Giornate della Cultura Storica Tarihi Kültür Günleri

Giornate della Cultura Storica Tarihi Kültür Günleri

Giornate della Cultura Storica
Tarihi Kültür Günleri
(16-17 settembre/Eylül 2015)
Conferenze/Konferanslar
Andrea Mantegna, I Trionfi di Cesare (trombettieri, tori sacrificali ed elefanti), tempera su tela, 1484-92 ca.
Andrea Mantegna, Sezar’ın Zaferleri (borazancılar, kurbanlık boğalar ve filler), tuval üstüne tutkallı suluboya, 1484-92 yak.
(The Royal Collection, Hampton Court, London)
Teatro della Casa d’Italia
Casa d’Italia Tiyatrosu
Meşrutiyet caddesi no. 75 Beyoğlu, Tepebaşı, İstanbul
Giornate della Cultura Storica
Tarihi Kültür Günleri
Conferenze/Konferanslar
16-17 settembre/Eylül 2015
Teatro della Casa d’Italia
Casa d’Italia Tiyatrosu
Mercoledì 16 settembre 2015, ore 18.00
Presentazione del volume
Storie del Mediterraneo: incontri di culture tra medioevo ed
età moderna
Conferenze
Istanbul. Seduttrice, conquistatrice, sovrana
a cura di Franco Cardini
Solimano il Magnifico
a cura di Alessandro Barbero
Giovedì 17 settembre 2015, ore 19.00
Conferenza
Marco Polo. Un esploratore veneziano sulla Via della Seta:
il primo europeo alla scoperta dell’Asia
a cura di Marina Montesano
***
Per tutte le conferenze è prevista la traduzione simultanea italiano-turco
R.S.V.P. [email protected]
Çarşamba 16 Eylül 2015, saat 18.00
Akdeniz Hikayeleri: Ortaçağ ve Modern Çağ Arasında
Kültürlerin Buluşması
eserin tanıtımı
Konferansalar
İstanbul. Baştan Çıkartan, Fetheden, Hükmeden
Franco Cardini tarafından düzenlenen
Kanuni Sultan Süleyman
Alessandro Barbero tarafından düzenlenen
Perşembe 17 Eylül 2015, saat 19.00
Konferansalar
Marco Polo. İpek Yolunda bir Venedikli Kâşif:
Asya’yı Keşfeden İlk Avrupalı
Marina Montesano tarafından düzenlenen
***
Tüm konferanslarda İtalyanca/Türkçe simultane çeviri vardır
L.C.V. [email protected]
Mercoledì/Çarşamba
16 settembre/Eylül 2015
ore/saat 18.00
Presentazione del volume
Storie del Mediterraneo:
incontri di culture tra medioevo ed età moderna
pubblicato dalla casa editrice Eren Kitap
su iniziativa dell’Istituto Italiano di Cultura di Istanbul
È di F. Braudel la definizione del Mediterraneo come “continente liquido”,
veicolo di prosperità e soprattutto di cultura, che unisce e favorisce l’interazione
fra società insediate lungo le sue coste, caratterizzato da una persistente vitalità,
coerenza storica, culturale e ambientale. Un mondo, come rileva F. Cardini in
un suo recente saggio, ad esegesi della tesi braudeliana: «dotato di una robusta
continuità strutturale e di capacità di sviluppare energie sempre nuove in grado
di riproporlo più volte nella “lunga durata” come spazio unitario profondamente
disposto all’incontro fra culture diverse e alla loro reciproca integrazione»
(Incontri e scontri Mediterranei, 2014).
Il volume raccoglie i contributi dei relatori italiani che hanno partecipato al
convegno “Storie del Mediterraneo: incontri di uomini e culture tra medioevo e
prima età moderna” (Akdeniz Hikayeleri: İlk modern çağ ve Ortaçağ arasında kültürlerin
ve insanların buluşması) organizzato dall’Istituto Italiano di Cultura di Istanbul,
che si è tenuto il 4 aprile 2014 presso l’Università Galatasaray. L’incontro ha
presentato il Mediterraneo del Medioevo e dell’Età Moderna come luogo di
scambio di culture e di diversità, crocevia di popoli ed esperienze, laboratorio
di dialogo e convivenza, piattaforma per la costruzione di una storia dei
Mediterraneo integrata.
İstanbul İtalyan Kültür Merkezi’nin girişimiyle
Eren Kitap tarafından basılan
Akdeniz Hikayeleri:
Ortaçağ ve Modern Çağ Arasında Kültürlerin Buluşması
eserin tanıtımı
Süreklilik arz eden bir canlılıkla ve tarihsel, kültürel ve çevresel bir bütünlükle harmanlanan
bu bölge, ilk olarak F. Braudel tarafından “sıvı kıta” olarak tanımlanmıştır. Kısa süre önce
kaleme aldığı bir makalesinde Braudel’in bu tezine göndermede bulunan F. Cardini’nin dile
getirdiği üzere, bu dünya, «engin bir yapısal süreklilikle ve ‘uzun müddet’ bir çok kez kendini
yenileyebilecek enerjileri geliştirme kapasitesiyle donatılmış bir dünyadır. Farklı kültürlerin
bir araya gelmesine ve karşılıklı etkileşimde bulunmalarına daima hazır ortak bir alandır»
(Incontri e scontri Mediterranei, 2014).
Bu derleme, İstanbul İtalyan Kültür Merkezi tarafından 4 Nisan 2014 tarihinde Galatasaray
Üniversitesi’nde gerçekleştirilen “Akdeniz Hikâyeleri: İlk Modern Çağ ve Ortaçağ arasında
kültürlerin ve insanların buluşması” adlı konferansa katılan İtalyan konuşmacıların
sunumlarının bir araya getirilmesiyle oluşturulmuştur. Bu konferansta, Ortaçağ ve Modern
Çağ Akdenizi, kültürlerin ve farklılıkların buluşma yeri, insan topluluklarının ve deneyimlerin
kesişme noktası, diyalogların ve ortak yaşamın kurulduğu bir laboratuvar ve bütünleşmiş bir
Akdeniz tarihinin oluşturulması için bir platform olarak gözler önüne serilmiştir.
AKDENİZ HİKAYELERİ
AKDENİZ HİKAYELERİ
Ortaçağ ve Modern Çağ Arasında Kültürlerin Buluşması
gio Sideri (atf.), Akdeniz, 1560 civarı, parşömen, 403
üzesi, Kartografya, portolan 33
da da Candia (attr.), Mediterraneo 1560 circa,
artografia del Museo Correr Venezia, portolano 33
Storie del Mediterraneo
Incontri di Culture tra Medioevo ed Età Moderna
Giovanni Ricci, Alessandro Barbero, Maria Pia Pedani
Alessandro Vanoli, Sergio Valzania
Conferenze /Konferanslar
Istanbul. Seduttrice, conquistatrice, sovrana
İstanbul. Baştan Çıkartan, Fetheden, Hükmeden
a cura di Franco Cardini tarafından düzenlenen
“Viaggiatori avveduti e turisti diligenti che mettete in conto di affidarvi, prima di
partire, a voluminose guide: nelle mie intenzioni – e nelle mie speranze – l’ideale
sarebbe che lasciaste da parte libri, guide e mappe e vi affidaste fiduciosamente
a queste pagine. Certo, questa è la «mia» Istanbul. Non pretendo che diventi
anche la «vostra»: mi basterebbe che quanto qui leggete vi aiutasse a trovarla”
(F. Cardini). Istanbul, la Nuova Roma, Costantinopoli, da sempre e per sempre.
Un nome che evoca immagini mirabili: il sogno dell’Oriente, le lontananze che
si profilano oltre il Bosforo e l’Anatolia. Le moschee, gli harem, i sufi danzanti,
gli aromi dei bazar. Da mezzo millennio l’Europa identifica in quella sola città
il prezioso anello di congiunzione tra l’Antichità perduta e la Modernità mai
davvero raggiunta, tra il Levante e l’Occidente. Ancor oggi, dietro la megalopoli
brulicante di vita, noi cerchiamo la città incantata, le tracce di un passato che
ci appartiene.
“Öngörülü gezginler ve çalışkan turistler olarak sizler yola çıkmadan önce kapsamlı
kitaplara başvurmayı düşünüyorsunuz: benim niyetimde – ve ümitlerimde – ise ideal
olan bütün bu harita ve kitapları bir yana bırakarak, cesurca bu kitabın sayfalarına
güvenmeniz. Şüphesiz, bu «benim» İstanbul’um. «Sizin» ki olsun da istemem: burada
okuduklarınızın onu bulmaya yardımcı olması bence yeterli” (F. Cardini). İstanbul,
yeni Roma, Kostantinopoli, her zaman ve ilelebet. Harika görüntüler çağrıştıran
bir isim: Doğu rüyası, Boğaz ve Anadolu’nun ötesinde belirgenleşen mesafeler.
Camiler haremler, sufiler, çarşıların aromaları. Yarım milenyumdan beri Avrupa
sadece bir şehirle yani Batı ve Doğu arasında asla ulaşılmayan Modernliğin ve yitik
Antikliğin değerli bağlantısında özdeşleşiyor. Bugün hala hayatın döngüsünde
megapolün, bize ait olan bir geçmişin izlerini, büyülü şehri arıyoruz.
Franco Cardini si è laureato in Lettere nel 1966 presso
l’Università di Firenze, dove è stato allievo del professor
Ernesto Sestan, è stato professore ordinario di Storia
Medievale all’Università di Firenze. Dal 2006 insegna
presso l’Istituto Italiano di Scienze Umane (SUM) di
Firenze e fa parte del Consiglio Scientifico della Scuola
Superiore di Studi Storici di San Marino. Dal 2003 è
Membro del comitato Scientifico dell’Istituto Storico
Italiano per il Medioevo (Roma) e dal 2007 è Direttore
del Centro di Studi sulle Arti e le Culture dell’Oriente
(C.S.A.C.O.) dell’Università Internazionale dell’Arte
di Firenze. È Gastprofessor al Max-Planck-Institut di
Gottingen, Fellow della Harvard University ed ha svolto
lavoro di ricerca presso la Fondazione Berenson di
Firenze. Ha insegnato Storia medievale nell’Università
di Paris VIII - Vincennes e nell’Università di Alcalá
de Henares, “Italian History and Culture” presso il Middlebury College (Vermont,
USA). È Directeur de Recherches presso l’École des Hautes Études di Parigi ed è stato
Gastprofessor nella Freie Universität di Berlino. Si occupa principalmente di rapporti fra
l’Europa e il mondo musulmano, con particolare riguardo ai pellegrinaggi, alle crociate
e agli scambi culturali. Collabora con il quotidiano “Avvenire” e dal 2012 è entrato a
far parte del comitato scientifico della rivista “Eurasia”. Ha ricevuto moltissimi premi
e riconoscimenti a livello internazionale e pubblicato numerosissimi saggi e volumi
sulla storia delle società medievale e moderna fra cui (per citare i più noti): Il movimento
crociato (1972), Magia, stregoneria, superstizioni nell’Occidente medievale (1979), Alle radici della
cavalleria medievale (1987), Il Barbarossa. Vita, trionfi e illusioni di Federico I imperatore (1985),
Francesco d’Assisi (1989), Finestra a Levante. Pellegrinaggi e testimonianze di uno studioso italiano
nel Vicino Oriente (1992), Noi e l’Islam (1994), L’invenzione dell’Occidente (1995), Il Santo Graal
(1997), Europa e Islam (1999) pubblicato e tradotto in turco col titolo Avrupa ve İslam dalla
casa editrice Literatür Yayıncılık, Tamerlano. Il principe delle steppe (2007), Il turco a Vienna
(2011), Gerusalemme. Una storia (2012), Arianna infida. Bugie del nostro tempo (2013) Incontri e
scontri Mediterranei (2014) La Scintilla, da Tripoli a Sarajevo: come l’Italia provocò la prima guerra
mondiale scritto con Sergio Valzania (2014), Istanbul. Seduttrice conquistatrice, sovrana (2014),
L’ ipocrisia dell’Occidente. Il Califfo, il terrore e la storia (2015).
Franco Cardini 1966 yılında Floransa Üniversitesi Edebiyat mezunu olup, Prof.
Ernesto Sestan’ın öğrencisi olmuştur. Floransa Üniversitesi Ortaçağ Tarihi profesörüdür.
2006’dan bu yana Floransa’da Beşeri Bilimler dersi vermektedir ve San Marino
Tarihi Bilimler İleri Bilimler Bilim Konseyinde yer almaktadır. 2003’ten bu yana
Roma Ortaçağ İtalyan Tarih Enstitüsünde Bilim Komitesi üyesidir ve 2007’den bu yana
Floransa Uluslararası Sanat Üniversitesi’nin Doğu Kültürleri ve Sanatları Eğitim Merkezi
müdürlüğü görevini yürütmektedir. Max-Planck-Institut Gottingen’de konuk profesör
ve Harvard University’de Fellow olarak bulunmuştur, Floransa Berenson Vakfında ise
araştırma yapmıştır. Paris VIII – Vincennes ve Alcalá de Henares Üniversitesinde Ortaçağ
tarihi, Middlebury College’de (Vermont, USA) ise “Italian History and Culture” dersleri
vermiştir. Paris École des Hautes Études’de araştırma müdür ve ayrıca Berlin Freie
Universität’da konuk profesör olarak bulunmuştur. Başlıca ilgilendiği alan Avrupa ve İslam
dünyası olmuştur ve özellikle haclar, haçlılar ve kültürel alışverişler. “Avvenire” dergisiyle
işbirliği yapmaktadır ve 2012 den bu yana “Eurasia” dergisinin bilim komitesinde yer
almaktadır. Uluslararsı alanda pek çok ödülün sahibi olmuştur. Ortaçağ ve modern toplum
tarihi üzerine çok sayıda eseri vardır. En ünlü eserleri arasında yer alanlar: Il movimento
crociato (1972), Magia, stregoneria, superstizioni nell’Occidente medievale
(1979), Alle radici della cavalleria medievale (1987), Il Barbarossa. Vita, trionfi
e illusioni di Federico I imperatore (1985), Francesco d’Assisi (1989), Finestra
a Levante. Pellegrinaggi e testimonianze di uno studioso italiano nel Vicino
Oriente (1992), Noi e l’Islam (1994), L’invenzione dell’Occidente (1995),
Il Santo Graal (1997), Europa e Islam (1999) Avrupa ve İslam adıyla Literatür
Yayıncılık’tan çıkmıştır, Tamerlano. Il principe delle steppe (2007), Il turco a
Vienna (2011), Gerusalemme. Una storia (2012), Arianna infida. Bugie del
nostro tempo (2013) Incontri e scontri Mediterranei (2014) La Scintilla, da
Tripoli a Sarajevo: come l’Italia provocò la prima guerra mondiale Sergio
Valzania ile beraber yazdı (2014), Istanbul. Seduttrice conquistatrice, sovrana
(2014), L’ ipocrisia dell’Occidente. Il Califfo, il terrore e la storia (2015).
Solimano il Magnifico
Kanuni Sultan Süleyman
a cura di Alessandro Barbero tarafından düzenlenen
Era il sultano, ma anche il califfo, protettore della Mecca; usava il titolo ancestrale
di khan, che sapeva di steppa e orde nomadi, ma era anche l’erede di Roma e
Bisanzio e ostentava il titolo di «Cesare dei Cesari». Era il Gran Turco, Solimano
il Magnifico, e il suo regno rappresentava per gli europei, di volta in volta,
uno specchio distorto, un incubo e una speranza, la fertile terra dei paradossi.
Se in Occidente non era permessa la residenza a nessun musulmano ed era
inconcepibile l’esistenza di una moschea, l’impero ottomano era invece abitato
quasi per metà da cristiani, considerati, è vero, sudditi di seconda classe, ma
autorizzati a praticare pubblicamente la loro religione. Solimano aveva potere
di vita e di morte e tutti i suoi ministri erano giuridicamente degli schiavi; ma
proprio quest’autocrazia creava la mobilità sociale, perché non esisteva nobiltà
di nascita ma un sistema di selezione dei talenti che permetteva a figli di pastori
di diventare pascià e visir, con grande scandalo degli osservatori europei. Si
spiega così che tanti marinai, artigiani, fonditori di cannoni scegliessero di “farsi
turchi”, cercando sotto la protezione del sultano un’ascesa sociale impensabile
nell’Europa delle gerarchie nobiliari e del diritto di sangue.
Sultandı, ama aynı zamanda Mekke’nin koruyucu halifesiydi, göçebe ordularını ve bozkırları
hatırlatan atalarının unvanı olan Han’ı kullanırdı, ama Roma ve Bizans’ın mirasçısıydı
olarak da «Sezarların Sezarı» ünvanını taşıyordu. Büyük Türk, Muhteşem Süleymandı
ve onun hükümdarlığı ise Avrupalılar için, zaman zaman çarpık bir ayna, kabus ve umut,
paradoksların bereketli toprağını temsil ediyordu. Batıda hiç bir müslümanın konaklamasına
izin verilmemesine ve bir caminin varlığı akıl almaz olarak görülse de, Osmanlı İmparatorluğu
hemen hemen yarıya kadar hristiyanlarla doluydu ve ikinci sınıf vatandaş görülmelerine rağmen
kendi dinlerini uygulamarına izin veriliyordu. Süleyman yaşam ve ölüm gücüne sahip ve
tüm çalışanları onun yasal kölesiydi; ama bu mutlak yönetim sosyal hareketlilik yaratıyordu
çünkü doğuştan asalet sistemi değil de Avrupalı gözlemcileri şaşkına çeviren, çoban çocuklarının
paşa ve vezir olabilmelerine olanak sağlayan yetenekli insanların seçilmesi sistemi vardı.
Birçok denizcinin, ustanın, top dökümcüsünün “Türk olmaya” karar vermesi ve Padişah’ın
himayesine girmesi bu şekilde açıklanabilir. Bu, sadece kan bağıyla yer alınabilen Avrupa
asalet hiyerarşilerinde hayal bile edilemeyecek bir sınıf atlama olanağıdır.
Alessandro Barbero si è laureato in Lettere nel 1981
presso l’Università di Torino con una tesi in Storia
Medioevale, e nei tre anni successivi ha perfezionato i
suoi studi alla Scuola Normale Superiore di Pisa. Dal
1994 al 1998 è stato ricercatore in Storia Medioevale
all’Università Tor Vergata di Roma, dove è poi diventato
docente. Attualmante insegna Storia Medievale presso
l’Università del Piemonte Orientale, a Vercelli. Ha
pubblicato tre romanzi e molti saggi di storia medievale.
Con il suo romanzo d’esordio Bella vita e guerre altrui di
Mr. Pyle, gentiluomo ha vinto il Premio Strega nel 1996.
Nel 2001 ha conquistato il Premio Isola d’Elba con il
terzo romanzo storico, L’ultimo rosa di Lautrec (tradotto
e pubblicato in turco col titolo Lautrec’in Son Pembesi
dalla casa editrice İzdüşüm Yayınları). Vasta è la sua
produzione di saggi storici, tra i quali ricordiamo:
Dizionario del Medioevo, con Chiara Frugoni (1994), Medioevo. Storia di voci, racconto di
immagini, con Chiara Frugoni (1999), Carlo Magno. Un padre per l’Europa (2000), La battaglia.
Storia di Waterloo (2003) 9 agosto 378. Il giorno dei barbari (2005), Federico il Grande (2007),
Lepanto. La battaglia dei tre imperi (2010), Il divano di Istanbul (2011) I prigionieri dei Savoia. La
vera storia della congiura di Fenestrelle (2012), Donne madonne mercanti e cavalieri. Sei storie medievali
(2013). Collabora con il quotidiano “La Stampa”, è consulente e membro del comitato
scientifico di diverse rubriche, programmi televisivi e documentari di approfondimento
storico dei canali Rai e Rai Storia e dirige la “Storia d’Europa e del Mediterraneo” della
Salerno Editrice. Nel 2005 il governo della Repubblica Francese gli ha conferito il titolo
di “Chevalier de l’ordre des Arts et des Lettres”.
Alessandro Barbero 1981 senesinde Torino Üniversitesi Edebiyat Fakültesinden
Ortaçağ Tarihi teziyle mezun oldu ve akabindeki üç yılda Pisa Scuola Normale
Superiore’de uzmanlaştı. 1994’ten 1998’e kadar Roma Tor Vergata Üniversitesinde
Ortaçağ tarihinde araştırmacı olarak çalıştı ve doçent oldu. Halen Vercelli’de Piemonte
Orientale Üniversitesinde Ortaçağ Tarihi öğretmektedir. Basılı olarak üç kitabı ve ortaçağ
konulu deneme yazıları vardır. Çıkış romanı olan Bella vita e guerre altrui di Mr.
Pyle, gentiluomo ile 1996 Strega ödülünü kazandı. 2001’de üçüncü tarihi romanı olan
ve İzdüşüm Yayınları tarafından türkçe olarak yayınlanan L’ultimo rosa di Lautrec
(Lautrec’in Son Pembesi) ile Isola d’Elba ödülünü kazandı. Çok sayıdaki eserleri
arasında: Dizionario del Medioevo, Chiara Frugoni ile (1994), Medioevo. Storia
di voci, racconto di immagini, Chiara Frugoni ile (1999), Carlo Magno. Un
padre per l’Europa (2000), La battaglia. Storia di Waterloo (2003) 9 agosto
378. Il giorno dei barbari (2005), Federico il Grande (2007), Lepanto. La
battaglia dei tre imperi (2010), Il divano di Istanbul (2011) I prigionieri dei
Savoia. La vera storia della congiura di Fenestrelle (2012), Donne madonne
mercanti e cavalieri. Sei storie medievali (2013). “La Stampa” gazetesi ile
işbirliği yapmaktadır ve ayrıca Rai ve Rai Storia tv kanallarının programının
bilimsel komitesinde yer almaktadır. Salerno Yayınlarının “Storia d’Europa e del
Mediterraneo” bölümünü yönetmektedir. 2005 yılında Fransa Cumhuriyeti “Chevalier
de l’ordre des Arts et des Lettres” ünvanı vermiştir.
Giovedì/Perşembe
17 settembre/Eylül 2015
ore/saat 19.00
Conferenza/Konferans
Marco Polo. Un esploratore veneziano sulla Via della Seta:
il primo europeo alla scoperta dell’Asia
Marco Polo İpek yolunda bir Venedikli kâşif:
Asya’yı keşfeden ilk Avrupalı
a cura di Marina Montesano tarafından düzenlenen
La fama planetaria del Milione ha dato origine a una bibliografia smisurata a
fronte della quale i profili biografici di Marco Polo sono pochi. Colpa dei dati
oggettivi scarni che abbiamo sul personaggio. Sappiamo che rimase in viaggio,
lontano da Venezia per circa 25 anni, ma all’interno di quel periodo della sua vita
poche sono le scansioni cronologiche sicure. Gli studi filologici e storici hanno
portato ad affinare le nostre conoscenze sul testo, e quindi indirettamente, sul
suo autore, ma il Milione resta un libro misterioso. È un diario di viaggio? Un
mélange di fantastico e di reale? È un testo di pratica di mercatura arricchito
dalla prosa del Rustichello? Per rispondere a queste domande partiremo dal
contesto originario del veneziano: il Mediterraneo nella seconda metà del
Duecento e lo seguiremo in viaggio, lungo la via della seta, fino alla Cina e
all’India. Ripercorreremo con lui i luoghi che visitò per scoprire uno sguardo
molto più attento alla realtà di quanto non si creda; uno sguardo che non si
soffermava solo sulle merci e le ricchezze, ma che comunicava all’Occidente
particolari inediti sull’antropologia, i costumi, i riti, delle società osservate. Se
ancora oggi emergono dubbi sulla realtà del viaggio di Marco Polo, la posizione
di questo libro è chiara: il veneziano visitò l’Asia e la descrisse come nessuno
aveva mai fatto prima di lui. E poiché la vita è un viaggio, il viaggio di Marco
Polo sarà la sua biografia.
Marco Polo’nun öz geçmişi oldukça zengin olmasa da, dünya çapındaki “Il Milione” adlı
eseri çok sayıda bibliyografik esere kaynak oldu. Zayıf objektif veriler sahip olduğumuz
kişilikten kaynaklanıyor. 25 yıl boyunca seyahatte olduğunu ve Venedik’ten uzakta yaşadığını
biliyoruz, ama hayatının bu sürecinde emin olunan kronolojik veriler az bilinmekte. Metin
üzerinde yapılan filolojik ve tarihi çalışmalar arınarak ve dolaylı olarak yazara ve zamanımıza
ulaştı, ama Il Milione her zaman için gizemli bir eser olarak kaldı. Bu bir seyahatname
mi? Fantastik yada gerçek bir karışım mı? Rustichello’nun düzyazıyla zengileştirdiği pratik
madrabaz bir metin mi? Bu sorulara yanıt bulabilmek için Venediklinin kökeninden yola
çıkacağız: 1200’lü yılların ikinci yarısında Akdenizde, yolculukta ve İpek Yolu boyunca
Çin’e ve Hindistan’a kadar onu izleyeceğiz. Ziyaret ettiği mekanları onunla birlikte
katedeceğiz ve inanıldığından daha da gerçek bir bakış açısına sahip olduğunu keşfedeceğiz.
Bu bakış açısı sadece zenginlik ve malla sınırlı kalmayıp, analiz ettiği toplumların örf, adet,
ritüel ve antropolojisini ilk kez batıya bildiriyordu. Bugün hala Marco Polo’nun seyahatinin
gerçekliği üzerine şüpheler var, bu kitabın pozisyonu oldukça açık: Venedikli Asya’yı ziyaret
etti ve ondan önce hiç kimsenin yapmadığı bir şekilde tanımladı. Hayat bir yolculuktan
ibaret olduğu için, Marco Polo’nun yolculuğu onun biyografisi olacak.
Marina Montesano è professore di Storia medievale
presso il DICAM – Università di Messina e presso la
Facoltà di Filosofia – Università Vita-Salute San Raffaele.
È membro del Collegio docenti del Dottorato di ricerca
in “Storia delle forme culturali euromediterranee:
studi storici, geografici, religiosi, linguistici e letterari”
del DICAM – Università di Messina, nell’ambito del
quale ha avviato un progetto di cotutela con Paris 1 Sorbonne. Ha studiato nelle Università di Bari e Firenze;
si è specializzata come borsista presso l’Accademia della
Crusca e la Harvard University – Berenson Foundation.
Ha trascorso periodi come visiting scholar alla Brown
University (Rhode Island) ed è fellow di Harvard. È
vincitrice del premio Lila Wallace nel 2000 e membro
della International Society For Cultural History e
della Association pour le développement de l’histoire
culturelle. Ha preso parte a seminari e convegni nazionali e internazionali: fra gli altri
Paesi, negli Stati Uniti, in Canada, in Australia, in Spagna, in Francia, in Finlandia, in
Germania, in Svizzera, in Norvegia, in Belgio, in Scozia, in Ungheria. È stata ospite presso
gli Istituti italiani di Cultura di Germania, Turchia, Brasile, Argentina, dove ha svolto
conferenze e seminari. Collabora con le pagine culturali de «Il Manifesto» e scrive per
«Storica» del National Geographic. I suoi interessi di ricerca vertono sulla storia della
cultura medievale, con particolare riferimento al tema della cristianizzazione, alle origini
della caccia alle streghe, alla storia della magia, alla circolazione di temi e motivi culturali
nelle società medievali, ai contatti tra Occidente e Oriente.
Tra le monografie più recenti: Da Figline a Gerusalemme. Viaggio del prete Michele in Egitto e in
Terrasanta (2010), Amerigo Vespucci, con Franco Cardini (2011) Caccia alle streghe (2012), Marco
Polo (2014) e Arte gradita agli dèi immortali. La magia fra mondo antico e rinascimento, con Franco
Cardini (2015).
Marina Montesano Messina Üniversitesi DICAM ve Vita-Salute San Raffaele
Üniversitesi Felsefe Fakültesi’nde Ortaçağ tarihi dersleri ver mektedir. Messina
Üniversitesi - DICAM “Avro-Akdeniz kültürel for mları tarihi: edebi, linguistik,
dini, coğrafik ve tarihi bilmler” araltırma doktorası doçenleri üyesidir ve bu kapsamda
Paris 1 - Sorbonne bir ortakdenetim projesi başlatmıştır. Bari ve Floransa Üniversitesinde
eğitim aldı; Accademia della Crusca ve Harvard University - Berenson Foundation’da
burs alıp uzmanlaştı. Brown University (Rhode Island) ve Harvard Üniversitesinde konuk
akademisyen olarak yer aldı. 2000’de Lila Wallace ödülünü kazandı. International Society
For Cultural History ve Association pour le développement de l’histoire culturelle’in üyesidir.
Ulusal ve uluslararası sempozyumlara katıldı: ABD, Kanada, Avustralya, İspanya, Fransa,
Finlandiya, Almanya, İsviçre, Norveç, Belçika, İskoçya, Macaristan’da bulundu. Almanya,
Türkiye, Brezilya, Arjantin’de İtalyan Kültür Merkezlerinde düzenlenen sempozyumlara
katıldı ve konferanslar verdi. «Il Manifesto» gazetesinin kültür sayfalarıyla işbirliği yaptı.
National Geografic «Storica» için yazmaktadır. Araştırma alanı bilhassa cadı avı, büyü
tarihi, kültürel temalar ve ortaçağ toplumlarında motiflerin hareketi, Doğu ve Batı arasındaki
temasların kökenlerine, Hıristiyanlaştırma konusuna ortaçağ kültür tarihinde odaklanmakdır.
Yakın tarihli eserleri arasında Da Figline a Gerusalemme. Viaggio del prete Michele
in Egitto e in Terrasanta (2010), Amerigo Vespucci, Franco Cardini ile (2011)
Caccia alle streghe (2012), Marco Polo (2014) ve Arte gradita agli dèi immortali.
La magia fra mondo antico e rinascimento, Franco Cardini ile (2015).