İLKOKUL DÖNEMİ (6-11. YAŞLAR)ARKADAŞLIK Bu dönemde

İLKOKUL DÖNEMİ (6-11. YAŞLAR)ARKADAŞLIK
Bu dönemde duygularda durgunluk, dürtülerde sakinlik gözlenmektedir. Yine bu dönemde çocuk
aile yuvasından çıkıp, toplumsal çevreye açılmaktadır. Bu dönem ergenlik dönemiyle
sonlanmaktadır. Cinsel kimlik belirginlik kazanmış, özdeşim yapılmıştır. İyiyi kötüden doğruyu
yanlıştan ayırt etme yeteneği olan üst benlik gelişmiştir. Bağımlılık azalmıştır. Anne baba artık
dünyanın ekseni değildir. Büyüme hızı azalmıştır.
Somut düşünceden soyut düşünceye geçiş bu dönemdedir. Grup oyunları tercih edilmektedir.
Kızlar erkekleri, erkekler de kızları oyunlarına almazlar. Kız ve erkek çocuklar kendi aralarında
oynarlar. Bu yaşta beceri kazanma ve bunu gösterme önem kazanmıştır. Pul, eski para, artist ve
sporcu resimleri biriktirirler. Fıkra ve bilmecelerle ilgilenir, birbirlerinin kusurlarıyla alay eder,
oyunlarda kahramanları yaşarlar, vurdulu kırdılı macera filmlerinden hoşlanırlar.
Bu çağda cinsel konulara merak ve ilgi azalmıştır. Okula başlama çocuğun hayatında önemli bir
olaydır. Bu dönemde anneye aşın bağımlı çocuklarda okul korkusu ortaya çıkabilir. Bu durum
ciddiye alınmalı, çocuğa bu konuda zaman tanınmalı ve destek olunmalıdır. Bu konuda da
çocuğu azarlamak, kızmak, sert davranmak sonuç vermez. Annenin çocukla birlikte ağlaması
durumu zorlaştırır. Anne babanın kararlı tavrı çocuğu yatıştıracaktır. Çocuğun okul öncesi
yıllarda örnek aldığı kişi anne babası iken, okul çağında buna öğretmenlerde eklenmektedir. Okul
öncesi çocuklar anne babalarının her şeyi bildiğine inanmaktadırlar. İlkokul döneminde ise
öğretmenin her söylediğinin doğru olduğunu kabul ederler. Bu dönemde öğretmenin etkisi anne
babanın etkisinin önüne geçebilmektedir.
Bazı anneler kendisini tamamen çocuğa adar; evde kimseye televizyon seyrettirmez, gezmeye ve
oyuna izin vermez, sosyal ilişkilerini kısıtlar, hatta arkadaşlarıyla bile görüşmez. Bu hem
çocuğun hem de kendisinin ruh sağlığını olumsuz etkiler.
İlkokul çocuğu için arkadaşlık da çok önemlidir. Çocuklar çok kısa sürede kaynaşır, arkadaşlık
kurarlar.
Bazı anne babalar çocuğun arkadaşlıklarını engellerler. Onlara göre çocuk dışardaki
arkadaşlardan küfür, kötü sözler, hatta tehlikeli cinsel bilgiler öğrenebilir. Kendilerinin hem anne
baba hem arkadaş olabileceklerini savunurlar. Bu çocukların büyüdüklerinde, ürkek, kendine
güvensiz, ailesine aşırı bağımlı, kendi ayakları üzerinde duramayan yetişkinler olabilecekleri
unutulmamalıdır.
Bazı anne babalar ise çocuklarına aşırı karışırlar. Her hareketlerini kontrol etmek isterler. Aşırı
kollanan ve kısıtlanan çocuklar arkadaşlık kurmakta zorlanırlar. Bu çocuklar arkadaş sahibi
olmak için çok fazla fedakârlık yapmak zorunda kalırlar. Hatta kendisiyle oynamaları için
arkadaşlarına hediyeler alırlar. Arkadaşsızlık çocuk için dayanılmazdır.
Arkadaşlık ilişkileri çocuğa toplumsal yaşamda uyumlu ilişkiler kurmayı, işbirliğini, paylaşmayı
ve yardımlaşmayı öğretir.