Hayata Karıştım Barıştım

KADINIM, EŞİM, ANAYIM, MARDİNLİYİM, KIZ KISMI OLARAK HAYATA KARIŞTIM VE BAŞARDIM... 11 NİSAN 2013’TE GERÇEKLEŞTİRİLEN KEP MARDİN EĞİTİM GELECEĞİM KONFERANSINDA SÖZ ALAN İŞ KADINI/GİRİŞİMCİ YAKIN ZAMANDA OKUL YAPTIRARAK EĞİTİME DESTEK VEREN VEYSİYE KONUŞ’UN ANLATIMI BİR BAŞARI HİKAYESİ OLARAK BEĞENİ İLE KARŞILANDI. Şu anda bu salonda bulunan bu şehrin değerli yöneticileri, öğretmenleri, anaları, babaları, eğitim işine gönül vermiş “Mardin” diyen herkesi, sizleri hürmetle selamlıyorum. Biz büyütülürken “kız kısmı her şeye karışmaz” diye büyütüldük. Ben diyorum ki; kızlar hayata katılın. Kızlarınızı hayata katın. Takdir edilen insan daha büyük başarılara imza atar, kızlar takdir duygusunu önce kendi içinizde yaşayın, ana babalar; çocuklarımıza takdir edilme duygusunu yaşatalım. Benim bir hikâyem var, bu hikâye bana ait! Bizim kızlarımızın hepsinin kendine ait bir hikâyesi olmalı ve bu hikâyenin yazarı kendisi olmalı. Ben size kendi hikâyemi anlatayım, Mardinli bir kız, eş, kadın, anne, iş kadını Veysiye Konuş’un hikâyesi… Okula giden bir kız düşünün, ilkokula, elleri cebinde yağmur altında, ama özgüveni var. Okuldan eve dönerken, o uzak mesafeyi elleri cebinde ıslanarak yürür kız ve arkadaşları, yol paraları olmadığı için değil o küçük kıza özenerek yağmurda ıslanmayı göze alırlar. Yıllar geçer, kız o yolları unutur ama o yağmurda onunla beraber yürüyen arkadaşlarından biri unutmaz ve hatırlatır o anıyı kıza, çünkü o arkadaş iş istemeye gelmiştir o kızdan. Bugün gururla söylüyorum, o kız benim işte! Okudum ve başardım. Eş oldum, ana oldum, öğrenci oldum, memur oldum, bir daha ana oldum, üniversite öğrencisi oldum, iş kadını oldum… Size neden bunları anlatıyorum, çünkü ben Mardinliyim ve toprakların kadınları, kızları olarak bizler, bize biçilenle birlikte çok farklı kıyafetler de giyebiliyoruz. Analık en sevdiğimiz görev ama yanına eklenen o diğer görevleri, bu toprağın kadınları, kızları layıkıyla ve gururla taşır. Kadınım, eşim, anayım, Mardinliyim, kız kısmı olarak hayata karıştım ve başardım. “Kızım benim kıymetlim, eğitimi servetimdir” diyerek burada bulunan siz değerli aileler, sizlere sesleniyorum. Servetine servet katmayı kim istemez? Ben servetime servet kattım. 27 yıllık memuriyet sonucu elde ettiğim emekli ikramiyesi benim için bir servetti. Demir satın aldım ve hayatımda kazandığım en büyük serveti o demirle yaptım. Buradan çıktığınızda sağa doğru bakın, göreceğiniz turuncu beyaz o yeni bina, o okul işte o demirlerle yapıldı ve bu kızlarımız o okulda eğitim alacak. İçim çok rahat! Çok zor şartlarda elde ettiğim, benim için çok kıymetli olan emeklilik ikramiyem, kızlarımızın, oğullarımızın eğitimiyle emin ellerde… Okulun adı, benim anamın adı, o ana Elif Ana! Onun kızı o okula anasının adını verdi ve bizim kızlarımız o okullarda birer servete dönüşecek. Okullardan alınacak eğitimle, o demirden daha kalıcı bir servet edinecek kızlarımız, Mardin’imizin kızları! Tabi ki bu yolda yalnız değildim, önce rabbim, sonra da bana destek veren bir erkek vardı, bu eşimdi. Mehmet Konuş, ona da ayrıca teşekkür ederim. Demiri sendense inşaatı da benden derdi. Dinimizde “iyilikte yarışınız” emrini eşimle yarışarak yaptık. İnşallah arkası da gelecek… Son sözüm erkeklere; Ey erkekler, babalarımız, abilerimiz, eşlerimiz, oğullarımız. Analarınıza, kızlarınıza, kadınlarınıza yapacağınız destekler, sizi daha da güçlendirecek, cennetin ayağının altında olduğu kadınlarınız, desteklerinizle sizi baş tacı yapacaklar. Mardin’in kıymet bilir insanları, sizi en derin saygılarımla selamlıyorum…