Bu mezarda bir garip var!

 Engin Şahin, sahipli mezarların bulunduğu yerin her gün mutlaka ziyaretçisi olurken, sahipsiz mezarların uğrayanı olmadığını
söylüyor. Onların sahip çıkanı da dua edeni de kendileri.
Bu mezarda bir garip var! MELİKE BAHÇEVAN
27/04/2012
Kimliği belirsiz ölüler, yakını olmayıp huzurevinde yaşayanlar ile sokakta yaşayan evsizler öldüklerinde Kimsesizler Mezarlığı'na defnediliyor. Her yıl ortalama
iki yüz kişi kimsesiz olarak gömülüyor. Mezarlık görevlileri ise bu insanların 'kimsesi' olmaya çalışıyor.
Kimsesizler Mezarlığı'na her yıl ortalama 200 kişi defnediliyor. Buraya defnedilenlerin tamamı kimsesiz olarak yaşamasa da hepsinin ortak noktası kimsesiz
olarak defnedilmeleri. Sahipsiz olarak defnedilenleri kendi yakınlarıymış gibi sahiplenenler ise mezarlıktaki güvenlik görevlileri oluyor. 5 yıldır Kimsesizler
Mezarlığı'nda güvenlik görevlisi olan Engin Şahin, buradaki manzarayı anlattı. Şahin, sahipli mezarların bulunduğu yerin her gün mutlaka ziyaretçisi olurken,
sahipsiz mezarların uğrayanı olmadığını söylüyor. Onların sahip çıkanı da dua edeni de kendileri. Şahin, defin anındaki hissiyatlarını "Kimsesizleri defnederken
güvenlik görevlisi olarak değil onların yakınları gibi hissediyoruz kendimizi." sözleriyle anlatıyor. Bu cenazelerin merasimlerinde daha çok duygulandıklarını
söyleyen Şahin, "Kimsesizleri gömerken daha çok üzülüyor, ölümü daha çok hatırlıyoruz." diyor.
Şahin, Kimsesizler Mezarlığı'nda yatan yakınlarının mezar yerinin akrabalarına gösterilmesine de sayısız kez şahit olmuş: "Akrabaları, yakınının mezarını
bulduklarında sağ bulmuş gibi seviniyorlar." Bazen akrabalar mezarı yerini sahipli mezarlar tarafına geçirmek istiyor, bazıları iise mezar yerini değiştirmek
istemiyor. Yeri değişmeyen mezarların akrabalar sahiplendikten sonra artık kimlikleri, mezar taşları ve dua edenleri bulunuyor.
Kilyos Mezarlığı'nda bir manzara dikkat çekiyor. Görülmeyen bir çizgi ile ayrılmışçasına bir tarafta ziyaretçisi eksik olmayan mezarlar, diğer tarafta ise sahipsiz ve
kimliksiz mezarlar... Kimsesizler Mezarlığı'nda yatanların yaşarkenki kimsesizlikleri, hayatın son durağı olan mezarlarına da yansıyor. Görmezden gelinen
kimsesizlerin mezarları da görünmez oluyor. Mezar taşları bile olmayan kabirlerin yeri, sadece toprak yüksekliğinden anlaşılabiliyor. Görevliler ise sahipsiz
mezarları sahiplenmeyi de görevleri olarak benimsemişler.
Yoldan geçenler fatiha okuyor
Engin Şahin, buradakilerin kimsesiz mezarlar olduğunu öğrenenlerin yoldan geçerken Fatiha, Yasin okuyup gittiklerini anlatıyor. Çoğu "Allah kimseyi kimsesiz
bırakmasın." diyerek yakınları olduğun için şükrediyorlar. Bazı kişiler de yanlarında kendi yakınları için getirdikleri çiçekleri bu mezarların üzerine de
bırakıyorlarmış. Şahin, bayramlarda kabir ziyaretine gelenlerin bir Yasin de kimsesizlere bağışlayanların eksik olmadığını dile getiriyor.
Kimsesizler Mezarlığı'na defnedilenlerin çoğu kimliği belirsiz şekilde ölü bulunup Adli Tıp Kurumu'na getirilen kişilerden oluşuyor. Bunlar dışında, yakını
olmayıp huzurevinde yaşayanlar ile sokakta yaşayan evsizler de öldüklerinde Kimsesizler Mezarlığı'na defnediliyor. Bir yıl boyunca buraya defnedilenlerden
ortalama 120'sinin daha sonra yakınları ortaya çıkıyor. Çünkü bu kişilerin çoğu, hakkında kayıp ihbarı verilen kişiler. Kimliği belirsiz olarak Adli Tıp Kurumu'na
getirilen cesetler, fotoğrafı çekilip yaş tahminine, cinsiyetine, nerede ne şekilde ölü bulunduğuna dair bilgileri kaydedildikten sonra buraya defnediliyor.
Hakkında kayıp ihbarı verilen kişilerin bilgileri ile Adli Tıp Kurumu'nda kayıt altına alınan bilgiler kesin olarak doğrulandığında kimsesizler mezarlığına
defnedilen mezarların yeri kayıp yakınlarına bildiriliyor.