Sergi Kataloğu

22 Nisan/April - 29 Mayıs/May 2016
Küratör / Curated by
Şevket Arık
Küratör / Curated by
Şevket Arık
Sergi Düzenleme / Exihibitors
Hazal Ünsal
Kapak Fotoğrafı / Photography of Book Cover
Osman Dinç
Grafik Tasarım / Graphic Design
Veysel Şaylı
Bu kitapta yer alan tüm görsellerin ve yazıların sorumluluğu,
eser sahiplerine ve yazarlarına aittir. Yayımlanan yazılardan
alıntı yapmak, kaynak göstermek koşulu ile serbesttir.
Mutlukent Mah. 1920. Cad. No:59 Çayyolu - Ankara
T: (312) 241 04 44 www.artesanat.org
Sanatçılar /Artists
Ali Şentürk
Alper Aydın
Baran Çağınlı
Burcu Perçin
Cevdet Sarı
Gamze Güleç
Harun Antakyalı
Hazal Ünsal
Lütfi Özden
Mehmet Ali Uysal
Necla Rüzgar
Osman Dinç
Rezzan Gümgüm
Serkan Demir
Şevket Arık
Tolga Alper Güzelsoy
Yasemin Kozak
Yasemin Tıgın
Yeşim Akdeniz
4
5
ARTE HAKKINDA
6
Arte İnşaat, 2001 yılındaki kuruluşundan bu yana vizyonlarından ödün vermeden, sektörde hızla gelişerek ilerleyen
güvenilir ve başarılı bir isim haline gelmiştir. Konut, turizm, eğitim ve sağlık sektörü
yapılarında marka haline gelen ve pek çok
proje üreten Arte İnşaat, müşteri beklentilerinin ötesine geçmeyi ve her zaman
daha fazlasını sunmayı ilke edinmiştir.
Arte Construction, since its foundation in 2001, has become a reliable and successful figure in its sector by rapid development without compromising its visions. Arte,
produced various projects and became a
brand in housing, tourism and health sector
constructions, adopted accessing beyond
costumers’ expectations and offering more
always as a principle.
Arte, şehrin mimarisinin bir parçası haline gelen yapılarında kaliteyi ön
planda tutarken, deneyimli ekibiyle “Ufukta Genişlik, Hedefte Büyüklük” prensibine
sadık kalmakta; sınırlarını her geçen gün
genişleterek yaratıcı, yenilikçi ve güvenilir
işlere imza atmaya devam etmektedir.
Arte, prioritizing quality in its constructions, those have become a part of architecture of the city, is always true to its
principle of “Wideness in Horizons, Greatness in Objectives”, is always extending its
limits day by day, and breaking grounds
with innovative and reliable works.
ARTE Yönetim Kurulu Başkanı İrfan
GÜRLER’in öncülüğünde kurulan ARTE Sanat, Ankara ‘da yeni bir Güncel Sanat Mekanı olma iddiasındadır.
Arte Sanat Danışma Kurulu
Ayşe Sibel Kedik
Davut Kanmaz
Erdal Duman
Şevket Arık
ARTE Art, that has been established
under leadership of İrfan GÜRLER, Chairman
of the Board of ARTE, purports to be a new
Modern Art Center in Ankara.
ABOUT ARTE
Arte Art Advisory Board
Ayşe Sibel Kedik
Davut Kanmaz
Erdal Duman
Şevket Arık
7
ARTE SANAT
MANİFESTO
Şevket ARIK
*Alain Badiou, “Fifteen Theses on Modern Art”
(quotation)
8
Sanat; Direnen bir şeydir, nitekim direniş de bugün sanatın meselesidir. Direnen
bir şey, bir tür istikrara, sağlamlığa sahiptir.
Mantıksal tutarlılığı ve bütünlüğü olan, mantıksal bir denklem gibi. Yeni bir olanağın yaratılması, her zaman şaşırtıcı bir şeydir. Bir yıldız
kadar yükseltilmiş, çünkü yeni bir olanak yeni
bir yıldız, yeni bir gezegen, yeni bir dünyadır.
Dünyayla kurulan yeni bir duyumsal ilişki gibi.
Siz bu mümkün olmayan şeyin olanağını yaratmak zorundasınız. Sanatsal yaratımın en önemli meselesi budur. Dolaşım, iletişim, piyasa vs.
faaliyetlerinde hep olanaklar gerçekleştiriliyor,
olanakların sonsuzca gerçekleştirilmesi söz konusu. Ama olanaklar yaratılmıyor. Dolayısıyla bu
aynı zamanda siyasî bir mesele, çünkü siyaset
yeni bir olanağın yaratılması demektir. Burada
bir olanağı hayata geçirmekten bahsetmiyoruz,
yeni bir olanak yaratmaktan bahsediyoruz.*
Art is something resisting, thus, resistance is also a question in today’s art. Resisting
things has some sort of stability and robustness.
Such as a logical equation with logical consistency
and integrity. Creating a new possibility is always
surprising. Raised as much as a star, because a
new possibility is a new star, a new planet an
new world. A new sensorial relationship, built
with the world. You have to create possibility
of the impossible. This is the biggest question of
artistic creativity. Always possible are created in
circulation, communication, market etc. only eternal creation of possibles is in question. However,
possibilities are not created. Therefore, it is a political question at the same time, because policy
means creation of a new possibility. Here, we are
not talking about putting a new possibility into
practice, but we are talking about creating a new
possibility*.
ARTE SANAT ; sanatın varoluş hakikatini sahiplenen bir duyarlıkla, yeni bir kimlik inşa
etmek ve yeni olanaklar yaratmak düşüncesiyle, kurumsal yapısı temelinde kolektif işbirliğine
dayalı bir oluşum hedeflemiştir. Sanatın ‘öznel’
alanını genişletmek, var olan sürecin bir parçası olmak, kendi temelinde bir sorumluluk ve direnç noktası belirlemek arzusuyla, öncelikli bir
konum ve çekim alanı olmak iddiasındadır. Evrensel ve güncel olana algıları açık, geleneksel
ve modern arası geçişleri kabullenen, deneysel
ve değişken üretilerin sunumunu önemseyen,
mekânı fonksiyonel olarak değerlendirilebilen
bir yaklaşımı önemser. Mizacını var olan diğer
dinamiklerle kuracağı bağlarla geliştirmek, sürecini eylemsel ve dinamik kılmak ve yeni olanaklar yaratmak için süreklik ilkesini benimser.
ARTE ART; with a sensibility owning the
existential reality of art, and with an opinion of
constructing a new identity and creating new possibilities, has aimed a composition based on collective cooperation on basis of institutional structure. It purports to be priority position and area
of attraction with its desire to enlarge “its subjective” area, to be a part of existing process and
to determine a point of responsibility and resistance on its own foundations. It gives importance
to an approach, which has open perceptions to
universal and actual, accepts passages between
traditional and modern, minds presentation of
empirical and variable productions and evaluates the space functionally. It adopts principle of
continuity to improve its nature with relations to
be established with other dynamics, to make its
process imperative and dynamic and to created
new possibilies.
Etkinlik sürecinde, güncel sanat ortamının dinamik yapısını deneyimlemiş bir danışma kurulunun belirlediği bir faaliyet yöntemi esas alınmıştır. Sürekli iletişim ve paylaşım
ilkesine açık olan bu yapı, her türlü işbirliğini
önemseyen bir anlayış içinde, kolektif veya bireysel proje esaslı çalışmaları değerlendirecek
ve gerçekleşmesine katkı sağlayacaktır.
In process of activity, a method of conduct, which is determined by an advisory committee that experienced dynamic nature of actual
environment of art, is taken as foundation. This
structure, that is open to principle of continuous
communication and sharing, will value collective
or individual project based works and contribute
to actualize them with an understanding of caring
all kinds of cooperations.
ARTE ART
MANIFEST
Şevket ARIK
*Alain Badiou, “Fifteen Theses on Modern Art”
(quotation)
9
“Taş’ın hikâyesi” bir nevi medeniyetin
hikâyesi sayılabilir. Doğaya şekil veren bu
en temel hammadde, bir toz bulutu olan
evrende yaşamın temelinin oluşabileceği
ortam ve zemini sağlamıştır. Soyut evrenin
şeklinin bir adım ötesine geçtiğimizde, ortaya çıkan her yıldız formu, ‘taş’ın şekillenme ve şekil verme hikâyesinin bir parçası
olmuştur. Üzerinde yaşadığımız dünyanın
olayı da, “kaderini kendi yörüngesinde
arayan bir taşın hikâyesidir”.
Şevket Arık
10
“Taş Yerinde Ağır” deyimi kavramsal olarak, “bir şeyin kendi bilinen çevresinde
değerli olduğu” anlamını vurgulasa da,
bu anlamına ek olarak bir nesne olarak
taş’ın, sanatsal üretim biçimine yansımaları ve kavramsal olarak bir sanat yapıtında
vurgulanma niteliği üzerinde durulmaktadır. Böylelikle geçmişten günümüze devam
eden bu temel ilişkinin, güncel zeminde de
var olan etkilerini yeniden ortaya koymak
hedeflenmektedir. “Kimyasal veya fiziksel durumu değişiklikler gösteren, rengini
içindeki maden, tuz ve oksitlerden alan
sert ve katı madde” olarak tanımlanmış,
yaşadığımız gezegende oluşturduğu kabuk
katmanları ile canlılığın kaynağı ve evi olmuştur. Hem dünyamızın morfolojisini belirlemiş, hem de jeolojik olarak onun karakterini inşa ederek, yaşamsal topoğrafik
bir desen oluşturmuştur.
Bazı toplumlarda canlılığın kaynağı olduğu
için taşın bizzat kendi de canlı bir varlık
olarak görülmektedir. Kendini korumaya
çalışan bir insanın ilk refleksi, yerden bir
taş alıp fırlatmaktır. Bu noktada kullanılan
ilk aletlerin taş olması, insanların ilk barındığı mekânların taş’ın (mağaralar)içi olması, tarihi nitelikteki birçok iz ve işaretin
bizzat taş ve ya taşın üzerinde bulunması,
insanlık tarihine mal olmuş birçok anıtın,
totemin ve mimari yapının taş’tan yapılmış olması ve en nihayetinde medeniyetin
“taşı taş üzerine koyarak” inşa edilmesi
meselesi söz konusudur. Göklerden gelen
bir taşın tanrısallığın bir parçası olarak görülmesi ve kutsal sayılması, birçok dinde
taşa yüz sürme ve dokunma, şeytan taşlama, taştan totemler yapma, mezar taşları,
devasa mezarlar (piramitler), Stonehenge,
Moai heykelleri (Şili), Aztek tapınakları,
Balballar, Çin seddi vb. gibi dünyanın her
bir köşesine insanlığın bir işareti olarak işlenmiş taş yapılar mevcuttur. Ayrıca devasa kalelerin yapılması, savaş alanlarında
kullanılması, değerli taşlar çıkarmak için
kurulan devasa maden ocakları, taşın evrimi ile ortaya çıkan beton fikri ve doğaya
karşı oluşan betonlaşma süreci, en nihayetinde yeni mimari anlayışla ortaya çıkan
yeni siluet.
de oluşturduğu kavramsal yapı açısından
sanatsal süreçteki yeri de çok önemlidir.
Klasik anlamda mimari, heykel sanatı, rölyefler, mozaikler, takı sanatı, anıtlar vb.
gibi bir çok sanatsal sürecin temel malzemesi olarak kullanılmıştır. Modern sanatta
daha da kavramsallaşan bir yapıda, nesne
olarak taş, arazi sanatı (landart), enstalasyonlar, grafitiler de duvar zemin olarak,
resimde konu olarak ve birçok heykel yorumlamasında kullanılmaktadır. Bazı yaklaşımlarda taş’ın mimari evriminin devamı
olarak, beton ve konstrüksiyon fikri de ele
alınmaktadır. Günümüzde birçok sanatçının çağdaş sanat zemininde ortaya koyduğu yapıtlarda da sıkça kullanılan bir konu
ve malzeme olduğunu görmekteyiz. “Taş
Yerinde Ağır” sergisi günümüz sanat ortamında malzeme, yöntem ve konu olarak
taş ve taşın evrimi üzerine çalışmalarda
bulunan sanatçılardan bir seçki hedeflemektedir. Böylece doğanın en temel yapısında var olan karakterin, süreçte yeniden
bir duyarlılık göstergesi olarak, ifade edilmesi düşünülmektedir.
Sanat ve sanat tarihi açısından temel bir
yer edinen taş’ın, hem nesne olarak, hem
11
Şevket Arık
In a way the “Story of the Stone” can be
considered the story of civilization. This
most basic raw material which shapes nature ensures an environment and foundation in the universe which is a cloud of dust
in which life can be established. As we move
a step beyond the shape of the abstract
universe every emerging star shape has become a part of the story of the embodiment
of ‘stone’ and its formation. The phenomenon of the world we live in is ‘the story of
a stone seeking its fate in its own orbit’.
Although conceptually the phrase “Stone
is Heavy on Its own Turf” emphasizes that
‘something is valuable in its own environment’ the reflections on the artistic manufacturing form of stone as an object and its
conceptual emphasis in a work of art are
also elaborated in addition to this meaning. Thus the objective is to manifest the
impacts of the fundamental affiliation continuing from the past to the present on a
contemporary platform. What is defined as
“hard and solid substance with variations
in chemical or physical status that takes its
color from the minerals, salts and oxides
contained within’ and which forms the crust
layers on the plant we live on has become
the source and habitat of life. The morphology of our world has been determined and
a vital topographical pattern has been established with the geological structuring of
its character.
12
In some societies stones are perceived as
living entities because they are the source of
vitality. The primary reflect of a human being
defending himself is to pick up a stone from
the ground and hurl it. Furthermore, the fact
that the first tools were made of stone, that
the first accommodations of human beings
were venues of stone (caves), that many
traces and signs of historical quality are
stone itself or marked on stone, that many
monuments, totems and architectural structures depicting the history of humanity are
made of stone and finally that civilization has
been structured by ‘placing stone on stone’
is the issue. Considering a stone falling from
the sky as a part of divinity and sacred, applying the face to stone and touching it are
valid in many religions, stoning the devil,
manufacturing totems, gravestones, large
tombs (pyramids), Stonehenge, Moai statues
(Chile), Aztec temples, Kurgan stelae, the
wall of China are processed stone structures
in every corner of the world as signs of humanity. Furthermore enormous castles have
been built, stone has been used on battlefields, huge mines have been established to
extract valuable stones, the idea of concrete
which was generate with the evolution of
stone and the concretion process formed
against nature and finally the new skyline
which emerged with the new understanding
in terms of architecture.
As an object in terms of art and the history
of art as well as the conceptual structure it
has established stone has gained a fundamental position and also holds a significant
place in the artistic process. Stone has been
used a basic material in the artistic process
of classical architecture, the art of sculpture,
reliefs, mosaics, jewelry and monuments. As
an object, stone is used in modern art in a
more conceptualized form in landart, installations, a base for wall graffiti, as a subject
in paintings and used in the interpretation
of many statues. Some approaches also
deal with the idea of concrete and construction as the continuation of the architectural
evolution of stone. Stone is observed as the
subject and material often used by many
contemporary artists manifested on a platform of modern art. The objective of the
“Stone is Heavy on Its own Turf” exhibition
is to present an anthology of the works of
artists who have processed stone and the
evolution of stone as a material, method
and subject in a contemporary environment
of art. Thus the intention is to re-express the
character which is inherent in the most fundamental structure of nature as an indicator
of sensitivity in the process.
13
14
15
Ali Şentürk
Ankara, Turkey
Michael heizer in “yerinden etme, yerine
koyma” işinden yola çıkarak başladığım
bu seride, fotoğraflarını çektiğim dağların
ve bazı taşların doğal süreçte yok olan
yada toprağın altında görünmeyen
kısımlarını çizerek, arazide deneyimleyerek tahmin etmeye çalışıyorum. Bir çok
parçadan oluşan ve süreci hala devam
eden bu çalışmanın ikici parçası olan 4
adet deseni sergiliyorum. Desenlerde
bulunan dağlar kırmızı iple birbirine
bağlanmıştır.Bu müdahale ile psikolojide
iyileştirme anlamı taşıyan (kırmızı) renk
bilinçli bir tercihtir. Heizer in söylemi;
zaman içinde konumları değişen benzer
jeolojik nesneleri gerçek yerlerine getirmekti. Ben ise yerleri değişmeden tamir
With this series that I started with the consideration of Michael Heizer in terms of “do
not displace, do not replace” I have drawn
the invisible parts of mountains I have
photographed as well as the parts of some
stones which have disappeared through a
natural process or are invisible under soil
and tried to extrapolate them by testing
them in the field. I am exhibiting 4 designs
which are the second part of this ongoing
work process comprised of many parts. The
mountains in the patterns are connected to
each other with red rope. This is a preference. Heizer’s discourse favors retrieving
geological objects which have changed
position in time to their true places. I, on
the other hand endeavor to correct without
changing their places.
Tarihsel ve jeolojik düzeltmeler, 4 adet desen, 35x50 cm, 2015
16
17
Alper Aydın
Ankara, Turkey
Taşların Gerçek Ağırlığı
Taşlar üzerine su bazlı boya ile müdahale,
Yason burnu, Ordu, 2011. (80x120 Diasec Print)
18
9057 KG
Taş üzerine yağlıboya ile müdahale,
Yason burnu, Ordu, 2015 (80x120 Diasec Print)
19
Baran Çağınlı
Ankara, Turkey
Ülkeler içinde uygulanan politikalarla, kemikleşmiş olan kitlelere yapılan baskılar ve
bunun sonucunda toplumda oluşan kırılmalar/çatlaklar bütün bu ayaklanmaların nedenidir. Bu sebeple çalışmanın adı –kitle- olsada ,ele alınan bahsedilen kitleler değil, bu
kitleleri yaratan iktidar(lar)a işaret etmektedir.
Policies applied in countries, oppression applied to ossified groups and the subsequent
breakage/fractures in the community are the reason for all these upheavals. Therefore,
the name of the work – even if it is a group – does not deal with the mentioned groups but
indicates the power(s) which creates these groups.
Kitle / Mass, 2014
mengene-taş / lamp-stone, 45x35x25 cm
20
21
Burcu Perçin
Ankara, Turkey
Duvar / Wall, 2015
TÜYB / Oil on Canvas, 100x140 cm
22
Tepeden Bakış / Eye View, 2015
TÜYB / Oil on Canvas, 175x250 cm
23
Cevdet Sarı
London, England
Sonbahar, Kış, İlkbahar, Yaz, 2016
24
25
Gamze Güleç
Ankara, Turkey
50x52x20, Metal, 2016
26
85x85x85 cm, Metal tel, Karışık Teknik, 2015
Yapay Taş
Artificial Stone
Zamanla doğallığı yok ettiğimiz bu dünyada, doğal birçok şeyi bozarak, yapay bir
doğallık yaratmaya çalışıyoruz. Aslında tuhaf denebilecek şekilde orjinaline benzeyen
bir dünyada yaşıyoruz. Bu durumu izleyiciye bir taşın yapay malzemeden yapılması
ile anlatmaya çalıştım. Taşlar; bir tür bellek görevi taşır; iklim, insan bilimi, anı içinde
barındıran elemanlar olarak karşımıza çıkmaktadır. Bana göre doğanın bir parçası olan
taşın artık yapay oluşu aslında insanlığın bitişi, yapay bir belleğin başlangıcı anlamına
gelmektedir ve insanlar farkında olmadan bu gerçekler ve kopyalar arasındaki farkları
bile ayırt edememekte ve zamanla bu çokluk arasında kaybolmaktadır.
In time we have destroyed naturality in the world and we endeavor to create an artificial
naturality by destroying many natural things. Strangely enough we live in a world which
resembles the original world. I tried to explain this situation to the viewer by manufacturing a stone with artificial material. Stones have undertaken a sort of memory task, they
manifest themselves to us as the climate, human science, elements which contain moments.
In my opinion the fact that a stone which is a part of nature is artificial means that humanity is over and the artificial memory has started and people are unaware that they cannot
even distinguish between what is true and what are copies and in time will disappear in
this multitude.
27
Harun Antakyalı
Ankara, Turkey
Kendini tanımlarken 'Ben kent insanıyım'
diyor, işlerinde ana tema hep metropol
ve sokaklar, o sokakları resmetmiyor, sokakları iç mekanlara taşıyor.
Kentten ve kent insanının günlük
koşuşturmalarından besleniyor, sokağı
ve sokağın jargonunu çok iyi biliyor ve
işlerine yansıtıyor. Yanından geçip de fark
edilmeyen görüntü bombardımanından
seçkiler sunuyor. Kentin olmazsa
olmazlarındandan bir materyali Beton'u
sahipleniyor. Son dönem çalışmaları
öğrencilik yıllarından ipuçları verdiği
bir çok öge ile 30 yıllık sürecin sonuç
aşamasında sanatsal bir düşüncenin
evrensel boyutuna yeni bulgular ekleyip
yolculuğunu sürdürüyor Sanatı sokağa
çıkaran ve tekrar salonlara sokan bir
isim.
Neden beton?
Beton metropoldeki yapıları oluşturan
ana meteryallerden biridir. özellikle
Kamusal alanda yapılan birçok sanatsal
performansın zeminini oluşturur. "duvarlar, cadde ve sokaklar,viyadükler,köpr
üler,barajlar, setler, stadyumlar,hava ve
deniz limanları,otobüs terminalleri,taşıyıcı
elemanlar, v.s, v.s, içine doğarız,
çocukluğumuz ile başlayan kariyer
eğitimimizde hep içinde/üstünde/altında
dolaşırız. çağımızın gereği ölümümüzde
dahi yanımızdadır. Tüm yaşamımıza
tanıklık eder.
28
Herkesin üzerine oynadığı bu materyal
yalın hali ile ne kadar sanat olabilir?
Minimum/maksimum.
Yalın hali minimaldir, üzerine
yaşanmışlıklar katıldığında maksimal boyutta sunumlara (araç/mekan/yüzey/form)
dönüşebilir.
Beton aynı zamanda;
Monocromdur,
Kimyasaldır,
Fiziksel gücü vardır.
Korur, yok eder. (yaşamsaldır)
Beton koruyucu olduğu kadar
ürkütücüdür de.
Sanatsal bir objeye dönüştüğünde veya
Sanat'a malzeme olarak kullanıldığında
kışkırtıcıdır.
Yalın halleri ile neler yapılabileceğinin
farkına kafa yormak düşüncelerimizi
kışkırtıcı bir boyuta taşıyabilir. Sıradanlığı
ve sıradışılığı çok ince bir çizgide kendisine yaşam alanı ve söz söyleme platformu oluşturabilir.
söylemi güncelliği, eylemi tarihsel bir
süreci barındıran, insanın olduğu yerde
var olabilen bir materyaldir.
Post moderndir.
When I define myself I say 'I am an urban
person', the main theme of his work is
always the metropolis and streets, he does
not draw the streets he transports them
into indoor venues. He thrives on the city
and the daily rush of urban people, he
is street smart and he knows the street
jargon very well and this is reflected in his
work. He presents excerpts from a bombardment of images which go unnoticed by
passersby. He takes ownership of concrete,
the material that goes with the territory
in a city. His recent works display many
elements which are clues from this years
as a student and at the resulting phase of
a 30 year process he continues his journey
by adding new findings to the universal
dimension of an artistic thought. He is a
name who put art into the street and then
retrieved back into the halls again.
Why concrete?
Concrete is one of the main materials used
in the structures of a metropolis. Concrete
forms the foundation for many artistic
performances particularly those in the
public domain. "walls, avenues and streets,
viaducts, bridges, dams, sets, stadiums, air
and sea ports, bus terminals, carrying elements, etc. etc., we are born into it, we are
in it/on top of it/underneath it during our
childhoods and during our educations for
our careers, as a requirement of the era
even in death it is next to us. It witnesses
our whole lives.
How artistic can the unadorned state of this
material that everyone is playing with be?
Minimum/maximum.
the unadorned state is minimal which can
transform into presentations of maximal
dimensions with the addition of true life
experiences (vehicle/venue/surface/form).
At the same time concrete is:
Monochrome,
Chemical,
It has a physical force.
Protects, destroys. (it is vital)
Concrete is protective as well as frightening.
It is provoking when it is transformed into
an artistic object or used as a material for
Art.
Our thoughts can be transported to provocative dimensions when mulling over
what can be done with its unadorned state.
It can establish a habitat and oration platform for itself in a very thin line of mediocrity and extraordinariness. It is a material
that can accompany man anywhere and
accommodates a contemporary discourse,
action and a historical process.
It is post modern.
29
Karışık Teknik,
150x150 cm, 2014
30
31
Hazal Ünsal
Ankara, Turkey
Tasarlanmış Yörüngeler, 2016
Kumaş Materyal üzerine Projeksiyon Yansıtma, Değişken Boyutlarda
32
Herhangi bir taş, 2014
taş üzerine projeksiyon
33
34
35
Lütfi Özden
Ankara, Turkey
AĞIRLAŞAN KENT
Yaşadığım zamanın tanıklığında
yakaladığım tahribat nesnelerindendir
beton.
Malzeme olarak bana çarptığı andan
itibaren beton; sadece betonarme,
betonla kuşatılmış doğa alanı ya da
beton setlerle kapanan hava gibi serbest
dolaşımda yer eden bir malzeme olmadı.
Aynı zamanda bir analoji olarak kapalılığı,
donuk-iletişimsiz, izole edilmişlik ya
da ihlal edilen düşün dünyasını da
kapsamaktadır.
Kentin yapıtaşı olan malzeme, bireyde
ve ekolojik uzantısında hegamonik
bir süreci işletir. Toprağın üstünde
yarattığı ağırlığıyla tüm canlılığı örten
beton, yapaylığını dayatırcasına yaşamın
mekanlarına sirayet eder. Kentin yapısal
haklarının öne çıktığı-gözetildiği bu türden
bir yapılaşmada canlı dokunun hakları
ihlal edilir. Bu kurguda dışarının talepleri
yok sayılmakta, birey içinde olmaya
çalıştığı sosyal alanda ötekileşmektedir.
Fiziksel dokuda ortaya çıkan betonun hacimsel ağırlığı kendini sosyal ve
bireysel alanda da çok yoğun biçimde
dayatır. Kamusal özgürlüklerin dağılımı da
betonlaşan imgesi ve gerçeğiyle kentlerindir; içinde yaşayan canlı dokunun değil.
Kentte yaşayan bir serçenin kentli olmaya
36
alışmak zorunda olduğu bir durum vardır.
Uçma biçimini de beslenme kültürünü
de bu yeni doğa belirler. Bookchin’nin
de tanımladığı doğadır bu; ikinci kurgu.
“insanların hayatta kalmak için gereksinim duyduğu basit şeyleri edinmesini
sağlayan biyotik çevre anlamındaki doğa,
yazıya geçmemiş halklar için çoğu zaman hiçbir anlam ifade etmez. “ Doğaya
hükmetme politikasının ilerleyen zamanda hiyerarşik ilişkilerle belirginleştiği
dönemde, kentin insanı için acaba kent
ne anlama gelmektedir.
Güçlendirilmiş betonun kapladığı alanda
toprak ekolojik alanıyla birlikte işgal
edilir. Öylesine ağır! bir müdahaledir
ki bu; kişi başına yıllık ortalama bir
ton civarında beton üretimi yapıldığı
düşünülürse büyük bir yer değiştirme söz
konusudur. Her gün daha hızlı büyüyen
yapılaşma beraberinde hava, su ve
toprağın belirgin biçimde istila edilmesine neden olur. Yatağında akan suyun
kanalizasyona alınması, toprağın üstünün
örtülmesi, göğe örülen perde bloklarla
havanın yönünün değiştirilmesi kentte
yaşayanların lehine değildir. Tam tersine
tüm bu değerlerin ihlal edilmesiyle birlikte kentin yapı olarak kendi karkas durumu içindir. Bugünün yapılaşma anlayışı
da öz itibariyle betonlaşmış mabetlerdir.
Kentin meydanı şehrin meydanından
Sunak, 2015, TÜ Karışık Teknik, 160x190 cm
farklıdır. Kentte insansı doku yerine resmi
doku ve politik mimari yer alır. Kent
mimarisi mevcut resmi konutların konumuna göre hiyerarşik bir düzende inşa
edilir.
…
Kentle aramda benim de bilmediğim,
henüz çözemediğim bir sır var. Ciğerlerimi
dolduran lastik kokusuna, asfaltın ve
egzoz atığının ağır kurşun karışımına
rağmen kentle aramda bilmediğim bir
deneyim var. Atık gazlarla seyreltilmiş oksijenle yarı canlı olarak yaşamaya devam
ettiğim kentle aramdaki gerilim her geçen
gün artmakta. Dolandığım sokakları ya
da havasız kalan boşluklarına rağmen
dokunduğum her köşesinde beni
düşünmeye iten, sorgulamamı sağlayan
bir nedensellik var. İçinde yaşadığım kentin sakini olamadım. Aidiyet duygumun
her geçen gün azaldığı, yaşanmışlıkların
travma düzeyinin arttığı yer burası. Çok
denesem de her seferinde okyanusun
kıyıya vurduğu kabuk misali kıyıdayım.
Mimari kadar yaşamın da yozlaştığı
zamanın tanıklığı bu. İçinde yaşadığımız
mekanlardan olan ev gerçekten Le
Corbusier’in önerdiği gibi;”barınmak için
bir fabrika” mıdır.
Bedenimin kentte aldığı koku ve
duydukları; yalıtılmışlık, gürültü ve
yabancılıktan ibaret.
KAYNAKLAR:
M. Bookchin, Toplumsal Ekoloji Ve Komünalizm, 2014
Le Corbusier, Bir Mimarlığa Doğru,2011
37
Kilit Taşı, 2014, TÜ Çimento, 20x25 cm
CUMBERSOME CITY
Concrete is one of the objects of destruction I have captured as I witness the time I
live in.
Ever since it hit me as a material concrete,
reinforced concrete has not only been a
material which has occupied a place in
embracing nature areas with concrete or
the free circulation of air closed off with
concrete sets. At the same time it also
covers closeness, lacklusterliness-lack of
communication, being isolated or a violated
dream world.
The material which is a building block of
the city operates a hegemonic process in
the individual and the ecological extension.
Concrete which covers all vitality with its
weight on soil spreads its over the venues
38
of life as if imposing its artificiality. The
rights of vital tissues are violated with this
style of structuring in which the structural
rights of the city are prominent-favored. In
this fiction the demands of the exterior are
ignored and the individual trying to exist in
the social area is marginalized. The volumetric weight of the concrete manifested in
the physical tissue also imposes itself very
intensely in the social and individual area.
The distribution of public freedoms belongs
to the cities with their image of concretion and reality, not to the live tissue living
within.
The sparrow living in the city must become
urbanized. The form of flying as well as the
nutrition culture of the sparrow is determined by this new nature. This is the nature
also defined by Bookchin; the second fiction
is ‘nature in the meaning of a biotic environment which enables human beings to
obtain the simple things they need to stay
alive mostly have no meaning for a people
which has not progressed into script. " I
wonder what the city will be to the urban
person in the future when the policy of
dominating over nature becomes evident in
hierarchic affiliations.
Soil together with its ecologic area is occupied in an area which is covered by reinforced concrete. This intervention, it is so
heavy! Considering that on average around
one ton of concrete is manufactured per
person per year that is a lot of area
changes. The building which is rapidly growing with each day is accompanied by the
occupation of air, water and soil in a specific way. It is not to the advantage of urban
dwellers that flowing waters are estranged
from their riverbeds and directed into sewage systems, that soil is covered, that wind
direction is changed by curtain blocks built
into the sky. On the contrary with the violation of these values the structure of the city
is turned into its own carcass. The current
understanding of building in essence is
concretized temples.
The town square is different from the city
square. In the city the human touch is
replaced by an official tissue and political
architecture. City architecture is built in a
hierarchic order according to the position
of the current official residences.
…
There is a secret between the city and
myself which I do not know, which I have
not resolved yet. There is an experience
between the city and myself which I do
not know regardless of the smell of rubber
which fills my lungs, the heavy lead mixture
with asphalt and exhaust waste. The tension between the city in which I continue
to live half alive with oxygen diluted with
waste gases and myself increases with
each day. There is a causality that pushes
me to think, to query as I roam the streets
or every corner that I touch regardless of
the airless gaps. I could not be a resident
of the city I live in. My sense of belonging
is decreasing with each passing day, this
is where the level of true life experience
traumas increase. Although I try very hard
just like the shell that is flung to the shore
of the ocean every time I am on the shore.
This is testimony to the fact that life has
been corrupted as much as architecture.
Can the venue that is the home we live in
be ‘a factory for shelter’ as suggested by Le
Corbusier.
The smells and sounds my body receives in
the city are comprised of isolation, noise
and alienation.
REFERENCES:
M. Bookchin, Social Ecology and Communalism, 2014
Le Corbusier, Towards an Architecture,2011
39
Mehmet Ali Uysal
Ankara, Turkey
40
Video Yerlestirme, 2015
İsimsiz, 2016
Toprak, metal, çim, değişken boyut
41
Necla Rüzgar
Ankara, Turkey
Mücevherler / Jewelleries, 2013
taş ve yağlı boya / stone and oil color
muhtelif ölçülerde / variable dimensions
42
43
Osman Dinç
Paris, France - Ankara, Turkey
TAŞ/BAŞ, 2012, Fotograf, Olympos, 60x80 cm
44
45
Rezzan Gümgüm
Ankara, Turkey
Çocuklar taş atarken oyun düzeni içerisinde gelişen bir coşkuyu paylaşır. Tren
taşlayan, pencere, sokak lambasını
taşlayan çocuklar kulağa gayet normal gelirken daha sonra taşı nereye
attıkları öğrenilince akıllarda soru
işareti oluşturan çocuklar taş atamayan
çocuklardır aslında. Her çocuğun taş
atma hakkı vardır. Taş, yeni bir çocukluğa
dönüşür sokaklarda. Çocuklar konuşur,
taş dile gelir. O taşı dinlemek mi gerekir? Taş atılmaması gereken bir yere taş
atmak geleceğinin elinden alınmasını mı
gerektirir?
Children throwing stones in a game layout
share an increasing enthusiasm. While children throwing stones at trains, windows,
street lamps sounds regular subsequently
when the target of stones becomes known
a question mark is raised because these
children are actually who cannot throw
stones. Every child has a right to throw a
stone. Stone transforms into a new childhood in the streets. Children speak and the
stone verbalizes it. Is is necessary to listen
to that stone? Does throwing stones where
they should not be thrown justify seizing
someone’s future?
Taş Atamayan Çocuklar / Children That Can’t Throw Stone, 2010
Yerleştirme / Installation, Taş-Demir / Stone-Iron
46
47
Serkan Demir
Bolu, Turkey
Dara, 2016
Kefeli Terazi, Metal, Taş, Boya, 200x50x103 cm
48
DMO, 2013
Hesap Makinası, Çakıl Taşları, 53x35x22 cm
(ÖZEL KOLEKSİYON)
49
Şevket Arık
Ankara, Turkey
Kara Taşlar / Black Stones, 2016
TÜ Akrilik, Acrylic on Canvas, 150x150 cm
50
Kara Taşlar / Black Stones, 2014
TÜ Akrilik, Acrylic on Canvas, 150x150 cm
51
Tolga Alper Güzelsoy
Ankara, Turkey
İsimsiz, 2014
Mermer, asit indirme, 40x40x120 cm
52
53
Yasemin Kozak
Ankara, Turkey
Kadın kendi başına biyolojik bir varlık iken toplumsal alana girdiğinde, ait olduğu sosyal dünyanın öncelikli kültürel zihniyet kalıplarına uygun kimlikliklerle hayatını sürdürür.
Erkek egemen toplumda bu kimlikler pisiko-sosyal yaptırımlarla kadını ikinciliğe zorlar
ve ötekileştirir. Her ne kadar eşitlikler ve haklar sözle ifade edilse de pratikte, kadın
hem düşünsel hem de fiziksel anlamda tecrit altında tutulmaya çalışılır. Erkeğe göre
ve onun bakış açısından tanımlanır. Bu bağlamda kadın, bireysellikten, kendilikten ve
öznellikten yoksun bir nesneye dönüşür. Kadın yersiz yurtsuzdur.
When a woman is a biological entity on her own and enters a social area she sustains
her existence with identities which fit the primary patterns of the cultural mindsets of the
social world she belongs to. In a male dominant society these identities force women to
be secondary with psycho-social enforcements and marginalize them. Regardless of the
verbalization of equalities and rights, in practice effort is made to keep women isolated in
an intellectual as well as physical sense. Women are defined according to men and their
perspective. In this context women transform into objects which are devoid of individuality,
devoid of self and subjectivity. A woman is homeless.
Yersiz Yurtsuz / Homeless, 2016,
TÜYB / Oil on Canvas, 100x150 cm
54
55
Yasemin Tıgın
Ankara, Turkey
Taş kütle ve ağırlıktır. Her taşın kendine
özgü bir formu, rengi, dokusu vardır.
Yüzeyini biçimlendiren derinlik ve yükseklikleri vardır. Bir taş diğerine benzemez. Bir taşın boşalttığı yeri başka bir taş
dolduramaz. Taş zamandır…
Stone is a mass and a weight. Each stone
has its unique form, color, texture. It has a
depth and heights which shape its surface.
One stone is not similar to another. No
stone can fill the space vacated by another
stone. Stone is time..
Taş doğadır. İnsandan öncesine aittir. Dünyamızın ve başka gezegenlerle
yıldızların varoluşuna; şeyler arasındaki
ilişkiselliğe dair sezgi ve duyumları
uyarır. En eski mimari ve heykel malzemelerinden biri olan taş ile çağdaş bir
endüstriyel malzemenin bir araya gelmesi
farklı zamanlar ve dünyalar arasında bağ
kurmayı olanaklı kılar.
İki taş nasıl bir araya gelir? Taş sessizliktir. Bu sessizlik; yeterince dinlenirse, iki
taşın nasıl bir araya geleceğini anlatabilir.
Stone is nature. It is pre-historic. It alerts
intuition and sensations regarding the
existence of our world and other planets
as well as stars and the relationality among
objects. Stone which is one of the oldest
materials in architecture and sculpture and
the convergence of a modern industrial
material enables the linkage of different
times and worlds.
How do two stones get together. Stone is
silence. If one tries hard enough the two
stones may tell how they got together.
Otoprtre, 2015, Taş, Saç,Kumaş
Çeşme, 2015
Mermer, Saç, 18x25x40 cm
56
57
Yeşim Akdeniz
İstanbul, Turkey
TOKİ, 2016, 80x100 cm
58
Adventures in the anthropocen, 2015, 180x200 cm
59
60
61
62
63
22 Nisan/April - 29 Mayıs/May 2016
www.artesanat.org
64