Göster/Aç

II. HEMŞİRELİKTE GÜNCEL SORUNLAR VE
YAKLAŞIMLAR SEMPOZYUMU
10-12 NİSAN 2014
P.26. HEMŞİRELİK ÖĞRENCİLERİNİN MESLEKİ GÜDÜLENMESİNDE KLİNİK
ÖĞRENME ORTAMININ ETKİLERİ
Merve ALTINER* Betül BİLETYİĞİT** Neslihan YÜKKALDIRAN**
AMAÇ
Bu derleme hemşirelik öğrencilerinin klinik ortamdaki becerilerinin belirlenmesi
amacıyla yazılmıştır.
ÖZET
Güdülenme, bir hedefe dönük olarak davranışı harekete geçiren, sürdüren ve
yönlendiren bir güç olarak tanımlanmaktadır (Yaylacı ve ark, 2013). Hemşirelik eğitiminin
amaçlarından biri birden çok karmaşık sağlık sorunları olan hastalara uygun kalitede sağlık
hizmeti vermek için hemşirelere becerileri kazandırmak ve onları motive etmektir ( Nasrin ve
ark, 2012).
Ünsal ve arkadaşlarının (2002), yaptığı araştırmalara göre hemşirelerin yarısından daha
fazlasının ufak tefek iletişim problemleri yaşadıkları saptanmıştır. Araştırmanın yürütüldüğü
kliniklerde ve hastanelerde hemşireler hasta bakımından çok kliniğin rutin işlerine
odaklanmaktadır. Çoğunlukla bağımsız görevlerini yerine getirmemektedirler ve öğrenci
hemşirelerden de aynı işleri yapmalarını beklemektedirler. Bu nedenle birbirlerinden farklı
beklentileri olan klinik hemşireler ile öğrenciler arasında iletişim problemleri yaşanması
doğaldır. Hemşireler sağlık çalışanlarının en büyük kategorisini temsil eden ve doğrudan
hasta bakımının önemli bir oranını üstlenmektedirler.
Hemşirelik öğrencileri kliniklerde
birlikte çalışılan hemşireleri rol modeli olarak görmektedirler (Nasrin ve ark, 2012).
Klinik öğretimde; akademisyenlerin yanı sıra klinikte çalışan, sağlık ekibi üyeleri sorumluluk
almalı ve iyi rol modeli olmalıdır ( Akyüz ve ark, 2007).
Eskimez ve arkadaşlarının (2003), yaptığı bir çalışmaya göre hemşirelerin yarısından
fazlasının öğretim elemanlarında olması gereken en önemli özelliğin iyi bir iletişim olduğu
saptanmıştır. Öğrenci iletişimde bulunduğu öğretim elemanının davranışlarından etkilenir. Bu
nedenle nitelikli bir eğitimin sağlanabilmesi için öğretim elemanlarının tutum ve
davranışlarıyla öğrencilere örnek olmaları, öğrencilerin öğretim elemanlarının gözünde
değerli olduklarını hissetmesi ,öğretim elemanlarının öğrencilerini tanımaya yönelmeleri
gerekir.Hemşirelik eğitiminde ise öğrencilerin öğretim elamanlarından saygı,sevgi ve anlayış,
karşılıklı güven duygusu hemşirelik mesleğini sevdirecek bir yaklaşım bekledikleri
belirlenmiştir (Taşocak ve Keçeci, 2009).
Ünsal ve arkadaşlarının (2002),
yaptığı çalışmaya göre hemşirelerin önemli bir kısmı
hasta bakımı ve tedavisinde öğrenciye güvenmeme sebebini ‘’teorik bilgileri yeterli ama
uygulamada sorun var ‘’ şeklinde ifade etmişlerdir. Nedeni olarak ‘’öğrenci gruplarının
kalabalık olması ve dolayısıyla herkese eşit uygulama fırsatının doğmaması’’ , ‘’ not korkusu
‘’ ve ‘’heyecan’’ şeklinde ifadelerde bulunmuşlardır.
Klinik uygulama alanlarında motivasyonun da eğitim surecini daha verimli şekilde
sürdürmeye katkısının olacağı bilinen bir gerçektir. Bu nedenle klinik uygulamalar sırasında
öğrenciler ve öğretim elemanları özellikle de kendi meslektaşlarından kabul ve destek
gördükleri oranda eğitim etkinliklerinden doyum sağlarlar (Eskimez ve ark, 2003).
Sonuç olarak klinik ortamda öğrencilerin güdülenmesi eğitimde verimliliği sağlar.
Öğretim elemanları, hemşireler ve öğrenciler arasında yaşanan problemler öğrencilerin
mesleki güdülenmesini olumsuz etkiler. Bu yüzden mesleki gelişim ve eğitim açısından iyi bir
iletişim ve işbirliği sağlamalıdır. Hemşireler ve öğrencilerin birbirlerinden beklentileri
farklıdır. Bunun için öğretim elemanları klinikte öğrencilere rehber olmalıdırlar. Bunun için
de yeterli öğretim elemanı sayısı olmadan öğrenci kontenjanı artırılmamalıdır.
ANAHTAR KELİMELER: Hemşirelik öğrencileri, Hemşireler, Güdülenme
KAYNAKLAR
1) Akyüz, a., Tosun, h., yıldız, d., & kılıç, a. (2007). Klinik Öğretimde Hemşirelerin,
Kendi Sorumluluklarına ve Hemşirelik. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni , 459-464.
2) ESKİMEZ, Z., ALPARSLAN, N., TORUN, S., & ÖZTUNÇ, G. (2003). Hemşirelerin
Adana Sağlık Yüksekokulu Öğrencileri Ve Öğretim Elemanlarının Klinik
Uygulamalara İlişkin Görüşleri. I. Uluslararası Katılımlı Ulusal TSK Hemşirelik
Kongresi. Ankara.
3) Keçeci, A., & Taşocak, G. (2009). Öğretim elemanlarının iletişim becerileri:Bir sağlık
yüksekokulu örneği. DEUHYO ED , 131-136.
4) Nasrin, H., Soroor, P., & Soodabeh, J. (2012). Nursing Challenges inMotivating
Nursing Students through. Nursing Research and Practice , 7.
5) UNSAL, A., GOZUM, S., KOÇAK, D., IPEK, G., & UYGUR, H. (2002). Klinik
Hemşireleri Gözüyle Öğrenci Hemşireler. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik
Yüksekokulu Dergisi , 5(2).
6) YAYLACI, F. G., Karakuş, M., ÇAPAN, B. E., & KURTYILMAZ, Y. (2013).
DAVRANIŞ BİLİMLERİNE GİRİŞ. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.