ÖZLEDİM BABA Bir gün önce telefonu açtığımda sen vardın o

ÖZLEDİM BABA
Bir gün önce telefonu açtığımda sen vardın o sessizliğin ardında. Bana diyordun ki:” Affet beni
oğlum, seni bırakıp gittiğim için; vatan yoluna baş koydum ben, beni bekleyen bir görevim
var.”diyordun ama ben sana kızmıştım baba. Oysa benim yüreğimde ordular at sürmekte, fırtınalar
kopmakta, sensizlik bileklerimde demir bir bilezik. Hıçkırıklar boğazımda düğüm düğüm. Oluyor.
Beceremiyorum uyumayı.
Yine seni özledim. Yine aklım karıştı baba… Özlem aklı karıştırır mı? Bunu öğretmiştin bana. Bugün
benim doğum günüm. Şimdi sekiz yaşındayım. Büyüdüm erkek oldum; ama anlamıyorum; sen
yoksun, neden yoksun baba? Önlük bana çok yakıştı. Senin beni hep görmek istediğin gibi. Ama sen
beni göremedin, üzgünüm çok üzgünüm baba. Karlı bir kış günüydü, seni bir tabutun içine
koymuşlardı, yine çok yakışıklıydın. Sana yalvarıyorum:”Baba beni bırakma.”diye ama sen derin bir
uykuya dalmıştın, defalarca seslendim sana, cevap vermedin. Küstüm sana! Hani söz vermiştin, beni
bırakmayacaktın. Bana bisiklete binmeyi öğretecektin, beraber kartopu oynayacaktık ilk kar
yağdığında. Hava çok soğuktu ama babaannem”ooy ooy ciğerim yanıyor.”diyordu. Ciğerim yanıyor
deyince dokundum ellerine sıcak değildi, hemde duman çıkmıyordu. İnsanın ciğeri nasıl yanar baba?
Çok büyük bir kalabalık vardı. Herkes ama herkes ağlıyordu. Hep bir ağızdan ”ŞEHİTLER ÖLMEZ
VATAN BÖLÜNMEZ” diyordu. Sen şehitsen ölmüş olmasın değil mi baba? Bana bunların cevabını
vermeden, beni bırakıp gittin. Ölmediysen nerdesin baba? Kocaman Türk bayrağına sarmışlardı,
tabutunu. Sen ona hep göklerde görmek isterdin.”Kutsal sevdam bayrağım.”derdin ya hani. Nedense
biraz da kıskandım o zaman seni. Affet baba.
Anlamıyorum baba sen şimdi öldün mü? Peki, o zaman vatan bölündü mü baba? Çok karıştı aklım,
vatanı kim bölmek ister ki? Bu büyük günah değil mi? Hani okula gidince her şeyi öğrenecektim.
Bunları neden öğretmiyorlar baba? Bildiğin tek şey var; Oda sen yanımda yoksun. Annem çok
üzülüyor seni biliyorum. Bana “Babanla gurur duyuyorum” diyor. İnsan gurur duyunca ağlar mı?
Özleme alışır mı baba?
İçimde bir yer biliyor musun seni her düşündüğümde orası çok acıyor, sızlıyor; sanki kopacakmış
gibi oluyor. Galiba sen yokken ben hep hastayım. Bu acı nasıl diner, beni sensiz bırakma.
Düşmanlarımıza senden başka kim dur der? Bunları, gel de anlat bana baba, sorularıma cevap ver.
Anlat, öğret ki; bende şehit olayım baba…
Rumuz=MAYIS
BETÜL DUMAN
11/A BİLİŞİM /52