gezi notları

GEZİ NOTLARI
Mehmet ERSİN
Araştırmacı Yazar
Beş Kentten İzlenimler
Viyana-Innsbruck(Avusturya)
Milano-Floransa –Venedik (İtalya)
Viyana
2 Temmuz 20007/Pazartesi
İstanbul-Bostancı’daki evimizde yolculuğa çıkacak iki kişide heyecan vardı.Kızım ve
ben.Sabah 06:15 kalktık 07:00’de Bostancı-Kadıköy-Bakırköy seferini yapan İstanbul Deniz
otobüsü (İDO) hareket etti. 7:45’de Bakırköy İskelesindeydik. Havaş’la on beş dakikada
Atatürk Havaalanı’na geldik.Havaalanında bir tur atarak Avusturya Hava Yolları’nın
kontuarının açılmasını bekledik.9:30’da biletimizi alarak, valizlerimizi bagaja verdik.İş
Bankasının “Lounge” girerek, hem dinlendik hem de çayımızı, kahvemizi içtik.
10:40’ da Avusturya Hava Yolları’nın uçağına girdiğimizde, bizi Mozart’ın müziği
karşıladı.Hoştu.Her ulus,dünyada kendi markasıyla, tanınıyor ve fark ediliyor.Mozart’ın
müziği ile karşılanmamız ulusalcılığın vurgusu gibi geldi bana.Uçağımız 11:10’ da hareket
ederek 11:20’ de havalandı.Sıcak ıspanaklı krepten oluşan öğle yemeğimizi yedik .İkram
edilen çay ve kahvemizi içtik.Sırbistan,Belgrad,Budapeşte üzerinden Viyana Havaalanı’na
13:20’de indik.
Avrupa’dan bir çok konuda geriyiz, saatimiz onlara göre ileri.Türkiye ile Avusturya
arasında bir saat olduğundan saatlerimizi bir saat geri aldık
Havaalanından trenle Wien Mitte Landstrasse’ye geldik.Wien Mitte’den turuncu hat
U3’le Volkstheater’e vardık.Oradan 46 nolu otobüsle Otel Preilgasse’ye ulaştık.Otelimiz rahat
ve ferahtı.Biraz dinlendikten sonra kendimizi dışarı attık.
Bir kenti tanımak,öğrenmek için yaya dolaşmak gerektiğine inandığımızdan,Viyana
turumuza yayan başladık.İlk durağımız otelimize yakın,film festivallerinin yapıldığı
Rathous’du(Rathous Plaz) (Hafburttheatter)Rathous’a bir göz attıktan sonra,yolumuza devam
ederek müze Albertina’nın olduğu alana geldik.Yorulmuştuk.Cafe Mozart’ta mola
verdik.Cafe Mozart’ın menüsüne bakarken dikkatimi Türkçe yazılı “Orjinal Türk Kahvesi”
satırları çekti. “Orjinal Türk Kahvesi, kömür ateşinde,bakır cezvede pişirilir,lokumla ikram
edilir” diye yazıyordu.Wiener Melonge adlı kahve siparişini verdik.Avusturya’nın bu kahvesi
biraz yorgunluğumuzu aldı.
Viyana – Rathous
Rivayete göre, Türkler; Viyana kuşatmasında başaralı olamayınca geri çekilirken,
çuvallarla kahve bıraktılar.Viyanalılar çuvalların içindeki çekilmemiş kahveyi görünce,önce
bunun develerin yemi olduğunu zannederler.Şaşkındırlar.Bir zamanlar Türklerin arasında
bulunan bir Viyanalı,Hükümetine,kendisine izin verilirse bunları değerlendirebileceğini
söyler.Yönetim,söz konusu kişiye izin verir.O da Türk usulü kahve pişirerek,ganimet olarak
alınan çuvallardaki kahveyi değerlendirir.Böylece Viyanalılar Türk kahvesini tanımış olurlar.
Bu gezi notlarını yazdıktan sonra,Vatan gazetesinin 13 Temmuz 2007 tarihli sayında
şu haber gözüme ilişti.Bu haberi olduğu gibi alıyorum:
Meinl,Osmanlı’dan kahveyi öğrenen Avusturyalılar TAV’a ortak
“Avusturya’nın en eski şirketleri arasında gösterilen Meinl Group,1862’de kahve
üreterek iş hayatına başladı.1683’te Kara Mustafa Paşa komutasındaki ordu,yanındaki 500
çuval kahveyi geri çekilme emri sonunda Viyana kapılarında bıraktı.Osmanlı İmparatorluğu
ordusunun bıraktığı ne olduğunu anlayamayan Viyana,halkı kahvenin yem olduğunu
düşünüyor.Ancak uzun yıllar Türkler’in arasında yaşayan biri,olaydan haberdar olur ve
savaşta gösterdiği başarının karşılığı olarak kahveyi istedi.Böylece onun sayesinde Viyana
kahveyle tanıştı.Aradan iki asır geçtikten sonra Viyanalılar’ın kahveyi çok sevdiğini fark eden
Julius Meinl Osmanlı İmparatorluğu’ndan kahve getirip satmak için bir şirket kurdu.Ve o
şirket şu an finanstan havalimanı işletmesine kadar bir çok sektörde yer alan bir dev haline
geldi.
Viyana – Cafe Mozart
Albertina Müzesi çevresinden ayrılarak Belvedere Sarayı ve bahçelerine şöyle bir göz
attık.Gezerken hava güneşli,açık idi.Buna karşın,kimi kişinin ellerinde şemsiye taşımalarını
yadırgamıştım. Hava birden bozdu.Stephansdam civarında yağmura yakalandık.Şemsiye
taşıyan kişilerin tedbirini o anda anladım.Bizse tedbirsizdik.Başlarımıza naylon poşet
geçirerek acayip kılıklı insanlar oldukBir süre sonra hava açtı.
Viyana – Belvedere Sarayı Bahçesi
Burgtheafes binasının önünde faytonlar şehir turu için hazır bekliyorlardı. Hayli yol
yürümüştük ve yorulmuştuk.Otantik bir lokanta arıyorduk.Stephansdom’un yakınında Gigerl
Restoran’a girdik.Servisi yapan yerel kıyafetli şapkalı güzel kız garsona siparişimizi
verdik.Şinitzel (schitzel) ve şaraptan oluşan yemeğimizi yedik
Yaya otelimize dönerken Avusturya Parlemento binasını gördük.Görkemliydi.Oradan
Rathous Plaze’ye uğradık.Şahane klasik müzik dinletisini bir süre dinledik.Yorgun argın
otelimize döndük.
Viyana – Parlemento Binası
Önemli Not: Gittim, gezdim,gördüm,geldim,yedim,içtim.Gezdiğim,gördüğüm
yerlerin; yurdumdan, kentlerimden farkı neydi? Farklılıkları, ayrıntıları, Gezi Notları’
sonunda “Ayrıntılar” başlığıyla vermeye çalışacağım.
3.Temmuz.2007/Salı Viyana-İnnsbruck
Otelimizin kompleksi içinde Akademi Hotel’de sabah kahvaltımızı yaptık. Kahvaltı
açık büfeydi. Kahvaltıda balerin ve balet erkek gruplar vardı. Herkes sessiz sedasız sıraya
giriyor, açık büfeden tercihlerine göre yiyeceklerini alıp, boş yerlere oturuyorlardı. Ne itiş
kakış, ne de gözüm doysun diye kahvaltı tabağını tepeleme doldurma vardı. Yiyeceğini yiyen,
gerektiğinde bir kez daha servis yapıyordu. Tabaklarında “artık” görünmüyordu. Dikkatimi
çeken, servislerde çatal yoktu, ellerini kullanıyorlardı.
Kahvaltıdan sonra otelimizin çevresini dolaştık. Caddedeki binalar, birbirinin benzeri
yeni binalar eski binalara uyum sağlamış. Binaların katları arasında farklılık yok. O caddede
kaç kata izin verildiyse,tümü aynı yükseklikte.Kaldırımların tümü aynı yükseklikte, inişli
çıkışlı kaldırım yok,hiç kimseye,ayrıcalık tanınmamış,ister ev girişi,isterse iş yeri girişi
olsun,hepsi aynı düzeyde kalmış.
Otelimizden saat 11:45’te ilişkimizi keserek, otobüsle tren istasyonuna geldik,
Gardan (OBB) (DDY gibi) trenimiz 13:30’da hareket etti. Trenler; hızlı, rahat, temiz, bakımlı.
İtişip kakışmadan, sabırla herkes yerini alıyor, yerleşiyor. Yerini alan yolcu; diz üstü
bilgisayarını açıyor ya onunla ilgili , ya kulaklı radyosuyla, ya da kitap,gazete okumakla
meşgul.Kimse,meraklı gözlerle diğerini süzmüyor, tanıdık, eş-dost var mı diye treni bir baştan
diğer başa dolaşmıyor. Herkes kendi kendiyle ilgili. Bizde ise, herkes herkesle ilgilidir. Tren
yolculuklarında nedense, genellikle vagonlar baştan başa gezilirdi. Sigara içmek yasak. Sigara
içilen bir vagon ayırmışlar. Merak edip gittim o vagona. O yere gitmemle dönmem bir oldu.
Sanki esrarkeş-hane idi. Tiryakiliğime karşı beş saat sigara içmedim, içemedim.
Trenimiz, Viyana Garı’ndan (Wien Westbanhof) 13:30’da hareketle: Wien HütteldofSt.Pölten Hbf.-Amstetten-St.Valentin-Linz.Hbf.-Attnıng Puchheim-Salzburg Hbf.KufsteinWergi-Jenbach istasyonlarından sonra Innsbruck Hbf’a18:30’da geldi.Çok rahat tren
yolculuğumuz beş saat sürdü.Yolculukta,zamanımı,etrafı seyrederek,kitap okuyarak
geçirdim.Seyirden arta kalanı “Ayrıntılar”da yazacağım.
İnnsbruck’a doğru trenimiz yol alırken, Salzburg yakınlarında, Almanya’ya girip
çıktığımızı,cep telefonumuzun “Almanya’ya hoş geldiniz” mesajından anladık.Arazi çok
engebeli olduğundan,pek çok tünellerden geçtik.
Otobüslü İnnsbruck Garı’ndan ayrılarak otelimize geldik.Eşyalarımızı bıraktıktan
sonra yağmurlu ve soğuk bir gecede şehir turu yaptık.Türkün çalıştırdığı Mama Mia’ da
akşam yemeğimizi yedik.Yorgunluğumuzu gidermek,ertesi günü çıkacağımız yola
hazırlanmak için otelimize döndük.
4.Temmuz.2007/Çarşamba İnnsbruck - Milano
Sabah 07:00’de kalktık Otobüsle gara geldik. Konforlu trenimiz 09:26’da
İnnsbruck’tan hareketle Milano’ya doğru yol almaya başladı. Güzergahımızda BrenneroBolzano-Verona gibi önemli istasyonları geçerek 15:10’da Milano garına vardık.Milano
Centrale’den metroyla Duomo (Kilise-Bazalika-Katedral) ya geldik.Duomo alanından
otelimiz Santa Marta’yı giderek yerleştik.Eşyalarımızı bırakıp,dinlenip sonra da DuomoGallerio Vittario’yu gezdik. Castello’yus gördük. Alışveriş yaptık. Elimizdeki paketleri
otelimize bıraktık.
Milano – Castello Sporzesco
Su kanallarının bulunduğu Naviglio’ya geldik. Milano’da genelde saat 18:00-20:00
aparatif zamanı. Kanalların kenarında Cafe-Barlar var. Saat 18:00’de Aperitivo (Happy Hour)
başlıyor. İstediğiniz içkiden bir kadeh alıyor yedi euro’ya hemen ödüyorsunuz. İçkilerimize
eşlik edecek, mezeleri açık büfede istediğiniz kadar alıyorsunuz. Mezelerin, yiyeceklerin
alımında sınır yok. Doyuncaya kadar, birkaç servis yapabilirsiniz. Milanolular açık büfeye
rağbet etmiyorlar. İçkilerini mezesiz yudumluyorlar. La Ringhiera adlı cafe barda aperitiva
yaptık. Bir hayli dolaştıktan sonra otelimize dönüp duşlarımızı alıp, yorgunluğumuzu attık.
5.Temmuz.2007/Perşembe-Milano
Milano’da ikinci günümüz. Zamanı durdurmak mümkün değil, akıp gidiyor.Ünlü
şarkısı olan, eşimin ve pek çok dostumun da sevdiği,benim de zevk aldığım Portofino
şarkısının esin kaynağı olan Portofino’ya gideceğiz.
06:30 da kalktık. Otelde ayak üstü kahvemizi içtik.07:35’ metroya binip 07:45’de
gardaydık.08:10’da Portofino’ya gidecek tren hareket etti. Pavia-Vochera-Tortona-ArquataRonca-Genova-Principe-Genova Brigndle istasyonlarından sonra 10:45’ te Santa Margarita
istasyonuna geldik. Santa Margarita merkezini gezdikten sonra Portofino’ya geçtik.
Milano – Portofino
Portofino; küçük bir koy, doğal güzelliği bozulmamış. Vahşi bir yapılaşma yok.
Koyda kahvelerimizi yudumlarken, şarkıdaki dalgaların sesi kulağıma çok hoş geliyordu. Her
yerde olduğu gibi burada da turist kaynıyordu. Portofino’dan 16.00’da Santa Margarita’ya
dönerek bir kez daha limanı, sahili gezdik. Kahve alışkanlığımız var, dinlendiriyor kahve,
beni ve kızımı. Çok nefis kokulu kahvelerimizi denize karşı sahilde içtik, dinlendik. Gara
17:15’de geldik.
Milano – Portofino
Trenimiz Santa Margarita’dan Milano yönüne 17:40’da hareket etti.20:40’da
Milano’daydık. Otelimizde yemeğimizi yedik. Otelden 22:00’da çıktık. Mc Donald’s
kahvemizi içtik. Kızım Pınar’ın İtalyan arkadaşı Aleksandro’nun kardeşiyle 23:00 da
buluştuk. Bir cafeye götürdü. Özel İtalyan içkisi Negroni içtim. Aleksandro’nun kardeşiyle
sohbet etik. Sıcak, canlı ve içtendi. Akdeniz Bölgesinin insanlarının sıcaklığını, bize benzer
çok yönlerinin bulunduğunu gözlemledim.Sohbet sırasında Floransa ve Venedik’e
gideceğimizi söyleyince; “bir sorununuz olursa mutlaka beni arayın” diyerek,ilgisini ve konuk
severliğini gösterdi. Cafeden saat 01:00’da kalkarak, caddeleri arşınlayarak otelimize dündük.
6.Temmuz.2007/Cuma Milano-Floransa
08:30’da oteldeki kahvaltı masasındaydık. Kahvaltıda İtalyanların ünlü Kruvasan’ını
yedik. 10:00’da otelimiz Santa Marto’dan ayrıldık.
Dante Caddesinde sabah yürüyüşümüzü yaptık. Muhteşem Castello Sforzesca’yı
ziyaret ettik. Castello Sforzesca şatosunun kemerleri (takları) olağan üstüydü.
Milano – Castello Sporzesco’ nun İçi
İtalyan şairlerden Allessandro Manzoni’den adını alan Via Manzoni caddesinde
yürüdük. Gellatorio’da İtalyan dondurması yedik. Via della Spiga ve Via Monte Napolone
Caddelerinde ki ünlü ve elegant butik ve mücevhercileri dolaştık.
Milano – Dondurmacıda
Duomo üzerinden otele gidip bıraktığımız eşyalarımızı aldık. Metroyla Milano
merkezindeki tren garına (Milano Centrale) geldik. Saat 14:00’de Eurostar (ES) markalı
trenimiz Floransa’ya hareket etti. Codogne-Piacenzo-Bologna istasyonlarından geçerek
17:15’de Floransa’daydık.
Milano – Duomo Alanı
Milano; moda, şıklık, zerafet kenti. Floransa Rönesansın yeşerdiği şehir.
Michelangelo, Da Vinci, Dante gibi dehalara ev sahipliği yapan kent.
16:30’da otelimiz Hotel Santa Croce’ya ulaştık.19:00’da Floransa’da şehir turumuz
yine yaya olarak başladı. Önce Galleria Uffizzi’nin olduğu Piazzade La Signoria meydanında
David heykelini gördük ve açık hava müzesini gezdik.
Floransa – Plaza Vecchio - David Heykeli
Floransa; İtalya’daki Toscana Bölgesini iki incisinden biri. Diğeri Pisa. Daracık
sokakları, sabırlı taş ustalarının ellerinden çıkmış zarif binaları, küçük meydanları, gizemli
geçitleriyle ortaçağ atmosferini yaşatıyor Floransa.
Floransa – Piazza Della Signoria
Açık hava müzesinden sonra eski köprü anlamına gelen Ponte Vecchio köprüye
geldik. XIV Yüzyıl yapısı olan bu köprü, kentin en eski köprüsü ve köprünün üstünde
kuyumcular var. Kentin sokak ve caddelerini gezdikçe, sanat ve mimarinin harika eserleriyle
karşılaşıyorsunuz. Şehirde kilometre kareye düşen eser sayısında dünyada bir numara olduğu
söyleniyor. Floransa’nın ünlüleri olarak, Medici (Muhteşem (İl Magnıfico) olarak adlandırılan
Lorenzo de Medici) ve Dante (Dante Alighieri, modern İtalyan edebiyatı kurucularından olup
İtalyan dilin de babası olarak kabul ediliyor. Şaheseri “İlahi Komedya’dır.”
XV. yüzyıla damgasını vuran bu kentte turumuzu sürdürüyoruz. Plazza Piti şatosunun
önünden geçip 1921’den beri hizmet veren Caffe Bianchi’de, Cafe Americano eşliğinde
yorgunluğumuzu gideriyoruz.
Renkli Rönesans kilisesi olan Piazza del Duomo’ya gittik. Duomo bizdeki“Ulu
Cami” gibi bir kavram. Kentin en büyük kilisesine verilen isim olduğundan Milano’nun en
büyük kilisesi de Duomo adını taşıyor.
Floransa – Piazza Del Duomo
Bu tarih kokan kentin tüm sokaklarını, caddelerini arşınlamak için ne gücümüz ne de
zamanımız var.Kent hakkında bir fikir edindik,sanat ve mimarinin harika eserlerinden
birkaçını gördük,mest olduk.Yorgunluktan halsiz düşüp 22:00 sularında otelimize
döndük.Duşlarımızı alıp yataklarımıza çekildik.
7.Temmuz.2007/Cumartesi Floransa-Venedik
Kahvaltıdan sonra Piazza Santa Croce’ye (Santa: Aziz anlamında) gelip çevresinde
dolaştık. Santa Croce Kilisesini (Bazilika) gördük. Alış veriş yapıp otelimize döndük.
Otobüsle Duomo meydanına gelip, bir kez daha, alanı gündüz gözüyle gördük. Alandan,
merkez tren istasyonuna geldik.
Gittiğimiz tren istasyonlarında, bir sonraki gideceğimiz kente gidecek olan
trenlerden, bize göre uygun olan saatteki biletimizi hemen alıyorduk.
12:55’te Venedik yönüne giden trenimize bindik. Trenlerde, otobüslerde gecikme yok.
Herkesin zamanı değerli. Her araç zamanında, dakikasında kalkıyor. Prato-Bologna-FerraroRavigo-Padova gibi önemli istasyonlardan geçerek, saat 16:00’da Venedik’teydik. İstasyon
yakınındaki büyük kanal(Grand Canale) üzerindeki köprüden geçip otelimizi bulduk
Geziye çıkmadan çok önce, planlanmış tarihlerde, kızım İstanbul’dan otellerimizden
yer ayırtmıştı. Aslında geziye eşim de katılacaktı. Kayınvalidemin rahatsızlığı, birlikte
gezimize engel oldu. Eşimin uçak biletleri yandı, otellerdeki yatağı boş kaldı. Kızımla hep üç
kişilik odalarda kaldık. Eşim içinde ayırtılan yatak ücretlerini hep ödedik.
Otelimizin (Pansiyon) kapısı kapalıydı.Kapının üzerinde kızımın adı yazılı bir zarf
bulduk.Zarfın içindeki notta kızıma hitaben:“Hoş geldiniz.İki anahtar var;bir dış,diğeri
odanızın anahtarıdır.Yarın görüşürüz .”diye yazıyordu.Ben çat-pat İngilizce konuşsam ve
anlasam da sağlıklı bir ilişki kurulamıyordu insanlarla.Kızım İngilizceyi su gibi
biliyor,Almanca,İtalyanca konuşuyor ve anlıyordu,sonuç olarak,insanlarla iletişim kurmakta
hiç mi hiç zorlanmıyorduk.Kızım,insanlarla,sokakta,caddede,marketlerde,alış veriş
merkezlerinde.İngilizce,olmazsa Almanca,İtalyanca,konuşuyor,,anlaşıyor,ben dinlemede
kalıyordum.Gerektiğinde bana tercümanlık yapıyordu kızım.
Pansiyon şeklindeki,eski yapılı,otantik otelimize yerleştik.Odamızın penceresinden
baktığımızda küçük bir su kanalının kenarında olduğumuzu anladık.Kanalda,sadece kendi
işlerini yapan,kayığı onaran iki kişi vardı.Etrafla ilgisizler.Otelden çıkıp o sokakta
yürürken,aramızda Türkçe konuştuğumuzu duyan o ilgisiz kayık onarımı yapanlardan biri
“Türk müsünüz?” dedi. Bizde “Türküz” dedik. Arnavut asıllı, İtalya Venedik’te 10-15 senedir
yaşayan, çalışan, çok güzel Türkçe konuşan bu sevimli soydaşımızla uzun süre ayak üstü
konuştuk.
Soydaşımızın yanından ayrılıp Ponte Rialto’ya gittik. 3 km uzunluğa, 50 metre de
genişliğe sahip olan Büyük Kanal’ın üzerinde üç köprü bulunuyor. Scalzi, Rialto ve
Accademio. Rialto Köprüsü Venedik’in tanıtımında en fazla kullanılan eserlerden biri.
Oradan San Marco meydanına giderken, bir yerde mola verip Bacardi Breezer ve Smirnoffe
Ice içerek dinlendik. Sonra San Marco meydanı ve kilisesini gezdik.Çok
yorulmuştuk.Otelimize yaya dönecek gücümüz yoktu.San Marco meydanında Vaporetto
(küçük deniz taşıtı) binip kanallardan geçip tren istasyonunun yanında Ferrovia durağında inip
otelimize gittik.Dinlendik.Daha sonra otelimizden tekrar çıkıp büyük kanal (Grand Canale)
kenarında yürüyüş yaptıktan sonra,uyku için otelimize döndük.
Venedik – Ponte Di Rialto
8.Temmuz.2007/Pazar Venedik-İnnsbruck
Sabah kalkıp odamıza bırakılan kahvaltı sepetinden kahvaltılıklarımızı alarak
kahvaltılarımızı yaptık. Kahve makinasından İtalyan kahvesi “Espresso” içtik. Saat 10:00’da
otelin sahibesiyle hem tanıştık hem de ilişkimizi kesip, bir süreliğine eşyalarımızı bıraktık.
Otelin sahibesi jest yaparak, eşyalarımızı almak için otele geldiğimizde, kendini
bulamayacağımız olasılığına karşı bize dış kapının anahtarını verdi. Teşekkür ettik.
Ponte Dell’ Acedemica (Tahta bir köprü) ya giderken, kanal ve kanaletler üzerindeki
köprülerden geçtik, ama bu köprü çok eski olduğundan ilginç. Söz konusu köprüden geçerek
San Racco meydanına geldik. Bu meydandaki San Racco kilisesini gezdik. Bir süre alanda
gitar çalan gencin gitarını dinledik. Köprüyü geçtikten sonra da tekrar Ponte Rialto üzerinden
otele gelip bıraktığımız eşyaları aldık. Tren istasyonuna geldik.
Venedik – Kanaletlerden Biri
“Bütün yollar Roma’ya çıkar” derler ya, Venedik’te de bütün ara sokaklar bir alana
çıkıyor. Bu durum, gezdiğimiz diğer kentler için de geçerli. Venedik’te; kentin yerleşim
haritasını okumasını bilmeyen, sokak, cadde levhalarındaki okları dikkatli izlemeyen bir
kimse, kayboldum diye paniğe kapılabilir. Paniklememek için gideceğiniz yeri iyi saptamak,
okları iyi izlemek gerekir.
13:33’te Venedik’ten İnnsbruck yönüne trene bindik. Tren yine temiz, yine konforlu,
yine hızlı, yine insanlar kendi kendileriyle ilgili.Beş saat süren yolculuğumuzdan sonra
18:40’da İnnsbruck’taydık.Otelimize yerleşip dinlendikten sonra,kentin merkezine yürüdük.
Cafe Krahvagelge adlı cafeye girdik.Ben “spagetti pesto” kızım “spinatknatel”
yedi.Saat 23.30 sularında otelimize döndük.
İnnsbruck Günleri
9.Temmuz.2007/Pazartesi
İnnsbruck; iki dağ arasında düzlükte kurulmuş, ortasından Inn nehri geçen, Tirol
eyaletinin başkenti olan bir kenttir. Havası nemli, zaman zaman güneş görülen, aniden
yağmur bastıran, sonra güneş açan bir şehir. Tedbirsizliğimizden zaman zaman ıslandık.
İtalya kentlerindeki güneşli hava ve sıcaklıktan burada eser yok. Hemen biz de bir marketten
şemsiye aldık. Yanımızda sürekli şemsiyemizi taşıdık.
İnnsbruck – İnn Nehri
Yolları temiz ve bakımlı. Toz, toprak, çöp yok yollarda. Hem belediyenin, hem de
doğanın –sürekli yağmur yağması-marifeti ve tabii insanların özeni,bu temizliği
sağlıyor.Söylendiğine göre İnnsbruck’un; havasına, parasına(!), karısına(!), inanılmazmış.
İnnsbruck – İnnsbruck Üniversitesi
İnnsbruck, Üniversite kenti. Dünyanın her yerinden öğrenciler var.
İnnsbruck’ta binalar üç veya dört katlı. Bütün binalar birbiriyle uyumlu ve göze hoş
görünüyor. Kaldırımlar aynı düzeyde, inişli çıkışlı hiçbir kaldırım yok. Çatılar dik.
Kiremitlerin onarımı ve aktarımı için, çatıda L biçiminde ayak koymak için demirler
yerleştirilmiş. Uzun süre yağan ve çatıda biriken karların insan ve araba üzerine düşmemesi
için saçakların 10-15 cm gerisine 15-20 cm yüksekliğinde parmaklıklar konmuş. Pencerelerin
pervazları, çerçeveleri ahşap, camları ise çift. Pencere dışına mermer yerine çinko damlalıklar
konulmuş. Balkonların parmaklıkları demirden değil ahşaptan. Her balkonda saksılar ve
saksılarda rengârenk çiçekler, özellikle sardunyalar göze çarpıyor.
W.C’ler tertemiz. WC’lerde teharat muslukları yok. WC taşları, İtalya ve
bizdekilerden çok farklı. İtalya’daki otellerimizde WC taşlarının yanında ayrıca teharat için
ayrıca bir WC taşı (Pide) vardı. Pisuarlar ya sulu ya da vakumlu.
İnnsbruck Hastanesi, Avrupa’nın tanı ve tedavi bakımından sayılı hastanelerinden
biriymiş. Çok geniş alana yayılı.çok fazla olanakları ve özellikle tedavide Avrupa ülkelerine
göre çok öndeymiş.
İnnsbruck, Avrupa’nın sayılı kayak merkezlerinden biri. Kışın bu nedenle kayak
severlerle kent dolup taşarmış. Temmuz ayında bile, şehirde turist kaynıyor.
Kahvaltıdan sonra İnnsbruck Üniversitesi’ne giderek gezdik. Şöyle bir alış veriş
merkezlerini üstün körü dolaştıktan sonra, yağmurlu bir havada, zirveye kalkan teleferik
noktası olan Hunger Brok’a kadar otobüsle çıktık. Tepeden kuşbakışı İnnsbruck’u seyrettik.
Tekrar, otobüsle kentin merkezine geldik.
Kentin merkezinde Uşak’lı bir dostla buluştuk. Evlerine götürdü. Özlediğimiz Türk
usulü çaylarımızı yudumladık. Daldan dala atlayarak sohbet ettik.
Temmuzda bile hava serindi, üşüdüm. Dişim ağrımaya başladı. Bir Novalgin
aldım.Biraz geçti.Umarım,diş ağrısı,gezimizi bana zehir etmez.
10.Temmuz.2007/Salı
İnnsbruck’ta hava yine puslu, kapalı ve yağmurlu. Uşak’lı dost 11:30 sularında
otelimize geldi.DEZ adlı alışveriş merkezine birlikte gittik.Dostun arabasıyla kenti
gezdik.Dostun daha sonraki günlerde gezi ve yemek davetlerini kabul etmedik.İşinden,
zamanından bize zaman ayırmasını istemedik.Konukseverliğini kötüye
kullanmadık.İnnsbruck’ta kaldığımız günlerde bir daha buluşmadık.Kentten ayrılacağımız
zaman bir allahaısmarladık dedik.
Dostun arabasıyla gezerken, arabasındaki bir alet dikkatimi çekti. Navigation (Navigasyon)
denilen bir yol bulma bilgisayarıymış. İlk defa görüyordum bu aleti.
Navigasyon nedir?Bulunduğunuz noktadan başka bir noktaya olaşmak için en uygun
yolun belirlenerek yönlendirilmesi işlemine Navigasyon deniyor.Araç Navagasyonları
ise;varış noktası belirlendikten sonra,bulunulan konumun cihazdaki GPS (Global Positioning
System) alıcı sayesinde tespiti, kullanıcı tercihlerine göre en optimum rotanın belirlenmesi
(digital haritalama) hem görsel, hem de sesli yönlendirme işlemlerini gerçekleştirerek, hedefe
ulaşmayı sağlayan farklı teknolojilerin birleşiminden oluşan bir sistem.
Bilgisayarın tuşlarına, bulunduğunuz nokta ile gideceğiniz noktaya
basıyorsunuz.Bilgisayar size,İngilizce,Almanca,Fransızca-bazılarında Türkçe de varmışdillerinden hangisini seçerseniz sesli,ekranda da görüntülü olarak yönlendiriyor.Yolu tarif
ediyor.Bulunduğunuz noktadan örneğin sağa döneceksiniz 500 metre sonra sağa,şu kadar
uzaklıktasınız gibi komutlar veriyor.Yolu,varacağınız yeri,komutlara uymanız
halinde,şaşırmanız mümkün değil.Avrupa’nın neresine giderseniz gidin,varacağınız noktayı
elinizle koymuş gibi buluyorsunuz.İnsanı sıkıntıdan,yol sorma gereksiniminden kurtaran
olağan üstü bu alete bayıldım doğrusu.Dostum bu aletin İstanbul’da da bazı araçlarda
olduğunu söyledi,ama ben görmedim.Yerleşmiş,oturmuş,tüm Avrupa kentlerinin uzaydan
fotoğraflarını çekip bu bilgisayarlara yüklüyorlarmış. Yolları, sokakları, caddeleri sık sık
değişen, güzergahları yine sık sık değiştirilen bizim kentlerde bu bilgisayar ne yapabilir ki
diye düşünmekten kendimi alamadım.
Innsbruck – İnn Nehri Üzerindeki Köprülerden Biri
Dostumdan ayrıldıktan sonra, kızımla İnn nehrinin köprülerinin birinden
geçip,kameramızla renkli evleri ve karlı dağları çektik.İnnsbruck Üniversite’sinin etrafında
dolaştık.
İnn Nehri, İnnsbruck’un ortasından geçip daha sonra Tuna Nehriyle birleşip
Karadeniz’e dökülüyormuş.
İnnsbruck’un suyu soğuk ve çok iyi, rahat içilebiliyor. Elverişli alanlarda çeşmeler
yapılmış, şırıl şırıl akıyor. Çeşmelerde gerektiğinde elinizi yüzünüzü yıkıyor,kana kana,rahat
su içebiliyorsunuz.Kentlerimizin çoğunda,bir zamanlar böyle çeşmeler vardı.Onları
anımsadım.Şimdi o çeşmelerin yerinde yeller esiyor.
Korktuğum başıma gelmedi. Diş ağrısını atlattım. Hava nemli, ama nemi
vücudunuzda yapış yapış hissetmiyorsunuz. Rutubetli hava, ağrı sızı yapmıyor.
Ülkelerin olduğu gibi kentlerin de simgeleri, markaları var. İnnsbruck’un simgesi de
Altın Çatı. Altın Çatıyı gördük, fotoğrafların çektik, kamerayla çekim yaptık. Etrafı turist
kaynıyordu.Turist rehberleri,getirdikleri turlara,çeşitli dillerden bilgi veriyordu.Turist
rehberinin elinde ya şemsiye,ya bayrak,vb. şeyler oluyor,tura katılan turist,rehberini
yitirmekten kurtuluyor,onun arkasından ayrılmıyordu.
Innsbruck – Altın Çatı Önünde
Altın Çatı’dan Dom St. Jakup Kilisesine gittik. Etrafına, binaya bir göz attık.Oradan
filmide çekilen Sisi’nin yaşadığı Kaiserliche Hofburg Sarayı’na geldik.Yine bu gösterişli
yapıya baktık.Ünlü Sisi filmini hatırladık.Bu sarayın yakınında bulunan yeşilliklerle,ağaçlarla
kaplı,oldukça büyük Haff Gardan parkını gezdik.Bu parkta yerlere ve kimi masalara çizili
santranç oynama yerleri var.Santranç oynayan yaşlı-genç insanlar gördük.Zamanı,çok iyi,çok
daha sağlıklı,temiz havada,değerlendiren bu insanlara gıpta ettim.Mis gibi temiz havada,
hoşça, kafalarını çalıştırarak zamanlarını değerlendiriyorlardı.Bu güzelim parktan çıkıp tiyatro
binası (Landestheater) gördük.İlahiyat Fakültesinin yanından geçip tekrar eski şehrin (altstadt)
kurulduğu bölgeye geldik.Bir kez daha kentin ana caddelerinde tur attık
11.Temmuz.2007/Çarşamba
Hava puslu ve kapalı. Yağmur ha yağdı, ha yağacak. İnnsbruck’ta, dükkanlar,
marketler akşamüzeri 17:00’de kapanmaya başlıyor.19:00’da açık bir dükkan, market
bulamıyorsunuz. Sigara ihtiyacınız olursa, ancak otomatik makinalardan sağlayabilirsiniz.
Otomatik makinalardan 18 yaşından küçükler sigara alamıyor. Makinaya önce kartınızı
yerleştiriyor,sonra paranızı atıyorsunuz.Devlet 18 yaşından küçüklere bu kartları
vermiyor.İhtiyacınız olan herhangi bir maddeyi 19:00’a kadar almadıysanız ya ertesi günü ya
da tren istasyonuna kadar gitmek zorundasınız.Tren istasyonundaki marketlerin kimileri
sabaha kadar açık.
Genellikle cafeler, lokantalar saat 23:00’e kadar dopdolu,capcanlı.Hiç ummadığınız
beklemediğim bir sokakta, bir cafe bulabilirsiniz.Saat23:00’dan sonra barlar dolmaya,hizmet
vermeye başlıyor.İçkiler özellikle biralar,şaraplar çok çeşitli ve genellikle mezesiz içiyorlar.
İçkinin yanında ne bir çerez, ne bir salata, yemek bulunuyor.Pizza çok yaygın.Kahve türleri
çok fazla.Bu cafelerde içki kahve eşliğinde sohbet ediliyor. Her masa kendi aleminde.Kimse
kimseyle ilgili değil. Bana göre Türkiye’de herkes herkesle ilgili.Avrupa’da ise insanlar kendi
kendiyle ilgilidir.Hiç kimse,diğerini ne sesle,ne fiziki bir hareketle rahatsız ediyor.Bağırış
çığırış yok.Masada yemek yiyen çocuklar bile olsa,avaz avaz bağıran,insanı rahatsız eden,bir
çocuk sesi duymak mümkün değil.Ülkemde öylemi ya?
İnnsbruck daha iyi tanımak,gezmek için kahvaltıdan sonra,Turizm Bürosu’na giderek
Kentin haritasını ve gerekli belge ve bilgileri aldık.
Maria Theresian caddesini boydan boya turladık.Büyük tiyatro binasının önündeki
alanda Belediye Bandosu’nun konserini dinledik.Yahudi sermayeli olduğu söylenen Hofer
Süper marketinden alış veriş yaptık.Üniversitede kahvemizi içtik.
Innsbruck – Altın Çatı Önünde Şehir Bandosu
İnnsbruck Üniversitesi Rektörü, kahveyi 40 sentten 60 sente çıkarınca öğrenciler,
isyan etmiş, karardan dönülmesini istemişler. Rektör bir kere karar verip uygulamaya geçmiş,
kararından dönmesi, otoritesini zayıflatacak. Öğrenciler uygulamaya karşılar. Şöyle bir orta
yol bulunmuş. Otomatik makinadan içeceğiniz kahveyi 60 sente alıyorsunuz. Kahvenizle
birlikte bir göze sarı renkte bir jeton düşüyor. Kahvenizi içtiğiniz plastik bardağı otomatik
makinanın özel yerine ve sarı jetonu da gösterilen yere atıyorsunuz, makine size 15 sent geri
veriyor. Rektör sözünde durmuş, öğrenci 5 sentlik zammı hoş görmüş, plastik bardağın
çevreyi kirletmesi önlenmiş, sonuçta alan da satan da memnun olmuş. Diyalog şart ve
çatışmadan aklın yolunda birleşilmiş. “Dünyaları ben yarattım” diyen yöneticilerin kulakları
çınlasın.
Türklerin işlettiği Altın Çatı’ya çok yakın Magic Pizza’da gece kahvelerimizi
içtik.Yorgun ayaklarımız bizi otele kadar zor taşıyordu.
12.Temmuz.2007/Perşembe
Tanrıya şükür bugün hava açık ve berrak. Şemsiyelerimizi beraberimizde götürmekten
kurtulduk.
Dilini, dinini, kültürünü bilmediğim bir kentte bir süre yaşarken, turist olarak her şeyi
gözlemeye çalışıyorum, bakar kör olmamak için. Kızım yanında, dil sorunum yok. İnsanın
kendisinin birebir konuşması çok ayrı bir şey. Bu insanlar; ne yerler, ne içerler, nasıl
giyinirler, nasıl davranırlar? Hemen farkı, fark ediyoruz. İnsanlar, sessiz, sakin ve anlayışlı.
Uzun süre bu kentte kalmak durumunda kalsam, her şeyden önce iletişim kurmak için dillerini
öğrenmeye çalışırdım. Yabancının bu kültüre uyum sağlaması, ayak uydurması için gayret
göstermesi, her şeyi iyi gözlemlemesi şart.
Her yerde olduğu gibi burada da yerli-yabancı çatışması, kuşkusuz var. Yabancı
elbette turist haricinde, ya okumak, ya da çalışıp para kazanmak için az gelişmiş ülkelerden
Avrupa’ya gidiyor. Yabancı, karnını doyurmak, ayakta kalmak, para kazanmak için ne iş
olursa olsun iş uzmanı olmamasına karşın yapıyor ya da yapmaya çalışıyor. Bu durum, ucuz
iş gücü, yerlinin ücretinin azalmasına neden oluyor. Yerli bir işi, diyelim on beşe yaparken,
yabancı ona razı oluyor. İşverenin, aynı işi ucuza yaptırmak işine geliyor, geliri artıyor. Yerli,
ücretinin ya da gelirinin yabancı yüzünden azalmasına isyan ediyor. Ama şu bir gerçek; en zor
işler,aşçılık,bulaşıkçılık,temizlik,garsonluk, vb. işleri de yabancılar üstleniyor.Elbette diğer
işleri yapan yabancılar da var ama bunlar azınlıkta. Madalyonun diğer yüzü ise yerlinin
karnını doyuran, içki, kahve vb. servisleri yapan yabancılar. Yabancılar olmasa bu kadar rahat
edemez yerliler.
Bugün de müze caddesi’ni boydan boya dolaştık.12-29
Temmuz tarihleri arasında
her gün Sisi’nin sarayının (Kaiserliche Hafburg) avlusunda ve Altın Çatı önünde günün
değişik saatlerinde(10:30,-11:00,-18:30,-19:30,-20:00,-20:30) Belediye Bandosu ve klasik
müzik konserleri var.
Altın Çatı alanında Belediye Bandosunun çaldığı müziği dinledik. Kaiser Stube isimli
lokantada,İnnsbruck’un özel yemeği olan “Kass Spatzein” yemeğimi yedik.Bay ve bayan
garsonlar hizmet ediyorlar.Viyana’da olduğu gibi burada da garsonların belden aşağı uzun
önlükleri var.Bellerindeki kemere takılı dikdörtgen şeklindeki çantaları dikkati
çekiyor.Çantaların içinde;kalem,kağıt,çakmak ve cüzdan bulunuyor.Garsonlar siparişinizi
alıyor,hesabı kasaya değil, garsona ödeyorsunuz.Hepsi güler yüzlü,sempatik,işini bilen
insanlar.Laubalilik kesinlikle yok.Herkes işini yapıyor.
13.Temmuz.2007/Cuma
Dünyanın çeşitli ülkelerinden okumak için İnnsbruck Üniversite’ne gelen öğrencilerin
değişik yaşam biçimleri var.
Türk öğrencilerle konuştum.Türkiye’den buraya okumak için gelen
öğrenciye.ailesi,ayda 800-1000 Euro gönderse,gönderebilse öğrenci haylazlık
yapmazsa,bölümünü normal sürede bitirebilecek.Türk öğrencilerin ebeveynleri bu olanağı,bu
maddi katkıyı yapabilmeleri genellikle mümkün olmadığından,öğrenci,hem okumak hem de
çalışmak zorunda kalıyor.Bu yabancı ülkede bir koltukta iki karpuz taşımaları adeta
olanaksız.Bu nedenle bir süre okulunu bırakıyor,o sürede çalışıp para biriktiriyor.Seçtiği
bölümün normal bitirme süresi,uzadıkça uzuyor.Öğrenci hem çalışıp,hem okulundan mezun
olma telaşında ,ebeveyn sürenin uzamasından kaygılı,mutlu sona erme, evladının
mezuniyetini görme,adam olma durumlarını tatma sabırsızlığı içinde.Sakal-bıyık hikayesi gibi
öğrenci-ebeveyn çatışması,usul usul derinden derine sözsüz bazen de sözlü,yüreğe işleyen
yaralar açıyor.
Sıla hasreti çeken de var, sıla’yı unutan da. Yabancılaşan da var, köklerine bağlı olan
da. Dengeleri tutturan, kişiliğini bulan da var, akıntıya kürek çeken de.
Ben otelimizde dinlenirken, kızım dünyaca ünlü ve İnnsbruck’lu Swarovski’nin
Swarovski Kristalleri Fabrikasını ve Müzesi’ni gezmeye gitti. Gezisinden mutlu ve memnun
dönen kızımla öğle yemeğinde buluştuk. Yemekten sonra, kızım Sisi’nin sarayı’nın içini
gezmeye gitti, ben bahçesinde bekledim.
Ben, Altın Çatı önündeki alandaki cafelerin birinde sıcak kahvemi yudumlarken,
kızım bu kez 148 basamaklı Şehir kulesi’ni çıktı.360 derecelik açıyla İnnsbruck’u
seyrederken, kuleden İnnsbruck’un görüntüsünü kamerayla tespit etmiş. Zaten gördüğümüz
ilginç yerleri, mekânları, sokakları, caddeleri, evleri kameramızla çekiyoruz. Bunu yanında
fotoğraf çekmeyi de ihmal etmiyoruz. Günün yorgunluğunu gidermek için otelimize döndük.
Innsbruck – Şehir Kulesi Önü
Konser saatine kadar kenti yine dolaştık. Her mekânda değişik nesneler görüyor,
onları izliyor, karşılaştırmalar yapıyoruz. Eski Avusturya müzikleri dinletisi var. Sisi’nin
Sarayının avlusunda bu konseri dinlemek için, konan sandalyelerde yerimizi aldık. Dinleti
saat 20:00’de başlayacak. Dinletiden büyük zevk aldık. Orkestra şefi ve çalanlar
kendilerinden geçercesine sanatlarını icra ediyorlardı. Dinleti saat 22:00’da bitti. Avrupa’da
zaman değerli. Trenler, otobüsler nasıl zamanında kalkıyor, saniye sekmiyorsa, konser de
duyurulan zamanda başlıyor. İzleyicinin beğenisi ve alkışları sonunda, program bittikten
sonra da ekstradan birkaç parça daha icra ediyorlar.
14.Temmuz.2007/Cumartesi
Polis, her yerde, hem var, hem yok. Polis etrafta göze batarcasına dolaşmıyor. Bir
yerde varlığını hissetmiyorsunuz. Konan kanunlarına aykırı bir davranışta bulunmanız
halinde,polis anında beliriyor.Bu nedenle,polis hem var,hem yok,dedim.Bana, gezdiğimiz
kentlerin en çok neyini beğendiniz diye sorsalar,ilk başta kentlerin güvenli olması,kendinizi
güvende duymanızdır,derim.İzbe,dar sokaklarda dolaşsanız bile;malınıza,canınıza bir şey
gelmeyeceğinden,bir şeyin olmayacağınızdan emin olmanız,kendinizi güvenli
hissetmeniz,insana rahatlık veriyor.Yaşama sevinciniz artıyor.Gezmeden tat
alıyorsunuz.Başkasının özgürlüğüne zarar vermedikçe,kendi özgürlüğünüzü daya doya
yaşıyorsunuz.
Bugün 08:15’te kalkıp, hazırlandık. Schloss Park’a (Şato Park) gideceğiz. Orada
Ambras Şatosunu (Ambras Castle) görüp,gezeceğiz.Otobüsle Şato Park’a gittik.Orman ve
ağaçlarla kaplı parkın tepesinde yer alan şatoya yaya tırmandık.
Şatonun ayrı bölümünden giriş biletlerimizi aldık. Bu bölümde,16-17 yüzyıl zırhlı
askerlerin,şövalyelerin,maketleri,elbiseleri,antik eşyalar sergileniyordu.İlk anda,İstanbulHarbiye’deki Askeri müzesindeymişim hissine kapıldım.
Bu bölümü arşınlarken, hoş bir sürprizle karşılaştık:Barbaros Hayreddin Paşa’nın
portresi, bize, sanki yıllarca öncesinden gülümsüyordu. Portrenin altında şu notu koymuşlar.
“Barbaros: Kızıl Sakal, anlamına gelir, Andre Doria’yı Preveze Deniz Savaşı’nda yenmiştir.
Bu nedenle portreleri karşılıklı koyduk.”Bu bölüm oldukça büyük.Bu nedenle yaşlılar
gezerken zaman zaman dinlenmesi için ara ara sandalyeler konmuş.
Innsbruck – Ambrass Şatosuna Giriş
Bu bölümü gezdikten sonra esas Şato’ya geçtik. Ambras Şato’sunu Archduke
Ferdinant II.(1529-1595) müze haline getirmiş.Şato’nun I. Katı:Avusturya Habsburg
Hanedanının 17. ve 18. yy;2.Katı:15.ve16.yy,3.Katı:14.ve15.yüzyıllardaki krallarına ve
ailesine ayrılmış.Her kattaki odalarda bir hanedanın, aile bireylerinin orjinal portreleri ve bazı
eşyalarına ayrılmış.Bu katları gezerken,katların birinde bizi Kanuni Sultan Süleyman’ın
portresi karşıladı.Portrenin altındaki tanıtım yazısında Kanuni Sultan Süleyman için:
“Osmanlı İmparatorluğunun en korkulan,en güçlü sultanı” diye yazıyordu.
Şatoda ahşap hakim: Tavanlar, yerler hep ahşap. Katları gezerken,portrelere
bakarken,motifleri izlerken, hiristiyan motiflerinin fazlalığı dikkatimi çekti.Şatonun dinleme
yerinden,İnnsbruck’u kuşbakışı seyrettik.
Şatonun zemin katı, İspanyol odası, düğün, müzik salonu şeklide düzenlenmiş.
Varsılların düğünü,önemli müzik dinletileri için kiraya veriliyormuş.
Innsbruck – Ambrass Şatosunun Bahçesi
Şato’dan yaya olarak daha önce gezdiğimiz DEZ alış veriş merkezine geldik.Ben
Prima Gast’ta yorgunluk kahvesi içerken,kızım alış veriş dükkanlarını geziyordu.
Saat 19:00’da Eski Avusturya müzik konserini dinledik.
Bu müzik dinletisinden sonra, Theresien Brau Cafe’de,İnnsbruck’un özel bira
yapımlarından olan biralarımızı içtik.Önce tatsız geldi bana.Bir süre sonra müthiş bir ferahlık
verdi.
15.Temmuz.2007/Pazar
Sokaklar, caddeler sesiz. Dükkanların tümü kapalı.Herkes dinlenmeye çekilmiş.Bir
haftanın yorgunluğunu evlerinde gidermeye çalışıyorlar olmalı.Biz de İnnsburck’tan 9
kilometre uzaklıktaki Hall adlı yerleşim birimine gitmeye karar verdik.
İnnsbruck’tan 4 nolu otobüse 11:15’te bindik,11:35’te Hall adlı büyücek bir
kasabaydık.Hall’de eski belediye binasını,St Nikolos ve Jesuit Kilisesini,
şehir kulesini gördük. Sokaklarda, caddelerde dolaştık.İnnsbruck’taki
temizliğin,düzenin,binaların uyumunun varlığını burada da hissettik.Kentle kasabanın pek
farkı yoktu.Dünyanın ilk uluslar arası parasının basıldığı binayı gördük.15:45’te İnnsbruck’a
döndük.
Innsbruck – Hall Kasabası
Kristali dünyaya tanıtan ve İnnsbruck’lu olan Swarovski’nin şehir merkezindeki
kristal galerisini (Swarovski Crystal Gallery) gezdik. Hediyelik kristaller aldık.
Türk pizzacısı Magic Pizza’da akşam yemeği olarak ben dürüm, kızım pizza yedi.
Bir cafede dondurmaların arkasından akşam kahvelerimizi içtik.
Bir süre müzik dinledik.İnn Nehri kenarında gece yürüyüşümüzü yaptık.
16.Temmuz.2007/Pazartesi
İnnsbruck sessiz sakin. Milano motosiklet diyarı ise,İnnsbruck bisiklet
diyarı.Motosikletin gürültü kirliliği yerine,bisikletin sessizliği var burada.İtalyanlar gibi
yüksek sesle konuşmuyorlar.Spor yapıyorlar, bisiklete biniyorlar.Obezler piyasada
görünmüyor.Bisiklet için ayrı yollar,ayrı trafik işaretleri yapılmış.Yayalar kesinlikle bisiklet
yolunda yürümüyorlar.Bisikletler için bisiklet parkları var.Geceleri bisiklete binenler ışıklı
kasklarını takmak zorundalar. Araçlar için uygulanan kurallar ve cezalar,bisikletler için de
uygulanıyor.
Otelimizden çıkıp, İnn Nehrini geçip bizde ki kapalı hal gibi Hal markete girip
gezdik.Hal market’ten Üniversite’ye geçtik,kahvelerimizi içtik.Kızım bilgisayar bölümünde
elektronik postalarına baktı,yazışmalarını yaptı.
Margit Kröll Cafe’de ben soda içerken, kızım İnnsburck’un özel tatlısını yedi.
Altın Çatı alanında hobi için gençlerin icra ettikleri ritim müziğini
dinledik.Seyirciler,gençlerin ritim müziğine eşlik ediyorlardı,biz de katıldık.
Altın Çatı çevresinde,hiç girmediğimiz,görmediğimiz ara sokakları dolaştık Mc
Donald’s da akşam yemeğimizi yedik.İnn nehri kenarından dinlene dinlene otelimize döndük.
17.Temmuz.2007/Salı
Türkiye’den yurt dışına geziye çıkan insanların temel amaçlarından biri, alış veriş
etmektir sanırım.Yeni yerler görmek,yeni insanlarla tanışmak,yaşam biçimlerini,giyimlerini
davranışlarını gözlemlemek, ikinci plandadır.Özellikle hanımlar,varsa yoksa alış veriş etmek
her dükkana girip çıkmak,vitrinleri seyretmek çok hoşlarına gider.
Artık yurdumuzda ne varsa, yurtdışında da var. Bizlerin hem gözü hem de karnı
doyacak, evlerimiz yurt dışından getirilmiş, eşe dosta gösterecek eşyalarla dolacak. Alış veriş
merkezlerindeki dükkanlarda ,marketlerde, eşyalara aç gözle saldırmadık. Fiyat farkları var:
Bize göre kimileri ucuz,kimileri pahalı.Sadece gereksinim duyduğumuz,bizde
olmayan,hoşumuza giden eşyalar ile eşe dosta uygun gördüğümüz hediyelik eşyalar almakla
yetindik.
Yurdumuza dönüş tarihimiz yaklaşıyor.Genel seçimlerde oyumuzu kullanacağız.Bu
nedenle istasyona gidip İnnsbruck Viyana biletimizi, 20.Temmuz.2007 Cuma günü saat 11:30
için aldık.Gar dönüşü yolumuz üzerinde Türklerin çalıştırdığı ucuz telefon bürosundan
Didim’e telefon ettik.Dakikası on sent,on dakika konuşarak bir euro ödedik.
İstanbul’daki Carrefour –Sa; Ak Merkez gibi Sillpark alışveriş merkezine
geldik.Kızım dükkanları dolaşırken ben Prima Pick’te elma suyumu içerek
dinlendim.Dükkanları gezmeyi,fiyat farklarını karşılaştırmayı,ucuz olana tekrar gitmeyi pek
sevmem.Gözüme kestirdiğim ihtiyacım olan eşyayı alarak,dükkan dükkan gezmek
sıkıntısından,telaşımdan kurtulurum.
İnnsbruck merkezine gelerek,merkezdeki Nordsee Restorant’da akşam yemeğimizi
yedik.
Haffburg avlusunda saat 19:30’da yerimizi aldık.Saat 20:00’başlayan konseri
dinlemeye başladık.Hall kasabasının müzik grubu folklorik kıyafetler içinde çaldılar.Çok
neşeli,marşlarla donatılmış çok sesli bir konserdi.Beni en çok etkileyen kısım, altı kişilik
trombon grubunun Sisi’nin sarayının balkonundan tüm dinleyenlere yaptıkları serenattı.Müzik
bittikten sonra bile bir süre avludan ayrılamadık.
Innsbruck – Avusturya Halk Müzikleri Korosundan Bir Grup
Daha sonra Maria Theresia caddesindeki özel yapım biralarıyla ünlü Theresion
Braü’da biralarımızı içip hararetimizi söndürdük.Saat tam 22:00’de on kez çalan kilise çanları
ve heybetli Nord Kette dağı bize eşlik ediyordu.
18 Temmuz 2007/Çarşamba
Birileri:“Bu beden nereye giderse gitsin kafanı üzerinde taşırsın” şeklinde bir söz
söylemişti. Kafanı, yani düşüncelerini,duygularını ait olduğun yerle doldurursan gittiğin yerde
rahat edemezsin.Kafanın içini boşaltmalı,ait olduğun yerle ilgili şeylerden
uzaklaşmalısın.Gittiğin bulunduğun yerlerle meşgul olmalısın.Ancak o zaman rahat
edebilirsin.Dün eşimle telefonla konuşurken ne memleketin ahvalini, ne de seçim atmosferini
sordum.Sağlık haberleri bana yetti,arttı.Birden bire İnnsbruck’ta kafamı yurdumun durumuyla
doldurmak istemedim.Ben şu anda yeni bir mekanda,yabancı bir kentte yaşıyor,geziyor
eğleniyorum.Kafaca buraya uyumumu,ait olduğum yerlerin haberiyle bozmak
istemedim.Aldığın zevkleri ,tatları bozmak,uyumsuzluk yaşamak istemem.Ait olduğun yere
dönünce,zaten buraları unutacak bende izler bırakan durumlar dışında yurdumun durumu,
günlük hayatımla haşir neşir olacağım.
Kentin merkezindeki alış veriş merkezi olan Rathaus Galery ‘yi gezdik. Birinci kat
alışveriş merkezi 2,3,4,5,6.katlar belediyenin resmi daireleri, 7.kat cafe ve restaurant, 7.kata
çıkarak Innsbruck ‘u kuşbakışı bir kez daha seyrettik.Alış veriş merkezinin bulunduğu birinci
kattaki Magistrat Caffetteria da buz gibi biramı yudumladım.
Bugün saat 20:00 ‘de Viyana Muhafız Müzik (Gardemusik Wien) orkestrasının
konseri var.
Sisi’nin sarayının avlusunda her konserde olduğu gibi 400 sandalye seyirciler için
dizilmiş. Saat 19:00 sularında gitmemize karşın sandalyelerin yarısından fazlası
dolu.Gözümüzün kestirdiği yere oturduk.Dondurma yiyenler,birasını,içkisini içenler ve sohbet
edenler…Açık hava olmasına karşın sigara içen yok.Giderek sandalyelerde yer
kalmadı.Evinden portatif sandalye getirenler var.Saat 20:00’ ye yaklaşırken etrafa bir göz
attım.Oturanlar kadar ayakta konseri izleyecek kalabalığı gördüm.Her zaman olduğu gibi ilan
edilen saatte yani 20:00’de konser başladı.Birden bire sesler kesildi.Herkes konsere konsantre
oldu.Çıt yok.Huşu içinde,kendinden geçercesine dinliyorlar.Parçalar bitince,bir alkış tufanı
koptu.Program saat 22:00’da bitti.Orkestraya beğeni alkışları devam edince üç parça daha
çaldılar.Konser bitince,duvarın dibindeki kanepeye oturarak bir sigara yaktım.İzleyiciler
sessizce avluyu terk etti.Yerlerde ne bir çöp,ne bir bardak,ne de bira kutuları vardı.Her şey ait
olduğu yere götürülmüştü.Avluyu en son terk edenlerdendik.Bir an bizdeki konser sonrası
manzarayı düşündüm.Hizmetlilere bizde bu gibi durumlarda çok iş düşer.Her şey bulunduğu
gibi bırakılmıştı.Bizle yabancıların arasındaki farklardan biri de,bizler her şeyi olduğu gibi
bırakırız,onlar ise bulduğu gibi bırakıyorlar.Yabancılar,mekanı nasıl
buldularsa,ayrılırken,kirletmeden,sandalyeleri yerlerinden oynatmadan,yani sözün
kısası,düzeni nasıl buldularsa,gördülerse,aynı düzen içinde bırakıyorlar.
19 Temmuz 2007/Perşembe
Yurt dışına çıkacaklar için dört gün ,heyecanlı,telaşlı ve yorgun geçer.Geziye çıkılacak
günün arefesinde,heyecan vardır,telaş vardır,hazırlık vardır.Gezi için eşyalar valize bir
konur,bir çıkarılır.Şunu da mı alsam,bunu da koysam,bu da mı lazım olur gibi endişeler
vardır.Gezinin arefesi,hep böyle gel-gitlerle geçer.
Gezi günü,taksi,otobüs,tramvay,metro,deniz otobüsü uçak v.b araçlara bindi-indiler
bekleyişler,denetimler ve nihayet varacağınız noktaya vardığınızda,yorgunlukla tamamlanmış
olur.
Dönüş gününün arefesi,bu kez başka hazırlıklarla geçer.Alınan şahsi ve hediyelik
eşyaların valizlere yerleştirilmesi,özellikle kırılacak eşyalara yer bulunması,özel dikkat
ister.Eşyalar valizlere yerleşince,derinden bir oh çekilir.İtiraf etmeliyim ki,birer valizle
gittik,birer valizle döneceğiz.
Eşyalar,yerli yerince yerleşince ait olduğun yere,topraklara dönme heyecanı sarar
insanı.Sevdiklerine,dostlarına,kendi dilinle anlatacağın acı-tatlı anılar,gözlemler,ayrıntılar
vardır kafanda.Herkes her şeye başka bakar.Bu bakış,kişinin ilgi, alanına,kültürüne,yaşına
deneyimine göre izler taşır.Örneğin İngiltere’ye giden iki Türk şairden siyasete eğilimli
Namık Kemal’in gözüne ilk önce Parlemento binası,eğlenceye zevk-u sefeya yatkın Abdülhak
Hamit Tarhan’ın ise Hyde Park çarpar.
Günümüz,Innsbruck’un sevdiğimiz yerlerini bir kez daha dolaşmakla geçti.Sahibi
Türk olan,özellikle garsonları Türk öğrencilerden oluşan Magic Pizza’dan daha kaliteli
gördüğümüz Mama-Mia’da akşam yemeğimizi yedik.Yemekten sonra 40 yıldır Avrupa’da
yaşayan ve Innsbruck’u mesken tutan,öğrencilere şefkatle yaklaşan şef garson sandığım 60-65
yaşlarındaki Türkle sohbet ettik.Bize Türk konukseverliğini göstererek ekspresso ısmarladı.
Innsbruck – Altın Çatı Alanı
Hofburg avlusundaki Mılıtarmusik Karnten konserini,diğer konserlere oranla bu kez
pek sevmedik.İki parçayı dinleyip,ayrıldık.
20 Temmuz 2007/Cuma
Dün gece heyecandan olsa gerek, pek uyuyamadım.Yurdumuza dönüşün telaşı ve
heyecanı var.
Tramwayla saat 10:00’da tren istasyonuna geldik.Sıla yolculuğumuz başlayacak.Saat
11:30’da Innsbruck-Viyana treni hareket edince,pencereden Innsbruck’a el salladık.572
kilometrelik,5 saat sürecek yolculuğumuz başladı.İkinci kez,tersten Viyana-Innsbruck aynı
yolu trenle geçiyoruz.16:35’te Viyana garındaydık.17:00’de Viyana havaalanına giden
otobüsteyiz. 17:35 merhaba Viyana Havaalanı.20:00’de Check-in ve pasaport denetimi.
Uçağın kalkışına kadar free-shopları dolaştık.
Saat 20:45’te Slovenya’nın Adria uçağında yerimizi aldık ve 21:00’de uçağımız
havalandı.21:45’de Slovenya’nın Lubiyana Havaalanına indik.Burada bir süre bekledik.
Slovenya-Lubiyana Adria Airway uçağı Türklerle doluydu.İnsanlardaki o sessiz,sakin
birbirine hürmet etme yerine bir itiş kalkış,gürültü patırtı aldı.Bu şamata,kargaşa içinde
nihayet yerimize oturabildik.Uçağımız 12:30’da havalandı ve 02:20’de İstanbul Atatürk
Havaalanına indik.Saatlerimizi bir saat ileri aldık.03:20 oldu.Valizleri bekleme,free-shoptan
alış veriş derken saat 4:30 oldu.05:05’te Havaş’ın Kozyatağı servisiyle hareket
ettik.Kozyatağından taksiyle evimize 6:15’te ulaştık.Güzel yurdumun güzel insanlarına
merhaba dedik.
AYRINTILAR
Öz, içerik ayrıntılarında gizlidir, derler. Gezi Notları’nı çok fazla ayrıntılara girmeden
anlatmaya çalıştım.Şimdi dikkatimi çeken ayrıntıları satır başlarıyla vermek istiyorum.
- Trenle yaptığımız yolculuklarda,pencereden hep dışarını izledim.Avusturya
topraklarında çayırlık alanları ve buğday,arpa tarlaları,İtalya’da bağlar ve elma tarlaları
dikkatimi çekti Buğday,arpa tarlalarında,rulo halinde,traktör tekerleği
büyüklüğünde,saplardan sanıyorum, hayvan yemi için,yığınlar gördüm.İtalya’daki
bağların asmaların yerden yüksekliği 1.5-2 metre yükseklikteki çardaklara kolları
dağıtılmış. Bu çardakların da üstü 1-1.5 metre yüksekliğinde filelerle örtülmüş.
- Avusturya evleri birbirine benziyor, tek tip evler görünümünde. İtalya, evleri bize
benziyor. Normal yapılaşmada, yeniler sırıtıyor, eski düzen, yapılaşma bozulmuş.
- Her küçük yerleşimde bile, kilise ve kilisenin kulesi dikkati çekiyor. Kilisenin kulesinde,
tam ve yarım saatlerde çan sesleri, Pazar günü daha da güçlü ve sürekli duyuluyor.
- Avusturya ve İtalya, dağlık ve yeşillik.
- Evlerde balkon, tüm balkonlarda saksılarda çiçekler.
- Avusturya; soğuk,hava kararsız,bir bakıyorsun güneşli bir bakıyorsun aniden başlayan
yağmur,İtalya güneşli ve sıcak.
- Viyana ve İnnsbruck’ta bisiklet çoğunlukta.Bisikletlerin yolları,işaretleri,park yerleri
var.Sakinlik göstergesi bisikletler,gürültü kirliliği yapmıyor.İtalya’da ise motosiklet
çoğunlukta,gürültü kirliliği var.Hareketli,canlı yaşamın göstergesi motosikletler.
- Milano –Floransa-Venedik’te eski yapılar,geniş ve dar sokaklar var.İnnsbruck’ta,üç
veya dört katlı evler var.Caddelerin ve sokakların düzenli görünüşü,yapılan aynı
yükseklikte ve birbirine benzer şekilde uyum içinde olması,göze hoş geliyor.Evler
zamana dayanıklı.Nüfus artışı olmadığından,ev gereksinimi bulunmadığından,evlerin
şimdiki sahipleri,atadan,dededen kalma evlerde oturuyor.
- İnnsbruck’ta istasyonda oturaklar,çöp kutuları.sigaralıklar,rutubetten paslanma
olasılığına karşılık olsa gerek,paslanmaz metalden yapılmış
- Trenler çok rahat.Eski,yeni,daha yeni trenler var.Koltukları rahat,her yer ter temiz.Her
oturma yerinde elektrik prizleri var.Trenler her istasyona yaklaşırken ses yayardan
bildiriyor.Otobüs ve trenlerde kapılar otomatik.İnecek yolcu inmeden,kimse kesinlikle
binmiyor,sabırla,sükunetle sıralarını bekliyorlar.Avusturya’da tren ve otobüslerin
kalkış,geliş saatlerinde saniye sekmiyor.İtalya’da zamanlamada akşamlar oluyor,bize
benziyor.Trenlerde 1. ve 2. sınıf vagonlar var.Ayrıca,bisikletler için her katarda bir
vagon eklenmiş.
- Cadde ve sokaklarda,sokak lambası direkleri pek yok.Elektrik telleri binaların
duvarlarına monte edilmiş,bu tellerden sokağın veya caddenin ortasına lambalar
sarkıtılmış.Tek tük sokak lambası direkleri ise evlerin duvarlarına yaslanmış.Görüntüyü
bozmuyor,kaldırımda insana rahatsızlık vermiyor bu durum.
- Avusturya’da müzik önemli,Mozart diyarı.Mozart ismini çikolatadan şaraba kadar her
yerde görmek mümkün.Kentin belirli ve önemli alanlarında sahnelerde ücretsiz
konserler veriyor.
- Avusturya,İtalya’ya oranla zengin görünüyor.
- Özellikle otobüs duraklarında,duraklardaki yerler sigara izmaritiyle dolu.
- İnsanlar,sokaklar ve caddelerde hep sağdan yürüyorlar.
- İtalya ve Avusturya’da cep telefonuyla konuşma ama sürekli konuşmalarına her yerde
tanık oluyorsunuz.Cep telefonu çok yaygın.
- İtalya’da gece yaşamı Avusturya’ya oranla çok daha hareketli.
- Bütün ara ve ana sokaklar genelde geniş bir alana çıkıyor.
-
-
İstasyonlarda rayların arası kireçlenmiş.
Caddelerdeki büyük çöp kutularının kapakları ayakla kapağı açacak düğmeye ,demire
basarak açıyor,çöpünüzü atıyor,ellerinizi kirletmiyorsunuz.
Cafe,lokanta,bar v.b. yerlerdeki menü fiyat listelerindeki yazılar,hep el yazısıyla
yazılmış ,matbaa yazısıyla değil.
Caddelerdeki arabaların park yerleri yeşil çizgiyle belirlenmiş.
Caddeden geçen bir araba,kaldırımda yürüyen bir kişiye örneğin su birikintisinden su
sıçratması halinde,arabanın plakasını polise verince,sizin zararınızı örneğin elbisenizin
temizlik parasını ödemek zorunda.
Viyana: Müzik diyarı.
İnnsbruck: Sessiz,sakin.Avrupa’nın kayak merkezi.
Milano: Güzelliğin, zerafetin ve estetiğin kentsel ismi. Şıklık, estetik, zerafet, incelik var
Milano’da.
Floransa: Tarih kokuyor.
Venedik: Su,kanal,kanaletler kenti.