docDiktatörden samimiyet ça¤r›s›
download 
Şikayet Transkript
Diktatörden samimiyet ça¤r›s›
Wolfgang Schüssel Türk zurnas›n› unutam›yor Avrupa’yı kilitleyen Avusturya Başbakanı Wolfgang Schüssel’in takıntısının sebebi unutamadığı Türk kudüm ve zurnasının güçlü sesi. Sayfa: 4 Perihan Abla evlenmeye haz›r Avrupa spor spor bas›n› takla at›yor Sayfa: 6 Kuzguncuklu Perihan Abla, 58’inde evlenmek istiyor. Nikah masas›na davet edilen fiakir’se dansöz dostu oldu Sayfa: 5 Kurt hoca R›za Çal›mbay’dan sürpriz taktik: Yeter art›k bafll›yoruz beyler! Stad› bilmeyenlere kaleyi tarif edemedi Tuna Kiremitçi EKfi‹’ye konufltu: ISSN 1306 0830 Yeni de¤ilim! Yafl›tlar› piflpirik oynarken kariyerini flimdiden fliirler, flark›lar ve romanlarla doldurmufl genç sanatç›, bize iç dünyas› ve yarat›c›l›¤›na iliflkin çok fley anlatt›. Bir tek Eskiflehir’den bahsetmedi. Onu sormay› unuttuk... içeride: n 17. yüzy›lda ‹zmir n Yonja n Kaos GL n 80’lerden Sex & City’e ekfli sözlük’ün haftal›k yay›n organ›d›r y›l: 1 say›: 4 fiyat›: 1 YTL (1 Milyon TL) 7 - 13 Ekim 2005 Tar›m Bakanl›¤›’n›n “Saklad›¤›n›z samanlar›n zaman› geldi” aç›klamas› kafa kar›flt›rd›. Sayfa: 3 Diktatörden samimiyet ça¤r›s› Kamerun’un kurtar›c›s› Cumhurbaflkan› Awugana, ‘‹çtenlikli’, ‘Canayak›n’ ve ‘fiirin’ gibi s›fatlarla an›lmaktan dertli. Banknotlarda bile mozaiklenmifl resimlerini görebilen Awugana, halk›na sitem etti. Evli, k›s›r ve 12 okapi (antilobun büyü¤ü) sahibi mutsuz diktatör vatandafllar›yla yüzleflti Sayfa: 4 Diyanetten erkeklere Magnum müjdesi: “Kötü fleyler düflünmedi¤iniz sürece yiyebilirsiniz” Sayfa: 4 3 yafl›ndaki çocukla leopar›n ibret verici dostlu¤u hüzünle bitti. Sayfa: 5 Besin piramidini uzayl›lar m› yapt›? Sayfa: 7 ‹statistik Bir okul senesi daha torenlerle basladi. Bu dönem üniversite ö¤rencileri arasinda en ra¤bet gören seçmeli dersler hangileri? 25 Yaflar Usta’n›n tiradlar› bezdirdi “G ülen Gözler”, “Neşeli Günler” gibi filmlerden tanıdığımız Yaşar Usta zorda. 30 yıldır ne zaman dara düşse tirad atma yolunu seçen ve devamlı maddi sıkıntı yaşayan Yaşar Usta, en son veresiye borcu sebebiyle bakkala tirad atınca esnafça tartaklandı. Olay hakkında konuşan bakkal “Çok defa borcunu ödemesini istedim. Hep ‘Öderiz’ diyerek nemli gözlerle baktı. Affettim. Borcunu sıfırladım. Sonunda sabrım taştı. ‘Veresiyeni öde Yaşar Us- ta’ dedim. O ise ‘Bak beyim’ile başlayan ünlü tiradını okumaya başladı. ‘Sen mi büyüksün, yoksa ben mi’ye gelince nevrim döndü. Gırtlağına sarılmışım. Elimden zor aldılar” dedi. Mahalle esnafı ise “Yaşar Usta’dan ve tiradlarından bıktık. Tirad değil nakit atıldığını görmek istiyoruz” dediler. Konu hakkında açıklamada bulunmak üzere basın toplantısı düzenleyen Yaşar Usta’nın yine tirad atması üzerine basın mensupları hızla toplantıyı terk ettiler. 20 15 10 5 0 n Daha iyi bir üniversiteye yatay geçifl yöntemleri (%22) n Falan olmak ya da olmamak: Hamlet ve modern gençlik (%19) n Uygulamal› okeye dönüfl teknikleri (%14) n Karfl› cinse asimptotik yaklafl›mlar (%12) n Avrupa Birli¤i ekonomisine girifl (‹psala S›n›r Kap›s› üzerinden (%8) n Kuantum fizi¤inin temel ilkele...aaaa fener maç› bafllam›fl! (%25) Tam 10 sayfa! Aktör Peter O’Toole, Anelka hayran› ç›kt› ltın Portakal Film Festivali’nde onur ödülü alan O’Toole, konuşma yaptığı sahnede “Gazetede kaleciyle birlikte zıplayan hoş bir adamın fotoğrafını gördüm. Karizmatikti, elindeki topu zerafetle ittiveri- A yordu. Merak ettim. Çevremdekiler Fenerbahçe adlı takımın kurtarıcısı olduğunu söylediler. Ondan çok etkilendim. Buradakilerin bana şimdi öğrettiği şu Türkçe söz ile Anelka’ya sesleniyorum: ciim boom bom” dedi. Ersin Karabulut klonlar› avlan›yor İ stanbul- Dün sabaha karşı Beyoğlu Sandıkiçi Sokak’ta heyecan dolu bir kovalamaca yaşandı. Dolandırıcılık ve Sahtecilik Masası’na bağlı emniyet birimleri, sayısı son günlerde oldukça artan ihbarları değerlendirerek geniş çaplı bir operasyon gerçekleştirdi. Ünlü çizer Ersin Karabulut’a olan benzerlikleriyle İstiklal Caddesi sakinlerini bunaltan gençler gözaltına alındı. Sayfa: 2 Vatan Dergi Grubu A.fi. Ad›na ‹mtiyaz Sahibi Serdar Mutlu Genel Müdür Nüket Mutlu Yay›nlar Direktörü Özgür Yici Grup Koordinatörü Onur Y›ld›r›m Kreatif Direktör Ali Murat Y›lmaz Koordinasyon Murat Emir Eren Tasar›m-Uygulama Serter Gezdiren Sorumlu Yaz› ‹flleri Müdürü Ali Naz›m Onaran n Genel Yay›n Yönetmeni Aziz Kedi Editörler An›l Helvac›, Bar›fl Bilge Günal, Gürman Timurhan, Onur Sar›saban, Pelin Kesebir Foto¤raflar Efe Nalçac› Katk›da bulunanlar: days, gerrain, konor, otisabi, ck, ssg, n.demirel n Reklam Grup Baflkan› Yusuf Gökçek Reklam Grup Baflkan Yrd. Yenal Bökeer Müflteri ‹liflkileri Direktörü Zeynep Afl›klar Müflteri ‹liflkileri Ayflen Özbay, Burak fiengül, Elçin Ayd›n Baflar, Gülriz Gökova, Dilay Sudanç›kmaz, Zeynep Arslan, Burak Bayram Reklam Rezervasyon fiule Tutsak Tel: 0212 336 57 70 n Adres: Büyükdere Cad. No:123 80300 Gayrettepe-‹stanbul Tel: 0212 354 54 54 Fax: 0212 356 26 80 e-mail:[email protected] Bask›: DPC Do¤an Medya Tesisleri 34850 Esenyurt-‹stanbul Tel: (0212) 622 28 00 Tel: 0212 622 19 00 Yerel Süreli Yay›n Da¤›t›m: Yaysat A.fi. Tel: 0212 622 22 22 ekfli sözlük’ün haftal›k yay›n organ›d›r Ekfli, bas›n meslek ilkelerine uymaya söz vermifltir. Bu dergideki tüm haberler uydurmad›r. Kiflileri ba¤lay›c› bir niteli¤i yoktur. Her hakk› sakl›d›r. Kaynak gösterilerek dahi al›nt› yap›lamaz. Bizzat yazmak üzerine (ya da cesur ve güzel) Orta direk evinde maymun beslenir mi? Ulan haydi ayın sonunu getiremezken soktun maymunu eve; tutup da adı “Patik” konur mu? Evde cinneti turboya takan babam bize uçan tekme atmaz mı? “Tüm kurallara karşı çıkmayı kurallaştırmak, ancak tüm kurallara uymakla yarışabilecek bir ahmaklıktır.” Eli Tèrrasion ocukken bir maymunum vardı. İsmi Patik’ti. Kapuska yemeyi severdi. En büyük eğlencelerimden biri mürebbiyemin elinden kurtulup gizlice Patik’i izlemekti. Bazen kaptığı bir füzen parçasıyla eline geçirdiği kağıtları gelişigüzel karalar, bazen de onları buruşturup ağzına tıkardı. Zavallı hayvan, emr-i hak vaki olunca öldü gitti. Gitti ama bana ileride kafama takacak çok karmaşık bir bilmece bıraktı. Bir maymun kağıt ve kalemle nasıl ilişki kurabiliyordu? Kendini anlatmak istediği gün gibi ortadaydı. Acaba kütüphanemizde dizili onca ansiklopedi de aynı arzuyla dolu insanlardan mı bahsediyordu? Bu arzunun doğasına yapacağım yolculukta, yazma eyleminin sırrına ermeyi düşünmeden evvel, önce işin fiziksel tarafı beni kendine çekmeye başladı. Tıpkı bir atın pattır pattır kaka yaptığını, beygir gibi (evet?) çiftleştiğini hiç hayal etmemiş küçücük bir çocuğun, yalnızca gördüğü tek bir sevimli at resmi üzerinden ömrü boyunca aşık olacağı bir idea yaratması, “en sevdiğim hayvan attır öğretmenim” demesi gibi...Elime kağıdı, kalemi aldım. İki bin bir senesinin Temmuz ayında Ekşi Sözlük’e ilk entryimi girdiğim vakit (ki başlık “L” harfini telaffuz edemeyen bir rock şarkıcımıza aitti ve kendisini Neandertal İn- Ç sanı’na benzetmiş olmaktan bir an bile yerinmiş değilim. Zira hümanoid dediğin adam bugün dünya tarihinin elifbası, gurur kaynağıdır) burada anlatmaya çalışacağım büyük muammaya kıyısından da olsa temas ettiğimi bilemezdim. Belki bu yazı şu güne dek gittiğim yolun arpa boyu cinsinden bakiyesini de verir....diye düşünüyorum ben. Cümle sonlarındaki tirleri-türleri dikkate almayınız, bir diyalekt yaratmak zorundayım; yazı yazmak bir pratiktir. Başı, kıçı, neticesi ve geribeslemesi açısından böyledir. Ruh hastası olmayan hiç kimse okunmamak için yazmaz. Kafka’nın bile ölmeden önce yapıtlarına kıyamayıp yalandan “abi şunları bir yaksak?” diye arkadaşı Max Brod’a verdiği malumdur. Peki sebep nedir? Huylu musun, titrek misin? Niçin yazarsın? Ben sözlüğe yazmaya başladığım zaman belirli bir fikrim yoktu. Yazmak iyi oluyordu. Fakat aradan bir müddet geçince gizli bir döngü keşfettim. İki tane çok önemli parametre, yazmayı bırak, yaşamın dahi krank milini döndürüyordu (krank mili nedir dersen bilmem. Ehliyet sınavı, motor bölümü: 70 puan, tam sınırda!). Parametrelerin birincisi şu idi: bildiğin palavra! Hem öyle beyaz yalanmış, politically correct’miş falan değil. Zift gibi, katran gibi martaval... Bir gün içinde kaç kez yalan söylediğimizi Hürriyet’in Kelebek ekinden kolayca okuduğumuzdan dolayı yalanın, palavranın hayatımıza ne denli içkin bir kavram olduğunu biliyoruz. İçkin lafını hafif yanlış da olsa, sonunda kullandığım için parantez dahi açamayacak bir mutluluk ivmesi ile doldum. E diğer yandan bu kadar ense kökümüzde duran palavracılık “erdemsizlik” lerin en tiksinci sayılıyor? İşte giz burada! Theodor Adorno “Yaşam yanlış anlaşmaların eseridir” diyor. Haddim olmayarak ekleyeyim, yaşam yanlış anlatmaların da eseridir. Sanatçının eseri de yanlış anlatmanın eseridir....diye düşünüyorum ben. Şunu iyi bilelim, plastik sanatları azıcık tenzih ediyorum, sanatçı sizleri bizleri kandırmaktadır. Onun kendine has bakış açısı gibi naif bir yorum yapmakla yetinmek, otisabi’nin enfes tonlamasıyla iiiiiiiiiiiiğğrennç bir ıska geçiştir. Konumuz ekseninde, yazar sizi düpedüz aldatmaktadır. Yazdığı şeyler palavradır. Ya da şöyle diyeyim, tasarladığı evren uydurmacadır. Hayır “fantastik” değil, kasten kıçından sallanmış! Roland Barthes’in Çağdaş Söy- lenler yapıtında şöyle dediği aklıma geldi: “...yalan gerçeğin düşmanı değil, panzehiridir.” Oscar Wilde ise derhal tie-break’te servis kırarcasına yanıtlıyor: “Hayattaki ilk amaç olabildiğince yapay olmaktır.” Elbette bu bir yanıt değil, destek. Yazar, ya senin sandığından daha cahil, daha sığ ve mattır; ya da öylesine insanüstü bir hali vardır ki sen ona hadlen deli! dersin. Biz çok daha kalabalık olan ilk grupla ilgilendiğimiz için devam edelim. “Niçin yazıyorsun?” sorusunun yanıtını sıhhatlice analiz etmek için yukarıda andığım ikinci parametreyi de açıklamam gerekir. İddiasızca beğenilme isteğinden ibarettir bu ikincisi. Yemek içmek gibi, hava gibi, worldsex.com gibi elzem, o egonun anası, o egonun kölesi içgüdü. Yazar beğenilmek için yazar. Palavra diyorum ya, yazarın niçin yazdığına ilişkin verdiği ilk tepkisel yanıt bile yalanın dik alasıdır: “Bilmiyorum,” der, “ya yazacağım ya öleceğim”. Kimse yazmazsa ölmez! Oysa beğe- nilmediği için öleyazan ve yıllar boyunca kendisi boşayan eşine izafeten intikam temalı şarkılar besteleyen pop şarkıcıları tanıyorum. Şimdi iki değişkeni birleştirebildik mi? Yazar, beğenilmek için palavra atar!....diye düşünüyorum ben. Yine herkesin sevgilisi sözlük yazarı arkadaşlarımdan benbirpipodeğilim ile yaptığım bir sohbette, uzun ve sarı saçlarını bir dikkat çekme aracı olarak kullandığını itiraf edişini anımsadım. Şimdi siz bu adamın bir yazar olarak portresini, saçından hareket ederek ne cins palavralarla ne şiddetli beğenilme trikleri attığını bir düşünün. Madem isim verdim, açılımı da getireyim, övgüde bulunmuş da olayım. Pipo, genel olarak nesnel veri üzerine harikulade öznel yorumlar hatteden bir yazardır. Ve yazısının kalbi bu yorumlardır. (Böyle güzel yorumların eski dildeki söylenişi “ferc-i mütenasip” tir.) Eminim ki bu yorumlara temel teşkil eden Aziz Kedi (10) ve maymunu Patik (7,5) hatıralarını, gözlemlerini veya çıkarımlarını palavralaştırmadan nakletse, yazılarını kendisi okumaya dahi tahammül edemezdi. Oysa palavra sosuyla servis ettiği...bu iğrenç cümleyi tamamlayamayacağım. Niçin yazıyorsun? Yazıyorum çünkü: yalanın varlığı ya da yokluğu değil, kalitesi tartışılır (Bunu kanıtlamaya çalışmadım mı?). Çünkü sözünü ettiğim kilit döngü beni bir palavralar evreni yaratmaya, onu yazdıklarıma yansıtmaya, yazdıklarımı tepki alma gayesiyle okura iletmeye ve başa dönerek gelen tepkiyi yalanlar kralı “yazar olmayan” diğer kimliğime iletmeye ezel ebed devam ediyor. Yazıyorum, çünkü iyi paketlenmiş bir yalan (ya da yalanlar zinciri) yalnızca zahiri bir gerçekliği değil, doğmuş, başarıyla yaşayan, sevilen, sözünü söylediğinde inandırıcı olan sahtekar bir başrol karakterini de besliyor. Diyorum ki: Cingözlük etmeyiniz! Yazarlara kanınız. Onların kimi zaman sakatlanmış, topallayan yalanları sadece sizinle onlar arasında çok zevkli bir oyun yaratmayacak, herkesin bildiği ama kimsenin sözünü etmediği bu büyük antlaşmayı ihlal etmenizi de engelleyecektir... fiimdi buray› iyi oku: Birincisi ben iki tane kırtipil öğretmenin oğlu, memur çocuğu bir insanım. Anam delirse, mutfak masra- fından kesip bana mürebbiye tutsa babam cinnet geçirmez miydi? Orta direk evinde maymun beslenir mi? Ulan haydi ayın sonunu getiremezken manyağın oğlu gibi soktun maymunu eve; ben onun adını tutup da “Patik” koyar mıydım?? Evde bir (bkz: mandril) gören ve cinneti turboya takan babam bize uçan tekmeler atmaz mıydı? Kapuska yiyen, kağıda murabba yazan maymun mu olur?! Yazısına sizli bizli başlayıp senli benli giden dengesiz bir yazar okurken mışıl mışıl uyuduğunu biliyorum sevgili okur, ama bu kadarı da fazla değil mi? Yok efendim en başa aforizma koymuş. Kim? Eli Tèrrasion!! O aforizmayı aynen attım kafamdan. Eli Tèrrasion ismini bir daha oku! Neye benziyor? Fransız Yahudisi bir yazara değil mi? Aliterasyon sözcüğünün bükülmüş halinden başka bir şey değil... Sonra, Theodor Adorno hayatı boyunca yukarıdaki gibi bir cümle sarfetmedi. Tamamen salladım. Barthes’in sözü aklıma gelmişmiş! Onu yazmayı iki saattir planladığım gibi elbette Barthes de öyle bir kelam etmiş değil. Benbirpipodeğilim’in uzun ve sarı saçlı olduğuna da inandın. Neden inanmayasın ki? Ama bil ki bu uydurmaya tepine tepine gülüyorum şu anda. Özürler diliyorum. Peki ferc-i mütenasip dediğim sahte tamlamanın “düzgün vajina” anlamına geldiğine uyandın mı? Hahaha neredee?!! Boris Vian sever misiniz? İşte Boris ağabey benim deminden beri yapmaya çalıştığım şeyi yaptı. Bilerek ve eğlenerek. Oğuz Atay ha keza. Yalanların aslını faslını anlamaya değil, lezzetini almaya gayret edelim. Orijinalliği başka yerlerde arayalım. Örneğin sırıkla yüksek atlama rekorunu her yıl bir santim yükseğe taşımak da ne yaratıcı ne de orijinal bir fikir ama her yıl ortalama iki yüz atlet bu uğurda bel fıtığı oluyor. Diye düşünüyorum ben. aziz kedi an› 15 7-13 Ekim EKfi‹ Soldan sa¤a... Solu sa¤› m› kalm›fl lan bunun?.. Baksana bibifl gibiler. Dün dündü ve güzeldi... Hepimiz solcuyduk, muhaliftik. Kanon yapmaktan çok daha coflkuluydu hep bir a¤›zdan söylenen marfllar, hep beraber ellerimizi ç›rp›nca alk›fltan y›k›l›yordu özellefltirilmeye çal›fl›lan yemekhane... Herkes çav bella’y› ezbere biliyordu... 000’li yıllara varmadan tüm öğrenim hayatını tamamlamış biri olarak yazıyorum bu satırları; yani olanca kıroluğu ile seksenleri, sınırsız anlamsızlığı ile doksanları hayatımın en civelek döneminde yaşamış biri olarak yazıyorum, -one night stand- dönemini uzun süreli aşık olduğum için kenarından kaçırmış biri olarak yazıyorum. Nostaljik bir hıyar olarak, teknolojinin nimetlerinden yararlanmayı başaramamış bir aklı evvel olarak yazıyorum ve itiraf ediyorum; tüm kıroluklarımı özlüyorum! Her şey anneannemin evinde bir şeyler ararken, Kuran-ı Kerim’in içinden New Kids On The Block kartpostalı çıkmasıyla başladı. -Aaaaaa Bu ne anneanne? -Ha? Haaaa, arkadaşlarının resmi kalmış bende, kaybolmasın diye oraya koydum. Ah be anneannem; ben o karikatürize saçlı şalvar model kotlu çocuklarla arkadaş olabilmek için gerekirse senin evi satardım 15 sene önce. Sitep bay sitep uuuuu beybiii’yi hiç İngilizce bilmeden ezberlemek ne zordu, ve çat pat İngilizce öğrendiğinde, bir zamanlar o şarkıyı söylerken düştüğün dangalak duruma intikal edebilmek. 2 Yemek haz›r kör olmayas›ca... Birbirimize karışık kaset çekerdik, bu da tek kasetçalarlı bir teybi diğer tek kasetçalarlının karşına getirip, birinin play birinin record tuşuna basmak suretiyle yapılıyordu. Dolayısıyla kayıt iğrenç ve parça araları “takırt, çıkth, şıkırth” gibi düğmeye basma efektleri ile dolu olurdu. Hatta bazen dikkatli dinlerseniz, Falco, “jeaaaannyyyy” diye bağırırken arkadan arkadaşınızın annesinin “yemek hazır diyorum gözü kör olmayasıca beş saattir, yıka ellerini gel” çığlıklarına da rastlayabilirdiniz. Lee cooper piyasaya “uaah uahh muck muck Lee Cooper” sloganlı muhteşem reklam filmi ile delicesine dalmıştı (O zamanlar nasıl salak bir alışkanlıksa tüm reklam jinglelarını ezberlerdik. “Kartopu örelim kartopu giyelim” “Müjdeeee müjdeeee sizee parizyenden müjdeeee sizeee, rahat sağlam esnek çoraaap güzeeeeel çoraaaap” “Aktif dinamik heyecanlı her sporda genç sportta daha canlı” bir bilmecem var çocuklar klasiğine ise hiç girmeyeceğim). Bu memur çocuğu bünye çıldırıyordu bir Lee Cooper için, o kotu giyince kıçım reklamlardaki kızlar gibi küçücük görünecek, boyum 1.55 gibi duracaktı. -hayır pigme değildim o zamanlar; henüz uzamakta olan bir ortaokul öğrencisiydim- Ama ne olurdu? Her seferinde Lee Cooper alma hedefiyle çıkılan alışveriş, elimde bir Vena poşeti ve içinde yüksek bel şalvar kesim kotla son bulurdu. O dönemki sıtreç kot modası da şükür erkenden tedavülden kalktı da koca bir nesil kısır kalmaktan kurtulduk. Ben bol ve yüksek bel kotumu giyer, üzerine yarasa kollu penye bluzumu geçirir, saçlarımı da en sert jöle ile soldan sağa doğru bir kavis vererek yapıştırırdım. Kafamın üzerinde saçtan bir tepecik yaratırdım. ki parmakla tıklandığında voinnkkkk diyecek kadar sert olurdu.- kalan saçları da Serpil Çakmaklı gibi beynim kulaklarımdan akana kadar sıkar, ucu çengel demirli lastik tokalarla kafa derimi yüzerek toplardım. Lise yılları ise daha bir coşkulu geçti, sevgi emek ister dönemleriydi. İşte artık 21.00’e kadar izne ihtiyaç vardı. Yapacak hiç bir şey olmasa bile parklarda bahçelerde sevgiliyle birbirimizi keşfederdik, laflardık, oynaşırdık ama lanet olsun dostum geçen yıllar bize sadece bir saat bilemedin bir buçuk saat daha fazla serbestiyet tanımıştı. Zaten yanaklardaki allık geçsin diye apartman boşluğunda da biraz oyalanmak gerekiyordu. Doksanların ilk yarısını bitirdiğimizde Türkiye’ye bir haller oluyordu. Bütün müdür muavinleri din bilgisi öğretmeniydi, Eğitim-sen bağırış çağırış isyanlardaydı. Ve biz pazartesileri okula ceketle gelmeyi reddedenler, özgür ruhu üniformaya sığmayanlar isyan bayrağını çekmiştik. Hepimiz solcuyduk, muhaliftik. Kanon yapmaktan çok daha coşkuluydu hep bir ağızdan söylenen marşlar, hepimiz birden ellerimizi çırpınca alkıştan yıkılıyordu özelleştirilmeye çalışılan yemekhane. Herkes çav bella’yı ezbere biliyordu. kıyordu. Kalkamayanlar da oldu. Sonrası biraz bulanık... Sevgilimin anlatışını hatırlıyorum; “internet diye bir şey var, şahane. Daha Türkçe çok site yok ama İngilizce çok şey var” -Resimler falan mı var? Diye soruyorum. Annem cep telefonu almam için yalvarıyor. Evden ulaşamayınca çok merak ediyorum diyor. Eve bilgisayar alıp icq yüklüyorum. Sonra 2001 krizi, delice cv hazırlıyorum. Yeni mezunum, anasını sattığım bir sayfa cv’sini dolduramıyorum bile. Okul mokul, hobiler, ulan staj bile yok ki coşkulu coşkulu sallayayım. Ben büyükelçi olsam mı olmasam mı diye karar verememişken, gittiğim her iş görüşmesinde kendisine metres arayan küçük esnafın sekreter arıyorum kisvesiyle karşılaşıyorum... Taaa buralara nasıl mı geldik? Bilmiyorum, geçen gün bilgisayar çöktü harddisk yandı. 2 yıldır digital fotoğraf makinası ile çekilmiş tüm resimleri kaybettik. Yılbaşı partimiz, doğal ortam bulup yayılmalarımız, İstanbul sefalarımız hepsi gitti. Hadi bakalım kurtarsın benim anılarımı şimdi HP, Microsoft. Ama hıyarlık bende, ne diye büyük kanka computere güvenip bastırmazsın resimleri? Teknolojinin kullanım kolaylığı sağlayan her ürünü daha da kolaycılığa alıştırdı bizi. Her şeye daha az emek harcıyoruz ama her şeye daha az vakit kalıyor nedense. Makinalara o kadar gömüldük ki, asosyalleşiyoruz günden güne. Olduğumuz gibi olma mecburiyetinden kurtuluyoruz sanal ortam sayesinde, ortamlara “hot blonde” nickiyle akan 40 yaşındaki muhasebeci dul kadınlar, “richboy” nickli Bayrampaşa’da bir internet kafenin müdavimi asker kaçağı delikanlılar. Sonunda o kadar uzaklaştık ki gerçek biz olmaktan, ne kendimize ne de bizim gibi olmayana tahammülümüz kalmadı. “‹nternet diye bir fley var” Gazi olayları oldu sonra, ölüm oruçları, 1996’nın olaylı 1 Mayıs’ı. Çok zengin bir işadamı dedi ki: “6 metre duvarları olan alarm sistemli bir evde oturuyorum, özel güvenliğim kapıda bekliyor, gene de bir gece gecekondulardan gelip boğazımı kesecekler diye korkuyorum.” Devrim geliyordu, dalga dalga değil, tsunami gibi. Tüm yaşıtlarım fitilli kadife pantolon giyiyordu. Oğlanların bıyıkları vardı, biz kızların örgülü saçları. Çeşit çeşit halay biliyorduk, binlerce türkü. Hepimizin sesi gürdü, kanı boldu. Hacıyatmaz gibiydik. Dayağı yiyen geri kal- Pikni¤e gitmek mecburi olsun! Haftalık çıkan ve fiyatı bir milyona düşen tüm kuşe kağıtlı dergilerin “Allah Allah kontesi kim becerdi?” konseptine bakalım: İslamcı tarikatlar, Kürtler, Ermeniler, fuhuş. Çünkü artık can alıcı noktamız bu, tahammülsüzüz kendimizden olmayana. Agresif ve asosyal bir toplumuz bir süredir. İşbu sebeple yasa tasarısı sunuyorum; herkes mahalle muhtarına iki adet samimi arkadaş kaydettirmek zorunda olsun, 35 yaşına gelip de aşk acısı çekmeyenler aileden sorumlu bakana başvursunlar, bakanlık kendilerine aşık olunacak birilerini bulsun. Devlet dertleşmek isteyen ve beş kişiden kalabalık arkadaş grubuna rakı teşviği sağlasın. Haftada bir gün sinemaya gidenlere aylık sinema pasosu verilsin. Haftada bir evine misafir gelmeyen aileler durum açıklayıcı dilekçelerini 30 işgünü içerisinde bağlı bulundukları adliyeye teslim etmezlerse, evlerine, devletin atadığı arkadaşlar ev oturmasına gönderilsin. Her bahar pikniğe ya da kır gezisine gitmek mecburi olsun, giden kişiler mesire yerinden aldıkları “eğlenildiğine dair pul”u arabalarına yapıştırmak suretiyle ketumluk vergisi vermekten kurtulsunlar. Evdeki her şarj aleti için bir evcil hayvan beslemek şart olsun. Böylece 3 cep telefonu, 1 laptop, bir normal pc, digital fotoğraf makinesi, kamera, scanner , ipod, mp3 player, dvd vs vs’nin gereksiz olanlarından kurtulalım, özgürleşelim. İşyerleri bu yasadan muaf olabilir. Herkesin gerçekten konuşmayı bilip bilmediği milli eğitim müfettişlerince kontrol edilsin. Sevgilisi ile beş saat bira içip tek bir kelime etmeyenler testlere tabi tutulup eğer geçemezlerse ücretsiz “güzel konuşma ve yazma” kurslarına kaydettirilsinler. İçinde İngilizce kelime geçmeyen cümle kuramayanlar her cümleye “well...” diyerek başlama cezasına çarptırılsınlar. ve bu ceza semtin halk pazarında uygulansın. Gündelik yaşamında birilerine öykünmek isteyenler, bunun sebeplerini ve öykünecekleri kişiyi 4 sayfa A4 boyutu geçmeyecek şekilde yazsınlar ve bir psikoloji profesörüne onaylatarak mahalle karakoluna teslim etsinler. Böylece artık elinde olmayan bagetle “duff dufff trummm taaaak” deyip kafa sallayanlar , dağınık saçlarını yüzüne düşürüp bir Kurt Cobain’im imajı vermeye çalışanlar, Polat Alemdar takım elbisesi ile kaşlarına kramp girene kadar gözlerini kısanlar bunu bilinçli yaptıklarını belgelesinler, “Aaaa benziyor muyum hakketen? Allah vergisi demek” demesinler. Mesai saatleri 17.00’de sona ersin, fabrikalar üç vardiya çalışsın, özel sektör çalışanları ve işçiler de şeker yiyebilsinler, cumartesi işe eleman getiren patronların golf ya da squash oynaması yasaklansın. Yeniden oynayabilmek için 140 işgünü boyunca hiçbir elemanına beleşe fazla mesai yaptırmadığını ispatlaması gereksin vs. vs. gibi hayallerim var. Hard diski kurtarabilseydik belki de her şey farklı olurdu; bilmiyorum. terelelli temcik 14 EKfi‹ 7-13 Ekim aç› - karfl› aç› fiiirimiz kaostur abiler! Sarhoflun teki d›flarda nara ataraken evinizde kendinizi güvende mi hissediyorsunuz? Kaz›n aya¤› öyle de¤il, iflte flöyle: Valilik derne¤in kurulmas›na itiraz etti, Avrupa Komisyonu bu ifle flaflt› ve olaylar geliflti... Ekim. Aylardır duyduğumuz, konuştuğumuz tarih. Kritik gün geldi çattı. 25 AB dışişleri bakanının Lüksemburg’da varacağı mutabakata, imtiyazlı ortaklık pürüzü aşılır da Ankara onay verirse yeni müzakereler başlayacak ve Türkiye’nin AB ile sittin senedir tutuşmuş olduğu lades, lehimize ve vatana millete hayırlı olacağını umduğumuz yeni bir platforma taşınacak. En yalın ve dolambaçsız haliyle: Kaos GL’nin önüne devlet eliyle demirden bir ağ örülüyor. 1994’de İnsan Hakları Derneği Ankara Şubesi’ne bağlı olarak başladıkları örgüt hayatına sonradan bağımsız olarak Kaos GL grubu olarak devam eden ve aynı adlı dergilerini 11 yıl boyunca yurt sathında girebileceği en ücra noktaya kadar taşımaya çalışan, emektarları hukukçulardan, akademisyenlerden, sendikacılardan ve en önemlisi sivil olmayı başarabilmiş gözü kara insanlardan mürekkep oluşumdan söz ediyorum. Kaos GL bu yıl içerisinde kurumsal bir kimlik kazanmak istedi ve Ankara Dernekler Müdürlüğü’ne başvurarak, resmi sitelerinden içeriğe ulaşabileceğiniz gayet sıkı dernek tüzüklerini de koltuğunun altına alarak, Kaos Gey Ve Lezbiyen Kültürel Araştırmalar Derneği’ni kurduklarını bildirdi. 2 ay süren onay 3 süresini takiben gelen 15 Eylül tarihli cevap mideye taş gibi oturacak cinstendi: Ankara Valisi Kemal Önal’a vekalet eden vali yardımcılarından Selahattin Ekremoğlu tarafından kaleme alınan yazıda derneğin adının ve tüzüğün amaç bölümünün 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 56. maddesinde yer alan “Hukuka ve ahlaka aykırı dernek kurulamaz” hükmünü ihlalden Asliye Hukuk Mahkemesi’nde dava açılması suretiyle derneğin feshedileceği yazıyordu. Karar Kaos GL’cilerde soğuk duş etkisi yarattı. Tüzüğün “Derneğin Adı, Merkezi, Amacı ve Çalışmaları” başlıklı birinci bölümünde gayet profesyonel bir hukuki dil ve iyi niyetlerle inci gibi dizilmiş maddelerin, yolsuzluk, ihaleye fesat karıştırma gibi suçlamalarla çalkalanan merciler tarafından hukuka ve ahlaka mugayir olmakla karalanması büyük tezattı. Nitekim derneğin avukatlarından Hakan Yıldırım basına yaptığı açıklamada bu istemin Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 11. maddesinde yer alan örgütlenme özgürlüğüne sığmadığını, tüzükteki ifadelerin gayet resmi olduğunu; varoluş üzerinden yapılan bir tanımlamanın ahlaka uygunsuz sayılamayacağını söylüyordu. Yıldırım’ın sözleriyle devam edersek, “azınlıkta kalmış bir kesimin kendini ifade etmesi için kurulmuş ve bu alanda çalışma amaçlamış bir dernek ahlaka, hukuka aykırı sayılamaz”dı. Derneğin kurucu üyelerinden Ali Erol acı bir dille soruyordu: “Gey mi, lezbiyen mi, kaos mu? Ahlaka ve hukuku aykırı olan hangisi?” Gey ve lezbiyen mücadelesi ateşten bir gömlek, bunu Kaos GL’ciler çok iyi biliyorlar. Kimi iddialara göre “AB’nin anahtarı eşcinsel lobide”. Şaibeli ve çifte standartçı yanları bir tarafa AB’nin ırk ve cinsel ayrımcılığa içgüdüsel bir duyarlıkla yaklaştığı biliniyor. Sivil toplum örgütlerinden tepkiler yağarken Avrupa Ko- misyonu’ndan beklenen tepki de gecikmiyor, Ankara Valiliği’ne “Bu insan hakları ihlalidir, derhal düzeltin” uyarısı geliyor. Valilik bu uyarıya ne derece biat edecek bilinmezken Medeni Kanunu’nun genel ahlak olarak tanımladığı dogma birçok kadın ve erkek eşcinseli, Kaos GL dergisinde logonun altında yazan o yakışıklı başlığa inat (“Eşcinsellerin kurtuluşu heteroseksüelleri de özgürleştirecektir”) düzcinselleri hayata küstürmeye devam edecek. Siz ister kadın olun ister erkek, sevdiğiniz ister hemcinsiniz olsun ister karşıcinsiniz, vapurda öpüşemeyecek, aynı evi nikahsız paylaşamayacak, bir otel odasında diz dize sabahlayamayacaksınız. Aksi olursa bunu ya talihinize ya da yaşadığınız şehrin “kozmopolit” yapısına bağlayacaksınız. Dışarıda neye ve kime hizmet ettiği muğlak, öğütücü ve şoven bir mekanizma işliyor. Sistemin ufak fakat hayati bir parçasını yerinden koparıp fütursuzca yüzümüze fırlatan asi ve aydınlık fikirli insanlara müstahak görülen cezadan payımıza düşeni gün gelir biz de alırız; alacağız. Not: 8 Haziran’da İzmir otogarında yakalanıp yaka paça askeri birliğine götürülen, vicdani retçi olduğu için Tokat’ta, emre itaatsizlik suçundan dört yıl hapis cezasıyla yatırıldığı Sivas Askeri Cezaevi’nde akla hayale gelmedik fiziksel ve ruhani işkencelere maruz bırakılan, gençliğinden, sevdiklerinden, inançlarından, sözlerin anlatmaya yetmediği o kocaman güzelim yaşamından iğrenç bir şekilde mahrum edilen Mehmet Tahran’ı unutmayın. Bu sefil toprak parçası üzerinde güç bela ama sağlığınızdan yitirmeden geçirdiğimiz her gün için içimizden ufak bir et parçası, yürekten bir gözyaşı damlası kopsun ve O’na şifa ve gelecek olarak geri dönsün. Azrail’e bir can borcu kalmasın Mehmet’in. velouria Kendine gel, eflcinsel! Sarhofllar, dejenerasyon toplumlarda her gün karfl›laflt›¤›m›z kavramlard›r. Eflcinsel ad› üstünde efliyle cinsellik yaflayan erkek veya adam olmas› gerekirken, flu yaflananlara bak›n... n yalın ve dolambaçsız haliyle: Kaos GL’nin önüne devlet eliyle demirden bir ağ örülüyor. 1994’de İnsan Hakları Derneği Ankara Şubesi’ne bağlı olarak başladıkları örgüt hayatına sonradan bağımsız olarak Kaos GL grubu olarak devam eden ve aynı adlı dergilerini 11 yıl boyunca yurt sathında girebileceği en ücra noktaya kadar taşımaya çalışan, emektarları hukukçulardan, akademisyenlerden, sendikacılardan ve en önemlisi sivil olmayı başarabilmiş gözü kara insanlardan mürekkep oluşumdan söz ediyorum...” -Üzerlerine çeşitli bazı festival, Almanya, Berlin gibi yerlerdeki yürüyüşlerde deriler, zincirler dolayan insanlar ve yüzüne kuştüyünden maskeler takarak kalkıp “bu devlet demirden bir ağ örüyor” diyemez. Sokaklarda en yalın haliyle koşturmayı, erkek erkeğe öpüşenler sanıyorum hukukçu da olamaz sendikacı da olamaz. Ama gözü kara! “E “...2 ay süren onay süresini takiben gelen 15 Eylül tarihli cevap mideye taş gibi oturacak cinstendi...” -Herhalde bunların dernek binasına taş attığımızdan bahsediliyor. Onlar tam olarak taş değil, çakıl, kiremit gibi daha hafif ve parça tesirli olmayan taşlardır. Ölen veya yaralanan veya mala zarar bile düşey miktardadır. “...4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 56. maddesinde yer alan “Hukuka ve ahlaka aykırı dernek kurulamaz” hükmünü ihlalden...” -Bizim 1 sayılı medeni kanunumuz “herkes haddini bilecek”tir! Hukuka aykırı olmak ahlaka aykırı olmak demek değildir. En önemlisi ahlaka aykırı olmaktır. Ona oldun mu o zaman yolda gezen binler sana aykırı olur. Bu iş o kadar kolay değil. “...Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin 11. maddesinde yer alan örgütlenme özgürlüğüne sığmadığını...” -Avrupa insan halkları kardeştir. Ona bir dediğimiz yok. Ama örgütlenme özgürse o zaman haydi deliler dedi ki “biz örgütlendik”. Sonra evimize girip televizyonu herşeyi kırdılar? Ya da kadınlar dedi ki “Biz dernekleştik. Kocalarımızdan kaçıyoruz ve bir çatı altına sığınıyoruz.” Her toplumun kendi bir düzeni vardır. O aranjeye sevimli gelmeyen her çıkıntı maalesef kırılır. Mahkemeler bağımsızlıktır. “...acı bir dille soruyordu: “Gey mi, lezbiyen mi, kaos mu? Ahlaka ve hukuku aykırı olan hangisi?..” -Kanuna en büyük aykırı olan geydir. Son- ra kaos. 1980 öncesi günlerde bazıları kullanıldı. İşte o kaostur. Ne kadar büyük dert olduğunu bilen bilir. Lezbiyen evde, kendi özel yerinde normaldir. En azından ortaya çıkıp ablacı, sevici olmadığı süreçte. “...Gey ve lezbiyen mücadelesi ateşten bir gömlek, bunu Kaos GL’ciler çok iyi biliyorlar...” -Şöyle bir espri yapmak gerekirse o mücadele ateşten gömlek değil, aynı zamanda demirden potin, titanyumdan kruvaze çekettir. Domdom kurşunundan tumandır...bunu da çok iyi bilmesi gerekenler vardır. “...AB’nin ırk ve cinsel ayrımcılığa içgüdüsel bir duyarlıkla yaklaştığı biliniyor...” -Kadın ve erkek ırkı arasındaki en önemli fark meme, uzun saç ve yüze sürülen pudra, allık, ruj ve permadır. Bu tip saç ve makyajlar içgüdüsel olarak kendi kendine ayrımcılık yapar. Bir erkek ruj sürmez, yüzüne allık çekmez. Veya bir kadın erkek gibi kahveye gidemez, yere tüküremez. AB buna da ona göre yaklaşırsa herkesin faydalandığı bir ortam olur. “...Eşcinsellerin kurtuluşu heteroseksüelleri de özgürleştirecektir...” -Eşcinsellerin kurtuluşu doktor yoluyla tedavi etmektir. Gerekirse özel yapım hastanelerde, karşısına geçip bunun yanlış olduğu, bir kerelik bir deneme tamam ama sonrasının çok fena olduğu anlatılması gerekir. Direnen olunca iğneyle, ilaçla bunu dünyanın her yeri böyle yapıyor. Heteroseksüel de eşcinselin bir derece daha iyisi. Onu ayakta tedavi etmek yeter. ...aynı evi nikahsız paylaşamayacak, bir otel odasında diz dize sabahlayamayacaksınız... -Bir evde otururken emlakçıyla kontrat yapmadan oturmak mümkün müdür? Ya da bakkala gittim yarım kilo kaşar aldın, para vermeyim? Olmaz. Doğanın bir kuralları vardır. Nikahsız otele gitmek, diz dize durmak korkunç bir batı hayranı Avrupa’nın en zehirli yılanlarıdır. Otele gittiğin zaman yapılacak herşey bunun kanununda bellidir. Nikah doğunun Parisidir. “...kime hizmet ettiği muğlak, öğütücü ve şoven bir mekanizma işliyor...” -eğlence sektörüne dahi dil uzatan geyler sanki kendi her gece tvde mehmet ali erbil, türüt şov gibi programları izlemiyorlar. Bunu öğütmesin dersen yapacağın bellidir, televizyonunun fişini kapatırsın, klasik müzik mi dinliyorsun, yabancı pop mu dinliyorsun, onu da bizim kapasitemiz biraz aşıyor (gülüyor). Mestan Sözbilir araflt›rma tamdan istifade edebileceklerdi. Hayır efendim, edemezlerdi çünkü Venedik’in Avrupa dünya-ekonomisinin merkezi olduğu günler çok uzakta kalmıştı. Kısaca, “yedirmezlerdi” artık, Venedik avucunu yalasındı zira, Hollandalıların harikulade gemileridir artık efeler gibi dolaşan Akdeniz’in sularında. Diyeceğim o ki, bu Goffman kişisinin saydığı etmenler birer sebep değil fakat, ancak ve ancak, yerküresel bir görüngünün tezahürü olarak addedilmelidir. İkinci olarak, kapitülasyonlar da önemli hisse sahibidir bu İzmir şehrinin gelişiminde. Kapitülasyonlar tarihi de, şu canım yüzyıllık eğilimle koşutluk arz etmektedir. İnalcık Hocamızın da belirttiği gibi, kapitülasyonlar tarihini iki dönemde incelemek gerekir: İtalyan şehir devletlerinin ilk imtiyazları temin ettiği 1352-1517 arası dönem ve sonrası, yani Fransızların tüm imtiyazı edindiği 1569, ardından İngiltere’nin 1580’de ve Hollanda’nın 1612’de kapitülasyonları elde ettiği ikinci bir dönem. Son olarak, Halep’in 17. yüzyılla birlikte başına musallat olan meseleler de, çekim merkezinin güneyden (Halep) kuzeye (İzmir) kaymasının sebeplerinden biri olarak zikredilmelidir. Ben bütün bu sürecin, “Os- manlı’nın dünya-ekonomisiyle bütünleşmesi” bağlamında anlaşılması gerektiğini düşünüyorum. Her ne kadar Osmanlı’nın on dokuzuncu yüzyıl liman kentleriyle ilgilenmiş olsalar da, saygıdeğer hocalarımız Eyüp Özveren, Çağlar Keyder ve Donald Qoataert’in ortaklaşa kaleme aldıkları makalede vurguladıkları da budur: “Biz, liman kentlerini, merkez-çevre ilişkisinin uzamsal ifadesi olarak tanımlıyoruz.” Bunun arkasındaki mantık, malların tarımsal çevreden, sınaî merkeze naklidir. İzmir’de gözlemlediğimiz de tam olarak budur. Eveet, öyleyse 17. yüzyılda karşımızda canlı mı canlı, bir koşuşturmanın, bir hengamenin hakim olduğu bir liman kenti vardır artık: Ermeniler bir pasajda ipek ve tiftik satarlar, bir diğerinde Yahudiler yünlü ve pamuklu dokuma; köşeyi döndüğümüzde Yunan tüccarın sakız, balık ve iyi kalite deri satmakta olduğunu görürüz; ötede buğdayını sırtlayıp pazara getirmiş Türk yürümektedir ağır ağır ve meydan nümayişle, bağırış çağırışla doludur. Bütünleşme ve çevreleştirme (peripheralization) süreci işlemeye başlamıştır artık, İngiliz Doğu Akdeniz Şirketi’nin varlığı dahi bu iddiamı kanıtlar: Tarihin en sarsıcı depremlerinden biriyle yer ile yeksan olduğunda İzmir, 1688’de, şirket yöneticileri çalışanlarına mektup yazmışlar ve şehri katiyen terk etmemelerini buyurmuşlardır. Zaten İzmir daha çok yerli nüfusunu kaybetmiştir bu depremde (deprem, ecnebilerin istirahat etmek üzere şehir dışına çıktıkları ve çalışmadıkları bir cumartesi günü olmuştur) ve şehrin inşası da ancak yabancıların gayretiyle gerçekleştirilebilmiştir. Nitekim, Wallerstein ve Tabak da benimle benzer bir kanaati paylaşmaktadır: “Akdeniz ticaretinde buna müteakiben ortaya çıkan canlanma, imparatorluğun dış gelişmelerden bağımsız olduğunun değil; tersine, dünya ekonomisinin ritmine yakinen bağlanmakta olduğunun bir göstergesidir.” Yani?: (Sonuç) - Ne yani? Yanisi şu ki, gelişmiş işte İzmir, işte bu anlattığım içsel ve dışsal etmenler. - Hayır, diyoruz ki, neden İzmir? Yani bu söylediklerin, neden, diyelim, gene bir kıyı kenti olan Çanakkale’nin değil de, İzmir’in yükselmesine sebep olmuşlar? - Hmm, güzel soru. Şöyle söyleyeyim, bunun yanıtını 16. ve 17. yüzyıllara bakarak vermek mümkün değildir. Braudel Hazretlerinin “longue durèe” dediği zamansallığa bakmak gerekecektir. İzmir’i ilk defa yerleşmek için seçenlerin tercihte bulunurken maruz kaldıkları belirleyicilerdir, başka herhangi bir kentin değil de, İzmir’in 17’nci yüzyılda parlamasının müsebbibi. Ayrıca İzmir’in kızları güzeldir. Bu da eminim çok önemli rol oynamıştır. - Teşekkür ederiz, zifir. Gerçekten bir harika anlatmışsın. - Ah! Vazifemiz efendim. Hoşça bakın zatınıza, muhabbetle kalın. - Saygıyla, saygıyla... zifir 13 7-13 Ekim EKfi‹ Yonja Yonja bir internet sitesi, kaynafl›m, paylafl›m sa¤layan bir internet sitesi ve hatta izdivaçlara imkan veren bir fantastik dünya ise biz bunun neresindeyiz? Ferrari’miz var m›? Snowboardcu muyuz? onja konseptiyle ilk tanışmam o sıralar Amerika’da yaşayan İngiliz bir arkadaşımın utana sıkıla attığı e-mail sayesinde oldu. “Do you Friendster?” (Friendsterlıyor musun?) demişti adam -ama arkasından da eklemiş “ne dediğimi bilmiyorsan sorma, çok utanç verici.” Ben böyle utanç verdirecek bir detayı atlamak istemediğimden Friendster’lamamama karşın hemen sözlüğümü (ki kendisi ekşidir) açtım ve dersimi aldım. İşte sözlüğün Amerikan pop kültürü gözlemcilerinden Zeytin, Friendster’i çoktaaan keşfetmiş ve ne olduğunu, olmadığını ben ve benim gibi cahillerle paylaşmıştı. Friendster’ın artık ne olduğunu bilmenin verdiği kendine güven ve arkadaşımı utandıracak olmanın verdiği dörtköşe zevk ile hemen maili döşendim, “vay internet arkadaş sitesi adamı olmuşsun ehehe” diye. Hikayenin gerisi konumuz dışında. Y Oksijen, balyaj ve gölge... Bir yandan o döneme geri dönecek olursak, elbette o günlerde Yonja diye bir oluşum yoktu. Ama artık var!! Yarabbim, peki Yonja’dan önce genç insanlar arkadaşlarının arkadaşları ve tavşanın suyunun suyu ile nasıl tanışıyorlardı? Bu soru “cep telefonu yokken nasıl buluşuyorduk biz abi ya?” kadar retorik bir soru ama esas mevzu şu: Şimdi artık Yonja adlı oluşum bir Türkiye fenomeni mi değil mi? Ben ve birkaç arkadaşım (3) yurtdışında (Amerika) yaptığımız testler neticesinde Yonja aracılığıyla inanılmaz sonuçlar elde ettik, sosyal psikoloji deneyleri yaptık, istatistikten istatistiğe koştuk. Hemen sizlerle de paylaşmak istiyorum: - Öncelikle Yonja bize aşağı yukarı bütün Türk kızlarının sarışın olduğu gerçeğini öğretiyor. Yurtdışında bizi deveye binmemiz ve kaşlarımızın birleşmesi ile tanıyan (hah hay korkmayın be, şaka diyorum) enternasyonel kalabalık ve biz şahsen kendimiz bu işe çok şaşırdık. Özellikle ben ufak çaplı bir kültür şoku yaşadım. İki seneye yakın gitmediğim cennet vatanımda bir anda herkesin sararması beni derinden etkiledi, zira ben sarışın değilim (ama kumralım, yanlış olmasın). - Türk gencinin fiziksel değişimi bununla da bitmiyor. Erkekler de genetik ve evrimsel kuralları tanımadan bir o kadar esmer, ve bir o kadar kara kaşlı kara gözlüler. Her ne kadar genetik bi- limci olmasam da bu beni önce çok şaşırttı ise de sonunda şöyle bir neticeye vardım: Bu sapsarı sarı sarı kızlar ve kaslı esmer erkekler henüz evlenip beraberce üremedikleri için yurdumuz orta renkli bir homojenliğe ulaşamadı. Ama gelecektir sana vadettiği günler hakkın! (Kim bilir belki yarın belki yarından da yakın -ama yakınlık derecesi Yonja kalabalığının birbiriyle kaynaşma hevesiyle doğrudan orantılı. Neyse ki artık wink var, crush list var.) - Herkesin en sevdiği kitap Çavdar Tarlasında Çocuklar ve Martı (canıtın livingstin olan). Erkeklerin en sevdiği film Fight Club, kızlarınki Amelie. Favori dizi ise Sex and the City. At suratlı Sarah Jessica Parker’in Manolo Blahnik ayakkabılarına aman ne kadar da çok paralar saydığını anlattığı bölümlerle dolu bu dizinin neden bu kadar favori olduğunu anlamak zor. Mevzu “New York gösteriyor”, “5th Avenue’da geçiyor” falansa ben de handycam’le çekip yollayayım, beni de sevin. -Fotoğraflara bakarsak (ki baktık herhalde) herkes snowboardcu, yabancı ül- keleri gezmeyi ve meşhur anıtlar önünde poz vermeyi seviyor (Mahir geni). Kızların genelde çok açılı çekilmiş webcam fotoları da dikkatli gözlerimden kaçtı sanmayın. Biz sanki bilmiyoruz Devianart şekli sekso-gotik foto vermenin yollarını, fotoğrafta Rembrandt aydınlatmasını ve doğru bir açının kamyon çeneleri örttüğü gerçeğini. Yonja... durun burada artık araya gireceğim, dayanamıyorum. Bu niye “Yonja” anlamak ve ben bu detaya nasıl ayar oluyorum anlatmak mümkün değil. Paşa’ya Pasha demek, Eskici yerine Eskidji yazmak? (İsyanım göklere) Yonja, Yonca olsa olmuyor mu? Yonca’nın isim hakları uğurlu olduğu gerekçesi ile zamanında satın mı alınmış mesela? Her ne ise, Yonja’yla ilgili gözlemlerim bitmedi tabii; benim boşluklar dahil beşbin vuruşluk yerim biter ama Yonja’nın tükenmesi mümkün değil, bir nevi ömür biter gönül geçmez vak’ası. İmla mevzuunu içimden attığım gibi devam ediyorum. Yonja her ne kadar “hey bakın biz ne kadar süperiz!” diyen bireylerden oluşsa da esasen en eğlenceli kısmı sanki grupları gibi. ‘Cadde’, ‘Jet Sosyete’, ‘Etiler’, ‘Şaziye’ (ki bence bu grubu Kenan Doğulu şahsen elleriyle yapmış ama alenen yazmaya utanmış. Şaziye grubu Kenan’a bir ağıt gibi, sağa gibi) gibi artık gözümüzün alıştığı gruplar bulunduğu gibi, Yonja’yı bu ziyaretimde karşıma ‘Atatürkçü Gençlik’ grubunun çıkması beni benden aldı. Grup, Ata’nın nedense İngilizce yazılmış biyografisi ile açılıyor ve haddinden uzun bir Nutuk alıntısıyla devam ediyor. Gerisi bildiğiniz gibi; diğer Yonja kişi ve oluşumları altına neler yazılıyorsa Ulu Önder altına da aynı guestbook-yıllık yazısı ayarında yazılar girilmis. “Atam izindeyiz”, “Seni sevmeyen ölsün” gibi samimi yaklaşımların yanısıra “İstiklal ve Cumhuriyeti korumak mecburiyeti hasıl olunca, içinde bulunacağımız ahval ve şerait...” diye giden özenli çalışmalar bulmak da mümkün. Olmuş mu sana bu sefer animated gif’siz bir Atam guestbook’u? Herkes birbirinden Atatürkçü, ama Mustafa Kemal Yonja üyesi değil; bize “wink” atması, crush list’e alması falan (ki bunlar zaten Yonja Gold membership opsiyonları) mümkün değil, yine de herkes birer Çelik Erişçi olmuş; kim kimden daha Atatürkçü Düşünce Derneği diye yarışmaya girmiş. Çok acayip. ehumehuehu :))))))))))) Madem ki sözlükçüyüz Sözlük grubuna da değinelim (birinci çoğul yapmışım, Mustafa Sandal olmuşum burada). Böyle bir grubun varlığından birinci dereceden Yonja kontağım olan kimi insanlar sayesinde derhal haberdar oldum. Yalnız dikkatimi çeken şey şu ki, Ekşi Sözlük grubu benim hayatımda görmediğim insanlardan oluşuyor (Huzursuz hariç, ama onunkini herkes gördü). Misal, bu Yonja Sözlükçüleri zirvelere falan gelselerdi sözlükte asla ve kat’a (bkz: sözlükteki hatunların çirkin olması sorunsalı) gibi başlıklar açılmazdı. Sözlüğün Yonja ayağı bile bir başka. 13 kişilik zavallı Yonja listemle gerçek bir üyesi bile sayılamayacağım bu “bi tuhaf” oluşum hakkındaki hislerime de şöyle nokta koymak isterim. Dersimi aldım ve öğrendiğim şu oldu: “Please pleaseeee and please beni tanımiosanız bana request yollamayı bırakın ve ayy burda tanışmıştık şurda görmüştük fln demeyi kesin, enough yane!..” cheja 12 EKfi‹ 7-13 Ekim araflt›rma 17. yüzy›l›n parlayan y›ld›z›: ‹zmir “Savafl sonras› ülke imar›” bir sektör ise e¤er, Irak flu anda dünyan›n en büyük flantiyesi. Pek çok ülkeden iflçiler, mühendisler, teknikerler ülkeye ak›n ediyor. Acaba savafl henüz bitmemifl olabilir mi? yüzyıl, hemen tüm dünya-ekonomileri için sorunlu bir çağdır. 16. yüzyıla bolluk ve refah ihsan eylemiş yüzyıllık eğilim (secular trend), 17. yüzyıl itibariyle tersine dönmüş, insanlara savaş, kıtlık ve salgın hastalıklar vasıtasıyla etmediğini bırakmamıştır. Hal böyle iken, yalnızca iki güzide şehir, Amsterdam ve İzmir, hayranlık uyandıracak şekilde gelişip serpilmiş, buhranı lehlerine yontma hüneri gösterebilmiştir. Amsterdam’ın yükselişi üzerine mufassal ve muazzam bir tahlile, Braudel sayesinde sahibiz. Mamafih, aynı Braudel, İzmir bahsi geçtiğinde, Osmanlı dünya-ekonomisinin çekim merkezinin 17. yüzyıl itibariyle Halep şehrinden İzmir’e kaymış olduğunu, fakat İzmir’in bu şaşırtıcı yükselişinin henüz “tam anlamıyla tatmin edici bir şekilde izah edilememiş” olduğunu söylemekle yetinir. “Madem kimse çözememiş, sana mı kaldı ulan!” diyebilirsiniz lakin öyle hemen celallenmeyiniz kuzum, ne haddimize, biz burada yalnızca, “Braudelgil” bir bakış açısıyla, olası yaklaşımlar önermeğe çalışacağız. 17. On Alt›nc› Yüzy›lda ‹zmir: Köyden Hallice Bir Kadim fiehir Her ne kadar eskil Yunanlılar “Smyrna” dedikleri kentin coğrafi artılarını görmekte gecikmemiş, şehri İyonya ve Grek Dünyası’nın mühim ticari merkezlerinden biri haline getirmişler ve şehir de bu ününü Ortaçağ süresince muhafaza edebilmişse de, ilerleyen yüzyıllarda İzmir bu rekabet gücünü, muhtemelen Bizans, Türk ve Osmanlılar’ın birbiri ardına gelen sayısız işgal ve zaptı yüzünden kaybetmiş, köyden ancak hallice sakin bir Anadolu kasabası durumuna gerilemiştir. Gerçi Ankara ve Bursa gibi istisnai birkaç şehir dışında Anadolu’nun hemen tamamı da böyledir ya, zira Babıali, iaşe siyasetine binaen, Anadolu’yu emilecek ve sömürülecek bir bölge olarak tasavvur edegelmiştir. Faroqhi, Kanuni Süleyman’ın egemenliğinin son yıllarına doğru, yani 16. yüzyılın ortalarında, İzmir’de mukim olanların sayısının 3000’i bulmadığını söyler. Ayrıca, İzmir ekseriya tarımla uğraşan bir kıyı kentidir ki bu da, ticari faaliyetleriyle nam salmış Ermeni ve Yahudi müstahdemlerin İzmir’e yerleşmelerinde caydırıcı etmenlerden birisi olarak öne çıkmaktadır. Öyleyse, sıradan bir Anadolu kasabası, bu şartlar altında nasıl olmuştur da koca bir kolonyal şehre dönüşmüştür? Bu, en çok, Steensgard’ın İzmir’in yükselişinin müsebbibinin, bu şehrin Avrupa’ya gidecek İran ipeğinin bir numaralı pazarı olmada Bursa ve Halep şehirleriyle giriştiği rekabeti kazanmış olduğu yönündeki önerisiyle ilişkilendirilmiştir. Öte yandan, Goffman efendiye kulak verecek olursak, İzmir yükseldiyse, Batı Anadolu’nun pamuğudur, tütünüdür, bunların sayesinde yükselmiştir. Bu açıklamalar, yani efendim bu mal değil de şu maldır nev’inden izahat, bence tatmin edici değildir; maldır bunlar en nihayetinde. Öyleyse, nedir? İzmir’in yükselişine bakmak istiyorsak, büyümeye ivme kazandıran içsel ve dışsal dinamiklere, makro düzlemde bakmak gerekmektedir. Y›k›lmad›m, ayaktay›m: Bir mucizeye do¤ru a-) ‹çi güzel olsun, içiii: ‹çsel dinamikler Hatırdan çıkarılmaması gereken, öncelikle, 16. yüzyıl sonları ve 17. yüzyıl başları itibariyle, hemen tüm dünya-ekonomilerinin daralma temayülü göstermekte olduğudur. Bunun birincil sebebi, muhtemelen, Braudel Hazretlerinin “nüfus baskısı” (population pressure) dediği şeydir. Artık çok iyi bili- yoruz ki, dünya nüfusu on beş ve on sekizinci yüzyıllar arasında artmıştır. İnsan sayısı çoğalırsa üretim ve ticaret hacmi de artar, güzel, güzel de, bunun yanı sıra, her nüfus artışı nihayetinde, toplumun, nüfusu besleyecek kapasitesi aşılır. O zaman da ne olur? Malthus amcanın pozitif denetim unsurları (positive checks) dediği savaşlar, kıtlıklar, salgın hastalıklar baş gösterir. Osmanlı da, eşzamanlı olarak benzer meselelerle yüzleşmek zorunda kalmıştır. Daha da kötüsü, Osmanlı ekonomisinin kurumsal yapısı artık, modern harbin gereklerini yerine getirememeye başlamıştı ve bütçe açık veriyordu. Bu veçhile, Babıali takkeyi önüne koymuş ve bir şeyleri değiştirme kararlılığını göstermiştir. İşe tımarlı sistemi iltizama dönüştürmekle başladılar. Bu sayede vergiyi dolaysız yoldan ve tiko para almaya başlamışlardı. Fakat ne oldu? Tımarlı sipahiler işsiz güçsüz kaldılar, orada burada serserilik, eşkıyalık yapmağa başladılar. Zaten Osmanlı, ademi merkeziyetçiliğe doğru yelken açmıştı ki 1585-86 arası uygulamaya konulan muazzam tağşişler ülkenin köküne kibrit suyu dökmüş, ülkeyi savaşlarla, mali bunalımlarla ve ayaklanmalarla (en meşhuru Celali olanıdır) uğraşmak zorunda bırakmıştır. Merkezkaç kuvvetlerin gelişmesi, İstanbul’un hiç işine gelmemiş olsa da, İzmir vaziyetten istifade etmiş, gelişip serpilmesi, daha sonra da semirmesi için uygun koşulları tesis etmeye başlamıştır. İstanbul’un canını en çok sıkan ise ademi merkeziyetçiliğin, iaşe ağlarını hallaç pamuğu gibi dağıtmakta oluşudur. Bu durum en çok kaçakçıların işine yaramıştır. Bir gerçek daha vardır ki, İstanbul’da gümrük vergileri nispeten yüksektir, bu yüzden de ihracat İstanbul yerine temel olarak Anadolu’da, Arap ve Avrupa ülkelerinde yapılmaktadır. Ayrıca millet enayi mi, merkezi yetkenin yokluğunda, mallarını narhla tespit edilmiş fiyatlardan İstanbul’a satmak yerine, el altından, dolgun fiyatlar teklif eden Avrupalılara satmayı tercih etmişlerdir. İzmir’in bu anlamda bir özelliği de, 1867’ye kadar rıhtımsız oluşudur; kıyıya yanaşan yabancı gemilerde, denetimin uzağında, ihracı yasaklanan malların satışı rahatlıkla yapılabiliyordu. Her ne kadar Necmi Ülker, “Osmanlı Devleti’nin İzmir’e karşı izlediği, ticareti koruyucu ve teşvik edici yöndeki politikası, İzmir’in Doğu Akdeniz dünyasında önemli bir ticaret limanı ve pazarı durumuna gelmesine imkan tanımıştır” dese de, ben, Goffman’ın “İzmir, Osmanlı sayesinde değil bilakis, Osmanlı’ya rağmen gelişmiştir” savının daha yerinde olduğunu düşünüyorum. Yani, diyorum ki, İzmir ne zaman ki kendini Babıali’nin müdahalesinden azade kılabilmiş ve piyasa ekonomisinin gerçeklerince “laissez faire” (bırakınız yapsınlar) ilkesi doğrultusunda hareket edebilmiştir, işte o zaman İzmir olabilmiştir. Bu bağlamda eklenmesi gereken son husus ise, bölgenin gümrük resminin, on altıncı yüzyılın çekim merkezi olan Halep’tekine oranla daha düşük olduğudur. Evet, bunlar içsel dinamiklerimiz. Peki neler oluyor bakayım Avrupa cenahında? b-) Ah flu “D›fl mihraklar”: D›flsal dinamikler Besim bey, İslam Ansiklopedisi’ne İzmir için yazdığı maddede şehri Amsterdam’la karşılaştırır ve İzmir’in Amsterdam kadar büyük olduğunu fakat, para kazananların, kazançlarını gizledikleri için büyük ticaretin yarattığı ihtişamlı görünüşe sahip olmadığını belirtir. Her ne kadar bu iki antrepo şehri, çarpıcı bir benzerlik gösteriyor olsalar da, yani her iki şehir de on yedinci yüzyıl buhranının mucizesi idiyse de, unutmamalıyız ki, Amsterdam Avrupa dünya-ekonomisinin merkezi iken, İzmir yalnızca, Osmanlı dünya-ekonomisinin çekim merkezi idi. Tabi ki, bazı hususlarda müşterek sahibi idiler zira her ikisi de, iki dünya-ekonomisinin merkezi idiler. Misal, Yahudilere göstermiş oldukları hüsn-ü kabûl ve müsamaha. Zaten dünya-ekonomilerinin merkezlerinin alamet-i farikasıdır müsamahakar olmak; başka türlüsü mümkün değildir. Ayrıca bu Yahudi milleti, bilimsel sağgörüyü bir tarafa bırakayım, hani neredeyse dürtüsel olarak, cezbe tutulmuş gibi, zenginleşmekte olan şehirlere “akarlar”. İzmir de bir çekim alanıydı Yahudiler için. İzmir’in Musevi halkı, on yedinci yüzyıldan itibaren dokuma, ipek, kıyafet, halı, mum, üzüm ve şarap üretiminde söz sahibi olmuş, yalnızca Osmanlı sınırları dahilinde de değil, Ege ve Akdeniz kanalıyla Afrika’da ve ayrıca Uzak Doğu’da dahi ticari faaliyetlerde bulunmuşlardır. İzmir’deki Yahudiler bununla da kalmamış, bankacılıktan simsarlığa, dövizcilikten tercümanlığa değin, bin bir işle iştigal etmeye başlamışlardır. Diyebilirim ki, eğer bir yerin yerel halkı Yahudilerle iyi geçiniyorsa bilin ki orası zengin bir ticaret merkezidir, yahut öyle olmaya meyyaldir. Yani, bu iki şehir, her ne kadar benzer özellikler göstermişlerse de, eşzamanlı yükselişlerinin veçhesi ve tarihselliği farklıdır. İlkin, Avrupa dünya-ekonomisinin çekim merkezi, 1400-1800 arasında güneyden kuzeye kaymıştır. Vurgulanması gereken önemli bir gelişme, Batı’nın denizaşırı genişlemesidir. Böylece Hint Okyanusu ticaretinin güzergahı değişmiş, Avrupa’ya giden mallar Ümit Burnu üzerinden seyretmeye başlamıştır. Bu münasebetle, 17. yüzyıl itibariyle İzmir’de bir yarı-çevre ülkesinin vatandaşları olan Fransızların üstünlüğü tesadüfi değildir ve son derece kolaylıkla anlaşılabilir: 1620 yahut 1650’den itibaren Akdeniz, artık, dünyanın merkezi olmaktan çıkmıştır. Bu yüzdendir ki, 1620’den itibaren Hollandalılar, İngilizler ve Fransızlar, Venedik’in İzmir üzerindeki nüfuzunun üstesinden gelebilmiş, hakimiyeti devralmışlardır. Halbuki Goffman’a göre “Venedik Konsolosluğu’nun muhafazakar yöntemlerinden vazgeçemeyişi, İzmir’in artalanının yahut Osmanlı memurlarının iltiması” vb. sebepler yüzündendir ki Venedik nüfuzunu yitirmiştir ve eğer kendi haline bırakılmış olsalardı Venedikliler de bittabi bu kaotik or- popüler kültür 11 7-13 Ekim EKfi‹ Elenirsek Türkiye’yi terk ederiz Galatasaray Asbaflkan› Turgay K›ran, Tromsö’ye elenirsek Türkiye’yi terk ederiz dedi. Ergun Gürsoy ise maçtan sonra bir taraftara “fierrrefsiz!” diye ba¤›rd›. Galatasaray yönetimini Galatasarayl›lara sorduk... alatasaray yönetiminin topluca kullandıklarından şüphelendiğim keyif verici maddelerden (kola, gazoz veya ciklet üçlüsünden biri) etkilendiğini düşündüğüm Turgay Kıran’ın bahtsız demeçlerinden biridir şu başlıkta geçen. Turgay Kıran’ın her ortamda 32 diş gülümseyerek yaptığı yersiz konuşmaları arasında taraftarın umut ışığı olması bakımından bu demecin önemi çok büyük. En kısa zamanda taraftarların “Elendiniz, Türkiye’yi terketmenizi bekliyoruz!” ana temalı bir pankart ile tribünlerde tepkilerini göstermeleri şaşırtıcı değil kuşkusuz. Gerçi, Canaydın yönetiminin pembe bulutlar üzerinde olduğu göz önüne alınırsa, bunun gerçekleşmeyeceği aşikar olur. Ö.C: Turgay’cığım sen bir ara Riquelme ile ilgileniyordun, ne oldu o? T.K: Ehemm ne demiştiniz baskanım? Ö.C: Bilmem, tatlı diyordum, şöyle Crepe Au Chocolat olsa da yesek şimdi.Fatih’ciğim ne dersin? F.G: Olur başkanım. Para durumu ne- G dir? Başarılıyız bence... Riquelme’ye yetmez ama Crepe almaya yeter.—Kahkalar— Ö.C: Başarılıyız tabii. İstifa diye bağıranlardan kime ne. Yaptiklarımızın herkes farkında. Di mi Fatihciğim? Uzat bakiim şu nevaleyi bana... F.G: Başkanım bu Turgay gideriz filan da demişti, açıklama yapmamız gerekir mi? T.K: —Sırıtarak— Elenirsek dedim, daha elenme.... F.G: Yuh, elendik be oglum. Şampiyonlar ligi gibi degil, 2 maçta belli oluyor her şey. T.K: Hadi ya... Yine de, sayılmaz ki, ofsayttandı attıkları gol. Ö.C: Açıklamaya filan gerek yok. Kime açıklama yapacağız? F.G: Taraftara. Ö.C: Taraftar diye bir şey yoktur Fatihciğim, gerçek Galatasaray’lılar vardır, ya da tribünde olay çıkaran birkaç çapulcu vardır. Birincisi zaten bizim arkamızda, ikinciye açıklama değil su bile yok.... okumamyokamaiyiyazarim vrupa kupalarında Türkiye’nin en başarılı futbol kulübümüz konumundaki Galatasaray’ın, UEFA kupasında kura öncesi kimsenin bilmediği bir takıma elenmesinin yankıları henüz dinmiş değil. Kuraya kadar Rosenborg dışında Norveç futbol kulübü pek bilinmiyordu, fakat artık Tromso futbolseverlerin yakından bildiği bir kulüp olarak hafızalarımıza kazındı. Norveç’te oynanan ilk maçı Galatasaray 1-0 kaybetti. Pek çokları bunu zeminin müsait olmamasına, bazıları şehrin kuzey kutbuna olan yakınlığına bağladı. Bunun üzerine rövanş hakkında yönetim bir şeyler söyleme gereği duydu ve Asbaşkan Turgay Kıran Galatasaray taraftarının yüreğine su serpti: “Elenirsek Dünya’ya rezil oluruz, o zaman Türkiye’yi terketmemiz gerekir.” Sonucu hepimiz biliyoruz, 1-1’lik beraberlikle elenmemiz, kaybolan prestij, artan öfke ve belki de en önemlisi çok değil sadece 5 yıl önce başı dik göğsü önde yürüyen Galatasaray taraftarının düştüğü durum. Galatasaray’ın elenmesi pek çok değişikliği beraberinde getirdi. Ancak değişikliğin en çok gerektiği yerde bir kıpırdanma yok. Maç sonrasında kameralar Ergun Gürsoy ile kendisine yenilginin sebeplerini soran bir taraf- A tara odaklanmış, izliyoruz. Ergun Gürsoy taraftara “Sen satılmışsın” diyor. Bir yanda “Elenirsek Türkiye’yi terkederiz” anlamında bir demeç vermekten çekinmeyen bir yönetici, öte yanda bir taraftarı “Satılmış” olmakla suçlayan bir diğeri. Alternatifi olmayan bir yönetim, artan borçlar, yıllardır bitmeyen stadyum tantanası, tutulmayan sözler, gelmeyen futbolcular, büyük demeçler ve kendine aşırı güven. Fakat yönetimler ve bireyler bir tehdit unsuru olduğunda verimliliklerini artırırlar. Mevcut Galatasaray yönetimi, ipteki tek cambaz olmanın verdiği güvenle duruyor. Oysa yönetimin değişebilir olması mevcut yönetimi büyük bir dertten kurtarırdı. Büyük lokmaya matah etmeyenlerin sözlerinin tutulmuş olması da yanında eşantiyon olurdu. “Satılmış” bir başka taraftar olarak bunu dilerdim. teo Mayk›l Meds›n-Vudi Her›ls›n kavgas› Antalya Film Festivali’nde patlak veren Mayk›l Meds›n - Vudi Her›ls›n kavgas›n› hepimiz izledik gördük. Memlekette yap›lan bir festivalde hepimiz isterdik ki bir Mehmet Ali Erbil ile Tamer Karada¤l› birbirine girip dövüfl etsin, elin gavuru olay ç›karmas›n. Ama k›smet onlaraym›fl... eçtiğimiz günlerde Antalya Film Festivali’nin açılışında dünyaca meşhur iki star Michael Madsen ile Woody Harrelson arasındaki tatsızlığın görüntülerine hepimiz şahit olduk. Tartışmanın ne yüzünden çıktığına dair elimizde pek bir ipucu yokmuş gibi göründüğüne göre, sadece tahmin yürütebiliriz. Bunun için de iki yıldızı tanımamız lazım geliyor. Elimizdeki bilgilere bakalım... Michael Madsen esmer, Woody Harrelson ise sarışın. Buna göre Madsen Woody’e “sarı şekerim, kalbine girerim” veya “sarı saçlarından sen suçlusun” gibi Kayahan şarkılarıyla, “sarışının adı, esmerin tadı” gibi beylik sözlerle yakınlaşmaya çalışmış olabilir, bu yakınlaşma çabalarının Vudi üzerindeki etkisi negatif olmuş olabilir. Ama olayın görüntülerinden anlaşıldığı kadarıyla sinirlenen kişi Michael Madsen olduğuna göre, kışkırtmanın Vudi tarafından gelmiş olması daha makul. Demek ki sorun saç meselesi değil. Siyaset? Vudi bilindiği üzre sola yatkın, Bush politikalarının tamamıyla karşıtı bir bünye. Eğer ekşi sözlüğe güvenirsek -ki aslında büyük hata ama sözlüğe güvenmeyen kendine güvenmez, insana güvenmek, itimad etmek lazım- Maykıl Medsın bir cumhuriyetçi, yani Bush taraftarı. Bu durumda Vudi Maykıl’ın yanına yanaşıp içten içe gevreyerek “coorc buş istifa! coorc buş istifa!” veya “çimlere basma corc buş, çimleri eziyorsun/kusura bakma corc buş, oğlana benziyorsun!” diye tezahurat yapmış olabilir. Gerçek bir cumhuriyetçi bu ağır lafların altında kalamaz tabii. Bu arada olayın resimlerinde gördüğümüz kadarıyla araya giren David Carradine’ı da görünce, ister istemez bu toprakların sını- G rına ayak basan insanlar ellerinde olmadan türkleşiyor mu diye bir soru canlanıyor kafada. Yani arada nasıl bir diyalog geçti bilemiyorum ama fotoğrafların dili olsa, Michael Madsen “ya bırak ya bırak allahasen döviyim şu herifi!” diyor, David Carradine ise “yav tamam abi siktret! O ne dediğini biliyor mu, bırak manyağın teki!”... Belki de bir namahreme göz dikme olayı söz konusudur? Belki Vudi Herulsun daha liberal bir Amerikalı olarak cinsellikte sınır tanımadığından Maykıl’a “Senin hanımın eteği de pek kısaymış!” filan gibi manalı, göndermeli iltifatlarda bulunmuştur. Gerçek bir cumhuriyetçi olan Madsen ise, uzunca bir süre sessizce kafasını sallayarak, “Töööbe estağfurullah gitsene kardeşim” diye gevredikten sonra en sonunda sabrı taşınca... Gelelim en makul tahmine: Michael Madsen bir Tarantino oyuncusu. Vudi ise Tarantino’nun bir senaryosundan uyarlanan Natural Born Killers’ın başrolündeydi. O filmi Tarantino’nun hiç sevmediği, hatta nefret ettiği biliniyor. Bu durumda Vudi Maykıl’a gidip “Söyle o maymun suratlıya benim filmlerim hakkında ileri geri konuşmasın” demiş olabilir. Bir Tarantino oyuncusu bu ağır lafların altında kalamaz tabii. Ama o halde gene bir Tarantino oyuncusu olan David Carradine neden ağır abi rolüne bürünüyor? Sebep her ne idiyse, bu olay yaşanmış bitmiştir, umuyoruz ki iki dünya starımız birbirleriyle kamuoyu önünde tekrar barışsınlar, zamanında kavgalı diğer iki büyük star Mahsun Kırmızıgül ile İbrahim Tatlıses gibi bir basın toplantısı yapıp, beraber şarkı söyleyip lahmacun caponsever yesinler, dostluk kazansın. nternasyol festival düzenleyicilerinin, çıkacak bazı arazlardan haberdar olup ihtiyatlı davranması ya da festival birincisinin ödülünü ikinci olana vermemek gibi kimi maddi hataları üstlenmemesi gerekir normal kosullarda. Bazı şeyleri mazur görebiliyoruz demek ki! Altından olduğu rivayet edilen bir portakalın peşinde festival adı altında koşmak, her sene ‘beyaz saçlı Ekrem Bora’yı ya da artık emekliliği çoktan gelmiş olan Arzu Film kusaği oyuncularını en başta da Hülya Koçyiğit ve Ediz Hun’u görmek yeni nesil Antalya gençliği ve dizi sektörünün sürüklediği ‘Türk sinema endüstrimsisi’nin elinin tersi ile ittiği şeyler artık. Konfordan memnun kalmayıp bir o otel bir bu otel gezen ikinci sınıf starların yediği haltlarla, sansasyonlarla, 10 dakikalık kısa ‘Temel İçgüdü -2’ seansıyla, Alan Parker’dan daha kötü muameleleri reva görebileceğimiz İngiliz Kemal’in Arap edisyonu Peter O’Toole’la, bir de Darth Vader’ın sesi Tamer Karadağlı‘nın yeni blockbuster’ıyla meşgul olduk. Bıyık yoksunu bir festivalde denebilir bu seneki Altın Portakal için. İyi ki biyıklılar yok! Yılmaz Erdoğan jüri olduğu için çocuklar gibi şen ama ne ya- E zık ki kendine ödül verebileceği herhangi bir adaylığı bulunmuyor. Tamer Karadağlı bıyıklarını kestiği için şanslı; onu da es geçiyoruz bu sene. Galiba Festival’in kadrolu ayar verme müdürü Halil Ergün’de yok. İşin kötüsü hep aşina olduğumuz bağıran çağıran Gani Şavata da ortalarda yok. E, Woody. H ile M. Madsen’ın de bıyığı yok ama Woody, yakın arkadaşı olan Val Kilmer‘la Deniz Akkaya arasında olan yakınlaşmadan bihaber gezen M. Madsen’ın ünlü mankene asılması üzerine veya otel odasında birlikte izledikleri bi beyzbol maçı üzerine çıkan tartışma sonucunda en akla yatkın teoriye göre ise kendisine küfür ettiği için Madsen’la kapışmıştı. Biri öbürüne ‘ananı’ öbürü de berikine ‘bacını’ dedi! Olsun varsın! Benim Alin Tasçıyanım ciddi roportaj icin Cannes’lara gitmek zorunda kalmayacaksa ya da biricik Ömür Gedikimiz kariyerinde Batmobil ile çektirdiği o fotoğraf haricinde eşine dostuna gösterebileceği sahici bir şeylere sahip olacaksa olsun varsın. Zaten yaygaraya bayılan bi milletiz. Olayın kahramanları iki coni bile olsa ne çıkar. Festival onca Amerikan etkene rağmen yerelliğinden bişi kaybetmemiş, inanın seviniyorum. kapson 10 EKfi‹ 7-13 Ekim görüfl ‹lk gece İlk gece insanın kendisine yakıştığı söyleneni çıkarmasıdır hoyratça... meeneesee Bir zamanlar internet, vcd, jpeg nedir bilinmediğinden, “ilk gece” kavramı heyecan verici idi. Erkek tarafının ilk gece boyunca uygulayacağı taktikler, partneri ile karşılıklı gireceği pozisyonlar; poşet içerisinde satılan pornografik materyal, alamancılardan edinilen vhs kasetler ve üç film birden sinemalarında gösterilen leş filmler ile sınırlı idi. Hal böyle olunca, ilk gece geldiğinde yaşanacaklar erkek tarafının yaratıcılığına kalıyor, sevişenler o gece civelek, birer çiçek, birer kelebek oluyorlar idi. Şimdinin yeni yetmeleri ise ilk gece öncesinde açıyor internetini, izliyor pornosunu, maça 1-0 önde başlıyor. Hal böyle olunca olayın bir esprisi kalmıyor, pek yazık.. sersem yarasa Gökyüzüne bakıp kendimi iyi hissetmek istediğim ilk geceyi hatırlıyorum. Bir ziyaret dönüşünde ailemle beraber bahçe kapısından eve doğru yürümüştüm ve evin kapısına az kala kafamı yıldızlara çevirmiş kısa bir müddet bakakalmıştım. Çocuktum, aradan yıllar geçmesine rağmen aklımda kalan, gökyüzündeki parlak yıldızlar. Hafızamı yokladığımda görüntüsü canlanan ilk gece bu. Zifiri karanlığa mavilik katan yere yakın gibi gelen yıldızlar. Bugünden bakınca, o zamanki sabiyi hatırlamama yol açan şey, çevremde zaman zaman yittiğini hissettiğim huzurun tesellisini yıldızlarda bulmaya, onlara bakarak çağırmaya ve geçiştirmeye çalışmaktan başka bir şey değil. bal özü İkinci geceden bir önceki gece diye bakıldığında hiç bir kıymeti harbiyesi kalmayan sıradan bir gecedir hatta 38. geceden 37 gece önceki gece de dersek artık sanırım “Ne yemek yaptın lan?” bile denir ve iyice kanıksamış oluruz durumu. Evet matematik açısından böylesine önemsiz bir geceyi nedir bunca önemli hale getiren peki? Evet sosyoloji! Sosyoloji zaten nerde acaip önemsiz bir olay varsa onu yüceltir, gereksiz anlamlar yükler, övgüler peşi sıra gelir. Bunu gören toplum da başlar olayı büyütmeye. Toplumu gören genç kızımız başlar panik atak geçirmeye kızımızı gören genç erkeğimiz de görkemli bir ilk gece performansı hayalleriyle, akşama kadar yediği mesir macunları, bal, ceviz yüzünden cır cır olur ve ilk gece ziyan olur ve dahi ikinci gece ve dahi üçüncü gece de. Görüldüğü üzere tıp geldi şimdi kıza vaginismus, oğlana ishal dedi ve gitti. Bu lanet bilim dalları insanın peşini bırakmaz ve olan ilk geceye olur, helak olur muğa koyim! Doğada yok böyle bişey. Maymunlarda ilk gece? Karıncalarda ilk gece? Yok! travis and tyler durden Evlenilen insanla birlikte geçirilen ilk gece güzel güzel uyulur bir kere. O düğünde ne halay çekiliyor ne horon tepiliyor biliyoruz. Eli mendilli, yüzünü ilk defa gördüğümüz adamların karşısında kolları açık denyo gibi sırıta sırıta oynamaya çalışan damadın çatalından damlayan tere sordunuz mu siz, “bilader derman kaldı mı” diye? Bunun sabah beri koşturması var, sizinkiler bizimkiler kavgası var. Hepsi stres. Ondan sonra ilk gece performansı öyle mi? Yok ya? Uyurum şerefsizim, hemde mışıl mışıl uyurum, oh, mis. simplextablosu Ilk cinsel münasebeti ilk geceye tekabül eden gençler, bu gece icin kondüsyon depoluyor, Erzurumlu Ibrahim Hakkı’nın Cima Kılavuzu’nu okuyup notlar çikarıyorlar. Lakin, hayallere gelin başı engel oluyor. 500 tane telin gelinin saçına monte edilmesi ile vücuda gelen, damadın biriken enerjisini harcaması için icad edilen üç boyutlu bir yapıdır gelin başı. Damat evliliğin ilk saatlarinde cima etmekle degil, bu 500 adet teli hanımın kafasından ayıklamakla yükümlüdür. Acı degil mi? Nice yiğitler psikopata bağlayıp, zevcesinin kafasına girişiyor, 10 dakikada paspasa çeviriyor, yuvalar yıkılıyor! motorbreath Uzun zamandır ısınabilen bir adam değilim. Denizden çıkınca bile titreyen, dişleri zangırdayan biriyim. Bu halin başlangıcı on yıl öncesine dayanıyor. Gece nöbeti deneyimi olan birinin her şeye bakış açısı sakattır. Bir hastanede çalışmanın, gecenin bir vakti uykuyla uyanıklık arasında hayal görmenin nasıl bir şey olduğu anlatılamaz, ancak yaşanır. Benim için “ilk gece” henüz bir sağlık memuru adayı iken acil serviste yaptığım bir staj gecesidir. Alışkın değildim ne nöbet tutmaya ne de acil servis temposuna. Hastalar, yaralılar, doğum yapanlar, kolunu kesenler, kriz geçirenler... hiçbir şey değildir. Gerçek tecrübe gecenin bir vakti, yorgunluk çöktüğünde nerede uyuyacağını bilememektedir. Staj arkadaşım ve bana bir müşahade odasında belli ki daha önce kullanılmış yataklar gösterildi. Seslerin arasında garip imgelerle uyuduğumu hatırlıyorum. Gecenin bir vakti, uyandığımda yandaki yatağa seslendiğimi, konuşmaya çalıştığımı. Endişelendim, mecburen kalktım, yanına geldiğimde staj arkadaşım olmadığını fark ettim. Işıkları yaktım ve bir başkasını gördüm: mosmor bir ölü bedeni. Tüm hayat o anda kırıldı benim için. Korku değildi, bir ölüyle yan yana ilk (ve son) gecemi geçiriyordum. Travma mı? Belki... Ama herkesin aksine ilk gecemden beri üşüyorum ben. kays el mecnun Kim bilir hangi Türk filminin zihnime kazıdığı bekaret kemerli taze gelin ile tezahüratlar eşliğinde yatakodasına getirilen damadın kedi-fare oyununu bir kenara bırakıp da yaklaşmak gerekirse bu mevzuya; ilk gece, her ilk gibi insanın dünüyle yarınını birbirinden alakasız kılan deneyimdir. Dün yanında olan birinin yarın orada olmamasıdır mesela; giden sevgili olur bu, ölen akraba, bırakılan memleket olur. Bu ilkin gecesi olup da insan kendiyle başbaşa kalınca paketlerce tütünü, şişelerce şarabı tüketmesine sebep olan, artık o kişiden/şeyden yoksun kendisine duyduğu yabancılıktır. O gece yastıklara mi sarılır artık, resimlere mi bakar, munir nurettin mi dinler bilinmez; bilinen şudur ki sabah olur bunlar geçer, ilk gecenin de adı kalır sadece akıllarda. shisha Çıplak ve çepeçevre dört duvar. Ortasında siyah ve amorf, sereserpe bir döşek. Bu sefil yığına bir süre yatak diyeceğiz. Hazreti Yatak’ı buraya biz taşıdık. O yüzden yorgunuz, uykumuz var. O zaman neden ayaktayız, niyçün dineliyoruz? Çünkü döşeğin hangi tarafında sen hangi tarafında ben yatacağız bilinemiyor. Sen hep yatağın sağında yatıyorsun, o biliniyor. Ama bu döşek serme stil, belirlenmiş bir başı yok. O halde bana endekslisin, ben başımı nereye koyarsam kıblemiz o oluyor. Götümden uydurma bir baş seçiyorum, yatıyorum. Sen de geliyor sağıma yatıyorsun. Yatar vaziyetteyiz ve uyuyamıyoruz. Öylece oturup tavanı izliyoruz. Tavan bilinmedik, gizemli ama uzak. Duvarlar yakın ama boş. Pencereler perdesiz. Tepemiz gökyüzü. Gökyüzü altı komşu apartmanlar. Huzursuzlanıyorum. Evin içi küçük sahne. Her röntgenci gibi ben de gözetleneceğim korkusuyla yaşıyorum. Karşıda bir evin penceresi görünüyor. Bir hoş sarı ışıldıyor, demek ki mutfak penceresi. Arada bir kadın kadraja girip çıkıyor. Bir ara bize mi bakıyor? Biz de ona bakıyoruz. Sıkılıyor. Işığı söndürüyor. Artık mutfak penceresiziz. Apartmanın koridorundan birisi yürüyor. Anlıyoruz ki, evin gece gireni çıkanı var. Ne alt kat ne de üst kattan tık ses gelmiyor. Tahmin ediyoruz ki komşularımız yok. Hapşırıyorum. Duvardan sekiyor, yankı yapıyor. Çok yaşa (x2) Hep beraber (x3). Hep beraber çok yaşayacağımızı umduğumuz bir beraberlik böylece başlıyor. Epilog: Çişe kalkıyorum. Işığı açacak düğme nerede bilmiyorum. Bulsam da ampul yok, açamıyorum. Karanlıkta çişimin sesini duyuyorum. Yatağa geri dönüyorum. Sen uyuyorsun. Solunda uyku yatıyor. Demek o da senin solunda yatıyor. İkinize birden sarılıyorum. Hep beraber uyuyoruz. (Evet, sifonu çekmedim.) Tek perdesisiz perde inemiyor... Bütün jinekoloji siteleri delirmiş; vajinismus, kasılma, ağrı sızı hikayeleri yaza yaza Es Sahih-i Buhari kıvamında külliyat oluşturmuş, Orhun Abidesi gibi kadınların önüne koymuşlar, Cosmopolitan ise ilk gece sorununu tek cümlede ezip geçiyor, “Ona sakın bunu sormayın: Sana kedicik dememden hoşlanır mısın?” Hoşlanmam. Bitti. Bu soruyla nerede karşılaşacağız güdüklüğüne indirmeyeceğim hadiseyi, “Bütün Türkiye ’seks öcüsü’yle korkutulmaktan sıkışmış limonlara dönmüş kadınlarla dolu” da demeyeceğim. Zira takıldığım hadise başka, bütün bir ilişkinin en dinamik hadisesine ataçlanabilecek yegane tavsiye neden bu olarak seçilmiş? Kendime dönüyor, bütün “İlk Gece” hikayelerime transparan bir bakış atıyorum, kedicik suali ile yoğurabileceğim tek bir anı, tek bir hikaye yok. Ya ben kedicik denilemez bir adamım ya da bu suali aklına getirebilecek tek bir kadın bile tanımamışım. İki ihtimalin güzelliği de beni rahatlatıyor. Zira herhangi bir geceyi alıp ilk gece yapan her sevgilim kedicik sualine muafiyet ibraz etmiş. Burası sorunsuz bölgem, temiz alanım, mutluluk katarım. Ancak bu muafiyet yanına bir hüzün de ataçlıyor; çünkü anlıyorum ki esas sorun “Sana kedicik diyebilir miyim diye sakın sormayın.” değil. Esas sorun, “Onu rahatsız etmeyin, tekrar düşünmesin.”. Çünkü net gerçek şu, herhangi bir geceyi bir ’ilk gece’yapan herkes kalan bütün geceleri de özlem gecesi haline dönüştürüyor. Dönüştürmek istiyor. Cosmopolitan’ın en güdük yerinden yakaladığına varıyor ve kedicik sualini sormayın lafzının manasına eriyorum: “Size kedicik diye hitap etme sualini soranlar değil, kalan geceleri özlem gecesi haline çevirenlerden hoşlanın.” Hoşlandım. Bitti. aethewulf Belki de ilk geceyi en iyi tanımlayan söz “stres” tir. Merak falan ikinci sırada ve ona rakip olarak gelir. İlk konserimi hatırlıyorum, ilk gece de onun gibi bir şeydi. Konser öncesinde sound check için sahneye gelip de bütün o konser alanını görünce tek bir şey geçmişti aklımdan: “Hayır abi, yapamıycam... eve dönüyorum!” İlk gece de öyleydi. Olaylar ciddileşince bir vazgeçme isteği geliyor insana. ama nasıl olacağının merakı ve “eninde sonunda bir yerden bir şekilde başlamak gerek” liliği baskın çıkıyor. ayrıca nedendir bilinmez, bütün bu hissiyat insana ya “ben zaten çok deneyimliyim” rolü oynatıyor ya da kilileyip bırakıyor. Sonuç olarak emin olduğum birşey var ki, iyi geçtiği zaman unutulmaz bir anı oluyor insanda. İlk konserimin her detayını ve ne kadar eğlendiğimi halen hatırlıyorum, ilk gecemi ise hayal meyal... dragon frodo söylefli Türkiye’de çok şiir yazılmasının bir nedeni de insanların şiir okumaması aslında. İnsanların coşkulu bir şekilde şiir yazmaları şiir okumamalarından kaynaklanıyor. Çünkü okusalar cesaret edemeyecekler. Bir dönem müzik yapmıştın... Yaramı deştin! Ben ‘loser’ bir müzisyenim. Sahnenin üzerinde kalmak için yıllarca kendimi parçaladım, ama olmadı. Herhalde kabiliyetim ya da şansım yoktu. Zaten benim müzikle uğraşmam daha çok sosyalleşme ihtiyacından... Bugün de bir taraftan edebiyatla uğraşırken bir yandan kolektif işlerin içinde olmaktan hoşlanırım. Senin anne-baba ne iş yapardı? Babam inşaat mühendisiydi. Ama edebiyata çılgın bir merakı vardı rahmetlinin. Evde kitaplara büyük saygı duyulurdu. Kitapları elimizde kırılacak bir şeyi tutar gibi tutardık. Ben nasıl ‘loser’bir müzisyensem, babam da ‘loser’bir yazardı aslında. Edebiyatçı olmayı çok istemiş, ama olamamıştı. Bu yüzden beni edebiyata itti. Bu gidişle ben de oğlumu müziğe iteceğim herhalde. Abi peki senin bu memur çocuğu mütevazılığına ne demeli? Bu tevazuyu sürekli yaşamak seni bozuyor mu? Yok canım, nerede bizde o tevazu (gülüyor)... Ama bunlar senin büyük işler yapmanı engellememeli... Engellemiyor zaten (daha da gülüyor). Yazar olmak mı cazip geldi sana, yoksa yazmak mı cazip geldi? Yaparken en çok zevk aldığım iki şeyden biri yazı yazmak. Tuna denen adamı en çok yazarken keşfediyorum. Hem kendimle hem de etrafımla barışık biri haline geliyorum. Tabii vize başvuru formlarında meslek hanesine ‘yazar’ yazmak da çılgınca hoşuma gidiyor, ne yalan söyleyeyim. Dünya standardında bir editoryal müdahale var mı Türkiye’de? “Git Kendini Çok Sevdirmeden” için Doğan Kitap’tan Haşim Akman’la çalıştık. Çok faydasını gördüm. Çok titiz bir çalışma gerçekleştirdik. Birkaç bölümü çıkardık mesela, yeni bölümler ekledik. Sonuçta hepsi romanın menfaatine oldu. Ben editör-yazar çalışmasının önemine ve böyle olması gerektiğine inanıyorum. Tabii Türkiye’de bu, her zaman olmuyor. Ancak çok iyi örnekleri de yok değil. Son yıllarda büyük yayınevleri editoryal çalışma yapabilmeye başladılar. Sen nerelere yazıyorsun düzenli olarak? Tempo’da her hafta, Birgün’de iki haftada bir... Düzenli yazmak mefhumuyla ilgili neler düşünüyorsun peki? Benim dergide yazmamın iki nedeni var: Birincisi, elektrik faturamı böyle ödüyorum. İkincisi, bu sayede antrenman yapmış oluyorsun. Her hafta farklı konularda yazıyorsun. Hayata dair iki kelime söz söylemiş oluyorsun. Benim gibi yazarak düşünen birisi için bulunmaz nimet. Sonra okurla bağın kopmamış oluyor. Arada şişiriyor musun abi? Sıkıştığım oluyor tabii. Mesela kasım ayında Tempo yazılarından oluşan bir derleme kitabım yayımlanacak. Onun için bir seçme yaptım ve toplam yüz yazı içinde ancak kırk-elli tanesinde kendime “Aferin lan, ne güzel yazmışsın!” diyebildim. Bu da aslında iyi bir oran. Kitap isimlerini seçerken nelere dikkat ediyorsun? Sihirli formülüm yok. Her yazar nelere dikkat ederse ben de onlara dikkat ediyorum. Kitabı okumuş insanlara ters gelmeyecek, ama okumamış olanlarla da sıcaklık kurabilecek, kitabın dramatik yapısını özetleyecek bir isim seçmeye dikkat ediyorum. Bu yüzden de çok zorlanıyorum. Benim de hayran olduğum kitap isimleri var: Orhan Kemal’in “Arkadaş Islıkları”, Arundhati Roy’un “Küçük Şeylerin Tanrısı”, Gabriel Marquez’in “Yüz Yıllık Yalnızlık”ı gibi... Keşke ben de onlar kadar güzel isimler bulabilsem. Marquez’den etkilendiğini çok söylerler mesela... İkimiz de modayız ya, ondandır (gülüyor). Şaka bir yana, bayılırım Marquez’e... Ondaki yaşama sevincinin ve yaratıcılığın hayranıyım. Ondan etkilenmiş olduğumu kim söylemişse bana göster, kendisine çay ısmarlayayım (gülüyor). Yazarlığının başında öykündüğün bir isim var mıydı? Örneğin Salinger’in kitaplarında aslında hiçbir şey olmaz, ama Salinger o kadar iyi anlatır ki hikayesini herkes bayıla bayıla okur... Sonra, William Saroyan’ın sadeliğinden çok etkilenmişimdir. Ernest Hemingway’in insan ilişkilerini anlatırkenki sadeliğinden de etkilenmişimdir. Yine bir röportajında “Üç kitap yazmakla Hemingway olunmadığının farkındayım” demişsin. Neden böyle bir şey söyleme ihtiyacı hissettin? Bir ömrü edebiyatla geçirdiğinde Hemingway olunabilir. Ama iki kitap yazınca ancak iki güzel kitap yazmış olursun. Ama bir Hemingway, bir Tanpınar ya da bir Orhan Kemal olabilmek için iki kitap yazmış olmak yetmez; ömrünü buna adaman gerekir. Öyküyle aran nasıl abi? Galiba öykü yazmayı pek beceremedim. Zaten beceremeyeceğimi hissettiğim işlerden usul usul kaçarım ben, pek bulaşmadım yani... Birkaç denemem oldu, çeşitli yerlerde de yayımlandı ama beni tatmin etmedi açıkçası. Öykü yazarken kendimi deplasmanda hissettim hep. Sanırım bu durum öykünün kendi yapısından ya da formatından kaynaklanıyor. Yazmakla ilgili tekniklerin var mı? Bence yazmaya başlamanın en iyi yolu, bir an önce yazmaya başlamak. Yoksa kendini hiçbir zaman hazır hissedemiyorsun. Tabii aslında her şey bir yiğit ve yoğurt yiyiş meselesi. Herkes için farklı bir yazma ve yaşama tarzı var. Yani kimsenin tavsiyesi kimseye uymuyor. Türkiye’de edebiyat aleminde kıskanan var mı seni? Yani yakışıklı adamsın, pırıl pırıl gençsin. Direkt tiksinme sebebisin bir sürü kompleksli adam için... Haksızlık etmemek lazım: Edebiyat dünyası bana gösterebileceği maksimum toleransı gösterdi aslında. Yani 30 yaşında bir adamın o yılın en çok okunan kitaplarını yazmış olması dünyanın hiçbir yerinde çok yenilir yutulur bir şey değildir. Buna rağmen edebiyatın deneyimli isimleri merak ve hoşgörüyle yaklaştılar bana. “Bu adam ne diyor ki bu kadar ilgi gördü?” diye düşünüp anlamaya çalıştılar. Tepkilerse normaldir; insanlar yeni şeylere başta tepki duyabilirler. Zamanında Orhan Veli’ye, Nazım Hikmet’e ya da Oğuz Atay’a gösterilen tepkileri düşünecek olursak, benim gördüklerim hiçbir şey değil zaten. Kıskanılmaya gelince, artık bunlara alıştım galiba. Hatta birileri tarafından kıskanıldığımı görmekten sapıkça bir zevk bile alıyorum. Kıskanılmak güzel şey. Baktığın zaman böyle pırıl pırıl bir sicilin var. Hatta sözlükte “gömlek mankeni gibi” tanımlaması getirilmiş. Bu durum senin günün birinde gelip böyle “kıçlı başlı” pis şeyler yazmana engel olur mu? Kitaplarımı okuma zahmetine katlananlar bilir ki, benim kahramanlarım da pek düzgün adamlar değildir. Sağı solu belli olmayan, çelişkili tiplerdir. Ama şimdi Bukows- 7-13 Ekim EKfi‹ 9 Foto¤raflar: Serkan Kufl ki gibi bir şey yazmaya kalksam rezil olurum. Çünkü benim dünyam öyle değil. Aslında Orhan Veli’nin şiirde yaptığını romanda yapmaya çalışıyorum. “Ne var, ben de yazarım bunu!” diyerek okunan, fakat taklit edilemeyen şeyler yazmak istiyorum. Gömlek reklamına gelince, tekliflere açığım, bekliyorum (gülüyor). Yazılarında belli olan sadelik ve naiflik senin yazıya ilişkin seçimin mi, yoksa seninle mi ilgili? Benim hayata ilişkin bir seçimim aynı zamanda. Herkesin yazabileceğini sandığı, ama yazamadığı şeyler yazabilmek ve onlarla anılmak istiyorum. Birçok sanatçıda bu görülebilir: Sadelik içinde zenginlik. Mümkün olduğu kadarıyla derdinizi sade bir biçimde anlatmak durumundasınız. Örneğin benim durumumda, kadın-erkek ilişkilerinden, toplumsal diğer ilişkilerden bahsediyorsunuz. Zaten karışık bu konuyu sade bir şekilde anlatmak zorundasınız. Yazarlık marifeti, tüm bu konuları özünü kay- bettirmeden, anlaşılabilir bir şekilde aktarmaktadır. Şiir ve müzik alanında yeni çalışmaların var mı? Kumdan Kaleler deneyiminden sonra yazdığım şarkı sözleri için bu aralar Vedat Sakman’la bir takım kayıtlar yapıyoruz. Ancak müzik dünyasını bilmediğim için bu konuda bir söz veremiyorum. Ortaya çıkacak çalışmalara bağlı. Şiirse hayatımın vazgeçilmez bir parçası. Ancak şiirin dolaşıma girmesi bana göre romandan daha uzun zaman alıyor. Ne yalan söyleyeyim, bu yüzden romanı daha çok seviyorum. Sözlük hakkında ne düşünüyorsun? Gördüğüm kadarıyla sözlüğün de karanlık ve aydınlık tarafları var. İyi tarafı şu: İnsanlar dünyanın en pahalı maddesini, yani bilgiyi paylaşıyor orada. Hem de hiç karşılık beklemeden. Bu bence sadece sözlüğün değil, internetin de hoş tarafı. Bu tabii tembelliğe de yol açıyor. Röportaj verdiğim bazı gazetecilerin kitaplarımı ya da yazılarımı kesinlikle okumamış olduklarını, hakkımda sadece sözlüğe bakarak bilgi topladıklarını fark etmek moral bozucu. Peki son olarak rica etsem Ekşi okurları için birkaç satır karalar mısın? Elbette! (Uzun uğraşlar sonucu bulunan rezaletin en sarı tonundan kadınbudu köfte gibi bir kalemle sizler için yazılan mesajı “Sen yazdın lan bunu” demeyesiniz diye belgeledik!) 8 EKfi‹ 7-13 Ekim söylefli Baflar›l›ysan ödetirler! “Kitaplar›m›n Migros’ta sat›lmas›ndan memnunum. Temel ihtiyaç maddelerinin sat›ld›¤› bir yer oldu¤una göre kitaplar da sat›ls›n, o da temel ihtiyaç maddesi.” Genç yazar Tuna Kiremitçi ile Galatasaray’daki meşhur Fransız Sokağı’nda buluştuk. Ya nerede buluşaydık, İstinye doklarında mı? Ah ah ah... Roma İmparatoru aday adayı görünümlü Kiremitçi, model yapmadan ve kıvırmadan ne sorduysak yanıtladı. Tıpkı şiir ve romanlarındaki gibi sakin, sade bir tavır ile merak ettiklerimizi anlattı. Konuklarımıza şov yapmak için hesap ödeye ödeye düşkün olduk sevgili okurlar; ancak emin olun bu durumu Tuna ağabeye asla hissettirmedik. Şen ve gevrek kahkahalarla vedalaştık. O da kendini fazla sevdirmeden gitti zaten. (offf) Seninle ilgili Ekşi Sözlük’te yazılan bir görüşle başlayalım. “Parmak kalınlığında romanlar yazarak zengin olan yazar” gibi bir yorum var. Hakikaten zengin oldun mu? Valla kusura bakmasın ama bunu diyen arkadaşa acı gerçeği söylemek lazım: Edebiyatta uzun yazınca daha iyi yazmış olmazsın. Hatta tam tersine, bazen kısa yazmak marifettir. Hani Madame de Stael kızına “uzun yazdığım için affet evladım, kısa yazacak vaktim yoktu” demiş ya mektubunda, benimki de o hesap. Yani az sözle çok şey anlatabilme çabası. Ayrıca, sadece roman yazmıyorum ben. İcabında itinayla dizi senaryosu, şarkı sözü ve köşe yazısı da yazıyorum. Hem insanın hayatını yazarak kazanması süper bir şey. Hele Miami’deki çiftliğimi ve Teksas’taki petrol kuyularımı düşündükçe gözlerim saadet gözyaşlarıyla doluyor (gülüyor). Özel olarak romanı soruyorum. Yani hiçbir şey yapmıyor olsaydın sadece roman yazarak geçinebilecek bir noktaya gelebilir miydin? Bilmem... Gelirdim herhalde. Tuna Kiremitçi markası şu anda bunun için yeterli. Tabii daha çok çalışmam ve daha sık roman yayımlamam gerekirdi. Türkiye’de sanatla iştigal eden insanlar için hayat niye bu kadar zor be abi? Sanatla iştigal etmeyen insanlar için de zor aslında. Hatta onlar için daha zor. Biz hiç olmazsa arada roman, film, resim falan yapıp kurtlarımızı döküyoruz, hatta para da kazanıyoruz. Ama her sabah maden ocağının dibine inen arkadaşların böyle şansları yok. Zaten Türkiye sert bir ülke. Türkler sert insanlar. Biz bir de ülkenin ekstra sert bir döneminde yaşıyoruz maalesef. Sanat dünyasının da kendine göre zorlukları var tabii. Zaten sanatçılar hayatı kendileri için zor hale getirmek konusunda rakipsizdirler. Hassas, alıngan ve kıskanç oldukları için başları dertten kurtulmaz. Kendini nasıl koruyorsun? Gelen eleştirilere, sağdan soldan gelen abuk sabuk tepkilere kulak tıkayarak mı, nasıl? Aslında evet... Eskiden her lafı dikkatle dinlerdim. Sonra bunun bir tür delilik olduğunu anladım. Bir gün birisi köşesinde göklere çıkarıyor kitabını, ertesi gün başka biri “Böyle roman mı olur?” diyor. Tabii bu da bir sinir harbi yaratıyor insanda. Artık her söyleneni ciddiye almıyorum açıkçası. Hayatta sözüne değer verdiğim, daha doğrusu sözleriyle beni yaralayabilecek insanların sayısı zaten iki elin parmağını geçmez. Peki o savaş baltaları neden çıkıyor sence? Türkiye’ye has bir tarafı var mı bunun? Türkiye’de herhangi bir konuda başarılı olursan bunu sana bir şekilde ödetirler... Bir de aydınlar bazen halktan daha muhafazakâr olabiliyor. Halk yeni bir şey çıkarıyor mesela içinden ya da bir sentez yapıyor, aydınların onu kabul etmesi için 20 yıl gerekebiliyor. Senin durumunda tam tersi var sanki. Seni bir yazarın hak ettiğinden -süre olarak- daha mı hızlı idrak ettiler? Daha mı kolay kabullendiler bulunduğun yer açısından? Keşke öyle olsaydı. Ama gerçek hayat bu kadar masum değil maalesef... İlk şiirim 1991 yılında Varlık’ta yayımlandı. Yani istesem seneye 15. sanat yılımı kutlarım (gülüyor). Sonra romana gelene kadar çıkmış iki şiir kitabı, bir müzik albümü, üç kısa film ve bazı ödüller var. Aslında o kadar yeni sayılmam yani. Peki kitaplarının Migros’ta satılıyor olması için ne düşünüyorsun? Ben kitaplarımın Migros’ta satılmasından memnunum aslında. Migros en temel ihtiyaç maddelerinin satıldığı bir yer olduğuna göre kitaplar da satılsın, o da bir temel ihtiyaç maddesi. Bir röportajında “Gençlerimiz çok salakça şiirler yazıyorlar. Çiçek böceklerden bahsediyorlar” demişsin. Biraz buradan şiir mevzuuna geleyim.. Hakikaten bu şiirdeki gerizekalılığı nasıl önleyebilir insan? Hayal meyal hatırlıyorum. Ama çok eski bir röportaj bu... 18 yaşında falan olmalıyım. Demek ki o yaşlarda sinirli bir adammışım. Şiir, dünyada öğrendikçe zorlaşan tek iş. Şiiri bilmediğin zaman her yazdığın sana süper görünür. Çünkü Edip Cansever okumamışsındır daha, Oktay Rifat ya da Nilgün Marmara okumamışsındır. Kafanda sana saçmaladığını söyleyecek bir jüri yoktur. Ama şiiri öğrendikçe yazmak zorlaşıyor. Çünkü haddini biliyorsun. “Ulan Cemal Süreya aynı lafı elli sene önce çok daha güzel bir şekilde söylemiş, ben susayım şimdi” diyorsun. Otisabi (sözlükteki) “Yurtd›fl›nda sinema okumak istiyorum” diyen kad›nlara olan tutkusu sebebiyle New York’ta sinema e¤itimi ald›. fiu an hâlâ Los Angeles’ta yafl›yor. Ama nas›l yafl›yor? Lord gibi. Bir görseniz. http://otisagabey.devianart.com tuna kiremitçi ilk gece ülkeyi terk ederiz izmir dün dündü ve güzeldi kaos gl madsen & harrelson kavgas› yonja bizzat yazmak üzerine 6 EKfi‹ 7-13 Ekim spor “‹flte Türk’ün ayak sesi!” on yıllarda gerilediği söylenen, “Artık bunlardan bir b.k olmaz” denilen Türk futbolu tekrar şahlandı. Beşiktaş Malmö’yü İsveç’te 4-1 ile geçerken, Fenerbahçe Kadıköy’de PSV’yi üçledi, analarının evine gönderdi! Galatasaray’ın 23 şutunun direkten döndüğü Tromsö maçı sonrası ortak kanı ise, “topun da istemesi” gerektiği yönünde oldu. Takımlarımızın oynadığı futbol, Avrupa basınını da sarstı: S -World Soccer, İngiltere (Türkler yanlardan çok iyi oynadı. Biraz daha şansları olsa 100 tane atarlardı, Malmö de bir iki tane atardı belki. Taktikleri, teknikleri, heyecanları ve taraftarları inanılmazdı. Avrupa futbolu için kapkara ve hüsranla dolu, hüzünlü bir gece.) Galatasaray 1-1 Tromso tiler. Hesselink de hakem oyunları ile atılınca, ezile ezile yenildik. Türk’ten korkacan.) Fenerbahçe 3-0 PSV Eindhoven “Onze bos van idioten! De jongens moeten beschaamd zijn geslagen dat. Twee geel worden een rood, is dit een universele regel Hesselink, u idioot.” -Voetbal International, Hollanda (Fener akıllı oynadı. Kendi kalemiz gibi gördüğümüz Kadıköy’de bizi inlet- Spiker kaleyi tarif edemedi Malmö 1-4 Befliktafl “The Turkish side were lucky to get such result, considering the opponents technical and tactical skills. Of a hundred matches played between these two teams, Beşiktaş would probably win one or two.” zun zamandır spor spikerliği yapan Sinan Eygin geçen hafta İnönü Stadyumu’nda oynanan bir maçın sunumu sırasında adet olduğu üzere “Stadı bilenler için söylüyorum, Beşiktaş deniz tarafındaki kalede oyuna başlıyor.” dedi. Neden sonra “Uzun zamandır stadı bilmeyenlere haksızlık ettiği” hissine kapılan Eygin stadı bilmeyenlere de kalenin ne tarafta olduğunu tarif etmeye çalıştı. “Stadı bilmeyenler için söylüyorum. İnönü Stadyumu Beşiktaş’ta Dolmabahçe Sarayı’nın hemen önünde. Dolmabahçe Sarayı da İs- U “Los Vikings eran increíbles ellos hicieron què Galatasaray hizo una vez a Manchester unida, trasero en 1993. Galatasaray están lejos ausentes lejano de ser lo que eran ellos apestan!” - Don Balon, İspanya (Norveç ekibi, Cimbom karşısında ibik gibi kaldı. 90 dakika adeta tek kale oynayan Türkler, şanssızlığı yenememelerine rağmen, biz Avrupalıları titrettiler. Gece uyku uyuyamıyoruz. 1993 tane gol olurdu şans olsa.) tanbul Boğazı’na nazır bir saray. Yani Beşiktaş’ın oyuna başladığı kale stadın deniz tarafı tabir edilen kısmına yakın. Öbür kale ise Gökkafes’in olduğu tarafa bakıyor. Elbette saha seviyesinden denizi görmek mümkün değil ama his olarak denizi arkanıza almış gibi oluyorsunuz. Tabi görmeyince aynı etkiyi yaratmıyor ama bilmeyenlerin de bilmesinde bir sakınca olmadığına inanıyorum.” dedi. Açıklamasını tatminkar bulmayan spiker Eygin, Beşiktaş, İstanbul ve boğazların jeolojik konumlanmasını yaptıktan sonra yıldı. ASTROLOJ‹ Koç (21 Mart-19 Nisan) Akaryakıt fiyatlarında sürekli yükselen artış sizi olumsuz etkileyecek. Bu hafta bolca tasarruf yapacak ve halk otobüsleri ile seyahat edeceksiniz. Otobüslerde yapacağınız fevri bir hareket sağlığınıza zarar verebilir. Bo¤a (20 Nisan - 20 May›s) “Ehehe gene kırmızı mı gördün lan” esprileriyle dolu bir hafta daha sizi bekliyor. Tiksindiğiniz arkadaş ortamınızla bu hafta bağlarınız zayıflayacak. Uzun zamandır ilgilendiğiniz ancak size yüz vermeyen kişinin bin tebessümlü “Hakikaten kırmızı görünce kızar mısın?” sorusuyla cinnet geçirebilirsiniz. ‹kizler (21 May›s - 21 Haziran) Son derece duygusal bir hafta geçirecek, aşık olduğunuz otobüs şoförünün cinsiyet değiştirmesine şaşıracaksınız. Kısa süren bu bocalamadan sonra mutlu bir beraberlik sizi bekliyor. Yengeç (22 Haziran - 22 Temmuz) İzlediğiniz filmdeki karakterle kendinizi özdeşleştirip sokağa boksör kılığında çıkacaksınız. Aradığınız heyecan dolu hayatı arka sokaklarda bulacağınız bu hafta geceleri yalnız uyuyamayacaksınız. Aslan (23 Temmuz - 22 A¤ustos) Ne kral ne de kraliçe olmanızın verdiği menfi ruh hali etkisini sürdürüyor. Hiçbir otelin kral dairesini dahi göremediğiniz yaşamınıza kingsize t-bone steak yiyerek yenilik getirme isteği içerisindesiniz. Yere düşüreceğiniz bıçağınızı size getiren garson ile mutlu bir beraberlik kurabilirsiniz. Baflak (23 A¤ustos - 22 Eylül) Burcunuzu sürekli “Başşak” diye vurgulayan kişi hayalinizdeki insan değil. Sabah kahvaltısında kahve içeceğiniz bu hafta, binlerce insanın aç yaşadığını düşünerek üzülebilirsiniz. Terazi (23 Eylül - 22 Ekim) Kurt teknik direktör R›za Çal›mbay: “Yeter art›k bafll›yoruz beyler” Befliktafl bu sene özel bir taktikle Süper Lig’in tozunu dumana katacak. Dünyada bir tek Çal›mbay’›n uygulad›¤› bu taktik, tak›m›n gizli silah› urt hoca Rıza Çalımbay ligde ardı ardına gelen mağlubiyetlerden sonra dün yaptığı açıklamada bu yenilgilerin “taktik icabı” olduğunu açıkladı. Açıklaması ile gündeme bomba gibi düşen Rıza Çalımbay, “Lige yeni bir heyecan getirmek için bu sene böyle bir karar aldım. Oyuncularımıza bilhassa rakip şaşırsın, bizi ciddiye almasın, tam “Beşiktaş kofmuş” diye sevindiklerinde bombayı patlatalım diye mağlup olmaları talimatını verdim. Ama artık şimdi kendimizden emin, müstehzi bir gülüş ile ellerimizi çırpıyor, topu alıp santraya koşarken “Yeter artık beyler, artık başlıyoruz” diyoruz. Bundan sonra golleri sıralayacak, zirveye oynayacağız” şeklinde konuştu ve ekledi: “Artık tek ihtiyacımız olan arkada elektro gitar riff’lerinin duyuldu- K ğu kıvrak ve gaz bir şarkının çaldığı bir montaj sekansının başlamasıdır. Galibiyet manşetleri atılan gazetelerin rötatiften çıktığı, döne döne ekrana girdiği, hızlı cut’lar ile Süper Lig’de ve UEFA Kupası’nda durdurulamaz yükselişimizin anlatıldığı böylesi bir montaj ile başarıya ulaşacak, bütün kupaları kucaklayacağız.” Montaj sekans› bafllamad› Olaydan hemen sonra Çalımbay nezaretinde bahsi geçen sinematik montaj sekansının başlamasına yönelik bekleyiş ise Çalımbay’ın onar dakika arayla gaz vermek için “Yeter beyler! Artık başlıyoruz!” deyip ellerini çırpması, gözlerini kısıp çiklet çiğnemesi ile bölündü. Montajın başlamaması üzerine basın toplantısı dağıldı. Doğum gününüzde size peluş ayı hediye eden sevgilinizin kokusunu ayıda bulamamak sizi üzecek. Neden doğdum ki ben sorusunu bolca soracağınız bu hafta sizi cevapsızlıklar bekliyor.. Aradığınız cevapları “Ra ile Diyaloglar” serisinde bulamayacaksınız. Akrep (23 Ekim - 21 Kas›m) Geç kalktığınız için işe geç kaldığınız bir gün, işe koşarken yanınızdan geçen bir araba üstünüze külli miktarda su sıçratacak. Bu sayede kötü gidebilecek olan her şeyin kötü gidebileceğini öğrenmeniz hayatınızda yeni bir ufuk açacak. Totolojilerden kaçının ve artık unutun Deniz Baykal’ın Bülent Ersoy’dan rüşvet istediği iddiasını. Yay (22 Kas›m - 21 Aral›k) Baş ağrısı ile uyandığınız bir sabah Aspirin almak size iyi gelecek. Petek Dinçöz’ün medyum özelliklerini öğrenmenizin yarattığı şaşkınlık ise kısa sürecek. Canlı Hayat programını izlemekten kaçının. O¤lak (22 Aral›k - 19 Ocak) Çöken işletim sisteminizin üreticisinin Microsoft olduğu bu hafta, bilgisayarlara kafa atmanın hiçbir şeyi çözmediğini ve monitörün zaten bilgisayarın ancak bir parçası olduğunu öğreneceksiniz. Banka hesabınızda bir düşüş gözleniyor. Kova (20 Ocak - 18 fiubat) Doldur-boşalt oynayacağınız bu hafta, kafa toplarına hakim olacaksınız. Zamanlamanızın harikulade olacağı bu zaman diliminde plaselerden kaçının, topa ayağınızın dışıyla vurun. Bal›k (19 fiubat - 20 Mart) Gökyüzünde yalnız gezen bir yıldız olmadığını kavrayacağınız bu hafta, evrende yalnız olan tek şeyin kendiniz olduğunun farkına varıp derin bir bunalıma gireceksiniz. “O kadar yalnızım ki” diye içlendiğiniz kimsenin, sizinle ciddi bir beraberlik düşünmesi şansınız. gündem 7-13 Ekim EKfi‹ Halktan sesler Kentli, özgür ve seksi kadının sesi... Atatürk resmi kald›r›ls›n m›? Avrupa Birliği’ne bağlı Avrupa Parlamentosu’ndan Duff’ın ülkemizde devlet daireilerine asılan Atatürk resimlerine yönelik yorumları gündeme bomba gibi düştü. Kendisini savunan Andrew Duff, “Ben Atatürk’ü değil onu putlaştıran Ortodoks Kemalizm’i eleştiriyorum” dedi. Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sevgi Sa¤›ro¤lu Giray Belk›z Yaflar usta (Sanatç›, 42) (Bilgi Üniversitesi Ö¤retim Görevlisi, 23) (Bildi¤in usta, 71) Ortodoks Kemalizm ne demek? Türkiye’nin mezhebini dahi bilmeden nasıl konuşuyor? Türkiye Sünni Kemalist’tir. Ayrıca Sayın Duff şunu bilmiyor mu? Atatürk = Mustafa Kemal, Mustafa Kemal = Kemalizm. Atatürk, Kemalizm demektir. Churchill’in dediklerini ne çabuk unuttuk? “Çanakkale savaşında o çevik kumandan Atatürk olmasaydı kesin geçmiştik. Ama böyle Atatürk gibi dahiler elli senedir yoktu ortada. O da geldi bize çattı.” Bunu dediğini herkes biliyor. Sayın Duff, kuyruk acınız mı var? Yaranıza mı bastık? Neden veynkliyorsunuz? Barış Manço’nun Churchill’a verdiği dersi hatırladım birden bire. Churchill Barış Manço’yu karşısına alıyor işte “Paranızın üstünde neden Atatürk var, devlet daireniz niye Atatürk’lü” diye. Barış Manço da “Paran var mı” diyor. Churchill veriyor buna. Barış Manço sen vınnn. Aynen sinyale düşüyor Churchill. İşte o zaman diyor ki “Onbin yılda bir toplumlara gönderilen dehalardan birisi değil ikisine de denk düştüm. Kısmetsizim. Talihsizlik yakamı bırakmıyor.” İşte o hesap. Kuyruk acısı biraz. Bazı şeyleri unutamıyorlar. Bir de Avrupa, Asterix’ten bu yana kahraman yaratamıyor. Sorun o olabilir. Bak beyim, sana iki çift lafım var. Koskoca adamsın, paran var, pulun var, her şeyin var. Binlerce kişi çalışıyor emrinde. Yakışır mı sana ATA’yla oynamak? Yakışır mı bunca posteri, büstü karda kışta sokağa atmak? Ama nasıl yakışmaz? Sen değil misin öz kızına bile acımayan, bir damlacık saadeti çok gören? Anlamıyor musun beyim, bu halk ATA’yı seviyor. Ama ben boşu boşuna konuşuyorum. Sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum. Hıh! Sen büyük parlamenter, milyarder, para babası, Avrupalar sahibi Duff bey! Sen mi büyüksün? Hayır. ATA büyük! O, Gazi Paşa. Sen onun yanında bir hiçsin. Anlıyor musun? Bir hiç! Gözümde pul kadar bile değerin yok. Sana söylüyorum Duff efendi, kraliyet hazinendeki bütün altınları harcasan yine de bizi ezip geçemezsin. Ve şunu iyi bil, ne ATA’ya ne de eserine hiçbir şey yapamayacaksın. Yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizi. Çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. Bizler birbirimizi seviyoruz. Bir aileyiz biz. Güzel bir aileyiz. Bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun? Dokunma artık ATA’ma! Dokunma cumhuriyetime! Dokunma büstüme! Dokunma posterime! Eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemiş olan ben, Yaşar Usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni anlıyor musun? Vururum ve dönüp arkama bakmam bile! (Çıkar) Güral Porselen (Mühendis, 17) İngiltere’nin Atatürk’ü sayılabilecek bir adam var. Generel Winston Churchill. Onun bir lafı vardır: “Tüm dünyada Atatürk gibi büyük liderler yirmiii, bilemedin yirmi beş senede falan gelir. O da geldi bizi buldu.” Şimdi sayın Duff, Avrupa değil yirmibe, iki bin beş yüz yılda böyle bir lider yetiştiremediyse bizim suçumuz ne? Yetiştirseydiniz siz de asardınız posterini, siz de yapardınız büstünü. Ama sorun biraz kuyruk acısı gibi. Açıkça görünen o ki, eceli gelen birtakım sözde insanlar; bunların en başında da Sayın Duff 90 sene önce olan bu olayı unutamamış olabilir. Sinem Öykü (Ofisboy, 21) Duff denen bu parlamenterin lafına da fazla takılmamak lazım diye düşünüyorumsa da işin doğrusu Churchill’ın o meşhur “Bin yılda bir gelen bir dahi de bize çıktı ne yapalım. Üzgünüz. Önümüze bakıyoruz. İyi hazırlandık. Kısfmet” deyişi de unutulmaması gereken bir durum yaratıyor gibi göründü bana fakat Duff gibi Avrupalı olduğunu iddia eden parlamenterlerin şöhret olmak için çabalamalarına alışmamız lazım ama bu ne kuyruk acısını ne de taşın altındaki elleri unuttuğum manasına gelmemeli demekten başka çare yok sanırım. Perihan Abla’n›n evlenmek için bir engeli kalmad› Y›llar›n eskitemedi¤i Perihan Abla, en sonunda “Evlenmeye haz›r›m” dedi. Peki y›llar sonra onu bu karar› almaya iten sebep acaba neydi? stanbul- Uzun bir süredir Kuzguncuk’da Perihan Abla’lık görevini ifa eden Perihan Abla, senelerdir evlenmesine engel olan “Önce kardeşlerim evlensin, okulu bitirsin” mazeretinin sonuna geldi. Geçtiğimiz sene ölen Küçük Surat’ın ardından, önceki gün kardeşlerden Songül’ün de vefat etmesiyle evlenmesine artık bir mani kalmayan Perihan Abla, “Şakir hazırsa ben de hazırım.” dedi. Dizinin son sezonunda Şakir’in Adana’da bir dansöze kaçmasının ardından İ bunalıma giren Perihan Abla basına konuşurken kendinden emin göründü. “Evet, Şakir’i belki beklettim. Türk toplumunda ‘Önce küçük kardeşler evlenir.’ gibi bir adet olmadığını fark edemedim. Artık engel kalmadı. 58 yaşındayım ve evliliğe hazırım” dedi. Olay hakkında “Öyle mi? Kıçımı da yer miymiş? Ha..tirsin” şeklinde kaba bir yorum yapan Şakir’in Adana’da dansöz dostu olarak yaşamaya başladığından beri ağzının bozulduğu dikkatlerden kaçmadı. Cimcime Kukumvar [email protected] Dikkat belgesel ç›kabilir layda telefon etti geçen gece, hemen konuya girdi. “Kızım tartışmalı pozisyon buldum bi tane, akşam beni unutun.” Bak terbiyesize. Oysa birlikte penguen belgeseli seyredicektik ne güzel. Hani şu aralar Amerika’da meşhur olan, koca bulup da bir ömür boyu onu elinde tutmayı başaran penguenlerin anlatıldığı belgesel. Sen tut iptal et, yu nesti! Tartışmalı pozisyon dediği de, irisinden zenci. Uzun uzun, bir ileri bir geri oynatabildiğimiz için bu ismi taktık onlara. Ne zamandır istiyordu kızcağız, ben de bir şey demedim. Bayağı uğraşmış bunu bulmak için. Amerikan Konsolosluğu’na telefon etmiş ilkin, oranın çalışanlarından var mıdır diye, “out of service” deyip suratına kapatmışlar telefonu. Derhal basketbol kulüplerini yoklamış, “deplasmana gitti” demişler. Azimli kızdır bizim İlayda, kafaya koydu mu ille yapıcak. Tam umudunu yitirdiği bir anda Taksim meydanında saat satan, boyu boyuna uygun birine rastlamasın mı. “What time is it? Bayan saati satmıyoruz hanımefendi” derken derhal almış eve götürmüş bunu. İ Her güzel fleyin bir sonu vard›r Sonrası biraz acıklı yalnız. “Ben bir içki hazırlarken sen rahatına bak” diye adamın yanından ayrılmış. Geri dönünce ne görsün! Püh Allah cezanı vermesin! Püh! Afrikalı çıkmasın mı ana bu! Bir bakmış, adam salonda, 105 ekran plazma TV’nin karşısında Discovery Channel izleyip ağlıyor. Meğer televizyondaki belgesel bunların köyünün yakınında çekilmiş, onu görünce aklına memleketi gelmiş ayının. Başlamış annesini, babasını, yaşadıkları sefaleti falan anlatmaya. Kız kardeşini aslanlar yemiş, burda saat satarak ülkesinin dış ticaret açığını kapatmaya yardımcı oluyormuş, çok iyi 1500 metre koşarmış ama elinden tutan olmamış. Ereksiyon mereksiyon hak getire tabi. Tartışmalı pozisyon falan kalmamış ortalıkta; bariz ofsayt. Derhal bina güvenliğini çağırıp tekme tokat dışarı attırmış İlayda. Cinsel taciz iddiasıyla mahkemeye de vericekmiş ya, büyü müyü yapar intikam alır diye korkmuş sonradan. Siz siz olun, eve zenci alırken soyuna sopuna dikkat edin. Afrikalı değil, Amerikalı olsun. Gerekirse yabancılar masasından yardım isteyin, içten davranıp ellerinden geleni yapıyorlar. Eğer Amerikalı bulamazsanız, hiç olmazsa Batı tarafından sömürülen bir ülkenin vatandaşı olmasına dikkat edin. Örneğin, Senegal’i Fransa sömürüyor, Surinam’ı Hollanda diye biliyorum ben... Ve sakın ola ki, belgesel izleteyim demeyin. “Pornografi hayatın belgeselidir” demiş ünlü bir yönetmen. İlle de seyredicez diyorsanız... Yatak odas› f›s›lt›lar› - Bu gece harikaydın hayatım... - Ehem... Sabahları koşuya gidiyorum ya, o iyi geliyo galiba... - İyi de açıklama isteyen oldu mu senden... 0 0 0 0 0 - Mmmh... Harikaydın canım... - Bugün terfi aldım, keyfim yerindeydi. Ondan oldu herhalde... - Basın açıklamasını sonraya bıraksak. Ben böyle dediğimde “sevdinse yine yaparım” demen lazım... 0 0 0 0 0 - Harikaydın bi tanem... - Eöö evet, hocamın söylediklerini harfiyen yerine getirdim. Zaten hafta içinde de iyi çalışmıştım... - Ne diyosun be manyak! - Sana müstahak bu kızım, buldun bunuyosun... 5 4 EKfi‹ 7-13 Ekim gündem KISA... KISA / DÜNYADAN... Sempatik 3. dünya ülkesi lideri imaj problemi yafl›yor Kabile dü¤ününde havaya at›lan ok yine can ald› Yeni Gine- Önceki gün Yeni Gine yerlisi Sammai Kabilesi’nin şefi Muya Muyo’nun kızı Titisano ile komşu kabileden Ubeydkorbei’nin düğününde havaya atılan oklardan birinin damada saplanması sonucu, gece kanlı bitti. Olay sonrasında sinir krizleri geçiren Ubeydkorbei’nin yakınları “Bu maganda oklarına kurban ettiğimiz kaçıncı taze? Biz bir evladımızı kaybettik ama bu çağdışı adet bitmezse daha çok canlar yanacak” şeklinde konuştu. Olay hakkında açıklamada bulunan Muya Muyo “Düğünlerde eskiden yontma ve cilalı taşlar atılırdı. Biz bunları yasaklattık, kurtulduk derken havaya gürz ve mızrak atanlar çıktı. Onları da engelledik. Tam kurtulduk diyorduk bu sorun çıktı. Ok kapladığı hacim sebebiyle sorun yaratmaz sanmıştık. Yanılmışız. Artık düğünlere ok getiren olursa içeri almayacağım, kaplanlara atacağım” dedi. Kamerun’un ulu önderi, halk›n sevgilisi Cumhurbaflkan› Awugana imaj›ndan yana dertli. “Sempatik” olarak an›lan lider, halk›n›n ve dünyan›n geri kalan›n›n kendisine daha farkl› bakmas›n› istiyor. amerun- Ulusunun emperyalizme karşı verdiği başarılı mücadelenin başkomutanı ve önderi, ülkesinde modernleşme ve batılılaşmanın mimarı olan Cumhurbaşkanı Mareşal Kwesi Awugana imajı sebebiyle halkının kendisine mesafeli bir sevgi duymasından yana dertli. Kurduğu cumhuriyetin yetiştirdiği vatan şairlerinin kendisinden sitayişle bahsederken dahi “Sempatik liderimiz, gönlü güzel önderimiz, içtenlikli cana yakın kurucumuz” diyerek, dış görünüşü ile ilgili detayların es geçmesinden duyduğu rahatsızlık sebebiyle dün 10. yıl kutlamalarında halka seslenen Awugana şöyle konuştu: K Borsay› ATA’n›n ölümü sarst› Piyasalarda geçtiğimiz hafta meydana gelen esrarengiz düşüşün nedeni ortaya çıktı. Adını vermek istemeyen bir dealer “Borsayı Ata’nın ölümü sarstı” açıklamasında bulundu. Dealer “Birçok yatırımcı haberi ‘Atatürk öldü’şeklinde algıladı. Haber bu şekilde yayılınca yatırımcılarda bir ekonomik kriz beklentisi oluştu, bilinen ‘keriz silkme operasyonu’ da eklenince peş peşe satışlar geldi. Gerçeğin anlaşılmasıyla borsa eski haline geldi ama çok zor saatler yaşadık. Ne siz sorun ne ben söyleyeyim” dedi. Dealer medyanın bu tür haberleri yayımlarken daha dikkatli olmasını istedi. Schüssel: Türk zurnalar› kula¤›m›zda ç›nl›yor! 3 Ekim görüşmelerine kilit vuran Avusturya Hükümeti’nin Başbakanı Wolfgang Schüssel, Avusturya’nın korkudan otrak otrak ağladığını söyledi. “Türklerin şanlı tarihi karşısında eğiliyor, zavallı, altı üstü sekiz milyonluk bir ülke olmanın acısını çekiyoruz” diyen Schüssel açıklamalarına şöyle devam etti: “Bazı şeyleri hala unutamadık. Viyana kapılarındaki mehteran takımının sesiyle üç buçuk atışımız aklımızdan gitmiyor. Bazı yerlerimiz sızım sızım sızlıyor.” Bütün bunlara rağmen 70 milyonluk güçlü Türkiye’ye dayanamadıklarının ve Avrupa ülkelerinin baskılarına göğüs geremediklerinin altını çizen Schüssel, “Dediğim dedik, öttürdüğüm düdük demeden sakince hareket edecek ve boynumuzu bükeceğiz. Üzgünüz” diyerek müzakerelerin önünü açtı. “Ey Kamerun ulusu, çirkin miyim?” “Aziz Kamerunlular, uzun zamandır kaygılıyım. Sizinle aramızda o arzu ettiğim ‘Meşru diktatör ve ona tapan halkı’ elektriğini alamıyorum. Kamerunlular, oyunu, sahtekarlığı bırakalım. İktidarda bulunduğum süre zarfında soyut ve minimalist sanat eserleri dışında bir tane dahi resmimin, heykelimin yapılmamış olması düşündürücüdür. Banknotların üzerindeki resmimin ısrarla 500 kişilik toplu milletvekili re- Kamerun Tapu Kadastro Müdürlü¤ü’nde bulunan Awugana portresi simlerinden, arkam dönük camdan dışarı bakarken çekilmiş şipşaklardan, uzakta belli belirsiz göründüğüm silüetlerden ve en nihayetinde ‘Avantgarde ve progresif olur’ diye yüzüme mozaik efekti atılmış illüstrasyonlardan seçilmesi, devlet dairelerinde duvarlara manzara resimleri asılması gibi detaylar beni şüpheye düşürüyor. Ey Kamerun Ulusu, eğer çirkin olduğumu düşünüyorsanız lütfen açıkça söyleyin. Artık yalan söylemeyelim, açık açık konuşalım istiyorum.” “Liderimizi politikalar› ile anal›m!” Konuşmasının devamını getiremeyerek fenalık geçiren Awugana’ya yurdun dört bir yanından “Geçmiş olsun”, “En büyük sen değil misin, aldırma Awugana aldırma” gibi mesajlarla moral takviye yapılmaya çalışıldı. Awugana, mesajların ardından Cumhurbaşkanlığı’nı bırakabileceğini açıkladı. Olay hakkında konuşan Kamerunlular, “Ulu önderimizi seviyoruz. Ondan ve eserinden vazgeçmeyiz. Elbette biraz daha yakışıklı olsaydı daha randımanlı tapardık ama biz liderimizi kaşı gözü ile değil, ülke politikaları ile anmak istiyoruz” diye konuştular. Sigara yap›m›nda tütüne eklenen katk› maddesinde dünya sonuncusuyuz amsun- Tekel ve Sağlık Bakanlığı’nın geçtiğimiz günlerde Türkiye’deki sigara üreticileri ve fabrikalarına yaptığı teftiş ve tetkik neticesinde şok edici bir S gerçek ortaya çıktı: Sigara yapımında tütüne eklenen katkı maddesinde dünya sonuncusuyuz. Teftiş için görevlendirilen komisyonun başındaki isim olan tütün eksperi Murat Sağcıl “Sigara üreticileri malzemeden çalıyor” dedi ve ekledi: “Dünyada bugün sigara yapımında kullanılan ham tütünün işlenmesi sırasında altı yüzün üzerinde katkı maddesi eklenirken, Türkiye’de yaptığımız teftiş sonunda ortalama altı katkı maddesi eklendiğini müşahade ettik. Batıda bir sigaranın içinde jet yakıtından asetona, radyuma kadar her türlü katkı maddesini bulurken tütünüyle meşhur ülkemizdeki durum gerçekten içler acısı. Yaptığımız teftişlerde sigara üretim bandında, görevi tütünün üzerine idrarını ve büyük abdestini yapmak, tütünün üzerine tükürüp üzerinde tepinmek olan ve bu maksatla istihdam edilmiş işçiler tespit ettik. Stoklarda katkı maddesi niyetine sadece tuzruhu ve kekikyağı bulunması sebebiyle adli soruşturma ve idari kovuşturma başlattık.” Fabrikalardan birinin yöneticisinin yorum yapmaktan kaçınması dikkatleri çekti. Avusturya’dan son atak: Emine Erdo¤an Rand›manl› tam ortakl›k benzeri seviyeli birliktelik “Yuvana dön Tayyip” ürkiye’nin AB üyesi olmasına son ana kadar karşı olan Avusturya Hükümeti son bir atak yaparak Abdullah Gül’e “Süper Randımanlı Tam Ortaklık Benzeri Seviyeli T Birliktelik” teklifinde bulundu. Düzeyli bir ilişki aradıklarını ve AB yolunda Türkiye’yi desteklediklerini, ancak Türkiye’nin bu haliyle AB üyesi olmasındansa Türkiye için AB ile seviyeli bir beraberliğin daha iyi olduğunu söyleyen Avusturya Dışişleri Bakanı Plassnik’in teklifini Abdullah Gül sertçe reddetti. Reddin ardından çok kırıldığını söyleyen Plassnik, “Türkiye kalbimizi kırdı. Bu şartlar altında görüşmeler nasıl sürer bilemiyorum, biraz süreye ihtiyacımız var. İlişkimiz ağır yara aldı. Artık Türkiye ile aynı masaya oturamayız. Bizi önemsemiyorlar, bizim dertlerimizi dinlemiyorlar, bizi anlamıyorlar.” dedi. yi bir eş, iyi bir anne, vefakar bir dost, ancak her şeyden önce bir kadın olan Emine Erdoğan bugünlerde dertli. Eşi Recep Tayyip Erdoğan’ın sürekli dış gezilerde olmasından, evine gelmemesinden mustarip olan Emine Hanım gözlerinde yaşlarla Recep Tayyip Erdoğan’ı sıcak yuvalarına çağırdı. Kapsamlı bir Ortadoğu gezisine çıkan, Birleşik Arap Emirlikleri’nde çeşitli işadamları ile görüşen Tayyip Erdoğan’ın 3 Ekim müzakereleri için Avrupa’da bulunması, Türkiye’deki kısıtlı vaktini de Başbakanlık’ta, Ba- İ kanlar Kurulu’nda ve fabrika, yol açılışlarında değerlendirmesi Emine Erdoğan’ı çileden çıkardı. Recep Tayyip Erdoğan’ı çok özlediğini bildiren Emine Hanım, “Eve bile gelmiyor, evde olmadığı gibi ülkede bile bulunmuyor, kendisini neredeyse hiç göremiyorum, içkisi kumarı yoktu ama böyle sürekli gezmesi, bana ilgisizliği artık beni üzüyor. Tayyibim artık yuvasına dönsün” şeklinde konuştu. Bu sırada uçakta Avrupa’ya hareket eden Tayyip Erdoğan ise konu hakkında bir yorumda bulunmadı. aktüel Susam Soka¤›’nda Skandal: Tahsin Usta ile Sabiha Teyze’nin çocu¤una ‘Pelufl’ teflhisi! yılı aşkın süren evlilikleri boyunca çocukları olmayan Susam Sokağı sakini Tahsin Usta ve Sabiha Teyze çiftinin önceki gün dünyaya gelen bebekleri gerginlik yarattı. Susam Sokağı’nda gerçekleşen doğum sonucunda yapılan ilk muayenede çifte ait bebeğin mavi peluş kaplama ve çaput dolgu olduğunun tespit edilmesinin ardından sinir krizleri geçiren Tahsin Usta zor sakinleştirildi. “Bu bebeğin benden olmasına imkan yok” diyerek bebeğin nesebini reddeden Tahsin Usta hızını alamayarak Zehra Teyze’nin manavı yanında mahallenin maskotu Kırpık’a ait küfede soluğu aldı. “Dışarı çık” çağrılarına cevap alınamaması üzerine devrilen küfede de bulunamayan Kırpık’ın kayıplara karıştığı öğrenildi. 20 “Tahsin efline yetmiyordu” “Kırpık’ın senelerdir belden aşağısını göremeyince cinsiyetini bilememiş, zararı olmaz sanmıştık. Karımızın, namahremin yanına ne idüğü belirsiz mahlukatı koyan, küfede yaşayan serseriye mahallenin kapılarını açan bizde kabahat.” şeklinde isyan eden Tahsin Usta’ya Hakan Abi’nin gitarıyla bir şarkı çalarak destek olmaya çalışması üzerine yükselen gerginlik, Tahsin Usta’nın Hakan Abi’ye gitarının sapını sokmaya çalışması ile zirveye çıktı. Kavganın Minik Kuş tarafından ayrılması üzerine konuşan Hakan Abi, “Senelerdir efendi kimliğimle ses etmedim, olan bitene kör gözümü çevirdim. Ama artık o efendi Hakan Abi yok. Artık gitarımı bıraktım ha- kikatleri söylüyorum. Tahsin Usta eşine yetmiyordu, bunu da bütün mahalle biliyordu. Senelerce Sabiha Teyze’nin aldığı soğuk duşların sesini tüm mahalleli duymuştur. Senelerdir Sabiha Teyze’ye ilişmemiş olan müptezel iktidarsız Tahsin Usta’nın şimdi şov için sinir krizleri geçirmesini kimse yemiyor. Tatminsiz bir kadın olan Sabiha Teyze ben de dahil olmak üzere mahallede herkese meyletmiştir. Kırpık ile uzun zamandır bir yakınlaşma içindeler. Çocuğun peluş olması da tesadüf değil” dedi. “Küfeden çok irin akacak” Olay hakkında son yorum ise sokakta bir süredir görülemeyen Zeynep Abla’dan geldi: “Susam sokağı içinden dışından necaset akan bir bataktır. Ben gördüğüm riyaya, ikiyüzlülüğe ve sapkınlığa tahammül edemeyip kaçtım. Bu buzdağının görünen yüzüdür. Kırpık’ın devrilen küfesinden daha çok irin akacak, skandal çıkacak.” Misafir odas› senelerdir beklenen misafirine kavufltu İ stanbul- Senelerdir arzu ettiği kalibre ve yetkinlikte misafir gelmediği için kapalı tutulan Günak Ailesi’ne ait misafir odası dün ilk kez kapılarını misafirlere açtı. Uzun yıllar boyunca misafir odasının bakımını ve kalitesini düzenlemek ile sorumlu olan Günak Ailesi’nin annesi Müslüme Günak’ın sevinci bu mutlu gününde gözlerinden okunuyordu. “Misafir odam›za de¤er yetkinlikte misafirimiz olmad›!” “Evlendiğimiz sene (1976) çeyizimizin en nadide parçaları ve möblelerimiz ile donatıp kurduğumuz, seneler içinde kristal ve gümüş takımların olduğu vitrin ile güçlendirdiğimiz misafir oadmız üç oda bir salon evimizin baştacıydı. Maalesef bugüne kadar misafir odasına değer çap ve yetkinlikte misafirimizin olmaması sebebiyle odamızın kapılarını kapalı tutmak zorunda kalmıştık. Nihayet bu bekleyiş sona erdi, misafir odamız misafirine kavuştu.” “Akraba, h›s›m gibi kifliler için fazlas›yla seçkindi” Daha önce misafir odası için düşünülen misafirler arasında bir çok isim bulunduğunu ama hepsinin son tahlilde red edildiğini kaydeden Müslüme Günak, “İlk dönem çoğunlukla memleketten İstanbul’a gelen akrabalarımız geldikleri gece misafir odasında kalmak istediler. Biz bu odayı akraba, hısım gibi kişiler için fazla- sıyla ‘seçkin’ bulduk. Aramızdaki samimi ve sıcak aile bağlarına zarar vermesinden korktuk. Bu tip misafirlere salondaki çek-yatta ağırladık. Yakın aile dostlarımız ahbaplarımız, iş arkadaşlarımız gibi kişileri de odaya kabul etmedik. Misafir odamız ile hava attığımız, görgüsüz olduğumuz zannı ve dedikodusu yaratılmasından çekindik. Seneler boyunca herkese odanın tamiratta olduğu ve ilaçlandığı gibi gerekçeler uydurmak zorunda kaldık.” “Ülkemize döviz getiren turistleri evimize ça¤›rd›k” Müslüme Günak, uygun misafirleri nasıl bulduğunu şöyle anlattı. “Sultanahmet’e gittiğimiz gün orada gördüğümüz turistin haline çok acıdık. Ülkemize döviz getiren yabancı tu- ristimizin böylesine insanlık dışı koşullarda yatmasına gönlümüz el vermedi. Geleneksel Türk misafirperverliği gereği ve ülkemizin de tanıtımına katkıda bulunmak adına kendilerine misafir odamızın kapılarını açtık.” Misafirperverli¤imizden etkilendiler! Jurgen Schindler (19) ve Sara Hoss (18) isimli turist gençlerin Türk misafirperverliğinden çok etkilendikleri turist genclerin Turk misafirperverliginden çok etkilendikleri, kendilerine gümüş ve kristal takımlarda ikram elden yemekleri çok beğendikleri kaydedildi. “Türkleri yanlış tanımışız” diyen çiftin önceki sabah kristal ve gümüş takımlarla kayıplara karışması ise ailede tatsızlık yarattı. 7-13 Ekim EKfi‹ 3 Çakı-Yorum fiADAN ÇAKI [email protected] Sami Ofer’e aç›k mektup u hafta sizler için Sami Ofer gerçeğini mercek altına yatıracağım değerli okurlarım. Ama müsaadenizle önce geçen hafta maruz kaldığımız çirkin saldırıya kısaca değinmek istiyorum. Zira Ekşi camiası olarak yaşadığımız bu acı olay benim çok içime oturdu, iki çift laf etmezsem duramam. Evet, sözüm size Cem Bey: Tek derdi sırtını sağlam bir sermaye grubuna dayamanın dayanılmaz hafifliğiyle kutsal bildiği gazetecilik mesleğini icra etmek, maaşlarını düzenli olarak (ve mümkünse Kanada Doları cinsinden) almak ve en azından iki ayda bir fuardı, seminerdi, tanıtımdı derken bir şekilde yurt dışına çıkıp freeshop yağmalamak olan biz Ekşi emekçileri böyle hasta ruhlu bir mizah anlayışına kurban edilmemeliydik. “Ekşi de Star dergisidir, gidin TMSF’ye hemen sizi satsınlar Şadanım” diye eşşek şakası yapılır mı? Koskoca adamsın, ayıp be! B Hayat Devam Ediyor Ekşi ailesi olarak geçen hafta maruz kaldığımız bu şakaya sazan gibi atlayıp tüm camiaya rezil olmamıza rağmen, ülke gündemini sizler için izlemekten de geri durmadık. “Hangi yüzle çıkıcaz okuyucunun karşısına?” diyerek geri durmaya çalışan birkaç kişi oldu ama Genel Yayın Yönetmenimiz Sayın Aziz Kedi, onları Ekşi Plaza Botanik Parkı’nda beslediğimiz kadrolu timsahlara atmak suretiyle dergiyle ve dünyanın geri kalanıyla ilişiklerini kesti. Gazetecilikte dün yoktur değerli okurlarım. O yüzden dergimizin bir arşivi de yok zaten (Hayır kesinlikle paramız yetmediğinden değil). Bu aralar hangi gazeteyi hangi TV kanalını açsak gördüğümüz bir isim var. Sami Ofer’den bahsediyorum. Adı Tüpraş ve Galataport ihalelerinde gösterdiği yiğitlikle gündeme gelen bu İsrailli güzel insanla ilgili son birkaç haftada genel olarak olumsuz hava taşıyan pek çok şey yazıldı. Kendisine ve gözlüklerine karşı çok çirkin saldırılar oldu. Ekşi dergisi olarak basınımızın bu vatan evladına (İsrail de bir vatan sonuçta) karşı sergilediği önyargılı tavır bizi yaraladı. Binlerce yıldır hoşgörünün, çok sesliliğin membaı olmuş, kültür vasıtasıyla ulaşıp çeşitliliği kutlamayı icad etmiş bu milletin medyası böyle olmamalıydı. En azından cebinde bu kadar parası olan birine karşı böyle olmamalıydı. Sami Bey gibi müstesna bir kişiliğin sırf arkasında medya desteği yok diye haksızlığa uğramasına daha fazla seyirci kalamadığım için dergimizin en dinamik beyinlerini (ben) bir araya topladım. Sami Bey için harika bir proje geliştirdik. Şimdi buradan kendisine sesleniyorum: Sayın Sami Ofer, Bundan böyle bir ihaleye girerken “Aman basın ne der” diye endişelenmenize gerek kalmadı. O karanlık o acı günler bitti. Çünkü artık bütün bu saldırılara tek başına karşı koyacak, gerektiğinde rakiplerinize sürmanşet küfretmekten çekinmeyecek, hakkınızı savunacak bir derginiz var: Türk basınının medar-ı iftiharıı, genç, cesur ve zinde soluğu EKŞİ... Evet Sami Bey, siz de uygun görürseniz ve fiyatta anlaşırsak (ki anlaşırız siz yabancı değilsiniz) biz Ekşi emekçileri dergimizin yeni sahibi olarak başımızda sizi ve gözlüklerinizi görmek isteriz. Anlaşma sağlandığında dergimizin adını da “Sami’nin Ekşi’si” olarak değiştirmeyi düşünüyoruz, hatta keseyi biraz daha açarsanız Ekşi’yi boşverip sadece “Sami” de yapabiliriz. Alabildiğine esneğiz. Birlikte çalışma şansı bulursak bunu siz de göreceksiniz. Birlikte yaratacağımız sinerjiyle ortalığı silip süpüreceğimizden en ufak bir kuşkum yok. Ve son olarak bu haftaki yazıma müstakbel patronumuz Sayın Sami Ofer için yazdığım bir şiirle son vermek istiyorum: Seviyorum (valla) ama kimi En şahane ve gerçekten çok saygıdeğer birisini Nasıl anlatsam size bilemiyorum Sami Bey İlk harflere bakar mısınız acaba, lütfen rica etsem? 2 EKfi‹ 7-13 Ekim yaflam Porno filmdeki erkekten tahrik olunca gay oldu zmir- 23 yaşındaki C.M. internetten yeni indirdiği porno filmi izlerken bir sahnede gördüğü kalçadan etkilenip tahrik oldu. “İlk birkaç saniye ne olduğunu anlamadım. Çok hoşuma gitti, meğerse erkekmiş” diyen C., “Kaymak gibiydi, kadından farkı yoktu. Gerisini görünce dayanamadım gay oldum” dedi. Hayatındaki bu büyük değişimden çok memnun olduğunu belirten C. “Artık paso gay pornosu izliyorum.” diye konuştu. Uzmanlar C.M.’nin durumunu “yarmış” olarak yorumluyorlar. İ Zanl›lardan dördü, elebafllar› Ersan Karakoç da dahil olmak üzere teflhir edildi. Dündar Yanman, Hüsamettin Ereno¤lu, Mustafa Gündan ve Ersan Karakoç çeliflkili ifadelerde bulundular. Mustafa Gündan “Piflman›m” derken Ersan Karakoç suçlamalar› sert bir dille reddetti. Hüsamettin Ereno¤lu ise hem kel hem fodul olufluyla dikkat çekti Otomobil teknolojisinde yeni ça¤ ezegenimizin en önemli problemlerinden birisi olan motorlu taşıt kaynaklı hava kirliliği, artık tarih oluyor. Haber, Suadiyeli bir medyumdan geldi. Dergimize konuşan Medyum Nihal Arıseven, “Sadece kirliliğe değil, tüm petrol ve enerji savaşlarına da son vereceğiz” dedi. “Hassas 1” adlı ilk biyoenerjik otomobil, 0 km/s’den 100 km/s’ye, adamına göre 10 ila 120 saniye arası bir sürede çıkabiliyor. 95 kilometreye çıkabilen H1, (sürücüsü) şarj olmadan 350 kilometre gidebiliyor. “Hiç bir elektrikli veya hibrid otomobil böyle cillopsu bir dereceye ulaşamadı” diyen Arıseven, destek konusunda da iddialı. 2006 yılından itibaren üç ilde 22 şarj istasyonu ile hizmete başlanacağını, sürücülerin yoğunlaştırılmış yoga, reiki ve tütsü kombinasyonu Sahte Ersin Karabulut çetesi çökertildi G ile yarım saat içinde tamamen şarj olabileceğini belirten Arıseven, bir ara transparan oldu. Uzmanlar temkinli Uzmanlar ise, “Çevre açısından olumlu bir gelişme, fakat toplumun ruh sağlığının tehlikeye atılmaması çok önemli. Biz, ‘Znnnn... Innnn... Ooom...’ diye inleyerek araba süren adamı döveriz” açıklamasında bulundular. Bir uluslararası ilişkiler uzmanı ise icadın petrol savaşlarına son verebileceğini, ama bu kez biyoenerjide iddialı ve ermişiyle meşhur ülkelerin süper güç veya savaş alanı haline gelmesinden endişe etmek gerektiğini söyledi. ’den dev organizasyon: Hüsamettin Ereno¤lu Dündar Yanman nceki gün Taksim ve çevre semtlerde yapılan etraflı bir polis operasyonu sonucunda kendisine ünlü karikatürist ve çizgi roman sanatçısı Ersin Karabulut şekli vermiş yirmiye yakın şüpheli gözaltına alındı. Vatandaşın ihbar ve şikayetleri üzerine harekete geçen Dolandırıcılık ve Sahtecilik Masası’na bağlı emniyet güçleri sahte Ersin Karabulut’ları yakalamak üzere çeşitli bar, kafe ve köşebaşlarına yıldırım baskın yaptılar. Ö Sahte Ersin Karabulut analar› sinir krizi geçirdi Çoğunluğu kıvırcık saçlı, kirli sakallı ve enine çizgili tişört ve şöhler kağıdı/taramaucu kombinasyonu ile gezen muhtelif boy ve kilolardaki gençlerin bir kısmının emniyete verdikleri ifadelerde suçlarını itiraf ederken, bir kısmının suçlamaları reddedip gerçek Ersin Karabulut oldukları yönünde ısrar etmeleri şaşkınlık yarattı. Olayın duyulmasının ardından emniyete gelen sahte Ersin Karabulut anaları sinir krizleri geçirirken Ekşi’ye konuşan sahte Ersin Karabulut’lar ve yakınları çarpıcı açıklamalarda bulundular. Mustafa Gündan Ersan Karakoç kilde yaşadım. Bugün yaşadıklarım bana bir ders oldu. Bir cahillik ettim, şimdi çok pişmanım. Çok büyütmek istemiyorum. Gerçek Ersin Karabulut’lardan özür dilemek istiyorum. Ersan Karakoç (28, Muhasebeci) “Bildim bileli Ersin Karabulut’um. Sahte iddialarına gülüp geçiyorum. Dergide bu hafta sabahlayıp bu konuyu çizmeyi düşünüyorum. Elbette sahte Ersin’lerden ben de rahatsızım. Ama Ersin Karabulut olmasam bilemeyeceğim birçok detay var. Bir kere küçükken annem tokatlayınca balonum uçmuştu. Bunu Ersin Karabulut olmasam nereden bilebilirim?” Gülsen Karakoç (46, Ev han›m›) “Oğlum aynı bir Ersin Karakoç. Tıpatıp. Gerçeğinden ayırt etmek mümkün değil. Çok içlidir, çok duyguludur. Çok konuşmaz ama bir konuştu mu çocukluğundan, aşklarından bir bahseder ayırt edemezsin. Sayfa kenarlarına uçan misketler çizer. Gerçi şimdi pek hatırlamıyorum ama o bana çok içerlemiş. O gün elim kırılaydı da misketlerini Paşabahçe’ye satmayaydım.” Mustafa Gündan (37, Tüccar) İşlerimin yoğun olduğu bir dönem berbere gidemedim. Saç sakal uzayınca arkadaşlarım şakayla karışık ‘Aynı Ersin Karabulut’a benzedin. Duygulu, hassas birisi gibi oldun. Bir de enine çizgili tişörtün olsa tam Ersin’sin’dediler. Şeytan dürttü. 80’lerden kalma enine çizgili Eskişehirspor formam vardı. Onu giydim, bir süre Taksim’de dolaştım. Zamanla kızlar yanaşıp ’Siz Ersin Karabulut musunuz?’demeye başlayınca çok hoşuma gitti. Sahte cennetler yaşamak istedim. İşi gücü bıraktım, malı arsayı sattım, bir süre Cihangir’de bu şe- Fredi Krug›r (43, Serbest meslek) “Emniyete kırgınım. Sadece enine çizgili tişört giydim diye bu muameleyi hak etmiyorum. Dahası Ersin’den önce ben vardım. Belki son yıllarda gündemden uzak kaldım, ama bu saygısızlık kanıma dokundu. Bomba gibi döneceğim.” ekfli sözlük’ün haftal›k yay›n organ›d›r Mahsun K›rm›z›gül tipi italik durufl yar›flmas› erginiz Ekşi, ayna önünde şarkı söyleyen ancak sahnede nasıl durması gerektiğini bilmeyen gençler için bir yarışma düzenliyor: Siz de italik durabilirsiniz! 13 Ekim 2005’e kadar italik durulmuş bir adet boy ve portre fotoğrafını [email protected] adresine gönderenler arasında yapılacak yarışmada birinci gelecek talihli, Mahsun Kırmızıgül ile Maldiv Adaları’nda bir hafta italik durma şansını kazanacak. Üstelik ünlülerin İtalik duruş hocası Jason Harmsted’in çekeceği videoda oynayacak. Şimdi sıra sizde! D Her seferinde “Fak›r” olmaya yemin eden genç yine flafl›rtmad› ‹talik durufl nedir: Yeni albüm çıkarmış fantazi müzik icraacıları tarafından posterlerde, afişlerde, kaset kapaklarında sergilenen duruştur. Kafanın italik duruşuyla satıştan beklenen gelir arasında çok doğru bir ilişki vardır. Bu duruşun duayenleri arasında, Mahsun Kırmızıgül’ü, İbrahim Tatlıses’i, Özcan Deniz’i ve yeni yeteneklerden Bayhan’ı sayabiliriz. Emrah Dinçer hem italik hem bold olarak durur ki ayrı bir başlık konusudur, belki de değildir. putperest stanbul- 29 yaşındaki Sadri Yılmaz önceki hafta biten ilişkisinin ardından meyhane masasında “Fakır” olacağına dair şahitler önünde yemin etti. Uzun soluklu bir alkol maratonunun ardından “Seversen silkinirsin, silkersen sevilirsin” konsensüsüne varılan gecede arkadaşları Sadri’nin bu kararını “Sadri sana karı mı yok? Artık bekarsın her akşam mala!” şeklinde coşkun tezahüratlarla onayladılar. İki şişe Pano şarabından sonra iyice kararlı bir çizgi çizen Sadri kendinden emin konuştu: “Bugüne kadarki ilişkilerimde hep karşı taraf benden önce geldi. Her zaman karşı tarafın mutluluğuna kendiminkinden fazla önem verdim. Herkesi kendim gibi iyi bildim. Ama sonuçta elime ne geçti? Koca bir hiç geçti. Ama artık ben takmayacağım. Beni başkaları taksın. Artık FAKIR olacağım. Çakıp bırakacağım. Deveye diken insana ... lazım. Kızlar bunu istiyor..” İ “Art›k hepsi benim” Konuşması sık sık alkışlarla bölünen Yılmaz, o akşam Meyhane’den sonra gittikleri Gizli Bahçe’nin kapısından çevrilince İstiklal Caddesi’nde bir süre gelene geçene bakıp “Bu kızların hepsi artık benim” dedi. Gecenin sonunda gittikleri Kemancı’da kızlara bakmakla yetinen Yılmaz sık sık dostlarına dönüp, “Acele yok. Bundan sonra her akşam mala vurmak var kesin” diyerek kırdı geçirdi. Fakır olma kararının ertesi günü tanıştığı bir kızdan çok hoşlanan Yılmaz, akşam telefonda “Hayatımda başka birisi var.” cevabını duyduğu halde “Olsun ben sıramı beklerim.” dedi ve ekledi “Fakır olmaktan bir an bile hazzetmedim. O bir anlık hevesti. Tadımı aldım. Şimdi aradığımı buldum. O dünyanın en iyi insanı. Daha aramaya gerek yok ki? Sabırla sıramı bekleyeceğim.”
