Son 12 Yılda Yayınlanan Araştırmaların Sistematik Değerlendirmesi

Transkript

Kapak İllüstrasyonu: Gemma Aguasca © Avrupa Konseyi
Basım Yeri: Alp Ofset Matbaacılık Ltd. Şti.
Basım Tarihi: Kasım 2014
ISBN: 978-605-86716-7-6
Türkiye’de Çocukların Cinsel Sömürü ve Cinsel İstismarı
Son 12 Yılda Yayınlanan Araştırmaların Sistematik Değerlendirmesi
Prof. Dr. Runa İdil Uslu
Prof. Dr. Emine Gül Kapçı
Avrupa Konseyi’nin, Çocukların Cinsel Sömürü ve Cinsel İstismara karşı Korunmasını öneren “BEŞTE BİR
Kampanyası” Uluslararası Çocuk Merkezi (UÇM) tarafından yürütülmektedir. Bu proje kapsamında
hazırlanan bu döküman, pek çok kişinin değerli katkılarıyla oluşmuştur.
Bu dökümanı hazırlayan Prof. Dr. Runa İdil Uslu’ya (Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk ve Ergen
Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Emekli Öğretim Üyesi) ve Prof. Dr. Emine Gül Kapçı’ya (Ankara
Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Eğitimde Psikolojik Hizmetler Bölümü Öğretim Üyesi); makalelerin
sistematik puanlanmasında katkı veren Yrd. Doç. Dr. Hamide Deniz Gülleroğlu’na ve Önay Çokluk’a;
makale taranması sürecinde destek veren Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi Referans Bölümüne, Gökçe
Gül’e ve Prof. Dr. Banu Ergöçmen’e teşekkür ederiz.
Ayrıca Uluslararası Çocuk Merkezinden Adem Arkadaş-Thibert (Kampanya Koordinatörü) ve Selim Cesur
(Kampanya Yöneticisi) bu dökümanın hazırlanması sürecinde aktif olarak rol almıştır
İÇİNDEKİLER
Özet
Giriş
Yöntem
Bulgular
Tablo 1. Seçilmiş Makalelerin Nitelik Değerlendirme Bulguları
Tablo 2A. Çocukların Cinsel İstismarı (ÇCİ) Alanında Yapılan
Araştırmaların Kaynakları ve Konuları (2002-2004)
Tablo 2B.Çocukların Cinsel İstismarı (ÇCİ) Alanında Yapılan
Araştırmaların Kaynakları ve Konuları
Tablo 2C. Çocukların Cinsel İstismarı (ÇCİ) Alanında Yapılan
Tartışma
Seçilmiş Araştırmaların Lanzarote Sözleşmesi’nin 18-23. Maddelerine
Göre Sınıflandırılması
Seçilmiş Araştırmalara İlişkin Nitelik Değerlendirmesi
Seçilmiş Araştırmaların Alanyazına Katkısı ve Niteliğin Artırılmasına Yönelik Öneriler
Sınırlılıklar
Sonuç
Gelecekteki Araştırmalar İçin Öneriler
Kaynaklar
Ek I. Çocuklara karşı Cinsel Şiddetle İlgili Olarak 2002-2013 Döneminde Türkiye’de Yapılan
Araştırmalardan Seçilmiş Makaleler
Ek II. Çocukların Cinsel Sömürü ve Cinsel İstismara karşı Korunmasına ilişkin Avrupa Konseyi
Sözleşmesi (maddeler 18-13)
1
4
6
9
9
11
12
13
15
15
16
17
24
25
25
27
34
44
KISALTMALAR
AK
Avrupa Konseyi
APA
American Psychological Association / Amerikan Psikoloji Derneği
BM
Birleşmiş Milletler
CAN
Journal of Child Abuse and Neglect / Çocuk İstismarı ve İhmali Dergisi
ÇCİ
Çocuk Cinsel İstismarı
ÇKCŞ
Çocuğa Karşı Cinsel Şiddet
CM
Child Maltreatment / Çocuğa Kötü Muamele
DSÖ
Dünya Sağlık Örgütü
EMDR
Eye Movement Desensitization Reprocessing / Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma
ve Yeniden İşleme Tedavisi
ICAST
ISPCAN Child Abuse Screening Tools / Çocuk İstismarı İnceleme Araçları
ICC/UÇM
International Children’s Center/Uluslararası Çocuk Merkezi
ISPCAN
International Society for Prevention of Child Abuse and Neglect / Çocuk İstismarını
ve İhmalini Önleme Uluslararası Derneği
JCSA
Journal of Child Sexual Abuse / Çocuk Cinsel İstismarı Dergisi
MST
Multi Systemic Therapy / Çoklu Sistemik Terapi
RCT
Randomised Control Trial / Tesadüfi - Kontrollü Deneysel Araştırma
TSSB
Travma Sonrası Stres Bozuklukları
TERİMLER SÖZLÜĞÜ
Birinci aşama önleme faaliyetleri
Kamuya yönelik çocuğa karşı sömürü ve istismarı önlemeye yönelik eğitim,
bilgilendirme ve diğer faaliyetler
Çocuğa karşı Şiddet (ÇKŞ)
Çocuğa karşı şiddet “çocuk istismarı ve çocuklara kötü muamele, sorumluluk,
güven veya güç ilişkileri bağlamında, çocuğun sağlığı, yaşamı, gelişmesi
veya onuru açısından fiili veya potansiyel zararla sonuçlanan her tür fiziksel
veya duygusal kötü muameleyi, cinsel istismarı, ihmali veya ihmalkar
davranışı, ticari veya başka amaçlı sömürüyü kapsar.”
Çocuğa karşı Cinsel Şiddet (ÇKCŞ)
Cinsel şiddet ise bir kişi ya da grubun başka biri ya da gurubun istemediği,
zarar veren cinsel içerikli fillilerin ya da kelimelerin kullanılması olarak
tanımlanır. Cinsel saldırı ve cinsel sömürü ve istismar olarak da kullanılır.
Çocuk Cinsel İstismarı (ÇCİ)
Çocuğun ne olduğunu kavrayamadığı, bilgilenmiş rıza veremeyeceği,
gelişimsel olarak hazır olmadığı cinsellik içeren bir fiile çocuğu dahil etmek
olarak tanımlanır. Çocuklar hem yetişkinler hem de diğer çocuklar tarafından
cinsel istismara uğrayabilir; burada önemli olan yaşları ya da gelişimsel
düzeyleri sonucu mağdur üzerinde sorumlu, güven ilişkisi içinde ya da yetkili
ve güçlü konumda olmalarıdır. (Dünya Sağlık Örgütü)
Çocuk Cinsel Sömürüsü/
Ticari Cinsel Sömürüsü
Çocukları içeren pornografi, seks turizmi, cinsel sömürü, kölelik, insan ticareti/
satışı, fuhuş ve cinsel şiddet olarak tanımlanır.
Çocuk Pornografisi
Çocuğu tasvir eden ve cinsel uyarılma amacıyla kullanılan materyallere ya
da cinsellik içeren görseller
Görgül araştırma
Ampirik, bilimsel araştırmaya dayanan
Güç
Bir bireyin başka bir bireye cinsel fiilerle ya da kelimelerle zarar vermek
amacıyla fiziksel, duygusal, sosyal ve ekonomik baskı uygulaması
Önleme
Çocuğa karşı cinsel şiddetin olmamasını sağlama, olmadan önleme
Risk faktörleri
İleride çocuk cinsel sömürüsü ve istismarı olabileceği olasılığına işaret eden
çocukta, ailesinde ve/veya yaşanılan çevrenin sahip olduğu özellikler ve
davranış kalıpları
Sistematik Değerlendirme/
Meta Analiz
Geçmiş verilerin toplu halde çözümlenmesi/analizi
Özet
Avrupa Konseyi’nin 2007 yılında onayladığı Çocukların Cinsel Sömürü ve Cinsel İstismara karşı
Korunmasına İlişkin Avrupa Sözleşmesi (Lanzorete Sözleşmesi) 2011 yılında ülkemiz tarafından
onaylanmış ve 2012 yılında Sözleşme yürürlüğe girmiştir.
Sözleşmeyle bağlantılı olarak Avrupa Konseyi 2010 yılında çocuğa karşı cinsel şiddeti sonlandırmak için
bir kampanya başlatmıştır. Avrupa Konseyi, kampanya için, Avrupa’da çocuğa karşı cinsel sömürü ve
istismarın yaygınlığını, risk alanlarını, hangi girişimlerin etkili olduğunu anlamak için, eldeki istatistik,
bilgi ve gözlemlerin bir araya toplandığı ve analiz edildiği bir değerlendirme yapmış, kampanyasını ve
savunuculuk stratejisini bunun üzerine şekillendirmiştir. Bu değerlendirme Avrupa’da her BEŞ çocuktan
BİRİNİN cinsel şiddetin herhangi bir biçiminin mağduru olduğunu ortaya koymuştur.1 Bundan dolayı
Avrupa Konseyi kampanyasının adı BEŞTE BİR olmuştur.
Lanzarote Sözleşmesi, sözleşmeyi onaylayan her ülkenin, cinsel şiddetin önlenmesi için çocuklara ve
ailelerine bilgi sağlayarak, onları güçlendirecek unsurları içeren bir kampanya yürütmesini öngörür.
Sözleşmeyi onaylayan her ülkeye, ayrıca parlamento ve yerel yönetimlerini bilgilendirmeye ve sözleşmede
belirtildiği gibi politika ve hizmet çözümleri geliştirmeye çağırır.
Lanzarote Sözleşmesi ve bağlantılı olduğu iki Avrupa Konseyi Sözleşmesi2, çocuğa karşı cinsel şiddetin
(ÇKCŞ) önlenmesi, çocukların güçlendirilmesi ve korunması ve faillerin cezalandırılması için gerekli
bütün önlemleri içermektedir.
Bir sivil toplum kuruluşu olan Uluslararası Çocuk Merkezi (UÇM) 2011 yılından bu yana Avrupa Konseyi
ile yakın işbirliği içinde BEŞTE BİR kampanyasını Türkiye’de uygulamak için çalışmalar yapmaktadır.
Avrupa Konseyinin, Eylül 2012’de Strasburg’da hükümetler ve STK’lar ile yaptığı toplantıda UÇM’nin bu
kampanyayı Türkiye’de başlatması kabul edilmiştir.
Uluslararası Çocuk Merkezi’de Lanzarote Sözleşmesinin daha etkin uygulanabilmesi için, Türkiye’de konu
ile ilgili tüm bilimsel yayınları tarayarak, bir sistematik değerlendirme yaparak çalışmalarına başlamıştır.
Bu yayın bu sürecin bir ürünüdür.
Bilimsel araştırmalar, çocuklara karşı cinsel şiddetin (ÇKCŞ) nedenlerine ve önlenmesine yönelik başarılı
girişimlere ışık tutar. Bu çalışmada, Türkiye’de ÇKCŞ konusunda 2002’den 2013’e kadar olan dönemde
yapılmış ve yayınlanmış görgül (ampirik, bilimsel araştırmaya dayanan) araştırmalar değerlendirilmiştir.
1
Kevin Lalor, & Rosaleen McElvaney. (2010). Overview of the nature and extent of child sexual abuse in Europe” in Protecting
children from sexual violence – A comprehensive approach. Strasbourg: Council of Europe Publishing.
Sanal Ortamda İşlenen Suçlara İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi ve İnsan Ticaretine Karşı Eyleme İlişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi
1
2
Neden sistematik değerlendirme?
▪▪
▪▪
▪▪
Lanzarote Sözleşmesi’nin uygulanabilmesi için, gerekli araştırma zemininin olması ve sorunların
çözümüne yönelik sosyal politikaların kanıta dayalı olması gerekir.
Çocuğa karşı cinsel sömürü ve istismar konusunda yanlış ya da eksik birçok bilgi politika yapıcılara
ulaşmaktadır. Bu bilgilerin karmaşıklığı içinde doğru seçim yapmak imkansızdır. Bu nedenle bu
konudaki verileri bilimsel yöntemlerle sistematik bir değerlendirmeden geçirerek, kanıta dayalı,
akılcı kararlara ulaşmak için kullanılabilir bilgi haline dönüştürmek gerekir.
Sistematik değerlendirmeler, eldeki bilimsel bilginin tutarlılığı, tüm nüfus ve ortamlar için genelleştirilebilirliği,
varsa hangi girişimlerin etkili olup olmadığını ve bulguların farklı nüfus grupları ve ortamlar için farklılık
gösterip göstermediği konularını açığa kavuşturması açısından çok önemli bir araştırma tekniğidir.
Seçme ölçütlerini karşılayan toplam 49 araştırma, konu ve araştırma niteliği açısından değerlendirmeye
alınmıştır. Elde edilen bulgulara göre Türkiye’de ÇKCŞ alanında yayınlanmış araştırmalar öncelikle
çocukların cinsel istismarına odaklanmaktadır; çocuk pornografisi ve ticareti ile ilgili araştırmaya
rastlanmamıştır. Yayınlanmış görgül araştırmalar, henüz sınırlı kalsa da, sayıca ve araştırma konularının
çeşitliliği açısından bir artış görülmektedir. Nitelik analizi, araştırma niteliğinin arttırılması ve etik
standartlara uyulması açısından önlemler alınması gerektiğini ortaya koymuştur. Araştırma konuları
ve yöntem açısından ÇKCŞ alanında ileride yapılacak araştırmalar için yeni bir gündem belirlenmiş ve
özetlenmiştir.
Bazı temel bulgular
Araştırmaların niteliği: Seçilmiş araştırmaların sadece yüzde 16’sının temsil edici bir örneklemle
gerçekleştirilmiş olduğu, %43’ünün amaçlarının, bulgularının ve sonuçlarının tutarlılığının yetersiz
olduğu ve bulguların yeterli düzeyde tartışılmadığı bulunmuş, sadece % 28’inin mevcut bilgi birikimine
katkıda bulunduğu görülmüştür. Yayınların %60’ında etik standartlara uymayla ilgili bir açıklama
bulunmamıştır. Araştırma yöntemlerine ilişkin olarak tıbbi kayıtların aşırı kullanıldığı ve bu verilerin
geçerliliğini ya da güvenilirliğini sağlayacak herhangi bir kaynağa başvurulmadığı belirlenmiştir. Tıbbi
kayıtlara ya da mahkeme dosyalarına aşırı bağımlılık, sorunların belirlenmesini ve gerekçelendirilmesini
sınırlandırmaktadır. Ayrıca, çok sayıda çalışmada geçerlilik ve güvenilirlik derecesi düşük ölçme araçlarına
başvurulmuştur. Neredeyse tüm araştırmalarda yalnızca temel betimleyici istatistik analizler kullanılmıştır.
Çocuk cinsel istismarı tanımı da araştırmadan araştırmaya farklılık göstermektedir.
2
Araştırmaların çeşitliliği: Türkiye’de 2002 yılından bu yana çocuk cinsel istismarı ile ilgili araştırmaların
çeşitlililiği artmıştır. İnsanlığa karşı işlenmiş suç olarak da nitelendirilen, çocukların alınıp satılabilen
bir mal düzeyine düşüren, çocuğun insanlık onurunu ayaklar altına alan ve gazete haberlerinden ve
sınırlı sayıdaki ceza davasının kamuya yansıması sonucu bilinen çocukların cinsel sömürüsü konularında
(cinsel amaçlı çocuk satışı, ticareti, fuhuşu ve pornografisi) hiç bir görgül araştırmaya rastlanmamıştır.
Çocuk cinsel sömürüsünün bir türü olan ve toplumumuzda yaygınlığı bilinen çocuk yaşta “erken ve
zorla evlilikler” ile ilgili ise sadece üç görgül araştırmaya rastlanmıştır. Konuyla ilgili araştırmaların çoğu
tıp bilimi araştırmalarından oluşmakta, sosyal bilim alanında araştırma bulunmamaktadır. Uluslararası
dergilerde yayınlananlarla karşılaştırıldığında, Türkiye’de 2002 ile 2013 yılları arasında yayınlanan görgül
araştırmaların sayısı çok sınırlı kalmaktadır.
Çocuklarla ilgili araştırmaların etiği: Araştırmaların %60’ında etik izin alınıp alınmadığını açıklanmamış
ya da etik sorumluluk belirtilmemiştir. Kurumlardan etik izin alındığı açıklamasına yer veren
araştırmalardan yalnızca ikisinde onaydan ve/ya da gizlilikten söz edilmektedir. Araştırmalar arasında tıbbi
kayıt verilerini temel alanlarda, tıbbi verilerin korunması, verilerin erişilebilirliği, kimliğin gizli tutulması
ya da gereksiz bilgilere yer verilmemesi gibi etik konulara ilişkin herhangi bir açıklama bulunmamaktadır.
Çocukların araştırma öznesi olduğu araştırmalarda, uluslararası çocuk araştırmaları etiği standartları
olarak da benimsenen araştırma amacının çocuğun iyi olma haline katkıda bulunması, yöntemlerin çocuğa
risk getirmemesi, zarar vermemesi, onay verme, gerektiğinde araştırmadan çıkabilme ve gizlilik gibi etik
standartlara uyulup uyulmadığı bilgisi bulunmamaktadır.
Yaygınlık: Araştırmalar arasında sadece üç yaygınlık araştırması bulunmaktadır. Çocuk cinsel istismarı
yaygınlık oranları ortaokul öğrencilerinde %6,4, liseli kız öğrencilerde ise %13,4’tür. Buna karşılık,
üniversite öğrencileri arasında oran %28 olarak bulunmuştur.
Araştırma Alanında Açıklar: Önleme programlarına ilişkin araştırmaların olmaması, meta-analize imkân
tanımamakta ve böylece etkili bir önlemenin bileşenlerinin belirlenmesi açısından gerekli olan araştırma
bilgisi bulunmamaktadır. Örneklem büyüklüğüne ve temsil ediciliğine sahip araştırmalar oldukça azdır.
Yaygınlıkla ilgili araştırmalarının sınırlı kalması bir yana, çocuk cinsel istismarı olayları, zaman içinde
sergilediği değişimler, bu olgunun coğrafi dağılımı ve ilgili risk faktörleri hakkında herhangi bir araştırma
yoktur. Tekrarlayan istismar olaylarının ortaya koyduğu sorunla ilgili bir araştırma bulunmamaktadır.
Çocuk cinsel istismarı ve sömürüsünün ekonomik etkileri ile ilgili de araştırma bulunmamaktadır. Çocuk
cinsel istismarı ve sömürüsünden kurtulmuş çocukların tedavisine ilişkin araştırmalara da rastlanmamıştır.
Çok disiplinli ortak çalışmalar ve çok merkezli araştırmalar bulunmamaktadır.
3
Türkiye’deki akademisyenler kariyerlerinde ilerlemek için kısa zamanda yayın yapma baskısı altında
kalmaktadırlar. Bu baskı, görece kısa zaman sürelerinde gerçekleştirilen küçük ölçekli araştırmalara
yol açmaktadır. Türkiye kaynaklı alanyazının önemli bir eksikliği de, hakemli dergilerde yayınlanan
makalelerin ÇKCŞ ile ilgili akademik tezlerden kaynaklanmıyor oluşudur. Oysa kimi tezlerin araştırma
alanındaki kimi boşlukları giderecek konuları ele almış olduğu görülmektedir. Yetkililerin, cinsellikle ilgili
herhangi bir konuda araştırma izni vermeye isteksizlikleri nedeniyle yaygınlık araştırmalarının sayısının
az olduğu düşünülmektedir.
Giriş
Türkiye’de 2012 yılında yürürlüğe giren, ve bir iç hukuk mevzuatı olan Çocukların Cinsel Sömürü ve
Cinsel İstismara karşı Korunmasına İlişkin Avrupa Sözleşmesi (Lanzarote Sözleşmesi, 2007), çocukların
cinsel istismar ve sömürüsünü önleme, bu suçların mağduru çocukları koruma ve failleri yargı önüne
çıkarma amacıyla hazırlanmıştır. Sözleşme, önleyici ve koruyucu önlemler, suç teşkil eden fiiller, çocuk
dostu araştırma ve kovuşturma usulleri ve cinsel suçları işleyenlere yönelik müdahale süreçlerini de
içine alan geniş bir yelpazeyi içermektedir. Sözleşme, ayrıca bu alandaki uluslararası işbirliğine ve izleme
mekanizmalarına da vurgu yapmaktadır.3
2010 yılında Avrupa Konseyi (AK) ile İtalya Eşit Fırsatlar Bakanlığı “Her Beş Çocuktan Biri” (BEŞTE
BİR) adlı ortak bir kampanya başlatmıştır. Kampanya, ‘özel hukuksal araçlar ve kapsamlı bir farkındalık
yaratma çalışması’ aracılığıyla çocukların cinsel istismarına (ÇCİ) karşı mücadeleyi amaçlamaktadır.
“BEŞTE BİR”, Avrupa’da her beş çocuktan birinin bir tür cinsel istismar ve/ya da sömürüye maruz kaldığı
gerçeğine atıfta bulunmaktadır.4
Uluslararası Çocuk Merkezi (UÇM), BEŞTE BİR kampanyasını Türkiye’de yürütmek için 2010 yılından bu
yana Avrupa Konseyi ile birlikte çalışmaktadır. UÇM kampanyanın Türkiye’de yürütülmesi için Konsey’le
2012 yılında bir anlaşma imzalamış ve bu amaçla bir fon oluşturmuştur. Bu çerçevede UÇM, Türkiye’de
çocuklara karşı şiddeti bu konudaki bireysel bildirime dayalı vakalar ve medya haberleri aracılığıyla
izlemeye başlamıştır. Ocak 2010 ile Şubat 2014 arasında adli boyutu olduğu için medyanın dikkatini çeken
431 cinsel istismar ve sömürü ve 141 erken/zorla evlilik olayı derlenmiştir.5
Ayrıca, Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Komitesi de Haziran 2002’de Türkiye’nin ikinci ve üçüncü
dönem raporlarını değerlendirmiş ve taraf devletin veri toplama, veri analizi ve dağıtımı ile ilgili ulusal
sistemini konsolide etmesi ve çocuklara karşı şiddetle ilgili bir araştırma gündemi oluşturması tavsiyesinde
bulunmuştur. Ne var ki, çocuklara karşı cinsel şiddetle (ÇKCŞ) ilgili resmi veri ya hiç yoktur ya da son
derece sınırlıdır.
3
Çocukların Cinsel Sömürü ve Cinsel İstismara Karşı Korunmasına ilişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi, CETS No. 201 (2007). Erişim
http://www.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem23/yil01/ss567.pdf
Avrupa Konseyi BEŞTE BİR Kampanyası http://www.coe.int/t/dg3/children/1in5/OurCampaign/objectives en.asp
5
www.cocukhaklariizleme.org/harita
4
4
Nedir?
▪▪
▪▪
Sistematik değerlendirme ve/veya meta-analizlere dayalı araştırma makalelerinin sonuçları kanıta
dayalı sosyal politikaların geliştirilmesi bakımından önem taşımaktadır.
Yanlılığı azaltma ve mevcut bilginin saydamlığını artırma özellikleri nedeniyle sistematik değerlendirmeler,
tüm karar vericilere kanıt sunmada en uygun araçlardan biridir
Son otuz yıl içinde, dünyadaki pek çok ülkede ÇKCŞ ile ilgili görgül araştırmalar artmıştır. Browne ve
Finkelhor’un çocuğun cinsel istismarının etkileri ile ilgili yazdıkları sistematik derleme makalesi (1986),
ilk ve en fazla etki yaratan çalışmalardan biridir. Burada, çocukların ve ergenlerin katıldığı 15 araştırma
ve yetişkinlerin katıldığı 12 araştırma değerlendirilmiştir. O zamandan bu yana yayınlanan araştırmaların
sayısı, konunun çeşitli yönlerine ilişkin sistematik değerlendirmeler ve meta-analitik araştırmalar
yapılmasını sağlayacak düzeye ulaşmıştır. Bu çalışmaların çoğunluğu dili İngilizce olan süreli bilimsel
dergilerde yayınlanmıştır ve ABD’de gerçekleştirilen araştırmalardan oluşmaktadır (Fallon vd. 2009,
Lalor & McElvaney 2008, Maniglio 2009, Mc Elvaney 2013, Putnam 2003). Bununla birlikte, daha yakın
zamanlarda diğer kültürlere ait benzer yayınlar da alanyazında yer almaya başlamıştır (e.g., Ji vd. 2013).
Resmi istatistiklerin olmaması, alanyazında genelleştirilebilir geçerli bilgi yetersizliğini çocuk koruma
alanında büyük bir açık olarak gören UÇM, BEŞTE BİR kampanyasına Türkiye’de çocuklara karşı cinsel
şiddetle ilgili mevcut araştırmaların sistematik bir değerlendirmeye tabi tutulması ile başlamak istemiştir.
Bu sistematik değerlendirme çalışmasının amaçları şunlardır:
2.
3.
Çocukların cinsel istismarı, sömürüsü ve çocuklara karşı şiddet konusundaki mevcut bilimsel
yayınların, Lanzarote Sözleşmesi’nde ve BM Çocuk Hakları Sözleşmesi çocuk satışı, çocuk fuhşu ve
pornografisi ile ilgili Seçimlik Protokolü’nde yer alan yerleşik tanımlar ışığında eleştirel ve analitik
bir değerlendirmeye tabi tutulması,
Mevcut araştırmalarda, Türkiye’de cinsel istismar ve sömürü olgusunu bütüncül biçimde kavramakta
yetersiz kılan açıkların saptanması,
Mevcut araştırmaların güçlü yanlarını yeni araştırmaların geliştirilmesine yönelik bir hareket noktası
olarak kullanarak, araştırma gündeminin nasıl geliştirileceğinin ve etik duyarlılıklara yaklaşım
dâhil olmak üzere araştırmaların hazırlanmasında nasıl bir yöntemin izleneceğinin açık biçimde
ortaya konulmasıdır.
5
1.
Yöntem
Uluslararası Çocuk Merkezi, Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi ile birlikte yürüttüğü çalışmada Türkiye’de
çocuklara karşı cinsel şiddet konusunda 2002 yılından günümüze kadar yayınlanan makaleleri taramıştır.
Araştırma sorusundan hareketle önce yazı başlıkları ve özetleri taranmış, sonra tam metin yazı seçimine
gidilmiştir. Araştırılan elektronik veri tabanları şunlardır: ISI-Web of Knowledge, EBSCO, JSTOR,
MEDLINE, EMBASE, COCHRANE ve ULAKBIM –Türk Ulusal Veri Tabanları. Türkçe ve İngilizce
olarak kullanılan anahtar sözcükler ise şunlardır: Çocuk istismarı, çocuğun cinsel istismarı, cinsel şiddet,
çocuk satışı ve çocuk pornografisi. İkinci adımda, elektronik veri tabanlarında yer almayan makalelerin
belirlenmesi için, ulaşılan yazıların kaynakçaları taranmıştır. Sonuç olarak, 2002-2013 döneminde
uluslararası ve ulusal hakemli dergilerde yayınlanmış toplam 83 makaleye ulaşılmıştır.
Bu yayınlardan 24’ü alanla ilgili özet bilgi veren makalelerdir. Bunlardan 18’i çocuğun cinsel istismarı ve
türlerini tanımlama gibi konuları kapsamaktadır (Tezel 2002, Kara vd. 2004, Topbaş M 2004, Akdoğan
2005, Uzunay & Koçak 2005, Gökler 2006, Çeçen 2007, Ovayolu vd. 2007, Tıraşçı & Gören 2007, Özkara
vd. 2008, Ünal 2008, Aktepe 2009, Bahar vd. 2009, Yolcuoğlu 2009, Yolcuoğlu 2010, Pala vd. 2011, Boran
vd. 2013 ve Kır 2013). Makaleler, mağdurların ve faillerin özellikleri ve risk faktörleri, tıbbi-hukuksal
değerlendirme yöntemleri, ÇKCŞ’nin belirtileri ve etkileri ve uluslararası alanyazında yer alan bulgulardan
hareketle alınabilecek önlemler gibi konuları kapsamaktadır. Ayrıca, bu makalelerin çoğunluğu tanımlar,
risk faktörleri ve alınması gereken önlemler gibi benzer alt başlıkları içermektedir. Makalelerden biri cinsel
saldırıya uğramış çocukların tıbbi muayenesiyle ilgiliyken (Celbiş vd. 2011) bir diğeri çocuk istismarının
ciltteki belirtilerinin tanımlanmasının önemi üzerinde durmaktadır (Ermertcan & Ertan 2010). Burada
değinilen makalelerin tamamı, Türkiye’deki çeşitli kesimlerden okurlarda konuya ilişkin farkındalık
yaratmayı ve çocuk istismarı konusunda temel bilgiler vermeyi amaçlamaktadır. Ayrıca, ÇKCŞ’nin ruh
sağlığına verdiği zarar bağlamında ceza yasasını değerlendiren bir çalıştayın sonucuna ilişkin bir yorum
da bu kaynaklar arasında yer almaktadır (Tümer vd. 2008). Başka iki çalışma Türkiye’de, ABD’de ve
Avrupa’daki çeşitli ülkelerde çocukların cinsel istismarı bağlamında öngörülen cezalarla ilgilidir (Özkara
vd. 2008, 2012). Son olarak, çok daha yakınlarda yapılan bir çalışma da Türkiye’deki çocuk koruma
sisteminin iyileştirilmesinde ilgili mesleklerce, hükümetçe ve hükümet dışı kuruluşlarca atılan adımları
ele almaktadır (Akço vd. 2013).
6
Bunların dışında, çocuklara karşı cinsel şiddetin çeşitli yönlerini vurgulama amacını taşıyan on olgu
sunumu bulunmuştur. Bu olgu sunumu makaleleri örneğin, çocukların cinsel istismarında bir komplikasyon
olarak transmetatarsal ampütasyon (Özkara vd. 2004), ÇCİ’de teşhis güçlükleri (Karakaya vd. 2005),
ÇCİ vakalarında uzman tanık olarak jinekolog (Faikoğlu vd. 2007), cinsel istismara yönelen ergenler
(Doğan 2008), aynı aile içinde çoklu ensest (Saygılı & Gönenli 2008), gebelikle sonuçlanan baba-kız ensesti
(Gündüz 2009), ÇCİ nedeniyle ağırlaşan migren (Kaleağası vd. 2009), kondiloma aküminatası (cinsel
bölgedeki siğilleri) olan çocuklarda cinsel istismarın tanısındaki güçlükler (Bülbül vd. 2010), gerçek dışı
ÇCİ iddiaları ve paranoid bozukluklar (Karanfil vd. 2011) ve gebelikle sonuçlanan kardeş ensesti (Aktepe
& Kocaman 2013) konularını ele almakta ve tartışmaktadır.
Çocukların cinsel sömürüsü ve istismarı konusunda toplam 134 tez raporuna erişilmiştir. Bu tezlerin ilgili
oldukları bilim dalları ise şöyledir: sağlık (psikiyatri, çocuk ve ergen psikiyatrisi, pediatri, adli tıp, aile
hekimliği, halk sağlığı ve hemşirelik); psikoloji, eğitim, hukuk, sosyoloji, antropoloji, ev ekonomisi, sosyal
hizmetler, spor, iletişim bilimleri (habercilik ve radyo/televizyon), kamu yönetimi ve bilim ve teknoloji.
Bu gözden geçirmede kullanılan kapsama ölçütü, seçilecek yayınların 2002’den 2013’e kadar olan
dönemde hakemli dergilerde yayınlanan görgül araştırma makaleleri olmasıdır. Dolayısıyla, alan bilgisi
veren makaleler, vaka analizleri, tezler ve ilgili “gri literatür” ile hakemli olmayan dergilerde yayınlanan
araştırmalar bu kapsamın dışında tutulmuştur. Sonuçta, hakemli dergilerde yayınlanan 49 özgün araştırma
makalesi seçilmiştir (bkz. Ek I).
Değerlendirmede, Lanzarote Sözleşmesi’nde yer alan tanımlar benimsenmiştir. Buna göre:
a.
b.
c.
“Çocuk” 18 yaşın altındaki herhangi bir kişi anlamına gelir;
“Çocuğun cinsel sömürüsü ve istismarı” bu Sözleşmenin 18 ila 23’üncü maddelerde belirtilen
davranışları içerir;
“Mağdur” cinsel sömürü veya istismara maruz kalan herhangi bir kişi anlamına gelir
Bu değerlendirmeye konu olan araştırmalara “seçilmiş makaleler” denilecektir. Seçilmiş makalelerin
değerlendirilmesinde birkaç adım izlenmiştir.
1.
▶▶
▶▶
▶▶
▶▶
▶▶
▶▶
Seçilmiş makaleler, Lanzarote Sözleşmesi’nin 18’den 23’e kadar olan maddelerinde tanımlanan cinsel
istismar ve sömürü türlerine göre sınıflandırılmıştır: (bkz. Ek II).
Madde 18 çocuğun cinsel istismarı anlamına gelen fiil ve davranışları tanımlamaktadır;
Madde 19 çocuk fuhuşuyla ilişkin suçları konu almaktadır;
Madde 20 çocuk pornografisiyle ilgilidir;
Madde 21, bir çocuğun pornografik gösterilere katılımına ilişkin suçları ele almaktadır;
Madde 22, çocukların suistimali;
Madde 23 ise çocukların cinsel amaçlar için teşvikine ilişkindir.
Seçilmiş makaleler, örneğin sağlık, hukuk, sosyal çalışma ya da eğitim gibi, araştırmacıların yer
aldıkları akademik alanlara göre sınıflandırılmıştır.
3.
Seçilmiş makaleler bir nitelik değerlendirmesine tabi tutulmuştur. Bu amaçla, mevcut yayınların
aşağıdaki ölçütlere göre değerlendirilmesi için 0 - 3 arasında bir puanlama formu hazırlanmıştır.
(Tablo 1)
7
2.
Değerlendirme Ölçütleri
a.
b.
c.
d.
e.
f.
g.
h.
i.
j.
k.
l.
m.
n.
Kuramsal temel ve/ya da alanyazın taraması
Araştırmanın gerekçesi
Araştırma probleminin ifadesi
Etik konularla ilgili açıklama
Araştırma deseninin yeterliliği
Veri toplamanın uygunluğu
İstatistik analizlerinin yeterliliği
Örneklemin temsil ediciliği
Örneklem büyüklüğü
Ölçümlerin güvenilirliği, geçerliliği ve/ya da uygunluğu
Araştırma amacı, bulguları ve sonuçları arasında tutarlılık
Tartışmanın yeterliliği
Sınırlılıklarla ilgili açıklama
Mevcut bilgi birikimine katkı
Her makale, belirli bir ölçütü ne ölçüde karşıladığına göre puanlanmıştır (tam karşılıyor = 3; kısmen
karşılıyor - yeterli = 2; kısmen karşılıyor - yetersiz = 1 ve karşılamıyor = 0). Eldeki çalışmayı hazırlayan
iki yazar ile Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Ölçme ve Değerlendirme Bölümü’nden
iki akademisyen, her makaleyi yukarıdaki 14 ölçüte göre bağımsız olarak puanlamıştır. Ardından,
değerlendiriciler arası güvenilirlik için Kappa istatistiği hesaplanmıştır. 14 ölçüt üzerinde iki kategorili
(0= karşılamıyor ya da 1= kısmen ya da tam olarak karşılıyor) görüş birliği ağırlıklı Kappa katsayısıyla
hesaplanmış; bu değerin her bir ölçüt için 0.71 ile 0.84 aralığında değiştiği görülmüştür. Elde edilen bu
sonuç, değerlendiriciler arasında önemli ölçüde görüş birliği olduğunu ortaya koymaktadır (Viera ve
Garrett, 2005; 0.00 = çok yetersiz, tesadüfî bile sayılamayacak görüş birliği; 0.01-0.20 = sınırlı ölçüde
görüş birliği; 0.21-0.40 = bir ölçüde görüş birliği; 0.41-0.60 = orta ölçüde görüş birliği; 0.61-0.80 = önemli
ölçüde görüş birliği ve 0.81-0.99 = hemen hemen tam bir görüş birliği). Görüş farklılıkları ise iki yazar
tarafından ele alınmış ve uzlaşma yoluyla çözülmüştür.
8
Son olarak, mevcut araştırmaların Türkiye’deki cinsel istismarı bütüncül biçimde kapsamaktan alıkoyan
boşlukları belirlemek üzere dördüncü bir değerlendirme ölçütüne başvurulmuştur. Alanda saygınlığı kabul
edilen üç sureli yayın incelenmiştir, bunlar: “Child Maltreatment”, “Child Abuse & Neglect” ve “Journal
of Child Sexual Abuse” dergileridir. İnternet temelli bir araştırmayla bu üç uluslararası derginin 2002,
2008 ve 2013 yıllarında yayınlanmış tüm sayılarında yer alan görgül araştırmalar taranmış ve araştırma
konularına göre seçilmiş makalelerle karşılaştırılmıştır.
Bulgular
Seçilen makalelerin hepsi, çocuğun cinsel istismarı teriminin karşılığı olan fiil ve davranışları tanımlayan
Lanzarote Sözleşmesi’nin 18. Maddesine göre sınıflandırılmıştır. Bu makaleler arasında, 19-23. Maddelerde
tanımlanan çocuklara karşı cinsel şiddet konusunu ele alan herhangi bir çalışmaya erişilememiştir. Ayrıca
yayınların büyük çoğunluğu psikiyatri, halk sağlığı, adli tıp ve hemşirelik gibi tıp dallarındandır (N= 40).
Beş çalışma eğitim, geri kalan çalışmalar da hukuk, sosyal bilimler, iktisat ve siyaset bilimi alanlarındandır.
Yapılan nitelik değerlendirmesi, araştırmaların çoğunun değerlendirme kalitesi ölçütlerine göre yetersiz
kaldığını göstermiştir (Tablo 1).
Tablo 1. Seçilmiş Makalelerin Nitelik Değerlendirme Bulguları
Ölçüt
0
n (%)
1
n (%)
2
n (%)
3
n (%)
n(%)
Kuramsal temel /alanyazın taraması
8 (16,3)
20 (40,8)
14 (28,6)
7 (14,3)
49 (100)
Araştırmanın gerekçesi
15 (30,6)
11 (22,4)
18 (36,7)
5 (10,2)
49 (100)
Araştırma probleminin ifadesi
7 (14,3)
20 (40,8)
17 (34,7)
5 (10,2)
49 (100)
Araştırma deseninin yeterliliği
8 (16,3)
26 (53,1)
12 (24,5)
3 (6,1)
49 (100)
Veri toplamanın uygunluğu
3 (6,1)
28 (57,1)
10 (20,4)
8 (16,3)
49 (100)
İstatistik analizlerinin yeterliliği
3 (6,1)
28 (57,1)
12 (24,5)
6 (12,2)
49 (100)
Örneklemin temsil ediciliği
18 (36,7)
23 (46,9)
3 (6,1)
5 (10,2)
49 (100)
Örneklem büyüklüğü
7 (14,3)
24 (49)
11 (22,4)
7 (14,3)
49 (100)
Ölçümlerin güvenilirliği / geçerliliği /
uygunluğu
11 (22,4)
22 (44,9)
8 (16,3)
8 (16,3)
49 (100)
9
0= gereklilikleri karşılamıyor, 1= gereklilikleri kısmen karşılıyor –yetersiz, 2= gereklilikleri kısmen
karşılıyor-yeterli, 3= gereklilikleri tam olarak karşılıyor
Ölçüt
0
n (%)
1
n (%)
2
n (%)
3
n (%)
n(%)
Araştırma amaçları, bulguları ve
sonuçları arasında tutarlılık
7 (14,3)
14 (28,6)
21 (42,9)
7 (14,3)
49 (100)
Tartışmanın yeterliliği
4 (8,2)
17 (34,7)
21 (42,9)
7 (14,3)
49 (100)
Sınırlılıklarla ilgili açıklama
25 (51)
9 (18,4)
8 (16,3)
7 (14,3)
49 (100)
Mevcut bilgi birikimine katkı
18 (36,7)
17 (34,7)
12 (24,5)
2 (4,1)
49 (100)
Etik konularla ilgili açıklama
Açıklanmamış 29 (59,2)
Açıklanmış 20 (40,8)
49 (100)
Herhangi bir çalışmanın kuramsal temelinden ve alanyazın taramasından, genel olarak konuyu ve taşıdığı
önemi sunması beklenir. Genel olarak değerlendirildiğinde çalışmaların %40’ının konuyu ve önemini
yeterince tanıttıkları sonucuna varılmıştır. Bunun gibi, çalışmanın gerekçesi –gerekçe ve sorunun ortaya
konuluşu- incelenen çalışmaların %45’inde yeterli biçimde açıklanmıştır. Seçilen çalışmaların araştırma
deseni, veri toplama, istatistiksel analizler, örneklem büyüklüğü ve kullanılan ölçümlerin geçerliliği ve
güvenirliğine ilişkin analizler, bu oranın %30-40 arasında değiştiğini göstermektedir. Seçilen araştırmaların
yüzde 16’sınin temsil edici bir örneklemle gerçekleştirildiği görülmüştür. Çalışmaların yarısından fazlasının
(%57) amaçların, bulguların ve sonuçların tutarlılığı açısından yeterli olduğu ve bulguların yeterli düzeyde
tartışıldığı saptanmıştır. Yaklaşık %30’unda sınırlılıklar belirtilmiştir. Sadece yüzde 28’inin ise mevcut
bilgi birikimine katkıda bulunduğu sonucuna varılmıştır. Son olarak, %40’ında etik standartlara uymayla
ilgili bir açıklama yer almaktadır.
10
Çocuklara karşı şiddet konusunda önde gelen üç dergide 2002, 2008 ve 2013 yıllarında yayınlanan
araştırmalarda ele alınan konularla ilgili internet temelli taramanın sonuçları aşağıda Tablo 2A, 2B ve
2C’de sırasıyla verilmektedir.
Tablo 2A. Çocukların Cinsel İstismarı (ÇCİ) Alanında Yapılan
Uluslararası Araştırmalar
2002
Türkiye’de Yapılan Araştırmalar
2002 - 2004
Child Maltreatment (CM)
▪▪
▪▪
▪▪
ÇCİ ile ilgili nitelemeler
Yeniden cinsel suç işleme riski
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Cinsel suçlarda gelişimsel risk faktörleri
Fail stratejileri
Ebeveyn psikopatolojisi
Yeniden cinsel istismar vakaları ve ilgili risk faktörleri
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Cinsel istismara maruz kalmış çocuklarda sorunlu cinsel davranış profilleri
ÇCİ olgu profilleri
Cinsel istismara maruz kalmış gençlerin kendilerinin istismarcı olmalarının
önlenmesi
Cinsel suçlarda risk faktörleri (cinsel mağduriyet, ana-babaya bağlanma)
Psikolojik uyum ve psikopatoloji
Ergenler arasında partner şiddeti ve tecavüzü
Çocukların cinsel ve fiziksel istismar bildirimlerinde tutarlılık
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Çocuklara karşı cinsel istismarda yükleme
Suçlunun istismara maruz kalmış olması ve psikopatoloji
Cinsel suç faillerinin tedavisi
Tedaviyle ilgili konular (belleğin yeniden kazanımı, cinsel eğitim)
Akut stres tepkileri, mağdurlarda PTSD ve diğer psikopatoloji
Kültürel ve dinsel özellikler
Failin itirafını etkileyen etmenler
Ensest
Otorite sahibi kişilerce istismar
Çocuğun cinsel istismarıyla ilgili algılar: Genel görüşler, hukuksal görüşler
Bildirimi yapılmış çocuk cinsel istismarı olaylarına sosyal tepkiler
Bağlanma kuramıyla ilişkiler
Sri Lanka’da çocuğun cinsel istismarı
Genç yetişkin erkeklerde çocukluktaki
istismar deneyimleri
Child Abuse and Neglect (CAN)
11
Journal of Child Sexual Abuse (JCSA)
Tablo 2B. Çocukların Cinsel İstismarı (ÇCİ) Alanında Yapılan
2008
2005-2008
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Cinsel davranış sorunları olan ve cinsel suç işleyen çocuklarla ilgili politikalar
▪▪
Farklı gruplarda çocuğun cinsel istismarının tarihçesi
Çocuklara kötü muamele ve madde bağımlılığı
Tedavi sonuçları ve suç oluşturan fiiller
▪▪
Zorunlu bildirimle ilgili yasal düzenlemeler
Kültürel özellikler
▪▪
Tedavinin meta-analizi
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Cinsel fiillerden yeniden hüküm giyme oranları
Suçlunun istismara maruz kalmışlığı ve psikopatoloji
Travma dayanıklılığı ile ilgili konular
Çocuk koruma hizmetleri ve ceza adaleti örnekleri karşılaştırması
Çocuğun cinsel istismarına ebeveyn tepkileri
Cinsel istismara maruz kalmış çocuklarda terapiye başlayan / terapiyi
reddeden aileler
Çevrimiçi cinsel yönlendirme / taciz
Tayvan’ın kırsal kesiminde ergenler arasında yaygınlık ve bağlantılar
Honduras, El Salvador ve Guatemala’da çocuğun cinsel istismarı boyutları
Faillerde risk faktörleri: değerlendirme ve meta analiz
Gelişim üzerindeki etkiler
Çin’de ÇCİ’nin yaygınlığı ve uzun dönemdeki sonuçları
Arnavutluk’ta çocuk kaçakçılığı
Cinsel istismara maruz kalmış çocukların evlatlık alınmasıyla ilgili konular
Ergen açıklamalarında epidemiyoloji
Kuzey İrlanda ceza adaleti sisteminde pişmanlık
▪▪
▪▪
12
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Ensest ve ebeveynle etkileşim
Cinsel istismara maruz kalmış çocuklarda travma belirtilerini etkileyen
faktörler
Tedaviyle ilgili konular
Açıklama ile ilgili konular (cinsiyete göre farklılıklar)
Genç suçlulara karşı tutumlar
Din görevlilerince ÇCİ ile ilgili konular
Cinsel istismarın cinsel kimlik oluşumu üzerindeki etkisi
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Genel pratisyenlerin ÇCİ’ye ilişkin bilgi
ve tutumları
Üniversite öğrencileri arasında aynı cinse
yönelme, çocukluk döneminde cinsel
istismarı ve intihara karşı davranışlar
Cinsel istismarın kız lise öğrencileri arasındaki
yaygınlığı
Çocukluk dönemindeki travmatik
deneyimlerin ergenlik dönemindeki
yakın ilişkilere etkisi
Çocuk istismarı ve ihmalinde demografik
ve klinik yönler
Tecavüz olgularının faili suça iten nedenlere
göre sınıflandırılması
Erken evlilik ve evlilik adetlerine ilişkin
görüşler
Çocuk istismarı, zihinsel sağlık ve bildirim
zorunluluğu
Tablo 2C. Çocukların Cinsel İstismarı (ÇCİ) Alanında Yapılan
2013
2009 - 2013
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
ÇCİ’ye ilişkin nöropsikolojik bulgular
ÇCİ’de travma sonrası gelişim
Ev dışı bakımda görülen yaygınlık
Hapisteki duygusuz-umursamaz erkek çocuklar arasında kötü muamele
profilleri
Çocukların adli süreçlerde açıklamalarını dinleyen kişilere bakışı
Çocuklar için ruh sağlığı hizmetlerinde ırksal/etnik eşitsizlikler
Gelişimsel psikopatoloji bakış açısı
Kötü muameleye maruz kalan çocuklarda karar verme eksiklikleri
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Aile içi çatışma ve duygusal iyi olma durumu
ÇCİ ve ergenlerde ruh sağlığı (geniş doğum kohortunda sorunlar, madde
bağımlılığı, sosyal ve akademik işlevler)
Çocukluğunda istismara uğrayan yetişkinlerde ruh sağlığı (travma
semptomları, intihar girişimleri, yaşlılık depresyonu, sosyal destek aranışı)
Ebeveynler arası şiddete tanık olma ile ergenlikte kız/erkek arkadaşa
şiddet uygulama arasındaki ilişki
Birleşik Krallık’ta çocuklara kötü muamele ve diğer mağduriyet türlerinin
yaygınlığı ve etkisi
Çin’de çocukların cinsel istismarı: 27 araştırmanın meta-analizi
Kötü muamele sonrası dayanıklılık
Risk faktörlerinin ve koruyucu faktörlerin kavranmasında entegre, nüfus
temelli verilerin değeri
Madde bağımlılığı ve yineleyici cinsel istismara maruz kalma
Sağlık profesyonelleri ve çocuk bakıcıları için olumlu bir zorunlu bildirim
süreci tasarlanması
Kardeş istismarı
24 aylık pilot MST-Daha Güçlü Aileler Programının sonuçları
Zambiya’daki çocukların travma odaklı bilişsel davranışçı tedavisinin
değerlendirilmesi
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
Disiplinler arası çocuk koruma ekipleri
kurulması
Zihinsel geriliği olan çocuklarda ÇCİ’nin
özellikleri
ÇCİ’nın sosyo-demografik ve klinik yönleri
ÇCİ’nın toplumsal ve duygusal sonuçları
Sokaklarda çalışan çocukların istismarı
Erken evlenmenin nedenleri ve zihinsel
sağlık üzerindeki etkileri
Aile içi şiddeti etkileyen etmenler
Cinsel istismar faillerinin karakteristik
özellikleri
Üniversite öğrencilerinin kız çocuklara
karşı aile içi şiddete bakışı
Karara bağlanmış ensest vakalarının
değerlendirilmesi
ÇCİ ve ergenlerde/yetişkinlerde psikiyatrik
belirtiler
Tıp personelinin ÇCİ farkındalığı
ÇCİ mağdurlarının psikiyatrik
değerlendirmesi ve takibi
ÇCİ’de algılanan ebeveyn kabulü/reddi
ve psikopatolojisi
ÇCİ’nin öz benlik algısı ve teslimiyetçi
davranış üzerindeki etkisi
İdrar yolları belirtilerinin değerlendirilmesi
Okul temelli psiko-eğitsel cinsel istismarı
önleme programının etkililiği
Çocuklarda olası bir travma nedeni olarak
savcı ve yargıçların tutumları
Çocukları enseste maruz kalan annelere
ilişkin profesyonellerin görüşü
Çalışan çocukların istismarı ve etkili olan
faktörler
ÇCİ geçmişi olan kadınlarda grup
psikoterapisi
13
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
2013
▪▪
▪▪
▪▪
Pekin, Çin’de küçük çocukların cinsel istismarı önleme konusundaki bilgi ▪▪
ve becerileri
Çin’de daha düşük cinsel istismar oranlarının açıklanması
▪▪
▪▪
Çocuk göçü ve çocuk kaçakçılığı
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
▪▪
2009 - 2013
ÇCİ’nin önlenmesinde sağlıklı aile yapısının
önemi
Küçük yaşlardaki cinsel suçluların özellikleri
Okullarda şiddet ve cinsel istismarın
yaygınlığı ve bağlantıları
Cinsel suç işleyen çocukların kaydı
Ergen yaşlarda yeniden cinsel suç işleme eğilimi
Özel gruplarda ergen yaşlarda cinsel suç işleme (otizm, ebeveynleri)
Tedaviyle ilgili konular (ensest mağdurları için grup terapisi, Brezilyalı kızlar
için bilişsel davranışçı grup terapisi)
Ticari amaçlı cinsel sömürü (sokak hizmetleri, yaşam boyu deneyim)
Risk faktörleri (ekonomik durgunluk)
Erkek-kız kardeş, kız-kız kardeş ensesti
Bilgisayar yardımlı kendi kendine anonim görüşmeler
Psikopatoloji (Güney Afrika’da PTSD ve yaşam kalitesi, yetişkinlerde
psikiyatrik sorunlar ve sonucu olan suçlar, mağdurların ve cinsel suç
işleyenlerin nöropsikolojisi)
Çocuk koruma - savunu merkezleri deneyimi
Ölçme (zamanında ÇCİ’ye maruz kalmış yetişkin stereotipleri)
Arap ebeveynlerin ÇCİ’ye tepkileri
Çocuğu cinsel istismara uğramış, suça katılmamış ebeveynlerin / bakıcıların
yaşadıkları sorunlar
Çevrimiçi/İnternette ÇCİ
ÇCİ önleme eğitimi
ÇCİ ve kimlik çözülmesi sorunları
Çocuk cinsel istismar mağdurlarının algıları (meta-analiz)
Tanzanya’da ebeveynlerin bildirimde bulunma deneyimi
Tıbbi muayene sırasında bilgilendirilme ile ruhsal tepkilerin ilişkisi
Danışmanlık uygulamalarını etkileyen faktörler (cinsel suçlarla ilgili inançlar)
Çeşitli tedavi tekniklerinin etkililiği
14
Tablo 2A, 2B ve 2C’de görüldüğü gibi, yıllar geçtikçe Türkiye’de yapılan araştırmalar hem sayıca artmakta
hem de ele alınan konular çeşitlenmektedir. Daha yakın zamanlarda yapılan araştırmalardan kimileri önceki
araştırmaları tekrarlarken (örneğin profesyonellerdeki farkındalık, kliniklere yönlendirilen mağdurların
sosyo-demografik özellikleri gibi) diğerleri ceza adaleti işlemleri, ÇCİ’nın önlenmesi ya da iyileştirilmesi
gibi pratik sonuçları olan konuları araştırmaktadır. Son zamanlarda, örneğin sokaklarda çalışan çocuklar
ya da çocuk suçlular gibi özel gruplara odaklanan araştırmalar da görülmektedir.
Tartışma
Lanzarote Sözleşmesi (2007) genel bir ilke olarak, imzacı tüm taraf ülkelerin çocukların her tür cinsel
sömürüsünü ve istismarını önleyecek ve çocukları koruyacak gerekli yasal ya da diğer önlemleri
alması gerektiğini belirtmektedir (Madde 4). Madde 10-2b’de,çocukların cinsel sömürüsü ve cinsel
istismarı olgusunu gözlemleme ve değerlendirme amacıyla veri toplanmasına yönelik mekanizmalar
oluşturulmasının önemi vurgulanmaktadır. Geçerli ve güvenilir verilerin toplanması açısından ise nitelikli
bilimsel araştırmaların özendirilmesi önem taşımaktadır.
Bu rapor;
1.
2.
3.
Çocukların cinsel sömürüsü, istismarı ve çocuklara karşı şiddet konusunda Türkiye’de yaşayan
nüfus kesimleri üzerinde yapılan görgül araştırmaların eleştirel ve analitik bir değerlendirmesini
yapmayı amaçlamıştır.
İkinci amaç ise, mevcut araştırmaları cinsel sömürü ve istismar olgusunu bütüncül biçimde
kapsamaktan alıkoyan eksikliklerin belirlenmesidir.
Son amaç ise, etik duyarlılıkları da dikkate alarak, yeni bir araştırma gündeminin ve izlenecek
yöntemin nasıl oluşturulması gerektiğini belirtmektedir.
Seçilmiş Araştırmaların Lanzarote Sözleşmesi’nin 18-23.
Maddelerine Göre Sınıflandırılması
Seçilmiş araştırmalara bakıldığında, çocuğun cinsel istismarının başlıca araştırma konusu olarak
belirlendiği görülmektedir. Kuşkusuz, çocuğun cinsel istismarı temel konudur. Ancak, eşit önemdeki
çocuk fuhşu, pornografisi, ticareti, çocukların cinsel amaçlı satılışı gibi çocuk cinsel sömürüsünün
değişik biçimleri konusunda hiç araştırma olmaması bu alanda önemli bir boşluğa işaret etmektedir.
Uluslararası alanyazına bakıldığında ise bu son konulardaki araştırmaların son otuz yıl içinde giderek
arttığı görülmektedir (örneğin, Silbert 1981, Debabrata 1998, Kelly & Regan 2000, Agbu 2003, Adepoju
2005, Bastia 2005, Orchard 2007).
15
Bu çalışmada erken ve zorla evlilikle ilgili üç araştırma bulunmuştur ve bunlar çocuğun cinsel istismarı
kapsamında değerlendirilmiştir. Ancak, alanyazında çocuk evliliği ile çocuk ticari cinsel sömürüsünün, işin
içindeki ekonomik alışveriş, seçim özgürlüğünün olmayışı ve çocuğun rıza gösterme hakkının ihlali gibi
açılardan benzerlikler taşıdığına işaret edilmektedir (Mikhail 2002). Ulusal istatistikler (Adalet Bakanlığı,
2012) ve seçilmiş araştırmaların bulguları Türkiye’deki tüm evliliklerin yaklaşık üçte birinin 18 yaşın
altında gerçekleştirildiğini göstermesine karşın çocuk evliliklerini ele alan görgül araştırmaların çok
az oluşu Türkiye’deki araştırmalar alanında önemli bir boşluğa işaret etmektedir.
Seçilmiş Araştırmalara İlişkin Nitelik Değerlendirmesi
Alanyazın, araştırma amaçları ve gerekçesi
Mevcut araştırmalara ilişkin nitelik değerlendirmesi, çalışmaların yarısında alanyazının daha titiz
taranması gerektiğini ortaya koymuştur. Araştırma amaçlarının çoğunlukla muğlâk kaldığını ve araştırma
gerekçesinin güçlendirilmesi gerektiğini göstermiştir. Araştırma amaçları ve sonuçlardaki tutarsızlık bir
başka sorundur ve kimi araştırmalarda ulaşılan sonuçların aşırı genellendiği görülmektedir. Araştırmaların
çoğunda sınırlılıklar net ve ayrıntılı biçimde belirtilmemiştir. Ayrıca tıbbi kayıtlara ya da mahkeme
dosyalarına aşırı bağımlılık, sorunların belirlenmesini ve gerekçelendirilmesini sınırlandırmaktadır.
Etik ilkelere uyum
Çocuk araştırmalarında etik çok yönlü bir kavramdır. Bilimsel araştırmaya yönelik tutumlar, araştırma
sürecine nasıl yaklaşılacağı, araştırma bulgularının nasıl yayılacağı, araştırma süreci boyunca etik ilkelerin
gözetilmesi ve uygun davranış kurallarının belirlenmesi, bu kavramın çeşitli yönleridir.
Çocuklarla ilgili araştırma etiği konusunda Powell ve Fitzgerald (2012) Hill’den hareketle (2005, s. 81)
Birleşmiş Milletler Çocuk Haklarına dair Sözleşme ’de yer alan dört hakkı öne çıkarmaktadır.
Bunlar;
a.
b.
c.
d.
çocuğun iyiliği (örneğin araştırma amacının çocuğun iyi olma haline katkıda bulunması),
koruma (örneğin yöntemlerin çocuğa risk getirmemesi, zarar vermemesi),
memnuniyet (örneğin çocuğun katılım ve katkı nedeniyle kendini mutlu hissetmesi),
tercih ve katılımdır (örneğin onay verme, gerektiğinde araştırmadan çıkabilme ve gizlilik).
16
Araştırma etiğinin muhtemelen en görünür yanı kurumlardan etik izin
alınmasıdır. Ancak, bu iznin alınmış olması, çocuklarla ilgili araştırma süreci
boyunca etik kurallara uyulmasını başlı başına güvenceye almaya yetmez. Bu
değerlendirme kapsamında yer alan çalışmaların yaklaşık %60’ı (n=29) etik
izin açıklamamış ya da etik sorumluluk belirtmemiştir. Kurumlardan etik
izin alındığı açıklamasına yer veren araştırmalardan (n=20) yalnızca ikisinde
onaydan ve/ya da gizlilikten söz edilmektedir. Seçilmiş araştırmalar arasında
tıbbi kayıt verilerini temel alanlarda, örneğin tıbbi verilerin korunması,
verilerin erişilebilirliği, kimliğin gizli tutulması ya da gereksiz bilgilere yer
verilmemesi gibi etik konulara ilişkin herhangi bir açıklama bulunmamaktadır.
%60 etik onay yok
Araştırma yöntemi
Nitelik değerlendirmesinin bir başka boyutu da araştırma yöntemine ilişkindir. Daha önce de değinildiği
gibi, yöntemsel sorunlardan biri, tıbbi kayıtların aşırı kullanımı ve bu kullanıma eşlik etmek üzere verilerin
geçerliliğini ve/ya da güvenilirliğini sağlayacak herhangi bir bilgiye başvurulmamasıdır. Ayrıca, çok sayıda
çalışmada geçerlilik ve güvenilirlik derecesi düşük ölçme araçlarına başvurulmuştur. Dahası, araştırma
deseninin yeterliliğine ilişkin sorunlar da vardır ve hemen hemen tüm araştırmalarda yalnızca temel
betimleyici istatistik analizler kullanılmıştır. Pek çok araştırmada görülen durum, bazı açılardan güçlü
olunmasına karşın diğerlerinde sorunlar bulunmasıdır.
Örneklem büyüklüğü ve temsili
Elinizdeki değerlendirmenin ulaştığı en çarpıcı bulgulardan biri, örneklem büyüklüğüne ve temsil
ediciliğine sahip araştırmaların azlığıdır. İlgili bir başka bulgu da yalnızca 12 araştırmanın çocuk ya
da ergen nüfus üzerinde yapılmış olmasıdır. Bu durumun olası bir açıklaması, gerek klinik ortamlarda
gerekse genel nüfus içinde cinsel istismara maruz kalan çocukların belirlenmesindeki güçlüktür. Bu
güçlüğün nedenlerinden biri, yetkililerin, cinsellikle ilgili herhangi bir konuda araştırma izni vermeye
isteksizliklerinden kaynaklanması olabilir. Ayrıca, ÇCİ’nin tanımı da araştırmadan araştırmaya farklılık
göstermektedir. Örneğin kimi araştırmacılar ÇCİ’yi yalnızca zorla ilişkiye girme ve mahrem bölgelere
dokunma olarak tanımlarken (örneğin, Alikaşifoğlu vd. 2006) diğerleri daha geniş tanımları benimsemiştir.
Bir başka faktör, ortak çalışmaların olmayışıdır ki bu da çok merkezli araştırmaların yapılmasını
engellemiştir. Bunlara, Türkiye’deki akademisyenlerin maruz kaldıkları yayın yapma baskısı da eklenebilir;
kastedilen, akademik kariyerde ilerlemek için belirli sayıda görgül araştırmanın yayınlanmış olması
gerekliliğidir. Bu baskı, görece kısa zaman sürelerinde gerçekleştirilen küçük ölçekli araştırmalara yol
açmış olabilir.
Seçilmiş Araştırmaların Alanyazına Katkısı ve Niteliğin
Artırılmasına Yönelik Öneriler
Genel olarak alındığında, seçilmiş araştırmaların mevcut alanyazına katkısı azdır. Bunun nedenlerinden
biri, örneğin cinsel istismar mağduru çocukların sosyo-demografik özellikleri ve psikiyatrik belirtileri
gibi zaten yerleşiklik kazanmış bulguların tekrarıdır. Dahası, bir grup araştırmada da yola oldukça
değerli amaçlarla çıkılmışken, daha sonraki yöntemsel sorunlar bu araştırmaların etkisini önemli ölçüde
azaltmıştır.
17
Gelecekteki görgül araştırmalar, araştırma sorununun seçilmesi ve gerekçelendirilmesi, araştırma
yöntemi, makalenin yapılandırılması, içeriği ve netliği gibi başlıklardaki uluslararası ölçütleri (APA 2010)
izleyerek araştırma ve yayın ölçütlerini daha iyi belirlemelidir.
Bu ölçütler hiç kuşkusuz salt ÇKCŞ araştırmalarına sınırlı değildir; toplumsal, eğitsel, tıbbi vb. gibi tüm
bilimsel araştırma alanları için geçerlilik taşır. Araştırmada nitelik değerlendirmesine bağlı kalınması,
önleme ve müdahale politikalarının geliştirilmesinde ve uygulanmasında azami verimlilik sağlayacaktır.
Dünyada yaygın biçimde araştırılmış konular, Türkiye’deki kültürel, bölgesel, hukuksal ve sosyoekonomik
farklılıklar gözetilerek yeniden araştırılabilir. Sözgelimi, ÇCİ söz konusu olduğunda durumu açıklamama
ya da cayma sorunu Türkiye’ye özgü kültürel/bölgesel özelliklerden ya da hukuk sisteminin işleyişindeki
kimi özel sorunlardan kaynaklanıyor olabilir.
Türkiye’de ÇCİ araştırmalarına kaynaklık eden bilim dalları
Eldeki bulgulara göre Türkiye’de ÇKCŞ araştırmaları asıl olarak tıp bilimleri alanında çalışan
araştırmacılarca gerçekleştirilmiştir. Gerçi ÇKCŞ çoğu kez bir halk sağlığı sorunu olarak tanımlanır;
ancak, gerçekte psikoloji, sosyoloji, hukuk, sosyal hizmetler, eğitim ve ekonomi gibi alanlarla güçlü bağları
olan disiplinler arası bir konudur. Buna karşın seçilmiş makaleler arasında bu disiplinlerden kaynaklanan
araştırma sayısı çok azdır.
ÇKCŞ alanında Türkiye’de bundan böyle yapılacak araştırmaların çeşitli disiplinlerden kaynaklanması
kritik önem taşımaktadır; çünkü sorun ancak bu yolla birbirini tamamlayan çeşitli açılardan ele alınabilir.
Seçilmiş araştırmalardaki araştırma konuları ile uluslararası alanyazın
arasında bir karşılaştırma
Çocuk istismarı ve ihmali alanyazınına bu alanda önde gelen üç dergide yer alan makalelere bakıldığında,
araştırmaların, amaç açısından bir değişim geçirdiği görülmektedir. 2002 yılında yayınlanan araştırmalar,
daha temel konulara odaklanmaktaydı; yetişkinlerin kendi çocukluk dönemi deneyimlerini temel alan
vaka ve yaygınlık araştırmaları, risk faktörleri, algılar ve yükleme, cinsel davranış profilleri, davranışsal
sorunlar ve cinsel istismar mağduru çocukların psikolojik uyumunun sağlanması gibi. Suçlularla ilgili
araştırmalar ise gelişimsel risk faktörleri, yeniden suç işleme riskini etkileyen faktörler ve fail stratejileri
gibi konuları ele almaktadır. Ayrıca, görece daha az olsa bile tedavi stratejileri ve etkililik gibi başlıklar
üzerinde duran araştırmalar da vardır.
18
2008’de de risk faktörleri gibi temel konular üzerinde araştırmalar görülmektedir; ancak bu kez batılı
olmayan ülkelerdeki yaygınlığı konu alan araştırmalara görece daha fazla rastlanmaktadır. Ayrıca, ensest,
ÇCİ’ye ilişkin ebeveyn algıları, ceza sisteminin müdahalesi, travma sonrası stres bozuklukları (TSSB)
ve tıbbi/psikiyatrik müdahale gibi konularda daha fazla araştırma görülmektedir. Din görevlilerinin
karıştıkları ÇCİ olayları üzerine araştırmalar da Journal of Child Sexual Abuse dergisinin 2008 yılı
sayılarında önemli bir yer tutmaktadır.
Son olarak, 2013 yılında, araştırmaların daha özel gruplara odaklandığı ve daha gelişmiş araştırma
desenlerinden yararlanıldığı görülmektedir; örnekler: özel gruplarda (örneğin, ev dışı bakım altındaki
çocuklar) yaygınlık, belirli gruplarda yeniden mağduriyet (örneğin madde bağımlılığıyla bağlantılı olarak),
ergen yaşlarda cinsel suçları işleyenler (özel gruplar, yeniden suç işleme), adli tıp görüşmeleri sırasında
çocukların yaptıkları açıklamaları dinleyenler, çocuklara kötü muamelenin gelişimin çeşitli yönleri
üzerindeki etkisi, yılmazlıkla ilgili değişkenler (travma sonrası büyüme dâhil), tedavinin etkileri ve izleme
çalışmaları, çocuk göçü ve ticareti ile ticari amaçlı cinsel sömürü. Bu konuları kapsayan araştırmaların
yanı sıra dikkat çeken bir başka bulgu da yaygınlık araştırmalarının batılı olmayan bir ülkede, Çin’de metaanalitik bir araştırmanın gerçekleştirilmesine olanak tanıyacak sayı ve düzeyde gerçekleştirilmiş olmasıdır.
Uluslararası dergilerde yayınlananlarla karşılaştırıldığında, Türkiye’de 2002 ile 2013 yılları arasında
yayınlanan görgül araştırmaların sayısı çok sınırlı kalmaktadır. Örneğin, 2002 ile 2005 yılları arasında
yayınlanan bir tek araştırma vardır ve genç yetişkin erkeklerin çocukluk dönemlerinde maruz kalmış
oldukları cinsel istismar dâhil her türlü istismarını ele almaktadır. Araştırma konuları açısından
bakıldığında, çalışmaların önemli bir bölümü çocuklarla çalışan profesyonellerin farkındalık
düzeylerinin belirlenmesine ve farkındalık yaratmanın öneminin vurgulanmasına yöneliktir.
Türkiye’de son on yıl içinde ÇCİ konusunda farkındalık tıp mesleğinden olanlar arasında gerçekten hızla
artmış ve hastanelerde çocuk koruma birimleri başarılı biçimde oluşturulmuştur. Seçilmiş araştırmaların
çoğunluğu, cinsel şiddete maruz kalan çocukların değerlendirilmesi ve bildirimleri bağlamında bu ekiplerin
uygulamalarına ilişkindir (örneğin, Ağırtan vd. 2009). Ayrıca, bir gözlem de şudur:
Türkiye’deki araştırmalar ÇCİ bağlamındaki farkındalık, teşhis ve bildirim konusunda temel betimleyici
veriler sunarken, uluslararası alanyazında yer alanlar ağırlıklı olarak yaygınlık, önleme ve tedavi gibi
başlıkları ele almaktadır.
ÇCİ araştırmalarında kritik konulardan biri de durumun açıklanmasıdır. Yaşanılmış olan durumun
açıklanması örüntülerine ilişkin alanyazın gözden geçirildiğinde (McElvaney 2013) çocukların ve
yetişkinlerin çoğunluğunun yaşadıklarını ileri yaşlara gelmeden, hatta araştırmanın yapıldığı tarihe kadar
açıklamadıkları görülmektedir. Açıklama yapıldığında olabileceklerden duyulan korku bu gecikmenin
nedenidir (Goodman-Brown vd. 2003; c.i. McElvaney 2013). Bunun, Türkiye’deki durum açıklamalarını
da engelleyen önemli bir faktör olduğunu söyleyebiliriz. Oysa bu değerlendirme için seçilen çalışmalar
arasında yalnızca biri durumun açıklanmasındaki zamanlamayı ele almaktadır (Gündüz vd. 2011).
19
Dolayısıyla, Türkiye’deki alanyazında görülen bir başka boşluk açıklamama/gecikmiş açıklama
sorunudur ve bu sorunun yaş, cinsiyet, coğrafi mekân ve nedensellik faktörleri itibarıyla kapsamlı biçimde
araştırılması gerekmektedir.
Açıklamanın hukuksal sonucu zorunlu bildirimdir. Zorunlu bildirim, mağdur çocukların ve ailelerinin
yaşamlarında önemli değişikliklere yol açmaktadır. Açıklamanın ardından çocuklara inanılmamakta,
çocuklar suçlanmakta ve ebeveynlerin reddiyle karşılaşabilmektedir (Summit 1983). Ayrıca, böyle
durumlarda ailelerin akrabalık ilişkilerinde, maddi durumlarında, mesleklerinde ve ikamet yerlerinde
değişiklikler ve kayıplar olduğu da belirtilmektedir (Massat & Lundy 1998). Dolayısıyla çocukların ve
ailelerinin durumu açıklamakta isteksiz davrandıkları, ilk söylediklerini geri alma eğilimi sergiledikleri
görülmektedir. Türkiye’de, açıklama ve bildirim sonrasında çocukların ve ailelerinin yaşadıkları
güçlüklere ilişkin yayınlanmış bir araştırma yoktur. Bunun gibi, açıklamanın zamanlamasına ilişkin
çalışma bir yana, açıklamama ve ilk söyleneni sonra geri alma gibi başlıklarda yapılmış çalışma da yoktur.
Bundan sonraki araştırmaların bir odağı da açıklamama, gecikmiş açıklama ve geri alma gibi durumların
ardındaki nedenlerin araştırılması olmalı, ayrıca açıklama sürecindeki güçlüklerin aşılmasına yönelik
yöntemler üzerinde durulmalıdır. Yetişkinlerle gerçekleştirilen geriye dönük araştırmalar, açıklamayı
çocukluk dönemlerinde yapmış olanlar ve yapmayanlar açısından bir dizi değişkenin karşılaştırılmasına
imkân tanıyacak şekilde tasarlanabilir. Örneğin: açıklamanın / açıklamamanın temelindeki faktörler,
açıklamanın zamanlaması, gelişimsel psikopatoloji, yaşam kalitesi, açıklamaya ilişkin görüşler vb. gibi.
Yukarıda sözü edilen süreçte çocukları korumayı amaçlayan yasal düzenlemelerin yaşama geçirilmesi de
sorunludur. Örneğin, ilgili yasa çocuklarla yalnızca bir kez görüşme yapılmasını ve bu görüşmenin
daha sonraki kullanımlar için kayda alınmasını öngörürken, hukuk süreçlerinde çocuklarla
çoğunlukla birden çok görüşme yapıldığı ve çocukların birkaç kez fiziksel muayeneden geçirildikleri
anlaşılmaktadır (Paslı 2009). İleride yapılacak araştırmaların bu tür sonuçlara odaklanması, politikaları
belirleyenlerin de çocukları ve ailelerini, suça karışmayan aile üyelerini sürecin yol açacağı ikincil
travmadan korumak üzere sistemde gerekli değişiklikleri yapmaları gerekmektedir.
Benzer biçimde, ÇCİ bildiriminde bulunan profesyonellerin karşılaşabilecekleri olumsuzlukları
inceleyen araştırma da yoktur. Türkiye’de bireysel olarak bildirimde bulunan kimi profesyonellerin faillerin
tehditlerine ve/ya da intikamcı tepkilerine maruz kaldıkları bilinmektedir ve böyle durumların diğerlerini
hukuk yollarına başvurmaktan caydırdığı söylenebilir. Bildirimleri özendirmek için profesyonellerin
kimlikleri gizli tutulmalı ve kendilerine destek verilmelidir.
Yayınlanmamış araştırmalar konusu
20
Doktora ve yüksek lisans tezleri saygın bilgi kaynakları arasındadır. Ancak ne yazık ki bu çalışmalar nadiren
geniş kitlelerce okunmaktadır. Tezlere ek olarak, bilimsel toplantılarda sunulan–görgül çalışmalara dayalısunumlar da değerli bilgiler içermektedir. Türkiye kaynaklı alanyazının bir başka önemli eksikliği de
hakemli dergilerde yayınlanan makalelerin ÇKCŞ ile ilgili akademik tezlerden kaynaklanmıyor oluşudur.
Oysa kimi tezlerin araştırma alanındaki kimi boşlukları giderecek konuları ele almış olduğu görülmektedir
(örneğin Kurdoğlu 2008, Paslı 2009).
Çocuğun cinsel istismarında olgu sıklığı ve yaygınlığı araştırmaları
Türkiye’de ÇKCŞ araştırmaları alanında görülen boşluğu kapatmaya yönelik kapsamlı bir plan
geliştirilecekse işin en başında sorunun kökenini ve nedenlerini anlamaya dair büyük nüfus kitleleri
ile olgu sıklığı ve yaygınlığı araştırmaları (epidemiyolojik, sosyal bilimler) çalışmaların yapılması
gerekir. Betimleyici epidemiyolojik araştırmalar, herhangi bir halk sağlığı sorununun vaka ve yaygınlık
oranları, zaman içindeki değişimleri ve coğrafi dağılımı hakkında bilgi sağlar (Gabriel ve Michaud, 2009).
Betimleyici olgu sıklığı ve yaygınlığı araştırmaları, risk faktörlerini belirleyerek, ÇKCŞ’nin önlenmesine
yönelik politika kararlarına ve kanıta dayalı uygulamalara yardımcı olur.
Halen seçilmiş araştırmalar arasında üç yaygınlık araştırması bulunmaktadır. Bunlardan biri ortaokul (6-8.
sınıflar) öğrencileriyle yapılmıştır (Yıldırım vd. 2013). İkincisi liseye giden kız öğrencilerle (Alikaşifoğlu
vd. 2006), üçüncüsü ise üniversite öğrencileriyle (Eskin vd. 2005) gerçekleştirilmiştir. Yaygınlık oranları ise
ortaokul öğrencilerinde %6,4, liseli kız öğrencilerde ise %13,4’tür. Buna karşılık oran, üniversite öğrencileri
arasında çok daha fazladır (%28). Bu farklılıklar örneklemlerin değişen yaş aralıklarından kaynaklanıyor,
çocuk büyüdükçe oranlar da artıyor olabilir. Genel olarak alındığında yaygınlık oranlarındaki değişkenlik
uluslararası alanyazında da de gözlenen ortak bir husustur (Pereda vd. 1994) ve bu durum ÇCİ’nin
tanımındaki farklılıklara ve ölçümlerde farklı araçlara başvurulmasına da bağlanmaktadır. Örnek olarak,
üniversite öğrencileri ile yapılan çalışmada (Eskin vd. 2005) psikometrik olarak sağlam bir araca, Çocukluk
Travma Ölçeği’ne (Pennebaker & Susman 1988) başvurulmuştur. Bu anket ÇCİ’nin değerlendirilmesine
yönelik beş madde içermektedir. Buna karşın liseye giden kız öğrencilerle yapılan çalışmada ÇCİ’yi
vücudun mahrem yerlerine dokunulması ve zorla ilişki şeklinde operasyonel olarak tanımlanan iki soru
yöneltilmiştir (Alikaşifoğlu vd. 2006).
Literatürde yaygın biçimde karşılaşılan benzer değerlendirme sorunları nedeniyle Çocuk İstismarını
ve İhmalini Önleme Uluslararası Derneği (ISPCAN), çocuk istismarının yaygınlığını ve derinliğini
kavramaya yardımcı olmak üzere, araştırmacıların kültür, zaman ve araştırılan gruplar hakkında veri
toplayıp karşılaştırmalara gidebilmelerini sağlayacak ortak araçlar (ICAST) geliştirmiştir (Zolotor
vd. 2009). ICAST üç formdan oluşmaktadır: a) çocuğun evde şiddete maruz kalma-tanıklık etme
durumunu araştırmaya yönelik bir ebeveyn görüşmesi b) henüz bağımsızlıklarını kazanmış yetişkinler
için bir genç yetişkin versiyonu ve c) 11 yaşından büyük çocuklar için bir çocuk formu. ICAST
Türkçeye de çevrilmiştir (Alikaşifoğlu vd. 2006).
21
Yaygınlıkla ilgili araştırmalarının sınırlı kalması bir yana, ÇCİ olayları, zaman içinde sergilediği
değişimler (insidans), bu olgunun coğrafi dağılımı ve ilgili risk faktörleri hakkında herhangi bir araştırma
yoktur. Gelecekteki araştırmalarda atılacak ilk adım da Türkiye nüfusunu temsil etmek üzere yaygınlık,
zaman içinde sergilediği değişimler ve risk faktörlerini belirleyecek çalışmalar olacaktır. Genel olarak
alanyazın üç tür araştırmaya işaret etmektedir: Anket soruları ya da ölçeklerden hareketle, çocukları,
ebeveynlerini ya da yetişkinlerin çocukluğunda ÇCİ’ye maruz kalanları konu alan çalışmalar. Çocuklar ya
da ebeveynlerle yapılan araştırmalarda karşılaşılan başlıca güçlükler sosyal beğenirlikle ilgili konular ya da
damgalanmayla ilgili sorunlardır. Ayrıca, bu araştırmaların hukuksal ya da etik sorunlara yol açma olasılığı
da vardır. Yaygın bir başka yaklaşım da yetişkinlere çocukluk dönemlerinde maruz kaldıkları istismar
deneyimlerinin sorulmasıdır. Ancak bu tür araştırmalar da geçmişi yanlı hatırlamayla ilgili sorunlar
nedeniyle sorgulanmaktadır. Kimi dezavantajları da olmakla birlikte, Türkiye’deki ÇCİ alanyazını bu
üç veri toplama yöntemini temel alan daha fazla araştırmayı gerektirmektedir. Yaygınlık oranlarındaki
farklılıklar en önemli sorunlar arasında yer aldığından, bulguların karşılaştırılabilmesi ve uluslararası ortak
çalışmaların teşviki açısından ICAST gibi tüm dünyada tanınan araçların kullanılması tavsiye edilmektedir.
Yaygınlık araştırmaları aynı zamanda sosyal ve nüfus özelliklerine bağlı değişkenlerin dışında çeşitli
risk faktörlerinin değerlendirilmesine de olanak sağlar. Seçilmiş çalışmalar arasında tıbbi kayıtları
temel alan araştırmalar yaygın görülmektedir. Tıbbi kayıt verileri sosyal ve nüfus özelliklerine bağlı
risk faktörlerine ilişkin belirli bir anlayış kazandırmakla birlikte, klinik örneklemle sınırlı kaldığından
bunları kullanan araştırmaların temsil ediciliği de düşmektedir. Alanyazın ebeveyn psikopatolojisi ya da
alkol/madde bağımlılığı gibi risk faktörlerini vurgulamaktadır. Aslında, risk faktörleri ile risk grupları
(kültürel, sosyoekonomik, bölgesel vb.) birbiriyle bağlantılıdır. Türkiye’deki yaygınlık araştırmaları, farklı
risk gruplarının tanımlanmasına, önleme ve müdahale programlarının planlanmasına imkân tanımak
üzere sosyoekonomik düzey farklılıklarını, coğrafi dağılımı ya da diğer sosyal ve nüfus özelliklerine bağlı
değişkenleri dikkate almalıdır.
Ayrıca, seçilmiş araştırmalar arasında herhangi bir zaman içinde sergilediği değişimleri gösteren ve
görülme sıklığı çalışması yoktur. Görülme sıklığı oranları, ÇCİ mağduru çocukların durumunu inceleyen
ve müdahalelerde bulunan tıp merkezlerine ya da çocuk koruma merkezlerine yapılan sevklerle sınırlı
kalmaktadır. Oysa sevk oranlarının gerçek ÇKCŞ oranlarının çok altında kaldığı iyi bilinen bir gerçektir.
Görülme sıklığı araştırmaları, belirli bir yıldaki ÇKCŞ oranlarının ve zaman içindeki değişimin belirlenmesi
açısından önemlidir. Bununla bağlantılı olarak mevcut değerlendirmenin işaret ettiği bir başka boşluk da
boylamsal (aynı hedef grup ile belli aralıklarla tekrarlanan) araştırmaların olmayışıdır.
22
Nedensel faktörlerin belirlenmesinin başlıca yöntemi olan boylamsal araştırmalar, araştırmacılara
risk faktörlerinin tekil etkisini ya da ortak etkilerini belirleme olanağı sağlar ve bu da araştırma ve
önleme/müdahale stratejilerini geliştirmelerinde profesyonellere yardımcı olur (bakınız, Brown vd.
1998). Oranların, risk gruplarının ve ÇKCŞ sonuçlarının daha doğru belirlenmesi için çocuklarla,
ebeveynleriyle, tıbbi ya da diğer kurumsal kayıt verileriyle iyi tasarlanmış boylamsal araştırmaların
gerçekleştirilmesi gerekir (MacMillan vd. 2007).
ÇKCŞ ile ilgili önemli bir başka araştırma alanı ise tekrar, yani olayın yinelenmesidir. Ne yazık ki,
tekrarlayan istismar olaylarının ortaya koyduğu sorunla ilgili bir araştırma bulunmamaktadır. Boylamsal
araştırma desenlerinin bir başka avantajı da tekrar oranları ve ilgili faktörler konusunda değerli bilgiler
sağlamasıdır. Pratikte, ÇKCŞ’yi önlemeye yönelik psiko-eğitim programlarının da tekrar oranlarının
azaltılmasına yardımı olacaktır.
Çocuklara karşı cinsel şiddetin ekonomik yönleri
ÇKCŞ’in ekonomik sonuçları da ciddidir. Çocuklara kötü muamelenin, yetişkinlik döneminde de
süren, ruh sağlığında bozulma, uyuşturucu ve alkol bağımlılığı, riskli cinsel davranışlara yönelme,
obezite ve suça eğilim gibi olumsuz sonuçlara yol açtığı belirtilmektedir (Gilbert vd. 2009). ÇCİ’nın
erkek mağdurlarının işsiz kalma ve düşük gelir riskleri daha fazladır (Barett & Kamiya 2012). ABD’de, çocuk
sağlığı hizmetleri, çocuk refahı, adalet sistemi, yetişkinlerde sağlık ve verimlilik yitimi gibi kategorilerin
önemli maliyetlere yol açtığı tahmin edilmektedir (Fang vd. 2012). Türkiye’de ise ÇKCŞ’nin ekonomik
maliyeti yapılacak araştırmalarla politika belirleyenlere gösterilmeli, böylece hükümet kuruluşları ÇKCŞ’ye
karşı önlemler ve erken müdahale stratejileri geliştirip uygulamaya özendirilmelidir.
Önleme ve müdahale alanlarında araştırma ihtiyacı
Günümüzdeki alanyazından farklı olarak, aşağıdaki örneklerde yer alan koruma ve müdahale stratejilerinin
değerlendirildiği çalışmaya rastlanmamıştır: cinsel suç işleyenlerin kayıt altına alınması (Tewksbury
2010), cinsel istismara maruz kalmış gençlerin kendilerinin istismarcı olmalarının önlenmesi (Bentovim
2002), sağlık profesyonelleri ve bakım verenler için kolaylaştırıcı bir rapor verme sisteminin geliştirilmesi
(Pietrantonio vd. 2013) ya da vasi desteğiyle ilgili konular (Bolen & Lamb 2002).
ABD gibi ülkelerde, okul temelli önleyici programlar6 ve çocuklarla birlikte çalışan profesyonellerin
eğitimine yönelik programlar7 kamu yönetimi tarafından etkili biçimde uygulanmıştır. Göründüğü
kadarıyla, önleme içerikli araştırmaların sayıca azlığı Türkiye’deki araştırmalar açısından bir başka kritik
eksikliktir. Örneğin, cinsel istismarın önlenmesine yönelik okul temelli bir programın etkililiğini ele alan
tek bir araştırma belirlenebilmiştir. Oysa farklı önleme programlarına ilişkin araştırmaların belirli biri
sayıda olması, meta-analize imkân tanınması ve böylece etkili bir önlemenin bileşenlerinin belirlenmesi
açısından gereklidir.8
6
Örneğin Amerikan Federal Çocuk Refahı Kurumu’nun önleme uygulamaları için https://www.childwelfare.gov/preventing/
programs/types/schoolbased.cfm
7
Örneğin Amerikan Federal Çocuk Refahı Kurumu’nun eğitim uygulamaları için https://www.childwelfare.gov/preventing/devel-
oping/training.cfm
8
Meta-analitik çalışmaların yapılabilmesi için önceden belirlenmiş asgari bir araştırma sayısı yoktur. Ağırlıklandırma örneklem
23
büyüklükleri ile ilişkili olduğundan, örneklem ne kadar büyükse etki büyüklükleri de o kadar kararlı olacaktır.
Ayrıca bu sayede okullar da kendi programlarına dâhil edecekleri en iyi eğitim programını seçme imkânı
bulabilirler. Önleyici programlar farklı yaşlardaki çocukların gelişimsel özelliklerini dikkate almalı,
programı yürütecek görevlilerin eğitimi de buna göre gerçekleştirilmelidir.
Türkiye’deki okulların pek çoğunda görev yapan okul danışmanları önleyici programların yürütülmesi
açısından uygun meslek elemanlarıdır. Türkiye’de çeşitli okullarda on yılı aşkın bir süredir ebeveyn
eğitimi programları uygulanmaktadır. Bu programlar çocuk istismarı ve ihmali konusunu da
kapsamakla birlikte, bu programların ebeveynlere ne ölçüde yarar sağladığının ve genel olarak
önlemeye ne kadar katkıda bulunduğunun görülmesi açısından boylamsal araştırmalara da ihtiyaç
vardır.
ÇKCŞ mağduru çocukların tedavisine ilişkin araştırmaların olmayışı, bir kez daha, Türkiye’deki
alanyazının önemli bir eksikliğine işaret etmektedir. Elinizdeki değerlendirme için seçilen araştırmalar
arasında yalnızca biri çocukluğunda cinsel istismara maruz kalmış yetişkin kadınlarla grup terapisi
üzerinedir. Uluslararası alanyazında ise ÇCİ’nin tedavisiyle ilgili birçok araştırma bulunmaktadır. ÇCİ
ile ilgili travma sonrası stres bozuklukları ve depresyon gibi psikiyatrik sorunların tedavisi söz konusu
olduğunda alanyazın özellikle Bilişsel Davranışçı Terapi ve göz hareketleriyle duyarsızlaştırma ve
yeniden işleme tedavisi (Eye Movement Desensitization Reprocessing – EMDR) üzerinde durmaktadır.
Ayrıca, sosyal çalışmacılar, psikologlar, psikiyatristler ve pediyatristlerden oluşan ekiplerin yaptıkları ev
ziyaretlerinin de sonuç verici olduğu belirtilmektedir. Türkiye’de klinik gruplarla yapılan araştırmalar, cinsel
şiddete maruz kalmış çocukların psikiyatrik tedavi ve izlemindeki yetersizlikler üzerinde durmaktadır.
(Tıraş vd. 2009, Perdahlı-Fiş vd. 2010, Öztop & Özel Özcan 2010, Uğur vd. 2012). Mağdur çocuklar ve
ailelerine uygun tıbbi ve psikiyatrik tedavi ve izlem hizmetlerinin verilmesini sağlayacak politikalara
ivedilikle ihtiyaç duyulmaktadır. Bu açıdan, mağdurların tedavi ihtiyaçlarının belirlenmesi için görgül
araştırmalara, tıbbi/psikiyatrik müdahalelerin ne ölçüde etkili olduğunu değerlendirmek için de tesadüfî
- kontrollü deneysel araştırmalara (RCT) gerek vardır.
Sınırlılıklar
24
Bu değerlendirmenin bir sınırlılığı, bilimsel toplantılarda gerçekleştirilen sözel ve poster sunumlarını,
yüksek lisans ve doktora tezlerini ve diğer yayınlanmamış araştırma raporları ile seçilmiş elektronik
veri tabanlarının dışında yer alan diğer “gri” alanyazını kapsamamasıdır. Ayrıca, çalışmanın son on
yılla sınırlanması da 2002 yılından önceki görgül araştırma makalelerinin kapsam dışında kalmasıyla
sonuçlanmıştır. Bir başka sınırlılık da, yüksek öncelikli araştırma konularının seçilmesinde Türkiye’de
ÇKCŞ konusunda deneyimli akademik uzmanların görüşlerinin alınmamış olmasıdır.
Sonuç
2002 yılından bu yana yayınlanmış görgül araştırmaları kapsayan bu değerlendirmeden çıkan sonuçlar
iki ana kategoride özetlenebilir: araştırma konuları ve araştırma kalitesi. En başta vurgulanması gereken
nokta, yayınlanan görgül araştırma sayısının çok az olmasıdır. 12 yıllık bir zaman kesitinde yalnızca 49
araştırma bulunabilmiştir.
Araştırma konularına gelince; değerlendirme, bugüne dek araştırılan konuların çeşitlilik açısından sınırlı
kaldığını göstermektedir. En başta, araştırmalar çocuğun cinsel istismarı ile sınırlı kalmıştır; dolayısıyla
çocuk fuhşu, çocuk pornografisi, çocukların cinsel amaçlarla baştan çıkarılması gibi diğer başlıklar ele
alınmamıştır. Çocuğun cinsel istismarıyla ilgili araştırmalar da birkaç konuya sınırlı kalmaktadır. Üzerinde
en fazla araştırma yapılan konu, klinik grubun sosyo-demografik ve psikiyatrik özellikleridir. Görece sık
ele alınan bir başka konu da sağlık alanındaki profesyonellerin ÇCİ konusundaki farkındalık düzeyleridir.
Gerçekleştirilen birkaç yaygınlık araştırması ergenleri ve genç yetişkinleri konu almaktadır. ÇCİ’nin
çocuklar üzerindeki sosyal ve duygusal etkileri az sayıda araştırmada ele alınmıştır. Erken evlilik, özellikle
risk altındaki çocuklar (örneğin sokak çocukları), suç işleyenler, psikiyatrik tedavi (yetişkinlerde) ve
hukuksal müdahale önemli konular olmakla birlikte bunlardan her birinin birden fazla araştırmada ele
alındığı görülmemektedir. Buna karşılık, Türkiye açısından önem taşıyan örneğin risk faktörleri, zorunlu
bildirim, yargı süreçlerinin etkileri, açıklamama / açıklamayı geri alma, yeniden travma, yeniden
cinsel suç işleme ya da mağdur çocukların tıbbi / psikiyatrik tedavisi gibi konularda araştırmalar
yapılması gerekmektedir.
Araştırmalar arasında, araştırma niteliğinin çeşitli yönleri açısından güçlü olanlar bulunmakla birlikte,
çoğunun geliştirilmeye ihtiyacı vardır. Nitelikle ilgili olup geliştirilmesi gereken yönler etik uygunluk
bildirimi, örneklemlerde temsil edicilik ve alanyazına katkı düzeyidir.
Gelecekteki Araştırmalar İçin Öneriler
2.
3.
Yaygınlık, insidans ve risk faktörleri ile koruyucu faktörleri (örneğin, ailenin işlevselliği, ebeveynlerin
eğitim durumu ve ebeveyn desteği) kapsayan epidemiyolojik araştırmalar, (örneğin, yaş, cinsiyet,
sosyoekonomik durum, coğrafi, etnik ve kültürel pratikler) ilk adım olmalıdır. Ayrıca bunların
kimileri risk, koruyucu ve diğer mediatör / moderatör nedensel faktörleri ortaya koymak üzere
boylamsal araştırmalar olarak tasarlanabilir.
Travma etkisini, uygulanan tedavinin etkilerini ve hukuk sistemindeki usullerin çocuk ve aile
üzerindeki etkilerini araştırmak üzere izlem araştırmaları tasarlanmalıdır.
Mağdur çocuklarla ailelerinin yaşam kalitesini iyileştirmeye yönelik programları değerlendirecek
araştırmalar gerçekleştirilebilir.
25
1.
4.
5.
6.
7.
26
8.
Farklı gruplarla yapılacak önleme araştırmaları son derece önemlidir. Türkiye gibi genç nüfusu
yüksek olan ülkelerde özellikle ortaokul ve lise öğrencilerinin devam ettiği eğitim ortamları
önleme çalışmaları için oldukça uygundur. Bu programların etkililiğinin deneysel araştırmalarla
değerlendirilmesi gerekmektedir. Çocuklara, ebeveynlerine ve öğretmenlere, ÇKCŞ dâhil çocuk
istismarı ve ihmali ile ilgili okul temelli programlar aracılığıyla ulaşılabilir. Benzer program ve
araştırmaların okulu terk etmiş çocuklara da uzanması gerekir. Ayrıca, çocuklarla birlikte çalışan
profesyonellere yönelik eğitim programları da değerlendirilmelidir.
Farklı gruplara uygulanan psikoterapinin ve ayrıca psikofarmakolojik tedavinin etkililiğini
değerlendiren araştırmalar. yapılması gereklidir.
Yargı süreçlerinin sonuçlarının, çocuklar, aileleri, mağdur çocuklarla birlikte çalışan profesyoneller
ve genel olarak toplum üzerindeki etkilerini araştıracak çalışmalar tasarlanmalıdır.
Araştırmacıların, araştırmalarında nitelik kılavuzlarına bağlı kalmaya özendirilmeleri ve bu yönde
eğitilmeleri gerekir. Alanlarında uzman akademisyenlerce tasarlanan ve koordine edilen çok merkezli
araştırmalar bu konuyu ele alabilir ve daha nitelikli araştırmaların yapılmasını sağlayabilir.
ÇKCŞ, araştırma etiği açısından özellikle hassas bir konudur. Bir yandan etik ilkelere araştırma
boyunca uygun davranılmasını özendirmeye yönelik önlemler alınırken, diğer yandan bu alandaki
araştırmaların gerçekleştirilmesini engellemekten kaçınmak gerekir. Bu açıdan bakıldığında, ÇKCŞ
söz konusu olduğunda üniversite etik kurullarının ve hükümet kuruluşlarına bağlı araştırma
değerlendirme kurullarının rolü kendi başına ayrı bir araştırma konusu olabilir.
Kaynaklar
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
Adalet Bakanlığı (2012). Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlardan 2000 – 2011 yılları itibariyle
açılan davalar ve sanık sayıları ile bu suçlardan verilen kararların illere göre dağılımı. http://
www2.tbmm.gov.tr/d24/7/7-10471sgc.pdf, erişim tarihi 19/08/2014.
Adepoju, A. (2005). Review of Research and Data on Human Trafficking in sub-Saharan Africa.
International Migration, 43: 75–98.
Agbu, O. (2003). Corruption and human trafficking: The Nigerian case. West Africa Review 4: 1-13.
Ağırtan, C. Akar, T. Akbaş, S. Akdur, R. Aydın, C. Aytar, G. et al. (2009). Establishment of
interdisciplinary child protection teams in Turkey 2002-2006: Identifying the strongest link can
make a difference. Child Abuse and Neglect, 33: 247-255.
Akbaş, S. Turla, A. Karabekiroğlu, K. Pazvantoğlu, O. Keskin, T. Böke, Ö. (2009). Characteristics
of sexual abuse in a sample of Turkish children with and without mental retardation referred for
legal appraisal of the psychological repercussions. Sexuality and Disability, 27: 205-213.
Akço, S. Dağlı, T. İnanıcı, MA. Kaynak, H. Oral, R. Şahin, F. Sofuoğlu, Z. Ulukol, B. (2013). Child
abuse and neglect in Turkey: professional, governmental and non-governmental achievements
in improving the national child protection system. Paediatrics and International Child Health 33:
301-309.
Akdoğan, H. (2005). Çocuğun Cinsel İstismarı ve Türkiye’de Çocuk Cinsel İstismarını Önlemeye
Yönelik Çalışmalar. Polis Bilimleri Dergisi, 7: 1-15.
Aksu, H. Karakoç Demirkaya, S. Gürbüz Özgür, B. Gün, B. (2013). Aydın ilinde bir yıldaki çocuk
ve ergen adli olguların değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi 14:369-377.
Aktepe, E. (2009). Çocukluk Çağı Cinsel İstismarı. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 1: 95-119.
Aktepe, E. Kocaman, O. (2013). Hamilelikle sonuçlanan kardeş ensesti olguları. Anadolu Psikiyatri
Dergisi, 14: 177-180.
Alikaşifoğlu, M. Erginöz, E. Ercan, O. Albayrak Kaymak, D. Uysal, Ö. İlter, Ö. (2006). Sexual abuse
among female high school students in Istanbul, Turkey. Child Abuse and Neglect, 30: 247-255.
Amerikan Psikiyatri Birliği (1994) Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı, Dördüncü
Baskı (DSM-IV) (Çev. ed.: E Köroğlu). Hekimler Yayın Birliği, Ankara, 1995.
Aydın, O. İşmen, AE. (2003). 8-25 Yaş Grubu Erkeklerde Çocukluk Çağı Örselenme Yaşantısının
İncelenmesi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 18: 7-20.
Bahalı, K. Akçan, R. Yolga Tahiroğlu, A. Avcı, A. (2010). Child sexual abuse: Seven years in practice.
Journal of Forensic Sciences, 55: 633-636.
Bahar, G. Savaş, HA. Bahar, A. (2009). Çocuk İstismarı ve İhmali: Bir Gözden Geçirme. Fırat Sağlık
Hizmetleri Dergisi, 4: 51-64.
Barett, A. Kamiya, Y. (2012). Childhood sexual abuse and later-life economic consequences. Institute
for the Study of Labor (IZA) Discussion Papers No. 6332. http://ftp.iza.org/dp6332.pdf, erişilme
tarihi 03/04/2014.
27
1.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
28
31.
Bastia, T. (2005). Child Trafficking or teenage migration? Bolivian migrants in Argentina.
International Migration, 43: 58–89.
Bentovim, A. (2002). Preventing sexually abused young people from becoming abusers, and treating
the victimization experiences of young people who offend sexually. Child Abuse & Neglect, 37:
661-678.
Berber Çelik, Ç. Odacı, H. (2012). The effect of experience of childhood abuse among university
students on self-perception and submissive behavior. Children and Youth Services Review, 34:
200-204.
Berber, G. Karapirli, M. Kantarcı, N. Kandemir, E. Dalkıran Varkal, M. Şahin, E. et al. (2013).
Attitudes among judiciary and junior clerks toward the survivors of childhood sexual abuse.
International Journal of Law and Psychiatry 36: 41–45.
Bolen, RM. Lamb, JL. (2002). Guardian support of sexually abused children: A study of its predictors.
Child Maltreatment, 7: 265-276.
Boran, P. Gökçay, G. Devecioğlu, E. Eren, T. (2013). Çocuk gelinler. Marmara Medical Journal, 26:
58-62.
Brown, J. Cohen, P. Johnson, JG. & Salzinger, S. (1998). A longitudinal analysis of risk factors for
child maltreatment: findings of a 17-year prospective study of officially recorded and self-reported
child abuse and neglect. Child Abuse and Neglect, 22, 1065-1078.
Browne, A. Finkelhor, D. (1986). Impact of child sexual abuse: A review of the research. Psychological
Bulletin, 99: 66-77.
Bülbül, S. Demirçeken, F. Çakır, B. Pınar Çakır, E. Ünlü, E. Soyer, T. (2010). Difficulties in diagnosing
sexual abuse in children with condyloma acuminata in Turkey. Journal of Child Sexual Abuse,
19: 35-42.
Canbaz, S. Turla, A. Aker, S. Pekşen, Y. (2005). Samsun merkez sağlık ocaklarında görev yapan
pratisyen hekimlerin çocuk istismarı ve ihmali konusunda bilgi ve tutumları. Sürekli Tıp Eğitimi
Dergisi, 14:241-246.
Celbiş, O. Özdemir, B. Kaya, A. (2011). Cinsel saldırıya uğramış çocuğun muayenesi. Türk Pediatri
Arşivi, 46:104-110.
Ceylan, A. Tuncer, O. Melek, M. Akgün, C. Gülmehmet, F. Erden, Ö. (2009). Van Bölgesindeki
çocuklarda cinsel istismar. Van Tıp Dergisi, 16: 131-134.
Council of Europe Convention (2007). Protection of Children against Sexual Exploitation and
Sexual Abuse. http://www.coe.int/t/dghl/standardsetting/children/LanzaroteConvention_EN.pdf,
erişim tarihi 02/13/2014.
Çeçen, AR. (2007). Çocuk Cinsel İstismarı: Sıklığı, Etkileri ve Okul Temelli Önleme Yolları.
Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4 (1)
Çeçen Eroğul, AR. Kaf Hasırcı, Ö. (2013). The effectiveness of psycho-educational school-based
child sexual abuse prevention training program on Turkish elementary students. Educational
Sciences: Theory & Practice, 13: 725-729.
33.
34.
35.
36.
37.
38.
39.
40.
41.
42.
43.
44.
45.
46.
47.
48.
Çeçen Eroğul, AR. Türk, SB. (2013). Ergenlerde çocukluk örselenme yaşantıları ve öfke ifade tarzları
ile benlik saygısı ve yaşam doyumu arasındaki ilişkilerin incelenmesi. International Journal of
Human Sciences, 10: 1421-1439.
Çengel Kültür, E. Çuhadaroğlu Çetin, F. Gökler, B .(2007). Demographic and clinical features of
child abuse and neglect cases. The Turkish Journal of Pediatrics, 49: 256-262.
Debabrata, R. (1998). When police act as pimps: glimpses into child prostitution in India. Manushi,
105:27-31.
Doğan, S. (2008). Cinsel istismar davranışı gösteren ergenler: İki olgu ve konunun gözden geçirilmesi.
Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 15: 157-162.
Durmuşoğlu, N. Yıldırım Doğru, SS. (2006). Çocukluk örseleyici yaşantılarının ergenlikteki yakın
ilişkilerde bireye etkisinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 15:
237-246.
Dursun, OB. Esin, İS. Güleç, M. Şener, MT. Varol Taş, F. Beyhun, NE. et al. (2013). A possible cause
of trauma for children in the justice system of Turkey: Attitudes of prosecutors and judges. The
Journal of Psychiatry and Neurological Sciences, 26: 367-375.
Erdoğan, A. Tufan, E. Karaman, MG. Atabek, MS. Koparan, C. Özdemir, E. vd.adaşları. (2011).
Türkiye’nin dört farklı bölgesinde çocuk ve ergenlere cinsel tacizde bulunan kişilerin karakteristik
özellikleri. Anadolu Psikiyatri dergisi, 12: 55-61.
Ermertcan, AT. Ertan, P. (2010). Skin manifestations of child abuse. Indian Journal of Dermatology,
Venerology and Leprology, 76: 317-326.
Ertem, M. Kocturk, T. (2008). Opinions on early-age marriage and marriage customs among
Kurdish-speaking women in southeast Turkey. Journal of Family Planning and Reproductive
Health Care, 34:147-152.
Eskin, M. Kaynak Demir, H. Demir, S. (2005). Same sex sexual orientation, childhood sexual abuse,
and suicidal behavior in university students in Turkey. Archives of Sexual Behavior, 34: 185-195.
Faikoğlu, R. Yükseloğlu, H. Özcan, Ş. Petndis, G. Tarı, I. Kalfaoğlu, EA. (2007). The gynaecologist
as an expert witness in cases of sexual abuse. Reproductive BioMedicine Online, 15: 41-42.
Fallon, B. Trocmé, N. Fluke, J. MacLauren, B. Tonmyr, L. Yuan, YY. (2010). Methodological challenges
in measuring child maltreatment. Child Abuse and Neglect, 34:70-79.
Fang, X. Brown, D. Florancea, C. Mercy, JA. (2012). The economic burden of child maltreatment
in the United States and implications for prevention. Child Abuse and Neglect, 36: 156-165.
Gabriel, SE. Michaud, K. (2009). Epidemiological studies in incidence, prevalence, mortality, and
comorbidity of the rheumatic diseases. Arthritis Research and Therapy 11, 229.
Gilbert, R. Spatz Widom, C. Browne, K. Fergusson, D. Webb, E. Janson, S. (2009). Burden and
consequences of child maltreatment in high-income countries. The Lancet, 373: 68-81.
Goodman-Brown, TB. Edelstein, RS. Goodman, GS. Jones, DPH. Gordon, DS. (2003). Why children
tell: A model of children’s disclosure of sexual abuse. Child Abuse & Neglect 27: 525–540.
Gökler, R. (2006). Eğitimde Çocuk İstismarı ve İhmaline Genel Bir Bakış. Türkiye Sosyal Araştırmalar
Dergisi, 10:47-76.
29
32.
49.
50.
51.
52.
53.
54.
55.
56.
57.
58.
59.
60.
61.
62.
63.
64.
65.
30
66.
Gölge, ZB. Hamzaoğlu, N. Türk, B. (2012). Sağlık çalışanlarının çocuk istismarı ve ihmali
konusundaki farkındalık düzeylerinin ölçülmesi. Adli Tıp Dergisi, 26: 86-96.
Gölge, ZB. Yavuz, MF. (2007). Cinsel saldırı olgularının suç motivasyonuna göre sınıflandırılması.
Adli Tıp Dergisi, 21: 11-19.
Güler, Ö. ve Küçüker, H. (2010). Early Marriages Among Adolescent Girls in Afyonkarahisar,
Turkey. European Journal of General Medicine 7:365-371.
Günay, G. Bener, Ö. (2011). Üniversite Öğrencilerine Göre Kızlara Yönelik Aile İçi Şiddet ve
Nedenleri. E-Journal Of New World Sciences Academy, 6,1, 1-17
Gündüz, T. Karbeyaz, K. Ayrancı, Ü. (2009). Torture continuing up to pregnancy: An incest case
sexual abuse by father. Journal of Punjab Academy of Forensic Medicine and Toxicology, 9: 29-34.
Gündüz, T. Karbeyaz, K. Ayrancı, Ü. (2011). Evaluation of the adjudicated incest cases in Turkey:
Difficulties in notification of incestuous relationships. Journal of Forensic Sciences, 56: 438-443.
Hotun Şahin, N. Timur, S. Berkiten Ergin, A. Taşpınar, A. Akdolun Balkaya, N. Çubukçu, S. (2010).
Childhood Trauma, type of marriage and self-esteem as correlates of domestic violence in Married
Women in Turkey. Journal of Family Violence, 25: 661-668.
Ji, K. Finkelhor, D. Dunne, M. (2013). Child sexual abuse in China: A meta-analysis of 27 studies.
Child Abuse and Neglect, 37: 613-622.
Kaleağası, H. Özge, A. Toros, F. Kar, H. (2009). Cinsel istismar sonrası belirginleşen çocukluk çağı
migren başağrısı: Olgu sunumu. Türk Algoloji-Ağrı Derneği, 21: 80-82.
Kara, B. Biçer, Ü. Gökalp, AS. (2004). Çocuk istismarı. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 47:
140-151.
Karakaya, I. Üneri, Ö. Coşkun, A. (2005). Çocukluk cinsel istismarı: Bir olgu nedeniyle tanı
güçlükleri. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 12: 141-144.
Karanfil, R. Akçan, R. Orhan, Ö. (2011). Çocuğun cinsel istismarı ile ilgili asılsız iddialar ve
paranoid bozukluk: İki olgu sunumu. Türk Psikiyatri Dergisi, 22: 53-57.
Kardam, F. Bademci, E. (2013). Mothers in Cases of Incest in Turkey: Views and Experiences of
Professionals. Journal of Family Violence 28:253–263.
Kelly, L. Regan, L. (2000). Stopping Traffic: Exploring the extent of, and responses to, trafficking
in women for sexual exploitation in the UK. Police Research Series Paper 125, Home Office, UK.
Kır, E. (2013). Çocuklara yönelik cinsel taciz ve istismara karşı önleyici eğitim çalışmaları. İstanbul
Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 71:785-800.
Koç, F. Akşit, S. Tomba, A. Aydın, C. Koturoğlu, G. Korkmaz Çetin, S. vd.adaşları. (2012). Çocuk
istismarı ve ihmali olgularımızın demografik ve klinik özellikleri: Ege Üniversitesi Çocuk Koruma
Birimi’nin bir yıllık deneyim. Türk Pediatri Arsivi 47: 119-124.
Kurdoğlu, M. Kurdoğlu, Z. Güler, A. Özgökçe, Ç. (2010). Türkiye’nin Doğusunda Çocukluk
Çağındaki Cinsel Istismar Olgularının Değerlendirilmesi. Türk Jinekoloji ve Obstetrik Derneği
Dergisi, 7: 285-288.
Kurdoğlu, S. (2008). Eğitmenler ve Çocuk Örselenmesi Ölçeği’nin Türk Öğretmenlerine Uyarlanması.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi; Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
68.
69.
70.
71.
72.
73.
74.
75.
76.
77.
78.
79.
80.
81.
82.
83.
Lalor, K. McElvaney, R. (2008). Overview of the nature and extent of child sexual abuse in Europe.
In Council of Europe, ‘Protecting children from sexual violence - A comprehensive approach’.
Strasbourg: Council of Europe.
MacMillan et al. (2007). Development of a Policy-Relevant Child Maltreatment Research Strategy.
The Milbank Quarterly, 85(2): 337-374.
Maniglio, R. (2009). The impact of child sexual abuse on health: A systematic review of reviews.
Clinical Psychology Review. 29: 647–657
Massat, CR. Lundy, M. (1998). Reporting costs” to nonoffending parents in cases of intrafamilial
child sexual abuse. Child Welfare, 77:371-388.
McElvaney, R. (2013). Disclosure of child sexual abuse: Delays, non-disclosure and partial disclosure.
What the research tells us and implications for practice. Child Abuse Review, doi: 10.1002/car.2280.
Mikhail, SLB. (2002). Child marriage and child prostitution: Two forms of sexual exploitation.
Gender & Development, 10: 43-49.
Ovayolu, N. Uçan, Ö. Serindağ, S. (2007). Sexual abuse in child and its effects. Fırat Sağlık Hizmetleri
Dergisi, 2: 13-22.
Öncü, E. Kurt, AÖ. Esenay, FI. Özer, F. (2013). Abuse of working children and influencing factors,
Turkey. Child Abuse & Neglect 37: 283– 291.
Örsel, S. Karadağ, H. Karaoğlan Kahiloğulları, A. Akgün Aktaş, E. (2011). Psikiyatri hastalarında
çocukluk çağı travmalarının sıklığı ve psikopatoloji ile ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12:
130-136.
Özbaran, B. Erermiş, S. Büküşoğlu, N. Bildik, T. Tamar, M. Ercan, ES. et al. (2009). Social and
emotional outcomes of child sexual abuse: Clinical sample in Turkey. Journal of Interpersonal
Violence, 24: 1478-1493.
Özkara, E. Altunyurt, S. Ünüvar, T. Arısoy, Y. (2008). 15 Yaş Altı Adölesan Dönemdeki Gebeliklerin
Beden Sağlığına Etkileri ve TCK 103. Maddesi Kapsamında Tartışılması. Adli Bilimler Dergisi
7: 35 – 40.
Özkara, E. Karatosun, V. Günal, I. Oral, R. (2004). Transmetatarsal amputation as a complication
of child sexual abuse. Journal of Clinical Forensic Medicine, 11: 129-132.
Özkara, E. Kavaklı, U. Can, İÖ. Tepe, İ. Özbek, VÖ. (2012). Çocuklara yönelik cinsel istismarın
yasal boyutunun Türkiye ve diğer ülkeler ile karşılaştırılması. Adli Tıp Dergisi 25: 11-24.
Öztop, D. Özel Özcan, Ö. (2010). Cinsel İstismar Vak’alarının Sosyodemografik ve Klinik
Özelliklerinin Değerlendirilmesi. Yeni Symposium Dergisi, 48: 270-276.
Pala, B. Ünalacak, M. Ünlüoğlu, İ. (2011). Child maltreatment: Abuse and neglect. Dicle Tıp Dergisi,
38:121-127.
Paslı, F. (2009). Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Koruma Birimi Tarafından Bildirimleri
Yapılan Çocukların Adli ve Sosyal Süreçlerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi;
Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Pennebaker, JW. Susman, JR. (1988). Disclosure of traumas and psychosomatic processes. Social
Science and Medicine, 26: 327-332.
31
67.
84.
85.
86.
87.
88.
89.
90.
91.
92.
93.
94.
95.
96.
97.
98.
32
99.
Perdahlı Fiş, N. Arman, A. Kalaca, S. Berkem, M. (2010). Psychiatric evaluation of sexual abuse
cases: A clinical representative sample from Turkey. Children and Youth Services Review, 32:
1285-1290.
Pereda, N. Guilera, G. Forns, M. Gomez-Benito, J. (2009). The international epidemiology of child
sexual abuse: A continuation of Finkelhor (1994). Child Abuse & Neglect 33: 331-342.
Pietrantonio, AM. Wright, E. Gibson, KN. Alldred, T. Jacobson, D. Niec, A. (2013). Mandatory
reporting of child abuse and neglect: Crafting a positive process for health professionals and
caregivers. Child Abuse & Neglect, 37: 102-109.
Powell, MA. Fitzgerald, R. Taylor, NJ. Graham, A. (2012). International literature review: Ethical
issues in undertaking research with children and young people. (Literature review for the Child
Watch International Research Network). Lismore: Southern Cross University, Centre for Children
and Young People / Dunedin: University of Otago, Centre for Research on Children and Families.
Putnam, FW. (2003). Ten-year research update review: Child sexual abuse. Journal of the American
Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 42: 269-278.
Saygılı, S. Gönenli, S. (2008). Aynı Ailede Görülen Çoklu Ensest. Düşünen Adam Dergisi, 21: 32-37.
Sayın, A. Candansayar, S. Welkin, L. (2013). Group psychotherapy in women with a history of
sexual abuse: what did they find helpful? Journal of Clinical Nursing, 22: 3249–3258.
Silbert, MH. (1981). Sexual child abuse as an antecedent to prostitution. Child Abuse & Neglect
5: 407–411.
Soylu, N. Alpaslan, AH. (2013). Suicidal behavior and associated factors in sexually abused
adolescents. Children and Youth Services Review 35: 253–257.
Soylu, N. Alpaslan, AH. Ayaz, M. Esenyel, S. Oruç, M. (2013). Psychiatric disorders and characteristics
of abuse in sexually abused children and adolescents with and without intellectual disabilities.
Research in Developmental Disabilities 34: 4334–4342.
Soylu, N. Ayaz, M. (2013). Adli değerlendirme için yönlendirilen küçük yaşta evlendirilmiş kız
çocuklarının sosyodemografik özellikleri ve ruhsal değerlendirmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi.
2013; 14:136-44.
Summit, RC. (1983). The child sexual abuse accomodation syndrome. Child Abuse & Neglect 7:
177–193.
Şar, V. Akyüz, G. Öztürk, E. Alioğlu, F. (2013). Dissociative Depression Among Women in the
Community. Journal of Trauma & Dissociation, 14:423–438.
Şener, MT. Ancı, Y. Dursun, OB. (2013). Significance of healthy family structure in preventing child
sexual abuse: A prospective controlled study. Medicine Science doi: 10.5455/medscience.2013.02.8103.
Şengül, HA. Cantürk, N. Cantürk, G. Dağalp, R. Baransel Isır, A. (2013). Evaluation of juvenile
sexual delinquency at the Ankara 1st Children’s High Criminal Court. South Eastern Europe
Health Sciences Journal, 3: 58-62.
Şenol Çelik, S. Subaşı Baybuga, M. (2009). Verbal, physical and sexual abuse among children
working on the street. Australian Journal of Advanced Nursing, 2009, 26: 14-22.
33
100. Tewksbury, R. Jennings, WG. (2010). Assessing the impact of sex offender registration and community
notification on sex-offending trajectories. Criminal Justice and Behavior, 37: 570-582.
101. Tezel, A. (2002). Çocuğa yönelik şiddet. Atatürk Üniv. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 5: 93-100.
102. Tıraş, Ü. Dilli, D. Dallar, Y. Oral, R. (2009). Evaluation and follow up of cases diagnosed as child
abuse and neglect at tertiary hospital in Turkey. Turkish Journal of Medical Sciences, 39: 969-977.
103. Tıraşçı, Y. Gören, S. (2007). Çocuk istismarı ve ihmali. Dicle Tıp Dergisi, 34:70-74.
104. Topbaş, M. (2004). İnsanlığın Büyük Bir Ayıbı: Çocuk İstismarı. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni,
2004, 3:76-80.
105. Tümer, AR. Odabaşı, AB. Keten, A. Kanburoğlu, Ç. (2008). Çocuk cinsel istismar olgularında Türk
Ceza Kanunu Madde 103 Kapsamında “Ruh Sağlığının Bozulması” Kavramının Değerlendirilmesi
Çalıştayı’nın çıktıları. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 15: 187-188.
106. Uğur, Ç. Şireli, Ö. Esenkaya, Z. Yaylalı, H. Saday Duman, N. Gül, B. vd.adaşları. (2012). Cinsel
İstismar Mağdurlarının Psikiyatrik Değerlendirilmesi ve İzlemi: Son Dört Yıllık Deneyim. Çocuk
ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 19: 81-86.
107. Uzunay, Y. Koçak, M. (2005). İnternet Üzerinden Çocuk Ponografisi ve Mücadelede Yaşanan
Sıkıntılar. Polis Bilimleri Dergisi, 7: 97-116.
108. Ünal, F. (2008). Ailede Çocuk İstismarı ve İhmali. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1: 9-18.
109. Viera ve Garrett. (2005). Understanding interobserver agreement: The Kappa statistic. Family
Medicine, 37, 360-363.
110. Vural, P. Hafızoğlu, Ş. Türkmen, N. Eren, B. Büyükuysal, Ç. (2012). Perceived parental acceptance/
rejection and psychopathology in a group of sexually abused children/adolescents. Med Glas Ljek
kommore Zenicko-doboj kantona, 9: 363-369.
111. Yıldırım, A. Çetin, İ. Din, H. Gümüş, B. (2011). Evaluation of cases with claims of sexual abuse
referred to service of forensic medicine in a university hospital. Cumhuriyet Tıp Dergisi, 33:61-69.
112. Yıldırım, A. Karataş, M. Yılmaz, R. Çetin, İ. Şenel, İ. (2013). Prevalence and correlates of school
violence and sexual abuse among adolescents in Tokat, Turkey. HealthMED, 7: 382-392.
113. Yıldırım, A. Uluocak, N. Atılgan, D. Özçetin, M. Erdemir, F. Boztepe, Ö. (2011). Evaluation of lower
urinary tract symptoms in children exposed to sexual abuse. Urology Journal, 8: 38-43.
114. Yolcuoğlu, İG. (2009). Türkiye’de çocuk koruma sisteminin genel olarak değerlendirilmesi. Aile
ve Toplum Dergisi, 5:43-58.
115. Yolcuoğlu, İG. (2010). Çocukların ihmal-istismara uğramasında aile ve çocuklara yönelik risk
faktörleri ve sosyal hizmet müdahalesi. Toplum ve Sosyal Hizmet Dergisi, 21: 73-83.
116. Yolga Tahiroğlu, A. Avcı, A. Çekin, N. (2008). Çocuk istismarı, ruh sağlığı ve adli bildirim
zorunluluğu. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9: 1-7.
117. Yüksel-Kaptanoğlu, İ. Ergöçmen, B. (2012). Factors that pave the way for becoming a child bride.
Journal of Sociological Research, 15: 129-161.
118. Zeren C, Arslan MM, Yengil E, Karanfil R, Akçan R, Öksüz M (2013) Socio-demographic characteristics
of juvenile delinquents in Turkey. The Journal of Forensic Psychiatry & Psychology, 24: 688–698.
Ek I. Çocuklara karşı Cinsel Şiddetle İlgili Olarak 2002-2013
Döneminde Türkiye’de Yapılan Araştırmalardan Seçilmiş
Makaleler
Kaynak
Araştırmanın Amacı
Araştırma
Deseni
1. 18-25 yaş grubu erkeklerde çocukluk 18-25 yaş grubundaki genç yetişkinlerin Betimsel
çağı örselenme yaşantısının incelenmesi çocukluk dönemi örselenme yaşantılarının
(Aydın ve İşmen 2003)
bazı değişkenlere göre incelenmesi
n= 308
Yaş=18-25
2. Samsun merkez sağlık ocaklarında
görev yapan pratisyen hekimlerin çocuk
istismarı ve ihmali konusunda bilgi ve
tutumları
(Canbaz vd. 2005)
Sağlık kuruluşlarında çalışan pratisyenlerin Betimsel
çocuk istismarı ve ihmali konusundaki bilgi
düzeyleri ve karşılaştıklarında izledikleri
yolların belirlenmesi
n=70
E=31; K=39
Yaş M= 33.7
3. Same sex sexual orientation, childhood
sexual abuse, and suicidal behavior in
university students in Turkey. (Türkiye’de
üniversite öğrencileri arasında eşcinsel
yönelim, çocukluk döneminde cinsel
istismar ve intihar eğilimleri)
(Eskin vd. 2005)
Üniversite öğrencilerinin aynı cinsiyete Betimsel
yönelme, çocukluk döneminde cinsel (Yaygınlık)
istismara maruz kalma ve intihar eğilimi
yaygınlığının araştırılması
n=1262
K=683; E=573
Yaş M= 21
(17-43)
4. Sexual abuse among female high
school students in Istanbul, Turkey.
(İstanbul, Türkiye’de kız lise öğrencilerinde
cinsel istismar) (Alikaşifoğlu vd. 2006)
Okul temelli bir nüfus araştırmasının Betimsel
verilerinden hareketle liseye giden kız (Yaygınlık)
öğrencilerde cinsel istismar yaygınlığının
belirlenmesi
n=1955
K=1955
(9 - 11. Sınıf)
5. Çocukluk örseleyici yaşantılarının
ergenlikteki yakın ilişkilerde bireye etkisinin
incelenmesi
(Durmuşoğlu ve Yıldırım Doğru 2006)
Çocukluk örselenme yaşantılarının Betimsel
(fiziksel, duygusal ve cinsel istismar)
ve bazı kişisel değişkenlerin ergenlerin
ilişkisel benlik saygısı, ilişkisel depresyon
ve ilişkisel saplantılı düşünmelerine etkisinin
incelenmesi
n= 579
E= 279;
K= 300
Yaş = 18,04
6. Demographic and clinical features of Psikiyatrisi Bölümü’ne gelen çocuk istismarı Betimsel
child abuse and neglect cases. (Çocuk ve ihmali vakalarının demografik ve klinik (Tıbbi Kayıt
istismarı ve ihmali olgularının demografik özellikleri
Verileri)
ve klinik özellikleri)
(Çengel-Kültür vd. 2007)
34
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
n= 54
E= 21;
K= 33
Yaş = 10.9
Kaynak
Araştırma
Deseni
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
7 . C i n s e l s a l d ı r ı o l g u l a r ı n ı n s u ç Cinsel saldırı davranışı ve motivasyonunun Betimsel
n=109
motivasyonuna göre sınıflandırılması
Türkiye’ye özgü sınıflandırılması
(Görüşme ve E=109
(Gölge ve Yavuz 2007)
A d l i K a y ı t Yaş = 18-64
Verileri)
8. Türkiye’nin güneydoğusunda Kürtçe
konuşan kadınların erken yaşta evlenme
ve evlilik adetleri konusundaki görüşleri
(Ertem ve Koçtürk 2008)
Türkiye’de Kürt etnisitesinin ağırlıkta olduğu Betimsel
Diyarbakır ilinde kadınların erken evlilik ve
kültüre özgü evlilik adetleri konusundaki
görüş ve deneyimlerinin belirlenmesi
n= 966
Yaş = 15-60+
n=13
9. Çocuk istismarı, ruh sağlığı ve adli Adli sürecin başlatıldığı çocuk ve Betimsel
ergen ruh sağlığı hastalarının izleme (Tıbbi Kayıt
bildirim zorunluluğu
(Yolga-Tahiroğlu vd. 2008)
bulguları ile ilgili bilgi vermek, adli sürecin Verileri)
başlatılmasında izlenen yolu aktarmak,
konuyu etik, adli ve tedavi boyutları ile
tartışmak.
10. Establishment of interdisciplinary child
protection teams in Turkey 2002-2006:
Identifying the strongest link can make
a difference. (Türkiye’de disiplinler arası
çocuk koruma ekipleri oluşturulması 20022006: en güçlü halkanın belirlenmesi fark
yaratabilir)
(Ağırtan vd. 2009)
Mesleki farkındalık düzeyinin ve çoklu Betimsel
disiplinli ekiplerin sayısının, bölgesel
işbirliklerinin ve değerlendirilen vakaların
5 yıllık sonuç özetleriyle birlikte artırılması
amacıyla bir eğitim programının
değerlendirilmesi
11. Characteristics of sexual abuse
in a sample of Turkish children with
and without mental retardation
referred for legal appraisal of the
psychological repercussions. (Zihinsel
engeli olan ya da olmayan, psikolojik
etkilerin değerlendirilmesi için hukuksal
değerlendirmeye yönlendirilmiş
çocuklarda cinsel istismar özellikleri)
(Akbaş vd. 2009)
Her ikisi de cinsel istismara maruz kalmış
olmak üzere, zihinsel engelli çocuklarla
normal büyüyen çocukların cinsel istismar
geçmişleri ve psikiyatrik sonuçlar açısından
farklı özelliklerinin araştırılması
Geçerli değil
35
n= 40
Betimsel
(Tıbbi Kayıt Yaş M = 12.35
Verileri
(7-16)
-Vaka
kontrol)
Kaynak
Araştırma
Deseni
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
n=8
12. Van yöresinde çocuklarda cinsel Acil servise cinsel istismar nedeni ile Betimsel
getirilen çocukların değerlendirilmesi, (Tıbbi Kayıt K=3; E=5
istismar
Yaş = 5-15
(Ceylan vd. 2009)
cinsel istismara karşı alınacak önlemlerin Verileri)
belirlenmesi ve konunun önemine ilişkin
algının güçlendirilmesi
13. Social and emotional outcomes of
child sexual abuse: A clinical sample in
Turkey. (Çocuğun cinsel istismarının sosyal
ve duygusal sonuçları: Türkiye’de klinik bir
örneklem)
(Özbaran vd. 2009)
n=20
Cinsel istismar deneyimi yaşayıp çocuk- Betimsel
ergen psikiyatri bölümüne sevki yapılan (İki yıl izleme K=9; E=11
Yaş=6-17
çocukların ve ergenlerin durumunun çalışması)
değerlendirilmesi ve tedavisi. İki yıl süreyle
psikiyatrik izlem
14. Verbal, physical and sexual abuse
among children working on the street.
(Sokakta çalışan çocuklara karşı sözel,
fiziksel ve cinsel istismar)
(Şenol Çelik ve Subaşı Baybuga 2009)
Ortaya çıkan istismar türünün, bu duruma Betimsel
yönelik tepkilerin, istismar kaynaklarının (Nitel-odak
ve istismarla baş etme yöntemlerinin grup)
belirlenmesi
n=40
K=2; E=38
Yaş = 8-17
n=20
15. Evaluation and follow up of cases Türkiye’de çocuklara kötü muamelenin Betimsel
diagnosed as child abuse and neglect yaygınlığının ve şiddet düzeyinin (Tıbbi Kayıt K=12; E=8
Yaş M=10.3
at tertiary hospital in Turkey (Türkiye’de araştırılması
Verileri)
üçüncü basamak bir hastanede çocuk
ihmal ve istismarı tanısı alan olguların
değerlendirilmesi ve izlemi)
(Tıraş vd. 2009)
n=101
K=57; E=44
Yaş M=9.6
(4-17)
17. Afyonkarahisar-Türkiye’de ergen kızlar E r k e n e v l i l i k l e r l e
arasında erken evlenme
belirlenmesi
(Güler ve Küçüker 2010)
n= 61
Yaş= 15-17
36
16. Child sexual abuse: Seven years Cinsel istismara maruz kalmış çocukların Betimsel
in practice. (Çocuğun cinsel istismarı: sosyo-demografik özelliklerinin belirlenmesi (Tıbbi Kayıt
uygulamada yedi yıl)
Verileri)
(Bahalı vd. 2010)
ilgili
e t m e n l e r i n Betimsel
Kaynak
18. Childhood trauma, type of marriage
and self-esteem as correlates of domestic
violence in married women in Turkey.
(Türkiye’de evli kadınlarda aile içi
şiddetin bağlantıları olarak çocuk dönemi
travması, evlilik tipi ve öz saygı)
(Hotun Şahin vd. 2010)
Kadınların çocukluk ve yetişkinlik Betimsel
dönemlerinde maruz kaldıkları şiddet
türleri ile evlilik türünün kadınların öz saygısı
ve aile içi şiddete maruz kalma durumu
arasındaki ilişkinin belirlenmesi
19. Türkiye’nin doğusunda çocukluk
çağındaki cinsel istismar olgularının
değerlendirilmesi
(Kurdoğlu vd. 2010)
n=52
Yüzüncü Yıl Üniversitesi Kadın Hastalıkları Betimsel
ve Doğum Bölümü’ne cinsel istismar (Tıbbi Kayıt K=42; E=10
Yaş= 4-14
nedeniyle konsülte edilen olguların Verileri)
değerlendirilmesi
20. Psychiatric evaluation of sexual abuse
cases: A clinical representative sample
from Turkey (Cinsel istismar olgularının
psikiyatrik değerlendirmesi: Türkiye’den
temsili bir klinik örneklem)
(Perdahlı Fiş vd. 2010)
Bir üniversite hastanesine psikiyatrik Betimsel
değerlendirme için sevk edilen çocuk (Tıbbi Kayıt
cinsel istismarı vakalarının özelliklerinin Verileri)
araştırılması
21. Cinsel istismar vak’alarının
sosyodemografik ve klinik özelliklerinin
değerlendirilmesi.
(Öztop ve Özel Özcan 2010)
Kayseri ve Malatya illerindeki tıp fakültesi Betimsel
n=127
çocuk psikiyatrisi bölümlerine adli rapor (Tıbbi Kayıt K=89;
E=38
istemiyle başvuran çocuk cinsel istismar Verileri)
olgularının sosyo-demografik özelliklerinin
belirlenmesi ve psikiyatrik tanıları
22. Türkiye’nin dört farklı bölgesinde çocuk
ve ergenlere cinsel tacizde bulunan
kişilerin karakteristik özellikleri (Erdoğan
vd. 2011)
n=155
Türkiye’nin Batı Karadeniz, Akdeniz, Betimsel
Marmara ve Doğu Anadolu bölgelerindeki (Tıbbi Kayıt E=155
çocuklara ve ergenlere karşı işlenen Verileri)
cinsel suçların sosyokültürel özelliklerinin
incelenmesi
23. Üniversite öğrencilerine göre kızlara Üniversite öğrencilerinin görüşlerine Betimsel
yönelik aile içi şiddet ve nedenleri
göre kız çocuklara karşı aile içi şiddet ve
(Günay ve Bener 2011)
nedenleri
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
n=750
K=750
Yaş M=39.25
n=83
K=57; E=26
Yaş M =11.01
(3-9)
n=200
K=90; E=110
37
Araştırma
Deseni
Kaynak
Araştırma
Deseni
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
24. Evaluation of the adjudicated incest
cases in Turkey: Difficulties in notification
of incestuous relationships. (Türkiye’de
karara bağlanmış ensest olgularının
değerlendirilmesi: ensest ilişkilerin
bildirilmesindeki güçlükler)
(Gündüz vd. 2011)
Türkiye’nin batısındaki bir ilde ağır ceza
mahkemelerinde karara bağlanmış
ensest olgularının sıklığının ve içeriğinin
belirlenmesi
Betimsel
(Mahkeme
Dosyası
Verileri)
n=65
Yaş= 4-27
Yaş M (K):
15.3
Yaş M (E)=8.5
25. Psikiyatri hastalarında çocukluk çağı
travmalarının sıklığı ve psikopatoloji ile
ilişkisi.
(Örsel vd. 2011)
Psikiyatri tedavisi gören nüfus içinde Betimsel
çocukluk döneminde duygusal, fiziksel ve
cinsel istismar sıklığının ve risk etmenlerinin
belirlenmesi ve teşhis gruplarının bu
etmenler açısından karşılaştırılması
n= 183
Yaş= 15-67
26. Evaluation of cases with claims of
sexual abuse referred to service of
forensic medicine in a university hospital.
(Adli tıp anabilim dalı servisine sevk edilen
cinsel istismar mağduru olduğu iddiası
olan olguların değerlendirilmesi)
(Yıldırım vd. 2011)
Suç teşkil eden vakalarda sosyo- Betimsel
demografik özelliklerin, tıbbi geçmişe (Tıbbi Kayıt
ilişkin ayrıntıların, bulguların fiziksel Verileri)
incelemesinin ve suçun genel özelliklerinin
değerlendirilmesi
n= 96
E= 16;
K= 80
Yaş = 5-18
27. Evaluation of lower urinary tract C i n s e l i s t i s m a r a m a r u z k a l a n
symptoms in children exposed to sexual çocuklarda alt idrar yolları belirtilerinin
abuse. (Cinsel istismara maruz kalan değerlendirilmesi
çocuklarda alt idrar yolu semptomlarının
değerlendirilmesi)
38
28. The effect of experience of childhood
abuse among university students on selfperception and submissive behaviour.
(Çocukluk dönemi istismar deneyiminin
üniversite öğrencilerinin benlik algıları ve
teslimiyetçi davranışları üzerindeki etkisi)
(Berber Çelik ve Odacı 2012)
Betimsel
n=52
(Ardışık
K=44;
olmayan
E=8
vaka serisi ve
görüşme)
Çocukluk dönemi istismar deneyiminin Betimsel
üniversite öğrencilerinin benlik algıları ve
teslimiyetçi davranışları üzerindeki etkisinin
araştırılması
n=646
K=
369;
E=227
Kaynak
Araştırma
Deseni
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
29. Sağlık çalışanlarının çocuk istismarı ve
ihmali konusundaki farkındalık düzeylerinin
ölçülmesi
(Gölge vd. 2012)
Sağlık çalışanlarının çocuk istismarı- Betimsel
ihmalinin belirtileri ve riskleri konusundaki
bilgi düzeyinin, istismar konusunda aldıkları
eğitim ve mesleki deneyimlerinin bu bilgi
düzeyine etkisinin ortaya konması ve
diğer çalışmaların sonuçlarına kıyasla
bu bilginin yıllar içinde gelişme gösterip
göstermediğinin belirlenmesi
30. Çocuk istismarı ve ihmali olgularımızın
demografik ve klinik özellikleri: Ege
Üniversitesi Çocuk Koruma Birimi’nin bir
yıllık deneyimi
(Koç vd. 2012)
İzmir Ege Üniversitesi çocuk koruma ekibi
tarafından takip edilen çocuk istismarı
ve ihmali olgularının demografik ve klinik
özellikleri
n=89
Betimsel
E=43; K=46
(Ardışık
Yaş=1-17
olmayan
vaka serisi
- Tıbbi Kayıt
Verileri)
31. Cinsel istismar mağdurlarının psikiyatrik
değerlendirmesi ve izlemi: son dört yıllık
deneyim
(Uğur vd. 2012)
Cinsel istismar nedeniyle çocuk ve ergen
psikiyatri birimlerine yönlendirilen çocuk
ve ergenlerin psikiyatrik tanılarının ve izlem
durumlarının incelenmesi
Betimsel
(Ardışık
olmayan
vaka serisi
-Tıbbi Kayıt
Verileri)
32. Perceived parental acceptance/
rejection and psychopathology in a group
of sexually abused children/adolescents.
(Cinsel istismara maruz kalmış çocuklar/
ergenlerden oluşan bir grupta algılanan
ebeveyn kabulü/reddi ve psikopatoloji)
(Vural vd. 2012)
Cinsel istismara maruz kalmış çocuk Betimsel
ve ergenlerden oluşan bir grupta
ebeveynlerin kabul/ret algılarının
incelenmesi
n=248
E=75; K=173
Yaş M =30.58
(19-52)
n=144
K=109; E=35
Yaş M=12.67
(3-18)
n=28
E=3; K=25
Yaş: 9-17
39
n= 30575
33. Factors that pave the way for Türkiye’de çocuk gelin olmaya neden Betimsel
becoming a child bride. (Çocuk gelin olan etmenlerin belirlenmesi
(Nüfus kayıt Yaş= -18
olmanın yolunu hazırlayan faktörler)
verileri)
(Yüksel-Kaptanoğlu ve Ergöçmen 2012)
Kaynak
Araştırma
Deseni
34. Evaluation of child and adolescent
forensic cases within one year in
Aydın city, in Turkey. (Aydın ilinde bir
yıldaki çocuk ve ergen adli olguların
değerlendirilmesi)
(Aksu vd. 2013)
Adli tıp raporu alınması için yargı Betimsel
tarafından adli tıbba ve çocuk-ergen (Tıbbi Kayıt
psikiyatri kliniklerine sevk edilen tüm Verileri)
çocuk ve ergenlerin özelliklerinin
sevk nedenlerine, sosyo-demografik
özelliklerine, zihinsel sorun teşhislerine,
tedavi süreçlerine ve suç profillerine göre
değerlendirilmesi
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
n= 272
E= 157;
K= 150
Yaş M = 13.46
n= 300
Yaş= 23-64
36. The effectiveness of psychoeducational school-basedchild sexual
abuse prevention training program on
Turkish elementary students. (Türkiye’de
ilkokul öğrencileri arasında okul temelli
psiko-eğitsel cinsel istismarı önleme eğitim
programının etkililiği)
(Çeçen Eroğul ve Kaf Hasırcı 2013)
Okul temelli bir çocuk cinsel istismarını Deneysel
önleme programının ilkokul 4. sınıf
öğrencileri üzerindeki etkililiğinin
araştırılması
n= 36
E= 20;
K= 16
37. Ergenlerde çocukluk örselenme
yaşantıları ve öfke ifade tarzları ile benlik
saygısı ve yaşam doyumu arasındaki
ilişkilerin incelenmesi
(Çeçen Eroğul ve Türk 2013)
Ergenlerde çocukluk dönemi travma Betimsel
deneyimleri, öfke dışavurum tarzları, öz
saygı ve yaşam memnuniyeti arasındaki
ilişkinin araştırılması
n= 450
E= 240;
K= 210
Yaş M = 15.98
38. A possible cause of trauma for children
in the justice system of Turkey: Attitudes of
prosecutors and judges. (Türkiye’de yargı
sisteminde çocuklar için olası bir travma
nedeni: Savcı ve yargıçların tutumları)
(Dursun vd. 2013)
Ç o c u k l a r ı n v e e r g e n l e r i n a d l i Betimsel
muayenelerinde görülen sorunların,
bunların nedenlerinin, adli makamların
gözünden çözümler ve ortak çalışmaya
ilişkin sorunların belirlenmesi
n= 49
40
35. Attitudes among judiciary and junior Yargıdaki ve ilgili görevlerdeki kişilerin Betimsel
clerks toward the survivors of childhood cinsel istismara maruz kalmış çocuklara
sexual abuse. (Yargı mensupları ve karşı tutumlarının değerlendirilmesi
memurları arasında çocukluğunda cinsel
istismara maruz kalmış kişilere yönelik
tutumlar)
(Berber vd. 2013)
Kaynak
Araştırma
Deseni
39. Mothers in cases of incest in Turkey: Profesyonellerin ensest olgularında fail Betimsel
Views and experiences of professionals olmayan anneleri değerlendirmeleri
(Nitel)
(Türkiye’de ensest olgularında anneler:
profesyonellerin görüş ve deneyimleri)
(Kardam ve Bademci 2013)
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
n= 98
18 yaşından küçük olup bir işyerinde Betimsel
tam zamanlı olarak çalışan ve bir
mesleki eğitim merkezine devam eden
çocukların ne tür istismar biçimlerine
maruz kaldıklarının ve istismarı etkileyen
etmenlerin belirlenmesi
n= 595
E=% 81,8;
K=%18.2
Yaş M= 16.3
41. Group psychotherapy in women
with a history of sexual abuse: What did
they find helpful? (Cinsel istismar yaşamış
kadınlarda grup psikoterapisi: Neyi yararlı
buldular?)
(Sayın vd. 2013)
Geçmişlerinde cinsel istismara maruz Deneysel
kalmış kadınlarda grup psikoterapisinin
etkilerini belirlemek, tedaviyi terk ve
tedavi sonuç oranlarını belirleyen olası
etmenleri tanımlamak ve grup üyelerinin
psikoterapideki hangi yönleri en yararlı
bulduklarını belirlemek
N= 47
K=47
Yaş M = 31.74
42. Suicidal behavior and associated
factors in sexually abused adolescents.
(Cinsel istismara maruz kalmış ergenlerde
intihar yönelimleri ve ilgili faktörler)
(Soylu ve Alpaslan 2013)
Cinsel istismara maruz kalmış ergenlerde Betimsel
intihar düşünce ve girişimlerinin ve (Tıbbi Kayıt
intihara eğilimli davranışla ilişkili faktörlerin Verileri)
belirlenmesi
N= 106
E= 12;
K= 94
Yaş M = 14.38
43. Psychiatric disorders and
characteristics of abuse in sexually
abused children and adolescents with
and without intellectual disabilities.
(Zihinsel engeli olan ve olmayan, cinsel
istismara maruz kalmış çocuklar ve
ergenlerde psikiyatrik bozukluklar ve
istismarın özellikleri)
(Soylu vd. 2013)
Zihinsel engelli olan ve olmayan cinsel Betimsel
istismara maruz kalmış çocukların, istismar (Tıbbi Kayıt
sonrası psikiyatrik bozukluklar, cinsel Verileri)
istismarın özellikleri ve sosyo-demografik
özellikler açısından karşılaştırılması
N= 102
E= 33;
K= 69
Yaş= 6-16
41
40. Abuse of working children and
influencing factors, Turkey (Çalışan
çocukların istismarı ve etkileyen faktörler,
Türkiye)
(Öncü vd. 2013)
Kaynak
Araştırma
Deseni
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
44. Adli değerlendirme için yönlendirilen
küçük yaşta evlendirilmiş kız çocuklarının
sosyodemografik özellikleri ve ruhsal
değerlendirmesi
(Soylu ve Ayaz 2013)
Adli değerlendirme için yönlendirilen
15 yaşından önce evlendirilmiş kız
çocuklarının sosyodemografik özelliklerinin
ve ruhsal bozukluk tanılarının incelenmesi
n=48
Betimsel
K=48
(Ardışık
Yaş: 13-17
olmayan
vaka serisi
- Tıbbi Kayıt
Verileri)
n= 628
Yaş M= 34.8
46. Significance of healthy family structure
in preventing child sexual abuse: A
prospective controlled study (Sağlıklı
aile yapısının çocuk cinsel istismarını
önlemedeki önemi: Prospektif kontrollu
bir çalışma)
(Şener vd. 2013)
Mağdurların, ebeveynlerin, suçlanan Betimsel
ya da şüpheli durumundaki çocuk (Tıbbi Kayıt
i s t i s m a r c ı l a r ı n ı n s o s y o - d e m o g r a f i k Verileri)
özelliklerinin belirlenmesi ve Türkiye’nin
Doğu Anadolu Bölgesi’nde cinsel
istismara maruz kalan çocuklar
açısından risk faktörü oluşturan koşulların
değerlendirilmesi
n=63
E=21;
K=42
Yaş M= 14.2
47. Evaluation of juvenile sexual
delinquency at the Ankara 1st Children’s
High Criminal Court. (Ankara 1. Çocuk
Ceza Mahkemesindeki çocuk cinsel
suçlarının değerlendirilmesi)
(Şengül vd. 2013)
Cinsel suçlarla ilgili olup Ankara 1.
Çocuk Ceza Mahkemesinde 2008-2009
döneminde ve karara bağlanan davaların
geriye dönük olarak incelenmesi ve analizi
n= 54
E=54
Yaş M= 15.68
48. Prevalence and correlates of school
violence and sexual abuse among
adolescents in Tokat, Turkey. (Türkiye
-Tokat’ta ergenler arası okul şiddet ve
cinsel istismarının yaygınlığı ve ilişkili
etmenler)
Tokat-Türkiye’de ergenler arasında Betimsel
okullardaki şiddetin ve cinsel istismarın (Yaygınlık)
yaygınlığının ve ilişkili etmenlerin
belirlenmesi
42
45. Dissociative Depression Among Genel nüfus içinde depresyonu olan Betimsel
Women in the Community (Toplumdaki kadınlar arasında disosiyatif bozukluğun
kadınlarda disosiyatif depresyon)
yaygınlığı ve ilgili değişkenlerin araştırılması
(Şar vd. 2013)
Betimsel
(Mahkeme
Dosyası
Verileri)
n= 5032
E= 2566;
K= 2459
Kaynak
Araştırma
Deseni
49. Socio-demographic characteristics of Zanlı ya da mağdur olarak suça Betimsel
juvenile delinquents in Turkey. (Türkiye’de karışan çocuklarda sosyo-ekonomik ve
çocuk suçluların sosyo-demografik demografik özelliklerin belirlenmesi
özellikleri)
(Zeren vd. 2013)
Örneklem
büyüklüğü
ve
yaş dağılımı
n= 351
Yaş= 16-18
43
*Türkçe, İngilizce özet; K=Kadın, E=Erkek
Ek II. Çocukların Cinsel Sömürü ve Cinsel İstismara
karşı Korunmasına ilişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi
(maddeler 18-23)
Madde 18 – Cinsel istismar
1.
Taraflardan her biri aşağıdaki kasti fiilin suç kapsamına girmesini sağlamak için gereken yasal ve
diğer tedbirleri alır:
a.
ulusal hukukun ilgili hükümlerine göre yasal olarak cinsel erginlik yaşına gelmemiş olan bir çocukla
cinsel faaliyetlerde bulunmak;
b.
bir çocukla aşağıdaki yollarla cinsel faaliyette bulunulması halinde:
▶▶ zor, güç veya tehdit kullanma; veya
▶▶ aile içi dahil, çocuk üzerinde güven, yetki veya etki gerektiren mevkii kullanarak istismar; veya
▶▶ özellikle bir zihinsel veya fiziksel özürlülüğü veya bağımlılığı sebebiyle, çocuğun özellikle savunmasız
bir durumundan yararlanarak istismar.
2.
Yukarıdaki 1. fıkra amacına uygun olarak, Taraflardan her biri bir çocukla cinsel faaliyette bulunmanın
yasak olduğu yaş alt sınırına karar verir.
3.
1.a fıkrasının hükümleri, küçükler arasında rızaya dayalı cinsel faaliyetleri düzenlemeye yönelik
değildir.
Madde 19 - Çocuk fuhuşuna ilişkin suçlar
1.
a.
b.
c.
2.
Taraflardan her biri, aşağıdaki kasti davranışların suç kapsamına girmesini sağlamak için gereken
yasal ve diğer tedbirleri alır:
bir çocuğu fuhuş için işe almak veya bir çocuğun fuhuşa katılmasına neden olmak;
bir çocuğu fuhuş için zorlamak veya bu amaçla, bir çocuk üzerinden kazanç sağlamak veya çocuğu
istismar etmek;
çocuk fuhuşuna başvurmak.
Bu madde kapsamında, “çocuk fuhuşu” ifadesi; ödeme olarak para veya herhangi bir ücret ya da
bedel verilmesi veya vaat edilmesi karşılığında, bu ödemenin, vaadin veya bedelin çocuğa mı yoksa
üçüncü bir kişiye mi yapıldığına bakılmaksızın, bir çocuğu cinsel faaliyetler için kullanma eylemi
anlamına gelir.
Madde 20 – Çocuk pornografisine ilişkin suçlar
1.
44
a.
b.
Taraflardan her biri aşağıdaki kasti davranışın, hakkı olmadan işlenmesi halinde, suç kapsamına
girmesini sağlamak için gereken yasal ve diğer tedbirleri alır:
çocuk pornografisi üretimi;
çocuk pornografisi teklifi veya sağlanması;
c.
d.
e.
f.
2.
çocuk pornografisi dağıtımı veya yayınlanması;
kendisi veya başkası için çocuk pornografisi temin etmek;
çocuk pornografisine sahip olmak;
bilgi ve iletişim teknolojileri yoluyla bilerek çocuk pornografisine erişim sağlamak..
Bu madde kapsamında, “çocuk pornografisi” ifadesi; görsel olarak bir çocuğun gerçek veya temsili
açık cinsel ilişkiye girdiğini ortaya koyan veya bir çocuğun cinsel organlarının cinsel amaç öncelikli
olarak her türlü gösterimini içeren herhangi bir materyali ifade eder.
3.
Taraflardan her biri, aşağıda belirtilen pornografik materyallerin üretimi ve sahipliğine 1 a ve e
fıkralarını kısmen veya tamamen uygulamama hakkını saklı tutabilir:
▶▶ tamamen temsili sunumlardan veya var olmayan bir çocuğun görüntülerinden oluşan;
▶▶ 18. Maddenin 2. fıkrasının uygulanmasında belirlenen yaşa ulaşmış ve bu görüntüleri kendi
rızalarıyla ve sadece kendi özel kullanımları için üretip iyeliklerinde bulunduran çocukları içeren.
4.
Taraflardan her biri, l f fıkrasını uygulamama hakkını, kısmen veya tamamen, saklı tutabilir
Madde 21- Bir çocuğun pornografik gösterilere katılımına ilişkin suçlar
1.
a.
b.
c.
2.
Taraflardan her biri, aşağıdaki kasti fiilin suç kapsamına girmesini sağlamak için gereken yasal ve
diğer tedbirleri alır:
bir çocuğu pornografik gösterilere katılması için işe almak veya bir çocuğun böyle gösterilere
katılımına neden olmak:
bir çocuğu pornografik gösterilere katılması için zorlamak veya bir çocuk üzerinden kazanç sağlamak
veya bu amaçla çocuğu her türlü istismar etmek;
bilerek çocukların katılımını içeren pornografik gösterilere katılmak.
Taraflardan her biri, l c fıkrasının çocukların l a veya b fıkralarına uygun olarak işe alındığı veya
icbar edildiği durumlara uygulanmasını kısıtlama hakkını saklı tutabilir.
Madde 22 - Çocukların suistimali
Taraflardan her biri, cinsel amaçlarla, 18. Maddenin 2. fıkrasının uygulanmasında belirlenen yaşa
ulaşmamış bir çocuğun katılım olmadan da olsa cinsel sömürü veya cinsel faaliyetlere tanık olmasına
kasten neden olmanın suç olarak düzenlenmesi için gereken yasal ve diğer tedbirleri alır.
Madde 23- Çocukların cinsel amaçlar için teşviki
45
Taraflardan her biri, 18. Maddenin 2. fıkrasının uygulanmasında belirlenen yaşa ulaşmamış bir çocuğa,
bilgi ve iletişim teknolojileri yoluyla bir yetişkinin, 18. Maddenin l a fıkrası veya 20. Maddenin l a fıkrası
uyarınca belirlenen suçlardan herhangi birini işlemek amacıyla kasten buluşma teklifinde bulunmasını,
bu teklifi takiben söz konusu buluşmayla sonuçlanacak icra hareketlerinin gerçekleşmesi halinde, suç
olarak düzenlemek için gereken yasal ve diğer tedbirleri alır.

Son 12 Yılda Yayınlanan Araştırmaların Sistematik Değerlendirmesi

Transkript

Benzer belgeler

Margaret Robson - İstismara uğramış çocuklarla çalışmak

CİNSEL DOKUNULMAZLIĞA KARŞI SUÇLAR (TCK 102-105)

CİNSEL KİMLİKLER Nefertiti`den Emily Dickinson`a Sanat ve Çöküş

cınsellığının değerlendırılmesinde plissit modeli`nin kullanımı plıssıt

Arşiv Kaynak Tarama Dergisi Evaluation of Child Abuse

CİNSEL PROBLEMLERDE HİPNOTERAPİ

Cinsel Saldırı ve Cinsel Taciz Suçları

PDF İndir... - Moment Dergi

Sayı 3 - İDER İnsani Değerler ve Ruh Sağlığı Vakfı

Evlilik Birliği İçinde Gerçekleşen Nitelikli Cinsel Saldırı

İnsanların nitelikleri bir kelimeyle ifade edilebilir: İkiyüzlülük…

PDF dosyasını indirmek için tıklayınız.

sosyal hizmetler

sağlık bilgisi 2 - Açık Öğretim Kurumları

Bu PDF dosyasını indir

PDF Görüntülemek İçin Tıklayınız.

pdf - TOPLUM VE SOSYAL HİZMET

Matematik Gelişimi 6 Testi (Progress in Maths) nin 60

Full Text

Anal İlişki - Hakka Davet

yazılar 31 - İsmail Hakkı ALTUNTAŞ

Dijital versiyonu indirmek için tıklayın