bizans kaynakları - Prof. Dr. Ahmet Taşağıl

bizans kaynakları - Prof. Dr. Ahmet Taşağıl

Prof. Dr. Ahmet Taşağıl MSGSÜ Tarih Bölümü
BİZANS KAYNAKLARI:
MARCELLİUS: 4. yy.ın önemli tarihçilerindendir. Latince olarak kaleme aldığı
“Res gestae” adlı eser ancak bölümler halinde günümüze gelebilmiştir. C. Clark tarafından
1910 yılında Berlin’de neşredilmiştir. 353-378 arasındaki olayları anlatıyor.
EUNAPİOS: Grek tarihçisidir. 270-404 yılları arasındaki olayları anlatıyor. Bu
eser ancak fragmanlar halinde günümüze ulaşmıştır. Müller Grek tarihçileri üzerinde
çalışmıştır. 1883 yılında Paris’te Fragmenta Historicorum Greacorum adlı eserini
neşretmiştir. Eunapios’un eseri 4. ciltte 7 ile 56 sayfalar arasındadır.
OLMPİODOROS: 407-425 yılları arasındaki olaylar anlatır. Bu eserde günümüze
fragmanlar halinde gelebilmiştir. F.H.G. de 4. cilt s. 68’dir.
ZOSİMOS: İmparator Augusuisu’ten 410’a kadar olan olayları anlatır. 6 ciltlik
eserdir. Bir cildi Hunlar’a aittir. Bunun da neşrini Meldelson 1887 yılında Leipzing’de
yapmıştır.
PRİSKOS: Bizans kaynakları içinde Hunlarla ilgili en önemli kaynaktır. Bizans
elçilik heyeti ile Attila’nın huzuruna gitti. Daha sonra elçilik hatıralarını yani 433-468
yılları arasındaki olayları yazdı. Bilhassa Doğu ve Orta Avrupa Hunlarına ait bilgiler
mevcuddur. Parçalar halinde günümüze gelen bu eser yine Müller tarafından
neşredilmiştir.
PROKOPOS: Justinien ve Teodora’nın resmi tarihçisidir. Bunun gizli tarih adlı
eserinin içinde Hunlardan bahis var. Bunun neşrini de Niebuhr Bonna’da yapmış, eserin
adı Corpus Scriptorum, Historical Bizantine.
Prof. Dr. Ahmet Taşağıl MSGSÜ Tarih Bölümü
ARAŞTIRMA ESERLERİ:
1. İbrahim Kafesoğlu, Türk Milli Kültürü.
2. Akdes Nimet Kurat, Karadeniz’in Kuzeyindeki Türk Kavimleri ve Türk
Devletleri.
3. Gyula Nemeth, Attila ve Hunları, Terc.: Şerif Baştav.
4. F. Alteim, Hunnische Runnen, Halle, 1948.
Attila et Les Huns, Paris, 1952.
Geschite der Hunnen, Paris, 1959-60-61-62. 5 cilt.
5. De Groot, Die Hunnen er? Verchristlichen Zeit, Berlin, 1921.
6. N. Diyarbekirli, Hun Sanatı, İstanbul, 1972.
7. W. Eberhard, Çin’in Şimal Komşuları,
”Muahhar Han Devrinde Hun Tarihine Kronolojik Bir Bakış”,
Belleten, s.16, 1940.
8. F. Hirt, Ueber Volga Hunnen und Hiung-nu Spa???, 1899.
9. Maenchen Helfen, Huns and Huing-nu.
10. M. Mori, Reconsideration of the Hiung-nu State, Tokyo.
11. Shiratori, Sur l’origine des Hiung-nu, 1923.
12. B. Ögel, Büyük Hun İmparatorluğu Tarihi, Ankara, 1981.