docAdana Demirspor bir dönemler ligimizin olmazsa
download 
Şikayet Transkript
Adana Demirspor bir dönemler ligimizin olmazsa
ORADAYDIM VARDIK, VARIZ, VAROLACAGIZ Adana Demirspor bir dönemler ligimizin olmazsa olmaz takımlarından biriydi fakat 1994-95 sezonundan bu yana birinci ligde mücadele edemiyorlar… Sıkıntılı günler geçirdiler ama kupadaki Trabzonspor karşılaşmasıyla yeniden hatırlandılar ve elde ettikleri galibiyetle ayağa kalkmaya çalıştıklarını gösterdiler… Yazı Coşkun Çelik Fotoğraflar Barış Tekin 106 Şubat 2008 FourFourTwo ORADAYDIM S ezon hiç de iyi gitmiyor. Ligin ilk haftalarında alınan Antalyaspor, Samsunspor ve Gaziantepspor galibiyetlerinin devamı gelmiyor. 1994-95 sezonundaki son galibiyetini altıncı haftada alan Demirspor’da Samet Aybaba ile başlanan sezon başka bir teknik direktör Cengiz Hoşfikirer yönetiminde son buluyor. Ligin son haftasında oynanan Denizlispor maçında Turgut Sığıç’ın bitiş düdüğü Demirspor’un birinci ligden yıllarca uzak kalacağının da resmi oluyor. Arkadaşlar tarafından futbolun Muazzez Ersoy’u olarak adlandırılıyoruz ya, bu yazıya da böyle başlayalım istedim. Kasım ayında Türkiye Kupası fikstürü çekildiğinde bu maça gitmeye karar vermiştik. Adana takımlarından Adanaspor son olarak 2004 Mayıs ayındaki Denizlispor maçıyla Süper Lig defterini kapatmıştı. Adana Demirspor ise 13 yıl aradan sonra ilk kez bir birinci lig ekibini ağırlayacaktı. Bu fikri aklımıza yerleştiren kişi zaman zaman dergimizde yazılarını okuduğunuz Emre Atasoy’du. Bir önceki sayımızda yayınladığımız Hasan Şaş portresinin yazarı olan Sabah Gazetesi editörlerinden Adanalı İsmail Annıkızıl ile aynı zamanda Demirspor’un analisti olan rahmetli futbolcu Kayhan Kaynak’ın oğlu Erdoğan şehirdeki mihmandarlarımız olmuşlardı. Yediğimiz içtiğimiz bizim olsun diyelim ve Adana izlenimlerimize başlayalım... Havaalanı ile şehir merkezi arasındaki mesafe çok uzak değil. Akşam 8’de oynanacak maçın havasına günler öncesinden girmiş Demirsporlular. Taraftarlar günün ilk ışıklarıyla mavi-lacivert formalarıyla şehirde dolaşmaya başlamış zaten. Bilet bulmak ise imkansız. Maç günü gişelere “Bilet var mı abi?” sorusuyla gelenler elleri boş dönüyor. Kimi Adanalılar’ın sadece Trabzonspor maçına özgü stada geliyor olması bazı Trabzonspor maçındaki meşale şovu alkış aldı... taraftarları rahatsız ediyor. Neyse, stadın tamamen dolacağı önceden belliydi anlayacağınız. Sabahın erken saatlerinde Şimşekler olarak da bilinen Demirspor’un taraftar grubu Mavi Şimşekler, 5 Ocak Stadı’nı pankartlarla donatmış. Pankart mesaisi bittikten sonra grup üyelerinden Aydın, Mete ve Ramazan’la tanışıyoruz. Onlara göre her pankartın ayrı bir anlamı var... Pankartların arasına karışan grafitiler de göz dolduruyor. “Şunu kim yaptı?” sorusunun cevabı da hep aynı: “Bizim grafiker bir arkadaş!” FourFourTwo Şubat 2008 107 ORADAYDIM Rafet Başkan Bu çocuk boyundan büyük işler yapıyor… Söylemesi ayıp maç öncesi Youtube’a Rafet yazıp aramak hiç aklımıza gelmemişti. Stadın altında çayımızı içerken Rafet adında bir çocuğu yanımıza getirdi taraftarlar. “Bizim amigomuz budur” dediler. Adı Rafet. İlkokul ikinci sınıfa gidiyor. 8 yaşında. Rakamsal sorulara dille cevap verirken parmakla da göstermeyi ihmal etmiyor. Deplasman dahil çoğu maçlara gidiyor. Dört sene önce Aksaray deplasmanında uğurlu gelince neredeyse uğur gözüyle bakılmaya başlanmış, her maça gelir olmuş. Trab- Gözümüze ilk çarpan pankart Mavi Şimşekler grubunun yer aldığı Kuzey Tribünü’nün arkasındaki “Yürekteki emanet senden ibaret”... “O pankartın bizim için değeri çok büyük” diyor Ramazan. “Geçtiğimiz sezon Bursa’da Giresunspor’a yenilip ikinci lige çıkma fırsatını kaçırdığımız final maçında üzüntüden orada unutmuştuk. Buraya geldikten sonra aynısını yeniden yaptık.” Hemen yan tarafında “Kozmopolit” pankartını gördük. “Abi bizim taraftarlar arasında ayrımımız yok. Ülkücüsü de var solcusu da, zengini de var fakiri de. Bu yapımızı belirtmek için yaptık bu pankartı” diyor Aydın… En anlamlı pankartlardan biri ise Maraton tribününün sol alt kısmındaki Yugoslavca yazılar. “Tebe Volimo” yazıyor. “Nedir?” diyoruz. “Abi o bize eski golcümüz Ziya’dan kalma” yanıtını alıyoruz. Ziya’yı hatırlarsınız belki. Demirspor’un 1988-89 sezonunda kadrosunda olan Boşnak oyuncu Ziya Yıldız. Seni seviyorumun Yugoslavca’daki karşılığını sormuşlar, o da “Tebe Volimo” demiş. O sözleri pankarta taşımışlar. Yaklaşık 20 yıldır asılı duruyor statta. Nesilden nesile aktarılıyor yani o pankart. “Blue inferno” ise ayrı bir olay. Kelime yarı İngilizce yarı İtalyanca: Mavi Cehennem. “Sebep?” diyoruz. “Abi özgünlüğümüz belli olsun” yanıtı geliyor... Yazının başlığında kullandığımız sözler ise yine grubun pankartından. Pankartın sahipleri kötü günde hep takımlarına sahip çıktıklarını, Demirspor’un sıkıntılı günlerden çıkıp yeniden eskisi gibi birinci ligde mücadele edeceğine inandıkları için bu pankartı yaptıklarını söylüyorlar. Adana Koza Film Festivali bile değerini yitirmiş artık onlara göre. Şehrin tanıtımının en iyi şekilde futbolla yapılacağını düşünüyorlar. Yazıda şu ana kadar Adana Demirspor için ağırlıklı olarak Demirspor demeyi yeğlediğimizi fark etmişsinizdir. Zira Adana’da Adana Demirspor’dan “Demirspor” diye bahsediliyor. Hatta 5 Ocak Stadı’nda “Lokomotif” yazılı bir de pankart mevcut. Türkiye genelinde amatör ve profesyonel liglerde mücadele eden 38 108 Şubat 2008 FourFourTwo zonspor maçında sahaya girmesi sorun oldu. Taraftarlar, “Rafet girmezse katliam çıkar” deyince içeride aldı soluğu Rafet. Hikmet Şimşek’e taş çıkartırcasına yönetti taraftarları. Güzel de bir üçlü çektirdi ve bir anda popülaritesi artttı. tane Demirspor var. En bilinenleri tabii ki Ankara ve Adana... Taraftarlar da Adana Demirspor’u ilk kurulan TCDD takımı olduğu için lokomotif olarak tanımlamışlar. Artık o bağ kalmamış olsa da takımın adı bâki… Malum Demirspor TFF 2. Lig’de şu sıralar. Son zamanlarda Adana Belediye Başkanı Aytaç Durak’ın ciddi destekleriyle sıkıntılı günleri geride bırakmışlar. Öncelikle tesisleşmeyi halletmişler. İsimlerine yakışan ve bir yıl önce tamamlanan Aytaç Durak Tesisleri’ni kullanıyorlar. Sezonun ilk yarısında klasman grubunu lider olarak bitirerek yükselme grubuna adım attılar. Teknik Direktör Levent Eriş’e inançları tam. İlk ikiye kalıp TFF 1. Lig’e çıkacakları an için gün sayıyorlar. Tesisler gerçekten hatırı sayılır bir güzelliğe sahip ama Adana 5 Ocak Stadı için aynı şeyleri söylemek biraz zor. Öncelikle iki takımın ortak kullandığı statta bizim gözümüze çarpan tek şey 5 Ocak’ın pembe-beyaz ağırlıklı olması. Maçın bileti... Anlaşılan Biletix henüz uğramamış 5 Ocak Stadı’na... Maraton tribünün yarısı ve mavi şimşeklerin oturduğu Kuzey Tribünü mavi lacivert. Numaralı tribünün üstünde ise dev Adanaspor logosu. “Bize kalsa iki kat boya çeker boyarız ama...” diyor Mavi Şimşekler’in üyeleri. Tam o sırada Gençlik ve Spor İl Müdürü Fazlı Bayram Hadi geliyor yanımıza. “Mehmet Terzi ile birlikte koştum bir zamanlar” diyor ama sorduğumuz sorulara bir türlü yanıt alamıyoruz. “Taraftarımız centilmendir, akşam kazanacağız, birinci lige çıkacağız” diyor her sorunun cevabında. Taraftarlar o gidince gıyabında konuşarak sıkıntılarını dile getiriyorlar tabii. Stattan dolayı çok sıkıntılılar. Sadece numaralı tribünün üstünün kapalı olmasından dem vuruyor Şimşekler. Kuzey Tribünü’nün de üstünün kapalı olmasını istiyorlar. Maç günleri kapıların açılmaması ise ayrı bir dert onlar için. “İlgilenilmiyor hiç. Yeni skorbord için bile bu maçı beklediler ama yetişmedi” diyorlar. Hakikaten de maç sırasında da gördük ki eski skorbordda yazıları okumak çok zor. Saniye sayacı dönmüyor ve dakikaları gösteren kısım çoğu zaman görevliler tarafından ellerindeki sopa aracılığıyla düzeltiliyor... Evet gerçekten Türkiye’nin en önemli şehirlerinden birine güzel bir stat şart diyoruz, biz de içimizden… 5 Ocak Stadı’ndan ayrılmak üzereyiz. Erdoğan, Tombik Ahmet’le tanıştırıyor bizi. Soyismini bilmiyoruz ama onun Demirspor’da oynadığı sıralar Fatih “Tebe Volimo” pankartı eski futbolcu Ziya Yıldız’dan kalan bir hatıra olmuş... ORADAYDIM Terim’in kankası olduğu aklımızda. Demirspor’un teknik menajeri. Şehrin en tanınan futbol adamlarından biri olduğunu söyleyip Terim’le olan ilginç de bir anısını anlatalım. Galatasaray’ın UEFA Kupası’nı kazandığı, Tombik Ahmet’in de Kırıkhanspor’u çalıştırdığı dönemler. Terim’i ziyaret için İstanbul’a gider. Terim’in gardırobundan bir eşofman hediye isteyince, “Seç beğen al” der Terim. Tombik Ahmet de Terim’in en sevdiğini seçer. O da birkaç Adana usulü sözden sonra, “Olm Bayern Münih’i mi çalıştırıyorsun” deyip reddeder Tombik Ahmet’in bu isteğini. Tekrar stadın çıkış kapısına dönelim… Yüzü gülüyor Tombik Ahmet’in. Geçen sezon İstanbul deplasmanları nedeniyle yükselemediklerinden dem vuruyor. “Bu yıl dört Akdeniz takımı var grubumuzda. Geçen sezonki gibi olmayacak. Rahat bir şekilde çıkarız” diyor. Stadın dışında mavi bonus peruklu iki kişiyle tanışıyoruz. Biri Şefik, diğeri Halil. Liverpool’dan gelmişler sırf bu maç için. Orada kebap dükkanı sahibiler. Mümkün olduğunca Türk takımlarının Avrupa kupalarındaki ve milli takımın yurtdışındaki maçlarını kaçırmıyorlar. Hatta son Norveç-Türkiye maçında ekranlara sık sık gelen Adanaspor ve Demirspor bayraklarının sebebi de onlar. Adana’da herkes tarafından tanınıyorlar. Özellikle Şefik... Formasının arkasında logonun çevresinde “Bu mudur? Budur” yazıyor. Hikayesi ilginç. Şefik birkaç sene önce kulüp başkanı Adem Atılgan’ın logoyu değiştirme çabaları sırasında çok uğraş vermiş. Defalarca kulübe faks çekerek, telefon ederek başkanı fikrinden caydırmaya çalışmış. En son argümanı bir arkadaşının yaptırdığı Demirspor logosu dövmesi olmuş: “Başkana ‘Arkadaşımın ayağında Demirspor logosu var. Hayatı boyunca o logo orada dururken siz bu logoyu değiştiremezsiniz. O logo bizim hayatımız. Hayatımıza dokunmayın’ deyince başkan logoyu değiştirme fikrinden vazgeçti…” Logo mevzusu açılmışken Demirspor’un şimdilerde tadilatı yapılan ve altyapı tesisleri olarak kullanılan kulüp binasının hemen yanındaki Sular Taksi’nin logosunun da kulüple aynı olduğunu belirtelim! “Yediğimiz içtiğimiz bizim olsun” dedim ama dayanamayıp yazacağım. Malum Adana’nın kebabı meşhur. Hani şu kıyma kebabı olarak tabir ettiğimiz. Öğle yemeği vaktinde lokantalar boş. Kebaptan öte simit ve döneri meşhurmuş gibi geldi bize Adana’nın. Tabii, öğle saatlerinde Antep’te çok kez kebap sırası beklemiş olan beni oldukça şaşırtıyor bu durum. Neyse, bir lokanta bulup oturuyoruz. Masaya portakal geldiğini düşünüyorum önce. Yıllarca coğrafya derslerinde “Bitki örtüsü makidir ve turunçgiller yetişir” sözünü tamamen unutmuşum. Meğer masaya gelen turunçmuş. En az limon kadar ekşi ve hoş. Çevre illerde ya da İstanbul’da pek bilinmemesinin sebebi de sadece şehirdeki turunç ağaçlarında yetişmesi. İhracatı yapılmıyor. Halk dilediği yol üzerindeki turunç ağaçlarından koparıp alıyor. Maçı izlemişseniz Gökdeniz’in kafasını sıyıran turuncu şeyin ne olduğunu şimdi anlamış durumdasınız. Demirsporlular çoğu Süper Lig takımında olmayan bir mağazaya sahip... Adana Demirspor-Trabzonspor maçının tarihi 9 Ocak. Yani 1994’te aramızdan ayrılan Kayhan’ın ölüm yıldönümü. Erdoğan’la birlikte babasının Ceyhan’daki mezarına gidiyoruz yemek sonrası. Adana futbolunun önde gelen isimlerinden birinin virane, terkedilmiş ve çöp yığınlarıyla dolu bir köyün mezarlığında bulunması bizleri üzüyor. Ailenin mezarı taşıma istekleri de hep sonuçsuz kalmış. Dönüyoruz Ceyhan’dan. Mavi Şimşekler’in tribün liderlerinden Aydın ve Ramazan’la daha önce tanışmıştık. Diğer liderleri Adem, Telat, Levent ve Göksel’le de tanışıyoruz. Grubun liderini öğrenmeye çalışıyoruz ama tek bir kişinin ön plana çıkmasından hoşlanmıyor hiçbirisi. Eşitliği ve aile yapısını bozmak istemiyor grubun önde gelenleri. Herkesin söz hakkı olduğunu söylüyorlar. Bu arada yaklaşık 500 kişilik bir kalabalık stadın hemen yanıbaşında bizleri bekliyor. Şarkılar maçın başlamasına saatler kala söylenmeye başlamış bile. Kendimizi 5 Ocak Stadı’nın altında bulunan Demirspor’un mağazasına yani ADS Store’a atıveriyoruz. Henüz Süper Lig takımlarının çoğunda bile olmayan bir mağazayla karşılaşıyoruz. Mavi Şimşekler’in çabasıyla açılan ve o grubun üyeleri tarafından işletilen bir yer burası. Formalardan bornozlara, tişörtlerden çakmağa kadar her şey mevcut. Mağazada çalışanlar grubun üyeleri. Ancak dört mevsim yazın yaşandığı Adana’da tişörtlerin sadece yaz mevsiminde satılıyor olması bizleri şaşırtıyor. Beğendiğimiz ürünlerden “Sahipsiz Adana” Artık sahipsiz değiller Trabzonspor maçında Demirspor’un forma reklamı yoktu. Ancak geçmişte formaya “Sahipsiz Adana” yazacak kadar kötü günler de olmuştu. Fotoğraf 29 Mart 1992 yılında Galatasaray maçından. Kulüp o dönem ligi 15. sırada bitirerek ikinci ligin yolunu tutmuştu. Sonrasında dönmeyi bildiler ama 1994-95 sezonundan bu yana birinci lig görmüş değiller. Yakın bir tarihe kadar parasal sıkıntı nedeniyle oyuncu bulmakta, hatta Adana 5 Ocak Stadı’nı kullanmakta bile sıkıntı çekmişler. Ama Adanaspor’un Uzan Grubu tarafından alınmasına kızan çok kişi olduğu için ciddi bir taraftar desteğini arkalarına almışlar. Son birkaç yıldır Belediye Başkanı Aytaç Durak’ın gerek tesis gerekse maddi desteği devam ediyor. Şehirdeki küçük çaplı esnafların yardımı ciddi bir gelir kaynağı olmasa da kulüp için manevi destek sağlıyor. FourFourTwo Şubat 2008 109 ORADAYDIM birer ikişer alıp maç saatini beklemeye başlıyoruz. TSYD sağolsun (!) karşılaşmaları basın tribününden izlemek gibi bir şansımız olmadığı için taraftarlarla birlikte giriyoruz numaralı tribününe. Polisler “Bozuk para varsa lütfen çekirdek alın” diyor. Emre’deki bozuk paralarla çekirdek almaya gidiyorum. Paket çekirdeklerden yok. Bir çay bardağı çekirdek 50 kuruş. Huni şeklindeki kağıt doluyor ağzına kadar. Stada giriyoruz. Sabahın erken saatlerinde şehre indiğimizdeki 9 derecelik sıcaklık düşünülürse maçın bu kadar soğuk bir havada oynanacağı aklımızın ucundan dahi geçmemişti... “Akşam üşürsün abi” sözleriyle kalınca giyinmiştik. Ayrıca boynumuzda kalın bir Adana Demirspor atkısı olmasına rağmen soğuk yine de içimize işledi. Stada girer girmez Rafet’i çağırıyor taraftarlar. Rafet solosu bittikten sonra kendi tezahüratlarını söylemeye başlıyorlar. Öyle ki maç öncesi Gündüz Tekin Onay için yapılan saygı duruşunun anonsunu duymayacak şekilde kendilerinden geçmişler. “ADS” dedikleri tezahürat en güzelleri. Ayrıca “1940’ta geldik dünyaya” benim favori tezahüratım oldu. Yürüyüş kararı emrinin farklı bir versiyonu “Her şey Şimşek için” Adana Demirspor’un rakibi artık Adanaspor değil Mersin İdman Yurdu olmuş! tezahüratı ilk kez denendiği için hatalar yapılıyor, deneme başarısız oluyor. Demirspor taraftarlarının Adanaspor’a rengini veren turuncu rengi görmek istemediğini, Adanasporlular’ın da mavi görmemek için denize gitmediklerini öğrenmiştik zamanında. Ancak maçta “Bağırmayan taraftar Mersinli olsun” tezahüratı şehirde Demirspor-Adanaspor rekabetinin azaldığının, Demirspor-Mersin İdman Yurdu rekabetinin artık daha da ağır bastığının göstergesi oldu. Zaten rekabetin gerilim yaratmaması için çalışmalar başlamış bile. Kısa bir süre önce, yükselme grubunda mücadele edecek olan Akdeniz takımları birlik toplantısı düzenlemişler ve organizasyonda Adana Demirspor, Mersin İdman Yurdu, Adanaspor ve Tarsus İdman Yurdu’nun başkanları bir araya gelmiş. Maçın hemen başında Özgür Nasuh’un attığı golle çılgınlar gibi seviniyor tribünler. Merdivenlerden aşağıya doğru koşarak kutluyorlar sevinçlerini. İlk yarının bitimine az bir süre kala kapılar açılınca kale arkasında kımıldayacak yer dahi kalmıyor. Dolayısıyla ikinci gol olsaydı yeni bir tribün faciası daha yaşanması işten bile değildi o kalabalıkta. Bayanların ağırlıklı olduğu bir bölümde oturduğumuz için çok şükür küfürlü bir tezahürat duymadık. Tribünde duyduğumuz en ilginç espri ise korner atışını kullanmaya gelen Gökdeniz’e bir taraftarın “Gökdeniiiiiz, Demirspor 6.75” veriyor diye bağırmasıydı. Mavi Şimşekler 90 dakika hiç susmadılar. “Gençleri de yavaş yavaş tribüne çekmeye çalışıyoruz” diyerek liseli grupları Güney Tribün’e yerleştirmiş Mavi Şimşekler’in üyeleri. Mesela “Mavi lacivert, şampiyon Şimşekler” tezahüratında Lacivert’in sesinin az çıkıyor olması da liselilerin yeni yeni stat kültürüne alışıyor olmalarıymış. Tüm tribünler tarafından tek bir ağızla Demirspor’un sahaya çıkmasıyla söylenen tezahürat bu kez maç sonrası futbolcuların tribünleri selamlamaya gelişinde de söyleniyor: “Alemin Allah’ı geliyor…” Maçı ise anlatmanın çok lüzumu yok. Bizim için 90 dakikadan geriye kalanlar, Demirspor kalecisi İlker Avcıbay’ın tarafımızdan “İlker Casillas” lakabını alması, Demirspor’da Bora Rıza Kalyon, Trabzonspor’da Barış Memiş’in oyunları ve Trabzonspor’un defans oyuncusu Çağdaş Atan’ın bu ayki genç yeteneğimiz Emrah Bedir’e “Böyle seyirci bir tek İstanbul’da var” demesi… Stattan ayrılıyoruz. Şehirde herkesin yüzü gülüyor. Kutlamalar için biz de onlara katılıyoruz. Son durak Kazım Büfe. Bardağı 50 kuruş olan acılı şalgamlardan içerek Adana futbol ritüellerinden birini daha gerçekleştiriyoruz. Sonra dağılıyoruz… Adanaspor yeniden Onlar da sessiz sedasız geliyorlar Bir zamanlar UEFA Kupası’nda üç kez mücadele etmiş, Gündüz Tekin Onay yönetiminde ligi ikinci bitirmeyi 110 Şubat 2008 FourFourTwo başarmış, sonrasında bir duraklama döneminin ardından kulübü Uzan Grubu’nun satın almasıyla yeniden birinci lige dönmüş, birçok yıldız futbolcu ve hocayı renklerine katmış olan Adanaspor, Uzanlar’ın şirketlerine el konulmasının ardından mali krize sürüklenerek düşüş sürecine girmişti. Sırasıyla önce A Kategorisi’ne ardından B Kategorisine düşen Adanaspor yine mali kriz nedeniyle maçlara çıkamayınca üçüncü lige düşmüştü. Federasyonun Adanaspor A.Ş.’yi yeniden Adanalılar’a vermeyi kararlaştırmasından sonra yeni başkan işadamı Bayram Akgül’le 2006-07 sezonundan itibaren yükselişe geçtiler ve şehirde Adanaspor’un bu başarısının tek sebebi Akgül olarak gösteriliyor. Bu sezon öncesi takıma Yılmaz Özlem, Cem Halleçeli, Fazlı Ulusoy gibi Süper Lig tecrübesi olan isimler almışlardı. Ara transferde Ahmet Yıldırım’ı kadroya kattılar. Bu sezon klasman grubunda grubunu lider olarak tamamlayan Adanaspor, Adana Demirspor gibi yükselme grubunda mücadele edecek...
