docKuruluşundan Günümüze Kavakçılık Araştırma Enstitüsü (1962
download 
Şikayet Transkript
Kuruluşundan Günümüze Kavakçılık Araştırma Enstitüsü (1962
KURULUŞUNDAN GÜNÜMÜZE KAVAKÇILIK ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ 1962-2014 Mehmet ERCAN Orman Yüksek Mühendisi T.C. Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Kavak ve Hızlı geliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü ĠZMĠT I Ön kapak: 1960‟ların ikinci yarısında Enstitü ve çevresinin görünümü. II Müdürlük Yayın No: 270 ISSN 1300-395X KURULUŞUNDAN GÜNÜMÜZE KAVAKÇILIK ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ 1962-2014 Mehmet ERCAN Orman Yüksek Mühendisi ÇeĢitli Yayınlar Serisi No: 25 T. C. ORMAN ve SU ĠġLERĠ BAKANLIĞI Orman Genel Müdürlüğü Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Ġzmit, 2014 III YAYIN KURULU Mehmet ERCAN Dr. Cemal FĠDAN Dr. Fazıl SELEK Filiz K. KAHRAMAN Dilek TUĞRUL Yayınlayan: T. C. Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü P.K. 93 41001 ĠZMĠT e-Mail: [email protected] [email protected] URL: http://www.kavak.gov.tr Tel: 0262 3121135–3121136 Faks: 0262 3121137 Ġzmit, 2014 IV ĠÇĠNDEKĠLER ÖNSÖZ…………………………………………………………………. V 1. ENSTĠTÜ‟NÜN KURULUġU, GÖREVLERĠ ve TEġKĠLATLANMASI.......1 1.1. Tarihçe ve KuruluĢ……………………………………………….. 1 1.2. Görevler ve TeĢkilatlanma………………………………………. 2 1.3. Geçen Zaman Ġçindeki DeğiĢiklikler……………………………. 6 1.4. Üst Yönetim……………………………………………………….. 9 2. KONUM ve YERLEġĠM……………………………………………………. 10 2.1. 1970‟li Yıllarda Enstitü‟de Sosyal Yapı ve UlaĢım……………. 13 2.2. 70‟li Yıllarda Ġzmit ………………………………………………… 15 2.3. 17 Ağustos 1999, Ġzmit Depremi ve Sonrası…………………… 16 3. MEVCUT ALT YAPI………………………………………………………… 23 3.1. Sera ve Laboratuvarlar…………………………………………… 23 3.2. Baskı ĠĢleri………………………………………………………… 27 3.3. Bilgisayar Donanımı ve Zaman Ġçindeki GeliĢimi……………. 27 3.3.1. Enstitü‟nün Ġlk Bilgisayar Sistemi…………………………….. 27 3.3.2. Geçen Zaman Ġçindeki DeğiĢiklikler………………………….. 30 3.3.3. Son Dönem: Microsoft Windows Çağı ………………………. 34 4. ARAġTIRMA FAALĠYETLERĠNĠN ĠġLEYĠġ TARZI……………………… 38 5. ENSTĠTÜ‟NÜN YAPTIĞI ÖNEMLĠ ARAġTIRMA ÇALIġMALARI ve TÜRKĠYE KAVAKÇILIĞI ĠLE ORMANCILIĞINA KATKILARI…………….. 41 5.1. Kavakçılıkla Ġlgili ÇalıĢmalar…………………………………….. 41 5.1.1. KuruluĢ Öncesi Dönem ……………………………………….. 41 5.1.2. KuruluĢtan 1966 Yılına Kadar Kavakçılık ÇalıĢmaları ……. 43 5.1.3. 1967-1982 Dönemi…………………………………………….. 44 5.1.4. 1983‟den Günümüze Kavakçılık ÇalıĢmaları………………... 48 5.2. Hızlı GeliĢen Türlerle Ġlgili ÇalıĢmalar………………………….. 65 5.2.1. Hızlı GeliĢen Ġbreli Türler……………………………………… 65 5.2.2. Okaliptüs AraĢtırmaları………………………………………… 77 5.3. Diğer Bazı AraĢtırmalar………………………………………….. 78 5.4. Kavakçılığı Yayma ve Halkla ĠliĢkiler…………………………… 80 5.5. Ġstasyonların Yaptığı ÇalıĢmalar………………………………… 80 6. ĠZMĠT KAVAK FĠDANLIĞI………………………………………………….. 81 7. ULUSLAR ARASI ĠLĠġKĠLER, YÜRÜTÜLEN PROJELER ve DÜZENLENEN TOPLANTILAR……………………………………………… 83 7. 1. Enstitü‟nün Üyesi Olduğu Uluslararası Ormancılık KuruluĢları 83 7.2. Enstitü‟nün KuruluĢundan Bu Yana YürütmüĢ veya Görev AlmıĢ olduğu DıĢ kaynaklı Projeler………………………………………… 83 7.3. Enstitü‟nün Bugüne Kadar Düzenlediği Uluslararası Toplantılar 84 8. ULUSLAR ARASI ve ULUSAL KAVAK KOMĠSYONU…………………. 89 8.1.Türkiye Millî Kavak Komisyonunun kuruluĢuna dair ilk mevzuat 89 V 9. KERPE ARAġTIRMA ORMANI…………………………………………… 94 9.1. TUR/71/521 BirleĢmiĢ Milletler Özel Fon Projesi……………... 94 9.2. Kerpe Pilot Plantasyon Sahası ………………………………… 94 9.3. Pilot Plantasyonlardan Kerpe AraĢtırma Ormanına GeçiĢ 99 9.3.1. Ormanın Coğrafi Konumu …………………………………….. 99 9.3.2. Sahanın Jeolojik ve Minerolojik Yapısı ………………………. 99 9.3.3.Topoğrafik Yapı…………………………………………. ……….101 9.3.4. Klimatolojik Durum…………………………………… ……….101 9.3.5. Ormana Yapılan Silvikültürel Müdahaleler………….. ……….101 9.4. Kerpe AraĢtırma Ormanı Amenajman Planı…………………….104 9.4.1. Plan Ünitesindeki Bitki ve Orman Toplulukları………………..104 9.4.2. Orman Fonksiyon Grupları………………….………. ….……106 9.4.3. Ormanın Ġdare ve ĠĢletme Amaçları……………………………107 9.4.4. Ġdare Süreleri……………………………………………………..107 9.4.5. Ormanın Bugünkü Durumu……………………………………..107 10. ENSTĠTÜ‟DE GÖREV YAPMIġ ve YAPMAKTA OLAN PERSONEL...109 10.1. ENSTĠTÜ MERKEZĠ………………………………………………109 10.1.1. Teknik Personel Ġsim Listesi ve Görev Yaptıkları Birimler....109 10.1.2. Teknik Personel Fotoğraf Albümü (Göreve baĢlama tarihi itibariyle)………………………………………………………………………....115 10.1.3. Ġdarî Personel Fotoğraf Albümü (Alfabetik sıraya göre) …..131 10.2. ARAġTIRMA ĠSTASYONLARI…………………………………..143 10.2.1. Teknik Personel Ġsim Listesi…………………………… ……143 10.2.2. Teknik (Son görev yerlerine göre) Ve Ġdari Personel Fotoğraf Albümü………………………………………………………………………….146 11. KAVAK ve HIZLI GELĠġEN ORMAN AĞAÇLARI ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ‟NÜN YAPTIĞI YAYINLAR……………………………………..164 11.1. YILLIK BÜLTEN ve TEKNĠK BÜLTENLER……………………164 11.2. ENSTĠTÜ DERGĠLERĠ ve ĠÇERĠKLERĠ………………………..184 11.3. ÇEġĠTLĠ YAYINLAR……………………………………………..195 12. YARARLANILAN KAYNAKLAR………………………………………….197 13. EKLER………………………………………………………………………202 13.1. EK-1: KAVAKÇILIK ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ‟NÜN TARĠHÇESĠ ……………………………………………………………………………202 13.2. EK-2 HALEN YÜRÜRLÜKTE OLAN 03.12.2012 TARĠHLĠ ARAġTIRMA ENSTĠTÜLERĠ YÖNETMELĠĞĠ……………………….221 13.3. EK-3: MĠLLÎ KAVAK KOORDĠNATÖRLÜĞÜ TALĠMATI…… 234 VI ÖNSÖZ 12.08.1949‟da Çanakkale, Ezine, Bergaz (Gökçebayır) köyünde dünyaya geldim. Bergaz Köyü Ġlkokulu, Ezine Ortaokulu ve Çanakkale Lisesi‟nden sonra 1966‟da kayıt olduğum Ġ. Ü. Orman Fakültesinden 1971 yılında Orman Yüksek Mühendisi olarak mezun oldum. Aynı yıl Orman Genel Müdürlüğü, Çanakkale Orman Bölge Müdürlüğüne bağlı Ayvacık Devlet Orman ĠĢletmesinde mesleğe baĢladım. ĠĢletmenin Baharlar Orman Bölge ġefi iken 1972‟de askere gittim. 1974 ocak ayında terhisimi takiben, Artvin Orman Bölge Müdürlüğü, GöktaĢ (Murgul) Orman ĠĢletme Müdürlüğü, BaĢköy Bölge ġefliğine atandım. 1975‟te Çanakkale‟ye dönerek, 20 ay kadar Yenice Orman ĠĢletme Müdürlüğünün, merkezi Hamdibey Nahiyesinde olan Asarlar Orman Bölge ġefliğini yaptım. 1976‟da Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü‟ne atandım ve 28.10.1976 günü Enstitü‟nün Odun Teknolojisi ve Kullanma AraĢtırmaları Bölümü‟nde göreve baĢladım. 1982‟te ilgili Bölümün kapatılması üzerine, AraĢtırmalar, Matematik-Ġstatistik Bölümü‟ne geçtim. 1992‟de Proje Planlama ve Değerlendirme AraĢtırmaları Bölümü adını alan bu Bölümde görevimi günümüze kadar sürdürdüm. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, gerçekten ormancılık camiasının uygulama - iĢletme kurumlarından farklıydı. Herkes amatör ruhla çalıĢıyor, yaptığı iĢten zevk alıyor ve gurur duyuyordu. Bu kurumda makam - mevki çekiĢmesi, istenmeyen tayin kaygısı, çalıĢanlara kurum dıĢı istenmeyen müdahele yoktu. Avrupaî, her türlü baskıdan uzak, liberal ve huzurlu bir çalıĢma ortamı vardı. Teknik personel derdini ifade edecek kadar lisan biliyor, yabancı dilde konuĢup, az çok okuyup - yazabiliyordu. Enstitü‟ye yabancılar gelip gidiyor, çalıĢanlar da zaman zaman yurt dıĢına iĢ seyahatleri yapıyordu. Türkiye için o yıllarda bu önemli bir ayrıcalık ve üstünlüktü. Burada çalıĢanlar sıradan orman mühendisleri değildi. Hepsi belli bir araĢtırma - uygulama alanında belli bir seviyede uzmanlaĢmıĢ, bilim adamı vasfında, kariyer sahibi kiĢilerdi. Kendi uzmanlık alanlarında yerli – yabancı kaynaklardan faydalanarak, kendi yaptıkları araĢtırma sonuçlarını, bir baĢka ifadeyle kendi bilimsel eserlerini yazıyorlardı. Orman Fakülteleriyle, yurt içi ve yurt dıĢı araĢtırma ve uygulama kuruluĢlarıyla irtibat dahilinde çalıĢıyor, bazıları doktora yapmıĢ ve yapmaya devam ediyordu. Burada belli konularda araĢtırma projeleri yürütülüyor, baĢta “kavakçılık” olmak üzere hızlı geliĢen orman ağacı türleriyle ülkenin odun hammaddesi problemlerine çözüm bulunmaya çalıĢılıyordu. Kısaca burası Orman Bakanlığı‟nın danıĢmanlık, ileriye dönük planlama, teknoloji ve strateji geliĢtirme merkezi sayılabilecek bir kurumdu. ĠĢte ben böyle bir kurumda 38 yıla yakın bir zaman süresince tüm çalıĢanlarla tam bir uyum içinde çalıĢmaktan ve halâ da çalıĢıyor olmaktan hep gurur duydum. Halen Enstitü‟nün en eski çalıĢanı olarak, müdür Dr. VII Faruk ġ. ÖZAY‟ın bana verdiği “emekli olmadan önce Enstitü hakkında böyle bir kitap hazırlama görevini” de memnuniyetle kabul ettim. Enstitü‟de ve Ġzmit‟teki 37 yıllık geçmiĢim ve edinebildiğim bilgi ve belgeleri bir araya toplayarak “KuruluĢundan Günümüze Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü” isimli bu kitabı hazırlamaya çalıĢtım. Öncelikle kurumsal yapının tarihi geçmiĢinden baĢlayarak, geldiğim yıllardaki durumunu ve daha sonraki geliĢmeleri-değiĢiklikleri anlatmaya çalıĢtım. Gerek kavak, gerekse hızlı geliĢen türlerle ilgili araĢtırmalardan, özellikle nerelerden geçerek günümüze ulaĢtığını gösterenleri ve daima geçerliliğini koruması muhtemel olanları birer cümlelik özet veya tablolar halinde verdim. Yapılan yayınların tamamının isimlerini ise tablolarda listeledim. Sıkça değiĢen idari yapılanmadan bahsederken, halen geçerli olan son yönetmelikleri kitabın sonuna aynen koydum. Teknik personeli görev yaptıkları Bölümlere göre listeledim; ayrıca Enstitü‟ye geliĢ tarihlerine göre çalıĢtıkları döneme ait birer fotoğraflarını albümde verdim. Memur ve iĢçi kadrolarında çalıĢmıĢ olan idarî personelden fotoğraflarını bulabildiklerimi ise, alfabetik sıraya göre verdim. Fotoğrafların temininde yardımcı olan arkadaĢlarıma çok teĢekkür ederim. Bazı konularda yeterli bilgiye ulaĢamadığım için, belirttiğim tarihlerle ilgili hatalar olabilir. Yine özellikle kendi ifadelerimde eksiklik veya yanlıĢlıklar olabilir; bunlar için Ģimdiden özür dilerim. Tüm arkadaĢ ve meslektaĢlarıma teĢekkür ve saygılarımla… Mehmet ERCAN Nisan 2014, Ġzmit. Sevgili eşim İnci ERCAN’ın unutulmaz anısına saygılarımla... VIII 1. ENSTĠTÜ’NÜN KURULUġU, GÖREVLERĠ ve TEġKĠLATLANMASI 1.1. Tarihçe ve KuruluĢ 2. Dünya SavaĢı sonrası doğal ormanlardan üretilmekte olan “odun” hammaddesinin insanlığın gittikçe artan ihtiyaçlarını karĢılayamama eğiliminin belirmesi, dünya ormancılarını bazı orman ağaçlarıyla entansif endüstriyel plantasyonlar kurma düĢüncelerine itmiĢtir. Hızlı büyümesi, üretme ve melezleĢme kolaylığı, özellikle kuzey yarımkürede farklı iklim ve toprak Ģartlarına uyabilen çok sayıda tür, varyete, kültivar ve klonlarının bulunması, odununun çok geniĢ kullanım alanlarına sahip olması, pek çok ülkede kültürünün halk tarafından geleneksel olarak yapılıyor olması gibi sebeplerle KAVAK (Populus) bu konuda dikkatleri üzerine toplayan en önemli ağaç cinsi olmuĢtur. Bunun üzerine 1947‟de BirleĢmiĢ Milletler, Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) bünyesinde 9 Avrupa ülkesinnin katılımıyla ULUSLARARASI KAVAK KOMĠSYONU kurulmuĢtur. Kendi Ulusal Kavak Komisyonlarını kuran diğer ülkeler de zamanla bu kuruluĢa üye olmaya baĢlamıĢlardır. Halen 37 ülkenin üye olduğu bu komisyona, ülkemiz de bir Bakanlar Kurulu kararıyla “Türkiye Millî Kavak Komisyonu”nu kurmak ve tüzüğünü TBMM kararıyla Kabul etmek suretiyle 1955 yılında üye olmuĢtur. Uluslararası Kavak Komisyonu, ormanca fakir Yakın ve Ortadoğu ülkelerinde “kavakçılığın” daha ayrıcalıklı bir önem taĢıdığının görülmesi üzerine, konuyu mahhallinde tartıĢmak üzere 1954 yılında ġam‟da 1. Orta ve Yakındoğu Kavakçılık Konferansını düzenlemiĢ ve bu konferansta özellikle bu bölgedeki kavakçılığın ve kavakçılıkla ilgili sorunların araĢtırılması maksadıyla bölgesel bir KAVAKÇILIK ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ kurulması kararlaĢtırılmıĢtır. Bu karar, komisyonun 1955 yılında Madrid‟te yapılan toplantısında onaylanarak FAO‟nun böyle bir kuruluĢu desteklemesi önerilmiĢtir. Aynı toplantıda ülkemiz delegasyonunun böyle bir enstitünün Türkiye‟de kurulması konusundaki teklifi de kabul edilerek hazırlıklara baĢlanmıĢtır. Ekolojik Ģartlar itibariyle melez kavakçılığa uygun bulunması, özellikle modern kavakçılığa çok elveriĢli Adapazarı ve Düzce ovalarına ve uluslararası ulaĢım itibariyle Ġstanbul‟a yakınlığı sebebiyle de Enstitü yeri olarak Ġzmit belirlenmiĢtir. KuruluĢ amacına yönelik fidan üretimi yapmak, araĢtırma-deneme sahaları kurmak, populetumlar tesis etmek maksadıyla Ģehir merkezine 4 km kadar uzaklıkta, Ankara yolu üzerinde o zamanki adıyla Paylar Ovası denilen mevkide, bugünkü DSĠ, Ġl Tarım Müdürlüğü yerleĢkelerini ve Ġzmit Orman Fidanlığı arazisini içine alan, güney-batıdan o zamanki Kirazdere‟ye bitiĢik 3000 m kadar uzunluğunda, 158 ha alana sahip bir arazi kamulaĢtırılmıĢtır (ġekil 1). KamulaĢtırma çalıĢmalarıyla birlikte, fidanlığın ve Enstitü‟nün kuruluĢunu yapmak üzere 1957‟de Osman KARAGÖZ Fidanlık Müdürü olarak, Mehmet Ali SEMĠZOĞLU da müdür muavini olarak atanmıĢlardır. 1959‟da ise mühendis olarak Mehmet Emin TURGUTALP atanmıĢtır. Daha sonra kendisi de Enstitü Müdürü olan Orman Yüksek Mühendisi Mehmet Ali SEMĠZOĞLU‟nun kuruluĢla ilgili kendi el yazısı ile yazdığı notların ilk sayfasından bir örnek Resim 1‟de verilmiĢtir. Son sayfaları daha sonra müdür olan Dr. Ali Sencer BĠRLER tarafından yazılan “Kavakçılk AraĢtırma Enstitüsü Tarihçesi” isimli bu notların tamamı EK-1‟de verilmiĢtir. FAO‟nun 1955 yılında gönderdiği kavakçılık uzmanlarının katkıları ve 1956 yılından itibaren yerli teknik personelin yurt dıĢında yetiĢtirilmeleri için temin ettiği burslarla da teknik kadro oluĢturulmaya baĢlanmıĢtır. 1957 yılı baĢlarında "Kavak Fidanlık Müdürlüğü" kurulmasıyla Enstitü fiilen çalıĢmaya baĢlamıĢtır. KuruluĢla lgili bina ve ek tesislerin 1962 yılı baĢlarında tamamlanmasını takiben de, “2. Beynelmilel YakınĢark Kavakçılık Konferansı” aynı yıl Türkiye‟de toplanmıĢtır. Bu toplantıda Fidanlığın adı kavakçılık konularında araĢtırmalar yapmak üzere KAVAKÇILIK ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ olarak değiĢtirilmiĢ ve delegelerin iĢtiraki ile 24 Nisan 1962 tarihinde resmî açılıĢı yapılmıĢtır. Enstitü‟nün “Ziyaretçi Defteri”ne açılĢ günü yazılan notların ilk sayfasının fotokopisi Resim 2‟de verilmiĢtir. Resmî kuruluĢunda millî bir karaktere sahip olan Enstitü, Hükümetle FAO ve BirleĢmiĢ Milletler özel fonu arasında yapılan bir anlaĢma ile “yarı beynelmilel” karaktere sahip kılınmıĢ ve 1962 yılından itibaren bu fonksiytonunu yerine getirmeye baĢlamıĢtır. Bu hususla ilgili olarak adı geçen teĢekküllerce 4 yıl sureli ve 684000 dolar karĢılıksız yardım yapılmıĢtır. Enstitü‟nün resmen faaliyete geçiĢiyle birlikte, 1962 - 1966 döneminde 4 yıllık bir “Türkiye Kavakçılığını GeliĢtirme Projesi” uygulanmıĢ ve Türkiye kavakçılığının tanımı yapılarak, modern kavakçılık için araĢtırma – uygulama alanları incelenmiĢ, araĢtırmacı personel yetiĢtirilmiĢ ve kurumun alet, makine ekipman ihtiyaçları önemli ölçüde giderilmiĢtir. 1.2. Görevler ve TeĢkilatlanma Mayıs 1963‟te basılan bir teksir notunda Enstitü‟nün kuruluĢ yıllarındaki görevleri “Memleketimizdeki ve çalıĢmalar ilerledikçe Yakın ve Ortadoğu bölgelerindeki Gaye ve Görevleri” baĢlığı altında aynen aĢağıdaki Ģekilde beyan edilmiĢtir: 1) Muhtelif yerli kavak grup, tip ve klonlarının envanterini yapmak, 2) Envanter yapılan yerli kavak tip ve klonlarını muhtelif mıntıka iklim zonlarında mukayeseli biyolojik, ekolojik, kültürel, entomolojik, patolojik, ekonomik ve teknolojik denemelerden geçirerek bunlardan o mıntıkaya en uygun olanlarını seçmek, 3) Yabancı memleketlerce selekte edilmiĢ kavak tip ve klonlarını ithal ederek bunların çeĢitli iklim bölgelerinde intibak kabiliyetlerine araĢtırmak, 2 Resim 1: Mehmet Ali SEMĠZOĞLU’nun Enstitü’nün kuruluĢu ile ilgili kendi el yazısıyla tuttuğu notların ilk sayfası 3 Resim 2: Enstitü’nün açılıĢ günü açılan ziyaretçi defterinden ilk sayfa 4 4) Yerli ve yabancı orijinli kavak tip ve klonları arasında tabiatta vuku bulan melezleĢmelerden faydalanarak veya sun‟I yolla melezleĢmeler yaparak elde edilecek yeni fertlerin seleksiyonları ile ilgili etüd ve çalıĢmalarda bulunmak, 5) Yukarıdaki çakıĢmalar sonucunda selekte edilecek olan kavak tip ve klonlarının, varyete kontrolu Ģartlarına uygun bir Ģekilde yürütülüp yetiĢtiricilere intikalini sağlamak, 6) Bölge ve mıntıka Ģartlarına uygun kavak fidanlık ve ağaçlandırma kültür, metod ve vasıtalarını tesbit etmek ve yaymak, 7) Muhtelif mıntıkalarda tavsiye edilen kavak tip ve klonlarının özellikleri ile mahalli kıymetlendirme imkanlarına gore kavaklıkların tesisinde uygulanacak en rasyonel aralık ve mesafe düzenlerini tesbit etmek, 8) Kavaklarda zarar yapan her türlü böcek, hastalık ve zararlı amillerin hayat safhaları, karakter ve zararlılık Ģartlarını araĢtırarak bunlara karĢı uygulanabilecek en müessir ve en ekonomik koruma ve mücadele metod ve vasıtalarını bulmak ve geliĢtirmek, 9) Muhtelif kavak tip ve klonlarına ait odunların teknoloji ve faydalanma yönünden araĢtırılmalarını sağlamak, 11) Memleket kavakçılığının temelini teĢkil eden halk kavakçılığının teĢvik ve geliĢtirilmesi ile ilgili etüdleri yapmak, ve Ģartları yaratmak, 12) Bölgede ve dünyada kavakçılıkla ilgilenen yabancı memleketlerle temas sağlayarak fikir, teknik ve materyal mübadelesinde bulunmak,, 13) AraĢtırmaların muhtelif safha ve sonuçlarını her türlü imkandan faydalanarak neĢretmek, 14) ĠĢbirliğine dahil olacak memleketler tarafından gönderilecek elemanların yetiĢtirilmelerini temin etmek. 1963‟te belirlenen gaye ve görevlerinin gerçekleĢtirilmesine uygun olarak, Enstitü aĢağıdaki Ģekilde teĢkilatlanmıĢtır: Merkez TeĢkilatı: 1) Biyoloji, Genetik ve Kültür ġubesi 2) Entomoloji ve Patoloji ġubesi 3) Teknoloji ve Ekonomi ġubesi 4) Ekstansiyon ve Enformasyon ġubesi 5) Enstitü Fidanlığı TaĢra TeĢklatı: 1) Karadeniz Bölgesi Kavakçılık AraĢtırma Ġstasyonu (Samsun) 2) Doğu Anadolu Kavakçılık AraĢtırma Ġstasyonu (Erzincan) 3) Güneydoğu Anadolu Kavakçılık AraĢtırma Ġstasyonu (Diyarbakır) 4) Akdeniz Bölgesi Kavakçılık AraĢtırma Ġstasyonu (Ceyhan-Silifke) 5) Orta Anadolu Kavakçılık AraĢtırma Ġstasyonu (Ankara) 5 6) Ege Bölgesi Kavakçılık AraĢtırma Ġstasyonu (Torbalı) 7) Titrek Kavak AraĢtırma Ġstasyonu (Bolu) Beynelmilel Yardım TeĢkilatı: 1) Proje Müdürü (Aynı zamanda 1. ġube uzmanı) 2) Entomoloji uzmanı 3) Teknoloji uzmanı 4) Ekstansiyon uzmanı 1.3. Geçen Zaman Ġçindeki DeğiĢiklikler 1967 yılında Enstitü‟nün çalıĢma konularına Okaliptus, 1968 yılından itibaren de ibreli yabancı tür orman ağaçları dahil edilerek, 12.11.1970 gün ve 534/150 sayılı yönetmelikle adı “Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü” haline dönüĢtürülmüĢtür. Bu yönetmelik, 15.08.1975 gün ve 15327 saylılı Resmi Gazetede yayınlanan Ģekliyle bazı küçük değiĢikliklere maruz kalmıĢtır. 1975 yılında çıkarılmıĢ yönetmeliğe göre, Enstitü‟nün adı “Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü” olarak değiĢtirilmiĢ, merkez ve taĢra teĢkilatı aĢağıdaki birimlerden oluĢturulmuĢtur: Merkez TeĢkilatı: Enstitü müdürü Enstitü kurulu Ġdarî ve teknik iĢlerle görevli 2 müdür yardımcısı YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı Tohum ve Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı Entomoloji ve Koruma AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı Fitopatoloji AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı Odun Teknolojisi ve Kullanma AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı Ekonomi, Envanter ve Kıymetlendirme AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı AraĢtırmalar, Matematik Ġstatistik Bölüm BaĢkanlığı Yayın-Yayım Dökümantasyon ve Halkla ĠliĢkiler Müdürlüğü Personel Müdürlüğü Idari ĠĢler Müdürlüğü Sorumlu Saymanlık TaĢra TeĢkilatı Enstitü‟nün taĢra teĢkilatı, 1975 yönetmeliği ile “AraĢtırma Bölge Müdürlükleri” adını almıĢtır. 6 Orta Anadolu Bölgesi (Ankara): 1963-1982, 1984-1992. Ġlk çalıĢmalarına 1956‟da Atatürk Orman Çiftliği içindeki Ankara Orman Fidanlığı bünyesinde baĢladı. Ege Bölgesi (Muradiye-Manisa) Ege Bölgesi (Torbalı), 15.12.1962-1982 Karadeniz Bölgesi (Gelemen-Samsun), 1962-1982 Doğu Anadolu Bölgesi (Erzincan), 20.12.1962-1982 Güneydoğu Anadolu Bölges (Diyarbakır), 1962-1982 Göller Bölgesi (Eğirdir), 1968-1981 Akdeniz Bölgesi (Osmaniye), 1965-1982 Okaliptüs Ġstasyonu (Tarsus-Karabucak), 1967-1982, 1984-1992 Enstitünün taĢra teĢkilatı, belirtilen yıllar içinde faaliyet göstermiĢtir. 1992‟de, Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü‟nün ve Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü‟nün o zamana kadar “istasyonları” durumunda olan bağlı kuruluĢları müstakil birer araĢtırma kuruluĢları haline getirilmiĢtir. Böylelikle 2 olan ormancılıkla ilgli araĢtırma enstitüsü sayısı 11‟e çıkmıĢtır. Bu uygulamayla birlikte, Tarsus Okaliptüs AraĢtırma Müdürlüğü de müstakil bir araĢtırma enstitüsü hüviyetini kazanmıĢtır. Bununla birlikte Enstitü aşağıda verilen mevcut yapısını muhafaza etmiştir: Enstitü müdürü Enstitü Müdür yardımcısı 7 adet Bölüm AraĢtırma Bölüm BaĢkanlığı: YetiĢtirme AraĢtırmaları Ağaç Islahı AraĢtırmaları Koruma AraĢtırmaları Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Hasılat ve Ekonomi AraĢtırmaları Proje Planlama ve Değerlendirme Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık 1998‟de Orman Bakanlığının 18.10.1998 gün ve 28 sayılı oluru ile çıkarılan, “Ormancılık AraĢtırma Yönetmeliği” ile ormancılık araĢtırma çalıĢmaları tek bir yönetmeliğe bağlanmıĢtır. Böylelikle Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü ile Ankara‟daki Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü‟nün görev, çalıĢma esas ve usulleri aynı yönetmelik çerçevesinde belirlenmiĢtir. Bu yönetmeliğe göre kuruluĢ ağaĢıdaki gibi düzenlenmiĢtir: AraĢtırma Müdürü Müdür yardımcısı AraĢtırma Müdürlüğü Teknik Kurulu AraĢtırma Müdürlüğü Müessese Kurulu 7 YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölüm BaĢmühendisliği Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölüm BaĢmühendisliği Koruma AraĢtırmaları Bölüm BaĢmühendisliği Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Bölüm BaĢmühendisliği Hasılat ve Ekonomi AraĢtırmaları Bölüm BaĢmühendisliği Proje Planlama ve Değerlendirme Bölüm BaĢmühendisliği Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık AraĢtırmalar BaĢmühendisliği AraĢtırma Ormanı Mühendisliği Uluslararası Ormancılık Eğitim Merkezi ġefliği Ġdari ve Mali ĠĢler ġefliği Döner Sermaye Saymanlığı. Bölüm Müdürlüğün görevleri ise aĢağıdaki Ģekilde belirlenmiĢtir: a) Bakanlığın görev alanına giren ormancılık faaliyetlerinden kavak ve hızlı geliĢen türler konusunda karĢılaĢılan sorunları belirlemek, bunlara çözüm getirecek deneme, test ve etütleri yapmak; uygulamalı ve geliĢtirmeli karakter ve mahiyetteki araĢtırmaları planlamak, projelendirmek ve ilgili organların onayından sonra uyguĢamaya koyarak bunların aksamadan yürütülmesini sağlamak, b) Kavak ve hızlı geliĢen türler konusunda yapılacak çalıĢmalarda, ormancılık araĢtırma müdürlükleri, yurt içi ve dıĢı diğer kuruluĢlarla material, teknik yardım vb konularında iĢbirliği imkanlarını sağlamam, c) Kavak ve hızlı geliĢen türlerle yapılacak araĢtırma projelerinde diğer araĢtırma müdürlüklerine uzman, literature alet ve ekipman yönünden yardımcı olmak ve kendi bünyesinde mevcut ve kurulacak olan laboratuvar imkanlarından faydalandırmak, d) Kavak ve hızlı geliĢen türlerle endüstriyel bazda yapılan uygulama çalıĢmalarında karĢılaĢılan sorunları belirlemek, çözümleri yönünde inceleme, araĢtırma, geliĢtirme, yayım, seminer, vb faaliyetlerinde bulunmak, Bazı bakımlardan geçerli olup olmadığı tartıĢmalı olmakla beraber, 1988 yılında çıkarılan bu yönetmelik, 17.08.2012 ylında çıkarılan son yönetmeliğe kadar yürürlükte kalmıĢtır. Halen uygulamada olan 17.08.2012 tarihli “Orman Genel Müdürlüğü, Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüklerinin KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Yönetmelik”, 12 araĢtırma müdürlüğünü kapsayacak tarzda hazırlanmıĢtır. Bu yönetmelik EK-2‟de tam metin halinde verilmiĢtir. Daha önceki yönetmeliklerde kuruluĢ ve çalıĢma usulleri birlikte ele alınmakla beraber, 2012 yılı yönetmeliğinde sadece kuruluĢ ve görevler yer almıĢtır. AraĢtırma enstitülerinin çalıĢma usul ve esasları ise, Orman Genel Müdürlüğü‟nün 17/05/2013 tarih ve 19 nolu oluru ile “Orman Genel 8 Müdürülüğü, Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüklerinin AraĢtırma – GeliĢtirme Faaliyetlerine ĠliĢkin ÇalıĢma Usul ve Esasları Hakkındaki Talimatname” ile ayrıca belirlenmiĢtir. 1.4. Üst Yönetim Enstitü, 1968 yılına kadar Orman Genel Müdürlüğü'ne bağlı kalmıĢ, aynı yıl Orman Bakanlığı'nın kurulmasıyla doğrudan Bakanlığa bağlanmıĢtır. Bununla birlikte daha çok Ağaçlandırma Genel Müdürlüğü ile birlikte çalıĢmıĢtır. 5.1.1983 tarihinde Tarım Orman ve Köy ĠĢleri Bakanlığının kurulması ve OGM‟nin oluru ile kapatılarak “Marmara ve Trakya Ormancılık AraĢtırma Müdürlüğü” adıyla Ankara'da bulunan Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü'ne bağlanmıĢtır. Bu arada Enstitü‟den YaĢar ġĠMġEK Ankara Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü müdür yardımcılığına, Metin VURAL Ġstanbul Orman Bölge Müdürlüğü Koruma ġube Müdürlüğüne, Necdet GÜLER Erzurum Ormancılık AraĢtırma Ġstasyonu Müdürlüğüne, Salman BOZKUġ ve Erkan BÜLBÜL Erzurum Ormancılık AraĢtırma Müdürlüğü emrine ve Mehmet KARAL Tarsus Okaliptüs AraĢtırma Ġstasyonu Müdürlüğü emrine atanmıĢtır. Bu kararla birlikte Enstitü de istasyonlarını kaybetmiĢtir. Ancak bu dönem kısa sürmüĢ, 27.4.1984'te OGM oluruyla tekrar açılarak “Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü” adını almıĢ ve müstakil Enstitü hüviyetine kavuĢarak faaliyetlerini sürdürmüĢtür. Ankara‟daki Orta Anadolu Kavakçılık ile Tarsus‟taki Okaliptüs AraĢtırma Bölge Müdürlükleri de tekrar Enstitü‟ye bağlanmıĢtır. 1993'te yapılan bir organizasyonla bağlı istasyonların müstakil birer araĢtırma müdürlüğü haline getirilmesiyle, bu tarihten sonra faaliyetlerini sadece Ġzmit'ten, ancak ülke düzeyinde sürdürmeye devam etmiĢtir. Enstitü, 01.05.2003 Tarih ve 4856 No‟lu Kanun ile Orman Bakanlığının, Çevre Bakanlığı ile birleĢtirilerek T. C. Çevre ve Orman Bakanlığı ismini alması üzerine Bakanlık AraĢtırma ve GeliĢtirme Dairesi BaĢkanlığı bünyesine alınmıĢtır. 2011‟de tekrar bir reorganizasyona gidilmesiyle kurulan Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığının teĢkilat ve görevleri hakkındaki 04. 07.2011 tarih ve 654 sayılı kanun hükmünde kararnameyle doğrudan Orman Genel Müdürlüğüne bağlanan Enstitü, halen “Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü” adıyla faaliyetlerine devam etmektedir. 9 2. KONUM ve YERLEġĠM Enstitü binası ve hizmet binalarından oluĢan kampus alanı, ġekil 1 ve 2‟de verilen krokilerde de görüldüğü üzere, kamulaĢtırılan sahanın kuzeyine, eski adıyla E-5 (Ģimdiki adı D-100) olan Ankara yoluna bitiĢik kısmına yerleĢtirilmiĢtir. Yol ile yerleĢim sahası arasında, Çayırköy tarafından gelen bir dere yer alır. Kampüse giriĢ, (halen olduğu gibi) bu dere üzerine inĢa edilmiĢ bir köprüden yapılmaktadır. Enstitü ve çevresinin 1960‟ların sonu ve 1980‟li yılların baĢına ait iki görüntüsü, Resim 3 ve 4‟te verilmiĢtir. Enstitü binası ilk inĢa edildiğinde, biri giriĢ olmak üzere 3 katlı, uzun bir binaydı. Altta da bir bodrum katı vardı. Bodrum katta kömürle çalıĢan bir kalorifer kazanı, ardiye olarak kullanılan odalar yer alıyordu. Her katta, Ankara yoluna bakan tarafta geniĢ bir koridor, arka bahçeye bakan tarafta ise 8 oda yer alıyordu. Odalara gerektiğinde 4 masa konulabiliyordu. GiriĢ katında ilk oda müdür, ikincisi sekreter odasıydı. Sonra 2 muavin odası, idare amiri, halkla iliĢkiler, fidanlık ve muhasebe yer alırdı. Üst katlarda ise AraĢtırma Bölümlerinin odaları ve laboratuvarlar vardı. Ana binanın arkasında, halen olduğu gibi, geniĢ, ferah bir koridordan geçilen kütüphane ve konferans salonu yer alıyordu. Resim 3: 1960’ların sonunda Enstitü kampüsü DıĢarıda, Ģimdiki seranın yerinde eski bir sera, yine Ģimdiki yerinde marangozhane, yanında da içinde teknoloji bölümünün iki test makinesinin bulunduğu küçük bir oda vardı. Eski sera, 17 Ağustos 1999‟da vuku bulan 10 depremden sonra, Enstitü‟nün tümüyle yenilenmesiyle birlikte kaldırılarak, yerine bilgisayar kontrollu, modern bir sera inĢa ediildi. Marangozhanenin arkası ise, depeo ve ahĢap kurutma mekanı olarak kullanılıyordu. Bu marangozhane, esasen odun teknolojisi ile ilgili araĢtırmalarda nümune hazırlama maksadıyla tesis edilmiĢti. Resim 4: 1980’li yılların baĢlarında Enstitü binası Enstitü binasının hemen yanında, (halen kullanılmakta olan) geniĢ bir salonu ve 6 odasıyla tek katlı bir misafirhane vardı. Hizmet evleri ve garaj, Enstitü binasının arkasında yol ile oluĢturulmuĢ bir ada etrafına serpiĢtirilmiĢti. Bölgede taban suyu kıĢın toprak yüzeyine kadar yükseldiğinden, yolların çevresi drenaj kanallarıyla ön taraftaki dereye bağlanmıĢtı. Taban suyunun yükselmesi bir yana, sahaya sınır teĢkil eden Kirezdere (veya Kilezdere) zaman zaman taĢmakta ve Enstitü sahasını sel basmaktaydı. Ek-1‟de Mehmet Ali SEMĠZOĞLU‟nun notlarında okunduğu üzere, son sel baskını 1972‟de olmuĢtu. O gece bazılarına 80 cm olmak üzere hemen hemen tüm evlere su girmiĢti. Sonraki yıllarda, dere yatağı Kullar köyünden sonra doğrudan körfeze bağlanarak, bölge sel baskınlarından kurtarılmıĢ oldu. Ancak ana yatağa bir miktar su bırakılarak, 11 Enstitü fidanlığı dahil, bölgede tarımsal faaliyetlerde sulama suyu kullanımı sürdürüldü. 1983 yılında Orman Bakanlığının, Tarım ve Köy ĠĢleri Bakanlığı ile birleĢtiği dönemde, kampüsün batısındaki küçük bir alan Ġl Tarım Müdürlüğüne tahsis edildi ve ilgili müdürlük sahaya yerleĢti (ġekil 2). Böylelikle, kampüse 2. bir giriĢ kapısı açıldı. Enstitü binasında oda sayısı yetersizdi. Bazan bir odada 4 teknik personelin oturduğu oluyordu. Bu durum personelin çalıĢmalarını olumsuz etkilemekteydi. “AraĢtırmacı”ların, verimli çalıĢabilmeleri için her odada tek kiĢinin oturması gerektiği düĢünülüyordu. Ġdari iĢlerde de aynı sıkıntı vardı. Bu gerekçelerle, 1988‟de binanın doğu ucuna, her katında yaklaĢık ana binadakiler ölçüsünde 5‟er oda bulunacak ve dıĢ görünümü ana bina ile aynı olacak Ģekilde ek bina inĢa edildi. Böylelikle Enstitü binası L Ģeklini almıĢ oldu (Resim 5). Resim 5: Ek bina yapıldıktan sonra Enstitü’nün görünümü Aynı yıllarda, Enstitü‟ye köprüden giriĢte sağdaki futbol sahasının bir kenarına, 2 katlı, yeni, büyük bir misafirhane inĢa edildi. Kaba inĢaatı tamamlandıktan sonra, çeĢitli sebeplerden dolayı sonra 4 yıl kadar duran inĢaat, 90‟lı yıllarda tamamlandı. Alt katında mutfağı, çok amaçlı geniĢ salonu ve 2 ayrı toplantı salonuı; üst katında ise geniĢ balkonlara sahip 32 odalı yatakhanesiyle yarım daire Ģeklindeki yapı, önündeki terasıyla da güzel bir binaydı. Bina 2000‟li yılların baĢında, özellikle uluslar arası toplantılara tahsis edilmek üzere “Uluslar arası Eğitim Merkezi” olarak kullanıma açıldıı (Resim 6). Uluslar arası Eğitim Merkezi, 2011 yılında Enstitü‟nün Orman Genel Müdürlüğü bünyesine katılmasıyla, genel amaçlı bir misafirhane olarak kullanılmaya baĢlandı. 12 Resim 6: Uluslar arası Eğitim Merkezi’nin 2000’li yıllardaki görünümü (M. Ercan) 2.1. 1970’li Yıllarda Enstitü’de Sosyal Yapı ve UlaĢım Enstitü personeli –idari personel dahil- çoğunlukla hizmet evlerinde ikamet etmekteydi. 1970‟lerin 2. Yarısında, tek katlı müstakil, ikiz, çift katlı 4‟lü olmak üzere birkaç tip hizmet evi bulunmaktaydı. Müstakil evlerde idarî kademe ve bölüm baĢkanları ikamet etmekteydi Hizmet evleri inĢaatı, kuruluĢtan 80‟li yıllara kadar devam etmiĢ ve 48 üniteye kadar yükselmiĢti. Bir kısım hizmet evi de, fidanlığın ortasında bulunmaktaydı. Fidanlık görevlileri o evlerde otururdu. Enstitü binası kaloriferli idi; ancak evler soba ile ısıtılıyordu. Yakacak odun, meslek mensubu olduğumuz için tahsis çıkartıp, doğrudan Ġzmit Orman ĠĢletme Müdürlüğü‟nden alınıyordu. Aile baĢına en çok 12 ster odun verilirdi. Her sonbaharda kamyonlarla gelen kayın odunları evlerin önüne yıkılır, bir seyyar hızarcı gelip bunları soba boyu biçerdi. Elinden gelen de bunları balta ile bölerdi. 1990‟da, marangozhanenin arkasındaki kullanılmayan bölüme bir kazan dairesi inĢa edilerek, hem Enstitü binası, hem tüm lojmanlar merkezi ısıtmaya bağlandı. Ancak kıĢ boyunca toprak yağmurlarla suya doyduğundan ve taban suyu yüzeye çıktığından, sıcak su boruları direkler 13 üzerinde 4 m yukarıdan götürüldü ve evlere çatılardan bağlandı. Böylece Enstitü hizmet evlerinde oturan personel 1990 kıĢından itibaren artık odun almaktan, bölmekten, taĢımaktan, kıĢ aylarında her sabah soba yakıp, gün boyu odun taĢımaktan kurtulmuĢ oldu (Önceleri kömür yakılan, sonra fuel-oil kullanan bu merkezi isıtma halen aynı tesisatı kullanmakta ve halen doğal gaz ile çalıĢmaktadır). 70‟li yıllarda Enstitünün sahasına -fidanlık dahil- güney-batıdan sınır teĢkil eden (mahalli tabirle) “Kilezdere” henüz lojmanların arkasında, balık tutulabilen temiz bir suyla akmaktaydı. Enstitü‟nün, Ġstanbul-Anara yolu üzerinde bulunması sebebiyle Ģehir dıĢından Enstitü‟ye ulaĢım gayet kolaydı. Ġstanbul‟dan Anadolu‟ya (veya aksi yönde) giden tüm otobüsler bu yolu kullandığından, gerek Ġstanbul, gerekse Ankara yönünden gelenler hemen Enstitü‟nün giriĢinde inebiliyordu. Enstitü‟den Ģehir merkezine ulaĢım da Ankara asfaltından yapılıyordu. Enstitü yerleĢkesinin Ģehir merkezine uzaklığı 4 km kadardı. Tek gidiĢ-geliĢli bu yol henüz aydınlaılmıĢ değildi. ġimdiki gibi minibüsler yoktu. Personelin Ģehre ulaĢımı, Enstitü‟ye ait 2 adet servis otobüsü ile sağlanıyordu. Bunlardan biri, kuruluĢ yıllarında Ġtalyan projesi kaynaklarıyla gelmiĢ orta boy kamyondan dönme bir Bedford, diğeri ise yine dıĢ kaynaklı bir proje (TUR 71/521 nolu FAO projesi) imkanlarıyla 1974‟te Amerika‟dan gelmiĢ olan Ġnter otobüstü. Bu benzinli otobüsün Türkiye‟de bir benzeri daha yoktu (Resim 7). Öğrenciler, Ġzmit‟ten Enstitüye gelip giden personel, çarĢıya gitmek isteyenler ile ev hanımları için bu iki otobüs sabah saat 7 ile akĢam 7 arasında günde 5 ile 7 defa Ģehir merkezine sefer yapardı. Geceleri ise taksi dıĢında Ġzmit‟e gidip gelmek mümkün değildi. Yakınlarda okul yoktu. En yakın okullar 42 Evler Mahallesi ile, Mehmet Ali PaĢa semtinde bulunuyordu. Ancak, öğrencilerin bu okullara gidip gelmesi imkansızdı. Bu yüzden ilk okuldan itibaren bütün öğrenci çocuklar, Enstitü‟nün tahsis ettiği servis araçlarıyla Ġzmit‟teki okullara giderlerdi. Bunlar; merkezde biri Ulugazi, diğeri Hızırreis isimli iki ilkokul ile, Ġzmit Ortaokulu ve Ġzmit Lisesi idi. Servis otobüsleri, Ankara yolundan giderler, Ģimdiki Trafik Müdürlüğünün bulunduğu yerden Ģehir merkezine saparak Baç‟tan sola dönerler, Çocuk Parkı meydanına park ederlerdi (Çocuk Parkı meydanında trafik artmaya baĢlayınca sonraları Hızırreis okulunun önündeki dar sokağa park etmeye baĢladılar). DönüĢte ise Fethiye Caddesinden, Ģimdiki adı Atatürk Bulvarı olan Demiryolu Caddesine inerek, belirlenmiĢ duraklarda bekleyen personeli toplar, Enstitü‟ye dönerlerdi. Ortalıkta pek az özel araba olduğundan, Ģehir içi minibüs, otobüs vs vasıta ise henüz hiç bulunmadığından, yollar, meydanlar bomboĢtu. Hiçbir yerde park sorunu yoktu. 14 Resim 7: Bir kartpostalda, Inter-Blue Bird marka Enstitü personel servisi Ġzmit Çocuk Parkında görülmekte (70’li yılların sonu) 2.2. 1970’li Yıllarda Ġzmit Osmanlı zamanında inĢa edilmiĢ (Gebze-Ġzmit 1873, Ġzmit Büyükderbent 1890) tek hatlı tren yolu Ģehrin ana caddesinden geçerdi. Trenler, Ģimdi restore edilmiĢ olan ve zamanında Alman‟ların inĢa etmiĢ olduğu eski gar binasında durur, Demiryolu Caddesinden geçer, Köseköy yönüne giderdi. Demiryolu 90‟lı yılların baĢında Ģehir dıĢında alındıktan sonra, yerine Ģimdiki yürüyüĢ yolu inĢa edildi. Yeni geçirilen demiryolu, Enstitü Fidanlığını da ortasından ikiye bölmüĢ oldu (ġekil 1) ġimdi merkez bankasının olduğu yer ve devamı Ġzmit Ģehirlerarası otobüs ve köy minibüsleri garajıydı. Ġstanbul yönünden geliĢte yol SEKA‟nın önüne kadar bir gidiĢ-bir geliĢ olmak üzere çift yönlü dar bir yoldu. Bu yol orada ikiye bölünür, eski Gölcük sapağına kadar böyle devam ederdi. Bu kısım parke taĢ döĢeliydi. Buradan sonra yol yine iki Ģeritli bir yol halinde devam ederdi Tren istasyonunun batısında yer alan ve Ģimdi tamamen yıkılarak bir kısım arazisi üzerine Sekapark inĢa edilmiĢ olan arazide, 1935‟lerde kurulmuĢ olan selüloz-kağıt fabrikası (SE-KA) vardı. Bu fabrikaya gemilerle yuvarlak odun gelir ve kağıt hamuru ve kağıt yapılırdı. Eskiden Orman ĠĢletmesinin arazisi olan Anıtpark, yeni düzenlenmekteydi. ġimdi PerĢembe Pazarı, Adliye, bir alıĢveriĢ merkezi vs‟nin bulunduğu yerler, Eski Sanayi ÇarĢısıydı. Enstitü‟ye doğru arada 15 solda Köy Hizmetleri ve yeni sanayi çarĢısı vardı. Köy Hizmetlerinin kapatılması üzerine sahasını Belediye alıp makine parkı yapmıĢ, daha sonra da bir Alman hipermarketler zincirine devretmiĢti. ġimdi Belsa Plaza‟nın bulunduğu yer, üstü teneke kaplı sürekli pazar yeriydi. PerĢembe pazarı, Ulugazi‟nin arka sokağından baĢlayarak, Akça Cami‟nin arkasından devam eden dar sokakta kurulurdu. Demiryolu Caddesinde Ģimdi Belediye ĠĢ Hanının olduğu kısım da balıkçılar çarĢısıydı. Altınnal otelinin bulunduğu kısımda ise itfaiye vardı. Deniz doldurularak elde edilerek Fuar alanında henüz herhangi bir bina yoktu. ġimdiki sanayi çarĢısının bulunduğu yer, bir zamanlar avcıların beke gidip ördek avladığı sazlık ve sulak alandı. 2.3. 17 Ağustos 1999, Ġzmit Depremi ve Sonrası Bilindiği gibi, Ġzmit ve çevresi 1999 yılında 16 Ağustosu, 17 Ağustosa bağlayan gece saat 03:02‟de 7.4 Ģiddetinde bir depremle sarsılmıĢtı. 45 saniye süren art arda 2 Ģok ile, sallantının genliği 70 cm‟yi bulmuĢtu. Gölcük merkezli bu deprem ve peĢinden aynı yıl 12 Kasımda Düzce‟yi sarsan deprem, Ġstanbul Avcılar‟dan baĢlayarak Yalova üzerinden KaynaĢlı‟ya kadar yüzlerce km‟lik fay hattı üzerinde çok büyük can ve mal kaybına sebep olmuĢtu. Türkiye‟de önceki yıllarda çok daha fazla ölümlü birçok deprem olmasına rağmen, hızlı, görsel ve canlı iletiĢim sayesinde 17 Ağustos depremi hem yurt içinde, hem de bütün dünyada çok fazla ses getirmiĢti. Bunda, bölgenin Ġstanbul‟a yakınlığı ve Türkiye‟nin ekonomik ve endüstriyel merkezi konumunda oluĢunun büyük rolü vardı. Çok ağır olmamakla beraber, Enstitü binası da bu depremden zarar görmüĢtü. Enstitü binası gizli çatılı bir binaydı. Çatının kenarlarında çepeçevre yer alan briketten yapılmıĢ kalkan duvarları.bloklar halinde koparak aĢağıya düĢmüĢtü. DüĢen parçalar, o gece Enstitünün önüne park etmiĢ birkaç aracı hurdaya çevirmiĢti. Binanın iç duvarlarında da çatlaklar, dökülmeler olmuĢtu. Bazı sütünlarda da çatlaklar görülüyordu. EskimiĢ ahĢap pencerelerin bazıları yerlerinden çıkmıĢtı. Kütüphanenin arkasından dolaĢan kalorifer boruları da koparak yere inmiĢti (Resim 8). Lojmanlarda ise devrilen bazı eĢyalardan baĢka hasar yoktu. L Ģeklindeki Enstitü binasının uzun tarafı bu sarsıntıdan daha fazla etkilenmiĢti. Sonradan inĢa edilen kısım ise sağlam durumdaydı. Deprem sonrası 2 ay kadar binaya girilmedi. Daha sonra bilgisayarlar, laboratuvar cihazları, büro eĢyaları vs toplanarak temizlendi ve bir odada ikiĢer - üçer kiĢi oturmak üzere yeni bina tarafındaki odalara taĢındı. Depremde eski binanın çatısı da zarar görmüĢtü. KıĢa doğru yağmurlar baĢlayınca üst katın tavanları akmaya baĢladı. Ġdare vakit geçirmeden onarıma baĢlamıĢtı. Ġlk olarak çatı onarımı yapıldı. Gizli çatı sökülerek yerine kiremitli klasik çatı inĢa edildi. Bina içlerinde herhangi bir onarım yapılmadan kıĢ böyle geçti. 16 Resim 8: 17 Ağustos depremi sonrası kütüphane ve konferans salonunun hali (M. Ercan) 2000 yılında binada esaslı bir onarım baĢladı. Deprem dolayısıyla gerek Enstitü binasına, gerekse hizmet evlerine tamir, bakım, onarım, yeni satın almalar vs konusunda üst makamlar her türlü desteği fazlasıyla veriyordu. Bina, briketlerle yapılmıĢ tüm duvarları yıkılarak kalıptan çıkmıĢ iskelet haline getirildi. Etrafı da temele kadar kazılarak hem çepeçevre drenaj sistemi döĢendi, hem de birçok yerine temelden çatıya kadar güçlendirici beton duvarlar inĢa edildi. Drenaj sistemi ile, kıĢ aylarında bodrum katında su toplanması önlenmiĢ oldu. Güçlendiricilerle de, bina bundan sonra olabilecek depremlere daha dayanıklı hale getirilmiĢ oldu. Ayrıca 2. ve 3. katlarda ortada bir koridor bırakılarak sağlı sollu odalar oluĢturuldu. Bu arada laboratuvarlar da yeniden inĢa edildi. Bu Ģekilde daha önce her katta 8 olan oda sayısı 16‟ya çıkarılmıĢ oldu. Ġç bölmelerde alçı levha kullanıdı. Böylelikle, tabanları plastik döĢeme, pencereleri çift cam, odalarında ikiĢer bilgisayar bağlantı ucuyla yepyeni ve modern bir bina ortaya çıkmıĢ oldu. Aynı donanım bitiĢikteki sağlam bloka da uygulandı. Enstitü depremden sonra âdeta yeniden inĢa edilmiĢ oldu. “Depremin sağladığı imkanlar” sadece Enstitü binasıyla sınırlı tutulmadı. Eski misafirhane de yenilendi. Trafo, telefon santralı, tüm su tesisatı, kalorifer dairesi ve kazanları yenilendi; hizmet evlerinin elektrik tesisatları yenilendi, bütün dıĢ kapıları değiĢtirildi ve pencerelerine çift camlı plastik pencereler takıldı. Elektrik kesintilerinde kısa sürede devreye girecek 17 ve tüm Enstitü ile hizmet evlerini besleyecek güçte bir jeneratör satın alındı. Eski seranın yerine, daha büyük bilgisayar kontrollu bir sera inĢa edildi. Deprem pek çok kiĢiye, can ve mala zarar vermiĢti ama, Kavakçılık Enstitüsü gibi birçok kuruma da bu yönüyle yararı olmuĢtu. Ġzmit Ġl Tarım Müdürlüğü D-100 karayolu Ankara Dere Demiryolu Eski Kilezdere yatağı ġekil 1: 2010’da Enstitü ve Fidanlık sahasının genel durumu 2003 yılında Orman Bakanlığı, Çevre Bakanlığı ile birleĢtirildi. Ancak Çevre Bakanlığı herhangi bir bina, tesis vs‟ye sahip olmadığı için, bu birleĢme ile Orman Bakanlığının, daha doğrusu Orman Genel Müdürlüğü‟nün her tarafa yayılmıĢ tüm tesislerine yerleĢmeye baĢladılar. Bu birleĢmeden doğal olarak Enstitü de olumsuz yönde etkilendi. L Ģeklindeki idare binasının sonradan yapılmıĢ eki kendilerine tahsis edildi. Bir süre sonra, orta katı yarısına kadar aldılar. Çevre Bakanlığı ile birleĢmekle ve Çevre personelinin Enstitü binasına taĢınmasıyla, Enstitü personeli için inĢa edilmiĢ hizmet evleri de münhasıran 18 Enstitünün kullanımından alındı. Yeni Bakanlığın tüm genel müdürlükleri personelinin kullanımına tahsis edildi. 2011 yılında tekrar yapılan bir reorganizasyon neticesi Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığın kurulmasıyla, Çevre birimleri Enstitü‟den ayrıldı. Ancak yerine, yeni Bakanlığın 1. Bölge Müdürlüğüne (Ġstanbul) bağlı, Kocaeli ġube Müdürlüğü yerleĢti. Enstitü binasının Ģimdiki hali Resim 9 ve 10„da görülmektedir. Resim 9: Enstitü’nün son görünümü (M. Ercan) Aynı reorganizasyonla Enstitü de Orman Genel Müdürlüğüne bağlandı. Bu arada, Ġzmit Orman ĠĢletme Müdürlüğü de yeni misafirhanenin arkasına 3 blok halinde hizmet evleri inĢa etti. Enstitü kampüsünün Fidanlıkla birlikte krokileri ġekil 1 ve ġekil 2„de, 2014 yılı uydu görüntüleri ise Resim 11 ve Resim 12„de gösterilmiĢtir. 19 Ġl Tarım Müdürlüğü ġekil 2: 2010’da Enstitü yerleĢim alanının genel durumu Resim 10: Kavakçılık’ta bahar (M. Ercan) 20 Resim 11: 14/03/2014, Enstitü ve Fidanlığın uydu görüntüsü 21 Resim 12: 14/03/2014, uydudan Enstitü Kampüsü 22 3. MEVCUT ALT YAPI Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, Ġzmit merkezinde serası, hizmet binaları ve 2 misafirhanesi ile birlikte bir kampus içinde yer almaktadır. Yönetim Binası, 3 katlı, 2046 m 2 kapalı alana sahiptir. Ayrıca Ģu tesislere sahiptir: 34 çalıĢma odasına sahip idare binası (Resim 9) Konferans salonu (Resim 13) Kütüphane: 3597 kitap, 6051 dergi Sera Marangozhane Doku kültürü laboratuvarı Toprak-Ekoloji laboratuvarı Koruma laboratuarı Ekonomi laboratuvarı Resim 13: Konferans salonu (M. Ercan) 3.1. Sera ve Laboratuvarlar Sera YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü yönetimindeki sera, Widespan modeli yarı otomatik, 312 m2 alana sahiptir. Ġçinde 21x1x0.25 m ölçülerinde 3 adet 23 üretim yastığı, 21x1x0.15 m ölçülerinde 3 adet de saksı masası bulunmaktadır. Serada otomatik yağmurlama, sisleme, damla sulama ve ısıtma sistemi mevcuttur (Resim 14). Resim 14: Sera Doku Kültürü Laboratuvarı Ağaç Islahı BaĢmühendisliğinde bulunmaktadır. bir doku kültürü laboratuarı Toprak ve Ekoloji Laboratuvarları Orman Ekolojisi ve Toprak Bölümü BaĢmühendisliği bünyesinde toprak fiziği ve toprak kimyası olmak üzere iki laboratuvar bulunmaktadır (Resim 15). Laboratuvarlarda su ve toprak örneklerinin analizi yapılmaktadır. Laboratuvarlar aĢağıdaki donanıma sahiptir. 1- Toprak reaksiyonu ölçme cihazı 2- Elektriki geçirgenlik (Kondaktiviti metre) aleti 3- Refraktometre 4- Kalsimetre 5- Penetrometre 6- Planimetre 7- Tarla kapasitesi ve solma noktası cihazı 8- Permeabilite aleti 9- Yaprak öğütücü 10- Kül Fırını 11- Kurutma fırını 12- Deiyonize saf su cihazı 24 13- Atomik absorpsiyon spektrofotometresi 14- Spektrofotometre 15- Flaym fotometre 16- Leco azot tayin cihazı Toprak Laboratuvarlarında Yapılan Analizler Toprak örneklerinde; toprak reaksiyonu (pH), elektriki iletkenlik (Tuz), total kireç, tekstür (bünye), organik madde, geçirgenlik, katyon değiĢim kapasitesi, tarla kapasitesi, solma noktası, faydalanılabilir su belirlenmektedir. Toprak ve yapraklarda; makro elementler (Azot, Sodyum, Potasyum, Magnezyum, Kalsiyum, Fosfor, Kükürt, analizleri), ve mikro elementlerin (Bakır, Çinko, Mangan, Demir, KurĢun, Kadmiyum, Nikel) analizleri yapılmaktadır. Su örneklerinde; elektriki iletkenlik (tuzluluk), pH, Ca, Mg, Na, (karbonat, bikarbonat) analizleri yapılmaktadır. Ayrıca yetiĢme muhiti ve topraktan kaynaklanan sorunlar, uzmanlar tarafından yerinde yapılan gözlem ve toprak analizler sonucuna göre değerlendirilmektedir. Resim 15: Toprak laboratuvarı (M. Ercan) Koruma Bölümü Laboratuvarı Koruma araĢtırmaları bünyesindeki laboratuarda (Resim 16), entomolojik ve fitopatolojik çalıĢmalarda teĢhise yönelik iĢlemler yapılmaktadır. Laboratuvar Ģu donanıma sahiptir: 25 1 - Bilgisayar destekli mikroskop 2.-.Binoküler (Carl zeiss) 3 - Binoküler 4 - Kurutma fırını 5 - Otoklav 6 - Mikolojik herbarium Hasılat ve Ekonomi Bölümü Laboratuvarı Hasılat ve Ekonomi AraĢtırmaları Bölüm BaĢmühendisliği bünyesinde yer alan laboratuarda, yıllık halka geniĢliklerinin belirlenmesi çalıĢmaları, çeĢitli materyallerin kalori değerlerinin belirlenmesi, odunun parçalanması ve elenmesi iĢlemleri yapılmaktadır. Laboratuarda bulunan cihazlar aĢağıda verilmiĢtir: 1. 2. 3. 4. 5. LINTAB LECO AC-350 FRITSCH RETSCH METTLER TOLEDO Yıllık halka ölçüm cihazı Bombalı kalorimetre Değirmen (Odun Parçalama ve öğütme) Elek Hassas Terazi Resim 16: Koruma laboratuvarı (M. Ercan) 26 3.2. Baskı ĠĢleri Enstitü, 1987‟den itibaren “masa üstü yayıncılık” tarzındaki matbaasında, özel baskı gerektiren bazıları hariç kendi yayınlarını basmıĢtır. Matbaa, Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık Bölümüne bağlı olarak faaliyet göstermektedir. 3.3. Bilgisayar Donanımı ve Zaman Ġçindeki GeliĢimi 3.3.1. Enstitü’nün Ġlk Bilgisayar Sistemi Enstitü‟nün ilk bilgisayarı, 1975‟te TUR/71/521 nolu FAO projesi kaynaklarıyla alınmıĢ Hewlett-Packard marka 9830A model bir masa üstü bilgisayardı (Resim 17 ve 18). Resim 17: HP 9830A masaüstü bilgisayar 27 Bu bilgisayarın, kendi üzerinde klavyesi ve bir manyetik kayıt ünitesi vardı. Sistem, bir arabirim (interface) üzerinden bir yazıcı, bir kağıt Ģerit delici-okuyucu ve bir çiziciden (plotter) oluĢuyordu. Resimde görülen ve bilgisayarın üzerinde yer alan printer ünitesi yoktu. Yazıcı olarak Facit marka bir elektronik daktilo kullanıyordu. Çizicisi de yaklaĢık A3 büyüklüğünde bir kağıda, özel kalemleriyle grafik çizebiliyordu. Sistemin, çevre birimleriyle birlikte 30.000 Amerikan dolarına satın alındığı söyleniyordu. Resim 18: Enstitünün ilk bilgiayar sistemi: HP 9830A ve çizicisi. (Soldan sağa: Matematik-Ġstatistik Bölüm BaĢkanı Orhan ACAR, uzmanlar M. Hanifi ÖZDAL ve Mehmet ERCAN. ĠĢletmen: Yasemin KUġ) ĠĢletim sistemi ROM BASIC‟ti (Kendi üzerinde, yalnız okunur bellekte yer alan BASIC programlama dili). Bu bilgisayar 80‟lerde çok popüler olan ve aslında Fortran IV‟e çok benzeyen BASIC programlama diliyle çalıĢan bir sistemdi. Bu bilgisayar, Ģimdikilere nazaran çok yavaĢ olmakla beraber, iyi bir iĢlemciye sahipti. 64 KB kadar bir RAM belleği vardı. Sanıyorum 8 bit üzerinden iĢlem yapıyordu. Kullandığı BASIC, mesela matris iĢlemlerini tek komutla yapabiliyordu. Sistemle birlikte kasetler üzerinde gelen pek çok istatistik analiz programı vardı. Bu programlarla varyans analizleri, regresyon analizleri gibi bazı önemli istatistik analizler yapılabiliyordu (Mesela 20 serbest değiĢkene kadar regresyon analizleri yapılabiliyordu). O yıllarda el ile ancak sınırlı sayıda veri ile en çok 3 serbest değiĢkene kadar regresyon analizi yapılabildiği düĢünülürse, bu sistem o zamanki araĢtırmacılara hayal bile edemeyecekleri olağanüstü bir imkan sağladığı açıktı. Ancak veri çok olduğu takdirde (mesela 1000 civarında sayı gibi), sabah baĢlatılan bir regresyon analizi, o 28 gün mesai saatinin sonuna kadar sürebiliyordu. Sonuçlar, büyük bir takırtıyla çalıĢan, sesi alt katlardan duyulan Facit elektrikli daktilo ile rulo kağıda dökülüyordu. Bazan yapılan iĢlemler sonuçlanıp daktilo aniden çalıĢmaya baĢlıyor, bu durum o sırada odada bulunan kiĢilerin son derece dikkatini çekiyordu. Çizici (Resim 19) ise, elektrostatik bir tablaya yerleĢtirilen A3 boyutunda bir kağıda gerçekten “çizim” yapıyordu. Kağıt tablaya yerleĢtiriliyor ve asla kaymıyordu. Çizdirilen Ģekiller, çizgi, sütun, regresyon grafikleri ve bu esnada “çıt-çıt” diye çıkan sesler de aynı Ģekilde görenlere çok ilginç geliyordu. Bu çizicinin farklı renklerde keçeli uçlu özel kalemleri vardı. Çiziciye hangi kalem takılmıĢsa, çizim o renkle yapılıyordu. Resim 19: HP 9830A ile kullanılan çizici (Plotter) O yıllarda Türkiye‟de ancak birkaç tane bulunan bilgisayar sistemlerinden biri olan bu sistemi, herkes büyük bir ilgiyle ve hayranlıkla izlerdi. Gelen ziyaretçiler için bilgisayara ait özel demo (gösteri) programları da vardı. Bunlardan bir tanesi, istenen bir yılın, istenen bir ayının takvimini kağıda çizen “Takvim Programı”ydı. Bu program ile, doğum tarihini bilenler hangi gün doğduklarını öğrenebiliyorlar ve bilgisayara “hayranlıklarını” gizleyemiyorlardı. Bu maksatla bazı küçük “Ģaka” programları da yazılmıĢtı. Bilgisayar izleyicilere bazı sorular sorarak, –sözde- onun nasıl bir kiĢ olduğunu ortaya çıkarıyordu. Bazıları bu gayrı ciddi, komik cevapları ciddiye alıyor, itiraz ediyor veya bozuluyorlardı. O zamanlar “bilgisayar” demek, “programcılık” demekti. BASIC programlar, açık kodluydu. Bilgisayar sorumlusu, program yazmak veya en 29 azından mevcut programların kodlarında gerekli değiĢiklikleri yapmak durumundaydı. Aslında Türkçe‟de henüz “bilgisayar” kelimesi yoktu; bunun yerine genellikle “kompüter” kelimesi kullanılıyordu. Gerçekten de o sistemler Ģimdikilere nazaran henüz birer “bilgisayar” vasfında değil, daha çok geliĢmiĢ, programlanabilir birer “hesap makinesi” gibiydi. Bilgisayar teknolojisinin zamanla nereden nereye geldiğini daha iyi anlatabilmek maksadıyla, bu bilgisayara ait biraz daha bigi vermekte yarar vardır: Bu bilgisayar, program veya veri saklama ortamı olarak, bir zamanlar çok kullanılan müzik kasetlerine benzer, ancak özel imal edilmiĢ kompakt kasetler veya özel kağıt Ģeritler kullanıyordu. Bu kasetler, o devirlerin büyük sistemlerinin, özel muhafaza içinde, koca bir makaraya sarılı geniĢ manyetik bantlarının mini boyutlardaki haliydi. Kaset okuyucu-yazıcı bilgisayarın üzerindeydi. Kullanıcı, özel komutlarla bant üzerinde istenen büyüklükte sıra numaralı dosyalar (file) oluĢturabiliyordu. Bu iĢleme “formatlama” deniyordu (Günümüzde bir bilgisayar diskine “format atılmasının” aslı buydu). Bu file‟lara belli büyüklüklerde bilgi kaydedilebiliyordu. Özel kağıt Ģeritler ise hem delici, hem okuyucu iĢini yapan özel bir çevre birimi (tape punch) tarafından kullanılabiliyordu. Ancak bu deliciokuyucu veri saklama iĢinde pek pratik olmadığı için, kasetler tercih ediliyordu. Bilgisayarın monitörü yoktu. Bilgisayarla iletiĢim, program yazımı vs, kendi üzerindeki sadece 32 karakter gösterebilen kırmızı ıĢıklı bir nokta matris satırı üzerinden yapılıyordu. Görüntülenen mesaj vs 32 karakterden fazlaysa, sonrası ekranda kaydırılarak görülebiliyordu. Bu bilgisayar sadece sayısal iĢlem yapıyor ve sayısal değiĢken kabul ediyordu. Henüz alfanümerik değiĢkenler kullanılamadığı gibi, düz yazı yazmakta kullanılan “kelime iĢlemciler” söz konusu bile değildi. Daha doğrusu, üzerindeki BASIC ile yazılabilecek programlar dıĢında herhangi bir iĢlem yapmak mümkün değildi. Enstitü‟nün bu bilgisayar sistemi arıza yaptığı 1986 yılına kadar kullanıldı. 3.3.2. Geçen Zaman Ġçindeki DeğiĢiklikler O yıllarda bilgisayar teknolojisini geliĢtiren, temsil eden ve bu konuda önde giden Amerika‟lı IBM idi. Sistemleri halka tanıtan, yaygınlaĢtıran da IBM oluyordu. Bu yüzden, halk arasında “bilgisayar” kelimesi yerine, pek çok ülkede olduğu gibi Türkiye‟de de “IBM” kelimesi kullanılır olmuĢtu. Sektörde standardları da IBM belirliyordu. Geçen 10 yılı aĢkın zaman zarfında bilgisayar teknolojisi hızla ilerlemiĢ, Enstitü‟deki HP 8930A modeline benzer basit sistemler küçülüp ucuzlayarak hızla yaygınlaĢmaya, evlere bile girmeye baĢlamıĢtı. Veri depolama üniteleri olarak da, manyetik Ģeritlerin yerini manyetik sabit (hard) 30 diskler ve 4.25 inçlik eğilebilir (flexible) diskler almıĢtı. Bilgisayarlar da, tek amaçlı bir hesaplama makinesi olmaktan çıkmaya, henüz Ģimdikiler gibi olmamakla beraber, çok yönlü birer elektronik araç haline gelmeye baĢlamıĢtı. Mesela ev tipi son derece küçük bazı sistemlerde, ses, renk, oyun amaçlı grafik animasyonlar baĢlamıĢtı. Buna paralel olarak da sistemleri çalıĢtıracak pek çok programlardan meydana gelen “iĢletim sistemleri” geliĢtirilmiĢti. Resim 20: WANG masaüstü bilgisayar HP 9830A‟nın devre dıĢı kalamasıyla, 1986‟de Enstitü‟ye 2 adet Wang Bilgisayar sistemi satın alındı (Resim 20 ve 21). Bu bilgisayarlar DOS (Disk Operating System) ile çalıĢıyordu ve “IBM uyumlu”ydu. Birisinde bir sabit sabit disk, bir eğilebilir disk sürücü, diğerinde 2 disk eğilebilir disk sürücü vardı. Sabit diske sahip olan disk üzerine yüklü iĢletim sistemi üzerinden, disksiz olan ise sistem programlarının yüklü olduğu eğilebilir diskin sürücüye takılmasıyla açılıyordu. Sistemler, yazılım olarak BASIC yanında bir kelime iĢlemci (word processor) ve Ģimdiki Excel‟in benzeri bir hesap tablosu (spread sheet) yazılımına sahipti. Bu sistemler, BASIC yanında, ticari amaçlı bir programlama dili olan COBOL de kullanabiliyordu. Bu sistemlerin önceki 31 sistemden en önemli bir diğer farkı, belli DOS komutlarıyla sisteme ait pek çok uygulama ve düzenlemelerin yapılabilmesiydi Resim 21: Wang bilgisayar sistemleri (Mehmet ERCAN, Yasemin ÖZCAN) Bilgisayarlarda üç misli arttırılabilir 256 KB RAM bellek vardı. Kullanıcının bilgisayar ile görsel irtibatı, “monitör” denilen, 12 inçlik yeĢil x-ray bir ekran üzerinden sağlanıyordu. Klavye de bilgisayardan ayrılmıĢtı. Hard disk 10 MB kapasiteliydi. Program, veri vs dosyaların 100 KB‟ı bile pek geçmediği o yıllarda bu çok büyük bir kapasiteydi. Öyle ki, satıcı firmanın temsilcisi, “Bu bilgisayar, bir holdinge yetecek kapasitededir” demiĢti. Çift disk sürücülü makinedeki sürücülerden biri A, diğeri B diye adlandırılıyordu. Sabit disk sürücüsü ise C olarak tanımlanmıĢtı (Sonraları sabit diskin C ile tanımlanması ve varsa sabit diskteki diğer bölümlerin D ile devam etmesi buradan gelmektedir). Eğilebilir diskler (Resim 22), karton gibi bir zarf içinde 5 1/4 inç çapında 368 KB kapasiteli bir nevi dairesel manyetik plaklardı. Bu sistemler, HP 9830A‟nın yanında tabi ki çok geliĢmiĢ sayılırdı. Bu arada, yazıcılar (printerler) de geliĢmiĢ, farklı tipler piyasaya çıkmıĢtı. Gelen Wang‟lar da iki tip yazıcı ile birlikte gelmiĢti: Bunlardan biri, hala pek çok yerde kullanılmakta olan ve yazılan karakterlerin yan yana dizilen noktalardan meydana geldiği “nokta vuruĢlu” (dot matrix) yazıcıydı. Bu tip yazıcılarda bir yazıcı kafası bir mil üzerinde sağa-sola gidip gelerek, özel bir muhafaza içindeki daktilo Ģeridi benzeri bir Ģeridin arkasından kağıt üzerine noktaları vuruyor, yazılar bu Ģekilde 32 oluĢuyordu. Bu yazıcı hem tek kağıda, hem de sürekli form denilen 12 inç boyunda, 8 inç geniĢliğinde katlanarak oluĢturulmuĢ kağıt Ģeritlere yazabiliyordu. Yazıcının kendi üzerindeki seçeneklerle veya program içinde kullanılan print komutlarıyla sınırlı sayıda farklı tip, biçim ve büyüklüklerde (farklı fontlar ve puntolar) harfler - karakterler oluĢturulabiliyordu. Diğer yazıcı, ise daisy-wheel denilen bir yazıcıydı. Bunda karakterler (harfler) papatya yaprakları gibi bir tekerleğin etrafına dizilmiĢti. Yazım sırasında tekerlek hızla dönerek basılacak harf yukarıya getiriliyor, özel bir kaset içindeki bir karbonlu Ģeridin arkasından bir çubuk harfe vurarak o harfin kağıda basılmasını sağlıyordu. Fakat bunda font ve punto değiĢkenliği sözkonusu değildi. Ancak bu tekerlek plastik olduğundan, Türkçe‟de çok geçen bazı harfler kısa zamanda ezilip tahrip oluyor ve tekerleği sık sık değiĢtirmek gerekiyordu. Plastik Ģeridi de tek geçiĢliydi; baĢtan sona bir defa sarınca yenisini takmak gerekiyordu. Resim 22: 4.25 inçlik eğilebilir disk ve 3.5 inçlik disket HP 9830A‟ya ait BASIC ile yazılmıĢ istatistik analiz programları hemen bu sisteme uyarlanarak kullanılmaya baĢlandı. Bu sisteme ait BASIC‟te önemli farklılık veri kayıt ve yazıcı (print) komutlarındaydı. Sistemin kelime iĢlemcisi ise herhangi bir metni hatasız bir Ģekilde yazıp basmaya, bilgisayarın veri kayıt ortamında saklamaya, istenildiğine tekrar bilgisayar belleğine alarak üzerinde değiĢiklik, ilave vs yapmaya imkan sağlıyordu. Ancak henüz aralara fotoğraf, grafik gibi objeler eklemek söz konusu değildi. Fakat sistemlere ait grafik çizici yoktu. Programlara gerekli ilaveler yapılarak nokta matris yazıcıyla grafikler basıldı. Daha sonra aynı anda 6 farklı (renk veya kalınlık olarak) kalem kullanabilen bir çizici (plotter) satın alındı. Bu çizicide X yönünde kalem, Y yönünde kağıt hareket ediyordu. Bunu kullanabilmek için de yine BASIC programların içine özel ilaveler yapıldı. Wang sistemleri de BASIC programlama dili ile birlikte 1992‟lere kadar kullanıldı. 33 Enstitü‟de tüm istatistik analizler bilgisayarla yapıldığı gibi, 80‟li yılların sonlarına doğru personel maaĢ ve ücret bordroları da bilgisayarla yapılmaya baĢlandı. Enstitü bu konuda ilklerden biriydi. 3.3.3. Son Dönem: Microsoft Windows Çağı Bu arada, Microsoft isimli bir yazılım Ģirketi, kendi geliĢtirdiği bir tür iĢletim sistemi olan Windows ile bilgisayar dünyasına girmiĢti. O zamana kadar her donanım Ģirketi aynı zamanda kendi sistemine ait özel yazılımlar kullandırırken, Microsoft ile bu düzen yıkılmıĢtı. Windows markadan bağımsızdı ve her marka bilgisayarda sorunsuz çalıĢıyordu. Windows‟un büyük diğer bir özelliği de, DOS‟un klavyeden aldığı sistemle ilgili öğrenilmesi özel eğitim gerektiren birçok karmaĢık komutları, kullanıcıya bir takım simgeler ve pencereler üzerinden verme imkanı sağlamasıydı. Böylelikle “karakter tabanlı” sistemlerden, “obje tabanlı” sistemlere geçilmiĢti. Microsoft diğer taraftan her ülkede temsilcilik açarak, sattığı yazılımları o ülkenin diline çevirtiyordu. Artık bilgisayar kullanmak için iĢletim sistemi (DOS) ve buna ait birçok Ġngilizce komut bilme ve bunları kullanma mecburiyeti ortadan kalkıyordu. Bu da sıradan insanların, hatta çocukların bile bilgisayar kullanabilmesine yol açmıĢtı. Sisteme ait komutlar, klavye ile birlikte fare (Mouse) denilen basit bir aparat üzerindeki iki tuĢa tıklanarak verilebiliyordu. Windows‟un diğer bir radikal yeniliği de, bilgisayarda aynı anda birkaç uygulama yapılabilmesi veya program çalıĢtırılabilmesiydi. Her bir program veya iĢlem ve için ayrı bir “pencere” açılıyor (Windows adı da buradan geliyordu zaten), kullanıcı istediği pencereye geçerek o pencereye ait uygulamayı yapıyordu. O sıralar Windows 3.1 sürümüyle Türkiye‟ye de girmiĢti. O arada, donanım ve yazılımlardaki radikal yeniliklerle birlikte, yazıcı, çizici, veri saklama üniteleri gibi her türlü çevre biriminde de ciddi geliĢmeler olmuĢtu. Yeni hard diskler (sabit diskler) boyut itibariyle avuç içi büyüklüğüne inmiĢ; kapasiteleri de aksine 5-15 kat artmıĢtı. Bükülebili diskler de küçülmüĢ, “disket” adını almıĢtı (Resim 22). 3.5 inç ölçüsüne getirilen bu disketler bir plastik muhafaza içine alınmıĢ, kapasiteleri de 756 KB‟ye yükseltilmiĢti (Bunlar birkaç yıl içinde bir miktar daha geliĢtirilerek kapasiteleri 1.44 MB‟ye çıkarıldı. Adına da “Çift taraflı, iki kat kapasiteli” anlamında “DSDD- Double Side Double Density” disketler denildi). 1991 yılında Wang sistemleri sık sık arıza yapmaya baĢlayınca Enstitü‟ye yeni bir bilgisayar alınmasına karar verilmiĢ ve 12 inçlik siyahbeyaz monitör kullanan Microsoft Windows 3.1 ile çalıĢan IBM marka 3. nesil bir bilgisayar satın alınmıĢtı. Alınan IBM 110 MB sabit diske ve 3.5 inçlik bir disket sürücüye sahipti. Bu sistemi kısa süre sonra baĢka bilgisayarlar izledi ve zamanla Enstitü‟de bilgisayar sayısı hızla arttı. Wang bilgisayarlar için BASIC programlama diliyle yazılmıĢ programlar bu sistem üzerinde de kullanılmaya devam edildi. Bu arada BASIC de geliĢtirilmĢi son sürümü olan GW BASIC piyasaya sürülmüĢtü. Yine Microsoft‟un hazırlayıp sattığı kelime iĢlemci “Word” ve hesap tablosu 34 “Excel”‟ de alındı. Böylelikle Enstitü bu kelime iĢlem yazılımıyla kendi küçük çaplı basım-yayın iĢlerini daha da geliĢtirmiĢ oldu. Windows iĢletim sistemini kullanan DOS tabanlı bu sistemler, zamanla PC olarak tanınır, bilinir oldu (Resim 23). Bir PC, belli baĢlı birkaç parçadan meydana geliyordu: Kasa, güç ünitesi, ana kart, disket sürücü, hard disk, ram bellek, birer de monitör, klavye ve fare. Daha sonra bunlara bir printer, bir çift hoparlör, modem, web-kamera gibi çevre birimleri de ilave oldu. Ġnternetin de kullanıam baĢlamasıyla Windows ile birlikte, bilgisayarlar tam bir medya aracı haline geldi. Resim 23: Enstitü’nün bilgisayar sistemleri hakkında üst düzey yöneticilere bilgi veriliyor. Soldan sağa: Enstitü Müdürü Dr. Ali Sencer BĠRLER, Orman Bakanı Hasan EKĠNCĠ, Matematik-Ġstatistik Bölüm BaĢkanı Mehmet ERCAN, Kocaeli milletvekili Ġsmail KALKANDELEN, Kocaeli Valisi Kemal NEHROZOĞLU, AGM Genel Müdürü Ġsmail ÖZKAHRAMAN, Ekonomi-Hasılat uzmanı Yavuz YÜKSEL Veri kayıt ortamı olarak disketlerin piyasaya çıktığı yıllarda bir de “Compact Disc – CD” denilen manyetik olmayan bir baĢka tür diskler dijital dünyaya girmiĢti. Birer yüzü parlak, 15 cm çapında 1-1.5 mm kalınlığında Ģeffaf plastikten yapılma bu “plaklar”, o zamanki veri kayıt ortamlarına nazaran gerçekten çok yüksek kapasiteye sahipti: 700 MB. Ancak hem bunların kendileri, hem de okuma-yazma üniteleri ilk yıllarda henüz herkesin 35 alıp kullanabileceği kadar ucuz değildi. Fakat 90‟lı yılların sonlarına doğru fiyatlar düĢünce, CD‟ler, CD okuyucular PC‟ler üzerinde standard hale geldi. Ancak media dünyasına, özellikle video sektörüne 700 MB kapasiteli CD‟ler de yetersiz geliyordu. Zamanla çok daha net görüntü veren daha yüksek çözünürlüklü video formatı geliĢtirilince, bunları kaydetmek maksadıyla 90‟lı yılların sonlarında DVD denilen, 4.7 GB kapasiteli bir baĢka tür diskler ortaya çıkmıĢ oldu. Windows iĢletim sistemi kullanan bilgisayar sistemlerinin ortaya çıktığı yıllarda, yazıcı teknolojilerinde de büyük geliĢmeler olmaktaydı. Matbaacılık teknolojisi kadar mükemmel, hatta çok daha kusursuz baskı yapabilen Lazer Yazıcılar piyasaya çıkmıĢtı. Bu yazıcılar A4 boyutunda yazı kağıdına, siyahbeyaz olarak inanılmaz netlikte baskı yapıyordu. Artık yazı Ģekli (fontlar), büyüklüğü (puntolar) hiç mesele değildi. Tablo, Ģekil, fotoğraf basmak problem olmaktan çıkmıĢtı. Enstitü de ilk lazer yazıcıya vakit geçirmeden sahip oldu. Bir süre sonra da renkli fotoğraf niteliğinde baskı yapabilen “renkli lazer yazıcılar” piyasaya çıktı. Lazer yazıcıların piyasaya çıkıĢından bir süre sonra da, “püskürtme (ink jet)” teknolojisi kullanan bir baĢka tür yazıcılar (printerler) görülmeye baĢlandı. Bunlar kısa zamanda bir zamanlar kullanılmıĢ olan ve renkli kalemlerle çizim yapan plotter‟ların da yerini aldı ve A4‟ten, 1.30 cm eninde rulo kağıda baskı yapabilen tiplere kadar çeĢitli modelleri imal edildi. Bu arada Ģimdiki diz üstü veya note-book benzeri çanta-bilgisayarlar da piyasada görülmeye baĢlanmıĢtı. Enstitü‟ye de, 90‟lı yılların baĢında üzerinde BASIC programlama dili, basit bir kelime iĢlemci ve hesap tablosu olan 8 inç siyah-beyaz LCD ekrana sahip Olivetti marka 2 küçük çanta bilgisayar alınmıĢtı. Daha sonra Windows XP Home Edition olan 2 adet Compaq notebook alındı. 20 GB diske sahip bu sistemlerin üzerinde standard donanım olarak CD-DVD okuyucu, disket sürücü, yerel ağa bağlanmayı sağlayan ethernet kartı, dahili hoparlör ve telefon hattından internete bağlanmaya imkan veren bir modem bulunmaktaydı. Microsoft, 1995‟te Windows 95‟i, sonra Windows 98‟i, 2000 yılında Millenium, kısa süre sonra XP ve son olarak da 2007‟de Vista‟yı piyasaya sürdü. Bunlardan 98 ve XP sürümleri en çok tutulanlar olmuĢtu. Ancak Vista pek beğenilmeyince, hemen peĢinden 2009‟da Windows 7 piyasaya sürüldü. Kurumlarda bilgisayarlar çoğalmaya baĢlayınca, bunların birbirlerine bağlanmaları, diğer bir ifadeyle “birbirlerini görmeleri” ve sabit disklerindeki dosyalara diğer bilgisayarlardan eriĢilebilmesi gündeme gelmiĢ, böylelikle “Network” denilen “bilgisayar ağları” oluĢmaya baĢlamıĢtı. Bunlardan, aynı bina içinde olanlara “LAN (Local Area Network)” denilmekteydi. Bu ağlarda bilgisayarlar birbirlerine “Ethernet kartı” denilen bir parça sayesinde bağlanıyorlardı. 1993-94‟lerde Microsoft Windows 3.11 nolu sürümüyle bu iĢe az-çok imkan sağlıyordu. Ancak bu konuda bekleneni karĢılamadığından, ilk zamanlarda, bilgisayar ağlarında DOS tabanlı diğer yazılımlar kullanıldı. Enstitü de bir süre Novell Netware yazılımını kullandı. Bir de bilgisayarların uzaktaki sistemlere bağlanması konusu vardı. Bu maksatla normal telefon hatlarından yararlanılıyordu. Bunun için “Modem” 36 denilen cihazlar gerekiyordu. Enstitü‟ye ilk modem 90‟lı yılların ortalarında geldi. Oldukça büyük olan bu ilk modemlerle bağlantı da oldukça zahmetliydi. DOS ortamında kullanılan özel yazılımlarla ve özel komutlarla dosya transferleri yapılabiliyordu. Transfer hızı da henüz çok yavaĢtı. Enstitüye ilk kurulan ağ, Ģimdilerde tamamen ortadan kalkmıĢ olan ve RG-8 adı verilen bir koaksiyel kablo üzerinde bilgisayarların tespih taneleri gibi dizili olduğu ağ sistemiydi. Bu sistemin hem veri transfer hızı yavaĢtı; hem ilavelere müsait değildi, hem de 400 m‟den sonra sağlıklı çalıĢmıyordu. Bu sistem, depreme kadar kullanıldı. Depremde Enstitü binası hasar görüp de ince inĢaatı adeta tekrar yapılınca, UTP kablolarla yıldız tarzında birçok bilgisayarın bağlanabildiği “hub” veya “switch” adıyla bilinen sınırsız bağlantı kutularını kullanan 8 kablolu sisteme dönüldü. 90‟lı yılların sonuna doğru, Türkiye‟de de INTERNET adı verilen ve dünya çapında herkesin kullanımına açık bilgisayar ağı yaygınlaĢmaya baĢladı. 1997‟de Ġzmit‟te de Ġnternet hizmeti verilmeye baĢlanınca, Enstitü zaman geçirmeden baĢvuru yaptı ve 25/8/1997 tarihinde internete abone oldu. 29/5/2001‟de de Enstitü adını www.kavak.gov.tr adıyla tescil ettirdi ve web sayfalarını hazırlayarak internet kullanıcılarının hizmetine açmıĢ oldu. Böylelikle internete bağlanan, web sayfaları düzenleyen ve internette yayına açan ilk kuruluĢlardan bir oldu. Halen Enstitü, Microsoft Windows ağı altında çalıĢan masa üstü ve diz üstü bilgisayarlar olmak üzere birçok bilgisayardan oluĢan ve sürekli internete bağlı bir lokal ağa sahiptir. 37 4. ARAġTIRMA FAALĠYETLERĠNĠN ĠġLEYĠġ TARZI Enstitü‟nün araĢtırma faaliyetleri 60‟lı yılların 2. Yarısından itibaren belli bir dispozisyona gore yazılan araĢtırma projelerine gore yapılmıĢtır. Buna ait esas ve usuller daha sonra çıkan yönetmeliklerde belirlenmiĢtir. 70‟li yılların ikinci yarısında projelerin alınmasında Ģu yol izlenirdi: Projelendirilecek bir araĢtırma konusu, once ilgili Bölüm BaĢkanı tarafından Enstitü‟nün Bölüm BaĢkanlarından oluĢan “Müessese Kurulu”na getirilerek görüĢülürdü. Burada araĢtırmaya değer bulunması halinde lideri olacak uzman tarafından projelendirilerek yeni proje teklifi halinde, yılda bir defa sonbaharda toplanan “Teknik Kurul”a (Resim 24) sevkedilirdi. ÇeĢitli uygulamacı ve araĢtırmacı kurum, kuruluĢ ve üniversitelerden temsilcilerin katıldığı bu kurulda proje teklifleri tartıĢılır, kabul veya reddedilirdi. Kabul edildiği takdirde, olası gerekli değiĢiklik veya düzeltmeleri yapıldıktan sonra Genel Müdürlüğe onaya gönderilirdi. Bu onaydan sonra proje uygulamaya konulur süresi sonunda değerlendirilerek sonuç raporu yazılır ve bu rapor yine Teknik Kurul‟da görüĢülürdü. Teknik Kuruldan geçen proje sonuç raporları “Yayın Kurulu” tarafından incelenmesini takiben, 1987‟den itibaren “Teknik Bülten” adını alan “Yıllık Bülten”lerde yayınlanırdı. 1993‟ten itibaren, Ankara Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü‟ne bağlı Ġstasyon müdürlüklerinin (ve Kavakçılık Enstitüsü‟nün Tarsus Okaliptüs AraĢtırma Ġstasyonunun) müstakil birer AraĢtırma Müdürlüğü haline getirilmesiyle birlikte 11 adet olan Ormancılık AraĢtırma Müdürlükleri, kendi Teknik Kurulllarından geçen yeni proje tekliflerini bir de tüm Enstitülerin katılımıyla düzenlenen “AraĢtırma ÇalıĢma Grupları”nda görüĢmeye baĢladılar. Daha geniĢ katılımlı bu ÇalıĢma Gruplarından oylanarak geçen teklifler, son olarak AraĢtırma Müdürlerinden oluĢan “AraĢtırma Değerlendirme Kurulu”ndan da geçtikten sonra Daire BaĢkanlığınca onaylanarak ve yürütülür hale geldi. Benzer Ģekilde, sonuçlanan proje raporları da, her müdürlüğün Teknik Kurulundan geçtikten ve ÇalıĢma ve Değerlendirme Kurullarında görüĢülüp kabul edildikten sonra, Daire BaĢkanlığının onayıyla yayınlandı. Ancak 2013‟de Orman Genel Müdürlüğü‟nün 17/05/2013 tarih ve 19 nolu oluru ile çıkan “Orman Genel Müdürlüğü, Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüklerinin AraĢtırma – GeliĢtirme Faaliyetlerine ĠliĢkin ÇalıĢma Usul ve Esasları Hakkındaki Talimatname” ile AraĢtırma ÇalıĢma Grupları ve AraĢtırma Değerlendirme Kurulları kaldırılarak, bunların yerine AraĢtırma Ġhtisas Grupları getirildi. Enstitü, araĢtırma faaliyetlerini her zaman Orman Fakülteleri ile iĢbirliği içine yürütmüĢtür. Bu anlamda, öğretim üyeleri danıĢman veya yürütücü olarak belli projelerde yer almıĢtır (Resim 25). 38 Resim 24: Bir Teknik Kurul fotoğrafı: 4.12.1986 39 Resim 24 soldan sağa, Ön sıra: Taneri ZORALĠOĞLU, Ahmet DĠNER, Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL, Metin SARIBAġ, Ergün AVCIOĞLU, Korhan TUNÇTANER, Necdet GÜLER, Sedat ULUDAĞ. Arka sıra: Mümtaz TULUKÇU, Mustafa ZENGĠN, Sabahattin AYDIN, SavaĢ AYBERK, Ali Sencer BĠRLER, Ġsmet GÜMÜġDERE, Ulvi TOLAY, Ġsmet ERDOĞAN, Engin ERTAN, Ferit TOPLU, Mehmet ERCAN, Yusuf CENGĠZ, Hüsamettin ÖZKEÇECĠ, E. Aydan ALANAY, Acar UMAÇ, Peyman CAN. Resim 25: Bir araĢtırma için toprak çukurundan örnek alınması. Soldan sağa: Toprak-Ekoloji uzmanı Ahmet KARAKAġ (otutran), Bölüm BaĢkanı Dr. Mustafa ZENGĠN (ortada), 1973-1979 yıllarında Enstitü’de görev yapmıĢ olan Ġ. Ü. Orman Fakültesi Havza Amenajmanı öğretim üyesi Prof. Dr. Ahmet HIZAL (toprak çukurunda) 40 5. ENSTĠTÜ’NÜN YAPTIĞI BAZI ÖNEMLĠ ARAġTIRMA ÇALIġMALARI ve TÜRKĠYE KAVAKÇILIĞI ĠLE ORMANCILIĞINA KATKILARI Gerek teknik, gerekse yardımcı ve idârî tüm Enstitü personeli, kuruluĢundan beri kendi görev alanlarında amatör bir ruhla çaılĢmaktadır. Bu sayede Enstitü kavakçılık ve ormancılığa önemli katkılarda bulunmuĢ ve gerek yurt içi gerekse yurt dıĢında saygın bir hüviyet kazanmıĢtır. Enstitü, önceleri ülke çapında yerli karakavaklarla yapılagelmekte olan dar dikim aralıklı sıravarî klasik halk kavakçılığından, yüksek verimli klonlarla geniĢ dikim aralıklarıyla yapılan modern kavakçılığa geçiĢi baĢarı ile yerine getirmiĢtir. Bu sayede Türkiyede kavak odunu üretimi 3 milyon m 3‟lere ulaĢmıĢtır. 60‟lı yılların sonlarından itibaren hızlı geliĢen ibreli türleri de çalıĢma konularına alarak, bu türlerle yapılan endüstriyel plantasyon ormancılığını da Türkiye ormancılığına kazandırmıĢtır. Bu sayede odun üretiminde önemli artıĢlar olmuĢ ve ekonomiye ciddi katkılar sağlanmıĢtır. AĢağıda, bu çalıĢmalardan önemli görülen ve güncelliğini koruyan bazıları hakkında çok kısa özet bilgi verilmiĢtir. 5.1. Kavakçılıkla Ġlgili ÇalıĢmalar Bilindiği gibi “kavak” ağacı, Türk halkının yetiĢtirdiği ve hasılatı “odun” olan yegâne ağaç türüdür. Kavak, Anadolu‟da yüzyıllardır geleneksel olarak belli yerlerde yetiĢtirilmektedir. Ancak halk tarafından ehramî karakavak varyeteleriyle yapılan geleneksel kavakçılık, oldukça dar dikim aralıklarıyla yapılmaktadır. KuruluĢ yıllarında ithal edilen melez kavak klonlarıyla da yapılan aynı tarzdaki dikimler, büyük gayretler sonucu değiĢtirilebilmiĢtir. Böylelikle Enstitü gerçekten de görevini iyi yapmıĢ, melez kavakçılığı tüm Türkiye‟ye, ve özellikle de Adapazarı ve Düzce ovaları gibi yakın çevresine yaymıĢtır. Ġç, Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde ise geliĢtirdiği yüksek verimli, düzgün gövdeli klonlarla halk kavakçılığına önemli katkılarda 3 bulunmuĢtur. Bu sayede de, önceden 300.000 m olan kavak odunu üretimi 3 80‟li yılların sonlarına doğru 3.000.000 m ‟lere çıkmıĢtır. 5.1.1. KuruluĢ Öncesi Dönem (Anon, 1966) 1956 yılında Ġtalya‟dan ithal edilerek üretime alınan P. alba ve P. X euramericana klonları ile 1957‟de ilk deneme fidanlığı kurulmuĢ ve bunların Marmara iklim Ģartlarında karĢılaĢtırmalı denemelerine baĢlanmıĢtır. Yine 1956 yılından itibaren Türkiye karakavak tiplerinin envanterine baĢlanarak her yöreden toplanan yüzlerce karakavak klon taslakları ile Ankara Orman Fidanlığında ilk yerli klonlar deneme fidanlığı kurulmuĢtur. 1958 yılında Ġzmit ve Bolu civaındaki P. nigra ve P. X euramericana klonlarından toplanan tohumlarla ilk kavak ekimleri yapılmıĢ ve böylece tohumla baĢlayan ilk seleksiyon çalıĢmalarının temelleri atılmıĢtır. 1962 ilkbahar sonuna kadar 41 muhtelif yerlerde, özel ve devlet arazlerinde P. Nigra, P. Alba, P. Deltoides, P. X euramericana klonlarıyla 66 adet populetum kurulmuĢtur. Kavakçılık Anadolu‟da P. nigra var. pyramidalis tipleri ile halk tarafından yüzyıllardır yapılmaktaydı. Ġlk melez kavaklar, 1944 yılında Fransa‟dan ithal edilen ve hiçbir tetkik ve denemeye tâbi tutulmaksızın Doğu Anadolu‟ya kadar yayılan P. x euramericana melezi karıĢımları olmuĢtur. Halk arasında “Kanada kavağı” olarak anılan bu kavaklar baĢarılı olmamıĢtır. 1947-1948 yıllarında SEKA tarafından ithal edilen ve çeĢitli orman fidanlıklarına dağıtılan P. x euramericana ve diğer bazı Ġtalyan klonları ise, hızlı büyümeleri ile dikkat çekmekle beraber, ciddi bir ilgi ve takip görmemiĢtir. 1956‟da Ġzmit Kavak Fidanlığının kuruluĢu ile birlikte, aynı yıl Ġtalya‟dan ithal edilip Lüleburgaz Fidanlığında çoğaltılan P. x euramericana I214 klonu çelik ve köklü çelikleri Ġzmit‟e nakledilerek varyete kontrolundan geçmiĢ ilk endüstriyel kavak fidanlığı faaliyete geçirilmiĢtir. Enstitü tarafından sürdürülen iki yıllık incelemeler sonucunda, bu klonun 800 m rakıma kadar kıyı ve kıyı ardı bölgelerinde rahatlıkla yetiĢtirilebileceğinin anlaĢılması üzerine, OGM‟ne bağlı fidanlıklarda hızla üretime geçilerek kontrollü bir Ģekilde dağıtıma baĢlanmıĢtır. 1957 yılından önce gösterilmiĢ önemli gayretlere rağmen kavakçılığın arzu edilen düzeyde geliĢememesinin en önemli sebebinin, yetiĢtiriciliğe baĢlayan özel ve tüzel kiĢilerle yeteri kadar ilgilenilmemiĢ olmasından kaynaklandığının anlaĢılması üzerine, bu sorunları aĢmak üzere temel olarak Ģu ilkeler kabul edilmiĢ ve bunların fidanlık ve ağaçlandırma iĢlerinde çalıĢanlar olmak üzere tüm meslektaĢlar tarafından benimsenip uygulanmasına çalıĢılmıĢtır: - Kavakçılığın geliĢtirilmesi” demek, “halk kavakçılığının geliĢtirilmesi demektir. - YetiĢtirilen fidanlar ne kadar kaliteli olursa olsun, usulünce dikilmemiĢ fidanlarla baĢarılı bir kavaklık kurulamaz. - Halka sadece söz ve yazı ile yapılan tavsiyelerin uygulamaya doğru olarak intikal etme Ģansı pek azdır. - Halk tarafından tesis edilen kavaklıkların yerinde görülmesi, yetiĢtiricilerin gözünde konunun önemini arttırmaktadır. - Kavaklıklar yerinde incelenmekle, teknik tavsiyelerin aksayan yönleri ile uygulanma kabiliyetleri daha iyi anlaĢılmaktadır. - Kavaklıklarda ortaya çıkan ve henüz bilinmeyen yeni problemler yerinde görülebilmektedir. - Bu sayede ilgili teknik personelin bilgi ve tecrübeleri de artmaktadır. - Bu sebeplerden dolayı, “FĠDANLIKTAN DAĞITILAN HER FĠDAN AĞAÇLAMA SAHASINDA DA TAKĠP EDĠLMELĠDĠR”. Yine bu dönemde fidan alan herkese pratik tavsiyelerde bulunulmuĢ, birkaç yüz fidan alanların arazileri dikim öncesi bizzat incelenmiĢ, mevsimlik teknik tavsiyeler zamanında mektuplarla kendilerine iletilmiĢ, zaman zaman Ġzmit Fidanlığına davet edilerek örnek kavaklıklar ve diğer gerekli hususlar gösterilmiĢtir. 42 Bu dönemde yerli karakavaklarla seleksiyon çalıĢmaları da yapılmıĢtır. Daha sonra “Gazi” ve “Anadolu” isimleriyle tescil edilerek ticarî amaçla üretime alınmıĢ ve halen orman fidanlıklarından dağıtımı yapılmakta olan, Doğu ve Ġç Anadolu Ģartlarına uygun iki klon, bu çalıĢmalar sırasında bulunmuĢtur. 5.1.2. KuruluĢtan 1966 Yılına Kadar Kavakçılık ÇalıĢmaları Enstitü‟nün kuruluĢu ile birlikte Haziran 1962‟de Hükümetle FAO ve BirleĢmiĢ Milletler Özel Fonu arasında imzalanan bir anlaĢmayla 684.000 dolarlık ortak bir proje baĢlatılmıĢtır. Proje kaynakları ile araĢtırma ve geliĢtirme çalıĢmalarına baĢlanılmak üzere yabancı uzmanlarla birlikte teknik kadro yetiĢtirilmiĢ, laboratuarlar, sera ve sulama – gübreleme denemelerini yapmak üzere lisimetre tesisi kurulmuĢtur. Genetik ve seleksiyon çalıĢmalarında kullanılmak üzere, materyal toplama ve zenginleĢtirme çaılĢmalarına baĢlanmıĢ ve yurt içinden toplanan materyalden elde edilen sonuçlar Türkiye Orman Mühendisliği 1. Teknik Kongresine tebliğ olarak sunularak yayınlanmıĢtır. Bu arada çeĢitli yabancı ülkelerden ithal edilen klonlarla Ġzmit Fidanlığında 247 klondan oluĢan bir koleksiyon oluĢturulmuĢtur. Benzer Ģekilde, çeĢitli kaynaklardan sağlanan veya suni çaprazlamalardan elde edilen tohumların ekilmeleriyle de klon taslağı elde etme çalıĢmalarına baĢlanmıĢtır. Bu çaprazlamaların amacı, tamamen veya kısmen yerli kavak türlerini kullanarak değiĢik bölge ve yetiĢme muhitlerine tip ve klonları bulmak olmuĢtur. Hastalık ve zararlıların envanteri yapılmıĢtır. Bazı karakavak klonlarında idare müddetleri ve tek ağaç hacımları hesaplanmıĢtır. I-214 kolunu için ise, ve yaĢa göre göğüs çapları, tek ağaç hacımları hesaplanmıĢtır.Yine I-214 için sıklılarla göre idare müddetleri, odun sınıflarına göre ağaç hacımları ve taze haldeki özgül ağırlıkları hesaplanmıĢtır. Diğer taraftan kavakçılık ekonomisine de girilmiĢ ve sıklıklara göre net gelirler verilmiĢtir. Özel Fon Projesi 1966 Haziran ayında sona ermiĢtir. Budönemle birlikte, Enstitü kendi teknik personeli ile planlı ve projeli çalıĢmalarına baĢlamıĢtır. Bu arada hedefler de belirlenmiĢ, kavak odunu üretiminin 19721973‟te 800.000, 1980-1982‟de 1.000.000, 1985-1990‟da 2.000.000 m 3‟e çıkarılması öngörülmüĢtür. 3 2 milyon m ‟lük bir üretim için ise, %80‟i melez kavak (70.000 ha), %20‟si yerli karakavak (15.000 ha) olmak üzere 85.000 ha sahaya ihtiyaç olduğu; ha‟a 300 fidan hesabıyla 1.750.000 melez kavak fidanı, ha‟a 1600 fidan hesabıyla da 1.200.000 adet yerli karakavak fidanı yetiĢtirilmesi gerektiği belirtilmiĢtir. Bu dönemde: 43 Marmara Ġstasyonu (Ġzmit) bölgesi itibariyle Ġzmit, Devrek, YeniĢehir, Balıkesir, Ezine, KeĢan, Lüleburgaz, Demirköy, Karacabey, Düzce; Orta Anadolu Ġstasyonu (Ankara) bölgesi itibariyle ÇerkeĢ, Çankırı, Sivas, Aksaray, Ereğli, AkĢehir, Eğridir; Batı Anadolu Ġstasyonu (Torbalı) bölgesi itibariyle Torbalı, Manisa, Muğla (Beyobası), Karadeniz Ġstasyonu (Gelemen) bölgesi itibariyle Gelemen, Bafra, Erbaa; Doğu Anadolu Ġstasyonu (Erzincan) bölgesi itibariyle Erzurum, Bayburt, Erzincan, Horasan, MuĢ, Ağrı, Tunceli, ErciĢ; Güneydoğu Anadolu Ġstasyonu (Diyarbakır) bölgesi itibariyle Diyarbakır, Malatya; Akdeniz Ġstasyonu (Osmaniye) bölgesi itibariyle Osmanıye, Birecik, Zeytinköy, Bedirge fidanlıkları kurulmuĢ ve kavak fidanı üretimine baĢlamıĢtır. 5.1.3. 1967-1982 Dönemi Bu dönemde yapılan araĢtırmalardan hakkında kısa özet bilgi aĢağıda verilmiĢtir: önemli görülen bazıları “Bir endüstri ağacı olarak "I-214" iĢaretli melez kavak odunun mekanik dirençleri konusunda araĢtırmalar”a (SERTMEHMETOĞLU ve Ark., 1967) göre, I-214 kavağı odununun bazı mekanik özellikleri aĢağıdaki gibidir: Odunun hava kurusu özgül ağırlığı r12= 0.332 g/cm3. Odunda liflere paralel yönde basınç direnci = 293.4 kg/cm 2 Statik eğilme direnci = 528.6 kg/cm 2 Dinamik eğilme direnci = 1.921 kg/m “Kavaklıklarda olgunluk müddeti sorunları üzerine bazı araĢtırmalar: P. x euramericana cv. I-214” (SERTMEHMETOĞLU ve Ark., 1967) ile “Kavakçılık ekonomisine giriĢ” ((SERTMEHMETOĞLU ve Ark., 1968) isimli araĢtırmalara göre, I-214 klonunda dikim sıklıklarına göre Tablo 1‟de verilen sonuçlar elde edilmiĢtir. Tablo 1: I-214 kavağında dikim sıklılarına göre servet ve artım Dikim Sıklığı mXm Ġdare Müddeti (Yıl) 5X8 6X6 5X5 3X4 14 13 11 10 Ġdare Müddeti Sonunda Servet (m 3/ha) 475 334 242 196 44 Yıllık Ortalama Artım (m 3/ha/yıl) 32.5 25.7 22.0 19.8 Ġdare Müddeti Sonunda Çap (cm) 54.8 41.8 31.7 21.9 “Kağıt Endüstrisi yönünden Güney Anadolu kızılçam ormanlarında idare müddeti sorunları ve endüstriyel ham madde verimi üzerinde bazı araĢtırmalar” (SERTMEHMETOĞLU ve Ark., 1968) isimli çalıĢma sonucuna göre, kağıt ve lif endüstrisine ayrılabilecek kızılçam ormanlarında idare müddeti, kuru madde verimi ve ormanların iĢletilmeleri hakkında Ģu tavsiyelerde bulunulmuĢtur: - Lif üretimine yönelik iĢletmelerde kısa idare süreleri kullanılmalıdır. Bu cümleden olarak, I. Bonitet sahalarda 40, II: bonitet sahalarda 44, III. bonitet sahalarda 56 senelik süreler uygun olacaktır. - Dikim yoluyla yapılacak suni gençleĢtirmeler tercih edilmelidir. - Kültürel iĢlemler geniĢ sahalarda uygulanmalıdır. Olabildiğince geniĢ sahalarda tıraĢlama kesimleri gerçekleĢtirilmelidir. - Her rotasyon periyodu sonunda yeni jenerasyon için yetiĢme ortamı çok iyi hazırlanmalıdır. - Bütün iĢlem ve uygulamalar azami derecede mekanize edilmelidir. “Mengen oryantasyon populetumu ilk müĢahede sonuçları”na göre, (SEMĠZOĞLU ve Ark., 1969) populetumunda baĢarılı bulunan P. x euramericana 45/51 nolu klon baĢarılı bulunarak uygulamaya aktarılmıĢ ve bir süre yetiĢtiriciler tarafından üretilmiĢtir. “Konya, Niğde ve NevĢehir çevresi karakavak yetiĢtiriciliğinde ekonomik incelemeler” (SERTMEHMETOĞLU ve Ark., 1969) konulu araĢtırmaya gore, Karakavakta dikim sıklılklarına (m) ve ekonomik idare müddetlerine göre ilgili bölgelerde Tablo 2‟de verilen sonuçlar elde edilmiĢtir: Tablo 2: Ġç Anadolu’da karakavakta dikim sıklılarına göre servet ve artım Ekonomik Ġdare müddeti (yıl) Tek ağaç hacmı (m3) Ha‟da servet (m3) Yıllık ortalama artım (m3) 2x1 m 11.3 0.090 416.575 37.858 1.5X1.5 m 11.7 0.103 459.423 37.238 2X1.5 m 12 0.124 412.267 32.641 3X2 m 12.6 .149 248.620 18.755 3X3 m 13 0.192 203.069 15.618 “Ağır topraklarda yetiĢen üç melez kavak klonu üzerinde verim araĢtırmaları” (ACAR ve Ark. 1973) isimli araĢtırma ile I-214, I-262 ve I-476 nolu klonlar birbirleriyle mukayese edilmiĢ ve 14. YaĢ itibariyle elde edilen sonuçlar Tablo 3‟de verilmiĢtir: “Yapı malzemesi olarak karakavak ağacının bazı özellikleri üzerinde araĢtırmalar” (ODABAġI ve Ark., 1975) isimli araĢtırma ile, karakavağın bazı teknolojik özellikleri aĢağıdaki gibi bulunmuĢtur: 2 Liflere paralel çekme direnci: 667 kg/cm 2 Liflere dik çekme direnci: 19.11 kg/cm 45 2 Makaslama direnci: 26.54 kg/cm 2 Kayma direnci: 61.08 kg/cm 2 Çarpma direnci: 0.25 kg/cm Özgül ağırlık (r12): 0.397 g/cm3 Bu verilere göre Karakavak, yapılarda 2. sınıf inĢaat malzemesi olarak kullanılabilmektedir. Tablo 3: Üç farklı klonda bazı büyüme parametreleri Parametreler Kabuksuz çaplar (cm) Ortalama çap artımı (cm) Ha‟da göğüs yüzeyi (m2) Boy (m) ġekil emsali Tek ağaç hacmı (m3) Ha‟da gövde hacmı Ekonomik idare müddet I-214 34.2 2.45 25.608 24.0 0.375 0.830 230.88 13 I-262 27.5 1.97 16.547 21.1 0.386 0.485 135.01 13 I-476 24.1 1.72 12.686 21.9 0.346 0.344 95.77 11 “Marmara oryantasyon populetumunda klonların büyüme yönünden karĢılaĢtırılması” (BĠRLER ve Ark., 1978) isimli araĢtırma ile çalıĢmaya konu 8 klonun 20 yaĢında Tablo 4‟de verilen niteliklere eriĢtiği tesbit edilmiĢtir. Tablo 4: Marmara Bölgesinde 8 farklı klonda bazı büyüme parametreleri Klon Boy m I-214 I-45/51 I-476 I-VSB 64.H 70.D I-488 Karabucak 33.4 31.1 31.1 31.0 29.4 29.9 26.9 29.7 Kabuksuz çap cm 43.0 40.1 38.1 36.5 37.7 35.2 32.8 28.1 Göğüs yüzeyi m2 0.136 0.129 0.109 0.112 0.103 0.097 0.069 0.063 Kabuksuz hacım m3 1.802 1.613 1.343 1.314 1.159 1.100 0.871 0.815 Yıllık ortalama artım (m3) 0.090 0.081 0.067 0.066 0.058 0.055 0.044 0.041 ġekil emsali 0.430 0.413 0.417 0.454 0.407 0.428 0.455 0.430 Osmaniye‟de 7 klon ile kurulan “Akdeniz bölgesi populetumlarıOsmaniye populetumu” (GÖKÇE ve Ark., 1978) araĢtırmasından, Tablo 5‟te verilen sonuçlar elde edilmiĢtir: BĠRLER ve Ark. (1980) tarafından yapılan “Ağaçlandırma çalıĢmalarına ait birim zaman cetvelleri” isimli araĢtırma ile, Türkiye‟nin çeĢitli bölgelerinden Ağaçlandırma Genel Müdürlüğüne bağlı 101 mühendisliğin örneklemesiyle, ağaçlandırma sahalarında yapılan: - Diri örtünün tam alanda kesilmesi, yığınlanması, yakılması - ĠĢçi ile teras yapımı - Plantuvarla dikim 46 - Çapa ile dikim - Fidan etrafında sürgün kontrolu - ġerit üzerinde sürgün kontrolu - ġerit üzerinde ot alma, çapa - Fidan etrafında ot alma iĢlemleri IĢ günü/ha olarak belirlenmiĢtir. Tablo 5: Akdeniz Bölgesinde 7 farklı klonda bazı büyüme parametreleri Klonlar I-214 Negrito de Granada I-69-55 I-488 I-45/51 I-77/51 64.H 12. YaĢta Çap (cm) 25.75 23.33 12. YaĢta Boy (m) 19.57 18.15 12. YaĢta Hacım (m3) 0.332 0.267 Ġdare müddeti (Yıl) Ġdare müddeti sonundaki servet (m3/ha) Ortalama artım (yıl/m3/ha) 11 13 122.0 112.4 11.09 8.64 21.94 21.73 24.09 20.16 22.96 22.52 16.82 18.86 16.32 15.17 0.208 0.204 0.207 0.145 12 11 12 13 83.2 74.8 82.8 63.2 6.93 6.91 6.88 4.86 “Populus X euramericana cv. I-214 Odununda Zamana Bağlı Olarak Yoğunluk DeğiĢimi Üzerine AraĢtırmalar” (ACAR ve Ark., 1982), isimli bir araĢtırma ile, mevsimler itibariyle kesim günü ve kesildiği günden itibaren istifte alınmıĢ I-214 melez kavak tomruklarının yoğunluğu ve yoğunluk düĢüĢünün seyri tesbit edilmiĢ, elde edilen bulgular Tablo 6 ve 7‟de verilmiĢtir. Tablo 6: Kabuksuz tomruklarda kesimden itibaren ağırlık düĢüĢü (kg/m3) Hafta Kesim günü 4. hafta 8. hafta 12. hafta 16. hafta KıĢ 860 780 736 710 689 Ġlkbah 830 737 672 628 599 Yaz 797 719 669 642 627 Sonbah 791 737 711 701 700 Tablo 7: Kabuklu tomruklarda kesimden itibaren ağırlık düĢüĢü (kg/m3) Hafta Kesim günü 4. hafta 8. hafta KıĢ 865 851 837 47 Ġlkbahar 844 815 786 5.1.4. 1983’den Günümüze Kavakçılık ÇalıĢmaları BĠRLER (1983) tarafından yapılan “"I-214" Melez Kavağı Plantasyonlarında Hasılat AraĢtırmaları” isimli araĢtırma ile, I-214 melez kavağı üzerine Türkiye çapında kavak plantasyonlarında Ģu veriler elde edilmiĢ ve tablolar halinde verilmiĢtir: - Kabuklu göğüs çapı ve ağaç tam boyuna göre kabuklu gövde hacımları (Tablo 8). - Kabuklu göğüs çapı ve ağaç tam boyuna göre kabuklu ağaç hacımları (Dal odunu hacımları dahil). - Kabuklu göğüs çapına göre tek ağaçta odun sınıfları oranları (soymalık, bıçkılık, yongalık ve ıskarta odun). - Göğüs çapı ve ağaç boyuna göre odun sınıfları (soymalık, bıçkılık, yongalık) hacım tablosu, - Dikim yaĢına göre, orta boyu esas alan 4 ayrı bonitet sınıfında bonitet endeksleri. - Plantasyonlarda bonitetlere göre boy geliĢimi. - ,Bonitet ve dikim aralıklarına (4X4, 5X5, 6X6, 5X8) göre göğüs yüzeyi geliĢimi. - DeğiĢik bonitet sınıfı ve dikim aralıklarına göre, 13 yaĢında ha‟daki göğüs yüzeyleri, gövde ve ağaç hacımları, odun sınıfı hacımları. - Bonitet sınıflarına ve dikim aralıklarına göre cari ve ortalama artımlar. - Dikim aralıkları ve bonitet sınıflarına göre ekonomik idare müddetleri (Tablo 9). Tablo 9: I-214 melez kavağı ağaçlandırmalarında dikim aralıkları ve bonitet sınıflarına göre ekonomik idare müddetleri Sıklık (mXm) 4X4 5X5 6X6 5X8 Bonitet için ortalama yaĢ I 11 12 13 13 12.3 Bonitet Sınıfları II III 11 12 12 12 12 13 13 13 11.9 12.5 48 IV 12 13 13 13 12.7 Sıklıklar için Ortalama yaĢ 11.4 12.2 12.9 13.0 12.4 3 Tablo 8: Populus x. euramericana I-214 klonuna ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) Çap (cm) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 4 7 9 12 15 19 5 8 11 14 18 22 27 32 6 9 12 16 21 25 31 37 43 50 7 10 14 18 23 29 35 42 49 56 65 73 8 11 15 20 26 32 39 46 54 63 72 82 92 103 9 12 17 22 29 35 43 51 60 70 80 91 102 114 126 139 9 14 19 25 31 39 47 56 66 76 88 99 112 125 139 153 167 10 15 20 27 34 42 51 61 72 83 95 108 122 136 151 166 182 199 216 11 16 22 29 37 45 55 66 77 89 103 117 131 147 163 180 197 215 234 253 272 12 17 23 31 39 49 59 70 83 96 110 125 141 158 175 193 212 232 252 273 294 315 337 359 12 18 25 33 42 52 63 75 88 103 118 134 151 169 188 207 227 248 270 292 315 338 362 386 411 13 19 26 35 44 55 67 80 94 109 125 142 161 180 200 221 242 265 288 312 337 362 387 413 440 Boy (m) 17 18 14 20 28 37 47 58 71 85 99 116 133 151 170 191 212 234 257 282 306 332 358 385 413 441 469 15 21 29 39 49 61 75 89 105 122 140 160 180 202 224 248 273 298 325 352 380 408 438 468 498 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 22 31 41 52 65 79 94 111 128 148 168 190 213 236 262 288 315 343 372 401 432 463 495 528 32 43 55 68 82 99 116 135 155 177 199 223 249 275 303 331 361 391 423 455 489 523 557 45 57 71 86 103 122 141 162 185 209 234 261 289 318 348 379 411 445 479 514 550 587 60 74 90 108 127 148 170 194 219 245 273 302 333 364 397 431 466 502 539 577 616 77 94 112 132 154 177 202 228 256 285 316 347 381 415 451 488 526 564 604 645 98 117 138 160 185 210 238 267 297 329 362 397 433 470 509 549 590 632 675 122 143 167 192 219 247 277 309 342 377 413 451 490 530 572 615 659 704 149 173 199 227 257 288 321 356 392 430 469 509 551 595 640 685 733 179 206 235 266 299 333 369 406 446 486 529 573 618 664 712 761 214 244 275 309 345 382 421 462 504 548 593 640 689 739 790 3 Tablo 8: Populus x. euramericana I-214 klonuna ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) Çap (cm) 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 48 50 15 Boy (m) 26 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 436 467 461 494 521 549 577 498 527 557 587 617 647 677 707 529 561 593 625 657 690 723 755 788 821 854 561 595 629 663 698 733 768 804 839 875 910 945 980 1015 593 628 665 702 739 776 814 852 890 929 967 1005 1043 1081 1118 1156 1193 1229 1265 624 662 701 740 780 820 860 901 942 983 1024 1065 1106 1147 1188 1228 1268 1308 1347 1347 1424 656 696 737 779 821 863 906 950 993 1037 1081 1125 1169 1213 1257 1301 1344 1387 1430 1430 1514 687 730 773 817 862 907 952 998 1045 1091 1138 1185 1232 1279 1326 1373 1420 1466 1512 1512 1603 718 763 809 855 902 950 998 1047 1096 1145 1195 1245 1295 1345 1396 1446 1496 1545 1595 1595 1693 750 797 845 893 943 993 1044 1095 1147 1199 1252 1305 1358 1411 1464 1518 1571 1624 1677 1677 1782 781 830 880 931 983 1036 1089 1143 1198 1253 1308 1364 1420 1476 1533 1589 1646 1702 1758 1758 1870 50 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 811 863 915 969 1023 1078 1134 1191 1248 1306 1364 1423 1482 1541 1600 1660 1720 1779 1839 1839 1957 842 895 950 1006 1062 1120 1178 1237 1297 1358 1419 1480 1542 1604 1667 1730 1792 1855 1918 1918 2043 872 928 984 1042 1101 1161 1222 1284 1346 1409 1473 1537 1602 1667 1732 1798 1864 1930 1996 1996 2127 902 959 1018 1078 1140 1202 1265 1329 1394 1460 1526 1593 1660 1728 1796 1865 1934 2002 2071 2071 2209 931 991 1052 1114 1177 1242 1307 1374 1441 1509 1578 1647 1717 1788 1859 1930 2002 2073 2145 2145 2288 960 1022 1085 1149 1214 1281 1349 1417 1487 1557 1629 1700 1773 1846 1919 1993 2067 2142 2216 2216 2365 988 1052 1117 1183 1251 1319 1389 1460 1532 1604 1678 1752 1827 1902 1978 2054 2131 2208 2284 2284 2438 1016 1082 1148 1216 1286 1357 1428 1501 1575 1650 1726 1802 1879 1956 2035 2113 2192 2271 2350 2350 2508 1044 1111 1179 1249 1320 1393 1467 1541 1617 1694 1772 1850 1929 2009 2089 2169 2250 2331 2412 2412 2575 1070 1139 1209 1281 1354 1428 1504 1580 1658 1736 1816 1896 1977 2058 2140 2222 2305 2388 2471 2471 2637 Tablo 8: Populus x. euramericana I-214 klonuna ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm3) (Devam) Boy Çap (cm) 29 30 31 32 33 34 35 36 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 48 50 252 285 320 356 395 435 478 521 567 614 663 713 765 818 872 928 984 1042 1101 1161 1222 1284 1346 1409 1473 1537 1602 1667 1732 1798 1864 1930 1996 1996 2127 294 330 368 408 450 493 539 586 635 685 737 791 846 902 959 1018 1078 1140 1202 1265 1329 1394 1460 1526 1593 1660 1728 1796 1865 1934 2002 2071 2071 2209 340 380 421 464 509 556 605 655 707 761 816 873 931 991 1052 1114 1177 1242 1307 1374 1441 1509 1578 1647 1717 1788 1859 1930 2002 2073 2145 2145 2288 391 434 478 524 573 623 675 729 784 841 900 960 1022 1085 1149 1214 1281 1349 1417 1487 1557 1629 1700 1773 1846 1919 1993 2067 2142 2216 2216 2365 446 492 540 590 641 695 750 807 866 927 988 1052 1117 1183 1251 1319 1389 1460 1532 1604 1678 1752 1827 1902 1978 2054 2131 2208 2284 2284 2438 506 555 606 659 714 771 830 890 953 1016 1082 1148 1216 1286 1357 1428 1501 1575 1650 1726 1802 1879 1956 2035 2113 2192 2271 2350 2350 2508 570 622 677 733 792 852 914 978 1044 1111 1179 1249 1320 1393 1467 1541 1617 1694 1772 1850 1929 2009 2089 2169 2250 2331 2412 2412 2575 638 694 752 812 874 938 1003 1070 1139 1209 1281 1354 1428 1504 1580 1658 1736 1816 1896 1977 2058 2140 2222 2305 2388 2471 2471 2637 BĠRLER ve Ark. (1983) tarafından Orta Anadolu, Doğu Anadolu, Güneydoğu Anadolu, Ġç Karadeniz ve Doğu Akdeniz bölgelerinde örneklemelerle yapılan “Karakavaklar için Hacim Tablosu” isimli araĢtırma ile, Karakavaklar (Asya Servi kavağı) için kabuklu gövde hacım tablosu hesaplanmıĢtır (BĠRLER ve Ark., 1983), (Tablo 10). TUNÇTANER ve Ark. (1983) tarafından yapılan “Türkiye Populetumları AraĢtırma Sonuçları” isimli araĢtırma ile, 1967 yılından itibaren belli bir plana göre ülkenin mikroklima özellikleri göz önüne alınarak değiĢik tip, sayı ve yörelerinde kurulan Türkiye Populetumlarının sonuçları alınmıĢ ve bölge ve yörelere göre sırasıyla Tablo 11„da verilen klonlar tavsiye edilmiĢtir: Yine TUNÇTANER ve Ark. (1985) tarafından yapılan “Kuzey Amerika Karakavaklarının (Populus deltoides Bartr.) Marmara ve Ege Bölgelerine en Uygun Orijinlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar” ile, 22 adet Populus deltoides orijini Ġzmir-Torbalı ve Ġzmit‟de çap-boy yönüyle denemeye tabi tutulmuĢ ve 7 yıl sonucunda güney eyaletlerinden gelen orijinlerin üstünlük gösterdiği tesbit edilmiĢtir. USTA (1985) tarafından yapılan “Populus x euramericana (Dode) Guinier cv. "I-214" Melez Kavak Klonunda Dikim Aralıkları Denemeleri” isimli araĢtırma ile, I-214 melez kavağında değiĢik dikim aralıkları ve bonitetlere göree idare süreleri ile idare süresi sonundaki çap, hacım ve artım değerleri Tablo 12‟de görüldüğü Ģekilde belirlenmiĢtir: BĠRLER ve Ark. (1989) tarafından yapılan bir araĢtırmayla, farklı dikim aralıklarına (4X4, 4X5, 5X5, 5X6, 6X6, 5X8, 6.5X6.5 m) göre, iĢçi ve traktörle yapılacak değiĢik iĢlemlere ait ağaçlama tesis, bakım ve diğer iĢlemler için birim zamanlar verilmiĢ; iĢlemlere ait birim maliyetler hesaplanmıĢ, materyal maliyetleri ile muhtelif giderlere ait maliyetler verilmiĢtir. Yine dikim aralıklarına göre ağaçlandırmalarda girdi ve çıktılar gösterilerek, maliyetfayda analizleri yapılmıĢtır. TUNÇTANER ve Ark. (1994) tarafından yapılan “Bazı Kavak Klonlarının Büyümeleri ve Teknolojik Özellikleri Üzerine AraĢtırmalar” ile, 10 farklı klon 13. YaĢtaki çap, hacım, hava kurusu özgül ağırlık, hacım ağırlık değeri, liflere paralel basınç direnci, statik ve dinamik eğilme direncleri, yarılma direnci ve sertlikleri itibariyla karĢılaĢtırılmıĢtır. Elde edilen sonuçlara göre denenen klonlardan “77/51” nolu klon gerek hızlı büyümesi, gerekse teknolojik özellikleri itibariyle öne çıkmıĢtır. Bu gerekçelerle söz konusu klonun “SAMSUN” ismiyle tescil edilerek, ticari üretime alınması önerilmiĢtir. 52 3 Tablo 10: Karakavaklar (Populus nigra) için kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) Çap (cm) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 4 6 9 12 5 8 10 14 17 22 26 6 9 12 16 20 25 30 36 42 49 57 7 10 14 18 23 28 34 41 48 56 64 73 83 93 104 8 11 15 20 25 31 38 45 53 62 72 82 93 104 116 129 143 157 172 8 12 17 22 28 34 42 50 59 69 79 90 102 115 128 142 157 173 189 206 224 243 263 9 13 18 24 30 38 46 55 64 75 86 98 111 125 140 155 171 189 207 225 245 265 287 309 332 10 14 20 26 33 41 50 59 70 81 93 107 121 136 151 168 186 204 224 244 265 288 311 335 359 11 15 21 28 35 44 53 64 75 87 101 115 130 146 163 181 200 220 241 263 286 310 334 360 387 11 17 23 30 38 47 57 68 80 93 108 123 139 156 175 194 214 236 258 281 306 331 358 386 414 24 32 40 50 61 73 86 100 115 131 148 167 186 207 228 251 275 300 326 353 382 411 442 26 34 43 53 65 77 91 106 122 139 157 177 197 219 242 266 292 318 346 375 405 436 469 Boy (m) 17 18 45 56 68 82 96 112 129 147 166 187 209 232 256 282 308 337 366 396 428 461 496 48 59 72 86 101 118 136 155 175 197 220 244 270 297 325 355 386 418 451 486 522 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 76 90 106 124 143 163 184 207 231 257 284 312 342 373 405 439 474 511 549 79 95 112 130 150 171 193 217 242 269 298 327 358 391 425 460 497 536 576 117 136 156 178 202 227 254 282 311 342 375 409 445 482 520 560 602 122 142 163 186 211 237 265 294 325 357 391 427 464 503 543 585 628 170 194 220 247 276 306 338 372 408 445 483 524 566 609 655 177 202 228 257 287 319 352 387 424 462 503 545 588 634 681 237 267 298 331 365 402 440 480 522 566 611 658 707 246 276 309 343 379 417 456 498 541 586 633 682 733 320 355 392 432 473 516 560 607 656 707 759 331 367 406 446 489 533 580 628 678 731 785 3 Tablo 10: Karakavaklar (Populus nigra) için kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) –Devam Çap (cm) 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 11 12 356 385 412 440 468 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Boy (m) 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 415 444 473 504 536 568 602 444 475 507 540 574 609 645 682 720 759 473 506 540 575 611 649 687 727 767 809 852 896 502 537 573 610 649 688 729 771 814 859 904 951 999 1049 531 568 606 645 686 728 771 815 861 908 956 1006 1057 1109 1162 1217 560 599 639 680 723 767 813 860 908 957 1008 1060 1114 1169 1225 1283 1342 1402 588 629 671 715 760 806 854 904 954 1006 1060 1115 1171 1229 1288 1348 1410 1474 1538 1605 1672 617 660 704 750 797 846 896 947 1000 1055 1111 1169 1228 1288 1350 1414 1479 1545 1613 1682 1753 645 690 736 784 834 884 937 991 1046 1103 1162 1222 1284 1347 1412 1479 1547 1616 1687 1760 1834 674 720 769 819 870 923 978 1034 1092 1152 1213 1276 1340 1406 1474 1543 1614 1687 1761 1837 1914 702 750 801 853 906 962 1019 1078 1138 1200 1264 1329 1396 1465 1536 1608 1682 1757 1835 1914 1994 730 780 833 887 943 1000 1060 1121 1183 1248 1314 1382 1452 1524 1597 1672 1749 1828 1908 1990 2074 758 810 865 921 979 1039 1100 1164 1229 1296 1365 1435 1508 1582 1658 1736 1816 1898 1981 2067 2154 786 840 897 955 1015 1077 1141 1206 1274 1344 1415 1488 1563 1640 1719 1800 1883 1968 2054 2143 2233 814 870 928 989 1051 1115 1181 1249 1319 1391 1465 1541 1619 1699 1780 1864 1950 2037 2127 2219 2312 841 900 960 1022 1087 1153 1221 1292 1364 1439 1515 1593 1674 1756 1841 1928 2016 2107 2200 2294 2391 869 929 992 1056 1122 1191 1262 1334 1409 1486 1565 1646 1729 1814 1902 1991 2082 2176 2272 2370 2470 897 959 1023 1089 1158 1229 1302 1377 1454 1533 1615 1698 1784 1872 1962 2054 2149 2245 2344 2445 2548 924 988 1054 1123 1194 1266 1342 1419 1498 1580 1664 1750 1839 1929 2022 2117 2215 2314 2416 2520 2626 952 1018 1086 1156 1229 1304 1381 1461 1543 1627 1714 1802 1893 1987 2082 2180 2280 2383 2488 2595 2704 54 Tablo 10: Karakavaklar (Populus nigra) için kabuklu gövde hacım 3 tablosu (dm ) (Devam) Çap (cm) 29 30 31 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 419 461 505 551 599 649 701 755 811 869 929 992 1056 1122 1191 1262 1334 1409 1486 1565 1646 1729 1814 1902 1991 2082 2176 2272 2370 2470 432 476 521 568 618 669 723 779 837 897 959 1023 1089 1158 1229 1302 1377 1454 1533 1615 1698 1784 1872 1962 2054 2149 2245 2344 2445 2548 537 586 637 690 745 803 862 924 988 1054 1123 1194 1266 1342 1419 1498 1580 1664 1750 1839 1929 2022 2117 2215 2314 2416 2520 2626 Boy (m) 32 33 553 603 655 710 767 826 888 952 1018 1086 1156 1229 1304 1381 1461 1543 1627 1714 1802 1893 1987 2082 2180 2280 2383 2488 2595 2704 674 731 789 850 913 979 1047 1117 1190 1264 1342 1421 1503 1587 1674 1763 1854 1948 2044 2142 2243 2346 2451 2559 2669 2782 34 35 36 693 751 811 874 939 1006 1076 1148 1223 1300 1379 1461 1545 1632 1721 1812 1906 2002 2101 2202 2305 2411 2520 2631 2744 2860 833 897 964 1033 1105 1179 1256 1335 1416 1500 1587 1676 1767 1861 1957 2056 2158 2262 2368 2477 2588 2702 2818 2937 855 921 990 1061 1134 1210 1289 1370 1454 1540 1629 1720 1814 1910 2009 2110 2214 2321 2430 2542 2656 2773 2892 3014 Tablo 11: Coğrafi bölgeler itibariyle seçilen klonlar Bölge Marmara Ege Orta Anadolu Yöre Ġzmit Bursa Lüleburgaz Hendek Malkara Bartın Muradiye Dinar Simav Dalaman Soma Torbalı Esenboğa KırĢehir Karadeniz Güneydoğu Anadolu Akdeniz Doğu Anadolu ÇarĢamba Niksar Ordu Terme Havza Amasya Ayancık Diyarbakır AfĢin Ceyhan Adana Sivas UlaĢ Klon (Öncelik sırasına göre) 72/58, ECO-28, 706, !-214, ECO-14 293, UAS-235, 39/61, S.513-29, S.307.26 I-214, 64 H, 55/53, K.38-2, 94/57 UAS-235, 72/58, S.335-12, Eco-14, ECO-28 39/61, NE-225, I-214, Mc.melloni, NE238 I-214, UAS-235, Mc.melloni, ECO-19, 39/61 I-214, I-476 FII, VSB, 5/4, I-214 Lw,42, K.38-2, I-488, I-214 V.S.G., I-488, I-214, 69/55 I-476, F-II, I-214 72/58, I-214, 94/57, LP2, ECO-28 Tohum orijinli: 62/172, 62/231, 62/191, 62/204, 62/62 Çelik orijinli: 56/52 Karakavak klonları: 62/160, 62/172, 63/135, 62/152, 63/101 Euramerican klonları: 45/51, 64.H, I-214 I-214, S.513-29, 70.D Lw.42, 45/51, 132/56, I-214 S.177-3, 77/51, S335-3, S.335-13 ECO-14, 39/61, S.519-39, S.446-6, S.336-44 I-214, 64.H, 45/51 Lw.42, 45/51, 58/1, I-214 I-214, 45/51 Karakavak klonları: 58/2, 56/52, 56/84, 56/75 Euramerican klonları: I-214, 45/51, I-488 Melez kavak: 709, I-214 Karakavak: 58/1, 56/75, 58/25, 56/52 I-214 709, 45/51, I-214 62/168 56/52, 56/75, 58/2 BĠRLER ve Ark. (1996), tarafından yapılan “Melez Kavak (P.x.euramericana (Dode) Guinier cv. "I-214") Klonunda Kitle Üretimi” isimli araĢtırma ile, sık dikim aralıkları (0.50mX1.93m, 1.50mX1.93m, 2.50mX1.93m) ile tesis edilen ağaçlandırmalarda dikim aralıklarına göre hacım hasılat tabloları, kuru madde hasılat tabloları, enerji hasılat tabloları verilmiĢ ve meĢcere hacım artımı incelenerek, kuru madde hasılası ile eĢdeğer enerji verimlerinin geliĢimi belirlenmiĢtir. Elde edilen bulgular Tablo 13‟de özetlenmiĢtir. 56 Tablo 12: DeğiĢik dikim aralıkları ve bonitetlede, idare süreleri sonundaki çap, hacım ve artım değerleri Ġdare süresi sonundaki Dikim Ġdare sıklığı süresi Çap Hacım Yıllık ortalama (mXm) (Yıl) (cm) (m3/ha) artım (m3/ha/yıl) 2X3 9 19.7 493.4 54.8 3X3 10 24.1 514.4 51.4 3X4 11 26.9 503.3 45.8 I 24 m 4X4 12 29.5 474.5 39.5 5X5 32.7 367.6 30.6 6X6 35.7 301.0 25.1 2X3 10 16.0 301.8 30.2 3X3 11 19.6 310.6 28.2 3X4 12 21.7 299.9 25.0 Iı 20 m 4X4 23.3 256.9 21.4 5X5 25.7 197.0 16.4 6X6 28.0 160.5 13.4 2X3 11 13.1 177.0 16.1 3X3 12 15.9 179.8 15.0 3X4 12 17.3 157.9 13.2 III 16 m 4X4 18.5 134.0 11.2 5X5 20.3 101.7 8.5 6X6 22.0 82.4 6.9 Not: Henüz idare süresini doldurmamıĢ sıklılarda 12. yıla ait değerler verilmiĢtir. Bonitet/Boy TUNÇTANER ve Ark. (1998) tarafından yapılan “Marmara ve Orta Anadolu Bölgeleri Mukayese Populetumları AraĢtırma Sonuçları” isimli yayın ile, KırĢehir-Kocabey, Sivrihisar-Ġlören, Ġzmit, Bursa-Mihraplı ve MeriçFerre‟de kurulu populetumlardaki 10 değiĢik karakavak (Populus nigra) klonu çap, boy ve gövde hacımları ile bazı teknolojik özellikleri (özgül ağırlık, statik-dinamik eğilme, yarılma dirençleri ve sertlikler) itibariyle değerlendirilmiĢ ve bunlardan “77/10”, “67/1” ile “62/154” numaralı klonların üretime kazandırılması uygun görülmüĢtür. Bu maksatla Ģu önerilerde bulunulmuĢtur: - “77/10” numaralı klon “KOCABEY” ismiyle tescil edilmeli ve Orta Anadolu iklim Ģartlarına sahip bölgelerde kullanılmalıdır. - “67/1” numaralı klon “GEYVE”, “62/154” numaralı klon “BEHĠÇBEY” ismiyle tescil edilmeli ve küçük oranlarda plantasyonlarda kullanılmalıdır. TUNÇTANER ve Ark. (1998) tarafından yayınlanan “Marmara ve Orta Anadolu Bölgeleri Oryantasyon Populetumları AraĢtırma Sonuçları” isimli yayın ile, KırĢehir-Kocabey, Sivrihisar-Ġlören, Ġzmit, Lüleburgaz, BursaMihraplı ve Meriç-Ferre‟de farklı yıllarda, çoğu euramerican melezi çeĢitli klonlarla tesis edilen populetumlar değerlendirilmiĢ ve halen ağaçlandırmalarda kullanılmakta olan I-214‟e nazaran çok daha yüksek artım gücüne sahip yeni klonların ortaya çıktığı ifade edilmiĢtir. 57 Tablo 13: Sık dikilmiĢ I-214 melez kavağı ağaçlandırmalarında idare süreleri ve bu idare süreleri sonunda sağlanan kuru madde ve enerji verimleri MeĢcere verim çeĢidi Hacım verimi Kuru madde verimi EĢdeğer alt enerji verimi EĢdeğer üst enerji verimi Özellikler ÇeĢidi Ġdare süresi Kabuklu gövde hacmı Kabuklu dal hacmı Kabuklu kök hacmı Kabuklu toplam ağaç hacmı Genel ortalama artım Ġdare süresi Gövde odun ağırlığı Dal odunu ağırlığı Kök odunu ağırlığı Ağaç kabuk ağırlığı Kabuklu toplam ağaç ağırlığı Genel ortalama artım Ġdare süresi Gövde odunu kalori değeri Dal odunu kalori değeri Kök odunu kalori değeri Ağaç kabuki kalori değeri Kabuklu toplam ağaç kalori değeri Genel ortalama artım Ġdare süresi Gövde odunu kalori değeri Dal odunu kalori değeri Kök odunu kalori değeri Ağaç kabuki kalori değeri Kabuklu toplam ağaç kalori değeri Genel ortalama artım Dikim aralıkları (mXm) 1.50X1.93 2.50X1.93 7 8 85.339 86.641 2.875 2.919 7.498 7.129 95.697 96.690 13.671 12.086 7 9 21.024 24.204 0.671 0.769 1.606 1.645 3.399 3.798 26.700 30.415 3.814 3.379 7 9 92844 106891 2899 3322 6859 7035 13764 15374 Birimi Yıl m3/ha m3/ha m3/ha m3/ha m3/ha/yıl Yıl ton/ha ton/ha ton/ha ton/ha ton/ha ton/ha/yıl Yıl 1000 kcal/ha 1000 kcal/ha 1000 kcal/ha 1000 kcal/ha 0.50X1.93 5 93.341 3.139 9.971 106.456 21.291 6 27.576 1.033 2.299 4.670 35.579 5.930 6 121777 44.64 9812 18902 1000 kcal/ha 154955 116366 132623 1000 kcal/ha/yıl Yıl 1000 kcal/ha 1000 kcal/ha 1000 kcal/ha 1000 kcal/ha 25826 6 124446 4563 10023 19388 16624 7 94897 2963 7006 14118 14736 9 109234 3396 7186 15770 1000 kcal/ha 158420 118967 135586 1000 kcal/ha/yıl 26403 16995 15065 TUNÇTANER ve Ark. (2002) tarafından yapılan “Bazı Kavak ve Söğüt Klonlarının Göller Bölgesine Adaptasyonları ve Yonga Levha Endüstrisinde Değerlendirme Olanakları” isimli araĢtırmayla, 12 melez “euramerican” klonu ile 11 söğüt klonu Ġsparta Ģartlarında büyümeleri (çap, boy hacım) ve odunlarından elde edilen yonga levhaları bazı teknolojik özellikleri (özgül ağırlık, eğilme direnci, yüzeye dik çekme direnci, kalınlığına ĢiĢme miktarı) itibariyle mukayese edilmiĢtir. Sonuçlar tablolarda verilmiĢtir. TUNÇTANER ve Ark. (2004) tarafından yapılan “Bazı Kavak Klonlarının Büyüme Performansları, Odunlarının Bazı Teknolojik Özellikleri ve Kağıt Üretimine Uygunlukları Üzerine AraĢtırmalar” ile, toplam 27 adet Deltoides ve Euramericana kavak klonu, Ġzmit, Bursa-Mihraplı ve MeriçFerre‟de çap, boy, hacım artımları itibariyle karĢılaĢtırılmıĢtır. Mukayese 58 sonucunda seçilen 3 adet Deltoides (R.89, S.307-26, Samsun) ile 4 adet euramerican melezi (10/62, Cima, L.Avanzo, I-214) yoğunluk, genleĢme, eğilme direnci, çarpma direnci, liflere paralel basınç direnci, ve sertlikleri yönüyle incelenmiĢ, ayrıca odunlarından yapılan kağıtlar fiziksel ve optik özellikleriyle karĢılaĢtırılmıĢtır. Sonuçta, en yüksek hacım üretimini sağlayan ve teknolojik özellikleri itibariyle de baĢarılı bulunan “S.307-26” nolu Populus deltoides klonunun “ĠZMĠT” adıyla tescil ettirilerek, Kocaeli, Sakarya ve Düzce bölgelerinde ticari amaçla üretime kazandırılması tavsiye edilmiĢtir. KOÇER ve Ark. (2007) tarafından yapılan “Samsun (I-77/51 P. deltoides Bartr.) Kavağı için Hacim Tablosu Düzenlenmesi ve Yoğunluk Değerlerinin Belirlenmesi” isimli araĢtırma ile, ticarî üretime verildikten sonra I-214 nolu euramericana klonu ile birlikte en çok dikimi yapılan “Samsun” klonu için kabuklu göğüs çapına ve ağaç tam boyuna göre kabuklu gövde hacmı (Tablo 14), kabuklu ağaç hacmı, ürün çeĢitleri hacmı hesaplanarak tablolar halinde verilmiĢtir. Ġlaveten, oduna ait hacım ağırlık değeri ile tam kuru yoğunluk değerleri belirlenmiĢtir. KOÇER ve Ark. (2007) tarafından yapılan “I-45/51 (P. X euramericana (Dode) Guinier cv.) Kavağı için Hacim Tablosu Düzenlenmesi ve Yoğunluk Değerlerinin Belirlenmesi” isimli araĢtırma ile, ilgili klon için kabuklu göğüs çapına ve ağaç tam boyuna göre kabuklu gövde hacmı (Tablo 15), kabuklu ağaç hacmı, ürün çeĢitleri hacmı hesaplanarak tablolar halinde verilmiĢtir. Ġlaveten, oduna ait hacım ağırlık değeri ile tam kuru yoğunluk değerleri belirlenmiĢtir. Daha önce çeĢitli araĢtırmalar sonucu yeni bir klon olarak ticarî üretime kazandırılması tavsiye edilen “S.307-26” nolu Populus deltoides klonu, TOPLU (2003) tarafından gerekli bürokratik iĢlemlerin tamamlanmasıyla, “ĠZMĠT” adıyla Enstitü tarafından tescili yaptırılmıĢtır. 59 3 Tablo 14: Samsun klonuna (Populus deltoides) ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) Çap (cm) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 5 6 7 8 9 6 8 11 15 7 10 13 17 21 25 8 11 14 19 23 29 34 40 47 8 12 16 21 26 32 38 45 52 60 69 9 13 18 23 29 35 42 50 58 67 76 86 97 10 14 19 25 31 38 46 54 63 73 83 94 106 118 131 11 21 27 34 42 50 59 69 79 90 102 115 128 142 157 172 12 29 37 45 54 64 74 85 98 110 124 138 153 169 186 203 221 240 13 39 48 58 68 80 92 105 119 133 149 165 182 200 218 238 258 279 301 323 14 15 16 51 62 73 85 98 112 127 142 159 176 194 213 233 254 276 298 321 346 371 396 66 78 91 104 119 135 152 169 188 207 227 248 271 294 317 342 368 395 422 70 82 96 111 126 143 161 179 199 220 241 264 287 311 337 363 390 419 448 Boy (m) 17 18 87 102 117 134 151 170 190 210 232 255 279 304 329 356 384 413 443 473 107 124 141 160 179 200 222 245 269 294 320 347 376 405 435 467 499 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 130 148 168 189 210 233 257 283 309 337 365 395 426 458 491 525 136 156 176 198 221 245 270 297 324 353 383 414 447 480 515 551 163 184 207 231 256 283 310 339 370 401 434 468 503 539 577 193 216 241 268 295 324 355 386 419 453 489 525 563 602 226 252 279 308 338 370 403 437 473 510 548 587 628 235 262 291 321 352 385 419 455 492 531 570 612 654 273 302 334 366 400 436 473 512 552 593 636 680 283 314 346 380 416 453 491 531 573 616 660 706 325 359 394 431 469 509 551 594 638 684 732 337 372 408 446 486 527 570 615 661 709 758 3 Tablo 14: Samsun klonuna (Populus deltoides) ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) Çap (cm) 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 14 15 16 17 423 450 478 505 450 480 509 538 479 510 541 572 541 574 606 572 607 642 605 642 679 678 717 714 755 752 795 835 877 920 Boy (m) 25 18 19 20 21 22 23 24 533 567 603 639 677 716 756 796 838 881 925 970 1015 1062 1110 560 597 634 672 712 753 795 837 881 926 972 1020 1068 1117 1167 1219 1271 1325 588 626 665 706 747 790 834 879 925 972 1020 1070 1120 1172 1225 1279 1334 1390 1447 1506 1565 615 655 696 739 782 827 873 920 968 1018 1068 1120 1173 1227 1282 1339 1396 1455 1515 1576 1638 643 685 728 772 817 864 912 961 1011 1063 1116 1170 1225 1282 1340 1399 1459 1520 1583 1647 1712 670 714 759 805 852 901 951 1002 1055 1109 1164 1220 1278 1337 1397 1459 1522 1586 1651 1718 1785 698 743 790 838 887 938 990 1044 1098 1154 1212 1271 1331 1392 1455 1519 1584 1651 1719 1788 1859 61 726 773 821 871 923 975 1029 1085 1142 1200 1260 1321 1383 1447 1512 1579 1647 1716 1787 1859 1933 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 753 802 853 904 958 1012 1069 1126 1185 1246 1308 1371 1436 1502 1570 1639 1710 1782 1855 1930 2006 781 832 884 938 993 1050 1108 1168 1229 1292 1356 1422 1489 1558 1628 1699 1773 1847 1923 2001 2080 809 861 915 971 1028 1087 1147 1209 1272 1337 1404 1472 1542 1613 1685 1760 1835 1913 1991 2072 2154 836 891 947 1004 1063 1124 1186 1250 1316 1383 1452 1522 1594 1668 1743 1820 1898 1978 2060 2143 2227 864 920 978 1037 1098 1161 1226 1292 1360 1429 1500 1573 1647 1723 1801 1880 1961 2044 2128 2214 2301 892 950 1009 1071 1134 1199 1265 1333 1403 1475 1548 1623 1700 1779 1859 1941 2024 2109 2196 2285 2375 920 979 1041 1104 1169 1236 1304 1375 1447 1521 1596 1674 1753 1834 1916 2001 2087 2175 2264 2356 2449 947 1009 1072 1137 1204 1273 1344 1416 1490 1567 1645 1724 1806 1889 1974 2061 2150 2240 2333 2427 2523 975 1038 1103 1171 1239 1310 1383 1458 1534 1612 1693 1775 1859 1944 2032 2122 2213 2306 2401 2498 2597 1003 1068 1135 1204 1275 1348 1422 1499 1578 1658 1741 1825 1912 2000 2090 2182 2276 2372 2469 2569 2670 Tablo 14: Samsun klonuna (Populus deltoides) ait kabuklu gövde 3 hacım tablosu (dm ) (Devam) Çap (cm) 29 30 31 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 384 422 461 503 545 590 636 683 733 784 836 891 947 1004 1063 1124 1186 1250 1316 1383 1452 1522 1594 1668 1743 1820 1898 1978 2060 2143 2227 397 436 477 519 563 609 657 706 757 810 864 920 978 1037 1098 1161 1226 1292 1360 1429 1500 1573 1647 1723 1801 1880 1961 2044 2128 2214 2301 450 492 536 581 629 678 729 781 836 892 950 1009 1071 1134 1199 1265 1333 1403 1475 1548 1623 1700 1779 1859 1941 2024 2109 2196 2285 2375 Boy (m) 32 33 464 507 552 599 648 699 751 806 862 920 979 1041 1104 1169 1236 1304 1375 1447 1521 1596 1674 1753 1834 1916 2001 2087 2175 2264 2356 2449 523 569 618 668 720 774 830 888 947 1009 1072 1137 1204 1273 1344 1416 1490 1567 1645 1724 1806 1889 1974 2061 2150 2240 2333 2427 2523 34 35 36 538 586 636 687 741 797 854 914 975 1038 1103 1171 1239 1310 1383 1458 1534 1612 1693 1775 1859 1944 2032 2122 2213 2306 2401 2498 2597 602 654 707 762 819 879 940 1003 1068 1135 1204 1275 1348 1422 1499 1578 1658 1741 1825 1912 2000 2090 2182 2276 2372 2469 2569 2670 619 672 727 783 842 903 966 1031 1097 1166 1237 1310 1385 1462 1541 1621 1704 1789 1876 1965 2055 2148 2242 2339 2437 2538 2640 2744 3 Tablo 15: 45/51 klonuna (Populus deltoides) ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) Çap (cm) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 5 6 7 8 9 6 9 11 15 18 22 7 10 13 17 21 25 30 8 11 15 19 23 29 34 40 47 9 12 16 21 26 32 38 45 52 60 68 10 13 18 23 29 35 42 49 57 66 75 85 95 10 15 20 25 31 38 46 54 63 72 82 92 104 115 128 11 21 27 34 42 50 58 68 78 89 100 112 125 139 153 167 12 29 37 45 54 63 73 84 96 108 121 135 150 165 181 197 214 13 39 48 58 68 79 90 103 116 130 145 161 177 194 211 230 249 269 14 51 61 72 84 97 110 124 139 155 172 189 207 226 246 266 287 309 332 15 16 65 77 90 103 117 132 148 165 183 201 220 241 262 283 306 329 354 379 404 82 95 109 124 140 157 175 194 213 234 255 277 301 324 349 375 401 429 Boy (m) 17 18 100 115 131 148 166 185 205 226 247 270 293 318 343 369 396 424 453 139 156 175 195 216 238 261 284 309 335 362 389 418 447 478 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 164 184 205 227 250 274 299 325 352 380 409 439 471 503 193 215 238 262 288 314 341 370 399 429 461 494 527 225 249 275 301 328 357 387 418 450 483 517 552 261 287 314 343 373 404 436 470 504 540 577 299 328 358 389 421 455 490 526 563 601 341 373 405 439 474 510 547 586 626 387 421 456 492 530 569 609 651 437 473 511 550 591 632 675 491 530 570 612 655 700 549 590 634 679 725 3 Tablo 15: 45/51 klonuna (Populus deltoides) ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) Çap (cm) 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 349 375 401 429 457 486 516 547 369 396 424 453 483 514 545 578 611 645 681 389 418 447 478 509 542 575 609 644 680 717 755 794 834 409 439 471 503 536 570 605 641 678 716 754 794 835 877 920 963 1008 429 461 494 527 562 598 634 672 711 751 791 833 876 920 965 1010 1057 1105 1154 1203 1254 450 483 517 552 588 626 664 704 744 786 828 872 917 963 1010 1058 1107 1157 1208 1260 1313 1367 1422 1478 1535 470 504 540 577 614 654 694 735 777 821 865 911 958 1006 1055 1105 1156 1208 1262 1316 1372 1428 1486 1544 1604 490 526 563 601 641 682 723 766 811 856 903 950 999 1049 1100 1152 1206 1260 1316 1372 1430 1489 1549 1610 1673 510 547 586 626 667 710 753 798 844 891 940 989 1040 1092 1145 1200 1255 1312 1370 1429 1489 1550 1613 1677 1741 530 569 609 651 693 738 783 829 877 926 977 1028 1081 1135 1190 1247 1305 1364 1424 1485 1548 1612 1677 1743 1810 Boy (m) 26 27 550 591 632 675 720 766 813 861 911 962 1014 1067 1122 1178 1236 1294 1354 1415 1478 1542 1607 1673 1740 1809 1879 64 570 612 655 700 746 794 842 892 944 997 1051 1106 1163 1221 1281 1342 1404 1467 1532 1598 1665 1734 1804 1875 1948 28 29 30 31 32 33 34 35 36 590 634 679 725 773 822 872 924 977 1032 1088 1146 1204 1265 1326 1389 1453 1519 1586 1655 1724 1795 1868 1942 2017 611 655 702 750 799 850 902 956 1011 1067 1125 1185 1246 1308 1371 1437 1503 1571 1640 1711 1783 1857 1932 2008 2086 677 725 774 825 878 932 987 1044 1103 1162 1224 1287 1351 1417 1484 1553 1623 1695 1768 1842 1918 1995 2074 2154 748 799 852 906 962 1019 1077 1138 1200 1263 1328 1394 1462 1532 1602 1675 1749 1824 1901 1979 2059 2141 2223 824 878 934 991 1050 1111 1173 1237 1302 1369 1437 1507 1579 1652 1727 1803 1881 1960 2041 2123 2207 2292 905 962 1021 1082 1144 1208 1274 1341 1410 1481 1553 1626 1702 1779 1857 1937 2019 2102 2187 2273 2361 990 1051 1113 1178 1244 1311 1380 1451 1524 1598 1674 1752 1831 1911 1994 2078 2164 2251 2340 2430 1081 1145 1211 1279 1348 1420 1493 1567 1643 1722 1801 1883 1966 2050 2137 2225 2315 2406 2499 1177 1245 1314 1386 1459 1534 1610 1689 1769 1851 1935 2020 2107 2196 2286 2379 2473 2568 5.2. Hızlı GeliĢen Türlerle Ġlgili ÇalıĢmalar 5.2.1. Hızlı GeliĢen Ġbreli Türler Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü 60‟lı yılların 2. yarısından itibaren hızlı geliĢen ibreli ağaç türleri, bir baĢka ifadeyle endüstriyel odun üretimi ile ilgilenmeye baĢlamıĢtır. Bu arada, Enstitü‟nün bulunduğu yerdeki Ġzmit Orman ĠĢletmesi de 1966‟da sahalarına hızlı geliĢen ibreli türlerden en önemlisi ve en çok kullanılanı olan Radiata çamı (Pinus radiata) dikmeye baĢlamıĢtı. Enstitü, bu dikimlere ilgisiz kalmamıĢ ve genellikle bu tür yabancı menĢeli (ekzotik) orman ağaçlarının Türkiye Ģartlarında yetiĢtirilme imkanlarının araĢtırılması ve elde edilecek sonuçlara göre plantasyon tesisleri için çalıĢmalara baĢlamıĢtır. Bu türlerle ilgili ilk araĢtırma sonuçları da, Enstitü‟nün 1971 yılı bülteninde “Hızlı geliĢen egzotik ibreli türlerden Pinus radiata D.Don (Tasmanya-Lot no: 7321) dikim mevsimi üzerinde araĢtırma” (SEMĠZOĞLU ve Ark., 1971) ve “Yabancı orijinli hızlı geliĢen türlere arız olan böcekler” (SEKENDĠZ ve Ark., 1971) ve “Pinus maritima Mill. Ile tesis edilmiĢ genç plantasyonlarda tasallutu tesbit edilen Melampsora pinitorgua Rost.ya karĢı kimyasal mücadele çalıĢmaları” (Vural ve Ark., 1971) ismiyle yayınlanmıĢtır. AraĢtırma çalıĢmalarının esaslarını ve prensiplerini tesbit etmek maksadıyla 22-26 haziran 1971‟de Kefken Eğitim Merkezinde geniĢ katılımlı bir seminer düzenlemiĢtir. Seminere, Ġ.Ü. Orman Fakültesinden öğretim üyeleri ile, AGM personeli, Kavakçılık ve Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü personeli katılmıĢtır. Semineri takiben kurulan ihtisas komisyonu, 10-11 Temmuzda toplanarak, denemelerin yurda dağılıĢı, araĢtırma ve denemelerin safhaları, ele alınacak türler, yetiĢme muhiti etütleri ve gerekli organizasyonun esaslarını belirlemiĢtir. Böylece yüksek seviyeli bu iki toplantının ıĢığında yeni ağaçlandırma çalıĢmalarının sağlam temellere oturtulması sağlanmıĢtır. Bu çalıĢmaları takiben, hazırlıkları çok öncelerden yapılan ve hızlı büyüyen orman ağaçları ile ilgili BirleĢmiĢ Milletler Özel Fon Projesi de 1972 yılı baĢlarında baĢlatılmıĢtır. TUR/71/521 numaralı bu proje vasıtasıyla Enstitü, hızlı geliĢen ibreli türlerle ilgili en kapsamlı araĢtırma ve uygulama çalıĢmalarını yapmıĢtır. Bu proje ile ilgili geniĢ bilgi Kerpe AraĢtırma Ormanı baĢlığı altında verilmiĢtir. Bu konuda önemli bazı araĢtırmalar hakkındaki kısa özet bilgiler aĢağıda verilmiĢtir: “Hızlı geliĢen egzotik türlerin Türkiye'ye ithalleri ve 1969 yılında Ege Bölgesinde kurulan oryantasyon arboretumlarının ilk sonuçları” (ġĠMġEK ve Ark, 1974) isimli araĢtırmaya göre, Ege Bölgesinde muhtelif yörelerde ilk üç sıralamaya Ģu türler ve orijinler tavsiye edilmiĢtir: Aliağa (Ġzmir): Pinus radiata, Canberra (tüplü) Pinus pinea, Kozak (tüplü) Pinus radiata, Avustralya (tüplü) Çamalan (Muğla): Pinus pinea, Kozak (tüplü) Pinus radiata, Tasmania (tüplü) Pinus radiata, Canberra (tüplü) Karatepe (Manisa): Pinus pinea, Kozak (tüplü) Keler (Ġzmir): Pinus radiata, Canberra, Güney Avustralya ve Tasmania (tüplü) Kırkgeçit (Ġzmir): Pinus radiata, Canberra (tüplü) Pinus radiata, Tasmania (tüplü) Pinus pinaster, Korsika KüçükakderebaĢı (Muğla): Pinus radiata, Canberra (tüplü) Pinus pinea, Kozak (tüplü) Pinus radiata, Tasmania (tüplü) Ninemsuyu (Aydın): Pinus pinea, Kozak (tüplü) Selçuk (Ġzmir): Pinus pinea, Kozak (tüplü) Uncubozköy (Manisa): Pinus radiata, Canberra (tüplü) Pinus pinea, Kozak (tüplü) Pinus radiata, Güney Avustralya (tüplü) “Duglas (Pseudotsuga menziesii (Mirb. Franco)'ın Türkiye'ye ithali ve orijin problemleri üzerine araĢtırmalar” (ġĠMġEK, 1977) isimli araĢtırma ile Türkiye‟de duglas üzerine yapılan en kapsamlı araĢtırma sonuçları yayınlanmıĢtır. BĠRLER ve Ark. (1983) tarafından yapılan “Sahil Çamı (Pinus pinaster Ait.) Ağaçlandırma MeĢcerelerinde Hasılat AraĢtırması” isimli araĢtırma ile, Ġstanbul Orman Bölge Müdürlüğü, Alemdağ Orman ĠĢletme Müdürlüğü sahasında yer alan sahil çamı meĢcerelerinde 1.30 çapına ve ağaç tam boyuna göre kabuklu ve kabuksuz tek ağaç hacım tabloları, ağaç yaĢına göre boyları veren üç sınıflı bonitet tablosu ve 25 yaĢındaki bonitet endeksleri, bonitet sınıflarına göre aralama yaĢları, hasılat tabloları ve önerilen idare süreleri ile bu süreler sonunda beklenen hacım değerleri (Tablo 16) verilmiĢtir. 66 Tablo 16: Alemdağ Orman ĠĢletme Müdürlüğü sahasındaki sahilçamı meĢcerelerinde idare süreleri ile bu süreler sonunda beklenen hacım değerleri Ġdare Süresi (Yıl) Ara Hasıla (m3/ha) Önerilen Hesaplanan I 30 31 74.740 Son Kesim Hasılası (m3/ha) Genel Ortalama Artım (m3/ha/yıl) Önerilen Hesaplanan Önerilen Hesaplanan 339.045 353.058 13.793 13.800 Bonitet Sınıfı II 40 45 54.320 III 50 56 37.320 312.145 362.992 9.162 9.274 228.199 267506 5.310 5.443 TUNÇTANER ve Ark. (1985) tarafından yapılan “Türkiye'de Endüstriyel Ağaçlandırmalarda Kullanılabilecek Sahil Çamı (Pinus pinaster Aiton) Orijinlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar” ile, TUR 71/521 projesi ile Avustralya, Ġtalya, Franse ve Fas‟tan getirtilen toplam 43 orijine ait tohumlardan elde edilen fidanlar Karadeniz Bölgesinde Sinop, Ereğli, Düzce; Marmara Bölgesinde Kerpe, Gemlik, Ġzmit-Kayalıdağ, Gebze; Ege Bölgesinde Selçuk, Milas, Datça‟da denenmiĢ ve 8. yılda yapılan değerlendirilmelere göre her bölge için uygun orijinler belirlenmiĢtir. BĠRLER (1986) tarafından yapılan “Kocaeli Yarımadasında YetiĢen Radiata Çamı (Pinus radiata D.Don) Ġçin Hacim Tablosu” isimli araĢtırma ile, Türkiye‟de yetiĢen radiata çamı için kabuksuz gövde hacımları Tablo 17„de görüldüğü Ģekilde belirlenmiĢtir. ERCAN (1997) tarafından Kerpe AraĢtırma Ormanı Amenajman planına altlık teĢkil etmek üzere yapılan bir çalıĢma ile, Sahil çamı (Pinus pinaster) ve Taeda çamında (Pinus taeda) kabuklu gövde hacım tabloları hesaplanmıĢtır (Tablo 18 ve Tablo19). TULUKÇU ve Ark. (1987) tarafından yapılan “Marmara ve Batı Karadeniz Bölgelerinde Halepçamı (Pinus halepensis Mill.) ve Kızılçam (P. brutia Ten.) Orijinlerinin KarĢılaĢtırılması Üzerine AraĢtırmalar” ile BafraSarıgazl, Gemlik- Armutlu ve Ġzmit-Kerpe Ģartlarında Halepensis‟e ait 10, Brutia‟ya ait 4 ve Elderica‟ya ait 1 orijin ile kurulan denemelerde, orijinler çap-boy ve yaĢama oranları itibariyle mukayese edilmiĢ ve bölgelere göre orijin tavsiyelerinde bulunulmuĢtur. Bununla birlikte, bu sonuçların aynı yörelerde Pinus pinaster ve Pinus radiata‟ya nazaran tatmin edici olmadığı belirtilmiĢtir. ÖZCAN (2003) tarafından yapılan “Sahilçamı Ağaçlandırmalarında Artım ve Büyüme” isimli araĢtırma ile, Türkiye çapındaki tüm sahilçamı plantasyonları örneklenerek, sahilçamına ait hacım tablosu, 3 sınıflı bonitet tablosu ve hasılat tablosu verilmiĢtir. Sonuç olarak, bu türün yapılacak ağaçlandırmalarda iyi bonitetli sahalar için uygun olacağı ifade edilmiĢtir. 67 3 Tablo 17: Pinus radiata’ya ait kabuksuz gövde hacım tablosu (dm ) ÇAP cm 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 3 5 6 8 10 13 15 18 21 24 4 6 8 11 14 17 20 24 27 31 36 40 45 5 7 10 13 17 21 25 29 34 39 44 49 55 61 68 74 6 12 16 20 24 29 34 40 46 52 59 65 73 80 88 96 104 7 18 23 28 34 40 46 53 60 67 75 84 92 101 111 120 131 141 8 26 32 38 45 52 60 68 76 85 95 105 115 125 136 148 159 172 184 9 35 42 50 58 67 76 85 95 106 117 128 140 152 165 178 191 205 220 234 BOY (m) 15 16 10 11 12 13 14 47 55 64 73 83 94 105 116 128 141 154 168 182 196 211 226 242 258 275 292 60 70 80 91 102 115 127 140 154 168 183 198 214 230 247 264 282 300 319 76 87 99 111 124 138 152 167 182 198 215 232 250 268 287 306 326 346 93 106 120 134 148 164 180 196 214 231 250 269 288 309 329 351 372 114 128 143 159 175 192 210 229 248 267 288 309 330 353 375 399 136 153 169 187 205 224 244 264 285 307 329 352 376 400 425 145 162 180 198 218 238 259 280 303 326 349 374 399 425 451 17 18 19 20 21 22 23 24 25 171 190 210 230 252 274 296 320 344 370 395 422 449 477 200 221 243 265 288 313 337 363 390 417 445 474 503 211 233 255 279 303 329 355 382 410 438 468 498 529 244 268 292 318 345 372 400 429 459 490 522 555 280 306 333 360 389 419 449 481 513 546 580 292 319 347 376 406 437 469 502 535 570 606 333 362 392 423 455 489 523 558 594 631 346 376 408 440 474 508 544 580 618 656 391 423 457 492 528 565 603 642 682 3 Tablo 17: Pinus radiata’ya ait kabuksuz gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) ÇAP cm 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 338 367 358 388 410 432 13 395 418 441 465 490 515 14 423 447 473 498 525 551 579 607 BOY (m) 15 16 451 478 477 506 504 535 531 564 559 594 588 624 617 655 647 687 677 719 708 752 785 819 69 17 506 535 565 596 628 660 693 726 760 795 831 867 903 941 18 533 564 596 629 662 696 730 766 802 838 876 914 952 992 1032 1073 19 561 593 627 661 696 731 768 805 843 881 921 961 1001 1043 1085 1128 1171 1215 20 588 622 657 693 729 767 805 844 884 924 965 1007 1050 1093 1138 1182 1228 1274 1322 1369 21 615 651 687 725 763 802 842 883 924 967 1010 1054 1098 1144 1190 1237 1285 1333 1383 1433 1483 22 642 679 718 757 797 837 879 922 965 1009 1054 1100 1147 1194 1242 1291 1341 1392 1443 1495 1548 23 669 708 748 788 830 873 916 960 1005 1051 1098 1146 1195 1244 1294 1346 1397 1450 1504 1558 1613 24 696 736 778 820 863 908 953 999 1046 1094 1142 1192 1243 1294 1346 1400 1454 1508 1564 1621 1678 25 723 765 808 852 897 943 989 1037 1086 1136 1186 1238 1290 1344 1398 1453 1509 1566 1624 1683 1743 Tablo 17: Pinus radiata’ya ait kabuksuz gövde hacım tablosu (dm3) (Devam) ÇAP (cm) 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 26 405 439 474 510 547 586 625 665 707 749 793 837 883 930 977 1026 1076 1126 1178 1230 1284 1338 1393 1450 1507 1565 1624 1684 1745 1807 27 28 29 455 491 528 567 606 647 689 732 776 821 867 914 963 1012 1062 1114 1166 1219 1274 1329 1386 1443 1501 1560 1621 1682 1744 1807 1871 470 508 546 586 627 669 712 757 802 849 897 946 996 1047 1099 1152 1206 1261 1317 1375 1433 1492 1553 1614 1676 1739 1804 1869 1935 524 564 605 648 691 736 782 829 877 926 977 1028 1081 1135 1190 1246 1303 1361 1420 1480 1541 1604 1667 1731 1797 1863 1931 1999 BOY (m) 30 31 541 582 625 668 713 759 807 855 905 956 1008 1061 1116 1171 1228 1285 1344 1404 1465 1527 1590 1655 1720 1786 1854 1922 1992 2063 600 644 689 735 783 832 882 933 985 1039 1094 1150 1207 1265 1325 1386 1447 1510 1574 1639 1706 1773 1841 1911 1982 2053 2126 32 33 34 35 618 663 709 757 806 856 908 961 1015 1070 1126 1184 1243 1303 1364 1427 1490 1555 1621 1688 1756 1826 1896 1968 2041 2114 2189 682 730 779 829 881 934 988 1044 1101 1159 1218 1279 1341 1404 1468 1533 1600 1668 1737 1807 1879 1951 2025 2099 2175 2252 701 750 801 853 906 960 1016 1073 1132 1191 1252 1315 1378 1443 1509 1576 1645 1715 1786 1858 1931 2006 2081 2158 2236 2316 771 823 876 930 986 1044 1102 1162 1224 1286 1350 1416 1482 1550 1619 1690 1761 1834 1908 1984 2060 2138 2217 2297 2378 3 Tablo 18: Pinus pinaster’e ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) ÇAP (cm) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 3 7 9 11 13 15 17 19 22 24 4 8 11 13 15 18 21 24 26 29 32 35 39 5 10 13 16 19 23 26 30 33 37 41 45 48 52 57 61 6 17 20 24 28 32 37 41 46 51 55 60 65 70 76 7 25 30 35 40 45 51 56 62 68 74 80 86 93 99 106 8 36 42 48 54 61 67 74 81 89 96 104 111 119 127 135 143 151 9 49 57 64 72 80 88 96 105 114 123 132 141 150 160 169 179 189 199 209 10 11 12 13 BOY (m) 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 66 75 84 93 103 113 123 133 143 154 164 175 186 198 209 221 232 244 256 268 86 97 108 119 130 141 153 165 177 190 202 215 228 241 254 268 282 295 309 110 123 135 148 161 175 188 202 217 231 246 260 275 291 306 322 337 353 139 153 168 183 198 213 229 245 261 278 295 312 329 346 364 382 400 172 188 205 222 239 257 275 293 312 331 350 369 389 408 428 449 232 253 274 296 317 340 362 385 408 432 456 480 504 529 554 279 302 326 350 374 399 424 450 476 502 529 556 583 610 331 357 383 410 437 465 493 521 550 579 609 639 669 361 389 418 448 477 507 538 569 600 632 665 697 730 423 455 486 519 551 585 618 653 687 722 758 793 492 527 561 597 633 669 706 744 782 820 859 531 568 606 644 683 722 762 803 844 885 927 611 652 693 735 777 820 863 907 952 997 655 699 743 788 833 879 926 973 1021 1069 747 795 843 891 940 990 1041 1092 1144 210 228 247 267 287 307 327 348 369 390 411 433 455 478 500 3 Tablo 18: Pinus pinaster’e ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) ÇAP (cm) 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 324 369 338 386 402 419 13 418 436 455 474 493 512 BOY (m) 14 15 16 469 523 579 490 546 605 511 570 631 532 593 657 553 617 683 575 641 710 597 665 737 619 690 764 714 791 739 819 847 875 72 17 638 667 695 724 753 782 812 842 872 902 933 963 995 1026 18 700 731 762 793 825 857 890 922 955 989 1022 1056 1090 1124 1159 1194 19 764 797 831 866 900 936 971 1007 1043 1079 1115 1152 1190 1227 1265 1303 1341 1380 20 830 866 903 941 979 1017 1055 1094 1133 1172 1212 1252 1293 1333 1374 1416 1457 1499 1541 1584 21 898 938 978 1019 1059 1101 1142 1184 1227 1269 1312 1356 1400 1444 1488 1533 1578 1623 1669 1715 1761 22 969 1012 1055 1099 1143 1188 1232 1278 1323 1370 1416 1463 1510 1558 1606 1654 1702 1751 1801 1850 1900 23 1043 1089 1135 1182 1229 1277 1326 1374 1424 1473 1523 1573 1624 1675 1727 1779 1831 1884 1937 1990 2044 24 1118 1167 1217 1268 1319 1370 1422 1474 1527 1580 1633 1687 1742 1797 1852 1908 1964 2020 2077 2134 2192 25 1196 1249 1302 1356 1410 1465 1521 1577 1633 1690 1747 1805 1863 1922 1981 2040 2100 2161 2222 2283 2344 Tablo 18: Pinus pinaster’e ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm3) (Devam) ÇAP (cm) 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 26 797 848 899 951 1003 1057 1111 1165 1220 1276 1332 1389 1447 1505 1563 1622 1682 1742 1803 1864 1926 1988 2050 2113 2177 2241 2305 2370 2436 2501 27 28 29 BOY (m) 30 31 32 33 34 35 903 957 1012 1068 1125 1182 1240 1299 1358 1418 1479 1540 1602 1664 1727 1791 1855 1919 1984 2050 2116 2183 2250 2317 2385 2454 2523 2593 2663 959 1017 1075 1135 1195 1256 1317 1380 1443 1506 1571 1636 1701 1768 1834 1902 1970 2039 2108 2177 2248 2318 2390 2462 2534 2607 2680 2754 2828 1078 1140 1203 1267 1331 1396 1463 1529 1597 1665 1734 1804 1874 1945 2016 2088 2161 2234 2308 2383 2458 2533 2609 2686 2763 2841 2919 2998 1140 1206 1273 1340 1408 1478 1548 1618 1690 1762 1835 1908 1983 2058 2133 2210 2287 2364 2442 2521 2600 2680 2761 2842 2924 3006 3089 3172 1343 1417 1493 1569 1646 1724 1802 1882 1962 2043 2125 2208 2292 2376 2461 2547 2633 2720 2808 2896 2985 3075 3165 3256 3348 3440 3533 1492 1571 1652 1733 1815 1898 1981 2066 2151 2238 2325 2413 2502 2591 2681 2772 2864 2956 3049 3143 3238 3333 3429 3525 3622 3720 1569 1652 1736 1822 1908 1995 2083 2172 2262 2353 2444 2537 2630 2724 2819 2914 3011 3108 3206 3304 3404 3504 3604 3706 3808 3911 1734 1823 1912 2003 2094 2187 2280 2375 2470 2566 2663 2761 2860 2959 3060 3161 3263 3366 3469 3573 3678 3784 3890 3998 4105 1274 1344 1415 1488 1561 1635 1709 1785 1861 1938 2016 2094 2173 2253 2334 2415 2497 2580 2663 2747 2831 2916 3002 3088 3175 3263 3351 3 Tablo 19: Pinus taeda’ya ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) ÇAP (cm) 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 3 6 8 11 13 16 19 22 25 28 4 7 10 12 15 18 22 25 29 33 37 41 45 5 9 12 15 18 22 26 30 34 39 44 49 54 60 65 71 6 14 17 22 26 31 36 41 46 52 58 64 70 77 84 7 20 25 30 36 41 47 54 60 67 75 82 90 98 106 114 8 29 35 41 48 55 62 70 78 86 94 103 112 122 132 142 152 162 9 40 47 54 62 70 79 88 98 107 117 128 139 150 161 173 185 197 209 222 10 11 12 13 BOY (m) 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 53 61 70 79 89 99 110 121 132 144 156 168 181 194 208 221 236 250 265 280 68 78 88 99 111 123 135 147 161 174 188 202 217 232 247 263 279 295 312 86 98 110 123 136 149 163 178 193 208 224 240 256 273 291 308 327 345 108 121 135 149 164 179 195 212 228 246 263 282 300 319 339 359 379 132 147 163 179 196 213 231 249 268 288 308 328 349 370 392 414 173 191 210 230 250 271 293 315 338 361 385 410 435 461 487 206 226 248 270 292 316 339 364 389 415 441 468 496 524 243 266 289 314 338 364 390 417 445 473 502 532 562 260 284 309 335 362 389 417 446 476 506 537 568 601 303 329 357 386 415 445 476 507 539 572 606 640 350 379 410 441 473 505 539 573 608 644 680 371 402 434 467 501 535 571 607 644 682 721 425 459 494 529 566 604 642 681 721 762 448 484 521 559 597 637 677 718 761 804 510 548 588 629 670 713 756 801 846 160 177 194 213 232 251 271 292 313 334 356 379 402 426 450 3 Tablo 19: Pinus taeda’ya ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm ) (Devam) ÇAP (cm) 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 329 364 346 383 403 423 13 400 421 443 465 487 510 BOY (m) 14 15 16 437 475 513 460 500 540 483 525 568 507 551 596 532 578 625 557 605 654 582 632 683 607 660 713 688 744 717 775 806 838 75 17 553 582 612 642 673 704 736 768 801 834 868 903 937 973 18 593 624 656 688 721 755 789 824 859 895 931 968 1005 1043 1082 1121 19 634 667 701 736 771 807 844 881 918 957 995 1035 1075 1115 1156 1198 1240 1282 20 675 711 747 784 822 860 899 938 979 1019 1061 1103 1145 1188 1232 1276 1321 1366 1412 1459 21 717 755 794 833 873 914 955 997 1040 1083 1127 1172 1217 1263 1309 1356 1404 1452 1501 1550 1600 22 760 800 841 883 925 968 1012 1057 1102 1148 1194 1242 1290 1338 1387 1437 1488 1539 1590 1643 1696 23 804 846 889 933 978 1024 1070 1117 1165 1213 1263 1313 1363 1415 1467 1519 1573 1627 1681 1737 1793 24 848 893 938 985 1032 1080 1129 1179 1229 1280 1332 1385 1438 1492 1547 1603 1659 1716 1774 1832 1891 25 892 940 988 1037 1086 1137 1188 1241 1294 1348 1402 1458 1514 1571 1629 1687 1746 1806 1867 1929 1991 Tablo 19: Pinus taeda’ya ait kabuklu gövde hacım tablosu (dm3) (Devam) ÇAP (cm) 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 26 536 576 618 660 704 749 795 841 889 938 987 1038 1089 1141 1195 1249 1304 1359 1416 1473 1532 1591 1651 1711 1773 1835 1898 1962 2027 2092 27 28 29 BOY (m) 30 31 32 33 34 35 604 648 693 739 786 834 883 933 984 1036 1089 1142 1197 1253 1310 1367 1426 1485 1545 1607 1668 1731 1795 1859 1925 1991 2058 2126 2194 633 679 725 773 823 873 924 977 1030 1084 1140 1196 1254 1312 1371 1432 1493 1555 1618 1682 1747 1813 1880 1947 2016 2085 2155 2226 2298 709 759 809 860 913 966 1021 1077 1134 1192 1251 1311 1372 1434 1497 1561 1626 1692 1759 1827 1896 1965 2036 2107 2180 2253 2327 2402 741 792 844 898 953 1009 1066 1124 1184 1244 1306 1369 1432 1497 1563 1630 1698 1767 1836 1907 1979 2052 2126 2200 2276 2352 2430 2508 860 917 975 1035 1095 1157 1221 1285 1351 1418 1486 1555 1626 1697 1770 1843 1918 1994 2071 2149 2228 2308 2389 2471 2554 2638 2723 954 1014 1076 1139 1204 1270 1337 1405 1475 1546 1618 1691 1765 1841 1917 1995 2074 2154 2235 2317 2400 2485 2570 2657 2744 2832 991 1054 1118 1184 1251 1319 1389 1460 1532 1606 1681 1757 1834 1912 1992 2073 2155 2238 2322 2407 2494 2581 2670 2760 2851 2943 1093 1160 1228 1298 1369 1441 1515 1590 1666 1744 1823 1903 1985 2067 2151 2236 2322 2410 2498 2588 2679 2771 2864 2959 3054 826 880 936 993 1052 1112 1172 1234 1297 1362 1427 1493 1561 1630 1699 1770 1842 1915 1989 2064 2139 2216 2294 2373 2453 2533 2615 5.2.2. Okaliptüs AraĢtırmaları Enstitü kurulduğu günden itibaren hızlı geliĢen türler olarak Okaliptüs‟lere ilgi duymuĢtur. Tarsus-Karabucak‟taki istasyonu da özellikle okaliptüs araĢtırmaları üzerine çalıĢmıĢtır. Sonuç raporları Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü yayınlarında basılmıĢ olmasına rağmen Okaliptüs ile ilgili araĢtırmalar, Enstitünün Tarsus-Karabucak‟taki Okaliptüs Ġstasyonu (sonraki adı Tarsus-Karabucak Okaliptüs AraĢtırma Bölge Müdürlüğü) marifetiyle yapılmıĢtır. Bunlardan önemli görülen bazılarının kısa özetleri aĢağıda verilmiĢtir: ACAR ve Ark. (1971) tarafından yapılan “Eucalyptus camaldulensis Dehn. Odununun teknolojik özellikleri üzerinde bazı araĢtırmalar” sonucu okaliptüs odununun bazı özellikleri aĢağıdaki gibi bulunmuĢtur: Özgül ağırlık (r12): 0.654 g/cm3 Basınç direnci (liflere paralel): 541.3 kg/cm2 Statik eğilme direnci: 1174.5 kg/cm2 Dinamik eğilme (çarpma) direnci: 3.051 kgm Sertlik (Chalais-Meudon): 5.098 Teğet daralma: % 12.3 Radyal daralma: % 7.6 Ayrıca araĢtırmada, Eucalyptus camaldulensis odunundan sülfat usulüne göre kağıt imal edilerek, elde edilen kağıdın fiziksel özellikleri tablolarda verilmiĢtir. “Okaliptus (Eucalyptus camaldulensis Dehn.) Plantasyonlarında Ġlk YaĢlardaki GeliĢmeler Üzerine Dikim Sıklıklarının Etkisi” (BĠRLER ve Ark., 1982) isimli araĢtırmaya göre, I. sınıf yetiĢme ortamlarında 3 yaĢındaki okaliptüs ağaçlandırmalarında belirli dikim sıklıklarına göre Tablo 20‟de verilen sonuçlar elde edilmiĢtir: Tablo 20: Okaliptus plantasyonlarında dikim sıklıklarına göre boy, ha’da hacım ve kuru odun miktarları Sıklık (m) 1.5X1.5 2X1.5 2X2 2X2.5 2.5X2.5 2.5X3 3X3 3X3.5 3X4 3.5X4 4X4 4X4.5 Boy (m) 8.2 8.7 9.1 9.5 9.8 10.1 10.4 10.6 10.9 11.2 11.4 Ha‟da hacım (m3) 92.95 87.43 80.53 74.12 66.78 60.15 53.06 46.86 40.66 35.47 30.63 26.81 77 Kuru odun (ton/ha) 45.33 38.75 33.13 29.33 25.97 23.52 21.29 19.58 18.00 16.74 15.56 14.59 FAO kanalıyla Avustralya‟dan temin edilen 19 orijinle AVCIOĞLU ve Ark. (1984) tarafından Tarsus, Adana ve Fethiye‟de kurulan denemelerle yapılan “Eucalyptus camaldulensis (Dehn.) Orijin Mukayese AraĢtırması”na göre, her 3 bölge için en baĢarılı orijin, çap, boy, hacım geliĢmeleri ve fidanların yaĢama % oranları belirlenmiĢtir. AVCIOĞLU ve Ark. tarafından değerlendirilmesi yapılan ve Menemen, Manisa-Muradiye, Selçuk-Meryemana, Köyceğiz, Marmaris-Kızılağaç, Fethiy-Çırpı, Fethiye-Çaltılı, Antalya-Belek, Antalya-Ġncekum, Silifke-Ovacık, Mut_Ilıcadüzü, Tarsus-Turan Emeksiz, Kozan-Söbeyazı, Ġskenderun-Arsuz, Kilis-Kaplandere, Samsun-Terme ve tesis edildiği halde hayatiyetini devam ettirememiĢ diğer 8 yerde, pek çok tür ve orijinle kurulmuĢ olan “Türkiye Oryantasyon Okaliptetumları KuruluĢ Projesi”nin 10 yıllık sonuçlarına göre, coğrafi bölgeler ve ha‟daki hacimler itibariyle tür ve orijin tavsiyesinde bulunulmuĢtur. Elde edilen sonuçlara göre en yüksek verim Eucalyptus saligna ile ha‟da 400 m3 olarak Tarsus-Karabucak‟ta elde edilmiĢtir. AVCIOĞLU ve Ark. (1986) tarafından, 20 tür ve 29 orijin ile Ege, Batı Akdeniz, Doğu Akdeniz, Marmara ve Orta Karadeniz bölgelerinde yapılan Türkiye Mukayese Okaliptetumları AraĢtırmaları ile bölgelere göre orijin tavsiyelerinde bulunulmuĢtur. Karabucak, Avustralya; Ġtalya ve Güney Afrika Cumhuriyeti‟ne ait toplam 23 Eucaliptus grandis orijini ile AVCIOĞLU ve Ark. (1988) tarafından, Tarsus-Karabucak‟ta kurulmuĢ deneme sonuçlarına göre, en baĢarılı orijin, 50‟li yıllarda Karabucak‟a getirilmiĢ olan Karabucak orijini olmuĢtur. BĠRLER ve Ark. (1995), tarafından yapılan “Okaliptus Ağaçlandırmalarında Hacim ve Kuru Madde Hasılatı (Eucalyptus camaldulensis Dehn.)” isimli araĢtırma ile, ilgili ağaç için kabuklu göğüs çapı ve ağaç tam boyuna göre gövde hacım tablosu, 4 sınıflı bonitet tablosu, bonitet sınıflarına ve 7 farklı dikim aralığına göre ha‟da cari hacım artımı verilmiĢtir. Bulguların bir kısmı, Tablo 21„de özetlenmiĢtir. 5.3. Diğer Bazı AraĢtırmalar ZENGĠN ve Ark. (2005) tarafından yapılan “Ġzmit Yuvacık Barajı Su Toplama havzasının Yenilenebilir Doğal Kaynaklarının Su Üretimi (Kalite, Miktar ve Rejim) Amacıyla Planlanması” isimli araĢtırma ile, havza jeoloji, topoğrafya, toprak, bitkiler, güncel arazi kullanımı ve arazi yetenek sınıfları itibariyle incelenmiĢ ve havzada su üretimi açısından alınması gereken tedbirler açıklanmıĢtır. Diğer taraftan, elde edilen bilgilerle sayısal konusal haritalar (orman müdahale öncelikleri, jeoloji, eğim sınıfları, fizyografik toprak, güncel arazi kullanımı, arazi yetenek sınıfları) oluĢturulmuĢtur. 78 Tablo 21: DeğiĢik bonitet sınıfı ve dikim aralıklarındaki E. camaldulensis ağaçlandırmalarında, idare süreleri ve idare süreleri sonunda genel ortalama kuru madde ağırlık artımları ile meĢcere toplam kuru madde ağırlık miktarları Bonitet sınıfı I II III Iv Nitelik Ġdare süresi (yıl) Ortalama artım (ton/ha/yıl) Toplam ağırlık (ton/ha) Ġdare süresi (yıl) Ortalama artım (ton/ha/yıl) Toplam ağırlık (ton/ha) Ġdare süresi (yıl) Ortalama artım (ton/ha/yıl) Toplam ağırlık (ton/ha) Ġdare süresi (yıl) Ortalama artım (ton/ha/yıl) Toplam ağırlık (ton/ha) DĠKĠM ARALIKLARI (mXm) 2.5X2.5 2.5X3 3X3 2X2 2X2.5 3X4 4X4 8 8 9 9 10 10 10 14.946 13.135 12.040 11.218 10.450 9.606 8.763 119.567 105.082 108.363 100.961 104.498 96.062 86.726 9 10 10 10 11 11 11 8.864 7.919 7.239 6.802 6.446 5.962 5.488 79.776 79.189 72.389 68.022 70.908 65.582 60.366 10 11 11 11 12 12 12 4.628 4.144 3.845 3.617 3.417 3.187 2.925 46.278 45.580 42.298 43.402 41.001 38.245 35.103 11 11 11 12 12 13 13 2.096 1.910 1.764 1.675 1.598 1.503 1.405 23.056 21.006 19.413 20.096 19.181 19.533 18.264 KARAKAYA (2010) tarafından yapılan “Sakarya Ġli Kavak Üreticilerinin Sosyo-Ekonomik Yapısı ve BaĢarı Düzeylerini Etkileyen Faktörler” isimli bir araĢtırma ile, üreticilere ait Ģu bilgiler verilmiĢtir: YaĢ ortalaması: 55, %74‟ü ilkokul mezunu, %74‟ü çiftçilik yapıyor, %50‟si orta gelir düzeyine sahip, %59‟u küçük ölçekli (1-10 da) kavak iĢletmesine sahip, %75‟i kendine ait kavaklık arazisi var ve mülkiyetini %62‟lik bir oranda miras yolu ile elde etmiĢ, %34‟ü kavağın kârlı bir yatırım olduğunu düĢünüyor, %45‟i üretim faaliyetlerinde kendisinin ve ailesinin iĢgücünü kullanıyor, %50‟si kavakçılık faaliyetlerini sürdürmek için gerekli araç-gerece (traktör, diskaro, pulluk ve burgu) sahip, %21‟i araç-gerecin tamamını kiralayarak üretim faaliyetlerini yapıyor, %64‟ü dikimlerde Samsun (Populus deltoides Bartr.) klonunu tercih ediyor, %76‟sı bıçkılık (kerestelik) tomruk üretmek amacıyla kavak 79 yetiĢtiriyor, %45‟i kavaklığında ara tarım yapıyor, %58‟i dikimlerde 2+0 yaĢlı fidan kullanıyor, üreticilerin ancak %11‟i kavak fidanlarını devlet fidanlığından temin ediyor, %44‟ü 5x5 m aralık-mesafede kavaklığını tesis ediyor, %49‟u sulama yapıyor, %43‟ü kavakçılığın geleceğini parlak görüyor, %84‟ü kavakçılığa devam etme düĢüncesinde, %11‟i kavak üretimine yönelik teknik bilgi, danıĢmanlık ve yayın hizmetlerinden yararlanıyor. 5.4. Kavakçılığı Yayma ve Halkla ĠliĢkiler Enstitü‟nün halkla iliĢkili faaliyetleri, ilk yıllarda “Yayım (Extension) ve Enformasyon ġubesi”, 1975‟DE “Yayım-Yayın Dokümantasyon ve Halkla ĠliĢkiler Müdürlüğü, 1983‟DE, Halkla ĠliĢkiler ve Yayın Dökümantasyon Müdürlüğü, 1993‟DE ise Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı adını alan birim tarafından yürütülmüĢtür. Ġlgili birim, ilk yıllarda düzenlenen seminerlerle, ormancı teknik personeline kavak yetiĢtiriciliği hakkında bilgi vermiĢtir. Bu Ģekilde 1969 yılına kadar 632 personel bilgilendirilmiĢtir. 15‟er günlük kurslarla Orman Fidanlıklarında çalıĢmakta olan fidancılar da fidan yetiĢtirme ve kavaklık tesisi hakkında eğitilmiĢlerdir. Ġlgili Bölüm, kavak yetiĢtiricileriyle de her zaman sıkı iĢbirliği içinde bulunmuĢ, yapılan tüm baĢvurulara veya herhangi bir Ģekilde gelen taleplere en kısa sürede, gerektiğinde bizzat yerinde incelemelerde bulunarak cevap vermeye çalıĢmıĢtır. 5.5. Ġstasyonların Yaptığı ÇalıĢmalar Ġlk sayfalarda belirtildiği gibi, Enstitü 1993 yılına kadar 9 bölgede bağlı istasyonlarıyla faaliyet göstermiĢtir. Enstitü bu bölgelerde kavak fidanlıklarının kurulmasına, modern kavakçılığın yerleĢmesi ve yayılmasına büyük katkı sağlamıĢtır. AraĢtırma konularında ise özellikle Ankara ve Tarsus istasyonları önemli faaliyetlerde bulunmuĢlardır. Ġstasyonlarda sürdürülen ve Enstitü tarafından yayınlanan araĢtırma sonuçları, Tablo 31‟de yer almaktadır. 80 6. ĠZMĠT KAVAK FĠDANLIĞI Ġzmit Kavak Fidanlığı, 1956 yılında Kavak Fidanlık Müdürlüğü olarak kurulmuĢtur. 1965 yılında AraĢtırma Ġstasyon Müdürlüğü haline getirilmiĢ, 1976 yılında ise Endüstriyel Üretim Fidanlığı ve AraĢtırma Fidanlığı olarak ikiye ayrılmıĢtır. Fidanlığın kuruluĢ amacı, memleketimizde her geçen gün artan kavak fidanı ihtiyacını karĢılamak ve araĢtırma çalıĢmalarının gerektirdiği hizmetleri yürütmektir. Fidanlığın genel alanı, 1564 dekardır. 1978‟deki durumuna göre, bu saha Ģu amaçlarla kullanılmaktadır: Fidan yetiĢtirilen alan: 911 dekar, Populetum ve ağaçlandırma sahası 307 dekar, Yollar 191 dekar, Dereler, su kenarları, arklar 72 dekar, Yapı ve yerleĢim alanı 83 dekar. O yıllarda sadece I-214 melez kavağı yetiĢtirilmekte, çelik ve köklü çelik elde edilmekteydi. Üretim kapasitesi, 130000 adet 0-1-2 yaĢlı kavak fidanı, 220000 adet köklü çelik ve 1000000 adet çelikti. KuruluĢundan 1978‟e kadar 2167122 kavak fidanı, 7557441 adet kök ve gövde çeliği dağıtılmıĢtı. Fidan yetiĢtirilen alan, üretim ve dağıtım parselleri olarak ikiye ayrılmıĢtı. Üretim parsellerinde 3‟lü rotasyon, dağıtım parsellerinde 4‟lü rotasyon uygulanmaktaydı. Üretim parsellerinde gövde çelikleri 1.00 m X 0.10 m aralık mesafeyle, dağıtım parsellerinde 1.00 X 0.50 m aralık mesafe kullanılmaktaydı. Personel, 1 teknik personel, 3 fidancı, 34 devamlı iĢçi ve 24 mevsimlik iĢçiden ibaretti. Sulama, bitiĢiğindeki Kirazdere üzerine kurulmuĢ küçük regülatör benzeri bir “barajcık”tan, sulama Ģebekesi vasıtasıyla salma sulama olarak yapılmaktaydı. Eksilen bitki besin maddeleri, mineral gübreler ve yeĢil gübre ile takviye edilmekteydi. Enstitünün, bağlı istasyonlarında da kavak fidanlıkları bulunmaktaydı. Bu fidanlıklarda bir dönem yetiĢtirilen ve dağıtımı yapılan fidan sayıları Tablo 22‟de verilmiĢtir. 81 Tablo 22: KuruluĢ döneminde fidanlıklardan dağıtılan fidan sayıları Yılı 1958-59 1959-60 1960-61 1961-62 1962-63 1963-64 1964-65 1965-66 Ġzmit 56364 58043 77761 101374 152087 122166 95482 104682 Ankara 17625 23349 30853 112612 Torbalı 29491 49849 44061 Gelemen 30000 45000 35000 50000 80000 40000 40000 20000 Erzincan 6300 37982 59900 Diyarbakır 11528 39972 Ġzmit Kavak Fidanlığı, 17.04.1979 tarihli bir protokolle Enstitü‟den ayrılarak tüm personel, saha, araç ve ekipmanlarıyla birlikte Ağaçlandırma Genel Müdürlüğü‟ne devredilmiĢ ve Fidanlık ġefliği haline getirilmiĢtir. 80‟li yılların ortalarında. Ġzmit‟in ortasından geçen demiryolunun Ģehir dıĢına alınma çalıĢmasısıyla oluĢturulan yeni güzergah, Fidanlığın ortasından geçerek sahayı ikiye bölmüĢ oldu (ġekil 1). 82 7. ULUSLAR ARASI ĠLĠġKĠLER, YÜRÜTÜLEN PROJELER ve DÜZENLENEN TOPLANTILAR 7. 1. Enstitü’nün Üyesi Olduğu Uluslararası Ormancılık KuruluĢları IUFRO: International Union of Forest Research Organizations (Uluslararası Orman AraĢtırma KuruluĢları Birliği) IPC: International Poplar Commissione (Uluslararası Kavak Komisyonu) EFI: European Forest Institute (Avrupa Orman Enstitüsü) EUFORGEN (Avrupa Orman Genetik Kaynaklar Programı) bünyesindeki Populus nigra Network (Avrupa Karakavak Ağı). 7.2. Enstitü’nün KuruluĢundan Bu Yana YürütmüĢ veya Görev AlmıĢ olduğu DıĢ kaynaklı Projeler FAO/SF:41/TUR-6 Türkiye Kavakçılık Enstitüsü Projesi (FAO-196219669 FAO/TUR/71-521 Türkiye Endüstriyel Ormancılık Plantasyonları Projesi (FAO, 1972-1976) FAO/TUR/82/003 Hızlı GeliĢen Yapraklı Tür Orman Plantasyonları Projesi (FAO, 1982-1987) FAO/TCP-TUR/8852 Türkiye'de Yenilebilir Mantar Türleri AraĢtırma ve Üretim Projesi (FAO,n 1987-1990) FAO/TUR/88/001 Kağıt Hamuru Üretimine Uygun Okaliptüs Türlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar (FAO, 1989-1995) FAO/TCP-TUR/6651 Yakındoğu Bölgesinde Ormancılık ve Hayvancılık Eğitimi Projesi PDP/TURKEY Türkiye Kavakçılığını GeliĢtirme Projesi (Ġtalya, 19881999) TARP/TURKEY Türkiye Tarımsal AraĢtırma Projesi (FAO, 19922002) Özbekistan‟da Kavakçılığı GeliĢtirme Projesi (TĠKA, 2010-2014) Enstitü‟nün yürütmüĢ olduğu en önemli uluslar arası uygulama ve araĢtırma projesi “TUR/71/521” nolu, “Türkiye‟de Endüstriyel Plantasyonlar” isimli BirleĢmiĢ Milletler Özel Fon Projesidir. Hızlı geliĢen ibreli orman ağacı türleriyle yapılan “endüstriyel plantasyon ormancılığı”nın Türkiye‟yeye giriĢini ve tanınmasını sağlayan bu proje ile ilgili bilgiler “Kerpe AraĢtırma Ormanı” baĢlığı altında verilmiĢtir. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü ile birlikte, 1993‟te kurulan diğer 11 ormancılık araĢtırma müdürlüğünü de ciddi anlamda etkileyen bir diğer proje 83 ise, Türkiye Tarımsal AraĢtırmalar Projesi (TARP/TURKEY) olmuĢtur. Esasen tarımsal araĢtırmalara yönelik olmakla beraber, Orman Bakanlığı da projeye dahil olmakla, 1993‟ten itibaren özellikle ormancılık araĢtırmaları ve araĢtırma müdürlüklerinin çalıĢma usulleri ile ilgili önemli çalıĢmalar yapılmıĢtır. Bu çerçevede ilk defa “AraĢtırmalar Master Planı” hazırlanmıĢtır. Diğer taraftan, proje kaynaklarıyla araĢtırma projeleri de yürütülmüĢ ve alet ekipman alımları yapılmıĢtır. 7.3. Enstitü’nün Toplantılar Bugüne Kadar Düzenlediği Uluslararası IPC 16. Genel Kurul Toplantısı (Ġzmir, 1980) IPC/TCP/RAB/8854 Uluslararası Kavak Komisyonu Ġcra Komitesi Toplantısı (Sapanca, 3-7 Ekim 1994) (Resim 26) IUFRO/TURKEY Hızlı GeliĢen Plantasyonların Yönetimi "Management of Fast Growing Plantations” (Ġzmit, 11-13 Eylül 2002) (Resim 27) Türkiye‟de Endüstriyel Plantasyonların Tesisi konulu Uluslararası ÇalıĢtay (Ġzmit, 2003) FAO ile birlikte yapılan Söğüt ve Kavak ÇalıĢtayı (Ġzmit, 27-31 Temmuz 2009) (Resim 28). Bu toplantılardan 11-13 Eylül 2002‟de Ġzmit‟te Enstitü merkezinde IUFRO programları dahilinde düzenlenen (Hızlı GeliĢen Plantasyonların Ġdaresi)" isimli uluslar arası toplantı, bir yıl sonra yine Enstitü merkezinde düzenlenen benzer konulu uluslar arası bir çalıĢtaya fikir vermesi ve temel teĢkil etmesi bakımından ilgi çekicidir. Avrupa‟nın çeĢitli ülkelerinden, Ġran‟dan, ġili‟den, Güney Afrika‟dan, Kanada‟dan 15 yabancı ve pek çok yerli katılımcının birçok bildiri ve posterleriyle veya dinleyici olarak katıldığı bu toplantı amacını fazlasıyla yerine getirerek, aĢağıda açıklandığı üzere Türkiye‟de çok önemli bir giriĢime de vesile olmuĢtur. Türkiye‟nin önemli sanayicilerinden ve aynı zamanda bir sivil toplum örgütünün kurucularından olan bir iĢ adamı, hızlı geliĢen türlerle özel orman kurmak ve iĢletmek hakkında Enstitü‟nün ev sahipliğinde bir toplantı düzenleyerek, bu konuları irdelemek ve konu ile ilgili dünya çapında isim yapmıĢ uzmanlardan görüĢ almak istiyordu. Bunun üzerine, 10-11 Ağustos 2003‟te Enstitüde “Türkiye‟de Endüstriyel Plantasyonların KuruluĢu” adıyla bir uluslar arası bir çalıĢtay düzenlendi. ÇalıĢtaya, endüstriyel plantasyon ormancılığının ileri gelenlerinden Almanya‟dan IUFRO grup üyesi Prof. Dr. Klaus von Gadow, Yeni Zelanda‟dan yine IUFRO grup üyesi Dr. Chris Goulding, ġili‟den Prof Dr. Ruben W. Peñaloza, FAO‟dan Jim Carle ve Finlandiya‟dan Kari Korhonen ile, pek çok sanayici iĢ adamı katıldı. Birkaç yıl içinde de, Türkiye‟nin ilk özel ormancılık Ģirketi kurularak, Sahilçamı ile özel ağaçlandırmalar tesisine baĢlandı. Dolayısıyle bu giriĢim, Türk özel ormancılığında önemli bir baĢlangıç oldu. 84 Resim 26: Uluslararası Kavak Komisyonu Ġcra Komitesi Toplantısı (Sapanca, 3-7 Ekim 1994) 85 Resim 26’da görülen kiĢiler. 86 Resim 27: 11-13 Eylül 2002, Hızlı GeliĢen Plantasyonların Yönetimi 87 Resim 28: FAO ile birlikte yapılan Söğüt ve Kavak ÇalıĢtayı (Ġzmit, 27-31 Temmuz 2009) 8. ULUSLAR ARASI ve ULUSAL KAVAK KOMĠSYONU Halen kavakçılığın yaygın olduğu 37 ülkenin üyesi olduğu Uluslar arası Kavak Komisyonu‟na (International Poplar Commission - IPC), ülkemiz adına Ensitümüz üyesi bulunmktadır. FAO Ģemsiyesi altında faaliyet gösteren Komisyon üye ülkelerden birinde 4 yılda bir toplantı düzenlemektedir. 1980‟de Ġzmir‟de, 1992‟de ise Sapanca‟da toplanan komisyona Türkiye, daha doğrusu Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü ev sahipliği yapmıĢtır. Bu toplantılar için her ülke bir dönem raporu hazırlayarak, kendi ülkelerindeki kavakçılığın mevcut durumu, sorunları, çözüm yolları ve geliĢtirme yöntemleri hakkında bilgi vermektedir. Ayrıca üye ülke katılımcıları tebliğler sunmakta, bu tebliğler farklı komisyonlarda tartıĢılmaktadır. Toplantılar, uluslar arası bir kongre mahiyetinde olmaktadır. Türkiye “Uluslar arası Kavak Komisyonu”na 1955 yılında üye olmuĢ, 1964 yılında da kendi “Millî Kavak Komisyonu”nu kurmuĢtur. 8.1. Türkiye Millî Kavak Komisyonunun kuruluĢuna dair ilk mevzuat Türkiye Millî Kavak Komisyonunun kuruluĢuna dair ilk mevzuat aĢağıdaki gibidir: Bakanlar Kurulu Karar Tarihi - No: 21/02/1964 - 6/2715 Dayandığı Kanun Tarihi - No: 09/06/1947 - 5063 Yayımlandığı Resmi Gazete Tarihi - No: 13/03/1964 – 11655 Bu yönetmeliğin ilk 20 maddesi aĢağıdaki gibi yazılmıĢtır: Madde 1 - Kavak ağacı ile ilgili iĢlerle uğraĢmak üzere, Türkiye Milli Kavak Komisyonu kurulmuĢtur. Madde 2 - Komisyonun amacı: Memleket odun ihtiyacının sağlanmasında önemli rolü olan kavak kültürünün geliĢme ve geniĢlemesi ile en verimli teknik bir kavakçılığın kurulmasını sağlamak üzere; a) Memleketteki çeĢitli yetiĢme Ģartlarına uyacak en iyi kavak tiplerinin teĢhisi ve yetiĢme metodlarının ıslah ve tesbitiyle ilgili araĢtırmalar yapmak, b) Kavak yetiĢtiriciliği ve klonların seçilmesi amaciyle araĢtırma merkezleri, populetumlar ve deneme kavaklıkları kurmak, c) Kavak hastalıkları ve kavaklara arız olan haĢerelerle, en etkili mücadele, koruma usul ve tedbirlerinin tesbiti maksadiyle etüd ve araĢtırmalar yapmak, d) Kavak dikilecek alanları tesbit etmek, e) Diğer memleketlerle çelik ve fidan değiĢiminde bulunmak, f) Kavak yetiĢtiricilere kaynağı belli fidan ve çelik dağıtmak, g) Kavak yetiĢtiricilere gerekli teknik bilgiyi çeĢitli yollarla ulaĢtırmak, h) Kavağın en ekonomik olarak kıymetlendirilmesini, kesim ve taĢıma usullerinin mükemmelleĢtirilmesini sağlamak, i) Kavak yetiĢtiricilere gerekli krediyi sağlamak, j) Ġthal ve ihraç edilecek çelik ve fidanların Milletlerarası Kavak Komisyonunun koyduğu esaslar dahilinde değiĢimini sağlamak ve gerekli kayıtları tutmak, k) Milletlerarası Kongrelere verilecek raporları düzenlemek, bütün muhabereyi idare etmek, bu kongrelere katılacak temsilcileri seçmek ve kongre karar ve dileklerini memleket Ģartlarına göre kıymetlendirmek. l) Kavakçılığın geliĢmesi ve alınan tedbirlerin isabetini kontrol maksadiyle zaman zaman kongreler ve yurt içi gezileriyle yetiĢtirme yarıĢmaları yapmak, Madde 3 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu Genel Kurulu aĢağıdaki kurum ve kuruluĢların temsilcilerinden oluĢur. a) Orman Bakanlığından; MüsteĢar, bir müsteĢar yardımcısı, AraĢtırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu BaĢkanı ve daire baĢkanları, Yüksek Fen Kurulu BaĢkanı, Orman Genel Müdürü ve ilgili genel müdür yardımcısı, ana hizmet birimleri genel müdürleri, ana hizmet ve bağlı genel müdürlüklerin araĢtırma planlama ve koordinasyon dairesi baĢkanları, Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğünün ilgili genel müdür yardımcısı, Etüd-Proje Dairesi BaĢkanı, Kavakçılığı GeliĢtirme ve Hızlı GeliĢen Türler ġube Müdürü ile Özel Ağaçlandırma ġube Müdürü, Yayın Dairesi BaĢkanı, Bakanlık bölge müdürleri ve Ġcra Komitesince belirlenecek orman bölge müdürleri, AraĢtırma ve Orman Toprak laboratuvarı müdürleri, Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Müdürlüğü baĢmühendisleri, Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü ve Etüd-Proje baĢmühendisliklerinden Ağaçlandırma Genel Müdürlüğünce seçilecek dokuz baĢmühendis, Orman Fidanlık Müdürleri arasından Ağaçlandırma Genel Müdürlüğünce seçilecek yedi fidanlık müdürü, b) Orman fakültelerinden birer temsilci, c) Orman Mühendisleri Odası, Türkiye Ormancılar Derneği, YeĢil Türkiye Ormancılar Derneği, Orman Teknikerleri Derneği, Orman Bakanlığı Meslek Mensupları Derneği ve Emekli Ormancılar Derneğinden birer temsilci ile Orman Genel Müdürlüğü Mensupları YardımlaĢma Vakfı Yönetim Kurulu BaĢkanlığı temsilcisi, d) Devlet Planlama TeĢkilatı MüsteĢarlığı ormancılık sektöründen bir uzman ile Hazine MüsteĢarlığı temsilcisi, e) Maliye Bakanlığından, Milli Emlak Genel Müdürlüğü ile Gelirler Genel Müdürlüğünden birer temsilci, f) Bayındırlık ve Ġskan Bakanlığından, Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğü ile Yapı ĠĢleri Genel Müdürlüğünden birer temsilci, 90 g) Türkiye Selüloz ve Kağıt Sanayii Genel Müdürlüğünden, biri yetiĢtirme diğeri kıymetlendirme konusunda olmak üzere iki temsilci, h) Türkiye Cumhuriyeti Ziraat Bankası Genel Müdürlüğü temsilcisi, ı) Türkiye Ziraat Odaları Birliği temsilcisi, i) Türkiye Ticaret ve Sanayi Odaları Birliği temsilcisi, j) Tarım ve KöyiĢleri Bakanlığından, Koruma ve Kontrol Genel Müdürlüğü ile Tarımsal Üretimi GeliĢtirme Genel Müdürlüğünden birer temsilci, k) DeğiĢik coğrafi bölgelerde örnek kavak yetiĢtiriciliği yapan gerçek kiĢi ve kurumlardan Ġcra Komitesince seçilecek en çok yedi temsilci, l) Kavak odunu iĢleyen önemli sanayi kuruluĢlarından Ġcra Komitesince seçilecek en çok beĢ temsilci, m) Kavakçılık araĢtırma ve geliĢtirme hizmetlerinde emeği geçmiĢ uzman kiĢiler arasından Ġcra Komitesince seçilecek en çok beĢ temsilci, n) Türkiye Kalkınma Vakfı temsilcisi, o) Türk Standartları Enstitüsü temsilcisi, p) Ziraat fakültelerinden Ġcra Komitesince seçilecek konu ile ilgili en çok iki temsilci, r) Çevre ve tabiatı koruma konularında faaliyet gösteren dernek ve vakıflardan Ġcra Komitesince seçilecek yedi temsilci, s) Kavak yetiĢtirme potansiyeli olan belediyelerden Ġcra Komitesince seçilecek yedi temsilci, t) Türkiye Yüksek Ziraat Mühendisleri Birliği, Ziraat Mühendisleri Odası ve Türkiye Ziraatçılar Derneğinden birer temsilci, Madde 4 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu BaĢkanı Orman Bakanlığı MüsteĢarıdır. Sekreterya hizmetleri Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğünce yürütülür. Madde 5 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu, 2 nci maddede belirtilen amacını gerçekleĢtirebilmek üzere, yılda bir defa, Haziran ayında, normal olarak toplanır. Ġcabında, Ġcra Komitesinin daveti üzerine olağanüstü olarak toplanabilir. Madde 6 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu toplantılarının idaresi için iki ikinci baĢkan ve iki katip seçilir. Ġcra Komitesinin yıllık faaliyet raporu okunarak görüĢülür. Ġhtisas komisyonları seçilir ve komisyonların hazırladıkları rapor görüĢülerek bir karara bağlanır. Madde 7 - Ġhtisas Komisyonu Ģunlardır: a) Kavak tiplerini tesbit, teĢhis ve yetiĢtirme komisyonu, b) Kıymetlendirme komisyonu, c) HaĢere ve hastalıklarla mücadele komisyonu, d) Program ve planlama komisyonu, 91 e) Dilekler komisyonu, Ġhtısas komisyonlarının konuları dıĢında kalan dilekleri inceleyip görüĢerek karara bağlar. Madde 9 - Komisyonlar, çalıĢma ve kararlarını, Genel Kurula getirir. Genel Kurulun incelemesinden geçen ve kabul edilen program ve tekliflerle yayımı faydalı görülen rapor ve tebliğler, gereği yapılmak üzere Ġcra Komitesine verilir. Madde 10 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu Ġcra Komitesi; Orman Bakanlığı AraĢtırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu BaĢkanı ve Koordinasyon ve Mevzuat Dairesi BaĢkanı, Orman Genel Müdürlüğü Genel Müdür Yardımcısı ve AraĢtırma Planlama Koordinasyon Dairesi BaĢkanı, Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Genel Müdürlüğü Genel Müdür Yardımcısı ve Etüd-Proje Dairesi BaĢkanı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Müdüründen teĢekkül eder. Madde 11 - Ġcra Komitesi, Türkiye Milli Kavak Komisyonunun kararlarını uygulama alanına koyacak tedbirleri alır. Madde 12 - Ġcra Komitesi normal olarak üç ayda bir defa toplanır. Bunun dıĢında, Komite; Ġcra Komitesi BaĢkanının göreceği lüzum üzerine, munzam toplantılar da yapabilir. Madde 13 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu Ġcra Komitesi baĢkanlığını Bakanlık AraĢtırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu BaĢkanı yapar. Genel Sekreterlik, Ağaçlandırma Genel Müdürlüğü Etüd-Proje Dairesi BaĢkanlığınca yürütülür. Madde 14 - BaĢkan, Ġcra Komitesinin kararlarını uygulama durumuna koyacak imkanları hazırlar ve bunları yürürlüğe koyar. Madde 15 - Genel Sekreter, Komisyon adına bütün muhabereleri idare eder. Kongrelerin gündemini ve etüd gezilerinin programını hazırlar. BaĢkandan alacağı direktiflere göre, kararların uygulamaya geçmesini izler, gerekli bütün kayıt ve ve istatistikleri tutar. Madde 16 - Türkiye Milli Kavak Komisyonu için gerekli ödenekler Orman Bakanlığı bütçesine konur. Madde 17 - Teknik araĢtırma ve etüd amacıyla yurt dıĢında ve yurt içinde görevlendirileceklerle Komisyon ve Ġcra Komitesi toplantılarına katılacakların harcırahları, Harcırah Kanunu hükümlerine göre Orman Bakanlığı bütçesinden ödenir. Madde 18 - 15/08/1955 tarihli ve 4/5698 sayılı kararname ile yürürlüğe konulmuĢ bulunan "Türkiye Milli Kavakçılık Komisyonu Talimatname" si yürürlükten kaldırılmıĢtır. Madde 19 - 5063 sayılı kanunla onaylanan 30/03/1946 tarihli protokol uyarınca üyesi bulunduğumuz FAO (BirleĢmiĢ Milletler Gıda ve Tarım TeĢkilatı) ya bağlı Milletlerarası Kavakçılık Komisyonu Statüsüne dayanarak hazırlanan bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. 92 Madde 20 - Bu Yönetmeliği Tarım Bakanı yürütür. Bu yönetmelikte 1/6/1995‟te bazı düzenlemeler yapılmıĢ, 2012‟de ise yeniden düzenlenerek “Millî Kavak Koordinatörlüğü Talimatı” adıyla yeniden düzenlenmiĢtir. Bu Talimat‟ın tam metni EK-3‟te verilmiĢtir. Ulusal Kavak Komisyonu, yönetmelik gereği 4 yılda bir toplanması gerekirken, günümüze kadar 7 kere toplanabilmiĢtir. 1. Milli Kavak Komisyonu 9 Eylül 1963‟de Ġzmit‟de, 2. Milli Kavak Komisyonu 11 Eylül 1967‟de Ġzmit‟de, 3. Milli Kavak Komisyonu 14-17 Ekim 1968‟de Ankara‟da, 4. Milli Kavak Komisyonu 7-12 Haziran 1971‟de Ġzmir‟de, 5. Milli Kavak Komisyonu 1974 sonbaharında Ġzmit‟de, 6. Milli Kavak Komisyonu 26 Eylül-1 Ekim 1977‟de Elazığ ve Diyarbakır‟da,. 7. Milli Kavak Komisyonu 8-9 Nisan 2003‟de Ġzmit‟de toplanmıĢtır (Resim 29). Resim 29: Türkiye Millî Kavak Komisyonu 7. Toplantısı, Ġzmit 2003 93 9. KERPE ARAġTIRMA ORMANI Kerpe AraĢtırma Ormanı (ERCAN, 2004), Enstitü‟nün araĢtırma çalıĢmalarına tahsis edilmiĢ bir devlet ormanıdır. Adapazarı Orman Bölge Müdürlüğü, Ġzmit Orman ĠĢletme Müdürlüğü, Kefken ĠĢletme ġefliği sahası içinde yer alan Orman, 1972 yılına kadar Ġzmit Orman ĠĢletme Müdürlüğü tarafından, baltalık iĢletme sınıfı olarak idare edilmiĢtir. Orman, Enstitü‟nün 1972-1976 yıllarında yürüttüğü UNDP FAO TUR/71/521 nolu Endüstriyel Ormancılık Plantasyonları ÖZEL FON PROJESĠ çerçevesinde Kerpe‟de tesis edilen “pilot plantasyonlar” üzerinde tesis edilmiĢtir. 9.1. TUR/71/521 BirleĢmiĢ Milletler Özel Fon Projesi TUR/71/521 projesi çalıĢmalarıyla sahalarda mevcut vejetasyon kaldırılarak yerine hızlı geliĢen türlerle endüstriyel plantasyonlar tesis edilmiĢtir. Enstitü tarafından 1972-1976 yıllarında yürütülmüĢ bu projenin amaçları: - “Türkiye‟nin hızlı geliĢen türlerle benzer koĢullardaki sahalarda gerçekleĢtirmek durumunda olduğu ağaçlandırma çalıĢmalarında en etkili ve en ekonomik makinalı örtü temizliği, toprak iĢleme metodları ve en uygun ağaçlandırma tekniklerini tesbit etmek - Hızlı büyüyen ekzotik ibreli türlerle gelecekte büyük endüstriyel dikim sahalarının tesisi için uygun metotları belirlemek, - Plantasyonların fizibilite etütlerini yapmak, - Orman içi ve orman dıĢı ağaçlandırma metotları hakkında araĢtırmaları koordine etmek ve kuvvetlendirilmk” Ģeklinde ifade edilmiĢtir. Proje çerçevesinde, baĢta Kerpe-Kefken pilot plantasyonları olmak üzere, Ġzmit-Kayalıtepe, Gemlik-Narlı, Sinop-Çobanköy, Çanakkale-Gürece ve Karabiga, Ġzmir-Çamdağ ve Manisa‟da binlerce ha orman kurulmuĢtur. Bu maksatla önce arazideki bitki örtüsü dozerlerle sökülmüĢ, saha ripperle iĢlenerek dikim yapılmıĢtır. Dikimlerde birçok tür denenmekle beraber, ağırlıklı olarak sahil çamı (Pinus pinaster) ve Monterey veya Radiata çamı denilen Pinus radiata ve duglas (Pseudatsuga menziessii) kullanılmıĢtır (ġekil 3). 9.2. Kerpe Pilot Plantasyon Sahası TUR/71/521 projesi çerçevesinde, Kerpe yöresindeki sahalarda pek çok denemeyi de kapsayacak Ģekilde örnek ağaçlandırmalar (pilot plantasyon) yapılmıĢtır. Arazi hazırlığı çalıĢmalarına 1973 yılı ilkbaharında baĢlanmıĢ, saha 19 bölmeye ayrılmıĢ ve içine 19 km yol inĢa edilmiĢtir. Dikim öncesi saha, bölmeden bölmeye bazı farklar olmakla beraber, paletli traktöre önden monteli kesici bıçakla temizlenmiĢ, tarakla köklenmiĢ, riperlenmiĢ ve daha sonra lastik tekerlekli traktörle disklenmiĢtir. 94 ġekil 3: TUR/71/521 projesi ile kurulan Kerpe pilot plantasyonları (TUNÇTANER ve Ark., 1996) Dikim çıplak köklü fidanlarla plantuvarla 3×2 m aralık mesafeyle yapılmıĢtır. Dikimler büyük oranda baĢarılı olmuĢ, takip eden yıl gereken yerlerde tamamlama dikimleri yapılmıĢtır. Dikimi takip eden birkaç yıl elle veya makina ile bakımlar yapılmıĢtır. El ile bakımlar, fidan sıraları boyunca 50 cm geniĢliğinde bir Ģerit üzerinde yapılmıĢtır. Makinalı bakım ise, lastik tekerlekli 95 traktöre arkadan bağlı hafif diskle Ģeritler arasında toprak iĢlenerek yılda birkaç defa yapılmıĢtır. Çok otlanan ve kök sürgünleri oluĢan bazı bölmelerde çalı doğrayıcısı ve herbisit de kullanılmıĢtır. Dikimler 1974-75, 1975-76 dikim mevsimlerinde tamamlanmıĢtır. Dikilen baĢlıca türler (ġekil 3), orijinler, bölmecikler itibariyle Tablo 23‟de verilmiĢtir (Bölmecik taksimatı, daha sonra ormanın amenajman planı hazırlığı safhasında yapılmıĢtır). Tablo 23: AraĢtırma Ormanına Proje Döneminde Dikilen BaĢlıca Türler Tür P. pinaster Orijin Türkiye (TaĢdelen TR 416) Ġspanya (E 98) Fransa (Korsika FC 333) Ġtalya (Pisa I-100) P. radiata Yeni Zelanda Avustralya (AUS 15) Ġspanya ABD (California) Güney Afrika (ZA 329) P. menziesii ABD (Oregon USA 291) ABD (Washington) ABD (California) P. taeda ABD P. nigra Türkiye (Dursunbey) Dikildiği Bölmecik 2c 5c1-c2, 6b, 8b 7b, 9g, 11c-d, 12b1-b2, 13a-b-d-f-g-i, 14d, 18c1-c2 10c, 10f 1g, 10a 3d1-d2, 9a, 10g, 15f-m-s1-u-v-w-y, 19j1-j2 4a-b 8c 16c-e-f-h-I-k-l-m, 17b-e, 18d-e 8d, 9c, 10f-i 10d-f 11b, 17b-e 15r 10c Plantasyonlarla birlikte sahada arazi hazırlığı, gübreleme, aralıkmesafe, aralama-budama, tür ve orijin denemeleri kurulmuĢtur (Tablo 24) Tablo 24: TUR/71/521 Projesi Döneminde Kurulan Denemeler Bölme No 13 13 14 15 15 15 15 15 15 15 16 16 16 16 Bölmecik c-d f e g-o j u-y k l p z n e-f h i Tesis Yılı 1974 1974 1975 1974 1974 1975 1974 1974-1975 1975 1975 1975 1974 1974 1974 Deneme Gübreleme Arazi hazırlığı Ot alma Orijin Orijin Orijin Orijin Tür Orijin Orijin Orijin Aralama-budama Aralık-mesafe Nelder, aralık-mesafe Dikilen Tür P. radiata P. pinaster P. pinaster, P. radiata P. pinaster P. brutia-P. halepensis P. radiata Ps. Menziesii Muhtelif Eucalyptus sp. P. pinaster Ps. menziesii P. radiata P. radiata P. radiata Bu denemeler üzerinde TUNÇTANER ve Ark. (1996) tarafından dikimlerin 21. yılında tür-orijin denemeleri üzerinde yapılan değerlendirmenin sonuçları Tablo 25‟de verilmiĢtir: 96 Tablo 25: TUR/71/521 projesi döneminde kurulan tür-orijin denemelerinin sonuçları Tür-Orijin Çap (cm) Boy (m) Pinus pinaster (E.98) Pinus pinaster (FC.138) Pinus radiate (N.Z.) Pinus nigra (Dursunbey) Pseudotsuga menziesii 19.8 20.4 19.6 14.2 11.4 13.1 14.8 19.5 9.2 11.3 Ha‟daki ağaç sayısı 750 800 1125 1025 1525 Ha‟da hacım (m3) 172.3 208.3 332.2 85.9 108.4 Ha‟da artım (m3/yıl) 6.21 9.92 15.82 4.09 5.16 Sahanın bozuk baltalık görünümündeki bir kısmı, yer yer asıl haliyle bırakılmıĢtır. Bu kısımlar, sahil Ģeridi ile makineli çalıĢmaya müsait olmayan dere boylarında yer almaktadır. Bırakılan yapraklı sahalar, ilk yıllar için aynı zamanda rüzgar perdesi ve yangın emniyet Ģeridi olarak düĢünülmüĢtür (ġekil 3). Proje çalıĢmaları sırasında sahanın yetiĢme ortamı envanteri yapılmıĢ toprak ve amenajman haritaları hazırlanmıĢtır (ġekil 5). 5 sene boyunca, gerek teknik personel, gerekse idari personel ve iĢçilerin büyük bir özveriyle çalıĢmaları sayesinde proje baĢarıyla sonuçlanmıĢtır. Öyle ki, bu proje FAO‟nun en baĢarılı projelerinden biri olmuĢtur. Türkiye‟de hızlı geliĢen türler ve endüstriyel plantasyon ormancılığı bu projeyle tanınmıĢ ve ön plana çıkmıĢtır. TUR/71/521 projesinde çalıĢan teknik personel, 1976 itibariyle aĢağıdaki isimlerden meydana gelmiĢtir: Mehmet Ali SEMĠZOĞLU: Enstitü Müdürü, Proje EĢ BaĢkanı Ali Sencer BĠRLER: Enstitü Teknik ĠĢler Müdür Yardımcısı ve Ekonomi, Envanter ve Kıymetlendirme AraĢtırmaları Bölümü BaĢkanı Hüsamettin ÖZKEÇECĠ: Enstitü Ġdari ĠĢler Müdür Yardımcısı Ulvi TOLAY: YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü BaĢkanı Ergündüz ÖZTÜRK: YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Ergin DÖNMEZ: YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı SavaĢ AYBERK: YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Mehmet BUL: Kültür Bölümü Uzmanı YaĢar ġĠMġEK: Tohum ve Ağaç Islahı AraĢtırmalar Bölüm BaĢkanı Korhan TUNÇTANER: Tohum ve Ağaç Islahı AraĢtırmalar Bölümü Uzmanı Mümtaz TULUKÇU: Tohum ve Ağaç Islahı AraĢtırmalar Bölümü Uzmanı Metin VURAL: Fitopatoloji AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanı Ġsmet GÜMÜġDERE: Fitopatoloji AraĢtırmaları Uzmanı Mehmet KARAL: Fitopatoloji AraĢtırmaları Uzmanı Niyazi YILDIZ: Entomoloji ve Koruma AraĢtırmaları Bölümü BaĢkanı 97 Necdet GÜLER: Entomoloji ve Koruma AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Dr. Ġsmail Hakkı TUNÇKALE: Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Bölümü BaĢkanı Cengiz ÖZ: Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Ahmet HIZAL: Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Acar UMAÇ: Ekonomi, Envanter ve Kıymetlendirme AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Muzaffer DOĞRU: Ekonomi, Envanter ve Kıymetlendirme AraĢtırmaları Bölümü Uzmanı Orhan ACAR: Matematik-Ġstatistik ve Odun Teknolojisi ve Kullanma AraĢtırmaları Bölümleri BaĢkanı Mehmet Hanifi ÖZDAL: Matematik-Ġstatistik Bölümü Uzmanı Nedim OKÇU: Yayım-Yayın Dökümantasyon ve Halkla ĠliĢkiler Bölümü BaĢkanı Sabahattin AYDIN: Yayım-Yayın Dökümantasyon ve Halkla ĠliĢkiler Bölümü Uzmanı Sadık IġIK: Ġdari ĠĢler Müdürü Bu proje, hem maddi hem manevi anlamda Enstitü‟ye büyük yarar sağlamıĢtır. Proje kaynaklarıyla Enstitü‟ye birçok alet-edevat-vasıta gelmiĢtir (ĠĢ makinaları, Land-Rover arazi araçları, bir 4X4 Jeep Wagoneer, bir Range-Rover ve personel servisi olarak orta boy Blue-Bird kasalı bir otobüs, büro ve laboratuar aletleri gibi). Dikimden birkaç yıl sonra P. radiata sahalarında yoğun bir Evetria buoliana tasallutu görülmüĢ, bir ara bazı meĢcerelerde böceğe karĢı ilaçlama yapılmıĢtır. Böcek 1985 yılına kadar azalarak etkisini sürdürmüĢtür. Sonradan yapılan değerlendirmelerde, böcek tahribatına rağmen en yüksek odun hasılasını yine de bu ağaç türü vermiĢtir. P. pinaster meĢcerelerinde ise gençlik döneminde yoğun kar yağıĢı görülen kıĢ aylarında ciddi kar devrilmeleri ve kırıkları vuku bulmuĢtur. Kuzey Amerika orijinli Radiata çamı; endüstriyel plantasyonlardaki asıl Ģöhretini, Yeni Zelanda ve ġili‟de yapmıĢtır. Bu ağaç, büyüme mevsiminde her yağıĢtan sonra sürgün vermektedir. Uygun yetiĢme muhitlerinde yılda 2 m‟yi aĢan boy büyümesi yaparak inanılmaz bir performans göstermektedir. Vejetatif üreme ve dallanma yeteneği de yapraklı ağaçlara yakındır. Çelikle çoğaltılabilmekte ve çit bitkisi olarak kullanılabilmektedir. Bu tür Yeni Zelanda‟da ileri derecede ıslah edilmiĢtir. Kontrollu döllenmelerle yeni fertler elde edilerek, baĢarılı görülenler doku kültürü laboratuarlarında klonal düzeyde çoğaltılmaktadır. Fakat radiata çamı, bu performansını geçirgen, hafif bünyeli topraklarda göstermektedir. Kerpe ve civarı sahil Ģeridinin toprakları ağır, geçirimsiz, killi topraklar olması sebebiyle, plantasyon sahalarındaki radiatalar, 2003 yılındaki yaz kuraklığında adalar halinde kurumalara sahne olmuĢtur. 98 9.3. Pilot Plantasyonlardan Kerpe AraĢtırma Ormanı’na GeçiĢ Kerpe pilot plantasyon sahası daha sonra AraĢtırma Ormanı‟nın kurulmasına temel teĢkil etmiĢtir. Enstitü‟nün talebi üzerine 1993 yılında saha yalnız bilimsel araĢtırma çalıĢmalarında kullanılmak üzere “Kerpe AraĢtırma Ormanı” olarak Ġzmit Orman ĠĢletme Müdürlüğü‟nden ayrılarak Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü‟nün yönetimine bırakılmıĢtır. Ormanın toplam alanı 668,031 ha‟dır. Bunun 464,186 ha‟ı proje döneminde ibreli türlerle ağaçlandırılan sahalardır. 168,809 ha‟ı yapraklı koru, baltalık, bozuk baltalıktan oluĢan ve orijinal haliyle bırakılmıĢ tabii vejetasyon; 35,036 ha‟ı ziraat arazisi, kumsal, taĢlık, iskana ayrılmıĢ açık alan ve açıklıklardan oluĢan ormansız sahalardır. 9.3.1. Ormanın Coğrafi Konumu Orman, Marmara Bölgesi içersinde, Kocaeli yarımadasının kuzey kısmında, Kandıra Ġlçesinın 8 km kuzeyinde ve Karadeniz sahilinde yer alır (Greenwich'e göre 41o 07‟ 40‟‟ - 41o 09‟ 00‟‟ kuzey enlemleri ile 30o 09‟ 30‟‟ 30o 12‟ 00‟‟ doğu boylamları arasında) (ġekil 4). Sahanın en alçak noktası deniz kıyısı, en yüksek noktası ise güney batı uçtaki 154 m rakımlı tepedir. ġekil 4: Kerpe AraĢtırma Ormanı’nın coğrafi konumu 9.3.2. Sahanın Jeolojik ve Minerolojik Yapısı AraĢtırma ormanı ve çevresinde üst kretase kalkerleri ile andezit-trakit formasyonları bulunmaktadır. Mezozoik devre ait üst kretase arazisi alttan üste doğru; konglomera, fliĢ ve bunlar arasındaki volkanik katkılar ile marnlı kalkerler tarafından temsil edilir. Bu formasyonlar üst-kretaseye ait bol miktarda makro ve mikro fosil organizmalar ihtiva ederler (ÖZYUVACI, 1978). GADDAS‟a (1976) göre Kerpe AraĢtırma Ormanı sedimenter ve 99 volkanik formasyonlar üzerinde teĢekkül etmiĢtir. Toprak tipleri haritası ġekil 5‟te verilmiĢtir. ġekil 5: Kerpe AraĢtırma Ormanı’nın TUR/71/521 projesi çalıĢmaları sırasında hazırlanan ve daha sonra sayısallaĢtırılan haritası. 100 Toprak genellikle derindir. Tekstür ince veya çok incedir. Ortalama %30-60 kil ihtiva ederse de bu oran bazı profillerde %90‟a varmaktadır. Toprağın pH‟ı hafif asit ile asit arasındadır. Birkaç metre derinlerde kireç taĢı tabakaları bulunur. Özellikle üst horizonlarda organik madde muhtevası yüksektir ve bazen %15‟e kadar çıkar. Toprak bitki besin maddeleri yönünden yeterlidir. Rutubet Ģartları çok değiĢken olup, batı yamaçlardaki sığ topraklar kuru, buna mukabil derelere yakın düzlüklerde veya pseudogley ve gley horizonlarının teĢekkül ettiği çukurluklarda rutubetlidir. Taban suyunun derinliğinin bazı yerlerde zamana göre değiĢtiği, bazı yerlerde devamlı yüzeye yakın olduğu ve bazı küçük sahalarda ise yılın büyük bir bölümünde toprağın yüzeyinde kaldığı müĢahade edilmiĢtir (ZENGĠN, 1995). 9.3.3. Topoğrafik Yapı Kerpe AraĢtırma Ormanı‟ında genel topoğrafya dalgalı yapı göstermesine rağmen, içersinde üstleri aĢınmıĢ ve akıntılarla yarılmıĢ, yanları dik - orta derecede dik yamaçlara sahip sırtlar bulunmaktadır. 9.3.4. Klimatolojik Durum Orman Karadeniz ve Marmara Denizi etkisi altında olup genellikle yazları sıcak ve kurak, ilk ve sonbahar ılık ve yağıĢlı, kıĢ mutedil ve az karlıdır. Ormana en yakın Ġzmit ve Kandıra Meteoroloji Ġstasyonları‟na ait meteorolojik gözlem değerlerine gore bölgenin klimatolojik verileri Tablo 27‟de verilmiĢtir. 9.3.5. Ormana Yapılan Silvikültürel Müdahaleler Kerpe AraĢtırma Ormanı, Enstitü‟nün yönetiminde kaldığı süre zarfında bazı silvikültürel müdahalelere maruz kalmıĢtır. Bu müdahaleler ve zamanları, Tablo 26‟da verilmiĢtir. Tablo 26: Kerpe Pilot Plantasyon sahalarında dikim yılları ve uygulanmıĢ silvikültürel müdahaleler Bölmecik No 1g Bölme Alanı ha 24.89 Dikili Dikim Alan Yılı ha 15.259 1974 2c 16.73 15.686 1974 3d1-d2 26.24 21.824 1974 4a-b 17.08 17.080 1974 Budama Yılı Niteliği 1982 2 m‟ye kadar 1982 2 m‟ye kadar 1980 2 m‟ye kadar 101 Müdahaleler Aralama Yılı Niteliği 1983 Sistematik 1988 Sistematik 1995 Sistematik 1985 Sistematik 1995 Selektif-sistematik 1985 Sistematik 1995 Selektif-sistematik 1985 Sistematik 1995 Selektif-sistematik Oranı % 20 % 25 % 30 % 50 % 33 % 25 % 33 % 25 % 33 Bölmecik No 5c1-c2 Bölme Alanı ha 32.03 Dikili Dikim Alan Yılı ha 25.427 1974 6b 11.71 8.144 1974 1982 7b 19.41 13.029 1974 1982 8b 8c 8d 9a 9c 9g 10a-b 10d-f 10e 10c 10g 10h-I 10j 11b 11c 12b1-b2 41.40 53.86 23.429 1975 1975 1975 27.063 1975 1975 1975 40.340 1974 1974 1974 1974 1974 1974 1974 21.624 1975 1975 35.466 1975 13a-b-c-df-g-h-I 14d-e-g 38.30 23.773 1975 34.69 19.779 1975 15f-g-j-km-o-r-s1-uv-w-y-z 16c-e--f-hI-j-k-l-m-np 58.29 44.746 1976 62.10 17b-c-e 18c1-c2-de 19j1-j2 Budama Yılı Niteliği 2 m‟ye kadar 2 m‟ye kadar Müdahaleler Aralama Yılı Niteliği 1985 Sistematik 1994 Selektif-sistematik 1984 Sistematik 1994 Selektif-sistematik 1985 Sistematik 1994 Selektif-sistematik 1986 Sistematik 1994 Selektif-sistematik Oranı % 33 % 33 % 33 % 33 % 25 % 33 % 33 % 33 1986 1995 Sistematik Selektif-sistematik % 25 % 35 1986 1995 Sistematik Selektif-sistematik % 33 % 33 1986 1995 1986 1994 1986 1995 1986 1995 1986 1995 Selektif Sistematik-selektif Selektif Sistematik-selektif Sistematik Sistematik-selektif Sistematik Sistematik-selektif Sistematik Sistematik-selektif % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 46.244 1976 1986 Deneme sahaları Sistematik 31.37 23.816 1975 39.20 22.596 1975 43.76 18.860 1975 1986 1995 1986 1994 1986 1995 Sistematik Sistematik-selektif Sistematik Sistematik-selektif Sistematik Sistematik-selektif % 20 % 30 % 40 % 50 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 % 33 668.03 464.18 6 31.47 41.28 44.23 1980 102 2 m‟ye kadar Tablo 27: Meteorolojik gözlem değerleri Meteoroloji Ġstasyonu: Ġzmit Yükseklik: 76 m Meteorolojik Rasat Periyodu: 1929-1990 Rasat Enlem derecesi: 40° 46' Kuzey Boylam derecesi: 29° 54' Doğu AYLAR Vejetasyon Süresi (Yıl) I II III Ortalama Sıcaklık (°C) 61 5.9 6.4 8.1 Ort. DüĢük Sıcaklık (°C) 61 2.8 3.2 4.3 Ort. Yüksek Sıcaklık (°C) 61 9.3 10.2 En Yüksek Sıcaklık (°C) 61 22.6 23.7 En DüĢük Sıcaklık (°C) 61 -13.1 -18.0 Ort. Buhar basıncı (mb) 9 Ort. bağıl nem (%) 61 74 74 75 71 En düĢük bağıl nem (%) 18 17.0 15.0 11.0 11.0 15.0 14.0 19.0 15.0 17.0 13.0 17.0 21.0 11.0 Ortalama YağıĢ (mm) 61 89.2 74.4 67.4 48.7 44.7 48.9 39.9 36.8 60.1 77.7 78.8 105.1 771.7 YağıĢ>10 mm olan gün sayısı 25 Günlük En Çok YağıĢ (mm) 61 Ortalama Sisli Günler 41 1.7 2.2 1.9 10 °C‟den yüksek gün sayısı 41 6.3 6.9 9.8 Donlu Günler Sayısı 41 8.6 5.5 4.6 0.3 - - - - En erken/En geç Ort. Don tarihi 41 Ort. rüzgar hızı (m/sn) 61 2.0 2.1 2.1 2.0 2.0 1.8 En hızlı rüzgar yönü ve hızı (m/sn) 61 Gözlem 6.6 6.6 75 74 3 2.5 48.2 55.0 IV V VI VIII IX X XI XII YILLIK Süresinde 23.2 22.2 19.5 15.7 12.4 8.8 14.5 12.4 16.1 18.4 18.5 15.6 12.0 8.6 5.3 10.5 12.7 18.2 23.0 27.2 29.0 29.2 25.8 20.5 16.2 11.7 19.4 30.2 35.0 37.0 40.7 40.3 42.9 38.7 34.4 29.1 25.3 42.9 -6.5 -2.8 1.8 11.9 10.9 3.0 -3.4 -8.8 -18.0 7.2 9.2 12.4 15.8 12.0 8.4 7.1 11.4 72 2.3 39.0 12.7 17.3 21.3 VII 8.2 68 1.5 68 1.2 4.0 65 1.7 30.1 45.4 08.1 1.1 1.1 0.4 23.1 31.0 30.0 4.9 18.3 17.4 15.2 66 1.3 67 0.8 70 2.2 2.1 169.4 97.1 125.5 117.3 0.1 0.3 0.8 2.1 67.2 232.1 24.5 8.7 60.4 70.0 169.4 169.4 1.5 2.4 2.4 16.5 24.9 15.0 269.3 - - 0.3 2.6 21.9 1.6 1.5 1.6 1.9 1.9 NW N-NW W-NW W-NW W W-NW N-NW W N-NW W-NW W-SW N W-NW 28.7 30.0 33.6 31.3 31.3 28.4 28.2 24.9 26.6 25.1 30.3 28.1 33.6 103 1.8 3.4 1/11 30/4 2.0 29.8 2.4 30.5 31.0 31.0 29.8 21.1 175.9 9.4. Kerpe AraĢtırma Ormanı Amenajman Planı Saha 1993 yılında “KERPE ARAġTIRMA ORMANI” olarak ayrıldıktan sonra, Ġzmit Orman ĠĢletmesinin idaresinden alınarak müstakil bir plan ünitesi haline getirilmiĢtir. Bu maksatla kendine özgü, fonksiyonel bir amenajman planı yapılması uygun bulunmuĢ, Ġ. Ü. Orman Fakültesi Orman Amenajmanı Anabilim dalı baĢkanı Prof. Dr. Ünal ASAN danıĢmanlığında Enstitü personelinden bir heyet oluĢturulmuĢtur. Heyet, gerekli örnek alan belirleme ve ölçümlerini 2005-2007 yıllarında yapmıĢtır. . Bu arada çeĢitli konumsal bilgilere altlık teĢkil etmek üzere sahanın sayısal haritası yaptırılmıĢtır. Bu harita üzerinde, ilk oluĢturulan bölme taksimatına bağlı kalınarak, dikim sahaları, denemeler, mevcut vejetasyon vs dikkate alınarak, ayrıntılı bir bölmecik taksimatına gidilmiĢtir. Ormana ait topoğrafik, bölme-bölmecik (ġekil 6), meĢcere, orman fonksiyonları, yetiĢme ortamı tipleri, silvikültürel iĢlem ve toprak tipleri haritaları tanzim edilmiĢtir. Plan, ormanın çeĢitli fonksiyonları göz önünde tutularak yapılmıĢ, iĢletme sınıfları bu fonksiyonlara paralel olarak düzenlenmiĢtir. ĠĢletme sınıfları fonksiyonel olarak ayrılmasına karĢın, hem ağaç serveti envanteri, hem de silvikültürel planlama meĢcere bazında gerçekleĢtirilmiĢtir. Bu çerçevede tamamlanan plan, Orman Genel Müdürlüğünce tasdik edilerek 2002 yılı baĢında uygulamaya konmuĢtur (ASAN, Ü., TULUKÇU, M., ERCAN, M.). Plana ait bir harita ġekil 4‟te verilmiĢtir. 9.4.1. Plan Ünitesindeki Bitki ve Orman Toplulukları Plan ünitesinde mevcut ağaç ve ağaççık türleri aĢağıda verilmiĢtir. Bunlardan ibreli türler, bölgenin doğal türleri olmayıp, TUR/71/521 projesi ile sonradan sahaya getirilen türlerdir. Yapraklılar ise tabii ormana aittir. Karaçam (Pinus nigra) Halep çamı (Pinus halepensis) Sahilçamı (Pinus maritima) Radiata çamı (Pinus radiata) Duglas (Pseudotsuga menziessii) Taeda çamı (Pinus taeda) Kayın (Fagus orientalis) MeĢe (Quercus sp.) Gürgen (Carpinus betulus) Kızılağaç (Alnus glutinosa) Kavak (Populus sp.) Kestane (Castanea sativa) DiĢbudak (Fraxinus sp.) Ihlamur (Tilia sp.) Akçaağaç (Acer sp.) Karaağaç (Ulmus sp.) Fındık (Corylus sp.) Defne (Laurus nobilis) 104 ġekil 6: Kerpe AraĢtırma Ormanının haritası Alt tabakada Çalı Fundası (Erica arborea), KocayemiĢ (Arbutus unedo), MuĢmula (Mesphilus germanica), Gıcır (Smilax drupacea), Orman SarmaĢığı (Hedera helix), Böğürtlen ve Ahududu (Rubus sp.), Laden (Cistus sp.) yer alır. Eğrelti (Blechnum sp.) ve çeĢitli çayır otları otsu florayı teĢkil eder. 105 Plan ünitesi ormanda baĢlıca ağaç türlerinin ha‟daki hacım ve artımları Tablo 28‟de, ağaç servetinin türlere göre çap sınıflarına dağılımı ise Tablo 29‟da verilmiĢtir. Tablo 28: BaĢlıca ağaç türlerinde ha’da hacım ve artım değerleri Tür P. maritima P. radiata P. menziesii P. taeda P. nigra Yaplaklı orman ha'da maksimum ha'da minimum Hacım (m3) Artım (m3) Hacım (m3) Artım (m3) 235.496 11.315 138.760 6.877 293.122 17.484 191.961 10.421 104.949 8.507 35.548 2.183 237.717 17.038 147.280 10.000 8.635 0.482 60.552 1.338 Tablo 29: Ağaç servetinin ağaç türlerine göre çap sınıflarına dağılımı SERVETĠN ÇAP SINIFLARINA DAĞILIMI 1. Çap Sınıfı II. Çap Sınıfı III. Çap Sınıfı IV. Çap Sınıfı m3 m3 m3 m3 Çk 209 201 0 0 Çh 111 255 1 0 Çm 4391 35616 710 0 Çr 5671 28578 2245 0 D 2233 301 0 0 Çt 240 887 0 0 Kn 1860 513 1 0 M 225 94 0 0 Gn 1001 132 0 0 Kz 0 0 0 0 Kv 0 55 0 0 Ks 1518 494 455 0 DĢ 10 0 0 0 Ih 266 186 0 0 Ak 29 0 0 0 Ka 4 0 0 0 Fn 28 0 0 0 Df 944 7 0 0 Dy 9 0 0 0 Toplam 18751 67319 3413 0 % 20.9549 75.2313 3.81376 0 Tür Toplam m3 % 409 0.5 368 0.4 40718 45.5 36495 40.8 2534 2.8 1127 1.3 2373 2.7 319 0.4 1134 1.3 0 0.0 55 0.1 2467 2.8 10 0.0 452 0.5 29 0.0 4 0.0 28 0.0 951 1.1 9 0.0 89482 100 100.0 Artım m3 28 1 2295 2323 190 81 71 23 42 0 1 65 0 11 1 0 2 85 1 5219 --- 9.4.2. Orman Fonksiyon Grupları AraĢtırma Ormanında 7 fonksiyon öngörülmüĢ ve bunlara göre Orman Fonksiyon Haritası düzenlenmiĢtir. Bu fonksiyonlar ve sahaları aĢağıdaki Ģu Ģekilde belirlenmiĢtir: Mutlak koruma fonksiyonu: Sahil Ģeridinde yer alan boylu maki. Yapraklı koruma fonksiyonu: Dere boyları ve iç kısımlarda koruya dönüĢmeye müsait tabii yapraklı meĢcereler. 106 Estetik fonksiyon: Kandıra-Kerpe karayolu kenarında ve sahil boyunca uzanan yolun iki tarafında 50 m‟lik Ģerit. Odun üretimi fonksiyonu: P radiata ve P. Pinaster plantasyonlarında belirlenen 7 bölmecik. Tohum üretimi fonksiyonu: Ankara – Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtıma Müdürlüğü tarafından P. maritima tohum meĢceresi olarak ayrılmıĢ olan 3 meĢcere. Projeli bilimsel araĢtırma fonksiyonu: Belli araĢtırma projelerine konu olması düĢünülen Projeli AraĢtırma alanları. Projesiz bilimsel araĢtırma fonksiyonu: Her zaman araĢtırmalara konu olabilecek diğer sahalar. 9.4.3. Ormanın Ġdare ve ĠĢletme Amaçları Plan ünitesinde iĢletme amaçları, aĢağıda özetlenmiĢtir: Ana amaç olarak hızlı geliĢen ibreli tür plantasyonlarıyla ilgili uygulama ve araĢtırmalar yapmak, Plantasyon ormancılığında demonstrasyon sahaları oluĢturmak, Ormanın çevreyi süsleme güzelleĢtirme etkisini ön plana çıkararak bölgenin estetik güzelliğini arttırmak, Kesim çağı gelmiĢ araĢtırma dıĢı bazı bölmelerde üretim yaparak Enstitü bütçesine katkıda bulunmak, Dikim sahaları dıĢında doğal dengeyi ve biyolojik çeĢitliliği korumak, Orman ve çevre ile ilgili olarak yapılan ve ileride yapılması düĢünülen bilimsel araĢtırmalar için laboratuvar iĢlevi görmek. 9.4.4. Ġdare Süreleri TUR/71/521 Pilot Plantasyon Projesiyle P. Radiata için 22, P. Maritima için ise 25-27 yıllık tahminî idare süreleri verilmiĢtir. Ormanın 2002‟de yürürlüğe konulan amenajman planında ise endüstriyel odun üretimi iĢletme sınıfında her iki ağaç türü (P. Maritima ve P. Radiata) için de idare süresi 25 yıl olarak belirlenmiĢtir. Mutlak Koruma dıĢındaki diğer iĢletme sınıflarının (Estetik, Projeli ve Projesiz Bilimsel AraĢtırma ve Tohum Üretimi) tümünde idare süresinin 100 yıl alınması uygun ve yeterli sayılmıĢtır. 9.4.5. Ormanın Bugünkü Durumu 2003‟te vuku bulan yaz kuraklığında 28 yaĢını doldurmuĢ radiata meĢcerelerinde, kitleler halinde kurumalar oldu. Bu olay, planda bu ağaç türü için 25 senelik bir idare müddetinin öngörülmesini haklı çıkarmıĢ oldu. Sahaların boĢaltılmasıyla planın uygulanması da kısmen aksamıĢ oldu. 2012‟de süresini doldurmuĢ olan plan, revize edilerek yenilenmek durumundadır (Resim 30) 107 Resim 30: Kerpe AraĢtırma Ormanı’nın bulunduğu bölgenin 30.7.2013 tarihli uydu görüntüsü 108 10. ENSTĠTÜ’DE GÖREV YAPMIġ ve YAPMAKTA OLAN PERSONEL 10.1. ENSTĠTÜ MERKEZĠ, TEKNĠK PERSONEL 10.1.1. Ġsim Listesi ve Görev Yaptıkları Birimler FĠDANLIK DÖNEMĠ Osman KARAGÖZ (15.5.1957-1962) Mehmet Ali SEMĠZOĞLU (18.4.1957-1967) Mehmet Emin TURGUTALP (3.2.1959-18.9.1960) Zeki SERTMEHMETOĞLU (24.7.1961-1962) ENSTĠTÜ MÜDÜRLERĠ Osman KARAGÖZ (15.5.1957-1967) Mehmet Ali SEMĠZOĞLU (1967-27.11.1981) Orhan ACAR (1982-2.9.1985) Ġsmet GÜMÜġDERE (1985-1/10/1990) Celal AYIK (1990-13.2.1993) Doç. Dr. Ali Sencer BĠRLER (1993-1.5.2000) Dr. Taneri ZORALĠOĞLU (1.5.2000-15.8.2005) Dr. Faruk ġakir ÖZAY (19.8.2005-) MÜDÜR MUAVĠNLERĠ ĠDARĠ ĠġLER (1975’DE FAALĠYETE GEÇTĠ) Hüsamettin ÖZKEÇECĠ (1976-1985) TEKNĠK ĠġLER (1975’DE FAALĠYETE GEÇTĠ) Dr. Ali Sencer BĠRLER (1975-1980), (1983-1985) Orhan ACAR (1980-1982) Dr. Metin VURAL (30.12.1982-17.6.1983) (1985’DE MÜDÜR MUAVĠNĠ SAYISI 1’E ĠNDĠRĠLDĠ) Doç. Dr. Ali Sencer BĠRLER (1985-1989) Doç. Dr. Ulvi TOLAY (1989-26.1.1996) Niyazi YILDIZ (1996-20.3.2004) Ahmet DĠNER (2002-25.8.2005) Ahmet KARAKAġ (31.8.2005-20.9.2011) Süleyman MEMĠġ (15.3.2012-) 109 ġUBELER (1976’DA BÖLÜM BAġKANLIKLARI ADINI ALDI) BĠYOLOJĠ, GENETĠK, KÜLTÜR ġUBESĠ (1971’DE KÜLTÜR ġUBESĠ ADINI ALDI, GENETĠK AYRILDI) (1975’DE YETĠġTĠRME ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) Mehmet Ali SEMĠZOĞLU (1962-1967) Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL (1965-1966) Mehmet ATAĠZĠ (1966, 1972-1973) Dr. Ġsmail Hakkı TUNÇKALE (4.5.1965-1972) Cengiz ÖZ (26.7.1966-1972) YaĢar ġĠMġEK (24.1.1968-1971) Kemal YENĠDOĞAN (1.7.1970-16.4.1974) Ergündüz ÖZTÜRK (28.10.1970-28.11,1973) Mehmet BUL (Orman Teknikeri) (1976-30.6.1986) Dr. Ulvi TOLAY (1975-1989) Dr. H. SavaĢ AYBERK (29.7.1974-31.8.1993) Ergin DÖNMEZ (1975-1983) Dr. Taneri ZORALĠOĞLU (3.3.1981-1.5.2000) Dr. Metin SARIBAġ (14.6.1982-31.4.1994) Engin ERTAN (31.5.1985-16.2.1987) Mustafa GENÇ (8.12.1986-28.9.1987) Alp GÖKġĠN (1987-1988) Sedat ULUDAĞ (5.8.1988-30.5.2005) Selda (KARABULUT) AKGÜL (18.2.1988-) Hüseyin KILIÇARSLAN (1993-30.5.2005) Hülya ERKAN (25.5.2001-) Hasan Ali DEMĠR (11.12.2002-16.02.2004) Süleyman MEMĠġ (1.6.2004-3.15.2012) Dr. Cemal FĠDAN (26.9.2008-) Hazin Cemal GÜLTEKĠN (9.2.2009-) Necat DEMĠRSU (12.10.2012Yusuf TAġTAN (27.8.2012-) Erol CABAK (1.4.2013-) GENETĠK ISLAH ve SELEKSĠYON ġUBESĠ (1975’DE TOHUM ve AĞAÇ ISLAHI ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) (1983’DE AĞAÇ ISLAHI ve TOHUM TEKNOLOJĠSĠ ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) (1992’DE AĞAÇ ISLAHI ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) Mehmet ATAĠZĠ (1971-1972) Dr. YaĢar ġĠMġEK (1971-23.6.1983) Dr. Korhan TUNÇTANER (1972-Temmuz 2001) Mümtaz TULUKÇU (5.4.1974-1999) 110 Ferit TOPLU (20.9.1976-23.6.1995) (24.8.2000-15.10.2007) Salman BOZKUġ (1986-13.10.1987) Erhan AKÇĠDEM (17.7.1986-18.5.1992) Eyüp DURCAN (6.6.1989-15.12.1998) H. Ülkü KAYA (19.7.1994-Ağustos 1998) Teoman KAHRAMAN (1997-2000) (10.12.2002-) Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU KAHRAMAN (11.12.2001-) Gözde AKÇINAR (2.8.2010-18.5.2012) Cihan ATMACA (29.3.2012-) Burcu UZAN (28.8.2013-) ENTOMOLOJĠ, PATOLOJĠ ġUBESĠ (1971’DE PATOLOJĠ AYRILDI) (1975’DE ENTOMOLOJĠ ve KORUMA ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) (1983’TE KORUMA ARAġTIRMALARI ADI ALTINDA TEKRAR BĠRLEġTĠ) Metin VURAL (6.11.1963-1975) Osman KARAGÖZ (1966-1967) Orhan SEKENDĠZ (1966-1971) Ulvi TOLAY (1968-1971) Niyazi YILDIZ (7.8.1969-28.2.1982) Necdet GÜLER (20.3.1975-27.6.1983) (1986-2003) Hüsamettin ÖZKEÇECĠ (1985-1993) Peyman CAN (21.7.1986-8.8.1994) Kâzım ULUER (26.3.1987-9.2.2013) Dr. Faruk ġakir ÖZAY (14.06.1989-2005) Dr. Fazıl SELEK (17.2.1995-) Ayhan KARAKAYA (9.3.2005-) PATOLOJĠ ġUBESĠ (1975’DE FĠTOPATOLOJĠ ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) (1983’TE KORUMA BÖLÜMÜNE DAHĠL EDĠLDĠ) Dr. Metin VURAL (1975-30.12.1982) Korhan TUNÇTANER (17.6.1971-1972) Mehmet KARAL (10.3.1975-27.6.1983) Ġsmet GÜMÜġDERE (1976-1985) TEKNOLOJĠ, EKONOMĠ ġUBESĠ (1971’DE TEKNOLOJĠ ve KIYMETLENDĠRME ġUBESĠ ADINI ALDI, EKONOMĠ AYRILDI) (1975’DE ODUN TEKNOLOJĠSĠ ve KULLANMA ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) 111 (1983’TE KAPATILDI) Zeki SERTMEHMETOĞLU (1962-1970) Orhan ACAR (2.7.1963-1983) Ali Sencer BĠRLER (1967-1971) Osman GÖKÇE (18.2.1971-24.11.1972) Mehmet ERCAN (28.10.1976-1981) Acar UMAÇ (1977-1982) EKONOMĠ ve ĠSTATĠSTĠK ġUBESĠ (1972’DE ĠSTATĠSTĠK, BĠYOMETRĠ ADIYLA AYRILDI) (1975’DE EKONOMĠ, ENVANTER ve KIYMETLENDĠRME ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) (1983’DE HASILAT ve EKONOMĠ ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) Dr. Ali Sencer BĠRLER (1974-1993) Muzaffer DOĞRU (23.7.1973-17.9.1979) Hüseyin Zülfikar USTA (11.9.1975--3.10.1983) Acar UMAÇ (1976-1977) Yavuz YÜKSEL (16.8.1982-8.10.1991) Ahmet DĠNER (12.6.1986-2002) Dr. Sacit KOÇER (23.3.1987-6.4.1987), (2.9.1988-) Vedat DĠLAVER (5.4.1993-20.12.1994) Gökhan ġENER (30.7.1997-Eylül 2009) AĢkın BOZKURT (10.3.2008-Aralık 2013) Muhammed Said KARA (28.8.2013-) BĠYOMETRĠ ġUBESĠ (1972’DE KURULDU) (1975’DE ARAġTIRMALAR, MATEMATĠK-ĠSTATĠSTĠK ADINI ALDI) (1983’DE, MATEMATĠK-ĠSTATĠSTĠK ADINI ALDI) (1993’DE PROJE PLANLAMA ve DEĞERLENDĠRME BÖLÜMÜ ADINI ALDI) Ali Sencer BĠRLER (1972-1974) Orhan ACAR (1972-1985) Mehmet Hanifi ÖZDAL (21.3.1973-30.6.1979) Salman BOZKUġ (27.6.1978-27.6.1983) Mehmet ERCAN (1981-12.8.2014) Dr. Barbaros Gürsel ÖZCAN (1.6.1989-20.5.2010) Halis TALU (1.2.2002-26.10.2013) 112 YAYIN (EXTENTION) ve ENFORMASYON ġUBESĠ (1975’DE YAYIM-YAYIN DOKÜMANTASYON ve HALKLA ĠLĠġKĠLER MÜDÜRLÜĞÜ ADINI ALDI) (1983’DE, HALKLA ĠLĠġKĠLER ve YAYIN DOKÜMANTASYON MÜDÜRLÜĞÜ ADINI ALDI) (1993’DE HALKLA ĠLĠġKĠLER ve SOSYAL ORMANCILIK ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) Nedim OKÇU (28.2.1965-4.10.1974) Acar UMAÇ (22.11.1973-1976), (1987-16.2.1996) Sabahattin AYDIN (5.7.1974-14.8.1978) Metin SARIBAġ (28.6.1976-4.8.1980) Hüseyin KILIÇARSLAN (1977) Turgut ÇELĠKKOL (23.6.1980-16.6.1981) Kadir ġENLĠK (24.9.1981-13.6.1983) Engin ERTAN (16.2.1987-25.7.2001) Necdet GÜLER (2003-9.7.2004) Vural ATILGAN (1991-5.7.2005) Hamdi OKTAYOĞLU (21.6.1995-23.7.2004) Dr. Faruk ġakir ÖZAY (2004-2005) Selda KARAKAYA (30.3.2004-) Hüsni Ali ġAHĠN (4.11.2013-) AĢkın BOZKURT (Aralık 2013-) HIZLI GELĠġEN YABANCI TÜLER (1968’DE KURULDU, 1969’DA KAPATILDI) Nedim OKÇU (1968-1969) TOPRAK ve EKOLOJĠ ġUBESĠ (1973’DE KURULDU) (1975’DE TOPRAK ve EKOLOJĠ ARAġTIRMALARI ADINI ALDI) Dr. Ġsmail Hakkı TUNÇKALE (1972-1.8.1977) Cengiz ÖZ (1972-9.5.1977) Ahmet HIZAL (1973-1979) Hüseyin KILIÇARSLAN (1.4.1977-2.10.1983) Celal AYIK (11.8.1980-1991) Erkan BÜLBÜL (12.10.1981-27.6.1983) Hüseyin YILMAZ (10.3.1982-1.3.1993) Dr. Mustafa ZENGĠN (25.6.1984-) Hasan Rauf TEKELĠ (3.8.1990-2.12.1991) Vural ATILGAN (9.12.1991-1991) Ġsmail DURAK (15.3.1993-Aralık 1993) 113 Erkan KAYAÖZ (1994-1995) Ahmet KARAKAġ (9.7.1993-2005) Berrin ÖZER (15.2.1995-11.10.1996) Dilek TUĞRUL (1.10.1997-) Hüsamettin ÖZKEÇECĠ (1993-16.4.1996) Selin ÖZBAY (16.7.2012-) PROJE UYGULAMA ġUBESĠ (TUR/71/521 PROJESĠNĠ YÜRÜTMEK MAKSADIYLA 1973’DE KURULDU, 1976’DA KAPATILDI) Hüsamettin ÖZKEÇECĠ (2.8.1973-1976) Mehmet BUL (Orman Teknikeri) (27.7.1973-1976) Sabahattin AYDIN (5.7.1974-1975) PLANLAMA VE PROJE ĠZLEME MÜDÜRLÜĞÜ (1983’DE KURULDU) (1985’DE KAPATILDI) Acar UMAÇ (1983-1986) MÜDÜRLÜK EMRĠNDE MÜHENDĠSLER Yüksel TURAN (23.7.1986-27.4.1988) Ġsmet ERDOĞAN (25.6.1986-30.5.1995) Yılmaz KÜÇÜK (22.12.1986-19.7.1988) Abdülkadir BACANLI (20.12.1992-?) Ufuk PEKMERTOL (3.1.2012-) ĠDARÎ ĠġLER MÜDÜRLÜĞÜ (1975’DE KURULDU, 1983’TE KAPATILD) Sadık IġIK (1975-30.11.1980) Sevgi YAZARKAN (4.6.1982-15.4.1983) 114 10.1.2. Teknik Personel Fotoğraf Albümü (Göreve baĢlama tarihleri itibariyle) OSMAN KARAGÖZ Fidanlık Müdürü, Entomoloj-Patoloji uzmanı, Ens. Müdürü 15.5.1957-1969 MEHMET ALĠ SEMĠZOĞLU 18.4.1957-27.11.1981 Fidanlık Md. Muavini, Kültür ġubesi BaĢkanı, Enstitü Müdürü MEHMET EMĠN TURGUTALP 3.2.1959-18.9.1960 Fidanlık mühendisi BURHAN YÜKSEK ?-1967 Ġdari ĠĢler ZEKĠ SERTMEHMETOĞLU 24.7.1961-1970 Fidanlık mühendisi ve Teknoloji-Ekonomi ġubesi baĢkanı ORHAN ACAR 2.7.1963-2.9.1985 Odun Tek ve Mat.-Ġst. Bölüm BĢk., Enstitü Müdür muavini ve Müdürü 115 MEHMET ARĠF ATAĠZĠ 1966-1973 Biyoloj,genetik, kültür Ģubesi uzmanı Dr. Metin VURAL 6.11.1963-17.6.1983 Patoloji ġb. BĢk. ve Ens. Müdür Muavini Dr. ĠSMAĠL HAKKI TUNÇKALE 4.5.1965-1.8.1977 Toprak-Ekoloji uzmanı ve ġube BaĢkanı CENGĠZ ÖZ 26.7.1966-9.5.1977 Kültür ġubesi Uzmanı Doç. Dr. Ali Sencer BĠRLER 16.1.1967-1.5.2000 Biyometri ġubesi, Ekonomi-Hasılat Blm. BĢk., Ens. Md. Muavini, Enstitü Müdürü NEDĠM OKÇU 28.2.1965-4.10.1974 Hızlı geliĢen türler uzmanı, YayınEnformasyon ġubesi BaĢkanı 116 Dr. YAġAR ġĠMġEK 24.1.1968-23.6.1983 Tohum ve Ağaç Islahı uzmanı ve Bölüm BaĢkanı Doç. Dr. ULVĠ TOLAY 10.12.1968-18.3.1970 17.6.1974-26.1.1996 Entomolo-Patoloji Blm., Kültür Blm. BaĢkanı, Erzincan Ġstasyonu 19701974, Ens. Müdür Muavini NĠYAZĠ YILDIZ 7.8.1969-28.2.1982, 1993-20.3.2004 Entomoloji Bölüm BaĢkanı, Enstitü Müdür Muavini SADIK IġIK (Mühendis Muavini) 2.1.1970-30.11.1980 Ġzmit Ġstasyonu ve Ġdari ĠĢler Müdürü ORHAN SEKENDĠZ 1966-1971 Entomoloji-Patoloji ġube BaĢkanı ERGÜNDÜZ ÖZTÜRK 28.10.1970-28.11.1973 Kültür ġubesi 117 KEMAL YENĠDOĞAN 1.7.1970-16.4.1974 Kültür ġubesi Dr. KORHAN TUNÇTANER 17.6.1971-Temmuz 2001 Patoloji ġubesi, Ağaç Islahı AraĢtırmaları Uzmanı ve Bölüm BaĢkanı ERGĠN DÖNMEZ 8.1.1972-1983 Ġzmit AraĢtırma Ġstasyonu ve Kültür ġubesi uzmanı MEHMET HANĠFĠ ÖZDAL 21.3.1973-30.6.1979 Matematik-Ġstatistik Bölümü Uzmanı Dr. AHMET HIZAL 12.4.1973-27.2.1979 Toprak ve Ekoloji ġubesi Uzmanı MUZAFFER DOĞRU 23.7.1973-17.9.1979 Ekonomi-Hasılat Bölümü Uzmanı 118 HÜSAMETTĠN ÖZKEÇECĠ 2.8.1973-16.4.1996 Enstitü Md. Muavini, Koruma ve Toprak Bölümü MEHMET BUL 27.7.1973-30.6.1986 (Orman Teknikeri) Proje Uygulama ve YetiĢtirme Bölümü Uzmanı ACAR UMAÇ 22.11.1973-16.2.1996 Ekonomi, Teknoloji, Proje Ġzleme, Yayın-Dökümantasyon Bölümleri SABAHATTĠN AYDIN 5.7.1974-14.8.1978 Proje Uygulama ve YayınDökümantasyon ġubesi Dr. H. SAVAġ AYBERK 29.7.1974-31.8.1993 YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı MÜMTAZ TULUKÇU 5.4.1974-Aralık 1999 Tohum ve Ağaç Islahı AraĢtırmaları uzmanı 119 ĠSMET GÜMÜġDERE 5.1.1972-1.10.1990 Ġzmit Ġstasyonu, Fitopatoloji AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı, Enstitü Müdürü MEHMET KARAL 10.3.1975-27.6.1983 Fitopatoloji AraĢtırmaları uzmanı, Tarsus Ġstasyonu 1983-30.5.1985 NECDET GÜLER 20.3.1975-27.6.1983, 1986-9.7.2004 Entomoloji ArĢ. uzmanı, Entomoloji ve Halkla ĠliĢkiler Bölümü BaĢkanı Dr. HÜSEYĠN ZÜLFĠKAR USTA 11.9.1975--3.10.1983 Ekonomi- Envanter AraĢtırmaları uzmanı Dr. METĠN SARIBAġ 28.6.1976-4.8.1980, 14.6.1982-31.4.1994 Yayın-Dök. Blm., Samsun Ġstasyonu ve YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı FERĠT TOPLU 20.9.1976-23.6.1995, 24.8.2000-15.10.2007 Ağaç Islahı AraĢtırmaları uzmanı 120 MEHMET ERCAN 28.10.1976-12.8.2014 Odun teknolojisi ve MatematikĠstatistik Bölümü uzmanı ve Bölüm BaĢkanı HÜSEYĠN KILIÇARSLAN 1.4.1977-2.10.1983 1993-30.5.2005 Yay.-Dök. ve Toprak Bölümleri, YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı SALMAN BOZKUġ 27.6.1978-27.6.1983 1986-13.10.1987 Matematik-Ġst. ve Ağaç Islahı Blm. TURGUT ÇELĠKKOL 23.6.1980-16.6.1981 Yayın-Dökümantasyon ve Halkla ĠliĢkiler Bölümü CELAL AYIK 11.8.1980-13.2.1993 Toprak-Ekolpji uzmanı, Bölüm BaĢkanı ve Enstitü Müdürü Dr. TANERĠ ZORALĠOĞLU 3.3.1981-15.8.2005 YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı, Enstitü Müdürü 121 ERKAN BÜLBÜL 12.10.1981-27.6.1983 Toprak ve Ekoloji Bölümü YAVUZ YÜKSEL 16.8.1982-8.10.1991 Ekonomi-Hasılat AraĢtırmaları uzmanı HÜSEYĠN YILMAZ (Kimya Mühendisi) 10.3.1982-1.3.1993 Toprak-Ekoloji AraĢtırmaları uzmanı SEVGĠ YAZARKAN 4.6.1982-15.4.1983 Ġdari ĠĢler Dr. MUSTAFA ZENGĠN 25.6.1984 – Toprak-Ekoloji AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı ENGĠN ERTAN 31.5.1985-25.7.2001 Samsun Ġstasyonu 1975-1982, YetiĢtirme Bölümü, Halkla ĠliĢkiler, Yayın Dökümantasyon Bölüm BĢk. 122 AHMET DĠNER 12.6.1986-25.8.2005 Ekonomi-Hasılat AraĢtırmaları uzmanı, Enstitü Müdür Muavini ĠSMET ERDOĞAN 25.6.1986-30.5.1995 Halkla ĠliĢkiler, Yayın Dökümantasyon Bölümü ERHAN AKÇĠDEM 17.7.1986-18.5.1992 Ağaç Islahı AraĢtırmaları uzmanı PEYMAN CAN 21.7.1986-8.8.1994 Entomoloji AraĢtırmaları uzmanı YÜKSEL TURAN 23.7.1986-27.4.1988 Halkla ĠliĢkiler, Yayın Dökümantasyon Bölümü MUSTAFA GENÇ 8.12.1986-28.9.1987 YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü 123 Dr. SACĠT KOÇER 23.3.1987-6.4.1987 2.9.1988Ekonomi-Hasılat AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı KAZIM ULUER 26.3.1987-9.2.2013 Koruma AraĢtırmaları Uzmanı ve Bölüm BaĢkanı SEDAT ULUDAĞ 5.8.1988-30.5.2005 YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı Dr. B. GÜRSEL ÖZCAN 1.6.1989-20.5.2010 Proje Planlama uzmanı Dr. FARUK ġAKĠR ÖZAY 14.6.1989Koruma AraĢtırmaları uzmanı, Enstitü Müdürü EYÜP DURCAN 6.6.1989-15.12.1998 Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölümü 124 HASAN RAUF TEKELĠ 3.8.1990-2.12.1991 Toprak-Ekoloji Bölümü VURAL ATILGAN 9.12.1991-5.7.2005 Halkla ĠliĢkiler, Sosyal Ormancılık Bölümü ABDÜLKADĠR BACANLI 20.12.1992-? Halkla ĠliĢkiler, Yayın Dökümantasyon Bölümü ĠSMAĠL DURAK 15.3.1993-Aralık 1993 Toprak ve Ekoloji Bölümü VEDAT DĠLAVER 5.4.1993-20.12.1994 Ekonomi-Hasılat Bölümü AHMET KARAKAġ 9.7.1993-20.9.2011 Toprak-Ekoloji AraĢtırmaları uzmanı, Enstitü Müdür Muavini 125 ERKAN KAYAÖZ 1994-1995 Toprak-Ekoloji AraĢtırmaları H. ÜLKÜ KAYA Ağaç Islahı Bölümü 19.7.1994-Ağustos 1998 BERRĠN ÖZER 15.2.1995-11.10.1996 Toprak ve Ekoloji Bölümü Dr. FAZIL SELEK 17.2.1995Koruma AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı HAMDĠ OKTAYOĞLU 21.6.1995-23.7.2004 Halkla ĠliĢkiler-Sosyal Ormancılık Bölümü TEOMAN KAHRAMAN 1997-2000 10.12.2002Ağaç Islahı AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı 126 GÖKHAN ġENER 30.7.1997-Eylül 2009 Ekonomi-Hasılat AraĢtırmaları uzmanı DĠLEK TUĞRUL (Kimya Mühendisi) 1.10.1997Toprak-Ekloloji AraĢtırmaları uzmanı Dr. SELDA AKGÜL 18.2.1998YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı HÜLYA TAMYÜKSEL (Peyzaj Mühendisi) 25.5.2001YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı FĠLĠZ K. KAHRAMAN 11.12.2001Ağaç Islahı AraĢtırmaları uzmanı HALĠS TALU 1.2.2002-26.10.2013 Proje Planlama ve Değerlendirme Bölümü 127 HASAN ALĠ DEMĠR 11.12.2002-16.02.2004 YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü SELDA KARAKAYA 30.3.2004Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık AraĢtırmaları uzmanı ve Bölüm BaĢkanı SÜLEYMAN MEMĠġ 1.6.2004YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı, Enstitü Müdür Muavini AYHAN KARAKAYA 9.3.2005Koruma AraĢtırmaları uzmanı AġKIN BOZKURT 10.3.2008Ekonomi-Hasılat ve Halkla ĠliĢkilerSosyal Ormancılık Bölümleri Dr. CEMAL FĠDAN 26.9.2008YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanı 128 HAZĠN CEMAL GÜLTEKĠN 9.2.2009YetiĢtirme AraĢtırmaları uzmanı GÖZDE AKÇINAR 2.8.2010-18.5.2012 Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölümü UFUK PEKMERTOL 3.1.2012Enstitü Mühendisi CĠHAN ATMACA 29.3.2012 Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölümü SELĠN ÖZBAY 16.7.2012Toprak-Ekoloji AraĢtırmaları Bölümü YUSUF TAġTAN 27.8.2012YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü 129 NECAT DEMĠRSU 12.10.2012YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü EROL CABAK 1.4.2013YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölümü MUHAMMED SAĠD KARA 28.8.2013Ekonomi-Hasılat AraĢtırmaları Bölümü BURCU UZAN (Biyolog) 28.8.2013Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölümü HÜSNĠ ALĠ ġAHĠN 4.11.2013Halkla ĠliĢkiler-Sosyal Ormancılık Bölümü 130 10.1.3. Ġdarî Personel Fotoğraf Albümü (Alfabetik sıraya göre) Abdullah BAYRAKTAR Fidancı Abdullah KAHRAMAN ġoför Abdullah YÖRÜK Fidancı Adil ERCAN Memur-Muhasebe Adnan DEMĠRKAN ĠĢçi Adviye BAYRAKTAR ĠĢçi Ahmet ERġAHAN ġoför Ahmet ĠNAN ġoför Ahmet KAYACI ġoför Ahmet TURHAN Formen A. YaĢar TURAN Daimi ĠĢçi Ali KÜÇÜK Memur-YetiĢtirme Blm. 131 Arif ERGÜL Bekçi AĢır PINAR Daimi ĠĢçi-Ambar Aydın KICIR ĠĢçi Bahri ÖZCAN ġoför Binnaz CANBAZ ĠĢçi Bora AYIK Daimi ĠĢçi-Toprak Blm. Canan COġTU ĠĢçi Cavide ÖZTÜRK Daimi ĠĢçi-Muhasebe Cavit KALMUK Daimi ĠĢçi-Marangoz Cemal ĠPEK Bekçi Cengiz EREN ġoför 132 Cengiz ÖZTÜRK ġoför Cengiz SEZER ĠĢçi Cevat DEMĠREL Memur-Ekonomi Blm. Çetin YILDIRIM Memur Demet AKÇĠDEM Memur Deniz BAYRAK Memur Emin ÖZBUDAK Memur Emine BULUT Memur Emine CANSEVER ĠĢçi Ergün ÖZTÜRK Daimi ĠĢçi Erol BAYHAN ġoför Fahrettin SARI Marangoz Fatma AYDEMĠR Hizmetli 133 Fatma KAYACI ĠĢçi Fehmi DOĞAN ġoför Füsün ĠSKEÇE Memur-Kütüphane Güngör ERYILDIRIM Muhasebe Gürkan GÖRE Daimi ĠĢçi Halil PINAR ġoför Halil YILMAZ Ambar Memuru Hamide YILDIZELĠ Hizmetli Hamit UNAT Fidancı Harun KILIÇCI ġoför Hasan AKDUMAN Daimi ĠĢçi Hasan AKKAYA Fidancı 134 Hasan EMRE Bekçi Hasan ERSOY Bahçevan Hidayet ÖZTAġ ĠĢçi Hikmet YILDIZ ĠĢçi Hüseyin AYDEMĠR ĠĢçi Hüseyin HÜRRĠYET Laborant-Toprak Blm. Hüseyin KESKĠN Bekçi Hüseyin TĠRYAKĠ ġoför Ġbrahim AKDUMAN ĠĢçi Ġbrahim AK ĠĢçi Ġbrahim BAĞCI ġoför Ġbrahim BĠRDAL Daimi ĠĢçi 135 Ġbrahim KÖKÇÜ Memur Ġlhami DURU ġoför Ġlyas Sami KUġ Fidancı Ġlyas YAKANKUġ Fidancı Ġsa DURMUġ ġoför Ġslam ġĠġMAN ġoför Ġsmail AYDINLI Ambarcı Ġsmail KAYA Memur Ġsmail KAYACI ġoför Kadir POYRAZ ġoför Kadire PINAR Kamile HÜRRĠYET Hademe İşçi 136 Kazım YILMAZ Saha Bekçisi Kurban Ali PARABAġ Bekçi Lalehan AKER Santral Memuru Mahmut ÇELĠK ġoför M. Emin ÖZEFE ĠĢçi Mehmet ERGÜN ĠĢçi Mehmet KALYONCU Memur Mehmet ÖZER Saha Bekçisi Mehmet TOP Memur Mehmet ULUTAġ Daimi ĠĢçi Mehmet YÜZER ĠĢçi 137 Melek KURT Memur Mesut OK ġoför Metin GEÇMĠġ Daimi ĠĢçi-Toprak Lab. Mevlüt ÇIRAK BaĢ bekçi Muharrem ÖZDEMĠR ġoför Mustafa AKTOP ĠĢçi Mustafa BĠRĠNCĠ ĠĢçi-Bekçi Mustafa KOÇ Kerpe Ar. Or. Bekçisi Mustafa ÖZTAġ ĠĢçi Mustafa ġAHĠN Memur Mustafa YILMAZ BaĢ makinist Mutlu GÜLMEZ Sekreter Muzaffer YÜKSEL Orman Muh. Memuru 138 Münir AKYÜREK ġoför MüĢerref ERYILDIRIM Memur Müzeyyen GÜVERCĠN Memur Naci SERT Fidancı Naim KOLAY ġoför Necati GEÇMĠġ ġoför Necdet ÇELĠK Memur Necmi UÇAR ġoför Nermin ADAMEY Memur Nihat BAġOĞLU ĠĢçi Nurettin ġAHĠN Fidancı Nuri HÜR Memur 139 Nurittin ÇORAP ġoför Nurten ġERBETÇĠOĞLU Osman ÖZDĠL Daimi ĠĢçi Ö. Ġlkin KILIÇASLAN ĠĢçi Özcan AKYÜREK ĠĢçi Rahim ÖNDER ġoför Ramazan KAFADAR ġoför RaĢit ġĠġMAN ġoför Recep BULUT Bekçi Recep DEMĠR Daimi ĠĢçi Recep ġAHĠN Fidancı Daktilo 140 Osman CAMCI ġoför Recep YAġAR ġoför Remzi ÇILDIZ ĠĢçi Rıdvan TÜRKYILMAZ Santral Memuru Sabiha YÜREKTEN Memur Sacide ÖZTÜRK Daktilo Sadettin ATEġ Saha Bekçisi Saniye ÖZTÜRK ĠĢçi Sebahattin GÖRE ġoför Sedat ÇELEBĠ Selahattin GECEGÖRÜR ġoför S. Meral ÖZMECAL ĠĢçi Sevil AYDOST Memur 141 Sevil GECEGÖRÜR Santral Memuru Sevilay KAFADAR Daimi ĠĢçi ġefik ÇAĞLI Fidancı ġerafettin AteĢ Fidancı ġit BERK Daimi ĠĢçi Turgut ÜRESOY Muhasebe Yasem AKPINAR Memur Yasemin EFE ĠĢçi Yasemin ÖZCAN Memur-Ġstatistik Blm. Yusuf KESKĠN Memur Zekiye DOĞAN Hizmetli Zeynep ġĠMġEK Memur 142 10.2. ARAġTIRMA ĠSTASYONLARI 10.2.1. Teknik Personel Ġsim Listesi (1975’DE KAVAK ve HIZLI GELĠġEN YABANCI TÜR ORMAN AĞAÇLARI ARAġTIRMA BÖLGE MÜDÜRLÜKLERĠ ADINI ALDI) MARMARA BÖLGESĠ (ĠZMĠT) (1956’DA ĠZMĠT KAVAK FĠDANLIK MÜDÜRLÜĞÜ OLARAK FAALĠYETE GEÇTĠ) (1975’DE KAPATILDI) Besalet SÜRMEN (1962-1975) Kadri ÖNALIR (Mühendis Muavini) (1966-1971) Ġsmet GÜMÜġDERE (5.1.1972-1975) Ergin DÖNMEZ (8.1.1972-1975) Sadık IġIK (Mühendis Muavini) (1974-1975) ORTA ANADOLU BÖLGESĠ (ANKARA) (1983’TE KAPATILDI, 1984’TE TEKRAR FAALĠYETE GEÇTĠ) (1992’DE TEKRAR KAPATILDI) Niyazi HERSEKLĠ (Mühendis Muavini) (1964-1981) Fikri AKGÖR (Mühendis Muavini) (1965-1974) Müfit BAYRAKTAR (Tekniker) (1965-1974) Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL (31.8.1966-1992) Ahmet TARHAN (24.2.1967-1974) Aydan Emine ALANAY (19.1.1970-23.12.1982) Mahmut DERELĠ (4.8.1975-1983) F. Can ACAR (16.12.1987-1992) Mevlüt ÇĠFTÇĠ (13.4.1990-1992) Mevlüt DOĞAN (13.4.1990-9.1.1992) Emin ġAHĠN (16.5.1991-1992) Kadir ġENLĠK (18.9.1984-1992) Süleymen IĢık DERĠLGEN (20.7.1991-13.1.1992) EGE BÖLGESĠ (TORBALI) 15.12.1962’DE KURULDU (1983’DE KAPATILDI) Dündar KULABAġ (1963-1976) Ayhan AKKAN (23.2.1964-1982) Sıtkı KIVÇAK (1967-1972) Güngör SOYSAÇ (1968-1983) Osman GÖKÇE (8.12.1972-22.7.1975) Ayhan ÖZKAN (1976-1980) Ali GENÇ (2.6.1981-27.2.1982) Tuncay TUNG (3.6.1981-1983) Cenker DADAK (16.9.1981-1983) 143 KARADENĠZ BÖLGESĠ (SAMSUN) 1962’DE KURULDU (1983’DE KAPATILDI) Necdet HARPUTLU (1963-1974) Zeki HAKGÜDER (Mühendis Muavini) (?-1970) Ġhsan ERTOP (Mühendis Muavini) (?-1967) Yüksel PETEK (21.6.1969-1979) Ersan PAMĠR (1969-1973) Engin ERTAN (2.5.1975-5.7.1982) Sefer ERTAġ (5.5.1975-6.6.1979) Muharrem ÖZKAN (29.9.1976-1983) Bülent ÖZTÜRK (1976-1977) Metin SARIBAġ (1980-1982) Mahmut ÇĠLAK DOĞU ANADOLU BÖLGESĠ (ERZĠNCAN) 20.12.1962’DE KURULDU (1983’DE KAPATILDI) M. Emin CEYLAN (1968-1970) Meral KANDEMĠR (1968-1970) Ulvi TOLAY (1970-1974) Kadir ġENLĠK (1975-1980) Orhan YILDIRIM (1975-1976) Aziz BOZATLI (23.5.1978-14.1.1980) Sefer ERTAġ (7.9.1981-1983) GÜNEY DOĞU ANADOLU BÖLGESĠ (DĠYARBAKIR) 1962’DE KURULDU (1983’DE KAPATILDI) Yılmaz ÜLGENTÜRK (?-1970) Ahmet ATAKAN (Mühendis Muavini) (1966-1970) Mehmet Mesut ÖZGEN (1971-1983) Ersen PAMĠR (1973-1979), (14.5.1981-?) Fethi ERONAT (1978-1980) AKDENĠZ BÖLGESĠ (OSMANĠYE) 1965’DE KURULDU (1981’DE KAPATILD) Seyfettin BĠRAN (1963-1975)) Selâhattin ÜNALAN (Mühendis Muavini) (1964-1973) Osman UYSAL (1968-1970) Semir ÖĞÜTMEN (1972-1975) Dr. Osman GÖKÇE (28.7.1975-11.10.1984) Yusuf TATLIER (27.10.1975-1979) Atıf ÇETĠN (1975-1981) GÖLLER BÖLGESĠ (EĞĠRDĠR) (1968’DE AÇILDI, 1981’DE KAPATILDI) Ayhan ÖZKAN (1968-1970) 144 Osman GÖKÇE (24.6.1968-18.2.1971) Mustafa ĠPEK (1968-1970) Osman UYSAL (1971-1981) Mahmut UYAR (1972-1975) Sefer ERTAġ (6.6.1979-5.9.1981) OKALĠPTUS ĠSTASYONU (TARSUS – KARABUCAK) (1967’DE AÇILDI, 1983’TE KAPATILDI, 1984’TE TEKRAR FAALĠYETE GEÇTĠ) (1992’DE MÜSTAKĠL ENSTĠTÜ OLDU) Yusuf VURMA (1967-1974) Mehmet AKYILMAZ (26.8.1967-1992) YaĢar KURTÇU (17.8.1967-1977) Süleyman ASLAN (1968-1975) Muzaffer DEMĠRTAġ (1968-1975) Hasan ÖZDEMĠR (1968-1974) Ramiz GÜNAÇTI (14.10.1974-4.1.1982) Ergün AVCIOĞLU (4.10.1976-1993 Oktay ÖZPĠNECĠ (1.9.1980-1983) Güler OKUR (Kimya Mühendisi) (17.7.1981-27.9.1984) M. KurtuluĢ GÜRSES (19.11982-1985) Mehmet KARAL (1983-30.5.1985) Yusuf CENGĠZ (1984-8.6.1988) Abdullah SAHA (25.2.1985-17.3.1989) Gani GÜLBABA (20.2.1989-1992) Nurten ÖZKURT (Aralık 1989-1992) Ali ÖZKURT (23.8.1990-1992) 145 10.2.2. Teknik (Son görev yerlerine göre) Ve Ġdari Personel Fotoğraf Albümü MARMARA BÖLGESĠ (ĠZMĠT) Teknik Personel BESALET SÜRMEN Müdür 1962-1975 KADRĠ ÖNALIR (Mühendis Muavini) 1966-1971 ORTA ANADOLU BÖLGESĠ (ANKARA) Teknik Personel NĠYAZĠ HERSEKLĠ (Mühendis Muavini) 1964-1980 MÜFĠT BAYRAKTAR (Tekniker) 1965-1974 KAYA ALĠ ZENGĠNGÖNÜL Müdür 31.8.1966-1993 AHMET TARHAN Müdür 24.2.1967-1974 146 EMĠNE AYDAN ALANAY 19.1.1970-23.12.1982 MAHMUT DERELĠ 4.8.1975-1983 KADĠR ġENLĠK 1984-1992 Müdür Erzincan Ġstasyonu 1975-1980, Enstitü Yayın-Dökümantasyon Bölümü 1981-1983 F. CAN ACAR 16.12.1987-1993 MEVLÜT DOĞAN 13.4.1990-9.1.1992 SÜLEYMAN IġIK DERĠLGEN 20/07/1991-13/01/1992 147 EGE BÖLGESĠ (TORBALI) Teknik Personel DÜNDAR KULABAġ Müdür 1966-1975 AYHAN AKKAN Müdür 23.2.1967-1983 MEHMET SITKI KIVÇAK 1968-1972 GÜNGÖR SOYSAÇ 1968-1983 ALĠ GENÇ 2.6.1981-27.2.1982 TUNCAY TUNG 3.6.1981-1983 148 CENKER DADAK 16.9.1981-? EGE BÖLGESĠ (TORBALI) Ġdarî Personel Ahmet BARUT ġoför Celal SOYTÜRK Odacı Fevzi KABUKÇU ġoför Fikret GĠRGĠN ġoför Halil ÇAĞLAYAN Mutemet Gülden FIRAT Memur 149 Hüseyin ÖZTÜRK Fidancı Hüseyin TAYLAN Bekçi Zehra Zergül YANYA Memur KARADENĠZ BÖLGESĠ (SAMSUN) Teknik Personel MUHARREM ÖZKAN 29.9.1975-? NECDET HARPUTLU Müdür 1963-1974 MAHMUT ÇĠLAK 150 KARADENĠZ BÖLGESĠ (SAMSUN) Ġdari Personel Ali MEġELĠK Bekçi Arslan KAVAS Bekçi Aydın MIDIK Fidancı Ayten DEMĠR Daktilo Faruk ARTMIġ Mutemet Genç USTA Bekçi Hacı YEKEBAġ UstabaĢı Hamit GÜR Katip Hasan PALA Bekçi Hüseyin ARTMIġ Laborant Hüseyin KAVAS Usta Yardımcısı Ġbrahim AKTAġ Tekniker 151 Kaya SOYLU Hademe Kazım USLU ġoför Kemalettin ZARĠ Mutemet Kurtça ERSANLI Fidancı Mahmut TURAN ġoför Musa SATU Bekçi Necati PASKAP Muhasip-Mutemet Necmettin KULKARA ġoför Osman ÖZDEMĠR Bekçi RaĢit ÖZÇELĠK Hademe Salih GÜNER Traktör ġoförü Sefer ÖNKOYUN Fidancı 152 Yunus TÜRKEL ġoför DOĞU ANADOLU BÖLGESĠ (ERZĠNCAN) Teknik Personel MERAL KANDEMĠR 1968-1970 MEHMET EMĠN CEYLAN Müdür 1966-1970 SEFER ERTAġ 7.9.1981-1983 Eğirdir 6.6.1979-5.9.1981 153 DOĞU ANADOLU BÖLGESĠ (ERZĠNCAN) Ġdarî Personel Binali CANDAN Traktör ġoförü Fevzi BAġPINAR Bekçi G. HASAN DOLU Bekçi Hasan YILDIZ Odacı HaĢim KARAGÖZ ġoför Hüseyin ERTANE Bekçi Ġbrahim TERZĠ ġoför Muammer YILMAZ Katip-Mutemet Selami ÖZEL ġoför 154 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESĠ (DĠYARBAKIR) Teknik Personel O. YILMAZ ÜLGENTÜRK Müdür 1966-1970 AHMET ATAKAN (Mühendis Muavini) 1966-1970 ERSEN PAMĠR Müdür 14.5.1981-? Samsun Ġstasyonu1969-1973 AHMET FETHĠ ERONAT Mehmet Mesut ÖZGEN Müdür 155 GÜNEYDOĞU ANADOLU BÖLGESĠ (DĠYARBAKIR) Ġdarî Personel Aziz ġEN Ölçme Teknisyeni Halit Murat EKEN Ambar Memuru Ġbrahim TEPE Fidancı Menduh TAġDEMĠR ġoför ġahin TEPE Odacı Sefer MODALI Sayman-Mutemet 156 Ġbrahim ER Mustafa Ümit ERONAT Memur AKDENĠZ BÖLGESĠ (OSMANĠYE) Teknik Personel SEYFETTĠN BĠRAN Müdür 1963-1975 SELAHATTĠN ÜNALAN (Mühendis Muavini) 1964-1973 Dr. OSMAN GÖKÇE 28.7.1975-11.10.1984 Müdür Eğirdir 1968-1971, Enstitü Odun Teknolojisi 1971-1972 Torbalı 1972-1975 ATIF ÇETĠN 1975-1981 AKDENĠZ BÖLGESĠ (OSMANĠYE) Ġdarî Personel Abdullah BAHÇE Fidancı Ahmet BĠLĠR ġoför 157 Ahmet SAĞLAM Bekçi Cafer KÖKEN ġoför Fatik BĠÇER Odacı Halil GÜL Daktilo Hanifi BOLAT ġoför Mustafa KILIÇ Bekçi Nilüfer ġIHOĞLU Memur Osman KÖKEN Bekçi Remzi EROĞLU Katip-Mutemet Remzi KIR ġoför Rıfkı ÇETĠNBĠLEK Fidancı Veli KÖKEN Fidancı 158 Fevzi EKĠZ Bekçi GÖLLER BÖLGESĠ ĠSTASYONU (EĞĠRDĠR) Ġdarî Personel Ali ġENYĠĞĠT Bekçi Hüseyin ASLAN Sayman-Mutemet Mehmet ÇANKAYA Fidancı Mustan KURT Fidancı ġakir KABAKÇI Bekçi Süleyman BAYSAN ġoför 159 Hüseyin BAYSAN ġoför Ömer COġKUNSEL Makinist Yahya TOKGÖZ ġoför OKALĠPTUS ĠSTASYONU (TARSUS-KARABUCAK) Teknik Personel YUSUF VURMA Müdür 1967-1974 MEHMET AKYILMAZ Müdür 26.8.1967-1992 YAġAR KURTÇU 17.8.1967-1977 SÜLEYMAN ASLAN 1968-1975 MUZAFFER DEMĠRTAġ 1968-1975 HASAN ÖZDEMĠR 1968-1974 160 RAMĠZ GÜNAġTI 14.10.1974-4.1.1982 ERGÜN AVCIOĞLU Müdür 4.10.1976-1992 OKTAY ÖZPĠNECĠ 1.9.1980-1983 GÜLER OKUR (Kimya mühendisi) 17.7.1981-27.9.1984 KURTULUġ GÜRSES 19.1.1982-1985 YUSUF CENGĠZ 1984-8.6.1988 161 GANĠ GÜLBABA 20.2.1989-1992 NURTEN ÖZKURT Aralık 1989-1992 ALĠ ÖZKURT 23.8.1990-1992 OKALĠPTUS ĠSTASYONU (TARSUS-KARABUCAK) Ġdari Personel Adem TALU ġoför Ahmet AKINCI Bekçi 162 Dursun ÇINAR Memur Kerim ĠBĠLOĞLU ġoför Ġsmet ÖZ Mehmet ÇELĠK ġoför Mehmet DEMĠRÖZ Fidancı Mithat YÜKSELOĞLU ġoför Mustafa GÜVEN Hademe Salih ESEN Bekçi 163 11. KAVAK ve HIZLI GELĠġEN ORMAN AĞAÇLARI ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ’NÜN YAPTIĞI YAYINLAR Enstitü ilk yıllarında sesini ve faaliyetlerini “Kavak ve Hızlı Büyüyen Orman Ağaçları” isimli 3 ayda bir yayınladığı gazete benzeri bir yayın organıyla duyurmuĢtur. Bu gazete 1972 yılna kadar basılmıĢtır (Resim 31). 1966‟dan itibaren ise, araĢtırma çalıĢmalarını bilimsel makaleler halinde Yıllık Bültenlerde yayınlamaya baĢlamıĢtır. Enstitü, Yıllık ve Teknik Bültenler, AraĢtırma Dergileri, ÇeĢitli Yayınlar ve BroĢürler olmak üzere 4 tip yayın yapmıĢtır. Yıllık ve Teknik Bültenlerde, genellikle projeli araĢtırma çalıĢmalarının sonuç raporları yayınlanmıĢtır. Dergilerde güncel konulara ait makaleler ve Teknik Bülten niteliği taĢımayan araĢtırma sonuçları, ÇeĢitli Yayınlarda ise belli bir konuda öğretici bir kitap mahiyetini taĢıyan kapsamlı bilgiler yayınlanmıĢtır. Yayınlar, 1992 yılına kadar dıĢarıda bastırılmıĢ, daha sonra gerek bilgisayar, gerekse matbaacılık teknolojisinin geliĢmesi ve bu sayede “masa üstü yayıncılık” teknolojisinin ortaya çıkmasıyla genellikle Enstitü‟nün kendi matbaasında basılmıĢtır. Enstitü 2013 yılına kadar, 211 adet Yıllık ve Teknik Bülten, 23 adet ÇeĢitli Yayın, 2 adet Kitap, 31 adet Dergi ve 16 adet eğitici BroĢür, olmak üzere toplam 283 adet yayın yapmıĢtır. Her türlü yayın, yazarı tarafından kaleme alındıktan sonra Enstitü‟nün Yayın Kurulu‟na gelmiĢ, kurul üyelerinin incelemesi ve gerekli görülen düzeltmelerin yapılması sonucu baskıya verilmiĢtir. 11.1. YILLIK BÜLTEN ve TEKNĠK BÜLTENLER Ġlk yıllarda, bilimsel gözlem ve araĢtırma sonuçları her yıl birkaçı bir arada “Yıllık Bülten” adı altında kitap formatında basılarak yayınlanmıĢtır. Bu dönemde raporlar daktilo makineleri ile yazılmıĢ, grafikler ve Ģekiller aydinger kağıdına çini mürekkebiyle el ile çizilmiĢ, fotoğraflar ise araya yapıĢtırılmıĢtır. Bu dosya matbaaya gönderilmiĢ, dizgiyi takiben matbaaya gidilerek prova baskılar gözden geçirilmiĢ, hatalar düzeltildikten sonra metin baskıya verilmiĢtir. “Yıllık Bülten”ler, 1966 yılından itibaren 1‟den baĢlayarak seri halinde yayınlamaya baĢlamıĢtır. Bu bültenlerde birçok makale sayfa sınırlaması olmaksızın oldukça detaylı olarak yazılmıĢ, istatistik test ve değerlendirmeler adeta ders verir mahiyette kaleme alınmıĢtır. Bu tip yayınlar 1986 yılına kadar devam etmiĢtir. 164 Resim 31: Enstitü’nün 1972 yılına kadar çıkardığı KAVAK gazetelerinden bir örnek 165 1987 yılından itibaren bu yayınlar “Teknik Bülten” adını almıĢtır. Bu defa her bir projeli araĢtırma sonuç raporu yine müteselsil bir numarayla yine sayfa sınırı olmaksızın ayrı ayrı yayınlanmaya baĢlamıĢtır. Bu Ģekildeki bilimsel yayınlar 2013 yılına kadar devam etmiĢtir. Yıllık ve Teknik bültenlerde yayınlanmıĢ olan makalelerin konulara gore dağılımı aĢağıdaki gibidir: Kavak ve Söğütler Hızlı GeliĢen Orman Ağacı Türleri Okaliptus Diğer Toplam 125 41 23 22 211 Enstitü‟nün belli araĢtırma projeleri çerçevesinde yaptığı ve Yıllık veya Teknik Bülten‟ler adı altında yayınladığı bilimsel araĢtırmaların tam listesi Tablo 31‟de verilmiĢtir. Tablo 31: Yıllık ve Teknik Bültenlerin Listesi Sıra No Yayn No Yayın Tarihi Yayının Adı Yazarları 1 1 1966 Biyoloji-Genetik-Kültür-KorumaTeknoloji-Ekonomi-Yayın ve Enformasyon ġubesi ÇalıĢmaları ANON (Enstitü Müdürlüğü) 2 2-1 1967 P.x euramericana "I-214" fidanı üreten kavak fidanlıklarında köklü çelik ve çeliklerde fidan yetiĢtirilmesinin fidan büyümesi, endüstriyel satıĢ sınıfları ve zayiat üzerine etkileri Mehmet Ali SEMĠZOĞLU 3 2-2 “ Kavak fidanlıklarında P.x euramericana "I-214" klonunun budama tekniği ile ilgili araĢtırma Mehmet Ali SEMĠZOĞLU 4 2-3 “ Türkiye populetumları kuruluĢ projesi ve EskiĢehir Oryantasyon populetumunun ilk müĢahede sonuçları Mehmet Ali SEMĠZOĞLU 5 2-4 “ Sun'I döllemeler ve 1967 yılı çalıĢmaları Mehmet ATAĠZĠ 6 2-5 “ 5x5 m aralık mesafe düzeninde 4. Ve 5. YaĢlı iki P. x euramericana. "I-214" plantasyonunda ilk budama yüksekliğinin tayini ile ilgili bir araĢtırma Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Cengiz. Öz 7 2-6 “ Orta Anadolu iklim karakteri gösteren fidanlıklarda köklü çelik dikim mevsimi denemesi Ahmet. TARHAN 8 2-7 “ Aksaray-Tacin fidanlığı belediye Ġsmail. Hakkı TUNÇKALE 166 populetumu toprak inceleme raporu ve tuzlu, tuzlu-alkali toprakların özellikleri üzerinde bir araĢtırma 9 2-8 “ Melanophila picta Pall. Biyolojisi üzerinde araĢtırmalar Osman. KARAGÖZ Orhan SEKENDĠZ Dündar KULABAġ Yılmaz ÜLGENTÜRK 10 2-9 “ Melanophila picta Pall. Tasallutuna karĢı bir ve iki yaĢlı fidanlarla yapılan ağaçlamaların mukavemetlerinin mukyesesi Osman KARAGÖZ Orhan SEKENDĠZ Yılmaz ÜLGENTÜRK 11 2-10 “ Capnodis miliaris Klug. ve kavaklarda tahribat yapan diğer Capnodis Sp.leri üzerinde araĢtırmalar Osman KARAGÖZ Orhan SEKENDĠZ. 12 2-11 “ Sciapteron tabaniformis Rott. biyolojisi üzerine araĢtırmalar Osman KARAGÖZ Orhan SEKENDĠZ 13 2-12 “ Marmara ve Trakya bölgesinde tahribatına rastlanılan Agrilus Sp.biyolojileri ve yayılıĢları üzerinde araĢtırmalar Osman KARAGÖZ Orhan SEKENDĠZ Metin VURAL 14 2-13 “ Türkiye'de Kavaklara arız olan mantarların tesbitine ait çalıĢmalar Osman KARAGÖZ Metin VURAL. 15 2-14 “ Marmara iklim rejyonunda P.x euramericana "I-214" klonunun fidanlıkta bir ve iki yaĢlı fidanların yapraklarına arız olan Taphrina eurea (Pers.) Fr.nin etüdü ve sebep olduğu "Sarı Klok" hastalığına karĢı kimyasal mücadele çalıĢmaları Osman KARAGÖZ Metin VURAL 16 2-15 “ P. x nigra Tr. Cv. "56/52" klonuna arız olan Septoria Sp'nin etüdü ile sebep olduğu yaprak leke hastalığına karĢı kimyasal mücadele tedbirleri üzerinde çalıĢmalar Osman KARAGÖZ Metin VURAL 17 2-16 “ Ġstife alınmıĢ kavaklara arız olan mantarlar Osman KARAGÖZ Metin VURAL 18 2-17 “ Bir endüstri ağacı olarak "I-214" iĢaretli melez kavak odunun mekanik dirençleri konusunda araĢtırmalar Zeki SERTMEHMETOĞLU Orhan ACAR Ali Sencer BĠRLER 19 2-18 “ Kavaklıklarda olgunluk müddeti sorunları üzerine bazı araĢtırmalar Zeki SERTMEHMETOĞLU Orhan ACAR Ali Sencer BĠRLER 20 2-19 “ Balzam kavaklarında bazı incelemeler Zeki SERTMEHMETOĞLU Orhan ACAR Ali Sencer BĠRLER 21 3-1 1968 Kavak fidanlıklarında köklü çelik dikim mevsimi üzerine araĢtırmalar Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ Cengiz ÖZ 167 YaĢar ġĠMġEK 22 3-2 “ Sonbahar sonunda yaprak sıyrılarak erken köklü çelik dikimi denemesi Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK 23 3-3 “ P.x euramericana "I-214" kavak klonlarında fidanlık devresinde budama ve bu budamaların ağaçlama devresinin ilk yıllarında dallanma üzerine etkileri Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ Cengiz ÖZ YaĢar ġĠMġEK 24 3-4 “ Fidanlık sulama denemelerinin organizasyonu üzerine ön araĢtırma projesi Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Ahmet TARHAN Mehmet ATAĠZĠ Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL 25 3-5 “ P.x euramericana "I-214" fidanlıklarında 2 yaĢlı fidanların söküm ve dikim mevsiminin tutma baĢarısı ve ilk yıl büyümesi üzerine etkilerinin araĢtırılması Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ Cengiz ÖZ YaĢar ġĠMġEK 26 3-6 “ Erken sökülen 2 yaĢlı P. x euramericana "I-214" fidanlarında yaprak sıyırmanın etkileri üzerine araĢtırma Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK 27 3-7 “ P. x euramericana "I-214" kavak ağaçlamalarında budama mevsimi denemesi Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK 28 3-8 “ Kavak tohumlarında çeĢitli bekleme sürelerinin çimlenme kabiliyeti üzerine etkilerinin araĢtırılması Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK 29 3-9 “ Sun'i döllenmeler ve 1968 yılı çalıĢmaları Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK 30 3-10 “ Bir yaĢlı "I-214" ağaçlamalarında Melanophila picta Pall'a karĢı koruyucu ilaçlar denemesi Orhan SEKENDĠZ Dündar KULABAġ Yılmaz ÜLGENTÜRK Ayhan AKKAN 31 3-11 “ Sciapteron tabaniformis Rott. "Lepidoptera-Sesiidae" karĢı fidanlıklarda kimyasal mücadele denemeleri Orhan SEKENDĠZ 32 3-12 “ Türkiye'de kavaklara arız olan mantarların tesbitine ait çalıĢmalar Metin VURAL Ulvi TOLAY 33 3-13 “ Ġstife alınmıĢ kavaklara arız olan mantarlar Metin VURAL Ulvi TOLAY 34 3-14 “ Taphrina aurea (Pers.) Fr.nın sebep olduğu sarı klok hastalığına karĢı kimyasal mücadele çalıĢmaları Metin VURAL Ulvi TOLAY 35 3-15 “ Melampsora allii-populina Kleb.in P.x Metin VURAL 168 euramericana "I-214" kavak klonunda sebep olduğu kavak pas hastalığına karĢı kimyasal mücadele üzerine çalıĢmalar Ulvi TOLAY 36 3-16 “ Melampsora Sp'in P.x nigra 56/52 kavak klonunda sebep olduğu kavak pas hastalığına karĢı kimyasal mücadele üzerine çalıĢmalar Metin VURAL Ulvi TOLAY 37 3-17 “ Septoria populi Desm.'nin P.x. nigra 56/52 KLONUNA TASALLUTU ĠLE MEYDANA GELEN YAPRAK LEKE HASTALIĞINA KARġI KĠMYASAL MÜCADELE ÜZERĠNE ÇALIġMALAR Metin VURAL Ulvi TOLAY 38 3-18 “ Kağıt Endüstrisi yönünden Güney Anadolu kızılçam ormanlarında idare müddeti sorunları ve endüstriyel ham madde verimi üzerinde bazı araĢtırmalar Zeki SERTMEHMETOĞLU Orhan ACAR Ali Sencer BĠRLER 39 3-19 “ Kavakçılık ekonomisine giriĢ Zeki SERTMEHMETOĞLU Orhan ACAR 40 4-1 1969 Mengen oryantasyon populetumu ilk müĢahede sonuçları Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK 41 4-2 “ Sun'I döllenmeler ve 1969 yılı çalıĢmaları Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ Seyfettin BĠRAN, Osman UYSAL 42 4-3 “ Hiç budanmamıĢ 5 yaĢında P.nigra "56/52" ağaçlamalarında budama yüksekliğinin tayini ile ilgili bir araĢtırma Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK Ahmet TARHAN Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL 43 4-4 “ Türkiye'de okaliptüs türlerine arız olan böcekler Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 44 4-5 “ Yabancı orijinli hızlı geliĢen türlere arız olan böcekler Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 45 4-6 “ Marmara iklim Ģartlarında fidanlıkta "I214", 45/51, 1-488, 64/H, Negrito, Mc (Mellone), 77/51, 70/D, 72/58, 39/61 kavak klonlarının "Melampsora alliipopulina kleb" ve "Marssonina burunnea (ell. Et ev) P.Magn."ya karĢı mukavemetleri üzerine araĢtırmalar Metin VURAL Ulvi TOLAY 46 4-7 “ Marmara iklim rejyonunda fidanlıkta P. x euramericana (dode) guinier CV "I-214" kavak klonuna arız olan Marsonina brunnea (ell et Ev.) P.Magn'nın sebep olduğu yaprak leke hastalığına karĢı kimyasal mücadele Metin VURAL 169 çalıĢmaları 47 4-8 “ Tuzlu taban suyu etkilerine maruz kalmıĢ bir kavaklıkta araĢtırma Dr. Ġsmail. H. TUNÇKALE Cengiz ÖZ 48 4-9 “ Kavak fidanlıklarında sulamanın etkileri, denemede karĢılaĢılan güçlükler ve düĢülebilecek hatalar Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Dr. Ġsmail H. TUNÇKALE Mehmet ATAĠZĠ Cengiz ÖZ 49 4-10 “ Konya, Niğde ve NevĢehir çevresi karakavak yetiĢtiriciliğinde ekonomik incelemeler Zeki SERTMEHMETOĞLU Orhan ACAR Ali Sencer BĠRLER 50 5-6/1 1971 1970, 1971 yılı sun'I dölleme çalıĢmaları Mehmet ATAĠZĠ YaĢar ġĠMġEK Seyfettin BĠRAN Osman UYSAL 51 5-6/2 “ Hızlı geliĢen egzotik ibreli türlerden Pinus radiata D.Don (Tasmanya-Lot no: 7321) dikim mevsimi üzerinde araĢtırma Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Mehmet ATAĠZĠ Kemal YENĠDOĞAN 52 5-6/3 “ Yabancı orijinli hızlı geliĢen türlere arız olan böcekler Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 53 5-6/4 “ Genç ağaçlamalarda Melanophila dicta pall. Tasallutuna karĢı bir mücadele denemesi Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ Ayhan AKKAN 54 5-6/5 “ Pinus maritima Mill. Ile tesis edilmiĢ genç plantasyonlarda tasallutu tesbit edilen Melampsora pinitorgua Rost.ya karĢı kimyasal mücadele çalıĢmaları Metin VURAL Korhan TUNÇTANER 55 5-6/6 “ Eucalyptus camaldulensis Dehn. Odununun teknolojik özellikleri üzerinde bazı araĢtırmalar Orhan ACAR Osman GÖKÇE 56 7-1 1972 64.H.melez kavak odununun bazı teknolojik odun özellikleri ve I-214 klonu ile mukayeseli araĢtırmalar Orhan ACAR 57 7-2 Melanophila picta pall.ın Türkiye'deki biyolojisi, koruma ve savaĢ metodları Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 58 7-3 Sciapteron tabaniformis rott'un Türkiye'deki yayılıĢı, biyolojisi, koruma ve savaĢ metodları ile parazitleri üzerine araĢtırmalar Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 59 7-4 Stilpnotia (=Leucoma=Liparis) salicis L. Türkiye'deki yayılıĢı, biyolojisi, zararları, koruma ve savaĢ metodları üzerine araĢtırmalar Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 60 7-5 Nycteola asiatica Krul. (Sarrotripus musculana Ersch.)‟in Türkiye'de yayılıĢı, biyolojisi, koruma ve savaĢ metodları ile parazitleri üzerine Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 1972 170 araĢtırmalar 61 7-6 “ Marmara ve Trakya bölgesinde tahribatına rastlanılan Agrilus ater L.in türkiye'deki yayılıĢı, biyolojisi, zararları ve koruma ve savaĢ metodları üzerine araĢtırmalar Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 62 7-7 “ Stok kavak odunlarına arız olan böceklere karĢı koruyucu ilaçlama denemeleri Niyazi YILDIZ 63 7-8 “ Yurdumuz kavak ve hızlı geliĢen egzotik tür ağaçlamalarında tahribatı görülen kemirgenler Niyazi YILDIZ 64 7-9 “ Doğu ve Güney ve Orta Anadolu Bölgelerimizde kavaklara arız olan bazı coccidae türleri Niyazi YILDIZ 65 7-10 “ Ġstif edilmiĢ ve inĢaatta kullanılan kavak odununa arız olan böcekler Niyazi. YILDIZ 66 7-11 “ Ksilofaj kavak böceklerine karĢı küratif, basınçlı enfeksiyon denemeleri Orhan SEKENDĠZ Niyazi YILDIZ 67 8-1 1973 Populus euphratica oliv. Odununun Anatomik ve Teknolojik özellikleri Orhan ACAR 68 8-2 “ Ağır topraklarda yetiĢen üç melez kavak klonu üzerinde verim araĢtırmaları Orhan ACAR Mehmet Hanifi ÖZDAL 69 9-1 1974 Capnodis miliaris Klug. biyolojisi, koruma ve savaĢ metodları üzerine araĢtırmalar Niyazi YILDIZ 70 9-2 “ Makine ile hazırlanmıĢ teraslarda dikilmiĢ çeĢitli yaĢlı P. radiata ve P. pinaster plantasyonlarında N P K madensel gübrelerinin gençlik devresinde boy büyümesi üzerine olan etkilerinin araĢtırılması Dr. Ġsmail H. TUNÇKALE 71 9-3 “ Hızlı geliĢen egzotik türlerin Türkiye'ye ithalleri ve 1969 yılında Ege Bölgesinde kurulan oryantasyon arboretumlarının ilk sonuçları YaĢar ġĠMġEK Dündar KULABAġ Ayhan AKKAN Güngör SOYSAÇ Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 72 10-1 1975 Türkiye'de yerli ve kültürleri yapılan kavaklarda yapraklara arız olan mantarlar Metin VURAL 73 10-2 “ Phyllodecta vitellinae L.nin Türkiye'deki yayılıĢı, biyolojisi, zararları, koruma ve savaĢ metodları üzerine araĢtırmalar Niyazi YILDIZ 171 74 10-3 “ Saperda populnea L.nin Türkiye'deki yayılıĢı, Biyolojisi, koruma ve savaĢ metodları üzerine araĢtırmalar Niyazi YILDIZ 75 10-4 “ Yapı malzemesi olarak karakavak ağacının bazı özellikleri üzerinde araĢtırmalar Yalman ODABAġI Orhan ACAR 76 11-1 1976 2 yaĢlı fidanlarla ağaçlamalar tesisinde fidan kalınlıklarının büyüme ve tutma üzerine etkilerinin araĢtırılması Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Besalet SÜRMEN Ulvi TOLAY Ġsmet GÜMÜġDERE 77 11-2 “ Kurak mıntıkalarda susuz okaliptus ağaçlama metodunun araĢtırılması Mehmet AKYILMAZ Muzaffer DEMĠRTAġ 78 11-3 “ Yurdumuz hızlı geliĢen ibreli tür ağaçlamalarında tahribatı görülen Evetria buolıana (Schiff.)ya karĢı kimyasal mücadele denemeleri Niyazi YILDIZ Necdet GÜLER 79 11-4 “ Hızlı geliĢen yabancı ibreli türler için arazi temizliği ve arazi hazırlama ön araĢtırması Ulvi TOLAY SavaĢ AYBERK Eng. COOLING 80 11-5 “ Agricol'a batırılmıĢ ve batırılmamıĢ çıplak köklü Pinus radiata fidanlarının mukayesesi. Tüplü Agricol'a batırılmıĢ ve batırılmamıĢ çıplak köklü Pinus pinaster fidanlarının mukayesesi Ulvi TOLAY, Eng.Cooling 81 11-6 “ Kavak fidanlıklarında madensel gübrelemelerin etkileri üzerine araĢtırmalar Dr. Ġsmail H. TUNÇKALE M. Ali SEMĠZOĞLU Ulvi TOLAY 82 12 1977 Duglas (Pseudotsuga menziesii (Mirb. Franco)'ın Türkiye'ye ithali ve orijin problemleri üzerine araĢtırmalar Dr. YaĢar ġĠMġEK 83 13-1 1978 Türkiye koĢullarına uyabilecek Pinus contorta (Dougl.) nın seçimi üzerine araĢtırmalar Dr. YaĢar ġĠMġEK Yüksel PETEK Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 84 13-2 “ Marmara oryantasyon populetumunda klonların büyüme yönünden karĢılaĢtırılması Ali Sencer BĠRLER Acar UMAÇ Muzaffer DOĞRU Hüseyin USTA 85 13-3 “ Akdeniz bölgesi populetumlarıOsmaniye populetumu Osman GÖKÇE Atıf ÇETĠN 86 14-1 1979 Özel olarak kaplanmıĢ (pellet) ibreli tohumların fidanlıkta ve arazide ekimi Ulvi TOLAY SavaĢ AYBERK 87 14-2 “ Dikim mevsiminin uzatılması Ulvi TOLAY SavaĢ AYBERK 88 14-3 “ Eucalyptus camaldulensis Dehn. Ağacında kabuk soymanın çalıĢma üzerine etkileri Orhan ACAR Yusuf VURMA Mehmet ERCAN 172 89 14-4 “ Okaliptus ağaçlamalarında bakım sürümlerinde ekipman, sürüm adedi ve sürüm fasılasının büyümeye etkileri üzerinde araĢtırmalar Mehmet AKYILMAZ Muzaffer DEMĠRTAġ 90 14-5 “ Eucalyptus camaldulensis Dehn. Fidanının yetiĢtirilmesi tekniği üzerine araĢtırmalar Mehmet AKYILMAZ Ergün AVCIOĞLU Ramiz GÜNAġTI 91 14-6 “ Okaliptus ağaçlamalarında bakım sürümlerinin büyümeye etkileri üzerine araĢtırmalar Mehmet AKYILMAZ Muzaffer DEMĠRTAġ 92 15-1 1980 Ağaçlandırma çalıĢmalarına ait birim zaman cetvelleri Ali SencerBĠRLER Muzaffer DOĞRU Hüseyin Z. USTA 93 15-2 “ "I-214" kavak ağaçlamalarında amonyum nitrat gübrelemesinin büyümelere etkisi Osman GÖKÇE 94 15-3 “ Populus euphratica Oliv.in yetiĢme ortamı özellikleri üzerinde bir araĢtırma Osman GÖKÇE Ersen PAMĠR Semir ÖĞÜTMEN 95 15-4 “ Normal topraklarda N.P.K. madensel gübrelemelerinin E. camaldulensis Dehn.in büyümesi üzerine etkilerinin araĢtırması Mehmet AKYILMAZ Muzaffer DEMĠRTAġ 96 15-5 “ Ekonomik kök yaĢını doldurmuĢ Okaliptus sahalarının köklenip yeniden ağaçlandırılmasında, Okaliptus artıĢlarının ve sürüm derinliklerinin geliĢme üzerine etkilerinin araĢtırılması Mehmet AKYILMAZ Ramiz GÜNAġTI 97 16-1 1981/ 1 Siyah-Beyaz Hava fotoğrafları Yardımı ile YetiĢme Ortamı Değerlendirilmesi ve Haritalanması Olanakları Dr. Ahmet HIZAL 98 16-2 “ Ġstif edilmiĢ ve inĢaatta kullanılan kavak odununa arız olan böcekler Niyazi YILDIZ 99 17-1 1981/ 2 1973-1974 yılında Türkiye'de Tesis Edilen Uluslararası Duglas (Pseudotsuga menziesii (Mirb.) Franca) Orijin Denemelerinin sonuçları Dr. YaĢar ġĠMġEK 100 17-2 “ Ülkemizde Adaptasyonu Yapılan Hızlı GeliĢen Ġbreli Türlerden P. radiata ve P. pinaster Genç Plantasyonlarında BeĢ Azot Seviyesinin Boy ve Çap Büyümesi Üzerine Etkilerinin AraĢtırılması Dr. Ġsmail H. TUNÇKALE Cengiz ÖZ Dr. Ahmet HIZAL 101 17-3 “ Yurdumuzda Okaliptus Türlerine Arız olan Phoracantha semipunctata Niyazi YILDIZ Necdet GÜLER 173 Fabr'ın Biyolojisi, Tahribatı, Koruma ve SavaĢ Metodları Üzerine AraĢtırmalar Ramiz GÜNAġTI 102 18-1 1982 Marmara ve Karadeniz Bölgelerinde Tesis Edilen Pinus radiata D.Don Orijin Denemelerinde GeliĢme ve Gövde Kalitesi üzerine araĢtırmalar Dr. YaĢar ġĠMġEK Mümtaz TULUKÇU 103 18-2 “ Kocaeli Yarımadasının Doğu Kesiminde Karadeniz ve Marmara Arasındaki GeçiĢ Zonunda Vejetasyon Formasyonları ve Ekolojik ġartlar Dr. SavaĢ AYBERK 104 18-3 “ Türkiye Orijinli Populus nigra'lar ile Kuzey Amerika Orijinli Populus deltoides'ler Arasında Yapılacak Yapay Çaprazlamalar ve Elde Edilecek Ġlk Sonuçlar Üzerine araĢtırmalar Kaya. Ali ZENGĠNGÖNÜL Aydan ALANAY Ferit TOPLU 105 18-4 “ Populus X euramericana cv. I-214 Odununda Zamana Bağlı Olarak Yoğunluk DeğiĢimi Üzerine AraĢtırmalar Orhan ACAR Mehmet ERCAN Metin SARIBAġ 106 18-5 “ Kocaeli Yarımadasında Bulunan Ağaçlandırma Alanlarında Diri Örtü Temizliği Ġçin Yapılan Kontrollü Yangınların toprağın Bazı Fiziksel ve Kimyasal Özellikleri Üzerine YapmıĢ Olduğu Etkilerin AraĢtırılması Dr. Ahmet HIZAL Metin SARIBAġ 107 18-6 “ ÇeĢitli Toprak ĠĢleme Yöntemlerinin Kerpe Yöresindeki Bozuk Baltalıklarda Ġnce Tekstürlü Toprakların Fiziksel Özellikleri ve Ağaçlandırma BaĢarısı Üzerine Etkileri Dr. Ulvi TOLAY Dr. Ahmet HIZAL Engin DÖNMEZ 108 18-7 “ Okaliptus (Eucalyptus camaldulensis Dehn.) Plantasyonlarında Ġlk YaĢlardaki GeliĢmeler Üzerine Dikim Sıklıklarının Etkisi Ali Sencer.BĠRLER Muzaffer DOĞRU Mehmet AKYILMAZ Hüseyin USTA Ergün AVCIOĞLU 109 19-1 1983 "I-214" Melez Kavağı Plantasyonlarında Hasılat AraĢtırmaları Dr. Ali Sencer.BĠRLER 110 19-2 “ Karakavaklar Ġçin Hacim Tablosu Dr. Ali Sencer BĠRLER Hüseyin USTA Yavuz YÜKSEL 111 19-3 “ ElveriĢli YetiĢme Ortamlarında P. euramericana "I-214" ve P. nigra Tr "56/52" Kavak Ağaçlamalarının KuruluĢlarında 1 ve 2 YaĢlı Köksüz Gövde Sürgünlerinin Kullanılma KoĢul Dr. Ulvi.TOLAY Dr. SavaĢ AYBERK Dr. Osman GÖKÇE Engin ERTAN Ġsmet GÜMÜġDERE 174 ve Olanaklarının AraĢtırılması Güngör SOYSAÇ Mahmut DERELĠ 112 19-4 “ Türkiye Populetumları AraĢtırma Sonuçları Korhan TUNÇTANER Ayhan AKKAN Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL Engin ERTAN Mehmet AKYILMAZ Ersen PAMĠR Sefer ERTAġ 113 19-5 “ Sahil Çamı (Pinus pinaster Ait.) Ağaçlandırma MeĢcerelerinde Hasılat AraĢtırması Dr. Ali Sencer BĠRLER Yavuz YÜKSEL 114 19-6 “ Hendek Orman Fidanlığında Uludağ Göknarı (Abies bornmulleriana Matiff)'in YetiĢme Tekniği ile Fidan Kalitesi ve Dikim BaĢarısı Arasındaki ĠliĢkiler Üzerine AraĢtırmalar Dr. Ulvi TOLAY 115 19-7 “ Maki Sahalarda Arazi Hazırlığı Metodlarının P. pinaster Aiton'un GeliĢimi Üzerine Etkilerinin AraĢtırılması Dr. SavaĢ AYBERK Dr. Ulvi TOLAY Mehmet BUL Taneri ZORALĠOĞLU 116 19-8 “ P. radiata D. Don ile Ġzmit-IĢıktepe Hızlı GeliĢen Türler Ağaçlama Sahasında Tesis Edilen Aralık-Mesafe Denemesinden Elde Edilen Ġlk Sonuçlar Dr. SavaĢ AYBERK 117 20-1 1984 Yüzeysel Gübrelemenin P. radiata D.Don ve P. pinaster Aiton Türlerinin GeliĢimi Üzerine Etkileri Dr. SavaĢ AYBERK Dr. Ulvi TO LAY 118 20-2 “ Fidanlıkta Yabanı Otlarla Mücadele Dr. Ulvi TOLAY Dr. SavaĢ AYBERK Metin SARIBAġ Taneri ZORALĠOĞLU 119 20-3 “ Kumullarda Eucalyptus camaldulensis Dehn. Ağaçlandırmalarında N.P.K. ve YeĢil Gübre Etkilerinin AraĢtırılması Ergün AVCIOĞLU Osman SUN M. KurtuluĢ GÜRSES 120 20-4 “ Eucalyptus camaldulensis (Dehn.) Orijin Mukayese AraĢtırması Ergün AVCIOĞLU Orhan ACAR 121 20-5 “ Türkiye Oryantasyon Okaliptetumları KuruluĢ Projesi Sonuçları Ergün AVCIOĞLU M. KurtuluĢ GÜRSES 122 20-6 “ Tek Sıra Halindeki Okaliptus Plantasyonlarının ÇeĢitli Yönlerde KomĢu Bulundukları Pamuk, Buğday ve Mısır Kültürlerinin Verimleri Üzerine Etkileri Ergün AVCIOĞLU Hüseyin USTA 123 20-7 “ Ġstife AlınmıĢ Kavak Odununa Arız Olan Mantarlar Dr. Metin VURAL Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet KARAL 175 124 20-8 “ Türkiye'de kavaklara Arız Olan Mantarlar Dr. Metin VURAL Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet KARAL 125 20-9 “ OkalĠptus Plantasyonlarında Dikim Aralıkları Denemesi Ergün AVCIOĞLU Osman SUN 126 20-10 “ Yurdumuz Orman Fidanlık ve Ağaçlamalarında Mevcut Muhtelif Orijinli Hızlı GeliĢen Egzotik Ġğne Yapraklı Orman Ağaçlarına Arız Olan Mantarların Tesbiti Üzerine AraĢtırmalar Dr. Metin VURAL Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet KARAL 127 20-11 “ Türkiye'de Kültürleri Yapılan Okaliptus Türlerine Dikili ve Ġstifte Arız Olan Mantarların Tesbiti Üzerine ÇalıĢmalar Dr. Metin VURAL Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet KARAL 128 20-12 “ KeĢan ve Lüleburgaz Orman Fidanlıklarında Damping-Off Hastalığına KarĢı Kimyasal Kontrol Tedbirleri Üzerine AraĢtırmalar Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet ERCAN 129 21-1 1985 Kuzey Amerika Karakavaklarının (Populus deltoides Bartr.) Marmara ve Ege Bölgelerine en Uygun Orijinlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU 130 21-2 “ Türkiye'de Endüstriyel Ağaçlandırmalarda Kullanılabilecek Sahil Çamı (Pinus pinaster Aiton) Orijinlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU 131 21-3 “ Hızlı GeliĢen Yapraklı Tür Ağaçlandırmalarında Ot Alma Entansitesi ve Frekansı Dr. Ulvi.TOLAY Dr. SavaĢ AYBERK Taneri ZORALĠOĞLU Mehmet BUL 132 21-4 “ Populus x euramericana (Dode) Guinier cv. "I-214" Melez Kavak Klonunda Dikim Aralıkları Denemeleri Hüseyin Z. USTA 133 21-5 “ Türkiye'deki P. radiata Ağaçlandırmalarında Görülen Evetria buoliana (Schiff) Tasallutunda YetiĢme Ortamı Faktörlerinin Etkileri Celal AYIK Necdet GÜLER 134 21-6 “ Balıkesir Orman BaĢmüdürlüğü Mıntıkasında Madra Serisi Karaçam Plantasyonlarında Zararı Tesbit Edilen Bir Pas Mantarı Üzerinde ÇalıĢmalar Dr. Metin VURAL Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet KARAL 135 22-1 1986 Gemlik Yarımadasında Yerli ve Yabancı Karaçam (Pinus nigra Arnold.) Orijinlerinin Büyüme Yönünden KarĢılaĢtırılmaları Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU 176 136 22-2 “ Marmara Bölgesi IĢıktepe ve Çenedağ Ağaçlandırmalarında Taslutu Tesbit Edilen Bir Pas Mantarı Üzerine ÇalıĢmalar Dr. Metin VURAL Ġsmet GÜMÜġDERE Mehmet KARAL 137 22-3 “ Kocaeli Yarımadasında YetiĢen Radiata Çamı (Pinus radiata D.Don) Ġçin Hacim Tablosu Dr. Ali Sencer BĠRLER 138 22-4 “ Türkiye Mukayese Okaliptetumları AraĢtırma Sonuçları Ergün AVCIOĞLU M. KurtuluĢ GÜ RSES 139 22-5 “ Alçak ve Yüksek Rakımlı Arazilerde Eucalyptus camaldulensis Dehn. Ağaçlandırmalarının En Uygun Dikim Zamanının Tesbiti Üzerine AraĢtırmalar Ergün AVCIOĞLU M. KurtuluĢ GÜRSES 140 137 19871 Marmara ve Batı Karadeniz Bölgelerinde Halepçamı (Pinus halepensis Mill.) ve Kızılçam (P. brutia Ten.) Orijinlerinin KarĢılaĢtırılması Üzerine AraĢtırmalar Mümtaz TULUKÇU Korhan TUNÇTANER Ferit TOPLU 141 138 19872 Kavak Fidanlık ĠĢlemlerine Ait Birim Zaman ve Maliyet Analizleri Dr. Ali Sencer BĠRLER Yavuz YÜKSEL Ahmet DĠNER 142 139 19873 Kocaeli Yarımadasında Radiata Çamı (Pinus radiata D.Don) Orijinlerinin GeliĢmeleri ve Çam Sürgün Bükücüsü (Evetria buoliana Schiff) Böceğine Mukavemetleri Üzerine AraĢtırmalar Ferit TOPLU Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 143 140 19874 Yapraklı Tür Orman Ağaçları Fidanlık Tekniği Dr. Ulvi TOLAY 144 141 19881 Boylu Bozuk Baltalık Sahalarda Makinalı Arazi Hazırlığı Yöntemlerinin Sahil Çamı (P.pinaster Aiton) ve Radiata Çamı (P.radiata D.Don) Türleri ile yapılan Ağaçlandırmaların BaĢarısı Üzerine Etkileri Dr. Ulvi TOLAY Dr. SavaĢ AY BERK Taneri ZORALĠOĞLU Mehmet BUL 145 142 19882 Eucalyptus grandis Orijin denemesi Ergün AVCIOĞLU KurtuluĢ GÜRSES 146 143 19883 Karakavak Ağaçlandırmaları ve Zirai Ara Kültür Ekonomisi Üzerine AraĢtırmalar Aydan ALANAY 147 144 19884 Sahilçamı (Pinus pinaster Aiton) Orijinlerinin Morfo-Genetik Özellikleri ve Büyüme Performansları Üzerine AraĢtırmalar Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU 148 145 19891 "I-214" Melez Kavak Ağaçlandırma Ekonomisi (Birim Zamanlar, Birim Maliyetler ve Mali Analizler) Dr. Ali.Sencer.BĠRLER Yavuz YÜKSEL Ahmet DĠNER 149 146 1989- Kocaeli Yarımadasında (Pinus Ferit TOPLU 177 2 muricata D.Don) Orijinlerinin Büyümeleri Üzerine AraĢtırmalar Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 150 147 19893 Marmara ve Batı Karadeniz Bölgelerinde Pinus ponderosa Laws. Orijinlerinin Büyümeleri Üzerine AraĢtırmalar Ferit TOPLU Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 151 148 19894 Türkiye'nin Euro-Siberien (Euxine) Bölgesinde Doğal Olarak YetiĢen Kavakların Morfolojik (DıĢ Morfolojik, Ġç Morfolojik ve Palinolojik) Özellikleri Üzerine AraĢtırmalar Dr. Metin SARIBAġ 152 149 19901 EskiĢehir Yöresi Kurak ve Yarıkurak Alanların Ağaçlandırılmasında Uygulanabilecek Makinalı Arazi Hazırlığı Yöntemlerinin Belirlenmesi Üzerine AraĢtırmalar Dr. Taneri ZORALĠOĞLU 153 150 19902 ÇeĢitli, Söğüt Klonlarının Genetik Varyasyonları ve Türkiye'nin değiĢik Yörelerine Adaptasyonları Üzerine AraĢtırmalar Dr. Korhan TUNÇTANER 154 151 19911 P.x euramericana "I-214" ve "45/51" Klonları ile Fidan Üretiminde Çelik Boyları ve Aralık Mesafenin Fidan Kalitesi Üzerine Etkileri Doç. Dr. SavaĢ AYBERK Dr. Ulvi TOLAY Sedat ULUDAĞ 155 152 19912 Marmara ve Batı Karadeniz Bölgelerinde Pinus taeda L. ve Pinus elliottii Engelm. Orijinlerinin Büyümeleri Üzerine AraĢtırmalar Mümtaz TULUKÇU Dr. Korhan TUNÇTANER Ferit TOPLU 156 153 19913 Pinus radiata (D.Don)'nın Çelikle Üretimi Üzerine AraĢtırmalar Mümtaz TULUKÇU Dr. Korhan TUNÇTANER Ferit TOPLU Erhan AKÇĠDEM 157 154 19914 Titrekkavak (Populus tremula L.)'ın Çelikle Üretimi Üzerine AraĢtırmalar Ferit TOPLU Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 158 155 19921 Diri Örtü Temizliği ve Toprak ĠĢleme Ekipmanlarının Ağaçlandırma Sahalarının Toprakları Üzerindeki Etkileri Celal AYIK HüseyinYILMAZ 159 156 19922 Kavaklarda Yapay Melezleme ÇalıĢmaları (1987-1990) Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU 160 157 19923 GeniĢ Yapraklı Orman Ağacı Türlerinin Marmara Bölgesine Uyumları Üzerine AraĢtırmalar Mümtaz TULUKÇU Dr. Korhan TUNÇTANER Ferit TOPLU Erhan AKÇĠDEM 161 158 19924 Biokitle Üretimine Uygun Kavak Klonlarının Seçimi Üzerine Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU 178 AraĢtırmalar 162 159 19925 Yerli ve Melez Kavak Fidanı Üretiminde Uygun Aralık Mesafe Seçimi Denemesi Doç. Dr. SavaĢ AYBERK Sedat ULUDAĞ Celal AYIK 163 160 19926 Özel Kavak Fidanlarında Tarımsal Ormancılık Tekniklerinin GeliĢtirilmesi Üzerine AraĢtırmalar Doç. Dr. SavaĢ AYBERK Dr. Aladino Angeli Ġbrahim ÇOLAK 164 161 19931 Kavak Fidanlıkları Ġçin Maliyet Analizleri (1991 Yılı Cari Fiyatları ile) Dr. A. Sencer. BĠRLER Sacit KOÇAR 165 162 19932 Titrek Kavaklarda (Populus tremula L.) Görülen Gövde Çürükleri Üzerine AraĢtırmalar Kazım ULUER Faruk ġ. ÖZAY 166 163 19933 Türkiye Kavakçılığını GeliĢtirme Projesi Kapsamında Yeni Teknolojilere Dayalı Bazı Makinalı ĠĢlemlerin Birim Zaman Verilerinin Belirlenmesi Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Sacit KOÇAR 167 164 19934 Anaçlık Yöntemiyle Köksüz Kavak Fidanı Üretim Tekniklerinin AraĢtırılması Dr. Metin SARIBAġ 168 165 19935 Melez Kavak Fidanlıklarında Çelik Bahçeleri Kurulması ve ĠĢletilmesi Dr. Taneri ZORALĠOĞLU 169 166 19941 Orta ve Güneydoğu Anadolu'da Kullanılan Kavak Klonlarında Görülen Zararlılar Necdet GÜLER Peyman CAN 170 167 19942 DeğiĢik yetiĢtirme Ortamlarında Ġstiridye Mantarının (Pleurotus sp.) Kültürü Üzerine AraĢtırmalar Kazm ULUER Faruk ġ. ÖZAY 171 168 19943 Enerji Ormanları Tesisinde Kullanılan Tekniklerin KarĢılaĢtırılması Tesiste Mekanizasyondan Yararlanma Ġmkanları Üzerine AraĢtırmalar Doç. Dr. S. AYBERK 172 169 19944 Doğu Akdeniz Bölgesi Yapraklı Türler Adaptasyon Denemeleri Ergün AVCIOĞLU Gani GÜLBABA Ali ÖZKURT 173 170 19945 Bazı Kavak Klonlarının Büyümeleri ve Teknolojik Özellikleri Üzerine AraĢtırmalar Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU 174 171 19951 Okaliptus Ağaçlandırmalarında Hacim ve Kuru Madde Hasılatı (Eucalyptus camaldulensis Dehn.) Dr. A .Sencer.BĠRLER 175 172 19952 Cryptorhynchus lapathi L.'ye KarĢı Mücadele Necdet GÜLER Peyman CAN 176 173 19953 Kavak Fidanlıklarında (Sciapteron tabaniformis Rott.) Problemi Necdet GÜLER Peyman CAN 177 174 1995- Türkiye Kavakçılığını GeliĢtirme Sacit KOÇAR 179 4 Projesi (TKGP) Kapsamında Yeni Teknolojilerin Ekonomik Etkileri 178 175 19961 Melez (I-214) ve Karakavak (Gazi) Ağaçlandırmalarında Karma Ormancılık Tekniklerinin Uygulanması Üzerine AraĢtırmalar Doç. Dr. SavaĢ AYBERK Dr. Aladino ANGELI Ġsmail ÇOLAK 179 176 19962 Orman Fidanlık Topraklarının Islahında Mısır Bitkisinden Yararlanma Dr. Mustafa ZENGĠN Ahmet KARAKAġ 180 177 19963 Kerpe AraĢtırma Ormanında Baltalık MeĢcerelerinde Odun ve enerji Veriminin Tesbiti ve Hızlı GeliĢen Ġbreli Tür Endüstriyel Ağaçlandırmaları ile Mukayesesi Doç. Dr .Ali Sencer BĠRLER Sacit KOÇAR Ahmet DĠNER 181 178 19964 Sahil Çamı (Pinus pinaster Aiton) Ağaçlandırmalarında Budama Teknikleri Üzerine araĢtırmalar Prof. Dr .SavaĢ AYBERK 182 179 19965 Melez Kavak (P.x.euramericana (Dode) Guinier cv. "I-214") Klonunda Kitle Üretimi Doç. Dr. Ali Sencer BĠRLER Ahmet DĠNER Sacit KOÇAR 183 180 19971 Radiata Çamı (P. radiata D.Don) Ġle Kurulan Aralama ve Budama Denemelerinden Elde Edilen Sonuçlar Prof. Dr. SavaĢ AYBERK Doç. Dr .Ulvi TOLAY Dr. Taneri ZORALĠOĞLU 184 181 19972 Kavak Ağaçlandırmalarında Ġlk Yıllarda Yapılan Gübrelemenin Büyüme Üzerine Etkileri Dr. Mustafa ZENGĠN Ahmet KARAKAġ 185 182 19973 Kocaeli Yöresinde Orman Ekosistemlerinin Hidrolojik Ağaçlandırmalar Yönünden KarĢılaĢtırılması Dr. Mustafa ZENGĠN 186 183 19974 Marmara Bölgesinde Söğütlerde Zarar Yapan Böcekler Dr. Faruk.ġ .ÖZAY 187 184 19981 Marmara ve Orta Anadolu Bölgeleri Mukayese Populetumları AraĢtırma Sonuçları Doç. Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU Eyüp DURCAN 188 185 19982 Marmara ve Orta Anadolu Bölgeleri Oryantasyon Populetumları AraĢtırma Sonuçları Doç. Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU Eyüp DURCAN 189 186 19983 Kavaklarda Cytospora chrysosperma (Pers.) Fr. Zararını Önleme Üzerine AraĢtırmalar Kazım ULUER Doç. Dr. Meral GÜRER Necdet GÜLER 190 187 19984 Sahilçamı (Pinus pinaster Aiton.) ve Radiata Çamı (Pinus radiata D.Don) Prof. Dr. SavaĢ AYBERK Doç. Dr. Ulvi TOLAY 180 Türleri ile Kurulan Aralık Mesafe Denemelerinden Elde Edilen Sonuçlar Dr. Taneri ZORALĠOĞLU 191 188 19985 DiĢbudak (Fraxinus excelsior L.) Plantasyonlarında Sulama ve Gübreleme Yoluyla Verimliliğin Arttırılması Teknikleri Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Sedat ULUDAĞ 192 189 19991 I-214 Melez Kavak Ağaçlandırmalarında Ara Tarımın Kavakçılık Ekonomisine Etkileri Ahmet DĠNER Dr. Sacit KOÇAR 193 190 19992 Ülkemizde Kavakçılığın GeliĢtirilmesinde Yeni Finansman Olanakları Dr. Sacit.KOÇAR 194 191 20001 Kavaklara Arız Olan Pygaera (Clostera) Anastomosis L. Üzerine AraĢtırmalar (YayılıĢı ve Biyolojisi) Dr. Faruk ġ. ÖZAY Necdet GÜLER Kazım ULUER Fazıl SELEK 195 192 2002 Uzaktan Algılama Verilerinden Yararlanılarak, Adapazarı ve Düzce Ovalarında Melez Kavak Dikili Alanların Envanteri Mehmet ERCAN Kazım ULUER Fazıl SELEK 196 193 2002 EskiĢehir Yöresi Karaçam Ağaçlandırmalarında Mısır Kompostu Kullanılması Dr. Mustafa ZENGĠN Ahmet KARAKAġ 197 194 2002 Bazı Kavak ve Söğüt Klonlarının Göller Bölgesine Adaptasyonları ve Yonga Levha Endüstrisinde Değerlendirme Olanakları Doç. Dr. Korhan TUNÇTANER Doç. Dr. Turgay AKBULUT Mümtaz TULUKÇU 198 195 2003 Sahilçamı Ağaçlandırmalarında Artım ve Büyüme Dr. Barbaros Gürsel ÖZCAN 199 196 2004 Bazı Kavak Klonlarının Büyüme Performansları, Odunlarının Bazı Teknolojik Özellikleri ve Kağıt Üretimine Uygunlukları Üzerine AraĢtırmalar Prof. Dr. Korhan TUNÇTANER Prof. Dr. Nusret AS Y. Doç. Dr. Öznur ÖZDEN 200 197 2005 ĠZMĠT YUVACIK BARAJI SU TOPLAMA HAVZASININ YENĠLENEBĠLĠR DOĞAL KAYNAKLARININ SU ÜRETĠMĠ (KALĠTE, MĠKTAR VE REJĠM) AMACIYLA PLANLANMASI Dr. Mustafa ZENGĠN Prof. Dr. Ahmet HIZAL Ahmet KARAKAġ Dr. Yusuf SERENGĠL Dilek TUĞRUL Mehmet ERCAN 201 198 2005 FARKLI ÇELĠK BOY VE KALINLIKLARININ KALĠTELĠ SÖĞÜT FĠDANI YETĠġTĠRĠLMESĠNE OLAN ETKĠLERĠNĠN ARAġTIRILMASI Sedat ULUDAĞ Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Hüseyin KILIÇASLAN Selda KARABULUT 202 199 2005 KAVAK AĞAÇLANDIRMALARINDA BUDAMA, KESĠM VE KESĠM SONRASI DĠP KÜTÜKLERĠNĠN SÖKÜLMESĠNE YÖNELĠK TEKNĠKLER ĠLE ĠġLEM BĠRĠM ZAMAN Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Sedat ULUDAĞ Dr. Sacit KOÇER Ahmet DĠNER Hüseyin KILIÇASLAN 181 VE MALĠYETLERĠNĠN BELĠRLENMESĠ Selda KARABULUT 203 200 2005 ĠZMĠT‟TE ġEHĠR ĠÇĠ AĞAÇLANDIRMALARINDA GÖRÜLEN GELĠġĠM YETERSĠZLĠĞĠ VE KURUMA NEDENLERĠNĠN BULUNMASI Necdet GÜLER Kâzım ULUER Dr. Faruk ġ. ÖZAY Dr. Mustafa ZENGĠN Fazıl SELEK 204 201 2005 KAVAK FĠDANLIKLARINDA ANAÇLIK YÖNTEMĠYLE BĠR VE ĠKĠ YAġLI SIRIK ÇELĠĞĠ YETĠġTĠRME STANDART METODUNUN TESBĠT EDĠLMESĠ VE AĞAÇLANDIRMALARDAKĠ BAġARISI ÜZERĠNE ARAġTIRMALAR Hüseyin KILIÇASLAN Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Sedat ULUDAĞ Selda KARABULUT 205 202 2005 ĠZMĠT VE SAMSUN YÖRESĠNDE Hüseyin KILIÇASLAN TESĠS EDĠLEN SAMSUN (I-77/51) Sedat ULUDAĞ KLONU AĞAÇLANDIRMALARINDA Selda KARABULUT FĠDAN VE SIRIK ÇELĠĞĠ KULLANILMA KOġUL VE OLANAKLARI 206 203 2006 KırĢehir Yöresine Uygun Söğüt (Salix L.) Klonlarının Belirlenmesine ĠliĢkin AraĢtırmalar Ferit TOPLU Prof. Dr. Korhan TUNÇTANER Mümtaz TULUKÇU Teoman KAHRAMAN Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU 207 204 2007 Samsun (I-77/51 P. deltoides Bartr.) Kavağı için Hacim Tablosu Düzenlenmesi ve Yoğunluk Değerlerinin Belirlenmesi Dr. Sacit KOÇER Ahmet DĠNER Gökhan ġENER 208 205 2007 I-45/51 (P. X euramericana (Dode) Guinier cv.) Kavağı için Hacim Tablosu Düzenlenmesi ve Yoğunluk Değerlerinin Belirlenmesi Dr. Sacit KOÇER Gökhan ġENER Ahmet DĠNERr 209 206 2007 Batı Karadeniz ve Marmara Bölgesinde Ahmet KARAKAġ Hava Kirliliğinden (SO2) Kaynaklanan Dr. Mustafa ZENGĠN Orman Zararlarının Belirlenmesi Mehmet SARIGÜL Dr. Faruk ġ. ÖZAY Kazım ULUER 210 207 2008 Bazı Kavak Klonlarının Pas Mantarına (Melampsora alli-populina kleb.) KarĢı Dirençlerinin AraĢtırılması Kazım ULUER Dr. Fazıl SELEK Dr. Faruk ġ. ÖZAY Ayhan KARAKAYA 211 208 2010 Tuzluluğa Dayanıklılığı Belirlenecek Bazı Kavak Tür ve Klonlarıyla Sulanabilir Tuzlu Toprakların Odun Üretimi Amacıyla Ağaçlandırılabilirliğinin AraĢtırılması Dilek TUĞRUL Dr. Mustafa ZENGĠN Ahmet KARAKAġ Hülya T. ERKAN Halis TALU 212 209 2010 Sakarya Ġli Kavak Üreticilerinin SosyoEkonomik Yapısı ve BaĢarı Düzeylerini Etkileyen Faktörler Selda KARAKAYA 213 210 2011 Türkiye‟de Karakavakta (Populus nigra Teoman KAHRAMAN 182 214 211 2012 L.) Islah ÇalıĢmaları “Fidanlık AĢaması Sonuçları” Filiz K. KAHRAMAN Selda KARAKAYA Alptekin KARAHAN Gülper ÜNSAL Hüseyin KARATAY Ferit TOPLU Melez Kavak ve Amerikan Karakavağında Genetik Islah ÇalıĢmaları: Fidanlık AĢaması Klon Denemesi Sonuçları Teoman KAHRAMAN Filiz K. KAHRAMAN Hüseyin KARATAY Ferit TOPLU 183 11.2. ENSTĠTÜ DERGĠLERĠ ve ĠÇERĠKLERĠ Enstitü‟nün 1976-2005 yıllarında “Kavakçılık AraĢtırma Dergisi” adıyla yayınladığı dergilerin listesi Tablo 32‟de verilmiĢtir. Tablo 32: Enstitü Dergilerinin içerikleri listesi Dergi No Yayın Tarihi Makalenin Adı Yazarları 1 1976-1 Dergimiz Yeniden Çıkarken Mehmet Ali.SEMĠZOĞLU Dünya‟da ve Türkiye‟de Kavakçılık Tekniğinde Bazı DeğiĢiklikleri Zorunlu Kılan Teknolojik GeliĢmeler ve Etkileri ve Alınması Gereken Önlemler Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Okaliptus Odununun Selüloz ve Kağıt Sanayiinde Kullanılma Olanakları Ramiz GÜNAġTI Yurdumuz Yabancı Tür Çam Ağaçlamalarında Tahribatı Görülen Çam Sürgün Bükücüsü Evetria buoliana Schiff‟in Morfoloji, Biyoloji ve Mücadelesi Niyazi YILDIZ Ġbreli Tohumların Ekimden Sonra KuĢ ve Kemiricilere KarĢı Korunması Ulvi TOLAY Herbisidlerin Ormancılıkta Kullanılması Sabahattin.AYDIN Akdeniz Bölgesinin Hızlı GeliĢen Yabancı Türler Osman GÖKÇE Açısından Önemi 2 1977-1 Yapı Malzemesi Olarak Kara Kavak Ağacının Kullanılma Ġmkanları ve Emniyet Gerilmeleri Orhan ACAR Klimatoloji Ġstasyonları KuruluĢu ve ÇalıĢtırılmasına ĠliĢkin Ġlkeler SavaĢ AYBERK AraĢtırma Enstitülerinde Halkla ĠliĢkiler Metin SARIBAġ Ormancılıkta Yeni Yayınlar, Yeni Bilgiler Metin SARIBAġ Endüstriyel Plantasyonlar Ġçin Yangın Koruma Tedbirleri Niyazi YILDIZ Finlandiya‟da Picea abies‟in Çelikle Üretilme BaĢarısı Ferit TOPLU Ağaçlamada kullanılan Makine ve Ekipmanların Saat Maliyetlerinin Hesaplanması Raif Ergin DÖNMEZ Ağaçlandırma Sahalarında Kimyasal Yol ile Ot Mücadelesinin Esasları Sabahattin AYDIN Osmotik Basıncın Bitki Hayatiyetinin Etüdünde Önemi ve Kavakçılıkta Kullanılması Necdet GÜLER 184 Ağaçlandırma ve Arazi Hazırlığının Önemi Ulvi TOLAY Hızlı GeliĢen Ġbreli Türlerde Besin Maddesi Dr. Ġsmail Hakkı Noksanlıkları Sorunları ve Madensel Gübreleme TUNÇKALE Ġçin Genel Öneriler 3 4 5 5 1977-2 1978 1982 1982 Endüstriyel Plantasyonlar Ġçin Yangın Koruma Tedbirleri Niyazi YILDIZ Ġbreli Tohum Ekim Yastıklarının KuĢlara KarĢı Korunması Osman UYSAL Türkiye Kavakçılığının GeliĢtirilmesi Sorunları Sabahattin AYDIN Makina Yenileme Politikası RaifErgin DÖNMEZ Orman YetiĢmesi Üzerine Doğadaki Hidrolojik DolaĢımın Etkisi ve GüneĢ Radyasyonunun Etkisi SavaĢ AYBERK Sahil Çamı (Pinus pinaster Ait.) Ağaçlamalarında Gözönünde Bulundurulması Gerekli Bazı Hususlar Dr. YaĢar ġĠMġEK Batı Karadeniz, Marmara ve Kuzey Ege Yörelerinde Nemlilik ve Yaz Kuraklığı SavaĢ AYBERK Akdeniz Bölgesi Hızlı GeliĢen Egzotik Tür Ağaçlandırmalarında Görülen Çam Keseböceği (Thaumetopoea pityocampa Schiff.) tahribatı ve Tür Seçimindeki Önemi Dr. Osman GÖKÇE Tür denemeleri ve Tür Seçimi Mümtaz TULUKÇU Ağaçlandırmada Kaliteli Fidan Sorunu Ulvi TOLAY Ağaçlamalarda Kar Zararları ve Kar Zararlarına KarĢı Alınabilecek Koruyucu Tedbirler Niyazi YILDIZ Ormancılık dünyasından Yeni Yayınlar, Yeni Bilgiler Metin SARIBAġ Emniyet Kibritleri Standardına Uygun Kaliteli Kibrit Çöpü Ġmalatının Teknik Esasları Orhan ACAR Karadeniz Bölgesi Kavakçılığının Sorunları Metin SARIBAġ Evetria buoliana‟ya KarĢı Ekolojik Mücadele Necdet GÜLER Ağaçlandırmada Toprak ĠĢleme Tekniğine Uygun Yeni Bir MB-R 220 Dipkazan (Riper) Mehmet BUL Ağaçlandırmada NPK‟nın Güçlendirici Doz Olarak Kullanılması Ulvi TOLAY Genetik Ağaç Islahının Ağaçlandırma ÇalıĢmalarındaki Önemi Korhan TUNÇTANER Türkiye‟de Okaliptusla Ağaçlandırılabilecek Orman Alanları, Özel Ağaçlama Sahalarının Miktar ve KoĢulları Üzerine Etüd ÇalıĢmaları Ergün AVCIOĞLU 185 6 1985 Biyolojik Mücadele Necdet GÜLER Kavaklıklarda Yeni ve Büyük Bir tehlike (Cryptorhynchus lapathi L.) Necdet GÜLER Odun - Çimento Levhaları Mehmet ERCAN P. deltoides “77/51” Kavak Klonunun Kullanma Değerleri ve Yerleri Üzerine Bazı GörüĢler Orhan ACAR kerpe ve IĢıktepe Ağaçlandırma Sahaları Meteoroloji Ġstasyonu Değerleri Üzerine Bir Ġnceleme Dr. SavaĢ AYBERK Orta ve Doğu Karadeniz‟de Galeri Kavakçılığı Olanakları Metin SARIBAġ YetiĢme Muhiti Değerlendirmesinin Metod ve Kriterleri Celal AYIK Türkiye ġartlarına Uyum Sağlayabilen Okaliptus Ergün AVCIOĞLU Türlerinin doğal YetiĢme Muhitlerindeki Ġstekleri ve Özellikleri 7 8 1986/1 1986/2 BaĢarılı Bir Kavak Galeri Plantasyonu Meriç Projesi Metin SARIBAġ Dünyada Yapılan Okaliptus Ağaçlandırma ÇalıĢmaları ve Okaliptus Odununun Kullanma Yerleri Ergün AVCIOĞLU Orman Kavakçılığı Aydan ALANAY Doğu Karadeniz Göknarı (Abies nordmannıana Spach.)‟nın Fidanlıklarda YetiĢtirilme Tekniği Üzerine AraĢtırmalar Dr. Abdullah GEZER Tur 71/521 Özel Fon Projesi ÇalıĢmaları Ġçinde Tesis Edilen Demonstratif ve Endüstriyel Karakterdeki Hızlı GeliĢen Ġbreli Egzotik Tür Plantasyonlarında Tasallutu Tesbit Edilen Kriptogam Parazitler ve Abiotik Zararlar Ġsmet GÜMÜġDERE Doku Kültürü Yoluyla Fidan Üretimi Metin SARIBAġ Kerpe Endüstriyel Plantasyonlarda Aralama ve Budama AraĢt. Dr. SavaĢ AYBERK Ağaçlandırmada Fidan Tutma ve Büyümesine Etkili Olan Faktörler Dr. Ulvi TOLAY Hızlı Büyüyen Yabancı (Egzotik) Tür Ġthalleri, Prensipleri ve Yapılan Uygulamalar Korhan TUNÇTANER Sapanca Gölü Havzasının Erozyona Eğilimi ve Su Kaynağı Yönünden Ġncelenmesi Celal AYIK Kavakçılıkta Yapay Melezleme ÇalıĢmaları Korhan TUNÇTANER Genç MeĢcerelere Ġlk Bakım Müdahaleleri Hüsamettin ÖZKEÇECĠ Kavakların Genetiği ve Yapay Dölleme Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL 186 ÇalıĢmalarında Dikkat edilecek Hususlar 9 1987/1 Kavak Islahı Çerçevesinde in Vitro Teknikleri Üzerinde AraĢtırmalar, Sonuçlar ve Gelecekteki Yönelimler H. J. Fröhlich, H. WEIS. (Çev. Mümtaz TULUKÇU) Toprakta meydana gelen rutubet kayıpları ve alınabilecek önlemler Celal AYIK Karma Üretim Sistemleri ve Kavakçılık Emine Aydan ALANAY Kerpe (Kocaeli) Ekolojik ġartlarında Dikim Aralık-Mesafesinin P. radiata D.Don ve P. pinaster Aiton‟un GeliĢimi Üzerine Etkileri Konulu AraĢtırma ÇalıĢmaları Dr. SavaĢ AYBERK Toprak ĠĢlemede Riper ve Riperlemenin Esasları Taneri ZORALĠOĞLU Özel Kavak Fidanlıkları Metin SARIBAġ Enerji Ormanları Kavramı ve Önemi, Ülkemizde Enerji Ormanları Tesis Teknikleri, Enerji Ormanları Tesisinde Mekanizasyon Tekniklerinden Yararlanma Ġmkanları Üzerine AraĢtır. Dr. SavaĢ AYBERK Tarsus-Karabucak Eucalyptus Ormanlarında Bazı Eucalyptus Türleri Arasında Büyüme Hızı, Verim ve Kalori Değerleri KarĢılaĢtırılmaları S. SAYGIDEĞER MeĢe Fidanı YetiĢtirme Tekniği Ulvi TOLAY Pulluk Tabanı, OluĢumu ve Alınabilecek Önlemler Mustafa ZENGĠN Zararlı Böceklere KarĢı Ġlaç Kullanımında Dikkat Necdet GÜLER edilecek Hususlar 10 1987/2 Dothichiza populea Sacc. et.Briard Hüsamettin ÖZKEÇECĠ Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü Bilgi-ĠĢlem Ünitesi Mehmet ERCAN Türkiye Kavakçılığının GeliĢtirilmesinde Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsünün Önemi Metin SARIBAġ Marmara Bölgesi Yapraklı Tür Adaptasyon Denemelerinin Ġlk Sonuçları Mümtaz TULUKÇU Korhan TUNÇTANER Ferit TOPLU Ülkemizde Orman Ağacı Tohumları Konusundaki ÇalıĢmalar ve Ġleriye Dönük Islah Stratejisi Erhan AKÇĠDEM KahramanmaraĢ AfĢin-Elbistan Yöresinde Euramerican ve Karakavak Klonlarının YetiĢtirilebilme Ġmkanları Korhan TUNÇTANER Ergün .AVCIOĞLU KurtuluĢ GÜRSES Burdur Yöresinde Erozyon Önleme ÇalıĢmaları Üzerine AraĢtırmalar Doç. Dr. Ahmet HIZAL, Kamil.ġENGÖNÜL 187 11 12 1988/1 1988/2 Mantar MeĢesi (Quercus suber L.) ve Ülkemizde YetiĢtirme ÇalıĢmaları Yusuf CENGĠZ Kızılçam (P. brutia Ten.) ve Halepçamı (P. halepensis Mill.) Üzerine Yapılan Son ÇalıĢmalar Mümtaz TULUKÇU Deneme Kurma ve Yürütmede Genel Esaslar Mehmet ERCAN Yurdumuzda Mevcut Okaliptus Ağaçlandırmalarının Kapladıkları Alanlar ile Bu Alanlardaki Servet Tahminleri ve Okaliptus Odunu Tüketen Sanayi Kollarının Tesbiti Mehmet KurtuluĢ GÜRSES Kavak Genetik ve Seleksiyon ÇalıĢmalarında GeliĢmeler ve Ġthal Edilen Bazı Yeni Kavak Klonlarının Fidanlık Performansları ile Ġlgili KarĢılaĢtırmalar Korhan TUNÇTANER Marmara ve Batı Karadeniz Bölgelerinde Hızlı GeliĢen Türlerle Tesis Edilen Deneme ve Ağaçlandırmalarda Kar Zararları Ferit TOPLU Salman BOZKUġ Antalya ve Balıkesir‟de Yapılan Bölgesel Makinalı Arazi Hazırlığı AraĢtırmalarına Ait Ġlk Sonuçlar Taneri ZORALĠOĞLU Enerji Ormanları Tesisini Ġzleyen Ġlk Yıllarda Yapılacak Bakımlar Üzerine AraĢtırmalar Dr. SavaĢ AYBERK Yenilebilir Mantar (Pleurotus ostreatus) Kazım ULUER Tüplü Fidan Üretiminde Yeni Bir Metod Dr. Ulvi TOLAY Fidanlıklarımızın Gübrelenmesi ve Fidanlık Topraklarında Bazı Bitki Besin Maddelerinin Fiksasyon Sorunu Hüseyin YILMAZ Kavaklıklarımızda Yeni Bir Yaprak Zararlısı (Pygaera anastomisis L.) Peyman CAN Çukurova Bölgesi KoĢullarında “Eucalyptus camaldulensis ve Cupressus sempervirens” Türlerinde Boy Büyümesi ve Durgunluk dönemlerinin Saptanması Dr. S. SAYGIDEĞER F, t ve KHĠ - Kareye Ait Probabilite Hesabı Mehmet ERCAN Türkiye Ormancılığına Genel Bir BakıĢ Prof. Dr. Salih USLU Orta Anadolu ġartlarında Kavak Klonlarının Büyüme Özellikleri ve Don Zararlarına Mukavemetleri Üzerine Ġnceleme Korhan TUNÇTANER, Kaya Ali ZENGĠNGÖNÜL Agroforestry, Tanım, Kapsam, Uygulama ve GörüĢler Dr. SavaĢ AYBERK Kavak Fidanı Kalitesi Üzerine Bazı GörüĢler Metin SARIBAġ Bilimsel AraĢtırmalarda Ġstatistik Sayılarının (Verinin) Elde Edilmesi ve Özetlenmesi Mehmet ERCAN 188 13 14 1989/1 1989/2 Kavaklıklarda Hacim Tayini Ahmet DĠNER Kök Zararlısı (Aegeria) (=Trachilium) apiformis Clerck Peyman CAN Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) ve Ormancılık Ġsmet ERDOĞAN Kavak Islahı ÇalıĢmalarında Kuzey Amerika Kavaklarının (Populus deltoides Bastr.) Sağladığı Ġmkanlar Korhan TUNÇTANER Ormangülleri (Rhodadendron L.) Özellikleri, YetiĢtirme Teknikleri, Yarattığı Sorunlar ve Mücadele Yöntemleri Dr. SavaĢ AYBERK Orman Azalması ve Bir Rastlantı Erhan AKÇĠDEM Kavak Fidanlık ve Ağaçlandırma Tekniği Dr. Ulvi TOLAY Kavaklarımız Ġçin Büyük Tehlike Melanophila picta Pall. (Kavak Süslü Böceği) Necdet GÜLER Bazı Yapraklı Tür Fidanlarının Boy ve Çap Özellikleri ile Bu Özelliklerin Fidanlıklar Yönünden KarĢılaĢtırılması Doç. Dr. Abdullah GEZER, Mehmet ERCAN Kavak YetiĢtirilmesinde Toprağın Önemi ve Kavakların YetiĢme Ortamı Ġstekleri Celal AYIK I-214 Melez Kavak Ağaçlandırma Yatırımları Ġçin Fizibilite Raporu Hazırlanması Ahmet DĠNER Sacit KOÇAR Ülkemizde Ağaçlandırmalarda Kullanılan Ġlk Yabancı Tür: Sahil Çamı Erhan AKÇĠDEM Konya-Ereğli Ġlçesinde Kavakçılık Dr. Metin SARIBAġ Ortalamalar Mehmet ERCAN Doku Kültürü Erhan AKÇĠDEM Micropropagation (Mikro Üretim) Ağaç Islahında Erhan AKÇĠDEM Yeni Bir Yardımcı mı ? 15 16 1990/1 1991/1 Dünya‟da ve Türkiye‟de Okaliptus Mehmet KurtuluĢ GÜRSES Okaliptus, YetiĢtiriciliği, ĠĢletmesi Ergün AVCIOĞLU Okaliptus Yapraklarından Elde Edilen Eterik Yağlar, Kullanım Yerleri ve Yaprak ĠĢletmeciliği Abdül Gani GÜLBABA Okaliptus Ağaçlandırmalarında Karlılık Sacit KOÇAR Türkiye için Yeni Bir Tür EUCALYPTUS GRANDIS W.Hill ex Maiden Mehmet KurtuluĢ GÜRSES Fransa‟da Okaliptuslerde Çelikle Klonal Üretim A. Gani GÜLBABA Çelikle Okaliptus Fidanı Üretiminde Islak Çadır Sistemi A. Gani GÜLBABA Kuzey Amerika Karakavağı (Populus deltoides Dr. Korhan TUNÇTANER 189 Bartr) Orijinleri ile I-214 Melez Kavak Klonunun Büyüme Yönünden KarĢılaĢtırılması 17 1991/2 Endüstriyel Plantasyonlarda Budama ĠĢlemleriyle Ġlgili Uygulama ve AraĢtırmalar Doç. Dr. SavaĢ AYBERK Kavak Fidanlık ve Ağaçlandırmalarında Kullanılan Mekanizasyon Teknikleri Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Galeri Kavakçılığında Sudan Uzaklık ve Fidan Etkeni Dr. Metin SARIBAġ Karadeniz ve Marmara Bölgelerinde Bulunan Tür denemelerinde Sedirin Büyüme Performansı Mümtaz TULUKÇU, Dr.Korhan TUNÇTANER Pinus radiata (D.Don) ile Tekrar Ağaçlandırma ÇalıĢmaları Ne Zaman Gündeme Gelecek? Erhan AKÇĠDEM Fırat Kavağı (Populus euphratica Oliv)‟nın Vejatatif Yolla Üretilmesi Abdül. Gani GÜLBABA Bitki Beslenmesi Yönünden En Önemli Gübreler Mustafa.ZENGĠN ve Bunların Kavakçılıkta Kullanılması 18 19 20 1992/1 1992/2 1993/1 Tarımsal Ormancılık Tanımı, Önemi, Uygulama ve AraĢtırmalardan Örnekler Doç. Dr. SavaĢ AYBERK Seraların Kurulmasında Yer Seçimi ve Ekolojik Faktörler F. Can ACAR Böcek Ekolojisi Peyman CAN Ormancılıkta AraĢtırma ve Uygulama Yönleriyle Dikim Aralıklarının Anlam ve Önemi Prof. Dr. Melih BOYDAK The Meaning And Importance of Spacings In Forestry With Its Researches And Application Aspects Prof. Dr. Melih BOYDAK Kavak Zararlısı Böcek, Mantar ve Kemirgenlere KarĢı Alınacak Tedbirler Necdet GÜLER Kavak Ağaçlandırmalarında Kesim Sonrası Kalan Dip Kütüklerinden Yenilebilir Mantar Üretiminde Faydalanma Üzerine Bir ÇalıĢma Kazım ULUER Kavak Ağaçlandırma Gelirlerinin Vergilendirilmesi Konusunda GörüĢ ve Öneriler Dr. Ali Sencer BĠRLER Hızlı GeliĢen Yapraklı ve Ġğne Yapraklı Türlerin Tüplü Fidan YetiĢtirme Tekniği Üzerine AraĢtırmalar Dr. Ulvi TOLAY Karakavak Fidan Üretiminde Çelik Boyları ve Aralık-Mesafenin Fidan Kalitesi Üzerine Etkileri Kadir ġENLĠK Can ACAR Kavak Fidanı YetiĢtiriciliği ve Bir YaĢlı Kavak Fidanlarında DeğiĢik Budama Dozlarının Fidan GeliĢmesi ve Kalitesi Üzerine Etkilerinin AraĢtırılması Sedat ULUDAĞ 190 21 22 23 1994 1995/1 1996/1 Söğütlerde Klonal Seleksiyon ÇalıĢmaları Dr. Korhan TUNÇTANER Türkiye‟de Bazı Yapraklı Orman Ağacı Türlerinin Plantasyon Teknikleri ile Ġlgili AraĢtırma Sonuçları Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Yapraklı Tür Orman Ağaçları Fidan Üretim Tekniği Dr. Ulvi TOLAY Türkiye Kavakçılığının Alan, Servet ve Diğer Yönlerinden Ġncelenmesi Dr. Ali Sencer BĠRLER Ahmet DĠNER Endüstriyel Ağaçlandırılmalarda Silvikültürel Bakım Teknikleri Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Türkiye‟de I-214 ve I-45/51 Kavak Klonları ile Fidan Üretiminde Köklü Çelik ve Gövde Çeliği Kullanımının Çap ve Boy GeliĢimi, Tutma BaĢarısı ve Maliyet Üzerindeki Etkilerinin Ġncelenmesi Hüseyin KILIÇASLAN Türkiye‟de Kavak Islahı ÇalıĢmaları Sedat ULUDAĞ Ferit TOPLU Türkiye‟de Doğal Olarak YetiĢen Kavakların YayılıĢları Üzerinde AraĢtırmalar Dr. Metin SARIBAġ P. radiata D.Don‟nın (Turnalı-Kaynarca) Bazı Anatomik Fiziki ve Mekanik Özellikleri Üzerine AraĢtırmala Ġsmail BEKTAġ Fidanlıklarda Kavak Fidanlarının Damlama Sulama Yöntemi ile Sulanması ve Gübrelenmesi Hüseyin YILMAZ Galeri Kavak Ağaçlandırmalarında Ksilofaj Böcekler Necdet GÜLER Peyman CAN Faruk.ġakir ÖZAY Tomruk Depolama Teknikleri Prof. Dr. Ramazan KANTAY Ağaçlandırma ve Enerji Ormanı Alanlarında Tarımsal Ormancılık Uygulamaları Üzerine AraĢtırmalar Prof. Dr. SavaĢ AYBERK Boylu Bozuk Baltalık Sahalarda Makinalı Arazi Hazırlığı Yöntemlerinin 20 Yıllık Sonuçlarının Ġncelenmesi Hüseyin KILIÇASLAN Doğrudan Bıçkılık Tomruk Rejimi Ġle Büyüyen Yeni Zelanda P. radiata D.Don‟ları Ġçin Uyumlu Bir Hacim ve Taper EĢitliği Mehmet ERCAN Yapraklı Tür Fidanlarında ġaĢırtma Sonrası Kök Yrd. Doç. Dr. Ö. GÜRÜCÜ, Yenilenmesi (Regenerasyonu) Yrd. Doç. Dr. S. ÇAĞLAR Populus L. (- Kavak) Klonlarının Tanımında Kullanılan DıĢ Morfolojik Özellikler Doç. Dr. Metin SARIBAġ Ratiata Çamı (P. radiata D.Don)‟nın Orman Dr. Ġsmail BEKTAġ 191 Ürünleri Sanayii‟nde BaĢlıca Kullanım Alanları ArĢ.Gör. C. GÜLER Ġzmit Kerpe Pilot Plantasyon Alanında Bazı Hızlı Doç. Dr. K. TUNÇTANER GeliĢen Türlerin Büyüme Performansları Mümtaz TULUKÇU 24 25 1997/1 1998/1 Macaristan‟da ve Dünya‟da Kavakçılık Mümtaz TULUKÇU Kavak Ağaçlandırmalarında Erken YaĢlarda Budama Olanaklarının AraĢtırılması Doç. Dr. Metin SARIBAġ, Sedat ULUDAĞ Türkiye‟de Endüstriyel Ağaçlandırma Potansiyeli, Arazi Hazırlığı ve Bakım Doç. Dr. Ulvi TOLAY Kontrollu Salgılanan YavaĢ YarayıĢlı (Slow Resolution) Gübrelerinin Ormancılıkta Kullanım Olanakları Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Kerpe AraĢtırma Ormanındaki Sahil Çamı ve Taeda Çamları Ġçin tek Ağaç Hacım Tabloları Mehmet ERCAN Kerpe AraĢtırma Ormanı Amenajman Planı ÇalıĢmalarından Çıkarılan Bazı Sonuçlar Mehmet ERCAN Fidanlıkta NPK Yapay Gübre Kullanımının Kavak Fidanı (I-214) GeliĢimine Etkisi ve Toprak ġartlarının Ġrdelenmesi Ġ. Altan TACENUR Faktör Analizi Barbaros Gürsel ÖZCAN Döner Sermayeli Orman ĠĢletmeleri Açısından Amortisman Yöntemleri ve Finansal Sonuçları Doç. Dr. Ahmet TÜRKER Doğu Kayını (Fagus orientalis Lipsky.) Gövde Hacım Tablosu ve Mevcutlarıyla KarĢılaĢtırılması Dr. E. ATICI Çankırı'da Kavak Fidanlıklarına Kavak Yalancıarısı (Paranthrene tabaniformis (Rott.) (Lepidoptera: Sesiidae))'nin UçuĢ Periyodunun Ġzlenması Doç. Dr. Z. ġĠMġEK Çankırı'da Kavak Fidanlıklarında Kavak Doç. Dr. Z. ġĠMġEK Yalancıarısı (Paranthrene tabaniformis (Rott.) (Lepidoptera: Sesiidae)) ile Mücadelede Kitlesel Tuzaklama ve Kimyasal Mücadelesi 26 27 1999/1 2001/1 Kavaklarda Agrilus ater L. Tasallutu ile Ekolojik ve Kültürel ĠĢlemler Arasındaki ĠliĢkiler Dr. Faruk ġakir ÖZAY Necdet GÜLER Sarıköy-Gürgendağı Serisi Sahilçamı (Pinus pinaster Aiton) Ağaçlandırması Örneğine Göre Türkiye'deki Sahilçamı Ağaçlandırmalarının Zararlı Böcekler Açısından Geleceği Y. Doç. Dr. Y. TURAN Prof. Dr. Orhan SEKENDĠZ Kök Fizyolojisi ve ġehir Ağaçlandırmalarındaki Önemi Dr. Faruk ġakir ÖZAY Mikoriza ve Ormancılıktaki Yeri Kazım ULUER Selda KARABULUT Kırsal Alan ve Kent Ağaçlandırmalarında Kavak Ferit TOPLU 192 28 29 2002 2003 Günümüzde Kavak Üreticilerinin Sorunları Engin ERTAN Hamdi OKTAYOĞLU Kavak Ağaçlandırmalarında 1 YaĢlı Fidan ve Sırık Çeliği Kullanımının BaĢarısı ve Maliyet Üzerindeki Etkileri Hüseyin KILIÇASLAN Yalancı Akasya (Robinia pesudoacacia L.) Zararlısı Böcekler Dr. Faruk ġakir ÖZAY Seki Terasları Erozyonu Önler Mi? Prof. Dr. Ahmet HIZAL Melez Kavak Birinci AĢama Klon denemesi Sonuçları (Adana-Ceyhan) Ferit TOPLU Marmara Bölgesinde Korsika Karaçamı (Pinus nigra) Orijin Denemelerinin 11 Yıllık Sonuçları Mümtaz TULUKÇU Ferit TOPLU Prof. Dr. Korhan TUNÇTANER Erhan AKÇĠDEM Eyüp DURCAN Yalancı Akasya Hastalıkları Necdet GÜLER Kazım ULUER Korsika Orijinli Sahilçamı (P. pinaster) Orijin Denemesinde (Balıkesir-Ilıca) Kar Zararları Ferit TOPLU Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU Ahmet KARAKAġ Fazıl. SELEK Peyzaj Planlamasında Kavak Hülya TAMYÜKSEL Kavak Zararlıları Ġle Mücadelede Biyoteknoloji Dr. Faruk ġakir ÖZAY Kent Ġçi ve Çevresinde Yapılacak Ağaçlandırmalarda Arazi Etüdü Ahmet KARAKAġ Feromonların Zararlı Böceklerle Mücadelede Kullanılması Dr. Faruk ġakir ÖZAY Avrupa'da Karakavak (P. nigra) Gen Kaynaklarının Korunmasına ĠliĢkin GörüĢler ve GeliĢmeler Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU Ferit TOPLU Uzaktan Algılama Tekniği ve Orman Koruma Kazım ULUER Mehmet ERCAN Karakavak'ın (P. nigra) Türkiye'de Tesbit Edilen Ġki Doğal YayılıĢı Ferit TOPLU Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU Orta Trakya Ġçin Kavak Klonu (P. X. euramericana ve P. deltoides) Seçimi Filiz TOPLU Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU Sahilçamı Plantasyonlarında Zararlı Olabilecek Bir Kabuk Böceği Türü (Orthotomicus erosus) Üzerine Gözlemler Fazıl SELEK Köklerin Serbest yayılıĢını Engellemeyen Necdet GÜLER Topraklarda I-214 Kavak Klonunun OluĢturduğu Kök Sistemi 193 30 31 2004 2005 YENĠ BĠR KAVAK (Populus deltoides Bartr.) KLONU “ĠZMĠT” Ferit TOPLU ġili OrmancılığI: Hızlı GeliĢen Türlerin, Geleceğin Orman Sektörünün ġekillenmesine Etkisi Prof. G. PAREDES Ahmet DĠNER (Çeviri) Gökhan ġENER Çiftlik Ormancılığı (Farm Forestry) (Derleme) Gökhan ġENER Lymantria dispar L. (Lepidoptera-Lymantridae) Zararı ve Mücadele Yöntemleri Dr. Faruk ġakir ÖZAY Elle Yapılan Teraslarda Mısır Kompostlu Ortamlarda YetiĢtirilen Kaplı Karaçam Fidanlarının Büyüme Performansı Ahmet KARAKAġ Dr. Mustafa ZENGĠN Çam Keseböceği (Thaumetopoea pityocampa Schiff.) (Lepidoptera-Thaumetopoeidae) ve Mücadele Yöntemleri Dr. Faruk ġakir ÖZAY KONYA-EREĞLĠ YÖRESĠ YERLĠ KARAKAVAK Dr. Taneri ZORALĠOĞLU (ANADOLU) AĞAÇLANDIRMALARINDA ARAZĠ Sedat ULUDAĞ HAZIRLIĞI TEKNĠKLERĠNĠN BELĠRLENMESĠ Hüseyin KILIÇASLAN KONYA-EREĞLĠ YÖRESĠ KARAKAVAK (Anadolu) AĞAÇLANDIRMALARINDA FARKLI DERĠNLĠKLERDEKĠ DĠKĠM ÇUKURLARININ FĠDAN TUTMA VE GELĠġMESĠ ÜZERĠNE ETKĠSĠ Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Sedat ULUDAĞ Hüseyin KILIÇASLAN E-ĠMZA (ELEKTRONĠK ĠMZA veya SAYISAL ĠMZA) Mehmet ERCAN 194 11.3. ÇEġĠTLĠ YAYINLAR Enstitü‟nün günümüze kadar “ÇeĢitli Yayınlar” serisinden yayınladığı eserlerin listesi Tablo 33‟de verilmiĢtir. Tablo 33: Enstitü tarafından yayınlanan ÇeĢitli Yayınlar ve anonim kitaplar listesi Yayın No Yayın Tarihi Yayının Konusu Yazarları --- 1981 Ulu Önder Atatürk‟ün 100. Doğum Yıldönümünde Türkiye‟de Kavak ve Kavakçılık Anonim (Enstitü ÇalıĢanları) 1 1992 Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) Bölgesinde Kavak YetiĢtiriciliğinin Optimizasyonu ve Sosyo-Ekonomik Önemi Dr. Ali Sencer BĠRLER, Sacit KOÇAR 2 1992 Türkiye Kavakçılık Kaynakçası Dr. Metin SARIBAġ 3 1993 Türkiye‟de Kavak ve Söğütlerde Gen Kaynaklarının Korunması ve Değerlendirilmesi Dr. Korhan TUNÇTANER 4 1993 Kavaklarda Budama Yaralarının Kapanması Üzerine AraĢtırmalar Dr. Metin SARIBAġ --- 1994 Türkiye‟de Kavakçılık (Poplar Cultivatio in Turkey) Anonim (Enstitü ÇalıĢanları) 5 1994 A Study Of Yields From “I-214” Poplar plantations Dr. Ali Sencer BĠRLER 6 1995 Bilimsel AraĢtırmalarda Ġstatistik Mehmet ERCAN 7 1995 A.B.D. Orijinli Hızlı GeliĢen Ġğne Yapraklı Orman Ağacı Türlerinin Türkiye‟ye Ġthali Olanakları Prof. Dr. Melih BOYDAK Prof. Dr. CHADWICK D. OLIVER 8 1995 Kavak Fidanlık Tekniği Dr.Ulvi TOLAY 8 1997 Bilimsel AraĢtırmalarda Ġstatistik (GeniĢletilmiĢ Ġkinci Baskı) Mehmet ERCAN 10 1997 Türkiye Kavakçılığında YapılmıĢ Silvikültürel AraĢtırmaların Sonuçları Sedat ULUDAĞ 195 11 1997 MS Excel‟in Ġstatistik Fonksiyonları Mehmet ERCAN 12 1998 Türkiye‟de Hızlı GeliĢen Orman Ağacı Türleri ile Endüstriyel Plantasyon Yatırımları için Ön-Fizibilite ÇalıĢması Doç. Dr. Ali Sencer BĠRLER 13 1998 Farklı MeĢçereler Altındaki Ölü Örtü ve Toprakların Bazı Hidro-Fiziksel Özellikleri Dr. Mustafa ZENGĠN 14 1998 Ġzmit ve Adapazarı Yöresinde Kavaklarda Zarar Yapan Lepidoptera Türleri Fazıl SELEK 15 2003 Kefken Ağaçlandırma Alanlarında P. radiata'nın GeliĢimi Ġle Toprak Özellikleri Arasındaki ĠliĢkiler Ahmet KARAKAġ 16 2004 Kerpe AraĢtırma Ormanı Mehmet ERCAN 17 2004 Kerpe AraĢtırma Ormanı Radiata Çamı (P. radiata D. Don.) Ġbrelerinde Bazı Ağır Elementlerin Tesbiti Dilek TUĞRUL 18 2004 Kerpe AraĢtırma Ormanı Sahil Çamı (Pinus pinaster Ait.) Ağaçlandırma Alanlarında Aralama ve Artım-Büyüme ĠliĢkileri Gökhan ġENER 19 2005 EskiĢehir Yöresi Makinalı Karaçam (P. nigra) Ağaçlandırmalarında Arazi Hazırlama Yöntemlerinin 15 Yıllık GeliĢim Üzerindeki Etkileri Selda KARABULUT 20 2009 Kocaeli Yöresi Makrofunguslarının Belirlenmesi Ayhan KARAKAYA 21 2010 ÇeĢitli Toprak ĠĢleme Yöntemleriyle ĠĢlenmiĢ Toprakların Bazı Fiziksel Özelliklerinde Zamanla Meydana Gelen DeğiĢimler ile Bunların Pinus pinaster Aiton Ağaçlandırmalarının Büyümesine Etkileri Prof. Dr. Ahmet HIZAL Dr. Taneri ZORALĠOĞLU Dr. Mustafa ZENGĠN 22 2010 Türkiye'de Kavak YetiĢtirme Doç. Dr. Ali Sencer BĠRLER 23 2012 Türkiye'deki Bazı Karakavak (Populus nigra L.) Klonlarının Morfolojik ÇeĢitliliği Üzerine AraĢtırmalar Filiz KÜÇÜKOSMANOĞLU 196 12. YARARLANILAN KAYNAKLAR ACAR, O., ERCAN, M., SARIBAġ, M. 1982. Populus X euramericana cv. I214 Odununda Zamana Bağlı Olarak Yoğunluk DeğiĢimi Üzerine AraĢtırmalar. Yıllık Bülten Seri No: 18, Tarım ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT ANON, 1966. Yıllık Bülten Seri No: 1. O.G.M. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT AVCIOĞLU, E., ACAR, O. 1984. Eucalyptus camaldulensis (Dehn.) Orijin Mukayese AraĢtırması. Yıllık Bülten Seri No: 20, Tarım ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT AVCIOĞLU, E., USTA, H. 1984. Türkiye Oryantasyon Okaliptetumları KuruluĢ Projesi Sonuçları. Yıllık Bülten Seri No: 20, Tarım ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. AVCIOĞLU, E., GÜRSES, K. 1988. Eucalyptus grandis Orijin denemesi. Teknik Bülten No: 142, Orman Genel Müdürlüğü, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. BĠRLER, A. S., UMAÇ A., DOĞRU, M., USTA, H. 1978. Marmara oryantasyon populetumunda klonların büyüme yönünden karĢılaĢtırılması. Yıllık Bülten Seri No: 13, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S. 1980. "Ağaçlandırma çalıĢmalarına ait birim zaman cetvelleri. Yıllık Bülten Seri No: 15, Tarım, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S. 1983. "I-214" Melez Kavağı Plantasyonlarında Hasılat AraĢtırmaları. Yıllık Bülten Seri No: 19, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S., USTA, H., YÜKSEL, Y. 1983. Karakavaklar (Asya Servi Kavağı) Ġçin Hacım Tablosu. Yıllık Bülten Seri No: 19, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S., YÜKSEL, Y. 1983. Sahil Çamı (Pinus pinaster Ait.) Ağaçlandırma MeĢcerelerinde Hasılat AraĢtırması. Yıllık Bülten Seri No: 19, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S., YÜKSEL, Y., DĠNER, A. 1989. "I-214" Melez Kavak Ağaçlandırma Ekonomisi (Birim Zamanlar, Birim Maliyetler ve Mali Analizler). 197 Teknik Bülten Seri No: 145, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S., KOÇAR, S., AVCIOĞLU, E., DĠNER, A., GÜRSES, K., GÜLBABA, A. G. 1995. Okaliptus Ağaçlandırmalarında Hacim ve Kuru Madde Hasılatı (Eucalyptus camaldulensis Dehn.). Teknik Bülten Seri No: 171, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT BĠRLER, A. S., DĠNER, A., KOÇAR, S. 1996. Melez Kavak (P.x.euramericana (Dode) Guinier cv. "I-214") Klonunda Kitle Üretimi. Teknik Bülten Seri No: 179, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT ERCAN, M. 1997. Kerpe AraĢtırma Ormanındaki Sahil Çamı ve Taeda Çamları Ġçin tek Ağaç Hacım Tabloları. Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, AraĢtırma Dergisi No:24, ĠZMĠT ERCAN, M. 2004. Kerpe AraĢtırma Ormanı. Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ÇeĢitli Yayınlar Serisi No:15, ĠZMĠT GADDAS, R. R., COOLING, E. N. G., 1976, Industrial Forestry Plantations, Turkey, Final Report (Soil and Site Evaluation), Working Doc. No: 19, UNDP/FAO, Rome. GÖKÇE, O., ÇETĠN, A. 1978. Akdeniz bölgesi populetumları-Osmaniye populetumu. Yıllık Bülten Seri No: 13, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT KARAKAYA, S. 2010. Sakarya Ġli Kavak Üreticilerinin Sosyo-Ekonomik Yapısı ve BaĢarı Düzeylerini Etkileyen Faktörler. Teknik Bülten No: 209. Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. KOÇER, S., DĠNER. A., ġENER, G. 2007. Samsun (I-77/51 P. deltoides Bartr.) Kavağı için Hacim Tablosu Düzenlenmesi ve Yoğunluk Değerlerinin Belirlenmesi. Teknik Bülten No: 204, Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT KOÇER, S., ġENER, G., DĠNER. A. 2007. I-45/51 (P. X euramericana (Dode) Guinier cv.) Kavağı için Hacim Tablosu Düzenlenmesi ve Yoğunluk Değerlerinin Belirlenmesi. Teknik Bülten No: 205, Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT ÖZCAN, B. G. 2003. Sahilçamı Ağaçlandırmalarında Artım ve Büyüme. Teknik Bülten No: 195, Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. 198 ÖZYUVACI, N. 1978, Kocaeli Yarımadası Topraklarında Erozyon Eğiliminin Hidrolojik Toprak Özelliklerine Bağlı Olarak DeğiĢimi. 1.Baskı. Ġ.Ü. Yayın No: 2328, O.F. yayın No: 233. Ġstanbul. SEKENDĠZ, O., YILDIZ, N. 1971. Yabancı orijinli hızlı geliĢen türlere arız olan böcekler Yıllık Bülten Seri No: 5-6, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT SEMĠZOĞLU, M. A., ATAĠZĠ, M., ġĠMġEK, Y. 1969. Mengen oryantasyon populetumu ilk müĢahede sonuçları. Yıllık Bülten Seri No: 4, O.G.M. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT SEMĠZOĞLU, M. A., ATAĠZĠ, M., YENĠDOĞAN, K. 1971. Hızlı geliĢen egzotik ibreli türlerden Pinus radiata D.Don (Tasmanya-Lot no: 7321) dikim mevsimi üzerinde araĢtırma Yıllık Bülten Seri No: 5-6, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT SERTMEHMETOĞLU, Z., ACAR, O., BĠRLER, A., S. 1967. Kavaklıklarda olgunluk müddeti sorunları üzerine bazı araĢtırmalar. Yıllık Bülten Seri No: 2, O.G.M. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT SERTMEHMETOĞLU, Z., ACAR, O., BĠRLER, A., S. 1968. Kağıt Endüstrisi yönünden Güney Anadolu kızılçam ormanlarında idare müddeti sorunları ve endüstriyel ham madde verimi üzerinde bazı araĢtırmalar. Yıllık Bülten Seri No: 3, O.G.M. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT SERTMEHMETOĞLU, Z., ACAR, O. 1968. Kavakçılık ekonomisine giriĢ. Yıllık Bülten Seri No: 3, O.G.M. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT SERTMEHMETOĞLU, Z., ACAR, O., BĠRLER, A., S. 1969. Konya, Niğde ve NevĢehir çevresi karakavak yetiĢtiriciliğinde ekonomik incelemeler. Yıllık Bülten Seri No: 3, O.G.M. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT ġĠMġEK, Y. 1977. Duglas (Pseudotsuga menziesii (Mirb. Franco)'ın Türkiye'ye ithali ve orijin problemleri üzerine araĢtırmalar. Yıllık Bülten Seri No: 12. Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT TOPLU, F. 2003. Yeni Bir Kavak Klonu (Populus deltoides) “ĠZMĠT”. Kavakçılık AraĢtırma Dergisi No:29. Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü, ĠZMĠT TULUKÇU, M., TUNÇTANER, K., TOPLU, F. 1987. Marmara ve Batı Karadeniz Bölgelerinde Halepçamı (Pinus halepensis Mill.) ve Kızılçam (P. brutia Ten.) Orijinlerinin KarĢılaĢtırılması Üzerine AraĢtırmalar. Teknik Bülten Seri No: 137, Orman Genel Müdürlüğü, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT TUNÇTANER, K., AKKAN, A., ZENGĠNGÖNÜL, K. A., ERTAN, E., AKYILMAZ, M., PAMĠR, E., ERTAġ, S. 1983. Türkiye Populetumları AraĢtırma Sonuçları. Yıllık Bülten Seri No: 19, Tarım, Orman ve KöyiĢleri 199 Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT TUNÇTANER, K., TULUKÇU, M., TOPLU, F. 1985. Kuzey Amerika Karakavaklarının (Populus deltoides Bartr.) Marmara ve Ege Bölgelerine en Uygun Orijinlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar. Yıllık Bülten Seri No: 21, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. TUNÇTANER, K., TULUKÇU, M., TOPLU, F. 1985. Türkiye'de Endüstriyel Ağaçlandırmalarda Kullanılabilecek Sahil Çamı (Pinus pinaster Aiton) Orijinlerinin Seçimi Üzerine AraĢtırmalar. Yıllık Bülten Seri No: 21, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. TUNÇTANER, K., TULUKÇU. 1996/1. Ġzmit Kerpe Pilot Plantasyon Alanında Bazı Hızlı GeliĢen Türlerin Büyüme Performansları. AraĢtırma Dergisi No: 23. Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Müdürlüğü, ĠZMĠT TUNÇTANER, K., TULUKÇU, M., TOPLU, F., DURCAN, E. 1998. Marmara ve Orta Anadolu Bölgeleri Mukayese Populetumları AraĢtırma Sonuçları. Teknik Bülten No: 184, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. TUNÇTANER, K., TULUKÇU, M., TOPLU, F., DURCAN, E. 1998. Marmara ve Orta Anadolu Bölgeleri Oryantasyon Populetumları AraĢtırma Sonuçları. Teknik Bülten No: 185, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. TUNÇTANER, K., AKBULUT, T., TULUKÇU, M. 2002. Bazı Kavak ve Söğüt Klonlarının Göller Bölgesine Adaptasyonları ve Yonga Levha Endüstrisinde Değerlendirme Olanakları. Teknik Bülten No: 194, Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. TUNÇTANER, K., AS, N., ÖZDEN, Ö. 2004. Bazı Kavak Klonlarının Büyüme Performansları, Odunlarının Bazı Teknolojik Özellikleri ve Kağıt Üretimine Uygunlukları Üzerine AraĢtırmalar. Teknik Bülten No: 196, Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. USTA, H. Z. 1985. Populus x euramericana (Dode) Guinier cv. "I-214" Melez Kavak Klonunda Dikim Aralıkları Denemeleri. Yıllık Bülten Seri No: 21, Tarım, Orman ve KöyiĢleri Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. VURAL, M., TUNÇTANER, K. 1971 Pinus maritima Mill. Ile tesis edilmiĢ genç plantasyonlarda tasallutu tesbit edilen Melampsora pinitorgua Rost.ya karĢı kimyasal mücadele çalıĢmaları. Yıllık Bülten Seri No: 5-6, Orman 200 Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. ZENGĠN, M., 1997. Kocaeli Yöresinde Orman Ekosistemlerinin Hidrolojik Ağaçlandırmalar Yönünden KarılaĢtırılması, Teknik Bülten No: 182. Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Müdürlüğü, Ġzmit, ZENGĠN, M. HIZAL, A., KARAKAġ, A., SERENGĠL, Y., TUĞRUL, D., ERCAN, M. 2005. Ġzmit Yuvacık Barajı Su Toplama havzasının Yenilenebilir Doğal Kaynaklarının Su Üretimi (Kalite, Miktar ve Rejim) Amacıyla Planlanması. Teknik Bülten No: 197. Çevre ve Orman Bakanlığı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, ĠZMĠT. 201 13. EKLER 13.1. EK - 1 KAVAKÇILIK ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ’NÜN TARĠHÇESĠ Yazan: Mehmet Ali SEMĠZOĞLU Orta Ģark kavakçılık problemlerini incelemek ve bu bölgedeki çok eski bir maziye dayanan kavak kültürünü modernleĢtirmek ve geliĢtirmek maksadıyla bir Kavakçılık AraĢtırma Müessesesinin kurulmasına lüzum olduğu beynelmilel kavak komisyonun 1954 yılında ġam’da yaptığı toplantıda karar altına alınıyor. Aynı komisyonun 1955 MADRĠT toplantısında mevzu tekrar müzakere ediliyor ve enstitüyü kurmayı üzerine alan Türk delegasyonunun teklifi kabul edilerek karar kesinleĢiyor. 1955 yılları baĢlarında Türk Hükümeti memleket kavakçılığına yön vermede istifade etmede birleĢmiĢ milletler (F.A.O) gıda ve tarım teĢkilatından eksper talebinde bulunuyor ve F.A.O bu talebi memnuniyetle kabul ederek Ġtalya’nın CASALE MONFERRATO’daki Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürü Prof. PICCAROLA’ya baĢ vuruyor ve profesörün tavsiyesiyle o sırada Arjantin’de 2 yıllık bir eksperlik vazifesinde olan VACCARONE Türkiye’ye teklif ediliyor ve hükümetin kabulünden sonra 1955 yılı Ağustos sonunda memleketimize geliyor. Aynı yılın sonunda evvelce FAO’dan temin edilmiĢ kavakçılık mevzuunda bir senelik bir burs için 2 eleman (altıĢar aylık) göndermek üzere Orman Genel Müdürlüğü tamim ediyor ve imtihan açılıyor. ġartlara uygun olarak imtihana giren EskiĢehir Orman Fidanlık Müdürü Orman KARAGÖZ ve Tarsus Karabucak Fidanlık Müdürü M. Ali SEMĠZOĞLU imtihanı kazanıyorlar ve kurulacak Kavakçılık AraĢtırma Müessesinin ilk Türk elemanları alarak 1956 yılı 6 ġubatında, CASALE MONFERATO Kavakçılık Enstitüsünde kurslarına baĢlıyorlar ve F.A.O.’nun Türk Hükümeti ile anlaĢması neticesi bu kurslar üç ay daha uzatılarak 9 ay oluyor. Her iki kursiyerin hemen ihtisas kolları ayrılarak M. Ali SEMĠZOĞLU kavak kültürü ve genetiği, Osman KARAGÖZ ise kavak haĢereleri üzerinde çalıĢma yapıyorlar. VACCORONE’nin eksper olarak çalıĢmaya baĢlamasından sonraki ilk mevzu kurulacak Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsünün yerinin tayini oluyor. Bunda bazı faktörlerin düĢünülmesi gerekmektedir bunlar: 1) Kurulacak Enstitü melez kavakçılığın iyi tatbik edilebileceği toprak üzerinde olmalıdır. 2) Memleketin bir büyük Ģehri ve büyük bir yolu üzerinde kurulmalıdır. 3) Hükümet merkezine pek uzak olmamakla beraber, Orman Fakültesi ile de kolay temas kurabilecek bir yerde olmalıdır. ĠĢte bu Ģartlar ilk olarak 202 Ġstanbul-Ankara yolunu ve bununla Düzce ile Ġstanbul arasını akla getirmektedir. Orman Umum Müdürü Sayın Hilmi AKYAMAÇ ve TALAT EREN’in Ģube Müdürü olduğu zamanlarda cereyan eden yukarıdaki hadiselerden sonra 1956 yaz baĢında Adapazarı’nda o zamanki Ġstanbul Ankara yolu Sakarya köprüsü ile Tavuklar Köprüsü arasında ve ġehir yönünde elveriĢli bir arazi bulunuyor, fakat satıcıların metre kareye 10 lira gibi yüksek bir fiyat istemeleri bu yerin terk edilmesine sebep oluyor. Aynı sıralarda zamanın Bursa valisi Ġhsan Sabri ÇAĞLAYANGĠL tarafından Enstitünün Bursa’da kurulması yolunda bazı teĢebbüslerin yapıldığı duyulmuĢtur, fakat ĠstanbulAnkara yolu üzerinde tercih edilmiĢtir. 1956 yazında ġube Müdürü Talat EREN ve Vaccarone’nin Ġzmit ve Adapazarı civarındaki araĢtırmaları neticesi Ġzmit’in Paylar ovası ile maruf yeri bulunuyor. Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsünün kurulacağı bu saha Ġzmit’e 3 km Ġstanbul-Ankara yolundan 2 km içeride bir yerdedir. Toprak bakımından pek beğeniliyor ve sahipleri olan Abdurrahim KARAÇETĠN, Selahattin ERKÖK ve Hüsnü EFE ile temas kurularak metrekaresi 80 kuruĢtan (50) hektar üzerinden anlaĢmaya varılıyor. Bu pazarlık üzerine tapuya baĢvurulduğunda yukarıda adı geçen Ģahısların kendi baĢlarına bu yerleri satamayacaklarını, çünkü adı edilen bu 50 hektarın 64 kiĢinin müĢterek malı olan daha büyük bir sahanın parçaları olduğu hakikat meydana çıkıyor. Filhakika araziyi iĢgal eden 64 kiĢinin her birinin ellerinde Ģahısların adına tapu var. Fakat bu senet genel hudutlarla ifade edilen büyük bir sahanın pek astronomik rakamlarla gösterilen bir kısmını ifade ediyor. Mesela arazi sahiplerinden Mehmet ÖZDAYIOĞLU’nun hissesi Ģöyledir: 915705393057 / 7901645014400 Bu surette arazi (13) rakamlı bir adede bölünmüĢ ve bunun (12) rakamlı bir adet olan hissesi de Mehmet ÖZDAYIOĞLU’nun olmuĢ. Fiilen herkes bir yer iĢgal ediyor ve fakat tapuda bu yer orman olduğu kabul edilmiyor. ĠĢte bu hukuki güçlük yüzünden yukarıda adı geçen üç Ģahıs mülklerini satamaz durumdalar ve bunun neticesi istimlâk yolu ile alma fikri ortaya çıkıyor ve sonradan birinci istimlâk adı verilen 500 hektarlık kısmın istimlâk muamelesi baĢlıyor. Bunun için vilayet idare heyeti Vali Muavini Hilmi YURDAKUL baĢkanlığında 03/07/1956 tarihinde toplanıyor ve 333 sayılı karar ile bu 500 dekarlık sahanın umumun menfaatine bir iĢ için istimlak edileceğine karar veriliyor ve bu karar 4/7/1956’da Vali Ekmel ÇETĠNEL tarafından tasdik ediliyor. Bunun üzerine vilayet tarafından teĢkil olunan Sabahattin BĠLGĠSU, Ġzzet UZUNER, Ġsmail ALPASLAN, ġevki KUZUOĞLU’dan müteĢekkil belediye meclisi üyeleri ve ehli vukuf olarak da Halil Hakkı GÖNENÇ, ġahap BĠLGĠSU, Kamil BAĞDAT ve eĢraftan Ferhat isimli Ģahıslar 09.07.1956 tarihinde araziye metre kare itibari ile 50-60 ve 70 kuruĢ olarak üç kategoriye ayrılarak fiyat takdir ediyorlar ve ayrıca arazi üzerindeki meyve ağaçlarının 15 senelik ve daha yukarı olanlarına 200, 10 senelik 100, 5 senelik olanlarına 40, 3 seneliklere 15 lira fiyat takdir ederek ve fakat ağaç miktarları hakkında bir rakam vermeden kararlarını 203 kapatıyorlar. Bu karar Ġzmit’te bizim ġehir gazetesinin 31 Temmuz 1956 ve 1285 sayılı nüshalarında ilan ediliyor. Ayrıca Ġzmit belediyesinde 27.07.1956’da ilan ediliyor. Takdiri Kıymet Komisyonu raporuna göre 166.250 metrekare 70 kuruĢtan 116.375 lira 174.455 metrekare 60 kuruĢtan 104.673 lira 159.295 metrekaresi de 50 kuruĢtan 79.647 lira ki ceman 300695 liradır. Arazi üzerindeki ağaç miktarı Orman Mühendis Muavini Cihat AKDOĞAN ile Mazhar BAYRAKDAR 25.07.1956 tarihli müĢterek zabıtları ile 1-2 yaĢlı 20 adet 3 yaĢlı 104 adet 5 yaĢlı 14 adet 10 yaĢlı 15 adet ve 5 yaĢlı 30 adet tespit edilmiĢtir ki takdire göre 9820 lira tutmaktadır. Bu sıralarda Orman Genel Müdürü Hilmi AKYAMAÇ’ın gelmesi ile sahanın içeride olduğu ve asfalt yola uzak bulunduğu kendilerine gösterilmiĢ ve asfalta çıkmak için bir miktar daha arazinin alınması kararlaĢtırılmıĢ ki bu arazi de 27 hektar 2650 metrekare tutmaktadır. Ziraat vekaleti 02.08.1956 gün ve Ģube 9-9883 /4-953 sayılı emirleri ile Ġzmit Orman ĠĢletmesinin ikinci istimlak muamelesine de baĢlanmasını bildirmiĢtir. Ġzmit Orman iĢletmesi de 10.08.1956 tarih 6218-2/3067 sayılı yazısı ile vilayet makamına ikinci kısım için de menafii umumiye kararı çıkarılması için müracaatta bulunmuĢtur. Bu çalıĢmalar olurken arazi sahiplerinden pek çok Ģahıs istimlakın esasına ve yahut da bedele itiraz yollu Ġzmit belediyesine itirazda bulunmuĢlardır. Mesela Serindere köyünden Hakkı KAÇAR yakın Ģark Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsünün menafii umumiye namına istimlaka ehil bir Ģahsiyeti hükmiye olmadığını ve bu yerin her türlü ziraat ve her türlü istihsale uyduğu kavak yetiĢtirme iĢlerinin tahsisine verilmesi vatandaĢların mağduriyetine sebebiyet vereceğine, gene 25 imzalı baĢta Hasan GümüĢ olmak üzere muhtelif mülk sahipleri vermiĢ oldukları 02.08.1956 tarihli dilekçelerinde ayni mahiyettedir. Diğer taraftan Selahattin ERKÖK. Abdurrahim KARAÇETĠN, Muhittin EREN vekili avukat Orhan DEMĠRAĞAÇ da bedele itiraz etmiĢ ve tarla için metrekaresi 100 kuruĢ, meyvelik arazininse metrekaresi 150 kuruĢa çıkarılması için müracaatta bulunmuĢtur. Ġzmit’ten Yusuf DEMĠR ise ağaç miktarına itirazda bulunmuĢtur. Bu suretle muhtelif münakaĢalar baĢlamıĢtır. Bu istimlâk muameleleri 1295 sayılı istimlâk kararnamesinin hükümlerine göre yapılmaktadır. Bu kararnamenin 13 ve 17. maddelerine nazaran bu itirazlar vilayet idare heyetince red edilmiĢ ve red keyfiyeti vilayet makamınca da tasdik edilmiĢtir. Birinci istimlaka ait 310515 lira 50 kuruĢ istimlâk bedeli ve 62103 lira 10 kuruĢ % 20 fazlası ile 10.10.1956 tarih 1967 sayılı makbuz ile Ziraat bankasına yatırılmıĢtır. Bu sırada 6830 sayılı istimlâk kanunu meriyete girmiĢ bulunduğundan ve bu kanunda % 20 fazla yatırma mecburiyeti olmadığından Orman ĠĢletme Müdürlüğünden Ziraat bankasına yazılan 17.12.1956 tarihli yazı ile bu %20 miktarındaki fazla para geri çekilmiĢtir. Ziraat vekâletinin emri ile Orman ĠĢletme Müdürlüğünün yukarıda bahis ettiğimiz müracaatından sonra Ġzmit vilayeti idare heyeti 14.08.1956 204 tarihinde 401 sayılı kararları ile 27 hektar 2650 metrekare gayrimenkulünden umumun menfaatine istimlâk edileceğine dair karar verilmiĢtir. Bundan sonra belediye meclis üyelerinden Sebahattin BĠLGĠSU, Necdet BAġARAN, Ġsmail ALPASLAN ve ġevki KUZUOĞLU ile bilirkiĢi olarak ta Halil Hakkı GÖNENÇ, ġahap BĠLGĠSU, Kamil BAĞDAT ve evkaftan Ferhat 22.09.1956 tarihinde araziyi tetkik etmiĢler ve 29.09.1956 tarihinde belediye binasında toplanarak hepsinin müĢterek kanaati olmayan ve bazılarının itiraz kaydı koydukları kararları çıkarmıĢlardır. Bu karara göre arazi bedeli 100 kuruĢ oluyor ağaçlara ve diğer tesislere ayrı ayrı fiyatlar takdir etmiĢlerdir. Orman Genel Müdürlüğü 08.10.1956 tarihli teli ile belediye nezdinde itirazda bulunulmasına dair Orman ĠĢletme Müdürlüğüne emir vermiĢtir. Orman ĠĢletme Müdürlüğü 10.10.1956 tarihinde arazi kıymetine itiraz ederek 80 kuruĢa indirilmesini istemiĢtir. Diğer taraftan Ali GÜMÜġ ve Muhittin EREN’e ait bir takım tesislerin fiyatlarına da itiraz ederek düĢürülmesini istemiĢ ve meyve ağaçları için takdir edilen bedelleri yerinde bulmuĢ ve itirazda bulunmamıĢtır. Her iki istimlakta da meyvesiz ağaçlar için bir takdir ve tadat yoktur. Bu arada ikinci istimlak sırasında Muhittin ERENE’e ait ve seka fabrikaları hattından beslenen 25 kilovatlık bir transformatör istimlak edilmiĢtir ki bu uzun yıllar Enstitünün elektriği olmuĢ ve 15.5.1965’de istimlak bedeli olan 16500 lira kıymetlik Lüleburgaz Fidanlık Müdürlüğüne devredilmiĢtir. 05.11.1956 tarihinde Ġstanbul Orman BaĢmüdürlüğünün dört avukatı Fazıl YALÇINER, Hayati ARAYICI, Ġsmet AKDAMAR ve Ayten ĠNANÇ’dan müteĢekkil avukatlar heyeti bazı kararlar almıĢtır. Bu kararlara göre idaremiz tarafından belediye nezdinde ikinci istimlâk takdirine yapılan itiraz 6830 sayılı kanundan sonra yapılmıĢtır ki bu kanun hükümlerine göre belediye itiraz mercii değildir. Ġtiraz dava yolu ile olacaktır bu halde de çok fazla harç ödenecek ve davanın reddi halinde %10 ücreti vekâlet ödenmesi gerekecektir. Esasen birçok mülk sahibi bedele itiraz ederek tezid davası açmıĢ ve açmaktadır. Bu durumda idaremiz herhangi bir dava açsa dahi kazanılması çok uzak bir ihtimaldir denilmektedir. Orman Umum Müdürlüğünün 06.12.1956 tarih ve 9/9883/4-2333 sayılı emirleri ile avukatların bu mütalaaları makul sayılarak ve bedellerine de haddi layık olduğu mülahazası ile itiraz edilmemesi emir ediliyor. Ġkinci kısım istimlakın takdir kıymet raporunda arazi üzerindeki tesisler teker teker sayıldığı ve tespit edildiği halde meyveli ve meyvesiz ağaçlara ait bir tespit yoktur ve yalnız meyveli ağaçların yaĢına göre fiyatları konmuĢtur Orman ĠĢletme Müdürü M. Turgut ALP 29.01.1957 tarihli yazı ile Cahit Akdoğan, Fethi UNAT ve Mazhar BAYRAKDAR’dan müteĢekkil bir heyet meyve ağaçlarının yaĢ sınıflarına göre tespit etmiĢlerdir. Bu tespitlerin Ģahıs ĢahıĢ yapılmaması ve hakikaten eksik yapılmıĢ olması ileride bazı güçlükler çıkarmıĢtır. Ġkinci kısım istimlâk sahasının bedeli Ģöyledir: Arazi 1 liradan : 272 650.00 205 Binalar Meyve ağaçları : : 73 998.00 125 975.00 472 623.00 Bu istimlâk muameleleri yürütüldüğü sıralarda ve birinci istimlak iĢi hitama ermiĢ ve parası da yatmıĢ olduğu halde araziye hariçten girme ve sürmeler gibi tecavüzler olmakta ve Orman ĠĢletme Müdürlüğü tarafından vilayete Ģikayet ve itirazda bulunulmakta zaman zaman nahoĢ hadiseler cereyan etmektedir. Orman Genel Müdürlüğü emirleri ile BaĢmühendis Yakup APANAY reisliğinde mühendis Lütfi GÜNSEL ve Sulhi ġATIR’dan müteĢekkil bir ölçme heyeti 15.11.1956 tarihinde Ġzmit e gelerek 08.01.1957 tarihine kadar ölçme yapmıĢlar ve tapu kadastro ölçümlerine göre 77 hektarın biraz üstünde olan sahayı 87,7 hektar bulmuĢlardır ki ileride muamelelerde bu haritaya değil de daima tapu kadastro yazılarına itiraz edilmiĢtir. Bu heyet pek çok mütalaaları ihtiva eden bir rapor vermiĢtir. Mesela arazinin nasıl ve ne Ģekilde sulanacağı raporda uzun uzun anlatılmıĢtır. KıĢın Kilez deresinin ve diğer derelerin kabararak seyelan husule getirdiği bu bakımdan yapılacak tesislerin bu cihetin göz önünde bulundurularak yapılması tavsiye edilmektedirler. Bu suretle heyet arazinin ufki ve Ģakuli vaziyetini tebarüz ettirdiklerini belirtmektedirler. Yukarıda da bahsi geçtiği gibi araziye müdahaleler devam etmiĢ ve bu müdahaleleri men maksadı ile Orman ĠĢletme Müdürlüğünün vilayet makamına yaptığı müracaatlar için Vali Kemal ÇETĠNEL bir derkenar yazısı ile valiliğin muhatabı ve amiri olarak ancak vekâlet makamını kabul etmede ziraat vekili Esad BUDAKOĞLU imzası ile 12.02.1957 tarihinde gerekli emir gelmiĢtir. Bu emre göre 50 hektarlık birinci kısım istimlâk muamelesi tekamül etmiĢ ve asliye ikinci hukuk mahkemesince 6830 sayılı istimlak kanunun 16. maddesinin son fıkrasına müsteniden arazinin tapuya tescili ve gerekli Ģerhin verilmesi için karara bağlanmıĢtır. Memleketimiz beynelmilel sahada taahhütlere giriĢmiĢtir. Bu taahhütlerin ifası için derhal arazi çalıĢmalarına geçilmesi lazımdır. Bu iĢ için en aĢağı 10 hektar üzerinde fidanlık kurulması gerekmektedir. Aksi halde taahhütlerimiz aksayacaktır. Gerekli tedbirlerin acilen alınması istenmektedir. Ġkinci istimlak sahasına ait 422 073.00 lira 27.02.2957 tarih 19581 sayılı makbuzla, ayrıca aynı gün 19580 sayılı makbuzla da 50 550 lira Kocaeli Ziraat bankasına yatırılmıĢtır. Ġstimlâk muamelelerinin baĢlamasından bu paranın yatırılmasını takip eden haftaya kadar bütün çalıĢmalar ve muameleler Orman ĠĢletme Md. M. Emin TURGUTALP tarafından yürütülmüĢ ve avukat Ġsmet AKDAMAR baĢlangıcından beri muamelelerin hukuki yönünü eline almıĢtır. Zaman zaman Genel Md.lükten Teknik MüfettiĢ olarak Nurettin GÜRBÜZ gelmiĢ ve iĢletmeye yol gösterici yardımlarda bulunmuĢtur. Mahkemeden karar alındığı 206 halde tapuya tescil yapılmamıĢ ve ancak Ģerh verdirilmiĢtir. 50 hektarlık sahadan çıkılması için 6830 sayılı istimlâk kanunun 20. maddesi gereğince icraya müracaat edilmiĢ olduğundan ilk baĢlangıç çalıĢmaları yapmak için boĢ saha aranmıĢ ve Abdurrahim KARAÇETĠN kendi mülkünden istimlâk edilen sahadan 3 hektarını derhal vereceğini beyan ve kabul etmiĢtir. Bu miktar yetmediğinden 3 hektara daha ihtiyaç bulunması hâsılı ile bu boĢ sahaya bitiĢik ekili buğday tarlaları da sürülerek çalıĢmaların mutlaka ikmali Nurettin GÜRBÜZ tarafından Abdürrahim KARAÇETĠN’le anlaĢma sureti ile temin edilmiĢtir. Sonradan buğdaylı olan bu kısım ayrıca dava mevzuu olmuĢtur. ĠĢte hadiseler ve çalıĢmalar bu safhada iken 13 Mart 1957 tarihinde EskiĢehir Fidanlık Müdürü Osman KARAGÖZ muvakkat vazife ile Ġzmit e gelmiĢtir. Enstitü tarihinin dosya ve vesikalara müsteniden izahına çalıĢılan yukarıdaki kısmının takip eden bundan sonraki kısmı vesika ve dosyalarla beraber o günden itibaren çalıĢmaların bilgileri ile tamamlanarak devam edilecektir. 13 Mart 1957’de yukarıda bahsedilen 3 hektar boĢ ve 3 hektar da buğday ekili tarla kiralık bir traktörle sürülmeye baĢlanmıĢtır. Nurettin TÜRKÖZ ve Vaccorone iĢin baĢındadırlar. Araziye otomobille girmek için herhangi bir yol yoktur yaya olarak meyve fidanlığı arazisinden tek kiĢilik eski bir köprüyle Abdurrahim KARAÇETĠN’in iĢinin yanına gidilebilmektedir. Arazi çamur bir zamanda sürülmek zorunda kalındığı için ağırdır, tavsızdır. Bir küçük fiyat pikapla kamyon mevcuttur. Böyle tavsız sürülmüĢ bir araziyi ıslah maksadı ile ahır ve suni gübre atmak icap etmektedir. Fakat ne tahsisat ne de bu gübrelerin nasıl bulunacağına dair herhangi bir Ģey yoktur. Üç dört gün sonra Suadiye’ye giden yoldan kamyonla girme imkânını temin etmek için yol yapılmaya baĢlanmıĢtır. Ahır gübresi temin edilememekle beraber Ġzmit’te bazı Ģahıslardan borç para alınarak Gölcük zirai donatım kurumundan amonyum sülfat temin edilmiĢ ve sahaya atılmıĢtır. 20 Martta Vaccorone kamyonla Lüleburgaz’a gitmiĢ ve 25 Marta kadar iki kamyon sefer ile oradaki tecrübe materyali ve mevcut 214 fidanları göndermiĢ ve 25 Martta ilk dikime baĢlanmıĢtır. Bu yer halen fidancılara yapılan lojmanların tam karĢısına ve yolun diğer tarafına isabet eden kısımdır. 3 Nisan günü tecrübe materyal temin parseli ve endüstriyel kısımlar bitirilmiĢtir. Arazinin tavsız oluĢu ve birden sıcakların baĢlayıĢı ile endiĢe doğmuĢ ve komĢu çiftlik sahiplerinden ReĢit beyden motor alınarak sulamaya baĢlanmıĢtır. Bu çalıĢmaların yapıldığı zamanlarda ufak bir büro kurmak da icap etmiĢ Orman ĠĢletmesinde o zamana kadar misafirhane olarak kullanılan 2 odalı yeri iĢgal edilip binanın bir odası büro diğer odası da kalem olarak tespit edilmiĢ ve fakat herhangi bir büro malzemesi ve tahsisata sahip olunmadığından ileriki aylarda ödenmek üzere bazı firmalardan lüzumlu malzemeler alınmaya baĢlanmıĢtır. Fidanlık sahasını korumak üzere hemen iki bekçi temin edilmiĢtir ve ilk fidancı ġefik ÇAĞLI yevmiyeli olarak iĢe baĢlatılarak 1. ve 2. istimlâk sahalarının etrafını telle çevirmek faaliyetine geçilmiĢtir. Bir taraftan da fidanlık bakımları devam 207 etmektedir Orman Genel Müdürlüğü tarafından fidancı ve diğer personel kadroları gönderilmiĢtir. Personelin henüz tayin muameleleri baĢlamamıĢ yalnız yevmiyeli olarak çalıĢan iki Ģoför kadroya alınmıĢtır. ĠĢlerin bu Ģekilde yürümesinin hukuken mümkün olmayacağını düĢünen Orman Genel Müdürlüğü vekâlet makamından aĢağıdaki kuruluĢ olurunu almıĢtır. Ġzmit‟te Kavak Fidanlığı Kurulması Hk. 26.03.1957 9 9883/1 Vekâlet Yüksek Makamına 1) Yakın Ģark Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü için istimlâk edilen birinci kısım üzerinde fidanlık arazisi hazırlığı ikmal edilmiĢ bulunmaktadır. Henüz Enstitü taazzuv etmediği ve statüsü de hazırlanmadığı cihetle mali bakımdan ödemelerde bazı müĢkülatla karĢılaĢılmaktadır. Esasen Enstitü bünyesinde devamlı bir fidanlık da bulunacağı cihetle Ģimdilik iĢlerin selameti ve kolaylıkla takibi bakımından bir fidanlık tesisi ve çalıĢmaların Fidanlık Müdürlüğü tarafından organizesi uygun mütalaa edilmektedir. 2) Yukarıda arz edilen mucip sebeplere müsteniden bir Kavak Fidanlık Müdürlüğü tesisi ve enstitü taazzuv edinceye kadar ilgili bilumum iĢlerin bu Fidanlık Müdürlüğünce tedvirini yüksek tasviplerine saygılarımla arz ederim. Muvafık. 26/3/1957 Esad BUDAKOĞLU Umum Md. Hilmi AKYAMAÇ Aslı gibidir 17.06.1957 Bu sıralarda 18.04.1957’de M. Ali SEMĠZOĞLU gelerek iĢe baĢlamıĢ ve zaten muvakkat vazifeyle çalıĢan Osman KARAGÖZ tayin emri alarak EskiĢehir’den kati olarak ayrılmak ve evini getirmek üzere gitmiĢ ve 15.05.1957’de tekrar gelerek Fidanlık Müdürlüğü vazifesine baĢlamıĢtır. 23.05 1957’de de mutemet Mustafa ÇETĠNOĞLU gelmiĢ bu suretle fidanlık müdürü, mühendisi katip ve mutemedi, fidancı Ģoför ve bekçilerinden teĢekkül eden kadro yukarıda bahsedilen orman iĢletmesi binasında faaliyete geçmiĢtir. Tel çitle sahanın etrafını çevirmede pek güçlük çıkmamıĢ, yalnız asfaltın kenarında mülk sahiplerinden Ali ve Hasan GÜMÜġ’lerin arazisi etrafı çevrilirken pek çok defa tekrarlayacakları gibi karĢı gelmek istemiĢler, 208 fakat fidanlık mühendisi haklı ve yerinde aldığı tedbirlerle iĢ aksatılmadan Mayısın ilk haftasında bitirilmiĢtir. Bu devrede ve bu yazda en büyük güçlük bir takım arazi sahiplerine zaman zaman tekrar arazilerine ekim yapmak için girmeleri ve hatta ekmeleri gibi müdahalelerin önlenmesi olmuĢtur. Hukuken satın alınması bitmiĢ arazinin fiilende iĢgali her bakımdan zaruri idi. Bu zaruret arazi hazırlanması ve çalıĢmaların olabilmesi gibi maddi sebeplere dayandığı gibi devamlı surette münakaĢa ve itiraz mevzuu olan istimlâk iĢlerinin tavsaması ve kesilmesi bakımından da araziye fiilen sahip olmak psikolojik bir etki yaratacaktır. Nitekim orman iĢletmesinin istimlakları ta baĢından beri takip eden avukatı 10.04.1957 tarihli ve ĠĢletme Müdürüne hitap eden bir yazısında 58 müĢterek malik için icraca takibat açıldığı tahliye emirlerinin postayla gönderildiği ve 15 günlük bekleme müddeti bitince icra memurunun getirileceği yazılmaktadır. Ġlk olarak, 15.07.1957’den itibaren Ġzmit 2nci icra memurluğu eli ile tahliyeler baĢlamıĢ bulunmaktadır. 23.07.1957’de ise Muhittin EREN ve Ali GÜMÜġLER’ce arazi tahliye edilmiĢ Ali GÜMÜġLER’e ait binalar ise vaktin geç oluĢu dolayısıyla tahliye edilemediği idare avukatlığınca bildirilmekte ve on gün sonra icranın tamamlanacağı yorumlanmaktadır. Fakat bu binaların tahliye iĢi 10 gün sonra değil uzun bir süre güçlükler yaratmıĢtır. Diğer araziler tamamen icra memuru eli ile idaremize teslim edilmiĢtir. Bu teslim iĢi olmakla ve hukuken her türlü tasarruf idaremize geçmekle beraber tek tük eski mal sahiplerinin tecavüz vakaları olmuĢ ve bunlar 1957 yazının fidanlık idaresini uğraĢtırıcı bir hal almıĢlardır. Bunlara ait bir iki misal faydalı olur. Tel örgü ile çevrilen bu suretle malikiyeti belirtilen sahada iki Ģahıs mısır ekmiĢlerdir. Meni müdahale kanunu uyarınca vilayet makamına müracaat edilmiĢ ve alakalı memurlarca tekrar müdüriyete teslim edilmiĢ ve mütecavizlere de tebliğ edilmiĢtir. Buna rağmen idaremiz tarafından ekili mısırları kesip alabilecekleri kendilerine duyurulmuĢ ve muayyen bir gün verilmiĢtir. Bu tebliğ ve sözlere cevap dahi vermeyen bu Ģahıslar yeĢil ve henüz koçan çıkarmamıĢ mısırları sürerek toprağa karıĢtırmak mecburiyeti hâsıl olmuĢtur. Bu tecavüzlerin en çoğu Ali ve Hasan GÜMÜġ kardeĢler tarafından yapılmıĢ ve evlerinden çıkmamıĢ olmaları da bu tecavüzlerin ifasında kendilerini kolaylık sağlamıĢtır. Bazen geceleri dahi kontrole gelinip traktör veya kendilerinin araziden çıkarıldıkları olmuĢtur. Bu suretle vaki tembihat ve hareketlerimiz sayesinde tecavüzlerini daha ileri götürememiĢlerdir. Orman Genel Müdürlüğü 09.05.1957 tarihli emirleri ile Enstitü binasının bir an önce yapılabilmesi için belediyeden imar müsaadesi istenmektedir. Belediyeye yaptığımız müracaatta binanın yapılacağı kısım belediye hududu dıĢında olduğundan imar planı ile alakalı olmadığı bildirilmiĢtir. 209 Binanın bütün çalıĢmaları enstitü binasına ait proje keĢif ve diğer bütün çalıĢmalar orman umum müdürlüğü inĢaat Ģubesince hazırlanmıĢ ve ihale evrakı Ġstanbul Orman BaĢmüdürlüğünden aldığımız yazıda ihalenin 15.08.1957 günü yapıldığı ve bir kısım inĢaatın müteahhitin %22 kırmasından sonra 492498.99 kuruĢ üzerinden Adapazarı Çırcılar caddesi no 16 da müteahhit Rauf URAS’a ihale edildiği bildirilmektedir ve 29.08.1957’de Orman Umum Müdürlüğü Ģube 9 MüfettiĢi BaĢkanlığında bir heyetle adı geçen müteahhite yer teslim edilmiĢtir. Binanın oturtulacağı yer mevzuunda da bazı hadiseler olmuĢ zamanın Umum Müdürü Dr. Fuat ADAK binanın istimlâk sahasının son kısımlarına yapılmasını emir etmiĢtir. Bilahare Orman Genel Müdürlüğünden alınan bir emirde tekrar bu mevzuun üzerinde durulması bildirilmiĢ ve sonradan tanzim edilen bir zabıtla inĢaatın bu günkü yerinde yapılmasında bir mahsur olmadığı tespit edilmiĢtir. Bu tespit 12.03.1958’de olmuĢtur yani ihaleden bu tarihe kadar müteahhit herhangi bir ilerleme yapmamıĢtır. Temel kazmıĢ ve fakat yağıĢlar dolayısıyla devam edilmemiĢtir. Sonra 17 Nisan 1958 tarihli zeyil mukavele ile inĢaat müddeti 4 ay daha uzatılmıĢtır. Müteahhide kereste çimento demir gibi tahsis maddeleri idare tarafından verilmiĢ ve ayrıca avans da verilmiĢtir. Müteahhit inĢaatın bir kısmını yaparak kıĢ içerisinde iĢi bırakmıĢ ve 19.05.1959 tarihinden itibaren inĢaatı tamamen bırakarak meçhul bir istikamete giderek ortadan gaip olmuĢtur. Sonra 17.07.1959’da tasfiye edilmesini isteyen bir istida göndermiĢtir.ĠiĢte bu sıralarda da kendisinin evvelce sahtekârlıklar yaptığı ve sahte banka makbuzları tanzim ettiği ihbar edilmiĢ ve tespit edilmiĢtir. Bu tarihlerden itibaren de kendisini gören herhangi bir kimse olmamıĢtır. 1959 yılı binanın bu talihsizlikleri hadiseleri ile geçmiĢtir. Daha sonra mahkemece yapılan bütün iĢler tespit edilmiĢ ve diğer hukuki muameleler tamamlandıktan sonra, 14.09.1957 tarihinde 2. ihale hazırlıkları yapılması Adapazarı Orman BaĢmüdürlüğünce emir edilmiĢ ve 18.03.1960 tarihinde Rauf URAS nam ve hesabına 2. ihale Ahmet ÖZEN’e yapılmıĢtır. Ahmet ÖZEN yarım olarak üzerine aldığı binaya mukavele müddeti içerisinde baĢlamıĢ ve haklı olarak dayandığı bazı sebeplerle birkaç defa temdit edildikten sonra 1962 Haziranında muvakkat kabulünü ve 1963 te kati kabulünü yaptırarak binayı ikmal etmiĢtir. Bina birinci ve ikinci ihalelerle perdeler ile 2.250 000 lira civarındadır Perdeleri ayrı bir ihale mevzuu olmuĢtur. (bazı lojmanlarla beraber 25 000 lira). Binanın döĢemesi Ġstanbul Sultan Ahmet Erkek Sanat Enstitüsü tarafından daha evvel adı geçen Enstitü Müdürlüğü tarafından böyle bir mobilya inĢaatının yapılamayacağı projelenmesi gerektiği teklifi alınmıĢ bunun üzerine gelen bir heyet Fidanlık Müdürlüğü elemanları ile temas ve tespitlerini yaparak detaylı bir Ģekilde projelendirmiĢtir. 192 000 lira kadar tutan proje miktarı projelerle birlikte Orman Genel Müdürlüğüne arz edilmiĢ ve 2490 sayılı kanun muvacehesinde en kolay ve en emin bir yolla binanın tefriĢ edilebileceği kanaati teklif edilmiĢtir. Genel Müdürlükçe de tasdik 210 edildikten sonra inĢaata geçilmiĢ ve 1962-1963 Kasımında tamamlanarak mahalline getirilmiĢ ve gereken yerlerine montajları yapılmıĢtır. Ayrıca kütüphanenin kitaplık kısmı yaptırılmıĢtır. Binanın önündeki oto tesisi ile beraber 2.5 milyon liraya mal oldu denilebilir. 1957 yılı sonralarında istimlâk iĢlerinin durumu Ģöyle idi: Yukarıda belirtildiği gibi 1. ve 2. istimlâklar yapılmıĢ paraları kanuni müddetlerinde bankaya yatırılmıĢ ve icra yolu ile bir ev hariç herkes çıkarılmıĢtır. Binanın önündeki para tevzii edilmek istendiğinde pek güç durumlar hâsıl olmuĢtur ġöyle ki: 64 kiĢinin müĢterek mülkü 140 hektar civarındadır. Bunun 72 hektarı alınmıĢtır, fakat fiilen taksimli olan bu yerler tapu muvacehesinde mekân itibari ile taksimli değildir. O halde bankadaki para 64 kiĢiye istimlâktan hisselerine düĢen nispetlerde taksim edilecek ve 64 kiĢi arasında hisseleri nispetinde verilecektir. Böyle bir iĢi yapmak görülmemektedir Zaman zaman temas ettiğimiz tapu kadastro ilgilileri ya geriye kalan arazinin de alınarak tamamını birden parasını yatırıp hissedarlara taksim edilmesi veya alınan kısmın iade edilerek vazgeçilmesi gibi beyanlarda bulunmakta idiler. Filhakika bu sıralarda Kocaeli millet vekillerinin bazıları ile mülk sahiplerinin bazıları zamanın Ziraat vekili Metin ÖKMEN’e giderek yukarıdaki iki görüĢe uygun Ģekilde müracaatta bulunuyorlar ve Ziraat vekâleti de 02.01.1958 tarihli bir yazı ile Kocaeli Valiliğine geriye kalan kısmın da istimlâkı için lüzumlu menafii umumiye kararının verilmesi için emrediyor ve bu suretle 3. istimlâk doğuyor. Üçüncü istimlâk için vilayet idare heyeti 08.01.1958 tarihinde menafii umumiye kararı vermiĢ ve vilayet makamı da 10.01.1958’de tasdik etmiĢtir. Ve bu 64 kiĢinin müĢterek mülkünden istimlak edilmemiĢ 68.520 hektar saha ile hudutları düzeltmek maksadı ile ilave edilen diğer birkaç parça arazi bu istimlaka girmiĢ olup aĢağı yukarı bu günkü orta yolun doğu tarafına isabet eden kısımdır. 6830 sayılı kanun gereğince gerekli ilan ve teferruatlı muameleler yapıldıktan sonra takdiri kıymet komisyonu teĢekkül ettiriliyor her biri ayrı ayrı yemin ettikten sonra 11.02.1958’de çalıĢmaya baĢlamıĢlar ve 14 gün tam olarak çalıĢarak mufassal raporlarını verdiler. Genel olarak araziye 190 kuruĢ bedel takdir edilmiĢtir. 220 kuruĢ takdir edilen bir arazi parçası için idarece bedel tenzili davası açılmıĢtır ve 3. istimlâkın tutarı 1.991.434 lira Ziraat Bankasına yatırılmıĢtır. Bu paranın 353 658 lirası ağaç bedeli 139 150 lirası bina bedeli 1.498 626 lirası da 774.630 metrekare arazi bedelidir ki 15.07.1958’de Ziraat bankasına yatırılmıĢtır. Takdiri kıymet komisyonu raporlarında bazı maddi hatalar olduğu tespit edilmiĢ ve 06.08.1958’de fark ziraat bankasına yatırılmıĢtır Kocaeli tapu sicil muhafızlığının alınan nispetlere uyularak istimlâk edilen yerden mülk sahiplerine isabet eden para miktarını gösterir cetvel 23.10.1958’de Ziraat bankasına tevdi edilmiĢ ve para tevziine baĢlanmıĢtır. 22 Ģahıs bedelin yükseltilmesi için dava açmıĢlar, bu davaların katiyet kesp eden 15’ine ait 262 416 lira 80 kuruĢ 03.01.1961’de bankaya yatırılmıĢtır. Diğer davacılar kararı temyiz etmiĢler ise de daha sonraları bunlardan da bazıları temyizden vazgeçmiĢler, diğerleri de dava temyizce tasdik edilip paralarını almıĢlardır. Bu surette 211 istimlak edilen ve idareye geçmiĢ olan saha miktarı 150 hektar 5550 metrekaredir. Bu araziye 1966 sonbaharına kadar ödenen para 3.617.568 lira 92 kuruĢ. Gene 1966 yılı sonu itibarı ile 2 tezyidi bedel davası mevcuttur. Ödenen bu para arazi, ağaç ve bina ile diğer tesislerdir. 1958 yılı 2. fidanlık kurma yılı olmuĢtur. Bu yılbaĢlarında FAO tarafından ekipmanları ile beraber 2 traktör, mikroskop, fırın, buzdolabı vesaire vs laboratuar malzemeleri gönderilmiĢtir. Bu malzemelerin gümrükten çekildiği ġubat ve Mart tarihinde bir çifte Nonyus (nonius) üçer yaĢlı acemi at temin edilmiĢtir. Ġlk yıllarda henüz yollar da layıkı ile yapılmamıĢ olduğundan bu hayvanlar arazide pek sıkıntı çekmiĢler ve bir tanesinin fazla meĢakkatten gözleri görmez olmuĢ HaydarpaĢa hayvan hastanesinde yapılan muayenesinde tedavi ve baĢka çaresi olmadığından bahisle vurulması teklif edilmiĢ ise de iyi bir tesadüf eseri bu tavsiye tatbik edilmemiĢ ve bilahire iyileĢmiĢtir. 1958 yılında küçük bir garaj yaptırılmıĢ ve Ağustostan itibaren de 2 lojman tahsisatı alınarak 1. ve 2. numaralı tekil lojmanlar yaptırılarak ikmal edilmiĢtir. Kurulacak olan Enstitünün içme suyunun temini maksadı ile Belediye nezdinde teĢebbüse geçilmiĢ ve yapmıĢ olduğumuz teklif Ģehir suyunun az oluĢu dolayısı ile ret edilmiĢtir. Traktör ve vasıtaları yıkamak ve aynı zamanda iyi bir su temin edilirse içme suyu olarak kullanmak maksadile garajın arkasında bir artezyen açtırılarak yüksek bir depoya alınmıĢ ve bu suretle uzun yıllar bu sudan her yerde istifade edilmiĢtir. Yalnız bu su kabili Ģürb olmadığından daha yukarı kısımlarda fidanlık arazisinin orta kısımlarına isabet eden ve liman sondajları maksadı ile açılmıĢ olan mevcut artezyenin daha iyi olan suyundan içme suyu olarak istifade edilmiĢtir. Suyun kurulacak Enstitü için önemi vilayet ve belediye nezdinde vaki devamla müracaat ve teĢebbüslerim ile müsmir bir metreye varılmıĢ ve 1959 yılında gerekli müsaade temin edilerek Enstitü binasını 750 metre mesafede mezbaha yanından geçen ana boruya bir Ģebeke borusu ile rapt edilerek bugünkü su temin edilmiĢtir ve bu surette cidden çok mühim olan bir problem halledilmiĢtir. Elektriğe gelince; yukarıda bahis edildiği gibi esasen mevcut olan bu hususta herhangi bir sıkıntı çekilmemiĢtir. Yine 1958 yılı içerisinde kuruluĢun bir planının yapılması icap etmiĢ ve ilk yapılan plan birçok sebeplerden kabul edilmemiĢ tekrar düzeltilerek Umum müdürlüğe gönderilmiĢ ve 24.10.1958 tarihinde yeni vaziyet planı tasdik edilmiĢtir. 1958 sonu ve 1959 yılı ilk aylarında ilk fidan tevzii iĢi baĢlamıĢ fidanlığa vasıtalar giremediğinden traktörle fidanlar Ġstanbul-Ankara Ģosesi kenarına kadar çekilmiĢ ve oradan tevzi edilmiĢtir. Müessesenin ilk fidanı Ġzmit’te zahireci Mustafa ÖZSOY’a verilmiĢ ve Kullar köyündeki çiftliğinin arazisine dikilmiĢtir. 1959 yılı 3 ġubatında Ġzmit ĠĢletme Müdürü Emin TURGUTALP fidanlığa tayin edilmiĢ ve 18.09.1960’ta Giresun BaĢmüdür Muavini olarak ayrılmıĢtır. 212 1959 Ġlkbaharında normal fidanlık çalıĢmalarımız devam etmiĢ ve halk ağaçlama kontrolleri devam etmiĢtir. Bu yılın en mühim olayı fidanlık müdürlüğü bürosunun arazi içinde Muhittin EREN’den istimlak edilen bir binaya taĢınılmıĢ olunmasıdır. 1957’den beri arazisinden ve evinden çıkmamak için direten Hasan ve Ali GÜMÜġ kardeĢler kurban bayramında icra marifeti ile çıkarılmıĢtır. Bu suretle de arazi tüm olarak idarenin tasarrufuna geçmiĢ bulunmaktadır. 1959 10 Haziranında Osman KARAGÖZ ve 10 gün sonrada M. Ali SEMĠZOĞLU 1 sene evvel yapılmıĢ olan lojmanlara taĢınarak daire ile beraber elemanlarının ikameti de aynı yerde sağlanmıĢ ve iĢlerin takibi ile çalıĢmalardaki randımanda her yönden mühim rol oynamıĢtır. Ġstimlâk sırasında sahada mevcut olan ve Muhittin EREN’e ait olan 25 KW sekaya ait transformatörün vermiĢ olduğu ceryan Müessesenin birçok iĢlerine kâfi gelmiĢ ve inĢaatın yapılmasında mühim rol oynamıĢtır. 27.10.1960’ta bu hattın kaldırılacağı fidanlığımıza tebliğ edilmiĢ ve derhal yeni ve daha çok ceryan temini için teĢebbüse geçilmiĢtir. Bunun için de belediye ile anlaĢılmıĢ ve belediyenin mezbaha ve un fabrikası için Sanayi çarĢısında kurmuĢ olduğu trafodan 6300 voltluk yüksek enerjiyi Etibank elile ve bir hat çektirmek ve bu hattın geçeceği yerden 75 metre içeride ve arazimizde 100 KW’lık bir transformatör kurarak cereyanımızı temin etmek projesi düĢünülmüĢ. Etibankla mukavele yapılmıĢ Ġzmir EtitaĢ’tan transformatör temin edilmiĢ ve bu suretle halen bu müessesenin kullanmakta olduğu cereyan temin edilmiĢtir. Bu ceryan için 30 000 lira 578 kuruĢ Etibanka yatırılmıĢ ve 13 bin lira da ayrıca transformatör bedeli ödenmiĢtir. Bu ceryanın muvakkat kabulü 10.07.1963 tarihinde olmuĢ ve belediye ile diğer bazı ufak tefek mevzular hal edildikten sonra 1963 yılı sonunda yeni cereyan bağlanmıĢ ve 1965 yılında da eski trafo Lüleburgaz Fidanlık Müdürlüğüne devir edilmiĢtir. Yukarıda bahis edilen masraflardan baĢka ayrıca iç tesisat yaptırılmıĢ ve buna da sonradan yapılan bir takım ilavelerle 50 000 lira bir masraf gitmiĢtir. 1959 yılının sonbaharında Ġtalya’da yapılan Dünya Kavakçılık kongresine Fidanlık Md. Osman KARAGÖZ tarafından iĢtirak edilmiĢtir. 1959-1960 kıĢı yukarıda bahsedilen büroya geçilmiĢtir. 1960 yılında fidanlığın normal çalıĢmaları devam etmiĢ mevzuları Türkiye çapında ele alınmaya devam edilmiĢtir. 1960-1961 kıĢı da eski dairede geçirilmiĢ ve burada normal çalıĢmalar devam etmiĢtir. 1961 yılı 24 Temmuzunda Zeki SERT MEHMETOĞLU fidanlığa tayin edilmiĢtir. 1961 sonbaharında inĢaatı devam eden enstitü binasının henüz mozaikleri yapılmamıĢ iki odasına girilerek büro olarak (Ġstasyon Müdürlüğüne ait olan iki odadır). 1962 ilkbaharında binanın ikmali ve Akdeniz memleketleri kavakçılık toplantısına yetiĢtirilmesi gayesi ile faaliyet hızlandırılmıĢ ve hakikaten 213 müteahhit ve fidanlık elemanlarının sıkı çalıĢmaları ile 24 Nisan 1962 tarihinde Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü binasının açılıĢı ve Fidanlık Müdürlüğünün Enstitü Müdürlüğüne inkılâp ediliĢi mümkün olmuĢtur. 1962 yazında bu açılıĢı müteakip normal çalıĢmalar devam etmiĢtir ve FAO özel fonu ile Orman Genel Müdürlüğü arasında akd edilen Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü projesinin Ankara’da ki çalıĢmaları takip edilmiĢ ve 8 Ekim 1962’de proje direktörü CHARDENON gelerek proje fiilen baĢlamıĢ ve Enstitü tarihinde yeni safha açılmıĢtır. Özel fon projesi ile baĢlayan Enstitü tarihine geçmeden evvel bugün pek kolaylıkla üzerinden geçilen Enstitü köprüsüne ait de kısa bir bilgi vermek icap etmektedir. ġöyle ki: Daha 1957 yılında çalıĢmalara baĢlandığından beri yaz aylarında asfaltın kenarındaki eski tahta bir köprü kullanılmakta idi fakat durumu ihtiyaca cevap vermediğinden fidanlık müdürlüğünce tamir ettirilmiĢ olmasına rağmen sadece yaz ayları zarfında kullanılabilmiĢtir Esasen kıĢın köprüden geçme kabil olsa dahi vasıta ile daha içerilere gitme imkânı yok idi. Ancak 1959 yılında fidanlığın ana ve bir kısım tali yollarının ikmalinden sonra kıĢın da vasıta ile geçme imkânı hâsıl olmuĢtur. Fakat çok az yağıĢlarda dahi üzerinden sular aĢtığı için devamlı surette güçlüklerle karĢılaĢılmıĢ ve lojmanlardaki okul çocuklarının okullarına gitmeleri çoğu kere yaya olarak arka yollardan mezbahaya çıkarak oradan temin edilen vasıtalar ile mümkün olabilmiĢtir. 1959-1960,1960-1961 ve 1961-1962 kıĢlarında da sık sık tamir ve takviye edilen bu köprü kullanılmıĢtır. 1961 baharında yeni beton bir köprü inĢası için teĢebbüse geçilmiĢ ve sahası ayrıca istimlâk edilerek 176 lira istimlâk bedeli bankaya yatırılmıĢtır ki daha arazi sahipleri tarafından bankadan alınmamıĢtır. Çünkü fiilen Ali GümüĢlerin tasarrufunda olan bu yer istimlâk edilen arazi gibi 64 kiĢinin müĢterek malıdır. Ġstimlak bedeli 176 lira olan bu yer için 800 lira gazete ilan parası ödenmiĢtir. Yeni köprü inĢası için ayakları ve üst yapısı olmak üzere ayrı ayrı keĢifler yapılarak 30’ar bin liranın altında kalması temin edilerek emaneten yaptırılmıĢtır. KeĢfi yapan ve inĢaatını takip eden mühendisin ikmali ve hatası olarak ters kiriĢ yapılmayıp geniĢ bir alt kiriĢ yapılmak suretiyle köprünün bu yüzden zaman zaman baraj vazifesi görerek yukarı kısmının sular tarafından istila edildiğinden Ģikâyet sebebi olmuĢ ve asfaltın da sularla kaplanması neticesi birkaç kiĢinin ölümü ile neticelenen bazı kazaların vukuuna da sebep olmuĢtur. Köprü bitirildikten sonra asfaltla olan irtibatı da temin edilerek enstitünün açılıĢ töreninden 10 gün kadar evvel üzerinden ilk vasıta normal olarak geçirilmiĢtir. Fidanlık orta yolu: 1958 yılında tasdik edildiğini söylediğimiz vaziyet planındaki yolların yapılması hem çalıĢmalar hem de sahadaki ikametin temini için zaruri idi. Orman Genel Müdürlüğü nezdinde esbabı mucibe ile muhtelif seferler teĢebbüste bulunulmuĢ ve katma bütçede tahsisat olmadığından döner sermayeden ve Ġzmit Orman ĠĢletme Müdürlüğü eli ile 214 yapılması zamanın vekili tarafından emir edilmiĢtir. Orman ĠĢletmesi 1958 yılında toprak tesviyesini ve 1959 yılında da üst kısmını tamamlayarak GÖRÜLMÜġTÜR 08.10.1969 Orman MüfettiĢi M. Kemal GÜNGÖR (Mühür) 1959 yılı kıĢında kum ve çakıl dökülmesini ikmal ederek geçit sağlanmıĢtır. Enstitü iskân sahasındaki bazı tali yollar Fidanlık Müdürlüğü imkânları ile tamamlanmıĢtır. Fidanlık orta yolu üzerindeki köprüden bir iki satırla bahis etmek faydalı olacağı mülahazası ile aĢağıda arzu izaha çalıĢılmıĢtır. Bu gün herhangi bir dere olduğu fark ve temyiz edilemeyen bu yerden ikinci bir dere geçmekte idi. 1958 yılında orta yolun imlası yapılırken buraya bir köprüden ziyade büyük çaplı büzlerin konularak üzerinin kapatılması düĢünülmüĢ ve 4 sıra yan yana 2 sıra üst üste 100’lük büzler konmuĢtur. Fakat 1958-1959 kıĢında gelen bir sel burayı tamamen sökmüĢ büzlerin bir çoğunu kırmıĢ ve bir kısmını uzak mesafelere kadar sürüklemiĢtir. ĠĢte bu hadiseden sonradır ki köprü zaruriyetine karar verilmiĢ ve üst yapı yapılırken yine orman iĢletmesi tarafından bugünkü köprü yapılmıĢtır. Daha sonra oradan geçen derenin büyük dere ile birleĢen kısmı doldurulmuĢ önüne ağaçlama yapılmıĢ ve daha sonraki kısımları tesviye edilerek fidanlık sahasına katılmıĢ ve bugünkü durumu ile elimizde deresiz bir köprü kalmıĢtır. 215 Kuruluşundan itibaren Enstitünün sarfiyat dururmu 71 832 70 75 444,67 168 530,94 202 006,25 299 130,86 400 302,66 392 098,16 398 225,06 465 422,64 2 472 993,94 481 012,14 YAPI TESĠS VE ONARIM 114 166,29 215 561,32 117 006,34 229 328,65 916 183,56 325 977,14 195 597,84 407 237,80 486 519,26 3 007 578,20 76 638,17 411 528,00 (269 740,00 lirası Ġzmit istasyonun) 66 391,00 (9 730,00 Lirası Ġzmit Ġstasyonun) OPERASYON GĠDERLERĠ YILI 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 YEKÜN 1966 1967 ĠSTĠMLÂK MAAġ ÜCRET VE YEVMĠYE YOL 310 515,50 516 274,38 2 179 486,71 9 030,13 374 839,10 294 128,07 19 045,83 16 645,09 3 719 964,81 244 864,60 52 292,25 105 256,50 157 548,75 - 16 196,57 43 485,26 76 288,57 84 077,80 108 891,20 129 672,40 213 045,73 277 920,51 452 748,31 1 402 336,81 507 948,90 - - 560 120,00 (Enstitü-istasyon MüĢterek) YEKÜN 310 515,50 718 469,94 2 566 280,21 476 112,48 890 251,80 1 618 333,69 874 998,03 817 386,82 1 083 383,37 1 404 690,21 10 760 422,05 1 320 463,81 (Enstitü-istasyon MüĢterek) 1 038 039,00 (Enstitü-istasyon MüĢterek) Ta. BaĢmüfettiĢliğince tetkik EdilmiĢtir Tarih: 29.08.1968 Cemal ABAN YILLAR ENSTĠTÜ MERKEZĠNE AĠT SARFĠYAT YATIRIM (22 111,22 113,23 111) MARMARA ĠSTASYONUNA AĠT SARFĠYAT CARĠ HARCAMA TEKNĠK PERSONEL HARCAMALARI (22.112) MAAġ VE ÜCRETLER 1968 163 950,30 280 047,19 425 605,10 165 997,35 1969 85 673,15 208 505,50 547 474,00 189 704,83 216 YATIRIM 74 500,73 206 706,98 CARĠ HARCAMA TEKNĠK PERSONEL YEV. MAAġ VE ÜCRETLER 213 796,50 90 375,40 76 281,20 165 394,09 92 284,00 88 193,70 Yazan: Ali Sencer BĠRLER Enstitü idari bina, hizmet evleri ve merkez istasyon müdürlüğü sahası 1972 yılının Haziran ayının 21-22 günleri yağan Ģiddetli yağmurlar sonunda sel baskınına maruz kalmıĢ idare binası bodrumunda su yüksekliği 2,26 metreyi bulmuĢtur. Selin nedenleri Ģiddetli sağanak yağmurlar olmakla beraber. Kilez deresinin Kullar köyündeki kapama menfezlerinin sel sularının getirmiĢ olduğu fidan, dal ve ağaççıklarla kapanması sonucu gelen suların %50’den fazlasının kapamanın üzerinden aĢarak fidanlık sahasına ve dolayısıyla iskân sahasındaki idare binasına ve hizmet evlerinin içine girmek suretiyle oturanlara maddi yönden de büyük zararlar vermiĢtir. Ġdare binası bodrumunda bulunan arĢivde 1971 ve daha evvelki yıllara ait birçok evraklar sel suları ile zayi olmuĢtur. Bu nedenle 1972’den önceki yıllara ait herhangi bir kayıt çıkarılamamaktadır. DSĠ sel afetlerinin önlenmesi için gerekli çalıĢmaları yaptıklarını ve yapacaklarını beyan etmektedir. Sel durumu ve DSĠ çalıĢmaları hakkında gerekli uyarı ve gereği Kocaeli Valiliğine intikal ettirilmiĢtir. 1970 yılı bütçesi ile verilen ödenekle Kandıra - Kerpe - Kefken hızlı geliĢen yönde ve çalıĢma sahalarının korunması için 4 adet bekçi evi yapılmıĢ ve hizmete konmuĢtur. 1974 mali yılında, artan personelin hizmet evi ihtiyacını karĢılamak ve TUR/71/521 proje vasıtalarını korumak için 10 adet hizmet evi 1 garaj ve 1 adet Ģantiye binası yapılarak hizmete konmuĢtur. 1975 mali yılı bütçesi ile verilen ödenekle 8 adet hizmet evi inĢasına geçilmiĢ ise de inĢaata geç baĢlanmıĢ ve nakit sıkıntısından dolayı yılı içinde ikmal edilmemiĢ ve 1976 yılına intikal etmiĢtir. 1970-1975 yıllarında Enstitümüz çalıĢmaları ile ilgili cari ve yatırım harcamaları yıllar itibari ile Ģöyledir: YILLAR 1970 1971 1972 1973 1974 1975 CARĠ YATIRIM 195 174,33 342 555,77 182 536,05 303 046,45 278 140,52 226 308,78 233 351,98 243 740,20 102 475,02 539 499,37 55 299,00 779 275,00 TL harcama yapılmıĢtır ENSTİTÜ KURULUŞ DEĞİŞİKLİK VE DEĞİŞİMLERİ Yıl 1970: Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü yönetmeliğinin günün Ģartlarına cevap verecek tarzda ve enstitünün çalıĢma koĢulları içine sonradan sokulmuĢ 217 bulunan “Okaliptüs” ve “Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları”nı da kapsayacak Ģekilde değiĢtirilmesi için Ġzmit Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğüne hazırlanan yeni yönetmelik taslağı AGM Genel Müdürlüğünce teĢkil edilen bir komisyonda incelettirilip, lüzumlu görülen tadilat ve ilaveler yapıldıktan sonra, Orman Bakanının 12.11.1970 tarihli oluru ile “Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları Enstitüsü” yönetmeliği yürürlüğe girmiĢ ve bundan böyle Enstitümüzün adı yukarıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. Bu yeni yönetmeliğe göre daha önceden: 1. 2. 3. 4. Kültür ġubesi. Koruma ġubesi. Teknoloji-Ekonomi ġubesi. Yayın ve Dokümantasyon ġubesi olarak görev yapmakta olan Enstitümüzde, 7 adet uzmanlık Ģubesi teĢekkül etmiĢ olup, bunlar aĢağıdaki gibidirler: 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. Kültür ġubesi. Entomoloji ġubesi. Teknoloji-Kıymetlendirme ġubesi. Yayın ve Dokümantasyon ġubesi. Genetik - Islah ve Seleksiyon ġubesi. Patoloji ġubesi. Ekonomi -Ġstatistik ġubesi. Yıl 1971: AGM Genel Müdürlüğünün 12.10.1971 gün ve 9B/9826-3/1331 sayılı emirleri ile kabul edilmiĢ. BirleĢmiĢ Milletler kalkınma planı FAO özel fon TUR/71/521 endüstriyel ormancılık plantasyonları projesinin Enstitümüzde faaliyete geçeceği ve adı geçen proje Co-menajerliği ile Enstitümüz Müdürü M. Ali SEMĠZOĞLU’nun, Co-menajer yardımcılığı ile de Zeki SERTMEHMETOĞLU’nun görevlendirildiği emir edilmiĢtir. ĠĢ bu emir, 27.10.1971 gün ve 9.B/9826/3/1411 sayılı AGM Genel Müdürlüğü emri ile tekraren ve kati karar olarak bildirilmiĢtir. AGM Genel Müdürlüğünün 03.11.1971 gün ve 9B/9826/3/1428 sayılı emirleri ile de, BirleĢmiĢ Milletler kalkınma programı idare meclisince kabul edilmiĢ olan TUR/71/521 özel fon projesinin yürütülmesi görevinin, Bakanlık adına AGM Genel Müdürlüğüne verildiği ve Enstitümüzün bilgileri emredilmiĢtir. Bu durumda TUR/71/521 endüstriyel ormancılık plantasyonları projesi AGM Genel Müdürlüğü adına Enstitümüz tarafından yürütülmektedir. Yıl 1972: 24.11.1972 gün ve 6 sayılı Enstitümüz Teknik Komisyon kararı ile, Enstitümüzde deneme desenlerinin (AraĢtırmalar için) tertiplenmesi ve 218 sonuçlarının Matematik- Ġstatistik metotlara göre değerlendirilmesine iliĢkin bil cümle iĢlerini yönetmek üzere bir “Biyometri ġubesi Müdürlüğü” kurulmasının AGM Genel Müdürlüğüne arzına oy birliği ile karar verilmiĢtir. Bu karar üzerine, AGM Genel Müdürlüğünün 12.12.1972 gün ve 6951-2 sayılı “OLUR” ları ile Enstitümüz merkezinde bir “BĠYOMETRĠ ġUBESĠ” MÜDÜRLÜĞÜ” kurulması uygun görülerek iĢbu Ģube teĢekkül ettirilmiĢtir. Bundan böyle, Ekonomi Ġstatistik ġubesi Müdürlüğünce yürütülmekte olan araĢtırmaların matematik-istatistik metotlara göre desenlendirilmesi ve değerlendirilmesi görevi, yeni kurulan “BĠYOMETRĠ ġUBESĠ MÜDÜRLÜĞÜNCE” yürütülmeye baĢlanmıĢtır. Yıl 1973: Enstitümüz Teknik Komisyonunun 24.11.1972 gün ve 5 sayılı kararı ile, Enstitümüzün Toprak ve Ekoloji etüt ve araĢtırma çalıĢmalarını yürütmek üzere bir “TOPRAK VE EKOLOJĠ ġUBESĠ MÜDÜRLÜĞÜ” kurulmuĢ ve mevcut toprak laboratuarı Ģefliğinin bu ġube Müdürlüğü içinde yer alması sağlanmıĢtır. AGM Genel Müdürlüğünün 28.06.1973 gün ve Top. Tah. iĢl. Md/14001 02/9 sayılı olurları ve yine AGM Genel Müdürlüğünün 30.06.1973 Top. Tah. ĠĢl. Md./14 001 02 /469 sayılı emirleri ile, hızlı büyüyen ibreli orman ağaçları araĢtırma çalıĢmalarının Enstitüye görev olarak verilmesi ve aynı zamanda TUR/71/521 FAO özel fon endüstriyel ormancılık plantasyonları projesinin de Enstitü tarafından yürütülmesi nedeni ile Enstitü araĢtırıcı elemanlarının düzensiz Ģekilde uygulama iĢlerine karıĢmalarını ve araĢtırma gücünün zayıflamasını önlemek maksadı ile yıllık 1000 HA ağaçlama ve 100 ha demonstrasyon çalıĢmalarını ihtiva eden bu projenin, tüm uygulama ve buna iliĢkin tahakkuk iĢlerinin yürütmek üzere Enstitümüz bünyesinde bir “PROJE UYGULAMA ġUBE MÜDÜRLÜĞÜ” kurulmuĢtur. Yıl 1975: 15 Ağustos 1975 tarih ve 15327 sayılı resmi gazetede yayınlanmıĢ “Kavak Ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Görev ve ÇalıĢmalarına Ait Yönetmelik”in, sadece ismini değiĢtirerek yeniden çıkan ve 6 Aralık 1975 gün ve 15434 sayılı resmi gazetenin 4-12. sayfalarında yayınlanmıĢ bulunan “KAVAK ve HIZLI GELĠġEN YABANCI TÜR ORMAN AĞAÇLARI ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ GÖREV VE ÇALIġMALARINA AĠT YÖNETMELĠK”le Enstitümüz çalıĢma alanı ve konularında araĢtırma çalıĢmaları ve diğer hizmetlerinin yürütülmesine iliĢkin kuruluĢ, örgütlenme, yönetim, denetim gözetim esaslarını, mali düzen ve Bakanlığın ilgili kuruluĢları ile çeĢitli iliĢkilerine ait esasları belirtilmiĢtir. ĠĢ bu yeni yönetmelik gereklerine göre yeniden örgütlenmekte olan Enstitümüz, bundan böyle araĢtırma hizmetlerini merkez ve taĢra araĢtırma birimlerince yürütecektir. Buna göre, merkez örgütündeki AraĢtırma ġube 219 Müdürlükleri, aĢağıda belirtildiği üzere, AraĢtırma Bölüm BaĢkanlığı olarak örgütlenmiĢ olup, TaĢra AraĢtırma birimlerimizi teĢkil eden istasyonlarımızın da AraĢtırma Bölge Müdürlükleri olarak örgütlenmeleri için gerekli hazırlıklar yapılıp, ilgili makamlara yönetmelik gereği, olur alınmak üzere arz edilmiĢtir. Yeni yönetmeliğimize göre örgütlenmiĢ bulunan merkez araĢtırma kuruluĢlarımız aĢağıdaki gibidir ve Enstitü Müdürlüğünün 11.02.1976 gün ve Enst. Kur./054/414 sayılı emirleri ile iĢe baĢlamıĢlardır: 1. YetiĢtirme AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 2. Tohum ve Ağaç Islahı AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 3. Emtomoloji Koruma AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 4. Fitopatoloji AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 5. Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 6. Odun Teknolojisi Kullanma AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 7. Ekonomi, Envanter ve Kıymetlendirme AraĢtırmaları Bölüm BaĢkanlığı. 8. AraĢtırmalar, Matematik-Ġstatistik Bölüm BaĢkanlığı. Bundan önceki yönetmelik hükümlerine göre mevcut bulunan Ģubelerden Yayım- Yayın ġubesi Müdürlüğü yeni yönetmelik ile “YAYIMYAYIN-DÖKÜMANTASYON VE HALKLA ĠLĠġKĠLER MÜDÜRLÜĞÜ” haline getirilmiĢtir. Yine eski yönetmelikteki idari iĢler müdürlüğü tarafından yürütülmekte olan iĢler, yeni yönetmeliğe göre kurulan “PERSONEL MÜDÜRLÜĞÜ” ve “ĠDARĠ ĠġLER MÜDÜRLÜĞÜ” tarafından yürütülmektedir. Yeni yönetmeliğe göre Enstitümüzde bir “SORUMLU SAYMANLIK” kurulacaktır, ancak Enstitümüze yeni bir sorumlu sayman atanıncaya kadar da mali iĢler ve ödemeler mevcut “Sorumlu Sayman mutemetliğince” yürütülecektir. ĠncelenmiĢtir 12.05.1976 Orman Baklanlığı MüfettiĢleri H. Ġlhan GÜNDOĞDU Ġmza H. Avni BALLICA Ġmza 220 13.2. EK - 2 HALEN YÜRÜRLÜKTE OLAN 03.12.2012 TARĠHLĠ ARAġTIRMA ENSTĠTÜLERĠ YÖNETMELĠĞĠ ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ ORMANCILIK ARAġTIRMA ENSTĠTÜSÜ MÜDÜRLÜKLERĠNĠN KURULUġ VE GÖREVLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠK BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, Orman Genel Müdürlüğünün doğrudan merkeze bağlı taĢra teĢkilatı olan ve ormancılık araĢtırma faaliyetlerini yürüten AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüklerinin görev, yetki ve sorumluluklarına iliĢkin usul ve esasları düzenlemektir. Kapsam MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, Orman Genel Müdürlüğünün doğrudan merkeze bağlı taĢra teĢkilatı olan ve ormancılık araĢtırma faaliyetlerini yürüten AraĢtırma Enstitüsü Müdürlükleri ve bu müdürlüklerdeki baĢmühendislikler ile araĢtırma ormanı mühendisliklerini kapsar. Dayanak MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu ile 29/6/2011 tarihli ve 645 sayılı Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin geçici 1 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır. Tanımlar MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) AraĢtırmacı personel: AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünde görevli araĢtırma müdürü, müdür yardımcısı, baĢmühendisler, araĢtırma ormanı mühendisleri ile mühendisleri, b) AraĢtırma master planı: Bakanlığın ve Genel Müdürlüğün ormancılık politikaları ve stratejileri çerçevesinde, öncelikli araĢtırma konuları, ilkeleri ve faaliyetlerinin yer aldığı Genel Müdürlükçe hazırlanan orta vadeli planı, c) AraĢtırma ormanı: AraĢtırma enstitüsü müdürlüklerine bağlı, iĢletme amacı araĢtırma ihtiyaçlarına göre düzenlenmiĢ ve özel amenajman planlarına göre idare edilen ormanı, ç) AraĢtırma ormanı mühendisliği: AraĢtırma ormanı ile ilgili faaliyetleri yürütmekle görevli mühendisliği, 221 d) Bakanlık: Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığını, e) BaĢmühendislik: Ormancılık AraĢtırma enstitüsü müdürlüklerinin alt birimleri olan baĢmühendislikleri, f) Enstitü müdürlüğü: Ormancılık araĢtırma faaliyetlerini yürütmekle görevli araĢtırma enstitüsü müdürlüklerini, g) Genel Müdürlük: Orman Genel Müdürlüğünü, ifade eder. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlükleri ve Birimlerinin Görevleri Ormancılık araĢtırma enstitüsü müdürlükleri MADDE 5 – (1) Ormancılık araĢtırma enstitüsü müdürlükleri aĢağıda belirtilmiĢtir. a) Konu bazında ve ülke genelinde faaliyet gösteren araĢtırma enstitüsü müdürlükleri; 1) Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü-Ġzmit/Kocaeli, 2) Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü - Ankara, 3) Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsü Müdürlüğü EskiĢehir. b) Genel ormancılık konularında ve bölgesel düzeyde faaliyet gösteren araĢtırma enstitüsü müdürlükleri; 1) Batı Akdeniz Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü - Antalya, 2) Batı Karadeniz Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü - Bolu, 3) Doğu Akdeniz Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü Tarsus/Mersin, 4) Doğu Anadolu Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü Erzurum, 5) Doğu Karadeniz Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü Trabzon, 6) Ege Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü - Urla/Ġzmir, 7) Güneydoğu Anadolu Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü Elazığ, 8) Ġç Anadolu Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü - Ankara, 9) Marmara Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü - Ġstanbul. 222 Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün alt birimleri MADDE 6 – (1) Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü aĢağıdaki baĢmühendislikler ile araĢtırma ormanı mühendisliğinden teĢekkül eder. a) BaĢmühendislikler; 1) YetiĢtirme AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 2) Ağaç Islahı AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 3) Koruma AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 4) Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 5) Hâsılat ve Ekonomi AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 6) Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık BaĢmühendisliği, 7) Proje Planlama ve Değerlendirme BaĢmühendisliği, b) AraĢtırma Ormanı Mühendisliği. Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün görevleri MADDE 7 – (1) Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır: a) Kavak ve hızlı geliĢen türler konusunda araĢtırmalar yapmak, araĢtırma sonuçlarını yayınlamak ve uygulanmasını izlemek, b) Kavak ve hızlı geliĢen türler konusunda; yurtiçi ve yurtdıĢı kuruluĢlarla iĢbirliği yapmak, c) Kavak ve hızlı geliĢen türlerle yapılan endüstriyel ağaçlandırma çalıĢmalarında kurum, kuruluĢ ve kiĢilere danıĢmanlık, teknik destek ve eğitim hizmetleri sağlamak, ç) Uluslararası Kavak Komisyonu ile Türkiye Milli Kavak Komisyonu çalıĢmalarına katkı sağlamak, d) Genel Müdürlük birimleri, diğer kamu kurumları, üniversiteler, özel sektör ve kiĢilerce talep edilen etüt, analiz ve teĢhis iĢlemlerini yapmak veya yaptırmak, e) Ulusal ve uluslararası düzeyde kongre, sempozyum, çalıĢtay, ortak proje, eğitim, staj ve benzeri etkinliklerde bulunmak, f) AraĢtırma ormanlarını kuruluĢ amaçlarına göre planlamak, yönetmek, iĢletmek ve bu konuda ilgili birimlerle iĢbirliğini sağlamak, g) Kavak ve hızlı geliĢen türler konusunda mekanizasyon, ekipman geliĢtirme, standart, tescil, sertifikasyon ve patent çalıĢmalarında bulunmak, ğ) AraĢtırma enstitüsü müdürlüğünde görevli araĢtırmacı personel ile diğer personelin eğitimlerini, bilgi ve yeteneklerinin geliĢtirilmesini sağlamak, 223 h) AraĢtırma master planı çerçevesinde Bakanlığın ve Genel Müdürlüğün ormancılık çalıĢmalarını yapmak ve katkı sağlamak, ı) Genel Müdür tarafından verilen diğer görevleri yapmak. Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü baĢmühendisliklerinin görevleri MADDE 8 – (1) Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü baĢmühendisliklerinin görevleri Ģunlardır: a) YetiĢtirme araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; kavak ve hızlı geliĢen türlerle ilgili olarak fidan yetiĢtirme, ağaçlandırma, gençleĢtirme, mekanizasyon ve diğer silvikültür konularında araĢtırmalar ile enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, b) Ağaç ıslahı araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; kavak ve hızlı geliĢen türlerin ıslahı, tohum teknolojisi ile ilgili çalıĢmaları yapmak, gen bankaları tesis etmek, adaptasyon denemeleri, populetum ve benzeri tesisleri kurmak, selekte edilmiĢ materyalin tescili ve üretimi ile biyoteknoloji konularında araĢtırmalar ile enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, c) Koruma araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; kavak ve hızlı geliĢen türlerle ilgili biyotik ve abiyotik zararlıların tespiti, biyoloji ve ekolojisinin belirlenmesi, en uygun koruma ve mücadele önlemlerinin tespit edilmesi konularında araĢtırmalar ile enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, ç) Toprak ve ekoloji araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; kavak ve hızlı geliĢen türlerle ilgili toprak ve ekoloji, bitki beslenmesi, sulama, eko fizyoloji, toprak ve havza ıslahı konularında araĢtırmalar yapmak, toprak etütleri ile toprak, ibre, yaprak ve su analizlerini yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, d) Hâsılat ve ekonomi araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; kavak ve hızlı geliĢen orman ağaçları ile ilgili envanter, üretim ve hasılat, iĢ analizleri, ekonomi ve kaynak yönetimi konularında araĢtırmalar ile enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, e) Halkla iliĢkiler ve sosyal ormancılık baĢmühendisliğinin görevleri; ormancılık politikaları, halkla iliĢkiler, ilgi gruplarına yönelik faaliyetleri yürütmek, karĢılaĢılan sorunların çözümlenmesine katkı sağlamak, konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürlüğünün tanıtıcı faaliyetlerini yürütmek ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, f) Proje, planlama ve değerlendirme baĢmühendisliğinin görevleri; araĢtırma projelerinin hazırlanmasında ve sonuçlarının değerlendirilmesinde gerekli istatistik kontrolünü yapmak, gerektiğinde diğer araĢtırma baĢmühendisliklerinin araĢtırma projelerinde görev almak, istatistik ağırlıklı araĢtırmalar ile enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak. 224 Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün alt birimleri MADDE 9 – (1) Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü aĢağıdaki baĢmühendisliklerden teĢekkül eder. a) Tohum Kaynakları AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, b) Ağaç Islahı AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, c) Tohum Fizyolojisi ve Teknolojisi AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, ç) Biyoteknoloji AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, d) Proje Planlama ve Değerlendirme BaĢmühendisliği. Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün görevleri MADDE 10 – (1) Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır: a) Orman ağaçlarının ıslahı ve orman gen kaynaklarının korunması konularında karĢılaĢılan sorunları belirlemek, bunlara çözüm getirecek araĢtırma ve program yapmak, b) Orman ağaçlarının modern biyoteknolojisi, biyogüvenliği ve biyoinformatiği konularında araĢtırma ve uygulama çalıĢmaları yapmak, c) Orman yetiĢtirme materyallerinin kaliteli ve uygun genetik kaynaklardan sağlanması amacıyla tohum kaynaklarını seçmek ve tesis etmek, gen koruma ormanlarını seçmek, kayıtlarını tutmak, orman amenajman planlarına tescilini sağlamak ve uygulamayı kontrol etmek, ç) Orman ağaçlarında tohum üretim ve kullanma bölgelerini belirlemek, tohum kaynak planlaması yapmak, değiĢen Ģartlara göre revize etmek, d) Talep edilen tohum kalite kontrol iĢlemlerini yapmak ve kalite kontrol belgesini düzenlemek, e) Enstitünün görev alanı kapsamında, Genel Müdürlük birimleri, diğer kamu kurum ve kuruluĢları ile gerçek ve tüzel kiĢiler tarafından talep edilen konularda, inceleme, etüt, teknik destek, danıĢmanlık ve eğitim çalıĢmalarını gerçekleĢtirmek, f) Ulusal ve uluslararası düzeyde kongre, sempozyum, çalıĢtay, ortak proje, eğitim, staj ve benzeri etkinliklerde bulunmak, g) Enstitünün görev alanı kapsamında tescil, sertifikasyon ve patent çalıĢmalarında bulunmak, ğ) AraĢtırma enstitüsü müdürlüğünde görevli personelin eğitimlerini, bilgi ve yeteneklerinin geliĢtirilmesini sağlamak, h) AraĢtırma master planı çerçevesinde Bakanlığın ve Genel Müdürlüğün ormancılık çalıĢmalarını yapmak ve katkı sağlamak, 225 ı) Genel Müdür tarafından verilecek diğer görevleri yapmak. Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü baĢmühendisliklerinin görevleri MADDE 11 – (1) Orman Ağaçları ve Tohumları Islah AraĢtırma Enstitüsü baĢmühendisliklerinin görevleri Ģunlardır: a) Tohum kaynakları araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman ağaçlarında stres fizyolojisi, tohum hasat ve kullanım bölgelerinin belirlenmesi, tohum meĢcereleri ve gen koruma ormanlarının seçimi ve yönetimi konularında araĢtırmalar yapmak, yönetim planlarını hazırlamak ve orman amenajman planlarına tescillerini sağlamak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, b) Ağaç ıslahı araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman ağaçlarının genetik ıslahı konularında araĢtırmalar yapmak, türlere göre ağaç ıslahı programlarını hazırlamak, uygulamak, ağaç ıslahı kayıtlarını tutmak, vejetatif üretim planlama çalıĢmalarını yapmak, klon bankaları ve tohum bahçelerini tesis etmek/ettirmek ve iĢletilmesine iliĢkin tedbirleri belirlemek ve uygulamayı kontrol etmek ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, c) Tohum fizyolojisi ve teknolojisi araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman ağacı, ağaççığı ve çalıların çiçeklenme biyolojisi ile tohumların anatomik, morfolojik ve fizyolojik özellikleri, çimlenme fizyolojisi, uzun süreli saklanmaları ve benzeri konuları ile tohum üretim teknolojisi konularında araĢtırma yapmak, stok tesislerinin ve tohum üretim alet ve malzemelerinin projelerini geliĢtirmek, uygulama çalıĢmalarını kontrol etmek, yurt içinde üretilen veya ithal edilen orman ağacı ve ağaççığı tohumlarının uluslararası kurallara göre kalite kontrollerini yapmak ve kalite kontrol belgelerini düzenlemek ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, ç) Biyoteknoloji araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; modern biyoteknoloji ve moleküler biyolojik teknikleri kullanarak, orman ağacı, ağaççığı ve çalılarının genetiği ve genomik seleksiyon konularında araĢtırma yapmak, gen bankası tesis etmek ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, d) Proje, planlama ve değerlendirme baĢmühendisliğinin görevi; araĢtırma projelerinin hazırlanmasında ve sonuçlarının değerlendirilmesinde gerekli istatistik kontrolünü yapmak, gerektiğinde diğer araĢtırma baĢmühendisliklerinin araĢtırma projelerinde görev almak, istatistik ağırlıklı araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak. Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsü Müdürlüğünün alt birimleri MADDE 12 – (1) Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsü Müdürlüğü aĢağıdaki baĢmühendisliklerden teĢekkül eder. 226 a) Toprak AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, b) Bitki Beslenmesi AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, c) Ekolojik ÇeĢitlilik AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, ç) Toprak Koruma ve Havza Islahı AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, d) Ekosistem AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, e) Proje Planlama ve Değerlendirme BaĢmühendisliği. Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsünün görevleri MADDE 13 – (1) Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsü Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır: a) Orman toprağı ve ekolojisi, bitki beslenmesi, toprak koruma ve ıslahı, havza ve çevre sorunlarının orman ekosistemleri üzerindeki etkileri konularında araĢtırmalar yapmak, araĢtırma sonuçlarını yayınlamak ve uygulanmasını izlemek, b) Bakanlık birimlerince orman toprakları, orman ekolojisi, toprak koruma ve ıslahı, havza yönetimi konularında karĢılaĢılan sorunlar ile ilgili incelemeler yapmak ve uygulamalara yön verici önerilerde bulunmak, c) Yeni kurulacak fidanlıkların ekolojik Ģartlar bakımından fidanlık kuruluĢuna uygun olup olmadıklarını belirlemek; mevcut ve yeni kurulacak fidanlıklarda kaliteli fidan üretimine iliĢkin toprak ıslahı, sulama ve gübreleme konularında önerilerde bulunmak, ç) Kurum, kuruluĢ ve kiĢiler tarafından talep edilen toprak, bitki ve su analizlerini yapmak ve önerilerde bulunmak, d) Orman toprağı ve ekolojisi konularında uygulayıcı teknik elemanların yetiĢmelerini sağlamak üzere meslek içi eğitim seminerleri düzenlemek, Bakanlığın diğer birimleri tarafından düzenlenen seminerlere eğitici sağlamak, e) Ulusal ve uluslararası düzeyde kongre, sempozyum, çalıĢtay, ortak proje, eğitim, staj ve benzeri etkinliklerde bulunmak, f) Enstitü görev alanı kapsamında tescil, sertifikasyon, mekanizasyon, fidan kap boyut ve standartlarını belirleyici çalıĢmalarda ve patent çalıĢmalarında bulunmak, g) AraĢtırma enstitüsü müdürlüğünde görevli personelin eğitimlerini, bilgi ve yeteneklerinin geliĢtirilmesini sağlamak, ğ) AraĢtırma master planı çerçevesinde Bakanlığın ve Genel Müdürlüğün ormancılık çalıĢmalarını yapmak ve katkı sağlamak, h) Genel Müdür tarafından verilen diğer görevleri yapmak. Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsü Müdürlüğü baĢmühendisliklerinin görevleri 227 MADDE 14 – (1) Orman Toprak ve Ekoloji AraĢtırmaları Enstitüsü Müdürlüğü baĢmühendisliklerinin görevleri Ģunlardır: a) Toprak araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; toprak ve diğer yetiĢtirme ortamlarının fiziksel, kimyasal ve biyolojik özellikleri ile ilgili araĢtırmalar yapmak; araĢtırma projeleri ve diğer çalıĢmalar için arazi ve laboratuvarda gerekli toprak, bitki ve su konularında etüt ve analizler yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, b) Bitki beslenmesi araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman fidanlıklarında bitki beslenmesi, sulama ve gübreleme, eko fizyoloji, orman ekosistemlerinde beslenme ve büyüme iliĢkileri ile ilgili araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, c) Ekolojik çeĢitlilik araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; bitki tür çeĢitliliğinin tespiti ve yetiĢme ortamı özellikleri ile iliĢkileri, tür çeĢitlilik modellemesi/haritalaması, marjinal alanlarda kullanılabilecek türlerin tespiti konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, ç) Toprak koruma ve havza ıslahı araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; arazi sınıflandırması, toprak ve su koruma, erozyon ve havza hidrolojisi ile ilgili araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, d) Ekosistem araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman ekosistemlerinde yetiĢme ortamlarının envanteri, sınıflandırması, haritalanması, bakımı ve ıslahı; iklim değiĢikliği ve çevre zararlarının orman ve ilgili diğer ekosistemlere etkileri; doğal dengesi bozulmuĢ orman ekosistemlerinin iyileĢtirilmesi; orman ve ilgili diğer doğal ekosistemlerde madde ve enerji döngülerinin incelenmesi konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, e) Proje planlama ve değerlendirme baĢmühendisliğinin görevleri; araĢtırma projelerinin hazırlanmasında ve sonuçlarının değerlendirilmesinde gerekli istatistik kontrolünü yapmak, gerektiğinde diğer araĢtırma baĢmühendisliklerinin araĢtırma projelerinde görev almak, istatistik ağırlıklı araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak. Genel ormancılık konularında faaliyet gösteren araĢtırma enstitüsü müdürlüklerinin alt birimleri MADDE 15 – (1) Ormancılık araĢtırma enstitüsü müdürlüklerinin aĢağıdaki baĢmühendisliklerden ve araĢtırma ormanı mühendisliklerinden teĢekkül etmesi esastır. BaĢmühendislik sayıları enstitülere göre farklılık gösterebilir. a) BaĢmühendislikler; 1) Tohum, BaĢmühendisliği, Ağaçlandırma 228 ve Ağaç Islahı AraĢtırmaları 2) Silvikültür ve Orman Botaniği AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 3) Orman Amenajmanı ve Hâsılat AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 4) Orman Koruma, Yaban Hayatı ve Korunan Alanlar AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 5) Orman ĠĢletmeciliği ve Ekonomisi AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 6) Orman Ekolojisi ve Toprak AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 7) Odun ve Odun-DıĢı Orman Ürünleri AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 8) Halkla ĠliĢkiler ve Sosyal Ormancılık AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 9) Proje Planlama ve Değerlendirme BaĢmühendisliği, 10) Kavakçılık AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 11) Orman Yangınları AraĢtırmaları BaĢmühendisliği, 12) Mera Amenajmanı AraĢtırmaları BaĢmühendisliği. b) AraĢtırma ormanı mühendislikleri. Genel ormancılık konularında faaliyet gösteren araĢtırma enstitüsü müdürlüklerinin görevleri MADDE 16 – (1) Ormancılık araĢtırma enstitüsü müdürlüklerinin görevleri Ģunlardır: a) Ormancılık sorunlarına çözüm üretmek, ormancılık uygulamalarına yönelik yeni bilgi, yöntem ve teknolojiler kazandırmak amacıyla araĢtırmalar yapmak, araĢtırma sonuçlarını yayınlamak ve uygulanmasını izlemek, b) Genel Müdürlük birimleri, diğer kamu kurum ve kuruluĢları ile gerçek ve tüzel kiĢiler tarafından talep edilen konularda analiz, test ve teĢhis, inceleme ve etüt çalıĢmaları yapmak, danıĢmanlık ve eğitim hizmetleri vermek, c) Ormancılık çalıĢmalarında, odun ve odun dıĢı orman ürünlerinin ibre, yaprak, kabuk, dal, kozalak, gövde, tohum, meyve ve toprak altı organlarından tıp, kozmetik ve diğer alanlarda kullanılan mamül ya da yarı mamül olarak elde edilen maddelerin tescil ve patent çalıĢmalarında bulunmak, ç) Ulusal ve uluslararası düzeyde kongre, sempozyum, çalıĢtay, ortak proje, eğitim, staj ve benzeri etkinliklerde bulunmak, d) AraĢtırma ormanlarını kuruluĢ amaçlarına göre planlamak, yönetmek, iĢletmek ve bu konuda ilgili birimlerle iĢbirliğini sağlamak, e) AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünde görevli personelin eğitimlerini bilgi ve yeteneklerinin geliĢtirilmesini sağlamak, f) AraĢtırma master planı çerçevesinde Bakanlığın ve Genel müdürlüğün ormancılık çalıĢmalarını yapmak ve katkı sağlamak, g) Genel Müdür tarafından verilen görevleri yapmak. 229 Genel ormancılık konularında faaliyet gösteren AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü baĢmühendisliklerinin görevleri MADDE 17 – (1) Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü baĢmühendisliklerinin görevleri Ģunlardır: a) Tohum, ağaçlandırma ve ağaç ıslahı araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; tohumla ilgili araĢtırmalar yapmak, orijin denemeleri, döl denemeleri, klon denemelerini kurmak, ağaçlandırma, fidan yetiĢtirme teknikleri, fizyoloji, biyoteknoloji ve moleküler düzeyde çalıĢmaları yürütmek ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, b) Silvikültür ve orman botaniği araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; ormanların gençleĢtirilmesi ve bakımı ile orman botaniği, bitki sosyolojisi konularında araĢtırmalar yapmak, arboretum ve herbaryum çalıĢmalarını yürütmek ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, c) Orman amenajmanı ve hâsılat araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; planlama yöntemleri, orman envanteri ve hâsılatı, büyüme modellemesi, karbon envanteri konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, ç) Orman koruma, yaban hayatı ve korunan alanlar araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; ormanlardaki biyotik ve abiyotik zararlıların belirlenmesi, biyolojisi ve ekolojisi ile koruma ve mücadele yöntemleri, av ve yaban hayatı, milli parklar ve diğer korunan alanlar konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, d) Orman iĢletmeciliği ve ekonomisi araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; iĢletme organizasyonu, insan kaynakları yönetimi, orman iĢçiliği, üretim tekniği, mekanizasyon, iĢ analizleri, standardizasyon, maliyet analizi, verimlilik, etkinlik, performans analizleri, pazarlama, orman ürün ve hizmetlerinin değerlerinin belirlenmesi, orman kaynakları yönetimi konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, e) Orman ekolojisi ve toprak araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; türlerin ekolojik istekleri, bitki beslenmesi, eko-fizyoloji, toprak biyolojisi, toprak ıslahı, erozyon ve çığ kontrolü, mera ıslahı, havza amenajmanı, havza ve orman hidrolojisi ve atmosferik kirliliğinin ormanlar üzerine etkileri konularında araĢtırmalar yapmak, talep edilen toprak, bitki ve su analizlerini yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, f) Odun ve odun dıĢı orman ürünleri araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; odun hammaddesinin fiziksel, mekanik ve kimyasal özellikleri, değerlendirme olanakları, çeĢitli etkenlerden korunması ve dayanıklılığının arttırılması; odun dıĢı orman ürünlerinden faydalanmanın planlanması, etnobotanik özellikleri, kimyasal analizi ve kullanım alanlarının belirlenmesi konularında araĢtırma yapmak; envanter metotlarının ortaya konulması, ıslahı, yetiĢtirme ve rehabilitasyon teknikleri, sosyo-ekonomik etkileri ile 230 ormanların sunduğu hizmetler konularında yapılacak araĢtırmalarda ilgili baĢmühendisliklerle iĢbirliği yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, g) Halkla iliĢkiler ve sosyal ormancılık araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; ormancılık politikaları ve hukuku, toplumun orman kaynaklarından beklentileri, orman-halk iliĢkilerinin düzenlenmesi konularında araĢtırmalar yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, ğ) Proje, planlama ve değerlendirme baĢmühendisliğinin görevleri; araĢtırma projelerinin hazırlanmasında ve sonuçlarının değerlendirilmesinde gerekli istatistik kontrolünü yapmak, gerektiğinde diğer araĢtırma baĢmühendisliklerinin araĢtırma projelerinde görev almak, istatistik ağırlıklı araĢtırmalar yapmak ve Enstitü Müdürünün vereceği görevleri yapmak, h) Kavakçılık araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; bölgesindeki kavak ve söğüt klonlarının tespiti ve geliĢtirilmesi maksadıyla, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü ile iĢbirliği içerisinde ıslah ve yetiĢtirme araĢtırmaları yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, ı) Orman yangınları araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman yangınlarının nedenleri ile önleme ve mücadele yöntemlerinin geliĢtirilmesi, yangın davranıĢ modellemesi, yangın riski, tehlikesi ve bunları etkileyen faktörler ile orman yangınları yönetimi ve güvenliği, yangına dirençli orman kurulması, yangın sonrası restorasyon konularında araĢtırma ve eğitim çalıĢmaları yapmak ve enstitü müdürünün vereceği görevleri yapmak, i) Mera amenajmanı araĢtırmaları baĢmühendisliğinin görevleri; orman içi, orman üstü ve orman kenarı meralarda yetiĢme ortamı envanteri, uygun ıslah yöntemleri, otlatma kapasitesi ve uygun otlatma planlarının belirlenmesi; doğal ormanlar ve endüstriyel plantasyon alanlarında yetiĢme ortamı ve sosyo-ekonomik koĢullara uygun karma ormancılık modellerinin belirlenmesi konularında araĢtırmalar yapmak ve Enstitü Müdürünün vereceği görevleri yapmak. AraĢtırma ormanı mühendisliklerinin görevleri MADDE 18 – (1) AraĢtırma Ormanı Mühendisliğinin görevleri Ģunlardır: a) AraĢtırma ormanlarının ve bu ormanlardaki deneme ve örnek uygulama sahalarının korunmasını sağlamak, b) AraĢtırma ormanlarında yürütülen araĢtırma ve izleme çalıĢmaları kapsamında denemelerin kurulması ve yapılacak gözlem, ölçme, tespit, kayıt ve kontrol iĢlemlerinde görev almak, 231 c) AraĢtırma ormanı amenajman planları çerçevesinde yapılacak silvikültürel faaliyetleri, ilgili orman iĢletme müdürlüğü ile iĢbirliği içinde yürütmek, ç) Enstitü müdürü tarafından verilen diğer görevleri yapmak. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Yetki ve Sorumluluklar AraĢtırma enstitüsü müdürü MADDE 19 – (1) AraĢtırma Enstitüsü Müdürü; a) Bu Yönetmelikte AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğü için öngörülen görevlerin; mali, idari ve teknik yönden kanun, tüzük ve yönetmeliklerle, bağlı bulunduğu Genel Müdürlüğe uygun olarak yürütülmesini sağlamakla, b) Mali ve personel iĢlerine iliĢkin görev, hizmet ve iĢlemlerin belirtilen esaslar çerçevesinde görevlendirilen personeller tarafından yürütülmesini sağlamakla, c) Ormancılık araĢtırma çalıĢmaları ve müdürlüğün diğer hizmetleri için emrindeki personeli görev mahalli dâhilinde geçici görevle görevlendirmekle, ç) Gerektiğinde uzmanı olduğu konuda araĢtırma projelerinde yürütücülük ve öncülük yapmakla, d) Personelin motivasyonunu geliĢtirici, iĢ verimini artırıcı ve teĢvik edici tedbirler almak, Genel Müdürlüğe bu konularda önerilerde bulunmakla, yetkili ve sorumludur. AraĢtırma enstitüsü müdür yardımcısı MADDE 20 – (1) AraĢtırma Enstitüsü Müdür Yardımcısı; a) AraĢtırma Enstitüsü Müdürü tarafından verilen ve Müdürlüğün görevlerine iliĢkin iĢleri yapmak ya da yapılmasını sağlamakla, b) AraĢtırma Enstitüsü Müdürünün bulunmadığı zamanlarda, AraĢtırma Enstitüsü Müdürlüğünün görevlerinin yürütülmesini sağlamakla, c) Gerektiğinde uzmanı olduğu konuda araĢtırma projelerinde yürütücülük ve öncülük yapmakla, yetkili ve sorumludur. AraĢtırma baĢmühendisi MADDE 21 – (1) AraĢtırma baĢmühendisi; a) Bu Yönetmelikte, baĢmühendisliği için öngörülen görevlerin kanun, tüzük ve yönetmelikler ile AraĢtırma Enstitüsü Müdürünün emirlerine uygun olarak yürütülmesini sağlamakla, 232 b) BaĢmühendislik çalıĢma programına girmiĢ araĢtırma projelerinin yürütülmesini, yeni baĢlanacak araĢtırmaların proje taslaklarının ve biten araĢtırmaların sonuç raporlarının proje ekibince hazırlanmasını sağlamakla, c) BaĢmühendislik çalıĢmalarına iliĢkin ormancılık faaliyetlerine esas olmak üzere görüĢ bildirmek, etüt yapmak ve gerekli hallerde danıĢmanlık hizmetinde bulunmakla, ç) BaĢmühendislikte görevli personelin amirliğini yapmakla, d) BaĢmühendislik çalıĢmalarına iliĢkin çalıĢma rapor ve programlarını hazırlamakla, e) Uzmanı olduğu konuda proje lideri veya yürütücülüğü yapmakla, f) Enstitü müdürünün vereceği diğer görevleri yapmakla, yetkili ve sorumludur. AraĢtırma ormanı mühendisi MADDE 22 – (1) AraĢtırma ormanı mühendisi; a) Bu Yönetmelikte araĢtırma ormanı mühendisliği için verilen görevleri, iĢ ve iĢlemleri mevzuat ve bağlı bulunduğu AraĢtırma Enstitüsü Müdürünün direktifleri doğrultusunda yürütmekle, b) Mühendisliğinde görevli personelin amirliğini yapmakla, c) AraĢtırma ormanını, görev ve hizmetin gereklerine ve amenajman planına uygun olarak yönetmekle, ç) AraĢtırma ormanında uygulanan projelerde, araĢtırma ormanı mühendisliğince yapılması belirtilmiĢ olan iĢleri yapmak veya kontrolü altında yapılmasını sağlamakla, d) Gerektiğinde araĢtırma projelerinde yürütücü olarak görev almakla, e) AraĢtırma Enstitüsü Müdürünün vereceği diğer görevleri yapmakla, yetkili ve sorumludur. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Geçici ve Son Hükümler Yürürlükten kaldırılan yönetmelikler MADDE 23 – (1) 3/4/1975 tarihli ve 15197 sayılı Resmî Gazete‟de yayımlanan Ormancılık AraĢtırma Enstitüsü Görev ve ÇalıĢmalarına Ait Yönetmelik ile 6/12/1975 tarihli ve 15434 sayılı Resmî Gazete‟de yayımlanan Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Görev ve ÇalıĢmalarına Ait Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır. Yürürlük MADDE 24 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 25 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Orman Genel Müdürü yürütür. 233 13.3. EK – 3 MĠLLÎ KAVAK KOORDĠNATÖRLÜĞÜ TALĠMATI BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç ve kapsam MADDE 1 – (1) Bu talimatın amacı, Türkiye kavakçılığını geliĢtirerek kavak odunu üretimini arttırmak gayesiyle Türkiye Milli Kavak Koordinatörlüğü ve organlarının kuruluĢ, çalıĢma esas ve usullerini düzenlemektir. Dayanak MADDE 2 – (1) Bu talimat, 31 Ekim 1985 tarihinde kabul edilen ve 8 Kasım 1985 tarih ve 18922 sayılı Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 3234 sayılı „Orman Genel Müdürlüğü‟nün TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname‟nin değiĢtirilerek Kabulü Hakkında Kanunun Mer‟i 2. Maddesinin „d ve l‟ bendleri, 11. Maddesinin „a ve b‟ bendleri ile 22. Maddesinin „c ve d‟ bendlerine dayanılarak hazırlanmıĢtır. Tanımlar MADDE 3 – (1) Bu talimatta geçen: a) Genel kurul: Talimatın 4. maddesinde belirtilen üyelerin tümünü, b) Genel müdürlük: Orman Genel Müdürlüğünü, c) Ġcra birimi: Türkiye Milli Kavak koordinatörlüğünün aldığı kararları uygulamaya koyan ve çalıĢmaları izleyerek genel kurula bildiren birimi, ç) Ġhtisas birimi: Birim toplantılarında kavakçılıkta uzmanlık alanlarına göre teĢekkül eden çalıĢma gruplarını, d) Kavak odunu üreticisi: ÇeĢitli amaçlarla kavak odunu üreten gerçek kiĢi ile özel hukuk tüzel kiĢisi ve kuruluĢları, e) Kavak odunu tüketicisi: Kavak odunu kullanan tüm gerçek kiĢi ile özel hukuk tüzel kiĢisi ve kuruluĢları, f) Koordinatörlük: Türkiye Milli Kavak Koordinatörlüğünü, g) Uluslararası kavak komisyonu: BirleĢmiĢ Milletler Gıda ve Tarım Örgütü‟nün içerisinde yer alan ve üye ülkelerin çalıĢmalarını uluslararası alanda koordine ederek dünya kavak odunu üretim ve tüketimini yönlendiren, ülkemizin de içinde bulunduğu uluslararası kuruluĢu, ifade eder. 234 ĠKĠNCĠ BÖLÜM Türkiye Milli Kavak Koordinatörlüğünün KuruluĢ ve Görevleri KuruluĢ MADDE 4 – (1) Türkiye Milli Kavak Koordinatörlüğü, Orman Genel Müdürü veya ilgili Genel Müdür Yardımcısı BaĢkanlığında; DıĢ ĠliĢkiler Eğitim ve AraĢtırma, Silvikültür, Ağaçlandırma, Fidanlık ve Tohum ĠĢleri, Orman Zararlılarıyla Mücadele, ĠĢletme ve Pazarlama, Odun DıĢı Ürün ve Hizmetler Dairesi BaĢkanları ve ilgili ġube Müdürleri, ilgili Orman Bölge Müdürleri, ilgili AraĢtırma Enstitüsü Müdürleri, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürü, Müdür Yardımcısı ve BaĢmühendisleri, Orman Fakültelerinden birer temsilci, ilgili Sivil Toplum KuruluĢu Temsilcileri, kavak yetiĢtiriciliği yapan gerçek kiĢi ve özel hukuk tüzel kiĢileri ile kurum ve sektör temsilcilerinden oluĢur. Görevleri MADDE 5 – (1) Koordinatörlüğün görevi, ülke odun ihtiyacının sağlanmasında ve orman kaynaklarının sürdürülebilir yönetiminde önemli rolü olan kavak odun hammaddesini üreten, iĢleyen, pazarlayan, ithal ve ihracatını yapan paydaĢlarla yakın iĢbirliği içinde olmak, ürün devamlılığını sağlamak, kullanımı yaygınlaĢtırmak, karĢılaĢılan sorunların giderilmesi için önlemler almak, bilinçlendirici faaliyetlerde bulunmak ve gerekli koordinasyonu sağlamaktır. (2) Bu koordinasyonu sağlamak üzere Koordinatörlük; a) Kavak üreticilerinin, kavak odunu iĢleyen ve ticaretini yapan kiĢi ve kuruluĢlar ile kavak konusunda araĢtırma yürüten birimlerin karĢılaĢtığı sorunları belirler, b) KarĢılaĢılan sorunların çözümü konusunda gelen önerileri değerlendirir, c) Alınan kararların uygulanması için gerekli tedbirleri alır, d) Uluslararası Kavak Komisyonu ile gerekli iliĢkileri yürütür. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Toplantı usulü, Gündemi, ÇalıĢma esasları ve Kurul kararları Toplantı usulü MADDE 6 – (1) Koordinatörlük, görevlerini gerçekleĢtirmek üzere 4 yılda bir Ġcra Biriminin teklifi ve Milli Kavak Koordinatörünün onayı ile belirlenen yer ve tarihte olağan toplantısını yapar. Gerektiğinde, Ġcra Biriminin teklifi üzerine olağanüstü olarak toplanabilir. (2) Koordinatör, Genel Müdürce belirlenen Genel Müdür Yardımcısıdır. Sekreterya hizmetleri de Genel Müdür Yardımcısının uygun gördüğü Daire BaĢkanı tarafından yürütülür. 235 (3) Sonuç raporu yazımında 2 raportör görevlendirilir. Toplantı gündemi MADDE 7 – (1) Toplantılarda Ġcra Biriminin faaliyet raporu okunarak görüĢülür. Ġhtisas birimleri seçilir ve bu birimlerin hazırladıkları raporlar görüĢülerek karara bağlanır. ÇalıĢma esasları Ġhtisas birimleri MADDE 8 – (1) Ġhtisas Birimleri Ģunlardır: a) Kavak YetiĢtiriciliği ve Kavakçılığın GeliĢtirilmesi Birimi, b) Kavak Odunu Tüketimi ve Değerlendirme Birimi, c) Hastalık ve Zararlılarla Mücadele Birimi, d) Kavağın Diğer Fonksiyonları, Envanter, Kavakçılık Politikası, Halkla ĠliĢkiler ve Uluslararası ĠĢbirliği Birimi. Ġhtisas birimlerinin görevleri MADDE 9 – (1) Ġhtisas birimlerinin görevleri aĢağıda açıklanmıĢtır. a) Kavak YetiĢtiriciliği ve Kavakçılığın GeliĢtirilmesi Birimi: Uluslararası Kavak Komisyonunca tescili yapılmıĢ yerli ve yabancı kavak tür, varyete ve klonlarının yetiĢme ortamı isteklerine uygun yerlerin seçimi, uygun yetiĢtirme metotlarının belirlenmesi; yabancı tür, varyete ve klonların ithali, denenmesi, elde edilmiĢ yeni klonların tescili, doğal kavak populasyonlarının korunması, araĢtırma amaçlı deneme alanları ve populetumlar kurulması konularında yapılan yazılı ve sözlü önerileri görüĢüp kararlara bağlamak. b) Kavak Odunu Tüketimi ve Değerlendirme Birimi: Kavak odununun iĢlenme ve değerlendirilmesi, hammadde bulma, tür ve klonlara bağlı odun özellikleri, bakım tedbirlerine bağlı olarak geliĢen odun kalitesi gibi konularda yazılı ve sözlü önerileri görüĢmek, kavak odun piyasasının geliĢtirilmesi ile ilgili gerekli çalıĢmaları yapmak, önerileri karara bağlamak. c) Hastalık ve Zararlılarla Mücadele Birimi: Kavak çeliği, fidanı, ağacı ve odununa arız olan, bunların yapılarını ve kalitelerini bozan her türlü hastalık ve zararlılara karĢı alınması gerekli tedbirleri belirlemek, yazılı ve sözlü önerileri görüĢmek ve karara bağlamak. d) Kavağın Diğer Fonksiyonları, Envanter, Kavakçılık Politikası, Halkla ĠliĢkiler ve Uluslararası ĠĢbirliği Birimi: Kavağın estetik değerleri, Ģehir ve kırsal ekosistemdeki yeri, çevreye etkisi, tarımsal üretimle etkileĢimleri, kavak odunu üretim ve tüketim envanterleri, kavakçılığın yaygınlaĢtırılması, üretim ve pazarlamasındaki organizasyon ve politikaların belirlenmesi ve geliĢtirilmesi, halkla iliĢkiler, uluslararası iĢbirliği ve Uluslararası Kavak Komisyonu ile olan iliĢkiler konularında gereken çalıĢmaları belirlemek, sorunların aĢılmasında gerekli çözüm yollarını önermek. 236 Birim kararları MADDE 10 – (1) Ġhtisas Birimleri, aldıkları kararları Genel Kurula getirir. Genel Kurulda kabul edilen program ve tekliflerle yayımı faydalı görülen rapor ve tebliğler gereği yapılmak üzere Ġcra Birimine verilir. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Ġcra birimi, Görevleri, Toplantı usulü ve Sekreterya Ġcra birimi MADDE 11 – (1) Ġcra birimi, Orman Genel Müdürlüğü Genel Müdür Yardımcısı BaĢkanlığında, DıĢ ĠliĢkiler Eğitim ve AraĢtırma Dairesi BaĢkanı, ĠĢletme ve Pazarlama Dairesi BaĢkanı, Ağaçlandırma Dairesi BaĢkanı, Fidanlık ve Tohum ĠĢleri Dairesi BaĢkanı, Orman Zararlılarıyla Mücadele Dairesi BaĢkanı, Odun DıĢı Ürün ve Hizmetler Dairesi BaĢkanı, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürü, Yonga ve Lif Levha Sanayicileri Derneği, Tüm Epal Üreticileri Kalite Derneği, Kontrplak Sanayicileri Derneği, Odun Ġthalat ve Ġhracatçılar Derneği ile ilgili dernek temsilcilerinden oluĢur. Ġcra biriminin görevleri MADDE 12 – (1) Ġcra Birimi, kararları uygulamaya aktarmak için gerekli tedbirleri alır. (2) Ġcra Birimi BaĢkanı, Ġcra birimi kararlarına uygulanma imkânı hazırlamak ve kararları uygulamakla sorumludur. Toplantı usulü MADDE 13 - (1) Ġcra Birimi, kararların uygulanmasını incelemek amacıyla 2 yılda bir defa toplanır. Gerektiğinde Birim üyelerinin önerisi ve Ġcra Birimi BaĢkanının onayı ile olağanüstü toplantılar da yapabilir. Sekretarya MADDE 14 – (1) Ġcra Birimi Sekreterya hizmetlerini, Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü Müdürü yürütür. (2) Sekreter, Ġcra Birimi adına gerekli koordinasyonu sağlar. Toplantıların gündemini hazırlar. (3) Birim BaĢkanından alacağı direktiflere göre, kararların uygulamasını takip eder, gerekli kayıtları tutar. Ödenek MADDE 15 – (1) Birim için gerekli ödenek talepleri, Ġcra Birimince hazırlanır ve Genel Müdürlük ilgili bütçesine konulması sağlanır. 237 BEġĠNCĠ BÖLÜM ÇeĢitli Hükümler Yürürlük MADDE 16 – (1) Bu Talimatname Orman Genel Müdürünün onayı tarihinden itibaren yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 17 – (1) Bu talimatname hükümlerini Orman Genel Müdürü yürütür. 238 Arka kapak: Bir kısmı Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığı, Ġstanbul 1. Bölge Müdürlüğü, Kocaeli ġube Müdürlüğü ve Orman Genel Müdürlüğü, Adapazarı Orman Bölge Müdürlüğü Orman Kadastro Komisyonu‟nca kullanılmakta olan Enstitü binasının günümüzdeki görünümü. 239 KAVAKÇILIK ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ KuruluĢ yıllarındaki adıyla Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü, günümüzdeki adıyla Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile BirleĢmiĢ Milletler Gıda ve Tarım TeĢkilatı (FAO) arasında varılan bir anlaĢma ile, Türkiye‟ye modern kavakçılığı getirmek ve yaymak üzere FAO/SF:41/TUR-6 No‟lu “Kavakçılık AraĢtırma Enstitüsü” projesi çerçevesinde 6 ayrı bölgesel AraĢtırma Ġstasyonu ile birlikte 24 Nisan 1962 tarihinde kurulmuĢtur. ÇalıĢma konularına 1967 yılında okaliptüs, 1968 yılında da hızlı geliĢen yabancı türler dahil edilerek adı “Kavak ve Hızlı GeliĢen Yabancı Tür Orman Ağaçları AraĢtırma Enstitüsü” olarak değiĢtirilmiĢtir. 1991 yılında Orman Bakanlığı‟nın yeniden kurulması ile Enstitü‟ye bağlı bölgesel araĢtırma birimleri kapatılmıĢ ve 1992 yılında ismi tekrar değiĢtirilerek Orman Bakanlığı‟na doğrudan bağlı “Kavak ve Hızlı GeliĢen Orman Ağaçları AraĢtırma Müdürlüğü” Ģeklini almıĢtır. 01.05.2003 Tarih ve 4856 No‟lu Kanun ile Orman Bakanlığının, Çevre Bakanlığı ile birleĢtirilerek T. C. Çevre ve Orman Bakanlığı ismini alması üzerine Enstitü Bakanlık ARGE Daire BaĢkanlığı bünyesine alınarak faaliyetlerini sürdürmüĢtür. 2011‟de tekrar bir reorganizasyona gidilmesiyle kurulan Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığının teĢkilat ve görevleri hakkındaki 04. 07.2011 tarih ve 654 sayılı kanun hükmünde kararnameyle doğrudan Orman Genel Müdürlüğü‟ne bağlanan Enstitü halen çalıĢmalarına devam etmektedir. 240
