GUERRILLA GIRLS

GUERRILLA
GIRLS
“Any artist not in the show should re-think his
career”
σκηνή και σίγουρα άσκησε μια
βαθιά επιρροή στο έργο του κατά την
περίοδο που ήταν μαζί του. Και όμως,
πέρασε τις τελευταίες μέρες της σε
ψυχιατρείο και πέθανε στην αφάνεια.
“Όποιος καλλιτέχνης δεν βρίσκεται
στην έκθεση πρέπει να ξανασκεφτεί
την καριέρα του”
...and an interview with the
Washing Up Ladies by Nic Costa
Hands up if you have ever heard of
Camille Claudel? How about Artemisia
Gentileschi? No? Well what about
Batman and Robin, the caped crusaders?
The Guerilla Girls?
Before we proceed, let’s answer a few
questions. Artemisia Gentileschi was a
wonderful painter who lived in Florence
in the 17th century, every bit as good as
any male artist of the period. Her work is
tortured, stemming from the fact that at
the age of 19 she was raped by a friend
of her father’s and then humiliated in the
ensuing trial. In spite of her difficulties
she became one of the leading painters
of her day, and yet since that time she
has been consigned to obscurity whilst
her male contemporaries can be found in
any art book dealing with that period.
And what about Camille? She was the
sculptor Rodin’s mistress and assistant.
Historically whilst Rodin was given the
credit, she physically worked behind the
scenes sculpting on or completing many
of his master works, and certainly
Σηκώστε το χέρι αν έχετε ακούσει
για την Camille Claudel. Ή την
Artemisia Gentileschi; Όχι; Τι λέτε
για τους Μπάτμαν και Ρόμπιν, τους
σταυροφόρους; Τις Guerilla Girls;
Πριν συνεχίσουμε, ας απαντήσουμε
μερικές ερωτήσεις. Η Artemisia
Gentileschi ήταν μια θαυμάσια
ζωγράφος που έζησε στη Φλωρεντία
τον 17ο αιώνα, εξίσου καλή με
οποιοδήποτε άντρα καλλιτέχνη
εκείνης της περιόδου. Τα έργα της
είναι βασανισμένα, και αυτό οφείλεται
στο γεγονός ότι είχε βιαστεί στα 19 της
από ένα φίλο του πατέρα της ενώ μετά
ταπεινώθηκε στην επακόλουθη δική.
Παρά τις δυσκολίες της έγινε μια από
τις κορυφαίες ζωγράφους των καιρών
της, και όμως από τότε κατέληξε στην
αφάνεια ενώ οι άντρες της εποχής
μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε
βιβλίο σχετικό με εκείνη την περίοδο.
Και η Camille; Ήταν η ερωμένη και
βοηθός του γλύπτη Rodin. Ιστορικά,
ενώ ο Rodin είχε πιστωθεί, εκείνη
είχε δουλέψει ή ακόμα και τελειώσει
πολλά από τα έργα του πίσω από τη
Eğer Camile Claudel hakkında
hiçbir şey duymamışsanız eller
yukarı. Peki ya Artemisia
Gentileschi? Hayır mı? Pelerinli kahramanlar Batman ve Robin? Gerilla
kızlar?
Dilerseniz başlamadan önce birkaç
soruyu açıklığa kavuşturalım. Artemisia Gentileschi, 17. yüzyılda
Floransa’da yaşayan harika bir
ressamdı, her bir çalışması en az o
dönemde yaşayan erkek sanatçılar
kadar iyiydi. Yapmış olduğu
çalışmalar, babasının arkadaşı
tarafından 19 yaşındayken
tecavüze uğramasının ortaya çıkması
ve bu olaydan yargılanması ile zarar
görmüştür. Yaşamış olduğu bütün
zorluklara rağmen zamanın öncü
ressamlarından olup ancak dönemin
erkek sanatçılarının eserleri herhangi
bir çağın kitabında yer alırken kendi
eserleri men edilmişti.
Peki ya Camile? O, heykeltıraş
Rodin’in öğretmeni ve yardımcısıydı.
Tarih bilgilerine göre Rodin’e verilen
şanslarda, Camile sahne
exerted a profound influence on his work
during the period that she was with him.
Yet, she spent her last days in a mental
institution and died in relative obscurity.
Way back in 1985 the Museum of
Modern Art in New York staged an
exhibition entitled An International Survey of
Painting and Sculpture. It was presented as
an up-to-the minute summary of the
most significant contemporary art in
the world. It featured the work of 169
artists, 156 of whom happened to be
men. All the artists were white, either
from Europe or the United States. To add
to the myopia the then curator, Kynaston
McShine, said rather arrogantly that any
artist who wasn’t in the show should
rethink “his” career. McShine’s
shortsighted remark upset many people,
most notably women artists.
At this point, in comic books an altruistic
Robin would exclaim “Holy Cow, Batman.
This is a job for Batwoman!”
Unfortunately in the real world, these
super heroes do not exist.
There were demonstrations outside the
museum but they had had little effect,
so a small group of anonymous female
artists decided something more drastic
was in order – They decided to band together in order to attempt to redress the
balance in a novel and unique way.
There were surreptitious visits to a
carnival store and hosiery department
and out of the melee emerged a group
of masked female crusaders whose
costumes comprised of high heels, short
skirts, fishnet tights and… gorilla masks!
The Guerilla Girls were born!
In their fight for justice and equality they
had decided to make use of two of the
most powerful weapons we have: humour
and truth, and like all good superheroes
they adopted false names in order to
hide their secret identities- through
them dead women artists live once
more, and you can talk again to the likes
of Frida Kahlo or Georgia O’Keefe.
ARTERI20
Πίσω στο 1985 το Μουσείο Μοντέρνας
Τέχνης της Νέας Υόρκης φιλοξένησε
μια έκθεση με τίτλο An International
Survey of Painting and Sculpture
(Μια Διεθνής Έρευνα στη Ζωγραφική
και τη Γλυπτική). Είχε παρουσιαστεί
ως μια ενημερωμένη περίληψη της
πιο σημαντικής σύγχρονης τέχνης
στον κόσμο. Σε αυτήν εκτέθηκαν
έργα από 169 καλλιτέχνες, από τους
οποίους οι 156 έτυχε να είναι άντρες.
Όλοι οι καλλιτέχνες ήταν λευκοί,
είτε από την Ευρώπη είτε από τις
Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπρόσθετα σε
αυτή τη μυωπία, ο τότε διευθυντής
Kynaston McShine είπε μάλλον
αλαζονικά ότι όποιος καλλιτέχνης
δεν βρίσκεται στην έκθεση πρέπει
να ξανασκεφτεί την καριέρα “του”.
Η κοντόφθαλμη παρατήρηση του
McShine αναστάτωσε πολύ κόσμο και
ειδικότερα γυναίκες καλλιτέχνες.
Σε αυτό το σημείο, στα βιβλία
κόμικς ένας αλτρουιστής Ρόμπιν
αναφωνούσε “Μα την ιερή αγελάδα,
Μπάτμαν. Αυτή είναι δουλειά
για την Μπάτγουμαν! ” Δυστυχώς
στον πραγματικό κόσμο, αυτοί οι
υπερήρωες δεν υπάρχουν.
Υπήρξαν διαδηλώσεις έξω από την
έκθεση αλλά είχαν λίγη επίδραση.
Έτσι μια μικρή ομάδα από ανώνυμες
γυναίκες καλλιτέχνες αποφάσισε
ότι έπρεπε να σκεφτούν κάτι πιο
δραστικό. Αποφάσισαν να ενωθούν για
να επιχειρήσουν να αποκαταστήσουν
την ισορροπία με ένα νέο και
μοναδικό τρόπο.
Μετά από κρυφές επισκέψεις σε
καταστήματα με καρναβαλίστικα
είδη και πλεκτά και μέσα από
την σύγχυση, προέκυψε μια
ομάδα γυναικών σταυροφόρων με
μάσκες, των οποίων οι ενδυμασίες
αποτελούνταν από ψηλοτάκουνα,
μίνι φούστες, δικτυωτά καλσόν και…
μάσκες γορίλων! Οι Guerilla Girls
(Κορίτσια Αντάρτες) είχαν γεννηθεί!
Στη μάχη τους για δικαιοσύνη
και ισότητα αποφάσισαν να
χρησιμοποιήσουν δύο από τα πιο
δυνατά όπλα που διαθέτουμε:
Χιούμορ και Ειλικρίνεια και, όπως
opposite: 1 of 6 17 foot posters from exhibition “ALWAYS A LITTLE FURTHER,”
@ Venice Biennale 2005, curated by ROSA MARTINEZ
arkasında onun heykellerini, birçok
önemli yapıtlarını tamamlıyordu
ve kuşkusuz Rodin’in bu bayan ile
yaptığı bütün çalışmalarda onun
derin bir etkisi vardır.
“Gösterimde olmayan bir sanatçı
kariyerini tekrar düşünmelidir”
New York Modern Sanat Müzesi
1985’te açıldı. Dünyadaki en önemli
çağdaş sanat olarak dakikasına kadar
özetle sunuldu. 156 sı erkeklerden
oluşan toplam 169 sanatçının eserleri
sergilendi. Gerek Avrupa’dan gerekse
Amerika’dan olsun bütün sanatçılar
beyazdı. Sanat galerisinde uzağı iyi
görememeye ek olarak Kynaston
McShine, gösterimde olmayıp buna
rağmen kendini beğenmiş olan bir
sanatçı “kendi” kariyerini tekrar
gözden geçirmelidir dedi. McShine’ın
bu görüşü bir çok insanı özelliklede
bayan sanatçıları rahatsız etti.
Bu noktada, komedi kitaplarında
fedakar Robin “Kutsal İnek, Batman.
Bu iş Batwoman için olan bir iş!” diye
haykıracaktı. Ne yazık ki bu süper
kahramanlar gerçek hayatta yoktular.
Serginin dışarısında boykotlar vardı
ama onlar bu olaydan çok az etki
gördüler. Bu yüzden tanınmayan
bayan sanatçıların oluşturduğu
küçük bir grup, daha etkili olacağını
düşündükleri bir şeye karar verdiler.
– Birlik olup karşılık vermek yerine
bir roman ve nadir rastlanan bir yöntemle denge kurmaya karar verdiler.
Karnaval mağazalarına ve rağbette
olan bölümlere gizlice ve arbede
çıkarmadan gizlice yapılan ziyaretler
vardı, kostümleri yüksek topuklu
ayakkabılar, kısa etekler, fileli taytlar
ve... goril maskelerinden oluşan bir
gurup maskeli mücadele eden bayan!
Gerilla Kızlar doğdu!
Kendi adalet ve eşitlikleri için
olan mücadelelerinde en güçlü iki
silahlarını kullanmaya karar verdiler:
mizah ve gerçekçilik, ve bütün iyi
kahramanlar kendi kimliklerini saklamak için kendilerine sahte isimler
edindiler, onların aracılığı ile ölmüş
bayan sanatçılar bir kez daha yaşam
bulurlar ve Frida Kahlo ya da Georgia
O’keefe’nin benzerleri ile konuşma
şansınız olur.
ARTERI21
Guerrilla Gorillas
Historically in the west women artists
have been under-represented, or, should
one say, conveniently overlooked, in the
arts. The Guerilla Girls have sought to
redress this imbalance. Their tactics over
the years have been relatively mild, but
nonetheless quite subversive. They have
adopted some of the stratagems of the
big advertising companies. They design
eye-catching posters and paste them up
in the streets. They also travel the world
and hold meetings that are designed to
cause debate, focusing primarily on
gender and race issues. They have been
very successful in their campaigning, and
have raised awareness in the Western
world. For instance, more women artists
than ever before are being featured in
major New York galleries. Their voice of
positive activism is being heard, so much
so that other women in different western
cities have been inspired to follow their
example.
The best way to get somebody on your
side is to make them laugh. Much of the
Guerilla Girls’ work depends on images
that make us smile and change the way
we think about things. Their idea is to
make the viewer see the arts in particular
from a different perspective. Feminism
and activism in the art world are not
new. In the 1970s, feminist art activists
tended to be dour and came across at
times as misanthropic with their use of
demand tactics, which they shared with
other protest groups of the time.
όλες οι καλές υπερηρωίδες,
υιοθέτησαν ψευδώνυμα για να
κρύψουν την πραγματική τους
ταυτότητα, διαμέσων τους νεκρές
καλλιτέχνιδες ξαναζούν και μπορούμε
να μιλήσουμε και πάλι για τη Frida
Kahlo ή την Georgia O’Keefe.
Guerrilla Gorillas (Αντάρτες Γορίλες)
Ιστορικά στη δύση οι γυναίκες
καλλιτέχνες έχουν αντιπροσωπευθεί
ανεπαρκώς ή, καλύτερα, έχουν βολικά
αγνοηθεί. Οι Guerilla Girls έχουν
επιδιώξει να επανορθώσουν αυτή τη
δυσαναλογία. Η τακτική τους κατά
τη διάρκεια των ετών είναι σχετικά
ήπια αλλά αρκετά ανατρεπτική.
Έχουν υιοθετήσει μερικές από
τις στρατηγικές των μεγάλων
διαφημιστικών εταιριών. Σχεδιάζουν
ευδιάκριτες αφίσες και τις κολλούν
στους δρόμους.
Επίσης, ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο
και οργανώνουν συναντήσεις που
είναι σχεδιασμένες να προκαλέσουν
συζητήσεις. Εστιάζονται πρώτιστα
σε ζητήματα φύλου και φυλής.
Οι εκστρατείες τους είναι πολύ
πετυχημένες και έχουν βελτιώσει
την αντίληψη στο Δυτικό κόσμο.
Παραδείγματος χάριν, περισσότερες
από ποτέ γυναίκες καλλιτέχνες
λαμβάνουν μέρος σε εκθέσεις των
σημαντικότερων γκαλερί στη Νέα
Υόρκη. Η φωνή τους, του θετικού
ακτιβισμού, ακούγεται τόσο πολύ που
και άλλες γυναίκες των τεχνών έχουν
ακολουθήσει το παράδειγμα τους σε
διάφορες δυτικές πόλεις.
Gerilla Goriller
Tarihe baktığımızda Batıda kadınlar
sanat içerisinde yer alamadı veya
uygun bir şekilde göz ardı edildiler denilebilir. Gerilla kızlar bu
dengesizliğe baş kaldırdılar. Daha
önceki yıllara oranla taktikleri ılımlı
ama sessizce yıkmayı tasarlar cinsten
oldu. Büyük reklam şirketlerinin bazı
stratejilerini kendilerine uyarladılar.
Göz alıcı posterler hazırladılar ve
sokaklara astılar. Aynı zamanda
dünyayı gezip tarıtışmaya açık
toplantılar yaptılar. Her şeyden
önce cinsiyet ve ırka önem verdiler.
Kampanyalarında çok başarılı oldular
ve Batı dünyasında farkındalığı
artırdılar. Örneğin daha önce
olmadığı kadar fazla kadın sanatçı
New York galerilerinde yer aldı.
Pozitif etkinciliklerinin sesi dinlenildi,
o kadar ki, farklı Batı şehirlerindeki
sanat kadınları onların yaptıklarını
takip ettiler. Birisini kendi safına
almanın en iyi yolu onu güldürmektir.
Gerilla kızların eserleri çoğunlukla
sizi gülümseten veya düşünme
şeklinizi değiştiren imajlar üzerineydi. Onların düşüncesi
izleyiciyinin sanata bakışını sıradan
bakış açısından farklı bir bakış
açısına yönlendirmek.
Feminizm ve aktivizm sanat
dünyasında yeni değiller. 1970’lerde
feminist sanat etkincileri diğer
protesto grupları ile zamanında
paylaştıkları suratsız olma ve
kullandıkları taktikleri ile insanlardan
uzaklaşmaya meyilli oldular.
The GG’s have turned protest on its
head, successfully manipulated humour
and irony to their best advantage. Not
only have they taken the major art
institutes head on, they have also
recently taken on the Hollywood film
industry with demonstrations and
billboards at the Oscar ceremonies.
If you want to find out more look up
their website @ www.guerrillagirls.com,
However, I would suggest that if you are
a rich white fat man of little brain, then
you’d better look the other way or your
knickers just might get twisted!
(coming event)
ARTERI & tekniart are proud to present the
‘Guerrilla Girls Inc’ live in Cyprus with gig
appearances on 24th & 25th May...WATCH OUT!
See Events listing for details & visit AccessArts www.accessarts.com.cy for updates...
Ο καλύτερος τρόπος να φέρεις
κάποιους με το μέρος σου είναι να
τους κάνεις να γελάσουν. Πολλή
από τη δουλειά των Guerilla Girls
εξαρτάται από εικόνες που σε κάνουν
να χαμογελάς και αλλάζουν τον
τρόπο που σκέφτεσαι για ορισμένα
πράγματα. Η ιδέα τους είναι να
κάνουν το θεατή να δει τις τέχνες
ειδικότερα από μια διαφορετική
όψη. Ο φεμινισμός και ο ακτιβισμός
στον κόσμο της τέχνης δεν είναι
άγνωστες έννοιες. Στη δεκαετία του
1970, τα φεμινιστικά και ακτιβιστικά
κινήματα στην τέχνη ήταν πολύ
αυστηρά και χαρακτηρίστηκαν έως
και μισάνθρωπα λόγω της χρήσης
απαιτητικών τακτικών, τις οποίες
μοιράζονταν με άλλες ομάδες
διαμαρτυρίας της εποχής.
Οι GG έχουν δώσει άλλη ερμηνεία
στη διαμαρτυρία, χρησιμοποιώντας με
επιτυχία το χιούμορ και την ειρωνεία
για δικό τους όφελος. Όχι μόνο έχουν
αναστατώσει τα μεγάλα ινστιτούτα
τέχνης, αλλά και έχουν εισβάλει
στην κινηματογραφική βιομηχανία
του Χόλλυγουντ με διαδηλώσεις και
διαφημιστικές πινακίδες στα Όσκαρ.
Αν θέλετε να δείτε περισσότερα,
επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τους
www.guerillagirls.com. Όμως, αν
είστε κάποιος πλούσιος χοντρός
λευκός άντρας με λίγο μυαλό, θα
σας πρότεινα να κοιτάξετε αλλού!
Gerilla Kızlar protestoyu
lehlerine, mizah ve ince alaycılığı
kendi amaçları doğrultunda başarılı
bir şekilde avantajlarına çevirdiler.
Sadece önemli sanat enstitülerinde
baş göstermekle kalmayıp aynı
zamanda gösterileri ile Hollywood
filim endüstrisinde ve Oskar törenlerinde ilan tahtalarında yer aldılar.
Onlar hakkında daha fazla bilgi
bulmak isterseniz web sayfalarına
göz atabilirsiniz www.guerrillagirls.
com. Bunun yanı sıra size tavsiyem
olacaktı eğer zengin beyaz şişman
ve de beyni az olan biriysen o zaman
kendine başka bir yol bulunuz yoksa
iç çamaşırınız düğümlenecek!
Kathe Kollwitz & Frida Kahlo
GG billboard at the Oscars 03/2006
1 of 7 posters from an exhibition @ Istanbul Modern Museum curated by ROSA MARTINEZ 10/2006
ARTERI22
ARTERI23
Q. Why do you call yourselves the Washing Up Ladies?
We, like most women in Cyprus, have been brainwashed into accepting many
“female” roles.
Q. How did the Washing Up Ladies start?
A recent study conducted by MIT suggests that gender discrimination today
is subtle but pervasive, and stems from
unconscious ways of thinking that have
been socialized into all of us, men and
women alike. This is on a global level;
however we wanted to do something
about it for the local community, by the
locals and to act locally.
Q. How many are you?
We are two founding members: Lia
Lapithi and Marianna Kafaridou. We are
both artists. We have collaborated with
two other women: Maria Hadjipavlou
and Zelia Gregoriou, who are sociologists, and currently teaching at the
University. They have put our perception
into written form– just as we have used
language/text/signs/semiology as
instruments of expression
Q. Why do you call yourselves the Washing Up Ladies?
We, like most women in Cyprus, have
been brainwashed into accepting many
“female” roles.
the interview with the
Washing Up Ladies
In September 2006 at the Urban Soul
Festival in Lefkosia a group called the
‘Washing Up Ladies’ staged an event
dedicated to ‘all the men who do the
washing up’. They had a washing
machine on site and were charging
people a pound a go to bash it with a
hammer, at the end of the festival it
was reduced to a small piece of battered
metal... The two artists involved have
responded directly to the appeal by the
Guerrilla Girls that female artists around
the world should “use us as a model:
think up your own name and your own
outrageous identity and put up a couple
of posters about an issue that is
important to you. If it works, do it again.
If it doesn’t, do it again anyway.”
ARTERI24
Το Σεπτέμβριο του 2006 στο φεστιβάλ
Urban Soul στη Λευκωσία, μια ομάδα
με το όνομα ‘Washing Up Ladies’
οργάνωσε ένα γεγονός αφιερωμένο
σε ‘όλους τους άντρες που κάνουν τη
μπουγάδα’. Είχαν φέρει στο χώρο του
φεστιβάλ ένα πλυντήριο και χρέωναν
το κοινό μια λίρα για να το κτυπήσουν
με ένα μεγάλο σφυρί και στο τέλος του
φεστιβάλ αυτό που απέμεινε ήταν ένα
μικρό κομμάτι
από στραπατσαρισμένο μέταλλο…
Οι δύο καλλιτέχνες που το οργάνωσαν
είχαν ανταποκριθεί στην έκκληση
των Guerrilla Girls για γυναίκεςκαλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο να “μας
χρησιμοποιήσουν ως ένα πρότυπο:
σκεφτείτε το δικό σας όνομα και τη
δική σας σκανδαλώδη ταυτότητα,
και κολλήστε αφίσες για ένα ζήτημα
που είναι σημαντικό για εσάς. Αν
λειτουργήσει, κάντε το ξανά. Αν δε
λειτουργήσει, να το κάνετε ξανά έτσι
κι αλλιώς.”
Eylül 2006’da Lefkoşe’de Urban Soul
Festival’inde ‘Washing Up Ladies’
(Yıkayan Bayanlar) adlı bir grup
“bulaşıkları yıkayan bütün erkekler”e
adadıkları bir gösteri yaptı.
Yerleştirdikleri bulaşık makinasını,
bir pound karşılığında çekiçle
vurdurttular ve bulaşık makinası,
festival sonunda çekiçlenmiş bir
metal parçasına küçüldü. İki sanatçı
da Guerrilla Girls’ün dünyadaki
kadın sanatçıların “bizi model olarak
kullanın: kendinize bir isim düşünün
ve “terbiyesiz” kimliğinizi bulun
ve sizin için önemli olan bir konu
hakkında posterler yerleştirin etrafa.
Eğer işe yararsa, tekrardan yapın,
eğer işe yaramazsa yine de yeniden
yapın.” modeline direkt olarak cevap
vermiş bulundular.
Q. What did you do?
Create REMINDERS of ongoing issues on
gender that are still unresolved. Our aim
is to bring public attention to women’s
significant impact on contemporary
art practice and contribution to art in
general, as well as highlighting as we
said earlier, but not trying to shock or
create novelty of ideas simply ‘reminders’,
taking the role of subtle commentator.
Q. How do you work?
We believe that Art-making should not
be confined to a studio.
Q. How often do you meet?
We live in the same city on a very small
island...
Q. Who finances you?
We also make affordable “mass-consumer” art pieces (e.g. the role play models)
that sell easily.
Q. Do you use humor? What does it do
for your message?
‘Washing-Up Ladies’ it’s about selfsarcasm (yes, that kind of humour), lightness and humour, a deliberate sincere
Ε. Πώς ξεκίνησαν οι Washing Up
Ladies;
Μια πρόσφατη μελέτη που έγινε
από το ΜΙΤ λέει ότι η διάκριση των
φύλων σήμερα είναι λεπτή αλλά
κυρίαρχη και προέρχεται από
ασυναίσθητους τρόπους σκέψης που
έχουν κοινωνικοποιηθεί διεθνώς τόσο
στους άντρες όσο και στις γυναίκες.
Θέλαμε, εν τούτοις, να κάνουμε κάτι σε
επίπεδο τοπικής κοινότητας, να γίνει,
δηλαδή, κάτι από τους ντόπιους για
τους ντόπιους.
Ε. Πόσα άτομα είστε;
Είμαστε δύο ιδρυτικά μέλη: η Λία
Λαπίθη και η Μαριάννα Καφαρίδου.
Είμαστε και οι δύο καλλιτέχνες.
Έχουμε συνεργαστεί με άλλες δυο
γυναίκες: τη Μαρία Χατζηπαύλου και
τη Ζέλια Γρηγορίου, κοινωνιολόγους
που διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο.
Έχουν βάλει την αντίληψη μας σε
γραπτή μορφή – όπως εμείς έχουμε
χρησιμοποιήσει γλώσσα/κείμενο/
σήματα/σημειολογία - ως ένα όργανο
έκφρασης.
Ε. Γιατί ονομάζεστε Washing Up
Ladies;
Έχουμε, όπως και οι περισσότερες
γυναίκες στην Κύπρο, υποστεί πλύση
εγκεφάλου για να αποδεχτούμε
πολλούς “γυναικείους” ρόλους.
Ε. Τι κάνατε;
Δημιουργήσαμε υπενθυμίσεις για
χρόνια ζητήματα για το φύλο που
εξακολουθούν ακόμα να υφίστανται.
Ο στόχος μας είναι να στρέψουμε
την προσοχή του κοινού στη
σημαντική επίδραση των γυναικών
στη σύγχρονη καλλιτεχνική πρακτική
και τη συνεισφορά τους στην τέχνη
γενικότερα. Ταυτόχρονα - και ενώ
τονίζουμε τα υπάρχοντα προβλήματα
- προσπαθούμε να μη δημιουργούμε
ιδέες που να είναι τόσο καινοτόμες
ώστε να σοκάρουν.
S. Washing Up Ladies nasıl başladı?
MIT tarafından başlatılan bir
araştırma, günümüzde
cinsiyet ayrımcılığının zor fakat
yaygın olduğunu öne sürer
ve benzer kadın ve erkekler arasındaki
sosyalleşmeden doğan bilinçsiz bakış
açıları dallanıp budaklanır. Biz de bu
konuda yerel halk için birşeyler
yapmak istedik, halk tarafından ve
yerel olarak hareket ederek.
S. Kaç Kişisiniz?
2 kurucu üyeden oluşuyoruz: Lia
Lapithi & Marianna Kafaridou.
İkimiz de sanatçıyız. Başka iki kadın
sanatçıyla işbirliği yapıyoruz: Maria
Hadjipavlou and Zelia Gregoriou, ikisi
de akademisyen sosyologlar.
Algılarımızı, tıpkı dil/metin/işaret/
göstergebilim gibi kullandığımız
bir ifade biçimi olan yazı formatına
döktüler.
S. Kendinize neden Washing Up Ladies
(Yıkayan Bayanlar) diyorsunuz?
Biz, Kısrıs’daki çoğu kadın gibi, “dişi”
görevleri kabullenmemiz için beyinleri
yıkanmış bayanlarız.
S. Neler Yaptınız?
Hala sonuçlanmamış cinsiyet
konularıyla ilgili “Anımsatıcılar”
yaratıyoruz. Amacımız kadınların
güncel sanat çalışmaları üzerindeki
belirgin etkilerine ve genel olarak
sanata katkılarına halkın ilgisini
çekmek olduğu gibi aynı zamanda
altını da çizmek. Daha önce de
dediğimiz gibi, amacımız şok etkisi
veya yeni fikirler yaratmak değil fakat
ince yorumcu “Anımsatıcılar”
yaratmak.
S. Ne şekilde Çalışıyorsunuz?
Sanatın stüdyoyla sınırlandırılmaması
gerektiğini düşünüyoruz.
S. Ne kadar sıklıkla buluşuyorsunuz?
Küçücük bir adada aynı şehirde
yaşıyoruz…
Ε. Πως εργάζεστε;
Πιστεύουμε ότι η δημιουργία Τέχνης
δεν πρέπει να περιορίζεται σε ένα
στούντιο.
S. Sizi kim finanse ediyor?
Bu çalışmaların dışında “tüketici-bazlı”
kolayca satılabilen sanat çalışmaları da
üretiyoruz. (örn. Örnek model).
Ε. Πόσο συχνά συναντιέστε;
Ζούμε στην ίδια πόλη σε ένα πολύ
μικρό νησί…
S. Belli bir mizah anlayışı kullanıyor
musunuz?
Vermek istediğiniz mesaja etkisi nedir?
Washing Up Ladies (Yıkayan
Bayanlar)’in kendisi kişisel-iğneleme
(evet bu bir tür mizah anlayışı), hafiflik
ve espri, kasti bir içten gelen
Ε. Ποιος σας χρηματοδοτεί;
Κάνουμε επίσης και προσιτά έργα
‘μαζικής κατανάλωσης’ (π.χ. μοντέλα
ARTERI25
humbleness, uninhibitedly “female
pre-occupations” and creating art that
modifies and questions stereotypes.
Q. Do you allow men to join?
We wanted to create a platform for
women to share their feelings on the
subject (bringing female issues to a
wider audience), but we dedicated our
last exhibition to all the men who do
the washing-up!
Q. Have you ever been accused of discrimination yourselves?
Yes, especially when we use the word
feminism, its anathema here...
Q. Isn’t judging art just an issue of quality? If women were really good, wouldn’t
they make it on their own?
What do you define by “quality”, and
what do you mean by “making it on their
own”? Do you mean “financially”, another
art anathema word! This sounds rather
vague and even could be interpreted as
some form of -ism, don’t you think?
Q. Is art by women different from art by
men?
Yes and no, though it is such a loaded
question indeed!
Q. What about censorship? Should museums show obscene and offensive art?
If and when this happens on a local context, then definitely we will act locally.
Q. What about lesbian and gay issues?
I think 1 in 4 is either gay or lesbian, what
about it?
Q. Have you made a difference?
In the art world, we have managed to
create art that is hybrid (on the edge
of two disciplines: mass media and fine
arts), and we were often asked here if
what we were doing was art. At least we
made a difference in the never-ending
“what is art?” question, but it’s not easy
to shift views and clichés on women’s
roles.
Q. Can you list some key pieces you have
done?
a. Care labels using the humble care labels,
uncelebrated female functions which
generally go unnoticed and taken for
granted. Washing-Up symbols are small
and insignificant and many bypass them
without a second thought. By turning
the care labels into five 3m banners and
adding subliminal information we question the visual language they offer to the
viewer. Added insights to participate,
interpret, construct and deconstruct
their own ‘myth’ of washing-up and on
many unresolved and ongoing
ARTERI26
υπόδυσης ρόλων) τα οποία πωλούν
εύκολα.
Ε. Χρησιμοποιείτε το χιούμορ;
Πώς αυτό σας βοηθά να στείλετε το
μήνυμα σας;
Η ομάδα Washing-Up Ladies είναι
σχετική με τον αυτοσαρκασμό
(ναι, αυτό το είδος χιούμορ), με την
ελαφρότητα και το χιούμορ, με μια
σκόπιμα ειλικρινή ταπεινοφροσύνη,
με “θηλυκές ανησυχίες” χωρίς
αναστολές, καθώς και με τη
δημιουργία τέχνης που τροποποιεί
και αμφισβητεί τα στερεότυπα.
Ε. Επιτρέπετε σε άντρες να γίνουν μέλη;
Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια
πλατφόρμα για γυναίκες για να
μοιραστούν τα συναισθήματα τους
στο θέμα (φέρνοντας γυναικεία
ζητήματα σε ένα ευρύτερο ακροατήριο),
αλλά αφιερώσαμε την τελευταία μας
έκθεση σε όλους τους άντρες που
κάνουν τη μπουγάδα!
Ε. Έχετε κατηγορηθεί ποτέ οι ίδιες για
διάκριση;
Ναι, ειδικά όταν χρησιμοποιούμε τη
λέξη φεμινισμός, είναι ανάθεμα εδώ…
Ε. Δεν είναι η κριτική της τέχνης
απλά ένα ζήτημα ποιότητας; Αν οι
γυναίκες ήταν πραγματικά καλές, δεν
θα τα κατάφερναν από μόνες τους;
Τι εννοείς με τη λέξη “ποιότητα”, και
τι εννοείς με το “θα τα κατάφερναν
από μόνες τους”; Μήπως εννοείς
“οικονομικά”, ακόμα μια
αναθεματισμένη λέξη στην τέχνη!
Αυτό ακούγεται λίγο ασαφές και θα
μπορούσε ακόμα και να μεταφραστεί
ως μια μορφή –ισμού, δεν νομίζεις;
Ε. Η τέχνη από γυναίκες είναι
διαφορετική από την τέχνη από άντρες;
Ναι και όχι, αν και είναι πραγματικά
μια πολύ βαριά ερώτηση!
Ε. Τι γίνεται με τη λογοκρισία; Θα
έπρεπε τα μουσεία να παρουσιάζουν
άσεμνη και προσβλητική τέχνη;
Εάν και όταν συμβεί σε τοπικό πλαίσιο,
τότε σίγουρα θα δράσουμε τοπικά.
Ε. Τι γίνεται με τα λεσβιακά και
ομοφυλοφιλικά ζητήματα;
Νομίζω ότι 1 στα 4 άτομα είναι είτε
ομοφυλόφιλος είτε λεσβία, και τι
μ’αυτό;
Ε. Έχετε κάνει τη διαφορά;
Στον καλλιτεχνικό κόσμο έχουμε
καταφέρει να δημιουργήσουμε τέχνη
που είναι υβριδική (ένα μίγμα μέσων
επικοινωνίας και καλών τεχνών), και
συχνά ερωτηθήκαμε αν αυτό που
κάνουμε είναι τέχνη. Τουλάχιστον
κάναμε τη διαφορά στην ατέλειωτη
ερώτηση “τι είναι τέχνη;”, αλλά δεν
είναι εύκολο να αλλάξεις απόψεις και
κλισέ για τους ρόλους των γυναικών.
alçakgönüllülük, girişkence “kadınsal
ön meslek” ve stereotipleri değiştiren
ve sorgulayan sanat yaratmak
hakkında.
S. Erkeklerin katılımına izin veriyor
musunuz?
Konu hakkında kadınların duygulurını
paylaşabilecekleri bir platform yaratmak istiyoruz (Kadınsal konuları daha
büyük dinleyicilere iletmek amaç),
fakat son sergimizi bulaşıkları yıkayan
bütün erkeklere adadık!
S. Hiç ayrımcılık yapmakla suçlandınız
mı?
Evet, özellikle feminizm kelimesini
kullandığımız zaman. Burada aforoz
edilmiş bir kelime...
S. Kadınlar tarafından yapılmış sanat
erkeklerinkinden farklı mı?
Evet ve hayır, ne yazık ki çok ağır bir
soru bu!
S. Sansür hakkında ne
düşünüyorsunuz peki? Sizce
müstehcen ve saldırgan sanat
çalışmaları müzelerde yeralmalı mıdır?
Eğer yöresel bağlamda böyle birşey
olursa, kesinlikle birlikte hareket
ederiz.
S. Lezbiyen ve gay konuları hakkında
ne düşünüyorsunuz?
Bence 4’de birimiz gay veya lezbiyen,
ne olmuş bu konu hakkında ki?
S. Bir farklılık yarattığınıza nanıyor
musunuz?
Sanat dünyasında, melez bir dünya
yaratmayı başardık (iki farklı disiplinin
uç noktasında, kitle iletişim araçları
ve sanat arasında), ve yarattığımız
şeyin sanat olup olmadığı sorgulandı.
En azından bitmez tükenmez “sanat
nedir” sorusunda bir fark yarattık,
fakat kadının rolü hakkındaki bakış
açılarını ve klişeleri değiştirmek hiç de
kolay değil.
S. Bize ürettiğiniz önemli işlerinizi
sıralar mısınız?
a. Koruma Etiketleri kıyafetlere
iliştirilmiş mütevazi koruma
etketlerini kullanıyoruz, çoğu zaman
önemsenilmeyen ve hafife alınan,
alkışlanmayan kadın görevlerini yani.
Yıkama sembolleri küçük, belirsiz ve
çoğu kişi hiç bakmadan geçiyor. Bu
etiketleri 5 adet 3’er metrelik
bayraklar haline getirirek ve çeşitli
göndermeler yaparak, izleyiciye
sundukları görsel dili sorguluyoruz.
Katkıda bulunması, yorumlaması ve
yıkama ve sonuçlanmamış ve halen
devam eden kadının rolü, cinsiyet,
ayrımcılık, özel muamele konuları ile
ilgili kendi “efsane”lerini yeniden inşa
etmesi için belli bir anlayış ekledik.
issues of women’s role, stereotype,
gender, discrimination, special treatment
etc
b. Role-play products that promote equality.
A detergent box that also has the
function of a toy washing machine,
designed for use by boys only. This acts
as another reminder that equality starts
from an early age and at home.
c. Film: Hurting the Washing Machine.
Vandalism and flowing hair. Why would
two young women want to hurt a washing machine? A cliché question perhaps,
with an easy yet still viable post-feminist
answer, another reminder.
The film may be projected on the Care
Label banner.
d. Men’s Underpants Chain. A call to people to
donate underpants to create a public art
project whose objectives are to promote
healing, communication between the
two sexes and community awareness.
Q. Where do you go from here?
We are thinking of going more “political”,
e.g. with ‘Cyprus in Violation of CEDAW’ A
recent convention on the Issue of
Children of Displaced Women...local
issues.
Q. Can I borrow your hammer?
...
Ε. Μπορείτε να απαριθμήσετε μερικά
κομμάτια-κλειδιά που έχετε κάνει;
α. Ετικέτες με οδηγίες πλυσίματος
ρούχων παίρνοντας τις ταπεινές
ετικέτες, αυτές τις παραγνωρισμένες
γυναικείες δουλειές που περνούν
γενικά απαρατήρητες και θεωρούνται
δεδομένες. Τα σύμβολα για το πλύσιμο
των ρούχων είναι μικρά και ασήμαντα
και πολλοί τα προσπερνούν χωρίς
δεύτερη σκέψη. Μετατρέποντας τις
ετικέτες σε πέντε πανό των 3 μέτρων
και προσθέτοντας υποσυνείδητες
πληροφορίες, εξετάζουμε το οπτικό
μήνυμα που προσφέρουν στο θεατή.
β. Μοντέλα υπόδυσης ρόλων τα
οποία προωθούν την ισότητα. Ένα κουτί
απορρυπαντικού το οποίο έχει επίσης τη
λειτουργία ενός πλυντηρίου-παιγνιδιού
μόνο για αγόρια. Αυτό ενεργεί ως μια
υπενθύμιση ότι η ισότητα ξεκινά από
νεαρή ηλικία και στο σπίτι.
γ. Ταινία: Hurting the Washing Machine. Βανδαλισμός και χυτά μαλλιά.
Γιατί δύο νέες γυναίκες θα ήθελαν να
βλάψουν ένα πλυντήριο; Μια ερώτηση
κλισέ ίσως, με μια εύκολη μα και
βιώσιμη μετα-φεμινιστική απάντηση.
Αυτή είναι ακόμα μια υπενθύμιση.
Η ταινία μπορεί να προβληθεί σε μια
ετικέτα-αφίσα.
δ. Αλυσίδα αντρικών εσωρούχων.
Μια κλήση στους ανθρώπους να
δωρίσουν εσώρουχα για τη δημιουργία
ενός δημόσιου καλλιτεχνικού πρότζεκτ
του οποίου οι στόχοι είναι να προωθήσει
τη θεραπεία, την επικοινωνία μεταξύ
των δύο φύλων και την ενημέρωση της
κοινότητας.
yıkama makinasının fonksiyonlarını
da içeren bir kutu. Eşitliğin küçük
yaşlarda evde başladığını hatırlatan
başka bir anımsatıcı.
c. Film: Çamaşır makinasını
yaralamak. Vandalizm ve dalgalanan
saçlar. Neden iki kadın bir çamaşır
makinasını incitmek ister? Klişe
bir soru belki fakat çok basit ama
hala geçerli eski bir feminist cevabı
barındırıyor içinde. Bu da başka bir
anımsatıcı. Film Koruma Etiketi bayrağı
üzerine yansıtılarak izlenebilir.
d. Erkek İç Çamaşırı Zinciri:
Şifa, iki cinsiyet arasında iletişim ve
halk bilincini yaygınlaştırma amaçlı bir
halk sanat eseri projesi yaratmak için,
insanların iç çamaşırı bağışlamasına
bir çağrı.
Ε. Που μπορείτε να πάτε από εδώ;
Σκεφτόμαστε να προχωρήσουμε
πιο “πολιτικοποιημένα”, π.χ. με το
θέμα της Κύπρου σε Παραβίαση της
Διεθνούς Σύμβασης για το θέμα των
εκ Μητρογονίας Προσφύγων… τοπικά
ζητήματα.
S. Bundan sonar neler yapmayı
düşünüyorsunuz?
Daha politik olarak yaklaşmayı
düşünüyoruz, örneğin CEDAW
Anlaşmasındaki Yer Değiştirmiş
Kadınların Çocukları konusundaki
Kıbrıs İhlali … yöresel konular yani.
Ε. Μπορώ να δανειστώ το σφυρί
σας;
S. Çekicinizi ödünç alabilir
miyim?
...
...
b. Eşitliği destekleyen örnek-model
ürünler. Deterjan Kutusu: Sadece
erkeler için, oyuncak bir çamaşır
Role-destruction at the Urban Soul Festival, Lefkosia 09/2006
ARTERI27