Ruhun açılımı - Nurdersi.com

Ruh / 1
Ruhun açılımı
[email protected]
Ruh / 2
Ruh 4 İsmin Halitasına Camidir
Ruh / 3
Maneviyat ruhdaki hakikatlerimizin birliğidir
Ruh / 4
Ruh cevheri
Ruh / 5
RUH 1
Ruh / 6
RUH 2
Ruh / 7
RUH 3
Ruh / 8
RUHUN DETAYLARI 1
Ruh / 9
RUHUN DETAYLARI 2
Ruh / 10
RUHUN DETAYLARI 3
Ruh / 11
Şecere-i Hilkatte Ruh Cevheri = Arş-ı Azam
RUH
Suâl: Sa'd-ı teftazanî, biri hayvanî, diğeri insanî olmak üzere, ruhu ikiye taksim
ettikten sonra, "Mevte mâruz kalan yalnız ruh-u hayvanîdir, ruh-u insanî ise
mahlûk değildir ve onun ile Allah beyninde nisbet ve sebep yoktur, cesed ile
kaim olmayıp müstakill-i bizzâttır" demesinin sebebi ve izahı?
ْ ‫ اَلرُّ و ُح ْا ِال ْن َسانِيَّةُ لَ ْي َس‬demesi;
Elcevap: Sa'd-ı Teftazanî'nin ‫ت َم ْخلُوقَة‬
‫ قُ ِل الرُّ و ُح ِم ْن اَ ْم ِر َربِّى‬sırrıyla, -beka-yı ruh bahsinde beyan edildiği gibi-
Ruh / 12
ruhun mahiyeti;
zîhayat bir kanun-u emr,…
zîşuûr bir âyine-i İsm-i Hayy,…
zîcevher bir cilve-i Hayat-ı Sermedî… olduğundan mec'uldür.
Bu cihetle, mahlûktur denilemez.
Fakat Sa'd, Makâsıd ve Şerhü'l-Makâsıd'da, bütün muhakkıkîn-i İslâmın icmâına
ve âyât ve ehâdîsin nusûsuna muvafık olarak, "O kanun-u emr, vücud-u hâricî
giydirilmiş, sâir mahlûkat gibi mahlûk ve hâdistir" demiştir.
Sa'd'ın ezeliyet-i ruha kail olmadığına bütün âsârı şâhiddir.
ْ ‫ لَ ْي َس‬demesi, hulûl gibi bâtıl bir mezhebin reddine işarettir.
‫َّللا نِ ْسبَة‬
ِ َّ َ‫ت بَ ْينَهَا َو بَ ْين‬
Hayvânâtın ruhları dahi bâkîdir, kıyâmette yalnız cesedleri fenâ bulur.
Mevt ise fenâ değil, belki alâkanın kesilmesidir. ‫ب‬
َ َ‫ َوالَ َسب‬demesi, esbâb-ı zâhiriyenin
tavassutu ve Azrâil Aleyhisselâmın kabz-ı ervâh hususundaki münâcâtı bahsinde
denildiği gibi, ruhun doğrudan doğruya perdesiz, vasıtasız îcad edilmesine işarettir.
ْ َّ‫ اِ ْستَقَل‬demesi; bekâ-yı ruh isbatında denildiği gibi, cesed ruha dayanır, ayakta
‫ت بِ َذاتِهَا‬
kalır. Ruh ise bizâtihî kaimdir. Cesed harâb olursa daha ziyade serbest olur, meek gibi
göğe uçar, demektir ve bâtıl bir mezhebin reddine işarettir.
Said Nursî
Ruh, Vücud-u Hâricî Giydirilmiş Bir Kanundur
Ruh bir nuranî kanundur, vücud-u haricî giymiş bir namustur; şuuru başına takmış.
Bu mevcûd ruh, şu mâkul kanuna olmuş iki kardeş, iki yoldaş.
Sabit ve hem dâim fıtrî kanunlar gibi, ruh dahi hem âlem-i emir, hem irade vasfından
gelir.
Kudret vücud-u hissî giydirir, şuuru başına takar, bir seyyâle-i lâtifeyi o cevhere sadef
eder.
Eğer enva'daki kanunlara kudret-i Hâlık vücud-u haricî giydirirse, herbiri bir ruh olur.
Ruh / 13
Ger vücudu ruh çıkarsa, başından şuuru indirirse, yine lâyemut kanun olur.
Mukaddime
Onuncu Söz'ün Dördüncü Hakikatında isbat edildiği gibi; ebedî, sermedî,
misilsiz bir cemâl, elbette âyinedâr müştakının ebediyetini ve bekasını ister. Hem
kusursuz, ebedî bir kemâl-i san'at, mütefekkir dellâlının devamını taleb eder. Hem
nihayetsiz bir rahmet ve ihsan, muhtaç müteşekkirlerinin devam-ı tena'umlarını iktiza
eder. İşte o âyinedâr müştak, o dellâl mütefekkir, o muhtaç müteşekkir; en başta ruh-u
insânîdir. Öyle ise, ebed-ül âbâd yolunda; o cemâl, o kemâl, o rahmete refakat edecek,
bâki kalacaktır.
Yine Onuncu Söz'ün Altıncı Hakikatında isbat edildiği gibi; değil ruh-u beşer,
hattâ en basit tabakat-ı mevcûdât dahi, fena için yaratılmamışlar; bir nevi bekaya
mazhardırlar. Hattâ ruhsuz, ehemmiyetsiz bir çiçek dahi, vücud-u zâhirîden gitse, bin
vecihle bir nevi bekaya mazhardır. Çünki: Sûreti, hadsiz hâfızalarda bâkî kalır.
Kanun-u teşekkülâtı, yüzer tohumcuklarında beka bulup devam eder. Mâdem bir
parçacık ruha benzeyen o çiçeğin kanun-u teşekkülü, timsal-i sûreti, bir Hafîz-i
Hakîm tarafından ibka ediliyor. Dağdağalı inkılablar içinde kemâl-i intizâm ile,
zerrecikler gibi tohumlarında muhafaza ediliyor, bâkî kalır.
Elbette gâyet cem'iyetli ve gâyet yüksek bir mahiyete mâlik ve haricî vücud
giydirilmiş ve zîşuûr ve zîhayat ve nûrani kanun-u emrî olan ruh-u beşer, ne derece
kat'iyetle bekaya mazhar ve ebediyetle merbut ve sermediyetle alâkadar olduğunu
anlamazsan, nasıl «Zîşuûr bir insanım» diyebilirsin?
Evet, koca bir ağacın bir derece ruha benzeyen proğramını ve kanun-u teşekkülâtını,
bir nokta gibi en küçük çekirdekte dercedip muhafaza eden bir Zât-ı Hakîm-i Zülcelâl,
bir Zât-ı Hafîz-i bîzeval hakkında «Vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder»
denilir mi!
BİRİNCİ MENBA': Enfüsîdir. Yâni, herkes hayatına ve nefsine dikkat etse, bir ruh-u
bâkiyi anlar. Evet herbir ruh, kaç sene yaşamış ise o kadar beden değiştirdiği halde,
bilbedâhe aynen bâki kalmıştır. Öyle ise; mâdem cesed gelip geçicidir. Mevt ile bütün
bütün çıplak olmak dahi ruhun bekasına te'sir etmez ve mahiyetini de bozmaz. Yalnız,
müddet-i hayatta, tedricî cesed libasını değiştiriyor. Mevtte ise birden soyunur. Gâyet
kat'î bir hads ile belki müşahede ile sabittir ki, cesed ruh ile kaimdir. Öyle ise; ruh,
onun ile kaim değildir. Belki ruh, binefsihî kaim ve hâkim olduğundan; cesed istediği
gibi dağılıp toplansın; ruhun istiklâliyetine halel vermez. Belki cesed, ruhun hânesi ve
yuvasıdır, libası değil.
Ruh / 14
Belki, ruhun libası bir derece sâbit ve letâfetçe ruha münasib bir gılâf-ı lâtifi ve bir
beden-i misâlîsi vardır. Öyle ise, mevt hengâmında bütün bütün çıplak olmaz,
yuvasından çıkar, beden-i misâlîsini giyer.
İKİNCİ MENBA': Âfâkîdir. Yâni, mükerrer müşâhedat ve müteaddid vâkıat ve
kerrat ile münasebattan neş'et eden bir nevi hükm-ü tecrübîdir. Evet tek bir ruhun
bâ'delmemat bekası anlaşılsa, şu ruh nev'inin külliyetle bekasını istilzam eder. Zira
fenn-i mantıkça kat'îdir ki: Zâtî bir hassa, birtek ferdde görünse; bütün efradda dahi o
hassanın vücuduna hükmedilir. Çünki: Zâtîdir. Zâtî olsa, her ferdde bulunur. Halbuki
değil bir ferd, belki o kadar hadsiz, o kadar hesaba, hasra gelmez müşahedâta istinad
eden âsâr ve beka-i ervaha delâlet eden emarat, o derece kat'îdir ki; bize nasıl Yeni
Dünya, yâni Amerika var ve orada insanlar bulunur; o insanların vücudlarına hiç
vehim hatıra gelmez. Öyle de şübhe kabûl etmez ki, şimdi âlem-i melekût ve ervahta;
ölmüş, vefat etmiş insanların ervahı pekçok kesretle vardır ve bizimle
münasebettardırlar. Mânevî hedâyâmız onlara gidiyor. Onların nûranî feyizleri de
bizlere geliyor.
Hem hads-i kat'î ile vicdanen hissedilebilir ki; insan öldükten sonra esâslı bir ciheti
bâkidir. O esas ise ruhtur. Ruh ise, tahrib ve inhilale mâruz değil. Çünki: Basittir,
vahdeti var. Tahrib ve inhilal ve bozulmak ise; kesret ve terkib edilmiş şeylerin
şe'nidir. Sâbıkan Beyân ettiğimiz gibi; hayat, kesrette bir tarz-ı vahdeti temin eder, bir
nevi bekaya sebebiyet verir. Demek vahdet ve beka, ruhta esâstır ki, ondan kesrete
sirayet eder. Ruhun fenası, ya tahrib ve inhilâl iledir. O tahrib ve inhilâl ise, vahdet
yol vermez ki girsin, besâtet bırakmaz ki bozsun. Veyahut îdam iledir. İdam ise
Cevâd-ı Mutlak'ın hadsiz merhameti müsaade etmez ve nihayetsiz cûdu bırakmaz ki,
verdiği nimet-i vücudu o nimet-i vücuda pek müştak ve lâyık olan ruh-u insânîden
geri alsın.
ÜÇÜNCÜ MENBA': Ruh zîhayat, zîşuûr, nuranî, vücud-u haricî giydirilmiş;
câmi', hakikatdar, külliyet kesbetmeğe müstaid bir kanun-u emrîdir.
Halbuki en zaîf olan kavânin-i emriye, sebat ve bekaya mazhardırlar. Çünki: Dikkat
edilse, mâruz-u tegayyür olan bütün nevilerde birer hakikat-ı sâbite vardır ki, bütün
tegayyürat ve inkılâbât ve etvâr-ı hayat içinde yuvarlanarak Sûretler değiştirip,
ölmeyerek, yaşayarak bâki kalıyor. İşte herbir şahs-ı insanî, mahiyetinin câmiiyetiyle
ve küllî şuûruyla ve umumî tasavvuratıyla bir şahıs iken, bir nev' hükmüne geçmiştir.
Bir nev'e gelen ve cârî olan kanun, o şahs-ı insânîde dahi cârîdir. Mâdem Fâtır-ı
Zülcelâl, insanı câmi' bir âyine ve küllî bir ubûdiyyetle ve ulvî bir mahiyetle
yaratmıştır. Her ferddeki hakikat-ı ruhiye, yüzbinler Sûret değiştirse, izn-i Rabbânî ile
Ruh / 15
ölmeyecek, yaşayarak geldiği gibi gidecek. Öyle ise o şahs-ı insânînin hakikat-ı
zîşuûru ve unsur-u zîhayatı olan ruhu dahi, Allah'ın emriyle, izni ile ve ibkasıyla
daima bâkidir.
DÖRDÜNCÜ MENBA': Ruha bir derece müşabih ve ikisi de âlem-i emirden
ve iradeden geldiklerinden masdar itibariyle ruha bir derece muvafık, fakat yalnız
vücud-u hissî olmayan nevilerde hükümran olan kavânîne dikkat edilse ve o
namuslara bakılsa görünür ki: Eğer o kanun-u emrî, vücud-u haricî giyse idi, o
nevilerin birer ruhu olurdu. Halbuki o kanun daima bâkîdir. Daima müstemir, sabittir.
Hiçbir tegayyürat ve inkılâbat, o kanunların vahdetine te'sir etmez, bozmaz. Meselâ:
Bir incir ağacı ölse, dağılsa; onun ruhu hükmünde olan kanun-u teşekkülâtı, zerre gibi
bir çekirdeğinde ölmeyerek bâkî kalır. İşte mâdem en âdi ve zaîf emrî kanunlar dahi
böyle beka ile, devam ile alâkadardır.
Elbette ruh-u insanî, değil yalnız beka ile, belki ebed-ül âbâd ile alâkadar olmak lâzım
gelir. Çünki ruh dahi Kur'anın nassı ile, ‫ قُ ِل الرُّ و ُح ِم ْن اَ ْم ِر َربِّى‬ferman-ı celîli ile âlem-i
emirden gelmiş bir kanun-u zîşuûr ve bir nâmus-u zîhayattır ki; kudret-i ezeliye, ona
vücud-u haricî giydirmiş.
Demek nasılki sıfat-ı iradeden ve âlem-i emirden gelen şuûrsuz kavânîn, daima veya
ağleben bâki kalıyor. Aynen onların bir nevi kardeşi ve onlar gibi sıfat-ı iradenin
tecellisi ve âlem-i emirden gelen ruh; bekaya mazhar olmak daha ziyade kat'îdir,
lâyıktır. Çünki zîvücuddur, hakikat-ı hariciye sahibidir.
Hem onlardan daha kavîdir, daha ulvîdir. Çünki zîşuûrdur.
Hem onlardan daha daimîdir, daha kıymetdârdır. Çünki zîhayattır.
İnsanın nasıl ruhu bütün cesedine öyle bir münasebeti var ki: Bütün â'zasını ve
eczâsını birbirine yardım ettirir.
Yâni, irade-i İlâhiyye cilvesi olan evâmir-i tekvîniyyeye ve o emirden vücud-u hâricî
giydirilmiş bir kanun-u emrî ve Lâtife-i Rabbâniyye olan ruh, onların idaresinde
onların mânevî seslerini hissetmesinde ve hâcâtlarını görmesinde birbirine mâni
olmaz, ruhu şaşırtmaz. Ruha nisbeten uzak-yakın bir hükmünde. Birbirine perde
olmaz. İsterse, çoğunu birinin imdadına yetiştirir. İsterse bedenin her cüz'ü ile
bilebilir, hissedebilir, idare edebilir. Hattâ çok nuraniyet kesbetmiş ise, herbir cüz'ü
ile görebilir ve işitebilir.
SENİN İKİNCİ SUALİNİN HÜLÂSASI: Muhyiddin-i Arabî demiş: "Rûhun
mahlûkıyeti, inkişâfından ibarettir." O sual ile, benim gibi zayıf bir bîçâreyi,
Ruh / 16
Muhyiddin-i Arabî gibi müthiş bir hârika-i hakikat, bir dâhiye-i ilm-i esrâra karşı
mübârezeye mecbur ediyorsun. Fakat madem nusûs-u Kur'ân'a istinâden bahse
girişeceğim; ben sinek dahi olsam o kartaldan daha yüksek uçabilirim.
Kardeşim, bil ki: Hazret-i Muhyiddin aldatmaz, fakat aldanır. Hâdîdir, fakat her
kitabında mühdî olamıyor. Gördüğü doğrudur, fakat hakikat değildir. Yirmi
Dokuzuncu Sözde, ruh bahsinde, medâr-ı sualiniz olan o hakikat izah edilmiştir.
Evet, ruh, mâhiyeti itibarıyla bir kanun-u emrîdir. Fakat vücud-u hâricî giydirilmiş bir
nâmus-u zîhayattır ve vücud-u hâricî sahibi bir kanundur. Hazret-i Muhyiddin, yalnız
mâhiyeti noktasında düşünmüştür. Vahdetü'l-vücud meşrebince, eşyanın vücudunu
hayal görüyor. O zât, hârika keşfiyâtıyla ve müşâhedâtıyla ve mühim bir meşreb
sahibi ve müstakil bir meslek ihtiyar ettiğinden, bilmecburiye, zayıf te'vilâtla,
tekellüflü bir surette, bazı âyâtı meşrebine, meşhûdâtına tatbik ediyor, âyâtın
sarâhatini incitiyor. Sâir risalelerde cadde-i müstakîme-i Kur'âniye ve minhâc-ı
kavîm-i Ehl-i Sünnet beyan edilmiştir. O zât-ı kudsînin kendine mahsus bir makamı
var; hem makbûlîndendir. Fakat mîzansız keşfiyâtında hudutları çiğnemiş ve cumhûru muhakkıkîne çok meselelerde muhâlefet etmiş.
İşte, bu sır içindir ki, o kadar yüksek ve hârika bir kutup, bir ferîd-i devrân olduğu
halde, kendine mahsus tarikatı gayet kısacık, Sadreddin-i Konevîye münhasır kalıyor
gibidir ve âsârından istikametkârâne istifade nâdir oluyor. Hattâ çok muhakkıkîn-i
asfiyâ, o kıymettar âsârını mütalâa etmeye revaç göstermiyorlar; hattâ bazıları men
ediyorlar.
Hazret-i Muhyiddin'in meşrebiyle ehl-i tahkikin meşrebinin mâbeynindeki esaslı fark
ve onların me'hazlarını göstermek, çok uzun tetkikata ve çok yüksek ve geniş
nazarlara muhtaçtır. Evet, fark o kadar dakîk ve derin ve me'haz o kadar yüksek ve
geniştir ki, Hazret-i Muhyiddin hatâsından muâheze edilmemiş, makbul olarak
kalmış. Yoksa, eğer ilmen, fikren ve keşfen o fark o me'haz görünseydi, onun için
gayet büyük bir sukut ve ağır bir hatâ olurdu. Madem fark o kadar derindir; bir temsil
ile o farkı ve o me'hazları, Hazret-i Muhyiddin'in o meselede yanlışını göstermeye
muhtasaran çalışacağız. Şöyle ki:
Meselâ, bir aynada güneş görünüyor. Şu ayna, güneşin hem zarfı, hem mevsûfudur.
Yani, güneş bir cihette onun içinde bulunur
ve bir cihette aynayı ziynetlendirip parlak bir boyası, bir sıfatı olur.
Eğer o ayna, fotoğraf aynası ise, güneşin misâlini sâbit bir surette kâğıda alıyor.
Ruh / 17
Şu halde,
(1) aynada görünen güneş,
(2) fotoğrafın resim kâğıdındaki görünen mâhiyeti,
(3) hem aynayı süslendirip sıfatı hükmüne geçtiği cihette,
(2) hakikî güneşin gayrıdır. Güneş değil, belki güneşin cilvesi başka bir vücuda
girmesidir.
(1,3) Ayna içinde görünen güneşin vücudu ise, hâriçteki görünen güneşin ayn-ı
vücudu değilse de, ona irtibâtı ve ona işâret ettiği için, onun ayn-ı vücudu
zannedilmiş.
İşte bu temsile binâen, "Aynada hakikî güneşten başka birşey yoktur" denilmek ve
aynayı zarf ve içindeki güneşin vücud-u hâricîsi murad olmak cihetiyle denilebilir.
Fakat aynanın sıfatı hükmüne geçmiş münbasit aksi ve fotoğraf kâğıdına intikal eden
resim cihetiyle güneştir denilse, hatâdır; "Güneşten başka içinde birşey yoktur"
demek yanlıştır. Çünkü, aynanın parlak yüzündeki akis ve arkasında teşekkül eden
resim var. Bunların da ayrı ayrı birer vücudu var. Çendan o vücudlar güneşin
cilvesindendir; fakat güneş değiller.
İnsanın zihni, hayâli, bu ayna misâline benzer. Şöyle ki:
İnsanın âyine-i fikrindeki mâlûmâtın dahi iki veçhi var: Bir vecihle ilimdir, bir
vecihle mâlûmdur. Eğer zihni o mâlûma zarf saysak, o vakit o mâlûm mevcud, zihnî
bir mâlûm olur; vücudu ayrı birşeydir. Eğer zihni o şeyin husûlüyle mevsuf saysak,
zihne sıfat olur; o şey o vakit ilim olur, bir vücud-u hâricîsi vardır. O mâlûmun vücud
ve cevheri dahi olsa, bununki arazî bir vücud-u hârîcisi olur.
İşte bu iki temsile göre, kâinat bir aynadır. Her mevcudâtın mâhiyeti dahi birer
aynadır. Kudret-i Ezeliye ile îcâd-ı İlâhîye mâruzdurlar. Herbir mevcud, bir cihetle
Şems-i Ezelînin bir isminin bir nevi aynası olup bir nakşını gösterir. Hazret-i
Muhyiddin meşrebinde olanlar, yalnız aynalık ve zarfiyet cihetinde ve aynadaki
vücud-u misâli, nefiy noktasında ve akis, ayn-ı mün'akis olmak üzere keşfedip, başka
mertebeyi düşünmeyerek, "Lâ mevcûde illâ Hû" diyerek, yanlış etmişler. "Hakàiku'leşyâi sâbitetün" kaide-i esâsiyeyi inkâr etmek derecesine düşmüşler.
Ruh / 18
Amma ehl-i hakikat ise, verâset-i Nübüvvet sırrıyla ve Kur'ân'ın kat'î ifâdâtıyla
görmüşler ki, âyine-i mevcudatta kudret ve irâde-i İlâhiye ile vücud bulan nakışlar
Onun eserleridir. "Heme ez ost"HAŞİYE 1 tur; "Heme ost"HAŞİYE 2 değil. Eşyanın bir
vücudu vardır ve o vücud bir derece sâbittir. Çendan o vücud, vücud-u Vâcibe
nisbeten vehmî ve hayâlî hükmünde zayıftır; fakat Kadîr-i Ezelînin îcad ve irâde ve
kudretiyle vardır.
Nasıl ki, temsilde, ayna içindeki güneşin hakikî vücud-u hâricîsinden başka bir
vücud-u misâlîsi var.
Dokuzuncu Lem'a - s.599
Ve aynayı ziynetli boyalayan münbasit aksinin dahi arazî ve ayrı bir vücud-u hâricîsi
var. Ve aynanın arkasındaki fotoğrafın resim kâğıdına intikâş eden suret-i şemsiyenin
dahi ayrı ve arazî bir vücud-u hâricîsi vardır, hem bir derece sâbit bir vücuddur. Öyle
de, kâinat aynasında ve mâhiyât-ı eşya aynalarında esmâ-i kudsiye-i İlâhiyenin irade
ve ihtiyar ve kudret ile hâsıl olan cilveleriyle tezâhür eden nukûş-u masnûâtın,
Vücud-u Vâcibden ayrı, hâdis bir vücudu var. Hem o vücuda Kudret-i Ezeliye ile
sebat verilmiş. Fakat eğer irtibat kesilse, bütün eşya birden fenâya gider. Bekâ-i
vücud için her an, herşey, Hâlikının ibkàsına muhtaçtır. Çendan "hakâiku'l-eşyâi
sâbitetün"dür; fakat Onun ispat ve tesbitiyle sâbittir.
İşte, Hazret-i Muhyiddin, "Ruh mahlûk değil; âlem-i emirden ve sıfat-ı irâdeden
gelmiş bir hakikattir" demesi, çok nusûsun zâhirine muhâlif olduğu gibi; mezkûr
tahkikata binâen iltibâs etmiş, aldanmış, zayıf vücudları görmemiş.Esmâ-i İlâhiyeden
Hallâk, Rezzak gibi isimlerin mazharları vehmî ve hayâlî şeyler olamaz. Madem o
esmâ hakikatlidirler. Elbette mazharlarının da hakikat-i hâriciyeleri vardır.
Risale-i Nur’dan Ruh Toplaması
Bu Toplamaya Giren Kelimelerin Listesidir:
1. Ruh
421. Ruhanî
523. Ruhanîlerdir
354. Ruh-efza
496. Ruhanîde
525. Ruhanîlere
359. Ruha
501. Ruhanîler
531. Ruhanîleri
419. Ruhan
520. Ruhanîlerden
545. Ruhanîleridir
Ruh / 19
548. Ruhanîlerin
672. Ruhaniyesi
862. Ruhiyem
574. Ruhanîlerinde
674. Ruhaniyetine
865. Ruhiyemde
576. Ruhanîleriyle
676. Ruhaniyetleri
867. Ruhiyeme
579. Ruhanîlerle
678. Ruhaniyetlerindeki
871. Ruhiyemi
583. Ruhanîleşmiş
680. Ruhaniyetlerinden
874. Ruhiyenin
585. Ruhanîmi
682. Ruhaniyetlerine
878. Ruhiyesi
587. Ruhanînin
684. Ruhaniyeye
881. Ruhiyesine
590. Ruhanîsi
689. Ruhaniyeyi
883. Ruhiyesini
592. Ruhanîsidir
695. Ruhaniyyun
892. Ruhiyeye
594. Ruhanîsinde
697. Ruhen
897. Ruhiyeyi
597. Ruhanîsine
743. Ruhî
907. Ruhla
599. Ruhanîsini
795. Ruhîde
912. Ruhlandırmak
601. Ruhanîsiz
797. Ruhînin
915. Ruhlar
603. Ruhanîye
799. Ruhîye
936. Ruhlara
605. Ruhanîyi
801. Ruhîyi
955. Ruhlarda
610. Ruhaniyat
804. Ruhi
960. Ruhlardaki
624. Ruhaniyata
807. Ruhiyatçı
962. Ruhlardan
630. Ruhaniyatı
809. Ruhiye
964. Ruhları
634. Ruhaniyatın
840. Ruhiyece
1013. Ruhlarım
646. Ruhaniyattan
843. Ruhiyede
1015. Ruhlarımız
648. Ruhaniyattır
849. Ruhiyedeki
1019. Ruhlarımıza
650. Ruhaniye
851. Ruhiyeden
1023. Ruhlarımızı
660. Ruhaniyede
853. Ruhiyedendir
1031. Ruhların
665. Ruhaniyedir
855. Ruhiyedir
1046. Ruhlarına
667. Ruhaniyeleri
857. Ruhiyeleri
1069. Ruhlarında
669. Ruhaniyenin
859. Ruhiyelerine
1081. Ruhlarındaki
Ruh / 20
1083. Ruhlarından
1586. Ruhumuzdaki
1950. Ruh-u belâgatla
1085. Ruhlarını
1588. Ruhumuzdan
1952. Ruh-u beşer
1114. Ruhlarının
1590. Ruhumuzdur
1966. Ruh-u beşerde
1120. Ruhlarıyla
1592. Ruhumuzla
1969. Ruh-u beşere
1122. Ruhlarla
1602. Ruhumuzu
1974. Ruh-u beşerîyi
1126. Ruhlu
1607. Ruhumuzun
1976. Ruh-u beşeri
1156. Ruhlulara
1615. Ruhun
1979. Ruh-u beşerin
1158. Ruhsuz
1716. Ruhuna
1982. Ruh-u canım
1176. Ruhsuzdur
1764. Ruhunda
1984. Ruh-u canımızla
1178. Ruhta
1819. Ruhundaki
1989. Ruh-u canımla
1189. Ruhtan
1826. Ruhundan
1995. Ruh-u feza-yı candır
1197. Ruhtur
1831. Ruhunla
1997. Ruh-u fıtrî
1210. Ruhu
1836. Ruhunu
1999. Ruh-u habis
1364. Ruhudur
1892. Ruhunun
2001. Ruh-u habisi
1369. Ruhullah
1912. Ruhunuz
2005. Ruh-u hayvanîdir
1372. Ruhum
1914. Ruhunuza
2007. Ruh-u hizmetine
1444. Ruhuma
1917. Ruhunuzdan
2009. Ruh-u iman
1482. Ruhumda
1920. Ruhunuzu
2011. Ruh-u insan
1497. Ruhumdaki
1922. Ruhunuzun
2016. Ruh-u insanı
1499. Ruhumdan
1925. Ruhuyla
2018. Ruh-u insanın
1504. Ruhumla
1938. Ruh-u âcizanem
2021. Ruh-u insanî
1519. Ruhumu
1940. Ruh-u âcizîye
2029. Ruh-u insanîde
1547. Ruhumun
1942. Ruh-u âlîsiyle
2031. Ruh-u insanîden
1568. Ruhumuz
1944. Ruh-u aslîyi
2033. Ruh-u insanîdir
1574. Ruhumuza
1946. Ruh-u bâki
2035. Ruh-u insanînin
1581. Ruhumuzda
1948. Ruh-u bâkiyi
2037. Ruh-u insaniyetin
Ruh / 21
2039. Ruh-u İslâmı
2175. Ruh u canını
2041. Ruh-u kâfir
2177. Ruh u canıyla
2044. Ruh-u kâinattan
2185. Ruh u canla
2046.
2192. Ruh u canlarıyla
Ruh-u
kemteranemin
2198. Ruh u kalbiyle
2048. Ruh-u kudsîsi
2200. Ruhi Bey
2050. Ruh-u manevîsi
2054.
Ruh-u
Muhammediye'nin
2056. Ruh-u mü'min
2060. Ruh-u nafizdir
2062. Ruh-u nuranînin
2065. Ruh-u ruhumuz
2067. Ruh-u Şeriattan
2069. Ruh-ul Emîn
2071. Ruh-ül Emîn'in
2073.
Ruhaniyet-i
Peygamberî
2075. Ruh olurdu
2077. Ruh proğramını
2079. Ruh sıkıntısının
2081. Ruh vaziyetine
2083. Ruh u can
2085. Ruh u canı
2087. Ruh u canımız
2089. Ruh u canımızla
2144. Ruh u canımla
2202. Ruhları uçar
2204. Ruhların sevgilisi
2206. Ruhsuz libas
2208. Ruhumdan tevellüd
2210. Ruhunun münacatını
Ruh / 22
1. Ruh
2. “Meselâ: Hilkat-ı semavat ve arzdan bahsi içinde hilkat-i insandan ve insanın sesinden ve
sîmasındaki dekaik-ı nimet ve hikmetten bahis açar; tâ ki, fikir dağılmasın, kalb boğulmasın, ruh
mabudunu doğrudan doğruya bulsun." (S: 12)
3. “Ve o çiftlikler, makineler, âletler, mizanlar ise, senin daire-i hayatın içindeki mâmelekin ve o
mâmelekin içindeki cisim, ruh ve kalbin ve onlar içindeki göz ve dil, akıl ve hayal gibi zâhirî ve
bâtınî hasselerindir." (S: 26)
4. “Meselâ: Göz bir hassedir ki, ruh bu âlemi o pencere ile seyreder." (S: 27)
5. “Şimdi bunun kalbi ve ruh ve aklı, şu elîm vaziyetten gizli feryad u fîgân ettikleri halde; nefs-i
emmaresi, güya bir şey yokmuş gibi tecahül edip, ruh ve kalbin ağlamasından kulağını kapayıp,
kendi kendini aldatarak, bir bahçede bulunuyor gibi o ağacın meyvelerini yemeğe başladı." (S:
35)
6. “İşte bu vaziyette bir ruh, fecir zamanında bir Kadîr-i Zülcelal’in, bir Rahîm-i Zülcemal’in
dergâhına niyaz ile namaz ile müracaat edip arzuhal etmek, tevfik ve meded istemek ne kadar
elzem ve peşindeki gündüz âleminde başına gelecek, beline yüklenecek işleri, vazifeleri
tahammül için ne kadar lüzumlu bir nokta-i istinad olduğu bedaheten anlaşılır." (S: 43)
7. "Şimdi ebediyeti isteyen ve ebed için halkolunan ve ihsana karşı perestiş eden ve firaktan
müteellim olan ruh-u insan, kalkıp abdest alıp şu asr vaktinde ikindi namazını kılmak için Kadîm-i
Bâki ve Kayyum-u Sermedî’nin dergâh-ı Samedaniyesine arz-ı münacat ederek, zevalsiz ve
nihayetsiz rahmetinin iltifatına iltica edip, hesabsız nimetlerine karşı şükür ve hamd ederek,
izzet-i rububiyetine karşı zelilane rükûa gidip, sermediyet-i uluhiyetine karşı mahviyetkârane
secde ederek, hakikî bir teselli-i kalb, bir rahat-ı ruh bulup huzur-u kibriyasında kemerbeste-i
ubudiyet olmak demek olan asr namazını kılmak, ne kadar ulvî bir vazife, ne kadar münasib bir
hizmet, ne kadar" (S: 43)
8. “Evet en büyük bir ağacın ruh proğramını bir nokta gibi en küçük bir çekirdekte dercedip,
muhafaza eden Zât-ı Hakîm-i Hafîz; vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder denilir mi?"
(S: 81)
9. “Zaman-ı hazır gibi ruh ve kalbine iman noktasında ulvî ve manevî ezvakı ve envar-ı" (S: 145)
10. “Evet zâhire mübtela olan akıl, şu keşmekeş kâinatta perestiş ettiği şeylerin zevalini görmek ile
me’yusane feryad eder ve bâki bir mahbubu arayan ruh dahi $ feryadını ilân ediyor." (S: 215)
11. “Madem uful edenlerden ve zeval bulanlardan ruh elini çekti." (S: 217)
Ruh / 23
12. “Ruh ise şu vaziyetten şöyle anladı ki: Eşya, tesbihat ile Sâni’-i Zülcelal’in tecelliyat-ı esmasına
mukabele edip, bir naz-niyaz zemzemesidir, geliyor." (S: 225)
13. “Kömür gibi bir ruh ile elmas gibi bir ruh (Haşiye) beraber kalacaklar..." (S: 267)
14. “Evet hakikî terakki ise; insana verilen kalb, sır, ruh, akıl hattâ hayal ve sair kuvvelerin hayat-ı
ebediyeye yüzlerini çevirerek, herbiri kendine lâyık hususî bir vazife-i ubudiyet ile meşgul
olmaktadır." (S: 322)
15. “O saray ehli ise; insandaki göz, kulak, kalb, sır, ruh, akıl gibi letaif ve nefs ve heva ve kuvve-i
şeheviye ve kuvve-i gazabiye gibi şeylerdir." (S: 323)
16. “İşte Kur’an şu âyette azamet-i kudret-i İlahiye ve saltanat-ı rububiyeti öyle bir tarzda
gösteriyor ki: Güneş, Ay, yıldızlar emirber neferleri gibi emrine müheyya; gece ve gündüzü,
beyaz ve siyah iki hat gibi veya iki şerit gibi birbiri arkasında döndürüp âyât-ı rububiyetini
kâinat sahifelerinde yazan ve arş-ı rububiyetinde duran bir Kadîr-i Zülcelal’i gösterdiğinden,
her ruh işitse $ demeye hâhişger olur." (S: 420)
17. “İnbisat ve cevelana müştak olan kalb ve ruh için kadere iman bir ağırlık, bir sıkıntı vermiyor
mu?” (S: 471)
18. “İşte kadere iman, bütün o ağırlığı kaderin sefinesine atar, kemal-i rahat ile, ruh ve kalbin
kemal-i hürriyetiyle kemalâtında serbest cevelanına meydan veriyor." (S: 471)
19. “Kalb ve ruh ve sırrın derece-i hayatlarına çık, bak; ne kadar geniş bir daire-i hayatları var."
(S: 474)
20. “Fakat insanın akıl, ruh, sır, nefis gibi pek çok vazifedar letaifi ve hassaları vardır." (S: 495)
21. “Hem nasılki şu kesafetli, karanlıklı, dar dünyada güneşin pek çok âyinelerde bir anda aynen
bulunması gibi, öyle de: Nurani bir zât, bir anda çok yerlerde aynen bulunması -Onaltıncı Söz’de
isbat edildiği gibi- meselâ, Hazret-i Cebrail Aleyhisselâm bin yıldızda bir anda hem Arş’ta, hem
huzur-u Nebevîde, hem huzur-u İlahîde bir vakitte bulunması; hem Hazret-i Peygamber
Aleyhissalâtü Vesselâm’ın haşirde bir anda ekser etkıya-ı ümmetiyle görüşmesi ve dünyada
hadsiz makamlarda bir anda tezahür etmesi ve evliyanın bir nevi garibi olan ebdalların bir
vakitte çok yerlerde görünmesi ve avamın rü’yada bazan bir dakikada bir sene kadar işler
görmesi ve müşahede etmesi ve herkesin kalb, ruh, hayal cihetiyle bir anda pekçok yerlerle
temas edip alâkadarane bulunması, malûm ve meşhud olduğundan.." (S: 502)
22. “elbette nuranî, kayıdsız, geniş ve ebedî olan Cennet’te, cisimleri ruh kuvvetinde ve hiffetinde
ve hayal sür’atinde olan ehl-i Cennet, bir vakitte yüzbin yerlerde bulunup yüzbin hurilerle
sohbet ederek yüzbin tarzda zevk almak; o ebedî Cennet’e, o nihayetsiz rahmete lâyıktır ve
Muhbir-i Sadık’ın (A.S.M.) haber verdiği gibi hak ve hakikattır." (S: 502)
Ruh / 24
23. “Beka-i Ruh ve Melaike ve Haşre dairdir." (S: 504)
24. “Şu hal gösteriyor ki; maddenin küçülüp inceleşmesi nisbetinde âsâr-ı hayat tezayüd ediyor,
nur-u ruh teşeddüd ediyor." (S: 509)
25. “Güya madde inceleştikçe, bizim maddiyatımızdan uzaklaştıkça ruh âlemine, hayat âlemine,
şuur âlemine yaklaşıyor gibi hararet-i ruh, nur-u hayat daha şiddetli tecelli ediyor." (S: 509)
26. “Ruh, kat’iyen bâkidir." (S: 515)
27. “Evet herbir ruh, kaç sene yaşamış ise" (S: 516)
28. “Gayet kat’î bir hads ile belki müşahede ile sabittir ki, cesed ruh ile kaimdir." (S: 517)
29. “Öyle ise ruh, onun ile kaim değildir." (S: 517)
30. “Belki ruh, binefsihi kaim ve hâkim olduğundan; cesed istediği gibi dağılıp toplansın, ruhun
istiklaliyetine halel vermez." (S: 517)
31. “Evet tek bir ruhun ba’delmemat bekası anlaşılsa, şu ruh nev’inin külliyetle bekasını istilzam
eder." (S: 517)
32. “Ruh ise, tahrib ve inhilale maruz değil." (S: 517)
33. “ÜÇÜNCÜ MENBA’: Ruh zîhayat, zîşuur, nuranî, vücud-u haricî giydirilmiş, câmi’, hakikatdar,
külliyet kesbetmeğe müstaid bir kanun-u" (S: 517)
34. “Çünki ruh dahi Kur’anın nassı ile, $ ferman-ı celili ile âlem-i emirden gelmiş bir kanun-u zîşuur
ve bir namus-u zîhayattır ki; kudret-i ezeliye, ona vücud-u haricî giydirmiş." (S: 518)
35. “Aynen onların bir nevi kardeşi ve onlar gibi sıfat-ı iradenin tecellisi ve âlem-i emirden gelen
ruh, bekaya mazhar olmak daha ziyade kat’îdir, lâyıktır." (S: 518)
36. “Ruh, cesed hesabına zaîfleşir." (S: 530)
37. “Cesed, ruh hesabına inceleşir." (S: 530)
38. “Sâlisen: Zîhayat cisimlerin zerratı içinde çekirdek ve tohumdaki gibi bir kısım zerreler öyle
manevî bir nura, bir letafete, bir meziyete mazhar oluyorlar ki; sair zerrelere ve o koca ağaca
bir ruh, bir sultan hükmüne geçer." (S: 555)
39. “Hem madem ruh cisme hâkim olduğu gibi; camid maddelerde dahi" (S: 556)
40. “Herbir insan aklıyla hayal sür’atinde seyeranı, herbir veli kalbiyle berk sür’atinde cevelanı ve
cism-i nuranî olan herbir melek ruh sür’atinde Arştan Ferşe, Ferşten Arşa deveranı, ehl-i
Cennet’in insanları, Burak sür’atinde haşirden beşyüz sene fazla mesafeden Cennet’e çıkmaları
olduğu gibi; nur ve nur kabiliyetinde ve evliya kalblerinden daha latif ve emvatın ruhlarından ve
Ruh / 25
melaike cisimlerinden daha hafif ve cesed-i necmî ve beden-i misalîden daha zarif olan Ruh-u
Muhammediye’nin (A.S.M.) hadsiz vezaifine medar ve cihazatının mahzeni olan cism-i
Muhammedî (A.S.M.), elbette onun ruh-u âlîsiyle Arşa kadar beraber gidecektir." (S: 566)
41. “İnsanda cisimden başka nasıl akıl, kalb, ruh, hayal, hâfıza gibi manevî vücudlar da var." (S:
569)
42. “Veliler gibi ruh ve kalbi ile gitse, yeter?” (S: 570)
43. “Madem Cennet’e cisim, ruh ile beraber gider." (S: 570)
44. “Meselâ: Savtın sür’atiyle; ziya, elektrik, ruh, hayal sür’atleri ne kadar mütefavit olduğu
malûm." (S: 571)
45. “Acaba latif cismi, urucda sür’atli olan ulvî ruhuna tabi olmuş; ruh sür’atinde hareketi nasıl akla
muhalif görünür?" (S: 571)
46. “Arkasındaki evliya-yı ümmeti, ruh ve kalb ile o cadde-i nuranide, Mi’rac-ı Nebevî’nin gölgesinde
seyr ü sülûk edip istidadlarına göre makamat-ı âliyeye çıkıyorlar." (S: 580)
47. “turra-i fıtrat bir olan bütün insanların bedenlerine hakikî mutasarrıf olacak bir kudret ve ilim
sende varsa, hem sudan ve havadan tut, tâ nebatat ve hayvanata kadar benim erzakımın
mahzenlerine mâlik olacak bir servetin ve bir hâkimiyetin varsa, hem ben kılıf olduğum gayet
geniş ve yüksek olan ruh, kalb, akıl gibi letaif-i maneviyeyi benim gibi dar, süflî bir zarfta
yerleştirerek, kemal-i hikmet ile istihdam edip ibadet ettirecek sende nihayetsiz bir kudret,
hadsiz bir hikmet varsa göster, sonra "Ben seni yaptım" de." (S: 594)
48. “Hem insan ruh, kalb, akıl cihetiyle ve hayat ve letaif sahifeleriyle "Hayy, Kayyum ve Muhyî"
gibi ne kadar esma-i kudsiye-i nuraniyeyi okur ve okutturur, kıyas edebilirsin." (S: 631)
49. “Eğer onu dinlersen hasaretin o kadar büyük olur ki, tasavvurundan ruh, akıl ve kalb ürperir."
(S: 632)
50. “Madem meşru daire; ruh ve kalb ve nefsin bütün lezzetlerine, safalarına, keyiflerine kâfidir."
(S: 636)
51. “Bütün cihazat-ı insaniyenin ve kalb ve akıl ve ruh gibi büyük ve mühim letaifin böyle ayrı ayrı
vazifeleri, lezzetleri ve elemleri vardır." (S: 647)
52. “Ve mükemmel bir istidad ise, âlî bir ruh ve yüksek bir zâtın vücuduna delalet eder." (S: 667)
53. “Yani, irade-i İlahiye cilvesi olan evamir-i tekviniye ve o emirden vücud-u haricî giydirilmiş bir
kanun-u emrî ve latife-i Rabbaniye olan ruh, onların idaresinde onların manevî seslerini
hissetmesinde ve hacatlarını görmesinde birbirine mani olmaz, ruhu şaşırtmaz." (S: 687)
Ruh / 26
54. "$ Cenab-ı Hakk’ın madem onun bir kanun-u emri olan ruh, küçük bir âlem olan insan cisminde
ve a’zasında bu vaziyeti gösteriyor." (S: 688)
55. “Ruh, vücud-u haricî giydirilmiş bir kanundur" (S: 702)
56. “Ruh bir nuranî kanundur, vücud-u haricî giymiş bir namustur; şuuru başına takmış." (S: 702)
57. “Bu mevcud ruh, şu makul kanuna olmuş iki kardeş, iki yoldaş." (S: 702)
58. “Sabit ve hem daim fıtrî kanunlar gibi, ruh dahi hem âlem-i emir, hem irade vasfından gelir."
(S: 702)
59. “Eğer enva’daki kanunlara kudret-i Hâlık vücud-u haricî giydirirse, herbiri bir ruh olur." (S:
702)
60. “Ger vücudu ruh çıkarsa, başından şuuru indirirse, yine lâyemut kanun olur." (S: 702)
61. “Hattâ el’an âdeta o iki ruh, şimdi de cesedleri değişmiş, Alman Fransız oldu." (S: 714)
62. “Kur’anın şevki ise: Ruh düşer heyecana, şevk-i maâlî verir." (S: 737)
63. “Cesed ruhla mültezdir, ruh vicdanla mütelezziz." (S: 745)
64. “İlim ile gelen mesail-i imaniye dahi, akıl midesine girdikten sonra, derecata göre ruh, kalb, sır,
nefis ve hâkeza.." (S: 764)
65. “Evet bu asra öyle bir Kur’an tefsiri lâzım ve elzemdir ki; Risale-i Nur gibi akıl, fikir ve mantığı
çalıştırsın, ruh ve kalb ve vicdanı tenvir etsin." (S: 766)
66. “Bu can bu kafesten çıkıncaya kadar, bu ruh bu cesedden ayrılıncaya kadar, bu nefes, bu
bedenden gidinceye kadar; Risale-i Nur’u okuyacağız, neşredeceğiz." (S: 769)
67. “Aklınız herbir mes’eleyi tam anlamasa da, ruh, kalb ve vicdanınız hissesini alır." (S: 772)
68. “Çünki ruh zamanla mukayyed değil." (M: 51)
69. “Hissiyat-ı insaniye ruh derecesine çıktığı vakit, o hazır zaman genişlenir." (M: 51)
70. “İşte şu meşreb sahibi, eğer maddiyattan ve vesaitten tecerrüd etmiş ve esbab perdesini
yırtmış bir ruh ise, istiğrakkârane bir şuhuda mazhar ise; vahdet-ül vücuddan değil, belki
vahdet-üş şuhuddan neş’et eden, ilmî değil, hâlî bir vahdet-i vücud onun için bir kemal, bir
makam temin edebilir." (M: 83)
71. “Şimdi ilham-ı Rabbanî ile gaibden haber veren bu âriflerden sonra; gaibden ruh ve cinn
vasıtasıyla haber veren kâhinler, pek sarih bir surette Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın
geleceğini ve nübüvvetini haber vermişler." (M: 174)
Ruh / 27
72. “Şu sırrı izah ve isbat eden haşre dair Onuncu Söz’ün âhirinde, hem melaike ve beka-i ruh ve
haşre dair Yirmidokuzuncu Söz’de haşir mes’elesinde, İkinci Esas’ın beyanında zikredilen
"nuraniyet sırrı", "şeffafiyet sırrı", "mukabele sırrı", "müvazene sırrı", "intizam sırrı", "itaat
sırrı", altı temsil ile isbat edilerek gösterilmiştir ki: Kudret-i İlahiyeye nisbeten yıldızlar,
zerreler gibi kolaydır; hadsiz efrad bir ferd kadar külfetsiz ve rahatça icad edilir." (M: 245)
73. “Hayvan ise niçin insan olmadım diye şikayet edemez, belki hayat ve vücud ile beraber
kıymetdar bir ruh cevheri ona verildiği için, onun üstündeki hakkı, şükrandır." (M: 285)
74. “İlim ile gelen mesail-i imaniye dahi, akıl midesine girdikten sonra, derecata göre ruh, kalb,
sırr, nefis ve hâkeza letaif kendine göre birer hisse alır, masseder." (M: 331)
75. “İşte şu mesleğe göre; kabz-ı ruh vaktinde, insanın âyinesine temessül eden Melek-ül Mevt’in
insanî ve cüz’î bir misali, Hazret-i Musa Aleyhisselâm gibi bir ulül-azm ve celalli ve hiddetli bir
zâtın tokadına maruz olmak ve o misalî Melek-ül Mevt’in libası hükmündeki suret-i
misaliyesindeki gözünü çıkarmak; ne muhaldir, ne fevkalâdedir, ne de gayr-ı makuldür." (M: 352)
76. “Müzekki-i nefs ve musaffi-i ruh" (M: 380)
77. “Hususan şaban ve ramazanda, akıldan ziyade kalb hissedardır, ruh hareket eder." (M: 388)
78. “Güya muvakkaten hayvaniyetten çıkıp melekiyet vaziyetine veyahut âhiret ticaretine girdiği
için, dünyevî hacatını muvakkaten bırakmakla, uhrevî bir adam ve tecessüden tezahür etmiş bir
ruh vaziyetine girerek; savmı ile, Samediyete bir nevi âyinedarlık etmektir." (M: 402)
79. “Kalb ve ruh, akıl, sır gibi letaifin o mübarek ayda oruç vasıtasıyla çok terakkiyat ve
tefeyyüzleri vardır." (M: 404)
80. “İşte bu âlemi bu zulümat içinde gördüğüm anda, kalb ve ruh ve aklımla beraber bütün letaif-i
insaniyem, belki bütün zerrat-ı vücudum feryad ile ağlamaya hazır iken; birden Cenab-ı Hakk’ın
Âdil ismi Hakîm burcunda, Rahman ismi Kerim burcunda, Rahîm ismi Gafur burcunda (yani
manasında), Bâis ismi Vâris burcunda, Muhyî ismi Muhsin burcunda, Rab ismi Mâlik burcunda
tulû’ ettiler." (M: 410)
81. Ruh, bir kanun-u zîvücud-u haricîdir, bir namus-u zîşuurdur." (M: 470)
82. “Sabit ve daim fıtrî kanunlar gibi, ruh dahi âlem-i emirden, sıfat-ı iradeden gelmiş, kudret ona
vücud-u hissî giydirmiştir." (M: 470)
83. “Mevcud ruh, makul kanunun kardeşidir." (M: 470)
84. “Şayet nevilerdeki kanunlara kudret-i ezeliye bir vücud-u haricî giydirseydi, ruh olurdu." (M:
470)
85. “Eğer ruh, vücudu çıkarsa, şuuru başından indirse, yine lâyemut bir kanun olurdu." (M: 470)
Ruh / 28
86. “Ye’s, dalalet-i fikrin; zulmet-i kalb, ruh sıkıntısının menba’ıdır." (M: 477)
87. “Öyle de: İnsandaki cisim, nefis, kalb, ruh daireleri öyle mütefavittir." (L: 16)
88. “Ruh, kemal-i emniyetle ve sürurla o âyetin içine girdi." (L: 51)
89. “Tâ ki, fikir dağılmasın, kalb boğulmasın, ruh Mabudunu doğrudan doğruya bulsun." (L: 100)
90. “Ey küfr ü küfranı dağıtıp neşreden bedbaht ruh!" (L: 115)
91. “Gafletli ehl-i dünya ise, yalnız hayat-ı dünyeviyeyi düşündüklerinden, bütün hissiyatıyla ve ruh
u kalbiyle şiddetli bir surette hayat-ı dünyeviyeye ait mes’elelere sarılır." (L: 155)
92. “Sizlerin kalb ve ruh ve aklınızı ittiham etmem." (L: 166)
93. “Gayet hârika olan ruh, kalb ve manevî letaiften kat-ı nazar, yalnız cesedindeki herbir âza, bir
kubbeli menzil hükmündedir." (L: 181)
94. “Eğer hakikî şefkat sû’-i istimal edilmeyerek, bîçare veledini haps-i ebedî olan Cehennem’den
ve îdam-ı ebedî olan dalalet içinde ölmekten kurtarmaya o şefkat sırrı ile çalışsa; o veledin
bütün ettiği hasenatının bir misli, validesinin defter-i a’maline geçeceğinden, validesinin
vefatından sonra her vakit hasenatları ile ruhuna nurlar yetiştirdiği gibi, âhirette de değil
davacı olmak, bütün ruh u canı ile şefaatçı olup ebedî hayatta ona mübarek bir evlâd olur." (L:
200)
95. “Bu hayat-ı dünyevîde dahi kalb, vicdan, ruh için manevî hastalıklardır." (L: 209)
96. “Evet ihtiyarlara, masumlara, yalnız akrabasına bakmak değil; belki ehl-i iman (madem sırr-ı
imanla uhuvvet-i hakikiye var) onlara rastgelse, muhterem hasta ihtiyar ona muhtaç olsa, ruh u
canla ona hizmet etmek İslâmiyetin muktezasıdır." (L: 220)
97. “Ruh ve kalbin daire-i hayatı ise, cisim gibi hazır zamana münhasır olmadığından, pek çok
seneler maziden, pek çok seneler istikbalden daire-i hayatına dâhil olduğundan; o cüz’-i ihtiyarî,
cüz’iyetten çıkıp külliyet kesbeder." (L: 230)
98. “Birden, bakıyorum benim hususî dünyam vefat ediyor, bazı cihette ruh çekiliyor gibi bir haleti hayaliye bana geldi." (L: 236)
99. “Fakat bu gaye-i hayal ve hedef-i ruh ve netice-i fıtratın tahakkuku, ancak ve ancak bütün
mahlukatının bütün harekâtlarını ve sekenatlarını ve ahval ve a’mallerini, kavlen ve fiilen bilen ve
kaydeden ve bu küçücük ve âciz-i mutlak nev’-i insanı kendine dost ve muhatab eden ve bütün
mahlukat üstünde bir makam veren bir Kadîr-i Mutlak’ın hadsiz kudretiyle ve insana nihayetsiz
inayet ve ehemmiyet vermesiyle olabilir, diye düşünürken bu iki noktada, yani böyle bir kudretin
faaliyeti ve zâhiren bu ehemmiyetsiz insanın hakikatlı ehemmiyeti hakkında imanın inkişafını ve
kalbin itminanını veren bir izah istedim." (L: 255)
Ruh / 29
100. “Hülâsası şudur ki: Hayat, Zât-ı Hayy-ı Kayyum’a baktıkça ve iman dahi hayata hayat ve ruh
oldukça, beka bulur hem bâki meyveler verir, hem öyle yükseklenir ki, sermediyet cilvesini alır,
daha ömrün kısalığına ve uzunluğuna bakılmaz." (L: 257)
101. “Ruh u canımla Denizli Hapsi’ni arzuladım ve kabre girmeyi istedim." (L: 258)
102. “Eğer Ferd-i Vâhid’e verilmezse, bir sineğin vücudunu rûy-i zeminin etrafından ve anasırından
gayet hassas bir mizanla toplamak, âdeta yeryüzünü ve unsurları eleyip her taraftan o mahsus
vücudun mahsus zerrelerini getirerek san’atlı vücudunda muntazam yerleştirmek için maddî
kalıb, belki âzaları adedince kalıblar bulunmak ve o vücuddaki duygular ve ruh gibi ince, dakik,
manevî letaifi dahi mizan-ı mahsusla manevî âlemlerden celbetmek lâzım gelir." (L: 322)
103. “ve madem hayatın süzülmüş en safi hülâsası olan şuur ve akıl ve en latif ve sabit cevheri olan
ruh, bu Küre-i Arz’da gayet kesretli bir surette halkolunuyorlar; âdeta Küre-i Arz, hayat ve akıl
ve şuur ve ervah ile ihya olup öyle şenlendirilmiş..." (L: 335)
104. “ve ruh dahi, hayatın hâlis ve safi bir cevheri ve sabit ve müstakil zâtıdır; öyle de maddî ve
manevî hayat-ı Muhammediye (A.S.M.) dahi, hayat ve ruh-u kâinattan süzülmüş hülâsat-ül
hülâsadır.." (L: 336)
105. “Dördüncü Remiz: Uzun emellerden ve geçmiş ve gelecek elemlerden ruh ve kalbi güzel bir
temsil ile kurtarıp, "Lâilahe İllallah" kelime-i kudsiyesinin şifayâb ve rahmetbahş hazinesine
teslim eder." (L: 395)
106. “ÜÇÜNCÜ NÜKTE: Kuvve-i zaika, maddî cesede inhisar etmekten ziyade; akla, ruha ve kalbe
baktığından, israf etmemek, zillet ve sefalete düşmemek ve o kuvve-i zaikayı taşıyan lisanı
şükürde istimal etmek şartıyla leziz taamların tercih ve takib edilebileceğini; ve bu hakikat,
hârika kuvve-i kudsiye sahibi Şah-ı Geylanî (K.S.) Hazretlerinin ihya-yı emvat keramet-i
azîmesiyle izah edilerek; ruh cesede, kalb nefse, akıl mideye hâkim olduktan sonra, şükrün
münteha derecelerine vâsıl olmakla mümkün olduğunu beyan eder." (L: 396)
107. “Üçüncü Mertebe-i Nuriye-i Hasbiye: Ebedî bir dünyada ve bâki bir memlekette, daimî bir
saadete namzed olduğunu, fakat bu gaye-i hayal ve hedef-i ruh ve netice-i fıtratın tahakkuku,
ancak mahlukatın bütün harekâtlarını ve herşeylerini bilen ve kaydeden bir Kadîr-i Mutlak’ın
hadsiz kudretiyle olabildiğini düşünürken, kalbine itminan veren bir izah istediğini ve yine o
âyete müracaat ettiğinde, o âyet ona: $ daki $ ya dikkat edip, senin ile beraber lisan-ı hal ve
lisan-ı kal ile $ yı kimler söylüyorlar diye emredince; bütün nebatat ve hayvanatın lisan-ı hal ile
$ in manasını yâdettiklerini gördüğünü ve kudretin azamet ve haşmetini, mevcudatta nasıl
temaşa ettiğini ifade etmiştir." (L: 423)
108. “hayat ve ruh oldukça; beka bulur, hem bâki meyveler verdiği için, ömrün kısalığına ve
uzunluğuna bakılmayacağını izah etmiştir." (L: 424)
Ruh / 30
109. “Fakat bu gaye-i hayal ve hedef-i ruh ve netice-i fıtratın tahakkuku, ancak ve ancak bütün
mahlukatın bütün harekât ve sekenatlarını ve ahval ve a’mallerini, kavlen ve fiilen bilen ve
kaydeden ve bu küçücük ve âciz-i mutlak olan insanı kendine dost ve muhatab eden ve bütün
mahlukat üstünde bir makam veren bir Kadîr-i Mutlak’ın hadsiz kudretiyle ve insana nihayetsiz
inayet ve ehemmiyet vermesiyle olabilir, diye düşünüp bu iki noktada; yani böyle bir kudretin
faaliyeti ve zâhiren bu ehemmiyetsiz insanın hakikatlı ehemmiyeti hakkında imanın inkişafını ve
kalbin itminanı veren bir izah istedim." (Ş: 66)
110. “İşte hayatın hakikatına ve hukukuna ve vazifelerine ve manevî lezzetine ait olan bu dört
mes’ele gösterdiler ki; hayat, Zât-ı Bâki-i Hayy-ı Kayyum’a baktıkça ve iman dahi hayata hayat
ve ruh oldukça, hem beka bulur, hem bâki meyveler verir." (Ş: 73)
111. “kalb, ruh vesair zâhirî ve bâtınî duyguların istihsan ettikleri ve güzel hissettikleri güzellikler,
onların ihtilafı gibi muhteliftir." (Ş: 77)
112. “Nasılki mide bir rızık ister; öyle de, kalb ve ruh ve akıl ve göz ve kulak ve ağız gibi insanın
latifeleri ve duyguları dahi Rezzak-ı Rahîm’den rızıklarını isterler ve müteşekkirane alırlar." (Ş:
174)
113. “Yoksa her vakit etrafında kendi gibi çocukların ve büyüklerin ölümleri, o zaîf bîçarelerin
endişeli nazarlarına çarpması; mukavemetlerini ve kuvve-i maneviyelerini zîr ü zeber ederek
gözleriyle beraber ruh, kalb, akıl gibi bütün letaifini dahi öyle ağlattıracak, ya mahvolup veya
divane bir bedbaht hayvan olacaktı." (Ş: 182)
114. “Lâ ilahe illallah diyerek sürur ile teslim-i ruh eder." (Ş: 208)
115. “Ve midesinin gıda ihtiyacını temin etmeğe çalıştığı gibi dünya kadar geniş, belki ebede kadar
uzanan sofraları ve gıdaları, akıl ve kalb ve ruh ve insaniyet mideleri için tedarik etmeğe
fıtraten mecburdur, çabalıyor." (Ş: 222)
116. “Hattâ ben, hapiste muhterem kardeşlerime demiştim: Eğer Ankara’ya gönderilen Risale-i
Nur’un şiddetli tokatları için beni idama mahkûm eden zâtlar, Risale-i Nur’la imanlarını kurtarıp
idam-ı ebedîden necat bulsalar, siz şahid olunuz, ben onları da ruh u canımla helâl ederim!" (Ş:
289)
117. “Çünki kalb ve ruh ve akılları iman-ı tahkikî nurlarıyla sıkıntı çekmezler; maddî zahmetler ise,
Risale-i Nur dersiyle hem geçici, hem sevablı, hem ehemmiyetsiz, hem hizmet-i imaniyenin
başka bir mecrada inkişafına vesile olmasını bilerek şükür ve sabırla karşılıyorlar." (Ş: 295)
118. “Sizi bütün dualarında $ gibi bütün mütekellim-i maalgayr sîgalarında bilâ-istisna dâhil edip,
kesretli cesedler ve bir tek ruh hükmünde şirket-i maneviyemizin düsturlarıyla çalışan ve sizin
sıkıntınız ile sizden ziyade alâkadar olan ve şahs-ı manevînizden himmet ve meded ve sebat ve
metanet ve şefaat bekleyen" (Ş: 297)
Ruh / 31
119. “Bütün ruh ve kalb ve aklımla sizin leyali-i aşerenizi tebrik ederiz." (Ş: 307)
120. “Hem kalb, hem ruh için; hem iman, hem selâmet ve sıhhat lezzetleri var." (Ş: 313)
121. “Ben ruh u canla size her vaziyette arkadaş olmak istiyorum, fakat" (Ş: 323)
122. “İdam-ı ebedî ile ve daimî haps-i münferid ile mahkûm bildiğimden ve gördüğümden tamamıyla
intikamımı sizden alarak kemal-i rahat-ı kalb ile teslim-i ruh etmeye hazırım!" (Ş: 364)
123. “Zâhiren çekilseler de, o hâlis şakirdler ruh u canıyla o hakikata bağlıdırlar." (Ş: 398)
124. “Ondokuz sene evvel te’lif edilen bu risaleyi (Haşiye) okuyan ehl-i insaf ve münevverlerin de
vâkıf olup kat’î kanaat getireceği vecihle yüzotuz kitabdan müteşekkil olan Risale-i Nur
Külliyatının umum eczaları, siyasî ve dünyevî maksadlardan ârî ve müberra olarak tamamen imanî
ve uhrevî bir ruh ve mahiyette te’lif edilmiştir." (Ş: 460)
125. “Evvelâ: Sizin Leyle-i Mi’racınızı bütün ruh u canımla tebrik ederim." (Ş: 499)
126. “Mübarek ramazan-ı şerifinizi bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Ş: 508)
127. “Ben de size, bütün dostlarıma beyan ediyorum ki: Bütün ruh u canımla hattâ nefs-i
emmaremle beraber Risale-i Nur’un ve sizlerin selâmetine, şahsıma gelen bütün zahmetleri
manevî sevinç ve memnuniyetle kabul ediyorum." (Ş: 508)
128. “Sizi ruh u canımla tebrik ederim ki, çabuk yaramızı tedavi ettiniz." (Ş: 511)
129. “Ben Üstadımın gittiği meslekte ve Risale-i Nur’la âlem-i İslâm’a hususan bu vatana ve bu
millete ettiği kudsî hizmetinde kendisine isnad edilen mevhum suçuna ruh u canımla iştirak
ediyorum." (Ş: 541)
130. “İman, İslâmiyet dersi alarak büyük faidelere nailiyetime sebeb olan bir üstada, bütün ruh u
canımla medyunum." (Ş: 548)
131. “Ona ve Risale-i Nur’a bütün ruh u canımla bağlıyım." (Ş: 575)
132. “Bütün ruh u canıyla $ der." (Ş: 611)
133. “Rehber’de izah edildiği gibi, bütün geçmiş ve gelecek zamanlar ve mahluklar ve kâinatlar,
zeval ve firaklarıyla mütemadiyen onun ruh ve kalbine hadsiz elemleri yağdırıyorlar, Cehennem’e
gitmeden evvel Cehennem azabını çektiriyorlar." (Ş: 612)
134. “Onuncusu: Enbiyadan sonra en muhterem ve yüksek taife ve ümmî ve bedevî oldukları halde
az bir zamanda nur-u Muhammedî (A.S.M.) ile şarktan garba kadar âdilane idare edip, cihangir
devletleri mağlub ederek müterakki, fenli, medenî, siyasî milletlere üstad, muallim, diplomat,
hâkim-i âdil olarak o asrı bir asr-ı saadet hükmüne getiren sahabeler; Muhammed’in (A.S.M.)
her halini tedkik ve taharriden sonra gözleriyle gördükleri çok mu’cizatın kuvvetiyle eski
Ruh / 32
düşmanlıklarını ve ecdadlarının mesleklerini ve çokları -Hâlid İbn-i Velid ve İkrime İbn-i Ebu
Cehil gibi- pederlerinin tarafdarlıklarını, kavim ve kabilelerini tamamıyla bırakıp bütün ruh u
canlarıyla,
gayet
fedakârane
bir
surette
İslâmiyete
girerek
aynelyakîn
derecesinde
Muhammed’in (A.S.M.) sadıkıyetine ve risaletine imanları; sarsılmaz, küllî bir şehadettir." (Ş:
627)
135. “Bütün ruh u canıyla "Elhamdülillahi Rabb-il Âlemîn" dedi, $ taifesine girdi." (Ş: 637)
136. “Dinden ruh almayan hikmet-i tabiiye gözlüğü ile o âleme baktı, gördü ki: O hadsiz zîhayatların
hadsiz ihtiyaçları ve onları inciten ve hırpalayan hadsiz muzır düşmanları ve merhametsiz
hâdiseleri var iken, o ihtiyaçlara karşı sermayeleri binden, belki yüzbinden ancak bir olabilir."
(Ş: 637)
137. “Ruh hayale ve akıl fikre bindiler, semaya çıktılar." (Ş: 638)
138. “Ve o taalluk, abdin kesbine ve işine yardım edici bir ruh gibi olur." (İ: 15)
139. “Kilit ile anahtar, lisan ile ruh gibi." (İ: 16)
140. “O muhabbet ve şefkati, firak-ı ebedî ve hicran-ı lâyezalî ile karşıladığınız takdirde; vicdan,
hayal ve ruh ne hale gireceklerdir." (İ: 55)
141. “Evet tehzib-ür ruh, riyazet-ül kalb, terbiyet-ül vicdan, tedbir-ül cesed, tedvir-ül menzil,
siyaset-ül medeniye, nizamat-ül âlem, hukuk, muamelât, âdâb-ı içtimaiye vesaire vesaire gibi
ulûm ve fünunun ihtiva ettikleri esasatın fihristesi, şeriat-ı İslâmiyedir." (İ: 112)
142. “Binaenaleyh ruh, cesed kafesinden çıkarsa necat bulur." (İ: 180)
143. “Mevt ile cesed dağılır, ruh bâki kalır." (İ: 183)
144. “$ daki $ nin $ ya tercihi, beşerin yer üstünde olduğu, $ kelimesinin manasına muvafık ve
münasib iken tercihan $ nin zikredilmesi; beşerin bir ruh gibi Arz’ın cesedine nefh ve nüfuz
ettiğine ve beşerin ölüp inkıraz etmesiyle Arz’ın yıkılmasına işarettir." (İ: 201)
145. Birinci $ ile, beşerin bir ruh gibi Arz’a nüfuz etmesiyle Arz’ı ihya etmesine; ikinci $ ise,
beşerin fesadı dahi Azrail gibi Arz’ın kalbine kadar pençesini sokup Arz’ı imatesine işarettir."
(İ: 202)
146. “Ve keza birinci âyette kelâmın sevkiyatı iktizasınca şöyle bir takdir olacaktır: Âdem’i
halketti, tesviye etti, cesedine nefh-i ruh etti, terbiye etti, sonra esmayı talim etti ve hilafete
namzed kıldı." (İ: 209)
147. “Gözü kapalı olarak değil; belki İmam-ı Gazalî (R.A.), Mevlâna Celaleddin (R.A.) ve İmam-ı
Rabbanî (R.A.) gibi kalb, ruh, akıl gözleri açık olarak, ehl-i istiğrakın akıl gözünü kapadığı
yerlerde, o makamlarda gözü açık olarak gezmiş." (Ms: 7)
Ruh / 33
148. “Demek o fidanlık Mesnevî, turuk-u hafiye gibi enfüsî ve dâhilî cihetinde çalışmış; kalb ve ruh
içinde yol açmaya muvaffak olmuş." (Ms: 8)
149. “Mezkûr sikke ve hâtemlerden, meselâ $ âyetinin işaret ettiği ihya ve nefh-i ruh
keyfiyetindeki hâtem-i İlahîye bakınız ki, pek çok garib garib haşirleri, acib acib neşirleri
göresiniz!" (Ms: 15)
150. “İnsanın çekirdeği olan kalb, ubudiyet ve ihlas altında İslâmiyet ile iska edilmekle imanla
intibaha gelirse, nuranî, misalî âlem-i emirden gelen emr ile öyle bir şecere-i nuranî olarak
yeşillenir ki; onun cismanî âlemine ruh olur." (Ms: 117)
151. “Cam, su, hava, âlem-i misal, ruh, akıl, hayal, zaman vesaire gibi, tecelli-i timsal akislere mahal
ve mazhar olan çok şeyler vardır." (Ms: 124)
152. “Çünki ruh bunun ile nefes alıyor." (Ms: 127)
153. “Cesed ölüp dağılırsa da ruh bâki" (Ms: 193)
154. “Maahaza her vakit "Fenaya hazır ol" emrini intizar eden zâil ve bekasız maddiyatta, şu hıfz
ve muhafaza düsturu beka ile çok münasebetdar olan ruh ve manada da câridir." (Ms: 194)
155. “Ruh zâten zaman ile mukayyed değildir." (Ms: 198)
156. “Ruhu cismaniyetine galib olan evliyanın işleri, fiilleri sür’at-ı ruh mizanıyla cereyan eder."
(Ms: 198)
157. “Hattâ hayat ve ruh ve nur ve vücud, iki vecihleri şeffaf ve güzel olduğundan mülken ve
melekûten vasıtasız dest-i kudretten çıkıyorlar." (Ms: 254)
158. “Daire-i esbabı yırtıp çıkmayan ve tesirinden kurtulmayan bir ruh, vahdet-ül vücuddan dem
vursa, haddini tecavüz eder." (Ms: 256)
159. “Gözü kapalı olarak değil; belki İmam-ı Gazalî (R.A.), Mevlâna Celaleddin (R.A.) ve İmam-ı
Rabbanî (R.A.) gibi kalb, ruh ve akıl gözleri açık olarak, ehl-i istiğrakın akıl gözlerini kapadığı
yerlerde, o makamlarda gözü açık olarak gezmiş." (BMs: 12)
160. “Demek o fidanlık Mesnevî, turuk-u hafiye gibi enfüsî ve dâhilî cihetinde çalışmış; kalb ve ruh
içinde yol açmaya muvaffak olmuş." (BMs: 13)
161. “Halbuki dünya ve mafîhayı terkedip, sür’atle ona koşmak ve ona ruh u canını feda etmek
elzem ve elyaktır." (BMs: 41)
162. “İşte ruh ve kalblerin dalaletten ve manevî hastalıklardan neş’et eden müz’iç ızdırabları ve bu
ızdırablar ise icad-ı eşyayı, eşyanın nefislerine veya imkânî sebeblerine isnad etmekten gelen
hayret, istiğrab ve istib’addan neş’et eden istinkârdan ileri geliyor." (BMs: 90)
Ruh / 34
163. “Ve bu manevî ızdırablar, ruh ve kalbleri; onun zikriyle ancak kalbler mutmain olabilen ve her
müşkilin anahtarı irade-i ezeliyesinde olan ve onun kudretiyle ancak müşkiller hallolabilen
Cenab-ı Vâcib-ül Vücud, Vâhid-i Ehad’e kurtuluş ve şifa ve halâs bulmak için firar ettirmeğe
icbar ediyorlar." (BMs: 90)
164. “Eğer bu şefkat, senin tevehhümün üzerine bina edilmiş olsaydı, o zaman bu şefkat, ruh için
müz’ic bir nikâle (yani ağır bir azaba) inkılab ederdi." (BMs: 113)
165. “Ve bu şefkat, ne kadar ziyadeleşirse, o derece ruh inbisat eder." (BMs: 113)
166. “kendilerine mâlik tevehhüm etmek üzerine bina edilen şefkat ise, ziyadeleştiği nisbette ruh
münkabız olur." (BMs: 114)
167. “Çünki onunla ruh-u insanî, idam karanlıklarından ve kâinatların vahşetinden ve matem-i
umumîden ve ...den ve ...den ve ...den ve ...den ve ...den ve ilâ mâlâ-yuhadd ruh için bütün yakıcı
ve yandırıcı ahvalden kurtulur ve halâs bulur." (BMs: 118)
168. “Ve keza telaffuz ettiğin o mübarek kelimelerin çeşmelerinden ab-ı hayat içen cumhur-u
mü’minînin teveccühlerinden hasıl olan cezebatın elektriklerinden ve umum muvahhidînin
kalblerinden sızan ab-ı hayat-ı maneviyenin reşhalarından, serpintilerinden gayet cazib bir ruh
ve câlib bir mana o kelimelerle ittisal peyda ediyor ve onları ihata etmektedir." (BMs: 171)
169. “Ruh ve akılların dalaletlerinden neş’et eden ızdırablar; eşyanın icadını eşyaya veyahut imkânî
sebeblere isnad etmekten gelen istib’ad, istiğrab ve hayretten neş’et eden istinkârlarından ileri
geliyor." (BMs: 183)
170. “Binaenaleyh şu habbe-i kalb, eğer ubudiyet ve ihlasın toprağı altında itminan peyda etse; ve
İslâmiyet âb-ı hayatıyla iska edilerek iman ile tenebbüt ederse o zaman o habbe-i kalb, kendi
âlem-i cismaniyesine bir ruh olacak olan âlem-i emirden nuranî ve misalî bir şecereyi inbat
edebilir." (BMs: 238)
171. “Meselâ cam, su, hava -hususan kelimeler için hava-, âlem-i misal, ruh, akıl, hayal, zaman ve
saire gibi daha bizim bilmediğimiz veya senin bilmediğin pek çokturlar." (BMs: 248)
172. “Bazısına an-ı seyyaledeki her bir dakika ona muhtaç olup ruh onunla teneffüs eyler." (BMs:
254)
173. “Hem nasılki hava, bizi yürümekten ta’vik etmediği ve su, bizi zehabdan men’etmediği gibi, cam
da ziyanın geçmesine mani olmadığı, hattâ kesif olan şeyler dahi, röntgen şuaının, akıl nurunun,
melek ruhunun nüfuzunu köstekleyemediği gibi; demir de hararetin akmasına, elektriğin
cereyanına mani olmadığı; ve hiçbir şey, cazibenin sereyanını, ruh ve hâdimlerinin cevelanını ve
akıl nurunun ve âlâtının seyeranını ta’vik etmidği gibi, kezalik, şu âlem dahi ruhaniyatı
deverandan, cinnîleri cevelandan şeytanları cereyandan ve melaikeleri seyerandan men’ ve ta’vik
edemez." (BMs: 275)
Ruh / 35
174. “Ey küfr ü küfranı dağıtıp neşreden bedbaht ruh!" (BMs: 316)
175. “Hem insanın geçirmiş olduğu devirleri ve insanın cisim, havas, ruh, akıl ve hayaliyle ve daha
bunlar gibi cevher-i insaniyette tevdi edilen bir çok âlemlerin dürbünleri ve hakaikın mirsadları
ile cevelan ettiği âlemleri bilmesin, görmesin, hâşâ ve kellâ!" (BMs: 330)
176. “Hem cesed birbirinden ayrılır, fakat ruh bâkidir." (BMs: 391)
177. “İşte bak, ömrün evvelinden tâ âhirine kadar bâki kalan bir mana, hem de vahdaniyetini
muhafaza ile beraber çok cesedler değiştirerek ve çok tavırlar içinde intikal ederek ve çok
devirler üzerinden yuvarlanarak devam edip gelen bir mana, elbette delalet eder ki; o mana
ebed yolunda dahi mevtin üzerinden de atlayacak ve cesedi yararak ruh çıplak olarak ölümün
pençesinden, çengelinden sıyrılıp sağlam kurtulacaktır." (BMs: 391)
178. “İşte acaba neden caiz olmasın ki, ruhu cismaniyetine galib olmuş bir velinin fiilleri, ruh ve
hayal ölçüleriyle sudûr etmesin." (BMs: 397)
179. “Öyle de ehl-i kalb ve ruh için mülk ve melekût, dünya ve âhiret aralarındaki hicab gayet ince
ve şeffaf olduğu halde, fakat ehl-i nefis ve heva-i cismanî için nihayet derece kalın ve kesiftir."
(BMs: 399)
180. “İşte bu adamın kalb, ruh ve letaifleri bu dehşetli vaziyetten gizli feryad ü figan ettikleri
halde, onun nefs-i emmaresi ise, güya hiç bir şey yokmuş gibi tegafül ile tecahül edip bir
mugalata ile kendini bir bostan içinde zannetti." (BMs: 462)
181. “Sonra o külliyetin içinde de terakki ederek tecerrüd içindeki ıtlak-ı ruh ile gide gide tâ
cinsinin makam-ı külliyetine çıkman gerektir." (BMs: 580)
182. “Buraya girmeyen kısmı ise, beka-i ruh, melaike ve kıyamet hakkındadır." (BMs: 617)
183. Kâinat fabrikasında yapılan ameliyatta hâkim ve birinci mahluk, ruh ve hayattır." (BMs: 638)
184. “Binaenaleyh bir ruh bin maddî şeyleri istihdam ettiği gibi, başka bir ruh da en küçük bir
maddeyi istihdam ile yalnız onunla alâkadar olması caizdir." (BMs: 638)
185. “Bin mu’cize-i Muhammediye münderic olan Ondokuzuncu Mektub, mukaddemen dahi
arzedildiği vecihle arzumun fevkinde pek ziyade ulvî ve nuranî mebahis ve vekayi-i risaletmeâbiyeyi beyan ve müjde ile ruh ve kalb-i âcizîyi bahar-ı âlem gibi gül ve gülistanlığa
çevirmiştir." (B: 40)
186. “Bu defa istinsahına muvaffak olduğum nurlu Yirmidokuzuncu Söz’de, melaike denizlerinde
sefain-i kibriyaya yapışarak seyran ederken ve beşerin hata-savab işlediği ef’ali, kat’î olarak
umumî
yoklama
defter-i
kebirinde
okunacağını,
nef’
u
zarar
hiçbir
şeyin
mektum
bırakılmayacağını şiddetle ihtar eden, beka-i ruh âlemini temaşa ederken; matlab-ı a’lâ ve
maksad-ı aksa olan ba’s ve mahkeme-i kübranın ahkâmını kablelvuku makam-ı istima’da dinlerken
Ruh / 36
ve bilhassa "Medarlar" merdivenlerinden âlî makamlara manevî suud ederken, hele Onuncu
Medar ve Üçüncü, Dördüncü Mes’elelerde deniz dalgıçları gibi derya-yı maneviyatta dalıp
yüzerken, o kadar envar-ı hakaik-i kibriyaya ve ezvak-ı letaif-i ulyaya müstağrak oldum ki, arz u
ifadeden âcizim." (B: 41)
187. “Onları istima’da ruh ve kalbimi tedkik ettim, tedkikatımda ne gibi hissetmiş ve anlamış
olduğumu anladım, baktım ki; ruh ve kalbimde bir feyezan ve coşkunluk var ki, beni bilâihtiyar
bir vazifeye sevk etmek için hemen "haydi haydi" diye tazyikata başladı." (B: 54)
188. “Bizi tarîk-i Hak’ta dolaştıran, manevî yaralarımızı tedavi eden, hakikat uğrundaki
düşüncelerimize bir kat daha metanet veren, bugünün şeytankârane tehdidatına rağmen
cesaretimizi takviye eden ve her hususta ruh ve kalblerimizi iman ve hakikat nuruyla
nurlandıran ve sa’yimizde teşci’ eden ve Kur’an-ı Hakîm’in iki âyetini ihtiva eden Otuzbirinci
Mektub’un Birinci ve İkinci Lem’alarını ve Yirmidokuzuncu Mektub’un Sekizinci Kısmından İkinci
Remzi’ne ait mühim bir i’cazı da aldık, okuduk." (B: 131)
189. “Halbuki insanda, kalbden başka akıl, ruh, sır, nefis gibi mevcud olan letaif ve hasseleri,
kendilerine mahsus vezaife sevk ederek zengin bir dairede, kalbin kumandası altında îfa-yı
ubudiyeti" tavsiye buyuruluyor." (B: 177)
190. “Ve diyorum: "Ey ruh!" (B: 178)
191. “Sonsuz Rahîm olan Hâlık-ı Azîm’in kusursuz olan bu kasrını temaşaya doyamayan ruh, kendine
avdet ediyor." (B: 189)
192. “Bu derece rahmetle tanzim edilen, bu kadar muhtelif vezaif ile çalıştırılan, bu muhayyir-il
ukûl makineyi temaşa eden ruh, bu makine üzerindeki derece-i mâlikiyetini düşünüyor." (B: 189)
193. “Ruh nâhoş, kalb bîhoş, kafam bomboş." (B: 194)
194. “Bu hissiyatımı izah etmek, anlaşılmış bir ruh için zâid değil midir?" (B: 224)
195. “Üstadım, beka-yı ruh ve haşir hakkında, Cenab-ı Hak tarafından bize o hakaika giden yolu
göstermiş." (B: 245)
196. “Hem cihat-ı sitte ile mukayyed olmayan ruh kulağıyla" (B: 251)
197. “Elcevab: Sa’d-ı Taftazanî’nin $ demesi; $ sırrıyla, -beka-yı ruh bahsinde beyan edildiği gibiruhun mahiyeti; zihayat bir kanun-u emr, zîşuur bir âyine-i İsm-i Hayy, zîcevher bir cilve-i
Hayat-ı Sermedî olduğundan mec’uldür." (B: 258)
198. "$ demesi; beka-yı ruh isbatında denildiği gibi, cesed ruha dayanır, ayakta kalır." (B: 258)
199. “Ruh ise, bizâtihî kaimdir." (B: 258)
Ruh / 37
200. “O adam kendine teselli vermek ve aklına sığıştırmadığı vahdet-i hakikiye ile, rububiyet-i
mutlaka ve ehadiyet-i zâtıyla hallakıyet-i külliyeye mâlik bir nakkaşın bir nakş-ı san’atıdır demek
lâzım gelirken; o itikad yerine, bu tavus kuşundaki ruh o kadar âlîdir ki, onun sâni’i onun içindedir
veya o o olmuş, hem o ruh vücuduyla müttehid ve vücudu ise suret-i zâhiriyle mümteziç
olduğundan o ruhun kemali ve o vücudun yüksekliği bu cilveleri böyle gösterir, her dakika başka
bir nakşı ve ayrı bir hüsnü izhar eder, hakikî ihtiyarıyla bir icad değil, belki bir cilvedir, bir
tezahürdür." (B: 266)
201. “Yalnız bu kadar derim ki: Letaif-i Aşere; İmam-ı Rabbanî kalb, ruh, sırr, hafî, ahfâ, insanda
anasır-ı erbaanın herbir unsurdan o unsura münasib bir latife-i insaniye tabir ederek, seyr ü
sülûkta her mertebede bir latifenin terakkiyatı ve ahvalinden icmalen bahsetmiştir." (B: 347)
202. “Meselâ vicdan, a’sab, hiss, akıl, heva, kuvve-i şeheviye, kuvve-i gazabiye gibi letaifi kalb, ruh
ve sırra ilâve edilse letaif-i aşereyi başka bir surette gösterir." (B: 348)
203. Beka-yı ruh ve melaike ve haşrin hakkaniyetine dair Yirmidokuzuncu Söz namı altındaki
risalenin içinde tezahür eden, kendimce en ekall bin liraya değer bir sırr-ı azîmi gösteren
risaleyi," (B: 359)
204. “Evvelâ: Sizin bayramınızı ve Nurlarla ciddî iştigalinizi ve daima birinciliği Nur dersinde ve
sadakatinde muhafaza etmenizi, bütün ruh u canımla tebrik ederim." (B: 380)
205. “Hem Risalet-in Nur, sair ülemanın eserleri gibi, yalnız aklın ayağı ve nazarıyla ders vermez ve
evliya misillü yalnız kalbin keşf ü zevkiyle hareket etmiyor; belki akıl ve kalbin ittihad ve
imtizacı ve ruh vesair letaifin teavünü ayağıyla hareket ederek evc-i a’lâya uçar; taarruz eden
felsefenin değil ayağı, belki gözü yetişmediği yerlere çıkar; hakaik-i imaniyeyi kör gözüne de
gösterir." (K: 12)
206. “Aynı ruh, aynı ifade, aynı iman..." (K: 27)
207. “Zaman ve zemin, sizler ile çok müştak olduğum uzun konuşmayı hoş görmediği için kısa kesip,
ruh u canımla herbirinize binler selâm, mâşâallah bârekâllah derim." (K: 27)
208. “Evvelâ: Bütün ruh u canımla mübarek Ramazanınızı tebrik ederim." (K: 94)
209. “Sâlisen: Leyle-i Kadr’inizi, hem bu gelen bayramınızı bütün ruh u canımızla tebrik ve tes’id
ediyoruz." (K: 97)
210. “Sizin hem Leyle-i Kadr’inizi, hem bayramınızı bütün ruh u canımla tebrik ediyorum, tes’id
ediyorum." (K: 97)
211. “Sizin bayramınızı, Leyle-i Kadr’inizi, Ramazan-ı Şerif’te makbul dualarınızı bütün ruh u
canımla tebrik ve tes’id ediyorum." (K: 100)
Ruh / 38
212. “Âhir fıkrasında, Muhbir-i Sadık’ın haber verdiği "Manevî fütuhat yapmak ve zulümatı
dağıtmak, zaman ve zemin hemen hemen gelmesi" diye fıkrasına, bütün ruh u canımızla rahmet-i
İlahiyeden niyaz ediyoruz, temenni ediyoruz." (K: 107)
213. “Selâmet-i kalb ve istirahat-ı ruh isteyen adam, siyaseti bırakmalı." (K: 123)
214. “İkisine, Hüsrev’le Rüşdü gibi, bir ruh iki cesed nazarıyla bakıyorum." (K: 128)
215. “O kudsî üstadlarımızın mübarek eserlerini ruh u canımız kadar severiz." (K: 183)
216. “Ve kalemlerini bizim hesabımıza çalıştırmaya karar veren altı müttehid kahraman, bir ruh altı
cesed ve altı Yeni Said yerinde ve yirmibir kardeşimi yirmibir Abdurrahman ve Abdülmecid
yerinde kabul ediyorum." (K: 243)
217. “Biz o cesur ve sebatkâr yeni kardeşlerimizi ruh u canla kabul ediyoruz." (K: 248)
218. “Hattâ ben hapiste muhterem kardeşlerime demiştim: Eğer Ankara’ya gönderilen Risale-i
Nur’un şiddetli tokatları için beni idama mahkûm eden zâtlar, Risale-i Nur ile imanlarını kurtarıp
idam-ı ebedîden necat bulsalar; siz şahid olunuz, ben onları da ruh u canımla helâl ederim!" (E:
11)
219. “Bin seneden beri bu fedakâr millet, bütün ruh u canıyla Kur’anın hizmetinde emsalsiz
kahramanlık gösterdikleri halde, elli sene sonra o parlak mazisini dehşetli lekedar belki
mahvedecek bir kısım nesl-i âtînin eline elbette Risale-i Nur gibi bir hakikatı verip, o dehşetli
sukuttan kurtarmak en büyük bir vazife-i milliye ve vataniye bildiğimizden; bu zamanın
insanlarını değil, o zamanın insanlarını düşünüyoruz." (E: 21)
220. “Umum kardeşlerimizin gelecek mübarek Ramazan-ı Şerifinizi ve geçmiş Berat gecelerinizi
bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 51)
221. “Ve Feyzi’nin mektubunda isimleri bulunan zâtlara -bilhassa- birer birer selâm ve umumunun
Ramazan’larını ve Leyle-i Kadir’lerini ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 59)
222. “Bunların yazıları çabuk okunmadığından, acelecileri yavaş yavaş okumağa mecbur ettiğinden,
Risale-i Nur’un gıda ve taam hükmündeki hakikatlarından hem akıl, hem kalb, hem ruh, hem
nefis, hem his, hisselerini alabilir." (E: 65)
223. “Sizin mübarek Ramazanınızı ve Leyle-i Kadrinizi ve bayramınızı bütün ruh u canımızla tebrik
ve tes’id ediyoruz." (E: 69)
224. “Size yazmıştım ki: Nasıl "Hizb-i Nuriye" Risale-i Nur’un ve Âyet-ül Kübra’nın bir hülâsasıdır;
öyle de on dakika zarfında Hizb-i Nuriye’nin bir hülâsası, bu Ramazan-ı Şerif’in feyzinden ve
Ramazan’da te’lif edilen ve yeni intişar eden Ramazaniye Risalesi olan Âyet-ül Kübra’nın otuzüç
mertebe-i vücub u vücud ve tevhid otuzüç elsine-i külliye ile tezahür ettiği gibi; ruh ve hayal ve
kalb o noktadan öyle bir inbisat ve inkişaf etti ki, herbir mertebenin söylediği "Lâ ilahe illâllah"
Ruh / 39
şehadetini dediğim vakit, o küllî lisan benim oluyor gibi azametli bir tevhid hissettiğimden,
"Âyet-ül Kübra" güneş gibi iman nurlarını ruhlara telkin edebilir." (E: 69)
225. “Eğer benim elimden gelse idi, bütün ruh u canımla, kemal-i iştiyak ile bütün onların hacat-ı
maddiyesini temine çalışırdım." (E: 89)
226. “ve kudsî bayramınızı ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 94)
227. “Ben de size bütün kuvvetimle temin ediyorum ki; ben ruh u canımla, onların Risale-i Nur ve
talebelerine ilişmeğe bedel, bana ilişmelerini iftihar ile kabul ediyorum." (E: 94)
228. “İşte bu mezkûr kardeşlerimizin her biri temsil ettikleri kendilerine ve arkadaşlarına ayrı
ayrı ruh u canımızla maddî ve manevî bayramlarını tebrik ediyoruz ve büyük Re’fet kardeşimize,
binler safalar ile geldin deriz." (E: 96)
229. “Evvelâ: Sizleri, birinci vazife-i Nuriyeyi, Asâ-yı Musa’ya ait hizmete başlamanızı tebrik ve
Isparta’nızı diyanette ve âdâb-ı İslâmiyede geri değil, ileri gitmesini ruh u canımızla tahsin ve
tebrik ediyoruz." (E: 110)
230. “Yüzbinler adam onunla imanlarını kurtardıkları için, ruh u canla hürmet ve perestiş ederler."
(E: 127)
231. “Hakikî sahibleri ve taraftarları medreseden çıkan hocalar olduğuna binaen, umum Anadolu’nun
eskiden beri parlak ve faal bir medresesi Konya şehri olduğundan o mübarek medresenin
şakirdleri kendi malları olan Risale-i Nur’a sahib çıkmağa ve sarılmağa başladığını Sabri’nin
mektubundan anladım ve buraya, Konya’ya yakın geldiğime ruh u canımla memnun olup bana gelen
bütün sıkıntılara sürur ile mukabele edip tahammül ediyorum." (E: 129)
232. “Ve İnebolu’da ve civarında hem çok hanımların, hem küçük yavrularının Risale-i Nur’u
yazmağa başlamalarını ve Kur’an dersini çok masumların almasını bütün ruh u canımla tebrik
ederiz." (E: 141)
233. “o ruh omuza çeker, tahammül eder ve şâkirane sabreder diye size kat’iyen haber veriyorum."
(E: 149)
234. “Evvelâ: Hüsrev’le bir ruh iki cesed ve kendisi, bahadır biraderiyle Nur hizmetinde çok
ehemmiyetli mevki alan kahraman Rüşdü’nün acib bir el makinesini Nurlar için celbine çalışması,
ehemmiyetli bir fütuhat-ı Nuriyenin mukaddemesidir." (E: 168)
235. "İki kahraman kardeşin ve Mu’cizat-ı Ahmediye’de yedi çocuğun bir cihette bir sekizincisi
hükmüne geçen Süleyman Rüşdü’nün mübarek kerimesinin makine ile Zülfikar-ı Mu’cizat’a
çalışmasını ve Hüsrev ve Tahirî’nin şirin ve dikkatli yazılarını teksir etmeğe fedakârane deruhde
etmelerini bütün ruh u canımızla onları tebrik ederek, şimdiye kadar pek fevkalâde Nurlara
Ruh / 40
ettikleri kıymetdar ve meyvedar sâbık hizmetlerine karşı, Risale-i Nur hesabına binler
mâşâallah ve bârekâllah" (E: 173)
236. “Bütün ruh u canımızla onları tebrik ederiz ve bu pek büyük vazifede ihtiyat ve dikkatin
lüzumunu ihtar ederiz." (E: 174)
237. “Ve senin şimdi vazife-i resmiye cihetiyle çocuklara Kur’an-ı Azîmüşşan’ı okutmanı bütün ruh u
canımla tebrik ediyorum." (E: 176)
238. “Bu kahraman Nazif kardeşimize ve gayet ciddî ve sebatkâr ve tam alâkadar İnebolu
Nurcularına ve Ahmed Kureyşî ve rüfekalarına, hem bayramlarını, hem devamlı hizmetlerini, hem
yüksek sadakatlarını, hem Zülfikar’ın tab’ ve muvaffakıyetini, hem Salahaddin’in Câmi-ül
Ezher’le Medreset-üz Zehra’nın münasebetini temine çalışmasını ruh u canımızla tebrik
ediyoruz." (E: 183)
239. “Bütün bu elîm acılara mukabil, inayet-i İlahiye imdada geldi; hem kendimi, hem onu, hem
Nurcuları mesrurane ruh u canımızla ta’ziye içinde tebrik ettim." (E: 186)
240. “tarzda yazdığı ve Nur fabrikasında tam çalışkan bir arkadaşı ve sadık bir vârisi olan Hâfız
Mustafa’nın eline emanet bırakılan bütün Risale-i Nur eczaları onun eline geçmesini temin eden
Ahmed Fuad’ı ve emaneti ona teslim eden kardeşimiz Hâfız Mustafa’yı ve Safranbolu
memleketini ve oradaki kardeşlerimizi ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 197)
241. “Hem bu senede bir defa ey nefis; ruh ve kalb ile beraber çok müştak olduklarınız eski zevkli
ve hayatımdaki yaşadığım memleketleri ve ünsiyet ettiğim ahbabları ve müfarakatlerinden çok
mahzun olduğum kardeşleri görmek için, beraber kısmen hakikaten, kısmen hayalen o geçmiş
mazide gezdin." (E: 201)
242. “Ve Nurlar hesabına bütün ruh u canımızla biz dünyada kaldıkça ona dua-yı rahmet etmeğe ve
Hâfız Ali ve Hasan Feyzi ortasında daima bütün manevî kazançlarımıza hissedar etmeğe kat’î
karar verdik." (E: 202)
243. “Sizlere onların harfleri adedince "Bârekallah, veffekakümüllah ve es’adekümüllahü fi-d
dâreyn" deyip ruh u canımızla sizi tebrik ettiğimiz gibi, bu memleketi de tebrik ederiz." (E:
207)
244. “Seni ve kardeşin kahraman Burhan’ı ve senin iki mübarek, masum evlâdını ve senin hane
halkını, Risale-i Nur namına ve umum şakirdler hesabına, ruh u canımızla sizi tebrik ediyoruz."
(E: 212)
245. “Çünki bu milletin yüzde doksanı, bin seneden beri an’ane-i İslâmiye ile, ruh ve kalb ile
bağlanmış." (E: 219)
Ruh / 41
246. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla geçmiş rahmetli ve bereketli ve kerametli ve yağmurlu Mi’rac-ı
Şerifinizi tebrik ve emsal-i kesîresiyle müşerref olmaklığınızı rahmet-i İlahiyeden niyaz
ediyoruz." (E: 235)
247. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla, geçen Leyle-i Beratınızı tebrik ediyoruz." (E: 238)
248. “Hastalığa ehemmiyet verdikçe, hiss-i nefs-i cisim galebe eder; zarurettir, mecburiyet var
der, ruh ve kalbi susturur; doktoru müstebid bir hâkim gibi yapar ve tavsiyelerine ve gösterdiği
ilâçlara itaate mecbur ediyor." (E: 244)
249. “Ve elbette hiç şübhe yok ki: Bin üçyüzaltmış senede, her asırda üçyüzelli milyon şakirdi
bulunan ve her hükmüne ve davasına milyonlar ehl-i hakikat tasdik ile imza basan ve her
dakikada milyonlar hâfızların kalbinde kudsiyet ile bulunup lisanlarıyla beşere ders veren ve hiç
bir kitabda emsali bulunmayan bir tarzda, beşer için hayat-ı bâkiyeyi ve saadet-i ebediyeyi
müjde verip bütün beşerin yaralarını tedavi eden Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın şiddetli, kuvvetli ve
tekrarlı binler âyâtıyla, belki sarihan ve işareten onbinler defa dava edip haber verip sarsılmaz
kat’î delillerle, şübhe getirmez hadsiz hüccetlerle hayat-ı bâkiyeyi kat’iyetle müjde ve saadet-i
ebediyeyi ders vermesi, elbette nev-i beşer, bütün bütün aklını kaybetmezse ve maddî ve
manevî bir kıyamet başlarında kopmazsa; İsveç, Norveç, Finlandiya ve İngiltere’nin Kur’anın
kabulüne çalışan meşhur hatibleri ve din-i hakkı arayan Amerika’nın çok ehemmiyetli dinî
cem’iyeti gibi rûy-i zeminin kıt’aları ve hükûmetleri Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ı arayacaklar ve
hakikatlerini anladıktan sonra bütün ruh u canlarıyla sarılacaklar." (E: 248)
250. “Birden Hüsrev’in şirin kalemiyle yazılan mu’cizatlı cüzler ve Hâfız Ali ve Tahirî’ye pek çok
sevab kazandıran parlak ve kerametli Hizb-ül Ekber-i Kur’aniye’yi birbiri arkasından okumağa
başlarken öyle bir zevk ve şevk verdi ki, bütün o yorgunlukları hiçe indirdi, hiçbir vesveseye
meydan vermeyerek pek parlak bir surette ders-i Kur’aniyeyi onlardan dinlerken bütün ruh u
canımla arzu ettim ve kasd u azmettim ki, mümkün olduğu derecede aynı Hizb-ül Ekber-i
Kur’aniye gibi fotoğrafla mu’cizatlı Kur’anımızı tab’edeceğiz, inşâallah." (E: 249)
251. “Alil Ali Osman ve Çilingir Ali, Nur’un pek çalışkan kardeşlerimizin tebriklerini ruh u canımızla
hem bayramlarını, hem Leyle-i Kadir’lerini, hem hârika ve kıymetli ve çok sevablı hizmet-i
Nuriyelerini tebrik ediyoruz ve muvaffakıyetlerine ve mahfuziyetlerine dua ediyoruz." (E: 250)
252. “Sâlisen: Daday’lı ehemmiyetli muallimlerden ve kıymetli Nur naşirlerinden Hâfız Hasan’ın ve
Nurcu iki mübarek mahdumlarının, Doktor Hakkı ve Hüsnü ve Araç’lı Tahir’in ve Daday’daki Fuad
gibi kıymetli kardeşlerimizin bayram tebriklerine mukabil, ruh u canımızla hem geçmiş
bayramlarını, hem Nur hizmetinde sebatkârane muvaffakıyetlerini tebrik ediyoruz." (E: 252)
253. “Evvelâ: Bu sene hacc-ı ekber manasını taşıyan leyali-i aşerenizi ruh u canımızla tebrik
ederiz." (E: 262)
Ruh / 42
254. “Râbian: Bu dakikada Kastamonu Hüsrev’i Mehmed Feyzi’nin tebrik ve Nur fütuhatının
müjdelerini hâvi parlak, güzel mektubunu aldım ve o kıymetli kardeşimiz başta olarak Hilmi,
Emin, Beşkardeş’ler, Ulviye’ler, Zehra’lar, Lütfiye’ler gibi Nurcu hemşirelerimizin hem leyali-i
aşerelerini, hem bayramlarını ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 265)
255. “Biz onların umumunun hem bayramlarını tebrik ediyoruz, hem yeni şakird olmak isteyenleri
ruh u canımızla kabul ediyoruz." (E: 270)
256. “Öyle bir kahraman Nurcunun öyle hakikatlı, muhterem dindar refikasının Nurlara fedai ve
hâdim olarak verdikleri masum evlâdlarını ruh u canımızla Nur’un masumlar dairesinde kabul
ediyoruz." (E: 274)
257. “Evvelâ: Sizin muvaffakıyetinizi ve sebatınızı ve Yirmidokuzuncu Söz’ün elifler kerametini
muhafazasıyla mumlu kâğıtlara yazılmasını ve çalışmanıza fütur gelmemesini ruh u canımızla
tebrik ediyoruz." (E: 283)
258. “Ve bütün kanaatımla ve ruh u canımla sizi tebrik ediyorum." (Em: 6)
259. “Ben de ruh u canla kabul ettim ve gönderenleri tebrik ettim; daha teberrükleri bana
dokunmadı." (Em: 8)
260. “Evvelâ: Hem Medreset-üz Zehra şakirdlerini, hususan Mübarekler Heyetini ve Isparta
Vilayetini merhum Hâfız Mustafa’nın vefatıyla ta’ziye ile Hâfız Mustafa’yı tam vazifesini
yapmasıyla yirmi senede ikinci bir Hâfız Ali olarak yirmi seneden beri usanmadan, sarsılmadan
Nurların neşrine çalışmasını, bütün ruh u canımızla tebrik, hem onu, hem Isparta Vilayetini, hem
Medreset-üz Zehra’yı tebrik ediyoruz." (Em: 12)
261. “Evvelâ: Seksen küsur sene ibadetli bir ömr-ü bâkiyi temin eden Ramazan-ı Şerifinizi bütün
ruh u canımızla tebrik ve her gecesi bir nevi Leyle-i Kadir hükmünde hakkımızda menfaatdar
olmasını niyaz ederiz." (Em: 17)
262. “Lozan’da Türk murahhas heyeti başkanı bulunan ve henüz hakikî kasıdları anlayamayan İsmet
Paşa, bir aralık bütün Hristiyan emellerinin Türkiye’yi mazisindeki ruh ve mukaddesatı kökünden
ayırmak olduğunu sezdiği halde, şu gizli ivaz ve teminatı veriyor ve diyor ki:" (Em: 31)
263. “Zira biz onları maneviyat ve ruh cephelerinden öldürmüş bulunuyoruz.” (Em: 32)
264. “Haleb’de İhvan-ı Müslimîn a’zasının bana yazdığı tebriğe mukabil onu ve İhvan-ı Müslimîn’i
ruh u canımızla tebrik edip "Binler bârekâllah!” (Em: 34)
265. “Yalnız Sebilürreşad, Doğu gibi mücahidler iman hakikatlarını ehl-i dalaletin tecavüzatından
muhafazaya çalıştıkları için, ruh u canımızla onları takdir ve tahsin edip onlarla dostuz ve
kardeşiz, fakat siyaset noktasında değil." (Em: 36)
Ruh / 43
266. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla sizin faaliyetinizi ve muvaffakıyetinizi tebrik ediyoruz." (Em:
36)
267. “Medreset-üz Zehra erkânlarının hârika ve müessir ve âlem-i İslâm’a menfaatli hizmet-i
Nuriyelerini bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Em: 45)
268. “İnşâallah Hacı Sabri de Hoca Sabri ve Rüşdü ve emsalleri gibi ruh u can ile alâkadar ve
Hüsrev’e tam kardeş olacak; meşreb ihtilafı daha tesir etmeyecek." (Em: 46)
269. “Bütün ruh u canımızla bayramlarınızı, hem bu sene serbestçe hâlisane hacca gidenlerin
bayramlarını, hem bu vatandaki istibdadın kırılmasıyla hürriyet-i şer’iyeye bu milletin
mazhariyete başlamasını ve bu milletin bu manevî bayramını ve âlem-i İslâm’ın ittifakkârane
intibahlarının manevî bayramlarını ve Risale-i Nur’un hakikat-ı Kur’aniyeye dair verdikleri
haberlerini zamanın tasdik etmelerini ve en geniş bir daire o manevî envar-ı Kur’aniyeye, beşer
ihtiyacını hissetmesini tebrik ediyoruz." (Em: 47)
270. “Evvelâ: Bütün ruh u canımla geçmiş Mevlid-i Nebeviyenizi tebrik ediyoruz." (Em: 53)
271. “Evvelâ: Ruh u canımızla sizin Ankara gibi yerde hârika bir tarzda hizmet-i Nuriyenizi tebrik
ediyoruz." (Em: 55)
272. “Sağ-sol tabiri yerine, hak ve hakikat ve Kur’an ve iman kuvvetine dayanıp bu vatanı küfr-ü
mutlaktan,
anarşilikten,
zendekadan
ve
onların
dehşetli
tahribatlarından
kurtarmağa
çalışmalarını rahmet-i İlahiyeden bütün ruh u canımızla niyaz ve rica ediyoruz." (Em: 59)
273. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla Receb-i Şerifinizi ve şuhur-u selâsenizi tebrik edip Cenab-ı
Erhamürrâhimînden niyaz ediyoruz ki hakkınızda ve hakkımızda seksen sene bir manevî ömr-ü
bâki kazandırmağa bu üç mübarek ayı vesile eylesin, âmîn." (Em: 63)
274. “Evvelâ: Mevlid-i Şerifinizi ruh u canımızla tebrik ediyoruz ve muvaffakıyetinizi ve Nurların
fevkalâde tesirli intişarlarını sizlere müjde ediyoruz ve Nurcuları tebrik ediyoruz." (Em: 72)
275. “Hem de nesebî kardeşlerinin hepsinin de güzel yazıları olduğu halde, bu kadar yazıya muhtaç
iken böyle yarım ümmî vaziyetinin hikmeti, kanaat-ı kat’iyemle şudur ki: Bir zaman gelecek ki,
cüz’î ve şahsî iktidarlar, kuvvetler mukabele edemeyecek dehşetli ve manevî düşmanların
hücumu zamanında güzel yazı sahiblerini ruh u canıyla aramak ve hizmetine şerik etmek ve o
çekirdeğin etrafında su, hava, nur gibi o manevî ağaca hizmet etmek için o şahsî ve cüz’î
hizmeti, küllî ve umumî ve kuvvetli ve bir kaleme mukabil binler kalemi bulmak hikmetiyle ve buz
parçası gibi benliğini o mübarek havuz içinde eritmesiyle hakikî ihlası elde etmek ve bu suretle
imana hizmet etmek hikmetiyle olmuş." (Em: 76)
276. “Ruh u canımızla mübarek bayramınızı tebrik ediyoruz." (Em: 76)
Ruh / 44
277. “Evvelâ: Hem geçmiş, hem gelecek, hem maddî, hem manevî bayramlarınızı ve mübarek
gecelerinizi bütün ruh u canımla tebrik ve ettiğiniz ibadet ve duaların makbuliyetini rahmet-i
İlahiyeden bütün ruh u canımızla niyaz edip, isteyip, o mübarek dualara âmîn deriz." (Em: 98)
278. “Çok yerlerden telgraf ve mektublarla bayram tebrikleri aldığım ve çok hasta bulunduğum
için, vârislerim olan Medreset-üz Zehra erkânları benim bedelime hem kendilerini, hem o has
kardeşlerimizin bayramlarını tebrik etmekle beraber, âlem-i İslâm’ın büyük bayramının arefesi
olan ve şimdilik Asya ve Afrika’da inkişafa başlayan ve dörtyüz milyon Müslüman’ı birbirine
kardeş ve maddî ve manevî yardımcı yapan İttihad-ı İslâm’ın, yeni teşekkül eden İslâmî
devletlerde tesise başlamasının ve Kur’an-ı Hakîm’in kudsî kanunlarının o yeni İslâmî devletlerin
kanun-u esasîsi olmasından dolayı büyük bayram-ı İslâmiyeyi tebrik ve dinler içinde bütün ahkâm
ve hakikatlarını akla ve hüccetlere istinad ettiren Kur’an-ı Hakîm’in, zuhura gelen küfr-ü mutlakı
tek başıyla kırmasına çok emareler görülmesi ve beşer istikbalinin de bu gelen bayramını tebrik
ile beraber, Medreset-üz Zehra’nın ve bütün Nur Talebelerinin hem dâhil hem hariçte, hem
Arabça, hem Türkçe Nurların neşriyatına çalışmalarını ve dindar Demokratların bir kısm-ı
mühimmi Nurların serbestiyetine taraftar çıkmalarını bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz..."
(Em: 101)
279. “semavî kongresi hükmünde olan bu hacc-ı ekberi büyük bir bayramın arefesi noktasında
olarak bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Em: 102)
280. “Evvelen: Bütün ruh u canımla hizmet-i Kur’aniye ve imaniyenizi tebrik ediyorum." (Em: 104)
281. “Ben de bütün ruh u canımla yirmisekiz sene bu işkenceli musibetlerime razı oldum." (Em: 106)
282. “Hâmisen: Irak tarafında, hususan Bağdad’daki Üstad-ı Azam’ın türbedarına ve kardeşlerime
selâmımı tebliğ ve hayatım müsaade ederse, bütün ruh u canımla o havaliye gitmek iştiyakımı
bildirirsiniz." (Em: 109)
283. “Evvelen: Seksen sene bir manevî ömr-ü bâki kazandıran şuhur-u selâsenizi ve mübarek kudsî
gecelerinizi ve leyle-i regaibinizi ve leyle-i mi’racınızı ve leyle-i beratınızı ve leyle-i kadrinizi ruh
u canımızla tebrik ve herbir Nurcunun manevî kazançları ve duaları umum kardeşleri hakkında
makbuliyetini rahmet-i İlahiyeden rica ve hizmet-i Nuriyede muvaffakıyetinizi tebrik ederiz."
(Em: 121)
284. “Fakat yine duanızı ruh u canımla rica ediyorum." (Em: 121)
285. “Sâlisen: Size bütün ruh u canımızla müjde veriyoruz ki; Nurculardaki tam ihlas ve hakikî
sadakat ve sarsılmaz tesanüd vesilesiyle başımıza gelen bütün musibetler, hizmet-i imaniyemiz
noktasında büyük nimetlere çevrilmiş ve perde altında hatır u hayale gelmeyen Nur’un
fütuhatları oluyor." (Em: 123)
Ruh / 45
286. parçadan müteşekkil iman, ilim ve fazilet hazinesi hükmündeki Risale-i Nur Külliyatı’ndan bu
Gençlik Rehberi bir cüz’ü olması ve Risale-i Nur’daki yüksek hakikatlara ruh u canlarıyla
bağlanarak o eserler hazinesini bu milletin maddî-manevî hayatında bir saadet rehberi olduğunu
isbat edip bildiğimizden, Rehber’in aleyhindeki o bilirkişi isnadlarını red ve ehl-i vukufun
vukufsuzluklarını bütün kuvvetimizle yüzlerine çarparak ilân ve isbat ediyoruz." (Em: 135)
287. “İşte o parça ikinci harb-i umumînin sonunda nev’-i beşerin dehşetli zulümleri ve tahribatları
neticesindeki dehşetli me’yusiyetleriyle dehşetli vicdan azablarını ve dünya hayatının bütün
bütün fâni ve muvakkat olması ve medeniyet fantaziyelerinin uyutucu ve aldatıcı olduğunun
umuma görünmesiyle, fıtrat-ı beşeriyedeki yüksek istidadatın dehşetli yaralanmasını ve Kur’anın
elmas kılıncı altında gaflet ve dalaletin parçalandığını ve bu sebeble dünya hayatının geçici ve
muvakkat olmasından, beşeriyet hayat-ı bâkiyeyi arayacağını ve ebedî hayatı ve daimî saadeti
ancak Kur’anın müjde verdiğini isbat ile pek parlak izahtan sonra diyor: "Elbette nev-i beşer,
bütün bütün aklını kaybetmezse, maddî veya manevî bir kıyamet başlarına kopmazsa; İsveç,
Norveç, Finlandiya ve İngiltere’nin Kur’anı kabul etmeye çalışan meşhur hatibleri ve Amerika’nın
din-i hakkı arayan ehemmiyetli cem’iyeti gibi rûy-i zeminin geniş kıt’aları ve büyük hükûmetleri
Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ı arayacaklar ve hakikatlerini anladıktan sonra bütün ruh u canlarıyla
sarılacaklar." (Em: 141)
288. “Ben ruh u canımla bu hakikî memleketime ve insanlarına hayır kazandırmak istiyorum." (Em:
203)
289. “Biz de bütün ruh u canımızla onlara teşekkür ederiz." (Em: 210)
290. “Evvelen: Bütün ruh u canımla fevkalâde nuranî hizmet-i imaniyenizi tebrik ederim." (Em: 211)
291. “Evvelâ: Sizlerin Pakistan ve Irak’la gayet muvaffakıyetkârane ittifakını, bu millete kemal-i
samimiyetle, sürur ve ferah ile kazanmanızı bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Em: 222)
292. “Kader adalet yaptığı için, o şefkat tokadını ruh ve kalbimle kabul ettim." (Em: 238)
293. “Üstad-ı Mutlak’ın böyle bir işaretinden bir nüktecik alarak, biz de ruh u canımızla ittiba’
ediyoruz." (Em: 246)
294. “Bu hadîs-i şerifin mealine ve hakikî tevillerine o kadar muhtaç imişim ki; kızgın kum
sahralarında senelerden beri susamışlara âb-ı hayat uzatır gibi ruh ve kalbim bir taze hayat
buldu, derinden derine nefes aldım, bütün letaiflerin sürurla doldu, zâhirî cesedimden manevî
kalbime kadar sirayet etti." (St: 45)
295. “Ben, senin içtihadında hata var diyenlere ve isbat edenlere teşekkür edip ruh u canla
minnetdarım." (St: 61)
296. “Risale-i Nur’un mühim erkânından bulunan ve bu ayn-ı hakikat olan mektubunu bizlere
gönderen Halil İbrahim kardeşimizin sözlerini âciz lisanım söylemeğe ve âtıl kalemim yazmağa
Ruh / 46
muktedir değilse de, her hususta bu mübarek kardeşimizin fikrine bütün ruh u canımla iştirak
ediyorum." (St: 184)
297. “beyan buyurulduktan sonra, nasıl gecenin zulümatında yanan bir nur ve bir ziya lisan-ı hal-i
şavkıyla bütün ruh sahiblerini, hattâ en küçük pervaneleri dahi zulümattan nura çağırıp çıkardığı
gibi, Risalet-ün Nur dahi lisan-ı hal ve kal ile, şeriat kılıncıyla manen idam olmamış ve zulümatta
boğulup ölmemiş ehl-i ilim ve ehl-i tarîkatı davet etmesi, onun Rahîm ismine mazhariyeti
şe’nindendir." (St: 186)
298. “O nur kaynağından fışkıran o serapa feyiz ve hikmetler saçan eserler; hislerin, fikirlerin ve
bilhassa alevler içinde yanan ruh ve vicdanların ezelî ve ebedî ihtiyaçlarına cevab verdiği gibi;
onları dalga dalga boğucu karanlıklar muhitinden, tertemiz ve pırıl pırıl nur ufuklarına
çıkarmıştır." (St: 269)
299. “Artık insanın his ve fikrine, ruh ve vicdanına bambaşka ufuklar açacak olan bu derin bahsi,
dua buyurun da müstakil ve mufassal bir eserde aziz din ve gönüldaşlarımıza arzetmek şerefine
nâil olayım." (St: 270)
300. “Yükselmede ruh en geniş âlemlere yerden" (T: 5)
301. “Necib milletimizin, insaniyet-i kübra olan İslâmiyete sarılması, yepyeni bir ruh ve taze bir
iman aşkı ve heyecanı içinde uyanmasının ifadesidir." (T: 28)
302. “Bir asıldan tev’em (ikiz) olarak neş’et eden eski Roma ve Yunan iki dehalarıyla; su ve yağ gibi
mürur-u a’sar (asırlar), medeniyet ve Hristiyanlığın temzicine çalıştığı halde, yine istiklallerini
muhafaza, âdeta tenasühle o iki ruh şimdi de başka şekillerde yaşıyorlar." (T: 132)
303. “diyerek on dakikada teslim-i ruh eyledi." (T: 222)
304. “Bütün ruh u canlarıyla gönüllü olan bu Nur Postacıları, bu hizmetin en kudsî bir vazife
olduğuna inanmışlardır." (T: 282)
305. “Cenab-ı Erhamürrâhimîn’den bütün ruh u canımızla niyaz ederiz ki: "Mahşer gününde dahi
bizleri $ hadîs-i şerifine mazhar olan Üstadımız define-i ulûm ve fünun, bedi-ül beyan allâme-i
Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri ile birlikte haşretsin." (T: 331)
306. “Ben o dakikadan sonra, başıma gelen dehşetli taarruzu, bir hiss-i kablelvuku ile anlayarak ve
"Şiddetli zehirli hastalığım dahi ölüme gidiyor" diye Isparta Vilayetinde kıymetdar
kardeşlerimin kucaklarında teslim-i ruh edip o mübarek toprakta defnolmamı, kalben niyaz
ettim." (T: 421)
307. “irad edebilen cevval bir ruh haletini taşırdı." (T: 457)
Ruh / 47
308. “İlim ve tefekkür ile kazanılan marifet-i İlahiyenin, ruh için kâinat vüs’atinde bir genişlik
temin ettiğini ve $ herbir şeyde Sâni’-i Vâhid’e işaretler, delil ve âyetler bulunduğunu ifade
eder; $ sırrına göre hareket ederdi." (T: 460)
309. “Sizleri, bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (T: 616)
310. “Kör kuvvetin, ölü maddenin bu tahdid ve tehdidleri, ruh âleminin ummanlarında büyük dalgalar
meydana getirdi." (T: 632)
311. “gibi suallerin cevabını vâzıh ve kat’î bir şekilde, çekici bir üslûb ve güzel bir ifade ile beyan
edip ruh ve akılları tenvir ve tatmin ediyor." (T: 680)
312. “Arz ve Semavat’ın tabakatından, melaike ve ruh bahsinden, zamanın hakikatından, haşir ve
âhiretin vukuundan, Cennet ve Cehennem’in varlığından, ölümün mahiyet-i asliyesinden" (T: 681)
313. “Sizler de böyle bir Üstad’ın ve böyle bir eserin talebeleri olduğunuzdan sizlerin de bu
semerelere ve meyvelere mazhar olup Nurlara daha ziyade sarılarak, hararet ve iştiyakınız daha
fazla ziyadeleşmiş olarak Nurları sebat ve sadakatla okumak derecesine nail olacağınızdan, hem
sizleri ruh u canımızla tebrik ediyoruz, hem sizlere binler selâm ve dualar edip dualarınızı
bekliyoruz." (T: 689)
314. “Bu neşir münasebetiyle, Hazret-i Said Nursî’yi, talebelerini ve Türk din kardeşlerimizi ruh u
canımızla tebrik eder, milleti zulüm ve istibdad ve dinsizlikten kurtaran başta Menderes olmak
üzere bütün Demokratlara teşekkür ederim." (T: 716)
315. “O nur kaynağından fışkıran o serapa feyiz ve hikmetler saçan eserler; hislerin, fikirlerin ve
bilhassa alevler içinde yanan ruh ve vicdanların ezelî ve ebedî ihtiyaçlarına cevab verdiği gibi;
onları, dalga dalga boğucu karanlıklar muhitinden, tertemiz ve pırıl pırıl nur ufuklarına
çıkarmıştır." (T: 727)
316. “Artık insanın his ve fikrine, ruh ve vicdanına bambaşka ufuklar açacak olan bu derin bahsi,
dua buyurun da müstakil ve mufassal bir eserde aziz din gönüldaşlarımıza arzetmek şerefine
nail olayım… Çünki bu nurlu bahis o kadar derin ve o derece mühimdir ki, böyle birkaç sahifelik
mektub ve makalelerle aslâ ifade edilemez." (T: 728)
317. “Kelâmın hayatlanması ve neşv ü neması; manaların tecessümüyle ve cemadata nefh-i ruh
etmekle bir mükâleme ve mübahaseyi içlerine atmaktır." (Mu: 89)
318. “Ne vakit o cümleyi ezdirirsen ruh gibi o mana takattur eder." (Mu: 101)
319. “Birincisi: Bir fende veyahut kısasta, bir adam esaslarını ve ruh ve ukdelerini ahzederek
müddeasını ona bina ederse, o fende hazakat ve meharetini gösterir." (Mu: 148)
Ruh / 48
320. “Ezcümle: Fenn-i tehzib-i ruh ve riyazet-ül kalb ve terbiyet-ül vicdan ve tedbir-ül cesed ve
tedvir-ül menzil ve siyaset-ül medeniye ve nizamat-ül âlem ve fenn-ül hukuk ve saire...” (Mu:
155)
321. “Lâkin ruh ve kalbin, minnet ve haşyet sıkletlerinden kurtulacak." (Ni: 35)
322. “Acaba bütün âlâmın menşei ve bütün âmâlin hêdimi olan senin bu şeametin ve bu dalaletin ile
hasta olup ye’s ve yetimlikle manevî bir cehenneme düşen bir kalb ve bir ruh sahibi, nasıl bir
cennet-i kâzibe-i zâile içinde mes’ud olabilir?" (Ni: 85)
323. “Evet nihayetsiz semerat-ı rahmete aç olan ruh ve letaif-i beşer, o nihayetsiz semerat-ı
rahmete fakr ve ihtiyacını hissettikçe, lezzet-i saadeti tezayüd eder." (Ni: 145)
324. “Mübtedi ve pek acemi bir çocuğun, üstadından aldığı dersi tekrarı misillü, cehl-i mürekkeb
içerisinde pûyan olan şu âciz talebenize Risale-i Nur’un feyz-i nâmütenahîsinden süzülen iksir-i
hayat, ruh ve kalbimi, akıl ve idrak ve şuurumu, hissiyat-ı sefihenin istilâsından vikaye ederek,
en mübarek bir mürşid-i azam gibi himmet-i nâmütenahîsiyle, en mühim bir kuvve-i dafia olarak,
vücud mülkünden" (Ni: 165)
325. “İşte bu insan âlemini bu zulümat içinde gördüğüm anda, kalb ve ruh ve aklımla, bütün letaif-i
insaniyem, belki bütün zerrat-ı vücudum feryad ile ağlamağa hazır iken, birden Kur’an’dan gelen
Nur ve kuvvet-i iman o dalalet gözlüğünü kırdı, kafama bir göz verdi." (H: 12)
326. “Ruh ise, iman nuru ile harekete gelir." (H: 77)
327. “Elhasıl: Had ve ceza, emr-i İlahî ve adalet-i Rabbaniye namına icra edildiği vakit hem ruh,
hem akıl, hem vicdan, hem insaniyetin mahiyetindeki latifeleri müteessir ve alâkadar olurlar."
(H: 78)
328. “İcra-yı adalet, din namına olmalı, tâ akıl ve kalb ve ruh müteessir olsunlar, imtisal etsinler."
(H: 144)
329. “Fakat öyle bir cünun ki; "onun ulvî ruh ve kemal-i aklına işarettir" diye bir zât şu
mısralarında tercüman-ı zîşanı olmuştur:" (D: 5)
330. “Lütfen ruh ve hayalinizi misafireten, yeni medeniyete karışmış asabî bir bedevi talebenin
hâl-i ihtilâlde olan cesed ve dimağına gönderiniz." (D: 9)
331. “O ruh, kafesten ağaca uçmak; akıl, re’sten yeise kaçmak istedikleri halde, ileride feda için
ibka edildi." (Mü: 74)
332. “Şimdiki nâr-ı teessüfle muhterik bir ruh olsun, onların bedduasıyla Cehennem’de yansın; o
teessüf ateşini içinden çıkarmak ile vicdan, maksaddan bir Firdevs tazammun ettiği gibi, hayal
dahi emelden bir Cennet’i teşkil edecektir." (Mü: 74)
Ruh / 49
333. "Çünki Firavunların tenasüh mezhebine göre, saadet-i uhrevî yerine şöhretperestlikle
istikbalde mumyaları, heykelleri bâki kalmasını istediklerinden ve o heykelleri ve mumyaları,
belki bir ruh bulacak gibi, efsaneleri ile öyle kanaat getirdiklerinden, o Firavunun" (Ko: 79)
334. “Sonra da iki sene zarfında doğrudan doğruya Risale-i Nur’un yüksek hakikatlarını ve
kemalâtını çekinmiyerek ruh u canıyla herkese ilân etmiştir." (Ko: 82)
335. “Sen en sadık ve en mâhir doktorların bile hâlâ teşhis ve tedavi edemedikleri en mühim kalb
ve kafa ve ruh hastalıklarını, nurunla müşahede ve muayene edip ve en lüzumlu şifa ve devayı
bulup, ruhî ve manevî derdlere, düşmüşlere sunuyor, akıl ve idrak gözlerini açıyor." (Ko: 91)
336. “Oraya da taze bir ruh ve taze bir nefha üfledin." (Ko: 92)
337. “Ruh u canıyla o nuranî alayı tebrik ve tebcil ediyordu." (Ko: 93)
338. “Hulûlüyle müşerref olduğumuz Ramazan-ı Şerifinizi, bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz."
(Hn: 138)
339. “İşte bu cihetledir ki: Bu asırda Kur’an-ı Kerim’in bir mu’cize-i maneviyesi olan Risale-i Nur’a
bütün ruh u canımızla ve bütün mevcudiyetimizle sarılıyor; tazim, tebcil ve tekrim ediyoruz."
(Hn: 139)
340. “Biz Nur Risalelerine ruh u canımızla sarılıyoruz." (Hn: 157)
341. “Ruh ve kalblerimizde tesiri ziyadeleşiyor." (Hn: 157)
342. “Hem Nurlara çalışan bu Nurcu kardeşlerimize, hem vatanımızdaki bütün âhiret
kardeşlerimize dualar eder, onları ruh u canımızla tebrik ederiz." (Hn: 164)
343. “Nur Risalelerini okudukça İlahî bir feyiz, ruh ve maneviyat âleminizi kaplayacaktır." (G: 223)
344. “İşte bu manevî dersin tesiridir ki: Risale-i Nur’u okuyanların ruh ve kalbleri, vicdan ve
latifeleri o feyyaz dersten hisselerini ve gıdalarını alıyorlar." (G: 230)
345. “Aynen öyle de, Kur’anın bu asırda yüksek bir tefsiri olan Risale-i Nur’daki bazı bahisleri
başlangıçta tamamen anlayamazsanız da onun manevî tesiri ve manevî feyzi, ruh ve kalbinize
nüfuz eder; mana âleminizi istilâ eder, kat’iyen istifadesiz kalmazsınız." (G: 232)
346. “Hem insan yalnız akıldan ibaret değildir; kalb, ruh, sır ve vicdan gibi manevî latife ve
cihazata da mâliktir." (G: 232)
347. “Aklınız her bir mes’ele-i imaniyeyi birinci okuyuşta hakkıyla kavrayamasa da, kalb ve ruh
ondan hissesini alır." (G: 232)
348. Sabit, daim, fıtrî kanunlar gibi; ruh dahi âlem-i emirden, sıfat-ı iradeden gelmiş ve kudret ona
vücud-u hissî giydirmiştir." (G: 242)
Ruh / 50
349. “Hayat varsa ruh da vardır." (STİ: 9)
350. “Öteki gibi münteha-i ruh, bir mebde-i ruhun cilve-i feyzidir." (STİ: 9)
351. “O mebde-i ruh dahi hayat-ı ezeliyenin tecellisidir ki, lisan-ı tasavvufta hayat-ı sâriye
tesmiye ederler." (STİ: 9)
352. “Bir asıldan tev’em olarak neş’et eden eski Roma ve Yunan iki dehaları; su ve yağ gibi mürur-u
a’sar ve medeniyet ve Hristiyanlığın temzicine rağmen, yine istiklallerini muhafaza, âdeta
tenasühle o iki ruh şimdi de başka şekillerde yaşıyorlar." (STİ: 41)
353. “Ruh, en münevver bir nurdur." (STİ: 93)
354. Ruh-efza
355. “Gayet güzel bir bahar mevsiminde bulutsuz bir güneş, ruh-efza bir nesim, hayatdar bir âb-ı
leziz, her taraf şenlik içinde bir âlem gördüm." (S: 545)
356. “Ruh-efza nesimi teneffüs ederek, Elhamdülillah dedim." (S: 546)
357. “Hem dahi, ağaçların başlarındaki meyvelerin kemal-i zînetlerinden çiçeklerin tebessümkârane
vaziyetleri; ve seherlerde esen nesîm-i ruh-efza içinde kuşların cıvıldaşmaları; ve yağmurun
ezhar ve çiçeklerin güzel yüz ve yanaklarında hazînane gamgama ve terennümleri; ve validelerin
küçücük yavrucuklarına karşı gayet merhametkârane bir şefkatle terahhumları ise; elbette ins
ve cinn, ruhanî ve hayvan, melek ve cânna karşı bir Vedud’un kendini tanıttırması ve bir
Rahman’ın kendini sevdirmesidir." (BMs: 132)
358. “Evet çiçekler, yaprakların tezayüdü içinde meyvelerin tekâmülü için inkişaf etmesi; ve
ağaçların nazenin çocukları hükmünde olan meyveleri yeşil dallarının elinde oynaması, ve ruhefza nesim-i seherin esmesiyle onların salıncaklarını latifane bir tarzda sallaması dikkatle
bakanlara; onları inşa eden, inşad eden Vâhid-i Kahhar’ın medhinde gayet fasih ve vazıh bir lütuf
ile neşidehan oldukları gibi, o Vâhid’in de onları kendi medaihinde kasidehanlar gibi nutka
getirdiğini idrak eder." (BMs: 594)
359. Ruha
360. “Çiçekli ve meyveli koca nebatatın bir parça ruha benzeyen her birinin kanun-u teşekkülatı,
timsal-i sureti; zerrecikler gibi tohumlarda kemal-i intizamla, dağdağalı inkılablar içinde ibka ve
muhafaza edilmesiyle, gayet cem’iyetli ve yüksek bir mahiyete mâlik, haricî bir vücud
giydirilmiş, zîşuur nuranî bir kanun-u emrî olan ruh-u beşer; ne derece beka ile merbut ve
alâkadar olduğu anlaşılır." (S: 76)
Ruh / 51
361. “Elbette kesafetli topraktan ve küduretli sudan mütemadiyen letafetli hayatı ve nuraniyetli
zevil-idraki halkeden Hâlık’ın, elbette ruha ve hayata münasib şu nur denizinden ve hattâ zulmet
bahrinden bir kısım zîşuur mahlukları vardır." (S: 177)
362. “Hâlık-ı Rahîm ve Rezzak-ı Kerim ve Sâni’-i Hakîm; şu dünyayı, âlem-i ervah ve ruhaniyat için
bir bayram, bir şehrayin suretinde yapıp bütün esmasının garaib-i nukuşuyla süslendirip küçükbüyük, ulvî-süflî herbir ruha, ona münasib ve o bayramdaki ayrı ayrı hesabsız mehasin ve
in’amattan istifade etmeğe muvafık ve havas ile mücehhez bir cesed giydirir, bir vücud-u
cismanî verir, bir defa o temaşagâha gönderir." (S: 202)
363. “(İman, dizginini cism-i hayvanînin elinden alıp kalbe, ruha teslim ettiği için; maziye nüfuz ve
müstakbele hulûl edebilir." (S: 210)
364. "(Cisme hava, ruha hû gibi)." (S: 242)
365. “Muvahhiş bir dehşetten, müdhiş bir hayretten başka, ruha bir kemal-i ilmî vermiyor." (S:
244)
366. “Usandırmamasının sırr-ı hikmeti şudur ki: Kur’an, kulûbe kut ve gıda ve ukûle kuvvet ve
gınadır ve ruha mâ ve ziya ve nüfusa deva ve şifa olduğundan usandırmaz." (S: 378)
367. “Hususan suretperestlik, ahlâkı fena halde sarstığı ve sukut-u ruha sebebiyet verdiği şununla
anlaşılır: Nasılki merhume ve rahmete muhtaç bir güzel kadın cenazesine nazar-ı şehvet ve
hevesle bakmak, ne kadar ahlâkı tahrib eder." (S: 410)
368. “Tevekkülsüzlük içinde derd-i maişet, ruha sersemlik ve felsefe-i tabiiye ve maddiye akla
körlük verdiğinden; beşerin muhit-i içtimaîsi, o şahsın zihnine ve istidadına, içtihad hususunda
kuvvet vermediği gibi, teşettüt veriyor, dağıtıyor." (S: 492)
369. “Çünki şu kesafetli ve ruha münasebeti az olan topraktan ve şu küduretli ve nur-u hayata
münasebeti pek cüz’î olan sudan, mütemadiyen hummalı bir faaliyetle, letafetli hayatı ve
nuraniyetli zevil-idraki halkeden Fâtır-ı Hakîm, elbette ruha çok lâyık ve hayata çok münasib, şu
nur denizinden ve hattâ şu zulmet bahrinden, şu havadan, şu elektrik gibi sair madde-i latifeden
bir kısım zîşuur mahlukları vardır." (S: 505)
370. “Ve hadsiz eşyayı, iştirak ve ittihad ettirip bir vahdete medar, bir ruha mazhar yapmak gibi,
kemalât-ı vücudun umumuna sebebdir." (S: 506)
371. “Elbette o Kadîr-i Hakîm bu kusursuz kudretiyle, bu noksansız hikmetiyle; nur gibi, esîr gibi
ruha yakın ve münasib olan sair seyyalat-ı latife maddeleri ihmal edip hayatsız bırakmaz, camid
bırakmaz, şuursuz bırakmaz." (S: 507)
372. “Birinci maksaddaki melaike ve ruhanîlerin vücudlarına delalet eden hemen bütün deliller, şu
mes’elemiz olan beka-i ruha dahi delildirler." (S: 515)
Ruh / 52
373. “Madem bir parçacık ruha benzeyen o çiçeğin kanun-u teşekkülü, timsal-i sureti, bir Hafîz-i
Hakîm tarafından ibka ediliyor." (S: 516)
374. “Evet, koca bir ağacın bir derece ruha benzeyen proğramını ve kanun-u teşekkülâtını, bir
nokta gibi en küçük çekirdekte dercedip muhafaza eden bir Zât-ı Hakîm-i Zülcelal, bir Zât-ı
Hafîz-i Bîzeval hakkında "Vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder" denilir mi?" (S: 516)
375. “Belki ruhun libası bir derece sabit ve letafetçe ruha münasib bir gılaf-ı latifi ve bir beden-i
misalîsi vardır." (S: 517)
376. “DÖRDÜNCÜ MENBA’: Ruha bir derece müşabih ve ikisi de âlem-i emirden ve iradeden
geldiklerinden masdar itibariyle ruha bir derece muvafık, fakat yalnız vücud-u hissî olmayan
nevilerde hükümran olan kavanine dikkat edilse ve o namuslara bakılsa görünür ki: Eğer o kanunu emrî, vücud-u haricî giyse idi, o nevilerin birer ruhu olurdu." (S: 518)
377. “Nasılki Cennet’te, hikmet-i İlahiye cismi ruha arkadaş ediyor." (S: 570)
378. “Elbette o cesed-i mübarek, ruha arkadaş olacaktır." (S: 570)
379. “Bunun tafsilâtını, "Şerh-ül Mevakıf" ve "Şerh-ül Makasıd" gibi muhakkiklerin büyük
kitablarına havale ederek, yalnız Kur’anın feyzinden ve şu pencereden ruha gelen bir-iki şuaı
göstereceğiz." (S: 683)
380. “Ruha nisbeten uzak-yakın bir hükmünde." (S: 687)
381. “Ruha lâzım surette tenevvür ve tekâmül." (S: 712)
382. “İkisi birer şevki de verir: O yabani edebin verdiği bir şevk ile nefis düşer heyecana, heves
olur münbasit; ruha ferah veremez." (S: 737)
383. “ruha bir halet verir." (S: 745)
384. “Şimdi ne kadar kalb ikaz edilirse, vicdan tahrik edilse, ruha ihsas verilse; lezzet ziyade olur,
hem de döner ateşi nur, şitası yaz." (S: 745)
385. “âyetlerinin mealindeki yüzer âyâtın haşir ve beka-i ruha ve melaikeye dair üç mühim
hakikatını tefsir eder." (S: 788)
386. “Zâten beka-i ruha dair "Yirmidokuzuncu Söz" bu tabaka-i hayatı delail-i kat’iye ile isbat
etmiştir." (M: 7)
387. “İşte bu temsile göre, dün geceki Leyle-i Kadr’e geçmek için, mertebe-i ruha çıkıp, maziyi
hazır derecesinde görmektir." (M: 51)
Ruh / 53
388. “Hem her harfin lâakal on sevabı zayi’ olması ve huzur-u daimî, bütün namazda herkes için
devam etmediğinden; gaflet içinde, tercüme vasıtasıyla insanların tabiratı ruha zulmet vermesi
gibi zararlar olur." (M: 341)
389. “Daha kalbe ve ruha itaat etmek, o nefse güç gelir." (M: 403)
390. “Belki kalbe, ruha, akla dahi baktığı cihetle midenin fevkınde hükmü var, makamı var." (L: 140)
391. “Hem iman, geçmiş ve gelecek zamana nüfuz edemeyen o cüz’-i ihtiyarînin dizginini cismin
elinden alıp, kalbe ve ruha teslim eder." (L: 230)
392. “Evet lillahilhamd şu âyetin hakikatı, iman feyziyle (Yirminci Mektub gibi risalelerde kat’î
isbat ettiğimiz gibi) herkesin kuvvet-i imaniyesi nisbetinde inkişaf eden öyle bir nokta-i istinad
ruha ve kalbe verdi ki, o vaziyetin dehşetinden yüz derece ziyade korkunç, zararlı musibetlere
karşı gelebilir bir kuvveti, iman-ı billahtan verdi." (L: 250)
393. “Asıl ehemmiyetli musibet, kalbe ve ruha gelen dalalet musibetleri olduğunu beyan ettiği gibi;
musibetzedelerin ömür dakikaları ehl-i sabır ve şükür hakkında ibadet saatleri hükmüne geçip
şekva kapısını kapar, daima şükür kapısını açar bir risaledir." (L: 376)
394. “ÜÇÜNCÜ NÜKTE: Kuvve-i zaika, maddî cesede inhisar etmekten ziyade; akla, ruha ve kalbe
baktığından, israf etmemek, zillet ve sefalete düşmemek ve o kuvve-i zaikayı taşıyan lisanı
şükürde istimal etmek şartıyla leziz taamların tercih ve takib edilebileceğini; ve bu hakikat,
hârika kuvve-i kudsiye sahibi Şah-ı Geylanî (K.S.) Hazretlerinin ihya-yı emvat keramet-i
azîmesiyle izah edilerek; ruh cesede, kalb nefse, akıl mideye hâkim olduktan sonra, şükrün
münteha derecelerine vâsıl olmakla mümkün olduğunu beyan eder." (L: 396)
395. “Dördüncü Nokta: Nasılki cesed ruha dayanır, ayakta durur, hayatlanır ve lafız manaya bakar,
ona göre nurlanır ve suret hakikata istinad eder, ondan kıymet alır." (Ş: 76)
396. “İşte bu temsil gibi, her vakit gördüğümüz ecel darağacının arkasında mukadderat-ı nev’-i
beşer piyangosundan ehl-i iman ve taat için -hüsn-ü hatime şartıyla- ebedî ve tükenmez bir
hazinenin bileti çıkacağını; yüzde yüz ihtimal ile sefahet ve haram ve itikadsızlık ve fıskta
devam edenler -tövbe etmemek şartıyla- ya idam-ı ebedî (âhirete inanmayanlara) veya daimî ve
karanlık haps-i münferid (beka-i ruha inanan ve sefahette gidenlere) ve şekavet-i ebediye
ilâmını alacaklarını yüzde doksandokuz ihtimal ile kat’î haber veren, başta ellerinde nişane-i
tasdik olan hadsiz mu’cizeler bulunan yüzyirmidört bin peygamberler ve onların verdikleri
haberlerin izlerini ve sinemada gibi gölgelerini, keşf ile, zevk ile görüp tasdik ederek imza basan
yüzyirmidört milyondan ziyade evliyalar (kaddesallahü esrarehüm) ve o iki kısım meşahir-i
insaniyenin haberlerini aklen kat’î bürhanlarla ve kuvvetli hüccetlerle -fikren ve mantıkenyakînî bir surette isbat ederek tasdik edip imza basan milyarlar gelen geçen muhakkikler, (1)
müçtehidler ve sıddıkînler; bil’icma," (Ş: 196)
Ruh / 54
397. “Şöyle ki: Manen ruha geldi; neden bir cüz’î hakikat-ı imaniyeyi inkâr eden kâfir olur ve kabul
etmeyen müslüman olmaz?" (Ş: 237)
398. “Nurlarla ya okumak veya okutmak veya yazmak suretindeki meşguliyet; tecrübelerle kalbe
ferah, ruha rahat, rızka bereket, vücuda sıhhat veriyor." (Ş: 486)
399. “Taamların zevkindeki vazifesi, ayrı ayrı bütün tatları bilerek cesede, mideye haber vermek
ve rahmet-i İlahiyenin matbahlarına dikkatli bir müfettiş olmak ve kelimeler vazifesinde kalbe
ve ruha ve dimağa tam bir tercüman ve santral olmak; elbette gayet parlak ve kat’î bir surette
ihatalı ilme delalet ve şehadet eder." (Ş: 647)
400. Ruha hayat veren namazın o geniş hareketini ve âlem-i İslâma" (İ: 42)
401. “Ruha nisbeten ehemmiyetsiz olan cesed bu derece israftan uzak bulunsa, ne suretle cevher-i
ruhla âsârında, emellerinde, efkârında ve maneviyatında israf olur." (İ: 54)
402. “Fakat insanın taşıdığı ruha, kafasına taktığı akla, kalbinde beslediği istidadlara nazaran bu
âlem-i şehadet dardır, istiab edemez." (İ: 101)
403. “NOKTA"nın ikinci kısmı, haşir ve melaike ve beka-yı ruha ait olduğundan ve bu hakikatları
kerametli "Yirmidokuzuncu Söz" ve "Onuncu Söz" gayet parlak bir surette izah ettiğinden
onlara havale edilerek buraya dercedilmedi." (Ms: 258)
404. “Evet nasılki ruha nisbeten, dün ile bugün arasındaki perde gayet ince bir şey olup ruhun
bugünden düne ve maziye geçip nüfuz etmesine mani olmadığı halde, cesede nisbeten o hicab,
bir sene, belki ebed kadar bir mesafedir." (BMs: 399)
405. “Binaenaleyh bir ruha mahal olan bir cisim içinde bir cemaat, belki pek çok cisim cemaatları
vardır." (BMs: 637)
406. “Çok mükemmel ve ruha ulviyet ve inkişaf bahşeden çok kıymetdar bir eserdir." (B: 64)
407. “Şu asırda hazine-i hassa-i maneviyenin hazinedar-ı bînazîri de, o kıymetdar sâiline en
kıymetdar ve ruha tam bir gıdabahş mevadd-ı maneviye-i Kur’aniye ile i’zaz ve ikram ederken o
halkaya lâyık ve müstehak olmadığım halde, fakir de gıda-yı ruhanîmi ârâmsız alınca; o mevaidi
ihsan edene de, getirene de, isteyene de hadsiz medyun-u şükran kalıyorum." (B: 83)
408. “Bu keramet ve ihbar-ı gaybiyesi ki, hakikat fışkıran ve ruha hayat bahşeden Sözler’i
söyleyen, haber veren öyle bir sahib-i menba’-ı keramat ve hakikat olan Hazret-i Gavs-ı Azam,
üstadımın üstadıdır." (B: 236)
409. “Sa’d’ın ezeliyet-i ruha kail olmadığına bütün âsârı şahiddir." (B: 258)
410. "$ demesi; beka-yı ruh isbatında denildiği gibi, cesed ruha dayanır, ayakta kalır." (B: 258)
Ruh / 55
411. “Belki hem kalbe, hem ruha, hem sırra, hem öyle letaife sirayet ediyor, kökleşiyor ki, şeytanın
eli o yerlere yetişemiyor; öylelerin imanı zevalden mahfuz kalıyor." (K: 18)
412. “Te’lifatınızın ikmaline hırz-ı can ile dua etmekteyim (yani, ruha nüsha olacak kadar" (K: 194)
413. “Hem hakikaten ömrü kırkıncı sene-yi devriyesinde müdhiş bir tarzdaki maddî ve manevî
hastalıklarıma her bir ricasında ruha ve kalbe binler nur-u tevhidi ve ziya-yı teselliyi serpen
İhtiyarlar Risalesi," (Em: 149)
414. “Hem şarkta, hem garbda, hem kim olursa olsun okudukları Fatihalar o ruha gider." (Em: 204)
415. “Cisme hava, ruha hû gibi." (Ni: 138)
416. “Ruha, muvahhiş bir dehşetten ve bir hayretten başka bir kemal-i ilmî vermiyor." (Ni: 142)
417. “Güneşin en mühim olan vazifesinden, en büyük, en güzel, en tatlı bir hakikat-ı ilmiyeyi ruha
veren bahs-i Kur’an gibi bahsetmiyor." (Ni: 142)
418. “Risale-i Nur imanî mes’elelerde hem ruha, hem kalbe, hem akla ve hem de yirminci asrın
idrakine uygun bir tarzda izahatta bulunduğu için tesiri büyük oluyor." (Ko: 174)
419. Ruhan
420. “Bu ders kendi nefsime has iken, ruhan benimle münasebettar ve nefsi nefsimden daha
hüşyar zâtlara belki medar-ı istifade olur niyetiyle, Ondördüncü Lem’anın İkinci Makamı olarak
müdakkik kardeşlerimin tasviblerine havale ediyorum." (S: 8)
421. Ruhanî
422. “Madem Güneş gibi âciz ve müsahhar mahluklar ve ruhanî gibi madde ile mukayyed nim-nurani
masnu’lar, nuraniyet sırrıyla bir yerde iken pekçok yerlerde bulunabilirler." (S: 195)
423. “Eğer o âmir, zâhir ve bâtın bir Padişah-ı Ruhanî olsa, o vakit merhameti pederin yüz defa
şefkatinden ileri gittiğinden o raiyetin efradı onun hakikî evlâdı gibi ona peder nazarıyla
bakarlar." (S: 413)
424. “Hem cismanî, hem ruhanî bütün esasatını muhafaza edecektir." (S: 498)
425. “Belki madde-i nurdan, hattâ zulmetten, hattâ esîr maddesinden, hattâ manalardan, hattâ
havadan, hattâ kelimelerden zîhayat, zîşuuru kesretle halkeder ki; hayvanatın pekçok muhtelif
ecnasları gibi pekçok muhtelif ruhanî mahlukları, o seyyalat-ı latife maddelerinden halkeder."
(S: 507)
426. “Onların bir kısmı melaike, bir kısmı da ruhanî ve cin ecnaslarıdır." (S: 507)
Ruh / 56
427. “velâ şübhe, melaike vücudlarının ve ruhanî hakikatlarının en güzel sureti ve ukûl-ü selime
kabul edecek ve istihsan edecek en makul keyfiyeti odur ki; Kur’an, şerh ve beyan etmiştir." (S:
511)
428. “Onaltıncı Söz’de isbat ve izah edildiği gibi deriz ki: Madem, güneş gibi âciz ve müsahhar
mahluklar ve ruhanî gibi madde ile mukayyed nim-nuranî masnular ve şu çınar ağacının manevî
nuru, ruhu hükmünde olan ukde-i hayatiyesi ve merkez-i tasarrufu olan emrî kanunlar ve iradevî
cilveler, nuraniyet sırrıyla bir yerde iken ve birtek müşahhas cüz’î oldukları halde, pekçok
yerlerde ve pekçok işlerde bilmüşahede bulunabilirler." (S: 611)
429. “En âlî bir his ile, en merdane bir himmet ile onların tul-ü ömrünü ciddî arzu edip bekalarına
dua etmek, tâ onların yüzünden daha ziyade sevab kazanayım diye samimî hürmetle onların elini
öpmek, ulvî bir lezzet-i ruhanî almaktır." (S: 644)
430. “Yoksa nefsanî, dünya itibariyle olsa, onlar ihtiyar oldukları ve sana bâr olacak bir vaziyete
girdikleri zaman; en süflî ve en alçak bir his ile vücudlarını istiskal etmek, sebeb-i hayatın olan o
muhterem zâtların mevtlerini arzu etmek gibi vahşi, kederli, ruhanî bir elemdir." (S: 644)
431. “O ahbabların firakları, hattâ ölümleri, sohbetinize ve uhuvvetinize mani olmadığı için, o
manevî muhabbet ve ruhanî irtibattan istifade edersin." (S: 644)
432. “Evet âlem-i ervaha ve bâtına giden ve ruhanî ve meleklerle görüşen zâtların şehadetleriyle
sabit olan umum ruhanî ve melaikelerin kemal-i imtisal ile ubudiyetleri ve bilmüşahede bütün
zîhayatların kemal-i intizamla ubudiyetkârane vazifeler görmeleri ve bilmüşahede anasır gibi
bütün cemadatın kemal-i itaatla ubudiyetkârane hizmetleri, bir Mabud-u Bilhakk’ın vücub-u
vücudunu ve vahdetini gösterdiği gibi, herbir taifesi icma’ ve tevatür kuvvetini taşıyan bütün
âriflerin hakikatlı marifetleri, bütün şâkirler taifesinin semeredar şükürleri ve bütün zâkirlerin
feyizli zikirleri ve bütün hâmidlerin nimet artıran hamdleri ve bütün muvahhidlerin bürhanlı
tevhidleri ve tavsifleri ve bütün muhiblerin hakikî muhabbet ve aşkları ve bütün müridlerin
sadık irade ve rağbetleri ve bütün münîblerin ciddî taleb ve inabeleri, yine Maruf, Mezkûr,
Meşkûr, Mahmud, Vâhid, Mahbub, Mergub, Maksud olan o Mabud-u Ezelî’nin vücub-u vücudunu
ve kemal-i rububiyetini ve vahdetini gösterdiği gibi, kâmil insanlardaki bütün makbul ibadatın ve
o makbul ibadatın neticesinden hasıl olan füyuzat ve münacat, müşahedat ve keşfiyat, yine o
Mevcud-u Lemyezel ve o Mabud-u Lâyezal’in vücub-u vücudunu ve vahdetini ve kemal-i
rububiyetini gösterir." (S: 660)
433. “Senin gibi ruhanî ilhamları ziyade." (S: 736)
434. “Eğer o âmir, zâhirî ve bâtınî bir padişah-ı ruhanî olsa; merhameti, pederin yüz defa
şefkatinden ileri gittiği için, raiyetinin efradı, onun hakikî evlâdı gibi, ona peder nazarıyla
bakarlar." (M: 29)
Ruh / 57
435. “Solunda; kalblere ezvak-ı ruhanî vermekle, vicdanları istişhad ederek "Bârekâllah" dediren
Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’a hangi köşeden, hangi cihetten evham ve şübehatın hırsızları
girebilir?" (M: 189)
436. “Biz, hayalimiz ile o muhaverelerden o hakikatları alamayız; belki kalbimizle heyecanlı bir
zevk-i imanî ve nuranî bir neş’e-i ruhanî alabiliriz." (M: 306)
437. “Ehl-i velayet nasılki seyr ü sülûk-u ruhanî ile, kırk günden tâ kırk seneye kadar bir terakki
ile, derecat-ı imaniyenin hakkalyakîn derecesine çıkıyor." (M: 306)
438. “en yüksek mertebelerine gitmiş, Mi’rac merdiveniyle Arş’a çıkmış, "Kab-ı Kavseyn"
makamında, hakaik-i imaniyenin en büyüğü olan İman-ı Billah ve İman-ı Bil’âhireti aynelyakîn
gözüyle müşahede etmiş, Cennet’e girmiş, saadet-i ebediyeyi görmüş, o Mi’racın kapısıyla açtığı
cadde-i kübrayı açık bırakmış, bütün evliya-yı ümmeti seyr ü sülûk ile, derecelerine göre, ruhanî
ve kalbî bir tarzda o Mi’racın gölgesi içinde gidiyorlar." (M: 307)
439. “Elbette o Ramazan, mahsus bir bayram-ı İlahî ve bir meşher-i Rabbanî ve bir meclis-i ruhanî
hükmüne geçmek, mukteza-yı hikmettir." (M: 402)
440. “Ve sair cihazat, o fabrikanın süflî eğlencelerine bedel, Ramazan-ı Şerifte melekî ve ruhanî
eğlencelerde telezzüz ederler, nazarlarını onlara dikerler." (M: 403)
441. “BİRİNCİ TELVİH: "Tasavvuf", "tarîkat", "velayet", "seyr ü sülûk" namları altında şirin,
nuranî, neş’eli, ruhanî bir hakikat-ı kudsiye vardır ki; o hakikat-ı kudsiyeyi ilân eden, ders veren,
tavsif eden binler cild kitab ehl-i zevk ve keşfin muhakkikleri yazmışlar, o hakikatı ümmete ve
bize söylemişler." (M: 443)
442. “Elcevab: Tarîkatın gaye-i maksadı, marifet ve inkişaf-ı hakaik-i imaniye olarak, Mi’rac-ı
Ahmedî’nin (A.S.M.) gölgesinde ve sayesi altında kalb ayağıyla bir seyr ü sülûk-u ruhanî
neticesinde, zevkî, halî ve bir derece şuhudî hakaik-i imaniye ve Kur’aniyeye mazhariyet;
"tarîkat", "tasavvuf" namıyla ulvî bir sırr-ı insanî ve bir kemal-i beşerîdir." (M: 443)
443. “Çünki risaletin tebliğ ettiği hakaik-i imaniyeyi, velayet bir nevi şuhud-u kalbî ve zevk-i ruhanî
ile aynelyakîn derecesinde görür, tasdik eder." (M: 444)
444. “Tarîkatın dinî ve uhrevî ve ruhanî çok mühim ve ulvî neticelerinden sarf-ı nazar, yalnız âlem-i
İslâm içindeki kudsî bir rabıta olan uhuvvetin inkişafına ve inbisatına en birinci, tesirli ve
hararetli vasıta tarîkatlar olduğu gibi; âlem-i küfrün ve siyaset-i Hristiyaniyenin, nur-u
İslâmiyeti söndürmek için müdhiş hücumlarına karşı dahi, üç mühim ve sarsılmaz kal’a-i
İslâmiyeden bir kal’asıdır." (M: 445)
445. “diyenlerin kuvvet-i imaniyeleri ve marifet-i İlahiyeden gelen bir muhabbet-i ruhanî ile cûş u
huruşlarıdır." (M: 446)
Ruh / 58
446. “BİRİNCİ TELVİH: Tarîkatın sırrını ve Mi’rac-ı Ahmediyenin (A.S.M.) sayesi altında kalb
ayağıyla bir seyr-i sülûk-u ruhanî neticesinde; zevkî ve hâlî ve bir derece şuhudî hakaik-i
imaniye ve Kur’aniyeye mazhariyet olduğunu beyan edip, insanın mahiyet-i câmiasında akıl nasılki
hadsiz fünuna istidadı ve ıttılaı cihetiyle mahiyeti inkişaf etmiş ve o suretle işlettirilmiş, kalb
dahi onun gibi, bu âlemin bir harita-i maneviyesi ve çok kemalâtın bir çekirdeği hükmünde
olduğundan; tarîkat cihetiyle onu işlettirmek ve kemalâtına sevketmek olduğunu isbat eder." (M:
518)
447. “Ve o esma-i cemaliye ve kemaliye ise, melaike ve ruhanî ve cinn ve insin nazarında
güzelliklerini, mevcudatın güzel vaziyetleriyle ve hüsn-ü edebleriyle göstermek isterler." (L: 55)
448. “Hattâ bir marazın veya bir istiğrak-ı ruhanî neticesinde iki kırkı geçer." (L: 63)
449. “O zîşuur mahluklar, mademki melaike ecnasından ve ruhanî enva’larından olmak lâzım gelir."
(L: 66)
450. “Sâniyen: Yirmidokuzuncu Söz’de yüzer delil-i kat’î ile ruhanî ve meleklerin vücudunu isbat
eden umum o deliller, şeytanların dahi vücudunu isbat ederler." (L: 82)
451. “Hem o şuur-u imaniyle rikkat-i cinsiye ve şefkat-i akraba yüzünden gelen hadsiz teellümattan
kurtulup, hadsiz bir zevk-i ruhanî duydum." (Ş: 62)
452. “Hem imanda, öyle fevkalâde bir kuvvet ve hârika bir yakîn ve mu’cizane bir inkişaf ve cihanı
ışıklandıran bir ulvî itikad taşımış ki; o zamanın hükümranı olan bütün efkârı ve akideleri ve
hükemanın hikmetleri ve ruhanî reislerin ilimleri ona muarız ve muhalif ve münkir oldukları
halde; onun ne yakînine, ne itikadına, ne itimadına, ne itminanına hiçbir şübhe, hiçbir tereddüd,
hiçbir za’f, hiçbir vesvese vermemesi ve maneviyatta ve meratib-i imaniyede terakki eden başta
sahabeler ve bütün ehl-i velayet, onun her vakit mertebe-i imanından feyz almaları ve onu en
yüksek derecede bulmaları, bilbedahe gösterir ki; imanı dahi emsalsizdir." (Ş: 129)
453. “ruhanî; tecelli-i rahmet içinde olan faaliyet-i Rabbaniyenin kemal-i vüs’atinden birtek yere
sühuletle baktığı ve gittiği ve birtek yerde sühuletle bulunduğu gibi, binler yerlerde de, kudreti İlahiye ile sühuletle bulunur, bakar, girer.." (Ş: 160)
454. “Kudretime ağır gelmez" mealinde bulunan şu üç âyetin sırrıyla, aynı emir ile, aynı kolaylıkla
bütün ins ve cinleri ve hayvanı ve ruhanî ve melekleri haşr-i ekberin meydanına ve mizan-ı
azamın önüne getirir." (Ş: 161)
455. “Onikincisi: Âlem-i İslâmda herbiri ümmetin ehemmiyetli bir kısmını daire-i dersine alıp
hârika irşad ve kerametlerle manevî terakki ettiren ve hüccetler yerinde müşahedata,
keşfiyata dayanan ve aktab denilen en derin ehl-i tahkik ve hakikat, ruhanî terakkilerinde
Muhammed’in (A.S.M.) risaletini ve sadıkıyetini ve en yüksek mertebe-i hakkaniyette
bulunduğunu keşfen ve şuhuden görüp müttefikan ve mütetabıkan nübüvvetine şehadetleri öyle
Ruh / 59
bir imzadır ki; onların umumu kadar bir yüksek mertebe-i kemalâtı kazanmayan o imzayı
bozamaz." (Ş: 628)
456. “Kâhinler ise, başta meşhur Şıkk ve Satih olarak, ruhanî ve cinn vasıtasıyla gaibden haber
veren ve şimdi medyum denilen tevatür bir nakl-i sahih ile Peygamber’in geleceğine ve Fars
Devleti’ni kaldıracağına sarih bir surette haber verdikleri ve şübhe kaldırmaz bir tarzda
yakında bir Peygamber Hicaz’da zuhurunu mükerrer söyledikleri gibi; ârif-i billah kısmından
Peygamber’in cedlerinden Kâ’b İbn-i Lüeyy ve Yemen ve Habeş padişahlarından Seyf İbn-i
Zîyezen ve Tübba’ gibi çok ârifler, o zaman evliyaları pek sarih bir surette Muhammed’in
(A.S.M.) risaletinden haber verip şiirlerle ilân etmişler." (Ş: 629)
457. “Meselâ: Meşaiyyun, enva’-ı mevcudatı idare eden ruhanî mahiyet-i mücerrede ile; İşrakiyyun
ise, ukûl ve erbab-ül enva’ ile; dinler dahi melek-ül cibal, melek-ül bihar, melek-ül emtar gibi
tabirlerle tabir etmişlerdir." (İ: 197)
458. “Kezalik insanın da istidadına bakılırsa, vazife-i fıtriyesinin ubudiyet olduğu anlaşıldığı gibi;
ruhanî ulviyetine ve ebediyete olan derece-i iştiyakına da dikkat edilirse, en evvel insan bu
âlemden daha latif bir âlemde ruhen yaratılmış da, teçhizat almak üzere muvakkaten bu âleme
gönderilmiş olduğu anlaşılır." (Ms: 186)
459. “Ve misal, âlem-i cismanî ile âlem-i ruhanî arasında bir köprüdür." (Ms: 225)
460. “Hem dahi, ağaçların başlarındaki meyvelerin kemal-i zînetlerinden çiçeklerin tebessümkârane
vaziyetleri; ve seherlerde esen nesîm-i ruh-efza içinde kuşların cıvıldaşmaları; ve yağmurun
ezhar ve çiçeklerin güzel yüz ve yanaklarında hazînane gamgama ve terennümleri; ve validelerin
küçücük yavrucuklarına karşı gayet merhametkârane bir şefkatle terahhumları ise; elbette ins
ve cinn, ruhanî ve hayvan, melek ve cânna karşı bir Vedud’un kendini tanıttırması ve bir
Rahman’ın kendini sevdirmesidir." (BMs: 132)
461. “Öyle de insan, ruhanî hayatı cihetiyle dahi, Kur’andaki manevî gıdaların çok çeşitlerine
muhtaç oluyor." (BMs: 254)
462. “kâinatı tekbir ve tehlil nağmeleriyle lebaleb eden ruhanî ve saire cinsleridir ki; eşyanın
kesafet ve katılığı onları eşyanın cevflerini görmekten men’edemez ve bir şeyin şuhudu, diğer
şeyleri görmekten onları meşgul etmez bir tarz-ı hayattadırlar." (BMs: 344)
463. “Ve keza âlem-i misal, âlem-i cismanî ile âlem-i ruhanî mabeyninde bir köprüdür." (BMs: 469)
464. “İşte şöyle bir mü’min-i muvaffak faraza bir cehenneme girse de, biiznillah onun için o
cehennem, ruhanî bir cennete dönüşmesi mümkündür." (BMs: 570)
465. “Bazı veliler ruhanî teşrif buyurdular." (B: 114)
Ruh / 60
466. “İkinci ve üçüncü tekrarlarımda öyle bir zevk-i ruhanî uyandırdı ki; eğer kalb ve kalemim
ruhuma tercüman olabilseler, belki bir derece siz üstadıma minnetdarane arza cür’et eylerdim."
(B: 185)
467. “Büyük zevk-i ruhanî ile okumakla beraber, fakir talebeniz bunu çoktan hissetmiştim." (B:
208)
468. “Çünki Şeyh-i Geylanî’nin medih buyurduğu zât-ı mübarekin yazmış olduğu eseri tenkid değil,
kemal-i hürmetle tasvib ve tahsin ve takdir ve büyük bir zevk-i ruhanî ile okumaktan başka ne
yapabiliriz?" (B: 209)
469. “O Nurları yazdıkça kalemim ve kalbim gayet şirin ve ruhanî bir sevinç hissediyorum." (B:
234)
470. “Yalnız ben bundan hissediyorum ki: Resul-i Ekrem’in (A.S.M.) Sünnet-i Seniyesini ihyaya
çalışan ve neşreden Risale-i Nur, Resul-i Ekrem’in (A.S.M.) takdir ve tahsinine mazhar olmuş ki,
imdad-ı ruhanî ile câmimiz olan bu vilayete manevî teşrif etti." (B: 239)
471. “Vakta ki, Risale-i Nur hattâ enhar-ı Nur demesine şayeste olan mektublardan, yine
tesadüfen elime geçen bir nüshayı görünce ve münderecatındaki hakaika dalınca, inayet-i
Rabbanî, mu’cizat-ı Kur’anî, himemat-ı Sübhanî, keramat-ı ruhanî eseri olmalıdır ki, kasî kalbime,
âsi ruhuma, gafil aklıma, mağrur vicdanıma, sakîm düşünceme "tâk" diye bir tokmak vuruldu." (B:
375)
472. “İKİNCİ MES’ELE: Yirmi sene evvel tab’edilen Sünuhat Risalesi’nde, hakikatlı bir rü’yada
âlem-i İslâm’ın mukadderatını meşveret eden ruhanî bir meclis tarafından, bu asrın hesabına
Eski Said’den sordukları suale karşı verdiği cevabın bir parçası şimdilik tezahür etmiştir." (K:
19)
473. "$ Ruhanî inkıbaz inşâallah geçecektir." (K: 203)
474. “yüzbin millet ve insan nev’i gibi çok hâdisat-ı acibeye mazhar o milletlerden her baharda
yalnız birtek arı milletine ve üzüm taifesine baksan, bu nev’-i beşerdeki hâdisatın yüz defa daha
mûcib-i merak ve ruhanî, manevî zevklere medar hâdiseler var." (E: 57)
475. “Fakat Risale-i Nur’un hârika fütuhatı ve şakirdlerinin ehl-i hakikat nazarında ve ruhanî ve
melaikeler yanında hürmet ve merhametle karşılanmaları, benim şahsıma gelen ihanet ve
hakaretlerin sivrisinek kanadı kadar ehemmiyeti kalmaz." (E: 126)
476. “O bedbaht ehl-i ihanet, dindarlık cihetiyle, ehl-i din ve ehl-i ulûm-u diniyenin hürmetini
kırmak dine bir ihanet olduğu cihetinde, ruhanî ve melaikelerin ve ehl-i iman ve ehl-i hakikatın
nazarında mel’un olduğu gibi; binden ancak bir-iki serserinin veya zındığın âferinini kazanırlar."
(E: 126)
Ruh / 61
477. "Çünki uhrevî hasenatın bâki meyvelerini fâni hayatta cüz’î bir zevk için sarfetmek, sırr-ı
ihlasa muhalif olmasından kat’iyen haber veriyorum ki: Târik-üd dünya ehl-i riyazetin arzu ve
kabul ettikleri ruhanî, cinnî hüddamlar bana her gün hem aç olduğum zamanda ve yaralı olduğum
vakitte" (Em: 12)
478. “Birinci Nümunesi: Nurlarla şiddetli alâkası bulunan birkaç has kardeşimizin nazarını, fikrini
başka tarafa çevirmek veya zevkli ve ruhanî bir meşreb ile meşgul edip, hizmet-i imaniyeye
karşı zaîfleştirmek için bazı şahıslar ispirtizma denilen ölülerle muhabere namı altında cinnîlerle
muhabere etmek gibi hattâ bazı büyük evliyalarla, hattâ peygamberlerle güya bir nevi konuşmak
gibi eski zamanda kâhinlik denilen, şimdi de medyumluk namı verilen bu mes’ele ile bazı
kardeşlerimizi meşgul ediyorlar." (Em: 155)
479. “Aramızda ruhanî rabıta var." (T: 713)
480. “Allah’tan, bu ruhanî taallukatlarını çok çok payidar etmesini dua ederim." (T: 713)
481. “Ben bir Pakistanlı müslüman, Türkiye’ye hiç gitmedim, Said Nursî’yi görmedim, lâkin İstanbul
Üniversitesi Nur talebelerinin neşrettikleri kitablardan bazı parçaları mütalaa ederek, hakikî,
ruhanî bir lezzet hissettim." (T: 716)
482. "(Leonard’ın “İslâmiyet ve ahlâkî ve ruhanî kıymeti” eserinden)" (Nç: 191)
483. “Kur’an’ın gösterdiği vesail ile, doğru hikmetin kuvvetiyle, bir seyr-i ruhanî olarak semavatın
ulûmlarına çıkacağım." (Mu: 54)
484. “Bunu tamamen temaşa ettiğimizden sonra, zaman ve mekân ile mukayyed olmayan seyr-i
ruhanî ile zaman-ı mazi kıt’asına girip ebna-yı cinsimiz olan ebna-yı mazi ile seyyale-i berkıye-i
tarihiye ile muhabere edeceğiz." (Mu: 55)
485. “Biz elbisemizi çıkardığımız gibi, onlar da cesedlerini çıkarıp seyr-i ruhanî ile o ma’rezgâh-ı
acaibe temaşa ediyorlar." (Mu: 64)
486. “Bülbüllerin nağamatına aheng-i ruhanî veren ise, nazm-ı maânîdir." (Mu: 87)
487. “Tenvir: Ef’al-i ihtiyariyenin nazzamı olan şeriat ve kanun şu kadar hark ve muhalefetle
beraber birçok cühhal-i vahşiye; âdeta şeriatı bir hâkim-i ruhanî ve nizamı bir sultan-ı manevî
tevehhüm edip, bir tesiri tahayyül eder." (Mu: 127)
488. “Veyahut bir bedevî veya bir şâir-üt tab’, nâsı bir vaz’-ı hasende ifrağ eden ve mabeynlerini
te’lif eden nizamı bir mevcud-u manevî ve şeriatı bir halife-i ruhanî temessül ederse, çok
görünecek midir?" (Mu: 127)
489. “Dördüncü ve Beşinci Maniler: Papazların ve ruhanî reislerin riyasetleri ve tahakkümleri ve
ecnebilerin körükörüne onları taklid etmeleridir." (H: 28)
Ruh / 62
490. “Meselâ: Küre-i Arz’a emr-i İlahî ile nezarete memur Sevr ve Hut namlarında iki ruhanî
melaikeyi dehşetli cismanî bir öküz, bir balık tevehhüm edip ehl-i fen ve felsefe hakikatı
bilmediklerinden İslâmiyete muârız çıkmışlar." (H: 29)
491. “Hem âlem-i şehadette ve cismanî kâinatta bunların vücudu gibi, âlem-i ruhanî ve maneviyatta
kudret-i ezeliyenin daha acib müteselsil nazîreleri var olduğunu aklı bulunan tasdik eder, gözü
bulunan çoğunu görebilir." (H: 71)
492. “Dünyanın ruhanî lezzeti olan hüzn-ü masumane ve mazlumaneden, zayıfa şefkat ve gadre
şiddet-i nefret dersini aldım." (D: 46)
493. “Hem Şafiî olduğunuzdan ve imam arkasında kıraat-ı Fatiha ile semavî ve ruhanî vızıltılarınız
sizi mezheben ve medreseten ve fıtraten $ nın başka bir ünvanı olan teşebbüs-ü şahsiyeye
teşvik ediyor." (D: 53)
494. "Hayâ ve hamiyetten neş’et eden civanmerdane humret (1); hürmet ve merhametten tevellüd
eden masumane tebessüm (2); fesahat ve melahattan hasıl olan ruhanî halâvet (3); aşk-ı
şebabîden, şevk-i baharîden neş’et eden semavî neş’e (4); hüzn-ü gurubîden, ferah-ı seherîden
vücuda gelen melekûtî lezzet (5); hüsn-ü mücerredden, cemal-i mücelladan tecelli eden
mukaddes zînet (6);(Haşiye) birbiri" (Mü: 72)
495. “Kur’anın iman hakikatları karşısında periler peşinde, ruhanî ve melekler, baba oğul, bay u
geda, yâr u ağyar halka-i tedris ve envarında aynı safta dizdize oturup ve hep seni dinleyip
ruhlara hüda ve şifa ve süruru hep senden alıyorlar." (Ko: 100)
496. Ruhanîde
497. “İKİNCİ NÜKTE: İmam-ı Rabbanî Ahmed-i Farukî (R.A.) demiş ki: "Ben seyr-i ruhanîde kat’-ı
meratib ederken, tabakat-ı evliya içinde en parlak, en haşmetli, en letafetli, en emniyetli;
Sünnet-i Seniyeye ittibaı, esas-ı tarîkat ittihaz edenleri gördüm." (L: 50)
498. “İmam-ı Rabbanî Müceddid-i Elf-i Sâni (R.A.) diyor ki: "Ben seyr-ü sülûk-u ruhanîde
görüyordum ki: Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’dan mervî olan kelimat nurludur, sünnet-i
seniye şuaı ile parlıyor." (L: 56)
499. “Âlem-i cismanîde tasarruf ettiği gibi, âlem-i ruhanîde gezer, âlem-i misale seyahat eder;
kendisi o âlemleri ziyarete gittiği gibi, o âlemler de, onun ruhunun âyinesinde temessül etmekle
iade-i ziyaret etmiş gibi olurlar." (İ: 178)
500. “Mi’rac-ı ruhanîde devrandadır ol mübarek Üstad" (B: 115)
501. Ruhanîler
Ruh / 63
502. “Öyle de, ruhaniyata dahi hava ve esir ve âlem-i misalin bazı mevcudatı âyine hükmünde ve
berk ve hayal sür’atinde bir vasıta-i seyr ü seyahat suretine geçerler ve o ruhanîler hayal
sür’atiyle o meraya-yı nazifede, o menazil-i latifede gezerler." (S: 195)
503. “Öyle de: Nurani şeylere ve ruhaniyata dahi, hava ve esîr ve âlem-i misalin bazı mevcudatı,
âyineler hükmünde ve berk ve hayal sür’atinde birer vasıta-i seyr ü seyahat suretine geçerler
ki, o nuraniler ve o ruhanîler, hayal sür’atiyle o meraya-yı nazifede ve o menazil-i latifede
gezerler." (S: 609)
504. “Huriler nev’i ve ruhanîler cemaatı ve melek cinsi ve cin taifesi ve insan nev’i, birer güzel
şahıs hükmünde tasvir ve tanzim ve icad edilmiştir." (S: 631)
505. “O zîşuur ruhanîler nurdan oldukları için, nâr onlara nur gibi olur." (L: 66)
506. “Ve âlem güzel ve büyük bir insan ve huriler nev’i ve ruhanîler taifesi ve hayvanlar cinsi ve
insan sınıfı herbiri manen güzel bir insan hükmünde, bu mertebenin gösterdiği esmayı
safahatıyla gösteriyor." (L: 292)
507. “ruhanîler ve melaikeler de hayran oluyorlar." (L: 431)
508. “Hâşâ, melekler ve ruhanîler adedince hâşâ ve kellâ!.." (Ş: 39)
509. “Meselâ: Çok geniş olan memleket-i Rabbaniyenin her tarafını, hususan melaike ve ruhanîler
ile semavatı ve ervah ile âlem-i gaybı şenlendirdiği gibi; maddî âlemi dahi, hususan hava ve arzı,
her vakit ve her tarafını zîruhun, hususan kuşların ve kuşçukların vücudlarıyla şenlendirmek ve
ruhlandırmak hikmetiyle ihtiyac-ı rızkî ve rızkın zevki pek kuvvetli bir kamçı olarak hayvanları
ve insanları rızık peşinde koşturmakla tahrik ederek tenbellikten ve ataletten kurtarıp
gezdirmesi, şuunat-ı rububiyetin bir hikmetidir." (Ş: 174)
510. “Bu eski ve yeni iki Medrese-i Yusufiyedeki şiddetli imtihanda sarsılmayan ve dersinden
vazgeçmeyen ve yakıcı çorbadan ağızları yandığı halde talebeliğini bırakmayan ve bu kadar
tehacüme karşı kuvve-i maneviyesi kırılmayan zâtları ehl-i hakikat ve nesl-i âti alkışlayacakları
gibi, melaike ve ruhanîler dahi alkışlıyorlar diye kanaatım var." (Ş: 305)
511. “İkinci vechi şudur ki: Şahs-ı İsa Aleyhisselâm’ın kılıncı ile maktul olan şahs-ı Deccal’ın teşkil
ettiği dehşetli maddiyyunluk ve dinsizliğin azametli heykeli ve şahs-ı manevîsini öldürecek ve
inkâr-ı uluhiyet olan fikr-i küfrîsini mahvedecek ancak İsevî ruhanîleridir ki; o ruhanîler, din-i
İsevî’nin hakikatını hakikat-ı İslâmiye ile mezcederek o kuvvetle onu dağıtacak, manen
öldürecek." (Ş: 587)
512. “Hem o ârifler ve kâhinler gibi risalet-i Muhammediyeyi (A.S.M.) gaybî haber veren ve sözleri
işitilen ve şahısları görünmeyen hâtif denilen ruhanîler, pek sarih bir surette Muhammed’in
(A.S.M.) nübüvvetinden haber verdikleri gibi; çok muhbirler, hattâ saneme kesilen kurbanlar ve
Ruh / 64
sanemler ve mezar taşları nübüvvetinden haber vermeleriyle onun risaletine ve hakkaniyetine
imza basıp tarih lisanıyla şehadet etmişler." (Ş: 629)
513. “Ancak gayr-ı mahdud oraya münasib melaike ve ruhanîler o vazifeyi îfa edebilir." (Ms: 204)
514. “Ve âlem, güzel ve büyük bir insan; ve huriler nev’i ve ruhanîler taifesi ve hayvanlar cinsi ve
insan sınıfı, her biri bazan güzel bir insan hükmünde bu mertebenin gösterdiği esmayı,
safahatıyla gösteriyor." (BMs: 133)
515. “Çünki enbiya, evliya ve ruhanîler gibi ağırlıklarını bırakan veya cesedlerini çıkaranlar hiffet
peyda ediyorlar." (BMs: 412)
516. “Bin üçyüz seneden beri, sahib-i insafı hayrette bırakan ve dünyanın her köşesinde ve beşerin
her tabakasında, cinn ve beşer lisanında, semavatta melek ve ruhanîler lisanında, en yüksek
makam-ı mümtazı işgal eden, o Furkan-ı İlahî’nin esrar-ı mühimmesinden ve i’caz-ı azîmesinden
bir parçası daha, susmak bilmeyen mu’ciznüma bir sada ve latif bir avaz ve tükenmez bir feyizle
karşımıza çıkıyor." (B: 93)
517. “Kur’an-ı Azîmüşşan’ın herbir harfinin ekalli on hasene olmakla beraber; tekerrür ettikçe ve
mübarek vakitlere rast geldikçe ve melek ve sair zîşuur ruhanîler kıraatını dinledikçe herbir
harfi öyle bir çekirdek olur ki, hasenat cihetinden öyle bir manevî sünbül teşekkül eder ki; o
sünbülün taneleri, tekellüm vaktinde ağızdan çıkan bir kelimenin havanın dalgalarının
âyinelerinde temessül eden milyonlarca o kelime gibi kelimelerin adedine belki müsavi gelir." (B:
337)
518. “Evvelâ: Medreset-üz Zehra’nın üç şakirdinin hafifçe bir ay hapis cezası ve pek haksız ve çok
manasız ve soğuk hâkimin hiddetine maruz kalmalarına mukabil, kat’î bir kanaat ile ve çok
emarelerin kuvvetiyle müjde veriyoruz ki; o şakirdler ve yardımcıları, o adamın küçücük verdiği
ceza ve manasız hiddetine bedel, ruhanîler, melaikeler ve istikbaldeki nesl-i âtî milyonlar
alkışlamalar ile öyle şakirdleri tebrik ediyorlar ve haps-i ebedînin milyonlar sene cezalardan
kurtulmağa vesile oldukları için, böyle sinek kanadı kadar ehemmiyeti olmayan bu gibi taciz ve
tazibleri hiçe indirir, belki iftiharla sevindirir." (E: 269)
519. “Evvelâ: Bazı has kardeşlerim şahsıma hizmette dikkatsizlik ettiklerinden, onların bana karşı
acımasını noksan gördüğümden bazan hiddet ve tekdir ettiğim vakit kalbime geldi ki: O
bîçareler ziyade hüsn-ü zanla tahmin ediyorlar ki, "Üstadımız istese belki bazı ruhanîler,
cinnîler de hizmet edecekler, belki ediyorlar." (Em: 12)
520. Ruhanîlerden
521. “Hülâsa: Ruhanîlerden bir ferdin bir zamanda vücudu tahakkuk etse, bu nev’in vücudu
tahakkuk eder." (İ: 198)
Ruh / 65
522. “Evet, benim birtek mektubumu yazan birtek adamın hükûmetçe araştırılması ve ehemmiyetle
bakılması tazyiki zamanında, şahsımdan binler derece daha ziyade konuşan ve tesirli ders veren
Risale-i Nur’un Zülfikar-ı Mu’cizat’ın bin nüshaları ve bin dille ve binler mektubatıyla şimdiye
kadar çok rakibleri bulunan ve takib edilen ve mümaşata tenezzül edemeyen Ahmed Nazif’in
kalemiyle serbest ve mümanaat görmeden yazılmasına; değil yalnız kuşlar, belki melekler ve
ruhanîlerden bir kısım, temessül edip bu hârika muvaffakıyeti tebrik etseler, yine çok değil."
(E: 174)
523. Ruhanîlerdir
524. “ettiği dört kısım amelenin birincisi: Melaike ve ruhanîlerdir." (S: 513)
525. Ruhanîlere
526. “Evet ısırıcı haşerat ve böceklerin mübarek melaike ve nuranî ruhanîlere nisbeti ne ise;
beşerin kelimatı, Kur’anın kelimatına nisbeti odur." (S: 433)
527. “Öyle ise, şu nihayetsiz hüsn-ü san’at içinde gıda-yı ervah ve kut-u kulûb; elbette melaike ve
ruhanîlere bakar, gösterir." (S: 505)
528. “Hem şu kâinatın Sâni’i, şu kâinatı enva’-ı acaib ve zînetlerle süslendirmek suretinde yapması
ve zîşuur mahlukatına seyr ü tenezzüh ve ibret ü tefekkür için ona idhal etmesi ve mukteza-yı
hikmet olarak onlara o âsâr ve sanayiinin manalarını, kıymetlerini, ehl-i temaşa ve tefekküre
bildirmek istemesine mukabil; en azamî bir surette cin ve inse, belki ruhanîlere ve melaikelere
de Kur’an-ı Hakîm vasıtasıyla rehberlik eden, yine bilbedahe o zâttır." (S: 577)
529. “Ruhanîlere, daimî mevcud bir mütalaagâh olur." (M: 502)
530. “Birinci Nokta: Hava unsurunun yüksek ve ehemmiyetli bir vazifesi $ âyetinin sırrıyla, güzel
ve manidar ve imanî ve hakikatlı kelimelerin kalem-i kaderin istinsahıyla ve izn-i İlahî ile intişar
etmesiyle bütün küre-i havadaki melaike ve ruhanîlere işittirmek ve Arş-ı Azam tarafına
sevketmek için kudret-i İlahî kaleminin mütebeddil bir sahifesi olmaktır." (Em: 67)
531. Ruhanîleri
532. “Hattâ Şeyh-i Geylanî, İmam-ı Rabbanî gibi bazı zâtların ihbarat-ı sadıkaları ile; bir dakikada
arşa kadar uruc-u ruhanîleri oluyor." (S: 572)
533. “Evet her vakit semavattan melaikeleri yere gönderen ve bazı vakitte insan suretine vaz’eden
(Hazret-i Cibril’in "Dıhye" suretine girmesi gibi) ve ruhanîleri âlem-i ervahtan gönderip beşer
suretine temessül ettiren, hattâ ölmüş evliyaların çoklarının ervahlarını cesed-i misaliyle
dünyaya gönderen bir Hakîm-i Zülcelal, Hazret-i İsa Aleyhisselâm’ı, İsa dinine ait en mühim bir
hüsn-ü hâtimesi için, değil sema-i dünyada cesediyle bulunan ve hayatta olan Hazret-i İsa, belki
Ruh / 66
âlem-i âhiretin en uzak köşesine gitseydi ve hakikaten ölseydi, yine şöyle bir netice-i azîme için
ona yeniden cesed giydirip dünyaya göndermek, o Hakîm’in hikmetinden uzak değil.." (M: 57)
534. “(Haşiye): Hattâ hadîs-i sahihle, âhirzamanda İsevîlerin hakikî dindarları ehl-i Kur’an ile
ittifak edip, müşterek düşmanları olan zendekaya karşı dayanacakları gibi; şu zamanda dahi ehl-i
diyanet ve ehl-i hakikat, değil yalnız dindaşı, meslekdaşı, kardeşi olanlarla samimî ittifak etmek,
belki Hristiyanların hakikî dindar ruhanîleri ile dahi, medar-ı ihtilaf noktaları muvakkaten
medar-ı münakaşa ve niza’ etmeyerek müşterek düşmanları olan mütecaviz dinsizlere karşı
ittifaka muhtaçtırlar." (L: 151)
535. “Cenab-ı Hakk’ın zîşuur mahlukları ve ruhanîleri ve melaikeleri kâinatı doldurmuş, her tarafı
şenlendirmişler." (L: 152)
536. “Evet küre-i arzda dörtyüzbin nevileri zîhayattan halkeden, hattâ en âdi ve müteaffin
maddelerden zîruhları çoklukla yaratan ve her tarafı onlarla şenlendiren ve mu’cizat-ı san’atına
karşı, onlara dilleriyle "Mâşâallah, Bârekâllah, Sübhanallah" dediren ve ihsanat-ı rahmetine
mukabil "Elhamdülillah, Veşşükrü-lillah, Allahüekber" o hayvancıklara söylettiren bir Kadîr-i
Zücelali ve’l-Cemal, elbette, bilâşek velâ-şübhe, koca semavata münasib, isyansız ve daima
ubudiyette olan sekeneleri ve ruhanîleri yaratmış, semavatı şenlendirmiş, boş bırakmamış ve
hayvanatın taifelerinden pekçok ziyade ayrı ayrı nevileri meleklerden icad etmiş ki, bir kısmı
küçücük olarak yağmur ve kar katrelerine binip san’at ve rahmet-i İlahiyeyi kendi dilleriyle
alkışlıyorlar; bir kısmı, birer seyyar yıldızlara binip feza-yı kâinatta seyahat içinde azamet ve
izzet ve haşmet-i rububiyete karşı tekbir ve tehlil ile ubudiyetlerini âleme ilân ediyorlar." (Ş:
264)
537. “Kezalik bu kesif âlemde ruhanîleri deverandan, cinnîleri cevelandan, şeytanları cereyandan,
melekleri seyerandan men’edecek bir mani yoktur." (Ms: 138)
538. "(A.S.M.) hârika bir kerametini gözlere gösteren ve Kur’anın altun bir anahtarı olan kalem-i
Hüsrevî; değil yalnız bizleri, belki ruhanîleri ve melekleri de sevindiriyorlar." (K: 6)
539. “mübareklerin, sâri ve dehşetli hastalıklara tiryaklar ve ilâçlar yetiştirmeleri ve mütemadiyen
çalışmaları, bizi belki ruhanîleri ve rical-ül gayb zâtları dahi sevindiriyor." (K: 224)
540. “Sâlisen: Hüsrev’in mektubunda, Atabey’li Kötürüm Ali ve Eğirdir’li Kâzım’ın Nurlara tam
şevkle hizmetleri, hattâ ruhanîleri de onları tebrike ve tahsine sevkeder." (E: 153)
541. “Misyonerler ve Hristiyan ruhanîleri, hem Nurcular, çok dikkat etmeleri elzemdir." (E: 159)
542. “Kur’an-ı Hakîm’in önünde kendi imzasıyla ve bütün kuvvetiyle tasdikkârane secde etmesini
yazan ve inad ve enaniyetini ve dinsizliğini bırakıp Kur’ana teslim olduğunu âleme ilân ettiğini
ceridelerde neşredildiği bir hengâmda ve bütün edyan-ı semaviyeyi inkâr eden ve şark-ı
şimalîdeki şimdiki dehşetli hükûmetin teşviki ile kesretle içindeki müslümanları hacca gönderip,
Ruh / 67
âlem-i İslâm nazarında dinsizliğini ve inad ve adavetini bırakmak tarzında güya Kur’anı inkâr
edemiyor ve azametine karşı bir nevi teslimiyet ve dehalet tarzında buradakilerden daha ziyade
Kur’anı ehemmiyetli biliyorum diye, bu noktada onlar benden daha geri düşüyorlar ki, benim
kadar hacı gönderemiyor demesine mukabil, buradakiler dahi mâşâallah tam müsaade ettikleri
halde ve böyle siyasî propaganda edildiği bir zamanda, Medreset-üz Zehra’nın Nur şakirdleri, o
mahiyet ve azametteki Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın hakikatlarını Zülfikar ve Asâ-yı Musa gibi
hârika risalelerle mu’cizelerini kalemleriyle neşredip en muannid dinsizleri tasdike mecbur
etmelerine mukabil, ehl-i dalaletin hücumu; elbette değil yalnız ehl-i hakikat insanları, belki
ruhanîleri, belki melekleri de ağlatır ve arzı ve semayı hiddete getirebilir." (E: 270)
543. “Belki ayn-ı hakikat ve edeb ve hürmet ve istifade odur ki; Celaleddin-i Süyutî, Celaleddin-i
Rumî ve İmam-ı Rabbanî gibi zâtların seyr ü sülûk-u ruhanîleri gibi seyr ü sülûk ile yükselerek o
kudsî zâtlara yanaşmak ve istifade etmektir." (Em: 156)
544. “Birincisi: Risale-i Nur’da beyan edilen hadîs-i şerifteki $ sırrıyla, ihtiyar kadınların Risale-i
Nur cihetinde hârika istifadeleri ve zevk-i ruhanîleri merhume validemin merhametkârane
hususî şefkatinden gelen lezzete mukabil küllî ve umumî bir surette binler valideleri rahmet-i
İlahiye bana ihsan ettiği gibi, üç merhume hemşirelerimin şefkatkârane, kardeşane sevinç ve
sürurlarına bedel, yüzbinler genç hanımları bana hemşire nev’inde Risale-i Nur cihetiyle verip
duaları ile ve Nurlarla alâkadarlıkları ile hemşirelerim yüzünden kaybettiğim üç faide yerine
binler faide-i manevî ve sürur-u ruhî ihsan etmiş." (Em: 212)
545. Ruhanîleridir
546. “Beşinci Tabaka-i Hayat: Ehl-i kuburun hayat-ı ruhanîleridir." (M: 7)
547. “İkinci vechi şudur ki: Şahs-ı İsa Aleyhisselâm’ın kılıncı ile maktul olan şahs-ı Deccal’ın teşkil
ettiği dehşetli maddiyyunluk ve dinsizliğin azametli heykeli ve şahs-ı manevîsini öldürecek ve
inkâr-ı uluhiyet olan fikr-i küfrîsini mahvedecek ancak İsevî ruhanîleridir ki; o ruhanîler, din-i
İsevî’nin hakikatını hakikat-ı İslâmiye ile mezcederek o kuvvetle onu dağıtacak, manen
öldürecek." (Ş: 587)
548. Ruhanîlerin
549. “Hem temessül-ü ervaha işaret eden Hazret-i Süleyman Aleyhisselâm’ın ifritleri celb ve
teshirine dair âyetler, hem $ misillü bazı âyetler, ruhanîlerin temessülüne işaret etmekle
beraber celb-i ervaha dahi işaret ediyorlar." (S: 258)
550. “Ne, melekûte geçen evliyaların eserinde; ne, umûrun bâtınlarına geçen İşrakiyyunun
kitablarında; ne, âlem-i gayba nüfuz eden ruhanîlerin maarifinde hiç bulunmuyor." (S: 439)
551. “Melaikelerin ve ruhanîlerin kesretle vücudlarını kabul etmek ne derece hakikat ve bedihî ve
makul olduğunu ve Kur’anın beyan ettiği gibi onları kabul etmeyen, ne derece hilaf-ı hakikat ve
Ruh / 68
hilaf-ı hikmet bir hurafe, bir dalalet, bir hezeyan, bir divanelik olduğunu şu temsile bak, gör:"
(S: 507)
552. “Melaikenin vücuduna ve ruhanîlerin sübutuna ve hakikatlerinin vücuduna bir icma’-ı manevî ile
-tabirde ihtilaflarıyla beraber- bütün ehl-i akıl ve ehl-i nakil, bilerek bilmeyerek ittifak
etmişler denilebilir." (S: 509)
553. “Hangi hakikata güveniyorsun ki; bütün ehl-i akıl, bilerek bilmeyerek melaikenin manasının
sübutuna ve tahakkukuna ve ruhanîlerin tahakkukları hakkında ittifaklarına karşı geliyorsun,
kabul etmiyorsun?" (S: 510)
554. “Madem öyledir, işte bak: Görmüyor musun ve işitmiyor musun ki; bütün ehl-i edyan, bütün
asırlarda, zaman-ı Âdem’den şimdiye kadar melaikenin vücuduna ve ruhanîlerin tahakkukuna
ittifak etmişler ve insanın taifeleri, birbirinden bahsi ve muhaveresi ve rivayeti gibi
melaikelerle muhavere edilmesine ve onların müşahedesine ve onlardan rivayet etmesine icma’
etmişlerdir." (S: 511)
555. “müşahedelerinden ve ruhanîlerin rü’yetlerinden hasıl olan mebadi-i zaruriyedir, esasat-ı
kat’iyedir." (S: 512)
556. “Birinci maksaddaki melaike ve ruhanîlerin vücudlarına delalet eden hemen bütün deliller, şu
mes’elemiz olan beka-i ruha dahi delildirler." (S: 515)
557. “Elbette karanlıklı bir hane hükmünde olan şu arza nisbeten müzeyyen kasırlar, mükemmel
saraylar hükmünde olan yıldızlar ve yıldızların denizleri olan gökler; zîşuur ve zîhayat ve pek
kesretli ve muhtelif-ül ecnas olan melaike ve ruhanîlerin meskenleridir." (S: 569)
558. “Güneşin âyinelerdeki misalleri, Güneşin ziya ve hararetini gösterdiği gibi; melaike gibi
ruhanîlerin dahi, âlem-i misalin ayrı ayrı âyinelerinde misalleri onların aynılarıdır, hassalarını
gösterirler." (M: 352)
559. “Eğer ihlas ile, niyet-i sadıka ile o havadaki kelimeler hayatlansalar, lezzetli birer meyve gibi
ruhanîlerin kulaklarına girer." (L: 152)
560. “Meselâ: Kâinatta Levh-i Mahfuz’un gayet kat’î bir delil-i vücudu ve bir nümunesi, insandaki
kuvve-i hâfızadır ve âlem-i misalin vücuduna kat’î delil ve nümune, kuvve-i hayaliyedir (Haşiye)
ve kâinattaki ruhanîlerin bir delil-i vücudu ve nümunesi, insandaki kuvvelerdir ve latifelerdir ve
hakeza..." (L: 355)
561. “Çünki iman ettim ki: Bâki-i Zülkemal’in bekası ve varlığıyla Resail-ün Nur yalnız insanların
hâfızalarında ve kalblerinde nakşolmuyor; belki hadsiz zîşuur mahlukatın ve ruhanîlerin bir
mütalaagâhları olmakla beraber rıza-i İlahîye mazhar ise Levh-i Mahfuz’da ve elvah-ı
mahfuzada irtisam ederek sevab meyveleriyle tezeyyün eder." (Ş: 63)
Ruh / 69
562. “Hem nev’-i insanın humsu, belki kısm-ı azamı, göz önünde ona müncezibane ve dindarane
irtibatı ve hakikatperestane ve müştakane kulak vermesi ve çok emarelerin ve vakıaların ve
keşfiyatın şehadetiyle, cinn ve melek ve ruhanîlerin dahi, tilaveti vaktinde pervane gibi
hakperestane etrafında toplanması, Kur’anın kâinatça makbuliyetine ve en yüksek bir makamda
bulunduğuna bir imzadır." (Ş: 137)
563. “Sizin zaman-ı Âdem’den beri hem ruhanîlerle, hem bizimle görüşmenizin yüzer tevatür
kuvvetinde hâdiseleri var ve bizim ve ruhanîlerin vücudlarına ve ubudiyetlerine delalet eden
hadsiz emare ve deliller var." (Ş: 219)
564. “Çünki zîşuur ve hadd ü hesaba gelmeyen melek ve ruhanîlerin ve insanlardan ehl-i hakikatın
ve ashab-ı vicdanın ve iman-ı tahkikî sahiblerinin nazarlarında, hak ve hakikat ve Kur’an ve iman
yolunda bu asra meydan okuyan bir kahramanlar kafilesi suretinde görünüyorlar." (Ş: 322)
565. “için cinnî ve ruhanîlerin vücudlarını kat’î hüccetler ile isbat etmeye çalışmış, bu mes’eleye
üçüncü derecede bakmış, tafsilini başkalara bırakmış." (Ş: 338)
566. “İşte Mi’rac-ı Muhammedî’de (A.S.M.) denilen $ kelime-i kudsiyesi; ehl-i marifet ve iman ve
küllî şuur sahibi olan ins ve cinn ve melek ve ruhanîlerin, kâinatı güzel tayyibeleri ve haseneleri
ve ubudiyetleriyle güzelleştiren ve güzellerin âlemine bakan ve sermedî Cemil-i Mutlak’ın hadsiz
cemal ve güzelliklerini ve kâinatı süslendiren isimlerinin daimî güzelliklerini tam bilen ve aşk u
şevkle küllî ubudiyetler ile mukabele eden ve parlak iman ve geniş marifetler ve medh ü
senaların revaih-i tayyibe ve hoş kokularıyla Hâlıklarına karşı o hadsiz tayyibatlar manasıyla
Mi’racda söylenmiş sırrıyla; teşehhüdde bütün ümmet, her gün usanmadan o kudsî kelime-i
tayyibeyi tekrar ederler." (Ş: 645)
567. “Ve o intisab ise, saltanat-ı uluhiyetin dellâlları ve ilâncıları olan ins ve melek ve ruhanîlerin
marifet ve tasdikleriyle anlaşılır." (Ş: 645)
568. “Beşinci basamak: Ruhanîlerin ahyarı, semada bulunduklarından, eşrarı da letafetlerine
güvenerek onları takliden iltihak etmek istediklerinde, ehl-i sema, onları şeraretleri için kabul
etmeyerek def’ediyorlar." (Ms: 205)
569. “netaic-i efkârlarında, ne de umûrun bâtınlarına varan "İşrakiyyun"un eserlerinde ve ne de
âlem-i gayba nüfuz eden ruhanîlerin kitablarında bulunmuştur." (BMs: 270)
570. “Şimdi şu hakikata misal için masnuat-ı İlahiye içinde mevcud bulunan harekâtın sür’at
derecelerine işaret etmek, hususan ses, ziya, elektrik, hayal, nur-u akıl, melaike ve ruhanîlerin
derece-i sür’atlerini beyan etmek için, bir ölçü olmak üzere, içiçe çok milleri bulunan bir saat
farzediyoruz." (BMs: 397)
Ruh / 70
571. “Birinci Cihet: Din-i İsevî’nin hakikîsini esas tutan İsevî Ruhanîlerin cemaati ve onlara karşı
dinsizliği tervice başlayan cemaat tecessüm etseler, bir minare yüksekliğinde bir insanın
yanında bir çocuk kadar da olamaz." (K: 81)
572. “Şeraretli ruhun dahi ebedî bir haps-i münferidde mahkûm olmakla beraber, ehl-i iman ve
ruhanîlerin nefret ve lanetini kazanacaksın!" (E: 127)
573. “Hikmet-ül İstiaze Lem’asını ve Yirmidokuzuncu Söz’ün melaike ve ruhanîlerin vücudlarına
dair kısmını okusun." (E: 158)
574. Ruhanîlerinde
575. “Fakat âlem-i mana ve âlem-i misalde ve âlem-i berzah ve ervahta, küremizi bir çamın
çekirdeği hükmünde farzetsek, ondan temessül ve teşekkül eden misalî şeceresi, o çekirdeğe
nisbeten koca bir çam ağacı kadar olduğundan, bir kısım ehl-i şuhud, seyr-i ruhanîlerinde, Arz’ın
tabakalarından bazılarını âlem-i misalde pek çok geniş görüyorlar; binler sene bir mesafe
tuttuklarını görüyorlar." (M: 82)
576. Ruhanîleriyle
577. “Risale-i Nur’un İhlas Lem’alarında denildiği gibi; şimdi ehl-i iman, değil müslüman
kardeşleriyle belki hristiyanın dindar ruhanîleriyle ittifak etmek ve medar-ı ihtilaf mes’eleleri
nazara almamak, niza’ etmemek gerektir." (E: 206)
578. “O zâtın üçüncü vazifesi, Hilafet-i İslâmiyeyi İttihad-ı İslâma bina ederek, İsevî
ruhanîleriyle ittifak edip din-i İslâma hizmet etmektir." (St: 9)
579. Ruhanîlerle
580. “O boş ve hâlî tevehhüm edilen semavat dahi melaikelerle, ruhanîlerle doldu, şenlendi." (M:
411)
581. “Sizin zaman-ı Âdem’den beri hem ruhanîlerle, hem bizimle görüşmenizin yüzer tevatür
kuvvetinde hâdiseleri var ve bizim ve ruhanîlerin vücudlarına ve ubudiyetlerine delalet eden
hadsiz emare ve deliller var." (Ş: 219)
582. “Kâinatımı ve dünyamı şenlendirdi, melekler ve ruhanîlerle doldurdu, âlemimi sevinçle
güldürdü." (Ş: 258)
583. Ruhanîleşmiş
584. Daima onların demdemelerinin mevzuu olan ihlası; hem de tekke denilen manevîleşmiş
kışlalarda, tarîkat denilen ruhanîleşmiş askerlikte ona murabıt oldukları cihad-ı ekberi ve terk-i
iltizam-ı nefsi; hem de onların şiarı olan, zühdün manası olan terk-i menafi-i şahsiyeyi; hem de
daima iddiasında bulundukları ve mizac-ı İslâmiyetin mayesi olan muhabbeti isterim." (Mü: 75)
Ruh / 71
585. Ruhanîmi
586. “Şu asırda hazine-i hassa-i maneviyenin hazinedar-ı bînazîri de, o kıymetdar sâiline en
kıymetdar ve ruha tam bir gıdabahş mevadd-ı maneviye-i Kur’aniye ile i’zaz ve ikram ederken o
halkaya lâyık ve müstehak olmadığım halde, fakir de gıda-yı ruhanîmi ârâmsız alınca; o mevaidi
ihsan edene de, getirene de, isteyene de hadsiz medyun-u şükran kalıyorum." (B: 83)
587. Ruhanînin
588. “İşte bu hatanın ve bu yaranın ve bu müdhiş maraz-ı ruhanînin ilâcı şudur ki: Cenab-ı Hakk’ın
rızası ihlas ile kazanılır." (L: 152)
589. “haşr-i ruhanînin dahi vuku’ bulmasına bazı ehl-i bâtına taklid ve mümaşat cihetiyle bir
işaretidir." (B: 258)
590. Ruhanîsi
591. “Hattâ bazı misyonerler de, Din-i İsa’nın (A.S.) hakikî ruhanîsi de o daireye gireceklerine
emareler var." (E: 211)
592. Ruhanîsidir
593. “Şu dünya-yı fâniyeyi kestikten sonra, bizim sûrî olan irtibatımız kesilirse de; daima
maneviyatımız beşerin rehberi ve gıda-yı ruhanîsidir." (Mu: 158)
594. Ruhanîsinde
595. “Demek, insanın seyr-i ruhanîsinde çok tabakalar vardır." (Ms: 210)
596. “Binaenaleyh insan için kendi âlem-i manevîsi ve seyr-i ruhanîsinde çok tabakalar vardır."
(BMs: 424)
597. Ruhanîsine
598. “bâtın-ı kalbe ilişip imanı zedeler ve imanın tercümanı olan lisanın zevk-i ruhanîsine ilişip
zikirden nefretkârane uzaklaştırarak susturuyorlar." (L: 9)
599. Ruhanîsini
600. “Kalben ve ruhen terakki ve teâli ederek, indallah makbul ve memduh bir hale gelmiş ve
velayet derecesini ihraz ve iktisab etmiş olan sadık ve sâfi talebelerinden, uğradığın her
memleketin kabristanına rahmetli ve mağfiretli birer şehid yatırmak ve başlarına bekçi
dikmekle, Risale-i Nur’un zevk-i ruhanîsini onlara da tattırarak, ehl-i kuburun mezar ve
merkadlerini pür-nur ve ruhlarını mesrur eyledin." (Ko: 94)
601. Ruhanîsiz
Ruh / 72
602. “Hem hiç mümkün müdür ki: Bir Sâni’-i Hakîm, kendini tanıttırmak ve sevdirmek ve medh ü
senasını
ettirmek
ve
enva’-ı
ihsanatıyla
zîhayatları
mesrur
ve
memnun
etmekle
minnetdarlıklarını ve şükürlerini rububiyetine mühim bir medar yapmak için koca kâinatı
enva’ıyla, erkânıyla, zîhayata müsahhar bir hizmetkâr, bir mesken, bir meşher, bir ziyafetgâh
yaptıktan sonra, zîhayatların çeşit çeşit, binlerce enva’larının nüshalarını o derece teksirini
istiyor ki; kavak ve karaağaç gibi meyvesizlerin bir kısım yapraklarından her bir yaprağı, bir
tabur sineklere yani havada zikreden zîhayatlara hem beşik, hem rahm-ı mader, hem
erzaklarının mahzeni yaptığı halde; bu zînetli semavatı ve bu nurani yıldızları sahibsiz, hayatsız,
ruhsuz, sekenesiz, boş, hâlî, faydasız yani melaikesiz, ruhanîsiz bıraksın?" (Ş: 39)
603. Ruhanîye
604. “Her gün ihtiyaç gıdaya hissedildiği gibi, her vakit bu gıda-yı ruhanîye ihtiyaç hissedilir." (B:
336)
605. Ruhanîyi
606. “Demek oluyor ki; âlem-i maddî ile âlem-i ruhanîyi birbirinden farketmek lâzım gelir." (M: 82)
607. “yayılmış olan o intibah-ı ruhanîyi muhataba ihtar edip göstermektir." (İ: 43)
608. “Buna binaen vakta beşer, nazar-ı sathî ile kâinat kaplarında ülfet kapağı altında olan gıda-yı
ruhanîyi zevkedemediğinden kabı ve kapağı yalamakla usanmak ve kanaatsızlık ve hârikulâdeye
meyil ve hayalâta iştihadan başka netice vermediğinden meyl-i hârikulâde ile ya teceddüd veya
tervic için meyl-ül mübalağa tevellüd eder." (Mu: 50)
609. “Padişahların padişahı olan Sultan-ı Ezelî, Kur’an denilen musika-i İlahiyesi ile umum âlemi
doldurarak kubbe-i âsumanda şiddetli ses getirmekle, sadef-i kehf-misal olan ülema ve meşayih
ve hutebanın dimağ, kalb ve femlerine vurarak, aks-i sadası onların lisanlarından çıkıp seyr ü
seyelan ederek, çeşit çeşit sadalarla dünyayı güm güm ile ihtizaza getiren o sadanın tecessüm
ve intibaıyla; umum kütüb-ü İslâmiyeyi bir tanbur ve kanunun bir teli ve bir şeridi hükmüne
getiren ve her bir tel, bir nev’iyle onu ilân eden o sada-yı semavî ve ruhanîyi kalbin kulağıyla
işitmeyen veya dinlemeyen; acaba o sadaya nisbeten sivrisinek gibi bir emîrin demdemelerini ve
karasinekler gibi bir hükûmetin adamlarının vızvızlarını işitecek midir?" (Mü: 11)
610. Ruhaniyat
611. “Lisan-ı şer’îde o ecnas-ı muhtelifeye, melaike ve ruhaniyat tesmiye edilir." (S: 176)
612. “Demek bu nihayetsiz ve mütenevvi vezaife ve ibadata, nihayetsiz melaike enva’ı ve ruhaniyat
ecnası lâzımdır." (S: 176)
613. “Hâlık-ı Rahîm ve Rezzak-ı Kerim ve Sâni’-i Hakîm; şu dünyayı, âlem-i ervah ve ruhaniyat için
bir bayram, bir şehrayin suretinde yapıp bütün esmasının garaib-i nukuşuyla süslendirip küçük-
Ruh / 73
büyük, ulvî-süflî herbir ruha, ona münasib ve o bayramdaki ayrı ayrı hesabsız mehasin ve
in’amattan istifade etmeğe muvafık ve havas ile mücehhez bir cesed giydirir, bir vücud-u
cismanî verir, bir defa o temaşagâha gönderir." (S: 202)
614. “Şeriatın lisanında, pekçok muhtelif-ül cins olan o sekenelere melaike ve ruhaniyat tesmiye
edilir." (S: 504)
615. “Demek bu nihayetsiz ve çok mütenevvi olan şu vezaif ve ibadete, nihayetsiz melaike enva’ları,
ruhaniyat ecnasları lâzımdır ki, şu mescid-i kebir-i âlemi saflarıyla doldurup şenlendirsin." (S:
505)
616. “Evet şu kâinatın herbir cihetinde, herbir dairesinde, ruhaniyat ve melaikelerden birer taife,
birer vazife-i ubudiyetle muvazzaf olarak bulunurlar." (S: 505)
617. “Cin ve ruhaniyat dahi, onların da pekçok ecnas-ı muhtelifeleri vardır." (S: 509)
618. “Mes’ele-i melaike ve ruhaniyat, o mesaildendir ki: Tek bir cüz’ün vücudu ile, bir küllün
tahakkuku bilinir." (S: 511)
619. “Yani: "O halde kâinat, envar-ı vücud içinde olarak melaike ve ruhaniyat ve zîşuurlar ile dolu
görünür." (M: 289)
620. “Maneviyat ve ruhaniyat âlemlerinin en mütenevvi çekirdekleri yine cismaniyettedir." (Ş:
228)
621. “Ve aynı vakitte tabaka tabaka tâ bütün mevcudatla birden ve tâ zerrat ve esîr ve ruhaniyat
ve maneviyatla; tâ vehm ü hayalin ihata edemediği âlemlerle de aynı anda beraberdir." (BMs:
580)
622. “Evet meselâ şu bahçede meyvelerin kemal-i zînetiyle beraber, çiçeklerinin tebessümkârane
gülümsemeleri elbette ve elbette ins ü cinne, ruhaniyat ve hayvanata karşı bir Rahman-ı
Rahîm’in teveddüdüdür." (BMs: 605)
623. “Risale-i Nur âhize ve nâkile ile mücehhez bir radyo-yu Kur’aniyedir ki; onun tel ve lâmbaları,
âyine; tel ve bataryaları hükmündeki satırları, kelimeleri, harfleri öyle intizamkârane ve
îcazdarane bastedilmiştir ki; yarın her ilim ve fen adamları ve her meşreb ve meslek sahibleri
ilim ve iktidarları mikdarında âlem-i gayb ve âlem-i şehadetten ve ruhaniyat âleminden ve
kâinattaki cereyan eden her hâdisattan haberdar olabilir." (E: 97)
624. Ruhaniyata
625. “Öyle de, ruhaniyata dahi hava ve esir ve âlem-i misalin bazı mevcudatı âyine hükmünde ve
berk ve hayal sür’atinde bir vasıta-i seyr ü seyahat suretine geçerler ve o ruhanîler hayal
sür’atiyle o meraya-yı nazifede, o menazil-i latifede gezerler." (S: 195)
Ruh / 74
626. “Öyle de: Nurani şeylere ve ruhaniyata dahi, hava ve esîr ve âlem-i misalin bazı mevcudatı,
âyineler hükmünde ve berk ve hayal sür’atinde birer vasıta-i seyr ü seyahat suretine geçerler
ki, o nuraniler ve o ruhanîler, hayal sür’atiyle o meraya-yı nazifede ve o menazil-i latifede
gezerler." (S: 609)
627. “İkinci İşaret: $ Bu fıkra işaret eder ki: Herbir şey -cüz’î olsun küllî olsun- vücuddan
gittikten sonra (hususan zîhayat olsa) çok hakaik-i gaybiye netice vermekle beraber; âlem-i
misalin defterlerinde olan levh-i misalî üstünde, etvar-ı hayatı adedince suretleri bırakıp, o
suretlerden, manidar olan ve mukadderat-ı hayatiye denilen sergüzeşt-i hayatiyeleri yazılır ve
ruhaniyata bir mütalaagâh olur." (M: 293)
628. “Âlem-i şehadetteki insanlara inşikak-ı Kamer, bir mu’cize-i Ahmediye (A.S.M.) olduğu gibi,
mi’rac dahi âlem-i melekûttaki melaike ve ruhaniyata karşı bir mu’cize-i" (M: 469)
629. “Bu kâinatta, vahdaniyet-i İlahiyeyi cinn ve ins ve ruhaniyata karşı kat’î bir surette gösterip
isbat eden birinci, Kur’an-ı Azîmüşşan olduğu gibi; bu asırda ikinci, üçüncü derecede kemal-i
adaletle ve sadık ve musaddak hüccetlerle vahdaniyeti vâzıh ve bâhir bir surette, kâinat
safahatında ins ü cinnin enzarına arzedip isbat eden Risale-i Nur; bütün tabakat-ı beşere hem
medrese, hem mekteb, hem kışla, hem hakîm, hem hâkim olarak, en âmî avamdan en ehass-ı
havassa kadar ders verip, talim ve terbiye etmesi bizce meşhud olmasıyla, bu âyet-i kerimenin
bir mevzuu, bir mâsadakı da Risale-i Nur olmasına şübhesiz bir kanaat veriliyor." (K: 70)
630. Ruhaniyatı
631. “Hem zaman ve mekân cihetiyle pek geniş olan o bayramı; asırlara, senelere, mevsimlere hattâ
günlere, kıt’alara taksim ederek herbir asrı, herbir seneyi, herbir mevsimi, hattâ bir cihette
herbir günü, herbir kıt’ayı, birer taife ruhlu mahlukatına ve nebatî masnuatına birer resm-i
geçit tarzında bir ulvî bayram yapmıştır ve bilhassa rûy-i zemin, hususan bahar ve yaz
zamanında masnuat-ı sagirenin taifelerine öyle şaşaalı ve birbiri arkasında bayramlardır ki,
tabakat-ı âliyede olan ruhaniyatı ve melaikeleri ve sekene-i semavatı seyre celbedecek bir
cazibedarlık görünüyor ve ehl-i tefekkür için öyle şirin bir mütalaagâh oluyor ki, akıl tarifinden
âcizdir." (S: 202)
632. “Aynen öyle de: Sâni’-i Hakîm, cenneti ve dünyayı, semavatı ve zemini, nebatat ve hayvanatı,
cin ve insi, melek ve ruhaniyatı, küllî ve cüz’î bütün eşyayı; cilve-i esmasıyla eşkalini tahdid
ediyor, tanzim ediyor, birer miktar-ı muayyene veriyor." (S: 628)
633. “Hem nasılki hava, bizi yürümekten ta’vik etmediği ve su, bizi zehabdan men’etmediği gibi,
cam da ziyanın geçmesine mani olmadığı, hattâ kesif olan şeyler dahi, röntgen şuaının, akıl
nurunun, melek ruhunun nüfuzunu köstekleyemediği gibi; demir de hararetin akmasına,
elektriğin cereyanına mani olmadığı; ve hiçbir şey, cazibenin sereyanını, ruh ve hâdimlerinin
cevelanını ve akıl nurunun ve âlâtının seyeranını ta’vik etmidği gibi, kezalik, şu âlem dahi
Ruh / 75
ruhaniyatı deverandan, cinnîleri cevelandan şeytanları cereyandan ve melaikeleri seyerandan
men’ ve ta’vik edemez." (BMs: 275)
634. Ruhaniyatın
635. “Melaike ve ruhaniyatın vücudlarına dair "Nokta" namında bir risalemde ve Yirmidokuzuncu
Söz’de iki kerre iki dört eder derecesinde bir kat’iyetle isbat edilmiştir." (S: 177)
636. “Biz şu manaları onun hazîn sözlerinden fehmediyoruz, melaike ve ruhaniyatın fehmettikleri
gibi..." (S: 355)
637. “Melaike ve ruhaniyatın vücudu, insan ve hayvanların vücudu kadar kat’îdir, denilebilir." (S:
504)
638. “(Haşiye): Melaike manasını ve ruhaniyatın hakikatını inkâra mecal bulamamışlar, belki
fıtratın namuslarından "Kuva-yı Sâriye" diye, "cereyan eden kuvvetler" namını vererek yanlış bir
surette tasvir ile bir cihetten tasdikine mecbur kalmışlar." (S: 510)
639. “Ey melaike ve ruhaniyatın kabulünde tereddüd gösteren bîçare adam!" (S: 510)
640. “Hem hiç mümkün müdür, hiç makul mudur, hiç kabil midir ki: Hayat-ı içtimaiye-i beşeriye
semasının güneşleri, yıldızları, ayları hükmünde olan enbiya ve evliya, tevatür suretiyle ve icma’-ı
manevî kuvveti ile ihbar ettikleri ve şehadet ettikleri melaike ve ruhaniyatın vücudları ve
müşahedeleri, bir şübhe kabul etsin, bir şekke medar olsun." (S: 512)
641. “Madem tek bir ruhaniyatın vücudu, bir zamanda tahakkuk etse, şu nev’in umumen
tahakkukunu gösteriyor." (S: 512)
642. “Meselâ: Utandıracak bir günahı gizli işleyen bir adam, başkasının ıttılaından çok hicab ettiği
zaman, melaike ve ruhaniyatın vücudu ona çok ağır geliyor." (L: 9)
643. “Elbette melaike ve ruhların ve ruhaniyatın vücud ve ubudiyetlerine şehadet eden deliller,
dolayısıyla âhiretin vücuduna dahi delalet ederler." (Ş: 220)
644. “Öyle ise şu vazifeyi görecek nihayetsiz enva’-ı melaike ve ruhaniyatın vücudları lâzımdır."
(BMs: 412)
645. “Beşinci Basamak: Ruhaniyatın eşrarı, ahyarını takliden semavat memleketine gitmeye
teşebbüs etmeleri îcab eder." (BMs: 413)
646. Ruhaniyattan
647. “Madem duanın bu derece azîm ehemmiyeti ve vüs’ati vardır; hiç mümkün müdür ki: Bin üçyüz
elli senede, her vakitte, nev-i beşerden üçyüz milyon, cinn ve ins ve melek ve ruhaniyattan hadd
ü hesaba gelmez mübarek zâtlar bil’ittifak Zât-ı Muhammedî Aleyhissalâtü Vesselâm hakkında,
Ruh / 76
rahmet-i uzma-yı İlahiye ve saadet-i ebediye ve husul-ü maksud için duaları nasıl kabul
olmasın?" (M: 300)
648. Ruhaniyattır
649. “Nârdan, nurdan, ateşten, ışıktan, zulmetten, havadan, savttan, rayihadan, kelimattan,
esîrden ve hattâ elektrikten ve sair seyyalât-ı latifeden halk olunan o zîhayat ve o zîruhlara ve
o zîşuurlara, Şeriat-ı Garra-yı Muhammediye (Aleyhissalâtü Vesselâm), Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan,
"Melaike ve cânn ve ruhaniyattır" der, tesmiye eder." (S: 508)
650. Ruhaniye
651. “Öyle de, sair zîruh ve hayvanatın dahi, kendilerine mahsus vazife-i fıtriye-i Rabbaniyelerinde
ve evamir-i Sübhaniyenin itaatlerinde telef olan ve şiddetli meşakkat çeken zîruhların, onlara
göre bir çeşit mükâfat-ı ruhaniye ve onların istidadlarına göre bir nevi ücret-i maneviye, o
tükenmez hazine-i rahmetinde baîd değil ki bulunmasın." (S: 203)
652. “Kader noktasından bakıldığı vakit; Hazret-i Hüseyin ve akrabasına o facia sebebiyle hasıl
olan netaic-i uhreviye ve saltanat-ı ruhaniye ve terakkiyat-ı maneviye o kadar kıymetdardır ki, o
facia ile çektikleri zahmet, gayet kolay ve ucuz düşer." (M: 56)
653. “Onlar gösteriyorlar ki: Ulûm-u imaniye, hususan doğrudan doğruya ihtiyaca binaen ve
yaralarına devaen Kur’an-ı Hakîm’in esrarından manevî ilâçlar alınsa ve tecrübe edilse; elbette o
ulûm-u imaniye ve o edviye-i ruhaniye, ihtiyacını hissedenlere ve ciddî ihlas ile istimal edenlere
yeter, kâfi gelir." (M: 358)
654. “Hayat-ı içtimaiyeye ve füruat-ı şer’iyeye dair ekser ahkâmlar, Havariyyun ve sair rüesa-yı
ruhaniye tarafından teşkil edildi." (M: 435)
655. “Fena ve zeval, mevt ve adem bir perdedir, bir tazelenmektir; ayrı ayrı menzillerde gezmek
hükmündedir diye düşünüp, tamamıyla o hirkatli, firkatli, hazîn, elîm, karanlıklı, dehşetli halet-i
ruhaniye; sürurlu, neş’eli, lezzetli, nurlu, sevimli, ünsiyetli bir halete inkılab etti." (L: 245)
656. “Hayat-ı insaniye; herbirisi çok tabakalara şamil olarak hayat-ı maddiye, hayat-ı ruhaniye,
hayat-ı maneviye, hayat-ı cismaniye gibi nevi’lere ayrılır, inbisat eder." (İ: 178)
657. “Lillahilhamd kalbime bu esas geldi ki: "Bu hizmet-i Kur’aniyede başa ne gelirse gelsin, hattâ
her günde birer başım olsa da kesilse, yine o hizmetin kudsiyetindeki lezzet-i ruhaniye mukabil
geliyor ve kâfidir" diye kemal-i teslim ile kazaya rıza, kadere teslim ve Cenab-ı Hakk’a tefviz-i
umûr düsturunu rehber ittihaz ettim." (B: 338)
658. “Eğer sair teellümat-ı ruhaniye ise; sabra, mücahedeye alıştırmak için Rabbanî bir kamçıdır."
(K: 8)
Ruh / 77
659. “İstanbul’da Dârülhikmet’te bulunduğu zaman, Sünuhat Risalesinde yazdığı gayet acib bir
vakıa-i ruhaniye:" (T: 130)
660. Ruhaniyede
661. "$ âyet-i pür-envarının çok envar-ı esrarından bir nurunu, Ramazan-ı Şerif’te bir halet-i
ruhaniyede hissettim, hayal-meyal gördüm." (M: 409)
662. “bir nuru, Ramazan-ı Şerifte bir halet-i ruhaniyede, mühim bir seyahat-ı kalbiyede görünmüş
ve bir derece bu risalede beyan edilmiştir." (M: 514)
663. "Hem ben şahsımda bilmüşahede ve zevken, belki bin tecrübatım var ki; mesail-i şeriatla
sünnet-i seniye düsturları, emraz-ı ruhaniyede ve akliyede ve kalbiyede, hususan emraz-ı
içtimaiyede gayet nafi’ birer devadır bildiğimi ve onların yerine başka felsefî ve hikmetli
mes’eleler tutamadığını, bilmüşahede kendim" (L: 55)
664. “Ve keza beşerin fıtratının en acibinden birisi de budur ki: Efrad-ı beşeriyenin suret-i
cismiyede dereceleri birbirine yakın olduğu halde, fakat derecat-ı maneviye ve ruhaniyede sair
hayvanatın hilafına olarak zerre ile şemsin arası kadar birbirinden tefavütü vardır." (BMs: 255)
665. Ruhaniyedir
666. “en safi sevinç, o muhabbetullah içindeki lezzet-i ruhaniyedir." (M: 223)
667. Ruhaniyeleri
668. “Hattâ maddiyatta çok ileri giden hükema-yı İşrakiyyunun Meşaiyyun kısmı, melaikenin
manasını inkâr etmeyerek "Her bir nev’in bir mahiyet-i mücerrede-i ruhaniyeleri vardır"
derler." (S: 509)
669. Ruhaniyenin
670. “İKİNCİ TELVİH: Bu seyr ü sülûk-u kalbînin ve hareket-i ruhaniyenin miftahları ve vesileleri,
zikr-i İlahî ve tefekkürdür." (M: 444)
671. “âlâm-ı maziyenin tasavvur-u zevali, verdiği lezzet-i ruhaniyenin ünvanıdır." (STİ: 108)
672. Ruhaniyesi
673. “Hem insanın ulviyet-i ruhaniyesi ve beka ve ebediyete olan iştiyakı dahi delildir ki, insan
daha önce bu âlemden başka latif bir âlemde halkedilmiş olup buraya muvakkat bir zaman için
gönderilmiş." (BMs: 368)
674. Ruhaniyetine
Ruh / 78
675. "$ nass-ı celilini hatırlatarak, Allah’ın lütfuna ve Habib-i Ekreminin (A.S.M.) ruhaniyetine,
Kur’an-ı Azîmüşşan’ın $ devam ettiğine şübhe kalmayan i’cazına dehalet ve hakikî sabırla bu
acılara mukabele ederseniz, inşâallah yakın ve nurlu istikbale mazhar olursunuz, gibi hakikaten
pek azîm bir müjde vermiş oldunuz." (B: 88)
676. Ruhaniyetleri
677. “Şah-ı Nakşibend ile İmam-ı Rabbanî’nin ruhaniyetleri Bağdad’a gelip Şah-ı Geylanî’nin
ziyaretine giderek rica etmişler ki; "Mevlâna Hâlid senin evlâdındır, kabul et!” (B: 165)
678. Ruhaniyetlerindeki
679. “Ruhaniyetlerindeki celalet ve azamet karşısında avuç içinde sıkılan bir top hamur ne hale
girerse, bu bîçare de, öyle oldum." (B: 212)
680. Ruhaniyetlerinden
681. "Fakat işaret olunan celb-i ervah-ı tayyibe ise, medenîlerin yaptığı gibi hezeliyat suretinde
bazı oyuncaklara o pek ciddî ve ciddî bir âlemde olan ruhlara hürmetsizlik edip, kendi yerine ve
oyuncaklara celbetmek değil, belki ciddî olarak ve ciddî bir maksad için Muhyiddin-i Arabî gibi
zâtlar ki, istediği vakit ervah ile görüşen bir kısım ehl-i velayet misillü onlara müncelib olup
münasebet peyda etmek ve onların yerine gidip âlemlerine bir derece takarrüb etmekle
ruhaniyetlerinden" (S: 258)
682. Ruhaniyetlerine
683. “Allah’ın inayetine, Peygamberimiz Muhammed Mustafa Sallallahü Teâlâ Aleyhi Vesellem
Efendimiz hazretlerinin imdad u ruhaniyetlerine istinad ederek, Allah rızası için hizmete koşan,
yekdiğerini manevî ve uhrevî kardeş tanıyan, başta müşfik Üstad, yani Risale-i Nur naşiri ile
onun şakirdlerini $$ âyetlerinin sırlarının tezahürü inşâallah karşılayacaktır." (B: 305)
684. Ruhaniyeye
685. “Ehl-i velayet ve tahkik, seyr ü sülûk-u ruhaniyeye ait çok muamelât-ı gaybiye işaratını
onlarda bulmuşlar." (M: 390)
686. “Diyorlar ki: "Âlem-i insaniyetin müteselsil hâdisatına sebeb olan Fransız İhtilâl-i Kebirinde,
papazlara ve rüesa-yı ruhaniyeye ve onların mezheb-i hâssı olan Katolik mezhebine hücum edildi
ve tahrib edildi." (M: 436)
687. “(2) Zulümatlı yerin tüneli ise: Otuzuncu Söz’ün Birinci Maksadının âhirinde Fatiha’nın
sonundaki üç yolun mahiyetine dair gördüğü bir hâdise-yi ruhaniyeye işarettir." (BMs: 16)
688. “(1) Otuzuncu Söz’ün Birinci Maksadı’nın âhirindeki Fatiha sonunda olan üç yolun beyanında
görülen bir seyahat-ı acibe-i ruhaniyeye işarettir." (BMs: 110)
Ruh / 79
689. Ruhaniyeyi
690. “elbette biz ihtiyarlar, gençlik iştihasıyla olan muvakkat bir zevk-i maddî yerine, manevî ve
daimî ve mühim inayet-i İlahiyeden ve rikkat-i cinsiyeden gelen rahmet ve hürmet ve rahmet ve
hürmetten neş’et eden ezvak-ı ruhaniyeyi alıyoruz." (L: 236)
691. “Cennet lezzetinden haber veren bir lezzet-i ruhaniyeyi o dostları ebedî ölümlerden ve
çürümelerden kurtulup mesrurane bir nuranî âlemde onu da bekliyorlar vaziyetinde
müşahedesiyle aldı." (Ş: 223)
692. “(1) Otuzuncu Söz’ün Birinci Maksadı’nın âhirindeki vakıa-i ruhaniyeyi kasdediyor." (BMs: 157)
693. “O hâdise-i ruhaniyeyi, o zaman ehl-i velayetin bir kısmı müşahede etmiş, bazı da rü’ya ile
görmüşler." (B: 165)
694. “Halbuki hazır lezzete meftun kör hissiyat-ı insaniye fâni hazır bir meyveyi, bâki uhrevî bir
bahçeye tercih etmek cihetiyle, nefs-i emmare bu halet-i fıtriyeden istifade etmemek için
Risale-i Nur şakirdleri ezvak-ı ruhaniyeyi ve keşfiyat-ı maneviyeyi dünyada aramıyorlar." (E: 87)
695. Ruhaniyyun
696. “Ve eşyanın bâtınında dalmış olan İşrakiyyun ve âlem-i gayba nüfuz eden Ruhaniyyun dahi,
Kur’anın bu hâsiyetini bulamamışlardır." (Ms: 135)
697. Ruhen
698. “Âdeta sen, manen tecerrüd cihetiyle Küre-i Arz kadar büyüyüp, hava gibi ruhen inbisat edip
ve Kamer kadar yükselip, bedir gibi mukabil geldikten sonra bizzât perdesiz onunla görüşüp, bir
derece yanaşmak dava edebilirsin." (S: 198)
699. “Hem ruhen gayet ulvî olmalı ki, tâ doğrudan doğruya hitaba mazhar olsun." (S: 568)
700. “İkincisi: Zamanla mukayyed olan cism-i maddî gılafından sıyrılıp, tecerrüdle ruhen yükselip,
dün geceki Leyle-i Kadr’i öbür gün Leyle-i Îd ile beraber bugünkü gibi hazır görmektir." (M: 51)
701. “Eğer o adam, medar-ı şeref tanıdığı bütün ecdadını ve medar-ı iftihar bildiği bütün
geçmişlerini ve ruhen nokta-i istinad telakki ettiği selef-i sâlihînin cadde-i nuranîlerini terkedip
heveskârane, hevaperestane, riyakârane, şöhretperverane, bid’akârane işlerde ve harekâtta
bulunsa; manen bütün ehl-i hakikat ve ehl-i imanın nazarında en alçak mevkie düşer." (M: 414)
702. “Heva yerine hüdadır ki; şe’ni, insaniyeten terakki ve ruhen tekâmüldür." (M: 474)
703. “Bu ders kendi nefsime has iken, ruhen benimle münasebetdar ve nefsi nefsimden daha
hüşyar zâtlara belki medar-ı istifade olur niyetiyle, "Ondördüncü Lem’anın İkinci Makamı"
olarak müdakkik kardeşlerimin tasviblerine havale ediyorum." (L: 96)
Ruh / 80
704. “Evet ehl-i gaflet ve ruhen terakki etmeyen ve şükür mesleğinde ileri gitmeyen insanlar için
bir kapıcı hükmündedir." (L: 140)
705. “ONBİRİNCİ NÜKTE: Zât-ı Ahmediyenin Sünnet-i Seniyesinin menbaı; hem akvali, hem
ahvali, hem ef’ali olduğunu ve herbirisi hem farz, hem nevafil, hem âdât aksamına inkısam
ettiğini ve Kur’anda $ sırrıyla, nev’-i beşer içinde manen ve ruhen olduğu gibi, mizac-ı
cismanîsinin cihetiyle dahi en mutedil noktasında ve kuva-yı cismaniye ve nefsiyede nokta-i
itidalin vasatında ve kemalinde" (L: 382)
706. “İşte tevhidde cemal ve kemal-i İlahînin kalben görünmesi ve ruhen hissedilmesi içindir ki;
bütün evliya ve asfiya, en tatlı zevklerini ve en şirin manevî rızıklarını kelime-i tevhid olan "Lâ
ilahe illallah" zikrinde ve tekrarında buluyorlar." (Ş: 9)
707. “hiçbir imkânı, hiçbir ihtimali, hiçbir kabiliyeti var mı ki; o zât, bütün emsali ve dostlarıyla
beraber dirilmesin ve şimdi de ruhen diri ve hayy olmasın?" (Ş: 190)
708. “Tahmin ederim, şimdi küre-i arzda Risale-i Nur şakirdlerinden -kalben ve ruhen ve fikrendaha az sıkıntı çeken yoktur." (Ş: 295)
709. “Sâniyen: Şimdi zemin yüzünde ekser beşer; maddî ve manevî kalben, ruhen, fikren
musibetlerle giriftardır." (Ş: 313)
710. “(Haşiye): İşte derecata göre bir âmi, bir çekirdek kadar bu kudsî hakikattan hisse alsa,
ruhen terakki etmiş bir kâmil insan, bir hurma ağacı kadar hisse alır." (Ş: 619)
711. “Lâkin birinci noktaya istinad ve ikincisinden de istimdad eden adam kalben ve ruhen pekçok
zevk ve lezzetleri, ünsiyetleri hisseder ki; hem müteselli, hem vicdanı mutmain olur." (Ş: 756)
712. “Amma manen ve ruhen, aralarında zerre ile şems arasındaki ayrılık kadar bir ayrılık vardır."
(Ms: 128)
713. “Kezalik insanın da istidadına bakılırsa, vazife-i fıtriyesinin ubudiyet olduğu anlaşıldığı gibi;
ruhanî ulviyetine ve ebediyete olan derece-i iştiyakına da dikkat edilirse, en evvel insan bu
âlemden daha latif bir âlemde ruhen yaratılmış da, teçhizat almak üzere muvakkaten bu âleme
gönderilmiş olduğu anlaşılır." (Ms: 186)
714. “Ruhen bozulmuş hastalardan başka, kimse ona razı olmaz." (BMs: 112)
715. “Yalnız şu noktayı hissettim ki: O vekayi’de siz cismen değilse de fakat ruhen, Server-i Kâinat
Efendimiz Hazretleriyle beraber idiniz tasavvur ediyorum." (B: 40)
716. “Üstadımızın Isparta’da çok talebesi bulunduğundan, ruhen yağmurun gelmesini istiyordu." (B:
167)
Ruh / 81
717. “Dokuzuncu İşaret’te ise, bütün ehl-i iman ve bilhassa risale-i envar ile hilkat-ı insaniyenin
gaye-i hakikîsini anlamaya çalışan talebeleriniz, ruhen istikbale gittikçe, bu mes’ele pek geniş
bir daire olarak, Hazret-i Âdem’den beri bütün Peygamberan-ı İzam hazeratının ehl-i dalalete
karşı mağlubiyeti ve feci’ hâdiseler çok düşündürüyor ve kalbi zedeliyordu." (B: 181)
718. “Aslı ve hakikatını ve vüs’atini ve müzeyyenatını temaşa için ruhen çıktım baktım ki, yorgun ve
nazarım kesik bir tarzda geriye döndüm." (B: 185)
719. “Her an duanıza muhtaç talebeniz, kendi hesabıma düşünürsem, ruhen bir parça istirahat
ediyorum." (B: 221)
720. “Öyle hissediyorum ki, ruhen hiç de uzak değilim." (B: 226)
721. “Sevgili Üstadım, hamdolsun kardeşlerimiz fikren ve ruhen hal-i terakkidedirler." (B: 230)
722. “O zât ruhen size benzediği için, onun istizahına sen de iştirak ettiğini tahayyül ettim." (B:
263)
723. “Benim, o azîm yekûndan hisseme düşen binden bir cüz’ü ruhen hissedilmiş, beni mesrurane
heyecana getirmiş idi." (K: 114)
724. “Evet, şimdi küre-i arzda herkes ya kalben, ya ruhen, ya aklen, ya bedenen gelen musibetten
hissedardır, azab çekiyor, perişandır." (K: 123)
725. “iki mektub yazdım ve ruhen çok endişe ediyordum." (K: 237)
726. “Sâniyen: Risale-i Nur’un tezahürü, yalnız tercümanının fikriyle veyahut onun ihtiyac-ı manevî
lisanıyla Kur’andan gelmiş, yalnız o tercümanın istidadına bakan feyizler değil; belki o
tercümanın muhatabları ve ders-i Kur’anda arkadaşları olan hâlis ve metin ve sadık zâtların o
feyizleri ruhen istemeleri ve kabul ve tasdik" (E: 70)
727. "Belki yalnız çok bîçare ve muhtaç ve Kur’an kapısında bir sâil ve muhtaçlara yetiştirmeğe bir
vesile olduğum halde, Nur’un muhlis ve hâlis, sıddık ve sadık, safi ve fedakâr şakirdleri, o bîçare
şahsiyetim hakkında yüz derece ziyade hüsn-ü zanlarını kırmamak ve hissiyatlarını incitmemek
ve Nurlara karşı şevklerine ilişmemek ve Üstad namı verdikleri o bîçare şahsı, onların hatırı için
çok aşağı olduğunu göstermemek ve ağır ve elemli tekellüflere ve tasannu’lara mecbur olmamak
için ve yirmi sene tecridatın verdiği tevahhuş için, hattâ dostlarla dahi -hizmet-i Nuriye
olmazsa- görüşmeyi terkediyorum ve etmeğe ruhen mecbur oluyorum" (E: 200)
728. “Nurların birinci medresesi olan ve ben ruhen çok alâkadar olduğum Barla’nın ehemmiyetli
genç şakirdlerinden, aynen Denizli’den bana gelen Ahmed gibi, Mehmed gibi bir Ahmed ve
Mehmed buraya geldiler ki; o eski zamanda en ziyade alâkadar olduğum ve bana sekiz sene
sadakatla hizmet eden muhacir Hâfız Ahmed, Mustafa Çavuş hesabına; merhum Mustafa
Ruh / 82
Çavuş’un mahdumu Ahmed merhum pederi hesabına; ve berber Mehmed ise, kayınpederi merhum
Muhacir Hâfız Ahmed bedeline ve Barla’daki Nur şakirdleri namına yanıma geldiler." (E: 229)
729. “Herkesin hoşlandığı manevî makamatı ve uhrevî saadetleri, a’mal-i sâliha ile kazanmak ve bu
yola müteveccih olmak hem meşru hakkı olduğu, hem de hiç kimseye hiç bir zararı bulunmadığı
halde ben ruhen ve kalben men’ ediliyordum." (Em: 79)
730. “Acaba herkesin hoşlandığı manevî makamatı ve uhrevî saadetleri a’mal-i sâliha ile onları
kazanmak ve müteveccih olmak, hem meşru hem hiçbir cihet-i zararı olmadığı halde ne için böyle
ruhen" (Em: 105)
731. “Cismen dirilmemiş, fakat ruhen bâki ve geniş bir heyette yaşayan Medreset-üz Zehra’yı
cismanî bir surette bina ediniz, demektir.)" (Em: 111)
732. “Hattâ mükerreren biz de anladık: Musafaha etmek, elini öpmek, kendine tokat vurmak gibi
ruhen müteessir oluyor." (Em: 213)
733. “Bu sır için âhir hayatımda kabir kapısında bu netice-i azîmeyi görmek ve beyan etmeye ruhen
mecbur oldum." (Em: 222)
734. “Ben bu büyük zâtı, eserlerini ve talebelerini inceden inceye tedkik edip de o nur âleminde
hissen, fikren ve ruhen yaşadıktan sonra, büyük ve eski bir Arab şâirinin bir beytiyle, çok derin
bir hakikatı ifade ettiğini öğrendim." (T: 6)
735. “İşte bu hikmete mebnidir ki, bir Nur talebesi Risale-i Nur Külliyatı’nı mütalaası ile üniversitenin herhangi bir fakültesine mensub da olsa- hissen, fikren, ruhen, vicdanen ve
hayalen tam manasıyla tatmin edilmiş oluyor." (T: 20)
736. “Heva yerine hüdadır ki, şe’ni insaniyeten terakki ve ruhen tekâmüldür." (T: 133)
737. “Çünki bir hanede maddeten ve manen ve ruhen ve kalben ve vazifeten ve fikren ve
muaveneten daima beraberiz." (T: 593)
738. “Buraları, Risale-i Nur’un te’lif ve inkişaf merkezleri olduğu için ruhen çok alâkadardır." (T:
676)
739. “Ruhen, hissiyatı kuvvetli; ve âlem, bahusus âlem-i İslâm, bilhassa Risale-i Nur dairesi, vücudu manevîsi hükmünde olduğundan, her iki vücudundaki ızdırab şediddir." (T: 676)
740. “İşte şu nüktedir ki, ya fikren veya ruhen uyanmışlara ağlamağa hahiş vermiştir." (Mü: 67)
741. “Kalben ve ruhen terakki ve teâli ederek, indallah makbul ve memduh bir hale gelmiş ve
velayet derecesini ihraz ve iktisab etmiş olan sadık ve sâfi talebelerinden, uğradığın her
memleketin kabristanına rahmetli ve mağfiretli birer şehid yatırmak ve başlarına bekçi
Ruh / 83
dikmekle, Risale-i Nur’un zevk-i ruhanîsini onlara da tattırarak, ehl-i kuburun mezar ve
merkadlerini pür-nur ve ruhlarını mesrur eyledin." (Ko: 94)
742. “Heva yerine hüdadır ki, şe’ni insaniyeten terakki ve ruhen tekâmüldür." (STİ: 42)
743. Ruhî
744. “Bediüzzaman’ın Risale-i Nur’u te’lif ettiği zamanlarda ve hizmet-i Kur’aniye’de istihdam
edildiği anlarda; zekâsı, fetaneti, aklı, mantıkı, zihni, hayali, hâfızası, teemmülü, feraseti, seziş
ve kavrayışı, sür’at-i intikali ve ruhî, kalbî, vicdanî hasseleri, duyguları ve manevî letaifinin
emsalsiz bir tarzda olması, istihdam edildiğine aşikâr bir delildir ki; kendi ihtiyarıyla, keyfiyle
değil, inayet-i İlahiye ile Kur’ana hizmetkârlık etmiş bir derecede olduğu, basiretli ehl-i ilim ve
ehl-i kalbce musaddak ve müstahsendir." (S: 759)
745. “Demek Kur’andan gelen o Sözler ve o Nurlar, yalnız aklî mesail-i ilmiye değil; belki kalbî, ruhî,
hâlî mesail-i imaniyedir ve pek yüksek ve kıymetdar maarif-i İlahiye hükmündedirler." (M: 356)
746. “Dokuzuncusu: Seyr-i sülûk-u kalbî ile ve mücahede-i ruhî ile ve terakkiyat-ı maneviye ile,
insan-ı kâmil olmak için çalışmak; yani hakikî mü’min ve tam bir müslüman olmak; yani yalnız sûrî
değil, belki hakikat-ı imanı ve hakikat-ı İslâmı kazanmak; yani şu kâinat içinde ve bir cihette
kâinat mümessili olarak, doğrudan doğruya kâinatın Hâlık-ı Zülcelaline abd olmak ve muhatab
olmak ve dost olmak ve halil olmak ve âyine olmak ve ahsen-i takvimde olduğunu göstermekle,
benî-Âdemin melaikeye rüchaniyetini isbat etmek ve şeriatın imanî ve amelî cenahlarıyla
makamat-ı âliyede uçmak ve bu dünyada saadet-i ebediyeye bakmak, belki de o saadete
girmektir." (M: 457)
747. “BİRİNCİ NÜKTE: Hazret-i Eyyüb Aleyhisselâm’ın zâhirî yara hastalıklarının mukabili bizim
bâtınî ve ruhî ve kalbî hastalıklarımız vardır." (L: 8)
748. “Biz, o münacat ile -birinci maksadımız- günahlardan gelen manevî ruhî yaralarımızın şifasını
niyet etmeliyiz." (L: 12)
749. “İhlası kıran ikinci mani: Hubb-u câhtan gelen şöhretperestlik saikasıyla ve şan ü şeref
perdesi altında teveccüh-ü âmmeyi kazanmak, nazar-ı dikkati kendine celbetmekle enaniyeti
okşamak ve nefs-i emmareye bir makam vermektir ki, en mühim bir maraz-ı ruhî olduğu gibi
"şirk-i hafî" tabir edilen riyakârlığa, hodfüruşluğa kapı açar, ihlası zedeler." (L: 165)
750. “Birden esarette, Kosturma’daki câmideki intibah-ı ruhî yine başladı." (L: 238)
751. “Bu uzun zamanda ve binler defa tekrarında ne bana usanç geliyordu ve ne de verdiği zevk
noksanlaşıyordu ve ne de onlara ihtiyac-ı ruhî zâil" (L: 284)
Ruh / 84
752. “Maniin ikincisi, ihlası kıran ve en mühim bir maraz-ı ruhî olup şirk-i hafîye yol açan
"teveccüh-ü âmme"den şiddetli kaçmayı ve bu gibi marazlara ehemmiyet verilmemesini
ehemmiyetle emreder." (L: 400)
753. “diyerek, bu ahların, ofların altında derinden derine bir vaveylâ-i ruhî hissediyordum." (Ş: 13)
754. “Gafleti dağıtacak bir intibah-ı ruhî" (Ş: 16)
755. “(Haşir akidesinin, pek çok ruhî faidelerinden ve hayatî neticelerinden birtek netice-i câmiayı
ihtisar ile beyan ve hayat-ı insaniyeye hususan hayat-ı içtimaiyesine ne derece lüzumlu ve zarurî
olduğunu izhar ve bu iman-ı haşrî akidesinin pek çok hüccetlerinden bir tek hüccet-i külliyeyi
icmal ile göstermek ve o akide-i haşriye ne derece bedihî ve şübhesiz bulunduğunu ifade
etmekten ibaret olarak "İki Nokta"dır.)" (Ş: 182)
756. “ve sükûnete ve istirahat-ı kalbiyeye çok muhtaç o endişeli babalar ve analar, öyle bir
vaveylâ-i ruhî ve bir dağdağa-i kalbî hissedeceklerdi ki; bu dünya onlara zulmetli bir zindan ve
hayat dahi kasavetli bir azab olurdu." (Ş: 183)
757. “Biz kısacık hayat-ı dünyeviyeye yirmiüç saatı sarfedip, beş farz namaza kâfi gelen bir saati,
pek çok uzun olan hayat-ı uhreviyemize sarfetmezsek; ne kadar hilaf-ı akıl bir hata ve o hatanın
cezası olarak hem kalbî, hem ruhî sıkıntıları çekmek ve o sıkıntılar yüzünden ahlâkını bozmak ve
me’yusane hayatını geçirmek sebebiyle, değil terbiye almak, belki terbiyenin aksine gitmekle ne
derece hasaret ederiz, kıyas edilsin." (Ş: 193)
758. “Eğer, bir saati beş farz namaza sarfetsek; o halde hapis ve musibet müddetinin herbir saati,
bazan bir gün ibadet ve fâni bir saati bâki saatler hükmüne geçebilmesi ve kalbî ve ruhî
me’yusiyet ve sıkıntıların kısmen zeval bulması ve hapse sebebiyet veren hatalara keffareten
afvettirmesi ve hapsin hikmeti olan terbiyeyi alması ne derece kârlı bir imtihan, bir ders ve
musibet arkadaşlarıyla tesellidarane bir hoş-sohbet olduğu düşünülsün." (Ş: 193)
759. “Yoksa o merhametli muhterem babalar ve fedakâr şefkatli analar, öyle bir vaveylâ-yı ruhî ve
bir dağdağa-i kalbî çekeceklerdi ki, dünya onlara me’yusane bir zindan ve hayat işkenceli bir
azab olurdu." (Ş: 225)
760. “İmanî hizmetinizde kazandığınız ebedî sevablar ve ruhî ve kalbî faziletler ve sevinçler,
şimdiki geçici ve muvakkat gamları ve sıkıntıları hiçe indirir kanaatındayım." (Ş: 296)
761. “Onikinci sahifede: "Risale-i Nur’un şahs-ı manevîsi, asrın içtimaî ve ruhî ve dinî hastalıklarını
teşhis etmiş ve müzminleşmiş içtimaî illetleri tedavi edecek şekilde Kur’an-ı Hakîm’in
hakikatlarını İlahî bir emirle, bu zamanda yaşayan bütün insanlara arz etmiştir.” (Ş: 444)
762. “Hattâ şekva olmasın, ben bu üçüncü Medrese-i Yusufiyede, birkaç gün zarfında, hiç ömrümde
görmediğim maddî ve manevî sıkıntılı, hastalıklı musibetimde, hususan Nur’un hizmetinden
Ruh / 85
mahrumiyetimden gelen me’yusiyet ve kalbî ve ruhî sıkıntılar beni ezdiği sırada, inayet-i İlahiye
bu mezkûr hakikatı gösterdi." (Ş: 478)
763. “Ruhî ve vicdanî hazzımla başbaşa kaldım." (Ş: 496)
764. “Eûzü billahi mineşşeytani vessiyase" yani, "Şeytandan ve siyasetten Allah’a sığınırım"
düsturuyla kendi ruhî âlemime daldım." (Ş: 496)
765. “Altıncı Nokta: Nur-u iman, dünya ve âhiret âlemlerini çeşit çeşit nimetlere mazhar iki sofra
ile tasvir eder ki; mü’min olan kimse iman eli ile ve zâhirî, bâtınî duyguları ile ve manevî, ruhî"
(Ş: 757)
766. “Acaba böyle ruhî, kalbî, vicdanî bir inkılab hiçbir kanuna tatbik edilebilir mi?" (İ: 110)
767. “Fakat kadın ile ruhî imtizacı (geçimi) ikmal eden, kalbî ünsiyet ve ülfeti itmam eden, sûrî ve
zâhirî olan arkadaşlığı samimîleştiren; kadının iffetiyle, ahlâk-ı seyyieden temiz ve pâk
bulunması ve çirkin ârızalardan hâlî olmasıdır." (İ: 145)
768. “Amma kâfirlerin medeniyeti içinde görülen bazı insanî güzellikler ve ruhî yücelikler ise, yine
İslâm medeniyetinin sızıntılarındandır." (BMs: 180)
769. “İşte insan dahi, suret-i cismaniyesi dairesinden nüzul ede ede; manevî, ruhî ve berzahî olan
dairelerin tabakatında dolaşarak, tâ mülk cihetiyle dairelerin en darı ve melekût cihetiyle en
genişi olan" (BMs: 280)
770. “Nasıl zâhirî şaşaasıyla beraber hiç bir kemal-i ilmî ve bir zevk-i ruhî vermedikleri gibi, ne bir
gaye-i insaniyet ve ne de dinî bir fayda vermiyorlar." (BMs: 485)
771. “Barla Lâhikaları: Risale-i Nur’un Barla’da te’lif edildiği ve kalemle istinsah edilerek neşre
başlandığından Eskişehir hapsi zamanına kadar olan devrede Nur’un ilk müştak talebelerinin,
Nurların hemen te’lifi zamanında, ilk okuyup yazdıklarında duydukları samimî hissiyat, kalbî ve
ruhî istifade ve istifazalarını dile getiren fıkralarını ve Hazret-i Üstad’ın da bazı mektublarını
ihtiva etmektedir." (B: 5)
772. “Ruhî ve manevî gıdamı almağa ve bulabildiğim böyle bir muhatabı da hissedar etmeğe
çalışıyorum." (B: 36)
773. “kaydını sağlamlaştırmakla beraber, ruhî, kalbî, ebedî, lâyemut bir birlik temin etmektedir."
(B: 49)
774. “Senin hararetli mektubunun gösterdiği intibah-ı ruhî şayan-ı tebriktir." (B: 66)
775. “Hadsiz bir zevk-i manevî ve nihayetsiz bir hazz-ı ruhî ile okuyorum." (B: 131)
Ruh / 86
776. “Sâlisen: Mabeynimizde münasebet manevî, ruhî, hakikî olduğu için zaman ve mekân müdahale
etmez." (B: 281)
777. “Eğer aşsa ve taşsa o şefkat, elbette merhamet ve şefkat değildir; belki dalalete ve ilhada
sirayet eden bir maraz-ı ruhî ve bir sekam-ı kalbîdir." (K: 75)
778. “Barla Lâhikaları: Risale-i Nur’un Barla’da te’lif edildiği ve kalemle istinsah edilerek neşre
başlandığından Eskişehir hapsi zamanına kadar olan devrede Nur’un ilk müştak talebelerinin,
Nurların hemen te’lifi zamanında, ilk okuyup yazdıklarında duydukları samimî hissiyat, kalbî ve
ruhî istifade ve istifazalarını dile getiren fıkralarını ve Hazret-i Üstad’ın da bazı mektublarını
ihtiva etmektedir." (E: 5)
779. “Hubb-u câh ve nazarı kendine celbetmek, ruhî bir marazdır." (E: 15)
780. “Birincisi: Risale-i Nur’da beyan edilen hadîs-i şerifteki $ sırrıyla, ihtiyar kadınların Risale-i
Nur cihetinde hârika istifadeleri ve zevk-i ruhanîleri merhume validemin merhametkârane
hususî şefkatinden gelen lezzete mukabil küllî ve umumî bir surette binler valideleri rahmet-i
İlahiye bana ihsan ettiği gibi, üç merhume hemşirelerimin şefkatkârane, kardeşane sevinç ve
sürurlarına bedel, yüzbinler genç hanımları bana hemşire nev’inde Risale-i Nur cihetiyle verip
duaları ile ve Nurlarla alâkadarlıkları ile hemşirelerim yüzünden kaybettiğim üç faide yerine
binler faide-i manevî ve sürur-u ruhî ihsan etmiş." (Em: 212)
781. “Arabî tarih ile bin üçyüz otuzdokuzda (1339) müdhiş bir buhran-ı ruhî ve dehşetli bir
heyecan-ı kalbî ve dağdağalı bir" (St: 157)
782. “Herhangi bir iklimde zuhur eden bir ıslahatçının mahiyet ve hakikatını, sadakat ve
samimiyetini gösteren en gerçek miyar, davasını ilâna başladığı ilk günlerle, muzaffer olduğu son
günler arasında ferdî ve içtimaî, uzvî ve ruhî hayatında vücuda gelen değişiklik farklarıdır,
derler." (T: 7)
783. “Bu kudsî ve ruhî rabıta -biiznillah-i teâlâ- dünyalar durdukça duracak ve nurdan bir sel
halinde ebediyetlere kadar akıp gidecektir." (T: 12)
784. “Masivadan tam manasıyla istiğna ederek, uzvî ve ruhî bütün varlığı ile Rabb-ül Âlemîn’in
bitmez ve tükenmez hazinesine dayanmayı, müddet-i hayatında bir itiyad değil, âdeta bir
mezheb, meşreb ve meslek olarak kabul etmiştir." (T: 13)
785. “Nihayet öyle eserler vücuda geliyor ki; bu asır ve gelecek asırların bütün insanlarının imanî,
İslâmî, fikrî, ruhî, kalbî, aklî ihtiyaçlarına tam cevab verecek ve kâfi gelecek Kur’anî hakikatlar
ihsan ediliyor." (T: 161)
786. “Gayet ehemmiyetli ve hakikatlı olduğu kadar gayet güzel olan ve Risale-i Nur’un "Lâhika
Mektubları" ismini alan bu mektublar, Nur talebelerinin ruhî birçok ihtiyaçlarını tatmin
etmiştir." (T: 282)
Ruh / 87
787. “Bediüzzaman Said Nursî, Nur Talebelerinin menfî propagandalara aldanmamaları ve hem de
Nur Talebelerinin, sevgili Üstadlarıyla görüşmek iştiyakı şiddetli olduğundan bu ruhî ihtiyacı
tatmin için, sair zamanlarda olduğu gibi, Denizli hapsinde de yazdığı mektublardan bir kısmını
buraya dercediyoruz." (T: 421)
788. “Hangimiz yaprakları arasında fikrî ve ruhî seyahatlere kalktığımız kitablarımızın, ansızın
mukaddes bilinen meskenimize tecavüz edilerek, odamızda baskına uğrayarak ellerimizden
kapılıp gasbedilmesine tahammül edebiliriz?" (T: 640)
789. “Pek mübarek kalbî, ruhî, sırrî dostum!" (T: 645)
790. “Risale-i Nur, dikkatle okuyan kimseye öyle bir fikrî, ruhî, kalbî intibah ve uyanıklık veriyor ki;
bütün böyle aldatmalar, bizi Risale-i Nur’a şiddetle sevk ve teşvik ve o dessas münafıkların
maksadlarının tam aksine olarak bir tesir ve bir netice hasıl ediyor." (T: 691)
791. “Sen en sadık ve en mâhir doktorların bile hâlâ teşhis ve tedavi edemedikleri en mühim kalb
ve kafa ve ruh hastalıklarını, nurunla müşahede ve muayene edip ve en lüzumlu şifa ve devayı
bulup, ruhî ve manevî derdlere, düşmüşlere sunuyor, akıl ve idrak gözlerini açıyor." (Ko: 91)
792. “Allah için bir çalışma olan Risale-i Nur faaliyetlerinde, İlahî bir aşk u şevkle, kalbî ve ruhî bir
sevgiyle gece uykularını dahi feda edenler olmaktadır." (G: 225)
793. “Kur’an-ı Hakîm’in hakikî ve berrak ve parlak bir tefsiri olan Risale-i Nur’da aradığınız imanî
ve İslâmî, aklî ve fikrî, kalbî ve ruhî birçok ihtiyaçlarınızın tatmin edildiğini göreceksiniz." (G:
231)
794. “Uyuşuk ve tenbelleri cevval yapıyor; ruhî bir cevelan insanın iç âleminde hükümferma oluyor."
(G: 237)
795. Ruhîde
796. “Fakat inşâallah sadakatta ve muhabbette ve irtibat-ı ruhîde kardeşlerime yetişmeye
çalışacağım." (B: 214)
797. Ruhînin
798. “Aynı otuz sene evvel İstanbul’da beni Yuşa Dağı’na çıkarıp İstanbul’un, Dâr-ül Hikmet’in
cazibedar hayat-ı içtimaiyesini bıraktırıp hattâ İstanbul’da bulunan Nur’un birinci şakirdi ve
kahramanı olan merhum Abdurrahman’ı dahi zarurî hizmetimi görmek için de yanıma almağa
müsaade etmeyen ve Yeni Said mahiyetini gösteren acib inkılabat-ı ruhînin bir misli, şimdi
mukaddematı bende başlamış." (Ş: 529)
799. Ruhîye
Ruh / 88
800. “İşte bu istidada binaen hayat-ı kalbî ve ruhîye medar olan marifet-i İlahiye ve muhabbet-i
Rabbaniye ve ubudiyet-i Sübhaniye ve marziyat-ı Rahmaniye cihetiyle bu dünyadaki fâni ömür,
bâki bir ömrü tazammun eder ve ebedî ve bâki bir ömrü intac eder ve bâki ve lâyemut bir ömür
hükmüne geçer." (L: 16)
801. Ruhîyi
802. “Bu hikmete binaen, bir zevk-i süflî, sefih, hem nefsî ve şehvanî içinde tam beslenmiş, zevk-i
ruhîyi bilmez." (S: 736)
803. “Dâr-ül Hikmet’te bulunduğu zamanlarda geçirdiği bir inkılab-ı ruhîyi, bilâhare neşrettiği bir
eserinde şöyle beyan ediyor:" (T: 136)
804. Ruhi
805. “Hâdisenin vukuundan evvel, Risale-i Nur şakirdlerinin herbiri bir cesedin azaları gibi, bir
cihette o cesede gelen müessir bir arızayı bütün azanın hissetmesi nev’inden; bu hâdiseyi
Risale-i Nur’un dört şakirdi, vukuundan bir-iki gün evvel şöyle gördüler: Üçü, yani Mehmed
Zühdü, Halil Ruhi, Mehmed Niyazi, Risale-i Nur naşirlerinin üstadını vefat etmiş görüyorlar ki,
vefat ise tabirce Risale-i Nur’un ta’tilini haber veriyor." (St: 26)
806. “Yolda, Bediüzzaman ve talebelerine yakın bir alâka duyan Müfreze Kumandanı Ruhi Bey,
kelepçeleri çözdürüyor." (T: 215)
807. Ruhiyatçı
808. "(içtimaiyatçı) ve bir psikolog (ruhiyatçı) ve bir pedagog (terbiyeci)dur, hem daima hakikat
terennüm etmiş ve eden, yüksek ve emsalsiz ve dâhî bir müellif ve edibdir." (S: 763)
809. Ruhiye
810. “Her ferddeki hakikat-ı ruhiye, yüzbinler suret değiştirse, izn-i Rabbanî ile ölmeyecek,
yaşayarak geldiği gibi gidecek." (S: 518)
811. “Diğer kısmı, terakkiyat-ı ruhiye ve fikriyenin derecatına göre görünür." (S: 614)
812. “İşte bu halet-i ruhiye ile, yalnız hakaik-i imaniyenin tercümanı olan Risale-i Nur’un doğru ve
hak olduğuna latif bir münasebet söyleyeceğim." (M: 465)
813. “İşte onüç sene (Haşiye) evvel, dağdağalı bir fırtına-i ruhiye neticesinde, Eski Said’in
gülmeleri, Yeni Said’in ağlamalarına inkılab edeceği hengâmda; gençliğin gaflet uykusundan
ihtiyarlık sabahıyla uyandığım bir anda, şu münacat ve niyaz Arabî yazılmıştır." (L: 129)
814. “Hastalık, hazır bir elemi sana vermekle beraber; evvelki hastalığından bugüne kadar o
hastalığın zevalindeki bir lezzet-i maneviye ve sevabındaki bir lezzet-i ruhiye veriyor." (L: 211)
Ruh / 89
815. “Birbiri içinde beni ihata eden dört-beş ihtiyarlık karanlıkları içinde, Ankara’da en kara bir
halet-i ruhiye hissettiğimden, (Haşiye) bir nur, bir teselli, bir rica aradım." (L: 228)
816. “(Haşiye): O zaman bu halet-i ruhiye Farisî bir münacat suretinde kalbe geldi, yazdım." (L:
228)
817. “SEKİZİNCİ RİCA: İhtiyarlığın alâmeti olan beyaz kıllar saçıma düştüğü bir zamanda,
gençliğin derin uykusunu daha ziyade kalınlaştıran Harb-i Umumî’nin dağdağaları ve esaretimin
keşmekeşlikleri ve sonra İstanbul’a geldiğim vakit; ehemmiyetli bir şan ü şeref vaziyeti, hattâ
Halifeden, Şeyhülislâmdan, Başkumandandan tut, tâ medrese talebelerine kadar haddimden çok
ziyade bir hüsn-ü teveccüh ve iltifat gösterdikleri cihetle, gençlik sarhoşluğu ve o vaziyetin
verdiği halet-i ruhiye, o uykuyu o derece kalınlaştırmıştı ki; âdeta dünyayı daimî, kendimi de
lâyemutane dünyaya yapışmış bir vaziyet-i acibede görüyordum." (L: 231)
818. “Ezcümle: Fünun-u hikmetten gelen zulümat-ı ruhiye, ruhumu kâinata boğduruyordu." (L: 239)
819. “Ve bu müşevveş şerait içinde vahdetinizi muhafaza eden halet-i ruhiye, dünkü davamı isbat
ediyor." (Ş: 317)
820. “Amma ihtar-ı manevînin kısa bir işareti şudur: Bana yirmibeş sene siyaseti ve gazeteleri ve
sair çok fâni şeyleri terkettiren ve onlarla meşguliyeti men’eden gayet kuvvetli bir vazife-i
uhreviye ve tesirli bir halet-i ruhiye benim bu mes’elenin teferruatıyla iştigal etmeme kat’iyen
mani oluyorlar." (Ş: 492)
821. “İki-üç defadır ehemmiyetli bir halet-i ruhiye bana ârız oluyor." (Ş: 529)
822. “İşte bu halet-i ruhiye ile, yalnız hakaik-i imaniyenin tercümanı olan Risale-i Nur’un doğru ve
hak olduğuna latif bir münasebet söyleyeceğim." (Ş: 747)
823. “Bu ise ızdırabat-ı ruhiye ve teşevvüşat-ı akliyeye sebeb olur." (Ms: 92)
824. “Eğer insanlarda olduğu gibi o meyvelerde de vahdet-i ruhiye olmuş olsa idi, geçmiş ve gelen
yeni meyveler birbirinin aynı olmaz mıydı?" (Ms: 108)
825. “İşte on üç sene (1) evvel, dağdağalı bir fırtına-i ruhiye neticesinde, Eski Said’in gülmeleri,
Yeni Said’in ağlamalarına inkılab edeceği hengamda; gençliğin gaflet uykusundan ihtiyarlık
sabahıyla uyandığım bir anda, şu münacat ve niyaz, Arabî yazılmıştır." (BMs: 336)
826. “hazır olduğumu, utanarak baştan ayağa kadar beni istilâ eden bu sürurun verdiği halet-i
ruhiye üzerine arzediyor ve ayrıca diyorum ki: Sevgili Üstadıma istenilen şekilde kendi elimle
yazılmış bir Kur’an-ı Kerim’i yazıp takdim etmeyi çok arzu ediyorum." (B: 77)
827. “Merhum Abdurrahman’ın vefatı zamanında bilmediğim halde, o münasebet-i ruhiye cihetiyle
fazla bir sarsıntıyı Ramazan-ı Şerifte hissettim." (B: 249)
Ruh / 90
828. “Evet haricî siyaset memurları ve erkân-ı harbler ve kumandanlara bir derece vazifece
münasebeti bulunan siyasetin geniş dairelerine ait mesaili; basit fikirli ve idare-i ruhiye ve
diniyesine ve şahsiyesine ve beytiyesine ve karyesine ait lüzumlu vazifesini geri bıraktırmakla,
onları meraklandırıp ruhlarını serseri, akıllarını geveze ve kalblerini de hakaik-i imaniye ve
İslâmiyeye ait zevklerini, şevklerini kırıp havalandırmak ve o kalbleri serseri etmek ve manen
öldürmek ile dinsizliğe yer ihzar etmek tarzında, kemal-i merak ile onlara göre malayani ve
lüzumsuz mesail-i siyasiyeyi radyo ile ders verip dinlettirmek, hayat-ı içtimaiye-i İslâmiyeye
öyle bir zarardır ki; ileride vereceği neticeleri düşündükçe tüyler ürperir." (K: 38)
829. “Te’lifinden otuzdört sene sonra, Münazarat namındaki esere baktım, gördüm ki: Eski Said’in
o zamandaki inkılabdan ve o muhitten ve tesirat-ı hariciyeden neş’et eden bir halet-i ruhiye ile
yazdığı bu gibi eserlerinde hatiat var." (K: 78)
830. “Şimdi hassaten birkaç sene zarfında anlaşıldı ki, Risale-i Nur’un dehşetli bir mücahedesinde,
tama’ ve mal yüzünden mağlub olmamak ve itiraz gelmemek için o halet-i ruhiye bize ihsan
edilmişti." (E: 55)
831. “Şimdi hem manevî ihtarla, hem mezkûr hiss-i kablelvuku’ ile, hem meydandaki Risale-i Nur’un
galebe ve serbestiyeti ile tahakkuk etti ki: Risale-i Nur’daki hakikat-ı ihlas, rıza-yı İlahîden
başka hiçbir şeye âlet ve tâbi’ olamaz ve Kur’andan başka hiçbir nokta-i istinadı olmadığını isbat
etmek için o acib halet-i ruhiye verilmiş." (E: 56)
832. “Biri de şalvarımı delip iki ayağımın arasından geçip o tehlikeli vaziyette sipere oturmaya
tenezzül etmemek bir halet-i ruhiye taşıdığımdan, arkadan Kumandan Kel Ali, Vali Memduh Bey
işittiler." (Em: 13)
833. “Fakat nübüvvet hakikatı, velayetten ne derece yüksek ise, ispirtizma vasıtasıyla veyahut
terakkiyat-ı ruhiye cihetiyle mazhar olunan sohbet ve muhabere dahi, hiçbir cihette hakikî
Peygamberle muhabereye yetişemeyeceğinden yeni ahkâm-ı şer’iyeye medar-ı ahkâm olamaz."
(Em: 156)
834. “Fakat bu hastalık ve fikir, gayet zevkli ve cazibedar bir halet-i ruhiye verdiği için pekçok
zararları ve tehlikeleriyle beraber, zevk hatırı için her millet cüz’î-küllî bu fikre iştiyak
gösteriyorlar." (Em: 163)
835. “İşte bu halet-i ruhiye ile, yalnız hakaik-i imaniyenin tercümanı olan Risale-i Nur’un, Kur’anın
malı olarak meziyetlerini izhar ediyorum." (T: 26)
836. “O esnada bir halet-i ruhiye, tahsilde bulunan büyük biraderi Molla Abdullah’ın, ilimden ne
derece feyizyab olduğunu tedkike sevketti." (T: 30)
837. “halet-i ruhiye içinde kalarak büyük bir iştiyak ve şiddetli bir ihtiyaç hissederek mütalaa
ediyor." (T: 161)
Ruh / 91
838. “İşte bu halet-i ruhiye ve ahval-i kudsiye Üstad’ın hayatının her safhasında müşahede edildiği
gibi, Emirdağı’nda geçirdiği hayatı da hep bu mezkûr mana ile doludur." (T: 458)
839. “Ruhun etrafından, vicdanın derin yerlerinden, o sirkat meyelanına hücum gibi bir halet-i
ruhiye hasıl olur." (H: 77)
840. Ruhiyece
841. “Meselâ balık ile kuş, kıymet-i ruhiyece birbirine pek yakındırlar." (Ms: 128)
842. “Evet hayvanatın ferdleri, suret-i cismiyede birbirinden mütefavit oldukları halde, (balık ve
kuşların nevileri gibi) fakat kıymet-i ruhiyece birbirine pek yakındırlar." (BMs: 255)
843. Ruhiyede
844. “İşte en küçük zîhayatta hayat böyle tesirini gösterse, elbette hayat tabaka-i insaniye olan
en yüksek mertebeye çıktıkça, öyle bir inbisat ve inkişaf ve tenevvür eder ki; hayatın ziyası olan
şuur ile, akıl ile bir insan kendi hanesindeki odalarda gezdiği gibi, o zîhayat kendi aklı ile avalim-i
ulviyede ve ruhiyede ve cismaniyede gezer." (S: 506)
845. “Hem o seyahat-ı ruhiyede çok tazyikat altında gayet ağır yükler yüklenmiş bir vaziyette
kendimi gördüğüm zamanda, Sünnet-i Seniyenin o vaziyete temas eden mes’elelerine ittiba
ettikçe, benim bütün ağırlıklarımı alıyor gibi bir hiffet buluyordum." (L: 50)
846. “Oniki sene evvel (*) inayet-i Rabbaniye ile, marifet-i İlahiyede bir hareket-i fikriye ve bir
seyahat-ı kalbiye ve bir inkişafat-ı ruhiyede tezahür eden bazı lemaat-ı tevhidiyeyi Arabî
olarak Notalar suretinde Zühre, Şu’le, Habbe, Şemme, Zerre, Katre gibi risalelerde
kaydetmiştim." (L: 113)
847. “O zaman, o seyahat-ı ruhiyede, mehasin-i medeniyet ve fünun-u nâfiadan başka olan malayani
ve muzır felsefeyi ve muzır ve sefih medeniyeti elinde tutan Avrupa’nın şahs-ı manevîsine karşı
demiştim:" (L: 115)
848. “O zaman, o seyahat-ı ruhiyede, mehasin-i medeniyet ve fünun-u nâfiadan başka olan malayani
ve muzır felsefeyi ve sefih medeniyeti elinde tutan Avrupa’nın şahs-ı manevîsine karşı
demiştim: Bil ey İkinci Avrupa!" (BMs: 316)
849. Ruhiyedeki
850. “harekât-ı fikriyesi namazdan sonra otuzüç "Sübhanallah" ve otuzüç "Elhamdülillah" ve otuzüç
"Allahü Ekber"deki meratibe göre doksandokuz mücahedat-ı fikriye ve makamat-ı ruhiyedeki
tezahürat ve doksandokuz esma-yı hüsna cilvesine mazhariyet sırlarını, hayal-meyal bir surette
uzaktan uzağa hissedilmesindendir ki, bu otuzüç mübarek adedi ihtiyarım olmayarak çok
harekât-ı ilmiyemde ve neşriyede hükmediyor." (B: 350)
Ruh / 92
851. Ruhiyeden
852. “DÖRDÜNCÜ NÜKTE: Bir zaman rabıta-i mevtten ve $ kaziyesindeki tasdikten ve âlemin
zeval ve fenasından gelen bir halet-i ruhiyeden kendimi acib bir âlemde gördüm." (L: 51)
853. Ruhiyedendir
854. “İşte bu halet-i ruhiyedendir ki, sebeb-i tevazu ve terahhum olan havastaki meziyet,
tekebbür ve gurura sebeb olmuştur." (STİ: 102)
855. Ruhiyedir
856. “Bu mezkûr hakikatın inkişafında bana yardım eden garib bir halet-i ruhiyedir:" (Ş: 94)
857. Ruhiyeleri
858. “Eğer insan gibi onların da bir vahdet-i ruhiyeleri olsa idi, bunlar onlar olurdu." (BMs: 220)
859. Ruhiyelerine
860. “Çünki Kur’anın hitabına muhatab olan milletlerin, insanların ahval-i ruhiyelerine ve
maddiyatlarına, câmi’ bulunduğu ince fenlere, ilimlere bir ferd vâkıf ve sahib-i ihtisas olamaz ki,
ona göre bir tefsir yapabilsin." (İ: 8)
861. “Risale-i Nur’un yolu, mesleği; bu zamandaki hayat şartlarına, insanların ahval-i ruhiyelerine
göre en selâmetli, en kısa ve umumî bir cadde-i Kur’andır." (T: 28)
862. Ruhiyem
863. “Aziz, fedakâr, sıddık, vefadar kardeşlerim Hoca Sabri (R.H.) ve Hâfız Ali (R.H.);
"Mugayyebat-ı Hamse"ye dair Sure-i Lokman’ın âhirindeki âyetin hakkında mühim sualinize
gayet mühim bir cevab isterken, maatteessüf şimdiki halet-i ruhiyem ve ahval-i maddiyem o
cevaba müsaid değildir." (L: 110)
864. “Benim dar vaktim ve inzivadan gelen halet-i ruhiyem bıraksa, o fedakâr dostlara tam sohbet
etmeğe hizmet-i Nuriye müsaade etmezdi." (Ş: 485)
865. Ruhiyemde
866. “Bu Lem’a da, Beşinci Lem’a gibi, nefsimde hissettiğim ve harekât-ı ruhiyemde zikir ve
tefekkürle müşahede ettiğim mertebeler olduğundan, ilim ve hakikattan ziyade zevk ve hale
medar olmak cihetiyle, hakikat lem’aları içinde değil, belki âhirlerinde yazılması münasib
görüldü." (L: 27)
867. Ruhiyeme
Ruh / 93
868. “Şu en mühim tavsiyesi, benim istidadıma ve ahval-i ruhiyeme muvafık gelmedi." (M: 356)
869. “Benim için gayet fıtrî ve dertlerime alâkadar ve tefekkürat-ı ruhiyeme" (Ş: 749)
870. “Elhasıl: Benim ile temas eden bütün dostlarım bilirler ki; siyasete değil karışmak, değil
teşebbüs, belki düşünmesi dahi esas maksadıma ve ahval-i ruhiyeme ve hizmet-i kudsiye-i
imaniyeme" (T: 221)
871. Ruhiyemi
872. “Eğer ahval-i ruhiyemi anlamak istersen, gelecek şu iki fıkra tercümandır." (B: 317)
873. “Bir hâdise-i ruhiyemi size beyan ediyorum: Çok zaman evvel zâtınız ve sizin mesleğinizdeki
hocaların zarurete binaen ruhsata tâbi’ ve azimet-i şer’iyeyi bırakan fikirler, benim fikrime
muvafık gelmiyordu." (Em: 10)
874. Ruhiyenin
875. “Hem dalaletin yolunda sâbıkan beyan edildiği gibi esfel-i sâfilîne insanı öyle bir sukut
ettiriyor ki; hiçbir medeniyet, hiçbir felsefe ona çare bulamadıkları ve o derin zulümat
kuyusundan hiçbir terakkiyat-ı beşeriye, hiçbir kemalât-ı fenniye insanı çıkaramadığı halde,
Kur’an-ı Hakîm iman ve amel-i sâlih ile o esfel-i sâfilîne sukuttan insanı a’lâ-yı illiyyîne çıkarır
ve delail-i kat’iye ile çıkarmasını isbat ediyor ve o derin kuyuyu terakkiyat-ı maneviyenin
basamaklarıyla ve tekemmülât-ı ruhiyenin cihazatıyla dolduruyor." (S: 636)
876. “Ve keza ifrat ve tefrit hayat-ı nefsiye ve ruhiyenin maraz ve hastalığını intac eden
esbabdandır." (İ: 165)
877. “Baharda kanın galeyanından gelen ve gecelerin kısalmasındaki uykusuzluğundan neş’et eden ve
müstemi’lerin kalbleri işlere teveccüh etmelerinden tevellüd eden rehavet ve füturdan başka,
meyanımızdaki münasebet-i ruhiyenin rabıtasıyla, musibetin eseri olarak bendeki sarsıntının
size in’ikası ve sirayet etmesi mümkündür." (B: 249)
878. Ruhiyesi
879. “Kezalik insan hayat-ı ruhiyesi cihetiyle Kur’anda zikredilen bütün nevilere muhtaçtır." (Ms:
127)
880. “Çünki insanın kuvve-i ruhiyesi tahdid edilmemiştir." (Ms: 128)
881. Ruhiyesine
882. “Masum çocukların hastalıklarını, o nazik vücudlara bir idman, bir riyazet ve ileride dünyanın
dağdağalarına mukavemet verdirmek için bir şırınga ve bir terbiye-i Rabbaniye gibi, çocuğun
hayat-ı dünyeviyesine ait çok hikmetlerle beraber ve hayat-ı ruhiyesine ve tasaffi-i hayatına
Ruh / 94
medar olacak büyüklerdeki keffaret-üz zünub yerine, manevî ve ileride veyahud âhirette
terakkiyat-ı maneviyesine medar şırıngalar nev’indeki hastalıklardan gelen sevab, peder ve
validelerinin defter-i a’maline, bilhassa sırr-ı şefkatle çocuğun sıhhatını kendi sıhhatına tercih
eden validesinin sahife-i hasenatına girdiği, ehl-i hakikatça sabittir." (L: 219)
883. Ruhiyesini
884. “İkincisi: Âlem-i İslâmın şecere-i kübrasının menşei, çekirdeği, hayatı, medarı olan mahiyet-i
Muhammediye Aleyhissalâtü Vesselâm’ın fevkalâde istidad ve cihazatıyla, âlem-i İslâmiyetin
maneviyatını teşkil eden kudsî kelimatı, tesbihatı, ibadatı en evvel bütün manalarıyla hissedip
yapmaktan gelen terakkiyat-ı ruhiyesini düşün; habibiyet derecesine çıkan ubudiyet-i
Muhammediyenin (A.S.M.) velayeti, sair velayetlerden ne kadar yüksek olduğunu anla!" (L: 327)
885. “İkincisi: Mahiyet-i Muhammediye (A.S.M.) âlem-i İslâmiyetin şecere-i kübrasının menşei,
çekirdeği, hayatı, medarı olduğundan, fevkalhad istidad ve cihazatıyla âlem-i İslâmiyetin
maneviyatını teşkil eden kudsî kelimatı, tesbihatı, ibadatı en evvel bütün manalarıyla hissedip
yapmasından gelen terakkiyat-ı ruhiyesini düşündürüp, habibiyet derecesine çıkan ubudiyet-i
Muhammediyenin (A.S.M.) velayeti, sair velayetlerden" (L: 436)
886. “Eğer şeair-i İslâmiyeyi bizzât imtisal etmek ve ettirmekle mana-yı hilafeti dahi vekaleten
deruhde etmezse, hayat için dört şeye muhtaç fakat an’ane-i müstemirre ile günde lâakal beş
defa dine muhtaç olan şu fıtratı bozulmayan ve lehviyat-ı medeniye ile ihtiyacat-ı ruhiyesini
unutmayan bu milletin hacat-ı diniyesini Meclis tatmin etmezse, bilmecburiye mana-yı hilafeti,
tamamen kabul ettiğiniz isme ve lafza verecek." (Ms: 101)
887. “Evet altı-yedi seneden beri hoş ve şirin bu manzarayı gören latif ve nazîrsiz bir gül-ü
Muhammedîyi (A.S.M.) koklayan ümmet-i Muhammed (A.S.M.) Sure-i Kevser’den "bi-hamdihi
ve-l minne" mükâfat-ı ruhiyesini ve dimağiyesini aldı." (B: 136)
888. “Üstadımızı ziyarete gelip de görüşemiyenlerin ve biz görüştürmeden gidenlerin hatırları
kırılmamak için Üstadımızın gizli hârika bir ahval-i ruhiyesini beyan etmeye mecbur olduk." (Em:
213)
889. “[Müddeiumumîler hakkında Üstadımızın garib bir halet-i ruhiyesini beyan etmek zamanı
geldi.]" (Em: 238)
890. “Eğer şeair-i İslâmiyeyi bizzât imtisal etmek ve ettirmekle mana-yı hilafeti dahi vekaleten
deruhde etmezse; hayat için dört şeye muhtaç, fakat an’ane-i müstemirre ile günde lâakall beş
defa dine muhtaç olan şu fıtratı bozulmayan ve lehviyat-ı medeniye ile ihtiyacat-ı ruhiyesini
unutmayan milletin hacat-ı diniyesini Meclis tatmin etmezse; bilmecburiye mana-yı hilafeti
tamamen kabul ettiğiniz isme ve resme ve lafza verecek ve o manayı idame etmek için kuvveti
dahi verecek." (T: 142)
Ruh / 95
891. “Kemal Paşa itiraz ile, içindeki niyet ve halet-i ruhiyesini ifade ile, Bediüzzaman’ı kendine
çekmek ve nüfuzundan istifade etmek ister." (T: 147)
892. Ruhiyeye
893. “Mükemmel ve güzel bir proğram ise, mükemmel ve güzel bir ilme ve güzel bir zihne ve güzel
bir kabiliyet-i ruhiyeye delalet eder." (S: 621)
894. “İşte bu halet-i ruhiyeye binaen; insan, eğer her insana ait enva’-ı ihsanat-ı İlahiyeden
yalnız bunu düşünse ki: Benim Hâlıkım beni zulümat-ı ebediye olan ademden kurtarıp bu dünyada
bir güzel dünyayı bana verdiği gibi, ecelim geldiği zaman beni idam-ı ebedî olan ademden ve
mahvdan yine kurtarıp bâki bir âlemde ebedî ve çok şaşaalı bir âlemi bana ihsan ve o âlemin
umum enva’-ı lezaiz ve mehasininden istifade edecek ve cevelan edip tenezzüh edecek zâhirî ve
bâtınî hassaları, duyguları bana in’am ettiği gibi, çok sevdiğim ve çok alâkadar olduğum bütün
akarib ve ahbab ve ebna-yı cinsimi dahi öyle hadsiz ihsanlara mazhar ediyor ve o ihsanlar bir
cihette bana ait oluyor." (L: 58)
895. “Ve gayr-ı ilmî tabir ettikleri mahremlere karşı demişler ki: "Bazan cezbeye ve şuurun
heyecanına ve ihtilâl-i ruhiyeye kapılmasından, bu eserler ile mes’ul olmamak lâzım geliyor.” (Ş:
343)
896. “İşte o vakit öyle bir halet-i ruhiyeye giriftar oldum ki, dünya başıma yıkılmış gibi oldu." (St:
161)
897. Ruhiyeyi
898. “DÖRDÜNCÜ NÜKTE: $ hakikatının kapısıyla, gayet acib bir âlem-i manevîye ait bir seyahatı ruhiyeyi beyan ediyor." (L: 381)
899. “Sekizincisi: Yirmiiki sene sıkıntılı sebebsiz bir nefiyden sonra tam serbestiyet verildiği
halde, binler akraba ve ahbabı bulunan doğduğu memleketine gitmeyerek, gurbeti, kimsesizliği
tercih ederek -tâ ki, dünyaya ve hayat-ı içtimaiyeye ve siyasete temas etmesin- ve çok sevablı
olan câmideki cemaatın hayrını bırakıp odasında yalnız namazını kılıp oturmasını tercih eden,
yani halkın hürmetinden çekinmek olan bir halet-i ruhiyeyi taşıyan ve yirmi sene hayatının
şehadetiyle ve binler Türk kıymetdar zâtların tasdikiyle, dindar müttaki bir Türk’ü, lâkayd çok
Kürdlere tercih eden, hattâ mahkemede Hâfız Ali gibi kuvvetli imanı bulunan bir Türk kardeşini,
yüz Kürd’e değiştirmediğini isbat eden ve hürmet ve ihtiram görmemek için zaruret olmadan
halklarla görüşmeyen ve câmiye gitmeyen ve kırk seneden beri bütün kuvvetiyle, bütün âsârıyla
İslâmiyetin uhuvvetine ve müslümanların birbirine muhabbetine çalışan ve Türk milleti Kur’anın
bayrakdarı ve sena-i Kur’aniyeye mazhar olduğu için, o milleti çok seven ve hayatını onlar içinde
geçiren bir adam hakkında, sâbık vali resmî lisan ile ihanet için propaganda yapmak ve dostlarını
ürkütmek için: "O Kürddür, siz Türksünüz, o Şafiîdir, siz Hanefîsiniz" deyip herkesi ürkütüp
ondan çekindirmeğe çalışması ve yirmi senede ve iki mahkemede, tarz-ı kıyafeti değiştirilmeğe
Ruh / 96
mecbur edilmeyen ve şapka yarı askerin başından kalkmasıyla beraber, münzevi bir adamın zorla
başına şapka giydirmeğe cebretmeyi hangi maslahat, hangi kanun buna müsaade eder?" (Ş: 375)
900. “Armut piş ağzıma düş" kabilinden her nevi malzeme-i cerrahiye-i ruhiyeyi, hâzık bir
operatörle beraber ihsan buyurdu." (B: 179)
901. “Cenab-ı Hakk’a hadsiz şükür olsun ki: Binler haysiyet ve şerefimi bu vatandaki bîçarelerin
istirahatına ve onlardan belaların def’ine feda etmek için bana bir halet-i ruhiyeyi ihsan eylemiş
ki; ben de, onların yaptığı ve niyetinde bulundukları tahkirat ve ihanetlere karşı tahammüle
karar vermişim." (E: 30)
902. "Hususan yirmibeş seneden beri ihlas ile hakikî hizmet-i imaniye, beni her nevi siyasetten
çektiği ve yirmibeş sene zarfında bir gazeteyi okutturmadığı gibi; yirmi sene bu işkenceli
esaretimde hayat-ı siyasiyeye bakmamak için hükûmete müdafaat-ı hapsiyeden başka müracaat
etmeyen ve vazife-i imaniyeye noksan gelmemek ve ihlas kırılmamak ve siyasete bulaşmamak
için on sene bu dehşetli harb-i umumîye bakmayan, baktırmayan bir halet-i ruhiyeyi taşımağa
mecburiyetim varken; şimdi dehşetli ejderhalar hakaik-i imaniye cephesinde ehl-i imana
gözümüz önünde saldırmalarından ve çokları ısırmalarından, ehl-i imanı kurtarmak mecburiyeti
Kur’anın emriyle varken; bu zamanı bırakıp, eski zamana gidip, Ehl-i Beyt’e gelen dehşetli
zulümleri temaşa" (E: 209)
903. “İşte bunun içindir ki, herkesin aradığı keşf ü keramatı ve kemalât-ı ruhiyeyi Nur hizmetinin
haricinde aramadığımı zaîf damarlarımı tutmağa çalışanlar anladılar." (E: 244)
904. "Ve çok sevablı olan câmideki cemaatın hayrını bırakıp odasında yalnız namazını kılıp
oturmasını tercih eden, yani halkın hürmetinden çekinmek olan bir halet-i ruhiyeyi taşıyan ve
yirmi sene hayatının şehadetiyle yüzbinler Türk kıymetdar zâtların tasdikiyle, bir dindar,
müttaki Türk’ü, lâkayd çok Kürdlere tercih eden, hattâ mahkemede Hâfız Ali gibi kuvvetli imanı
bulunan Türk kardeşlerini, yüz Kürd’e değiştirmediğini isbat eden ve hürmet ve ihtiram
görmemek için zaruret olmadan halklarla görüşmeyen ve câmiye gitmeyen ve kırk seneden beri
bütün kuvvetiyle ve âsârıyla" (E: 281)
905. “Şahsî hastalığımdan daha ziyade elîm bir halet-i ruhiyeyi hissettim." (Em: 189)
906. “Neme lâzım ve nefsî nefsî dediren halet-i ruhiyeyi, bir temsil ile beyan edeceğim:" (STİ:
66)
907. Ruhla
908. “Cesed ruhla mültezdir, ruh vicdanla mütelezziz." (S: 745)
909. “İsrafil-vari melek-i ra’d; baharda nefh-i sur nev’inden yağmura bağırması, yer altında
defnedilen çekirdeklere nefh-i ruhla müjdelemesi zamanına dikkat et ki, o nihayet derece
karışık ve karışmış ve birbirine benzeyen o tohumcuklar, ism-i Hafîz’in tecellisi altında kemal-i
Ruh / 97
imtisal ile hatasız olarak Fâtır-ı Hakîm’den gelen evamir-i tekviniyeyi imtisal ediyorlar." (L:
137)
910. “Ruha nisbeten ehemmiyetsiz olan cesed bu derece israftan uzak bulunsa, ne suretle cevher-i
ruhla âsârında, emellerinde, efkârında ve maneviyatında israf olur." (İ: 54)
911. “İsrafil-vari melek-i ra’d; baharda nefh-i sur nev’inden yağmura bağırması ve yer altında
defnedilen çekirdeklere nefh-i ruhla müjdelemesi zamanına dikkat et ki, o nihayet derece
karışık ve karışmış ve birbirine benzeyen o tohumcuklar, ism-i Hafîz’in tecellisi altında kemal-i
imtisal ile hatasız olarak Fatır-ı Hakîm’den gelen evamir-i tekviniyeyi imtisal ediyorlar." (BMs:
310)
912. Ruhlandırmak
913. “Birincisi: Hiçbir cihetle serseri tesadüfe ve kör kuvvete ve şuursuz tabiata havalesi mümkün
olmayan hiçten hakîmane icad ve san’at-perverane ibda’ ve ihtiyarkârane ve alîmane halk ve inşa
ve yirmi cihetle ilim ve hikmet ve iradenin cilvesini gösteren ruhlandırmak ve ihya etmek
hakikatıdır ki; zîruhlar adedince şahidleri bulunan bir bürhan-ı bâhir olarak, Zât-ı Hayy-ı
Kayyum’un vücub-u vücuduna ve sıfât-ı seb’asına ve vahdetine şehadet eder." (Ş: 116)
914. “Meselâ: Çok geniş olan memleket-i Rabbaniyenin her tarafını, hususan melaike ve ruhanîler
ile semavatı ve ervah ile âlem-i gaybı şenlendirdiği gibi; maddî âlemi dahi, hususan hava ve arzı,
her vakit ve her tarafını zîruhun, hususan kuşların ve kuşçukların vücudlarıyla şenlendirmek ve
ruhlandırmak hikmetiyle ihtiyac-ı rızkî ve rızkın zevki pek kuvvetli bir kamçı olarak hayvanları
ve insanları rızık peşinde koşturmakla tahrik ederek tenbellikten ve ataletten kurtarıp
gezdirmesi, şuunat-ı rububiyetin bir hikmetidir." (Ş: 174)
915. Ruhlar
916. “İşte o zamanda zihinler, kalbler, ruhlar, bütün kuvvetleriyle, yerler ve gökler Rabbinin
marziyatını anlamağa müteveccih olduğundan, içtimaiyat-ı beşeriyenin sohbetleri, muhavereleri,
vukuatları, ahvalleri ona bakıyordu." (S: 481)
917. “İşte göz önünde her vakit gördüğümüz bu hadd ü hesaba gelmeyen yeni yeni hayatlar ve
hayatların asılları ve zâtları olan ruhlar, birden ve hiçten vücuda gelmeleri ve gönderilmeleri, bir
Zât-ı Vâcib-ül Vücud ve Hayy-ı Kayyum’un vücub-u vücudunu ve sıfât-ı kudsiyesini ve esma-i
hüsnasını; lemaatın güneşi gösterdiği gibi gösteriyorlar." (S: 676)
918. “Sırr-ı uhuvvet-i hakikiye ile rıza-yı İlahî yolunda, âhirete müteallik işlerde, kardeşleri
adedince ruhları olduğundan biri ölse, "Diğer ruhlarım sağlam kalsınlar; zira o ruhlar her vakit
sevabları bana kazandırmakla manevî bir hayatı idame ettiklerinden ben ölmüyorum" diyerek,
ölümü gülerek karşılar." (L: 161)
Ruh / 98
919. “Ve o ruhlar vasıtasıyla sevab cihetinde yaşıyorum, yalnız günah cihetinde ölüyorum" der,
rahatla yatar." (L: 161)
920. “Cennet’in merkez-i kübrası uzakta olmakla beraber, âlem-i misal âyinesi vasıtasıyla her
tarafta görünmesi mümkün olduğu gibi, hakkalyakîn derecesindeki imanlar vasıtasıyla, Cennet’in
bu âlem-i fânide -temsilde hata olmasın- bir nevi müstemlekeleri ve daireleri bulunabilir ve
kalb telefonuyla yüksek ruhlar ile muhabereleri olabilir, hediyeleri gelebilir." (L: 282)
921. “Hem değil yalnız ruhlar, belki bütün zerreler dahi, bir ordu-yu Sübhanî ve emirber neferleri
olduğunu kat’î bürhanlarla Otuzuncu Söz isbat etmiş." (Ş: 37)
922. “Sonra $ dediğim vakit, o hududsuz ve hâlî zaman; birden Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü
Vesselâm’ın riyaseti altında, zihayat ruhlar ile vahşetzar suretinden, ünsiyetli bir seyrangâh
suretine inkılab etti." (Ş: 94)
923. “Ruhlar ve melekler gibi biz dahi cesedimizi yerde bırakıp göklere çıkacağız." (Ş: 638)
924. “Bu itibarla, o zamanlarda bütün fikirler, kalbler, ruhlar marziyat-ı İlahiyeyi bilmek ve
öğrenmeğe müteveccih idi." (Ms: 91)
925. “Arzdan da semaya dualar, ibadetler, ruhlar gidiyor." (Ms: 204)
926. “Hem ruhlar, eşyanın hilkat ve icadını, kâinata veya nefislerine veya esbaba vermekten gelen
hadsiz istib’ad ve istiğrab ve hayret ve külfet ki, sonra bu da istinkâra incirar edip, sonra
müteselsil muhallere yol açmaktan gelen hadsiz ızdırab ve azabdan hasıl olan marazdan
kurtulmak ve şifa bulmak için akıl ve ruhlar:" (BMs: 98)
927. “Hem bütün ehl-i şuhud olan ruşen-zamir ve nuranî ruhlar ve münevver kalbler ve ziyalı
akıllar sahibi olan bütün enbiya, evliya ve asfiyanın icma’ halinde bütün tahkikat ve keşfiyatları
ve füyûzat ve münacatları neticesinde o hakikata ittifakla şehadet etmişlerdir." (BMs: 143)
928. “Kemal ise lizâtihî sevilir, belki ona ruhlar feda edilir." (BMs: 259)
929. “muzahrefatı onu elemlere mübtela etmiş ve kâinatın mevcudatı ona düşman vaziyetini almış
ve yetimane bir şefkatin ve matemzar bir merhametin altında beli bükülmüş ruhlar için halaskâr
ve melce’ yalnız O’dur." (BMs: 260)
930. “Sâni’-i Hakîmlerinin takdir etmiş olduğu tarzda akıllar ve ruhlar arasında sefir ve elçilik
vazifesini yapmak üzere giderler." (BMs: 640)
931. “Sarılsın birbiriyle ruhlar ilâ-yevm-il ceza" (BMs: 646)
932. “Cenab-ı Hak sizi bu memlekete göndermiş, tâ ki dalalete giden ruhlar, senin neşrettiğin
Nurlarla kurtulsun." (B: 214)
Ruh / 99
933. “Keramet-i Aleviye Risalesi çok cihetlerle keramet olduğu gibi Risale-i Nur şakirdlerini
intibaha ve teşvike, sa’y ü gayrete, cesaret ü şecaate sevk ile, hareket ettikleri yolda yalnız
olmadıklarını ve karşılarında düşmanın yalnız onların düşmanı olmayıp, belki mazide duran ve bize
pek yakından bakan ervah-ı âliyenin de düşmanı olup, o âlî ruhlar önümüzde pişdar, etrafımızda
zırh gibi ve muhafız ve muavin olduklarını göstermekle, zaîflere kuvvet, havf edenlere cesaret
ve şecaat, kavîlere refik oluyor ve her zaman bu risaleye herkesin ihtiyacını gösteriyor." (B:
280)
934. “Her nefes ve her dakika ruhlar ona hava ve su gibi muhtaç olduğundan, onun hakikatını
herkesin ruhu hisseder." (Em: 96)
935. “Zaîflemiş ruhlar için dağlar gibi gıda var" (T: 538)
936. Ruhlara
937. "Fakat işaret olunan celb-i ervah-ı tayyibe ise, medenîlerin yaptığı gibi hezeliyat suretinde
bazı oyuncaklara o pek ciddî ve ciddî bir âlemde olan ruhlara hürmetsizlik edip, kendi yerine ve
oyuncaklara celbetmek değil, belki ciddî olarak ve ciddî bir maksad için Muhyiddin-i Arabî gibi
zâtlar ki, istediği vakit ervah ile görüşen bir kısım ehl-i velayet misillü onlara müncelib olup
münasebet peyda etmek ve onların yerine gidip âlemlerine bir derece takarrüb etmekle
ruhaniyetlerinden" (S: 258)
938. “Evet Risale-i Nur, kalblere o derece bir aşk ve muhabbet, ruhlara o kadar bir vecd ve
heyecan vermiş, akıl ve mantıkları öyle bir tarzda ikna etmiş ve öyle bir itminan-ı kalb hasıl
etmiştir ki, milyonlarca Nur talebelerine, kendini defalarca okutmuş, yazdırmış ve bir ömür
boyunca mütalaa ettirmiş ve senelerden beri âdeta kendi kendini neşretmiştir." (S: 770)
939. “Şu zamanda ruhlara, akıllara usanç veren çok esbab içinde, bu Sözlerden biri çıkar, birden
çok yerlerde kemal-i iştiyakla yazılmaya başlanıyor." (M: 359)
940. “Ruhlara inkişaf ve terakki ve akıllara istikamet ve nur ve hayata hayat ve saadet veriyor."
(Ş: 134)
941. “Acaba onüç asırda fâsılasız olarak hadsiz ruhlara, akıllara, kalblere, nefislere hak ve hakikat
dairesinde hükmeden, terbiye eden, idare eden bu manevî Sultan-ı Zîşan’ın birtek işareti böyle
bir hakikatı isbat etmeye kâfi iken, binler tasrihat ile bu hakikat-ı haşriyeyi gösterip isbat
ettikten sonra, o hakikatı tanımayan bir echel ahmak için Cehennem azabı lâzım gelmez mi ve
ayn-ı adalet olmaz mı?" (Ş: 185)
942. “Aynen öyle de, bir Yâsin-i Şerif okunsa, milyonlar ruhlara hediye edilse, herbirine tam bir
Yâsin-i Şerif düşer." (Ş: 685)
943. “Bir kısmı ruhlara kut, fikirlere kuvvet verici hakikatlardır ki, tekerrür ettikçe güneşin ziyası
gibi, ruhlara, fikirlere hayat verir." (İ: 30)
Ruh / 100
944. “Fakat bütün kalblere, fikirlere, ruhlara icra-yı tesir ederek, zâhiren ve bâtınen
beğendirmek şartıyla vicdanlar üzerine hâkimiyetini muhafaza ve ibka etmek, -en büyük hârika
olmakla- ancak nübüvvetin hassalarından olabilir." (İ: 109)
945. “Bütün efkâr-ı âmmeye galebe çaldı, bütün ruhlara kendisini sevdirdi, bütün tabiatların
üstüne çıktı." (İ: 111)
946. “Ve bütün ruhları ve nefisleri teshir etmiştir ki, kalblere mahbub, akıllara muallim ve tenvir
edici ve nefislere mürebbi ve ruhlara sultan olmuş ve olmaktadır." (Ms: 26)
947. “Ruhlara şifadır." (Ms: 127)
948. “Kâinattan küsmüş, dünya zînetinden iğrenmiş, vücudundan bıkmış ruhlara melce ve mence
odur." (Ms: 130)
949. “Ruhlara kuvvet ve şifadır." (BMs: 253)
950. “İşte bundan dolayıdır ki, bazı feylesoflar, esbaba tesir, tabiat ve tesadüfe icad, haşr-i
cismanîyi inkâr ve nefy, ruhlara kıdem ve beka vermeye ve daha bunlara benzer enva’-ı
dalaletlere girmeye muztar kalmışlardır." (BMs: 403)
951. “Size yazmıştım ki: Nasıl "Hizb-i Nuriye" Risale-i Nur’un ve Âyet-ül Kübra’nın bir hülâsasıdır;
öyle de on dakika zarfında Hizb-i Nuriye’nin bir hülâsası, bu Ramazan-ı Şerif’in feyzinden ve
Ramazan’da te’lif edilen ve yeni intişar eden Ramazaniye Risalesi olan Âyet-ül Kübra’nın otuzüç
mertebe-i vücub u vücud ve tevhid otuzüç elsine-i külliye ile tezahür ettiği gibi; ruh ve hayal ve
kalb o noktadan öyle bir inbisat ve inkişaf etti ki, herbir mertebenin söylediği "Lâ ilahe illâllah"
şehadetini dediğim vakit, o küllî lisan benim oluyor gibi azametli bir tevhid hissettiğimden,
"Âyet-ül Kübra" güneş gibi iman nurlarını ruhlara telkin edebilir." (E: 69)
952. “Yirmi seneden beri ruhlara yerleşen Risale-i Nur; susmuş bir dilime bedel, binler dilleri
söylettirmesini Rahîm-i Zülcelal’den ümidvarım." (T: 235)
953. “Kur’anın iman hakikatları karşısında periler peşinde, ruhanî ve melekler, baba oğul, bay u
geda, yâr u ağyar halka-i tedris ve envarında aynı safta dizdize oturup ve hep seni dinleyip
ruhlara hüda ve şifa ve süruru hep senden alıyorlar." (Ko: 100)
954. “Risale-i Nurlar âb-ı hayat tereşşuhatını ve şualarını, kararan ruhlara akıtmakla, içerisinde
yaşadığımız asırda ve gelecek devirlerde insaniyete "Vazifene!” (Hn: 144)
955. Ruhlarda
956. “İşte Nur Risaleleri’nin büyük denizlerin büyük dalgaları gibi gönüller üzerinde husule
getirdiği heyecanın, kalblerde ve ruhlarda yaptığı tesirin sırrı budur; başka bir şey değildir."
(Em: 80)
Ruh / 101
957. “Zira üstad o kıymetli ve bereketli ömrünü, kulaklarda kalacak olan sözlerin tanzim ve tertibi
ile değil, bilakis kalblerde, ruhlarda, vicdan ve fikirlerde kudsî bir ideal halinde insanlıkla
beraber yaşayacak olan din hissinin, iman şuurunun, ahlâk ve fazilet mefhumunun asırlara,
nesillere telkini ile meşgul olan bir dâhîdir." (T: 20)
958. “İnandığı kudsî davaya gösterdiği azm ü sebatla, mü’minlerin kalblerini ihtizaza vererek,
ruhlarda İslâmî aşk ve heyecanı uyandırmasıdır." (T: 23)
959. “Kur’an-ı Kerim’in manası bilinmese de, okunduğu ve dinlendiği zaman ruhlarda nasılki manevî
ve derunî bir tesir husule gelir." (G: 231)
960. Ruhlardaki
961. “Eğer teklif olmasaydı, ruhlardaki o tohumlar neşv ü nema bulamazdı." (İ: 164)
962. Ruhlardan
963. “Evet bu temsilât, temiz ve yüksek ruhları, mülevves ve alçak ruhlardan tefrik içindir." (İ:
163)
964. Ruhları
965. “Değil zâhirî bir tasallut, belki akılları, ruhları, kalbleri, nefisleri fetih ve teshir ediyor." (S:
237)
966. “Zira bir zâtın bir fende veya bir san’atta mütehassıs olduğu; hülâsalı bir sözle, fezlekeli bir
san’atçıkla, o şahısların meharet ve melekelerini gösterdiği gibi, Kur’anda zikrolunan vukuatın
hülâsaları ve ruhları gösteriyor ki, onları söyleyen, bütün vukuatı ihata etmiş, görüyor, (tabir
caiz ise) bir meharet-i fevkalâde ile ihbar ediyor." (S: 405)
967. “Hem denilebilir: Bir kısım hayatdar ecsam, -bir hadîs-i şerifte "Ehl-i Cennet ruhları,
berzah âleminde yeşil kuşların cevflerine girerler ve Cennet’te gezerler" diye işaret ettiği $
tesmiye edilen Cennet kuşlarından tut, tâ sineklere kadar- bir cins ervahın tayyareleridir." (S:
505)
968. “Şu ağacın geçen bahardaki yaprak ve çiçek ve meyvelerinin ruhları olmadığından, şu
bahardaki emsalinin, hakikatça aynılarıdır." (S: 552)
969. “Hem madem şu dünyanın pek çok âsârı ve maneviyatı ve meyveleri ve cin ve ins gibi
mükellefînin mensucat-ı amelleri, sahaif-i ef’alleri, ruhları, cesedleri âhiret pazarına
gönderiliyor." (S: 556)
970. “İşte umuma iman lâzım olan haşrin mertebesi şudur ki: İnsanlar öldükten sonra, ruhları
başka makamlara gider." (S: 614)
Ruh / 102
971. “Azrail’in bir anda Allah bilir kaç yerde, ruhları kabzediyor." (S: 705)
972. “Ehl-i kuburun çendan ruhları bâkidir, fakat kendilerini ölmüş biliyorlar." (M: 6)
973. “Yoksa ekalliyette kalan veyahut mağlub düşen ehl-i hak, kıyamete kadar bâki kalacak; yalnız,
kıyametin kopacağı anında, kıyametin dehşetlerini görmemek için, bir eser-i rahmet olarak, ehli imanın ruhları daha evvel kabzedilecek, kıyamet kâfirlerin başına kopacaktır." (M: 58)
974. “Belki ruhları muhtaç ve kalbleri yaralı olanlar, o edviye-i Kur’aniyeyi arayıp buluyorlar." (M:
70)
975. “Bütün ruhları haşr-i azamda ihya edip muhakeme etmek; bir baharda, belki bir bahçede,
belki bir ağaçta haşr ü neşrettiği yaprak ve çiçek ve meyveler kadar kolaydır." (M: 249)
976. “Onların soyulmasıyla, maânîdeki bir nuraniyet, muvakkaten çıplak -bir derece- görünür;
fakat cildden cüda olmuş bir meyve gibi, o mübarek manaların ruhları uçar, zulmetli kalb ve
kafalarda beşerî postunu bırakıp gider.." (M: 396)
977. “Bunlar da za’f u acz ve iktidarsızlık noktasında; merhametkâr, kudretli bir Hâlıkı bilmekle
ruhları inbisat edebilir, istidadları mes’udane inkişaf edebilir." (M: 421)
978. “Sırr-ı uhuvvet-i hakikiye ile rıza-yı İlahî yolunda, âhirete müteallik işlerde, kardeşleri
adedince ruhları olduğundan biri ölse, "Diğer ruhlarım sağlam kalsınlar; zira o ruhlar her vakit
sevabları bana kazandırmakla manevî bir hayatı idame ettiklerinden ben ölmüyorum" diyerek,
ölümü gülerek karşılar." (L: 161)
979. “elbette bütün hayvanları ve insanları ve hadsiz melekleri ve cinleri ve ruhları, bir sefine-i
Rahmanî olan Küre-i Arz gemisine bindirerek; rûy-i zemini, enva’-ı mat’umatla ve bütün
duyguların ezvak ve erzakıyla doldurulmuş bir sofra-i Rabbaniye şeklinde onlara açmak ve o
muhtaç ve müteşekkir ve minnetdar ve mesrur mahlukatını aktar-ı kâinatta seyahat ettirmekle
ve bu dünyada bu kadar ikramlarla onları mesrur etmekle beraber, dâr-ı bekada Cennetlerinden
herbirini ziyafet-i daime için birer sofra yapan Zât-ı Hayy-ı Kayyum’a ait olarak o mahlukatın
teşekkürlerinden ve minnetdarlıklarından ve mesruriyetlerinden ve sevinçlerinden gelen ve
tabirinde âciz olduğumuz ve me’zun olmadığımız şuunat-ı İlahiyeyi, "memnuniyet-i mukaddese"
"iftihar-ı kudsî" ve "lezzet-i mukaddese" gibi isimlerle işaret edilen maânî-i rububiyettir ki, bu
daimî faaliyeti ve mütemadi hallakıyeti iktiza eder." (L: 349)
980. “Evet sırr-ı vahdetle kâinatın kemalâtı tahakkuk eder ve mevcudatın ulvî vazifeleri anlaşılır
ve mahlukatın netice-i hilkatleri takarrur eder ve masnuatın kıymetleri bilinir ve bu âlemdeki
makasıd-ı İlahiye vücud bulur ve zîhayat ve zîşuurların hikmet-i hilkatları ve sırr-ı icadları
tezahür eder ve bu dehşet-engiz tahavvülât içinde kahharane fırtınaların hiddetli, ekşi sîmaları
arkasında rahmetin ve hikmetin güler, güzel yüzleri görünür ve fena ve zevalde kaybolan
Ruh / 103
mevcudatın neticeleri ve hüviyetleri ve mahiyetleri ve ruhları ve tesbihatları gibi çok vücudları
kendilerine bedel âlem-i şehadette bırakıp, sonra gittikleri bilinir." (Ş: 12)
981. “Hayvanların ruhları bâki kalacağını ve Hüdhüd-ü Süleymanî (A.S.) ve Neml’i ve Naka-i Sâlih
(A.S.) ve Kelb-i Ashab-ı Kehf gibi bazı efrad-ı mahsusa; hem ruhu, hem cesediyle bâki âleme
gideceği ve herbir nev’in arasıra istimal için birtek cesedi bulunacağı rivayet-i sahihadan
anlaşılmakla beraber; hikmet ve hakikat, hem rahmet ve rububiyet öyle iktiza ederler." (Ş: 55)
982. “diyerek, hem o melaikeleri, hem hazır ruhları, hem o vakıayı müşahede eden orada bulunan
bir keşf-el kubur velisini güldürdü ve rahmet-i İlahiyeyi tebessüme getirdi; azabdan
kurtulduğu gibi, Risale-i Nur’un bir şehid kahramanı olan merhum Hâfız Ali, hapiste Meyve
Risalesi’ni kemal-i aşkla yazarken ve okurken vefat edip kabirde melaike-i suale mahkemedeki
gibi Meyve hakikatları ile cevab verdiği misillü; ben de ve Risale-i Nur şakirdleri de, o suallere
karşı Risale-i Nur’un parlak ve kuvvetli hüccetleriyle istikbalde hakikaten ve şimdi manen cevab
verip onları tasdike ve tahsine ve tebrike sevkedecekler inşâallah." (Ş: 259)
983. “Diğer bir tevili şudur ki: Kıyamet kopmasının dehşetini görmemek için, mü’minlerin ruhları bir
parça evvel kabzedilir; kıyamet, kâfirlerin başlarında patlar." (Ş: 584)
984. “Evet görüyoruz ki: Güz mevsiminde üçyüzbin nevi zîhayat vefat namıyla terhis edilirken,
herbir nevi ve ferdin sahife-i amellerinin kutucukları ve işlediklerinin fihristeleri ve gelen
baharda işleyeceklerinin listeleri ve bir cihette bir nevi ruhları olan tohumlarını onların
yerlerinde Hafîz-i Zülcelal’in yed-i hikmetine emanet edildiğini ve incirin tohum ve çekirdekleri
gibi zerrecik o küçücük tohumları birer ruh-u bâki gibi incir ağacının bütün kavanin-i
hayatiyesini taşıyan ve bir kitab kadar kuvve-i hâfızada yazı misillü ağacın tarihçe-i hayatını
onda kader kalemiyle yazan, büyük bir kitab hükmüne" (Ş: 601)
985. “İşte bu itibarla bütün ecramın kendilerine göre bir nevi hayat ve ruhları vardır." (Ş: 757)
986. “Dalalet, nefisleri tenfir ve ruhları inciten bir elem olduğundan; Kur’an-ı Kerim o fırkayı aynı
o sıfatla zikretmiştir." (İ: 28)
987. “Türlü türlü avazlarla, çeşit çeşit terennümatla kalblere hüzünleri ve Rabbanî aşkları intıba’
ettirmekle kalbleri, ruhları nuranî âlemlere götürür, pek garib misalî levhaları göstermekle, o
ruhları ve kalbleri lezzetlere, zevklere garkeder." (İ: 70)
988. “Evet camid kalbleri aşk u şevkle ihya eden, sönmüş olan ruhları şen ve şad eden, şâirlere
sermaye olarak şâirane teşbihleri, temsilleri, üslûbları ilham eden; sular ile hadravat ve
nebatattır." (İ: 145)
989. “Evet bu temsilât, temiz ve yüksek ruhları, mülevves ve alçak ruhlardan tefrik içindir." (İ:
163)
Ruh / 104
990. “Ve bütün ruhları ve nefisleri teshir etmiştir ki, kalblere mahbub, akıllara muallim ve tenvir
edici ve nefislere mürebbi ve ruhlara sultan olmuş ve olmaktadır." (Ms: 26)
991. “Ve keza eşyanın esbaba isnadındaki istib’addan ve istiğrabdan hasıl olan inkârdan neş’et eden
dalaletlerden hasıl olan ızdırabat, bütün akılları, ruhları Vâcib-ül Vücud’a firar ve iltica etmeye
mecbur eder." (Ms: 58)
992. “Bu da ruhları ve akılları firar ettirmekle Vâcib-ül Vücud’a iltica etmeye mecbur eder." (Ms:
92)
993. “Fakat ruhları olmadığı için aralarında ayniyete yakın öyle bir misliyet vardır ki, ne aynıdır ve
ne de gayr keyfiyeti gösterir." (Ms: 108)
994. “Hem bak, bu zâtın saltanatı başka padişahlar gibi yalnız zor ve korku kuvvetiyle olan zâhirî
bir saltanat değil, belki bak, akıl ve kalbleri fethedip nefis ve ruhları o derece teshir ediyor ki,
mahbub-u kulûb, muallim-i ukûl, mürebbi-i nüfus, sultan-ı ervah olmuş." (BMs: 39)
995. “İşte zaman-ı selefteki cumhur-u mü’minînin bütün zihin, kalb ve ruhları; yer ve gökler
rabbisinin marziyatını anlamaya müteveccih olduğu için, her kimin güzel bir istidadı olsaydı, o
zamanda cereyan eden bütün ahval ve vukuat ve muhaverelerden kalbi ve fıtratı $ ders
alırlardı." (BMs: 181)
996. “Âdeta cesedleri muhtelif, ruhları bir hükmünde hakikî manevî vereselerdir." (B: 21)
997. “Pek hârika bir surette yağan bu yağmur Isparta’nın her tarafını tamamen iska etmiş,
nebatata yeniden hayat bahşedilmiş; bağlar, bahçeler başka bir letafet kesbetmiş; ekserisi
hemen hemen ziraatla iştigal eden halkın yüzleri -Risale-i Nur’un nâil olduğu inayatından ve
bereketinden olan bu yağmurdan istifade ederek- gülmüş, ruhları inbisat etmişti." (B: 167)
998. “Demek ki, Risale-i Nur’un şakirdlerinin ruhları birbiriyle alâkadardır." (B: 171)
999. “Cesedleri müteaddiddir; ruhları müttehid hükmündedir." (B: 171)
1000. “Müslüman ruhları bunlara gıda gibi muhtaçtırlar." (B: 247)
1001. “Hayvanatın ruhları dahi bâkidir, kıyamette yalnız cesedleri fena bulur." (B: 258)
1002. “Evet bu zamanda siyaset, kalbleri ifsad eder ve asabî ruhları azab içinde bırakır." (K: 123)
1003. “Hürriyet-i vicdanı esas tutan Hükûmet-i Cumhuriyenin, elbette bu milletin milyarlar
ecdadının ruhları bağlandığı bir hakikata ve onun yolunda dünyaya meydan okudukları ve iman-ı
tahkikîyi galibane felsefeye karşı isbat eden bir eseri ve hâdimlerini himaye etmek,
ehemmiyetli bir vazifesidir." (E: 29)
1004. “Ecdad-ı izamın o büyük ruhları küskün" (E: 118)
Ruh / 105
1005. “Mübarek bir kısım zîruhlarda hiss-i kablelvuku’ olduğu gibi, masum çocukların bir hiss-i
kablelvuku’ ile Risale-i Nur’un onlara dünyevî, uhrevî bir babalıkla terbiye ve muhafaza etmesini
ruhları hissetmiş ki, Nur’un hizmetkârına babalarından ve validelerinden daha şiddetli bir
hürmet gösteriyorlar." (Em: 213)
1006. “O zaman: "Bu masumların akılları derketmiyor, fakat ruhları bir hiss-i kablelvuku ile
hissediyor ki; Risale-i Nur’la bunlar hem imanlarını kurtaracak; hem vatanlarını, hem kendilerini,
hem istikballerini dehşetli tehlikelerden muhafaza edecekleri için bu hakikati kalbleri
hissetmiş; ve benim Risale-i Nur’un tercümanı olmam hasebiyle, Risale-i Nur’a ait muhabbet,
teşekkürat ve minnetdarlığı bana gösteriyorlar.” (T: 160)
1007. “Evet o nuranî Lâhika mektubları ki; ruhları, kalbleri cezb ve fetheden, akılları teshir eden
hakikatlarla doludur." (T: 283)
1008. “Bana olan bu alâka ve teveccühlerinin sebebi ise: Masum ruhları hissediyor ki; Risale-i Nur,
onların imdadına gelmiş." (T: 465)
1009. “Doksan yılı dolduran hayatının her günü birer nur hâlesi, birer fazilet ışığı, bir azim ve iman
halkası halinde Türk nesillerinin ruhlarına ve dimağlarına girmiş; ve bu nur, senelerle birçok
karanlık ruhları aydınlatarak onları doğru, güzel ve ışıklı yollara sevketmiştir." (T: 636)
1010. “Risale-i Nur bütün mizanlarıyla ve riyazî kat’iyetiyle, her türlü hakaikı tam isbat etmesiyle;
maddî ilim ve firavunane düşüncelerin neticesi ruhları zifiri karanlıkta olan bu zümrelerin
mes’uliyetleri, geçen asırlardaki mütemerrid küfre nisbetle daha katmerli bir surette eşedd bir
azaba inkılab edeceği sarahatle tezahür ediyor." (Ni: 167)
1011. “Evet ruhları ağlamak istedi, biri bahane oldu ağladılar." (Mü: 10)
1012. “Büyük bir aşk ve alâka ile kendini dinletip, gönülleri cezbelendiriyor ve ruhları vecde
getiriyorsun." (Ko: 90)
1013. Ruhlarım
1014. “Sırr-ı uhuvvet-i hakikiye ile rıza-yı İlahî yolunda, âhirete müteallik işlerde, kardeşleri
adedince ruhları olduğundan biri ölse, "Diğer ruhlarım sağlam kalsınlar; zira o ruhlar her vakit
sevabları bana kazandırmakla manevî bir hayatı idame ettiklerinden ben ölmüyorum" diyerek,
ölümü gülerek karşılar." (L: 161)
1015. Ruhlarımız
1016. “İçinde ruhlarımız, eder pervaz u perdaz, olur şehbaz u şehnaz, yelpez namaz u niyaz." (S:
745)
Ruh / 106
1017. “Şu bir aydan beri, ruhlarımız ateşe maruz çimen gibi yanık, küskün, solgun bir vaziyette
olup; hattâ ekser arkadaşlarla, bu mes’ele hakkında ne hatt-ı hareket takib edeceğimizi
mektubla muhabere ve müşavereye başladık." (B: 82)
1018. “ruhlarımız şâd oluyor." (Hn: 135)
1019. Ruhlarımıza
1020. “yani: "Eğer dostlardan müfarakat olmasaydı, ölüm ruhlarımıza yol bulamazdı ki gelsin alsın.”
(L: 248)
1021. “Cenab-ı Hakk’a hadsiz şükürler olsun, iki aylık iftirak üzüntülerini ve muhaberesizlik
ızdırablarını hafifleştiren ve kalblerimize taze hayat bahşeden ve ruhlarımıza yeni, safi bir
nesim ihda eden Kur’anın celalli ve izzetli, rahmetli ve şefkatli âyetlerindeki tekraratın
mehasinini ta’dad eden, hikmet-i tekrarının lüzum ve ehemmiyetini izah eden ve Risale-i Nur’un
bir hârika müdafaası olan Denizli Meyvesinin Onuncu Mes’elesi namını alan "Emirdağı Çiçeği"ni
aldık." (Ş: 255)
1022. “Bir ay sonra Burdur’u teşrif ile, bazı yevm sohbet-i irfaniyenizde bulunup ruhlarımıza gıda
bahşolundu." (B: 115)
1023. Ruhlarımızı
1024. “Hattâ dünyaca meşhur Arab edibleri "Eğer firak olmasa idi, ölüm ruhlarımızı almak için yol
bulup gelemezdi" manasında" (S: 764)
1025. “Bahr-ı Mu’cizat, Fahr-i Kâinat Efendimiz Hazretlerinin şu sisli asırda paslı ruhlarımızı
tenvir ve tesrir eden ve saik-ı hayat-ı ebediyeleri bulunan Ondokuzuncu Mektub’un beşinci
cüz’ünü alarak, üçüncüsünü iade ettim." (B: 45)
1026. “Bilhassa ruhlarımızı sızlatan, kalblerimizi ağlatan bu hâl-i müessife dolayısıyla, sevgili
Üstadımdan bir şifa-yı âcil bekliyordum." (B: 74)
1027. “Ve bu tarafta Üstad-ı Azamımıza en yakın bendeleri olduğum için, şifahen veya tahriren bu
babda maruzatta bulunmak emelinde iken, bu dertlere birer iksir, ilâç ve cevab-ı şâfi olan
Yirmiyedinci Söz’ü, bir kat daha muvazzah ve oldukça şümullü bir cevab-ı âlîyi bizlere ihsan
eden ve kısacık cümlesi nâmütenahî hakaik-i maânîyi câmi’ bulunan, bahr-i muhit-i kebir
tabirine mâsadak olan her bir cümle-i Kur’aniye şu kısımda bilhassa Beşinci, Sekizinci ve
Dokuzuncu Nüktelerde asrın kuru kafalı, müflis, felsefeci şeytanlarını gemlemiş, iskât etmiş,
daha doğrusu bütün bütün ilzam ve ruhlarımızı da tenvir u tesrir ve teselli etmiştir." (B: 82)
1028. “Lillahilhamd Risale-i Nur, âlî beyanatı ile ruhlarımızı teskin ediyor, hakikî dersleriyle
kalblerimizi tatmin ediyor." (E: 66)
Ruh / 107
1029. “Bu neticeye ve bu zafere ulaşmak, iman nimetinin sonsuz saadetine kavuşmak ve dolayısıyla
da Hakk’a yaklaşmak bahtiyarlığını bizlere, Türk milletine ve belki bütün insanlığa bahşeden
Risale-i Nur bu muazzam ve korkunç imansızlık savaşının kurtarıcı atomu olmuş, ruhlarımızı
tamir, kalblerimizi takviye, gönüllerimizi fetheylemiştir." (T: 707)
1030. “Siz olmasaydınız; biz bu asrın riyakârlıktan ibaret fâni zînetlerini, medeniyet asrının emri
diye çoktan kalblerimize yerleştirmiş, ruhlarımızı elmas seviyesinden mülevves kömür
mahiyetine düşürmüş olacaktık." (Hn: 149)
1031. Ruhların
1032. “Üçüncüsü: Nurani ruhların aksidir." (S: 194)
1033. “Bütün zaman-ı mazideki zulümatı dağıtıp, o uzun zaman-ı mazi; felsefenin gördüğü gibi bir
mezar-ı ekber, bir ademistan olmadığını, belki istikbale ve saadet-i ebediyeye atlamak için,
ervah-ı âfilîne bir medar-ı envar ve muhtelif basamaklı bir mi’rac-ı münevver ve ağır yüklerini
bırakan ve serbest kalan ve dünyadan göçüp giden ruhların nurani bir nuristanı ve bir bostanı
olduğunu gösterir." (S: 540)
1034. “Evet Risale-i Nur kalblerin fatihi ve mahbubu, ruhların sultanı, akılların muallimi, nefislerin
mürebbi ve müzekkîsidir." (S: 763)
1035. “Elcevab: Haşirde, ruhların cesedlere gelmesi var." (Ş: 37)
1036. “Birinci Mes’ele: Ruhların cesedlerine gelmesine misal ise: Gayet muntazam bir ordunun
efradı, istirahat için her tarafa dağılmış iken, yüksek sadalı bir boru sesiyle toplanmalarıdır."
(Ş: 37)
1037. “Hem yüzer mu’cizat-ı bâhirelerine ve âyât-ı katıalarına istinaden, başta Resul-i Ekrem ve
Kur’an-ı Hakîm’in olarak bütün nuranî ruhların sahibleri olan peygamberler ve bütün münevver
kalblerin kutubları olan veliler ve bütün keskin ve nurlu akılların madenleri olan sıddıkînler,
bütün suhuf-u semaviyede ve kütüb-ü mukaddesede senin çok tekrar ile ettiğin binler
va’dlerine ve tehdidlerine istinaden, hem senin kudret ve rahmet ve inayet ve hikmet ve celal ve
cemal gibi âhireti iktiza eden kudsî sıfatlarına, şe’nlerine ve senin izzet-i celaline ve saltanat-ı
rububiyetine itimaden, hem âhiretin izlerini ve tereşşuhatını bildiren hadsiz keşfiyatlarına ve
müşahedelerine ve ilmelyakîn ve aynelyakîn derecesinde bulunan itikadlarına ve imanlarına
binaen saadet-i ebediyeyi insanlara müjdeliyorlar." (Ş: 186)
1038. “Eğer dalaleti ve sefaheti bırakıp iman-ı tahkikî ve istikamet dairesine girsen iman nuruyla
göreceksin ki; o geçmiş zaman-ı mazi madum ve herşeyi çürüten bir mezaristan değil, belki
mevcud ve istikbale inkılab eden nurani bir âlem ve bâki ruhların istikbaldeki saadet saraylarına
girmelerine bir intizar salonu görünmesi haysiyetiyle değil elem, belki imanın kuvvetine göre
Cennet’in bir nevi manevî lezzetini dünyada dahi tattırdığı gibi; gelecek istikbal zamanı, değil
Ruh / 108
vahşetgâh ve karanlık, belki iman gözüyle görünür ki; saadet-i ebediye saraylarında hadsiz
rahmeti ve keremi bulunan ve her bahar ve yazı birer sofra yapan ve nimetlerle dolduran bir
Rahman-ı Rahîm-i Zülcelali Ve’l-ikram’ın ziyafetleri kurulmuş ve ihsanlarının sergileri açılmış,
oraya sevkiyat var diye iman sinemasıyla müşahede ettiğinden, derecesine göre bâki âlemin bir
nevi lezzetini hissedebilir." (Ş: 199)
1039. “Elbette melaike ve ruhların ve ruhaniyatın vücud ve ubudiyetlerine şehadet eden deliller,
dolayısıyla âhiretin vücuduna dahi delalet ederler." (Ş: 220)
1040. “geniş, en zevkli olan rızıktaki ihsanat-ı Rahmaniyeye nezaretle beraber şuursuz şükürleri
şuur ile temsil eden Mikâil (A.S.) gibi meleklerin pek acib mahiyette olarak bulunmaları ve
vücudları ve ruhların bekaları, saltanat ve haşmet-i rububiyetin muktezasıdır." (Ş: 264)
1041. “Kezalik kalb ve ruhların gıdası olan ahkâm-ı diniyenin füruatı da, ömr-ü beşerin devreleri
itibariyle tebeddüle uğrar." (İ: 26)
1042. “O harmanlardaki kesretli buğdayları savuran, bu zamandaki Risale-i Nur’un naşirleri ve
talebeleridir ki, ruhların manevî rızkını yetiştiriyorlar." (B: 239)
1043. “Bu zamanda öyle bir zât, ancak bir şahs-ı manevî olabilir ki; o şahs-ı manevî, çok ruhların
imtizacından ve tesanüdünden ve efkârın telahukundan ve birbirine yardımından ve kalblerin
birbirine in’ikasından ve ihlas ve samimiyetlerinden, mezkûr bir heyetten çıkabilir." (Em: 89)
1044. “Risale-i Nur ruhların sevgilisi, kalblerin mahbubu, âşıkların maşuku, canların cananı olmuş;
îcabında bu canan için canlar feda edilmiştir." (T: 155)
1045. “Dün bilmiyorduk, bugün anlıyoruz ki; ulvî dinimiz olan ve semavî dinlerin süzülmüşü ve bütün
ruhların gıdası bulunan bu güneşi inkâr edicilerin devrinde öylesine bir zihniyet belirmiş ki; bu
feci’ ve korkunç zihniyet, ne Firavunlarda ve ne de Ebu Cehil’lerde mevcud değilmiş." (Hn: 146)
1046. Ruhlarına
1047. “Hazret-i Musa (A.S.) ve Harun’un (A.S.) deniz-misal âyine-i ruhlarına in’ikas eden mahiyeti sevab, bir katre hükmünde bir abd-i mü’minin bir âyetten aldığı aynı mahiyet-i sevabdır." (S:
349)
1048. “Üçüncüsü: Ehl-i imandan bütün gelenler, maziye gidenlere mağfiret dualarıyla ve
hasenatlarını onların ruhlarına bağışlamalarıyla yardımlarına binaen Denizli Mahkemesinde
demiştim:" (Ş: 376)
1049. “Ve bir nevi rızık isteyen umum ağaçlara, münasib rızıklarını onlara pek hârika bir tarzda
koşturduğu gibi, bir nevi maddî ve manevî rızık isteyen insanın duygularına; akıl, kalb, ruhlarına
dahi pek geniş bir sofra-i erzak onlara ihsan ediliyor." (Ş: 610)
Ruh / 109
1050. “Evet, okumak ve yazmak öğrenmediği ve ümmî olduğu halde; ondört asrın ukalâsını,
feylesoflarını hayrette bırakan ve edyan-ı semaviyede birinciliği kazanan bir din ile birden,
tecrübesiz ve def’aten meydana çıkması emsal kabul etmez bir halet olduğu gibi; sözlerinden,
fiillerinden, hallerinden çıkan İslâmiyet her zamanda üçyüzelli milyon insanın ruhlarına,
nefislerine, akıllarına terbiyekârane ders vermesi ve manevî terakkiyata sevketmesi, emsalsiz
bir halettir." (Ş: 622)
1051. “Okunan bir Fatiha-yı Şerife, emvatın ruhlarına ihda edilmesinde onun misl-i sevabı bir ile
binlere veya milyonlara gitmekte bir fark olmaz." (BMs: 177)
1052. “sür’atle inkişaf ve tevessü’ ve nev’-i beşerin humsunu ihya, ebedî ve daimî bir nurla tenvir
ve izae eylediği gibi, şu asr-ı dalalet ve hüsran ve devr-i bid’at ve tuğyanda, ehl-i iman ve
tevhidin yaralı ruhlarına merhem olsun." (B: 136)
1053. “Ve istidadım nisbetinde bir-iki mes’elecik öğrenmeye sa’y ediyor isem de, bu envar-ı bahr-ı
muhitten kardeşlerimin ruhlarına in’ikas eden mesailden bahis arîzaları tahrir ü takdim
ettiklerini gördükçe, adem-i muvaffakıyetimden mütevellid esef ve kederim hasebiyle
cehlimden el-eman çekiyorum." (B: 191)
1054. “Onun için, bu zamanda o hacatı tam yerine getiren Risale-i Nur, herşeyden ziyade onların
ruhlarına hoş geliyor ve kalblerine yapışıyor." (K: 124)
1055. “Merhume Hatice ve merhume Hicret’in ve merhume Âişe’nin ruhlarına ve kabirlerine binler
rahmet eylesin, âmîn." (Em: 57)
1056. “diye ruhlarına hediye ediyor." (Em: 214)
1057. “Zira kudsî davanın kazanmış olduğu bu İlahî zafer, bütün İslâm ve insanlık dünyasındaki
mücahidlerin azimlerine kuvvet, ruhlarına can, imanlarına hız ve heyecan vermiştir." (St: 268)
1058. “Bin 350 senede ve her asırda, 350 milyon insanların hayat-ı içtimaiyesinde en kudsî ve
hakikî ve hakikatlı bir düstur-u İlahînin 350 bin tefsirlerin tasdikine ve aynen hükümlerine
istinaden ve bütün ecdadımızın ruhlarına hürmeten, i’caz-ı Kur’anı Avrupa mülhidlerine karşı
göstermek için, iki nass-ı âyeti, onbeş sene evvel ve on sene evvel ve dokuz sene evvel üç
kitabımda zikretmekliğim, beni şimdiki şerait dâhilinde ve ahval-i sıhhiyem noktasında
yaşayamayacağım bir mahpusiyete mahkûm edip ve dolayısıyla, bir cihette âdeta idamıma
hükmeden ve 115 risalemi bunun gibi bir-iki mes’ele yüzünden mahkûm eden haksız bir kararı;
elbette rûy-i zeminde adalet varsa, bu kararı red ve bu hükmü nakzedecektir." (T: 256)
1059. “Ey sû’-i niyetleriyle ve kendi menfî ruhlarına kıyasla bu ahlâk, edeb, iman, marifet ve
hakikat âbidesine dil uzatan ve şeytanları dahi utandıracak derecede iftiralarla bu fazilet
timsalini yok etmeğe, tezvire çalışmış bedbahtlar!" (T: 456)
Ruh / 110
1060. “O âlî Peygamber-i Zîşan’ın küçücük bir iltifatına mazhar olmak için, ruhlarına varıncaya
kadar her şeylerini feda ettiklerini hazmedemediler." (T: 617)
1061. “Doksan yılı dolduran hayatının her günü birer nur hâlesi, birer fazilet ışığı, bir azim ve iman
halkası halinde Türk nesillerinin ruhlarına ve dimağlarına girmiş; ve bu nur, senelerle birçok
karanlık ruhları aydınlatarak onları doğru, güzel ve ışıklı yollara sevketmiştir." (T: 636)
1062. “Zira kudsî davanın kazanmış olduğu bu İlahî zafer, bütün İslâm ve insanlık dünyasındaki
mücahidlerin azimlerine kuvvet, ruhlarına can, imanlarına hız ve heyecan vermiştir." (T: 726)
1063. “Ehl-i imandan bütün gelenler maziye gidenlere mağfiret dualarıyla ve hasenatlarını onların
ruhlarına bağışlamalarıyla yardımlarına binaen Denizli mahkemesinde" (Nç: 178)
1064. “Kantarlarla ehval ve mehavifi ruhlarına yüklüyorlar." (Ni: 34)
1065. “Cenab-ı Hak, Risale-i Nur’un herbir harfine mukabil onun ruhuna ve Âlem-i Berzahtaki
Nurcu arkadaşlarının ruhlarına binler rahmet eylesin." (Ko: 82)
1066. “Onun için bu zamanda o hacatı tam yerine getiren Risale-i Nur, herşeyden ziyade onların
ruhlarına hoş geliyor ve kalblerine yapışıyor." (Hn: 22)
1067. “diyerek ve Risale-i Nur hakkında yazılmış olan mektubları, destanları, kasideleri, şiirleri
okuyarak, okutarak Risale-i Nur’un sevgisini kalblerine, büyüklüğünü ruhlarına yerleştirmekte
devam edeceğiz." (Hn: 134)
1068. “Fakat Nurlar Avrupalıların da ruhlarına girerek lehviyatlarını günden güne temizlemekte
olduğunu, gelen mektublardan öğrenmiş bulunuyoruz." (Hn: 150)
1069. Ruhlarında
1070. “Sâni’-i Kerim, Fâtır-ı Rahîm, herbir taifenin resm-i geçit nöbeti bittikten ve o resm-i
geçitten maksud olan neticeler alındıktan sonra, ekseriyet itibariyle dünyadan, merhametkârane
bir tarz ile tenfir edip usandırıyor, istirahata bir meyil ve başka bir âleme göçmeğe bir şevk
ihsan ediyor ve vazife-i hayattan terhis edildikleri zaman, vatan-ı aslîlerine bir meyelan-ı
şevk-engiz, ruhlarında uyandırıyor." (S: 203)
1071. “İkinci Nokta: Kur’an, bu dünyada öyle nuranî ve saadetli ve hakikatlı bir surette bir tebdil-i
hayat-ı içtimaiye ile beraber, insanların hem nefislerinde, hem kalblerinde, hem ruhlarında,
hem akıllarında, hem hayat-ı şahsiyelerinde, hem hayat-ı içtimaiyelerinde, hem hayat-ı
siyasiyelerinde öyle bir inkılab yapmış ve idame etmiş ve idare etmiş ki; ondört asır müddetinde,
her dakikada, altıbin altıyüz altmışaltı âyetleri, kemal-i ihtiramla, hiç olmazsa yüz milyondan
ziyade insanların dilleriyle okunuyor ve insanları terbiye ve nefislerini tezkiye ve kalblerini
tasfiye ediyor." (Ş: 134)
Ruh / 111
1072. “Birincisi: Nev-i beşerin hemen yarısını teşkil eden çocuklar, yalnız Cennet fikriyle, onlara
dehşetli ve ağlatıcı görünen ölümlere ve vefatlara karşı dayanabilirler ve gayet zaîf ve nazik
vücudlarında bir kuvve-i maneviye bulabilirler ve her şeyden çabuk ağlayan gayet mukavemetsiz
mizac-ı ruhlarında, o Cennet ile bir ümid bulup mesrurane yaşayabilirler." (Ş: 182)
1073. “Ve çok alâkadar oldukları hayatlarının yakında sönmesine ve güzel dünyalarının kapanmasına
mukabil bir teselli bulabilirler ve çocuk hükmüne geçen seri-üt teessür ruhlarında ve
mizaçlarında, mevt ve zevalden çıkan elîm ve dehşetli me’yusiyete karşı, ancak hayat-ı bâkiye
ümidiyle mukabele edebilirler." (Ş: 182)
1074.
“Kahraman
ecdadımızın
bu
kadar
ulviyetinin
sırrı;
kalblerinde
Allah
korkusunun
mevcudiyetiyle, Kur’an nurunun ve nihayetsiz feyzinin ruhlarında yerleşmiş olması ve kudsî
hakaika karşı sonsuz ve nihayetsiz derecede merbutiyetleridir." (İ: 225)
1075. “Benim kardeşlerim (Haşiye); Üstadımın kardeş ve talebeleri olan zâtlar şübhesiz birinci ve
ikinci hâli ruhlarında hissederler." (B: 60)
1076. “Hem öyle bir surette yaşıyorsunuz ki, küçük bir işaretinize müheyya talebelerinizin
ruhlarında ırmakların çağladıkları gibi tevali eden ve tükenmek bilmeyen İlahî bir muhabbetle
yaşıyorsunuz." (B: 93)
1077. “Kıymetdar üstadlarına her hatvede ittibaı seven o talebelerinizin ruhlarında, üstadlarının
en güzel fıkrası olan "Kur’an-ı Azîmüşşan’a feda olan bu baş, başkalara eğilmeyecek.” (B: 114)
1078. “Benim gibi henüz kendini ıslah edemeyenler de, bazı budalaların ruhlarında safiyet ve hüsnü insaniyet aramaya çalışmayacaktı." (B: 180)
1079. “Hakikaten merhum Hasan Feyzi gibi az zamanda çok hizmet eden ve Nurlara karşı pek çok
ciddî alâkadar olan Mustafa Osman’ın hizmetinin makbuliyetine bir delil olarak, Hasan Feyzi’nin
ve onun ruhlarında ve sadakatlerinde iki muallim olan Ahmed Fuad ve Mustafa Sungur ve iki
yüksek talebe olan Mustafa Oruç ve Rahmi’yi bulması ve Risale-i Nur’un o kuvvetli ellerle
hizmetine çalışması, o havali için büyük bir saadettir." (E: 196)
1080. “Ve onların ziyasına ma’kes Risale-i Nur’un zuhuruna, inkişafına vesile olduğu için; eserinden
ışık alan, davasından feyiz ve kuvvet alan yüzbinler, hattâ milyonlarca insanın âyine-misal akıl,
kalb ve ruhlarında manen yaşamakta ve örnek bir insan, büyük bir mütefekkir olarak kabul ve
yâd edilmektedir." (T: 23)
1081. Ruhlarındaki
1082. “İkinci cihet ihbar-ı gaybî şudur ki: $ fıkrasıyla ihbar ediyor ki: "Sahabeler ve Tâbiînler,
ibadette öyle bir dereceye gelecekler ki, ruhlarındaki nuraniyet, yüzlerinde parlayacak ve
cebhelerinde kesret-i sücuddan hasıl olan bir hâtem-i velayet nev’inde alınlarında sikkeler
görünecek.” (L: 31)
Ruh / 112
1083. Ruhlarından
1084. “Herbir insan aklıyla hayal sür’atinde seyeranı, herbir veli kalbiyle berk sür’atinde cevelanı
ve cism-i nuranî olan herbir melek ruh sür’atinde Arştan Ferşe, Ferşten Arşa deveranı, ehl-i
Cennet’in insanları, Burak sür’atinde haşirden beşyüz sene fazla mesafeden Cennet’e çıkmaları
olduğu gibi; nur ve nur kabiliyetinde ve evliya kalblerinden daha latif ve emvatın ruhlarından ve
melaike cisimlerinden daha hafif ve cesed-i necmî ve beden-i misalîden daha zarif olan Ruh-u
Muhammediye’nin (A.S.M.) hadsiz vezaifine medar ve cihazatının mahzeni olan cism-i
Muhammedî (A.S.M.), elbette onun ruh-u âlîsiyle Arşa kadar beraber gidecektir." (S: 566)
1085. Ruhlarını
1086. “Evet en büyük bir ağacın ruh proğramını bir nokta gibi en küçük bir çekirdekte dercedip,
muhafaza eden Zât-ı Hakîm-i Hafîz; vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder denilir mi?"
(S: 81)
1087. “Evet, koca bir ağacın bir derece ruha benzeyen proğramını ve kanun-u teşekkülâtını, bir
nokta gibi en küçük çekirdekte dercedip muhafaza eden bir Zât-ı Hakîm-i Zülcelal, bir Zât-ı
Hafîz-i Bîzeval hakkında "Vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder" denilir mi?" (S: 516)
1088. “Öyle de: Bütün hayvanî cesedlerde kemal-i hikmetle nefislerini, ruhlarını yerleştirmek,
türlü türlü cihazat ile kemal-i intizam ile teslih etmek, türlü türlü hizmetlerde kemal-i
hikmetle göndermek, hayvanat adedince belki cihazatları sayısınca yine o Sâni’-i Hakîm’in
vücub-u vücuduna ve vahdetine şehadet ve işaret ettikleri gibi, heyet-i mecmuasıyla gayet
parlak bir surette cemal-i rahmetini ve kemal-i rububiyetini gösterir." (S: 658)
1089. “Râbian: Hem Kur’anı kelâm-ı beşer farzetmek lâzımgelir ki; Benî Âdem’in en büyük ve
muhteşem ordusu olan ümmet-i Muhammediyenin (A.S.M.) mukaddes bir kumandanı olan Kur’an,
bilmüşahede kuvvetli kanunlarıyla, esaslı düsturlarıyla, nafiz emirleriyle o pek büyük orduyu, iki
cihanı fethedecek bir derecede bir intizam verdiği ve bir inzibat altına aldığı ve maddî ve
manevî teçhiz ettiği ve umum efradın derecatına göre akıllarını talim ve kalblerini terbiye ve
ruhlarını teshir ve vicdanlarını tathir, âza ve cevarihlerini istimal ve istihdam ettiği halde; hâşâ,
yüzbin defa hâşâ kuvvetsiz, kıymetsiz, asılsız bir düzme farzedip yüz derece muhali kabul
etmek lâzım gelmekle beraber.." (M: 313)
1090. “Acaba alâkaları pek az olduğu terakkiyat-ı medeniye dersleri ve onların kuvve-i
maneviyesini kıracak ve ruhlarını söndürecek, nursuz sırf maddî felsefî düsturların taliminde
midir?" (M: 421)
1091. “Evet $ kelimesiyle Yedinci Şua’a işareti, kuvvetli karineler ile isbat edildiği gibi; aynı kelime,
diğer bir mana ile elhak Risale-i Nur’un âyet-i kübrası hükmünde ve ekser risalelerin ruhlarını
cem’eden ve Arabî bulunan Yirmidokuzuncu Lem’aya bu kelâm, "müstetbiat-üt terakib"
kaidesiyle ona bakıyor, efradına dâhil ediyor." (M: 463)
Ruh / 113
1092. “Hem iki şakirdin ulviyet ve inbisat-ı ruhlarını bundan kıyas et ki: Kur’an, kendi şakirdlerinin
ruhuna öyle bir inbisat ve ulviyet verir ki; doksan dokuz taneli tesbihe bedel, doksan dokuz
Esma-i İlahiyenin cilvelerini gösteren doksan dokuz âlemlerin zerratını, birer tesbih taneleri
olarak şakirdlerinin ellerine verir." (L: 119)
1093. “Hem hiç mümkün müdür ki; onüç asrı ışıklandıran ve her saatte yüz milyon lisanlarda kemali hürmetle gezen ve milyonlar hâfızların kalblerinde kudsiyetiyle yazılan ve nev’-i beşerin
keyfiyeten kısm-ı azamını kanunlarıyla idare eden ve nefislerini ve ruhlarını ve kalblerini ve
akıllarını terbiye ve tezkiye ve tasfiye ve talim eden ve Risale-i Nur’da kırk vech-i i’cazı isbat
edilen ve kırk taife ve tabaka-i nâsa ve herbir tabakaya karşı bir nevi i’cazını gösterdiği
kerametli ve hârikalı Ondokuzuncu Mektub’da beyan olunan ve Muhammed" (Ş: 240)
1094. "Fakat bu vatanın eski kahramanları kemal-i sevinçle şehadet mertebesini kazanmak için
ruhlarını feda eden milyonlar İslâm fedailerinin ahfadları, oğulları ve kızları, o fedailik
damarından irsiyet almışlar" (Ş: 520)
1095. "şehadet mertebesini kazanmak için ruhlarını feda eden milyonlar İslâm fedailerinin
ahfadları ve evlâdları, o fedailiği ecdadlarından irsiyet aldıkları içindir ki; siz sevgili üstadımıza
mahkemeleri hayret ettirip susturan "Milyonlar kahraman başlar feda oldukları bir hakikata
başımız dahi feda olsun" diye acib cümleyi söyletmeye vesile olan talebelerinizde gördüğünüz"
(Ş: 527)
1096. “Çünki ittihad-ı ehl-i iman cemaatındeki uhuvvet-i İslâmiye; Nurcularda pek hâlisane,
fedakârane inkişaf ettiği gibi ve eski ecdadlarımızın kemal-i aşkla ruhlarını feda ettikleri bir
hakikata Nur şakirdleri o milyonlar kahraman ecdadlarından irsiyet aldıkları kuvvetli bir fedailik
ile o hakikata bağlanmaları, şimdiye kadar resmî veya siyasî, gizli ve aşikâr cem’iyetler ve
komiteciliğe ihtiyaç bırakmıyordu." (Ş: 533)
1097. “Gençlik, iman ve İslâmiyet ihtiyacıyla yanan ruhlarını Kur’an tefsiri Risale-i Nur’un füyuzat
ve envarıyla doldurmağa başlamıştır." (Ş: 552)
1098. “Yoksa yirmibeş seneden beri din hakikatlarını öğrenemeyen ve helâk-i mutlaka giden
soyumuzun bir kısım evlâdlarına; onları helâk-i ebedîden kurtarmak için, Allah ve Resulünden,
hakikat ve Kur’andan haber vermek onların temiz ruhlarını masum vicdanlarını ıslah etmeğe hiç
ifsad denilir mi?" (Ş: 565)
1099. “ile elhak Risale-i Nur’un Âyet-ül Kübrası hükmünde ve ekser risalelerin ruhlarını cem’eden
ve Arabî bulunan Yirmidokuzuncu Lem’aya bu kelâm, "müstetbeat-üt terakib" kaidesiyle ona
bakıyor, efradına dâhil ediyor." (Ş: 745)
1100. “Fakat nev’-i beşer dünyadan kat’-ı alâka ettikten sonra, biz de sureten teklif cihetiyle
insanlardan ayrılacağız fakat maneviyatımız ve esrarımızla nev’-i beşerin arkadaşlığına devam
edip, onların ruhlarını gıdalandırarak, onlara delil olmaktan ayrılmayacağız." (İ: 114)
Ruh / 114
1101. “Hem öyle ki, ruhlarını ona feda eder derecesinde kabul ettiler." (BMs: 38)
1102. “Malûmdur ki, eşyanın hakikatlarını keşfetme şevki, merak ehlinden çoğunu, ruhlarını feda
etmek derecesine kadar sevkeder." (BMs: 40)
1103. “Hem iki şakirdin ulviyet ve inbisat-ı ruhlarını bundan kıyas et ki: Kur’an, kendi şakirdlerinin
ruhuna öyle bir inbisat ve ulviyet verir ki; doksan dokuz taneli tesbihe bedel, doksan dokuz
esma-i ilahiyenin cilvelerini gösteren doksan dokuz âlemlerin zerratını, birer tesbih taneleri
olarak şakirdlerinin ellerine verir." (BMs: 320)
1104. “Cenab-ı Hâlık ümmet-i Muhammed’in (A.S.M.) kalblerine ilham versin, ruhlarını nurlandırsın,
saadet-i dâreyn ihsan buyursun." (B: 238)
1105. “Evet haricî siyaset memurları ve erkân-ı harbler ve kumandanlara bir derece vazifece
münasebeti bulunan siyasetin geniş dairelerine ait mesaili; basit fikirli ve idare-i ruhiye ve
diniyesine ve şahsiyesine ve beytiyesine ve karyesine ait lüzumlu vazifesini geri bıraktırmakla,
onları meraklandırıp ruhlarını serseri, akıllarını geveze ve kalblerini de hakaik-i imaniye ve
İslâmiyeye ait zevklerini, şevklerini kırıp havalandırmak ve o kalbleri serseri etmek ve manen
öldürmek ile dinsizliğe yer ihzar etmek tarzında, kemal-i merak ile onlara göre malayani ve
lüzumsuz mesail-i siyasiyeyi radyo ile ders verip dinlettirmek, hayat-ı içtimaiye-i İslâmiyeye
öyle bir zarardır ki; ileride vereceği neticeleri düşündükçe tüyler ürperir." (K: 38)
1106. “Aydınlı Hasan Ulvî’nin kuvvetli kalemi, inşâallah merhum Âsım’ın noksan bıraktığı vazife-i
nuriyeyi tekmil edecek ve o güzel kalemle Âsım’ın ve Lütfü’nün ruhlarını şâdedecek." (K: 85)
1107. “Çünki lüzumsuz ve malayani bir surette vazife-i hakikiyelerini ve elzem işlerini bırakıp âfâkî
ve siyasî boğuşmalara ve kâinatın hâdisatına merak ile dinleyerek, karışarak ruhlarını sersem ve
akıllarını geveze etmişler." (K: 123)
1108. “Nikâh yolunu kapamağa, fuhuş yolunu genişlettirmeye çalışarak çokların nefislerini birden
esir edip, kalb ve ruhlarını kebair ile yaralıyorlar; belki o kalblerden bir kısmını öldürüyorlar.”
(T: 658)
1109. “Bak hem zâhirî bir tasallut ile değil; belki akıllarını, ruhlarını, kalblerini, nefislerini feth ve
teshir ederek; hem kendisi mahbub-u kulûb, hem muallim-i" (Ni: 127)
1110. “Cem’iyet-i millî ruhlarını feda etmekle saadetimize yol açtılar." (D: 72)
1111. “Kalben ve ruhen terakki ve teâli ederek, indallah makbul ve memduh bir hale gelmiş ve
velayet derecesini ihraz ve iktisab etmiş olan sadık ve sâfi talebelerinden, uğradığın her
memleketin kabristanına rahmetli ve mağfiretli birer şehid yatırmak ve başlarına bekçi
dikmekle, Risale-i Nur’un zevk-i ruhanîsini onlara da tattırarak, ehl-i kuburun mezar ve
merkadlerini pür-nur ve ruhlarını mesrur eyledin." (Ko: 94)
Ruh / 115
1112. “Başta Bediüzzaman olmak üzere yüzlerce, binlerce Müslüman Türk evlâdı cehdle çalışmış,
Üstad Bediüzzaman ruhlarını teslim ettikleri son dakikalara kadar bu cehdi devam
ettirmişlerdir." (Ko: 170)
1113. “Nikâh yolunu kapamağa, fuhuşhane yolunu genişlettirmeğe çalışarak; çokların nefislerini
birden esir edip, kalb ve ruhlarını kebair ile yaralıyorlar." (G: 23)
1114. Ruhlarının
1115. "Evet bin üçyüz elli senede, her sene üçyüz elli milyon insanların sultanı ve onların ruhlarının
mürebbisi ve akıllarının muallimi ve kalblerinin mahbubu ve her günde $ sırrınca, bütün o
ümmetinin işlediği hasenatın bir misli, sahife-i hasenatına ilâve edilen ve şu kâinattaki makasıdı âliye-i İlahiyenin medarı ve mevcudatın kıymetlerinin teâlisinin sebebi olan o Zât-ı Ahmediye
Aleyhissalâtü Vesselâm, dünyaya geldiği dakikada "ümmetî ümmetî" rivayet-i sahiha ile ve keşfi sadıkla dediği gibi, mahşerde herkes "nefsî nefsî" dediği zaman, yine" (L: 224)
1116. “Hem ümmî bir zâtın (A.S.M.) ef’al ve akval ve ahvalinden çıkan İslâmiyet; her asırda üçyüz
milyon insanın rehberi ve mercii ve akıllarının muallimi ve mürşidi ve kalblerinin münevviri ve
musaffisi ve nefislerinin mürebbisi ve müzekkisi ve ruhlarının medar-ı inkişafatı ve maden-i
terakkiyatı olması cihetiyle misli olamaz ve olamamış." (Ş: 128)
1117. “Bilhassa bu zamanlarda, bu şartlar ancak yüksek ve azîm bir heyetin tesanüdüyle ve o
heyetin telahuk-u efkârından ve ruhlarının tenasübüyle birbirine yardım etmesinden ve
hürriyet-i fikirlerinden ve taassublarından âzade olarak tam ihlaslarından doğan dâhî bir şahs-ı
manevîde bulunur." (İ: 8)
1118. “Zira onlar, kâinattaki nizam ve intizamı tesadüfe ve tahavvülât-ı garibeyi ve inkılabat-ı
acibeyi abesiyete ve tesadüfe isnad ettiklerinden, bozulmuş olan ruhlarının gözünden o nizam
tesettür edip görünmediği gibi, pis fıtratlarıyla da, Kur’anın mu’ciz olan nazmını karışık,
mukaddemelerini akîm, semerelerini acı gördüler." (İ: 173)
1119. “İşte bu dünyadaki fıtrî vazifelere mukabil bu derece mükâfat ile müraat edilmesi; ve
rahmet ve adaletin bunca hükümran olması, hem $ nin sırrı ile ve bunu teyid eden hayvanatın
haşirde mükâfat ve kısasları hakkında vürûd eden çok ehadîsin rivayetleri; hayvanatın ruhlarının
bâki kalacağına ve bu dünyada kemal-i itaatla imtisal ettikleri vazifelerine mukabil
mükâfatlanacaklarına işaret ederler." (BMs: 538)
1120. Ruhlarıyla
1121. “Hâdisat-ı dünyeviye içinde, en elîm olan şeyin, meslek-i uhreviye ve diniye perdesi altında
vahşet ve hayvaniyet ruhlarıyla karşılaşmak olduğunu tecrübelerim ve müşahedelerim bana
öğretiyor." (B: 179)
Ruh / 116
1122. Ruhlarla
1123. “Bir İhtar: Bu mektubdaki ruhlarla muhabere mes’elesine karşı edilen şiddetli tenkid;
ecnebiden, fen ve felsefeden ve manyetizma ve ispirtizmadan gelen ve manevî bir şekli giyen bir
meşrebe karşıdır." (Em: 157)
1124. “Yoksa İslâmiyet’ten ve tasavvuf ve ehl-i tarîkattan gelen ve bir derece ruhlarla
muhabereye benzeyen ve naehillerin girmesiyle bir derece sû’-i istimal edilen ve pek az olan bir
kısım sofuların sofîliğine karşı değildir." (Em: 157)
1125. “Bediüzzaman, ahlâkî kıymetler ve millî hasletlerin pozitif ilimlerle müvazi olarak kat’-ı
mesafe edemediğini, bu mana ve şekil müvacehesinde yetişen çöl kadar kuru ve boş ruhlarla
bulanmış gençliğin, istikbalde milletimizin rü’yet ufkunda bir kara bela olacağı hakikat-ı
kat’iyesini gözlere sokan ve çare-i halâsı da gösteren kimsedir." (T: 638)
1126. Ruhlu
1127. “Hem zaman ve mekân cihetiyle pek geniş olan o bayramı; asırlara, senelere, mevsimlere
hattâ günlere, kıt’alara taksim ederek herbir asrı, herbir seneyi, herbir mevsimi, hattâ bir
cihette herbir günü, herbir kıt’ayı, birer taife ruhlu mahlukatına ve nebatî masnuatına birer
resm-i geçit tarzında bir ulvî bayram yapmıştır ve bilhassa rûy-i zemin, hususan bahar ve yaz
zamanında masnuat-ı sagirenin taifelerine öyle şaşaalı ve birbiri arkasında bayramlardır ki,
tabakat-ı âliyede olan ruhaniyatı ve melaikeleri ve sekene-i semavatı seyre celbedecek bir
cazibedarlık görünüyor ve ehl-i tefekkür için öyle şirin bir mütalaagâh oluyor ki, akıl tarifinden
âcizdir." (S: 202)
1128. “İşte sair mesaili buna kıyas et ve anla ki: Felsefenin ruhsuz, sönük hakikatleri; Kur’anın
parlak, ruhlu hakikatleriyle müsademe edemez." (S: 351)
1129. “Belki o zîkemalin meyvelerini, neticelerini, manevî hüviyetini ve manasını, ruhlu ise ruhunu
ibka ediyor." (S: 556)
1130. “Ebucehil gibi kömür ruhlu," (S: 587)
1131. “Ebubekir-i Sıddık gibi elmas ruhlu adamlar bir seviyede kalıp, sırr-ı teklif zayi’ olacaktı."
(S: 588)
1132. “nümuneleri olan yetmiş muhtelif hulleyi giydirip, nefisteki bütün hasseleri memnun edecek,
okşayacak yetmiş enva’-ı hüsün ile vücudunu süslendirip; herbiri, ruhlu küçük birer cennet
hükmünde olan hurileri, o dâr-ı bekada vereceği, pekçok âyât ile tasrih ve isbat edilmiştir." (S:
648)
1133. “Ey, bin seneden beri İslâmiyetin bayraktarlığını yapan bir milletin torunları olan cengâver
ruhlu kardeşlerim!" (S: 766)
Ruh / 117
1134. “Sâlisen: Hem Kur’anı beşer kelâmı farzetmek, lâzımgelir ki; âsârıyla, tesiratıyla, netaiciyle
âlem-i insaniyetin bilmüşahede en ruhlu ve hayat-feşan, en hakikatlı ve saadet-resan, en
cem’iyetli ve mu’cizbeyan, âlî meziyetleriyle yaldızlı bir Furkan’ın gizli hakikatı; hâşâ
muavenetsiz," (M: 312)
1135. “Hem eğer o memnun olan feriklerden birisi, müteşekkirane o neferin kulübeciğine
tenezzülen misafir gitse; kuru ekmekten başka bulmayan o nefer mahcub kalmamak için, o hali
gören ve bilen padişah -elbette o neferini mahcub etmemek için- matbah-ı şahaneden, sadık
hizmetkârının muhterem misafirine tabla gönderir; öyle de: Kur’an-ı Hakîm’in sadık bir
hizmetkârı, ne kadar âdi olursa olsun Kur’an namına, en büyük insanlara emirlerini çekinmeyerek
tebliğ eder ve en zengin ruhlu olanlara Kur’anın âlî elmaslarını yalvararak mütezellilane değil,
belki müftehirane ve müstağniyane satar." (M: 354)
1136. “Yani nasılki âlem-i şehadet ve mevcud hazır eşya, intizamlarıyla ve neticeleriyle
hayatdarlıkları görünüyor, öyle de âlem-i gaybdan sayılan geçmiş ve gelecek mahlukatın dahi
manen hayatdar bir vücud-u manevîleri ve ruhlu birer sübut-u ilmîleri vardır ki, Levh-i Kaza ve
Kader vasıtasıyla o manevî hayatın eseri, mukadderat namıyla görünür, tezahür eder." (L: 337)
1137. “öyle de: Zîhayatlardan ruhlu kısmı olan insan ve hayvanattan hiçbirisi yoktur ki; cisminde
gayet muntazam saatler gibi işleyen ve işlettirilen dâhilî ve haricî âzalarıyla ve bedeninde gayet
ince bir nizam ve gayet hassas bir mizan ve gayet mühim faideler ile yerleştirilen âlât ve
duygularıyla ve cesedinde gayet san’atlı bir yapılış ve gayet hikmetli bir tefriş ve gayet dikkatli
bir müvazene içinde konulan cihazat-ı bedeniyesiyle, senin vücub-u vücuduna ve sıfatlarının
tahakkukuna şehadet etmesin." (Ş: 53)
1138. “Hem bu birinci mertebe, bana mahsus gayet ehemmiyetli bir muhakeme-i hissî ve gayet
ruhlu bir muamele-i imanî ve gayet gizli bir mükâleme-i kalbî suretinde mütenevvi ve derin
dertlerime şifa olarak tebarüz etmiş." (Ş: 60)
1139. “Evet nazar-ı gaflet ve dalalette, vahşetli ve dehşetli bir ademistan ve elîm ve mahvolmuş
bir mezaristan olan bütün geçmiş zaman ve ölmüş karnlar ve asırlar; canlı birer sahife-i ibret ve
baştan başa ruhlu, hayatdar bir acib âlem ve mevcud ve bizimle münasebetdar bir memleket-i
Rabbaniye suretinde sinema perdeleri gibi, kâh bizi o zamanlara, kâh o zamanları yanımıza
getirerek her asra ve her tabakaya gösterip yüksek bir i’caz ile dersini veren Kur’an-ı Mu’ciz-ül
Beyan aynı i’caz ile, nazar-ı dalalette camid, perişan, ölü, hadsiz bir vahşetgâh olan ve firak ve
zevalde yuvarlanan bu kâinatı bir kitab-ı Samedanî, bir şehr-i Rahmanî, bir meşher-i sun’-i
Rabbanî olarak o camidatı canlandırıp birer vazifedar suretinde birbiriyle konuşturup ve
birbirinin imdadına koşturup nev’-i beşere ve cinn ve meleğe hakikî ve nurlu ve zevkli hikmet
dersleri veren bu Kur’an-ı Azîmüşşan’ın elbette her harfinde on ve yüz ve bazan bin ve binler
sevab bulunması ve bütün cinn ve ins toplansa onun mislini getirememesi ve bütün benî-âdemle
ve kâinatla tam yerinde konuşması ve her" (Ş: 244)
Ruh / 118
1140. “İşte o fennî malûmatı, o felsefî maarifi; faideli, nurlu, ruhlu yapmak çaresini aramak
lâzımdır." (B: 67)
1141. “Elbette böyle ulvî ruhlu, ciddî, ihlaslı, metin, imanlı kardeşlerimi çok sever ve mazhar
oldukları niam-ı İlahiyeye şâkirînden olmalarını tazarru’ eylerim." (B: 204)
1142. “Emirlerinize imtisalen, uhrevî kardeşimiz Hüsrev Bey tarafından irsal buyurulan şâyân-ı
hayret ve cây-ı dikkat, "Mühim bir ihbar-ı gaybî" ismini taşıyan çok kıymetli, manalı, ruhlu,
sürurlu, tesirli, lezzetli, hikmetli, nurlu emrinizi bu hafta aldığımdan dolayı, Cenab-ı Hak ve
Feyyaz-ı Mutlak Hazretlerine hamd ü şükürler ve müşfik Üstadıma yüzümün karasına, kalbimin
yarasına bakmayarak, dergâh-ı İlahiyeye kapanıp dualar eylerim." (B: 211)
1143. “Dimağımızda Asr-ı Saadetin o cazibedar hayatını canlandırmış, güya maziyi istikbale
çevirerek, bir müddet o âlemde ve o nezih ruhlu, ulvî düşünceli insanlar arasında yaşatmıştır."
(B: 291)
1144. “Marangoz Ahmed’in ikinci rü’yası, Peygamberimiz Aleyhissalâtü Vesselâm ile alâkadarlık ve
sürurlu olduğu cihetinden rü’ya-yı sadıka olduğuna, o Medrese-i Nuriye’nin civarlarındaki
kardeşlerin ve hemşirelerin maddî hizmetleri canlı ve ruhlu bir suret alıp, Peygamber
Aleyhissalâtü Vesselâm’ın sünnet-i seniyesinin ihyasına medar olacağına işaret verdiği
münasebetiyle, mektubunuzu almadan iki gün evvel gördüğüm bir rü’yayı beyan ediyorum." (K:
138)
1145. “Bu çok kıymetdar kardeşlerimin ne derece âlîhimmet ve yüksek ruhlu, Risale-i Nur
hizmetinde ne derece fedakâr olduklarını anladım." (K: 241)
1146. “Hâfız Ali’nin hakikaten müstesna bir mahviyet ve tevazuu içinde ihlası ve fena fi-l ihvan
düsturunu muhafaza etmesi; ve Hüsrev’in hakikaten tedbirce bana ihtiyaç bırakmayacak bir
derecede tedbir ve dirayeti ve Hâfız Ali gibi yüksek ihlası ve mahviyeti; Hâfız Mustafa’nın
hizmet-i nuriyede büyük iktidarı içinde kuvvetli bir sadakatı ve fedakârane teslimiyeti; ve hem
Abdurrahman, hem Lütfü, hem Hâfız Ali manasını taşıyan büyük ruhlu Küçük Ali, Risale-i Nur
hizmetini dünyada herşeye tercihan hayatının en büyük maksadı yapması ve sebeb-i ihtilafa
karşı kuvvetli mukavemeti bulunduğunu bu dört mektubunuz bana bildirdi." (K: 242)
1147. “Hattâ şimdi en hafif ruhlu bir kardeşim, bir şakirdimle görüşmeyi -fakat Risale-i Nur
hizmetine ait olmamak şartıyla- ruhum kaldırmıyor." (E: 61)
1148. “Merhum şehid Hâfız Ali’nin (R.H.) kitablarıyla beraber bana gelen mübareklerin pehlivanı ve
Abdurrahman’ların kahramanı büyük ruhlu Küçük Ali’nin "Sikke-i Tasdik-i Gaybî" namındaki
mecmuası çok güzel ve münasibdir." (E: 96)
1149. “Sâniyen: Mübareklerin pehlivanı hem Abdurrahman, hem Lütfü, hem Büyük Hâfız Ali
manalarını taşıyan büyük ruhlu Küçük Ali kardeşimiz bir sual soruyor." (E: 103)
Ruh / 119
1150. “Hem iman-ı tahkikî ve taklidî ve icmalî ve tafsilî ve imanın bütün tehacümata ve vesveseler
ve şübhelere karşı dayanıp sarsılmamasını beyan eden Risale-i Nur parçalarının izahatı, büyük
ruhlu Küçük Ali’nin mektubuna öyle bir cevabdır ki, bize hiçbir ihtiyaç bırakmıyor." (E: 103)
1151. “Asâ-yı Musa âhirlerinde -bazı nüshalarında- mübarekler pehlivanı büyük ruhlu Küçük Ali
namında bir kardeşimizin sualine karşı verdiğim bir cevab var." (E: 202)
1152. “Mübarekler pehlivanı ve Nur’un büyük Abdurrahman’ı büyük ruhlu Küçük Ali’nin Lemaat’taki
muvaffakıyetine binler bârekâllah ve masum mahdumu Nur Mehmed’in hâfızlığına bin mâşâallah
veffakakellah deriz." (E: 246)
1153. “Netice itibariyle, zehirlemekten zevk alan akrep misillü ve anarşist ruhlu olmayan herbir
ferd, bu davanın karşısında ancak sevinç duyar." (T: 22)
1154. “Ağlatıyor o pâk ruhlu ecdadı" (T: 535)
1155. “Zira o devirde memlekette; dinsiz, materyalist, behimî hislerinin zebunu, köle ruhlu bir nesil
yetiştirilmek istenirken, bu zâtın" (T: 633)
1156. Ruhlulara
1157. “O bilmiyordu ki: Hizmet-i Kur’aniyede bulunan birisinin sarığını çıkarmağa dair sözü tebliğ
etmek, Mustafa Çavuş gibi yüksek ruhlulara pek ağırdır." (L: 46)
1158. Ruhsuz
1159. “Dağlar ve denizler gibi büyük mevcudat, ruhsuz, müdhiş cenazeler hükmündedirler." (S: 17)
1160. “Ey kozmoğrafyanın ruhsuz mes’eleleriyle zihni darlaşan ve aklı gözüne inen ve şu âyetin
azametli sırrını, o sıkışmış zihninde yerleştiremeyen mektebli efendi!" (S: 176)
1161. “İşte sair mesaili buna kıyas et ve anla ki: Felsefenin ruhsuz, sönük hakikatleri; Kur’anın
parlak, ruhlu hakikatleriyle müsademe edemez." (S: 351)
1162. “Hattâ ruhsuz, ehemmiyetsiz bir çiçek dahi, vücud-u zâhirîden gitse, bin vecihle bir nevi
bekaya mazhardır." (S: 516)
1163. “Elfaz-ı Kur’aniye ve Nebeviye (A.S.M.) manalara, camid ve ruhsuz libas değiller; belki
hayatdar feyiz-aver cildlerdir." (M: 506)
1164. “Evet bu hakikatı Kur’an ve iman o derece kat’î bir surette isbat etmiştir ki; bütün bütün
kalbsiz, ruhsuz olmazsa veyahud dalalet kalbini boğmamış ise, görüyor gibi inanmak gerektir."
(L: 237)
1165. “Meselâ sırr-ı vahdet ile kâinat öyle cesîm ve cismanî bir melaike hükmünde olur ki,
mevcudatın nevileri adedince yüzbinler başlı ve her başında o nevide bulunan ferdlerin sayısınca
Ruh / 120
yüzbinler ağız ve her ağzında o ferdin cihazat ve ecza ve a’za ve hüceyratı mikdarınca yüzbinler
diller ile Sâniini takdis ederek tesbihat yapan İsrafil-misal ubudiyette ulvî bir makam sahibi bir
acaib-ül mahlukat iken hem sırr-ı tevhid ile âhiret âlemlerine ve menzillerine çok mahsulât
yetiştiren bir mezraa ve dâr-ı saadet tabakalarına a’mal-i beşeriye gibi çok hasılatıyla
levazımat tedarik eden bir fabrika ve âlem-i bekada hususan Cennet-i Alâ’daki ehl-i temaşaya
dünyadan alınma sermedî manzaraları göstermek için mütemadiyen işleyen yüzbin yüzlü sinemalı
bir fotoğraf iken; şirk ise, bu çok acib ve tam muti’, hayatdar ve cismanî melaikeyi; camid,
ruhsuz, fâni, vazifesiz, hêlik, manasız hâdisatın herc ü merci altında ve inkılabların fırtınaları
içinde, adem zulümatında yuvarlanan bir perişan mecmua-yı vâhiyesi, hem bu çok garib ve tam
muntazam, menfaatdar fabrikayı; mahsulâtsız, neticesiz, işsiz, muattal, karmakarışık olarak
şuursuz tesadüflerin oyuncağı ve sağır tabiatın ve kör kuvvetin mel’abegâhı ve umum zîşuurun
matemhanesi ve bütün zîhayatın mezbahası ve hüzüngâhı suretine çevirir." (Ş: 13)
1166. “Hem hiç mümkün müdür ki: Bir Sâni’-i Hakîm, kendini tanıttırmak ve sevdirmek ve medh ü
senasını
ettirmek
ve
enva’-ı
ihsanatıyla
zîhayatları
mesrur
ve
memnun
etmekle
minnetdarlıklarını ve şükürlerini rububiyetine mühim bir medar yapmak için koca kâinatı
enva’ıyla, erkânıyla, zîhayata müsahhar bir hizmetkâr, bir mesken, bir meşher, bir ziyafetgâh
yaptıktan sonra, zîhayatların çeşit çeşit, binlerce enva’larının nüshalarını o derece teksirini
istiyor ki; kavak ve karaağaç gibi meyvesizlerin bir kısım yapraklarından her bir yaprağı, bir
tabur sineklere yani havada zikreden zîhayatlara hem beşik, hem rahm-ı mader, hem
erzaklarının mahzeni yaptığı halde; bu zînetli semavatı ve bu nurani yıldızları sahibsiz, hayatsız,
ruhsuz, sekenesiz, boş, hâlî, faydasız yani melaikesiz, ruhanîsiz bıraksın?" (Ş: 39)
1167. “Bir zaman karanlıklı bir gurbette, karanlık bir gecede, zulmetli bir gaflet içinde, hal-i
hazırda olan bu koca kâinat; hayalime camid, ruhsuz, meyyit, boş, hâlî, müdhiş bir cenaze
göründü." (Ş: 94)
1168. “Meselâ, felsefenin ruhsuz kanunları pek karanlık ve vahşetli gösterdikleri hilkat-ı arziye ve
vaziyet-i fıtriyesini, bu meyve ile nurlu, ünsiyetli bir tarzda Sevr ve Hut namlarındaki iki
meleğin omuzlarında, yani nezaretlerinde ve Cennet’ten getirilen ve fâni küre-i arzın bâki bir
temel taşı olmak, yani ileride bâki Cennet’e bir kısmını devretmeğe bir işaret için Sahret
namında uhrevî bir madde, bir hakikat gönderilip Sevr ve Hut meleklerine bir nokta-i istinad
edilmiş diye Benî-İsrail’in eski peygamberlerinden rivayet var ve İbn-i Abbas’tan dahi
mervîdir." (Ş: 263)
1169. “Fakat, insanların camidata verdikleri emirler, mütekellimindeki irade ve kudretin za’fiyeti
nisbetinde ruhsuz, hayalî hezeyanlardan farkları yoktur." (Ms: 235)
1170. “Resmî ve ruhsuz olmuyor." (B: 285)
1171. “Ruhsuz felsefe ekseriya mana-yı ismiyle bakıyor, tabiat bataklığına saplanıyor." (B: 348)
Ruh / 121
1172. “İşte aklı başında herbir adam ruhsuz, kalbsiz, akılsız olmamak şartıyla bilecek ki:
Muhammed-i Arabî Aleyhissalâtü Vesselâm’ın Mi’rac Gecesinde gözü ile gördüğü saadet-i
ebediyenin müjdesini ve ehl-i imanın Cennet’teki hayat-ı bâkiyesinin beşaretini ve insanın
alâkadar
olduğu
sevdiklerinin
mahvolmadıklarını
ve
onların
zevallerinden
sonra
yine
görüşmelerinin muhakkak olacağının gayet sürurlu, manevî hediyesine karşı umum âlem-i İslâm
her gün çok defa $ dediği gibi; onun da getirdiği hediye-i maneviyesiyle hem kâinat sahifeleri
ve tabakaları mektubat-ı Samedaniye olmasına; hem mahlukatın hakikî kıymetleri ve kemalâtları
onun risaleti ile tezahür etmesine mukabil bütün mahlukat manen $ bu mezkûr hakikatın lisanı
ile derler." (Em: 120)
1173. “Bu suretle İslâmiyet, ruhsuz bir cesed haline getirilmeye çalışılıyor; Din-i İslâm’ın mahiyeti
ve esaslarını ders vermek, kat’iyen men’ediliyordu." (T: 162)
1174. “Ve kizb ise: Teşebbüsat-ı azîmeyi murdarların lâşeleri gibi ruhsuz bıraktığı için nihayet-i
kubhunu izhar ve onun ile temessük eden Müseylime ve emsali, esfel-i safilîn-i hıssete
düşürdüğü cihetle, meta-ı zehr-âlûdu ve sûku gayet muattal ve kesad etmiştir (2)." (Mu: 147)
1175. “Meselâ: Bir adam binler âyine ortasında dursa, herbir âyinede aynı şahıs bulunur; fakat
ruhsuz, hissiz, fikirsiz birer şahıstır." (STİ: 93)
1176. Ruhsuzdur
1177. “Sözleri cândır, onu tutmayan ruhsuzdur hemân" (B: 115)
1178. Ruhta
1179. “Emeller bekasız, elemler ruhta bâki kalır." (S: 212)
1180. “Demek vahdet ve beka, ruhta esastır ki, ondan kesrete sirayet eder." (S: 517)
1181. “O elemler, o musibetler zevaliyle, ruhta bir lezzet irsiyet bırakmış ki, düşünmekle deşilse,
ruhtan bir lezzet akıyor, şükürler takattur ediyor." (L: 208)
1182. “Ruhum ise, düşman vaziyetini alan hadsiz belalara karşı bir nokta-i istinad ararken ve ruhta
ebede kadar uzanan hadsiz arzuları tatmin edecek bir nokta-i istimdad taharri ederken ve o
hadsiz firak ve iftiraktan ve tahrib ve vefattan gelen hüzün ve gama karşı teselli beklerken,
birden Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın $ âyetinin hakikatı tecelli etti." (L: 249)
1183. “Çünki "Elemin zevali lezzettir" diye, o elemli musibetler, zeval ile ruhta bir lezzet irsiyet
bıraktığını gayet güzel haber verir mühim bir devadır." (L: 412)
1184. “Demek bir saat muvakkat elem, zevaliyle ruhta bir manevî lezzet bırakır ve lezzetli saat,
bilakis elem bırakır." (Ş: 478)
Ruh / 122
1185. “Hem dahi aslı fena ve fâni olan maddiyat içindeki hıfz ve muhafaza düsturunun şiddetli
cereyan etmesi de, aslı beka ve vâhid-i basit olan mana ve nur ve ruhta dahi o kanun-u bekaînin
cereyan edeceğine bir hads-i sadık ve bittarîk-il evla delalet eder." (BMs: 391)
1186. “Kalb ve ruhta Kur’an-ı Hakîm’in ebedî ve nâmütenahî füyuzat ve envarından gelen revzat-ı
inşirahiyeyi küşad ile saadet-i ebediyeye îsal edecek bir râh-ı necat ve selâmettir." (B: 50)
1187. “Hatt bilse idim, hatt’a itimad edip, mesail ruhta kararlayarak nakşedilmeyecekti." (B: 334)
1188. “Oh, ruhta muzmer bir lezzet ve nimetin muhbiridir." (STİ: 107)
1189. Ruhtan
1190. “Şu manaya bir temsil ile bak ki: İnsanın hareketinden, güllenin hareketinden, savttan,
ziyadan, elektrikten, ruhtan, hayalden tezahür eden sür’at-i harekâtta bir mikyas olmak için
şöyle bir saat farzediyoruz ki; o saatta on iğne var." (S: 571)
1191. “O elemler, o musibetler zevaliyle, ruhta bir lezzet irsiyet bırakmış ki, düşünmekle deşilse,
ruhtan bir lezzet akıyor, şükürler takattur ediyor." (L: 208)
1192. “Sâbıkan beyan ettiğimiz ruhtan başka bütün o vücudları meyve veren birer ağaç, birer
sünbül hükmünde nur-u vücud noktasında kazançları bire yüzdür." (Ş: 70)
1193. “Hattâ kalbin dalaletiyle beraber ruhtan fışkıran şefkat, gayr-ı mütenahî elemleri tazammun
ediyor." (Ms: 147)
1194. “Nuranî kalb ve ruhtan cûş eden şu mektubun muhteviyat ve münderecatını bu fakir de
tekrar ederim." (B: 226)
1195. “diye bu iki hakikatla hadsiz şükürler olsun o ikinci nefs-i emmare tam susturuldu, kalb ve
ruhtan gelen zevke razı oldu, şeytan dahi sustu." (E: 201)
1196. “Sırf o müraî ruhtan gelen, yalancı fikirden çıkan meş’um sözünü doğru göstermek için; İslâm
mağlubiyetini, İslâm perişaniyetini arzu eder, alkışlar, hasmın darbesinden mütelezziz olur."
(STİ: 51)
1197. Ruhtur
1198. “İşte o mana, hayattır, ruhtur." (S: 509)
1199. “O hakikatın esası da ruhtur." (S: 509)
1200. “İşte o esas; hayattır, ruhtur, şuurdur." (S: 509)
1201. “O esas ise ruhtur." (S: 517)
1202. “Evet mevt; tebdil-i mekândır, ıtlak-ı ruhtur, vazifeden terhistir." (M: 7)
Ruh / 123
1203. “ve hayatın en müntehab hülâsası ruhtur.." (Ş: 54)
1204. “Ve keza nev’-i beşerde mevcud emarat ve işarat-ı kesîreden kat’iyetle anlaşılır ki, insan
öldükten sonra birşeyi bâki kalır; o şeyi de, ancak ruhtur." (İ: 179)
1205. “Ve keza niyet, ölü ve meyyit olan haletleri ihya eden ve canlı, hayatlı ibadetlere çeviren bir
ruhtur." (Ms: 70)
1206. “Demek niyet, bir ruhtur." (Ms: 70)
1207. “Demek niyet, bir ruhtur." (BMs: 148)
1208. “İhtiyaç da onun içinde hareket eden bir ruhtur." (BMs: 289)
1209. “Ne caniyane ve ahmakane bir ruhtur ki, üflemekle bu güneşi söndürmek düşünürler." (B:
128)
1210. Ruhu
1211. “Fakat kalbi ve ruhu, binler batman minnetlerden ve korkulardan kurtulur." (S: 18)
1212. “Cismi bir batman ağırlıktan kurtulur, fakat kalbi binler batman minnetler altında ve ruhu
hadsiz korkular altında ezilir." (S: 18)
1213. “Zâten ubudiyet-i Ahmediyenin (A.S.M.) ruhu, duadır." (S: 71)
1214. “Gayatı; hevesat-ı nefsaniyenin tecavüzatına sed çekip, ruhu maaliyata teşvik ve hissiyat-ı
ulviyesini tatmin eder ve insanı kemalât-ı insaniyeye sevk edip insan eder." (S: 133)
1215. “Nefsi gemlemekle bağlamak, ruhu kemalâta kamçılamakla serbest bırakmanın şe’ni, saadet-i
dareyndir." (S: 133)
1216. “Ve bütün ulûm-u hakikiyenin esası ve madeni ve nuru ve ruhu; marifetullahtır ve onun üss-ül
esası da iman-ı billahtır." (S: 316)
1217. “Makam-ı irşadda beyanat-ı Kur’aniye o derece müessir ve rakiktir ve o derece munis ve
şefiktir ki, şevk ile ruhu, zevk ile kalbi; aklı merakla ve gözü yaşla doldurur." (S: 383)
1218. “Gayatı, "hevesat-ı nefsaniyenin nâmeşru tecavüzatına sed çekip ruhu maaliyata teşvik ve
hissiyat-ı ulviyesini tatmin etmektir ve insanı kemalât-ı insaniyeye sevkedip insan etmektir.”
(S: 408)
1219. “Nefs-i emmareyi gemlemekle bağlamak, ruhu kemalâta kamçılamakla serbest bırakmanın
şe’ni, saadet-i dâreyndir." (S: 408)
Ruh / 124
1220. “Öyle de: Medeniyetin ruhu olan felsefe-i Avrupa ve hikmet-i beşeriyeyi, hikmet-i Kur’anla
yirmibeş aded Sözlerde mizanlarla iki hikmetin müvazenesinde, hikmet-i felsefiye âcize ve
hikmet-i Kur’aniyenin mu’cize olduğu kat’iyetle isbat edilmiştir." (S: 411)
1221. “İkinci neş’e, nefsi susturup, ruhu, kalbi, aklı, sırrı maaliyata, vatan-ı aslîlerine, makarr-ı
ebedîlerine, ahbab-ı uhrevîlerine yetişmek için latif ve edebli masumane bir teşviktir ki, o da
Cennet ve saadet-i ebediyeye ve rü’yet-i cemalullaha beşeri sevkeden ve şevke getiren Kur’an-ı
Mu’ciz-ül Beyan’ın verdiği neş’edir." (S: 411)
1222. “İşte hiç mümkün müdür ki, şu badem ağacının Sâni’-i Zülcelal’i ve Hakîm-i Zülcemal’i, bu
camid ağaca bu kadar vazifeleri yükletsin; onun manasını bilen, ifade eden, kâinata ilân eden,
dergâh-ı İlahiyeye takdim eden, ona münasib ve ruhu hükmünde bir melek-i müekkeli ona
bindirmesin?" (S: 514)
1223. “Öyle ise o şahs-ı insanînin hakikat-ı zîşuuru ve unsur-u zîhayatı olan ruhu dahi, Allah’ın
emriyle, izni ile ve ibkasıyla daima bâkidir." (S: 518)
1224. “DÖRDÜNCÜ MENBA’: Ruha bir derece müşabih ve ikisi de âlem-i emirden ve iradeden
geldiklerinden masdar itibariyle ruha bir derece muvafık, fakat yalnız vücud-u hissî olmayan
nevilerde hükümran olan kavanine dikkat edilse ve o namuslara bakılsa görünür ki: Eğer o kanunu emrî, vücud-u haricî giyse idi, o nevilerin birer ruhu olurdu." (S: 518)
1225. “Meselâ: Bir incir ağacı ölse, dağılsa; onun ruhu hükmünde olan kanun-u teşekkülâtı, zerre
gibi bir çekirdeğinde ölmeyerek bâki kalır." (S: 518)
1226. “Nizam ve intizamın ruhu olan maneviyat ve revabıt ve niseb, heba olup gider." (S: 519)
1227. “Birincisi: Cenab-ı Vâcib-ül Vücud’un tecelliyat-ı icadiyesini tecdid ve tazelendirmek için
her birtek ruhu model gibi ederek, her sene mu’cizat-ı kudretinden taze birer cesed giydirmek
ve her birtek kitabdan ayrı ayrı bin muhtelif kitabı, hikmetiyle istinsah etmek ve birtek
hakikatı başka başka surette göstermek ve kâinatların ve âlemlerin ve mevcudatların, taife
taife arkasından gelmelerine yer vermek ve zemin hazırlamak için Fâtır-ı Zülcelal kudretiyle
zerratı tahrik ve tavzif etmiştir." (S: 551)
1228. “Onaltıncı Söz’de isbat ve izah edildiği gibi deriz ki: Madem, güneş gibi âciz ve müsahhar
mahluklar ve ruhanî gibi madde ile mukayyed nim-nuranî masnular ve şu çınar ağacının manevî
nuru, ruhu hükmünde olan ukde-i hayatiyesi ve merkez-i tasarrufu olan emrî kanunlar ve iradevî
cilveler, nuraniyet sırrıyla bir yerde iken ve birtek müşahhas cüz’î oldukları halde, pekçok
yerlerde ve pekçok işlerde bilmüşahede bulunabilirler." (S: 611)
1229. “İnsanın nasıl ruhu bütün cesedine öyle bir münasebeti var ki: Bütün a’zasını ve eczasını
birbirine yardım ettirir." (S: 687)
Ruh / 125
1230. “Yani, irade-i İlahiye cilvesi olan evamir-i tekviniye ve o emirden vücud-u haricî giydirilmiş
bir kanun-u emrî ve latife-i Rabbaniye olan ruh, onların idaresinde onların manevî seslerini
hissetmesinde ve hacatlarını görmesinde birbirine mani olmaz, ruhu şaşırtmaz." (S: 687)
1231. “O hassadır bırakmaz ki o nur-u hidayet, şu medeniyet ruhu olan Roma dehası ona tahakküm
etsin." (S: 713)
1232. “Şu medeniyetin ruhu olan Roma dehası, birbiriyle barışır hem mezc u ittihadı." (S: 714)
1233. “Hüda ruhu eder tenvir, taneleri sünbüllettirir." (S: 714)
1234. “Ruhu eder hizmetkâr, taneleri kuruyor." (S: 714)
1235. “Tâ vicdanı aldatsın, ruhu tenvim edilsin, tâ elem hissolmasın." (S: 744)
1236. “Altıncısı: Ders verdiği Kur’anî hakikatların; hem aklı, hem kalbi, hem ruhu ve vicdanı tenvir
ve tatmin ve nefsi müsahhar etmesi ve şeytanı dahi ilzam edecek derecede kuvvetli ve gayet
belîğ, nafiz ve müessir olması..." (S: 751)
1237. “Kalb ve ruhu hissiyata mağlub olmaktan muhafaza ediyor." (S: 765)
1238. “Beka-i ruhu o kadar güzel isbat eder ki: Cesedin vücudu gibi, ruhun bekasını gösterir." (S:
788)
1239. “A’lâ-yı illiyyîndeki Ebu Bekr-i Sıddık’ın ruhu, esfel-i safilîndeki Ebu Cehl’in ruhuyla bir
seviyede kalacaktı." (M: 44)
1240. “Hem İncil-i Yuhanna, Onikinci Bab ve onüçüncü âyet: "Amma o Hak ruhu geldiği zaman, sizi
bilcümle hakikata irşad edecektir." (M: 169)
1241. “Ve o irae ile, kalbi vahşet-i mutlakadan ve ruhu hüzn-ü elîmden kurtarıp, ebedî bir ferahı,
daimî bir süruru temin eder." (M: 223)
1242. “Çünki kâinatın ruhu, nuru, mayesi, esası, neticesi, hülâsası hayattır." (M: 238)
1243. “Belki ubudiyetin ruhu hükmündedir." (M: 299)
1244. “Öyle de: Bütün evliyanın sultanı olan Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm; değil yalnız
kalbi ve ruhu ile, belki hem cismiyle, hem havassıyla, hem letaifiyle, kırk seneye mukabil kırk
dakikada, velayetinin keramet-i kübrası olan Mi’racı ile bir cadde-i kübra açarak, hakaik-i
imaniyenin" (M: 306)
1245. “Hem cesedi ölmüş, hem ruhu zillet içinde manen ölmüş." (M: 416)
Ruh / 126
1246. “Hem madem bir zalim ve vicdansız bir adam, birisini yere atıp ayağıyla onun başını kat’î
ezecek bir surette davransa, o yerdeki adam eğer o vahşi zalimin ayağını öpse; o zillet
vasıtasıyla kalbi başından evvel ezilir, ruhu cesedinden evvel ölür." (M: 416)
1247. “Hayatı varsa, ruhu da vardır." (M: 478)
1248. “Lisanı $ dediği gibi; kalbi, ruhu, aklı, bütün letaifi "Hüve-l Bâki, Hüve-l Ezeliyy-ül Ebedî,
Hüve-s Sermedî, Hüve-d Daim, Hüve-l Matlub, Hüve-l Mahbub, Hüve-l Maksud, Hüve-l
Mabud" demeli." (L: 18)
1249. “Acaba zâil, yalancı bir cennette cismi bulunan ve kalbi, ruhu cehennemde azab çeken bir
insana mes’ud denilebilir mi?" (L: 116)
1250. “İşte mürşidin ruhu ve kalbi bir âyinedir." (L: 135)
1251. “İşte o âlemin anahtarı, marifetullah ve vahdaniyet sırlarını ifade eden "Lâ İlahe İllallah"
kelime-i kudsiyesiyle kalbi söylettirmek, ruhu işlettirmektir." (L: 137)
1252. “İşte Hazret-i Gavs’ın bu emrinin manası şudur ki: Ne vakit senin oğlun da ruhu cesedine,
kalbi nefsine, aklı midesine hâkim olsa ve lezzeti şükür için istese, o vakit leziz şeyleri
yiyebilir..." (L: 141)
1253. “Ona cevaben dedi ki: "Çarşıdaki vaziyet iktisaddan ve kemal-i akıldan ve alış-verişin esası
ve ruhu olan emniyetin, sadakatın muhafazasından gelmiş bir halettir; hısset değildir." (L: 144)
1254. “Kıskançlık eden ya riyakârdır, a’mal-i sâliha suretiyle dünyevî neticeleri arıyor veyahud
sadık cahildir ki, a’mal-i sâliha nereye baktığını bilmiyor ve a’mal-i sâlihanın ruhu, esası ihlas
olduğunu derketmiyor." (L: 157)
1255. “belki birbirinin noksanını ikmal eder, kusurunu örter, ihtiyacına yardım eder, vazifesine
muavenet eder; yoksa o vücud-u insanın hayatı söner, ruhu kaçar, cismi de dağılır." (L: 160)
1256. “Çünki ölüm gelse, bir ruhu alır." (L: 161)
1257. “Evet Risale-i Nur şakirdlerinin kalbi, aklı, ruhu; böyle aşağı, zararlı, süflî şeylere tenezzül
etmez." (L: 166)
1258. “Hem hiçbir cihetle akıl kabul eder mi ki; hadsiz rahmetli, muhabbetli ve nihayet derecede
şefkatli ve kendi san’atını çok sever ve kendini çok sevdirir ve kendini sevenleri ziyade sever bir
Zât-ı Kadîr-i Hakîm, en ziyade kendini seven ve sevimli ve sevilen ve Sâniini fıtraten perestiş
eden hayatı ve hayatın zâtı ve cevheri olan ruhu, mevt-i ebedî ile idam edip, kendinden o sevgili
muhibbini ve habibini ebedî bir surette küstürsün, darıltsın, dehşetli rencide ederek sırr-ı
rahmetini ve nur-u muhabbetini inkâr etsin ve ettirsin?" (L: 334)
Ruh / 127
1259. “Ve bilhassa risalet-i Muhammediye (A.S.M.) ve vahy-i Kur’anî, hayatın ruhu ve aklı
hükmünde olduğundan, bu hayatın vücudu gibi, hakkaniyetleri kat’îdir denilebilir." (L: 336)
1260. “İşte herbir zîhayatın zâhirî bir vücudunun zevaliyle; (Yirmidördüncü Mektub’da izah edildiği
gibi) ruhu, mahiyeti, hüviyeti, sureti gibi pek çok vücudlarını arkasında bıraktıran ve yerinde
vazife başına geçiren faaliyet-i daime ve hallakıyet-i Rabbaniyeden neş’et eden maânî-i
kudsiyenin ve rububiyet-i İlahiyenin ne kadar ehemmiyetli oldukları anlaşılır." (L: 350)
1261. “Aynen öyle de; insanın ruhu âlem-i ervahtan ve hâfızaları Levh-i Mahfuz’dan ve kuvve-i
hayaliyeleri âlem-i misalden.." (L: 355)
1262. “Hayvanların ruhları bâki kalacağını ve Hüdhüd-ü Süleymanî (A.S.) ve Neml’i ve Naka-i Sâlih
(A.S.) ve Kelb-i Ashab-ı Kehf gibi bazı efrad-ı mahsusa; hem ruhu, hem cesediyle bâki âleme
gideceği ve herbir nev’in arasıra istimal için birtek cesedi bulunacağı rivayet-i sahihadan
anlaşılmakla beraber; hikmet ve hakikat, hem rahmet ve rububiyet öyle iktiza ederler." (Ş: 55)
1263. “Sâlisen: Hiç mümkün müdür ki; kendi kemalâtını ve kudret ve rububiyetini izhar etmek için
bu kâinatı bütün zerrat ve seyyarat ve ecza ve tabakatıyla halk edip kemal-i hikmetle her
birisini bir vazife ile belki çok vazifelerle mütemadiyen çalıştıran ve sermedî, hadsiz cilve-i
esmasını göstermek için kafile kafile arkasında, belki seyyar müteceddid dünya dünya arkasında
ve mahlukat taifelerini bu misafirhane-i âleme ve hayat-ı dünyeviye meydan-ı imtihanına
gönderip âlem-i misalde kurulan uhrevî sinemalar ve berzahî fotoğraflarla suretlerini ve
amellerini ve vaziyetlerini alarak onları terhisten sonra, başka taife ve kafile ve seyyal ve
seyyar bir nevi dünyaları o meydana vazifeler ve cilve-i esmasına âyineler olmak için gönderen
bir Sâni’-i Zülcelal, bir Hâlık-ı Zülcemal, bir Allah-ı Zülkemal; bu fâni dünyada şuur ve akıl ile o
Hâlık’ın bütün maksadlarına karşı mukabele eden ve bütün istidadıyla o Hâlık’ı sevip sevdirip
tanıyıp tanıttırıp hadsiz dualarla beka-i âhiret saadetini yalvaran ve akıl sebebiyle nihayetsiz
elemler aldığından, bütün fıtratı ve ruhu ve istidadı ile ayn-ı lezzet olan hayat-ı bâkiyeyi
isteyen bu nev’-i insan için bir dâr-ı mükâfat ve mücazat, bir haşir neşir olmasın?" (Ş: 607)
1264. “İkinci cereyan, istikameti bırakıp ifrat ve tefritle aklı bir vesile-i azab ve elemler toplayıcı
bir âlete çevirmesinden, insaniyeti en bedbaht bir hayvaniyetten aşağı düşürüp dünyada
zulümlerine mukabil gazab-ı İlahî ve musibet tokatlarını yemekle beraber, dalaleti cihetinden,
akıl alâkadarlığıyla kâinatı bir hüzüngâh ve matemhane-i umumiye ve zevalde yuvarlanan
zîhayatlar için bir mezbaha, selhhane ve gayet çirkin ve karışık görüp ruhu, vicdanı dünyada bir
manevî cehennemde olup, âhirette daimî bir azab çekmeğe kendini müstehak eder." (Ş: 618)
1265. “Meselâ: Koca bir ağacın ölmesi, onun bir nevi ruhu olan çekirdeğini onun yerinde vazife
görmek için bırakması, bir Alîm-i Hafîz’in hikmetli kanunuyla olması ve bir yavrunun rızkı olan
süt memelerden gelmesi ve kan ve fışkı içinden çıkıp hiç bulaşmadan safi, temiz olarak ağzına
akması, tesadüf ihtimalini kat’î bir surette red ve bir Rezzak-ı Alîm-i Rahîm’in şefkatli
düsturuyla olduğunu gayet kat’î gösteriyor." (Ş: 649)
Ruh / 128
1266. “Onun ruhu ve hayatı onlardır." (Ş: 734)
1267. “Malûm olsun ki; Celcelutiye’nin esası ve ruhu olan $ İmam-ı Ali Radıyallahü Anh’ın en mühim
ve en müdakkik Üveysî bir şakirdi ve İslâmiyet’in en meşhur ve parlak bir hücceti olan Hüccetül İslâm İmam-ı Gazalî (R.A.) diyor ki: "Onlar vahy ile Peygamber’e (A.S.M.) nâzil oduğu vakit
İmam-ı Ali’ye (R.A.) emretti: "Yaz.” (Ş: 737)
1268. “Binaenaleyh bu her iki noktadan haberi olmayan bir insanın kalbi, ruhu tevahhuş eder;
vicdanı daima muazzeb olur." (Ş: 756)
1269. “Fakat o şahsın sırat-ı müstakime girmekle kalbi ve ruhu nur-u imanla ışıklanırsa, o zulmetli
evvelki vaziyeti nuranî bir halete inkılab eder." (İ: 28)
1270. “Buna binaen Kur’an heyet-i mecmuasıyla kalblere kut ve kuvvet olup, tekrarı usanç değil,
halâvet ve lezzet verdiği gibi, Kur’anın âyetlerinde de öyle bir kısım vardır ki, o kuvvetin ruhu
hükmünde olup tekerrür ettikçe daha ziyade parlar, hak ve hakikat nurlarını saçar." (İ: 30)
1271. “Namaz, kul ile Allah arasında yüksek bir nisbet ve ulvî bir münasebet ve nezih bir hizmettir
ki, her ruhu celb ve cezbetmek namazın şe’nindendir." (İ: 43)
1272. “Çünki bütün nimetlerin, rahatların, lezzetlerin ruhu olan saadet-i ebediye gelmezse, umum
kâinatın şehadetiyle sabit olan ve güneş gibi parlayan rahmet ve şefkat-i İlahiyenin bedahetine
karşı mükâbere ile inkâr lâzımgelir." (İ: 55)
1273. “Hem yine şâyân-ı dikkattir ki; o madde-i latife, yemeklerin ruhu ve hülâsasıdır." (İ: 57)
1274. “Evet onlar iman etmediklerinden ve cevher-i ruhu ifsad ve bütün elemleri içine alan küfür
musibetine maruz kaldıklarından $ ye bedel $ tabiriyle işaret edilmiştir." (İ: 69)
1275. “Çünki kâfirin cevher-i ruhu bozulmuştur." (İ: 80)
1276. “İnsan cismen küçük, zaîf ve âciz olmakla beraber, hayvanattan addedildiği halde, pek
yüksek bir ruhu taşıyor ve pek büyük bir istidada mâliktir ve hasredilmeyecek derecede
meyilleri vardır ve gayr-ı mütenahî emeller sahibidir ve addedilemez fikirleri vardır ve gayr-ı
mahdud şeheviye ve gazabiye gibi kuvveleri vardır ve öyle acaib bir yaratılışı vardır ki, sanki
bütün enva’ ve âlemlere fihriste olarak yaratılmıştır." (İ: 85)
1277. “İhtar: İbadetin ruhu, ihlastır." (İ: 85)
1278. “Sanki o zâtın cesedinden tecerrüd eden ruhu, zaman ve mekânın kayıdlarını kırarak
istikbalin her tarafına uçup gezmiş ve gördüğü vukuatı söylemiştir ve söylediği gibi de vukua
gelmiştir." (İ: 120)
1279. “Ganj Nehri ile Bahr-ı Muhit-i Atlasî (Atlas Okyanusu) arasındaki memleketler, Kur’anı bir
kanun-u esasî ve teşriî hayatın ruhu olarak" (İ: 216)
Ruh / 129
1280. “diye, yalnız o üstad-ı kudsînin irşadıyla hem kalbi, hem ruhu gayet garib bir tarzda sülûke
başladılar." (Ms: 7)
1281. “Ruhu fasid, kalbi hasta olanlardan başka kimse o ağır yükün altına giremez." (Ms: 68)
1282. “Küfür ise ruhu, kalbi söndürür, zulmetler içinde bırakır." (Ms: 69)
1283. “O ruhun ruhu da ihlastır." (Ms: 70)
1284. “Halbuki birinci cihette lezzet, zeval ile zâil olsa bile ruhu bâkidir." (Ms: 71)
1285. “İkinci cihette, nimetin zevali ölüm değildir ki, ruhu kalsın." (Ms: 71)
1286. “Ruhu da söner, ancak dumanı kalır." (Ms: 71)
1287. “Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir ve tenfiz-i ahkâm-ı şer’iyeye daha ziyade
muktedirdir." (Ms: 102)
1288. “Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur." (Ms:
102)
1289. “Eğer dünya mücessem bir zîhayat farzedilirse, o nur onun ruhu olur." (Ms: 116)
1290. “Meselâ: "Bismillah", hava-i nesîmî gibi kalbi ve ruhu tatmin ettiğinden kesret-i ihtiyaca
binaen Kur’anda çok tekrar edilmiştir." (Ms: 127)
1291. “Çünki insanın ruhu, ebna-yı cinsiyle alâkadardır." (Ms: 148)
1292. “Ruhu cismaniyetine galib olan evliyanın işleri, fiilleri sür’at-ı ruh mizanıyla cereyan eder."
(Ms: 198)
1293. “Eğer âlemi bir zîhayat libasını giymiş görsen, Onun ruhu Nur-u Muhammedî Aleyhissalâtü
Vesselâm’dır." (Ms: 263)
1294. “diye, yalnız o üstad-ı kudsînin irşadıyla hem kalbi, hem ruhu gayet garib bir tarzda sülûke
başladılar." (BMs: 12)
1295. “Ve onun içindeki manası ise onun ruhu değil, belki bedenidir." (BMs: 144)
1296. “Amma kelâmın ruhu ise, ancak mütekellim tarafından içine nefh edilen manadır." (BMs: 144)
1297. “Onun da ruhu ihlastır." (BMs: 148)
1298. “İşte birinci vecihteki lezzet, zeval ile öldüğü halde, ruhu bâki kalır, yani bu nimetleri bana
in’am edenin rahmeti, beni düşünüyor, beni unutmuyor der." (BMs: 149)
1299. “Tâ ki ruhu bâki kalsın." (BMs: 149)
Ruh / 130
1300. “Ve eğer âlemi, zîhayat, canlı bir cismi giymiş vaziyetiyle görürsen; Aleyhissalâtü Vesselâm’ın
nurunu, o büyük hayvanın ruhu olarak göreceksin." (BMs: 237)
1301. “Muhabbet ise, yolunda ruhu feda etmek iktiza eder." (BMs: 259)
1302. “İşte mürşidin ruhu ve kalbi bir âyinedir." (BMs: 307)
1303. “İşte o âlemin anahtarı, marifetullah ve vahdaniyet sırlarını ifade eden "Lâ İlahe İllallah"
kelime-i kudsiyesiyle kalbi söylettirmek, ruhu işlettirmektir..." (BMs: 309)
1304. “Acaba zâil ve yalancı bir cennette cismi bulunan ve kalbi, ruhu cehennemde azab çeken bir
insana mes’ud denilebilir mi?" (BMs: 316)
1305. “İşte acaba neden caiz olmasın ki, ruhu cismaniyetine galib olmuş bir velinin fiilleri, ruh ve
hayal ölçüleriyle sudûr etmesin." (BMs: 397)
1306. “Belki de bununla merhum Molla Abdülmecid’in ruhu şâd olur." (BMs: 634)
1307. “Bundan mütercim-i muhterem Seyda-yı Molla Abdülmecid’in âlî, mutahhar ruhu -eğer kabul
buyururlarsa- şu nâçiz talebesinden rencide olmaz ümidini besliyorum." (BMs: 635)
1308. “Kalbi deldi, ruhu ezdi, yaktı yıktı ciğeri" (BMs: 646)
1309. “Ruhu, feza-yı kâinatta beyn-el ecram seyr-i seri’ ile seyahat ettirecek tarzda tulû’ eden
manzume-i hakikat, bilhassa bizler için büyük mazhariyettir." (B: 33)
1310. “Bil’umum Risalât-ül Envar her biri ayrı ayrı mevzularda, hadd ü hesaba gelmeyen müşkilleri
halletmeleriyle beraber bendeniz şöyle tasavvur ediyorum ki: Nur deryasından nûş etmek
isteyen bir kimse, Birinci ve Yirmibirinci ve Yirmiikinci Sözleri alsa, diğerlerine eli yetişmezse
dahi maraz-ı kalbîyi def’ u ref’e, ruhu tenvir u tesrire kâfi bulunduğu meşhud ve müsellemdir."
(B: 50)
1311. “Evet nasıl sözlerim haksız olsun ki, en tehlikeli anlarda bile hakkı söylemekte susmayan ve
pek âlî ruhu taşıyan ve talebelerine her an teselli nurlarını dağıtan, Kur’an-ı Kerim’in bugünkü
dellâl-ı muhteremi olan Üstadım!" (B: 94)
1312. “Elhasıl: Süleyman’ın selim kalbi, Lütfi’nin latif ruhu imdadıma koşmak istemişler." (B: 171)
1313. “Aynen bu parça-i Nur, âlem–i asgar olan ve esma-i hüsnaya âyine olan ve hilkat-i dünyanın
ruhu mesabesindeki beşerin, kemal ve sukutuna, ebediyet ve ademine sebeb olan en büyük vesile
ve desiseleri, pek yakînen keşfedip gösteriyorlar." (B: 176)
1314. “Aynen kütüb-ü sâbıkada da vesile-i dünya olan Şah-ı Levlâk’i evsafıyla, ashabıyla haber
vermeleri gösteriyor ki; ulûm-u evvelîn ve âhirîni câmi’ bir kitab ile ba’s olunacak, kâinatın ruhu
Ruh / 131
hükmünde ve bütün kâinatın güzellikleri kendi fıtratında tecemmu’ edip, tekemmülle tulûu,
fecirden sonra şemsin tulûu gibi bekleniyordu." (B: 209)
1315. “Sadîkınızın zaîf ruhu, bu fâni hayatta olduğu gibi, bâki ve sermedî hayatta da inşâallah ulvî
ruhunuzun cenah-ı şefkatinden ayrılmayacaktır, ayrılamayacaktır ve ayıramayacaklardır." (B:
216)
1316. “Gayr-ı ihtiyarî, ruhu garib ve rikkatle karışık bir ızdıraba düşürüyor." (B: 224)
1317. “Sual: Sa’d-ı Taftazanî, biri hayvanî diğeri insanî olmak üzere ruhu ikiye taksim ettikten
sonra, "Mevte maruz kalan yalnız ruh-u hayvanîdir, ruh-u insanî ise mahluk değildir ve onun ile
Allah beyninde nisbet ve sebeb yoktur, cesed ile kaim olmayıp müstakill-i bizzâttır" demesinin
sebebi ve izahı?" (B: 258)
1318. “İkinci sebeb: Firakı hiç istemeyen ve firaktan şiddetle kaçan ve ayrılıktan titreyen ve
bu’diyetten cehennem gibi korkan ve zevalden gayet derecede nefret eden ve visali ruhu ve canı
gibi seven ve kurbiyeti cennet gibi, hadsiz bir iştiyak ile arzulayan "aşk" sıfatı; her şeydeki
akrebiyet-i İlahiyenin bir cilvesine yapışmakla firak ve bu’diyeti hiçe sayıp, lika ve visali daimî
zannederek, "Lâ mevcude illâ Hu" diye, aşkın sekriyle ve o şevk-i beka ve lika ve" (B: 264)
1319. “Ruhu güzel ve âlîdir, fakat mûcid ve mutasarrıf değil, belki ancak mazhar ve medardır." (B:
266)
1320. “İhlası tam, vicdanı temiz, ruhu teslim, cismi latif, nesebi tahir kardeşlerimiz, bu ikaz ile
Cenab-ı Erhamürrâhimîn’e niyaz edip, "Ya Rabb, cümle ihvanımızı yaramaz şeylerden halas et ve
ihlas-ı tâmme ihsan et" dualarında, sâlif-ül arz haslet-i hamse-i âliye ve ehliyeden olmayan ve
kesafetli ruhuyla müteaddid nuru karıştıran ve zâhir haliyle sebeb-i risale olup, umumun dua ve
himmetlerini her an arzulayan, bu uğurda Risale-i Nur’a serfüru’ ve serfeda edenleri; Cenab-ı
Erhamürrâhimîn, Habib-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, Kur’an-ı Hakîm ve hizb-ül Kur’an
hürmetine mağfiret buyurup, niyet edip taleb ettikleri hizmetinde muvaffak buyursun.." (B:
279)
1321. “Senin gibi ruhu inkişaf edip, kalbi intibaha gelen zâtlar okumaktan usanmaz." (B: 336)
1322. “Bu ikinci yol; Risalet-in Nur’un esası, mâyesi, temeli, ruhu, hakikatı olduğunu has talebeleri
görüyorlar." (K: 18)
1323. “Hem bu Münazarat Risalesi’nin ruhu ve esası hükmünde olan, hâtimesindeki Medreset-üz
Zehra hakikatı ise, istikbalde çıkacak olan Risale-i Nur’a bir beşik, bir zemin ihzar etmek idi ki;
bilmediği, ihtiyarsız olarak ona sevkolunuyordu." (K: 79)
1324. “Evet o Hizb-ül Ekber’deki âyât; bütün Resail-i Nuriye’nin ruhu, esası, madeni, üstadı ve
güneşidir." (K: 128)
Ruh / 132
1325. “Kalemi gibi, kalbi, ruhu da güzel." (K: 242)
1326. “Ve o küçük şahsiyette parlak, büyük bir şakird ruhu görünüyor." (K: 259)
1327. “Şimdi bir ihtar ile kat’î kanaatım geldi: O talebe arkadaşlarım, o üstadlar hükmünde
hocalarım, o mürşidlerim, evliya ve şeyhlerim; bir hiss-i kablelvuku’ ile ruhu hissedip akıl
bilmeyerek -ki en lüzumlu bir zamanda- o talebeler içinde ve o hocaların şakirdleri içinde ve o
mürşidlerin müridleri içinde parlak bir nur çıkacak, ehl-i imanın imdadına gelecek diye o
istikbaldeki nimet-i İlahiyeye gayet ağır ve acib şerait içinde ve hadsiz muarızların karşısında
ve bin seneden beri kuvvet bulan dalaletin mukabilinde ve gayet vehham ve garazkâr
düşmanlarımızın desiselerinin ihatasında ve iki dehşetli mahkemenin uzun tedkikatında Risale-i
Nur’un bu fevkalâde galebesi ve hârikulâde perde altında tenviratı ve düşmanlarını mecbur edip
serbestiyetini kazanması gösteriyor ki; o mevkiine lâyıktır ki, kablelvuku’ İmam-ı Ali Radıyallahü
Anhu ve Gavs-ı Azam (Kuddise sırruhu)" (E: 53)
1328. “Hem kalbi, hem ruhu, hattâ hissiyatı tam tenvir edecek ve ilâçlarını verecek bir tarzda
hazine-i" (E: 248)
1329. “Evet, ne kadar fikri ve vazifesi aleyhimizde olsa da, herhalde kalbi, ruhu Risale-i Nur’dan
imanı cihetinde büyük istifade etmek ve Nurculara da sevab kazandırmak hikmetiyle o vilayete
gönderildi." (E: 276)
1330. “Her nefes ve her dakika ruhlar ona hava ve su gibi muhtaç olduğundan, onun hakikatını
herkesin ruhu hisseder." (Em: 96)
1331. “Tarihinizi ve İslâmiyetinizi tahkir eden bir sû’-i kasd vesikasını yazan ve imza edenlere
hayatınızın hayatı, ruhunuzun ruhu bildiğiniz İslâmiyetiniz namına ve kâinatı ondört asır
ışıklandıran ve kudsî ve İlahî düsturlarıyla bin seneden beri milyonlar ecdadınızı nurlandıran ve
ebedî saadete sevkeden Kur’anınız namına ve o düstur-u Kur’ana ittiba’ eden yüzer milyon
ecdadınız namına, ahlâk-ı hasene ve namus muhafazası yolunda İslâmî terbiyenin ziyasıyla
nurlanan ve terbiye alan ve kadınlığın hakikî manasını ve hakikî güzelliğini yaşayışlarıyla ve
giyinişleriyle ve hayatlarıyla gösteren annelerinizin ve ninelerinizin ve hemşirelerinizin namına o
müfterilere, o tezyif ve tahkir savuranlara teessüfünüzü, tekdirinizi ve reddinizi bildiriniz."
(Em: 136)
1332. “Yirmisekiz seneden beri beş vilayet ve beş mahkeme ve beş vilayetin zabıtaları onun başına
ilişmedikleri halde, hususan bu defa İstanbul mahkeme-i âdilesinde yüzden ziyade polislerin
gözleri önünde, hem iki ayda yaya olarak heryeri gezdiği halde, hiçbir polis ilişmediği ve
Mahkeme-i Temyiz "bere yasak değil" diye karar verdiği, hem bütün kadınlar ve başı açık
gezenler ve bütün askerî neferler ve vazifedar memurlar giymeye mecbur olmadıklarından ve
giymesinde hiçbir maslahat bulunmadığından ve benim resmî bir vazifem olmadığından -ki resmî
bir libastır- bereyi giyenler de mes’ul olmazlar denildiği halde, hususan münzevi ve insanlar
Ruh / 133
arasına girmeyen ve Ramazan-ı Şerif’in içinde böyle hilaf-ı kanun en çirkin bir şey ile ruhunu
meşgul etmemek ve dünyayı hatırına getirmemek için has dostlarıyla dahi görüşmeyen, hattâ
şiddetli hasta olduğu halde, ruhu ve kalbi vücuduyla meşgul olmamak için ilâçları almayan ve
hekimleri çağırmayan bir adama şapka giydirmek," (Em: 165)
1333. “edeceksin; yoksa ceza vereceğiz" denilse, elbette öyle her şeyini hakikat-ı Kur’aniyeye
feda eden bir adam, değil dünyevî hapis veya ceza ve işkence, belki parça parça bıçakla kesilse,
cehenneme de atılsa, kat’iyen yüz ruhu da olsa, bütün tarihçe-i hayatının şehadetiyle, feda
edecek." (Em: 167)
1334. “Bin rayihanın feyzi sarar ruhu derinden" (T: 5)
1335. “Böyle bir yüksek iman ve ihlas şuuruna mâlik olan insan, hiç şübhesiz ki, zaman ve mekân
mefhumlarının fâniler üzerinde bıraktığı yaldızlı tesirleri kesif madde âleminde bırakarak; ruhu
ile maneviyat âleminin pırıl pırıl nurlar saçan ufuklarına yükselmiş bir haldedir." (T: 10)
1336. “Fakat gönlü mestedip, ruhu yükselteceği anlarda ifade o kadar berraklaşır ki tarif
edilemez." (T: 20)
1337. “İşte âlemin ruhu bu hakikata temas etmişse de, tamamını" (T: 38)
1338. “Onlar tev’em ve esbab-ı temzic varken imtizac olunmazsa, şeriatın ruhu olan nur-u hidayet,
o muzlim pis medeniyetin esası olan Roma dehasıyla hiçbir vakit mezc olunmaz, bel’ olunmaz…"
(T: 132)
1339. “Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir ve tenfiz-i ahkâm-ı şer’iyeye daha ziyade
muktedirdir." (T: 142)
1340. “Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur." (T: 142)
1341. “İfadesinde: Şark ve garbın eserlerini okuduğunu, sonra Risale-i Nur eline geçtiğini; bu
eserlerden aklı, fikri, ruhu ve kalbi son derece müstefid bulunduğunu, irade ve ahlâkı üzerinde
mühim tesirler yaptığını; Gençlik Rehberi’nin, gençlerin iman ve ahlâkını temin ve muhafaza
yolunda büyük tesiri olması dolayısıyla, bir hizmet-i vataniye yapmak emeliyle bastırdığını, suç
mahiyetini haiz bir şey görmediğini söylemiştir." (T: 649)
1342. “Yirmisekiz seneden beri beş vilayet ve beş mahkeme ve beş vilayetin zabıtaları onun başına
ilişmedikleri halde, hususan bu defa İstanbul mahkeme-i âdilesinde yüzden ziyade polislerin
gözleri önünde, hem iki ay da yaya olarak her yeri gezdiği halde, hiçbir polis ilişmediği ve hem
Mahkeme-i Temyiz bere yasak değil diye karar verdiği, hem bütün kadınlar ve başı açık
gezenler ve bütün askerî neferler ve vazifedar memurlar giymeye mecbur olmadıklarından ve
giymesinde hiçbir maslahat bulunmadığından ve benim resmî bir vazifem olmadığından -ki resmî
bir libastır- bereyi giyenler de mesul olmazlar denildiği halde; hususan münzevi ve insanlar
arasına girmeyen ve Ramazan-ı Şerifin içinde böyle hilaf-ı kanun en çirkin bir şey ile ruhunu
Ruh / 134
meşgul etmemek ve dünyayı hatırına getirmemek için has dostlarıyla dahi görüşmeyen, hattâ
şiddetli hasta olduğu halde, ruhu ve kalbi vücuduyla meşgul olmamak için ilâçları almayan ve
hekimleri çağırmayan bir adama şapka giydirmek, ecnebi papazlara benzetmek için ona teklif
etmek ve adliye ile tehdid etmek, elbette zerre kadar vicdanı olan bundan nefret eder." (T:
666)
1343. “denilse, elbette öyle herşeyini hakikat-ı Kur’aniyeye feda eden bir adam, değil dünyevî
hapis veya ceza ve işkence, belki parça parça bıçakla kesilse, Cehennem’e de atılsa, kat’iyen yüz
ruhu da olsa, bütün tarihçe-i hayatının şehadetiyle, feda edecek!" (T: 667)
1344. “ölmeye yüz tutmuş zannedilen iman ruhu yeniden canlanacak.." (T: 675)
1345. “Risale-i Nur’daki aklı, kalbi, ruhu ve vicdanı celbeden ve hakikata râmeden o İlahî
cazibedendir ki; çoluğu çocuğu, genci ihtiyarı, avamı havassı o Nur’a koşuyorlar ve o cazibedar
Nur’un pervanesi oluyorlar." (T: 697)
1346. “Ey ruhumuzun ruhu, kalbimizin kalbi, canımızın canı, cananımız, sertâcımız, sevgili Üstadımız
Efendimiz!" (T: 702)
1347. “Kalb ve ruhu ve akıl ve letaifi bu elîm ve dehşetli vaziyetten feryad u figan ederken, nefs-i
emmaresi tegafül ile tecahül etti." (Ni: 16)
1348. “ruhu müdhiş bir derecede musibet içinde olduğu halde; cismen zâhirî bir derece refah ve
zînet içinde bulunmasıyla o adama mes’ud denilsin ve saadetine hükmedilsin?" (Ni: 85)
1349. “Kalbi, ruhu hissiyatına mağlub olur." (H: 9)
1350. “Hakikî milliyetimizin esası, ruhu ise İslâmiyet’tir." (H: 54)
1351. "kurtaran (5) ve istikbal ve âhiretimizi tekeffül eden (6) ve menafi-i umumiye olan
hukukullahı izinsiz tasarruftan sizi tahlis eden (7) ve hayat-ı milliyemizi muhafaza eden (8) ve
umum ezhanı manyetizmalandıran (9) ve ecanibe karşı metanetimizi ve kemalimizi ve
mevcudiyetimizi gösteren (10) ve sizi muahaze-i dünyeviye ve uhreviyeden kurtaran (11) ve
maksad ve neticede ittihad-ı umumiyeyi tesis eden (12) ve o ittihadın ruhu olan efkâr-ı âmmeyi
tevlid eden (13) ve çürük mesavi-i medeniyeti hudud-u hürriyet ve medeniyetimize girmekten
yasak eden (14) ve bizi Avrupa dilenciliğinden kurtaran (15) ve geri kaldığımız uzun mesafe-i
terakkide -sırr-ı i’caza binaen- bir zaman-ı kasîrede tayyettiren (16) ve Arab ve Turan ve
İran ve Sâmileri tevhid ederek az zamanla bize bir büyük kıymet veren (17) ve şahs-ı manevî-i
hükûmeti Müslüman gösteren (18) ve kanun-u esasînin ruhunu ve Onbirinci Madde’yi muhafaza
ile ve sizi hıns-ı yeminden kurtaran (19) ve Avrupa’nın eski zann-ı fasidlerini tekzib eden (20)
Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm hâtem-i enbiya ve şeriatın ebedî olduğunu tasdik ettiren
(21) ve" (H: 82)
Ruh / 135
1352. “İşte ey iki hayatın ruhu hükmünde olan İslâmiyet’i bırakan iki ayaklı mezar-ı müteharrik
bedbahtlar!" (Mü: 49)
1353. “değildi; lâkin herkesin ruhu istibdadın manasıyla tesemmüm ederdi ve bir zehir atanı
bilirdi." (Mü: 52)
1354. “Onun ruhu ne kadar tatlı ve kıymetdar olsa da, milletini daha ziyade tatlı ve büyük bilir."
(Mü: 59)
1355. “Bin ruhu da olsa feda etmeğe iftihar eder." (Mü: 59)
1356. “Zira bir menfaat veya cüz’î bir haysiyet veya itibarî bir şeref için veya “Filan yiğittir”
sözlerini işitmek gibi küçük emirlere hayatını istihfaf eden veya ağasının namusunu isti’zam için
kendini feda eden kimseler eğer uyansalar, hazinelere değer olan İslâmiyet milliyetine yani
üçyüz milyon İslâmın uhuvvetlerini ve manevî yardımlarını kazandıran İslâmiyet milliyetine,
binler ruhu da olsa, acaba istihfaf-ı hayat etmezler mi?" (Mü: 60)
1357. “(1): Milliyetimiz bir vücuddur; ruhu İslâmiyet, aklı Kur’an ve imandır." (Mü: 60)
1358. “Biz de, bütün hakikî ilimlerin madeni, esası, nuru ve ruhu olan iman ilmini tahsil ve iktisab
etmek için ve mukaddes davamızda muvaffak ve kudsî mücadelemizde muzaffer olmak için aza
kanaat etmeyeceğiz." (G: 238)
1359. “Hayatı varsa ruhu da vardır." (STİ: 8)
1360. "(Ene)ler (nahnü)ye inkılab edip, mezcî cemaat ruhu tevellüd ederek, külle feda olmak için
ferd zımnen rızadade olabilir." (STİ: 11)
1361. “Hâkim, ruh-u cemaatten çıkmış az mütehassis, sağırca, metin bir şahs-ı manevîdir ki,
şûralar o ruhu temsil eder." (STİ: 33)
1362. “temzic varken imtizac olunmazsa, şeriatın ruhu olan nur-u hidayet, o muzlim medeniyetin
esası olan Roma dehasıyla hiçbir vakit mezcolunmaz, bel’ olunmaz..." (STİ: 42)
1363. “Cemaat ruhu tevellüd etmedi." (STİ: 89)
1364. Ruhudur
1365. “BEŞİNCİ NÜKTE: Dua, ubudiyetin ruhudur ve hâlis bir imanın neticesidir." (M: 302)
1366. “ve vahy-i Kur’an dahi, hayatdar hakaikının şehadetiyle hayat-ı kâinatın ruhudur ve şuur-u
kâinatın aklıdır." (L: 336)
1367. “Birisi: İnsanın en kıymetli ve üstünde titrediği malı, onun ruhudur." (Ş: 257)
1368. “Belki din, milliyetin hayatı ve ruhudur." (H: 64)
Ruh / 136
1369. Ruhullah
1370. “O Nasaralar, "İsa ruhullah" diyorlar." (B: 155)
1371. “Ve kendilerine Kelime-i Tevhid’i okudum, "İsa ruhullah" dedim." (B: 155)
1372. Ruhum
1373. “Onun ilahî tarzındaki tabiî nazmına ruhum hoşlanıyordu." (S: 693)
1374. “İşte bu içtihada göre- ruhum kadar sevdiğim Üstadımın muvakkaten başka bir köye
gitmesini arzu ettim." (L: 42)
1375. “Hadsiz bir deniz suretini alan ebed tarafındaki istikbale ruhum sevkediliyordu." (L: 51)
1376. “BEŞİNCİ RİCA: Bir zaman ihtiyarlığımın mebdeinde, bir inziva arzusuyla, İstanbul’un boğaz
tarafındaki Yuşa Tepesi’nde, yalnızlıkla ruhum bir istirahat aradı." (L: 226)
1377. “Ruhum dahi vatanımdaki eski dostları düşünüp o gurbette vefatımı tahayyül ederek, Niyazii Mısrî gibi dedim:" (L: 234)
1378. “O vakit, beka isteyen ve beka tevehhümüyle fânilere mübtela olan ruhum bütün kuvvetiyle
dedi ki: "Madem cismen fâniyim, bu fânilerden bana ne hayır gelebilir?" (L: 239)
1379. “O vakit misafirleri kabul etmediğim halde, onun ruhundaki ihlas ve ileride Risale-i Nur’a
edeceği kıymetdar hizmeti, (Haşiye-1) güya hiss-i kablelvuku ile ruhum o gencin ruhunda
okudu." (L: 246)
1380. “İki yüz sene sonra gayet sevdiği dostların mahall-i ikametine uğrayan bir adamın hüznüyle;
hem ruhum, hem kalbim gözüme yardım edip ağladılar." (L: 248)
1381. “Ruhum ise, düşman vaziyetini alan hadsiz belalara karşı bir nokta-i istinad ararken ve ruhta
ebede kadar uzanan hadsiz arzuları tatmin edecek bir nokta-i istimdad taharri ederken ve o
hadsiz firak ve iftiraktan ve tahrib ve vefattan gelen hüzün ve gama karşı teselli beklerken,
birden Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın $ âyetinin hakikatı tecelli etti." (L: 249)
1382. “diye ruhum çok derin feryad ediyordu." (Ş: 11)
1383. “Ben de âyetten bu dersimi aldıkça öyle bir kuvve-i maneviyeyi buldum ki, değil şimdiki
düşmanlarıma belki dünyaya meydan okutturabilir bir iktidar-ı imanî hissederek bütün ruhum ile
"Hasbünallahü ve ni’melvekil" dedim." (Ş: 65)
1384. “diye hem ruhum, hem kalbim, hem aklım feryad edip ağladılar." (Ş: 498)
1385. “Ruhum, onun ile o hazineyi keşfetti.” (Ş: 741)
Ruh / 137
1386. “Bir değil, bin ruhum da olsa, Kur’an için, iman için hepsini feda etmeğe her zaman hazırım."
(İ: 229)
1387. “Bu hicrandan kalbim ağlamış, gönlüm coşmuş, ruhum vücudumdan ayrılarak uzaklara gitmiş,
bana teselli tuhfeleri getirmiş." (B: 70)
1388. “Muhterem Üstad, bana öyle geliyor ki, manevî saadete küşade bulunan ruhum, kıymetdar
risaleleri okudukça, yazdıkça gitgide bir zevk-i manevî, bir saadet-i ebedî hazırlıklarıyla
coşacak." (B: 71)
1389. “Sevincimden mektubunuzu takbil ediyor; ruhum sizinle yaşadığı halde, cismen uzak
bulunduğumuzdan ağlıyordum." (B: 75)
1390. “Demek ki, her risaleden ruhum ayrı ayrı gıdasını alıyor." (B: 76)
1391. “Evet bazan yoruluyorum, fakat yorgunluktan istirahatı arzu eden nefsimi, ruhum vazifeye
davet ediyor ve belki bugünkü sa’yim, keffaret-üz zünub olur." (B: 104)
1392. “Ve sizin teşrifinizde -ki Erhamürrâhimîn olan Rabb-ül Âlemîn’den dua ve niyazım budurruhum sizi istikbal etmek şerefiyle müşerref olabilmek gibi, gönül arzu ve hayatı hasıl oluyor
(Haşiye) ve çok düşündürüyor." (B: 116)
1393. “Evet gözlerim böyle bir nura, aklım böyle bir derse, hasta vücudum böyle bir ilâca, muzdarib
ruhum böyle bir teselliye, nihayet zalim nefsim böyle bir manevî terbiyeye çok muhtaç olduğu
bir zamanda bu eserin yetişmesi; hem hakikatte üç gün sonra postaya verilen ikinci eserden
dokuz gün evvel gelmesi, kat’iyetle gösteriyor ki; bu iş kendi kendine veya tesadüfî olmuş değil."
(B: 118)
1394. “Reddedilen bir arzu nasıl kesb-i şiddet ederse, emellerimin şimdilik husule gelmemesiyle,
iman ve emellerim de aynı nisbette kesb-i kuvvet ediyor, ruhum yükseliyor; kalbimde açılan
pencereden, manen daha serin ve daha geniş nefes alıyorum." (B: 132)
1395. “Ve bu noktaya ruhum emin idi ki; çoktan beri ehl-i iman ve tevhid, İslâmiyet gibi bâki ve
sermedî güneşin küsuf ve ufulüne canavarcasına çalışmayı kendine vazife addeden ehl-i
dalaletin pis proğramlarını görüp nevm-i gafletten uyanarak, Sure-i Kevser’i takib eden iki
sureyi lisan-ı hal ve kal ile okuyarak zındıklara hitaben, "Bizler sizin nifak denizinde serseriyane
ve zulümkârane gezen dalalet ve sefahet gemilerinize binemeyiz; ancak, Kur’an-ı Mu’ciz-ül
Beyan’ın nuranî ve tevhid sikkeli iman ve İslâm zırhlılarına bineriz." (B: 136)
1396. “Âciz talebeniz, küre-i arz içerisinde ruhum bazan şarka, bazan cenuba, bazan garba, bazan
şimale, bazan semaya giderdi." (B: 140)
1397. “Ruhum bir mürşid-i ekmel taharri ederdi." (B: 140)
1398. “Ruhum ve kalbim çok çırpınıyordu." (B: 142)
Ruh / 138
1399. “Ben de asrımıza ve yaralarımıza baktıkça, bütün gün ruhum çırpınmakta iken, "Acaba bu
karmakarışık zamanda, benim gibi böyle manevî yaralı gençler, o mahkeme-i kübrada, Cenab-ı
Vâcib-ül Vücud ve Tekaddes Hazretlerinin huzurunda, Peygamberimiz Muhammed Mustafa
Aleyhissalâtü Vesselâm Efendimizden nasıl şefaat dileyebilirler" diyerek, bütün gün ruhum
ağlardı." (B: 157)
1400. “manevî doktora müracaat edeyim diyerek, ruhum her an gezmekte iken bîhuş olup yattım."
(B: 158)
1401. “Memlekete avdetimde, ağabeyim Mustafa’yı görünce ruhum biraz genişledi." (B: 158)
1402. “Bu zamana kadar pek âciz, hiç-ender-hiç olan zayıf ruhum o teessürler içinde feryad
ederken, şefkatli tokat risalesinde, bizim fırtınalı tokadımızı zikreden üstadımızın hakkımızda
ne derece şefkatli olduğunu anladık." (B: 161)
1403. “Şimdi ise, Nurların hakikatlerini gördükçe minnet ve şükrüm tezayüd ediyor, kalbim nurlar
ile doluyor, ruhum nurlarla istirahat ediyor, letaifim" (B: 177)
1404. “Bu risaleleri okudukça ruhum güller gibi açılıyor, hayat-ı fâniyeden gelen âlâm ve meşakkati
kaldırıp atıyor." (B: 178)
1405. “Heyhat ne kalbim ve ne de kalemim ve ne ruhum, acz ile önüme çıktılar ve itiraf-ı kusur
ediyordular." (B: 185)
1406. “Nuranî ve ziyadar cadde-i kübra-yı maneviyede seyr ü seyahat eden umum âhiret
kardeşlerimle her hafta görüşüyor ve âramsız tulû’ eden Risale-i Nur eczaları gibi, feyiz ve
marifet güneşlerinin haberlerini işittikçe; ruhum güller gibi açılıyor, hubur u ibtihaca müstağrak
oluyor." (B: 191)
1407. “Ümmilik ne güç imiş" diye ruhum ağlıyor." (B: 191)
1408. “Evet Üstadım, bu mektubu istinsah ederken kalb ve ruhum cûş u huruşa gelerek bütün
envar-ı resaili kemal-i şevk ve tahassürle görmek istiyordular." (B: 194)
1409. “kasavetler, yeisler, beisleri tasavvur ettikçe biri cinnete yani cünuna, diğeri cennete yani
Şam’a gitmek üzere, akl u ruhum seferber vaziyetini alıyorlar." (B: 195)
1410. “Neticesinde burada öyle bir vaziyet hasıl olmuş ki, mahiyetini düşündükçe senin bedeline
ruhum titriyor." (B: 196)
1411. “Herşeyden ziyade hürmet ettiğiniz ve ehemmiyeti dolayısıyla pek fazla itina ettiğiniz şeairi diniyemize ve sizi severek, hâhişle fîsebilillah emirlerinize itaat ederek, size koşan
talebelerinize sed çekmek suretiyle yapılan denaete ruhum sabredemiyordu." (B: 221)
1412. “Ruhum feveran ediyor." (B: 221)
Ruh / 139
1413. “Senelerden beri zalimlerin pençe-i zulmünde inleyen bu bîçare müslüman kardeşlerinizle
geçirmekte
olduğunuz bu
mübarek
bayramın
belki
dokuzuncusunu
hücra
köşelerinde,
dostlarınızdan uzak, akraba ve taallukatınızdan mahrum bir vaziyette, teâli ve terakkisi için
çalıştığınız cem’iyet-i İslâmiye arasından uzaklaştırıldığınız bir halde geçireceğinizi hatırladıkça
yüreğim parçalanıyor, ruhum azîm bir elemle yanıyor, gözlerimden yaşlar dökülüyor." (B: 225)
1414. “Fakat felillahilhamd, kalb ve ruhum Risale-i Nur’un tesiratıyla intibaha gelmişler." (B: 239)
1415. “Ben de Cenab-ı Hakk’a yüz binler şükür ediyorum ki, o kuvvetli omuzlarınız yüküm altına
girdiği için zaîf omuzum ağırlıktan kurtulup ruhum rahat etti." (B: 251)
1416. “İstirahat bulan ruhum size takdirkârane ve minnetdarane bakıyor." (B: 251)
1417. “Ruhum istiyordu ki, o âyetin bazı envarını yazayım; fakat şimdiye kadar müteferrik surette
yazıldığından öyle kalmış, şimdilik onunla iktifa edilmiş." (B: 284)
1418. “Bu risaleye nazar-ı dikkati ehemmiyetle celbetmeyi ruhum arzu ediyordu." (B: 310)
1419. “Ruhum çok arzu ediyordu ki; kısa, hafif bir vesile elime geçip, bîçare misafirlerin zahmeti
beyhude gitmesin." (B: 311)
1420. “Baktım, sana göndermek ruhum istedi." (B: 341)
1421. “Sizin bu defaki manevî ve nurlu hediyeniz benim nazarımda, Cennet-ül Firdevs’ten bir desti
âb-ı kevser hediyesi, âlem-i bekadan bize gelmiş gibi ruhum inşirah ile doldu, bütün duygularım
sürur ile şükrettiler." (K: 17)
1422. “Ben sizleri düşündükçe, ruhum inşirah ve kalbim ferahlarla dolar." (K: 21)
1423. “Aziz, mübarek, sıddık, sadık, ruhum, canım kardeşlerim!" (K: 23)
1424. “Hem bu medar-ı sürur ve ferah olan hediye-i nuraniyeyi, bir hiss-i kablelvuku’ ile benim
ruhum tam hissetmiş, akla haber vermemiş idi ki o gelmeden iki gün evvel, Feyzi ve Emin’in
fıkrasında beyan edilen rü’yayı gördüğüm gecenin gününde, sabahtan akşama kadar ve ikinci günü
de kısmen, hiç görmediğim bir tarzda bir sevinç, bir sürur hissedip mütemadiyen bir bahane ile
ferahımı izhar edip, otuz-kırk defa tebessüm ile güldüm." (K: 113)
1425. “Hattâ şimdi en hafif ruhlu bir kardeşim, bir şakirdimle görüşmeyi -fakat Risale-i Nur
hizmetine ait olmamak şartıyla- ruhum kaldırmıyor." (E: 61)
1426. “Söyler bana ruhum yine $" (E: 122)
1427. “Hâmisen: Münafık düşmanlarımın maddî ve manevî zehirlerine karşı gerçi Cevşen ve Evrad-ı
Kudsiye-i Şah-ı Nakşibend beni ölüm tehlikesinden, belki yirmi defa kudsiyetleriyle
kurtardılar; fakat maatteessüf asabımda ve sinirlerimde ve hassasiyetimde, o zulümden öyle
Ruh / 140
şiddetli bir tesir, bir heyecan, bir teellüm, bir teneffür gelmiş ki; en samimî dostumu ve tam
sadık bir kardeşimi bir saat yanımda tahammül edemiyorum, ruhum kaldırmıyor." (E: 148)
1428. “Evet nasıl göz, bir saçı kaldırmıyor; aynen öyle de, şimdiki ruhum ve o durum, bir saç kadar
sıkletten, ağırlıktan müteessir olduğu halde, Risale-i Nur’un ve şakirdlerinin selâmetlerine,
onların bedellerine ve yerlerinde dağ gibi ağır tazyikat ve sıkıntıları memnuniyetle" (E: 148)
1429. “Demek ikinci bir ruhum hükmünde, Hasan Feyzi benim bedelime ölmüş ve ölüyor." (E: 186)
1430. “Binler ruhum olsa, binler hastalıklara mübtela olsam ve zahmetler çeksem, yine bu milletin
imanına ve saadetine hizmet için burada kalmağa Kur’andan aldığım dersle karar verdim ve
vermişiz." (E: 195)
1431. “Ben de: "Şeriatın bir mes’elesine bin ruhum olsa feda ederim.” (E: 245)
1432. “Şeriatın birtek mes’elesi uğrunda bin ruhum olsa fedaya hazırım!” (Em: 19)
1433. “Gaziantep ve Maraş’a varamadığım için ruhum "Sen vazifeni tam yapmadın" diyor." (Em: 65)
1434. “Çünki lillahilhamd nur-u aynım ve sürur-u ruhum ve gıda-i kalbim olan Risale-i Nur’un
hakikatlarını bilfiil ve bittecrübe ders almama sebeb oldu." (Em: 149)
1435. “Said’den işitmişler ki: Benim yüz ruhum olsa, asayişe feda ediyorum." (Em: 236)
1436. “Ben de bin ruhum olsa, Kur’anın bu kanun-u esasiyesine feda ettiğimi tarihçe-i hayat isbat
ediyor ve meydandadır." (Em: 237)
1437. “Öyle bir cevab aldım ki; ruhum, kalbim ve fikrim titrediler ve ağladılar." (St: 161)
1438. “Ruhum oldukça müebbed, ebedîdir ömrüm" (T: 16)
1439. “-Şeriatın bir hakikatına, bin ruhum olsa feda etmeye hazırım." (T: 60)
1440. “Bin ruhum da olsa, Kur’anın bir tek mes’elesine hepsini feda etmeye hazırım.” (T: 701)
1441. “Hattâ münasib görseniz, manen polislerin bir vazifesini gören Risale-i Nur’un asayiş
hizmetinde polislere büyük bir kuvvet olan derslerine polisler herkesten ziyade taraftar olmak
lâzım gelirken, şimdi resmen taharri memuru suretinde polislik aleyhinde olan bu hizmeti
polislere vermeye ruhum razı değil." (T: 705)
1442. “Kur’an-ı Azîmüşşan’dan dersimi okurken Sure-i Lokman’daki $ âyetini kıraat ederken gayr-ı ihtiyarî- kalbim, ruhum, aklım bu kudsi kelâmın pek derin, pek ulvî manasına saplandı."
(Ni: 170)
1443. “Dedim: Şeriatın bir hakikatına, bin ruhum olsa feda etmeğe hazırım!" (D: 11)
1444. Ruhuma
Ruh / 141
1445. “Çünki sen onlardan daha ileri ve ruhuma daha yakın olduğundan, herkesin hediyesi
reddedilse, seninki bir defaya mahsus olmak üzere reddedilmez." (M: 13)
1446. “Birinci Misal: Ben kendim on değil, yüz değil, binler defa müteaddid tecrübatımla kanaatım
gelmiş ki: Sözler ve Kur’andan gelen Nurlar; aklıma ders verdiği gibi, kalbime de iman hali telkin
ediyor, ruhuma iman zevki veriyor ve hâkeza..." (M: 357)
1447. “Hattâ eskiden mütalaaya çok müştak olduğum halde; bütün bütün sair kitabların
mütalaasından bir men’, bir mücanebet ruhuma verilmişti." (M: 375)
1448. “Birden açılır ruhuma esrarlı bir âlem" (M: 481)
1449. “Demek bir yaşımdaki fıtratıma ve ruhuma, merhum validemin ders ve telkinatını, şimdi bu
seksen yaşımdaki gördüğüm büyük hakikatler içinde birer çekirdek-i esasiye müşahede
ediyorum." (L: 200)
1450. “diye ruhuma ihtar edildi." (L: 259)
1451. “Medar-ı hayrettir ki; ben şimdi onun manevî, belki maddî hayatıyla âlem-i berzaha gitmesi
cihetiyle, o âleme gitmek için bende bir iştiyak zuhur etti ve ruhuma başka bir perde açıldı." (Ş:
330)
1452. “Ve inşâallah pek yüksek bir makamda bulunan ve duası makbul olan onların şahs-ı manevîleri,
daimî beraberlerinde bir üstad ve yardımcıdır diye ruhuma hem teselli, hem müjde, hem
istirahat verdi." (Ş: 493)
1453. “Bugün istinsahına muvaffak olduğum İ’caz-ı Kur’an’ın bu bîçare talebenize bahşetmiş
bulunduğu nihayetsiz füyuzat, mevte mahkûm ruhuma öyle bir tabib-i hâzık ameliyatı yapmış ki,
mübtela olduğum emraz-ı kalbiyeyi tedavi ve yeniden hayat bahşetmiş olduğundan, arz-ı
minnetdarî eyler ve bu bînazîr mücevherat mahzeninin diğer renkli kapılarının da açılmasını
âcizane istirham eylerim." (B: 48)
1454. “Otuzikinci Söz’ün kalbime ve ruhuma bahşettiği safa-yı sermedî ve cavidanî değil mi ki, bu
uzun mektubumla mesruriyetimi izhar için sizi taciz etmeme bâdî oluyor." (B: 76)
1455. “Bu hususta kalb ve ruhuma "Ne dersiniz?” (B: 83)
1456. “Kısmen kardeşlerimle, kısmen de yalnız başıma, beş-altı defa okuduğum halde, bu risalenin
ruhuma ilka eylediği nuranî feyizleri karşısında, okudukça okumak ihtiyacım artıyordu." (B: 106)
1457. “İkinci ve üçüncü tekrarlarımda öyle bir zevk-i ruhanî uyandırdı ki; eğer kalb ve kalemim
ruhuma tercüman olabilseler, belki bir derece siz üstadıma minnetdarane arza cür’et eylerdim."
(B: 185)
1458. “Eskiden hangi ilme başladım, hattım olmadığı için ruhuma yazardım." (B: 334)
Ruh / 142
1459. “Ruhuma ihanet ederek aldırmadım." (B: 375)
1460. “Vakta ki, Risale-i Nur hattâ enhar-ı Nur demesine şayeste olan mektublardan, yine
tesadüfen elime geçen bir nüshayı görünce ve münderecatındaki hakaika dalınca, inayet-i
Rabbanî, mu’cizat-ı Kur’anî, himemat-ı Sübhanî, keramat-ı ruhanî eseri olmalıdır ki, kasî
kalbime, âsi ruhuma, gafil aklıma, mağrur vicdanıma, sakîm düşünceme "tâk" diye bir tokmak
vuruldu." (B: 375)
1461. “Riyakârlık olmasın, selim fikrinizden, ciddî tavrınızdan, Kur’an’a ittiba ve temessül yolundaki
doğru irşadınızdan, hakikî sözlerinizden, samimî telkininizden, umumî hayırhah hissiyatınızdan
kalbime, mecruh ruhuma uzanan tîg-i şifa, neşter-i ümidin tesiriyle dilşâd ve mutmain oldum."
(B: 376)
1462. “Türlü türlü evhamın açtıkları menfezlerden, rahnedar kalan ruhuma tamam ve muvafık
buldum." (B: 376)
1463. “İhtiyarsız, o esasa küçük fıkralar ve bazı kayıdlar ilâve edildiği vakit, birden başka bir şekil
aldı; inkişaf ve inbisat ederek Âyet-ül Kübra’nın misal-i musaggarı gibi şehadet-i tevhidiyesi
parladı, manaları ziyalandı; ruhuma, kalbime, fikrime büyük bir inşirah vermeye başladı." (K: 11)
1464. “Şimdi ruhuma bir ihtar ile daha beklemeyerek, burada hüsn-ü tesirini gösteren üç parçayı
gönderiyorum." (K: 121)
1465. “Birden ruhuma gelmiş bir endişeyi beyan ediyorum:" (K: 234)
1466. “Çoktan beri ruhuma ihtar edilmiş ki; Ziya namında birisi, Risale-i Nur namına büyük bir
hizmet edecek." (E: 47)
1467. “Cenab-ı Hak rahmet ve keremiyle, belime, başıma yüklenen Risale-i Nur eczalarını ve
ruhuma ve kalbime yüklenen şakirdlerinin haysiyet ve izzet ve rahatlarını muhafaza için,
fevkalâde bir tahammül ve sabır ihsan eyledi." (E: 71)
1468. “Başım üstündeki sizce malûm levha, nefsimi tam susturduğu halde; bu gece nefs-i
emmarenin silâhını daha musırrane istimal eden kör hissiyatım, damarlarıma tam dokundurup,
tesemmüm ve hastalıktan gelen ziyade teessür ve hassasiyet ve şeytandan gelen ilkaat ve fıtrî
hubb-u hayattan gelen acib bir haletle, o ikinci nefs-i emmare hükmünde olan kör hissiyat,
benim vefat ihtimalinden şiddetli bir me’yusiyet ve teellüm ve kuvvetli bir hırs ve zevk ve
lezzetle kalb ve ruhuma tam ilişti." (E: 199)
1469. “etmek, daha ziyade ruhumu ezer ve kuvve-i maneviyeyi kırıp ruhuma azab azab üstüne
gelmektir." (E: 210)
Ruh / 143
1470. “Fakat o hilaf-ı me’mul birden bu hâdiseden ruhuma gelen heyecan ve manevî darbe ve Nur
hizmetine ehemmiyetli zarar gelmek düşünmesiyle, hiç ömrümde görmediğim bir sıkıntı ve
asabımda manevî yaralar açıldı." (E: 263)
1471. “Evvelâ: Bazı bize temas eden cüz’î hâdiseler münasebetiyle bir hakikatı beyan etmek
şiddetle ruhuma ihtar edildi." (E: 272)
1472. “Nur şakirdlerinden mücerred kalmak isteyen veya mecbur kalan kızlar kısmına beyan etmek
lâzım gelir diye ruhuma ihtar edildi." (Em: 49)
1473. “Bir ehl-i iman, ebedî bir saadette, dünya kadar bir mülk-ü bâkiyi netice verecek bu kısacık
ömr-ü dünyevîde ettiği ibadette bir küllî ibadet, âdeta kendi hususî dünyasıyla beraber ibadet
etmiş gibi kendi hususî dünyası kadar bir mükâfat alacağı işarat-ı Kur’aniyeden anlaşılır diye;
Hüccetüzzehra’nın İkinci Makamında İlm-i İlahî mebhasinde $ ilââhire’nin küllî manaları ruhuma
gelip, öylece teşehhüdde $ derken, birden hayalime hususî dünyamın dört unsuru olan toprak,
su, hava, nur unsurları dört küllî dil oldular." (Em: 114)
1474. “Şimdi bu kanun namına garazkârane kanunsuzluk hesabına beni cebren, zorla İstanbul’a
mahkemeye sevketmekte, benim çok ihtiyarlık, za’fiyetim ve zehirli şiddetli hastalığım kat’iyen
tıbben, fennen mazeret-i kat’î olduğu gibi, dört defa o noktadan rapor alıp, onlara
gönderdiğimiz halde, yine ısrarla beni zorlamakta olduklarından, pek şiddetli ruhuma dokunmuş,
daha benim mahkeme ve idare huzurunda konuşmak iktidarım haricindedir." (Em: 146)
1475. “Dostlar uzaktan ruhuma Fatiha okusunlar, manevî dua ve ziyaret etsinler." (Em: 201)
1476. “Fatiha uzaktan da olsa ruhuma gelir." (Em: 201)
1477. “etsin validemle beraber berzah âlemlerine gittikleri için dünyanın çok zevkli, lezzetli olan
uhuvvetkârane sohbetlerinden, merhamet ve hürmetten mahrum kaldığımdan ve üç kardeşimden
iki kardeşimi elli seneden beri görmediğimden (Allah onlara rahmet etsin) öyle kıymetdar,
dindar, âlim iki kardeşimin sohbetinden, hürmetkârane muhabbet, merhametkârane şefkatteki
sürurdan mahrum kaldığımdan bu dünyada Risale-i Nur’un imanda Cennet çekirdeği bulunduğunu
gösterdiği gibi, bugün dört fedakâr hizmetimde bulunan manevî evlâdlarımla bir seyahat ettiğim
zaman, imandaki Cennet çekirdeğinin bir zerreciği kat’iyen ruhuma ihtar edildi." (Em: 212)
1478. “kazandırmaya tam bir vesile olacağına, ruhuma kanaat geldiğinden size beyan ediyorum."
(Em: 223)
1479. “Cenab-ı Hak rahmetiyle bir fikir ruhuma verdi ki: Câmi-ül Ezher Afrika’da bir medrese-i
umumiye olduğu gibi; Asya, Afrika’dan ne kadar büyük ise, daha büyük bir dârülfünun, bir İslâm
üniversitesi Asya’da lâzımdır." (Em: 223)
1480. “Hem benim ruhuma geldi ki: Senin binler, belki yüzbinler Saidcikler senin bedeline ders
verecek ve konuşacaklar var." (Em: 226)
Ruh / 144
1481. “Birden ruhuma baktım ki; eski Said’in ve yeni Said’in tarz-ı hayatını ve tarîk-i hakikattaki
tarz-ı hareketlerini ve Risale-i Nur’un te’lif olunan merkezlerini bilmek için Risale-i Nur’un
te’lifine merkez ve dershane olmuş olan yerleri gezdim." (Ni: 6)
1482. Ruhumda
1483. “Gerçi zâhiren tahammüle çalışıyordum, fakat ruhumda şiddetli fırtına vardı." (L: 244)
1484. “Ruhumda büyük bir boşluk hissederek, okuyacak kitab ararken, Risale-i Nur’u okuduğum
zaman elimde olmayarak ondan ayrılamadım." (Ş: 546)
1485. “Evvelâ: Muhterem Üstadıma maruzatta bulunmak için kalemi elime aldığım zaman ruhumda
büyük bir inkişaf hissediyor ve ihtiyarsız kalemim o andaki muvakkat duygularıma tercüman
olduğunu görüyorum." (B: 27)
1486. “Ben de ruhumda olan bu vakıayı takib ederken o Nurların irae ettiği miftahları gördüm ve
gösterildi." (B: 54)
1487. “Bu buluş, beni evvel’emirde çirkâbdan selâmete, felâketten saadete, zulmetten nura
çıkardığı için Nurlara ve Hazret-i Kur’an’a ve bu Nurların izn-i Hak’la naşiri, mübelliği, vaizi,
dellâlı olan Üstadıma o andan itibaren ruhumda lâyetezelzel bir muhabbet ve bir alâka ve bir
merbutiyet hasıl olmuştur." (B: 59)
1488. “Şu kadar ki, mu’cizat-ı Ahmediyenin en büyüğü Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan olduğuna göre,
i’caz-ı Kur’an’ın ruhumda husule getirdiği tebeddülât ve münderecatından ettiğim istifade çok
azîmdir." (B: 64)
1489. “Vakit vakit mukaddesat-ı diniyeye, ehl-i dalaletin icra etmekte oldukları hücumlarla,
ruhumda açılan cerihaların teellümatıyla müteellim olduğum bir anda, muhterem Bekir Ağa Hızır
gibi yetişerek, Yirmidokuzuncu Mektub’un Yedinci Kısmını sunup, derdime derman oldu." (B: 104)
1490.
“Şu
geçen
Cuma
günü
ruhumda
bir
sıkıntı
devam
ederek,
üstadım
için
"Bismillahirrahmanirrahîm" sırrını istinsah ediyordum." (B: 170)
1491. “Ruhumda hasıl olan manevî yaraların ızdırabları ile çok müteellim olurdum." (B: 221)
1492. “Bir an evvel Hâlıkına ulaşmak isteyen ruhumda, azîm bir galeyan hissediyordum." (B: 221)
1493. “Ve sizin tatlı Sözlerinizi yazmağa başladığım anda, ruhumda bir ferahlık hissediyorum." (B:
227)
1494. “Bu risalenin ruhumda vücuda getirdiği tebeddülâtı tarif imkânsızdır." (B: 300)
1495. “Aynen öyle de: Bu hastalık, ruhumda öyle bir inkılab yaptı ki; Risale-i Nur’un parlak
fütuhatını müteşekkirane temaşa etmek ve sevabdarane, mücahidane, bir nevi kumandan
Ruh / 145
hizmetinde bulunmaktan gelen uhrevî zevki ve şerefi ve dünyada uhrevî meyvesini gösteren
hizmet-i imaniyenin şahsıma ait lezzeti ve imtiyazı, o sırr-ı ihlas için bırakmak ve kardeşlerime
havale etmek ve onların şeref ve zevkleriyle iktifa etmeye nefs-i emmarem dahi muvafakat
ederek, dünyanın bu uhrevî ve güzel yüzünde gözümü kapamak ve eceli ve mevti ferahla
karşılamağa tam kabul etmesidir." (K: 261)
1496. “Bu ittifakınızı, inşâallah dörtyüz milyon İslâm’ın sulh-u umumiyesine ve selâmet-i ammenin
teminine kat’î bir mukaddeme olarak ruhumda hissettim." (Em: 222)
1497. Ruhumdaki
1498. “Fakat çok acıklı haberden o kadar müteessir oldum ki o zaman anladım, ruhumdaki sıkıntı bu
imiş." (B: 171)
1499. Ruhumdan
1500. “Hem yazılan eserler, risaleler, -ekseriyet-i mutlakası- hariçten hiçbir sebeb gelmeyerek,
ruhumdan tevellüd eden bir hacete binaen, âni ve def’î olarak ihsan edilmiş." (M: 375)
1501. “zeki muhatab ve mücîb ve güzel seciyelerin in’ikasında birer âyine olmanız, o maddî
sıkıntıları hiçe indirir diye düşünüp ruhumdan ziyade sevdiğim sizler hakkında teselli
buluyorum." (Ş: 306)
1502. “cevab-ı hakgûyanesini ruhumdan aldım." (B: 83)
1503. “Eğer ben ortadan çekilsem; bana verdiği zahmet, ruhumdan ziyade sevdiğim has
kardeşlerime verilecekti." (Em: 14)
1504. Ruhumla
1505. “Onikinci Rica’da bahsi geçen Abdurrahman gibi, ruhumla pek alâkadar yüzer talebelerimi,
dostlarımı kabirde ve o ahbabların yerlerini harabezar gördüm." (L: 248)
1506. “Ben de âyetten bu dersimi aldıkça öyle bir kuvve-i maneviyeyi buldum ki; değil şimdiki
düşmanlarıma, belki dünyaya meydan okuyabilir bir iktidar-ı imanî hissederek, bütün ruhumla
beraber $ dedim." (L: 254)
1507. “Hem..."ler ile işaret ettim- bana öyle bir zevk ve şevk verdi ki; bütün ruhumla, bütün
kuvvetimle, en derin kalbimde nefsimle beraber "Hasbünallahü ve ni’melvekil" dedim." (Ş: 64)
1508. “Daha nice emsali nâmesbuk âsârın vücuda getirilmesini, bütün ruhumla diler ve Cenab-ı
Mün’im-i Hakikî’den muvaffakıyetler temenni eylerim efendim." (B: 82)
1509. “Yolunu şaşırmış, nur-u hakikatı görmekten mahrum, masivaperestlere Risale-i Nur ile destgîr ve şefi’ olduğunuzu yıllardan beri bildiğim için, kapınıza boynumu uzatarak, hidayet
Ruh / 146
yolcularınız meyanında yer alabilmek emel-i hâlisanesiyle halka-i irşadınıza bütün ruhumla şitab
ediyorum." (B: 377)
1510. “Hem mübarek Ramazanınızı, hem inşâallah hakkınızda bin ay kadar meyvedar Leyle-i
Kadrinizi, hem saadetli bayramınızı, hem çok kıymetdar hizmetinizi bütün ruhumla tebrik ve
tes’id ederim." (K: 36)
1511. “Bütün ruhumla bu imdad-ı manevîyi sizden rica ediyorum." (K: 149)
1512. “Altıncısı: Seksen küsur sene manevî ve bâki bir ömrü kazandırmak sırrını taşıyan şuhur-u
selâsenizi ve Leyle-i Regaibinizi bütün ruhumla tebrik ediyorum." (K: 250)
1513. “Ve daire-i nuriyede kesretli bulunan masumların ve elleri boş dönmeyen mübarek
ihtiyarların masumane dualarını bütün ruhumla arzu eden kardeşiniz" (E: 36)
1514. “Ben de bütün ruhumla ürktüm." (E: 272)
1515. “Fakat kasd ve niyetimiz olmadan inayet cihetinde gelen bereket gibi ikramat-ı Rahmaniye,
hizmetin makbuliyetine bir alâmet olduğundan, nefs-i emmare karışmamak şartıyla ruhumla
kabul ederim." (Em: 13)
1516. “Rabbim imkânlar lütfederse, bu derin mevzuları, Risale-i Nur Külliyatı ve Nur Talebeleri ile
birlikte, büyük ve müstakil bir eserle, tahlilî bir surette tedkik ve mütalaa etmeyi bütün
ruhumla arzu ediyorum." (T: 16)
1517. “Madem muahaze edilecek hiçbir dünyevî madde içlerinde yoktur; onları ve arabî risalelerimi
bana iade etmenizi bütün ruhumla istiyorum." (T: 236)
1518. “Telepati nev’inden, ruhumla şiddet-i alâkası olan bir şahs-ı meçhul, muhtelif ve birbirinden
uzak mevzulara dair; birdenbire kibrit yakmak gibi, seri sualler soruyor." (STİ: 70)
1519. Ruhumu
1520. “Ruhumu Rahman’a teslim eyledim, gayr istemem." (S: 221)
1521. “Ruhumu Rahman’a teslim eyledim, gayr istemem." (S: 474)
1522. “Ve şu gurbetten dahi, şu fâni misafirhaneden ebed-ül âbâd tarafına harekete âmâde olan
ruhumu fevkalâde bir gurbette gördüm." (M: 25)
1523. “Seyda bağırarak demiş ki: "Ben talebe-i ulûmu çok sevdiğim için, talebe-i ulûmun kabz-ı
ervahına müekkel mahsus taife ruhumu kabzetsin!” (M: 352)
1524. “Halbuki o felsefî mes’eleler ruhumu çok fazla kirletmiş ve terakkiyat-ı maneviyemde engel
olmuştu." (L: 239)
Ruh / 147
1525. “Ezcümle: Fünun-u hikmetten gelen zulümat-ı ruhiye, ruhumu kâinata boğduruyordu." (L:
239)
1526. “Ve dedi ki: Evet bana öyle bir Hâlık ve Rab lâzım ki, en küçük hatırat-ı kalbimi ve en hafî
niyazımı bilecek ve en gizli ihtiyac-ı ruhumu yerine getirdiği gibi, bana saadet-i ebediyeyi
vermek için, koca dünyayı âhirete tebdil edecek ve bu dünyayı kaldırıp âhireti yerine kuracak,
hem sineği halkettiği gibi semavatı da icad edecek, hem Güneş’i semanın yüzüne bir göz olarak
çaktığı gibi bir zerreyi de gözbebeğimde yerleştirecek bir kudrete mâlik olsun." (L: 242)
1527. “Yoksa sineği halkedemeyen, hatırat-ı kalbime müdahale edemez, niyaz-ı ruhumu işitemez.."
(L: 242)
1528. “Eğer Kur’andan, imandan meded gelmeseydi; o gam, o keder, o hüzün ruhumu uçuracak gibi
tesirat yapacaktı." (L: 248)
1529. “Sıkıntıdan gelen bir gaflet ile, Risale-i Nur’un teselli verici ve meded edici nurlarına
bakmayarak, doğrudan doğruya kalbime baktım ve ruhumu aradım." (L: 253)
1530. “Sıkıntıdan gelen bir gafletle, Risale-i Nur’un teselli verici ve meded edici envarına
bakmayarak, doğrudan doğruya kalbime baktım ve ruhumu aradım." (Ş: 60)
1531. “tab’ ve neşretmek ile o kumandanın dehşetli plânını kıran ve onun idam tehdidine karşı geri
çekilmeyen ve Ankara reisleri o hizmeti için onu çağırdıkları halde Ankara’ya kaçmayan ve
esarette Rus’un baş kumandanının idam kararına ehemmiyet vermeyen ve 31 Mart hâdisesinde
sekiz taburu bir nutukla itaate getiren ve Divan-ı Harb-i Örfî’de, mahkemedeki paşaların "Sen
de mürtecisin, şeriat istemişsin" diye suallerine karşı, idama beş para kıymet vermeyip,
cevaben: Eğer meşrutiyet bir fırkanın istibdadından ibaret ise, bütün cinn ve ins şahid olsun ki;
ben mürteciyim ve şeriatın birtek mes’elesine ruhumu feda etmeğe hazırım diyen ve o büyük
zabitleri hayretle takdire sevkedip, idamını beklerken beraetine karar verdikleri ve tahliye olup
dönerken, onlara teşekkür etmeyerek: "Zalimler için yaşasın Cehennem" diye yolda bağıran ve
Ankara’da divan-ı riyasette -Afyon Kararnamesinin yazdığı gibi- Mustafa Kemal hiddetle ona
dedi: "Biz seni buraya çağırdık ki, bize yüksek fikirler beyan edesin." (Ş: 449)
1532. “Madem ben size bütün kuvvetimle itimad edip bel bağlamışım ve sizin için, değil yalnız
istirahatımı ve haysiyetimi ve şerefimi, belki sevinçle ruhumu da feda etmeğe karar verdiğimi
bilirsiniz, belki de görüyorsunuz." (Ş: 498)
1533. “Âcizim âciz olanı istemem, ruhumu Rahman’a teslim eyledim, gayr istemem" (BMs: 348)
1534. “O nurları temsil ve tasvir edecek kudreti kendimde görmediğimden, ruhumu yoklayarak
hissiyat-ı kalbiyemi şöyle tasvir etmeğe -min-gayr-i haddin- cür’et eyleyeceğim." (B: 63)
1535. “Evet eczahane-i Kur’anın müstahzaratından ve ancak binden bir nisbetindeki hikmetinden
olan işbu dürr-i meknun, es’ile ve ecvibe, işaret ve sarahatıyla tedavi ile, mağmum kalbimi tesrir
Ruh / 148
ve müteessir vicdanımı tenvir ve mükedder ruhumu mahzuz edince dedim: "Aman ya Rabbi!" (B:
105)
1536. “O tehlikelerden bîçare zayıf ruhumu kurtarmak için içeriye girdim." (B: 162)
1537. “Şükür yine, elmas kalemiyle vazifesine başlaması, ruhumu ümidler ve iştiyaklarla
neş’elendirdi; Barla hayatını hasretle hatırlattı." (K: 8)
1538. “Şahsî makamı ne olursa olsun, bu hizmeti için ruhumu ona feda ederim." (K: 88)
1539. “elîm zamanlarımda da yumuşak geliyor, ruhumu okşuyor." (E: 95)
1540. “etmek, daha ziyade ruhumu ezer ve kuvve-i maneviyeyi kırıp ruhuma azab azab üstüne
gelmektir." (E: 210)
1541. “Cenab-ı Hakk’a şükür ki, yirmisekiz sene dini siyasete âlet ittihamı altında kader-i İlahî bu
zulm-ü beşerîde benim ruhumu ihtiyarım haricinde dini hiçbir şahsî şeyde âlet etmemek için
beni, beşerin zalimane eliyle ayn-ı adalet olarak tokatlıyor, yani sakın sakın diye ikaz ediyor."
(Em: 106)
1542. “Bütün hayatımı ve beni tanıyanları işhad ediyorum ki; değil dini siyasete âlet, belki siyasî
olduğum zamanda dahi, bütün kuvvetimle siyasetleri dine âlet ve tâbi’ yapmaya çalıştığımı, bütün
tarih-i hayatım ve dostlarım şehadet ettikleri gibi, Hürriyetin başında şeriat isteyenleri
astıkları bir zamanda, Hareket Ordusu’nun dehşetli divan-ı harb-i örfîsinde, aynı günde onbeş
adam asıldığı bir zamanda, Divan-ı Harb-i Örfî reisi ve a’zaları dediler ki: "Sen mürtecisin,
Şeriat istemişsin" sözlerine mukabil demiş: "Şeriatın bir tek mes’elesine ruhumu feda etmeye
hazırım." (Em: 130)
1543. "cümlesiyle ve matbuat lisanıyla karşılayan; ve Mustafa Kemal’in elli meb’us içinde hiddetine
ehemmiyet vermeyip, "Namaz kılmayan haindir" diyen; ve Divan-ı Harb-i Örfî’nin dehşetli
suallerine karşı, "Şeriatın tek bir mes’elesine ruhumu feda etmeğe hazırım" deyip, dalkavukluk
etmeyen ve yirmisekiz sene, gâvurlara benzememek için inzivayı ihtiyar eden bir İslâm fedaisi
ve hakikat-ı Kur’aniyenin fedakâr hizmetkârına maslahatsız, kanunsuz denilse ki; "Sen Yahudi ve
Hristiyan papazlarına benzeyeceksin, onlar gibi başına şapka giyeceksin, bütün İslâm ülemasının
icmaına muhalefet" (Em: 166)
1544. “cümlesiyle ve matbuat lisanıyla karşılayan; ve Mustafa Kemal’in elli meb’us içinde hiddetine
ehemmiyet vermeyip "Namaz kılmayan haindir" diyen; ve Divan-ı Harb-i Örfî’nin dehşetli
suallerine karşı, "Şeriatın tek bir mes’elesine ruhumu feda etmeye hazırım" deyip, dalkavukluk
etmeyen ve yirmisekiz sene, gavurlara benzememek için inzivayı ihtiyar eden bir İslâm fedaisi
ve hakikat-ı Kur’aniyenin fedakâr hizmetkârına maslahatsız, kanunsuz denilse ki: "Sen, Yahudi
ve Hristiyan papazlarına benzeyeceksin, onlar gibi başına şapka giyeceksin, bütün İslâm
ülemasının icmaına muhalefet edeceksin; yoksa ceza vereceğiz.” (T: 667)
Ruh / 149
1545. “Ben de otuz-kırk sene hayatımı bilenleri ve Nur’un binler has şakirdlerini işhad ederek
derim: İstanbul’u işgal eden İngiliz’in başkumandanı İslâm içinde ihtilaf atıp hattâ Şeyhülislâmı
ve bir kısım hocaları kandırıp birbiri aleyhine sevkederek itilafçı, ittihadçı fırkaları birbirine
uğraştırmasıyla ve Yunan’ın galebesine ve harekât-ı milliyenin mağlubiyetine zemin hazırladığı
bir sırada, İngiliz ve Yunan aleyhinde “Hutuvat-ı Sitte” eserimi Eşref Edib’in gayretiyle tab’ ve
neşretmekle o kumandanın dehşetli plânını kıran ve onun idam tehdidine karşı geri çekilmeyen ve
Ankara reisleri o hizmeti için onu çağırdıkları halde Ankara’ya kaçmayan ve esarette Rus’un
başkumandanın idam kararına ehemmiyet vermeyen ve 31 Mart hâdisesinde sekiz taburu bir
nutukla itaata getiren ve Divan-ı Harb-i Örfî’de, mahkemedeki paşaların; sen mürtecisin, şeriat
istemişsin diye suallerine karşı idama beş para ehemmiyet vermeyip “Eğer meşrutiyet bir
fırkanın istibdadından ibaret ise, bütün cinn ve ins şahid olsun ki; ben mürteciyim ve şeriatın bir
tek mes’elesine ruhumu feda etmeye hazırım” diyen ve o büyük zabitleri hayretle takdire
sevkedip, idamını beklerken beraetine karar verdikleri ve tahliye olup dönerken ve onlara
teşekkür etmeyerek “Zalimler için yaşasın Cehennem!” (Nç: 167)
1546. “Ruhumu Rahman’a teslim eyledim, gayr istemem." (Ni: 152)
1547. Ruhumun
1548. “(İman, o ağacın meyvesini cenaze değil, belki ebedî hayata mazhar ve ebedî saadete namzed
olan ruhumun eskimiş yuvasından yıldızlarda gezmek için çıktığını gösterir.)" (S: 209)
1549. “Öyle ise: Hane-i cismimde senin arkadaşların olan kalbimin gıdası, ruhumun âb-ı hayatı ve
latife-i Rabbaniyemin hava-yı nesimini cezb ve celbeden namaz dahi, seni usandırmamak
gerektir." (S: 270)
1550. “Kabrime teveccüh edip giderken, senin dergâh-ı rahmetinde, cenazemin lisan-ı haliyle,
ruhumun lisan-ı kaliyle bağırarak derim: El-Aman el-Aman!" (L: 129)
1551. “dediği gibi, ruhumun hanesi olan cismimin de hergün bir taşı düşmekle yıpranıyor ve dünya
ile beni kuvvetli bağlayan ümidlerim, emellerim kopmaya başladılar." (L: 224)
1552. “Hem iman, nazar-ı gafletle ömür ağacının başında cenaze şeklinde görünen tek meyvesi
cenaze olmadığını, belki ebedî bir hayata mazhar ve ebedî bir saadete namzed olan ruhumun,
eskimiş yuvasından, yıldızlarda gezmek için çıktığını biilmelyakîn gösterdi." (L: 230)
1553. “İşte ruhumun feryadına ve kalbimin vaveylâsına vâfi ve kâfi ve teskin edici ve kanaat verici
cevab ise: Sırr-ı tevhid ile Rahman ve Rahîm olan Zât-ı Zülcelal’in umumî kanunların tazyikatları
ve hâdisatın tehacümatı altında ağlayan ve sızlayan o sevimli memlûklerine kanunların fevkinde
olarak, ihsanat-ı hususiyesi ve imdadat-ı hassası ve doğrudan doğruya herşeye karşı
rububiyet-i hususiyesi ve herşeyin tedbirini bizzât kendisi görmesi ve herşeyin derdini bizzât
dinlemesi ve herşeyin hakikî mâliki, sahibi, hâmisi olduğunu sırr-ı Kur’an ve nur-u iman ile
bildim." (Ş: 11)
Ruh / 150
1554. “Kabrime teveccüh edip giderken, senin dergah-ı rahmetinde, cenazemin lisan-ı haliyle,
ruhumun lisan-ı kaliyle bağırarak derim: El aman el-aman!" (BMs: 337)
1555. “Namaza dair fazilet ve mükâfat menba’ı olan Dördüncü ve Dokuzuncu ve Yirmibirinci Sözler
ruhumun karanlık köşelerini nâkabil-i tarif bir surette tenvir etmiştir." (B: 58)
1556. “Ruhumun fevkalâde muhtaç ve müştak bulunduğu ve nazîrsiz eser-i pürnuru, o gece kemal-i
fahr u sürurla yazdım." (B: 69)
1557. “Fakir de, ruhumun mühim bir ihtiyacını temin eden, binler hikmet ve müjdeli Ramazaniyeyi
alarak, Kur’an-ı Azîmüşşan’ı inzal edene secdeler ve Nurlar dellâl-ı âlîşanına hadsiz teşekkürler
ile, borçlu olduğum dua-yı fâzılanelerine müdavim bulunduğumu arzeylerim Efendim Hazretleri."
(B: 69)
1558. “Issız sahralar, susuz çöller, ruhumun birer meskeni oluyor." (B: 75)
1559. “Nâmütenahî şükürler olsun ol Hallak-ı Azîm’e ki, zât-ı âliye-i fâzılaneleri gibi, her asırda
emsaline ender tesadüf olunan bir dâhî-i azama bizleri mülâki kıldı da, otuz seneden beri
ruhumun çok büyük iştiyak ve tahassürle beklediği bir üstad-ı muhtereme nâil eyledi." (B: 95)
1560. “Uyanık âleminde ifade-i meram edemeyen dilime bedel, uyku âleminde ruhumun diliyle,
mahiyetini anlamadığım ve size karşı merbutiyetime delalet eden bir-iki vak’ayı arzedeceğim:"
(B: 214)
1561. “Âciz kalemim ve lisanım, hissiyat ve ruhumun tercümanı olamıyor." (B: 237)
1562. “Ruhumun siz üstadıma karşı incizab ve mahbubiyeti, yüzde beş şahsınıza karşı ise,
doksanbeşi neşr-i envar-ı hakikat ve dellâllığında bulunduğunuz Kur’an-ı Hakîm şerefine tazim
ve tekrimdir." (B: 237)
1563. “Hakikaten ruhumun asr-ı saadete ait karanlıklı noktalarını aydınlatmış, kalbimin en derin
mahallerine nüfuz ederek, fakir talebenize verdiği ziyaları, nurları ile fakir talebenizi, öyle bir
hale getirmiştir ki; bu kusurlu talebenizin Cenab-ı Hak’tan istediği ve zulümatları yararak nurlar
serpen asırda, beşeriyeti helâkten kurtarıp saadete davet eden ve elinde ve lisanında sonsuz
mu’cizatı ile, yalnız beşeriyete ve dünyaya değil, bütün mevcudata, dünya ve âhirete kendini
tanıttıran o Peygamber-i Zîşan’a ümmet olabilmek ve sevgili üstadıma talebe olabilmek kaydı
altında hayatıma hâtime verilmesidir." (B: 300)
1564. “bütün fezayıh ve itisaflarıma rağmen, tevessül ettikçe bana fazlından verdiği mazhariyetin
kıymetini takdir etmek, ona şükür eylemek şöyle dursun, bilakis küfran-ı nimet, defaatle nakz-ı
ahd, irtikâb-ı kizb ü hıyanet eylediğim için, derin kasavete, kesif zulmete, müdhiş dalalete
(hakkıyla) maruz kalan kalbimin, ruhumun aldığı müzmin ve münkis yarayı tedavi çaresini taharri
yolunda aklımı, zevkimi kaybetmiş, âdeta çılgın bir hale girmiştim." (B: 374)
Ruh / 151
1565. “Ve ey dalalet uçurumunda yuvarlanan ruhumun halaskârı!" (B: 374)
1566. “O benim gözümün nuru, kalbimin süruru, gönlümün bülbülü, ruhumun gıdası, letaifimin
incilası, canımın canı..." (St: 183)
1567. “Sonra sol tarafıma bakıyorum görüyorum ki: Nihayetsiz bir acz ve o hadsiz aczden neş’et
eden derin bir yaram var ki; o mutlak aczimle, kalb ve ruhumun ve aklımın cihetinden hadsiz
darbeler bana vurulabilir." (Ni: 29)
1568. Ruhumuz
1569. “O iman-ı billahtır ki ziya-i ruhumuz, hem nur-u hayatımız, hem de ruh-u ruhumuz." (S: 742)
1570. “Halbuki "Aklımız ilme muhtaç olduğu gibi, kalbimiz dahi bir feyiz ister, ruhumuz bir nur
ister ve hâkeza çok cihetle çok şeyler istiyoruz." (M: 354)
1571. “O âlî Peygamber-i zîşan için ve onun âlî dini için, başta ruhumuz ve her şeyimizi fedaya
hazırız." (T: 618)
1572. “Farz-ı muhal yapabilseler, hattâ cesedimizi öldürseler de, ruhumuz selâmet ve saadetle
ebediyete gidecektir." (T: 692)
1573. “Sizin o Risale-i Nur’daki müessir sözleriniz; ruhumuz, irademiz ve ahlâkımız üzerinde büyük
tesirler vücuda getiriyor." (Hn: 142)
1574. Ruhumuza
1575. “Çünki işlediğimiz herbir günah, kafamıza giren herbir şübhe, kalb ve ruhumuza yaralar
açar." (L: 8)
1576. “Kemal-i merhametinden o tevafukat-ı latife meyveleriyle, ciddî bir hakikat-ı Kur’aniyeye
zihnimizi sevketti ve ruhumuza o meyveleri gıda ve kut yaptı." (B: 138)
1577. “İrae edilen kısımlar ve tevazün ettirilen adedler, o kadar şirin idi ki, okurken kalbimize
serinlik, dimağımıza bir inkişaf, ruhumuza bir gıda veriyordu." (B: 291)
1578. “Biz, bu eserlerinizin bize ne kadar faydalı olduğunu; ruhumuza, kalbimize ne derece tesirler
verdiğini dile getirmekten âciziz." (Hn: 158)
1579. “Kur’an hakikatlerini kalbimize, ruhumuza, aklımıza işleyen Nur Risalelerine intisab etmek;
Kur’an’a, İslâmiyet’e intisab etmektir." (Hn: 159)
1580. “Kur’an hakikatlarını, tevhid hakikatlarını bize anlatarak kalbimize, aklımıza, ruhumuza
nakşediyor." (Hn: 160)
1581. Ruhumuzda
Ruh / 152
1582. “Fezailini tariften âciz bulunduğumuz, fakat okuması ruhumuzda pek büyük bir inşiraha
vesile olan ve maddî elemlerimizi sürura kalbeden ve iman bahçesinden hadsiz meyveleri getiren
bu üç küçük risaleden birisi, zamanımızdaki mevcud küfür, dalalet, tabiat karanlıklarını
dağıtacak ve izale edecek onbir hüccet-i tevhidi; ikincisi; Risale-i Nur’un bütün müvazenelerinin
menbaı ve esası ve üstadı içinde bulunan Fatiha-i Şerife’nin imanî ve kudsî hüccetlerini hâvi bir
şirin tefsirini; üçüncüsü, yine Afyon Medrese-i Yusufiyesinde siz sevgili üstadımızın kalb-i
mübareklerine hutur eden risalet-i Muhammediyeye (A.S.M.) dair kısmının gayet parlak ve tam
bir itminan temin eden bir mükemmel tercümesini beyan buyuruyordu." (Ş: 673)
1583. “Biz Türkler, seyyidleri kesretle içinde bulunan ve necib kavm-i Arab olan sizlere ve sizin
ecdadlarınız olan Sahabe-i Güzin’e, Allah namına, Peygamber-i Zîşan hesabına sonsuz bir sevgiyi
ve nihayetsiz bir hürmeti daima kalbimizde, ruhumuzda besliyoruz ve yaşatıyoruz." (T: 618)
1584. “Ruhumuzda nurlu âlemlere pencereler açıldı." (Hn: 155)
1585. “Her zaman dilimizde, kalbimizde, ruhumuzda Nur’un sevgisi..." (Hn: 164)
1586. Ruhumuzdaki
1587. “Elhak takdir ve tahsine çok lâyık olan bu çiçeği kokladıkça ruhumuzdaki iştiyak yükseldi."
(Ş: 255)
1588. Ruhumuzdan
1589. “Hâfız Ali’nin bu defaki mektubunda çok mübarek duaları beni ve bizi en derin ruhumuzdan
mesrur edip şükre sevketti." (K: 107)
1590. Ruhumuzdur
1591. “Nur Risaleleri bizim ruhumuzdur, kalbimizdir, başımızın tacıdır, gönlümüzün nurudur." (Hn:
157)
1592. Ruhumuzla
1593. “Eğer kararnamede bu mana murad ise, bütün ruhumuzla, kemal-i iftiharla itiraf ederiz." (Ş:
282)
1594. “Tahirî’nin Hizb-ül Ekber ve Vird-ül Azam’ı tab’ için İstanbul’a gitmesini bütün ruhumuzla onu
tebrik ve muvaffakıyetine dua ediyoruz." (K: 143)
1595. “Sizleri bütün ruhumuzla tebrik ediyoruz." (K: 243)
1596. “Ve üzülen bizlere, kalbimiz ve ruhumuzla çok alâkadar bir şahs-ı manevî:" (E: 107)
Ruh / 153
1597. “Âlemlere rahmetler ve saadetler getiren ve insanlığa selâmet ve teselliler bahşeden bu
mukaddes hizmetinizde ehl-i imana zuhurunu müjde verip isbat ettiğiniz ve emareleri
gözükmeye başlayan ve bütün kıt’alara şamil hâkimiyet-i İslâmiyenin nurlu ve büyük bayramını
bütün ruhumuzla tebrik eder, Cenab-ı Hak’tan uzun ömürlerinize dualar eder, ellerinizden
tazimle öperiz." (Em: 162)
1598. “Risale-i Nur şarkî Anadolu’da yer yer kurulmuş ve yüzyıllardan beri o havalide manevî âb-ı
hayat menba’ları vazifesini görmüş bulunan medreselerinin ve üstadlarının bir talebesi
vasıtasıyla zuhur etmiştir ki; bu son münevver meyveleriyle o muhterem üstadlar, yeniden
vazife başına geçip vazife-i tenviriyelerini ve hizmet-i Kur’aniyelerini bu suretle cihanşümul bir
vüs’ate inkılab ettirmelerini bütün ruhumuzla ümid ve rahmet-i İlahiyeden temenni ve niyaz
ediyoruz." (Em: 193)
1599. “Madem onlar bizi düşünüyorlar; biz de bütün kuvvet ve ruhumuzla onlara itimad edip ve
emirlerine bilâ kayd u şart itaat etmeliyiz." (St: 151)
1600. “Âlemlere rahmetler ve saadetler getiren ve insanlığa selâmet ve teselliler bahşeden bu
mukaddes hizmetinizle ehl-i imana zuhurunu müjde verip isbat ettiğiniz ve emareleri gözükmeye
başlayan ve bütün kıtalara şamil hâkimiyet-i İslâmiyenin nurlu ve büyük bayramını bütün
ruhumuzla tebrik eder." (T: 670)
1601. “Biz ruhumuzla, canımızla, vicdanımızla, fikrimizle ve bütün kuvvetimizle demeliyiz ki: “Biz
ölsek, milletimiz olan İslâmiyet haydır, ilelebed bâkidir." (Mü: 61)
1602. Ruhumuzu
1603. “Cehennem’den beterdir, ondan daha muhriktir, ruhumuzu eziyor." (S: 741)
1604. “Nasıl bir parmak yaralansa; göz, akıl, kalb ehemmiyetli vazifelerini bırakıp onunla meşgul
oluyorlar; öyle de: Bu derece zarurete giren sıkıntılı hayatımız; yarasıyla kalb ve ruhumuzu
kendiyle meşgul eder." (Ş: 301)
1605. “Bizler birbirimize -lüzum olsa- ruhumuzu feda etmeğe, hizmet-i Kur’aniye ve imaniyemiz
iktiza ettiği halde, sıkıntıdan veya başka şeylerden gelen titizlikle hakikî fedakârlar birbirine
karşı küsmeğe değil, belki kemal-i mahviyet ve tevazu ve teslimiyetle kusuru kendine alır;
muhabbetini, samimiyetini ziyadeleştirmeğe çalışır." (Ş: 501)
1606. “Evet, her temsilâtta isbat edilen pek çok hakikatler ve bugün tahatturu ve tahayyülü bile
ruhumuzu doldurup taşırmağa kâfi gelen Asr-ı Saadet ve hârikalar devri gözümün önünde
hayatlandı; fikirden fikre, hayretten hayrete düştüm." (B: 57)
1607. Ruhumuzun
Ruh / 154
1608. “bir Muhsin-i Kerim’e nihayetsiz hamd ve şükürle lisanımızın zevkini ve ubudiyet ve itaatle
ruhumuzun şevkini tavsiye eden kıymetdar bir ricadır." (L: 422)
1609. “Başka bir menba-i dinî var mı ki, biz ruhumuzun bu ezelî ihtiyaçlarını onunla teskin edelim?"
(Ş: 564)
1610. “Ve mahkeme-i âdilenizden, ruhumuzun gıdası ve sebeb-i necatımız ve ebedî saadetimizin
anahtarı olan Nur Risalelerinin serbestiyetine karar vermenizi taleb eder, eğer yukarıda bir
kısmını zikr ü ta’dad ettiğim vaziyetler nazarınızda bir cürüm teşkil ediyorsa, vereceğiniz en
ağır cezanızı kemal-i rıza-yı kalb ile kabul edeceğimi arz ederim." (Ş: 568)
1611. “Issız sahralar, susuz çöller, kimsesiz yerler ruhumuzun meskeni oluyor." (B: 225)
1612. “Ey ruhumuzun ruhu, kalbimizin kalbi, canımızın canı, cananımız, sertâcımız, sevgili Üstadımız
Efendimiz!" (T: 702)
1613. “Ey ruhumuzun gıdası ve kalbimizin ebedî sönmez meş’alesi, maddî ve manevî dertlerimizin
dermanı ve ey Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın azametli, berrak ve safî nurundan" (Hn: 138)
1614. “kıymetli, pek güzel, pek tatlı iman hakikatleri bizim ruhumuzun gıdasıdır." (Hn: 154)
1615. Ruhun
1616. “Halbuki namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır." (S: 21)
1617. “Ve zuhr zamanında ki, o zaman, gündüzün kemali ve zevale meyli ve yevmî işlerin âvân-ı
tekemmülü ve meşâgılin tazyikından muvakkat bir istirahat zamanı ve fâni dünyanın bekasız ve
ağır işlerin verdiği gaflet ve sersemlikten ruhun teneffüse ihtiyaç vakti ve in’amat-ı İlahiyenin
tezahür ettiği bir andır." (S: 43)
1618. “Fakat âyinelerin kabiliyeti nisbetinde tezahür ettiğinden, o ruhun mahiyet-i nefs-ül
emriyesini tamamen tutmuyor." (S: 194)
1619. “Evvelâ, Birinci Şuaın âhirinde demiştik: Nasılki Güneş, kayıdsız nuruyla ve maddesiz aksi
cihetiyle; sana, senin ruhun penceresi ve onun âyinesi olan gözbebeğinden daha yakın olduğu
halde; sen, mukayyed" (S: 197)
1620. “Çünki kalb ve ruhun daire-i hayatı geniştir.)" (S: 210)
1621. “Evet şu fâni dünyada kemal-i sür’atle vaveylâ-yı firakı koparan giden ekser mevcudatla
alâkadar bir ruhun âb-ı hayatı ise; herşeye bedel bir Mabud-u Bâki’nin, bir Mahbub-u
Sermedî’nin çeşme-i rahmetine namaz ile teveccüh etmekle içilebilir." (S: 270)
Ruh / 155
1622. “Eğer sen istirahat ve teneffüs vaktini, ruhun rahatına, kalbin teneffüsüne medar olan
namaza sarfetsen; o vakit, bereketli nafaka-i dünyeviye ile beraber, senin nafaka-i uhreviyene
ve zad-ı âhiretine ehemmiyetli bir menba olan, iki maden-i manevî bulursun:" (S: 272)
1623. “Rahmanürrahîm ismiyle, hurilerle müzeyyen Cennet gibi senin bütün arzularına câmi’ bir
meskeni, senin cismanî hevesatına ihzar eden ve sair esmasıyla senin ruhun, kalbin, sırrın, aklın
ve" (S: 359)
1624. “Hem Kur’an, gösterdiği o hakaik-i İlahiye ve o hakaik-i kevniyeyi beyandan sonra ve safa-yı
kalb ve tezkiye-i nefisten sonra ve ruhun terakkiyatından ve aklın tekemmülünden sonra beşerin
ukûlü "Sadakte" deyip o hakaikı kabul eder." (S: 406)
1625. “Çünki insan kadere iman etmezse, küçük bir dairede cüz’î bir serbestiyet, muvakkat bir
hürriyet içinde, dünya kadar ağır bir yükü, bîçare ruhun omuzunda taşımaya mecburdur." (S:
471)
1626. “Madem ruhun âlî lezaizi vardır; ona kâfidir." (S: 498)
1627. “Hayat, ruhun ziyasıdır." (S: 507)
1628. “İşte hiç mümkün müdür ki: Bu madde perdesinde bu kadar hayat ve şuur ve ruhun
tereşşuhatı bulunsun; o perde altında olan âlem-i bâtın, zîruh ve zîşuurlarla dolu olmasın." (S:
509)
1629. “Hiç mümkün müdür ki: Şu maddiyat ve âlem-i şehadetteki mananın ve ruhun ve hayatın ve
hakikatın şu hadsiz tereşşuhatı ve lemaat ve semeratının menabii, yalnız maddeye ve maddenin
hareketine irca’ edilip izah edilsin." (S: 509)
1630. “Mevt ile bütün bütün çıplak olmak dahi ruhun bekasına tesir etmez ve mahiyetini de
bozmaz." (S: 517)
1631. “Belki ruh, binefsihi kaim ve hâkim olduğundan; cesed istediği gibi dağılıp toplansın, ruhun
istiklaliyetine halel vermez." (S: 517)
1632. “Belki cesed, ruhun hanesi ve yuvasıdır, libası değil." (S: 517)
1633. “Belki ruhun libası bir derece sabit ve letafetçe ruha münasib bir gılaf-ı latifi ve bir beden-i
misalîsi vardır." (S: 517)
1634. “Evet tek bir ruhun ba’delmemat bekası anlaşılsa, şu ruh nev’inin külliyetle bekasını istilzam
eder." (S: 517)
1635. “Ruhun fenası, ya tahrib ve inhilal iledir." (S: 517)
Ruh / 156
1636. “Halbuki fâni, âciz bir hayvan-ı nâtık, zeval ve firak sillesini daima yiyen bîçare insana,
birden ebedî, bâki bir Cennet’te, Rahîm ve Kerim bir Rahman’ın rahmetinde ve hayal sür’atinde,
ruhun vüs’atinde, aklın cevelanında, kalbin bütün arzularında, mülk ve melekûtunda tenezzühe,
seyerana ve cevelana muvaffak olduğun gibi, saadet-i ebediyede rü’yet-i cemaline de muvaffak
olursun denildiği vakit, insaniyeti sukut etmemiş bir insan, ne kadar derin ve ciddî bir sevinç ve
süruru kalbinde hissedeceğini tahayyül edebilirsin." (S: 583)
1637. “Demek ruhun manevî güzelliğidir ki; ilim vasıtasıyla san’atında tezahür ediyor." (S: 621)
1638. “Hem alâkadar olduğun ve perişaniyetlerinden müteessir olduğun; senin bir nevi hanen ve
içindeki mevcudat, senin o hanenin ünsiyetli levazımatı ve sevimli müzeyyenatı hükmünde olan
dünyayı ve içindeki mahlukatı kemal-i hikmet ile tanzim ve tedbir ve terbiye eden zâtın "Hakîm"
ismine ve "Mürebbi" ünvanına senin ruhun ne kadar muhtaç, ne kadar müştak olduğunu dikkat
etsen anlarsın." (S: 642)
1639. “Hem bütün alâkadar olduğun ve zevalleriyle müteellim olduğun insanları, mevtleri
hengâmında adem zulümatından kurtarıp şu dünyadan daha güzel bir yerde yerleştiren bir zâtın
"Vâris, Bâis" isimlerine, "Bâki, Kerim, Muhyî ve Muhsin" ünvanlarına ne kadar ruhun muhtaç
olduğunu dikkat etsen anlarsın." (S: 642)
1640. “Ruhun tekemmülatına göre meratib-i muhabbet, meratib-i esmaya göre inkişaf eder." (S:
642)
1641. “Çünki senin aklına kanaat geldi, hissesini aldı ise; kalbin de hissesini ister, ruhun da hissesini
ister." (S: 690)
1642. “Öyle de, rahmete muhtaç bir bîçare meyyitenin güzel tasvirine müştehiyane bir nazarla
bakmak, ruhun hissiyat-ı ulviyesini söndürür." (S: 727)
1643. “Yine ondan gelen, dalaletten neş’et eden ruhun ızdırabatına o edebsizlenmiş edeb (müsekkin
hem münevvim); hakikî fayda vermez." (S: 736)
1644. “ruhun medarı olan dört mühim dersi veriyor." (S: 787)
1645. “Beka-i ruhu o kadar güzel isbat eder ki: Cesedin vücudu gibi, ruhun bekasını gösterir." (S:
788)
1646. “Kardeşim ben $ isimlerini öyle bir nur-u azam görüyorum ki, bütün kâinatı ihata eder ve her
ruhun bütün hacat-ı ebediyesini tatmin edecek ve hadsiz düşmanlarından emin edecek, nurlu ve
kuvvetli görünüyorlar." (M: 30)
1647. “En kısa ve selim ve en müstakim bir tarîkın esasını "Dört Hatve" namıyla, tezkiye-i nefsin ve
tekemmül-ü ruhun medarı olan dört mühim dersi veriyor." (M: 519)
Ruh / 157
1648. “Ruhun hazır günden seneler evvel ve seneler sonraki bir daire-i azîme, daire-i hayatına ve
vücuduna dâhildir." (L: 16)
1649. “Madem dünya hayatı ve cismanî yaşayış ve hayvanî hayat böyledir; hayvaniyetten çık,
cismaniyeti bırak, kalb ve ruhun derece-i hayatına gir." (L: 137)
1650. “Hanemdeki vaziyet, kalbin şefkatinden ve ruhun kemalinden gelmiş bir halettir." (L: 144)
1651. “Çünki nasıl insanın bir eli diğer eline rekabet etmez, bir gözü bir gözünü tenkid etmez, dili
kulağına itiraz etmez, kalb ruhun ayıbını görmez.." (L: 160)
1652. “Bir derece hükmünü; kalb, akıl ve ruhun rağmına olarak icra eder." (L: 166)
1653. “Fazileti kaldırmak, mahiyet-i beşeriyenin tebdiliyle, aklın söndürülmesiyle, kalbin
öldürülmesiyle, ruhun mahvedilmesiyle olabilir." (L: 171)
1654. “Çünki bütün dünyanın mevcudatıyla kalbin, ruhun ve nefsin alâkadardır." (L: 209)
1655. “Meselâ: İmanın güzelliği ve hakikatın güzelliği ve nurun hüsnü ve çiçeğin hüsnü ve ruhun
cemali ve suretin cemali ve şefkatin güzelliği ve adaletin güzelliği ve merhametin hüsnü ve
hikmetin hüsnü ayrı ayrı oldukları gibi, Cemil-i Zülcelal’in nihayet derecede güzel olan esma-i
hüsnasının güzellikleri dahi ayrı ayrı olduğundan, mevcudatta bulunan hüsünler ayrı ayrı düşmüş."
(Ş: 77)
1656. “Ve o gençliğin sû’-i istimali ile gelen hastalıkla hastahanelere ve taşkınlıklarıyla
hapishanelere ve kalb ve ruhun gıdasızlık ve vazifesizliğinden neş’et eden sıkıntılarla
meyhanelere,
sefahethanelere
veya
mezaristana
düşeceklerini
bilmek
istersen,
git
hastahanelerden ve hapishanelerden ve meyhanelerden ve kabristandan sor." (Ş: 204)
1657. “Tegayyür, inkılab ve felâketlere maruz ve muhtaç şu insan bedeninde iskân edilen ruhun
yaşayabilmesi için üç kuvvet ihdas edilmiştir." (İ: 23)
1658. “Zira hidayet haddizâtında büyük bir nimettir ve vicdanî bir lezzettir ve ruhun cennetidir."
(İ: 60)
1659. “Nasıl ki dalalet, ruhun cehennemidir." (İ: 60)
1660. “Maahaza cinayetin lekesini izale veya hacaletini tahfif veyahut icra-yı adalete iştiyak için
cezayı hüsn-ü rıza ile kabul etmek, ruhun fıtrî olan şe’nidir." (İ: 81)
1661. “Ancak o ruhun arzularını ve o aklın fikirlerini ve o istidadların meyillerini tatmin ve temin
edecek, âlem-i âhirettir." (İ: 101)
Ruh / 158
1662. “Evet nev’-i beşerin ahvaline dikkatle bakılırsa görülür ki; ruhun manen terakkisini, vicdanın
tekâmülünü, akıl ve fikrin inkişaf ve terakkisini telkîh eden yani aşılayan, şeriatlardır; vücud
veren, tekliftir; hayat veren, peygamberlerin gönderilmesidir; ilham eden, dinlerdir." (İ: 164)
1663. “Dünyada vicdan, kalb ve ruhun azabı ile, âhirette de Allah’ın gazabıyla ebedî bir azab içinde
kalan onlardır." (İ: 173)
1664. “Mevt, ancak ruhun cesed kafesinden çıkmasıyla tebdil-i mekân etmesinden ibarettir." (İ:
179)
1665. “Demek ruhun bekası, hâsse-i zâtiyedir." (İ: 179)
1666. “Demek mevt, tabiî bir netice değildir; ancak cesedin inhilâliyle dağılmasından ibarettir,
yoksa ruhun fenasıyla değildir." (İ: 183)
1667. “ve İmam-ı Gazalî (R.A.) gibi, akıl ve kalb ittifakıyla gittiği için, her şeyden evvel kalb ve
ruhun yaralarını tedavi ve nefsin" (Ms: 7)
1668. “Kalb ile ruhun hastalığı nisbetinde felsefe ilimlerine meyil ve muhabbet ziyade olur." (Ms:
69)
1669. “O ruhun ruhu da ihlastır." (Ms: 70)
1670. “Mes’ele ruhun dairesine yaklaşır." (Ms: 198)
1671. “Evet hal ile mazi arasında öyle ince bir perde vardır ki, ruhun" (Ms: 198)
1672. “Göz ise, kalb ve ruhun gördüklerini göremez." (Ms: 239)
1673. “ve İmam-ı Gazalî (R.A.) gibi, akıl ve kalb ittifakıyla gittiği için, her şeyden evvel kalb ve
ruhun yaralarını tedavi ve nefsin evhamından kurtulmasını temine çalışıp, lillahilhamd Eski Said
Yeni Said’e inkılab etmiş." (BMs: 13)
1674. “Evet ruhun süs ve sürmesi olan şefkata nazar et!" (BMs: 113)
1675. “Madem dünya hayatı ve cismanî yaşayış ve hayvanî hayat böyledir; hayvaniyetten çık,
cismaniyeti bırak, kalb ve ruhun derece-i hayatına gir." (BMs: 309)
1676. “Belki Kur’an-ı Hakîm’den istimdad neticesinde gelip, yaralı bir ruhun ve mecruh bir kalbin
üzerine damlanan feyizlerdir." (BMs: 387)
1677. “İşte şu halet, ehl-i keşif için yakazada inkişafı nisbetinde, zaman inbisat peyda edip ömür
de uzanıyor ve zamanla mukayyed olmayan ruhun dairesine takarrüb eyliyor." (BMs: 397)
Ruh / 159
1678. “Evet nasılki ruha nisbeten, dün ile bugün arasındaki perde gayet ince bir şey olup ruhun
bugünden düne ve maziye geçip nüfuz etmesine mani olmadığı halde, cesede nisbeten o hicab,
bir sene, belki ebed kadar bir mesafedir." (BMs: 399)
1679. “Amma bu pek hafif yükü taşımakla, kalb ve ruhun dağlar ağırlığındaki minnet ve korku
yüklerinden halas olmaları vardır." (BMs: 457)
1680. “Göz ise kalb ve ruhun gördüğünü göremez." (BMs: 537)
1681. Maddenin hakaret ve küçüklüğü, ruhun küçüklüğünü istilzam etmez." (BMs: 638)
1682. “Öyle de bu âlemde küçük, hayattar bir şey, ruhun ona dayanması hasebiyle âlem-i mana ve
misalde yüksek, âlî bir tarzda sünbüllenip başak verebilir." (BMs: 638)
1683. “Ruhun zaman ve mekânlarda cevelan edip esrar-ı kâinatta nüfuz etmesine olan meylinin
hatırı için tarihvari elde edilen malûmatlarla haberleşir." (BMs: 641)
1684. “Eserlerin ruhun gibi ulvî ve ihatalı." (B: 78)
1685. “Her ruhun bir ihtiyac-ı hakikîsi olan, hakikî iman nurunu arayan Hristiyan muvahhidler,
elbette Risale-i Nur’u görseler (Hazret-i İsa Aleyhisselâm’ın vesayası nev’inden) kabul edip
sarılacaklardır." (B: 156)
1686. “Elcevab: Sa’d-ı Taftazanî’nin $ demesi; $ sırrıyla, -beka-yı ruh bahsinde beyan edildiği gibiruhun mahiyeti; zihayat bir kanun-u emr, zîşuur bir âyine-i İsm-i Hayy, zîcevher bir cilve-i
Hayat-ı Sermedî olduğundan mec’uldür." (B: 258)
1687. "$ demesi, esbab-ı zâhiriyenin tavassutu ve Azrail Aleyhisselâm’ın kabz-ı ervah hususundaki
münacatı bahsinde denildiği gibi, ruhun doğrudan doğruya perdesiz vasıtasız icad edilmesine
işarettir." (B: 258)
1688. “O adam kendine teselli vermek ve aklına sığıştırmadığı vahdet-i hakikiye ile, rububiyet-i
mutlaka ve ehadiyet-i zâtıyla hallakıyet-i külliyeye mâlik bir nakkaşın bir nakş-ı san’atıdır demek
lâzım gelirken; o itikad yerine, bu tavus kuşundaki ruh o kadar âlîdir ki, onun sâni’i onun içindedir
veya o o olmuş, hem o ruh vücuduyla müttehid ve vücudu ise suret-i zâhiriyle mümteziç
olduğundan o ruhun kemali ve o vücudun yüksekliği bu cilveleri böyle gösterir, her dakika başka
bir nakşı ve ayrı bir hüsnü izhar eder, hakikî ihtiyarıyla bir icad değil, belki bir cilvedir, bir
tezahürdür." (B: 266)
1689. “(Üç cesedli bir ruhun bir fıkrasıdır." (B: 278)
1690. “Maddeten senin ruhun gibi latiftir." (B: 345)
Ruh / 160
1691. "$ âyetini okurken, hiç düşünmediğim, akıl ve kalbimde bir şey, taharriye bir sebeb yokken,
birdenbire ruhun penceresine şu azîm âyet-i kerimenin Risale-i Nur’a, müellifine bir münasebeti maneviye ile işareti gösterildi." (K: 70)
1692. “Şeraretli ruhun dahi ebedî bir haps-i münferidde mahkûm olmakla beraber, ehl-i iman ve
ruhanîlerin nefret ve lanetini kazanacaksın!" (E: 127)
1693. “Akıl ise ruhun harekâtını ihata edemez." (St: 150)
1694. “Lisan, ne kadar aklın dekaik-ı tasavvuratının tercümesinde âciz ise, ihtiyar dahi ruhun
dekaik-ı harekâtının derkinde o derece âcizdir." (St: 150)
1695. “Nasıl memnun etmesin ki, sizin eserlerinizle birlikte beraetiniz demek; ruhun maddiyata,
nurun zulmete, imanın küfre, hakkın bâtıla, tevhidin şirke ve irfanın cehle galib gelmesi
demektir." (St: 268)
1696. “Ve artık ruhun maddeye, hakkın bâtıla, nurun zulmete, imanın küfre her zaman galebe
çalacağı, ezelden ebede değişmeyecek olan İlahî kanunların başında gelen bir hakikat olduğu,
güneşler gibi belirdi." (T: 7)
1697. “Ruhun bu ihtiyacını söyler akan sular" (T: 20)
1698. “Hevayı tahdid eder, nefsin hevesat-ı süfliyesinin teshiline bedel, ruhun hissiyat-ı ulviyesini
tatmin eder." (T: 133)
1699. “Ruhun kurtulsun, cesedin ezilsin.” (T: 546)
1700. “Sıkıntı hafifleştiği gibi, kıymetdar kalb ve ruhun ferahlarına medar, sevabı yüksek bir
ibadet, o Nurlarla iman cihetinde iştigal, hem tefekkürî bir ibadet, hem İhlas Risalesi’nin
âhirinde yazıldığı gibi beş vecihle bir nevi ibadet sayılabilir." (T: 597)
1701. “Bir şelale gibi haşmetli zemzemlerle ruhun en derin noktalarına çarpıyordu." (T: 630)
1702. “Müslümanlar için en büyük bir bayram diye ancak vasıflandırılabilen beraetiniz bütün
Nurcuları şad ü handan eylediği gibi, bendenizi de dünyalar kadar memnun ve mesrur
eylemiştir… Nasıl memnun etmesin ki: Sizin eserlerinizle birlikte beraetiniz demek, ruhun
maddiyata, nurun zulmete, imanın küfre, hakkın bâtıla, tevhidin şirke ve irfanın cehle galib
gelmesi demektir." (T: 726)
1703. “Eğer aklın bunu farketmezse, ruhun hisseder." (Mu: 153)
1704. “Kalb ve ruhun âh u enîn ve fizarından kulağını kapayıp, kendi kendini aldatarak bir bostanda
bulunuyor gibi o meyveleri yemeğe başladı." (Ni: 16)
Ruh / 161
1705. “Ruhun etrafından, vicdanın derin yerlerinden, o sirkat meyelanına hücum gibi bir halet-i
ruhiye hasıl olur." (H: 77)
1706. “O temayülat, ruhun ihtisasatından ve ihtiyacatından gelir." (H: 77)
1707. “Vicdanın anasır-ı erbaası ve ruhun dört havassı olan irade, zihin, his, latife-i Rabbaniye,
herbirinin bir gayat-ül gayatı var: İradenin ibadetullahtır." (H: 136)
1708. “Lâkin güneş gibi parlak, her ruhun maşukası ve cevher-i insaniyetin küfvü o hürriyettir ki:
Saadet-saray-ı medeniyette oturmuş ve marifet ve fazilet ve İslâmiyet terbiyesiyle ve
hulleleriyle mütezeyyine olan hürriyettir." (Mü: 22)
1709. “Ruhun varsa, yandırıyor." (G: 17)
1710. “Hem senin aklın, ruhun, kalbin, duyguların ulvî vazifelerini bırakıp, süflî nefsin ve pis hevesin
rezil işlerine iştirak ve yardım ettiklerinden, ehl-i imana dünyada galebe edersin." (G: 20)
1711. “Çünki senin akıl ve kalb ve ruhun gayet derecede tedenni ve tereddi ve sukut edip, pis heves
ve rezil nefse inkılab etmişler, mesholmuşlar." (G: 20)
1712. “Öteki gibi münteha-i ruh, bir mebde-i ruhun cilve-i feyzidir." (STİ: 9)
1713. “hevesat-ı süfliyesinin teshiline bedel, ruhun hissiyat-ı ulviyesini tatmin eder." (STİ: 43)
1714. “Tahdidi kabul etmeyen âlem-i misalin pencerelerinde temaşager bir ruhun gayr-ı mahsur
timsalleri de, birer ruh-u mütecessiddir." (STİ: 93)
1715. “Bedenin inhilali ruhun şahsiyetine tesir etmez mi?" (STİ: 103)
1716. Ruhuna
1717. “Eğer insan, şu dar âlem-i arzîde, hayat-ı dünyeviye toprağı altında o cihazat-ı maneviyesini
nefsin hevesatına sarfetse; bozulan çekirdek gibi bir cüz’î telezzüz için kısa bir ömürde, dar bir
yerde ve sıkıntılı bir halde çürüyüp tefessüh ederek, mes’uliyet-i maneviyeyi bedbaht ruhuna
yüklenecek, şu dünyadan göçüp gidecektir." (S: 322)
1718. “Yani, o zîşuur ve zîhayat manen o âlemlere misafir gittiği gibi, o âlemler dahi o zîşuurun
mir’at-ı ruhuna misafir olup, irtisam ve temessül ile geliyorlar." (S: 506)
1719. “Acaba latif cismi, urucda sür’atli olan ulvî ruhuna tabi olmuş; ruh sür’atinde hareketi nasıl
akla muhalif görünür?" (S: 571)
1720. “Onların âlâm ve meşakkatlarını düşünüp, ruhuna elem çektirme." (S: 636)
1721. “Aksi halde, ruhuna ağır gelir, hoşuna gitmez." (S: 761)
Ruh / 162
1722. “Hem eczacıya de ki: Merhum pederi hakkında gördüğü rü’ya için hatırıma şöyle bir mana
geldi ki: Merhum pederi doktor olmak münasebetiyle, çok sâlih ve mübarek, belki veli insanlara
faidesi dokunmuş ve ondan memnun olan ve menfaat gören o mübareklerin ervahları, onun vefatı
hengâmında kuşlar suretinde en yakın akrabası olan oğluna görünmüş, onun ruhuna şefaatkârane
bir hoş-âmedî nev’inden bir istikbal ettikleri hatırıma geldi." (M: 45)
1723. “Onların ellerinden bal yer gibi, öyle dostlar bulur ki; daima dualarıyla âb-ı kevser gibi
feyizler, âlem-i İslâmın etrafından onun ruhuna içirilir ve defter-i a’maline geçirilir." (M: 414)
1724. “Bin ders-i hakikat veriyor ruhuna Kur’an" (M: 481)
1725. “Hem iki şakirdin ulviyet ve inbisat-ı ruhlarını bundan kıyas et ki: Kur’an, kendi şakirdlerinin
ruhuna öyle bir inbisat ve ulviyet verir ki; doksan dokuz taneli tesbihe bedel, doksan dokuz
Esma-i İlahiyenin cilvelerini gösteren doksan dokuz âlemlerin zerratını, birer tesbih taneleri
olarak şakirdlerinin ellerine verir." (L: 119)
1726. “Eğer hakikî şefkat sû’-i istimal edilmeyerek, bîçare veledini haps-i ebedî olan Cehennem’den
ve îdam-ı ebedî olan dalalet içinde ölmekten kurtarmaya o şefkat sırrı ile çalışsa; o veledin
bütün ettiği hasenatının bir misli, validesinin defter-i a’maline geçeceğinden, validesinin
vefatından sonra her vakit hasenatları ile ruhuna nurlar yetiştirdiği gibi, âhirette de değil
davacı olmak, bütün ruh u canı ile şefaatçı olup ebedî hayatta ona mübarek bir evlâd olur." (L:
200)
1727. “ruhuna vermeyecek." (L: 356)
1728. “ve haricinde intişar ve fütuhatından dolayı binlerce şükrettiğini ve ruhuna "Sen onların
zulmü yüzünden hem sevab, hem fâni saatlerini bâkileştirmeyi, hem manevî lezzetleri, hem
vazife-i ilmiye ve diniyeyi ihlas ile yapmasını kazanıyorsun" diye ihtar edilmesi üzerine, bütün
kuvvetiyle "Elhamdülillah" diye dua ettiğini gayet güzel beyan etmektedir." (L: 425)
1729. “Sonra, dünyaya gelen ve dünyanın yaratanını arayan ve onsekiz aded mertebelerden çıkan ve
arş-ı hakikate yetişen bir mi’rac-ı imanî ile gaibane marifetten hazırane ve muhatabane bir
makama terakki eden meraklı ve müştak yolcu adam, kendi ruhuna dedi ki: Fatiha-i Şerife’de
başından tâ $ kelimesine kadar gaibane medh ü sena ile bir huzur gelip $ hitabına çıkılması gibi,
biz dahi doğrudan doğruya gaibane aramayı bırakıp, aradığımızı aradığımızdan sormalıyız;
herşeyi gösteren güneşi, güneşten sormak gerektir." (Ş: 144)
1730. “Ve onların sayısınca onun ruhuna rahmetler yağdırsın, âmîn!" (Ş: 329)
1731. “Sayın Savcı, bize kütübhaneleri dolduran binlerce Arabça ve bugünün ruhuna tercüman
olamayan kitabları tavsiye ediyor." (Ş: 564)
1732. “Bu büyük âlem, bir insanın hanesi gibi olur ve mazi, müstakbel zamanları, insanın ruhuna,
kalbine bir zaman-ı hal hükmünde olur." (Ş: 756)
Ruh / 163
1733. “Ruhuna, vicdanına nokta-i istimdad ise ancak âhirete olan imandır." (Ş: 756)
1734. “Hem bir şahsın bünyesindeki kuvvet, a’zasındaki sıhhat, istidadındaki kabiliyet, o şahsın
yaşayışına ve tekemmülüne delil olduğu gibi, kâinatın ruhuna kadar nüfuz eden hakikat-ı sabite
ve devam ile yaşayışını îma eden intizamındaki kuvvet-i kâmile ve tekemmülüne giden
nizamındaki kemal acaba haşr-i cismanî yoluyla saadet-i ebediyeye delil olmaz mı?" (İ: 54)
1735. “Zira insandaki o nur-u fikir, emellerine, ruhuna öyle bir inkişaf, öyle bir inbisat vermiştir ki,
bütün zamanları yutsa doymaz." (İ: 55)
1736. “Şeriatın tayin etmediği kısım ise, senin ruhuna, vicdanına yaptığı tesire göre hüküm alır." (İ:
70)
1737. “Ve keza yeni teşekkül eden bir devletin, bir milletin ruhuna kadar nüfuz eden eski bir
devlete galebe etmesi yine tedricîdir, zamana mütevakkıftır." (İ: 109)
1738. “Evet hava, su, insanın yürüyüşüne, cam ziyanın geçmesine, şuaın röntgen vasıtasıyla kesif
cisimlere bile nüfuzuna ve akıl nuruna, melek ruhuna, demirin içine hararetin akmasına,
elektriğin cereyanına bir mani yoktur." (Ms: 138)
1739. “Hem dahi o medeniyet-i habise, beşerin ruhuna dünyaya bakan hadsiz menfez ve ihtiyacat
deliklerini açmıştır." (BMs: 247)
1740. “Hem iki şakirdin ulviyet ve inbisat-ı ruhlarını bundan kıyas et ki: Kur’an, kendi şakirdlerinin
ruhuna öyle bir inbisat ve ulviyet verir ki; doksan dokuz taneli tesbihe bedel, doksan dokuz
esma-i ilahiyenin cilvelerini gösteren doksan dokuz âlemlerin zerratını, birer tesbih taneleri
olarak şakirdlerinin ellerine verir." (BMs: 320)
1741. “Ruhuna elfatiha." (B: 39)
1742. “Yeter ki ruhuna nüfuz edebilsin." (B: 238)
1743. “Cenab-ı Hak ona, o bana yazdığı Pencere Risalesi’nin hurufu adedince ruhuna rahmet,
kalbine nur, aklına hakikat, malına bereket ihsan eylesin." (B: 282)
1744. “Sâniyen: Sizin bu defa nurlu hediyelerinizin her harfine mukabil, Cenab-ı Erhamürrâhimîn
defter-i a’malinize bin hasene yazsın ve Âsım’ın ruhuna bin rahmet versin, âmîn." (K: 84)
1745. “Senin yazdığın mu’cizeli iki Kur’an-ı Azîmüşşan’ın bu havalide hususan Ramazan-ı Şerif’te
sana kazandırdıkları sevabları ve tahsin ve tebriklerini, inşâallah yakında tab’a girmesiyle, âlem-i
İslâm’dan senin ruhuna yağacak rahmet dualarını düşün, Allah’a şükreyle." (K: 200)
1746. “Çünki bir çocuk küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imanî alamazsa, sonra pek zor ve müşkil bir
tarzda İslâmiyet ve imanın erkânlarını ruhuna alabilir." (E: 41)
Ruh / 164
1747. “Binler rahmet onun ruhuna insin, âmîn!" (E: 169)
1748. “Cenab-ı Hak onun defter-i a’maline, Sava medrese-i Nuriyede okunan ve yazılan risalelerin
harfleri adedince ruhuna rahmetler ve kabrine nurlar ihsan eylesin, âmîn." (E: 202)
1749. “Hem çok eski, hem çok sadık, hem çok muktedir, sebatkâr Medrese-i Nuriye
kahramanlarından Marangoz Ahmed’in ve medresenin üstadı olan merhum Hacı Hâfız’ın
kerametli vefatına dair güzel, hazîn mektubunda, o Medrese-i Nuriye’nin şakirdlerinin, o
merhum üstadlarına karşı gösterdikleri dindarane vaziyet ve yağmurun zahmet vermemek ve
onları ıslatmamak ve üşütmemek için durması, iş bittikten sonra başlaması, o merhum zâtın
ruhuna büyük rahmetlerin nüzulüne emare..." (E: 213)
1750. “Ve mübarek bir kardeşimiz olan Kâzım’ın ruhuna Cenab-ı Hak binler rahmet eylesin ve
kabrini pürnur etsin, âmîn!" (E: 250)
1751. “Cenab-ı Hak Risale-i Nur’un hurufatı adedince onun defter-i hasenatına hayırlar yazsın ve
ruhuna rahmet eylesin, âmîn!" (Em: 12)
1752. “Dördüncü Nümune: Yeni Said ihtiyarlığında bütün bütün siyasetten ve dünyadan kendini
çekmeğe çalıştığı halde, ehl-i dünyanın bütün bütün kanuna ve insafa ve vicdana hattâ insanlığa
muhalif bir tarzda eşedd-i zulüm ile yirmisekiz sene işkencelerle ezdiklerine ve bir sineğin
ısırmasına tahammül etmeyen o bîçare Said’in baltalarla başına vurduklarına ve ihanetin en
şeni’lerini yaptıklarına karşı, emsalsiz bir sabır ve tahammül ona ihsan olunması ve gayet asabî
ve sinirli olduğu gibi, fıtraten korkak olmadığı halde "Ecel birdir, tegayyür etmez" hakikatına
imanından gelen büyük bir cesaretle beraber en korkak, en miskin bir vaziyette sükût edip
sabretmesi; hattâ bir mikdar sonra o işkenceler sonunda ruhuna bir ferah verilmesinin bir
hikmeti, kanaat-ı kat’iyemle budur ki: Kur’an-ı Hakîm’in hakaik-i imaniyesini tefsir eden Risale-i
Nur’u hiç bir şeye ve şahsî menfaatlerine ve manevî kemalâtlarına âlet yapmamak ve hakikî ihlası
kırmamak için ehl-i siyaset Said hakkında "dini siyasete âlet yapmak" vehmini verip; tâ Said
işkencelerle, hapislerle dini siyasete âlet etmesin diye ehl-i siyasetin zalimane hükümleri altında
kader-i İlahî Nur’daki hakikî ihlası kırmamak için Said’e şefkatli tokatlar vurup "Sakın sakın,
hakaik-i imaniyenin tefsiri olan Risale-i Nur’u kendi şahsî menfaatlerine ve hattâ manevî
kemalâtlarına ve belalardan ve muzır şeylerden kurtulmaklığına âlet yapma." (Em: 75)
1753. “Cenab-ı Hak Nur’un hurufları adedince ruhuna rahmet eylesin, âmîn." (Em: 109)
1754. “Bu âciz kardeşiniz şübhesiz bir surette iman ettim ki: Şeriat-ı Garra-i Ahmediye
Aleyhissalâtü Vesselâm’ın hakaikına, ruhuna nüfuz etmenin en kısa, en hatarsız, en zevkli tarîkı,
Risale-in Nur’a intisabladır." (St: 181)
1755. “Nurdan Sesler"in hemen her mısraında, asîl ve şuurlu ruhuna hitab ettiğim tertemiz gençlik,
işte bu hak ve hakikatın bağrı yanık âşığı olan gençliktir." (St: 270)
Ruh / 165
1756. “Bambaşka ufuklar açıyor ruhuna Kur’an" (T: 10)
1757. “Avcı hattında en ileride atını sağa sola koştururken, birden hatırına gelir ve ruhuna ilişir ki:
"Şu anda şehid olsam; bu vaziyetim, yani en ilerde göze çarpan şu halim, sakın mertebe-i
şehadetin bir esası olan ihlasıma zarar vermesin, bir hodfüruşluk manası olmasın" diyerek,
birden atını döndürür ve arkadaşlarının yanına gelir." (T: 113)
1758. “Nur’u birçok muzlim vicdanları aydınlatmış; kudreti, birçok zayıf imanlı insanlara cesaret
vermiş, dehası, birçok nasibsiz insanların ruhuna ilham serpmiş olan bu büyük adam, hiç şübhe
yoktur ki, Said Nur Hazretleridir." (T: 635)
1759. “Bu acib madde ve dinsizlik asrında, nazarlar kısalmış; kalbler, fenalıklar ve kötülüklerle
dolmuş; yalnız ve yalnız Kur’an-ı Hakîm’in bu zamandaki en hakikî ve kat’î tereşşuhatı olan Risalei Nur; o kısalmış nazarları, âdeta maddenin ruhuna nüfuz ettiriyor, o kötü kalblerin zindan gibi
karanlık olan içini nurla dolduruyor." (T: 668)
1760. “İman ve Kur’an nuru ile tertemiz gönlünü fethettiğiniz gençlik, İlahî zaferinizin en parlak
delilini teşkil eden en mühim varlık ve en kıymetli cevherdir… "Nurdan Sesler"in hemen her
mısraında, asîl ve şuurlu ruhuna hitab ettiğim tertemiz gençlik, işte bu hak ve hakikatın bağrı
yanık âşıkı olan gençliktir." (T: 728)
1761. “Belâgatın ruhuna taalluk eden birkaç mes’elenin beyanındadır." (Mu: 86)
1762. “Hem de evamirinde hakikatın ruhuna olan isabeti, hakkıyetini gösterir." (Mu: 144)
1763. “Cenab-ı Hak, Risale-i Nur’un herbir harfine mukabil onun ruhuna ve Âlem-i Berzahtaki
Nurcu arkadaşlarının ruhlarına binler rahmet eylesin." (Ko: 82)
1764. Ruhunda
1765. “Ve ruhunda kemalâtı muhafaza edecek hiçbir esasatı bilemez." (S: 144)
1766. “Belki hiçbir kemalâtın yeri ruhunda kalamaz, hattâ Rabbini de tanımaz." (S: 363)
1767. “BEŞİNCİ MEDAR: Beşerin cevher-i ruhunda derc edilmiş gayr-ı mahdud istidadat ve o
istidadatta mündemiç olan gayr-ı mahsur kabiliyetler ve o kabiliyetlerden neş’et eden hadsiz
meyiller ve o hadsiz meyillerden hasıl olan nihayetsiz emeller ve o nihayetsiz emellerden
tevellüd eden gayr-ı mütenahî efkâr ve tasavvurat-ı insaniye, şu âlem-i şehadetin arkasında
bulunan saadet-i ebediyeye elini uzatmış, ona gözünü dikmiş, o tarafa müteveccih olmuş
olduğunu ehl-i tahkik görüyor." (S: 521)
1768. “Evet şu dâr-ı dünya, beşerin ruhunda mündemiç olan hadsiz istidadların sünbüllenmesine
müsaid değildir." (S: 525)
Ruh / 166
1769. “İkincisi: İnsanın câmiiyeti ve şecere-i kâinatın en münevver meyvesi olduğundan, bütün
kâinatta cilveleri tezahür eden esma-i hüsnayı, birden âyine-i ruhunda gösterebilmesi cihetiyle
Cenab-ı Hak, tecelli-i zâtıyla ve esma-i hüsnanın azamî mertebede, nev’-i insanın manen en azam
bir ferdine, tecelli-i azam tezahür eder ki; bu tezahür ve tecelli, Mi’rac-ı Ahmedî (A.S.M.)
sırrıdır ki; onun velayeti, risaletine mebde’ olur." (S: 562)
1770. “İslâmiyet ruhunda şefkat izzet-i iman, beslediği şeriat Kur’an-ı Mu’ciz-Beyan tutmuş yed-i
beyzada hakaik-i şeriat." (S: 713)
1771. “Şu medenî beşerin hırçınlaşmış ruhunda, şu suretler denilen küçük cenazelerin, mütebessim
meyyitlerin rolleri pek azîmdir; hem müdhiştir tesiri." (S: 727)
1772. “Acaba dünyada basit fikirli, safi kalbli olan neferatın ruhunda şöyle ulvî fedakârlığa
sebebiyet verecek, hangi şey gösterilebilir?" (M: 326)
1773. Beşerin şimdiki seyyiat-âlûd hırçın ruhunda, mütebessim küçük cenazeler olan suretlerin
rolü ehemmiyetlidir." (M: 478)
1774. “Âdeta mü’minin imanı, mü’minin ruhunda bir cennet-i maneviye hükmüne geçiyor; kâfirin
küfrü, kâfirin mahiyetinde manevî bir cehennemi ateşlendiriyor." (L: 48)
1775. “BEŞİNCİ NOTA: Şu notada Avrupa fünunu ve medeniyeti, Eski Said’in fikrinde bir derece
yerleştiği için, Yeni Said harekât-ı fikriyede seyrettiği zaman, Avrupa’nın fünun ve medeniyeti,
o seyahat-ı kalbiyede emraz-ı kalbiyeye inkılab ederek ziyade müşkilâta medar olduğundan,
bilmecburiye Yeni Said zihnini silkeleyip, müzahraf felsefeyi ve sefih medeniyeti atmak
isterken, kendi ruhunda Avrupa’nın lehinde şehadet eden hissiyat-ı nefsaniyeyi susturmak için,
Avrupa’nın şahs-ı manevîsi ile bir cihette gayet kısa, bir cihette uzun, gelecek muhavereye
mecbur olmuştur." (L: 115)
1776. “Acaba hem ruhunda, hem vicdanında, hem aklında, hem kalbinde dehşetli musibetlerle
musibet-zede olmuş ve azaba düşmüş bir adamın cismiyle, zâhirî bir surette aldatıcı bir zînet ve
servet içinde bulunmasıyla saadeti mümkün olabilir mi?" (L: 115)
1777. “Kur’anın şakirdi ise, semavat ve arzdaki umum sâlih ibadı kendine kardeş telakki ederek,
gayet samimî bir surette onlara dua eder ve saadetleriyle mes’ud oluyor ve ruhunda şedid bir
alâkayı onlara karşı hisseder." (L: 119)
1778. “Sana vâ-esefâ, vâ-hasretâ dedirten, eski zamanda geçirdiğin lezzetli ve safalı o hallerdir
ki; zevalleriyle, senin ruhunda daimî bir elem irsiyet bırakıp, ne vakit düşünsen, o elem yine
deşiliyor, esef ve hasret akıtıyor." (L: 208)
1779. “Tâ ki, gençliğinde hikmet-i ecnebiye veya fünun-u medeniye namı altındaki kısmen dalalet,
kısmen malayaniyat mes’eleleriyle ruhunu kirletmiş, kalbini hasta etmiş, nefsini şımartmış bir
kısım ihtiyarların ruhunda temizlik yapsın." (L: 239)
Ruh / 167
1780. “O vakit misafirleri kabul etmediğim halde, onun ruhundaki ihlas ve ileride Risale-i Nur’a
edeceği kıymetdar hizmeti, (Haşiye-1) güya hiss-i kablelvuku ile ruhum o gencin ruhunda okudu."
(L: 246)
1781. “Madem icadsız ve sûrî bir küçük san’at, san’atkârının ruhunda bu derece bir iftihar, bir
memnuniyet hissi uyandırırsa, elbette bu mevcudatın Sâni’-i Hakîm’i, kâinatın mecmuunu, hadsiz
nağmelerin enva’ıyla sada veren ve ses verip tesbih eden ve zikredip konuşan bir musikî-i İlahiye
ve bir fabrika-i acibe yapmakla beraber, kâinatın herbir nev’ini, herbir âlemini ayrı bir san’atla
ve ayrı san’at mu’cizeleriyle göstererek zîhayatların kafalarında birer fonoğraf," (L: 349)
1782. “Çünki her vakit etrafında onun gibi çocukların ölmesiyle onun nazik dimağında ve ileride
uzun arzuları taşıyan zaîf kalbinde ve mukavemetsiz ruhunda öyle bir tesir yapar ki; hayatı ve
aklı o bîçareye âlet-i azab ve işkence edeceği zamanda, âhiret imanının dersiyle, görmemek için
oyuncaklar altında onlardan saklandığı o endişeler yerinde, bir sevinç ve genişlik hissederek der:
"Bu kardeşim veya arkadaşım öldü, Cennet’in bir kuşu oldu." (Ş: 224)
1783. “İkinci haletinde ise, ruhunda yüksek lezzetleri ve saadetleri hisseder; kalbini ikaz, vicdanını
tahrik edip ruhunu ihsas ettikçe, o saadetler ziyadeleşir ve ona manevî Cennetlerin kapıları
açılır." (İ: 29)
1784. “Evet Cenab-ı Hak tarafından mükerrem kılınan insanın cevher-i ruhunda ekilen ve rakamlara
sığmayan istidadlar var." (İ: 55)
1785. “Bunun içindir ki, mü’minin ruhunda adavet, kin, vahşet yoktur." (Ms: 69)
1786. “Kâfirin ruhunda hırs, adavet olduğu gibi nefsini iltizam ve nefsine itimadı vardır." (Ms: 69)
1787. “Hem kâinatın ruhunda aksedilen bir cemal-i hazîn görünüyor." (BMs: 95)
1788. “İman, herşeyin arasında bir uhuvvet, bir kardeşlik tesis ettiği için, mü’minin ruhunda hırs,
adavet, kin ve vahşet şiddetlenmez." (BMs: 147)
1789. “$ Ey kardeş bil ki, matbu’ Katre’nin yetmişinci sahifesinde geçtiği gibi, insanın ruhunda
nihayetsiz ihtiyacatı ve teellümata medar nihayetsiz kabiliyetleri ve telezzüzata nihayetsiz
istidadları, hem nihayetsiz emeller ve elemleri taşımaya müheyya kuvaları vardır." (BMs: 297)
1790. “Çünki insanın ruhunda ebna-i cinsine karşı fıtrî alâkalar vardır." (BMs: 298)
1791. “medar olduğundan, bilmecburiye Yeni Said zihnini silkeleyip, müzahraf felsefeyi ve sefih
medeniyeti atmak isterken, kendi ruhunda Avrupa’nın lehinde şehadet eden hissiyat-ı
nefsaniyeyi susturmak için, Avrupa’nın şahs-ı manevîsi ile bir cihette gayet kısa, bir cihette
uzun, gelecek muhavereye mecbur olmuştur." (BMs: 316)
Ruh / 168
1792. “Acaba hem ruhunda, hem vicdanında, hem aklında, hem kalbinde dehşetli musibetlerle
musibetzede olmuş ve azaba düşmüş bir adamın cismiyle zâhirî bir surette aldatıcı bir zînet ve
servet içinde bulunmasıyla saadeti mümkün olabilir mi?" (BMs: 316)
1793. “Ve ruhunda şedid bir alâkayı onlara karşı hisseder." (BMs: 320)
1794. “İnsanın ruhunda iki vech ile gayr-ı mütenahî lezzetlere ve hem gayr-ı mahsur elemlere
kabiliyet vardır." (BMs: 540)
1795. “Lâkin mümevveh Hristiyanlıkla ve millî âdetleriyle memzuc olan mahsus medeniyetleriyle
teselli bulduğu için, onun ruhunda bazı dünyevî ahlâk-ı hasene ve bu hayat-ı dünyeviyeye bakan"
(BMs: 567)
1796. “Otuzüçüncü Söz’ün Yirmidördüncü Mektubu ve emsalleri, insanın ruhunda inşirah hasıl
ediyor." (B: 295)
1797. “Üçüncüsü: Tarîkatlar ruhunda ve tasavvuf menbaından çıkacak" (K: 125)
1798. “Demek o zaman, onu da mübarek Mustafa’nın ruhunda hissetmiştim." (E: 165)
1799. “Cenab-ı Hak, inşâallah Denizli gibi kahramanlar ocağından çok Hasan Feyzi ruhunda Nurlara
sahib ve naşir çıkaracak." (E: 185)
1800. “Evvelen: Kahraman Nazif’in ve hakikaten Nazif ruhunda ve sadakatında kendi arkadaşlarının
makine ile vesair cihette Nur’a hizmetleri, bu memleketi cidden minnetdar edecek bir
vaziyettedirler." (E: 187)
1801. “Mustafa Oruç çok tali’lidir ki, kendi sisteminde ve ruhunda ve ciddiyetinde, az bir zamanda
sizleri buldu." (E: 203)
1802. “Çünki muhabbet-i Âl-i Beyt ruhunda esas oldukça, Peygamber ve Âl-i Beyt’in adavetini
tazammun eden küfr-ü mutlaka girmezler." (E: 242)
1803. “Fakat bir müslüman, Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm’ın zincirinden çıksa, dinini bıraksa,
daha hiçbir dine girmez, anarşist olur; ruhunda kemalâta medar hiçbir halet kalmaz." (Em: 244)
1804. “Molla Said, henüz o zaman bunun mahiyet ve hikmetini belki bilemiyordu; fakat zaman
gösterdi ki, şimdi muhteşem bir ağaç mahiyetini alan Risale-i Nur’un muazzam ve geniş
hizmetinin levazımatından olan izzet-i ilmiyeyi Cenab-ı Hak Molla Said’in ruhunda tâ o zaman
küçük bir çekirdek olarak dercetmişti." (T: 30)
1805. “Evet Molla Said’in istikbalde Risale-i Nur’la göreceği hizmet-i imaniyeyi kemal-i ihlasla îfası
ve bu hizmetin meydana gelebilmesi için "Uhrevî hizmetin mukabilinde hiç birşey taleb
etmemek" olan kudsî düsturun icmalî bir fihristesi, daha küçük yaşında iken rahmet-i İlahiye
tarafından ruhunda yerleştirilmişti." (T: 31)
Ruh / 169
1806. “diye kuvvetli bir niyet ruhunda uyanır ve bu saikle çalışır." (T: 51)
1807. “sözü üzerine, ruhunda bir feveran ve nihayetsiz bir gayret uyanır." (T: 51)
1808. “Meydan-ı harbde, düşman karşısında, gülleler içerisinde; talebelerine cesaret vermek için
en elzem bir kahramanlığı fiilen göstermek emeliyle avcı hattında atını sağa sola döndürürken,
bu suretle cesaret-i imaniye ve şehamet-i İslâmiyeyi en a’lâ bir derecede bir kumandan
manasıyla îfa ederken, ruhunda ve niyetinde en âlî ve safî bir mertebe-i kemal olan sırr-ı ihlası
kaçırmamayı ehemmiyetle düşünmesi ve dikkat kesilmesi; onun zâhiren takdire şayan hizmet-i
diniyesi, fedakârane mücahedesi kadar, belki daha ziyade, ruhunun kemaline de delalet eder."
(T: 113)
1809. “Daha meşrutiyetin ilânından evvel, İstanbul’a gelmeden Şarkî Anadolu’da yüzlerce ehl-i ilim
ve erbab-ı fazilet kimselerle mübahaseleri; ve İstanbul’da birdenbire meydana çıkarak, ülemayı
hayrete sevketmesi; ve ehl-i siyaseti telaşa düşürmesi; ruhunda büyük bir İslâmî inkılabın
müessisi halinin mevcud olduğunu gösteriyordu." (T: 144)
1810. “Ve kendisi; daha eskiden ruhunda bu vazifenin mes’uliyetini, hem şevk ve sürurunu
hissetmişti." (T: 144)
1811. “Barla’ya nefiy sebebi ise; kalabalık şehirlerden uzaklaştırıp, böyle hücra bir köye atılarak
ruhunda mevcud hamiyet-i İslâmiyenin feveran etmesine mani’ olmak, onu konuşturmamak,
söyletmemek, İslâmî imanî eserler yazdırmamak, âtıl bir vaziyete düşürüp dinsizlerle
mücahededen ve Kur’ana hizmetten men’etmek idi." (T: 152)
1812. “Ruhunda, Ömer’in şehameti var." (T: 626)
1813. “Ruhunda, maâliyata medar kendince bir esas kalabilir." (Ni: 31)
1814. “Fakat sen, Peygamber-i Âhirzaman’ın (A.S.M.) derslerini terkettiğin dakikada, senin
ruhunda nihayetsiz bir tahribat, bir boşluk, bir karanlık peyda olacaktır ki; hiçbir kemalât ve
ahval-i âliyeye ve mes’udiyete yer kalmayacaktır." (Ni: 31)
1815. “Ruhunda, bütün ehl-i semavat ve arz sâlihlerine karşı öyle bir alâka-i şedide-i uhuvvetkârane
hisseder ki, ehl-i beytine dua ettiği gibi; an-samim-il kalb onlara da dua edip, saadetleriyle
mes’ud olduğunu gösterir." (Ni: 94)
1816. “Sen ise Nebi-yi Âhirzaman Aleyhissalâtü Vesselâm Hazretlerinin zincirinden çıktığın ve
derslerini terkettiğin dakikada, senin ruhunda nihayetsiz bir tahribat, bir boşluk, bir karanlık
peyda olacak." (Ni: 147)
1817. “Ve senin ruhunda hiçbir kemalât ve ahlâk-ı âliyeye yer kalmayacak." (Ni: 147)
1818. “Demek her bir tabaka-i insaniye Risale-i Nur’a ruhunda büyük bir ihtiyaç duymakta ve ondan
istifade etmektedirler." (G: 230)
Ruh / 170
1819. Ruhundaki
1820. “O vakit misafirleri kabul etmediğim halde, onun ruhundaki ihlas ve ileride Risale-i Nur’a
edeceği kıymetdar hizmeti, (Haşiye-1) güya hiss-i kablelvuku ile ruhum o gencin ruhunda okudu."
(L: 246)
1821. “Fakat kahraman ve mücahid ordunun ve dindar milletin ruhundaki nur-u iman ve Kur’an
ışığıyla hakikat-ı hali göreceği ve o kumandanın çok dehşetli tahribatını tamire çalışacağı
rivayetlerden anlaşılır." (Ş: 595)
1822. “Bu çizgi ve nakışlar ise, insanın ruhundaki istidad ve maânîye ve boynunda asılı bulunan amel
defterine delalet ediyorlar." (BMs: 210)
1823. “Kendi ruhundaki tahribatın dehşetine bak ve vicdanındaki zulümatın şiddetini gör ve
kalbindeki yütm ve ye’sin vahşetini anla!" (BMs: 568)
1824. “Ruhundaki imanla yanan meş’ale sönmez" (T: 9)
1825. ruhundaki şecaat-ı imaniye ile kat’î inanıyordu ki, dava ettiği hakikat bir gün milletçe
benimsenecek; bir Said, binler belki yüzbinler Said olacak." (T: 675)
1826. Ruhundan
1827. “Belki müridinin safvet-i ihlasıyla ve kuvvet-i irtibatıyla ve ona hasr-ı nazar ile o mürid başka
yolda aldığı füyuzatı, üstadının mir’at-ı ruhundan gelmiş görüyor." (L: 135)
1828. “Ve keza beşeriyet ruhundan dünyaya nâzır pek çok menfezler açmıştır." (Ms: 123)
1829. “Belki müridinin safvet-i ihlasıyla ve kuvvet-i irtibatıyla ve ona hasr-ı nazarıyla, o mürid
başka yolda aldığı füyuzatı, üstadının mir’at-ı ruhundan gelmiş görüyor." (BMs: 307)
1830. “Fakat bu alâkadarlık, muvakkat cereyanlara kapılıp millet ve vatanını ve hükûmetin
menfaatini bazı şahısların muvakkat siyasetlerine tâbi’ etmek, belki aynını telakki etmek çok
yanlış olmakla beraber; o vatanperverlik, milletperverlik hissinden ve vazifesinden herkese
düşen vazife bir ise, kendi kalb ve ruhundan, idare-i şahsiye ve beytiye ve diniye ve hâkeza çok
dairelerde hakikî vazifedar olduğu hizmet ve alâka ve merak on, yirmi belki yüz’dür." (K: 38)
1831. Ruhunla
1832. “Ona karşı sen yüzün, ağzın, ruhunla o rahmet nesimine karşı teveccüh et, kendini mukabil
tut, tenkid elini uzatma, tutamazsın." (L: 128)
1833. “Ruhunla teneffüs et." (L: 128)
1834. “Ona karşı sen yüzün, ağzın, ruhunla o rahmet nesimine karşı teveccüh et, kendini mukabil
tut, tenkid elini uzatma, tutamazsın." (BMs: 335)
Ruh / 171
1835. “Ruhunla teneffüs et; tereddüd eliyle baksan, tenkid ile el atsan, o yürür gider." (BMs: 335)
1836. Ruhunu
1837. “Ve o harb ise; nefis ve heva, cin ve ins şeytanlarına karşı mücahede edip günahlardan ve
ahlâk-ı rezileden kalb ve ruhunu helâket-i ebediyeden kurtarmaktır." (S: 23)
1838. “Herbirinin, bütün divan-ı eş’arının ruhunu eğer sıksan, elemkârane birer feryad damlar." (S:
215)
1839. “Çünki uzun bir hâdisenin ukde-i hayatiyesini ve ruhunu alır." (S: 404)
1840. “Belki o zîkemalin meyvelerini, neticelerini, manevî hüviyetini ve manasını, ruhlu ise ruhunu
ibka ediyor." (S: 556)
1841. “ruhunu ona gönderir." (S: 615)
1842. “Meselâ: Bir validenin evlâdının mes’udiyetlerinden ve istirahatlerinden, şefkat vasıtasıyla
aldığı lezzet, o derece kuvvetlidir ki; onların rahatı için ruhunu feda eder derecesine getirir."
(S: 622)
1843. “Kur’an ve iman hizmeti için Bediüzzaman’ın haysiyetini, şerefini, ruhunu, nefsini, hayatını
feda ettiği; maruz kaldığı o kadar şedid zulüm ve işkencelere ve giriftar edildiği çok musibet ve
belalara karşı gösterdiği son derece sabır, tahammül ve itidal, birer şahid-i sadık
hükmündedirler." (S: 757)
1844. “Her ölünün ruhunu, Hazret-i Azrail Aleyhisselâm mı bizzât kabzediyor?" (M: 351)
1845. “Birinci Meslek: Azrail Aleyhisselâm, herkesin ruhunu kabzeder." (M: 351)
1846. “Sağlam olarak câmiye gitmiş, namaz kılmış, orada ruhunu Rahman’a teslim eylemiş
(Rahmetullahi Aleyh)." (M: 358)
1847. “Eğer ayağı altındaki mazlum adam, o zalimin yüzüne tükürse; kalbini ve ruhunu kurtarır," (M:
416)
1848. "$ ile istikbalde en mühim bir fitnenin vukuu hazırlanırken kemal-i merhamet ve şefkatinden
İslâmlar içinde kan dökülmemek için ruhunu feda edip teslim-i nefs ederek Kur’an okurken
mazlumen şehid olmasını tercih eden Hazret-i Osman’ı da haber verdiği gibi, $ saltanat ve
hilafete kemal-i liyakat ve kahramanlıkla girdiği halde ve kemal-i zühd ve ibadet ve fakr ve
iktisadı ihtiyar eden ve rükû ve sücudda devamı ve kesreti herkesçe musaddak olan Hazret-i
Ali’nin (R.A.) istikbaldeki vaziyetini ve o fitneler içindeki harbleriyle mes’ul olmadığını ve niyeti
ve matlubu fazl-ı İlahî olduğunu haber veriyor." (L: 31)
Ruh / 172
1849. “Hem küçük yavrularına çobanlık eden tavuk dahi, yavrularının hatırı için ruhunu feda eder,
ite atılır." (L: 124)
1850. “Valideler o sırr-ı şefkat ile, evlâdlarına karşı muhabbetlerine bir mükâfat, bir rüşvet
istemediklerine ve taleb etmediklerine delil; ruhunu, belki saadet-i uhreviyesini de onlar için
feda etmeleridir." (L: 133)
1851. “Evet bir valide veledini tehlikeden kurtarmak için hiçbir ücret istemeden ruhunu feda
etmesi ve hakikî bir ihlas ile vazife-i fıtriyesi itibariyle kendini evlâdına kurban etmesi
gösteriyor ki; hanımlarda gayet yüksek bir kahramanlık var." (L: 199)
1852. “Evet kadınların şefkat cihetiyle bu kahramanlıklarını hiçbir ücret ve hiçbir mukabele
istemeyerek, hiçbir faide-i şahsiye, hiçbir gösteriş manası olmayarak ruhunu feda ettiklerine, o
şefkatın küçücük bir nümunesini taşıyan bir tavuğun yavrusunu kurtarmak için arslana saldırması
ve ruhunu feda etmesi isbat ediyor." (L: 201)
1853. “Tâ ki, gençliğinde hikmet-i ecnebiye veya fünun-u medeniye namı altındaki kısmen dalalet,
kısmen malayaniyat mes’eleleriyle ruhunu kirletmiş, kalbini hasta etmiş, nefsini şımartmış bir
kısım ihtiyarların ruhunda temizlik yapsın." (L: 239)
1854. “dünyanın gafletkârane gülmeleri, böyle ağlanacak acı hallerin perdesidir ve muvakkat ve
zevale maruzdur; elbette bîçare insanların ebedperest kalbini ve aşk-ı bekaya meftun olan
ruhunu güldürecek, sevindirecek, meşru dairesinde ve müteşekkirane, huzurkârane, gafletsiz,
masumane eğlencelerdir ve sevab cihetiyle bâki kalan sevinçlerdir." (L: 275)
1855. "Ve böyle faideleri ve neticeleri vermekle beraber; kendi yerinde, bu âlem-i şehadette zîruh
ise ruhunu ve hadsiz hâfızalarda ve sair elvah-ı mahfuzalarda suretini ve hüviyetini ve
tohumlarında ve yumurtacıklarında mahiyetinin kanunlarını ve bir nevi müstakbel hayatını ve
âlem-i gaybda ve daire-i esmada âyinedarlık ettiği kemalleri ve" (Ş: 14)
1856. "Fakat kendi vücuduna bedel ikinci derecede vücudları sayılan hem manası, hem hüviyet-i
misaliyesi ve sureti, hem neticeleri, hem mübarek ise sevabı, hem hakikatı gibi çok vücudlarını
bırakır, sonra perde altına girdiği gibi, aynen öyle de: Bu vücudum ve her zîhayatın vücudu,
zâhirî vücuddan gitse, zîruh ise hem ruhunu, hem manasını, hem hakikatını, hem misalini, hem
mahiyet-i şahsiyesinin dünyevî neticelerini ve uhrevî semerelerini, hem hüviyet ve suretini
hâfızalarda ve elvah-ı mahfuzada" (Ş: 69)
1857. “mütevatiren nev’-i insanın güneşleri, kamerleri, yıldızları olan bu üç cemaat-ı azîme ve bu üç
taife-i ehl-i hakikat ve beşerin kudsî kumandanları olan bu üç büyük ve âlî heyetlerin fermanları
ile verdikleri haberleri dinlemeyen ve saadet-i ebediyeye giden, onların gösterdikleri yol olan
sırat-ı müstakimde gitmeyenler, yüzde doksandokuz dehşetli tehlike ihtimalini nazara almayan
ve birtek muhbirin bir yolda tehlike var demesiyle o yolu bırakan başka uzun yolda hareket eden
bir adam, elbette ve elbette vaziyeti şudur ki: İki yolun -hadsiz muhbirlerin kat’î ihbarları ile-
Ruh / 173
en kısa ve kolayı ve yüzde yüz Cennet ve saadet-i ebediyeyi kazandıranı bırakıp en dağdağalı ve
uzun ve sıkıntılı ve yüzde doksandokuz Cehennem hapsini ve şekavet-i daimeyi netice veren
yolunu ihtiyar ettiği halde, dünyada iki yolun, bir tek muhbirin yalan olabilir haberiyle yüzde
birtek ihtimal tehlike ve bir ay hapis imkânı bulunan kısa yolu bırakıp, menfaatsiz -yalnız
zararsız olduğu için- uzun yolu ihtiyar eden bedbaht, sarhoş divaneler gibi dehşetli ve uzakta
görünen ve ona musallat olan ejderhalara ehemmiyet vermez, sineklerle uğraşıyor, yalnız onlara
ehemmiyet verir derecede aklını, kalbini, ruhunu, insaniyetini kaybetmiş oluyor." (Ş: 197)
1858. “Birtek dostu için, ruhunu feda eden o bîçare insanın; binler, belki milyonlar, milyarlar
dostları ebedî bir müfarakat içinde idam olmalarını tevehhüm edip Cehennem azabından beter
bir elem -o düşünmek ucundan- göründüğü vakit, âhirete iman geldi, gözünü açtırdı ve perdeyi
kaldırdı." (Ş: 223)
1859. “Çünki meselâ: Valide ruhunu feda ettiği evlâdını daima tehlikelere maruz gördükçe titrer."
(Ş: 226)
1860. “senin bütün sevdiklerin ve saadetleriyle memnun ve bir derece mes’ud olduğun umum akraba
ve asl u neslin seninle beraber idam olmasından, binler derece Cehennem’den ziyade senin
ruhunu ve kalbini ve mahiyet-i insaniyeni yandırır." (Ş: 230)
1861. “Ve o kibriya mertebeleri kalbine açıldıkça, ruhunu istila eden mükerrer ve hararetli" (Ş:
234)
1862. “Madem bu hapis arkadaşlarımız çoğu lüzum olsa vatanına ve milletine ve ahbabına
fedakârane ruhunu feda ettiren kahramanlık damarını taşıyorlar." (Ş: 501)
1863. “İkinci haletinde ise, ruhunda yüksek lezzetleri ve saadetleri hisseder; kalbini ikaz, vicdanını
tahrik edip ruhunu ihsas ettikçe, o saadetler ziyadeleşir ve ona manevî Cennetlerin kapıları
açılır." (İ: 29)
1864. “İşte böyle bir insanın o yüksek ruhunu inbisat ettiren, ibadettir; istidadlarını inkişaf
ettiren, ibadettir; meyillerini temyiz ve tenzih ettiren, ibadettir; emellerini tahakkuk ettiren
ibadettir; fikirlerini tevsi’ ve intizam altına alan, ibadettir; şeheviye ve gazabiye kuvvelerini
hadd altına alan, ibadettir; zâhirî ve bâtınî uzuvlarını ve duygularını kirleten tabiat paslarını
izale eden, ibadettir; insanı mukadder olan kemalâtına yetiştiren, ibadettir; abd ile Mabud
arasında en yüksek ve en latif olan nisbet, ancak ibadettir." (İ: 85)
1865. “Çünki herbir insanın şu hakikî âlemden kendisine mahsus hayalî bir âlemi olduğu gibi, herkes
kendi meşrebine göre Kur’andan fehm ve iktibas ettiği (hâfızasında) kendisine has bir Kur’an
vardır ki, onun ruhunu terbiye, kalbini tedavi eder." (Ms: 140)
1866. “Ve İslâmiyet cihetiyle vahye istinad eden bütün edyan-ı semaviyenin ruhunu ve tasdiklerini
taşıyor." (Ms: 246)
Ruh / 174
1867. “Hem küçük yavrularına çobanlık eden tavuk dahi, yavrularının hatırı için ruhunu feda eder."
(BMs: 325)
1868. “Kavuşturdular ruhunu, ervah-ı Enbiyaya ânın" (B: 115)
1869. “Güya Risale-i Nur yüz ondokuz parçasıyla, müellifi olan Üstadımıza bir taraftan hoşâmedî
etmek ve mahzun olan kalbine teselli vermek ve gamnâk ruhunu tatyib etmek ve diğer taraftan
da, sekiz seneden beri yaşadığı Barla’yı unutturmak ve o muhteşem çınar ağacını ve dostlarını ve
alâkadar olduğu şeylerden gelen firak hüznünü hatırlatmamak için, Cenab-ı Hak’tan yüz ondokuz
risalenin eliyle, yüz ondokuz bin kelimeleri diliyle dua etti, yağmur istedi." (B: 167)
1870. “Gayet sevdiğim bir talebem olan Hulusi Bey’in ruhunu sizde hissettim." (B: 328)
1871. “Arkamdaki zât demek Re’fet Bey’in kalb ve ruhunu taşıyor." (B: 340)
1872. “Ben tahmin ediyorum ki: Bütün küre-i arzın bu yangınında ve fırtınalarında, selâmet-i kalbini
ve istirahat-ı ruhunu muhafaza eden ve kurtaran, yalnız hakikî ehl-i iman ve ehl-i tevekkül ve
rızadır." (K: 123)
1873. “bize yardım etmeleri; ve Babacan da Âsım’ın ruhunu şâd edip, o sistemde yardımımıza
koşması; ve Zekâi de Lütfü’nün ruhunu mesrur edip, eski Zekâi gibi vazifesine sarılması ve
Marangoz Ahmed ve Kâtib Osman ve Mehmed Zühdü ve Nuri ve Tenekeci Mehmed gibi, eski
kıymetdar hizmetleriyle Isparta’yı nurlandıran diğerleri gibi, Kastamonu’nun tenvirine de
koşmaları; ve şimdi tanıdığım Mustafa ve Mustafa ve Mustafa ve Eyyüb, kalemleriyle, eski dost
gibi ümmiliğime yardım etmeleri; elbette şübhesiz $ müjdesini tam tasdik ederler." (K: 246)
1874. “Ba’dehu Denizli’ye başka başka perdelerle teşrifiniz, o zâtın ruhunu şâd u i’zaz için olduğunu
telakki etmiştim; ve az zaman sonra aynı isimde müteveffa Hasan Feyzi Efendi’nin Risale-i Nur’a
hürmetle birinci Hasan Feyzi’ye imtisalen istikbal etmesi ve Nurlara taaşşukla idhal-i envar
olması, bu kanaatımı kat kat ziyadeleştirdi." (E: 198)
1875. “Faidenin bir ciheti şudur ki: Bu kadar ağır şerait içinde öyle demir gibi sarsılmaz bir
hakikat var ki; ikiyüz bin Türk ruhunu ona feda edecek o hakikatın müşterisi bulunur." (E: 276)
1876. “Afyon’da bir-iki mütemerrid, bir zındık masonun iştirak ve teşvikiyle, o insanın bu tarz
ihanet etmek fikrine; hiçbir ihaneti kabul etmeyen Üstadımızın tahammül etmesinden ve
ehemmiyet vermediğinden şu hakikatı kat’iyen anladık ki: Bu vatan ve millete kendi yüzünden bir
zarar gelmemesi için haysiyetini, şerefini, nefsini, ruhunu, rahatını dahi feda etmiştir." (Em: 19)
1877. “Bu Hayim Naum, bu korkunç teşebbüse evvelâ Amerika’da Türkler lehinde bir seri
konferans vermek ve emperyalizma şeflerine, Türk’ün maddesini serbest bırakmaları, buna
mukabil ruhunu, tâ içinden ve kendi öz adamlarına yıktırmaları fikrini telkin etmek suretiyle
başlamıştır." (Em: 32)
Ruh / 175
1878. “Hem Risale-i Nur’un dört esasından bir esası şefkattir ve kadınlar şefkat kahramanı
bulunmasından, hattâ en korkağı da kahramancasına ruhunu yavrusuna feda eder." (Em: 48)
1879. “Dünya kadar büyük, has ve hususî dünyasının zeval ve firak ve âhirde tamamen mahvolmasını
düşünmesi, manevî bir cehennem gibi ruhunu ve vicdanını yandırıyor." (Em: 120)
1880. “Yirmisekiz seneden beri beş vilayet ve beş mahkeme ve beş vilayetin zabıtaları onun başına
ilişmedikleri halde, hususan bu defa İstanbul mahkeme-i âdilesinde yüzden ziyade polislerin
gözleri önünde, hem iki ayda yaya olarak heryeri gezdiği halde, hiçbir polis ilişmediği ve
Mahkeme-i Temyiz "bere yasak değil" diye karar verdiği, hem bütün kadınlar ve başı açık
gezenler ve bütün askerî neferler ve vazifedar memurlar giymeye mecbur olmadıklarından ve
giymesinde hiçbir maslahat bulunmadığından ve benim resmî bir vazifem olmadığından -ki resmî
bir libastır- bereyi giyenler de mes’ul olmazlar denildiği halde, hususan münzevi ve insanlar
arasına girmeyen ve Ramazan-ı Şerif’in içinde böyle hilaf-ı kanun en çirkin bir şey ile ruhunu
meşgul etmemek ve dünyayı hatırına getirmemek için has dostlarıyla dahi görüşmeyen, hattâ
şiddetli hasta olduğu halde, ruhu ve kalbi vücuduyla meşgul olmamak için ilâçları almayan ve
hekimleri çağırmayan bir adama şapka giydirmek," (Em: 165)
1881. “bir kulun ruhunu, hangi fâni emel ve arzular, hangi zavallı teveccüh ve iltifatlar ve hangi
pespaye gaye ve ihtiraslar tatmin, teskin ve teselli edebilir?" (T: 10)
1882. “Gizli dinsiz komiteleri, "İslâmî şeairleri birer birer kaldırarak İslâm ruhunu yok etmek,
Kur’anı toplatıp imha etmek" plânlarını güdüyorlardı." (T: 152)
1883. “Milletin ruhunu ve iradesini onlar gibi istihfaf etmesinler." (T: 639)
1884. “Bütün ömrü boyunca in’am-ı Hak olan hayatını, Türk Milletinin salah ve hakikî saadeti için
vakfetmiş; emr-i İlahî olan ruhunu feleğin hakikî mâliki Allah’a teslim edinceye kadar aynı yolda
yürümeğe azmetmiş; bina-yı sübhanî olan bedenini, yalnız Allah yolunda yıpratmış olan büyük bir
Müslüman, bugün "Demokrasi vardır" denilen bir gün, kalkıyor, yalnız "Allah" diyor, "Kitab"
diyor, "Resul" diyor ve gençliğe "Dikkat" diyor." (T: 656)
1885. “Yirmisekiz seneden beri beş vilayet ve beş mahkeme ve beş vilayetin zabıtaları onun başına
ilişmedikleri halde, hususan bu defa İstanbul mahkeme-i âdilesinde yüzden ziyade polislerin
gözleri önünde, hem iki ay da yaya olarak her yeri gezdiği halde, hiçbir polis ilişmediği ve hem
Mahkeme-i Temyiz bere yasak değil diye karar verdiği, hem bütün kadınlar ve başı açık
gezenler ve bütün askerî neferler ve vazifedar memurlar giymeye mecbur olmadıklarından ve
giymesinde hiçbir maslahat bulunmadığından ve benim resmî bir vazifem olmadığından -ki resmî
bir libastır- bereyi giyenler de mesul olmazlar denildiği halde; hususan münzevi ve insanlar
arasına girmeyen ve Ramazan-ı Şerifin içinde böyle hilaf-ı kanun en çirkin bir şey ile ruhunu
meşgul etmemek ve dünyayı hatırına getirmemek için has dostlarıyla dahi görüşmeyen, hattâ
şiddetli hasta olduğu halde, ruhu ve kalbi vücuduyla meşgul olmamak için ilâçları almayan ve
Ruh / 176
hekimleri çağırmayan bir adama şapka giydirmek, ecnebi papazlara benzetmek için ona teklif
etmek ve adliye ile tehdid etmek, elbette zerre kadar vicdanı olan bundan nefret eder." (T:
666)
1886. “Bu din sayesindedir ki, Afrika zencileri medeniyet ruhunu temsil edebilmişler ve aralarında
adlî ve medenî idare tesis etmişlerdir." (Nç: 189)
1887. "kurtaran (5) ve istikbal ve âhiretimizi tekeffül eden (6) ve menafi-i umumiye olan
hukukullahı izinsiz tasarruftan sizi tahlis eden (7) ve hayat-ı milliyemizi muhafaza eden (8) ve
umum ezhanı manyetizmalandıran (9) ve ecanibe karşı metanetimizi ve kemalimizi ve
mevcudiyetimizi gösteren (10) ve sizi muahaze-i dünyeviye ve uhreviyeden kurtaran (11) ve
maksad ve neticede ittihad-ı umumiyeyi tesis eden (12) ve o ittihadın ruhu olan efkâr-ı âmmeyi
tevlid eden (13) ve çürük mesavi-i medeniyeti hudud-u hürriyet ve medeniyetimize girmekten
yasak eden (14) ve bizi Avrupa dilenciliğinden kurtaran (15) ve geri kaldığımız uzun mesafe-i
terakkide -sırr-ı i’caza binaen- bir zaman-ı kasîrede tayyettiren (16) ve Arab ve Turan ve İran
ve Sâmileri tevhid ederek az zamanla bize bir büyük kıymet veren (17) ve şahs-ı manevî-i
hükûmeti Müslüman gösteren (18) ve kanun-u esasînin ruhunu ve Onbirinci Madde’yi muhafaza
ile ve sizi hıns-ı yeminden kurtaran (19) ve Avrupa’nın eski zann-ı fasidlerini tekzib eden (20)
Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm hâtem-i enbiya ve şeriatın ebedî olduğunu tasdik ettiren
(21) ve" (H: 82)
1888. “Said-i hüşyarın safvet-i ruhunu, besalet ve şecaatini, fedakârlığındaki nihayetsizliğini
anlamak ve ona bağlanmak için, lisan-ı hamasetinden bu mezkûr mısraını söylemek kifayet eder."
(D: 7)
1889. “hem de meyl-i intikam ve garaz-ı şahsîsini feda etmediği halde, mağrurane millete ruhunu
feda etmek davasında bulunan.." (Mü: 13)
1890. “Onun kıymeti onu daimî ve sadakatla okuyanların ruhunu o kadar sarıyor, o kadar kendine
râm ve meftun ediyor ki; tahkikî iman mertebelerinde terakki eden o fedakârlardan birinin
başına bütün din düşmanları toplanıp Risale-i Nur’dan vazgeçirmeye çalışsalar yine muvaffak
olamazlar ve olamadılar." (G: 227)
1891. Hazret-i Azrail birdir, bir anda, her yerde eceli gelenlerin ruhunu kabzeder." (STİ: 92)
1892. Ruhunun
1893. “Elbette âlem-i mubsıratın anahtarı hükmünde olan gözünü ve mesmuat âlemindeki âyâtı
temaşa eden kulağını, Arş’a kadar beraber alması lâzım geldiği gibi; ruhunun hadsiz vezaife
medar olan âlât ve cihazatının makinesi hükmünde olan cism-i mübarekini dahi, tâ Arş’a kadar
beraber alması mukteza-yı akıl ve hikmettir." (S: 570)
Ruh / 177
1894. “Halbuki senin şeametinle, kalbinin en derin köşelerinde ve ruhunun tâ esasında dalalet
darbesini yiyen ve o dalalet cihetiyle bütün emelleri inkıtaa uğrayan ve bütün elemleri ondan
neş’et eden bir bîçare insana hangi saadeti temin ediyorsun?" (L: 116)
1895. “Öyle ise kalbinin gözüyle, ruhunun nazarıyla kendini ona mukabil tut ve gözünü ona tevcih et,
bekle; belki kendi kendine gelir." (L: 128)
1896. “Hem beşerde, kalbinin selâmetine ve istirahatine ait öyle incecik ve gizli ve cüz’î matlabları
ve ruhunun bekasına ve saadetine medar öyle büyük ve muhit ve küllî maksadları var ki, onları
öyle bir zât verebilir ki, kalbin en ince ve görünmez perdelerini görür, lâkayd kalmız." (Ş: 16)
1897. “Âlem-i cismanîde tasarruf ettiği gibi, âlem-i ruhanîde gezer, âlem-i misale seyahat eder;
kendisi o âlemleri ziyarete gittiği gibi, o âlemler de, onun ruhunun âyinesinde temessül etmekle
iade-i ziyaret etmiş gibi olurlar." (İ: 178)
1898. “Hem nasılki hava, bizi yürümekten ta’vik etmediği ve su, bizi zehabdan men’etmediği gibi,
cam da ziyanın geçmesine mani olmadığı, hattâ kesif olan şeyler dahi, röntgen şuaının, akıl
nurunun, melek ruhunun nüfuzunu köstekleyemediği gibi; demir de hararetin akmasına,
elektriğin cereyanına mani olmadığı; ve hiçbir şey, cazibenin sereyanını, ruh ve hâdimlerinin
cevelanını ve akıl nurunun ve âlâtının seyeranını ta’vik etmidği gibi, kezalik, şu âlem dahi
ruhaniyatı deverandan, cinnîleri cevelandan şeytanları cereyandan ve melaikeleri seyerandan
men’ ve ta’vik edemez." (BMs: 275)
1899. “Halbuki senin şeametinle, kalbinin en derin köşelerinde ve ruhunun tâ esasında dalalet
darbesini yiyen ve o dalalet cihetiyle bütün emelleri inkıtaa uğrayan ve bütün elemleri ondan
neş’et eden bir bîçare insana hangi saadeti temin ediyorsun?" (BMs: 316)
1900. “Öyle ise kalbinin gözüyle, ruhunun nazarıyla kendini ona mukabil tut ve gözünü ona tevcih et,
bekle; belki kendi kendine gelir." (BMs: 335)
1901. “Fakat bu adam, kalbinin üstüne yüzlerce batman minnetlerin ağırlığını ve ruhunun omuzuna
hadsiz ehval ve korkuların ağır yüklerini bindirmeye mecbur oluyor." (BMs: 456)
1902. “Lâkin o adam, bu iki kıyyelik silâh ağırlığını taşımamaya bedel, batmanlarla korkuların
ağırlıklarını ruhunun omuzuna ve dört okkalık bir gıda çantasının ağırlık yüküne karşılık, yüzer
batman minnetler yükünü kalbinin beline yükler." (BMs: 457)
1903. “İşte o Avrupalı şahıs, bu teselli sebebiyle kendi ruhunun karanlıklarını ve kalbinin
yetimliklerini bir derece görmeyebilir." (BMs: 568)
1904. “Velevki onun sarhoş nefsi, kalb ve ruhunun azabını hissetmese bile." (BMs: 569)
1905. “Evet ehl-i iman için mûcib-i teessür şeyler, kendisini ıslah-ı hale irca’ etmek üzere,
ubudiyetle Hâlıkına yalvarırken, bir mülhidin uysal bir mahluk gibi sokularak, birkaç zaman hileli
Ruh / 178
etvar gösterdikten sonra, ruhunun çirkinliği ile karşısındakine hücum ederek, kendine onu
benzetmek istemelerini ve hattâ karşısındaki mü’min hakkında, sû’-i zan ve sû’-i tefehhüme
düştüğünü görmektir." (B: 180)
1906. “Demek Kur’anın bir harfinin bir nüktesini, düşmanın güllelerine karşı terketmemiş; ruhunun
kurtulmasına tercih etmiş." (Em: 246)
1907. “Ve bu zamanda çok lâzım olan Kur’anın esrarına ehemmiyet vermekle, harb içinde ruhunun
muhafazasını dinlemeyerek, Kur’anın bir harfinin bir nüktesini beyan etmiş." (Em: 247)
1908. “Kalbinin feryadını ve ruhunun münacatını dinlemek için mağaralara kapandığı günlerde bile,
ibadet ve taattan, tefekkür ve murakabelerden feyiz ve huzur almanın zevkine ermiş olan bir
"Ârif-i Billah" idi." (T: 12)
1909. “İnsanın yüksek mahiyet ve ruhunun istediği hakikî saadet, ancak Kur’anın gösterdiği yolda ve
rıza-yı İlahînin parıldadığı ufuktadır." (T: 29)
1910. “Meydan-ı harbde, düşman karşısında, gülleler içerisinde; talebelerine cesaret vermek için
en elzem bir kahramanlığı fiilen göstermek emeliyle avcı hattında atını sağa sola döndürürken,
bu suretle cesaret-i imaniye ve şehamet-i İslâmiyeyi en a’lâ bir derecede bir kumandan
manasıyla îfa ederken, ruhunda ve niyetinde en âlî ve safî bir mertebe-i kemal olan sırr-ı ihlası
kaçırmamayı ehemmiyetle düşünmesi ve dikkat kesilmesi; onun zâhiren takdire şayan hizmet-i
diniyesi, fedakârane mücahedesi kadar, belki daha ziyade, ruhunun kemaline de delalet eder."
(T: 113)
1911. “gayet ağıra mal olur ki, ruhunun omuzuna yükleyeceği iki kıyyelik silâh bedeline, korkudan
gelen kantarlarla ağırlığı taşıyorsun." (Ni: 36)
1912. Ruhunuz
1913. “Böyle olmakla beraber, ulvî ruhunuz, âlî hamiyetiniz, hadden efzûn sabrınız, daha pek çok ve
pek güzel hasletleriniz üzerinde en bâriz izleri gözüken şefkatiniz, zalimler hakkında da hayır
dua etmek oluyor." (B: 222)
1914. Ruhunuza
1915. “Ruhunuza imanı giydirip, cehennem ateşine karşı zırhınız olduğu gibi;" (S: 261)
1916. “İkram osun ruhunuza ey Nurların naşirleri," (Ko: 119)
1917. Ruhunuzdan
1918. “Yalnız, bunca mesavi ve mütereddid hareketlerimle huzur-u sâmilerine lütfen kabulümde,
yüksek ruhunuzdan yağan samimî şefkat, hakikî re’fet, halimane iltifat, kerimane hüsn-ü
Ruh / 179
kabulünüz beni bir takım ümidlere, ihtiyarsız muhabbetlere sevk ve büyük sürurlara gark etti."
(B: 375)
1919. “Muhlis beyanlarınız ve derunî tebrikleriniz, hep coşkun dinî aşkınızdan ve has nura
müstağrak ruhunuzdan doğma olduğundan, o Nur’un elektrizasyonuyla münevver kalbleri tehyiç
ve temevvüce düşürmemek mümkün değildir." (T: 737)
1920. Ruhunuzu
1921. “Uhrevîler diyarında olduğunuz zamanlarda dahi sizin
ruhunuzu muazzeb edecek
hareketlerde bulunmayacaklarına emin olunuz." (B: 78)
1922. Ruhunuzun
1923. “Sadîkınızın zaîf ruhu, bu fâni hayatta olduğu gibi, bâki ve sermedî hayatta da inşâallah ulvî
ruhunuzun cenah-ı şefkatinden ayrılmayacaktır, ayrılamayacaktır ve ayıramayacaklardır." (B:
216)
1924. “Tarihinizi ve İslâmiyetinizi tahkir eden bir sû’-i kasd vesikasını yazan ve imza edenlere
hayatınızın hayatı, ruhunuzun ruhu bildiğiniz İslâmiyetiniz namına ve kâinatı ondört asır
ışıklandıran ve kudsî ve İlahî düsturlarıyla bin seneden beri milyonlar ecdadınızı nurlandıran ve
ebedî saadete sevkeden Kur’anınız namına ve o düstur-u Kur’ana ittiba’ eden yüzer milyon
ecdadınız namına, ahlâk-ı hasene ve namus muhafazası yolunda İslâmî terbiyenin ziyasıyla
nurlanan ve terbiye alan ve kadınlığın hakikî manasını ve hakikî güzelliğini yaşayışlarıyla ve
giyinişleriyle ve hayatlarıyla gösteren annelerinizin ve ninelerinizin ve hemşirelerinizin namına o
müfterilere, o tezyif ve tahkir savuranlara teessüfünüzü, tekdirinizi ve reddinizi bildiriniz."
(Em: 136)
1925. Ruhuyla
1926. “En ileri karakol, İslâmiyet ruhuyla tenevvür etmiş cinan." (S: 732)
1927. “A’lâ-yı illiyyîndeki Ebu Bekr-i Sıddık’ın ruhu, esfel-i safilîndeki Ebu Cehl’in ruhuyla bir
seviyede kalacaktı." (M: 44)
1928. “Hem meselâ: Cehennem azabını intaç eden büyük bir günahı işleyen bir adam, Cehennem’in
tehdidatını işittikçe istiğfar ile ona karşı siper almazsa, bütün ruhuyla Cehennem’in ademini
arzu ettiğinden, küçük bir emare ve bir şübhe, Cehennem’in inkârına cesaret veriyor." (L: 9)
1929. “bu âyet ona: "İntisab-ı imanî vesikasıyla Kadîr-i Mutlak olan öyle bir Sultan’a intisab edersin
ki: Dört yüz bin milletten mürekkeb nebatat ve hayvanat orduları, onun emri altında ve kabza-i
tasarrufunda bulunan hadsiz bir kudret ve kuvvet sahibine dayanabilirsin" diye manevî bir ders
verdiğini ve o dersle değil şimdiki düşmanlara, belki bütün dünyaya meydan okuyabilir bir
iktidar-ı imanî hissettiğini ve bütün ruhuyla beraber $ dediğini ifade etmiştir." (L: 423)
Ruh / 180
1930. “O vakit insan ruhuyla, cismiyle âlem-i şehadet ve âlem-i gayba bir hülâsa olur." (İ: 17)
1931. “Ve keza daire-i itikadda iken ruhuyla, imanıyla daire-i esbaba bakan da; esbaba kıymet
vermeyerek, Cebriye Mezhebi gibi tenbelcesine bir tevekkül ile nizam-ı âleme muhalefet eder."
(İ: 20)
1932. “Maahaza hangi surede tekerrür varsa, o surenin ruhuyla münasib olan bir vecih bizzât
kasdedilmekle, öteki vecihlerin istitradî ve tebeî zikirleri, belâgata münafî değildir." (İ: 31)
1933. “gelmesini tebşir ettikleri gibi, onların ve kitablarının sıdkına olan deliller, hakikatıyla,
ruhuyla Kur’anda ve" (İ: 49)
1934. “Sanki o zât, vahy-i İlahînin ma’kesi olan masum ruhuyla zaman ve mekânı tayyederek, o
zamanın en derin derelerine girmiş ve gördüğü gibi söylemiştir." (İ: 109)
1935. “İnsan bu duygularıyla ve keza cismiyle, ruhuyla, kalbiyle dünyanın herbir cüz’ünden istifade
edebilir; mâni’ yoktur." (İ: 186)
1936. “İhlası tam, vicdanı temiz, ruhu teslim, cismi latif, nesebi tahir kardeşlerimiz, bu ikaz ile
Cenab-ı Erhamürrâhimîn’e niyaz edip, "Ya Rabb, cümle ihvanımızı yaramaz şeylerden halas et ve
ihlas-ı tâmme ihsan et" dualarında, sâlif-ül arz haslet-i hamse-i âliye ve ehliyeden olmayan ve
kesafetli ruhuyla müteaddid nuru karıştıran ve zâhir haliyle sebeb-i risale olup, umumun dua ve
himmetlerini her an arzulayan, bu uğurda Risale-i Nur’a serfüru’ ve serfeda edenleri; Cenab-ı
Erhamürrâhimîn, Habib-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm, Kur’an-ı Hakîm ve hizb-ül Kur’an
hürmetine mağfiret buyurup, niyet edip taleb ettikleri hizmetinde muvaffak buyursun.." (B:
279)
1937. “Müslüman taburunun herbir neferine karşı, cem’iyet ve komitecilik ruhuyla mütesanid bir
cemaat gönderir." (K: 55)
1938. Ruh-u âcizanem
1939. “Efendim, her an Nurlar ile tegaddi eden ruh-u âcizanem, yine evvelki cuma günü mugaddi
bir nura muntazır iken, Yirmidokuzuncu Mektub’un Üçüncü Kısmını ihsan ve irsal buyurulmakla
fakir talebeniz müşerref ve müstefid ve minnetdar kalmıştır." (B: 81)
1940. Ruh-u âcizîye
1941. “marziyat-ı Rabbaniye ve tebligat-ı Ahmediyeyi bihakkın îfa ve icra ve i’lam ve infaz eden
elhak "matla’-i şems-i füyuzat" tabiriyle tavsif ve tazime mâsadak bulunan Nur risale-i
ferîdelerinden ruh-u âcizîye in’ikas eden ve sermaye-i kemteranemden olmayıp sırf Risalet-ün
Nur’un füyuzat ve lemaatından derip, çatıp yazdığım arîzalarım, mahza bir eser-i hüsn-ü
teveccüh-ü kerimaneleri olarak, Risalet-ün Nur sırasına idhal edilmesi hicabımı intac etmiştir."
(B: 48)
Ruh / 181
1942. Ruh-u âlîsiyle
1943. “Herbir insan aklıyla hayal sür’atinde seyeranı, herbir veli kalbiyle berk sür’atinde cevelanı
ve cism-i nuranî olan herbir melek ruh sür’atinde Arştan Ferşe, Ferşten Arşa deveranı, ehl-i
Cennet’in insanları, Burak sür’atinde haşirden beşyüz sene fazla mesafeden Cennet’e çıkmaları
olduğu gibi; nur ve nur kabiliyetinde ve evliya kalblerinden daha latif ve emvatın ruhlarından ve
melaike cisimlerinden daha hafif ve cesed-i necmî ve beden-i misalîden daha zarif olan Ruh-u
Muhammediye’nin (A.S.M.) hadsiz vezaifine medar ve cihazatının mahzeni olan cism-i
Muhammedî (A.S.M.), elbette onun ruh-u âlîsiyle Arşa kadar beraber gidecektir." (S: 566)
1944. Ruh-u aslîyi
1945. “Ancak tavr-ı esasîyi bozmadan ve ruh-u aslîyi rencide etmeden yeni izah tarzlarıyla,
zamanın fehmine uygun yeni ikna’ usûlleriyle ve yeni tevcihat ve tafsilât ile îfa-i vazife ederler."
(Ş: 669)
1946. Ruh-u bâki
1947. “Evet görüyoruz ki: Güz mevsiminde üçyüzbin nevi zîhayat vefat namıyla terhis edilirken,
herbir nevi ve ferdin sahife-i amellerinin kutucukları ve işlediklerinin fihristeleri ve gelen
baharda işleyeceklerinin listeleri ve bir cihette bir nevi ruhları olan tohumlarını onların
yerlerinde Hafîz-i Zülcelal’in yed-i hikmetine emanet edildiğini ve incirin tohum ve çekirdekleri
gibi zerrecik o küçücük tohumları birer ruh-u bâki gibi incir ağacının bütün kavanin-i
hayatiyesini taşıyan ve bir kitab kadar kuvve-i hâfızada yazı misillü ağacın tarihçe-i hayatını
onda kader kalemiyle yazan, büyük bir kitab hükmüne" (Ş: 601)
1948. Ruh-u bâkiyi
1949. “Yani, herkes hayatına ve nefsine dikkat etse, bir ruh-u bâkiyi anlar." (S: 516)
1950. Ruh-u belâgatla
1951. “Maahaza on asırdan beri gelip geçen insanları şaşırtmak, yalnız fünun-u cedidenin
zuhurundan sonra gelen insanları memnun etmek; makam-ı irşada muhalif olduğu gibi, ruh-u
belâgatla da kabil-i te’lif değildir." (İ: 117)
1952. Ruh-u beşer
1953. “Şu kâinatın tılsım-ı muğlakını açan $ ruh-u beşer için saadet kapısını fetheden ne kadar
kıymetdar iki tılsım-ı müşkil-küşa olduğunu ve sabır ile Hâlıkına tevekkül ve iltica ve şükür ile
Rezzakından sual ve dua; ne kadar nâfi’ ve tiryak gibi iki ilâç olduğunu; ve Kur’an’ı dinlemek,
hükmüne inkıyad etmek, namazı kılmak, kebairi terk etmek; ebed-ül âbâd yolculuğunda ne kadar
mühim, değerli revnakdar bir bilet, bir zâd-ı âhiret, bir nur-u kabir olduğunu anlamak istersen;
şu temsilî hikâyeciğe bak, dinle:" (S: 30)
Ruh / 182
1954. “Gece vakti ise, hem kışı, hem kabri, hem âlem-i Berzahı ifham ile, ruh-u beşer rahmet-i
Rahman’a ne derece muhtaç olduğunu insana hatırlatır." (S: 42)
1955. “Ruh-u beşer, o tazyikten kurtulup, o gafletten sıyrılıp, o manasız ve bekasız şeylerden
çıkıp Kayyum-u Bâki olan Mün’im-i Hakikî’nin dergâhına gidip el bağlayarak, yekûn nimetlerine
şükür ve hamd edip ve istiane etmek ve celal ve azametine karşı rükû ile aczini izhar etmek ve
kemal-i bîzevaline ve cemal-i bîmisaline karşı secde edip hayret ve muhabbet ve mahviyetini ilân
etmek demek olan zuhr namazını kılmak; ne kadar güzel, ne kadar hoş, ne kadar lâzım ve
münasib olduğunu anlamayan insan, insan değil..." (S: 43)
1956. "İşte akşam namazı için böyle bir vakitte, fıtraten bir Cemal-i Bâki’ye âyine-i müştak olan
ruh-u beşer, şu azîm işleri yapan ve bu cesîm âlemleri çeviren, tebdil eden Kadîm-i Lemyezel ve
Bâki-i Layezal’in arş-ı azametine yüzünü çevirip bu fânilerin üstünde "Allahü Ekber" deyip
onlardan ellerini çekip hizmet-i Mevlâ için el bağlayıp Daim-i Bâki’nin huzurunda kıyam edip
"Elhamdülillah" demekle; kusursuz kemaline, misilsiz cemaline, nihayetsiz rahmetine karşı hamd
ü sena edip $ demekle, muinsiz rububiyetine, şeriksiz uluhiyetine, vezirsiz saltanatına karşı arzı ubudiyet ve istiane etmek, hem nihayetsiz kibriyasına, hadsiz kudretine ve acizsiz izzetine
karşı rükûa gidip bütün kâinatla beraber za’f ve aczini, fakr ve zilletini izhar etmekle,$ deyip
Rabb-ı Azîm’ini tesbih edip; hem zevalsiz cemal-i zâtına, tegayyürsüz sıfât-ı kudsiyesine,
tebeddülsüz kemal-i sermediyetine karşı secde edip hayret ve mahviyet içinde terk-i masiva ile
muhabbet ve ubudiyetini ilân edip, hem bütün fânilere bedel bir Cemil-i Bâki, bir Rahîm-i
Sermedî bulup, $ demekle zevalden münezzeh, kusurdan müberra Rabb-i A’lâsını takdis etmek;
sonra teşehhüd edip, oturup bütün mahlukatın tahiyyat-ı mübarekelerini ve salavat-ı
tayyibelerini kendi hesabına o Cemil-i Lemyezel ve Celil-i Lâyezal’e hediye edip ve Resul-i
Ekrem’ine selâm etmekle biatını tecdid ve evamirine itaatını izhar edip ve imanını tecdid ile
tenvir etmek için şu kasr-ı kâinatın intizam-ı hakîmanesini müşahede edip Sâni’-i Zülcelal’in
vahdaniyetine şehadet etmek; hem saltanat-ı rububiyetin dellâlı ve mübelliğ-i marziyatı ve
kitab-ı kâinatın tercüman-ı" (S: 44)
1957. “İşte nihayetsiz âciz, zaîf, hem nihayetsiz fakir, muhtaç, hem nihayetsiz bir istikbal
zulümatına dalmakta, hem nihayetsiz hâdisat içinde çalkanmakta olan ruh-u beşer, yatsı
namazını kılmak için şu manadaki işâ’da İbrahimvari $ deyip Mabud-u Lemyezel, Mahbub-u
Layezal’in dergâhına namaz ile iltica edip ve şu fâni âlemde ve fâni ömürde ve karanlık dünyada
ve karanlık istikbalde, bir Bâki-i Sermedî ile münacat edip bir parçacık bir sohbet-i bâkiye,
birkaç dakikacık bir ömr-ü bâki içinde dünyasına nur serpecek, istikbalini ışıklandıracak,
mevcudatın ve ahbabının firak ve zevalinden neş’et eden yaralarına merhem sürecek olan
Rahman-ı Rahîm’in iltifat-ı rahmetini ve nur-u hidayetini görüp istemek; hem muvakkaten onu
unutan ve gizlenen dünyayı, o dahi unutup," (S: 45)
1958. “Çiçekli ve meyveli koca nebatatın bir parça ruha benzeyen her birinin kanun-u teşekkülatı,
timsal-i sureti; zerrecikler gibi tohumlarda kemal-i intizamla, dağdağalı inkılablar içinde ibka ve
Ruh / 183
muhafaza edilmesiyle, gayet cem’iyetli ve yüksek bir mahiyete mâlik, haricî bir vücud
giydirilmiş, zîşuur nuranî bir kanun-u emrî olan ruh-u beşer; ne derece beka ile merbut ve
alâkadar olduğu anlaşılır." (S: 76)
1959. “Yine Onuncu Söz’ün Altıncı Hakikatında isbat edildiği gibi; değil ruh-u beşer, hattâ en
basit tabakat-ı mevcudat dahi, fena için yaratılmamışlar; bir nevi bekaya mazhardırlar." (S:
516)
1960. “Elbette gayet cem’iyetli ve gayet yüksek bir mahiyete mâlik ve haricî vücud giydirilmiş ve
zîşuur ve zîhayat ve nurani kanun-u emrî olan ruh-u beşer, ne derece kat’iyetle bekaya mazhar
ve ebediyetle merbut ve sermediyetle alâkadar olduğunu anlamazsan, nasıl "Zîşuur bir insanım"
diyebilirsin?" (S: 516)
1961. “ünvanı, ne kadar sevilmeğe lâyıktırlar ve ne derece o iki isme ruh-u beşer muhtaç olduğunu
kıyas edebilirsin." (S: 642)
1962. “Ve ruh-u beşer için en hâlis sürur ve kalb-i insan için" (M: 222)
1963. “Kâinatın ekser enva’ıyla alâkadar ve o alâkadarlık yüzünden perişan ve keşmekeş içinde
boğulmak derecesine gelen ruh-u beşer ve kalb-i insan $ kelimesinde bir melce’, bir halaskâr
bulur ki; onu bütün o" (M: 223)
1964. “İşte şu kelime, ruh-u beşer için şöyle bir müjde verir ki: İmanı elde eden ruh-u beşer;
manisiz, müdahalesiz, hailsiz, mümanaatsız, her halinde, her arzusunda, her anda, her yerde o
ezel ve ebed ve hazain-i rahmet mâliki ve defain-i saadet sahibi olan Cemil-i Zülcelal, Kadîr-i
Zülkemal’in huzuruna girip, hacatını arzedebilir." (M: 224)
1965. “Hilkatin safveti ve en mükerremi olan ruh-u beşer, o iki nokta olmazsa en süfli, en berbad
bir mahluk olur." (Ms: 254)
1966. Ruh-u beşerde
1967. “Cevab: Cenab-ı Hak verdiği cüz’-i ihtiyarî ile ef’al-i ihtiyariye âlemini kesbiyle teşkil etmeğe
insanı mükellef kıldığı gibi, ruh-u beşerde vedîa olarak ekilen gayr-ı mütenahî tohumları
sulamak ve neşv ü nemalandırmak için de beşeri teklif ile mükellef kılmıştır." (İ: 164)
1968. “Bu nuranî şerit, kâinatta nizam-ı umumî şeklinde tecelli ederek silsilelerini kâinatın enva’ına
dağıtır iken, en acib silsilesini nev’-i beşere uzatmıştır ve ruh-u beşerde pek çok istidad ve
kabiliyetlerin tohumlarını ekmiştir." (İ: 173)
1969. Ruh-u beşere
Ruh / 184
1970. “Bu derece âciz ve zaîf, fakir ve muhtaç olan ruh-u beşere ibadet, tevekkül, tevhid, teslim;
ne kadar azîm bir kâr, bir saadet, bir nimet olduğunu, bütün bütün kör olmayan görür, derk
eder." (S: 19)
1971. “Deccal gibi birtek gözü taşıyan kör dehan ile ruh-u beşere bu cehennemî haleti hediye
ettin!" (L: 116)
1972. “Deccal gibi birtek gözü taşıyan kör dehan ile ruh-u beşere bu cehennemî haleti hediye
ettin!" (BMs: 317)
1973. “Senin bir gözü kör dehan ile ruh-u beşere hediye ettiğin şu cehennemî haleti" (Ni: 86)
1974. Ruh-u beşerîyi
1975. “Şu dünya ve dünya içindeki ruh-u insanî ve insanda dinin mahiyet ve kıymetlerini ve eğer
din-i hak olmazsa, dünya bir zindan olması ve dinsiz insan, en bedbaht mahluk olduğunu ve şu
âlemin tılsımını açan, ruh-u beşerîyi zulümattan kurtaran $ ve $ olduğunu anlamak istersen; şu
temsilî hikâyeciğe bak, dinle:" (S: 34)
1976. Ruh-u beşeri
1977. “$ ve $ âyetlerinin mealinde mahiyet-i dünya ve dünyada mahiyet-i insan ve insanda mahiyeti din hakkındaki âyâtın mühim bir sırrını (Suhuf-u İbrahim’de aslı bulunan) güzel ve parlak bir
temsil ile tefsir etmekle beraber, dünyanın mahiyetini ve dünyadaki ruh-u insanı ve insandaki
dinin kıymetini göstermekle beraber, dinsiz insan en bedbaht mahluk olduğunu isbat etmekle ve
şu âlemin tılsımını açan ve ruh-u beşeri zulmetten kurtarmak çarelerini göstermekle beraber,
gayet latif ve güzel bir müvazene ile; fâsık olan bedbaht adamın müdhiş vaziyetini," (S: 777)
1978. “Ve keza ruh-u beşeri en ziyade sıkan, ayrılmalardan neş’et eden elemlerdir." (Ş: 757)
1979. Ruh-u beşerin
1980. “Ruh-u beşerin eşedd-i ihtiyaç ile muhtaç olduğu hakikî teselliyi nerede bulabilirsiniz?" (S:
634)
1981. “Madem şimdiye kadar böyle hakikatler hiç bir eserde görünmemiş ve işitilmemiştir;
yazılması
çok
muvafıktır
ki,
okuyan
her
ehl-i
imanın,
Kur’an-ı
Hakîm’in
hazain-i
nâmütenahiyesinden bir kısım cevahiri elde etmek suretiyle, hem ağniya-i maneviye adedine
dâhil olsun ve hem de künuz-u mahfiyeye ıttıla’ kesbetmek gibi, ruh-u beşerin en büyük
ihtiyacatını tatmin etmiş bulunsun." (B: 95)
1982. Ruh-u canım
1983. “Ey benim ruh-u canım Üstadım Hazretleri!" (B: 234)
Ruh / 185
1984. Ruh-u canımızla
1985. “Tahkikî iman dersleriyle imanımızı kurtaran cihanbaha ve cihandeğer bir kıymette olan
Risale-i Nur’u bütün ruh-u canımızla, bütün mevcudiyetimizle seviyor ve tekrim" (S: 772)
1986. “Evvelâ: Receb-i Şerifinizi ve yarınki "Leyle-i Regaib"inizi ruh-u canımızla tebrik ederiz."
(Ş: 494)
1987. “Elli senelik bir manevî ibadet ömrünü ehl-i imana kazandırabilen Leyle-i Beratınızı ruh-u
canımızla tebrik ederiz." (Ş: 505)
1988. “Onu, bütün ruh-u canımızla bekliyoruz." (K: 83)
1989. Ruh-u canımla
1990. “Bütün ruh-u canımla bayramınızı tebrik ederim." (K: 116)
1991. “Evvelâ: $ senasına mazhar o gecelerinizi ve bayramınızı ruh-u canımla tebrik ederim." (Em:
129)
1992. “Evvelâ: Hem mübarek leyali-i aşerenizi, hem kudsî bayramınızı ruh-u canımla tebrik eder,
arz-ı hürmetlerimle Nur neşreden ellerinizden öper, kusuratımın affını istirham ederim." (Em:
148)
1993. “Ben bütün ruh-u canımla Maarif Vekili’ni tebrik ediyorum." (Em: 183)
1994. “Şimdi ben zehir hastalığı ile ziyade rahatsız vaziyette ve çok ihtiyarlık sebebiyle ellibeş
senelik bir gaye-i hayatımı görüp takib etmekten mahrum kaldığım gibi, Ankara’ya gidip şark
terakkiyatının anahtarı olan bu müesseseye çalışanları ruh-u canımla tebrik etmekten dahi
mahrum kalıyorum." (Em: 184)
1995. Ruh-u feza-yı candır
1996. “Cism-i velayette evliyaya ruh-u feza-yı candır bu" (E: 100)
1997. Ruh-u fıtrî
1998. “Râsih esaslarıyla, bâhir eserleriyle kürenin yarısıyla iltiham peyda etmiş, bir ruh-u fıtrî
olmuş; nasıl küsufa girer.." (S: 731)
1999. Ruh-u habis
2000. “Aynen öyle de, ehl-i imana hücum eden ehl-i dalalet, -bu asır cemaat zamanı olduğu
cihetiyle- cem’iyet ve komitecilik mayesiyle bir şahs-ı manevî ve bir ruh-u habis olmuş,
Müslüman âlemindeki vicdan-ı umumî ve kalb-i küllîyi bozuyor." (K: 55)
Ruh / 186
2001. Ruh-u habisi
2002. "Fakat bazı mütemerrid ve muannid ve ölen herifin ruh-u habisi hükmünde bazı zındıklar, o
mağlubiyete karşı gelmek fikriyle, baştan aşağıya kadar Kur’an ve Peygamber (A.S.M.)
aleyhinde, fakat perde altında, aynen münazara-i şeytaniye bahsinde hizb-üş" (K: 150)
2003. “Kardeşimiz Sabri’nin mektubunda, muannid mülhidlerin Risale-i Nur’un cereyanına karşı
kurdukları çürük ve vâhî hud’aları, örümcek ağı ve yuvası gibi kuvvetsiz ve o şeytanet perdeleri
kıymetsiz ve mukavemetsizdir, Risale-i Nur’a karşı yırtılır ve yırtılacak dediği gibi; bu zındık ve
muannid ve mütemerrid ve ölen herifin ruh-u habisi olan zındığın yazdığı ve zâhiren
Müslümanlara Türkçülük lehinde, fakat hakikatta Kur’an ve Peygamber’in (A.S.M.) azamet ve
haşmet-i maneviyelerini kırmak ve hiçe indirmek ve âdileştirmek niyetiyle yazılan bu matbu’
eser de, Mu’cizat-ı Kur’aniye ve Mu’cizat-ı Ahmediye’ye (A.S.M.) karşı örümcek ağı da olamaz,
parçalanır." (K: 151)
2004. “Ey Avrupa’nın ruh-u habisi!" (Ni: 95)
2005. Ruh-u hayvanîdir
2006. “Sual: Sa’d-ı Taftazanî, biri hayvanî diğeri insanî olmak üzere ruhu ikiye taksim ettikten
sonra, "Mevte maruz kalan yalnız ruh-u hayvanîdir, ruh-u insanî ise mahluk değildir ve onun ile
Allah beyninde nisbet ve sebeb yoktur, cesed ile kaim olmayıp müstakill-i bizzâttır" demesinin
sebebi ve izahı?" (B: 258)
2007. Ruh-u hizmetine
2008. “Halbuki Kur’an-ı Hakîm’in ruh-u hizmetine zıd olan bu vaziyetimden şeytan-ı cinnî ve insî
istifade etmekle beraber hizmetimize de bir soğukluk, bir fütur veriyordu." (L: 44)
2009. Ruh-u iman
2010. “Yoksa bazıların zannınca iman dimağda olsa; ruh-u iman olan hakkalyakîne, ihtimalât-ı
kesîre olur birer hasm-i bîeman." (S: 732)
2011. Ruh-u insan
2012. "Şimdi ebediyeti isteyen ve ebed için halkolunan ve ihsana karşı perestiş eden ve firaktan
müteellim olan ruh-u insan, kalkıp abdest alıp şu asr vaktinde ikindi namazını kılmak için Kadîm-i
Bâki ve Kayyum-u Sermedî’nin dergâh-ı Samedaniyesine arz-ı münacat ederek, zevalsiz ve
nihayetsiz rahmetinin iltifatına iltica edip, hesabsız nimetlerine karşı şükür ve hamd ederek,
izzet-i rububiyetine karşı zelilane rükûa gidip, sermediyet-i uluhiyetine karşı mahviyetkârane
secde ederek, hakikî bir teselli-i kalb, bir rahat-ı ruh bulup huzur-u kibriyasında kemerbeste-i
ubudiyet olmak demek olan asr namazını kılmak, ne kadar ulvî bir vazife, ne kadar münasib bir
hizmet, ne kadar" (S: 43)
Ruh / 187
2013. “Ve cesed-i insan; havaya, suya, gıdaya muhtaç olduğu gibi, ruh-u insan da namaza muhtaç
bulunduğunu gayet kat’î bir surette beyan eder." (S: 778)
2014. “Hem onsuz mevcudat adedince ruh-u insan üstüne elemler yığılır." (BMs: 260)
2015. “Ey mükemmel ruh-u insan, söyleyen düsturunu!" (Ko: 112)
2016. Ruh-u insanı
2017. “$ ve $ âyetlerinin mealinde mahiyet-i dünya ve dünyada mahiyet-i insan ve insanda mahiyeti din hakkındaki âyâtın mühim bir sırrını (Suhuf-u İbrahim’de aslı bulunan) güzel ve parlak bir
temsil ile tefsir etmekle beraber, dünyanın mahiyetini ve dünyadaki ruh-u insanı ve insandaki
dinin kıymetini göstermekle beraber, dinsiz insan en bedbaht mahluk olduğunu isbat etmekle ve
şu âlemin tılsımını açan ve ruh-u beşeri zulmetten kurtarmak çarelerini göstermekle beraber,
gayet latif ve güzel bir müvazene ile; fâsık olan bedbaht adamın müdhiş vaziyetini," (S: 777)
2018. Ruh-u insanın
2019. “Saniyeleri seneler hükmüne geçtiğini ve Bâki-i Zülcelal’i tanımayan ruh-u insanın seneleri,
saniyeler hükmünde olduğunu beyan edip isbat eden kıymetdar bir risaledir." (L: 376)
2020. “Ruh-u insanın nazarını akıl ve kalbini ve muhayyilesini "Bismillah" ile kâinat sîmasına, "ErRahman" ile arz sîmasına, "Er-Rahîm" ile ebna-yı cinsinin sîma-yı manevîsine dağıtıyor." (B: 188)
2021. Ruh-u insanî
2022. “Şu dünya ve dünya içindeki ruh-u insanî ve insanda dinin mahiyet ve kıymetlerini ve eğer
din-i hak olmazsa, dünya bir zindan olması ve dinsiz insan, en bedbaht mahluk olduğunu ve şu
âlemin tılsımını açan, ruh-u beşerîyi zulümattan kurtaran $ ve $ olduğunu anlamak istersen; şu
temsilî hikâyeciğe bak, dinle:" (S: 34)
2023. “Elbette ruh-u insanî, değil yalnız beka ile, belki ebed-ül âbâd ile alâkadar olmak lâzım
gelir." (S: 518)
2024. “BİRİNCİ KELİME: $ da şöyle bir müjde var ki: Hadsiz hacata mübtela, nihayetsiz a’danın
hücumuna hedef olan ruh-u insanî şu kelimede öyle bir nokta-i istimdad bulur ki, bütün hacatını
temin edecek bir hazine-i rahmet kapısını ona açar ve öyle bir nokta-i istinad bulur ki, bütün
a’dasının şerrinden emin edecek bir kudret-i mutlakanın sahibi olan kendi Mabudunu ve Hâlıkını
bildirir ve tanıttırır, sahibini gösterir, Mâliki kim olduğunu irae eder." (M: 223)
2025. “Beka için halkedilen ve bekaya âşık olan ruh-u insanî, Bâki-i Zülcelal’e karşı münasebet-i
hakikiyesini bilse, fâni ömrünü bâki bir ömre tebdil eder." (L: 376)
2026. “Ruh-u insanî gayr-ı mütenahî ihtiyaçlara giriftar, gayr-ı mütenahî elemlere mahaldir." (Ms:
147)
Ruh / 188
2027. “Çünki onunla ruh-u insanî, idam karanlıklarından ve kâinatların vahşetinden ve matem-i
umumîden ve ..." (BMs: 118)
2028. “Sual: Sa’d-ı Taftazanî, biri hayvanî diğeri insanî olmak üzere ruhu ikiye taksim ettikten
sonra, "Mevte maruz kalan yalnız ruh-u hayvanîdir, ruh-u insanî ise mahluk değildir ve onun ile
Allah beyninde nisbet ve sebeb yoktur, cesed ile kaim olmayıp müstakill-i bizzâttır" demesinin
sebebi ve izahı?" (B: 258)
2029. Ruh-u insanîde
2030. “Malûmdur ki, insanın şu sahifelerinde yazılan o kelimeler, harfler, noktalar, harekeler, ruhu insanîde bulunan manalara, maneviyatlara delalet ettikleri gibi, fıtratında kader tarafından
yazılan mektublara da işaretleri vardır." (Ms: 103)
2031. Ruh-u insanîden
2032. “İdam ise Cevvad-ı Mutlak’ın hadsiz merhameti müsaade etmez ve nihayetsiz cûdu bırakmaz
ki, verdiği nimet-i vücudu o nimet-i vücuda pek müştak ve lâyık olan ruh-u insanîden geri alsın."
(S: 517)
2033. Ruh-u insanîdir
2034. “İşte o âyinedar müştak, o dellâl mütefekkir, o muhtaç müteşekkir; en başta ruh-u
insanîdir." (S: 516)
2035. Ruh-u insanînin
2036. “Hem onsuz ruh-u insanînin emellerinin ufûl etmesi, pek elîm bir elemdir." (BMs: 259)
2037. Ruh-u insaniyetin
2038. “O ise eşref ve ahsen-i mahlukat olan ruh-u insaniyetin her şeyden ziyade perişan olduğunu
istilzam eder." (Ms: 255)
2039. Ruh-u İslâmı
2040. “Herbir şeair bir hoca-i dânâdır, ruh-u İslâmı daim enzara ders veriyor." (S: 731)
2041. Ruh-u kâfir
2042. “Diğeri, ruh-u kâfir ve kalb-i fâsıktır ve o iki tarîkten sağ ise, tarîk-i Kur’an ve iman’dır."
(S: 38)
2043. “Diğeri ruh-u kâfir ile kalb-i fâsıktır." (BMs: 463)
2044. Ruh-u kâinattan
Ruh / 189
2045. “ve ruh dahi, hayatın hâlis ve safi bir cevheri ve sabit ve müstakil zâtıdır; öyle de maddî ve
manevî hayat-ı Muhammediye (A.S.M.) dahi, hayat ve ruh-u kâinattan süzülmüş hülâsat-ül
hülâsadır.." (L: 336)
2046. Ruh-u kemteranemin
2047. “Çoktan beri ruh-u kemteranemin son derece müştak bulunduğu ve her bir kelimesi birer
elmas mahzeni olan şu Yirmisekizinci risale-i pür-nurlarını, lehülhamd kıraat ve istinsaha
muvaffak oldum." (B: 43)
2048. Ruh-u kudsîsi
2049. “Ruh-u kudsîsi hissetmiş, görmüş." (St: 150)
2050. Ruh-u manevîsi
2051. “Eğer o cem’iyet, imtizaç edip ittihad şeklini alsa, onu temsil edecek bir şahs-ı manevîsi, bir
nevi ruh-u manevîsi ve vazife-i tesbihiyesini görecek bir melek-i müekkeli olacaktır." (S: 165)
2052. “Eğer o çekirdek, o manevî cihazatını $ nın emr-i tekvinîsini imtisal edip hüsn-ü istimal etse;
o dar âlemden çıkacak, meyvedar koca bir ağaç olmakla küçücük cüz’î hakikatı ve ruh-u
manevîsi, büyük bir hakikat-ı külliye suretini alacaktır." (S: 321)
2053. “O heyetin bir ruh-u manevîsi hükmüne geçer." (Em: 89)
2054. Ruh-u Muhammediye'nin
2055. “Herbir insan aklıyla hayal sür’atinde seyeranı, herbir veli kalbiyle berk sür’atinde cevelanı
ve cism-i nuranî olan herbir melek ruh sür’atinde Arştan Ferşe, Ferşten Arşa deveranı, ehl-i
Cennet’in insanları, Burak sür’atinde haşirden beşyüz sene fazla mesafeden Cennet’e çıkmaları
olduğu gibi; nur ve nur kabiliyetinde ve evliya kalblerinden daha latif ve emvatın ruhlarından ve
melaike cisimlerinden daha hafif ve cesed-i necmî ve beden-i misalîden daha zarif olan Ruh-u
Muhammediye’nin (A.S.M.) hadsiz vezaifine medar ve cihazatının mahzeni olan cism-i
Muhammedî (A.S.M.), elbette onun ruh-u âlîsiyle Arşa kadar beraber gidecektir." (S: 566)
2056. Ruh-u mü'min
2057. “O iki kardeş ise, biri ruh-u mü’min ve kalb-i sâlihtir." (S: 38)
2058. “İşte eğer temsilin inceliklerini fehmettin ise, hakikata bakan tatbikî vecihlerini de dinle:
Amma o iki kardeş, birisi ruh-u mü’min ile kalb-i sâlihtir." (BMs: 463)
2059. “O iki kardeş, ruh-u mü’min ile ruh-u kâfirdir; kalb-i sâlih ile kalb-i fâsıktır." (Ni: 20)
2060. Ruh-u nafizdir
Ruh / 190
2061. “Hem öyle bir ruh-u nafizdir ki, onunla meyyit olan hâlât, dirilip canlı, hayatdar ibadetlere
çevrilirler." (BMs: 148)
2062. Ruh-u nuranînin
2063. “Bir ruh-u nuranînin, kendi mir’atlarında timsalleri oluyor birer hayy-ı murtabıt; aynı
olmazsa eğer, gayrı dahi olmayıp" (S: 705)
2064. “Bir ruh-u nuranînin kendi âyinelerinde olan timsalleri, birer hayy-ı murtabıttır; aynı olmasa
da, gayrı da değildir." (M: 471)
2065. Ruh-u ruhumuz
2066. “O iman-ı billahtır ki ziya-i ruhumuz, hem nur-u hayatımız, hem de ruh-u ruhumuz." (S: 742)
2067. Ruh-u Şeriattan
2068. “Demek şu zamanın nazarı, ruh-u Şeriattan yabanidir." (S: 482)
2069. Ruh-ul Emîn
2070. “Eş’iya Paygamber’in kitabında, Kırkikinci Babında şu âyet vardır: "Hak Sübhanehu âhir
zamanda, kendinin ıstıfagerde ve bergüzidesi kulunu ba’s edecek ve ona Ruh-ul Emîn Hazret-i
Cibril’i yollayıp, din-i İlahîsini ona talim ettirecek." (M: 168)
2071. Ruh-ül Emîn'in
2072. “Ve o dahi, Ruh-ül Emîn’in talimi veçhile nâsa talim eyliyecek ve beyn-en nâs hak ile
hükmedecektir." (M: 168)
2073. Ruhaniyet-i Peygamberî
2074. “Altun yaldızla yazılması lâzımgelen eser-i âlînizde, Resul-i Mücteba Aleyhi Ekmelüttehaya
Efendimiz Hazretlerine dil uzatan hâin-i bîdin olan mülhid hâinlerin kuruyası dillerini, inayet-i
İlahî ve ruhaniyet-i Peygamberî ve şeriat kılıncı ile kesmeğe muvaffak olduğunuz şu eser-i
bergüzidenizi Cenab-ı Hak ind-i İlahîsinde ve nezd-i Peygamberîde kabul eylesin." (B: 46)
2075. Ruh olurdu
2076. “Şayet nevilerdeki kanunlara kudret-i ezeliye bir vücud-u haricî giydirseydi, ruh olurdu."
(M: 470)
2077. Ruh proğramını
Ruh / 191
2078. “Evet en büyük bir ağacın ruh proğramını bir nokta gibi en küçük bir çekirdekte dercedip,
muhafaza eden Zât-ı Hakîm-i Hafîz; vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder denilir mi?"
(S: 81)
2079. Ruh sıkıntısının
2080. “Ye’s, dalalet-i fikrin; zulmet-i kalb, ruh sıkıntısının menba’ıdır." (M: 477)
2081. Ruh vaziyetine
2082. “Güya muvakkaten hayvaniyetten çıkıp melekiyet vaziyetine veyahut âhiret ticaretine girdiği
için, dünyevî hacatını muvakkaten bırakmakla, uhrevî bir adam ve tecessüden tezahür etmiş bir
ruh vaziyetine girerek; savmı ile, Samediyete bir nevi âyinedarlık etmektir." (M: 402)
2083. Ruh u can
2084. “İnşâallah Hacı Sabri de Hoca Sabri ve Rüşdü ve emsalleri gibi ruh u can ile alâkadar ve
Hüsrev’e tam kardeş olacak; meşreb ihtilafı daha tesir etmeyecek." (Em: 46)
2085. Ruh u canı
2086. “Eğer hakikî şefkat sû’-i istimal edilmeyerek, bîçare veledini haps-i ebedî olan Cehennem’den
ve îdam-ı ebedî olan dalalet içinde ölmekten kurtarmaya o şefkat sırrı ile çalışsa; o veledin
bütün ettiği hasenatının bir misli, validesinin defter-i a’maline geçeceğinden, validesinin
vefatından sonra her vakit hasenatları ile ruhuna nurlar yetiştirdiği gibi, âhirette de değil
davacı olmak, bütün ruh u canı ile şefaatçı olup ebedî hayatta ona mübarek bir evlâd olur." (L:
200)
2087. Ruh u canımız
2088. “O kudsî üstadlarımızın mübarek eserlerini ruh u canımız kadar severiz." (K: 183)
2089. Ruh u canımızla
2090. “Mübarek ramazan-ı şerifinizi bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Ş: 508)
2091. “Sâlisen: Leyle-i Kadr’inizi, hem bu gelen bayramınızı bütün ruh u canımızla tebrik ve tes’id
ediyoruz." (K: 97)
2092. “Âhir fıkrasında, Muhbir-i Sadık’ın haber verdiği "Manevî fütuhat yapmak ve zulümatı
dağıtmak, zaman ve zemin hemen hemen gelmesi" diye fıkrasına, bütün ruh u canımızla rahmet-i
İlahiyeden niyaz ediyoruz, temenni ediyoruz." (K: 107)
2093. “Umum kardeşlerimizin gelecek mübarek Ramazan-ı Şerifinizi ve geçmiş Berat gecelerinizi
bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 51)
Ruh / 192
2094. “Ve Feyzi’nin mektubunda isimleri bulunan zâtlara -bilhassa- birer birer selâm ve umumunun
Ramazan’larını ve Leyle-i Kadir’lerini ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 59)
2095. “Sizin mübarek Ramazanınızı ve Leyle-i Kadrinizi ve bayramınızı bütün ruh u canımızla
tebrik ve tes’id ediyoruz." (E: 69)
2096. “ve kudsî bayramınızı ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 94)
2097. “İşte bu mezkûr kardeşlerimizin her biri temsil ettikleri kendilerine ve arkadaşlarına ayrı
ayrı ruh u canımızla maddî ve manevî bayramlarını tebrik ediyoruz ve büyük Re’fet kardeşimize,
binler safalar ile geldin deriz." (E: 96)
2098. “Evvelâ: Sizleri, birinci vazife-i Nuriyeyi, Asâ-yı Musa’ya ait hizmete başlamanızı tebrik ve
Isparta’nızı diyanette ve âdâb-ı İslâmiyede geri değil, ileri gitmesini ruh u canımızla tahsin ve
tebrik ediyoruz." (E: 110)
2099. "İki kahraman kardeşin ve Mu’cizat-ı Ahmediye’de yedi çocuğun bir cihette bir sekizincisi
hükmüne geçen Süleyman Rüşdü’nün mübarek kerimesinin makine ile Zülfikar-ı Mu’cizat’a
çalışmasını ve Hüsrev ve Tahirî’nin şirin ve dikkatli yazılarını teksir etmeğe fedakârane deruhde
etmelerini bütün ruh u canımızla onları tebrik ederek, şimdiye kadar pek fevkalâde Nurlara
ettikleri kıymetdar ve meyvedar sâbık hizmetlerine karşı, Risale-i Nur hesabına binler
mâşâallah ve bârekâllah" (E: 173)
2100. “Bütün ruh u canımızla onları tebrik ederiz ve bu pek büyük vazifede ihtiyat ve dikkatin
lüzumunu ihtar ederiz." (E: 174)
2101. “Bu kahraman Nazif kardeşimize ve gayet ciddî ve sebatkâr ve tam alâkadar İnebolu
Nurcularına ve Ahmed Kureyşî ve rüfekalarına, hem bayramlarını, hem devamlı hizmetlerini, hem
yüksek sadakatlarını, hem Zülfikar’ın tab’ ve muvaffakıyetini, hem Salahaddin’in Câmi-ül
Ezher’le Medreset-üz Zehra’nın münasebetini temine çalışmasını ruh u canımızla tebrik
ediyoruz." (E: 183)
2102. “Bütün bu elîm acılara mukabil, inayet-i İlahiye imdada geldi; hem kendimi, hem onu, hem
Nurcuları mesrurane ruh u canımızla ta’ziye içinde tebrik ettim." (E: 186)
2103. “tarzda yazdığı ve Nur fabrikasında tam çalışkan bir arkadaşı ve sadık bir vârisi olan Hâfız
Mustafa’nın eline emanet bırakılan bütün Risale-i Nur eczaları onun eline geçmesini temin eden
Ahmed Fuad’ı ve emaneti ona teslim eden kardeşimiz Hâfız Mustafa’yı ve Safranbolu
memleketini ve oradaki kardeşlerimizi ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 197)
2104. “Ve Nurlar hesabına bütün ruh u canımızla biz dünyada kaldıkça ona dua-yı rahmet etmeğe
ve Hâfız Ali ve Hasan Feyzi ortasında daima bütün manevî kazançlarımıza hissedar etmeğe kat’î
karar verdik." (E: 202)
Ruh / 193
2105. “Sizlere onların harfleri adedince "Bârekallah, veffekakümüllah ve es’adekümüllahü fi-d
dâreyn" deyip ruh u canımızla sizi tebrik ettiğimiz gibi, bu memleketi de tebrik ederiz." (E:
207)
2106. “Seni ve kardeşin kahraman Burhan’ı ve senin iki mübarek, masum evlâdını ve senin hane
halkını, Risale-i Nur namına ve umum şakirdler hesabına, ruh u canımızla sizi tebrik ediyoruz."
(E: 212)
2107. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla geçmiş rahmetli ve bereketli ve kerametli ve yağmurlu
Mi’rac-ı Şerifinizi tebrik ve emsal-i kesîresiyle müşerref olmaklığınızı rahmet-i İlahiyeden
niyaz ediyoruz." (E: 235)
2108. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla, geçen Leyle-i Beratınızı tebrik ediyoruz." (E: 238)
2109. “Alil Ali Osman ve Çilingir Ali, Nur’un pek çalışkan kardeşlerimizin tebriklerini ruh u
canımızla hem bayramlarını, hem Leyle-i Kadir’lerini, hem hârika ve kıymetli ve çok sevablı
hizmet-i Nuriyelerini tebrik ediyoruz ve muvaffakıyetlerine ve mahfuziyetlerine dua ediyoruz."
(E: 250)
2110. “Sâlisen: Daday’lı ehemmiyetli muallimlerden ve kıymetli Nur naşirlerinden Hâfız Hasan’ın ve
Nurcu iki mübarek mahdumlarının, Doktor Hakkı ve Hüsnü ve Araç’lı Tahir’in ve Daday’daki Fuad
gibi kıymetli kardeşlerimizin bayram tebriklerine mukabil, ruh u canımızla hem geçmiş
bayramlarını, hem Nur hizmetinde sebatkârane muvaffakıyetlerini tebrik ediyoruz." (E: 252)
2111. “Evvelâ: Bu sene hacc-ı ekber manasını taşıyan leyali-i aşerenizi ruh u canımızla tebrik
ederiz." (E: 262)
2112. “Râbian: Bu dakikada Kastamonu Hüsrev’i Mehmed Feyzi’nin tebrik ve Nur fütuhatının
müjdelerini hâvi parlak, güzel mektubunu aldım ve o kıymetli kardeşimiz başta olarak Hilmi,
Emin, Beşkardeş’ler, Ulviye’ler, Zehra’lar, Lütfiye’ler gibi Nurcu hemşirelerimizin hem leyali-i
aşerelerini, hem bayramlarını ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (E: 265)
2113. “Biz onların umumunun hem bayramlarını tebrik ediyoruz, hem yeni şakird olmak isteyenleri
ruh u canımızla kabul ediyoruz." (E: 270)
2114. “Öyle bir kahraman Nurcunun öyle hakikatlı, muhterem dindar refikasının Nurlara fedai ve
hâdim olarak verdikleri masum evlâdlarını ruh u canımızla Nur’un masumlar dairesinde kabul
ediyoruz." (E: 274)
2115. “Evvelâ: Sizin muvaffakıyetinizi ve sebatınızı ve Yirmidokuzuncu Söz’ün elifler kerametini
muhafazasıyla mumlu kâğıtlara yazılmasını ve çalışmanıza fütur gelmemesini ruh u canımızla
tebrik ediyoruz." (E: 283)
Ruh / 194
2116. “Evvelâ: Hem Medreset-üz Zehra şakirdlerini, hususan Mübarekler Heyetini ve Isparta
Vilayetini merhum Hâfız Mustafa’nın vefatıyla ta’ziye ile Hâfız Mustafa’yı tam vazifesini
yapmasıyla yirmi senede ikinci bir Hâfız Ali olarak yirmi seneden beri usanmadan, sarsılmadan
Nurların neşrine çalışmasını, bütün ruh u canımızla tebrik, hem onu, hem Isparta Vilayetini,
hem Medreset-üz Zehra’yı tebrik ediyoruz." (Em: 12)
2117. “Evvelâ: Seksen küsur sene ibadetli bir ömr-ü bâkiyi temin eden Ramazan-ı Şerifinizi bütün
ruh u canımızla tebrik ve her gecesi bir nevi Leyle-i Kadir hükmünde hakkımızda menfaatdar
olmasını niyaz ederiz." (Em: 17)
2118. “Haleb’de İhvan-ı Müslimîn a’zasının bana yazdığı tebriğe mukabil onu ve İhvan-ı Müslimîn’i
ruh u canımızla tebrik edip "Binler bârekâllah!” (Em: 34)
2119. “Yalnız Sebilürreşad, Doğu gibi mücahidler iman hakikatlarını ehl-i dalaletin tecavüzatından
muhafazaya çalıştıkları için, ruh u canımızla onları takdir ve tahsin edip onlarla dostuz ve
kardeşiz, fakat siyaset noktasında değil." (Em: 36)
2120. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla sizin faaliyetinizi ve muvaffakıyetinizi tebrik ediyoruz." (Em:
36)
2121. “Medreset-üz Zehra erkânlarının hârika ve müessir ve âlem-i İslâm’a menfaatli hizmet-i
Nuriyelerini bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Em: 45)
2122. “Bütün ruh u canımızla bayramlarınızı, hem bu sene serbestçe hâlisane hacca gidenlerin
bayramlarını, hem bu vatandaki istibdadın kırılmasıyla hürriyet-i şer’iyeye bu milletin
mazhariyete başlamasını ve bu milletin bu manevî bayramını ve âlem-i İslâm’ın ittifakkârane
intibahlarının manevî bayramlarını ve Risale-i Nur’un hakikat-ı Kur’aniyeye dair verdikleri
haberlerini zamanın tasdik etmelerini ve en geniş bir daire o manevî envar-ı Kur’aniyeye, beşer
ihtiyacını hissetmesini tebrik ediyoruz." (Em: 47)
2123. “Evvelâ: Ruh u canımızla sizin Ankara gibi yerde hârika bir tarzda hizmet-i Nuriyenizi
tebrik ediyoruz." (Em: 55)
2124. “Sağ-sol tabiri yerine, hak ve hakikat ve Kur’an ve iman kuvvetine dayanıp bu vatanı küfr-ü
mutlaktan,
anarşilikten,
zendekadan
ve
onların
dehşetli
tahribatlarından
kurtarmağa
çalışmalarını rahmet-i İlahiyeden bütün ruh u canımızla niyaz ve rica ediyoruz." (Em: 59)
2125. “Evvelâ: Bütün ruh u canımızla Receb-i Şerifinizi ve şuhur-u selâsenizi tebrik edip Cenab-ı
Erhamürrâhimînden niyaz ediyoruz ki hakkınızda ve hakkımızda seksen sene bir manevî ömr-ü
bâki kazandırmağa bu üç mübarek ayı vesile eylesin, âmîn." (Em: 63)
2126. “Evvelâ: Mevlid-i Şerifinizi ruh u canımızla tebrik ediyoruz ve muvaffakıyetinizi ve Nurların
fevkalâde tesirli intişarlarını sizlere müjde ediyoruz ve Nurcuları tebrik ediyoruz." (Em: 72)
Ruh / 195
2127. “Ruh u canımızla mübarek bayramınızı tebrik ediyoruz." (Em: 76)
2128. “Evvelâ: Hem geçmiş, hem gelecek, hem maddî, hem manevî bayramlarınızı ve mübarek
gecelerinizi bütün ruh u canımla tebrik ve ettiğiniz ibadet ve duaların makbuliyetini rahmet-i
İlahiyeden bütün ruh u canımızla niyaz edip, isteyip, o mübarek dualara âmîn deriz." (Em: 98)
2129. “Çok yerlerden telgraf ve mektublarla bayram tebrikleri aldığım ve çok hasta bulunduğum
için, vârislerim olan Medreset-üz Zehra erkânları benim bedelime hem kendilerini, hem o has
kardeşlerimizin bayramlarını tebrik etmekle beraber, âlem-i İslâm’ın büyük bayramının arefesi
olan ve şimdilik Asya ve Afrika’da inkişafa başlayan ve dörtyüz milyon Müslüman’ı birbirine
kardeş ve maddî ve manevî yardımcı yapan İttihad-ı İslâm’ın, yeni teşekkül eden İslâmî
devletlerde tesise başlamasının ve Kur’an-ı Hakîm’in kudsî kanunlarının o yeni İslâmî devletlerin
kanun-u esasîsi olmasından dolayı büyük bayram-ı İslâmiyeyi tebrik ve dinler içinde bütün ahkâm
ve hakikatlarını akla ve hüccetlere istinad ettiren Kur’an-ı Hakîm’in, zuhura gelen küfr-ü mutlakı
tek başıyla kırmasına çok emareler görülmesi ve beşer istikbalinin de bu gelen bayramını tebrik
ile beraber, Medreset-üz Zehra’nın ve bütün Nur Talebelerinin hem dâhil hem hariçte, hem
Arabça, hem Türkçe Nurların neşriyatına çalışmalarını ve dindar Demokratların bir kısm-ı
mühimmi Nurların serbestiyetine taraftar çıkmalarını bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz..."
(Em: 101)
2130. “semavî kongresi hükmünde olan bu hacc-ı ekberi büyük bir bayramın arefesi noktasında
olarak bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Em: 102)
2131. “Evvelen: Seksen sene bir manevî ömr-ü bâki kazandıran şuhur-u selâsenizi ve mübarek kudsî
gecelerinizi ve leyle-i regaibinizi ve leyle-i mi’racınızı ve leyle-i beratınızı ve leyle-i kadrinizi ruh
u canımızla tebrik ve herbir Nurcunun manevî kazançları ve duaları umum kardeşleri hakkında
makbuliyetini rahmet-i İlahiyeden rica ve hizmet-i Nuriyede muvaffakıyetinizi tebrik ederiz."
(Em: 121)
2132. “Sâlisen: Size bütün ruh u canımızla müjde veriyoruz ki; Nurculardaki tam ihlas ve hakikî
sadakat ve sarsılmaz tesanüd vesilesiyle başımıza gelen bütün musibetler, hizmet-i imaniyemiz
noktasında büyük nimetlere çevrilmiş ve perde altında hatır u hayale gelmeyen Nur’un
fütuhatları oluyor." (Em: 123)
2133. “Biz de bütün ruh u canımızla onlara teşekkür ederiz." (Em: 210)
2134. “Evvelâ: Sizlerin Pakistan ve Irak’la gayet muvaffakıyetkârane ittifakını, bu millete kemal-i
samimiyetle, sürur ve ferah ile kazanmanızı bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (Em: 222)
2135. “Üstad-ı Mutlak’ın böyle bir işaretinden bir nüktecik alarak, biz de ruh u canımızla ittiba’
ediyoruz." (Em: 246)
Ruh / 196
2136. “Cenab-ı Erhamürrâhimîn’den bütün ruh u canımızla niyaz ederiz ki: "Mahşer gününde dahi
bizleri $ hadîs-i şerifine mazhar olan Üstadımız define-i ulûm ve fünun, bedi-ül beyan allâme-i
Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri ile birlikte haşretsin." (T: 331)
2137. “Sizleri, bütün ruh u canımızla tebrik ediyoruz." (T: 616)
2138. “Sizler de böyle bir Üstad’ın ve böyle bir eserin talebeleri olduğunuzdan sizlerin de bu
semerelere ve meyvelere mazhar olup Nurlara daha ziyade sarılarak, hararet ve iştiyakınız daha
fazla ziyadeleşmiş olarak Nurları sebat ve sadakatla okumak derecesine nail olacağınızdan, hem
sizleri ruh u canımızla tebrik ediyoruz, hem sizlere binler selâm ve dualar edip dualarınızı
bekliyoruz." (T: 689)
2139. “Bu neşir münasebetiyle, Hazret-i Said Nursî’yi, talebelerini ve Türk din kardeşlerimizi ruh
u canımızla tebrik eder, milleti zulüm ve istibdad ve dinsizlikten kurtaran başta Menderes
olmak üzere bütün Demokratlara teşekkür ederim." (T: 716)
2140. “Hulûlüyle müşerref olduğumuz Ramazan-ı Şerifinizi, bütün ruh u canımızla tebrik
ediyoruz." (Hn: 138)
2141. “İşte bu cihetledir ki: Bu asırda Kur’an-ı Kerim’in bir mu’cize-i maneviyesi olan Risale-i Nur’a
bütün ruh u canımızla ve bütün mevcudiyetimizle sarılıyor; tazim, tebcil ve tekrim ediyoruz."
(Hn: 139)
2142. “Biz Nur Risalelerine ruh u canımızla sarılıyoruz." (Hn: 157)
2143. “Hem Nurlara çalışan bu Nurcu kardeşlerimize, hem vatanımızdaki bütün âhiret
kardeşlerimize dualar eder, onları ruh u canımızla tebrik ederiz." (Hn: 164)
2144. Ruh u canımla
2145. “Ruh u canımla Denizli Hapsi’ni arzuladım ve kabre girmeyi istedim." (L: 258)
2146. “Hattâ ben, hapiste muhterem kardeşlerime demiştim: Eğer Ankara’ya gönderilen Risale-i
Nur’un şiddetli tokatları için beni idama mahkûm eden zâtlar, Risale-i Nur’la imanlarını kurtarıp
idam-ı ebedîden necat bulsalar, siz şahid olunuz, ben onları da ruh u canımla helâl ederim!" (Ş:
289)
2147. “Evvelâ: Sizin Leyle-i Mi’racınızı bütün ruh u canımla tebrik ederim." (Ş: 499)
2148. “Ben de size, bütün dostlarıma beyan ediyorum ki: Bütün ruh u canımla hattâ nefs-i
emmaremle beraber Risale-i Nur’un ve sizlerin selâmetine, şahsıma gelen bütün zahmetleri
manevî sevinç ve memnuniyetle kabul ediyorum." (Ş: 508)
2149. “Sizi ruh u canımla tebrik ederim ki, çabuk yaramızı tedavi ettiniz." (Ş: 511)
Ruh / 197
2150. “Ben Üstadımın gittiği meslekte ve Risale-i Nur’la âlem-i İslâm’a hususan bu vatana ve bu
millete ettiği kudsî hizmetinde kendisine isnad edilen mevhum suçuna ruh u canımla iştirak
ediyorum." (Ş: 541)
2151. “İman, İslâmiyet dersi alarak büyük faidelere nailiyetime sebeb olan bir üstada, bütün ruh u
canımla medyunum." (Ş: 548)
2152. “Ona ve Risale-i Nur’a bütün ruh u canımla bağlıyım." (Ş: 575)
2153. “Evvelâ: Sizin bayramınızı ve Nurlarla ciddî iştigalinizi ve daima birinciliği Nur dersinde ve
sadakatinde muhafaza etmenizi, bütün ruh u canımla tebrik ederim." (B: 380)
2154. “Zaman ve zemin, sizler ile çok müştak olduğum uzun konuşmayı hoş görmediği için kısa kesip,
ruh u canımla herbirinize binler selâm, mâşâallah bârekâllah derim." (K: 27)
2155. “Evvelâ: Bütün ruh u canımla mübarek Ramazanınızı tebrik ederim." (K: 94)
2156. “Sizin hem Leyle-i Kadr’inizi, hem bayramınızı bütün ruh u canımla tebrik ediyorum, tes’id
ediyorum." (K: 97)
2157. “Sizin bayramınızı, Leyle-i Kadr’inizi, Ramazan-ı Şerif’te makbul dualarınızı bütün ruh u
canımla tebrik ve tes’id ediyorum." (K: 100)
2158. “Hattâ ben hapiste muhterem kardeşlerime demiştim: Eğer Ankara’ya gönderilen Risale-i
Nur’un şiddetli tokatları için beni idama mahkûm eden zâtlar, Risale-i Nur ile imanlarını kurtarıp
idam-ı ebedîden necat bulsalar; siz şahid olunuz, ben onları da ruh u canımla helâl ederim!" (E:
11)
2159. “Eğer benim elimden gelse idi, bütün ruh u canımla, kemal-i iştiyak ile bütün onların hacat-ı
maddiyesini temine çalışırdım." (E: 89)
2160. “Ben de size bütün kuvvetimle temin ediyorum ki; ben ruh u canımla, onların Risale-i Nur ve
talebelerine ilişmeğe bedel, bana ilişmelerini iftihar ile kabul ediyorum." (E: 94)
2161. “Hakikî sahibleri ve taraftarları medreseden çıkan hocalar olduğuna binaen, umum
Anadolu’nun eskiden beri parlak ve faal bir medresesi Konya şehri olduğundan o mübarek
medresenin şakirdleri kendi malları olan Risale-i Nur’a sahib çıkmağa ve sarılmağa başladığını
Sabri’nin mektubundan anladım ve buraya, Konya’ya yakın geldiğime ruh u canımla memnun olup
bana gelen bütün sıkıntılara sürur ile mukabele edip tahammül ediyorum." (E: 129)
2162. “Ve İnebolu’da ve civarında hem çok hanımların, hem küçük yavrularının Risale-i Nur’u
yazmağa başlamalarını ve Kur’an dersini çok masumların almasını bütün ruh u canımla tebrik
ederiz." (E: 141)
Ruh / 198
2163. “Ve senin şimdi vazife-i resmiye cihetiyle çocuklara Kur’an-ı Azîmüşşan’ı okutmanı bütün ruh
u canımla tebrik ediyorum." (E: 176)
2164. “Birden Hüsrev’in şirin kalemiyle yazılan mu’cizatlı cüzler ve Hâfız Ali ve Tahirî’ye pek çok
sevab kazandıran parlak ve kerametli Hizb-ül Ekber-i Kur’aniye’yi birbiri arkasından okumağa
başlarken öyle bir zevk ve şevk verdi ki, bütün o yorgunlukları hiçe indirdi, hiçbir vesveseye
meydan vermeyerek pek parlak bir surette ders-i Kur’aniyeyi onlardan dinlerken bütün ruh u
canımla arzu ettim ve kasd u azmettim ki, mümkün olduğu derecede aynı Hizb-ül Ekber-i
Kur’aniye gibi fotoğrafla mu’cizatlı Kur’anımızı tab’edeceğiz, inşâallah." (E: 249)
2165. “Ve bütün kanaatımla ve ruh u canımla sizi tebrik ediyorum." (Em: 6)
2166. “Evvelâ: Bütün ruh u canımla geçmiş Mevlid-i Nebeviyenizi tebrik ediyoruz." (Em: 53)
2167. “Evvelâ: Hem geçmiş, hem gelecek, hem maddî, hem manevî bayramlarınızı ve mübarek
gecelerinizi bütün ruh u canımla tebrik ve ettiğiniz ibadet ve duaların makbuliyetini rahmet-i
İlahiyeden bütün ruh u canımızla niyaz edip, isteyip, o mübarek dualara âmîn deriz." (Em: 98)
2168. “Evvelen: Bütün ruh u canımla hizmet-i Kur’aniye ve imaniyenizi tebrik ediyorum." (Em: 104)
2169. “Ben de bütün ruh u canımla yirmisekiz sene bu işkenceli musibetlerime razı oldum." (Em:
106)
2170. “Hâmisen: Irak tarafında, hususan Bağdad’daki Üstad-ı Azam’ın türbedarına ve kardeşlerime
selâmımı tebliğ ve hayatım müsaade ederse, bütün ruh u canımla o havaliye gitmek iştiyakımı
bildirirsiniz." (Em: 109)
2171. “Fakat yine duanızı ruh u canımla rica ediyorum." (Em: 121)
2172. “Ben ruh u canımla bu hakikî memleketime ve insanlarına hayır kazandırmak istiyorum." (Em:
203)
2173. “Evvelen: Bütün ruh u canımla fevkalâde nuranî hizmet-i imaniyenizi tebrik ederim." (Em:
211)
2174. “Risale-i Nur’un mühim erkânından bulunan ve bu ayn-ı hakikat olan mektubunu bizlere
gönderen Halil İbrahim kardeşimizin sözlerini âciz lisanım söylemeğe ve âtıl kalemim yazmağa
muktedir değilse de, her hususta bu mübarek kardeşimizin fikrine bütün ruh u canımla iştirak
ediyorum." (St: 184)
2175. Ruh u canını
2176. “Halbuki dünya ve mafîhayı terkedip, sür’atle ona koşmak ve ona ruh u canını feda etmek
elzem ve elyaktır." (BMs: 41)
Ruh / 199
2177. Ruh u canıyla
2178. “Zâhiren çekilseler de, o hâlis şakirdler ruh u canıyla o hakikata bağlıdırlar." (Ş: 398)
2179. “Bütün ruh u canıyla $ der." (Ş: 611)
2180. “Bütün ruh u canıyla "Elhamdülillahi Rabb-il Âlemîn" dedi, $ taifesine girdi." (Ş: 637)
2181. “Bin seneden beri bu fedakâr millet, bütün ruh u canıyla Kur’anın hizmetinde emsalsiz
kahramanlık gösterdikleri halde, elli sene sonra o parlak mazisini dehşetli lekedar belki
mahvedecek bir kısım nesl-i âtînin eline elbette Risale-i Nur gibi bir hakikatı verip, o dehşetli
sukuttan kurtarmak en büyük bir vazife-i milliye ve vataniye bildiğimizden; bu zamanın
insanlarını değil, o zamanın insanlarını düşünüyoruz." (E: 21)
2182. “Hem de nesebî kardeşlerinin hepsinin de güzel yazıları olduğu halde, bu kadar yazıya
muhtaç iken böyle yarım ümmî vaziyetinin hikmeti, kanaat-ı kat’iyemle şudur ki: Bir zaman
gelecek ki, cüz’î ve şahsî iktidarlar, kuvvetler mukabele edemeyecek dehşetli ve manevî
düşmanların hücumu zamanında güzel yazı sahiblerini ruh u canıyla aramak ve hizmetine şerik
etmek ve o çekirdeğin etrafında su, hava, nur gibi o manevî ağaca hizmet etmek için o şahsî ve
cüz’î hizmeti, küllî ve umumî ve kuvvetli ve bir kaleme mukabil binler kalemi bulmak hikmetiyle
ve buz parçası gibi benliğini o mübarek havuz içinde eritmesiyle hakikî ihlası elde etmek ve bu
suretle imana hizmet etmek hikmetiyle olmuş." (Em: 76)
2183. “Sonra da iki sene zarfında doğrudan doğruya Risale-i Nur’un yüksek hakikatlarını ve
kemalâtını çekinmiyerek ruh u canıyla herkese ilân etmiştir." (Ko: 82)
2184. “Ruh u canıyla o nuranî alayı tebrik ve tebcil ediyordu." (Ko: 93)
2185. Ruh u canla
2186. “Evet ihtiyarlara, masumlara, yalnız akrabasına bakmak değil; belki ehl-i iman (madem sırr-ı
imanla uhuvvet-i hakikiye var) onlara rastgelse, muhterem hasta ihtiyar ona muhtaç olsa, ruh u
canla ona hizmet etmek İslâmiyetin muktezasıdır." (L: 220)
2187. “Ben ruh u canla size her vaziyette arkadaş olmak istiyorum, fakat" (Ş: 323)
2188. “Biz o cesur ve sebatkâr yeni kardeşlerimizi ruh u canla kabul ediyoruz." (K: 248)
2189. “Yüzbinler adam onunla imanlarını kurtardıkları için, ruh u canla hürmet ve perestiş
ederler." (E: 127)
2190. “Ben de ruh u canla kabul ettim ve gönderenleri tebrik ettim; daha teberrükleri bana
dokunmadı." (Em: 8)
Ruh / 200
2191. “Ben, senin içtihadında hata var diyenlere ve isbat edenlere teşekkür edip ruh u canla
minnetdarım." (St: 61)
2192. Ruh u canlarıyla
2193. “Onuncusu: Enbiyadan sonra en muhterem ve yüksek taife ve ümmî ve bedevî oldukları halde
az bir zamanda nur-u Muhammedî (A.S.M.) ile şarktan garba kadar âdilane idare edip, cihangir
devletleri mağlub ederek müterakki, fenli, medenî, siyasî milletlere üstad, muallim, diplomat,
hâkim-i âdil olarak o asrı bir asr-ı saadet hükmüne getiren sahabeler; Muhammed’in (A.S.M.)
her halini tedkik ve taharriden sonra gözleriyle gördükleri çok mu’cizatın kuvvetiyle eski
düşmanlıklarını ve ecdadlarının mesleklerini ve çokları -Hâlid İbn-i Velid ve İkrime İbn-i Ebu
Cehil gibi- pederlerinin tarafdarlıklarını, kavim ve kabilelerini tamamıyla bırakıp bütün ruh u
canlarıyla,
gayet
fedakârane
bir
surette
İslâmiyete
girerek aynelyakîn
derecesinde
Muhammed’in (A.S.M.) sadıkıyetine ve risaletine imanları; sarsılmaz, küllî bir şehadettir." (Ş:
627)
2194. “Ve elbette hiç şübhe yok ki: Bin üçyüzaltmış senede, her asırda üçyüzelli milyon şakirdi
bulunan ve her hükmüne ve davasına milyonlar ehl-i hakikat tasdik ile imza basan ve her
dakikada milyonlar hâfızların kalbinde kudsiyet ile bulunup lisanlarıyla beşere ders veren ve hiç
bir kitabda emsali bulunmayan bir tarzda, beşer için hayat-ı bâkiyeyi ve saadet-i ebediyeyi
müjde verip bütün beşerin yaralarını tedavi eden Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın şiddetli, kuvvetli ve
tekrarlı binler âyâtıyla, belki sarihan ve işareten onbinler defa dava edip haber verip sarsılmaz
kat’î delillerle, şübhe getirmez hadsiz hüccetlerle hayat-ı bâkiyeyi kat’iyetle müjde ve saadet-i
ebediyeyi ders vermesi, elbette nev-i beşer, bütün bütün aklını kaybetmezse ve maddî ve
manevî bir kıyamet başlarında kopmazsa; İsveç, Norveç, Finlandiya ve İngiltere’nin Kur’anın
kabulüne çalışan meşhur hatibleri ve din-i hakkı arayan Amerika’nın çok ehemmiyetli dinî
cem’iyeti gibi rûy-i zeminin kıt’aları ve hükûmetleri Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ı arayacaklar ve
hakikatlerini anladıktan sonra bütün ruh u canlarıyla sarılacaklar." (E: 248)
2195. parçadan müteşekkil iman, ilim ve fazilet hazinesi hükmündeki Risale-i Nur Külliyatı’ndan bu
Gençlik Rehberi bir cüz’ü olması ve Risale-i Nur’daki yüksek hakikatlara ruh u canlarıyla
bağlanarak o eserler hazinesini bu milletin maddî-manevî hayatında bir saadet rehberi olduğunu
isbat edip bildiğimizden, Rehber’in aleyhindeki o bilirkişi isnadlarını red ve ehl-i vukufun
vukufsuzluklarını bütün kuvvetimizle yüzlerine çarparak ilân ve isbat ediyoruz." (Em: 135)
2196. “İşte o parça ikinci harb-i umumînin sonunda nev’-i beşerin dehşetli zulümleri ve tahribatları
neticesindeki dehşetli me’yusiyetleriyle dehşetli vicdan azablarını ve dünya hayatının bütün
bütün fâni ve muvakkat olması ve medeniyet fantaziyelerinin uyutucu ve aldatıcı olduğunun
umuma görünmesiyle, fıtrat-ı beşeriyedeki yüksek istidadatın dehşetli yaralanmasını ve Kur’anın
elmas kılıncı altında gaflet ve dalaletin parçalandığını ve bu sebeble dünya hayatının geçici ve
muvakkat olmasından, beşeriyet hayat-ı bâkiyeyi arayacağını ve ebedî hayatı ve daimî saadeti
Ruh / 201
ancak Kur’anın müjde verdiğini isbat ile pek parlak izahtan sonra diyor: "Elbette nev-i beşer,
bütün bütün aklını kaybetmezse, maddî veya manevî bir kıyamet başlarına kopmazsa; İsveç,
Norveç, Finlandiya ve İngiltere’nin Kur’anı kabul etmeye çalışan meşhur hatibleri ve Amerika’nın
din-i hakkı arayan ehemmiyetli cem’iyeti gibi rûy-i zeminin geniş kıt’aları ve büyük hükûmetleri
Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ı arayacaklar ve hakikatlerini anladıktan sonra bütün ruh u canlarıyla
sarılacaklar." (Em: 141)
2197. “Bütün ruh u canlarıyla gönüllü olan bu Nur Postacıları, bu hizmetin en kudsî bir vazife
olduğuna inanmışlardır." (T: 282)
2198. Ruh u kalbiyle
2199. “Gafletli ehl-i dünya ise, yalnız hayat-ı dünyeviyeyi düşündüklerinden, bütün hissiyatıyla ve
ruh u kalbiyle şiddetli bir surette hayat-ı dünyeviyeye ait mes’elelere sarılır." (L: 155)
2200. Ruhi Bey
2201. “Yolda, Bediüzzaman ve talebelerine yakın bir alâka duyan Müfreze Kumandanı Ruhi Bey,
kelepçeleri çözdürüyor." (T: 215)
2202. Ruhları uçar
2203. “Onların soyulmasıyla, maânîdeki bir nuraniyet, muvakkaten çıplak -bir derece- görünür;
fakat cildden cüda olmuş bir meyve gibi, o mübarek manaların ruhları uçar, zulmetli kalb ve
kafalarda beşerî postunu bırakıp gider.." (M: 396)
2204. Ruhların sevgilisi
2205. “Risale-i Nur ruhların sevgilisi, kalblerin mahbubu, âşıkların maşuku, canların cananı olmuş;
îcabında bu canan için canlar feda edilmiştir." (T: 155)
2206. Ruhsuz libas
2207. “Elfaz-ı Kur’aniye ve Nebeviye (A.S.M.) manalara, camid ve ruhsuz libas değiller; belki
hayatdar feyiz-aver cildlerdir." (M: 506)
2208. Ruhumdan tevellüd
2209. “Hem yazılan eserler, risaleler, -ekseriyet-i mutlakası- hariçten hiçbir sebeb gelmeyerek,
ruhumdan tevellüd eden bir hacete binaen, âni ve def’î olarak ihsan edilmiş." (M: 375)
2210. Ruhunun münacatını
Ruh / 202
2211. “Kalbinin feryadını ve ruhunun münacatını dinlemek için mağaralara kapandığı günlerde bile,
ibadet ve taattan, tefekkür ve murakabelerden feyiz ve huzur almanın zevkine ermiş olan bir
"Ârif-i Billah" idi." (T: 12)
Risale-i Nur’dan Ruh Toplaması 2
RUH bk: ervah ( 440 ADET)
(Kâfir veya fâsık-ı gafilin nazarında), dağlar ve denizler gibi büyük mevcudat, ruhsuz,
müdhiş cenazeler hükmündedirler. S: 17
Âciz ve zaîf, fakir ve muhtaç olan ruh-u beşere ibadet, tevekkül, tevhid, teslim; ne
kadar azîm bir kâr, bir saadet, bir nimet olduğunu, bütün bütün kör olmayan görür,
derk eder. S: 19
Namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır. Hem cisme de o kadar ağır
bir iş değildir. S: 21
Namazda ruhun ve kalbin ve aklın büyük bir rahatı vardır. S: 21
Göz bir hassedir ki, ruh bu âlemi o pencere ile seyreder. S: 27
Şu âlemin tılsımını açan, ruh-u beşerîyi zulümattan kurtaran
anla.. S: 35
ve
olduğunu
Ubudiyet-i Ahmediyenin -A.S.M.- ruhu, duadır. S: 71
En büyük bir ağacın ruh proğramını bir nokta gibi en küçük bir çekirdekte dercedip,
muhafaza eden Zât-ı Hakîm-i Hafîz; vefat edenlerin ruhlarını nasıl muhafaza eder
denilir mi? S: 81
(Hikmet-i Kur’aniye), hevesat-ı nefsaniyenin tecavüzatına sed çekip, ruhu maaliyata
teşvik ve hissiyat-ı ulviyesini tatmin eder. S: 133
Nefsi gemlemekle bağlamak, ruhu kemalâta kamçılamakla serbest bırakmanın şe’ni,
saadet-i dareyndir. S: 133
(O’nun -A.S.M.- terbiyesini bırakan) ruhunda kemalâtı muhafaza edecek hiçbir esasatı
bilemez. S: 144
Ruh / 203
Bir saat muvakkat elem, ruhta bir manevî lezzet bırakır ve lezzetli saat, bilakis elem
bırakır. S: 150
Hakikat ve hikmet ister ki: Zemin gibi, semavatın da kendine münasib sekeneleri
bulunsun. Lisan-ı şer’îde o ecnas-ı muhtelifeye, melaike ve ruhaniyat tesmiye edilir. S:
176
(Melaike ve ruhaniyat) dahi ins ve cin gibi, şu âlem sarayının seyircileri ve şu kâinat
kitabının mütalaacıları ve şu saltanat-ı rububiyetin dellâllarıdırlar. S: 176
Hâlık’ın, elbette ruha ve hayata münasib şu nur denizinden ve hattâ zulmet bahrinden
bir kısım zîşuur mahlukları vardır. S: 177
Nurani ruhların aksidir. Şu akis, hem hayydır hem ayndır. S: 194
Ruhaniyata dahi hava ve esir ve âlem-i misalin bazı mevcudatı âyine hükmünde ve
berk ve hayal sür’atinde bir vasıta-i seyr ü seyahat suretine geçerler . S: 195
Güneş gibi âciz ve müsahhar mahluklar ve ruhanî gibi madde ile mukayyed nim-nurani
masnu’lar, nuraniyet sırrıyla bir yerde iken pekçok yerlerde bulunabilirler. S: 195
Hâlık-ı Rahîm ve Rezzak-ı Kerim ve Sâni’-i Hakîm; şu dünyayı, âlem-i ervah ve
ruhaniyat için bir bayram, bir şehrayin suretinde yap(mıştır). S: 202
(Sâni’-i Hakîm; küçük-büyük, ulvî-süflî herbir ruha, ona münasib) ayrı ayrı hesabsız
mehasin ve in’amattan istifade etmeğe muvafık ve havas ile mücehhez bir cesed
giydirir. S: 202
(Sâni’-i Hakîm; şu dünyayı) birer taife ruhlu mahlukatına ve nebatî masnuatına birer
resm-i geçit tarzında bir ulvî bayram yapmıştır. S: 202
(Ölüm), ebedî hayata mazhar ve ebedî saadete namzed olan ruhumun eskimiş
yuvasından yıldızlarda gezmek için çıktığını gösterir. S: 209
(Ruh); ebedî hayata mazhar ve ebedî saadete namzed(tir). S: 209
İman, dizginini cism-i hayvanînin elinden alıp kalbe, ruha teslim ettiği için; maziye
nüfuz ve müstakbele hulûl edebilir. S: 210
Kalb ve ruhun daire-i hayatı geniştir. S: 210
Ruh / 204
Hane-i insan olan dünya ise, zulümat-ı ademe sukut eder. Emeller bekasız, elemler
ruhta bâki kalır. S: 212
(Mecazî âşıkların) herbirinin, bütün divan-ı eş’arının ruhunu eğer sıksan, elemkârane
birer feryad damlar. S: 215
Fâniyim, fâni olanı istemem. Âcizim, âciz olanı istemem. ruhumu Rahman’a teslim
eyledim, gayr istemem. İsterim, fakat bir yâr-ı bâki isterim. S: 221
(O zât A.S.M.) değil zahirî bir tasallut, belki akılları, ruhları, kalbleri, nefisleri fetih ve
teshir ediyor. S: 237
Cehennem ateşinin tesirini men’edecek ve eman verecek iman gibi bir madde-i
maneviye, İslâmiyet gibi bir zırh(ı ruhunuza giyiniz). S: 261
Ruhunuza imanı giydirip, cehennem ateşine karşı zırhınız ol(sun). S: 261
(Namaz) kalbimin gıdası, ruhumun âb-ı hayatı ve latife-i Rabbaniyemin hava-yı
nesimini cezb ve celbede(r). S: 270
İstirahat ve teneffüs vaktini, ruhun rahatına, kalbin teneffüsüne medar olan namaza
sarfet. S: 272
Bütün ulûm-u hakikiyenin esası ve madeni ve nuru ve ruhu; marifetullahtır ve onun
üss-ül esası da iman-ı billahtır. S: 316
Hakikî terakki ise; insana verilen kalb, sır, ruh, akıl hattâ hayal ve sair kuvvelerin
hayat-ı ebediyeye yüzlerini çevirerek, herbiri kendine lâyık hususî bir vazife-i ubudiyet
ile meşgul olmaktadır. S: 322
Felsefenin ruhsuz, sönük hakikatleri; Kur’anın parlak, ruhlu hakikatleriyle müsademe
edemez. Nokta-i nazar ayrı ayrı olduğu için, ayrı ayrı görünür. S: 351
Felsefenin ruhsuz, sönük hakikatleri; Kur’anın parlak, ruhlu hakikatleriyle müsademe
edemez. S: 351
(Bir müslüman Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâmı el’iyazü billah kalbinden
çıkarsa), hiçbir kemalâtın yeri ruhunda kalamaz. S: 363
Kur’an, kulûbe kut ve gıda ve ukûle kuvvet ve gınadır ve ruha mâ ve ziya ve nüfusa
deva ve şifa olduğundan usandırmaz. S: 378
Ruh / 205
Beyanat-ı Kur’aniye o derece müessir ve rakiktir ve o derece munis ve şefiktir ki, şevk
ile ruhu, zevk ile kalbi; aklı merakla ve gözü yaşla doldurur. S: 383
(Kur’an), uzun bir hâdisenin ukde-i hayatiyesini ve ruhunu alır, maksadına
mukaddeme yapar. S: 404
Kur’anda zikrolunan vukuatın hülâsaları ve ruhları gösteriyor ki, onları söyleyen, bütün
vukuatı ihata etmiş, görüyor, -tabir caiz ise- bir meharet-i fevkalâde ile ihbar ediyor. S:
404
(Hikmet-i Kur’aniye) gayatı, “hevesat-ı nefsaniyenin nâmeşru tecavüzatına sed çekip
ruhu maaliyata teşvik ve hissiyat-ı ulviyesini tatmin etmektir. S: 408
Nefs-i emmareyi gemlemekle bağlamak, ruhu kemalâta kamçılamakla serbest
bırakmanın şe’ni, saadet-i dâreyndir. S: 408
Suretperestlik, ahlâkı fena halde sarstığı ve sukut-u ruha sebebiyet ver(diği sabitdir). S:
410
(Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan’ın verdiği neş’e): nefsi susturup, ruhu, kalbi, aklı, sırrı
maaliyata, vatan-ı aslîlerine, makarr-ı ebedîlerine, ahbab-ı uhrevîlerine yetişmek için
latif ve edebli masumane bir teşviktir. S: 411
Isırıcı haşerat ve böceklerin, mübarek melaike ve nuranî ruhanîlere nisbeti ne ise;
beşerin kelimatı, Kur’anın kelimatına nisbeti odur. S: 432
İnsan kadere iman etmezse, küçük bir dairede cüz’î bir serbestiyet, muvakkat bir
hürriyet içinde, dünya kadar ağır bir yükü, bîçare ruhun omuzunda taşımaya
mecburdur. S: 471
(Kadere iman), kemal-i rahat ile, ruh ve kalbin kemal-i hürriyetiyle kemalâtında
serbest cevelanına meydan veriyor. S: 471
Hayat-ı maddiye-i nefsiyeyi bırak. Kalb ve ruh ve sırrın derece-i hayatlarına çık, bak; ne
kadar geniş bir daire-i hayatları var. S: 474
Kalb ve ruh ve sırrın derece-i hayatlarına çık, bak; ne kadar geniş bir daire-i hayatları
var. S: 474
Ruh / 206
Kalb ve ruh ve sırrın derece-i hayatlarına çık, bak; ne kadar geniş bir daire-i hayatları
var. Senin için meyyit olan mazi, müstakbel; onlar için haydır, hayatdar ve mevcuddur.
S: 474
Fâniyim, fâni olanı istemem. Âcizim, âciz olanı istemem. ruhumu Rahman’a teslim
eyledim, gayr istemem. İsterim, fakat bir yâr-ı bâki isterim. Zerreyim, fakat bir Şems-i
Sermed isterim. Hiç-ender-hiçim, fakat bu mevcudatı birden isterim. S: 474
(Asr-ı saadette) zihinler, kalbler, ruhlar, bütün kuvvetleriyle, yerler ve gökler Rabbinin
marziyatını anlamağa müteveccih (idi). S: 481
Seferde namaz kasredilir, iki rek’at kılınır. Şu ruhsat-ı şer’iyenin illeti seferdir, hikmeti
ise meşakkattir. S: 482
Şu zamanın nazarı, ruh-u Şeriattan yabanidir. Öyle ise, Şeriat namına içtihad edemez.
S: 482
Sû’-i ihtiyarıyla, gayr-ı meşru sebeblerle zaruret olmuş ise, haramı helâl edemez,
ruhsatlı ahkâmlara medar olamaz, özür teşkil edemez. S: 482
Tevekkülsüzlük içinde derd-i maişet, ruha sersemlik ve felsefe-i tabiiye ve maddiye
akla körlük ver(miştir). S: 492
İnsanın akıl, ruh, sır, nefis gibi pek çok vazifedar letaifi ve hasseleri vardır. S: 495
Dâr-ı saadet, şu kâinata bir derece benzeyecektir. Hem cismanî, hem ruhanî bütün
esasatını muhafaza edecektir. S: 498
Melaike ve ruhaniyatın vücudu, insan ve hayvanların vücudu kadar kat’îdir, denilebilir.
S: 504
Şeriatın lisanında, pekçok muhtelif-ül cins olan o (semavî) sekenelere melaike ve
ruhaniyat tesmiye edilir. S: 504
(Melaike ve ruhaniyat) dahi, ins ve cin gibi, şu saray-ı âlemin seyircileri ve şu kâinat
kitabının mütalaacıları ve şu saltanat-ı rububiyetin dellâllarıdırlar. S: 504
(Melaike ve ruhaniyat) küllî ve umumî ubudiyetleri ile kâinatın büyük ve küllî
mevcudatın tesbihatlarını temsil ediyorlar. S: 505
Ruh / 207
Nasılki hüsün elbette bir âşık ister, taam ise aç olana verilir. Öyle ise, şu nihayetsiz
hüsn-ü san’at içinde gıda-i ervah ve kut-u kulûb; elbette melaike ve ruhanîlere bakar,
gösterir. S: 505
Şu kâinatın herbir cihetinde, herbir dairesinde, ruhaniyat ve melaikelerden birer taife,
birer vazife-i ubudiyetle muvazzaf olarak bulunurlar. S: 505
Hadsiz eşyayı, iştirak ve ittihad ettirip bir vahdete medar, bir ruha mazhar yapmak
gibi, kemalât-ı vücudun umumuna sebebdir. S: 506
Denilebilir ki; hayat olmazsa vücud vücud değildir, ademden farkı olmaz. Hayat, ruhun
ziyasıdır. Şuur, hayatın nurudur. S: 507
Hayat, ruhun ziyasıdır. S: 507
(Kadîr-i Hakîm); nur gibi, esîr gibi ruha yakın ve münasib olan sair seyyalat-ı latife
maddeleri ihmal edip hayatsız bırakmaz, camid bırakmaz, şuursuz bırakmaz. S: 508
(Kadîr-i Hakîm) madde-i nurdan, hattâ zulmetten, hattâ esîr maddesinden, hattâ
manalardan, hattâ havadan, hattâ kelimelerden zîhayat, zîşuuru kesretle halkeder. S:
508
(Kadîr-i Hakîm) pekçok muhtelif ruhanî mahlukları, o seyyalat-ı latife maddelerinden
halkeder. Onların bir kısmı melaike, bir kısmı da ruhanî ve cin ecnaslarıdır. S: 508
Adem-i rü’yet, adem-i vücuda delalet etmez. Görünmemek, olmamağa hüccet olamaz.
S: 508
Adem-i rü’yet, adem-i vücuda delalet etmez. S: 508
Görünmemek, olmamağa hüccet olamaz. S: 508
Şu nihayetsiz feza-yı âlem ve şu muhteşem semavat, burçlarıyla, yıldızlarıyla zîşuur,
zîhayat, zîruhlarla doludur. S: 508
(Melaike ve cânn ve ruhaniyat); nârdan, nurdan, ateşten, ışıktan, zulmetten, havadan,
savttan, rayihadan, kelimattan, esîrden ve hattâ elektrikten ve sair Seyyalât-ı latifeden
halk olun(urlar). S: 508
Cin ve ruhaniyat dahi, onların da pekçok ecnas-ı muhtelifeleri vardır. S: 509
Madde, bir mana ile kaimdir. İşte o mana, hayattır, ruhtur. S: 509
Ruh / 208
Madde, mahdum değil ki herşey ona irca’ edilsin. Belki hâdimdir, bir hakikatın
tekemmülüne hizmet eder. O hakikat, hayattır. O hakikatın esası da ruhtur. S: 509
(Madde), bir hakikatın tekemmülüne hizmet eder. O hakikat, hayattır. O hakikatın
esası da ruhtur. S: 509
Madde hâkim değil ki, ona müracaat edilsin, kemalât ondan istenilsin. Belki
mahkûmdur, bir esasın hükmüne bakar, onun gösterdiği yollar ile hareket eder. İşte o
esas; hayattır, ruhtur, şuurdur. S: 509
(Madde) mahkûmdur, bir esasın hükmüne bakar, onun gösterdiği yollar ile hareket
eder. İşte o esas; hayattır, ruhtur, şuurdur. S: 509
Maddenin küçülüp inceleşmesi nisbetinde âsâr-ı hayat tezayüd ediyor, nur-u ruh
teşeddüd ediyor. S: 509
Güya madde inceleştikçe, bizim maddiyatımızdan uzaklaştıkça ruh âlemine, hayat
âlemine, şuur âlemine yaklaşıyor gibi hararet-i ruh, nur-u hayat daha şiddetli tecelli
ediyor. S: 509
(Madde inceleştikçe), hararet-i ruh, nur-u hayat daha şiddetli tecelli ediyor. S: 509
Hiç mümkün müdür ki: Bu madde perdesinde bu kadar hayat ve şuur ve ruhun
tereşşuhatı bulunsun; o perde altında olan âlem-i bâtın, zîruh ve zîşuurlarla dolu
olmasın. S: 509
Melaike vücudlarının ve ruhanî hakikatlarının en güzel sureti ve ukûl-ü selime kabul
edecek ve istihsan edecek en makul keyfiyeti odur ki; Kur’an, şerh ve beyan etmiştir.
S: 511
Mes’ele-i melaike ve ruhaniyat, o mesaildendir ki: Tek bir cüz’ün vücudu ile, bir küllün
tahakkuku bilinir. Birtek şahsın rü’yeti ile umum nev’in vücudu malûm olur. S: 511
(Melaike ve ruhaniyatı) kim inkâr ederse, külliyyen inkâr eder. Bir tekini kabul eden, o
nev’in umumunu kabul etmeye mecburdur. S: 511
Bütün ehl-i edyan, bütün asırlarda, zaman-ı Âdem’den şimdiye kadar melaikenin
vücuduna ve ruhanîlerin tahakkukuna ittifak etmişler. S: 511
Hiç mümkün müdür ki: Şu (Melaike ve ruhaniyata dair) itikad-ı umumînin menşe’i,
mebadi-i zaruriye ve bedihî emirler olmasın. S: 511
Ruh / 209
Hiç mümkün müdür ki: (Melaike ve ruhaniyata dair) hakikatsız bir vehim; bütün
inkılabat-ı beşeriyede, bütün akaid-i insaniyede istimrar etsin, beka bulsun. S: 511
Hiç mümkün müdür ki: (Melaike ve ruhaniyata dair) şu ehl-i edyanın, bu icma’-i azîmin
senedi; bir hads-i kat’î olmasın, bir yakîn-i şuhudî olmasın. S: 511
Hiç mümkün müdür ki: (Melaike ve ruhaniyata dair) o hads-i kat’î, o yakîn-i şuhudî,
hadsiz emareler(e istinad etmesin). S: 511
Tek bir ruhaniyatın vücudu, bir zamanda tahakkuk etse, şu nev’in umumen
tahakkukunu gösteriyor. S: 512
(Melaike ve ruhaniyatın) suret-i tahakkukunun en ahseni, en makulü, en makbulü;
Şeriatın şerhettiği gibidir, Kur’anın gösterdiği gibidir, Sahib-i Mi’rac’ın gördüğü gibidir.
S: 512
Şu saray-ı âlemin Sâni’-i Zülcelal’i, o saray içinde istihdam ettiği dört kısım amelenin
birincisi: Melaike ve ruhanîlerdir. S: 513
(Melaike ve ruhanîler) insana benzer ki, o Sâni’-i Zülcelal’in makasıd-ı külliyesini bilir
bir ubudiyet ile tevfik-i hareket ederler. S: 513
(Melaike ve ruhanîler), insanın hilafına olarak hazz-ı nefisten ve cüz’î ücretlerden
tecerrüd ederek (hâlisen muhlisen çalışıyorlar). S: 513
(Melaike ve ruhanîler) cinslerine göre kâinattaki mevcudatın enva’ına göre vazife-i
ibadetleri tenevvü’ ediyor. S: 513
Bir hükûmetin muhtelif dairelerde, muhtelif vazifedarları gibi, saltanat-ı rububiyet
dairelerinde (melaike ve ruhanîlerin) vezaif-i ubudiyeti ve tesbihatı öyle tenevvü’
ediyor. S: 513
(Mevcudat-ı cismaniyenin) manasını bilen, ifade eden, kâinata ilân eden, dergâh-ı
İlahiyeye takdim eden, ona münasib ve ruhu hükmünde bir melek-i müekkel (vardır).
S: 514
Ruh, kat’iyyen bâkidir. S: 515
Melaike ve ruhanîlerin vücudlarına delalet eden hemen bütün deliller, (beka-i ruha
dahi delildirler). S: 515
Ruh / 210
O âyinedar müştak, o dellâl mütefekkir, o muhtaç müteşekkir; en başta ruh-u
insanîdir. S: 516
(Ruh-u insanî) ebed-ül âbâd yolunda; o cemal, o kemal, o rahmete refakat edecek,
bâki kalacaktır. S: 516
Değil ruh-u beşer, hattâ en basit tabakat-ı mevcudat dahi, fena için yaratılmamışlar;
bir nevi bekaya mazhardırlar. S: 516
Ruhsuz, ehemmiyetsiz bir çiçek dahi, vücud-u zahirîden gitse, bin vecihle bir nevi
bekaya mazhardır. S: 516
Herkes hayatına ve nefsine dikkat etse, bir ruh-u bâkiyi anlar. S: 516
Herbir ruh, kaç sene yaşamış ise o kadar beden değiştirdiği halde, bilbedahe aynen
bâki kalmıştır. S: 517
Madem cesed gelip geçicidir. Mevt ile bütün bütün çıplak olmak dahi ruhun bekasına
tesir etmez ve mahiyetini de bozmaz. S: 517
(Ruh) müddet-i hayatta tedricî, cesed libasını değiştiriyor. Mevtte ise birden soyunur.
S: 517
Cesed ruh ile kaimdir. Öyle ise ruh, onun ile kaim değildir. S: 517
Ruh, binefsihi kaim ve hâkim olduğundan; cesed istediği gibi dağılıp toplansın, ruhun
istiklaliyetine halel vermez. S: 517
Cesed, ruhun hanesi ve yuvasıdır, libası değil. S: 517
Ruhun libası bir derece sabit ve letafetçe ruha münasib bir gılaf-ı latifi ve bir beden-i
misalîsi vardır. S: 517
Ruh, mevt hengâmında bütün bütün çıplak olmaz, yuvasından çıkar, beden-i misalîsini
giyer. S: 517
Tek bir ruhun ba’de-l memat bekası anlaşılsa, şu ruh nev’inin külliyetle bekasını
istilzam eder. S: 517
İnsan öldükten sonra esaslı bir ciheti bâkidir. O esas ise ruhtur. S: 517
Ruh ise, tahrib ve inhilale maruz değil. Çünki basittir, vahdeti var. S: 517
Ruh / 211
Vahdet ve beka, ruhta esastır ki, ondan kesrete sirayet eder. S: 517
Ruhun fenası, ya tahrib ve inhilal iledir. O tahrib ve inhilal ise, vahdet yol vermez ki
girsin, besatet bırakmaz ki bozsun. S: 517
Cevvad-ı Mutlak’ın hadsiz merhameti müsaade etmez ve nihayetsiz cûdu bırakmaz ki,
verdiği nimet-i vücudu o nimet-i vücuda pek müştak ve lâyık olan ruh-u insanîden geri
alsın. S: 517
Ruh zîhayat, zîşuur, nuranî, vücud-u haricî giydirilmiş, câmi’, hakikatdar, külliyet
kesbetmeğe müstaid bir kanun-u emrîdir. S: 517
Her ferddeki hakikat-ı ruhiye, yüzbinler suret değiştirse, izn-i Rabbanî ile ölmeyecek,
yaşayarak geldiği gibi gidecek. S: 518
Şahs-ı insanînin hakikat-ı zîşuuru ve unsur-u zîhayatı olan ruhu dahi, Allah’ın emriyle,
izniyle ve ibkasıyla daima bâkidir. S: 518
Ruh-u insanî, değil yalnız beka ile, belki ebed-ül âbâd ile alâkadar olmak lâzım gelir. S:
518
Ruh dahi Kur’anın nassı ile,
ferman-ı celili ile âlem-i emirden gelmiş
bir kanun-u zîşuur ve bir namus-u zîhayattır. S: 518
(Ruh) bir kanun-u zîşuur ve bir namus-u zîhayattır ki; kudret-i ezeliye, ona vücud-u
haricî giydirmiş. S: 518
Sıfat-ı iradenin tecellisi ve âlem-i emirden gelen ruh, bekaya mazhar olmak daha
ziyade kat’îdir, lâyıktır. S: 518
(Ruh) zîvücuddur, hakikat-ı hariciye sahibidir. S: 518
(Ruh, şuursuz kavaninden) daha kavîdir, daha ulvîdir. Çünki zîşuurdur. S: 518
(Ruh, şuursuz kavaninden) daha daimîdir, daha kıymetdardır. Çünki zîhayattır. S: 518
(Saadet-i ebediye olmazsa), nizam ve intizamın ruhu olan maneviyat ve revabıt ve
niseb, heba olup gider. S: 519
Şu dâr-ı dünya, beşerin ruhunda mündemiç olan hadsiz istidadların sünbüllenmesine
müsaid değildir. Demek başka âleme gönderilecektir. S: 525
Ruh, cesed hesabına zaîfleşir. S: 530
Ruh / 212
Cesed, ruh hesabına inceleşir. S: 530
Şu dünyanın pek çok âsârı ve maneviyatı ve meyveleri ve cin ve ins gibi mükellefînin
mensucat-ı amelleri, sahaif-i ef’alleri, ruhları, cesedleri âhiret pazarına gönderiliyor. S:
556
Ruh cisme hâkim olduğu gibi; camid maddelerde dahi kaderin yazdığı evamir-i
tekviniye, o maddelere hâkimdir. S: 556
(İnsan), bütün kâinatta cilveleri tezahür eden esma-i hüsnayı, birden âyine-i ruhunda
gösterebil(ir). S: 562
(İnsanda cisimden başka) akıl, kalb, ruh, hayal, hâfıza gibi manevî vücudlar da var. S:
569
Yıldızlar ve yıldızların denizleri olan gökler; zîşuur ve zîhayat ve pek kesretli ve
muhtelif-ül ecnas olan melaike ve ruhanîlerin meskenleridir. S: 569
Cennet’te, hikmet-i İlahiye cismi ruha arkadaş ediyor. Çünki pekçok vezaif-i ubudiyete
ve hadsiz lezaiz ve âlâma medar olan ceseddir. S: 570
Cennet’te, hikmet-i İlahiye cismi ruha arkadaş ediyor. S: 570
Cennet’e cisim, ruh ile beraber gider. S: 570
Cin ve inse, belki ruhanîlere ve melaikelere de Kur’an-ı Hakîm vasıtasıyla rehberlik
eden, yine bilbedahe o zâttır (A.S.M.). S: 577
(Beden ve cisim), gayet geniş ve yüksek olan; ruh, kalb, akıl gibi letaif-i maneviye(ye
kılıftır). S: 593
(Haşrin bir) kısmı, terakkiyat-ı ruhiye ve fikriyenin derecatına göre görünür. Ve ilim ve
marifeti lâzım olur. S: 614
İnsanlar öldükten sonra, ruhları başka makamlara gider. Cesedleri çürüyor. S: 614
Mükemmel ve güzel bir proğram ise, mükemmel ve güzel bir ilme ve güzel bir zihne ve
güzel bir kabiliyet-i ruhiyeye delalet eder. S: 621
Bir vâlidenin evlâdının mes’udiyetlerinden ve istirahatlerinden, şefkat vasıtasıyla aldığı
lezzet, o derece kuvvetlidir ki; onların rahatı için ruhunu feda eder derecesine getirir.
S: 622
Ruh / 213
(Sâni’-i Hakîm), nebatat ve hayvanatı, cin ve insi, melek ve ruhaniyatı, (cilve-i
esmasıyla eşkalini tahdid ediyor, tanzim ediyor). S: 628
Ruh-u beşerin eşedd-i ihtiyaç ile muhtaç olduğu hakikî teselliyi nerede bulabilirsiniz?
S: 634
(Mevcudatın) âlâm ve meşakkatlarını düşünüp, ruhuna elem çektirme. Ve onların
Hâlık-ı Rahîm’inin rahmetinden daha ileri şefkatini sürme. S: 635
Meşru daire; ruh ve kalb ve nefsin bütün lezzetlerine, safalarına, keyiflerine kâfidir. S:
636
(Kur’an-ı Hakîm, dalâlet yolundaki) derin kuyuyu terakkiyat-ı maneviyenin
basamaklarıyla ve tekemmülât-ı ruhiyenin cihazatıyla dolduruyor. S: 636
Ruhun tekemmülatına göre meratib-i muhabbet, meratib-i esmaya göre inkişaf eder.
S: 642
Bütün cihazat-ı insaniyenin ve kalb ve akıl ve ruh gibi büyük ve mühim letaifin böyle
ayrı ayrı vazifeleri, lezzetleri ve elemleri vardır. S: 646
Mükemmel bir istidad ise, âlî bir ruh ve yüksek bir zâtın vücuduna delalet eder. S: 667
Ruh, vücud-u haricî giydirilmiş bir kanundur. S: 702
Ruh bir nuranî kanundur, vücud-u haricî giymiş bir namustur; şuuru başına takmış. S:
702
Sabit ve hem daim fıtrî kanunlar gibi, ruh dahi hem âlem-i emir, hem irade vasfından
gelir. S: 702
Eğer enva’daki kanunlara kudret-i Hâlık vücud-u haricî giydirirse, herbiri bir ruh olur. S:
702
Ger vücudu ruh çıkarsa, başından şuuru indirirse, yine lâyemut kanun olur. S: 702
Hüda ruhu eder tenvir, taneleri sünbüllettirir. Karanlıklı tabiat onunla ışıklanır. S: 713
Şu medenî beşerin hırçınlaşmış ruhunda, şu suretler denilen küçük cenazelerin,
mütebessim meyyitlerin rolleri pek azîmdir; hem müdhiştir tesiri. S: 727
Bir bîçare meyyitenin güzel tasvirine müştehiyane bir nazarla bakmak, ruhun hissiyat-ı
ulviyesini söndürür. S: 727
Ruh / 214
Herbir şeair bir hoca-i dânâdır, ruh-u İslâmı daim enzara ders veriyor. S: 731
Bazıların zannınca iman dimağda olsa; ruh-u iman olan hakkalyakîne, ihtimalât-ı kesîre
olur birer hasm-i bîeman. S: 732
Bir zevk-i süflî, sefih, hem nefsî ve şehvanî içinde tam beslenmiş, zevk-i ruhîyi bilmez.
S: 736
Dalâletten neş’et eden ruhun ızdırabatına o edebsizlenmiş edeb müsekkin hem
münevvim; hakikî fayda vermez. S: 736
O yabani edebin verdiği bir şevk ile nefis düşer heyecana, heves olur münbasit; ruha
ferah veremez. S: 737
Kur’anın şevki ise: ruh düşer heyecana, şevk-i maâlî verir. S: 737
İman-ı billahtır ki ziya-i ruhumuz, hem nur-u hayatımız, hem de ruh-u ruhumuz. S: 742
Cesed ruhla mültezdir, ruh vicdanla mütelezziz. S: 744
Ehl-i kuburun çendan ruhları bâkidir, fakat kendilerini ölmüş biliyorlar. M: 6
(Mevt); ıtlak-ı ruhtur, vazifeden terhistir. M: 7
Mevt; tebdil-i mekândır, ıtlak-ı ruhtur, vazifeden terhistir. M: 7
Mevt; tebdil-i mekândır, ıtlak-ı ruhtur, vazifeden terhistir. İ’dam ve adem ve fena
değildir. M: 7
(
isimleri öyle bir nur-u a’zamdır ki), bütün kâinatı ihata eder ve her ruhun
bütün hacat-ı ebediyesini tatmin ede(r). M: 30
(Eğer mücahede ve müsabaka olmasaydı), A’lâ-yı illiyyîndeki Ebu Bekr-i Sıddık’ın ruhu,
esfel-i safilîndeki Ebu Cehl’in ruhuyla bir seviyede kalacaktı. M: 44
Ruh zamanla mukayyed değil. M: 51
Hissiyat-ı insaniye ruh derecesine çıktığı vakit, o hazır zaman genişlenir. M: 51
Bir eser-i rahmet olarak, ehl-i imanın ruhları daha evvel kabzedilecek, kıyamet
kâfirlerin başına kopacaktır. M: 58
Âlem-i maddî ile âlem-i ruhanîyi birbirinden farketmek lâzım gelir. Birbirine
mezcedilse, hükümleri yanlış görünür. M: 82
Ruh / 215
Âlem-i maddî ile âlem-i ruhanîyi birbirinden farketmek lâzım gelir. M: 82
(Kur’an-ı Mu’ciz-ül Beyan) kalblere ezvak-ı ruhanî vermekle, vicdanları istişhad ederek
“Bârekâllah” dedir(ir). M: 189
Ruh-u beşer için en hâlis sürur ve kalb-i insan için en safi sevinç, o muhabbetullah
içindeki lezzet-i ruhaniyedir. M: 222
İmanı elde eden ruh-u beşer; manisiz, müdahalesiz, hailsiz, mümanaatsız, her halinde,
her arzusunda, her anda, her yerde (Kadîr-i Zülkemal’in huzuruna girip, hacatını
arzedebilir). M: 224
(İmanı elde eden ruh-u beşer; manisiz, müdahalesiz), Kadîr-i Zülkemal’in huzuruna
girip, hacatını arzedebilir. Ve rahmetini bulup, kudretine istinad ederek, kemal-i ferah
ve süruru kazanabilir. M: 224
Kâinatın ruhu, nuru, mayesi, esası, neticesi, hülâsası hayattır. M: 238
Hayvan ise niçin insan olmadım diye şikayet edemez, belki hayat ve vücud ile beraber
kıymetdar bir ruh cevheri ona verildiği için, onun üstündeki hakkı, şükrandır. M: 285
(Vâcib-ül Vücud’u tanımakla) kâinat, envâr-ı vücud içinde olarak melaike ve ruhaniyat
ve zîşuurlar ile dolu görünür. M: 289
Dua bir sırr-ı azîm-i ubudiyettir. Belki ubudiyetin ruhu hükmündedir. M: 299
(Dua) ubudiyetin ruhu hükmündedir. M: 299
Dua, ubudiyetin ruhudur ve hâlis bir imanın neticesidir. M: 302
Dua, ubudiyetin ruhudur. M: 302
İlim ile gelen mesail-i imaniye dahi, akıl midesine girdikten sonra, derecata göre ruh,
kalb, sırr, nefis ve hâkeza letaif kendine göre birer hisse alır, masseder. M: 331
Azrail Aleyhisselâm, herkesin ruhunu kabzeder. Bir iş bir işe mani olmaz, çünki
nuranîdir. M: 351
Melaike gibi ruhanîlerin dahi, âlem-i misalin ayrı ayrı âyinelerinde misalleri onların
aynılarıdır, hâssalarını gösterirler. M: 352
(Melaike gibi ruhanîler) âyinelerin kabiliyetine göre temessül ediyorlar. M: 352
Ruh / 216
Hususan şaban ve ramazanda, akıldan ziyade kalb hissedardır, ruh hareket eder. M:
388
(İnsanın nefsi, yemek içmek hususunda keyfemayeşa hareket ettikçe), daha kalbe ve
ruha itaat etmek, o nefse güç gelir. M: 403
Kalb ve ruh, akıl, sır gibi letaifin o mübarek ayda oruç vasıtasıyla çok terakkiyat ve
tefeyyüzleri vardır. M: 404
(Çocuklar), merhametkâr, kudretli bir Hâlıkı bilmekle ruhları inbisat edebilir, istidadları
mes’udane inkişaf edebilir. M: 421
(Din-i İsevî’de) hayat-ı içtimaiyeye ve füruat-ı şer’iyeye dair ekser ahkâmlar,
Havariyyun ve sair rüesa-yı ruhaniye tarafından teşkil edildi. M: 435
“Tasavvuf”, “tarîkat”, “velayet”, “seyr ü sülûk” namları altında şirin, nuranî, neş’eli,
ruhanî bir hakikat-ı kudsiye vardır. M: 443
Tarîkatın gaye-i maksadı, marifet ve inkişaf-ı hakaik-i imaniye olarak, Mi’rac-ı
Ahmedî’nin (A.S.M.) gölgesinde ve sayesi altında kalb ayağıyla bir seyr ü sülûk-u
ruhanî(dir). M: 443
(Tarîkat); Mi’rac-ı Ahmedî’nin (A.S.M.) gölgesinde ve sayesi altında kalb ayağıyla bir
seyr ü sülûk-u ruhanî(dir). M: 443
Tarîkatın gaye-i maksadı, marifet ve inkişaf-ı hakaik-i imaniye(dir). M: 443
(“Tasavvuf”, “tarîkat”, “velayet”, “seyr ü sülûk” namları) Mi’rac-ı Ahmedî’nin (A.S.M.)
gölgesinde ve sayesi altında kalb ayağıyla bir seyr ü sülûk-u ruhanî(dir). M: 443
Seyr ü sülûk-u kalbînin ve hareket-i ruhaniyenin miftahları ve vesileleri, zikr-i İlahî ve
tefekkürdür. M: 444
Risaletin tebliğ ettiği hakaik-i imaniyeyi, velayet bir nevi şuhud-u kalbî ve zevk-i ruhanî
ile aynelyakîn derecesinde görür, tasdik eder. M: 444
Tarîkatın dinî ve uhrevî ve ruhanî çok mühim ve ulvî neticeleri (vardır). M: 445
Mi’rac dahi âlem-i melekûttaki melaike ve ruhaniyata karşı bir mu’cize-i kübra-yı
Ahmediyedir. M: 469
Ruh, bir kanun-u zîvücud-u haricîdir, bir namus-u zîşuurdur. M: 470
Ruh / 217
Ffıtrî kanunlar gibi, ruh dahi âlem-i emirden, sıfat-ı iradeden gelmiş, kudret ona vücudu hissî giydirmiştir. M: 470
Mevcud ruh, makul kanunun kardeşidir. M: 470
Nevilerdeki kanunlara kudret-i ezeliye bir vücud-u haricî giydirseydi, ruh olurdu. M:
470
Ruh, vücudu çıkarsa, şuuru başından indirse, yine lâyemut bir kanun olurdu. M: 470
Bir ruh-u nuranînin kendi âyinelerinde olan timsalleri, birer hayy-ı murtabıttır; aynı
olmasa da, gayrı da değildir. M: 471
Heva yerine hüdadır ki; şe’ni, insaniyeten terakki ve ruhen tekâmüldür. M: 474
Ye’s, dalâlet-i fikrin; zulmet-i kalb, ruh sıkıntısının menba’ıdır. M: 477
Zulmet-i kalb, ruh sıkıntısının menba’ıdır. M: 477
Beşerin şimdiki seyyiat-âlûd hırçın ruhunda, mütebessim küçük cenazeler olan
suretlerin rolü ehemmiyetlidir. M: 478
Lâübaliler ruhsatlarla okşanılmaz; azimetlerle, şiddetle ikaz edilir. M: 478
Eyüb Aleyhisselâm’ın zahirî yara hastalıklarının mukabili, bizim bâtınî ve ruhî ve kalbî
hastalıklarımız vardır. L: 8
İşlediğimiz herbir günah, kafamıza giren herbir şübhe, kalb ve ruhumuza yaralar açar.
L: 8
Ruhun hazır günden seneler evvel ve seneler sonraki bir daire-i azîme, daire-i hayatına
ve vücuduna dâhildir. L: 16
Mü’minin imanı, mü’minin ruhunda bir cennet-i maneviye hükmüne geçiyor. L: 48
Esma-i cemaliye ve kemaliye ise, melaike ve ruhanî ve cinn ve insin nazarında
güzelliklerini, mevcudatın güzel vaziyetleriyle ve hüsn-ü edebleriyle göstermek
isterler. L: 54
Mesail-i şeriatla sünnet-i seniye düsturları, emraz-ı ruhaniyede ve akliyede ve
kalbiyede, hususan emraz-ı içtimaiyede gayet nâfi’ birer devadır. L: 55
Ruh / 218
(Melaike ve ruhanîlere) en kesif ve en sert tabaka, onlara nisbeten, balığa nisbeten
deniz ve kuşa nisbeten hava gibidir. L: 65
Zîşuur ruhanîler nurdan oldukları için, nâr onlara nur gibi olur. L: 66
Delil-i kat’î ile ruhanî ve meleklerin vücudunu isbat eden umum o deliller, şeytanların
dahi vücudunu isbat ederler. L: 82
Acaba zâil, yalancı bir cennette cismi bulunan ve kalbi, ruhu cehennemde azab çeken
bir insana mes’ud denilebilir mi? L: 115
Kur’an, kendi şakirdlerinin ruhuna bir inbisat ve ulviyet verir. L: 119
(Marifetullahın şahidleri, bürhanlarına) karşı sen yüzün, ağzın, ruhunla o rahmet
nesimine karşı teveccüh et, kendini mukabil tut, tenkid elini uzatma, tutamazsın. L:
128
(Marifetullahın şahidleri, bürhanlarını) ruhunla teneffüs et. L: 128
(Marifetullahın şahidleri, bürhanlarına) kalbinin gözüyle, ruhunun nazarıyla kendini
ona mukabil tut ve gözünü ona tevcih et, bekle; belki kendi kendine gelir. L: 128
Mürşidin ruhu ve kalbi bir âyinedir. L: 135
Mürşidin ruhu ve kalbi bir âyinedir. Cenab-ı Hak’tan gelen feyze ma’kes olur, müridine
aksedilmesine de vesile olur. L: 135
(Bazan) safvet-i ihlasıyla ve kuvvet-i irtibatıyla ve ona hasr-ı nazar ile o mürid başka
yolda aldığı füyuzatı, üstadının mir’at-ı ruhundan gelmiş görüyor. L: 135
Hayvaniyetten çık, cismaniyeti bırak, kalb ve ruhun derece-i hayatına gir. Tevehhüm
ettiğin geniş dünyadan daha geniş bir daire-i hayat, bir âlem-i nur bulursun. L: 137
Hayvaniyetten çık, cismaniyeti bırak, kalb ve ruhun derece-i hayatına gir. L: 137
(Kuvve-i zaika), ehl-i gaflet ve ruhen terakki etmeyen ve şükür mesleğinde ileri
gitmeyen insanlar için bir kapıcı hükmündedir. L: 140
Kuvve-i zaika, yalnız maddî cesede bakmıyor. Belki kalbe, ruha, akla dahi baktığı
cihetle midenin fevkınde hükmü var, makamı var. L: 140
(İnsan ne vakit) ruhu cesedine, kalbi nefsine, aklı midesine hâkim olsa ve lezzeti şükür
için istese, o vakit leziz şeyleri yiyebilir… L: 141
Ruh / 219
(Ehl-i diyanet ve ehl-i hakikat), hristiyanların hakikî dindar ruhanîleri ile dahi, medar-ı
ihtilaf noktaları muvakkaten medar-ı münakaşa ve niza’ etme(meli). L: 151
(Ehl-i diyanet ve ehl-i hakikat, hristiyanların hakikî dindar ruhanîleri ile) müşterek
düşmanları olan mütecaviz dinsizlere karşı ittifaka muhtaçtırlar. L: 151
Cenab-ı Hakk’ın zîşuur mahlukları ve ruhanîleri ve melaikeleri kâinatı doldurmuş, her
tarafı şenlendirmişler. L: 152
Eğer ihlas ile, niyet-i sadıka ile o havadaki kelimeler hayatlansalar, lezzetli birer meyve
gibi ruhanîlerin kulaklarına girer. L: 152
Ehl-i dünya ise, bütün hissiyatıyla ve ruh u kalbiyle şiddetli bir surette hayat-ı
dünyeviyeye ait mes’elelere sarılır. L: 155
A’mal-i sâlihanın ruhu, esası ihlas(tır). L: 157
İnsanın bir eli diğer eline rekabet etmez, bir gözü bir gözünü tenkid etmez, dili
kulağına itiraz etmez, kalb ruhun ayıbını görmez.. L: 160
(İnsanın) dili kulağına itiraz etmez, kalb ruhun ayıbını görmez.. L: 160
(Nefs-i emmareye bir makam vermek), en mühim bir maraz-ı ruhî olduğu gibi “şirk-i
hafî” tabir edilen riyakârlığa, hodfüruşluğa kapı açar, ihlası zedeler. L: 165
Herkeste nefs-i emmare bulunur. Bazı da hissiyat-ı nefsiye damarlara ilişir. Bir derece
hükmünü; kalb, akıl ve ruhun rağmına olarak icra eder. L: 166
Fazileti kaldırmak, mahiyet-i beşeriyenin tebdiliyle, aklın söndürülmesiyle, kalbin
öldürülmesiyle, ruhun mahvedilmesiyle olabilir. L: 171
O elemler, o musibetler zevaliyle, ruhta bir lezzet irsiyet bırakmış ki, düşünmekle
deşilse, ruhtan bir lezzet akıyor, şükürler takattur ediyor. L: 208
Sana “vâ-esefâ, vâ-hasretâ” dedirten, eski zamanda geçirdiğin lezzetli ve safalı o
hallerdir ki; zevalleriyle, senin ruhunda daimî bir elem irsiyet bırakı(r). L: 208
(Günahlar), hayat-ı dünyevîde dahi kalb, vicdan, ruh için manevî hastalıklardır. L: 209
(Mâsum çocukların hastalıkları), çocuğun hayat-ı dünyeviyesine ait çok hikmetlerle
beraber ve hayat-ı ruhiyesine ve tasaffi-i hayatına medar(dır). L: 219
Ruh / 220
(Zât-ı Ahmediye Aleyhissalâtü Vesselâm), bin üçyüz elli senede, her sene üçyüz elli
milyon insanların sultanı ve onların ruhlarının mürebbisi ve akıllarının muallimi ve
kalblerinin mahbubu(dur). L: 224
(İman), cüz’-i ihtiyarînin dizginini cismin elinden alıp, kalbe ve ruha teslim eder. L: 230
Ruh ve kalbin daire-i hayatı ise, cisim gibi hazır zamana münhasır olma(z). L: 230
Eğer dostlardan müfarakat olmasaydı, ölüm ruhlarımıza yol bulamazdı ki gelsin alsın.
L: 248
Hayatın süzülmüş en safi hülâsası olan şuur ve akıl ve en latif ve sabit cevheri olan ruh,
bu Küre-i Arz’da gayet kesretli bir surette halkolunuyorlar. L: 335
Risalet-i Muhammediye (A.S.M.) ve vahy-i Kur’anî, hayatın ruhu ve aklı hükmünde
olduğundan, bu hayatın vücudu gibi, hakkaniyetleri kat’îdir denilebilir. L: 336
Ruh dahi, hayatın hâlis ve safi bir cevheri ve sabit ve müstakil zâtıdır. L: 336
Vahy-i Kur’an dahi, hayatdar hakaikının şehadetiyle hayat-ı kâinatın ruhudur ve şuur-u
kâinatın aklıdır. L: 336
Maddî ve manevî hayat-ı Muhammediye (A.S.M.) dahi, hayat ve ruh-u kâinattan
süzülmüş hülâsat-ül hülâsadır.. L: 336
İnsanın ruhu âlem-i ervahtan ve hâfızaları Levh-i Mahfuz’dan ve kuvve-i hayaliyeleri
âlem-i misalden.. ve hâkeza herbir cihazı bir âlemden haber veriyorlar. Ve onların
vücudlarına kat’î şehadet ederler. L: 355
Hayatın en müntehab hülâsası ruhtur.. Ş: 54
(Hayvanların ruhları bâki kalacağını) hikmet ve hakikat, hem rahmet ve rububiyet öyle
iktiza ediyorlar. Ş: 55
Hayat, Zât-ı Bâki-i Hayy-u Kayyum’a baktıkça ve iman dahi hayata hayat ve ruh
oldukça, hem beka bulur, hem bâki meyveler verir. Ş: 73
Cesed ruha dayanır, ayakta durur, hayatlanır ve lafız manaya bakar, ona göre nurlanır
ve suret hakikata istinad eder, ondan kıymet alır. Ş: 76
Cesed ruha dayanır, ayakta durur, hayatlanır. Ş: 76
Ruh / 221
Kalb, ruh vesair zahirî ve bâtınî duyguların istihsan ettikleri ve güzel hissettikleri
güzellikler, onların ihtilafı gibi muhteliftir. Ş: 77
Kıyamet kopmasının dehşetini görmemek için, mü’minlerin ruhları bir parça evvel
kabzedilir. Ş: 584
(İslâmiyet; her asırda üçyüz milyon insanın) nefislerinin mürebbisi ve müzekkisi ve
ruhlarının medar-ı inkişafı ve maden-i terakkiyatı olması cihetiyle misli olamaz ve
olamamış. Ş: 128
(Kur’an), insanların hem nefislerinde, hem kalblerinde, hem ruhlarında, hem
akıllarında, hem hayat-ı şahsiyelerinde, hem hayat-ı içtimaiyelerinde, hem hayat-ı
siyasiyelerinde (bir inkılab yapmış ve idame etmiş ve idare etmiş). Ş: 134
(Kur’an) ruhlara inkişaf ve terakki ve akıllara istikamet ve nur ve hayata hayat ve
saadet veriyor. Ş: 134
Kalb ve ruh ve akıl ve göz ve kulak ve ağız gibi insanın latifeleri ve duyguları dahi
Rezzak-ı Rahîm’den rızıklarını isterler ve müteşekkirane alırlar. Ş: 174
Melaike ve ruhların ve ruhaniyatın vücud ve ubudiyetlerine şehadet eden deliller,
dolayısıyla âhiretin vücuduna dahi delalet ederler. Ş: 221
Vâlide ruhunu feda ettiği evlâdını daima tehlikelere maruz gördükçe titrer. Ş: 226
Maneviyat ve ruhaniyat âlemlerinin en mütenevvi çekirdekleri yine cismaniyettedir. Ş:
227
İnsanın en kıymetli ve üstünde titrediği malı, onun ruhudur. Ş: 257
Şimdi küre-i arzda Risale-i Nur şakirdlerinden -kalben ve ruhen ve fikren- daha az
sıkıntı çeken yoktur. Ş: 295
(Risale-i Nur şakirdlerinin) kalb ve ruh ve akılları iman-ı tahkikî nurlarıyla sıkıntı
çekmezler. Ş: 295
İmanî hizmetinizde kazandığınız ebedî sevablar ve ruhî ve kalbî faziletler ve sevinçler,
şimdiki geçici ve muvakkat gamları ve sıkıntıları hiçe indirir kanaatındayım. Ş: 296
Bu derece zarurete giren sıkıntılı hayatımız; yarasıyla kalb ve ruhumuzu kendiyle
meşgul eder. Ş: 301
Ruh / 222
Şimdi zemin yüzünde ekser beşer; maddî ve manevî kalben, ruhen, fikren musibetlerle
giriftardır. Ş: 313
İslâmiyet her zamanda üçyüzelli milyon insanın ruhlarına, nefislerine, akıllarına
terbiyekârane ders vermesi ve manevî terakkiyata sevketmesi, emsalsiz bir halettir. Ş:
622
(İman sayesinde) mazi, müstakbel zamanları, insanın ruhuna, kalbine bir zaman-ı hal
hükmünde olur. Ş: 756
(Ey insan! Senin) ruhuna, vicdanına nokta-i istimdad ise ancak âhirete olan imandır. Ş:
756
(Allah ve âhiretten) haberi olmayan bir insanın kalbi, ruhu tevahhuş eder; vicdanı
daima muazzeb olur. Ş: 756
Ruh-u beşeri en ziyade sıkan, ayrılmalardan neş’et eden elemlerdir. Ş: 757
kudret-i ezeliyenin taalluk ve tesirini celbeder. Ve o taalluk, abdin kesbine ve
işine yardım edici bir ruh gibi olur. İş: 15
(
), abdin kesbine ve işine yardım edici bir ruh gibi olur. İş: 15
İnsan ruhuyla, cismiyle âlem-i şehadet ve âlem-i gayba bir hülâsa olur. İş: 17
Kalb ve ruhların gıdası olan ahkâm-ı diniyenin füruatı da, ömr-ü beşerin devreleri
itibariyle tebeddüle uğrar. İş: 26
Dalâlet, nefisleri tenfir ve ruhları inciten bir elem(dir). İş: 27
Kur’anın âyetlerinde de öyle bir kısım vardır ki, o kuvvetin ruhu hükmünde olup
tekerrür ettikçe daha ziyade parlar, hak ve hakikat nurlarını saçar. İş: 30
Her ruhu celb ve cezbetmek namazın şe’nindendir. İş: 43
İnsandaki o nur-u fikir, emellerine, ruhuna öyle bir inkişaf, öyle bir inbisat vermiştir ki,
bütün zamanları yutsa doymaz. İş: 55
Cenab-ı hak tarafından mükerrem kılınan insanın cevher-i ruhunda ekilen ve
rakamlara sığmayan istidadlar var. İş: 55
(Saadet-i ebediye) bütün nimetlerin, rahatların, lezzetlerin ruhu(dur). İş: 55
Ruh / 223
Hidayet haddizâtında büyük bir nimettir ve vicdanî bir lezzettir, belki ruhun cennetidir.
İş: 60
Dalâlet, ruhun cehennemidir. İş: 60
Kâfirin cevher-i ruhu bozulmuştur. İş: 80
Kâfirin cevher-i ruhu bozulmuştur. Bu itibarla o bozulmuş olan kalbin gayr-ı mütenahî
bir cinayete istidadı vardır. İş: 80
İnsan cismen küçük, zaîf ve âciz olmakla beraber, hayvanattan addedildiği halde, pek
yüksek bir ruhu taşıyor ve pek büyük bir istidada mâliktir. İş: 85
İnsanın o yüksek ruhunu inbisat ettiren, ibadettir. İş: 85
İnsanın o yüksek ruhunu inbisat ettiren, ibadettir; istidadlarını inkişaf ettiren,
ibadettir. İş: 85
İbadetin ruhu, ihlastır. İhlas ise, yapılan ibadetin yalnız emredildiği için yapılmasıdır.
İş: 85
İbadetin ruhu, ihlastır. İş: 85
Zahire bakılırsa insan bir zerre hükmündedir. Fakat insanın taşıdığı ruha, kafasına
taktığı akla, kalbinde beslediği istidadlara nazaran bu âlem-i şehadet dardır. İş: 101
İnsanın taşıdığı ruha, kafasına taktığı akla, kalbinde beslediği istidadlara nazaran bu
âlem-i şehadet dardır. İş: 101
Yeni teşekkül eden bir devletin, bir milletin ruhuna kadar nüfuz eden eski bir devlete
galebe etmesi yine tedricîdir, zamana mütevakkıftır. İş: 109
Kahr u cebr ile zahirî bir hâkimiyet, sathî bir tahakküm, kısa bir zamanda ibka
edilebilir. Fakat bütün kalblere, fikirlere, ruhlara icra-yı tesir ederek, zahiren ve
bâtınen beğendir(emez). İş: 109
(O zât -A.S.M.-) büyük bir işe teşebbüs etti. Bütün efkâr-ı âmmeye galebe çaldı, bütün
ruhlara kendisini sevdirdi, bütün tabiatların üstüne çıktı. İş: 111
(Cenab-ı Hak), ruh-u beşerde vedîa olarak ekilen gayr-ı mütenahî tohumları sulamak
ve neşv ü nemalandırmak için de beşeri teklif ile mükellef kılmıştır. İş: 164
Ruh / 224
Nev’-i beşerin ahvaline dikkatle bakılırsa görülür ki; ruhun manen terakkisini, vicdanın
tekâmülünü, akıl ve fikrin inkişaf ve terakkisini telkîh eden yani aşılayan, şeriatlardır.
İş: 164
İfrat ve tefrit hayat-ı nefsiye ve ruhiyenin maraz ve hastalığını intac eden esbabdandır.
İş: 165
(Cenab-ı Hak) ruh-u beşerde pek çok istidad ve kabiliyetlerin tohumlarını ekmiştir.
Fakat o istidadların terbiyesini ve neticesini cüz’-i ihtiyarînin eline vermiştir. İş: 173
Mevt, ancak ruhun cesed kafesinden çıkmasıyla tebdil-i mekân etmesinden ibarettir.
İş: 179
Nev’-i beşerde mevcud emarat ve işarat-ı kesîreden kat’iyyetle anlaşılır ki, insan
öldükten sonra birşeyi bâki kalır; o şeyi de, ancak ruhtur. İş: 179
Ruhun bekası, hâsse-i zâtiyedir. İş: 179
Ruh, cesed kafesinden çıkarsa necat bulur. İş: 180
Mevt, tabiî bir netice değildir; ancak cesedin inhilaliyle dağılmasından ibarettir, yoksa
ruhun fenasıyla değildir. İş: 183
Mevt ile cesed dağılır, ruh bâki kalır. İş: 183
(O zât -A.S.M.-), kalblere mahbub, akıllara muallim ve tenvir edici ve nefislere mürebbi
ve ruhlara sultan olmuş ve olmaktadır. Ms: 26
İnkârdan neş’et eden dalâletlerden hasıl olan ızdırabat, bütün akılları, ruhları Vâcib-ül
Vücud’a firar ve iltica etmeye mecbur eder. Ms: 58
Mü’minin ruhunda adavet, kin, vahşet yoktur. En büyük bir düşmanıyla bir nevi
kardeşliği vardır. Ms: 69
Mü’minin ruhunda adavet, kin, vahşet yoktur. Ms: 69
Kâfirin ruhunda hırs, adavet olduğu gibi nefsini iltizam ve nefsine itimadı vardır. Bu
sırra binaendir ki, dünya hayatında bazan galebe kâfirlerde olur. Ms: 69
Küfür ise ruhu, kalbi söndürür, zulmetler içinde bırakır. Ms: 69
Kalb ile ruhun hastalığı nisbetinde felsefe ilimlerine meyil ve muhabbet ziyade olur.
Ms: 69
Ruh / 225
(Kalb ile ruhun) marazı da, ulûm-u akliyeye tevaggul etmek nisbetindedir. Ms: 69
Niyet, ölü ve meyyit olan haletleri ihya eden ve canlı, hayatlı ibadetlere çeviren bir
ruhtur. Ms: 70
Niyet, bir ruhtur. O ruhun ruhu da ihlastır. Öyle ise necat, halas ancak ihlas iledir. Ms:
70
Niyet, bir ruhtur. O ruhun ruhu da ihlastır. Ms: 70
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir. Ms: 101
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî daha metindir ve tenfiz-i ahkâm-ı şer’iyeye daha
ziyade muktedirdir. Ms: 101
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur.
Eğer fena olsa, pek çok fena olur. Ms: 102
Cemaatın ruhu olan şahs-ı manevî eğer müstakim olsa, ziyade parlak ve kâmil olur.
Ms: 102
Dünya mücessem bir zîhayat farzedilirse, o Nur(-u Muhammedî) onun ruhu olur. Ms:
116
Kur’an kalblere kut ve gıdadır. ruhlara şifadır. Gıdanın tekrarı kut’u artırır. Ms: 127
Kur’an kalblere kut ve gıdadır. ruhlara şifadır. Ms: 127
İnsan hayat-ı ruhiyesi cihetiyle Kur’anda zikredilen bütün nevilere muhtaçtır. Ms: 127
“Bismillah”, hava-i nesîmî gibi kalbi ve ruhu tatmin ettiğinden kesret-i ihtiyaca binaen
Kur’anda çok tekrar edilmiştir. Ms: 127
İnsanın kuvve-i ruhiyesi tahdid edilmemiştir. Ms: 128
Allah melce ve mencedir. Kâinattan küsmüş, dünya zînetinden iğrenmiş, vücudundan
bıkmış ruhlara melce ve mence O’dur. Ms: 130
Bu kesif âlemde ruhanîleri deverandan, cinnîleri cevelandan, şeytanları cereyandan,
melekleri seyerandan men’edecek bir mani yoktur. Ms: 138
İnsanın ruhu, ebna-yı cinsiyle alâkadardır. Ms: 148
Ruh / 226
İnsan bu âlemden daha latif bir âlemde ruhen yaratılmış da, teçhizat almak üzere
muvakkaten bu âleme gönderilmiş(tir). Ms: 186
Cesed ölüp dağılırsa da ruh bâki kalır. Ms: 193
Ruh zâten zaman ile mukayyed değildir. Ms: 198
Ruhu cismaniyetine galib olan evliyanın işleri, fiilleri sür’at-ı ruh mizanıyla cereyan
eder. Ms: 198
Hal ile mazi arasında öyle ince bir perde vardır ki, ruhun mazi cihetine geçmesine mani
değildir. Cesede nisbeten bitmez bir mesafedir. Ms: 198
Arza gelen ziya, hararet, bereket vesaire, semavattan geliyor. Arzdan da semaya
dualar, ibadetler, ruhlar gidiyor. Ms: 204
İnsanın seyr-i ruhanîsinde çok tabakalar vardır. Bir tabakada, insanlara huzur u tevhid
pek sühuletle nasîb ü müyesser olur. Ms: 210
İnsanın seyr-i ruhanîsinde çok tabakalar vardır. Ms: 210
Misal, âlem-i cismanî ile âlem-i ruhanî arasında bir köprüdür. Ms: 225
Göz ise, kalb ve ruhun gördüklerini göremez. Ms: 239
(Hakikat-ı Muhammediye), İslâmiyet cihetiyle vahye istinad eden bütün edyan-ı
semaviyenin ruhunu ve tasdiklerini taşıyor. Ms: 246
Hayat ve ruh ve nur ve vücud, iki vecihleri şeffaf ve güzel olduğundan mülken ve
melekûten vasıtasız dest-i kudretten çıkıyorlar. Ms: 254
Hilkatin safveti ve en mükerremi olan ruh-u beşer, o iki nokta olmazsa en süfli, en
berbad bir mahluk olur. Ms: 254
Daire-i esbabı yırtıp çıkmayan ve tesirinden kurtulmayan bir ruh, vahdet-ül vücuddan
dem vursa, haddini tecavüz eder. Ms: 256
(Ruh) cihat-ı sitte ile mukayyed olma(z). BL: 250
Ruhun mahiyeti; zîhayat bir kanun-u emr, zîşuur bir âyine-i İsm-i Hayy, zîcevher bir
cilve-i Hayat-ı Sermedî(dir). BL: 258
Cesed ruha dayanır, ayakta kalır. ruh ise, bizâtihî kaimdir. BL: 258
Ruh / 227
Cesed ruha dayanır, ayakta kalır. BL: 258
Cesed ruha dayanır, ayakta kalır. ruh ise, bizâtihî kaimdir. Cesed harab olursa daha
ziyade serbest olur, melek gibi göğe uçar. BL: 258
Ruhsuz felsefe ekseriya (kâinata) mana-yı ismiyle bakıyor, tabiat bataklığına
saplanıyor. BL: 348
Teellümat-ı ruhaniye ise; sabra, mücahedeye alıştırmak için Rabbanî bir kamçıdır. KL: 8
(Risalet-ün Nur), belki akıl ve kalbin ittihad ve imtizacı ve ruh vesair letaifin teavünü
ayağıyla hareket ederek evc-i a’lâya uçar. KL: 12
İman-ı tahkikî ise yalnız akılda durmuyor. Belki hem kalbe, hem ruha, hem sırra, hem
öyle letaife sirayet ediyor, kökleşiyor ki, şeytanın eli o yerlere yetişemiyor. KL: 18
Elması bildiği -âhiret ve iman gibi- halde, yalnız zaruret-i kat’iyye suretinde şişeyi dünya ve mal gibi- ona tercih etmek ruhsat-ı şer’iye var. KL: 25
Ehl-i imana hücum eden ehl-i dalâlet, -bu asır cemaat zamanı olduğu cihetiylecem’iyet ve komitecilik mayesiyle bir şahs-ı manevî ve bir ruh-u habis olmuş. KL: 55
Bu kâinatta, vahdaniyet-i İlahiyeyi cinn ve ins ve ruhaniyata karşı kat’î bir surette
gösterip isbat eden birinci, Kur’an-ı Azîmüşşan(dır). KL: 70
(Şefkat-i insaniye, merhamet-i Rabbaniyenin ve Rahmeten-lil-âlemîn Zât’ın (A.S.M.)
mertebe-i şefkatinden) aşsa ve taşsa o şefkat, elbette merhamet ve şefkat değildir;
belki dalâlete ve ilhada sirayet eden bir maraz-ı ruhî ve bir sekam-ı kalbîdir. KL: 75
Bu zamanda siyaset, kalbleri ifsad eder ve asabî ruhları azab içinde bırakır. KL: 123
Selâmet-i kalb ve istirahat-ı ruh isteyen adam, siyaseti bırakmalı. KL: 123
Şimdi küre-i arzda herkes ya kalben, ya ruhen, ya aklen, ya bedenen gelen musibetten
hissedardır, azab çekiyor, perişandır. KL: 123
Bir çocuk küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imanî alamazsa, sonra pek zor ve müşkil bir
tarzda İslâmiyet ve imanın erkânlarını ruhuna alabilir. Em: 41
Şimdi ehl-i iman, değil müslüman kardeşleriyle belki hristiyanın dindar ruhanîleriyle
ittifak etmek ve medar-ı ihtilaf mes’eleleri nazara almamak, niza’ etmemek gerektir.
Em: 206
Ruh / 228
Şimdi ehl-i iman, değil müslüman kardeşleriyle belki hristiyanın dindar ruhanîleriyle
ittifak etmek (gerektir). Em: 206
Hastalığa ehemmiyet verdikçe, hiss-i nefs-i cisim galebe eder; zarurettir, mecburiyet
var der, ruh ve kalbi susturur. Em: 244
Şeriatın bir mes’elesine bin ruhum olsa feda ederim. Em: 245
(Kadınların) hattâ en korkağı da kahramancasına ruhunu yavrusuna feda eder. Emi: 48
(Her insan), hususî dünyasının zeval ve firak ve âhirde tamamen mahvolmasını
düşünmesi, manevî bir cehennem gibi ruhunu ve vicdanını yandırıyor. Emi: 120
Şeriatın bir tek mes’elesine ruhumu feda etmeye hazırım. Emi: 130
(Bir müslüman dinini bıraksa), anarşist olur; ruhunda kemalâta medar hiçbir halet
kalmaz. Emi: 244
Kadınlar şefkat kahramanı bulunmasından, hattâ en korkağı da kahramancasına
ruhunu yavrusuna feda eder. Hr: 18
“Ruhbaniyet İslâmiyette yoktur.” manası, ruhbanîler gibi tecerrüd merduddur,
hakikatsızdır, haramdır demek değildir. Hr: 27
Nasara’yı ve emsalini havalandırarak dalâlet derelerine atan, yalnız aklı azl ve bürhanı
tard ve ruhbanı taklid etmektir. Mh: 39
(Biz Kur’an şakirdleri olan Müslümanlar), başka dinlerin bazı efradları gibi ruhbanları
taklid için bürhanı bırakmıyoruz. Hş: 27
Hakikî milliyetimizin esası, ruhu ise İslâmiyet’tir. Hş: 54
Din, milliyetin hayatı ve ruhudur. Hş: 64
Temayülat, ruhun ihtisasatından ve ihtiyacatından gelir. Hş: 77
Mi’rac dahi âlem-i melekûttaki melaike ve ruhaniyata karşı bir mu’cize-i kübra-yı
Ahmediyedir. Hş: 112
Ruh, bir kanun-u zîvücud-u haricîdir, bir namus-u zîşuurdur. Hş: 113
Ruh, bir kanun-u zîvücud-u haricîdir. Hş: 113
Sabit ve daim fıtrî kanunlar gibi, ruh dahi âlem-i emirden, sıfat-ı iradeden gelmiş,
kudret ona vücud-u hissî giydirmiştir. Hş: 113
Mevcud ruh, makul kanunun kardeşidir. Hş: 113
Ruh / 229
Nevilerdeki kanunlara kudret-i ezeliye bir vücud-u haricî giydirseydi, ruh olurdu. Hş:
113
Eğer ruh, vücudu çıkarsa, şuuru başından indirse, yine lâyemut bir kanun olurdu. Hş:
113
Ye’s, dalâlet-i fikrin; zulmet-i kalb, ruh sıkıntısının menba’ıdır. Hş: 129
Beşerin şimdiki seyyiat-âlûd hırçın ruhunda, mütebessim küçük cenazeler olan
suretlerin rolü ehemmiyetlidir. Hş: 130
Lâübaliler ruhsatlarla okşanılmaz; azimetlerle, şiddetle ikaz edilir. Hş: 130
Vicdanın anasır-ı erbaası ve ruhun dört havassı olan irade, zihin, his, latife-i Rabbaniye,
herbirinin bir gayat-ül gayatı var. Hş: 136
Tahrif sebebiyle şimdiki Hristiyanlık esbab ve vesaiti müessir bilir, mana-yı ismî
nazarıyla bakar. Akide-i velediyet ve fikr-i ruhbaniyet öyle ister, öyle sevk eder. Hş:
138
İcra-yı adalet, din namına olmalı, tâ akıl ve kalb ve ruh müteessir olsunlar, imtisal
etsinler. Yoksa yalnız vehim müteessir olur. Hş: 145
İcra-yı adalet, din namına olmalı, tâ akıl ve kalb ve ruh müteessir olsunlar, imtisal
etsinler. Hş: 145
Ruhları ağlamak istedi, biri bahane oldu ağladılar. Mün: 10
Milliyetimiz bir vücuddur; ruhu İslâmiyet, aklı Kur’an ve imandır. Mün: 60
Her şeyin en iyi cihetini nazara almak maslahat iken; (cerbeze), en fena ciheti nazara
alıp mütemadiyen milleti ye’se sevk ederek, ruh-u cemaatı öldürüyor. STİ: 87
Bir adam binler âyine ortasında dursa, herbir âyinede aynı şahıs bulunur; fakat ruhsuz,
hissiz, fikirsiz birer şahıstır. STİ: 101
Ruh, en münevver bir nurdur. STİ: 101
Şeriatın bir hakikatına, bin ruhum olsa feda etmeğe hazırım! Zira şeriat, sebeb-i saadet
ve adalet-i mahz ve fazilettir. DH: 10
Dünyanın ruhanî lezzeti olan hüzn-ü masumane ve mazlumaneden, zayıfa şefkat ve
gadre şiddet-i nefret dersini aldım. DH: 46
Ruh mahiyeti itibariyle bir kanun-u emrîdir. OL: 120
(Ruh), vücud-u haricî giydirilmiş bir namus-u zîhayattır. OL: 120
Ruh / 230
(Ruh), vücud-u haricî sahibi bir kanundur. OL: 120
Ruh mahiyeti itibariyle bir kanun-u emrîdir. Fakat vücud-u haricî giydirilmiş bir namusu zîhayattır ve vücud-u haricî sahibi bir kanundur. OL: 120
(Kur'an), âlem-i gayb hesabına âlem-i şehadete müteveccih olup cin, ins, ruh, melekle
konuş(ur). OL: 663
Ecsam-ı sakile ihtiyarsız, ruhsuz olduğu için, kendi yukarıya çıkamaz; yukarıdan kendi
kendine aşağı düşebilir. OL: 668
Kalbin iç yüzü de nifak ile hastalandığı zaman ef’al-i ruhiye tamamen istikamet üzerine
hareket edemez. Oİş: 4
Cenab-ı Hakk re’s-ül mal olarak size uzun bir ömür vermiştir. Ve ruhlarınızda da
kemalât istidadını bırakmıştır. Oİş: 10
(Münafıklar) ruhsuz bir cesed, içsiz bir kabuk hükmünde(dir). Oİş: 13
İcra-i adalet din namına olmalı, tâ akıl ve kalb, vicdanı ruh ile de beraber müteessir
olsunlar. İmtisal de etsinler. Ab: 620
Adalet-i halise İslamiyet’ten çıkar. ruha hayat veriyor. Ab: 623
Cisme hayat verdim diye vicdan ruh öldürülmez. Ab: 628
Milliyetimizin ruhu İslâmiyettir. Ab: 408
Zaman-ı meşrutiyetin zenbereği, ruhu, kuvveti, hakimi, ağası haktır, akıldır, marifettir,
kanundur, efkâr-ı ammedir. Ab: 413
Ruh-u meşrutiyet şeriattandır. Hayatı da ondandır. Ab: 417
Dünyada en acîb, en garibi, ruhunu iftiharla selâmet-i millete feda edenlerden bazan
garazında menfaat-i cüz’iye-i gururiyesinde buhleder, vermiyor. Ab: 418
Madde inceleştikçe, bizden uzaklaşınca, ruh âlemine, hayat âlemine yaklaşıyor gibi
hararet-i ruh, nur-u hayat daha şiddetle tecelli ediyor. Ab: 23
(Kudret-i ezeliye) elbette nur gibi, esir gibi ruha yakın sair seyyalat-ı latife maddelerini
ihmal etmez, meyyit bırakmaz. Ab: 25