Kitabı incelemek için tıklayınız.

© Revak Kitabevi, 2013
Tüm hakları Revak Kitabevi’ne âittir.
Revak Kitabevi: 19
Rifâîlik Serisi: 4
Nefîr-i Sırrî
Sırrî Kalender
Kitap Editörü: Arzu Meral
ISBN: 978-605-63329-8-2
Sertifika No: 23108
1. Baskı: Ekim, 2013
Kapak Tasarımı: Togay Kazım Ataç
Sayfa Düzeni: Revak Kitabevi
Baskı & Cilt: Step Ajans Matbaacılık Ltd. Şti.
Göztepe Mah. Bosna Cd. No:11
Mahmutbey-Bağcılar, İstanbul
Tel: 0212 446 88 46 E-mail: [email protected]
Matbaa Sertifika No: 12266
Besmele: “Bismillâhirrahmânirrahîm”
Seri Levhası: “Yâ Hazret-i Ebu’l Alemeyn
eş-Şeyh es-Seyyid es-Sultân Ahmed er-Rifâî”
http://www.revakkitabevi.com
Adres: Aziz Mahmut Hüdayi Mahallesi
Tepsi Fırın Sokak. Şifa Apt. 12/3
Üsküdar, İstanbul
Tel: 0216 342 47 97 Fax: 0216 342 95 92
E-mail: [email protected]
NEFÎR-İ SIRRÎ
Sırrî Kalender
Revak Kitabevi
İstanbul, 2013
İçindekiler
Takdim.......................................................................................................................................................................................i
1. Ben bugün geldim öz cânımdan cânıma...........................................................................................................................1
2. Öyle bir abd-i mahzam ki, nâtık-ı kitâb-ı insân................................................................................................................2
3. Câmide anlatılan, kilisede, havrâda tapınılan mâbuda yok artık ihtiyacımız............................................................3
4. Dalsam esfelin esfeline çıksam âlâdan âlâsına.................................................................................................................5
5. Âlemin çarkının bir dönüşü var ammâ, bu devrân öyle değil......................................................................................6
6. Ey Leyletü’l-Kadr’in Kâdir’i, yapıştım dâmen-i pâkine..................................................................................................7
7. İlmin var ammâ âlim değilsin, kurnazsın ammâ irfânın yok Şeytan...........................................................................8
8. “Kuli’r-rûhu min emri Rabbî” mânâsına duhûl iden zât-ı emîn......................................................................................9
9. Pençe-i kahrında zemîn ü âsumân, Sultân Abdülkâdir’in...........................................................................................10
10. Semâvî haber-i sadık........................................................................................................................................................11
11. Kudreti ile fâtih-i Hayber’in............................................................................................................................................12
12. Âsî kulların zât-ı seniyyeni severler lâkin Şeytan’a îtibârımız daha ziyade yâ Resûlallâh...................................13
13. Zât-ı Ahmediyye’ni hâşâ incitmişse veya incitecekse bir hâl-i isyanım...................................................................14
14. Âşık-ı hayrân u mestim, mezhebim Alevî benim........................................................................................................15
15. Ey cûd-i Allâh, ey vücûd-i Ali, ey mevcûdât-ı Muhammed bismillâh....................................................................16
16. Görünmeyen Allâh hem görünen Allâh değil de yâ nedir?.......................................................................................17
17. Ey sâkin-i Cibâ vey nûr-i Mustafâ ve kudret-i Mürtezâ, Hazret-i Sadeddîn..........................................................18
18. Sen de yalancısın! Doğru diyor dediğin de yalan, hepiniz yalancısınız..................................................................19
19. Dayan kalbim! On sene de geçer, günler geçer, vakit erer........................................................................................20
20. Zerreden kürreye külli şey muhtâc-ı şefaatidir o sahib-i mîrâcın.............................................................................21
21. Esfelin esfeline inerim, âlâdan âlâsına çıkarım, devrandayım..................................................................................23
22. Sûre-i Bakara’ya “inek” ya da “öküz” sûresi diyen öküzlerden değilsen dinle.....................................................24
23. Hakk Muhammed Ali Ebe’l-Alemeyn’e herdem niyâz, secde...................................................................................26
24. Mâ-dâmki doğdun, hiçbir yere kaçamazsın, Allâh seni yakaladı!............................................................................27
25. On bir ayın sultânı Ramazan geldi diyerek herkeste bir bayram havası.................................................................28
26. Bu sahrada gündüz gece karıştı cezbe-i aşkından, kalk Mecnûn kalk, Leylaaa Leylâ..........................................30
27. Mezarımdan kalkarak, Şehâdet-i Şâh-ı Merdân yani Leyle-i Kadr yâdı.................................................................31
28. Bâb-ı rahmetinde kıyamda beklerim zekâtın hüsn-i cemâlinden.............................................................................32
29. Ân-ı zâtiyyemden sıfât-ı zamâniyyeme hitâb-ı beyyinât...........................................................................................33
30. Kûy-i Cânân’e yüz sürdüm, dosttan atâ.......................................................................................................................34
31. Sıfat, esmâ, kevn ü mekân, zaman içinde saklıyız......................................................................................................36
32. Nevrûz-ı Şâh-ı Velâyet tebriği Allâh’a ve Habîbi’ne...................................................................................................37
33. Temiz düşünen, temiz hisseden, temiz yaşayan veya temiz olmak isteyenler içün................................................39
34. Zât-ı âlîniz hiç usanmadınız, hep dayandınız yâ Resûlallâh....................................................................................40
35. Bâb-ı devlet-meâbında durmuşum divâne yâ Resûlallâh..........................................................................................41
36. Bismillâhi ve billâhi, nimet-i Hazret-i Yezdân, evvelen îman...................................................................................42
37. Otâğ-ı hümâyununu kurmuş mine’l-ezel ile’l-ebed arz u semâya............................................................................43
38. Yâ Hazret-i Mısrî, ey pîr-i muazzam, coşar kalbim her ism-i pâkin andıkta..........................................................44
39. Nedir bu hâlim, senden kalan bir soluk resim içün her yere koşuyorum...............................................................45
40. Bak nâra-i “innî enallâh” geliyor bu Kitâb-ı Hakk’tan.................................................................................................46
41. Ne gelir ne gideri var, o zât-ı muazzamın....................................................................................................................47
42. Don giydi Hakk, bâtından zuhûra geldi, ismine dedi Ali.........................................................................................48
43. Senin âşıkların Yâ Rabb, meyletmez hûri gılmâna.....................................................................................................49
44. Üç Muhammed, dört Ali, iki Hasen, Hüseyn, Câfer, Mûsâ aşkına..........................................................................51
45. Gönlüm dolu meveddet-i Ehlibeyt ile, sırrım da cismim de.....................................................................................52
46. E-yâ Şâh-ı Horasan ve yâ Sultân-ı dü cihân.................................................................................................................53
47. Ey Pîr-i pîrân, Gavsü’l-agvâs, Muamma-i âzam, Sırru’l-esrâr-ı amâ Ebe’l-Alemeyn.............................................54
48. Aslımız amâ, faslımız nurdur.........................................................................................................................................55
49. Hak ile bâtıl davasına düşmüş o nâdân........................................................................................................................56
50. Bugün bu saat nerede o zamanda dürülenler.............................................................................................................57
51. Vücûd yani Zât-ı Mutlak coştu ismine Allâh dedi.....................................................................................................58
52. Bir anam yok Rahîm iken aktım çok rahimden rahime.............................................................................................59
53. Benim bir şâhım var, türlü dondan baş gösterir..........................................................................................................60
54. Bir şehin-şâh-ı âzamdır Hazret-i Bekrü‘l-Cezbî...........................................................................................................62
55. Hüsn-i ânına bir nazar kıldım, bağladım belime zünnârını......................................................................................63
56. Ey pâkize “ân” nedir bilirsen yok olmazsın korkma!.................................................................................................65
57. Rabbü‘l-felâk, ibn Tâ-Hâ, Cenâb-ı Müctebâ.................................................................................................................66
58. “Yol“un Tarihinden Notlar.............................................................................................................................................67
59. İpler....................................................................................................................................................................................70
60. Muhatap............................................................................................................................................................................72
61. Hazret-i İnsân’a Mektup.................................................................................................................................................73
62. Hakîkat-i İnsâniyye Kitâbından Bir Varak....................................................................................................................74
63. Tarîkat-i Aliyye ve Menşei..............................................................................................................................................75
64. Zâtiyyûn Hastalığı...........................................................................................................................................................80
65. Regâib Kandili..................................................................................................................................................................83
66. Nevrûz...............................................................................................................................................................................85
67. Kurban...............................................................................................................................................................................87
68. Madde ve Mânâ Hakkında Mektup..............................................................................................................................89
69. Nefs-i Emmâre Terbiyesi................................................................................................................................................92
70. İmânım ve Mezhebim Nedir?........................................................................................................................................93
71. Hayat.................................................................................................................................................................................94
72. Bir Âyet ve Bir Kelâm-ı Kibâr Üzerine.........................................................................................................................96
73. Rûm Sırrı...........................................................................................................................................................................98
Lügatçe....................................................................................................................................................................................99
Takdim
Keşkül ve Asâ’dan sonra, Sırrî’nin nutuklarının toplandığı üçüncü esere Nefîr-i Sırrî ismi verilmiştir.
İnsanın hakikatine dâir bazı hususları ehline açan ve okuyucunun dikkatini, kendinde gizli olan hazineye
çeken nutuklar, ten kabri içinde ölüm uykusunda bulunan canlara İsrafil’in sûrunu hatırlatacaktır. İlk
iki kitaptan farklı olarak, Nefîr’de yer alan nev-i şahsına mahsus düz yazılar, hayat, kâmil insan, madde ve mânâ, nefs terbiyesi, kurban, Rûm sırrı, tarîkatin kökeni ve tarihindeki dönüm noktaları, Regâib
kandili ve Nevruz gibi konularda, âşinâ olmadığımız yorumlarla hakikatin ne kadar derin bir umman
olduğunu bir kez daha hatırlatmaktadır.
i
Destûr yâ Sâhibe’l-Meydân
Destûr yâ Sâhibe’l-Makâm
Destûr yâ Ricâlallâh
Destûr yâ Sâhibe’z-Zemân
Nefîr-i Sırrî
{1}
HÛ
Ben bugün geldim, öz cânımdan cânıma
Hem dem Nevrûz oldu, kimse farkında değil ama
Bu mübârek şehir mezarım, hem muzmerim1 burda aşkıma
Cevlân ediyor gönlüm, değdiğinde nazarı nazarıma
Her putu kırmışız, şimden geru şudur demek putuma
Bir şirk-i azîmdir ki, yakışmaz abdiyyet şânıma
Nevbetimdir2 ne güzel! Cânım karışmış Cânân’ıma
Zevk ü safâ benim Sırrî, nefh et3 nefîrin4 uşşâkına5
1 Muzmer: Gizli, saklı. Sırrî’nin manevî güzelliğini aksettiren yüz.
2 Nevbet: Nöbet.
3 Nefh etmek: Nefes üflemek.
4 Nefîr: Antilop boynuzundan yapılan üflemeli çalgı. İsrafil’in borusundan ilham alınarak hazırlanmış bir derviş çeyizidir.
5 Uşşâk: Âşıklar.
1
Nefîr-i Sırrî
{9}
HÛ
Pençe-i kahrında79 zemîn ü âsumân,80 Sultân Abdülkâdir’in
Çağır ism-i pâkini, ism-i âzam bil nâmını, Sultân Abdülkâdir’in
O Bâzü’l-Eşheb81 ki mürg-i dili82 yetiştirdi Hû’ya kudreti, Sultân Abdülkâdir’in
Muhyî gibi Sultân oldu bize sahip, o seyyiddir mazharı, Sultân Abdülkâdir’in
Sırrî Rifâî-Kâdirî bâbının bir kıtmîridir,83 cezbesi ile çarh urur84 Sultân Abdülkâdir’in
Meded senden meded yâ Ebe’l-Alemeyn85 yâ Bâzullâh Sultân Abdülkâdir
Meded senden yâ Gavsullâh Sultân Abdüsselâm ayniyyet-i86 Abdülkâdir
Meded senden meded efendim Muhyiddîn cemâl-i Abdülkâdir
79 Pençe-i kahr: Kahır pençesi.
80 Zemîn ü âsumân: Yer ve gök.
81 Bâzü’l-Eşheb: Beyaz doğan kuşu. Hazret-i Pîr Seyyid Abdülkâdir Geylânî efendimizin mahlaslarından biri.
82 Mürg-i dil: Gönül kuşu.
83 Kıtmîr: Ashâb-ı Kehf’in köpeğinin adı olup tevazu sözü olarak kullanılır.
84 Çarh urmak: Dönmek, sema etmek.
85 Ebe’l-Alemeyn: Hazret-i Pîr Seyyid Ahmed er-Rifâî efendimizin en meşhur mahlas-ı şerîfleri Ebe’l-Alemeyn’dir.
Neseben Hasenî ve Hüseynî olmalarına, dünyanın ve âhiretin manevî tasarrufunun manevî hüviyetlerine verilmiş bulunmasına binâen, iki âlemin veya iki sancağın (alemin) babası olarak isimlendirilmiştir. Bu mânâya
mebnî, Rifâî meydanlarının mihrâbında dâima iki sancak bulunur.
86 Ayniyyet: Aynısı.
10
Nefîr-i Sırrî
{27}
HÛ
Mezarımdan kalkarak, Şehâdet-i Şâh-ı Merdân yani Leyle-i Kadr yâdı...
Düldül’ün242 üstünde sallayan Zülfikâr’ını
Ali’min bir resmidir, put yapma resmini esvâbını243
Bütün kemâlât-ı insâniyye açarsa sana nikâbını244
İşte o benim Ali’m, takdîs edegör celle şânını245
Ne zaman geçersen yavrum, lâ ve illâ’sını
Ârif olursun, çözersin hayat muammasını
Kim ki Şeytan’ın hocası, meleğin âmiri olmadı
Sarmazlar beline sır şeddi246 kuşağını
Bir mecazdır bu âlem, gör kitâbın îcâzını
Âdem ara âdemi bul, aç hilkatin247 ilk sayfasını
Sırrî’yâ oku her dem Ali’nin nâdını248
Tenezzül etsin melâik ve rûh, sende bulsun Allâh’ını
242 Düldül: Cenâb-ı Muhammed sallallâhu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretleri tarafından Cenâb-ı Ali efendimize hediye edilen beyaz renkli atın ismidir.
243 Esvâb: Elbiseler.
244 Nikâb: Peçe.
245 Celle şân: Şânı yüce olan Allah.
246 Şedd: Kuşak, Gâdir-i Hum günü Hazret-i Resûlullâh ve Hazret-i Ali efendilerimizin tarîkat verdikleri ashaplarına kuşattıkları şal şeklindeki kumaş. Bu sünnete uyularak hâlâ Rifâiyye tarîkatinde ikrar veren erkek
dervişlere şed erkânı düzenlenmektedir.
247 Hilkat: Yaratılış.
248 Ali’nin nâdı: Hazret-i Peygamber’in Uhud savaşında yaralanarak, içinde bulunmalarını reva gördükleri çukurda, müşrik okçularının attığı oklar Peygamber’in üstüne kapanan Ebû Dücâne hazretlerini şehîd ettiği
zaman, Hazret-i Ali’yi yanına çağırmak için zikrettiği sözler. “Nâda Aliyyen mazharu’l-acâyibu tecidhü avnen leke
fi’n-nevâib küllü hammin ve gammin se-yencelî bi-velâyetike Yâ Ali Yâ Ali Yâ Ali. Meâlen: Ey hârikalara mazhar olan
Ali, yetiş, ben her musibette senin yardımınla karşılaşıyorum. Her türlü dert ve gam senin velâyetinin hürmetine zâil olur. Yâ Ali Yâ Ali Yâ Ali.”
31
Nefîr-i Sırrî
{45}
HÛ
Gönlüm dolu meveddet-i394 Ehlibeyt ile sırrım da cismim de
Bir Alevîyim gözüm, Gâliyyûn’dan,395 Şia’dan, Râfızî’den bile
Meydan-ı aşkta boyandık kızıl kan ile Hüseynî renge
Kızılbaş bir kalenderim,396 arûs-i Basra,397 Şâh-ı Rifâî’ye bende
Dü398 âlem bâzîçedir399 benim pîrimin elinde, şeyhime Hû de
Allâh’ı, Resûl’ü, velîyi bulursun el ele bizim tekyemizde
Aşk kâfiriyiz, îman kandil diye asılı muşâşa400 puthânemizde
Neş’e-i melâmet401 cünbüşümdür, âvâreyim hem de divâne
Bir Kâdirîyim gülüm! Sığmaz kudretim hiçbir tarife
Bâzullâh yavrusuyum, konmaz mânâm aslâ hiçbir leşe
Sûrette ben de bir leşim ammâ, sîretim mâlum: celle şâne
Uğraşma isim vermeye beyim, nice ismim var her yerde
Sırrî söylesen ne? Söylemesen ne? Nedir bu meyl sohbete?
Bulunsun bu sözler de bir yerlerde, kalmasın kelâmda perde
Gelir kadirşinâs bir eroğlu, kuddise sırruhu okur bizim ismimize
Nevbet bu nevbet, bulursun beni, ezelsiz âhiretsiz bir demde
394 Meveddet: Vüd kökünden türemiş, aşkın en şiddetli ve sonsuz hâli.
395 Gâliyyûn: Hazret-i Ali şiası içinde aşırı gittiği kabul edilen zümre.
396 Kalender: Lâubalî meşrep, lâkayd, mücerred (bekâr) dervişlere verilen genel isim.
397 Arûs-i Basra: Basra’nın gelini. Hazret-i Pîr Seyyid Ahmed er-Rifâî kastedilmektedir.
398 Dü: İki.
399 Bâzîçe: Oyuncak, oyun, eğlence.
400 Muşâşa: Gösterişli.
401 Melâmet: Hâiz olduğu manevî sırrı saklamak adına kınanacak hâllerden çekinmemek.
52
Nefîr-i Sırrî
[57]
HÛ
Rabbü’l-felâk,478 ibn Tâ-Hâ,479 Cenâb-ı Müctebâ
Vücûdun ism-i âzamı, sırr-ı rûh-i Zehrâ
Ayn-i Ali,480 mazlûm, şehîd, sertâc-ı Kerbelâ481
Niyâz edelim eşiğine, yâ İmamünâ Hasen, Mevlânâ!
Zât-ı pâkindir âb-ı çeşmân-ı Âl-i Abâ482
Mevcûdât ağlarken Hüseyn’ine, o ağlar sana
Lâkin bugün bayramdır, sürûr-i enbiya ve evliyaya
Safâlar getirdin, aşka aşk getirdin, ey ibn Mustafâ
Ne cilvedir? Şâdîlik ve bukâ bir arada bu bâbda
Ramazan’da velâdetiniz483 bayram, mâtem-i Kübrâ ve Mürtezâ
Kadri bilmek belki cem etmektir bu hâlâtı484 irfanla
Dînim, îmanım, aşkım, âyinim, gülmem, ağlamam sensin ey Şehâ
Varlık Ehlibeyt’tir, vücûdu okumak vâbestedir485 bu esmâya
Sırrî, kapunda dolanan kıtmîrin zerresi ayağı tozunda
Ne mümkin bu perişanlıkla yâd-ı mevlid-i Ebu’ş-Şühedâ
Lîk,486 settârdır, şefîktir o, budur kârımız her zamanda
478 Rabbü’l-felâk: Fecr vaktinin Rabbi.
479 İbn Tâ-Hâ: Hazret-i Resûlullah’ın oğlu. Hazret-i Hasen efendimiz kastedilmektedir.
480 Ayn-i Ali: Hazret-i Ali’nin gözü, aynısı.
481 Sertâc-ı Kerbelâ: Kerbelâ’nın baştâcı. Hazret-i Hasan efendimiz kastedilmektedir.
482 Âb-ı çeşmân-ı Âl-i Abâ: Ehlibeyt’in gözlerinin suyu, yaşı.
483 Velâdet: Doğum.
484 Hâlât: Hâller.
485 Vâbeste: Bağlı.
486 Lîk: Lâkin, ama, fakat.
66
Nefîr-i Sırrî
[63]
HÛ
Tarîkat-i Aliyye ve Menşei
Gül-i gülzâr-ı kelâm-ı kadîm
Bismillâhirrahmânirrahîm
El-hamdü li’llâhi Rabbi’l-Âlemîn, ve’s-salâtu ve’s-selâmu alâ sırrı’l-azîm Ahmed el-Mustafâ Seyyide’l-Mürselîn
ve alâ Ehlibeytihi ve Âl-i Beytihi ve evlâdihi ve ezvâcihi ve ashâbihi ve men tebiahu bi-ihsânihi ecmaîn.
E-yâ sâlik-i râh-ı hakîkat! Malûmun olsun ki, tarîkatin menbaı, menşei, mebdei, muallimi, müteallimi ve
mübelliği, Cenâb-ı Muhammed Ali’dir. Tarîkat, sonradan meydana gelmiş değildir. Devr-i Cenâb-ı Âdem’den
beri gelen bir sırât-ı müstakîmdir ve İslâm’ın lübbü’l-lübbüdür. Nasıl ki şerîat-i garrâ-yı Ahmediyye ve şerîat-i
Muhammediyye’nin îtikadî ve amelî hususlarının delilleri ve senetleri tafsilâtlı olarak Kitâbullah ve sünnet-i
Resûlullah ile sabit ise, tarîkatte füruât olan hususların da delilleri ve senetleri, Kitâbullah, sünnet-i Resûlullah
ve sünnet-i ehlullah ile sabittir. Biz Muhammedîler içün meçhul yoktur. Çünki Hazret-i Allah Kitâb-ı Mûcizü’lBeyân’ında, “Yaş ve kuru her şey bu kitapta beyân edilmiştir.” ve “Bu kitap, Kitab-ı Mübîn’dir.” buyuruyor. Demek ki
iktidâ ettiğimiz şerîat nasıl gün gibi ayân ise, tarîkat de gün gibi ayân ve malûmdur! Muhammedîler, Habîb-i
Kibriyâ’ya iktidâ ile îman, îtikad ve amele âit tüm meselelerde burhan sahibidir. Bu ziyâ-yı burhanın şemsi,
Şems-i Hakîkat-i Mutlak, Cenâb-ı Mâşuk-i Nâzenîn aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm efendimiz hazretleridir. Tarîkatin,
senedini beyân edemiyeceği en küçük bir âdeti dahi yoktur. İnkâr damarlarına neşter vuran, kuvvet-i îmân ile
sâlikini her hususta kavî kılan tek bir yol vardır: O da Tarîkat-i Aliyye’dir. Şimdi sana Tarîkat-i Aliyye’nin menşei
ve silsilesi hakkında hülâsa bir malûmat arz edeyim de, bi-iznillah mutmain ol, sâliki olmak nimetine erdiğin
tarîkinin kıymetini bil. Rabbim nasip ederse, hülâsa olarak arz edeceğim mevzunun, pek tafsilâtlı ve teferruatlı
senetlerini de arz etmek istediğim hacimli bir eseri kaleme almak niyet ve niyâzındayım.
Cenâb-ı Resûl-i Ekrem ve Nebiyy-i Muhterem sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin sırrı olan Şâh-ı Velâyet, Sırr-ı Hidâyet, İmâmü’l-Muttakîn, Emirü’l-Mü’minîn Cenâb-ı Ali aleyhi’s-salâtü ve’s-selâm
hazretleri, Efendimizden tarîkat ahz etmiş ve sırrı olması hasebiyle tarîkatin minhâcı olmuştur. Fahr-i Risâlet
sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretleri, Medine’ye hicret buyurduktan sonra İmâm Ali efendimizle
beraber beşeriyete hakikî medeniyet hususunda bî-nazîr bir numûne-i imtisâl olan Muhammedî medeniyetinde,
bir taraftan şerîati tâlim ederlerken bir taraftan da Ravza’nın sofasında Tarîkat-i Muhammediyye’nin o devirdeki
ilk dervişleri sayılan Ashâb-ı Suffe’ye tarîkat tâlim etmişlerdir. Devr-i Âdem aleyhi’s-selâmdan beri gelen Tarîkat-i
Ahmediyye, her nebîye bizzat rûhaniyyet-i Âl-i Âba ile tâlim edilmiş ve bütün nebîler ümmetlerinde müstaid
buldukları zevâta Âl-i Âba sırrından ahz ettikleri tarîki sırren tâlim etmişlerdir. Cenâb-ı Muhammed’in cisim
âleminde basar ile de müşâhade edildiği zaman, tarîkat tâlimi alenî olmuştur. Çünki devr-i saâdet öyle bir devr-i
muazzamdır ki, müşâhade-i cemâl-i ilâhî, bedr-i tâm müşâhadesi gibi zâtiyyetiyle mütecellî olmuştur.
75
Nefîr-i Sırrî
[66]
HÛ
Nevrûz
Nevrûz bayramının menşei hakkında tetebbu sahibi olan kimseler dahi bazı yanlış neticelere saplanabilmektedirler. Nevrûz kelimesi farsça bir kelimedir. Nev yeni, rûz gün demektir. Yani yeni gün mânâsına gelir. Cenâb-ı
Resûlullah sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin dünyayı teşriflerinden evvel de, bazı kavimler arasında Nevrûz bayramı, baharın başlangıcı olarak kutlanmaktaydı. Şamanlarca Nevrûz’un bahar bayramı
olarak kutlanması veya İran (Farsî) tarihinde bazı vakaların bu güne denk düşmesi nedeniyle bu günün tarihî ve
kültürel olarak Farsîler için bir anlam kazanmış olması, ehl-i tasavvufun Nevrûz veya Nevrûz-ı Sultânî diye yâd
ettikleri bayram ile alâkası yoktur.
Cenâb-ı Muhammed sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin dünyayı teşrif ettikleri gün, en
aziz gündür ve Kadir gecesinden dahi daha kıymetlidir. Efendiler efendisi sallâllahu aleyhi ve âlihi ve sellem efendimiz hazretlerinin velâdet-i seniyyelerinden sonra en ehem ve mühim gün, Cenâb-ı İmâm Ali kerremallâhu vechehu
ve aleyi’s-salâtu ve’s-selâm efendimiz hazretlerinin dünyayı teşrif ettikleri gündür. Cenâb-ı Ali efendimiz, Receb-i
Şerîf’in on üçüncü günü bu âlemi şereflendirmişlerdir. Vâlide-i mâcideleri, Resûlullah efendimiz hazretlerinin
“annemden sonra annem” buyurdukları Cenâb-ı Fatime bint Esed aleyha’s-selâm vâlidemiz hazretleri, peder-i
âlî-şânları, Resûl-i Ekrem efendimiz hazretlerinin amcaları Cenâb-ı Ebû Tâlib aleyhi’s-selâm hazretleridir. Hazret-i
İmâm Ali efendimiz, vâlidelerinin sancısının Kâbe’yi tavaf ederken tutmuş olmaları hasebiyle, Kâbe’nin içinde
doğmuşlardır. Beytullah’ın içinde doğan ilk ve son insan, Hazret-i Ali efendimizdir. İmâm Ali efendimiz hazretlerinin 13 Receb’teki hicrî doğum tarihleri, milâdî takvimde 21-22 Mart tarihine denk düşer ki, güneşin Koç burcuna girdiği, baharın uyanmaya, etrafın yeşillenmeye, güllerin açmaya, bülbüllerin ötmeye başladığı zamandır.
Sufî geleneği içinde Nevrûz bayramı, Hazret-i Ali efendimizin doğum günlerinin Şemsî yani güneş takvimine göre kutlanmasından ibarettir. İfade ettiği başka bir mânâsı yoktur. Peki, bütün kutsal geceler kamerî/hicrî takvime göre takip ediliyor da, Nevrûz niçün şemsî/milâdî takvime göre takip ediliyor? Mânâ ilminde ehline malûm
bize meçhûl olan nükte içinde, güneş nübüvveti (peygamberliği), ay velâyeti (evliyalığı) temsil eder. Kâinâtın
Efendisi son peygamber olduğundan, içinde bulunduğumuz devir, devr-i velâyettir. Yani bizler son peygambere
tâbî olan evliyanın devrini yaşıyoruz. Binâen-aleyh Resûl-i Ekrem’in doğum günleri, diğer mübarek günler ve
geceler, ay takvimine göre yani velâyet devrinin saltanatı altında kutlanmaktadır. Fakat Hazret-i Ali efendimizin
doğum günleri bizzat Hazret-i Resûlullah efendimiz tarafından kutlandığı içün, o günü şerâfet-i Muhammediyye
altında kutluyoruz. Nevrûz, Hazret-i Ali efendimizin şemsî doğum günleri olduğundan, arz ettiğim irfânî nükteyi verebilmek içün ehlullah tarafından bu şekilde kutlanmıştır.
85
Nefîr-i Sırrî
[71]
HÛ
Hayat
Arz peygambersiz kalmıştır ammâ velîsiz hiç kalmamıştır. Cenâb-ı Hakk, Kur’ân-ı Kerîm’de, “Biz hiçbir kavmi
kendilerine bir uyarıcı göndermeden helâk etmedik.” buyurur. Bu uyarıcılar, nebî veya velî, muhakkak her kavimde
bulunmuşlardır. Nebînin veya velînin söylediklerini bir an içün fikrimizde bir kenara koyalım. İnkâra mecâl
olmayan, nebîyi veya velîyi tasdik ve kabulden evvel de karşında bulunan gerçeklik, senin senliğindir. Birkaç
sorum olacak:
1. Şeytan’a kulluk edenler, şeytanî işler işleyenler, acaba kulluk ettikleri, sultan olarak tanıdıkları, yolunu
harfiyyen güttükleri şeytanlarının şeytanîliklerinden başka bir yola özenip, “Ben şeytan gibi biriyim ammâ çok
özendim acaba ara sıra evliya mı olsam?” diyor mu veya der mi?
2. Şeytan’dan daha habîs, daha mel‘ûn, daha aşağılık olan melûn Muaviye ve Yezid’in lânetullahi aleyhim
ahlâkında yaşayanlar veya bu habîs ağacın dalları olanlar, acaba bu hâllerinden taviz veriyorlar mı veya “Arada
bazen de Alevî olmak lâzım, çok özendim şu Alevîliğe!”diyorlar mı?
3. Şeytan’a veya Süfyanîliğe, en azından fikrî meyli olmayan hattâ bu mefhumların temsil ettikleri mânâdan
habersiz, mekteplisinden en cahiline kadar avam yani sürü cinsinden yaşayanlar veya bunların en ebleh olanlarına söylenen nâdan cinsi beşer, acaba “hayat” namına yaptıklarından ızdıraba düşüyorlar mı? Hayatı tariflerinde
bir değişme bahis mevzusu mu? Rutinlerinin dışına çıkmak özentileri var mı?
4. Puthânedeki putperestin, havrâdaki hahamın, manastırdaki beli zünnarlı ve samimiyetle doğru bildiği
îtikad sistemi uğruna hakkı olan nefsanî paylardan dahi vazgeçmiş nicelerinin, acaba tuttukları yolda, “Arada
Müslüman mı olsak? Bu gece Müslüman olalım da felekten bir gece çalalım veya nasıl oldu anlayamıyorum, bu
dünya şartları, hayatın şartları, çevre şartları beni istemeden Müslümanlaştırıyor.” diye bir şikâyetleri var mı?
Muaviye ve neslinin kulları, Şeytan’ın kulları, nefsanî arzularının kulları, ahmaklıklarının kulları, puthânenin
kulları, havrânın kulları, kilisenin kulları vs... Bütün zümreler vazifelerini nasıl yapıyor hiç dikkat ediyor musunuz? Bunların, tuttukları yola veya “hayat” dedikleri meseleye getirdikleri tariflere ne derece hassasiyet ile riâyet
ettikleri hiç dikkatinizi çekiyor mu? Bu zümrelerin dışında, hayat tarifini bizzat Allah’ın kelâmı ile yapan, Muhammed-Ali hakîkatinin kulları olanlar veya kuluyuz diyenler de var!
Fakîrin kanaat-i âcizânem şu ki, eğer şeytanlık yapacaksam benden evvel şeytanlık yapanlar benim hâlime
bakarak beni kıskanmalı. Eğer Süfyanî olacaksam, zulmüm arşı titretmeli. Eğer nefsime esir olacaksam, nefs
nâmına tatmadığım lezzet kalmamalı. Eğer câmide zâhid olacaksam, alnım namazdan çürümeli. Eğer manastırda
papaz olacaksam, belimdeki zünnâr lime lime olacak kadar yıpranmalı. Eğer ahmaklardan olacaksam, satmalıyım anasını dünyanın. “Dünya yansa bana ne! Âhiret diyorlar. Aman canım, herkese ne olacaksa bana da o
olacak!” derken, eblehliğim her akıllıya ibret levhası olacak kadar ileri derecede olmalı. Ammâ hepsinden biraz
biraz olup da, sonra “Muhammed Ali kuluyum.” demek, ne demek? Burasını çözemedim, siz aziz ve muhterem
kardeşlerime soruyorum ki, hikmet perdeleri içinde perdesini kaldırmaya muvaffak olamadığım bu hususta belki fakîre yardımcı olursunuz?!
94