Untitled

Transkript

Untitled

ÖZ
2006-2009 yılları arasında gerçekleştirilen bu çalışma, Güney Marmara Bölgesi
içinde yer alan Kapıdağ Yarımadası’nın fitososyolojik ve fitoekolojik yönden
incelenmesini içermektedir. Bu amaçla yarımadanın tamamı incelenmiş ve alınan örnek
alanların fizyografik, toprak ve iklim özellikleri ile vejetasyon yapısı ayrı ayrı
irdelenmiştir.
Yapılan çalışmalar sonucunda bölgede sekiz bitki birliği ve bu birliklere ait yedi
alt birlik tespit edilmiş ve söz konusu birlikler sintaksonomik olarak sınıflandırılmıştır.
Bu birliklerden Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova birliği Quercetalia(ea)
Ilicis ordo ve sınıfına bağlı Quercion Ilicis alyansına dahil edilmiştir. Asphodelo aestivii
– Sarcopoterietum spinosi ass. nova birliği Cisto-Micromerietalia(ea) sınıfı ve ordosu
içine dahil edilmiştir. Diğer bütün birlikler ve bu birliklere ait alt birlikler ise Quercetea
pubescentis sınıfı içinde yer alan Querco-Carpinetalia orientalis ordosuna bağlı Quercion
frainetto alyansı içinde değerlendirilmiştir.
Anahtar Sözcükler: Fitososyoloj, Fitoekoloji, Kapıdağ Yarımadası
ABSTRACT
This study has been carried out between the years 2006-2009. It is reviewing the
phytosociologic and phytoecologic of the Kapıdağ Peninsula. The study area is in South
Marmara Region. For this purpose, the whole peninsula has been examined and sampled.
Physiographic, soil and climatic properties with vegetation structure of the sample areas
have been discussed.
At the end of the studies have been identified eight associations and seven
subassociations are belonging to two of associations in the region. Associations in
question have been classified as syntaxonomicaly.
Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova association is one of the these
associatons and it belongs to Quercetalia(ea) ilicis class-ordo and Quersion ilicis
alliance. Asphodelo aestivii – Sarcopoterietum spinosi ass. nova association belongs to
Cisto-Micromerietalia(ea) class and ordo. All other associations belong to Quercetea
pubescentis class, Querco-Carpinetalia orientalis ordo and Quercion frainetto alliance.
Key Words: Phytosociology, phytoecology, Kapıdağ Peninsula
I
ÖNSÖZ
Bu çalışma 2006-2009 yılları arasında, Güney Marmara Bölgesi içinde yer alan
Kapıdağ Yarımadası’nda gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, Kapıdağ Yarımadası’nın
fitososyolojik ve fitoekolojik yapısının incelenmesi amaçlanmıştır.
Hazırlanan çalışmanın bir kısmı, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji
Anabilim Dalı’na da doktora tezi olarak sunulmuştur.
Çalışmamız esnasında her türlü bilgi birikimi, tecrübesi ve tavsiyeleriyle bize
yardımcı olan danışmanımız Prof. Dr. Yusuf GEMİCİ’ye, değerli katkılarından dolayı
Prof. Dr. Özcan SEÇMEN’e, her koşulda desteğini bizden esirgememiş olan Ege
Ormancılık Araştırma Müdürlüğü’nün değerli Müdürü merhum Ergün AVCIOĞLU’na
ve şu anki Müdürü Sayın Dr. Salih PARLAK’a, yine Ege Ormancılık Araştırma
Müdürlüğü Toprak ve Ekoloji Araştırmaları Başmühendisi Dr. Nihal ÖZEL’e ve Orman
Yüksek Mühendisi Muhammet KILCI’ya, Jeoloji Mühendisi Nuran ALTUN’a ve toprak
analizlerini gerçekleştiren toprak laboratuarı personeline, Bilgi İşlem Bölümü personeli
Bülent TOKSOY’a, Bandırma Orman İşletme Müdürlüğü’ne, Erdek Orman İşletme
Şefliği’ne, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Biyoloji Bölümü Arş. Gör. Ademi Fahri
PİRHAN ve Hasan YILDIRIM’a teşekkür ederiz.
Yapmış olduğumuz bu çalışmanın ormancılığımıza ve konuyla ilgili tüm
kesimlere yararlı olması ve katkıda bulunmasını dileriz.
İzmir, 2010
Dr. Hafize Handan ÖNER
Gıyasettin AKBİN
II
İÇİNDEKİLER
Sayfa
ÖZ ..................................................................................................................................... I ABSTRACT...................................................................................................................... I İÇİNDEKİLER .............................................................................................................. III ÇİZELGELER DİZİNİ ................................................................................................... V ŞEKİLLER DİZİNİ ....................................................................................................... VI SİMGELER VE KISALTMALAR ............................................................................... VII 1. GİRİŞ ................................................................................................................. 1 2. ÇALIŞMA BÖLGESİNİN TANITIMI ............................................................. 5 2.1. Coğrafik Durum ............................................................................................ 5 2.2. Jeolojik Yapı ................................................................................................. 6 2.3. Büyük Toprak Grupları ................................................................................. 6 2.4. İklim Özellikleri ............................................................................................ 7 2.4.1. Sıcaklık değerleri (°C) ............................................................................. 7 2.4.2. Yağış miktarı (mm) .................................................................................. 9 2.4.3. En çok esen rüzgar yönü ve ortalama rüzgar hızı (Bofor)........................ 9 2.4.4. Nisbi nem (%) .......................................................................................... 9 3. MATERYAL ve YÖNTEM ............................................................................ 10 3.1. Materyal ...................................................................................................... 10 3.2. Yöntem ....................................................................................................... 10 3.2.1. Flora çalışmalarında kullanılan yöntemler ............................................. 10 3.2.2. Vejetasyon çalışmalarında kullanılan yöntemler.................................... 10 3.2.2.1. Örnek Alanların Seçimi ........................................................... 10 3.2.3. Fizyografik faktörlerin belirlenmesinde kullanılan yöntemler ............... 11 3.2.4. Toprak profilinin tanıtılması ve toprak örneklerinin alınmasında kullanılan
yöntemler ......................................................................................................... 11 3.2.5. Toprak analiz yöntemleri ....................................................................... 12 3.2.6. Değerlendirme Metodları ....................................................................... 12 III
4. 4.1. BULGULAR .................................................................................................... 13 Genel Vejetasyon Yapısı............................................................................. 13 4.1.1. Orman vejetasyonu................................................................................. 15 4.1.1.1. Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova............................... 15 4.1.1.2. Violo sieheanae - Fagetum orientalis ass. nova ....................... 17 4.1.1.3. Carpino betuli-Castanaetum sativae ass.nova ......................... 20 4.1.1.4. Acero - Quercetum petraeae ass. Nova.................................... 23 4.1.1.5. Cerastio bannaticii – Quercetum frainetto ass nova ................ 25 4.1.1.6. Crataego monogynae - Quercetum infectoriae ass. nova ........ 27 4.1.2. Maki vejetasyonu ................................................................................... 30 4.1.2.1. Vibirno - Arbutetum unedo ass. nova ....................................... 30 4.1.3. Frigana vejetasyonu................................................................................ 33 4.1.3.1. Asphodelo aestivii - Sarcopoterietum spinosi ass. nova........... 33 4.2. 5. Flora ............................................................................................................ 36 TARTIŞMA VE SONUÇ ................................................................................ 37 5.1. Vejetasyon .................................................................................................. 37 5.1.1. Genel vejetasyon .................................................................................... 37 5.1.2. Tespit edilen birliklerin fitososyolojik ve fitoekolojik yorumları .......... 38 5.2. 6. Flora ............................................................................................................ 58 ÖNERİLER ...................................................................................................... 63 ÖZET ............................................................................................................................. 65 SUMMARY ................................................................................................................... 67 KAYNAKLAR DİZİNİ ................................................................................................. 68 EKLER........................................................................................................................... 75 IV
ÇİZELGELER DİZİNİ
Çizelge
Sayfa
Çizelge.1. Bandırma Meteoroloji İstasyonu klimatolojik rasat değerleri......................................... 8 Çizelge 2. Kapıdağ Yarımadası bitki birliklerinin sintaksonomik sınıflandırması ........................ 14 Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova birliği .......................................... 25 Çizelge 3. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla cins içeren familyalar.............................................. 59 Çizelge 4. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla takson içeren familyalar .......................................... 59 Çizelge 5. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla takson içeren cinsler ............................................... 60 Çizelge 6. Kapıdağ Yarımadası’nda tespit edilen taksonların flora bölgelerine göre dağılımı ...... 60 Çizelge 7. Kapıdağ Yarımadası’nın floristik açıdan Karadağ ve Kazdağı ile karşılaştırılması ..... 61 Çizelge 8. Kapıdağ Yarımadası endemik takson ve bu taksonlara ait risk kategorileri ................. 62 Çizelge.1. Bandırma Meteoroloji İstasyonu klimatolojik rasat değerleri (1975-2008) .................... 8 Çizelge 2. Kapıdağ Yarımadası bitki birliklerinin sintaksonomik sınıflandırması ........................ 14 Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova birliği ........................................................... 25 Çizelge 3. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla cins içeren familyalar.............................................. 59 Çizelge 4. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla takson içeren familyalar .......................................... 59 Çizelge 5. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla takson içeren cinsler ............................................... 60 Çizelge 6. Kapıdağ Yarımadası’nda tespit edilen taksonların flora bölgelerine göre dağılımı ...... 60 Çizelge 7. Kapıdağ Yarımadası’nın floristik açıdan Karadağ ve Kazdağı ile karşılaştırılması ..... 61 Çizelge 8. Kapıdağ Yarımadası endemik takson ve bu taksonlara ait risk kategorileri ................. 62 V
ŞEKİLLER DİZİNİ
Şekil Sayfa
Şekil 1. Kapıdağ Yarımadası............................................................................................................ 5 Şekil 2. Kapıdağ Yarımadası jeoloji haritası (Anonim, 1987) ......................................................... 6 Şekil.3. Kapıdağ Yarımadası toprak haritası (Anonim, 1980) ......................................................... 7 Şekil.4. Bandırma Meteoroloji İstasyonu Thornthwaite metoduna göre su bilançosu grafiği ......... 9 VI
SİMGELER VE KISALTMALAR
Toprak Analiz tablolarında kullanılan kısaltmalar
ppm
Milyonda kısım (İng.: Parts per million)
EC
Elektriki iletkenlik
mmhos
Milimhos
AAS
Atomik Absorbsiyon Spectrofotometre
N
Total azot
P
Yarayışlı fosfor
Na
Değişebilir sodyum
K
Değişebilir potasyum
Ca
Değişebilir kalsiyum
Mg
Değişebilir magnezyum
Anakaya ve ana materyal için kullanılan kısaltmalar
Alv.
Allüviyal
F.
Fillat
G.
Granit
Gnd.
Granodiorit
Klv.
Kollüviyal
Kmt.
Kumtaşı
Krç. Kmt.
Kireçli Kumtaşı
Krçsz. KT
Kireçsiz Kahverengi Toprak
KT
Kahverengi Toprak
Kv. Ş.
Kuvarsit Şist
M
Mermer
Ş
Şeyl
Tzt.
Toztaşı
V. T.
Volkanik Tüf
Bitki Listesinde kullanılan kısaltmalar
Akd.
Akdeniz Flora Elementi
Akd. d.
Akdeniz dağ Flora Elementi
D. Akd.
Doğu Akdeniz Flora Elementi
D. Akd. d.
Doğu Akdeniz dağ Flora Elementi.
Btn.-Akd.
Bütün Akdeniz Flora Elementi
Av.-Sib.
Avrupa-Sibirya Flora Elementi
Öks.
Öksin Flora Elementi
Hir. Öks.
Hyrcano-Öksin Flora Elementi
Hir.-Öks. d.
Hyrcano-Öksin dağ Flora Elementi
İr.-Tur.
İran-Turan Flora Elementi
End.
Endemik
VII
1. GİRİŞ
Doğada hiçbir canlının tek başına, bağımsız bir şekilde bulunmaması, mutlaka
kendi türü veya diğer türlere ait bireylerle birlikte bir yayılışa sahip oldukları her an
gözlenebilen bir gerçektir. İnsanoğlunun bitkilerle ilişkisi, ilk çağlardan itibaren bitkileri
tanımaya ve incelemeye başlamasına dayanır. Her ne kadar başlardaki amaç yaşamlarını
devam ettirmek için faydalanmaya dönük olsa da ve belirli bir temele dayanmıyorsa da
bu çalışmalar, gelişimle birlikte bilimsel bir içerik kazanmış, flora ve vejetasyon
çalışmaları özgün çalışma alanlarına kavuşmuşlardır.
Temel bir bilimsel kavram olan flora ve vejetasyon, kendi bilimsel amaçlarının
dışında uygulamaya dönük çok önemli sonuçlar ve veriler sunmuşlardır. Bitkisel temelli
ilaçlar, geçmişin deneme-yanılma yöntemlerinin çok ötesinde bileşenlerinin incelenerek
etkin maddelerinin açığa çıkarılmasıyla günümüzde modern tıbbın hizmetinde daha sık
kullanılır olmuştur. Tarımsal açıdan var olan gen kaynaklarının tespit edilmesi,
korunması, geliştirilmesi, üretimin arttırılması; hayvancılıkta mera ıslahı; arıcılıktaki
önemli bitkilerin tanınması; biyoteknolojide genetik kaynakların oluşturulması;
ormancılıkta, ormanı oluşturan bileşenlerin tanımlanması ve bu doğrultuda orman
tiplerinin ayrılması ve belirlenmesi bitki çeşitliliğinin ortaya konmasının, belki de şu ana
kadar farkına varılmış olan önemli uygulamalarındandır.
Fitososyoloji (Bitki sosyolojisi); herhangi bir bölgenin vejetasyonunu bitkilerin
birbirleri ile ve çevreleriyle olan ilişkilerinden yararlanarak araştırır ve vejetasyonu bitki
birlikleri halinde sınıflandırırken fitoekoloji (Bitki ekolojisi); bitkiler ve bitki
birliklerinin çevre ile olan ilişkilerini incelemektedir (Kılınç, 2005).
Bitki sosyolojisi; bitki toplumlarının çok değerli bilgilerini (floristik komposizyon,
sosyolojik yapı, kuruluş özellikleri, yayılışı, yıllık, kısa ve uzun süreli gelişim
dinamikleri ve yaşama evreleri, toplum tarihçesi, ekonomik ve ekonomi ötesi verimlilik
yeteneği vb.) bir araya getirmesi, depolaması ve vejetasyonu sınıflandırmanın da
ötesinde, çeşitli analizlere olanak sağlaması açısından da önemlidir. Bitki sosyolojisi
çalışmalarından elde edilen veriler; toplum ekolojisi ve ekosistem araştırmalarında,
turizm planlamalarında, peyzaj ekolojisi ve coğrafya çalışmalarında, tarım ve
ormancılıkta, yerleşim, endüstri, yol vb. planlamalarda, tehlikeli etkilerin izlenmesinde,
peyzaj yönetimi ve doğa korumada önemli kullanım alanlarına sahiptir (Kavgacı ve
Özalp; 2006).
Özel (1999) Saatçioğlu’nun, günümüz ormancılığında flora ve vejetasyon
çalışmaları ile belirli orman tiplerinin ayırt edilmesini esas kabul etmekte olup öncelikle
iklim ve toprak koşullarındaki farklara göre orman tiplerinin ayrıldığını ve bu farklılığın
ağaç türü, meşcere yapısı ve meşcereye eşlik eden florada da kendini gösterdiğini
söylediğini bildirmektedir.
Ülkemiz biyolojik çeşitlilik açısından çok zengin bir konumdadır. Bu zenginliğin
bir parçası olan flora zenginliğini Davis (1965) Türkiye’nin coğrafik konumuna
1
(Avrupa-Sibirya, Akdeniz ve İran Turan flora bölgelerinin kesişme noktasında olması ve
Güneybatı Asya ile Güney Avrupa arasındaki bitki göçlerinde köprü görevi yapması);
çok sayıda cins ve seksiyonun farklılaşma ve yine çok sayıda kültür bitkisinin orjin
merkezi olmasına ve kuvaterner dönemi ardışık buzullaşmasının bir sonucu olan
endemik tür fazlalığına bağlamaktadır.
Türkiye’de Biyolojik Veri Tabanı Çalışmaları, III. Beş Yıllık Kalkınma Planı,
2001-2005 Özel İhtisas Komisyonları, Birleşmiş Milletler Biyolojik Çeşitlilik
Sözleşmesine ilişkin olarak hazırlanan notta; “İçerdiği bitki taksonlarının gösterdiği son
derece fazla çeşitlilik ve klasik tahıl bitkilerinin gen havuzuna dahil edilmesi nedeniyle;
Türkiye, olası potansiyele sahip endüstri ve tahıl bitkilerinin farklılaşma merkezi
durumundadır. Bu nedenle Türkiye’nin bitki çeşitliliği tespit edilmeli, korunmalı,
izlenmeli ve akılcı biçimde işletilmelidir.” denmektedir.
Yukarıda verilen bilgilerin ışığında çalışmamızın öncelikli amacı, ilgili bilim
dallarına katkı sunması da gözetilerek, bugüne değin bitki örtüsü yeterince çalışılmamış
olan Kapıdağ Yarımadasını fitososyolojisini ve fitoekolojisini incelemektir. Bu amaç
doğrultusunda, çalışmamızın kapsamı çalışma alanımızın florasını ortaya koymak,
mevcut bitki birliklerini tanımlayarak, bunları sintaksonomik olarak sınıflandırma ve söz
konusu birliklerin yetişme ortamı özelliklerini ortaya koymaktır.
Baytop (2004)’a göre bugüne kadar birçok araştırıcı Türkiye bitkileri ile
ilgilenmiş, koleksiyonlar oluşturmuş, değerli yayınlar yapmışlardır. Bugün dahi, birçok
araştırıcının ilgisi Türkiye florasına yeni katkılar sağlamaktadır. Türkiye bitki örtüsü
üzerine ilişkin ilk verilere, her ne kadar bilimsel çalışmaların dışında olsa da, 17. yy’da
yaşamış olan Evliya Çelebi’nin “Seyahatnamesi”nde rastlanmaktadır. Gerçek anlamda
ilk çalışmalar ise 1700’lü yıllarda, “Flora Orientalis”in yazarı olan Boissier (1867-1888)
ile başlamaktadır. Bu eser genel bir Türkiye vejetasyon yapısını ortaya koymuştur
(Baytop, 2004).
Türkiye flora ve vejetasyonu ile ilgili çalışmalar 1950’li yıllardan sonra artmış,
flora alanında Davis’in (1965-1988) “Flora of Turkey and the East Aegean Islands” eseri
Türkiye florası ile ilgilenen her botanistin ilk başvuru kaynağı olmuştur. Güner ve diğer
araştırıcılar tarafından 1998 ve 2000 yılında çıkarılan iki ek ciltle bu eser on bir cilde
ulaşmıştır (Cullen et all, 1998, Güner ve ark., 2000).
Vejetasyon ile ilgili çalışmalar ise Schwarz (1935), Walter (1956,1968), Regel
(1963), Zohary (1973), Quezel, Barbero ve Akman (1978-1980), Akman, Barbero ve
Quezel (1978-1979) ile birlikte sistemli olarak yapılmaya başlanmıştır (Baytop, 2004).
Bitki toplumlarının sistematiği, bu bitki toplumlarının ekolojik, sosyolojik ve
morfolojik özellikleri, dinamikleri ve gelişim süreçleri konularında yapılan çalışmaları
içeren bitki sosyolojisi için Avrupa’da iki temel yaklaşım mevcuttur. Bu yaklaşımlar ve
kullanılan kavramları şöyle açıklayabiliriz:
2
Kommünite “topluluk” olarak Türkçeleştirilmektedir. Biyolojik kommünite; belli
bir alanda ya da habitatta yaşayan populasyonların tümüdür. Yani; benzer çevresel
istekleri olan ve birlikte yaşayabilme yetisi gösteren populasyonlar kümesidir.
Doğal kommünitelerin tam sınırını belirlemek oldukça zordur. Zira, genellikle iç
içe geçmiş durumdadırlar. Hayvanlar aleminde bazı kommüniteler bilhassa besin zinciri
açısından komşu kommünitelerden nispeten ayrılsa da aslında, kommüniteler;
bakterilerden ağaca kadar büyük sayılarla ifade edilmesi söz konusu olan
populasyonların bileşimidir. Öte yandan, besin zincirinin ilk basamağı olan bitkiler her
kommünitenin temel belirleyici yapı taşıdır. Bu bağlamda kommüniteler çoklukla hakim
bitki tür veya türlerine göre ayrılmaktadırlar. Mesela karaçam (Pinus nigra) ormanı,
Doğu kayını (Fagus orientalis) ormanı, kermes meşesi (Quercus coccifera) garigi gibi.
Sucul kommüniteler ise, kıyı çamur, kıyı kumul, tuzlu bataklık gibi fiziki faktörler göz
önüne alınarak ayrımlanmaktadır. Kommunite ve birlik (asosiasyon) ifadeleri çoklukla
birlikte kullanılmalarına karşın yaklaşım açısından aralarında bir farklılık söz konusudur
(Villee, 1981; Kılınç, 2005).
Kommünite, dahası ekosistem bileşenlerinin tamamı eş değerde bir öneme sahip
değildir. Burada geçerli olan kommünite kararlığını sağlayan canlı türlerinin tespitidir.
Kommüniteyi oluşturan canlılar arasındaki enerji akışı, birlikte olma nedenleri,
populasyonlar arasındaki ilişkiler, çevre baskısı ilişkilerinin örgüsünde bu enerji akışının
araştırılması, kommünitenin tanımlanmasında çoklukla yeterli olabilmektedir. Bu sınır
dahilinde, karasal kommünitelerde hakim bitki türleri, yüksek hayvan gruplarına ait
populasyonlar büyük önem arz etmektedir. Kommünitedeki enerji akışının ve benzeri
sorunların tespiti için uzun yıllara dayanan gözlemler gerekmektedir.
İnsan baskısı ve insanoğlunun doğal kommüniteleri kontrol etme çabaları
kommünitelerde bir diğer önemli etkendir. Yakın tarihte populasyonların
denetlenmesindense, habitat ve biyotopların kontrol edilerek populasyonların kontrol
altına alınması yönünde bir yaklaşım söz konusudur.
Assosiasyon, kommüniteye karşılık olarak kullanılan ve “birlik” olarak
Türkçeleştirilmiş bir kavramdır. Aslında, farklı araştırma yöntemlerini açıklayan bu iki
kavramdan kommünite; Anglo-Sakson Ekolünce varyans analizine göre tanımlanırken,
birlik; Zurich-Montpellier Ekolüne göre karakteristik ve ayırt edici türlere bağlı olarak
tanımlanmaktadır. Zurich-Montpellier Ekolünün liderliğini yapan Braun-Blanquet bitki
birliğini tanımlarken “belirli bir ekolojinin varlığını ortaya koyan, bazı karakteristik veya
sadece o birliğe ait bir takım türlerle tayin edilen, yaşadığı çevre ile dengede olan ve
nispeten değişmez bir bitki grubudur” ifadesini kullanmıştır (Akman ve Ketenoğlu,
1992; Kılınç, 2005). Buna göre; karakteristik türler ve floristik bileşim aynı zamanda
ekolojik parametrelerin de bir göstergesidir. Bu yüzden ekolojik analiz, floristik
analizden sonra gelir. Karakteristik türler ve ayırt edici türler esas alınarak belirlenen
bitki birlikleri, sintaksonomik kurallar uyarınca alyans, ordo, sınıf gibi üst kategorilere
bağlı olarak sınıflandırılırlar. Söz konusu üst kategorilere karşılık gelen sintaksonlar
3
ekolojik ve/veya coğrafik boyuta da sahip iseler de, temelde karakteristik türlere göre
ayrılmaktadırlar. Sintaksonomide yer alan assosiasyon normal taksonomiyi ifade eden
idiotaksonomideki türler gibi soyut bir kavramdır (Akman ve Ketenoğlu, 1992; Kılınç,
2005). Başta Akdeniz ülkeleri olmak üzere geniş bir kullanım alanına sahip olan BraunBlanquet Yöntemi ülkemizde de en çok tercih edilen yöntemdir.
Çalışmamıza konu olan Kapıdağ Yarımadası’nın fitososyolojisinin araştırılması
Braun-Blanquet Yöntemi kullanılarak çalışılmıştır.
Araştırma bölgemiz, mevcut literatüre göre az çalışılmış olması, coğrafik
konumunun getirdiği özellik ve ilginçliği ve buna bağlı olarak Karadeniz, Akdeniz ve İç
Anadolu karasal iklim şartlarının kesiştiği “Marmara Geçiş Bölgesi” içinde bulunması,
şu ana kadar özgün ve detaylı bir araştırmaya tabi tutulmaması nedeniyle seçilmiştir.
Ayrıca bu araştırma alanı; Doğa Derneğinin yayınlamış olduğu “Türkiye’nin
Önemli Doğa Alanları” isimli kitapta, Marmara Adaları içinde “korumaya bağımlı
gerileme (-1)” ∗ gösteren önemli doğa alanı içinde yer almaktadır (Anonim 2006a).
∗
Alanın bir bölümü gerekli koruma çalışmaları yapıldığı takdirde düzelebilecek veya doğal yaşam üzerinde
etkisi nispeten düşük zararlar görmüştür (Değerlendirme süresi 1995-2005).
4
2. ÇALIŞMA BÖLGESİNİN TANITIMI
2.1. Coğrafik Durum
Araştırmamıza konu olan Kapıdağ Yarımadası; ülke coğrafyasının Güney
Marmara Bölümünün kıyı ortasında yer almaktadır. Kapıdağ, kıyıya yakın bir ada
durumunda iken tarihi çağlar içinde genişliği 1700 m, uzunluğu 1500 m olan dar ve kısa
bir kıstak ile Anadolu’ya bağlanmıştır (Hızal, 2008). Coğrafi terimle bir tombolo (kıyı
yakınında bulunan ada ile kara arasında dalgaların getirdiği malzemelerin birikmesi
sonucunda adanın kara ile birleşmesiyle oluşan yer şekli) oluşumu olarak ifade edilen,
yaklaşık olarak 300 km2’ lik (28732,50 ha) (Atalay, 2002) üçgen şeklinde bir yarımadadır
(Şekil 1).
Şekil 1. Kapıdağ Yarımadası
Figure 1. Kapıdağ Peninsula
Kapıdağ Yarımadası Balıkesir İlinin Erdek İlçesi siyasi sınırları içinde
bulunmaktadır. Yarımada Greenwich başlangıcına göre 27o53' 24,73'' batı boylamı ve
40o 27'41,33'' kuzey enlemi arasında kalmaktadır. Denizden yüksekliği 0-808 m arasında
değişmektedir. Yarımadanın en yüksek noktası 808 m ile Dedebayırı (Kurtkayası)
Tepesidir. Diğer önemli tepeler ise Yatak Tepe (774 m), Dumanlı Tepe (668 m), Kese
Tepe (783 m), Çokala Tepe (718 m) ve Büyük Gamla Tepe (797 m)’dir (Anonim, 2002).
Yarımada yüzey şekli itibariyle bir dağ sisteminin parçasıdır. Mevcut bu dağ
sisteminin ana hatları doğu-batı doğrultulu olup kara ile birleştiği kıstağın doğu yanında
Bandırma Körfezini, batı yanında ise Erdek Körfezini kazandırmıştır. Yine bu nedenle;
kuzey-güney ve kısmen de doğu-batı farkı oluşmuş ve yarımada birçok vadi ile derin bir
şekilde yarılmış olduğundan, ortam şartları kısa mesafelerde dahi değişiklik
göstermektedir (Sönmez; 2001).
5
Yarımada su kaynakları açısından zengindir. En önemli akarsuları; kuzeye akan
Değirmendere, Ceylan Dere, Bağlar Dere, Pekmez Dere, Muğla Dere, Keslidağ Dere,
Eğridere, Kurtboğaz Dere ve Ballıpınar Dereleridir (Anonim, 2002; Koç, 2001).
2.2. Jeolojik Yapı
Kapıdağ Yarımadası hem topoğrafik hem de jeolojik özellikleri açısından, Güney
Marmara’nın özgün bir alanıdır. Yapılan jeolojik çalışmalar üç ayrı litolojik birimin
varlığını açığa çıkarmıştır (Aksoy, 1998). En altta Permiyen öncesi yaşlı, ayırtlanmamış
metamorfik karmaşık yer alırken bu seriyi Paleosende granitoid magması kesmektedir.
Stratigrafi olarak en genç birim ise kıyı kesimlerde yer alan güncel alüvyon çökellerdir
(Şekil 2).
Şekil 2. Kapıdağ Yarımadası jeoloji haritası (Anonim, 1987)
Figure 2. The geology map of Kapıdağ Peninsula (Anonim, 1987)
2.3. Büyük Toprak Grupları
Kapıdağ Yarımadası’nda; geniş yayılım gösteren Kireçsiz Kahverengi Orman
Toprağı ile Kireçsiz Kahverengi Toprak ve Kollüviyal Topraklar, granit, granodiyorit
gnays, şist, amfibolit, mermer, kristalize kalker ve fillat gibi metamorfikler üzerinde
bulunmaktadır (Şekil 3).
6
Şekil.3. Kapıdağ Yarımadası toprak haritası (Anonim, 1980)
Figure. 3. The soil map of Kapıdağ Peninsula (Anonim, 1980)
2.4. İklim Özellikleri
Kapıdağ Yarımadası’na ait iklim verileri en yakın istasyon olan Bandırma
meteoroloji istasyonundan alınmıştır.
Kapıdağ Yarımadası Bandırma Meteoroloji İstasyonu verilerine göre; kıyı
bölgeleriyle deniz etkisinin sokulduğu yerlerde yarı nemli (C2) iklim tipi (Thornthwaite);
Batı Akdeniz az yağışlı, yazı sıcak mezotermik, kışı serin iklim tipi (Emberger, 1960);
yazı sıcak mezotermik iklim tipi (Trewortha); Karadeniz etkisine açık kıyı sahası (Erinç,
1996) içinde yer almaktadır (Güngördü, 1999, Anonim, 2008).
Yağışın en fazla kış ve sonbahar mevsimlerinde olması nedeniyle yarımadada
merkezi Akdeniz yağış rejimi tipi (K.S.İ.Y.) görülmektedir (Akman, 1990).
Çalışma alanının iklim tipi Marmara İklimidir. Ayrıca bölgede oseyanik iklimin de
etkisi görülmektedir (Erkal, 1996).
Kapıdağ Yarımadası’nda egemen rüzgarlar kuzey sektörlüdür (Taştüner, 1993;
Anonim, 2008).
2.4.1.
Sıcaklık değerleri (°C)
Güney Marmara Bölgesinde bulunan Kapıdağ Yarımadası bu coğrafik
konumundan dolayı kuzey yüzlerinde Karadeniz’in nemli ve serin etkisi altındadır.
Yükseltisinin az oluşu ve yarımada yapısıyla bu etki güney yüzlerde de fark
edilmektedir.
Bölgenin yıllık ortalama sıcaklığı 14,0oC’dir. Kapıdağ Yarımadası, Güney
Marmara’nın kışın en fazla ısınan kıyı kesiminde bulunmakta olup, en düşük sıcaklığın
ölçüldüğü ortalama Ocak ayı sıcaklığı 5,1oC’dir. Yazın ise en yüksek sıcaklığın
gözlendiği Temmuz ve ağustos aylarında ortalama 23,6oC’dir. Günlük ortalama
sıcaklığının en düşük olduğu gün 21-22 ocak olup 4,4oC ve en yüksek olduğu gün 17
Temmuz olup 24,2oC’dir (Anonim, 2008).
7
Bitki büyüme metabolizmasını düzenleyen çevresel faktörlerin içinde sıcaklığın
etkinliği oldukça yüksektir. Sıcaklık, terleme hızı, tohum çimlenmesi gibi fizyolojik
olaylar ve vejetatif gelişme, üreme ve benzeri bitkilerin çeşitli periyodik fenomenlerini
etkiler (Öztürk ve Seçmen, 1992).
Büyüme üzerine sıcaklığın etkisi, fotosentez ve metabolizma reaksiyonlarında
olduğu kadar su ve mineralle beslenmede, transpirasyon ve göçte de kendini
göstermektedir. Yıl boyunca sıcaklığın değişmesi, büyümenin yıllık ritminde temel
faktörlerden biridir. Ancak sıcaklık aynı zamanda dolaylı olarak bitki yaşamında ilk
durum değişmelerinde tayin edici bir faktör gibi etki eder. Yani bitkinin latent yaşama
girmesi veya çıkması veya çiçek açma kabiliyeti kazanması gibi durumlarda etkindir .
Aktif bir yaşam için sıcaklık sınırları oldukça dar olup genellikle -5 ve -10 ile +45
C arasında değişmektedir.Yüksek sıcaklıklar bitkinin yapısını bozmakta ve dokular 125150oC’ta ölmektedir. Öte yandan soğuk bitkiyi öldürmez ancak gelişmeyi önler. (Akman
ve ark., 2001).
o
Bitki örtüsü üzerinde olumsuz etki yaratan ekstrem sıcaklıklar göz önüne
alındığında Kapıdağ Yarımadası bitki hayatına en uygun alanlardan biridir. Zira, yıllık
ortalama donlu gün sayısı 24,8, ilkbahar donlarının oranı % 11.7 ve sonbahar donlarının
oranı % 3.6’dır.
Çizelge.1. Bandırma Meteoroloji İstasyonu klimatolojik rasat değerleri (1975-2008)
Table.1 Bandırma Weather Station climatic observation values (1975-2008)
Aylar
I
II
II
IV
V
VI VII VIII IX
X
XI
XII Yıllık
Sıcaklık 5,1 5,4 7,7 12,1 16,6 21,3 23,6 23,6 20,0 15,6 10,4 6,9
14,0
Co
Yağış
(mm) 98,41 71,92 67 53,84 33,36 23,92 18,82 16,8 36,49 70,62 95,25 113,75 700,22
Nisbi nem 76,63 74,78 73,45 71,07 70,50 65,90 66,47 68,45 67,64 71,75 73,68 75,79 71,34
(%)
Hakim KD KD KD KD KD KD KD KD KD KD KD KD
KD
Rüzgar
Söz konusu ekstrem sıcaklıkların frekansları ise; 0oC’nin altındaki sıcaklıkların
bütün ölçülen sıcaklıklara oranı % 2,3, 30oC’nin üzerindeki sıcaklıkların oranı ise %
1’dir. Optimum sıcaklıklar bakımından, 9-21oC’ler arasında ölçülen sıcaklıkların oranı
ise % 46,7’dir (Anonim, 2008; Şekil 4).
Gerek bitki hayatı için kritik bir devre olan ilkbahardaki donlu günlerin oranının
gerekse buharlaştırmayı arttırıcı etkisi olan 30oC’nin üzerindeki günlerin frekansının
düşük öte yandan optimum sıcaklık frekansının yüksek olması, Kapıdağ Yarımadası’nın
bitki örtüsü üzerinde olumlu etki yaratmıştır (Güngördü, 1999).
8
200,0
160,0
180,0
140,0
160,0
120,0
YAĞIŞ
140,0
120,0
100,0
100,0
80,0
80,0
60,0
60,0
40,0
40,0
20,0
20,0
0,0
P. EVAPOTRANSPİRASYON
Bandırma
P. Evapo
transpirasyon
Yağış
0,0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
AYLAR
Şekil.4. Bandırma Meteoroloji İstasyonu Thornthwaite metoduna göre su bilançosu
grafiği
Figure 4. Water balance of the Meteorological Station of Bandırma according to the
Thornthwaite method
2.4.2.
Yağış miktarı (mm)
Bölge, Marmara geçiş tipi yağış rejiminin egemen olduğu Güney Marmara’da
olması nedeniyle Akdeniz ikliminin etkisiyle en çok yağış kış aylarında, en az yağış da
yaz aylarında düşmektedir. Bununla beraber, Karadeniz’e yakınlık yaz kuraklığını
azaltmaktadır. Kuzey yüzlerde Karadeniz ikliminin etkisiyle yaz yağışları % 7,6, kış
yağışları ise % 43,5’tir.
Yıllık ortalama yağışın 700 mm olduğu yarımadada, yağışların 900 mm’nin
üzerinde olduğu tepelik alanlar, 700-900 mm arasında olduğu kuzey etekler ve yağışların
500-700 mm arasında olduğu güney etekler olmak üzere üç faklı bölge söz konusudur
(Taştüner, 1993).
2.4.3.
En çok esen rüzgar yönü ve ortalama rüzgar hızı (Bofor)
Kapıdağ Yarımadası, Bandırma Meteoroloji İstasyonu verilerine göre, yıl boyunca
bütünüyle kuzey sektörlü rüzgarların hakimiyeti altındadır. Bölgede yazın esen
rüzgarların % 86,8 Kuzey 22,5o Batıdan, kış rüzgarlarının % 34,1’i Güney 10o Batıdan
esmektedir. İlkbahar rüzgarlarının % 66,6’sı Kuzey 18o, sonbahar rüzgarlarının ise %
73,6’sı Kuzey 27o Batı yönlüdür.
2.4.4.
Nisbi nem (%)
Kapıdağ Yarımadası’ndaki aylık ortalama nisbi nem değerleri %65,90 (haziran
ayı) ile %76,63 (ocak ayı) arasında değiştiği gözlenmiştir. Yarımadada özellikle
Karadeniz üzerinden gelen kuzey rüzgarlarının getirdiği serin ve nemli hava önemli bir
ekolojik etken durumundadır.
9
3. MATERYAL VE YÖNTEM
3.1. Materyal
Yapılan çalışmanın materyalini araştırma alanı olan Kapıdağ Yarımadası’nda
doğal yayılış gösteren vasküler bitkiler ile mevcut bitki birlikleri ve bu birliklerin
bulundukları alanlara ait iklimsel ve fizyografik özellikler ile örnek alanlardan alınan
toprak örnekleri oluşturmaktadır.
3.2. Yöntem
3.2.1.
Flora çalışmalarında kullanılan yöntemler
Çalışma alanının florasını tespit edebilmek amacıyla, öncellikle vejetasyonun en
yoğun olduğu dönemler ile geçiş dönemlerinde bölgeye gidilerek bitki örnekleri
toplanmış ve toplanan örnekler Ege Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Herbaryumu ve
Ege Üniversitesi Rektörlüğü Botanik Bahçesi ve Herbaryum Uygulama ve Araştırma
Merkezinde, başta Flora of Turkey (Davis, 1965-1988) olmak üzere çeşitli flora
kitaplarından ve herbaryum koleksiyonlarından yararlanılarak tayin edilmiştir.
Bitki örnekleri Ege Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Herbaryumunda muhafaza
edilmektedir.
3.2.2.
Vejetasyon çalışmalarında kullanılan yöntemler
Çalışma alanının fitososyolojisi ile ilgili çalışmalar dünyada ve ülkemizde yaygın
olarak kullanılan Braun-Blanquet (1969) yöntemi uyarınca gerçekleştirilmiştir. Bu
amaçla vejetasyon dönemi boyunca; vejetasyonu temsil eden, homojen olduğu gözlenen
ve rastlantısal olarak seçilen örnekleme alanları alınmış ve bu alanlardaki türlerin bolluk,
örtüş ve sosyabilite değerleri saptanmıştır. Örnek alanların büyüklükleri “en küçük alan
yöntemi” esas alınarak belirlenmiştir. Buna göre; yüksek odunsuların baskın olduğu
yerlerde 1000 m2, alçak odunsu ve çalıların baskın olduğu yerlerde 400 m2 ve alçak
odunsu ve otsuların baskın olduğu yerlerde 100 m2’lik alanlar şeklinde alınmıştır.
3.2.2.1. Örnek Alanların Seçimi
Kapıdağ Yarımadası tamamen dolaşılmış ve bitki örtüsünün bileşiminin,
anakayanın, toprağın değiştiği alanlarda örnek alanlar alınarak öngörülen kayıtlar (arazi
formları) tutulmuş ve örnek alanlara ait fizyografik faktörler ile coğrafik bilgiler
kaydedilmiş, alanın koordinatları da kayda geçilmiştir.
Bu verilerin ışığında, vejetasyon ham çizelgeleri hazırlanmıştır. Bu aşamadan
sonra, var olan ilgili çalışmalar da dikkate alınarak bitki birlikleri belirlenmiştir.
Birliklerinin isimlendirilmesinde “Uluslararası Bitki Sosyolojisi Adlandırma Kodu
(Weber et all., 2000.)” esas alınmıştır.
10
Çalışma alanımız olan Kapıdağ Yarımadası’nda alınan örnek alanların lokaliteleri
GPS (Global Position System) ile tesbit edilmiştir. Bu alanlardan bazıları hava durumu
muhalefeti ve alandaki yoğun bitki örtüsü nedeniyle alınamamıştır. Çalışmamız sırasında
sadece örnek alanlardan değil, aynı zamanda bu alanların dışından da örnekler
toplanmıştır. Buna göre alınan örnek alanların lokaliteleri, örnek alan numaralarına göre
Ek.1’de verilmiştir.
3.2.3.
Fizyografik faktörlerin belirlenmesinde kullanılan yöntemler
Enlem-Boylam Dereceleri, Çalışma alanındaki örnek alanların koordinatları GPS
aleti yardımıyla önce UTM (Universal Transverse Mercator) olarak kaydedilmiş, daha
sonra bunlar Google Earth üzerinde enlem ve boylama çevrilmiştir.
Yükselti: Örnek alanların yükseklikleri günlük ayarlanmış altimetre ile
ölçülmüştür.
Bakı: Örnek alanlarda pusula yardımı ile yön olarak kaydedilmiştir.
Değerlendirmeler 4 ana ve 4 ara olmak üzere 8 yön üzerinden, ayrıca gölgeli ve güneşli
bakılar olmak üzere iki grup üzerinden yapılmıştır.
Eğim: Eğim klizimetre yardımıyla ölçülerek kaydedilmiştir. Eğimin değişken
olduğu yerlerde örnek alanın bulunduğu yerdeki eğim dikkate alınmıştır.
Arazi Yüzü Şekli: Örnek alanların yeryüzü şekli mutlaka kaydedilmiş ve hangi
yeryüzü şeklinde yer aldığı belirlenmiştir.
3.2.4.
Toprak profilinin tanıtılması ve toprak örneklerinin alınmasında
kullanılan yöntemler
Örnek alanların seçiminden sonra örnek alanın ortalama özelliğini temsil eden bir
yerde toprak çukuru açılmıştır. Toprak genel olarak anakayaya/anamateryale kadar,
mutlak toprak derinliğinin fazla olduğu yerlerde ise 100 cm’e kadar kazılmış ve profil
tanımları yapılarak özel olarak hazırlanmış formlara doldurulmuştur.
Toprak örnekleri horizon oluşumu gösteren alanlarda horizonlara göre, diğer
alanlarda derinlik kademelerine göre alınmıştır.
Mutlak ve fizyolojik toprak derinlikleri mm hassasiyetli şerit metre yardımıyla
ölçülmüştür.
Toprağın iskelet miktarı, yüzeysel kayalılık ve yüzeysel taşlılık oranları Anonim,
2006b’ deki Taşlılık Oranı Tahmin kartları kullanılarak tahmini olarak belirlenmiştir.
Örnek alanların anakayası çoğunlukla yerinde belirlenmiş, kimi hallerde ise örnek
alınarak laboratuarda belirlenmiştir.
Profil aynasında usulüne uygun olarak tespit edilen horizonlar veya katmanlardan
(tabaka) yaklaşık 1 kg kadar olacak şekilde toprak örnekleri alınarak naylon poşetlere
11
konmuştur. Toprak örnekleri; alan adı, profil numarası, derinlik ve tarih bilgileri içerecek
şekilde etiketlenerek laboratuara getirilmiştir.
3.2.5.
Toprak analiz yöntemleri
Laboratuara getirilen toprak örnekleri hava kurusu hale getirilip, 2 mm’lik elekten
geçirildikten sonra analize hazır hale getirilmiştir (Kacar, 1993). Toprak tekstürü
“Bouyoucos Hidrometre Yöntemi” ile (Gülçur, 1974), total kireç miktarları “Scheibler
Kalsimetre Yöntemi” ile (Kacar, 1993), elektriki iletkenlikleri 1:2,5 oranında hazırlanmış
toprak-su süspansiyonunda cam elektrotlu EC metre ile (Jackson, 1958), toprak
reaksiyonları (pH), 1:2,5 oranında hazırlanmış toprak-su süspansiyonunda cam elektrotlu
pH metre ile (Jackson, 1958), organik madde miktarları “Walkley-Black Yaş Yakma
Yöntemi” ile (Kacar, 1993), total azot içerikleri “Kjeldahl Yöntemi” ile tam otomatik
Kjeltec-20 cihazı kullanılarak (Bremner, 1965), fosfor miktarları, toprakların pH ve kireç
miktarları göz önünde bulundurularak, “Olsen Yöntemi” ve “Bray&Kurtz No.1
Yöntemi”ne göre (Kacar, 1993),Değişebilir Potasyum, Kalsiyum, Magnezyum ve
Sodyum İçerikleri, “Amonyum Asetat Yöntemi” ile flamefotometre ve atomik
absorbsiyon spektrofotometre (AAS) kullanılarak belirlenmiştir (Jackson, 1958).
3.2.6.
Değerlendirme Metodları
Tespit edilen eğimler Kantarcı (1980)’nın, bakı Çepel (1995)’in, toprak türü Çepel
(1985)’in, profil taşlılığı Kantarcı (2005)’nın, yüzeysel kayalılık ve yüzeysel taşlılık
Gürer ve Dönmez (1986)’in, toprak derinliği Kantarcı (1987)’nın, organik madde
miktarları ve azot Kantarcı (1987)’nın, kireç içerikleri Kacar (1993)’ın, toprak
reaksiyonu Anonim (1993)’ün, tuzluluk Kılcı ve ark. (2003)’nın, fosfor Anonim
(2007a)’nin, potasyum, kalsiyum, magnezyum ve sodyum ise Anonim (2007b)’nin
önerdiği sınıflandırmalara göre gruplandırılmışlardır. Değerlendirmeler, birliğe ait
örnekleme alanlarının bu gruplara dağılım oranlarına göre yapılmıştır. Bulgulara ait
minimum ve maksimum değerler profil derinlik kademeleri esas alınarak, genel toprak
özellikleri ise tüm profil esas alınarak değerlendirilmiştir.
12
4. BULGULAR
4.1. Genel Vejetasyon Yapısı
Ülkemiz vejetasyonunun yatay ve dikey kademelenmesi Akman ve ark. (1979)
tarafından ortaya konulmuştur. Bu kademelenmede araştırıcılar salt biyoiklimsel
farklılıklara bağlı kalmamış, floristik ve bitki sosyolojisi unsurları da gözetmişlerdir. Bu
kademelenme genel olarak Kuzey ve Güney Anadolu için gerçekleştirilmiştir. Nitekim
Akman (1995)’nın da ifade ettiği üzere çalışma alanımızda 0-500 m arası Akdeniz, 500
m’nin üstü ise üst Akdeniz katına karşılık gelmektedir.
Kapıdağ Yarımadası doğu-batı doğrultulu bir dağ sisteminin parçasıdır ve bu
özelliği ona doğuda (Bandırma Körfezi) ve batıda (Erdek Körfezi) iki önemli körfez
kazandırmıştır. Birbirine yakın olmalarına karşın bu körfezlerin tamamen farklı
özelliklere sahip oluşu yarımadanın vejetasyon yapısında da kendini göstermektedir.
Doğudan gelen Karadeniz etkisi altındaki kuzey yönlü rüzgarların etkisiyle, kuzey
yüzlerinde nemli ve serin bir iklim ortamı oluşumuna, güney yüzlerinde ise, Bandırma
Körfezi yoluyla kanalize olan bu etkinin kısmen azalması sonucu Erdek Körfezinin daha
ılıman bir iklim ortamı oluşmasına neden olmuştur. Bu durum yüzey şekillerinin ve
hakim rüzgar yönlerinin etkisi ile kuzey-güney kısmen de doğu-batı farklılığını belirgin
bir şekilde ortaya çıkarmıştır.
Yarımadadaki yağış, sıcaklık ve nemlilik şartları altında kışın yapraklarını döken,
geniş yapraklı orman topluluklarının yanında Akdeniz etkisinin görüldüğü uygun ortam
şartlarında ibreli orman toplulukları da kendilerine yer bulmuşlardır. Bunun sonucunda
son derece zengin bir yüksek odunsu (ağaç), çalı ve otsu florası oluşmuştur.
Çalışma alanımızda orman vejetasyonunun hakim türlerini geniş yapraklı ağaçlar
oluşturmaktadır. Bu türlerin başında Fagus orientalis Lipsky, Castanea sativa Miller,
Quercus frainetto Ten., Quercus petraea Mattuschka, Quercus infectoria Olivier, Tilia
tomentosa Desf. ex DC. ve Carpinus betulus L. gelmektedir. Yarımadadaki Castanea
sativa, Pinus brutia Ten. ve Fagus orientalis’in tahrip edildiği alanlarda Quercus
coccifera L., Erica arborea L., Phillyrea latifolia L. ve Sytrax officinalis L. gibi maki
elemanları hakim duruma geçmiş ve daha dar alanlarda da bu türlerin tahrip edilmesiyle
Sarcopoterium spinosum (L.) Spach, Lavandula stoeachas L., Cistus creticus L. ve
Centaurea spinosa L. toplulukları oluşmuştur. Bu toplulukların haricinde çok daha dar
alanlarda hakimiyet kuran Populus tremula L., Crataegus monogyna Jacq., Corylus
avellana L., Acer trautvetteri Medw., Acer pseudoplatanus L., Alnus glutinosa (L.)
Gaertner toplulukları yer almıştır.
Kapıdağ Yarımadası üzerinde bulunan Pinus nigra Arn. subsp. pallasiana (Lamb.)
Holmboe, uzun süren tahripler sonucunda Castanea sativa ve Arbutus unedo L.
toplulukları yapıları içinde karışıma katılır konuma gelmiştir.
Çalışma alanımızda belirlenen bitki birlikleri ile bunların dahil olduğu üst üniteler
aşağıda verilmiştir (Çizelge 2).
13
Çizelge 2. Kapıdağ Yarımadası bitki birliklerinin sintaksonomik sınıflandırması∗
Table 2. Syntaxonomical classification of associations in Kapıdağ Peninsula
Üst sınıf
Queco-Fagae üst sınıfı Quézel, Barbéro, Akman,1950
Sınıf
Quercetea pubescentis sınıfı Kraft., 1955
Ordo
Querco-Carpinetalia orientalis ordosu Quézel, Barbéro,
Akman, 1980
Alyans
Quercion frainetto alyansı Horvat, 1954
Birlik
Violo sieheanae-Fagetum orientalis ass. nova
Birlik
Carpino betuli-Castanaetum sativae ass. nova
Alt birlik
Sambucetosum nigrae subass. nova
Alt birlik
Tiletosum tomentosae subass. cova
Alt birlik
Carpinetosum betuli subass. nova
Birlik
Acero-Quercetum petraeae ass. nova
Birlik
Cerastio bannatici-Quercetum frainetto ass. nova
Birlik
Crataego monogynae-Quercetum infectoriae ass. nova
Birlik
Vibirno-Arbetum unedo ass. nova
Alt birlik
Arbutesum unedo subass. nova
Alt birlik
Ericetosum arborae subass. nova
Alt birlik
Phillretosum latifoliae subass. nova
Alt birlik
Sytretosum officinale subas. nova
Sınıf
Cisto-Micromerietea Oberdorfel, 1954
Ordo
Cisto-Micromerietalia Oberdorfel, 1954
Birlik
Asphodelo aestivi-Sarcopoterietum spinosii ass. nova
Sınıf
Quercetea Ilicis Br. - Bl., 1942
Ordo
Quercetalia Ilicis Br. - Bl., 1942
Alyans
Quercion Ilicis alyansı Br. - Bl., (1931) 1936
Birlik
Roso caninane-Pinetum brutiae ass. nova
∗
Birlik (Assosiasyon): Belirli bir ekolojinin varlığını ortaya koyan, bazı karakteristik veya sadece o birliğe ait
bir kısım türlerle tayin edilen, yaşadığı çevre ile dengede olan ve az çok değişmeyen bir bitki grubudur.
Alyans: Floristik komposizyon yönünden birbirine benzeyen birliklerin birleşmeleri ile meydana gelen üst
birimdir.
Ordo: Floristik komposizyon yönünden benzer alyansların birleşmesiyle meydana gelir ve yine karakter türlerle
tanımlanır.
Sınıf: Floristik komposizyon yönünden benzer ordoların birleşmesiyle meydana gelir ve yine karakter türlerle
tanımlanır.
Üst Sınıf (Division): Farklı bölgelerde birbirinin yerine geçen (vikaryant) birlik grupları ile geniş anlamda
benzerlik gösteren bölgelerdir.
Altbirlik (Subassosiasyon): Bir birlik içinde bulunan ve ayırt edici türlerle ayrılan bir alt birimdir.
14
4.1.1.
Orman vejetasyonu
4.1.1.1. Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova
Kapıdağ Yarımadası’nda topluluk oluşturacak derecede yoğun tek bir konifer
(ibreli) türü bulunmaktadır: Kızılçam (Pinus brutia Ten.).
Çalışma alanımızda bulunan Pinus brutia orman topluluklarını içeren bu birlik
geçirdiği yangın ve ağır tahribat sonucunda kısıtlı bir alanda kalmış ve altı örnek alanla
tanımlanmaya çalışılmıştır.
Söz konusu birliğin örtüş değerleri % 50 ile % 100 arasındadır (Ek.2).
Birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri olarak Pinus brutia, Rosa canina,
Stachys byzantina, Misopates orontium, Lathyrus bithynica görülmektedir. Birliğin
bünyesinde Quercetea pubescentis sınıfı Kraft., 1955 ve Quercetalia(ea) Ilicis sınıf ve
ordosu Br. - Bl., 1942 yaklaşık eşit oranda temsil edilmektedir. Ancak Quercetalia(ea)
Ilicis karakteristiklerinin bulunuş sayısı belirgin oranda yüksektir. Diğer yandan CistoMicromerietalia(ea) ordo ve sınıfı Oberdorfel, 1954 ait karakteristiklerin sayısı da bir
hayli fazladır. Bu nedenle birlik Quercetalia(ea) Ilicis ordo ve sınıfına dahildir. Alyans
düzeyinde ise, Quercion Ilicis alyansı Br. - Bl., (1931) 1936’nın Quercus coccifera ve
Rubia peregrina gibi önemli karakteristiklerini yüksek frekanslı olması dikkate alınarak,
birlik bu alyansa dahil edilmiştir. Quercetalia(ea) Ilıcıs’e bağlı Olea ceratonion alyansı
Br. - Bl., 1936 çalışma alanımızda yeterince temsil edilmemektedir. Birliğin Quercetea
pubescentis sınıfına ait önemli sayıda karakteristik bulunmaktadır. Bu sınıfa bağlı olan
Querco-Carpinetalia orientalis ordosu Quézel, Barbéro, Akman, 1980 ile bu ordoya
bağlı Quercion frainetto alyansı Horvat, 1954 düşük frekanslı ikişer türle temsil
edilmektedir. Çalışma alanımızda Carpino –Acerion alyansı Akman, Barbéro, Quézel,
1977’ye ait tek bir karakter bulunmaktadır. Birliğin bünyesinde az sayıda da olsa,
Fagetalia sylvaticae sınıfı Br. - Bl.& Vilieger, 1937’ye ait Rhodendro-Fagetalia
orientalis ordosu Akman, Quézel, Barbéro, 1980’nin etkisi çok azdır. Buna karşılık
Querco-Fagea üst sınıfı Quézel, Barbéro, Akman, 1950’nin az sayıda da olsa,
karakteristikleri bulumaktadır. Diğer yandan birliğin bünyesinde CistoMicromerietalia(ea) ordo ve sınıfına ait önemli sayıda karakteristik tür de yer
almaktadır. (Ek 3).
6 örnek alanda irdelenen bu birliğin bulunduğu alanların fizyografik ve toprak
özellikleri aşağıda incelenmiştir.
A. Fizyografik Özellikler
1. Yükselti: Alanların yükseltileri 10 m ile 132 m arasında değişmektedir.
Çoğunlukla (% 66,67) 0–100 m yükselti basamağında yer almıştır.
2. Bakı: Örnekleme alanlarının 3 adedi (% 50,00) güneşli bakılarda, 2 adedi ise
(% 33,33) gölgeli bakılarda yer almaktadır. Bir alan ise düzlük bir arazi üzerinde
olduğundan bakıdan söz etmek mümkün değildir.
15
3. Eğim: Tespit edilen minimum eğim % 1 iken, maksimum eğim % 45 olarak
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre araziler çoğunlukla (% 50,00) Hafif Meyilli
araziler sınıfındadır.
4. Arazi yüzü şekli (Reliyef): Örnekleme alanları çoğunlukla orta ve üst yamaçta
yer almaktadır.
B. Toprak Özellikleri
1. Anakaya/Anamateryal: Birlik örnekleme alanları çoğunlukla (% 50,00) Tortul
Anakayalar üzerinde yer almıştır.
Bu alanlarda Püskürük Kayaçlardan Granodiorit (1 alan % 16,67), Metamorfik
Kayaçlardan Fillat (1 alan % 16,67), Tortul Kayaçlardan ise Kireçli Kumtaşı (1 alan %
16,67), Kireçsiz Kumtaşı (1 alan % 16,67) ve Toztaşı (1 alan % 16,67) bulunmaktadır.
Taşınmış anamateryale sahip olan 1 alan da (% 16,67) Kollüviyal özellikte alandır.
2. Drenaj: Örnekleme alanları çoğunlukla (% 66,67) iyi drenaja sahiptir.
3. Toprak derinliği: Minimum mutlak toprak derinliği 12 cm olarak belirlenirken,
en yüksek mutlak toprak derinliği 100 cm’nin üzerindedir. Örnekleme alanları
çoğunlukla ) pek sığ ve derin topraklara sahiptir. Birliğin örnekleme alanlarında tespit
edilen fizyolojik derinlikler incelendiğinde alanların tamamının pek derin fizyolojik
derinliğe sahip olduğu belirlenmiştir.
4. Taşlılık: Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık % 1’den küçükken,
maksimum yüzeysel kayalılık % 10’dur. Alanların % 83,33’ünün Kayasız alanlar olduğu
tespit edilmiştir. Tüm alanlarda yüzeysel taşlılık % 1’den azdır. Örnekleme alanlarının
tamamı yüzeysel taşlılık bakımından Taşsız sınıfında topraklara sahiptir. Profil taşlılığı
(toprağın iskelet miktarı) açısından ise birlik çoğunlukla Az Taşlı ve Taşlı topraklara
sahiptir. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet miktarı % 1’den küçükken, maksimum
iskelet miktarı % 70 olmuştur.
5. Toprak taneliliği (tekstür) ve toprak türü: Birliğin örnekleme alanlarının
çoğunun (% 66,67) Balçık türü topraklara sahip oldukları görülmektedir. Bu alanların
tamamı Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer almaktadır. Örnekleme alanlarına ait
toprakların analiz sonuçları minimum-maksimum değerler açısından incelendiğinde;
Kum değerlerinin % 25,48-62,00; Kil değerlerinin % 8,24-30,24; Toz değerlerinin ise %
25,20-52,28 arasında değiştiği görülmektedir.
6. Toprağın organik madde miktarı: Organik madde içeriklerinin çoğunlukla (%
66,67) yüksek düzeyde oldukları belirlenmiştir. Örnekleme alanları topraklarında tespit
edilen minimum organik madde miktarı % 0,290 iken, maksimum organik madde miktarı
% 7,913’tür.
7. Toprağın karbonatları: Bu birliğin örnekleme alanlarının büyük bir kısmı (%
83,33) Kireçsiz topraklar sınıfında yer almaktadır. Tespit edilen minimum kireç miktarı
Eseri, maksimum kireç miktarı ise % 13,82’dir.
16
8. Toprak reaksiyonu (pH): Örnekleme alanlarının çoğunluğu (% 50,00) Nötr
topraklara sahiptir. Belirlenen minimum pH değeri 5,53 iken, maksimum olarak 7,87’lik
bir değer tespit edilmiştir.
9. Toprak tuzluluğu (E.C.x10-3): Birliğine ait örnekleme alanlarının topraklarının
tuzluluk değerleri 0,099 mmhos/cm ile 0,513 mmhos/cm arasında değişmektedir.
Alanların tamamı bu değerlerlerle tuzsuz topraklara sahip alanlardır.
10. Toprağın besin maddeleri: Total azot içeriklerinin çoğunlukla (% 66,67)
yüksek düzeyde oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük total azot içeriği % 0,023,
en yüksek total azot içeriği ise % 0,277’dir. Fosfor içerikleri ise çoğunlukla (% 83,33)
çok düşük düzeydedir. Belirlenen en düşük fosfor içeriği eseri düzeyde iken, en yüksek
fosfor içeriği 16,07 ppm olarak belirlenmiştir. Potasyum içeriklerinin alanların
tamamında çok düşük düzeyde oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük potasyum
içeriği 29,1 ppm iken, en yüksek potasyum içeriği 95,2 ppm olarak belirlenmiştir.
Kalsiyum içerikleri çoğunlukla düşük ve orta düzeydedir. Belirlenen en düşük kalsiyum
içeriği 330 ppm iken, en yüksek kalsiyum içeriği 4465 ppm olarak belirlenmiştir.
Magnezyum içerikleri incelendiğinde ise; genel olarak orta ve yüksek düzeyde
magnezyum içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük
magnezyum içeriği 291 ppm iken, en yüksek magnezyum içeriği 1740 ppm olarak
belirlenmiştir. Bu birliğin örnekleme alanlarının topraklarının sodyum içerikleri
incelendiğinde; düşük ve orta düzeyde sodyum içeren topraklara sahip oldukları
anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük sodyum içeriği 24,3 ppm iken, en yüksek sodyum
içeriği 239,4 ppm olarak belirlenmiştir (Ek 4).
4.1.1.2.
Violo sieheanae - Fagetum orientalis ass. nova
Kapıdağ Yarımadası’nda tesbit edilen Violo sieheanae-Fagetum orientalis ass.
nova birliğinin asli türü olan Fagus orientalis 260 m’den başlayarak ortama hakim
olmakta ve zirvelere kadar çıkmaktadır. Yüksek kısımlarda ıhlamur ormanlarına yerlerini
bırakırlar. Ayrıca Castanea sativa, Quercus petraea, Tilia tomentosa, Tilia rubra,
Platanus orientalis, Alnus glutinosa ile orman alt katında Daphne pontica, Laurocerasus
officinalis, Sambucus nigra, Sorbus torminalis, Euonymus latifolius, Mespilus
germanica, Corylus avellana gibi türler yapıya katılır.
Çalışma alanımızda bulunan Fagus orientalis orman topluluklarını içeren bu birlik
18 örnek alanda tanımlanmaya çalışılmıştır. Tanımlanan bu birliğin örtüş değerleri de %
70 ile % 95 arasındadır (Ek 5).
Birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri olarak Fagus orientalis, Viola sieheana,
Campanula persiciifolia, Galium elongatum, Humulus lupulus, Paoenia peregrina,
Solidago virgourea, Tripleospermum rosellum ve Verbascum aschersonii görülmektedir.
Birlik sintaksonomik olarak Querco-Fagea üst sınıfı ile bu sınıfa bağlı Quercatalia
orientalis ordosu ve Quercion frainetto alyansına dahildir. Ayrıca yine bu ordoya bağlı
Carpino-Acerion alyansı ile Buxo-Staphyllon alyansı Akman, Quézel, Barbéro, 1980
ile Pino- Cistion laurifolii alyansı Akman, Barbéro, Quézel, 1977 karakteristiklerinin
17
belirlediğimiz birlikte yeterince temsil edilmemektedir. Querco Fagatea sınıfı Br. - Bl.&
Vilieger, 1937’nin birliğimizde az sayıda türle temsil edilirken Querco fagea üst
sınıfının birlik içerisinde iyi temsil edilmektedir. Birliğin bünyesinde RhodendroFagetalia orientalis ordosuna ait çok sayıda karakteristiğin bulunmaktadır. Diğer
yandan Populetalia albae ordosu Br. - Bl.,1931 ve Fagetalia sylvaticae ordosu
Pawloski et al., 1928’in az sayıda türle de olsa birliğimizde temsil edilmektedir. (Ek 6).
18 örnekleme alanı ile irdelenen birliğin bulunduğu alanların fizyografik ve toprak
1. Yükselti: Alanaların yükseltileri 260 m ile 660 m arasında değişmektedir.
Örnekleme alanları çoğunlukla 300–600 m yükseltiler arasında yer almıştır.
2. Bakı: Örnekleme alanlarının en çok görüldüğü bakılar KD, K ve GD’dur.
Örnekleme alanlarının çoğunlukla gölgeli bakılarda olduğu (12 alan % 66,67), güneşli
bakılarda yer alan alanların da azımsanamayacak bir oranda olduğu görülmektedir (6
alan % 33,33).
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre arazilerin büyük bir kısmı Sarp ve Uçurum
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Birliğin örnekleme alanlarının büyük bir bölümü (11
alan % 61,11) orta yamaçta yer almaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Birlik örnekleme alanları en yoğun olarak Püskürük
ve Tortul Anakayalar üzerindedir.
Bu alanlarda Püskürük Kayaçlardan Granit (3 alan % 16,66) ve Granodioritler (5
alan % 27,78) tesbit edilirken, Tortul Kayaçlardan Toztaşı (5 alan % 27,78) ve Kumtaşı
(1 alan % 5,56) bulunmaktadır. Metamorfik Kayaç olarak sadece 1 alanda (% 5,56) Fillat
anakayaya rastlanmıştır. Taşınmış anamateryale sahip alanların tamamı (3 alan % 16,66)
Kollüviyal alanlardır.
2. Drenaj: Örnekleme alanlarının % 83,33’ü (15 alan) iyi drenaja sahipken, %
16,67’si (3 alan) orta düzeyde drenaja sahiptir.
3. Toprak derinliği: Minimum mutlak toprak derinliği 23 cm olarak
belirlenirken, en yüksek mutlak toprak derinliği 100 cm’nin üzerindedir. Bu birliğin
örnekleme alanlarının % 66,66’sı 75 cm’nin üzerinde bir mutlak toprak derinliğine
sahiptir. 50 cm’den daha derin mutlak toprak derinliğine sahip olan alanların oranı ise %
88,88’i bulmaktadır. Birliğin örnekleme alanlarında tespit edilen minimum fizyolojik
derinlik 95 cm iken, ölçülen maksimum fizyolojik derinlik 120 cm’nin üzerindedir. Bu
alanlardaki fizyolojik derinlikler sınıflandırıldığında çoğunlukla (% 94,44) pek derin
fizyolojik derinliğe sahip olduğu belirlenmiştir.
18
4. Taşlılık: Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık % 1’den küçükken, ölçülen
maksimum yüzeysel kayalılık % 30’dur. Bu birliğin örnekleme alanlarından %
83,33’ünün Kayasız alanlar olduğu tespit edilmiştir. Belirlenen minimum yüzeysel
taşlılık % 1’den az iken, maksimum yüzeysel taşlılık % 40’dır. Örnekleme alanlarından
% 83,33’ü Taşsız alanlardır. Profil taşlılığı açısından örnekleme alanlarının büyük
bölümü Az Taşlı-Orta Taşlı topraklara sahiptir. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet
miktarı % 1’den küçükken, maksimum iskelet miktarı % 90 olmuştur.
çoğunlukla Killi Balçık, Kumlu Balçık ve Balçık topraklara sahip oldukları
görülmektedir. Bu alanların % 77,78’inin Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer aldıkları
tespit edilmiştir.
Örnekleme alanlarının; Kum değerleri % 19,00-% 73,28; Kil değerleri % 2,80-%
46,16 ve Toz değerlerinin ise % 20,20-% 54,84 arasında değiştiği anlaşılmıştır.
6. Toprağın organik madde miktarı: Organik madde içerikleri incelendiğinde,
örnekleme alanlarının büyük çoğunluğunun (% 77,78) yüksek düzeyde organik maddeye
sahip oldukları belirlenmiştir. Örnekleme alanları topraklarında tespit edilen minimum
organik madde miktarı % 0,275 iken, maksimum organik madde miktarı % 9,242’dir.
7. Toprağın karbonatları: Bu birliğin örnekleme alanlarının tamamının
toprakları Kireçsiz topraklar sınıfında yer almaktadır. Tespit edilen minimum kireç
miktarı % 0,08, maksimum kireç miktarı ise % 0,72’dir.
8. Toprak reaksiyonu (pH): Söz konusu birliğin örnekleme alanlarının tamamı
Şiddetli Asidik topraklar üzerindedir. Belirlenen minimum pH değeri 4,40 iken,
maksimum olarak 5,89’luk bir değer tespit edilmiştir.
9. Toprak tuzluluğu (E.C.x10-3): Birliğe ait örnekleme alanlarının topraklarının
10. Toprağın besin maddeleri: Örnekleme alanlarının azot içerikleri çoğunlukla
orta-yüksek düzeyde topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük total
azot içeriği % 0,011, en yüksek total azot içeriği ise % 0,483’tür. Fosfor içerikleri
genellikle çok düşük düzeydedir. Belirlenen en düşük fosfor içeriği eseri düzeyde iken,
en yüksek fosfor içeriği 36,05 ppm olarak belirlenmiştir. Ptasyum içerikleri çok düşükdüşük düzeydedir. Belirlenen en düşük potasyum içeriği 29,1 ppm iken, en yüksek
potasyum içeriği 272 ppm olarak belirlenmiştir. Kalsiyum içerikleri ise, çok düşük-düşük
düzeydedir. Belirlenen en düşük kalsiyum içeriği 49,6 ppm iken, en yüksek kalsiyum
içeriği 1900 ppm olarak belirlenmiştir. Magnezyum içerikleri çoğunlukla (% 72,22) orta
düzeydedir. Belirlenen en düşük magnezyum içeriği 20 ppm iken, en yüksek magnezyum
içeriği 505 ppm olarak belirlenmiştir. Sodyum içerikleri incelendiğinde de çoğunlukla
çok düşük düzeyde sodyum içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen
19
en düşük sodyum içeriği 9,9 ppm iken, en yüksek sodyum içeriği 92,4 ppm olarak
belirlenmiştir (Ek 7).
4.1.1.3. Carpino betuli-Castanaetum sativae ass.nova
Çalışma alanımızda bulunan Castanea sativa orman topluluklarını içeren bu birlik
28 örnek alanla tanımlanmaya çalışılmıştır. Söz konusu bu birliğin örtüş değerleri % 60
ile % 100 arasındadır (Ek 8).
Carpino betuli-Castanaetum sativae ass. nova, karakteristik ve ayırt edici türleri
olarak Castanea sativa, Dryopteris filix-max, Myosotis ramosissimum, Cistus
salviifolius, Euphorbia helioscopia, Quercus petraea subsp. iberica, Galium album
subsp. pycnotrichum, Tilia tomentosum, Carpinus betulus ve Sambucus nigra
görülmektedir. Birlik açıkça Quercetea pubescentis sınıfına bağlı Querco-Carpinetalia
orientalis ordosu içinde yer alan Quercion frainetto alyansına dahildir. Bir önceki
birlikte olduğu gibi yine Querco carpinetalia orientalis ordosuna bağlı Carpino
Acerion ve Pino-Cistion laurifolii ile Buxo-Staphyllion alyansları az sayıda ve düşük
frekansta türle temsil edilmektedir. Birlik önemli sayıda ve yüksek frekansta Fagetalia
sylvatica, Populetalia albae ve Rhodendro-Fagetalia orientalis ordolarına ait
karakteristikleri içermektedir. Ayrıca, birliğin bünyesinde çok sayıda Quercetalia(ea)
Ilicis ordo ve sınıfı ile bu ordo ve sınıfa bağlı Quercion Ilicis ve Oleo-Ceratonion
alyanslarının azımsanmayacak oranda temsil edildiği görülmüştür. Aynı şekilde
Quercetalia(ea) Ilicis ordo ve sınıfı ve Cisto-Micromerietalia(ea) ordo ve sınıfı da
önemli sayıda türle temsil edildiği gözlenmiştir. Buna karşılık Querco-Fagea üst
sınıfının çok sayıda ve yüksek frekanslı karakteristikle temsil edilmektedir (Ek 9).
28 örnek alanda tanımlanan Carpino betuli-Castanaetum sativae ass. nova’nın
değerlendirilmesi sırasında; Sambucetosum nigrae subass. nova, Tiletosum tomentosae
subass. nova ve Carpinetosum betuli subass. nova olmak üzere alt birlikler belirlenmiştir.
Aşağıda bu alt birliklere ait ekolojik ve toprak yapısıyla ilgili bilgiler verilmiştir.
Sambucetosum nigrae subass. nova alt birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri
olarak Lamium garganicum, Ilex aquifolium, Epilobium hirsutum, Sambucus ebulus,
Festuca callierii, Quercus cerris, Eupotarium cannabium, Atropa belladona, Hypericum
linarioides, Pyrus amgydaliformis, Tulipa alphania, Cytisus villosus, Acer trauvetteri,
Polystichum setiferum, Tlia rubra subsp. caucasica, Solanum dulcamara, Stellaria
graminea, Crataegus microphylla, Galium odoratum görülmektedir.
Tiletosum tomentosae subass. nova, alt birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri
olarak Umblicus erectus, Lathyrus palustris subsp. palustris, Lamium garganicum subsp.
laevigatum, Arabis caucasica subsp. caucasica, Doronicum orientale, Inula viscosa,
Tamus communis, Stelleria media, Scrophularia scopolii var. scopolii, Agrostis
stolonifera, Chondrilla juncea var. juncea, Fritillaria pinardii, Fritillaria pontica,
Geranium macrorrhizum, Acer campestre subsp. campestre, Acer platonoides, Arum
20
maculatum, Diplotaxis muralis, Lychnis coronaria, Glechoma hederacea ve Paeonia
mascula subsp. peregrina görülmektedir.
Carpinetosum betuli subass. nova alt birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri
olarak Ilex colchica, Circaea lutetiana, Calamintha nepeta subsp. glandulosa, Festuca
heteropylla, Potentilla micranta, Lauraserasus officinalis, Genista tinctoria, Paeonia
mascula subsp. ariettina, Lathyrus undulatus ve Scillia bifolia görülmektedir.
28 örnek alanla irdelenen birliğin bulunduğu alanların fizyografik ve toprak
Örnekleme alanlarının çoğunluğu 200-300 m ve 300-400 m yükselti basamaklarında yer
almıştır.
2. Bakı: Örnekleme alanlarının en çok görüldüğü bakılar sırasıyla KD ve KB’dır.
Örnekleme alanlarının çoğunlukla gölgeli bakılarda olduğu (19 alan % 67,86)
görülmektedir
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre arazilerin büyük bir kısmı Meyilli ve Sarp araziler
sınıfındadır.
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Birliğin örnekleme alanlarının büyük bir bölümü (17
alan % 60,71) orta yamaçta yer almaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Birlik örnekleme alanlarının en yoğun olarak (19 alan
% 67,86) Püskürük Anakayalar üzerinde olduğu görülmektedir.
alan % 25,00) tesbit edilirken, Tortul Kayaçlardan Toztaşı (1 alan % 3,57)
bulunmaktadır. Metamorfik Kayaç olarak 1 alanda (% 3,57) Kuvarsit Şist anakayaya
rastlanmıştır. Taşınmış anamateryale sahip alanların 4’ü (% 21,43) Kollüviyal alan iken
1 alanda ( % 3,57) allüviyaldir.
2. Drenaj: Örnekleme alanlarının % 78,57’si (22 alan) iyi drenaja sahipken, %
21,43’ü (6 alan) orta düzeyde drenaja sahiptir.
belirlenirken, en yüksek mutlak toprak derinliği 100 cm’nin üzerindedir. Örnekleme
alanlarının çoğunluğu derin ve pek derin topraklara sahiptir. Tespit edilen fizyolojik
derinlikler incelendiğinde alanların tamamının pek derin fizyolojik derinliğe sahip
olduğu belirlenmiştir.
4. Taşlılık: Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık %1’den küçükken, ölçülen
maksimum yüzeysel kayalılık % 55’dir. Örnekleme alanlarından % 75,00’inin Kayasız
21
alanlar olduğu tespit edilmiştir. Belirlenen minimum yüzeysel taşlılık % 1’den az iken,
maksimum yüzeysel taşlılık % 40’dır. Örnekleme alanlarının % 92,86’sı Taşsız olarak
tespit edilmiştir. Bu birliğin örnekleme alanları topraklarının iskelet miktarı genel olarak
(% 64,29) Az Taşlı sınıfındadır. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet miktarı %
1’den küçükken, maksimum iskelet miktarı % 60 olmuştur. İskelet toprağı olarak
sınıflandırılan bir alana rastlanmamıştır.
çoğunluğunun (% 64,29) Kumlu Balçık türü topraklara sahip oldukları görülmektedir.
Bu alanların % 67,86’sının Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer aldığı tespit edilmiştir.
Örnekleme alanlarına ait toprakların analiz sonuçları minimum-maksimum değerler
açısından incelendiğinde; Kum değerlerinin % 20,64-% 92,64; Kil değerlerinin % 2,16% 33,16; Toz değerlerinin ise % 5,20-% 59,84 arasında değiştiği anlaşılmıştır.
6. Toprağın organik madde miktarı: Birliğin örnekleme alanlarının
topraklarının organik madde içerikleri incelendiğinde genellikle (% 71,43) yüksek
düzeyde organik maddeye sahip oldukları belirlenmiştir. Örnekleme alanları
topraklarında tespit edilen minimum organik madde miktarı % 0,202 iken, maksimum
organik madde miktarı % 8,804’dür.
miktarı Eseri, maksimum kireç miktarı ise % 0,64’dür.
8. Toprak reaksiyonu (pH): Örnekleme alanlarının çok büyük bir kısmı (%
96,43) Asidik topraklar üzerindedir. Belirlenen minimum pH değeri 4,42 iken,
maksimum olarak 7,15’lik bir değer tespit edilmiştir.
tuzluluk değerleri 0,035 mmhos/cm ile 0,439 mmhos/cm arasında değişmektedir. Bu
değerlerle alanların tamamının tuzsuz topraklara sahip alanlar oldukları anlaşılmıştır.
10. Toprağın besin maddeleri: Total azot içerikleri incelendiğinde büyük bir
kısmının (% 60,71) yüksek düzeyde total azot içeren topraklara sahip oldukları
anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük total azot içeriği % 0,021, en yüksek total azot
içeriği ise % 0,688’dir. Bütün alanların çok düşük düzeyde fosfor içeren topraklara sahip
oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük fosfor içeriği eseri düzeyde iken, en
yüksek fosfor içeriği 27,44 ppm olarak belirlenmiştir. Birliğin örnekleme alanlarının
topraklarının çok düşük-orta düzeyde potasyum içeren topraklar oldukları
anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük potasyum içeriği 22,5 ppm iken, en yüksek
potasyum içeriği 308,6 ppm olarak belirlenmiştir. Örnekleme alanlarının topraklarının
kalsiyum içeriklerinin genellikle çok düşük-düşük düzeyde oldukları anlaşılmaktadır.
Belirlenen en düşük kalsiyum içeriği 79,4 ppm iken, en yüksek kalsiyum içeriği 3800
ppm olarak belirlenmiştir. Birliğin örnekleme alanlarının topraklarının magnezyum
içerikleri çoğunlukla orta düzeydedir. Belirlenen en düşük magnezyum içeriği 12 ppm
iken, en yüksek magnezyum içeriği 1356 ppm olarak belirlenmiştir Örnekleme
22
alanlarının topraklarının sodyum içerikleri genellikle (% 89,29) çok düşük düzeydedir.
Belirlenen en düşük sodyum içeriği 6,6 ppm iken, en yüksek sodyum içeriği 47,8 ppm
olarak belirlenmiştir (Ek 10).
Meşe Ormanları
Çalışma alanımızda bulunan meşe ormanlarını oluşturan türler odunlarının
anatomik yapıları, meyvelerinin olgunlaşma süresi, yaprak ve kabuk özelliklerine göre
“Ak Meşeler” (Seksion: Quercus: Leucobalanus) grubuna girmektedir.
4.1.1.4. Acero - Quercetum petraeae ass. Nova
Acero-Quercetum petraeae ass. nova birliği altı örnek alanla tanımlanmaya
çalışılmıştır. Birliğin bulunduğu alanlarda örtüş değeri % 50 ile % 95 arasındadır (Ek
11).
Birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri olarak Quercus petraea, Acer
pseudoplatanus, Galium elongatum, Veronica pectinata var. pectinata, Aristolochia
hirta, Aegopodium podagraria ve Viola odorata görülmektedir. Birlik bünyesinde
Querco-Fagea üst sınıfı ve Quercetea pubescentis sınıfı birbirine yakın bulunuş
değerleriyle yer almaktadır. Diğer yandan, bu üst sınıftan sayıca daha fazla
karakteristiğiyle birliğe katılan Querco-Fagea üst sınıfı ile bu sınıf içinde yer alan
Quercion frainetto alyansı yüksek bulunuş değerlerine sahiptir. Quercetea pubescentis
sınıfı birlik içinde gözardı edilemeyecek bir varlığa sahiptir. Birlik, içerdiği yüksek
değerlikli bulunuşa sahip olan Quercion frainetto alyansına dahildir. Yine birlik içinde
Rhodendro-Fagetalia orientalis ordosunun varlığı azımsanmayacak bulunuş değerine
sahiptir. Öte yandan, Carpino –Acerion, Quercion ilicis ve Pino- cistion laurifolii
alyansları; Fagetalia sylvaticae ve Populetalia albae ordoları ile Cisto –
micromerietali(ea) ve Quercetalia(ea) ilicis ordo ve sınıfları birlik içinde az sayıda
türle yer almaktadır. (Ek 12).
Altı örnek alanla irdelenen söz konusu birliğin bulunduğu alanların fizyografik ve
toprak özellikleri aşağıda incelenmiştir.
Alanlar genellikle 200–300 m yükselti basamağında ve 400–500 m yükselti basamağında
yer almıştır.
2. Bakı: Örnekleme alanlarının en çok görüldüğü bakı GB olup çoğunlukla
güneşli bakılarda olduğu görülmektedir.
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre arazilerin genellikle Dik Meyilli ve Sarp araziler
sınıfındadır.
23
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Birliğin örnekleme alanlarının büyük bir bölümü (%
66,67) orta yamaçta yer almaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Birlik örnekleme alanlarının yarısı Püskürük
Anakayalar üzerinde, yarısı ise Tortul Anakayalar üzerinde yer almıştır.
alan % 16,67) tesbit edilirken, Tortul Kayaçlardan Toztaşı (1 alan % 16,67) ve Kumtaşı
(2 alan % 33,33) bulunmaktadır.
2. Drenaj: Örnekleme alanlarının % 66,67’si iyi drenaja sahipken, % 33,33’ü orta
düzeyde drenaja sahiptir.
belirlenirken, en yüksek mutlak toprak derinliği 80 cm’dir. Örnekleme alanlarının büyük
kısmı sığ ve orta derin topraklara sahiptir. Birliğin örnekleme alanlarında tespit edilen
minimum fizyolojik derinlik 90 cm iken, ölçülen maksimum fizyolojik derinlik 120
cm’nin üzerindedir. Bu alanlardaki fizyolojik derinlikler sınıflandırıldığında büyük
kısmının (% 83,33) pek derin fizyolojik derinliğe sahip olduğu belirlenmiştir.
4. Taşlılık: Bu birliğin örnekleme alanlarından çoğunluğunun Kayasız ve Az
Kayalı alanlar olduğu tespit edilmiştir. Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık %
1’den küçükken, ölçülen maksimum yüzeysel kayalılık % 50’dir. Belirlenen minimum
yüzeysel taşlılık % 1’den az iken, maksimum yüzeysel taşlılık % 10’dur. Örnekleme
alanlarından % 83,33’ü Taşsız alanlardır. Profil taşlılığı açısından örnekleme alanlarının
çoğunluğu Az Taşlı ve Taşlı topraklara sahiptir. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet
miktarı % 1’den küçükken, maksimum iskelet miktarı % 80 olmuştur.
çoğunlukla Balçık türü topraklara sahip oldukları görülmektedir. Bu alanların %
83,33’ünün Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer aldığı tespit edilmiştir.
Örnekleme alanlarına ait toprakların analiz sonuçları minimum-maksimum
değerler açısından incelendiğinde; Kum değerlerinin %33,90-%65,28; Kil değerlerinin
%7,16-%25,20; Toz değerlerinin ise %22,20-%56,90 arasında değiştiği anlaşılmıştır.
6. Toprağın organik madde miktarı: Organik madde içerikleri incelendiğinde,
büyük çoğunluğunun (% 83,33) yüksek düzeyde organik maddeye sahip oldukları
belirlenmiştir. Örnekleme alanları topraklarında tespit edilen minimum organik madde
miktarı % 0,278 iken, maksimum organik madde miktarı % 9,120’dir.
miktarı Eseri, maksimum kireç miktarı ise % 0,47’dir.
24
8. Toprak reaksiyonu (pH): Söz konusu birliğin örnekleme alanlarının tamamı
Asidik topraklar üzerindedir. Belirlenen minimum pH değeri 5,13 iken, maksimum
olarak 6,31’lik bir değer tespit edilmiştir.
10. Toprağın besin maddeleri: Birliğin örnekleme alanlarının azot içerikleri
çoğunlukla orta düzeydedir. Belirlenen en düşük total azot içeriği % 0,015, en yüksek
total azot içeriği ise % 0,412’dir. Fosfor içerikleri çok düşük-orta düzeydedir. Belirlenen
en düşük fosfor içeriği 1,02 ppm iken, en yüksek fosfor içeriği 63,27 ppm olarak
belirlenmiştir. Birliğin potasyum içerikleri ise düşük-orta düzeydedir. Belirlenen en
düşük potasyum içeriği 84,6 ppm iken, en yüksek potasyum içeriği 429,8 ppm olarak
belirlenmiştir. Örnekleme alanlarının topraklarının kalsiyum içerikleri çoğunlukla düşük
düzeydedir. Belirlenen en düşük kalsiyum içeriği 240 ppm iken, en yüksek kalsiyum
içeriği 3000 ppm olarak belirlenmiştir. Birliğin magnezyum içerikleri orta-yüksek
düzeydedir. Belirlenen en düşük magnezyum içeriği 84 ppm iken, en yüksek magnezyum
içeriği 516 ppm olarak belirlenmiştir. Bu birliğin örnekleme alanlarının topraklarının
sodyum içerikleri incelendiğinde; alanların tamamının (% 100,00) çok düşük düzeydedir.
4.1.1.5. Cerastio bannaticii – Quercetum frainetto ass nova
Çalışma alanımızda Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova üç örnek
alan üzerinde değerlendirilmeye çalışılmıştır. Bu birliğin örtüş değerleri %75 ile %95
arasındadır (Ek 14).
Birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri olarak Quercus frainetto, Cerastium
bannaticum ve Hesperis matronalis subsp. matronalis görülmektedir.
Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova birliği QuercoCarpinetalia orientalis ordosu içinde bulunan Quercion frainetto alyansına dahil
edilmiştir. Yine bu birlikte, Quercetea pubescentis sınıfı ve Querco-Fagea üst sınıfı
yüksek bulunuş değerlerine sahiptir. Rhodendro-Fagetalia orientalis ordosu, CistoMicromerietalia(ea) ve Quercetalia(ea) ilicis ordo ve sınıfı, Querco-Fagetea sınıfı,
Fagetalia sylvaticae ve Populetalia albae ordosu ile Carpino –Acerion, Pino- cistion
laurifolii ve Quercion ilicis alyansları da yer almaktadır. (Ek 12).
Birliğin
incelenmiştir.
bulunduğu
alanların
fizyografik
25
ve
toprak
özellikleri
aşağıda
1. Yükselti: Alanların yükseltileri 212 m ile 560 m arasında değişmektedir. 200–
300 m yükselti basamağında 1 alan (% 33,33), 400–500 m yükselti basamağında 1 alan
(% 33,33) ve 500–600 m yükselti basamağında 1 alan (% 33,33) yer almıştır.
2. Bakı: Bu birliğin örnekleme alanları 1’er alan ile (% 33,33) GB, KB ve KD
bakılarda yer almıştır. Örnekleme alanlarının çoğunlukla gölgeli bakılarda olduğu
görülmektedir.
belirlenmiştir. Örnekleme alanları çoğunlukla Hafif Meyilli araziler sınıfındadır.
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Örnekleme alanlarının tamamı (% 100,00) orta
yamaçta yer almaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Bu birliğin örnekleme alanları Püskürük, Tortul
Anakayalar ve Taşınmış Anamateryal üzerinde yer almıştır.
Bu alanlarda Püskürük Kayaçlardan Granodiorit (1 alan % 33,33) tespit edilirken,
Tortul Kayaçlardan Toztaşı (1 alan % 33,33) bulunmaktadır. Taşınmış anamateryale
sahip olan alan (1 alan % 33,33) Kollüviyal özellikte bir alandır.
2. Drenaj: Örnekleme alanlarının % 33,33’ü iyi drenaja sahipken, % 66,67’si orta
alanlarının çoğunluğu (% 66,67) pek derin topraklara sahiptir. Tespit edilen minimum
fizyolojik derinlik 85 cm iken, ölçülen maksimum fizyolojik derinlik 120 cm’nin
üzerindedir. Bu alanlardaki fizyolojik derinliklerin derin ve pek derin olduğu
belirlenmiştir.
4. Taşlılık: Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık % 1’den küçükken,
ölçülen maksimum yüzeysel kayalılık % 1’dir. Örnekleme alanlarının tamamının
Kayasız alanlar olduğu tespit edilmiştir. Belirlenen minimum yüzeysel taşlılık % 1’den
az iken, maksimum yüzeysel taşlılık % 1’dir. Örnekleme alanlarının tamamının Taşsız
alanlar olduğu tespit edilmiştir. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet miktarı %
1’den küçükken, maksimum iskelet miktarı % 50 olmuştur. Örnekleme alanları Az Taşlı,
Taşlı ve Orta Taşlı topraklara sahiptir.
Balçık ve Killi Balçık türü topraklara sahip oldukları görülmektedir. Bu alanların
tamamının Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer aldığı tespit edilmiştir.
26
değerler açısından incelendiğinde; Kum değerlerinin % 23,50-% 60,08; Kil değerlerinin
% 13,72-% 31,52; Toz değerlerinin ise % 26,20-% 52,60 arasında değiştiği anlaşılmıştır.
6. Toprağın organik madde miktarı: Organik madde içerikleri düşük, orta ve
yüksek düzeydedir. Örnekleme alanları topraklarında tespit edilen minimum organik
madde miktarı % 0,160 iken, maksimum organik madde miktarı % 6,128’dir.
miktarı Eseri, maksimum kireç miktarı ise % 0,40’dır.
8. Toprak reaksiyonu (pH): Örnekleme alanlarının büyük kısmı Orta Şiddetli
Asit reaksiyonlu topraklara sahiptir. Alanların tamamı Asidik topraklar üzerindedir.
Belirlenen minimum pH değeri 5,03 iken, maksimum olarak 6,40’lık bir değer tespit
edilmiştir.
10. Toprağın besin maddeleri: Alanların orta ve yüksek düzeyde total azot
içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük total azot içeriği %
0,065, en yüksek total azot içeriği ise % 0,334’dür. Fosfor içerikleri incelendiğinde;
tamamının çok düşük düzeyde fosfor içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır.
Belirlenen en düşük fosfor içeriği eseri düzeyde iken, en yüksek fosfor içeriği 2,13 ppm
olarak belirlenmiştir. Çok düşük ve düşük düzeyde potasyum içeren topraklara sahip
oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük potasyum içeriği 32,5 ppm iken, en
yüksek potasyum içeriği 189,8 ppm olarak belirlenmiştir. Bu birliğin örnekleme
alanlarının topraklarının kalsiyum içerikleri incelendiğinde; çok düşük, düşük ve orta
düzeyde kalsiyum içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük
kalsiyum içeriği 337 ppm iken, en yüksek kalsiyum içeriği 2481 ppm olarak
belirlenmiştir. Magnezyum içerikleri orta ve yüksek düzeydedir Belirlenen en düşük
belirlenmiştir. Alanların tamamının çok düşük düzeyde sodyum içeren topraklara sahip
oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük sodyum içeriği 13,3 ppm iken, en yüksek
sodyum içeriği 36,6 ppm olarak belirlenmiştir (Ek 15).
4.1.1.6. Crataego monogynae - Quercetum infectoriae ass. nova
Crataego monogynae - Quercetum infectoriae ass. nova çalışma alanımızda
beş örnek alanda incelenerek değerlendirilmiştir. Buna göre, Quercus
infectoria’nın asli tür olduğu bu birliğin örtüş değerleri de % 85 ile % 100
arasındadır (Ek 16).
27
Birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri olarak Quercus infectoria, Crataegus
monogyna ve Asperula tenella görülmektedir.
Birlik içinde Querco-Fagea üst sınıfı ve Quercetea pubescentis sınıfı yaklaşık
eşit bulunuş değerlerine sahiptir. Bu birlik de, Quercetea pubescentis sınıfı içinde yer
alan Querco-Carpinetalia orientalis ordosuna bağlı Quercion frainetto alyansına dahil
edilmiştir. Birlik içinde yer alan yüksek örtüş derecelerine sahip, az sayıda da olsa,
Cisto-Micromerietalia(ea) sınıf ve ordosunun karakteristikleri bulunmaktadır.
Quercetalia(ea) ilicis ordo ve sınıfının ise birlik içinde düşük bulunuş değerine karşın
sayıca Cisto-Micromerietalia(ea) sınıf ve ordosundan fazladır.
Birliğin yapısında Querco-Fagetea sınıfı, Fagetalia sylvaticae, Populetalia
albae ve Rhodendro-Fagetalia orientalis ordoları ile Carpino –Acerion ve Quercion
ilicis alyansı da az sayıda türle mevcut bulunmaktadır (Ek 17).
Birliğin
incelenmiştir.
bulunduğu
alanların
fizyografik
ve
toprak
özellikleri
aşağıda
1. Yükselti: Alanların yükseltileri 297 m ile 550 m arasında değişmektedir. 200–
300 m, 300–400 m, 400–500 m ve 500–600 m yükselti basamağında yer almıştır.
2. Bakı: Bu birliğin örnekleme alanları 1’er alanla (% 20,00) K, KD, KB, GD ve
B bakılarda yer almıştır. Örnekleme alanlarının 2 adedi güneşli bakılarda yer alırken (%
40,00), 3 alanda(% 60,00) gölgeli bakılarda yer almıştır.
3 Eğim: Tespit edilen minimum eğim % 5 iken, maksimum eğim % 40 olarak
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre arazilerin büyük kısmı Meyilli ve Dik Meyilli
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Birliğin örnekleme alanlarının % 60,00’ı orta
yamaçta yer alırken, % 40,00’ı üst yamaçta bulunmaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Birliğin %40,00’ı Püskürük Anakayalar üzerinde, %
60,00’ı Tortul Anakayalar üzerinde yer almıştır.
Bu alanlarda Püskürük Kayaçlardan Granodioritler (2 alan % 40,00) tesbit
edilirken, Tortul Kayaçlardan Toztaşı (2 alan % 40,00) ve Kumtaşı (1 alan % 20,00)
bulunmaktadır.
2. Drenaj: Bu birliğin örnekleme alanlarının tamamı (5 alan % 100,00) iyi drenaja
sahiptir.
en yüksek mutlak toprak derinliği 100 cm’nin üzerindedir. Örnekleme alanlarının
çoğunluğu orta derin topraklara sahiptir. Birliğin örnekleme alanlarında alanların
tamamının pek derin fizyolojik derinliğe sahip olduğu belirlenmiştir.
28
4. Taşlılık: Birliğe ait örnekleme alanlarının tamamının Kayasız alanlar olduğu
tespit edilmiştir. Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık % 1’den küçükken, ölçülen
maksimum yüzeysel kayalılık % 1’dir. Yine bu birliğin örnekleme alanlarının tamamının
Taşsız alanlar olduğu tespit edilmiştir. Tüm alanlarda yüzeysel taşlılığın % 1’den az
olduğu görülmüştür. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet miktarı % 1 iken,
maksimum iskelet miktarı % 50 olmuştur. Birliğin örnekleme alanlarının çoğunluğu Az
Taşlı ve Orta Taşlı topraklara sahiptir.
5. Toprak taneliliği (tekstür) ve toprak türü: Birliğin örnekleme alanları Kumlu
Balçık, Balçık ve Killi Balçık türü topraklara sahiptir.
Bu alanların çoğunluğunun Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer aldığı tespit
edilmiştir.
Kum değerlerinin % 25,56-% 57,56; Kil değerlerinin % 9,80-% 36,80; Toz
değerlerinin ise % 26,56-% 49,00 arasında değiştiği anlaşılmıştır.
6. Toprağın organik madde miktarı: Birlik örnekleme alanlarının topraklarının
çoğunlukla (% 80,00) yüksek düzeyde organik maddeye sahip oldukları belirlenmiştir.
Örnekleme alanları topraklarında tespit edilen minimum organik madde miktarı % 0,686
iken, maksimum organik madde miktarı % 7,612’dir.
miktarı % 0,08, maksimum kireç miktarı ise % 0,48’dir.
8. Toprak reaksiyonu (pH): Örnekleme alanlarının % 60,00’ı Şiddetli Asit ve %
40,00’ı Orta Şiddetli Asit reaksiyonlu topraklara sahiptir. Yani, tamamı Asidik topraklar
üzerindedir. Belirlenen minimum pH değeri 4,68 iken, maksimum olarak 6,10’luk bir
değer tespit edilmiştir.
10. Toprağın besin maddeleri: Söz konusu birliğin örnekleme alanlarının
tamamının yüksek düzeyde total azot içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır.
Belirlenen en düşük total azot içeriği % 0,015, en yüksek total azot içeriği ise %
0,434’dür. Örnekleme alanlarının tamamı çok düşük düzeyde fosfor içeren topraklara
sahiptir. Belirlenen en düşük fosfor içeriği 0,20 ppm iken, en yüksek fosfor içeriği 19,91
ppm olarak belirlenmiştir. Potasyum içerikleri incelendiğinde ise; çok düşük(% 40,00),
düşük(% 20,00) ve orta (% 20,00) düzeyde potasyum içeren topraklara sahip oldukları
anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük potasyum içeriği 39,9 ppm iken, en yüksek
potasyum içeriği 357 ppm olarak belirlenmiştir. Kalsiyum içerikleri incelendiğinde;
çoğunlukla düşük düzeyde kalsiyum içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır.
Belirlenen en düşük kalsiyum içeriği 357 ppm iken, en yüksek kalsiyum içeriği 2000
ppm olarak belirlenmiştir. Alanların çoğunlukla orta düzeyde magnezyum içeren
29
topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük magnezyum içeriği 106
ppm iken, en yüksek magnezyum içeriği 470 ppm olarak belirlenmiştir. Alanların
tamamının çok düşük düzeyde sodyum içeren topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır.
4.1.2.
Maki vejetasyonu
Maki, ülkemizin Akdeniz kesiminde geniş alanlar kaplayan bitki toplumları içinde
en karakteristik vejetasyon tipidir. Yapısında 2 m veya daha boylu, kurakçıl karakterli,
herdem yeşil, çalılar bulunur (Anşin, 1983).
4.1.2.1. Vibirno - Arbutetum unedo ass. nova
Çalışma alanımızda bulunan maki vejetasyonu 27 örnek alanda incelenmeye
çalışılmıştır. Birliğin örtüş değerleri %30 ile %100 arasındadır (Ek 19).
Vibirno - Arbutetum unedo ass. nova Birliğinin karakteristik ve ayırtedici türleri
olarak Erica arborea, Cistus creticus, Arbutus unedo, Phillyrea latifolia, Sytrax
officinalis ve Quercus coccifera görülmektedir.
Söz konusu birlik gerek floristik gerekse tür çeşitliliği açısından oldukça
zengindir. Birliğin yayıldığı alanlarda insan etkisi göze çarpacak düzeydededir.
Birliğin floristik yapısı incelendiğinde, birlik bünyesinde Quercetea pubescentis
sınıfına ait karakteristiklerin diğer karakteristiklerden çok daha fazla olduğu barizdir.
Yine birlikte, Querco-Fagea üst sınıfının karakteristikleri yüksek bulunuşa sahiptir. Öte
yandan, Cisto – micromerietalia(ea) ordo ve sınıfı ve Quercetalia(ea) ilicis ordo ve
sınıfı karakteristikleri de birlik içinde yer almaktadır. Birlik floristik açıdan Quercetea
pubescentis sınıfı içinde yer alan Querco-Carpinetalia orientalis ordosuna bağlı
Quercion frainetto alyansına dahildir. Birliğin floristik yapısını oluşturan diğer üst
birimlerin; Fagetalia sylvaticae, Populetalia albae ve Rhodendro-Fagetalia orientalis
Carpino –Acerion, Pino- cistion laurifolii, Quercion ilicis ve Oleo – ceratonion
alyansı ile Querco-Fagetea sınıfı olduğu görülmektedir. (Ek 20).
27 örnek alan üzerinde incelenmeye çalışılan Vibirno - Arbutetum unedo ass. nova
birliğinin; Arbutesum unedo subass. nova ve Ericetosum arborae subass. nova,
Phillretosum latifoliae subass. nova ve Sytretosum officinale subass. nova olmak üzere
alt birlikler olarak değerlendirilmesi uygun görülmüştür.
Arbutesum unedo subass. nova; alt birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri
olarak Hypericum calycinum, Dorycnium pentaphyllum, Viburnum lantana, Laurus
nobilis, Sorbus torminalis, Sorbus acuparia, Chamaecytisus austriacus, Pyrus pyraster,
Prunus divaricata subsp. divaricata, Clematis vitalba, Lychnis coronaria, Lonicera
caprifolium ve Linum strictum var. spicatum görülmektedir.
30
Ericetosum arborae subass. nova; alt birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri
olarak, Calicotome villosa, Briza maxima, Pistacia terebinthus subsp. palaestina, Poa
bulbosa, Anthemis coelopoda, Aira caryophlloides, Linaria pelisseriana, Silene gallica,
Petrorhargia velutina, Anthemis chia, Ornithopus compressus, Juniperus oxycedrus
subsp. oxycedrus, Vicia lutea, Myritus communis, Vicia grandiflora var. grandiflora,
Viola tricolor, Pistacia lentiscus ve Linaria genistifolia subsp. genistifolia
görülmektedir.
Phillyretosum latifoliae subass. nova alt birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri
olarak, Asparagus acutifolius, Ruscus aculeatus, Valeriana officinalis, Phytospermum
cornubiense, Corydothymus capitatus, Cardaria draba, Lupinus varius ve Orchis
papillonase görülmektedir.
Sytretosum officinale subass. nova; alt birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri
olarak, Veronica triloba, Trogopagon aureus, Trogopagon dubius ve Cornus mas
görülmektedir.
Birliğin
incelenmiştir.
bulunduğu
alanların
fizyografik
ve
toprak
özellikleri
aşağıda
1. Yükselti: Alanların yükseltileri 15 m ile 495 m arasında değişmektedir. Bu
birlik en yoğun olarak 0-100 m ve 100-200 m yükselti basamağında yer almıştır.
2. Bakı: Örnekleme alanlarının en çok görüldüğü bakı GD ve G bakıdır.
Örnekleme alanlarının çoğunlukla güneşli bakılarda olduğu görülmektedir.
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre arazilerin büyük kısmı Meyilli ve Sarp araziler
sınıfındadır.
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Birliğin örnekleme alanlarının büyük bir bölümü (%
55,55) orta yamaçta yer almaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Birlik en yoğun olarak (% 67,86) Püskürük
Anakayalar üzerinde görülmüştür.
Bu alanlarda Püskürük Kayaçlardan Granit (% 48,15) ve Granodioritler (% 18,52)
ile Volkanik Tüf (% 3,70) tesbit edilirken, Tortul Kayaçlardan Toztaşı (% 7,41)
bulunmaktadır. Metamorfik Kayaç olarak Fillat (% 3,70) ve Mermer (% 7,41) anakayaya
rastlanmıştır. Taşınmış anamateryale sahip alanların tamamı (% 11,11) Kollüviyal
alanlardır.
2. Drenaj: Birlik örnekleme alanlarının % 74,07’si iyi drenaja sahipken, %
25,93’ü orta düzeyde drenaja sahiptir.
31
alanlarının çoğunluğu pek sığ ve sığ topraklara sahiptir. Fizyolojik derinlikler
incelendiğinde; alanların çoğunluğu (% 74,07) pek derin fizyolojik derinliğe sahiptir.
Tespit edilen minimum fizyolojik derinlik 35 cm iken, ölçülen maksimum fizyolojik
derinlik 120 cm’nin üzerindedir.
4. Taşlılık: Birliğe ait örnekleme alanlarından % 62,96’sının Kayasız alanlar
olduğu tespit edilmiştir. Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık %1’den küçükken,
ölçülen maksimum yüzeysel kayalılık % 50’dir. Belirlenen minimum yüzeysel taşlılık %
1’den az iken, maksimum yüzeysel taşlılık % 5’dir. Alanların tamamının Taşsız olduğu
görülmüştür. Bu alanlarda belirlenen minimum iskelet miktarı % 1’den küçükken,
maksimum iskelet miktarı % 50 olmuştur. Bu birliğin örnekleme alanlarının % 66,66’sı
Az Taşlı, % 18,52’si Taşlı ve % 14,82’si Orta Taşlı topraklara sahiptir.
5. Toprak taneliliği (tekstür) ve toprak türü: Bu birliğin örnekleme alanlarının
genellikle Kumlu Balçık, Balçık ve Balçıklı Kum türü topraklara sahip oldukları
görülmektedir.
Bu alanların % 55,56’sının Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer alırken; %
44,44’ünün Kaba Tekstürlü Topraklar sınıfında yer aldığı tespit edilmiştir.
6. Toprağın organik madde miktarı: Örnekleme alanlarının topraklarının
organik madde içerikleri incelendiğinde, % 33,33’nün düşük düzeyde, % 29,63’nün orta
düzeyde ve % 37,04’nün yüksek düzeyde organik maddeye sahip oldukları
belirlenmiştir. Örnekleme alanları topraklarında tespit edilen minimum organik madde
miktarı % 0,151 iken, maksimum organik madde miktarı % 8,299’dur.
7. Toprağın karbonatları: Birlik örnekleme alanlarının büyük kısmı (% 96,30)
Kireçsiz topraklar sınıfında yer almaktadır. Tespit edilen minimum kireç miktarı Eseri,
maksimum kireç miktarı ise % 2,19’dur.
8. Toprak reaksiyonu (pH): Bu birliğin örnekleme alanlarının % 3,70’i Çok
Şiddetli Asit, % 7,41’i Şiddetli Asit, % 44,44’ü Orta Şiddetli Asit, % 29,63’ü Hafif Asit,
% 11,11’i Nötr ve 3,70’i Hafif Alkali reaksiyonlu topraklara sahiptir. Belirlenen
minimum pH değeri 4,90 iken, maksimum olarak 7,45’lik bir değer tespit edilmiştir.
tuzluluk değerleri 0,030 mmhos/cm ile 1,250 mmhos/cm arasında değişmektedir. Bu
değerlerle alanların tamamının tuzsuz topraklara sahip alanlar oldukları anlaşılmıştır.
10. Toprağın besin maddeleri: Total azot içerikleri incelendiğinde;
çoğunluğunun orta-yüksek düzeydedir. Belirlenen en düşük total azot içeriği % 0,016, en
32
yüksek total azot içeriği ise % 0,378’dir. Fosfor içerikleri büyük çoğunlukla çok düşük
düzeydedir. Belirlenen en düşük fosfor içeriği eseri düzeyde iken, en yüksek fosfor
içeriği 81,15 ppm olarak belirlenmiştir. Potasyum içerikleri çok düşük-orta düzeyde
topraklardır. Belirlenen en düşük potasyum içeriği 19,5 ppm iken, en yüksek potasyum
içeriği 463 ppm olarak belirlenmiştir. Kalsiyum içeriklerinin incelendiğinde ise; düşükorta düzeyde olduğu görülmüştür. Belirlenen en düşük kalsiyum içeriği 290 ppm iken, en
yüksek kalsiyum içeriği 5895 ppm olarak belirlenmiştir. Birliğin örnekleme alanlarının
topraklarının magnezyum içerikleri genellikle orta düzeydedir. Belirlenen en düşük
belirlenmiştir. Örnekleme alanlarının sodyum içerikleri çok büyük bir çoğunlukla çok
düşük-düşük düzeyde topraklara sahip oldukları anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük
sodyum içeriği Eseri iken, en yüksek sodyum içeriği 70,2 ppm olarak belirlenmiştir (Ek
21).
4.1.3.
Frigana vejetasyonu
Frigana ya da garig, genellikle Sarcopoterium spinosum’un baskın olduğu kısa
boylu çalı topluluklarıdır (Şık ve Gemici, 1994). Bu vejetasyon, maki vejetasyonunun
tahribi ile daha kurak, fakir ve radyasyonun şiddetli olduğu ortamlarda boyları 0,50-1 m
arasında olan bodur çalılıklar olarak ortaya çıkar. Bu yapının içine; Sarcopoterium
spinosum, Calycotome villosa, Cistus salviifolius, Coridothymus capitatus, Lavandula
stoeachas, Fumana arabica, Genista acanthoclada, Salvia triloba gibi türler
katılmaktadır.
4.1.3.1. Asphodelo aestivii - Sarcopoterietum spinosi ass. nova
Ülkemizde bitki sosyolojisi anlamında frigana, daha çok orta Ege’de geniş alanlar
kaplayan Sarcopoterium spinosum ile Cistus türlerinin, Lavandula stoeachas, Genista
acanthoclada, Coridothymus capitatus, Anthyllis hermanniae, Thymbra spicata, Satureja
thymbra, Origanum onites, Salvia fruticosa, Centaurea spinosa, Erica arborea, Erica
manipuliflora, Hypericum empetrifolium gibi türlerin oluşturduğu saf veya karışık
toplulukları içerir.
Çalışma alanımızda bulunan Asphodelo aestvi - Sarcopoterietum spinosi ass. nova,
alınan 10 örnek alanda incelenmeye çalışılmıştır. Söz konusu birliğin örtüş değerleri %
20 ile % 100 arasındadır (Ek 22).
Birliğin karakteristik ve ayırtedici türleri olarak Sarcopoterium spinosum,
Asphodelus aestivus, Antyllis tetraphylla, Serapias vomeraceae subsp. laxiflora ve
Orchis italica görülmektedir. Birlik bünyesinde en iyi Stellarietea media sınıfı Tx.,
Lohmeyer et. Preising, 1951 temsil edilirken onu Sisymbrietalia officinalis sınıfı J.
Tüxen, 1962 ve Hordeion leporini alyansı Br.-Bl., 1936 takip etmektedir. Birlikte;
Cisto-Micromerietalia(ea) sınıfı ve ordosu Chenopodio - Stellarienea alyansı Rivas
Goday, 1956’ya ait karakteristikler de azımsanmayacak oranda yer almaktadır. Öte
yandan Quercion ilicis alyansı; Artemisetea vulgaris Lohmeyer, Preising & Tüxen ex
33
von Rochow, 1951 ve Quercetea pubescentis sınıfı; Quercetalia(ea) ilicis ordo ve
sınıfı ile Querco-Fagea üst sınıfına ait karakteristikler de az sayıda türle temsil
edilmektedir Asphodelo aestivii - Sarcopoterietum spinosi ass. nova birliği CistoMicromerietalia(ea) sınıfı ve ordosu içine dahil edilmiştir (Ek 23).
Bu birlik 10 örnek alanla irdelenmiştir. Bu alanların fizyografik ve toprak
1. Yükselti: Alanların yükseltileri 5 m ile 140 m arasında değişmektedir. Birlik
büyük çoğunlukla 0–100 m yükselti basamağında yer almıştır.
2. Bakı: Birliğe ait örnekleme alanlarının yarısının güneşli bakılarda ve yarısının
ise gölgeli bakılarda olduğu görülmektedir.
belirlenmiştir. Eğim derecelerine göre arazilerin %20,00’si düzlük, % 20,00’si Hafif
Meyilli, % 10,00’u Meyilli, % 20,00’si Dik Meyilli ve % 30,00’u Sarp araziler
sınıfındadır.
4. Arazi yüzü şekli (reliyef): Birliğin örnekleme alanlarının yarısı orta yamaçta %
30,00’u alt yamaçta yer alırken diğer % 20,00’si üst yamaçta bulunmaktadır.
1. Anakaya/Anamateryal: Birlik örnekleme alanlarının % 30,00’u Püskürük
Anakayalar üzerinde, % 50,00’si Tortul Anakayalar üzerinde, % 20,00’si Metamorfik
Kayaçlar üzerinde yer almıştır.
Bu alanlarda Püskürük Kayaçlardan Granodioritler (3 alan % 30,00) tesbit
edilirken, Tortul Kayaçlardan Toztaşı (3 alan % 30,00), Kumtaşı (1 alan % 10,00) ve
Şeyl(çamurtaşı) (1 alan % 10,00) bulunmaktadır. Metamorfik Kayaçlardan ise 2 alanda
(% 20,00) Fillatlara rastlanmıştır.
2. Drenaj: Örnekleme alanlarının % 60,00’ı iyi drenaja sahipken, % 40,00’ı orta
en yüksek mutlak toprak derinliği 64 cm’nin üzerindedir. Örnekleme alanlarının %
50,00’si pek sığ, % 20,00’si sığ topraklara sahipken; % 30,00’u orta derin topraklara
sahiptir. Örnekleme alanlarında tespit edilen minimum fizyolojik derinlik 10 cm iken,
ölçülen maksimum fizyolojik derinlik 120 cm’nin üzerindedir. Fizyolojik derinlikler
sınıflandırıldığında % 20,00’si pek sığ, % 10,00’u sığ, % 20,00’si orta derin, % 20,00’si
derin ve % 30,00’u ise pek derin fizyolojik derinliğe sahiptir.
4. Taşlılık: Bu birliğin örnekleme alanlarının tamamının Kayasız alanlar olduğu
tespit edilmiştir. Tespit edilen minimum yüzeysel kayalılık % 1’den küçükken, ölçülen
maksimum yüzeysel kayalılık % 1’dir. Yüzeysel taşlılık bakımından tamamı Taşsız
34
sınıfında topraklara sahiptir. Tüm alanlarda yüzeysel taşlılık % 1’den azdır. Bu alanlarda
belirlenen minimum iskelet miktarı % 1 iken, maksimum iskelet miktarı % 50 olmuştur.
Birliğin örnekleme alanlarının % 40,00’ı Az Taşlı, % 40,00’ı Taşlı ve % 20,00’si Orta
Taşlı topraklara sahiptir.
5. Toprak taneliliği (tekstür) ve toprak türü: Birliğin örnekleme alanlarının %
40,00’ı Balçık, % 30,00’u Kumlu Balçık, % 20,00’si Tozlu Balçık ve % 10,00’u Balçıklı
Kum türü topraklara sahiptir.
Bu alanların büyük çoğunluğu Orta Tekstürlü Topraklar içinde yer aldığı tespit
edilmiştir.
6. Toprağın organik madde miktarı: Organik madde içeriklerinin büyük
çoğunluğu düşük-orta düzeydedir. Örnekleme alanları topraklarında tespit edilen
minimum organik madde miktarı % 0,549 iken, maksimum organik madde miktarı %
4,303’dür.
7. Toprağın karbonatları: Örnekleme alanlarının tamamının toprakları Kireçsiz
topraklar sınıfında yer almaktadır. Tespit edilen minimum kireç miktarı % 0,08,
maksimum kireç miktarı ise % 0,48’dir.
8. Toprak reaksiyonu (pH): Birliğe ait örnekleme alanlarının büyük çoğunluğu
Hafif Asit reaksiyonlu topraklara sahiptir. Belirlenen minimum pH değeri 5,91 iken,
maksimum olarak 6,91’lik bir değer tespit edilmiştir.
9. Toprak tuzluluğu (E.C.x10-3): Birlik örnekleme alanlarının topraklarının
10. Toprağın besin maddeleri: Söz konusu birliğin örnekleme alanlarının
topraklarının total azot içerikleri düşük-orta düzeydedir. Belirlenen en düşük total azot
içeriği % 0,045, en yüksek total azot içeriği ise % 0,329’dur. Fosfor içerikleri büyük
çoğunlukla çok düşük düzeydedir. Belirlenen en düşük fosfor içeriği 0,20 ppm iken, en
yüksek fosfor içeriği 15,82 ppm olarak belirlenmiştir. Potasyum içerikleri incelendiğinde
ise genellikle çok düşük düzeydedir. Belirlenen en düşük potasyum içeriği 19,5 ppm
iken, en yüksek potasyum içeriği 156 ppm olarak belirlenmiştir. Kalsiyum içerikleri
bakımından düşük-yüksek düzeyde kalsiyum içeren topraklara sahip oldukları
anlaşılmaktadır. Belirlenen en düşük kalsiyum içeriği 754 ppm iken, en yüksek kalsiyum
içeriği 3900 ppm olarak belirlenmiştir. Magnezyum içerikleri orta-yüksek düzeydedir.
Belirlenen en düşük magnezyum içeriği 176 ppm iken, en yüksek magnezyum içeriği
1100 ppm olarak belirlenmiştir. Sodyum içerikleri incelendiğinde; çok düşük ile yüksek
arasında yakın bir dağılım göstermektedir. Belirlenen en düşük sodyum içeriği 13,3 ppm
iken, en yüksek sodyum içeriği 599 ppm olarak belirlenmiştir (Ek 24).
35
4.2. Flora
Araştırma alanımızdan 2006 – 2009 yılları arasında toplanan bitki örneklerinin
teşhis edilmesi sonucunda; 92 familya belirlenmiştir. Bu familyaların altı tanesi
Pteridophyta, 86 tanesi ise Spermatophyta içinde yer almaktadır. Yine bu familyaların
dört tanesi Gymnospermae, 82 tanesi ise Angiospermae bölümü içinde bulunmaktadır.
Angiospermae içinde bulunan familyaların 71 tanesi Magnoliopsida (Dicotyledoneae) ve
11 tanesi de Liliopsida (Monocotyledoneae) alt sınıfı içinde yer almaktadır. Bu
familyalara ait 359 cins ve söz konusu cinslere ait toplam 668 takson belirlenmiştir (Ek
26).
Çalışma alanımızla ilgili detaylı bir flora çalışmasına rastlanmamıştır. Bu nedenle
yapılan flora taramaları sonucunda alanımızda tespit edilen türlerden 29 tanesinin
halihazırda kayıtlı olduğu, bunlardan Lathyrus grandiflorus L., Plantago coronopus L.
subsp. commutata (Guss.) Beguirot, Viscum album L. subsp. album ve Galium
brevifolium Sm. subsp. insulare Ehrend. & Schönb. Tem.’in de çalışma alanımızda tesbit
edildiği görülmüştür. Bu anlamda, bu çalışma Kapıdağ Yarımadası florasının tespiti
anlamında detaylı ilk çalışma olma konumundadır.
Yine bu çalışma sırasında Kapıdağ Yarımadası’nda, Türkiye Florası için yeni bir
kayıt olan Geranium macrorrhizum’un varlığı da tespit edilmiştir.
36
5. TARTIŞMA VE SONUÇ
5.1. Vejetasyon
5.1.1.
Genel vejetasyon
Çalışma alanımız Marmara Bölgesinde, Marmara Denizinin güneyinde yer
almaktadır. Marmara Denizinin kuzeyi ile güneyinin genel vejetasyon yapısı, özellikle de
orta kesimlerde oldukça farklıdır. Davis (1965)’e göre Marmara Bölgesi Trakya, Öksin
Provensinin batı kesimi ve Biga Yarımadası olarak ayrılmıştır. Çalışma alanımızın
vejetasyonu öncelikle bu üç bölge dikkate alınarak değerlendirilmiştir. Marmara
Denizinin kuzey ve güneyi arasındaki farklılık temelde iklimsel etmenlere bağlıdır.
Akman (1999)’ın da belirttiği gibi, Marmara Bölgesinin Karadeniz’e bakan kesimi
oseyanik iklimin etkisi altındadır ve kıyısal (birinci değişken, SKYİ) yağış rejimi
görülür. Buna karşılık Trakya’nın Karadeniz’e bakan kesimi hariç tamamı ile Marmara
Denizinin güneyi ve Biga Yarımadası merkezi Akdeniz (KSİY) yağış rejimi
göstermektedir. Bununla beraber çalışma alanımızın oseyanik kesim hariç Marmara
Bölgesinin büyük kısmı az yağışlı Akdeniz iklim katında yer alırken Istranca
Dağlarından başlayıp İstanbul üzerinden Sapanca Gölüne kadar uzanan ve aynı zamanda
çalışma alanımızı da içeren kesim yağışlı Akdeniz biyoiklim katına girmektedir. Buna
göre; Trakya’nın bitki örtüsü şu şekilde özetlenebilir: Trakya, bir bütün olarak, farklı
bölgelere ayrılan bitki örtüsüne sahiptir. Bu çerçevede Trakya, flora-vejetasyon
bağlamında üç farklı bölgeye ayrılmaktadır. Kuzey kesiminde “Karadeniz Karakterli”
geniş yapraklı nemcil ormanlar yaygın iken; batı ve güneybatıda Ege Denizi kıyılarında
Akdeniz tipi kurakçıl bitki örtüsü hakimdir. Ergene Havzası olarak da bilinen iç
kesimlerde ise andropojen karakterli step vejetasyonu yer almaktadır. Bölgenin Marmara
Denizi kıyılarında ise, kuzeye doğru Karadeniz, güneye doğru Akdeniz yayılışlı türler
yaygın olmakla birlikte, özellikle Tekirdağ ve çevresinde genellikle karasal ortamları
tercih eden meşe türlerinin baskınlığına dayanan lokal çalı veya ağaççık toplulukları
bulunmaktadır. Bunların bileşimine her iki bölgeye özgü türler de katılmaktadır.
Buna karşılık Marmara Denizinin güneyi batıda Akdeniz, kuzeyde Öksin
provensinin etkisi altındadır. Biga Yarımadası’nın batı ve kuzey kesimlerinde yaygın
olan kızılçam ormanları ve maki vejetasyonu ince bir bant halinde Karadeniz kıyılarına
kadar uzanmaktadır. Sönmez (2005), Balıkesir ilinin kuzey kesiminde konum ve
jeomorfolojik özelliklerinden dolayı sadece geniş yapraklılar kuşağının bulunduğunu ve
diğer vejetasyon kademelerinin teşekkül etmemiş olduğunun söylenebileceğini ifade
etmesine rağmen; bu çalışma sonucunda, söz konusu kesimde bulunan Kapıdağ
Yarımadası’nda dar bir alanda da olsa bir kızılçam birliği ile oldukça geniş yayılıma
sahip maki ve frigana vejetasyonun da bulunduğu tespit edilmiştir. Kızılçam, çalışma
alanımızı oluşturan Kapıdağ Yarımadası’nın kuzey kesimlerinde deniz seviyesinden 150
m’ye kadar ormanlar kurmaktadır. Ancak bu ormanların kapladığı alanlar başta yangın
olmak üzere tahribat sonucu oldukça daralmıştır. Diğer yandan maki vejetasyonu da
çalışma alanımızda mezofil karakterli olup, doğuya doğru bu vejetasyon, bakının batı ve
37
kuzeybatı olması nedeniyle daha kserofitik özellik taşımaktadır. Marmara Denizinin
Öksin Provensine dahil olan alanlar çok büyük oranda geniş yapraklı ağaçların
baskınlığına dayanan bir vejetasyona sahiptir. Orman topluluklarından oluşan bu
vejetasyon Batı Karadeniz’de alçak dağ kesiminden başlayıp Istranca Dağları boyunca
uzanır. Bu ormanların baskın türleri Fagus orientalis, lokal olarak Fagus sylvatica,
Carpinus betulus, Carpinus orientalis ile Quercus petaea ssp. petraea, Q. robur ssp.
robur, Q. hartwissiana, Q. frainetto ve Q. cerris var. cerris gibi meşe türleridir. Tüm bu
türler saf ya da karışık ormanlar oluşturmaktadırlar. Bu kesimde Pinus ve Abies gibi iğne
yapraklı ya da ibreli ağaçlar bulunmayışı dikkat çekicidir.
Kapıdağ Yarımadası, Öksin Provenste yer almamakla birlikte Öksin Provense
benzeyen bitki örtüsüne sahiptir. Yarımadada Fagus orientalis, Carpinus betulus,
Castanea sativa, Tilia tomentosa, Acer campestre, Alnus glutinosa, Laurocerasus
officinlis, Sorbus torminalis, Quercus türleri başta olmak üzere geniş yapraklı ağaçların
oluşturduğu ormanlar dikkat çekicidir. Bu durum Kapıdağ Yarımadası’nın yağışlı
Akdeniz iklim katında yer almasına ve ayrıca Karadeniz üzerinden gelen serin
rüzgarların etkisi altıda bulunmasına bağlanabilir. Nitekim Akman (1995)’e göre çalışma
alanımız yağışlı Akdeniz biyoiklim katının serin değişkeninde yer almaktadır.
5.1.2.
Tespit edilen birliklerin fitososyolojik ve fitoekolojik yorumları
Bu bölümde çalışma alanımızda belirlenen bitki birliklerinin sintaksonomik
pozisyonları tartışılmıştır.
Orman vejetasyonu
Roso-caninae-Pinetum brutiae ass. nova Birliği
Pinus brutia, biyoklimatolojik açıdan genel olarak yarı kurak Akdeniz katından
nemli hatta çok nemli Akdeniz katına kadar yayılış gösterir. Anakaya ve toprak tipi
bakımından seçicilikleri bulunmamakla beraber, güney ve batı Akdeniz kireçtaşıdolomit-marn yetişme ortamlarında geniş bir yayılışa sahiptir (Mayer ve Aksoy, 1998).
Akman (1995)’in belirttiğine göre İzmir’in kuzeyi ile Marmara Bölgesinin kıyı
bölgelerinde Quercion ilicis alyansına bağlı Pinus brutia toplulukları mevcuttur.
Buradaki kızılçamlar İzmir, Balıkesir, Bursa ve Bilecik dolayları ile Marmara Bölgesinin
az dağlık kısımlarındaki Akdeniz katında oldukça bol gözlenmektedir.
Yine Akman (1995)’e göre Karadeniz Bölgesindeki asıl Akdeniz katı, bütün
Karadeniz kıyısı boyunca aralıklı olarak dar bir şerit halinde uzanmaktadır. Bu
vejetasyon özellikle Cide, İnebolu, Sinop, Ünye, Ordu, Giresun, Akçakoca ve Trabzon
bölgelerinde gelişim göstermekte ve buralarda karışık formasyonlar oluşturmaktadır.
Pinus brutia’nın Akdeniz iklimi tarafından etkilenen Karadeniz Bölgesi güney
yamaçlarında enine açılmış büyük vadilerin içlerinde görüldüğü ve yine “Asıl Akdeniz
Katı”nda Quercion Ilicis ordosuna dahil olduğu aynı yazar tarafından ifade edilmektedir.
38
1985’te Duman tarafından Spil Dağı Milli Parkında yapılan çalışmada, yazar tespit
etmiş olduğu kızılçam birliğini Quercetea pubescentis sınıfı ve Querco-Cedretalia libani
ordosu içinde göstermiş ancak alyans düzeyinde bir ayrım yapmamıştır.
Gemici (1986), Akdağ’da yapmış olduğu çalışmasında, alandaki birliği CarpinoAcerion alyansına dahil etmekle birlikte karakteristiklerinin Querco-Carpinetalia
orientalis ve Querco-Cedretalia libani ordolarının her ikisini de temsil etmesi nedeniyle
bu iki ordo arasında bir tercihte bulunmamıştır.
Bolkar Dağları’nda yaptığı çalışmasında Gemici (1992), tanımladığı Pinus brutia
birliğinin genel olarak Akdeniz kısmen de üst Akdeniz katında belirginleştiğini ifade
ettikten sonra birliği, Ostryo-Quercion alyansı içinde değerlendirmiştir. Alanda ikinci
birlik olarak tanımlanmış olan Pinus brutia-Centaurea babylonica birliği, karakteristik
ve ayırt edici türleri açısından alanımızda temsil edilmemekte ve sintaksonomik
sınıflandırmasında belirgin farklılıklar gözetmektedir.
Özen (1993), Alaçam-Gerze ve Boyabat-Durağan arasında kalan bölgeyi
incelediği çalışmasında belirlemiş olduğu Pinus brutia-Phillyrea latifolia birliğini
floristik komposizyonunda ve fizyonomik görünümünde hakim durumunda bulunan
Quercetalia ilicis ordosu içinde değerlendirmiştir. Ancak alyans düzeyinde bir ayrım
yapmamıştır.
Demirörs (Akman, 1995), Karabük bölgesinde belirlemiş olduğu Pinus brutia
topluluklarını ve Yurdakulol (Akman, 1995), yapmış olduğu çalışmasında kızılçam
ormanlarını bitki, sosyolojisi açısından Quercion ilicis alyansı ve dolayısıyla buna ait
Quercetalia ilicis ordosuna bağlamışlardır. Her iki birlik çalışma alanımızda
tanımladığımız birlikle aynı alyans içinde değerlendirilmiş olsa da karakteristik ve ayırt
edici türleri ve sintaksonomik üst üniteleri açısından farklıklar içermektedir.
Aydın Dağlarında ise Çelik (Akman, 1995), kesin bir ordo ayrımı yapmadığı
kızılçam birliğinin Querco-Carpinetalia orientalis, Querco-Cedretalia libani ve Quercetea
Pubescentis ordolarının karakteristiklerini oldukça fazla bünyesinde bulundurduğunu
ifade etmiştir. Birlik alyans düzeyinde bir ayrıma tabi tutulmamıştır.
Kaz Dağları’ndaki kızılçam toplulukları Özel (1999) tarafından Quercetalia Ilicis
ordosuna bağlı Quercion Ilicis alyansı içinde değerlendirilmiştir. Ancak yine Özel alanın,
Ege Bölgesinin kuzeyinde olması ve nispeten daha nemli bir çevrede bulunması
nedeniyle Querco-Carpinetalia orientalis ordosunun da oldukça iyi temsil edildiğini
belirtmiştir. Söz konusu birlik karakteristik ve ayırt edici türleri açısından birliğimizden
farklıdır. Ancak her iki birlikte Querceta pubescentis sınıfına ait türler belirgin bir sayısal
çoğunluğa sahiptir.
Neyişçi (1987), kızılçamın Batı Karadeniz, Marmara, Ege ve Akdeniz
Bölgelerinde sahile kadar inebildiğini, üst sınırın ise güneyden kuzeye doğru gidildikçe
tedrici olarak azaldığını belirtmektedir. Yazar kızılçamın Marmara ve Batı Karadeniz’de
600-700 m.lere kadar çıkabildiğini bildirmiştir. Atalay ve ark. ise (1998) kızılçamın
39
Marmara Bölgesinde 400 m’ye kadar yükselen sahaların güneye bakan yamaçlarında yer
aldığını, bölgede dağların kuzeye bakan yamaçlarının yağışla birlikte sis alması ve
sıcaklığın düşük olması nedeniyle kızılçamların güneye bakan yamaçlarda olduğu kadar
yükselmesini engellediğini bildirmektedirler. Çalışma alanımızda ise kızılçamın 10 m ile
132 m’ler arasında yayılış gösterdiği tespit edilmiştir.
Neyişçi (1987), Gill’e atfen kızılçamın optimum pH derecesinin 6,0-7,5 arasında
değiştiğini bildirmektedir. Zech ve Çepel (1972) ise kızılçam doğal yayılış alanında pH
derecesinin 5,6-7,8 arasında değişen toprak üzerinde bulunduğunu belirtmişlerdir.
Çalışma alanımızdaki kızılçam alanlarının topraklarının da pH değerleri 5,53 ile 7,87
arasında değişmektedir.
Çepel ve Zech (1993), Antalya bölgesindeki kızılçam meşcerelerinde yaptıkları
araştırmalarında örnekleme alanlarının %45-46’sının orta tekstürlü topraklara sahip
olduğunu bildirmektedir. Çalışma alanımızdaki kızılçam örnekleme alanlarının
tamamının orta tekstürlü topraklara sahip oldukları belirlenmiştir.
Sönmez (2005), Balıkesir ilinin kuzeyi ile güneyi arasında yıllık sıcaklık
ortalaması değerleri açısından 2°C’lik bir farkın bulunduğunu, bu durumun ilin kuzey
kesiminde yer alan vejetasyon formasyonlarının sıcaklık ihtiyacının Ege kıyılarındaki
formasyonlardan daha az olduğunu orta koyduğunu ve gerçekten de ilin kuzey
kesimlerinde kızılçamın pek yaygın olmayışının ve vejetasyon formasyonlarının daha
çalı meşe gibi geniş yapraklı türlerden oluşmuş olmasının bu görüşü destekleyen somut
kanıtlar olarak ortaya çıktığını ifade etmektedir. Balıkesir ilinin kuzeyinde yer alan
çalışma alanımızdaki kızılçamın çok küçük bir alanda yayılmış olması bu görüş ile uyum
göstermektedir. Öte yandan bu alanın üzerindeki yoğun insan baskısı göz ardı
edilmemelidir.
Yazar ayrıca, en sıcak ay olan Temmuz ve Ağustos değerlerinin, kış aylarında
olduğu gibi Marmara kıyılarında Ege kıyılarına nazaran daha düşük olduğunu, hatta
Temmuz ayı ortalamasında 3°C kadar bir farkın söz konusu olduğunu, bu durumda
sıcaklık ihtiyaçları yüksek olan kızılçam (Pinus brutia) gibi türlerin ve bunların
oluşturdukları formasyonların ilin kuzey kesimlerinde yaygın olmasının
beklenemeyeceğini ki gerçek durumunda böyle olduğunu belirtmektedir.
Yukarıda detaylı olarak verilen literatür bilgisi gözetilerek ve ayrıca çalışma
alanımızda kızılçamın ekolojik özellikleri, floristik bileşimi ve vejetasyon dinamiği
açısından pozisyonu dikkate alınarak Quecetalia(ea) ilicis ordosu ve sınıfının Quercion
ilicis alyansına dahil edilmiştir. Nitekim Akman (1995)’e göre asıl yayılış alanı Batı
Akdeniz olan bu alyansın doğu sınırları Kuzeybatı Anadolu ile İzmir’in güneyinde
İstanbul’a kadar uzanan bir hattın batı kısmında kalan toplulukları, özellikle de Batı ve
Kuzeybatı Anadolu’daki çeşitli Pinus brutia ormanlarını içermektedir. Birlik bünyesinde
Quercetea pubescentis sınıfı ile bu sınıfa bağlı alt ünitelerin karakteristiklerinin de
önemli sayıda bulunması alanda yaşanan tahribata bağlanmıştır.
40
Violo sieheanae - Fagetum orientalis ass. nova Birliği
Davis 1982’ye göre Türkiye’de iki Fagus türü bulunmaktadır: Fagus orientalis ve
Fagus sylvatica. Ülkemizde bu türlerden esas yayılışa Fagus orientalis sahiptir.
Karadeniz bölgesinde Kuzey Anadolu kıyı dağları ve Trakya’da Istıranca Dağları
boyunca yayılan nemli ılıman yaprağını döken ormanların ana ağacı olan ve çoğunlukla
saf topluluklar yapan Fagus orientalis, 30-40 m boylanmakta ve 1 m’ye yakın çap
yapmaktadır. Bir gölge ağacı olan Fagus orientalis, Kuzey Anadolu dağlarında hem
silikat hem de kireçtaşı üstünde geniş bir yayılış gösterir (Mayer ve Aksoy, 1998).
Fagus orientalis Karadeniz’in batı kesiminde İnebolu’ya kadar geniş bir yayılış
göstermektedir. Burada kıyı bölgesinin orta yüksekliklerinde 300-400 m ile 1000-1100
m’ler arasında bulunur. Kayının alt sınırı Akçakoca (Düzce)’da 80 m’dir. Daha iç
kesimlerde ise 1200-1300 m yükseğe kadar çıkabilir (Akman, 1995). Doğu Karadeniz’de
ise 1800-1900 m’lere dek çıktığı, Simav’da ise 2000 m yüksekliğe kadar çıkarak
karaçam üzerinde orman sınırını teşkil ettiği belirtilmiştir (Anonim, 1985).
Bu tür anakaya açısından genellikle kalker olmayan anakayalar üzerinde bütün
Karadeniz boyunca yayılmaktadır. Ancak Cide Bölgesinde, Trabzon ve Giresun’un
güneyinde, Karadeniz Öncesi bölgede kalker anakaya üzerinde de bulunabilmektedir.
Türün anakaya yapısına bağlı olarak özel bir önceliği yoktur (Anonim, 1985).
Fagus orientalis toplulukları Batı ve Orta Karadeniz Bölgesinin az dağlık
katlarında kalker olmayan anakayalar üzerinde bulunmakta olup Rhododendro-Fagetalia
orientalis ordosu ve Crataego-Fagion alyansına bağlıdır. Az dağlık kattaki alt kısımlarda
kalkerli kayalar üzerinde ise Querco-Carpinetalia orientalis ordosu ve Buxo-Staphyllion
alyansına; az dağlık bölgenin üst kısımlarında ise Crataego-Fagion alyansına
bağlanmaktadır (Akman, 1995).
Akman, Barbéro ve Quézel (1979) Kaz Dağları, Bursa, Türkmen Dağı (Eskişehir)
civarında yaptıkları çalışmada belirledikleri Fagus orientalis-Rubus coesius birliğini
Fagion sylvaticae alyans ve Fagetalia sylvaticae ordosu içinde değerlendirmişlerdir. Bu
birlik bünyesinde Abies equi-trojani başta olmak üzere Rubus coesius, Pyrola minor,
Monotropa hypothys, Festuca gigantea gibi türleri bulundurması, Karadeniz kökenli
elemanlara pek rastlanılmaması ve açıkça farklı bir alyans içinde değerlendirilmesiyle
çalışma alanımızdaki birlikten ayrı bir konumda yer almaktadır.
Yarcı (1991)’de yapmış olduğu çalışmasında Carpinus orientalis ssp. orientalisQuercus robur ssp. robur ve Carpinus betulus-Acer campestre ssp. campestre olmak
üzere iki bitki grubu tanımlamıştır. Yazar alyans düzeyinde bir ayrım yapmamıştır.
Birliğin Rhododendron ponticum ile karakterize edilmesi birliğimizden farklı olduğunu
gösteren noktasıdır.
Özen (1993), çalışma alanında belirlemiş olduğu Fagus orientalis-Carpinus
betulus birliğini, bünyesinde az sayıda türle temsil edilmesine rağmen, bu ordonun
karakteristiklerinin birlik içinde örtüş ve bolluk dereceleri ile bulunma yüzdelerini göz
41
önüne alarak Rhododendro-Fagetalia orientalis ordosu içine dahil etmiştir. Ancak yazar
alyans düzeyinde bir ayrım yapmamıştır.
Akman (1995), Amanos Dağlarında Fagus orientalis ormanlarını incelemiş ve
1000-1400 m’ler arasındaki bu ormanların üst Akdeniz katında yer aldığını belirtmiştir.
Yazar bu kayın topluluklarını Fagus orientalis-Vicia aurantia özel birliğinde tanımlamış
ve alyans düzeyinde Ostryo-Quercion içinde değerlendirmiştir. Birlik yükseklik,
sintaksonomik içeriği oluşturan türler ve sınıflandırma bakımından tanımladığımız
birlikten ayrılmaktadır.
Yine Akman, Quézel ve Barbéro (Akman, 1995), tanımladıkları Fagus orientalisTrachystemon orientalis birliğinin Karadeniz etkisinin altında olduğunu ve Fagetalia
sylvaticae ordosuna ait birçok türü bünyesinde bulundurduğunu ifade etmişlerdir. Birlik
bu açıdan bizim birliğimiz ile benzerlik göstermektedir. Ancak bu birlikte, Quercetea
pubescentis’e ait karakteristiklerin uzun bir liste oluşturduğunun vurgulanması ve
floristik içeriğinin büyük oranda farklı olması birliğimizden ayrılan noktaları
oluşturmaktadır.
Demirörs (Akman, 1995), Zonguldak bölgesinde önemli bir yer tuttuğunu
belirttiği Fagus orientalis-Epipactis pontica birliğinin daha çok Rhododendro-Fagetalia
orientalis ordosunun transgressifleriyle karakterize edildiğini ve yine aynı ordo ve
Querco-Fagatea sınıfına bağlandığını ifade etmiştir. Birlik başta Abies bornmuelleriana,
Epipactis pontica, Rhodendron ponticum ve R. flavum türlerinin varlığı ve farklı alyansa
dahil olması nedeniyle tanımladığımız birlikten ayrılmaktadır.
Quézel Barbéro ve Akman (Akman, 1995), Batı ve Orta Karadeniz Bölgelerinin
orta ve üst seviyelerindeki kayınları incelemişler ve burada belirledikleri birliği CarpinoAcerion alyansı içinde göstermişlerdir. Birlik dolayısıyla Querco-Carpinetalia orientalis
ordosuna bağlanmıştır. Bu birlik Rhodendron ponticum ve Aristolochia pontica olmak
üzere iki alt birliğe ayrılmış olup birliğin karakteristikleri olan bu türler ve Abies
bornmuelleriana’nın alanımızda bulunmayışı ile birliğimizden farklılaşmaktadır.
Akman, Quézel ve Barbéro (Akman, 1995), Batı Karadeniz Bölgesinde Daday,
Azdavay (Kastamonu)’da belirledikleri birliği Fagetalia sylvatica ordosu ve özel bir
alyans oluşturarak Fagion orientalis’e bağlamışlardır. Birliğin ayırt edici ve karakteristik
türleri alanımızdaki birliğin bünyesindeki türlerle benzerlik gösterse de yine bu
türlerdeki ve alyans düzeyindeki farklılık birliğimizi söz konusu birlikten ayırmaktadır.
Akman (1995) Kuzeybatı Anadolu’da birçok dağın üzerinde özellikle de
Eskişehir-Kütahya ve Balıkesir üzerindeki dağlarda belirlediği kayın birliğine Türkmen
Dağında, yeşil anakayalar üzerinde de rastlandığını kaydetmiş ve birliğin kışı soğuk
yağışlı Akdeniz mezoiklim katında bulunduğunu belirtmiştir. Yine Akman, bu tip kayın
ormanlarının bazı ölçülerde Kuzey Akdeniz bölgelerinde üst Akdeniz katında
Yunanistan Yarımadası’nın sublitoral bölgelerinde bulunan ve Carpino-Acerion
alyansının vikaryantı olan Ostryo-Carpinion alyansına dahil edilen Fagus sylvatica’nın
bir vikaryantı olarak kabul gördüğünü söylemiştir.
42
Özel (1999), Kazdağı’ndaki araştırmasında belirlediği birliği Quercion frainetto
alyansı içinde değerlendirmeyi uygun görmüştür. Bu ordo Quercetea pubescentis sınıfı
içinde yer alan Querco-Carpinetalia orientalis ordosunda bulunmaktadır. Yine Özel, bu
çalışmasında tespit ettiği alt birliği de aynı sintaksonomik sınıflandırma içinde
değerlendirmiştir. Alandaki Rubo caesi-Fagetum orientalis birliği gerek alyans
düzeyinde gerekse bu alyansa ait türler bakımından benzerlik gösterse de karakteristik ve
ayırt edici türlerinde ve sintaksonomik ünitelerinde farklılık söz konusudur.
Özpay (1999), Güzören Havzası (Bolu)’nı incelemiştir. Çalışma alanındaki Fagus
orientalis meşcerelerini sintaksonomik bir sınıflandırmaya tabi tutmamakla beraber
alanın Öksin kesimde kaldığını, ayıt edici türün Fagus orientalis ve muhtemel
karakteristik türlerin Abies bornmuelleriana (Stev.) Spach. subsp. bornmuelleriana
(Mattf.) Coode & Cullen ve Rubus hirtus Waldst. & Kit olduğunu vurgulamıştır.
Çalışmada yükseltiye bağlı olarak floranın değiştiği ifade edilmiştir.
Yarcı (2000), Demirköy ve civarında yapmış olduğu çalışmasında tespit ettiği
birliği ordo düzeyinde Rhododendro-Fagetalia orientalis içinde göstermiştir. Bu ordo
sınıf düzeyinde Querco-Fagetea içinde yer almaktadır. Söz konusu birlik açıkça
karakteristik türlerinden biri olan Rhodendron ponticum’un alanımızda bulunmayışı ile
farklılık göstermektedir.
Yine Yarcı (2002), yapmış olduğu bir diğer çalışmada iki birlik tespit etmiştir:
Carpino betuli-Fagetum orientalis ve Querco cerridis-Carpinetum orientalis. Yazar bu
birliklerin her ikisini de Quercetea pubescentis sınıfı içinde yer alan Quercetalia
pubescentis ordosu içinde değerlendirmiştir. Birlik üst birim olarak ayrıca Querco-Fagea
üst sınıfı içinde bulunmaktadır. Bu birliklerden ilki çalışma alanımızdaki birliğimizden
bakı, yükseklik, karakteristik ve ayırt edici türleri ve Quercion frainetto alyansına ait
karakteristikleri içermemesi açısından ayrılmaktadır.
Özen ve Kılınç (2002), Kunduz Ormanlarında (Vezirköprü/Samsun) yapmış
oldukları çalışmada belirledikleri Galio-Fagetum orientalis birliğini Carpino-Acerion
alyansına dahil etmişlerdir. Bu birlik, Querco-Carpinetalia orientalis ordosu ve bu
ordonun içinde bulunduğu Quercetea pubescentis sınıfı içinde yer almaktadır. Birlik,
alyans düzeyinde ve içerdiği sintaksonomik üniteler açısından alanımızdaki Fagus
orientalis birliğinden ayrılmaktadır.
Atay (1987), Kalıpsız’a atfen kayının kontinental karakterli iklim mıntıkalarından
kaçındığını, ilkbahar donlarına ve ekstrem alçak kış suhunetlerine karşı hassas olduğunu
ifade etmekte ve özellikle gençlik çağında iklim etmenlerine karşı hassasiyeti fazla
olduğu için kurak yaz ayları ile erken ve geç donların kayın ormanlarını sınırlayan
başlıca nedenler olduğunu belirtmektedir. Kapıdağ Yarımadası’nda ilkbahardaki donlu
günlerin oranının düşük olması kayının yayılışı açısından olumlu bir özellik olarak
ortaya çıkmaktadır.
Atay (1987), kayının yağışın yıl içindeki dağılımının müsait (dengeli), bağıl nemin
yüksek, sıcaklık ekstremitelerinin fazla olmadığı bir iklim istediğini belirtmektedir.
43
Gerçektende 704 mm ortalama yıllık toplam yağış alan yarımada (ki Taştüner tepelik
alanlarda bu rakamın 900 mm’nin üzerinde olduğunu bildirmektedir) bu yağışın tüm
aylara yayıldığı ve yağış almayan bir ay ile karşılaşılmadığı görülmektedir (Çizelge 1).
Bağıl (nisbi) nem açısından bakıldığında; yarımadada bağıl nemin aylara göre %64 ile
%82 arasında değiştiği, ortalama bağıl nemin %75 olduğu görülmektedir. Oldukça
yüksek olan bu değerlerin kayının daha çok yayıldığı tepelik alanlarda daha yüksek
olacağı rahatlıkla düşünülebilir.
Atay (1987), kayının Marmara Denizinin güneyindeki yayılışında daima serin
bakıları tercih ettiğini ve Bandırma’da (Kapıdağ ve Karadağ’da) 500 m’nin üzerinde
meşcereler oluşturduğunu ifade etmektedir. Sönmez (2005), Balıkesir ilinin kuzey
kesimlerinde bulunan Kapıdağ Yarımadası’nda denize bakan, serin ve nemli hava
kütlelerinden faydalanan kuzey yamaçlarda kayının 50 m seviyesinden başladığını ve
zirveye kadar (808 m) çıktığını belirtmektedir. Yine Sönmez (2005), Kapıdağ
Yarımadası’nda 50 m.lerde görülmeye başlanan kayının 400 m’lerde hakimiyet
kazandığını, zirveleri örttüğünü ve güney yamaçta 450 m.nin altına inmediğini
bildirmektedir Yaptığımız bu çalışmada kayının Kapıdağ Yarımadası’ndaki yayılışının
260 m rakımda başladığı ve zirveye kadar çıktığı görülmüştür.
Alemdağ (1963), kayının Kapıdağ’da takriben 500 m’den itibaren meşcere teşkil
ettiğini ifade etmiştir. Atalay (1992) da, “Kayın Ormanlarının Ekolojisi ve Tohum
Transferi Yönünden Bölgelere Ayrılması” isimli çalışmasında, sis ve yağış artışının
Güney Marmara bölgesinin kıyı kuşağında 500 m’nin üzerinde gerçekleşmesinin, kayın
ormanlarının bu sınırın üstünde yoğunlaşmasına, saf topluluklar halinde ortaya
çıkmasına neden olduğunu belirtmektedir. Ancak bu çalışmada Kapıdağ Yarımadası’nda
kayının 260 m’den itibaren meşcere oluşturduğu görülmüştür. Kayın örnekleme
alanlarımızın % 61,11’i 500 m yükseltiden daha düşük rakımlarda yayılmıştır.
Kayının kuzey ve kuzeybatı bakılar hakim olmak üzere gölgeli bakılarda yayılış
gösterdiği ifade edilmektedir (Anonim, 1985). Bu çalışmada da kayın alanlarının
çoğunlukla gölgeli bakılarda olduğu belirlenmiştir. Bu durum yayılışı yağış ve neme son
derece bağlı olan kayın için olağan bir tablodur. Ancak güneşli bakılarda yer alan
alanlarında azımsanamayacak bir oranda olduğu görülmektedir. Bu durum ise çalışma
alanının yarımada yapısı münasebeti ile denizsel nemliliğin etkili olması ile açıklanabilir.
Kayın ormanları hemen tamamen dağların kuzeye bakan yamaçlarına yerleşmiş
durumdadır. Bu durum öncelikle kuzeye bakan yamaçların vejetasyon döneminde sis
alması ile ilgilidir. Sis ise, Karadeniz’den iç kısımlara doğru sokulan nemli havanın
dağlık kütleler boyunca yükselerek soğuması sonucunda oluşmakta ve sisli ortamların
özellikle yüksek seviyelerinde çise şeklinde yağışlar meydana gelmektedir. Sisin güneye
döndüğü yamaçlarda veya sis alan güney yamaçların üst kesimlerinde de yine kayın
ormanlarına rastlanmaktadır (Atalay, 1992). Kapıdağ Yarımadası’ndaki arazi
çalışmalarımızda yarımadanın zaman zaman yoğun sis aldığı çise şeklinde yağışlarının
oluştuğu gözlenmiştir (Ek 26).
44
Kayının eğim sınıfına bağlı olarak yamaç arazileri tercih ettiği ve daha çok üst ve
orta yamaçlarda bulunduğu belirtilmektedir (Anonim,1985). Kapıdağ Yarımadası’ndaki
kayın alanlarının %61,11 gibi yüksek bir oranda orta yamaçta yer alması dikkat
çekicidir.
Atay (1987), Suner’in Çepel’e atfen kayının iklim koşulları tam uygun olmasa bile
granit anataşlarından oluşan topraklar üzerinde iyi gelişme yaptığını belirtmektedir.
İklimsel açıdan tam bir geçiş bölgesi niteliğindeki Kapıdağ Yarımadası’ndaki kayın
toplulukları da en çok (% 44,44) granitoidler üzerinde yayılmışlardır.
Atay (1987), Saatçioğlu’nun kayını “orta derecede toprak isteği olan ağaçlar”
grubunda yer aldığını belirttiğini, ancak iklim itibariyle optimumdan uzaklaştığı yerlerde
toprak isteğinin arttığını ifade etmektedir. Su tutma kapasitesi yüksek, drenajı iyi,
mineral besin maddelerince zengin, derin topraklar kayın meşcerelerinin en iyi geliştiği,
isteğine en uygun topraklar olduğunu belirtmektedir. Bu çalışmada da kayının yayılış
alanlarının büyük bir çoğunlukla mutlak ve fizyolojik derinlikçe derin topraklar üzerinde
yer aldığı ve bu alanlarda herhangi bir drenaj bozukluğunun bulunmadığı belirlenmiştir.
Kayın yayılış alanlarında saptanan tekstür sınıflarının çoğunlukla kumlu balçık,
killi balçık, balçık ve balçıklı kil olduğu belirtilmektedir (Anonim,1985). Çalışmamızda
da Kapıdağ Yarımadası’ndaki kayın meşcerelerinin topraklarının tekstürlerinin genellikle
(%83,88) kumlu balçık, balçık ve killi balçık türünde olduğu görülmüştür.
Saatçioğlu (1969), kayının kil muhtevası orta olan toprakları tercih ettiğini
bildirmektedir. Çalışma alanımızdaki kayın meşcerelerinin toprakları da büyük bir
çoğunlukla (% 77,78) orta tekstürlü ve iyi drenaja sahip topraklardır.
Atay (1987), kayının Fagetum’un serince sınırlarında kireçce zengin, gevşek ve
sıcak topraklı yetişme muhitlerinde iyi bir gelişim gösterebildiği halde, aşağı zonlarda
fazla kirece karşı isteksiz hatta kireçten kaçma temayülleri gösterdiğini bildirmektedir.
Kapıdağ Yarımadası’ndaki kayın yayılış alanlarının topraklarının tamamı da kireçsiz
topraklardır.
Kayının Trakya Bölgesindeki doğal yayılış alanlarında yapılan araştırmalarda
toprak reaksiyonunun 4-6 arasında değiştiği tespit edilmiştir (Kantarcı, 1976). Eskişehir
Türkmendağı kayın meşcerelerinde ise bu değerin 4,4 ile 6,6 arasında değiştiği ifade
edilmektedir (Göl ve ark., 2008). Çalışma alanlarımızda da buna paralel bir seyir
görülmüş, kayın alanlarının topraklarının çok şiddetli, orta şiddetli ve şiddetli derecede
asit reaksiyon gösterdiği belirlenmiştir. pH değerleri 4.40 ile 5.89 arasında değişmiştir.
Atalay (1992), kayın alanlarındaki KDK (Katyon değişim kapasitesi) değerlerine
dayanarak toprak katının bitki besin elementleri açısından zengin olduğunu, bunun ise
başta topraktaki organik madde miktarının yüksekliğinden kaynaklandığının anlaşıldığını
bildirmektedir. Kapıdağ Yarımadası’ndaki kayın alanlarında da organik madde miktarları
yüksek düzeydedir. Ancak yarayışlı bitki besin elementleri irdelendiğinde, toprakların
özellikle fosfor, potasyum, kalsiyum ve sodyumun içeriklerinin düşük-çok düşük
45
düzeyde olduğu, azotça sahaların yarısında düşük-orta yarısında yüksek düzeyde olduğu,
magnezyum seviyelerinin ise genellikle orta düzeyde olduğu görülmektedir. Bu durumun
oluşmasında toprakların oluştuğu anakaya/anamateryallerin ve yüksek yağış
neticesindeki yıkanma olaylarının etkili olduğu düşünülebilir. Ancak, yüksek organik
madde muhtevasının ayrışmasıyla oluşan bitki besin maddelerinin devamlı olarak
bitkilerce kullanıldığı (yani toprağın bitkilerce sömürüldüğü) ve bu şekilde bir döngünün
oluştuğu, ağaçların sağlıklı yapısı da göz önüne alındığında daha olası bir düşüncedir.
Yukarıda verilen bilgilerin ışığında Kapıdağ Yarımadası’nda oldukça geniş alanlar
kaplayan kayın ve kayın topluluklarının ekolojik özellikleri, floristik bileşimi ve
vejetasyon dinamiği açısından durumu gözetilerek yapılan bu çalışmamızda,
tanımladığımız kayın birliği, Kuzeybatı Anadolu ve üst Akdeniz katında yayılış gösteren
Quercion frainetto alyansı içinde değerlendirilmiştir. Birlik sintaksonomik üst birimler
olarak Querco-Fagea üst sınıfı ile bu sınıfa bağlı Querco-Carpinetalia orientalis ordosu
içinde yer almaktadır. Diğer sintaksonomik ünitelerin de değerlendirilmesi sonucunda
birliğin, Öksin Provensin etkisine kapalı ancak Karadeniz Bitki Coğrafyası Bölgesinin
etkisine oldukça açık olduğu belirlenmiştir.
Carpino betuli-Castanaetum sativae ass.nova
Castanea sativa Miller Avrasya’nın ılıman kuşağında Castanopsis (Doğu Asya ve
Kalifornia) ile Eucatanea (Avrasya’nın ılıman bölgeleri ve Kuzey Amerika) adında iki
seksiyona bağlı yaklaşık 50 türe sahiptir. Fagaceae familyasına dahil olup submediteran
bir türdür. Tersiyer’in Eosen devrinden beri bilinmektedir. Kültür bitkisi olarak
kullanıldığından dünyanın değişik yerlerine insan eliyle taşınmış ve çok sayıda varyetesi
oluşmuştur. (Mayer ve Aksoy, 1998).
Kuzey Anadolu kuşağında büyük ve kapalı meşcere oluşturan Castanea sativa;
Kafkaslardan başlayarak, Anadolu’nun kuzeyi, kuzeybatısı üzerinden Yunanistan ve
Arnavutluk’a geçtip, Bulgaristan ve Yugoslavya’nın bir kısmında ve Alpler’in
güneyinden başlayarak tüm İtalya’da yayılış göstermektedir (Aksoy, 1998).
Anadolu Kestanesi Akdeniz havzasının yerli bir türüdür. Kestanenin menşei M.Ö.
5. yy.’da Anadolu’dan Yunanistan’a ve buradan da Güney İtalya ve İspanya’ya
götürüldüğü belirtilmektedir (Tosun ve ark., 1999).
Castanea sativa’nın Türkiye’deki yayılışı, doğuda Rusya sınırından başlayarak
Karadeniz kıyısı boyunca Belgrad Ormanına kadar uzanmaktadır. Ancak daha batıda
Istırancalar’a ulaşmaz. Marmara çevresinde (özellikle Kapıdağ Yarımadası) ve Batı
Anadolu’da bulunur. Castanea sativa’nın Güney Anadolu’daki en uç yayılışı,
Manavgat’ın kuzeyindeki Antik Zerk Harabeleri ile Alanya’nın Türbelinaz Köyü
civarıdır. Anadolu’da ise iki önemli kestane mıntıkasından biri Batum ve Trabzon
arasında uzanan dar bir şerit sahası diğeri ise İstanbul ve Kocaeli çevresidir (Saatçioğlu,
1969). Bu yayılış alanlarında 800-1000 m’ye kadar çıkan Castanea sativa Karadeniz
sahil ormanlarında çeşitli meşeler (Quercus frainetto, Quercus cerris, Quercus
pubescens) ile karışık olarak bulunur.
46
Marmara çevresinin Anadolu bölümünde 400-500 m’ye çıkan makilerden sonra,
1000-1200 m’ye kadar yükselen yapraklı ağaçlarla karışık olarak bulunan Castanea
sativa, meşe ve kayından sonra yer alır. Bu alanda özellikle Bursa ve İnegöl kestaneleri
dikkat çekicidir. Ayrıca Balıkesir ve Edremit civarında oldukça geniş, bozuk koru
karakterinde meşcereler oluşturmaktadır. Trakya kesiminde meşe, gürgen ve kayınla
birlikte karışık halde bulunur (Erdem, 1951).
Kestane Güney Avrupa, Balkan Yarımadası ve Anadolu’nun önemli bir yapraklı
ağacıdır. Kafkaslar, Anadolu’nun kuzeyi ve kuzeybatısı, Yunanistan, Arnavutluk,
İtalya’nın tamamı, Alpler ve bütün İspanya’ya kadar yayılış gösterir. Castanea sativa’ın
biyo-coğrafik orjini ile ilgili yeterince bilgi olmamasına rağmen tersiyer süresince
Asya’dan kaynaklandığı birdirilmektedir. Türün günümüzdeki yayılışı andropojeniktir
(Konstantinidis vd., 2007).
Kestanenin Türkiye’de yayılış sahası esas olarak Kuzey, Kuzeybatı ve kısmen Batı
Anadolu’dur. Türün sınırı doğuda Türkiye sınırından başlayak Karadeniz kıyıları
boyunca uzanmaktadır.
Akman, Barbéero ve Quézel (1979), yaptıkları çalişmada Carpinus betulus
baskınlığında belirlemiş oldukları birliği Quercion frainetto alyansı içinde
değerlendirmişlerdir. Bu birlik gerek floristik gerekse alyans düzeyindeki
sınıflandırılmasıyla alanımızdaki birliğe yakındır.
Quézel Barbéro ve Akman (Akman, 1995), Batı ve Orta Karadeniz’de belirlemiş
oldukları Castanea sativa-Sophora jaubertii birliğini Crataego-Fagion alyansı ve
Rhododendro-Fagetalia orientalis ordosu içinde değerlendirmişlerdir. Birlik
karakteristikleri içinde yer alan Rhododendron ponticum, R. flavum ve Sophora jaubertii
varlığıyla çalışma alanımızda belirlenen birlikten farklılık gösterse de genel üst ünite
karakteristikleri arasında benzerlik mevcuttur. Ancak alyans düzeyinde kesin bir ayrım
söz konusudur.
Vural (Akman, 1995), tarafından yapılan çalışmada belirlenen kestane birliğinin
Castaneo-Carpinion alyansına dahil edilmiş ve Alnion barbatae alyansının
karakteristiklerinin de birlik içinde iyi bir şekilde gelişim gösterdiğini vurgulanmıştır.
Yine birlikte Rhododendro-Fagetalia orientalis ordosunun iyi temsil edildiği
belirtilmiştir. Birlik floristik içeriği ve bağlı olduğu alyans düzeyinde çalışma alanımızda
yer alan Castanea sativa birliğinden farklıdır. Öte yandan bakı ve anakaya açısından
benzerlikler arzetmektedir.
Yurdakulol (Akman, 1995) ve Demirörs (1994) yapmış oldukları çalışmada
Castanea sativa-Smilax excelsa birliğini oluşturan kestane topluluklarının devamlı bir
kuşak oluşturmamasına karşın floristik yapılarının birbirine oldukça benzediğini
vurgulamışlardır. Tespit edilen birliği Rhododendro-Fagetalia orientalis ordosu ve
Querco-Fagatea sınıfına dahil etmişlerdir. Birlik sintaksonomik karakteristikleri ve
sınıflandırılması açısından birliğimizden ayrılmaktadır.
47
Yarcı (Akman, 1995), yapmış olduğu çalışmasında Carpinus betulus-Acer
campestre birliğinin daha çok Karadeniz Öncesi bir özellik gösterdiğini ve QuercoCarpinetalia orientalis ve Rhododendro-Fagetalia orientalis ordolarının az türle temsil
edildiğini vurgulamışlardır. Birlikte hiç kayının bulunmadığının özellikle belirtilmesi
sınıflandırmadaki farklılıkla birlikte, bu alanla çalışma alanımızdaki birliğin en çarpıcı
farkını oluşturmaktadır.
Quézel Barbéro ve Akman (Akman, 1995), tespit ettikleri Carpinus betulus ve
Fagus orientalis formasyonlarını Carpino-Acerion alyansı ve Querco-Carpinetalia
orientalis ordosuna bağlamışlardır. Birlik alanımızdan floristik bileşim ve sintaksonomik
sınıflandırma açısından farklıdır.
Özel (1999) yapmış olduğu çalışmada tespit ettiği Castanea sativa birliğini
Quercion frainetto alyansı içinde değerlendirmiştir. Birlik anakaya açısından farklılık
gösterse de floristik içerik ve bakı dikkate alındığında benzerlik göstermektedir.
Gemici ve Seçmen (1990), Kuzey Anadolu’da yaprak döken ormanların en alt
zonunu oluşturan Castanea sativa’nın açıkça nem oranının yüksek olduğu yerleri
(genellikle kuzey bakılı yamaçları) ve nemli derin toprakları tercih ettiğini belirtmekte,
yaklaşık 500 m’ den sonra orman oluşturamamalarının, soğuğa karşı duyarlı olduklarını
düşündürdüğünü ifade etmektedir. Kapıdağ Yarımadası’ndaki Castanea sativa ormanları
612 m’ye kadar çıktığı tespit edilmiştir. Bu durumun, söz konusu alanın güneşli bakıda
olması ve yarımadanın topografik özellikleri nedeniyle denizel iklimin etkisinin sonucu
olduğu düşünülmektedir.
Yazarlar, Ketenoğlu ve Demirörs’e atfen bu ormanların genellikle marn, kumtaşı
ve sist; nadiren de andezit anakayalar üzerinde yayılış gösterdiklerini bildirmektedir.
Ayrıca kayaca karşı net bir seçiciliklerinden söz edilemezse de daha çok yüksek su tutma
gücüne sahip kayaları tercih ettiklerinin söylenebileceğini belirtmişlerdir. Kapıdağ
Yarımadası’nda ise yoğun olarak granit ve granodiyorit anakayaları üzerinde yer
almışlardır. Bu toprakların tekstürleri incelendiğinde kumlu balçık ve balçık toprak
türüne sahip alanların yoğunlukta olduğu görülmüştür.
Gemici ve Seçmen (1990), Carpinus betulus’un daha çok denize bakan nemli
yamaçları tercih ettiğini; ancak 900-1000 m den sonra pek görülmeyişinin bu türün
soğuğa ve dona karşı duyarlı olduğunu gösterdiğini belirtmişlerdir. Nemli ormanlar
sınıfında yer alan Kapıdağ Yarımadası orman vejetasyonunun maksimum 808 m lik bir
yükseltiye sahip olması ve bu bölgenin sıfır derecenin altındaki gerçek sıcaklıkların
dağılışı incelendiği sıfır derecenin altındaki sıcaklık frekanslarının %5’in altında
olmasından (Aydınözü, 2007) dolayı don tehlikesinin minimum olması gürgenin
Kapıdağ Yarımadası’nda yayılışının beklenebilecek bir durum olduğunu göstermektedir.
Kestanenin Balıkesir ilindeki en önemli yayılış alanlarından biri Kapıdağ
Yarımadası’dır. Burada hem diğer yapraklılarla karışım yapmış, hem de dominant tür
olarak kestaneye yaygın şekilde rastlanır (Sönmez 2001’e atfen Sönmez 2005).
48
Aynı şekilde Kapıdağ Yarımadası’nın kuzeye bakan yüzlerinde bulunan ıhlamur
toplulukları da bu alanlarda baskın duruma geçmektedir.
Çalışma alanımızda bulunan birlik yukarıdaki açıklamalar da göz önüne alınarak
değerlendirilmeye çalışılmıştır. Tanımlanmaya çalışılan Carpino betuli-Castanaetum
sativae ass. nova’nın değerlendirilmesi sırasında; Sambucetosum nigrae subass. nova ile
Tiletosum tomentosae subass. nova ve Carpinetosum betuli subass. nova olmak üzere alt
birliklere ayrılması uygun görülmüştür. Bu bağlamda birlik açıkça Quercetea
pubescentis sınıfına bağlı Querco-Carpinetalia orientalis ordosu içinde yer alan
Quercion frainetto alyansına dahildir. Birlik bünyesinde Akdeniz kökenli
karakteristiklerin az sayıda ve düşük frekansta bulunuşu anakaya ve iklim özelliklerinin
bir sonucudur.
Meşe Ormanları
Kuzey Yarıkürenin çeşitli bölgelerine dağılmış olarak 450 meşe türü
bulunmaktadır. Günümüzde özellikle Meksika, Amerika Birleşik Devletleri, Avrupa,
Batı Asya ve Japonya’da yaygındır. Cins alt Kreatase’den beri bilinmektedir ve başta
Sahra Çölü olmak üzere Güney Yarıkürenin bazı noktalarında fosillerine rastlanmaktadır
(Emberger, 1960).
Türkiye’de 18 meşe türü, orman alanının ¼’ten fazlası olan 6,5 milyon hektarda
yayılış gösterirler. Bu alanın 750.000 hektarı koru ormanı, 5.750.000 hektarı bataklıktır
(Yaltırık, 1984). Yaltırık, Türkiye’de bulunan birçok tür, alt tür ve varyeteyi sistematik
bakımdan yeniden gözden geçirmiş ve bir tanımlama anahtarı (yapraklarına, meyvelerine
ve kadehlerine göre) vermiştir.
Ülkemizde meşe türleri önemli bir yer tutmakta ve hatta Türk Ormancılığının
sembolü olarak meşe yaprağı kullanılmasına karşın bunlar üzerinde gerek taksonomik
gerekse bitki sosyolojisi açısından yapılan çalışmaların çok da yeterli olduğunu
söylemek olası değildir. Ülkemiz meşeleri insan etkisine en fazla maruz kalan bitki
gruplarından birisidir. Birçok yerde, özellikle de step geçiş bölgelerinde tahrip edilmiş
olmaları bunlar üzerinde yapılacak ekolojik değerlendirmeleri zorlaştırmaktadır. Ayrıca
meşeler çoğu kere diğer asal orman ağaçları ile birlikte karışık topluluklar
oluşturmaktadır. Tüm bunlara karşın çalışmamızın da yer aldığı Kuzeybatı Anadolu ile
Öksin Provensinin batı kesiminde başta Quercus frainetto, Q. petraea subsp. iberica, Q.
infectoria, Q. cerris, Q. pubescens gibi meşe türleri saf veya karışık ormanlar
oluşturmaktadır.
Kapıdağ Yarımadası’nda bulunan meşe türlerinden Quercus petrea (Mattushcka)
Liebl. (sapsız meşe); ülkemizdeki en önemli orman ağaç türlerinden biri olup çoğunlukla
saf bükler veya ormanlar kurar. Türkiye’de doğal üç alt türü ile çok sayıda sinonimi
saptanmıştır (Yaltırık, 1984).
Yarımadada yayılış gösteren bir diğer tür olan Quercus frainetto Ten. (Macar
meşesi), orta ve daha iyi büyümesiyle Güneydoğu Avrupa step ormanını Trakya’da
49
karakterize ederken, Marmara Denizi ve çevresinde, Kuzeybatı Anadolu’da ve Batı
Ege’nin kuzeyinde kolin meşe karışık ormanı (yağışça yoksul iklimi olan alçak tepelik
basamak; kuzeyde ve batıda meşelerce zengin karışık orman) yetişme ortamlarında yer
alır. Güneyde ise Samsun Dağına (Kuşadası) kadar yayılış gösterir (Mayer ve Aksoy,
1998). Lokal olarak da Kuşadası, Samsun Dağında bulunur. Deniz seviyesinden 1000 m
yükseklere kadar çıkar. Fagus orientalis, Castanea sativa ve diğer meşe türleriyle karışık
yapraklı ormanların bünyesinde yer alır (Yaltırık, 1984).
Topluluk oluşturacak kadar baskın durumdaki bir başka tür olan Quercus
infectoria Oliver subsp. infectoria’nın yayılış alanı tüm Toros yayını kapsar, Antitoroslar
üzerinden Güneydoğu Toroslara ve Amanoslar üzerinden İsrail’e kadar ulaşır. Quercus
infectoria Oliver mediteran-montan karışık meşcereler oluşturmaktadır ki, İç Anadolu
stebinin kıyısında Quercus pubescens ile karışım yapar. Güney Anadolu’da bu alttüre,
batıda çoğunlukla makiyi oluşturan türlerden Quercus coccifera ve Quercus infectoria
subsp. infectoria katılır (Mayer ve Aksoy, 1998).
Çalışma alanımızda yer yayılış gösteren bu meşe türlerinin - Quercus petraea,
Quercus frainetto ve Quercus infectoria- ayrı birliklerle değerlendirilmesi uygun
görülmüştür. Buna göre bu birliklerle ilgili sintaksonomik yorumlar aşağıda yapılmıştır.
Quézel, Barbéro ve Akman (Akman, 1995) Kastamonu’nun kuzeyindeki
bölgelerde bulunan karışık formasyonları değerlendirdikleri birliğin Querco-Carpinetalia
orientalis ile Carpino-Acerion’a ait zengin bir floristik yapıya sahip olduğunu ve bir
kısım Öksin türleri de içerdiğini belirtmişlerdir.
Yarcı (Akman, 1995), İğneada-Sislioba civarında incelediği meşe topluluklarının
Querco-Carpinetalia orientalis ordosu ve Querco-Fagetea sınıfına dahil etmiştir.
Adıgüzel ve Vural (Akman, 1995), Kızılcahamam-Soğuksu Milli Parkında
belirledikleri Quercus petraea subsp. iberica topluluklarını Carpino-Acerion alyansına
ve Querco-Cedretalia libani ordosuna bağlamışlardır. Yine aynı birliğin Quercetea
pubescentis sınıfına dahil olduğu ifade edilmiştir.
Yurdakuol (Akman, 1995), Abana-İnebolu bölgelerideki meşe topluluklarını
incelediği çalışmalsında belirlediği birliği Carpino-Acerion alyansı ve QuercoCarpinetalia orientalis ordosuna bağlamıştır.
Duman (Akman, 1995) Kahraman Maraş –Erince Dağındaki Quercus infectoria
subsp. boissieri topluluklarını incelemiş ve belirlediği Lecocia craetiae-Quercetum
infectoriae birliğinin Quercus cerris var. cerris, Quercus infectoria subsp. boissieri,
Quercus libani ve Quercus brantii ormanlarını karakterize ettiğini belirtmiştir. Birliğin
bölgede 1300-1400 m’ler arasında, kalker anakaya üzerindeki humuslu kahverengi
orman topraklarda geliştiği ifade edilmiştir. Floristik yapısının oldukça zengin olduğu
belirtilen birliğin sosyolojisi bakımından Quercetea pubescentis sınıfına ve buna ait
Geranio-Cedrion alyansı ile Querco-Cedretalia libani ordosuna bağlandığı söylenmiştir.
50
Yarcı (2000), yapmış olduğu çalışmada, tespit ettiği alt birliği ordo düzeyinde
Querco-Carpinetalia orientalis içinde değerlendirmiştir. Bu ordonun üst üniteleri
Quercetea pubescentis sınıfı ve Querco-Fagea üst sınıfıdır.
Atay (1987), sapsız meşenin (Quercus petarea) kara ikliminden kaçındığını
bildirmektedir. Tamamıyla deniz etkisi altında bulunan Kapıdağ Yarımadası’nda bu
meşe türümüzün geniş bir yayılış alanına sahip olması buradan hareketle olağan olarak
nitelendirilebilir.
Saplı meşe alçakça mevkilerde ve su baskınına uğrayan nehir ormanı sahalarında
bulunduğu halde, sapsız meşe tepelik ve yamaç arazinin ağacıdır. Macar meşesi de bu
bakımdan sapsız meşeye benzerlik gösterir (Atay,1987). Çalışma alanımızdaki Macar
meşesi alanlarının tamamı orta yamaç arazilerde bulunurken; sapsız meşe alanlarının %
66,67’si orta yamaç, % 33,33’ü alt yamaç araziler üzerinde yer almışlardır. Bu durum
Atay’ın savı ile uyum göstermektedir.
Sönmez (2005), geniş yapraklardan kayın, gürgen, sapsız meşe gibi türlerin kireç
ihtiva etmeyen kireçsiz kahverengi orman toprakları üzerinde yayılma gösterdiklerini,
hafif asit reaksiyonlu olan bu toprakların kireç ihtiva etmeme durumunu yine andezit,
volkanik tüf, granit gibi anakayalara bağlamanın mümkün olduğunu, yukarıda belirtilen
türlerden sapsız meşenin (Quercus petraea)’nın diğerlerine göre kireçten kaçan
(kalsifob) bir bitki izlenimi verdiğini belirtmektedir. Çalışma alanımızdaki sapsız meşe
alanlarının toprak özellikleri incelendiğinde; bu türün gerçektende asidik kireçsiz
kahverengi orman toprakları üzerinde bulunduğu anlaşılmaktadır.
Sönmez (2005), sıcaklık ihtiyacı diğer geniş yapraklı türlerden kayına göre daha
fazla fakat nem ihtiyacı daha az olan meşelerin Balıkesir ilimizin hemen hemen her
kesimine yayılmış ve orman toplulukları oluşturmuş olmalarına rağmen, kuzey
kesiminde daha yaygın olarak karşımıza çıktığını, mesela Kapıdağ Yarımadası’nda,
Marmara Adasında, Bandırma Karadağ’da, Gönen ve Manyas dağlarında, Balya ve Şanlı
platolarında bu ormanların yoğunluk kazandığını belirtmiştir. Yazar, kuzey kesimin meşe
ormanlarının dominant türlerinin Macar Meşesi (Quercus frainetto) ve Sapsız Meşelerin
(Quercus petraea) olduğunu belirtmektedir. Balıkesir ilinin kuzey kesiminde yer alan
çalışma alanımızdaki meşe ormanlarında bu iki türün ve bunlara ek olarak Quercus
infectoria’nın da baskın olduğu tarafımızdan gözlenmiştir. Ayrıca baskın olan bu üç
meşe türünün dışında Quercus cerris ve Quercus robur da yarımadada gözlenen iki meşe
türüdür.
Yapraklarının loplu (girintili/çıkıntılı) oluşundan dolayı güneş ışığının toprak
yüzeyine ulaşmasını sağlayan (ışıklı) meşe ormanlarının altında fundalar ve kocayemiş
ile diğer çalı ve ağaççık türleri yaşayabilmektedir. Meşe ormanının ışıklı oluşu ile kayın
ormanının gölgeli oluşu orman altı çalı türlerinin (ve ot türlerinin) yayılmasını önemle
etkilemektedir. Meşe ormanlarının tahrip edilmesi ile alttaki funda çalıları ve diğer çalı
türleri yeterli ışığa kavuştukları için yaygınlaşmakta ve fundalıklar gelişmektedir
51
(Kantarcı, 2008). Kapıdağ Yarımadası’ndaki kayın meşcerelerinin alt florası meşe
meşcerelerine nazaran daha zayıftır.
Çalışma alanımızda bulunan Acero - Quercetum petraeae ass. nova, Cerastio
bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova ve Crataego monogynae - Quercetum
infectoriae ass. nova birliklerinin her üçü de Quercetea pubescentis sınıfı içinde yer alan
Querco-Carpinetalia orientalis’e bağlı Quercion frainetto alyansına dahildir. İlk iki birlik
göz önüne alındığında üst Akdeniz katında yer alan, mezofil ve yaprak döken orman
formasyonu özelliği göstermektedir. Bahsi geçen üçüncü birlik her ne kadar diğer ikisi
gibi üst Akdeniz katında yer alan, yaprak döken orman ve az dağlık kattaki yaprak döken
orman formasyonlarına yakın görünse de, gerek floristik içeriğinin daha mezofil ve
ayrıca kserofil türleri içermesi gerekse yer aldığı bakıların gölgeli bakılar olması
nedeniyle yukarıda bahsi geçen iki meşe birliğinden ayrılmaktadır. Bu meşe türlerinin
ayrı birlikler olarak ele alınmasında büyük oranda saf olmaları, floristik bileşimlerindeki
farklılıklar, bakı gibi parametrelerin yanı sıra toprak ve nem istekleri de gözetilmiştir.
Zira Quercus infectoria genel olarak daha karasal çevrede ve daha derin topraklar
üzerinde bulunmaktadır. Buna karşılık Quercus petraea, Q. frainetto’ya nazaran bol
ışıklı ve nispeten daha gevşek topraklar üzerinde bulunmaktadır. Buna ilaveten
Kuzeybatı Anadolu’da geniş alanlar kaplayan ve saf topluluklar oluşturan Quercus
cerris’in çalışma alanımızda çok seyrek bulunuşu dikkat çekicidir. Ülkemizde 34.
boylamın batısında geniş alanlar kaplayan bu meşe türünün sıklıkla başta karaçam olmak
üzere ibreli ağaçlarla karışık durumda bulunması oseyanik ikimin etkisinden kaçtığını
düşündürmektedir.
Maki vejetasyonu
Ülkemizde Batı ve Güney Anadolu’da yaygın olan bu vejetasyon bünyesinde
Quercus coccifera, Phillyrea latifolia, Laurus nobilis, Olea europaea, Ceratonia siliqua,
Arbutus unedo ve Arbutus andrachne, gibi türler baskın durumdadır. Bu türlerin içinde
en yaygın olarak gözleneni Quercus coccifera’dır (Gemici, 1992).
Marmara bölgesindeki makiler, orman örtüsünün kaldırıldığı kıyı bölgeleriyle,
vadiler boyunca deniz etkisinin sokulduğu yerlerde yaygındır. Makiler dağlık alanların
güneye bakan alt yamaçlarında kuru ormanların, özellikle kızılçamların tahrip edildiği
alanlarda bulunur. Kapıdağ Yarımadasında özellikle Castanea sativa ve Fagus orientalis
ve meşe alanlarının tahribiyle oluşmuş yalancı maki alanları vardır. Bu alanlarda yapıya;
Corylus avellana, Pyrus elaeagrifolia, Rhodendron ponticum, Laurocerasus officinalis,
Mespilus germanica, Fraxinus ornus, Prunus avivum, Acer campestre, Cornus mas,
Populus tremula, Sorbus torminalis gibi türler katılmaktadır (Güngördü, 1999).
Vibirno-Arbutetum unedo ass. nova Birliği
Gemici (1992) yapmış olduğu çalışmada belirlediği maki formasyonunda Quercus
coccifera birliğini esas olarak birliğin Quercetalia(ea) ilicis ordo ve sınıfı içinde
değerlendirmiştir. Alyans düzeyinde ise sıcak Akdeniz katında Olea-Ceratonion,
Akdeniz katında ise Quercion calliprini alyansına ait görüldüğünü belirtmiştir.
52
Şık (1992) yapmış olduğu çalışmasında Phillyrea latifolia ve Quercus cerris var.
cerris birliklerini tespit etmiştir. Adı geçen birliklerde Quercetalia(ea) ilicis’in iyi bir
şekilde temsil edildiğini belirtmiştir. Öte yandan sintaksonomik bir sınıflandırma
yapmamıştır. Yazar aynı çalışmasında Cistus creticus ve Cistus laurifolius birliklerini
çalı tabakasında değerlendirmiş, her iki birlikte de Quercetea pubescentis sınıfının iyi bir
şekilde temsil edildiğini belirtmiş olmasına karşın yine bir sınıflandırmaya gitmemiştir.
Özen (1993) yapmış olduğu çalışmasında belirlemiş olduğu Spartium junceumOriganum vulgare subsp. viride birliğini fizyonomik görünümünde Cisto-Micromerietea
sınıfının hakim olması nedeniyle bu sınıfa dahil etmiş, ancak alyans düzeyinde bir ayrım
yapmamıştır.
Akman (1995), Batı Karadeniz Bölgesinde Çam Dağları (Akçakoca), Zonguldak,
Bartın (İncekum), Cide ve Samsun bölgelerinde yaptığı çalışmasında kserofil
elemanların çoğunlukta olduğundan bahsetmiş öte yandan aralarına çeşitli yaprak döken
türlerin de karıştığını vurgulamıştır. Bitki sosyolojisi açısından birliğin Quercetalia ilicis
sınıfının karakteristiklerini oldukça fazla bünyesinde bulundurduğunu belirtmiş buna
karşın Querco-Carpinetalia orientalis ve Carpino-Acerion’a ait türlerin fazla bir rol
oynamadığını söylemiştir.
Özen ve Kılınç (Akman, 1995), yapmış oldukları çalışmada, çalışma alanlarında
maki vejetasyonu gösteren üç alt birlik tesbit etmişlerdir. Belirlenen bu birlikleri
Quercetea ilicis sınıfı içinde göstermişler ancak alyans düzeyinde bir ayrımda
bulunmamışlardır.
Özel (1996), yapmış olduğu çalışmasında maki formasyonu içinde Quercus
coccifera ve Erica manupuliflora topluluklarını incelemiştir. Bahsi geçen ilk topluluğun
bünyesinde Quercetalia(ea) ilicis ordosu ve sınıfı ile Oleo-Ceratonion alyansının az
sayıda karakteristiği içerdiğini ve yine az sayıda Quercetea pubescentis ve CistoMicromerietalia(ea) karakteristiklerine rastlandığını vurgulamıştır. Yazarın belirlediği
ikinci topluluk olan Erica manipuliflora topluluklarının Quercetalia(ea) ilicis ve CistoMicromerietalia(ea) karakteristiklerini bünyesinde barındırdığından bahsetmiştir. Ancak
yazar bu toplulukları, sintaksonomik olarak alyans düzeyinde tanımlamamış olup bunu
da büyük oranda kalker anakayalar üzerinde tanımlanan yukarıda adı geçen ünitelerin
pek çok karakteristiğinin çalışma alanında görülmemesine bağlamıştır.
Özel (1999), Kaz Dağlarında belirlediği birliğin Carpino betuli-Acerion hyrcani
alyansına dahil etmiş olup bu birliğin yakın çevresinde yapılan çalışmalardan farklı
olarak Öksin elementlerin azlığını ve floristik bileşimindeki farklılığı vurgulamıştır.
Şık ve Gemici (1994), Batı Anadolu vejetasyonun özellikle maki ve frigana
sonunda kayaca bağlı olarak belirgin farklılıklar gösterdiğini, bunun floristik bileşimden
çok baskın tür düzeyinde kendini gösterdiğini ve buna göre de kalsikol ve silisikol
topluluklardan sözedilebileceğini bildirmişlerdir. Yazarlar, kalsikol gruplar olarak
Quercus coccifera, Cistus parviflorus ve Coridothymus capitatus topluluklarının;
silisikol grupların ise net ayrılmamakla birlikte Erica manipuliflora, Lavandula stoechas,
53
Cistus salviifolius ve Cistus creticus topluluklarından oluştuğunu ifade etmişlerdir.
Çalışma alanımız silisikol topluluklar açısından yukarıdaki ifadeyi doğrular niteliktedir.
Yarcı (2001), “Demirköy (Istranca Dağları/Trakya Bölgesi) ve Civarının Çalı ve
Çayır Vejetasyonu” isimli çalışmasında, çalı vejetasyonunun hakim türlerinin Cistus
creticus L., ve Dorycnium pentaphyllum Scop. subsp. herbacceum (Vill.) Rouy
olduğunu, bu topluluğun bulunduğu yerlerin jeolojik yapısını granitin oluşturduğunu,
toprak tipinin ise kahverengi orman toprağı olduğunu belirtmiş ve bu vejetasyonun
yayıldığı bölgede rakımın 350 m. civarında, eğimin %5 civarında, bakının ise doğu
yönüne doğru olduğunu ifade etmişlerdir. Yazar, çalı ve vejetasyonun geliştiği
toprakların, Tozlu Balçık (siltli-tınlı) tekstürde, kireç içeriğinin %1,19, organik madde
miktarının 11,24, toprak reaksiyonunun 5,3, azot içeriklerinin ise %0,892 düzeyinde
olduğunu belirtmektedir. Orta tekstürlü topraklardan olan saha toprakları çalışma
alanımızdaki yoğun orta tekstürlü topraklar üzerinde yayılan maki vejetasyonu ile
uyumluluk taşımaktadır. Kapıdağ Yarımadasıyla benzer olarak Demirköy’deki çalı
vejetasyonununda kireçsiz, organik madde ve azotça zengin ve asidik topraklar üzerinde
yer aldığı anlaşılmaktadır.
Sönmez (2005), makinin Balıkesir ilindeki üst yükselti sınırının 500 m. olarak
kabul edilebileceğini belirtmektedir. Kapıdağ Yarımadası’ndaki maki örnekleme
alanlarının en yüksekte olanının 495 m. yükseltiye sahip olması yazarın bu tespitini
doğrular niteliktedir.
Şık ve Gemici (1994), Batı Anadolu’da Quercus coccifera’nın kalker kayalar
üzerinde baskın olduğunu ve bu türün kireçsiz kayalar üzerinde hemen hiç
bulunmadığını belirtmektedirler. Ancak Kapıdağ Yarımadasındaki Q. coccifera
toplulukları tamamen kireçsiz anakayalar üzerinde yayılış göstermektedir.
Sönmez (2005), Bandırma meteorolojik verilerine göre en soğuk ayın Ocak ayı
olduğunu ve ortalama Ocak ayı sıcaklık değerinin 5,3ºC olduğunu, bu değerlerle Ege
kıyılarındaki kadar olmamakla beraber kışların ılık geçtiğini ve Akdeniz ikliminin kış
değerlerini hatırlattığını ve bu durumda tüm maki türlerin olmasa bile birçoğunun
Balıkesir ilinin kuzey kesimlerinde de yayılabileceğinin anlaşıldığını bildirmektedir.
Kapıdağ Yarımadasındaki uzun yıllar meteorolojik verilerine göre çalışma alanımızda da
en soğuk ayın ocak ayı olduğu ve ortalama ocak ayı sıcaklığının 5,1ºC olduğu
görülmektedir. Bu değerlerin gösterdiği gibi çalışma alanımız da yukarıdaki bilgilerle
uyum içindedir.
Karadeniz ikliminin serin etkisi altındaki alanlardaki asit topraklarda ağaç Fundası
(Erica arborea) ve Çalı Fundası (Erica manipuliflora=E. verticillata), kocayemiş
(Arbutus unedo) yaygınlaşmaktadır. Kireçtaşından oluşmuş topraklarda Akdeniz çalı
türleri (sıcak toprak özellikleri desteği ile) hakim olmaktadır. Trakya’da doğal karaçam
ormanlarının altında da (özellikle karaçam ormanlarının tahrip edildiği alanlarda)
fundalığı oluşturan çalı türleri yaygındır. Çünkü karaçam ormanları Trakya’da ve
Marmara Bölgesinde asit topraklar-da yaygındır. Fundalıklarda asit topraklar üzerinde
54
daha kolay yaygınlaşmakta ve gelişmektedir (Kantarcı, 2008). Kapıdağ Yarımadası’nda
bu durum kestane ve meşe meşcerelerinin tahrip edildiği alanlarda açıkça
gözlenebilmektedir. Yarımadanın %75’inde yayılan ve asit karakterde topraklar veren
granotoidler üzerinde uygun iklim şartları ile birlikte fundalıklar geniş alanlara
yayılmışlardır.
Kantarcı (2008), Marmara bölgesinin Karadeniz etkisini alan alçak arazisinde de
meşe ormanlarının tahrip edilmesi sonucunda gelişen fundalıkların belirgin olarak yaygın
olduğunu, bu fundalıkların önemli bölümünün ağaçlandırıldığını belirmekte ve geri kalan
fundalıkların derin topraklı olanlarının ağaçlandırılmasını, sığ topraklı olanların ise “tür
çeşitliliğini koruma alanı” olarak korunmasını önermektedir. Kapıdağ Yarımadası’nda
yayılan fundalıkların büyük bir çoğunlukla sığ topraklar üzerinde ve yüksek eğimli
alanlarda olduğu görülmüştür. Bu durumda; Kantarcı’nın bu nevi alanların “tür
çeşitliliğini koruma alanı” olarak korunması önerisinin yerinde olduğu düşünülebilir.
Kantarcı (2008), Saatçioğlu’na atfen Türkiye’de maki ve fundalıkların yerinde
eskiden ormanların bulunduğunun ilk çağ yazarlarının bıraktığı kitaplardan anlaşıldığını
bildirmektedir. Yazar, Akdeniz iklimi etkisi altındaki ormanların tahrip edilmesi
sonucunda tipik “Sık Akdeniz Çalılığı”(Maki)’nin geliştiğini, Marmara kıyı kuşağında
bu orman altı çalılıklarda ağaç fundası (Erica arborea) ve Çalı Fundası (Erica
verticillata) ile Kocayemiş (Arbutus unedo) türlerinin yaygınlaştığını, bu sebeple bu
çalılıkların “Fundalık” olarak tanımlandığını belirtmiştir.
Tüm bunların ışığında çalışma alanımızdaki çalı topluluklarının başta kestane ve
gürgen olmak üzere geniş yapraklı ormanların tahribi sonucu ortaya çıkan paraklimaks
konumundaki topluluklardan oluştuğu savını güçlendirmektedir.
Çalışmamız maki ve garig kavramalarının değerlendirilebileceği bir alanda
gerçekleştirilmemiştir. Bununla birlikte çalışma alanımızda yer alan çalı topluluklarının
baskın türleri dikkate alındığında bu toplulukların maki olarak değerlendirilmesinin
uygun olacağı kanısına varılmıştır.
Birlik gerek floristik gerekse tür çeşitliliği açısından oldukça zengindir. Ülkemizde
maki vejetasyonu çok büyük oranda Quercetalia(ea) ilicis ordo ve sınıfı ile bu ordoya
bağlı alyanslar bünyesinde toplanmıştır. Çalışma alanımızda da bu tarz bir yapı
beklenebilir. Nitekim Akman (1995) söz konusu ordoya bağlı Quercion ilicis alyansının
dar bir bant halinde Marmara Denizinin güneyinde bulunduğunu ve İastanbul Boğazı’na
değin sokulduğunu ifade etmektedir. Bu durum çalışma alanımızın kuzeydoğu kesimi
için geçerli görülmekle birlikte, Kapıdağ Yarımadası farklı özellik göstermektedir.
Çalışma alanımızda maki vejetasyonu için belirlediğimiz birliğin bünyesinda önemli
derecede Quercetalia(ea) ilicis karakteristikleri de buluınmaktadır. Ancak gerek birliğin
gerekse sintaksonomik birimlere ait karakteristiklerin nitelik ve nicelikleri dikkate
alındığında; Quercetea pubescentis sınıfına ait karakteristiklerin yüksek bulunuş
değerleri birliğin üst Akdeniz katındaki yaprak döken orman formasyonlarına açıkça
yakın olduğunu göstermektedir. Birliğin yayıldığı alanlarda insan etkisi göze çarpacak
55
düzeydedir. Zira birlik daha önce de açıklandığı gibi, Castanea sativa, Fagus orientalis
ve Quercus sp. alanlarının tahrip edildiği yerlerde bulunmaktadır. Birlik floristik açıdan
Quercetea pubescentis sınıfı içinde yer alan Querco-Carpinetalia orientalis ordosu’na
bağlı Quercion frainetto alyansına dahildir.
Frigana vejetasyonu
Bu terim Yunanca “phyganon” (çalı, çırpı) kelimesinden gelmektedir. Bu
sözcüğün karşılığı olarak benzer topluluklar için Fransızlar “garrigue” terimini
kullanıyorlarsa da yukarıda çalı formasyonunda anlatıldığı gibi onların garigden anlayışı
kireçli kayalıklar üzerinde gelişen, alanı tamamen kaplamayan, yer yer kayaların
görüldüğü Quercus coccifera topluluklarıdır. Öte yandan İtalyanlar ise bu formasyonlar
için “mattoral”, İspanyollar Thymus (tomillo)’ların geliştiği yer anlamında “tommillares”
ile Cistus (jara) ların yetiştiği yer anlamında “bahta” kelimelerini kullanmaktadırlar.
Gerçekte ise frigana sözcüğü Yunanca kökeni de düşünülürse “Frigya Manzarası”
anlamına gelmektedir. Burada sözü edilen frigana, kuraklığa oldukça dayanıklı, ilk
baharda güzel çiçekler açan, çoğunlukla da hoş kokulu bir formasyonu ifade etmektedir.
Frigana boyları genellikle 50 cm.’yi geçmeyen çalılar, aralarında çıplak kayalık,
kum veya taşlık yerler bırakarak dağılmışlardır. Genel olarak kireçli kayalarda
yetişmekle beraber kuru ve kayalık kalkere, atmosferin kuruluğuna ve yazın yüksek
sıcaklığına adapte olmuşlardır. Bu yüzden çoğu tür, kısa, bodur ve su kaybını en aza
indirmek için derimsi ya da dikenli yapraklara sahiptir. Orman ve makiden farklı olarak
toprağın yer yer değişmesi, friganaların floristik özelliklerinin değişmesine neden
olmaktadır.
Frigana vejetasyonu, Marmara Bölgesi, Gelibolu Yarımadasında denize yakın
yamaçlarda (Cistus creticus, Sarcopoterium spinosum ve Anthyllis hermannie), ve sahil
kumları üzerinde (Centaurea spinosum); Ayvalık ve Sarımsaklı mevkiinde
(Sarcopoterium spinosum, Quercus coccifera, Cistus creticus, Calycotome villosa,
Jasminum fruticans, Osyris alba, Spartium junceum) bulunmaktadır.
Frigana elemanları hızlı yayılma yeteneklerinde olup, terk edilen tarlalarda ve
tahrip edilen kızılçam orman ve maki alanlarında öncü birlik olurlar.
Asphodelo aestivi-Sarcopoterietum spinosi ass. nova Birliği
Uslu (1985), yapmış olduğu çalışmada Sarcopoterium spinosum birliğini Cistion
orientale alyansı, Cisto –Micrometerietalia ordosu ve Cisto- Micromerietea sınıfına dahil
edilmiştir.
Şık (1992) yaptığı çalışmasında tanımladığı Sarcopoterium spinosum birliğinde
Quercetalia(ea) ilicis’in önemli oranda temsil edildiğini belirtmekle birlikte
sintaksonomik bir sınıflandırma yapmamıştır.
Özel (1996), yapmış olduğu çalışmasında frigana formasyonu olarak
değerlendirilmesinin uygun olduğunu düşündüğü iki topluluk belirlemiştir. Bu
56
topluluklardan Cistus creticus’u Oleo-Ceratonion alyansına ve dolayısıyla
Quercetalia(ea) ilicis ordo ve sınıfına dahil etmiştir. Alandaki diğer bir topluluk olan
Lavandula stoeachas’ı ise en fazla Quercetalia(ea) ilicis ile Cisto-Micromerietalia(ea)
ordo ve sınıfı karakteristiklerini bulundurduğunu ifade etmiştir. Yazar ikinci topluluk
için alyans düzeyinde bir ayrım yapmamıştır.
Tsiourilis vd. (2007) yapmış oldukları çalışmada Yunanistan’da yapmış oldukları
çalışmada belirledikleri Sarcopoterium spinosum’um baskın olduğu toplulukları
Sarcopoterietum spinosi Zohary 1947 birliği içinde değerlendirmişlerdir.
Akyol (2009)’un yapmış olduğu çalışmada tanımlanan Asphodelo-Sarcopotrium
spinosi birliği sintaksonomik bir sınıflandırmaya tabi tutulmamışsa da bu birlik, bizim
çalışma alanımızda belirlemiş olduğumuz birlikle benzerlik göstermektedir.
Şık ve Gemici (1994), Sarcopoterium Spinozum’un en iyi gelişimini andezit
kayalar üzerinde ve kalkersiz kahverengi topraklar üzerinde yaptığını bildirmektedir.
Çalışma alanında da çoğunlukla kireçsiz kahverengi topraklar üzerinde yoğunluk
kazanmıştır.
Kantarcı (2008), Sık Akdeniz Çalılığı (Maki) alanlarında odun kömürü yapmak
için yapılan kesimler ile birlikte aşırı ölçüde keçi otlatmasının yaprağı yenilebilen çalı
türlerinin azalmasına dikenli veya zehirli çalı türlerinin alanda yaygınlaşmasına sebep
olduğunu, böylece “Seyrek Akdeniz Çalılığı” (Frigana)’nın geliştiğini belirtmektedir.
Özalp (2000)’nin belirttiğine göre bugün Akdeniz havzasında makinin ekstansif
kullanımı sonucu ortaya çıkan bodur çalılar azımsanmayacak bir alanda yayılış
göstermektedir. Oluşumu ile ilgili farklı görüşler olmasına rağmen, yazar Shultz’a atfen
bu formasyonların, ya sert yapraklı ormanlarda gerileyen süksesyonun bir evresi olarak
ortaya çıktığı ya da bunun tersi biçimde, terk edilmiş tarım alanlarında ilerleyen
süksesyonun bir basamağı olabileceği ifade etmiştir. Özalp garig’i tanımlarken bu
vejetasyon tipinin genellikle kurak ve sıcak kayalık ya da sığ topraklı yetişme
ortamlarında bulunduğunu, genellikle boşluklu, diz boyu yahut en çok 1-1,5 m boyunda
sürekli yeşil çalı ve yarı çalıların egemen olduğu bir çalı vejetasyonu olduğunu
söylemiştir. Yine Mediteran bodur çalı formasyonları için kullanılan bir diğer terim olan
Frigana’nın ise, Batı Akdenizde yer alan garig vejetasyonuna karşılık, Doğu Akdenizde
bulunan, biraz farklı bir kuruluşa sahip, başta Sarcopoterium spinosum olmak üzere,
benzer küremsi-yastık çalıların egemen olduğu garig benzeri bodur çalı toplumları için
kullanıldığını belirtmiştir.
Özalp (2000), bahsi geçen formasyonların Türkiye’deki durumunu açıklarken,
maki alanları üzerindeki antropozoojen etkilerin devam ettiği sürece toprağın korunmasız
kaldığını ve geriye kalan sığ, iskeletçe zengin kayaların ortaya çıktığı yetişme
ortamlarında tek yıllık otsular ve geofitlerle birlikte karışım oluşturan bodur çalıların
hakimiyetindeki bu alanların Batı Akdenizde “garig” olarak adlandırılmasına karşın,
Anadolu’nun da içinde bulunduğu Doğu Akdenizde “frigana” olarak adlandırıldığını
ifade etmiştir. Kapıdağ Yarımadası’ndaki frigana alanlarının da gerek floristik içeriği
57
açısından benzerliği gerekse mutlak toprak derinliği açısından büyük bir çoğunluğunun
(% 70,00) sığ ve pek sığ toprak derinliğine sahip alanlar olduğu tespit edilmiştir.
Çalışma alanımızda yer alan birliğin karakteristik ve ayırt edici türleri olarak
Sarcopoterium spinosum, Asphodelus aestivus, Antyllis tetraphylla, Serapias
vomeraceae subsp. laxiflora ve Orchis italica görülmektedir. Alanda yayılış gösteren bu
birlik Cisto-Micromerietalia(ea) ordo ve sınıfı içine dahil edilmiştir.
Bu bölümde yaptığımız ayrıntılı değerlendirmeler çalışma alanımızın
vejetasyonunun Kuzeybatı Anadolu vejetasyonuna ilişkin yapılan çalışmalarla uyum
gösterdiği, özellikle de Kuzeybatı Anadolu’daki Akdeniz ve üst Akdeniz katındaki geniş
yapraklı ormanları içeren Quercion frainetto alyansı ile bu alyansın ait olduğu üst
ünitelerin oldukça iyi temsil edildiği görülmüştür. Bununla birlikte daha batı ve güneyde
yer alan benzer orman gruplarına oranla Öksin Provensinin etkisini bariz olarak kendisini
gösterdiği de görülmüştür.
5.2. Flora
Çalışma alanımızın yer aldığı Marmara bölgesinde ovalık ve alçak dağlık kesimler
türce diğer bölgelere oranla daha fakirdir. Bu bölgede Uludağ’ın zengin bir floraya sahip
olması yüksekliğin yanı sıra doğuya doğru Anadolu platosuyla birleşmesine bağlıdır.
Bununla birlikte çalışma alanımızda azımsanmayacak sayıda taksonun varlığı
belirlenmiştir. Batı ve Kuzey Anadolu’da yapılan flora çalışmalarında tür sayısı 750–
1000 arasında değişmektedir. Bu anlamda çalışma alanımızın florası ilgili literatürle
uygunluk göstermektedir (Gemici, 1999, Şık. ve Gemici, 1994).
Türkiye genelinde yapılan çalışmalarda elde edilen sonuçlarda en fazla tür içeren
familya, en fazla cins içeren familya ve en fazla tür içeren cins sıralaması açısından
sıralamada ufak farklılıklar olsa da benzerlikler göstermektedir. Flora elementleri dikkate
alındığında Avrupa-Sibirya ve Akdeniz flora elementlerinin birbirine çok yakın olduğu
görülmektedir. Bu durum çalışma alanımızın iki farklı bitki coğrafyası bölgesinin
kesişim zonunda bulunmasına bağlıdır. Ancak floradaki bu yakınlık, mevcut vejetasyon
tipleri dikkate alınınca vejetasyona yansımadığı ve çalışma alanımızın vejetasyonunun
açıkça Avrupa-Sibirya kökenli olduğu görülmektedir.
Kapıdağ Yarımadası’nda 92 familya belirlenmiştir. Bu familyaların altı tanesi
Pteridophyta, 86 tanesi ise Spermatophyta içinde yer almaktadır. Yine bu familyaların
dört tanesi Gymnospermae, 82 tanesi ise Angiospermae bölümü içinde bulunmaktadır.
Angiospermae içinde bulunan familyaların 71 tanesi Magnoliopsida (Dicotyledoneae) ve
11 tanesi de Liliopsida (Monocotyledoneae) alt sınıfı içinde yer almaktadır (Ek.25).
Çalışma alanımızda endemik tür sayısı 10 adet olup flora içinde yüzdesi 1,5’tir.
Çalışma alanımızın endemikçe fakir oluşu en başta fiziki koşullardaki homojenliğe
bağlanabilir. Mevcut endemiklerin hemen tamamı IUCN tarafından 2001 yılında 3.1
versiyonu yayımlanan Red List Categories’e göre düşük risk (LR) kategorisindedir.
58
Bunlardan sadece Thymus pulvinatus Celak az sayıda lokaliteden kayıtlı olması
nedeniyle hassas türler (VU) kategorisinde değerlendirilmiştir.
Yarımadada tespit etmiş olduğumuz florada 359 adet cins bulunmaktadır. Çalışma
alanımızda yer alan floranın en fazla cins içeren familyalara ait cins sayısı ve yüzdeleri
Çizelge 3. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla cins içeren familyalar
Table 3. The families of containing the most genus in the Kapıdağ Peninsula
Familya
Compositae
Leguminosae
Gramineae
Labiatae
Brassicaceae
Umbelliferae
Rosaceae
Caryophyllaceae
Scrophulariaceae
Cins sayısı
48
33
29
20
19
19
16
11
11
Yüzde (%)
13,37
9,19
8,07
5,57
5,30
5,30
4,45
3,07
3,07
Yarımadada tespit etmiş olduğumuz flora 668 adet takson içermektedir. Bu
floranın en fazla takson içeren familyalara ait takson sayısı aşağıda verilmiştir (Çizelge
4).
Çizelge 4. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla takson içeren familyalar
Table 4. The families of containing the most taxon in the Kapıdağ Peninsula
Familya
Leguminosae
Compositae
Gramineae
Labiatae
Rosaceae
Scrophulariaceae
Umbelliferae
Takson sayısı
87
80
54
33
30
26
24
Familya
Caryophyllaceae
Brassicaceae
Liliaceae
Boraginaceae
Rubiaceae
Polygonaceae
Fagaceae
59
Takson sayısı
23
21
16
15
13
12
10
Çalışma alanımızda belirlenen 359 adet cins içinde en fazla takson içerenler
Çizelge 5. Kapıdağ Yarımadası’nda en fazla takson içeren cinsler
Table 5. The genera of containing the most taxon in the Kapıdağ Peninsula
Cins
Takson
sayısı
Cins
Takson
sayısı
Trifolium (Leguminosae)
18
Euphorbia (Euphorbiaceae)
7
Bromus (Gramineae)
11
Geranium (Geraniaceae)
7
Quercus (Fagaceae)
8
Anthemis (Compositae)
5
Veronica (Scrophulariaceae)
9
Cerastium (Caryophyllaceae)
5
Galium (Rubiaceae)
8
Centaurea (Compositae)
5
Rumex (Polygonaceae)
8
Carex (Cyperaceae)
5
Campanula (Campanulaceae)
7
Silene (Caryophyllaceae)
5
Araştırma alanımızda bulunan floranın, floristik bölgelere ait takson sayısı ve
yüzdeleri aşağıdaki çizelgede verilmiştir (Çizelge 6).
Çizelge 6. Kapıdağ Yarımadası’nda tespit edilen taksonların flora bölgelerine göre
dağılımı
Table 6. The distribution of taxa according to the of flora region in Kapıdağ Peninsula
Floristik Bölge
Avrupa-Sibirya
Akdeniz
Avrupa-Sibirya
Öksin
Hycano-Öksin
Hyrcano-Öksin (dağ)
Akdeniz
Akdeniz (dağ)
Doğu Akdeniz
Doğu Akdeniz (dağ)
Bütün-Akdeniz
İran-Turan
Birden fazla bölge
Geniş yayılışlı
114
17
2
1
83
1
34
1
1
Takson sayısı
Yüzde (%)
134
20,05
120
18,01
11
2
401
1,64
0,28
60,02
Kapıdağ Yarımadası ve yakın çevresinde bulunan Karadağ (Övünç, 1996) ve
Kazdağı (Gemici ve ark., 1993)’nda yapılan floristik çalışmalar karşılaştırılmaya
60
çalışılmıştır. Bu çalışmaların yapılan karşılaştırmaları sonucunda familya, cins ve takson
sayısı açısından çalışma alanımız ile Kazdağı arasında çok az bir fark olduğu
gözlenmektedir. En fazla cins içeren familya Kapıdağ Yarımadası ve Karadağ’da
Compositae familyası iken Kazdağında Leguminosae familyasıdır. Öte yandan en çok
takson içeren familya açısından bakıldığında Kapıdağ Yarımadası’nda Leguminosae
familyası iken Karadağ ve Kazdağı’nda Compositae famiyası olduğu görülmektedir. En
fazla takson içeren cinsler mevzu bahis olduğunda ise her üç alanın farklılık gösterdiği
görülmektedir. Şöyleki; Kapıdağ Yarımadası’nda Trifolium (Leguminosae) cinsi,
Karadağ’da Quercus (Fagaceae) cinsi ve Kazdağı’nda Hypericum (Guttiferae) ve
Ranunculus (Ranunculaceae) cinsleri en çok takson içeren cislerdir. Bu üç alanda en çok
endemik türün görüldüğü alan 42 taksonla Kazdağı iken onu 10 türle Kapıdağ
Yarımadası ve nihayetinde 3 taksonla da Karadağ takip etmektedir. Floristik bölgelere
göre takson sayısı Avrupa-Sibirya Bölgesi elemanları Kapıdağ Yarımdası ve
Kazdağı’nda hemen hemen aynı iken, Akdeniz elementi söz konusu olduğunda 176
taksonla Kazdağı en fazla element içeren alandır. Bu son flora bölgesi Kapıdağ
Yarımadası’nda 120 ve Karadağ’da 64 taksonla temsil edilmektedir. İran-Turan
elementleri Kapıdağ Yarımadası ve Kazdağı’nda 11 takson ve Karadağ’da üç taksonla
yer almaktadır.
Kapıdağ Yarımadası ile yakın çevresinde bulunan Karadağ ve Kazdağı arasında
yapılan sayısal floristik karşılaştırma ayrıntılarıyla aşağıda verilmiştir (Çizelge 7).
Çizelge 7. Kapıdağ Yarımadası’nın floristik açıdan Karadağ ve Kazdağı ile
karşılaştırılması
Table 7 The Comparation of Kapıdağ Peninsula with Karadağ and Kazdağ
Familya sayısı
Cins sayısı
Takson sayısı
En fazla cins içeren
familya
En fazla takson
içeren familya
En fazla takson
içeren cins
Endemik tür sayısı
Avrupa-Sibirya
Akdeniz
İran-Turan
Birden fazla bölge
Kapıdağ
Yarımadası
Karadağ
Kazdağı
92
359
668
Compositae
59
216
320
Compositae
93
381
707
Leguminosae
Leguminosae
Compositae
Compositae
Trifolium
(Leguminosae)
Quercus
(Fagaceae)
10
134
120
11
2
3
53
64
3
-
Hypericum
(Guttiferae)Ranunculus
(Ranunculaceae)
42
130
176
11
-
61
Kapıdağ Yarımadası’nda biri hassas, dokuzu düşük risk içeren on adet endemik
takson tespit edilmiştir. Bu taksonlar risk kategorileri ve ait oldukları familya aşağıdaki
gibidir (Çizelge 7).
Çizelge 8. Kapıdağ Yarımadası endemik takson ve bu taksonlara ait risk kategorileri
Table 8. Endemic taxon and risk category in Kapıdağ Peninsula
Takson
Familya
Risk kategorisi
Anchusa leptophylla Roemer & Schultes Boraginaceae
subsp. incana (Ledeb.) Chamb.
Düşük
Aristolochia hirta L.
Aristolochiaceae
Düşük
Campanula lyrata Lam. subsp. lyrata
Campanulaceae
Düşük
Centaurea polyclada DC
Compositae
Düşük
Lathyrus undulatus Boiss.
Leguminosae
Düşük
Stachys cretica L. var. lesbiaca Rech.
Labiatae
Düşük
Thymus pulvinatus Celak
Labiatae
Hassas
Thymus zygoides Griseb. var. lycaonicus Labiatae
(Celak) Romiger
Düşük
Tragopagon aureus Boiss.
Düşük
Compositae
Verbascum aschersonii Boiss. & Sint. ex Scrophulariaceae
Murb.
Düşük
Kapıdağ Yarımadası’nda yapılan bu çalışmada, Türkiye Florası için yeni bir kayıt
tespit edilmiştir. Söz konusu bu kayıt; Geraniaceae familyasına ait Geranium
macrorrhizum’dur (Ek 27). Bu türün doğal yayılış alanı Balkan Yarımadası, Güney ve
Doğu Karpatlar, Güney Alpler ve Apenin Dağları (İtalya)’dır. Tür, Arnavutluk,
Avusturya, Fransa, Yunanistan, İtalya Yugoslavya, Romanya, Belçika, İngiltere,
Almanya, Kırım, ve orta-üst Karadeniz ülkelerinde kültürden sonradan doğallaşmıştır.
62
6. ÖNERİLER
Kapıdağ Yarımadası Karadeniz, Akdeniz ve İç Batı Anadolu karasal iklim
şartlarının kesiştiği “Marmara Geçiş Bölgesi” içinde yer almaktadır. Yarımada Akdeniz
ve Karadeniz Bitki Coğrafyasına ait iklim ve flora yapısına sahiptir. Konumu, iklimi, yer
şekli, bitki toplulukları, faunası ve zengin kültürel birikimin kesişme noktası olan
Kapıdağ Yarımadası doğal bir sığınak konumundadır. Bu durum göz önüne alınarak:
Anayasa’nın 63. maddesi doğrudan bitki genetik çeşitliliğinin korunmasına
yönelik olmasa da; devletin, tarih, kültür ve doğal varlıklar ve değerlerinin korunması ve
bu amaçla destekleyici önlemler almasını öngörmektedir. Anayasa’da yer alan
hükümlere ek olarak, Kültür ve Tabiat Varlıklarının Koruma Kanunu, Boğaziçi
Kanunun, Özel Çevre Koruma Bölgeleri Kararnamesi ve Orman Kanunun gibi
değişik tarihlerde yürürlüğe giren yasalar sistematik biçimde olmasa da biyolojik
çeşitliliği, dolayısıyla bitki genetik çeşitliliğinin korunmasına yönelik çalışmalara olanak
sağlamaktadır. Ayrıca Anayasa’nın “Çevre Korunması”na” yönelik 56. maddesi,
“Tabii Servetlerin ve Kaynakların Aranması ve İşletilmesi”ne ilişkin 168. maddesi
ve “Ormanların Korunması ve Geliştirilmesi”ne ilşkin 169. maddesi de dolaylı
olarak Bitki genetik Çeşitliliğinin Korunması ile ilgilidir. Bu bağlamda, Kapıdağ
Yarımadası genetik çeşitliliğin yerinde korunmasında “hedef tür” olabilecek
türlerden; tarla bitkileri 1. önceliğe sahip: Pisum sativum, Lathyrus ssp.; 2. önceliğe
sahip: Medicago spp. (annual/perennial), Medicago falcata, Onobrychis spp., Lupinus
spp.; meyve türleri 1. önceliğe sahip: Prunus spp., Castanea sativa, Pyrus spp., Pistacia
spp, Cornus mas, 2. önceliğe sahip: Fragaria vesca, Olea spp., Malus spp., 3. önceliğe
sahip: Coryllus spp, Rubus spp., Laurocerasus officinalis, Arbutus andrachne, sebze
türleri 1. önceliğe sahip: Lactuca spp., Allium spp., Daucus spp., tıbbi ve aromatik
türler 1. önceliğe sahip: Orchidaceae türleri, Origanum spp., Salvia spp., Sideritis spp.,
Thymus spp., 2. önceliğe sahip: Digitalis spp., endüstri bitkileri 1. önceliğe sahip:
Pimpinella spp., Papaver spp., Linum spp., süs bitkileri 1. önceliğe sahip: Galanthus
spp., 2. önceliğe sahip: Fritillaria spp., Muscari spp., Tulipa spp., Dianthus spp., 3
önceliğe sahip: Allium spp., Ornithogalum spp., kültür bitkileri (yerel çeşitler) 1.
önceliğe sahip: Pyrus communis, Prunus spp., 2 önceliğe sahip: Vitis vinifera, Olea
europea, orman ağaçları 1. önceliğe sahip: Alnus glutinosa, Castanea sativa,
Ceratonia siliqua, Fagus orientalis, Fraxinus ornus subsp. ornus, Laurus nobilis, Olea
europea, Pinus brutia, Pinus nigra, Populus tremula, Pyrus eleagnifolia, Tilia rubra,
Tilia tomentosa’yı floristik yapısı içinde barındırmaktadır (Kaya ve ark., 1997; Ural ve
ark., 2005).
Ayrıca, Hızal (2008)’ın yapmış olduğu “Kapıdağ Yarımadası Memeli (Mammalia)
Faunası” isimli çalışmasının sonucunda Kapıdağ Yarımadası’nda 6 takım ve bu
takımlara ait 32 türün tespit edildiği belirtilmiş ve ayrıca Türkiye’de 140 türün, Kıbrıs’ta
ise 26 türün yaşadığı ifade edilerek, Kapıdağ Yarımadası’nın yüzölçümüne göre, yaşayan
memeli türleri açısından zengin bir faunaya sahip olduğu vurgulanmıştır. Yazar bizim de
çalışma alanımız olan yarımadanın bu açıdan da koruma faaliyetlerinin arttırılması,
63
mevcut amenajman planlarının yeniden gözden geçirilmesi ve yaban hayvanlarının
yaşam ortamı isteklerine göre düzenlenmesi gerektiği yönünde gerekçe sunmuştur.
Yukarıda bahsi geçen flora ve fauna zenginliğinin bekası için, Kapıdağ
Yarımadası’nın gereken en uygun koruma statüsü içine ivedilikle alınması
gerekmektedir.
Halihazırda Kapıdağ Yarımadası’nda 1996 yılında 57 nolu gen koruma alanı (41
ha) ve 64 nolu gen koruma alanı (40,5 ha) olmak üzere iki adet kayın gen koruma alanı
ayrılmıştır. Bu alanlara ek olarak, içerdikleri ekolojik ve floristik yapıları ve Sönmez
(2006)’in de ifade ettiği üzere, Türkiye’nin büyük birlikler halindeki başlıca ıhlamur
ormanını (Tilia tomentosa) bünyesinde barındırması nedeniyle ıhlamur
meşcerelerinden; altı meşe türünü (Q. coccifera, Q. cerris, Q. frainetto, Q. infectoria,
Q. petraea ve Q. robur) bünyesinde barındırması nedeniyle meşe meşcerelerinden ve
yine son derece zengin bir odunsu ve otsu floraya sahip kestane meşcerelerinden de
gen koruma alanlarının alınması gerek doğal yapının gerekse söz konusu türlerin
orjinlerinin bekası için önem arz etmektedir.
Ülkemizde maki vejetasyonu oldukça geniş sayılabilecek bir alanda yayılış
göstermektedir. Özalp (2000)’nin “Sert Yapraklı Orman ve Maki” isimli makalesinde de
ifade ettiği üzere; günümüz orman rejimi içindeki makilerle ilgili uygulamalarda,
bilimsel bir yaklaşımdan söz edilemez. Söz konusu alanlar üzerinde gerçekleştirilen
gerek traşlama kesimler yapılarak baltalık olarak kullanılması gerekse mevcut
vejetasyonun tamamen ortadan kaldırılarak ağaçlandırılması varolan ekosistem için son
derece katı bir uygulamadır. Maki vejetasyonunun flora ve fauna açısından tür ve süreç
çeşitliliği açısından zengin olduğu, başka arazi kullanım şekillerine dönüştürülmesinden
kaçınılması gerektiği Özalp (2000) , Özel ve ark. (2006) ve Kantarcı (2008) tarafından da
vurgulanmaktadır. Ayrıca unutulmamalıdır ki yarımadada mevcut bulunan bu vejetasyon
tipi kestane, kayın ve meşe alanlarının tahrip edilmesi sonucu meydana gelmiştir ve söz
konusu tahribat ortadan kalktığında tekrar bir ormanlaşma sürecinin başlaması yüksek
bir ihtimaldir. Bu nedenle çalışma alanımız olan Kapıdağ Yarımadası maki
vejetasyonu içinde sığ topraklarda ve yüksek eğimli arazilerde yer alan zengin
floristik içerikli fundalıkların tür çeşitliliğini koruma alanı olarak
değerlendirilmelidir.
Bütün bunların dışında Kapıdağ Yarımadası’nın, sahip olduğu özel iklimsel ve
floristik yapısı nedeniyle klasik orman işletmeciliği anlayışından ziyade, fonksiyonel
bakış açısıyla değerlendirilmesi, doğal, tarihi, kültürel ve sosyal değerlerinin ön
plana çıkarılarak kontrollü ekoturizm faaliyetlerine yönelinmesi (Arslan, 2005;
Serengil, 2001) yarımadayı ekoturizm açısından cazip hale getirirken aynı zamanda da
doğa ile ilgili koruma faaliyetlerine de yeni bir boyut kazandırması açısından göz ardı
edilemeyecek bir gerekliliktir.
64
ÖZET
Bu çalışma Güney Marmara Bölgesi, Balıkesir İlinin Erdek İlçesi siyasi sınırları
içinde yer alan Kapıdağ Yarımadası’nın fitososyolojik ve fitoekolojik yönden
incelenmesini içermektedir. Yarımada 27o 53' 24.73'' batı boylamı ve 40o 27' 41.33''
kuzey enlemi arasında yer almaktadır. Yüzölçümü yaklaşık 300 kilometrekare olan bir
“tombolo” oluşumudur. Yarımadanın kara ile birleştiği kıstağın doğu yanında Bandırma
Körfezi, batı yanında ise Erdek Körfezi yer almaktadır.
Kapıdağ Yarımadası’nın jeolojik yapısı üç ayrı litolojik birimden oluşmaktadır:
•
Permiyen öncesi yaşlı, ayırtlanmamış metamorfik karmaşık,
•
Paleosende granitoid magması ve
•
Güncel alüvyon çökeller.
Granodiyoritik ve granitik türde bir sokulum olan ve Kapıdağ graniti olarak
adlandırılan kütle Kapıdağ Yarımadası’nın %75’ini kaplamaktadır.
Kapıdağ Yarımadası yağışlı Akdeniz biyoiklim katının serin değişkeninde yer
almakta olup, oseyanik iklimin etkisine de açıktır.
Yapılan çalışmalar sonucunda bölgede sekiz bitki birliği ve bu birliklere ait yedi
alt birlik tespit edilmiştir.
•
•
•
•
•
•
•
•
Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova
Violo sieheanae – Fagetum orientalis ass. nova
Carpino betuli – Castanetum sativae ass. nova
Sambutesum nigrae subass. nova
Tiletosum tomentosae subass. nova
Acero – Quercetum petraeae ass. nova
Cerastio bannaticii – Quercetum frainetto ass. nova
Crataego monogynae – Quercetum infectoriae ass. nova
Vibirno – Arbutetum unedo ass. Nova
Sytretosum officinale subass. nova
Asphodelo aestivii – Sarcopoterietum spinosi ass. nova
65
Bu birliklerden Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova birliği
Quercetalia(ea) Ilicis ordo ve sınıfına bağlı Quercion Ilicis alyansına dahil
edilmiştir. Asphodelo aestivi – Sarcopoterietum spinosi ass. nova birliği CistoMicromerietalia(ea) sınıfı ve ordosu içine dahil edilmiştir. Diğer bütün
birlikler ve bu birliklere ait alt birlikler ise Quercetea pubescentis sınıfı içinde
yer alan Querco-Carpinetalia orientalis ordosuna bağlı Quercion frainetto
alyansı içinde değerlendirilmiştir.
66
SUMMARY
This study were within the boundaries of Province of Balıkesir and County of
Erdek. The workspace is located South Marmara Region. It is reviewing the
phytosociologic and phytoecologic of the Kapıdağ Peninsula. The area is remains
between 27o 53' 24.73'' west longitude and 40o 27'41.33'' north latitude The peninsula is
approximately 300 square kilometers. which is an the"tombolo" formation. There are two
bays of the peninsula: Bandırma Bay in the East and Erdek Bay in the west.
Geological structure of the Kapıdağ Peninsula consists of three lithologic units:
• Permian pre-elderly, not separated metamorphic complex,
• Granitoid magma in Paleocene and
• Actual alluvial sediments
The Kapıdağ Peninsula is located in the rainy Mediterranean biological climate
layer and the area is affected by oceanic climate.
Results of studies have been identified eight associations and seven
subassociations are belonging to two of associations in the region. These are:
• Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova
• Violo sieheanae – Fagetum orientalis ass. nova
• Carpino betuli – Castanetum sativae ass. nova
Sambutesum nigrae subass. nova
Tiletosum tomentosae subass. nova
• Acero – Quercetum petraeae ass. nova
• Cerastio bannaticii – Quercetum frainetto ass. nova
• Crataego monogynae – Quercetum infectoriae ass. nova
• Vibirno – Arbutetum unedo ass. nova
Sytretosum officinale subass. nova
Asphodelo aestivii – Sarcopoterietum spinosi ass. nova
Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova association belongs to Quercetalia(ea)
ilicis class-ordo and Quersion ilicis alliance. Asphodelo aestivii – Sarcopoterietum
spinosi ass. nova association belongs to Cisto-Micromerietalia(ea) class and ordo. All
other associations belong to Quercetea pubescentis class, Querco-Carpinetalia orientalis
ordo and Quercion frainetto alliance.
67
KAYNAKLAR DİZİNİ
AKMAN, Y., BARBÉRO, M. et QUÉEZEL, P., 1979. Contribution A l’étude de la
Végétation Foretiére d’Anatolie Méditerranéenne. Phytocoenologia. 5(2) 189-276,
Stutgart-Lehre. Meseille.
AKMAN, Y., BARBÉRO, M. et QUÉEZEL, P., 1979. Contribution A l’étude de la
Végétation Foretiére d’Anatolie Méditerranéenne. Phytocoenologia. 5(3) 277-346,
Stutgart-Lehre. Meseille.
AKMAN, Y., 1990. İklim ve Biyoiklim (Biyoiklim Metodları ve Türkiye İklimleri).
Palme Kitabevi. Ankara.
AKMAN, Y., 1999. İklim ve Biyoiklim (Biyoiklim Metodları ve Türkiye İklimleri).
Ankara. 350s.
AKMAN, Y., 1995. Türkiye Orman Vejetasyonu. Ankara Üniversitesi Fen Fakültesi.
Ankara.
AKMAN., Y. ve KETENOĞLU, O., 1992. Vejetasyon Ekolojisi ve Araştırma
Metodları. Ankara Üniversitesi. Fen Fakültesi. Biyoloji Bölümü. Botanik
Anabilim Dalı. Ankara, 271s.
AKMAN, Y., KÜÇÜKÖDÜK, M., DÜZENLİ, S.,
Fizyolojisi, ISBN 975-97436-0-4, Ankara).
TUĞ, G. N., 2001. Bitki
AKSOY, R.,1998. Strain analysis of the Kapıdağı Peninsula shear zone in the Ocaklar
Granitoid. NW Turkey: Tübitak, Turkish Journal of Earth Sciences. v.7. 79-85p.
AKYOL, Y., 2009. Kıyı Ege’nin (Edremit Körfezi-Gökova Körfezi Arası) Vejetasyon
Ekolojisi ve Biyolojik Çeşitliliğinin Yönetimi. Doktora Tezi. Ege Üniversitesi.
Biyoloji Ana Bilim Dalı. İzmir.
ALEMDAĞ, Ş. 1963: Tokat mıntıkasındaki Doğukayınında Bazı Artım ve Büyüme
Münasebetleri ve Bu Ormanlara Uygulanacak İdare Müddeti. Ormancılık
Araştırma Enstitüsü Yayınları. Teknik Bülten Serisi No.12. Ankara.
ANONİM, 1980. Marmara Havzası Toprakları. Topraksu Genel Müdürlüğü Yayınları.
Raporlar Serisi: 91. Ankara.
ANONİM, 1985. Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları El Kitabı Dizisi:1 Kayın.
Muhtelif Yayınlar Serisi: 42, Ankara.
ANONİM, 1987. MTA Enstitüsü Yayınları. 1: 500 000 Ölçekli Türkiye Jeoloji Haritasıİstanbul. Ankara
ANONİM, 1993. Soil Survey Division Staff. Soil Survey Manual. Soil Conservation
Service. U.S. Department of Agriculture Handbook 18.
68
ANONİM, 2002. Erdek Orman İşletme Şefliği Amenajman Planı.
ANONİM, 2006a. Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları. Cilt I, ISBN: 978-975-9801-3-1
(TK. No) / 978-975-9890-1-4-8 (I-C.).
ANONİM, 2006b. Guidlines for Soil Description, Fourth Edition, Food and Agriculture
Organization of The United Nations (FAO). Rome.
ANONİM, 2007a. Understanding A Soil Analysis. AgSource Haris Laboratory Services.
Technical Bulletins.
ANONİM, 2007b. Explanation of Exchangeable Cation Analysis and Interpretation. Soil
Survey in NSW.
ANONİM, 2008. T.C. Çevre ve Orman Bakanlığı Devlet Meteoroloji İşleri Genel
Müdürlüğü Bandırma İstasyonu İklim Verileri. Ankara
ANŞİN, R.,1983. Türkiye’nin Flora Bölgeleri ve Bu Bölgelerde Yayılan Asal
Vejetasyon Tipleri. Karadeniz Üniversitesi Dergisi. Orman Fakültesi. Cilt: 6.
Sayı: 2. Trabzon. 332-339s.
ARSLAN, Y., 2005. Erdek ve Çevresinin Ekoturizm Açısından Değerlendirilmesi.
Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt:8. Sayı: 13.,
Balıkesir.
ATALAY, İ. 1992: Kayın (Fagus orientalis Lipsky.) Ormanlarının Ekolojisi ve Tohum
Transferi Yönünden Bölgelere Ayrılması. Orman Bakanlığı Orman Ağaçları ve
Tohumları Islah Araştırma Müdürlüğü Yayın No: 5. Ankara
ATALAY, İ., SEZER, İ., ÇUKUR, H., 1998. Kızılçam (Pinus brutia
Ten.)Ormanlarının Ekolojik Özellikleri ve Tohum Nakli Açısından Bölgelere
Ayrılması. Orman Bakanlığı. Orman Ağaçları ve Tohumları Islah Araştırma
Müdürlüğü Yayın No: 6.İzmir.
ATALAY, İ., 2002. Türkiye’nin Ekolojik Bölgeleri. Orman Bakanlığı yayınları No:163,
ISBN: 975-8273-41-8. 1. Baskı. Meta Basımevi. Bornova, İzmir.
ATAY, İ., 1987. Doğal Gençleştirme Yöntemleri I-II. İstanbul Üniversitesi Yayın
No:3461. Fen Bilimleri Enstitüsü Yayın No:1. İstanbul.
AYDINÖZÜ, D., 2007: Türkiye’de Gerçek Sıcaklıkların Dağılışı ve Bitki Örtüsü
Arasındaki İlişkiler. Kastamonu Üniversitesi. Kastamonu Eğitim Dergisi. Cilt: 15.
No: 1. Mart 2007.: 353–372s Kastamonu.
BAYTOP, A., 2004. Türkiye’de Botanik Tarihi Araştırmaları, TÜBİTAK Yayınları.
Akademik Dizi : 3. ISBN 975-403-340-4, Ankara.
BRAUN-BLANQUET, (J.), 1969. L’Ecole Phytosociologique. Zuricho-Montpelliéraine
et la S.I.G.M.A. Comm. S.I.G.M.A., no 179
69
BREMNER, J., M., 1965. Total Nitrogen In ; Methods of Soil Analysis (Edit C. A.
Black) Part 2. Amer. Soc. Of Agr. Inc. Publisher, Madison, Wisconsin.
CULLEN, J., COODE, M.J.E., CHAMBERLAIN, D.F., MATTHEWS, V.A.,
KUBICHA, F.K., PARRIS, B.S., EDMANSON, J.R., 1998, Flora of Turkey and
The East Aegan Islands (supplement), Volume Ten, Edinburgh.
ÇEPEL, N., 1985. Toprak Fiziği. İstanbul Üniversitesi Yayın No:3313. Orman Fakültesi
Yayın No: 374.İstanbul.
ÇEPEL, N. ve ZECH, W. 1993: Antalya Bölgesindeki Bazı Kızılçam Meşcerelerinin
Gelişimi ile Toprak ve Relief Özellikleri Arasındaki İlişkiler. T.C. Orman
Bakanlığı. Uluslararası Kızılçam Sempozyumu (18–23 Ekim 1993-Marmaris)
Bildirileri. Sayfa: 129–136. Ankara.
ÇEPEL, N., 1995. Orman Ekolojisi. 4. baskı. İstanbul Üniversitesi Yayın No:3886.
Orman Fakültesi Yayın No: 433.İstanbul.
DAVIS, P.H., 1965-88. Flora of Turkey and East Aegean Islands. Edinburgh.
DUMAN, H., 1985. Manisa Dağı (Spil Dağı) Milli Parkının Flora ve Vejetasyonu
Üzerine Bir Çalışma. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Fen Bilimleri
Enstitüsü. Ankara.
EMBERGER, L., 1960. Les Végétaux Vasculaires, Fasicule I. Traité De Botanique
Systématique. Masson et CIE. Paris.
ERDEM, R., 1951. Türkiye’de Kestane ölümünün Sebepleri ve Savaş İmkanları. O.G.
M. Yayın No: 102/11. Ankara.
ERİNÇ, S., 1996. Klimatoloji ve Metodları. Yayın No: 276. Coğ. Dizi No: 1. İstanbul.
538s.
ERKAL, C., 1996. Kapıdağ Yarımadası (Erdek) ve Çevresinin Makrofungusları Üzerine
Taksonomik Araştırmalar. Yüksek Lisans Tezi. Balıkesir Üniversitesi Fen
Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı. Balıkesir.
GEMİCİ, Y., 1986. Sandıklı ve Dinar İlçeleri Arasında Kalan Akdağ ve Çevresinin
Flora ve Vejetasyonu. Doktora tezi. Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Biyoloji
Bölümü. Bornova-İzmir.
GEMİCİ, Y. ve SEÇMEN, Ö. 1990: Kuzey Anadolu Ormanları Üzerinde Ekolojik
Gözlemler. Ege Coğrafya Dergisi, Sayı: 5, 94–109s, İzmir.
GEMİCİ, Y., 1992. Bolkar Dağlarının (Orta Toroslar) Flora ve Vejetasyonu, Ege
Üniversitesi Araştırma Fonu. Proje No: 1988/011. Ege Üniversitesi Fen Fakültesi
Biyoloji Bölümü Botanik Anabilim Dalı. Bornova-İzmir.
70
GEMİCİ, Y., ACAR, İ., GÖRK, G. ve LEBLEBİCİ, E., 1993. Contribution A'La'
Etude de La Plore Du Kazdağ I. (Balıkesir) Journ. Fa. of Sc., E. Ü. B.. 15(2):1-16.
İzmir.
GEMİCİ, Y., 1999. Biyoçeşitlilik ve Bitki genetik Kaynakları (Ders Notları). Ege
Üniversitesi Fen Fakültesi Biyoloji Bölümü. Bornova-İzmir.
GÖL, C., ÇELİK, N., ÇAKIR, M. ve GÜL, E., 2008: Türkmen Dağı (Evkondu Tepe)
Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky.) Ormanlarının Bazı Yetişme Ortamı
Özellikleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. Seri: A.
Sayı: 1. Sayfa: 48–60. Isparta.
GÜLÇUR, F., 1974. Toprağın Fiziksel ve Kimyasal Analiz Metodları. İstanbul
Üniversitesi Yayın No: 1970. Orman Fakültesi Yayın No: 201. İstanbul.
GÜNER, A., ÖZHATAY, N., EKİM, T., BAŞER, K.H.C., 2000, Flora of Turkey and
The East Aegan Islands (supplement 2), Volume Eleven, Edinburgh.
GÜNGÖRDÜ, M.,1999. Marmara Bölgesinin Bitki Coğrafyası. İstanbul Üniversitesi
Yayın No: 4176. Edebiyat Fakültesi Yayın No: 3416. ISBN: 975-404-536-4.
İstanbul Üniversitesi Basımevi ve Film Merkezi. İstanbul.
GÜRER, S., DÖNMEZ, R.E., 1986. Ağaçlandırma Mekanizasyonuna Giriş.
Ağaçlandırma (Hazırlayan: İ. Özkahraman). Ankara.
HIZAL, E., 2008. Kapıdağ Yarımadası Memeli (Mammalia) Faunası. Bartın Orman
Fakültesi Dergisi. Yıl: 2008 Cilt:10 Sayı:14.
IUCN, 2001. IUCN Red List Categories. Version 3.1. Prepared by IUCN Species
Survival Commission. Gland & Cambridge.
JACKSON, M., 1958. Soil Chemical Analysis, Universty of Nebraska. Collage of
Agricalture. Department of Agrinomy Lincoln. Nebrasca.
KACAR, B., 1993. Bitki ve Toprağın Kimyasal Analizleri III.. Toprak Analizleri.
Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Eğitim Araştırma ve Geliştirme Vakfı Yayın
No: 3. Bizim Büro Basımevi. Ankara.
KANTARCI, M. D. 1976: Trakya Orman Mıntıkalarının Bölgesel Orman Yetişme
Muhiti Özelliklerine Göre Doğal Ağaç ve Çalı Türleri ile Sınıflandırılması.
İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. Seri: A. Cilt: 26. Sayı: 2. İstanbul.
KANTARCI, M. D., 1980. Belgrat Ormanı Toprak Tipleri ve Orman Yetiştirme Ortamı
Birimlerinin Haritalanması Üzerine Araştırmalar. İ. Ü. Yayın No: 2636. Orman
Fakültesi Yayın No: 275. İstanbul.
KANTARCI, M. D., 1987. Toprak İlmi. İ. Ü. Yayın No : 3444. Orman Fak. Yayın No:
387. İstanbul
71
KANTARCI, M. D., 2005. Orman Ekosistemleri Bilgisi. İ. Ü. Yayın No: 4594. Orman
Fakültesi Yayın No: 488. İstanbul.
KANTARCI, M. D. 2008: Türkiye’de Çalılaştırılmış Ormanlar Sorununa (Maki,
Frigana, Garig, Fundalıklar, Meşe Çalılıkları vd.) Ekoloji Açısından Bakış.
Türkiye Ormancılar Derneği. Eğitim Dizisi: 5. Ankara.
KAVGACI A. ve ÖZALP, G, 2006. Ekosistem Yönetiminde Bitki Sosyolojisinin Yeri
ve Önemi. Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Dergisi. Çevre ve
Orman Bakanlığı Yayın No: 319. Müdürlük yayın No: 034. Sayı: 7. ISSN: 13008579.
KAYA, Z., KÜN, E., GÜNER, A., 1997. Türkiye Genetik Çeşitliliğinin Yerinde (in
situ) Korunması Ulusal Planı, Çevre Bakanlığı, Tarım ve Köyişleri Bakanlığı
Orman Bakanlığı, Ankara
KILCI, M., SAYMAN, M. ve AKBİN, G., 2003. Orman Ekosistemi ve Toprak Etüdü.
Orman Bak. Yayın No: 187. İzmir Orman Toprak Lab. Yayın No:17. İzmir.
KILINÇ, M., 2005. Bitki Sosyolojisi (Vejetasyon Bilimi), Palme Yayınları: 324, ISBN:
975-8982-28-1, Ankara.
KOÇ, T., 2001. Kapıdağ’da Çevre Sorunları ve Bekleyen Tehlikeler. Orman
Mühendisliği Dergisi. Yıl:38. Sayı:9. Ankara. 25-31s.
KOSTANTINIDIS, P., TSIOURLIS, G., XOFIS, P. and BUCLEY, P.,
2007.Taxonomy and Ecology of Castanea sativa Mill. Forest in Greece. Plant
Ecology. DOI 10.1007/s11258-9323-8.
MAYER, H. ve AKSOY, H, 1998. Türkiye Ormanları. T.C. Orman Bakanlığı Batı
Karadeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü. ISSN: 975-7829-56-0,
ODC:188. Muhtelif Yayın No: 1. Bolu.
NEYİŞÇİ, T., 1987: Kızılçamın Ekolojisi. Kızılçam. El Kitabı Dizisi: 2. Ormancılık
Araştırma Enstitüsü Yayınları. Muhtelif Yayınlar Serisi: 52. Ankara.
ÖVÜNÇ, A., 1996, Karadağ’ın (Karacabey/Bursa) Florası. Yüksek Lisans Tezi. Ege
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Anabilim Dalı. Bornova-İzmir.
ÖZALP, G., 2000, Sert Yapraklı Ormanlar ve Maki. İstanbul Üniversitesi Orman
Fakültesi Dergisi. Seri:A. Cilt:52. Sayı:2. ISSN 0535-8418. İstanbul.
ÖZEL, N, 1996. Beşparmak Dağları ve Dilek Yarımadası Milli Parkı Bitki Örtüsü
Üzerine Araştırmalar. Teknik Bülten NO: 1. Orm. Bkn. Yayın No: 021. Enst.
Müd. Yayın No: 1. ISSN 1300-9508. Ege Ormancılık Araştırma Enstitüsü
Müdürlüğü. İzmir.
ÖZEL, N., 1999. Kaz Dağları Orman Vejetasyonu Üzerine Fitososyolojik ve
Fitoekolojik Araştırmalar. Teknik Bülten No: 11. T.C. Orman Bakanlığı Ege
Ormancılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü. İzmir.
72
ÖZEL, N., ALBAYRAK AKBİN, N., ALTUN, N., ÖNER, H., H. ve AKBİN, G.,
2006. Ege bölgesi Maki Alanlarında Bitki Toplumları ile Yetişme Ortamları
Arasındaki İlişkiler. Teknik Bülten No: 31, T.C. Orman Bakanlığı Ege Ormancılık
Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü. İzmir.
ÖZEN, F., 1993. Alaçam-Gerze ve Boyabat-Durağan Arasında Kalan Bölgenin
Vejetasyonu Üzerinde Floristik Fitosoyolojik ve Ekolojik Bir Araştırma. Doktora
Tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Samsun.
ÖZEN, F. ve KILINÇ, M., 2002. The Flora and Vegetation of Kunduz Forest
(Vezirköprü/Samsun). Turk J Bot. 26 (2002) 371-393. TÜBİTAK.
ÖZPAY, Z., 1999. Bolu Ayıkkaya Bölgesi Güzören Havzasın’da Değişik
Yükseltilerdeki Yetişme Ortamlarında Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky.)’na
Eşlik Eden Floranın Tesbiti. ODC : 17-182.49, ISSN: 1301-2207, Orm. Bkn. Yay.
No: 066, Müd. Yay. No: 05. Teknik Bülten No: 3, T.C. Orman Bakanlığı Batı
Akdeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü. Bolu.
ÖZTÜRK M., SEÇMEN Ö., 1992. Bitki Ekolojisi, Ege Ünv. Fen Fak. Biyoloji Bölümü
Botanik Anabilim Dalı, EÜ. F.F Yay: Yayın No: 141, Bornova- İzmir.
SAATÇİOĞLU, F., 1969: Silvikültür I (Silvikültürün Biyolojik Esasları ve Prensipleri).
İstanbul Üniversitesi Yayın No:1429 Orman Fakültesi Yayın No: 138, İstanbul.
SERENGİL, M., 2001. Ekolojik Turizm ve Kapıdağ. Orman Mühendisliği Dergisi.
Yıl:38. Sayı:9. Ankara. 4-8s.
SÖNMEZ, S., 2001. Kapıdağ Yarımadası’ndaki Orman
Mühendisliği Dergisi. Yıl:38. Sayı:9. Ankara. 11-17s.
Ekosistemi.
Orman
SÖNMEZ, S. 2005. Balıkesir İlinin Vejetasyon Formasyonları. Balıkesir 2005
Sempozyumu Tebliğler Kitabı. Coğrafya Bilim Dalı Tebliğleri. 77–98s. Balıkesir.
SÖNMEZ, S., 2005. Kurtçalı Tepe (Balıkesir) Ağaçlandırma Sahasında Vejetasyonun
Süksesyonel Değişimi ve Floristik Gözlemler. Çev-Kor Ekoloji Dergisi. Çevre
Koruma ve Araştırmaları Vakfı Yayınları. Cilt:14. No:57. 1-12s.
SÖNMEZ, S., 2006. Botanik Turizmi Potansiyeli Bakımından Balıkesir İli. II. Balıkesir
Ulusal Turizm Kongresi, 20-22 Nisan 2006. Balıkesir.
ŞIK, L., 1992. Yunt Dağı (Manisa) Flora ve Vejetasyonu. Yüksek Lisans Tezi. Ege
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Ana Bilim Dalı. İzmir.
ŞIK, L. ve GEMİCİ, Y., 1994: Batı Anadolu’da Maki ve Frigana Vejetasyonunda
Kayaca Bağlı Değişimler Üzerine Gözlemler. Türk Botanik Dergisi. Cilt: 18, Sayı:
2. 73–88s. Ankara.
TAŞTÜNER, A., 1993. Kapıdağ Yarımadası’nın Bitki Örtüsü. Yüksek Lisans Tezi.
İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türkiye Coğrafyası Anabilim Dalı.
İstanbul.
73
TOSUN, S., KARADAĞ, M., ÖZPAY.,Z. ve COŞGUN, S., 1999. Anadolu Kestanesi
(Castanea sativa Mill.) Yayılışı, Silvikültürel Çzellikleri ve Ekolojik İstekleri,
Botanik Özellikleri ve Islah Çalışmaları, T.C. Orman Bakanlığı Batı Karadeniz
Ormancılık Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Araştırma Dergisi, ISSN: 1302-017x.
Orman Bakanlığı Yayın No: 069. Müdürlük Yayın No: 09. S: 43-64. Bolu.
TSIOURILIS, G., KONSTANTINIDIS, P. and XAOFIS, P., 2007. Taxonomy and
Ecology of Phryganic Communites with Sarcopoterium Plant Sciences, Volume
55. Number 1/27.
URAL, E., EKİM, T., DEMİRSOY, A., 2005. Türkiye’nin Biyolojik Zenginlikleri.
Türkiye Çevre Vakfı Yayını. TÇV Yayın No: 170. Ankara.
USLU, T., 1985. Aydın’ın Batısında Küçük ve Büyük Menderes Arasında Kalan Bölge
Vejetasyonunun Bitki Ekolojisi ve Sosyolojisi Yönünden Araştırılması. Gazi
Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi. Yayın No: 8. Ankara.
VILLEE, C., A., 1981. Genel Biyoloji (çev. N. Şişli, V. Bozcuk, S. Bozcuk, A.
Boşgelmez). MEGS Bakanlığı. Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi. No: 8.
WEBER, H. E., MORAVEC, J. & THEURILLAT, J. P., 2000. International Code of
Phytosociological Nomenclature, 3 rd. Edition. Journal of Vegetation Science II:
789-768, IAVE. Opulus Pres Uppsala. Printed in Sweden.
YALTIRIK, F.; 1984. Türkiye Meşeleri Teşhis Kılavuzu. Tarım Orman ve Köyişleri
Bakanlığı Genel Müdürlüğü Yayını. İstanbul.
YARCI, C., 1991. Demirköy (Kırklareli) ve Civarının Flora ve Vejetasyonu. Doktora
Tezi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Biyoloji Ana Bilim Dalı. İzmir.
YARCI, C., 2000, Demirköy (Istıranca Dağları/Trakya Bölgesi) ve Civarının Orman
Vejetasyonu. Çev-Kor Ekoloji Çevre Dergisi, Çevre Koruma ve Araştırma Vakfı
Yayınları. Cilt:9. Sayı:35. 13-18s.
YARCI, C., 2002. Istıranca Dağları’ndan (Trakya Bölgesi) İki Yeni Birlik: Carpino
betuli-Fagetum orientalis Yarcı ass. nov. Ve Querco cerridis-Carpinetum orientalis
Yarcı ass. nov., Ekoloji ve Çevre Dergisi. Çevre Koruma ve Araştırma Vakfı
Yayınları. Ocak-Şubat-Mart. Cilt:11. Sayı:42. 1-7s.
ZECH, W. ve ÇEPEL, N. 1972: Güney Anadolu’da Pinus brutia Meşcerelerinin
Gelişimi ile Toprak ve Relief Özellikleri Arasındaki İlişkiler. İstanbul Üniversitesi
Yayın No: 1753. Orman Fakültesi Yayın No: 191. İstanbul.
74
EKLER
Ek 1. Kapıdağ Yarımadası’nda alınan örnek alanların lokaliteleri
Örnek Alan no
Enlem
Boylam
Yükseklik
Habitat
Kp 1 :
35T 564775 - 4484363,
170 m
Çalılık (Arbutus unedo), 12.08.2006
Kp 2:
35T 573157 - 4485241,
90 m
Çalılık (Erica arborea), 12.08.2006
Kp 3:
35T 566138 - 4480373,
290 m
Castanea sativa ormanı, 12.08.2006
Kp 4:
35T 565950 - 4480512,
280 m
Fagus orientalis ormanı, 13.08 2006
Kp 5:
35T 563224 - 4480153,
440 m
Fagus orientalis ormanı, 13.08 2006
Kp 6:
Alınamadı
375 m
Quercus petraea ormanı, 13.08.2006
Kp 7:
35T 570561 - 4478600,
590 m
Fagus orientalis ormanı, 14.08.2006
Kp 8:
35T 569340 - 4479152,
620 m
Kp 9:
35T 569375 - 4478334,
660 m
Kp 10:
35T 569284 - 4481300,
350 m
Kp 11:
35T 576221 - 4478274,
300 m
Kp 12:
35T 578640 - 4477649,
380 m
Kp 13:
35T 575099 - 4482627,
470 m
Kp 14:
35T 576092 - 4480251,
260 m
Carpinus betulus ormanı, 15.08.2006
Kp 15:
35T 579726 - 4474345,
15 m
Çalılık (Erica arborea) 16.08.2006
Kp 16:
35T 585277 - 4478392,
72 m
Frigana, (Sarcopoterium spinosum), 16.08.2006
Kp 17:
35T 569165 - 4476658,
320 m
Çalılık (Quercus coccifera), 17.04.2007
Kp 18:
35T 569397 - 4476306,
273 m
Çalılık (Phillyrea latifolia), 17.04.2007
Kp 19:
35T 570079 - 4476652,
495 m
Çalılık (Crataegus monogyna), 17.04.2007
Kp 20:
35T 570528 - 4477139,
550 m
Quercus infectoria ormanı, 17.04.2007
Kp 21:
35T 570589 - 4477347,
540 m
Kp 22:
35T 576579 - 4472325,
80 m
Kp 23:
35T 580504 - 4474774,
90 m
Çalılık (Erica arborea ), 18.04.2008
Kp 24:
35T 585535 - 4478333,
50 m
Kp 25:
35T 586012 - 4478407,
30 m
Kp 26:
35T 586944 - 4481176,
140 m
Kp 27:
35T 584662 - 4481756,
112 m
Kp 28:
35T 565285 - 4477392,
225 m
Kp 29:
35T 566234 - 4477675,
215 m
Kp 30:
35T 569133 - 4476639,
358 m
Çalılık (Sytrax officinalis), 19.04.2007
75
Örnek Alan no
Enlem
Boylam
Yükseklik
Habitat
Kp 31:
35T 571112 - 4477842,
560 m
Quercus frainetto ormanı, 20.04.2007
Kp 32:
35T 570940 - 4478072,
549 m
Kp 33.
35T 569532 - 4480006,
650 m
Kp 34.
35T 569349 - 4476211,
220 m
Kp 35:
35T 570081 - 4477065,
482 m
Kp 36:
35T 568030 - 4478495,
368 m
Kp 37:
35T 567840 - 4478563,
295 m
Kp 38:
35T 560965 - 4478789,
63 m
Kp 39:
35T 558028 - 4483502,
22 m
Frigana (Centaurea spinosa), 30.05.2007
Kp 40:
35T 561263 , 4485535,
81 m
Kp 41:
35T 564294 - 4484609,
119 m
Kp 42:
35T 568748 - 4485426,
52 m
Kp 43:
35T 582054 - 4480503,
14 m
Alnus glutinosa topluluğu, 01.06.2007
Kp 44:
35T 579248 - 4482677,
138 m
Kp 45:
35T 578632 - 4483132,
140 m
Tilia tomentosa topluluğu, 01.06.2007
Kp 46:
35T 571441 - 4485161,
48 m
Kp 47:
35T 570609 - 4477352,
420 m
Kp 48:
35T 571161 - 4477544,
494 m
Carpinus betulus topluluğu, 02.06.2007
Kp 49:
35T 572189 - 4479506,
330 m
Kp 50:
35T 565129 - 4480216,
297 m
Kp 51:
35T 565203 - 4479679,
340 m
Kp 52:
35T 565172 - 4479593,
339 m
Kp 53:
35T 565141 - 4479791,
320 m
Kp 54:
35T 565323 - 4480047,
310 m
Kp 55:
35T 565444 - 4480291,
280 m
Kp 56:
35T 565513 - 4480345,
272 m
Kp 57:
35T 565832 - 4480673,
262 m
Kp 58:
35T 566228 - 4880478,
301 m
Kp 59:
Alınamadı
392 m
Kp 60:
35T 567421 - 4479845,
419 m
Kp 61:
35T 568192 - 4480277,
530 m
Kp 62:
35T 568426 - 4479841,
450 m
Acer pseudoplatonoides topluluğu, 02.08.2007
Kp 63:
35T 569702 - 4479226,
510 m
Kp 64:
35T 569705 - 4479186,
472 m
76
Örnek Alan no
Enlem
Boylam
Yükseklik
Habitat
Kp 65:
35T 564634 - 4478628,
191 m
Kp 66:
35T 565062 - 4479957,
328 m
Corylus avellana topluluğu, 03.08.2007
Kp 67:
35T 564658 - 4480262,
322 m
Kp 68:
35T 571605 - 4481410,
475 m
Carpinus betulus topluluğu, 24.04.2008
Kp 69:
35T 572032 - 4479379,
455 m
Kp 70:
35T 563570 - 4479403,
120 m
Kp 71:
35T 560425 - 4479472,
21 m
Kp 72:
35T 561334 - 4485316,
30 m
Kp 73:
35T 575203 - 4480977,
320 m
Tilia argentea topluluğu, 26.04.2008
Kp 74:
35T 575045 - 4481138,
320 m
Kp 75:
35T 575353 - 4481625,
310 m
Kp 76:
35T 580978 - 4481065,
180 m
Çalılık (Sytrax officinalis), 27.04.2008
Kp 77:
35T 580837 - 4481091,
350 m
Kp 78:
35T 583113 - 4480944,
90 m
Pinus brutia ormanı, 27.04.2008
Kp 79:
35T 582537 - 4481068,
10 m
Kp 80:
35T 581124 - 4475371,
5m
Frigana (Lavandula stoeachys), 28.04.2008
Kp 81:
35T 585874 - 4478424,
44 m
Kp 82:
35T 586044 - 4478730,
10 m
Kp 83:
35T 575873 - 4482496,
202 m
Kp 84:
35T 575690 - 4482370,
232 m
Kp 85:
35T 576048 - 4479622,
260 m
Kp 86:
35T 576051 - 4478386,
290 m
Kp 87:
35T 573556
4479566,
612 m
Kp 88:
35T 577295 - 4478045,
210 m
Kp 89:
35T 582279 - 4479356,
120 m
Kp 90:
35T 582148 - 4479658,
132 m
Kp 91:
35T 583007 - 4480918,
89 m
Pinus brutia ormanı, , 29.05.2008
Kp 92:
35T 581724 - 4481079,
49 m
Kp 93:
35T 575000 - 4472851,
82 m
Kp 94:
35T 585465 - 4482311,
49 m
Kp 95:
35T 576582 - 4477328,
417 m
Kp 96:
35T 577348 - 4479244,
212 m
Kp 97:
35T 578179 - 4479222,
270 m
Kp 98:
35T 574992 - 4480644,
412 m
77
Örnek Alan no
Enlem
Boylam
Yükseklik
Habitat
Kp 99:
35T 573453 - 4480252,
420 m
Kp 100:
35T 575473 - 4479359,
362 m
Kp 101:
35T 564729 - 4482025,
361 m
Kp 102:
35T 563657 - 4480512,
418 m
Populus tremula topluluğu, 25.09.2008
Kp 103:
35T 570021 - 4482819,
222 m
Populus tremula topluluğu, 22.07.2009
Ek 2. Roso caninae - Pinetum brutiae ass. nova genel görünüş
78
Ek 3. Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova, holotip: 78 nolu örnek alan
Örnek Alan No
Alan (m2)
Yükseklik (m)
Bakı
Eğim (%)
Anakaya
Vejetasyon Örtüsü (%)
Vejetasyon Yüksekliği (m)
78
79
89
90
91
92
.
1000 1000 1000 1000
1000
1000 B
90
10 120 132
89
49 U
GB KD GD Düz
K
KD L
10
10
15
1
45
3 U
Klv. Tzt. Grd. Kmt. Krç. Kmt. F. N
75
70
50
65
100
100 U
13
13
10
8
12
6
Ş
Birliğin Karakteristik ve Ayırt Edici Türleri
Pinus brutia
54
Rosa canina
'+1
Stachys byzantina
+2
Misopates orontium
+1
Lathyrus bithynica
.
Quercion frainetto Karakteristikleri
Achillea grandiflora
'+1
Mespilus germanica
.
Carpino -Acerion Karakteristikleri
Quercus petraea subsp. iberica
.
Querco-Carpinetalia orientalis Karakteristikleri
Fraxinus ornus
.
Smilax excelsa
.
Quercetea pubescentis Karakteristikler
Sytrax officinalis
12
Campanula lyrata
'+1
Tamus communis
.
Crataegus monogyna
.
Coronilla varia
'+1
Pyrus amgydaliformis
.
Filipendula vulgaris
.
Carex sylvatica subsp sylvatica
.
Ilex aquifolium
.
Sorbus torminalis
.
Viola sieheana
.
Populus tremula
.
Fagetalia sylvaticae Karakteristikleri
Festuca sylvatica
'+1
Rhodendro-Fagetalia orientalis Karakteristikleri
Hypericum calycinum
+2
79
34
+2
.
'+1
43
'+1
+2
.
.
43
'+1
+2
.
.
43
.
.
.
.
55
.
.
.
.
6
4
3
1
1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
. 1
. 1
12
.
.
.
'+1 2
+1
.
.
.
.
.
.
.
. 1
+1 1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
'+1
.
.
.
'+1
+1
.
.
.
.
.
23
'+1
'+1
'+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
33
.
'+1
'+1
.
.
.
.
'+1
+2
'+1
.
12
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+2
'+1
'+1
'+1
'+1 6
.
.
.
'+1
. 2
5
4
4
2
1
1
1
1
1
1
1
1
Örnek Alan No
78
Quercion Ilicis Karakteristikleri
Quercus coccifera
+2
Rubia peregrina
.
Oleo - Ceratonion Karakteristikleri
Ceratonia siliqua
.
Quercetalia(ea) Ilicis Karakteristikleri
Pistacia terebinthus subsp. palaestina
23
Phillyrea latifolia
'+1
Asparagus acutifolius
+2
Arbutus unedo
12
Ruscus aculeatus
12
Olea europaea
+1
Juniperus oxycedrus
.
Lonicera etrusca
.
Laurus nobilis
.
Viburnum lantana
.
Querco-Fagea Karakteristikleri
Vicia cracca
'+1
Pteridium aquilinum
+2
Cerasus avium
22
Hedera helix
.
Cisto-Micromerietalia(ea) Karakteristikleri
Erica arborea
'+1
Cistus creticus
12
Asphodelus aestivus
+2
Lavandula stoeachys
'+1
Sarcopoterium spinosum
12
Cistus salviifolius
'+1
Cayicotome villosa
'+1
Origanum vulgare subsp. hirtum
+2
Spartium junceum
12
Micromeria juliana
'+1
Calycotome spinosa
.
Eşlik Eden Türler
Dactylis glomerata
'+1
Trifolium campestre
'+1
Asplenium adiantum-nigrum
'+1
Geranium dissectum
'+1
Quercus sp.
22
Geranium tuberosum
.
Avena barbata
.
80
79
89
90
91
92
.
+2
'+1
.
.
'+1
.
+2
'+1
. 4
'+1 3
12
.
.
.
. 1
23
23
22
+2
22
.
12
'+1
+1
.
12
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
12
'+1
'+1
'+1
.
'+1
.
.
.
+2
23
+2
23
+2
'+1
.
'+1
.
34
+2
'+1
'+1
'+1
'+1
.
.
.
.
.
6
6
6
5
5
2
2
2
1
1
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
2
2
1
1
33
.
12
'+1
.
12
.
.
.
.
.
'+1
+1
.
'+1
'+1
.
'+2
+2
.
.
.
23
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
44
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
+2
'+1
.
.
.
.
.
+2
.
+2
6
4
3
3
3
2
2
2
2
1
1
'+1
.
.
'+1
.
'+1
.
'+1
'+1
.
.
.
'+1
+1
'+1
'+1
'+1
'+1
.
'+1
'+1
.
.
'+1
.
'+1
.
.
'+1
'+1
.
.
+2
.
'+1
5
4
3
3
3
3
3
Örnek Alan No
Briza maxima
Cynosurus echinatus
Trifolium angustifolium
Trifolium tomentosum
Logfia arvensis
Pilosella ploselloides subsp. megalomastix
Rumex pulcher
Rubus discolor
78
79
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
89
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
+1
'+1
'+1
90
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
+1
'+1
.
91
.
.
.
.
.
.
.
'+1
92
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
+1
'+1
'+1
.
3
3
3
3
3
3
3
3
İki tekerrürlü eşlik eden türler
Leontodon tuberosus (78:+1), (79:+1); Tamus communis subsp communis (78:+1), (79:+1);Tordylium
apulum (78:+1), (79:+1); Foeniculum vulgare (78:+1), (79:+1);Torilis arvensis (79:+1), (90:+1); Bellis
perennis (89:+1), (90:+1);Carduus pycnocephalus (89:+1), (90:+1); Carum carvi (89:+1), (90:+1); Eryngium
campestre (89:+1), (90:+1); Gaudinia fragilis (89:+1), (90:+1); Hedypnois cretica (89:+1), (90:+1);
Hirschfeldia incana (89:+1), (90:+1); Linum strictum var. spicatum (89:+1), (90:+1); Pallenis spinosa
(89:+1), (90:+1); Poa pratensis (89:+1), (90:+1); Turgenia latifolia (89:+1), (90:+1); Phleum subulatum
(89:+1), (90:+1); Echium plantagineum (89:+1), (90:+1); Anthemis tinctoria (89:+1), (92:+1); Bellardia
trixago (89:+1), (92:+1); Petrorhargia velutina (89:+1), (92:+1); Picnomon acarna (89:+1), (92:+1); Salvia
sp. (90:+1), (92:+1); Crepis foemina (90:+1), (92:+1).
Tek tekerrürlü eşlik eden türler
Cephalantera longifolia (78:+1), Moenchia mantica subsp. mantica (78:+1), Crepis sp. (78:+1), Luzula
sylvatica (78:+1), Heracleum sphondylium subsp. ternatum (78:+1), Miyosotis ramosissimum (78:+1),
Muscari comosum (78:+1), Pisum sativum subsp. elatius var. elatus (78:+1), Sanguisorba minor subsp.
lasicarpa (78:+1), Scrophularia scropolii (78:+1), Briza media (79:+1), Inula britannica (79:+1),
Marrubium vulgare (79:+1), Linaria pelisseriana (79:+1), Lonicera caprifolium (79:+1), Anthriscus caucalis
(79:+1), Aegilops triuncilata (89:+1), Asteriscus aquaticus (89:+1), Carthamus lanatus (89:+1), Caucalis
platycarpos (89:+1), Cerastium dichotomum (89:+1), Cichorium intybus (89:+1), Crepis sancta (89:+1),
Euphorbia amgydaliformis (89:+1), Hordeum bulbosum (89:+1), Hymenocarpus circinnatus (89:+1),
Oenanthe silaifolia (89:+1), Ornithopus compressus (89:+1), Prunus spinosa (89:+1), Lolium temulentum
var. temulentum (89:+1), Quercus petraea (89:+1), Thymus longicaulis var. subisophyllus (89:+1), Thymus
pulvinatus (89:+1), Torillis arvensis subsp. purpurea (89:+1), Trifolium hirtum (89:+1), Urospermum
picroides (89:+1), Anthemis cotula (90:+1), Anthemis tinctoria subsp. pallida (90:+1), Campanula
persiciifolia (90:+1), Cerastium anomalum (90:+1), Crepis reuterana subsp. reuterana (90:+1), Holosteum
umbellatum (90:+1), Rhagadiolus stellatus (90:+1), Rubus idaeus (90:+1), Sherardia arvensis (90:+1),
Sisymbrium orientale (90:+1), Tolpis virgata (90:+1), Poa bulbosa (90:+1), Sorbus acuparia (91:+1),
Lathyrus sativus (92:+1), Trifolium repens (92:+1), Centaurea virgata (92:+1), Stachys thirkei (92:+1),
Cynodon dactylon (92:+1), Dorycnium pentaphyllum (92:+1).
81
Ek 4. Roso caninae – Pinetum brutiae ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
FİZİKSEL ANALİZLER
Organik
-3
CaCO3
ECx10
(%)
(mmhos/cm)
pH
MAKRO ELEMENTLER
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
TOPRAK TÜRÜ
Madde
N
P
K
Ca
Mg
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(%)
(%)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
P78
0-9
46,48
8,24
45,28
Balçık
0,24
0,156
6,61
2,688
0,152
0,83
47,8
3500
328
86,7
P78
9-21
52,48
10,24
37,28
Balçık
Eseri
0,121
6,68
1,440
0,115
0,24
32,5
2800
292
98,4
100+
120+
10
P78
21-50
48,48
11,24
40,28
Balçık
Eseri
0,099
6,79
0,953
0,082
0,33
29,1
3000
324
81,0
5
P78
50-100+
50,48
9,24
40,28
Balçık
Eseri
0,101
6,90
0,290
0,023
Eseri
29,1
3200
364
75,5
35
P79
0-14
27,48
20,24
52,28
Toz Balçığı
0,08
0,409
6,66
3,891
0,238
0,16
74,6
1786
1050
239,4
P79
14-43
25,48
24,24
50,28
Toz Balçığı
Eseri
0,444
6,96
1,428
0,127
Eseri
56,2
650
1330
195,9
P79
43-90
27,48
30,24
42,28
Killi Balçık
0,08
0,513
7,10
1,007
0,083
"
29,1
330
1740
220,4
Anakaya
1
Kollüviyal
1
90
120+
5
Toztaşı
7
89
0-9
62,00
12,80
25,20
Kumlu Balçık
0,32
0,306
5,85
7,913
0,275
16,07
95,2
1900
291
70,2
89
9-42
53,00
15,80
31,20
Kumlu Balçık
0,64
0,149
5,65
0,971
0,121
9,84
32,5
930
505
92,4
89
42-85
58,00
10,80
31,20
Kumlu Balçık
0,48
0,133
5,53
0,799
0,053
15,58
29,1
660
420
98,4
90
0-12
48,00
13,80
38,20
Balçık
0,40
0,129
5,70
4,428
0,277
3,85
51,9
1800
415
24,3
12
120+
25
Kumtaşı
91
0-15
40,64
16,72
42,64
Balçık
4,37
0,382
7,31
5,693
0,173
0,77
69,8
4267
400
59,9
24
120+
2
Kireçli Kumtaşı
91
15-24
48,64
8,72
42,64
Balçık
13,82
0,279
7,87
2,047
0,166
2,85
43,8
4465
291
36,6
92
0-12
42,00
16,80
41,20
Balçık
0,56
0,304
6,77
4,405
0,230
1,88
47,8
2481
485
40,6
30
120+
92
12-30
52,00
15,80
32,20
Balçık
0,40
0,230
6,70
1,150
0,180
0,82
39,9
1488
660
75,6
Profil
No.
P78
P79
P89
P90
P91
P92
Yüzeysel
Yüzeysel
Kaya
(%)
10
_
_
_
0,5
_
Taşlılık
(%)
_
_
_
_
_
_
10
85
120+
_
15
1
70
Arazi Yüzü Şekli
Drenaj
Bakı
İyi
Orta
İyi
Orta
İyi
İyi
GB
KD
GD
Düz
K
KD
82
Eğim
(%)
10
10
15
1
45
3
Rakım
(m)
90
10
120
132
89
49
Granodiorit
_
Üst Yamaç
Alt Yamaç
Üst Yamaç
Tepe
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Fillat
Ek 5. Violo sieheanae - Fagetum orientalis ass. nova genel görünüş
83
Ek 6. Violo sieheanae - Fagetum orientalis ass. nova, Holotip: 8 nolu örnek alan
Örnek Alan No
Alan (m2)
Yükseklik (m)
Bakı
Eğim (%)
Anakaya
Fagus orientalis
Viola sieheana
Campanula persiciifolia
Galium elongatum
Humulus lupulus
Paeonia peregrina
Solidago virgourea
Tripleospermum rosellum
Verbascum aschersonii
Castanea sativa
Mespilus germanica
Chamaecytisus austriacus
Chamaecytisus hirsutus
Quercus cerris
Quercus frainetto
Tilia tomentosa
Carpino - Acerion Karakteristikleri
Carpinus betulus
Helleborus orientalis
Pino- cistion laurifolii Karakteristikleri
Genista lydia
4
7
8
9
10
1000 1000 1000 1000 1000
280 590 620 660 350
K
K GD GD GD
130 60 60
5
20
G. Tzt. Tzt. Tzt. Klv.
80
90 90 95 85
24
20 30 20/8 24
13
1000
470
KB
70
G.
90
22
32
1000
549
KD
70
Tzt.
80
14
33
1000
650
KB
20
Kmt.
90
33
49
1000
330
KD
55
F.
70
20
52
1000
339
K
40
Grd.
80
6,3
53
1000
320
KB
50
Grd.
90
8
59
1000
392
KD
70
Grd.
75
30
60
1000
419
KD
50
Grd.
75
18
61
1000
530
K
5
G.
75
13
63
1000
450
GB
35
Tzt.
80
36
64
1000
510
GD
60
Klv.
60
35
85
1000
472
GB
35
Grd.
90
22
62
1000
260
KD
80
Klv.
75
13
B
U
L
U
N
U
Ş
.
45
.
+1
.
.
.
.
.
.
55
.
.
.
.
.
.
+1
.
55
+1
.
.
.
.
+1
.
+1
34
+2
.
.
.
2
.
.
.
44
.
.
.
.
.
.
.
.
55
.
+2
.
.
.
.
.
.
54
.
.
.
.
.
.
.
.
55
.
.
.
.
.
.
.
.
44
+1
.
'+1
.
.
.
.
.
54
'+1
.
.
.
.
.
.
.
44
.
.
.
.
.
.
.
.
54
.
+1
.
.
.
.
.
.
44
.
.
.
.
.
.
.
.
55
.
.
.
.
.
.
.
.
55
+1
.
.
.
.
.
.
.
33
+1
.
.
.
.
.
.
.
44
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
.
17
8
3
1
1
1
1
1
1
32
.
+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
+2
.
+1
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
34
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
+2
.
.
22
.
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
32
12
'+1
.
.
.
.
.
33
+2
'+1
.
+1
.
.
22
22
'+1
'+1
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
22
12
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
+1
.
.
.
.
.
12
+2
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
11
8
6
3
2
1
1
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
+2
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
32
.
.
22
'+1
.
44
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
43
+2
.
.
.
.
5
4
1
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
84
Örnek Alan No
Buxo - Staphyllion Karakteristikleri
Tanacetum parthenium
Lauroserasus officinalis
Querco - Carpinetalia orientalis Karakteristikleri
Digitalis ferruginea
Astragallus glicofillos subsp. glicofiloides
Lathyrus hirsutus
Quercetea pubescentis Karakteristikleri
Crataegus monogyna
Alliaria petiolata
Ilex aquifolium
Populus tremula
Veronica chamaedrys
Brachypodium pinnatum
Euonymus latifolius
Sytrax officinalis
Sorbus torminalis
Campanula lyrata
Clematis vitalba
Tamus communis subsp. communis
Cardamine bulbifera
Festuca sylvatica
Polygonatum multiflorum
Populetalia albae Karakteristikleri
Sambucus ebulus
Potentilla reptans
Alnus glutinosa
Eupotarium cannabinum
Rumex coglomeratus
Ruscus hypoglossum
Hypericum calycinum
Daphne pontica
Lapsana communis subsp intermedia
Acer trauvetterii
Trachystemon orientalis
Tilia rubra subsp. caucasica
4
7
8
9
10
13
32
33
49
52
53
59
60
61
63
64
85
62
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
22
.
33
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
12
5
4
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
1
1
.
.
+1
+2
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
+2
.
+1
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
33
.
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
12
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
'+1
.
.
'+1
.
'+1
.
.
'+1
.
.
22
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
+2
.
12
.
.
.
'+1
.
.
22
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
+1
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
7
6
5
4
4
3
2
2
1
1
1
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
'+1
.
12
+1
.
+1
.
.
.
+1
.
.
+1
.
+1
.
+2
'+1
'+1
+1
+1
+1
.
6
6
2
+2
+2
.
.
.
+3
+1
.
.
.
+3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
.
.
12
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
23
.
.
12
.
.
.
.
6
2
2
1
1
+2
+2
+2
.
.
.
23
+2
.
+1
.
.
.
+1
+2
.
.
+1
.
.
+2
22
.
.
.
.
.
+2
12
+1
.
12
.
.
+1
.
+1
.
.
+2
.
.
'+1
+2
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
'+1
.
.
.
'+1
'+1
'+1
.
.
.
.
+2
+1
'+1
+1
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
+1
+1
+1
.
+1
.
+1
.
33
.
.
'+1
'+1
22
.
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
15
11
10
7
4
2
1
85
Örnek Alan No
Vaccinium arctostaphlos
Ilex colchica
Querco-Fagetea Karakteristikleri
Galium odoratum
Circaea lutetiana
Querco-Fagae Karakteristikleri
Primula vulgaris
Pteridium aquilinum
Hedera helix
Lapsana communis
Luzula forsteri
Geum urbanum
Clinopodium vulgare
Prunella vulgaris
Corylus avellana
Euphorbia amygdaloides
Vicia cracca
Lamium garganicum
Eşlik Eden Türler
Rubus idaeus
Cardamine graeca
Epilobium hirsutum
Dryopteris filix-max
Prunus spinosa
Sambucus niger
Erica arborea
Viola odorata
Euonymus europaeus
Quercus infectoria
Polystichum setiferum
Acer pseudoplatanus
Doronicum orientale
Dorycnium pentaphyllum
Verbascum sp.
Taxus baccata
Rosa canina
4
7
8
9
10
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
+1
+1
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
+2
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
32
33
49
52
53
59
60
61
63
64
85
62
.
13
+1
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
1
.
.
.
.
.
.
'+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
2
2
.
24
.
.
.
.
+1
+1
.
.
+1
.
.
+2
24
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
22
+3
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
+1
22
+3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
+1
.
'+1
'+1
+1
.
.
'+1
12
.
.
.
.
+1
'+1
'+1
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
'+1
+1
'+1
+1
'+1
.
.
22
.
.
.
.
+2
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
12
+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
'+1
.
.
12
.
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
12
11
9
7
3
3
3
3
3
2
1
1
1
+2
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
13
.
.
.
+1
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
+1
.
.
+2
+2
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
'+1
'+1
12
.
.
.
.
.
.
.
'+1
+1
'+1
'+1
.
.
.
.
.
22
.
.
'+1
.
.
.
'+1
+2
'+1
.
.
'+1
.
+2
.
.
32
'+1
.
.
'+1
.
.
.
'+1
'+1
'+1
.
'+1
.
12
.
.
11
'+1
.
.
.
.
.
12
+1
+1
.
.
.
11
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
+2
12
12
.
.
.
.
+1
33
.
.
.
12
12
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
'+1
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
+1
+1
+1
+1
.
22
.
.
.
.
+2
43
.
.
.
.
.
16
7
6
6
5
5
4
4
4
4
4
4
3
3
3
3
3
86
Arbutus unedo (4:+1), (10:+1); Ruscus aculeatus (4:+1), (32:+1); Atropa belladona (7:+2), (8:+2)
Platanus orientalis (32:12), (62:33); Luzula sylvatica (49:+1), (85:+1); Calamintha sylvatica
subsp. ascencens (49:+1), (33:+1); Chenopodium album (52:+1), (53:+1); Cerastium bannaticum
(52:+1), (85:+1); Campanula rapunculoides subsp. cordifolia (60:+1), (62:+1); Valerianella
locusta (60:+1), (62:+1); Adenocarpus complicatus (60:+1), (62:+1); Tripleuspermum tenuifolium
(63:+1), (62:+1); Fritillaria pinardii (85:+1), (62:+1).
Malus sylvestris subsp. orientalis var. orientalis (4:+1); Juncus effesus (7:+1); Hypericum
perforatum (7:+1), Chenopodium botyris (8:+1), Orobanche sp. (10:+1), Erodium sp. (13:+1),
Calamintha nepetifolia subsp. glandulosa (13:+1), (); Origanum vulgare subsp hirtum (33:+1),
Viola sp. (49:+1), Polypodium australe (49:+1), Miyosotis alpestris (49:+1), Lathyrus nissolia
(49:+1), Euphorbia helioscopia (49:+1), Veronica cymbalaria (52:+1), Geranium dissectum
(52:+1), Osyris alba (52:+1), Asperula tenella (52:+1), Anthemis tinctoria (52:+1), Daucus carota
(53:+1), Crepis sancta (53:+1), Vitis vinifera (53:+1); Scrophularia scopolii (53:+1), Quercus sp.
(59:12); Viola tricolor (60:+1), Dianthus caleocephalus (60:+1); Paeonia mascula (63:+2),
Digitalis ferruginea subsp. ferruginea (63:+1), Acer platonoides (64:12); Poa pratensis (85:+1),
Arum maculatum (85:+1); Agrostis stolonifera (85:+1), Chondrilla juncea var. juncea (85:+1);
Miyosotis ramosissimum (85:+1), Galium aparine (85:+1); Geranium macrorrhizum (85:+1),
Rubus discolor (62:+1); Campanula rapunculus var. lambertiana (62:+1), Campanula
rapunculoides var. rapunculus (62:+1).Quercus robur subsp. robur (12; +2)
87
Ek 7. Violo sieheanae - Fagetum orientalis ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
Organik
-3
CaCO3
ECx10
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
pH
MAKRO ELEMENTLER
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Madde
N
P
K
Ca
Mg
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(%)
(%)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
85
120+
<1
P4
0-15
66,28
6,16
27,56
Kumlu Balçık
0,16
0,126
5,55
3,163
0,120
36,05
84,6
230
108
20,5
P4
15-55
69,28
7,16
23,56
Kumlu Balçık
0,16
0,061
5,78
1,034
0,050
27,00
89,9
140
130
20,5
P4
55-85
73,28
5,16
21,56
Kumlu Balçık
0,16
0,052
5,63
0,606
0,053
22,34
162,9
350
261
28,2
5
P7
0-40
24,28
23,16 52,56
Toz Balçığı
0,24
0,088
5,17
6,367
0,159
1,44
51,9
290
288
45,5
15
P7
40-95
24,28
28,16 47,56
Killi Balçık
0,16
0,073
5,26
1,565
0,079
0,25
60,6
520
505
92,4
P8
0-30
24,00
24,16 51,84
Toz Balçığı
0,24
0,123
4,99
7,774
0,320
0,93
86,4
390
164
24,3
P8
30-100+
19,00
46,16 34,84
Kil
0,24
0,068
5,19
2,454
0,122
0,25
47,8
310
180
20,5
P9
0-20
22,00
23,16 54,84
Toz Balçığı
0,32
0,109
5,26
9,242
0,483
1,79
191,5
570
297
20,5
P9
20-35
22,00
27,16 50,84
Killi Balçık
0,40
0,078
5,24
6,065
0,227
0,59
69,8
250
150
20,5
P9
35-95
23,00
32,16 44,84
Killi Balçık
0,32
0,064
5,41
2,317
0,144
0,42
29,1
250
198
32,3
15
P10
0-15
48,00
20,16 31,84
Balçık
0,47
0,125
5,57
4,274
0,151
1,52
263,7
730
220
28,2
_
1
95
120+
100+
120+
95
120+
30
15
5
5
15-35
45,00
28,80 26,20
Killi Balçık
0,32
0,079
5,33
2,248
0,076
0,25
238,4
480
216
24,3
P10
35-75
36,00
41,80 22,20
Kil
0,24
0,075
5,37
1,159
0,055
0,25
169,8
340
285
28,2
P10
75-100+
37,00
33,80 29,20
Killi Balçık
0,24
0,059
5,44
0,793
0,047
0,17
69,8
370
282
36,6
_
P13
0-20
48,28
21,52 30,20
Balçık
0,24
0,083
4,92
5,533
0,164
1,52
89,9
270
108
16,8
_
Balçık
20-40
48,28
25,52 26,20
0,40
0,061
5,42
1,153
0,067
1,27
60,6
200
158
16,8
P13
40-100+
48,28
29,52 22,20 Kumlu Killi Balçık
0,08
0,065
5,38
0,538
0,052
0,59
60,6
210
202
20,5
P32
0-5
35,48
17,88 46,64
Balçık
0,32
0,134
5,87
8,023
0,471
2,97
199
1900
430
36,6
P32
5-55
32,48
21,88 45,64
Balçık
0,32
0,057
5,89
1,910
0,152
2,25
74,6
710
360
24,3
P33
0-13
56,48
16,88 26,64
Kumlu Balçık
0,48
0,128
5,22
8,891
0,314
1,64
136,4
1092
207
16,8
P33
13-43
32,48
38,88 28,64
Killi Balçık
0,40
0,083
5,58
1,710
0,135
Eseri
163
516
288
16,8
P33
43-86
33,48
35,88 30,64
Killi Balçık
0,48
0,062
5,30
0,910
0,102
Eseri
207
327
177
16,8
P33
86-100+
32,48
35,88 31,64
Killi Balçık
0,32
0,058
5,15
0,275
0,036
Eseri
272
248
114
41,0
P49
0-11
32,64
18,16 49,20
Balçık
0,40
0,072
5,79
3,408
0,158
4,21
163
665
364
36,6
88
Granit
Toztaşı
Toztaşı
5
P10
P13
Anakaya
100+
100+
120+
120+
1
_
_
Toztaşı
Kollüviyal
Granit
1
55
120+
<1
40
Toztaşı
<1
100+
120+
23
95
4
1
Kumtaşı
2
1
Fillat
Organik
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Madde
N
P
K
Ca
Mg
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(%)
(%)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
5,78
0,987
0,124
2,47
69,8
655
504
45,6
5
5,85
4,660
0,188
11,88
142,8
750
168
13,3
1
0,081
5,51
2,066
0,098
3,86
106,3
320
128
16,8
0,24
0,172
4,40
4,198
0,131
7,03
117,9
357
122
20,5
0,40
0,088
4,92
1,616
0,087
7,13
106,3
417
170
24,4
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
18,16 49,16
Balçık
0,40
0,074
12,88 28,56
Kumlu Balçık
0,48
0,181
13,88 27,56
Kumlu Balçık
0,40
25,56
Kumlu Balçık
11,88 27,56
Kumlu Balçık
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
P49
11-23
32,68
P52
0-33
58,56
P52
33-100+
58,56
P53
0-6
64,56
9,88
P53
6-26
60,56
pH
MAKRO ELEMENTLER
P59
0-6
55,64
18,72 25,64
Kumlu Balçık
0,16
0,174
4,89
7,091
0,320
10,20
143
695
213
20,5
P59
6-43
51,64
22,80 22,56
Balçık
0,40
0,087
4,80
3,174
0,114
1,98
106,3
308
124
13,3
P59
43-100+
42,64
33,80 23,56
Killi Balçık
0,16
0,082
4,75
0,923
0,074
Eseri
130,0
278
164
13,3
P60
0-17
68,64
3,80
27,56
Kumlu Balçık
0,47
0,076
4,68
2,755
0,086
12,82
65,0
119
28
9,9
P60
17-67
68,64
2,80
28,56
Kumlu Balçık
0,47
0,069
4,89
1,548
0,070
14,57
48,0
49,6
20
16,8
100+
120+
26
120+
100+
120+
60
5
1
67
120+
60
120+
5
20
0-6
51,64
22,80 22,56
Balçık
0,16
0,159
4,50
7,928
0,357
7,44
112,0
764
152
16,8
6-18
52,64
21,80 25,56
Balçık
0,56
0,093
4,43
4,564
0,166
2,60
65,0
89,3
32
9,9
P61
18-60
50,64
23,80 25,56
Balçık
0,56
0,076
4,61
1,568
0,122
1,67
48,0
109,2
52
13,3
1
35
0-30
55,64
18,80 25,56
Kumlu Balçık
0,56
0,075
4,91
2,555
0,070
8,04
48
337
140
9,9
30-52
55,64
16,80 27,56
Kumlu Balçık
0,40
0,066
4,83
1,856
0,023
9,56
33
228
102
13,3
P62
52-73
52,64
13,80 33,56
Balçık
0,16
0,062
5,10
1,123
0,015
18,59
65,1
298
144
16,8
P62
73-100+
51,64
10,80 37,56
Balçık
0,48
0,057
5,22
0,399
0,011
22,54
74,6
318
186
20,5
100+
120+
1
55
90
0-10
25,64
26,80 47,56
Balçık
0,48
0,105
4,67
5,605
0,238
16,01
142,8
238
92
16,8
10-19
23,64
29,80 46,56
Killi Balçık
0,48
0,084
4,92
3,588
0,165
3,72
69,8
258
184
16,8
P63
19-60
23,64
32,80 43,56
Killi Balçık
0,64
0,089
4,99
2,387
0,099
2,35
65,1
337
246
32,3
35
P64
0-28
25,00
23,80 51,20
Balçık
0,48
0,116
4,82
8,015
0,348
6,45
162,9
675
264
24,3
20
P64
28-50
24,00
32,80 43,20
Killi Balçık
0,72
0,081
5,07
3,656
0,168
3,05
60,6
297
249
28,2
P64
50-100+
23,00
37,80 39,20
Killi Balçık
0,16
0,085
5,12
1,600
0,096
3,41
47,8
576
432
24,3
0-8
68,28
7,52
24,20
Kumlu Balçık
0,4
0,113
5,59
4,430
0,240
6,31
149,4
420
132
24,3
8-26
66,28
10,52 23,20
Kumlu Balçık
0,48
0,061
5,24
1,954
0,199
2,21
89,9
220
94
16,8
89
Granodiorit
Granit
Kollüviyal
85
P63
85
Granodiorit
1
P63
85
Granodiorit
1
P61
P62
Granodiorit
2
1
P61
P62
Anakaya
15
60
100+
120+
120+
22
3
Toztaşı
Kollüviyal
45
90
120+
1
1
Granodiorit
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
85
26-90
61,28
18,52 20,20
Organik
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
Kumlu Balçık
0,56
0,057
pH
5,29
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Madde
N
P
MAKRO ELEMENTLER
K
Ca
Mg
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(%)
(%)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
0,613
0,071
0,34
51,9
310
150
20,5
10
Yüzeysel
Yüzeysel
Profil
Kaya
Taşlılık
Arazi Yüzü Şekli
No.
(%)
(%)
P4
10
_
İyi
K
120
280
Orta Yamaç
P7
_
40
İyi
K
80
590
Orta Yamaç
P8
_
10
İyi
GD
80
620
Orta Yamaç
Drenaj
Bakı
Eğim
Rakım
(%)
(m)
P9
_
1
İyi
GD
6
660
Tepe
P10
1
15
İyi
GD
20
350
Orta Yamaç
P13
5
_
İyi
KB
70
470
Tepe
P32
_
_
Orta
KD
70
549
Orta Yamaç
P33
_
_
İyi
KB
20
650
Orta Yamaç
P49
_
_
Orta
KD
66
330
Orta Yamaç
P52
_
_
İyi
K
40
339
Alt Yamaç
P53
_
_
İyi
KB
60
320
Orta Yamaç
P59
_
_
İyi
KD
70
392
Orta Yamaç
P60
30
_
İyi
KD
60
419
Orta Yamaç
P61
_
_
İyi
K
6
530
Sırt
P62
_
_
İyi
KD
80
450
Alt Yamaç
P63
_
_
Orta
GB
86
510
Orta Yamaç
P64
_
_
İyi
GD
80
472
Alt Yamaç
85
0,5
_
İyi
GB
86
260
Alt Yamaç
90
Anakaya
Ek 8. Carpino betuli-Castanaetum sativae ass. nova genel görünüş
91
Ek 9. Carpino betuli-Castanaetum sativae ass. nova, Holotip. 56 nolu örnek alan
Örnek Alan No
Alan (m2)
Yükseklik (m)
Bakı
Eğim (%)
Anakaya
3
6
11
12 29
54
55 56
58
74
86
88 95
99 100 43
45
73 75
83
84 87 102 66 14
48
68 103
100010001000100010001000100010001000 1000 100010001000100010001000100010001000100010001000100010001000100010001000 B
290 375 300 380 215 310 280 272 301 320 290 210 417 420 362 14 140 320 310 202 232 612 418 328 260 494 475 200 U
70
70 70
95
75 100 85
22
20 20
23
22 16
18
L
U
G. Klv. Tzt. Klv. G. N
100 70 80 85 100 U
8 25 12 18 16 Ş
44 +1 22
33 23
23
13 45
34
33 22
'+1
KB KD KB K KB KB KB B KD KD
B KD GB K
K KD K KD GD D GD B GD GB GB D KD D
45 30
25
70 10
10
10 60
G.
70
65 45
25
30
5
5
70
60 25
60
G. Klv. Grd. G. Kv. Ş. Grd. Grd. Grd. G. Grd. Alv. G. Klv. Klv. Grd. Grd. G.
G.
G. Klv. G.
G.
85 85
90
90 95
90
70 80
90
65
25 20
12
15
5
10
13 17
10
18
8
16 10
29
20 25
45
45 33
44
33 43
44
34
54
44 54
34
100 60 100 60 100 80
80
30 35
50
20 20
15
20 70
32
12 31 28
Castanea sativa
Myosotis ramosissimum
Cistus salviifolius
Euphorbia helioscopia
Galium album subsp. pycnotrichum
Tilia tomentosum
Carpinus betulus
Sambucus nigra
44 55
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
'+1 '+1
.
.
.
.
+2
+2
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
+1 '+1 +2 12
.
.
12
.
.
.
+1 '+1 '+1 '+1 '+1
.
.
+2
'+1
.
.
.
.
.
'+1
.
12
.
.
'+1
.
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
23
12
.
23
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
33
12 34
.
33
.
.
.
.
.
54
12
.
12
12
.
.
12 12
.
'+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
+2 12
.
33 11
.
.
.
.
.
.
.
22
.
.
34 45
.
.
12
.
'+1 '+1
12
.
'+1
10
.
.
5
'+1
.
4
12
.
6
.
'+1 '+1
+2
.
.
3
34
54 54
.
.
.
10
32 +2 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12 35
33
54
15
.
12
.
5
'+1 '+1
.
.
.
12
.
.
+1
Sambucetosum nigrae subass. nova Karakteristikleri
Lamium garganicum
Ilex aquifolium
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
92
'+1 '+1 '+1
.
.
.
6
4
Ek 9. (devam)
Örnek Alan No
Epilobium hirsutum
Sambucus ebulus
Festuca callierii
Quercus cerris
Eupotarium cannabinum
Atropa belladona
Hypericum linarioides
Tulipa alphania
Cytisus villosus
Acer trauvetterii
Polystichum setiferum
Tlia rubra subsp. caucasica
Solanum dulcamara
Stellaria graminea
Crataegus microphylla
Galium odoratum
3
6
.
.
11 12 29 54 55 56 58 74 86 88 95 99 100 43 45 73 75 83 84 87 102 66 14 48 68 103
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
11
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
'+1 +1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
+2 '+1 '+1 '+1
.
+2 +2
'+1 +1
.
.
.
4
1
1
.
1
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
1
1
Tiletosum tomentosae subass. nova Karakteristikleri
Umblicus erectus
Lathyrus palustris subsp. palustris
Lamium garganicum subsp. laevigatum
Arabis caucasica subsp. caucasica
Doronicum orientale
Inula viscosa
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
93
.
+2 +2
.
.
'+1
.
'+1 +1
.
.
+1 +1
.
.
.
+2 12 +1
'+1 '+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4
6
.
.
.
.
.
.
+1
.
5
5
.
.
.
+1
.
5
.
.
.
4
Ek 9. (devam)
Örnek Alan No
Tamus communis
Stelleria media
Scrophularia scopolii var. scopolii
Agrostis stolonifera
Chondrilla juncea var. juncea
Fritillaria pinardii
Fritillaria pontica
Geranium macrorrhizum
Acer campestre subsp. campestre
Acer platonoides
Arum maculatum
Diplotaxis muralis
Lychnis coronaria
Glechoma hederacea
Paeonia mascula subsp. peregrina
3
6
.
.
11 12 29 54 55 56 58 74 86 88 95 99 100 43 45 73 75 83 84 87 102 66 14 48 68 103
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
+1 '+1
.
'+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
4
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 +1 +1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 '+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
32
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
1
'+1 '+1
+1 +1
Carpinetosum betuli subass. nova Karakteristikleri
Ilex colchica
Circaea lutetiana
Calamintha nepeta subsp. glandulosa
Festuca heteropylla
Potentilla micranta
Lauraserasus officinalis
Genista tinctoria
94
+1 '+1
Ek 9. (devam)
Örnek Alan No
Hesperis matronalis sbsp. matronalis
Paeonia mascula subsp. ariettina
Lathyrus undulatus
Scillia bifolia
3
6
.
.
11 12 29 54 55 56 58 74 86 88 95 99 100 43 45 73 75 83 84 87 102 66 14 48 68 103
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
1
.
.
.
.
Mespilus germanica
Quercus frainetto
+2
.
.
+1
.
+2 12 12 11
+1
.
.
.
.
'+1 +2 +2
.
+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
'+1 12 '+1 '+1
.
.
'+1
.
.
.
+1 '+1
.
+2
.
.
.
13
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
33
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1 12
.
22 +1 +2 18
'+1 '+1 '+1 '+1 '+1 +2 +2 +1 +2 '+1 +1
.
.
.
14
22
.
.
22
.
5
.
.
.
.
+2
5
.
.
.
.
1
.
.
12
.
12
4
+2 +2
12 12
Pinus nigra subsp. pallasiana
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
'+1
.
.
.
.
+2
.
.
.
3
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
2
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
Buxo - Staphyllion Karakteristikleri
Tanacetum parthenium
Smilax excelsa
Digitalis ferruginea
Astragalus glycyphyllos subsp. glycyphyllos
Sorbus torminalis
Crataegus monogyna
Viola sieheana
+1 +1 +1 +1 +2 23 22 22 23 22 '+1 '+1
.
.
.
+1
.
.
12
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
+2
95
.
+2 +2
.
+1 +2 11 '+1
.
'+1
.
.
'+1
.
+2 22 12 '+1 22
.
.
.
'+1
+2 '+1 '+1
.
+1
.
.
12 33
.
.
.
+2 11
.
22
'+1
.
.
+1 +1 23
.
+2 +1 '+1
12
.
10
Ek 9. (devam)
Örnek Alan No
Sytrax officinalis
Populus tremula
Veronica chamaedrys
Alliaria petiolata
Lathyrus laxiflorus subsp laxiflorus
Carex sylvatica
Campanula lyrata
Brachypodium sylvaticum
Euonymus latifolius
3
6
.
.
11 12 29 54 55 56 58 74 86 88 95 99 100 43 45 73 75 83 84 87 102 66 14 48 68 103
.
.
22
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
+2 12 23
.
'+1
23
.
.
+1
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
12 43 22
.
+1 '+1
.
.
11
.
.
.
.
9
.
.
.
44
.
.
.
'+1 43
7
.
.
.
.
.
+2
.
+1
.
7
+1 '+1
.
6
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
+2 '+1 +1 +1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
4
.
+2
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
'+1
.
.
.
11
.
.
.
.
'+1
.
4
+1 +1
.
5
Cardamine bulbifera
Festuca sylvaticum
Polygonatum multiflorum
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
11
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
44
.
.
23
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
+2
.
.
+2 +1 '+1 +1 '+1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
33
.
Alnus glutinosa
Cornus sanguinea subsp. sanguinea
Humulus lupulus
Rumex conglomeratus
Daphne pontica
Hypericum calycinum
Ruscus hypoglossum
Fagus orientalis
.
+2 +1 +1
.
+2 12
23 12 22 12
22 12 12
.
+2 +1 '+1 +2 +1
.
+1 +2
.
+2 '+1 +2 +1 +1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22 22 22 12
.
44 32
.
96
+2
.
.
23 23
32 33 23 +2 23
.
.
'+1 '+1
.
.
.
11 11 12 +2 +1 20
'+1 +2 11 +2 '+1 +1 +1 20
.
12
12 +1
.
.
.
'+1 '+1
23 33
.
.
14
.
13
Ek 9. (devam)
Örnek Alan No
Lapsana communis subsp intermedia
Galium palustre
3
6 11 12 29 54 55 56 58 74 86 88 95 99 100 43 45 73 75 83 84 87 102 66 14 48 68 103
. +1 +1 11 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 . +1 .
.
.
.
.
. 12 . '+1 .
.
.
. +2 .
.
.
.
. 22 . '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
. 12 .
. 22 33 22 .
.
.
.
.
.
7
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 .
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
. +1 .
2
.
.
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 11 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 .
.
.
3
. '+1 +1 '+1 .
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
1
.
7
Stellaria holostea
Myosotis sylvatica
.
.
Rubia peregrina
Quercus coccifera
.
Ceratonia siliqua
Clematis cirrhosa
.
.
.
Arbutus unedo
Laurus nobilis
Viburnum lantana
Phillyrea latifolia
Ruscus aculeatus
Juniperus oxycedrus subsp. oxycedrus
Arbutus andrachne
Smilax aspera
Melissa officinalis
Lonicera etrusca
Rhus coriaria
+1 . 12 +1 33 . +2 12 33 . 43 +2 . 23 12 . 12 .
. . . . +2 . +2 12 +2 . . . . +2 . 11 '+1 .
. 12 33 . 33 33 +1 .
. '+1 '+1 . . 11 . .
. 33 18
. +2 11
. '+1 +2 .
.
.
.
. 33 .
.
.
.
.
.
. '+1 '+1 .
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 . +2 +1 +2 .
.
.
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 33 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
97
. +1 .
.
.
.
. 34 7
. +2 .
.
.
.
.
5
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 2
.
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
. '+1 2
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
.
.
.
1
.
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
.
.
.
1
.
.
Örnek Alan No
3
6 11 12 29 54 55 56 58 74 86 88 95 99 100 43 45 73 75 83 84 87 102 66 14 48 68 103
33
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Pteridium aquilinum
Hedera helix
Primula vulgaris
Geum urbanum
Vicia cracca
Corylus avellana var. avellana
Lapsana communis
Euphorbia amgydaloides
Luzula forsteri
Geranium robertianum
Fragaria vesca
Clinipodium vulgare
Milium vernale subsp. vernale
Prunella vulgaris
Epilobium montanum
Silene italica
21
.
.
.
+2
.
+1
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
22
.
+1
+1
.
+2
11
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
'+1
'+1
.
.
12
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
+2
+2
+2
.
.
22
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
+1
+2
'+1
+2
.
.
.
+1
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
32
'+1
.
'+1
'+1
33
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. . 12 '+1 . . '+1
. +1 12 +1 . '+1 '+1
. '+1 . +1 +2 +2 '+1
. . 12 '+1 '+1 '+1 '+1
. . '+1 '+1 +2 '+1 '+1
. . 12 . . 12 .
. . . . +1 . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . +1 '+1 '+1 +1 .
. . . . . . .
. +1 . . . . .
. . . . . . .
. . . . . . .
. . +1 . . . .
. . . . . . .
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 12 12 33 22 12 12 22 '+1
. . . +2 . . . +1 '+1
. . . . . . . . .
. . . +2 . . . . .
. . . . . . . . .
22
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
. 12 .
. .
. +1 .
. . .
. . +1
12
'+1
+2
.
.
+2
12
'+1
86
.
.
.
+2
.
'+1
88
.
.
.
.
.
'+1
95
.
'+1
.
+2
.
.
.
.
34
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
11
+1
+1
'+1
.
33
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
11
+2
+2
12
.
12
12
+1
+2
.
.
+2
.
+2
.
.
.
'+1
'+1
'+1
.
22
.
+1
+1
.
'+1
.
+1
.
.
.
+1
+1
+1
'+1
'+1
.
'+1
.
+1
+1
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
19
18
14
13
12
11
6
5
5
5
4
3
2
1
1
1
Erica arborea
Cistus creticus
Origanum vulgare subsp hirtum
Sparteum junseum
Stipa capensis
11
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
. . +2
. . .
. +2 .
. . .
. . .
. 22 11 +1
.
+2 .
. . +1 .
. . . .
. . . .
.
.
.
.
.
. +2 20
. +1 6
. . 5
. . 1
. . 1
Eşlik Eden Türler
Rubus idaeus
Quercus petraea subsp. petraea
Rosa canina
Örnek Alan No
Cerastium bannaticum
Prunus spinosa
Galium aparine
33
+1
.
3
.
.
.
12
22
.
6
.
.
.
23
22
.
11
.
.
.
23
+1
.
12
+2
+1
.
+2
.
12
29
.
.
+1
+2
.
.
54
'+1
.
.
22
32
.
55
.
.
.
+2
12
.
56
.
.
+1
98
12
.
.
58
.
+1
.
'+1
.
'+1
74
.
.
+2
.
23
.
99
.
+1
.
12
12
.
100
.
.
.
22
.
.
43
.
.
11
.
11
+2
45
.
.
.
22
.
.
73
'+1
.
.
+2
12
'+1
75
'+1
.
+1
'+1
33
'+1
83
.
'+1
'+1
'+1
22
'+1
84
.
'+1
'+1
+2 .
. 23
'+1 +2
87 102
+1 +1
'+1 +1
'+1 .
.
.
+1
66
+1
.
.
+2
23
.
14
+2
.
.
+2
33
'+1
48
'+1
.
.
+1
.
.
68
+1
.
.
+1
32
+1
103
.
.
.
22
17
14
10
8
8
Platanus orientalis
Crepis sancta
Carex sylvatica subsp sylvatica
Rubus discolor
Rubus fruticosus
Circium arvense
Briza maxima
Cardamine graeca
Veronica pectinata var pectinata
Quercus infectoria
Symphum orientale
Anthemis tinctoria
Vitis vinifera
Campanula persiciifolia
Juncus effesus
Cerastium dichotomum
Stellaria media subsp. pallida
Cynosurus echinatus
Circium arvense subsp. vestitum
Viola odorata
Cornus sanguinea
Geranium dissectum
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
+1
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
99
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
32
+1
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
+1
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
33
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
33
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
'+1
.
.
.
+2
.
.
. '+1
. .
. +2
.
.
. .
. .
. .
. .
. '+1
12 .
. .
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
13
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
23 23
'+1
'+1 '+1
. .
. +2
. .
. '+1
. .
. .
. .
. .
. .
. .
. '+1
. +2
. .
. .
. '+1
. .
. .
. .
. .
. +1
. '+1
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
+1
.
+2
+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
+2
.
.
.
+1
.
.
. .
. +1
. .
. .
. .
. .
. +1
. +1
. .
. .
. .
.
.
.
+1
.
.
.
+1
+2
.
12
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
+1
'+1
.
.
.
.
'+1
.
.
+1
.
.
+1
+1
.
+1
.
.
6
6
6
5
5
5
4
4
4
4
3
3
. 3
. 3
. 3
3
. 3
. 3
. 3
+1 3
. 3
. 3
32 3
. 3
Hypericum perforatum (3:+1), (87:+1); Erodium sylvaticum (12:+1), (14:+1); Veronica cymbalaria (29:+2),
(87:+1); Equisetum ramosissimum (54:+1), (43:+1); Polytichum setiferum (55:11), (66:+2); Acer
pseudoplatanus (74:12), (48:12); Poa trivialis (74:+1), (74:+1); Trifolium campestre (74:+1), (84:+1);
Juncus sylvatica var. sylvatica (74:+1), (43: 12); Hypericum empetrifolium (95:+1), (103:+1); Taxus baccata
(99:+2), (48:12); Luzula sylvatica (73:+1), (48:+1); Geranium tuberosum (75:+1), (84:+1); Sonchus
oleraceus (75:+1), (48:+1); Veronica persica (75:+1), (68:+1); Anthemis cotula (83:+1), (84:+1); Erodium
cicutarium (83:+1), (84:+1); Rumex tuberosus (83:+1), (103:+1); Lamium sp. (84:+1), (87:+1); Galium
album (84:+1), (87:+1); Carex acuta (43:12), (84:+1); Tripleuspermum tenuifolium (66:+1), (48:+1);
Festuca sp. (66:+1), (48:+1); Circium vulgare (43:+1), (103:+1); Asperula tenella (102:+1), (68:+1); Daucus
carrota (66:+1), (103:+1) Plantago logopus (55:+1), (14:+2).
Helichyrsum sp. (29:+1), Cerastium anomalum (29:+1), Juncus gerardi (29:+1), Lathyrus nissolia (29:+1),
Adiantum capillus-veneris (54:+1), Euphorbia sp. (54:+1), Quercus sp. (55: 32), Chenopodium sp (56:+1),
Tilia rubra (56: 22), Umbilicus horizontalis var. horizontalis (56:+1), Sorbus aucuparia (58:+1), Trifolium
pratense (74:+1)), Bellis perennis (74:+1), Carex divulsa subsp. divulsa (74:+1), Carlina vulgaris (74:+1),
Galium verum (74:+1), Polygonum lapathifolium (74:+1), Trifolium repens var. repens (74:+1), Euphorbia
amygdaloides var. robbiae (86:+1), Euphorbia stricta (86:+1), Cichorium intybus (95:+1), Fumana
thymifolia var. viridis (95:+1), Malus sylvestris (95: 12), Clinipodium vulgare subsp vulgare (100:+1),
Stachys sp. (100:+1), Bromus denthoniae (45:+1), Catapodium rigidum var. rigidum var. majus (45:+1),
Convolvulus arvensis (45:+1), Hypericum perfoliatum (45:+1), Rumex acetocella (45:+1), Juncus effesus
(73:+1), Myosotis sylvatica subsp. cyanea (73:+1), Sophora alopecuroides (75:+1), Holosteum umbellatum
(75:+1), Pisum sativum subsp. elatius var. elatus (75:+1), Asplenium onopteris (83:+1), Polygonum
pulchellum (83:+1), Rubus canescens (83:+2), Asplenium trichomanes (84:+1), Calamintha nepetifolia
(84:+1), Carduus pycnocephalus (84:+1), Dactylis glomerata (84:+1), Galium heldreichii (84:+1),
Myrrhoides nodosa (84:+1), Pistacia terebinthus (84:+2), Rhagadiolus stellatus (84:+1), Torillis arvensis
(84:+1), Paeonia mascula (87:+1), Quercus infectoria subsp infectoria (87:12) Senecio pseudo-orientalis
(87:+1), Silene vulgaris (87:+1), Sisymbrium altissimum (87:+1), Mentha spicata (14:+2), Calamintha
nepetifolia subsp. glandulosa (14:+2), Allium ampeloprasium (14:+21, Salvia virgata (14:+2), Shenopactus
bulbosus (14:+2), Galium album (14:+2), Galium elongatum (48:+1), Galium peplidifolium (48:+1), Circium
vulgaris (48:+1), Euphorbia amygdaloides var amygdaloides (48:+1), Ranunculus muricatus (68:+1),
Lamium maculatum (68:+1), Sonchus asper (68:+1), Veronica serpyllifolia (68:+1), Echium plantagineum
(43:+1), Anagallis arvensis (43:+1), Centaurea cyanus (43:+1), Ficus carica (43: 12), Juglans regia (dikim)
(43: 22), Urtica dioica (43: 11), Myrrhoides nodosa (43: 11), Hordeum murinum (43:+1), Anethum
graviolens (43:+1), Arundo donax (43:22), Poa dentoides (43:+1), Periploca graeca var. graeca (43: +1),
Prunus divaricata (43: +2), Salix alba (43: 12), Plantago major (43:+1), Potentilla recta (43:+1), Anthriscus
carefolium (43: 12), Polygonum lapathyfolium (43:+1), Foeniculum vulgare (43:+1), Umblicus dichotomum
(43:+1), Bromus sterilis (43:+1), Poa annua (43:+1), Carex hirta (43:+1), Anchusa azurea (66:+1), Dactylis
glomerata (66:+1), Rumex bucephalophorus (66:+1), Solidago virgourea (66:+1), Thymus lomgicaulis var.
subisophyllus (66:+2), Koelaria cristata (102:+1), Linaria genistifolia subsp. genistifolia (102:+1), Trifolium
angustifolium (103:+1), Tanacetum vulgare (103:+1), Petrorhagia velutina (103:+1). Hesperis matronalis
subsp. matronalis (68;+1)
100
Ek 10. Carpino betuli-Castanaetum sativae ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Organik
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
Kumlu Balçık
0,16
12,88 23,92
Kumlu Balçık
77,20
7,88
14,92
56,28
16,16 27,56
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
P3
0-15
70,20
6,88
22,92
P3
15-40
63,20
P3
40-74
P6
0-10
MAKRO ELEMENTLER
N
P
K
Mg
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
74
120+
Madde
(%)
%
0,213
5,25
5,223
0,115
21,94
308,6
830
207
24,3
0,16
0,094
5,51
2,309
0,065
8,26
214,4
340
160
24,3
Kumlu Balçık
0,16
0,074
5,50
0,787
0,040
3,25
184,1
360
188
24,3
5
Kumlu Balçık
0,24
0,130
5,38
4,810
0,140
0,76
156
300
146
20,5
<1
(ppm) (ppm)
Ca
Na
pH
(ppm) (ppm)
P6
10-40
53,28
Eseri
0,068
5,49
1,410
0,068
0,51
112
200
154
24,3
P6
40-100+
44,28
31,16 24,56
0,24
0,058
5,37
0,793
0,064
Eseri
162,9
220
208
28,2
Killi Balçık
P11
0-30
59,00
14,80 26,20
Kumlu Balçık
0,32
0,078
5,62
1,861
0,092
0,93
65,1
480
212
24,3
P11
30-100+
53,00
18,80 28,20
Kumlu Balçık
0,16
0,057
5,60
1,292
0,053
0,34
69,7
530
264
20,5
P12
0-30
55,28
19,52 25,20
Kumlu Balçık
0,40
0,079
5,27
2,596
0,106
3,30
142,8
520
84
20,5
P12
30-100+
65,28
5,52
29,20
Kumlu Balçık
0,40
0,074
5,48
1,617
0,021
8,89
106,3
430
93
20,5
P14
0-15
60,28
14,52 25,20
Kumlu Balçık
0,24
0,072
5,00
2,421
0,097
1,52
69,8
230
192
16,8
P14
15-35
60,28
0,16
0,044
5,09
1,381
0,056
0,34
51,9
140
102
13,3
P14
35-100+
61,28
20,16 18,56
Kumlu Balçık
0,24
0,040
5,24
0,644
0,044
0,08
47,8
220
164
16,8
P29
0-11
65,56
6,80
27,64
Kumlu Balçık
0,24
0,077
6,16
1,839
0,098
13,33
156
870
234
24,3
P29
11-32
66,56
8,80
24,64
Kumlu Balçık
0,40
0,045
5,80
0,874
0,066
12,72
74,6
650
204
16,8
P43
0-7
71,64
3,16
25,20
Kumlu Balçık
0,47
0,247
6,08
3,589
0,254
24,30
69,8
980
186
24,3
P43
7-27
78,64
2,16
19,20
Balçıklı Kum
0,55
0,112
5,87
1,586
0,202
10,91
39,9
665
112
13,3
P43
27-100+
92,64
2,16
5,20
Kum
0,47
0,223
5,93
0,279
0,185
6,69
22,5
417
80
6,6
P45
0-7
51,64
13,16
35,2
Balçık
0,47
0,120
6,56
7,633
0,317
6,32
143
2500
564
41,0
P45
7-42
51,64
14,16
34,2
Balçık
0,47
0,078
6,44
2,339
0,275
1,55
65,1
1600
485
45,5
P45
42-95
55,64
8,16
36,2
Kumlu Balçık
0,55
0,115
6,03
0,279
0,054
1,19
36,1
1800
576
54,9
P48
0-18
32,64
19,16
48,2
Balçık
0,40
0,109
5,98
8,133
0,287
4,58
149,4
2200
534
28,2
P48
18-31
32,64
22,16
45,2
Balçık
0,32
0,064
5,54
4,325
0,254
1,46
74,6
1500
516
24,3
P48
31-90
28,64
25,16
46,2
Balçık
0,32
0,107
5,83
1,586
0,151
0,73
47,8
810
465
24,3
101
Anakaya
<1
100+
120+
_
_
Granit
Kolluviyal
_
60
120+
_
Granit
5
100+
120+
1
Granit
1
_
100+
120+
_
Kollüviyal
1
32
120+
1
Granit
1
_
100+
120+
_
Allüviyal
_
_
95
120+
1
Granit
4
_
90
120+
10
2
Toztaşı
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
Organik
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
pH
MAKRO ELEMENTLER
Madde
N
(%)
%
P
K
(ppm) (ppm)
Ca
Mg
(ppm) (ppm)
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
85
120+
P54
0-3
54,56
15,88 29,56
Kumlu Balçık
0,48
0,243
5,63
6,656
0,229
15,95
162,9
640
282
20,5
P54
3-15
60,56
13,88 25,56
Kumlu Balçık
0,40
0,110
4,42
2,685
0,121
4,55
47,8
110
86
9,9
P54
15-85
55,56
19,88 24,56
Kumlu Balçık
0,32
0,081
5,51
1,031
0,097
3,76
136,4
350
190
13,3
P55
0-4
56,56
14,88 28,56
Kumlu Balçık
0,32
0,439
6,02
8,767
0,405
27,44
214,4
2100
400
24,3
P55
4-28
54,56
19,88 25,56
Kumlu Balçık
0,32
0,141
4,99
4,925
0,210
3,96
106,3
400
208
13,3
P55
28-100+
52,92
25,80 21,28
Kumlu Killi Balçık
0,32
0,108
5,38
0,793
0,101
1,09
156,1
535
291
20,5
_
3
Granit
1
5
100+
120+
10
Kolluviyal
2
P56
0-10
58,56
15,88 25,56
Kumlu Balçık
0,24
0,338
6,80
6,237
0,333
9,71
222,3
2100
297
13,3
P56
10-23
55,56
18,88 25,56
Kumlu Balçık
0,32
0,142
5,91
2,409
0,131
2,57
89,9
630
234
9,9
P56
23-62
57,92
19,80 22,28
Kumlu Balçık
0,08
0,076
5,17
0,930
0,074
8,03
112,0
510
214
13,3
P58
0-17
52,92
18,80 28,28
Balçık
0,32
0,340
5,61
8,744
0,341
5,25
246,7
1800
475
20,5
P58
17-45
60,64
15,72 23,64
Kumlu Balçık
0,32
0,126
4,65
4,100
0,140
1,68
74,6
377
206
16,8
P58
45-66
46,64
27,72 25,64
Killi Balçık
0,24
0,096
4,86
1,940
0,080
Eseri
124
556
356
16,8
P66
0-28
61,00
11,80 27,20
Kumlu Balçık
0,48
0,140
5,63
4,249
0,688
3,11
136,4
774
176
16,8
P66
28-78
58,00
16,80 25,20
Kumlu Balçık
0,56
0,080
5,51
1,049
0,053
0,98
130,0
496
124
16,8
P68
0-15
41,64
15,52 42,84
Balçık
0,16
0,096
5,62
6,760
0,176
0,32
169,8
760
395
32,3
P68
15-40
35,64
22,52 41,84
Balçık
0,08
0,060
5,79
2,215
0,158
0,16
79,6
576
312
28,2
P68
40-100+
36,64
22,52 40,84
Balçık
0,08
0,047
5,83
1,112
0,026
Eseri
65,1
566
416
24,3
P73
0-5
33,00
8,16
58,84
Toz Balçığı
0,08
0,204
6,96
7,150
0,313
0,66
136,4
2400
285
28,2
P73
5-20
32,00
14,16 53,84
Toz Balçığı
0,24
0,104
6,49
4,086
0,178
Eseri
60,6
840
184
24,3
P73
20-45
31,00
14,16 54,84
Toz Balçığı
0,32
0,067
6,20
2,510
0,112
"
29,1
580
188
32,3
10
P73
45 - 100+
30,00
17,16 52,84
Toz Balçığı
0,08
0,057
6,08
0,979
0,080
"
25,7
470
178
36,6
35
P74
0-14
35,00
15,16 49,84
Balçık
0,08
0,074
5,99
3,862
0,169
0,66
106,3
1500
306
20,5
8
P74
14-25
33,00
21,16 45,84
Balçık
0,08
0,056
5,81
2,269
0,107
0,16
56,2
2000
550
28,2
P74
25-58
46,00
21,16 32,84
Balçık
0,16
0,106
6,00
1,980
0,063
0,08
69,8
2800
990
45,5
5
P74
58-90
35,00
24,16 40,84
Balçık
0,08
0,120
602
0,500
0,041
2,57
56,2
3800
1356
50,1
60
102
Anakaya
1
62
120+
1
Granodiorit
3
5
66
120+
1
Granit
20
78
120+
2
Granit
10
30
100+
120+
10
Kollüviyal
15
5
100+
90
120+
120+
40
1
Kollüviyal
Kuvarsit Şist
Organik
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
Toz Balçığı
eseri
0,186
Balçık
"
0,074
26,16 41,84
Balçık
"
28,00
24,16 47,84
Balçık
52,28
11,52 36,20
Balçık
4-24
55,28
13,52 31,20
Kumlu Balçık
P83
24-55
56,28
10,52 33,20
P83
55-76
60,28
8,52
31,20
P84
0-7
58,28
9,52
P84
7-18
57,28
9,52
P84
18-38
P86
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
P75
0-7
35,00
5,16
59,84
P75
7-48
33,00
17,16 49,84
P75
48-82
32,00
P75
82-100+
P83
0-4
P83
pH
MAKRO ELEMENTLER
Madde
N
(%)
%
6,84
8,210
6,59
3,702
0,079
6,49
"
0,073
0,56
0,162
0,48
Kumlu Balçık
Kumlu Balçık
32,20
P
K
Ca
Mg
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
100+
120+
55
(ppm) (ppm)
(ppm) (ppm)
0,312
15,35
142,8
2300
380
28,2
0,222
2,73
60,6
1786
356
24,3
1,174
0,104
0,24
54,9
2000
575
47,8
15
6,70
0,477
0,052
0,91
64,9
2000
686
43,8
5
5,62
6,054
0,254
13,44
95,2
2000
344
28,2
0,069
4,82
2,500
0,051
8,20
43,8
620
220
20,5
0,40
0,051
5,17
1,345
0,045
2,70
25,7
860
74
24,3
3
0,40
0,047
5,49
0,823
0,038
2,46
25,7
1000
273
36,6
1
Kumlu Balçık
0,40
0,363
7,15
8,804
0,491
12,54
246,7
2400
300
20,5
33,20
Kumlu Balçık
0,48
0,241
6,64
6,329
0,250
5,82
206,6
1600
228
16,8
57,28
11,52 31,20
Kumlu Balçık
0,56
0,163
5,31
2,202
0,121
6,72
123,9
1300
171
16,8
0-8
57,28
15,52 27,20
Kumlu Balçık
0,56
0,173
5,77
5,768
0,257
3,19
222,3
1687
267
24,3
P86
8-33
50,64
20,72 28,64
Balçık
0,16
0,074
5,64
1,402
0,125
Eseri
149,4
665
240
20,5
3
P86
33-78
48,64
24,72 26,64
Balçık
0,48
0,073
5,73
1,223
0,078
"
142,8
794
303
24,3
3
P86
78-100+
48,64
23,72 27,64
Balçık
0,48
0,075
5,45
0,534
0,045
0,16
142,8
685
318
20,5
87
0-30
63,28
5,52
31,20
Kumlu Balçık
0,48
0,137
5,69
8,654
0,588
12,30
214,4
900
252
28,2
87
30-46
64,28
6,52
29,20
Kumlu Balçık
0,56
0,047
5,56
4,471
0,425
2,54
106,3
208
81
16,8
1
87
46-71
66,28
5,52
28,20
Kumlu Balçık
0,48
0,035
5,44
1,474
0,228
1,64
84,6
109
34
16,8
15
P88
0-14
63,00
12,80 24,20
Kumlu Balçık
0,64
0,094
5,40
3,731
0,226
3,36
89,9
655
210
16,8
P88
14-40
62,00
14,80 23,20
Kumlu Balçık
0,32
0,078
5,22
1,777
0,125
0,91
56,2
387
174
16,8
P88
40-100+
56,00
19,80 24,20
Kumlu Balçık
P95
0-23
58,08
P95
23-100+
69,08
10,72 20,20
P99
0-14
65,08
P99
14-44
60,92
0,40
0,076
5,20
0,269
0,083
0,24
39,9
446
200
20,5
Eseri
0,061
5,40
1,203
0,146
0,26
69,8
724,4
246
16,8
Kumlu Balçık
"
0,092
5,25
0,681
0,121
2,47
84,6
615,2
110
16,8
10,72 24,20
Kumlu Balçık
Eseri
0,079
4,86
5,917
0,222
1,88
69,8
277,8
60
16,8
19,80 19,28
Kumlu Balçık
"
0,052
4,65
1,553
0,105
2,91
51,9
79,4
12
16,8
103
Anakaya
1
Kollüviyal
1
100+
120+
3
Granodiorit
1
38
120+
5
Granodiorit
55
100+
120+
1
Granodiorit
1
71
100+
120+
120+
5
_
Granit
Granodiorit
_
1
100+
120+
1
Granodiorit
2
44
120+
2
1
Granit
Organik
CaCO3
ECx10-3
(%)
(mmhos/cm)
pH
MAKRO ELEMENTLER
Madde
N
(%)
%
K
Mg
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
14
120+
10
Granodiorit
32
120+
3
Granit
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
TOPRAK TÜRÜ
P100
0-14
69,08
8,72
22,20
Kumlu Balçık
"
0,070
5,07
4,170
0,156
2,13
89,9
248,1
47
16,8
P102
0-12
70,08
4,72
25,20
Kumlu Balçık
Eseri
0,138
6,46
5,228
0,189
7,59
176,9
1588
210
16,8
P102
12-32
71,08
9,72
19,20
Kumlu Balçık
"
0,048
6,32
0,548
0,077
2,90
106,3
287,8
56
13,3
P103
0-7
68,00
7,16
24,84
Kumlu Balçık
0,49
0,183
6,14
8,363
0,337
5,25
199,0
3300
704
41,0
P103
7-15
69,00
9,16
21,84
Kumlu Balçık
0,40
0,079
5,18
3,053
0,145
2,58
106,3
1100
267
28,2
P103
15-33
63,00
14,16 22,84
Kumlu Balçık
0,32
0,045
4,91
1,617
0,092
1,21
69,8
600
198
28,2
(ppm) (ppm)
Ca
Derinlik
Derinlik
104
P
Na
Profil
(ppm) (ppm)
Anakaya
20
<1
33
120+
3
3
Granit
Profil
No.
P3
P6
P11
P12
P14
P29
P43
P45
P48
P54
P55
P56
P58
P66
P68
P73
P74
P75
P83
P84
P86
P87
P88
P95
P99
P100
P102
P103
Yüzeysel
Kaya
(%)
5
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
5
5
2
1
5
55
_
_
_
_
30
_
_
_
Yüzeysel
Taşlılık
(%)
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
_
5
40
_
_
_
_
_
_
_
_
40
_
_
_
Drenaj
Bakı
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
Orta
İyi
Orta
İyi
İyi
İyi
Orta
Orta
Orta
İyi
İyi
İyi
Orta
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
İyi
KB
KD
KB
K
GB
KB
KD
K
D
KB
KB
B
KD
GB
KD
KD
KD
GD
D
GD
B
B
KD
GB
K
K
GD
D
105
Eğim
(%)
45
30
10
10
20
60
10
80
15
70
65
45
25
20
20
30
30
35
50
60
25
25
5
5
70
70
60
70
Rakım
(m)
290
375
300
380
260
215
14
140
494
310
280
272
301
328
475
320
320
310
202
232
290
612
210
417
420
362
418
222
Arazi Yüzü Şekli
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Üst Yamaç
Tepe
Yamaç Dibi
Orta Yamaç
Dere içi
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Alt Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Üst Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Üst Yamaç
Alt Yamaç
Üst Yamaç
Orta Yamaç
Tepe
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Orta Yamaç
Tepe
Ek 11. Acero - Quercetum petraeae ass. nova genel görünüş
106
Ek 12 Acero - Quercetum petraeae ass. nova, Holotip: 36 Örnek alan ve Cerastio bannaticii - Quercetum
frainetto ass. nova, Holotip: 31. Örnek alan
Örnek Alan No
Alan (m2)
Yükseklik (m)
Bakı
Eğim (%)
Anakaya
Acero - Quercetum petraeae ass. nova
Quercus petraea
Acer pseudoplatanus
Galium elongatum
Veronica pectinata var. pectinata
Aristolochia hirta
Aegopodium podagraria
Viola odorata
Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova
Quercus frainetto
Cerastium bannaticum
Hesperis matronalis subsp. matronalis
Castanea sativa
Mespilus germanica
Tilia tomentosa
Carpinus betulus
5
20x50
440
D
40
G.
90
8
36
20x50
368
GB
10
Tzt.
95
16
37
20x50
295
GD
60
Kmt.
95
25
47
20x50
420
GB
100
Kmt.
60
10
97
20x50
270
GB
40
Grd.
65
28
98
20x50
412
B
60
G.
50
23
31
20x50
560
KD
10
Tzt.
95
8
69
20x50
455
GD
70
Klv.
90
15
96
20x50
212
KB
15
Grd.
75
25
B
U
L
U
N
U
Ş
55
.
.
+2
.
.
.
54
12
+1
.
.
.
.
54
12
+1
.
2
.
.
33
.
.
.
.
'+1
'+1
33
.
.
.
.
.
.
34
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
6
2
2
1
1
1
1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
44
+1
.
54
.
12
44
'+1
.
3
4
1
+1
.
12
22
12
.
12
.
22
11
+2
.
.
+4
23
'+1
.
.
12
.
'+1
.
.
.
.
+2
.
+2
12
12
+1
+3
.
23
12
+2
33
12
+1
+1
.
.
.
8
7
7
3
2
.
.
.
22
23
.
.
'+1
34
4
107
Ek 12 (devam)
Örnek Alan No
Genista lydia
Smilax excelsa
Lathyrus hirsistus
Crataegus monogyna
Lathyrus laxiflora subsp laxiflora
Sorbus torminalis
Sytrax officinalis
Alliaria petiolata
Campanula lyrata
Ilex aquifolium
Veronica chamaedrys
Viola sieheana
Dorycnium graecum
Coronilla varia
Euonymus latifolius
Adenocarpus complicatus
Festuca sylvatica
Rumex conglomeratus
Alnus glutinosa
Hypericum calycinum
Daphne pontica
Lapsana communis subsp. intermedia
5
.
36
.
37
.
47
.
97
33
98
34
31
.
69
.
96
.
2
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
1
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
+2
.
2
1
1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
45
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
'+1
22
.
.
.
.
.
.
.
+2
12
'+1
.
'+1
.
'+1
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
22
'+1
.
.
+1
.
+2
+1
+2
.
.
.
.
.
.
12
+1
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
23
.
.
.
'+1
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
5
4
4
3
2
2
2
2
2
1
1
1
1
1
1
.
+1
+1
.
'+1
.
+2
.
'+1
5
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
34
1
1
12
.
+1
+2
+2
+1
12
.
'+1
+2
'+1
.
12
.
'+1
.
.
+2
+2
'+1
+2
12
.
'+1
23
.
8
7
3
108
.
+1
'+1
.
.
Ek 12 (devam)
Örnek Alan No
Ruscus hypoglossum
Acer trauvetterii
Fagus orientalis
Galium odoratum
Stelleria holostea
Rubia peregrina
Arbutus unedo
Arbutus andrachne
Laurus nobilis
Viburnum lantana
Ruscus aculeatus
Hedera helix
Corylus avellana
Pteridium aquilinum
Clinipodium vulgare
Cerasus avium
Prunella vulgaris
Geum urbanum
Luzula forsteri
Fragaria vesca
Vicia cracca
Silene italica
5
.
.
.
.
36
+1
.
.
.
37
+1
12
12
+2
47
.
.
.
.
97
.
.
.
.
98
.
.
.
.
31
.
.
.
.
69
.
12
+2
.
96
.
.
.
.
2
2
2
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
'+1
.
.
1
1
.
+1
'+1
'+1
.
.
'+1
.
4
+1
.
.
.
.
22
.
.
12
.
+2
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
3
1
1
1
1
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+2
+1
+1
+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
12
12
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
+1
'+1
+2
'+1
.
.
'+1
.
+1
'+1
.
.
.
32
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
23
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4
4
4
3
3
2
2
2
2
1
1
1
1
1
109
.
.
'+1
.
.
22
.
+1
.
.
.
.
Ek 12 (devam)
Örnek Alan No
Erica arborea
Cistus creticus
Calycotome spinosa
5
36
37
47
97
98
31
69
96
.
.
.
12
.
.
12
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
+2
.
'+1
22
.
.
+2
.
.
+2
.
.
7
1
1
Thymelae tartonraira
Origanum vulgare subsp. vulgare
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
+1
1
1
+2
.
.
+2
+1
+1
+2
.
.
22
.
.
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
+2
+1
'+1
12
.
23
+2
.
7
6
4
Rosa canina
Cytisus villosus
.
.
.
.
+2
.
.
+2
+1
12
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
12
+2
.
.
.
'+1
+2
.
.
4
3
3
Stelleria media
Veronica cymbalaria
.
.
.
.
.
.
+1
'+1
.
.
.
.
+2
+2
'+1
'+1
.
.
3
3
Eşlik Eden Türler
Rubus idaeus
Crepis sancta
110
İki Tekerrürlü Eşlik Eden Türler
Rubus discolor (5:+1), (69:+2); Lathyrus nissolina (36:+1), (37:+1); Crepis foetida (36:+1), (47:+1);
Cynosurus echinatus (36:+1), (47:+1); Galium aparine(36:+1), (47:+1); Thymus longicaulis var.
subisophyllus (36:+1); (31:+2), Koelaria cristata (47:+1), (97:+1); Circium arvense (47:+1), (98:+1);
Tripleuspermum tenuifolium (47:+2), (31:+1); Cerastium dichotomum (47:+1), (31:+1); Prunus spinosa (47:
12), (69: 12); Geranium dissectum (47:+1), (69:+1); Myosotis ramosissimum (47:+1), (69:+1); Urtica dioica
(47:+2), (96:+1); Doronicum orientale (31:+1), (69:+1); Platanus orientalis (31: 22), (93: 13).
Alcanna tinctoria (5:+1), Cuscuta campestris (5:+1), Dactylis glomerata (5:+2), Epilobium hirsutum (5:+1),
Asplenium adiantum-nigrum (36:+1), Trifolium arvense (36:+1), Veronica anagallis-aquiatica (36:+1),
Raphanus raphanistrum (47:+1), Briza maxima (47:+1), Foeniculum vulgare (47:+1), Fritillaria pinardii
(47:+1), Hordeum bulbosum (47:+1), Polystichum setiferum (47:+2), Legosia pentagonia (47:+1), Linum
bienne (47:+1), Paoenia peregrina (47:+2), Malva sylvestris (47:+1), Mentha aquatica (47: 12), Rumex
acetocella (47:+1), Scrophularia scropolii (47:+1), Silene vulgaris (47:+1), Torilis arvensis (47:+1),
Trifolium tomentosum (47:+1), Umblicus erectus (47:+1), Plantago major (47:+1), Polypodium australe
(47:+1), Campanula persiciifolia (47:+1), Rubus canescens (97:+1), Festucacallierii (98:+1), Erodium
cicutarium (31:+1), Euonymus europaeus (31:+2), Fritillaria pontica (31:+1), Agrostis stolonifera (31:+1),
Asperula tenella (31:+2), Cardamine graeca (31:+2), Carex acuta (31:+1), Juncus gerardi (31:+2),
Verbascum sp. (31:+1), Sonchus asper(69:+1), Bellis perennis (69:+1), Raphanus raphanistrum (69:+1),
Rumex tuberosus (69:+1), Ranunculus muricatus (69:+1), Paeonia mascula (69: 22), 'Veronica serpyllifolia
(69:+1), Rubus sanctus (96:+1), Rubus fruticosus (96: 2), Sambucus niger (96:+2).
111
Ek 13 Acero - Quercetum petraeae ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Organik
Profil Derinlik KUM KİL TOZ
CaCO3
ECx10-3
pH
Madde
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
(%)
P5
0-6
64,28 7,16 28,56
Kumlu Balçık
0,16
0,156
5,78
5,838
P5
6-31
64,28 13,16 22,56
Kumlu Balçık
0,16
0,065
5,31
1,574
P5
31-51
65,28 11,16 23,56
Kumlu Balçık
0,31
0,084
6,23
0,651
P36
0-8
33,92 9,16 56,92
0,32
0,211
5,80
8,850
Toz Balçığı
P36
8-65
35,92 14,16 49,92
Balçık
0,32
0,206
5,41
1,282
P37
0-10
45,92 21,16 32,92
Balçık
0,16
0,903
6,05
5,146
P37
10-48
45,92 25,16 28,92
Balçık
0,24
0,697
5,23
1,454
P37
48-80
46,92 25,16 27,92
Balçık
0,4
0,542
5,13
0,416
P47
0-7
44,64 9,16 46,2
Balçık
0,47
0,153
6,1
9,12
P97
0-9
63,08 13,72 23,20
Kumlu Balçık
Eseri
0,135
6,05
3,620
P97
9-19
63,08 14,72 22,20
Kumlu Balçık
0,08
0,139
6,29
1,646
P97
19-29
61,08 16,72 22,20
Kumlu Balçık
0,16
0,132
6,31
1,225
P97
29-49
55,08 22,72 22,20 Kumlu Killi Balçık
0,08
0,093
5,77
0,278
P98
0-28
44,92 15,80 39,28
Balçık
Eseri
0,077
5,17
4,573
MAKRO ELEMENTLER
N
P
K
Ca
Mg
(%) (ppm) (ppm) (ppm) (ppm)
0,195 20,06 169,8
940
210
0,091 19,55 95,2
320
90
0,061 10,24 84,6
240
84
0,175 63,27 408,3 2076
430
0,042 38,69 230,3
960
328
0,163 11,37 206,6 1580
324
0,107
2,1
149,4
885
370
0,053 1,46
89,9
786
445
0,412 33,56 429,8 3000
516
0,221 3,84
207
810
201
0,145 2,30
192
730
166
0,047 1,71 184,1
730
224
0,015 1,02 136,4
640
189
0,162 1,53
84,6 486,2
164
Yüzeysel
Yüzeysel
Humus
Profil
Kaya
Taşlılık
Tipi
No.
(%)
(%)
P5
5
_
Çürüntü
P36
40
10
Çürüntü
İyi
GB
P37
_
_
Mull
Orta
GD
P47
50
_
Mull
Orta
GB
P97
_
_
Mull
İyi
P98
0,1
_
Çürüntü
İyi
Na
(ppm)
28,2
20,5
20,5
41
32,3
24,3
24,3
28,2
28,2
24,3
24,3
24,3
20,5
20,5
Mutlak Fizyolojik İskelet
Derinlik Derinlik Miktarı
(cm)
(cm)
(%)
_
51
120+
1
1
65
120+
1
80
2
80
120+
4
3
7
90
15
_
49
120+
1
10
1
28
120+
10
Arazi Yüzü Şekli
Drenaj
İyi
112
Bakı
Eğim
Rakım
(%)
(m)
40
440
Orta Yamaç
10
368
Orta Yamaç
60
295
Alt Yamaç
100
420
Alt Yamaç
GB
40
270
Orta Yamaç
B
60
412
Orta Yamaç
D
Anakaya
Granit
Toztaşı
Kumtaşı
Kumtaşı
Granodiorit
Granit
Ek 14. Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova genel görünüş
113
Ek 15. Cerastio bannaticii - Quercetum frainetto ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Organik
MAKRO ELEMENTLER
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(cm)
(cm)
(%)
35
85
1
100+
120+
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
23,88 52,64
Toz Balçığı
0,40
0,130
24,48
29,88 45,64
Killi Balçık
0,32
0,082
5,98
3,196
0,156
0,41
69,8
1025
388
28,2
27,64
23,52 48,84
Balçık
Eseri
0,066
5,92
4,007
0,199
0,24
176,9
830
328
24,3
10-80
25,64
28,52 45,84
Killi Balçık
Eseri
0,049
5,98
2,269
0,121
eseri
47,8
740
424
28,2
P69
80-100+
26,64
31,52 41,84
Killi Balçık
Eseri
0,045
6,25
0,979
0,073
"
32,5
1400
470
28,2
P96
0-12
60,08
13,72 26,20
Kumlu Balçık
Eseri
0,089
4,84
1,998
0,257
2,13
189,9
337,4
83
13,3
P96
12-64
47,92
23,80 28,28
Balçık
Eseri
0,060
5,07
0,820
0,175
0,68
101,0
387
112
20,5
1
P96
64-100+
50,92
22,80 26,28
Balçık
0,08
0,069
5,03
0,160
0,065
0,68
106,3
377
160
20,5
1
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
P31
0-12
23,48
P31
12-35
P69
0-10
P69
pH
6,40
Yüzeysel
Yüzeysel
Profil
Kaya
Taşlılık
No.
(%)
(%)
P31
_
_
Orta
P69
1
1
P96
_
_
Madde
N
(%)
(%)
6,168
0,334
P
(ppm)
1,13
K
Ca
(ppm) (ppm)
142,8 2481
Mg
(ppm)
460
Na
(ppm)
36,6
Bakı
Eğim
3
Kollüviyal
8
50
100+
120+
Rakım
(%)
(m)
KD
10
560
Orta Yamaç
Orta
GD
70
455
Orta Yamaç
İyi
KB
15
212
Orta Yamaç
114
Toztaşı
15
_
Arazi Yüzü Şekli
Drenaj
Anakaya
Granodiorit
Ek 16. Crataego monogynae - Quercetum infectoriae ass. nova genel görünüş
115
Ek 17. Crataego monogynae - Quercetum infectoriae ass. nova, Holotip: 51.nolu örnek alan
Örnek Alan No
Alan (m2)
Yükseklik (m)
Bakı
Eğim (%)
Anakaya
20
1000
550
GD
20
Tzt.
85
3
21
1000
540
KD
35
Tzt.
90
14
35
1000
482
B
30
Kmt.
100
7.50
50
1000
297
K
5
Grd.
80
4
51
1000
340
KB
40
Grd.
90
8
B
U
L
U
N
U
Ş
54
22
+1
44
+2
.
55
12
+1
43
'+1
.
44
32
.
5
5
2
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
12
+1
.
.
.
+2
22
+1
+1
33
.
.
12
+2
.
33
'+1
.
3
3
2
2
1
1
.
+1
.
.
.
1
Quercus infectoria
Crataegus monogyna
Asperula tenella
Mespilus germanica
Castanea sativa
Quercus frainetto
Asperula involucrata
116
Ek 17. (devam)
Örnek Alan No
Lathyrus hirsustus
Sytrax officinalis
Viola sieheana
Lathyrus laxiflorus subsp. laxiflorus
Alliaria petiolata
Sorbus torminalis
Campanula lyrata
Ilex aquifolium
Festuca sylvatica
Cornus sanguinea var. sanguinea
Sambucus ebulus
Hypericum calycinum
Daphne pontica
20
+2
21
.
35
.
50
.
51
.
1
'+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
1
1
+2
+1
'+1
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
.
.
12
+1
.
.
+1
.
'+1
'+1
.
.
+1
'+1
.
.
12
.
.
+2
22
.
'+1
.
.
22
.
.
.
3
3
3
2
2
2
1
1
1
+2
.
+1
.
.
2
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
+2
1
1
33
.
22
.
12
.
22
.
+2
12
5
1
117
Ek 17. (devam)
Örnek Alan No
Stellaria holostea
Rubia peregrina
Rhus coriaria
Lonicera etrusca
Osyris alba
Arbutus unedo
Laurus nobilis
Pteridium aquilinum
Vicia cracca
Silene italica
Geum urbanum
Hedera helix
Cerasus avium
Clinipodium vulgare
Corylus avellana
20
21
35
50
51
.
+1
.
.
.
1
.
+1
+1
.
.
2
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
12
.
.
.
.
+2
.
.
22
.
12
.
.
.
+2
3
1
1
1
1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
+1
.
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
+1
'+1
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
+1
'+1
22
3
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
118
Ek 17. (devam)
Örnek Alan No
Erica arborea
Cistus creticus
Cistus salviifolius
Eşlik Eden Türler
Rubus idaeus
Rosa canina
20
21
35
50
51
22
+2
.
22
.
.
12
+2
.
22
'+2
+2
32
.
.
5
3
1
+2
+2
+1
.
+2
+2
22
.
.
+2
4
3
119
Fumana arabica (20:+1), (21:+1); Myosotis ramosissimum (20:+1), (21:+1); Bromus tectorum (20:+2),
(35:+1); Galium aparine (20:+1), (35:+1); Cynosurus echinatus (35:+1), (50:+1); Briza maxima (35:+1),
(50:+1); Cerastium bannaticum (50:+1), (51:+1);Crepis sancta (50:+1), (51:+1.
Cardaria draba (20:+1), Geranium dissectum (20:+1), Vicia hybrida (20:+1), Veronica cymbalaria (20:+2),
Paeonia mascula (20:+2), Achillea millefolium, (20:+2), Astragalus sp. (21:+1), Erodium rotundifolium
(21:+1), Euphorbia orientalis (21:+1), Hypericum confertum (21:+2), Daucus carota (35:+1),Acer
campestre subsp. campestre (35:+2), Anthemis coelopoda (35:+1), Arabis caucasica subsp caucasica
(35:+1), Asperula arvensis (35:+1), Avenabarbata (35:+1), Cerastium anomalum (35:+1), Chrysanthemum
segetum (35:+1), Circium vulgare (35:+1), Crepis foetida (35:+1), Doronicum orientalis
(35:+1), Anthemis cotula (35:+1), Epilobium hirsutum (35:+1), Hedypnois cretica (35:+1), Leontodon
tuberosus (35:+1), Paoenia peregrina (35:12),Petrorhargia prolifera (35:+1), Poa bulbosa (35:+1),
Polygonum lapathifolium (35:+1), Potentilla recta (35:+1), Potentilla sp. (35:+1), Raphanusraphanistrum
(35:+1), Rumex acetocella (35:+1), Silene vulgaris (35:+1), Stachys byzantina (35:+1), Stelleria media
(35:+1), Thymus longicaulis var. subisophyllus (35:+1), Thymus zygoides (35:+1), Torillis arvensis (35:+1),
Trifolium arvense (35:+1), Catapodium rigidum var. rigidum (35:+1),
Crupina crupinastrum (35:+1), Filago eriocephala (35:+1), Gaudinia fragilis (35:+1), Hordeum murinum
subsp. leporinum var. leporinum (35:+1), Lavatera arborea (35:+1), Origanum vulgare (35:+1), Phleum
subulatum (35:+1), Sonchus asper (35:+1), Trifolium angustifolium (35:+1), Trifolium glomeratum (35:+1),
Trifolium pratense (35:+1), Turgenia latifolia (35:+1), Dorcnium graecum (50:+1), Euphorbia helioscopia
(50:+1), Sorbus acuparia (50:+1), Veronica sp. (50:+1), Campanula persiciifolia (51:+1), Campanula
persiciifolia (51:+1), Carex acuta (51:+1), Dorycnium pentaphyllum (51:+2),
Festuca sp. (51:+1), Fritillaria pinardii (51:+1), Hypericum empetrifolium (51:+1), Prunus spinosa (51:+1),
Rubus fruticosa (51: 22).
120
Ek 18. Crataego monogynae - Quercetum infectoriae ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Organik
CaCO3
ECx10-3
(%)
(mmhos/cm)
MAKRO ELEMENTLER
K
Ca
(ppm) (ppm)
Mg
(ppm)
Mutlak
pH
Madde
(%)
N
(%)
P
(ppm)
Na
Derinlik
(ppm)
(cm)
0,153
6,1
7,575
0,368
2,87
356,7
2000
348
32,3
0,109
5,98
2,223
0,029
1,23
214,4
1585
294
28,2
Fizyolojik
İskelet
Derinlik
(cm)
Miktarı
(%)
Profil
No.
Derinlik
(cm)
KUM
(%)
KİL
(%)
TOZ
(%)
TOPRAK TÜRÜ
P20
0-10
35,56
22,44
42
Balçık
0,24
P20
10-35
36,56
22,44
41
Balçık
0,08
P20
35-55
36,56
23,44
40
Balçık
0,16
0,064
5,54
0,686
0,015
0,72
106,3
1585
470
50,1
30
P21
0-10
35,56
15,44
49
Balçık
0,24
0,107
5,83
7,612
0,434
3,59
191,5
1600
352
32,3
30
P21
10-22
35,56
17,44
47
Balçık
0,16
0,072
5,79
4,737
0,185
0,92
106,3
590
219
28,2
P21
22-50
31,56
27,44
41
Killi Balçık
0,24
0,074
5,78
1,713
0,080
0,2
51,9
510
273
32,3
P21
50-90
25,56
36,80 37,64
P35
0-75
45,92
9,80
P50
0-15
57,56
P50
15-60
P51
0-3
P51
P51
Anakaya
1
55
90
5
120+
120+
50
Toztaşı
Toztaşı
15
Killi Balçık
0,48
0,077
5,84
0,772
0,030
0,51
39,9
780
385
45,5
Balçık
0,08
0,153
5,27
5,981
0,312
12,37
230,3
610
231
32,3
73
120+
15
Kumtaşı
14,88 27,56
Kumlu Balçık
0,32
0,195
5,16
3,428
0,389
4,16
95,2
605
153
20,6
60
120+
1
Granodiorit
55,56
17,88 26,56
Kumlu Balçık
0,32
0,101
5,06
1,130
0,061
0,49
80,6
486
170
13,3
5
5356
15,88 30,56
Kumlu Balçık
0,40
0,299
5,80
6,511
0,280
19,91
123,9
1282
228
32,3
1
3-26
56,56
15,88 27,56
Kumlu Balçık
0,40
0,096
4,68
2,364
0,129
4,16
74,6
357
106
13,3
26-100+
56,56
16,88 26,56
Kumlu Balçık
0,40
0,078
5,06
0,920
0,091
3,27
65,1
397
142
13,3
44,28
Yüzeysel
Yüzeysel
Profil
Kaya
Taşlılık
No.
(%)
(%)
P20
_
_
İyi
P21
_
_
İyi
P35
1
_
İyi
35
100+
120+
2
1
Arazi Yüzü Şekli
Drenaj
Bakı
Eğim
Rakım
(%)
(m)
GD
20
550
KD
35
540
Üst Yamaç
B
30
482
Orta Yamaç
Üst Yamaç
P50
-
-
İyi
K
5
297
Orta Yamaç
P51
_
_
İyi
KB
40
340
Orta Yamaç
121
Granodiorit
Ek 19. Vibirno-Arbutetum unedo ass. nova genel görünüş
122
Ek 20 Vibirno - Arbutetum unedo ass. nova
Örnek Alan No
1
34 44 57 65 101
2
15 23 38 41 42 46 67 70 71 77 19 17 22 72 93 18 28 40 30 76
Alan (m )
400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 400 B
Yükseklik (m)
170 220 138 262 191 361
90
Bakı
GB B KD B
GD GD GD GD G KD KB GB GD B KD GD G GD G
Eğim (%)
70 40 60 25 34 60
2
G
D
75
15 90 63 119 52 48 322 120 21 350 495 320 80 30 80 273 225 81 358 180 U
D KB GD GB G
D
Anakaya
G. M. Klv.Grd. G. Grd. G.
G. Grd. G. Klv. G. G. Grd.Grd. G. V.T.Klv.Tzt. G. G. G. M. G. G. Tzt. F.
95 90 85 80 60 100
50 60 100 95 95 100 30 100 70 80 99 98 90 90 100 75 100 99 60 90
2 1,30 2 10/3 2 1,801,5/4,5 6,5 1,4 1.40 2,5 1,6 1,4 2 2,5 1,5 0,8 5 5.5 3
2 2,10 2
Erica arborea
22 12 12 22 33 23
33
34 33 33 33 33 33 33 33 34 54 33
33 23 12 11 +2
Cistus creticus
11 12 '+1 +1 +1 +2
33
33 12 22 22 22 33 22 +2 +2
Arbutus unedo
43 33 33 33 33 45
+1
Phillyrea latifolia
22
.
21
Sytrax officinalis
.
12 12 12 33
.
.
.
.
.
.
Quercus coccifera
.
+1
.
.
+1
.
.
12
80
L
50 70 60 30 98 40 15 20 70 25 25 50 5 40 10 70 50 20 10 100 U
3
3 2,5 3
N
U
Ş
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2 22 12
33 22 33 33 23 33 22 12 +2 12
+1 +2 33 12 22 22 12 +2 12 '+1
.
.
.
.
.
12
.
.
.
. +2 23 23 33 33 54
.
.
.
12 24
+2 +2 12 '+1 24
+2 23 12 33
. '+1 12 32 22 +2 22 23 12
.
'+1
12 12
33 34 34 34 12
.
.
+2
. 22
.
. 18
33 54 16
22
.
. 10
Arbutesum unedo subass. nova Karakteristikleri Holotip:44. örnek alan
Hypericum calycinum
+2 +2 '+1 +2 +1 +2
.
.
.
.
'+1 .
.
.
.
+2
.
.
+2
. 14
+2
.
.
.
.
'+1 +2 '+1
.
. '+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 10
Viburnum lantana
22 +2 33 22
12 +2
.
.
.
Laurus nobilis
.
Sorbus torminalis
.
.
Sorbus acuparia
+1
.
'+1 +1 +1 '+1
+1 12 +2
12 22
.
12
+2 +2
22 '+1 . '+1 '+1 23
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
12
.
22
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2
.
.
.
.
. 10
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
11
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
4
.
.
.
.
.
3
+2 +1
6
'+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3
Pyrus pyraster
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
Prunus divaricata subsp. divaricata
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
Clematis vitalba
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
Lychnis coronaria
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
123
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
Lonicera caprifolium
Linum strictum var. spicatum
1
.
.
34 44 57
+1 .
.
+1 .
.
65 101
.
.
.
.
2
.
.
15 23 38
. .
.
. .
.
.
11
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
41 42 46
.
.
.
.
.
.
67
.
.
70 71 77 19 17 22 72
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
93
.
.
18
.
.
28
.
.
40
.
.
30
.
.
76
. 1
. 1
Ericetosum arborae subass. nova Karakteristikleri Holotip:71. örnek alan
Calicotome villosa
Briza maxima
Poa bulbosa
Anthemis coelopoda
Aira caryophlloides
Linaria pelisseriana
Silene gallica
Petrorhargia velutina
Anthemis chia
Ornithopus compressus
Juniperus oxycedrus subsp. oxycedrus
Vicia lutea
Myritus communis
Vicia grandiflora var. grandiflora
Viola tricolor
Pistacia lentiscus
Linaria genistifolia subsp. genistifolia
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1 '+1
22 .
+1 .
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2 22 12 22 12 . 12 12 12
.
. '+1 '+1 '+1 .
. +1 .
. +1 12 12
+2 +2 +2 .
+1 .
. +1 +1 . '+1 '+1 .
'+1 . '+1 '+1 '+1 .
.
.
.
.
.
.
. '+1 +1
+1 '+1
.
.
. +1 .
. +1 +1 '+1
.
.
.
.
.
. '+1 '+1 '+1
.
.
.
.
.
.
. '+1 +1
.
.
.
.
.
.
. '+1 '+1
.
. +1 '+1 .
.
.
.
.
.
. 22 12 22 . 22 .
.
.
. '+1 .
.
.
. '+1 +1
. 12 . +2
. +2
'+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
'+1
'+1
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
. +2
'+1 +2
.
.
.
.
11 +2 12 +2 .
.
. 15
.
.
.
. '+1 .
. 12
12 12 .
. 22 .
. 10
'+1 .
.
.
.
. '+1 9
.
.
. '+1 . '+1 . 9
'+1 .
.
.
.
.
. 7
'+1 .
.
.
.
. '+1 6
'+1 .
.
.
. '+1 5
+1 '+1 .
.
.
. +1 5
'+1 .
.
.
.
. '+1 5
+1 .
.
.
.
.
. 4
.
.
.
.
.
.
. 4
.
.
.
. '+1 .
. 4
.
.
.
.
.
.
. 3
.
.
.
.
.
.
. 2
.
.
.
.
.
.
. 1
.
.
.
.
.
.
. 1
.
.
.
.
.
.
. 1
Phillretosum latifoliae subass. nova Karakteristikleri Holotip:18. örnek alan
Ruscus aculeatus
Valeriana officinalis
Phytospermum cornubiense
.
.
.
.
+1 '+1
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
124
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
+2 +2 +1
+2 12 '+1
12 .
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
8
7
1
1
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
Corydothymus capitatus
Cardaria draba
Lupinus varius
Orchis papillonase
1
.
.
.
.
34 44 57
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
65 101
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
15 23 38
. .
.
. .
.
. .
.
. .
.
41 42 46
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
67
.
.
.
.
70 71 77 19 17 22 72
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
93 18 28 40
. +2 .
.
. '+1 '+1 .
. +2 .
.
. '+1 .
.
30
.
.
.
.
76
.
.
.
.
1
2
1
1
Sytretosum officinale subass. nova Karakteristikleri Holotip:76. örnek alan
Veronica triloba
Trogopagon aureus
Trogopagon dubius
Cornus mas
Mespilus germanica
Castanea sativa
Achillea grandifolia
Quercus frainetto
Tilia tomentosa
Carpino Acerion Karakteristikleri
Asperula involucrata
Pinus nigra subsp. pallasiana
Genista lydia
Coronilla emeroides
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
23
.
'+1
.
23
22
32
+2
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 4
. 1
. 1
.
.
.
.
.
.
+3
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
1
+1 .
. '+1
.
.
.
.
12
125
. +1 1
. '+1 1
. '+1 1
+2 . 1
5
4
3
2
2
1
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
1
Lathyrus hirsistus
.
34 44 57
.
.
.
65 101
.
.
2
.
15 23 38
Crataegus monogyna
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
34 12 +2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
+2
.
.
.
+2
11
.
.
+2 '+1 +2
.
.
.
Campanula lyrata
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
41 42 46
.
.
.
67
.
70 71 77 19 17 22 72
.
.
.
.
.
.
.
93
18
28
40
30
76
.
.
.
.
+2
.
.
.
+2 '+1 7
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
'+1
.
4
.
.
.
.
.
4
'+1
.
4
1
+1 '+1
Veronica chamaedrys
.
.
'+1
Adenocarpus complicatus
.
.
.
Lathyrus laxiflorus subsp laxiflorus
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
'+1
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
+1
.
Populus tremula
.
.
12 34
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Viola sieheana
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
Silene compacta
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Dorycnium graecum
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
Alliaria petiolata
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Cotinus coggyria
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Coronilla varia
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Teucrium chamaedrys
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1 +2
.
Ilex aquifolium
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Carex sylvatica subsp. sylvatica
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
'+1
.
.
'+1
.
.
.
+2
.
.
.
.
Alnus glutinosa
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Solanum dulcamara
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Rumex conglomeratus
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
7
.
3
.
.
2
.
.
.
2
'+1
.
.
2
.
'+1
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
+2
.
.
.
12
.
.
.
2
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1 +1
.
.
'+1 6
'+1 2
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
+2
.
.
.
.
.
+2
+2
.
8
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
1
Festuca sylvatica
'+1 +1
126
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
1 34 44 57 65 101
Rhodendro-Fagetalia orientalis Karakteristikler
Ruscus hypoglossum
.
. +1 .
.
.
Fagus orientalis
.
.
. 32 .
.
Tilia rubra subsp. caucasica
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Galium odoratum
.
.
.
.
.
.
Rubia peregrina
+1 . '+1 .
. '+1
Clematis cirrhosa
.
.
.
.
.
.
Olea europea
. +2 .
.
.
.
Arbutus andrachne
. 22 .
. 12 .
Osyris alba
. +1 .
.
.
.
Pinus brutia
.
.
.
. +2 .
Rhus coriaria
.
.
.
.
.
Similax aspera
.
.
.
.
.
Geranium purpureum
.
.
.
.
.
.
Vicia cracca
.
. '+1 +1 +1 .
. +1 '+1 .
.
.
Hedera helix
.
. '+1 +2 .
.
Pteridium aquilinum
.
.
. +2 .
.
Primula vulgaris
.
. '+1 .
.
.
Geum urbanum
.
. +1 .
.
.
Silene italica
.
. '+1 .
.
.
2
15 23 38
41 42 46
67
70 71 77 19 17 22 72
93
18
28
40
30
76
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1
1
1
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
5
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 +2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
. +2
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
+2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
12
.
.
22
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
6
5
3
2
2
2
1
.
.
.
.
.
.
.
. .
. .
. .
. .
. '+1
. .
. .
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
. '+1 . +1 . '+1 '+1 .
.
.
.
.
. 12 .
.
.
.
.
. '+1 12 .
.
+2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +1 '+1 .
.
.
.
.
.
.
. '+1 .
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
.
.
.
. +2
'+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+2
.
.
.
.
+2
.
.
+2
.
.
.
10
5
5
4
3
3
3
127
'+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
Luzula forsteri
Prunella vulgaris
Asphodelus aestivus
Cistus salviifolius
Sparteum junseum
Lavandula stoeachys
Stipa capensis
Parentucellia latifolia
Micromeria juliana
Eşlik Edenler
Crepis sancta
Rubus idaeus
Tamus communis
Trifolium campestre
Myosotis ramosissimum
Koelaria cristata
Torillis arvensis
Crepis foetida
Galium aparine
Rosa canina
Tordylium apulum
1
.
.
.
.
34 44 57
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
65 101
+1 .
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
15 23 38
. +2 .
+2 .
.
.
.
. .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2 .
.
.
. +2
+2 +2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
+2 22 +1
. .
.
. .
.
33 33 12
12 .
.
. .
.
. .
.
. .
.
. .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
+1
.
.
.
.
.
. +1
12 +2 +2
'+1 .
.
'+1 .
.
'+1
.
.
.
'+1 .
.
'+1 .
.
'+1 .
.
. 12 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
+1
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
'+1
.
.
'+1
'+1
'+1
128
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
41 42 46
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
22
67
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 . '+1 .
.
.
.
.
. '+1 .
.
.
'+1 .
.
.
.
.
. '+1 '+1 .
'+1 '+1 '+1 .
.
. +1 .
.
.
.
.
.
.
. +2
.
.
.
.
70 71 77 19 17 22 72
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 .
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
30
.
.
.
.
76
.
.
.
+1
3
2
2
1
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
+2
.
+2
+1
.
.
10
9
7
6
2
2
2
1
1
'+1 '+1
'+1 '+1 '+1 .
.
. '+1 '+1 '+1
. +1 '+1 +2 +2 .
.
. '+1 . '+1 .
.
. '+1 .
. '+1 +1 '+1 +1 '+1 . '+1
'+1 .
.
.
. '+1 .
.
. '+1 '+1 '+1
'+1 .
. '+1 '+1 +1 . '+1 '+1 .
.
.
.
.
. '+1 '+1
'+1
+2 '+1 . '+1
.
.
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 '+1 .
.
.
. '+1 '+1 '+1 .
. '+1 .
.
.
.
. 12 +2 12 .
.
.
.
. 12 .
'+1 '+1 . '+1 .
.
. '+1 .
. +1 '+1
15
10
10
9
9
9
7
7
7
7
7
.
. '+1
12 33 12
.
.
.
11 33 .
.
.
.
'+1 .
.
.
. +1
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
.
'+1
.
'+1
11
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
93
.
.
.
.
18 28 40
. '+1 .
.
.
.
+1 .
.
.
.
22 22 .
. +2
.
. 11 '+1 12
. 22 '+1 . +2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
12
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
Geranium dissectum
Circium vulgare
Cynosurus echinatus
Dactylis glomerata
Rumex bucephalophorus
Cytinus hypocistis
Quercus infectoria
Trifolium stellatum
Echium plantagineum
Cerastium dichotomum
Hymenocarpus circinnatus
Anagallis arvensis
Lathyrus nissolia
Carex acuta
Daucus carota
Orobanche cernua
Anthemis cotula
Carthamus lanatus
Trifolium pratense
Thymus longicaulis var. subisophyllus
Sherardia arvensis
Rubus discolor
Vitis vinifera
1
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+3
.
34 44 57
.
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
+1 +1 .
+1 .
.
+1
.
+1
.
. '+1 .
. '+1 .
. '+1 .
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
65 101
.
.
.
.
+1 .
+1 .
.
.
.
.
12 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
15
.
.
+1
+2
.
.
.
+1
.
.
+1
+1
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
23 38 41 42
.
.
. '+1
. +1 .
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
.
.
.
+1 .
. '+1
'+1 .
.
.
.
. '+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 .
129
46 67 70 71 77 19 17 22
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
. '+1 '+1 .
.
.
.
'+1 .
.
.
.
.
.
.
+1 +1 .
.
.
. '+1
.
. +1 +1 .
.
.
.
'+1 . +1 '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. 12
.
.
. '+1 .
.
.
'+1 .
.
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. +2 .
.
'+1 .
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 . +1 .
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 .
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
. '+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. '+1 '+1
.
.
. '+1 .
.
.
.
. +1 .
.
.
. '+1 .
.
'+1 . '+1 .
.
.
. +2 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
72 93
'+1 '+1
.
.
.
.
. '+1
'+1
'+1 .
.
.
'+1 .
. '+1
'+1 .
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
'+1 .
.
.
.
.
+1 .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
18 28 40 30 76
+1 . '+1 . '+1 7
.
. '+1 +1 . 6
.
. '+1 .
. 6
.
.
.
.
. 6
. '+1 .
'+1 6
.
.
. '+1 '+1 6
.
.
. 33
5
.
.
. '+1 '+1 5
.
.
. '+1 . 5
.
.
.
. 4
.
.
. '+1 . 4
.
.
.
. +1 4
'+1 '+1 .
.
4
.
.
.
. 12 4
.
. '+1 '+1 . 4
.
.
.
.
. 4
'+1 .
. '+1 . 4
.
.
. '+1 . 4
.
. '+1 . 4
.
.
.
. 4
.
. '+1 .
. 4
.
.
. '+1 . 4
. +2 . '+1 . 4
+1 .
. +1
4
.
.
.
. '+1 3
.
.
.
.
. 3
Ek 20. (devam)
Örnek Alan No
1
Umblicus erectus
.
34 44 57
.
.
.
65 101
.
.
2
.
15 23 38
.
.
.
41 42 46
.
.
.
.
.
'+1
.
.
Trifolium arvense
.
+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Plantago afra
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1 '+1
67
70 71 77 19 17 22 72
93
18
28
40
30
76
.
'+1
.
.
.
.
.
.
3
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
3
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
3
Stachys byzantina
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3
Anthemis tinctoria
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1 '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3
Lactuca seriola
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
3
Prunus spinosa
.
.
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
12
.
.
.
.
.
.
.
3
Doronicum hirsutum
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
3
+2
.
+1 '+1
.
3
.
Alcanna tinctoria
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Linum bienne
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
Cerastium anomalum
.
.
.
.
.
.
.
. '+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
'+1
Chrysanthemum segetum
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
+1
.
.
.
+1
Raphanus raphanistrum
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
'+1
.
.
'+1
'+1 3
.
3
.
.
.
.
.
.
3
.
.
.
.
.
.
3
Capsella bursa-pastoris
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
Erodium cicutarium
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
'+1
Foeniculum vulgare
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
.
.
.
3
.
.
.
.
.
'+1
.
3
Muscari comosum
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
Leontodon tuberosus
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
130
'+1 '+1
'+1 3
.
3
+1 3
131
Knautia integrifolia 34:+1), (21:+1); Hypericum perfoliatum (34:+1), (42:+1); Hypericum
empetrifolium (34:+1), (46:+1); Onobrychis caput-galli (34:+1), (77:+1); Achillea millefolium
(34:+1), (22:+1); Bellardia trixago (34: +1 (76:+1); Fritillaria pinardii (34:+1), (44:+1); Rubus
fruticosa, (44:+2), (42:+2); Phlomis sp.(44:+1), (42:+1); Bromus denthoniae (44:+1), (42:+1);
Pulicaria odorata (44:+1), (46:+1); Malus sylvestris (44:+2), (19:+2); Quercus petraea subsp.
petraea (44: 12), (93:+2); Cynodon dactylon (44:+1), (93:+1); Bromus tomentellus (44:+1),
(28:+1); Rumex acetocella (44:+1), (30:+1); Quercus petraea (57:+2), (77:+1); Trifolium
pallidum (65:+1), (28:+1); Medicago falcata (65:+1), (71:+1); Avena barbata (15:+1), (93:+1);
Filago vulgaris (23:+1), (38:+1); Orobanche ramosa (23:+1), (71:+1); Taraxacum officinale
(23:+1), (72:+1); Anchusa azurea (23:+1), (18:+2); Ranunculus lateriflorus (23:+1), (18:+1);
Tropagon sp. (23:+1), (30:+1); Trifolium arvense var. arvense (38:+1), (72:+1); Filago
eriocephala (38:+1), (41:+1); Lonicera etrusca var. etrusca (41:+1), (42:+1); Bromus madritensis
(41:+1), (71:+1); Phleum subulatum (42:+1), (46:+1); Circium arvense (46:+1), (17:+1) Origanum
vulgare subsp. vulgare (67:+1), (17:+1); Papaver dubium (70:+1), (77:+1); Moenchia mantica subsp
mantica (70:+1), (72:+1); Briza minima (70:+1), (72:+1); Rumex tuberosus subsp. tuberosus (70:+1),
(30:+1); Lathyrus palustris ssp. palustris (71:+1), (77:+1); Anchusa leptophylla (71:+1), (72:+1); Trifolium
repens (71:+1), (30:+1); Sonchus asper (77:+1), (72:+1); Conzya canadensis (77:+1), (93:+1); Quercus
pubescens (77: 33, (28: 22); Torillis arvensis subsp. purpurea (77:+1), (76:+1); Cephalantera longifolia
(77:+1), (76:+1); Androsace albana (17:+1), (18:+1); Aristolochia hirta (17:+1), (30:+1); Muscari comosum
(22:+1), (93:+1); Carduus pycnocephalus (22:+1), (93:+1); Lupinus albus subsp. graecus (22:+2), (18:+2);
Bromus lanceolatus (22:+1), (28:+1); Asparagus veticillatus (22:+2), (28:+2); Fumaria officinalis
(72:+1), (18:+1).
Thymus zygoides (34:+1), Teucrium chamaedrys subsp. chamaedrys (34:+2), Platanus orientalis (34: 12),
Convolvulus scammonia (34:+1), Ficus carica (34:+1), Kanutia drymeia (34:+1), Crupina crupinastrum
(34:+1), Asperula tenella (34:+1), Paoenia peregrina (34:+1), Hypericum confertum (44:+1),Plantago major
(44:+1), Trifolium trichocephalum (44:+1), Tilia tomentosa (44:23), Galium elongatum (44:+1), Umblicus
dichotomum (44:+1), Chamaecytisus drepanolobus (2:+1), Lagurus ovatus (15:+1), Logfia arvensis (15:+1),
Silene pallida (15:+2), Shenopactus maritimus (15:+2), Hedypnois cretica (15:+1), Chondrilla juncea
(15:+2), Carlina corymbosa (15:+1), Bromus tectorum (15:+1), Juncus effesus (23: 22), Inula viscosa
(23:+2), Leontodon sp. (23:+1), Potentilla reptans (23:+1), Plantago belardii (23:+1), Serapias vomeraceae
subsp. laxiflora (23:+1), Cerastium bannaticum (23:+1), Allysum sp. (23:+1), Rubus canescens (38:+2),
Bromus hordeaceus subsp. hordeaceus (41:+1), Tamus communis subsp. cretica (46:+1), Sonchus oleraceus
(46:+1), Pulicaria dysenterica (46:+1), Eryngium maritimum (46:+1), Anethum graveolens (46:+1), Achillea
millefolium subs. pannonica (67:+1), Thlaspi perfoliatum (70:+1), Medicago maritima (70:+1), Fumaria
muralis (70:+1), Tripleuspermum teunifolium (70:+1), Geranium rotundifolium (70:+1), Doronicum
orientalis (70:+1), Raphanus raphanistrum (70:+1), Chamaecytisus pungens (70:+1), Papaver rhoeas
(71:+1), Medicago polymorpha (71:+1), Asteriscus aquaticus (71:+1), Scrophularia canina subsp. bicolor
(71:+1), Tetragonolobus purpureus (77:+1), Hirschfeldia incana (77:+1), Genista tinctoria (77:+1), Vicia
sativa (77:+1), Odontites lutea (77:+1), Nepeta italica (77:+1), Misopates orontium (77:+1),Minuartia
anatolica var. polymorpha (77:+1), Osyris alba var. serotina (19:+2), Rumex crispus (17:+1),Ornithopus
sativus subsp roseus (17:+1), Melilotus officinalis (17:+1), Prunus divaricara (17:+2), Leontodon oxylepis
(17:+1), Stellaria media (22:+2), Verbascum sp. (22:+1), Hordeum murinum (22:+1), Lupinus angustifolius
subsp. angustifolius (22:+2), Erodium rotundifolium (22:+1), Centaurea cyanus (22:+1), Bunias erucago
(22:+1), Bromus squarosus (22:+1), Agrostis stolonifera (22:+1), Dactylis glomerata subsp. glomerata
(72:+1) , Crepis foemina (93:+1), Pilosella ploselloides subsp. megalomastix (93:+1), Festuca callierii
(93:+1), Bromus riparius (93:+1), Alopecurus sp. (93:+1), Allium ampeloprasium (93:+1), Trogopagon
pratensis subsp. pratensis (18:+1), Ranunculus ficaria subsp. ficariiformis (18:+1), Fumana arabica (18:+1),
131
132
Fritillaria pontica (18:+1), Pimpinella peregrina (18:+1), Centarium erythraea (18:+1), Euphorbia
helioscopia (18:+1), Euphorbia falcata var. falcata (18:+1), Salvia sp. (28:+2), Quercus sp. (28: 22),
Euphorbia amygdaloides var. amygdaloides (28:+1), Erodium rotundifolium (28:+1), Euphorbia
macloclada (28:+1),Cynoglossum officinale (28:+1), Diplotaxis muralis (28:+1), Phleum subulatum (40:+1),
Orchys sp. (40:+1), Lactuca serriola (40:+1), Origanum vulgare (40:+2), Hordeum bulbosum (40:+1),
Echium italicum (40:+1), Alcea pallida (40:+1), Turgenia sp. (40:+1), Trifolium pannonicum
(40:+1),Lathyrus birthynica (30:+1), Trifolium ambigium (30:+1), Medicago orbicularis (30:+1), Cerastium
dichotomum subsp. inflatum (30:+1), Antyllis tetraphylla (30:+1), Medicago hispida (30:+1),
Tetragonolobus maritimus (30:+1), Holosteum marginatum (30:+1), Anthemis tinctoria subsp. discoidea
(76:+1),Eryngium campestre var. campestre (76:+1), Rumex scutatus (76:+1).
132
133
Ek 21 Vibirno - Arbutetum unedo ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Organik
-3
ECx10
(%)
(mmhos/cm)
pH
Madde
N
(%)
(%)
P
K
5,59
1,900
0,078
0,76
56,2
290
5,68
6,295
0,099
26,15
100,7
730
5,44
1,858
0,075
2,54
60,6
660
Mg
Fizyolojik
İskelet
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
P1
0-45
49,28
19,16
31,56
Balçık
0,24
0,086
P2
0-3
50,28
6,16
43,56
Kumlu Balçık
0,24
0,279
P2
3-33
53,28
4,16
42,56
Kumlu Balçık
0,16
0,085
P15
0-25
70,28
7,16
22,56
Kumlu Balçık
0,24
0,083
5,90
1,177
0,047
3,81
79,6
620
166
20,5
25
120+
1
Granit
P17
0-15
31,56
23,44
45,00
Balçık
0,16
0,203
5,83
6,137
0,320
3,18
69,8
2374
465
28,2
65
80
5
Toztaşı
P17
15-65
27,56
27,44
45,00
Killi Balçık
0,32
0,146
5,65
1,462
0,052
1,74
43,8
1977
455
24,3
P18
0-11
43,56
16,44
40,00
Balçık
0,32
0,180
6,72
7,436
0,348
1,64
117,9
2878
174
36,6
P18
11-30
40,56
20,44
39,00
Balçık
0,33
0,120
6,52
2,638
0,102
0,72
36,1
2200
152
36,6
P18
30-80
39,56
22,44
38,00
Balçık
0,08
0,078
6,44
0,796
0,029
0,82
29,1
2100
148
28,2
P19
0-17
36,56
23,44
40,00
Balçık
0,16
0,115
6,03
2,506
0,170
1,74
162,9
1878
480
Eseri
P19
17-100+
38,56
28,44
33,00
Killi Balçık
0,32
0,077
5,75
0,272
0,079
0,51
123,9
2275
679
"
(ppm) (ppm)
Ca
Mutlak
Profil
TOPRAK TÜRÜ
CaCO3
MAKRO ELEMENTLER
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
252
54,9
45
120+
1
Granit
297
50,1
33
120+
<1
Granit
318
59,9
(ppm) (ppm)
Anakaya
<1
35
3
80
120+
1
Mermer
5
100+
120+
1
Kollüviyal
5
P22
0-18
70,56
4,80
24,64
Kumlu Balçık
0,40
0,073
5,78
1,306
0,076
4,51
29,1
774
156
Eseri
P22
18-35
76,56
4,80
18,64
Balçıklı Kum
0,32
0,065
6,11
0,291
0,036
5,43
19,5
863
150
"
P23
0-6
65,56
7,80
26,64
Kumlu Balçık
0,40
0,338
5,88
6,143
0,294
2,36
84,6
900
190
45,5
P28
0-8
59,56
14,80
25,64
Kumlu Balçık
0,48
0,310
6,68
6,719
0,281
8,10
463
1975
375
36,6
1
2
Granit
Toztaşı
P28
8-24
60,92
15,80
23,28
Kumlu Balçık
0,48
0,198
6,63
2,403
0,102
2,56
281
1588
213
24,3
P28
24-100
55,92
19,80
24,28
Kumlu Balçık
0,40
0,200
6,67
0,800
0,016
0,41
65,1
1488
285
45,5
P30
0-33
22,48
21,88
55,64
Toz Balçığı
0,48
0,096
6,39
4,295
0,211
1,74
79,6
1800
356
24,3
P30
33-44
21,48
30,88
47,64
Killi Balçık
0,32
0,069
6,43
1,697
0,091
2,15
51,9
1700
336
20,5
P34
0-24
35,92
21,16
42,92
Balçık
2,19
0,236
7,45
7,449
0,378
Eseri
89,9
5895
198
P38
0-5
65,92
3,16
30,92
Kumlu Balçık
0,32
0,613
6,09
5,423
0,183
15,68
272,4
1600
P40
0-12
63,92
6,16
29,92
Kumlu Balçık
0,55
1,250
6,62
6,707
0,250
81,15
337
P41
0-22
68,92
3,16
27,92
Kumlu Balçık
0,40
0,097
6,37
1,437
0,048
10,08
P41
22-100+
75,64
2,16
22,20
Balçıklı Kum
0,55
0,050
5,92
0,278
0,033
3,75
133
35
120+
1
Granit
10
6
120+
2
Granodiorit
44
120+
5
41
24
95
50
Mermer
240
24,3
5
120+
2
Granit
1588
216
50,1
12
120+
4
Granit
29,1
700
225
24,3
100+
120+
3
Kollüviyal
22,5
610
222
24,3
5
15
134
Organik
CaCO3
ECx10-3
TOPRAK TÜRÜ
(%)
(mmhos/cm)
Kumlu Balçık
0,47
0,096
Kumlu Balçık
0,40
Kumlu Balçık
0,47
Kumlu Balçık
37,20
16,28
pH
MAKRO ELEMENTLER
P
K
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
201
9,9
12
110
18
1427
455
41,0
810
261
28,2
100+
120+
25
586
156
28,2
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
Madde
N
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
(%)
(%)
P42
0-12
68,64
4,16
27,20
5,99
1,726
0,127
7,15
39,9
620
P44
0-10
58,64
7,16
34,20
P44
10-22
56,68
10,16
33,16
0,203
5,83
8,299
0,288
16,32
387
0,146
5,65
3,354
0,161
3,94
184
P44
22-100+
56,68
13,16
30,16
0,24
0,180
6,72
1,084
0,096
9,26
101
P46
0-9
53,64
9,16
P57
0-10
79,92
3,80
Kumlu Balçık
0,55
0,077
5,75
3,063
0,325
4,40
231,0
670
255
70,2
Balçıklı Kum
0,24
0,122
5,85
1,821
0,153
11,09
51,9
590
190
16,8
P57
10-24
48,92
19,80
31,28
Balçık
0,32
0,160
5,10
1,330
0,142
5,45
39,9
850
309
24,3
P57
24-100+
52,92
19,80
27,28
Kumlu Balçık
0,32
0,090
4,90
0,880
0,076
0,69
47,8
387
178
13,3
(ppm) (ppm)
Ca
Mg
(ppm) (ppm)
Anakaya
Granit
1
Kollüviyal
25
9
80
1
Granit
2
100+
120+
1
Granodiorit
1
P65
0-36
65,00
8,80
26,20
Kumlu Balçık
0,64
0,106
5,59
3,733
0,217
5,61
130
566
144
9,9
36
55
8
Granit
P67
0-14
63,00
10,80
26,20
Kumlu Balçık
0,56
0,115
5,25
0,780
0,181
4,40
47,8
716
150
13,3
14
35
25
Granodiorit
P70
0-5
76,64
5,52
17,84
Balçıklı Kum
Eseri
0,075
6,49
3,634
0,163
4,65
130,1
824
135
13,3
45
120+
1
Granodiorit
P70
5-45
76,64
5,52
17,84
Balçıklı Kum
Eseri
0,030
6,18
0,425
0,082
0,08
43,8
318
70
9,9
P71
0-5
80,00
4,16
15,84
Balçıklı Kum
Eseri
0,038
6,14
1,456
0,085
1,49
32,5
615
80
9,9
5
120+
35
Granit
P72
0-10
74,00
5,16
20,84
Kumlu Balçık
Eseri
0,062
5,90
2,598
0,132
1,24
84,6
933
176
41,0
10
120+
30
Granit
P76
0-14
46,00
17,16
36,84
Balçık
Eseri
0,146
6,20
3,715
0,203
2,82
100,7
1885
530
28,2
14
120+
5
Fillat
P77
0-50
34,00
18,16
47,84
Balçık
0,08
0,088
6,50
2,438
0,170
0,16
29,1
1600
412
32,3
50
50
5
Volkanik tüf
P93
0-8
75,00
2,80
22,20
Balçıklı Kum
0,48
0,051
5,28
2,020
0,215
78,31
51,9
457
120
13,3
P93
8-32
76,00
2,80
21,20
Balçıklı Kum
0,56
0,030
5,37
1,477
0,173
46,90
43,8
377
153
9,9
100+
120+
P93
32-55
76,00
4,80
19,20
Balçıklı Kum
0,48
0,033
5,54
1,006
0,077
44,60
47,8
476
153
28,2
2
P93
55-120+
75,00
3,80
21,20
Balçıklı Kum
0,48
0,031
5,64
0,151
0,021
55,47
39,9
516
147
16,8
5
P101
0-17
67,08
10,72
22,20
Kumlu Balçık
Eseri
0,084
5,93
3,216
0,227
22,42
123,9
764,1
146
24,3
134
1
5
17
120+
2
3
Granit
Granodiorit
135
Yüzeysel
Yüzeysel
Profil
Kaya
Taşlılık
No.
(%)
(%)
P1
_
P2
Arazi Yüzü Şekli
Drenaj
Bakı
Eğim
Rakım
(%)
(m)
_
Orta
GB
70
170
Alt Yamaç
_
_
Orta
GD
75
90
Üst Yamaç
P15
_
_
İyi
GD
50
15
Orta Yamaç
P17
2
_
Orta
G
50
320
Orta Yamaç
P18
8
_
İyi
KB
70
273
Orta Yamaç
P19
_
_
İyi
GD
25
495
Orta Yamaç
P22
_
_
İyi
GD
5
80
Orta Yamaç
P23
_
_
İyi
GD
70
90
Alt Yamaç
P28
50
_
Orta
GD
50
225
Tepe
P30
_
_
Orta
G
10
358
Orta Yamaç
P34
25
_
Orta
B
40
220
Orta Yamaç
P38
50
_
İyi
GD
60
63
Orta Yamaç
P40
_
_
İyi
GB
20
81
Orta Yamaç
P41
_
_
İyi
G
30
119
Alt Yamaç
P42
5
_
İyi
KD
98
52
Orta Yamaç
P44
_
_
İyi
KD
60
138
Alt Yamaç
P46
_
_
İyi
KB
40
48
Orta Yamaç
P57
_
_
Orta
B
25
262
Orta Yamaç
P65
35
_
İyi
G
34
191
Orta Yamaç
P67
_
_
İyi
GB
15
322
Üst Yamaç
P70
40
5
İyi
GD
20
120
Alt Yamaç.
P71
10
_
İyi
B
70
21
Alt Yamaç
P72
8
_
İyi
G
40
30
Alt Yamaç
P76
_
_
İyi
D
100
180
Orta Yamaç
P77
_
_
İyi
KD
25
350
Tepe
93
_
_
İyi
D
10
82
Üst Yamaç
P101
_
_
İyi
D
60
361
Orta Yamaç
135
136
Ek 22. Asphodelo aestivii - Sarcopoterietum spinosi ass. nova genel görünüş
136
137
Ek 23 Asphodelo aestvii - Sarcopoterietum spinosi ass. nova, Holotip: 24.nolu örnek alan
Örnek Alan No
Alan (m2)
Yükseklik (m)
Bakı
Eğim (%)
Anakaya
16
100
72
GB
60
Ş.
65
0,5
55
Asphodelus aestivus
.
Antyllis tetraphylla
.
Serapias vomeraceae subsp. laxiflora
.
Orchis italica
.
Aira caryophllea
11
Lavandula stoeachys
.
.
Calicotome villosa
.
Sparteum junseum
.
Stipa capensis
11
24
100
50
GD
55
Tzt.
90
0,3
25
100
30
GD
40
F.
75
0,6
26
100
140
KB
30
F.
100
0,3
27
100
112
KD
35
Grd.
100
0,5
80
100
5
D
10
Grd.
20
0,3
81
100
44
GB
15
Tzt.
100
0,25
82
100
10
G
5
Tzt.
90
0.4
94
100
49
D
5
Grd.
60
0,3
39
100
22
KB
70
Kmt.
20
1.30
B
U
L
U
N
U
Ş
43
.
'+1
+1
'+1
44
.
'+1
.
.
54
'+1
'+1
.
.
33
+2
.
.
.
.
.
.
.
.
54
.
.
.
.
54
'+1
.
'+1
.
33
.
.
.
.
12
.
.
.
.
9
3
3
2
1
'+1
22
+1
.
.
.
'+1
22
.
22
+2
.
.
.
.
12
.
.
.
12
.
.
.
.
'+1
12
+2
.
.
.
'+1
+2
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
33
.
7
5
3
2
2
1
137
138
Ek 23. (devam)
Örnek Alan No
Cistus salviifolius
Micromeria juliana
Cistus creticus
Parantucelia latifolia
Calycotome spinosa
Erica arborea
Cisto-Micromerietea'a Yakın Türler
Briza maxima
Petrorhargia velutina
Linaria pelisseriana
Rumex bucephalophorus
Lagurus ovatus
Hymenocarpus circinnatus
Stellarietea media Karakteristikleri
Anthemis tinctoria
Anagallis arvensis
Veronica cymbalaria
Urospermum picroides
Moenchia mantica subsp. mantica
Trifolium arvense
Holosteum marginatum
Trifolium stellatum
Echium vulgare
16
.
.
.
11
.
.
24
.
.
.
.
.
'+1
25
.
.
12
.
.
+2
26
.
.
.
.
.
.
27
.
.
33
.
.
+2
80
12
.
'+1
.
.
.
81
.
.
'+1
.
.
.
82
.
'+1
.
.
.
+2
94
.
.
.
.
.
.
39
.
.
.
.
33
.
1
1
4
1
1
4
11
11
.
.
.
11
.
+1
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
'+1
.
'+1
.
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
.
'+1
'+1
.
'+1
'+1
'+1
'+1
.
.
'+1
'+1
.
6
5
4
5
4
3
+2
.
.
.
11
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
+1
.
.
+1
'+1
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1
.
+1
'+1
.
.
+1
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
3
3
3
3
2
2
2
2
2
2
138
'+1
'+1
+1
.
.
.
+!
'+1
+1
.
.
+1
139
Ek 23. (devam)
Örnek Alan No
16
Trifolium repens
.
Cynodon dactylon
12
Carlina corymbosa
11
Rumex crispus
+1
Bunias erucago
.
Vicia grandiflora var. grandiflora
.
Silene vulgaris
.
.
Trifolium pallidum
.
Trogopagon dubius
.
Erodium cicutarium
.
Calendula arvensis
.
Stellaria media subsp. pallida
.
Chrysanthemum segetum
.
Geranium tuberosum
.
Anagallis foemina
.
Linum strictum var. spicatum
.
Bromus arvensis
.
Sinapis arvensis
.
Papaver rhoeas
.
Medicago polymorpha
.
Chenopodio - Stellarienea Karakteristikleri
Sherardia arvensis
11
Tordylium apulum
.
24
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
25
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
26
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
27
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
80
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
81
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
82
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
'+1
94
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
39
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
+1
'+1
.
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
+1
'+1
+1
'+1
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
+1
.
5
2
139
140
Ek 23. (devam)
Örnek Alan No
16
Thymus longicaulis var. subisophyllus
.
Anchusa azurea
.
Coronilla emeroides
.
Trifolium pratense
.
Ornithopus compressus
.
Onobrychis caput-galli
.
Onobrychis aquidentata
.
Lagoecia cuminoides
.
Sisymbrietalia officinalis Karakteristikleri
Anthemis cotula
.
Avena barbata
11
Carthamus lanatus
.
Echium plantagineum
.
Cichorium intybus
+1
Campanula lyrata
.
Bellardia trixago
.
Eryngium creticum
12
Lupinus angustifolius
.
Daucus carota
.
Foeniculum vulgare
.
Briza media
.
Tuberaria guttata
.
Erysimum smyrnaeum
.
Picnomon acarna
.
24
+2
'+1
.
.
.
.
.
.
25
.
.
.
.
.
.
.
.
26
+2
.
.
.
.
.
.
.
27
.
.
.
.
.
.
.
.
80
.
.
.
'+1
.
.
.
.
81
.
.
.
.
+1
.
.
.
82
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
94
.
.
.
.
.
+1
'+1
.
+1
2
2
1
1
1
1
1
1
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
'+1
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
+1
'+1
.
'+1
'+1
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
4
3
3
3
2
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
140
39
.
.
.
.
.
141
Ek 23. (devam)
Örnek Alan No
Centaurea spinosa
Medicago radiata
Torillis arvensis
Centarium erythraea
Hordeion leporini Karakteristikleri
Poa bulbosa
Koelaria cristata
Crepis sancta
Dactylis glomerata
Trifolium campestre
Cynosurus echinatus
Linum bienne
Crepis foetida
Logfia arvensis
Hordeum murinum
Parantucelia latifolia
Tolpis barbata
Trifolium baconii
Plantago belardii
Filago eriocephala
Filago vulgaris
Plantago logopus
Carduus pycnocephalus
Biscutella didyma
16
.
.
.
.
24
.
.
.
.
25
.
.
.
.
26
.
.
.
.
27
.
.
.
.
80
.
.
.
.
81
.
.
.
.
82
.
.
.
.
94
.
.
.
.
39
12
'+1
'+1
'+1
11
11
11
11
11
11
.
.
.
.
11
11
11
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
'+1
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
+1
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
'+1
'+1
+1
'+1
.
'+1
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
'+1
'+1
'+1
'+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
'+1
'+1
141
'+1
'+1
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
+1
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
1
1
1
1
6
5
5
5
5
3
3
3
2
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
142
Ek 23. (devam)
Örnek Alan No
Artemisetea vulgaris Karakteristikleri
Circium vulgare
Eryngium campestre
Quercus coccifera
Olea europea
Phillyrea latifolia
Ruscus aculeatus
Vicia cracca
Silene italica
Eşlik Eden Türler
Cerastium anomalum
Taraxacum officinale
Miyosotis ramosissimum
Hordeum bulbosum
Hedypnois cretica
16
24
25
26
27
80
81
82
94
39
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
2
1
.
.
.
.
.
.
.
.
+1
.
1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
+2
1
.
.
.
.
+2
+2
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
.
2
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
1
1
1
+1
.
.
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
+2
.
.
.
.
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
.
.
3
1
1
1
.
.
.
.
11
+1
+1
'+1
'+1
.
.
.
'+1
'+1
.
'+1
.
.
+2
'+1
'+1
.
.
.
+1
.
'+1
'+1
.
.
.
.
'+1
.
'+1
.
+1
.
.
'+1
+1
.
'+1
'+1
.
.
.
+1
.
.
.
.
.
'+1
.
.
.
+1
.
.
6
4
4
4
3
3
142
143
Ek 23. (devam)
Örnek Alan No
Diplotaxis muralis
Anthemis coelopoda
Festuca sp.
Silene gallica
Asteriscus aquaticus
Rubus idaeus
Orobanche cernua
Leontodon tuberosus
Bellis perennis
16
.
.
.
.
.
.
.
.
.
24
'+1
'+1
.
.
.
'+1
.
.
.
25
.
.
'+1
.
.
.
'+1
'+1
.
26
'+1
'+1
.
.
.
.
.
.
'+1
27
'+1
.
.
.
'+1
.
.
.
80
.
.
.
+1
+1
.
.
'+1
.
81
.
.
'+1
+1
.
.
.
.
82
.
.
'+1
'+1
.
.
.
.
'+1
94
.
.
.
'+1
+1
.
.
.
.
39
.
'+1
.
.
.
.
'+1
.
'+1
3
3
3
3
3
2
2
2
3
Hypochoeris glabra (80:+1), (81:+1); Centaurea cyanus (80:+1), (94:+1); Pilosella ploselloides subsp. megalomastix (81:+1), (82:+1).
Trifolium echinatum (16:11), Rumex acetocella (16:11), Trifolium stellatum subsp. adpressum (24:+1), Silene dichotoma subsp. dichotoma (24:+1),
Ranunculus lateriflorus (25:+1), Poa trivialis (25:+1), Lathyrus nissolia (25:+1), Cardaria draba (25:+1), Lathyrus hirsustus (26:+1),Circium arvense
(26:+1), Erodium sp. (27:+1), Umblicus rupestris (27:+1), Muscari comosum (27:+1), Leontodon sp. (27:+1), Rubus discolor (80:+1), Mentha aquatica
(80:+1), Cytinus hypocistis (80:+1), Anthemis chia (80:+1), Alisma plantago-aquatica (80:+1), Bromus tectorum (81:+1), Hippocrepis unicilicosa
(82:+1), Alcanna tinctoria (82:+1), Minuartia anatolica var. polymorpha (94:+1), Hordeum murinum var. pubescens (94:+1), Festuca callierii
(94:+1), Verbascum densiflorum (94:+1), Dianthus caleocephalus (94:+1), Bromus denthoniae (94:+1), Phleum subulatum (39:+1), Eryngium
maritimum (39:+1), Rhagadiolus stellatus (39:+1).
143
144
Ek 24 Asphodelo aestvii - Sarcopoterietum spinosi ass. nova Alanlarına Ait Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri
Organik
MAKRO ELEMENTLER
Profil
Derinlik
KUM
KİL
TOZ
CaCO3
Ecx103
(%)
(mmhos/cm)
0,24
0,113
0,16
0,40
pH
Mutlak
Fizyolojik
İskelet
Mg
Na
Derinlik
Derinlik
Miktarı
(ppm)
(ppm)
(cm)
(cm)
(%)
2700
776
75,5
20
60
5
Şeyl
25,7
2200
495
32,3
10
10
10
Toztaşı
47,8
2382
495
45,5
55
55
10
10
Madde
N
P
K
(%)
(%)
(ppm)
6,17
1,052
0,065
2,96
22,5
0,161
6,64
2,458
0,115
1,74
0,201
6,10
2,252
0,083
1,54
Ca
Anakaya
TOPRAK
No.
(cm)
(%)
(%)
(%)
TÜRÜ
(ppm) (ppm)
Tozlu
P16
0-20
37,28
8,16
54,56
Balçık
P24
0-10
39,56
6,80
53,64
Balçık
Tozlu
Kumlu
P25
0-12
53,56
15,80
30,64
Balçık
1
Fillat
Kumlu
P25
12-55
59,56
9,80
30,64
Balçık
0,40
0,063
5,91
1,277
0,045
0,20
25,7
1687
588
36,6
P26
0-10
43,56
9,80
46,64
Balçık
0,40
0,147
6,07
2,012
0,158
0,82
56,2
2900
784
64,9
15
P27
0-30
59,56
4,80
35,64
Balçık
0,40
0,086
6,10
0,549
0,133
1,95
32,5
814
240
32,3
30
P39
0-10
46,92
9,16
43,92
Balçık
0,48
0,978
6,36
4,303
0,278
3,94
156
1786
410
246,1
40
P39
10-40
45,92
18,16
35,92
Balçık
0,40
0,938
6,25
1,459
0,138
0,96
51,9
1389
396
599
P80
0-6
78,48
3,24
18,28
0,08
0,067
6,26
1,527
0,097
4,81
36,1
754
176
13,3
6
120+
P81
0-4
49,48
6,24
44,28
Balçık
0,24
0,319
6,91
3,559
0,329
10,04
32,5
3500
920
136,8
60
120+
P81
4-60
40,48
12,24
47,28
Balçık
0,16
0,113
6,52
1,172
0,172
0,66
19,5
3400
790
110,6
P82
0-12
41,48
21,24
37,28
Balçık
0,40
0,289
6,71
2,811
0,210
14,18
56,2
3900
1100
70,2
P82
12-37
30,48
23,24
46,28
Balçık
0,16
0,114
6,22
0,937
0,094
15,06
29,1
3400
790
75,5
1
P82
37-64
47,48
16,24
36,28
Balçık
0,08
0,163
6,63
0,637
0,053
15,82
29,1
2800
800
143,7
50
94
0-11
75,00
3,80
21,20
0,40
0,144
6,37
1,797
0,058
5,24
29,1
920
294
212,2
1
Fillat
90
5
Granodiorit
95
4
Kumtaşı
Kumlu
20
Balçıklı
Kum
Kumlu
10
1
Granodiorit
Toztaşı
3
64
120+
3
Toztaşı
Kumlu
Balçık
144
11
25
30
Granodiorit
145
Yüzeysel
Yüzeysel
Arazi Yüzü Şekli
Profil
Kaya
Taşlılık
No.
(%)
(%)
P16
_
_
Orta
P24
_
_
Drenaj
Bakı
Eğim
Rakım
(%)
(m)
GB
60
72
Orta Yamaç
Orta
GD
55
50
Orta Yamaç
Orta Yamaç.
P25
_
_
Orta
GD
40
30
P26
_
_
Orta
KB
30
140
Üst Yamaç
P27
_
_
İyi
KD
35
112
Orta Yamaç
Alt Yamaç
P39
1
_
Orta
KB
70
22
P80
_
_
İyi
D
10
5
Alt Yamaç
P81
_
_
İyi
GB
15
44
Orta Yamaç
P82
_
_
Orta
G
5
10
Alt Yamaç
94
_
_
İyi
D
5
49
Üst Yamaç
145
146
Ek:25 Bitki Listesi
PTERIDOPHYTA
ADIANTACEAE
Adiantum capillus-veneris L., kestane ormanı (54. örn. aln.), HÖ.538
ASPIDIACEAE
Dryopteris filix-max (L.) Schott, Yukarı Yapıcı K., Gölet üzeri, kayın ormanı (13. örn.
aln.), HÖ.195
Polystichum setiferum (Forks.) Woyner, meşe ormanı (47. örn. aln.), HÖ.526
Asplenium adiantum-nigrum L., meşe ormanı (36. örn. aln.), HÖ.452
Asplenium onopteris L., Ihlamur Alanı, HÖ.644
Asplenium trichomanes L,. Ihlamur Alanı, HÖ.648
EQUICETACEAE
Equisetum arvense L., Gölet üzeri, kayın ormanı çevresi, çeşme yanı, HÖ.692
Equisetum palustre L., Eğridere dere boyu, HÖ.693
Equisetum ramosissimum Desf., Kızılağaç topluluğu, dere içi, HÖ.495
Equisetum telmateia Ehrh., dere içi, HÖ.694
HYPOLEPIDACEAE
Pteridium aquilinum (L.) Kuhn., kestane ormanı (3. örn. aln.), HÖ.129
OSMUNDACEAE
Osmundo regalis L., Eğridere civarı, HÖ.695
POLYPODIACEAE
Polypodium australe Feé, meşe ormanı (47. örn. aln.), HÖ.525
Polypodium vulgare L. subsp. vulgare, kayın-meşe ormanı, HÖ.696
SPERMATOPHYTA
GYMNOSPERMAE
CUPRESSACEAE
Juniperus oxycedrus L. subsp. oxycedrus, çalılık (41. örn. aln.), HÖ.482
EPHEDRACEAE
Ephedra campylopoda C. A. Meyer, Aşağı Yapıcı K.-Doğanlar K., yol üzeri, HÖ.697
146
147
PINACEAE
Pinus brutia Ten., çalılık (65. örn. aln.), D. Akd., HÖ.567
Pinus nigra Arn. subsp. pallasiana (Lamb.) Holmboe, kestane ormanı (99. örn. aln.),
HÖ.688
TAXACEAE
Taxus baccata L., kayın ormanı (9. örn. aln.), HÖ.182
ANGIOSPERMAE
MAGNOLIOPSIDA (DICOTYLEDONEAE)
ACERACEAE
Acer campestre L. subsp. campestre, meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.429
Acer platonoides L., Ihlamur Alanı, Avr.-Sib. HÖ.564
Acer pseudoplatanus L., meşe ormanı (36. örn. aln.), Avr.-Sib. HÖ.451
Acer trautvetteri Medw., kayın ormanı (8. örn.aln.), Öks., HÖ.166
AMARANTHACEAE
Amaranthus albus L., Belkıs Tombolosu, HÖ.698
Amaranthus deflexus L., Belkıs Tombolosu, HÖ.699
Salsola ruthenica Iljin, Ormanlı-Ballıpınar K. arası, kumsal, HÖ.700
ANACARDIACEAE
Cotinus coggyria Scop., çalılık (22. örn. aln), HÖ.332
Pistacia atlantica Desf., Erdek-Doğanlar arası, çalılık, HÖ.701
Pistacia lentiscus L., Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.) Akd. HÖ.226
Pistacia terebinthus L. subsp. terebinthus, Ihlamur Alanı, HÖ.702
Rhus coriaria L, çalılık (18. örn. aln.), HÖ.303
AQUIFOLIACEAE (ILICIACEAE)
Ilex aquifolium L., kayın ormanı (4. örn. aln.), Öks. HÖ.143
Ilex colchica Poj., kayın ormanı (49.örn. aln), Öks. HÖ.529
ARALIACEAE
Hedera helix L., kestane ormanı (3. örn. aln.), HÖ.125
ARISTOLOCHIACEAE
Aristolochia hirta L., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), D. Akd., End. HÖ.254
147
148
ASCLEPIADACEAE
Cynachum acutum L. subsp. acutum, Çayağzı K. civarı, çalılık, HÖ.703
Cionura erecta (L.) Griseb., Çayağzı K. civarı, çalılık, D. Akd., HÖ.704
Periploca graeca L. var. graeca, Kızılağaç topluluğu, dere içi, D. Akd. HÖ.501
BETULACEAE
Alnus glutinosa (L.) Gaertner subsp. glutinosa, Arnavut Köy mevkii, kestane ormanı,
Avr.-Sib. HÖ.251
BORAGINACEAE
Alkanna tinctoria (L.) Tausch subsp. tinctoria, kayın ormanı (65. örn. aln.), Akd.,
HÖ.150
Anchusa azurea Miller var. azurea, çalılık (18. örn. aln.), HÖ.276
Anchusa leptophylla Roemer & Schultes subsp. incana
(Ledeb.) Chamb., çalılık (71. örn. aln.), İr-Tur ?, End., HÖ.595
Cynoglossum officinale L., çalılık (28. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.374
Echium angustifolium Miller, İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, D. Akd., HÖ.705
Echium italicum L., Tatlısu K. çayırlık alan, Akd.?, HÖ.706
Echium plantagineum L., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), Akd., HÖ.258
Echium vulgare L., frigana (81. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.641
Heliotropium europaeum L., İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, HÖ.707
Heliotropium hirsutissimum Grauer, İlhanlı K. girişi, çayırlık alan , D. Akd., HÖ.708
Myosotis alpestris F.W. Schmidt,'kayın ormanı (49.örn. aln), HÖ.533
Myosotis ramosissima Rochel ex. Schultes subsp. ramosissima, Arnavutköy mevkii,
çalılık (17. örn. aln.), HÖ.266
Myosotis sylvatica Ehrh. Ex. Hoffm. subsp. cyanea, Westergen,'Ihlamur Alanı, HÖ.602
Symphum orientale L., Ihlamur Alanı, Avr.-Sib. ? HÖ.387
Trachystemon orientalis (L.) G. Don, Ağaçlandırma sahası civarı, kestane ormanı (12.
örn. aln.), Öks., HÖ.192
BRASSICACEAE (CRUCIFERAE)
Alliaria petiolata (Bieb.) Cavora & Grande, Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.),
HÖ.250
Allysum foliosum Bory & Chaub. var. magalocarpum, çalılık, Hal., HÖ.709
148
149
Arabis caucasica Willd. subsp. caucasica, HÖ.430
Biscutella didyma L., frigana (39. örn. aln), HÖ.461
Bunias erucago L. çalılık (22. örn. aln.), HÖ.329
Capsella bursa-pastoris (L.), çalılık (70. örn. aln.), Akd.. HÖ.588
Cardamine bulbifera (L.) Crantz, kayın ormanı (52. örn. aln.), HÖ.536
Cardamine graeca L., meşe ormanı (31. örn. aln.), Avr.-Sib. HÖ.582
Cardaria draba (L.) Desu subsp. draba, çalılık (18. örn. aln.), HÖ.279
Chorispera tenella (Pall.) DC, Çayağazı K., açıklık alan, HÖ.710
Diplotaxis muralis (L.) D C, frigana (24. örn. aln.), HÖ.356
Erysimum smyrnaeum Boiss. & Ball, frigana (81. örn. aln.), HÖ.642.
Hesperis matronalis L. subsp. matronalis, Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), HÖ.575
Hirschfeldia incana (L.) Lag.-Foss., çalılık (77. örn. aln.), HÖ.621
Lepidium spinosum Ard., frigana, HÖ.711
Malcomia flexuosa (Sibth.&Sm.) Sibth.&Sm., İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, D. Akd.,
HÖ.712
Raphanus raphanistrum L., çalılık (22. örn. aln.), HÖ.338
Sinapis arvensis L., frigana (39. örn. aln.), HÖ:471
Sisymbrium orientale L., kızılçam ormanı (90. örn. aln.), HÖ:679
Sisymbrium altissimum L., Ihlamur Alanı, HÖ.661
Thlaspi perfoliatum L., çalılık (70. örn. aln.), HÖ.594
CAMPANULACEAE
Campanula lyrata Lam., çalılık (34. örn. aln.), HÖ:408
Campanula lyrata Lam. subsp. lyrata, çalılık (34. örn. aln.), End., HÖ.712
Campanula persiciifolia L., kayın ormanı, yol üzeri, Avr.-Sib. HÖ.136
Campanula rapunculoides L. subsp. cordifolia (C. Koch.) Damboldt., Kayın ormanı
(60. örn. aln.) HÖ.546
Campanula rapunculus L var. rapunculus, Çınar yapraklı akçağaç topluluğu, dere içi,
HÖ.560
Campanula rapunculus L. var. lambertiana, Çınar yapraklı akçağaç topluluğu, dere içi,
Avro-Sib., HÖ.561
Campanula trachhelium L. var. athoa (Boiss & Heldr) Hayek, kayın ormanı, yol üzeri,
149
150
HÖ.713
Legosia pentagonia (L.) Thellung, meşe ormanı (47. örn. aln.), D. Akd., HÖ.522
CANNABACEAE
Cannabis sativa L., Ocaklar-Turan K. yol üzeri, HÖ.714
Humulus lupulus L., Erdek girişi, Kızılağaç topuluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.496
CAPRIFOLIACEAE
Lonicera caprifolium L., çalılık (34. örn. aln.), HÖ.419
Lonicera etrusca G. Santi var. etrusca, çalılık (41. örn. aln.), Akd., HÖ.483
Sambucus ebulus L., kestane ormanı (3. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.133
Sambucus nigra L., kestane ormanı (3. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.134
Viburnum lantana L., çalılık (1. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.106
CARYOPHYLLACEAE
Cerastium anomalum Waldst.&Kit., Arnavutköy mevkii, çalılık, HÖ.257
Cerastium bannaticum (Roch.) Heuffel, kayın ormanı (5. örn. aln.), HÖ.152
Cerastium dichotomum L. subsp. inflatum (Link.) Cullen, çalılık (30. örn. aln.), HÖ.388
Cerastium dichotomum L. subsp. dichotomum, çalılık, HÖ.715
Cerastium glomeratum Thurill, meşe ormanı, HÖ.716
Dianthus calocephalus Boiss., frigana (94. örn. aln.), HÖ.547
Holosteum marginatum C. A. Meyer, çalılık (30. örn. aln.), HÖ.391
Holosteum umbellatum L., ıhlamur Alanı, HÖ.610
Lychnis coronaria (L.) Desr., çalılık (44. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.510
Minuartia anatolica (Boiss) Woron. var. polymorpha Mc Neill, çalılık (77. örn. aln.),
HÖ.622
Minuartia hybrida (Vill.) Schisch. subsp. hybrida, çalılık, yol üzeri, HÖ.717
Moenchia mantica (L.) Bartl. subsp. mantica, Moenchia mantica subsp. mantica,
HÖ:239
Petrorhagia prolifera (L.) Ball & Heywood, meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.442
Petrorhagia velutina (Guss.) Ball & Heywood, Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana
(16. örn. aln.), HÖ.241
Silene compacta Fischer, çalılık (40. örn. aln.), HÖ.475
Silene dichotoma Ehrh. subsp. dichotoma,'frigana (24. örn. aln.), HÖ.360
150
151
Silene gallica L., çalılık (70. örn. aln.), HÖ.593
Silene italica (L.) Pers, meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.447
Silene vulgaris (Moench) Gacke var. vulgaris, kayın ormanı, yol üzeri, HÖ.718
Spergularia pentandra L., İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, HÖ.719
Stellaria graminea L, kestane ormanı (74. örn. aln.), HÖ.606
Stellaria holostea L., meşe ormanı (21. örn. aln), Avr.-Sib HÖ.324.
Stellaria media (L.) Vill. var. pallida (Dumort.) Aschers & Graebn., Gürgen Oturağı
(68. örn. aln.), HÖ:581
CELESTRACEAE
Euonymus europaeus L., meşe ormanı (31. örn. aln.), Avr.-Sib. HÖ:401
Euonymus latifolius (L.) Miller subsp. latifolius, kayın ormanı (4. örn. aln.), Avr.-Sib.,
HÖ.14
CHENOPODIACEAE
Atriplex hastata L., Ihlamur Alanı, açıklık, HÖ.720
Atriplex lasiantha Boiss, Belkıs Tombolosu, HÖ.721
Chenopodium album L., kayın ormanı (52. örn. aln.), HÖ:537
Chenopodium botrys L., Muyla-Kurtboğazı arası, kayın ormanı, HÖ:168
CISTACEAE
Cistus creticus L., Erdek-İlhanlı köyü yol üzeri, çalılık, asl. Akd., HÖ.102
Cistus salviifolius L., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.281
Fumana arabica (L.) Spach. var. arabica, Tatlısu K. girişi, frigana, HÖ.722
Fumana thymifolia (L.) Verlot var. viridis (Ten.) Boiss., kestane ormanı (95. örn. aln.),
Akd., HÖ.686
Tuberaria guttata (L.) Fourr. var. guttata, Tatlısu K.-Karşıyaka K. yol üzeri, çalılık,
HÖ.723
COMPOSITAE (ASTERACEAE)
Achillea grandifolia Friv., kestane ormanı (3. örn. aln.), HÖ.119
Achillea millefolium L. subsp. pannonica (Scheele) Hayek, çalılık (67. örn.aln.), Avr.Sib. HÖ.571
Anthemis chia L., Arnavut Köy mevkii, kestane ormanı, D. Akd., HÖ.253
Anthemis coelopoda Boiss., Tatlısu Köyü, çalılık, HÖ.211
151
152
Anthemis cotula L., çalılık (23. örn. aln), HÖ.343
Anthemis tinctoria L. var. pallida DC., kızılçam ormanı (90.örn. aln.), HÖ.545
Anthemis tinctoria L. var. discoidea (All.) D C, Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı,
çalılık, HÖ.570
Artemisia annua L., Yukarıyapıcı K., fıstık çamı dikim alanı civarı, HÖ.724
Aster tripolium L., Çayağazı K., çayırlık alan, Avr.-Sib., HÖ.725
Asteriscus aquaticus (L.) Less., çalılık (71. örn. aln.), Akd., HÖ.596
Bellis perennis L., Çakıl Köyü civarı, frigana (26. örn. aln.), Avr.-Sib. HÖ.370
Bellis sylvestris Cyr., Çayağazı K., çayırlık alan, HÖ.726
Calendula arvensis L., Doğanlar-Turan yol üzeri, çalılık, HÖ.638
Carduus nutans L., Doğanlar-Turan yol üzeri, çalılık, HÖ.639
Carduus pycnocephalus L., çalılık (22. örn. aln.), HÖ.330
Carlina corymbosa L., çalılık (15. örn. aln.) Akd., HÖ.216
Carlina vulgaris L., kestane ormanı (74. örn. aln.), HÖ.604
Carthamus lanatus L., Arnavut Köy mevkii, kestane ormanı, HÖ.256
Centaurea cyanus L., çalılık (22. örn. aln.), HÖ.331
Centaurea polyclada DC, D., örnek alan 1 civarı, Akd., End., HÖ.728
Centaurea solstitialis L., Deniz feneri yakını, çöplük alanı, HÖ.729
Centaurea spinosa L. var. spinosa, Deniz feneri yakını, çöplük alanı, HÖ.730
Centaurea virgata Lam., kızılçam ormanı (92. örn. aln.), HÖ:664
Chondrilla juncea L. var. juncea, Ihlamur Alanı, HÖ.645
Chrysanthemum coronarium L., Karşıyaka-Dalyan K. arası, yol üzeri, Akd., HÖ.731
Chrysanthemum segetum L., 22. örnek alan civarı, KD, 125 m, Akd. ?, HÖ.434
Cichorium intybus L., Karşıyaka-Çakıl Köyü uol üzeri, frigana, HÖ.236.
Circium arvense (L.) Scop., Yukarı Yapıcı K., Kızlar Manastırı mevkii, kestane ormanı
HÖ.188
Circium arvense (L.) Scop. subsp. vestitum (Wimmer & Grab.) Petrak, çalılık (66. örn.
aln.), HÖ.569
Circium vulgare (Savi) Ten., frigana (24. örn. aln.), HÖ.354
Conyza bonariensis (L.) Cronquist, Ocaklar-Narlı K. yol üzeri, HÖ.641
Conzya canadensis (L.) Cronquist, çalılık (77. örn. aln.), HÖ.732
152
153
Crepis foetida L., çalılık (2. örn. aln.), HÖ.116
Crepis reuterana Boiss. subsp. reuterana, kızılçam ormanı (90. örn. aln.) D. Akd.,
HÖ.666
Crepis sancta (L.) Babcock, çalılık (15. örn. aln), HÖ.218
Crupina crupinastrum (Moris)Vis., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.412
Doronicum orientale Hoffm., kayın ormanı (4. örn. aln.), HÖ.139
Eupatorium cannabium L., kestane ormanı (3. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.123
Filago eriocephala Guss., meşe ormanı (35. örn. aln.), D. Akd., HÖ.436
Filago pyramidata L., Çakıl-Kestanelik K., yol üzeri, HÖ.733
Filago vulgaris Lam., çalılık (23. örn. aln.), HÖ.344
Hedypnois cretica (L.) Dum.-Cours., Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.),
Akd., HÖ.219
Hypochoeris glabra L., frigana (80. örn. aln.), HÖ.639
Inula britannica L., kızılçam ormanı (79. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.635
Inula germanica L., Ocaklar-Turan yol üzeri, Avr.-Sib., 735
Inula viscosa (L.) Aiton, çalılık (23. örn. aln.) Akd., HÖ.345
Lactuca serriola L., Doğanlar K., çalılık (40. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.473
Lapsana communis L. subsp. intermedia (Bieb.) Hayek, kayın ormanı (5. örn. aln.),
HÖ.157
Leontodon oxylepis Boiss. & Heldr. var. oxylepis, çalılık, D. Akd. d. ?, HÖ.735
Leontodon tuberosus L., Akd., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), HÖ.263
Logfia arvensis (L.) Holub, Tatlısu K., çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.) HÖ.244
Matricaria chamomilla L. var. recutila (L.) Grierson, İlhanlı K. girişi, çayırlık alan,
HÖ.736
Otanthus maritimus (L.) Hoffmans, Turan-Ormanlı arası, sahil, Akd., HÖ.737
Pallenis spinosa (L.) Cass., kızılçam ormanı (89. örn. aln.), Akd., HÖ.672
Picnomon acarna (L.) Cass., kızılçam ormanı (89. örn. aln.) Akd., HÖ.673
Pilosella hieracioides L., frigana, Avr.-Sib., 738
Pilosella ploselloides (Vill.) Sojak subsp. megalomastix (NP.) Sell & West, 'frigana
(81. örn. aln.), HÖ.643
Pulicaria dysentrica (L.) Bernh, çalılık ( 46. örn. aln.), HÖ.516
153
154
Pulicaria odorata (L.) Reichb., çalılık (44. örn. aln.), Akd., HÖ.512
Pulicaria vulgaris (L.) Gaertner, çalılık, Avr.-Sib. ?, HÖ.739
Rhagadiolus stellatus (L.) Gaertner, frigana (39. örn. aln.), HÖ.470
Scolymus hispanicus L., Deniz Feneri civarı, Akd., HÖ.740
Senecio integrifolius (L.) Clairv. subsp. aucheri (DC.) Malthews, kumsal, (Öks. ?)
Avr.-Sib., HÖ.741
Senecio pseudo-orientalis Schischkin, Ihlamur Alanı, İr-Tur., HÖ.660
Senecio vernalis Waldst & Kit., Gölet civarı, HÖ.742
Solidago virgourea L. subsp. virgurea, Gölet civarı, HÖ.743
Sonchus asper (L.) Hill subsp. glaucescens (Jordan) Ball., meşe ormanı (35. örn. aln.),
HÖ.744
Sonchus oleraceus L., çalılık ( 46. örn. aln.), HÖ.517
Tanacetum parthenifolium (Wild.) Schultz, İr-Tur. ?, HÖ.162
Taraxacum officinale Weber, HÖ.351
Tolpis barbata (L.) Gaertner, Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.),
Akd., HÖ.246
Tolpis virgata (Desf.) Bertol, Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana, Akd., HÖ.680
Tragopagon aureus Boiss., Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı, çalılık, End., HÖ.618
Tragopogon dubius Scop., frigana (25. örn. aln.), HÖ.369
Tragopogon pratensis L. subsp. pratensis, Avr.-Sib. HÖ.306
Tripleurospermum rosellum (Boiss. & Orph.) Hayek subsp. rosellum, kayın ormanı (7.
örn. aln.), HÖ.164
Tripleurospermum tenuifolium (Kit) Freyn, meşe ormanı (31. örn. aln.) Avr.-Sib.
HÖ.405
Tussilago farfara L., Kestanelik-Çakıl K. yol üzeri Avr.-Sib., HÖ.745
Urospermum picroides (L.) F. W. Schimidt., frigana (80. örn. aln.), Akd., HÖ.640
Xanthium strumarium L. subsp. cavanillesii D. Love & Daunserau, kumsal, HÖ.746
CONVOLVULACEAE
Convolvulus arvensis L. Ihlamur Alanı, HÖ.514
Convolvulus scammonia L., çalılık (34. örn. aln.), D. Akd., HÖ.410
Calystegia silvatica (Kit.) Griseb., meşe ormanı, HÖ.747
154
155
Calystegia soldanella (L.) R. Br., meşe ormanı, HÖ.748
CORNACEAE
Cornus mas L., çalılık (30. örn. aln.), Avr.-Sib.?, HÖ.389
Cornus sanguinea L. var. sanguinea, meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.435
CORYLACEAE
Carpinus betulus L., Avr-Sib, kestane ormanı, HÖ.121
Corylus avellana L. var. pontica C. Koch., 87. alan civarı, Öks., HÖ.749
Corylus avellana L. var. avellana, Kızılağaç topuluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.190
CRASSULACEAE
Umbilicus erectus DC., Ihlamur Alanı, HÖ.515
Umbilicus horizontalis (Guss) DC. var. horizontalis, kestane ormanı (56. örn. aln.)
HÖ.543
Umbilicus rupestris (Salisb.) Dandy, frigana (27. örn. aln.), HÖ.372
CUCURBITACEAE
Ecballium elaterium (L.) A. Rich, Belkıs Tombolosu, HÖ.750
CUSCUTACEAE
Cuscuta campestris Yuncker, kayın ormanı (5. örn. aln.), HÖ.153
DATISCACEAE
Datisca cannabina L., Ocaklar-Daoğanlar arası, yol üzeri, HÖ. 751
DIPSACACEAE
Knautia drymeia Heuffel, Avr.-Sib., çalılık (34. örn. aln.), HÖ.417
Knautia integrifolia (L.) Bert. var. bidens (sm.) Barba's, çalılık (34. örn. aln.), D. Akd.,
HÖ.335
ERICACEAE
Arbutus andrachne L., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.277
Arbutus unedo L., çalılık (1. örn. aln.), HÖ.103
Erica arborea L., çalılık (1. örn. aln.), HÖ.101
Vaccinum arctostaphylos L., Yukarı Yapıcı K., Gölet üzeri, kayın ormanı (13. örn. aln.)
Öks., HÖ.197
155
156
EUPHORBIACEAE
Euphorbia amgydaloides L. var. amygadoloides, Çifte çınarlar, çalılık (28. örn. aln.)
Avr.-Sib. HÖ.376
Euphorbia amygdaloides L. var. robbiae (Turrill) Radeliffee-Smith, kestane ormanı
(86. örn. aln.), Öks. HÖ.654
Euphorbia falcata L. var. falcata, çalılık (18. örn. aln.), HÖ.285
Euphorbia helioscopia L., çalılık (18. örn. aln.) HÖ.286
Euphorbia macloclada Boiss., Çifte çınarlar, çalılık (28. örn. aln.), İr-Tur., HÖ.377
Euphorbia orientalis L., meşe ormanı (21. örn. aln), Ir-Tur., HÖ.320
Euphorbia stricta L., kestane ormanı (86. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.655
Mercuralis annua L., Çifte çınarlar, dere kenarı, yol üzeri, HÖ.752
FAGACEAE
Castanea sativa Miller, Arnavut Köy mevkii, kestane ormanı, Avr.-Sib., HÖ.122
Fagus orientalis Lipsky, kestane ormanı (3. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.124
Quercus cerris L. var. cerris, Yukarı Yapıcı K.,Kirazlı Manastır civarı, kestane ormanı
(11. örn. aln.) Akd., HÖ.753
Quercus coccifera L., Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.), Akd., HÖ.227
Quercus frainetto Ten., kayın ormanı (32. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.406
Quercus infectoria Olivier subsp. infectoria, Ihlamur Alanı, Avr.-Sib., HÖ.659
Quercus petraea Mattuschka subsp. petraea, kestane ormanı (3. örn. aln.), HÖ.230
Quercus petraea Mattuschka subsp. iberica (Steven ex Bieb) Krassilin, çalılık (19. örn.
aln.), HÖ.310
Quercus pubescens Wild., Çifte çınarlar, çalılık (28. örn. aln.), HÖ.754
Quercus robur L. subsp. robur, Yukarıyapıcı K. civarı, Gölet mevkii, Avr.-Sib.,HÖ.755
GENTIANACEAE
Centaurium erythraea Rafn. subsp. rumeliucum (Velon) Melteris, kızılçam orman
açıklığı, Akd., HÖ. 756
Centaurium erythraea Rafn. subsp. erythraea, kızılçam orman açıklığı, Avr.-Sib.,
HÖ.757
156
157
GERANIACEAE
Erodium cicutarium (L.) L'Herit subsp. cicutarium, kestane ormanı, HÖ.758
Geranium dissectum L., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.290
Geranium macrorrhizum L., Ihlamur Alanı, HÖ.646
Geranium purpureum Vill., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.291
Geranium robertianum L,. Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), HÖ.261
Geranium rotundifolium L., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.438
Geranium sylvaticum L., meşe ormanı, Avr-Sib, HÖ.760
Geranium tuberosum L. subsp. tuberosum, meşe ormanı, HÖ.759
GUTTIFERAE
Hypericum calycinum L., çalılık (1. örn. aln.), Öks., HÖ.104
Hypericum cerastoiodes (Spach) Robson, Ocaklar-Turanlar K. yol üzeri, HÖ.761
Hypericum confertum Choisy subsp. confertum, meşe ormanı (21. örn. aln), HÖ.321
Hypericum empetrifolium Wiid., çalılık (34. örn. aln.), Akd., HÖ.415
Hypericum imberbe Sibth. & Sm., çalılık, HÖ.762
Hypericum linarioides Bosse, kayın ormanı (5. örn. aln.), HÖ.156
Hypericum montbretii Spach, Gölet civarı, HÖ.763
Hypericum perfoliatum L., çalılık (34. örn. aln.), çalılık (34. örn. aln.), Akd., HÖ.416
JUNGLANDACEAE
Juglans regia L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.497
LABIATAE (LAMIACEAE)
Ajuga orientalis L., Şahinburgaz civarı, yol üzeri, HÖ.764
Ballota nigra L. subsp. anatlica P. H. Davis, kızılçam orman açıklığı, HÖ.765
Calamintha nepeta (L.) Savi subsp. glandulosa (Req.) P.W. Ball, Yukarı Yapıcı Köyü,
Gölet mevkii, HÖ.194
Calamintha sylvatica Bromf. subsp. ascendens (Jordan) P. W. Ball., kayın ormanı,
HÖ.532
Clinopodium vulgare L. subsp. vulgare, kestane ormanı (100. örn. aln.), HÖ.766
Corydothymus capitatus (L.) Reichb., çalılık (18. örn. aln.), Akd., HÖ.283
Glechoma hederacea L., Ihlamur Alanı, Avr.-Sib., HÖ.657
Lamium amplexicaule L, kestane ormanı, HÖ.767
157
158
Lamium garganicum L. subsp. laevigatum Arcangelii, meşe ormanı (20. örn aln.), Öks.,
HÖ.311
Lamium maculatum L., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), HÖ.576
Lavandula stoeachas L. subsp. stoechas, Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn.
aln.), Akd., HÖ.223
Marrubium vulgare L., kızılçam ormanı (79. örn. aln.), HÖ.636
Melissa officinalis L. subsp. altissima (Sm.) Arcangeli, Arnavutköy mevkii, çalılık,
D.Akd., HÖ.768
Mentha aquatica L., meşe ormanı (47. örn. aln.), HÖ.524
Mentha longifolia (L.) Hudson, Kızlar Manastırı civarı, HÖ.771
Mentha pulegium L. var. hirsuta, Kızlar Manastırı, Gölet civarı, dere içi, HÖ.769
Mentha spicata L. subsp. spicata, Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, (14.
Mentha suaveolens Ehrh., Ihlamur alanı, Akd., HÖ.770
Micromeria juliana (L.) Bentham ex. Reichb., çalılık (34. örn. aln.), Akd., HÖ.420
Nepeta italica L., çalılık (77. örn. aln.), HÖ.624
Prunella vulgaris L., Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı (8. örn. aln), Avr.-Sib.,
HÖ.171
Salvia virgata Jacq., Mulya deposu, Gölet civarı, İr-Tur., HÖ.207
Salvia viridis L., Erdek girişi, yol üzeri, Akd., HÖ.772
Scutellaria albida L. subsp. albida, Şahinburgaz-Manastır yol üzeri, D. Akd.,773
Sideritis lanata L., Çifte Çınarlar, KB, 220 m, HÖ.774
Stachys byzantina C. Koch, çalılık (34. örn. aln.), Avr-Sib., HÖ.424
Stachys cretica L. var. lesbiaca Rech., çalılık, End., HÖ.775
Stachys thirkei C. Kochh, kızılçam ormanı (92. örn. aln.), HÖ.681
Teucrium chamaedrys L. subsp. chamaedrys, çalılık (34. örn. aln.), Avr.-Sib., Hö.426
Thymus longicaulis C. Presl. var. subisophyllus (Barbas) Jalas, Arnavutköy mevkii,
çalılık (17. örn. aln.), HÖ.273
Thymus pulvinatus Celak, kızılçam ormanı (89. örn. aln.), D. Akd. d., End., HÖ.676
Thymus zygoides Griseb. var. lycaonicus (Celak) Romiger, çalılık (34. örn. aln.), D.
Akd., End., HÖ.427
158
159
LAURACEAE
Laurus nobilis L., çalılık (22. örn. aln.), Akd., HÖ.292
LEGUMINOSAE (FABACEAE)
Adenocarpus complicatus (L.) Gay, çalılık (57. örn. aln.), Akd., HÖ.544
Adenocarpus umblicatus Zuhukovsky, kestane ormanı, yol üzeri, HÖ.776
Anthyllis vulneraria L., frigana, İr-Tur., HÖ.777
Antyllis tetraphylla L. subsp. praeprogera (Kerner) Bornm, frigana (24. örn. aln.),
Akd., HÖ.353
Astragalus glycyphyllos L., Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı, Akd., HÖ.167
Calycotome villosa (Poiret) Link, Tatlısu Köyü, çalılık, Avr.-Sib., HÖ.215
Calycotome spinosa (L.) Link, frigana, Akd., HÖ.463
Ceratonia siliqua L., kızılçam ormanı, HÖ.632
Chamaecytisus austriacus (L.) Link., Erdek-İlhanlı köyü yol üzeri, çalılık, Avr-Sib.,
HÖ.108
Chamaecytisus supinus (L.) Link, çalılık, Avr.-Sib., HÖ.118
Chamaecytisus hirsutus (L.) Link, meşe ormanı, HÖ.318
Chronanthus orientalis (Lois) Heywood & Frodin, Kestane ormanı, Gölet civarı,
HÖ.778
Colutea cilicica Boiss. & Ball, çalılık, D. Akd., HÖ.779
Coronilla emerus L. subsp. emeroidea (Boiss &Sprun.) Uhrova, çalılık (34. örn. aln.),
HÖ.411
Coronilla varia L. subsp. varia, meşe ormanı (47. örn. aln.), HÖ.521
Cytisus scoparius (L.)Link, çalılık, HÖ.780
Cytisus villosus Pouee., kestane ormanı (29. örn. aln), HÖ.383
Dorycnium graecum (L.) Ser, meşe ormanı (36. örn. aln.), Öks., HÖ.454
Dorycnium hirsutum (L.) Ser., Çifte çınarlar, çalılık (28. örn. aln.), Akd., HÖ.375
Dorycnium pentaphyllum Scop. subsp. herbaceum (Vill.) Rouy., çalılık (1. örn. aln.),
HÖ.105
Galega officinalis L., İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, Avr.-Sib., HÖ.781
Genista lydia Boiss. var. lydia, Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı (8. örn. aln),
HÖ.170
159
160
Genista tinctoria L., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.574
Hippocrepis unicilicosa L., frigana (82. örn. aln.), HÖ.645
Hymenocarpus circinnatus (L.) Savi, Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.),
Akd., HÖ.220
Lathyrus birthynica L., çalılık (30. örn. aln.), HÖ.392
Lathyrus hirsutus L., frigana (26. örn. aln.), HÖ.371
Lathyrus laxiflorus (Desf.) O. Kuntze subsp. laxiflorus, kayın ormanı (5. örn. aln.),
HÖ.158
Lathyrus nissolia L., meşe ormanı (20. örn aln.), HÖ.312
Lathyrus palustris L. subsp. palustris, çalılık (71. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.597
Lathyrus sativus L., kızılçam ormanı (92. örn. aln.), HÖ.669
Lathyrus saxatilis (Vent) Vis., çalılık, Akd., HÖ.782
Lathyrus undulatus Boiss., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), Öks.?, End., HÖ.577
Lupinus albus L. subsp. graecus (Boiss & Sprun) Franco & Silva, çalılık (18. örn. aln.),
D. Akd., HÖ.293
Lupinus angustifolius L. subsp. angustifolius, çalılık (22. örn. aln.), HÖ.336
Lupinus varius L., çalılık (18. örn. aln.), Akd., HÖ.294
Medicago falcata L., çalılık (65. örn. aln.), HÖ.566
Medicago marina L., çalılık (70. örn. aln.), HÖ.591
Medicago orbicularis (L.) Bart., çalılık (30. örn. aln.), HÖ.394
Medicago polymorpha L. var. vulgaris (Benth.) Shinners, çalılık (71. örn. aln.), HÖ.598
Medicago radiata L., frigana (39. örn. aln.), İr-Tur., HÖ.467
Melilotus officinalis (L.) Desr., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), HÖ.265
Onobrychis aquidentata (Sibth. & Sm.) d'Urv., frigana (94. örn. aln.), Akd., HÖ.683
Onobrychis caput-galli (L.) Lam., çalılık (34. örn. aln.), Akd., HÖ.421
Origanum vulgare L. subsp. hirtum (Link.) Irtswaard, frigana (24. örn. aln.), D. Akd.,
HÖ.359
Origanum vulgare L. subsp. vulgare, Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), Avr.Sib., HÖ.267
Ornithopus compressus L., çalılık (22. örn. aln.), Akd., HÖ.337
Ornithopus sativus Brot. subsp. roseus (Dufour) Dostal, Arnavutköy mevkii, çalılık
160
161
(17. örn. aln.), HÖ.268
Pisum sativum L. subsp. elatius (Bieb.) Aschers & Graebn. var. elatius
(Bieb) Ascher. & Graebn., Ihlamur Alanı,, Akd., ? HÖ.611
Pisum sativum L. var. arvense (L.) Poiret, kestane ormanı, HÖ.783
Psoralea bituminosa L., 42. örnek alan civarı, KB, 242 m, Akd., HÖ.784
Securigera securidaca (L.) Degen & Dörfler, çalılık, HÖ.785
Sophora jaubertii Spach., Gölet civarı, kestane ormanı, Öks., HÖ.786
Spartium junseum L., çalılık (18. örn. aln.), Akd., HÖ.304
Teline monspessulana (L.) C. Koch, Gölet civarı, meşe ormanı, Akd., HÖ.787
Tetragonolobus maritimus (L.) Roth., çalılık (30. örn. aln.), HÖ.396
Tetragonolobus purpureus Moench, çalılık (30. örn. aln.), HÖ.626
Trifolium affine C. Presl., kızılçam ormanı, açıklık, HÖ.788
Trifolium ambiguum Bieb., çalılık (30. örn. aln.), HÖ.397
Trifolium angustifolium L. var. angustifolium, atlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn.
aln.), HÖ.230
Trifolium arvense L. var. arvense, çalılık (38. örn. aln.), HÖ.460
Trifolium bocconei Savi, Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.), Akd.,
HÖ.247
Trifolium campestre Schreb., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.),
HÖ.248
Trifolium echinatum Bieb., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.), D.
Akd., HÖ.249
Trifolium globosum L., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, HÖ.789
Trifolium glomeratum L., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.449
Trifolium hirtum All., kızılçam ormanı (89. örn. aln.), Akd., HÖ.677
Trifolium pallidum Waldst. & Kit., frigana (25. örn. aln.), HÖ.368
Trifolium pannonicum Jacq., Doğanlar K., çalılık (40. örn. aln.), HÖ.476
Trifolium pratense L. var. pratense, çalılık (30. örn. aln.) HÖ.398
Trifolium repens L. var. repens, kestane ormanı (74. örn. aln.), HÖ.607
Trifolium resupinatum L., çalılık, HÖ.790
Trifolium stellatum L var. adpressum Turill, frigana (24. örn. aln.), D. Akd., HÖ.362
161
162
Trifolium tomentosum L., Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.), HÖ.233
Trifolium uniflorum L., Kara İbrahim Çayırı, Akd., HÖ.791
Vicia cracca L. subsp. sytenophylla Vel.,Ihlamur Alanı, HÖ.792
Vicia cracca L., Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı (8. örn. aln), HÖ.174
Vicia cypria Kotschy ex Unger & Kotschy, Ormanlı-Turan yol üzeri, çalılık, HÖ.793
Vicia grandiflora Scop. var. grandiflora, çalılık (22. örn. aln.), D. Akd.-Avr.-Sib. ile
İr.-Tur., HÖ.341
Vicia hybrida L., meşe ormanı (20. örn aln.), HÖ.315
Vicia lutea L., Doğanlar K., çalılık (40. örn. aln.), HÖ.478
Vicia monantha Retz. subsp. monantha, kestane ormanı, HÖ.794
Vicia narborensis L., Gölet civarı, tarla kenarı, HÖ.795
Vicia sativa L., çalılık (77. örn. aln.), HÖ.627
Vicia truncatula Fischer ex Bieb., Çayağzı K. açıklık alan, Avr.-Sib., HÖ.
Vicia villosa Roth. subsp. villosa, çalılık, HÖ.797
LINACEAE
Linum bienne Miller, Hızır-İlyas Ab-ı Hayat Çesmesi civarı, çalılık, Akd., HÖ.615
Linum strictum L. var. spicatum Pers., çalılık (34. örn. aln.), HÖ.418
LYTHRACEAE
Lythrum salicaria L., Narlı-İlhanlı K. yol üzeri, Çınarlı çeşme yanı, Avr.-Sib., HÖ.798
MALVACEAE
Alcea pallida Waldst & Kit., Doğanlar K.,çalılık (40. örn. aln), HÖ.472
Althea officinalis L. çalılık, HÖ.799
Lavatera arborea L., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.440
Malva sylvestris L., meşe ormanı (47. örn. aln.), HÖ.523
MORACEAE
Ficus carica L. subsp. carica, çalılık (34. örn. aln.), HÖ.413
MYRTACEAE
Myrtus communis L. subsp. communis, çalılık (38. örn. aln.), HÖ.458
OLEACEAE
Olea europaea L. var. sylvestris (Miller) Lehr., çalılık (18. örn. aln.), Akd., HÖ.297
Fraxinus ornus L. subsp. ornus, kızılçam ormanı (79. örn. aln.) Avr.-Sib. ?, HÖ.633
162
163
Phillyrea latifolia L., çalılık (1. örn. aln.), Akd., HÖ.112
ONOGRACEAE
Circaea lutetiana L., Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, HÖ.200
Epilobium hirsutum L., kayın ormanı (4. örn. aln.), HÖ.140
Epilobium montanum L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.494
Epilobium roseum Schreber subsp. roseum, Gölet civarı, kayın ormanı, HÖ.800
OROBANCHACEAE
Orobanche ramosa L., çalılık (23. örn. aln.), HÖ.347
Orobanche cernua Loefl., Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.), HÖ.225
PAEONIACEAE
Paeonia mascula (L.) Miller subsp. arietina (Anders) Cullen & Heywood, Gürgen
Oturağı (68. örn. aln.), HÖ.578
Paeonia mascula (L.) Miller subsp. peregrina, Ihlamur Alanı, HÖ.658
Paeonia peregrina Miller, kayın ormanı (9. örn. aln.), HÖ.178
PAPAVERACEAE
Corydalis solida (L.) Swartz subsp. brachyloba (Boiss) Cullen & Davis, D. Akd.,
dereiçi, HÖ.801
Fumaria densifolia D.C., İlhanlı K. çıkışı, K, 6 m, HÖ.802
Fumaria officinalis L., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.289
Glaucium corniculatum (L.) Rud. subsp. corniculatum, Turan-Ormanlı K. arası, yol
üzeri, HÖ.803
Glaucium flavum Crantz, Ormanlı yol üzeri, açıklık alan, HÖ.804
Papaver dubium L., çalılık (70. örn. aln.), HÖ.592
Papaver rhoeas L., frigana (39. örn. aln.), HÖ.469
PHYTOLACCACEAE
Phytolacca americana L., kayın ormanı, dereiçi, HÖ.805
PLANTAGINACEAE
Plantago afra (L.), çalılık (34. örn. aln.), HÖ.423
Plantago belardii All., çalılık (23. örn. aln.), D. Akd., HÖ.348
Plantago logopus L., Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, (14. örn. aln.) Akd.,
HÖ.205
163
164
Plantago major L. subsp. intermedia (Gilib.) Lange, Kızılağaç topuluğu, dere içi,
HÖ.502
Plantago maritima L., Turan sahil yolu, kumsal, HÖ.806
PLATANACEAE
Platanus orientalis L., kestane ormanı (29. örn. aln), HÖ.386
POLYGALACEAE
Polygala vulgaris L., çalılık, Avr.-Sib., HÖ.807
POLYGONACEAE
Polygonum aviculare L., Belkıs Tombolosu, HÖ.808
Polygonum equisetiforme Sibth. & Sm., Ormanlı-Ballıpınar sahil yolu, HÖ.809
Polygonum lapathifolium L., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.444
Polygonum pulchellum Lois, Ihlamur Alanı, HÖ.647
Rumex scutatus L., Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı, çalılık, HÖ.616
Rumex acetocella L., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.), HÖ.242
Rumex bucephalophorus L., çalılık (23. örn. aln.), Akd., HÖ.349
Rumex conglomeratus Murray, çalılık (40. örn. aln.), HÖ.479
Rumex crispus L., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.), HÖ.243
Rumex pulcher L., kızılçam ormanı (89. örn. aln.), HÖ.675
Rumex tuberosus L. subsp. tuberosus, çalılık (30. örn. aln.), HÖ.395
PRIMULACEAE
Anagallis arvensis L. var. parviflora (Hoffmanns. & Link), çalılık, Akd., HÖ.275
Anagallis foemina Miller, frigana (82. örn. aln.), Akd., HÖ.644
Androsace albana Steven, Hir.-Öks. d., Arnavut Köy mevkii, kestane ormanı, HÖ.252
Lysimachia atropurpurea L., kestane ormanı, D. Akd., HÖ.810
Lysimachia punctata L., kestane ormanı, HÖ.811
Lysimachia vulgaris L., kestane ormanı, HÖ.812
Primula vulgaris Huds. subsp. sibthorpii Hoffmanns, kayın ormanı (4. örn. aln.) Öks.,
HÖ.147
PULUMBAGINACEAE
Limonium graecum (Poiret) Rech. var. graecum, İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, D.
Akdeniz, HÖ.813
164
165
RAFFLESIACEAE
Cytinus hypocistis L. subsp. orientalis Wetts., yarımada kuzey sahili, çalılık, Akd.,
HÖ.814
Cytinus hypocistis L. subsp. kermesinus (Guss.) Wettst., yarımada kuzey sahili, çalılık
Akd., HÖ.815
RANUNCULACEAE
Clematis cirrhosa L., çalılık, Akd., HÖ.282
Clematis vitalba L., Kirazlı manastır civarı, HÖ.409
Helleborus orientalis Lam., Yukarı Yapıcı K., Gölet üzeri, kayın ormanı (13. örn. aln.),
Öks., HÖ.177
Ranunculus ficaria L. subsp. ficariiformis Rouy & Fouc., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.301
Ranunculus lateriflorus DC., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.302
Ranunculus muricatus L., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), HÖ.579
RHAMNACEAE
Paliurus spina-christi Miller, 92. örnek alan civarı, HÖ.816
Rhamnus frangula Miller subsp. alnus, çalılık, Avr.-Sib., HÖ.817
Zizyphus jujuba Miller, Ocaklar K. girişi, HÖ.818
ROSACEAE
Cerasus avium (L.) Moench, meşe ormanı, HÖ.520
Crataegus microphylla C. Koch, kestane ormanı (95. örn. aln.), Hir.-Öks., HÖ.685
Crataegus monogyna Jacq. subsp. monogyna, Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı (8.
Filipendula vulgaris Moench., kızılçam ormanı (89. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.668
Fragaria vesca L. meşe ormanı (31. örn. aln.), HÖ.403
Geum urbanum L., kayın ormanı (4. örn. aln.), Avr-Sib, HÖ.142
Laurocerasus officinalis Roemer, Kurtboğazı civarı, kayın ormanı (10. örn. aln.),
HÖ.184
Malus sylvestris Miller subsp. orientalis (A. Uglitzkich) Browicz var. orientalis, kayın
ormanı (4. örn. aln.), HÖ.145
Mespilus germanica L., kestane ormanı (3. örn. aln.), Hir.-Öks., HÖ.127
Potentilla argantea L., Çayağazı K. üstü, açıklık alan, HÖ.819
165
166
Potentilla micranta Ramond ex DC., Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, (14.
Potentilla recta L., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.445
Potentilla reptans L., kayın ormanı (4. örn. aln.), HÖ.146
Prunus amgydalus L., kayın ormanı (9. örn. aln.), HÖ.180
Prunus divaricata Ledeb. subsp. divaricata, çalılık (44. örn. aln.), HÖ.511
Prunus spinosa L. subsp. dasyphylla (Schur) Domin, kayın ormanı (9. örn. aln.), Avr.Sib.
Pyrus amgydaliformis Vill. var. amygdaliformis, kayın ormanı, HÖ,820
Pyrus elaeagnifolia Pallas subsp. elaeagnifolia, kestane ormanı, HÖ.821
Pyrus pyraster L. subsp. communis, çalılık (65. örn. aln.), HÖ.568
Rosa canina L., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.270
Rosa sempervirens L., çalılık, Akd., HÖ.822
Rubus canescens DC. subsp. glabratus (Godron) Davis & Meikle, çalılık (38. örn. aln.),
Avr-.Sib., HÖ.459
Rubus discolor Weihe & Nees, çalılık (1. örn. aln.), HÖ.111
Rubus idaeus L., kestane ormanı (3. örn. aln.), HÖ.131
Rubus sanctus Screber, meşe ormanı (96. örn. aln.), HÖ.687
Sanguisorba minor Scop. subsp. lasicarpa (Boiss & Hausskn.) Nordb., kızılçam ormanı
(78. örn. aln.), HÖ.630
Sanguisorba minor L. subsp. muricata Scop., kızılçam ormanı, HÖ.823
Sarcopoterium spinosum (L.) Spach, Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn.
aln.), D. Akd., HÖ.244
Sorbus aucuparia L., çalılık (1. örn. aln.), Avr-Sib., HÖ.107
Sorbus torminalis (L.) Crantz var. torminalis, kestane ormanı (3. örn. aln.) Avr.-Sib. ?,
HÖ.135
RUBIACEAE
Asperula arvensis L., meşe ormanı (35. örn. aln.), Akd., HÖ.431
Asperula involucrata Wahlenb., meşe ormanı (21. örn. aln), Öks., HÖ.316
Asperula tenella Heuffel ex Degen, meşe ormanı (20. örn. aln.), HÖ.296
Galium album Miller subsp. pycnotrichum (H. Broun) Krendl, Mulya deposu, Gölet
166
167
civarı, Gürgen Oturağı, (14. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.203
Galium aparine L., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), HÖ.260
Galium elongatum C. Presl., meşe ormanı (36. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ. 455
Galium heldreichii Hal., Ihlamur Alanı, D. Akd., HÖ.650
Galium odoratum (L.) Scop., çalılık (22. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.333
Galium palustre L., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.573
Galium peplidifolium Boiss., Gürgen Oturağı, D. Akd., HÖ.528
Galium verum L. subsp. verum, kestane ormanı (74. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.605
Rubia peregrina L., çalılık (1. örn. aln.), Akd., HÖ.109
Sherardia arvensis L., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.), Akd.?,
HÖ.245
SALICACEAE
Populus tremula L., kestane ormanı (3. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.128
Salix alba L., Edek girişi, Kızılağaç topuluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.506
Salix caprea L., dereiçi, Avr.-Sib., HÖ.824
SANTALACEAE
Osyris alba L. var. serotina, çalılık (19. örn. aln.) Akd., HÖ.309
SCROPHULARIACEAE
Bellardia trixago (L.) All., çalılık (34. örn. alan.), HÖ.407
Digitalis ferruginea L. subsp. ferruginea, kayın ormanı (63. örn. aln.), Avr.-Sib.,
HÖ.562
Digitalis ferruginea L. subsp. schischkinii (Ivan) Werner, kayın ormanı, yol üzeri, Öks.,
HÖ.825
Digitalis ferruginea L., kayın ormanı (9. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.176
Kickxia elatine (L.) Dumert, Şahinburgaz dağyolu, yol üzeri, Akd. ?, HÖ.826
Linaria genistifolia (L.) Miller subsp. genistifolia, çalılık (67. örn. aln.), Avr.-Sib.,
HÖ.572
Linaria pelisseriana (L.) Miller, frigana (25. örn. aln.), Akd., HÖ.366
Misopates orontium (L.) Rafin, kızılçam ormanı, açıklık alan, HÖ.827
Odontites lutea (L.) Clairv., çalılık (77. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.625
Parentucellia latifolia (L.) Caruel subsp. latifolia Scrop., Kara İbrahim Çayırı, HÖ.240
167
168
Scrophularia canina L. subsp. bicolor (Sm) Grauter, çalılık (71. örn. aln.), D. Akd.,
HÖ.599
Scrophularia scropolii (Hoppe ex) Pers. var. scropolii, Kızılağaç topuluğu, dere içi,
HÖ.507
Verbascum aschersonii Boiss. & Sint. ex Murb., Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı
(8. örn. aln), Akd., End., HÖ.173
Verbascum densiflorum Bertol, frigana (94. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.684
Verbascum gnaphaloides Bieb., kestane ormanı, yol üzeri, Öks., HÖ.828
Verbascum lasianthum Boiss. ex Bentham, kestane-karın ormanı, yol üzeri, HÖ.829
Verbascum phlomoides L., Meşe ormanı, yol üzeri, Avr.-Sib., HÖ.830
Veronica anagallis-aquiatica L., meşe ormanı (36. örn. aln.), HÖ.457
Veronica arvensis L., çalılık, Avr.-Sib., HÖ.831
Veronica chamaedyris L., Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, (14. örn. aln.)
Avr.-Sib., HÖ.210
Veronica cymbalaria Bodard., meşe ormanı (20. örn aln.) Akd., HÖ.314
Veronica officinalis L., Ihlamur Alanı, Avr.-Sib., HÖ.832
Veronica pectinata L. var. pectinata, kayın ormanı (5. örn. aln.), HÖ.160
Veronica persica Poiret, Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), HÖ.582
Veronica serpyllifolia L., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), HÖ.583
Veronica triloba (Opiz) Kerner, Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı, çalılık, HÖ.619
SOLANACEAE
Atropa belladona L., kestane ormanı (3. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.120
Datura stromarinum L., Ocaklar K. girişi, HÖ.833
Lycium chinense Miller, İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, HÖ.834
Physalis alkegengi L., Turan-Tatlısu K. yolu, yol üzeri, HÖ. 835
Solanum dulcamara L., kestane ormanı (56. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.381
Solanum nigrum L., çalılık, HÖ.836
SYTRACACEAE
Styrax officinalis L., kayın ormanı (9. örn. aln.), HÖ.181
THYMELAEACEAE
Thymelaea tartonraira (L.) All. subsp. argantea (Sm.) Holmoe,
168
169
var. angustifolia (d'Urv.) Meissner, meşe ormanı (31. örn. aln.), D. Akd., HÖ.404
Daphne pontica L., kayın ormanı (4. örn. aln.) HÖ.138
TILIACEAE
Tilia tomentosa Desf. ex DC., meşe ormanı (36. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.456
Tilia platyphylios Scop., kestane ormanı, dereiçi, HÖ.837
Tilia rubra D.C. subsp. caucasica (Rupr.) V. Engler, kestane ormanı (56. örn. aln.),
HÖ.837
UMBELLIFERAE (APIACEAE)
Aegopodium podagraria L., meşe ormanı (47. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.519
Anethum graveolens L. Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.488
Anthriscus carefolium (L.) Hoffm. Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.489
Anthriscus caucalis Bieb. kızılçam ormanı (79. örn. aln.), HÖ.631
Carum carvi L., kızılçam ormanı, HÖ.662
Caucalis plathycarpos L. kızılçam ormanı, HÖ.663
Daucus carota L., frigana (24. örn. aln.), HÖ.355
Eryngium campestre L. var. campestre Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı, çalılık,
HÖ.614
Eryngium campestre L. var. virens Link, kızılçam ormanı (89. örn. aln.), HÖ.667
Eryngium creticum Lam., Karşıyaka-Çakıl Köyü yol üzeri, frigana (16. örn. aln.), D.
Akd., HÖ.238
Eryngium maritimum L., frigana (39. örn. aln.), HÖ.465
Ferula communis L. subsp. communis Belkıs Tombolosu, HÖ.838
Foeniculum vulgare Miller, frigana (25. örn. aln.), HÖ.364
Heracleum sphondylium L. subsp. ternatum (Velen.) Brummitt., kızılçam ormanı (78.
örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.629
Lagoecia cuminoides L., frigana (39. örn. aln.), Akd., HÖ.466
Myrrhoides nodosa (L.) Connon, Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.500
Oenanthe silaifolia Bieb., kızılçam ormanı (89. örn. aln.), HÖ.671
Physospermum cornubiense (L.) DC., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.299
Pimpinella peregrina L., çalılık (18. örn. aln.), HÖ.300
Sanicula europea (L.), meşe ormanı, Avr.-Sib., HÖ.839
169
170
Tordylium apulum L., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.), Akd., HÖ.274
Torilis arvensis (Huds.) Link. subsp. neglecta (Sprengel) Thellung, çalılık, HÖ.840
Torilis arvensis (Huds.) Link. subsp. purpurea (Ten.) Hayek, Hızır-İlyas Ab-ı hayat
Çesmesi civarı, çalılık, Akd., HÖ.617
Turgenia latifolia (L.) Hoffm., meşe ormanı (35. örn. aln.), HÖ.450
URTICACEAE
Parietaria judaica L., Ocaklar-Turan yol üzeri, Cumhuriyet Savcısı Melek Çelik
Çeşmesi yanı, HÖ.841
Urtica dioica L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.509
VALERIANACEAE
Valeriana officinalis L., çalılık, HÖ.307
Valerianella locusta (L.) Laterrade, kayın ormanı (60. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.548
VERBANACEAE
Verbana officinalis L., Çınarlı çeşme yanı, HÖ.842
Vitex pseudo-negundo (Hausskn. Ex Bornm.) Hand.-Mazzi, Ocaklar-Turan yol üzeri,
Cumhuriyet Savcısı Melek Çelik Çeşmesi yanı, İr-Tur. ?, HÖ.843
VIOLACEAE
Viola odorata L., kayın ormanı (9. örn. aln.), HÖ.183
Viola sieheana Becker, Mulya-Kurtboğazı arası, kayın ormanı (8. örn. aln), HÖ.175
VITACEAE
Vitis sylvestris Gmelin, çalılık, HÖ.844
Vitis vinifera L., çalılık (41. örn. aln.), HÖ.484
LILIOPSIDA (MONOCOTYLEDONEAE)
ALISMATACEAE
Alisma plantago-aquatica L., Erdek-İlhanlı Köy yol üzeri, frigana, Avr.-Sib., HÖ.637
AMARYALLIDACEAE
Galanthus gracilis Celak., dere içi, D. Akd., HÖ.845
ARACEAE
Arum maculatum L., Ihlamur Alanı, HÖ.608
CYPERACEAE
Carex acuta L., Arnavut Köy mevkii, çalılık, Avr.-Sib., HÖ.255
170
171
Carex divulsa Stokes subsp. divulsa, kestane ormanı, Avr.-Sib.?, HÖ.603
Carex hirta L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.492
Carex otrubae Podp., Belkıs Tombolosu, HÖ.846
Carex sylvatica Hudson subsp. sylvatica Yukarı Yapıcı Köyü, Kzikos manastırı mevkii,
kestane ormanı, Avr.-Sib., HÖ.187
Cyperus longus L., Belkıs Tombolosu, HÖ.847
Holoschenus vulgaris (L.) Sojak, Belkıs Tombolosu, HÖ.848
Schoneoplectus lacutris (L.) Palla subsp. lacutris, Belkıs Tombolosu, HÖ.849
DIOSCOREACEAE
Tamus communis L. subsp. communis, çalılık (22. örn. aln.), HÖ.340
Tamus communis L. subsp. cretica (L.) Kit Tan, çalılık ( 46. örn. aln.), HÖ.518
GRAMINEAE (POACEAE)
Aegilops umbellulata L., kızılçam ormanı, Avr.-Sib., HÖ.850
Aegilops triuncialis L. subsp. triuncialis, kızılçam ormanı (89. örn. aln.), HÖ.656
Agrostis stolonifera L., 'Ihlamur Alanı, Avr.-Sib., HÖ.325
Aira caryophlyllae L., frigana (16. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.234
Ammophila arenaria (L.) Link subsp. arundinacea H. Lindb., yarımada kuzey sahil
yolu, Akd., HÖ.851
Arundo donax L., Belkıs Tombolosu, HÖ.852
Avena barbata Pott ex. Link subsp. barbata, Tatlısu Köyü, çalılık, Akd., HÖ.213
Brachypodium pinnatum (L.) P. Beauv., kayın ormanı (5. örn. aln), Avr.-Sib., HÖ.151
Brachypodium sylvaticum (Hudson) P. Beauv., meşe ormanı (35. örn. aln.), Avr.-Sib.,
HÖ.432
Briza maxima L., çalılık (2. örn. aln.), HÖ.113
Briza minor L., çalılık (70. örn. aln.), HÖ.587
Bromus arvensis L., çalılık (39. örn. aln), HÖ.462
Bromus danthoniae Trin., çalılık (42. örn. aln.), HÖ.485
Bromus hordeaceus L. subsp. hordeaceus, çalılık (41. örn. aln.), HÖ.480
Bromus lanceolatus Roth, çalılık (22. örn. aln.), HÖ.327
Bromus madritensis L., çalılık (41. örn. aln.), HÖ.481
Bromus riparius Rehm., çalılık (93. örn. aln.), HÖ.674
171
172
Bromus scoparius L., çalılık, HÖ.853
Bromus squarrosus L., çalılık (22. örn. aln.), HÖ.328
Bromus sterilis L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.491
Bromus tectorum L., çalılık, HÖ.214
Bromus tomentellus Boiss., çalılık, İr-Tur., HÖ.373
Calamagrostis arundinacea (L.) Roth, yarımada kuzey sahil yolu Avr.-Sib., HÖ.854
Catapodium rigidum (L.) C. E. Hubbard ex Dony subsp. rigidum
var. majus (C. Presl.)Lainz., Ihlamur Alanı, HÖ.513
Catapodium rigidum (L.) C. E. Hubbard ex Dony subsp. rigidum
var. rigidum, meşe ormanı, HÖ.433
Cynodon dactylon (L.) Pers. var. dactylon, frigana (16. örn. aln.), HÖ.237
Cynosurus echinatus L., çalılık (2. örn. aln.), Akd., HÖ.117
Dactylis glomerata L., kayın ormanı (5. örn. aln.), HÖ.154
Dactylis glomerata L. subsp. glomerata, çalılık (72. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.600
Festuca callierii (Hackel ex St.-Yves) F.Markgraf apud Hayek subsp. callieri, kestane
ormanı (54. örn. aln.), D.Akd., HÖ.540
Festuca heteropylla Lam., Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, (14. örn. aln.),
Avr.-Sib., HÖ.201
Festuca sylvaticum (Hudson) P. Beauv., Arnavutköy mevkii, çalılık (17. örn. aln.),
Avr.-Sib., HÖ.259
Gaudinia fragilis (L.) P. Beauv., meşe ormanı (35. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.437
Hordeum bulbosum L., frigana (25. örn. aln.), HÖ.365
Hordeum murinum L. subsp. leporinum (Link.) Arc. var. leporinum, meşe ormanı (35.
öen. Aln.), HÖ.439
Hordeum murinum L. var. pubescens (Guss.) Nevski, frigana (94. örn. aln.) Avr.-Sib.,
HÖ.682
Koeleria cristata (L.) Pers, Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.), HÖ.221
Koeleria cristata (L.) Tzvelev var. glabriflora (Trautv.) M. Doğan, çalılık, HÖ.855
Lagurus ovatus L., Akd., Tatlısu Köyü, çöplük yolu, çalılık (15. örn. aln.), HÖ.222
Lolium perenne L., kızılçam ormanı, HÖ.856
Lolium temulentum L. var. temulentum, kızılçam ormanı (89. örn. aln.), HÖ.670
172
173
Milium vernale Bieb. subsp. vernale, Akd., ?, HÖ.531
Phleum subulatum (Savi) Aschers. & Graebn. subsp. subulatum, meşe ormanı (35. örn.
aln.), HÖ.443
Phragmites australis (Cav.) Trin. ex. Steudel, Belkıs Tombolosu, Avr.-Sib., HÖ.857
Piptatherum miliaceum (L.) Cosson subsp. thomasii, çalılık, HÖ.858
Poa annua L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.504
Poa bulbosa L., çalılık (2. örn. aln.), HÖ.114
Poa distans (Jacq.) Perl., Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.505
Poa pratensis L., kayın ormanı (64. örn. aln.), HÖ.653
Poa trivialis L., frigana (25. örn. aln.), HÖ.367
Polypogon monspeliensis (L.) Desf., çalılık- açık alan, HÖ.859
Sorghum halepense (L.) Pers, çalılık, HÖ.860
Stipa capensis Thunb., Akd.,frigana, HÖ.861
Vulpia ciliata Dumort., çalılık, HÖ.662
IRIDACEAE
Iris pseudacorus L., Erdek girişi-Ormanlı K. yol üzeri, HÖ.863
Romulea linaresii Parr., İlhanlı K. girişi, çayırlık alan, HÖ.864
JUNCACEAE
Juncus conglomeratus L., Bekıs Tombolosu, Avr.-Sib., HÖ.865
Juncus effesus L., Kızılağaç topuluğu, dere içi, HÖ.497
Juncus gerardi Loisel. subsp. gerardi, kestane ormanı (29. örn. aln), HÖ.385
Juncus sylvatica (Hudson) Gaudin, Kızılağaç topluluğu, dere içi, Avr.-Sib., HÖ.498
Luzula forsteri (Sm) DC., kayın ormanı (4. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.144
Luzula sylvatica (Hudson) Gaudin, kayın ormanı (49.örn. aln) Avr.-Sib., HÖ.530
LILIACEAE
Asphodelus aestivus Brot., Tatlısu Köyü, çalılık, Akd., HÖ.212
Asparagus acutifolius L., çalılık (18. örn.aln.), Akd., HÖ.278
Asparagus veticillatus L., çalılık (22. örn. aln.), HÖ.326
Fritillaria pinardii Boiss., çalılık (34. örn. aln.), İr-Tur., HÖ.414
Fritilleria pontica Wahlenb., çalılık (18. örn. aln.) Avr.-Sib., HÖ.287
Gagea chrysantha (Jan) Schult. & Schult. f., İlhanlı K. girişi, çayırlık, HÖ.866
Muscari armeniacum Leichtlin ex Baker, İlhanlı K. girişi, çayıllık, HÖ.867
Muscari comosum (L.) Miller, İlhanlı K. girişi, çayırlık, Akd., HÖ.868
Muscari neglectum Guss., İlhanlı K. girişi, çayırlık, HÖ.869
173
174
Ornithagalum umbellatum L., İlhanlı K. girişi, çayırlık, HÖ.870
Polygonatum multiflorum (L.) All., kayın ormanı (85. örn. aln.), HÖ.565
Ruscus aculeatus L. var. angustifolius Boiss., kayın ormanı (4. örn. aln.), HÖ.148
Ruscus hypoglossum L., kestane ormanı (3. örn. aln.), Avr.-Sib., HÖ.132
Scilla bifolia L., Gürgen Oturağı (68. örn. aln.), Akd. ?, HÖ.580
Smilax aspera L., Ihlamur Alanı, HÖ.612
Smilax excelsa L., Mulya deposu, Gölet civarı, Gürgen Oturağı, (14. örn. aln.), Öks.,
HÖ.209
ORCHIDACEAE
Cephalantera longifolia (L.) Fritsch, Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı, çalılık,
Avr.-Sib., HÖ.584
Cephalantera rubra (L.) C. M. Richard, meşe ormanı, HÖ.867
Orchis italica Poiret, Akd., meşe ormanı, HÖ.868
Orchis papillonase L. var. papilionaceae kızılçam ormanı, açıklık, HÖ.869
Serapias vomeraceae (Burm. fil.) Briq. subsp. laxiflora
(Soo) Gölz & Reinhard, Hızır-İlyas Ab-ı hayat Çesmesi civarı, çalılık, D. Akd., HÖ.870
THYPHACEAE
Typha domingensis Pers., Gölet civarı, HÖ.871
Typha angustifolia L., dere içi, HÖ:872
174
175
Ek 26.Sisli hava durumu
Ek 27.Geranium macrorrhizum genel görünüş
175

Untitled

Transkript

Benzer belgeler

Kendi Kendini Sakinleştirme Duygusal Farkındalık Farkındalık Kriz

OTURUM YÖNETĠCĠSĠNE NOTLAR DSM-IV

Schatenstrasse aile merkezimiz çocuklar ve ailelere açık bir evdir

İstatistiksel Bulguların Sunumu (APA`ya göre)

105706-002_Handout Bluthochdruck_Türkisch

Huzurevi ya da bakımevine taşınma

değerli madde bidonu - ALBA Braunschweig GmbH