bizden söylemesi (1)

BİZDEN SÖYLEMESİ -1
AKP
İNTİHARA GİDİYOR
AHMET AKGÜL
2
İÇİNDEKİLER

Önsöz:Yazarın Ayarını ve Amacını Okumak .................................................................................. 5

Giriş: Sözler Hedefi Vurunca Ses Getiriyor ................................................................................... 12
1- Türkiye Yol Ayrımında Bulunuyor ..................................................................................................... 17

Parçalanma Sırası Türkiye’de ........................................................................................................... 19

Uçurumdan Düşerken Uçtuğunu Sanıyor .......................................................................................... 21

AKP Acı Akıbetine Koşuyor .............................................................................................................. 27

AKP İntihara Gidiyor .......................................................................................................................... 35
2- AKP, ABD Dolmuşuna Muavinlik Yapıyor ........................................................................................ 40

Kriz mi AKP’den, AKP mi Krizden Çıkıyor? ....................................................................................... 46

Sahi AKP Kime Hizmet Ediyor? ........................................................................................................ 56

AKP’nin Soros Ekonomisi “Sos” Veriyor! ........................................................................................... 61

AKP Eliyle Ekonomi İflas ediyor ........................................................................................................ 66

Batının Başına AKP Kuş’u konuyor ................................................................................................... 71
3- AB’nin Hilmi Özkök ve Tayip Erdoğan Sevgisi Nerden Geliyor? ................................................... 76

AKP Sorunu Kangrenleşiyor ve Tayyip Bey’in Sonu Yaklaşıyor ....................................................... 79

AKP Devlet Politikasından Sapıyor ................................................................................................... 84

Söylemini bilmeyen Hükümet, Ülkeye Dert açıyor ............................................................................ 90

AB ve ABD ordumuzdan Ne İstiyor? ................................................................................................. 96
4- İçimizdeki Dış Güçler Azıtıyor .......................................................................................................... 100

Dışarıda Vatikan, İçeride YÖK AKP’yi Takmıyor ............................................................................. 106
5- Amerika CHP-MHP Koalisyonu mu İstiyor? ................................................................................... 113

Mehmet Ağar’ın Amerika’ya Mesajı: “AKP Hurdaya Çıktı Biraz da Beni Kullanın” diyor! ............... 117

CIA’dan Mehmet Ağar’a Yeni Rol Veriliyor ...................................................................................... 125

Mehmet Ağar İsrail’e Yarar .............................................................................................................. 131
6- İran’a Saldırı Hazırlığı Yapılıyor ....................................................................................................... 139

İran Savaşı Başlamış Bulunuyor ..................................................................................................... 144

AB Ülkeye İhanet, Millete Hakaret Kokuyor .................................................................................... 149
7- Şemdinli Vakası Perde Arkası .......................................................................................................... 157

Görev Süresi Tartışmaları Hangi Amaçlıydı? .................................................................................. 166

Büyükanıt Tartışmaları Neyin Kanıtıydı? ......................................................................................... 171

Yaşar Büyükanıt Paşa Oyuna mı getirilmeye çalışıldı? .................................................................. 177

Bu Hükümetin Haberi Var mıydı? .................................................................................................... 182

İşbirlikçilerin Yaş Hezimeti ............................................................................................................... 189
8- Egemenliğin Devri İdamlık Suçtur ................................................................................................... 194

Kürdistan’ı Kurmak Türkiye’ye mi Düşüyor? ................................................................................... 198

Ehli Sünnete Karşı Şii İttifakı ........................................................................................................... 208

Irak Anayasası ve İşgalin Esası ...................................................................................................... 211

Türkiye Kürtleri ve Irak Seçiminin Sonuçları .................................................................................... 215

Dicle Fırat Kürdistan’a mı? .............................................................................................................. 221
3
9- Dünyanın En Zor Soruları ................................................................................................................. 230

“Stratejik Esaret” Belgesi ve AKP’nin Haysiyet Meselesi ................................................................ 232

Küresel Güçlere Demokratik Kölelik ................................................................................................ 239

Abdullah Gül, Emperyalizmin Elçisi mi? .......................................................................................... 250
10- ABD Saldırıyor, AKP Çanak Tutuyor ............................................................................................... 254

Amerikan Gezisi ve Kahraman Gazileri ........................................................................................... 259

Sn. Baş Yalaka Yalan Atıyor ........................................................................................................... 263

İncirlikten Sonra Boğazlar ve Hazar mı Veriliyor? ........................................................................... 267
11- Türkiye Orecla Tuzağında Çırpınıyor .............................................................................................. 274

CIA’nın 2. Merkezi Türkiye mi Oluyor? ............................................................................................ 278

CIA Türkiye’ye Taşınıyor ................................................................................................................. 282

CIA-MOSSAD Güneydoğuda Ne Arıyor? ........................................................................................ 286
12- Artık Uyanın ve Utanın ...................................................................................................................... 295

Siyonizmle Yahudilik Ayrıdır ............................................................................................................ 298

Şu Dört Tarihi Unutmayalım ............................................................................................................ 302

Çelişkiler ve Gariplikler .................................................................................................................... 305

AKP Fecri Kazipti ............................................................................................................................. 311

AKP’nin Kongresi ve İktidar Kangreni ............................................................................................. 313
13- Model Arayışı ve İslam ..................................................................................................................... 319

AB’nin Tükenişi ve Türkiye’nin Avrasya’daki Yeri............................................................................ 324

Batı Emperyalizminin İslam’la Savaşı ............................................................................................. 337

Gazze’den Geri Çekilme Bir savaş Manevrasıdır............................................................................ 345

Papa Küfür ve Zulüm Medeniyetinin Temsilcisidir........................................................................... 355

Kurtlar Vadisi Kürtler Vadisine Hazırlık mı? .................................................................................... 359

Çuvalın İntikamı Filimle Değil Fiilen Alınır ....................................................................................... 365

İşkence Batı’nın İbadetidir ............................................................................................................... 370
14- Acil Tehdit, Bu Hükümettir!.............................................................................................................. 375

Ampul’ün Tükenen Enerjisi .............................................................................................................. 380

Vural Savaş’ın Tarihi Tespitleri ve Fetullahçılık Tehlikesi ............................................................... 385

AKP’nin Milliyetçiliği ......................................................................................................................... 391
15- Dünyada İnsani Cephe Güçleniyor ................................................................................................. 402

Talihsiz Türkiye Nereye Sürükleniyor .............................................................................................. 406

TÜSİAD’ı da Siyaset Tutsaklarını da Aşmalı ................................................................................... 411

Başbakanla Tüsiad “Ateşkes”te Anlaştı mı?.................................................................................... 418

Fehmi Koru: Bilderberg “Vaaz”cısı mı Yapıldı? ............................................................................... 423
16- Çocuk Köyleri mi, Fuhuş Yuvası mı? .............................................................................................. 426

Uyuşturucu Faciası Yayılıyor ........................................................................................................... 431

AKP’nin Manevi Tahribatı ................................................................................................................ 440
17- Acilen Erbakan’a İhtiyaç Var ............................................................................................................ 449
18- AKP Tıkanıyor, Başbakan Şımarıyor ............................................................................................... 454

Türkiye Üzerinde Karanlık Oyunlar ................................................................................................. 458

Süleyman Demirel’in Yeni Atağı ...................................................................................................... 463
4

Yeni Oluşumun Eski oyuncakları ..................................................................................................... 467

Bush’un Tavrı, Haçlı Bakışını Yansıtıyor ......................................................................................... 473
19- Devletin Cinleri Görevini yapıyor .................................................................................................... 478

Hayati İhtiyaç Varsa, Müdahale Meşrudur ...................................................................................... 482

“ERKE” den Ürkenlerin Derin Korkusu! ........................................................................................... 491

Cumhurbaşkanı Kim Olacak? .......................................................................................................... 501

Anayasa Mahkemesine Görev Düşüyor .......................................................................................... 508
20- Ahmet Akgül ve Kitapları ................................................................................................................. 516
5
ÖNSÖZ
YAZARIN AYARINI VE AMACINI OKUMAK
Kur’an’ın:
“Ey İman edenler!
(Harama ve haksızlığa alışkın olan; mesuliyet ve hizmetlerinde gevşek ve şaşkın davranan, makam ve
menfaat için riyakârlığa ve sahtekârlığa yatkın bulunan, marazlı ve münafık kesimlere yakın duran) bir fasık,
eğer size (kitap, televizyon, gazete, dergi, sohbet veya seminer yoluyla) bir haber (gündeme) getirirse, onu
etraflıca araştırın”1 emri,
“Tahkik ve tahlil etmeden hiçbir yayına, yazılana ve konuşulana, hemen itibar ve ittiba
edilmemesi” gerektiğini ortaya koymaktadır.
Ayet ve hadisle konuşulsa, hayırlı ve yararlı şeyler konu yapılsa, değerli ve deneyimli sanılan birinin
ağzından ve kaleminden de çıksa:
“Bu gerçekler, hangi mantık ve maksatla söylenmiş ve ne gibi bir hedef gözetilmiştir?”
sorusunun cevabı mutlaka aranmalıdır…
“Ben derim ki: Kim söylemiş? Kime söylemiş? Ne (şartlar) içinde söylemiş? Ne için (hangi niyetle)
söylemiş?” sorularının cevabına dikkat etmek te lazımdır, hatta elzemdir” 2
Çünkü insanda, bir şey konuşup yazarken veya bir iş yaparken;
“Müdebbiri galib (Bir konuda öyle hareket ve hazırlık yapmaya sevk eden düşünce):
●Ya akıl (ve feraset) veya basardır (zahiri gördükleridir)
●Ya efkâr (araştırılıp olgunlaşmış doğru fikirler)dir veya hissiyattır (nefsi ve hamasi duygulardır)
●Ya haktır (Allah rızası ve ahiret hazırlığıdır) veya Kuvvettir (Güçlü görüp korktuğunun veya menfaat
umduğunun hesabına konuşmaktadır)
●Ya hikmet ( ve hakikat adına davranmakta) veya hükümettir (iktidara yaranmaya çalışmaktadır)
●(Bu tavır ve yazıları) Ya Müyulatı kalbiyedir (Kalbi ve ruhi meyil ve muhabbetlerin neticesidir) veya
Temayülatı akliyedir (Akli ve ilmi eğitim ve eğilimlerin eseridir)
●Ya heva’dır (Nefsi ve dünyevi arzuların ifadesidir) veya hüda’dır (Kur’ani bir hidayet ve işarettir) 3
Zira: “Bir Müslim’in her bir sıfatı (ve icraatı) İslamiyet’ten neş’et etmek lazım gelmez. 4
Yani “Filan kişi Müslüman ve muttaki bir şahsiyet bilinir. Öyle ise her sözü ve davranışı İslami’dir,
güzeldir” diye düşünmek yersizdir ve geçersizdir.
Çünkü hiçbir insan: Nefsinden, hislerinden ve dünyevi heveslerinden tamamen kurtulmuş ve her hali
Allah tarafından korunmuş değildir. Herkesin imtihanı ömür boyu devam etmektedir. Peygamberler ve Hz.
Mehdi gibi çok özel bir inayet, hidayet ve istikamet üzere bulunacağı bildirilen şahsiyetler dışında, her
birimizin, ayağının kayması, davasından kopması hatta İslam’dan cayması imkân dâhilindedir.
Ve hele, sevdiğini övmekte, nefret ettiğini ise yermekte aşırı gitmek maalesef pek kurtulamadığımız bir
hastalık ve haslettir. Oysa Bediüzzaman’ın ifadesiyle:
“Mübalağa (bir konuyu abartma) ihtilalcidir. Şöyle ki: lezzet aldığı şeye aşırı meyletmek,
vasfettiği şeyleri yuvarlak laflarla büyütmek, naklettiği şeyleri ise mübalağa ile şişirmek ve hayal ile
hakikati karıştırıp gerçekleri gölgelemek; maalesef insanlığın kötü bir âdetidir” 5
Hâlbuki “Bu çeşit mübalağa, kudrete aykırı ve takdire iftiradır. Çünkü “Daire-i imkândan ve mevcut
olandan daha güzeli ve mükemmeli, mümkün değildir”
1
Hucurat: 6
Bediüzzaman / Muhakemet. 2. Makale. Unsuru Belagat 12. mesele. Hatimesi
3 Bak: Muhakemat. 1. Madde 8. Mukaddime
4 Bak: Muhakemat. 1. Makale. 7. mukaddime, Hatime
5 Muhakemat. 1Madde. 7. Mukaddime
2
6
Velhasıl, bir yazıyı, bir kitabı:
Yazan Kimdir?
Bir yazarın kariyeri kadar karakteri, şöhreti kadar ilişkileri, şeytani veya Rahmani cephenin onunla ilgili
kanaatleri de oldukça önemlidir.
Neyi hedeflemektedir?
Yaldızlı kelimeler ve heyecanlı cümleler arkasında hangi mesajı vermek istemektedir. Beyinlere ne
türlü bir fikri masaj yapma niyetindedir.
Kimler adına hareket etmektedir?
Islah ve irşat derdinde midir; yoksa istismar ve suistimal peşinde midir? Okurlarını, İslami gayret ve
insani mesuliyetle diriltmek mi, yoksa cihat ve hayat ruhunu körletip dejenere etmek ve Siyonist patronlara ve
partilere devşirmek mi niyetindedir?
Evet, sözlerin içindeki “öz”leri, yazıların gerisindeki “yüz”leri sezip seçmek gerekir…
Kitapların kâtipleri kadar, keyfiyet ve zihniyetlerini… Konuşmaların hatipleri kadar, bunların asıl
heveslerini ve hedeflerini de anlamaya gayret etmelidir…
“Çünkü söz ve yazı, sahibinin aynasıdır. Dil, kalbin tercümanıdır. Beyanı lisan, aynıyla insandır!”
denmiştir…
Yani bir yazarın kalbini keşfetmeden, kaleminden dökülenleri tahlil etmek mümkün değildir.
Aristo ve Farabiye göre:
“Her önerme (her türlü görüş, kanaat, yorum ve teklif), mutlaka, bir şeye iman etmeye ve başka bir
şeyi de inkâr etmeye yöneliktir”6
Öyle ise sormanız gerekir: Bu yazı veya kitap; bizleri neye-kime inanıp önem ve öncelik vermeğe
yöneltmektedir?..
Ve yine, neleri-kimleri gereksiz gösterme ve vazgeçirme niyetindedir?..
İbn-i Sina ise “Yazılan ve konuşulan “lafız”ların, hangi mantığın meyvesi ve hangi mana ve maksadın
çekirdeği olduğunu düşünüp değerlendirmek gerektiğini” söylemektedir. 7
“Tağut’a (canlı ve cansız putlara ve batıl inançlara) kulluktan ictinap eden, Allah’a içtenlikle yönelen ve
(mutlulukla) müjdelenen kullar şunlardır:
“Ki onlar (her konuda yazılan ve konuşulan) sözü dinleyip duyar, (ama bunlardan Kur’ana ve vicdana
en yakın bulduğuna) uyarlar…8 Ayetleri duyduklarımızı ve okuduklarımızı Kur’an ve vicdan süzgecinden
geçirmemiz gerektiğine işaret etmektedir.
“Allah’a çağıran, Salih amelde bulunan ve kesinlikle ben müminlerdenim (iman ve İslam
cephesindeyim) diye (açıklayandan) daha güzel sözlü kimdir?”9 Ayeti de, İslam’ın safında ve mazlumların
yanında ve tabi Batılı barbarların karşısında olduğunu açıklamayan kimselerin; söz ve yazılarına itibar ve
itimat edilmemesi yolunda dolaylı bir ikaz içermektedir. Çünkü ayette (Ben Müslüman’ım) demenin
yetmeyeceği;
mutlaka
“İnneniy
minel
müslimiyn=Ben
Müslümanlardan(taraf)ım”
demek
gerektiği
emredilmiştir.
Bu konuda Sadettin Acar’ın Milli Gazete’deki şu nefis yazısı da, dikkate değerdir:
Yazarı tanımak, yazının şifresini çözmek…
1-Yazmak, insanların tasalarını (ve tasarılarını) paylaşıma açmasıdır bir yönüyle. Bu demektir ki;
sadece bir meselesi olanlar yazar/ yazabilir… Bir tasası, bir davası olmayanın, bunu paylaşıma açmak gibi
bir çabası da olamaz doğal olarak. Yazının ciddiye alınabilirliği, bu tasanın değeri ile çok yakından ilgilidir.
Tasamız ne kadar büyük ve onun çerçevesi ne kadar genişse, yazdığımız yazının ilgi alanı da o kadar geniş
olacaktır. Dolayısıyla her yazı, yazarın ufkunun ipuçlarını gizler içinde. Ve yazarının gerçek dünyasının
İbn-i Sina Mantığı M. Naci Bolay MEB. Yayınları. İST. 1994. Sh: 41
A.g.e Sh:121
8 Zümer: 17–18
9 Fussilet: 33
6
7
7
sınırlarını da gösterir bize her kelime…
2-Hiçbir yazı, yazarının kimliğinden bağımsız düşünülemez. Mesela imzasız yazı, ne kadar bizi baştan
çıkarırsa çıkarsın, yine de ona karşı ihtiyatlı bir tavır takınırız. Çünkü biz, yazılanı yazanla birlikte düşünmek
ve ikisini bir çerçeve içinde değerlendirmek isteriz çoğu zaman. Ve çünkü sadece yazılana bakarak
değerlendirmiyoruz bir metni, yazının dışında kalan birçok şeyi de hesaba katarız onu anlama uğraşı
verirken. Çünkü çok zaman yazar, yazarak rahatlamayı amaçlamıştır. Yani yazısını, kendi için yazmıştır her
şeyden önce. O yazının oluşması anına kadar, içinde biriktirdiği her neyse, işte o şeyi dışarıya atmıştır,
yazarak. İşte bundan dolayı yazarı tanımak, yazının şifresini çözmekte bize yardımcı olacaktır. Evet, her
yazı, yazarı tarafından kodlanmış ve anahtarı sadece yazarında bulunan bir şifredir. Yani bir yönüyle de
yazmak, bir itiraftır aynı zamanda, yazarın yaşantısına dair bir ipucudur. Ve her yazı; özel bir denemenin, bir
tecrübenin ürünüdür.
3-Yazının insan hayatında neye tekabül ettiğini düşünün, sonuç olarak sahici bir karşılığının
olmadığını göreceksiniz. Yani yazmak, boşluğa seslenmek gibi bir şeydir. Yazmayı anlamlı hale getirecek
olan tek şey, yazının paralelindeki yaşamaktır. Yani yazıyı anlamlı ve ciddiye alınabilir kılan (yazarın
yazdıklarıyla hemhal olması, eylemleriyle söylemlerinin uyuşmasıdır.) Hayatta kendisine bir uygulama alanı
bulamayacak olan bir yazı, bir nostaljiden, bir ütopyadan öteye anlam ifade etmez…
4-Öte yandan yazar, ipin bir ucunda bulunan ve ipin diğer ucundakilerle diyalog kurmak isteyen kişidir
son tahlilde. İpin diğer ucunda devamlı birileri var mı peki? Olsun ya da olmasın, ama yazar birilerinin var
olduğunu farz ederek mesajını yollar. Bununla birlikte ipin diğer ucundakiler, biz buradayız diye bir tepki
verdiklerinde, bu, yazara bir güç verir ve boşluğa seslenmediği noktasında, onu ikna eder. Yazar, yalnız
olmadığını hisseder bir anda. Kendisine bir ortak bulmuştur: Kâr ya da suç ortağı…
5-Yazının gücüne inanmak; buna evet, ama yazının söz gibi sorumluluk getirdiğine de inanmak
durumundayız. Nasıl ki söylediklerimizden sorumlu isek, aynı derecede, belki daha fazla, yazdıklarımızdan
da sorumluyuz. Yani, yazının göz ardı edilemez bir gücü var, bu doğru, ama küçümsenemez bir sorumluluğu
ve yükümlülüğü de var. Dolayısıyla, söz gibi yazı da, ya lehimize ya aleyhimize kullanılabilir.
6-Peki, yazar objektif davranabilir mi? Bu soruya olumlu cevap veremeyeceğim. Çünkü her şeyden
önce yazılması gereken onca konu dururken, paylaşılması mümkün olan onca mesele arasında yazarın “bir
konuyu seçme”si bile, bu objektifliğin önündeki bir engeldir. Yani yazılması gerekenler diye bir liste
oluşturmak, sonra da bu listeden herhangi bir konuyu seçmek, tamamen sübjektif bir tavırdır. Buradan
başlayarak, yazarın yazdığı konuda şunu değil de bunu tercih etmiş olmasına kadar bir sürü kişisel tasarrufta
bulunması, yazarın objektif olmasını engeller. Bunun için de, hiçbir yazının objektif olamayacağını
düşünüyorum. Bir meselede, bir insana tercih hakkı bırakılmışsa ve kişi o meselede bir tercihte bulunuyorsa,
orada objektiviteden söz edilemez kanaatini taşıyorum” tespit ve tahlilleri hikmet ve gerçekleri
yansıtmaktadır.
Aydınların Arsızlığı
Kendi kirli düşüncelerine âşık ve hain çevrelere kiralık yazarların… Karanlık kafalı ve aydın yaftalı
adamların... İlim ehliyeti ve bilim haysiyeti bulunmayan, etiketli profların; çağdaş Firavunlara ve Karunlara
“bel’am”lık yapan yazıları, yorumları, kitapları ve konferansları dikkatle incelendiğinde; bunların hangi
merkezlerin “kitap yüklü merkepleri10 olduklarını anlamak hiç te zor değildir.
İster liberal milliyetçi sağcı geçinsin, ister layt veya radikal İslamcı bilinsin, isterse solcu sosyalist
ulusalcı rolü üstlensinler; son tahlilde hepsinin de şu iki noktada birleştikleri görülecektir:
1-Evrensellik hevesiyle Milli egemenliğimizi kısmen veya tamamen devretmeye, küreselleşme
bahanesiyle Siyonist sermayeye köleleşmeye hazır ve işte bu yüzden AB’ye, ABD’ye ve İsrail’e taraf ve
razıdırlar.
2-Fırsat buldukça açığa vurmaktan ve korkularını kusmaktan geri durmadıkları gibi; hepsi de Kuvayı
10
Cuma Suresi:5
8
Milliye dirilişine, Milli Görüş’e ve özellikle Erbakan gerçeğine şiddetle karşıdırlar.
Hatırlayacaksınız; Boğaziçi Üniversitesi 25 Mayıs’ta başlayıp 3 gün sürecek olan, 1915 Ermeni
olaylarına ve tehcire ilişkin Türkiye’nin tezlerini sorgulayan tarihçi, sosyolog ve gazetecilerin katılacağı bir
konferans düzenlemişti. Ama baskılar üzerine vazgeçilmişti.
Adını da “Osmanlı Ermenileri: Bilimsel Sorumluluk ve Demokrasi Sorunları” koymuşlardı
Konferansın düzenleyicileri olarak da Bilgi Üniversitesi’nden Prof. Dr. Murat Belge, Sabancı
Üniversitesi’nden Prof. Dr. Halil Berktay ve Boğaziçi Üniversitesi’nden Prof. Dr. Selim Deringil gözüküyordu.
Yer seçimi bile enteresandı. Çünkü Boğaziçi Üniversitesi’nin mirasını devraldığı Robert Kolej 1863
yılında Bebek sırtlarında küçük bir binada faaliyete geçmiş ve Amerika Birleşik Devletleri sınırları dışında
kurulan ilk Amerikan yükseköğretim kurumu olmuştur. 1971’de Türkiye Cumhuriyeti hükümeti tarafından
devralınan ve Robert Kolej kampüsünde kurulan Boğaziçi Üniversitesi Robert Koleji’nin eğitim öğretim
geleneklerinin varisi olmuştur.
Robert Kolej’in kurucuları ise Dr. Cyrus Hamlin ve New York’lu Mr. Cristopher Rheinlander Robert’tir.
Dr. Cyrus Hamlin düşüncelerini şöyle açıklamaktadır:
“Fatih; bu şehri bu tepelerinden fethetmiş, ben bu milletin kültürünü yine bu tepelerden fethedeceğim!”
Konferansı düzenleyenlerden Berktay, resmi görüşü savunanlardan kimseyi çağırmadıklarını açıkça
dile getiriyordu.
Eğer Türkiye’de düzenlenen bir konferansta Türkiye’nin tezlerine yer yoksa bunun anlamı gayet açıktır
ki; bu da Ermeni iddialarına yol açmak ve bilimsellik adı altında “asılsız soykırım iddialarını”
meşrulaştırmaktır!
Konferansın davet metnindeki şu satırlara bakın:
“Konferans düzenleyicileri, bu yeni oluşumun ortak paydasını vicdani bir sorumluluğun ortak
paydası olarak ifade ediyorlar. Bu, yalnızca bilimsel gerçeklik açısından ve dünya vatandaşlığı
nezdinde bir sorumluluk değil, ülkemize, toplumumuza, demokrasimize karşı da bir sorumluluktur.”
Sorumsuzluğun daniskası ve bilimsellik arkasından hurafe pazarlamanın en dik alasıdır bu satırlar.
Vicdani sorumlulukmuş! Dünya vatandaşlığıymış!
Bu ülkenin vatandaşlığı rahatsız mı etti sizi!
Kimsiniz siz Allah aşkına!
Oklarınızı kendi ülkenize, kendi milletinize, kendi tarihinize nasıl çeviriyorsunuz?
Avrupa’ya şirin görünmek ve yabancılardan elde ettiğiniz “rant”ların kaybetmemek uğruna Türk karşıtı,
İslam karşıtı görünmeyi hangi insani ve bilimsel etik anlayışıyla bağdaştırıyorsunuz?
Cesaretiniz Varsa!
1877 Rus savaşından sonra Birinci Dünya Savaşının sonuna kadar binlerce Türk Balkanlar’da
“muhacir” olarak yerlerinden edildi. Yani “tehcire” tabi tutuldu.
Hatta binlercesi katledildi.
Asıl soykırıma Türkler maruz kaldı
1912 Balkan Harbinden önce Avrupa’da ki Türk nüfusu Anadolu’dan daha fazlaydı.
Vicdanlarınız çok hassassa hadi gidin bu insanlar için bir konferans düzenleyin!
“Bu Türkleri ilgilendiriyor” diyorsanız biz sizlere tüyo verelim.
Balkan Harbinden önce–madem Türkleri es geçiyoruz–Selanik’te çokça Yahudi vatandaşımız vardı.
Selanik sonra birden Yunan kenti oldu.
Sizler dünya vatandaşısınız öyle mi? O zaman çok cesaretiniz varsa hadi gidin Atina’da bu
Yahudi’lerin akıbetiyle ilgili bir konferans düzenleyin!
Beğenmediniz mi?
1980’lerde Sabra ve Şatilla kamplarında çoluk çocuk demeden binlerce Filistinli katledilmişti.
Hadi gidin Kudüs’e o zaman! Orada Filistin halkıyla bir dayanışma toplantısı düzenleyin!
Dahası var! Bakın Bağdat orada! Her gün yüzlerce masum insan ölüyor!
9
Ne susuyorsunuz? Onlar Ermeni değil öyle mi?
O zaman gidin Karadağ’a! Ermenistan’ın işgal ettiği topraklardan göç etmek zorunda kalan bir
milyondan fazla insanın ne halde yaşadığını bir görün!
Erzurum yaylalarında eski 40 derecede Ruslara karşı savaşırken bir yandan da “kandırılmış
tebaalarımızın” arkadan sıkacağı kurşunları hesaba katmak zorunda kalan o insanlar; sizler boğazın mavi
sularına bakıp viskilerinizi yudumlarken kendilerini “katil” ilan edesiniz diye bu vatanı miras bırakmadılar!
Sizler gibi; dünya gerçeklerinden kopmuş maceraperestlerin elinde Sarıkamış dağlarında donarak
ölen 80 bin asker, yazlık elbiseleriyle nerdeyse her türlü lojistik destekten yoksun aç ve bilaç olarak yollara
düşerken bir kez olsun bile kendi milletini sırt çevirmeyi ve düşmanlarının ekmeğine yağ sürmeyi
düşünmediler.
Üstelik o zaman; dağa çıkmış bulunan Ermeni Komitacıların geride bıraktığı çoluk çocuğunu bile
sizin o beğenmediğiniz Osmanlı ve Müslüman Türkler bakıyordu. Bu çocukların pek çoğu gördükleri sevgi ve
şefkat dolayısıyla savaş sonrasında; kendilerine bakan ailelerden ayrılmak istemeyeceklerdi.
Orta Doğu’da Kürt kartıyla oynayanların “Ermeni” kartıyla da Kafkaslar’da oynadığını bile
anlayamayacak kadar basiretiniz bağlanmış.
“Kürt” kartı nasıl bir “rant” kapısı haline getirildiyse Ermeni Diaspora’sının bu işi bir rant kapısı haline
getirdiğini de bilmiyorsunuz.
Onların arkasında bulunan asıl güçler de sizin elinize bir “BUMERANG” tutuşturuyor.
Sizler de oyuncak bulmuş gibi seviniyor ve hemen taşeronluğa soyunuyorsunuz.
Kendi kendinizi vuracağınızın bile farkında değilsiniz.
Sen de mi?
Ya Hasan Cemal’e ne demeli?
Çünkü dedesi İttihat ve Terakki’nin en önemli üç liderinden biri olan Cemal Paşa’dır.
Cemal Paşa’nın İngiliz General Allenby karşısında peş peşe yenilgilerle bir İmparatorluğun Süveyş
Kanalı’nda boğulup gitmesine nasıl yol açtığını Hasan Cemal’in bizlerden daha iyi bilmesi gerekir.
Ayrıca Cemal Paşa’nın Tiflis’te ve kader arkadaşı Talat Paşa’nın Berlin’de kimler tarafından
öldürüldüğünü de unutmuş gibidir!
Süveyş’in sularına gömdüğümüz İmparatorluğumuz gibi Türkiye’yi Boğaziçi’nin sularına gömmek
isteyenleri bu milletin asla müsaade etmeyeceğini herkesin bilmesini isteriz.
Problemin Kendisi!
Karşılaştığımız bu ayın tipi, ülkenin sorunlarının çözümüne hiç katkıda bulunmazken aynı zamanda
çözümün önünde ki en büyük engel olarak durmaktadır.
Bunlar; İsviçre’de Zürih Yerel Mahkemesi Türk Tarih Kurumu Başkanı Yusuf Halaçoğlu için Ermeni
Soykırım iddialarını reddettiği için tutuklama kararı alırken ağızlarını bile açmazlarken; aslında Konferans’ta
şeref misafiri olarak yer alması gereken Halaçoğlu’nu davet etme nezaketinde bile bulunmamışlardır.
Ama unutmasınlar ki sular ısınıyor.
Zerre kadar bir menfaat için vatanına, milletine, tarihine ve dinine düşman olanlar bundan böyle
Türkiye’nin milli varlığının ve hedeflerinin önünde duramayacaklardır.
O nedenle herkes ayağını denk alsın!
Biz bazılarının sandığı gibi, şahsi kırgınlık ve kızgınlık duygusuyla hareket etmiyoruz. Milli
duyarlılığımızın; imani, insani ve vicdani sorumluluklarımızın gereğini yapıyor, AKP’yi ve arkasındaki “gaflet,
dalalet ve hatta hıyanet” ehlini uyarıyoruz.
Demokratikleşme gerekçesiyle devletimizin ve dirliğimizin temelleri dinamitleniyor.
AB hevesiyle egemenliğimiz elden çıkıyor, geleceğimiz ve güvenliğimiz tehlikeye sokuluyor.
Kuzey Irak’ta, Kıbrıs’ta, Balkanlar’da ve Kafkas’larda kırmızı çizgilerimiz tepeleniyor, devlet
haysiyetimiz ve hassasiyetimiz törpüleniyor.
Küreselleşme teraneleriyle emperyalist emellere ve Siyonist sömürü sermayesinin dünya hakimiyetine
10
hizmet ediliyor.
Bağımsızlık ve bekamızın sigortası olan ordumuz güdükleştirilmek ve NATO’nun bölge karakolu haline
getirilmek isteniyor.
Ekonomi iflas ediyor, stratejik yatırımlar, fabrikalar ve vatan toprakları yabancılara satılıyor, azınlıklar
azdırılıyor, manevi-ailevi dengeler hızla yozlaşıyor, Yüce Dinimiz ve Milli dinamiklerimiz laytlaştırılıp
laçkalaştırılıyor.
Hatta AKP’nin, mağdur ve mazlum rolü oynayarak yaklaşan genel seçimlerde oy toplamak üzere, ordu
tarafından bir muhtıraya uğramak için, kasıtlı ve hesaplı bir gerginlik ortamı yaratmaya çalıştığı gözleniyor. 3
Kasım 2002 seçimlerini de aynı mağdur senaryolarıyla kazandıkları zaten biliniyor. Ama siyasi iktidar ve
ihtiras uğruna hükümetini de, ülkesini de felakete sürüklüyor.
Cumhurbaşkanı Sezer’in CHP liderinin ve bazı muhalefetin de, “Laikliğe sahip çıkma ve irticaya engel
olma” bahanesiyle ve dindar halkımızı üzüp ürküterek AKP’nin kucağına iten söylemleriyle de, sanki danışıklı
dövüş içinde, iktidarın bu sinsi planlarına dolaylı destek sağladıkları sırıtıyor.
Atatürk’ün Bursa Nutku’nda söylediği:
“Türk genci, devrimlerin ve Cumhuriyetin sahibi ve bekçisidir. Bunların lüzumuna, doğruluğuna
herkesten çok inanmıştır; devleti ve devrimleri benimsemiştir.
Bunları zayıf düşürecek (veya amacından saptırıp suistimal ve istismar edecek) en küçük veya
en büyük bir kıpırtı ve bir hareket duydu mu, “bu memleketin polisi vardır, jandarması vardır, ordusu
vardır, adliyesi vardır (bana ne)” demeyecektir.
Hemen müdahale edecektir. Elle, taşla, sopa ve
silahla, nesi varsa onunla, kendi eserini korumaya girişecektir.
Polis gelecektir; asıl suçluları bırakıp, suçlu diye yakalayacaktır. Genç, “polis henüz, devrimin
ve cumhuriyetin değildir (bu şuur ve sorumluluğa erişmemiştir) diye düşünecek, fakat asla
yılmayacak ve yalvarmayacaktır. Belki Mahkeme onu (şuçlu görüp) mahkum edecektir. Yine
düşünecek : “Demek adliyeyi de ıslah etmek, Cumhuriyete göre düzenlemek gerekmektedir!” Hatta
onu hapse atacaklar. Kanun yolundan itirazlarını yapmakla beraber; bana, başbakana, Meclise (ve
diğer makamlara) telgraflar (dilekçeler)
yağdırıp: “haksız ve suçsuz olduğu için tahliyesine
çalışılmasını ve kayrılmasını” istemeyecektir..
Diyecek ki, “Ben inancımın ve kanaatimin icabını yaptım. Müdahalemde ve hareketimde
haklıyım. Eğer buraya haksız olarak getirilmişsem bu haksızlığı meydana getiren sebep ve amilleri
düzeltmek de benim vazifemdir!”
İşte benim anladığım (ve arzuladığım) Türk genci ve Türk gençliği böyledir!” sözlerinde ve
gençliğe hitabesinde ikaz ve işaret ettiği tarihi sorumluluklar, artık zorunluluk haline gelmiştir.
11
“BAĞIMSIZLIK KARAKTERİMDİR”
“Bağımsızlık karakterim”, AB’ci karaktersiz
İzzetimle yaşarım ben, asla zilleti çekmem!..
Önce özgürlük gerektir, pizza ekmek yetersiz
Milli kalkınma önemli, gavur minneti çekmem!..
Egemenlik devridir bu, siyasi helakettir
Demokratik esarettir, ahlaki felakettir
Hem inkardır kendimizi, tarihi rezalettir
Alnımda kara lekedir, ben bu illeti çekmem!..
Kimi azgın, kimi sapkın; Haçlılar hep fasıktır
Atatürk’te AB’cidir, diyenler münafıktır
Batıdan medet bekleyen, ahıra muvafıktır
Sırtımızdan atılmalı, hain sıkleti çekmem!..
Herkesin insan hakkı var, her dine saygılıyım
İslam’a savaş açanlar, insan mı, kaygılıyım?
Dünya’ya sultan etseler, yine de kapalıyım
AB denilen batağa, aziz Milleti çekmem!..
Çağdaşlık sizlerin olsun, yönüm medeniyete
Küresellik köleliktir, siyonist tiyniyete
Dur demek vakti gelmiştir, bu soysuz zihniyete
Şerefimle ölürüm de, “layt”lık haleti çekmem!..
Aslından, İslam’dan kaçıp, George Bush’a dayanıyor
Milli onur çiğneniyor, Milli vicdan yanıyor
Bir değişim yaşanacak, Bir Millet uyanıyor
Yarası olan gocunsun, böyle mihneti çekmem!..
İnsanlık bizi bekliyor, ülkem yine şahlansın
Yeni bir destan yazalım, devrim ruhu canlansın
Korkaklar her gün ölürmüş, yiğitler ayaklansın
Kirli bir hayat uğruna, bunca külfeti çekmem!
12
GİRİŞ
SÖZLER, HEDEFİNİ VURUNCA SES GETİRİYOR!
Bir yazımızdaki şu cümlemiz, bazı AKP’lilerin zoruna gitmişti…
Cümle şöyleydi:
“AB’nin talimatıyla, PKK siyasallaştırılmaya (ve PKK zihniyetli ayrımcı oluşumlara), Batının
kutsal gayesi olan Sevr’in uygulanmasını sağlayacak bir resmiyet kazandırılmaya çalışılırken
Maalesef iktidar, gaflet ve şehvet uykusunda, ihtilam olmuş yatıyor”
AKP’nin halini “gaflet ve şehvet uykusunda ihtilam olmuş yatıyor” sözleri kadar güzel anlatacak başka
cümle bulamadık. Bu bir teşbihtir, benzetme yaparak anlatma ve hatırlatma yoludur. Bunu bir tahkir (hakaret
etme) ve tezyif (küçük düşürme) olarak algılamak, bir anlayış bozukluğudur.
Zalim ve hain güçlerle “işbirlikçilikten” gocunmayıp, “ihtilam olmuş” teşbihi gururuna dokunmak… Yani
“hıyanet” iddiasını hoş görüp, “gaflet” uyarısına alınmak, bir hamakat eseri değilse, herhalde bir manevi
sefalet durumudur. Bu uyarıları dikkate almak AKP için de bir kurtuluştur. Çünkü bakınız:
Kıbrıs kayıyor, Irak yanıyor, Ekümenlik 2. Vatikan kuruluyor. KİT’ler yağmalanıyor, işsizlik ve fakirlik
çıldırtıyor, ahlak ve maneviyat kirleniyor, geleceğimiz kararıyor.. Başörtüsü, İmam-Hatip zulümleri sürüyor…
Ama birtakım hayali görüntülerle ve şehvet tazyikiyle şeytan tarafından kandırılan kimselerin gafletine benzer
bir meskenet içindeki AKP iktidarı sadece seyrediyor!..
Bunlar birtakım hazır makam ve menfaatler uğruna, hem kendilerini, hem ülkenin geleceğini
tehlikeye atmaktan sakınmıyor… Hayali kuruntuları ve nefsanî gururları, kendilerine gerçeklerin
hatırlatılmasına ve yüzlerine ayna tutulmasına müsaade etmiyor… Bizim bazı teşbih ve tembihlerimiz,
kendilerine birer aynadır. Ayna tutana kızmak veya aynayı kırmak anlamsızdır. Kendi kusurlarınızı
temizlemek ve düzeltmek lazımdır.
Biz acı söylüyoruz, ama ilacı söylüyoruz.
Biz edep dersimizi Kur’an’dan ve Resulüllah’tan öğreniyoruz..
İşte Kalem Suresi 8 ve 14. ayetleri:
“Şu halde (işine gelmeyen Kur’an ayetlerini kendi keyfine göre yorumlayan ve) yalanlayanlara asla
itaat (ve itibar) etme…
Onlar senin kendilerine yaranmanı arzu ederler..
Onlar ki..(yeryüzünde)
Hayra (ve huzura) sürekli mani olan, saldırgan ve alabildiğine günahlara dalan
Zorba-saygısız, ardından da soysuz, kulağı kesik (babası belirsiz, mayası bozuk)”
Evet, Kur’an kendilerine ilahi gerçekleri hatırlatanları yalanlayan ve zalim saldırganlara zağarlık
yapanlara:
“Soysuz, aslı bozuk!.” diye hitap ediyor!..
Tevbe: 94 ve 9511:
“(Cihattan, cemaatten ve davadan kaçanlar var ya) Siz onlara geri dönüp de (karşılaşıverdiğinizde)
size (bir sürü) mazeret sayıp (kendilerini temize çıkarmaya) yeltenirler. Deki:
(Boşuna) özür belirtmeyiniz. Size kesin olarak inanmıyoruz………
…..Artık siz onlardan sırt çevirin. (Çünkü) onlar gerçekten pisliktirler…” Tevbe suresi Ayet 125 12:
(Kur’ani sureler ve gerçekler)
“Kalplerinde maraz (manevi hastalık ve münafıklık) olanların ise, pisliklerine pislik katıp-artırmış
(murdarlık ve münafıklıklarını) ortaya çıkarmıştır..”
11
12
(sh:202)
(sh:207)
13
Maide: 6013:
“…Allah’ın kendisine lanet ettiği ve ona karşı gazaplandığı ve onları tağuta tapındıkları (Allah’tan
gayrı güç odaklarına yaranmaya çalıştıkları) için (manen) maymunlaştırdığı ve domuzlaştırdığı
kimseler..”
Araf Suresi: Ayet: 175 ve 17614:
“Onlara, kendisine ayetlerimizi verdiğimiz (Hak ve hidayet yolunu gösterdiğimiz) kişinin haberini anlat..
Ki O, (dünyalık makam ve menfaat için bu nimet ve faziletten) ayrılıp (bir gömlek çıkarır gibi manevi
özeliklerinden sıyrılıp) uzaklaşmış, şeytan onu peşine takmıştı…
……Onun durumu: Üstüne varsan da dilini sarkıtıp (salyasını akıtıp) soluyan, kendi haline
bıraksan da (yine) dilini sarkıtıp soluyan köpek gibidir…”
Araf Suresi: 17915:
…..Kalpleri vardır, (ama) bununla (Hakkı ve hayrı) kavrayıp anlamazlar,
Gözleri vardır, (ama) bununla gerçekleri (ve başlarına gelecekleri) görmez (ve uyanmaz)lar,
Kulakları vardır, (ama) bununla (yapılan uyarıları ve ilahi kelamı) duymazlar. Bunlar (aynı) hayvanlar
gibidir. Hatta daha da aşağılık kimselerdir”
Hemen hepsi Ehli Suffadan ve Hafız olan yetmiş kadar tebliğci sahabenin, Necid kabilesine
Resulüllahın davet mektubunu iletip dönerken yolda pusu kuran Beni Süleym kabilesince katledilmesi
üzerine Efendimiz bir ay boyunca, Şafii mezhebinde olanların örnek alıp yaptığı gibi, sabah namazının ikinci
rekâtının rükûundan doğrulunca bu zalimlere devamlı beddua etmiş ve Allah’ın gazabına uğrayan
Necitlilerden tam 700 kişi yakalandıkları veba ve taun salgınından geberip gitmişlerdi.
Bunun gibi biz de; Irak’ta masum ve mazlum 200 bin Müslüman’ı katleden ve on binlerce kızın ve
kadının ırzına geçen Haçlılara da, Türkiye’deki suç ortaklarına da böyle beddua ediyoruz…
Nemelazımcılık
Şimdi bütün bu olup bitenler karşısında “Bana ne, nemelazım, boş ver” diyebilir miyiz?...
Osmanlı'nın yıkılış sebeplerine dair çok şey söylenip yazıldı. “Yeniçeri’nin yozlaşması” dendi, “Sanayi
Devrimi’nden geri kalması” dendi... Belki de söylenegelen sebeplerin hepsinde birer hakikat payı vardı. Fakat
yıkılışın önemli bir sebebi var ki, Osmanlı'nın hem de en zirvede olduğu zamanda dile getirilmişti:
nemelâzımcılık. Bu içtimaî karadelik tarih boyunca, nice fert, topluluk, cemaat, devlet ve imparatorluğu
yutmuştu.
Kanunî Sultan Süleyman, devletini olabilecek en yüksek seviyelere çıkarır; ama “Günün birinde
Osmanoğulları da inişe geçer, çökmeye yüz tutar mı?” diye de zaman zaman düşünür ve endişelenir.
Birçok meselede olduğu gibi, bu endişe edilecek düşüncesini de sütkardeşi meşhur âlim Yahya
Efendi’ye açmaya karar verir. Keşfine, kerametine inandığı Yahya Efendi’ye el yazısıyla bir mektup gönderir:
“Sen ilâhî sırlara vâkıfsın. Kerem eyleyip, bizi aydınlatasın. Bir devlet hangi hâlde çöker? Osmanoğulları’nın
âkibeti nasıl olur? Bir gün olur da izmihlâle uğrar mı?” diye özetler endişesini.
Devrin kudretli sultanı Muhteşem Süleyman'dan gelen bu mektubu okuyan Yahya Efendi'nin cevabı
ise gayet kısadır: “Nemelâzım be Sultanım!”
Topkapı Sarayı'nda bu cevabı hayretle okuyan Sultan, bu söze bir mânâ veremez, endişesi daha da
artar. Zîrâ Yahya Efendi gibi bir zât, ciddi bir meseleye böylesine basit bir cevap vermezdi, vermemeliydi…
Söylenmeye başlar:
“Acaba bilmediğimiz bir mânâ mı vardır bu cevapta?"
Kalkar, Yahya Efendi'nin Beşiktaş'taki dergâhına gider.
Bu sefer sitem dolu bir şekilde "Ağabey ne olur mektubuma cevap ver. Bizi geçiştirme, soruyu ciddiye
al! Beni bu sıkıntıdan kurtar" diyerek, sorusunu tekrar sorar...
13
(sh:118)
(sh:173)
15 (sh:174)
14
14
Yahya Efendi duraklar: “Sultanım, sizin sorunuzu ciddiye almamak kabil mi? Ben sorunuzun üzerine
iyice düşünmüş ve kanaatimi de açıkça arz etmiştim.”
“İyi ama bu cevaptan bir şey anlamadım. Sadece "nemelâzım be sultanım!” demişsiniz. Sanki ‘beni
böyle işlere karıştırma’ der gibi bir mânâ çıkarıyorum.”
Yahya Efendi bunun üzerine, ibret dolu şu sözleri tarih gergefine nakşeder:
“Sultanım!
Bir devlette zulüm yayılsa, haksızlıklar ayyûka çıksa...
İşitenler de nemelâzım, deyip uzaklaşsalar, sonra koyunları kurtlar değil de, çobanlar kapsa; bilenler
bunu söylemeyip sussa ve ilgisiz, duyarsız kalsalar, açların, muhtaçların, yoksulların, masumların, feryadı
göklere çıksa da, bunu da taşlardan başkası duymasa, işte o zaman devletin direği yıkılır.
Böyle durumlardan sonra devletin hazinesi boşalır, halkın itimat ve hürmeti sarsılır. Asâyiş ve
emniyete vesile olan, itimat ve itaat hissi gider, halkta hürmet duygusu yok olur. Çöküş ve izmihlâl de
böylece mukadder hâle gelir…”
Söyleneni dinlerken ağlamaya başlayan koca Sultan, başını sallayarak da bunları tasdik eder. Söz
bitince ikazlarının devamı için tembihte bulunur sütkardeşine. Sonra da memleketinde kendisini ikaz eden
böyle bir âlim olduğu için Allah’a şükrederek oradan ayrılır…
Devletlerini yükseltip medeniyetler kuranlar, fetihler yapanlar, imanın ve İslam’ın güzelliklerini
insanlara sunanlar: “nemelâzım” demediler. Ahir Zaman Nebisi'nin “Ne güzel kumandan..!” iltifatına mazhar
olan Fatih Sultan Mehmed Han Hazretleri, Trabzon dağlarını aşarken yanında Karamanoğlu'nun kızı olan
halası bulunmakta idi...
“Sultanım” dedi halası, “bunca zahmete değer mi bir belde için?”
O koca sultanın ayağında gut hastalığı vardı o zaman ve sarp dağlarda, karların üzerinde atıyla
giderken büyük acılar ve zahmetler çekiyordu. İşte hala yüreği buna dayanamamıştı...
Fatih, döndü ve halasına şöyle dedi:
“Bibi (hala), bizim zahmetimiz din-ü devlet içindir, i’lâ-yı kelimetullah içindir, şahsımız için değildir. Eğer
bu zahmeti çekmezsek bize ‘gâzi’ demek yalan olur!”
Evet, imparatorlukları “nemelâzımcılık” yıkar, ama onları, bir vazife doğduğunda, “Bunu kim yapar?”
sorusunu duyar duymaz, sağına soluna bakmadan “Ben varım!” diyenler kurar ve yaşatır.
Velhasıl:
Bediüzzaman Hz.lerinin işaret ettiği gibi:
Bize saldıran düşmanlara ve onlara destek çıkan münafıklara iltifatlı sözler söylemek alçaklık olduğu
gibi; cephede cihada hazırlanan kendi askerlerimize de; cesaretli ve metanetli olmak, cennet ve şehadet
arzularını kamçılamak yerine “Hoşgörülü olmayı, şefkatli ve merhametli davranmayı, cahil düşmanların ve
işbirlikçi hainlerin kusuruna bakmamayı öğütlemek ise, hamakatten (ahmaklıktan) da öte bir hıyanet anlamı
taşır. Cephedeki mücahitle mektepteki muallimin terbiye ve tavsiye usulü farklı olmalıdır.
Yazılan ve konuşulan gerçekler eğer hedefini vuruyor ve çıbanlarını deşiyorsa, ses getirir…
Sevinin dostlar demek ki karavana sıkmıyoruz…!
Hz. Peygamber efendimiz, müşrik ve münafık hasımlarını hicveden ve onlar hakkında hak ettikleri
cevabı veren meşhur şairleri için seviniyor ve şu mealde sesleniyordu:
Anam babam size feda olsun… Bu sözleriniz, şeytanın avenesine, kılıçtan, oktan ve mızraktan
daha etkilidir!.
Atalarımız ne güzel buyurmuş:
“Nush ile uslanmayanı etmeli tektir.
Tekdirden de anlamayanın hakkı kötektir”
Yani nasihat dinlemeyen ve yola gelmeyenleri, bu sefer azarlayıp haşlamak gerekir. Bununla da aklını
başına almayanları ise dövülmek ve devrilmek beklemektedir.
Biz hem nasihat ettik, hem de acı söyledik… Hala uyanmıyorlarsa, bundan sonra başlarına
15
gelecekleri, kendileri, Hak etmiş demektir ve o iş bizim görevimiz değildir.
Yeri gelmişken Mahmut Toptaş’ın “Tenkit ve Teklif” yazısının da: “Tenkit gerekli, teşbih etkilidir”
başlığıyla, şöyle düzeltilmesini öneriyoruz.
Kötülükleri sadece tenkit veya tahkir etmekle sonuca varılamayacağını Kur’an-ı Kerim’den
öğreniyoruz. Ciddi bir öneriniz ve projeniz ve bunları uygulayacak siyasi girişiminiz yoksa bir
kötülüğün tenkidi aynı zamanda o kötülüğün teşhiri demektir. Pisliğin yayılmasına bir nevi yardım etmektir.
O kötülüğü yapanlar o işten memnunlar ki yapıyorlar. Biz, o işi yaptıklarından dolayı tenkit ederek
onları yıpratacağımızı düşünmeyelim. Onlara uyanları ve destek çıkanları uyarmak hedeflenmelidir.
Ebu Gureyb hapishanesinde Amerikalı subayların yaptığı bize göre vahşettir. Ama adamların ve bütün
batının kanunlarında o yapılması istenen kötülük hem kanuni ve de çok gerekli bir şey gibi görülmektedir.
İngiliz Başbakanı için aşağılayıcı kelime bulmak için lügate bakmanıza gerek yok, kendi vatandaşı
olan bir müzisyen, tasması Bush’un elinde olan ve onun yanında giden bir hayvana benzetmiş ve İngiltere’de
ve dünyada kaseti çok satmıştı.
Bush için, yalancı, sahtekar gibi sözlere gerek yok. Zaten adam kendisi çıkıp ve “Ben yalan söyledim”
diye hava atmıştı.
“Siz 25 milyon Kızılderili’yi öldürdünüz” demenize gerek yok. Adamlar bu öldürme olayından iki binin
üzerinde belgesel mahiyette film yaptılar ve Kızılderililerin ölüsünden bile para kazanırken dünya
sinemaseverleri soydular.
Mekke şehir devletinin yöneticilerinin ve halkın önünde eğildikleri Lat, Menat ve Uzza’nın isimleri
Kur’an-ı Kerim’de Necm suresinin 19’uncu ayetinde bir defa geçer.
Mekke devletini yöneten zalimlerden yalnız bir tanesinin künyesi Kur’an-ı Kerim’de Mesed suresinde
ve bir defa Ebu Lehep diye geçer. Ama bir hükme delil olmak bakımından tek bir ayet bile kâfidir… İslam’da
pek çok farzlar ve haramlar, sadece bir ayete dayanılarak tesbit edilmiştir. Bir konu, bir ayette geçiyorsa,
demek ki geçerli ve yeri geldiğinde gereklidir.
Onların kötülüklerini yaymak ve çıkardıkları pisliği etrafa sıçratmak yerine, pislik yapmalarını
engellemek daha kestirme bir yöntemdir.
Eski deniz hırsızlarının “Korsan” kelimesinden hoşlandığı gibi zenginlerimizin bir kısmı “Hortumcu”
kelimesinden hoşlanır hale gelmiştir.
Gazeteciler için “Yönetimin hizmetçileri” Yağdanlıklar, Tetikçiler, Toplum sübapı, çiğ gazeteci, sapkın
gazeteciler, medya maymunları, tuzu kuru horultucular, av hayvanı, piyasa gazetecisi, düzenin dalkavukları,
Ortodoks medya, meşrulaştırma uzmanları” gibi kelimelerle tenkit etmek onları bu işten vazgeçirmeye
yetmemektedir.
Le Monde Diplomatique’nin yayın kurulu üyesi, Fransız gazeteci, Amerika Kaliforniya Berkeley
Üniversitesi’nde Doçent olan Serge Halimi isimli bir gazetecinin yazdığı ve 1997’de yayınladığı “Les
Nouveaux Chiens de Gadre” isimli eseri “Düzenin Yeni Bekçileri” adı altında Türkçeye tercüme edilmiştir.
Bu eserde, Le Point, L’Express, Nouvel Observateur, Le Figaro, Le Monde ve bazı televizyon ve
radyolardan örnekler vererek yukarıdaki tanımlamaları kullanıyor.
Kullanıyor da ne oluyor, bütün bu tanımlamalara sahip olan Fransız basın yayın elemanları aynı
görevleri yapmaya devam ediyorlar.
Yapılan yanlışları alay, espri, hiciv, muziplik, şaka, taşlama, takılma ve tenkide de gerek duyulabilir.
Ama hedef kitle, zalimlerin ve hainlerin hilesine kanabilecek saf insanlar olmalıdır.
Aziz Nesin’in alaya aldığı yöneticiler, kendini alaya alan film veya tiyatroyu ağızlarını sonuna kadar
açarak coşkuyla izlediler, kitapları da yine aynı şekilde okudular. Çünkü Aziz Nesin onların asıl çıbanına
değil, çorabındaki tozlara takılmıştı.
Levent Kırca’nın sistemi, bakanları ve bürokrasiyi dile getiren güldürülerine en fazla eleştirilenler
gülmekte ve gülen yüzleri yüzsüzleşmektedir. Çünkü öze değil yüze dokunmaktadır.
Onun içindir ki Beni İsrail, Musa Aleyhisselâma: “Sen bizi alaya mı alıyorsun / bizimle dalga mı
16
geçiyorsun?” dediklerinde Musa Aleyhisselâm: “Cahillerden olmaktan Allah’a sığınırım” diye cevap verir. 16
Demek ki insanların canıyla, diniyle, malıyla, namusuyla oyun oynayanlara şaklabanlık yaparak yol
gösteremezsiniz. Onların tuzaklarına kapılanları uyarmak görevimizdir.
Düğün evinde, ölü evinde, nişan merasiminde, yani her yerde, duruma göre konuşmasını bilen,
yapılması gerekeni zamanında yerine getiren, İslami gayreti, insani hassasiyeti gelişen, yerinde müdahaleci
nesil yetiştirmek için her türlü gayreti sürdürelim.
Ancak kurs, burs, yuva ve yurt hizmetlerinin belki hazırlık safhasında yararlı olduklarını, yani bir nevi
pansuman tedbir anlamı taşıdığını da bilelim.
Köklü, kalıcı ve akılcı çözüm: eğitim sistemini ve devlet düzenini; ilmi ve insani temellere göre
yeniden şekillendirecek, milli ve manevi dinamikleri diriltecek siyasi hizmet ve hedeflere önem ve
öncelik vermektir.
16
Bakara: 67
17
TÜRKİYE YOL AYRIMINDA BULUNUYOR
Karanlık güçlerin ve kiralık işbirlikçilerin hıyanetiyle, uzun yıllardır, her yönden çözülüşe ve
çöküşe doğru sürüklenen Türkiye’mizde, sevindirici ve ümit verici gelişmeler de gözlenmektedir.
Aziz milletimizin özündeki en aciz ve çaresiz sanıldığı dönemlerde bile, umulmadık devrim ve
değişimler gerçekleştirme yeteneği, yeniden dirilme sürecindedir.
Alt yapısı Milli şuurla hazırlanan bu diriliş ve derleniş süreci; yeni Genelkurmay Başkanımızın,
hem de iç ve dış merkezlerin bütün sinsi ve siyonist girişimleri boşa çıkarılarak, göreve getirilmesi ile
çok mutlu ve umutlu bir sürece girmiştir.
Org. Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanlığı’na atanma şekli, bir süredir Türkiye’de devam eden
sivil vurdumduymazlık / itaatsizlik ve devletin hükümet eli ile talanı ve tasfiyesi sürecinin sonuna
gelindiğinin işaretini vermiştir.
Gerçekten de AKP İktidarı ve şaibeli Siirt seçimleri ile Başbakan olan Recep Tayyip Erdoğan,
Türkiye’nin devlet disiplinini dejenere eden ve devletin kurumlarını yabancıların doğrudan
müdahalesine açık hale getiren (Eski ABD Büyükelçisi Edelman’ın YSK ziyareti gibi) sorumluluğun
sahipleridir.
Yine AKP İktidarı Türkiye’yi siyonist Yahudi tüccarların ve basit ABD ve AB bürokratlarının
oyun alanına döndermiştir.
Bu yetmemiş gibi, etnik bölücülüğe tanınan inanılmaz kredi ve Başbakanlığın siyasal
bölücülüğün ve siyasal pervasızlığın merkezi haline getirilmesi ve kimin Başbakan kimin Dışişleri
Bakanı olduğunun artık seçilemez hale gelmesi ile Ankara tüm dünya başkentlerinin “alay konusu”
haline gelmiştir.
ABD’de Al Gore’un bir seçim darbesi ile elinden Başkanlığın alınması, Ariel Şaron’un tıbbi bir
darbe ile yerini Ehud Olmert’e bırakması, Ömer İzgi’nin oldu bitti haline getirdiği bir erken seçim
kararı ile AKP’nin önünün açılması, Berlusconi ve Tony Blair’in iktidara taşınması ile başlayan
demokrasiyi demon-krasi (şeytan yönetimi) ve hukuku cunta için kullanan siyaset döneminin sonuna
gelinmiştir.
Ankara’da yaşananlar, yeniden reel politiğe, devlet terbiyesine, devlet disiplinine, dönüşün
kaçınılmaz olduğunun belirtileridir.
Artık demokrasiyi, hıyanet kılıfı ve menfaat kapısı görenlerin dönemleri bitmiştir.
AB safsatasının ve tek parti diktasını: devleti yozlaştıracak ve ayrıştıracak bir mekanizma
olarak kullanma süreci tükenmiştir.
TSK’yı ve Türkiye’yi “oyuncak” olarak görme ve kullanma dönemi bitmiştir.
“Yolsuzluk da, soysuzluk da yapar kitabını uydurur rahat ederim” felsefesi iflas etmiştir.
Org. Büyükanıt, uzun zamandır beklenen “ses”i vermiş ve de devletin derlenip toplanması için
düğmeye basılmış vaziyettedir.
Demokrasiyi; dış güdümlü hilafet devleti haline getirme ve dış güdümlü sahte Atatürkçü
diktaya dönüştürme operasyonları bitirilmiştir.
Kara Kuvvetleri Komutanlığı’nın devir teslim töreninde ve sonrasında Org. Büyükanıt’ın ve Org.
Başbuğ’un ifade ettiği görüşler ve ortaya koydukları duruş “devletin” tasfiye edilmediğini Türkiye’nin
“teslim” alınamadığını net bir şekilde herkese göstermiştir.
Demokrasilerde, toplum manipüle edilerek sağlanan sahte oy oranlarının ve milletvekili
sayılarının her türlü siyasal pervasızlığın meşru gerekçesi yapılamayacağı ilan ve ikaz edilmiştir.
Zaman Gazetesinde A.Turan Alkan’ın, bu onurlu ve olumlu gelişmeleri fark etmesi ve patronları olan
merkezler hesabına endişelenmesi de, sevindiricidir:
“TSK’nın Tavrı
Elbette her iki hadisenin, yani gösteri yürüyüşü ve Harp Okulu konuşmasının mûtad emir-komuta
18
hiyerarşisi dahilinde yönlendirildiğini varsayarak konuşmak lazım. Benim gördüğüm şeyin adı “arayış”tır.
Silahlı Kuvvetler, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin tam da merkezinde tuttuğu yerin, içerden ve dışardan
gelebilecek sorgulama taleplerine karşı savunmasını yapmak, yeni bir meşruiyet çizgisinde tutunmak için ses
ve üslûb idmanı, strateji belirlemek için zemin etüdü yapıyor.
Orgeneral Başbuğ’un konuşmasında işaret ettiği hususlar, geleneksel askeri diskurun tekrarı
gibi görünse de dikkat çekici ayrıntılar taşıyor, “askerin tek başına mücadelesi yetmez; devletin tüm
kurumları ve sivil toplum kuruluşları da mücadeleye katılmalıdır” meâlindeki cümleden anlaşılması
gereken, AB kaynaklı eleştiriler karşısında ordunun yalnız bırakılmaması gerektiğidir; nitekim bu
talep şöyle seslendiriliyor: “Silahlı Kuvvetlerin (...), anayasal düzenin üç temel niteliği olan, ulus
devlet, üniter devlet ve laik devlete yapılan saldırılara kayıtsız kalmasını istiyorlar. TSK’yı, başka
ülkelerin ordularıyla karıştırarak, farklı sonuçlar üretmeye çalışanlar, Türk toplumunun tarihini de,
gerçeklerini de bilmeyenler ya da kendilerine yabancılaşmış olanlardır. TSK, laik devletin
korunmasında her zaman taraf olmuştur ve olmaya da devam edecektir.”
Hakkari’deki toplu askerî eylem ise, moda tabirle bir ilk; Tugay komutanı ve karargâh subayları, eş ve
çocuklarının oluşturduğu toplulukla birlikte daha iyi ve yeterli belediye hizmeti almak için pankartlı yürüyüş
yapıyorlar. Bu eylem, doğrudan belediye başkanı yerine Hakkârililere hitab etme ihtiyacını hissettirmesi
bakımından dikkat çekicidir, bir nevi halkla ilişkiler çalışmasını andırıyor bu durum. Toplum desteği taleb
etmesi bakımından da Org. Başbuğ’un konuşması ile örtüşen bir boyutu söz konusu.
Bilindiği üzre önceki Genelkurmay Başkanı Sayın Hilmi Özkök, askerin sistem içindeki yeri konusunda
daha demokratik profil gösterdiği için sevmeyenlerince hayli eleştirilmiş ve atla darıyı dövüştürmek
konusunda kabiliyetli gazeteci esnafı tarafından giderayak, Cumhurbaşkanı’na bir güzel azarlattırılmıştı! Bu
çevreler hayli zamandır “çok serttir, konuşursa kötü yapar, vurduğu yerden ses getirir” gibi imâlarla ordunun
yeni yönetimini adeta bir şeyler yapmaya zorluyor gibiydiler. Nitekim necib basınımızın önlibero tayfası,
konuşmayı “sert yaptı” serlevhasıyla duyurmayı tercih ettiler. Oysaki bu sertliğin hemen arka planında duran
tereddüdün fark edilmemesi çok zordu. Konuşmanın böyle bir anlam boyutu da yok değil.
Müneccim değiliz fakat bundan sonra vukuu muhtemel olan şey, TSK’nın AB normlarına göre
dönüşmesi yerine, sistemin eskisi gibi TSK merkezli yapısında direnmesi ve AB’ye katılma sürecinin
garip mayın tuzaklarına çarpmasıdır.
Evet, duruş mütereddid görünüyor ama bu raundu AB yanlıları zor alırlar!” 17 diyen Fetullahçı
fırsatcılara, sormak lazım:
AB’ye eyalet,
ABD’ye esaret sevdasıyla, İslam davasını nasıl
bağdaştırıyorsunuz? Çünkü siz sadece din istismarı yapıyorsunuz!..
Diyologcuların Ayarı
Örneğin Fetullah Gülen, gayrete gelip:
Öncelikle İsrail’in yanlışına “YANLIŞ” yaptığına “HAKSIZ” diyebilirse,


Ortadoğu’da oluşturmak istediği haritanın İMKANSIZ olduğunu söyleyebilirse,
Medyayı, başbakanları, bakanları, bürokratları ve uluslararası örgütleri yanına alsa veya
makam ve menfaatla kiralasa bile bunların “Arz-ı Mev’ud” merkezli Dünya hakimiyeti stratejisinin
gerçekleşmesine yetmeyeceğini haykırabilirse,

Herkesi, her ülkeyi, her kurumu ve her statüyü “Siyonizm”in veya “Semitizm”in emrine
verme gayretlerinin “anti-semitizm”i sistematik hale getireceği gerçeğini, artık açıkça İsrailli ve
diaspora yanlısı Yahudiler’in yüzüne karşı çekinmeden hatırlatabilirse..

Siyonistlerin ve Ortodoks Yahudi politikacıların yedikleri çanağa pislediklerini ve bu yüzden
istenmeyen topluluk veya millet haline geldikleri yine açıkça kendilerine iletilebilirse,

“Bir Türk öldür, rahat et!” diyen İsrail atasözünün 600 yıllık Türk-Musevi ilişkilerine
düşürdüğü derin ve kara şüphenin, ve dünya kamuoyunda oluşan ve olgunlaşan “Siyonizm vahşeti”
17
A.Turan Alkan, Zaman, 27 Eylül 2006
19
gerçeğinin kendi sonlarını hazırladığını dile getirebilirse

(“Bizim bu Başbakan’la çok özel ilişkilerimiz var!” beyanatı bir İsrailli bakan tarafından Türk
Kamuoyu’na ifşaat olarak ulaştırılırken “Türkiye’nin İsrail’in oyuncağı olduğu veya oyuncağı haline
getirildiği” AKP’nin iktidar yapılış sürecinde açıkça ortaya çıkmışken: Şimdi Lübnan’a asker
göndermek; Hizbullah’a ve İslam’a savaş açmak gibidir!)” gerçeğini ortaya koyabilirse…

Bir yandan “Kürt ayrılıkçılığı” ile Kuzey Irak’taki Türk düşmanı yapılanmaya sonsuz destek
verip, diğer yandan da Lübnan için Türkiye’den asker istemenin çelişkisi ve Müslüman Türk halkının
haklı endişelerini İsrail’e gösterilebilirse,
Siyonistlere ve İsraillilere: Siz “Tanrı” değilsiniz ki her dilediğiniz yerine gelsin! “Hakkınızı
bildiğiniz kadar haddinizi de bilin” diyebilirse, hem kendisine hem de İsrail’e en büyük iyiliği yapmış
olacaktır.
En zor anlarında hep kendilerine kucak açmış Müslüman Türkler’e bile düşman olabilmiş bir
İsrail, tüm devletlerin ve milletlerin güvenini “TAMAMEN” yitirmiş ve başına gelecekleri hak etmiş
sayılır.
“Sonuç olarak; İsrail’i savunmak veya hadi diyelim Lübnan’da “BARIŞA” katkıda bulunmak için
öncelikle asker göndermeyi önermek ve desteklemek yerine İsrail’e ve onun hamisi Batı ülkelerine
neleri yapmamaları gerektiğini anlatmak; aydınların, köşe yazarlarının ve politikacıların asıl görevi
değil midir?
İşte Afganistan’da uygulanan model; Batı’nın eskisinden daha zalim “YENİ SÖMÜRGECİLİK
SÜRECİ”ni deşifre etmiştir!
İngiltere’nin “Genel Vali” atayarak sömürgeyi yönetme yöntemi yeniden dirilmiş, ya da en
azından “yeni ve yerli genel valilerin maskesi” indirilmiştir! 18
 PARÇALANMA SIRASI TÜRKİYE’DE
20. yüzyılın başında Romen parlamenter T.G. Djuara Osmanlı’yı parçalamak için 100 plan diye
Romence bir kitap yayınlıyor. Emir Şekip bu kitabı Osmanlı Türkçesine çeviriyor. Yakup Üstün bu kitabı Latinize
ederek Türkiye’yi parçalamak için 100 Plan-Haçlı Taassubu ve Türkiye Düşmanlığı ismiyle 1979’da yayınlıyor,
eser DamlaYayınları arasında çıkıyor. Parçalama planlarının sondan ikisi Güneydoğu ve Karadeniz’de tezgahta.
Güneydoğu turizme niçin açıldı. Karadeniz’i turizme niye açtınız? Artık planları bitti. Şimdi sıra bizde... Kör
parmağın gözüme der gibi, olup bitenlere komplo teorisi diyorlar.Komplocu diyorlar.Ne teorisi bütün hainlikler,
cinayet ve işgaller gözümüzün önünde cereyan ediyor. Sahnelenen oyun ve cinayetlere “Millici”, “Milliyetçi”,
“Ulusalcı” karalamalarla meşruiyet kazandırmaya çalışıyorlar. Bu çok bilmiş aklı evveller yoksa, çok mu aptal, çok
mu ahmak. Daha ötesini söylemeye dilim varmıyor. Ama onlar kendilerini çok akıllı, âlemi kör ve sersem
zannediyorlar. Dünün meşhur milliyetçi yazarı, bugün bir radyo programında konuşuyor; “Eskiden milliyetçilik antikomünizmdi, özünde Amerikan düşmanlığı yoktu.” Bu tavrın eksik ve kusurlu olduğunu söylediğimizde de
köşesinden bize küfürler savurdu. Görüyor musunuz eskinin saygıdeğer hanım yazarını? Şimdi milliyetçilerin antiAmerikancı oluşundan kahroluyor. Bize de “millici” diye saldırmaya devam ediyor.
Bütün oyunlar sahnede, herkes ayan beyan görüyor. Parçalama planları bitti. Şimdi sıra bizde. Yani o çok
korktukları “Son dakika bilinci”ni kuşanıyoruz.
Onlar bir günlük, bir haftalık, 100 günlük, 100 yıllık planlarını uygulamaya koydular: İslâm coğrafyasını
kuşattılar.İşgal ediyorlar. Siyasî, ekonomik, kültürel, askerî kuşatma ve işgal olanca dehşetiyle sürüyor. Planları bitti,
eylemleri sürüyor. Şimdi sıra bizde. Her gün her dakika iliklerimize kadar hissettiğimiz bu kuşatma bizi son dakika
bilincine döndürüyor.
Millî Gazete’nin 31 Ocak 2007 Çarşamba günkü manşeti: ‘Petrol kuşatması. Petrol devleri 400 milyar
dolarlık Akdeniz rezervini kontrol etmek için, baskı diplomasisi ile başta Türkiye olmak üzere bölge
18
www.sesar.com.tr, 28 Ağustos 2006
20
üzerinde nüfuzunu artırıyor.’
Millî Gazete’nin 1 Şubat 2007 Perşembe günkü (manşeti: ‘Karadeniz de hedefte. Akdeniz’deki 400 milyar
dolarlık petrol rezervine göz diken küresel emperyalistlerin bir hedefi de Karadeniz! Genişletilmiş Karadeniz
Projesi’yle bölgeyi üs olarak kullanmak isteyen ABD ve petrol devleri, Karadeniz’deki milyarlarca dolarlık zengin
ham petrol ve doğalgaz kaynaklarına sahip olmak için operasyonlarına hız verdi.
Kıbrıs’tan, Karadeniz’den, Irak’tan, Ermenistan’dan, Filistin’den, Lübnan’dan kuşatıldık. AB’den ve ABD’den
kuşatıldık. Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı Hrant Dink’in 19 Ocak 2007’de bir cinayetle katledilmesi ise bu
kuşatmaların üzerine tüy dikti. Bu cinayet, adına “Türk” Petrol Yasası denen, ülkeyi yabancılara peşkeş çekme
yasasının sessiz sedasız Meclis’ten geçmisinden iki gün sonra işlendi... Bu cinayet Genişletilmiş Karadeniz
Projesi tezgahta gergef gibi dokunurken işlendi... Patrik Bartholomeos bu cinayetten iki gün sonra Türkiye
Cumhuriyeti Devleti’ni daha yüksek perdeden ABD ve AB’ye şikayet etti... Batı’nın üzerimize saldırttığı fino
köpeği Yunanistan’ın finosu Güney Kıbrıs Rum Yönetimi de bu cinayetin hemen ardından lades dedi:
Türkiye Cumhuriyeti’ne Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ne Akdenizi kapattı.
Yıllardır Kıbrıs diye feryad ettik. Bu feryadımıza en yakınımızda zannettiklerimiz, “Mason Denktaş’ı
desteklemekle elinize ne geçecek?” diye bizi Denktaşçılıkla suçladılar. Kalın kafalılar, âlemi sersem kendilerini çok
akıllı sanan; teorisyen, pratisyen ve turfa stratejistlerimiz. Şimdi olsun feryadımızı bir nebze anladınız mı? Bir nebze
olsun kafanıza dank etti mi? Gelin bu aklı evvel ve turfa’lığınızdan vazgeçin!..
Güneydoğu 1960’tan sonra turizme açıldı, yaşadığımız gaileleri görüyorsunuz. Karadeniz 1986’da turizme
açıldı, geldiğimiz noktayı görüyorsunuz. Orakoğlu, “Türkiye’de 32 yabancı ülkenin istihbaratçısı Güneydoğu ve
Karadeniz’de rezervasyon yaptırırken, “Ben MOSSAD’tan, CIA’dan, İngiliz İstihbaratından veya bilmem
hangi entilijansyadan falanca” demiyor herhalde. 1985’te Neil Armstrong Van’a gidiyor, “Ben Nuh’un
Gemisini arıyorum” diyor. Sonra öğreniyoruz ki, Ahtamar Kilisesi için gelmiş. Turistik seyahatleri netice veriyor.
Hiçbir üyesi kalmamış Ahtamar Kilisesi’ni dünyayı ayağa kaldırarak onarıyoruz. Ama milyonlarca mensubu olan,
cami, çeşme, medrese, tekke, kervansaray başta İstanbul’un göbeği olmak üzere yurdun dört bir yanında viran. Bu
Selçuklu ve Osmanlı eserlerinin yanından, onların binlerce çocuğu, hergün mahzun ve melül geçiyor ama yetkililer
intibaha gelmiyor, utanmıyor da. Ama şimdi Ahtamar Kilisesi’ne “Ermeni Soykırım Günü” mü görkemli bir açılış
yapsak, diye tartışıyoruz.
1929-1932 yıllarında İstanbul Üniversitesi’nde Dinler Tarihi Asistanlığı yapan Georges Dumezil, 40
dil öğreniyor ve Dinler Tarihi alanında yetkin bir uzman oluyor. Ama 1932’den 1970’e kadar her yıl
Güneydoğu’da turistik ziyarette bulunuyor. Bu esnada da yöredeki farklı inançtaki ve farklı etnik kökendeki
gençleri devşirip Batı’ya götürerek okutuyor.
Söylenecek yazılacak çok şey var. Özün özü. Güneydoğu’yu 1960’dan sonra turizme açmakla 32
devlete açtık. 1984’te ASALA Türkiye’ye karşı eylemlerine son verdi. Sonra ne oldu, 1953’te yabancı petrol
mühendisi hanımın platformda dinleyicilere söylediği, “Adıyaman’da öyle zengin öyle kaliteli bir petrol var ki,
gelecekte burası dünyanın altın şehri olacak” demesiyle ertesi gün bir cinayete kurban gidişinin üzerinden yıllar
geçiyor. ASALA eylemleri bittiği 1984’te PKK baskın bir biçimde Adıyaman’dan yoğun biçimde eylem koymaya
başlıyor.
Ve H. Dink cinayetinden birkaç gün önce bir yetkili açıklama yapıyor: “Adıyaman petrolleri çok sulandı,
üretimi azaltıyoruz.”
1986’da Karadeniz turizme açılıyor. Sümelâ Manastırı ile işe başlıyoruz. Başta Trabzon-Rize olmak
üzere, Artvin Giresun,Ordu, Samsun hedefte. Taa 1914”ten başlayan, 1950’li ve 1970’li yıllarda sinsice, 1986’dan
sonra alenen yürüyen faaliyetler. Neler neler, maydonezli köfteler... 32 Devlet, Güneydoğu deneyimini Karadeniz’e
taşıyor. Tabi, proje Güneydoğu kadar kolay yürümüyor. Ama pes de etmiyorlar.
1990’dan sonra papazlar gemilerle Trabzon’a çıkartma yapıyorlar.
Oysa 1952’de DP’nin Enerji Bakanı’na Karadeniz’de sahile yakın ve bu kadar yüzeyde petrol olduğunu
herkes söylüyor, Karadeniz’de petrol yüzüyor da niçin çıkarmıyoruz diye soran amca, Bakan’ın cevabını
aktarıyor, “Sus, sesini çıkarma, başımız belâya girmesin.”
21
Yapılacak şey TürkiyeCumhuriyeti’nin masum vatandaşlarını fişlemekten vazgeçip Güneydoğu ve
Karadenize üşüşen 32 devleti kapı dışarı etmektir.
Onların planları bitti, kuşatmaları sürüyor. Şimdi sıra bizde. “Son dakika bilincini” kuşanma vaktidir.
“Korkma sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak/Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak”19
 UÇURUMDAN DÜŞERKEN, UÇTUĞUNU SANIYOR!..
Avrupa’yı Fethetmiyor, Teslim Oluyorsunuz!..
Girmek için her türlü tavizi verdiğiniz, bundan sonra vermeye devam edeceğinizi açıkça belli ettiğiniz
Avrupa birliği adil bir ortaklığa dayanmıyor. Müslüman milletimizi 600 yıl boyunca dünyanın hâkimi yapan
medeniyetimizi elinizle bir kenara itip, Batı’nın kan ve gözyaşından başka hiçbir şey vermeyen değerlerini
“Medeniyet Projesi” olarak algılama körlüğünden kurtulamadınız.
Yaklaşık üç yıldır Batılıların istekleri doğrultusunda yapıp ettikleriniz ortada duruyor. Adamlar sizden
zinayı suç saymamanızı istiyorlar; eşcinsellerin evlenebilmesi için yasa çıkartmanızı dayatıyorlar. Kur’an’a,
başörtüsüne yönelik yasakları artırmanızı; kiliselerin önünü daha da açmanızı, evlerde bile kilise açılmasına
imkân sağlamanızı, misyonerlere yardım edip destek çıkmanızı arzuluyorlar. Bütün kurumlarıyla birlikte
sermayenizi kendilerine devretmenizi, egemenlik ve bağımsızlığınızı Brüksel’e havale etmenizi bekliyorlar…
Bu gerçekler ortadayken, “Ya bizi alır küresel güç olursunuz, ya da ebediyen Hıristiyan Kulübü
olarak kalırsınız” diyen AKP kurmayları, kendilerini ve milleti aldatıyorlar.
Hıristiyan Birliği’ni kuran papazın heykelinin önünde imza attığınız Avrupa Anayasası bütün gücüyle
Hıristiyan değerlerine atıfta bulunurken, Müslüman bir milleti o anayasaya tabi ettiğinizde acaba AB nasıl
Hıristiyan Kulübü olmaktan çıkacak? Gerçekten vicdanlarınızda bu soruya verebileceğiniz makul bir cevap
bulabiliyor musunuz?
Kim Allah’tan, peygamberden ve iman edenlerden yüz çevirirse, hiç şüphe yok ki, galip gelecek
olanlar Allah’ın yardımcılarının ta kendileridir. 20
Ey iman edenler, kendilerine sizden evvel kitap verilenlerle, kâfirlerden dininizi bir eğlence ve
bir oyun yerine tutanları sakın dostlar (ve üzerinize hâkimler) edinmeyin. Allah’tan korkun, eğer
(O’na) inanmış kimselerseniz.21
Ey iman edenler, eğer kendilerine kitap verilenlerin içinden her hangi bir zümreye boyun
eğecek olursanız, sizi imanınızdan sonra döndürüp kâfirler yaparlar. 22
Türkiye’yi sürüklediğiniz yol yanlış. Bir yanda dünyanın en dinamik nüfusunu, en büyük doğal
zenginliklerini içinde bulunduran kendi medeniyetiniz, “Gelin, başımıza lider olun; hep birlikte adalet dolu
Yeni Bir Dünya kuralım” diye sizi beklerken, öbür yanda 500 milyonluk bir vahşet medeniyetinin sizleri
yutmak için çırpındığını görmüyor musunuz?
Şunu kesinlikle unutmayın! Avrupa’ya fethe gitmiyorsunuz. Bizi biz yapan değerlerimizle oraya dâhil
olmuyorsunuz. Tam aksine, Resulullah (sav) Efendimizin getirdiği büyük medeniyete, Abbasilerle,
Emevilerle, Endülüslerle, ceddimiz Selçuklu ve Osmanlılarla bin yıl bütün dünyaya barış, adalet, kardeşlik,
refah, huzur bahşetmiş bir medeniyete sırtınızı dönüyorsunuz. Böylece Haktan, hayırdan ve de halktan
kopuyorsunuz!... Avrupalıların bile artık AB’den kurtulmak istediğini unutuyorsunuz.
Asla hatırınızdan çıkarmayın! Kim bu medeniyete sırtını dönerse dönsün, bu medeniyet asla
güçsüzleşmez, asla dinamizmini yitirmez. Yitiren ancak O’na sırtını dönenler olur! Pişman ve perişan
olursunuz!..
“Allah hâkimdir ve intikam alıcıdır.”
Gönül kulaklarınız kapanmış, Kur’an’ın çağrısını ve uyarısını duymuyorsunuz…
Milli Gazete / 02 02 2007 / İbrahim Balcı
El-Maide: 56
21 El-Maide: 57
22 Al-i İmran: 100
19
20
22
Akıllı Gâvur Uyarıyor: Türkiye Ret Edilmesin, Komedi Trajediye Dönüşmesin!..
Gerçekten de AB’nin sözlerini sadece Türkler ciddiye alıyor. Brüksel’de işlerin nasıl yürüdüğünden
bihaber şekilde, mevcut üyelerin geçen aralıkta verdiği söze (yani belli kriterleri karşıladığı takdirde
Türkiye’nin üye kabul edileceği sözüne) saf saf inanıyorlar. Hâlbuki o günden bugüne AB, Fransa ve
Hollanda’dan gelen AB Anayasası’na ‘Hayır’ oylarıyla sarsıldı ve Avrokratlar bu sonuçlardan esasen Türkiye
karşıtı hissiyatı sorumlu tutuyor. Fransa ve Avusturya Türkiye’nin üyeliğine dair referandum düzenleme
taahhüdünde bulunarak duruma mukabele etti. Fransızların yüzde 70’i, Avusturyalıların yüzde 80’i böyle bir
referandumda ‘Hayır’ oyu vereceklerini söylüyor ve üyeliği bloke etmek için bir tek veto kâfi. Fakat Türkler
hâlâ neşeli bir iyimserlik içinde. Geçen hafta Avrupa Parlamentosu onlarla doluydu, zarif takım elbiseleri
içinde, gözlüklü, nazik adamlar hepsi.
Avrupa Parlamentosu, Türkiye’nin 1915’teki Ermeni katliamlarındaki rolünü kabul etmesi ve Kıbrıs
yönetimini bütün adanın meşru temsilcisi olarak tanıması gerektiğinde ısrar etti. Üyelikle ilgili başka hiçbir
ülkenin önüne böyle şartlar konulmadı. Sözgelimi kimse Belçika’nın Kongo’daki zorbalıklarından dolayı
aklanmasını talep etmedi. Ve AB’nin yeniden birleşme planını kabul eden Türk tarafı, reddedense Rum
tarafıyken, Ankara’dan bu konuda daha fazla taviz istenmesi inanılmaz bir haksızlık gibi görünüyor…
Türkleri şimdi reddetmeyi göze aldık diyelim. Peki, önümüzdeki 10 yıl boyu aşağılayıcı tavizler koparıp, yüz
binlerce AB yasasını sindirmiş hale getirip, bütün bunların ardından Türkleri yüz geri edersek ne olur? Ben
söyleyeyim: Felaket olur.23
Avrupa’nın Hepsi Haçlı’dır!
Avrupa hayranı ve psikolojik harekât erbabı basın ve televizyonlar AB’den gelen haberleri şaşkınlıkla
izliyorlardı. Evvelki akşamdan beri hız verdikleri psikolojik savaş, istedikleri neticeyi henüz vermemişti.
17 Aralık kararı sırasında oynadıkları tiyatroyu tekrarlamak istedikleri açıktı. Avusturya biraz
direnecek; bu arada tartışma özel ortaklık lafının belgeye sokulup sokulmamasına indirgenecek ve bu
kelimenin tamamı belgeye girmemiş ise tekrar bayram yapılarak kutlamalara geçilecekti. 17 Aralık’ta her şey
Kıbrıs Rumlarının tanınması üzerine yoğunlaştırılmış; bu arada AB tanıma talebini zamana yaymayı kabul
edince, bu, büyük bir zafer gibi halka yutturulmaya çalışılmıştı. Oysa o sırada AB tarafı belgede Türkiye’ye
verilen AB üyelik perspektifini kuşa çevirmiş ve bir tür içi boş özel statü haline getirmişti.
Bizimkiler bu belgenin her halde kuşdiliyle yazılan versiyonunu okumuş olmalılardı ki, bunu milli
bayram havasında Ankara sokaklarında kutlamakta beis görmediler. Ama Ankara’da profesyoneller
tarafından okunan bu belgenin aslında bir tür özel statü teklif ettiği ortaya çıkınca, bu defa da Brüksel’deki
büyükelçimiz vasıtasıyla bu unsurları kabul etmeyeceğimize dair AB’ye nota verdik.
Galiba şimdi de benzeri bir oyun var. Bizim psikolojik harekât erbabı gazetecilerin Lüksemburg’dan
yaptıkları yorumlar da bunu doğruluyor. Avusturya’ya atfen söylenen ayrıcalıklı ortaklık sözcükleri metinde
yer almazsa belgenin geri kalan kısmının aynen kabul edilmesi gibi bir risk var karşımızda. Oysa belgenin
geri kalan kısımlarının kabul edilebilir tarafı yok.
17 Aralık kararları içi boş bir özel statü teklif etmekteydi. O kararlar üzerine inşa edilen müzakere
çerçeve belgesi bu özel statü girişimini pekiştiriyor. Ayrıca dış politikamızdaki temel konular hakkında köklü
tavizler istiyor. Ve teklif ettiği müzakere süreci hangi açıdan bakılırsa bakılsın sürdürülemez nitelikte. İşin
garip tarafı Avrupa Birliği tarafının günün bu saatinde Türkiye’nin Avrupalı olup olamayacağıyla ilgili bir
tartışma yürütmekte olması.
Dün sabah toplanan AB dışişleri bakanları toplantısı öğle saatlerinde her hangi bir uzlaşmaya
varamadan dağılırken İngiltere dışişleri bakanının Türkiye’nin Avrupalı kimliğinden şüphe duyulmamasını
istemesi ve Türkiye’nin Avrupa Konseyi üyesi olduğunu hatırlatması içerde hâlâ nelerin tartışılmakta
olduğunun işaretlerini veriyordu. Türkiye’nin Avrupalı kimliğe sahip olup olmaması ayrı bir tartışmadır. Ama
üyelik vaadiyle yalvarma odasında sımsıkı tutulan bir ülke hakkında son dakikada bu tartışmanın yapılması
23
03.10.2005 / Radikal / The Daily Telegraph / Danıel Hannan
23
ne hallere düşürüldüğümüzün resmidir.
Bu arada hatırlatmakta fayda var. Bu muhalefetin hepsi yalnızca Avusturya’dan kaynaklanıyor olamaz.
Viyana bunu tek başına yapamaz. Muhtemelen pek çok ülke Viyana’nın arkasına saklanıyor. Viyana kendi
kamuoyunda yükselen Türkiye karşıtlığından fevkalade rahatsız. Baştan beri Türkiye’nin tam üyeliği işine
sıcak bakmıyordu. Şimdilerde bu işi öldürmek ve katilliğini üstlenmek konusunda istekli.
Avusturya buna soyununca Türkiye konusunu durdurmak isteyen pek çok kuzey ülkesi de Viyana’nın
ardına saklanıyor. Eğer yirmi dört ülke bir tarafta ve sadece Avusturya öbür tarafta olsa bu iş böyle olmazdı.
Her şeyden önce içerde neler döndüğünü diğer ülkeler basına ayrıntılı bir şekilde açıklardı. Ayrıca
Avusturya’nın seçilmiş başbakan adayına görevden el çektiren AB isterse Viyana’ya bu konuda da adım
attırırdı.
Genelde kıta Avrupası özelde ise kuzey ülkeleri Türkiye konusunu bir şekilde durdurmaktan yanalar.
Çünkü kendi kamuoylarında yükselen genişleme karşıtı siyasi hava Avrupalı liderleri rahatsız ediyor. Ayrıca
Avrupalı liderler Türkiye’nin ayrı bir kültüre daha doğrusu ayrı bir dine mensup olmasını pek
kabullenemiyorlar. Müslüman Türkiye ve Hıristiyan Avrupa ayrımları onların kafasında berrak. Bunu
görmemek için Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül olmak gerekiyor galiba… 24
Askerin Karşı Çıktığı Çerçeve Maddesi!..
AB Çerçeve Belgesi’ne askerin tepkisi var ve bu tepki fren niteliği taşıyor.
Çerçeve Belgesi’ndeki 5. madde aynen şöyle:
“Tam üyeliğe kadar geçecek süre içinde, Türkiye uluslararası kurumlarda üçüncü ülkelere
yönelik politikalarını ve tutumunu, AB ve üye ülkelerin politika ve tutumlarıyla aşamalı olarak uyumlu
hale getirir. (Tüm üye ülkelerin bu kurumlardaki üyeliği ile ilgili hususları da içerecek biçimde).”
Çoğu diplomatik metinler gibi, dışardan okuyana, bu adamlar ne diyor, dedirten bu cümlelerin
anlaşılabilir bir yorumu var.
Güney Kıbrıs-NATO Bağlantısı
Bu karışık cümleleri, askeri kanat, “Güney Kıbrıs-NATO ilişkileri” olarak yorumluyor. Güney
Kıbrıs’ın NATO’ya alınmak istenmesi olarak algılıyor.
AB’nin, Türkiye’yi Çerçeve Belge’de bu yönde bağlamak istediğini savunuyor.
Askerlere göre, uluslararası kurumla, AB özellikle NATO’yu ve arkadan OECD’yi kastediyor.
Parantez içinde yer verdiği, tüm üye ülkelerin bu kurumlardaki üyeliği, ifadesiyle, belli uluslararası
kurumlarda Rum Kesimi’ne üyelik yolunu açmaya çalışıyor.
AB-NATO Yakınlaşması
AB’de bir akım var. NATO bağlantılı. AB’ye üye ülkelerin aynı zamanda NATO üyesi olmalarını
öngören bir görüş.
AB Rumları NATO’ya almak istiyor. Ancak, önündeki engel Türkiye. Çerçeve Belge’nin 5. maddesine
yazdığı o karışık cümleyle, Türkiye’nin NATO’da Rumlara karşı veto hakkını kaldırmasını istiyor.
Parantez içindeki o cümlecikle, Rumların üyeliğini garantiye almayı tasarlıyor.
Tıkanma Maddesi
Bu maddeye özellikle askeri kanat karşı çıkıyor.
Çerçeve Belge’de Ankara ile AB Komisyonu arasında anlaşmazlık yaratan başka maddeler de var.
Ancak, bu maddeye bazı askerler, “biz Rumların NATO’ya girmesine izin vermeyiz” itirazında bulunuyor.
Sonuç olarak, AB Türkiye’ye “Rumların NATO üyeliğine izin ver” diyor. Ankara ise, askerin
uyarısıyla, “hayır” karşılığını veriyor.
AB bütün yumurtaları aynı sepete, Çerçeve Belgesi’ne koyuyor. Ne koparırsam kârdır hesabında.
Verip vermeyeceği belli olmayan üyelik karşılığında, almayacağı şey kalmasın istiyor. AB’nin hesabı, çarşıya
uymuyor.
24
04.10.2005 / Milli Gazete / Hasan Ünal
24
Bir Başka Asker Etkisi
Yapılan değişiklikler sonrasında, dışardan bakınca, sivil niteliği ağır basan MGK, siyasal kararlarda
yine ağırlık taşıyor. Son örnek, AB ve Güney Kıbrıs.
AKP Hükümeti ile AB Komisyonu arasında fırtınalar yaratan limanların ve hava alanlarının Güney
Kıbrıs’a açılması, MGK’nın da gündeminde yer alıyor.
Askerler limanların ve hava alanlarının Rumlara açılmasını istemiyor.
Bu yöndeki kaygılarını çok net dile getiriyor. Hatta bu görüş yazıya dökülüyor. Bunun kaynağında,
“hava alanları ve limanların açılması, Güney Kıbrıs’ın tanınmasına yol açar” kaygısı yatıyor.
Ankara kulislerine yansıyan havaya göre, AKP Hükümeti limanlar ve hava alanlarıyla ilgili olarak, biraz
da bu nedenle AB karşısında ayak sürçmek zorunda kalıyor.
Kamuoyunda askerin sesi pek çıkmıyor. Ama temel politikalarda etkisini derinden derine hissettiriyor! 25
T. Erdoğan’ın “Kuru Kuruya Yahudi Düşmanlığı Yapılmasın!” Değerlendirmesi.
AK Parti’nin Kızılcahamam kampında özelleştirme ihalelerine, özellikle de Galataport tartışmalarına
değinen Erdoğan şöyle konuştu: “Daha fazla parayı kim veriyor, biz ona bakıyoruz. Galata rıhtımı
çocukluğumun geçtiği yerdir. Yıllık kazancı 5 milyon dolardır. 50 yılda 250 milyon dolar yapar. Şimdi ise 3
milyar doların üzerinde bir rakam var. İnsaf et. Yatırımı da katarsan 4 milyar dolar yapar. Burayı alanın kim
olduğunun hesabı da çok önemli. Alan ortaklardan birisi dünyanın bir numaralı turizm firması. Kimler gelecek
Türkiye’ye? Dünyanın en önemli işadamları aileleriyle İstanbul’a gelecekler. İstanbul bu şekilde dünyada
daha farklı şekilde tanınacak. Tophane’nin halini bu fakir bilir, onlar benim kadar bilmez. Kimse kuru kuruya
Yahudi düşmanlığı yapmasın. Bunu yapmak, bundan reyting sağlamak istiyorlarsa, bunu Türkiye’nin genel
politikası olarak değil, partilerinin genel politikası olarak ilan etsinler.”
TÜSİAD Başkanı Ömer Sabancı’nın Türkiye AB’yi Lider Yapar Felsefesi…
TÜSİAD Yönetim Kurulu Başkanı Ömer Sabancı, Antalya’da düzenlenen Gelişim ‘05 Kongresi’nde AB
üyeliğinin normal şartlarda en fazla 8–10 yıl sürdürülebilecek müzakereler sonucunda gerçekleşebilecek bir
süreç olduğunu belirtiyor. Sabancı, “Bu süreyi aşan projeksiyonların Türkiye’nin şu ana kadar aldığı mesafeyi
dikkate aldığımızda abartılı olduğunu belirtmeli. Her ne kadar müzakere süreci, AB’ye üye olan diğer
ülkelerin deneyimlerinde de görüldüğü gibi, bu desteği bir miktar aşındıracak olsa da üyelik sürecinde önemli
beklentileri olan toplumumuzda destek yine de yüksek bir düzeyde kalacak. Özellikle bazı başlıklarda zorlu
geçecek müzakere sürecinin sonunda, AB’yi küresel planda aktif oyuncu haline getirebilecek bir aday ülke
konumundayız” diyerek, Siyonist sermayenin dünya hâkimiyetine hizmet ettiğini ortaya koyuyor. 26
AKP İktidarından Musevilerin Memnuniyeti:
Türkiye Musevileri AKP Hükümeti’nden memnun olduğunu her fırsatta dile getiriyor. Washington
Times’ın Yazarı Frank J. Gaffney’in geçtiğimiz günlerde yazdığı ‘İslamcı Türkiye’ye Hayır’ başlıklı yazıya
sözde tepki gösteren Museviler, AKP hükümetine övgüler düzüyor. Bu tepkilere Hürriyet Gazetesi Yazarı
Ahmet Hakan Coşkun da seviniyor. Türk Musevi Cemaati Onursal Başkanı Bensiyon Pinto ile bir görüşme
yapan Coşkun, Pinto’nun görüşlerini okuyucularına şöyle aktarıyor: “Şunu rahatlıkla söyleyebilirim: Ben
bugüne değin bize bu kadar içtenlikle yaklaşan başka bir hükümet görmedim. AKP hükümeti, bize en
büyük desteği veriyor. Vatandaşlık muamelesi görmenin mutluluğunu yaşıyoruz. Dini azınlıklara bu
kadar değer veren başka bir hükümet gelmedi”
“Başbakanın, Musevi Muhabbeti”
Pinto’nun bu ifadelerinin ardından Coşkun yazıya şöyle devam ediyor: “Başbakan Tayyip Erdoğan’ın
Yahudi düşmanlığına karşı sağlam bir duruşu olduğunu söyleyen Pinto, ‘Erdoğan her fırsatta Yahudi
düşmanlığının yanlışlığına dikkat çekiyor’ dedi. Pinto, Washington Times’ta çıkan yazı nedeniyle yapılan
çalışmaları da anlattı. Cemaat adına gazeteye bir açıklama gönderilmiş ve Gaffney’in yazısının gerçekleri
yansıtmadığı, maksatlı olduğu vurgulanmış. Türk Musevi Cemaati Onursal Başkanı sıfatıyla Pinto da
25
26
01.10.2005 / Hürriyet / Yalçın Doğan
03.10.2005 / Sabah
25
Washington Times’a bir mektup göndermiş. Ayrıca Türk Musevi Cemaati’nin yazıdan duyduğu rahatsızlık,
Amerikan Yahudi cemaatlerine de yansıtılmış. Bensiyon Pinto bu konuda aynen şunu söyledi: ‘Amerikan
Yahudi cemaatlerine ‘Bu rezaletleri durdurun’ diye tepki gösterdik.’ Sonuç şudur: Yahudi asıllı yazar
Gaffney’in provokasyonu geri tepmiştir. Hem de Türk Musevi cemaati eliyle” diyen yalaka yazar A. Hakan
Coşkun kendisini ve avenesini teselli ediyor.
Öte yandan AKP’ye bir övgü de, Türk Musevi Cemaati Başkanı Silvyo Ovadya’dan geliyor. Ovadya:
“Bizler, kişi ya da cemaat olarak yetkililerden ne bir ayrımcılık, ne de adil olmayan bir davranış gördük.
Başbakanımız, Türkiye’nin birçok değişik bölgesinde anti-Semitizmi kınayan ve bunun hiçbir şekilde kabul
edilemeyeceğini açıkça belirten konuşmalar yapmıştır.” Diyerek şükranlarını dile getiriyor.
İsrail’den Yeni Ataklar Geliyor!
İçerideki Musevilerden AKP iktidarına teşekkürler yağarken, İsrail Dışişleri Bakanlığı Özel Projeler
Sorumlusu Büyükelçi Mose Kamhi de, Türkiye’nin, İsrail ile yüksek teknoloji üretimi ve pazarlamasında
işbirliği yapabileceklerini bildiriyor.
Zamanlama açısından önem taşıyan açıklamada Büyükelçi Mose Kamhi, Türkiye ile İsrail arasında
gelecek yıl Mart ayında kutlanacak olan Serbest Ticaret Anlaşması’nın 10’uncu yılı nedeniyle yaptığı
açıklamada, bu 10 yılın, yalnız ekonomik ve ticaret alanlarında değil, birçok düzeyde iki ülke arasında
kapsamlı ve çok boyutlu bir işbirliğinin yoğun ivme kazandığı bir dönem olarak anılarda yer alacağını,
anlaşmanın salt ticaret bağlantılarının ötesinde, ülkelerin ilişkilerine yeni bir boyut kazandırdığını kaydediyor.
Yüksek Teknoloji
Türkiye ile İsrail arasındaki ticaret hacminin gerçek işbirliği potansiyelini tam olarak yansıtmadığını
anlatan Büyükelçi Kamhi, iki ülkenin yüksek teknoloji konusunda işbirliği yapması gerektiğini, bu konuda
İsrail’in her türlü yardımı yapacağını belirtiyor.
Kamhi, şöyle devam ediyor:
“Nitekim Türkiye ile İsrail arasında, Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Sayın Tayyip Erdoğan’ın ziyareti
sırasında, 2 Mayıs 2005 gününde iki devlet arasında sanayi alanında AR-GE işbirliği çerçeve anlaşması
imzalanmıştır. Anlaşmanın yaşama geçirilmesi için geriye kalan, Türkiye ve İsrail’de ratifikasyon ve nota
teatisi işlemleri, Türkiye’de bu anlaşmanın işlevinden sorumlu kılınacak kurumun yetkilendirilmesi ve her iki
ülkenin de gereken bütçeyi ayırmalarıdır.” 27
“Peter Haklı Çıkıyor” Hikâyesi…
Gerçek bir Türk dostu olan Uluslararası Basın Enstitüsü’nün (IPI) eski Direktörü Peter Galliner,
17 Aralık 2004 tarihinde Avrupa Birliği (AB) zirvesinden ‘Türkiye ile müzakerelere başlama’ kararı
çıktığı zaman bana bir mektup yazarak:
‘Sizi aldatıyorlar Oktay… Avrupa Birliği sizi oyalayacak, umut verecek, ama hiçbir zaman istediğiniz
gibi tam üye olamayacaksınız’ demişti. Ben de kendisine kızmıştım.
Kızmıştım, çünkü elimizde AB zirvesinin 1999 tarihinde aldığı ‘Türkiye, Kopenhag kriterlerini yerine
getirdiği takdirde öteki aday ülkelerden farklı olmayan bir müzakere süreci sonunda tam üye olacağı’
kararı vardı.
Kızmıştım, çünkü 1999 Helsinki zirvesi, ‘Kıbrıs sorununun Türkiye-AB ilişkileri dışında’ tutulacağı,
AB adına Türkiye’ye açıkça –ve yazılı olarak- vaat edilmişti.
Kızmıştım, çünkü Avrupa Parlamentosu’nun (AP) yıllar önce aldığı ‘Ermeni soykırımını tanıma’
kararı hukuken bir değer taşımıyordu. Dahası… Yıllardır Türkiye ile AB arasında sürüp gelen
görüşmelerde, tartışmalarda bu konu hiçbir zaman Türkiye’nin karşısına çıkarılmamıştı.
O halde AB üyesi olmak amacıyla elinden geleni yapan Türkiye’yi ‘verdiği sözü tutmakla’ ve
‘dürüstlükle’ övünen Avrupa’nın bir oyuna getirmesi kabul edilebilir miydi?
Oysa önce ‘öteki adaylarla eşit koşullar’ taahhüdünden caydılar. Bir şey demedik.
27
04.10.2005 / Milli Gazete
26
Sonra ‘Kıbrıs’la ilgili vaatlerini çiğnediler. Yine üstlerine gitmedik. Sadece ‘Problem çözülmedikçe
Güney Kıbrıs’ı tanımayacağımızı’ ilan etmekle yetindik. ‘Ermeni soykırımını tanımamızı’ da AP
kararlarını bizim için hukuken bağlayıcı hale getiren Müzakere Çerçeve Belgesi ile zorlamaya başladılar.
(AP kararları, örneğin Fransa yahut Bulgaristan için tavsiye niteliği taşıyacak ama Türkiye onlara
uymak zorunda olacak, böyle bir saçmalık düşünülebilir mi?)
Şimdi galiba Peter Galliner dostuma mektup yazıp, ‘Maalesef sen haklıymışsın’ diyeceğim.
Peki, tüm bunlara yani AB’nin şu yukarıda özetlediğim dürüstlükle bağdaşmayan tutumuna rağmen
biz ‘Müzakere Çerçeve Belgesi’ne koyduğunuz her şeyi kabul ediyoruz ve 3 Ekim günü gelip sizinle
müzakere masasına oturuyoruz’ dersek ne olur?
1- Lafı dolandırmaya gerek yok… Güney Kıbrıs’ı tanıyacağız. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni
eski bir EOKA’cı (terörist) olan Rum Cumhurbaşkanı Tasos Papadopulos’la el ele vererek tarihe
gömeceğiz. Oradaki Türk askerini, ‘AB toprağını işgal etmiş’ hale düşeceği için geri çekeceğiz.
2- Müzakerelerin ucu açık olduğu için (bu aşağılayıcı şart öteki aday ülkelerin hiçbirine uygulanmadı)
ağzımızla kuş da tutsak, müzakereler bitince AB bize ‘Tamam, istediklerimizi yaptınız. Ama sizi üye
olarak almaya biz hazır değiliz’ diyebilecek. Böylece üyelik çıkmaz ayın son çarşambasına kalacak.
Sadece bunlar değil. Örneğin, ‘Öteki üyelerin vatandaşları başka ülkede rahatça iş bulup
çalışacak ama Türklere bu hak tanınmayacak. Türk çiftçisi tarımsal desteklerden yararlanmayacak.
Türkiye, AB’nin mali yardımlarından yararlanamayacak’. Daha da var ama yer kalmadı.
Bu durumda ‘oturup biraz düşünsek, AB üyeliği hedefinden vazgeçmesek, AB’nin müktesebatını
benimseyip uygulamaya devam etsek ama AB ile müzakereyi uygun zamana ertelesek’ doğru olmaz
mı?28
Türkiye’nin Sevr’i Başladı
AB ile müzakerelerin başlamasını değerlendiren ekonomi çevreleri Türkiye’yi büyük sıkıntıların
beklediğine dikkat çekiyor. Ankara Ticaret Odası Başkanı Sinan Aygün, AB sürecinin çok acılı olacağını
belirterek, “Esas acı bundan sonra olacak. Müzakerelerin ucu açık, para yok. Türkiye’nin Sevr’i bugün
başladı. Bugüne kadar gördüklerimiz hiç bir şey değildi. Türkiye’de Sevr’in düğmesine basıldı” şeklinde
konuştu.
Avrupa Birliği Türkiye’yi Esir Aldı
Türkiye-Avrupa Birliği ilişkilerinde tam bir illüzyon yaşanıyor. Gerçek ile bize gösterilenler arasında
dağlar kadar fark var. Bunda medyanın da büyük payı bulunuyor; gerçekleri gizleme konusunda medya suç
ortaklığı ve yataklık yapıyor.
Önce şöyle geçmişe bir uzanıp Türkiye’nin Avrupa Birliği macerasını hatırlayalım: 1959 yılında Türkiye
o zamanki adı Avrupa Ekonomik Topluluğu olan kuruma ortaklık için başvuruyor. İki ay sonra AET, Türkiye
ile birlikte Yunanistan’ın da ortaklık başvurusunu kabul ediyor. 12 Eylül 1963’te Ankara Anlaşması
imzalanıyor. Bu anlaşmayla birlikte Türkiye tam üyelik hayalleri kurmaya başlıyor. 1987 yılında üyelik için
Avrupa Birliği’ne başvuruyoruz. İki sene sonra “üyeliğe hazır olmadığımız” açıklanıyor. Aradan yedi sene
geçiyor, üyeliğe hazır olmadığı söylenen Türkiye ile 1996 yılında Gümrük Birliği anlaşması imzalanıyor.
1999’da Helsinki zirvesinde Türkiye AB üyeliğine aday oluyor. 2004’te AB ilerleme raporunda Türkiye ile tam
üyelik müzakerelerinin başlayabileceği tavsiye ediliyor. Bir sene sonra, AB Konseyi, Ankara Anlaşması’nı
Kıbrıs Rum kesimini de kapsayacak şekilde genişleten ek protokolü onaylıyor. Türkiye sırf müzakerelere
başlayabilmek uğruna bu ek protokolü onaylıyor. Müzakere tarihi olarak gösterilen 3 Ekim öncesi Avrupa
Parlamentosu Türkiye aleyhinde “Rum kesimini tanıyın, sözde ermeni soykırımını da kabul edin!” diyen tokat
gibi bir karar alıyor.
Türkiye 3 Ekim sürecine işte böyle bir geçmişten geliyor. Neredeyse yarım asra yaklaşan TürkiyeAvrupa Birliği ilişkileri tam bir ikiyüzlülük ve samimiyetsizlik tarihi…
28
02.10.2005 / Hürriyet / Oktay Ekşi
27
Yarım asırlık süreçten anlaşılıyor ki, Avrupa aslında Türkiye’yi hiçbir zaman kendi kurduğu birliğe
almak istememiş. Bunun başta dini, sosyal, ekonomik ve siyasal olmak üzere pek çok nedeni var…
Türkiye’yi kendi içine almak istemeyen Avrupa, aynı zamanda Türkiye’den vazgeçmeyi de göze
alamamış… Tarihi süreç incelendiğinde bu açıkça anlaşılıyor. Türkiye bunalıp “artık yeter!” dediğinde ip biraz
gevşetilmiş, ufak-tefek kazanımlar elde etmesine izin verilmiş ama hiçbir zaman diğer ülkelerle eşit bir
zeminde Türkiye ile oturulup konuşulmamış, müzakere edilmemiş…
Mevcut siyasal iktidarın 3 yıldır yürüttüğü Avrupa Birliği sürecine bakıldığında da, Avrupa ülkelerinin
nasıl iş ciddiye bindiğinde anında tavır değişikliği içine girdikleri, asıl yüzlerini gösterdikleri görülmektedir.
AKP iktidarı iş başına gelir gelmez Türkiye’nin tek alternatifi olarak Avrupa Birliği perspektifini gösterdi.
“Türkiye AB’den başka bir yere rotasını çeviremez” dendi.
Rotasını AB’ye çeviren Türkiye’nin önüne “Kopenhag Kriterleri” adı altında bir yığın talep konuldu.
Hükümet, deyim yerindeyse “ne isteniyorsa onu yaptı”; AB’nin talep ettiği yasaları çıkarttı, Türkiye’nin ulusal
güvenliğini tehlikeye atma pahasına AB’nin isteklerini aynen yerine getirdi. Bu arada ne sivil toplum
örgütlerinin, ne de kamuoyunun diğer sağduyu sahibi unsurlarının haklı uyarılarını dikkate aldı.
Ve müzakerelerin başlayacağı tarih olan 3 Ekim geldi çattı… Yani iş ciddiye bindi. İşte Avrupa Birliği
bu noktadan itibaren su koyvermeye başladı, aslında Türkiye ile üyelik ilişkisi değil, “parya” ilişkisi kurmak
istediğini, imtiyazlı ortaklık teklifiyle ortaya koydu. AB Türkiye’nin kaynaklarını sömürmek istiyordu, onu
birliğin içine almak niyetinde değildi!
Çünkü AB Hıristiyan birliğiydi, Müslüman bir ülkenin böyle bir birlikte ne işi olabilirdi! AB’nin kendi
“değerleri” vardı, İslam mayasıyla yoğrulan bir toplumun Avrupa’nın değerleriyle kaynaşması mümkün
müydü? Mevcut iktidar AB üyeliğine hep ekonomik boyutuyla baktı, hiç sosyal, kültürel ve siyasal açılardan
değerlendirmedi. Oysa Türkiye’nin AB üyeliğinin kültürel ve siyasal açıdan önümüze koyduğu fatura çok
daha kabarıktır.
Avrupa Birliği “üyelik” vaadiyle Türkiye’yi teslim almak istemektedir. Kendi değerlerini, ülkemizde
hâkim kılmayı amaçlamaktadır. Avrupa Birliği projesi sadece ekonomik bir oluşum değildir, birliğin siyasal ve
kültürel hedefleri çok daha tehlikelidir.
AB ile müzakerelere başlamayı Türkiye için bir “başarı” olarak sunanlar, aslında Türkiye’nin AB elinde
esir düştüğünü gizlemektedirler.
Müzakerelerin ucu açıktır, ne zaman biteceği hiç belli değildir, her istenilen anda müzakere süreci
anında askıya alınabilecektir…
Böyle bir süreçte AB ile müzakere masasına oturmak; önümüzdeki yıllarda Avrupa’nın ülkemizi Allah
korusun bölünmeye doğru götürecek talepleriyle karşı karşıya kalmak demektir. Kimse gerçekleri bu milletten
saklamaya
kalkışmasın,
gizlemekle
sorunları
çözemediğimizi
artık
görmüş
olmamız
gerekir.
İktidar, Türkiye’nin “lider ülke” vizyonuna ve tarihi birikimine sahip çıkmalıdır. Türkiye, AB’nin şamar oğlanı
olacak bir ülke değildir. Müzakere masasına oturmasını bilenler, şerefleriyle o masadan kalkmasını da
bilmelidirler. Ama bilemediler!..29
 AKP ACI AKIBETİNE KOŞUYOR!
Siyonist sermayenin ve "meşhur aktörler"in nihai amacı olan "Küresel Krallık"a giden yolda en önemli
merhalenin; Genişletilmiş Orta Doğu ve Kuzey Afrika Projesi olduğu biliniyor.
Uzun bir süreden beri altyapısı hazırlanan bu plan; NATO'nun geçirdiği mutasyonlardan ve ABD'nin
karizmasını çizen "11 Eylül Miladı"na ve buradan da "Çok sinirlendim! Ama aynı karşılığı verip 'kaka çocuk'
olmaktansa, durun siz 'haydut devletler'e bir 'demokrasi' getireyim!" diyen "şeytani deha"ya kadar "son
derece bir profesyonellikle uzanıyor...
Ve arka planı, ancak "global emperyalizm" şeklinde yumuşatabileceğimiz bir "ilkel sömürü anlayışı"na
29
05.10.2005 / Milli Gazete / Dr. Abdullah Özkan
28
dayanan bu "karanlık plan"ı sahneye koymada en etkili metot olan "siyasi komplikasyonlar" da kesintisiz
devam ediyor...
Bu "Küresel irade!:"siyasi seçeneksizlik ortamı"nı hazırlarken, Acaba devleti koruması gereken
siyasi figürler" ne yapıyor?
Söz konusu "uluslararası siyasi komplikasyonlar"ın Türkiye'deki yansımalarına bakıldığında; "siyasi
pusula"nın "küresel parametreler"i işaret ettiği kolaylıkla görülüyor. Zira uzun bir süreden beri itina ile
hazırlanan "siyasi seçeneksizlik ortamı"; tamamıyla bu "küresel göstergeler"in bir "ana ürün"ü durumunda.
İşe zemini temizleyerek başlayan "keskin zekalar", kazma sallamaya devam ederken; siyaset
gömleğini sözde "Halka hizmet hakka hizmettir!" "düstur"u eşliğinde büyük bir eda ile giyenler ise, "Türk
Siyaseti'nin determinist hastalıkları" şeklinde tanımlanabilecek "kemikleşmiş sorunsallar"ı sergilemeye
devam ediyorlar.
Aslında "nüfus", "halk", "ana kitle" anlamına gelen "populatıon" ifadesinden gelen ve halkın ihtiyaç,
beklenti ve söylemlerini ön plana almak şeklinde hayli pozitif bir anlama tekabül eden "popülizm"in, bugünün
Türkiye'sindeki karşılığı acaba nedir? Sözkonusu temel sorunun yanıtı, tahmin edileceği üzere hiç de ümit
verici bir renkte değil. Zira, aslında halkın beklentilerini ön plana almak anlamına gelen "popülist ilke",
Türkiye'de son derece geniş çaplı bir deformasyona uğratılarak; en net tanımlamayla "iktidara giden yolda
halkın gönlünü okşayıcı söylemlerle edebiyat parçalama ve şahsi çıkarlarını amaçlama, aktivitesi"ne
dönüştürülmüş durumda. Pratikte ise bir avuç rant vampirinin ekmeğine yağ süren söylemlerin ötesinde
hiçbir şey yok ortada! Hal böyle olunca, "popülist söylemler aracılığıyla ümitleri yeşertiliyor gibi yapılan geniş
kitlenin verdiği oy desteği" ile "iktidar gücü"ne erişenlerin, temsilcisi oldukları halkı hüsrana uğratmaları da
gayet doğal bir netice...
Bu "toplumsal hüsran"ın somut açılımları ise; "kadrolaşma", yolsuzluk", "sanal gündem oluşturma" ve
"icazet - hükümet denklematiği içerisinde dış kaynaklı güçlere tabi olma" gibi hayli büyük tehlikelerle uzayıp
gidiyor. Yani en açık ifade ile, "küresel aktörler" siyaseti "araç" kılıp, şeytani sistem inşaası için zemini
temizleme gayretleri"ne yüklenirken; bizimkiler de kuzu kuzu yola gelip bindikleri dalı kesmeye devam
ederek, kendilerine uzanan oltaları hayli sıcak tebessümlerle yutuveriyorlar!
"Uluslararası Siyasi Dalgalandırmalar"ın Perde Arkasındaki Plan; Genişletilmiş Orta Doğu ve
Kuzey Afrika Projesi!
Gelecekte Türkiye'yi bekleyen siyasi süreci tahmin edebilmek yakın plan verebilmek için, Türk
Siyaseti'nin müzmin hastalıkları denebilecek "determinist hastalıklar" ile kurgudaki "sabit değişkenler"le
birlikte, dünya coğrafyası üzerinde "küresel güç olma yönelimleri"ne paralel seyreden "stratejik denklem"e ve
mevcut denklemdeki çıkar ilişkilerine bakmak gerekiyor. Zira Türkiye'deki "siyasi pusula"nın gelecek
haritasını belirleyecek olanlar; Türkiye Siyaseti'ne dâhil oldukları zannına kapılan "rozetliler" değil, dünya
gündeminde yer alan "jeo-politik ve jeo-stratejik projeler”dir
Bu bağlamda ABD - İsrail - İngiltere Üçlüsü, Avrupa Birliği, Rusya, Çin, Hindistan gibi güç dengelerinin
"Soğuk Savaş Sonrası Dönem"deki konumlarına bakılacak olunursa; bu ilişkiler ağını en çok etkileyen asli
unsurun PNAC, yani "Yeni Amerikan Yüzyılı Projesi" olduğu görülür. "Vaat Edilmiş Topraklar", "Evanjelizm",
"Siyonizm-Judaizm", "Kabala Felsefesi'nden Hareket Eden Kaballar Hareketi" ve "Sabatayizm" gibi etkili
teolojik veriler dahilinde "tek kutuplu" bir dünya düzeni var edilmeye çalışılmakta ve bu amaca giden yolda
"Genişletilmiş Orta Doğu ve Kuzey Afrika Projesi" gibi son derece somut ve geniş ölçekli bir plan sahneye
konulmaktadır.
Samuel Huntington'un "Medeniyetler Çatışması" ve Fukuyama'nın "Tarihin Sonu" tezlerine paralel bir
süreçte konuşarak "Amerika için ana jeo-politik ödül Avrasya'dır. Dünya olayları beş yüz yıl boyunca;
bölgesel egemenlik için birbirleriyle dövüşen küresel iktidar peşindeki Avrasyalı Güçler ve halklar tarafından
belirlenmişti. Şimdi Avrasyalı olmayan bir güç Avrasya'da öncüdür ve Amerika'nın küresel önceliği, doğrudan
doğruya Avrasya Kıtası'ndaki hâkimiyetini ne kadar süreyle ve nasıl bir etkiyle sürdürebileceğine bağlıdır."
diyen Amerikan İdeoloğu Siyonist Zbıgnıev Brzezinski'nin net söyleminden de anlaşılacağı üzere; "Küresel
29
Kraliyet"in müstakbel mensupları, Avrasya Coğrafyası'nda adeta girilmedik yer bırakmayarak söz konusu bu
"çatışma üreten bölge"yi kendi "küresel hesaplar"ına göre yeniden düzenlemeyi dönüşü olmayan bir mantıkla
kesin olarak planlamış ve bu somut planı açıkca uygulamaya koymuşlardır.
Afganistan ve Irak'taki işgaller ile girizgâh yaparak ısınma turları atan ve sözkonusu "organize
hareket"in en önemli parçalarından biri olan ABD; şimdi ise daha önce siyasi sürecine müdahale ettiği için
rejimdeki sert iklimiyle "geçilmez bir kale" görüntüsü veren İran'a gelip dayanmıştır. İran'ı "Katı Humeyni
Rejimi"ne kadar getiren siyasi kulvarda aslında ABD'nin "TP-Ajax" kod adlı Musaddık Operasyonu'nun büyük
etkisi vardır. Zira siyasi kulvarda; Musaddık Çizgisi ile oynanmayıp, süreç doğal akışına bırakılmış olsaydı;
şu an İran'da çok daha ılıman bir iklimi hâkim olaacktı. Ancak kendi vatandaşı olan J. Kennedy'yi bile
"demokratik takıntılar"ı sebebiyle Amerikan Ulusal Çıkarları'nı gerçekleştirmede bir engel olarak görerek
devre dışı bırakan Siyonist merkezlerden, Musaddık Çizgisi'ne karşı doğalcı bir yaklaşım sergilemesini
beklemek, pek de akılcı olmasa gerek! Hem de söz konusu olan belirleyici öğe, bugün de aynı konumda yer
alan petrol iken...
"Türkiye'nin BOP Faturası"nda Siyasi Yansımalar!
Tüm bu veriler ışığında Türkiye'deki siyasi pusulanın işaret edeceği sonuç; Türkiye'ye "Büyük Orta
Doğu Projesi" kapsamındaki yol haritası içinde biçilen role ve buna bağlı olarak sergilenecek “uyum
sürecine” endeksli durumdadır. Ancak "Ilımlı İslam Modeli", "model ülke", "cephe ülke", "kilit ülke" gibi
söylemlerle sırtı sıvazlanarak şimdilik "haydut devletler" kapsamına dâhil edilmeyen Türkiye'nin, açıktan bir
düşman ilan edilmesinden çok daha fazla bedel ve beklenti ile karşı karşıya kalacağı da oldukça açıktır.
Zira İran'daki Musaddık Operasyonu'nda General Fazlullah Zahidi'ye verilen "geçiş misyonu" bu sefer
BOP kapsamında, şu ana kadar ki performansından Edelman'ın da minnettarlığını belirttiği üzere hayli
memnun olunan org. Hilmi Özkök'den istenilecek; nasıl ki General Zahidi içerideki bir adam olarak "planlı
darbe operasyonu"nu omuzlamış ve yapılan plan dahilinde Şah Rıza Pehlevi'nin şartlı liderliğine kapı
açmışsa, şimdi Türkiye'den de bir Müslüman ülke, yani hedef ülkelerin "içinden biri" olarak "küresel
aktörlerden alınacak talimatlar" doğrultusunda hareket ederek; başta İran olmak üzere diğer Müslüman
ülkelerin siyasi rejimlerinde bir "yumuşatıcı" işlevi görmesi beklenilecektir. Neticede "Ilımlı İslam Modeli"
denilerek Türkiye'ye pazarlanmaya çalışılan safsatanın en net tanımlaması budur! Yani Türkiye, Siyonist
Amerikanın Avrasya ve Ortadoğu hakimiyetine Truva atı olmalıdır.
Sonuç olarak; eldeki şu malzeme ile yani bugünkü yöneticilerle, bu sivil ve asker yetkililerle, Türkiye
için bu temel stratejik verilerin uzağında bir siyasi model düşünmek maalesef hiç de gerçekçi değildir ve ülke
uluslararası arenada, böylesi bir köklü planlar silsilesi ile başetmeye çalışırken siyaset sahnesinde boy
gösterenlerin çizdiği fotoğraf da oldukça iç karartıcıdır. Ve bu nahoş fotoğrafın önemli karelerine zoom
yapılacak olursa, şu net sonuçlar göze çarpmaktadır.
Şefsiz bir orkestra fotoğrafı veren Türkiye; siyasetçi bolluğundan geçilmeyen bir ülke olmakla birlikte,
uzun süreden beri büyük bir lider boşluğu ile yol almaya çalışmaktadır. Dolayısı ile bu şefsiz
orkestranın kitleye sunduğu resital, estetik açıdan asla doyurucu olmadığı gibi, son derece kaygı verici bir
niteliğe de haiz durumdadır.
Bu kritik siyasi sürecini, stratejik formasyondan yoksun "sözde siyasal aktörler" ile sürdüren Türkiye'de,
bu eksiklikten doğan geniş bir vizyon açığı, yani ferasetsizlik ve dirayetsizlik tehlikesi mevzubahistir.
"Dış kaynaklı sosyal hipnoz operasyonu"nun da etkisiyle, maalesef zihni üretim açısından hareketsiz
bırakılan toplumsal kitle politika ile ilgilenmemekte; ve halkın bu kendini tecrit hareketi de, "Gittiği yere kadar
gider!" gibi endişe verici bir heyecansızlık halini körüklemektedir.
Siyasi analiz yeteneğinden yoksun, hayli dar bir bakış açısıyla salt "seçkinler"e ve "küresel baronlar"a
yönelik söylemlere asılarak ilerleyen bugünkü siyasi güç odakları, ülkeyi proje üretimi bakımından neredeyse
hareketsiz bir noktaya getirmekte; ve bu kör noktanın ötesine geçemeyen siyasal süreçten çözüm beklemek
de beyhude bir bekleyiş halini almaktadır.
İzlenen "siyasi stratejisizlik astratejisi" ile hem teşkilatını kucaklama başarısını gösteremeyen genel
30
merkez yapıları ile teşkilatları arasında; hem de iktidar konumunda olan siyasi yönetimle halk arasında açılan
tehlikeli uçurum gitgide derinleşmektedir.
Her Genel Başkan "Lider" olamaz!
Tabela partileriyle birlikte sayıları ortalama 50'yi bulan Türkiye'deki siyasi partiler, aslında ülkeyi
müthiş bir lider bolluğuna, daha doğrusu “lider boşluğuna” atmış gibidir. Çünkü her siyasi parti genel
başkanının bir "lider" olabilmesi o kadar da kolay bir iş değildir!
"Lider karizması" - "karizmatik lider" ayırımını yaparak bakılacak olunursa; herhangi bir şekilde
karizmatik olarak nitelenen her siyasi, yazık ki "lider karizması"na sahip bir kimlik olamıyor! Örneğin ağır
yürüyüş tarzı ve konuşma üslübu ile "Kasımpaşalı Tayyip" imgelemi çerçevesinde kendi seçmen kitlesi
tarafından karizmatik bulunan Recep Tayyip Erdoğan, acaba "lider karizması"na sahip bir siyasi midir?
Gerçek bir lider olduğunu, birçok tarihi fotoğrafıyla kerelerce ispatlamış olan Gazi Mustafa Kemal
Atatürk'ün "milletin efendisi" olarak nitelediği köylü ve bugün kendisinin o koltukta oturmasını sağlayan çiftçiyi
azarlayıp, ABD ile İsrail yollarını gide gele aşındırarak "küresel irade"den medet uman bir başbakandır, ama
Lider olabilmiş midir?
Tam da bu noktada, Erdoğan'ın ABD ziyareti sonrasında basında yer alan bir karikatürü hatırlatmadan
geçmemeli! Karikatürde eli havada Özgürlük Anıtı'nın yakınından telaşla geçen R. Tayyip Erdoğan, yanında
duran Gül'e şöyle diyor; "Buraya kaç kere geldik Aptullah! Baksana o bile tanıdı, el sallıyor!"
"Yağmur yağdı, yarabbi şükür!" mantığıyla yürüyen, kendi ülkesini "Türkiye'de özgürlük yok!" diyerek
yabancı televizyon kanallarından dünya kamuoyuna kötüleyen ve muhalefet partisi olan CHP’yi ABD’ye
şikâyet ederek "Bakın biz uslu çocuğuz ama uslu olmayanlar var! 1 Mart Tezkeresi'ni de meclisten
geçirecektik ama hep bunlar mani oldu!" şeklinde mesajlar veren bir siyasi figür acaba "lider"lik vasfına sahip
midir?..
Acaba şu an siyasi arenada Türkiye Cumhuriyeti Devleti'ne liderlik eden Recep Tayyip Erdoğan;
bırakın Erbakan’la, Özal,ya da Demirel ile kıyaslanacak olsa nasıl bir fotoğraf açığa çıkar?
Temelde Milli Görüş Mektebinin kaçaklarından olan, öncelikle sabır ve sükunet hususlarında son
derece cafcaflı "söylemler"i tekrarlayan Erdoğan ne hocası Erbakan, ne yıllar yılı büyük iniş ve çıkışlara
sahne olmuş hayatıyla klasikleşen Demirel, ne de vizyona koyduğu atılım projesi ile yoğun eleştirilere maruz
kalmasına rağmen yol almayı başaran Özal kadar yetenekli olamadığını ispatlamıştır.. Zira bu uzun soluklu
süreçler bir yana; ortada, nahoş bir soruyla karşılaşıverdi mi basın mensuplarını azarlayacak ve sivil toplum
örgütleriyle sık sık bozuşacak, bugün efelenip söylediklerinden yarın cayacak bir başbakandır.
Konuya, bir lideri lider yapan bilgi, birikim, vizyon, misyon, sağlıklı analiz yetisi, geleceği planlama
becerisi, gündeme hakimiyet ve sağlıklı yorum yapabilme, hedef belirleme ve belirlenen hedefi gerçekliğe
taşımada formasyon sahibi olabilme, inisiyatif kullanabilecek cesarete haiz olma, insan odaklı hareket etme
anlayışı ile değişim yaratabilme gücü gibi son derece önem taşıyan olmazsa olmaz nitelikler açısından
bakıldığında ise; sonuç yine hüsrandır. Zira ortada ülkeyi AB ve BOP şeklinde açılan çift kanatlı küresel
kapıya sıkıştırmada gördüğü işlevin ötesinde bir işe yaramayan Acil Eylem Planı ile hayli edebi bir metin
olmasına rağmen pratikte sağlıklı bir yansıması görülemeyen 59. Hükümet Programı'ndan başka birşey
bulunmamaktatır. Zaten proje üretmeye gerek de yok, zira IMF gibi yeterince bizim adımıza düşünen ve
küresel senaryoya uygun projelendirmeleri gerçekleştiren bir kurum varken başka gayrete gerek
duyulmamaktadır.
"Apolitizasyon Süreci"nden Nasibini Alan Siyasiler ve Kapanması Güç "Vizyon Açığı"
Erbakan’ın dediği gibi "Bakan" Çok Ama "Gören" Yok!
Eskiden adı "bakış" anlamındaki "nazar" ifadesinden gelen "nazırlık" olup, sonrasında ismi değiştirilen
"bakanlıklar"; bugün mütemadiyen bakan ancak hiçbir şey göremeyen ufuksuz ve umutsuz kişilerin işgali
altındadır.
Başbakanın da tekrar ettiği gibi çiftçiye "Gözünüzü toprak doyursun!" diyen tarım bakanları; "IMF bizim
adımıza düşünür!" mantığıyla hareket eden ekonomi bakanları; mütemadiyen uyuyup turistlere “yolunması
31
gereken kaz” muamelesi yapmayı tavsiye buyuran turizm bakanları; enerjisini, peşindeki sermaye
gruplarına mama dağıtarak geçiren enerji ve tabii kaynaklar bakanları ile nice nice bakıp da görmeyen
yönetici fotoğrafları karşımızdadır.
Sokrates'in tabiriyle; gökyüzündeki yıldızlara bakarken önündeki çukuru göremeyip içine düşen bilim
adamları misali, bizim siyasilerden de ne dediklerini dahi bilmezlerken "vizyon" sahibi olmalarını bekleme
boşunadır.
Sözkonusu "vizyon açığı"nın en temel sebebi ise; siyasete soyunan aktörlerin "Siyaset yapıyoruz!"
zannı içinde figüran olarak oyuna alındıklarını anlamamalarıdır. Zira siyaset, bugünün siyasileri tarafından
sahneye konulan bir koltuk yarışı değil, sistematik bakışı zaruri kılan hayli geniş çaplı bir sahadır. Ancak
siyaset ilmini bu sistematik yapı dahilinde kavrayabilme yetisinden hayli yoksun bulunan siyasi figürler;
siyasal süreci siyaset ilminden hayli uzak bir noktaya taşımışlardır. Hal böyle olunca da; apolitize olmuş
siyasetçilerle yol alan Türkiye'de, kapanması bir hayli güç görünen vizyon açığı doğal bir netice halini
almıştır.
Sözkonusu bu "vizyon açığı"nın "bedel" gerektiren en tehditkar yansımaları ise şüphesiz dış politika
alanında yaşanmaktadır. Zira bu süreç içinde öngörü ve oyunu deşifre ederek doğru pozisyonu belirleme
yetisinden bir hayli mahrum olan başbakanın Egemen Bağış gibi, Cüneyt Zapsu gibi "küresel misyonerler"in
ağına düşmesi son derece kolay olmaktadır. Bu canavar danışman kadrosunun organize etmeyi başardığı
ABD temasının karnesi ise; sürecin taşındığı yere işaret eden en somut fotoğraftır.
Şimdi: Reel siyasi fotoğraf bu olacak ve siz oy verdiğiniz, "Liderimdir!" dediğiniz ya da siz demeseniz
de birilerinin öyle deyip iş başına getirerek sizi temsil etme noktasına ulaştırdığı siyasi figürden; heyecan
doğuran ve açığa çıkardığı bu heyecanı sinerjiye taşıyan, özgüven sahibi olmakla birlikte lideri olduğu
topluma özgüven kazandıran, siyaset ve devlet felsefesine vakıf, kuşatıcı bir bakış açısı ile sağlıklı bir
medeniyet tasavvurunu vizyona koyan, donanım sahibi ve farklı bir kimlik olmasını bekleyeceksiniz...
Korkulur ki, bu beklenti de pek gerçekçi bir beklenti değil ve salt kendi sınırları içindeki çıkar ilişkilerini
gözeterek bütüne yönelik geniş bir bakış açısı oluşturamayan siyasiler türemeye devam ettiği müddetçe de
öyle kalacaktır.
Halk Adına Düşünmesi Gerekenler, Kendinden Başka Birşey Düşünemezse.!?
Toplumsal kitle üzerinde uygulanan "kültürel sabote amaçlı gürültü programı" zaten hipnotize edilerek
uyuşturulmaya çalışılan beyinleri yeterince engellemekteyken, "sözde çok katılımlı demokratik sistem içinde
birer konu mankenine dönüştürülen halk" da, oluşturulan "siyasi güvensizlik" ortamında hızla politik
sorunlardan uzaklaşmaktadır.
Sistemini kurarak, yönetim mekanizmasını "otomatik koruma" altına alma başarısını sağlamış,
ülkelerde politikanın azalması doğal bir olaydır. Ancak bizim gibi güya gelişmekte olan ülkeler arasında yer
alıp da, sistem sorunu ayyuka çıkmış ülkelerde bu durum tamamıyla bir tehlike sinyali sayılmalıdır. Zira
sistemin kendi kendini koruma şansı olmadığı için, bir emniyet şeridi konumunda olan “kitlesel zihni süzgeç”
de devre dışı kalınca; işlerin büsbütün karışması kaçınılmazdır.
Sonuçta halk adına düşünmesi gerekenler kendi siyasi rantları ile şahsi menfaatlerinden başka birşey
düşünmezlerse ve kendi başının çaresine bakmaya terkedilen halk da siyasi sorumluluk şuurundan
uzaklaşıp tepkisizleşirse; bu nemelazımcılık ve heyecansızlık ortamının toplumu götürebileceği yer ise kaos
ortamıdır..!
Halkı; bu kendi kendini tecrit aşamasına getiren temel nokta ise; işi siyasilere bırakmak yönündeki bir
karar değil, aksine sergilenen "siyasal yetersizlik"in bir ürünü olan "güvensizlik duygusu"dur. Zira sistemin
dönüp dolaşıp aynı türden siyasetçileri piyasaya sürdüğünü gören ve demokrasinin sahteliğini sezen halk
kitlesi, sonunda heyecanını tamamen yitirme noktasına getirilmiş ve adeta sistem içinde bir konu mankeni
durumuna itilmiştir. Yani halka başka bir seçenek bırakılmamıştır...
Omuzlara Alınınca Burnunun Ucunu Göremeyenler ve "Proje Üretimi" Bekleyen Türkiye!
İlim sahibi olmak denilen hadise; insan olmanın en büyük sınav sorusu olan enaniyet'in, yani ben-
32
merkezcilik şeklinde ifade edebileceğimiz ve son derece nefsani bir durum olan "ego-santrik bakış açısı"nın
aşılabilmesi hadisesidir.
Ancak bu aşkınlık hali; cafcaflı söylemlerle değil, sağlıklı bir hakkaniyet bilincinden kaynak alan vicdani
eylemlerle gerçekleşir. Dolayısıyla "Bilgelik; acaba yalnız hamallığı yapılmak suretiyle üstüste yığılan bilgileri
toplamak mıdır, yoksa hakikatine mazhar olunan ilmin içinde gözden kaybolmak mıdır?" sorusuna verilecek
yanıt, belki de en temel noktadır.
Sorunun yanıtı ise hayli açık! Eğer eylemlerinizi düzeltmek yerine, salt söylemlerinizi parlatmak yoluna
giderseniz; yola çıktığınız yer her neresi olursa olsun, başa dönmeye mecbur bırakılırsınız! Yani "Ayinesi iştir
kişinin, lafa bakılmaz!" söylemi misali, ilerlemeyi getirecek olan boş laf kalabalığı değil, icraattır!
Tam da bu noktadan siyasi düzleme bakılacak olunursa; parçalanan edebiyatlarla omuzlara alınan
siyasi figüranların ayakları yerden kesilir kesilmez, hemen şımardıkları ve şaşırdıkları görülür. Bu talihsiz ve
seviyesiz siyasi ahlakın anlık bir durum değil, kemikleşmiş bir yapı olması ise asıl problemdir. Zira koltuğun
pompaladığı rüzgar ile burnunun ucunu görmekten aciz olan iktidar mensuplarından, ülkeyi saplandığı kör
noktadan kurtaracak nitelikte proje üretimleri beklemek de son derece beyhude bir bekleyiş olacaktır...
Nitekim öyle de olmuştur ve her seçim döneminde "Bu sefer yürüyeceğiz!" diyerek sandık başına giden
seçmen kitlesi hayal kırıklığına uğratılmış devam edilerek, adeta bu konuda yıllara yayılan bir alışkanlık
sağlanmıştır. Son dönemde ise; "insan unsuru" tamamen gözardı edilerek, seçmene "Sen seçim oldukça
çalışan bir oy makinesisin!", milletvekiline de: “genel kurulda oylama oldukça "Önemlisin!" diyen siyasi
anlayış tavan yapmıştır! Belki de "siyasi anlayışsızlık" demek daha yerinde bir tespit olacaktır.
Vagonlar Lokomotiften Ayrı Düşünce Tren Nereye Gider?
Birçok açıdan artık işlevini yerine getiremeyen siyasi düzlemde bu boşluklardan doğan bir önemli
problem daha yaşanmaktadır ki; bu sorun hem yaşanan olumsuzlukların bir sonucu, hem de yeni
problemlerin sebebi durumundadır.
“Halk ile yönetim arasındaki uçurumun açılması” şeklinde nitelenebilecek bu sorun, aslında sözü edilen
siyasi açmazlardan kaynak almakla birlikte, süreci çok daha problematik bir boyuta taşımaktadır. Zira bu
uçurum sebebiyle sistemi tamir etmek yönünde bir adım atılamadığı gibi, süreç çok daha vahim bir boyuta
ulaşmaktadır.
Lokomotif konumunda olan siyasi yönetim, onu takip eden vagonlar pozisyonunda olan halk ile
bağlantıyı koparıp; kendi başına bir yerlere gidince; ortada ne tren kalmıştır, ne de yol! Ancak durum açıkça
bu olduğu halde, hala laiklik laklakası yapılmakta ve çağdaşlaşma hayalleri kurulmaktadır.
Sonuçta halk ile yönetim arasındaki bağlantı koparılıp da konvoy parçalanınca; araya Soros gibi, IMF
gibi, küresel zemin hazırlayıcılar girmekte ve milli menfaatler doğrultusunda yol alması gereken tren de
kolaylıkla havaya uçurulmaktadır! Kolaylıkla diyoruz, zira treni dağıtma girişimlerinde kitle üzerinde yürütülen
"sosyal hipnoz operasyonu"nun çekici gücü olan "medya", manipülasyon görevini başarıyla yerine getirmekte
ve bu bilinçli olarak yaratılan gürültü ortamı, tüm karanlık planları perdeleyip bu noktaları hızla görüntü dışına
taşımaktadır.
Lokomotifle ayrı düşen vagonların diğer bir örneği ise; siyasi yapılar içindeki "genel merkez - yerel
teşkilatlanma ikilemi"dir. Siyasi iradenin "Siz bizim baş tacımızsınız!" diyerek aldığı oy desteğiyle koltuğa
eriştikten sonra sırt döndüğü halka sergilediği tavırın bir benzeri, yerel teşkilatlar için de geçerlidir. Zira genel
merkez teşkilatlanmaları ile yerel teşkilatlanmalar arasında büyük bir kopukluk yaşanmaktadır. Bu
"kopukluk"un ülkeyi taşıyacağı kaçınılmaz nokta ise; yine çözümsüzlük ortamından başka bir yer
olmayacaktır.
"BOP Oltası"nda Sallanan Bir "İktidarsız İktidar"
Türkiye Siyaseti sözü edilen PNAC (Yeni Amerikan Yüzyılı Projesi) gibi, GOKAP (Genişletilmiş Orta
Doğu ve Kuzey Afrika Projesi) gibi "küresel planlar"a endeksli bir hale getirilmişken ve Türk Siyasi Yapısı
saydığımız sorunlarla düğümlenmiş durumdayken şu anki siyasi iktidar nasıl bir portre çiziyor?
Kurt Postuna Bürünmeye Çalışan Kuzu; AKP
33
Sözkonusu açmazlar içinde şu anki siyasi iktidarın verdiği fotoğraf, abartısız “kurt postuna bürünme”
çabasında bir kuzu fotoğrafıdır. Zira iç siyaset sınırları içinde kükreyip dağları deviren Kasımpaşalı Tayyip'in,
İsrail ile ABD yollarına düşünce birdenbire sesi soluğu kesiliveriyor! Yani burada aslan kesilen sayın
başbakan, uluslararası ilişkiler sözkonusu oldu mu ani bir mutasyonla kediye dönüşüveriyor!
Kısacası kuyruğu küresel baronların elinde olan Erdoğan, "Bile bile lades!" mantığı ile ülkemizi AB ve
BOP şeklinde açılan "çift kanatlı küresel kapan"a fena halde sıkıştırmış durumdadır. Bu vahim sıkışmanın en
son örnekleri ise; giderayak BOP ile ilgili "mesaj" veren Eric Edelman'ın açıklamaları ve başbakanın talihsiz
ABD ziyareti'nde yaşananlardır.
Eski ABD Ankara Büyükelçisi Edelman, daha önce de tersten okumasını yaptığımız üzere "BOP
konusunda düğmeye bastık! Bu Proje, sizin coğrafyada ister istemez sıkıntılar doğuracaktır. Aslında
başkaseçim yapma lüksünüz de yok; öyle ise gelin uslu uslu teslim olun, üzerinize kan sıçramasın! Aksi
takdirde siz bilirsiniz!" demeye getirdi. Aslında kullandığı orjinal cümleler gayet ılımlıydı ama biz o kadife
eldivenlerin altındaki demir pençeleri yakından bildiğimizden, gerçek iletileri okumakta da güçlük çekmedik.
Sonuçta Edelman'ın ağzından verilen mesajlarla, Türkiye’ye yönelik psikolojik savaş da, bir kez daha kendini
göstermiş oldu. Gâvurun söylediği gayet açık! Başka seçeneğiniz yok, bize zaman kaybettirmeyin!
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın son derece olaylı ABD ziyareti ise; abartısız vehametin doruk
noktaya çıktığı bir adım oldu. Çünkü ziyaret öncesinde yaşanılan ve aylarca devam eden randevu krizi, İsrail
Yolları'nı arşınlamayı kabul eden Erdoğan'ın "uzlaşmacı tavır"ı ile çözülse de; sonuç pek parlak olmadı!
Basına 45 dakikayı bulan ve Irak Meselesi, Kıbrıs Sorunu, ekonomik açmazlar gibi bir çok çetrefilli konunun
masaya yatırıldığı geniş bir görüşme şeklinde yansıyan "detaylı temas", hiç de aktarıldığı gibi olmamıştı.
Ayaküstü bir laflamayla beklediği ilgiyi bulamayacağını bilen Erdoğan ve canavar ekibi, Bush'u öğlen yemeği
faslında yakalayabilmeyi çok arzuladılar ancak bu talep de reddedildi ve uzun süre girişte bekletilen Türk
Heyeti'nin vakti, ancak "BOP'a destek veriyoruz!" demeye yetebildi! Zaten ABD'nin niyeti de, bu teyitten
başka bir konunun gündeme gelmemesini temin etmekti, beklenen gerçekleşti... Ancak sayın başbakana
gerçekten hak vermek gerek, zira topu topu 7 dakikalık bir görüşmeye onca konuyu nasıl sığdırabilmişti!
Tayyip Erdoğan'ın ziyaret sonrasında sürekli görüşmenin "uzun süresi"nden dem vurması ise;
psikolojide "yansıtma mekanizması" şeklinde geçen bir savunma mekanizmasından başka birşey değildi!
Ertesi gün manşetlere yansıyan başbakana ait "ABD'nin vizyonunu takip etmemizden daha doğal birşey
olamaz!" söylemleri de, sergilenen kamuflaj çalışmasının bir diğer ayağıdır.
Ancak şu nokta çok iyi bilinmelidir ki; bu vizyonun hangi vizyon olduğu gayet açıktır ve Türkiye'nin bu
tarz "küresel öngörüler"e değil, bir "milli görüş"e, "onurlu bir siyasi duruş"a gereksinimi vardır!
Ayrıca Musevi Kuruluşu Anti Defamation League'nin Erdoğan’a verdiği Cesaret Ödülü kafa
karıştırmaktadır ve Fener Rum Patriği'nin "ekümenik"liğini tanımak saçmalıktır. Newyork'ta Musevilere
yönelik döşediği incilerin akabinde Türkiye adına Cesaret Ödülü'nü alan Recep Erdoğan bir küresel siyaset
kuryesi olabilir ama; Türkiye Cumhuriyeti Devleti kimlik ve duruşu belli olan köklü bir yapıdır ve kişisel hırsları
peşinde koşan siyasi piyonların gafletleri sebebiyle zaman zaman zor durumlara düşse de, milli ve haysiyetli
çizgisini elbette ve ilelebet koruyacaktır!
Ve şu da çok iyi bilinmelidir ki; Recep Tayyip Erdoğan'ın geniş temaslar içinde bulunduğu (!) ABD
ziyareti sırasında ABD Kongresi'nin alt kanadı olan Temsilciler Meclisi'nin alelacele kabul ettiği yasa tasarısı
ile patriğin "evrensellik" sıfatını tanımaya mecbur bırakılmaya uğraşılan Türk Milleti, başka uluslar gibi "siyasi
zorlama" ve "dayatma"lara razı olmayacaktır! Bu sebeple; Brüksel'de gerçekleştirilecek olan 16-17 Haziran
Liderler Zirvesi'nin sonuç bildirgesinden genişleme ile ilgili paragrafı çıkartan AB Yetkilileri de: AB Üyeliğinin
Türk Halkı'nın "olmazsa olmaz"ı sanmamalıdır!
"Yeni Anayasa" Hazırlığı "Global Rejim"e Estetik Geçiştir!
BOP Oltası'nda Sallanan İktidarsız İktidar'ın bir diğer fotoğrafı ise; şüphesiz gizliden gizliye hazırlığı
içinde olduğu Yeni Anayasa Çalışmasıdır. Beyni "küresel irade"ye bağlı bir "başkanlık sistemi"ne yumuşak
geçiş yapacak olan bir hazırlıktır.
34
"Küresel senaristler"in asli amacı ise çok açıktır. Çok fazla yorulmadan Türkiye'nin yönetim sistemi
üzerinde istedikleri değişiklikleri istedikleri dakika yapabilecek bir rahatlığı yakalamaktır.
"Küresel proteinler"den, neredeyse 1 Mart Tezkeresi'nden bu yana epey mahrum kalarak bünyesi bir
hayli zayıf düşen iktidar ise; bu anayasa dopingi ile dış güçlerin gözüne girmeyi amaçlamaktadır.
Bu sinsi modele göre; Yargı sistemi tamamen değişecek ve siyasallaşacaktır!

Şu an HSYK'nın hatalı konumu üzerinden siyasi irade ile irtibatlandırılan yargı gücü, bu
değişimden sonra tamamen siyasi ellere bırakılacak ve "etkisiz eleman" pozisyonuna terkedilerek
"küresel programlı siyasi manevralar" adına araçlaştırılacaktır!

Anayasa Mahkemesi tamamen kaldırılacak ve adli zemin sorun yaratabilecek tüm pürüzlerden
temizlenerek açılacaktır!
Bilmiyoruz bu nokta size, T.B.M.M. Başkanı Bülent Arınç'ın Anayasa Mahkemesi'nin kapatılması
hususunda sergilediği beylik laflarını anımsattı mı! Yani Sayın Arınç aslında bir gaf yapmıyor ve
"Hazırlıklarımız son sürat devam ediyor!" mesajı ile bir yumuşak tehdit savuruyor...

"Askeri güç" Milli Savunma Bakanlığı'na bağlanacak ve ordu gücü "küresel hedefler"
doğrultusunda sorunsuzca kullanılacaktır!

YÖK kaldırılacak ve aydın nesillerin neyi nasıl düşünmesi gerektiğine yine siyasiler tarafından
karar verilip, üniversite gençliği ile akademik camia bu büyük yükten kurtarılacaktır!

Diyanet İşleri Başkanlığı kaldırılıp; halkı dini konularda aydınlatma misyonu, otomatikman tarikat
ve cemaatlere dağıtılmış olacaktır! Bununla birlikte uzun zamandır askıda kalan türban yasağı da
kaldırılacaktır!

Danıştay, Sayıştay, RTÜK vs. gibi kurumlarda geniş çaplı bir revizyon gerçekleştirilecek ve
özerklikler iptal edilecektir!

Ve tüm bu "matematik ayarlar" sonrasında ise; her siyasi partinin bir sermaye grubuna çalıştığı
gerçeği neredeyse bir "suç" olmaktan çıkıp sistem içinde sırıtmaz hale gelecek ve küresel
proteinlerle siyasi gururu okşanan sanal iktidarlar türemeye devam edecektir...
AKP İktidarı "Yeni Anayasa Planı"nı İşletmeyi Başarırsa Ne olur?
Bu plandan istenilen düzeyde sonuç alınabildiği taktirde sergilenecek ilk hamle, şu an tüm gözlerin
üzerinde olduğu Cumhurbaşkanlığı Makamı'nın el değişimini sağlayabilmek olacaktır. (Cumhurbaşkanı'nın
sağlığı ile ilgili haberleri bu yazıdan sonra daha dikkatli ve başka bir gözle izlemenin önemini de yeri
gelmişken hatırlatalım...)
Tam da bu noktada;
Başbakan olması sistem gereği mümkün olmayan Erdoğan'a Siirt Seçimleri üzerinden nasıl bir
atraksiyon yapıldıysa, aynı yöntemle bir zemin daha inşaa edilip Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer
istifaya zorlanacaktır.
(İstifanın en kuvvetli bahanesi ise sağlık sebebi olabilir!)
İstifadan sonra ise meclise Anayasa değişikliği ile ilgili teklif sunulup, onayı temin edilecektir.
Onaydan sonra ise tüm idari yapı başkanlık (ve Amerika’ya bağımlılık) sistemine entegre edilerek hayli
estetik bir geçiş sağlanacaktır.
Sözkonusu Yeni Anayasa ile, tıpkı Irak Anayasası'nda hazırlanan profesyonel zeminde olduğu gibi bir
"ince ayar" yapılacak ve "gevşetilmiş konfederalizm"e geçilerek GOKAP'a (Genişletilmiş Orta Doğu ve Kuzey
Afrika Projesi) sağlam bir hazırlık yapılmış olunacaktır.
BOP'a giden yolda "gevşetilmiş konfederalizm" olarak piyasaya sürülen elmalı şekerin içi ise etnik
kurtlarla doldurulacak ve inşaa edilen yapının istenilen dakika alaşağı edilebilmesi adına temele "çok parçalı
bir yapıya kapı açıcı kışkırtıcı unsurlar" itina ile döşenecektir.30
Kimbilir belki de bütün bunlar AKP’nin başını yiyecektir.
30
14 Haziran 2005 / Sesar
35
 AKP İNTİHARA GİDİYOR
Ekonomi Can Çekişiyor!
Tarımdaki çöküşün işsizliğin temel ve yapısal nedenlerinden biri olduğu açıklanan verilerden bir kez
daha görüldü. Tarımda hem işgücü artışı var, hem de işgücü talebi düşüşü. Zaten tarımda gizli işsizlik
olduğundan, üretimde azalışlar sürdükçe işsizlik de giderek açığa çıkıyor.
Bunun yanı sıra, sanayi ve hizmetler kesimi de daralıyor. Gerçi kentsel işsizlikteki artış kırsal kesim
kadar güçlü değil. Ancak kırdan göçen işsizlerin kentlerde, sanayi ve hizmet sektöründe iş bulması
gerektiğine göre, sanayi kesimine bakmak gerekiyor.
Emek-yoğun sektörler daralıyor.
İşsizliğin asıl çözülmesi gereken alanı da burası. İşgücü talebi düşüyor. Özellikle emek-yoğun olan
hazır, giyim ve deri sektörlerindeki daralma istihdam düzeyini olumsuz olarak etkiliyor. 2005 yılında tekstil
ortalama yüzde 11.8, hazır giyim yüzde 12.5, deri sektörü de yüzde 19 daralma gözleniyor.
Deride Aralık 2004'ten bu yana, tekstilde 2004 Mayıs'ında başlayarak, fakat 2005 yılının nisanında
hızlanan biçimde, keza hazır giyimde de 2004 sonunda başlayan ancak nisandan sonra hızlanan bir çöküş
gözleniyor.
Demek ki, sanayi kesiminde üç temel kesimde, bırakınız yeni iş talebi yaratmayı, mevcut istihdamın
düşürülmesi eğilimi oluşmuş. Ve 2005 yılının yarısından itibaren de işten çıkarmalar hızlanmış bulunuyor.
Hizmet sektörü yetmiyor
Gelelim hizmetler kesimine. Bu kesimde gelişen alt sektörler var. Bunlardan biri inşaat. İnşaatta bir
patlama gözlense de, bunun ortaya çıkan işsizliği bertaraf edebilme kapasitesi yok. Olamaz da. Öte yandan
bankacılık da gelişiyor ama bu, istihdama yansımıyor. Son dört yılda bankacılık kesiminde istihdam sadece
9000 kişi arttı ve ancak talep132 bini buldu.
Elimizde bir de turizm sektörü var. Gerçekten bu sektör son yıllarda çok iyi performans gösterdi. Ancak
üç nokta da unutulmamalı. Birincisi, bu kesim nitelikli işgücü gerektiriyor. Oysa işsizler daha çok niteliksiz.
İkincisi, sektör mevsimsellik gösteriyor. Ve nihayet bu kesimin de son zamanlarda bazı sıkıntılar içine girdiği
anlaşılıyor.
Şu anda uygulanmakta olan IMF programı istikrarı ve borç ödemelerinin düzenlenmesini amaçlıyor.
Dolayısıyla, büyüme, istihdam veya cari açık gibi konular doğrudan IMF'yi ilgilendirmiyor. Bunlarla ilgilenmesi
gerekenler bu ülkenin yöneticileri. IMF'ye göre istikrar sağlarsanız sürdürülebilir büyüme kendiliğinden
oluşur. Bu da istihdam sorununu çözer. Oysa her ikisi de yanlış. Her istikrar yapısı sürdürülebilir büyüme
yaratmaz. Her büyüme performansı da istihdam yaratmaz.
Büyümeden büyümeye fark var. Şu anda yaşadığımız büyüme sürdürülebilir değil. Hem cari açık
yaratıyor. Hem işsizlik. Her iki sorunun da temelinde ihracatın tökezlemesi var. Reel kur değer kazandıkça
da bunun süreceği biliniyor.
AKP politikaları toptan çöküşe gidiyor.
AKP’nin uyguladığı politikaları iki ana bölümde değerlendirmek mümkün. Birincisi ekonomi, ikincisi de
dış siyaset. Dış siyaset Amerika ve AB ile ilişkilerden oluşuyor. IMF politikalarına verilen halk desteği hızla
düştü. IMF politikaları başlatıldığı zaman, halk desteği yüksekti. Hatta 2001 krizine rağmen Kemal Derviş’in
gelmesi üzerine bu destek yeniden oluştu ve uzunca bir süre Derviş’in ekonomiyi kotaracağı ümidi vardı.
AKP Kemal Derviş’in programını uyguluyor. AKP’nin ekonomi kurmayları bu programın bir önceki
iktidar döneminde ‘başarısız’ olmasını siyasi iktidar eksikliğine dayandırıyorlar. AKP’ye verilen büyük
parlamento desteğiyle bu sorunun ortadan kalktığını düşünüyorlar. Ama görünen o ki, bu program Türkiye’yi
batağa götürüyor. Yüksek faiz ve düşük kur esasına dayanan program üretimi ve ihracatı yavaşlatıp, işsizliği
azdırıyor. Buna karşılık ithalatı patlatıyor. Fabrikalar birbiri ardına kapanıyor.
Sanayici feryad ediyor. İhracatçı perişan. Çiftçinin halini zaten soran yok. Bu programdan bu saatten
sonra çıkmak da mümkün değil. Biraz kıpırdansalar finans krizi kapıda. Ellerinde alternatif bir program zaten
36
yok. Cari açık üç yılda kırk beş milyar dolara ulaştı. Son iki yılın cari açığı kırk milyar dolara yakın ve bu sene
böyle giderse tek başına otuz milyar doları geçecek. Her halükarda bir finans krizi zaten kapıda. Kısacası,
AKP’nin ekonomi politikaları hem halk desteğini kaybetti hem de bir finans krizi oluşması için gerekli bütün
şartları oluşturdu.
ABD ile ilişkilere verilen halk desteği ise tamamen ortadan kalktı. Bütün anketlerde Türk halkının yüzde
doksanlar üzerinde Amerika’yı bölgesel barış ve güvenlik için baş tehlike gördüğü anlaşılıyor. İsrail ikinci
sırada. AKP ise Türk siyasi tarihinin en Amerikancı partisi. Türk halkının tepkileri Amerika’nın Irak’ta
yaptıklarından dolayı. Irak halkını aşağılaması, Kürt devleti kurdurmaya çalışması, Barzani ve Talabani’yi
üzerimize sürmesi, Türkmenleri Kürt gruplara ezdirmesi gibi sebepler Türk halkının gözünden kaçmıyor.
Ayrıca halk Amerika’yı Ortadoğu’daki en büyük tehlike ve tehdit olarak görüyor.
Amerika’nın AKP’den talepleri var. İran ve Suriye konusunda AKP’nin Amerika ile tam bir işbirliği
içerisinde olmasını istiyor Vaşington’daki çıldırmış görünen yönetim. O zaman bu iş nasıl olacak? AKP
seçmeninin neredeyse tamamı Amerika’yı bölgesel barış ve güvenlik için birinci tehdit görürken, onlardan oy
alan ve hâlâ da almak isteyen bir iktidar nasıl olacak da Amerika ile işbirliği yapacak? Eğer yapmazsa, o
zaman bütün geleceğini bağladığı Amerika’yı kaybedecek? Böyle bir durum büyük bir finans krizi olmanın
ötesinde adeta bir felaket demek AKP için. Amerika ile işbirliği de ayrı bir felaket. Yani tam bir kırk katır ve
kırk satır hikayesi.
AB ile ilişkiler bu iktidarın en önemli meşruiyet alanını oluşturuyor. Ama orada da kriz var. Bir kaç hafta
önce Abdullah Gül’ü Viyana’ya çağıran Avusturya dönem başkanlığı fiili müzakerelere başlamak için mutlaka
ve mutlaka Ek Protokol’ün Meclis’ten geçirilmesini ve uygulamaya konulmasını istedi. Böyle bir şey KKTC’nin
sonu demek. Kaldı ki, bu yapılsa ve Kıbrıs tamamen elden çıkarılsa bu defa da Ege ve Ermeni soykırımı
iddiaları gelecek. İçerde yaptıkları Diyarbakır’da PKK isyanını teşvik ediyor. Özetle söylemek gerekirse,
hükümetin üzerinde oturduğu meşruiyet alanlarının tamamı alttan alta yandı ve yangın yukarıya vurmaya
başladı. Acaba Başbakan Erdoğan’ın durumdan haberi var mı?
“Bizim Kadife Devrim” Devriliyor!
Soros devrimleri “turuncu”sundan “kadife”sine “sedir”inden “limon”una kadar türlü renk ve isimde
devam ederken, Prof. Hasan Köni önemli bir tesbitte bulunmuştu: “Türkiye’nin kadife devrimi 2002 yılında
AKP ile gerçekleşti.”
Soros’un öncülük ettiği renkli devrimleri bugün yeniden konuşuyoruz. Rakamlar ya da yeni iktidar
denklemi ne olursa olsun Ukrayna’da “turuncu” renk kaybetmiş görünüyor. Lübnan’da daha başından fiyasko
yaşandı, Kırgızistan’da keza öyle. Şu halde neler oluyor ve eğer AKP Türkiye’nin “kadife devrimi” ise şu
günlerde yaşanan krizlerin bu gelişmelerle ilgisi var mı?
Ukrayna’da neydi devrimin sloganları, hatırlayalım. Ülkenin Rusya ekseninden uzaklaşıp Batı’yla ve
özellikle de küresel sermayeyi temsil eden güçlerle daha yakın olması. Sokak gösterileri, seçim sonuçlarına
yapılan itirazların ardından bu yakınlaşmayı isteyen güçler iktidara geldiler. Ancak kısa zaman içinde
aralarında gruplaşmalar başladı. Çünkü Batı’yla yakınlaşmak isteyenler homojen bir güç oluşturmuyordu.
İkincisi yolsuzluk iddiaları inanılmaz bir hızla gündeme taşındı. Sonuç, Ukrayna’da kartlar yeniden dağıtılıyor.
AKP’nin son dönemde yaşadığı gerilim, Büyükanıt krizi, Merkez Bankası sorunu, borsada yaşanan
düşüş, PKK’nın yeniden harekete geçirilmesi ve partiye dair yolsuzluk iddialarının manşetleri süslemesi.
Bunlara bakıldığında Türkiye’nin “kadife devrim”inin hayli sıkıntıda olduğu söylenebilir. Küresel sermayenin
şekillendirdiği iktidar uzantılarıyla daha yakın olmak için çırpınan AKP hükümetinin, Irak’ın işgali ve İran’la
ilgili talepler sonrasında aynı yerde durması hayli zor. Küresel sermayenin Ukrayna örneğinde olduğu üzere
belli alanlarda geri çekilmesi, eğer daha da tırmanacak bir gelişmenin habercisi ise, Türkiye’yi özellikle
ekonomisi başta olmak üzere zor günler bekliyor demektir.31
Merkez Bankası IMF’nin kasası mı?
31
Milli Gazete / Nasuhi Güngör
37
AKP iktidarı da gelip-geçiyor ama ülke ekonomisinin durumu ile vatandaşın hâli hiç değişmiyor.
Değişmemek bir yana, her geçen gün daha kötüye gidiyor…
Neden kötüye gidiyor?
Çünkü gelen iktidarlar şairimizin dediği gibi sadece ‘kör’ değil; aynı zamanda ‘sağır’ ve de ‘dilsiz’…
Oysa, Merkez Bankası Başkanı değişimi vesilesiyle bu hafta ele aldığımız Merkez Bankası, para
politikaları ile ülke ekonomisinde neler yapılabilir neler. Ama bunu yapabilmek için her şeyden önce hak ve
hakikatler karşısında kör, sağır ve dilsiz olmamak gerekiyor. “Kör ve sağırlar birbirini ağırlar” tekerlemesi,
“her gelen bir öncekinin politikalarını aynen uygular” şekline dönüşürcesine, aynen devam ediyor!.. Kim
gelirse gelsin, Merkez Bankası ekonomi ve para politikalarında hiçbir şey değişmiyor; IMF ile devam!..
Merkez Bankası ne yaptı?
1- Merkez Bankası Türk Lirasını dolar karşısında çok daha değerli hâle getirdi. Evet, bu iyi bir
iştir ama bu parayı ülke lehine kullanırsanız iyidir, kullanmazsanız sadece ülke ihracatını baltalar ve
cari açığın daha da artmasına sebebiyet verirsiniz. Ambarınızda elma var ama yemiyor ve açlıktan
ölüyorsunuz. Cenazenizi kılarken çürüyen elmaları da mezarınıza döküyorlar. Merkez Bankası’nın
yaptığı iyilik işte bu tür iyiliktir.
2- Merkez Bankası enflasyonu düşürdü, doğrudur. Merkez Bankası’nın uyguladığı basit para
politikası sayesinde para değeri ile enflasyonu paralel tutması gerekir. Enflasyon varken para değeri
yükselirse ortada üretim azalması vardır demektir. Uygulanan Merkez Bankası ekonomi politikaları ile
üretim düşüyorsa, bunu başarı değil de, başarısızlık olarak görebiliriz. Hastanın tansiyonu normal
ama ağrıları artmış gibi bir şey.
Merkez Bankası ne yapmalıdır?
1- Merkez Bankası aniden bir hamle yapmalı, doları 2 YTL seviyesine birden çıkarmalı ve getiren
herkesten dolar almaya başlamalıdır.
2- Merkez Bankası ondan sonra her hafta doları 1 kuruş düşürecektir. Böyle devam edecek ve
doları elli hafta içinde 1.5 YTL’ye kadar düşmüş olacaktır.
3- Merkez Bankası elde ettiği dolarlarla ülkenin kronikleşen dış borçlarını tasfiye edecektir.
Böylece dış borçlar ödenmiş olacak, bu sayede bütçenin geliri yüzde yüz artacaktır.
4- Merkez Bankasının bu operasyonları ile elde edilen bu paralarla devlet yatırım yapacak;
yatırımlar sayesinde işsiz ve aşsız insanımız kalmayacaktır.
İşte bunları taahhüt eden “Merkez Bankası Başkanı”nı atayan iktidar Türkiye’yi kurtarabilir.
MB’de IMF’yi eleştirmek yasak!
İlim ve ihlas, yani salim akıl için yol birdir. Elhamdülillah, akl-ı selim yoluyla ürettiğimiz düşüncelerde
yalnız değiliz. Bu haftaki yazılarıma Merkez Bankası ile ilgili bazı gazete haber ve yorumları ile başlamıştım.
Yazımızı Marmara Üniversitesi öğretim üyesi Doç. Dr. İbrahim Öztürk’ün, konu ile ilgili “Merkez Bankası’nda
IMF’yi eleştirmek yasak mı?” başlıklı haber-yorumundan bazı alıntılarla bitiriyoruz:
“Merkez Bankası başkan yardımcılığı için ismi geçen Dr. İbrahim Turhan bir çırpıda ‘piyasa düşmanı’
ilan edildi. Ünlü tarihçi Braudel, ‘Akdeniz’ adlı eserinde kapitalizmi ‘piyasa düşmanı’ olarak tanımlar. Düne
kadar Marksizm’in erdemlerinden dem vuran medyadaki bazı kalemler bilmezden gelebilir, ancak gerçekten
de yönlendirilmeyen piyasaların sonu vahşi kapitalizmdir... Dr. Turhan’ın piyasaya müdahale edilmesi
taraftarı olduğu, IMF’yi krize neden olmakla suçladığı, özelleştirmelere dikkat edilmezse sonuçların zararlı
olabileceğine dair görüş ve değerlendirmeleri, kafayı köşe dönmekle bozmuş birtakım eski tüfeklerin içindeki
fikir faşizmini hortlattı... 2001 krizinde olduğu gibi adeta yine ithal adam arayışı içinde olanlar var… Çalışan
piyasaların inşa edilmesi için piyasaların önünü açan ticari, finansal, mali ve kamudaki diğer bir dizi
tamamlayıcı reformun yapılması gerektiği açıktır. Ancak IMF burada [engel olarak] durmaktadır...
Türkiye’de de 2001 krizine giden süreçte IMF baş aktör olarak seyirci kalmakla yetinmedi, yanlıştan
dönülmesine de ısrarla karşı çıktı. O dönemde Merkez Bankası’nda IMF’ciler vardı da Türkiye’nin başı göğe
mi değdi?.. Bu kadar büyük bir yıkımdan sonra “Keşke o zaman orada ezberi bozan, millî duruş sergileyen,
38
basiretli insanlar olsaydı” diye hayıflanmak varken, bankada çalışmak için hâlâ kişilerin beynini vestiyere
bırakması isteniyor. Merkez Bankası, IMF’nin arka bahçesi ve operasyon yeri mi, yoksa milletin bir kurumu
mudur? 28 Şubat sürecinde Meclis’e yapılan dayatma şimdi birtakım ‘kurumlar’ ve ‘kurullar’ aracılığı ile
uluslararası kuruluşlara mı ihale edilmek isteniyor?.. Ancak bu ‘aşiret mantığı’ nedeniyle ülke talan ediliyor,
kaybeden halkımız oluyor.”32
Localar geçidi ve Merkez Bankası
Medyamızda adeta loca geçidine dönüşen bir konu var bugün gündemimizde: Merkez Bankası
Başkanı Süreyya Serdengeçti’nin emekliye ayrılması. Bir iki istisna dışında herkesin koro halinde tebrikler
yağdırdığı Serdengeçti’nin gidişiyle ortaya çıkan tartışmalar, bu ülkede kimin ne kadar iktidar olduğu
konusunda ciddi ipuçları veriyor.
Şuradan başlayalım. Eski başkanın uyguladığı politikanın bir IMF politikası olduğunu niye sürekli
gözardı ediyoruz. Bu program daha önce de vardı, ama Serdengeçti başarılı oldu diyenler, hükümetin bu
konudaki heveskarlığını gözden kaçırıyor olmalı. Kaldı ki bu sözde başarının, içinde bulunduğumuz dönemin
şartlarıyla ilgili olduğunu ve Türkiye’nin tehlikeli bir “sıcak para” serüveni yaşadığını hepimiz biliyoruz. Gerçi
eski başkan bu “sıcak para” işinin abartıldığını düşünüyor, ama herkes biliyor ki bu paranın sahipleri
şimdilerde bedel istiyor.
Kemal Derviş, ki kendileri AKP hükümetinin programını devam ettirmekle iftihar ettikleri uluslar arası bir
markamızdır, apar topar Türkiye’ye geldi. Konuştu, piyasalar sallandı ve gitti. Bu ziyaretin tam da Merkez
Bankası Başkanı’nın emekliye ayrılması arefesinde gerçekleşmesi elbette dikkatlerden kaçmadı. Devlet
Bakanı Abdüllatif Şener ise, “sistem”in beklediği mesajı vermekte gecikmedi: “Merkez Bankası bağımsızlığını
koruyacak.” İsterse ve gücü yetiyorsa aksini söylesin. Çünkü bu “bağımsızlık” kendisinin değil, Bilderberg’in
kararıdır. Nitekim şu günlerde hırsız-polis oyununa merak salan localarımızın da isteği üzere, “Önemli olan
Merkez Bankası başkanının kim olacağı değil, bağımsızlığına gölge düşürülmemesi”dir. Medyada bu yönde
onlarca değerlendirme okuyabilirsiniz. Para politikalarına karışmayan, konuşmayan, değerlendirme yapması
bile yasak olan bir siyasi iktidar ve uluslar arası dengeler üzerinden “bağımsız” hareket eden bir Merkez
Bankası. Kulağa ne kadar hoş geliyor değil mi?
Şu cümleler de hayli dikkat çekici: “Başkanın kredibilitesi yoksa piyasaları etkileyemez. Dünyayı iyi
izlemesi ve yurtdışında da temsil yeteneği olması gerekir. Merkez Bankası’nın başına kim geçmemeli sorusu
ise gayet net. Hükümete yakın bir isim. Çünkü bu bankanın kredibilitesini sarsar.” 33 Yani hükümete açıkça şu
söyleniyor: Merkez Bankası’na sakın karışma! Şu “kredibilite”nin ne olduğu biraz meçhul, ama gözümüz
nedense hep iki gündür yayınlanan “loca” haberlerine takılıyor.
Bu arada Başbakan Erdoğan’ın “Serdengeçti ile ilgili manşetlerden rahatsız olduğu” haberlerini
okuyoruz. Buna inanmak biraz güç. Çünkü 3 Kasım seçimlerinden hemen sonra “Serdengeçti ile çalışmanın
doğru olmayacağı” tavsiyesinde bulunanları dinlemeyenlerin başında Erdoğan vardı. Ayrıntılarını öğrenmek
isteyenler, MÜSİAD’ın bir önceki başkanı Ali Bayramoğlu’na sorabilirler.
Yeni başkan konusunda AKP’den farklı seslerin geldiği çok açık. Çünkü birileri bu işi hükümetten önce
kotarıp bitirmek istiyor. Hükümetten kimileri ise o birilerine “operasyonu birlikte yapalım” mesajı veriyor.
Demek ki üçtür Bilderberg toplantılarında boy gösterenler, kendilerine tarif edileni anlamakta güçlük
çekiyorlar. Ama sonuçta kuşkunuz olmasın, AKP hükümeti “sistem”in kendisinden beklediğini yapacaktır,
yapmak zorundadır. Ömrü yeterse “küresel vergilendirme” çalışmasını yapmak da bu hükümete nasip
olabilir. Bu bir şaka değil, çünkü “küresel vergilendirme” malum gizli toplantıların gündemindedir.
Hazır loca demişken, şu günlerde ortaya çıkan hırsızlık skandalının perde arkasında da bu türden bir
çekişme yatıyormuş. Onun için nahak yere adamların günahını alıp, “Koca koca üstadlar yolsuzluk arsızlık
mı yaparmış” demeyin.
Burada “sistem”in yüksek çıkarları sözkonusudur ve bunun için gerekirse “üstad-ı azam”lar bile
32
33
Zaman / 24.03.2006
Hurşit Güneş / Milliyet / 15 Mart 2006
39
harcanabilir.
Dolar Putunun Yıkılması
“Hukuki bakımdan, 2’nci dünya savaşından bu yana, bütün ABD başkanlarını suçlu olarak mahkeme
önüne çıkartmak konusunda ciddî deliller bulunduğuna inanıyorum. Onların hepsi, ya birer gerçek savaş
suçlusudur, veya çok vahim savaş suçlarına bulaşmışlardır.” (Noam Chomsky, “What Uncle Sam Really
Wanta” Odanian Press)
FRANSIZCA yayın yapan (www.oulala.net) internet sitesinde “Ashoka” imzasıyla çok önemli bir yazı
yayınlandı. Başlığı “Dolar putunun ölümü”. Bu yazıdan bazı cümleler ve özetler alıyorum:
Saddam Hüseyin 2000 yılında Irak petrolünü Euro karşılığında satma kararı aldı. Bu, ABD’ye kafa
tutmak demekti ve Amerika o ülkeye saldırdı. Böylece, aynı yoldan gitmek isteyenlere de göz dağı vermiş
oldu.
Venezuela başkanı Chavez aynı şeyi yapmaya kalkışınca CIA’nın tertiplediği bir cinayete kurban
gitmesine ramak kalmıştı.
İran 26 Mart 2006’dan itibaren ihraç ettiği petrolle ilgili kendi borsasını kuracağını ilan etti. Amerika
bunu mutlaka önlemeye çalışacaktır. İsrail’in İran’a saldırması ihtimali çok büyüktür. Ancak İran hayli büyük
bir yüzöçüme sahiptir ve 800 bin kişilik bir ordusu vardır. Kendisine saldırıldığında, dünya petrolünün yüzde
80’inin geçtiği Hürmüz boğazındaki trafiği durdurabilir. Bunun üzerine petrolün varili 100 doların üzerine fırlar
ve dünya ekonomisi alt üst olur.
Tahran borsası, petrol ihracatını Euro üzerinden yapmayı başarırsa, bu sahadaki New York ve Londra
borsalarının dolarlı satış tekeli kırılmış olur ve dolar putunun sonu gelmiş olur.
Doların üstünlüğünün sona ermesi ABD’nin iflasına yol açar ve dünya ekonomisi tepetaklak olur.
Amerikalılar yıllardan beri sadece kağıt, mürekkep ve matbaa masrafı yaparak karşılıksız dolar
basmaktadır.
ABD güdümündeki kukla devletler elbette dolara kafa tutamazlar. Ancak Venezuela ve İran gibi
bağımsız devletler bu işi pekala yapabilir ve yapmaktadır.
İşin bizi aşan bir tarafı var. Dolar aniden çökerse, ellerinde dolar bulunduranlar büyük zararlara
uğrayacak, iflas edeceklerdir.
ABD’nin çöküşü belki de dolardan olacaktır.
40
AKP, ABD DOLMUŞUNA MUAVİNLİK YAPIYOR!
Amerikan Ulusal İstihbarat Direktörü John Negroponte:
Irak’ın Vietnam’dan beter olduğunu söylüyor!
ABD’deki 16 istihbarat örgütünün koordinatörü Ulusal İstihbarat Direktörü John Negroponte,
Irak’taki savaşta var olan belirsizliklerin, Vietnam’daki savaş sırasındaki belirsizliklerden çok daha
fazla olduğunu söylüyor.
Eski ABD Dışişleri Bakanlarından Henry Kissinger’ın bir dönem danışmanlığını da yapan,
Vietnam’da 1960’lı yıllarda diplomat olarak görev alan, ABD’nin Bağdat eski büyükelçilerinden
Negroponte, “Irak ve Vietnam savaşları arasındaki farkların, benzerliklerinden daha fazla olduğunu’’
hatırlatan Negroponte, “örneğin Vietnam’da karşımızda belirli bir düşman, yani SSCB’nin
desteklediği Kuzey Vietnam vardı’’ dedi. Vietnam’daki savaş sırasında, Irak’tan farklı olarak,
kentlerde güvenliğin hakim olduğunu belirterek, “ben Vietnam’da silahsız bir sivil olarak, ülkeyi
baştan başa dolaşabilirdim. Irak’ta ise başkent Bağdat bile tamamen güvensiz. Hatta başkent, belki
de ülkenin en güvensiz yeri’’ diye uyarıyor.
Iraklıların, kendi güvenlikleri için daha fazla sorumluluk üstlenmeleri gerektiğini savunan
Negroponte: “Anahtar, şiddetin en yaygın olduğu Bağdat’ın güvenliğidir. Irak’taki sorun gün geçtikçe
Amerikalıların değil, Iraklıların sorunu haline gelmeye başladı. İlerleyen aylarda bizim güçlerimiz
önder rol oynamak yerine, Iraklılara destek, o güçlerin eğitimine katkı rolü üstlenmeliler’’ diyor.
Latin Amerika’dan ABD’ye tokat üstüne tokat vuruluyor!... Venezüela’da seçimin galibi yine
Hugo Chavez oluyor!
ABD emperyalizmi can çekişiyor.
Geçtiğimiz ay Ekvador’da gerçekleştirilen seçimin sonucuyla yediği darbenin şokunu atlatamayan
ABD, bir tokat da Venezüela halkından yedi. Venezüela’da gerçekleştirilen devlet başkanlığı seçimlerinin
gayri resmi sonuçlarına göre zafer, okyanuslar ötesindeki direnişçi lider Hugo Chavez’in oldu. Bu sonuç
beklense de Chavez’in ezici üstünlüğü, Bush liderliğindeki Amerikan yönetimine ağır bir tokat olarak
değerlendirildi. Sonuçların açıklanmasından sonra sokaklara dökülen onbinlerce Venezuelalı sevinç
gösterileri yaptı. Üçüncü Dünya’nın Amerikan hegemonyasına karşı direndiği yeni bir dönemi temsil eden
Chavez, en yakın rakibi Manuel Rosales’e 23 puan fark atttı. Venezuela Devlet Başkanı Hugo Chavez,
Devlet Başkanlığı Sarayından sevinç gösterisinde bulunan kalabalığa “Çok yaşa Venezüela! Çok yaşa
Venezüela halkı! Ben Venezüela halkıyım” diye seslendi.
Chavez’e karşı büyük bir sevgi gösterisinde bulunan halk, “Chavez bir yere gitmiyor” diye tezahüratta
bulundu. Oyları yüzde 38 seviyesinde kalan ana muhalefet lideri Manuel Rosales de yenilgiyi kabullendiğini
açıkladı. Hugo Chavez, petrol kaynaklarından elde edilen gelirle, yoksulların yaşam standartlarını
yükseltmeyi amaçlayan sosyal programlar başlatmıştı.
“Okyanuslar ötesindeki direnişçi”nin bazı açıklamaları
“Şeytan Bush”
Birleşmiş Milletler’in yıllık Genel Kurul toplantılarında konuşan Hugo Chavez, Bush’un konuşmasına
atfen, “Şeytan dün buraya gelerek sanki dünyanın sahibiymiş gibi konuştu” demişti. Chavez ayrıca Bush’un
konuşması sonrası BM Genel Kurul Salonu’nun hala kükürt koktuğunu söylemişti.
“BM’de kimsenin veto hakkı olmamalı”
Venezüela lideri, örgütün Güvenlik Konseyi’nde hiçbir ülkenin veto hakkı olmaması gerektiğini, Genel
Kurulu’nun da güçlendirilmesi gerektiğini belirterek BM’de kapsamlı reform çağrısı yapmıştı.
“İran’a tam destek”
İran yönetiminin nükleer faaliyetlerine tam destek veren Venezüela lideri Hugo Chavez, ABD’yi
uyararak: Eğer, İran’a saldırırsanız biz de Amerika’ya petrol sevkini durdururuz. Petrolün varil fiyatı 100
doların üzerine fırlar.
41
“Rusya’ya teşekkür”
Venezüela Cumhurbaşkanı Hugo Chavez, ABD’nin muhalefetine rağmen ülkesine silah satan
Rusya’ya teşekkür etmişti.
“Belarus’a övgü”
ABD’nin ‘Avrupa’daki son diktatörlük’ olarak nitelendirdiği Belarus’u (Beyaz Rusya) Hugo Chavez,
“kendilerinin de inşa etmekte oldukları gibi, örnek bir sosyal devlet” diye tanımlamıştı.
Irak, dünyaya (Ve hele Anadolu’ya) bu kadar mı ırak bulunuyor?
Amerika Birleşik Devletleri’nin işgal ettiği Irak’ta tam bir kaos ve dram yaşanıyor. İşgal güçlerinin
aylardır süren insanlık dışı uygulamalarında azalma olmadığı gibi şimdi de Irak’ta ciddi bir iç savaş tehlikesi
baş gösterdi.
Daha önce de mezhep çatışması gündeme gelmişti ama şimdi Irak’taki iç savaşı bizzat işgal güçleri
körüklüyor. Çünkü Irak’ın işgalinde başarısız olan işgalciler, mezhep çatışması yoluyla Müslümanların
birbirine düşmesinden, çatışmasından medet umuyor; belki direnişi bir nebze de olsa kırabilirim diye
düşünüyor.
İşgalcilere bu fırsatı vermemek lazım… Bunun için de Irak’taki iç savaş tuzağına düşmemek,
işgalcilerin ekmeğine yağ sürecek çatışma ortamından uzak durarak sağduyuyu elden bırakmamak
gerekiyor.
Londra’da yayınlanan Kuds ül Arabi gazetesinin genel yayın yönetmeni Abdulbari Atwan da
önceki günkü yazısında, Irak’taki iç savaş tehlikesine dikkat çekerek önemli tesbitlerde bulunuyordu:
“Irak’taki iç savaşın yoğunluğu artıyor. Fakat bunun sebebi Irak halkının mezhep farklılıklarını
düşmanlık nedeni olarak görmesi değil. Zira Irak, birlikte yaşama konusunda eşsiz örnekler sunup,
ülkeyi bir bölgesel güce çevirebilmişti. Fakat yeni yöneticiler mezhep ayrımcılığına teslim olduğu için
artık intikamcı zihniyet hâkim. Maliki istifa etmek istemiyor ve Bağdat’ta güvenliği sağlamak için
hazırladığı bütün güvenlik planlarının ard arda başarısız olmasına rağmen başbakanlık koltuğuna
tutunmakta ısrar ediyor. Kendisinin ve etrafındaki grubun hedefi; Irak’ın yerle bir edilmesi, ülkeyi
birbirine bağlayan unsurların yok edilmesi, Arap kimliğine son verilmesi ve böylece ülkenin karanlık
çağlara götürülmesi işleminin tamamlanmasıdır. Yeni Irak’ın yöneticilerinin ve milislerinin en önemli
başarısı, Irak’ın bilim adamlarının, profesörlerinin, askeri ve sivil pilotlarının birbiri ardına
öldürülmesi, hayatta kalanların da sürgüne gönderilmesi oldu. Irak’ta okuma yazma bilmeyenlerden
ve cahillerden başka kimse kalmadı…”
Abdulbari Atwan, yazısında işgal güçlerinin Irak’ı ne hale getirdiğini çok açık bir şekilde ortaya
koyuyor. İşgal güçlerinin işbaşına getirdiği hükümet de ne yazık ki işgali pekiştirmekten, iç savaşı
seyretmekten başka bir şey yapmıyor.
Her gün insanın yüreğini dağlayan acılar yaşanıyor Irak’ta… Patlayan bombalar, masum
Irak’lıları hedef alıyor; Çocuklar, kadınlar, yaşlılar ölüyor, yine de dönüp bakmıyor kimse, sormuyor
nedir bu vahşet diye…
Irak’ta yaşanan vahşet manzaraları, aslında dünyanın nasıl insanlıktan çıktığının da göstergesi…
Vahşete sessiz kalan, masum insanların katledilmesi karşısında kılını kıpırdatmayan dünya, nasıl küresel
barıştan ve işbirliğinden söz edebilir? Irak’ta masum insanların kanı akıtılırken, şiddetin küreselleşmesinin
önüne nasıl geçilebilir?
Irak, dünyaya bu kadar ırak iken, kim hangi yüzle insanlıktan bahsedebilir? 34
Ortadoğu’yu bölme planı tam gaz
Irak'ta Sünnilerle Şiiler çatışırken, Mısır, Ürdün ve Suudi Arabistan da İran ve Şii destekçilerine
karşı bir Sünni ittifakı kurmaya başladı. Öyle görünüyor ki, Bush yönetiminin bölgeyi mezhepler
üzerinden bölmeyi amaçlayan planı, tam da istendiği gibi işlemeye başladı.
34
29.11.2006 / Dr. Abdullah Özkan / Milli Gazete,
42
Arap bölgesi zihinlerde canlandığı gibi Araplarla İsrailliler arasında değil, maalesef Şii Araplarla
Sünni Araplar arasında çıkacak bir bölgesel mezhep savaşının eşiğinde duruyor. Yani, Mısır, Suudi
Arabistan ve Ürdün liderliğindeki Sünni Araplarla, İran ve onunla ittifak halindeki Şii Arap ve
Sünniler, özellikle de Suriye, Filistin'deki Hamas ve Lübnan'daki Hizbullah arasında...
ABD yönetimi Irak'ta yol açtığı mezhep savaşını rejimler düzeyinde bölgenin geneline yaymak
istiyor.
ABD, Irak'taki projesinin başarısızlığına kılıf bulmak ve İran'a karşı beklenen savaşına Sünni
Arap desteği sağlamak için, Irak'taki bu mezhep çatışmasının arkasında durdu… Suudi Arabistan'ın
tutum değişikliğinin ABD Başkan Yardımcısı Dick Cheney'nin Riyad'a yaptığı sürpriz ziyaret sonrası
gelmesi dikkat çekiyor…
Arapları İran'a karşı muhtemel bir savaşa sokmadan önce Irak'taki iç savaşın da bir parçası
yapmayı amaçlayan bir plan varmış gibi görünüyor. Yani, Araplardan adet olduğu üzere istenen,
başarısız Amerikan komplosunun Irak'a getirdiği felaket boyutlarındaki yıkımı düzeltmeleri…
Irak direnişi hiçbir Arap ülkesinden destek almadan, üstelik bu ülkelerin Amerikan projesine
katılmasına rağmen, Amerika'nın bölgede oturtmaya çalıştığı bütün dengeleri ters yüz etti. Irak'taki
Sünnileri kurtarma iddiasının arkasına gizlenen yeni Arap hareketlenmesinin, zafere yaklaşan direnişi
yok etmeyi ve ABD projesini çöküşten kurtarmayı amaçlamasından korkuyoruz.35
ABD Ortadoğu’da yolun sonuna gelmiş görünüyor!
ABD’nin etkili kuruluşlarından Dış İlişkiler Konseyi (CFR) Başkanı Richard Haass, Foreign Affairs
dergisine yazdığı “Yeni Ortadoğu” başlıklı yazısında, uzun süredir bilinen ama konulmayan bir gerçeğin adını
koydu: “Ortadoğu’da Amerikan egemenliği çağı sona erdi!”
Haass yazısında, Amerika’nın Avrupa’ya benzer, barışçı, müreffeh ve demokratik bir Ortadoğu
rüyasının sona erdiğini belirterek, çöküşün Irak’ın işgaliyle başladığını yazdı.
Amerika Birleşik Devletleri, Irak’ı demokrasi ve özgürlük götürüyorum diye işgal etmişti. Ortadoğu’yu
yeniden dizayn etme, kendi çıkarlarını dayatma amacı güdüyordu. Bunun için Irak’ın işgalinde insanlık dışı
uygulamalarda bulunuldu; insanlar vahşice katledildi, kadın, çocuk demeden adeta soykırım yapıldı.
ABD şiddetle, kan akıtarak söz sahibi olacağını zannetti; yapılan tüm uyarılara kulaklarını tıkadı ve
dünyanın en ileri donanımlı ordusuyla yıllardır Irak’ta üstünlük sağlamaya çalışıyor.
Ama başaramıyor…
Başaramadığını ABD’nin etkili kuruluşlarından CFR’nin Başkanı Richard Haass da itiraf ediyor,
Amerikan emperyal çağının Ortadoğu’da sona erdiğini ilan ediyor.
ABD’nin Ortadoğu’daki başarısızlığı, aynı zamanda dışarıdan yapılan baskı ve dayatmaların sonuçsuz
kalacağını da ortaya koyuyor. Demokrasi götüreceğim diye ülkeleri işgal etmek, ne kadar donanımlı askeri
güce sahip olursanız olun, mümkün olamıyor. İnsanlar baskıya karşı direniyor, canları pahasına vatanlarını
koruyor, işgale boyun eğmiyor.
ABD’nin üç yıldır Irak’ta yürüttüğü işgalinin faturası; Kaos ve iç savaş tehlikesi…
Amerikan yönetimi her ne kadar işlerin yolunda gittiği yalanını hâlâ söylese de, Amerikan
medyası çuvala sığmayan mızrağı artık yazıp çizmeye başladı. NBC’den New York Times’a kadar pek
çok Amerikan medyası, Irak’ta iç savaş yaşandığını açıkça ifade ediyor.
Dünya İmparatorluğu kurmak için yola çıkan Bush yönetimi, izlediği politikalarla hem hedef
seçtiği ülke ve bölgelerin geleceğini karartıyor, hem de işlediği cinayetler ve vahşi uygulamalar
nedeniyle tüm dünyanın nefretini kazanıyor.
Bush yönetimi emperyal tahakküme dayalı Neo Con politikaların Ortadoğu’da iflas ettiğini kabul
etmeye yanaşmasa da, Amerika için yolun sonu göründü.
Ortadoğu’da şiddetin, baskının ve silahın işlemeyeceği; şiddetin şiddeti doğuracağı, akan kanın
35
04.12.2006 / Abdülbari Atwan / Kudsül Arabi
43
bir gün mutlaka o kanı akıtanları da boğacağı görüldü.
Bush yönetimi bu gerçeği görmemekte direnirse, kendisi kaybedecektir. Çünkü Irak’taki iç
savaş, mutlaka işgal güçlerine yüklü bir fatura kesecektir.
ABD’nin adaleti, eşitliği, barışı ve işbirliğini esas alan bir dünya düzeninin kurulmasına
yardımcı olmaktan başka çıkar yolu yoktur.
Bu arada Chirac ve Merkel, Türkiye’ye karşı ittifak kuruyor!
İngiltere’de yayımlanan günlük ekonomi ve siyaset gazetesi Financial Times, Fransa Cumhurbaşkanı
Jacques Chirac ile Almanya Başbakanı Angela Merkel’in, Türkiye’nin AB üyeliği konusunda ittifaka girdiğini
yazdı.
Almanya ve Fransa’nın, Türkiye’nin üyeliği konusunda daha zorlu taleplerde bulunmaya hazırlandığını
öne süren gazete, bu durumun da AB zirvesi öncesinde Ankara ile AB arasındaki uçurumu
derinleştirebileceğini savundu. Chirac’ın, Merkel’in Türkiye’ye liman ve havaalanlarını Rumlara açması
konusunda 18 ay mühlet verilmesi önerisini desteklemeye hazırlandığını iddia eden gazete, böyle bir
mühletin Avrupa Komisyonu tavsiyeleri arasında yer almadığına dikkat çekti.
Gazete, Fransa ve Almanya’nın Türkiye üzerinde baskı kurmak için böyle bir mühletin zorunlu
olduğuna inandığını yazdı. Ayrıca Fransa’da Chirac’a yakın çevrelerin, Fransa ve Almanya’nın Türkiye
konusunda aynı görüşte olduğuna dikkat çektiğini de yazan gazete, Portekiz, Yunanistan ve Kıbrıs Rum
yönetimi gibi Türkiye’nin üyeliğine kuşkulu bakan üyelerin Fransız-Alman ekseninde birleşmesi tehlikesinin
bulunduğunu savundu.
İngiltere ve İskandinav ülkelerinin ise Türkiye’ye mühlet verilmesine sıcak bakmadığını kaydeden
Financial Times, Brüksel’deki yetkililerin ise Fransa ile Almanya’nın başlatmaya çalıştığı hareketi eleştirdiğini
yazdı.
The Times gazetesinde çıkan, AB’nin geleceğiyle ilgili bir makalede ise Almanya’nın AB dönem
başkanlığı konusu analiz edildi. Makalede, Almanya’nın dönem başkanlığı sırasında büyümenin AB
Anayasası konusunun önüne konulması gerektiği belirtilerek, dönem başkanlığının önündeki en büyük
sorunlardan birini Türkiye’nin üyeliğiyle ilgili güçlüklerin oluşturduğu ifade edildi.
Avrupa Komisyonu’nun Türkiye ile müzakerelerde 8 başlığın askıya alınması yolundaki tavsiyesine
işaret edilen makalede, “Türkiye’nin başına gelen ‘tren kazasının’ Almanya için çok kötü bir döneme denk
geldiği” yorumu yapıldı. “Aslında müzakerelerin yavaş da olsa yolunda gideceği ve Berlin’in bu konuda küçük
müdahalelerde bulunmasının yeteceği umuluyordu” denilen makalede, “ancak bugün gelinen noktada
Almanya’daki koalisyonun siyasi sorumluluk üstlenmek durumunda kalacağı” belirtildi.
Başbakan gerçeği görüyor, ama gereğini yapmıyor!
İran’a bir günlük çalışma ziyaretinde bulunan Başbakan Erdoğan, uçakta doğru bir şey söylemiş.
Kuzey Irak’a Amerikan askeri getirilmemesi gerektiğini belirten Başbakan, bunların kendisinin şahsi görüşleri
olduğunu ilave etmiş.
Önce şahsi görüşten başlayalım. Böyle bir konuda başbakanların şahsi görüşleri olmaz. Başbakanların
kamuoyuna yaptıkları her açıklama ülkelerini ve devletlerini büyük ölçüde bağlar. Dolayısıyla başbakanlar
şahsi görüşlerini beyan etmekten ziyade devlet politikalarını ifade ederler. Kaldı ki, Türkiye açısından bu
kadar önemli bir konuda Başbakan Erdoğan’ın söylediklerinin devlet politikası olması şarttır.
Bu konuda bir devlet politikası oluşturmanın yolu da konuyu önce MGK’ya getirmek; orada askerlerle
ayrıntılı bir şekilde tartışmak-konuşmak; ardından konuyla ilgili bir devlet politikası belirlemek ve bunu önce
Meclis’te milletvekillerine sonra da kamuoyuna deklare etmek şeklinde olur. Bunların ardından asker-sivil
herkes bu projenin gereğini yapar; Kuzey Irak’a kendi askerlerini NATO şemsiyesiyle getirme hülyaları kuran
Amerikan yönetim çevrelerinin bir kısmı ile, Holbrooke gibi kime dayılık yapıp kime yapmaması gerektiğini
bilmeyen tipler Türkiye’nin politikasını anlar ve Barzani ile Talabani de ayaklarını denk alırlar. Bu iş kabaca
böyledir.
Başbakan Erdoğan Irak’ın toprak bütünlüğünü bozmak amacıyla yapılan bu girişimlere destek
44
vermiyorsa, Kuzey Irak’ta bir Kürt devleti kurulmasını Türkiye’nin milli bütünlüğüne ve güvenliğine bir tehdit
ve tehlike olarak görüyorsa, o zaman hemen devlet politikası oluşturmalıdır. Uçakta gazetecilere açıklama
yapmak en son iş olsa gerektir.
Ancak böyle bir politikanın kararlılıkla uygulanması, inandırıcı ve daha da önemlisi caydırıcı olabilmesi
için Başbakan Erdoğan’ın Bush’tan talimat alır gibi hareket etmemesi birinci şarttır. Çünkü, unutmamak
gerekir ki, Kuzey Irak’ta Kürt devleti kurulmasının alt yapısını hazırlayan da, Türkiye’nin bu manada altını
oyan da hep Amerika’dır.
Amerika ile bu meseleler pek tabii ki, görüşülebilir; hatta görüşülmelidir de. Ancak bu görüşme bizim
itirazlarımızın Amerika’ya anlatılması şeklinde olur. Ve en kararlı bir şekilde hem Kürt devleti kurup hem de
Türkiye’yi idare etmenin mümkün olamayacağı anlatılır. Sonuçta Türkiye, İran başta olmak üzere bölge
ülkeleriyle işbirliği yapar ve Kürt devletinin kökünü kazır. Bu kadar...
Eğer bu görüşlere sahip ise, Başbakan Erdoğan derhal MGK’yı olağanüstü toplantıya çağırmalı; bu
kararları orada çıkartmalı; ardından bunu bir devlet politikası yapıp uygulamasına geçmelidir. Eğer böyle
yaparsa desteğimiz kendisinedir. Ancak bu satırların yazarı Erdoğan’ın milli makyajlı ve milli içerikli
konuşmalarından hep ürke gelmiştir. Çünkü her milli içerikli konuşmanın ardından en gayri milli politikalar
uygulamaya girmekte ve en ağır tavizler verilebilmektedir.
Bu defa da böyle olmadığının garantisi yoktur. Ancak mesele açıktır. Bu hükümet veya başka bir
hükümet mutlaka ve mutlaka bu Irak meselesi ve hasseten de Kürt devleti senaryosuyla yakından ilgilenmek
ve bu işi bir devlet politikasına raptetmekle yükümlüdür. Bunun kaçışı yoktur; çünkü bu mesele birinci
dereceden Türkiye’nin sorunu haline getirilmiştir.
Örneğin Mehmet Ağar son yaptığı açıklamalarla Amerika’nın bu Kürt zokasını yuttuğu intibaını
vermektedir. Yaptığı açıklamalarda, Kuzey Irak’ta kurulması istenen Kürt devletini çoktan kabul ettiği;
Kerkük’ü onlara verdiği ve ayrıca da bu devletle ticari anlaşmalar yapmaya hazırlandığını ifade ediyor.
Amerikan’ın projesi bu. Başbakan Erdoğan Amerika’nın bu projesini desteklemiyor ve/veya karşı çıkıyorsa
gereğini yapmalıdır.36
Ama yapamayacağı açıktır. Çünkü gizli Siyonist Amerika, AKP’nin yönetim kadrosundadır.
İşte AKP Genel Başkan Yardımcısı Edibe Sözen ve kocası; Rockefeller ve İsrail’in adamıdır!
Bir Yetkili:
-“Amerikalılar O’nun raporlarına çok itibar ediyormuş” dedi.
-“Hatta ABD Dışişleri, Pentagon bile O’nun değerlendirmelerini çok önemsiyormuş” diye devam etti.
-Kimin? diye sorduk.
-Asistan Profesör Hakan Yavuz’un..
-O kim?
-AKP Genel Başkan Yardımcısı Prof. Edibe Sözen’in kocası. ABD-Utah Üniversitesi’nde öğretim
üyesi..
-“Hatırlıyor musunuz” dedi.
- Hani yaklaşık 2 yıl önce ABD Yönetimi’nin, Türkiye’nin Irak ve Ortadoğu politikaları ile ilgili gizli bir
toplantısı gündeme bomba gibi düşmüştü.
-Evet.
- ABD Dışişleri’nden Henri Barkey, ABD Milli Savunma Akademisi’nden Judith Yaphe gibi önemli
isimler vardı o toplantıda. Bir de Edibe Hanım’ın kocası Hakan Yavuz .
-Ama o toplantı yalanlanmıştı.
-Evet yalanlanmıştı ABD elçiliği tarafından.
Sohbet giderek derinleşiyor:
-Ne uzmanı Edibe Hanım’ın kocası?
36
05.12.2006 / Hasan Ünal / Milli Gazete
45
-İslam, Siyaset, Türkiye ve Ortadoğu uzmanı.
-Epey geniş bir uzmanlık alanına sahipmiş.
-Çünkü Eğitim kariyeri de çok geniş...
-Ankara Siyasal Mezunu.. 1987’de Mülkiye’yi bitirdikten sonra, 1987-89 yıllarında Wisconsin
Üniversitesi’ne giriyor. 1989’da ise Hebrew Üniversitesi’ne..
- Hebrew Üniversitesi İsrail’de değil mi?
-Evet Jarussalem’de..
-Orada ne yapmış?
-The Leonardo Davis İnstitu’de staj yapmış.
-Sonra?
- Sonra ABD’deki Notre Dame Üniversitesi var.
-Condoleezza Rice’ın mezun olduğu okul değil mi o.
-Evet. Hakan Bey, Notre Dame Ünivertisesi’ne bağlı Joan B. Kroc Enstitüsü’nde çalışmış. Peki Kroc
Enstitüsü’nün en büyük destekcisi kim?
-Kim?
-Rockefeller..
-Şu meşhur Rockefeller. Dünyanın en zengin Yahudi ailesi. CFR’nin kurucusu ve finansörü.
-Evet o.
-Hakan Bey de zaten Rockefeller Vakfı’ndan verilen bursla misafir araştırma görevlisi olarak çalışmış,
2001-2002 de...
-Ne üzerine?
-Fethullah Gülen Hareketi üzerine…
Kim ne derse desin… AKP’nin yeni Genel Başkan Yardımcısı Edibe Sözen, yeni dönemin en dikkat
çeken ve en tartışılan isimlerinden biri olacak. Bunu anlamak için AKP kulislerine kulak kabartmak yeterli.
Çünkü şimdiden sohbetlerde adı en çok geçen isim olmuş durumda. Ayrıca Edibe Hanım’ın AKP’ye ne tür bir
açılım ve katkı yapacağını zaman gösterecek. Ama yukarıdaki sohbette dikkate alındığında kocası Hakan
Yavuz’un da AKP’ye en az Edibe Hanım kadar katkısı olacağı kesin.. Özellikle AKP-ABD ilişkilerinde…37
Not: Edibe Sözen’le M. Hakan Yavuz, sonradan hukuken ve siyaseten boşanmış ama, fiili
münasebetleri devam ediyor.
AKP Gn. Bşk. Yardımcısı Rockfellerci Mason Edibe Sözen’in kocası M. Hakan Yavuz, bir kitabında
Gülen cemaati ile ilgili ifşaatları: “Fetullah Hoca Türk Siyonizmi’ni temsil ediyor”!?
 Gülen hareketi; İslam’ın ve Tanrı’nın; kapitalizmin ve Türkiye’nin ihtiyaçlarına göre, Türk burjuvazisini
güçlendirmek için yeniden yorumlamasıdır.
 Bu hareketin üç aksiyon alanı var; ekonomide güçlü olma, eğitimde yaygınlaşma ve medya,
sermaye, bilgi ve imaj imkanlarıdır.
 Artık Türkiye’ye dönmesi gerekiyor. Ancak galiba hoca efendinin etrafındaki bazı kişiler dönmesine
taraf değiller. Oysa, İslam Protestanlığının ve Türk Siyonizmi üstadının ülkesine dönmesi daha yararlıdır”
Bu arada, darbe dedikodularıyla, Milli bir dönüşümü, akamete uğratmak ve erken doğuma zorlayıp
boşa çıkarmak ve tabi AKP’ye haklılık ve destek kazandırılmak isteniyor:
“Zeyno Baran Düğümü
Ben bu hanımın adına birkaç yıldır raslıyorum. Özellikle fonlardan nemalanan dernek listelerindeki
adlar arasında. Önce onu, adından yola çıkarak, güneydoğulu girişimci bir bayan sanmıştım, meğer epey
ünlü bir gazete patronunun kızıymış. Bu arada küçük bir edebi ulakalalık yapayım. Bu ad bana Halide Edib’in
Tatarcık romanını da hatırlatıyor. Ordaki baş kişinin adı da Zeyno idi.
Şimdi Zeyno Baran’ın küçük bir biyografisi: Baran, CSIS mensubudur. CSIS nedir derseniz,
37
05.12.2006 / Kulis Ankara / Milli Gazete
46
açıklayalım: İngilizce açılımı, Center for Stratejik and International Studies. Türkçesi “Stratejik” ve
“Uluslararası” Çalışma Merkezi.
Zeyno Baran, CSIS’den önce Dünya Bankası’nda Kemal Derviş’in yanında, Enerji bölümünde
çalışıyordu. Gürcistan, daha sonra Kafkasya-Türkiye bölümünde uzun zaman çalıştı. 2003’te Nixon
Center’de “Uluslararası güvenlik ve enerji” bölümünün başına getirildi. Uzun yıllar Yunanistan’da yaşadı.
2001 yılında Türk-Yunan “çalışma grubuna” girdi. Standford Economi’de tahsil gördü. “İslâm ve Demokrasi
Uyumluluğu” adlı çalışmasıyla 1996 Firestone ödülünü aldı. Ne ödüller var dünyada! Atilla Yayla’nın ödülleri
gibi!
Şimdi şu CSIS hakkında biraz daha bilgi:
Georgetown Üniversitesi’ne bağlı bir “devlet” kuruluşu iken, daha sonra şirketleşti. Şirkette ülkelerin
masaları bulunur. Masalarda genellikle şef olanlar CIA ve dışişleri uzmanlarıdır. Kartellere ve devlete, ülke
ve bölge raporları hazırlar. Ülkelerin yöneticilerini “konferans”larda, Amerika’daki şirketlerin yemeklerinde
buluşturur. CSIS’te Çevik Bir, Bülent Ecevit, Mesut Yılmaz, Tayyip Erdoğan, Türkiye ile ilgili konferanslar
vermişlerdi.
Özal, 1983’te siyasi parti kurma çalışmalarına başlamadan önce Washington’da CSIS’e konuk oldu.
Özal’ın toplantısında CIA ünlülerinden, Türkiye’de büyükelçilik yapmış diplomatlardan, ABD Ulusal Güvenlik
Komitesi’nden, ABD Dışişleri’nden, ABD Savunma Bakanlığı’ndan birileri bulunmuştu.
Zeyno Baran’ın yazdığı makalenin konusu “darbe” değil mi? Değil! Bence bu, “2007’de yüzde
elli ihtimalle darbe olacak” ana fikirli yazının asıl amacı, 28 Şubat benzerliğine dikkat ederseniz,
Erbakan hükümetini Tayyip hükümetiyle eş değerde göstermek kaygısıdır.
Erbakan’ınki “millî” dertleri olan, projeleri olan, başarıları olan bir hükümetti. Ona yapılan darbe
teşebbüsü, “gayri milli” bir girişimdi. Havuz projesine, uzak doğudan yapılan ithal araba meselesine,
dar gelirlilere yapılan maaş zamlarına, yerli araba yapma teşebbüslerine, Türkiye’nin ekonomisini
toplama, iyileştirme girişimlerine karşı yapılan siyaseten de, haysiyetli duruşa karşı yapılan
“masonik” bir hareketti. “Şimdi 28 Şubat şartları oluştu” demek kadar büyük hata, hatta büyük vebal
olamaz. Tayyip Erdoğan hükümetiyle Erbakan hükümetini birbirine benzetmek, eşleştirmek, 28 Şubat
şartları oluştu” demek büyük hatadır, siyasi bir oyundur. 38
 KRİZ Mİ AKP'DEN; AKP Mİ KRİZDEN ÇIKIYOR?
Tayyip Bey’in “Veresiye” Ekonomisi… SOS veriyor!
Türkiye Nisanda 5.2 milyar dolarla aylık bazda dış ticaret açığı vererek rekoru kırdı. Yılın ilk dört aylık
dönemindeki dış ticaret açığı ise 16.1 milyar dolara 'kadar yükseldi. İlk dört aydaki gelişme, Türkiye'nin bu
yılın tümünde 48 milyar dolar civarında bir dış ticaret ve 30 milyar dolarlık da cari işlemler açığı
verebileceğine işaret etti.
Türkiye istatistik Kurumu'nun (TÜİK) verilerine göre Türkiye'nin ihracatı nisan ayında, geçen yılın
aynı ayına göre yüzde 6.1 oranında azalarak 5 milyar 754 milyon dolara gerilerken, ithalat yüzde 14.2
oranında artarak 10 milyar 954 milyon dolara tırmandı. Dış ticaret açığı ise yüzde 50 oranında arttı ve 3
milyar 467 milyon dolardan 5 milyar 200 milyon dolara yükseldi.
Geçen yıl nisanda yüzde 63.9 olarak gerçekleşen ihracatın ithalatı karşılama oranı, bu yıl yüzde
52.5'ye kadar geriledi. Türkiye neredeyse ithalatının yarısı kadar ihracat yapabildi.
Geçen yıl aynı ay Türkiye 6 milyar 128 milyar dolarlık ihracat, 9 milyar 595 milyon dolarlık da ithalat
gerçekleştirmişti.
2005’in İlk Dört Aylık Açığı 16 Milyar Dolardı, Şimdi 100 Milyar Doları Buldu.
Ocak-nisan döneminde ise ihracat yüzde 3.5 artarak 24 milyar 182 milyon dolar; ithalat da
yüzde 14.1 artarak 40 milyar 312 milyon dolar olarak gerçekleşti. Dış ticaret açığı ise yüzde 34.9
38
04.12.2006 / Afet Ilgaz / Milli Gazete
47
oranında artarak 16 milyar 130 milyon dolara çıktı.
Geçen yılın ilk dört aylık döneminde Türkiye 23 milyar 369 milyon dolarlık ihracat ve 35 milyar
328 milyon dolarlık ithalat yapmış, 11 milyar 959 milyon dolarlık açık vermişti.
İhracatın ithalatı karşılama oranı ise yüzde 60 olarak gerçekleşti. Geçen yıl aynı dönemde bu
oran yüzde 66.1 olmuştu.
Tüketim Malı İthalatı, Hızlı Artıyor
Geniş ekonomik grupların sınıflamasına göre Ocak-Nisan döneminde en yüksek ithalat artışı
yüzde 32.2 ile tüketim mallarında yaşandı. 4 milyar 970 milyon dolarlık tüketim malı ithal edilen bu
dönemde, ara malları ithalatı ise yüksek ham petrol fiyatlarının da etkisiyle yüzde 10.8 artarak 28
milyar 585 milyon dolar oldu. Sermaye malları ithalatı ise yüzde 16.5'lik büyümeyle 6 milyar 643
milyon dolara çıktı.
Söz konusu dönemde Türkiye'nin sermaye malları ihracatı yüzde 2 azalarak 2 milyar 562
milyon dolara gerilerken, ara malları ihracatı ise yüzde 6.9 artarak 10 milyar 370 milyon dolara
yükseldi. Tüketim malları ithalatı ise 12 milyar 883 milyon dolara fırladı.
Yabancı Bankalar Müşteri Seçiyor, Kriz Sezince Kaçıyorlar
Halk Bankası ve Ziraat Bankasına göz diken yabancı bankalar, satın aldıkları bankalarda ‘özel’
müşteri de seçiyor. IMF’nin 2000 yılında yayımladığı “Uluslararası Sermaye Piyasaları Gelişmeleri,
Beklentiler ve Temel Politikalar” başlıklı çalışmaya gore, yabancılaşmanın uluslararası piyasalarda kaliteli
müşteriye yönelerek, müşteri bölünmesini teşvik ettiği belirtiliyor. Sahip oldukları katı risk yönetimi
sayesinde sadece reel sektörde değil, bireysel müşterilerde de geri
ödememe riski daha düşük olan
‘kaliteli’ müşterilere yöneliyor. Çalışmada, yabancı bankaların kriz dönemlerinde, bulundukları ülkelerde
faaliyetlerini durdurma eğilimi içerisine girdikleri de kaydediliyor. IMF’nin bile ‘kes ve kaç’ olarak adlandırdığı
bu sistemi değerlendiren bilgi Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Gülten Kazgan, ekonominin kötüye gittiği
dönemlerde, yabancı bankaların kredi dondurmalarının yanı sıra bütün faaliyetlerini askıya alma
ihtimallerinin bulunduğunu belirterek, “Bu durum da ekonomik krizlerin daha da derinleşmesine neden
olabilir” uyarısında bulunuyor.
Sıcak Paraya da Aracılık Ediyorlar
Kazgan, yabancı bankaların sıcak paraya da aracılık ettiklerini vurgulayarak, “2001 krizinde 6 milyar
dolara yakın para, yabancı bankalar üzerinden yurtdışına çıkarıldı. Bu çıkış, kriz etkilerinin daha da
derinleşmesine sebep oldu” diyor. Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumu’nun Eylül 2005’te
yayımladığı ‘Bankacılık Sektörüne Yabancı Girişi: Küresel Gelişmeler ve Türkiye’ raporuna göre de
yabancılar, yerel bilgiye sahip ve müşteri kapasitesi olan yerli bankalara yöneliyor. Raporda, “Böylece, yerel
uzmanlıkla ucuz fona erişme imkanı birleştirilmeye çalışılıyor. Bu nedenle, önümüzdeki yabancı bankaların
sector üzerindeki rekabet baskısı ve etkileri çok daha dramatic olabilir” deniliyor.
AKP’nin Dış Politikası İflas Ediyor!
AKP hükümeti işbaşına gelmesinden bu yana dış politikada izlediği politika ile; daha doğrusu
politikasızlık ile Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğundan bu yana var olan bütün kırmızı çizgilerini sildi. Tarihte
hiç görülmeyecek şekilde tam bir dışa bağımlılık sergileyen AKP Hükümeti ne İslam dünyasının takdirini
kazanabildi, ne de batının övgüsünü alabildi. Batılıların İstiklal mücadelesinin ardından Türkiye’ye dayattığı
Sevr Anlaşması bir kez daha başka isimler adı altında masaya konuldu, Türkiye Büyük Millet Meclisi halkın
değil, sadece batılıların ve dış güçlerin isteği doğrultusunda yasa çıkarmaya başladı. Kısacası Türkiye
Cumhuriyeti izlediği dış politikanın etkisini iç politikaya hissettirerek tam bir manda zihniyetini uygulamaya
geçirdi. Bunun sonucu olarak da gerek ekonomi, gerek kültür, gerek ise maddi ve manevi anlamda Türkiye
tam bir çöküntü içerisine girdi.
AKP Hükümeti dış politikadaki istikrarsızlığını önce Afganistan’da ABD’nin katliamlarına sessiz
kalarak, hatta destekleyerek gösterdi. Diğer yandan 1 Mart Tezkeresi ile başlayan süreçte her geçen gün
ABD’nin boyunduruğu altına girdi. AKP Hükümeti, ABD askerinin Türkiye üzerinden Irak’ı işgaline geçit
48
vermeyen TBMM’nin kararını bir kenara bırakarak, kararname ve değişik yöntemler ile ABD’nin işgaline
yardımcı oldu.
Her gün onlarca Iraklı sivilin öldürüldüğü, bugün sayısı milyonları bulan katliamlara karşı sessiz kalan
AKP Hükümeti, diğer yandan da Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulduğu günden bu yana izlediği Kuzey Irak
politikası da yerle bir oldu. Musul ve Kerkük üzerinde oynanan oyunlara müdahale bile edemeyen AKP
hükümeti, buradaki kırmızı çizgilerimizi de ABD’nin eline bıraktı. Kerkük’ün demografik yapısının değişmesi
karşısında açıklamalardan başka hiçbir reaksiyon gösteremediler. Hatta yıllarca Türkiye’nin diplomatik
pasaport verdiği Barzani ve Talabani’nin hakaretlerine de Türkiye’yi maruz bıraktılar.
İran’ın nükleer programını geliştirmeye başlaması ile bütün oklar İran’ın üzerine çevrildi. ABD’nin BOP
çerçevesinde İran’a bu bahane ile baskı uygulaması karşısında AKP Hükümeti sayesinde Türkiye, yüzlerce
yıllık komşumuz İran’ın yanında saf tutma yerine ABD’nin ve batılı ülkelerin sözcüsü haline getirildi.
ABD’nin Büyük Ortadoğu hayallerini hayata geçirmek için Irak’tan sonra Suriye’ye uyguladığı baskıya
Türkiye yine ortak oldu. Dışişleri Bakanı Abdullah Gül yine Suriye’ye giderek ABD’nin taleplerini dile getirdi.
İsrail ile ilişkiler ise en sıcak dönemini yaşadı. Filistin’de ve Lübnan’da taş üstünde taş
bırakmayan, çoluk çocuk demeden öldüren İsrail ile karşılıklı ziyaretler en üst düzeyde gerçekleşti.
Bunun yanı sıra ABD ile ilişkiler de Cumhuriyet tarihinde görülmeyecek kadar yakınlaştı. Askeri
ihalelerden başlayan işbirlikleri, stratejik vizyon belgesi adı altında gelişti ve Türkiye bölgede
ABD’nin tam bir temsilcisi haline geldi. Bu arada Büyük Ortadoğu Projesi’nin eş başkanlığını da
yürüten Türkiye, bu politika ile Ortadoğu’daki katliamların dolaylı da olsa ortağı oldu.
İsrail’in Filistin’de Gazze’yi işgal etmesinin hemen ardından iki tane askerini bahane ederek
Lübnan’ı bombardımana tutmasına karşı da Türkiye kayıtsız kaldı. Bir ay boyunca süren katliamların
arkasından Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, kaçırılan askerlerin aileleri ile görüşerek onların durumu
hakkında bilgi alma sözü verdi. Bu arada Filistin’de bakan ve milletvekillerinden oluşan 100’e yakın
kalabalık bir heyetin akıbeti hakkında Türkiye yine sessiz kaldı.
Avrupa Birliği’ne üye olmak uğruna taviz üstüne taviz veren AKP Hükümeti, TBMM’den sadece
AB uyum paketleri ile halkın değil AB’nin istediği yasaları çıkarmış oldu. Bununla birlikte üyelik için
her yıl azınlık hakları adı altında yabancıların istilasına yol açacak düzenlemelere de imza atan AKP
Hükümeti, her yıl ilerleme raporları ile AB ev ödevlerini hayata geçiriyor. Bu arada tarih boyunca
Türklere ve Müslümanlara düşman olan Haçlı Seferleri’nin açılmasında etkin olan Papa’nın heykeli
altında Avrupa Birliği Anayasası imzalandı.
Bu arada Kıbrıs konusunda da yıllardır izlenen politikalar bir çırpıda çöpe atıldı. Avrupa
Birliği’ne girmek uğruna Rumların ve Yunanlılar’ın talepleri yerine getirildi. Ek Protokol resmen
imzalanarak Güney Kıbrıs Rum Kesimi, Kıbrıs’ın tamamını temsil eden Kıbrıs Cumhuriyeti olarak
tanınmış oldu.39
İşte böyle bie ortamda bazıları suçu ve sorumluluğu hala Büyükanıt Paşaya yıkmaya çalışıyor!
“Büyükanıt Paşa Siyasete Müdahale Ediyor”muş!..
“Milliyet muhabiri mi Genelkurmay Başkanı’nı aramış, yoksa Genelkurmay Başkanı mı Milliyet’i
aramış.. O da belli değil.. Bu ayrıntı çok önemli ama açıklanmıyor.. Kimin kimi aradığı haberde belirtilmiyor..
Gizleniyor..
Önce haberin veriliş tarzına bakalım.. Haber, Milliyet Gazetesi’nde yayımlandı.. Genelkurmay Başkanı,
DYP lideri Ağar’ın PKK ile ilgili açıklamalarını şiddetle kınamış.. Ancak, Büyükanıt bu sözleri; Kime, Nerede,
Ne zaman söylemiş, belli değil.. Haberde imza yok, ne tür bir görüşme olduğuna dair en küçük bir bilgi yok..
Sadece dikkat çekici bir cümle var; “Orgeneral Büyükanıt, Ağar’ın bu sözleri hatırlatıldığında rahatsızlığını
gizlemeyerek ‘bunu çok talihsiz bir konuşma olarak görüyorum’ dedi.”
Peki, Ağar’ın sözlerini Genelkurmay Başkanı’na kim hatırlatmış? Niye hatırlatmış? Bir siyasi
39
Ebubekir Gülüm - Sadettin İnan - Ali Cura / Milli Gazete / 04.11.2006
49
parti liderinin demecini, o ülkenin genelkurmay başkanına sormayı kim akıl etmiş? Buna niye gerek
duymuş? Belli değil…
Acayiplik de burada başlıyor. Size soruyorum; Genelkurmay Başkanı muhalefet partisi liderinin
sözlerini kınar mı? Muhalefet partisi başkanının sözlerini satır satır eleştirir mi? Eleştirirse..
Siyasilerin demeçlerine yanıt verirse.. Bunun anlamı, siyaset yapıyor demektir.. Daha da açıkçası,
siyasete müdahale ediyor demektir.. Bırak, muhatapları yanıt versin.. Siyasete, siyaset karşı
çıksın…”40
Umur Talu, Genelkurmay Başkanına sataşıyor;
“Siyaseti Yaşatmak Gerekiyor” diyor!
Orgeneral Büyükanıt, kah iktidar, kah muhalefet, hep siyaseti azarlayarak, siyasetin nasıl yapılacağını
belirlemekle mükellef değildir. “Terörle mücadele eden” Silahlı Kuvvetler’in komutanıdır; “devletin güvenlik,
savunma politikası” nı etkileyebilir ama, “siyaset” in nihai ufkunu belirleyemez. Mecburiyeti olmadığı gibi, öyle
bir görevi de yoktur. Siyasetin nerede, nasıl, hangi koşulda yapılacağı, devletin seçimden çıkan parlamento
ve orada oluşan hükümet ile nasıl idare edileceği, “demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti” tanımı yapan
Anayasa’da bellidir. Aksi; Anayasa’nın, kanunların, “İç Hizmet” in bile ihlalidir. 41
Nuh Gönültaş, Amerikancı Ağar’a alkış tutuyor!
Genelkurmay Artık Muhalefete Bile Cevap Veriyor!
Genelkurmay artık sadece iktidar partisi sözcülerine değil muhalefet partileri sözcülerine de cevap
vermeye başladı. Peki ya Amerikan elçisi Wilson’a niçin cevap vermediler? Büyükelçi Wilson askerin laiklik
ve irtica ile ilgili konuşmaları için “kakafoni” demişti.
Yeni komuta kademesi sürekli açıklama yapıp duruyor. Sürekli açıklama yapmanın riskleri vardır.
Bizce Genelkurmay Başkanlığı, Türkiye’yi kendinden çok düşünme makamıdır. Öyle olmalıdır ve bütün
Genelkurmay Başkanları böyle davranmalıdır. Genelkurmay siyasilere cevap verme işini o noktaya kadar
ilerletti ki, artık sadece iktidar partisi sözcülerine değil muhalefet partileri sözcülerine de cevap vermeye
başladılar. Mehmet Ağar’a cevap verdiler. Sırada kim var, Erkan Mumcu mu? Deniz Baykal’a cevap vermeye
gerek yok mu? Peki ya Amerikan elçisi Wilson’a niçin cevap vermediler? Büyükelçi Wilson askerin laiklik ve
irtica ile ilgili konuşmaları için “kakafoni” demişti. O söz öylece havada asılı kaldı. Cevabını kim verdi, kim
verecek? Cevap vermek için uygun bir zaman mı bekleniyor, yoksa hiç cevap verilmeyecek mi? Yoksa cevap
vermemek Türkiye’nin çıkarları için daha mı uygun?42
Oysa 4 Ekim 2006 tarihli Zaman’ın şu haberi, bunların çıbanlarını deşiveriyor:
Büyükanıt Eleştirince TESEV'in Kitabı Kapışılıyor!?
Genelkurmay Başkanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt'ın eleştirileri, Türkiye Ekonomik ve Sosyal
Etütler Vakfı'nın (TESEV) 'Almanak Türkiye 2005-Güvenlik Sektörü ve Demokratik Gözetim' adlı
çalışmasına ilgiyi artırdı. Kitabı hazırlayan isimlerden Volkan Aytar, "Türkçesini 2 bin adet basmıştık.
İlgiden dolayı yeniden basmayı düşünüyoruz." dedi. Büyükanıt'ın konuşmasından sonra kendilerini
çok sayıda kişinin aradığına dikkat çeken Aytar, "Arayanlardan bir kısmı takdirlerini iletti, bir kısmı da
tehdit etti." ifadesini kullandı. Aytar, kitabın tam metnine 'www.tesev.org.tr' internet sitesinden
ulaşılabileceğini kaydetti. Raporun Türkçesi, 12 Haziran 2006'da The Marmara Pera Otel'de
düzenlenen basın toplantısı ile açıklanmıştı. Dört aylık bir süre içinde Türkiye'deki yabancı misyon
temsilcileri ve gazeteciler için İngilizcesi hazırlanan rapor, 22 Eylül 2006'da da Dedeman Oteli'nde
tanıtıldı. Raporu içeren kitap, Bilkent Üniversitesi Siyaset Bilimi Bölümü'nden Prof. Dr. Ümit Cizre
başkanlığında hazırlandı. Her yıl yayımlanacak olan kitap, Cumhuriyet tarihinde güvenlik sektörüne
ilişkin yayımlanan ilk almanak. 280 sayfadan oluşan almanakta, Güvenlik Sektöründe Demokratik
Açılımlar Projesi, TBMM, Hükümet, Milli Güvenlik Kurulu, Askerî Yargı, Türk Silahlı Kuvvetleri, Polis,
40
Mehmet Tezkan / Vatan / 16.10.2006
Sabah / 16.10.2006
42 Bugün / 16.10.2006
41
50
Jandarma, Özel Harekat, Milli İstihbarat Teşkilatı gibi konular ele alınıyor.
Ruşen Çakır bile demokrat kesiliyordu:
Nerden Çıktı Bunlar?
Türkiye bir Ramazan ayına daha “irtica” ve buna bağlı olarak rejim tartışmalarıyla girdi. Hep birlikte şu
soruların cevabını arıyoruz:
Kara Kuvvetleri Komutanı Org. İlker Başbuğ’un konuşması neyin işaretçisiydi? Neden günler
öncesinden, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in 1 Ekim’de TBMM’nin açılışında, Genelkurmay Başkanı
Org. Yaşar Büyükanıt’ın 2 Ekim’de; yani Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın ABD Başkanı George W. Bush
ile görüşeceği günde Harp Akademileri’nde yapacakları konuşmaları beklememiz tembihleniyor? Yeni bir 28
Şubat sürecine mi giriyoruz? Veya 28 Şubat süreci hiç bitmemişti de, belli bir duraklamadan sonra yeniden
ivme mi kazanıyor? Yoksa bütün bunlarla, sadece Erdoğan Cumhurbaşkanı olma niyetinden vazgeçirilmek
mi isteniyor? Cevaplar ne olursa olsun ülkeyi parlak günler beklemiyor. İçine girmekte olduğumuz süreçten
en az zararla çıkabilmek için, herkes “28 Şubat Türkiye’ye ne getirdi, Türkiye’den ne götürdü?” diye sormalı.
Ama “global 28 Şubat’ın tüm insanlığa hayrı ve zararı ne oldu?” sorusunu da mutlaka eklemeli. 43
Nuh Gönültaş, malum merkezleri uyarmayı da ihmal etmiyordu:
Brifingler Dönemi Başlıyor…
Yeni komuta kademesinin atanmasıyla başlayan süreç yeni bir aşamaya giriyor. Önümüzdeki günlerde
medyada saflar belli olacak. Kim demokrasinin işlemesinden yana, kim demokrasiye postmodern bir
müdahaleden yana kendini belli edecek! Medyamız gerek kurumsal olarak, gerekse o medyada köşe
başlarını tutanlar saflarını açık açık belli etmek zorunda kalacak. Hatta daha şimdiden bazıları sinyal vererek
ne tarafa geçtiğini ya da geçeceğini ifade etmeye başladı bile denilebilir. Gerçi Genelkurmay Başkanı Yaşar
Büyükanıt’ın bazı gazetecilerle çok yakın ilişkileri var. Bu yüzden özellikle bazı gazetelerin Ankara temsilcileri
daha şimdiden kendilerini Büyükanıt Paşa’nın sözcüsü gibi görmeye başladı bile. Gardroplarındaki apoletli
elbiselerini çok yakında giyerler. Fakat asıl medyayı bilgilendirme adı altındaki uyarı brifingleri henüz
başlamadı. Edindiğim bilgiler bu uyarı brifinglerinin eli kulağında olduğunu söylüyor. Türkiye’de demokrasiye
müdahalenin post modern biçiminde medyanın çok önemli bir rolü olduğu iyice belirginleşti. Medyasız post
modern darbe yapmak mümkün değildir. Çünkü 28 Şubat’tan da biliyoruz ki bu tür müdahaleler; yalana,
abartıya, olmayanı olmuş göstermeye, biri bin ifade etmeye dayanıyor ve bunu da yapabilecek en iyi araç
medyadır. Ayrıca ortama “dumanlı hava” imajı vermek de bu tür medyaya düşen görevlerdendir. 44
Ve Zaman Gazetesinden Tamer Korkmaz, Mehmet Ağar’ın safında, Büyükanıt Paşa’ya savaş
açıyordu:
"O Zat"
Genelkurmay Başkanı Org. Yaşar Büyükanıt, DYP lideri Ağar'ın hesabını kesmekte gecikmedi! "Benim
dönemimde asker konuşamaz. Asker konuşuyorsa hükümet yok demektir." diyen Mehmet Ağar'a, "O zat
iktidar da olsa, biz bunları konuşuruz." şeklinde çıkışarak adeta bir siyasi parti liderine dönüştü Büyükanıt…
Gerçekten de, askerlerin konuştuğu yerde hükümet de yoktur, siyasetçi de, siyaset kurumu da… Böyle
olduğunda, son çıkanın elektrikleri söndürdüğü bir demokrasi vardır ancak! 45
Ve aynı Zaman, Türkiye düşmanı Olli Rehn’in avukatlığını yapıyordu:
Avrupa'da Ordu, Sivil Kontrol Altındadır
AB Komisyonu'nun genişlemeden sorumlu üyesi Olli Rehn, Genelkurmay Başkanı Org. Yaşar
Büyükanıt'ın AB'ye yönelik açıklamalarına, "Avrupa demokrasilerinde ordu, sivil kontrol altındadır." diye
cevap verdi. Finlandiyalı Olli Rehn, Türkiye ile AB arasında tam üyelik müzakerelerine başlanmasının birinci
yıldönümünde Ankara'da temaslarda bulundu. "AB Müzakere Sürecinde Avrupa Sosyal Modeli ve Sendikal
Haklar" başlıklı sempozyuma katılan Rehn, basının sorularını cevaplandırdı. Rehn, Genelkurmay
43
Vatan / 28.9.2006
Bugün / 18.10.2006
45 Zaman / 18.10.2006
44
51
Başkanı'nın açıklamalarını hatırlatan ve "Türkiye'de irtica var mı?" diye soran gazeteciye; cevabına, "ortada
bir yanlış anlama olduğunu" belirterek başladı. TSK ile diyaloğa açık oldukları mesajını veren Olli Rehn,
TSK'nın profesyonelliğinden de kuşku duymadığını söyledi. Rehn, "TSK'ya çok saygımız var. Uluslararası
barış gücü operasyonlarına destek veriyorlar. Türkiye'nin genel durumunu demokratik anlamda seçilmiş
hükümetlerle ele alıyoruz. Türkiye, gerçekleştirdiği reformlarla gurur duyabilir. Özellikle sivil-asker
ilişkilerindeki reformlarla gurur duymalı. Avrupa demokrasilerinde ordu, sivil kontrol altındadır." diye
konuştu.46
Bu arada Gülay Göktürk önemli bir çelişkiye dikkat çekiyordu:
Dini Siyasete Alet Etmek!
Kürt liderlerini başbakanlığa davet ettiğinde nasıl karşılıyorsak, tarikat liderlerini davet ettiğinde de
benzer tepki vereceğiz.
Din bu toplumun içindeyse, siyaset de toplum için yapılıyorsa, din elbette siyasetin içinde olacak. Dinin
siyasetin içinde olması, ille de dinin kurallarının topluma dayatılması anlamı taşımaz. Laik bir ülkede karşı
olunması gereken şey, ülke yönetiminde din kurallarının esas alınması ya da dini inançlar temelinde
ayrımcılık yapılması, kin ve nefretin körüklenmesi, toplumsal barışı tehdit edici davranışlarda bulunulmasıdır.
Bunun dışında, dini duyarlılıkların da diğer bütün duyarlılıklar gibi siyasete yansıması, siyasette karşılığını
bulması doğal ve normaldir. Peki "laikçi" kamuoyumuz neden bunu bir türlü doğal ve normal karşılayamıyor?
Anakronik bir korku nedeniyle... Siyasetçi, dindar kitleden gelen bir talebe cevap verdiği zaman şeriat geliyor
diye hop oturup hop kalkmaktan kurtulup, konuyu tekil bir biçimde ele alıp, somut olarak o talebin anlamını,
laikliği zedeleyip zedelemediğini, toplumun diğer kesimlerinin hak ve özgürlükleriyle çelişip çelişmediğini
gönlümüz ferah bir şekilde tartışabileceğiz. Bunu yapabilsek, bir başbakan milliyetçi Türk ya da Kürt
liderlerini başbakanlığa davet ettiğinde nasıl karşılıyorsak, tarikat liderlerini davet ettiğinde de benzer tepki
vereceğiz. Ve o zaman bir şey daha olacak: Siyasetin doğal kontrol mekanizmaları devreye girecek. Sürekli
olarak bir grubun hassasiyetlerini ön plana alan iktidar diğer kesimlerin tepkisini çekecek ve oy kaybedecek.
Dinsel kökenli kimi taleplerin, diğer kesimlerin hak ve özgürlükleriyle çelişip çelişmediği demokratik tartışma
içinde belirlenecek. Eşitliği ve toplumsal dengeleri bozan aşırı davranışlar bu yolla elenecek… Bu
duyarlıklara sahip çıkarak güçlenmeye, bu sorunları çözerek desteğini arttırmaya çalışır. Bunu oportünizm
olarak algılamak, hayatında sandık derdi olmamış atanmışlara mahsus bir şeydir. 47
Dr. Lütfü Özşahin ise, PKK koorninatörlüğü palavrası arkasında gizlenen asıl tehlikeyi; yani Kukla
Kürdistan Devletini öne çıkarıyordu:
Asıl Tehlike PKK mı, Yoksa Burnumuzun Dibindeki Kürdo-Judaik Devlet mi?
Biraz taktik ve strateji sahibi, tarihsel ve siyasal derinliği olanlar bilirler ki, bizzat kendisi terör, katliam,
tedhiş yapan örgütler daha çok bir maşa ve enstrüman görevi yaparlar. Hakikatte bu örgütlerin arkasında
kendilerini besleyen, eğiten, silah ve lojistik destek sağlayan büyük güçler yani global düzeyde dünyaya yön
vermek isteyen emperyal üçler vardır. Bu bağlamda PKK sadece ve sadece bir maşadır. Çünkü PKK’nın
sahip olduğu Marksist ve Leninist yapısıyla, yaptığı eylem ve söylemlerle Kürt halkının tarihsel, dini, kültürel
ve sosyal yapısı ile bütünleşecek bir paradigması olmadığı gibi zaten amacı da son tahlilde Kürt halkının
sağlık ve selameti değildir. Zira kendi milletinin masum bebeklerini acımasızca katleden bir örgütün esas
amacının; Türkiye’nin her bölgesinde olduğu gibi fakirlik, yoksulluk ve ümitsizlik içerisinde çırpınan bölge
halkının umudu olduğunu söylemek aklen ve siyaseten muhaldir.
PKK işlevi daha çok uzun bir tarihsel süreç içerisinde oluşan, resmi ideoloji ve tek partili dönemin
jakoben, dayatmacı siyaset anlayışından kaynaklanan bir takım yanlış uygulamaları da malzeme yaparak
ayrılıkçı ve şiddet yanlısı bir söylemle ABD, İsrail ve onların maşaları durumunda olan Talabani ve Barzani
ikilisinin menfaatlerini korumaktır. Zira tarih boyunca Halepçe dahil hiçbir Kürt katliamına ve Müslüman Kürt
annelerinin feryadına ses çıkarmayan Batı’nın ve hakeza ABD ve İsrail’in bazen resmi, bazen yarı resmi,
46
47
Zaman /04 Ekim 2006
Bugün / 01.11.2006
52
bazen de el altından PKK’ya demokrasi, özgürlük ve insan hakları bağlamında sahip çıkmaları, hatta AB’nin
yolunun Diyarbakır’dan geçtiğini deklare etmeleri bu yargımızın en büyük delilidir. Ayrıca Abdullah Öcalan’ın
Papa II. Jean Paul’e yazdığı mektupta kendisinin, Papa’nın inancına ve misyonuna yakınlık hissettiğini
söylemesi ve Vatikan’ında bazı durumlarda Med TV’ye yardım eli uzatması, bölücü Kürtlerin hamisi rolüne
soyunması, olayın vahametini ve Türkiye’nin kuşatılmışlığını bütün boyutları ile gözler önüne sermektedir.
Kanımca Türkiye’de kamuoyu yanlış bilgilendirilmekte, yönlendirilmektedir. Zira esas tehlikeli olan
PKK değil, Batı ajanslarının da açıkça yayınladığı gibi peşmergeleri eğiten, silah ve lojistik destek veren ABD
ve İsrail’in güdümündeki, Barzani ve Talabani’nin kurdukları Kürdo Judea devletidir. PKK; hakikatte Batı,
ABD, İsrail, Vatikan ve Ermenistan gibi ülkelerin ellerinde oyuncak olan, onların alî çıkarları için vatanımızda
acımasızca eylem yapan, hedef saptıran, Türkiye karşısında masaya koz olarak sürülen ve buzdağının
görünen kısmından başka bir şey değildir.
İmdi İsrail’de bir takım siyasilerin tarihsel ve bilimsel gerçeklerin aksine Kürt milleti bizim kayıp
kabilemizdir, biz aynı soydan ve semitik gelenekten geliyoruz demeleri ve Müslüman Kürt isimlerini kullanan
Kripto Yahudiler yoluyla Harran Ovasından toprak satın almaları boşuna değildir.
Gerçek şu ki; ilerleyen zaman diliminde, ABD ve İsrail’in uygun gördüğü reel politik koşullarda,
PKK ad olarak ortadan kaldırılsa, hatta göstermelik olarak bazı liderleri Türkiye’ye iade edilse bile -ki
bu yakın bir gelecekte olabilir- PKK’nın, ABD ve İsrail’in sultasında güdümlü olan ve ileride çok
büyük sorunlar yaşayacağımız Barzani ve Talabani’nin kurduğu Kürdo-Judaik devletin vurucu
lejyonları haline dönüşmesi muhtemeldir. Öyle ki, günümüzde Türkiye’nin güneyinde defakto bir Kürt
devleti kuruldu ise ve bu bölge kültürel ve ekonomik olarak cazibe merkezi haline getiriliyorsa bu
devletin Kuzey’inin nerede olduğu kendiliğinden gündeme gelecektir. Zira Pentagon salonlarında
dolaşan siyasi haritalarda bu devletin sınırları Hakkari, Van üzerinden Kars’a kadar uzanmaktadır.
Ayrıca Ermenistan’ın hayallerini de bu işin içine katacak olursak meselenin vehameti daha da iyi
anlaşılmış olur.
Halbuki Türkiye için esas sorun ve tehlike PKK değil, burnumuzun dibinde kurulan, Batı’nın ve
Mesihi Büyük İsrail devletinin ileri karakolu durumunda olan Kürdo-Judaik devlettir. Çünkü kurulan
bu kukla devlet bir gün Uluslararası platformda ve BM’de bağımsızlığını onaylattığı zaman PKK bu
Kürdo-Judaik devletin meşru, resmi ordusu haline dönüşerek siyasallaşacak ve Türkiye’den toprak
talebinin yanı sıra Diyarbakır gibi Kürt orijinli vatandaşlarımızın yoğun olduğu bölgelerde ve illerde,
Güney’de kurulan devlete iltihak için referandum isteğinde bulunacaktır. Yani PKK gerçeğinin
arkasında gizlenmeye çalışılan en önemli hedef budur.48
Ergun Babahan, ordunun nüfuz mücadelesi yaptığını söylemekten sakınmıyor:
Asker, Siyaset, AB ve Amerika
Genelkurmay Başkanı Büyükanıt ve komutanların tüm açıklamaları da siyasi niteliktedir.
Önce Büyükanıt'ın sorusuna bakalım. "Üst düzeyde laikliği yeniden tanımlamak isteyenler var. Her
fırsatta Türk Silahlı Kuvvetleri'ne saldırı var. İnsanımızı çağdışı görünüme sokmak isteyenler var.
Atatürkçülüğü sorgulayanlar var" diyor ve soruyor; "Bunlar yok mu?"
Ardından cevabı kendisi veriyor, "Öyleyse irtica tehdidi vardır."
Oysa aynı gerçeklik dünyanın birçok ülkesinde var. Demokrasinin ön koşulu bu. Sorgulamak, rahatsız
olmak, devletin kurucularının koyduğu sınırlar içinde kendi doğrularını uygulamaya çalışmak.
Öyle olmasa, İsrail Meclisi kendi ordusunu yerden yere vurabilir miydi? Amerika'da insanlar
kurucuların felsefesini sorgulayabilir miydi?
Düşünce ve ifade özgürlüğü, demokrasinin olmazsa olmaz koşuludur ve her kurum bundan payını alır.
Burada aslolan AB sürecinde ordunun bu kilit rolünün zedelenmesi olasılığının verdiği
rahatsızlıktır.
48
Milli Gazete / 30.9.2006
53
Büyükanıt'ın konuşmasının önemli bölümünün AB'yi doğrudan hedeflemesinin nedeni de budur.
Hollanda Genelkurmay Başkanı'nın 2-2.5 sene önce yaptığı bir konuşmayı gündeme getiren
Büyükanıt'ın neden NATO toplantısında ortaya çıkan ve Türkiye'yi Kürdistan ve Ermenistan olarak parçalara
ayıran Amerikan haritasını sorgulamadığı sorusunun cevabı da buradadır.
Türkiye'nin stratejik ortak dediği, NATO'da müttefiki olduğu Amerika'nın bölgeye ilişkin farklı politikaları
olduğu bir gerçek.
Ancak ne meşruiyetini Washington'da arayan hükümet, ne de Cheney ile görüşmeye hazırlanan
Genelkurmay Başkanı bu politikaları sorguluyor.
Çünkü asıl kavga Türkiye içindeki güç dağılımı kavgası.
AB bu kavgada şamar oğlanı.49
Ve hızını alamayarak; askerin, halkımızın inancıyla savaştığını söylüyor:
Demokrasi ve Asker
Yüzde 99’unun Müslüman olduğu vurgulanan bir coğrafyadayız. Halkın inancıyla kavga ederek, baskı
altına alarak bir yere varılamıyor. Varılsa, Rusya’nın şimdi dinsiz olması gerekirdi. Demokratik anayasasına
rağmen bundan sonra ordunun bir kurum olarak iç siyasetteki rolünün arttığına tanık olduk. 1971 muhtırası
ve faşist rejimi, bu rolü iyice ağırlaştırdı, ardından 12 Eylül darbesiyle asker, sistem içindeki rolünü iyice
pekiştirdi. 28 Şubat bu rolün tam olarak açığa çıktığı dönem oldu.
Diyeceğim, 80 küsur yıllık cumhuriyetin önemli bir dönemi sivil iktidarların Kürt meselesi, dinle ilişkiler,
din eğitimi gibi kritik konularda ağırlığını ve tavrını koyamadığı bir dönem oldu… Türkiye bugün dinle ilişkiler
ve Kürt sorununda sıkıntı yaşıyorsa, bunda sivil iktidarların günahı silahlı bürokrasiye göre daha azdır.
Demokratik dönemi karanlıklar çağı olarak niteleyenler bu gerçeği sürekli görmezden geliyor. Onların
hayalindeki yönetim, Sezer’in cumhurbaşkanı, CHP’nin iktidar, ordunun strateji çizici olduğu bir model. Ama
yaşamın gerçekleri böyle değil.
Demokrasiyi sorun olarak görüp devreden çıkarmak isterseniz bu sorunlar kar topu gibi büyüyerek
önümüzdeki dönemde birlik ve beraberliğinizi ciddi biçimde tehdit edecek şekilde karşınıza çıkacaktır. Dünya
tarihi, sorunların baskı yöntemleriyle çözülemediğini, baskı ve şiddetin sadece sorunları ötelemeye
yaradığının örnekleriyle dolu. Her fırsatta demokrasiyi karalayıp bürokrasiyi yağlayarak bir yere
varamazsınız.50
Şakir Süter bile konuyu çarpıtıyor:
Bu Ne Bu?
Darbe’yi ‘Devrim’ diye takdim etmek gibi bir saptırmaya tevessül edilemez, edilmemeli, edilip de komik
duruma düşülmemeli; tek kelimeyle insaf!
‘Muhtıra’ desek, başbakan çok üzülüyor, sözcüsü küfrediyor; o halde demeyelim. ‘Post modern darbe’
deseniz, denendi. Alınan sonucun ‘örnek’ oluşturamayacağı görüldü; sanırız bir kez daha denenmeye
çalışılmaz. Tek kelimeyle izah edemiyoruz, hakkını verelim:
- Aynı eşekten aynı yolda, iki kez düşülmez! Eşeğe de, semere de, düşene de, düşürene de yuh!
Kara Kuvvetleri Komutanı çıkıp sert bir üslupla esti, gürledi. Hava Kuvvetleri Komutanı, aynı
doz ve mealde bir konuşma yaptı. Ardından Deniz Kuvvetleri Komutanı’nın, diğer iki komutanınkine
çok benzeyen sözlerini işittik. Yarın Genelkurmay Başkanı’nın konuşmasını iple çekenler var.
Söylenenlere bakılırsa benzer havada bir konuşma yapacak Paşa’mız. Yetmedi... Cumhurbaşkanı
Sezer’in de bugün Meclis’te bir konuşması olacak. Sızan haberlere göre Sezer de, paşalarla aynı
doğrultuda hatta ‘bir-iki adım daha da ötede’ sözler söyleyecekmiş. Paşalar’ın sıraya girip peşpeşe,
‘adresi’ herkesçe malum hedefe ‘nokta bombardıman’ yapması, normal midir? ‘Normaldir’ derseniz,
üç buçuk kelimelik soru hakkımız doğar:
49
50
Sabah / 04.10.2006
Sabah / 01.10.2006
54
- Millet çok mu aptal?!51
Sezer’in Öngörüsü...
Sezer, Baykal’ın, “Erdoğan Cumhurbaşkanı olsun, ben ona muhalefet yaparak, üzerinden seçim
kazanırım” taktiğinin yanlış olduğunu söyledi.
Cumhurbaşkanı Sezer, önceki gün Köşk’te Bağımsız Cumhuriyet Partisi Genel Başkanı Prof. Mümtaz
Soysal ile parti yönetimini kabul etti. Prof. Mümtaz Soysal’a, dünkü sohbetimizde Sezer ile yarım saat süren
görüşmesini sordum… Soysal durum tespitinde bulundu: “Erdoğan’ın hedefi Cumhurbaşkanlığı... Köşk’e
çıktıktan sonra, genel seçime kadar çok şey yapabilir. Köşk’e çıktıktan hemen sonra, Anayasa değişikliği ile
genel seçimi, başkanlık sistemine geçiş oylamasına dönüştürebilir...”
Sezer, Prof. Soysal’ın görüşlerine onay verdi. Hatta bununla yetirmeyip, AKP’nin rejime dönük
uygulamalarını “kötü gidiyorlar” diye eleştirdi... Sezer, 9 BCP’linin önünde, Erdoğan ile ilgili öngörüsünü
söylemekte de sakınca görmedi: “Erdoğan, Cumhurbaşkanı olma konusunda kesin kararlı...” Sezer, bunu
engellemek için CHP’nin Meclis’te uyguladığı taktik ve siyasetini “uygun bulmadığını” da dile getirdi. Türk
Silahlı Kuvvetleri komuta kademesinden son dönemde gelen “İrticai faaliyetlerin arttığına ilişkin” sert
açıklamalara, Sezer’in yaklaşımı şöyle oldu: “Rejimi zorluyorlar. Tabii, birileri de rejime sahip çıkacak. Tek
güvence de asker...”52
Tayyip Bey’in Hasan Cemel abisi bile hava basıyor:
“Erdoğan Çankaya'ya Çıkmasın Ama...”!?...
Özellikle 1980'lerden itibaren ve son dört-beş yıldır Türk ekonomisinin gelişmesi, dışa açılması,
dünyayla daha sıkı bağlar kurması, altını çizin lütfen, aynı zamanda Türkiye'nin demokratikleşmesi,
özgürleşmesi, laikleşmesi anlamını taşıyor. Bu sancılı süreç aynı zamanda tarikat, cemaat çerçevesinde
olsun ya da olmasın dinle çok iç içe haşır neşir olanların, dünya işleri sayesinde laikleşmesini, belki daha
doğru deyişle 'Protestanlaşmaları'nı getiriyor. Bunu da anlamaya çalışmak lazım.
Anlayamazsan, korkarsın diyorsun.
Aynen. Akıl erdiremezsen, irtica cinneti de geçirebilirsin. Yaz şunu bir kenara: Türkiye aş ve iş
sorununu ne kadar çabuk çözebilirse, insanları için refah yolunda ne kadar hızlı ilerlerse, o kadar çabuk
laikleşir Türkiye... Bir darbe ya da askeri müdahaleyle AB yolundan çıkan bir Türkiye ilk büyük darbeyi
ekonomide yer. Demokrasiye veda eden bir Türkiye'deyse irtica ve bölücülük güçlenir. Bundan hiç kuşku
duyma...
Yani eleştirmeyelim mi AKP'yi?
Elbette eleştirilecek, yanlışları sergilenecek. Yapılıyor bu zaten. Ama bunu yaparken, irtica kapıda
diyecek kadar, dünkü yazımda belirttiğim gibi darbe tamtamları çalacak kadar aşırılığa kapılmak yanlış.
Peki ne yapmak lazım?
En sert biçimde eleştir. Ama kestirme yollara, yani darbe şakşakçılığına sapma, kalkışma. Yanlış olan
bu. Askerciliğin kolaycılığına kapılmak yerine, AKP'ye ciddi bir alternatif oluşturmaya çalış. Türkiye'nin buna
ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. AKP'nin içime sindiremediğim birçok yanı var. Rahatsız eden, güven
uyandırmayan birçok yanı var. Kısacası önemli olan, darbe tamtamlarıyla uygun adım yürümek yerine
demokrasi yollarında mesafe almaktır. Demokratik sabırla, demokrasi oyunu içinde kalarak halkın oyuyla
sonuç almaya gayret etmektir.
Erdoğan Çankaya'ya çıksın mı?
Çıkmasın!
Bu nasıl demokratik anlayış?..
Bu benim görüşüm. Yoksa, Türkiye'yi başbakan olarak yöneten kişi elbette cumhurbaşkanı da olur. Bu
tercih onun meşru, demokratik hakkıdır. Eşinin türbanlı, kendisinin imam hatip çıkışlı olması, Erdoğan'ın
51
52
Akşam / 01.10.2006
Sabah / 01.10.2006
55
cumhurbaşkanı seçilmesine engel değildir, olmamalıdır.53
Orhan Pamuk AKP’yi kurtarabilir mi?
AK Parti, Nobel Ödüllü Orhan Pamuk'a 'Hocalık' Teklif Etti
AK Parti'nin, gençleri siyasete hazırlamak amacıyla kurduğu "Siyaset Akademisi", şöhretli konukları ile
yeni döneme kapılarını açıyor. Bu yılki programa çağrılacaklar listesinde Nobel ödülü almış iki isim dikkat
çekiyor. Parti yönetimi, ders vermeleri için Türkiye'ye ilk Nobel'i kazandıran yazar Orhan Pamuk ile,
yoksullara yönelik mikro kredi projesi ile Nobel Barış Ödülü alan Bangladeşli Prof. Dr. Muhammed Yunus'a
da teklif götürdü. AK Parti'nin davetli listesinde yönetmen Sinan Çetin ile ünlü şovmenler Yılmaz Erdoğan,
Beyazıt Öztürk (Beyaz) ve Kadir Çöpdemir de bulunuyor.
AK Parti Ankara İl Başkanlığı'nın organizasyonu olan Siyaset Akademisi, 6. dönem derslerine 8
Kasım'da başlayacak. İlk dersi Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül, son dersi ise
Başbakan Tayyip Erdoğan verecek. Akademi, bu yıl da ünlü isimleri konuk edecek. Listedeki en ilginç isim
ise Nobel ödüllü tek Türk yazar payesini alan Orhan Pamuk. AK Parti Ankara İl Başkanı Nurettin Akman,
Zaman'a yaptığı açıklamada Pamuk'un programa katılıp katılamayacağının kısa bir süre sonra
kesinleşeceğini kaydetti. Akman, Pamuk'un yanı sıra Nobel barış ödülü alan Bangladeşli bilim adamı Prof.
Dr. Muhammed Yunus'un da tekliflerini kabul etmelerinin kendilerini mutlu edeceğini söyledi.
Nobel ödülü tartışma konusu olan Orhan Pamuk'un Ermeni ve Kürtlerle ilgili açıklamaları
kamuoyunda tepki toplamıştı. Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, kutlamak için aramadığı Pamuk'u
29 Ekim Cumhuriyet Bayramı resepsiyonuna da çağırmadı. AK Parti İl Başkanı Akman, bu
tartışmalara değinirken, aykırı fikirlerin akademide tartışılabileceğini ifade etti. Akman; "Bu sene
siyaset ve demokrasi başlığı ana konumuz olacak. Siyaset Akademisi'nde arkadaşlarımızı geleceğe
hazırlamak istiyoruz. Aykırı fikirlerin tartışmasına da açığız." diye konuştu.
Siyaset Akademisi'nin başkanlığını bu dönemde eski parti yöneticisi olan Burhan Kayatürk
üstleniyor. Şubat ayında bitecek program boyunca başbakan yardımcıları Abdüllatif Şener, Mehmet
Ali Şahin, Devlet Bakanları Ali Babacan ve Mehmet Aydın, Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik ile Genel
Başkan yardımcıları Dengir Fırat, Hayati Yazıcı'nın yanı sıra, Grup Başkan Vekili Salih Kapusuz da
siyasi tecrübelerini gençlerle paylaşacak. Akademisyenlerden Liberal Düşünce Topluluğu Başkanı
Prof. Dr. Atilla Yayla ile Prof. Dr. Naci Bostancı, eski bakan Hasan Celal Güzel ile gazeteci Nazlı Ilıcak
da Akademi'nin bu yılki konukları arasında yer alıyor.
Erdoğan; Kimin Başbakanı?
ERDOĞAN, Anayasa Mahkemesi'ne karşı.
Erdoğan, Yargıtay'a karşı.
Erdoğan, Danıştay'a karşı.
Erdoğan, Cumhurbaşkanı'na karşı.
Erdoğan, Genelkurmay Başkanı'na karşı.
Erdoğan, YÖK'e karşı.
Erdoğan, bürokrasiye karşı.
Erdoğan, halkın yüzde 75'ine karşı.
Erdoğan'ın karşı olmadığı veya Erdoğan'a karşı olmayan başka hangi kurum var?
Erdoğan bir türlü 70 milyonun başbakanı olamadı... Olamıyor...
TÜRKİYE, ekonomi "iyi gidiyor" diye diye krize girdi.
Dolar bir anda nerelere fırladı! 1.50 YTL'yi geçti.
Derken Türkiye Cumhuriyeti AKP iktidarında laik, anti-laik kavgasının eşiğine geldi.
Kimin yanlış tutumu yüzünden?
AKP ve Tayyip Erdoğan'ın yanlış tutumu yüzünden. Evet, tekrar edelim; Erdoğan'ın yanlış tutumu
53
Milliyet / 08.10.2006
56
yüzünden.
Bu yanlış tutum devam edemez. Etmemeli. Böyle gitmez, gitmemeli. Başbakan Erdoğan tutumunu
değiştirmeli.
ERDOĞAN seçmenin yüzde 25'inin oyunu alarak tek başına iktidar oldu ya, her istediğini yapabilir
zannetti. Peki yüzde 75 ne oldu, onları Erdoğan'ın yok sayması mümkün mü? Mümkün olmadığını son
günlerdeki acı olaylar gösterdi.54
ABD Bile Tayyip İkilemi Yaşıyor!
"Süpürsek mi, Kullansak mı?"
01 Mart 2003 yılındaki tezkerenin reddedilmesiyle bozulan Tayyip Erdoğan-ABD ilişkilerinde yeni bir
eşiğe gelindi. Edinilen bilgiler; ABD'nin, Başbakan Tayyip Erdoğan konusunda karar aşamasında olduğunu
ortaya koydu.
Bir süre önce Erdoğan'ın beyin takımından Cüneyt Zapsu'nun ABD ziyaretinde dile getirdiği gibi; ABD
Erdoğan'ı "Kullanacak mı, deliğe mi süpürecek?"
Bu konunun netleşmesinden önce ABD medyasında da Türkiye'ye ve özellikle Başbakan Erdoğan'a
ilişkin ilginç tartışmalar başladı. Tayyip Erdoğan'la ilgili yapılan en ilginç yorum şu oldu:
"Sonrasında AKP yolsuzluk ve eşe dosta çıkar sağlama skandallarıyla sarsıldı... Bu arada uzun
süredir suskun olan PKK, tekrar eylemlerine başladı. Erdoğan, 2003 yılında tezkere nedeniyle
bozulan ABD ile ilişkileri düzeltmekte de başarısız oldu. Onun Suriye ve İran'a yönelik politikaları,
NATO üyesi ülkelerde bile endişe yarattı..."
Bu satırlar, "Başbakan Tayyip Erdoğan'ı bazı anlaşmalara zorlanmadan önce bunun koşulları
oluşturuluyor" diye yorumlandı. Bu yorumlara ise şu haberler yol açtı;
"Erdoğan Merkez Bankası'nın başına faizsiz bankacılık (İslami finans) sektöründen birini
getirmek istedi.. Durumun önüne, laik Cumhurbaşkanı'nın müdahalesi ile geçildi. Bu arada AKP'li
belediyeler alkol yasağı getirmeye çalıştılar (İstanbul'da bile). Hükümet, imam hatipler ve türban
yasağının gevşetilmesine yönelik adımlar attı.
Erdoğan, her ne kadar batı tarzı bir demokrasiden yana olduğunu söylese de, askerler ve
bürokrasi, başından beri AKP'ye güvenmiyorlar...Türkiye de giderek sert bir kamplaşmanın içine
doğru sürükleniyor..."
Başkentin diplomasi koridorlarında şimdi, Tayyip Erdoğan'ın; ABD'nin, İran ve Ortadoğu planlarına
daha da mahkum hale gelebileceği ifade ediliyor.
 SAHİ AKP, KİME HİZMET EDİYOR?
Milli görüş; bütün dünyaya huzur, barış, saadet, adalet getirmek için haklının yanında, haksızın
karşısında, şerre fren, hayra motor vazifesini üslenen, Hakkı tutarak, halkı kalkındıran medeniyet projesidir
ve de Kuvay-ı Milliye’nin dirilişidir.
Bu adil medeniyet ve mehdiyet hareketine katılmak ve bu kutlu hizmetin içinde olmak insanı, diriltir,
dinamikleştirir ve de yüceltir. Hatta yücelerin yücesine, ötelerin ötesine yönlendirir. Son çeyrek asırda bütün
bunları ülkemizde yaşadık ve şahit olduk. Şöyle ki;
1998’de “Göğsümüzü gere gere söylüyorum. Benim referansım İslamdır. Kardeşlerim eğer bunu
söyleme hakkına sahip değilsem, o zaman insan olmamın ne anlamı vardır? Eğer ben insansam ve
müslümansam ve de bunları konuşmayacaksam bu şehitler ülkesi Türkiye’de bulunmamın ne anlamı
olacaktır. Kardeşler ABD’de Clinton “Benim referansım İncildir” diyor ve saygı duyuluyor ve de ABD’nin iki
dönem başkanı oluyorsa ama ben referansım İslamdır demekten çekiniyorsam, bu hürriyet ve haysiyet
sahibi olmadığımız anlamındadır” diyen Sn. Recep Tayip Bey bugün hangi kulvarda koşmaktadır?
O gün bunları söyleyerek, delikanlı tavırlar sergileyenlerin, bu gün, rol yaptıkları ortaya çıkmaktadır.
54
Milliyet / 25.05.2006
57
Fakire, kimsesize, öğrenciye iş ve aş sağlarken, milli görüşün manevi himmeti ve bereketiyle bunları
başarmıştı.
Belediye başkanıyken;”Hükümet gelsin de borç para vereyim” derken milyonların samimi duasını ve
hak davasının gücünü arkasına almıştı.
Refah-yol döneminde ABD ve IMF’ye boyun eğilmediğinde bir kısmınız Bakandınız. Denk bütçe
yapılmıştı. Milli hamle ve şahlanış başlamıştı. Ama o zamanlar Milli Görüş gömleği çıkarılmamıştı.
O zamanlar seher duaları size yollanmış ve sadıkların gözyaşları, başarınız için akmıştı.
Ama ABD çuvalı giyilince, Siyonist ABD’nin, masonik merkezlerin karşısında eğilince bakınız neler
oluyor neler;
- Referanslar değişiyor. ABD ve AB’ye hizmet hedefleniyor!
- ABD’nin istediği LIGHT İslam Modeli tercih ediliyor!
- Dinler arası diyalog safsatası beyinlere işleniyor!
- BOP ve BİP projeleri için stratejik müttefik olunuyor!
- ABD askerlerinin az zayiat vermesi için dua ediliyor!
- Meclise rağmen Dışişleri Genelgesiyle üs ve limanlar Siyonist ve emperyalist güçlerin hizmetine
veriliyor!
- Tonlarca; uranyum, napalm, misket bombaları, denenmemiş kimyasal silahların hepsi mazlum
Müslüman beldelerinde deneniyor!
- Tarihin hiçbir döneminde şahit olmadığı, şeytanın bile utandığı katliamlar, soykırımlar yapılıyor!
- Askerimizin başına çuval geçirilirken asaletsizce ABD ve emperyalistlere bağlılık secdesi ediliyor!
- “İlk kurşun sıkılınca hesabımıza dolarlar yatacak!” diye bilen Bakan bozuntusuyla abat olmayı amaç
ediniyor ama kahır ile berbat olacağını unutuyor!
- “Felluce’de soykırım yapılıyor” diyen kendi vekilini Bakan efendi “Anlamını ve amacını aşan sözler”
ediyor diye tersliyor!
- AB’ye alınma uğruna ve başbakanlık koltuğuna oturma hatırına:
 Ruhban okulu açılışına olur deniyor,
 Patrik’e Ekümenlik statüsü veriliyor,
 Azınlık haklarına ve toprak satışına izin veriliyor.
 Kıbrıs’ın satışına onay veriliyor.
Olması sizler söyleyin; şaşkınlık mıdır? Şımarıklık mıdır?
Sizleri o makamlara getiren milletimiz ve ülkemiz, bütün bu olanlara layık değildir. Bu halk Milli Görüş
referanslısınız diye sizlere geçit vermiştir. Yoksa “Değiştim” dediğiniz için değil!… Bunlar kesinlikle
değişmezler diye, sizi destekleyip omuzladılar. Sizleri kendilerinden bir parça saydılar. Oysa şimdi;
milletvekilleriniz bile AKP yöneticilerinin bu denli yamulacaklarına akıl erdirememektedirler.
Sn. N.Yalçıntaş’ın, “halkın taleplerine cevap veremedik!”
Sn. E.Yarbay’ın, “ Teşkilatlara güvenilmiyor. Bu kafayla ortak akıl ve demokrasi olmaz!”
Sn. Çalışkan’ın,” ABD ile ilişkiler askıya alınsın. Yeniden gözden geçirilsin. Bu vahşete karşı Irak ve
Suriye’nin yanında yer alınsın.”
Bir başka vekil,”Sadece din görevlileri için siyaset yasağı ve ceza hem haksızlık hem de anayasaya
aykırıdır. Biz çok büyük ihanet ettik. Bizleri de ayrı tutmayın!” diyorlar ama hiç biri samimi görünmüyorlar.
Gözden çıkarılan AKP’den sonra, dış güçlerin yeni figüranlıklarına göz kırpıyorlar…
Şarkıcı İ.Türüt ”ABD zulmünü, katliamını protesto eden bir parça yaptım. Hiçbir TV ekranında bana
söyletmiyorlar!”
“Yenilikçi Hareket” Kitabının A.Gül tarafından hemşeri ricasıyla ikinci baskısı yaptırılmıyor.
TV ve medyada; ABD ve İsrail’i eleştirmek sansüre tabi tutuluyor.
Bu yapılanların ışığında: Acaba Milli görüşe sızmış mikroplar mıydınız? Yoksa dış güçlere Milli Görüşü
LIGHT’laştırma görevi için mi kiralandınız?
58
Ama yanıldınız, kullanıp atılacaksınız! Milli Görüş davasını dağıtmayı başaramayacaksınız…
Unutmamak gerekir ki:”Tarihi bilmeyenlerin haritasını başkaları çizer.” Siz de rezil ve zelil olarak
bakakalırsınız!.
Elli yedi İslam ülkesi toplantısında “Bu asrın paylaşım asrı olduğunu” bocaladınız. Acaba İslam
ülkelerinin nelerini kimlere paylaştıracaksınız.?
ABD’deki Microsoft firmasının serveti, bütün Afrika halkının her türlü ihtiyaçlarını karşılayacak kadar
olduğunu meşhur danışmanlarınızdan sorarsanız, o zaman nasıl bir paylaşım olduğunu anlarsınız.
Muhterem Erbakan Hocamız “Hidayeti kararanlar, hak ile batılı ayıramazlar. Hakka hizmet ediyorum
diye batıla hizmet ettiklerinin farkına varamazlar” diyordu.
Aslında bugün yaşadıklarımız bu gerçeğin aynada yansımasından başka bir şey değildir.
Bu sözün bir benzerini de, Muhterem Hocamızın dostu ( Allah rahmet eylesin) Aliya İzzet Begoviç dile
getirmişti. “Yeryüzünün öğretmeni olmak için gökyüzünün öğrencisi olmak gerekir!” Eğer sen Yüce
Yaratıcı’nın halifesi olamıyor da, ABD ve emperyalistlerin öğrencisi olursan, referansların da, frekansların da
allak bullak olur. Boş çuval gibi ayakta duramazsınız…
“Batılılar yağmur olsalar, Müslüman tarlasına yağmazlar.” Bulunduğumuz coğrafyanın jeopolitik
önemini, sosyo-kültürel değerlerini,tarihi ve tabi dinamiklerini hep göz ardı ettiniz!.
Çevremizde tarihi bağlarımız ve birlikteliklerimiz olan bir milyar nüfuslu İslam coğrafyasıyla
uzaklaşmayı ve hatta düşmanlaşmayı, sonunda sizler de benimsediniz. Bu eksik, aksak, arızalı ilişkilerin
plan ve programını yapanların, her zaman dış mihraklar ve içteki mason mikroplar tarafından yapılıp
yürütüldüğünü sizler de unutuverdiniz.
Batı eksenli kiralık beyinlerin öncülüğünde bölgenin liderliği yerine batının köleliğini benimsediniz!..
Tarihi mirasımızı, imajımızı, bölgesel şansımızı, milli ve manevi imkanlarımızı yeniden diriltmek ve
değerlendirmek isteyen Muhterem Erbakan Hoca’ya sırtınızı çevirdiniz!..
Sonuçta kutsi ikaz ve emirlere; kulak ve beyinlerinizi kapatarak batının kapısında el bağlayıp medet ve
merhamet dilenecek hale geldiniz!…
Batılıların boşalttıklarını baş tacı ederek, caka satacak ve AB’den müzakere tarihi almayı bayram diye
kutlayacak seviyeye indiniz.
İnilen seviyelere bir bakınız:
A- Dicle-Fırat ve GAP’ın uluslar arası konsesyuma devredilerek kontrol altına alınmasına göz
yummak.
 Vaat edilmiş toprakların işgaline taşeronluk yapmak
 Fosfat-bor-borak-toryum madenlerini yabancılara kiralamak
B- Yabancılara toprak satışını önce hızlandırmak, işleri bitince de milleti aldatmak için askıya almak.
 Aynen İsrail Siyonist devletinin temelindeki gibi şimdi Irak’ta ardından yurdumuzda
 Nüfus yoğunluğunun (Demografik yapının) değiştirilmesine
 Ülkemizi böldükten sonra yönetimlerin ellerine geçirilmesine
C- Türk ordusunun NATO’nun lejyoneri konumuna getirme gayretlerine rıza göstermek,
 Bölgenin en güçlü ve dinamik kara gücü olan ordumuzun asker sayısını ve askerlik süresini
minimize etmek,
 Ordumuz güçsüzleştirerek kolay yutulur hale getirerek kolluk kuvveti haline dönüştürmek.
D- Ermenistanla ilişkileri ve uzlaşmaları gündeme taşıyarak görüşmelere başlamaya razı olmak
 Ermenilerin ülkemiz üzerindeki emellerine ulaşmasına politik zemin hazırlamak ve doğunun bir
kısmının devredilmesine kolaylık göstermek
 Ermenilerden özür dileyerek sözde soykırımı kabul ederek tazminat ödemeye hazır hale gelmek
 Böylece Osmanlı İmparatorluğu’nun soykırımcı bir devlet olduğu iddiasını kabul eder hale
gelmek
E- Yunanlıların talep ve arzularına karşı uyum ve uzlaşma göstererek, Kıbrıs ve Ege’deki haklarımızı
59
devretmek
 Ruhban okulunun açılıp eğitime başlamasına razı olmak
 Patriğe Ekümenlik Statüsü kazandırıp yeni bir Vatikan meydana getirmek
 Ayasofya’nın müzeden çıkarılarak kiliseye çevirmek
 Mal-mülk edinerek kiliselerin çoğaltılmasına olanak tanımak
F- Ülkemizde azınlık haklarının tanınmasına sessiz kalarak kabul görünmek
 Ülkemizin eyaletlere bölünmesinin alt yapısına hizmet etmek
 Medeniyet prosesi dedikleri BOP ve BİP’i hızlı bir şekilde uygulanmasına alet olmak
G- Güney Kıbrıs Rum kesiminin, Kıbrıs Devleti olarak tanınmasına rıza gösterip KKTC’yi tarihe
gömmek
 Böylece Türkiye’nin Jeopolitik açıdan akciğerleri olan Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin yıkılışına onay
vermek
 Mersin, Akdeniz Çukuru’ndaki zengin doğalgaz ve petrolün sömürülmesine onay vermek
 Türkiye’nin her yönden kuşatılmasına ve parçalanmasına uşaklık etmek
Heyhat!… Çünkü bunlar Sevr’deki şartlardan daha ağır şartlardır. Anlaşılmalıdır ki AB dedikleri kısaca
Türkiye’nin egemenlik devrinin belgesidir!…
Peki o zaman; niye Malazgirt Savaşı’nı yapmışız? Niye çağ açıp kapayarak İstanbul’u almışız? Niye
Viyana’ları kuşatmışız? Niye Çanakkale’de destanlar yazmışız?
Niye Kurtuluş Savaşı’nda yedi düvele karşı savaşmışız? Daha dün niye 74 Kıbrıs Barış Harekatı’nı
başlatmışız?
Bunları bugün yaşayanlar sormasa da, gelecek nesiller ve mahşerde şehitler sormayacak mı
sanıyorsunuz?
Şundan emin olunuz: Siz aldanıyorsunuz. Bunun hesabını çok yakında Sayın Erbakan Hareketinin ve
Kuvay-ı Milliyenin soracağını unutuyorsunuz!..
Ey! Zavallılar, siz neyin bayramını ve kutlamasını yapıyorsunuz?
Yunanlılarda bayram yapıyor. Fransa’da İtalya’da velhasıl bütün batı dünyası da bayram yapıyor!… Bu
bir çelişki değil mi acaba? Bu necip Milleti kandırdığınızı mı sanıyorsunuz? Bu milletin bayramları bellidir ve
değişmezler. Kimsede değiştiremez. Vebaliniz ve de hesabınız ağır ve çetin olacak. Bundan emin
olabilirsiniz.
Birileri de, Tanzimatı, ıslahatı, Meşrutiyeti, Gümrük Birliği’ni bu topluma bayram olarak yutturmaya
çalışmıştı. Ama şimdi tutmadığını görüyor ve de hepsinin tarihin derin çöplüğünde kaybolup gittiklerini de
biliyoruz…
Meşrutiyette, hürriyetler gelecek diye Müslüman topluma hakaret niyetiyle dönmeler ve sabotajcılar;
kuklalarıyla sokaklarda bayramlar yapmışlardı!…
Şimdiyse, dolar alacağız, zengin olacağız, hürriyete kavuşacağız diye yine sarmaş dolaş, hem
Avrupa’da, hem de ülkemiz hava alanında aynı zümrelerle bayramlar, kutlamalar, karşılamalar yapıldı!…
Koca Osmanlı İmparatorluğu; maalesef Tanzimat, ıslahat, Meşrutiyet bayramları sonrasında
parçalanmaya başlamıştı.
Adalet, eşitlik, hürriyet gelecek diye egemenlik devri yapılmıştı. En son Gümrük Birliği bayramı da ülke
insanımıza yaşatılmıştı. Oysa sadece bu yüzden ülkemizin 70 milyar Dolar kazık yediği ortaya çıktı!…
Kimse sizden bayram ve kutlama istemiyor. Güzelim ülkemizi batırmayın, Barbar batıya satılmayın,
aslınızı unutmayın bu yeter!… Sadece sizden beklenen budur.
AB ile tarımı da bitirdiniz. Otuz milyon tarımla geçinen insanımızı, gariban köylü vatandaşımızı ne
yapacaksınız!..
Yarınlarda parada akmayacak, serbest dolaşımda olmayacak. Üretimde yapılmayacak. Fabrika
bacaları tütmeyecek. O zaman sizler hangi bayramları kutlayacaksınız?
Amerikanın sizi gözden çıkardığını bile anlamıyorsunuz!
60
Tarihte ABD; Demokrasi, adalet, özgürlük adına ABD, Vietnam’a kadar gitmişti. Bizler de NATO’ya
girebilmek adına o kadar gencimizi Kore’ye göndermiştik. Demokrasi-adalet-özgürlük sonrasında kan, acı,
gözyaşı, sömürülmüş belde ve coğrafyalar, değerler ve de benlikler…
Afganistan’la coğrafyamıza girdiler. Arkasından birden komşumuz oluverdiler. Şimdi sıra hangi İslam
ülkesinde? Afganistan’ın ve de Irak’ın gazap dumanları dinmeden emperyalistler şimdi hangi İslam
coğrafyasının yüreğini dinamitleyecektir. Diye beklerken Kırgızistan’ı ele geçirdiler.
Yeni dünya düzeninde, batıl inançlarına ulaşmaları, bu hedefi gerçekleştirmek için de bölgesel güçleri
dizginlemek ve de bölgesel jeoekonomik güç ve değerleri kendi ellerine geçirmek peşindeler. Bu açıdan
baktığımızda komşumuz İran ve biz; yani Türkiye bölgede göze batıyor. Ama Türkiye şu anda stratejik
müttefik olduğundan! ve de İsrail’le gayet iyi ilişkiler kurduğundan! İyice zayıflatarak en sona ertelendiği
sezilmektedir.
İran’ın sahip olduğu coğrafyaya bakarsak, Hazar Denizi ve civarı bölgeleri, Fars Körfezi’ni birbirine
bağlayan ülkenin İran olduğunu görüyoruz. Yani Orta Asya ticari pazarı ve jeoekonomik gücü ile Fars
Körfezini birbirine bağlayan ülke İran’dır. Yaklaşık 500 milyon nüfuslu 15 komşu ülkeyi birbirine
irtibatlandırdığı gibi Dünya enerji rezervelerinin de ana ocağı konumundadır. Jeoekonomistlerin tespitlerine
göre Fars Körfezi’ni elinde tutan egemen gücün, Basra-Kafkasya-Afganistan-Orta Asya, Hazar Bölgesi,
sıkıştırılmış Türkiye’yi kontrol altına alır. Buda Zion’u-BOP’u gerçekleştirmenin alt yapısını hazırlamak ve
hayata geçirmek anlamı taşıyor. Görülüyor ki önce İsrail’ in güvenliği gerekmektedir.
Uluslar arası Enerji Ajansı’ nın raporuna göre 2020 yılında Fars Körfezi’ nin petrol üretim hacmi
%162.7 oranında, günde 45.2 milyon varile ulaşacak. Bu şunu gösteriyor: Evet ABD bu bölgeye daha
bağımlı hale gelecek. Eğer bu enerji bölgesini ve kaynaklarını kontrol altına alamazsa bu bölgede RusyaÇin-Hindistan güç kazanacak ve bu da ABD için tehlike arz edecek.
Bir başka şey daha; Orta Doğu dünyanın doğal gazda %33’ ünü göğsünde taşıyor. Bu da başka
ülkelere değer katıyor. İran nüfus bakımından Irak’tan üç kat daha büyük. Ayrıca İran köklü bir devlet. Devlet
bilinci ve ciddiyeti çok kuvvetli. Milli ve dini bilinçleri yüksek bir ülke İran. Mozaik devletten ziyade ulus-devlet.
Dünya petrollerinin %40’ına yön veren, Nükleer silahları olan ülke.
ABD Irak’da karizmasını çizdirdi. Şu anda yanında İsrail ve İngilizlerden başkası da kalmadı. Suç
ortakları bir bir çekildi.
AB ülkeleri karşılıklı görüşmelerle sorunların giderilmesini istiyor. Sadece kökten YahudilerEvenjalistler ABD ve İsrail yanlısı davranıyor.
Altı çizilecek şekilde belirtmekte yarar var. Şöyle ki:
ABD şu taktikleri takip edebilir:
a-Ya İran’ı Türkiye ile savaşa sokarak bir taşla iki kuş vuracak. İki köklü devlet birbirlerini ezerek
zayıflatılacak. Sonra kendisi gelecek!
b-İran’ın rejimini değiştirmeye kalkacak. Ilımlı İslam anlayışıyla yöneticilerini değiştirecek, sonra kendisi
gelecek!
c- İran’ın sosyal yaşantısını, huzurunu iç karışıklıklar çıkararak bozacak, sonra kendisi gelecek!
Burada amaç İran’ı dünya ekseninde zayıflatmak, karalamak ve de hedef saptırmak.
İyi bilinen bir şey var o da: Le Fiqaro gazetesinde yazıldı. ABD körfez savaşına Evanjelist şahinlerin,
Yahudi lobilerinin ve de iş adamı (Yahudi) sermayenin, İsrail’in etkileri, baskıları sonucu girmiştir. Şimdilerde
aynı oyun sergileniyor. Ukrayna’da, Gürcistan’da, Sırbistan’da ve Kırgızistan’daki oyunlarını, şimdi
Türkiye’de bile sergileyebilir.
Buraya kadar anlattıklarımızda görülüyor ki; Suriye daha zayıf devlettir. Arkasından kolay lokma
Lübnan gelecektir. Gerekçe de bulunmuştur: Suriye’nin Filistin direniş örgütlerine lojistik destek vermesi,
Lübnan’daki Hizbullah hareketini desteklemesi. Kuzu-kurt hikayesi gibi…
Görülüyor ki; ABD ve İsrail’in planlarında üçüncü ülke Suriye’dir. İran ise yukarıda belirttiğimiz üç
yöntem denenerek olgunlaşma dönemini geçirdikten sonra sıraya alınacağı beklenirken ABD bu yaz başında
61
da vurabilir.
Burada en son ele alınacak ülke de kanımızca Türkiye olacaktır.
ABD’nin en büyük endişesi İslam coğrafyasında Türkiye-İran yakınlaşmasıdır. Jeostratejik ve
ekonomik açıdan Türkiye-İran yakınlaşması Fransa-Almanya-Avrasya’ nın da yakınlaşması anlamı
taşımaktadır.
Burada ABD ve İsrail; bölgede ne İran’ın ne de Türkiye’nin dengeleri ve planları bozabilecek güç
olmalarını istememektedir. Dolayısıyla ilk bölümde; Afganistan-Irak, ikinci bölümde; Suriye, Lübnan, Sudan,
Suudi Arabistan, üçüncü bölümde; İran-Mısır. Son bölümde ise; Endonezya, Pakistan ve de Türkiye yer
almaktadır.
Sonuç olarak belirtmeliyiz ki; XI-XII. yy.’dan beri İslami belde ve medeniyetleri yok etmeye çalışan Batı
emperyalist ve Evanjelistleri yeniden taarruza başlamışlardır. Osmanlı Devleti’nin sancılı parçalanması ile
batı karşısında Güçlü Tek İslam Devleti de kalmadığından parçaları birer birer imha ederek zulüm ve kan
kokan medeniyetlerini ARMEGEDON’la taçlandırma sevdasındalar.
Bir doğru var o da; Türkiye-İran-Suriye-Ürdün-Mısır-Lübnan-Pakistan ve hatta Rusya ve Çin’le iş
birliktelikleri kurulmalı. D-8 canlandırılmalı. Bölgesel bloklar oluşturulmalı. Kuvay-ı Milliye yeniden
şahlanmalıdır!
 AKP’NİN SOROS EKONOMİSİ “SOS” VERİYOR!
Soros Türkiye’de ne arıyor?
Soros günümüzün en büyük spekülatörü ve de manipülatörü sayılıyor. Gözüne kestirdiği
ülkelerde, siyasi, sosyal yapıyı ve ekonomiyi etkiliyor. Soros’un Türkiye’ye ilgisi giderek artıyor.
Türkiye’deki “örümcek ağı” giderek güçleniyor. Dikkat çeken bir gelişme, Türkiye’de “Soros
yandaşları” hızla artıyor!
Ben Soros’tan korkarım. Dış ve iç politikada çalkantının başladığı, ekonomide sorunların
yaşandığı şu günlerde Soros’un “pattt” diye sahneye çıkması beni endişelendiriyor… Macar Yahudisi
76 yaşındaki George Soros’un bugüne kadar değişik ülkelerin ekonomilerini nasıl salladığını, sosyal
ve siyasi yapılarının değişmesinde nasıl etkili olduğunu bilmeyen, görmeyen kalmadı. Soros da
yaptıklarını, yapacaklarını gizlemiyor. “Paramı ideallerim uğruna harcıyorum” diyor. Beni korkutan da
işte bunlar... Soros’un Türkiye’ye ilgisi giderek artıyor…
Soros basın toplantısında bu çabaları mükâfatlandırmak için Türkiye’de 5 yılda 8 milyar dolar
harcadığını açıklıyor. Türkiye’de borsadaki doğrudan hisse senedi alımlarını
ve sermaye
piyasasındaki işlemlerini, bir yatırım fonuyla gerçekleştirdiğini söylüyor.
Şu günlerde başımız dışarıda dertte. İçeride dertte. ABD ve AB ile ilişkiler gergin. Dış dünya,
Kıbrıs ve Kürt sorununu bahane ederek Türkiye’yi sıkıştırıyor. İçeride cumhurbaşkanlığı ve erken
genel seçim tartışmaları gündemin başına oturdu. İşte bu sırada ekonomi karıştı. Neyin ne olacağı
belli değil... Tam Soros’a göre bir ortam...
Yabancı veya yerli bankalardan YTL ile kredi çekse, topladığı YTL ile döviz toplamaya başlasa...
Alınız başınıza “kocaman bir ekonomik kriz”... Açık Toplum Enstitüsü etrafında topladığı
entelektüeller, yazarlar, çizerler, üniversiteler ve ülke politikasında şu veya bu görüş yanlılarına
destek vermeye başlasa... “Alınız başınıza kocaman bir belayı”... 55
Soros, İstanbul’a çok sık uğruyor!
Soros, masasını Güler Sabancı, Ricardo Lagos, Ali ve Zeynep Babacan, Enerji Bakanı Hilmi Güler,
İtalya’da son seçimlerde AB Bakanlığı’na getirilen Emma Bonino, İshak Alaton, Can Paker, Mehmet Barlas,
Hakan Altınay gibi isimlerle paylaşıyor.
Soros’un beş-altı günlük İstanbul gezisinin nedeni şu: Açık Toplum Enstitüsü, dünya çapındaki
55
Milliyet / 22. 06. 2006 / Güngör Uras
62
temsilcileriyle her beş yılda bir yapılan toplantısını İstanbul’da yapmaya karar vermiş. Açık Toplum
Enstitüsü’nün sıkı işbirliği içerisinde olduğu yirmiye yakın kurumun da temsilcileri burada.
Açık Toplum ile işbirliğinde olan kurumlardan bazıları şunlar: İnsan Hakları İzleme Komitesi,
Uluslararası Kriz Grubu, Uluslararası İşbirliği Merkezi…
Öğrendiğime göre, Soros’un Türkiye’deki yatırımlarından artık işadamı Schwan Taha sorumlu.
Taha, eski dışişleri bakanı İsmail Cem’in damadı. Soros’un Komili’den satın almış aldığı ayçiçeği
tesislerini elden çıkarttığını, buna karşılık Uno ile ilgilendiğini duydum. 56
George Soros, “AKP’den memnun”sa niye ortalığı karıştırıyor?
Dünyanın en büyük spekülatörlerinden ABD’li milyarder işadamı George Soros, İstanbul’da bir
basın toplantısı düzenliyor. Türkiye’de Açık Toplum Enstitüsü aracılığıyla bazı dernek ve vakıflara
para yardımı yaptığı bilinen Soros, kendisine yöneltilen tepkileri azaltmaya çalışıyor. Açık Toplum
Enstitüsü aracılığıyla Ukrayna, Gürcistan ve Kırgızistan’da yapılan “kadife devrimleri” desteklediğini
açıkça itiraf eden Soros, Gürcistan’da Kadife Devrim yapılmasının nedenini, “Gürcistan Devlet
Başkanı Edward Şewardnadze bana verdiği sözleri tutmadı” şeklinde açıklıyor. Yani “verdiği sözleri
tutmazsa, Tayyib’i de deviririz” tehdidinde bulunuyor.
“Bu ülkelerde temeller kurdum. Demokrasinin yeşermesine çalıştım. Gürcistan’da Şevardnadze
ve devlet üyeleri ile birlikte yolsuzluk karşıtı kampanyada çalıştım. Kendisi ile çok iyi ilişkiler
içerisindeydim. Kendisi sözlerini tutamadı. Yolsuzluk kaynağı polisti. Polis de onun kurmaylarına
bağlıydı. O polise karşı gelemedi. Devrimler demokrasiyi getirmez. Ben yeni hükümeti destekledim.
Yolsuzlukları ortadan kaldırmayı ve özellikle polis ile ilgili olarak destek oldum. Gürcistan’da polisin
şantaj faaliyetlerini önlemede başarılı oldum. Liberya ve Nepal’de de bunu yapmaya çalışacağız” diye
biliyor!..
AKP’den memnun (muş!)
Türkiye’deki demokratik gelişmeleri ve AKP’nin durumu ile ilgili olarak da Soros şunları söylüyor: “Ben
Türkiye’nin gerçekten hatırı sayılır bir aşama kaydettiğini düşünüyorum. Daha açık bir toplum haline geldiğini
düşünüyorum. Temel olarak olumlu gelişmeler gördüm Türkiye’de. Avrupa Birliği ile müzakereleri çok cesaret
verici. Bu sürecin teşvik edilmesi gerekli. Ben kişisel olarak herhangi bir görüş belirtmek istemiyorum.
Türkiye’de iyileşme yapılacak çok yer var. Kimse mükemmelliğe ulaşamaz. Açık toplum mükemmel olmayan
toplumdur. Kendini yenileyebilir. Türkiye hakkında görüşlerim bunlar.”
“Renkli devrimlerin Putin’in canını sıktığını vurgulayan Soros, “Putin bize cephe açtı. İnsanların
talep edebileceğini düşünmek yerine bizi hırpaladı. Renkli devrimler yüzünden fazlaca suçlandım.
Ben Macaristan’da doğdum. Ben Yahudiyim. Naziler beni öldürmüş olabilirdi. Babam bizi kurtardı.
Rus işgali ile komünizm dönemini yaşadım. Baskıcı rejimlerin ne kadar tehlikeli olduğunu gördüm.
İngiltere’ye gidince burada felsefemi geliştirdim. Açık toplum ve suçlanabilirlik bunlar piyasada
gerekli” itirafında bulunuyor.
CHP’li Koç, AKP’ye Soros’u soruyor!
Bu arada, CHP Milletvekili Haluk Koç, Bakan Babacan’ın cevaplaması istemiyle TBMM Başkanlığına
sunduğu soru önergesinde, “Soros tarafından 400 milyon dolar ile desteklendiği ileri sürülen Açık Toplum
Enstitüsü’nün Türkiye’deki amaçları arasında neler vardır? Ukrayna, Gürcistan ve Kırgızistan’da olduğu gibi
Türkiye’de ‘kadife devrim’ planları olabilir mi?” sorularını yöneltti.
George Soros ile görüşmenin olduğu yönündeki haberlerin doğru olup olmadığı ve Açık Toplum
Enstitüsü’nün talepleri veya önerilerine ilişkin bilgi isteyen CHP’li Koç, önergesinde şu sorulara yer verdi:
“Açık Toplum Enstitüsü’nün Türkiye’de desteklediği projeler nelerdir? Açık Toplum Enstitüsü’nün
Türkiye’nin demokratikleşmesiyle ilgili sosyal sorunlara çare arayan projeler hazırladığı ileri sürülmektedir.
Bu projeler nelerdir? Enstitü bu projelere maddi katkıda bulunmakta mı; bulunmuşsa ne kadardır” diye sordu.
56
Hürriyet / 20.06.2006 / Gila Benmayor
63
Dünyaca ünlü spekülatör George Soros’un kurucusu olduğu Açık Toplum Enstitüsü, son 4 yılda Türkiye’de
60 proje için 6 milyon dolarlık finansman sağladı. Açık Toplum Enstitüsü’nün Türkiye Danışma Kurulu
Başkanı Can Paker, AB, eğitim, reform, kadın, kültür-sanat, sivil toplum ve medya başlıkları altında 2001’den
bu yana 60 projeyi 6 milyon doların üzerinde bir kaynak harcayarak desteklediklerini söylemişti.
Dalganın ardındaki; “Siyonist sermaye” saklanıyor!
İktidara geldikleri dönemde yükselişe geçen küresel dalganın üstünde kendilerini dünya
şampiyonu zannetmeye başlayan bizim yöneticiler, bu dalganın bir inişi de olduğunu hesaba
katmadan siyasetçilik oynamaya kalkıştıkları için şimdi çıkmaza saplandılar.
Oysa 2006 yılının dünya ekonomisinde ve finans piyasalarında çalkantılı bir yıl olabileceği ve
Türkiye'nin de bu nedenle çok dikkatli davranması gerektiği belliydi.
Halen yaşanmakta olan ve Türkiye'yi de fazlasıyla etkileyen dalgalanmanın küresel sermaye
hareketleriyle tetiklendiği bir gerçek. Dünyada nema, yani getiri peşinde koşan muazzam bir mali
varlık birikimi var. Merrill Lynch ve Cap Gemini adlı kuruluşların Yüksek Mali Varlık Sahibi Bireyler
araştırmasının 2005 yılına ilişkin bulguları geçen hafta içinde açıklandı.
Araştırma, dünyada mali varlığı 1 milyon doların üzerinde olan 8.7 milyon kişi bulunduğunu ve
bunların 33.3 trilyon dolarlık bir mali varlığa sahip olduğunu ortaya koyuyor. Dolar milyoneri kişilerin
sayısı % 6.5, sahip oldukları varlık tutarı ise % 8.5 artmış 2005 yılında.
Bu kişilerin sahip olduğu mali servet ABD'nin milli gelirinin üç katına yakın, dünyada yaratılan
toplam katma değerin yarısı mertebesinde. Dünyanın önde gelen finans kuruluşları, bu muazzam mali
varlığa (ve daha küçük miktarlardaki tasarruflarla, emeklilik fonlarının ve diğer kurumların
birikimlerine) en iyi getiriyi sağlama çabası içinde sermayeyi küresel boyutta yönlendiriyor.
Son dört yılda olduğu gibi, bazı dönemlerde bizim gibi YP ülkelerindeki getiriyi daha cazip
gördüğü için de bu ülkelere daha fazla yöneliyor. Şimdi küresel likidite bolluğunun bittiği ve YP
ülkelerine yönlendirilen paranın azaldığı hatta geri çekildiği bir döneme girmiş bulunmaktayız. 57
Yabancı yatırımcıya ‘çifte kaymaklı’ bono faizi ödeniyor!.
Yabancı yatırımcılara hükümetimizin ikramı olan "çifte kaymaklı bono faizi"nden haberiniz var mı?
Bunun ne olduğunu biliyor musunuz?
Ümidimizi, kaderimizi, ekonomimizi yabancılara bağladığımız için "Aman yabancılar kaçmasın, aman
yabancılar gelsin" diyerek Maliye Bakanımız çırpınıp duruyor ya... Yabancılar için vergi kolaylıkları paketi
açıklandı ya... İşte "çifte kaymaklı bono faizi" o paketin getirdiği bir ayrıcalıkmış.
Maliye Bakanımız kanun çıkarılacağını, yurtdışı yerleşiklerin Türkiye'deki faiz gelirlerinden bundan
böyle vergi alınmayacağını açıkladı. Bunun açık anlatımı şu: Yurtdışından Türkiye'ye döviz gönderen bıyıksız
veya kara bıyıklı yatırımcılar, bu dövizleri Türkiye'de bozdurarak Hazine bonosu satın aldıklarında, bu
bonoların faizinden yüzde 15 oranında vergi kesiliyordu.
Örneğin yüzde 20 faiz gelirleri varsa, 20 YTL'den 3 YTL vergi kesiliyor, yatırımcıların eline 17 YTL
geçiyordu. Bundan sonra yurtdışında yerleşiklerin faiz gelirinden vergi kesilmeyecek.
Maliye Bakanımız, bir yanda bono faizleri yükselirken öte yanda bu vergi kolaylığının sağlayacağı ek
imkânlarla bonoya yatırım yapanların getirilerinin artacağını görenlerin Türkiye'den döviz çıkarmaktan
vazgeçeceklerini, Türkiye'ye döviz göndermeye başlayacaklarını ümit ediyor.” 58
Tam bu sırada NATO Afrika’da tatbikat niye yapıyor !?
NATO Acil Mukabele Kuvveti (NATO Response Force-NRF) ilk kez Afrika’da, Yeşilburun Adaları’nda
yaptığı kapsamlı tatbikatını sürdürüyor. İlk kez hava, kara ve deniz unsurlarının aynı anda katılımıyla yapılan
ve İttifak gözlemcileri tarafından bir “güç gösterisi” olarak nitelendirilen tatbikat, NATO’nun, “dünyanın
neresinde olursa olsun süratli müdahale yeteneğine sahip bulunduğunu” kanıtlamayı hedefliyor. 1 Haziranda
başlayan ve 7800 ittifak asker ve subayının katıldığı “Kararlı Jaguar 06” (Steadfast Jaguar 06) tatbikatı 12
57
58
25.6.2006 / Osman Ulagay / Milliyet
25.6.2006 / Güngör Uras / Milliyet
64
Temmuza kadar sürecek. Türk Silahlı Kuvvetleri’nin 30 kişilik özel operasyon birimleriyle katıldığı tatbikatta,
Almanya’nın 2 bin, ABD ve İspanya’nın 1530’ar, Fransa’nın 1060 askeri var. Çoğunlukla gerçek mermi ve
cephane kullanılan, kara, hava ve deniz unsurlarının ortaklaşa düzenlediği tatbikatta 22 savaş gemisi, 2
denizaltı, 12 F-16 savaş uçağı, 19 helikopter, 3 Awacs radar uçağı, 5 nakliye uçağı ve çeşitli hava, kara,
deniz araçları kullanılıyor. Eski bir Portekiz sömürgesi olan Yeşilburun, Senegal’in 500 kilometre
açıklarındaki toplam 480 bin nüfuslu 10 kadar adadan oluşuyor. NATO tatbikatı, Antao, Sao Vincente,
Santiago ve Sal adalarında yapılıyor.
Yoksa İsrail korumaya, İslam dünyası kuşatmaya mı alınıyor?
CFR Bush’u Türkiye’ye şikayet ediyor!..
ABD’nin önde gelen düşünce kuruluşlarından Dış İlişkiler Konseyi (Council on Foreign Relations-CFR)
hazırladığı raporda Türkiye’nin ABD’nin Müslüman ülkelerle ilişkilerin iyileştirilmesi için her zamankinden
daha fazla stratejik öneme sahip olduğuna dikkat çekti. CFR, Irak savaşıyla ciddi zarar gören TürkiyeAmerika ilişkilerinin düzeltilmesi gerektiğini kaydetti.
Konsey uzmanlarından Steven A. Cook ve Elizabeth D. Sherwood-Randall tarafından hazırlanan
“Türk-Amerikan İlişkileri” başlıklı raporda ABD-Türkiye ilişkilerinin iyileştirilmesine yönelik çeşitli öneriler
sunuldu. Batı ile Müslüman dünya arasındaki artan gerilimin Amerikan dış politikası için mevcut en öncelikli
mevzu olduğu belirtilen raporda, “Sonuç olarak Türkiye ile ABD arasındaki stratejik ilişki her zamankinden
daha önemli hale geldi” değerlendirmesinde bulunuldu.
Raporda ilişkilerin düzeltilmesi için ilk olarak, ABD, Türkiye ve Iraklı Kürtler arasında düzenli bir üçlü
diyalog mekanizması kurulması öneriliyor. “Türkiye’nin Irak Savaşı çerçevesinde, ABD Başkanı George W.
Bush yönetiminin iki günah işlediğine inandığının” belirtildiği raporda, bu günahlar “Savaştan önce
Washington’ın Ankara’nın uyarılarını göz ardı etmesi ve ABD’nin, bağımsız bir Kürdistan’ın olası ortaya
çıkışına ilişkin güvenlik kaygılarını yeterince dikkate almaması” olarak sıralandı. Washington’ın Ankara ile
çıkarlarını bağlayan en acil konunun Irak’ta üniter bir yapının kurulması olduğunun altını çizen rapor,
Türkiye’nin iç ve dış politikada en önemli ve tek gündem maddesinin Kuzey Irak’taki Kürtlerin özerklik talebi
olduğu hatırlatıldı.
“Türkiye-ABD işbirliği komisyonu kurulması” isteniyor!
İkinci olarak Washington’a Türkiye-ABD İşbirliği Komisyonu kurulmasını öneren rapor, yılda iki kez
toplanacak komisyonun hükümet, sivil toplum örgütleri ve özel sektör nezninde stratejik güvenlik diyaloğu,
ekonomik ve ticari bağların ilerletilmesi, kültürel değişimin ve eğitim imkânlarının ilerletilmesi gibi konuları ele
almasını tavsiye ediyor. Raporda sorunlara rağmen iki ülkenin Avrupa, Kafkaslar, Orta Asya ve Orta Doğu’da
paylaştığı uzun dönemli çıkarları bulunduğu kaydediliyor.
Siyasette “yeni oluşumlar” neyi amaçlıyor?
Sürprizlere hazır olun. AKP’nin küreselci politikalar izleyeceğini ne halk biliyordu ne de
kendileri böyle bir şeyi düşünmüştü. Ama uyguladık. Yeni gelenlerin ne yapacağını merak etmeyin,
nasıl olsa öğrenemezsiniz.
Çünkü kendileri de bilmiyor olabilir. Ülkemizde yeni siyasi yapılanmalar için çalışmalar yapıldığı
herkes tarafından biliniyor. Yeni yapılanmada sadece kişi adlarından söz ediliyor. Ne ideoloji ne de
uygulanması düşünülen politikalardan söz eden kimse yok. Ülkenin iyi idare edilemediğinin
söylenmesi hiçbir yöne işaret etmiyor. İktidar genel bir söylemle ve başarısızlıkla itham ediliyor ama
hangi somut politikanın neresinde yanlışlık olduğu ve bunun nasıl düzeltileceği söylenmiyor. Daha
açık bir ifade ile yarış Türkiye’de siyaset hep böyle yapıldığı için kimse bunu yadırgamıyor. Bir siyasi
hareket proje ve programlarına bakılarak değil, liderine yakıştırılan sıfatlarla değerlendiriliyor.
Liderlerin, at pazarında at alır gibi, dişine bakılıp yaşı, boyuna bakıp endamı, gadre uğrayıp
uğramadığına bakılarak çilekeşliği belirleniyor ve ona göre karar veriliyor…59
59
Star / 25.06.2006 / Mahir Kaynak
65
Mutlu azınlık, azgın çoğunluğu kışkırtıyor!
İbn-i Haldun’un “Devletler nazariyesi”ni, takkemizle beraber önümüze koyup düşünmeye çabalarsak,
öyle veya böyle ölüm gelip karşımızda duracak demektir. Bu kaçınılmaz bir son mu? Yanlış anlaşılmaya
gayet müsait bu konuyu daha fazla açmak durumundayım. Bir milletin sonundan söz etmiyorum burada.
Osmanlı yıkıldı mı, yoksa kılık ve fikir değiştirip kendini saklamaya mı çalıştı? Fazla uzatmadan, dallanıp
budayalım; Türkiye ölüme hazırlıklı mı? Bence hayır. Son üç yüzyıldır bu soruyu kimse soramadı.
Sürekli akıllara hücum eden bu soru, öyle sanıyorum ki hep saklandı. Türkiye, ölümü hiç aklına
getirmemeye çalışıyor. Türkiye ölüme hazırlanmayı düşünmediği için, yaşamayı da beceremiyor.
Bütün düğüm burada oluşuyor. Bir kere ölüm planlarını yapmış olsak, hem belki ölmeyecek hem de
yaşamayı iyi kotaracağız. Ama olmuyor.
Türkiye olarak bildiğimiz bu yerde kendimi bildiğimden beri en çok tekrarlanan cümlelerden biri de hiç
şüphesiz, tüm Türkiye’nin gelirinin belli odaklarca tüketildiği gerçeğidir. Gerçek olmasına itirazla yaklaşmak
dinç akıllıların yapacağı bir iş değil kesinlikle. Türkiye’nin bütün emeğinin, sayıları iki bini geçmeyen ailelerce
tüketildiği artık ilkokul sıralarında bile konuşulacak halde bilincimizin önündedir. Mutlu azınlık diyorlar
bunlara. Mutlu olmanın ne olduğu üzerinde tartışacak değiliz. Kaldı ki bu, bize [Bu topraklarda yaşayanlara]
hiçbir şey kazandırmaz. Bütün bu satırlarla, elde edilenler, elde edilemeyenler ve reddedilenler bahsini
açmak niyetindeyim.
Öyle zannediyorum ki, dünyamızın küçülen, küçüldükçe de kirlenen bir köy haline geliyor
olması, insanın kendi olarak kalmasını engelleyen etkenlerin başında geliyor. Herkes her şey
hakkında aynı şeyleri söylüyor. Farklılık söz konusu değil. İnsan neye göre mutlu olur? Mutlu
olmanın ölçüsünü kendi kıstaslarımızla kıyaslamaya kalkar isek çok adım atmadan yorulmamız
kuvvetle muhtemeldir. Aslında bu kıyıcı süreç, diğer adıyla imtihan hakkında iri cümleler sarf
etmekten endişe duyan biri olarak bu etkinin neden böyle sürdüğünü bir türlü çözemediğimi itiraf
etmeliyim. İnsanın evinde sekiz kapılı buzdolabının olmaması, onun mutlu dahası huzurlu olmadığı
anlamına mı geliyor? Bunu anlamıyorum. Huzurun bütün giz’i, iyi döşenmiş altı odalı bir evde
oturmak mıdır? Vasıta iken amaç bildiğimiz araçların lüks olması her sorunu çözecek mi? Ya da
Türkiye’nin tüm gelirini, mutlu azınlıkla birlikte tüketmek, çoğunluğun ekonomik endişelerine son mu
verecek?
Kaymağın birileri tarafından yendiği, bu halkın bütün servetinin bu mutlu azınlığın tekelinde
olduğu sürekli yazılıyor ve çiziliyor. Mutlu azınlığın rüya yaşamları her daim; “işte akıllının sonu!”
şeklinde önümüze konuyor. Hırsız olduğu mahkeme kayıtlarıyla tescil edilmiş olsa bile, bu hırsızlığın
altında yatan ince akla hayranlık duyuyoruz. Mutlu azınlık ifadesini ilk kim kullandı bilmiyorum, lakin
böyle bir ayrımın akıl işi olmadığını çok iyi biliyorum.
Mutlu azınlık olarak adlandırılanlar mutlular, mutlulukları küfürleriyle ve ihanetleriyle kaim.
Huzurlu olmak değil bu. Azınlık olmaları mutlu olmalarına katkıda bulunuyor mu bilinmez. Ancak
çoğunluğun azgın olmasını çoğunluk olmalarına bağlayabilirim. Evet, bir de mutlu azınlığın yanında
mı karşısında mı pek belli olmayan, çoğunluktan söz etmemiz gerekir. Çoğunluğu, mutlu azınlığın
karşısında “azgın” olarak nitelememin nedeni; çoğunluğu bir çeşit elde edemeyenler başlığı altında
toplamanın kolaylığı sebebiyledir.
Açmamakta fayda var zannındayım. Ne yazık ki hemen hemen herkes aynı dünya değirmenine su
taşıyor. Mutlu azınlığının hırsızlıktan oluşan saltanatına sadece hayranlıkla bakıyoruz. Çoğunluk olarak
adlandırılanlar büyük oranla mutlu olma düşüncesini, azınlığın tercihlerini sergilemek kaydıyla olacağına bel
bağlamış durumdadır.
Esas itibariyle mutlu azınlık ile benim kısmen de olsa azgın diyerek andığım çoğunluk arasında pek
fazla bir fark yok. Ulaşabilenler ve ulaşamayanlar diyerek meseleyi açıklığa kavuşturabiliriz. Biri mutlu
sayabileceğimiz sınıfın içinde çünkü köşeyi dönmüş olmanın tüm gereklerini yerine getirmiş, diğeri azgın
çünkü mutlu olmayı, mutlu azınlığın elindekilere sahip olmakla çözüme kavuşturacağına inanıyor. Bu yönde
66
ciddi ihtiras besliyor.
Çözüm nedir sorusu bu raddede akıllarınıza hücum ettiyse söylemenin sırası gelmiştir.
Reddedebilme asaletine sahip olmak şu an itibariyle bizim için sahici bir çözümdür. Çoğunluğun
mutlu olmak gibi bir derdi varsa ki bu derdi taşıyor olmaktan ötürü her insan teki haklıdır. Bu mutlu
olmanın ölçüsünü ve işaretini kendi kalemleri ile çizebildikleri takdirde bu asil duruşa sahip
olabileceklerdir. Bunun rengini iyi anlamak gerekiyor.
Çoğunluğu azgın olmaktan kurtaracak eylem planı hem mutlu azınlığın sonunu getirecektir hem
de orta yolun bulunmasını kolaylaştıracaktır. Mutlu olmanın yolu kışlık evin yanında yazlık bir ev
sahibi olmak ya da sekiz kapılı bir buzdolabını evinin orta yerine sermek değil reddedebilme asaletini
gösterip şükredebilme kararlılığı sergileyebilmektir.
Velhasıl sahip olma kavramından [hatta ihtirasından] uzaklaşıp şükrün hikmetine ermek,
çoğunluğu azgınlıktan ve çoğunluk olarak sınıflandırılmaktan koruyacaktır.” 60
 AKP ELİYLE EKONOMİ İFLAS EDİYOR!
Münafık Ekonomisi
Değişim Dinamikleri Yönetim Merkezi geleneksel iftar yemeğine Marmara Üniversitesi Öğretim
Üyesi Prof. Dr. Osman Altuğ konuşmacı olarak katıldı. Altuğ, “Türkiye ekonomisi kayıt altına
alınmadıkça Türkiye hiçbir sorununu çözemez” dedi.
Konuşmasına “Selam”ın anlamı ile başlayan Altuğ konuyu ekonomiye getirerek; “Faiz fazlasını
bir satır üste yazarak ekonominin iyiye gittiğini, bir satır alta yazarak ekonominin kötüye gittiğini
söylemek, kelimenin İslami anlamı dışında münafıklıktır” dedi. Konuşması iftara katılanlar tarafından
ilgi ve dikkatle izlenen Altuğ iftar sohbetini şöyle sürdürdü: “Enflasyon yüzde 100’den yüzde 90’lara
düşmüş. Mutlu olmamak mümkün mü? Ama gelin görün ki, işin aslı böyle değil. Türkiye ekonomisi
kayıt dışıdır. Sizler iş adamlarısınız, borcunuzu, alacağınızı, bilmeden şirketiniz hakkında kar ettik,
zarar ettik deme şansınız var mı? Türkiye’de ilan edilen tüm ekonomik veriler gerçek dışıdır. Her kim
ki, kimliği ne olursa olsun, gerçek dışı ekonomik verilere dayanarak yorum yapıyorsa o da
münafıktır.”
“Yüzü gülen vatandaş bulamazsınız”
Konuşmasını, bilim adamlarının bu rakamlar üzerinden yorum yapmalarına değinerek sürdüren
Altuğ, “İşsiz bir adamın enflasyonu ne? Kafadan adamın enflasyonu yüzde 100’dür. Onun için
enflasyon düşse ne olur, düşmese ne olur? “Başka bir gösterge, fert başına düşen milli gelir.
Deniliyor ki, Türkiye’de kişi başına düşen milli gelir 5 bin dolarmış. Hele bir de satın alma gücüne
göre hesaplarsan 10 bin dolara yükseliyor. Hakikaten insan o kadar mutlu oluyor ki, ne kadar güzel
bir şey diye. Ama bir tane yüzü gülen vatandaş bulamıyorsunuz. Türkiye’nin ekonomik verileri de
kesinlikle gerçeği yansıtmaz. Gerçeği yansıtmayan verilere dayalı yorum yapmak da gene yanlıştır.”
Diye uyarıyordu.
“Enflasyon anketleri nerede yapılıyor?”
“Türkiye’de gelir dağılmadığı için fert başına gelir düşmez. Ferdin başına taş düşer.” diyen Altuğ,
sözlerini şu şekilde sürdürdü: “Sen adama diyorsun ki, senin payına 5 bin dolar düşüyor. Adam gelse; Ey
Türk büyüğü! Benim payıma 5 bin dolar düşüyormuş. Elinden öper, iki tane evlat var. Bir de hanım var,
Benim payıma 20 bin dolar düşüyor. Ey benim büyüğüm, bizim aileye 20 bin dolar düşüyormuş, bir 20 dolar
çek de karnımızı doyuralım dese. Bunu ilan eden Türk büyüğünün yüzü kızarmaz mı? Yüz varsa kızarır.
Şimdiye kadar hanginizin kapısına anket için geldiler. Enflasyon anketleri yapılıyor, bana bir tane Allah’ın
kulu gelmiş değil. Nerede yapılıyor bu anketler? Demek ki bu ekonomik veriler, gerçekten hastalıklı bir
yapıya sahiptir.”
60
Milli Gazete / 23.06.2006 / Yusuf Genç
67
Türkiye ekonomisi kayıt altına alınmadıkça Türkiye’nin hiçbir sorununun çözülemeyeceğini belirten
Altuğ, “Türkiye gerçek veya gerçeğe en yakın verilere sahip olmadıkça Türkiye’yi yönetenler de doğru karar
veremezler. Çünkü altyapısı yoktur.” şeklinde konuşmuştu.
Ama Fetullahçı İŞHAD Başkanı, Sanki varmış gibi; “İstikrarı ve kalkınmayı bozmayalım”
diyordu.
Türkiye, tek parti iktidarının getirdiği 'istikrar' ile son 4 yılda üst üste rekorlar kırarak büyümeyi başardı.
Devlet bütçesi 20 yılın ardından fazla vermeye başladı. Toplanan gelirler, giderleri geçti. Enflasyon tek
haneye, faizler de aylık yüzde 1'ler seviyesine düştü. Buna rağmen son dönemde 'irtica' etrafında
oluşturulmaya çalışılan siyasi gerginlikten rahatsız olan iş dünyası, her fırsatta "Yakalanan istikrar
ortamınının korunması gerektiğine" vurgu yapıyor. Türk ve yabancı işadamları arasındaki ticari ilişkilerin
gelişmesine katkıda bulunmayı amaçlayan İş Hayatı Dayanışma Derneği (İŞHAD) Başkanı Murat Sungurlu
da halkın gündeminde ekonominin olduğunu belirtiyor. Sungurlu, "Ekonomide suni krizlerle menfaat elde
etmeye çalışanlar olabilir; ancak milletin böyle bir derdi yok. Sokaktaki insanın derdi daha iyi gelir seviyesine
nasıl ulaşabilirim?" değerlendirmesinde bulunuyor. Gelinen noktada Türk ekonomisinin kazanımlarının çok
değerli olduğunu kaydeden Sungurlu'ya göre kimseye faydası olmayan tartışmalarla istikrar ortamını
zedelemenin anlamı yok. Son dönemde ekonomik ve siyasi istikrara zarar verecek tartışmaların
kamuoyunun kafasını karıştırdığını söylüyordu. 61
AKP’nin 4 Yıllık Karnesi
3 yıl süre istediler ama 4 yıl geçmesine rağmen sorunları çözemediler
AKP’nin, Anayasa’yı değiştirecek çoğunlukla Meclis’e girişinin üzerinden tam 4 yıl geçti. Halktan
sorunların çözümü için 3 yıl isteyen Başbakan Erdoğan başkanlığındaki hükümet, geçen süreye karşın insan
hakları, ekonomi, dış politika, tarım, eğitim başta olmak üzere hiçbir soruna çözüm olmadı. AKP tabanının en
büyük beklentisi olan başörtüsü ve katsayı sorunu kangren haline geldi. Milli Görüş gömleğini çıkararak farklı
bir siyasi çizgiyle siyaset sahnesine çıkan AKP, 2002 yılı Kasım ayından bu yana geçen sürede, özellikle
insan hakları ve düşünce özgürlüğüne yönelik politikaları ile tam bir hayal kırıklığına neden oldu.
İşte AKP’nin yaptıkları ve yapamadıkları:
*Refahyol iktidarının ardından 5 yıl süreyle siyasi haklardan yoksun bırakılan Erbakan ve dava
arkadaşları, AKP iktidarı döneminde ömür boyu siyasi yasaklı hale getirildi. Türkiye tarihinde ilk kez görülen
bir dava ile karşı karşıya kalan Erbakan ve arkadaşlarının önündeki engeller görmezden gelindi.
*18 Ekim 2002 tarihinde halkın önünde konuşan Arınç, iktidara geldiklerinde başörtüsü sorununu
çözeceklerini söyledi. Okul önlerinde başörtülü öğrencilere zulmedildiğine dikkat çeken Arınç, "Başını
örtenlerin başını açtırmak gibi bir cinayeti hiçbir zaman tasvip etmeyiz. Bunu çözmek namus borcumuzdur.
Millet ne diyorsa o olacak" dedi.
Başörtüsü sorununu çözme beklentileriyle iktidara gelen AKP, geçen sürede çözüme en küçük bir
katkıda bulunmadı. Erdoğan Kızılcahamam’da milletvekilleriyle yaptığı bir toplantıda, bu konuda hiçbir vaad
vermediklerini açıklayarak, şu tarihi sözleri söyledi: “Bizim vaat etmediklerimizi, vaat edilmiş gibi gösteren,
provoke edenler var. Başörtüsü konusunda herhangi bir vaadimiz, sözümüz olmamıştır. Hiçbir yerde, hiç
kimseye bu konuda söz vermedim.”
 Ankara Üniversitesi DTCF’de Arap Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü kazanmasına rağmen başörtülü
fotoğrafı nedeniyle kayıt yaptıramayan Hayrunnisa Gül, eşinin konumunu ve davanın siyasallaştırılmasını
gerekçe göstererek AİHM’ye açtığı davadan vazgeçti.
 Başörtüsü mitingleri yeniden başladı. Milli Gençlik Vakfı, Mazlumder ve Memursen’in başını çektiği
ve 50’ye yakın sivil toplum kuruluşunun içinde yer aldığı İnanç Özgürlüğü Platformu, Türkiye genelinde
birçok şehirde on binlerce kişinin katıldığı mitingler yaptı. Ankara’da gerçekleştirilen Beyaz Buluşma’ya, polis
kayıtlarına göre 150 bine yakın kişi katıldı.
61
Zaman / 08 Ekim 2006
68
 AKP iktidarının başörtüsü yasağı konusundaki samimiyetsiz tavrı AİHM’de Leyla Şahin’in açtığı
‘başörtüsü’ davasında açıkça ortaya çıktı. Üç sayfalık bir savunma sunan AKP hükümeti, insan hakkı ihlali
olmadığı gerekçesiyle yasak uygulamalarını onaylayan alt daire kararının aynen onaylanmasını istedi.
 Üniversite ve liselerdeki yasak, AKP’li Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik döneminde yayınlanan
yönetmelikle özel dershaneleri de kapsar hale getirildi.
 İmam Hatipli ve meslek liseli gençlik, AKP iktidarından bu sorunun çözümü konusunda umutluydu.
Ancak geçen süre içinde, bu konuda samimi bir tavır ortaya konamadı. İmam Hatip diploması taşıyan bir
öğrencinin, ÖSS’de yine boynu büküldü. İzlenen geri adım politikası, YÖK ve laikçi çevreleri iyice
cesaretlendirdi.
 Bu dönemde, cumhuriyet tarihinde ilk defa 15 adet İmam Hatip Lisesi resmen kapatıldı. 1998
yılından bu yana uygulanan yanlış politikalar nedeniyle hiç öğrencisi kalmayan veya öğrenci sayısı 30’un
altına düşen okulların kapısına Milli Eğitim Bakanlığı tarafından resmen kilit vuruldu.
 Kasım 2002 tarihinden itibaren YÖK Kanunu ile ilgili 5 kanun tasarısı hazırlandı. Üçü AKP’li Milli
Eğitim Bakanları, birisi Üniversitelerarası Kurul, biri de YÖK tarafından hazırlanan tasarılar, YÖK ile girilen
ağız dalaşı sonrası rafa kalktı. Hükümetin geri adım politikası, YÖK’ü yeni yasaklar konusunda iyice
cesaretlendirdi.
 Dini eğitim kurumlarına karşı inanılmaz bir kampanya yürüten YÖK, son beş yılda 3 ilahiyat
fakültesine hiç öğrenci almadı. Kalan 20 ilahiyat fakültesinin öğrenci kontenjanını da yarı yarıya düşürdü.
 AKP iktidarında çıkarılan yeni Türk Ceza Kanunu, gelecek yıllarda daha çok insan hakları ihlallerine
yol açacağı eleştirilerine yol açtı. Zina suç kapsamından çıkarılırken yeni TCK’da dini nikâh kıymak ve
kıydırmak, suç kapsamına alındı.
 AKP’den başörtüsüne özgürlük bekleyen yüz binlerce mağdur, az kalsın 1 yıla kadar hapis cezası ile
karşı karşıya kalacaktı. Yeni TCK’nın 224. maddesi, gelen tepkiler üzerine Meclis’te değiştirildi.
 1999 yılında getirilen 8 yıllık kesintisiz eğitim uygulamasıyla, ilköğretimi bitirme ve 15 yaşını
doldurma şartı nedeniyle, Diyanet'e bağlı Kur’an kurslarının neredeyse yarısının kapısına kilit vuruldu. Bu
konuda şimdiye kadar hiçbir adım atılamadı.
 AKP döneminde yapılan yasal değişiklikle, apartman kiliselerin sayısı mantar gibi çoğaldı. Resmi
kayıtlara göre, apartman kiliselerin sayısı kısa sürede bini aştı. Ermeni ve Rum kiliseleri bir bir onarıma
alındı. Bunlardan en önemlisi Van Gölü’ndeki Akdamar Kilisesi
Borçlar artıyor
Türkiye’nin borç yükü sürekli artıyor. GSMH’nın şişirilmesinden dolayı borçlar düşüyormuş gibi
görünse de Türkiye’nin son dört yılda toplam borcu yüzde 46.50 oranında arttı. 18 Kasım 2002’de
349,9 milyar YTL olan iç ve dış borç stoku, 4 yıl içerisinde ürkütücü bir şekilde artarak 544,2 milyar
YTL’ye çıktı. Yani, AKP’nin dördüncü yılında doğan her bebek 7 bin 367 YTL borçla doğuyor.
Borç yapısı düşündürüyor
Borçlanmadaki rakamsal büyümenin yanında borç yapısındaki değişim de tehlikeli bir duruma
geldi. Borçlar artarken bir taraftan da sürelerinin kısalması ciddi bir tehdit unsuru olarak görülüyor.
Dış borçlanmada, 2002’de kısa vadeli borçların toplam borçlara oranı yüzde 12,6 iken bugün bu oran
yüzde 21,1’e çıkmış durumda. Kısa vadeli borçların tamamına yakınının da özel sektöre ait olması
risk unsurunu daha da artırıyor.
Faizler aldatıyor
AKP’nin iktidara geldiği Kasım 2002’de bileşik faizler yüzde 70 seviyelerinde idi. Son dört yıl içinde
bileşik faizler de yüzde 17 seviyelerine kadar düştü. Bileşik faizler, Mayıs ve Haziran ayında yaşanan krizle
birlikte tekrar yüzde 20’nin üstüne çıkarak bugünlerde yüzde 21 seviyelerinde bulunuyor. Faizler gösterge
olarak düşerken reel kazanç artıyor. Reel kazancın enflasyonla mukayesesi yapıldığında rantiyenin faizden
2002 yılından daha fazla gelir elde ettiği ortaya çıkıyor. Reel kazancın artması, bütçedeki faiz yükünün de
düşmesini engelliyor.
69
İthalat patlaması ürkütüyor !
Uygulanan düşük kur, yüksek faiz politikasından dolayı Türkiye’nin ithalatı patladı. Son dört yıl içinde
ihracat rakamlarında önemli mesafeler kat edilmiş gibi görünse de ithalattaki artış hızının ihracattan daha
yüksek olması, ülkenin döviz açığını da tehlikeli bir noktaya getirdi. İhracat-ithalat kaleminde önemli bir veri
olan ‘karşılama oranı’ AKP’nin dört yılında sürekli gerileyerek, riskli bir sınır olarak görülen yüzde 60
seviyesine geldi. İhracatın ithalatı karşılama oranı 2002 yılında yüzde 69,9 iken, bu oran son verilerle yüzde
60’ın altını zorlamaya başladı.
İşsizlik sorunu kronikleşiyor!
2002 Kasım ayında işsizliği yüzde 9,6 olarak devralan 59’uncu Hükümet, yüksek büyümenin yaşandığı
son dört yıl içinde Türkiye’nin istihdam sorununa da bir çare bulamadı. 2004 yılında yaşanan yüzde 9,9’luk
ekonomik büyümeye rağmen istihdamda bir iyileşme görülmeyerek, işsizlik oranı yüzde 10,3’e çıkmıştı.
TÜİK’in son verilerine göre işsizlik oranı yüzde 8,8 seviyesinde. Mevsimsel şartlar dikkate alındığında işsizlik
sorununun kronikleşerek yüzde 10 seviyelerine oturduğu görülüyor. 62
Ekonomik Çöküş ve Siyasi Bağımlılık Süreci Yaşanıyor!
Daha önce, neo-liberal politikaların en önemli ayağı olan enflasyonla mücadele teorisini ele almış ve o
teoriyi çöpe atmıştık. Bu arada, daha teori ile kanun arasındaki farkı bile bilmeyen bazı cahiller bana e-mail
atarak ellerindeki fotokopi aklı satmaya çalıştılar. Onların ellerine bu fotokopileri tutuşturanlara, kamuoyu
önünde her zaman her yerde hodri meydan diyorum, o kadar. Bu durumda, ortodoks ekonominin son
numarası olan neo-liberal politikalara biraz daha yüklenmek istiyorum. Bu politikalar, liberalleşme ve
kalkınma için genel olarak şu teklifleri yaparlar;
İhracata yönelik bir ekonomik yapılanma programı,
Faizlerin serbest bırakılması,
Yabancı sermayenin (aslında yabancı tefecilerin) ülkeye serbest girişi ve çıkışı,
Sermayeyi sınırlayan mevzuatın yeniden yapılandırılması,
Rekabetin artırılması,
Devletin küçülmesi, KİT’lerin Satılması
Yabancı bankalara geniş serbestiler sağlanması...
Bunlar ve daha da fazlası, bizim bildiğimiz, tanıdığımız IMF ve Dünya Bankası dayatmalarıdır. Son 5-6
yıldır da bunların hepsi harfiyyen uygulanmaktadır. Peki sonuçta ne olmuştur? Güya ihracata yönelik
ekonomik yapılanma modelimiz, ithalatı inanılmaz boyutlara taşımış ve sonuçta dış ticaret açığımız 50 milyar
dolara yaklaşmıştır. Yerli üretimimiz çökmüştür. Dünya piyasalarında faizler yüzde 1.5’ların altında iken,
bizdeki faizler bu rakamın en az on katı olarak gerçekleşmiştir. Sıcak paranın serbest giriş ve çıkışı
uluslararası tefecilerin ülkemize yönelik iştahını kabartmış ve reel ekonomik dengemizi alt üst etmiştir.
Sermayenin serbest hareketi ve kaynağının pek de sorgulanmaması, ülkemizin yeraltı ve yerüstü
zenginliklerinin ve ziynetlerinin yok edilmesi işine yaramıştır. Rekabetin artırılması, yerli üretimi vurmuş ve
kendi pazarlarımızda yerli ürünleri safdışı etmiştir. Devletin küçülmesi sloganı altında memleketin satışı
yapılmaktadır. Yabancı bankalara geniş serbesti, Türk bankacılık sisteminin yabancıların ellerine geçmesine
sebep olmuştur. Sonuçta milletimiz işsiz bırakılmış ve yerli üretimimiz çökertilmiştir. İnsanlarımız,
şirketlerimiz ve devletimiz ağır derecede borçlandırılmıştır. Sıra siyasi bağımsızlığımıza gelmiştir. Siyasi
bağımsızlığımızın elden gitmesine direnebilecek unsurların önünü kesebilmek için de insanımız inancından
uzaklaştırılmaktadır. Artık, siyasi bağımlılık ekonomik bir zorunluluk olarak ifade edilmektedir. Siyasi
bağımlılığımız, ekonominin bir gereği imiş gibi ortaya konulmakta, yani legalleştirilmektedir. 63
Sömürü Çarkı Toplumu Eziyor!
Fukaranın alın teri, yüksek faize gidiyor!
Ekonomi uzmanı ve Milliyet yazarı Güngör Uras, “Ayşe Hanım Teyzemin parasıyla, Mr. Hanke köşeyi
62
63
Ebubekir Gülüm - Sadettin İnan - Ali Cura / Milli Gazete / 04.11.2006
Mete Gündoğan / Milli Gazete / 30.9.2006
70
dönüyor” başlıklı yazısında, Türkiye’de paranın nasıl adım adım yabancıların cebine aktığını yazdı.
Yabancı yatırımcılar için, yurtdışından kısa vadeli borç para bularak YTL cinsi yüksek faizli bonoya
yatırım yapmanın moda olduğunu, YTL’nin getirisinin yüzde 20 civarında olduğunu kaydeden Uras, bu
yüzden yabancı yatırımcının Türkiye’de çok fazla para kazandığını belirtti. Uras’ın dünkü Milliyet gazetesinde
yayınlanan makalesi şöyle:
“Maliye faizciye çalışıyor
Maliye Bakanı önceki gün 2005 yılının ocakta bütçe açıklamalarını yaptı. Açıklamalar (genelde)
medyaya “Büyük bir başarı tablosu” olarak yansıdı. Hatta bir gazetemiz, “Bu tabloyu yıl sonuna kadar
sürdürürse, Maliye Bakanı’nın heykeli dikilir” şeklinde başlık attı.
Halktan ve özellikle fakir halktan her gün daha fazla vergi almak ve de bu vergi gelirleriyle faiz ödemek,
halk için hizmet yapmamak marifetse... Daha doğrusu bunu marifet kabul ederek, bunu yapanların heykeli
dikilirse... Veya... Veya... Bunu yapanlar, “heykeli dikilecek” olarak alkışlanırsa, bu halka ve bu ülkeye kötülük
yapılmış olur.
Maliye Bakanı tek bir hedefe kilitlenmiş: “Faiz ödemek ve IMF’nin faiz dışı fazla hedefini tutturmak için
ne kadar para lazım ise, KDV - ÖTV gibi fakir halkın ödediği vergileri artırarak ve gerekiyorsa yeni vergiler
koyarak faizcileri ve IMF’yi mutlu etmek.”
Vergi var, hizmet yok
Heykeli dikilecek olan Maliye Bakanı, 2005 yılı ocak ayında ne yapmış? Ayşe Hanım Teyzemin
maydanoz alırken, İşçi Memed kardeşimin simit yerken ödediği KDV’lerin gelirini yüzde 28.5 artırmış. Ali
Rıza Bey amcamın sigara tüttürürken, bir kadeh rakı içerken ödediği ÖTV’lerin gelirini yüzde 37.6 artırmış...
Böylece, bütçe gelirlerinde yüzde 49.8 artış sağlamış....
Vergileri artırarak halka daha fazla hizmet imkanı mı yaratmış? Hani eskiden rahmetli Adnan Başar
Kafaoğlu’nun vergi daireleri kapısına astırdığı “Maliye’ye ödediğiniz vergi size hizmet olarak dönecektir”diye
levhalar vardı. Acaba Maliye’ye ödenen vergiler, halka hizmet olarak mı dönmüş? Ocakta Maliye Bakanı 7.5
milyar YTL vergi geliri kaydetmiş. Bunun 6.2 milyar YTL’sini faiz ödemesine ayırınca, 3 milyar YTL personel
ödemesi için bile para kalmamış... IMF’yi memnun etmek için bu paradan da 2.8 milyar YTL’yi faiz dışı fazla
olarak ayırmış....
Sadece faiz ödüyoruz. Evet AKP 4 yılda 7 milyar borç alıp 52 milyar faiz ödemiştir.
Hesap karışık, fakat netice kötü: Halktan toplanan vergilerle halka hizmet diye bir şey yok... Yatırıma
ayrılan para sıfır. Tarıma ayrılan para sıfır... Bir maliye bakanı, “Vergileri artırdım, faizleri ödedim, faiz dışı
fazla hedefini aştım, ödenek olduğu halde harcamadım, yatırım yapmadım, tarıma para aktarmadım...
Durum çok iyi” diyemez.
Devlet halka hizmet için var. Tabii ki, ekonomide istikrar önemli. Tabii ki, IMF programına uyum önemli.
Ama, bu hükümet sadece faiz ve memur maaşı ödemek için işbaşına gelmedi ki... Ama, bu halk, bu ülkede
sadece ve sadece KDV ve ÖTV ödemek için yaşamıyor ki... Hayat kısa... Günler geçiyor... Onlar hizmet
bekliyor... Anladık KDV ve ÖTV ödemek “vatan borcu…” İyi de hükümetin, Maliye Bakanı’nın onlara karşı
hiçbir “hizmet borcu” yok mu? Para basmadan, borçları inkar etmeden, IMF ile ilişkiyi kesmeden, doğru
dürüst planlamayla yükümlülükleri yeniden yapılandırarak hizmetlere kaynak ayırmak imkanı vardır. Sadece
bu hatırlatmayı yapmak için bunları yazıyorum. Maliye Bakanı ile alacağım - vereceğim yok...”
Steve Hanke kimdir?
Forbes dergisi yazarlarından olan Steve Hanke, Ronald Reagan döneminde Ekonomik Danışmanlar
Konseyi Baş ekonomisti idi. ABD’de John Hopkins Üniversitesi’nde hocalık yapıyor. Ve de uluslararası
yatırımcı. Parasını Türkiye’de değerlendiriyor. Forum İstanbul ve YASED toplantılarına konuşmacı olarak
katılmak için geçtiğimiz günlerde Türkiye’ye geldi.
Rumsfeld’in Ortağı TÜSİAD’çı
ABD’deki savaş isteyen “Şahinler” grubunun lideri olarak gösterilen Savunma Bakanı Donald
Rumsfeld’in uzun zaman yönetim kurulu üyeliği yaptığı ABB isimli şirketin, Türkiye’deki konsorsiyum
71
ortağı Alarko çıktı. Alarko’nun
yönetim kurulu başkanvekili Oktay Varlıer de, “savaş isteyen”
kesimlerin sözcülüğünü yapan TÜSİAD’ın yöneticisi.
Alarko şirketi, ABD Savunma Bakanı Donald Rumsfeld’in, uzun sure yönetim kurulu üyesi
olarak görav yaptığı Asea Brown Boveri (ABB) isimli firmanın, Türkiye’deki konsorsiyum ortağı çıktı.
Alarko ile ABB arasındaki ilişki dikkatleri TÜSİAD’a çevirdi. Çünkü Alarkonun fiili başkanı olarak
gösterilen yönetim kurulu başkan yardımcısı Oktay Varlıer, TÜSİAD’ın Ekonomik ve Mali İşler
Komisyonu Başkanı. TÜSİAD’çı Varlıer’in şirketi ile, ABD’de “Şahinler” olarak adlandırılan “savaş
isteyen” lobinin en tepesindeki isim olan Donald Rumsfeld’in şirketi arasındaki konsorsiyum
ortaklığı, TÜSİAD’ın “savaşa evet” demesinin nedenleri arasında gösteriliyor.
İsviçre-İsveç Ortaklığı
Rumsfeld’in uzun süre yönetim kurulu üyeliği yaptığı ABB isimli şirket, İsviçre-İsveç
ortaklığında kuruldu. Türkiyenin de aralarında bulunduğu çok sayıda ülkede faaliyetleri bulunan
ABB’nin, İstanbul’un Ümraniye ilçesinde ABB Elektrik A.Ş, ABB Sanayi A.Ş. gibi şirketleri bulunuyor.
Adana Metrosunu Birlikte Yapıyorlar
İstanbul Metrosunun yapımı sırasında Alarko ile konsorsiyum ortaklığı yapan ABB’nin Alarko ile halen
de çeşitli ortaklıklarının bulunduğu bildirildi. ABB Alarko konsorsiyumun, Adana metrosunun çalışmalarını
sürdürdükleri öğrenildi. Konsorsiyumda yer alan Adtranz’ın ise, ABB’nin yan kuruluşlarından olduğu
kaydedildi.
TİP’çi TÜSİAD’lı
Alarkonun yönetim kurulu başkanvekilliğini üstlenen Oktay Varlıer’in, 12 Eylül öncesinde kapatılan
sosyalist siyasi partilerden TİP’in üyesi olduğu bildiriliyor. 12 Eylül öncesinde başbakanlık yapan Bülent
Ecevit, bürokrat atamaları için TİP’e bir DPT kadrosu vermişti. Bunun üzerine Oktay Varlıer de, TİP’in genel
başkanı Behice Boran’ın sayesinde DPT müsteşarı olmuştu.
ABB Başkan Yardımcısı da TÜSİAD’da
Rumsfeld’in şirketi ABB’nin, Türkiye’deki şirketlerinin yönetim kurulu başkan yardımcılığını yapan
Gülden Türktan da, TÜSİAD’çı çıktı. Türktan’ın, Muharrem Kayhan’ın başkanlığı döneminde 2002 yılının
Ocak ayında TÜSİAD’a üye olduğu ifade edildi.
 BATI’NIN BAŞINA AKP KUŞU KONUYOR
Bir Devletin Başarılı Olup Olmayacağını Kullandığı Adamın Kalitesinden Anlayabiliriz
Ormanlar kralı aslan yaralanmış, çaresizce acı içinde inlemekteyken, onu gören kaplumbağa “Hayrola
haşmetli kral ne oldu size” diye sormuş. Ormanların kralı “yaralandım” demiş. Kaplumbağa, “Sabah bizim
çocuk ava çıktıydı, haşmetli kralımızı bizim zıpır yaralamış olmasın”. Aslan öfkeyle karışık kaplumbağaya
cevap vermiş, “Hayır, senin zıpır yaralamadı, ben bu yara yüzünden de ölmem ama senin sözün beni
öldürür” diye cevap vermiş.
ABD bugün tam “yaralı aslan”ın trajedisini yaşıyor. Aldığı yara/yaralardan dolayı değil de seçtiği
yanlış aktörler, uyguladığı hatalı stratejiler, tespit ettiği yanlış hedefler sebebiyle kaplumbağaların maskarası
olmuş durumda.
Biz son dönemlerde ABD’yi genç irisi bir deve, müthiş bir boksöre benzetiyoruz. Bu genç irisi devi
yönlendiren İngiltere ve İsrail. Diğer bir teşbihle bu müthiş boksörün ne yapacağını planlayanlar İngiltere ve
İsrail. Bu sebeple bu muhteşem üçlü ya da muhteşem G-7’ler serseri mayın gibi önlerine gelene çarpıyor ve
çatışıyorlar. G-7, G-8 veya G-20 gibi harf-rakam birleşimlerinden hangisini kullanırsanız kullanın. ABD,
İngiltere, İsrail ve müttefikleri gizli ajandalarındaki bazı “sır” veriler yüzünden panikteler diye uzun süredir
değerlendirmeler yapıyoruz.
“BİZE BENZETMEYE ÇALIŞTIKLARIMIZ (ATATÜRKÇÜLER) BİZE KÖLE OLMAYI REDDETTİLER,
EN ESKİ MÜTTEFİKLERİMİZ SAHTE İSLAMCILARLA ÇALIŞMAYA KARAR VERDİK!”
Başta ABD, İngiltere, İsrail ve AB’nin son dönem Türkiye politikasını böyle özetleyebiliriz.
72
Osmanlı’nın içine düştüğü durumda kurtulmasının tek yolunun Batı’yı sorgusuz sualsiz aynen
taklitten geçtiğini düşünen Jön Türkler’i takiben İttihatçılar ve Cumhuriyeti kuranlar Batı’nın gerçek
niyetinin Osmanlı’yı çağdaşlaştırmak, hürriyet, meşrutiyet, hukuk, laiklik, saltanat ve cumhuriyet
olmadığını istiklal savaşlarından önce deşifre edip emperyalizme karşı savaştılar.
Batı, Türkiye’nin tam anlamıyla yok olmasını, Türklerin imha edilmesini ve İslam’ın bitirilmesini
istiyordu. Bunun için Batı’yı göklere çıkaran reaksiyonerlerle anlaşmayı çıkar yol görmüşlerdi, bu yol
tutmayınca para, makam, mevki, papaz ve haham aferini için Allah, peygamber, Kuran, vatan, millet ve
devlet gibi Müslüman’ı Müslüman, insanı insan ve Türk’ü Türk yapan tüm değerleri satabilecek “sahte
İslamcılar” sürüldü piyasaya.
Sahte Laiklerle, sahte Atatürkçüler, ordu ile milletin, millet ile devletin arasını açacak, sonra sahte
İslamcılarla olgunlaşan meyve düşürülecek; Türkiye tarihin tozlu sayfalarına postalanacaktır. Bu basit ve
etkili plan şu ana kadar başarı ile uygulanabildi. E. Org. Çevik Bir ne kadar gerçek Atatürkçü ise, RTE de, A.
Gül de, B. Arınç da o kadar gerçek İslamcıdır. Daha açık bir ifade ile Batı’nın tuzağına düşen, düşürülenler
yüzünden bugün ülke iyi durumda değil.
“İyi de bunun gibi binlerce analiz, rapor okuyoruz, bu yeni durum değil” diyenlere de hak veriyor, zaten
eskiden beri devam eden bu ihanet çemberini deşifre ediyoruz ki birileri artık görevlerini hatırlasın. Bu
bağlamda Menderes’ten RTE’ye Batı’nın hedeflerine bir göz atmakta fayda var.
Menderes’in, Özal’ın Akıbeti RTE ve AKP’lileri Beklerken
Korkut Özal, RTE’nin bir suikasta uğrayabileceğini ileri sürüyor ve Türk Devleti’ni ima ediyor. “Özal’ı
öldürenler, RTE’yi de öldürebilir” diyor.
Önce, Türkiye’yi yönetme iddiasında bulunan herkesin bilmesi gereken ABD, AB ve İsrail’le ilgili siyasi,
stratejik realiteden kısa birkaç paragraf:
1- ABD, İsrail, AB, komşularımız ve hatta bazı kardeşlerimiz (Müslüman ülkelerden bazıları) Türkiye’nin
bağımsız ya da önemli ölçüde bağımsız bir ülke olmasından kesinlikle rahatsızlık duyuyorlar.
2- Türkiye bölünmelidir. Hem etnik, hem dini, hem coğrafi anlamda Türkiye bölünmeden yukarıda
saydığımız ülkeler rahat etmeyeceklerdir.
3- Türkiye’nin Ortadoğu, Kafkasya, Karadeniz, Balkanlar ve Avrupa’ya yönelik dinamik yaklaşımları
Batı için bir tehdittir. (Yani “kaybolun haritadan” yaklaşımı)
4- Batı, Türkiye’yi Doğu’ya ulaşmasının önünde önemli bir engel olarak görür.
5- Türkiye’nin Ege ve Balkan politikası, Batı’yı sürekli rahatsız eder.
6- Batı (başta ABD, İngiltere, İsrail, Almanya ve Fransa) Türkiye’nin yönetimine ve kararlarına daima
ortak olmak ister.
7- Yukarıda adı geçen ülkeler, Türkiye’de Batı’nın her dediğine “evet” diyen, (aralardaki “Batı kim
oluyormuş” çıkışlarına kanmayın.) zayıf askeri ve siyasi yapıyı ülkemizde kurmaya çalışmaktadır.
8- Batı, Türkiye’den tarihin rövanşını almak istiyor.
9- Avrupalılar, Türkleri hiçbir şekilde istemiyor.
10- AB, ABD ve İsrail Türk gücünü ve nüfuzunu engellemeye çalışmaktadır.
11- Avrupa’ya şu anda doğudan tek tehdit vardır: (SSCB’nin ortadan kalkmasından sonra) O da
Türklerdir.
12- AB Türkiye’yi bir yük ve ABD ajanı olarak görmektedir.
13- ABD’de Türkiye’yi siyasal ve askeri bir uşak olarak bakmaktadır.
14- AB, ABD ve İsrail, Kürtleri Türkiye’yi bölmek için desteklemektedir. Daha sonra Kürtleri daha küçük
parçalara ayırıp yok edeceklerdir.
(Ermenilerin, Balkan ve Doğu Avrupa Hıristiyanlarının Osmanlı’daki imtiyazlı gücü Batı’yı hep rahatsız
etmiştir. Ermeniler, bu oyunu mağlubu olmuştur.)
15- AB ve ABD Türkiye’yi Ortadoğu ve Ortaasya için yararlı bir model değil de zararlı bir model olarak
değerlendirmektedir.
73
16- AB ve NATO üyeliği Türkiye’yi yavaş yavaş ekonomik sömürgeleştirme etnik bölünme, iç karmaşa
ve sosyal çözülmeye itmek için yem olarak kullanılmaktadır.
17- TSK’yı ahlaksızlığın, dinsizliğin, Türk’e, Türk tarih ve kültürüne düşmanlığın ve Batı’ya
teslimiyetçiliğin tarafı gibi gösterme politikası AB ve ABD tarafından başarı ile uygulanmış ve ordudaki bazı
isimler de bu tuzağa düşmüşlerdir. Bu yolla millet sahte İslamcıların ağına düşürülmüştür. ABD ve AB bu
planı da başarı ile uygulamıştır.
18- AB ve ABD yine AB ve NATO üyeliğini Türk devlet sistemine ve karar mekanizmalarına sızmak ve
Türkiye’yi istediği şekle getirmek için kullanmaktadır.
19- Türkiye’nin Ortadoğu, Karadeniz, Kafkaslar, Türk Cumhuriyetleri, Balkanlar ve Akdeniz’deki doğal
avantajları ve uygulamaya çalıştığı siyasetler sebebiyle Kürtler, Türkiye’yi engelleyici bir faktör olarak
görülmektedir.
20- Batı, bu sürecin sonunda Türkiye ve Ukrayna’nın bölüneceğini beklemektedir. Bu bölünme
gerçekleştiğinde de Kürtlerin de bölge ülkeleri tarafından imha edileceğini ancak Kürtlerin tekrar “Türkiye ile
birlik” kararı vereceğini öngörmektedir.
Bu süreçte kazanılacak zaman ile Türkiye’nin Batı için tehdit oluşturmasının önüne geçileceği
planlanmaktadır.
21- Batı, İran’ın önderliğindeki Şiilerle, Türkiye ve Suudi Arabistan’ın önderliğindeki Sünnileri
savaştırarak İslam’ı minimize etmeyi hedeflemektedir. Bu kapsamda geçmişte Özal’ı, bugün de RTE’yi
kullanmıştır ve kullanmaktadır.
22- Şii-Sünni Savaşı’nın gerçekleştirilmesi için Irak bir test ülkesi olarak kullanılmıştır. Bu testlerden
sonra Türkiye’de İslam kisvesi altında bir diktatörlük oluşturulacak, bu yeni yapı dini ve milli(!) gerçeklerle
İran’la savaştırılacaktır. “İslam’ın İç Savaşı” adı verilen senaryo en geç 2008 yılında vizyona girecektir.
23- Bu kapsamda Türkiye’de toplumun, ailenin ve devletin hızla çözüldüğü ortamda ahlaksızlığın,
fuhuşun, kumarın, çetelerin ve kanunsuzluğun tavan yapması sağlanacak bu süreçten Türkiye’yi tasarlanan
sahte İslamcı bir diktatörlük kurtaracaktır. Bu diktatörlük Batı’nın siyasi ve askeri uşağı olacaktır.
24- TSK 2002-2008 arasında ya tasfiye edilecek ya da tümü ile etkisiz hale getirilecektir.
25- 2008 yılından itibaren Türkiye’de Türküm demek yasaklanacak, milliyetçilik, devletçilik,
Atatürkçülük ve gerçek Müslümanlık içeri atılma sebebi olacaktır.
Yukarıda 25 madde haline sıraladığımız “Batı’nın gözündeki Türkiye ve Türkiye’nin imhası
projesi”nin taşeronları kimler olmuştur ve olacaktır, bu sorunun tarihteki cevabını tümü ile biliyoruz.
Batı’nın Başına Son 1000 Yılda Gelen En İyi Şey AKP…
“AB ve ABD’nin son bin yılda başlarına gelen en iyi şey nedir?” sorusunun cevabını Batılı
ülkelerin istihbarat ve diplomasi çevreleri, “AKP iktidarı ve RTE olarak vermektedir.”
Peki RTE’den önce Batı’nın Türkiye’de en sevdiği lider kimdir? Özal.
Özal ve RTE döneminin ortak noktaları nedir?
1- Ahlaki çözülme,
2- Din tüccarlığı. (Bu milli ve manevi değerler tezgahı ile halkı uyumakta kullanıldı)
3- ABD, AB ve Emperyalizmin uşaklığı,
4- Batı’nın ekonomik, sosyal ve siyasal isteklerini realize etme,
5- Rantçılığı destekleme,
6- Etnik ve dini bölücülüğü teşvik,
7- Ekonomik ve teknolojik yenilikleri (yani Batı’nın yeni sömürge yöntemlerini tesis, bu şekilde
yutturuldu. Bu dönemin II. Abdülhamit dönemine benzerliğine dikkat çekiyoruz.)
8- Reformlar (Kamu disiplinini bozma)
9- TSK’yı zayıflatma,
10- Medyayı yabancılara açma,
11- Rüşveti meşrulaştırma,
74
12- Eğitim, sağlık ve sosyal güvenlik sistemini bozma,
13- Gelir dağılımını bozma,
14- İç ve dış borçlanmayı politika haline getirme,
15- Büyük güçlerin siyasal ve askeri uşağı olmayı, dünyada itibarımızın artması gibi gösterme,
16- Talabani ve Barzani seviciliği,
17- Siyonizm hayranlığı ve uşaklığı,
18- Türk, Atatürk, devlet, millet, gerçek İslam gibi bizi biz yapan tüm değerlere düşmanlık,
19- İslam’ın içini boşaltmak,
20- “Allah” diye diye emperyalizme hizmetkarlık yapmak, yani AB seviciliği
21- Hezimetleri hizmet gibi yutturmak,
22- Türkiye’nin idari, hukuki, siyasi ve askeri mekanizmasını bozmak.
Acaba bu şartlar altında Özal’ı Türk Devleti öldürmüş olabilir mi? Ve aynı devlet RTE’yi
öldürebilir mi?
Olmayan Devlet Özal’ı Öldürdü Öyle mi?
Görüldüğü gibi ortada devletin, milletin, ordunun ve milleti millet devleti devlet yapan değerlerin
tasfiyesi yaşanırken, hırsızlıkların, ihanetlerin hesabı sorulmazken yani “devlet” yok edilmişken, Özal’ı Türk
devleti öldürdü demek çok komik oluyor.
Şimdi olmayan devletin RTE’yi öldüreceğini ileri sürmekte herhalde yeni mizah anlayışı demek.
Eğer Özal’ı Devlet Öldürmüşse:
Bir devlet kendi devlet adamını ancak bir şartla öldürür; o da ihanettir. Bir devlet kendisine ve milletine
hizmet edeni öldürmeyeceğine göre, acaba Özal “hizmet” adı altında devletine ve milletine “ihanet” etti
de ondan mı öldürüldü?
Eğer öyleyse, Korkut Özal’ın sözleri çok anlamlı ve çok önemli hale gelir.
Acaba Korkut Özal, “RTE’de Turgut Özal gibi “ihanet” ediyor hatta daha fazlasını yapıyor, devlet
niye RTE’yi ortadan kaldırmıyor” demek istiyor olabilir mi?
Gerçekten de bir devletin kendi yöneticisini öldürmesinin tek sebebi vardır, o da ihanettir.
Korkut Özal’ın değişik bir üslupla RTE’nin ülkesine ihanet ettiğini ve öldürülmesi gerektiğini tespit
ettiğini söyleyemez miyiz?
1-Eğer Özal’ı Türk devleti öldürdü ise kesin olarak bir ihanet vardır.
2-Eğer RTE’yi Türk devleti öldürecek ise yine ortada, Korkut Özal’a göre, Özal’ın ihanetinden daha
fazlası var demektir.
3-Bu kapsamda Menderes de mesela “hizmet” adı altında bir “ihanet” yaptı da ona mı kurban gitti?
Ya da Kullan At Formülü mü Çalışıyor?
Çok basit bir ifade ile birileri “Kullan at” ya da “Kullan öldür” formülünü çalıştırıyor olabilir mi?
Özal’la RTE’nin ortak yönlerini inceleyiniz, belki “Kullan öldür” formülüne ulaşırsınız.
Çünkü, “Özal ve RTE ihanet ettiyse” seçeneği çok tehlikeli.
RTE’nin İran, Lübnan, Suudi Arabistan, Suriye ve Dubai ziyaretlerini Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin
politikaları ile açıklama imkanımız ne yazık ki yok.
Ortadoğu’da Türkiye ve İran’ın dışında bağımsız bir devlet yok. Her ülkenin sahibi var. Ama Batı
bunlara çok güzel bağımsız devlet numarası yapıyor. Batı’nın kontrolünde olan bu ülkelere bir “Kahya”
niteliği bile taşımadan yapılan ziyaretler diplomatik, siyasi, dini ve etnik tuzaklara aynı anda düşmeyi
garantiliyor. Bu kapsamda sormak gerekiyor:
 Acaba RTE Batı’yı ve Batı’nın Türkiye politikasını biliyor mu?
- Bu sorunun cevabı “HAYIR”.
 Acaba RTE, Türkiye’nin AB, ABD ve İsrail politikasını biliyor mu?
- Bu sorunun cevabı da “HAYIR”.
 Daha net bir soru, acaba RTE devletini biliyor mu?
75
- Bu sorunun cevabı da çok net bir şekilde “HAYIR”
 Acaba RTE Ortadoğu’da hangi ülkenin hangi devlete ait olduğunu biliyor mu?
- Cevap yine “HAYIR”.
Peki o halde RTE İran’da, Lübnan’da, Suriye’de, Suudi Arabistan’da ve Dubai’de Türkiye için
bulunmuyorsa (ki kesinlikle Türkiye için bulunmuyor), hangi devlet için bulunuyor ve hangi mesajları
götürüyor?
RTE ile Özal’ın tarzının bu kadar örtüşmesi hiç de hayra alamet değildir. Amerika’dan çok
Amerikancılık ya da Siyonistten ziyade Siyonistlik insanın başını derde sokar.
RTE ABD ya da İngiltere ve hatta İsrail “höt” dediğinde sıraya dizilen ülkelere, Türkiye adına ne
diyebilir? ABD, İngiltere, İsrail adına ne diyebilir?
Özal’ın ABD, İsrail, İngiltere istedi diye Ortadoğu’ya yaptığı ziyaretlerden birinde bir Suudi prens Özal’a
“Tuzağa düşüyorsunuz, sizi bize gönderenler bizi yönetenlerdir. Acaba niye sizi “kendi adlarına” yönettikleri
ve sahip olduklarını bize gönderiyorlar, hiç düşündünüz mü?” diye sormuştu. Özal’ın bu soru karşısındaki
yüz ifadesini ne yazık ki kamuoyu göremedi.
Şimdi aynı soru RTE’ye sorulmalı; “Batı’nın hangi tuzaklarına, Özal gibi, aynı anda düştüğünü biliyor
musun?”
Özal Ortadoğu’yu hiç bilmediği için Türk devleti adına gittiği ülkelerden başka devletler adına bir şeyler
istedi ve hatta kendince kurnazlıklar yaptı. Sonuçta Batı’nın kendisini bir nevi birilerinin sadakatini (ve hatta
Özal’ın sadakatini) ölçmekte kullandığını anlamadı.bugün aynı hatalara RTE düşüyor.
ABD’nin RTE üzerinden Ortadoğu’da yürüttüğü diplomasi trafiği Türkiye’nin hedeflerini çıkarlarını,
haklarını ve jeostratejisinin dinamiklerini temsil etmiyor ama Türkiye’nin jeopolitiğinin üretimlerini Batı’nın
kullanımına sunuyor ve bunu yaparken de “devletini” bir kenara bırakıyor. Aynen Özal’ın yaptığı gibi.
ABD’nin RTE üzerinden yürüttüğü RTE’nin icraatlarıyla Türk devletini borçlu hale getirme politikası
kabul edilemez. Batı’nın zaten kendi sömürgeleri olan devletleri Türkiye Sünni şemsiyesi altında toplayıp da
yeni maceralara girmez ve girmemeli. Batı, kullandığı RTE’nin, devletten habersiz yürüttüğü Sünni blok
kurma faaliyetlerini Türkiye’ye mal edemez.
Yine ABD’nin Türkiye’de hem iktidarı hem muhalefeti kontrol altında tutma çabaları da komik kaçıyor.
Yani muhalefete hoş gelecek yayınlar hem de iktidara “korkma arkanızdayız” mesajları hoş değil.
En azından ABD’de, İngiltere’de ve İsrail’de Türkiye’de olduğu gibi hukuken butlan siyasi yapılar yani
korsan hükümetler var. Bu sebeple kimse Batı arkamda diye efelenmesin. Arkanızdaki Batı değil,
Azrailinizdir.
Evet Batı’yı, Ortadoğu’yu ve kendi devletinizi tanımadan politika yaparsanız ve devletinizi yok
sayarak ihanet içinde olursanız, sizi kullananlar akıbetinizi görerek konuşursa “başınız belaya girer”
diyerek sizleri sustururlar ve sonra da suçu Türk devletinin üzerine atarlar.
Devlete ve millete ihanetiniz yoksa, “devlet” sizi niye öldürsün?
“Devlet sizi öldürecek” diye uyaranlar, hangi ihanetinizi biliyor?
Özal millete ve devlete ihanet mi etti?
İran, Lübnan, Suriye, Suudi Arabistan ve Körfez ülkeleri ziyaretleri Türkiye adına mı?
ABD niye kendi kontrolündeki ülkeler için aracı kullansın?
RTE ve Türkiye hangi tuzağa düşürülüyor?
RTE Özal’ın niye ve niçin öldürüldüğünü biliyor mu? diye soran Sesar’ın o uyarıları dikkate alınmalıydı.
76
Hz. Peygamber’imizi (Hâşâ) Anarşist Gösteren:
AB’NİN HİLMİ ÖZKÖK VE TAYYİP ERDOĞAN
SEVGİSİ NEREDEN GELİYOR?
Raporda, Mart 2003'ten itibaren Erdoğan ve Özkök'ün tutumları değerlendiriliyor. Özellikle
Özkök'ün TSK'yı günlük politikanın dışında tutma çabası vurgulanırken şu ifadeler kayda geçiriliyor:
“Genelkurmay Başkanı Silahlı Kuvvetler’in günlük, politika dışında kalması gerektiğine inanmaktadır
ve Silahlı Kuvvetler’i doğrudan ilgilendiren konularda ise askerî ve sivil liderler arasındaki görüş
ayrılıklarının ikna ve iki tarafı da memnun eden bir yol bulunması yoluyla giderilmesini-her zaman
demokratik yollardan seçilmiş politikacıların son sözü söylemesi gerektiği inancıyla-tercih
etmektedir. Buna karşılık Başbakan da askerlerin hassasiyetlerinin kesinlikle farkında olduğunu
göstermektedir ve başkanı olduğu hükümet, çoğu zaman askerlerin muhalefetine yol açacak
düzenlemeler yapmamaya özen göstermektedir.” Hükümetle askerler arasındaki bu uzlaşmanın
Mayıs 2004'te yaşanan imam hatip liseleri tartışmalarında sınavdan geçtiğini ileri süren rapor, bu
ilişkinin ileride daha büyük sınavlar geçireceğini belirtiyor.
AB’den Özkök ve Erdoğan’a bu övgü niye?
Başbakan Tayyip Erdoğan ve Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök'ün yürüttükleri çalışmalar
Avrupa Birliği'nden övgü alıyor.
AB fonlarıyla Türkiye'deki asker-sivil ilişkisini inceleyen Avrupa Güvenlik Araştırmaları Merkezi,
Genelkurmay Başkanı Özkök'ün Türk Silahlı Kuvvetleri'ni politik tartışmaların uzağında tuttuğunu, görüş
ayrılığı olan konularda uzlaşmayı tercih ederek son sözü siyasetçilere bıraktığını vurguluyor. Bu tutumun
Türkiye'nin AB yönelimini olumlu etkilediğini tespit eden merkez, Erdoğan için de şu yorumu yaptı:
“Başbakan askerlerin hassasiyetlerinin farkında ve askerlerin muhalefetine yol açacak düzenlemeleri
yapmamaya özen gösteriyor.” Merkezin hazırladığı raporda, Erdoğan'la Özkök'ün din-siyaset ilişkisine bakış
açılarının aynı olduğu vurgulanırken “Erdoğan siyasal İslam'la arasına mesafe koydu.” tespitine yer veriliyor.
Türkiye'deki sivil-asker ilişkilerindeki dönüşüme de değinen rapor, Milli Güvenlik Kurulu'nun
sivilleştirilmesinde ve iki kurum arasındaki ilişkilerin gelişmesinde en önemli rolü Genelkurmay Başkanı
Özkök'ün üstlendiğine vurgu yapıyor. Raporda, “AK Parti'nin dinî eğilimli bir parti olarak algılanmasına
rağmen, TSK’nin yüksek kademesi ile iktidardaki AK Parti arasında sağlanmış görünen çatışma yerine
uzlaşma da (modus vivendi) daha az önemli değildir. Bu ilişki süregelen buluşma adına ve -AB ve AB'ye üye
ülkelerin açık bir şekilde büyük önem atfettikleri görülen-Avrupa'daki uygulamaya belki de bir süre sonra tam
uyum sağlanabilmesi bakımlarından iyiye işarettir.” Övgüleri diziliyor.
Raporda, Mart 2003'ten itibaren Erdoğan ve Özkök'ün tutumları değerlendiriliyor. Özellikle Özkök'ün
TSK'yı günlük politikanın dışında tutma çabası vurgulanırken şu ifadeler kayda geçiriliyor: “Genelkurmay
Başkanı Silahlı Kuvvetler’in günlük, politika dışında kalması gerektiğine inanmaktadır ve Silahlı Kuvvetler’i
doğrudan ilgilendiren konularda ise askerî ve sivil liderler arasındaki görüş ayrılıklarının ikna ve iki tarafı da
memnun eden bir yol bulunması yoluyla giderilmesini -her zaman demokratik yollardan seçilmiş
politikacıların son sözü söylemesi gerektiği inancıyla- tercih etmektedir. Buna karşılık Başbakan da
askerlerin hassasiyetlerinin kesinlikle farkında olduğunu göstermektedir ve başkanı olduğu hükümet, çoğu
zaman askerlerin muhalefetine yol açacak düzenlemeler yapmamaya özen göstermektedir.” Hükümetle
askerler arasındaki bu uzlaşmanın Mayıs 2004'te yaşanan imam hatip liseleri tartışmalarında sınavdan
geçtiğini ileri süren rapor, bu ilişkinin ileride daha büyük sınavlar geçireceğini belirtiyor.
Avrupa Güvenlik Araştırmaları Merkezi bünyesinde hazırlanan rapora Avrasya Stratejik Araştırmalar
Merkezi (ASAM) de destek verdi. Raporu hazırlayan çalışma grubunda ASAM üyeleri emekli Tümgeneral
Armağan Kuloğlu ve emekli Orgeneral Edip Başer de vardı. Ancak bu iki general çalışmaların devam ettiği
sırada raporun bazı bölümlerine itiraz ederek gruptan ayrıldı. Raporu hazırlayan çalışma grubunda, Prof. Ali
77
İhsan Bağış, Prof. Ahmet Evin, Prof. Metin Heper, Prof. Haluk Kabaalioğlu, Prof. Ali Karaosmanoğlu, Prof.
Nilüfer Narlı, Dr. Mustafa Şahin gibi Türk akademisyenler de bulunuyor.
Türkleri süpürgeci yapan CFR ve AKP!
Biz 26 Ağustos 2001 tarihinden itibaren, AKP''nin CFR desteğiyle kurulduğunu belgesiyle birlikte
defalarca gündeme getirdiğimiz ve Tayyip Erdoğan, bu bilgi ve belgeyi hiçbir zaman tekzip edemediği halde,
bu parti başta Yüksek Seçim Kurulu ve Yargıtay olmak üzere devletin her kademesi tarafından meşru kabul
edildi.
Yayınladığımız CFR belgesinde, AKP''ye dayatılan "yerel yönetimlere otonomi vermek" şartının
gerekleri de yasal olarak bir bir yerine getirildi ama gerek devletin kurumları gerekse diğer siyasi partiler, bu
bilgi ve belge yokmuş gibi davrandı! Gözlerini kapattılar! Çünkü karşılarındaki güç AKP''den önce ABD idi ve
ödleri kopuyordu!
Şimdi ise İngilizlerin ünlü yayın organı The Times gazetesi, Türkiye''de yaratılan garip bir seçim
atmosferinin ardından iktidar koltuğuna oturtulan AKP''nin, ABD tarafından hazırlandığını gündeme getirdi.
Gazete, "Ortadoğu''yu ılımlılaştırmak isteyen Bush, sadece Türkiye''de başarılı oldu" dedi!
İngiltere''de yayınlanan The Times gazetesi, Bush yönetiminin, Genişletilmiş Ortadoğu Projesi
kapsamında Ortadoğu''yu ılımlılaştırmak için teşvik ettiği demokratik seçimlerin, tam tersine radikal
İslamcılara iktidar yolunu açtığı yorumunu yaparak "Ortadoğu''daki tek başarılı örnek Türkiye''deki AKP" diye
yazdı.
"The Times" özetle şu görüşlere yer verdi:
"11 Eylül 2001 saldırılarından sonra terörizme karşı savaş çerçevesinde bölgenin ezilen halklarına
daha fazla söz hakkı tanınması amacıyla harekete geçen ABD''nin bu çabaları Nil''den Dicle''ye kadar
marjinalleşmiş siyasi grupları ön plana çıkardı. İlk test alanı Türkiye oldu. Bu en laik Müslüman ülkede
İslamcı kökenden gelen AKP, 2002 seçimini kazanarak tek başına iktidara geldi. Halen gelecek yılki
cumhurbaşkanlığı seçiminin favorisi olan Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, testin en büyük başarısı olarak
görülüyor."
Bu fotoğraf, Türkiye''nin iktidar partisinin CFR ve ABD tarafından desteklenerek Türkiye''yi yönetir
duruma geldiğini bütün açıklığı ile gösteriyor! Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CFR ve ABD''ye sözler
verilerek kurulan bir partinin Türkiye''yi yönetmesine nasıl seyirci kalıyor?
CFR konusunu bir defa daha hatırlatalım!?64
ABD’nin bölgedeki tek başarısı AKP imiş!!!
Filistin’de Hamas’ın büyük bir çoğunlukla seçimleri kazanmasının ardından İngiltere’nin saygın
gazetelerinden The Times’da çıkan bir haber analiz aynen böyle söylemekteydi. Bush’un Ortadoğu’ya
demokrasi getirme projesinin istenmeyen sonuçlarına dikkat çeken gazete özellikle İran’da Ahmedinecat’ın
seçilmesine ve ardından da Hamas’ın büyük başarısına dikkat çekiyordu.
Ayrıca Irak’ta da işlerin Amerika ve Batı açısından iyi gitmediğini belirten gazetenin yorumuna göre,
Bush yönetiminin bölgedeki tek başarı hikâyesi AKP iktidarıymış. AKP’nin 2002’de tek başına iktidara
gelmesinin ve Amerika ile Büyük Ortadoğu Projesi çerçevesinde işbirliğini sürdürmesinin tek başarı olduğunu
vurgulayan The Times, bölgede yükselen Amerikan karşıtı havanın ve sandıktan radikal güçlerin çıkması
ihtimalinin Amerika’yı oldukça rahatsız ettiğini yazdı.
Bu analiz bizim daha önce ‘AKP 28 Şubat’ın Alternatifi Değil Bizatihi Kendisidir’ (26 Ekim 2005)
yazımızı hatırlattı. Kısaca hatırlamak gerekirse, o yazıda şu hususların altını çizmiştik: Önce 28 Şubat’ın ne
olduğunu anlamak gerekir. 28 Şubat İstanbul’da iç borcun faizinden beslenen iş çevreleri ve bu iş
çevrelerinin işaretiyle harekete geçen İstanbul basını tarafından başlatılmıştı. İş çevreleri Refahyol
hükümetinin iç borcu tasfiye etmesinden korkmuştu. Basınla birlikte hareket eden bu çevreler yurt dışındaki
para ve finans çevreleriyle birlikte hareket ediyorlardı.
64
Arslan Bulut / Yeni Çağ / 30.01.2006
78
Yurt dışında bu çevrelerle iltisak kuran özellikle Yahudi sermayesi Türkiye’nin Ortadoğu’da Amerika
ve İsrail’in yaptığı ve yapacağı projelerin ve girişimlerin taşeronu olmasını istemekteydiler. Amerika’dan
tedarik edilecek silah ve askeri malzemenin aracılığını bunlar üstlenecek ve ayrıca İsrail’den doğrudan
alımlar yapılacaktı. Projenin bu aşamasında ordu içerisinden de destek aldılar. Ancak ordu içerisindeki
destek dar bir gruptan geliyordu ve bir süre sonra da bu grup ordu içerisinde hızla tasfiye edildi.
Böylece 28 Şubat Projesi Rehafyol hükümetini devirmiş; ancak, Türkiye’nin ABD ve İsrail’in sıradan
bir taşeronu olmasını sağlayamamıştı. Bu Projenin devamı AKP tarafından getirildi. 28 Şubatçıların ana
amacı olan Türkiye’yi Amerika ve İsrail’in taşeronu yapma işini AKP iktidarı gerçekleştirdi. Bu yüzden 28
Şubatın kudretli generaline ödüller veren Amerika’daki Yahudi kuruluşları daha kıymetli ödüllerini Başbakan
Erdoğan’a sundular. İşte bu noktada Erdoğan ve AKP 28 Şubatın mağduru değil; tam tersine devamı haline
geldi. Oysa ortalama muhafazakar insan 28 Şubatın uygulamalarından mağdur olmuş ve bu yüzden AKP’ye
destek vermişti seçimlerde.
Amerika’daki Yahudi kuruluşlarındaki buluşma İstanbul sermayesini ve basınını AKP’ye destek
vermeye yöneltti. O yüzden İstanbul sermaye çevreleri ve basını büyük bir gayretle AKP’ye destek vermeye
başladılar. Bu iltisakın bir halkası da AKP’nin Batı karşıtı İslamcılığın temsilci olmaktan çıkmasıydı. Bunu Milli
Görüş elbisesini çıkararak yerine getirdiler. Ve başörtüsü gibi Batı karşıtı İslamcı düşüncenin simgesi olan
konuların üzerine gitmeme sözü verilmiş olmalı. Bu yüzden AKP, parlamentodaki ezici çoğunluğuna rağmen
yasağı eleştirmeye devam etti, ama, hiç bir şey yapmadı.
The Times gazetesinin haber analizi bu tesbitleri doğruluyor. AKP’yi Amerika’nın Ortadoğu’daki tek
başarısı olarak gösteriyor. Gazetenin tesbitine katılmamak mümkün değil. Ancak bütün bölgede Amerikan
karşıtlığı katlamalı bir şekilde artarken, AKP’nin Amerika ile işbirliğinin pek kolay yürümeyeceğinin altını
çizmek gerekir. İran’da Ahmedinecat kazandı. Ardından Hamas’ın zaferi geldi. Bu arada Amerika’nın Irak’ta
yaptıklarından dolayı Türkiye’deki Amerikan karşıtlığı yüzde doksanlara dayandı. Böyle bir ortamda AKP bu
kirli ilişkileri ve iltisakları bakalım daha ne kadar götürebilecek?
“Kürt sorunun"nda son kareler ve endişi verici görüntüler!
Erdoğan ve Gül, 3 Ekim''de göstermelik de olsa müzakerelerin başlatılması için Diyarbakır''a gidip,
terörü, "Kürt sorunu" yapmakla kalmayıp, "bu benim sorunumdur" diye sahiplendiğinden beri, Güneydoğu''da
olanların herkes farkında. Ama ikilimiz hala "özgürlük ve dönüştürme oyunu" peşinde.
Yıllardır olanı-biteni bir kenara bırakıp, sadece son 1 ayın bilançosunu çıkaralım.
Erdoğan güya Roj-Tv''nin kapatılması için Danimarka''ya resti çekti. Ama hem AB''den, hem
kendilerinden büyük itibar gören, "dokunulmaz" Diyarbakır Belediye Başkanı Osman Baydemir,
DEHAP/DTP''li 56 belediye başkanını arkasına takıp, Danimarka Başbakanına "Roj-tv''yi kapatmayın"
mektubu gönderdi. Mektubunda aynen Roj-Tv''nin üslubuyla, sanki ayrı bir ülkeden yazıyormuş gibi "Türkiye,
Türk hükümeti " ifadelerini kullanıp, şikayetçi oldu. Üstüne, "Türkiye''de onlarca Tv kanalının Türkçe yayın
yaptığını ancak ''25 milyonluk'' Kürt nüfusu için bir kanalın çok görüldüğünü" söyledi, "halkımızın arkamızda
olduğunu biliyorum" dedi. Bunlar da belediyenin internet sitesinde yayınlandı.
Başbakan, "Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığı milleti" diye yeni bir millet yaratıp, "Türk" ü de bir alt
kimlik saydıktan sonra, Baydemir''in, "Türkçe yayın yapan tv kanallarından" bahsedip, "Kürtlere bir kanalın
çok görüldüğü" şikayetine şaşılır mı?
Baydemir, kamu görevlisi unvanıyla, Cumhurbaşkanından, milletvekillerine Kürtçe yeni yıl kartı da
gönderdi. Bazı milletvekilleri tepki gösterdi. ANAP İstanbul Milletvekili Emin Şirin, kartı iade ederken,
Baydemir''e mektup yazıp, Anayasa''nın 66.maddesini ciddiye almasını istedi. Baydemir''in cevabı ne oldu;
Türkiye Cumhuriyeti''ne vatandaşlık bağıyla bağlıyım, ama Türk değilim. 66.madde gerçeği ifade etmiyor.
Vatandaşlık bağıyla bağlı olan herkes Türk değildir bu ülkede. Ama herkes Türkiyelidir diyebiliriz…Erdoğan
da aynen böyle söylediğine göre, hem Roj-Tv mektubu, hem bu kartlar için soruşturma açan Cumhuriyet
Savcıları ne yapsın veya soruşturmalardan ne çıkar?..
Yeni Malzeme…
79
3 Ekim öncesi PKK''lılar, "teröristbaşına özgürlük" için "Gemlik''e çıkarma" yaptı, iktidar seyretti. Ama
halkın tepki göstermesinden rahatsız olup, hemen "sağduyu ve provokasyona gelmeyin" çağrısı yaptı.
Ardından Şemdinli patlak verdi. PKK uzantıları gövde gösterileriyle, "halkı sakinleştirme" görevini
üstlenip, "bölgenin hakimiyiz" mesajı verdiler. Erdoğan-Gül ikilisinin bu olaya yaklaşımını ayrıca hatırlatmaya
gerek yok.
Şemdinli ile ilgili gerçekler anlaşılıyordu ki, bu defa teröristbaşının 30 Kasım''da avukatlarıyla yaptığı
görüşmeden dolayı, "hücre cezasına" çarptırıldığı duyuldu. Suçu, "Suç örgütlerinin eğitim ve propaganda
faaliyetlerini yapmak veya yaptırmak"mış. Bizatihi örgütün lideri. Yıllardır, İmralı''dan Kandil''i, DEHAP/DTP''yi
yönetmenin adı ne zaman propaganda olmuşsa?..Ama PKK maşalarına öyle bir propaganda ve yeni
ayaklanma provası malzemesi çıktı ki!..
Şu son 10 günde olanlara bakalım. Sadece Doğu-Güneydoğu''da değil Adana, Mersin, İzmir,
İstanbul''da kadın ve çocukların öne sürüldüğü gösteriler yapıldığını, bunları DTP ve İHD''nin organize ettiğini
biliyor musunuz? Mesela Yüksekova''da düzenlenen "Öcalan''a özgürlük yürüyüşünün" başını Erdoğan''ın
Şemdinli hadisesi için görüştüğü Yüksekova Belediye Başkanı''nın çektiğinden, İHD İstanbul Şube
Başkanının teröristbaşının avukatlarıyla basın toplantısı düzenlediğinden, çocukların güvenlik kuvvetlerine
molotof kokteylli saldırılarda bulunduğundan haberiniz var mı? Veya her yerde açılan "demokratik
konfederalizm" bezlerinden, pankartlardan, sloganlardan, bildirilerden; Gençlik Apo''nun fedaisi… Dikkat
savaş geliyor… PKK halktır, halk burada… Dişe diş kana kan, seninleyiz Öcalan… Önderimize verilen ceza
halkımıza verilmiştir… Öcalan''a yaklaşım savaş veya barış gerekçemizdir… Öcalan siyasi irademizdir…
Barış için önderimiz muhatap alınsın.
Disiplin cezasını AİHM''de açtıkları "tecrid davasında" delil olarak kullanacaklarını bildiren
teröristbaşının avukatlarının ne dediğini duydunuz mu; Müvekkilimiz, Başbakan Erdoğan''ın Türkiye
Cumhuriyeti vatandaşlığı, alt-üst kimlik sözlerini söyledi. Bundan cezalandırılmış. O halde öncelikle
Başbakanın yargılanması gerekmiyor mu?
Ama tüm bunlar sanki Türkiye''de yaşanmıyor gibi iktidar suskun. Hal böyle olunca, elbette önce DTP
eş başkanı Aysel Tuğluk, bir devlet dairesi olan Diyarbakır Belediyesi''ne kadınları toplayıp, "Öcalan''a verilen
cezanın halklar arasında çatışma ve savaşı kışkırttığını" söyleme cüretinde bulunur. Hemen ardından diğer
başkan Ahmet Türk, aynı yerde, bu defa 56 DTP''li başkana, "Öcalan siyasi irademizdir" sloganı attırır, gövde
gösterisiyle "Sayın Öcalan üzerindeki tecridin kaldırılmasını" ister.
Siz AB desteği ve Kopenhag kriterleri bahanesiyle, "devleti ve rejimi yıkma" provaları yapmaya, 40 bin
insanın ölümünden sorumlu kişiye "özgürlük" istemeye, "terör ve terör örgütünü yüceltmeye" ne dersiniz,
bilemem?
Ama Başbakan ve Dışişleri Bakanı bunları hala, "düşünce-gösteri özgürlüğü, demokrasi ve Kürt
sorunu" sayıyor. Herhalde bir bildikleri ve hesapları var. Acaba ne, bir de milletimiz öğrense!..65
 AKP SORUNU KANGRENLEŞİYOR VE TAYYİP BEYİN SONU
YAKLAŞIYOR!
Bu Hükümet Düşecek mi?
Mahir Kaynak bir açıkoturumda şunları iddia etmişti: iskele Sancak’ta konuşan eski istihbaratçı
Prof. Mahir Kaynak, bundan sonra süreçle ilgili şok iddialarda bulunmuş ve bu hükümetin zorla
düşürüleceğini söylemişti. Mahir Kaynak: Türkiye’de Başbakan Erdoğan, ülkeye başbakan olarak
getirilirken eşi yeni başörtülüydü. Türkiye’de bu iktidar gidecektir. Sorun iktidar değildir. Bundan
sonra iktidara gelecek ilk iktidar da başörtüsünü sorununu çözecektir. Türkiye’de başörtü sorunu
sunidir.” Demişti.
Bugün hiç kimse bu hükümetin siyasetini tartışmıyor. İktidarın geldiği dönemde dünyada
65
Yeni Çağ / 21.01.2006
80
iktidarda olanlar bugün tamamen iktidarı kaybetti. Almanya, İtalya’da ve İslam ülkelerinden
bazılarında iktidarlar değişti.
“Türkiye’de iktidarı halk seçer, halk getirir halk götürür” derseniz sorun yoktur. Ama ABD dahil
hiçbir ülke kendi iç dinamikleri ile iktidara gelmez. Burada hükümeti istifaya zorlayacaklar ya da
başka şeyler olacak demişti.”
28 Şubat Sırları ve Recep Tayyib’in “Sırçalanması”
Çok arkadaşım yoktur. Olması da normal değildir. Herkes ile arkadaş olanları siyasetimizin bitmeztükenmez hırsı ve ihtirası ile tanınan Süleyman DEMİREL'e benzetirim. Bir insan olarak da Süleyman
DEMİREL'e benzemektense, dünyaya hiç gelmemiş olmayı tercih ederim.
Sizlere şimdi aktaracağım olayları bana nakleden, uzun yıllar Türk Silahlı Kuvvetleri'nde görev
yapmış ve görev yaptığı her kademede, statü ve rol'ünün bütün gereklerini fazlasıyla yerine getirmiş
seçkin bir Türk Subayı. Benim de, ender arkadaşlarımdan biri. İşte onun iki anısı:
"27 Şubat günüydü, çok değer verdiğim bir büyüğüm bana telefon ile ulaştı ve
"Komutanım, fakirhanemize gelebilir misiniz; hoca efendinin (Necmettin ERBAKAN) bir
müşkülü var" dedi.
Saat 17:30 civarında arkadaşımın bürosundaydım. Büroda Erbakan'ın çok güvendiği
milletvekillerinden biri de vardı. Selamlama, hal hatır sormadan sonra konuya girildi.
28 Şubat günü yapılacak MGK toplantısı öncesi Erbakan'a ulaşan bazı bilgiler ortaya konuldu
ve değerlendirmem soruldu.
Kendilerine kısaca değerlendirmemi yaptıktan sonra, ana hatları ile şunları söyledim.
 Çevik BİR bu olayın beyni değildir, esas beyin Ahmet ÇÖREKÇİ'dir. Çevik BİR, mükemmel
bir maşadır. Bedeli mukabilinde 'her şeyi' yapan bir tıynettedir.
 Sizleri yıkmak için kullanılan malzemenin kaynakları iki çok değerli (!) milletvekilinizdir.
Birincisi A.G; ikincisi A.L.Ş.
 Bu gelişmelerin birinci sebebi; 'Laik' düzenin korunması değildir. İstanbul Dükalığı'nın
Anadolu Kaplanları karşısında zorlanmaya başlamasıdır.
 İkinci sebebi; kurmuş olduğunuz 'havuz sistemi', 'rantiye'yi' rahatsız etmiştir. Rantiye
sülüklerinin yaşaması için, devletin onlara borçlanması gerekmektedir. Türkiye'nin baronu, bu
borçlanmalar yolu ile İLLUMİNATİ'ye yıllık olarak 75 milyar dolar aktarmaktadır. Havuz bu işi
zorlaştırmıştır.
 Üçüncü sebebi; gündeme getirilen 'kesintisiz eğitim' aslında Türkiye'nin orta tabakası ile
fakir kesiminin, yüksek öğrenim yapmasını engellemenin diğer bir yoludur. Bu oyuna gelmeyin.
Bunun için, konuyu dayatan Türk Silahlı Kuvvetler üst yönetiminin malum kesiminden bir şeyler
isteyin.
Bu nedenlerle, bu geceden bir 'Basın Toplantısı' metni hazırlayın. Bu metinde, hükümetin
T.S.K.'nın bazı unsurları tarafından 'tehdit' edildiğini beyan ederek, hem HÜKÜMET'ten hem de
MİLLETVEKİLLİĞİ'nden İSTAFA'nızı açıklayın.
 Yarınki MGK'da, T.S.K.'daki cuntanın dayatmaları gündeme gelirse siz de şunu teklif edin;
'Hükümetimiz, kesintisiz eğitim için, M.E.B bütçesine bütçede verilen ödenek kadar bir ek ödenek ilave
edecektir, bu konuda T.S.K.'nin duyarlılığı da dikkate alınarak Savunma Sanayi Fonu'ndan % 20 kesinti
yapılarak, bu kesinti M.E.B bütçesine aktarılacaktır.
 Son günlerde, T.S.K.'de 'emir-komuta' zinciri dışına çıkarak T.S.K.'ni çok başlıymış gibi gösteren,
'demokrasi' dışına çıkan, haddini aşan, yasa tanımaz bazı generaller hakkında Yüksek Askeri Şura'nın yarın
toplanarak haklarında gerekli işlemi yapması sağlanmalıdır.
 Eğer bu teklifleriniz onaylanırsa yola devam edin, HAYIR denilirse, MGK toplantısına bir sonraki
gün devam edilmesi kararını verip çıkın ve Basın Toplantısı yaparak, daha önceden hazırladığınız metinle
hükümetin İSTİFA'sını açıklayın.
81
 Eğer MGK'da dümen suyuna girerseniz, sonunuz olur ve sizin yerinize onların emirlerini yapacak
birileri bulunur. Direnir ve istifa ederseniz, tek başınıza iktidar olursunuz.
Bu dediklerimin aksi yapıldı, bu olaylar onların sonu oldu; Türkiye için de en büyük felaketin yolu
açıldı."
Deneyimli ve emekli subayımızın bu tespit ve tavsiyeleri, zahiren ve milli bir hükümeti kurtarma
penceresinden çok doğru ve değerli görüşleridir. Ama evrensel siyaset ve yüksek strateji açısından
yanlış ve tehlikelidir. Ve Erbakan Hoca, geçici ve küçük parti hesaplarını değil, kalıcı ve büyük ülke
çıkarlarını tercih etmiştir. Çünkü malum ve mel’un merkezlerin Erbakan’ın bir şekilde İktidardan
uzaklaştırılmaması durumunda, “Bünyesindeki Milli ekiple, kirli cepheyi çatıştırmak suretiyle
ordumuzu yıpratma ve Türkiye’nin yıkılışını kolaylaştırma hıyanetlerini” sezmiş hükümetini ve
partisini feda ederek, ülkeyi ve geleceğimizi koruma feraset ve fazileti göstermiştir.
Diğer olay da, RTE ile ilgiliydi.
"RTE hakkında Devlet Güvenlik Mahkemesi devreye girmişti, yine aynı arkadaşım beni bürosuna
davet etti. Beni, şu an AKP'nin milletvekili olan RTE'nin avukatı ile tanıştırdı.
Avukat bana, "RTE'yi nasıl kurtarabiliriz?" diye sordu. Ben de araştırmam gerektiğini söyledim. Kısa
bir araştırmadan sonra RTE'nin mahkûm olması için Kürt Baron'un 1 trilyon 250 milyar TL, yardımcısı ve
Ermeni dönmesi bir Büyükşehir Belediye Başkan'ın da 750 milyar TL'lik bütçe oluşturduklarını öğrendim. İki
gün sonra, malum avukatla aynı büroda buluştuk ve kendilerine şunu ilettim:
2 trilyon 100 milyara bu iş biter. Parayı bulun, dediğim kişilerle temasa geçin, RTE'ye hiçbir şey
olmayacak.'
Bu sözlerim üzerine malum avukat boynuma sarıldı ve akla gelmeyecek dualarla bana dualar etti.
Aradan 10 gün geçmişti ki, arkadaşım beni yine bürosuna çağırdı ve;
"Komutanım hiç ses çıkmadı, neler oluyor sizce?" dedi.
Avukat arkadaşını aramasını söyledim, o da dediğimi yaptı. Telefon konuşmasını bana dinlettirecek
şekilde telefonu ayarladı. Karşısına çıkan avukat arkadaşıma şunları söyledi:
"Vazgeçtik, Allah'ın takdirine sığınıyoruz. Böylesi daha iyi".
Arkadaşım bana şaşkın ifadelerle bakarken ben gülümsüyordum. Şaşıran arkadaşıma şunu söyledim.
'Demek ki dış güçler, RTE'yi tek başına iktidara getirmeye karar verdi. Milletvekili olmak istiyorsan tam
zamanıdır. Sıralamaya bakmadan aday ol!'
Arkadaşım, bana: "çok zalimsin. Bu nasıl bir değerlendirme" deyince, 'Milletvekili Genel
Seçimleri'nden sonra görüşürüz', deyip oradan ayrıldım. Görüşemedik, çünkü dediğimi yapmış ve milletvekili
olarak TBMM'ye girmişti..."
İşte sizlere 28 ŞUBAT gerçeğinin bir kesiti...
Bir hayal aleminde küresel çetenin reisine sormaya başladım: Dünyayı nasıl yönettiklerini
anlatmak istediğini söyledi. Basit bir soruya cevap veren bir insanın edasıyla konuşmaya başladı:
Aslında yönlerimiz çok basit. Saat yönünde dönen bir dişliyi düşünün. Eğer siz hareketin bu
yönde olmasını istemiyorsanız. Dişliyi ters yöne zorlarsınız. Oysa biz bu dişlinin yanına uygun başka
bir dişli koyarız ve hareketi saatin ters yönüne çeviririz. Yani var olan gücü değiştirmek yerine onun
potansiyelini kendi istediğimiz yöne çevirir ve kullanırız. Milliyetçiyi ülkesi aleyhine kullanmak,
dindara inançlarının yasakladığı şeyleri yaptırmak sosyalisti kapitalizmin en uç çizgisinde kullanmak
mümkündür. Biz bu dişlileri belirler ve onları devreye sokarız. İşimiz bir mühendisinkine benzer ve bu
nedenle bizim toplum mühendisliği yaptığımızı söylerler. Bizim için insanların bir şeye inanması
yeterlidir ve bu inancın niteliğinin hiçbir önemi yoktur. Uygun dişliler aracılığıyla hareketi istediğimiz
yöne çeviririz. Mesela siz PKK ile mücadele ettiniz, büyük bedeller ödediniz ama sonunda bizim
önceden planladığımız kürt oluşuma razı oldunuz 1980’de dünyanın en bağımsız ülkelerinden biri
idiniz ama daha fazla bağımsızlık isteyenlerin gayretleri ile global dünyanın bir parçası oldunuz. Şu
anda islam dünyası inançları için mücadele ettiğini sanıyor ama bu inancın bir şiddet ve nefret
82
kültürüne dönüşmesinden başka bir sonuç elde edemiyor. Dünya üzerindeki sol hareketi, onu bir
düşüce akımı olmaktan çıkarıp şiddet kullanan solcular bitirdi. Bunları biz gerçekleştirdik.
Öyleyse siz dünyayı kapitalizm ve onun temsilcisi ABD adına yönetiyorsunuz?
Bugünkü sistem tarihi bir aşamadır ve sonu da yaklaşmaktadır. Şu anda yaşadığınız büyük
çalkantı bir modelin oluşumunun doğum sancılarıdır. Biz hiçbir düzenin ve düşüncenin ebedi
olmadığını biliriz. İnsanlığın geleceği konusunda iki hakim düşünce vardır. Birincisi dindarlarca ya da
Marksistler gibi determinizmi savunanlarca ileri sürülen görüş. Buna göre gelecek insanların iradeleri
dışında kendi dinamikleriyle oluşacaktır. Biz ise geleceğin insan aklının bir ürün olduğunu düşünür
ve bu geleceği inşa ederiz dindarların bundan rahatsız olması gerekmez Yaratan bizleri kullanarak
kendi projesini yürütmektedir.
Bugün gördüğümüz krallar, başkanlar, diktatörler, kurtarıcılar neyin nesi oluyor?
Bunlar bizim kullandığımız dişlilerdir ve toplumun dinamiklerini istediğimiz yöne çevirirler.
Düşüncemizi eyleme geçirecek gücü nerden bulduğumuzu merak edeceğini biliyorum. Bizimle
birlikte hareket eden yönetimde söz sahibi olan kişiler vardır. Ama bunlar şatafatlı bir hayat süren
krallar ya da şöhretli önderler değildir çoğu zaman arada sırada bu rolü oynamak zorunda kalan
üyelerimiz bundan pek hoşlanmazlar.
Kime bağlısınız? İllimünati. Mason ya da dini bir mezhebin uzantısı mısınız?
Biz taraf değil tarafların yaratıcısıyız.
Bugün dünyayı birkaç kere yok edecek üstelik bunları çevreye ve kendilerine zarar vermeden
gerçekleştirecek teknoloji ve silahlara sahip olanlar varken kendinizi nasıl güven içinde
hissediyorsunuz? Biz ne bir ekibiz ne de bir örgüt. Biz insanların içlerinde var olan bir cevheri temsil
ediyoruz.
AKP, RTE ve Onun arkasındaki “Artık Bilinen” Güçler
1-Şemdinli’de TSK’yı karalamak ve halkla karşı karşıya getirmek istemişler, bu sebeple ordu
mensuplarını orduyu sabotajcı, suikastçı.,. Zalim görüntüsü ile özleştirip terörü meşrulaştırmaya
çalışmışlardır.
2-Danıştay 2. Daire’ye başörtüsü konusundaki kararından ötürü sindirme ve korkutma yöntemi
kullanarak saldırı düzenlenmiştir. Böylece başörtüsü kararı cezalandırılmıştır.
3-RTE, AKP’nin ve AKP’li bir Anakent Belediye Başkanı’nın desteklediği emekli bir Albay Mit
müsteşarı yapılmak istenmiş bu sebeple bir grup oluşturulmuş bizzat RTE’nin yerine oynanan
Anakent Belediye Başkanının mali destekçisi izlenimini veren bir grup yakalanmış oluşum maalesef
kasıtlı bir şekilde TSK’ya mal edilmeye çalışılarak AKP’nin iç hesaplaşması örtülmek istenmiştir.
4-Atabeyler Gerilla Grubu Baskını, işe AKP’nin yıpranmış inandırıcılığını yitirmiş ve artık siyasi
ömrünün bittiğini anlaşılmış başbakanı ve onun kara kutusu Zapsu’yu M. Ali Erbil üzerinden
kurtarmayı amaçlamıştır.
Ayrıca Şemdinli ve Danıştay’da meydana gelen olaylarda tek devlet ve tek millet yapısını
muhafaza
kararlılığını,
Laik
ve
Demokratik
Cumhuriyeti
İngiliz
güdümlü
hilafet
devletine
dönüştürmeme azmini ortaya koyan Türk Silahlı Kuvvetlerini sindirme ve yıpratma da asıl hedef
olarak belirlenmiştir.
Emniyet Genel Müdürlüğü, İktidar Partisinin Kolluk Gücü Haline mi Getiriliyor?
Koltuk hırsına kendilerini adayan iktidarın hırsına yetişmek istercesine yenik düşen birkaç yetkilisinin
talimatı ile hareket eden Emniyet Genel Müdürlüğü ve Türk Polis teşkilatına böyle giderse Türk Milletini değil
“AKP’nin polisi” diyebiliriz.
AKP’nin muhalifi isimlere karşı yürütülen araştırmalar. Emniyet istihbarat ve Polis Teşkilatını
yıpratacak hale gelmiştir.
Başbakan’ın İsparta İl Kongresi’nde EGM’nin AKP’nin muhallilerine karşı yürüttüğü araştırmaları
kastederek “Zamanı geldiğinde biz de konuşacağız, şimdi sabrediyorsak bir sebebi var” şeklindeki tehdidi
83
iktidarın ve Başbakan’ın EGM’yi adeta bireysel güvenlik örgütü gibi kullanma güdüsünü yansıtıyordu.
Anka Kuşu Hareketi olarak öncelikli olarak Başbakan RTE, elinizdeki kartlarımız açmanızı sabırla
bekliyoruz. İçinde çamaşırlarımız olan bir küçük çantamız hazır, umarız söyledikleriniz altında kalmazsınız.
Türk polis teşkilatının şerefli mensupları sinesinde çıktığınız Türk Milletine olan yükümlülük ve
sorumluluklarınızı birkaç makam sevdalısı için unutarak, EGM’ni AKP’nin Başbakan’ın danışmanlarını
belediye başkanlarının, Milletvekillerini özel örgütüne dönüştürülmesine önce siz karşı çıkmalısınız.
EGM’nin bazı birimlerini ve üst düzey yöneticilerinin TSK’ya AKP’nin muhaliflerine karşı faaliyet içinde
olması kabul edilemez. Atasözlerimizi hatırlayınız.
EGM, AKP’nin Talimatları ve Başbakanın İsteği Üzerine TSK’ya Savaş Açamaz!
Şemdinlideki provakasyon ihanet Danıştay katliamı, son olarak Atabey Provakasyonu ile EGM
ve TSK’nın gücünü ve itibarını AKP adına AKP’nin dış destekçileri adına sıfırlama kullanılmaya
çalışılıyor.
EGM TSK’nın düşmanı, TSK’da EGM’nin düşmanı haline sokulamaz!
TSK’nın artık dış güdümlü bir iktidar olduğu belgelenen AKP iktidarının karşısında
yıpratılmasına alet olmak İngiliz, ABD, Fransız ve İsrail gibi devletler adına Türk Vatanı’na saldırmakla
eş anlamlıdır.
TSK’ya açılan savaş Türkiye’ye ve Türk Milletine açılmış bir savaştır. Küresel oyunun
karşısında durabilecek milletinin sinesinden çıkmış Türk Ordusunu oyunun parçası haline getirmek
isteyen koltuk sevdalılarının hırsına, Türk Polis Teşkilatı alet edilemez.
EGM’nin dış milliyetçi tarikatçılığı ve bölgesel milliyetçiliği tetikleyen, geliştiren, besleyen bir
mihrak haline gelen AKP ile ilgili elinde biriken dosyaları yargıya teslim etme zaman gelmiştir.
Başbakan R.T. Erdoğan Yunan Gizli Servisi’nin Elemanı Gibi Davranamaz!..
AKP iktidarının ve arkasındaki dış güçlerin içeride TSK’yi yıpratma ve sindirme, provoke etme gözden
düşürme etkinliklerine denk düşen bir dış gelişmede Türkiye ile Yunanistan arasında yaşanan ve bir süredir
devam eden gerginliktir.
Türkiye-Yunanistan gerginliği de TSK’yı dışarıdan yıpratma ve saldırgan gösterme, içeride ise gözden
düşürmeyi amaçlamaktadır.
TSK’ya karşı hem içeride hem de Yunanistan aracılığı ile dışarıda yürütülen faaliyetlerin odak
noktasında AKP iktidarı, yaşananlara, seyirci kalan her fırsatta Türk Ordusu’nu hedef gösteren, Başbakan,
Dış işleri Bakanı, İç İşleri Bakanı ve maalesef Meclis Başkanı Arınç bulunmaktadır.
Görüldüğü üzere soru ve sorun çok. Burada en kötü ihtimallerden birisi EGM’nin başka ülkenin gizli
servis elemanı ya da gizli servisince kullanılma ihtimali olduğu iddia edilen siyasi seçkinlerin bireysel örgütü
haline gelerek Türk Devleti’nin kontrolünden çıkması durumudur.
Adı konulmamış bir asimetrik savaş yaşıyoruz. Bu savaşta bizi yönetenlerin bir kısmının düşmanın
adamı olma ya da onlar tarafından kullanılma iddiası var. Tüm yaşananları akıl süzgecinden geçirdiğinizde
duygularının ve hırsının kölesi olmayanlar “bu ihtimalde yüksekliği” görüyor.
Hepimiz, hepimizin varlığını hedef alan son gelişmeler ve gerginlikler için Başbakan’dan
açıklama bekliyoruz!. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Başbakanlık koltuğuna oturarak ulaşılabilecek
en şerefli makama gelmiş Başbakan’a Türk Devleti’nin ve Türk Milleti’nin her şeye vakıf olduğunu,
elindekilerin onlarca kere sağlamasını yaptığını hatırlatarak son kez soruyoruz.
 Hukuken Türkiye Cumhuriyeti’nin Başbakanısınız. Ancak politikalarınız, yaptıklarınız
karşısında, siz Türkiye’nin Başbakanı mısınız?
 Etrafınızdaki kadroya bakınca “karanlık ilişkileriniz” var mı?
Türk Milleti’ni gerilime taşıyan demeçlerinizi sonuçlarının Türkiye’den ziyade başka devletlerin
işine yaraması nedeniyle soruyoruz. Bir başka ülkenin gizli servisi veya çalışanları ile İstanbul
Büyükşehir Belediye Başkanlığı döneminden itibaren birlikte misiniz?
Türk Ordusu’nu yıpratma çalışmalarına çanak tutan bazı EGM mensuplarının yetkilerini
84
aşmalarına ses çıkarmayarak “Türk Polis Teşkilatını AKP’nin bir kolu haline getirmekle ısrarlı
mısınız?”
Size bağlı çalışan bir özel örgüt var mıdır? Soruyoruz ve uyarıyoruz.!
Son gelişmeden gerginliklerin ve hükümet icraatlarının bilgi altyapısı oluştuğunda, başta
Başbakan Erdoğan olmak üzere; bazı bakanlar, bazı milletvekilleri ve bazı üst düzey bürokratlar,
yabancı bir ülkenin gizli servisine çalıştıkları iddiasıyla ya da cürmü meşhut ile gözaltına alınıp
tutuklanabilir.
Bizden hatırlatması”
 G.K.B. BÜYÜKANIT: “AKP HÜKÜMETİ DEVLET POLİTİKASINDAN
SAPIYOR”
Bu tarihi uyarılar, acı bir gerçeğin özetidir. Milletimize ve tüm sorumluluk sahiplerine:
“Şimdi şahsi hevesler ve hesaplar için, ülkemiz ve geleceğimiz feda ediliyor” mesajı yerindedir.
AKP, sanki babalarının malıymış, kendilerine miras kalmış gibi, Kıbrıs’ı AB’ye hibe ve hediye
etmektedir.
Hala “Asker siyasete karışmasın, Genel Kurmay konuşmasın” diyen çevrelerin bu tavrı,
hıyanetleri gizlemeye yöneliktir ve kahpeliktir!
Cumhurbaşkanının, Genel Kurmayın, Ana Muhalefet Başkanının, hatta bakanların bile haberi ve
bilgisi olmadan, AKP Kıbrıs’ı ve Türkiye’nin çıkarlarını rüşvet veriyor!
Başörtüsü ve İmam-Hatip zulmü konusunda muhalefetle ve marazlı sivil inisiyatifle mutabakat
arayan AKP; şahsi hesapları için milli çıkarlarımızdan taviz vermeye gelince hiç kimseye sormayarak
münafıklığını mühürlüyor.
Oysa Tayip ve şaşkın ekibi, bütün tavizleri verseler de AB’ye yaranamayacaklarını, “Türkiye’nin
AB’ye girmesine asıl engel, halkının Müslüman olmasıdır.” Diyen İtalyan Bakan Emma Bonino
açıklıyor.
Kıbrıs’ı; Ecevit’in ve muhalefetin direnmesine rağmen 1974 çıkarmasına ön ayak olan Erbakan
kurtarmıştı. Şimdi Tayip Erdoğan AB’ye ve İsrail’e rüşvet veriyor. Hala her ikisini aynı gösteren kasıtlı
çevreler aslında AKP’nin hıyanetine dolaylı destek veriyor.
AKP’nin teslimiyetçi ve işbirlikçi tavrı Kıbrıs’ı Girit olmaya sürüklüyor ve Kıbrıs, Rum’lara teslim
ediliyor!
AB sevdası ile taviz üstüne taviz veren AKP iktidarı, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni ortadan
kaldıracak bir girişim yaptı. 40 yıllık Kıbrıs davasını bir kalemde silen AKP, KKTC’deki Ercan Havaalanı’nın
uluslar arası trafiğe ve Maraş limanının da doğrudan ticarete açılması karşılığında Güney Kıbrıs Rum
Yönetimi’ne Türkiye’den bir havaalanı ve birkaç limanı açmayı önerdi.
Brüksel’de başlayan daimi temsilciler toplantısında ele alınan öneri, 2007 sonuna kadar
sonuçlandırılmak üzere, Kıbrıs için Birleşmiş Milletler şemsiyesi altında bir çözüm girişimi başlatılmasını, bu
bir yıllık süre için birkaç liman ve havaalanının Rumlara açılmasını, buna karşılık KKTC’deki Magosa Limanı
ile Ercan Havaalanı’ndan doğrudan ticaret ve uçuşların yapılabilmesi teklifi hükümet üyelerinden bile
gizlendi.
AB daha fazlasını bekliyor!
AB Dönem Başkanı Finlandiya, Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül’ün, limanların
açılması konusunda Türkiye’nin önerilerini içeren bir mektubunun ellerine ulaştığını bildirdi.
Finlandiya’nın AB Daimi Temsilciliği Sözcüsü Mikko Norros, Dönem Başkanlığının, Gül’ün
mektubunu incelemeyi sürdürdüğünü söyledi.
Böylece Türkiye de aynen AB ülkeleri gibi Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’ni Kıbrıs Cumhuriyeti olarak
kabul edilecek ve KKTC yok sayılmış olacak.
Avrupa Birliği’nin (AB) dönem başkanı Finlandiya ise, Türkiye’nin, üyelik müzakerelerindeki
85
tıkanıklığı aşmak için bir liman ve bir havaalanını Kıbrıslı Rumlara açma teklifinin çok olumlu bir adım
olduğunu belirtti.
Almanya da, Türkiye’nin bir liman ve bir havaalanını Kıbrıslı Rumlara açma teklifine oldukça sevindi.
KKTC tasfiye edilmek isteniyor
Türkiye’nin kırk yıllık Kıbrıs politikası tezlerini yerle bir eden, 1974 Barış Harekatı’nı ‘işgal’ harekatına
düşüren Türkiye’nin bu teklifi KKTC’nin tamamen tasfiyesi anlamına geliyor. Avrupa Birliği üyesi Rumlar’ın
çıkarlarına yönelik bu teklifin, Avrupa Birliği’nin iki güçlü üyesi Almanya ve Fransa’nın yaptığı müzakereleri
askıya almanın yeterli olmayacağı bunun için süre verilmesi ve yeniden bir rapor hazırlanması önerisinin
arkasında gelmesi dikkat çekti.
Avrupa Birliği üyelik süreci ile Kıbrıs sorununun birbiriyle ilgisi olmadan yürütülmesi gerektiğini her
fırsatta dile getiren AKP Hükümeti’nin bu girişimi sadece bununla sınırlı değil. Eylül ayı içerisinde Bakanlar
Kurulu’nun Gümrük Birliği ile ilgili bir kararnamede Güney Kıbrıs Rum Yönetimi’nden Kıbrıs diye bahsetmesi
ile devam eden süreç bugün KKTC’nin tamamen yok edilmesine yönelik adımlarla daha da ileri gitti.
Öte yandan AB Dönem Başkanı Finlandiya ise Türkiye’nin bu önerisinin birliğin taleplerini tam olarak
karşılamayabileceğini de açıkladı. Kaynaklar, bu meselenin AB içinde görüşülmeye devam edildiğini, taraflar
arasında görüş alışverişinin sürdüğünü ve konunun AB Daimi Temsilciler Komitesi (COREPER)
Toplantısı’nda ele alınacağını dile getirdi.
Rumlar buna bile razı olmuyor!
Türkiye’nin bu önerisine Rum yönetiminden ise olumsuz cevap geldi. Bu teklife Avrupa Birliği çevreleri
olumlu bakarken Rumlar tepki vermede geç kalmadı. Rum Dışişleri yetkilileri KKTC’deki havalimanı ve
limanların açılmasına kesinlikle karşı olduklarını ifade etti. Türkiye’nin bir liman ve havaalanını Rumlara
açacak’ duyurusu Borsa’yı da etkiledi. Endeks, 900 puan yükselerek 39 bin puanı aştı. Amatör yatırımcılara
da borsa uyarısı geldi.
Onur Öymen: “Ha bir liman, ha 10 liman” diye uyarıyor!
CHP Genel Başkan Yardımcısı Onur Öymen, Türkiye’nin Kıbrıs konusunda AB’ye yaptığı öneriyle ilgili
olarak, “Bir limanı; bir havalimanını açmakla, 10 limanı açmak arasında hukuki ve siyasi açıdan hiçbir fark
yok. Kimse kimseyi kandırmasın. Bu, adım adım Türkiye’nin bugüne kadar gayri meşru saydığı Kıbrıs Rum
Yönetimini meşrulaştırma yönündeki gidişin işaretidir” dedi.
Öymen, TBMM Dışişleri Komisyonu toplantısı öncesi gazetecilere, Türkiye’nin AB’ye yaptığı, “Ercan
Havaalanının uluslararası trafiğe, Mağusa limanının da doğrudan ticarete açılması karşılığında, Türkiye’den
de bir havaalanı ve limanın Rumlara açılabileceği yönündeki” teklifi değerlendirdi.
Türkiye’nin, bir süreden beri kapalı kapılar ardında bu konuda müzakereler yaptığına ilişkin endişeleri
bulunduğunu dile getiren Öymen, Hükümetin, Türkiye’nin çıkarlarını çok yakından ilgilendiren milli davaya,
bu gibi gelişmeler hakkında Meclise ve muhalefete hiçbir bilgi vermediğini ifade etti.
Ercan Havaalanından, doğrudan uçuşlar konusu gündeme geldiğinde, Rum Yönetimi Lideri
Papadapulos’un, “Bunu müzakere konusu bile yapmayız. Bu, bizim için bir egemenlik konusudur”
dediğini hatırlatan Öymen, Rumların bu noktada geri adım atmayacağını düşündüklerini söyledi.
Öymen, arkasında AB’nin desteğini hissederken Kıbrıslı Rumların taviz vermesi için bir sebep
bulunmadığını dile getirerek, şöyle devam etti:
“Belli ki bütün çabalar, Türkiye’yi adım adım tek taraflı tavizlere yönlendirmektir. Son haberler
gerçeği yansıtıyorsa, Türkiye’nin, bir çözülme başlangıcının içinde olduğunu görüyoruz. Bu gidiş,
sonunda Kıbrıs’ı Girit gibi elden çıkarmamıza yol açar. Hükümeti son kez uyarıyoruz; Bu vahim hatayı
yapmayınız, direniniz, haksız baskılar karşısında direniniz Çünkü Türkiye’nin önüne Kıbrıs meselesini
çıkarmak isteyenler, gerçek niyetlerini ortaya koymuyorlar.”
Dışişleri Komisyonu Başkanı Mehmet Dülger de öneriyle ilgili olarak Dışişleri Bakanlığı ile
konuşmadıklarını ifade ederek, “Böyle bir teklif gitmiş. Liman açıldığı zaman, fiili olarak o limana
gelecek adam, kağıdını getirecek, kağıda itibar ederek damga atılacak. Onu fiili olarak tanıyor
86
durumuna geçiyorsunuz. Buna dikkat etmek lazım Ercan açılıyorsa, o da oraya geldiği zaman
KKTC’yi tanımış oluyor. Burada hukuki bir husus var. Yeni bir şey” diye konuştu.
66
Tayip Erdoğan AB’ye gizli tavizler ve taahhütler veriyor!
“Ein mann ein wort”
BAŞLIKTAKİ iki kelime Almanca. Ein Mann, bir adam, ein Wort bir kelime demek. Arka arkaya
kullanıldığında, bu bir deyim, “adam olan sözünde durur”, anlamına geliyor.
Bu deyimi 8 Kasım 2006'da, yani bir ay önce Alman Başbakanı Merkel Berlin'de bir toplantıda
kullanıyor.
Tayyip Erdoğan'ı kastederek, "ein Mann, ein Wort" diyor. Erdoğan'ın verdiği sözde durmadığını öne
sürüyor. Sert bir üslup. Kızgınlık ve hayal kırıklığı ifade ediyor.
08 Kasım, Berlin. Alman Dış Politika Enstitüsü'nün toplantısı. Kürsüde Merkel:
"Türkiye sözünde durmadı, buna karşı bizim de bir tavrımız olacak. Biz, AB'de Türkiye için
başından beri özel statü istedik, ama devlet politikası izlediğimiz için, bundan vazgeçtik. Ancak, şimdi
Türkiye sözünde durmuyor. Bizim de, Türkiye'nin AB üyeliğine destek veren devlet politikasını rafa
kaldırma hakkımız doğmuştur".
Çok kesin ifadeler. Son sekiz yılda Almanya'nın izlediği politikayı tam tersine çeviren sözler.
Merkel konuştukça, daha da sertleşiyor. Ve hatta:
"Bizim dönemimizde Türkiye ile görüşmeler sürmeyecek" Diyor.
Türkiye denilince, Merkel kendini kaybediyor.
Aynı toplantıda Türkiye Araştırmalar Merkezi Başkanı Prof. Faruk Şen de var.
Toplantı sonrasındaki yemekte Şen, Merkel'le konuşma fırsatı buluyor. Şen'in "Türkiye'ye neden bu
kadar sert çıktınız" sorusuna, Merkel'ın yanıtı çok kısa:
"Ein Mann, ein Wort".
Erdoğan sözünde durmuyor, anlamında. Erdoğan'ın sözünde durmadığını öne sürdüğü konu,
29 Temmuz 2005 tarihli Ek Protokol. Merkel devam ediyor:
"Erdoğan o protokolde Güney Kıbrıs'ı tanıyacağına dair söz verdi. Hava alanları ve limanları
açacağına söz verdi, birbuçuk yıl geçti, açmadı".
Şimdi soruyoruz:
Bu nezaket ölçülerini ve diplomasiyi aşan eleştiri karşısında, Erdoğan'ın Merkel'e yanıt hakkı doğuyor.
Ortaya hayati bir soru çıkıyor.
Gerek ek protokol yoluyla, gerekse ikili görüşmelerinde, Erdoğan gerçekten "Güney Kıbrıs'ı
tanıyacağız" diye bir söz verdi mi?67
Tayip Erdoğan AB’yi mi, Türkiye’yi mi, Yoksa şahsi emellerini mi kayırıyor?
Bırakın bir sefer de AB kaybetsin!..
Bazı AB ülkelerinin Yunanistan ve Kıbrıs Rumları ile kolkola girerek Türkiye'ye yeni şartlar
dikte ettirmeye kalkışmaları, hatta müzakerelerin askıya alınması yönündeki çalışmaları Türkiye'deki
AB yandaşlarını iyice köşeye sıkıştırdı. Türk halkına karşı söyleyecek söz bulamamanın sıkıntısını
yaşıyorlar. Çünkü, adamlar hem Türk halkına hakaret anlamına gelen istekler sıralıyorlar hem de
bunun Türk halkına hakaret olduğunu bağıra bağıra söylüyorlar. Sormazlar mı adama, "Madem ki
yapılan iş Türk halkına hakaret anlamına geliyor niçin böyle bir gelişmeye meydan veriyor,
engellemiyorsunuz?" diye.
Bu arada Başbakan Erdoğan da Merkel'i arayarak, "Türkiye'yi masadan uzaklaştırmak vahim bir
hata. Türkiye değil AB kaybeder" demişmiş!..
Şimdi, birisi de çıkıp: "Sayın Başbakan madem Türkiye'nin AB masasından çekilmesi ile
Türkiye değil de AB'nin kaybedeceğine inanıyorsunuz. Öyle ise masadan çekilin de hep kaybeden
66
67
(a.a)
Hürriyet / 07.12.2006 / Y. doğan
87
taraf biz olmayalım. Bir defa da AB kaybetsin" diyecek olursa acaba ne cevap verirmiş…
Kaldı ki, Başbakan Erdoğan'ın bu sözleri yıllardan beri Türkiye'deki AB yanlılarının ve başta da
kendisi ve partisi yöneticilerinin söylemlerine ters bir çıkış değil mi? Yıllardan beri AB'ye girmenin
meziyetlerini ve faydalarını anlatanlar kendileri değil miydi? AB Türkiye'yi yokuşa sürmeseydi
kazanan Türkiye olmayacak mıydı? Bunun aksine inanılıyorduysa bu AB sevdasının tutarlı bir izahı
olabilir mi? Varsa yapılsın da bizde bilelim.
Bu ülkeyi yönetenlerin asli görevi önce ülkemizin çıkarlarını korumak değil mi? 68
Asıl İsrail rahatsız, Siyonistler Türkiye’nin AB’den kopup, yeni bir oluşuma kaymasından
korkuyor!
Avrupa Birliği ile Kıbrıs üzerinden başlatılan kriz giderek derinleşiyor… Avrupa Birliği kriziyle birlikte
Amerika'dan yükselen darbe ihtimali seslerine de kulak vermek gerekir. Türkiye'nin Avrupa Birliği vizyonunu
kaybetmesinden veya yönünü Doğu'ya çevirmesinden en büyük rahatsızlığı duyacak ülkelerin başında
İsrail'in geleceğini düşünmek yanlış olmaz. 28 Şubat döneminde Erbakan iktidarının böyle bir his vermesi,
post-modern darbe sürecini başlatan en önemli etken olmuştu. İsrail'in şu anda da kendisinin kötü ilişkiler
içinde olduğu ülkelerle Türkiye'nin dostane ilişkiler geliştirmesinden memnun olduğunu söylemek çok
gerçekçi olmaz.
Türkiye eğer Kıbrıs sorunu nedeniyle Avrupa Birliği rayından çıkacak olursa, kim ne derse desin, bir
yön arayışına girecektir. İsrail böyle bir gelişmeyi istemez ve bunun düşüncesinden bile rahatsız olur. Üst
düzey komutanların Amerika ziyaretlerinde İsrail yanlısı düşünce kuruluşlarında konuşma yapmaları tesadüf
değildir. Bu ziyaretlerin ardından önce Soner Çağaptay'ın Türkiye'nin istikameti hakkında olumsuz
değerlendirmeler yapması, Zeyno Baran'ın da darbe ihtimalinden söz etmesi de tesadüf değildir. 28 Şubat'ın
yeniden tartışmaya açıldığı ve göklere çıkarıldığı bugünlerde her satırı dikkatli okumakta, atılacak adımlara
dikkatli karar vermekte yarar var. Doğrudur, Avrupa Birliği, Türkiye'ye karşı sözlerini yerine getirmemiş ve
Kıbrıs'ta verdiği sözleri tutmamıştır. Doğrudur, Türkiye'nin Avrupa Birliği yolunda attığı adımlar kimi ülkeleri
rahatsız etmektedir. Ama Türkiye'nin mükemmel, her türlü dış müdahaleden uzak bir demokratik sisteme
henüz kavuşmadığı da doğrudur.
Bu ülkede yeni müdahalelere zemin sağlayacak dış dinamikler hâlâ
mevcuttur ve oyun planlarını uygulamaya koyma zemini aramaktadır. (06 12 2006 / Sabah / E. Babahan)
AB’den AKP’ye seçim kurtarma mühleti mi veriliyor?
Yoksa, AB ve AKP arasındaki ‘danışıklı dövüş’ mü yapılıyor?
Ankara Protokolü’nün uygulanmasında geri adım atmadığını halklarına göstermek isteyen AB ülkeleri
ile yaklaşan genel seçimler öncesinde Kıbrıs konusunda bir taviz vermek istemeyen AKP hükümetinin bu
görüşleri birlikte değerlendirildiğinde başka bir tablo ortaya çıkıyor. Şuan ki AB dönem başkanı olan
Finlandiya’nın müzakereler konusunda Türkiye’ye ek süre verilmesine karşı çıkmasına rağmen Almanya ve
Fransa’nın böyle bir çıkış yapması farklı yorumlara sebep oluyor. Müzakereleri uzun bir dönem içinde ve
seçimlerden sonra değerlendirme önerisi, Almanya ve Fransa’nın bir bakıma AKP hükümeti ile bir dönem
daha çalışmak istemesinin bir belirtisi olarak nitelendiriliyor. AKP yönetimindeki Ankara Hükümeti’nden
istediği tavizleri alacağına inanmış olan AB ile vereceği tavizleri seçim sonrasına öteleyeceğini işaret eden
AKP hükümetinin bu danışıklı dövüşü hem AB hem de Türkiye halkı tarafından merak ve endişe ile takip
edilmeye devam ediyor.
Eyvah, kaybedecek bir şeyimiz kalmamış!
AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın Türkiye-AB ilişkileri ile ilgili olarak yaptığı “Türkiye’nin kaybedecek bir
şeyi yok, kaybederse AB kaybeder” değerlendirmesini nasıl yorumlamalıyız?
Türkiye’nin elinin çok güçlü(!) olduğu şeklinde mi yoksa her şeyini kaybetmiş bir ülke olarak mı?
Türkiye’nin elinin çok güçlü olmadığı ortada!
Böyle bir şeye inanmayı bırakın düşünmeyi bile yersiz buluruz.
68
07.12.2006 / Abdülkadir Özkan / Milli Gazete
88
O zaman her şeyini kaybetmiş bir ülke ile karşı karşıya olduğumuzu düşünmek durumundayız
demektir.
AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın bu sözlerini ilk duyduğumuzda tüylerimizin diken diken olduğunu ve
“Eyvah, kaybedecek hiç bir şeyimiz kalmamış” diye hayıflandığımızı söylemeliyiz!
Bu sözler bir bakıma Türkiye’nin içine sokulduğu çıkmaz sokağı da bize tarif etmiyor mu?
Türkiye-AB ilişkilerini ele aldığımız zaman bugüne kadar verdiğimiz tavizlerin hep maldan
olduğunu ama karşı tarafın bitip tükenmek bilmeyen istekleri yüzünden artık bıçağın kemiğe
dayandığını görüyoruz.
Özelleştirme dediler özelleştirdik.
Kıbrıs dediler verilebilecek her şeyi verdik.
Ama karşımızda adeta ne versek doyuramayacağımız aç bir ejderha vardı ve hep daha çoğunu
istiyordu!
Böyle bir ortamda AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın sözlerini “Neyimiz var neyimiz yoksa hepsini
kaybettik, artık kaybedilecek bir şeyimiz kalmadı” şeklinde anlamak en doğrusu galiba!
Bu duruma düşmenin tek avantajı var, o da bizim için artık hiçbir tehdidin para etmemesidir!
İnsan kaybedecek bir şeyi olduğu zaman onu kaybetmemek için taviz verebilir!
Ama kaybedecek bir şey kalmamışsa yani sıfırı tüketmişse korkması için bir neden kalmamış demektir.
Dileriz, kendi değerlerimize sımsıkı sarılarak yeniden ayağa kalkmaktan başka çaremiz olmadığının
farkına erilir.
Unutulmaması gereken çok önemli bir husus ise Türkiye’nin AKP iktidarı döneminde kaybedecek hiç
biri şeyi kalmamış ülke durumuna geldiğidir.
Yani sıfırı tükettiğidir.
AKP’nin güvendiği ABD sarılacak yılan arıyor
ABD, Irak Çalışma Grubu’nun (IÇG) raporuna epey bel bağlamıştı. Ama hayaller suya düştü. Raporu
şöyle özetleyebiliriz: ABD boğulmak üzere, kendinden başkasını düşündüğü yok, sarılabileceği yılan arıyor.
Raporun işlevi sınırlı olabilir ama sembolik anlamı çok büyük. Çünkü bu rapor ABD’nin Irak’taki savaşı
kazanamadığının, kazanmasının da mümkün olmadığının açık bir itirafı olarak tarihe geçti. Peki ABD
yenildiyse kim kazandı? Tabii ki Irak değil. Her ne kadar raporda Irak’ın bölünmesi fikrine kesinlikle karşı
çıkılsa da bir süre sonra ortada böyle bir ülke kalmayacağını öngörebiliriz. Şii Araplar ile Kürtler mi? ABD’nin
çekilmesi halinde Irak’ta ve Ortadoğu’da neler yaşanacağını, Irak Şiileri ve Kürtlerinin akıbetinin ne olacağını
kestirmek zor.
İran ve Suriye mi? Kesinlikle evet. İran Şiileri, Suriye de Sünnileri arkalayarak Irak’ın kontrolünü büyük
ölçüde ele geçirdiler. Irak bölünse de parçalansa da ipleri ellerinde tutacağa benziyorlar. En azından nükleer
silah konusunda açık bir garanti almadan İran’ın elini güçlendirmek istemeyecektir. Bu öneriye en sert
itirazsa kuşkusuz İsrail’den ve onun ABD’deki güçlü destekçilerinden gelecektir. Bu arada IÇG’nin, Filistin
sorununun çözümüne yoğunlaşılması önerisi İsrail’i rahatsız ediyor. Aslında IÇG, sadece İran ve Suriye’yi
değil Irak’a tüm komşu ülkeleri sürece dahil etmeyi öneriyor. Bu noktada Türkiye’ye Kürtler, Suudi Arabistan,
Mısır gibi Sünni Arap devletlerine Şii Araplar ve bir ölçüde de Kürtler karşı çıkacaklardır.
69
Türkiye ve İran, Irak’a müdahaleye mi hazırlanıyor?
Şu ana kadar İran, nüfuz alanını alabildiğine güçlendirdi. Bunu, büyük oranda ABD/ İsrail
cephesiyle yürüttüğü çatışma eksenli stratejiye borçlu. Irak içinde neredeyse ABD'den daha etkin
hale gelirken, Lübnan'da Suriye ile birlikte, ABD/İsrail cephesiyle kıyasıya bir güç mücadelesine
girişti. Küresel göstergelerin aksine, Tahran iki cephede de tahminlerin ötesinde bir başarı sağladı.
Bunun dışında, Hem Irak'ta hem de Lübnan'da Suudi Arabistan'la kıyasıya bir mücadele yürütüyor.
ABD ve işgalci güçleri bir tarafa bırakırsak, iki ülkede de aslında İran-Suudi Arabistan çatışmasından
69
07.12.2006 / Ruşen Çakır / Vatan
89
söz edebiliriz. Aslında bu çatışmanın İran-Irak savaşından beri devam ettiğini, Birinci Körfez
Savaşı'nın bu çerçevede şekillendiğini, şimdi Irak'taki iç çatışma ile kendini gösterdiğini, giderek
yayılma işaretleri gösterdiğini söylemeliyiz. Irak'ta izlediğimiz mezhep üzerinden iktidar savaşının
önlenmesi, Lübnan'a ve Körfez bölgesine sıçramaması için bu iki ülkenin ikna edilmesinin tek yol
olduğunu da…
ABD'nin yeni Savunma Bakanı Robert Gates, Irak'taki savaşı kazanamayacaklarını açıkladı.
Aynı zamanda da komşuların Irak'a müdahale edebileceğini söyledi. Irak Gözlem Grubu ABD
askerlerinin Irak'taki varlığının 2008'den itibaren çekilmesine ilişkin bir yaklaşım sunarken askeri
kaynaklar ABD askerlerinin 2007'nin ortalarında görevi Irak birliklerine devretmeye başlayacağını
söylüyor. Gözlem Grubu ayrıca İsrail-Filistin krizine müdahale konusunda da ABD'nin rolünü artırıcı
öneriler getiriyor.
70
Mandacı ruh yeniden hortluyor!
Atatürk ölünce ipleri ele geçiren İnönü, Sevr kabusu yaşanırken İstanbul'da geliştirdiği mandacı
kişiliğine döner ve devleti dönüştürür. Malum, Paşa, Amerikan veya İngiliz mandası altında bir Türkiye
hesabı yaparak hayatını 'Çiftçi İsmet Ağa' olarak geçirmek istiyordu…
Dilimde tüy bitse de bu gerçeği sıkça vurgulayarak bağlantılı konularda meram anlatmayı
sürdüreceğim. Zira 1938'de olan biteni anlamazsak, Atatürk'ün de bir değeri kalmaz, Cumhuriyet’in de...
İnönü'nün Atatürk Ankarası'na çökerttiği mandacı ruh yüzünden gelen gideni aratır. Cumhuriyet'in püf noktası
budur…
İlginçtir; Atatürkçülük ve laiklik konusunda aslan geçinen Demirel AB meselesine dair son beyanıyla
çok daha aşırı bir mandacı ruh yansıtır:
-Ne olursa olsun Avrupa hedefinden cayamayız...
Türkiye-AB şamatasında gaflet, dalalet ve ihanet ehli olmayan her Türk, bizi tutan İngiltere'ye karşı
Fransa ve Almanya'nın ikiyüzlü muhalefetindeki basit hakikati görür. Bu demektir ki, Ankara ile oynanan
oyun, İngiltere ile Almanya-Fransa ittifakı arasındaki çekişmenin yan ürünüdür. Ankara, kendisi için AB üyesi
olmayı hedeflediğini sanırken işin aslı İngiltere'nin Brüksel'deki Alman-Fransız ağırlığını dengeleme
manevrasıdır.71
ABD ve yandaşları Irak’ta kaostan kurtulamıyor!
Raporda Irak’ta “kaosa doğru gidişat olduğunun” belirtilmesi, Avrupa basınının tepkisini çekti.
Raporun gerçekleri gizleme amacı güttüğünü belirten gazeteler, Irak’taki vahşetin çok daha büyük insani bir
felaketi tetikleyeceğini yazdı.
İngiliz basını, Irak Çalışma Grubu’nun Raporunu eleştirirken, The Independent “Kıyamet” manşeti ile
çıktı. Irak’ta durumun felaket olduğunu yazan gazete, raporun Irak’taki gerçek vahşeti gizlediğini, buradaki
kaosa doğru gidişatın insani bir felaketi tetikleyebileceğini kaydetti. Financial Tımes ise, Irak’taki çöküşe,
Bush’un politikalarının neden olduğunu belirterek, işgal güçlerinin derhal Irak’tan çekilmesini istedi. Öte
yandan her gün Irak’taki direnişçi saldırılarında onlarca Amerikan askeri öldürülüyor. Bunun üzerine ABD,
hava saldırılarıyla masum sivil halkı katletmeye devam diyor.
Bu arada Irak ve İran’dan hem de Amerika’nın bilgisi dahilinde ülkeye sokulan kaçak mallardan
bölücü örgütün yüzde 20 pay aldığı resmen açıklandı.
Kaçakçılık geliri PKK’ya gidiyor!
Van Emniyet Müdürlüğü ekiplerince, 2006 yılında düzenlenen 111 operasyonda 2 milyon 580 bin 947
paket kaçak sigaranın ele geçirildiği bildirildi.
Van Emniyet Müdürlüğü yetkililerinden alınan bilgiye göre, Van'da kaçakçılıkla uğraşan kişilerin,
geçmiş dönemlerde İran'daki baskılar nedeniyle Van'a gelerek sınır bölgelere Azeri kimliğiyle yerleştikleri,
daha sonra da geçim kaynağı olarak İran'daki yakınlarıyla işbirliği yaparak kaçakçılık yapmaya başladıkları
70
71
07.12.2006 / İbrahim Karagül / Yeni Şafak
07.12.2006 / Ömer Lütfi Mete / Tercüman
90
öğrenildi.
Bölge arazisinin engebeli olması ve İran ile 352 kilometrelik uzun sınıra sahip olması nedeniyle
kaçakçılığa yönelik denetimlerin zorlaştığını belirten yetkililer, katır ve at sırtında yapılan kaçakçılığın
bölgede yaşanan işsizlik ve geçim sıkıntıları nedeniyle geçim kaynağı haline geldiğini ve kaçakçılığın
bölgede normal bir iş kolu olarak görüldüğünü belirttiler.
Yüzde 20’si Amerika kontrolünde PKK’ya gidiyor!
Bölgedeki kaçakçılıktan elde edilen gelirin yüzde 20'sinin yıllardır terör örgütü PKK'ya finans
olarak aktarıldığını tespit ettiklerini belirten emniyet yetkilileri, dağ yoluyla hayvan sırtında getirilen
kaçak malzemeleri İran'dan Türkiye'ye PKK'nın kontrolü altında olan bölgelerden getirildiğini, bu
nedenle kaçakçılıktan kazanılan paranın yüzde 20'sinin pay olarak örgüte aktarıldığını vurguladılar.
Yetkililer, bu nedenle bölgede kaçakçılıkla mücadelenin daha önem kazandığını söylediler. 72
 SÖYLEMİNİ BİLMEYEN HÜKÜMET, ÜLKEYE DERT AÇIYOR!
Sadece bir işe yaradı!
Erdoğan’ın AB ile görüşmelerin devam etmesi için ortaya attığı Kıbrıs’ta liman önerisi sadece
evet sadece bir işe yaradı!
Sözlü beyanı yeterli bulmayan AB çevreleri yazılı beyan istediler!
Yani?
Yani açıkça Erdoğan ve ekibine güven duymadıklarını gayet açık bir şekilde ortaya koydular!
Evet, Erdoğan’ın AB ile görüşmelerin devam etmesi için ortaya attığı “liman açalım” önerisi,
AB’nin Türkiye’ye bakışını değiştirmediği gibi, Erdoğan’ın blöflerini ciddiye almadıklarını da ortaya
çıkarmış oldu! 73
İnsafsız ana ve Kıbrıs
Bazı kiralık köşe yazarları, efendim bir Kuzey Kıbrıs için 70 milyonluk Türkiye’nin AB’ye giriş şansını
fedâ mı edeceğiz? diye iktidarı tahrik ediyorlar.
Bilmiyorlar ki, tâviz vere vere, kesinlikle başarıya ulaşılamaz. Çünkü AB ve üye ülkeler maalesef hâlâ
haçlı zihniyetiyle ve mantığıyla hareket ediyorlar. Adamların insafı, vicdanı yok. Fırsat bulmuşken şu yüzü
yumuşak AKP hükümetinden, ne koparırsak kârdır, diyorlar. Dicle, Fırat vâdilerini istiyorlar. Kuzey Doğu
Anadolu’yu Ermenistan’a, Karadeniz bölgemizi Pontus Rum’a, ekümenik merkezi diye İstanbul’un bir
bölgesini, Patriğe vermeyi düşünüyorlar.
Batılıların bu hâinane tekliflerinin altında, Eski Bizansı ihya planları yatıyor. Çünkü çarşambanın gelişi
perşembeden bellidir. Böyle olmasaydı bu AB ülkeleri Londra, Zürih anlaşmalarını ve bu anlaşmalardan
doğan Kıbrıslı Türklerin ve Türkiye’nin meşrû, siyasi hak ve yetkilerini ve bütün kazanılmış hakları çiğneyerek
Güney Kıbrıs’a peşkeş çekerler miydi? Bu eşkıyalığı niçin yaptılar? Yunanistan’ın, Türkiye aleyhindeki
Bizans’ı ihya emellerinin, bir aşama daha gerçekleşmesi için yaptılar.
Kıbrıs kontrolümüzden çıkarsa Türkiye kendi vatanında denizsiz kalacak, Yunanistan kuşatması
karşısında adetâ hapsedilecek.
Bilindiği gibi Kıbrıs, Doğu Akdeniz’in emniyetinin kilididir. Doğu Akdeniz de mevcut bir sabit uçak
gemisi gibidir. Bu sebepten bu stratejik mevki mutlaka Türkiye’nin elinden alınmalı. Mehmetçik mutlaka
Kıbrıs’tan çekilip gitmelidir, diyorlar.
Kıbrıs’ın stratejik önemi, 1400 küsur sene evvel, Peygamber Efendimiz (sav) tarafından bilindiği için,
bu adanın fethedilmesi gerektiği vurgulanmış ve fethedileceği, Tıpkı İstanbul’un fethi olayında olduğu gibi
önceden haber verilmiştir.
Şu beyanlarımızın, gerçek olup olmadığını merak edenler var ise, “Sahihi Buhari”nin 8’inci cildinin 389,
390 ve 391’inci sahifesindeki, Ümmi Haram, hadisesini açıp okusunlar.
72
73
(aa)
12.12.2006 / Zeki Ceyhan / Milli Gazete
91
Bu vatan kimin?
İki yanlış bir doğru etmez şeklinde genel bir matematik kuralı vardır… AB ile yürütülen müzakerelerde
ek protokole imza atarak, fiili şekilde Güney Kıbrıs Rum Kesimi’ni tanıyan AKP hükümeti, şimdi “Ne yapalım,
ne edelim de, attığımız imzanın altından kalkacak bir salvo atışı gerçekleştirelim” tavrıyla, limanları açalım
teklifini ortaya atıverdi. Hükümet bu teklifin Rumlar ve Yunanlılar tarafından kabul görmeyeceğini elbette
biliyordu. Onların amacı, AB tarafından sürekli tazyik altında tutuldukları Kıbrıs meselesinde, “çözüm arayan
taraf” imajını vermek… “Çözüm arıyoruz, uzlaşmacı taraf biziz” ayaklarıyla oynadıkları kumarın nereye
uzanacağını gizleyerek, Kıbrıs’ı dilim dilim, parça parça Rumlar’a terk edecekler… Ne hazindir ki, Kıbrıs’ın
göz göre göre elimizden kayıp gitmesine yol açacak bu kumar, gazetelerde, televizyonlarda tartışılması
gereken gerçek zemininde ele alınması gerekirken, bambaşka bir havaya büründürülüverdi.
Kıbrıs’ın elimizden gitmesi olayını tartışacakken, medyanın üstün gayretleriyle, hükümetin bu
diplomatik manevrasını Cumhurbaşkanı’na ve Genelkurmay’a haber verip vermemesi zeminine
kaydırıverdik.
Ne
olmuş?
Genelkurmay
Başkanı,
hadiseyi
televizyondan
öğrenmiş…
Cumhurbaşkanına bilgi verilmemiş…
Başbakan diyor ki, “Sözlü bir teklifi ilgili kurumlara danışacak halimiz yoktu”…
Bu konuda gözden kaçırılan konu, Kıbrıs’ın elimizden gitmesi meselesi… Tartışılması gereken
şey, Cumhurbaşkanı’na veya Genelkurmay’a bu konuda bilgi verilip verilmemesi değil. Ne gariptir ki,
biz aslı bıraktık yine teferruatla uğraşmaya başladık…
Hükümetin attığı adım tamamen yanlış… Onlar bu yanlışı eleştirmek yerine, ülkedeki sivil
siyaseti “hizaya sokmak” için demokrasi dışı güçlerin devreye girmesini isteyen postal meraklısı bir
tavır sergiliyorlar. Asker üzerinden prim sağlamaya çalışıyorlar… Yaklaşan Cumhurbaşkanlığı
seçimleri için kendi arzuladıkları bir dünya görüşünü seslendirecek birilerine zeminler kurgulamaya
çabalıyorlar. Hükümetin yaptığı da yanlış… Medyanın yaptığı da yanlış… Bu yanlışlardan doğru
çıkarabilmek mümkün değil… Bu yanlışlıklar silsilesi içinde, Türk halkının kafası da karmakarışık…
Neler oluyor? Kıbrıs bizim canımız, Kıbrıs bizim vatanımız… Bir limanını açmakla, tamamını açmak
arasında ne fark var? Neden bunları tartışmıyoruz! Kıbrıs’ı biz canımızla, kanımızla aldık…
Mehmetçiklerimiz “Beşparmak” dağlarında şehit oldu… Mehmetçiklerimiz o toprakların her metrekaresini
kanıyla suladı. Şimdi kalkmış, “İzolasyonları esnetmek için” bir limanı, bir havaalanını öylesine açıyoruz”
diyemeyiz… “Çözümsüzlük isteyen taraf biz olmayalım” ezikliğiyle AB’nin emir eri ve kapı kulu olamayız!
Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır, toprak uğrunda ölen varsa vatandır! 74
Hükümete paşa paşa uyarı
Hükümetin Kıbrıs'ta radikal politik atılımı yeni bir krizin işareti mi? MGK'da görüşülmeden
Kıbrıs sorunu için AB'ye önerilen teklifler paşaları kızdırdı. Vatan gazetesi Ankara temsilcisi Bilal
Çetin bir kuvvet komutanının duyduğu rahatsızlığı sayfasına taşıdı.
Bilal Çetin bu durumu şu sözlerle aktardı:
Hükümetin Kıbrıs’la ilgili liman atağından çok daha önce sohbet ettiğimiz bir kuvvet komutanı
bu rahatsızlığı aynen şu sözlerle özetlemişti:
“İcra yetkisi, icrai karar yetkisi tabii ki hükümettedir. Ancak bu hükümet, devleti kendinden
ibaret sanıyor. Kendini devlet yerine koyma eğilimi taşıyor. Yanlış olan, tehlikeli olan bu. Devlet
başka bir şeydir, hükümet başka. Hükümetler gelip geçicidir. Devletin temel stratejik politika
hedeflerini her hükümet kendine göre yorumlayıp, değiştirmeye kalkarsa, Türkiye ciddi problemlerle
karşı karşıya gelebilir...”
'Altın gol'de altın çark!
AB cephesinde Türkiye lehine bir sonuç yaratamayan, içeride de kurumlararası polemiğe sebep olan
'liman açılımı' hükümette'geri adım' belirtileri ortaya çıkardı..
74
12.12.2006 / Nedim Odabaş / Milli Gazete
92
Brüksel'deki AB Dışişleri Bakanları toplantısı, 'açılım' nedeniyle Genelkurmay ve Çankaya Köşkü ile
karşı karşıya gelen Dışişleri ve Başbakanlık tarafından gün boyunca yakından takip edildi.Coreper'in Kıbrıs
Rum Kesimi, Yunanistan ve Avusturya'nın Türkiye'ye yeni bir süre verme önerisi ile tıkanması ve 15 Aralık
zirvesine yönelik Türkiye lehine bir sonuç çıkmaması, Ankara'da morallerin bozulmasına neden oldu...
Durum böyle olunca hükümet cephesi, 3 gündür ateşli bir biçimde savunulan ve devletin zirvesinde
polemiğe neden olan 'liman açılımı'nı daha ihtiyatlı bir şekilde dile getirmeye başladı.
Ortalık Darmadağın...
Coreper toplantısından Türkiye'yi tatmin edecek bir sonuç çıkmazken, Ankara'da şöyle bir siyasi
manzara belirdi:
Planın Sahibi Kim? Finlandiya tarafından dünyaya 4 gün önce 'Türkiye'nin önerisi' olarak açıklanan
ve Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın da Genelkurmay ve Çankaya ile karşı karşıya gelmeyi göze alarak
savunduğu 'liman atağı' Ankara'da birden bire 'sahipsiz kaldı'...Düne kadar, 'Rumların ve AB'nin köşeye
sıkıştırıldığını' ve 'Altın Gol' atıldığını öne süren hükümet kaynakları, bugün öğleden sonra itibarıyla,
Rumların yaklaşımını teyit ettiler ve "Bu yeni bir plan değildir. Sahibi Finlandiya'dır, ancak Türkiye de
mutabıktır" demeye başladılar. Ankara, bu yaklaşımla 'liman topunu' bir anda Finlandiya'nın kucağına attı..
Çok Soru İşareti Var: Hükümet-Dışişleri-Genelkurmay-Çankaya ekseninde ortaya çıkan 'istişare krizi'
daha karmaşık bir hal aldı. Dışişleri "Genelkurmay bilgilendirildi" derken, Başbakan Erdoğan "Bilgilendirmek
zorunda değiliz" şeklindeki açıklamasından geri adım atmadı. Hükümet cephesinin bugün itibarıyla "Fin
planının bir unsuru olduğunu" kabul ettiği ve MGK toplantısında görüşüldüğünü öne sürmeye başladığı
açılımı, Cumhurbaşkanı Sezer ve Genelkurmay Başkanı Büyükanıt'ın neden 'yeni bir siyasi atak' olarak
algılanıp tepki gösterdikleri anlaşılamadı. "Yeni bir plan sözkonusu olmadığına göre, Başbakan Erdoğan,
neden kurumlararası bir krizi göze alarak, gerilimi arttırıcı açıklamalar yaptı?" sorusunun cevabı da
bulunamadı...
İç Kriz Nasıl Çözülecek?: Finlandiya'nın "Türkiye'nin önerisi" dediği, Türkiye'nin ise son dakika
itibarıyla, "Finlandiya'nın geliştirdiği bir plan" olarak lanse etmeye başladığı 'liman açılımı' AB nezdinde kısa
vadede Türkiye'nin önünü açabilecek bir sonuç doğurmadı ama, içeride ortaya çıkan kriz, 'etkisi yıllarca
sürebilecek, hatta Cumhurbaşkanlığı seçimlerini bile etkilecek' bir nitelik kazandı..Başbakan Erdoğan ve
Genelkurmay Başkanı Büyükanıt, krizden sonra ilk kez Savunma Sanayi Müsteşarlığı İcra Komitesi
toplantısında bir araya gelecekler. Ankara şimdi, hükümet ile Genelkurmay arasında ortaya çıkan 'güven
bunalımının' bu buluşmada giderilip giderilemeyeceğini merak ediyor. Erdoğan, Perşembe günü de,
Cumhurbaşkanı Sezer ile krizden sonra ilk kez bir araya gelecek...
Hani geri adım atmayacaktınız???
AKP hükümetinin son iki yıl içerisinde belki de en fazla tekrarladığı laf, ‘Kıbrıs’ta tek yanlı adımlar
atmamızı kimse bizden beklemesin’ idi. Ama 7 Aralık Perşembe günü hepimizin Finlandiya radyo ve
televizyonlarından öğrendiği haberler hiç de öyle demiyordu. Gün içinde ve hatta o günden bugüne ne
dışişleri bakanı ne başbakan ne de başka bir üst düzey siyasi tarafından sahiplenilmeyen; ayrıntıları halka
anlatılmayan; ama Finlandiya ve yabancı basın tarafından elde edilen bilgiler, hükümetin yaptığı önerinin
nelerden oluştuğunu ortaya koyuyor.
Buna göre, hükümet Türkiye’nin bir liman ve bir havaalanını Rumlara yani ‘Kıbrıs Cumhuriyeti’ne
şartsız olarak açmayı teklif ediyor. Bu, ‘biz Kuzey Kıbrıs’a uygulanan ambargolar tamamen kaldırılmadan tek
taraflı adım atmayız’ diye iki yıla yakın bir zamandır söylenen politikalara taban tabana zıt değil de ne??? İşin
daha da garip tarafı ise, AKP hükümeti bu planı Finlandiya’nın önüne koymadan neredeyse sadece 24 saat
öncesinde de benzeri ‘tek taraflı adım atmayız’ açıklamalarını yapmaya devam etmiş.
Önerinin devamında ise AKP hükümetinin, AB’nin, olmayan iyi niyet ve insafına terkettiği beklentileri
var. Buna göre, bizim liman ve havaalanı bir yıllığına açılacak; ama bu süre zarfında Gazi Mağusa limanının
AB ile ticarete ve Ercan Havaalanı’nın da uluslararası trafiğe açılması bekleniyormuş. Ama kendisine
bunların ön şart olup olmadığını soran gazetecilere Türk dışişleri ön şart olmadığını; belgenin bir bütün
93
olarak değerlendirilmesini umduklarını ilave ediyorlar.
Kıbrıs’ta en tantanalı şekilde referanduma sunulan Annan Planı’nı Türk tarafı büyük bir çoğunlukla
kabul ederken Rum tarafı kahir ekseriyetle reddetmemiş miydi? İki gün sonra Avrupa Komisyonu durumdan
utanıp Kıbrıs Türklerine uygulanan ambargoların kaldırılmasını sağlayacaklarını açıklamamış mıydı? Evet,
evet ve de evet... Sonra ne oldu???
O günden itibaren AB, kendi Kıbrıs taahhütlerini unuttu ve bize ‘sizinki hukuki taahhüttür; siz
yapacaksınız; bizim Kuzey Kıbrıs’a uygulanan ambargoların kaldırılmasına yönelik açıklamamız ise
siyasiydi. Biz yerine getirmesek de olur, ama siz mutlaka yapacaksınız’ demeye başladı. AKP’nin muhteşem
kazan-kazan politikası (!!!) işte bu sonucu doğurdu.
Şimdilerde AKP hükümeti AB’nin müzakereleri durdurma kararından öylesine korkuyor ve bunun bir
sıcak para krizine dönüşmesinden o derece endişe ediyor ki, her tavizi vermeye hazır. AB de bu durumu
farkettiği için ‘daha fazla, daha fazla’ diyerek bizimkilerin vermeye hazır oldukları tavizleri güya beğenmiyor
numarası yapıyor. Bu böyle gidemez. Biraz daha devam ederse, AKP, kapalı kapılar ardında sadece Kıbrıs
konusunda değil; başka alanlarda da başka temel tavizlere soyunabilir. Çok tehlikeli bir dönemece girmiş
durumdayız.75
SP’li Oya Akgönenç’in şu tespitleri de oldukça önemliydi:
Milli Davalar:
Her ülkenin belli başlı dört-beş Milli Davası olur. Bunlara ait politikalara “devlet politikası”
denir. Hükümetler geçicidir, idareciler değişkendir. Ama devlet politikaları süreklidir. Bu politikalar,
milli çıkarlar doğrultusunda düzenlenmiştir.
Türkiye Cumhuriyetinin milli davalarının başında Kıbrıs davası gelmektedir. Sonra, Türkiye’nin
Avrupa ile olan bağlantıları; İslam dünyası ile olan ilişkileri; Türk dünyası ile temas ve işbirliği ve bir
de belli başlı dünya güçleri ile olan bağ ve ilişkileri gelmektedir. Bu konuların politikaları
belirlenirken, kalıcı olması, devlet ve millet yararına olması; gerçekçi ve sürdürülebilir olması
gerekmektedir.
Demokratik bir düzende bu stratejilerin belirlenmesinde mutlaka bir siyasi mutabakat sağlanır.
Bu mutabakat devletin ana kurumları ve siyasi partileri arasında gerçekleştirilir. Bunun içinde
hükümet, meclis, cumhurbaşkanlığı, milli güvenlik kurumları, siyasi partiler ve önemli toplum
kuruluşları mevcuttur.
Milli Dava olarak Kıbrıs:
 Kıbrıs sadece şimdi değil, tarih boyunca çok önemli sayılmıştır.
Kıbrıs, 1571’den beri bir Türk
adasıdır. Türkler (Osmanlı devleti) Kıbrıs’ı Yunanlılardan değil Venedik dükalığından almıştır. Rumlar oraya
sonradan göç etmiştir.
 Kıbrıs, Türkiye’nin milli güvenlik ve savunması açısından son derece önemli ve kritik bir konuma
hakimdir. Türkiye’nn en büyük tabii limanı İskenderun’un ağzında bir kilit gibidir.
 Kıbrıs’ın, bütün Orta Doğu olaylarına müdahale edebilecek bir konumda oluşu, adayı birçok ülke
acısından daha kritik ve stratejik konuma getirmektedir.
 Kıbrıs olmadan, Türkiye kendi güvenliğini sağlamak için şimdikinin en az 10 misli fazla askeri
harcama yapmak zorunda kalabilir.
 Üstelik adanın kontrolünün elden çıkması halinde Türkiye rahatça açık denizlere çıkma imkanını
kaybeder. Türkiye tamamen dar bir kıyı şeridine mahkum edilir.
 Yeni anlaşmaların getireceği petrol ve doğalgaz, Ceyhan limanından Avrupa ve Orta Doğuya
dağıtılırken, Türklerin Kıbrıs’ta olması, çok önemli ve hayati bir meseledir. Esasen,
(Rumların Türk
Limanlarına girme arzusundaki en büyük amillerden birisi de, petrol taşımacılığı ile buralardan elde etmeyi
umdukları ekonomik kazançtır.)
75
12.12.2006 / Hasan Ünal / Milli Gazete
94
 Kıbrıs her yönü ile çok önemli bir milli davadır. Kıbrıs problemine doğru müdahale ve çözüm ancak
1974’te Barış harekatı ile gerçekleşmiştir.
 Kıbrıs Barış Harekatı kanuni bir esasa dayandırılarak (Londra ve Zürih anlaşmaları, bunların
sağladığı hukuki dayanak ve haklar) ile (bu anlaşmalardan doğan) garantörlük hakkının tam olarak
uygulanması sonucu gerçekleştirilen kanuni bir askeri harekattır.
 Kıbrıs Barış Harekatı, hükümetin ve devletin bütün birimlerinin onay ve işbirliği sonunda
gerçekleştirilmiştir.
 Kıbrıs politikası 1955’lerden bu yana yürütülen devlet politikasının bir sonucudur. Bu politika, 2002
yılına kadar da öyle devam etmiştir. Devlet politikası milli çıkarlar üzerine inşa edilen, uzun vadeli bir
politikadır. Ne var ki, 2002 yılından itibaren bu devlet politikasında sapma yoluna gidilmiştir.
 Kısacası, devlet politikası ve milli politika, kimsenin malı değidir, şahısların keyfi kararına tabi olamaz
ve geçici olarak hükümetlerde bulunan kişilerin tecrübesizliklerine ve yanlış hesaplamalarına da kurban
edilemez.
Uçurulan Balon Operasyonu:
Sözüm ona Türkiye’nin inisiyatifi ele alması, atak yapması gibi takdim edilen olay, son bir kaç günün
en büyük sürpriz balonu olmuştur. AB komisyonu’nun AKP hükümeti üstündeki “Güney Kıbrıs Rumlarını
tanıyın ve tüm limanlarını ve havaalanlarını onlara açın” baskısı ve “müzakerelerden 8 bölümü askıya alırız”
tehdidi üzerine, Türk hükümeti karşılıksız olarak bir liman ve bir havaalanını açacaklarını sözlü olarak
bildirivermiştir. Bu son derece yalnış bir taktiktir. Milli davalar böyle idare edilemez.
 Evet, Sn. Başbakan, milli davalar konusunda devleti ve kurallarını dinlemeye mecbursunuz! Kıbrıs
ve limanlar konusundaki teklif hiç bir siyasi ve sosyal mutabakata varılmadan söylenivermiş bir tekliftir.
Böylesine önemli milli bir davada kabul olunamaz bir hatadır.
 Afyonda halka konuşurken, “ne yani, sözlü teklif yaparken, kimselerden izin mi alacağız ?”
diyorsunuz.
 Evet, Sn. Başbakan, böyle bir milli konuda, mutlaka mutabakat almaya ve ondan sonra konuşmaya
mecbursunuz.. Çünkü, kimsenin, bir devlet politikasını gerektiren konuda, rast gele söz söylemeye hakkı ve
yetkisi yoktur. Hatta başbakan veya dışişleri bakanı olsanız bile.
 “Bu bir pazarlıktır, zaten tek bir liman ve havaalanı teklif edilmiştir, nihayet tekliftir, olayı büyütmek
şart mı?” diyorsunuz:
 Evet, Sn Başbakan, yabancıya böyle teklif yapmadan, başkalarına danışmadan önce kendi
birimlerinize ve devletin kurumlarına, siyasi partilere ve muhalefete danışmak zorundasınız.
 Evet, doğrudur. Tek bir liman ve havaalanı deniliyor. Ama ne var ki, ha bir tane olmuş, ha hepsi
olmuş. Hiç fark etmez. Tek tanesi bile açılsa, artık o tanımıyorum dediğiniz Rum kesimini Kıbrıs’ın tümü için
geçerli Kıbrıs Cumhuriyeti olarak tanımış olursunuz. Esasen, tüm uyarılara rağmen, geçen yaz (Temmuz
2005) gizlice onaylatılan Ek Protokol’ün sonuçlarını şimdi kendiniz görmeye başladınız.
 Evet, Sn. Başbakan, böyle bir tanımayı da, millet meclisine danışmadan, cumhurbaşkanlık
makamına ve devlet güvenlik birimlerine ve meclis içindeki muhalefete danışmadan asla yapamazsınız Hele,
hele kendi milletvekillerinize ve hatta hükümetteki bakanlarınızın tümü ile konuşmadan hiç bir şey
yapamazsınız.
 Evet, Sn. Başbakan, böyle bir kararın getireceği sorumluluk ve yükleri taşımak için bütün siyasi
partilerin fikir ve desteğini almadan böyle bir teklifi dışarıya, hiç mi, hiç yapamazsınız.
 Evet, Sn. Başbakanım, danışmak zorundaydınız. Zira, bütün demokratik ülkelerde bu işler böyle olur
da ondan.
 Kısacası uçurulan bu sürpriz balon, bir Türk girişimi falan değildi. Adeta kendi kalemize atılmak için
hazırlanmış acaip bir goldü. Acaba, “Türkler bir altın gol atacak” demekle Olli Reihn bunu mu kast etmişti?
 Yoksa bu halkı alıştırmak ve bir de tepkileri ölçmek için gönderilen bir “deneme balonu mu idi?”
Bunları da sormak bizim hakkımızdır.
95
 Ya karşı taraf, “resti görüp” kabul etseydi, teklife sıcak baksaydı, o zaman ne yapılacaktı?
 Ne olacağı belli olmayan AB için Kıbrıs Türk Cumhuriyetinin yok olmasına göz mü yumulacaktı?
 O zaman Kıbrıs bir oldu bittiye getirilerek ebediyen Türk olmaktan mı çıkacaktı?
 Acaba AKP HÜKÜMETİ bunun sorumluluklarını ve sonuçlarını göğüslemeye hazır mıydı?
Sn. Rauf Denktaş: “Doğruları söylemek görevim” diyor ama!..
KKTC 1. Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ı üzdüğü için üzgün
olduğunu, ama bildiklerini ve gördüklerini söylemek zorunda olduğunu söyledi.
Çeşitli etkinliklere katılmak üzere Çanakkale’ye gelen Denktaş, gazetecilerin sorularını cevaplıyor.
Denktaş, bir gazetecinin, “Başbakan sizin için, (Televizyonlara çıkıp da benim halkımın kafasını
bulandırmasın, bunu özellikle kendisinden rica ediyorum. Şu ana kadar sabrettim, benim ülkeme gelip seçim
kampanyası yapacağına kendi ülkesinde yapacağı kampanyaları yapsın, bunu özellikle istirham ediyorum)
şeklinde açıklaması konusunda düşüncelerini sorması üzerine, “Başbakan Erdoğan’ı üzdüğüm için
üzgünüm, fakat ben buraya davet üzerine geliyorum. Kıbrıs nereye gidiyor diye merak eden halkın
aydınlatılması için, bildiklerimi gördüklerimi söylemek için dolaşıyorum” diye konuşuyor.
Türkiye’ye davet edildikçe geleceğini belirten Denktaş, Türk milletinin üzülmemesi için bildiklerini
anlatmayı bir görev bildiğini söylüyor.
KKTC 1. Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş, ‘Kıbrıs Türk halkı da benim istediğim gibi referandumda
(hayır) demiş olsaydı, bugün Avrupa Birliği, Türkiye’ye baskı yapmayacaktı” diyor.
Kıbrıs konusunda basının pembe bir resim çizdiğini, karanlıkları ve tehlikeleri göstermediğini savunan
Denktaş, şunları ifade ediyor:
“Rum’u ve Yunan’ı bilen, 60 yıldır bunlarla mücadele ederek, her hilelerini görmüş birisi olarak, ikaz
görevimizi yapıyoruz. AB’ye, milli davamızın kırmızı çizgisi nedir söylenmedikçe, Türkiye üzerinde baskılar
artacak diye düşünüyoruz. Kırmızı çizgiyi Sayın Cumhurbaşkanı Sezer dünyaya duyurmuştur. Hükümetin,
Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde de iki kez onaylanmış olan bu milli formülü, AB’ye niye duyurmadığını ve
böylelikle baskıdan kurtulmadığını anlayamıyoruz. TBMM’de karara bağlanmış olan milli formül,
konfederasyondur. Sayın Sezer, bunu (Kıbrıs’ta iki eşit egemen halk vardır, bunların devletleri vardır ve
Kıbrıs üzerinde dengeler vardır. Bu dengeler Türk-Yunan dengesidir, Lozan dengesidir. Bunları kaale
almayan bir anlaşma kabul edilemez) demiştir.
Biz Annan Planı’na kadar bu milli davayı ve formülü müdafaa ettik. Hükümetin, Annan Planı’na ‘evet’
deyişi ve bize de evet dedirtmesi bu milli formülü ortadan kaldırmıştır.”
Başbakan, AB tarafından kandırıldı
Hiçbir hükümetin, kendisini alenen Türk milletine, (bozguncudur, uzlaşmaz ve Kıbrıs meselesini
engelleyen adamdır) diye şikayet etmediğini iddia eden Denktaş, “Çünkü Türk hükümetleriyle birlikte
yürüdüm. Sayın Erdoğan Amerikalılar, İngilizler ve Rumlar gibi, beni uzlaşmaz olarak tanımlamıştır. Hiç
gücenmedim, aldırmadım kendisine saygım ve sevgim devam ediyor. Kıbrıs meselesini halledeceğini
sanmıştı. Şimdi AB tarafından kandırıldığını söylüyor. Sayın Talat, Rumlar tarafından kandırıldığını söylüyor.
ABD, İngiltere, BM temsilcisi Rumlar tarafından kandırıldıklarını söylüyorlar. Ben kandırılmadım, herhalde bu
suç değildir” dedi. 76
Sn Rauf Denktaş doğru söylüyor. Ama eğri bir tavır sergiliyor.
Çünkü, 1974 Şanlı Kıbrıs Harekatının gerçek mimarının Erbakan olduğunu herkesten daha iyi
bildiği halde bu durumu özenle gizliyor!. Kıbrıs Türk halkını İslami bir eğitimden, Milli ve manevi
dinamizmden mahrum bırakmanın suçunu ve sorumluluğunu taşıyor!..
Bütün bu acı ve güven sarsıcı tutumları: Acaba Kıbrıs davasını, gerçekten Türkiye’nin çıkarları
hatırına mı, yoksa başka şeylerin aşkına mı sahipleniyor? Sorusunu ver kuşkusunu doğuruyor!?..
76
(aa)
96
 AB VE ABD ORDUMUZDAN NE İSTİYOR?
Zorunlu Askerlik kaldırılacak mı?
AB ilerleme raporlarının hiç öne çıkarılmayan ve dikkatlerden saklanan bir noktasının da: “Türk
ordusunun zayıflatılması için asker sayısının azaltılması, vicdani ret hakkının tanınması gibi.” Sinsi ve gizli
olduğu anlaşılıyor.
Türk ordusu baskı altına alınıyor!
Konuyu değerlendiren Saadet Partisi GİK Üyesi Doç. Dr. Oya Akgönenç ise AB ilerleme raporlarının
hiç öne çıkarmadığı bir noktasının da Türk ordusuna yapılan baskılar olduğunun altını çizerek “Mesela asker
sayısının azaltılması, vicdani ret hakkının tanınması gibi. Böyle bir dönemde bunu kabul ettirirlerse
muhakkak ki bir zayıflık olacaktır” dedi.
AB’ye paralı asker olmamızı istiyorlar
AB’nin hedefinin çok daha küçük ve kontrol altında olabilecek bir ordu oluşturmak olduğunu söyleyen
Akgönenç, sözlerine şöyle devam etti: “Bunu sistemli olarak söylüyorlar zaten. ‘Sayınız çok, bu kadarına
ihtiyacınız yok…’ diyorlar. Bunu derken bir taraftan da ‘komşularınızla barış yapacaksınız’ diyorlar. Bunun
içinde Yunanistan ve Ermenistan var. Yani hareketsiz kalmamızı, her dediklerini kabul etmemizi istiyorlar.
Bu, Türkiye’yi çaresiz ve etkisiz bırakma çalışmasıdır. Türkiye’nin bunu yapması doğru değil. Biz 8 tane sınır
komşusu olan ve son derece kritik noktada olan bir ülkeyiz. İlerde AB’nin koruyucusu, lejyoneri olmamızı
istiyorlar. Doğudan ve güneyden gelecek bütün tehlikelere karşı onları koruyalım istiyorlar. Hem zayıflatmaya
çalışıyorlar hem de bir kısmımızın paralı asker olmamızı istiyorlar. Böylesine küçültücü bir tutum ve hesap
içindeler. Olaylar Raporu’nda da zaten bunlar geçiyor. Kendi kendilerine de ifade ediyorlar, yani
saklamıyorlar. Dolayısıyla tehlike büyük. Bir çok manipülasyon ve oyun var. AB, anlaşmalarla ve parayla
Türkiye’yi terbiye ediyor.”
29 Ekim 2005 tarihinde yapılan değişiklik tepki görmüştü
Kara Kuvvetleri Birlik Sembolü tekrar değişiyor
Genelkurmay Başkanlığı, Kara Kuvvetleri Komutanlığı'nın taslak birlik sembolünü resmi internet
sitesinde yayımladı.
Genelkurmay Başkanlığı'nın resmi internet sitesinde yer alan açıklamada, Türk Silahlı Kuvvetleri Birlik
Sembollerinin standardizasyonuna yönelik çalışmalar kapsamında, 29 Ekim 2005 tarihinden itibaren
kullanılmaya başlanan Kara Kuvvetleri Komutanlığı Birlik Sembolü hakkında halkın göstermiş olduğu
hassasiyet dikkate alınarak, 23 Kasım 2005 tarihli açıklamada ifade edildiği gibi yeni bir çalışma yapıldığı
anımsatıldı.
Açıklamada, “Yüce Ulusumuzun Büyük Atatürk'e yönelik sevgi ve saygı duygularının ifadesi olarak
değerlendirilen dilek, temenni ve beklentileri dikkate alınarak hazırlanan 'Kara Kuvvetleri Komutanlığı Taslak
Birlik Sembolü' kamuoyunun bilgisine sunulmaktadır” ifadesi yer aldı.
Taslak birlik sembolünde bir öncekinden farklı olarak miğferin yerinde Atatürk'ü Kocatepe sırtlarında
resmeden figür yer alıyor. (A.A.)
Demek ki, bütün mesele, Osmanlıyı hatırlatan figürün K.K.K. ambleminden çıkartılmasıymış.
Niye acaba? Atatürk bir Osmanlı Paşası değil miydi? Çanakkale kahramanları Osmanlı değil miydi?
Şimdi hala, batılı barbarları tedirgin eden bu Osmanlı ruhunun yeniden dirilmesi değil midir?
Yoksa Türk ordusunun ve Kara Kuvvetlerimizin, Osmanlı ile manevi ve tarihi bağlarını kopardığı imajı
ve izlenimi verilmek mi istenmektedir?
Türk ordusunun şanlı mazisi üzerine...
”Osmanlı Ordusu, dört yıllık savaş boyunca düşmanlarını şaşkınlığa ve yenilgiye uğratan, bir büyük
savaşçı orduydu. Savaşarak ölen, büyük zorluk ve felaketlere dayanan bir orduydu. Rusya, AvusturyaMacaristan, Bulgaristan, Sırbistan ve Romanya orduları pes ettikten çok sonraları bile hâlâ ayaklarının
üzerinde durarak inat ve kararlılıkla savaşmayı sürdüren bir orduydu. Her ne kadar Osmanlı devleti hukuki
olarak varlığını sürdürmekte ve ayrıca Araplar ve Kürtler gibi bağlı halklar orduda hizmet etmekteyseler de,
97
ordunun özü Türk’tü ve siperlerde ölmek gerektiğinde, ölenler genellikle Türkler oluyordu.
Türkler, Birinci Dünya Savaşı’nın acı sonuna kadar savaşçı statülerini korudular. Müttefiklerin şiddetli
hücumlarına maruz kalan Türkiye, büyük kayıplara uğradı. Buna rağmen Türkiye’nin orduları asla isyan
etmedi ve düşmana büyük kayıplar verdirdi. Mehmetçik diye adlandırılan Türk askeri, çoğu zaman savaştığı
yerde öldü.
Türkiye, savaşın büyük bölümünde aynı anda dört, zaman zaman da beş cephede büyük muharip
güçleri savaşa sokmayı ve bunların varlıklarını sürdürmeyi başardı. Böyle bir performans, Büyük Britanya
hariç, savaşan tarafların hiç biri tarafından erişilmeyen bir başarıydı. Genel olarak bakıldığı zaman, Birinci
Dünya Savaşı’nda Türkiye’nin durumu inanılmaz bir metanet ve dayanıklılık destanıdır. Çünkü Türk ordusu,
düşmanlarının çok korktuğu güçlü bir savaş makinesiydi.”
Edward J. Erickson, Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı Ordusu’nu anlatan Size Ölmeyi Emrediyorum
isimli kitabına bu satırlarla başlıyor. Genelkurmay Başkanlığı’nın arşivinden de yararlanılarak hazırlanan bu
çok önemli kitap, Türk ordusunun Birinci Dünya Savaşı’ndaki performansını anlatıyor.
Yıkılmadım, ayaktayım...
İşte 1917 yılına ait bir kaç cümle: “Müttefikler, Türkleri siperlerinden sökmek için çok üstün kuvvet ve
malzeme gerektiğini görüyorlardı. Mezopotamya ve Filistin’de Türkler, asker sayısı, ateş gücü ve kaynaklar
açısından hasımlarının çok gerisinde kalmışlardı. Buna rağmen başarılı oyalama muharebeleri yaparak geri
çekildiler ve Bağdat ile Kudüs gibi önemli kentleri yitirmiş olmalarına rağmen, sahadaki ordularını ayakta
tuttular. Fransa ve Rusya gibi diğer ülkelerde, sahra orduları savaş yorgunluğu, içten çürüme ve isyanlarla
stratejik açıdan duraksama belirtileri gösteriyorlardı. Türkler ise her zaman oldukları kadar atik ve kendilerine
güvenliydiler.”77
“31 Ekim’den başlayarak 31 Aralık tarihine kadar süren İngiliz saldırısında, Yıldırım Orduları Grubu’nun
ölü, yaralı, esir ve kayıp olarak zayiatı 25.337 kişiydi. Her ne kadar bu rakam yüksek görünse de, İngilizler
yaklaşık 18 bin asker yitirmişti. İngilizlerin piyadede bire ikiden fazla, süvaride ise bire sekizlik bir üstünlüğe
sahip olduğu düşünülürse, başarının pek o kadar büyük olmadığı anlaşılır. Sonuçta, Türklerin çok yoğun
İngiliz baskısı altında savaşarak çekilmeleri, büyük bir başarı olarak görülebilir.” 78
Ve 1918...
“O kadar uzun süre sonra ve o kadar büyük bir bedel ödendikten sonra savaşın sonunun aniden
gelmiş olması, Türk ordusunun moralini bozmuş gibi görünmedi. Kitlesel firarlar olmadığı gibi, birlikler
silahlarını atıp dağılmadı.”79
“Türk ordusu her ne kadar ağır darbeler almış ve aşırı yıpranmışsa da, 31 Ekim 1918 günü mütareke
imzalandığında, garnizonlarında değil, hâlâ sahadaydı. 25 piyade tümeni, 4 kale komutanlığı ve 3 geçici
piyade tümenine sahipti. Türk ordusunun komuta kontrol yapısı ayaktaydı ve yaklaşık 1 milyon asker ile
muharebe operasyonları yapma yeteneği vardı. Her ne kadar ağır kayıplar vermişse de, anavatanı
Anadolu’yu ve Rusların Kafkas vilayetlerinin çoğunu ayakta tutuyorlardı. İngilizler, Türk ordusunun
çöküntünün eşiğinde olduğunu düşünüyor, ama sonuna kadar savaşacağından da kuşku duymuyorlardı.” 80
Seçkin Türk tümenleri
Edward J. Erickson, kitabının son bölümünde, Türk ordusunun dört yıllık performansını şöyle
değerlendirir: “Türk ordusu, savaşın sonunda, Mondros Mütarekesi günlerinde bile garnizonlarında değil,
yetenekli komutanlarının yönetimi altında sahrada bulunuyordu. Dehşetengiz kayıplara rağmen hâlâ savaşan
bir orduydu. O halde, dört yıllık performansı konusunda neler söylenebilir? Bilânçonun artı hanesinde şunlar
yer almaktadır.
Öncelikle Türk ordusunun muharebeye girdiği her harekât alanında ve seferde, sayısal bir
77
Sayfa: 221
Sayfa: 241
79 Sayfa: 244
80 Sayfa: 276
78
98
dezavantajla savaştığından hiç kuşku yoktur. Bu dezavantaj genellikle asker sayısı, topçu, cephane ve
lojistik destekteydi. Türkler buna rağmen çoğu zaman muharebeleri kazandılar.
İkincisi, esas olarak Türklerden oluşan muharebe birlikleri üstün savaşçı ruhları, yüksek moralleri ve
taktik yetenekleri açısından çok dikkat çekici özelliklere sahipti. Anadolu’dan gelen piyade tümenleri,
düşmanları tarafından “elit” veya “mükemmel” olarak nitelendiriliyordu. Bununla birlikte, Türk olmayan
birliklerde sık sık görülen disiplinsizlik ve zayıflık, bir dezavantaj haline gelmekteydi. Savaş sürdükçe Türkler,
Anadolu’dan gelen Türk piyade tümenlerine giderek daha fazla bel bağlamaya başladılar. En iyi Türk piyade
tümenleri arasında 1, 3, 5, 7, 8, 9, 10, 19, 51 ve 52. tümenler öne çıkmaktaydı.
Üçüncü olarak, Türk ordusu, son derece olumsuz koşullar altında kendisini idame ettirme kabiliyetini
gösterdi. Daha ötesi, bu ordunun askerleri büyük bir kararlılık ve dayanıklılığın örneklerini gösterdiler. Siper
kazdıkları ve tahkimat yaptıkları zaman, onları hatlarından çıkarmak neredeyse imkânsızdı. Canla başla
savaşan bu askerler, Batılı orduların kesin askeri gereksinim olarak gördükleri hizmet desteğinin çok azıyla
yetinebiliyordu. Ordu, çok az destekle taarruz operasyonları yapabiliyordu ve Türk piyadesinin yürüyüş
kapasitesi şaşırtıcı ölçüde yüksekti. Sarıkamış, Romanya ve Azerbaycan seferleri, bu açıdan dikkat
çekmektedir.”81
Ve kitabın son cümleleri: “Birinci Dünya Savaşı’nda Türk ordusunun hikâyesi, bütününe bakıldığında
kayda değer bir destandır. 1913 yılındaki tükenmişliği, kaynak yokluğu, zayıf ulaşım hatları ve birçok
cephede güçlü düşmanlarla karşı karşıya olduğu göz önüne alındığında, bu, Büyük Güçler karşısında elde
edilmiş bir başarı hikâyesidir. Türkler, savaşın sonunda, inanılması zor bir şekilde hâlâ dimdik ayaktaydılar.”
Size Ölmeyi Emrediyorum’u bitirdikten sonra, Paul R. Krause’nin kaleme aldığı Türkiye 1915 isimli
kitaptan da bir paragraf alalım: “Kısa süre önce [Balkan Savaşı’nı kastediyor.] ağır yenilgilere uğramış ve
tümüyle yeniden yapılanma aşamasındaki ordusuyla Türkiye’nin bütün hızıyla devam etmekte olan dünya
savaşında başardıkları, yalnızca müttefiki olan Almanlarda değil, bütün dünyada şaşkınlık ve hayranlık
uyandırmış, yakın geçmişin ağır sınavlarına rağmen, eski Osmanlı ruhunun hâlâ yaşadığını göstermiştir.”82
Bütün bunları okuyan biri, “madem Türk ordusu bu kadar başarılı savaşlar çıkardı, o halde Osmanlı
Devleti niçin yıkıldı” sorusunu sorabilir. Bu, yanlış bir sorudur. Sorulması gereken, Osmanlı Devleti’nin niçin
yıkıldığı değil; onlarca büyük saldırıya ve uluslararası kumpasa rağmen, altı yüz yıl boyunca nasıl ayakta
kaldığıdır.
Türk ordusunun özellikleri
*Peki, Türk ordusunun bu yüksek ruhunu ve üstün özelliğini neye bağlıyoruz? Birincisi, subaylar
dindar, vatansever ve inatçı kimselerden seçiliyordu.
Subaylar, genellikle en önde savaşıyorlardı ve bu yüzden, subay zayiatı çok yüksek oluyordu.
Genelkurmay Başkanı Enver Paşa’nın, Sarıkamış Harekâtı sırasında, bütün ısrarlara rağmen en ön saflarda
bulunması, avcı hattına kadar gelmesi, bunun göstergesidir. Koskoca genelkurmay başkanı avcı hatlarına
kadar gelirse, teğmenler, yüzbaşılar ne yapmaz?
Her taburda, “tabur imamları” bulunuyordu. Bu imamlar, askerin maneviyatını yükselten konuşmalar
yapıyor ve savaşta, özellikle taarruz sırasında, en önde oluyorlardı. Çanakkale Savaşı sırasında, tabur
imamlarının büyük bir kısmı şehit düşmüştür.
Osmanlı döneminde inşa edilen ve günümüze kadar ulaşan kışlalara baktığımızda, her kışlada bir
camii vardı. Askerlerin dinine bağlı olmasına özen gösterilirdi.
Emre itaat etmek, kutsal bir vazife olarak görülürdü. Sözgelimi, Sarıkamış Harekâtı, bir dram değil, bir
kahramanlık destanıdır. Orada, savaş tarihinde benzeri görülmemiş bir emre itaat yaşanmıştır.
Bütün bunlar bir araya gelince de, ortaya, yenilse bile yok edilemeyen, en kısa sürede tekrar
toparlanan bir ordu çıkıyordu. Mesela, Nablus Ovası Muharebesi’nde, İngilizler, 8 bin tüfek ve 120 topu olan
Türk tarafına; 35 bin tüfek, 9 bin süvari ve 400 topla saldırmıştır. Bu muazzam farka rağmen, Türk tarafını
81
82
Sayfa: 282-283
Sayfa: 83
99
yok edememişlerdir. Çanakkale muharebelerinde, bir bölük seviyesindeki Türk askerleri, bir düşman
tugayını, yerinden kımıldayamaz hale getirmiştir.
Cumhuriyet’e kalan büyük miras
*Sayısı 1 milyonu geçen ve hâlâ ayakta olan böyle büyük bir ordu, bir anda buharlaşıp yok olmadığına
göre; Kurtuluş Savaşı’nın sıfırdan başladığını söyleyemeyiz. Çanakkale’de, Kafkaslarda veya Filistin
cephesinde sadece bir günde 10 bin, 20 bin askerin şehit olduğunu düşünürsek; Kurtuluş Savaşı boyunca 5
bin şehit vermemiz; gerçek Kurtuluş Savaşı’nın Birinci Dünya Savaşı ile başladığını gözler önüne serer.
Zaten, birçok tarihçiye göre, Kurtuluş Savaşı, Birinci Dünya Savaşı’nın devamıdır.
Osmanlı Genelkurmayı ve Enver Paşa, Birinci Dünya Savaşı’nın ikinci bir raundunun daha olacağını
tahmin ediyordu. Bunun için, Anadolu’nun derinlerindeki depolara 4 bin makineli tüfek ve 945 top
saklanmıştı. Ayrıca, depolarda, askerlerin elindekiler hariç, 791 bin tüfek daha bulunuyordu.
Yani, Kurtuluş Savaşı kazma ve kürekle, külüstür silahlarla yapılmadı.
Yine, Size Ölmeyi Emrediyorum’un 278. sayfasında, şu gerçeğin altı çiziliyor: “Birinci Dünya Savaşı
sırasında çelikleşmiş olan komuta kademesi, tekrar gerek olacağı zamana kadar orduyu dağılmadan ayakta
tutmayı başardı.”
100
İÇİMİZDEKİ DIŞ GÜÇLER AZITIYOR
AKP’liler İsrail’e selam gönderiyor:
Beni İsrail-İsrailoğulları diye bir kavim vardır. Yeryüzünde ve Filistin’de Museviler vardır. Yahudi
toplulukları vardır.
Ama gerçekte bir İsrail Devleti yoktur. Tarihen yoktur. Tabiaten yoktur. Hukuken yoktur.
Ahlaken yoktur. Vicdanen yoktur.
Şimdiki İsrail ise, sadece harita üzerindeki bir hatadır, bir dayatmadır, fiili ama geçici bir arızadır. İsrail
vahşi bir terör odağıdır. Anarşi kampıdır. Fitne ve fesat yuvasıdır. Tarihin en büyük işgal karargâhıdır.
İslam dünyasının bağrına saplanmış, emperyalist ve Siyonist bir çıbanbaşıdır. Bu tesbitler, sadece bizim
değil, iza’n ve insaf ehli Yahudilerin de samimi kanaatıdır.
Farklı kavim ve kökenden herkesin olduğu gibi, Yahudilerin de temel insan haklarına saygı
duymak ve sahip çıkmak, elbette inancımızın ve insanlığımızın icabıdır.
Ama bu bahane ile terörist İsrail’i meşru bir devlet kabul etmemiz imkânsızdır. Bu açıdan Hamas
yerden göğe kadar haklıdır.
Ama Milli Görüş gömleğini yani asli özelliğini ve manevi kimliğini çıkarıp atınca, hidayetlerinin
nasıl karardığını, AKP Milletvekili Resul Tosun’un 7 Haziran 2006 tarihli Yeni Şafak’taki: Katil İsrail’e
“rüşveti kelam ve hürmetli selam” cinsinden yazdığı şu talihsiz sözlerinden anlıyoruz:
“Cumhurbaşkanımız Sayın Ahmet Necdet Sezer İsrail ve Filistin'e gidiyor. İyi de ediyor.
Politikalarını beğenmesek de eleştirsek de İsrail ile köklü devlet geleneği olan bir ülke olarak
ilişkilerimizin ölçülü ve dengeli biçimde devam etmesi isabetlidir. Elbette ki İsrail'in işgal politikasını,
Filistinlilere uyguladığı hayat hakkı tanımama politikasını kesinlikle tasvip etmeyiz. Ama bölgenin en
köklü devletlerinden biri olarak devletlerarası ilişkilerin devam etmesi gayet tabiidir.
Tıpkı Rusya'yla devam ettiği gibi. Rusya'nın da birçok politikasını tasvip etmeyiz, hatta tarihi
olayların akışına baktığımızda en çok savaştığımız ülkeler arasında olduğunu görürüz. Buna rağmen
devlet geleneği, ilişkilerin kesilmesini gerektirmez. Devletler yeri gelir savaşır yeri gelir barışır, yeri
gelir karşılıklı anlaşmalar imzalar ticaret yapar, turistik organizasyonlar düzenler ama ilişkiler
kopmaz/kopmamalıdır.
58 yıl önce kurulmuş bir devlet olarak Türkiye ile doğrudan sorun yaşamamış İsrail ile
Türkiye'nin ilişkilerini sürdürmesi de devletlerarası ilişkiler göz önünde bulundurulduğunda gayet
normaldir.”
İyi de, acaba Bay Tosunlar Hamas heyetine niye sahip çıkamamış, Mazlum Filistin halkının
meşru ve seçilmiş temsilcilerine, mertçe ve mümince davranamamışlardı?
Nükleer silah deposu İsrail’in ‘ajan’ Bakanı, Türkiye’yi İran’a karşı kışkırtıyor!
Ankara’ya MOSSAD ayarı yapılıyor!
İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni’nin Türkiye ziyareti en önemli gündem maddelerinden biri olurken,
ziyaretin en önemli gündem maddesi İsrail Türkiye ikili ilişkileri ve İran konusu. Ziyaretin zamanlaması ve
özellikle İsrail tarafının ziyarete verdiği önem İran konusunda kafaları bir kez daha karıştırdı. İsrail Dışişleri
Bakanı Livni’nin ziyaretiyle paralellik gösteren başka ilginç ziyaretlerde önümüzdeki günlerde özellikle İran
konusunda sıcak gelişmelerin yaşanabileceğine işaret olarak değerlendiriliyor.
Türkiye son zamanlarda bölge dengeleri açısından oldukça stratejik öneme sahip ilginç ziyaretlere
evsahipliği yapıyor. Bunlara bir yenisi de İsrail’in Kadın Dışişleri Bakanı Tzipi Livni ile eklendi. Livni, Dışişleri
Bakanı olduktan sonra ilk yurtdışı ziyaretini bu gezi ile Türkiye’ye gerçekleştirmiş oldu. Birçok kesim
tarafından bu “ilk ziyaret” İsrail’in Türkiye ile ilişkilere verdiği özel önemle açıklansa da, asıl gerekçenin İran’la
ilgili sıcak gelişmeler olduğu vurgulanıyor.
Çünkü İsrail’in ikinci ismi Livni ilk resmi ziyaretini Türkiye’ye yaparken, birinci isim Başbakan Ehud
Olmert de bir haftalık bir gündemle ilk ziyaretini Washington’a gerçekleştirmişti. İsrail Başbakanı Ehud
101
Olmert’in Bush da dahil olmak üzere Beyaz Saray görüşmelerinin en önemli gündem maddesi de İran
olmuştu.
MOSSAD ajanı Livni, Abdullah Gül’ü çok seviyor!
İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni bu ziyaretiyle olduğu kadar ilginç geçmişi ve kişiliği ile de dikkat çeken
bir isim. Livni, Ariel Şaron’un bizzat yetiştirdiği ve İsrail yönetimine kattığı bir isim. Filistin’deki katliamları
nedeniyle Kasap lakabıyla anılan Ariel Şaron’un yanında yetişen Tzipi Livni ilk olarak 1999 yılında Şaron’un
partisi Likud’dan milletvekili seçildi. Hemen ardından yine Şaron tarafından devlet bakanlığı ile
görevlendirildi. Sırasıyla Tarım Bakanlığı ve Göç bakanlığı da yapan Livni Ehud Olmert’in Başbakanlığında
kurulan Hükümet’te Başbakan Yardımcılığı ve Dışişleri Bakanlığı ile görevlendirilerek İsrail’in en yetkili ikinci
ismi oldu. Ancak Kadın Bakan Livni’nin bütün bunlar kadar dikkat çeken bir özelliği de Mossad Ajanı olması.
Üniversitede Hukuk eğitim alan Livni, İsrail Ordusu’nda teğmenlik yaptıktan sonra, Mossad Ajanı olarak
çalışmaya başladı.
Siyasetteki hızlı yükselişini dünyanın çeşitli bölgelerinde Mossad Ajanlığı sırasında
gösterdiği üstün performansa bağlayanlar oldukça fazla.
Bu arada İsrail-Türkiye-ABD üçgeninde gerçekleşen ilginç ziyaret trafiğinde önümüzdeki günlerde
Cumhurbaşkanı Sezer’in de İsrail gezisiyle katılması bekleniyor. Cumhurbaşkanı Sezer’in Haziran ayı
içerisinde İsrail’e bir gezi gerçekleştirmeyi planladığı ancak gezinin Filistin ayağındaki Hamas tartışması
nedeniyle gezinin henüz netleşmediği kaydediliyor.
Siyonist Bakan kaçıyor!
İran dosyası ile sessiz sedasız Türkiye’ye gelen İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni, Ankara’da kendisine
sorulan şok soruya cevap veremeyince, basın toplantısı salonunu kaçarcasına terk ediyor!
Türkiye’ye Filistin’e yardım ve İran dosyası ile gelen Livni, Ankara’da Dışişleri Bakanı Abdullah Gül ile
görüştü. Yaklaşık 1.5 saat süren görüşmenin ardından gazetecilere bilgi veren iki bakan, Ortadoğu barışı ve
nükleer enerji konusunu ele aldıklarını açıkladılar.
Toplantının ardından gazetecilerin sorularını cevaplayan iki bakan, bir gazetecinin nükleer silahlara
sahip İsrail’in nükleer silahların yayılmasının önlenmesi anlaşmasına imza atmadığını ve bu anlaşmaların
şartlarına uymadığını hatırlatıp, iki dışişleri bakanına bu konudaki düşünceleri sordu.
Soruya önce Dışişleri Bakanı Abdullah Gül yanıt verdi. Bakan Gül, uluslararası anlaşmalara taraf
olanların bütün şartları yerine getirmesi gerektiğini söyleyerek; “Tüm nükleer silahlara, bölgemizde, her
yerde, komşularımızda da olmasına her zaman karşıyız. Ama kimde ne var kim de ne yok tabii ki ben bunu
bilemem” dedi.
Türkiye’nin nükleer silahların yayılmasına karşı olduğunu belirten Gül, “Türkiye, bu konuda Uluslar
arası Atom Enerjisi Kurumu ile işbirliğini teşvik etmektedir. Özellikle NPT’ye üye ülkelerin UAEK ile ilişkilerini
şeffaf bir şekilde çalışmasının şart olduğuna inanmaktadır. Çünkü bu aynı zamanda bir sorumluluk gereğidir.
Dolayısıyla biz bölgemizin tamamen nükleer silahların arındırılmış olmasına anlayışına inanıyoruz” diye
cevap verdi.
Abdullah Gül açıklamasını bitirince, teşekkür edip ayrılmak isterken gazeteciler; İsrailli bakanın da
cevap vermesi gerektiğini hatırlattılar. Bunun üzerine bakanlık tercümanı araya girdi. Soruyu anlamakta
güçlük çektiği izlenimi vermeye devam eden Livni’nin yanına bu sefer İsrail Ankara Büyükelçisi Pihnas Avivi
geldi. Onun da tercümesine aldırmayan Bakan Livni’nin kulağına en son Abdullah Gül sorunun içeriğini
İngilizce olarak tekrarladı. Ancak İsrailli Bakan Livni, Gül’ün sözlerinin ardından hızlı bir hamleyle salonu terk
etti.83
İsrail iki devletli çözüm için destek istiyor!
İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni, iki günlük Türkiye ziyaretinde, "İsrail'in ileride bağımsız bir
Filistin devletinin kurulmasına imkân tanıyacak biçimde sınırlarını yeniden belirleme" yönündeki tek
taraflı planına destek isteyeceğini açıkladı.
83
Milli Gazete / 30.05.2006
102
Livni, İstanbul ve Ankara'da yapacağı temaslar öncesinde, temel mesajlarının şunlar olacağını
söyledi:
 İsrail çözümsüzlükten değil, İsrail ve Filistin devletlerinin kendi topraklarında egemen olduğu
iki devletli bir çözümden yanadır.
 Bizim tercihimiz tek taraflı adım atmak değil. Filistin ile müzakere ederek çözüme ulaşmak
istiyoruz. Ancak Hamas'ın seçilmesi ve söylemlerini değiştirmemesi bunu imkânsız kılıyor.
 Biz inandığımız, sınırları belirlenecek iki devletli çözüm yönünde adımlar atmaya devam
edeceğiz.
 Türkiye, özel konumu nedeniyle bu vizyonumuzun hem Filistin'deki ılımlı çevreler hem de
uluslararası alanda desteklenmesi için önemli rol oynayabilir.
 İsrail’in bağımsız bir Kürt devleti fikrine destek verdiği iddialarını da reddeden Livni, “Biz
Irak’ın toprak bütünlüğü ve siyasi birliğini korunmasından yana olduk ve olmaya devam edeceğiz”
dedi.
Efsanevi teröristin kızı, kin kusuyor!
Filistin devletinin kurulmasını da içeren iki devlet planına ülkesinde, "Büyük İsrail" beklentisi
içindeki muhafazakâr kesimlerin tepki gösterdiğini söyleyen Livni, "Beni kendi babama bile ihanet
etmekle suçluyorlar" diyor..
İsrail devletinin kuruluşu öncesinde İngiliz - Araplara karşı yürütülen ve aralarında 1946'da
Kudüs'teki King David Oteli'nin bombalanmasının da yer aldığı birçok askeri eylemi yürüten terör
örgütü "Irgun"un (ETZEL) efsanevi lideri Eitan Livni'nin kızı olan Livni, sözlerini şöyle sürdürüyor:
"Babamın mezarında ters döndüğünü, yaşasaydı bu fikirlerimi kabul etmeyeceğini söylüyorlar.
Babam ve annem büyük İsrail'in varlığı için savaştılar. Ben de İsrail ülkesinde Yahudilerin oturmasını
istiyorum ama diğerlerinin haklarına, özgürlüğüne saygı duymak da benim yine ailemden kazandığım
değerlerin başında geliyor.”
Oysa “İki Devletli Çözüm” dediği Bağımsız Filistin Devletini tarihe gömecek ve bütün
topraklarını İsrail’e mal edecek bir Siyonist tuzağıdır. Aynen, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin
Rumlara yamanması için oynanan şeytani senaryoyu hatırlatmaktadır.
Dünya kamuoyu ve bölgedeki Müslüman toplumu da böylece avutulmaya ve oyalanmaya
çalışılmaktadır.
D-Günü'ne aylar kalmış, İran vurulacakmış!..
İran lideri Mahmud Ahmedinecad'ın İsrail'in yok edilmesi yönündeki demeçlerine "dünyanın dur
demesi" gerektiğini belirten Livni, İran'ın nükleer silah üretme faaliyetlerini aralıksız sürdürdüğünü de
belirterek, şunları söyledi:
"Nükleer silah üretme konusundaki teknolojik know-how'u elde edecekleri 'D-günü' dediğimiz
dönüşü olmayan noktaya varmalarına sadece birkaç ay kaldı. Dünya nükleer silaha sahip bir İran
istemiyor."
Duvar gerekli
İsrail yönetiminin inşa ettiği 'güvenlik duvarı'nı savunan Livni, "Filistin'den bize yönelik nefret ve terör
nedeniyle bu duvara ihtiyacımız var. İki devlet oluştuktan sonra ileride duvarı yıkıp barış içinde yaşamak
isteriz. Ama güvenlik sorunumuzun tamamen ortadan kalkması lazım. Unutmayın, Berlin duvarının yıkılması
50 yıl aldı" dedi.
İsrail, Türkiye’yi ortadan kaldırıyor.
Geçtiğimiz ay Türkiye, önce işgal altındaki Filistin topraklarının gerçek sahiplerine; Filistinli Belediye
Başkanlarına ve ardından işgalci İsrail’in Dışişleri Bakanı Tzipi Livni’ye ev sahipliği yaptı.
İsrail Dışişleri Bakanı Tzipi Livni, aralarında Sami Kohen, Cengiz Çandar'ın da bulunduğu medya
yöneticileri ve köşe yazarlarıyla bir araya geldi. Ardından Dışişleri Bakanı Abdullah Gül ile görüştü. Livni,
İsrail’in sınırlarını yeniden belirleme yönündeki tek taraflı plan için destek arayışındaydı. Her ne kadar Livni,
103
Türkiye ile İsrail arasındaki ikili ilişkileri “mükemmel” olarak nitelese de, en azından şimdilik, plan için aradığı
desteği bulamadı. Görüşmenin ardından iki Dışişleri Bakanı da medyanın karşına geçerek soruları
yanıtladılar. Hamas yönetimiyle ilgili olarak, “Filistin'de seçimleri bir terör örgütü kazandı" diyen Livni, “Hamas
hükümeti meşru sayılmayacaktır.” sözleriyle de Hamas’ı ‘terörist’ olarak tanımladı.
Peki, hakikat Livni’nin söylediği gibi mi? Türkiye İsrail ilişkileri mükemmel mi? Gerçek terörist İsrail mi
yoksa Hamas mı? Tüm bu soruların yanıtını Nablus Büyükşehir Belediye Başkanı Adli Yasih’in anlattıklarını
öğrendiğinizde çok daha kolay bulacaksınız...
Batı Şeria’nın en büyük şehirlerinden Nablus’ta, halkın yüzde 74’ünün oyunu alarak Belediye Başkanı
seçilen Adli Yasih şehirle alakalı bilgilerin ve yaşadıkları sorunların yer aldığı bir sunum yaptı. “Bizi terörist
gösteriyorlar, oysa biz haklı mücadelemizi yapıyoruz” diyerek sözlerine başlayan Nablus Büyükşehir
Belediye Başkanı Adli Yasih, İsrail’in geri çekilişinin sadece görüntüden ibaret olduğunu söyledi. Zaten,
Birleşmiş Milletlerin hazırladığı, haritaya şöyle bir göz attığınızda Yahudi yerleşimcilerin hızla Filistin
şehirlerini kuşatma altına alacak şekilde yüksek kesimlere yerleştirildiği görülüyor. İşgalciler dünyaya geri
çekildiklerini söyleseler de Filistinliler ambargo ve kuşatma altında yaşıyorlar. İsrail askerleri ve tankları, tıpkı
kan emici yarasalar gibi, güneşin batışıyla birlikte Nablus’un sokaklarında dolaşmaya başlıyorlar. Güneşin
doğuşuyla birlikte de geri çekiliyorlar.
Hamas yönetimine uygulanan ambargoya karşı birçok ülke ve sivil toplum kuruluşu para yardımında
bulundu. Bu paranın nereden geldiği ve nereye gideceği, ne amaçla kullanılacağı belli. Bu paralar maaşlarını
alamayan öğretmenlere ve diğer görevlilere ödeme yapmak için kullanılacak. Ancak aylardır toplanan para
Filistin’e ulaştırılmıyor. İşgalci İsrail’in Dışişleri Bakanı Livni’nin bu duruma ilişkin cevabı ise insanı dehşete
düşürecek cinsten; "Şimdi Filistinli çocukları Hamas'a ait öğretmenler mi eğitsin?”...
Nablus belediyesinin çöp toplamadan, planlamaya, elektrik hatlarındaki kayıplardan alt yapıya bir çok
konuda yardıma ihtiyacı olduğunu söyleyen Adli Yasih, Türkiye’nin ve Türk milletinin maddi ve manevi her tür
desteklerini istediklerini ve beklediklerini ifade etti. Nablus Büyükşehir Belediye Başkanı Adli Yasih sunumu
tamamladığında, sunum esnasında, zaman zaman gördüğümüz amblemin manasını sordum. Amblemin
ortasında bir kule ve bu kulenin her iki yanından bir kol misali uzanan zeytin dalları vardı. Sağdaki zeytin
dalının üzerinden de bir güneş doğuyordu. Adli Yasih, amblemdeki kulenin Osmanlı’dan kalma bir saat kulesi
olduğunu ve kulenin bir benzerini şehir meydanına inşa ettiklerini söyledi. Filistin’de bu saat kulesi gibi birçok
Osmanlı eserinin olduğunu söyleyen Yasih, İsrail’in özellikle bu tarihi yapıları tahrip ettiğini ifade etti. Yasih’in
sunumu esnasında gördüğümüz, tank ve roketatar ateşine maruz kalmış; hamam, kemer ve mescit
fotoğraflar sözlerinin açık ispatıydı.
Hatırlayacaksınız, Suudîlerin Mekke’deki Osmanlı yapısı Ecyad Kalesi’ni yıkmalarına medyamız
cansiperane bir şekilde tepki göstermişti. Dönemin Kültür Bakanı da koroya katılmış, Ecyad Kalesi'nin
yıktırılmasını ‘barbarca’ bir davranış olarak nitelendirmiş ve kınamıştı. Bununla da yetinmeyen eski bakan,
UNESCO Türkiye Milli Komitesi'ne yıkımın protesto edilmesi için başvuruda bulunulduğunu açıklamıştı.
Ne ilginçtir ki, aynı medya ve siyasiler, konu Filistin ve işgalci İsrail olunca tepkisizliğin zirvesine
ulaşıyorlar. Yalnızca yıkılan hanlara, hamamlara değil, Muhammed Durre gibi, fidanların hayatının baharında
şehit düşmelerine bile suskun kalmayı tercih ediyorlar. Bu suskunluk ve tepkisizlik aslında kendini, tarihini
inkârdan başka bir şey değildir. Ve işgal edilmiş topraklara bile bile yerleşenlerin masumiyetinden söz
edilemeyeceği gibi, yere düşen fidanlara suskun kalmayı tercih edenlerin masumiyetinden de söz edilemez.
İstanbul bu şarlatanlığa daha fazla seyirci kalamaz. İstanbul’un yeri, Kudüs’ün; Nablus’un; Gazze’nin yanıdır.
Çünkü işgalcilerin Nablus’ta, Kalkilya’da, Ramallah’ta yerinden oynattığı her taş “Türkiye”nin varlığını biraz
daha ortadan kaldırmak içindir.84
Mossad'ın 2. Adamı Ankara'da Ne Arıyor?!!
Ankara Haziran ayı sonunda çok ilginç bir uluslararası toplantıya ev sahipliği yapacak. Hazırlıklarına
84
Ayhan Demir / Milli Gazete / 06.06.2006
104
geçen yıl başlanan toplantı ilk bakışta şehircilik merkezli görünüyor. Glocal Forum adlı, İtalya merkezli
ulsulararası kuruluş tarafından düzenlenen etkinliğe dünya çapında katılım olacak: Başta İstanbul
Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş, Belediye başkanları, siyasetçiler, iş adamları… İlginç
bulmadınız mı? O zaman şunu da duyun bir:
Glocal Froum adlı kuruluşun yönetim kurulu başkanı, İsrail gizli servisi Mossad’ın en ünlü
elemanlarından birisi, Mossad İkinci Başkanlığı’na kadar yükselen bir şahsiyet: David Kimche.
David Kimche, 6 Ağustos 2005’de Ankara’ya geldi ve Ankara Büyükşehir Belediyesi Başkanı Melih
Gökçek’le toplantıyla ilgili olarak görüştü. Büyükşehir Belediyesinin himayesindeki toplantı ise 30 Haziran - 6
Temmuz 2006 tarihleri arasında gerçekleşecek.
Haziran ayı içinde basın bu toplantıyı geniş olarak verecek, hiç şüphemiz olmasın. Katılacak
şahsiyetler, kuruluşun yüce amaçları vs. gündemi kaplayacaktır. Ancak, kurumun yönetim kurulu başkanının
istihbarat geçmişi gündeme gelmeyecektir.
Ünlü bir İsrailli istihbaratçının yönetim kurulu başkanlığını yaptığı bir uluslararası kuruluş ve Ankara’da
planladığı şehircilik toplantısı…
Peki, Kim Bu David Kimche?
Google’da adını yazar yazmaz karşınıza çıkan anahtar niteliğindeki isimleri ve olayları sıralayalım:
İrangate, Iraklı Kürtler, Nicaragua, Lübnan, silah ticareti, Mossad, İsrail dışişleri bakanlığı, İsrail dışilişkiler
konseyi vs. vs.
İngiliz Yahudisi!
David Kimche, aristokratik, pekçok haham da çıkarmış bir İsviçreli Yahudi ailesinin üyesi. Ailesi, o
doğmandan hemen önce İngiltere’ye yerleşiyor. Kimche, İngiltere’de doğuyor. Zaten kimche’yi daha sonra
gireceği Mossad’da mesleki başarısı kadar, İngiliz “inceliği” de ayırıyor iş arkadaşlarından. “Kaba saba” diye
tabir edilen diğer Mossad elemanlarının yanında Kimche son derece sofistike bulunuyor.
MOSSAD’a Giriş
Kimche 1946’da Filistin’e gidiyor. İsrail devleti kurulduktan sonra şansını İsrail dışişleri bakanlığında
deniyor ama imtihanlarda başarılı olamıyor. Bir süre Jerusalem Post’ta gece editörlüğü yapıyor. Bir süre
sonra, yeni kurulan Mossad’a girmeyi başarıyor.
Afrika Yılları
David Kimche, 1950’li ve 1960’lı yıllarda Afrika’da görülüyor. Yeni yeni bağımsız devletler oluşur,
Afrika darbelerle çalkanırken, kıtada “David Sharon” sahte adıyla görev yapan İsrail dışişleri yetkilisi olarak
bütün olup bitenlerde etkin rolü olduğu söyleniyor. O dönemde Afrika’da görev yapan gazeteciler David
Sharon’u belli başlı bir haber kaynağı olarak anımsıyorlar. Tabii bazen de dezenformasyon, yönlendirici
haber kaynağı…
David Kimche valizini alıp bir Afrika ülkesine gidiyor, oradan ayrıldıktan birkaç gün sonra orada ya bir
iç savaş başlıyor yahut bir darbe gerçekleşiyor. Afrika’nın ünlü yöneticilerinden İdi Amin’in arkasında da
David Kimche (ya da Sharon) gölgesi görülüyor.
Kürtlerle Dans
Kimche aynı yıllarda Irak’taki Kürtlerle de teması kuran adam. Barzaniyi eğiten ve silahlandıran isim.
Bugün kuzey Irak’ta gelinen noktanın başlangıcında da o var yani.
Kimche’nin bir diğer ilgi alanı da İran ve Türkiye. Arap olmayan Müslüman Ortadoğu ülkeleriyle sıkı
ilişkileri var.
Kimche 1970lerde Mossad’ın tepesine kadar yükseliyor, ikinci adam oluyor. Mossad’ın başına
geçmesine kesin gözüyle bakılırken, ani bir biçimde tasfiye ediliyor. Mossad Başkanı, Kimche’yi kendisine
bağlı bağımsız bir örgütlenme ve finans yapısı kurmakla ve bunu Mossad’ın başına geçmek için kullanmaya
kalkışmakla suçluyor.
İRANGATE
David Kimche’nin sonraki durağı İsrail Dışişleri Bakanlığı oluyor. Kimche, İsrail dışişleri bakanlığı
105
müsteşarlığına getiriliyor. 1980’lerin başındaki bu görevi sırasında İsrail Lübnan’ı işgal ediyor. İşgalin önemli
aktörlerin birisi de Kimche.
David Kimche’nin en ilginç faaliyetlerinden biri ‘80lerin ikinci yarısında gerçekleşiyor. 1987’de patlak
veren İrangate skandalının arkasında Kimche çıkıyor. Amerika, tüm dünyayı İran’a ambargo uygulamaya
çağırırken, kendisi, “Lübnan’da rehin tutulan vatandaşlarına karşılık” diyerek İran’a silah satmakta, buradan
gelen parayı da Nicaragu’daki anti-komünist Contra gerillalarına aktarıyordu. Ancak ABD İran’la doğrudan
temas halinde değildi; arada İsrail, İsrail adına da öncelikle David Kimsche vardı!
Kimsche, dışişleri bakanlığındaki görevinden sonra da bu işlerden kopmuş görünmüyor. İsrail
dışilişkiler konseyinde faal, son senelerde de Glocal Forum’un yönetim kurulu başkanı. Kimsche bu sıfatıyla
geçen yıl Türkiye’ye geldi, Ankara belediye başkanı Melih Gökçek’le görüştü.
GLOCAL FORUM Ne Yapar?
Başında, İsrail’in en seçkin istihbarat ve diplomasi şahsiyetlerinden birinin bulunduğu Glocal Forum
faaliyet amaçlarını şöyle tarif ediyor: Barış inşa etmek, tarım ve beslenme, bilgi ve iletişim teknolojileri,
çocuklar, gençler, spor, sanat faaliyetleri. Kuruluş, bu alanlarda politika formüle eden bir think-tankı de
bünyesinde barındırıyor. Proje bazlı olarak çalışan Glocal Forum, adından da anlaşılacağı üzere (Global ile
Local’in, kürsel ile yerelin karışımı: Glocal) küresel çapta yerel odaklı çalışıyor. Yerel odakta ise şehir ve
şehirlerarası ilişkiler bulunmakta. Glocal Forum, sivil toplum örgütlerinin yerel düzeydeki etkinliklerini
arttırmayı öngörüyor.
Kafkasya ve Ortadoğu’nun sivil darbeler ve savaşlarla çalkandığı, Büyük Ortadoğu Projesinin dört
koldan, öncelikle de toplumsal düzeyde uygulanmaya koyulduğu bir dönemde, başında sicili epey kabarık bir
eski Mossad şefinin bulunduğu bir uluslar arası kuruluş Ankara’da büyük bir toplantı gerçekleştirecek. 85
Wilson Baydemir’i niye ziyaret ediyor?
• Diyarbakır Büyükşehir Belediye Başkanı Baydemir’i ziyaret eden ABD’nin Ankara Büyükelçisi
Ross Wilson, “Burada bulunduğum süre içinde, buradaki meseleler nelerdir kendim şahsen görmek
istedim” dedi.
Adana Konsolosu Walter Scott Reid ile Diyarbakır’a gelen Büyükelçi Wilson, Büyükşehir Belediye
Başkanı Osman Baydemir’i makamında ziyaret etti. Vali Efkan Ala ile havaalanında görüşme imkânının
olduğunu ifade eden Wilson, “Türkiye’nin güneydoğusunu ilk kez görüyorum. Burada bulunduğum süre
içinde, buradaki meseleler nelerdir kendim şahsen görmek istedim. Aynı zamanda genelde Türkiye’de ulusal
sorunlara buradan nasıl bakılmaktadır? Ülkelerimiz arasında ilişkiler özellikle bu bölge açısından nasıl
geliştirilebilir? Onları görmek istedim. Sizinle ve diğer yetkililerle görüşmek istedim” dedi. Baydemir ise,
“Evrensel değerlerde daha çok buluşmamız lazım. Ben inanıyorum ki Türkiye’de başta Kürt sorunu olmak
üzere demokratikleşme, sivilleşme sorunu bütün sorunlarımız diyalog yoluyla çözülebilecek ve aşılabilecek
problemlerdir” diye konuştu.
Görüşme, daha sonra basına kapalı devam etti.
Öte yandan DTP Eş Başkanları Türk ve Tuğluk, Sosyalist Enternasyonel’in toplantısına katılmak üzere
Irak’a gitti. Tuğluk ve Türk, Irak Devlet Başkanı Talabani ve Kürt yönetimi lideri Barzani’yle bir araya gelecek.
Sosyalist Enternasyonel bünyesinde yeralan Corni Fredericson başkanlığındaki “Kürt Çalışma Grubu”,
Kuzey lrak’ın Süleymaniye kentinde “Irak’taki Kürt halkının mevcut durumu ve Kürt sorunu konusunda
Sosyalist Enternasyonel’in faaliyetleri” konulu bir toplantı düzenliyor. 29 Mayıs’ta gerçekleşecek toplantıya
Irak’ın yanısıra, Türkiye, Iran ve Suriye’deki SE üyesi ile bazı bölge partileri davet edildi. Türkiye’den DTP
çağrıya olumlu cevap verirken, diğer davetli CHP toplantıya katılmama kararı aldı. DTP heyetinde Genel
Başkan Yardımcısı Nazmi Gür ve Avrupa temsilcisi Faik Yağızay da yer aldı.
“İçimizdeki dış güçler”
“Daha bağımsız ve kişilik sahibi bir dış politika izlenmesini istiyorsunuz. Herkes aynı şeyden
85
www.acikistihbarat.com / 18.05.2006
106
söz ediyor. Nasıl yapacağım ben bunu? Karar vereceğim ve işi teknisyenlere havale edeceğim. Onlar
ayrıntılı çalışmalar yapacaklar ve öneriler hazırlayacaklar. Yapabilirler mi bunu? Hepsinin çevresi
‘uzman’ denilen yabancılarla dolu. İğfal etmeye çalışıyorlar. Başaramazlarsa işi sürüncemede
bırakmaya çalışıyorlar. O da olmazsa karşı tedbir alıyorlar. Bir görev veriyorum, sonucu bana
gelmeden Washington’un haberi oluyor. Sonucu memurdan önce, sefirden öğreniyorum. Bağımsızlık
savaşından sonra Lozan’da esas mücadele bu uzmanlar konusunda oldu. Yoksa sınırlar zaten fiili
durum idi. Tazminat işini iki devlet aramızda çözerdik. Bütün mücadele idaremize yapılmak istenen
müdahale yüzünden çıktı. Bir tek uzman vermek için büyük ödünlerde bulunmaya hazırdılar. Dayattık.
Biz onların neden ısrar ettiklerini biliyorduk. Onlar bizim neden inatla reddettiğimizi biliyordu.
Böyledir bu işler; peygamber edasıyla size dünyaları vaat ederler. İmzayı attınız mı, ertesi gün
gelmişlerdir. Personeli gelmiştir, teçhizatı gelmiştir, üsleri gelmiştir. Ondan sonra sökebilirsen sök.
Gitmezler. Ancak bu sorunun üzerine vakit geçirmeden gitmek gerek. Yoksa ne bağımsız dış politika,
ne bağımsız iç politika güdemezsiniz. Havanda su’ döversiniz. Fakat sanmayınız ki bu kolay bir iştir.
Denediğinizde başınıza neler geleceği bilinmez.”
İsmet İnönü, bu konuşmayı, 1963 yılında, Başbakan iken yapmıştır. Nitekim Menderes, Demirel ve
Özal döneminde, “imzalar atılmış” ve yabancılar, ülkenin her yerine, her kurumuna yerleşmiştir. Refah-yol
döneminde bu sorunun üstüne gidilmiştir. Ve “başımıza neler geleceği bilinmiştir.”
Başbakan Erdoğan’ın “bürokrasiyi aşamıyoruz” demesi, ama sadece demesi, boşuna değildir. Bu
durumu istismar etmek içindir. Çünkü masonik merkezlere ve Siyonist İsrail’e hizmet, bunların iktidar
şerefidir.
Konuya devam edelim: 1975 yılında, ABD, Amerikan Yardım Teşkilatı’nın Türkiye’deki çalışmalarının
verimini saptamak için ülkemize bir uzman gönderir. Richard Podol isimli uzman, Washington’a gönderdiği
raporda şunları yazar: “Türkiye’de önemli mevkilerde Amerikan eğitimi görmemiş bir Türk’ün
bulunduğu bakanlık ya da iktisadi devlet kuruluşu (KIT) hemen hemen kalmamıştır. Müsteşarlık ve
genel müdürlük mevkilerinden de daha yüksek görevlere kısa zamanda geçmeleri beklenmektedir.”
 DIŞARIDA VATİKAN DEVLETCİĞİ, İÇERİDE YÖK PRENSLİĞİ; AKP
İKTİDARINI TAKMIYOR!
Bu manzara, AKP hükümetinin resmen geçerli olsa da, fikren ve fiilen iflas ettiğinin ve
tükendiğinin ispatıdır.
İstenmediği halde Türkiye’ye gelen Papa Hazretleri ve Vatikan devletciği, onca yalvarma ve
yakarmalara rağmen Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’ün bir yemek davetini bile reddediyor.
İçeride ise; Anayasaya, kanunlara, temel insan haklarına ve Evrensel hukuk kurallarına aykırı
olarak, eğitim ve öğrenim hakları kısıtlanan ve haksızlığa uğratılan Meslek liseleriyle ilgili az buçuk
iyileştirme düzenlemeleri bile YÖK prensliğince kabul edilmiyor ve geçersiz sayılıyor!..
Eğer, topluma ve tabanına karşı: “Ne yapayım, işte görüyorsunuz, her hayırlı adımımız böylesi
derin kurumlarca boşa çıkarılıyor!? Şeklinde mazeret göstersin diye AKP ile YÖK arasında sinsi bir
danışıklı dövüş söz konusu değilse, AKP’nin bu pinti ve eğreti iktidardan hemen istifa etmesi
gerekiyor!
İstanbul’da “Haçlı birliği”ne taşeronluk AKP’ye nasip oluyor!..
Ve derken Papa 16. Benedikt, Fener Rum Patriği Bartholomeos’u "Ekümen" ilan etti. Selçuk’taki
ayinde konuşmasına Türkçe başlayarak "sözde" jest yapan Papa Benedict, Haçlı ittifakını yeniden tesis
etmek için bütün Hıristiyanları birliğe çağırdı.
Papa ile Fener Rum Patriği Bartholomeos, ortak deklarasyon imzaladı.
Papa konuşmasında, havariler dönemine atıfta bulunarak, "Simon ve Petrus’un birliğini ve çağrılarını,
bir kez daha Patrikhanenin Sen Jorj Kilisesi’nde yapıyoruz. Biri Petrus’un halefi, diğeri de kardeşi Havari
Andreas’ın geleneğine göre kurulmuş bu kilisenin başında Episkoposluk görevinde bulunuyor. Bu an, kardeş
107
olan, Roma ve İstanbul kiliselerini özel bir ilişkiyle birleştiren kardeşçe bir buluşmadır" açıklamasını yaptı.
Papa 16. Benediktus, şunları vurguladı:
"Bununla ilişkilerimizdeki değişikliğin gerçek kararlılığını gösterdiler. O zamandan beri, karşılıklı
yakınlaşma yolunda birçok önemli adım atıldı. Özellikle selefim Papa II. Jean Paul’un, 1979’da İstanbul’u ve
Ekümenik Patrik I. Bartholomeos’un Roma’yı ziyaretini hatırlıyorum.
O aynı ruhla, Roma ve İstanbul kiliselerinin tam birliğini oluşturmak için, Allah’ın lütuf dolu yardımıyla,
birlik yolunda ilerlemek ve ortak angajmanımızı yenilemek için buraya geldim. Engelleri aşmak ve bu
amaçtaki pastoral iş birliğine yarar sağlayabilecek tüm yolları, Ortodoks kardeşlerimizle beraber aramak için
Katolik kilisesinin bütün gayreti göstermeye hazır olduğuna sizi temin ederim."
Papa 16. Benediktus, Petrus ve Andreas’ın kendilerine bıraktığı "tüm ulusları İsa’nın öğrencisi yapma"
görevini hatırlattı.
AB’nin temeli Hıristiyanlıktır!.
Papa, şöyle konuştu:"Sekülarizasyon süreci bu geleneğin gücünü zayıflatıp, tartışmalara yol açıyor ve
onu reddediyor. Bu olay karşısında, Avrupa’nın öz köklerinin, geleneklerinin ve Hristiyan değerlerinin bilincini
yenilemek ve yeni bir canlılık katmak için bütün diğer Hristiyan cemaatleri ile birlikte çağrılmaktayız. Katolik
kilisesi ile Ortodoks kilisesi arasında daha sıkı bağlar oluşturmaktaki gayretlerimiz, bu misyonumuzun bir
parçasıdırlar. Hristiyanlar arasında var olan bölünmeler dünya için bir skandal olup, İncil’i müjdelemek için bir
engeldirler." diyerek konuşmasını tamamladı.
Niye Türkçesi yok!
Bu arada deklarasyonun Arapça, İngilizce, Fransızca, Almanca, Yunanca, Rusça ve İspanyolca
metinleri bulunmasına rağmen Türkçe metnin hazırlanmaması dikkat çekti. Acaba niye saklanmaktaydı?
AB Treni kalkıyor:
Çuf... Çuf... Çuf!..
“Avrupa treni” diye tutturdular. Avrupa’ya gitmek istiyorsanız, buna bineceksiniz diye
yutturdular. Yürümeyen trenin içine alıp ayakta tuttular. Türkçesi bizi ayakta uyuttular.
Tren de ne kalktı ne gidiyor. Çuf... Çuf... Çuf... Şimdi bu yeni duruma bakıp bir yandan; “Yine
trendeyiz... Şükredelim ki atmadılar... İkinci mevkiden aldılar... Üçüncü mevkiye koydular... Sadece 8 dosyayı
alıp yemek vagonundaki dondurucunun buzluğuna attılar, diğerlerinin önü açık” diye sevinenlerimiz
çıkacaktır. Buna karşılık; “bu trenin sahipleri bizi bindirmek için neredeyse bedel olarak anamızın nikâhını
istiyor; Kıbrıs’ı verin... Ermeni soykırımı yaptığınızı kabul edin... Türkiye’nin bölünmez bütünlüğü
düşüncenizden vazgeçin... Din esasına dayalı siyaset yapılmasını içinize sindirin faturalarını burnumuza
dayıyor” diye üzülenlerimiz olacaktır. Biraz havuç. Biraz sopa. Al sana Avrupa. Şamar oğlanı
yapıyorlar.Başbakanımızı aldatıyorlar. O da aldanıyor. Brüksel’de müzakere sürecini başlatacak metne “üye
ülkelere Türkiye deniz limanlarını ve hava meydanlarını açacaktır” cümlesini koyuyorlar, bunu gören Türkiye
Başbakanı, “hazırlayın uçağımı geri dönüyorum” diye karşı çıkıyor, sonra İngiltere Başbakanı Tony Blair’i
aracı koyup; “Yapma Tayyip... At metnin altına imzanı...” diye tiyatro oynatıp imzayı alıyorlar. Bizim
başbakanı; “Zafer kazandık...” avunmasıyla Ankara’ya gönderiyorlar..
86
AKP iktidarının pısırık politikaları karşısında iyice azgınlaşan YÖK, saldırgan tavrını sürdürüyor
YÖK Azıttıkça, Hükümet “YOK” oluyor!
Yoksa, YÖK’le AKP, danışıklı dövüş mü yapıyor?
Eğitim Şûralarına katılmadan ahkam kesen yüksek öğrenimin katili YÖK diktatörlüğü, her şûra sonrası
yaptığı gibi, adeta krallığını ilan ederek, şûranın kararlarını tanımadığını açıklıyor.
YÖK meydan okuyor!
YÖK Başkanı Erdoğan Teziç Başkanlığında toplanan Rektörler Komitesi, “17. Millî Eğitim Şûrası’nda,
meslek liseleri için uygulanacak yeni katsayı uygulamasının temenni kararı alındığını belirterek, yüksek
86
30.11.2006 / Necati Doğru / Vatan
108
öğretimde onarılamayacak tahribata yol açacağını ileri sürdüğü bu temenninin kesinlikle Komitece
benimsenmediğini ve Öğrenci Seçme Sınavı’nda bu konuda bir değişikliğe gidilmeyeceğini bildiriyor. Teziç,
Millî Eğitim Bakanlığı, YÖK ve üniversitelerin bütçelerinin görüşüldüğü TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu
toplantısına katılıp katılmayacakları yolundaki soruyu ise “YÖK, o görüşmelerde daima temsil edilir” şeklinde
cevaplıyor.
Zulüm tüm liseleri kapsıyor(!)
YÖK Başkanı Prof. Dr. Erdoğan Teziç, katsayının sadece meslek liselerinde değil tüm liselerde
uygulandığını, yalnız İmam Hatip lisesi hedeflenerek böyle bir katsayının konmadığını belirterek, “Sadece bir
okula yüklenerek, bir liseyi gündeme yerleştirerek katsayı zulmünden söz etmek inandırıcı değil” diyor. Teziç,
17. Millî Eğitim Şûrası’na davetli oldukları halde neden katılmadıkları sorusu üzerine, şunları söylüyor: “Bu
toplantının amacının katsayı olduğu ortaya çıkmıştır. Şûraya katılmak, bu aracın içinde olmak, bizim için
yerinde görülmemiştir. O nedenle toplantıya katılmadık.” Bu tavır AKP ile YÖK’ün danışıklı dövüş
yaptığını hatıra getiriyor!
Havanda su dövülüyor!
Can Dündar’ın sunduğu Neden programında bu hafta, Milli Eğitim Şurası’ndan çıkan Meslek Liseleri’ne
uygulanan katsayı adaletsizliği tartışması ele alındı. Genelde yüzbinlerce Meslek Liseli’yi ilgilendiren
tartışma, İmam Hatip Liseleri’nin eksenine kaydırıldığı için yine havanda su dövüldü, sorunun halline ilişkin
hiçbir çözüm önerisi getirilmedi. Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik, Şûra’da katsayı ile ilgili yapılan bölümün
yarım saati bile bulmadığını ifade ederek, “Dört gün süren Şûra’nın geneliyle ilgili haberleri İmam Hatip
Liseleri’ne kaydıran medya yanlış bir tutum sergilemiştir” mealinde bir cümle kurdu. Can Dündar’ın, “Şimdi ne
olacak? YÖK Başkanı katsayı konusunda hiçbir değişme olmayacağını söyledi. Bundan sonra nasıl bir adım
atılacak” gibi sorularla Çelik’i sıkıştırsa da, Bakan, “Bundan sonra bekleyip göreceğiz” şeklinde yuvarlak
cümlelerle bu salvo atışları geçiştirmeye çalıştı.
Öncelikle tespit ettiğimiz bir psikolojiyi aktarmak istiyoruz… Milli Eğitim Bakanı Hüseyin Çelik, yapılan
son Şûrada gündeme gelen katsayı adaletsizliğinin giderilmesiyle ilgili olarak yaptıklarını “savunma
psikolojisiyle” karşılamaya çalışıyor… Sanki, yaptıkları iş çok yanlışmış, bu adaletsizliği ve haksızlığı
yapanlar haklıymış gibi bir hava doğmasına neden oluyor. Bu adaletsizliğin savunulacak yönü var mı?
Kemal Gürüz’ün, dediğim dedik öttürdüğüm düdük tavrıyla getirdiği bu adaletsiz uygulamanın bir an
önce düzeltilmesi şart. Bunun nasıl yapılacağını bulmak bizim işimiz değil! YÖK Başkanı Erdoğan Teziç ve
avanesi bu adaletsiz uygulamanın devam etmesini arzulayabilirler… Laiklik kavramından rantlanan, bu
kavramı eğip bükerek kendilerine ait bir menfaat dünyası oluşturmak ve iktidar erkini sadece kendi
tekellerine almak isteyenler elbet olacaktır. Bu menfaatperestler, güdümlü ve yalaka medya aracılığıyla bu
katsayı adaletsizliğini İmam Hatip eksenine oturtup, sorunun çözümünü engellemek isteyebilirler. Bunların
hepsi teferruattır… İktidar makamında olan ve var olan sorunu halletmesi gerekenler, YÖK’ü de, memleketi
babalarının çiftliği gibi görenleri de hizaya getirecek çözümler üretme zorunluluğu vardır. Bu memlekette
demokrasi varsa, insanlar eğitimde, kanun önünde, sosyal alanlarda eşitse, hiç kimsenin sinsi ayak oyunları
yaparak belli şeyleri tekellerine alma özgürlüğü olmamalı. İmam Hatipliler, imam olsun… Toplumsal hayatın
hiçbir alanında kendilerine yer bulamasın… İnsanların tercih haklarını sınırlayan, şekillendiren, yönlendiren
rejimleri ve eğitim sistemlerini demokratik çerçeveye oturtamazsınız.Bunun adına güdümlü demokrasi
denir…
AKP iktidarında kısa bir süre Milli Eğitim Bakanlığı yapan ANAP Genel Başkanı Erkan Mumcu,
programda yapılan tartışmaların tamamen boş olduğunu belirterek, “Gençlerimizin istikbalini karartan ÖSS
sistemini tartışalım. Eğitim sistemindeki aksaklıkları tartışalım. Milyarlarca doların havaya savrulduğu
dersane sistemini tartışalım” diyerek çok önemli bir konuya işaret etti. Konusunda uzman bir eğitimci, “Türk
eğitim sistemi hiçbir şey üretmez. Bu sistemde başarılı olanlar ise imalat hatalarıdır” demişti. Aslında, rejimin
sadık köleleri ve programlanabilir robotlar üretmek üzere kurgulanan bu eğitim sistemini tümden değiştirmek
gerekiyor. Bu sistem insan eğitmiyor, öğütüyor… Bu sistem insan yetiştirmiyor… İnsan ufkunu, vizyonunu,
109
bakış açısını geliştirecek argümanlar getirmiyor… Boş tartışmalarla insanları avutuyor… 87
Gençliğimiz elden giderken, geleceğimiz karartılırken, bazı yobaz ve hokkabazlar, tam-tam
dansı gibi, Laiklik seansı düzenliyor!
Cumhuriyet’in yazarı Deniz Som’un başını çektiği şarapçı laikçiler gülünç duruma düşüyor!
Tamer Korkmaz, Engin Ardıç ve Arslan Tekin, Cumhuriyet yazarı Deniz Som’un başını çektiği şarapçı
laikçilerle çok güzel dalgalarını geçtiler! Halbuki her iki kesim de danışıklı dövüş içindeydiler!
Türkiye'nin ilerici, solcu, ulusalcı güçleri gericiliğe karşı amansız bir mücadele veriyorlar:
Laikliğimiz kurtuluyor!
Cumhuriyet tarihimizin ilk şaraplı laiklik töreni tüm ulusumuza ve de
laikliğimizin yılmaz bekçilerine kutlu olsun…
Üsküdar Belediyesi, "1930'da çıkarılan bir kanunu gerekçe göstererek" açık alanlarda/sahilde
içki içenlere para cezası kesmeye başlayınca, dahası ihlalci vatandaşları internet sitesinde teşhir
edince kıyamet kopuverdi… Cumhuriyet'in babadan laik yazarlarından Deniz Som bu ağızlara laik
tepki fırsatını kaçırmadı; "Pazar günü sahilde eşimle beraber şarabımı içeceğim!" diyerek eylem
planını açık etti… Böyle bir çağrıya Atatürkçü Düşünce Derneği mensupları veya CHP'liler kayıtsız
kalabilirler mi?
Sonuçta, üç yüze yakın laikçi Salacak Sahili'nde/Kız Kulesi'ne karşı "İçki İçmek
Yasaktır" tabelasına hareket çekerek demlendiler: Laikliğimizi bir kez daha kurtardılar!
İçkili laiklik eylemi "Türkiye/Çankaya laiktir, laik kalacak!" sloganları atılarak, Onuncu Yıl Marşı
söylenerek gerçekleştirildi… Böylelikle "laiklik" ile "sarhoşluk" denkleştirilmiş oldu!
Bu topraklarda ağzına içki sürmeyen birisi, istediği kadar "laikliğe saygılıyım, gönülden bağlıyım" desin,
laiklik vizesi alamaz, Atatürkçü olamaz…
Cumhurbaşkanı Sezer'in, laikliğimizin başına som altından taç diye kondurduğumuz meslektaşımızı
arayıp eyleminden dolayı tebrik etmemiş olması 'Laik Çankaya' hesabına büyük kayıptır: Kamu alem bilsin ki,
Cumhuriyet’çi Deniz Som'un bulunduğu/gezdiği tozduğu bütün yerler kamusal alan sayılır!
Açık alanda içki içen bir Deniz Som'a yan bakmak, öyle kol saatini falan göstermek laikliğe kafadan
aykırı hareketler sınıfında değerlendirilmeli; suçlular altı aydan bir yıla kadar sadece Cumhuriyet gazetesi
okumaya mahkum edilmelidir!
değmeyin
Üstüne bir de Laikliğimizin Simgesi Rakıyı Koruma Kanunu çıkardık mı,
keyfimize…88
Bu ülkede içki içmek ilericilikle eşanlamlı tutulmaktadır. Alevi vatandaşlarımız da 'içki içtikleri
ve namaz kılmadıkları' gerekçesiyle 'solcu' sayılmaktadır.
Eskiden ortalıkta 'çarşaf yırtma eylemi' yapan kadınlar dolaşırlardı... Bunlar bir kara çarşaflı
hemcinslerini gördükleri zaman üzerine saldırır, 'burası Suudi Arabistan değil' şeklinde haykırarak kadının
çarşafını Sümerbank patiskası gibi caaart diye yırtarlardı...
Cumhuriyet Gazetesi'nden Deniz Som arkadaşımız da benzer bir eylem gerçekleştirmiş, Üsküdar
Belediyesi 'sokakta içki içenlere ceza keseceğini' açıklayınca gitmiş, eşi ve birkaç arkadaşıyla birlikte
Kızkulesi'ne karşı şarap içmiş.
Bunlar şarap içerlerken (Yakut mu acaba?) bir yandan da Onuncu Yıl Marşı'nı söylemişler. O marşta
'on yılda on beş milyon kişiye içki içirdik her yaştan' gibi bir dize yoktur ya...Arkadaş elbette 'şeriatçılara karşı
çıktığını' düşünüyor.
Deniz, kusura bakma ama bu eylem azıcık 'haberciliğiyle ünlü olmayan Cumhuriyet Gazetesi'ne
malzeme çıkarma' çalışması kokuyor! Bir kere, eylemde kullanılacak silahı yanlış seçmişsin, Atatürk şarap
değil, rakı içerdi.89
Şarapçılığı laiklik olarak görürsek...
Bu ülkede Müslümanların yaşadığını mutlaka dikkate almalısınız. Halk sizin bu züppeliğinizi
görmüyor mu sanıyorsunuz? Halkı şarapla mı terbiye edeceksiniz?!
23.11.2006 / Nedim Odabaş / Milli Gazete
22.11.2006 / Tamer Korkmaz / Zaman
89 22.11.2006 / Engin Ardıç / Akşam
87
88
110
Kur’ân-ı Kerîm içkiyi yasaklamıştır. Birçok Müslümanın kitabını dikkate alarak içmediğini,
içenlerin bile günahını kabul ettiğini bilmelisiniz. Laik ülkedeyiz, isteyen istediği yerde içer,
diyemezsiniz. İçkinin ayarı yoktur. Siz pazar günü protesto için koltuğunuza şişe şişe şarapları
sıkıştırıp, elinize birer plastik bardak alıp sahile indiniz, belediyeye: “Seni takmıyoruz, cezanı da,
teşhirini de önemsemiyoruz...” dediniz.
Ve: “Ben laikim, bu ülkede ben hüküm sürerim, benim dediğim olur!” demeye getirdiniz.
Halk sizin bu züppeliğinizi görmüyor mu sanıyorsunuz? Halkı şarapla mı terbiye edeceksiniz?!
Laikliği şarapla mı benimseteceksiniz?!90
Amerikalıları uyarın: Ülkelerinde ‘şeriat’ var!
Üsküdar’da sahilde içki içme yasağını protesto eden protestocular, bu eylemin "şeriatın ayak
seslerine karşı" olduğunu söylüyorlar. Bu tür bir yasak "şeriat düzeninin habercisi" ise hemen
Amerikalıları uyarmamız gerekecek: Ülkelerinde şeriat hüküm sürüyor, haberleri bile yok!
(Düşünelim: Amerikan filmlerinde sokakta içki içenler, neden içki şişelerini bir kesekáğıdının içine
koyuyorlar?) Sap ile samanın giderek daha çok karıştırıldığı bir ülke haline geldik, farkında mısınız? 91
Laikler sarhoş değil!
Kalabalık bir grubun Üsküdar sahiline giderek ellerinde şarap bardaklarıyla protesto gösterisi yapması
yanlış bir davranıştır. Hele bunu yaparken ağızlarına “Laiklik ve 10. Yıl Marşı”nı almaları fahiş bir yanlış! Bir
kere parklar uluorta elinde şarap bardağıyla gezinecek yerler değildir. Ayrıca bunu yaparken laiklik sloganı
atma ve 10. Yıl Marşı’nı söyleme hakkına sahip değillerdir. Sonra da... 10 yılda her savaştan açık alınla
çıkan ve 10 yılda ana yurdu demir ağlarla örenler alkolik filân değillerdi. Bu işleri ellerinde şarap bardaklarıyla
dolanarak değil, gecelerini gündüzlerine katıp çalışarak yaptılar.92
Sonuçta böyle Kemalizm gericiliğe tekabül eder
Her sokak başına bir Atatürk heykeli dikilmesinin, her duvara Atatürk resmi asılmasının ancak
lidere tapınma kültürünü aşamamış 3. dünya ülkelerine mahsus bir şey olduğu; Türkiye'ye
yakışmadığı, kişi putlaştırılmasına bir son vermek gerektiği az mı yazıldı çizildi?
Hele biraz durun bakalım! Cadı kazanlarını yakmadan, hain manşetleri atmadan önce biraz sakin olun
ve durup düşünün: Bir adam bir laf söyledi. Evet, Atatürk'ten - Avrupalılar'ın diliyle söylemiş bile olsa- "adam"
diye bahsetmesi bence ciddi bir gaftı, hataydı. Bu konudaki kamuoyu duyarlılığını dikkate alması gerekirdi.
Bu ülkede Atatürk sevgisinin "Atatürk'ü Koruma Yasası" çıkaracak kadar dogmatikleştiğini dikkate
almalıydı… Ama hepsi bu... Bütün hatası bu kadar... Bunun dışında söylediği laflarda ne bir yanlışlık var; ne
de yenilik! Atilla Yayla, yıllardır hepimizin yüzlerce kere tekrarladığı bir düşünceyi dile getirdi.
Bir: Kemalizm ilerlemeden çok gerilemeye tekabül eder, dedi. İki: Atatürk heykellerinin ve
fotoğraflarının bu kadar çok oluşu normal değil, bunu Avrupalı da yadırgar dedi. Şimdi bu lafları duyunca hop
oturup hop kalkanlar son on-onbeş yıldır Türkiye'de yaşamıyorlar mı? Her sokak başına bir Atatürk heykeli
dikilmesinin, her duvara Atatürk resmi asılmasının ancak lidere tapınma kültürünü aşamamış 3. dünya
ülkelerine mahsus bir şey olduğu; Türkiye'ye yakışmadığı, kişi putlaştırılmasına bir son vermek gerektiği az
mı yazıldı çizildi? Yıllardır günaşırı gündeme getirilen Kemalizm eleştirilerini ilk defa mı duyuyorlar da böyle
celalleniyorlar?. En önemlisi de fikir namusuna sahip insanları saldırı kampanyaları karşısında yalnız
bırakmamak lazım. Atilla Yayla gibi entelektüeller kolay yetişmiyor. Onun bir üslup hatasını bahane bilip ipe
çekmeye çalışanlar karşısında sinmek, kabadayılığı adet edinenlerin cür'etini artırır. 93
Hangi Kemalizm gericiliktir?
Bu milletin manevi değerlerine saldırarak Atatürkçülük yapmaya kalkışan kökten Batıcıların, Atatürk ile
İslam arasında uzlaşmaz bir zıtlık varmış gibi davranmaları, çağdaş bir Haçlı Seferi'dir.
22.11.2006 / Arslan Tekin / Yeniçağ
21.11.2006 / Mehmet Y. Yılmaz / Hürriyet
92 21.11.2006 / Ruhat Mengi / Vatan
93 21.11.2006 / Gülay Göktürk / Bugün
90
91
111
Bu milletin manevi değerlerine saldırarak Atatürk yüceltmesi yapmaya kalkışan kökten Batıcı zındık
mütegallibe, ya şeytanlıklarından veya ahmaklıklarından ötürü toplumda Gazi'ye yönelik sevginin yerleşik ve
ölçülü halde seyretmesini önlemekte, yeni yetişen nesillerin de onu öğrenip anlamasını ve benimsemesini
imkansız hale getirmektedir. Ayrıca bunların Atatürk ile İslam arasında uzlaşmaz bir zıtlık varmış gibi
davranmaları, Türkiye'nin göbeğinde, Türk nüfus kağıtlı adamlar eliyle yürütülen çağdaş bir Haçlı Seferi'dir.
Lakin kökten Batıcılarımızın, özellikle de AB tarafından gönül veya keseden devşirilmiş aydın taifesinin
'Kemalizm' hakkındaki eleştirileri, sık sık yakındığım profesyonel Atatürkçü taifenin Atatürk algılamasındaki
yanlışlara yönelik değildir. Millî aklın yakınması, Atatürk'ün putlaştırılıp anlaşılamaz ve benimsenemez hale
getirilmek istenmesindendir. AB ve Türkiyeli tetikçilerinin yakınması ise Kemalizm görüntüsü altında asıl,
Atatürk'ün her şeyden önce ve her şeyden güçlü şekilde simgeleştirdiği 'bağımsızlık karakteri' yüzündendir.
AB veya başka bir güç merkezinin hedefi Atatürk'e ve hakiki her Türk'e özgü 'bağımsızlık karakteri'ni
Türkiye'den kazımaktır.94
Türkiye Endülüs Olmasın!..
Günümüzde Müslümanların öldürülüşünü, milyonlarca Müslüman durmuş seyrediyor. Tıpkı Cengiz ve
İspanyol zulümleri öncesinde oralarda yaşayan Müslümanların yaptığı gibi. Peki sonunda ne oldu? “Zulüm
kılıcı” o seyircilerin başının üzerinde de işlemeye başladı ve “seyirciler” de zulümden hisselerini aldılar.
Cengiz’in ve İspanyolların yaptıklarını bir türlü unutamıyorum ve hazmedemiyorum. Aylarca bu konuyu
araştırdım. O devirde işlenen cinayetlerin, yapılanların tarihte emsaline rastlanamaz.
Cengiz’in yaptıklarına bakınız: 750 bin, 1,5 milyon nüfusluk şehirlere giriyor. Orada bir tek canlı
bırakmıyor. Ancak kuyulara, mağaralara saklanmış olanlar hayatta kalıyor. İnsanları öldürdüğü gibi, kedi,
köpek, koyun, inek dahil bir tek hayvan da bırakmıyor. Bütün evleri yakıp, yıkıyor. Bütün medreseleri,
kütüphaneleri virâneye çeviriyor. Bütün kitapları ya yakıyor, ya nehre atıyor.
İspanyollar da yıllar sonra Endülüs Devleti sınırlarındaki Müslümanlara Cengiz’in yaptığını yapıyor.
Endülüs devletinin yüzden fazla vilayeti vardı. Bugünkü İspanya’nın neredeyse tamamına hükmeden
bu devlet yaklaşık 800 sene payidar olmuştu. Zenginlik ve mamurluk cihetinden emsali görülmemişti. Meselâ
Mürsiye şehrindeki hamamların
ve misafirleri ücretsiz olarak barındıran hanların sayısı bine yakındı.
Endülüs Emevi İslam Devletinin Başşehri Kurtuba’daki iki yüz bin evin her biri saray gibi idi.
Kurtuba’da altı yüz cami, beş yüz hastahane ve şifa yurdu, sekiz yüz medrese vardı. Şehrin etrafında
üç bin köy ve her köyde şeriat hükümlerini bilen birer hâkim bulunuyordu. Ezberinde İmam Malik
Hazretlerinin “El-Muvatta” adlı kitabı veya on bin hadis-i şerif bulunmayan kimselere hâkimlik verilmezdi.
Endülüs Devletinin şehirlerinin nüfusları milyondan fazlaydı. Hatta Endülüs’ün İspanyol vahşilerine
teslim edildiği gün bile Gırnata’da üç milyon İslam nüfusu vardı.
Peki Endülüs Emevi Devleti’nin sınırları dahilindeki Müslüman nüfusunun tamamı ne kadardı? Bunu
tam olarak bilmek mümkün değil. Ancak bilinen bir husus var: Emir Yusuf’un hükümeti zamanında üç yüz bin
minberden namına hutbe okunmaktaydı. Yani cami sayısı üç yüz bin idi. Buna göre Müslüman nüfusu kıyas
edilsin.
İspanyollar, yüz binlerce değil, milyonlarca Müslümanı katledecek, dehşetli işkenceler uygulayacak,
zorla hıristiyanlaştırılanlar hariç, bir tek Müslüman bırakmayacaklardı. Onlardan pek azı Barbaros Hayreddin
Paşa tarafından kurtarılarak Cezayir ve Tunus’a getirilecekti. İspanyol vahşiler, kütüphanedeki eşsiz eserleri
hamam külhanlarında yakacak ve camileri hayvan ahırı yapacaklardı.95
Misyoner kuşatması ve dinsel taciz!
Televizyonlar kaç gündür Silivri-Beyoğlu hattında misyonerlerin nasıl gençlere çengel attığının
haberini yapıyorlar. İstanbul İl Jandarma Komutanlığınca yapılan istihbarat çalışmaları sonucu
Taksim’de bulunan ‘Türk Protestan Kilisesi’ ve ‘İncil Bilgilendirme Merkezi’ bağlantılı illegal bir
yapılanmanın, Silivri merkez ve köylerinde bulunan özellikle 18 yaşından küçüklere internet, telefon
94
95
23.11.2006 / Ömer Lütfi Mete / Tercüman
23.11.2006 / Burhan Bozgeyik / Milli Gazete
112
ve yüz yüze görüşme gibi yöntemlerle bağlantı kurarak Hıristiyanlık propagandası yaptığından
bahsediliyor.
Habere göre, bu propagandadan etkilenen kişiler yasal olmayan şekilde hücre-grup
yapılanmasına sokuluyormuş. Bir televizyon kanalı iki gündür bu olayı flaş haber olarak yansıtıyor.
Silivri–Taksim hattında bağlantılı olarak yapılan bu misyonerlik faaliyeti ile ilgili etkilenmeye
çalışılan liseli gençler konuşturuluyor. Gençler kendilerine oldukça sempatik davranan bu kişilerin
İslam’ın bütün kutsallarına hakaret ettiklerini söylüyorlar.
Ekranda dinsel tacize uğrayanları ve taciz unsuru düzmece kaynakları görebiliyoruz, lakin her
nedense olayın faillerine dair en ufak bir görüntüye rastlamıyoruz. Oysa alışık olduğumuz medya
sözde irtica haberlerini verirken hiç de böyle davranmıyordu. Olayın ilgili-ilgisiz bütün aktörlerini
seyircinin gözüne sokarcasına dakikalarca gösteriyordu. Kimdir bu insanlar ve hangi maskeleri
takınarak ne tür manipülasyonlarla daha ilköğretim çağı çocuklarına üstelik değerlerini aşağılayarak
çengel atmaya kalkmakta? Bunların kim olduklarını bilmek herkesin hakkı değil mi?
Misyoner faaliyetleri ülkemizde yeni bilinen ve duyulan bir hadise değil elbette. Misyoner ajanlar her
yerdeler. Deprem bölgelerinde halkın çaresizliğinden yaralandıkları gibi, varoşlarda da işsizlikten ve sosyal
problemlerden faydalanıyorlar. Özellikle Güneydoğu illerinde mantar gibi her ilde kiliseleri ve müritleri var.
İşsiz güçsüz gençlere ayda 200–250 YTL para verip saflarına kattıkları şayiaları gittikçe artıyor.
Gerçekten misyonerlerin
gençlerimizi
mümin
derecesinde
Hıristiyanlaştırmayı
hedeflediklerini
düşünmek safdillik olur. Bütün gaye Türk gençliğini iki arada bir derede bırakmaktan ibarettir. Köksüz,
kozmopolit, milli ve manevi heyecanlarını yitirmiş en kritik zamanda satın alınabilir, işbirlikçi etkisiz bir kimlik
oluşturmaktır.
Bir Hıristiyan’ın tebliğci vasfıyla misyonunu yerine getirmesinde şaşılacak bir şey yoktur. Ancak
ülkemizde yapılmak istenen şey, dini kimlikle birlikte milli kimliği de yok ederek eti kemiğinden ayırma
gayretidir. Televizyonların Silivri’deki misyoner kuşatmasını veriş biçimi en az olay kadar dikkat çekici. Bir
kere haber askıda kalmış. Ne denilmek isteniyor?
Türk çocukları virüse karşı anti virüs programı geliştirememiştir mi denilmek isteniyor? Milli Eğitim
Şûrası’nda Din Kültürü derslerinin saat sayısı artırılmalı önerisinde bulunanlar haklıdır, zira çocuklarımız
kendi dinlerini yeterince öğrenemediklerinden başka telkinlere müsait olmaktadır sonucuna mı varılmak
isteniyor?
Yanlış cereyanlara karşı dini ve milli kimliği korumanın yolu elbette kolluk kuvvetlerinden ve polisiye
tedbirlerden geçmez. Çocuklarımızın en başta birincil düşman kültürel misyonerlikten korunması, bunun için
de değerler eğitimine tabi tutulması elzemdir.
Hıristiyanlar üç beş liraya gençlerimizi kendine çekiyor diye şikâyet etmeden önce, kimliğini parayla
değişmeyecek bireyleri yetiştirmek için acaba ne kadar gayret sarf ediyoruz, bunun muhasebesini yapmamız
gerekmez mi?
Tabiat boşluk kabul etmez. Elbette doldurulması gereken din eğitimi boşluğu ihmal edildiğinde
fırsatçılara gün doğacaktır. Türkiye’ye gelme hazırlığındaki papa’nın üslubuyla söz konusu Protestan
Hıristiyanlarının üslubu arasındaki benzerlik dikkat çekicidir. Dinler arası diyalog için zemin arayışında
bulunan Müslüman kanaat önderlerinin bu tek taraflı yakınlaşmayı artık fark etmeleri gereklidir. Zira ağızdaki
sakızın artık şişirilecek tarafı kalmamıştır.96
96
23.11.2006 / Hüseyin Akın / Milli Gazete
113
AMERİKA: CHP-MHP KOALİSYONU MU İSTİYOR?
CHP’nin şeflik dönemi özentisi ve İslam alerjisi!
ABD ve AB’ye teslimiyetçiliğe karşı çıkışlarıyla bizleri umutlandıran Baykal CHP’si, AKP
iktidarını ve din istismarcılarını bahane ederek İslam’a sataşmayı ve dindarlığı gericilik saymayı bir
türlü bırakamadı.
Dine ve dindarlara karşı politikasını her zeminde ortaya koyan ana muhalefet CHP, AKP iktidarını
eleştirmek için hazırladığı kitapçıkta İslâm’a, Müslümanlara, Kuran-ı Kerim’e ve başörtüsüne saldırdı. CHP
Kadın kolları tarafından hazırlanan kitapta Kuran okuyan çocuk fotoğraflarına yer verilerek çağdışı ve gerici
eğitim suçlamasında bulunuldu. Kitabın içeriğindeki örnekler ise, CHP’nin İslâm’a ve dindarlara karşı olan
saygısızlığını bir kez daha gözler önüne seriyordu.
CHP Kadın Kolları tarafından hazırlanan ‘AKP’nin yüz karası’ isimli 192 sayfalık kitap, iktidarın
icraatlarını eleştirmekten çok İslâm’a ve Müslümanlara yönelik hakaretleri ile dikkat çekiyor. Deniz Baykal’ın
önsözünü yazdığı kitapta, eğitim sisteminin dinselleştirildiği ve çocukların çağdışı bir ideolojiye teslim edildiği
belirtilerek, basında çıkan ve doğruluğu tartışmalı olan bazı asılsız haberlere, bildirilere ve bilgilere yer
veriliyordu.
Kitapta ‘Kutlu Doğum Haftası Kutlamaları’ bile irticai faaliyet olarak değerlendirilirken, bu tür
programlarla yalan yanlış bilgi ve dogmaların topluma taşındığı ileri sürüldü. Kitapta, dijital fotoğraf makinası,
altın, bilgisayar gibi ödüllerle genç beyinlerin satın alınmaya çalışıldığını savunuldu.
Diyanet işleri Başkanlığı’na bağlı faaliyet gösteren 5 bin Kuran Kursu’na bin tane daha eklenmesi
irticanın artması olarak gösterilirken, kitabın 49. sayfasında bulunan ve camide bir kız çocuğunun Kuranı
Kerim okurken gösteren fotoğrafı CHP’nin irticadan nasıl bir anlam çıkardığını ortaya koydu.
‘Kadını hedef alan irtica adımları’ başlıklı bölümde ise, bazı belediyelerin dağıttığı kitapçıklardaki
örtünme ve dini kurallara atıf yapıldıktan sonra, başörtüsü ve kadınların yaşadıkları insan hakları ihlallerine
irticai faaliyet damgası vuruldu. İslâm’ın kadın ve örtünmeye ilişkin hükümleri küçümsenen kitapta, bazı
ülkelerde “İslâmi kurallar” kılıfıyla diye yapılan yanlış uygulamalar ise hakaret amacıyla sayfalara taşınıyordu.
“İslâmi hukuk kurallarının egemen olduğu ülkelerin yasalarında ve uygulamalarında yoğun bir
ayrımcılığın söz konusu olduğu” belirtilen kitabın 104. sayfasında kadınlara ‘recm, kırbaçlama, el-ayak, kolbacak kesme, dövme, taşlama’ gibi bedeni cezaların uygulandığı” uyduruluyordu.
İşte CHP kitabında, hepsi uydurma ve iftira olan ve İslâm ülkelerinde uygulandığı iddia edilen,
kadına yönelik cezalardan bazı örnekler:

Kadınların dans etmesi yasakmış. (Oysa kadınların edep ve hürmet ölçüleri içinde eğlenip oynaması
değil, başkalarının kucağında şehvetle kıvrıp oynaşması yakışıksızdır)

Evlenecek olan kadın nikah masasına oturamaz, onu babası temsil eder, imza atarmış…

Koca,
kadının
hayat
hakkı
konusunda
söz
sahibidir,
gerekirse
öldürebilir
hakkıdır
ve
cezalandırılamazmış…

Sakinleştirici ilaçların kadına verilmesi yasakmış...

Birçok ülkede İslâmi örtünme kurallarına uymayan kadınlar gözdağı vermek için öldürülmesi
yaygınmış…

Hicaba
uygun
giyinmeyen kadınların
yüzlerine
ve bacaklarına kezzap atılmasına sıkça
rastlanırmış…

Bir erkek doktor, bakması yasak olduğu için kadını ancak aynadaki aksi üzerinden muayene
yaparmış…

Kadın uygun burkayı giymemesi halinde taşlanırmış...

Kitapta, “bu örneklerin Türkiye’nin hangi tehlike ile karşı karşıya bulunduğunun iyi anlaşılması için
verildiği” vurgulanmış.
114

Kitapta türban da, ‘kara leke’ olarak adlandırılırken, türbanın rüşvet ve baskı unsuru olarak
kullanıldığı da iddia edilmiş. Kitapta, “Sosyal ve kamusal alanlardaki türban baskısı, kimi zaman
rüşvet, kimi zaman tehdit oldu; nefreti, korkuyu, paniği doğurdu” ifadesine yer verilirken, başörtüsüne
yönelik hak arama eylemleri ise radikal grupların ‘sosyal baskı şovu’ olarak nitelendirilmiş…
İşte müzmin ve müfteri CHP klasiği…
Acaba CHP, bazı milli ve dini tavırlarından olayı kendisini affettirmek ve dış güçlerin gözüne girmek
için mi böyle talihsiz bir yola girmekteydi?
Yoksa, Atatürk’ten sonra; dinimizi de, devrimlerimizi de yozlaştıran İsmet İnönü’nün şeflik despotizmine
mi heveslenilmekteydi?
Kanaltürk gecesindeki masaları kim düzenlemişti?
Aydınlık’ın haberine göre: Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, 05 Aralık’ta iktidar partisinden
kimsenin çağrılmadığı Kanaltürk TV’nin yeni yayın dönemi resepsiyonuna katılmıştı. Sezer ve eşi
Semra Hanım’ın 4 saat 10 dakika süren programın sonuna kadar kalmıştı.
Medya dünyasında bu geceyle ilgili ilginç bir not var. Kanaltürk yöneticileri, gece öncesinde
masalara numaralar verdi ve kimin kiminle oturacağını belirledi. Bu numaralamada dikkati şu
isimlerin yan yana oturması çekti: CHP Genel Başkan Yardımcısı Eşref Erdem- MHP Genel Başkan
Yardımcısı Mehmet Şandır, CHP Genel Başkan Yardımcısı Mustafa Özyürek- MHP Genel Başkan
Yardımcısı Oktay Vural, CHP Genel Başkan Yardımcısı Oğuz Oyan- MHP Genel Başkan Yardımcısı
Cihan Paçacı.
Usta bir gazeteci şu değerlendirmeyi yapmıştı: Atlantik ötesinde arzu edilen iktidar alternatifinin
masalardaki görüntüsü böyleydi.
Derken Deniz Baykal, Wilson ile 2 saat baş başa niye gizli görüşmekteydi?
Bir tarafta ana muhalefet partisi lideri, diğer tarafta yabancı bir ülkenin büyükelçisi, hem de Türkiye’de
o ülkeye karşıtlığın yüzde 90’lara ulaştığının her tarafta konuşulduğu zamanda, iki saat baş başa ne
görüşür?
Partinin Genel Başkan Yardımcısı’nın, ilgili organlarının görüşmenin içeriğinden haberi yok!
Gazeteciler, bu uzun görüşmenin ayrıntılarına ulaşmaya çalışıyor, partinin yetkililerini arıyor. Cevap dikkat
çekici: “Haberimiz yok! Çünkü görüşme baş başa yapıldı. Sorup öğreneceğiz”
“Muhtemel Değişiklik”
CHP Genel Başkanı Deniz Baykal, 6 Aralık’ta ABD’nin Ankara Büyükelçisi Ross Wilson ile partisinin
genel merkezinde 2 saate yakın görüştü. Görüşme Avrupa Birliği, Irak ve iç siyasette çalkantılı bir döneme
girildiği zamanda yapılması bakımından dikkat çekti. Wilson, Baykal’dan önce Mehmet Ağar ve ‘Dışişleri
Bakanı Abdullah Gül’le görüşmüştü.
Baykal görüşmenin içeriğiyle ilgili şu dikkat çekici yanıtı verdi:
“Türkiye’nin kendi içinde kritik gelişmeler belki de muhtemel değişmeler yaşanacakken, dünyada bizi
ve hiç kuşkusuz ABD’yi yakından ilgilendiren çok önemli gelişmeler söz konusuyken bir ana muhalefet partisi
lideriyle Amerikan Büyükelçisi’nin kapsamlı, ayrıntılı bir görüşme yapmasını çok doğal görmek lazım”.
Baykal’ın, “Türkiye’nin kendi içinde kritik gelişmeler ve belki de muhtemel değişiklikler yaşanacakken”
ifadesine dikkat!
Demek ki Baykal’a göre, Türkiye’nin iç meselelerini Amerikan Büyükelçisi ile konuşmak “doğal”!
Onur Öymen: Wilson Soru Sormuş
CHP Genel Başkan Yardımcısı Onur Öymen ilk önce: Baykal ile Wilson’un ne konuştuklarını
bilmediğini ifade ederek, “baş başa görüştüler” şeklinde yanıt vermişti.
Öymen, görüşmenin içeriğiyle ilgili bir gün sonra Aydınlık’a bu kez şu yanıtı verdi:
“Amerikalıların son dönemde CHP’ye büyük ilgileri var. Umarım bu ilgi AB tarafından da gösterilir.
Darısı onların başına. Sayın Genel Başkan Amerikan sefiri ile çok yararlı bir görüşme yaptığını söyledi.
Ortadoğu, Irak, AB süreci görüşülmüş. Görüşme baş başa yapıldı. Wilson daha çok soru sorup CHP’nin
115
hangi konuda ne düşündüğünü kapsamlı şekilde öğrenmek istemiş. Kapsamlı bir dış politika görüşmesi
yapılmış. Wilson, öğrenmek istemiş.”
Sn. Doğu Perinçek önemli bir noktaya dikkat çekmekteydi:
“Baykal ile ABD arasındaki sır” neydi?
“CHP Genel Başkanı Deniz Baykal, 6 Aralık 2006 Perşembe günü ABD Büyükelçisi Ross Wilson ile
Hürriyetin yazdığına göre iki saat kadar görüştü. Olabilir, siyasal partilerin genel başkanları yabancı devlet
adamlarıyla ve büyükelçilerle elbette görüşebilirler. Ancak görüşmenin yalnız yapılması ve konu başlıkları
işin niteliğini değiştiriyor. CHP’de Onur Öymen gibi, Şükrü Elekdağ gibi Türkiye-ABD ilişkilerini iyi bilen genel
başkan yardımcıları vardır. Bu görüşmede Baykal’a yardımcı olacak başka genel merkez yöneticileri de
bulunmaktadır. Deniz Baykal, CHP yöneticilerinin görüşmede bulunmasını istememiştir.
Baş Başa Görüşmenin Mantığı
Siyasette baş başa yapılan bütün görüşmeler, bir sır içerir. Veya şöyle de söylenebilir: Eğer bir
görüşme bir sır içerecekse, üçüncü bir kimse alınmaz. Deniz Baykal, ABD Büyükelçisi ile tek başına
görüşüyor. Yanında danışacağı, görüşüne başvuracağı veya söylenenleri tutanağa alacak bir arkadaşını bile
bulundurmuyor.
Hiçbir ciddi devlet adamı, bu tür görüşmeleri tek başına yapmaz. Görüşme sırasında gereğinde
uzmanlığına başvurmak, görüşmeden sonra konuşulanları değerlendirmek, yorumlamak ve partiye rapor
sunmak için daima kurmayların yardımına gerek vardır, Atatürk’ün ve Cumhuriyetin devrimci dönem
yöneticilerinin yabancı bir devlet temsilcisi ile baş başa görüştüğüne dair tek bir örnek hatırlamıyorum. Bütün
görüşmelerde kurmaylar bulunmuş ve tutanak yapılmıştır. O tutanaklar Cumhurbaşkanlığı ve Dışişleri
Bakanlığı arşivlerinde durmaktadır. Ben de hayatımda çeşitli ülkelerin devlet başkanları, hükümet yöneticileri,
parti başkanları ve büyükelçileri ile görüştüğüm zaman, danışmak, değerlendirmesini almak ve tutanak
tutmak için daima arkadaşlarımın yardımına başvurmuşumdur. Şarttır ve doğal olan budur.
ABD ile seçimleri Planlamak(mı?)
Deniz Baykal ile ABD Büyükelçisi arasındaki görüşmede nelerin konuşulduğunu, hangi yükümlülükler
altına girildiğini, hangi sözlerin verildiğini ABD hükümeti biliyor; ancak CHP yönetimi bilmiyor. Denebilir ki,
nasıl ABD Büyükelçisi kendi devletine rapor verdiyse, Deniz Baykal da kendi partisini görüşme hakkında
bilgilendirecektir. Baykal, CHP yönetimine doğru ve tam bilgi vermeyi düşünseydi, görüşmeye bir arkadaşını
alırdı. Demek ki, Baykal’ın kafasında en azından bu görüşmenin bazı sırları içereceği konusunda bir peşin
değerlendirme vardı. Baykal, ABD devleti ile paylaşacağı sırları, kendi partisinin yönetimi ile paylaşmak
istememiştir. Görüşmeye kendi arkadaşlarını almayarak, ABD ile sırdaş olmayı kararlaştırmıştır.
Görüşmede konuşulan konuları Baykal şöyle sıralıyor:
“Önümüzde Cumhurbaşkanlığı seçimi ve bir genel seçim var. Türkiye-AB ilişkileri bakımından bir
dönüm noktasından geçiliyor. Hal böyleyken bir ana muhalefet partisi lideri ile Amerikan büyükelçisinin
kapsamlı ayrıntılı bir görüşme yapmasını çok doğal görmek lazım.”97
Bir parti lideri, ABD büyükelçisi ile Türkiye Cumhurbaşkanlığı seçiminin nesini görüşecektir, genel
seçimin neresini görüşecektir? Yabancı bir devletle Türkiye’de iktidarı belirleyecek süreçleri iki saat
görüşmenin anlamı nedir? Çok açıktır, bu görüşmenin konusu, Deniz Baykal’ın önümüzdeki döneme ilişkin
ABD iktidar planında hangi rolü üstleneceğidir. Baykal’ın sıraladığı başlıklar, aslında bir itiraftır. Baykal, ABD
Büyükelçisine, “Bu süreçlere müdahale edemezsiniz ve ben sizinle bunları konuşmam, Türkiye-ABD
ilişkilerini görüşelim” diyebilmiş midir? Bunu söyleyecek kıratta bir devlet adamı olsa, o görüşme 20 dakikada
biterdi.
ABD ile seçimleri konuşmak, bir hizmet sözleşmesinin şartlarını belirlemek anlamına gelir. Kişiyi
bağlayan bir görüşme yapılmıştır. Deniz Baykal’ın kendi partisini görüşmenin kapısının önüne koyması da,
bu nedenledir.
97
Hürriyet. 7 Aralık 2006.
116
Çünkü ABD ile hizmet sözleşmesi, CHP ile ABD arasında değil, fakat Deniz Baykal ile ABD
arasındadır,
Sırdaşlık Geleneği
Batı işbirlikçisi politikacılar arasında, bu ABD ve AB sırdaşlığı bir gelenek haline geldi. Tayyip Erdoğan,
3 Kasım 2002 seçimlerinden sonra, Batı başkentlerine yaptığı ziyaretlerde, arkadaşlarını kapının dışında
bırakmış, hatta çevirmen olarak dahi görüştüğü yabancı devletin memurlarına güvenmişti. Abdullah Gül de,
kısa başbakanlık döneminde, 4 Nisan 2003 günü ABD Dışişleri Bakanı Powell ile baş başa görüşmüştü.
Daha sonra bu görüşmede “iki sayfa dokuz maddelik gizli bir antlaşma” yaptığını kendi ağzıyla itiraf etmişti. 98
Türkiye’nin 1980’den bu yana bir yazılı anayasası vardır; bir de yaşanan anayasası. Yazılı anayasaya
göre, egemenlik milletindir. Yaşanan anayasa farklıdır: Egemenlik Washington’dadır. Düzen partilerinin
liderleri, iktidar mührünü ABD yönetiminden alacaklarına iman etmişlerdir. CHP Genel Başkanı Deniz
Baykal’ın imanı da öyledir.
Ancak dün olan, yarın olmayacaktır. Türkiye’yi dün yönetenler, yarın yönetemeyecektir. İşte oraya
geliyoruz. Çünkü ABD güdümü devam ederse, AB kapısına bağlanmışlığa bir çare bulmazsak, Türkiye
kalmayacaktır. Bir millet, hele Türkiye gibi büyük imparatorluklar ve devrimler geleneği olan bir ülke,
varolmak için başka çare kalmayınca, zincirini kırar.
Koşullar çok elverişlidir. ABD yöneticileri bile, Ortadoğu’da yenildiklerini itiraf etmektedirler. Bir tek
ABD’ye iman etmiş olanlar, bu yenilgiyi kabul edemiyorlar. Sanıyorlar ki, Türkiye’de iktidarları yine ABD
belirleyecektir. Oysa ABD’nin sırlarını paylaşmak, bundan böyle ABD’nin bozgununu paylaşmaktır. 99”
Mehmet Ağar-CHP-MHP İttifakına Taşeronluk mu Etmekteydi?
Ağar, “düz ovada siyaset” açıklamasını yaptığında, Genelkurmay Başkanı Orgeneral Büyükanıt
kendisine yanıt vermişti. Çünkü Ağar, bu konuşmasında, daha sonra da tekrar ettiği sözleri sarf etmiş ve
“asker konuşmasın” demişti. Orgeneral Büyükanıt, “O zat da görev de olsa konuşuruz” diye yanıt verdi. Org.
Büyükanıt’ın cevap vermesinden sonra birçok insan Ağar’ın sineceğini zannetti. Ancak Ağar yoluna devam
etti. Neden?
Anlaşılan Ağar’ın iki görevi vardı:
1. Federasyon için ortam yaratmak.
2. Bunun önündeki engel olan TSK’ya saldırmak.
Vatan Gazetesi Yönetim Kurulu Başkanı Zafer Mutlu’nun kızı Zeyno Baran’ın Newsweek’te kaleme
aldığı, “Türkiye’de darbe ihtimali yüzde 50” yazısı da Ordu’yu yıpratma operasyonunun bir devamı..
Bütün bu proje ABD’nin “Türk Ordusu’nu dize getirme” ve federasyona doğru götürme planının bir
parçası.
Baran, Türk askeri yetkililere dayandırdığı “Türkiye’de yeniden darbe olabilir” başlıklı makalesinde,
askerlerin 10 yıl önce dönemin Başbakanı Necmettin Erbakan’ı iktidardan uzaklaştırdığını belirterek “bir kez
daha generaller, hükümetin laik devleti nasıl zedelediğini fısıldıyor. Bana göre, Türkiye’de 2007 yılında bir
askeri darbe olma olasılığı yüzde 50” diye yazdı.
Avrupa Birliği’nin son ilerleme raporunda da yine “Türk Silahlı Kuvvetleri’nin siyaset üzerindeki ağırlığı”
iddiası söz konusu edilmiş, bu durumun düzeltilmesi istenmişti. Avrupa Birliği’nin bütün ilerleme raporlarında
yer alan bu iddia, 2007 yılında yapılacak cumhurbaşkanlığı seçimleri ve seçim tartışmalarına bir müdahale
olarak değerlendirme amaçlıydı.
ABD’nin Irak’ın kuzeyine 30 bin asker yerleştirme projesi de bu çerçeve içinde anlam kazanıyor. Hem
de bu askerlerin bir kısmının yine Türkiye üzerinden geçirilmesi isteniyor. Genelkurmay 2. Başkanı Orgeneral
Ergin Saygun’un geçen ay gerçekleştirdiği ABD ziyaretinde de bu konunun görüşüldüğü öğrenildi. Org. Ergin
Saygun’un Türk Silahlı Kuvvetleri’nin bu tür bir gelişmeye sıcak bakmayacağını Amerikalı muhataplarına
ilettiği belirtiliyor.
98
99
Vatan / 24 Mayıs 2003
10 aralık 2006 / Aydınlık
117
Bu gelişmenin anlamı şu: ABD, Irak işgalinin başından beri güttüğü stratejik hedefi, Irak’ın kuzeyindeki
Kukla Devlet’in uluslararası ve askeri güvenceye kavuşturulması sürecini işletiyor. ABD Irak’ın bütününde
yenildiği koşullarda, yeni bir atak yapmak için bu adımı bir fırsat olarak görüyor. Bir sonraki aşama, Kukla
Devlet’in Türkiye’ye doğru genişlemesi. Bunun ilk adımları şimdiden atılmaya başlandı bile, Güneydoğu’da
Barzaniciliğin gelişmesi, DTP’li belediyelerin Irak’ın kuzeyiyle girdikleri ilişkiler; hepsi bu sürecin parçaları.
Ağar, “siyasi risk”i Amerikan rüzgarıyla iktidara gelmek için mi yapıyor? Bunu düşünenler olabilir ama
daha çok bir görevin yerine getirilmesi söz konusu. ABD, Ağar’ı ateşe sürüp, federasyonun koşullarını
hazırlamak istiyor. Ayrıca Türk Ordusu’nun da üstüne yürüyor. PKK ağzıyla, ABD ve AB tavrıyla askeri
yıpratmak istiyor. Bu arada DYP eritiliyor, Ağar feda ediliyor ve oylar MHP’ye yöneltilerek CHP-MHP
koalisyonu için zemin oluşturulmak isteniyor.
Ama “dış dinamikler”in dediği her zaman olur sananlar yanılıyor. Türkiye’de halkın yüzde 90’nı ABD’yi
düşman görüp, AB’yi istemediği koşullar da bu tartışmayı yapıyoruz. Üstelik Türk Ordusu’nun böyle bir planı
kabul etme imkanı yok!
 MEHMET AĞAR’IN AMERİKA’YA MESAJI: “AKP HURDAYA ÇIKTI,
BİRAZ DA BENİ KULLANIN! ANLAMINA GELİYOR.
Çok değerli, deneyimli ve Türkiye dertlisi Yeni Kuvay-i Milliye öncülerinden E.Org. Necati Özgen
Paşamız 31.10.2006 Ulusal Kanaldaki Ufuk Ötesi programının konuğuydu. Çok önemli gerçekler
konuşuldu.
DYP Başkanı Mehmet Ağar’ın, ABD Büyükelçisi Ross Wilson ağzıyla “PKK’nın dağdan inip düz
ovada siyaset yapması” gereğini ortaya atmaktaki amacı ve hesabı ne olabilir? Şeklindeki soruya:
Özgen Paşa’nın: “Önce Ağar’ın bu söylemle ne demek istediğini açıklaması beklenir. Acaba
PKK’ya genel af çıkarılmasını mı arzu etmekte ve önermektedir? Maalesef PKK terörüyle mücadeleye
karşı bir ilgisizlik ve isteksizlik havası özellikle verilmektedir. Ordumuzun Kuzey Irak’a girmemesi
gerektiği öğütlenmektedir.
-Sn. Ağar; “Ben İçişleri Bakanlığı ve Emniyet Genel Müdürlüğü yaptım.. Terörle mücadeleye
katıldım. Şimdi parti başkanıyım. . Partimizin barajı aşması, Amerika’nın desteğinin sağlanması ve
siyasi rant kazandırması için, fırsatı değerlendirip etkili ve yetkili kesimlere ve dünyayı yöneten
merkezlere yanaşayım” hesabı mı güdülmektedir? İçerikli yanıtı, tam da yerine oturmuştu.
Taliban ve El Kaide ile mücadele bahanesiyle ve üstelik NATO desteği ile her gün yüzlerce
masum insanı katleden Amerika’nın, niye Afganistan’da ve başından beri 700 bine yakın insana
kıyıldığı ve her sabah sokaklardan onlarca cesedin toplandığı Irak’ta değil de, ısrarla PKK için
koordinatör atayıp Türkiye’yi aldatmaya ve oyalamaya çalıştığını soran Necati Özgen Paşa’nın,
özellikle 2007 yılının ülkemiz ve bölgemiz için çok önemli ve tarihi bir dönemeç olacağını vurgulaması
da oldukça derin mesajlar içeriyordu.
Recep Tayip Erdoğan’ın, Cumhurbaşkanlığına soyunmasının, kendisi için de, partisi için de
hayırlı ve yararlı olmayacağına ve ülkede gerginliğe yol açacağına, partisini dağılma süresine
sokacağına dikkat çeken E. Org. Necati Özgen, “Sn. Başbakan da bunun farkında olmalıdır” diyerek
önemli bir uyarıda bulunuyordu.
“Cumhurbaşkanlığı Mustafa Kemal’in makamıdır. Oraya, eşi türbanlı birisinin çıkması ortalığı
karıştırır” anlamındaki sözleri ise, bize: medyadaki tartışmalarda Erdoğan’ın hanımının türbanı öne
çıkarıldığı için; gündemi yumuşatmaya ve meseleyi açıklığa kavuşturmaya yönelik bir yaklaşım gibi
geliyordu.
Yoksa, Milli şuur ve onur taşıyan, laik ve demokratik cumhuriyete sadık olan; ülke çıkarlarını ve
temel insan haklarını her şeyin üstünde tutan, şahsi makam ve menfaat uğruna vatanını ve
kutsallarını satmayan; değişen dünyanın şartlarını, iç ve dış düşmanlarımızı ve bu badireden çıkış
118
yolarını bilecek ve bulacak bir dirayete sahip bulunan bir liderin: şayet hanımının veya kızının başı
örtülü de olsa, O’nun köşke çıkmasında ne hukuki, ne ahlaki ne de siyasi hiçbir engel bulunmadığını
elbette Necati Özgen Paşamız da biliyordu. Çünkü Atatürk’ün Eşi Latife Hanım da başını örtüyordu.
Böylesi yüksek ve stratejik makamlara çıkacak şahsiyetlerin ve yakın çevresinin kafalarının dışı değil
içi bizi ilgilendiriyordu. Elbette, başlarının dışı türbana ve sözde Kur’ana, ama içi Amerika’ya ve
Avrupa’ya bağlı insanlar, ülkemiz için ciddi bir tehdit ve tehlike oluşturuyordu.
Şimdi tekrar asıl konuya Milliyetçi Mehmet Ağar’ın, nasıl birden ABD’ci kesilip Wilson ağzıyla
konuştuğuna gelelim…
İlgili SESAR raporlarında da dikkatle ve dirayetle vurgulandığı gibi:
Kirli ve gizli güçlerin en gözde adamı: “Ordu”ya ve “Devlet”e Meydan Okuyan Ağar; Acaba Ne
Yapmaya Çalışıyordu?
1- ABD’nin PKK Koordinatörü Raltson’un temasları ile Ağar’ın çıkışı arasındaki korelasyonun
(bağlantının) dikkate alınması gerekir.
2- Wilson’un, “askerin rejim, laiklik endişeleri”ni “kakofoni” olarak nitelemesi ve Raltson’un Kuzey Irak
için askeri operasyonu “en son seçenek” olarak açıklaması ile AKP ve Ağar’ın Ordu ve komutanlara cephe
alan açılımlarını aynı kefeye koymak ve Ağar’ın “ABD’nin Kürt politikasının Türkiye Barzani’si veya
Talabani’si” haline geldiğini söylemek hiç de abartı değildir!
3- “MİT ve Emniyet’in CIA, MOSSAD, MI6 gibi gizli servislerle Türkiye’yi konfedere devlet yapmak
konusunda anlaştığı” da açıkça ifade edilebilir! (Bakınız, AKP’nin ve MİT kalemlerinin medyadaki yazıları.)
4- Ağar’ın “Kanal D’de yayınlanan Kod Adı dizisi”nden itibaren siyasi yörüngesini değiştirmek
zorunda kaldığı da bilinmektedir.
5- MHP’nin de Bahçeli ile siyaset dışı kalması durumuna karşılık ABD’nin bir aparatı olarak Ümit
Özdağ’ın “Türk şahinlerini temsil etmek” misyonunu yüklendiği, MHP Genel Başkanlığı’nı amaçlamaktan çok
bu hedefle TV’lere ve medyaya çıkarılıp Kürt Milliyetçiliği’ni diri tutmakla görevlendirildiği de bir realite!
Bahçeli Türk Milliyetçiliği’ni ve milletin dinamiklerini ölü tutacak, MHP tabanında hiçbir gücü olamayan Özdağ
da Türk Milliyetçisi kisvesi altında “Kürt Milliyetçiliği’ni ve bölücülüğü”nü teşvik edecektir. Bu ortamda Sn.
Ümit Özdağ’dan beklenen; AB ve ABD’ye ve İsrail’e karşı gayet net ve mert bir tavırla, milli bir duruş
sergilemektir.
6- Mehmet Ağar’ı dün “Tu kaka!” eden medya mensuplarının şimdi Ağar’ın Türk Milleti ve Devleti’ni
temsil eden Ordu’ya cephe almasını ve bölücülüğü meşrulaştıran çıkışını desteklemesi ise; ABD, İsrail,
İngiltere ve Fransa Dörtlüsü ile NATO’nun medyayı nasıl kullandığı konularında bize açık ipuçları
vermektedir.
Türkiye’yi Tehdit Eden
“Yeni Dokunulmaz”; AĞAR..!
Halkın “milliyetçi”, “bölücü teröre karşı mücadele veren birisi” olarak bildiği, ama öyle olmadığı
konusunda herkesi şüpheye sevk eden Ağar’ın, bugün hangi gizli güce ve zaafa dayanarak devlete,
TSK’ya ve komutanlara meydan okuduğunu hepimiz merak ediyoruz!
Ağar’ın RTE ile ilişkisi; kızının cenazesinde kendisine gösterdiği ilgi ve yardımla açıklanıyor..!
Bunu kabul edebilmek; “toyluk”tan, “aşırı saflık”tan başka bir şey olmasa gerek! Acaba Ağar ile
RTE’yi aynı noktada buluşturan Siyonist Richard Perle olabilir mi, ABD olabilir mi? Bu soruyu
sormak da hakkımız olsa gerek!
Eğer Ağar o gün oraya taziye için gelenlere RTE’ye duyduğu türden bir minnet duyuyorsa;
doğrusu hepimiz Türkiye’den kaçmak için çare aramak durumunda kalabiliriz!
Bu ülkede kim askere kafa tutmuş, “asker karşıtı söylem”i siyasi argüman olarak kullanmaya
kalkmışsa, ne yazık ki altından yabancı servisler çıkmıştır. Onun için Türkiye Cumhuriyeti Devleti
askere yönelik tepkinin Türk Milleti’ne ve “devletin bekası”na yönelik bir tehdit olduğunu iyi bilir!
Şunu söylemek çok acıdır ki; “milli iradenin merkezi”, Büyük Önder M. Kemal Atatürk, silah
119
arkadaşları ve cefakar Anadolu insanının kurmuş olduğu Meclis değildir! Bugün “milli iradenin
merkezi”; TSK’dır!
Yasama ve Yürütme ise işgal altındadır!
Bugün işbaşında ABD Büyükelçisi’nin Yüksek Seçim Kurulu’na ziyareti ile iktidar olmuş bir hükümet
vardır!
Eğer birgün en büyük sivil diktatörlerden biri olan Ağar başbakan olursa, evimizden alınıp
öldürülmeyeceğimizi kim garanti edebilir?
Terörle mücadelede başarılı olduğunu iddia eden Ağar, acaba çok başarılı oldu ise bugünkü
siyasallaşmış ve emperyalizmi arkasına almış bölücülük ve terör gökten zembille mi indi? Terörle
mücadeledeki tarzı ve alanı belli olan Ağar’a “Güneydoğu Sorunu”nun çözümü teslim edilebilir mi? (Ya da
“partisini dağıtan lider”, Türkiye’yi toplayabilir mi?)
Ağar muhtemelen korkulan ve kaynağı belli olmayan gücünden dolayı alemi kör ve sağır zannediyor
olabilir. Oysa 1994’lerden beri ekonomik, örgütsel ve siyasal bir güç olmak için çaba sarf eden birisi olduğu
içeride ve dışarıda bilinmektedir.
“Ağar’ın biriktirdiği ve sahip olduğu gücün, devletin gücü olduğu”nu iddia edemeyiz; ama devletin
şantaj ve tehditle elde edilmek istendiğini de görmezden gelemeyiz!
Eğer bugün Ağar’dan, RTE’den, Gül’den, Arınç’tan, Bahçeli’den ve bunların dayandığı “kaynağı belli
olmayan güçler”den korkup susarsak; yarın pekala evlerimizden alınıp öldürülmek için sıramızı bekliyor
olabiliriz!
“Cumhuriyet Türkiyesine El-Fatiha!” demek istemiyorsak, Türk Milleti olarak bizleri “çok tehditkar
illüzyonlar”ın beklediğinin ve “karayı ak, akı kara diye pazarlamak adına ensemizde olanlar”a pabuç
bırakmamamız gerektiğinin bilincinde olmak mecburiyetindeyiz!
Siyaset Tüccarları ve Devlet Adamları
Bu giriş ışığında, son olarak Mehmet Ağar’ın Güneydoğu’da yapmaya çalıştığı açılım ve
Genelkurmay Başkanı Org. Büyükanıt’a verdiği cevap üzerinden oluşan gerilimi biraz analiz edelim.
Genelkurmay Başkanı Org. Büyükanıt’ın ve diğer komutanların “üniter devlet ve millet”, “irtica
tehlikesi”, “rejim” ve “Laiklik” düzlemindeki beyanatlarının hedefinde kimler vardır?
Bu sorunun cevabı bağlamında bir gelişmenin altını çizelim:
Son aylarda birçok Batılı ülkenin büyükelçileri ve istihbarat servisleri; Türkiye’nin hızla İran
tarzı bir devlet olmaya gittiği ve bölücülük faaliyetlerinin iyice arttığı yönünde raporlar hazırlıyor ve
ülkelerine geçiyorlardı.
Yine “Ilımlı İslam Modeli” çerçevesinde Şer’i bir diktatörlük tesis etmek için bazı odakların
AKP’yi kullandığına ilişkin raporlar ve analizler de diplomasi ve istihbarat kulislerinde dolaşıyordu.
Bu şer’i diktatörlük için AKP’nin ardındaki güçlerin sağlam bir fon oluşturdukları, bu fonu da
ABD, İsrail ve İngiltere merkezli Neo-Con stratejist ve istihbaratçıların, bu şeytani amacı realize etmek
için kullandıkları da biliniyordu.
Türkiye’de, özellikle iş dünyası ve bir takım Mason locaları bu Şer’i diktatörlüğü inşa etmede
üst olarak kullanılıyordu.
Yine bu kapsamda AKP ve onun bir Büyükşehir belediye başkanı yargı ve güvenlik
bürokrasisini “satın almak” için sistemli bir faaliyet yürütüyordu.
TSK’nın elindeki diğer bilgiler de durumun vahametini gösteriyordu. Türkiye hızla İslam kisveli
yabancı kontrollü bir diktatörlüğe dönüştürülerek parçalanmak isteniyor, Türkler’e yönelik soykırım
planları yapılıyordu. TSK bu süreci adım adım takip ediyor, yeri geldikçe uyarıyordu. Bu uyarılardan
rahatsız olanlar ise TSK’yı itham ediyordu.
Acaba TSK Din Düşmanı mı? Yoksa Din simsarlarına mı Karşı?
Hepimiz biliyoruz ki Ordumuz da paşalarımız da; din düşmanı değildir. Şayet böyle olsaydı her ihtilal
ve benzeri dönemde ordu dini yapıların üzerinden silindir gibi geçerdi. TSK, hep ihanet içindeki dini liderlerle
120
kandırılan vatandaşlarımızı ayrı tutmuş ve buna göre davranmıştır. Bazı münferit vakalar olmuşsa da bunlar
çok sınırlı kalmıştır.
Peki TSK “İrtica”dan Neyi Kastediyor?
Çok net bir şekilde ifade edelim ki, TSK İrtica’dan, yabancı devletlerin kontrolü altına girmiş dini
oluşumları ve onların din kisveli sömürü saltanatlarını kastediyor. Yoksa %98’i Müslüman olan milleti
ve dinini değil.
Yani TSK ve devlet biliyor ki bugün, birçok dini lider, tarikat ve cemaatin üst yönetimi ve onlara
dayanarak siyaset yapan politikacılar; maalesef yabancı devletlere hizmet ediyor, Türk devleti ve
milletine düşmanlık besliyor.
TSK’nın “İslamcı” ve “Müslüman” gibi görünen dini önderlerin ve onların oyun arkadaşı siyasi
liderlerin “İslamsız bir İslami diktatörlük kurma girişiminde bulunanlara yönelik söylemi, tezgahları
deşifre edilenleri hep rahatsız ediyor. Maşalar TSK’ya bu sebeple hep kin ve nefret besliyor!
Evet TSK, İslam’ın içini boşaltarak sömürgeci devletler adına İslamcılık oynayan din
tüccarlarına karşıdır.
TSK, dini talepler ve özgürlükler adı altında emperyalizmin emrinde bulunanlara karşıdır ve
bunların hepsine birden “İRTİCA” adını koymaktadır.
TSK’nın bu anlamda dine ve İslam’a verdiği destekten rahatsız olan işbirlikçi emperyalist
maşalar, kendi münafıklarını gizlemek için TSK’yı “İslam düşmanı” gibi tanıtmaktadırlar.
İstiklal Savaşı esnasında “din adına” emperyalistlerin, İngilizlerin, Yunanlıların yanında “saf
tutmuş” ve isyan çıkarmış Kuvvay-ı İnzibatiye artıklarını, TSK, açıkça “İrtica” diye nitelendirmekte
haklıdır.
TSK’nın irtica dediğinde kastettiği Kuvvay-ı İnzibatiye gibi İslam’ı yabancıların hizmetine veren
din düşmanlarıdır.
Şimdi Asıl Soru Şu: Ağar Niye Rahatsız Oldu?
AKP tek başına iktidar gibi görünse de; onun Meclis içinde ve dışında bir çok ortağı var:
Bu bağlamda Ağar, AKP’nin Güneydoğu politikasını doğal olarak desteklediği gibi, o politikayı
kuvvetlendirecek açılımlar yaparak AKP’yi ve Türk Devleti’ni bölmek isteyenlerin eline yeni imkanlar
veriyordu.
Ağar bir türlü % 8’lerin üzerine çıkmayan oy oranı sebebi ile de sağdan soldan aynen Demirel gibi
“ödünç oy” avına çıkıyordu.
Suça Teşvik Eden Annelerle Şehit Annelerini Aynı Kefeye Nasıl Koydu?
Bunu yaparken çocuklarını bölücülüğe teşvik eden anneleri, devleti bölmek için yola düşen anneleri ve
çocuklarına kap-kaç ve hırsızlık için teşvik eden anneleri şehit anneleri ile aynı kefeye koyuyordu.
Ağar, çok iyi bilir ki; suçlu ve suça teşvik eden kötü analar vardır ve bugün de bulunuyordu.
Bunların kastı vardır, bunların kini ve nefreti vardır. Şimdi Ağar bu analarla şehit analarını aynı kefeye
koyabiliyor ve Org. Büyükanıt’a “Biz analar arasında ayrım yapmayız” diyor.
Sayın Ağar, bizler kasıt sahibi, hain yetiştiren ve bunu teşvik eden hainlerin analarıyla şehit anaları
arasında ayrım yaparız: Adalet ve insanlık bunu gerektiriyor!..
Sayın Ağar, DYP’nin geleneğinde TSK ve devlet düşmanlığı hep bir parça var olmuştur. Siyasi tarihe
gidip DP, AP ve DYP’yi isim isim analiz edersek DYP ile Ahmet Türk’ün Partisi’nin arasında çok az fark
bulabilir ve buna şaşırabiliriz.
Sayın Ağar, Türkiye’de yanlış bir anlayış daha vardır: “Kim askere karşı diklense oyu artar” diye. Bu
her zaman geçerli değildir. Hele hele şu sıralar milletin, hainle hain olmayanı ayırmayı başladığı şu sıralar bu
formül oy getirmez, oy kaybettirir.
Ağar’ın, AKP’nin koalisyon ortağı olarak başka türlü davranması mümkün değildi. Ama ileri sürdüğü
argümanlar “konuştukça batıyoruz” serisine katkı yapacak nitelikte.
TSK’nın elindeki bilgileri bilmeden askere karşı duruşu da içinde barındıran açılımlarla oy avcılığına
121
soyunan Ağar’ın siyasi yarası ağır oldu.
Devleti Yönetecek Siyasi Lider Mevcutların İçinde Yok
Açıkça şu söylenebilir ki:
Türkiye RTE’ye, Gül’e, Ağar’a, Mumcu’ya, Baykal’a ve Bahçeli’ye teslim edilemez.
Türkiye, AKP’ye, DYP’ye, ANAP’a, CHP’ye ve MHP’ye teslim edilemez.
Türkiye’de politikacılar tembeldir. Çalışmazlar, araştırmazlar, kafa yormazlar, Türkiye’nin
sorunlarını ve çözüm yollarını bilmezler.
Mesela, Sayın Ağar’ın refah düzeni ile Rahmi Koç’unki aynıdır.
Mesela, RTE, Ağar ile aynı standartlarda yaşar. Bugün Türkiye’de en iyi hayat standardı
Ağar’dadır denilebilir.
Hem en lüks hayatı yaşayacak hem de, partinizi yönetemeyeceksiniz bir de kalkıp devlete ve
TSK’ya karşı duracaksınız? Ne hakla.
Devlet Adamı!
Ülkemizde “devlet adamları” şu anda TSK’da bulunuyor Türkiye gibi jeopolitik ve jeostratejik
bir merkezde bir çok olayı farklı pencerelerden değerlendiren başka bir yapı ne yazık ki ülkemizde
gözükmüyor.
Bu yüzden Genelkurmay Başkanı Org. Büyükanıt ve komutanlar sorumluluklarının bilincinde
olarak devlet ve millet adına 24 saat 365 gün görev başındalar.
TSK, RTE gibi çıkar grupları adına değil, millet ve devlet adına görevinin başında,
TSK, Ağar gibi çıkar grupları adına değil, millet ve devlet adına görevinin başında,
TSK, Bahçeli gibi çilekeş ve vatansever ülkücülere rağmen çıkar grupları adına değil, millet ve
devlet adına görevinin başında,
TSK, salon solcuları gibi çıkar grupları adına değil, millet ve devlet adına görevinin başında,
TSK, Mumcu gibi çıkar grupları adına değil, millet ve devlet adına görevinin başında,
Şimdi TSK’ya düşmanlıkları daha iyi anlaşılıyor. Çıkarlarını temsilen siyaset yaptığınız çıkar
grupları TSK’yı karşılarında bulunca rahatsız oldular.
Yani devlet ve millet çıkarları, siyaset yapanların temsil ettiği çıkar gruplarının çıkarları ile
çatışınca TSK’ya karşı cephe oluşturuluyor.
Şehit analarını, çiftçileri ve milletinden önüne geleni azarlayan, aşağılayan RTE mi devlet
adamı?!
Yoksa milletinin her türlü tepkisini hoş karşılayıp milletini kucaklayan Genelkurmay Başkanı
Org. Büyükanıt mı?
Bölücülere, Türk milletine ve devlet düşmanlarına kucak açıp halkı tekmeleyen RTE mi devlet
adamı yoksa ülkelerine, milletine, tarihine ve kültürüne sahip çıkan Org. Büyükanıt mı?
AKP’nin teslimiyetçiliğini sürekli destekleyen Ağar mı devlet adamı, yoksa teslimiyetçiliğe itiraz
eden Org. Büyükanıt mı?
Zoru görünce meydanı AKP’ye bırakan ve onurlu milliyetçilerin yüreğini sızlatan Bahçeli mi
devlet adamı yoksa en zor zamanda devlet ve milleti savunan Org. Yaşar Büyükanıt mı?
Hiç evelemeye gevelemeye gerek yok. Politikacılarımız son dönemde kendileri ve çıkarlarını
temsil ettikleri gruplar adına politika yaparken; TSK, millet ve devlet adına politikacıların
duyarsızlığına rağmen, bölgesel ve küresel her gelişmeyi yakinen takip edip gereğini yerine getiriyor.
Acaba Fransa niye durduk yere Türkiye’nin tepkisine hedef olmayı seçti..?
Bu sorunun cevabı; “uluslararası ve devletler üstü güç”tür!
“ABD’deki Neo-Con iktidarını, İngiltere, Fransa, Türkiye, İsrail, Danimarka, Belçika ve bilumum
AB
ve
Avrupa
ülkelerine
yayan
güç”;
inanılması
güç
bir
yenilgi
aldı.
Hiçbir
projeleri
gerçekleştirmediği gibi, ellerindeki tüm kazanımları kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya kaldılar!
“Uluslararası ve devletler üstü güç”ün elinde hiç değilse Fransa ve Türkiye kalmıştı. Bu
122
nedenle de bu iki ülkeyi kullanarak “yeni bir masa” kurmaya çabaladı.
Söz konusu organize yapının Fransa’daki adamları ile Türkiye’deki adamları güç kaybetmeye
başlamışlardı. Hiç değilse iyi durumdalarken “yeni bir oyun” kurabilirdi.
Bu, denenebilecek bir operasyondu. Operasyon başarıya ulaşırsa Fransa ve Türkiye iyi bir ikili
olabilirdi. Tırmandırılan kriz ile yeni bir anlaşma yapılır ve “yepyeni bir ittifak” oluşturulabilirdi…
(Ama öyle seziliyor ki, bu Siyonist senaryoda rol verilen Bush, Chrak ve Markel, bile bile ofsayda
düşüp, küresel çetenin gol atmasını önlemişlerdi.)
Böylece:
a) Artık bitip tükenip Yüce Divan yolunun açıldığı RTE ve AKP’lilere “sahte kahramanlık”
yapabilecekleri bir alan açılarak “yeniden tırmanışa geçmeleri” sağlanabilirdi
b) “RTE ile devlet arasında bu kriz üzerinden bir ‘iyi niyet’ ve ‘dostluk’ kurabilir mi?” araştırması
yapılabilirdi.
c) Küresel çete: ABD, İngiltere ve Almanya’dan kırmızı kart görmüş bir RTE ve AKP Hükümeti ile
Kuzey Afrika, Irak ve Kafkaslar üzerine yeni bir arayış başlatılabilirdi.
d) Batılı her ülkeye istediğinin on mislini vermiş bir RTE, böyle kritik bir dönemde “back door
diplomasisi” ile Fransa’ya daha çok taviz verebilirdi.
e) Ayrıca RTE ve AKP’nin de Fransızlara dayılanarak kendilerini “iyi” hissetmelerini sağlamak diğer bir
önemli bir sebepti.
f) RTE’yi kullanıp destekleyenler ve “BOP ya da BİP muhalifi gibi gözüken sahte milliyetçiler”, OYAK’ın
ilişkileri üzerinden TSK’yı yıpratma çabası içine girerek, RTE’yi korkutan orduyu pasifize etmeyi umut ettiler
ama bu sefer muvaffak olamadılar.
Görüldüğü gibi maskesi düşen Batı’nın (yani Siyonist ve emperyalist yapının) derin paniğinin
en zirvede yaşandığı yer olan “devletler üstü güç” son bir çare Türkiye-Fransa ittifakı kurmaya çalıştı
ama tutturamadı! Anayasalarında laiklik maddesinin resmen yer almadığı, biri Müslüman biri
Hıristiyan bu iki ülke bile küresel şebekenin kontrolünden çıktı ise, siyonizmin yıkılışı yakındı!)
Ve bu başarısız senaryo bazı önemli gerçekleri de su üstüne çıkardı…
1- “Devletler üstü güç”ün “senaryo yazma ve oyun kurma kabiliyeti”ni kaybettiği görüldü!
2- Batı’daki ve Türkiye’deki politikacıların “devlet adamı” kimlikleri değil de “şarlatan ve idare-i
maslahatçı, kalitesiz ve düzeysiz profilleri” çarpıcı bir şekilde ortaya döküldü!
3- Almanya, ABD ve İngiltere’nin RTE’yi artık istemediği belli oldu!
4- “AB’nin ayrışması” gizlenemez hale geldi! AB çorabı, bitmeden söküldü.
5- “Batı’daki enerji ve petrol rekabeti”; G-8’ler arasındaki konsensüsü bozdu!
6- “Post-modern bir dünya savaşı” başladı! Siyonist sermaye birlikteliği çözüldü.
7- Batı’da da Türkiye’de de “GERÇEK DEVLETLER” duruma el koyarak sürece müdahale etti!
Sinsi Siyonist saldırıyı püskürttü.
8- Batıda ve Türkiye’de politikacılar artık “yeni politika üretemediklerini” itiraf etmek
durumunda kaldılar! Hem küresel patronların, hem kölesel piyonların belleri büküldü.
9- “İsrail’in bölgede Türkiye’den başka müttefiğinin olamayacağı” görüldü!
10- “Kürtleri kullanarak Ortadoğu’da pozisyon kazanılamayacağı” bütün devletler tarafından
kabul edildi! (Ama bu oyundan vazgeçildiği anlamına gelmiyor!)”
11- “Devlet adamlığı” ve “politikacı şarlatanlığı” birbirinden net şekilde ayrıldı! Şarlatanların ve
şakşakçıların defteri dürüldü.
12- “Devletleri dejenere ve dezenforme eden sermaye ve aydın çevreler” analiz edilerek
ilişkilerin yeniden düzenlenmesi zarureti kendini iyice duyurdu.
13- “Devletleri sömürü sermayesinin esaretinden kurtarmak” için gerekli zemin oluştu!
14- Ve en önemlisi; “Fransa’nın Ermeni Soykırımı girişimi ile estirilen ‘yapay kriz’in, RTE’nin ve
123
Neo-Con’ların son kalıntılarının ömrünü uzatma operasyonu olduğu” ortaya konuldu. 100
Yeri gelmişken Başbakanın zırhlı mercedesinde mahsur kaldığı, esrarlı hastalığı konusunda da
SESAR’ın bazı sorularını tekrarlayalım:
Başbakan Sara Hastası mı?
1- Başta Emin Şirin olmak üzere birçok AKP’li milletvekili RTE’nin sara hastası olduğunu
söylüyor. (2002 Genel Seçimleri’nden önce yapılan bir mitingde, AKP Genel Başkanı Recep Tayyip
Erdoğan’ın biten bir ilacını (epilepsi ilacı) tedarik edebilmek için telaşla, etkili bir teşkilat
mensubunun eczanesine koşan korumaların yaşadığı heyecan ise bu gerçeğe ufak bir misal. Gizlilik
içinde tedarik edilen ilacın epilepsi ilacı olduğunu okeyleyenler ise dönemin AKP mensupları.) İleri
derecede sara hastası olan birisi nasıl “başbakanlık” yapmaktadır?!
2-
Aracın sol camı kırılırken 8 dakikada araca toplam 32 civarında balyoz darbesi inmiştir. 32
balyoz darbesine karşı tepki vermeyecek derecede kendinden geçen Başbakan’ın şeker hastası
olduğu fazlasıyla havada kalmaktadır!.
3- Ömer Çelik’in araçta olduğu iddia edildiği halde niye ortalıkta kendisi hiç görülmedi?
Hastaneye ilk gelen bakan Binali Yıldırım’dı. Yıldırım hastanedeyken Ömer Çelik orada değildi. RTE
Güven Hastanesi’ne getirilirken Ömer Çelik hastaneye gidişi perdeleyen ikinci araçta mıydı?
4- RTE’nin sadece şoförü tarafından hastaneye getirildiği bilindiğine göre, diğer korumalar
nasıl atlatıldı?
5- RTE’nin hastaneye kaldırıldığı gün çok önemli bir ihale vardı. Helikopter ihalesi! Başbakan
17 Ekim Günü bir suikast serisi ile mi karşılaşmıştır? Bir tıbbi suikast (bir klasik suikast ve bir
biyolojik suikast) 24 saate sığdırılmış olabilir mi? Niye doğru ve doyurucu bir açıklama
yapılmamıştır?
6- Başbakan bu zaman diliminde korumalarını atlatıp sadece şoförü ile özel bir görüşmeye
gitmiş midir? Başbakan bu özel görüşmeyi 17 Ekim Gecesi mi yapmıştır? Eğer böyle bir görüşme
yapıldı ise nerede ve kimlerle yapılmıştır?
7- Eğer Başbakan bu özel görüşme dönüşünde bir saldırıya uğradı ise Güven Hastanesi’ne
geldiği araç dışında bir başka araç kullanılmış mıdır? Ve Başbakan, içinde fenalaştığı ileri sürülen
araca ne zaman taşınmıştır?
8- Başbakan’ın iş yükünü hafifletmek ne anlama gelmektedir? “Hükümet ve parti çalışmalarına
zaten minimum zaman ayıran ve aslında Ecevit kadar bile makamında bulunmayan RTE’nin iş yükünü
hafifletmek” acaba AKP’de bir “iç darbe” olarak mı algılanmalıdır?
9- AKP’nin bölünme ihtimali ABD’de en üst düzeyde konuşulurken, Ağar’ın çıkışı “AKP’nin
içine yönelik bir kamuflaj ve rahatlatma hamlesi” olarak mı hazırlanmıştır?
Bu arada:
Bush’un Erdoğan’a randevusunun sebebi de ortaya çıktı:
AKP, ABD savaş sektörüne 10 milyar dolarlık katkı sağlıyor. Türkçesi rüşvet veriyor!
Türkiye’de Cumhuriyet tarihinin en büyük savunma programı olduğu belirtilen bir proje, terör örgütü
PKK’ya yaptığı yardımlarla halkımızın tepkisini çeken ABD’den alınacak uçaklarla hayata geçirilecek. 10
milyar doları bulan ve 15 yıl süreyi kapsayan savaş uçağı alımı Amerika Birleşik Devletleri’nden
gerçekleştirilecek. Yaklaşık 100 uçağı kapsayan alım projesi ile Türkiye, yeni nesil F-35 savaş uçağı sahibi
olacak” deniliyor.
İlk uçağın ancak 2014 yılında teslim edilebileceği söyleniyor.
Başbakan Tayip Erdoğan’a Bush’un geçen ay içerisinde neden randevu verdiği de bu projeyle birlikte
ortaya çıkmış oldu. Sözde stratejik müttefikimiz olan ABD Kuzey Irak’ta PKK terörüne karşı parmağını bile
kıpırdatmaz iken Türkiye, ABD’den 10 milyar dolarlık yeni nesil savaş uçağı alım projesi dikkat çekiyor. Milli
100
Sesar
124
Savunma Bakanı Vecdi Gönül’ün projede ABD önderliğinde geliştirilmekte olan F-35 Joun Strike Fighter
Müşterek Av-Bombardıman Uçağı, pilotlar tarafından kullanılan savaş uçağı kategorisinin son örneği olacak.
Önümüzdeki yılların ilgi gören projesi ise pilotsuz savaş uçakları gösteriliyor.
Bu arada, Avrupa Birliği’nin ortak projesi olan Eurofighter şirketi de Türkiye’ye uçak satmak istiyor.
Özellikle son aylarda sözde Ermeni soykırımı yasa tasarılarını parlamentolarından geçiren Avrupa’dan uçak
alınması ihtimali yüksek gözüküyor. Söz konusu alım ile ilgili olarak kararın gelecek hafta kesinleşeceği
bildiriliyor.101
Tayip Erdoğan Mason mu?
Türkiye; Tayyip Erdoğan'la ilgili yeni bir tartışmaya hazırlanıyor...
Çevresindeki ilişkiler ağı ile sürekli gündemde olan ve 28 Şubat sürecinde, "İslam" imgesi üzerinden
mazlumlaştırılarak, liderleştirilen Tayyip Erdoğan'ın bu güne kadar Yahudi çevrelerle sergilediği yakın ilişki
bir çok spekülasyona neden oldu.
28 Şubat sürecinin kahramanlarından Çevik Bir'in; ABD'nin en güçlü siyonist Yahudi lobilerinden
JINSA'dan aldığı "cesaret" madalyası bir süre sonra Tayyip Erdoğan'ın da boynuna takıldı.
Türk Milleti'nin farklı cephelerde olduğunu zannettiği "İslamcı" tarikatlarla, "Yahudi" ve "Hıristiyan"
tarikatlarının arasındaki grift ilişkiler ağı gözönüne serildikçe, kamuoyu için kurulan sahnenin perde arkası da
netleşmeye başlıyor.
Ergun Poyraz'ın "Tarikat, Siyaset, Ticaret ve Cinayet (Masonlarla Elele)" kitabı; kamuoyundaki bir
çok ismin yüzündeki maskeyi indiriyor ve Türkiye'deki tarikatlarla Masonlar arasındaki ilişkiler ağını çok daha
somut ve güncel belgelerle gözönüne seriyor.
Kasımpaşalının referansı ise Alaton'du. Bunların isimlerini ve masonların Yunanistan dahil bir çok
topraklarımızın elimizden gitmesine nasıl sebep olduklarını, bu kitabın ardından çıkacak olan kitaba bırakıp,
tarikatlara devam edelim...
Konu ile ilgili görüşlerine başvurduğumuz Tayyip Erdoğan'a yakın çevreler; Tayyip Erdoğan'ın Üzeyir
Garih ve İshak Alaton'la yakınlığının bu bağlamda değerlendirilmesi gerektiğini ve Tayyip Erdoğan'ın
belediye başkanı olmadan önce, Hür ve Kabul Edilmiş Masonlar'a İshak Alaton'un da üye olduğu
locadan tekrisinin gerçekleşip gerçekleşmediğinin araştırılması gerektiğini belirttiler.
Kitabında;
Ülker Grubu ile masonların; Atatürkçü ve Milliyetçi geçinen bazı emekli paşaların Fetullahçı
şirketler ve Koç Grubu ile bağlantılarına; son zamanlarda enerji politikaları veya terör uzmanı diye
lanse edilen isimlerin hangi localara kayıtlı olduklarına; bir Emniyet Genel Müdür Yardımcısı'nın,
Hablemitoğlu'nun
Köstebek
kitabının
basılmasını
önlemek
için
görevlendirdiği
mülkiye
başmüfettişinin Ankara'da hangi locaya üye olduğuna; Tayyip Erdoğan'ın ABD ziyaretlerinde özellikle
görüştüğü şeyh Muhammed Kabbani'nin kayınpederi Kıbrıs’taki şeyh Nazım Kıbrisi'nin İngiliz
istihbaratına hizmet eden faaliyetlerine; Kürt Said'in mason seleflerine; Fetullah Gülen'in zamanında
hakkında çıkarılan arama kararlarının göstermelik olduğuna ve kendisinin kontrgerillayla bağlantısına dair
somut anektodlara; Kürtlere azınlık hakkı isteyen kitaplara imza atan Jack Kamhi'ye; Yönetiminde
masonların ağırlıkta olduğu Türk Kalp Vakfı; Ülker'in "kolesterol düşüren ürünleri" ve Maliye Bakanı
Unakıtan'ın kolesterol düşürücü ilaçların ödemelerini durdurması arasındaki ilintiye; Mütevelli
heyetinde Mason ve şeriatçı isimlerin harmanlandığı ve amacını, "Türkiye'nin ve Türk Ulusu'nun ve
Anadolu uygarlığının sanat ve kültür varlıklarını ve mimari mirasını korumak" olarak belirten TAÇ Vakfı'na
kadar bir çok önemli konuya dikkat çeken Ergün Poyraz'ın Tayyip Erdoğan'ın masonluğuna dair iddiası
aşağıdaki veriler ışığında daha bir anlam kazanıyor.
Mason Haberal'ın Konya'daki hastanesinin açılışını yapmak için bizzat gittiği Konya'da; Türkiye'nin en
üst düzey masonlarından İhsan Doğramacı'nın referansını kullanarak "Haberal'a sahip çıkacağım, o bize
101
01.11.2006 / Milli Gazete
125
İhsan Doğramacının emaneti" şeklinde konuşan bir Erdoğan....
Yakın çevresi tarafından da doğrulanan, belediye başkanlığı öncesinde Üzeyir Garih-İshak Alaton
ekseninde derinleşen ilişkiler...
Ve Ergün Poyraz'ın kitabında da yer verdiği üzere; Star'da Faruk Mangırcı'nın 18 Ekim 2005 tarihinde
köşesine yansıyan ve Tayyip Erdoğan'ın AKP Genel İdare Kurulu'nda söylediği iddia edilen aşağıdaki
sözlerin yalanlanmaması...
“Tüm dünyadaki Yahudi lobilerinin ve Masonların desteğini aldık. Türkiye'de her istediğimizi yapabiliriz.
Ordu da masonların kontrolünde. Tüm paşalar mason ya da masonların kontrolünde. İsrail'le stratejik işbirliği
yapıldığı için paşaları İsrail bağlantılarımız ile bağladık. Masonlar, Mason localarının kapatılmasının
hesabını Kemalizmi, Atatürkçülüğü, Atatürk'ü Türkiye'den silerek intikamlarını Atatürk'ten alacaklar.
İshak Alaton bana bu konuda teminat verdi.”
Bütün bunlar Tayyip Erdoğan'ın Türk Milleti'nden sakladığı tek şeyin hastalığı olmadığı yolundaki
şüpheleri arttırıyor.
"İslam" üzerinden oy toplayıp, iktidar olan; "Türban" sorununu çözemediği halde ülkedeki kiliselerin,
yabancı vakıfların ve yabancı sermayenin her türlü mülkiyet sorununu çözen Başbakan'ın; siyasi misyonu
siyonizm; ezoterik öğretisi Yahudi Kabala olan ve aynı anda hem Mustafa Kemal’i, hem de İslam'ı hedef
tahtasına yerleştirmek gibi tarihi ve stratejik bir hata yapan bu tarikatın mensubu olup olmadığını bilmek
her Türk Vatandaşı'nın hakkıdır.
Kamuoyunu şeffaf olduklarına inandırmaya çalışan Masonların ve şeffaflıktan, demokrasiden yana
olduğunu iddia eden Tayyip Erdoğan'ın bu iddialara vereceği yanıtı merakla bekleyeceğiz. 102
 CIA’DAN MEHMET AĞAR’A YENİ ROL VERİLİYOR!.?
Türkiye 26 eyalete bölünüyor!
Tempo, kimi bakan danışmanı, kimi genel müdür unvanıyla üst düzey görevler üstlenen bürokratlara
“elden” dağıtılan nota ulaşmış. Notun bizzat ulaştırıldığı kişilerin ortak özelliği: kritik konumlarda görev
yapmaları ve bürokrat sıfatını taşıdıkları halde hükümet partisi AKP’yle “belli şekillerde” organik bağlarının
bulunmasıymış... Belirleyebildiğimiz kadarıyla, notun dağıtıldığı bakanlık ve kurumlar Sanayi’den İçişleri’ne,
Turizm’den Hazine Müsteşarlığı’na kadar uzanıyor. Herhangi bir üst sunum yazısı olmaksızın ve ilgi kaydı
konulmaksızın hazırlanan, resmi herhangi bir anlamı da bulunmayan ve bürokratlara, “Sende kalsın”
denilerek verilen beş sayfalık notun çarpıcı bir bölümünde ‘etnik bölünme sendromu’nun etkisi hissediliyor.
Notta şöyle deniliyor:
“Önerilen bölgelemeye göre örneğin halen Türkiye’nin tek bölge kalkınma idaresine sahip ve 9
ili kapsayan Güney Doğu Anadolu Bölgesi üçe bölünmektedir. Diyarbakır ve Şanlıurfa illeri
birleştirilerek oluşturulan iki illi bölgenin arkasındaki mantık nedir? Şanlıurfa’nın kendisine daha
yakın diğer bir ille veya illerle birlikte tek bölge haline getirilmemesi ve sadece Diyarbakır ile
birleştirilmesi göz önüne alınan ekonomik ilişkilerin yoğunluğu nedeniyle midir? Sosyal ilişkiler mi
önemlidir? Politik bir neden mi gözetilmektedir? Bu soruları, o bölgenin kapsadığı illeri bir araya
getirme ilkesinin belirsizliği karşısında, çoğu bölge için artırmak mümkündür.”
‘Kalkınma Ajanslarının yasal statüleri ve işlevi bakımından pek çok sorun yaratacağı savunulan notta,
Kürt nüfusun yoğun olduğu Güneydoğu Anadolu Bölgesinde uygulanan bölge valili örneğine dikkat çekilerek
özetle şu değerlendirme yapılıyor: “Daha büyük bölgeler oluşturulmuş olsaydı, il sayısı fazla olacağından
(olağan hal için) ‘bölge valiliği’ gündeme gelecekti. Halbuki Türkiye, bölge valiliğini, olağanüstü durumlar
dışında tercih etmemiştir. Anlamlı bölgesel planlama ancak merkezi yönetim ve yerel yönetimlerle ilişkileri
net olarak tanımlanmış “bölge yönetimi” ile birlikte olabilir. Kalkınma Ajansları, statüsü bakımından bazı
sorunlar içermektedir.”
102
www.acikistihbarat.com / 06.11.2006
126
Bizzat AKP’lilerin ‘sorunlu’ ilan ettikleri, AKP hükümetinin 19 Ocak’ta meclise sevk ettiği, plan ve bütçe
komisyonundan ise Haziran ayı başında geçen “Kalkınma Ajanslarının Kuruluşu” ile ilgili Yasa Tasarısının
künyesi şöyle:
Türkiye’nin istatistiki ve idari bölümlenmesine ilişkin yeni sistem; ilk olarak kamu yönetimi kanun
taslağında gün ışığına çıktı. Taslağın ilk nüshasında bir madde halinde yer alan ‘ Kalkınma Ajansları’
sonradan metinden çıkarıldı ve ayrı bir kanun şeklinde düzenlendi.
 Tasarıya, Avrupa Birliği (AB) tarafından hazırlanan ve Türkiye’nin adaylık sürecinde uyması gereken
koşulları gösteren 2001 ve 2003 tarihli ‘Türkiye için Katılım Ortaklığı Belgeleri’ kaynaklık etti.
 Çalışmalar, ‘DPT Müsteşarlığı, Bölgesel Kalkınma ve Yapısal Uyum Genel Müdürlüğü, Avrupa Birliği
Bölgesel Programlar Dairesi başkanlığı’ tarafından yürütülüp şekillendirildi..
Neden böyle yapılıyor?
“İstatistik Bölge birimi Sınıflandırılması (İBBS)” adı verilen yeni yapılandırma yönetimi esas alınarak
hazırlanan tasarıyla: “Misaki Milli sınırları içindeki coğrafyanın idari yapısı değiştiriliyor. Giriş gerekçesinde
“iller arasındaki gelişmişlik farklarının azaltılması” başat amaç olarak belirlenen tasarıyla, 81 ilden oluşan
Türkiye, önce 12’ye, sonrada 26 bölgeye ayrılıyor. Tasnifin hukuki temeli ise: Bülent Ecevit’in Başbakanlığı
döneminde 22 Eylül 2002 günlü Resmi Gazete’de-yayınlanan Bakanlar Kurulu kararnamesine dayandırılıyor.
Meclis Plan ve Bütçe Komisyonunda kabul edilen tasarıda bu bölgeler orijinal kodlarıyla veriliyor.
AB ve ABD mi bunu istiyor?
Türkiye’nin doğusunun A, B, C kodlarıyla sınıflandırıldığı ve idari yapının 12 grupta toplandığı yeni
sistem ve ajansların rolü ise şöyle tanımlanıyor:
26 bölgede birer ‘Kalkınma Ajansı’ kurulacak. Ajanslar bölgesel plan yapmak ve uygulamaktan
sorumlu olurken, yatırımlara özel sektör ve kamu yetkililerinin oluşturacağı bir yönetim karar verecek.
Ajanslara genel bütçe vergi gelirleri tahsilatından her yıl (vergi iadeleri ile mahalli idarelere ve fonlara
aktarılan paylar düşüldükten sonra kalan tutar üzerinden) binde beş oranında kaynak aktarılacak. AB ve
diğer uluslararası fonlardan ilave kaynak sağlanacak.
Bölgelerdeki il özel idarelerine ve belediyelere (borçlanma ve yardımlar hariç) toplam yüzde iki
oranında cari yıl bütçesinden pay verilecek. Ayrıca bölgelerdeki sanayi ve ticaret odalarının kesinleşmiş
bütçe gelirlerinin yüzde biri oranında kaynak aktarması sağlanacak.
Ajansların kamudan alacağı mali kaynağın büyüklüğü ise tasarının genel gerekçesinde yıllık yaklaşık
666 milyar YTL (trilyon TL) olarak görüldü. Söz konusu kamu kaynağını yüzde 68’i (450 triyon TL) genel
bütçe vergi gelirlerinden yüzde 19’u (127 trilyon TL) belediyelerin, yüzde 13’ü (89 trilyon TL) ise il özel
idarelerinin bütçelerinden transfer edilecek. Anlaşılan AKP içinde bir grubun bütün bunlara itirazı var. Bilgi
notunda ‘Neler Yapılmalı’ başlığı altında şu görüşler sıralanıyor:
• “Kalkınma Ajansları yasası idari yapıyla ilgili diğer mevzuatla uyumlu, dil ve anlayış birliği sağlanarak
kurgulanmalıdır. (Notta, Bölgesel Kalkınma Ajansı kavramının kullanılması dikkat çekiyor.)
• Tasarı, Meclis gündemine gelmeden, ilgili tüm kesimlerde tartışmaya açılmalı, yasalaşma girişimleri
yeniden başlatılmalıdır (hükümetten tasarıyı geri çekmesi isteniyor).
• Havza planlamasına uymayan İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması gözden geçirilmeli.
• Bölgeler etkin çalışma yürütülebilecek şekilde ve sayıda yeniden oluşturulmalı. 26 adet ajans
kurulması pek çok sorun yaracaktır. Bu sayı, en azından 12 olarak belirlenmelidir.
• Güneydoğu Anadolu Projesi (GAP) Bölge Kalkınma İdaresi’nin hızla lağvedilmesi yerine bu bölge
için özel bir yapılanma ve geçiş süreci tanımlanmalıdır!..103
Askerlerin çekinceleri dikkate alınmıyor!
Bu arada, Bakanlar Kurulu, yabancılara satılacak yerlerin niteliğini belirleme konusunda tek
yetkili kurum olacak. Sulama, tarım, enerji, maden, SİT, inanç ve kültürel özellikleri nedeniyle koruma
103
Tempo / 25 Kasım 2005
127
altına alınması gereken alanlar, flora ve hayvan varlığı alanları Bakanlar Kurulu tarafından
belirlenecek.
Yabancılara toprak satışına ilişkin kanun tasarısı TBMM Adalet Komisyonu’nda 20 Aralık’ta kabul
edildi. “Tapu Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Tasarısı”nın Komisyon görüşmelerinde
tartışmalar yaşandı. AKP ve CHP’li vekillerin tartışmalarına sahne olan komisyonda Milli Savunma Bakanlığı
Temsilcisi askerlerin uyarıları dikkate alınmadı.
Anayasa Mahkemesi’nin daha önce iki kez iptal ettiği yabancılara taşınmaz mal satışı ile ilgili kanun
tasarısı AKP hükümeti tarafından bir daha TBMM’ye getirilmişti. TBMM Adalet Alt Komisyonu’nda görüşülen
tasarıya CHP’li milletvekilleri şerh koymuştu.
Askerler Uyardı: “Fethiye Ve Hakkari elden gidiyor!..”
Milli Savunma Bakanlığı Temsilcisi askerler inceledikleri AB ülkelerinde yabancılara taşınmaz satışı
konusunda sınırlamalar olduğunu vurguladı. Milli Savunma Bakanlığı’nı temsilen Komisyon görüşmelerine
katılan Albay şunları söyledi:
“Yunanistan, AB’ye girene kadar yabancılara taşınmaz mal satışını yasaklamıştır. AB’ye girdikten
sonra kıyılarının AB’ye üye ülkelerin vatandaşlarına satılmasına izin vermiş, Girit ve Rodos’ta ise izin
vermemiş, 1. ve 2. derece Kara Askeri Yasak Bölgelerde yabancıların mal alması ve oturması
yasaklanmıştır.”
Askeri yetkili Albay, “Özellikle bugüne kadar GAP Bölgesi’nde mülk edinen şirketlerin ne kadar
taşınmaz aldıkları hiç tespit edilmemiştir” dedi. MSB temsilcisi, il bazındaki binde 5 sınırlamasını, komisyon
çalışmaları sırasında bir üyenin hiçbir bilimsel, coğrafî ve teknik çalışma olmadan ortaya attığını vurguladı.
MSB temsilcisi şunları söyledi:
“Yalova ile Konya ya da Mersin ile Hakkari aynı değildir. Bu tasarıyla yüzde 88’i dağlık olan Hakkari ile
Fethiye’nin tamamı yabancıların eline geçebilir.
MSB temsilcisinin dikkat çektiği bir nokta da bu yasayla, karşılıklılık ilkesinin delineceği. Karşılıklılık
ilkesinin anlamı şu: Bir ülkenin vatandaşların Türkiye’den toprak alabilmesi için, o ülkenin de Türk
vatandaşlarına toprak satma imkanını vermesi, bu konuda iki ülke arasında bir anlaşmanın yapılmış olması.
MSB temsilcisi, bu konuda çarpıcı bir örnek verdi:
“Ermenistan ile karşılıklılık yok. Ama bir Ermenistan vatandaşı, Türkiye’de şirket kurarak sınırın
yakınından mülk edinebilir”
Komisyon görüşmelerinde CHP Malatya Milletvekili Muharrem Kılıç tasarının düzeltilmiş olmadığını
savunarak “bu tasarı ülke çıkarlarına zarar vermektedir” dedi. Kılıç, “kendi ülke topraklarımızı yabancılar
alacak, biz rençper gibi olacağız kendi toprağımızı ekip biçemeyeceğiz” diye konuştu.
Yeni yasa ne getiriyor?
TBMM Adalet Komisyonu’nda kabul edilen yasanın getirdiği yenilikler şöyle:
-Yabancıların alabileceği taşınmaz ile bağımsız ve sürekli nitelikte sınırlı ayni hakların toplam
yüzölçümü 2.5 hektarı geçemeyecek.
-Bu 2.5 hektarlık sınırı 30 hektara kadar çıkarmaya Bakanlar Kurulu yetkili olacak.
Kendi ülkelerinin kanunlarına göre kurulan şirketler, taşınmaz mülkiyeti ve taşınmazlar üzerinde
kullanım hakkı edinebilecek. Kullanım hakkının tapuya dönüştürülmesinin önünde ise hiçbir engel
bulunmuyor. Yabancı şirketlerin satın alacağı araziler konusunda hiçbir sınırlama getirilmiyor. Yabancı
gerçek kişiler, bu yasa hükmüyle kendi ülkelerinde kolayca şirket kurarak Türkiye’den sınırsız miktarda
toprak satın alabilecekler. Yabancı cemaat, vakıf ve dernekler de aynı yöntemle Türkiye’de sınırsız toprağa
sahip olabilecek.
İsrail’le gizli askeri görüşmeler yapılıyor!
Son 11 ay içinde İsrail’den Türkiye’ye üç üst düzey askeri yetkili ve iki gizli askeri heyet geldi.
Gizli heyetlerden sonuncusu ki hafta önce Ankara’daydı. Aynı günlerde Hava Kuvvetleri Komutanı
Org. Faruk Cömert İsrail’deydi. Bu görüşmelerin ardından İsrail Genelkurmay Başkanı Halutz
128
Ankara’ya geldi. Gündemde İran ve Suriye var.
Ortadoğu’da tansiyon iyiden iyiye ısınıyor. Ateş çemberinin ortasında ise Türkiye var. CIA ve FBI
başkanları, NATO Genel Sekreteri derken İsrail Genelkurmay Başkanı Korgeneral Dan Halutz 22 Aralık’ta
Ankara’ya geldi. Ziyarette askeri eğitim işbirliği ile modernizasyon seçenekleri dışında bir konu gündeme
gelmedi dense de öncesinde yapılan temaslar Halutz’un ziyaretine ışık tutacak nitelikte.
Sinsi ziyaretler yoğunlaşıyor!
Türkiye-İsrail ilişkilerine son dönemde karşılıklı yapılan gizli askeri görüşmeler damgasını vurdu.
Aydınlık’ın edindiği bilgilere göre son 11 ay içinde İsrail’den Türkiye’ye üç üst düzey askeri yetkilinin yanı sıra
iki gizli askeri heyet geldi. Türkiye’den ise Hava Kuvvetleri Komutanı Org. Faruk Cömert, Aralık ayında üç
gün süren ve kamuoyuna açıklanmayan bir ziyaret için İsrail’e gitti. Gizli yapılan görüşmeler, üst düzey
ziyaretlerin hemen öncesinde gerçekleşmesi bakımından önemli.
Bu yılın başındaki ilk ziyaret 1 Şubat’ta yapıldı. İsrail’in bir önceki Genelkurmay Başkanı Moşe Yalon
Ankara’ya geldi. Bu ziyaret öncesinde gizlice Ankara’ya gelen bir heyet Genelkurmay karargâhında
görüşmeler yaptı.
19 Temmuz’da bu kez İsrail Genelkurmay ikinci Başkanı Tümgeneral Moshe Kaplinski Genelkurmay
ikinci Başkanı Org. İlker Başbuğ ile görüşmek üzere Ankara’ya geldi. Bu ziyaret öncesinde de gizli bir heyetin
İsrail’den Türkiye’ye gelerek heyetler arası görüşmeler yaptığı ortaya çıktı. Kaplinski’nin ziyaretinden sonra
Türkiye ile İsrail arasında bir buçuk milyar dolarlık askeri işbirliği anlaşmasının imzalandığı bildirildi. Anlaşma
kapsamında casus uçak alımı ile F-4 uçaklarının modernizasyonu bulunuyordu.
Hedefte İran ve Suriye bulunuyor!
Ziyaret trafiği son üç hafta içinde artış gösterdi. İsrail’den askeri bir heyet yine gizlice Türkiye’ye geldi
ve Genelkurmay’da görüşmeler yapıldı. Bu günlerde Hava Kuvvetleri Komutanı Org. Faruk Cömert
İsrail’deydi. Bu temasların ardından İsrail Genelkurmay Başkanı Korgeneral Dan Halutz 22 Aralık’ta, Org.
Özkök’ün resmi daveti üzerine Türkiye’ye geldi.
Halutz’tan önce gelen ön heyet Genelkurmay’da görüşmeler yaptı. İsrailli yetkililerin Halutz’un Türkiye
ziyareti ile ilgili yaptığı hazırlık Suriye ve İran üzerinde yoğunlaştı. İsrail tarafı Suriye’nin terörist örgütlere
destek verdiğini iddia ediyor. İran’ın ise nükleer faaliyetinin bölge güvenliğini tehdit ettiğini öne sürüyor.
İsrail’in Ankara’da İran’la ilgili masaya getirdiği bir başka endişesi ise Cumhurbaşkanı Ahmedinecat’ın
açıklamaları. Ahmedinecat, İsrail’in haritadan silinmesi gerektiğini söylemişti.
Türkiye’nin Suriye ile ilişkilerinin boyutu Tel Aviv yönetiminin dile getirdiği endişelerden bir diğeri.
Ziyaretin dikkat çeken yönlerinden biri İsrail Genelkurmay Başkanı’nın göreve geldikten sonraki ilk
yurtdışı ziyareti için Türkiye’yi seçmesi.
Ziyaret sırasında ikili askeri ilişkilerin de ele alındığı belirtildi. Askeri kesime yakın kaynaklar, ziyaretler
sırasında İsrail ile mevcut modernizasyon anlaşmaları ve muhtemel projeler konusunda görüş alış verişinin
yapıldığına işaret ediyorlar.
Mehmet Ağar Güneydoğu’yu Federasyon’laştırmanın bir figüranı mı oluyor?
DYP Genel Başkanı Mehmet Ağar, Güneydoğu’da “Kimsenin alamayacağı kararları alacağını”
söylüyor ve Şenkal Atasagun-Devlet Bahçeli ikilisinin yanındaki yerini alıyor. ABD güdümlü holding
medyasının, AKP-TÜSİAD kavgasına paralel olarak birden bu üçlüye aşırı ilgi göstermesi dikkat çekiyor.
Doğru Yol Partisi Genel Başkanı Mehmet Ağar, İsrail Genelkurmay Başkanı Korgeneral Dan Halutz
Ankara’ya gelmeden iki gün önce, CIA ve FBI Başkanlarından 10 gün sonra, birdenbire Hürriyet’in manşetine
taşınıyordu. Ağar, Hürriyet’in 20 Aralık günlü manşetinde, PKK’yı dağdan bir tek kendisinin indirebileceğini
açıklıyordu. Hürriyet manşetini, Mehmet Ağar’ın ağzından “dağdakini indiririm” şeklinde atıyordu.
Ağar, Yener Süsoy’a verdiği röportajda şunları söylüyordu:
“Büyük bir iddiayla söylüyorum, ben iktidar olduğumda Türkiye’nin dağlarında, dışarıdaki dağlarda
Türkiye’nin aleyhine hiç kimse kalmayacak. Benim dışımda kimsenin alamayacağı kararları rahatlıkla alırım.
Eğer toplumsal şartlar oluşursa, affı da gündeme getiririm.
129
“Dağda uzun yıllar yaşamanın mümkün olmadığını herkes görmüş durumda. Onun için bu işi
bırakmalarını, normale dönmelerini sağlayacak bir siyasi ağırlığı koymak lazım.
“Kürtlerin dünya yüzünde bir tek devleti vardır, o da Türkiye Cumhuriyeti’dir. Oraların huzuru,
İstanbul’un, İzmir’in, Bursa’nın, Antalya’nın, Ankara’nın huzuru demektir.”
“Açılım şart” Ne anlama geliyor?
DYP çevrelerinden ulaşan bilgiye göre Mehmet Ağar, bir süredir yeni bir politikayı gündeme getirmek
için hazırlık yapıyordu. Genç uzmanlarıyla özellikle dış politika konularında yoğun mesai içinde olan Ağar, bu
uzmanların daha önce çalıştıkları kurumlardan aldığı tavsiyeleri dikkatle dinliyordu. Bu genç uzmanlardan
biri, DYP’nin son kongresinde Genel İdare Kurulu üyeliğine getirilen 1972 doğumlu Çağrı Erhan. A.Ü. SBF’de
Doçent olan Erhan, ABD-İsrail eksenindeki görüşleriyle tanınıyor. Bu da fazla şaşırtıcı olmamalı, çünkü
Erhan’ın akademik kariyerinde olduğu kadar, siyasi faaliyetlerindeki hızlı yükselişinin arkasındaki sırrı
öğrenim hayatı açıklamaya yetiyor.
Öğrenim hayatı boyunca, “Sasakawa Genç Liderler Yurtdışı Bursu”, “İsrail Hükümeti Araştırma Bursu”
ve “Türkiye Bilimler Akademisi Yurtdışı Doktora Araştırma Bursu”nu kazanan Çağrı Erhan, ABD’de CIA’nın
üniversitesi olarak bilinen Georgetown Üniversitesi, Ulusal Arşivler ve Kongre Kütüphanesi, İsrail’de ise Tel
Aviv Üniversitesi Moshe Dayan Ortadoğu ve Afrika Araştırmaları Merkezi’nde çalışmalarda bulunmuş.
Mehmet Ağar’ın, son dönemde yakın çevresine şunları söylediği belirtiliyor: “Milliyetçiler benden
vazgeçmez. Ama Kürtlerin de desteğine ihtiyacımız var. Açılım şart.”
M.Ali Birand ABD’nin borazanlığını mı yapıyor?
Mehmet Ali Birand, 8 Aralık’ta Posta gazetesinde “Yeni bir Kürt politikası aranıyor” başlıklı yazısında
“PKK’yı ne yapıp edip (geniş genel af dahil) dağdan indirmeli ve silah bıraktırıp terörden vazgeçirmeliyiz. Bu
yönde cesur adımlar atmalıyız” diye yazmıştı. Birand, ABD’nin talepleri olarak okunabilecek yazısında, “Kürt
kökenli politikacıların siyaset yapmalarına, TBMM’ye girmelerine izin vermeli ve olanak sağlamalıyız” dedi ve
bu yazıdan 12 gün sonra baraj indirme tartışmaları gündeme oturdu.
Mehmet Ağar’a hangi görev veriliyor?
Amerikalı yetkililer, “dağdakini indirmek için” kapsamlı af talep ediyor. Ağar, “gerekirse affı
çıkarırım” diyor. Ağar’ın “benim dışımda kimsenin alamayacağı kararlar” derken neyi kastettiği
sözlerinin içinde, saklı bulunuyor!..
DYP çevrelerinden ulaşan bilgiye göre Mehmet Ağar, bir süredir yeni bir politikayı gündeme
getirmek için hazırlık yapıyor. Genç uzmanlarıyla özellikle dış politika konularında yoğun mesai
içinde olan Ağar, bu uzmanların daha önce çalıştıkları kurumlardan aldığı tavsiyeleri dikkatle dinliyor
ve gereğini yapıyor!..
Ağar şimdi de, “hiç kimsenin yapamayacağı şeyler”den söz etmeye başladı. Yılların “ülkücüsü”, “derin
devletin temsilcisi” hem aftan hem de “dağdakini indirecek siyasi irade”den dem vurmaktaydı... Üstelik
neredeyse “dağdakilere göz kırpar” şekilde tavırla konuşmaktaydı.
Peki, Mehmet Ağar’ın sözünü ettiği “dağdakini indirecek siyasi irade”nasıl oluşacaktı?
Bu sorunun yanıtını anlamaya yarayan gelişme, CIA ve FBI Başkanları’nın Türkiye ziyaretiyle yaşandı.
Önce FBI, arkasından CIA başkanları büyük tantanayla Ülkemize taşındı. Kalabalık heyetlerle, Genelkurmay,
Emniyet, MİT ve hükümet yetkilileriyle görüşmeler yaptı.
Amerika’dan gelen yüksek düzeydeki heyetlerin gündeminde esas konunun: “Irak’taki gelişmeler, PKK
ve Kukla Devlet’in durumu” olduğu toplumdan saklandı.
Oysa gizli, gündemdeki konular, kulislerde bütün ayrıntılarıyla konuşulmaya başlanmıştı. Zaten bu tür
görüşmelerde yöntem aynıdır. Görüşmelerle ilgili “bilgi” verilmez, ama “sızdırılır”. Kimse görüşmede “şu oldu”
diyemez, ama ulaşılmak istenen amaç için kamuoyu oluşturmak üzere basına servis başlar. Klasik bir
istihbarat yöntemidir bu.
Mehmet Ağar da; Atasagun ve Bahçeli gibi davranıyor!.?
“Büyük müttefikimiz”in istihbarat başkanlarını buraya göndermesine neden olan gelişme şuydu:
130
Türkiye hangi dönemde PKK meselesini sorsa, ABD’li yetkililerin masaya getirdiği “PKK’ya siyasi çözüm” ve
“Kukla Devlet’e himaye” için operasyon başlamıştı. Bu operasyonda, Irak’ta gerçekleştirilen federasyon
Türkiye’ye de model olarak dayatılıyordu. Zaten Türkiye’deki Barzaniciler de arkalarına aldıkları Amerikan
desteğiyle “Irak’ın bir model olduğunu” televizyon ekranlarından açıkça savunmaya koyulmuşlardı.
Bu operasyonda Devlet Bahçeli ve Şenkal Atasagun’un Siyonistlerin stratejik plânlarında taşeron
rolüne razı oldukları yazılmıştı ve derken Mehmet Ağar da Hürriyet’teki açıklamalarıyla Atasagun ve
Bahçeli’nin yanında yerini almıştı.
Zaten Ağar “CIA’dan destek aldım” diyordu:
Ağar da kendini gizlemiyordu. PKK’nın arkasındaki CIA ve MOSSAD desteği gün gibi ortaya
çıkmışken, CIA’dan aldığı destekle kendisinin Emniyet Genel Müdürü olduğu yıllardan itibaren PKK’nın
bitirildiğini savunuyordu. 21 Aralık’taki Hürriyet’te devam eden röportajında Ağar, “bugün dost olduğumuz
bazı ülkelerin gizli servisleri PKK’yı destekliyordu” diyerek, Amerika’nın hedefe koyduğu İran ve Suriye’yi
işaret ediyor, ancak PKK’nın arkasındaki CIA-MOSSAD’ı gizliyordu:
“CIA ve onun yönlendirdiği servislerden teknoloji ve istihbarat anlamında çok önemli hizmetler aldık.”
Diye övünüyordu…
Daha önce Tayyip Erdoğan’ı, “Amerika’yla ilişkileri bozmakla” eleştiren Ağar, bu ilişkiyi de kendisinin
düzeltebileceğini söylüyordu...
Federasyonun taşları döşeniyor
“PKK’ya siyasi çözüm” şifresiyle ABD’nin gündemde tuttuğu paket için Türk devleti içinde de düğmeye
basılmıştı. Önce Irak politikasının değiştirilmesi ve Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök’ün deyimiyle
“yeni koşullara uygun” politika için adım atıldı. 24 Ekim’deki MGK’da Sezer’in de katkısıyla Irak politikasında
değişiklik için hazırlık başlatıldı. Irak politikasında değişikliğin özünüyse, “Kukla Devlet’in kabul edilmesi”
oluşturuyordu. 29 Aralık’taki MGK’da ise söz konusu politikanın ayrıntılarının konuşulacağı basına yansıdı.
MGK’nın gündemine ilişkin kulislerdeki tartışmalar CIA ve FBI Başkanları’nın Ankara ziyaretlerinden
sonra hızlandı. 29 Aralık’ta, MGK’daki görüşmelerde bu çerçevede tartışıldı. Washington yönetimi, Irak
işgalinden sonra AKP’nin hazırladığı “Topluma Kazandırma Yasası’nın” yetersiz olduğunu savunmaktaydı.
Amerikalı yetkililer, “dağdakini indirmek için” daha kapsamlı bir af dayatmaktaydı. Bu yönde Avrupa
Birliği’nden gelen baskılara da dikkat çeken yetkililer, MGK toplantısının ardından hazırlıkların hızlandığını
sızdırmaktaydı.
Federasyona figüranlık milliyetçilere mi düşüyor?
İşçi Partisi Genel Başkanı Doğu Perinçek, 22 Aralık’ta İstanbul’da düzenlediği basın toplantısında
gelişmeleri şöyle değerlendirdi:
“ABD’nin federasyon planı karşısında, Türk milletinin en büyük engeli oluşturduğunu herkes
bilmektedir. İşte burada Şenkal Atasagun-Devlet Bahçeli-Mehmet Ağar üçlüsüne özel bir görev düşüyor.
Bahçeli ve Ağar, geçmişte PKK düşmanlığında en sert çizgilerde gözüken, hatta yer yer Kürt düşmanı
görüntüler sergileyen iki siyasal lider.
“Apo’yu idamdan kurtarma işini de Devlet Bahçeli’ye ihale etmemişler miydi? Karşı koyacak güçleri
eylemsizleştirmek için güzel bir buluş.
ABD, Müslüman ve komşu Irak’a saldıracağı sırada iktidar koltuğuna önce ‘İslamcıyız’ diyenleri (ama
sonra Milli Görüş gömleğini çıkaranları) getirdi. Muhalefette olsalar, yer yerinden oynardı. Haçlı seferinde
piyonluğu onlara yaptırdı ve ayrıca Türk Ordusunu bunlar eliyle kuşatarak yıprattı ve hizaya getirmek istedi.
“Şimdi federasyon yoluyla Türkiye’yi bölme harekâtının düğmesine basılıyor. ABD için Milliyetçi
görüntü verenlerden iyi aktör bulunmaz.
“AKP üstlendiği görevi yaptı, koşulları hazırladı. Bundan sonrası için ABD’nin AKP ile yürümesi zor.
Çünkü AKP, Türk Ordusun kumanda etme şansına sahip değil. Öyle bir iktidar olmalı ki, hem millîcilerin
direncini kırsın, hem daha laik görüntüler verip Ordunun federasyon tuzağına itilmesine katkıda bulunsun.
“Türkiye’de millicilik yükselişte. ABD şimdi kendi ‘Milliyetçilerinin’ sırtına binmektedir.”
131
Ağar, “bugün dost olduğumuz bazı ülkelerin gizli servisleri PKk’yı destekliyordu” diyerek,
Amerika’nın hedefe koyduğu İran ve Suriye’yi işaret ediyor ancak PKK’nın arkasındaki CIAMOSSAD’ıgizliyordu:
“CIA ve onun yönlendirdiği servislerden teknoloji ve istihbarat anlamında çok önemli
hizmetler aldık.”104
Sayın Bahçeli, Aydınlık’ın sorularına niye yanıt vermiyor?
Sayın Bahçeli’den yanıtı beklenen sorular:
1-Eski MİT Müseşarı Şenkal Atasagun’un istifa etmeden önce size danıştığını tespit ettik. Sayın
Atasagun size neler ve neden danışmıştır?
2-Sayın Şenkal Atasagun’un, MHP’de hangi özel görevi almıştır?
3-Sizin, Sayın Şenkal Atasagun’la ilişkiniz hangi tarihe uzanmaktadır?
MHP çevrelerinde yapılan sohbetlerde “Sayın Bahçeli neden bir basın toplantısı düzenleyip böyle bir
ilişkinin olmadığını açıklamıyor” sorusu tartışılıyor. Ancak bu soruya yanıt bu güne kadar Bahçeli tarafından
verilmedi. Bu arada dergimize Bahçeli-Atasagun ilişkisine dair yeni bilgiler ulaştı.
Oysa “Atasagun üyedir” denmemişti
Dergimizin haberinde Atasagun’un MHP’ye kayıtlı üye olduğuna dair hiçbir iddia ileri sürülmemişti.
Aydınlık, Atasagun’un ziyaretinden sonra ikisi arasındaki ilişkinin devam ettiğini bildirmişti. Kaldı ki
“Atasagun’un burada ne işi var? Görevi ne?” sorularının, bu günlerde çok sayıda MHP yöneticisinin kafasını
kurcaladığı da bir gerçektir.
Şenkal Atasagun’un Milliyetçi Hareket Partisine kayıtlı üye olarak bir görevi bulunduğu da söylenmişti.
Ancak ABD’nin Türkiye’yi federasyonlara ayırma planında Atasagun’a bir rol verildiğini, Atasagun’un MHP’de
karargah kurmasının da bu plan çerçevesinde bir anlam kazandığını belenmişti
Devlet Bahçeli ve MHP’nin Şenkal Atasagun’la “organik veya inorganik bir bağı” olup olmadığı
meselesine gelince, Dergimizin haberinde böyle bir iddiaya yer verilmemiştir. Ancak Sayın Bahçeli’nin,
devletin bir kurumuyla “organik bağı konusunda” ise; yıllardır dile getirilen bir iddia hala gündemdeydi…
 MEHMET AĞAR, İSRAİL’E YARAR!
Önce insaflı Yahudi düşünürlerinden Yoram Kaniuk’un “Siyonist düşünce barbarlığı, İsrail’i felakete
sürüklüyor!” feryadını okuyalım:
“İsrail ‘canavarlığı’ bırakmalı
Kurulmasına yardım ettiğim devletin yarattığı adaletsizliği gördükçe utanıyorum. Siyonist hayal resmen
bir kâbusa dönüştü. Tek suçu İsrail’e yasadışı yollardan girmek olan bir adam hapishanede küçük kızının
İsrail ordusu tarafından öldürüldüğünü duyuyor. Onu son kez görmeyi istiyor. Cenazeye katılmasına izin
verilmiyor... Biz Yahudileri kim koruyacak, postbıyıklı hayali bir savunma bakanı mı? Savaş naraları atıp
Hizbullah’tan dersini aldıktan sonra şerefiyle kaybetmeyi bilmeyen tabansız bir genelkurmay başkanı mı?
Başbakan nerede? Bakanların, yarattığımız adaletsizliğin ne menem bir şey olduğuna dair en ufak bir fikri
var mı? Cinayet. Nefret. Aşağılama. Bunlar ne getirecek? Daha az Kassam roketi mi? Yaşlı bir kadın
hastaneye ulaşamadığında daha mı az terör saldırısı olacak? Kurulmasına yardım ettiğim ülkeden
utanıyorum. Şiddet dolu, kalpsiz bir topluma dönüştük. Bir devlet kurmak zorunda olduğumuz gençlik
yıllarıma dönüp bakıyorum. Silahsız ve açtık. Uykuya yenik düşmeyelim diye her gece göz kapaklarımıza
kürdan koyardık. Fakat bir ülke kurduk. Bugün bir asker olarak kurulmasına yardım ettiğim ülkeden
utanıyorum. Hahamlar adaletsizliği ve masum insanların öldürülmesini kutsuyor. Genç erkeklerimiz sadece
canları sıkıldığı için yoldan geçen her Arap’ı vurarak eğleniyor. Rol aldığımız şu lanetli festivalde, işler kötü
giderken hayal etmekten vazgeçmeyenleri düş kırıklığına uğratıyoruz. 2 bin yıl öncesine uzanan bir tarihimiz
var. Belki işler yine tehlikeli hale gelecek ve Yahudiler öldürülecek;
104
Aydınlık / 24.Aralık. 2005
fakat bu kez, canavar sürüsü gibi
132
davrananlar için bir devlet kuracak bizim gibi aptallar olmayacak.”105
Şimdi de, yıkılışa hazırlanan canavar İsrail’e yaranmaya çalışan Mehmet Ağar’la ilgili bazı köşe
yazarlarının yorumlarını aktaralım. Bu zevatın karakter ve kalitelerini bilenler, Ağar’ın mahiyetini ve hedefini
anlamakta zorlanmayacaktır.
Hasan Ünal: (Milli Cephede)
Ağar, Amerika’nın Kürt zokasını yutmuş
DYP Lideri Ağar’ın bir süredir yaptığı açıklamalar Amerika’nın Kürt zokasını yuttuğuna işaret ediyor.
Önce PKK teröristlerine kravat takıp düz ovaya indirme lafları; ardından Yozgat’ın kaderiyle Musul’un
kaderini birleştirme teraneleri derken, Denizli’de gazetecilere ağzındaki baklayı çıkarmış.
İkincisi ve daha önemlisi ve de daha tehlikelisi ise Kürdistan’ı kabullenen sözleridir. Amerikalılar
tarafından 2003 yılından bu yana yüksek sesle düşünmek adına söylenen lafları Ağar yutmuşa benziyor. 106
Mehmet Tezkan: (Bu ve sonrakiler kirli cephede)
Ağar, biz de Kürtlere destek verelim diyor
Kurmaylarından öğrendiğimiz kadarıyla Ağar bölge ülkeleri arasında ekonomik birlik hedefliyor.. Kuzey
Irak’ın, Suriye’nin, Gürcistan’ın, Azerbaycan’ın katılacağı bir birlik..
Dikkatinizi çekerim.. Irak’ın değil..
Sadece Kuzey Irak’ın katılacağı ekonomik birlik..
‘Babadağı’nda üretilen havlu Kerkük’te satılacak’ sözünün anlamı bu..107
Mehmet Metiner:
Ağar Özal’ı çağrıştırıyor!
Ağar’ın sohbet toplantısında altını çizdiği bir söz vardı ki bence herkes onu not etmeli. Ağar’ın yeni
siyaset dilinin nirengi noktasını oluşturan o söz şu: “İmparatorluk vizyonu” Ağar’ın gerek “dağda silah/ovada
siyaset” açılımı, gerek Kuzey Irak’taki Kürt Federe Hükümetiyle işbirliğini öne çıkartan yaklaşımı işte bu
“imparatorluk vizyonu”yla bağlantılı. Rahmetli Özal’ın duruşunu çağrıştıran bir söylem bu.
108
Etyen Mahçupyan:
Bu adamı beğeniyorum vesselam!
George Soros’la bir kez karşılaştım... Türkiye’de projelerine katkı sağladığı kurumları ziyaret gezisi
sırasında TESEV’e de uğramıştı. Epeyce meraklı ve mütevazı biri olduğunu hatırlıyorum... Ama bir
işadamının servetini demokratlaşma ve özgürleşme gibi amaçlara hasretmesi dünyanın hiç bir yanında kolay
değil... Keşke dünyada ve bizde de başka böyle insanlar olsaydı... Bu Soros’u beğeniyorum vesselam! 109
Her ne hikmetse Soros’un vakıfları da M. Ağar’ı beğeniyor!
Şura’da askerler ne mesaj verecek?
Askeri Şura bu Perşembe toplanıyor. Şura, Genel Kurmay Başkanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın ilk
en üst düzey komutan sıfatıyla katıldığı oturum olması açısından büyük önem taşıyor. En merak edilen
konulardan biri de, Başbakan Erdoğan ve Savunma Bakanı Vecdi Gönül’ün katılacağı toplantıda askerlerin
özellikle irtica konusunda ne diyeceği. Kış soğuğunda oldukça ‘sıcak’ geçecek bir Şura kapıda.
Cumhurbaşkanlığı seçimi adayları ve ülkede hassas dengelerin konuşulduğu bir dönemde yapılacak Şura
her açıdan çok önemli bir dönemeç.110
Mahmut Övür:
Nevval Sevindi DYP’de
Ali Bulaç, Nevval Sevindi ve Altan Tan. Hepsi de bir biçimde “Siyasal İslam” konusunda ve Türkiye’nin
siyasi yapısı hakkında sözü olan önemli isimler... Her üç ismin de önümüzdeki ay DYP’ye katılacakları
27.12.2006 / Yoram Kaniuk / Yedioth Ahronoth-İsrail / Radikal
04.12.2006 / Tercüman
107 05.12.2006 / Vatan
108 04.12.2006 / Bugün
109 27.11.2006 / Zaman
110 27.11.2006 / Sabah
105
106
133
söyleniyor.
Özellikle Nevval Sevindi’nin İzmir’den milletvekili adayı olacağına ise kesin gözüyle bakılıyor. 111
Derya Sazak:
Ağar’la Kucaklaşmak
Ağar, o zaman Emniyet Genel Müdürüydü! Ahmet Türk, beş yıl önce Esenboğa Havaalanı’nda
Mehmet Ağar ile karşılaşmış. Ağar, Türk’le kucaklaştıktan sonra Kürt sorununun çözümü için yeni bir şeyler
yapmaktan söz etmiş: O zaman bağımsız milletvekiliydi ve bana Sami Selçuk’un başkanlığındaki yeni
oluşuma gidilebileceğini anlattı. “Ağar, 5 yıldır Kürt sorununun sadece silahla çözülemeyeceğini görüyordu.
Bugünkü sözlerini de önemsemek gerekiyor. Ağar’ın geçmişine bakarak bugün söylediklerini görmezlikten
gelemeyiz” diye destek veriyor Türk, ‘ovada siyaset’ söylemine. 112
Amerika’daki Fetullahçı SETA vakfı koordinatörü Dr. İbrahim Kalın 14 Aralık 2006 zaman
Gazetesinde, Türkiye’de giderek yükselen Amerikan karşıtlığını, ulusal güçlerin çıkardığı bir komplo teorisi
olarak nitelendiriyor ve ulusalcılığı (Milli duyarlılığı) küçümseyerek şunları yazıyordu:
Olaylar karşısında çaresizlik içinde olan kitleler, çözümü ya şiddet eylemlerinde ya da kendine özne
oluşlarını ortadan kaldıran komplo teorilerinde arıyorlar. Amerikan karşıtlığının bu kadar yüksek bir düzeye
ulaşması, bir tesadüf değil. Dünyadaki bütün kötülüklerin tek süper güç olan Amerika'dan kaynaklandığını
düşünmenin sağladığı (sahte) güven duygusu yabana atılır türden değil. Komplo teorileriyle bezenmiş antiAmerikanizm ve anti-Avrupacılık aynı zamanda aciz ve atıl kitlelerin yaşadıkları yabancılaşmayı izah etmek
için kullandıkları güçlü bir kavramsal araç.
Ulusalcılık çözüm değil (miş!.)
Ulusal egemenliklerinin eridiğini düşünen "Euro-skeptikler", AB'ye şüpheyle bakıyorlar. Ve paradoksal
bir şekilde, Türkiye'deki AB muhalifleriyle aynı önermeden hareket ediyorlar: "Biz ulusal egemenliğimizi
Brüksel'le paylaşmak istemiyoruz.” Bu manasız bir inatçılıkmış!..
Aynı zaman gazetesi bir gün önceki sayısında (13 Aralık 2006), Mehmet Ağar’ı şöyle sahipleniyordu:
Ağar, ulusalcı platforma kızdı: Demokrasi dışı tutumlara heveslenmeyin!
DYP Genel Başkanı Mehmet Ağar, bazı ulusalcı derneklerin cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde
Meclis'e baskı yapmak için bir araya gelerek eylem kararı almasına tepki gösterdi.
DYP lideri Mehmet Ağar, Köşk seçiminin nasıl yapılacağının Anayasa'da belirlendiğini vurguladı.
Türkiye'de her şeyin demokrasi içinde olması gerektiğini vurgulayan Ağar, "Kimse demokrasi dışı
tutumlara heveslenmesin. Türkiye'de her şeyin vazgeçilmez hakemi milletin dışında hiç kimse olamaz." dedi.
Ağar, partisinin genel merkezinde Mersin Esnaf Odaları Birliği ile Şoförler Odası Yönetim Kurulu üyelerini
kabul etti. Görüşme öncesinde gazetecilerin sorularını cevaplandıran DYP lideri, cumhurbaşkanlığı seçimi ile
ilgili tartışmaları değerlendirdi. Bazı ulusalcı derneklerin cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde aynı platformda
buluşmasıyla ilgili endişelere değinen Ağar, demokrasiye vurgu yaptı. Mehmet Ağar, seçimin nasıl
yapılacağının mevcut Anayasa'da belli olduğunu belirtirken, bu süreç içinde çeşitli kesimlerin serbestçe
fikirlerini söylemelerinin tabii olduğunu vurguladı. Ağar, şöyle devam etti: "Ancak bugün Türkiye'de yapılması
lazım gelen çok net bir şey var. Demokrasi normalleri yapma rejimidir. Kimse demokrasi dışı tutumlara falan
heveslenmesin. DYP, demokrasi dışındaki hiçbir tavrı benimsemez. Ancak bütün bunların hepsi, hükümet
'ben dedim oldu, ben istediğimi yaparım' rahatlığı içinde olması sonucunu da doğurmamalıdır."
Cumhurbaşkanı'nın yeni bir Meclis tarafından seçilmesini isteyen Ağar, bunun için ilkbaharda genel
seçimlere gidilmesini teklif etti. DYP lideri, "2002 yılını temsil eden bir Meclis'in Türkiye'nin 7 senesini
yönetecek olan bir yüksek makamın seçimini yapmasının isabetli olup olmadığını milletin vicdanına havale
ederken, hükümete, "Millete güveniyorsan, korkmuyorsan millete gidersin." şeklinde seslendi.
Mehmet Ağar, “Türkiye himayesinde Kürdistan” oluşumuna zemin hazırlıyor!
DYP Genel Başkanı Mehmet Ağar’ın tartışmaya açtığı benelüks modelinin altında Kürdistan’ı
111
112
28.11.2006 / Sabah
30.11.2006 / Milliyet
134
himaye çıktı. Ağar, bu modelle Kuzey Irak, Gürcistan, Azerbaycan ve Suriye ile ortak Pazar kurmayı
önerdi. Ağar’ın bir sonraki açıklaması, Musul ve Kerkük’e gümrüksüz mal satışı oldu.
“PKK düz ovada siyaset yapsın” açıklamasıyla dikkatleri üzerine toplayan Mehmet Ağar, geçen
hafta içinde de açıklamalarını sürdürdü. Önce Denizli’de konuşan Ağar, “Denizlili tüccar malını
Musul’da Kerkük’te de satacak” dedi.
Daha önce de “Yozgat ile Musul’un kaderi bir olacak” diyen Ağar, Avrupa Birliği tartışmalarıyla
ilgili olarak, “AB karşısında Türkiye’nin elini güçlendireceğini” savunduğu bir model gündeme
getirdi. Ağar’ın “Benelüks modeli”inde dikkat çekici unsur, Türkiye’nin komşularının yanı sıra Irak’ın
kuzeyindeki Kukla Devlet’in Irak’tan ayrı biçimde bir “partner” olarak sunulması.
Aydınlık’ın 3 Aralık 2006 tarihli sayısında da DYP Genel Başkan Yardımcısı Salim
Ensarioğlu’nun “Kuzey Irak’ta Türkiye garantör olsun” açıklaması yer almıştı.
“Eski İlişkilerini Devreye Sokuyor”
Hakan Aygün, Bugün gazetesin de 5 Aralık günü, Ağar şu açıklamasıyla ilgili görüşmesine yer verdi:
“Denizli’nin bornozunu, havlusunu Musul’da, Kerkük’te, Süleymaniye’de satacaksınız” diyen, Mehmet
Ağar’la yemek yerken, dayanamayıp sordum: ‘Efendim, gümrüklü mü, gümrüksüz mü satacağız?’ Ağar,
sorudan öyle mutlu oldu ki, dün gazete köşelerine yansıyan yanıtını verdi: ‘Hakan, sen de ne biçim ayrıntıları
yakalıyorsun. Kendi insanımızdan para mı alacağız?’ Ağar’a ‘yakalanmasını istediği’ ayrıntıyı sormuştum
Zaten yemi atmış, kim yutacak diye bekliyordu. Ağar, böylece haftalardır bu köşede yaptığım ‘analizlerimi’
doğruladı. Düşündüğü ‘Benelüks modeli’ydi. Yani K. Irak’ın petrolü de bizim kontrolümüze girecek şekilde
bölgede hareket etmeye çalışıyor. Nasılsa K. Irak’taki ‘Kürdistanımsı şey’in başı, ABD bölgeden çekilince
aşağıdaki Sünni ve Şiilerle derde girecek. O zaman da Talabani ve Barzani’ye ‘Türkiye’yle eski günlerine
dönmekten’ başka çare görünmüyor. Ağar geçmişte ‘terörle mücadelenin başında’yken, K. Irak’taki PKK
varlığına karşı ABD ve K. Irak’taki Kürtlerle, Türkiye adına ‘kapalı kapılar ardında’ işbirliği yaptı. Belli ki, yine
‘eski kaynaklarını’ harekete geçirmiş! Şimdi ‘aleni devlet politikası’ haline getirmeyi hedefliyor!”
Başını Baba Bush’un Dışişleri Bakanı James Baker’ın çektiği Irak Çalışma Grubunun raporu açıklandı.
Rapor da, Amerikan yönetimi için Irak’ta mevcut şartların vahim olduğu saptaması öne çıktı. Raporda, Irak’ta
Amerikan yönetiminin açmazlarını ortadan kaldırabilmek için çeşitli öneri ve değerlendirmeler yer alıyor. Öne
çıkan önerilerden biri, ABD’nin Irak’taki kaostan kurtulmak için İran ve Suriye ile işbirliğine girmesi.
Türkiye Kürdistan’a Partner Yapılıyor!
Bölgedeki ülkelerin, Irak’taki şiddetin kendi sınırlarına taşmasından endişeli olduğu belirtilen raporda,
“Irak’taki kaos, bu ülkelerin kendi çıkarlarını korumak için müdahale etmesine yol açabilir ve bu da büyük bir
bölgesel savaş çıkarır” denildi.
Raporda, “Irak’ın sınırında büyük bir Sünni Müslüman ülke olarak Türkiye, Irak’taki ulusal uzlaşma
sürecini destekleyen bir partner olabilir” denildi ve Türkiye’nin, Irak’taki Kürt bölgesinin, birleşik Irak’ın bir
parçası olması ve PKK’ya Irak’ta barınak sağlanmaması çıkarları çerçevesinde de yardımcı olabileceği ifade
edildi.
Askeri çevrelere yakın kaynaklar, ABD’nin Irak’a konuşlanma hedefiyle, Baker raporu birlikte
değerlendirildiğinde önümüzdeki dönem gündeme gelecek taktiğin aydınlığa kavuştuğunu belirtiyor. Buna
göre Türkiye, ABD ile birlikte Irak’ın kuzeyine girecek ve böylece PKK da bitirilmiş gibi gösterilecek, hem de
kamuoyunun gazı alınmış olacak. Öte yandan bölgeye giren Türk askeri Amerikan askeri ile birlikte olduğu
için ABD’ye daha mecbur hale getirilmiş olacak. Ancak, bu teklife Genelkurmay’ın sıcak bakmadığı
bildiriliyor.
M. Ağar, Barzani ve PKK’ya mı çalışıyor?
Devletin güvenlik birimlerinde uzun yıllar çalışmış, Ağar’la da yakın mesai içinde bulunmuş üst
düzey bir yetkili şunları söylüyor:
“Ağar, ‘düz ovada siyaset yapsınlar’ açıklamasını Barzani ile temasa geçmeden yapmaz.
Barzani ne diyor: PKK’yı affedin, mesele çözülsün! Ağar da böyle diyor. Amerika da aynı fikri işliyor.
135
Güneydoğu’da PKK’dan çok Barzani etkin. Yarın öbür gün Barzani’yle Ağar arasındaki temastan söz
edilirse hiç şaşırmayın.”
Doğru Yol Partisi (DYP) Başkanı Mehmet Ağar, siyasetin gündeminde. Geçen yıl, “Bana yetki
verin, dağdakileri indireyim” diyen Ağar, bu yıl üst üste yaptığı açıklamalarla milletin dikkatini
çekmeye çalışıyor. Çekiyor da!
Ama dikkati çekmek oy getirecek mi? Araştırmalar, bu açıklamaların öncesinde kısmen
yükseliş seyrinde ve yüzde 10’luk barajın hemen civarında görünen DYP oylarının, açıklamaların
hemen ardından aşağılara düştüğünü ortaya koyuyor.
O zaman neden Ağar bu açıklamaları yapıyor?
Haşim Haşimi: Kuzey Irak’ta Bir Barzani Gerçeği Var
Güneydoğu’da geçmişten bu yana değişik partilerde siyaset yapan ve İslamcı Kürtçü olarak tanınan
Haşim Haşimi, bu soruya şöyle yanıt veriyor:
“Ağar’ın bu açıklamalarında dış dinamiklerin, dış ülkelerin Kürt meselesine müdahalesinin etkisi var.
Kuzey Irak’ta bir Barzani gerçeği var. PKK’nın denetim altına alınması tartışılıyor.”
Barzani’nin Türkiye’deki en yakınlarından olarak bilinen Haşim Haşimi, Ağar ile bu konuları zaman
zaman karşılaşmaları sırasında görüştüklerini belirtiyor. Ağar’ın 2-3 yıl öncesine dayanan bir hazırlık
döneminden sonra bu açıklamaları yaptığını belirten Haşimi, Ağar’ın açıklamalarının “siyasete müdahale” ve
siyasette “yeni bir kulvarın” açılması olarak değerlendiriyor. CHP, MHP, AKP’nin de, bu “yeni kulvarda”
siyaset yapmak durumunda kalacaklarını vurguluyor.
Kuzey Irak’ta Kıbrıs’a Benzer Garantörlük Tuzağı
Bu “yeni kulvarın” ne olacağı ise DYP’li Salim Ensarioğlu’nun itiraflarıyla açıklık kazanıyor. Salim
Ensarioğlu Aydınlık’a yaptığı açıklamada, “Biz bir siyasi risk aldık. Ama bu riskin alınması gerekiyordu” diyor.
Ensarioğlu, Güneydoğu’da Barzaniciliğin etkisinin artmasından rahatsızlık duymadığını altını çizerek
vurguluyor. “Biz akrabayız, onlar da dini ön planda tutuyor. Şeyh ailesinden geliyor” diyor.
Ensarioğlu, Barzani ile sık sık görüştüğünü ve haberleştiğini belirtiyor. Barzani, Türkiye’ye geldiğinde
görüştüklerini veya aracılar vasıtasıyla haberleştiklerini belirten Ensarioğlu önemli bir açıklama yapıyor:
“Irak’ın kuzeyindeki durum onların iç meselesidir. Orada devletleşme vesaire iç meselesi. Ama bunun
bize rağmen olmaması lazım. Türkiye’nin Kıbrıs’taki garantörlük benzeri bir durumla, gayrı resmi olarak bu
yapıyı kucaklaması lazım”.
Ama bağlantı kurulan aşiretler bunlarla sınırlı değil. Bölge kaynakları, Ağar’ın özellikle Barzanici
politikaya oynayan aşiretlerle görüşmeler yaptığına dikkat çekiliyor.
Görüşmeleri, eski Devlet Bakanı Salim Ensarioğlu ve yeğeni DYP Diyarbakır İl Başkanı Galip
Ensarioğlu yürütüyor.
PKK ile Teması
Salim Ensarioğlu 8 Ekim gecesi. Roj TV’de canlı yayına katılarak PKK’nın “ateşkes”ini değerlendirdi.
Özgür Gündem gazetesi ne konuşan Ensarioğlu, Roj TV’deki programa katıldığını söylüyor ve şunları
anlatıyor:
“Af ve bölge üzerine konuştuk. Bu hükümetin samimi olmadığını söyledim orada. Eğer bir adım atmak
istiyorlarsa, bunu bizimle ve diğer kurumlarla da paylaşmak zorundalar. Mehmet Ağar, aslında siyasi bir risk
alıyor. Biz bölgedeki sivil toplum örgütleriyle toplantılar yaptık. Onlar ateşkes istediklerini açıkça söylediler.
Biz de artık kan dökülmesin diyoruz. Bunu da en doğru şekilde Sayın Ağar ifade etti.”
“Ateşkes”e Destek Çağrısı, PKK’yı Meşrulaştırma Numarası!
DYP Diyarbakır il Başkanı Galip Ensarioğlu, PKK’nın “ateşkes” açıklamasının ardından süreci şöyle
değerlendirmişti:
“Elbette bu karar çok anlamlı. Bize düşen görev bu süreci desteklemek ve değerlendirmektir.
Hükümetin de demokratik açılımlarıyla Kürt sorunu çözmeye yönelmesi gerekir. Yine dağda binlerce
insanımız var. Bunların da topluma kazandırılması için genel af gibi bir düzenlemeye gidilebilir. Bu iş
136
Amerika’ya havale edilerek çözülmesi gereken bir sorun değil.
Bunu toplum olarak kendimiz çözebilecek güce sahibiz.”
Apo: Ağar, De Clerk Olabilir
Nitekim Mehmet Ağar’a, en somut destek Abdullah Öcalan’dan geldi. Abdullah Öcalan, Mehmet
Ağar’ı, iç savaşı önlemek için Nelson Mandela ile anlaşma sağlayan Güney Afrika’nın eski Devlet Başkanı
De Klerk’e benzetti. Öcalan’ın destek verdiği Ağar; PKK’yı kastederek, ortaya koyduğu iradeyi devam
ettirmesi gerektiğini söyledi.
Ağar, 13 Kasım günü Haber Türk’te yayınlanan Basın Kulübü programında şu ifadeleri kullandı:
“Süreç devam etmeli. Öyle görünüyor ki bu konudaki kalıcı yaklaşımlar seçim sonrasına kalmış gibi.
Herkes ortaya koyduğu iradenin devamını yerine getirmelidir.”
Kürtçü Ahmet Türk’ün Mehmet Ağar Hayranlığı!..
DTP Genel Başkanı Ahmet Türk’ün 30 Kasım günlü Milliyet’te Derya Sazak’a yaptığı açıklamalar ise
aslında Ağar’ın çok eskiden beri bu çevrelerle temas içinde olduğunu ortaya koyuyor. Derya Sazak Türk’ten
şöyle aktarıyor:
“Ahmet Türk, beş yıl önce Esenboğa Havaalanı’nda Mehmet Ağar ile karşılaşmış. Ağar, Türk’le
kucaklaştıktan sonra Kürt sorununun çözümü için yeni bir şeyler yapmaktan söz etmiş: O zaman bağımsız
milletvekiliydi ve bana Sami Selçuk’un başkanlığındaki yeni oluşuma gidilebileceğini anlattı. Ağar 5 yıldır Kürt
sorununun sadece silahla çözülemeyeceğini görüyordu. Bu günkü sözlerini de önemsemek gerekiyor.
Ağar’ın geçmişine bakarak bu gün söylediklerini görmezlikten gelemeyiz” diye destek veriyor. Kürtçü Ahmet
Türk, Türkçü Mehmet Ağar’ın, “ovada siyaset” söylemine.”
113
Ve işte Aydınlık’tan Fikret Akfırat’ın ortaya çıkardığı belge:
Mit Raporu:
Barzani, Kerkük Petrollerine el koyuyor!
MİT Müsteşarı adına Müsteşar Yardımcısı M. Cemal Uzgören imzasıyla, Genelkurmay İstihbarat ve
Harekat Başkanlıkları’na, Dışişleri Bakanlığı’na, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı’na ve Dış Ticaret
müsteşarlığı’na yollanan yazıyla alarm veriliyor:
Kürdistan Bölgesel Yönetimi’nin hazırladığı petrol yasasıyla, referandum öncesinde Kerkük petrolleri
ve Kerkük-Yumurtalık hattının denetimi Barzanilerin eline geçiyor.
Yazının tarihi 3 Ekim 2006.
Referandum Olsa da Olmasa da... (Barzani Hayalini Gerçekleştiriyor)
Mevcut
Irak
anayasasına
göre,
federal
bölgeler
kendi
anayasalarını
hazırlayıp
kendi
parlamentolarında onaylayabiliyorlar. 29 Ekim 2006 tarihli Aydınlık, Irak Kürdistan Bölge Anayasası
taslağının
hazır
olduğunu
duyurmuş
ve
“koşulların
olgunlaşması”nın
ardından
Kukla
Devlet’in
Parlamentosu’nda oylanacağını duyurmuştu. Anayasa taslağının en önemli maddesi adeta bir bağımsız
devlet için hazırlanmış olması. Anayasa’daki en kritik bölümlerden biri, yeraltı ve yerüstü kaynaklarının
işlenmesi, çıkarılması için merkezi hükümetten bağımsız davranma imkanı tanıyor.
Hazırlanan petrol yasa taslağıyla ise referandumdan önce Kerkük petrollerine el koymasının önü
açılıyor. MİT’in yazısında bu durum şöyle ifade ediliyor.
“Taslak, (...) Kürdistan Bölgesel Yönetimi’nin İhtilaflı Topraklarda yaşayan halkın bu toprakların
referandumla Kürt bölgesine bağlanmasına karar vereceği kanaatine varması durumunda, referandum
yapılmadan önce, Kerkük dahil İhtilaflı Topraklar’da istediği gibi petrol sözleşmesi yapabileceğini hükme
bağlamaktadır. (Madde 43)”
İhtilaflı Topraklar’dan kastedilen, Kerkük dahil Geçici Yönetim Taslağı’nın 58. Maddesi ile Irak
Anayasası’nın 140. Maddesinde sözü edilen, yani Kukla Devlet yönetiminin hak iddia ettiği topraklar.
“Kanaat oluşmuş” durumda zaten. Kerkük’e yoğun bir Kürt nüfus yerleştirmesiyle, gerçekte
113
03.12.2006 / Adnan Akfırat / Aydınlık
137
Türkmenler lehine olan dengenin değiştiğini herkes biliyor.
Boru Hattı da Ellerine Geçiyor
MİT’in yazısında taslaktaki önemli bir noktaya daha dikkat çekiliyor: Kukla Devlet’in sınırları içinde
petrol çıkarılması, üretilmesi ve mevcut altyapının tamamen “Kürdistan Bölgesel Yönetimi”ne bırakılması
öngörülüyor. Yani Kerkük-Yumurtalık boru hattı da, hayata geçirilmesi planlanan İsrail’e uzanan KerkükHayfa hattı da ellerine geçmiş olacak.
Ayrıca bütün bu bölge deki petrollerin gelirlerinin de Kukla Devlet’e ait olacağı, doğrudan satabileceği
hüküm altına alınıyor. Yine başka ülkelerle merkezi hükümetten bağımsız olarak anlaşmalar yapabilme hakkı
da tanınıyor. Merkezi hükümetin herhangi bir idari ve yasal düzenlemesi ise geçerli olamıyor.
Kukla Devlet yönetimine bu da yetmiyor. Üstelik, Irak çapındaki petrol gelirlerinden de pay verilmesinin
yanı sıra, eskiden yararlanamadıkları için geçmişe dönük ödemeler yapılması da isteniyor.
MİT: oldu-bitti yaratılmak isteniyor
MİT’in yazısı şu uyarılarla sona eriyor:
“Irak’ın petrol ve doğal kaynaklarının paylaşımına ilişkin anayasal ve yasal düzenlemelerin
henüz hayata geçirilmediği ve ulusal petrol politikasının belirlenmediği bir ortamda Kürdistan
Bölgesel Yönetimi (KBY)’nin söz konusu girişim ile Irak merkezi yönetimine bir oldu-bitti yaratarak,
Kuzey Irak’ta petrol ve doğal kaynaklar üzerinde hakimiyet kurmayı amaçladığı değerlendirilmektedir.
KBY’nin bu düzenlemelerinin tümünün merkezi düzeyde kabul edilmeyeceğinin farkında olması ve bir
kısmını pazarlık marjı olarak öngörmesi muhtemel olabilecek ise de; Taslak, KBY’nin geleceğe dönük
hedeflerinin anlaşılması bakımından önem taşımaktadır. Bu çerçevede belirsizlik sürecinde KBY’nin
üçüncü ülkelerle Bağdat’ı dışarıda bırakan ‘doğrudan ilişki tesisine ve anlaşmalar yapmasına’ yol
açabilecek gelişmelerin hassasiyetle izlenerek Türkiye bakımından alınabilecek tedbirlere ağırlık
verilmesinde fayda görülmektedir.”
Başkent Kulisleri Şu Senaryo İle Çalkalanıyor!
Aslında kulislerde epeydir ilginç bir senaryo konuşuluyor. Barzani ve Talabani’nin Danışmanı olarak
görev yapan Amerikalı Peter Galbraith’in, Ruşen Çakır’la yaptığı röportaj bu ilginç senaryonun ciddiyetini
anlamamıza yardımcı oldu. Galbraith, Çakır’a şöyle diyordu, “Bağımsız bir Kürt Devleti Türkiye’nin
uydusu olur”
Ve hemen ardından şunu ekliyordu: “Tabii Türkiye düşmanca davranmazsa! Türkiye’de bu tür
incelikleri düşünen kişiler var, biliyorum. Bağımsız Kürdistan kaçınılmaz bir olgu. Tarihin akışı
önünde duramazsınız!”
Ne garip. Bu röportajdan sadece bir hafta önce AKP’nin Ortadoğu’ya ciddi kafa yoran, önemli bir
ismiyle uzun bir sohbet yapmıştık. O’da çok ilginç şeyler söylemişti: Mesela dedi ki, “Önümüzdeki Seçimin
en önemli kriteri K. Irak olacak”
“Nasıl yani?” diye sorduk. Anlattı: “3 Kasım seçimlerinin en önemli kriteri Irak’ın işgaliydi. Bu yüzden
ABD’nin Irak’a müdahelesine sıcak bakmayan ve direnen Ecevit iktidarı tasfiye edildi”
“Yerine AKP iktidarı geldi”
“Çünkü operasyon öncesi, ABD’ye destek verecek ve Müslümanların tepkisini minimize edecek
muhafazakar bir iktidara ihtiyaç vardı”
“Önümüzdeki seçimin ise, belirleyici kriteri K. Irak’ta ilan edilecek Kürt devleti olacak!”
“Yeni iktidar K. Irak’ta ilan edilecek Kürt Devleti’ne karşı çıkmayacak, hatta ona “hamilik” ve “vasilik”
yapacak bir iktidar olacak. En azından Amerika böyle istiyor”
“Bu günlerde bunun pazarlığı yapılıyor. Kim ‘ben ses çıkarmam. Hatta hamilik yaparım’ derse
O’nun şansı artacak”
Mehmet Ağar da bu role sulanıyor!
“Peki mevcut tabloda kimin şansı artmış görünüyor?” diye sorduk.
“Sabırlı olun” dedi. “Cumhurbaşkanlığı seçimleri pazarlığın seyrini anlamak için yeterince ipucu
138
verecek!”114
114
Milli Gazete / Kulis Ankara
139
İran’a Saldırı Hazırlığı Yapılıyor
III. DÜNYA SAVAŞI MI VE AKP SİYONİST MAŞASI MI?
"Acaba Ortadoğu veya aynı nedenle dünya, nükleer ırkçılığı normal mi kabul etmeli, yani seçilmiş bir grup devletin nükleer silahlara sahip olma hakkı bulunurken bu tür bir silahlanma arayışındaki diğer ülkelere askerî müdahaleyi hak eden "yaramaz devletler" olarak mı muamele
edilmelidir?" diye soran Prof. Falk, şu değerlendirmeyi yapıyor:
"Özellikle İsrail, geniş ölçüde sahip olduğu nükleer silah tekeline dayalı bölgesel hakimiyetini
devam ettirmek için hiçbir bölgesel gücün nükleer silaha sahip olmaması konusunda kararlıdır. İsrail
açısından hikayenin aslı, dikkatleri gerçek endişelerden uzaklaştırarak gelecekteki muhtemel bir
savunma zaafından sakınmak üzerine kurgulanmıştır. Bütün bunlardan sonra, İran önümüzdeki
birkaç yılda bir nükleer silah edinecek olsa bile, onun bu imkanı şüphesiz İsrail'in nükleer hakimiyetini sürdürmek için atacağı ilave adımların yanında gölgede kalacaktır.
8 Şubat 2006 Star 19:30 ana haberde; Gökyüzünde görülen, asker ve sivil ilgilileri telaşa sevk edip
tenakuza geçiren uçak; 6 Şubatta, Bağdat’tan izinsiz ve habersiz olarak İstanbul’a doğru yola çıktı.
Kürdistan Hava Yollarına ait olduğu söylenen uçak Türkiye’yi baştanbaşa geçip ta İstanbul’a ulaştı.
Normalde sınırdan ülkemize geçer geçmez düşer düşmez hemen fark edilip alarm sisteminin devreye
sokulması; gerekli uyarıyı yaptıktan sonra sahamızı terk etmemesi halinde hemen F-16’ların uçup takibe
alması ve tacizde bulunması gerekirken sivil ve askeri yetkililer niçin bu yola başvurmadı?
Yoksa Kürdüstanı resmen tanıdığımızı göstermenin bir nabız yoklamasımıydı?
Gençleri Hıristiyanlaştırmak ve ülkesine düşman yapmak için sürekli verdiği aylıkları kestiği için 16
yaşındaki bir çocuk tarafından öldürülen İtalyan papazına karşılık İtalya’da bir kısmı Hacdan dönen 12
Türk’ün şüpheli ölümü trafik kazası süsü verilmiş bir intikam tuzağımıydı?
Otobüsün frenlerinin önceden boşaltıldığı gibi iddialar niye yasaklanmıştı?
Papaz cinayetine hemen Avrupanın “Karikatür rezaletine aşırı tepki gösterenlerin sebep olduğu bir
çılgınlık” yakıştırması yapıştıran ılımlı İslamcı entel eneyilerle, Batı şakşakcısı sözde solcu ve
2.cumhuriyetciler 12 vatandaşımızın can verdiği bu feci ve şaibeli kaza’yı, niye hiç gündemlerine
almıyorlardı?
Papazı vurduk Papazı bulduk
Sabah'tan Yılmaz Özdil, bizim gündeme taşıdığımız "misilleme" kuşkusunu, cesurca dile
getiren tek yazar oldu,,. Özdil İtalyan meslektaşına kazayı sorunca aldığa cevap şu olmuş:
"Otomobil icat edildiğinden beri, Roma şehir merkezinde böyle bir kazanın örneği yok,"
Yer, Trabzon. Bir papaz öldürüldü... Papaz için Roma'da cenaze töreni yapılacak... İtalya’nın en
önemli devlet adamları, askerleri, polisleri ve sanatçıları için bu katedralde cenaze töreni yapılıyor. Yani bir
anlamda, "devlet kilisesi..."
Yer Roma... Şehrin göbeğinde bir trafik kazası oluyor. İtalyan papaz Öldürüldükten 24 saat sonra...
Turist otobüsünün freni boşalıyor, uçuyor.
12 Türk ölüyor. Çoğu ağır, 18 Türk yaralı.
Merak ettim... Marcello Ugolini'ye sordurdum... Kendisi, 60 küsur yaşında, İtalya'nın en tecrübeli ve en
saygın gazetecilerinden biridir. "Roma şehir merkezinde bugüne kadar böyle bir kaza oldu mu?"
Cevap şu: "Otomobil icat edildiğinden beri, Roma şehir merkezinde böyle bir kazanın örneği yok. En
son 1980'de bir trafik kazası olmuş ve 3 kişi ölmüştü. 3 ölümlü bu kaza Roma şehir merkezinin en önemli
trafik kazasıydı. 12 ölümlü kaza, Roma tarihinin rekoru..."
Allah Allah? Enteresan... Peki, kaza neden olmuş? Başka bir otomobil ile mi çarpışmış mesela? "Hayır..." Peki nasıl olmuş? "Mekanik arıza gibi görünüyor. Ya freni boşalmış, ya da lastiği fırlamış yerinden...
Yol kenarındaki duvarı, yıkıp. 15 metrelik boşluğa uçmuş..."
140
İki millet. İki ülke. İki din. Arada sadece 24 saat var. Coincidenza... Yani tesadüftür, tesadüf... (öylemi
?!)115
AB yetkilisi agendijk lejyonu: Ordu içinde, PKK mücadelesinin sürmesinden çıkar sağlayan bazı
paşalar Şemdinli olaylarını çıkarmıştır. Bu iddialarından pişman değilim, yine söylüyorum, söyleyeceğim.
Benim bu demokrat tespitlerime CHP’den ve bazı milliyetçi hâkimlerden cılız tepkiler aldım, ama AKP
hükümetinden, resmi değilse de, samimi ve destekleyici mesajlar aldığımı belirtmeliyim.”diyordu.
Ama aynı gün ajanslar Hakkari’de kar yüzünden yolları kapanan iki köyümüzdeki acil doğum hastası
kadınlarımızın imdadına askeri helikopterlerle kahraman Mehmetçiğin yetiştiğini yazıyor ve Lagendijk
gavurunu yalanlamış oluyordu.
Suriye-İran: Batıya karşı ortak cephe
Konu İsrail'in güvenliğiyle alakalı olunca Batı'daki iktidar sınıflan, ortak cep'he oluşturmaya hız vermek
için çelişkilerini unutuveriyorlar. Dolayısıyla üçüncü dünya ülkelerinden müteşekkil karşı bir cephenin oluşturulması zamanı geldi de geçiyor bile.
Suriye ve İran'a yönelik artan Batı kampanyasının arka planında Şam ve Tahran'ın aralarında stratejik
ortaklık kurma konusunu istişare ettiklerine dair haberler geldi. Haber umut vaat etse de Batı cephesiyle
mücadele için iki ülkelik bu koalisyon yeterli değil.
Fakat bu iki ülke niçin geniş ve kapsamlı bir 'üçüncü dünya ülkeleri cephesi' oluşturmayı düşünmüyor?
Belki de böyle bir düşüncenin öncelenmesi yani bu konuda faydalı bir araştırmanın yapılması en hayırlı
başlangıç olabilir.
Aslında Öyle gerçek bir faydalı araştırmaya da gerek duymamakta konu. Zira üçüncü dünya
ülkelerinde Arap Birliği'nden başlayarak Latin Amerika Ülkeleri Örgütü'nden Afrika Birliği ve İslanı Konferansı
Örgütü'ne kadar bölgesel organizeler ve teşkilatların tamamı, tam bir başarısızlıkla son bulmuş durumdalar.
Fakat bununla birlikte bazı organize ve örgütlerin tarihinin yemden okunması, dersler çıkarmaya
götürebilir. Zira geçen yüzyılın altmışlarında Arap Birliği varlığını ispatlarken Afrika Birliği Örgütü o zamanın
iki emperyalist gücü İngiltere ve Fransa'ya karşı radikal bir yöntem izliyordu. Hatta Batı'nın 'bağlantısızlar
hareketine' karşı bile bir hesabı vardı. Cemal Abdünnasır ve Fidel Castro gibi bir vizyona ve iradeye sahip
ulusal liderler zamanında yaşanıyordu bunlar.
Fakat bu liderler gibi modellerin sahneden çekilmesine rağmen üçüncü dünya ülkelerinde şartlar
tamamen umutsuz değil. İşte tam bu noktada pratik faydalı araştırmanın kaçınılmazlığı kendini
göstermektedir. Bu araştırma, bölgesel organizelerin faal pozisyonlarının yokluğu içinde Batı cephesinin her
zayıf ülkeyi sert biçimde izole ettiğini gözümüzün önüne serecektir.
Fakat diğer taraftan Batı'ya isyan eden ülkelerin sayısının, isyanın farklı derecelerine göre ve çeşitli
karşı koyuşlar şeklinde artış içinde olduğunu göreceğiz.
Suriye, Arap-İsrail çekişme denkleminden koparılmasını hedefleyen siyasi bir ablukayla mücadele
ediyor. İran, nükleer programını hedef alan siyasi bir savaşla boğuşuyor. Sudan, Arap kimliğini hedef alan
Güvenlik Konseyi aracılığıyla bir Amerikan kışkırtmasıyla karşı karşıya.
Buna Asya'daki isyan durumlarını kıyas edebilirsiniz: Hindistan, Batı ile ilişkilerindeki yönteminin
bağımsız olmasını savunuyor. Afrika'da Zimbabwe, topraklarını Güney Afrika Cumhuriyeti destekli yerleşimci
beyazlardan almak istiyor. Latin Amerika'da pazar ekonomisinden ve zararlarından kurtulmak için sosyalist
sol uzantı büyüyor. Uzantı Küba'dan Venezüella'ya ve Bolivya'ya taşındı. Son haberler Şili'deki başkanlık
seçimlerini sosyalist eğilime sahip Michelle Bachelet'in kazandığı yönde.
Şam ve Tahran'ın dikkate alması gerekli soru şu: Her ülkeye yönelik sert Batı izolasyonuna son
noktayı koymak amacıyla Batılı cepheye karşı birleşik bir üçüncü dünya ülkeleri cephesinin sağlam
nüvelerinin oluşturulması için bu kadar isyancı ülke yetmez mi? Gerçekten de bu konu faydalı bir araştırmayı
hak etmiyor mu?116
115
116
Yılmaz Özdil / Sabah / 08.02.2006
Katar'da yayımlanan El Vatan gazetesi / 20 Ocak 2006
141
ABD, İsrail, İran
Princeton Üniversitesi Öğretim Üyesi ve Uluslararası İlişkiler Uzmanı Prof. Dr, Richard Falk'ı, bu
köseyi izleyenler yakından tanıyacaktır, özellikle "Dünya düzeni nereye" isimli kitabıyla dikkat çeken Falk'ın
Bush yönetiminin sahip olduğu zihniyete vurgu yapan şu analizi çarpıcıdır;
"ABD, oyunun kurallarını koymayı da içerecek bir küresel egemenlik hakkı talep etmekle kalmıyor aynı
zamanda toplumsal refah arayışlarının nihai yanıtına sahip olduğunu da iddia ediyor. Bu İddiada bulunurken,
kendi evsiz yurttaşlarını, kalabalık ve giderek sayısı artan hapishanelerini, kentlerindeki çürümeyi ve sayısız
sorununu unutmuş görünüyor. Bush'un dünya görüsü, diğer küsurlarının yaraşıra, farklılığın ve deneyimlerin
geçerliliğini yok sayıyor. Ayrıca sıra ABD'nin dünyadaki rolü konusunda diğerlerinin meşru yakınmalarını
kabullenmeye geldiğinde, koyu, karanlık bir inkarcılığa başvuruyor. Kendinden hiç kuşu duymayan bu
yaklaşım, ABD tarafından teşvik edilen postmodern tutumu köktenci jeopolitikanın tehlikeli bir biçimi haline
de getiriyor. Bu postmodern jeopolitika vizyonu, güçlü bir protestan ahlakçılık dozuyla desteklendiğinden yine
tehlike sinyalleri veriyor..."
Prof. Falk'ın önceki gün Zaman Gazetesinde yayınlanan "İran'a saldırı medeniyetler savaşına
dönüşebilir" başlıklı makalesi de önemli tesbitler içeriyordu.
Bush yönetiminin son aylarda İran'a yönelik baskılarını ele alan Faik, bu arada gözlerden kaçan
"İsrail faktörüne" vurgu yapıyor. Faik, İsrail'in "İran tehdidi" görüntüsüyle aslında artan fakirlik. İşsizlik ve
gelir dağılımındaki büyük uçurumu gözlerden kaçırdığına dikkat çekiyor. Faik; . "İsrail'de martta yapılması
planlanan ulusal seçimler öncesinde İsrail halkı güvenlik konusuyla meşgul edilerek, ülke içindeki sıkıntıların
unutturulması ve güvenlik-ile dış politika konularındaki dayanıklılığını ispat etmiş bir liderin seçtirilmesi
amaçlanmaktadır..." yorumunu yapıyor.
"İran tehdidi", İsrail için adeta bir cankurtaran görevi görüyor. İsrail, İran tehdidi bahanesinin arkasına
saklanarak, kendi halkının temel ihtiyaçları için harcayacağı kaynakları silahlanmaya yönlendiriyor. İsrail'de
giderek derinleşen ekonomik ve sosyal krizin üzeri, "üretilen düşmanlarla" örtülmek isteniyor.
Prof. Dr. Richard Falk'ın ABD'nin İran'a yönelik operasyon hazırlığı ile ilgili görüşleri de oldukça
dikkat çekici: "İran'a karşı askerî harekât ihtimali, bu noktada korkutucudur. Belirsizlikler büyüktür ve gerçek
bir medeniyetler savaşına yol açabilecek bir dizi reaksiyona sebep olabilecektir. Bunun da ötesinde, bu
derece yüksek riskli bir müdahaleyi meşru kılacak derecede ciddi bir İran tehdidi de söz konusu değildir. Bu
durumda bir saldırı savaşı başlatmak, zaten savunmasız olan Irak'taki tek taraflı istila ve işgalle ciddi
anlamda tahribata uğramış olan Birleşmiş Milletler ile uluslararası hukuku daha da zayıflatacaktır..."
Falk'ın "medeniyetler savaşı" vurgusu, İran'ın ne kadar kilit konumda bir ülke olduğunu da ortaya
koyuyor. İran'a yönelik bir Amerikan müdahalesinin sonuçlarının tahmin edilenden kat be kat daha büyük
olacağı tahmin ediliyor.
Falk'ın üzerinde durduğu bir diğer konu da, uluslararası düzenin İran'ın nükleer faaliyetlerine
böylesine karşı çıkarken, İsrail'in nükleer silahlarına hiçbir tepki göstermemesi...
"Acaba Ortadoğu veya aynı nedenle dünya, nükleer ırkçılığı normal mi kabul etmeli, yani seçilmiş bir
grup devletin nükleer silahlara sahip olma hakkı bulunurken bu tür bir silahlanma arayışındaki diğer ülkelere
askerî müdahaleyi hak eden "yaramaz devletler" olarak mı muamele edilmelidir?" diye soran Prof. Falk, şu
değerlendirmeyi yapıyor:
"Özellikle İsrail, geniş ölçüde sahip olduğu nükleer silah tekeline dayalı bölgesel hakimiyetini devam
ettirmek için hiçbir bölgesel gücün nükleer silaha sahip olmaması konusunda kararlıdır. İsrail açısından
hikayenin aslı, dikkatleri gerçek endişelerden uzaklaştırarak gelecekteki muhtemel bir savunma zaafından
sakınmak üzerine kurgulanmıştır. Bütün bunlardan sonra, İran önümüzdeki birkaç yılda bir nükleer silah
edinecek olsa bile, onun bu imkanı şüphesiz İsrail'in nükleer hakimiyetini sürdürmek için atacağı ilave
adımların yanında gölgede kalacaktır. Bu şartlarda, İran tam olarak sindirilemese bile kesinlikle
vazgeçirilecektir, her şeye rağmen nihayette Tahran'ın vazgeçmeye karar verebilme sinin nedenlerinden biri
olabilecek husus silahsızlanma seçeneğidir. İsrail için daha can sıkıcı olan şey, İran'ın İsrail'i tehdit etmek için
142
değil, İsrail'in bölgede savaş çıkarma seçeneğini elinde tutmasını sona erdirmek için birkaç nükleer savaş
başlığı edinmeye karar vermesi ihtimalidir."
Falk'ın bu değerlendirmeleri, ABD'nin İran'a yönelik politikalarının içyüzünün anlaşılmasında ve İsrail
faktörünün oynadığı rolün bilinmesinde büyük önem taşıyor.
Prof. Dr. Richard Falk'm yorumlarına bakıldığında hiçbir şeyin aslında hiç de göründüğü gibi
olmadığı anlaşılıyor. Ve İran'a yönelik Amerikan/İsrail askeri müdahalesinin sanıldığı gibi kolay
gerçekleşemeyeceği.', Allah korusun gerçekleşse bile, sonuçlarının ernperyal zorbaları büyük hayal
kırıklığına uğratacağı görülüyor.
ABD resmen Türkiye’den İran’a baskı yapmasını bekliyor
Türkiye’yi de oyunlarına alet etmek istiyorlar
İran’ın her fırsatta ‘kötü amaçla’ yapılmadığını söylediği uranyum zenginleştirme çalışmaları,
paranoyak Washington yönetimince ‘İran’ın tek başına atom bombası yapabileceği’ şeklinde yorumlanıyor.
İşgalci ABD, İran’a karşı baskılarını artırarak, şimdi de kirli oyunlarına Türkiye’ye alet etmek istiyor.
ABD'nin, silahların kontrolü ve uluslararası güvenlik işlerinden sorumlu Dışişleri Bakan Yardımcısı
Robert Joseph, Washington'ın Türkiye'den, İran'ın nükleer silah sahibi olmasını kabul etmeyeceği yönünde
Tahran'a mesaj iletmesini beklediğini söyledi.
ABD Dışişleri Bakanlığı'nın uluslararası nükleer konulardaki en üst düzeyde yetkilisi olan Joseph, İran
konusundaki son gelişmeleri, Washington'da Yabancı Basın Merkezi'nde düzenlediği basın toplantısında
değerlendirirken, İran'ın nükleer silah imal etme ve bunu kullanma yeteneğine sahip olduğunu söyledi.
Türkiye’den destek bekliyorlar!
Joseph, İran'ın Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı (UAEA) tarafından BM Güvenlik Konseyi'ne sevk
edilmesinin ardından Washington'ın Ankara'dan ne beklediğinin sorulması üzerine, Türkiye'nin çok önemli bir
rol oynadığını ve UAEA'nın kararını güçlendirici yönde Tahran'a mesaj verebileceğini söyledi.
Bakan Yardımcısı Joseph, ''Türkiye, uluslararası topluluğun diğer üyeleri gibi İran'ın nükleer silah elde
etmesine tolerans göstermeyeceğini ve bunun Basra Körfezi bölgesinin ötesi için de çok tehlikeli ve istikrar
bozucu olduğunu Tahran'a açık şekilde iletebilir'' dedi.
Joseph, ''İran'ın giderek gelişen balistik füzeler yoluyla nükleer silahları kullanma imkan ve kabiliyeti
de göz önüne alındığında, Türkiye'nin bu durumu not etmesi ve uluslararası topluluğun diğer üyeleriyle
birlikte davranmayı sürdürmesi gerekiyor'' diye konuştu.
Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu (UAEK), İran'ın nükleer dosyasını geçen cumartesi BM Güvenlik
Konseyi'ne havale etmeyi kararlaştırmıştı.
Washington’a göre, İran tek başına atom bombası yapabilirmiş
Amerikan yönetimi, İran'ın tek başına nükleer bomba yapabileceğini düşünüyor. Dışişleri Bakan
Yardımcısı Robert Joseph, ''İran müthiş kaynaklara, müthiş mali kaynağa, bilimadamlarına ve teknik kadroya
sahip. İran tek başına nükleer silahlar üretip bunları kullanabilme kapasitesine sahip'' dedi.
Basın toplantısında konuşan Joseph, ''Uluslararası topluluk, İran'ı nükleer silah üretmeye çalışmanın
yararlı olmayacağına ikna etmek için gereken tedbirleri almalı'' ifadesini kullandı. Joseph, İran'ın ne zaman
atom bombası yapabileceğine ilişkin bir şey söylemedi.
Rusya: “İran’la görüşmelerimiz tüm alanları kapsayacak”
Öte yandan, Rusya, İran ile 16 Şubat'ta Moskova'da yapılacak görüşmelerin, iki ülke arasındaki
ilişkilerin tüm alanlarını kapsayacağını bildirdi. Dışişleri Bakan Yardımcısı Sergey Kislyak, İran ile 16
Şubat'taki görüşmelerinin yalnızca Moskova'nın İran uranyumunun Rus topraklarında zenginleştirilmesi
teklifini değil, iki ülke arasındaki ilişkileri ilgilendiren tüm alanları kapsayacağını söyledi.
Kislyak, Rusya'nın uranyumun ortak zenginleştirilmesi teklifinin, İran'ın nükleer programıyla ilgili tüm
endişeleri gidermeyi amaçladığını belirtti.
Rusya da İran’ın işbirliği çağrısına uymasını istedi
Dışişleri Bakan Yardımcısı Sergey Kislyak, yaptığı açıklamada, bu ülkeye uranyum zenginleştirme
143
alanında ortaklık önerdiklerini anımsatarak, ''Ancak İran, öncelikle Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu'nun
(UAEK) işbirliği çağrısına uymalıdır'' demişti. Zenginleştirilmiş uranyum, nükleer enerji reaktörlerinin yanı sıra
nükleer savaş başlığının yapımında kullanılabiliyor.
UAEK'nın İran konusunu BM Güvenlik Konseyi'ne havale etmesinin ardından Tahran yönetimi,
uranyum zenginleştirme çalışmalarına yeniden başlayacağını açıklamıştı.
İran Türkiye İçin Tehdit mi?
ABD gibi, dünyanın en büyük askeri gücünün saldırmaya hazırlandığı bir ülke, doğal olarak yeni
düşmanlar yaratmak için çalışmayacak, tam tersine dostlar kazanmak için çaba gösterecektir. Iran, bu
durumdadır. Kaldı ki Türkiye, Iran açısından dostluğu kazanılacak bir ülke değil, 367 yıldır zaten dost olan bir
ülkedir.
İran'ın nükleer silah edinmesi bizi rahatsız eder."
Bu sözler, Milli Güvenlik Kurulu Genel Sekreteri Yiğit Alpogan'a ait. Alpogan, hiç şüphe yok, AKP
Hükümetİ'nin görüşlerini dile getirmektedir. CIA Başkanı Porter Goss'un Türkiye ziyareti sırasında Tayyip
Erdoğan'ın "İran konusunda sizinle aynı düşünüyoruz. Ancak bir süre verelim"117 dediğini yazdılar.
Tayyip Erdoğan yönetiminin Iran konusunda ABD ile aynı görüşte olduğunu, bu ülkenin Ankara
Büyükelçisi TBMM'de kendisi için verilen bir yemekte, "İran ve Suriye konusunda Türkiye ile tamamen aynı
şekilde düşünüyoruz" diyerek açıkladı.
Iran Türkiye için tehdit mi gerçekten?
Cumhuriyet Gazetesinin Başlıkları
İran’ın Türkiye için bir tehdit olduğu konusunda Amerika ve AKP Hükümeti yalnız değil.
Cumhuriyet gazetesi; Mustafa Balbay'ın kaleminden 23 Ocak günü "İran’ın nükleer yolculuğu" başlıklı
bir yazı dizisi başlattı. Fazla söze gerek yok. Yazı dizisinin sadece başlıklarına bakalım:
"Molla şah'ın izinde"
"İran gerçekleri gizledi"
"İran’ın Nükleer gücü sanılanın çok üzerinde"
"Tahran'da yeraltı lâboratuarları."
"İran, Atom bombasının eşiğinde"
"Türkiye İran füzelerinin menzilinde"
Bütün bu başlıklar, İran’ın yanında değil, karşısında konuşlanmış bir bakış açısının eseri. Okuyucuya,
bir felaketin adım adım Türkiye'ye yaklaştığı mesajı veriliyor.
Balbay dostumuzun, yazı dizisinin mesajı üzerinde düşünmesi gerekiyor.
Dört Asırlık Barış
Bağımsızlıkçı duruşu ile İran, ABD’nin Büyük Ortadoğu Projesi’nin önünde önemli bir engel
durumunda. Ve bundan dolayı bu ülkenin; askeri, ekonomik ve psikolojik savaşının hedefi haline gelmiş
bulunuyor.
ABD gibi dünyanın en büyük askeri gücünün saldırmaya hazırlandığı bir ülke, doğal olarak yeni
düşmanlar yaratmak için çalışmayacak, tam tersine dostlar kazanmak için çaba gösterecektir. İran da, bunu
yapmaktadır. Kaldı ki Türkiye, İran açısından dostluğu kazanılacak bir ülke değil, 367 yıldır zaten dost olduğu
bir ülkedir.
Evet, 1639 Kasrı Şirin Antlaşmasından bu yana tam 367 yıl geçti. Yani neredeyse tam dört asırdır,
Türkiye ile İran arasında hiçbir ciddi sorun söz konusu olmadı.
Onun için İran'ın elinde nükleer silah olsa bile, bunun Türkiye için bir tehdit olması söz konusu olamaz.
İran tehdidinden bahsedenler, Türkiye penceresinden değil, Amerika penceresinden Ortadoğu'ya
bakanlardır.
Bölge Barışının Güvencesi
117
Cumhuriyet / 05.01.2006
144
Tam tersini söylemek kesinlikle daha doğrudur, İran’ın elinde nükleer silah olması bölge barışı için
tehdit değil güvence olacaktır. Irak'ta içine düştüğü çıkmazdan sonra ABD'nin, İran’a yönelik bir kara
harekatına girişmesi pek mümkün görünmüyor. Ama hava saldırıları veya çeşitli provokasyonların
sonucunda, çıkabilecek bir savaş İhtimalini kesin olarak önleyecek olan, İran’ın elinde nükleer silah olmasıdır.
Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'nin elinde nükleer silah var. Kore üstelik ülkesine yönelik bir
emperyalist saldırı durumunda nükleer silah kullanacağını da. İlan etti.
Ve Amerika başta olmak üzere hiçbir emperyalist, Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'ne saldırmayı
aklından geçirmiyor.
Komşumuz İran’la ilgili olarak son zamanlarda yaşanan gelişmeler, bir ülkenin nükleer teknolojiye
sahip olmasının ne kadar önemli olduğunu göstermiştir.
Emperyalist Çıkar
İran Aralık 2003 tarihinde, Suriye, Mısır ve Ürdün ile birlikte Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'ne,
tüm Ortadoğu’nun nükleer silahlardan arındırılması yönünde bir karar tasarısı verdi Tasarı, ABD tarafından
reddedildi
Çünkü bölgede nükleer silah sahibi olan ABD'nin sadık müttefiki İsrail’dir. Ayrıca bölgedeki ABD
filolarında ve üslerinde, nükleer silah bulunduğu bilinmektedir.
Kısacası ABD, nükleer silah tekelinin hiçbir şekilde bozulmasını istememektedir. Dünya çapında
askeri gücüne ve nükleer üstünlüğüne dayanarak sürdürdüğü zorbalık ve sömürünün, ancak bu tekelin
devamına bağlı olduğunu bilmektedir.
Gerçek Tehdit
Türkiye'ye yönelik tehdidin nereden kaynaklandığım saptamak için nereye bakacağız? ABD'nin
psikolojik savaş makinesinin yalan bombardımanına mı itibar edeceğiz?
Yoksa olguları mı dikkate alacağız.
Elbette önemli olan olgulardır.
"Millenium Challenge" tatbikatları ile Türkiye'yi işgal provasını, ABD yaptı.
Daha iki yıl önce Süieymani-ye'de, Türk askerinin başına çuval geçireni hatırlayın!
Türkiye'yi hedef alan ayrılıkçı şiddeti; koruyan, kollayan ve yönlendirenin kim olduğu konusunda bir
şüphe var mı?
Kerkük ve Musul'u, Irak'ın kuzeyinde kurduğu kukla devlete dahil ederek yanıbaşımızda Türkiye'nin
toprak bütünlüğünü l tehdit eden bir oluşumu bugün, artık hayata geçirmiş olan da "büyük müttefikimiz."
17 Batılı ülkenin parlamentosunda kabul edilen sözde Ermeni soykırımı kararının asıl sahibinin kim
olduğunu da biliyoruz.
Condolezza Rice'ın "sınırları değişecek" dediği 22 ülkeden birisi de bizim ülkemiz.
Altı olgu saydık. 16 olgu daha sayabiliriz. Hepsinin arkasında ABD var.
Bu durumda bile ABD'nin işaret parmağına bakarak dost ve kardeş İran'ı tehdit olarak gösterenler,
sadece ve sadece, Türkiye'ye karsı suç işlemektedirler.
 İRAN SAVAŞI BAŞLAMIŞ BULUNUYOR
Avrupa Birliği Ülkeleri, uranyum zenginleştirme faaliyetlerini askıya alması durumunda, İran’la bir
saldırmazlık anlaşması imzalayacaklarını bildirdi. Bu dolaylı bir tehdit içermektedir. Yani nükleer hazırlıklarını
devam ettirmesi halinde, ABD ile birlikte, AB ülkelerinin de İran’a saldırabileceklerini ifada etmektedir.
Özellikle sürpriz bir şekilde, Ahmedi Necat ‘ın cumhurbaşkanı olması batılı barbarları ürkütmektedir.
Ahmedi Necad kimdir?
İran’ın yeni Cumhurbaşkanı, fakirlere yardım etmek, İslami değerlere daha fazla tutunmak,
özelleştirmeyi tamamen ortadan kaldırmak ve ülkenin petrol gibi servetlerini halka dağıtmak peşinde giden
145
birisi olarak tanınmış.. Ahmedi Nejad bir demirci ustası ve nalbant’ın oğlu. Ailesi taşrada bir köyden
Tahran’da işçi mahallesinde küçük bir eve göç etmiş olan Nejad, çocukluğundan beri orada yaşamış. Okula
gidip başarılı olan bu fakir çocuk, ulaştırma mühendisliği alanında doktora yapmış ve uzun süredir Tahran
Üniversitesi Mühendislik Fakültesi’nde Hoca olarak derslere katılmış.. İran’da gerçekleşen devrim esnasında,
ciddi bir aktivist öğrenci olarak ön saflarda yer almış, sonra da üniversitede İslami Öğrenci Birlikleri’nin
kurulmasında bilfiil çalışmış, Basiji adını taşıyan loyalist milis güçlerinin kurulmasında da yer almış ve hem
üye hem de eğitmen olarak başarı sağlamış.. Daha sonra devrimci güçler içinde paramiliter eleman olarak
yer almış ve savaşmış. 1980-1988 Irak - İran savaşında ise cephede uzun süre savaşmış. İki yıl evvel de
Tahran Belediye Reisi olarak atanmış. Şimdi ise ülkenin Başkanı oldu. Ahmedi Nejad bir halk adamı olarak
tanınıyor ve çok basit bir evde, sadece öğretim üyesi maaşı ile geçinerek, normal vatandaş gibi yaşıyor.
Tahran dışında çok az tanınan Nejad, demokrasi, sosyal ve siyasi özgürlük ve Batı ile daha iyi ilişkiler
peşinde koşan biri değil. Tersine fakirlere yardım etmek, İslami değerlere daha fazla tutunmak, özelleştirmeyi
tamamen ortadan kaldırmak ve ülkenin petrol gibi servetlerini komünist tipi bir yaklaşım ile halka dağıtmak
peşinde giden biri. Tahran borsasını ise kumarhane olarak adlandırıyor. Ona göre ABD ile ilişkileri
iyileştirmek bir öncelik değil, hatta geçen hafta parlamentoda yaptığı konuşmada ülkesinin gönlü arzu ettiği
şekilde bir nükleer program uygulamakta serbest olduğunu da açık seçik ifade etmişti… 118
Ahmedi Nejad niye hedefte?
Ahmedi Nejad'ın cumhurbaşkanlığına seçilmesini bahane ederek İran'a karşı yürüttükleri psikolojik
savaşta bir cephe daha açan Siyonist çevreler, yeni lideri dolayısıyla İran'ı yıpratmaya ve karalamaya
çalışıyorlar... İran'da cumhurbaşkanlığına Mahmut Ahmedi Nejad'ın seçilmesinin ardında yeni lidere yönelik
suçlamaların ardı arkası kesilmiyor.
İran'a yönelik karalama kampanyasının bir parçası olarak ortaya atılan yeni iddiaya göre, Mahmut
Ahmedi Nejad'ın, 1989'da Viyana'da bir Kürt politikacının öldürülmesinde önemli bir rol aldığı iddia edildi.
Der Standart gazetesi, İçişleri Bakanlığı ile savcılığın, Ahmedi Nejad'ın saldırıda yer almış olabileceği
ihtimalini araştırdığını duyurdu.
Yeşil Parti lideri Peter Pilz, gazeteye yaptığı açıklamada, Kürt muhalefet lideri Abdurrahman Kasımlı
ile 2 arkadaşına düzenlenen suikastı planlamakla suçladığı Ahmedinejad hakkında tutuklama emri
çıkarılmasını istedi.
Kasımlı ile arkadaşları 13 Temmuz 1989'da öldürülmüştü.
Haberle ilgili henüz Avusturya yetkililerin açıklama gelmedi.
"Ahmedinecat baskında yer almadı": İran İslam Devrimi'nden sonra Tahran'daki ABD büyükelçiliğine
yapılan baskında yer alan üç öğrenci lideri, İran cumhurbaşkanlığına seçilen Mahmud Ahmedi Nejad'ın
baskında''bir an bile'' yer almadığını söylediler.
İRNA ajansının haberine göre, baskını yapan İmamın Çizgisindeki Öğrenciler Grubu liderlerinden
Abbas Abdi, Muhsin Mirdamadi ve Hamid Rıza Celayipur, Ahmedi Nejad'la ilgili haberlerin doğru olmadığını
belirttiler.
Amerikan büyükelçiliği baskınında önemli rol üstlenen üç öğrenci lideri, Ahmedi Nejad’ın Amerikan
büyükelçiliği
baskınında
rol
aldığı
yönündeki
iddiaların
kesinlikle
doğru
olmadığını
kaydettiler.
1979 İran İslam Devrimi'nden sonra Amerikan büyükelçiliğinde rehin alınan görevlilerden bazıları, Ahmedi
Nejad'ın baskını yönetenlerden biri olduğunu iddia ederken, baskında etkin rol üstlenen üç öğrenci lideri
Ahmedi Nejad'ın kendilerine ''bir an'' olsun eşlik etmediğinde ısrar ediyorlar.
Büyükelçilik baskınında yer alan Abdulhüseyin Ruhelemini de baskın ve 444 gün süren rehin alma
eylemini yapanların Tahran Üniversitesi, Teknoloji Üniversitesi, Emir Kebir Üniversitesi ve Şehit Beheşti
Üniversitesi öğrencileri olduğunu belirterek, Ahmedi Nejad'ın o sırada öğrenim gördüğü Bilim ve Teknoloji
Üniversitesi'nden kimsenin baskında yer almadığına dikkat çekti.
118
Akşam / 26.6.2005 / Deniz Gökçe
146
Eski Tahran belediye başkanı Ahmedi Nejad, 24 Haziran'da yapılan 9. cumhurbaşkanlığı seçiminin
ikinci turunu büyük bir farkla kazanmıştı.
Tahran'daki ABD büyükelçiliği, İran İslam Devrimi'nin ardından 4 Kasım 1979'da basılmış ve rehin
alma eylemi 444 gün sürmüştü. Olayın ardından iki ülke arasında tüm ilişkiler kesilmişti.
ABD, alttan alta İran'a saldırıya hazırlanıyor
Irak'ta 1991-1998 yılları arasında BM'nin silah denetçiliği görevinde bulunan Scott Bitter,
ABD'nin çoktan İran'a saldırma planını başlattığını belirtti.
• Başkan Bush 16 Ekim 2002 tarihinde halkına seslenişinde; "Irak için zor kullanmayı emretmedim,
ancak umarım buna gerek kalmaz" demişti.
Ancak çok önceden kendisinin bu ifadelerim, Ağustos 2002'de Amerikan ordusunun Irak içinde
başlattığı aktif operasyonlar yalanlamıştı zaten. Ve bu operasyonlar kesilmeden Eylül 2002'de İngiliz Kraliyet
Hava Kuvvetlerinin de desteği ile Irak hava sahasının içinde ve dışındaki hedeflerin bombardımanları daha
da genişletilerek ivme kazandı.
Yapılan hava operasyonları, Irak hava savunmasını kırarak kumanda ve kontrol kaabiliyetini
çökertmeye neden oldu. Ardından, Irak içinde keşif birlikleri ile belirlenmiş özel hedefler, özel tim
operasyonlarıyla tek tek vuruldu.
Böylelikle, 19 Mart 2003 tarihinde ABD, Irak istilasını gerçekleştirmiş oldu.
Aslında Irak savaşı hemen başlamadı. Savaş gerçekte 2002 yazında başladı. Yani zaman içinde önce
savaşın zemini hazırlandı. Daha sonra start verildi. Ve şimdi ABD, İran savaşının zeminini de hazırlıyor.
Üçüncü nokta; Azerbaycan'ın bu işteki rolü: Amerikan ordusu İran'a yapacağı operasyonları yürütmek
üzere, burada çok büyük bir askeri üs kurma hazırlığı yapıyor. Bu üs de kurmuş durumda. Ve amaç bu üs
kullanılarak Tahran'ın ele geçirilmesi.
ABD eski Dışişleri Bakanı Dona!d Rumsfeld'in Azerbaycan'a olan ilgisi, Batı medyasının ilgisi dışında
kalmış olabilir, gözünden de kaçmış olabilir ama Rusya ve Kafkasya bu ilgiyi gayet iyi biliyorlar ve zarlar
atılmış durumda. Azerbaycan'ın artık İran'la ABD'nin gelecek olan saldırı savaşında kilit rol oynadığını Rusya
ve Kafkas ülkeleri biliyorlar. Azerbaycan'daki Azerilerle Kuzey İran'daki Azeriler armadaki etnik bağlan olduğunu da biliyoruz. Ve ABD, Sovyetler Birliği (SSCB) zamanında bunu çok defa iç manipülasyonlar için
kullandı.
İran'a operasyona hazırlanıyorlar
Gerçek şu: Amerika Birleşik Devletleri'nin İran'la savaşı başladı. Ben bu satırları yazarken başlamıştı
zaten. Daha biz bu yazıları yazarken ABD'nin İran toprakları üzerinde "Drone" adlı çok daha yüksek teknik
donanımlı pilotsuz uçakları kullanarak, sayısız uçuş yaptığını biliyoruz.
Doğrudan doğruya İran'ın hava sahası ihlal ediliyor ve bu hava sahasının ihlali uluslararası hukuka
göre doğrudan bir savaş girişimidir. Fakat İran'la olan bu savaş, istihbarat toplama evresinin çok ötesine
geçti.
CIA, 'terör örgütü' ile işbirliğinde
Ve ikinci en önemli göstergelerden biri de; bir zamanlar Saddam Hüseyin'in emrinde olan
"Mujahadeen el-halk" (Halkın Mücahidleri) örgütünün hareketleri artık CIA tarafından desteklenerek İran'da
gündelik operasyonlarla bombalı saldırılar yapılıyor. Bir zamanlar Saddam Hüseyin'in o çok korkulan
istihbarat servisi tarafından yakın işbirliği ile yönetilen Mujahadeen el-halk; şimdi doğrudan doğruya ClA'nin
operasyonlar yönetimine bağlanmış durumda. Yani bir zamanlar ABD'nin 'terör örgütü' listelerinde yer alan
bu öğüt şimdi ClA'nin yönetimi altına geçmiş durumda.
Şimdi, ABD'nin Özel Operasyonlar Yönetimi Azerbaycan'da uzun bir zamandır özel bir gurup
hazırlıyor. Azeri Ordu kuvvetleri içinden seçilmiş bir grup hazırlanıp özel birimler halinde teşkilatlandırıyorlar
ve İran içinde operasyon yapmaya gönderecekler. Bu özel birim öncelikleri operasyonlarla birlikte, istihbarat
bilgileri toplamak, sonra da Azerilerin muhalefetini de örgütleyerek mollaları devirmek için Tahran'da
çalışıyorlar.
147
Fakat bütün bu işlemler zaten bu işlerin başı. Amerikan uçakları Azerbeycan’daki üsler hareket ederek
Tahran ve çevre; bombalamak için çok daha kısa yoldan, kestirmeden uçuşa geçecekler. ABD'nin hava
kuvvetlerine bağlı askeri uçakları 24 saat içinde İran hava sahasına girerek tek bir hava çatışması başladığı
anda, Tahran’da olabilecekler.
Ve stratejik plana göre Basra Körfez şehirlerinden Şah Bahar ve Bende Abbas gibi bölgelere hareket
ederek "US Marine Corps" denilen, Amerikan Deniz Piyade tümenleri bu şehirleri güvenlik altına alarak
bölgenin en stratejik alanı olan Hürmüz Boğazı'nı kontrol edecekler. Ve böylece içeride uzun mesafeli kara
harekatı ile ilerlemek zorunda da kalmamış olacaklar.
Benim elimdeki bilgilere göre; Amerikan Askeri savaş planlamacıları savaş oyunlarını başlattılar zaten.
Çok tümenli kuvvetleri Azerbaycan içinde hareketlendiriyorlar. Azerbaycan'da lojistik planlama da çok
ilerlemiş durumda. Yani bütün bunlar da hesaba katıldığı zaman alt yapı şu anda hazır durumda. 119
ABD oyun oynuyor
Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Anıl Çeçen, İngiltere'nin başkenti
Londra'da patlayan bombaların 11 Eylül benzeri bir döneminin başlangıcı olduğunu söyledi.
Atatürkçü Düşünce Derneği (ADD) Sinop Şubesi tarafından "Kurtlar Sofrasında Türkiye" konulu bir
konferans düzenlendi. Halk Eğitim Merkezi'nde düzenlenen konferansa konuşmacı olarak katılan Prof.
Çeçen dinleyicilere, Avrupa Birliği, NATO, Türk siyaseti ve dış politika hakkında bilgiler verdi.
Çeçen, İngiltere'nin başkenti Londra'da patlayan bombaların 11 Eylül benzeri bir döneminin başlangıcı
olduğunu ifade ederek, "11 Eylül olayları olmasaydı Amerika Irak'a giremeyecekti. 10 bin kilometre öteden
dünyanın merkezi bölgesine gelip uluslararası bağımsızlığa sahip bir devleti işgal edeceksiniz, saldırıp
binlerce insanı öldüreceksin. Bu durduk yerde olmaz." dedi.
Anıl Çeçen, şöyle devam etti: "Amerika Birleşik Devletleri Başkanı George Bush'u kullanarak bu
savaşı başlatanlar Bush'un en büyük yardımcısı olan Usame bin Ladin'i hemen gündeme getirdiler.
Dünyanın gözü önünde büyük bir oyun oynanıyor."
Rice: Afganistan’dan çekilmeyeceğiz
ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice, ülkesinin Afganistan'dan çekilmesi isteğini reddetti.
Rice, Pekin'de düzenlediği basın toplantısında, ''Biz Afganistan halkının ABD silahlı kuvvetlerinin
yardımına ihtiyacı olduğunu ve bunu istediğini düşünüyoruz. Afganistan'da hâlâ çatışmalar devam ediyor''
dedi.
6 ülkenin üye olduğu Şanghay İşbirliği Örgütü, geçen hafta yaptığı zirve toplantısı sonunda
yayımladığı bildiride, ABD liderliğindeki işgal güçlerinin Orta Asya'daki üslerden çekilmesini istemişti.
Şanghay İşbirliği Örgütü'ne Çin, Rusya, Özbekistan, Kırgızistan, Kazakistan ve Tacikistan üye. Rice bölgede
Afganistan dışındaki ABD askerlerinin durumuna ise değinmedi.
Küfür Tek Millettir
Avrupa Birliği bugünlerde derin bir kriz yaşıyor. Krizin başta yapısal olmak üzere pek çok nedeni var.
AB anayasası iki ülkede reddedildikten sonra yaşananlar, birliğin nereye doğru gittiği konusunda da önemli
ipuçları vermektedir.
Avrupa Birliği'ndeki derin kriz baş gösterdikten sonra gözler Brüksel'deki zirveye çevrilmişti. Ama
oradan da istenilen sonuç çıkmadı ve Avrupa Birliği'nde önemli bir kilitlenme yaşanmaya başlandı.
Washington'da AB zirvesi
Brüksel zirvesi sonrasında en dikkat çekici gelişme Avrupa Birliği Dönem Başkanı Jean Claude
Juncker ile Avrupa Komisyonu Başkanı Jose Manuel Barroso'nun Washington'da ABD Başkanı Bush ile
yaptıkları görüşmeydi. Bush, AB'nin en üst düzey yetkilileriyle yaptığı görüşmenin hemen ardından "ABD-AB
ortak değerlere dayandığı için önemli hedeflere ulaşabilmek amacıyla birlikte çalışacağız.,"
açıklamasını yaptı.
119
Milli Gazete / R. Nuri Erol
148
Avrupa Birliği dönem başkanı Jean Claude Juncker'in görüşme sonrasında yaptığı açıklama daha da
ilginçti: "En güçlü müttefikimiz ABD'ye, AB'deki son gelişmelerle ilgili bilgi verdik, anayasa
referandumlarında hayır demenin ne anlama geldiğini anlattık. ABD bizim sadece stratejik ortağımız
değil, her konuda işbirliği yaptığımız en önemli ortağımızdır..."
AB Komisyonu Başkanı Barroso da "ABD ve AB birlikte çalıştığı zaman dünyanın daha iyi bir yer
olduğuna inanıyoruz" diyerek, Avrupa Birliği'nin Amerika Birleşik Devletleri ile olan ilişkisinin boyutlarını
gözler önüne seriyordu.
Washington'da yapılan ABD/AB zirvesinden "birlikte hareket etme, işbirliği yapma" sonucunun çıktığı
görülmektedir. Bu sonuç, Zbigniew Brzezinski'nin altını çizdiği "Atlantik İttifakı" tercihini akla
getirmektedir.
"İki taraf da birbirine muhtaç!
ABD Uluslararası Stratejik Araştırmalar Merkezi danışmanlarından Zbigniew Brzezinski yazdığı
"Tercih: Küresel hakimiyet mi, küresel liderlik mi?" isimli son kitabında, Amerika Birleşik Devletleri'nin
küresel güvenliği sağlamasının yolunun "Atlantik İttifakından" geçtiğini ifade etmektedir.
Kitabında Amerika ile Avrupa'nın küresel ortaklık yapmasını öneren Brzezinski, "her iki taraf da
birbirine muhtaç ve birbirini tamamlar niteliktedir. Böyle bir ittifakla birlikte Amerika artı süper güç
haline gelir, Avrupa da sağlam bir şekilde bütünleşir" demektedir.
Brzezinski'nin bu konudaki yaklaşımı şöyledir: "Avrupa olmadan Amerika hala hakim güç olmaya
devam edecektir, ancak küresel olarak her şeyi yapabilecek güçte olmayacaktır. Diğer taraftan Amerika
olmadan Avrupa zengin ama iktidardan yoksun olacaktır. Yalnızca Atlantik'in iki kıyısının birlikte çalışması,
dünya çapındaki ilişkilerin belirgin bir biçimde geliştiği gerçek küresel bir durum meydana getirebilir. Böyle
olması için, Avrupa şu andaki koma halinden çıkmalı, kendi güvenliğinin küresel güvenlik ile olan
ayrılmazlığının Amerika'nınkinden daha fazla olduğunun farkına vararak kaçınılmaz pratik çözümleri ortaya
koymalıdır. Amerika olmadan güvende olamaz, Amerika'ya karşı birleşemez, Amerika'yı onunla birlikte
hareket etmeye istekli olmadan belirgin bir şekilde etkileyemez..."
"Avrupa'nın aşamalı olarak birleşmesi Amerika'yı tehdit etmez, aksine bu Atlantik Topluluğu'nun
toplam ağırlığını artırmak suretiyle Amerika'nın işine gelebilir" diyen Brzezinski, "böl ve yönet politikası,
taktiksel olarak şartları eşitlemek açısından çekici olsa da, dar görüşlü ve ters tepen bir politika olacaktır"
tespitinde bulunuyor.120 Brzezinski, Avrupa ile kurulacak Atlantik ittifakında ABD'nin asla yarı yarıya gibi bir
ortaklık şekline razı olmamasını istiyor, "nüfus olarak daha genç, daha dinç ve siyasi olarak bütünleşmiş bir
Amerika, siyasi ve askeri açıdan birbirinden farklı, birleşen fakat bütünleşmeden uzak ulus devletlerin
oluşturduğu Avrupa ile kıyaslanamaz" yorumunu yapıyor.
Küfür tek millettir!
Avrupa Birliği yetkililerinin kriz sonrasında soluğu Washington'da almaları, hem ABD Başkanı Bush'un
hem de AB kurumlarının başında bulunan yetkililerin "birlikte işbirliği halinde hareket edeceklerini
açıklamaları" anlamlıdır. Oluşan manzaraya bakıldığında Avrupa Birliği'nin Amerika Birleşik Devletleri'nin
güdümünde olduğunu söylemek yanlış olmayacaktır. Amerikan yönetiminin akıl hocalarından Brzeinski'nin
de altını çizdiği gibi, Avrupa, Amerika olmadan kendini güvende hissetmemekte, ona karşı
çıkamamakta, yanlışına ortak olmaktan kendini alıkoyamamaktadır.
Amerika ile Avrupa Birliği'ni bir araya getiren ortak noktanın "haçlı zihniyeti" olduğunun altını özellikle
çizmek gerekiyor. Afganistan ve Irak'ta yaşanan katliamlara, hem ABD'nin hem de AB'nin "düşman" olarak
İslam'ı seçmelerine bakıldığında haçlı zihniyetini anlamak kolaylaşacaktır. "Küfür tek millettir" sözü de bu
tablo karşısında daha bir anlam kazanmaktadır.
 AB, ÜLKEYE İHANET, MİLLETE HAKARET KOKUYOR!
120
Milli Gazete / 01.08.2005 / Abdülkadir Özkan
149
AB üyeliği, sadece ekonomik ve ticari bir işbirliği değil, aynı zamanda siyasi, hukuki, askeri
sosyal kültürel ve ahlaki uyum ve uyuşturma sürecidir. Müslüman Türk Milletini, yozlaşmış Hıristiyan
kulübü içerisinde eritme projesidir. Milli irademizin, TBM Meclisi yetkilerinin ve egemenliğimizin,
AB’ye devridir.
Bunları daha iyi anlamak ve hazırlanan tuzağı kavramak için önce şu anayasa maddelerini
hatırlatmamız gerekir.
Madde 6: Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.
Türk milleti egemenliğini anayasanın koyduğu esaslara göre, yetkili organları eliyle kullanır.
Egemenliğin kullanılması, hiçbir kişiye, zümreye veya organ, kaynağını ana yasadan almayan
bir devlet yetkisi kullanamaz.
Madde 7: Yasama yetkisi, Türkiye adına Türkiye Büyük Millet Meclisi’nindir. Bu yetki
devredilemez.
Madde 14: Anayasada yer alan hak ve hürriyetlerden hiç biri, devletin ülkesi ve milletiyle
bölünmez bütünlüğünü bozmayı ve insan haklarına dayanan demokratik ve laik cumhuriyeti ortadan
kaldırmayı amaçlayan faaliyetler biçiminde kullanılmaz.
AB’den iğrenç rapor
Avrupa Parlamentosu Dışişleri Komisyonu, Hollandalı Parlamenter Camiel Eurlings tarafından
hazırlanan Türkiye raporu kabul edildi. Türkiye aleyhinde zehir zemberek ifadelere yer verilen raporda,
Avrupa Türkiye’nin, sözde Ermeni soykırımı dışında Pontuslu Rumlara ve Süryanilere de soykırım yaptığını
iddia etti
Avrupa Parlamentosu Dışişleri Komisyonu’nda kabul edilen bir değişiklik önergesiyle,
Türkiye’nin tam üyelik öncesi önüne bir de sözde Ermeni soykırımının tanınması da AB’ye üyelik şartı
haline geldi. Kabul edilen değişiklik önergeleriyle, Türkiye aleyhine mesnetsiz iddialara yer verilen
raporda, Yunan ve Rum parlamenterlerin önerisiyle de Türkiye’nin, sözde Ermeni soykırımı dışında
Pontuslu Rumlara ve Süryanilere de soykırım yaptığı öne sürüldü. Önerge ile ayrıca Türkiye
topraklarında yaşayan farklı azınlıklara yapılan hak ihlallerinin, tam üyelik hedefine uygun olmadığı
da savunuldu.
Taslak raporda, Türkiye’den, reform süreci, özellikle ifade özgürlüğü, dini haklar ve azınlık
hakları, sivil-asker ilişkileri, kadın hakları, sendikalar, kültürel haklar, yargının bağımsızlığı ve
reformların uygulanmasının hızlandırılması isteniyor. Türkçesi, Kürdistan’a razı olun deniyor.
Raporun `İnsan Hakları ve Azınlıkların Korunması` başlığı altında, AP’nin son raporundan bu
yana dini özgürlükler bağlamında ilerleme sağlanmamış olmasından esef duyulduğu vurgulanıyor.
Türkiye’ye dini azınlıkların ruhbanlarını eğitmede ve mülk edinmede karşılaştıkları sorunları ortadan
kaldırması çağrısı yapılıyor.
Alevilere koruma isteniyor!
Ayrıca raporda, Alevilerin tanınması ve korunması istenirken, cem evlerinin de dini merkezler olarak
tescil edilmesi, dini eğitimin gönüllülük esasına göre düzenlenmesi ve sadece Sünni inancını yansıtmaması
gibi talepler yer alıyor.
Modern, demokratik ve laik Türkiye, medeniyetlerin birbirini daha iyi anlamasında yapıcı rol oynayabilir
denilen raporda, Ermenistan ile diplomatik ve iyi komşuluk ilişkilerinin başlatılmasında Türkiye’nin ön
koşulsuz olarak gerekli adımları atması ve bu ülkeyle sınır kapısını bir an önce açması da isteniyor.
Türkiye’nin limanlarını Rum gemilerine açması da talep edilen raporda, Kıbrıs Rum kesimi dâhil tüm AB
üyelerinin tanınması, müzakere sürecinin zorunlu parçasıdır deniliyor.
Dışişlerinden cılız bir tepki veriliyor!
Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Namık Tan, Avrupa Parlamentosu Dış ilişkiler Komitesinde oylanan
Türkiye raporunda “sağduyu ve nesnellikten uzak unsurlara ağırlık verildiğinin anlaşıldığını” söyleyerek,
Genel Kurulda yapılacak oylamada bu durumun düzeltilmesini beklediklerini belirtti.
150
Sözcü Tan, soru üzerine yaptığı açıklamada, Hollandalı Hıristiyan Demokrat parlamenter Camiel
Eurlings tarafından hazırlanan Türkiye Raporunun dün Avrupa Parlamentosu Dış ilişkiler Komitesinde
oylanarak, 25-28 Eylül 2006 tarihlerinde toplanacak Genel Kurula havale edildiğini hatırlattı.
Komitede oylanan raporun yazım çalışmaları devam ettiğinden nihai halinin henüz ellerine
ulaşmadığını belirten Tan, şunları kaydetti:
“Ancak alınan bilgiler çerçevesinde Türkiye-AB ilişkilerinin yönelimiyle ilgili olmayan ve bu ilişkilere
katkıda bulunmayacağı aşikâr olan, sağduyu ve nesnellikten uzak unsurlara ağırlık verdiği anlaşılan söz
konusu raporun bu haliyle bir anlam ifade etmesi beklenmemelidir.”
Tan, raporda “gerçekçilikten uzak ve siyasi saiklerle kaleme alınmış bazı unsurların AP’nin itibar ve
ciddiyetiyle bağdaşmadığını düşündüklerini” söyleyerek, “AB Komisyonu Başkanı Barroso’nun da ifade ettiği
gibi ‘emrivaki oluşturmak suretiyle’ sözde Ermeni soykırımı gibi ciddi bir akademik disiplin gerektiren
konularda dahi objektiviteden uzak koşullar getirme arayışı tarafımızdan büyük üzüntüyle karşılanmıştır”
dedi. Sözcü Tan, parlamentonun Türkiye-AB ilişkilerini teşvik eden bir yaklaşım içerisinde olmasının temel
beklentileri olduğunu ifade ederek, bu çerçevede Genel Kurulda yapılacak görüşme ve oylamada bu
durumun düzeltilmesi için AP milletvekillerinin gerekli sağduyu ve ileri görüşlülüğü göstermelerini
beklediklerini ekledi.
Erdoğan: “Uygun bir yaklaşım değil” diyor. Ama uymayacağız demiyor!
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, “Avrupa Parlamentosu’nun almış olduğu kararların
bağlayıcılığı yoktur. Sözde Ermeni soykırımıyla ilgili böyle bir şeyi bugüne kadar kabul etmedik ve
sözde Ermeni soykırımı konusundaki tavrımız çok açık ve net” diyor. Avrupa Parlamentosu Dışişleri
Komisyonu’nda oylanan Türkiye Raporunda yer alan sözde Ermeni soykırımının kabul edilmesine
ilişkin ifadeleri hatırlatılınca: “Avrupa Parlamentosu’nun almış olduğu kararların bağlayıcılığı yoktur.
Sözde Ermeni soykırımıyla ilgili böyle bir şeyi bugüne kadar kabul etmedik ve sözde Ermeni
soykırımı konusundaki tavrımız çok açık ve net. Daha önce açıklamıştık. Yani bunu bizden
değiştirilmesini beklemek, hala bir hayalle uğraşmaktır. Başka bir şey değildir. Bu noktada biz insani
yaklaşımımızı Türkiye olarak gösterdik. Sözde Ermeni soykırımı konusundaki kararlılığımız bundan
önce neyse bugün de odur. Kimse bizden bunun değiştirilmesini beklemesin. Kaldı ki, Avrupa
Parlamentosu daha önce bu konuyu kendi arasında görüşmüştü. Hatta böyle bir soykırımı kendileri
reddetmişlerdi. Şimdi yeniden bunun pişirilerek gündeme getirilmesi uygun bir yaklaşım değil diye
düşünüyorum.”(a.a) Şeklinde hava atarak, toplumu teskin ediyor!
AB Raporu düşmanca bulunuyor!
AB raporunu değerlendiren ASKON Genel Başkanı Mustafa Koca, “Sıra bize geldiğinde AB’nin
hemen hemen bütün raportörleri ciddi ideolojik ve tarihsel düşmanlıkları deşeleyen anlayışlarla
raporlarını hazırlıyorlar. Şimdi Ermeni soykırımı moda. AB dürüst ve samimi değil. AB acilen
normalleşmeli” diyor.!
ASİMD Başkanı Yrd. Doç. Dr. Savaş Eğilmez, ‘ciddiyetten uzak’ diye vurguladığı AP raporu ile
Ermeni diasporasının yalanlarla dolu iddialarından hiçbir zaman vazgeçmeyeceğini gösterdiğini
kaydetti. TOBB Başkanı Rifat Hisarcıklıoğlu da “Bu kadar gayri ciddi rapor hazırlayanlar, ciddiye
alınmayı da beklememelidir” şeklinde çıkışıyor!
“AP raporu ciddiyetten uzak!” görülüyor!
Lübnan’a asker gönderme tezkeresi konusunu tartışılırken bu konuya tepkiler de gelmeye
devam ediyor. Asılsız Soykırım İddiaları İle Mücadele Derneği Başkanı Yrd. Doç. Dr. Savaş Eğilmez,
Avrupa Parlamentosu (AP) Dışişleri Komisyonu’nda onaylanan Türkiye raporunun faks ve epostalarla protesto edilmesi için çağrı yaptı. Yrd. Doç. Dr. Eğilmez, Avrupa Parlamentosu Dışişleri
Komisyonu’nda, Fransız Sosyalistlerin ve Yunan-Rum Parlamenterlerin sunduğu Türkiye’nin AB’ye
giriş öncesinde Ermeniler, Pontus Rumları ve Süryanilere yönelik soykırım yaptığını kabul etmesinin
oy çokluğu ile kabul edildiğini hatırlatarak, tavsiye niteliği taşıyan raporun Avrupa Parlamentosu
151
Genel Kurulu’nda görüşülerek oylanacağını hatırlatıyor.
Gül: Dinlerarası diyalogu sürdürüyor!
Dışişleri Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Abdullah Gül, “‘Türkiye ve AB süreci kopacak’ gibi
söylemleri öne çıkarmanın verdiği bir negatif enerji var, bu problemlerin çözümü için neler yapılıyor,
buna bakılması gerekir” diyor.
Başbakan Yardımcısı Gül ile Almanya Dışişleri Bakanı Frank Walter Steinmeier, Çırağan
Sarayı’nda ortak basın toplantısında: “Bölgeyi ilgilendiren konularda görüştük. Dünyayı üzen
gelişmeler oldu. Tüm bu konuları konuştuk. Türkiye ve AB meselelerini de konuştuk” dedi.
Sonrasında konuşan Almanya Dışişleri Bakanı Frank-Walter Steinmeier, bugünkü toplantının, olağan
ikili görüşmelerden farklı geçtiğini söyledi. Steinmeier, “Ernst Reuter Girişimi’nin amacı farklı dinler
arasındaki anlayışı geliştirmek. Bunun için sanatçılar ve bilim adamları bu girişime büyük katkıda
bulunuyor. Biz siyasetçiler olarak bu girişimin temelini sağlamak istiyoruz. Amacımız farklı dinler
arasında anlayışı geliştirmek” dedi. Steinmeier, basın mensuplarının Kıbrıs konusundaki soruları
üzerine, bu konuda yoğun çaba içerisinde olduklarını söyledi.
Babacan: “Taviz adına hiçbir şey yapmadık!” diyebiliyor!
Bu arada Türkiye’nin AB katılım müzakerelerinde 23’üncü fasıl olan yargı ve temel haklarla ilgili
tanıtıcı tarama toplantısı, Devlet Bakanı ve Başmüzakereci Ali Babacan’ın da katılımıyla yapıldı. AB
Komisyonu’nda 3 gün süren toplantıda, yargının bağımsızlığı ve tarafsızlığı, yargılamanın kalitesi ve
hızı, yargı sürecindeki yasal haklar, yolsuzlukla mücadele politikası, temel haklar ve AB
vatandaşlarının hakları gibi konularda topluluk müktesebatı ele alındı. Türkiye adım adım Sevr’e
sürükleniyor. Ama Ali Babacan “Hiç taviz vermedik” diyor.
Bu yasa Sevri hatırlatıyor!
ATO, Vakıflar Yasa Tasarısı’yla ilgili bir rapor hazırlayarak Cumhurbaşkanı Sezer’e sundu.
Raporda tasarısının yasalaşması durumunda ulusal güvenliğin tehlikeye gireceği ifade edildi.
Ankara Ticaret Odası (ATO) Başkanı Sinan Aygün, TBMM gündemine gelen Vakıflar Yasa Tasarısıyla
ilgili endişelerini, bir raporla Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’e iletti. Aygün, Tasarının Lozan ve
Anayasaya aykırılıklar içerdiğini ileri sürdü ve “Tasarı Sevr kokuyor. Fener Rum Patriği Bartholomeos’un bile
Vakıflar Genel Müdürlüğü Meclisine seçilmesinin yolu açılıyor” değerlendirmesinde bulundu. ATO’dan
yapılan yazılı açıklamaya göre, Cumhurbaşkanı Sezer’e sunulan raporda, Vakıflar Yasa Tasarısıyla ilgili
eleştiri ve endişeler 37 maddede toplandı. Raporda, özetle şu değerlendirmelere yer verildi:
 Yabancılara Vakıf kurma ve yönetme hakkı tanınıyor.
 Cemaat Vakıflarının yöneticileri de yabancı olabilecek. Bu ise cemaati kalmamış bazı cemaat
vakıflarının yurt dışından gelecek olan gayrimüslim yabancılarca yönetilmesini gündeme getirecek.
 Yabancıların Türkiye’de kurduğu vakıflar, kendi içinde örgütlenebilecek.
 Yabancı vakıflar, Türk vakıflarıyla aynı statüye sahip olacak. Yabancıların ülkemizde kuracakları
vakıfların ülkemizdeki faaliyetleri ulusal güvenlik sorununu da beraberinde getirecek.
 Yabancı vakıflar sınırsız gayrimenkul satın alabilecek.
 Tasarı, Anayasaya aykırılık içeriyor. Karşılıklılık şartı aranmaksızın yabancı uyruklu kişilerin
kuracakları vakıflara Türkiye’de taşınmaz mal edinme hakkını tanımak, devletin bölünmez bütünlüğünü
tehlikeye düşürecek bir husustur.
Lozan’a aykırı
 Vakıfların uluslararası ilişkilerinde her türlü sınırlama kaldırılıyor.
 Vakıflar Meclisi üye sayısı 17’ye çıkarılıyor. Cemaat vakıfları ve yabancılar, Vakıflar Genel
Müdürlüğünün yönetimine ortak oluyor. Buna göre Fener Rum Patriği Bartholomeos’un bile Vakıflar Genel
Müdürlüğü yönetimine seçilmesinin yolu açılıyor.
 Heybeli Ada Ruhban Okulunun önündeki tüm engeller kaldırılıyor. Bu bakımdan Ruhban Okulunun
da Cemaat Vakfının Kuracağı bir Üniversite aracılığıyla yeniden açılması gündeme gelecektir.
152
 Vakıflar Meclisi siyasal iktidarın güdümüne giriyor.
 Tasarı, Anayasa’da belirtilen idarenin bütünlüğü ilkesine aykırılık içeriyor.
 Avrupa Birliği ülkelerinde tanınan azınlık haklarının üzerinde haklar veriliyor.
 Tasarı, Lozan ve Anayasa hükümlerine aykırıdır.
 Atatürk Döneminde Cemaat Vakıflarınca verilen beyannameler esas alınmamaktadır.
 Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinde tazminat davaları gündeme gelecek.
 Cemaat Vakıfları tasarının yasalaşmasından sonra tıpkı yeni vakıflarda olduğu gibi şubeler,
temsilcilikler, iktisadi işletmeler, şirketler kurabilecekleri gibi, kurulu bulunan şirketlere iştirak şeklinde ortak
da olabilecekler. Bu şekilde bu vakıfların tamamıyla güçlenmelerinin önünde hiçbir engel kalmayacak.
 Cemaat vakıflarına vergi muafiyeti tanınabilir.
 Yunanistan’daki Türk azınlığa ait vakıflar tasfiye edilmektedir.
 Kıbrıs’taki Türk vakıfları unutulmaktadır.121
AB üyeliğiniz felâket olur, Türkiye’nin altı oyuluyor!
Leeds Üniversitesi Sosyoloji ve Sosyal Politika Bölümü Öğretim Üyesi İngiliz akademisyen Dr.
Bobby Sayyid, Türkiye’nin AB’ye üye olmasının İslam dünyası için bir felaket olacağını söylüyor.
Sayyid, seksen yıl önce İslam dünyasının kalbi olan bir ülkenin başka bir öyküye dâhil olarak kaderini
tamamlayamayacağına dikkat çekerek, “Bu bana sömürgeleştirme sürecinin devamı gibi görünüyor; tıpkı
Rusya tarafından merkezi bir yapı içerisine çekilip alınan cumhuriyetler yahut Hollandalılar tarafından idare
edilen Endonezya gibi. Açıkçası ben, hem AB’ye üye olup hem de yeni başlayan bir çıkarlar birliğinden nasıl
pay alabileceğini hala anlamış değilim” görüşünü dile getiriyor.
Türkiye’nin AB içerisinde ‘Asyalı bir azınlık’ olarak kalacağına işaret eden Sayyid, buradaki asıl önemli
olan hususun ise Müslümanların daha iyi bir dünya tasavvur ederken bunu Avrupalılıkla özdeştirmeleri
olduğunu söylüyor.
AB’nin karakteri sağlıklı bir ilişkiye fırsat vermiyor!
Anlayış Dergisi’nden Ebru Afat’ın sorularını cevaplandıran Sayyid, Türkiye’nin AB’ye üye
olursa, öyle ya da böyle siyasi pozisyonunu koruyabileceğini ve AB’nin insan hakları rejiminin
Türkiye’de de gerçekleştirilebileceğine inandığını belirtiyor. Sayyid, “Ancak ben bu konuda insan
hakları ve demokrasinin doğasının yanlış anlaşıldığını düşünüyorum. 11 Eylül’den sonra bu
prensiplerin ne denli güçlü bir yanılsama olduğunu anlamayan kalmadı” diyor.
Sayyid,
İngilizlerin
İkinci
Dünya
Savaşı’ndan
önce
300
bin
insan
kaybettiklerinden
bahsettiklerini, ancak 7 Temmuz’da Londra Metrosu’nda gerçekleşen patlamalarda 56 kişinin
ölmesiyle birlikte insan haklarına dair yasaları askıya aldıklarının altını çizerek, “Londra
patlamalarından sonra birçok İngiliz yazar bütün Müslümanların düşman olduğunu yazmaya başladı;
Müslümanlar susturulmalı, Müslümanların internet siteleri kapatılmalı, vs... AB’nin karakterinin
Müslümanlar ve Türkiye ile Avrupa arasında sağlıklı bir ilişkiye imkan tanıyacağına inanmıyorum”
ifadelerini kullanıyor.
Kimliğinizin hangi parçası AB’ye katılacağınız bilinmiyor!
Sayyid, Türkiye’nin AB’yi dönüştürme konusunda ise hiçbir şansının bulunmadığını kaydederek,
şunları söylüyor: “AB’nin meşruluğunu kabul ettiğiniz takdirde AB’yi nasıl dönüştüreceksiniz? Ya da İngiltere,
Fransa
ve
Hollanda’daki
Müslüman
topluluklara
sert
davranmayı
içinize
sindirerek
onu
nasıl
dönüştüreceksiniz? Başörtüsü Türkiye’de de, Fransa’da da yasak. Ve ben 2023’den sonra-muhtemel bir
röportajda- yine Türkiye’nin AB’ye üyelik konusunda tahminde bulunuyor olacağım. Rusya’nın Türkiye’den
önce AB’ye katılacağını sizde biliyorsunuz. Bu konuda yanlış düşünüyor olabilirim ama Türkiye’nin üyelik
başvurusunun ileriki bir tarihte veto edileceği kanaatindeyim. Çünkü Türkiye’nin nihai anlamda üyeliği, AB’nin
kimliğini dönüştürmesi gerekecektir. Ve ben AB’nin, kimliğinin dönüşmesini istediğinden emin değilim”
121
Yeniçağ / 24 Eylül 2006
153
AB’yi dönüştürmek için Türkiye’nin önce kendi kültürüne dönüp bakması gerektiğini vurgulayan Sayyid,
“Çünkü kendi kültürü şu an için Batılılaşmış Avrupalı ve Müslüman Türk kimliği arasında bölünmüş durumda.
Türkiye Avrupalı kimliğini nasıl dönüştürecek. Kimliğinizin hangi parçası AB’ye katılacak?” diye sordu.
Türkler barbar ve fakir bir millet olarak görülüyor
İngiliz akademisyen Dr. Bobby Sayyid, Avrupalıların Avrupalı kimliğinin Türkiye’nin istediği şekilde
dönüşmesini istemediklerini ifade ederek, “Çünkü Batılı elitler Türkleri medenileşmesi gereken fakir, barbar
ve Avrupa’nın dışında kalmış Doğulu bir millet olarak görüyorlar. Onlar dönüşmek istemiyorlar. Bu noktada
Türkiye AB’ye ne getirecek? Kebapla AB’yi nasıl dönüştüreceksiniz? Şu anda Avrupa’nın birçok ülkesinde
kebap restoranları var ancak onlar Avrupalıları dönüştüremiyorlar” tespitinde bulunuyor.
Sayyid, bir milyar nüfusa sahip Çin’in bile Avrupa kültürü içinde dönüştüğüne işaret ederek, “Türkiye
AB’nin hazırladığı şartlar içinde üye olacaktır. Dolayısıyla Türkiye, AB ile müzakere yapabilir ve onu
dönüştürebilirse çok şaşıracağım. Şimdiye kadar hangi üye AB’yi dönüştürebildi? Mesela Yunanistan AB’ye
girdiği zaman onu değiştirebildi mi?” diye konuştu.
Batılı uşağı bölücülere göre ise: Türkiye AB Üyeliğini Hak Etmiyor!
Kürdistan Sosyalist Partisi-PSK, Türkiye’nin AB üyeliği konusunda hazırladığı raporu kamuoyuna
sundu. “Türkiye Bu Haliyle AB Üyesi Olmayı Hak Etmiyor” adı altında hazırlanan raporda, Türkiye’nin AB
üyeliği için önüne konulan görevleri eksiksiz yerine getirmediği, aksine Kopenhag Kriterleri’ni sulandırma
çabası içinde olduğu örnekleriyle anlatılıyor.
PSK Dış İlişkiler Komitesi yaptığı açıklamada, İngilizce ve Almancaya çevrilen raporu, AB’ye bağlı
kurum ve kuruluşlarına, üye devletlerin devlet ve hükümet başkanlarına, Avrupa Parlamentosunda bulunan
tüm siyasi partilere, kiliselere, insan hakları alanında çalışma yapan sivil toplum örgütlerine iletecekleri
belirtiliyor.
Raporda: “Türk hükümeti, istenilen tüm değişikliklerin yapıldığını söylüyor. İşin garibi, çağdaş geçinen
ana muhalefet partisi CHP ise, “bu kadar uyum paketine ne lüzum var?” diyerek, gereğinden fazla adım
atıldığını söylüyor.
Oysa AB’nin 5 Kasım 2003 tarihli raporu, Avrupa Parlamentosu’nun 31 Mart 2004 tarihli oturumunda
kabul edilen rapor, Türkiye’deki sivil toplum kuruluşlarının yayınladığı raporlar, gerçeğin böyle olmadığını
söylüyor. Bu raporlarda özellikle, MGK ile ilgili yapılan değişikliklere değiniliyor, ordunun politika üzerindeki
ağırlığının aynı şekilde devam ettiğinin altı çiziliyor, çıkarılan yönetmenliklerle, yasalarda yapılan
değişikliklerin, tanınan yeni hakların, adeta kullanılmaz hale getirildiği belirtiliyor.”
Kiralık Kürtçüler: “Uyum Yasaları Askere Uygulanmıyor” diye şikâyet ediyor!
Raporda şunlar söyleniyor: “Askerlerle ilgili yapılan değişiklikler, AB’ye uyum doğrultusunda atılan
adımların makyajdan öteye gitmediğini, yapılan düzenlenmelerle, kısıtlanan yetkilerin tekrar iade edildiğini
gösteren en çarpıcı örnektir.
Hıristiyan Demokrat Grup Üyesi Hollandalı Parlamenter Arie Oostlander tarafından hazırlanan, AP
Genel Kurulunda kabul edilen Türkiye raporunda yer alan, “Avrupa Parlamentosu, ordunun resmi veya gayri
resmi etkin ağlarından endişe duyuyor'' şeklindeki belirleme, gerçeği yansıtıyor.
Örneğin, Genel Kurmay Genel Sekreterliği’nin, Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) ile Radyo Televizyon
Üst Kurumu (RTÜK) yönetimine temsilcilerini ataması hala devam ediyor.
Bundan daha önemlisi, basına yansıyan ve Genel Kurmay Başkanlığı’nın doğrulamak zorunda kaldığı
habere göre, Kara Kuvvetleri Komutanlığı “bölücü ve yıkıcı faaliyetlerde bulunan kişi ve gruplar hakkında
istihbarat toplanmasını” istediği bir yönergeyi, idari makamlara göndermiş. Kara Kuvvetleri Komutanlığı bu
yönergeyle valilik, kaymakamlık gibi idari birimlerden, bölücü ve yıkıcı terör örgütlerinin yurtiçinde işbirliği
yaptığı yerli ve yabancı basın-yayın organları ile diplomatların isim ve faaliyetleri, medya ve siyasi kurumlarla
olan ilişkileri, muhtemel bir seçimde “bölücü terör örgütü yanlısı partiler” in hangi partilerle ittifak
kurabilecekleri, misyonerler ve misyonerleri destekleyen kurumlar hakkında bilgiler toplayıp kendilerine
iletmelerini talep etmektedir.
154
Ayrıca yönergede, “kendisini azınlık görme eğiliminde olan gruplar” yani kendini Türk hissetmeyenler,
Türkiye'nin aleyhine çalışan yazar, sanatçı ve düşünürler hakkında bilgi toplanması isteniyor. İşin en dikkat
çekici yanı aynı yönerge, ABD ve AB üyesi ülkelerle ilişkide bulunan ve yandaş olan kişilerin de tespit
edilmesini istiyor.
Kara Kuvvetleri Komutanlığı Yönergesiyle izlenmesi istenen örgüt, grup ve kişiler sadece bunlarla
sınırlı değil. Ayrıca aynı yönerge ile “felsefi gruplar, eylem grupları” ile “yüksek sosyete grupları, sanatçıların
mensup olduğu gruplar, zengin ailelerin çocuklarının grupları, tarikatlar (satanistler, Klu Klax, masonlar vb),
internet grupları, cinsellik, uyuşturucu, meditasyon, ruh çağırma vb. gruplar” için de istihbarat toplanması
isteniyor.”
“Amasya değil EMASYA” diye dalga geçiliyor!
“ABD, AB yandaşlarından tutun da “yüksek sosyete grupları”na mensup kişileri fişleyen, bu gruplar
hakkında bilgi toplayan ordunun yaptıkları bunlarla sınırlı değil.
“Avrupa Birliği yandaşı, İkinci Cumhuriyetçi, ordu düşmanı, Atatürkçülük karşıtı kişiler” adı altında
“hainler listeleri” hazırlayan ve elmalarıyla ünlü Amasya kentiyle bir ilişkisi olmayan EMASYA da orduya bağlı
bir kuruluş...
Basının yazdığına göre “Emniyet, Asayiş Yardımlaşma Birlikleri” (EMASYA), İl İdareleri Kanunu’na
göre, 1960’lı yıllarda kurulmuş. Bu yasaya göre, eğer valilikler toplumsal hareketler karşısında zorlanırlarsa,
askeri birliklerden yardım isteyebiliyor. Bu nedenle ordu, yapacağı yardımı planlamak için vatandaşları
tanımak, bu amaçla da onları fişlemek gereğini duyuyor.
Bu uygulama, 1970 yılına kadar sürdürülmüş. 1997 yılından sonra, yani Türkiye’nin AB’ye üye olmak
için yoğun bir çalışma içine girdiği bir dönemde, EMASYA birliklerinin yapısı İçişleri Bakanlığı ile
Genelkurmay Başkanlığı arasında yapılan bir protokol ile değiştirilmiştir. Bu protokol ile EMASYA birliklerine,
valilik talep etsin veya etmesin, kendisi gerekli gördüğü durumlarda toplumsal olaylara müdahale etme
yetkisi verilmiş bulunuyor. 1997 yılından itibaren EMASYA birlikleri, 24 saat düzenli çalışan ve alarmda
bekleyen birlikler haline getirilmiş bulunuyor.
EMASYA birlikleri Kara Kuvvetlerine bağlı ve kendisine verilen yetkiye dayanarak istihbarat çalışması
yapan, valiliklerden bilgi isteyen, valilikleri yönlendiren kurum haline gelmiştir. 1997 yılında İçişleri Bakanlığı
ile Genelkurmay arasında imzalanan protokolle Genel Kurmay, valilik, kaymakamlık gibi sivil kurumlarını da
etki alanı içine almıştır. Kısacası EMASYA birlikleri, tüm toplumu izleme yetkisine sahip bir konuma gelmiştir.
Protokollerin anayasa ve yasalara aykırı olmaması uluslararası bir ilkedir. Aykırı olma durumunda
protokoller iptal edilir. Oysa Türk hükümeti, bu uluslararası ilkeye rağmen, askerin etkisini daha da artıran bu
protokolü iptal etmemiştir.
Tüm bunlardan sonra, Türk hükümetinin, AB üyeliği için önüne konulan ödevlerin en önemlisi olan,
ordunun siyasi yaşamdaki etkisini ortadan kaldırma görevini yerine getirdiğini söylemek mümkün müdür?
Bizce değil.”
“12 Eylül Anayasası Yerli Yerinde Duruyor” diye niye tepiniliyor?
“Türk hükümetleri, AB’ye üye olmak amacıyla hazırlanan Ulusal Belge’deki bazı vaatlerini yerine
getirmek için bazı adımlar atmak istediler. Ama bazıları için, Milli Güvenlik Kurulu’ndan, yani askerlerden
onay alamadılar. Yapılan bazı yasal düzenlemeler ise, çıkartılan yönergelerle işlevsiz hale getirildi.
Anayasada yapılan değişiklikler ise rötuştan öteye gitmedi. Avrupa Parlamentosu (AP) Genel
Kurulunda kabul edilen Hıristiyan Demokrat Grup Üyesi Hollandalı Parlamenter Arie Oostlander tarafından
hazırlanan Türkiye raporunda ''1982 döneminin otoriter rejiminin mührünü taşıyan bir anayasanın korunması''
eleştirisi haklı bir eleştiridir.
Ülkenin en seçkin hukukçuları ile baroların belirttikleri gibi, 1982 Anayasası, 12 Eylül askeri cuntasının
bir ürünüdür. Baştan sona anti demokratiktir. Bu açıdan, rötuşlarla düzeltilmesi olanaksızdır. Emekliye
ayrılan Yargıtay Başkanı Sami Selçuk’un deyişiyle bu bir anayasa değil, “polis tüzüğü” dür.
1982 Cunta Anayasası, vatandaşın hak ve özgürlüklerini güvence altına almak için değil, tersine, adam
155
yerine konmayan, güvenilmeyen, potansiyel suçlu kabul edilen ve korku duyulan vatandaşa karşı devleti
korumak amacıyla hazırlanmıştır. Bu nedenle, hak ve özgürlükleri olabildiğince sınırlayan, kullanılamaz hale
getiren bir yasaklar talimatnamesidir.
Bu anayasa baştan sona ırkçı-şoven bir anlayışla yazılmıştır. Giriş bölümü eşi görülmeyen ırkçı bir
söylemdir. Türk soyu, kültürünün asaleti öne çıkarılıp fetiş hale getirilirken, diğer halklar ve kültürler inkâr
ediliyor.
Hollandalı Parlamenter Arie Oostlander’in söz konusu raporunda da belirttiği gibi, yeni bir sivil
anayasaya ihtiyaç vardır.
İşte Kiralık hainlerin feryadı: AB İlkelerine Sahip Çıkmalıdır! Ve Türkiye’ye daha fazla baskı
yapmalıdır!
Kopenhag Kriterlerinden birisi de "kurumsal istikrar, demokrasi ve hukuk devletinin güvence altına
alınması, insan haklarına saygı ve azınlık haklarının korunması"dır.
Yukarıda özetle belirtmeye çalıştığımız uygulamaları göz önünde tutarsak, Türkiye’nin Kopenhag
Kriterlerini özellikle de siyasi olanlarını yerine getirmek için gerekli yasal düzenlemeleri yapmadığını,
çıkarılan yasaları da uygulamaya koymadığını, demagojik söylemlerle Kopenhag Kriterleri’ni sulandırdığını
gösteriyor. Kendisi AB ye benzemek yerine, AB yi kendine benzetmeye çalışıyor.
Her zeminde, AB’ye üye olmak için gerekli her şeyi yapacağını söyleyen AKP hükümeti, uyum
yasalarına karşı çıkan, bu yasaların uygulanması engelleyen güçlere karşı kararlı bir mücadele yürütmüyor.
Aksine, bu kesimlerle uzlaşma yoluna gidiyor. Yaptığı bazı rötuşlarla, Kopenhag Kriterleri’ni yerine getirdiğini
iddia ederek, Türkiye’ye görüşme tarihi verilmesini istiyor.
Kürdistan Sosyalist Partisi, Kopenhag Kriterleri’nin tam yerine getirilmesi koşuluyla, Türkiye’nin, AB’ye
üye olmasını desteklemektedir. Ama Türkiye’deki Kürt sorununun Kopenhag Kriterleri’nin yerine
getirilmesiyle çözüleceğine de inanmamaktadır. Çünkü Kürt sorunu ulusal bir surundur. Ancak BM
Sözleşmesi başta olmak üzere birçok uluslararası belgede dile getirilen kendi kaderini özgürce belirleme
hakkının Kürtlere tanınmasıyla çözülür.
Biz, Türkiye’nin AB’ne tam üye olmasını istiyoruz. Eğer AB Türkiyeleşmek istemiyorsa kendi
prensiplerine sahip çıkmalı, bu prensiplerin Türkiye tarafından sulandırılmasına müsaade etmemelidir.
Kopenhag Kriterlerini tam olarak hayata geçirmedikçe, bu ülkeye görüşme tarihi vermemelidir.
AB’nin, kendisine katılmak isteyen Türkiye’ye, aşağıdaki taleplerimizi yerine getirmesi konusunda
uyarıcı görevini yerine getirmesini istiyoruz.
1- 12 Eylül faşist askeri rejiminin ürünü olan anayasa değiştirilmeli, yerine Kürtlerin varlığını resmen
kabul eden yeni bir anayasa yapılmalıdır.
2- Şiddete başvurmadıkça, düşünme, düşündüğünü söyleme ve örgütlenme özgürlüğü yasal güvence
altına alınmalıdır.
3- Kürtlere, anadillerini eğitimin her aşamasında kullanma hakkı tanınmalıdır.
5- Hiç bir kısıtlama olmaksızın, Kürtçe radyo, televizyon ve her türlü yayın hakkı tanınmalıdır.
6 Kirli savaşın ürünleri olan JİTEM, Özel Tim, Köy Koruculuğu gibi paramiliter kurumlar dağıtılmalı,
işledikleri suçların hesabı sorulmalıdır.
7- Kürt partilerine kendi kimlikleriyle serbestçe örgütlenme hakkı tanınmalı, bunun için gerekli yasal
düzenlemeler yapılmalıdır.
8- Devlet, elini dinden çekmelidir. Her cemaat (Müslüman, Hıristiyan, Yahudi, Yezidi, Süryani, Alevi)
sivil kurumları aracılığıyla dini vecibelerini özgürce yerine getirmelidir.
9- Koşulsuz ve herkesi kapsayacak bir genel af çıkartılmalıdır.
Biz gerçekten, Kopenhag Kriterleri’nin gereğini yerine getirdiği, bu kapsamda Kürt sorununun çözümü
için de ciddi adımlar attığı zaman, Türkiye ile adaylık müzakerelerinin başlatılmasından yanayız.
İnsan haklarını pervasızca çiğneyen, Kürt halkına en basit hakları bile tanımamakta ısrar eden
Türkiye’ye müzakere yolunu açmak, ona, AB normlarına uymama ve mevcut baskı sistemini sürdürme
156
konusunda cesaret verecektir.
Yapılan yasal değişiklikleri yeterli bulup, kalanını da görüşmeler sürecinde yaptırma yaklaşımının
doğru olmadığı düşüncesindeyiz. Böyle olması halinde Türkiye, tüm sorunlarını AB’nin içine taşımış
olacaktır. Ve ayrıca bu, baskının ve haksızlığın, ırkçılığın ve militarizmin mükâfatlandırılması olur.
AB bu yanlışı yapmamalı.122
Acaba Siyonist kuklası Kürdistan Sosyalist Partisinin gördüklerini, AKP görmüyor ve bilmiyor mu?
122
Kürdistan Sosyalist Partisi - Mayıs 2004
157
ŞEMDİNLİ VAKASI VE PERDE ARKASI
Bölücü örgütlerle ilişkiye giren Barzani, İsrail’in desteğiyle üniversite bahanesiyle kandırdığı gençleri K.
Irak’a çekip Türkiye’ye karşı eğitiyor
Şemdinli ve Hakkâri Yüksekova’da olaylar sürerken, bu yörede oturan 62 gencin, Selahaddin
Üniversitesi’nde öğrenim gördüğü ortaya çıktı. Sınavı kazanamayan öğrencileri, 100 dolar bursla kandıran
Barzani, Türkiye’ye düşman bir nesil yetiştirmeyi amaçlıyor.
İlk Hedef Hakkari Oluyor!
Özellikle Hakkâri il merkezinin yanı sıra Şemdinli ve Yüksekova ilçelerinin de aralarında bulunduğu
Doğu ve Güneydoğu’daki kentlerden lise mezunu olup yükseköğrenim şansı bulamayan gençlerin üniversite
diploması alabilmek için Selahaddin Üniversitesi’ne kayıt yaptırdığı belirtiliyor.
Dolar Yağdırıyor
Bu kapsamda, geçen yıl üniversiteye Türkiye’den 2 bin başvuru olduğu ve 250 öğrencinin kabul
edildiği bildiriliyor.
Başta Selahaddin olmak üzere Kuzey Irak’ta faaliyet gösteren Dohuk, Süleymaniye ve Köysancak
üniversitelerine İran ve Suriye ile dünyanın değişik ülkelerinde yaşayan Kürtler ve Türkiye’deki Kürt kökenli
öğrenciler kabul ediliyor.
Eğitim Kürtçe Yapılıyor
Türkiye’den okumak için bu üniversitelere giden öğrencilere Irak Kürdistanı Bölge Başkanı Mesud
Barzani yönetimince 50 – 100 dolar arasında burs veriliyor.
Türkiye’den giden öğrencilere ev ve temel ihtiyaç maddelerini gidermek için erzak yardımı da yapılıyor.
Daha önce Süleymaniye’de kurulan ancak 1981’de Erbil’e nakledilen Selahaddin Üniversitesi’nde,
Körfez Savaşı sonrasında bölgenin Kürtlerin denetimine geçmesi üzerine, Kürtçe ve İngilizce eğitime ağırlık
verildi. Yaklaşık 800 öğretim üyesinin yüzde 99’u da Kürtlerden oluşuyor.
Üniversite aynı zamanda Siyonistlerin güdümündeki Dünya Üniversiteler Birliği üyesi bulunuyor. 123
Şimdi Şemdinli Olaylarına:
Jandarma Niye Hedef Seçiliyor?
RECEP TAYYIP ERDOĞAN ne zaman efelense yeni bir mizansenle karşı karşıya olduğumuzu
düşünür ve izlemeye başlarız. Çünkü birileri yeni “siyasi skeç”te RECEP TAYYIP ERDOĞAN’ın nasıl
hareket etmesi ve efelenmesi gerektiğini elifi elifine anlatmışlardır.
Nitekim Şemdinli’deki provakasyon / ihanetin gizli hedefleri bu bağlamda açığa çıkmaya başladı.
Bunlara geçmeden önce biraz gerilere, 2003’e gidip AKP Genel Merkezi’ndeki bir toplantıya kulak verelim.
MYK Toplantısı öncesi başkan ve dört yardımcısı sohbet-toplantı yapıyorlar.
RECEP TAYYIP ERDOĞAN söz askerden açılınca “Şu anda en büyük sorunumuz jandarma. Bize
bir darbe gelirse jandarmadan gelir.” diyerek AKP’nin yoğunlaşacağı bir adres veriyor.
Jandarma İstihbarat’ın gücü ve AKP'nin zaafları bu toplantıda uzun uzun konuşuluyor. Bu toplantı
bittikten sonra bazı genel başkan yardımcıları “jandarma tehlikesi”ni daha da netleştirme yönünde
çalışmalar yapıyor.
AKP’yi gerçekten de bu süreçte en çok zorlayan merkez Jandarma oluyor. JİT’in gayri milli
oluşumlara ve Türkiye’nin genel çıkarlarına, bürokrasideki işbirlikçi uzantılara kadar geniş bir
yelpazeyi içeren derinlikli ve etkili çalışması AKP Genel Merkezi’nin en öncelikli konusu haline geliyor.
AKP, 2004 YAŞ’ında Jandarma Genel Komutanlığı’ndaki değişimden sonra rahat bir nefes alıyor.
Yeni süreç AKP’nin istediği gibi gelişiyor. Jandarma (AKP’nin ifadesine göre) ıslah ediliyor.
Her şeye rağmen ve hala, JİT (Jandarna İstihbarat Teşkilatı) şu anda da, AKP iktidarı ve Türkiye’nin
düşmanları için en öncelikli tehditlerden biri olarak algılanıyor. MİT gibi, Emniyet İstihbarat gibi ve diğer
123
Yeniçağ Gazetesi / 17.11.2005
158
spesifik unsurlar gibi.
Bugün AKP Hükümeti’nin her sıkıştığında Kürtler’i kimin sokağa döktüğünü bilmek ve ortaya
çıkarmak devletin öncelikli görevlerinden biri olmalıdır. Ve AKP’nin ampulünü aydınlatan enerjinin
nereden geldiğini fark etmek şarttır.
Türkiye’yi Devleti İçinde Bir “Truva Atı” ; “AKP ve Hükümeti”
Türkiye’yi çökertmenin dönüşümünün planını yapanlar ve kitabını yazanlar AKP Hükümeti ile
birlikte en kritik noktaları ele geçirme yolunda hayli adım attılar. Nerede milli bir direnç noktası varsa,
neresi Türk Devleti’ni ayakta tutuyorsa; birileri oralara hücum ettirdiler AKP Hükümeti’ni.
,AİHM’nin başörtüsü ile ilgili kararı, AKP’nin ardındaki gayri milli ve yabancı akıl hocalarını
telaşlandırdı.
AİHM’nin kararı AKP Hükümeti için en az hasarla nasıl atlatılabilir?
Bu süreçte bir taşla kaç kuş vurulabilir? Sorularına yanıt arandı.
Aranan unsur Şemdinli’de bulundu. JİT’in bir timinin yürütttüğü çalışma (“Bu timin faaliyette
olduğunu kimler bilebilir?” sorusu en önemli sorudur!) provoke edildi, JİT’in sahadaki elemanlarını
gafil avlayacak operasyonu planlayarak, PKK’nın Şemdinli’deki güçlerine istihbarat sızdırıldı.
Bu istihbarat sızdırılması, PKK’nın Şemdinli'de örgütlenmelerini sağladı. JİT’in sahadaki
elemanlarına bilgi sızdırılınca bildiğimiz olaylar yaşandı
İşte RECEP TAYYIP ERDOĞAN’yi efelendiren, bu plandan önceden haberdar olmasıydı..!
Şemdinli Olayları ile hedeflenenler artık daha net anlaşılmaktadır.!
Bunlar;
 AKP için gündem AİHM’nden kopartılarak teröre kaydırılmıştır, hükğmetin başörtüsü sıkıntısı
rahatlatılmıştır.
 JİT’i tasfiye etmek mümkün olmasa bile, pasifize edecek zemin hazırlanmıştır
Önce bazı sorular:
AKP'nin perde arkası tarafından, JİT en üst düzeyde aşağılanmış ve gafil avlanmıştır.
 Şemdinli’deki hadisede Jandarma Genel Komutanı’nın suskunluğu sorguılanmalıdır. Acaba
Şemdinli’deki “inseder” en üst organdan mı kaynaklanmıştır?
 RECEP TAYYIP ERDOĞAN “Bu işin sorumluları her kim olusa olsun cezalandırılacaktır!”
derken kime güvenip dayanmaktadır? Bu ceza, “JİT”in işlevsiz kalması” mıdır?
 Türkiye’yi kapkaç ülkesi haline getiren adi suçlulara karşı gürleyemeyen ve hatta en yakınları bu
çetelerin hedefi haline gelen Başbakan RECEP TAYYIP ERDOĞAN, Şemdinli’deki hadisede
“gürleme” enerjisini (!) nereden almaktadır?
 Türkiye talan edilirken susanlar, “hiyerarşik yapı”dan dolayı birden savunmasız hale gelenlere
karşı RECEP TAYYIP ERDOĞAN’nın yaptığı çıkışa da sessiz ve tepkisiz kalacak mıdır?
 Özetle AİHM’nin kararı ile Türkiye’yi karıştırmayı planlayanlar ve bunu AKP ile uygulayanlar
elbette bir karar vermişlerdir ve bunu uygulamaya çalışmaktadır.
Bu karar şudur;
 AKP Türkiye’yi yeterince tahrip edememiştir, bir müddet daha yaşatılmalıdır.
 AKP’nin yaşamasının önündeki engeller kaldırılmalıdır. Bu engellerden birisi JİT’ (Jandarma
İstihbarat Teşkilatı) dır.
 Askeriye’deki kontrol (AKP taraftarlığı en üst düzeye çıkarılmışken, yani bazı paşalar çeşitli yollarla
elde edilmişken, - Biz demiyoruz, AKP’lilerin iddiasıdır.) ordunun, devletin ve milletin bekasına
yönelik fonksiyonu sıfırlanmalıdır.
 Türkiye savunmasız bırakılmıştır. AKP Hükümeti gibi bir “truva atı” varken maksimum zarar verilerek
Türkiye dağıtılmalıdır.
 Türk Askeri kışlanın dehlizlerine tıkılmalı ve Türkiye’nin yıkılışına seyirci kalmalıdır.
 Bazı paşalar elde edilmişken Atatürkçülük de bir an evvel ortadan kaldırılmalıdır.
159
RECEP TAYYIP ERDOĞAN’ı efelendiren işte bu plandır! AKP Hükümeti ve başbakanı, maalesef
kendi güdümüne alan inseder (Gizli Dünya Devleti) ile balyoz vurmaktadır!
RECEP TAYYIP ERDOĞAN ve hükümeti “truva atı”nın tüm özelliklerini taşımakta ve balyozu
sadece JİT’e değil, MİT’e, Emniyet’e, istihbarata ve milletin kafasına vurmaktadır. Daha doğrusu
vurdurulmaktadır.
Ürdün’deki Kadar Haysiyetli Olamayanlar:
Ürdün’deki patlamalardan sonra istifa edenlerin listesini, ibret almaları için Türkiye’dekilerin
önüne koymak gerekir.
Hep küçümsediğimiz Ürdün’ün, bu küçük ülkenin istifa ile yücelen ve aczini itiraf ederek
ehliyetini ispat eden yetkililer elbette haysiyetli ve yüreklidir...
Peki o zaman şu soruları ümitsizce hep beraber soralım;
 Siz Genelkurmay Başkanı olsanız, bu sırada askerinizin başına en yakın ve en büyük müttefikinizin
askerleri çuval geçirirse ve siz bu durumda bir şey yapamıyorsanız ve hatta mevkidaşlarınıza
ulaşamıyorsanız ne yaparsınız?
 Siz başına çuval geçirilen ülkenin başbakanı olsanız ve olay sırasında halk arasında ego tatmini ile
meşgul olurken ülkenizin prestiji, bölgede ve paktı’nın içinde bitirilirken siz ABD’nin başkan
yardımcısına bile ulaşamıyorsanız başbakanlık koltuğunu hala bırakamazmısınız?
 Siz askerinin başına çuval geçirilen bir ülkenin dış işleri bakanı olarak aynı başbakanımız gibi halk
arasında ego tatmini yaparken ülkenizi uluslararası arenada ABD’nin Irak’taki bir birliği mesabesine
düşürülürken ve siz ABD Dış işleri Başkan Yardımcısı’na ulaşamıyorsanız hala, koltukta
kalırmısınız?124
Danimarka Donkişotluğu Sırıtıyor!
Recep Tayyip Erdoğan, yine kendine yakışanı yaptı. Danimarka’yı hizaya (!) getirdi!
Roj TV muhabirinin de Danimarka Başbakan’ı ile ortak yapılacak toplantıya dahil edilmesine
sinirlenerek Danimarka’yı terk ederek Türkiye’ye döndü.
Bu büyük efelenmeyi (!) de TV’ler de marifet olarak anlatıyor.
Ve Sesar soruyor:
 Türk askerinin başına çuval geçirilirken niye efelenmedin?
 PKK’nın mayınlı eylemlerine karşı niye efelenmedin?
 Kapkaç terörüne karşı niye efelenmedin?
 Soykırımı dayatan mahfillere,
 Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni “SAT” diyenlere,
 Rumları “TANI” direktifi verenlere,
 Pontus’u “TANI” diyenlere karşı niye efelenmedin?
 Bitmedi! Diyarbakır Belediye Başkanı’na karşı,
 Bush’un Beyaz Saray’da “atsineği muamelesi” yapmasına karşı niye efelenmedin?
 AKP’nin içindeki ayrılıkçı Kürtçülere karşı,
 Sana emreden danışmanın, yani maalesef görünmez başbakanlardan Cüneyt Zapsu’ya karşı,
 IMF’ye,
 Kürtleri kışkırtan İsrail’e karşı niye efelenmedin?
Sorarlar.
Ve bu sorulara cevap veremezsiniz ve siz bir mizansen olmasa efelenemezsiniz, Sayın Recep Tayyip
Erdoğan!
Bu bağlamda, Danimarka’da yaptığınız davranışında bir kurgu olduğu nereden belli, bunu size biz
anlatalım.
124
Sesar.com.tr
160
1- Günler öncesinden Roj TV, Türk kamuoyuna pompalanmaya başlandı.
2- Medyaya Roj TV’nin Danimarka’dan yaptığı yayın ile ilgili detaylar servis edilmeye başlandı.
3- Şemdinli olayları ile Roj TV iyice parlatıldı.
4- Ve siz Danimarka’ya gittiniz. Roj TV muhabirinin toplantıya çağrılacağını bile bile katıldınız.
5- Bu kurgudan sonra güya kahramanlık gösterip ortak toplantıyı terk edip kaçtınız.
6- Bu terk ciddi bir tavır olarak TV’lerden halka propaganda edildi, kahramanlaştınız!..
7- Sizde böylece son aldığınız yaraları (güya) sardınız!..
Şimdi birkaç soru ile olay daha aydınlansın.

Danimarka geziniz takvimde olmasa, Roj TV olayı gündeme gelir miydi?

“Roj TV muhabirleri de ortak basın toplantısına katılmalı” diye Danimarkalı yetkililer nezdinde lobi
yapan danışmanlarınız kimlerdi?!.

Şemdinli olaylarının Roj TV’ye kısa zamanda servis edilmesinde Danimarka geziniz etkilimiydi?

Size (Yani AKP’yi kullanan perde arkası güçlere) insider yapanlar Roj TV’ye servis yaptılar mı?

Roj TV gösterisinin mizanseni, AKP’ye ya da finansörlere kaç Avro’ya patladı?

Danimarka Başbakan’ı Rasmussen’in bu mizansende rol almasını kimler sağladı?

Bu mizansende rol alan Danimarka Başbakan’ına ya da yakın çevresine bir ücret payı ayrıldı mı?

Bu mizanseni hazırlayanların eksik bıraktığı boyutları bile vardır:
a- Acaba Roj TV muhabirini salondan kovsanız – teamülleri sarsarak acaba Kasımpaşalı imajına,
uygun olarak – daha çok prim yapmaz mıydınız?
b- Rasmussen medya önünde çıkışıp (Roj TV’den dolayı ve teröre verdikleri dolaylı destekten ötürü)
toplantıyı o esnada terk etseniz daha iyi olmaz mıydı?
İşte Zülfü Livaneli Uyarıyor: Ve Korkularını Sıralıyor
Türkiye'de rejimin değişeceği tarih:
Ortalıkta garip ve herkesin yorumlamakta güçlük çektiği rüzgârlar esmekte.
AB, Şemdinli olayları, Van, Kıbrıs, kapkaç, türban, hükümetle devlet arasındaki gerginlikler, en
Kemalist unsurlardan gelen ordu eleştirileri... Acaba bütün bunlar büyük bir değişimin, büyük bir altüst oluşun
habercileri mi?
Eğer böyle bir değişim olursa ne zaman ve ne yönde olur?
Sevgili okurlarım, herkes gibi ben de bu soruları kendi kendime sorup duruyorum ve ne yazık ki
olayların on üç yıl önce öngörmüş olduğum biçimde geliştiğini görüyorum.
Türkiye bir ulus birliğinden hızla uzaklaşıyor ve dinciler-milliyetçiler-Kürtler olarak üçe ayrılıyor.
Beceriksiz yöneticiler, muhteris siyasetçiler ve aklıevvel iktidar sahipleri Türkiye'yi bu duruma getirdiler
işte.
Peki bundan sonra neler olabilir derseniz; size dönüm noktasının 2007 Nisan ayı olduğunu
söyleyebilirim.
Eğer o zamana kadar olağan dışı gelişmeler olmazsa, AKP 2007 yılında Çankaya'ya istediği kişiyi
oturtacak.
Devleti ve Türkiye'yi ele geçirme operasyonunda son aşama da böyle tamamlanacak.
Düşünsenize, Çankaya'da Sezer yerine bir AKP'li oturduğu zaman YÖK de değişecek, Anayasa
Mahkemesi de, diğer kurumlar da.
Devlet kadrolarına yapılan atamalara hiç itiraz edilmeyecek.
Hükümetin Meclis'ten emirle geçirdiği yasalar derhal onaylanacak.
Ve Türkiye, AKP'nin istediği düzen ne ise o düzene geçmiş olacak.
Okullarda yeni kuşaklar bu düzene göre yetiştirilecek, radyo televizyon yayınları buna göre
ayarlanacak ve tabi İstanbul sermayesi ile eski solcu-yeni liberal yazarlar bütün bu gelişmelere alkış tutacak.
Uluslarüstü irade Türkiye'de laik cumhuriyetin sona ermesini istiyor.
Bize biçilen rol Ortadoğu'da, Batı çıkarlarını koruyan bir islam ülkesi olmak.
161
Bu rolün oynanmaya başlanacağı tarihi Nisan 2007'dir.
Bu köşede sizlere şimdiye kadar "imtiyazlı ortaklık "tan tutun da "üç kutuplu Türkiye"ye kadar aklımın
erdiği ve öğrendiğim her gerçeği duyurmak istedim.
Hepsi doğru çıktı.
Şimdi, bu yazıdaki öngörülerimde yanılmış olmayı çok istiyorum.
Ama ne yazık ki görünen köy kılavuz istemiyor. 125
Acaba Zülfi Livaneli, evet ülkemizin tehlikeli gidişatına ve dış güçlerin sinsi amaçlarına dikkat çekiyor,
doğru ama, yoksa dolaylı biçimde AKP’yi dindar kesim nazarında aklamaya ve haklı çıkarmaya mı çalışıyor!?
Sorusu da kafamızı kurcalıyor…
Bir Çete Aranıyor
“Küresel çete”ye (Siyonist sermaye hakimiyetine) teslim olmuş AKP iktidarı, Danıştay
saldırısının arkasından aradığı çeteyi bir türlü bulamıyor!... Her şeyi yüzüne gözüne bulaştırıyor.
AKP’nin bu alık tavırları Hz. Mevlana’nın nefsi emareye işaret ederek: “Düşman kendi odasında ve
hanımının koynunda bulunuyor. Zavallı ahmak, silahını almış, dışarıda ve bahçe kapısında düşman
arıyor!” benzetmesini hatırlatıyor.
Başbakanın bilgiçlik edasıyla açıkladığı gibi, Danıştay’a yapılan saldırının arkasından bir ihanet
çetesi çıktı. Ama bir gün bile geçmeden bu çetenin çatısı yıkıldı.
Başbakanın kehaneti çıkmıştı ama ortada küçük bir soru işareti kalmıştı! Çete neredeydi? Lideri kimdi?
Gözler tabii hemen Emniyet’te sorgulanan eski subay Muzaffer Tekin’e çevrilmişti. Basın kullanılmış,
Muzaffer Tekin bir kuşku yumağı ve çete lideri kisvesine sokulmuştu. Birtakım fotoğraflarla işin ucu emekli
subaylara ve orduya uzatılmıştı... Lider bulunmuştu! Ama bu liderin Danıştay baskınıyla ilgisi kurulamıyordu.
Tekin 4 gün Emniyet’te tutuldu. Gazetelere birtakım fotoğraflar dağıtılarak kafalar karıştırıldı. Sonunda
beklenen oldu.
Tekin serbest bırakıldı. Danıştay baskınını saptırmak ve azmettirici koltuğuna bir “ulusalcı çete”
oturtmak girişimi şimdilik başarılı olmadı. Oysa bu yolda nasıl da yoğun çaba harcanmıştı. Örneğin
Hürriyet’te Saygı Öztürk şu haberi yapmıştı:
“Ankara Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şubesi’ndeki sorguda Alparslan Arslan’a ‘örgüt şeması’
gösterildi. İşçi Partisi (İP) Genel Başkanı Doğu Perinçek, bazı emekli subayların da isimlerinin, fotoğraflarının
yer aldığı şema hakkında Arslan’a, ‘Bunlardan hangisiyle berabersin?’ sorusunu yöneltti. Fotoğrafları
inceleyen Arslan, ‘Hiçbiriyle beraber değilim. Eyleme kendim karar verdim’ karşılığını verdi... “Eylemi
Müslüman Türk gencinin refleksiyle yaptım” şeklinde yanıtladı.
Vuran da fethullahçı, sorgulayan da! Nasıl oluyor?
Danıştay saldırısını sorgulayan Emniyet İstihbarat Daire Başkanı Ramazan Akyürek’in
Fethullahcılık sicili bulunduğu biliniyor. Saldırının tetikçisi Alparslan Aslan’ın ailesinin Fethullahçı
olduğu söyleniyor. Ayrıca, mezun olduğu Marmara Hukuk Fakültesi’nden Arslan’ı tanıyanlar da onun
Fethullahçı olduğunu anlatıyor. Bu durum Danıştay saldırısının ilginç bir yönünü ortaya koyuyor.
Saldırıyı gerçekleştiren tetikçi Fethullahçı. Saldırıyı sorgulayan ve aslında tertibin merkezinde olduğu
anlaşılan Emniyet İstihbaratı’nın başı da Fethullahçı.
2006 Sonu–2007 Başı vizyona girecek bir “film” mi çekiliyor?
Bu rapor, PINR Report adıyla çeşitli ülke analizlerinin yer aldığı ağırlıklı olarak Amerikan
kaynaklı bir siteden. Raporun, yayınlanış tarihi 17 Mayıs idi. Yani, Danıştay’a karşı girişilen alçak
saldırıyla aynı gün. Sonuç kısmında şöyle deniliyor: “Türkiye’nin AB’ye katılma girişiminin çöküşü,
Erdoğan hükümeti üzerinde Türkiye’nin laik seçkinlerinden gelen siyasi harareti çok büyük ölçüde
arttıracaktır. Bu hararet, Mayıs 2007’de cumhurbaşkanlığının el değiştirmesi yaklaştıkça, daha da
artacaktır. Türkiye’nin laik seçkinleri AKP’nin atadığı bir İslamcıyı ülkenin yeni cumhurbaşkanı olarak
125
Vatan / 16 11 2005 / Zülfi Livaneli
162
kabul edeceğe benzemiyorlar. Türk askeri bunu engellemek için siyasi müdahalede bulunmayı
oldukça gerekli ve uygun görebilir. Müdahale, Erdoğan hükümetinin 2006 sonu ya da 2007 başlarında
çöküşünü provoke edebilir.”126
Oysa Cengiz Çandar’ın da bağlı olduğu lobilerden vahiy alan Hoca: “Türkiye’de 28 Şubat’ı
aratacak gelişmeler yaşanacak” kehanetini ortaya atmıştı.
Ve bu zat Nuriye Akman’la yaptığı röportajında:
Bana göre İslam dünyası diye bir dünya yok. Müslümanların yaşadığı yerler var. O da kültür
Müslümanlığı, İslam’ı kendi düşüncelerine göre yeniden inşa etmiş Müslümanlar var. İnsanın,
inandığı şeylere doğru inanması, doğru inandığı şeyleri de doğru uygulaması lazım. Müslümanlığa
sahip çıkması lazım. İslam dünyası dediğimiz coğrafyada bu anlayışta, bu felsefede toplumların var
olduğu söylenemez.
Müslümanların dünya muvazenesine katkıda bulunacaklarına şu anda ihtimal vermiyorum.
İdarecilerde de o mantığı göremiyorum. İslam dünyası, şimdilerde belli ölçüde aydınlanma olsa da
çok cahil. Ferdi Müslümanlık var. Dört başı mamur Müslümanların var olduğunu şahsen
görmüyorum. Başkalarıyla münasebet içinde olabilecek ve aynı zamanda bir birlik teşkil edebilecek,
müşterek problemlerini halledebilecek, kainatı yorumlayacak, kainatı çok iyi okuyacak, geleceği çok
iyi okuyacak, gelecek adına projeler üretebilecek Müslümanların olmadığı bir dünyaya ben İslam
dünyası demiyorum.127
Sözleriyle:
a) İslam dünyası gerçeğini ve Müslümanların güç potansiyelini yok sayarak, Amerika’ya
yaranmaya ve yamanmaya,
b) Müslümanlara ümitsizlik ve çaresizlik aşılayarak, siyonist emperyalizme mahkum ve mecbur
bırakmaya,
c) Erbakan Hoca’nın artık zafere yaklaşan tarihi girişimlerini ve D-8 gibi projelerini küçümseyip
kötüleyerek, şeytani cephenin işini kolaylaştırmaya çalışmıştı.
d) Asla gerçekleri yansıtmayan ve hele bir İslami cemaat liderine hiç yakışmayan bu karamsar
ve karalayıcı sözler; kendi kendilerini de inkar anlamındaydı.
Fethullah Gülen’in başındaki hareketi, “Mehdiyet ve Mesihiyet” hizmeti sayanlar, acaba bu itiraf
ve iftiraları nasıl karşılamıştı?
Saldırganın Fethullahçı Olduğu Söyleniyor
Vatansever Kuvvetler Güç Birliği Hareketi Derneği Genel Başkanı Taner Ünal, Danıştay’a yapılan
saldırı ile ilgili olarak “ilginç” açıklamalarda bulundu..
“Danıştay’da yapılan menfur saldırıyı yapan şahıs ailecek Fetullahcıdır” diyen Ünal şöyle dedi:
Bu olay Fetullahçı ekip - Pentagon - CIA - Nato Güçleri tarafından ortaklaşa yürütülen bir
provakasyondur.
Pentagon’da hazırlanan bir takım planlar sanki emniyetten alınan bilgilermiş gibi kamuoyuna
aktarmakta diğer basın kuruluşları ise bu aldıkları bilgilerin doğruluğuna inanarak yayın ve yorum
yapmaktadırlar.
Ortada bir yılan vardır ve bu yılanın kuyruğu nerede bir Vatansever - Milli - Milliyetçi - Ulusalcı kişi veya
kurum varsa ona değmektedir.
Menfur saldırıyı yapan katilin ilişkileri Ülkücü Hareketten Ulusal solculara oradan Vatansever
kuvvetlere kadar oldukça geniş bir yelpaze içerisinde nerede vatan millet sevgisiyle bir şeyler yapmaya
çalışan kurum veya kuruluş varsa onunla irtibatlandırılmaya çalışılmıştır.
Bu saldırının sebebi:
“Pentagon CIA ve NATO güçleri tarafından malum hocaefendi ekibine siyaseten yol
126
127
22.5.2006 / Cengiz Candar / Bugün
(Gurbette F.Gülen. Nuriye Akman, 6. baskı sh.21)
163
açılmasıdır” diyordu.128
Alparslan Arslan’ı MOSSAD Bulgaristan’da eğitiyor!
Genelkurmay’a yakın bir kaynağın Ankara Terörle Mücadele elemanlarının belirttiğine göre,
MOSSAD’a bağlı çalışan ve Gonca Bahar adına bir kimliği de bulunan kadının, Alparslan Aslan ve
arkadaşlarından oluşan sekiz kişilik ekibi Bulgaristan’da eğittiği biliniyor. Bu özel eğitim, MOSSAD destekli
Alpira adlı şirketin Bulgaristan’daki tesislerinde veriliyor.
Genelkurmay’a yakın bir kaynaktan Aydınlık’a ulaşan bilgiye göre, Alparslan Arslan’ın Süper NATO’yla
olan bağlantısı MOSSAD üzerinden kuruldu. Bu gerçek Ankara Terörle Mücadele Şubesi tarafından da tesbit
edildi. MOSSAD’a bağlı çalışan “Gonca Bahar” adına bir kimliği de bulunan kadının, Alparslan Arslan ve
arkadaşlarından oluşan sekiz kişilik ekibi Bulgaristan’da eğittiği belirtiliyor. Bu özel eğitim, MOSSAD destekli
Alpra adlı şirketin Bulgaristan’daki tesislerinde verildi. Bu durum, Alparslan Arslan’ın başından beri üzerinde
durulan Bulgaristan bağlantısını da açıklıyor.
“BULGAR HOCA” KİM OLUYOR?
Bulgaristan’la ilgili diğer bir nokta da, Alparslan Arslan’ın Bulgar kökenli bir kişiyle olan ilişkisi.
Tetikçinin babası, olaydan hemen sonra yaptığı açıklamada, oğlunun bir Bulgar ile tanıştıktan sonra
hayatının değiştiğini söylemişti. Tabii tek başına “bir Bulgar” ifadesi pek bir anlam taşımıyor. Ancak
daha sonra söz konusu Bulgar’ın lakabının “Bulgar Hoca” olduğu ortaya çıktı.
Ancak “Bulgar Hoca” lakaplı istihbaratçının Bulgaristan istihbaratından atıldığı belirtiliyor. Adı
Jelyo Penev olan Bulgar istihbaratçı ara sıra Türkiye’ye gelen ve Rusya’ya girmesi yasak olan bir
kişi.
Penev, 2001 yılında Bulgar askeri istihbaratından atıldı. Atılma nedeni; Bulgar gizli servisinin
Rus gizli servisiyle birlikte 1998 yılında yaptığı ortak bir araştırmanın bilgilerini satmak. Kısa bir süre
yargılandıktan sonra delil yetersizliğinden serbest bırakılınca, İngiltere’ye gidiyor. Bazı Rus
kaynaklar, Jelyo Penev’in MI-6’ya çalıştığını, söz konusu bilgileri İngiltere’ye sattığını belirtiyor.
Jeljo Penev’in Türk asıllı bir sevgilisi var. Penev çok iyi derecede İngilizce, Arnavutça, Türkçe
ve Rusça biliyor. Bir dönem Kosova’da bulunmuş. Türkiye’yi ara sıra ziyaret ediyor. Penev, 2003
yılında Rusya Federasyonu’nun Inguşetya bölgesine gitmiş. 3 aya yakın bir zaman kalmış. Vize ihlali
nedeniyle sınır dışı edilmiş.
Bulgar Hoca lakabı ise oldukça dikkat çekici. Rus kaynaklara göre “Bulgar Hoca” lakabı, Jelyo
Penev’e Hıristiyan olmasına rağmen Müslümanlarla yakın ilişki kurması nedeniyle verildi.
Fethullahçı Yapılanma Organize Suç Örgütü Gibi Çalışıyor
Şu anda Danıştay’a saldırıyı araştıran polis ekibi, bir soruşturma ekibi olarak değil, soruşturmayı
karartma ve saptırma ekibi olarak faaliyet yürütmektedir. Bu ekip, suça azmettiren merkezlerin üzerini
örtmeye, böylece suçun aslî faillerini gizlemeye çalıştığı için, suça ortak olmuştur. Soruşturma ekibinin
kendisi bir tertip ekibine dönüşmüştür ve suçlu konumundadır. Bu ekip, Alparslan Arslan’ın işlediği suça
iştirakin ötesinde yeni suçlar da işlemektedir. Suçu emperyalizme karşı mücadele eden ulusal güçlerin
üzerine yıkmak için yalan haber imal etmekte ve basına servis yapmaktadır. Soruşturma ekibi, kamuoyunu,
suçun merkezinde bulunan ABD’nin ve Cumhuriyet yıkıcısı iktidar sahiplerinin çıkarları doğrultusunda
yönlendirerek aynı zamanda Cumhuriyete, vatana ve millete karşı ağır suçların içine batmaktadır.
Bu ekip, Fethullah cemaati üzerinden SüperNATO bağlantılıdır. Dolayısıyla Danıştay yargıçlarına
kurşun sıkanlar ile suçu sözümona araştıranlar, aynı merkezden yönetilmektedirler. Yani polis
açıklamalarındaki ifadesiyle “Organize suç örgütü.”
ABD’nin Derin Devleti faaliyettedir ve Türkiye’nin söylendiği gibi bir Derin Devleti yoktur.
Soruşturmanın başında fethullah sicilli daire başkanı bulunuyor!
İşte bir sicil raporu:
128
Digimedya / 21.05.2006
164
“Emniyetteki hizipleşme içinde irticai akımlara (Fethullahcılara) yakın. Dikkat edilmelidir”
Rapor, 2001 yılında İstanbul Valisi Erol Çakır tarafından el yazısıyla yazılmış ve imzalanmıştır.
Bu sicil rapor, 59983 sicil numaralı Emniyet istihbarat Daire Başkanı Ramazan Akyürek
hakkındadır.
Sicil raporu öyle kasalarda falan değil, Ankara 24. Asliye Hukuk Mahkemesi dosyalarında..!
Sicil Amiri öyle sıradan bir şef veya müdür değil, İstanbul Valisi Ramazan Akyürek’in “Emniyetteki
hizipleşmenin içinde” bulunduğu, yani örgütlü olduğu, görev sorumluluğu taşıyan Cumhuriyet valisince sicile
yazılmış ve imzalanmış.
Sicilinde Ramazan Akyürek’in örgütü de saptanmış: “irticai akımdan” ve parantez içinde (Fethullah)
diye adı belirtilmiş. Ve “dikkat edilmelidir” notu düşülmüş.
Anlaşılan sicildeki bu “dikkat edilmeli” notu, Ramazan Akyürek’i, Emniyet istihbarat Daire Başkanlığı’na
yükseltmiş.
Dikkat edilmesi gereken adam, şimdi herkese dikkat eden makamda.
Ve “dikkat edilmesi” gereken Fethullah sicilli daire başkanı, Danıştay cinayeti soruşturmasını
yönlendiriyor.
“Dikkat edilmesi” gereken Fethullah sicilliye, Türk Emniyeti’nin istihbarat dairesi, yani beyni teslim
ediliyor.”129
Soruyoruz: “Fethullahçı” emniyet yetkilileri Danıştay cinayetini ne kadar ciddi araştırıyor?
Emniyet istihbaratının Muzaffer Tekin fotoğrafları üzerinden kamuoyuna yapılan servis sürerken;
Danıştay saldırısının arkasında iki ana odağa doğru gidiliyor:
Bir tarafta Fethullahçı olarak adlandırılan odakların,
Öbür tarafta Masonik yapıların ve MOSSAD bağlantılarının pis kokuları yayılıyor!
Danıştaydaki saldırı öncesinde bozulacağı tutan kameralar ve kayıt sistemi ile ilgili Oyak Güvenlik’in
apaçık teknik bir yalan söylemesi de ayrı bir anlam taşıyor.
Bu anlamı güçlendiren somut done ise;
Soruşturmayı yürüten Emniyet ekibinin bizzat merkezinde yer alıyor.
Evet, Emniyet İstihbarat Müdürü Ramazan Akyürek kimden yürekleniyor?
Belgenin tarihi: 16 Temmuz 2001
Konu: Asya finans
Belgenin Yollandığı Yer: DGM Cumhuriyet Savcılığı
Şunları yazıyor:
“Asya Finans isimli kurumun halka yüksek faiz karşılığı krediler verdiği ve geri ödemeleri temin
etmek için silahlı çete oluşturmak suretiyle zor kullanma ve tehdit yolu ile para tahsilatı yaptıkları
bildirilmiştir.”
Asya Finans’ın para tahsilatı için çete kurduğunun tespit edildiğini belirten resmi bir belge
bulunuyor.
Bu resmi belge sonucunda İstanbul DGM sözkonusu çetenin tespitine yönelik bir çalışma
grubu kurulmasına karar veriyor.
Sonra mı ne oluyor?
Gelin yine 10 Temmuz 2002 tarihli resmi bir belgeden okuyalım:
Fethullah Gülen grubunun Emniyet içerisindeki etkinliği: özellikle İstihbarat Şube Müdürlüğü ve
Daire Başkanlığı’nın teknik takip birimlerinde odaklanmaktadır.
Bu nedenle ilgili birimlerden habersiz dinleme ve izleme faaliyetlerinde bulunulması
başlangıçta planlanmış ancak 30.10.2001 tarihli ekte sunulan talimatnamenin 8. maddesinin “h” ve “ı”
bendlerine göre bu birimlerden habersiz, yargı kararı da olsa teknik takip ya da izleme yapılması
129
Doğu Perinçek / Aydınlık
165
imkansız hale getirilmiştir.
Bu talimatnamenin de esasen bu grubun girişimleri ile çıkartıldığı kanaati tarafımızda
mevcuttur.”
Yani: Fethullahçı olarak bilinen Asya Finans’la bağlantılı çalıştığı belirtilen bir çeteye yönelik
istihbarat çalışmasının;
Emniyet içindeki Fethullahçı odaklar tarafından engellendiğine dair resmi bir şikayetle karşı
karşıyayız.
Daha da vahimi;
Asya Finans’la bağlantılı çalıştığı belirtilen bu çetenin; aslında “Fethullahçı” Emniyetçilerin
başında bulunduğu 12 kişilik bir çekirdek olarak işe başladığı yolundaki somut iddialar bulunuyor.
Sanırız Ramazan Akyürek; bir istihbaratçı olarak, meşhur Şahinler Grubu’nun başındaki ismi
çok iyi biliyor.
Muzaffer Tekin’i resmin ortasına oturtup; kartvizit ve telefon dedektifliği üzerinden, Alparslan
Arslan’la ilişkilendiren ve buradan yola çıkarak devasa bir çeteyi ortaya çıkarma başarısı gösteren (!)
Emniyetin bir gün;
Alparslan Arslan’ın, Maslak’ta sürekli görüştüğü Nurcu şeyh bağlantısı üzerinden Fethullah
Gülen’i de resme dahil etmesi de imkan dahilindedir.
2001 yılında hakkında istihbarat çalışması yapılması engellenen ve aralarında Fethullah
Gülen’in İstanbul III. imamı Ahmat Karabey’in de olduğu ekibin resmi belgelerdeki tanımı ile finansal
sorumlusunun Asya Finans’ın ortakları arasında olduğu da ortaya konabilir.
Sonra da emniyet orada da durmayıp;
Danıştay’ın iptal ettiği liman ihalelerinden, enerji ve özelleştirme ihalelerine kadar birçok davanın
dökümünü yapıp; bu iptallerle önleri kesilen küresel ve yerli baronların kesişme noktasında:
Fethullah’a yakın sermaye odaklarıyla, masonik sermaye odaklarının olduğunu tespit edebilir!
Zaman Gazetesinde yer alan;
“Muzaffer Tekin’in Rus sevgilisi olduğu” yolundaki çarpıtmalar bile aleyhinize dönebilir!
Böylece Danıştay cinayeti sadece Türkiye’deki değil, diğer ülkelerdeki melun çeteleri temizlemek için
de bir vesile olabilir.
AKP’nin iktidar olduğu gün, derhal görevden aldığı Kaçakçılık ve Organize Suçlarla Mücadele Şubesi
Müdürü Dr. Adil Serdar Saçan, Emniyet içerisindeki Fethullahçı örgütlenmeyi 1978 yılında Polis Kolejinden
itibaren takip ettiğini söylüyor. Geçen ay “Birharf Yayıncılık” tarafından yayımlanan “Küresel ve Yerel Mafia
Kıskacındaki Türkiye” isimli kitabında, “polis teşkilatındaki F tipi” olarak adlandırdığı Fethullahçı örgütlenmeyi, somut olaylarla anlatıyor.
Faaliyetleri Yasal Zemine Dayanmıyor
4422 sayılı yasada yapılan değişikliklerden sonra, günümüzde polis teşkilatınca “teknik takip”
yapılmasının yasal zemininin belli olmadığına dikkat çeken “eski” polis müdürü Saçan, bu tespitinden
hareketle; “her türlü teknik takip ve izleme” işlerinin bütünüyle “F tipi örgüt” tarafından yürütüldüğünü söylüyor. Saçan’a göre; “F tipi örgüt, bu ayrıcalığı elinde bulundurduğu için, teşkilat içerisinde dokunulmaz hale
geldi, iktidar, bir kişiyi ya da kurumu hedef aldığında, F tipi örgüt de iktidarın amacına uygun malzeme
üretimine başlıyor. Uzağa gitmeye gerek yok. Bu yılın olaylarını hatırlayın: Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi
Rektörünün tutuklanması, Şemdinli iddianamesinde Kara Kuvvetleri Komutanına çamur atılması ve son
olarak Danıştay’a saldırı olayında soruşturmanın saptırılması söylediklerimin kanıtıdır” diyor.
Takvime bakmak yeterli
Dr. Adil Serdar Saçan’ın saptamalarını doğrulayan çok sayıda olay var. Dergimizin kapak
dosyasının “kahraman”ı ve Fethullahçılığı mahkemeden tescilli Ramazan Akyürek’e, AKP’nin iktidara
gelmesinden sonra, Emniyet’in İstihbarat Daire Başkanlığı’na atanma sözü verilmiş. Bunun belgesi
de Trabzon’da yerel bir gazetede (Taka Gazetesi’nin 6 Haziran 2005 tarihli nüshasında) yayımlanmış.
166
Fethullahçı Akyürek konusunda dikkat çeken ikinci nokta, Cumhuriyet Gazetesi’ne ilk bomba atıldığı
sırada, 5 Mayıs 2006 günü; Akyürek’in “tayin kararnamesi”nin hazırlanmış olması. Üçüncü nokta ise
tayin kararnamesinin çıkması ile; Alparslan Aslan’ın Danıştay’a silahlı saldırısını yaptığı tarih
arasında 9 gün gibi kısa bir süre olması.
SüperNATO’nun Taşeronları!
Aydınlık’a başka bir kaynaktan ulaşan bilgi ise, Alpaslan Aslan’ın, 5-6 yıldır; AKP’ye çok yakın bir
kişinin himayesinde olduğuna ilişkin. Bu ilişki polis tarafından bilindiği halde, Akyürek’in ve SüperNATO’nun
taşeronluğunu da üstlenen emniyet içerisindeki Fethullahçı örgütün, asker kesim ile bağlantı iddialarını
sürekli gündemde tutması, medya sayesinde sağlanıyor. Medyanın, saptırma çabalarını yoğun biçimde
desteklemesinin arkasında, emniyet içerisindeki bu örgütün, “teknik takip ve dinleme” faaliyetlerini elinde
tutmasının büyük rolü olduğu da akla geliyor.
Milli Güvenlik Kurulunu da Basarlar mı?
Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, 12 Nisan 2006 günü, Harp Akademileri Komutanlığında
yaptığı konuşmada, “irticai kadrolaşma”ya önemle vurgu yapmış ve AKP’yi uyarmıştı. Bu uyarıya
karşı Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Mehmet Ali Şahin, adeta “alaycı” bir üslupla
“Cumhurbaşkanı, buna ilişkin belgeleri bize gönderirse, gereğini yaparız” demişti. Acaba, Dr. Adil
Serdar Saçan’ın (gerek görüşmemizde, gerekse “Küresel ve Yerel Mafia Kıskacındaki Türkiye” isimli
kitabında somut olaylara dayanarak) işaret ettiği, SüperNATO’nun taşeronluğunu yapan “F tipi”
örgüt, yasal mı görülüyor? Bu “irticai-haçlı” örgütlenmelerin dağıtılması için, A. Serdar Saçan’ın
değindiği gibi, Milli Güvenlik Kurulu’nun baskına uğratılması “falan” mı bekleniyor? 130
 “GÖREV SÜRESİ” TARTIŞMALARI HANGİ AMAÇLIYDI?
Amaç komuta kademesine toptan müdahale mi?
Şemdinli olaylarıyla başlayan operasyonda yeni aşamaya geçildi. Yeni aşama, Orgeneral Özkök'ün
görev süresinin uzatılmasına ilişkin çıkışlarla başladı. Genelkurmay Başkanlığı’ndan yapılan ve "Orgeneral
Hilmi Özkök'ün görevinin 30 Ağustos 2006'da sona ereceğini, kendisinin bu tarihten sonra görev süresinin
uzatılmasına ilişkin bir düşüncesi ve beklentisinin bulunmadığını" bildiren açıklamadan sonra da basındaki
yazıların arkası kesilmedi.
Şemdinli olaylarının ardından medyada yürütülen psikolojik savaşta yeni bir aşamaya geçildi. Çeşitli
basın-yayın organlarında Kara Kuvvetleri komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt ile Jandarma Genel
Komutanı Orgeneral Fevzi Türkeri'yi hedef alan psikolojik savaş kampanyası yeni bir boyuta taşındı.
Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök'ün görev süresinin uzatılmasıyla ilgili bir tartışma başlatıldı.
Bu gelişmeler, ABD'nin Şemdinli olaylarıyla başlattığı kışkırtmayı yeni bir aşamaya yükselttiğinin
göstergesi olarak değerlendiriliyor. ABD'nin amacı, TSK'nın bütününü tartışma içine çekerek, önce komuta
zaafı yaratmak ve ardından komuta kademesinin bütününe müdahale edecek bir zemin oluşturmak.
Niye Korkut Özal: “Bir yıl daha kalmalı” demişti?...
Söz konusu iddiayı ilk ortaya atan, tarikatçı cenahın en önemli isimlerinden Korkut Özal oldu. Korkut
Özal, Aktüel dergisinin 22-28 Kasım 2005 tarihli sayısına verdiği demeçte Özkök'ün bir yıl daha görevde
kalması gerektiğini savundu.
Eski içişleri Bakanı Korkut Özal şunları söyledi:
"Genelkurmay Başkanı, Türkiye'nin gidişatına en uygun insanlardan biri. AB üyesi olmaya hazırlanan
Türkiye için konuşmalarıyla, değerler sistemiyle ideal bir Genelkurmay Başkanı'dır.
"1987 veya 1988'de Genelkurmay Başkanı Necdet Üruğ idi. Necdet Öztorun'un ise gelmesi söz
konusuydu. Turgut Bey onu istemedi ve engelledi. Devreye girerek onların mekanizmasını bozdu. Ben
Başbakan olsam Hilmi Paşa'nın görevini bir sene daha uzatabilir miyim diye düşünürüm."
130
Emcet Olcaytu
167
Korkut Özal'ın verdiği örnek ilginç. Turgut Özal, Necdet Üruğ'un normal emekliliğiyle birlikte
Genelkurmay Başkanlığı'na gelmesi beklenen Orgeneral Necdet Öztorun’u da emekli etmişti. Bu olay,
TSK'nın normal tayin ve terfi sistemini bozduğu gibi, Ordu içinde de sıkıntıya neden olmuştu.
ANAP eski milletvekillerinden ve Barzani'ye yakınlığıyla bilinen Haşim Haşimi de, Vatan gazetesinde
şunları kaydetmişti:
"Ben Sayın Genelkurmay Başkanı'nın açıklamalarını çok ciddiye alıyorum. Özkök Paşa'nın tavrı çok
çok önemli. Ben kimsenin kendi mesleki hayatında mağdur olmasını istemem. Ama Özkök Paşa'nın görev
süresinin uzaması çok iyi olur. Çünkü Özkök Paşa süreç için gerekli bir kişilik. Çok sağduyulu."
Gündem'den de Org. Özkök'e destek verildi!?.
Özgür Gündem gazetesi ise 20 Kasım günlü sürmanşetinde "Özkök'ün istifaya zorlandığını" iddia eden
bir habere yer verdi. Haber şöyle: "Bölgede son dönemde yaşanan gelişmelerden sonra, Ankara kulislerinde,
Kara Kuvvetleri Komutanı Org. Yaşar Büyükanıt’ın başını çektiği ekibin, Genelkurmay Başkanı Org. Özkök'ü
istifaya zorladığı yönünde iddialar dolaşıyor. Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök'ün AKP'yi
cesaretlendirdiği gerekçesiyle istifaya zorlandığı yönünde iddialar sızıyor. Kamuoyunda, ılımlı asker imajı
yaratan Özkök, AKP Hükümeti'yle uyumlu ilişkisiyle dikkat çekiyor. Şemdinli'yle ilgili Özkök, 'ne korurum, ne
suçlarım' derken, hükümete manevra alanı yarattı."
Newsweek’in;
“Erdoğan, Emin Adımlarla TSK'yı siyasetten uzaklaştırıyor” değerlendirmesi!.
Amerika'nın önemli dergilerinden Newsweek ise Şemdinli olaylarıyla ilgili haberinde "Orduya balans
ayarı" başlığıyla şu değerlendirmeye yer verdi:
"Daha da şaşırtıcı olan Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök'ün reaksiyonuydu. Özkök, ortaya
çıkmakta olan skandalın büyüklüğünü hissederek adamlarını korumak için bir girişimde bulunmadı."
Newsweek haberinde, Tayyip Erdoğan'ın adım adım TSK'yı siyasetten uzaklaştırdığını yazdı.
Genelkurmay Genel Sekreterliği'nin düzeltmesi..
Bu haberler gazetelerin birinci sayfalarına ve köşe yazılarına taşındı. Genelkurmay Başkanlığı Genel
Sekreterliği bunun üzerine, Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök’ün görev süresinin 30 Ağustos
2006’da sona ereceğini ve kendisinin bu tarihten sonra görev süresinin uzatılmasına ilişkin ne bir düşüncesi
ne de bir beklentisinin bulunduğunu bildirdi. Basında, Genelkurmay Başkanı Özkök'ün Cumhurbaşkanlığına
aday olacağı veya görev süresinin uzatılacağı yönünde haberler yer almıştı. Genelkurmay Başkanlığı Genel
Sekreterliği'nden 24 Kasım'da yapılan yazılı açıklama şöyle:
"Son günlerde basın ve yayın organlarında Sayın Genelkurmay Başkanı hakkında hangi niyetlerle
söylendiğine anlam verilemeyen bazı iddialar yer almaktadır. Bu iddialara yanıt olmak üzere aşağıdaki
açıklamaların kamuoyuna duyurulması gereği ortaya çıkmıştır. Sayın Genelkurmay Başkanı, kendisine
Cumhurbaşkanlığı vaat edildiği konusundaki iddiaları 13 Nisan 2004 tarihinde düzenlediği basını
bilgilendirme toplantısında tereddüde yer bırakmayacak şekilde açıklığa kavuşturmuştur. Bu toplantıda
kendileri tarafından konuyla ilgili yapılan açıklamalar bugün de aynen geçerlidir. Genelkurmay Başkanlığı
görev süresi, yaş haddini aşmamak kaydıyla 4 yıldır ve bu süre Genelkurmay Başkanı için 30 Ağustos
2006'da sona erecektir. Sayın Genelkurmay Başkanı'nın bu tarihten sonra görev süresinin uzatılmasına
ilişkin ne bir düşüncesi, ne de bir beklentisi vardır. Sayın Genelkurmay Başkanı, siyaset kurumuna saygılı
olmakla beraber emekli olduktan sonra, herhangi bir siyasi oluşumun içinde olmayı veya siyasi bir görev
almayı düşünmemektedir. İçinde yaşadığımız kritik dönemde Sayın Genelkurmay Başkanı, Şahsına
yöneltilen haksız eleştiri ve temelsiz iddiaları ortaya atanlara, esasen Türk Silahlı Kuvveleri'ni yıpratmakta
olduklarını bir kez daha hatırlatmakta ve bunları yapanları sağduyulu davranmaya davet etmektedir.
Kendileri, yüce ulusumuzun engin sağduyusuyla olup bitenleri akıl süzgecinden geçireceğine ve gerçekleri
doğru teşhis edeceğine yürekten inanmaktadır."
Açıklamadan sonra…
Ancak basında çıkan "görev süresini uzatma" yazılarının arkası bu açıklamadan sonra da kesilmedi.
168
Son olarak 25 Kasım tarihli Dünden Bugüne Tercüman gazetesindeki köşesinde Nazlı Ilıcak şöyle yazdı:
"Geçmişte Doğan Güreş Paşa örneğinde gördüğümüz şekilde, Hilmi Özkök'ün görev süresi bir yıl uzarsa,
Orgeneral Yaşar Büyükanıt emekli olacak. Hala asker-sivil ilişkilerini tanzim edememiş bir ülkede, ben de
Tayyip Erdoğan'ın yerinde olsaydım, Hilmi Özkök çapında bir orgenerali bir yıl daha görevinin başında
tutmayı tercih ederdim."
CHP Genel Başkanı Deniz Baykal da yine 25 Kasım'da NTV'de katıldığı bir programda ''Keşke Sayın
Özkök gibi birisi önümüzdeki dönemde cumhurbaşkanı olsa" dedi.
K.K.K. “ABD’den icazet almaya gelmedim” dedi
ABD’ye diden Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt, görüşmelerinin “son derece
olumlu” geçtiğini söyledi.
ABD Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Peter Schoomaker’ın davetlisi olarak resmi ziyarette
bulunan Büyükanıt, temasları çerçevesinde Genelkurmay Başkanı Orgeneral Peter Pace, Kara Kuvvetleri
Bakanı Francis Harvey ve Savunma Bakan Yardımcısı Eric Edelman ile bir araya geldiğini belirtti.
Temaslarına ilişkin sorular üzerine Büyükanıt, “Görüşmeler son derece olumlu geçti. Son derece pozitif
diyebilirim” dedi. ABD ile Türkiye arasındaki ikili ilişkilerin sorulması üzerine Orgeneral Büyükanıt, “Onlarda
herhangi bir sorun yok. Şunu söylüyorum: Kötü haberleri birileri oluşturmaya çalışıyor. Niye kötü ilişkilerimiz
olsun ki? Gayet olumlu, her şey olumlu geçiyor. Ben son derece memnunum. Ama ben buraya geldiğim için
maalesef gazetelerde bazı haberler yer alıyor. Yok, icazet almaya gelmişim. Bunları, Türk Silahlı
Kuvvetleri’ne karşı yapılan bir ayıp görüyorum. Türk askeri icazetini Atatürk’ten alır, yasalardan alır. Başka
kimseden icazet almaz Türk askeri” cevabını verdi.
Orgeneral Büyükanıt, ziyaretinin “gayet rutin, normal bir ziyaret” olduğunu vurguladı ve “Bu,
olağanüstü, belli amaçlarla yapılan bir ziyaret değil. Birçok ülkeye bu tür ziyaretler yapılıyor. Yeni bir şey
değil. Altında başka şeyler aramamak lazım” dedi.
Washington’da konuşma yapacağı düşünce kuruluşu American Enterprise Institute’un (AEI) neden
seçildiğini de anlatan Büyükanıt, “Her düşünce kuruluşunda konuşulabilir. Önemli olan, orada sizin ne
konuştuğunuz. Biz, terörle mücadele eden bir ülkeyiz. Terörle ilgili devletimizin temel yaklaşımlarını izah
etmek, anlatmak zorundayız. Onların da anlaması gerekir” görüşlerine yer verdi. (a.a)
ABD’de Büyükanıt’a verilen mesaj neydi?
Ana mesajların verilme yeri olarak AKP hükümetine ve özellikle Recep Tayyip Erdoğan’a karşı
görüşleri ile bilinen ve aynı zamanda Beyaz Saray’a yakın olan bir kurumun seçilmesi çok manidardır.
Washington’da akredite muhabirlik yapmış ve yıllardır Amerikan başkentindeki gelişmeleri incelemiş bir insan
olarak bilirim ki Washington’da tesadüflere yer yoktur. Bunu bildiğim için Yaşar Büyükanıt’ın ziyaretinin tam
başladığı gün, Kara Kuvvetleri Komutanı’nın konuşma yapacağı enstitünün önde gelen yetkilisi Michael
Rubin’in yayınladığı makale hem dikkatimi çekti hem de beni şaşırttı. Bu makalede Başbakan Recep Tayyip
Erdoğan’ın attığı adımların Türk-Amerikan ilişkilerini nasıl da bozduğuna dikkat çekiliyor. Ayrıca Başbakan’ın
bazı politikalarının demokrasi için nasıl tehdit oluşturduğu da vurgulanıyor. Başka bir deyişle Türk-Amerikan
ilişkilerinin düzelmesi Recep Tayyip Erdoğan’ın gitmesine bağlanıyor bu yazıda. 131
Peki iki ziyaret eşgüdümlü mü gerçekleşti?
CIA Başkanı Goss’un Türkiye, Org. Yaşar Büyükanıt’ın ABD ziyaretleri aynı ana denk geldi. İster
istemez, “İki ziyaret eşgüdümlü mü, aralarında nasıl bir bağ var?” sorusunu gündeme getirdi
Org. Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök’e kıyasla “laiklik konusunda daha hassas”
ve “AKP’ye daha az hoşgörülü” olduğu ve onun TSK’nın başına geçmesiyle asker-sivil ilişkilerinde değişiklik,
hatta gerginlik olabileceği spekülasyonlarına fazla itibar ediyorlar. Org. Büyükanıt’ın Çarşamba akşamı, bu
kişilerden bazılarını da bünyesinde barındİran Amerikan Girişim Enstitüsü’nün (AEI) yemeğine katılacak
olması komplo teorilerine elverişli bir zemin hazırlıyor. AEI’nin toplantıyı düzenleme sorumluluğunu, peş peşe
131
14.12.2005 / Akşam / Serdar Turgut
169
yazdığı makaleler ve verdiği röportajlarla AKP’lilerin tepkisini çeken Michael Rubin’e vermiş olmasıysa olayı
daha ilginç kılıyor… Org. Büyükanıt’ın bu ziyaretiyle ilişkileri eski kıvama gelmesi şaşırtıcı olmayacak. Bu
noktada Pentagon’un üç numarası Eric Edelman’ın oynayabileceği rolün altını çizmeliyiz. İlişkilerin tekrar
yoluna girmesi için PKK kilidinin çözülmesi gerekiyor. Goss ve Org. Büyükanıt’ın denk gelen ziyaretleri,
PKK’nın Kuzey Irak’taki varlığına karşı siyasi ve askeri adım beklentilerini iyice tırmandırdı. Kısa zamanda
yine somut gelişmeler olmazsa Türk-Amerikan ilişkileri çok ciddi bir krizin içine girebilir. 132
Paşa’ya madalya! Tayyip’e dirsek! (mi)?
Sanki ABD’nin itibarı en dibe vurmuş Bush yönetimi, “Türkiye’yi kullaştırmak için yeni bir fırsat
aratma oyununu” sahneye koydu, oynuyor.
Kendini kul gibi hissediyorsan, “ABD’nin istihbarat örgütü CIA bu fırsatı” kaçırmayacaktır… Dünya
jandarması dostumuz ABD, gücünü “Türkiye’nin iyiliği için” kullanır. Bu iyi niyet açısından bakınca; ABD
istihbarat örgütleri CIA ile FBI başkanlarının Ankara’ya; “şunu şöyle yapalım, bunu böyle yapalım” diyerek
işbirliği yapmaya geldiğinin açıklandığı günlerde Kara Kuvvetleri Komutanımız Orgeneral Yaşar Büyükanıt
Paşa’ya da ABD’nin başkenti Washington’a davet edilip “üstün liyakat madalyası” verilmesinin kuşkulanacak,
altında hinoğluhinlik aranacak bir yanı olmaması gerekir.
Paşa’ya madalya veriyor. Orduyu yağlıyor.. ABD ordusunun Irak işgaline başladığı günlerde ABD
askerleri, bizim subayların başına “çuval geçirme” yapmışlardı. İtibarları sıfırlandı.
Çekilme lafı ediyorlar. ABD ve İngiliz askerleri Irak’tan çekilirse başta Bağdat olmak üzere her gün 1020 ölünün çıktığı Irak kentlerinin sokaklarını Mehmetçik korusun diye öneriler dile getiriyorlar. Ve bizim
komutana madalya veriyorlar.133
Türkiye’nin güvenliği kimlere emanetti?
Bir ülke, kendisini tehdit eden bölücü unsurların bertaraf edilmesini bir başka ülkenin inisiyatifine terk
edebilir mi?
Böyle yaparsa, bağımsız ve güçlü bir ülke olma iddiasını sürdürebilir mi? Dahası, kendisine yönelik
tehditlerin ortadan kaldırılması işini havale ettiği ülkenin, bu işi vaad ettiği gibi yapacağından nasıl emin
olabilir?
Türkiye ile Amerika Birleşik Devletleri arasındaki “PKK Pazarlığı” tam da işte yukarıda dikkat çekmeye
çalıştığımız tehlikeleri içinde barındırıyor.
Başbakan Erdoğan, ABD Başkanı Bush ile her görüşmesinde Kuzey Irak’taki “PKK varlığını” gündeme
getiriyor, Amerikan yönetiminin bir an önce harekete geçmesini talep ediyor.
Dışişleri Bakanı Gül, başta ABD Dışişleri Bakanı Rice olmak üzere güvenlik birimlerinden sorumlu
kimle görüşse PKK terörünü bir şekilde gündeme taşıyor, Türkiye’nin bu konuda duyduğu rahatsızlığı ifade
ediyor.
Türkiye’ye gelen FBI ve CIA Başkanlarına da aynı konudaki Türkiye’nin kaygıları aktarıldı. Hatta
basına da yansıdı; üst düzey istihbarat yetkililerimizin ifadesine göre, “ABD’nin PKK terörü konusundaki
bilgilerinin çok azı bile bizde olsa, terör konusunda epey mesafe alabilir mişiz!”
Başbakanın, dışişleri bakanının ve istihbaratla ilgili yetkililerimizin ifadelerinden anlaşılıyor ki, Türkiye
ulusal güvenliğini ABD’ye endekslemiş durumdadır.
Türkiye, bölücü unsurlarla ABD’nin vereceği bilgiler ve alacağı tavra göre mücadele etmeye kendisini
mahkum hissetmektedir. Son derece tehlikeli olan bu durum, ülkemiz açısından bir zafiyet noktası şeklinde
algılandığında karşımıza yeni taviz isteklerinin çıkması kaçınılmazdır.
PKK terörü konusunda geçmişte söz verdiği halde hemen hiçbir şey yapmaması, ABD’nin bu konuyu
istismar ettiğini ve Türkiye’ye karşı koz olarak kullandığını göstermektedir. Türkiye’ye karşı elinde “bölücülük
tehdidi” gibi bir kozu bulunduran ABD, bölücü unsurlara karşı ciddi bir mücadele içinde olabilir mi? ABD’den
PKK terör örgütüne karşı operasyon yapmasını beklemek, biraz fazla safdillik değil mi?
132
133
13.12.2005 / Vatan / Ruşen Çakır
15.12.2005 / Vatan / Necati Doğru
170
Kaldı ki, Türkiye’nin terörle mücadele konusunda tecrübesi, birikimi ve kadroları vardır. Hem askeri
kanatta hem de diğer güvenlik birimlerinde bölücü terörle mücadele edecek insan kaynağı ve bilgi birikimi
mevcuttur. Türkiye, potansiyelini harekete geçirerek, güvenliğini tehdit eden unsurlarla kendisi mücadele
etmelidir. Bu mücadele sırasında elbette diğer ülkelerle istihbarat değişimi, bilgi alışverişi yapılacaktır ama
tüm mücadeleyi başka bir ülkeye ihale etmeye kalkışmayı anlayabilmek mümkün değildir.
Türkiye’nin ulusal güvenliği konusunda başka ülkelerden medet umması karşısında Türkiye Büyük
Millet Meclisi’nin sessiz kalmasını anlamakta da güçlük çekiyoruz.
Ülkemizin güvenliğini ilgilendiren böylesine önemli bir konu Meclis’in gündemine gelmeyecek ise,
nerede konuşulacaktır?
Mesela, ülkemize gelen FBI ve CIA başkanları yaptıkları temaslarda hangi konuları gündeme
getirmişler, kimlerle neleri konuşmuşlar, bizden hangi taleplerde bulunmuşlar; bunları TBMM üyeleri bilmekte
midir?
Bildiklerini sanmıyoruz; iktidar partisi milletvekili Turhan Çömez’in şikayet ettiği, “bizleri kurşun asker
gibi görüyorlar, parmak kaldırma makinası haline geldik” şeklindeki tavrın sürdüğünü gözlemliyoruz.
Türkiye’nin geleceğini ilgilendiren önemli kararlar alınıyor, ciddi anlaşmalara imza konuluyor, ülkemizi
bağlayacak işbirliklerine giriliyor ama milli iradeyi temsil eden milletvekillerinin bundan haberi olmuyor.
Dolayısıyla kamuoyu da bu konuda yeterli bilgiye kavuşma olanağı bulamıyor.
Düşünebiliyor musunuz, Türkiye’nin güvenliğini ilgilendiren konular gündeme geliyor ama ne Meclis ne
de halk bu konuda bilgi sahibi olamıyor.
Bu kabul edilemez bir durumdur; Meclis’in ve kamuoyunun bilgisi olmadan, görüşü sorulmadan
yapılacak her icraatın ilerde faturasının çok ağır olarak ödenebileceği unutulmamalıdır.
Türkiye, kendi güvenliğini kendi imkanlarıyla sağlayabilecek güçte bir ülkedir. Buna inanmayanların,
ülkeyi yönetmeye de haklarının olmadığını düşünüyoruz. Türkiye’nin güvenliğini bir başka ülkeye ihale
etmenin bedelinin, fabrikaları yabancılara satmaya benzemeyeceğinin de bilinmesini istiyoruz.134
Büyükanıt’a verilen liyakat madalyası neyin nesiydi ?
Büyükanıt, 28 Şubat generalleri gibi, ‘laiklik’ kavramından ‘din düşmanlığını’ anlamıyor, ‘irtica’
ile ‘İslam dini’ni birbirine karıştırmıyor!..
Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt, Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök’ün
‘hükümet ile uyumlu çalışmaya özen gösterdiği’ bir dönemde, ‘bildiği doğruları’ hiç çekinmeden ‘dobra dobra’
söyleyen ‘sıradışı’ bir asker!... 28 Şubat generalleri gibi, ‘laiklik’ kavramından ‘din düşmanlığını’ anlamıyor,
‘irtica’ ile ‘İslam dini’ni birbirine karıştırmıyor!..
Erzurum Atatürk Üniversite’sinde bir şehit annesine yönelik ‘başörtüsü’ provokasyonuna, “Bu kadarı da
fazla!..” diyerek ilk tepkiyi gösterenlerden birisi de o olmuştu!.. ‘Eğer bir aksilik olmazsa’ önümüzdeki yıl
içerisinde Türkiye Cumhuriyeti’nin yeni Genelkurmay Başkanı olacak!...
İşte o Yaşar Büyükanıt, memlekette suların yeniden ısınmaya başladığı bir dönemde, ABD Kara
Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Peter Schoomaker’in davetlisi olarak Washington’da!..
‘Amerika’nın kuruluşu döneminde’ görev yapan askerlerin kıyafetlerini giyen bir tören kıtası tarafından
karşılandı!..
Orgeneral Schoomaker tarafından kendisine bir ‘üstün liyakat’ madalyası takdim edildi!..
Herkes, ‘bireysel’ olarak, istediği yerden istediği madalyayı alabilir!..
Ancak, malum madalyanın Türk Silahlı Kuvvetleri’nin ‘Genelkurmay Başkanı namzeti’ olan bir ferdine
veriliş sebebi şu:
- “İki ülke arasındaki işbirliğine yaptığı katkılar ve gösterdiği liderlik!..”
İşte bu noktada, şu iki soru çıkıyor karşımıza:
BİR: Org. Yaşar Büyükanıt, Türkiye ve ABD arasındaki hangi işbirliğine liderlik etmiştir ki, bu madalyayı
134
16.12.2005 / Milli Gazete / Dr. Abdullah Özkan
171
almayı hak etmiştir!..
İKİ: Org. Yaşar Büyükanıt’ın bugüne kadar göstermiş olduğu milli tavırda, bundan sonra herhangi bir
değişiklik olacak mıdır?..
Org. Büyükanıt’ın önünü kesmeye çalışan mihraklar, şimdiden bu ‘üstün liyakat’ madalyasını dillerine
doladılar bile!..135
Washington partner mi değiştirmekteydi?
Washington, önümüzdeki dönemi içeren Irak planlarına Türk kamuoyunun desteğini almak istiyor,
Irak’ın parçalanması- sınırlarının değişmesi-yeni Kürt politikaları kaçınılmaz gözüküyor, eşanlı İran’a yönelik
planlara dair işbirliğinde de ikna edilmesi gereken AKP Hükümeti değildir çünkü onların zaten bu planlara
pek itirazı yok, Washington’ın parçalı Irak ve Kürt bölgesine dair planlarına itiraz ‘Türkiye’deki milliyetçi-şahin
çevrelerden gelecek. O halde bu çevrelerin gönlünü hoş tutacak, kamuoyu oluşturmaya yönelik servisleri
beklemek gerekiyor. Kısacası Washington partner değiştirmeye karar verdi, yakında bu yeni kararın izlerini
hep beraber daha net göreceğiz…’136
 BÜYÜKANIT TARTIŞMALARI NEYİN KANITIYDI?
Erbakan ve Milli Görüş aleyhindeki tüm kumpasların ve oluşumların akıl hocası olan Korkut Özal,
herhalde özel mahfillerden aldığı işaret üzerine, GKB. Org. Hilmi Özkök’ün görev süresinin bir yıl uzatılması
gerektiğini tartışmaya açtı. Hedef KKK. Org. Yaşar Büyükanıt’ın Genel Kurmay Başkanlığına engel olmaktı…
Ardından, eski radikal İslamcı ve koyu şeriatçı, şimdi ise AB taraftarı ve AKP şakşakçısı Abdurrahman
Dilipak, Yaşar Büyükanıt’ın karanlık bağlantılarını ve ihtilal hazırlıklarını yazmaya başladı.. Ama GKB. Org.
Hilmi Özkök’e, dolaylı da olsa sahip çıktığı sırıtmaktaydı.
Ve hele Büyükanıt Paşanın ABD ziyareti bazılarını iyice kuşkulandırmıştı.
Güler Kömürcü’nün naklettiğine göre, aslında Büyükanıt’ın ABD ziyareti, İsrail yanlısı Yahudi
Lobilerini rahatsız edip kuşkulandırmış, ama Pentagon ve Dışişlerindeki WASP Amerikalılar
(Amerika’nın milli çıkarlarını İsrail’den ve Yahudi lobilerinden üstün tutanlar) ise ziyadesiyle memnun
kalmıştı.
İşte Güler Hanımın notları:
Çuval dosyasında sıradaki...
“Bir uzman dostumun da konuya dair yorumu oldukça önemli, dedi ki; ‘Washington’da İsrail Devleti’nin
milli çıkarlarına paralel politika üreten lobi ile bunlara artık çok ciddi kızmaya başlayan, diğerlerinin (Siyonist
Yahudilerin) prizmasından düşünmeyi reddeden Pentagon ve Dışişleri’ndeki güç grupları arasında kavga
kızıştı. Türkiye’nin tepesindeki bir ismin (KKK Yaşar Büyükanıt’ın) geçen hafta Washington’a yaptığı gezi ‘2.
gruptaki gerçek WASP Amerikalılar’ tarafından memnuniyetle karşılanırken, Washington’un diğer kanadını
yani malum lobiyi rahatsız etti. Çünkü bu lobi, bizim Türk yetkilinin şahin-milli duruşunu, kendilerinin Kuzey
Irak ve Barzanici politikaları adına tehlike olarak görüyorlar. Türkiye’de belirli kurumlardaki ‘şahin-milli
duruşu’ olanları pasifize etmeye çalışıyorlar. Yeni-yeniden Çuval operasyonu haberleri de bu çerçevede
basına sızdırıldı.137
Ama aynı günlerde “Ulusal Dayanışma Komitesi” (Neyin nesi, kimin fesi oluyorsa) İnternet sitelerinde;
görünüşte Yaşar Paşa’yı aklayan, ama aslında Yahudilerle akrabalık bağlarını deşifre edip töhmet altında
bırakan açıklamaları yayınlandı:
İddia şunlardı:
“Yaşar Paşa Kızını bir Yahudi’ye verecek kadar Siyonizm dostudur”
Bazı medya organları ve internet sitelerinde Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın Siyonizm düşmanı
olduğuna dair haberlerin yayınlanması üzerine Ulusal Dayanışma Komitesi tarafından bir açıklama
16.12.2005 / Yeniçağ / İsrafil Kumbasar
16.12.2005 / Akşam / Güler Kömürcü
137 23.12.2005 / Akşam / Güler Kömürcü
135
136
172
yapıldı. Ulusal Dayanışma Komitesi’nin bu açıklamasını yorumsuz yayınlıyoruz:
“Son zamanlarda çeşitli basın yayın organlarında Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar
Büyükanıt’ın yıpratılmasına yönelik olarak maksatlı birtakım haber ve yorumlara yer verildiği açıkça
görülmektedir. Bu bağlamda kimlere hizmet ettiği belirsiz çeşitli internet sitelerinde Orgeneral Yaşar
Büyükanıt’ın: ABD ve Siyonizm karşıtı olduğuna, Yahudilere karşı düşmanca hisler beslediğine ilişkin
asılsız bazı haberlere yer verilmesi esefle karşılanmaktadır.
“Bu çerçevede Orgeneral Yaşar Büyükanıt’a atfen: 'NATO da, PKK da, Türkiye'deki masonik
sistem de, AB de, BM de, ABD de Siyonizm'e hizmet ediyor. Yani biz hepimiz, istesek de istemesek
de Yahudilere hizmet ediyoruz. Yapacak başka bir şey yok!' sözlerine yer verilmiş, Orgeneral Büyükanıt
ABD-NATO karşıtı, anti-semitist bir insan olarak takdim edilmek istenmiştir.
“Orgeneral Büyükanıt geçmiş yıllarda, NATO’nun Napoli’de bulunan; “Güney Avrupa Müttefik
Kuvvetler Komutanlığı Karargâhı’nda “İstihbarat Daire Başkanlığı” görevini yürütmüş, Korgeneral
rütbesiyle “Genelkurmay Harekât Daire Başkanı” ve Başbakan Bülent Ecevit’in “Güvenlik Danışmanı”
görevinde bulunmuş ve bu görevi sırasında, bölücü başı Abdullah Öcalan’ın CIA ve MOSSAD’ın da
desteğiyle Türkiye’ye getirilmesinde kilit rol oynamıştır.
“Kara Kuvvetleri Komutanı Org. Yaşar Büyükanıt gazetecilere yaptığı açıklamada hiçbir zaman :
'NATO da, PKK da, Türkiye'deki masonik sistem de, AB de, BM de, ABD de Siyonizm'e hizmet ediyor.
Yani biz hepimiz, istesek de istemesek de Yahudilere hizmet ediyoruz. Yapacak başka bir şey yok!'
anlamına gelebilecek hiçbir şey söylememiş, Türkiye’yi Filistin’e çevirmek istiyorlar sözleri de bu
çerçevede değerlendirilerek yanlış anlaşılmıştır. (Bu açıklamaları bırakında Büyükanıt Paşa yapsın. Size ne
oluyor?!)
“Orgeneral Büyükanıt yaşamının her döneminde Yahudi ulusunun var olma hakkı olarak tarif
edilmesi gereken Siyonizm’e saygılı olmuş, Yahudi ulusunun tarihin çeşitli dönemlerinde yaşadığı büyük
acı ve sıkıntılara ortak olmuştur. (Olay şeytanca çarpıtılıyor; çünkü Siyonizm Yahudi ırkının var olma hakkı
değil, tüm dünyayı ele geçirme ve bütün insanlığı köleleştirme sevdasıdır)
“Orgeneral Büyükanıt gerek almış olduğu aile terbiyesi, gerekse Atatürkçü düşünce sisteminin bir
gereği olarak hiçbir din ve ırk ayrımı gözetmeksizin insan sevgisini yaşamının merkezine almıştır. Nitekim
kendi öz kızı Fikriye Bengü’yü, Yahudi asıllı Caymaz ailesine gelin olarak vermekte bir sakınca görmemiştir.
Kamuoyunun da yakından bildiği gibi Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın damadı Ercan Caymaz, Ester ve
Merkado ailelerinin kızı olarak dünyaya gelen Melahat Özcandan’ın oğludur.” 138
Bizler tekrar soruyoruz: Acaba bu ifşaat ve iddialar, Yaşar Büyükanıt Paşaya güya sahip
çıkmak numarasıyla, “Onu Siyonist İsrail yanlısı” gösterip karalamayı mı amaçlamıştır?
Başka siteler daha da ileri giderek Sn. Yaşar Büyükanıt’ın aile şeceresini çıkarmıştır. Şöyle ki:
Mehmet Yaşar Büyükanıt’ın soyağacı:
Dayısı: Mehmet Bahaettin Eryaşar
Dünürü: Mehmet Selim (aslen Yunanistan’a yerleşen İspanya Yahudilerinden Salamon-Süleyman’ın
oğlu)
Sabetay Mehmet Yaşar Büyükanıt’ın annesi Fikriye Hanım, Ürdün’ün güneyinde, İsrail sınırında
bulunan MAAN şehrinde doğmuştur. İsrailliler, Maan’ın kendi toprakları olduğunu iddia etmektedirler.
Kendisi:
Mehmet Yaşar Büyükanıt
TC kimlik numarası: 26021184734
Babası:
Mehmet Sırrı Büyükanıt
TC kimlik numarası: 35353699878 ve TC kimlik numarası: 26027184516
138
Ulusal Dayanışma Komitesi (www.ulkucan.com)
173
Soy ağacının izini kaybettirmek için kütük değiştirmiş. Kütük, Kocaeli’nden yanı başındaki İstanbul’a
aldırılmış.
Annesi:
Fikriye Büyükanıt (Eryaşar)
TC kimlik numarası: 35338700346 ve TC kimlik numarası: 34099741254
Büyükbabası:
Mehmet Kamil Büyükanıt
TC kimlik numarası: 35341700272
Damadı:
Ercan Caymaz
TC kimlik numarası: 39472547584
Dünürün Annesi:
Melahat Özcandan (Asıl ismi: Sara Özcandan)
TC kimlik numarası: 31504865642, Asıl TC kimlik numarası ise: 27304954150
Merkado-Ester kızı 1321 (Rumi) yılı İstanbul doğumlu.
Asıl ismi ‘Sara’ olan Melahat Özcandan’ın Yahudi olduğu eski nüfusunda açık olarak kayıtlıdır.
Soy ağacı izini kaybettirmek için, İstanbul Beşiktaş nüfusuna kayıtlı iken, kütüğünü İstanbul Üsküdar
nüfusuna aldırmış ve Yahudi asıllı ‘Sara’ ismini Melahat Özcandan şeklinde değiştirmiş”. 139
Şimdi bütün bu iddialar doğru da olabilir. Ama bizim için önemli olan, kimin hangi dinden, hangi
görüşten ve hangi kavimden olduğu değildir.
Önemli ve gerekli olan: Bir insanın hangi safta yer aldığı ve hangi cepheye hizmet ettiğidir.
ABD’yi ve AB’yi de güdümüne alan Siyonist ve emperyalist merkezlerin ve küresel keferelerin
uşaklığını yapan, ama İslamcı sanılan yazar, hoca, şeyh, Prof veya aydın etiketli kişiler bizim
nazarımızda, kahpedir ve kalleştir.
Ama temel insan haklarına ve evrensel hukuk kurallarına saygı duyan; Türkiye’nin çıkarlarına,
bağımsızlık ve bekasına sahip çıkan; ABD, AB ve İsrail’in saldırgan ve haksız tavırlarını kınayan ve
gerçekten barış ve bereketi arzulayan bir insan; Yahudi ve Hıristiyan kökenli veya ateist de olsa,
elbette münafıklardan daha değerli ve şereflidir.
Ve Abdurrahman Dilipak, şunları yazmıştı:
“Büyükanıt!
Kim ne derse desin, son günlerin en flaş adı Pamuk değil. Büyükanıt.. Pamuk ekranda manşetlerde
tartışılsa da, derin gündemin tepesindeki isim Büyükanıt paşa.
Geçen gün size aloihbar.com sitesindeki iddialardan söz etmiştim.. Bu konuda her gün yeni bir site
yayına giriyor ve inanılması güç iddialar gündeme geliyor..
Bir şeyin inanılmasının güç olması, onun gerçek olmadığı anlamına gelmiyor kuşkusuz.
Buyurun size iki internet sitesinin adresi daha: www.ulusalihanet.com ve www.ulkucan.com..
Kurtlar Vadisi ya da Şubat Soğuğu buradaki iddialar yanında çok amatör kalıyor.. Sabataylarla ilgili sitelerin
hemen tümünde Büyükanıt'ın adı geçiyor.. Darbe spekülasyonları da hep aynı isim etrafında dönüp
dolaşıyor. Dışarıda Tolon paşa, içeride Büyükanıt paşa..
Büyükanıt'ın da Pamuk ile aynı derin aileye mensup olduğunu iddia eden bir kaynak, Büyükanıt'ın
bütün aile ilişkilerini saymış dökmüş.. Bir başkası, Büyükanıt'ı Lagendijk'e cevap vermeye çağırıyor ve diyor
ki; "AB-Türkiye Karma Parlamento Komisyonu Eşbaşkanı Joost Lagendijk, TSK'yı Güneydoğu'da
provokasyon yapmakla suçladı. Lagendijk, "Çünkü ordu PKK ile çatışmayı seviyor. Bu onu güçlü ve önemli
kılıyor" diye konuştu. Bu sözler gerçekten son yıllarda söylenmiş çok iyi formüle edilmiş sözlerden. Gerçekliği
ayrıca tartışılabilir. Ancak söylenme zamanı bana ilginç geldi. Bu sözlerin Orhan Pamuk Davası ile elbette
139
www.ulusalihanet.com
174
ilgisi yok. Bu sözler artık AK Parti'den vazgeçmiş, askerlere yönelmiş bir ABD'yi dengeleme anlamına
geliyor olmalı. Yoksa durup dururken böylesine tehlikeli bir düşünceyi ortaya koyamazdı Lagendijk. Şimdi
Cemil Çiçek çıktı konuştu hükümet adına, Lagendijk'i kınadı. Ama diyorum ki, bu sözlere asıl muhatap olan
askerler cevap vermeliydi. Genelkurmay Başkanlığı tatmin edici bir cevap verebilirdi. Haydi, Hilmi paşa
konuşmayı sevmiyor, konuşmayı seven Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt paşa
cevap verebilirdi. Ki, Lagendijk'in kastettiği Şemdinli olaylarında onun adı geçti. Hem madem
Genelkurmay Başkanı Hilmi Özkök göreve başladığında ve değişik vesilelerle Genelkurmay adına
ancak kendisinin ve Genelkurmay Genel Sekreteri'nin konuşabileceğini söylemişti. Bu emir
Büyükanıt paşaya sökmüyor olmalı ki, o her fırsatta konuşuyor! Lagendijk'e cevabı hükümet değil,
Genelkurmay vermeliydi. Ya da en azından sessiz kalmamalıydı. (Acaba Hilmi Özkök’ü aklamaya ve
haklı çıkarmaya çalışmanın asıl sebebi nedir?)
Büyükanıt paşa hükümete karşı haşin, ama ABD ve batılılara ve özellikle de İsrail'e karşı her zaman
yumuşak bir siyaset izlemekle tanınıyor..” 140
On Maddede Orhan Pamuk
Birinci Madde: O adamın isminin Türk ismi olduğuna aldanmayınız. Kendisi Türk değil Yahudi
kökenlidir. (Yahudi olmak elbette bir suç değildir ama Yahudi olduğu halde kendisini Türk olarak tanıtmak
ayıptır, bir aldatmadır, binaenaleyh ahlâken suçtur.)
İkinci Madde: O adam Müslüman değildir, ateist olduğunu söylemiş ve yazmıştır.
Üçüncü Madde: O adamın bütün sülâlesi yetmiş seksen seneden beri İsrail ve Amerika tarafından
desteklenmiş, kendilerine büyük servetler kazandırılmıştır.
Dördüncü Madde: O adam şu anda üzerine yüklenen vazife ve misyonu yerine getiren paralı bir
ajandır.
Beşinci Madde: O adam, vazife ve misyonunu başarıyla yapabilmesi için özel eğitim almıştır.
Altıncı Madde: O adamı, ileride şartlar uygun olur ve elverirse İsrail ve ABD Yahudileri çok yüksek bir
makama (tahmin ediniz) getirmek istiyorlar.
Yedinci Madde: Bu adamı büyük medyada GİZLİ YAHUDİLER, yani zahiren Türk ve Müslüman
görünen, gerçek kimlikleri ise Yahudiliğin bir sekti olanlar desteklemektedir.
Sekizinci Madde: O adamı destekleyen bazı Türkler de vardır. Bu Türkler, G.Y. tarafından
benzetilmişlerdir.
Dokuzuncu Madde: O adamın şöhreti tamamen boş ve koftur. Hiçbir edebî, fikrî, kültürel, sanatla ilgili
değeri yoktur. Şişirmedir, balondur.
Onuncu Madde: O adam “Sahibinin Sesini” duyuran bir kukladır.141
Bütün bunlar olurken, bazı ülkücüler, fermanlar yayınlayıp, artık her türlü sokak taşkınlığından
uzak kalacaklarını, fikri ve manevi hazırlıkla meşgul olacaklarını, kısacası mevcut duruma sahip
çıkacaklarını, herhangi bir devrim ve değişime ortak olmayacaklarını açıklamaktaydı..
Acaba bazı ülkücüler, 12 Eylül öncesinde, dış güçlerce kışkırtılan kardeş kavgasında
kullanıldıklarını ve bu kör katliama katılmayan Milli Görüşçülerin haklılıklarını şimdi yeni anlayıp
uslanmışlar mıydı?!.
Yoksa, mutlaka gerekli olan Milli bir diriliş ve direniş hareketine destek çıkmamak üzere,
“USA”laştırılmışlar mıydı?!.
İşte iddiaları ve dayanakları:
-Gözü dönmüş hainler, Ülkücü hareketimizin Milli ruhunu ve heyecanlarını kullanmanın peşindedir.
Kardeşlik bağlarımızı (ülkücü camiamızı) çözecek gizli senaryolar içindedir……
-Ülkücü hareketi sokaklara taşıyacak ve kardeşi kardeşe kırdıracak hesaplar yapılmaktadır……
-Ulusalcılar ve Kuvvacılar olarak kendilerini tanıtan bu hainlerin, Milliyetçilikle ve ülkümüzle hiçbir
140
141
23.12.2005 / Vakit / Abdurrahman Dilipak
26.12.2005 / Milli Gazete / Mehmet Şevket Eygi
175
yakınlıkları yoktur……
-Şimdi ise ülkücü hareketi etnik tuzakların içine çekerek kardeş kavgasına sokmak istemektedir..
-Bu sinsi ve kurnaz bedhahlar, kendilerinin aziz milletimiz nezdinde kabul görmeyeceklerini bildikleri
için emellerine, hareketimizi alet etmek istemektedir…….
-Hainlerin, güvenlik güçleriyle doğrudan karşılaşmaları için, biz aralarına girmeyeceğiz…….
-Darbe peşinde olan hainlere, Milliyetçi hareketimizin dinamiklerini kullandırmayacağız…”!?...
1980 öncesi tam olarak dinlemediğimiz büyüğümüzün vasiyetini, şimdi tam olarak yerine
getireceğiz.!?..”
Şimdi biz de merakımızdan soruyoruz: 1980 öncesi hayattaki büyüklerini dinlemeyenlerin, şimdi
vefatından sonra hangi merkezlerin güdümüne girip girmediğini nerden bileceğiz ve nasıl güveneceğiz?
Bazı ülkücüler, Milli Görüşten dönenler ve Fetullah Gülenciler, mevcut gidişata ve tahribata
ilgisiz
ve
tepkisiz
kaladursunlar;
Tüpraş’tan,
Erdemir’den,
Telekom’dan,
limanlardan
ve
havaalanlarından sonra, Siyonist sermaye şimdi de TRT’nin peşindedir.
Soros, TRT’ye el attı:
Açık Toplum Enstitüsü aracılığıyla, 2001 yılından bugüne kadar yaklaşık 5 milyon dolar
harcayarak Türkiye’de geniş çaplı çalışmalar yürüten ünlü Yahudi spekülatör George Soros şimdi de
TRT’nin özelleştirilmesine el atmış bulunuyor. Soros’un amacının AKP’nin yasalar nedeniyle şimdilik
askıya almak zorunda kaldığı özelleştirme girişimine kamuoyunu hazırlamak olduğu belirtiliyor.
Açık Toplum Enstitüsü’nün Bebek’te bulunan Türkiye Direktörlüğü’nde “Yayıncılıkta Kamu Hizmeti
Gerekli mi?” başlığında dar katılımlı bir toplantı gerçekleştiriliyor. Toplantıya Ankara Üniversitesi Öğretim
Üyesi Prof. Dr. Bülent Çıtak ve Gazeteci Tayfun Ertan’ın katıldığı biliniyor.
Haber-Sen Genel Sekreteri Osman Köse, “Yayıncılık alanını sermayeye teslim etmek için hedef
saptırıyorlar. AKP’nin atadığı iş bilmez bürokratların beceriksizliği TRT’ye fatura ediliyor” diyor.
Bu kapsamda faaliyete girişen Açık Toplum Enstitüsü Türkiye Direktörlüğü aralarında akademisyenler,
bürokratlar ve gazetecilerin bulunduğu bazı isimlere görüşlerini soruyor. İletilen metinlerde “Özelleştirme ya
da bir başka çözüm olabilir mi?”, “TRT yayın yapmaktan vazgeçip, sadece içerik hazırlasın mı?”,
“Yayıncılıkta Kamu Hizmeti Gerekli mi?” gibi sorulara yer veriliyor.
Bu arada Açık Toplum Enstitüsü Türkiye Direktörlüğü’nün ilk çalışma grubunu da oluşturduğu
belirtiliyor. İlk toplantının ise geçtiğimiz günlerde aralarında Ankara Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr.
Bülent Çıtak ve CNN Türk’te görev yapan gazeteci Tayfun Ertan’ın katılımı ile gerçekleştirildiği ileri sürülüyor.
TRT’nin altyapısı özel Tv’lere aktarılmak isteniyor
Açık Toplum Enstitüsü’nün TRT’ye olan ilgisini yakından takip ettiklerini söyleyen Haber-Sen Genel
Sekreteri Osman Köse, Soros ve yerli işbirlikçilerinin TRT’nin gerekli olup olmadığını tartışmaya açmaya
çalıştıklarına dikkat çekiyor. Köse, Açık Toplum Enstitüsü’nün Türkiye Direktörü Hakan Altınay’ın da
TRT’yle ilgili iddiaları yalanlamadığına dikkat çekiyor. Köse, Altınay’la yaptıkları görüşmede Haber-Sen
olarak kendi görüşlerini de öğrenmek istediğini de vurguluyor.
TRT’nin ortadan kaldırılarak altyapı ve teknik imkânlarının özel televizyonlara aktarılmak
istendiği vurgulayan Köse, Soros’un Açık Toplum Enstitüsü’nü ve yerli işbirlikçilerinin burada aktif
rol üstlendiğini ifade ediyor. Köse, adalet, güvenlik ve eğitim ne kadar gerekliyse, kamu hizmeti
yayıncılığının da o kadar gerekli olduğunu belirtiyor.
Haber alma hakkı sermayeye bırakılamaz!
Halkın haber ve bilgi hakkının tek başına sermayeye bırakılamayacağını vurgulayan Köse, “Bu kasıtlı
soruları soranları ve yanıt arayanları yakından tanıyoruz. Amaçlarını da biliyoruz. Bunlar arasına yeni bir
aktör daha katıldı. Dünya onu turuncu devrimlerin sponsoru olarak tanıyor. Dünya onu para oyunları ile
tanıyor. Gittiği her ülkede beslediği işbirlikçileriyle kendisine yeni alanlar oluşturuyor. Anlıyoruz ki,
ülkemizdeki hedefi kamu hizmeti yayıncılığı, yani TRT” olmuştur diye uyarıyor.
Köse, ‘Açık Toplum’ diye bir kuruluş ve onun maşalarının kapalı kapılar arkasında TRT’nin gerekli
176
olup olmadığını tartıştığını anlatarak, “Yayıncılık alanını sermayeye teslim etmek için hedef
saptırıyorlar. AKP’nin atadığı iş bilmez bürokratların beceriksizliği TRT’ye fatura ediliyor. Sordukları
soruların cevabı belli, çünkü ezberletilmiş. Ülkesini satmakla övünen bazı pazarlamacıların
cazgırlığında bu tehlikeli sonuca doğru yarışıyorlar” ifadelerini kullanıyor.
IMF ve Dünya Bankası’nın emriyle kamu hizmetlerinin ‘baş düşmanı’ kesilen AKP’nin Acil Eylem
Planı’nda TRT’yi yok etmeyi hedef olarak belirlediğini söyleyen Köse, “Bu hedefine ulaşmak için her yolu
deneyen AKP’ye uluslararası işbirlikçileri de lojistik destek veriyor” şeklinde açıklamalar yapıyor ve halkımızı
duyarlı olmaya çağırıyor...
Türk halkının algıları değişti
BİR MİLLET UYANIYOR!
ABD tehdit unsuru,
AB güven vermiyor.
Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu’nun (USAK) anketine göre Türk halkının Pamuk Davası,
PKK sorunu ve Roj Tv Olaylarının ardından AB’ye güveni azalmaya başladı. Uzmanlar, Türk halkının AB’ye
olan güveninin yüzde 61’den yüzde 55’e düşmesini AB-Türkiye ilişkileri bakımından alarm verici olarak
değerlendirdi. Ankette Türkiye’nin tehdit olarak algıladığı ABD’yi, kötü bir durumda Türkiye’ye yardım edecek
ülkeler listesinde de ilk sırada görmesi ise dikkat çekti.
Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu (USAK), 3. Dış Politika Algılama Anketi, Türk Dış
Politikasına yönelik çarpıcı sonuçlar ortaya çıkardı. 1 Kasım–12 Aralık 2005 tarihleri arasında İstanbul,
Ankara, İzmir, Bursa ve Adana’da yapılan anket Türkiye’nin diğer ülkelerle ilişkilerinden daha çok,
kamuoyunun dış politikayı nasıl algıladığını ortaya çıkarmayı hedefliyor. Toplam 2 bin 500 kişi üzerinde
yapılan ankete göre Türkiye’nin geleceğini Avrupa Birliği’nde (AB) görenlerin oranında önemli bir düşüş var.
Geçen yılki ankette bu oran yüzde 61 iken, bu oran 2005 Aralık anketinde yüzde 55’e düştü. Türk Dünyası
ve İslam Dünyası’nı alternatif görenlerin oranında artış var.
En çok ABD tehdit ediyor
Ankette, “Türkiye’yi en çok hangi ülke tehdit ediyor?” sorusuna verilen cevapta, ABD ilk sıradaki yerini
alıyor. Geçen yıl yapılan ankete göre, ABD bu konuda 1.70 puanlık bir artış gösteriyor. Ankette dramatik bir
diğer tırmanış ise İsrail’in 2.80 puanlık artışla 2. sıraya yükselmesinde görülüyor. Daha önceki ankette İsrail
4. sırada yer alıyordu. Tehdit algılamasında Fransa en olağan dışı tırmanışı gösteriyor. Bir önceki ankette 8.
sıradayken Aralık 2005 anketinde 3. sıraya tırmanan Fransa 8.9 gibi bir puan artışıyla olağanüstü bir yükseliş
gösterdi. Fransa’nın Türk kamuoyundaki gerileyen imajının en önemli nedeni olarak AB sürecindeki tutumu
ve Ermeni iddialarını sıkça gündeme taşıması gösteriliyor. Ankette Yunanistan’ın listede 2. sıradan 7.70’lik
puanlık düşüşle 4. sıraya kadar gerilemesi önemli bir gelişme olarak değerlendiriliyor. Bu da Yunanistan’ın
Kıbrıs konusunda perde arkasında kalmasına bağlanıyor. Listede gerileyen bir diğer ülke ise Ermenistan. 2
ülke ilişkilerinde olumlu denebilecek ciddi bir gelişme olmamasına karşın Ermenistan’ı tehdit görenlerin
yüzde 14’ten bir yıl içinde yüzde 6’ya gerilemiş olması yine bu ülkenin anket döneminde gündemde
olmayışına ve diğer ülkelerin listede yükselmesine bağlandı.
AB’ye destek gerilemeye başladı
Türkiye-AB ilişkilerinde anketin yapıldığı dönemde yaşanan Pamuk Davası, PKK Sorunu, Roj TV,
Kıbrıs Sorunu ve Ermeni iddiaları konularının ankete olumsuz yönde yansıdığı gözlendi. 3 Ekim 2005’te
Türkiye’nin AB’ye adaylığı resmileşse de Türk halkının AB’ye olan güveninde ciddi bir aşınma dikkat çekiyor.
Nitekim bu durum rakamlara yüzde 61’den yüzde 55’e düşerek yansıyor. Bu rakam, AB-Türkiye ilişkileri
açısından alarm verici olarak da değerlendiriliyor. Ankette bir diğer çarpıcı sonuç ise İslam Dünyası ve
Avrasya Birliği’nin yer değiştirmiş olması. Aralık 2005 anketinde Türk Dünyası ve İslam Dünyası
alternatiflerinin ciddi bir sıçrama yaptığının da gözden kaçmaması gerekiyor. Yine ABD seçeneği de 2 misli
177
bir artış dikkat çekiyor.142
 YAŞAR BÜYÜKANIT PAŞA OYUNA MI GETİRİLMEYE ÇALIŞILDI?
‘Büyükanıt’tı, “Şimdi Daha Büyük Anıt” oldu!’
Devletin zirvesi, Şemdinli İddianamesi’nde adı geçen Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral
Yaşar Büyükanıt’a sahip çıktı. Genelkurmay Başkanı Orgeneral Özkök, “Şimdi daha büyük anıt oldu”
derken, Cumhurbaşkanı Sezer de “Son gelişmeleri olağan görmüyorum” diye konuştu. Acaba oyun
tuttu mu?
Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök, Şemdinli İddianamesi’nde adı geçen Kara Kuvvetleri
Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt’a tam destek verdi. “Yaşar Paşa arkadaşımdır. Taa Harbiye’den beri
arkadaşız” diyen Özkök, “Adı üstünde Büyükanıt’tı, şimdi daha büyük anıt oldu” diyerek tavrını ortaya koydu.
Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer de “Son gelişmeleri olağan görüyor musunuz?” sorusuna “Hayır
görmüyorum. Olağan gelişmeler değil” diye yanıtladı. Sezer, “Alışalım mı bunlara?” sorusuna ise “Hayır
alışmayalım” cevabını verdi.
Gayr-i milli ve gayr-i meşru AKP Hükümeti’ni, AKP’yi ve eş genel başkanları ile Büyükanıt Paşa’ya
oynanan oyunu detay vererek analiz ediyoruz…
1.
AKP’yi kurduranlar, TSK’yı tam kontrol altına almak ve RTE’den bir Saddam, Türkiye’den ise bir
Irak üretmek istemektedir ve bu sebeple içerideki uzantılarını kullanarak “Şemdinli ihanet provokasyonu”nu
gerçekleştirmişlerdir.
2.
“RTE’den Saddam, Türkiye’den de yeni bir Irak üretmek isteyen küresel baronlar” için en uygun
Genelkurmay Başkanı’nın Yaşar Büyükanıt olacağı tespit edilmiştir.
3.
Büyükanıt dezenforme, manüple ve provoke edilerek oyunun içine çekilmiştir.
4.
RTE, parti içinde kurmaylarına öncelikle Büyükanıt, sonra da Işık Koşaner veya Fevzi Türkeri
Genelkurmay Başkan’ı olursa, başörtüsü yasağının kalkacağını, Türkiye’de “ılımlı İslam”ın hakim olduğu bir
rejimin kurulacağını, belki de halifeliğin BOP kapsamında hayata geçirileceğini, ABD, İsrail ve İngiliz’lerden
oluşan küresel baronlar ağına dahil Neo-Con’lar ile bu konuda mutabakat sağlandığını ve BOP’ta hilafet,
ılımlı İslam’ın tesisi ve başörtüsü yasağının kaldırılması karşılığında yer almayı taahhüt ettiğini anlatır. (AKP
kulisleri ve RTE’nin danışmanlarının kulisleri bu konu ile meşgul). Hatta RTE, “ABD, İngiltere ve İsrail bu
operasyon için (TSK’yı AKP’nin bir birimi haline getirme operasyonu) tüm askerleri ikna edebilecekleri
garantisi verdiler” demiştir.
(RTE’ye, bu bilgilerin partisinin ve danışmanlarının kulislerinden derlendiğini bir kez daha hatırlatalım.)
RTE devam eder, “Şimdi Büyükanıt’ı Genelkurmay Başkanı yapacağız, artık TSK elimizde!” der ve
yabancı senaristlerin eline tutuşturduğu stratejiyi açıklar:
a. Güneydoğu’da bir provokasyon olacak. Bu olay Büyükanıt’ı ön plana çıkaracak. Bu hadisedeki
askerler, Büyükanıt tarafından kollanacak. Paşa askeri her hal ve şart altında savunan kimliği ile
TSK’dan büyük destek sağlayacak.
b. Daha sonra Büyükanıt’ı bölücüler ve yabancıların güdümündeki İslamcı örgütler suçlayacak ve
hedef alacak. TSK, millet ve devlet, Büyükanıt Paşa’nın arkasında toplanacak.
c. AKP’nin “Büyükanıt Paşa’yı istemediği” ortaya konulacak. Şemdinli Olayı’nı soruşturan Savcıya
dezenforme edilecek. Savcıya dezenforme işi Çiçek ile bölge milletvekillerine ve Şemdinli
Komisyonu’ndaki milletvekillerine ait olacak.
Savcı, dezenforme edildiği için iddianamede Büyükanıt’ı, TSK’yı ve bazı paşaları hedef alacak. Burada
Büyükanıt’ı tanıyan Mehmet Ali Altındağ’ın ifadesi kullanılacak.
d. “Bölücülerin, radikal İslamcıların ve AKP’nin istemediği paşa; Büyükanıt!?” portresi oluşturulacak ve
bizim adamımız (yani AKP’nin adamı) Genelkurmay Başkanı olacak.
142
28.12.2005 / Milli Gazete
178
Bu arada ortaya bir soru atılır:
Radikal İslamcıları ve Fethullahçılar’ı kim dezenforme edecek?
e. (Bu sorunun cevabı) ABD, İngiltere ve İsrail kontrol ettikleri örgüt, tarikat ve cemaat aracılığı ile
“Büyükanıt karşıtı bir dalga” oluşturacak. Bu dalgaya karşı liberaller, milliyetçiler, askerler,
Masonlar, Atatürkçüler, medya ve her yerde Büyükanıt’ı destekleyecek ve Büyükanıt Genelkurmay
Başkan’ı olacak.
f.
Planın başarısız olma olasılığına karşı RTE Meclis Grupları’nda TSK’yı arkalayan açıklamalar
yaparken, bazı milletvekilleri ve bazı bakanlar Büyükanıt’a karşı duruş sergileyerek TSK’yı
etkilemeye çalışacaklar...
5.
Plan başarılı olursa, Büyükanıt, Koşaner veya Türkeri’den biri Genelkurmay Başkanı olacak.
Zaten AKP’nin isteği de buydu. Rüyası ve planı tutacak...
6.
Plan başarılı olmazsa, TSK zaten önemli ölçüde kontrol altında bulunuyor. Kontrol dışındaki kesim
de İsrail, İngiliz ve ABD tarafından yola getirilmesi zor olmayacak.
7.
TSK’da birçok operasyonda OYAK’ın başındaki Coşkun Ulusoy’u ve Masonlar’ı kullanıyoruz.
Coşkun Ulusoy, Fransa’nın etkili olduğu localardaki Masonlar ve OYAK’ın imkânları ile birçok paşayı ve
komutanı AKP çizgisine getirdi. Planda bir sorun çıkarsa, OYAK’tan Coşkun Ulusoy devreye sokulacak.
8.
Medya ayarlanmış durumda. Büyükanıt savunulacak ve desteklenip öne çıkarılacak.
9.
Cumhurbaşkanlığı’nda Kemal Nehrozoğlu görevini başarıyla yürütüyor. Cumhurbaşkanı’nı bloke
etmek ve yönlendirmek onun görevi. Fiilen Cumhurbaşkanı Kemal Nehrozoğlu olduğu için Çankaya’dan
sorun çıkmayacak.
10. Bu operasyonun sonunda AKP en az 20 yıl daha iktidar olur. Bu iktidar, tasfiye edeceğimiz
rejimden daha diktatör olacak. Çünkü süreci destekleyenler ilk muhaliflerimiz olacak. Liberallerden,
milliyetçilerden, Atatürkçüler’den ve (Milli Çözüm gibi) İslamcılar’dan bu sinsi oyunu fark edenler, radikal
muhalefet yapacaklardır. Bu muhalefeti silindir gibi ezmek üzere özgürlükler askıya alınacak.
11. Türkiye bu süreçte “federal devlet” olacak, BOP yeni Osmanlı Projesi’ni gerçekleştirecek. Ancak
bu projede Türkler olmayacak, TSK’da da Türkler tasfiye edilecek. TSK, çeşitli milletlerden gelen
lejyonerlerden oluşacak.
Maalesef yukarıda detaylarını verdiğimiz toplantı, ABD ve Türkiye’de yapıldı. Bu konuda devletin
elinde yeterli bilgi mevcut! “RTE’nin Bush’a para vererek randevu alabildiği iddia edilen ABD Ziyareti’nden
sonra hangi paşalar ABD’ye gitti?” sorusunun cevabı, “RTE’nin yaptığı toplantı”nın detayları ile örtüşüyor.
Ayrıca detayların RTE’nin yaptığı toplantı ile aynen örtüşmesi; “gayr-i milli ve gayr-i meşru AKP’nin
arka planındaki yabancı senarist”i de ortaya çıkarıyor!
AKP
Kulisleri’nden
derlediğimiz
bilgilerle
oluşturduğumuz
bu
bölümü,
herkesin
ibretle
değerlendirmesini istiyoruz…!
Van Cumhuriyet Savcısı Ferhat Sarıkaya’nın İddianamesi’nin Doğurduğu Fırsatlar Değerlendirilmeli:
Gayr-i meşru ve gayr-i milli AKP Hükümeti dezenforme ederek kullanmak istediği Savcı üzerinden
şiddetli bir darbe alacaktır. Ancak öncelikle Savcı Ferhat Sarıkaya’nın dezenforme edildiğinin çarpıcı
göstergesi iddianamede ihmal edilen taraf: BÖLÜCÜLER
1- Gerçekten de Sarıkaya, iddianamede bölücülerin ve bölgede yuvalanmış, halkın etnik, ekonomik,
sosyal, kültürel ve siyasi taleplerini uyandıran, yönlendiren, provoke eden ve bölücülüğü ivme kazandıran
yabancı servislerin himayesindeki ve yönlendirmesindeki kitleyi es geçmiş ve hatta kollamış ve “acı”nın
şiddete sebep olamayacağını sanmıştır.
Ancak Savcı, “acı”nın şiddete sebep olamayacağı savını ileri sürerken taraflı davranmış ve aynı ibareyi
bölücü şiddete başvuranları içererek kullanmamıştır.
2- İkinci olarak Savcı, TSK ve devletin içinde yuvalanmış yapılardan söz ederken, hiç bölgede
konuşlanmış bölücülerden, terörden beslenen bölgesel oluşumlardan, terörü destekleyen ve organize eden
yabancı devletlerin yargıda, medyada, bürokraside, politikada, ticarette, STK’larda, dini ve kültürel alanlarda
179
uyumlu davranabileceği işbirlikçi gruplar oluşturduğu gerçeğinden söz etmemiş; bu önemli noktaları
görmezden gelmiş ve bilerek atlamıştır.
3- Üçüncü olarak Savcı, güvenlik güçlerinin elinde bulunması gereken materyalleri suç unsuru
sayarken, olayı linç haline getirenlerin eylemlerini dikkate almamıştır.
4- En önemlisi Savcı, Türk Milleti’ni ve devletini hedef alan yapılanmanın en önemli parçalarının AKP
ve AKP Hükümeti içinde yer aldığını göstermiş oldu, yargının da içinde milleti, devleti, huzur ve sükûnu
bozma hedefinde olan odakların da hareket halinde olduğunu böylece ortaya çıkarmıştır.
Yani gayr-i meşru ve gayr-i milli AKP Hükümeti’nin Emanuel Karasu ve heyeti gibi çalışarak devletin
kurumlarına yerli işbirlikçiler yerleştirdiği Savcı sayesinde anlaşılmıştır.
Sonuç: Van Cumhuriyet Savcısı Ferhat Sarıkaya, bu iddianamesi ile Türk Milleti’ne ve devletine tarihi
bir fırsat hediye etmiş bulunmaktadır.
Şimdi devlete düşen iddianameyi Şemdinli ile sınırlı tutmayıp genişletmesi, devletin, toplumun güvenlik
bürokrasisinin, siyasetin, yargının, medyanın, iş dünyasının, sivil toplum kuruluşlarının, üniversitelerin,
cemaatlerin, tarikatların, mezheplerin, eğitimin, sağlık kuruluşlarının ve istihbaratının içine yuvalanmış millet
ve devleti hedef alan, yabancı devletlerle uyumlu çalışan, onların ajanı olan şebekeyi ortaya dökmesi ve
mıntıka temizliği yapmasıdır.
Savcı’nın devlete ve millete verdiği önemli bir diğer fırsat da, toplumdaki ve idaredeki çürümüşlüğü bir
kez daha not etmesi ve dikkatleri çekmiş olmasıdır.
Giderek anlık yaşayan ve bu sebeple sorunları kendi aleyhine değerlendiren bir düşünce ve davranış
paralelliğini kurumsallaştıran ve çözülen toplum ile devletin mensuplarının olaylara yaklaşımı ve görev
algılayışı; Savcı’nın iddianamesinde Van Gogh’un tablosu gibi durmaktadır.
Savcı’nın devletin savcısı olduğundan eminiz! Her ne kadar dezenformasyona, manipülasyona ve
yönlendirmeye maruz kaldı ise de Savcı bu girişimiyle: gayr-i meşru ve gayr-i milli AKP’nin elinde: devletin,
devletin bürokrasisinin, askerinin, yargı mesleğinin, milletvekilinin, medya ve mason sermayenin,
entelektüelin ve malesef cemiyetin ne hale getirildiğini, Yunus Emre gibi, Fuzuli gibi çarpıcı bir biçimde
anlatmıştır.
Savcı’nın iddianamesinin, yetkililere verdiği imkânlar ve fırsatlar devlet ve millet için Karun
Hazinesi’nden, ABD’nin elindeki toplam Dolar emisyonundan fazladır, ancak değerlendirebilirsek.
İşte Tarihi Tesbitler ve Alınması Gereken Tedbirler:
Türkiye’de yaşadığımız son dönem sorunların temel sebebi; ABD, İngiliz ve İsrail ortak yapımı olan
ve 28 Şubatla planlanan AKP İktidarıdır:
1.
28 Şubat’ı kurgulayan sahte Atatürkçüler ve sahte İslamcılar, daha doğru ifade ile Türk
Milleti’nin ve devletinin bekasını hedef alanlar; AKP türü bir iktidarı hedefleyen dış güçler ile işbirliği
yapmışlar ve aşama aşama Türkiye’yi AKP İktidarı’na taşımışlardır!
2.
Bush’un rakibine kaybettiği seçimi kazandırılması ile 57. Hükümet’in (gaflet, dalalet ve
hıyanet çetelerinin yuvalandığı yapılanma) ve Ömer İzgü namlı hain uşağının kotardığı erken seçim
kararı arasındaki paralellik, sadece AKP’nin Siyonistler’le ve Neo-Conlar’la işbirliğini değil, Bahçeli’nin,
Ömer İzgü’nün, Bülent Ecevit’in, Mesut Yılmaz’ın da işbirliğini, gafletini, dalaletini ve hıyanetini ortaya
koymaktadır!
3.
Edelman’ın YSK’ya müdahalesi ile vücut bulan AKP Hükümeti’nin gayr-i meşruluğu ortadadır.
Türkiye’de karmaşanın sona ermesi, bu gayr-i meşru hükümetin istifası ile mümkün olacaktır.
4.
YSK’ya Edelman’ı kabul eden, dönemin YSK Başkanı Tufan Algan ve heyeti; mutlaka
yargılanmalıdır!
5.
AKP nasıl Neo-Con’ların Edelman destekli hükümetini temsil ederek, milletten ve TBMM’den
kopmuş ise; milletvekilleri de aynen AKP’nin gayr-i meşruluğuna ilişkin şartlarına haiz olmaları sebebi ile
“milli irade”yi temsilden kopmuşlardır! 2002 Genel Seçimleri ve sonuçları bu sebeple butlandır!
6.
ABD, İngiliz, İsrail ve masonların ortak yapımı gayr-i meşru ve gayr-i milli AKP Hükümeti;
180
Türkiye’yi tıkamakta, Türk Milleti ile devletini ayrıştırmakta ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni tasfiye edip
Türk Milleti’ni de esirleştirip geleceğimizi karartmaktadır!
7.
AKP’nin eş genel başkanları ve eş başbakanları ile Neo-Con’ların Edelman destekli gayr-i
meşru ve gayr-i milli işbirlikçi liderleri RTE, Abdullah Gül, Bülent Arınç, İ. Melih Gökçek, Cemil Çiçek,
Kemal Unakıtan, Hilmi Güler, Binali Yıldırım, Hüseyin Çelik ve diğer bakanlar ile tüm AKP
Milletvekilleri yargılanmalıdır!
8.
Gayr-i meşru ve gayr-i milli AKP Hükümeti’ne yol veren Anayasal sistemin yürütücüleri
istifa etmeli ve yargılanarak aklanmayı bizzat istemelidirler! Bu kendileri için de bir şanstır.
9.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı; Türk Ekonomisi’ni, eğitim sistemini, Türk Bürokrasisi’ni,
milli güvenliği, bağımsızlığı, güvenlik bürokrasisini ve sonuçta Türk Silahlı Kuvvetleri’ni felç etmeye
hazırlanan AKP Hükümeti’nin bu ihanetini gözler önüne serip cezasını vermek için derhal harekete
geçmelidir ve derhal suç duyurusunda bulunmalıdır.
10. Gayr-i meşru olduklarını artık öğrenen milletvekilleri Meclis’in fesih sürecini başlatmak için
harekete geçmeli; AKP’liler partisinden ve milletvekilliğinden, CHP’liler ve diğer partili milletvekilleri de
partilerinden ve milletvekilliğinden istifa ederek Türkiye’yi rahatlatmalıdırlar!
11. Çankaya Köşkü’nde Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği görevini Türk Milleti ve devletini
temsilen değil, aynen AKP ve AKP Hükümeti gibi NATO, ABD, İngiliz ve İsrail çıkarlarına hizmet için
yapan Kemal Nehrozoğlu da görevinden alınmalı ve yargılanmalıdır!
12. Sayın Cumhurbaşkanı, görev sizindir! Anayasa’dan kaynaklanan yetkilerinizi kullanarak
milleti ve devleti “Atatürk’e ve cumhuriyet Türkiyesi’ne yaraşır şekilde” yeniden ihya etmenin
önlemlerini alınız!
Evet Sn. Büyükanıt Paşa!
Açıkçası Emanuel Karasu’nun, Damat Ferit’in çizgisinde mi, yoksa Atatürk’ün, yani milletin ve
devletin çizgisinde mi yürüyeceğinize siz karar vereceksiniz!
“Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi’ndeki mesajları yeniden algılamış ve iman etmiş genç
Büyükanıt” için kitleler arkanızda sel olur ama gayr-ı milli ve gayr-ı meşru AKP’nin planının bir
parçası olursanız bu kez kitleleri arkanızda değil karşınızda göreceksiniz!..
Evet, paşam tercih sizin!
Koltuk mu, onur mu; Kuvva-i İnzibatiye mi, milli kuvvetler mi?
Ethem olmak mı, Atatürk olmak mı? Acaba, tarih yazmak mı, Yoksa talihli fırsatı yakalamak mı?
Büyükanıt Paşa’nın Siyonist ABD Lobilerinin Resmi Olmayan Davetlerine Katılması Doğru mu?
Şemdinli iddianamesinde çetecilikle suçlanan Kara Kuvvetleri Komutanı Org. Yaşar Büyükanıtın ay
sonu Amerika’da yapılacak Türk-Amerikan Konseyi toplantılarına katılabileceği belirtildi. Türk ve Amerikalı
diplomatik kaynaklara göre, Washington Org. Büyükanıt gibi güçlü biriyle bu toplantıları yapmak istiyor. Gül
de toplantılar için Amerika’ya gidecek.
Şemdinli iddianamesinde Türk Silahlı Kuvvetleri (TSK) içinde çete kurmakla suçlanan Kara Kuvvetleri
Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın Mart ayı sonunda Washington’da yapılacak Türk-Amerikan Konseyi
(American-Turkish Council-ATC) toplantılarına asker adına katılabileceği belirtildi. Türk ve Amerikalı
diplomatik kaynaklar Washington yönetiminin Orgeneral Büyükanıt gibi güçlü bir askeri yetkiliyle bu
toplantıları yapmaktan memnun olacağına hatta bunu isteyeceğine dikkat çektiler. Diplomatik kaynaklara
göre, görüşmelerde askeri de yakından ilgilendiren Irak, İran, terörle mücadele, Karadeniz’in statüsü gibi
konular ele alınacak. Bu nedenle askerin toplantılara hangi düzeyde katılacağı önemli. Askeri kaynaklara
göre, Genelkurmay karargâhında, bu yılki Türk-Amerikan Konseyi toplantılarının bölgesel gelişmeler
nedeniyle önemli olduğu değerlendirilmesi yapıldı.
Kritik Önem
Türkiye ile Amerika arasında resmi olmayan görüşme düzlemlerinden biri olan Türk-Amerikan
Konseyi, bu yılki toplantılarını Mart ayı sonunda Washington’da yapacak. Dışişleri Bakanı Abdullah Gül
181
başkanlığında bir heyet toplantılar nedeniyle Amerika’ya gidecek. Toplantılar, kritik bir dönemde yapılacak
olması bakımından önemli.
ATC, Türkiye’yle ilgili her kritik dönemeçte gayrı resmi girişimler başlatmasıyla dikkat çeken bir
kuruluş. ATC toplantıları, Türk Silahlı Kuvvetleri’yle Pentagon’un gayrıresmi toplantıları olarak niteleniyor.
Türk Ordusu, Çevik Bir’in Genelkurmay İkinci Başkanlığı dönemi hariç, bu toplantılara en fazla Korgeneral
seviyesinde temsilci gönderiyordu. Çevik Bir, İkinci Başkanlığı döneminde bu toplantılara bizzat katılmış,
hatta ATC’den Türk-Amerikan ilişkilerine katkısı nedeniyle bir de ödül almıştı. Geçen yılki ATC toplantısına
da dönemin Genelkurmay İkinci Başkanı Orgeneral İlker Başbuğ gitmişti.
Toplantılar gündeminde öncelikle Irak ve Iran konularının bulunduğu belirtiliyor. Amerikan yönetimi
Irak’ın kuzeyindeki kukla yapının anayasal güvenceye alınması için Türkiye’nin destek vermesini istiyor.
Nükleer programı nedeniyle İran’a olası bir müdahalede yine Amerika’nın Türkiye’den beklentileri var.
HAMAS ziyareti, ABD’nin Karadeniz’e ilişkin talepleri, ekonomik konular ve Kıbrıs’ta yeni süreç
görüşme konuları arasında.
Dışişleri Bakanı Gül’ün New York’a geçerek BM Genel Sekreteri Annan’la da görüşmesi öngörülüyor.
Görüşme konusu Annan’ın Kıbrıs’ta başlatmayı öngördüğü yeni görüşme süreci.
Son Dört Ayda İkinci
Orgeneral Büyükanıt, geçen yılın Aralık ayında ABD’li meslektaşının davetiyle bu ülkeye bir ziyaret
gerçekleştirmişti. Bu ziyaret, ABD Merkezi Haberalma Teşkilatı (CIA) Başkanı’nın Ankara ziyaretiyle aynı
zamana denk gelmesi ve İran’la ilgili gelişmeler nedeniyle tartışmalara neden olmuştu. Çeşitli çevreler, Org.
Büyükanıt’a “ABD’den icazet almaya gitti” eleştirisini yöneltmişlerdi. Org. Yaşar Büyükanıt, bu suçlamalara,
“Türk Silahlı Kuvvetleri kimseden icazet almaz” şeklinde karşılık vermişti.
Org. Büyükanıt, ABD’ye giderse, bu ülkeyi dört ay içinde ikinci kez ziyaret etmiş olacak. Genelkurmayı
temsil edecek olan Kara Kuvvetleri Komutanı, “Geleceğin Genelkurmay Başkanı” olarak 30 Ağustos
öncesinde ABD’de görüşmeler yapacak.
Kara Kuvvetleri Komutanı Resmi Olmayan Davete Gider mi?
Kara Kuvvetleri Komutanı’nın ABD veya başka bir ülkenin resmi daveti üzerine muhataplarıyla
görüşmeler yapması, görev kapsamı içindedir ve ülke çıkarlarına da uygundur. Ancak bu düzeyde bir
komutanın resmi olmayan davetlere katılması, Türkiye’yi ve Türk Silahlı Kuvvetleri’nin konumunu
güçlendirecek bir uygulama olarak değerlendirilemez.
Öte yandan bu ziyareti yerinde bulan bazı askeri çevreler, ABD’nin uzaktan etkilenemeyeceğini,
yakınında durarak zararsız kılınabileceğini belirtiyorlar. 143
Irak Batağına Doğru mu?
Geçtiğimiz perşembe ve cuma günü İstanbul Harp Akademileri Komutanlığı'nda Org. Aydoğan
Babaoğlu'nun ev sahipliğinde 'Türkiye'nin çevresinde meydana gelen gelişmelerin Türkiye'nin
güvenlik politikasına etkileri' konulu sempozyum düzenlendi. Sempozyumda, İran, Suriye, Kafkaslar,
Hazar havzasının Türkiye'nin güvenliğine etkilerine dair konunun uzmanlarınca hazırlanan bildiriler sunuldu,
Irak'ın yeniden yapılandırılma senaryoları ile BOP'un muhtemel açılımları tartışıldı. Hepsi birbirinden önemli
mesajlarla yüklü analizlerdi bunlar, konuşmacılar arasında bulunan eski 1. Ordu Komutanı E.Orgeneral
Çetin Doğan, iç savaşın eşiğine gelen ve mevcut bu kaotik durumun arasından bir Kürdistan devletinin
çıkmasının an meselesi olduğu bilinen Irak konusunda 'Türkiye'nin acilen meydana çıkma zamanının
geldiğine' inanıyor. Doğan, 'Türkiye'nin meydana çıkmasının da ABD'yi karşısına alarak değil, ABD ve de
bölgedeki diğer ülkelerle de işbirliği içinde, denge koyucu tarzda, Kürtlerin aşırı isteklerini törpüleyecek
şekilde hareket edilmesi gerektiğini' belirtti. Türkiye’yi Irak batağına çekme bahanesi mi?
Kosovalı işadamı Ali Şen ile konuştuklarımızın büyük bölümü yazılmamak kaydıylaydı, yazılabilir
bölüme geçeyim hemen; Miloşeviç'in ölümünü, etnik temizlik gerekçesiyle bölgeye NATO müdahalesi ve
143
Özer Çetinkaya / Aydınlık
182
referandumlar, parçalanan, içinden 5 devlet çıkaran eski Yugoslavya'yı konuştuk, Şen'in yorumunu altını
çizerek not ediniz (ki yıllar önce de aynı ikazı bir dergi aracılığıyla yine yapmıştı); 'Kosova'da, Sırpların etnik
temizliğine bölge halkının davetiyle müdahale eden NATO güçleri, Güneydoğu sorunu nedeniyle de bir gün
Türkiye'ye, birilerince davet edilip-müdahale etmeye kalkabilir, bunu asla unutmayalım. Mesela, bu
gerekçeyle Şırnak'ta konuşlanmış NATO ya da BM güçleriyle karşılaştığınızda ne yapacaksınız?
Kosova'da referandumu savunursanız, yarın birileri çıkıp -soralım bakalım Kürtlerinize, Türkiye sınırları
içinde mi yaşamak istiyorlar yoksa malum güçlerin kurduracağı Kürdistan'da mı- derse, referandum isterse
ne diyeceksininiz?'
Ali Şen'in bu analizi Güler Kömürcü’nün Sayın Yaşar Büyükanıt'ın çekilmek istendiği tartışma
ortamında 'Hedef; etnik temizlik bahanesiyle referandum mu!' başlıklı yazısını bir daha okumamızı
gerektiriyor.
 BU HÜKÜMETİN HABERİ VAR MIYDI?
Bir takım İslamcı (istismarcı) gafiller, hatta Milli Görüşçü bazı safdiller ve enteller:
“Danıştay baskını, AKP’yi erken seçime mecbur etmek ve dindar bir cumhurbaşkanı
getirmesini önlemek için, malum merkezlerce planlanmıştır!..” nakaratını tekrarlamaya ve dolaylı
biçimde AKP’ye arka çıkmaya devam buyursunlar…
Ve yine Yüce Dinimize ve müminlere duydukları şeytani nefreti, Laikçilik kisvesi ve gayretiyle açığa
vuran, dili zehirli azınlık ve azgın bir zümre; tetikçi olarak ordudan atılma solcu ve Atatürkçü geçinen ülkücü
ve pornocu bilinen ve bazıları Susurluk sahnesinde de görülen tiplerin kullanıldığı bir cinayeti bile bahane
ederek;
“Türkiye laiktir laik kalacak!..”
“Bu ülke İran olmayacak…”
sloganları atadursunlar, biz bu menfur olayın;
a- Şemdinli provokasyonunu tertipleyen odaklarca ve aynı maksatlarla tezgâhlandığını,
b- İran karşıtlığını körükleyip, ABD’nin İran saldırısında Türkiye’yi yanına almaya çalıştığını,
c- Böylece, Amerika’ya destek sağlayacak olan AKP’nin işini kolaylaştırmanın amaçlandığını
düşünüyoruz… “Kilit adam” diye lanse edilen subaylıktan atılma Muzaffer Tekin’in serbest
bırakılmasını da, “Delillerin karartılması” olarak değerlendiriyoruz…
d- Ve “AKP kurmaylarının ve danışmanlarının, bu olaydan haberleri var mıydı? diye soruyoruz!
Çünkü:
1- Şemdinli olayının daha ilk anlarında bu iktidar, hemen suçu ordunun üzerine atmaya çalıştığı gibi,
Şimdi de, Danıştay Baskınının daha ilk gününde ve sırıtacak bir acelecilik ve acemilikle, M. Ali Şahin
mecliste:
“Bekleyin, bu hadisenin arkasında çok sürpriz bağlantılar ve bulgular ortaya konulacaktır”
şeklinde açıklamalar yapmıştı!?.. Acaba kerametleri mi vardı, haberleri mi?!..
2- Başbakan Recep T. Erdoğan, Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, Adalet Bakanı Cemil Çiçek ve diğer
kurmaylar ve tabi yandaş yazarlar, hep bir ağızdan:
“Bu saldırılar Cumhuriyetimizi ve Hükümetimizi hedef almıştır” yollu yorumlara girişilmesi ve bu
hükümetin çok hayırlı ve başarılı hizmetlerinin (!) tökezletilmek istendiğinin gündeme getirilmesi, Yine
AKP’yi mağdur konumuna taşımıştı… Ve özellikle dindar halk kesiminde “mazluma sahip çıkma duygusu”
kabartılmıştır…
“AKP Kurmaylarının, Süleymaniye’de askerimizin başına çuval geçirilmesi olayından da,
önceden haberleri vardı” şeklindeki şahitli iddiaları hatırlayınca iç içe düğümlenen bu soruları
çözmek daha da kolaylaşır.
Bu olaydan kısa süre önce: “Çok yakında Türkiye’de, 28 Şubat’tan bin beter olaylar
yaşanacak!” kehanetleri kulislere sızdırılan ve “Ben dememiş miydim?..” havası ve hazırlığı
183
oluşturulan Amerikan İslamcısı Hoca’nın taziye ilanında Danıştay saldırısının: “AKP’nin ülkeyi
düzlüğe çıkaracak olumlu sürecini baltalamak isteyenlerce planlanmış bir provokasyon” şeklinde
gösterilmesi de bu kanaatlerimize kuvvet katmaktadır. Fetullah Gülen’in Danıştay saldırısı ile ilgili
olarak gazetelerde yayınlattığı şu KINAMA ve TAZİYE oldukça sırıtmaktadır.
“Kur’an’ı Kerim’de yer alan:
“Kim, bir cana kıymayan veya yeryüzünde bozgunculuk çıkarmayan bir nefsi öldürürse, bütün
insanları öldürmüş gibi olur” ayeti. (Maide: 32)
Ve “… fitne öldürmeden daha şiddetlidir” (Bakara: 191)
ayetindeki ilahi hükümlere inanmış bir mümin olarak, Danıştay İkinci Dairesi hakimlerine
yapılan menfur saldırıyı havsalama sığdıramıyorum. Zira bu menfur eylemi gerçekleştirenler öldürme
vasıtasıyla, nereye varacağı belli olmayan fitnelerin kapısını açarak iki hükmü birden ihlal etmişlerdir.
İhlal edilen dini hükümler yönüyle günahın en büyüğünü işleyen, diğer taraftan devletin temel
kurumlarından birinin mensuplarına saldırmakla milletimizin sinesinde onulmaz yaralar açanlar,
ülkemiz ne zaman düzlüğe çıkacak bir sürece girse, hemen oraya çıkmıştır ve silahları da terör
olmuştur.”
İşte; BİR AKP’Lİ DANIŞMANIN İTİRAFLARI:
“Kuzey Irak’ta, askerlerimizin başına çuval geçirmelerini ve Genel Kurmayı zor duruma
düşürmelerini; Amerikalılara biz söyledik.”!?
AKP’yi kuranların ve kurduranların, özellikle R. T. Erdoğan’ın özel bir önem verdiği
danışmanlarından ve operatörlerinden biri ile yemekte karşılaştık.
Tam bir panik havasındaydı. “Hayrola işleriniz iyi gitmiyor galiba!” dedim.
AKP’li: —Tezkere krizinde oldu ne olsuysa, büyü o zaman bozuldu, beklediğimiz sonuç
çıkmadı, sonrasını zaten biliyorsunuz.
—Katılmıyorum, Edelman’ın YSK’ya ziyareti, Londra, Washington, New York, Dubai ve bazı şehirlerde
daha AKP kurulmadan önce verilen sözler, sonunuzu hazırladı. Devleti tanımadan, Anayasal organlardan ve
milletten gerçek anlamda bir “olur” almadan küreyi yerinden oynatacak kararları alabileceğinizi sanmak
çocukçaydı. Bu durum AKP’yi bitirdi.
AKP’li: —Hayır, bizi Özkök Paşa ve Paşalar bitirdi. Tezkere krizinde ne yapacağımızı bilemedik.
Sorduk ne yapılmalı diye; “İktidar sizsiniz, karar almak sizin işiniz, biz kararı uygularız” dediler.
—Ama zaten siz orduya sormadan informel olarak her türlü garantiyi vermiştiniz. Asıl hata o değil mi?
AKP’li: —Tamam, her türlü garantiyi ve tavizi verdik ama ABD’nin Doğu ve Güneydoğu’ya tam
yerleşeceğini bilmiyorduk. Yani, ABD ve İngiltere Türkiye’yi işgal edeceklerdi, paniğe kapıldık.
—Ama ABD’lilere bu garantinin AKP’nin kurulması aşamasında verdiniz.
AKP’li: —Evet çok yanlış yaptık.
—Peki o halde Özkök Paşa’nın ve Paşaların suçu ne?
AKP’li: —Onlar diyebilirlerdi ki; “Tezkerenin çıkmasına karşıyız”. Ancak asker kararı bize
bıraktı!
—Normal, demokrasilerde zaten böyle olmaz mı?
AKP’li: —Tamam da, tezkerenin faturasını sonunda AKP’ye kesti ABD’liler. Asker, “tezkereye
karşıyız” deseydi, parti ile ABD değil, ABD ile TSK karşı karşıya gelecekti, biz yırtacaktık!?.
—Özkök Paşa ve Paşalar size tezkereyi çıkarmayın demedi mi?
AKP’li: —Hayır demedi ama cesaret edemedik!
—ABD Türk, askerlerinin başına çuval geçirdi ama, ceza olarak!?.
AKP’li —Yahu o olayı hiç sorma. O Wolfowitz’in halt yemesi. Bizimkiler (AKP’liler), “tezkerenin
öcünü TSK’dan alalım” diye ona akıl vermiş!...
—Yoksa sizin danışman arkadaşlarınızdan biri ve İstanbul’da iki işadamı Wolfowitz’e asıl suçlu AKP
değil, TSK demiş olmasın!? Çünkü Amerika’ya söz verdiği gibi AKP tezkereyi çıkaracaktı! TSK’yı
184
cezalandırma teklifi, iki işadamı ve bir danışmandan gitmedi mi?
AKP’li: —Çok büyük, çok fahiş bir hata yaptık zaten Wolfowitz Türk ordusunu (bizimkilerin
teklifi üzerine) cezalandırmaya karar verdi.
—Tek başına mı?
AKP’li: —Yok canım, RTE ve Gül’le paylaşıldı, onlar da “olur” dediler.
—Yani Wolfowitz’in, ABD’nin bu çokbilmiş danışmanının ve İstanbul’daki iki işadamının: “Türk
ordusunu cezalandırma önerisine” RTE ve Gül ya da Eş Genel Başkanlar “evet” mi dedi?
AKP’li: —Maalesef öyle!.. Tayyip ile Gül’ün gezileri bu plana göre ayarlandı. O gün RTE de
Rize’de, Gül Kayseri’de olacaktı. Çok ters bir şey olursa ikisi ABD’liler tarafından alınacaktı. Bu planı
Wolfowitz hazırlamıştı.
—Ne tür bir terslik bekliyordunuz?
AKP’li: —RTE’ye ve Gül’e yönelik askeri hareket olabilir diye düşündük?
—Yani AKP üst yönetimi, AKP’nin yıldız danışmanı ve İstanbul’daki iki işadamı Türk askerlerinin
başına çuval geçirileceğini biliyor muydu?!!!
AKP’li: —Evet tabi... Yanılmıyorsam bir de emekli bir Paşa biliyordu.
—Hiçbir kimse çıkıp RTE ve Gül’e bunun sonuçlarının çok ağır olabileceğine ilişkin görüş bildirmedi
mi?
AKP’li: —Tezkerenin Mecliste reddedilmesine çok kızmıştık. ABD Savunma Bakanı arkamızda
idi. Kendimizi çok güçlü hissediyorduk!
—Ordunun sessiz kalacağını mı düşündünüz?
AKP’li: —Biz değil, Wolfowitz öyle düşündü. Türk askerlerinin başına çuval geçirilince,
Genelkurmay Başkanı Özkök ve diğer Kuvvet Komutanı Paşalar’ın, o günkü Harekât’ın nöbetçisi
Büyükanıt’ın istifa edip emekli olacaklarını öngörmüştük. Eğer o gün paşalar istifa etseydi, bizim
Genelkurmay Başkanımız hazırdı.
—Kimdi?
AKP’li: —Söyleyemem. Ama Paşalar istifa etmeyince dümen yarım kaldı. Paşaların kesin kararlı
oluşu ve çuval olayını Türkiye’nin lehine kullanmaları, bizim oyunumuzu kökten boşa çıkardı. Paşalar
istifa etmeyince Özkök Paşa’ya “Fetullah Hocacı” diyelim ve Onu gözden düşürelim kararı aldık…
—Neden?
AKP’li: —Çünkü Özkök Paşa’nın namaz kıldığı söylenmişti. Eğer Özkök Paşa’ya “Fetullah
Hocacı” diye iftira atar ve tutturursak, O da mecburen istifa eder, biz de böylece intikam alırız diye
düşündük.
—Yani Özkök Paşa “Fetullah Hocacı” değil mi?
AKP’li: —Ne ilgisi var? Mümkün mü? Paşa samimi Müslüman bir adam. “Çamur at, izi kalır” diye
böyle yaptık!
—Ama sonuç alamadınız!
AKP’li: —Kimse inanmadı. Bunun üzerine Emin Çölaşan gibi yazarlara Özkök Paşa’nın “Fetullah
Hocacı” olduğu yalanı sızdırıldı. Wolfowitz’in adamları bir psikolojik harp başlattı. Hulki Cevizoğlu, Emin
Çölaşan, Mustafa Balbay, filan, bunları CIA ve MI6 iyi etkiliyordu. Hilmi Özkök’ün aleyhinde yayınlar yapıldı.
—Özkök Paşa istifa etseydi, yerine kim geçecekti? Büyükanıt Paşa mı?
AKP’li: —Yok canım. Ancak Büyükanıt Paşa’yı Özkök Paşa’ya karşı sadece kullanmaya çalıştık. Aziz
Yıldırım. ABD’deki bazı askerler Büyükanıt Paşa’yı etkilemeye çalıştı ama Büyükanıt oyuna gelmedi. O
oyuna gelmeyince “Sabetayist” olduğunu yaydık. (Vakit ve Yeni Şafak gazetelerinde falan…)
—Onun kabahati neydi?
AKP’li: —Bizim (AKP’nin) Genelkurmay Başkan adayımız o değildi. (Bizim adamımızın olması için,
onun da kötülenmesi gerekliydi…)
—TSK’ya müdahale etmeniz saçma değil mi?
185
AKP’li: —Arkamıza ABD Savunma Bakanı’nı, iki-üç tane çok önemli işadamını ve bir emekli paşayı da
alınca, kolayca bu işten sıyrılırız ve kotarırız diye düşündük.
—Hem Özkök Paşa, hem de Büyükanıt Paşa’nın sessiz kalmasını nasıl karşıladınız?
AKP’li: —Sinirlerimiz çok bozuldu. Emin Çölaşan, Mustafa Balbay, Cüneyt Arcayürek, Tuncay Özkan
ve Hulki Cevizoğlu eliyle dezenformasyonun dozajını yükselttik, ama başaramadık.
—Neden?
AKP’li: —Özkök Paşa’yı, Büyükanıt Paşa’yı, Genelkurmay’ı ve galiba genel olarak TSK’yı çok basite
indirgedik. Çok boş gördük onları. Ama öyle değilmiş yanıldık. Mesela sizin SESAR’ın ve Atatürkçülüğünden,
milliyetçiliğinden emin olunan kalemlerin paşalara yönelik ağır eleştirileri işimizi kolaylaştıracağına, bozdu.
Birçok operasyonda nasıl olsa siz ve diğerleri sonuç alır diye, biz el atmadık.
—Mesela iptal ettiğiniz birkaç operasyon örneği verir misiniz?
AKP’li: —Veremem. Ama bize Emin Çölaşan şunları yazarsa, Paşalar istifa eder dediler, olmadı.
Cüneyt Arcayürek, Tuncay Özkan, Hulki Cevizoğlu, Mustafa Balbay gibi isimlerden kurulu bir
Psikolojik Harekât taarruzunun etkisini ise sizler sulandırdınız.
—İltifat ediyorsunuz!
AKP’li: —Değil, değil. Sizin, bizim hedefimizdeki paşalarla çok iyi görüştünüz şeklinde, istihbaratı
geliyordu. Kafamız karıştı. SESAR ve (ve birkaç isim var hatırlayamadım) hem hedefimizdeki paşalarla çok
iyi görüşüp, hem de nasıl onların aleyhine yazar diye çok sorduk. Sonra bir istihbarat geldi, “bu kadar hücum,
savunmadan başka sonuç getirmez”, oyuna getirildik diye.
—Demek ki emekli bir paşa orduyu iyi analiz edememiş.
AKP’li: —Sadece o değil, ABD’li, İngiliz, İsrailli, Fransız birçok uzmandan TSK’ya karşı
yürüttüğümüz savaşta yardım aldık. Ama onlar da çuvalladı. Hepimiz çuvalladık. Bu kabinenin (AKP
hükümetinin) listesi, Londra ve ABD’de oluşturuldu. Bakanlar Kurulu’nda İngilizlerin, Amerikalıların,
İsraillerin, Almanların, Fransızların kotası olduğu söylendi. Biz itiraz ettik, iftira dedik. Ama maalesef
realite bu. İngilizlerin elinde ipimiz. Dış güçlerin piyonu gibiyiz!..
—Sadece onlar mı?
AKP’li: —Onlar (İngilizler), hem ABD’lileri, hem İsraillileri hem Almanları, hem de AB üyelerini
parmaklarında oynatıyor. Barzani’yi, Talabani’yi, Kürtleri ve Arapları.
—İngiliz Büyükelçisi Westmacott?
AKP’li: —O en büyük fitnebaşı. Hükümet’in içine düştüğü açmazın mimarı o, “Kürt devletini
kabul edin, Arap ve Yahudi sermayesi Türkiye’ye akacak” dedi. Bizi yanlış yönlendirdi…
—RTE’nin Kürt sorunu söyleminin mimarı o mu?
—Öncelikle İngilizler ve tabii Westmacott. İsrailliler de var.
—Sana göre İngilizlerin amacı ne?
AKP’li: —Onlar (İngilizler), Hindistan ve Çin’i arkalarına alarak dünyaya yeniden egemen olmayı
planlıyorlar.
“Güneş batmayan imparatorluk” şehveti içindeler. ABD’yi Irak batağına çeken İngilizler ve Yahudilerdir.
İngilizler ABD’yi bölgeden uzaklaştırıp, Kürt devleti ve İsrail ile ittifak kurup Ortadoğu’ya oturmak istiyorlar. Bu
sebeple ABD ile İslam ülkelerinin arasını açtılar; özellikle 11 Eylül’den sonra. Westmacott bizimkine (RTE)
demiş ki, İngiltere, Rusya, Çin ve Hindistan ile birlik oluşturuyoruz. ABD bölgeden tasfiye olacak.
—Tezkerenin suçlusu bu durumda İngiltere olmuyor mu?
AKP’li: —İngilizler, hem İsrail’i hem de ABD’yi yanıltıyor.
—AKP, bu İngiliz dümenini yenecek güçte mi?
AKP’li: —Biz İngiliz malı bir partiyiz. Ya da Almanların deyimi ile “ankesörlü telefon” gibiyiz.
Jetonu kim atarsa, onun düdüğünü çalıyoruz. Hiçbir şeye hazır değilmişiz. Kullanılmışız. İngilizler
ince ama vahşice, İsrail, ABD üzerinden, ABD IMF üzerinden, Almanlar, Fransızlar AB ve Kürtler
üzerinden ama tüm düşmanlarımız, hem Kürtler, hem AB ve ekonomi üzerinden AK Parti hükümetini
186
kullanıyor. Çok üzülüyor ve kahroluyorum. İstanbul’un Fethi Şenlikleri’ni düzenleyen bir maziden
şimdi İstanbul’un işgalini tezgâhlayan bir parti konumuna ve işbirlikçi adamlara dönüştük.
—Çok ağır bir itiraf değil mi?
AKP’li: —Daha özelleştirme ve rüşvetteki dolaplara gelmedim. Yabancılar (İngilizler, ABD’liler,
İsrailliler, v.s.), muhalefete hakim. MHP İngiltere’ye teslim olmuş durumda, Ağar’ı çok rahat pasifize ederler.
Erkan Mumcu İngilizler’in tam kontrolünde. Westmacott, “CHP bizimdir ve sizin en büyük yardımcınızdır”
dedi. AK Parti’nin durumu ortada.
—Rezalet.
AKP’li: —Rezaletten de beter, tam işgal ve işgale bizler (AKP’liler) önayak oluyoruz. Sizin
dedikleriniz doğru, hainler mangasıyız biz.
—Bari Cem Uzan olayını da anlat.
AKP’li: —Yine Westmacott’un ifadelerini kullanacağım; “Cem, bizim çocuktur”.
—AK Parti niye ezdi geçti?
AKP’li: —Açık söyleyeyim, ne RTE, ne Gül, ne Şener, ne Arınç, ne de Cem Uzan ve ne de ben
aslında tam olarak ne olup bittiğini bilmiyoruz. Hepimizi kullanıp, pisletip atıyorlar.
—Çok iyi bir sohbet oldu. Müsaade ederseniz ben bunları yazayım, siteden kamuoyuna yansıtalım.
AKP’li: —İsmimizi yazmamanız kaydıyla. Bir de çok güldüğümüz bir operasyonumuzu anlatayım.
—Kime yönelik?
AKP’li: —Orduya yönelikti. Arkamızdaki dış güçlerin uzmanları ve emekli bir paşa ve içindeki
bazı stratejistlerle birlikte TSK’yı bölüp albayların ve altındaki grubun desteğini kazanmak için basit
bir söylem geliştirdik: “Albaylara kadar ordu iyidir, ama Paşaların hepsi G….tur.” Bu sözü yaymaya
başladık.
—Zapsu, bunu çok kullanmıştı.
AKP’li: —Hepimiz çok kullandık. “Paşaların hepsi G…., Albaylar da dahil alt kesim kahraman”.
Sloganını ortaya attık…
Sonra bu söylemin başarılı olup olmadığını anlamak için bir de istihbarat grubu kurduk. Albay,
Yarbay, Binbaşı gibi alt rütbeli subaylara, “yahu bu Paşalar G…. olmuş, baksana Hükümet ülkeyi
satıyor. G…. paşalar bakıyor” diyorduk. Bir gün yine istihbarat geldi, “Bugün Paşalara G…. diyenler,
yarın herkese G…. der” kim böyle diyorsa… diye; başlayan tepkilere bakınca yavaşlattık. Sonra dedik
ki, “Lan bu subayların gerçekten hepsi G…. muş” deyip deyip güldük. Böylece TSK’yı AKP’ye
destekler hale getirmeyi düşünmüştük. En azından Paşalar hariç, diğerleri bizi destekleseler ordu bir
şey yapamaz sanmıştık.
—Hepiniz Harvard mezunu musunuz?
AKP’li: —Niçin sordun?
—Süper stratejiler geliştirmişsiniz!
AKP’li: —Buna süper trajediler deseniz daha doğru olur. İşte bir dönemin perde arkasını, yine
perde arkasındaki birisinden dinledin. AK Parti’nin perde arkasındaki birisinin şahit olduklarını, size
anlattım. Özkök Paşa’nın “Fetullahçı” olduğu yalanını biz bile bile ortaya attık.
—Devam edelim, daha soracaklarım var.
AKP’li: —Bunaldım. Daha sonra devam edelim.
—Fetullah Hoca’ya nasıl bakıyor Tayyip?
AKP’li: —O Türkiye’ye gelirse ortalık karışır diye patronun (RTE’nin) ödü kopar. RTE Fetullah Hoca’yı
pek sevmez. Ama bunu söyleyemez de.
—Açalım biraz bu konuyu.
AKP’li: —Söz bir dahaki sefere.
—Biz bunu sitede yayınladıktan sonra mümkün mü?
AKP’li: —İktidardan, koltuktan, makam ve menfaatten daha önemli şeylerin varlığını tekrar
187
hatırlıyorum. Utanıyorum. Bunalıyorum. Yüzümüz gülüyor; ama AKP’nin içinde, oyunun farkına
varanların içine kan oturmuş durumda. Sürü psikolojisini yenmek zor.
—”Urgan hesabı” kıssasını biliyorsunuz değil mi?
AKP’li: —O artık bir kıssa değil, hepimizin boynundaki ip.
—Hem acı hem tatlı bir söyleşi ve sohbet oldu.144
Şimdi:
 AKP yetkililerinin bu iddiaları kesinlikle ve öncelikle yanıtlaması gerekir.
 Şayet doğru değilse, herhalde yalanlaması gerekir.
 Bu itirafları yaptığı ve yukardaki söyleşiye katıldığı iddia edilen “derin danışman”
tükürdüğünü yalamaması gerekir.
 Bu hayret ve nefret uyandırıcı iddia ve itiraflar doğruysa, AKP’nin derhal istifa etmesi,
etmiyorsa iktidardan yuvarlanması gerekir.
 “Sükût, ikrardan sayılır” prensibince, bütün bu ithamlar karşısında bile suskun kalan…
Ve Mehmet Ali Şahin’in ağzıyla başörtüsünün Türkiye’deki, sadece yüzde bir buçukluk kesimin
sorunu olduğunu söyleyecek kadar şaşkınlaşan bir AKP iktidarını hala savunmaya çalışanların ve
ülkemizi düze çıkaracağını sananların ise, yuhalanması gerekir.
 Mason meziyetli, Amerika’dan icazetli, Faizci ve IMF’ci Batı taklitçisi ve AB’ci, solcu veya
sağcı etiketli bütün parti ve hükümetlerin de, AKP’den farklı olmadıklarını ve değişik ambalajlara
sarılmış, sömürge komiserleri (pardon kabineleri) gibi kullanıldıklarını anlamaya yanaşmayanların
ise:

Ya feraset fukarası,

Veya fazilet mahrumu sayılması gerekir.
Velhasıl:
Amerika’dan inayet, Avrupa’dan adalet, NATO’dan merhamet, Masonluktan meymenet umarak,
Müslümanlığı tehlike sayan bir avuç arsızın:
Laiklik kisvesiyle ve başörtüsü bahanesiyle din düşmanlığı yaparak, Demokrasi demagojisiyle
zümre despotizmini dayatarak, kurbağa yaygarası koparmasından artık sabır taşı çatlama noktasına
ulaşan yetmiş milyon insanımızın da, boynumuza takılmak istenen yuları, elbette söküp atması
gerekir.
Çözüm, Sn. Süleyman Arif Emre’nin 21 Mayıs 2006 tarihli Milli Gazetede söyledikleridir:
“—Çözüm, Millî Mücadelemizi başlatan ilk TBMM’nin gittiği yoldan giderek millî birlik ve
dirliğimizi ve ülke bütünlüğümüzü daha da güçlü kılmaktır.
—Çözüm, bütün etnik farklılıkların üzerine çıkarak, Türküyle, Kürdüyle, Çerkeziyle ve diğer bütün
kesimleriyle millî pota içerisinde eriyerek kaynaşmaktır.
—Çözüm, dinî, millî, manevî birlik ve bütünlüğümüzü sağlamak ve pekiştirmek için Atatürk’ün, bu
konularda ortaya koyduğu yaklaşımlara sahip çıkmaktır. Atatürk, Nutuklarında:
“Milletimiz; din ve dil gibi iki kuvvetli fazilete sahiptir. Hiçbir kuvvet milletimizin kalb ve
vicdanından bu faziletleri çekip alamamıştır ve alamaz” diyerek, bu ve benzeri krizlerde ne
yapılabileceğini açıkça ortaya koymaktadır. Zira Atatürk’ün o tarihlerde grup halinde çektirdiği fotoğraflar bile;
kimlerle işbirliği yaparak dini, millî ve manevi problemleri çözdüğünün kanıtıdır.
Zira küresel terör ve istilâ hareketinin hudutlarımıza kadar dayandığı bir ortamda, böylesi sataşma ve
tartışmalarla kaybedecek vaktimiz olamaz.”
Arslan Bulut’un:
“Bizim toplumsal formülümüz: Dini duyarlılıkta Hz. Muhammed’in, Milli duyarlılıkta ise Mustafa
Kemal’in etrafında birleşelim” tesbit ve teklifi; tarihi bir reçete gibidir.
144
Sesar / 15.05.2006
188
Evet, hem Hz. Peygamberimizin sünnetine yani hayat sistemine ve yüce dinimizin prensiplerine
hem de Cumhuriyetimizin; milli ilmi ve evrensel ilkelerine birlikte sahip çıkmaktan başka çare
görülmemektedir.
Sn. AKP danışmanı, yukarıda “subayları generallere karşı kışkırtma” girişimlerini basit bir şaka gibi
aktarsa da; aslında, milli haysiyet ve hassasiyetlerimizden taviz verecek ve Ilımlı İslam afyonuyla BOP’a
eyalet olmamıza evet diyecek bir “genç subaylar ihtilal hazırlığı”nın, MOSSAD ve CIA’nın programında
olduğu anlaşılmaktadır.
Kenan Evren Paşa’nın bu konudaki uyarıları ve zaman ayarı da oldukça önemli ve anlamlıdır.
İşte 1 Haziran 2006 tarihli Milli Gazetenin 1. sh. Verdiği haber:
Kenan Evren’den “genç subaylar” uyarısı:
Darbeciler Ordudan atılsın!
“12 Eylül 1980 ihtilalinin mimarı 7. Cumhurbaşkanı Kenan Evren, “1960 müdahalesi alttan geldi. Alttaki
genç subaylar teşkilatlandı, Harp Okulu’nu sokaklara dökerek radyoyu ele geçirdiler. Onun için genç
subaylara dikkat etmek lazım. Genç subaylar arasında bunu teşvik edenleri yakalayıp önlemek lazım,
ordudan atmak lazım” dedi.”
Şimdi Ankara’da ortaya çıkan, içinde birkaç subay ve astsubayın da bulunduğu çetenin de,
MOSSAD ve CIA bağlantılı olduğu halde, “Milli”lik kılıfı geçirildiği ve de özellikle böyle bir dönemde
“hedef saptırmak için, yakalanıp deşifre edilmek üzere” piyon olarak seçildiği anlaşılmaktadır.
Ordu içinde hayal ve heyecan dönemindeki genç subayların, kahramanlık duygularının kışkırtılıp, dış
güçlerin hesabına ve AKP iktidarsızlığını oluşturan odaklarca kullanıldığı sırıtmaktadır.
Şimdi bu Atabey çetesi denilen düzmecenin şifrelerini çözmeye yardımcı olacak bazı sorular
soralım:
1- Bu düzmece çeteyle ilgili dosyaları hem de, gazetecilere randevu vererek kim dağıttırdı?
2- Evlerde bulunan kroki karalamalarında, sadece bir gecekondunun işaretlenmiş diye,
“Başbakanın oturduğu mahallede de gecekondu var. Öyleyse asıl hedef başbakanın
konutudur” palavrasını kim basına sızdırdı?
3- BİM marketler grubu ve Cüneyt Zapsu’nun güya hedef gösterilmesi, hakikat mı, aldatmaca
mı?
4- Devletin resmi ajansı (AA)’nın: “Bu çetenin, bir bakanın oğluyla ilgili suikast hazırlığı”
haberini, savcılık ve emniyetin yalanlaması, “Kamuoyu resmen aldatılıyor” anlamını mı
taşımaktadır?
5- Yine, bu Atabeyler çeteciğinin Kuzey Irak’taki askeri birliğimizle irtibatlandırılması, ABD ve
İsrail’in çıkarmak için çok uğraştığı birliğimizi karalamak ve Siyonistlerin arzusuna zemin
hazırlamak amacı mıdır?
Danıştay saldırısı Planlı mıydı?!
Yabancıların İstanbul Borsası’ndan çekilmesi ile Danıştay baskınının aynı tarihlere rastlaması
nasıl okunmalıdır.?
11 ülkeden, ciroları yaklaşık 900 milyar euroyu bulan 19 çokuluslu şirketin üst düzey yöneticisi, 2005
yılı Nisan ayında İstanbul’da Başbakan Recep Tayyip Erdoğan başkanlığında 2.Yatırım Danışma Konseyi
Toplantısı’nda ne konuştu? Toplantıda İtalya’dan 4, ABD’den 3, Almanya’dan 3, Japonya’dan 2 olmak üzere,
Lüksemburg, Fransa, İngiltere, Hollanda, Güney Kore, İsrail ve Kanada’dan toplam 19 firmanın başkanları
veya ikinci başkanları hazır bulunmuştu. Toplantıda Ford, Citigroup, Newmont Mining, Metro AG, BNP
Paribas, Arcelor, Hyundai, Unilever, ISCAR, Merloni, Fiat, Telecom Italia ve Pirelli, Toyota, Nortel, Corus,
Mitsui, Daimler Chrysler ve Unicredit şirketlerinin yöneticileri de bulunuyordu. Bu toplantıdan bir yıl önce de
dünya ekonomisini elinde bulunduran 8 ailenin liderleri, Dünya Bankası Başkanı James Wolfensohn’un özel
uçağı ile Türkiye’yi paylaşmaya gelmişti.
O toplantının adı da Yatırım Danışma Konseyi idi. Danıştay, bu toplantılarda alınan kararları mı
189
geciktiriyordu yoksa? Yabancıların İstanbul Borsası’ndan çekilmesi ile Danıştay baskınının aynı tarihlere
rastlaması da bir tesadüf mü? Yoksa önceden hazırlanmış bir plan mı? 145
 İŞBİRLİKÇİLERİN “YAŞ” HEZİMETİ
Milli Çözüm Dergimizde, ta başından beri cesaretli ve haysiyetli tavrından dolayı Org. Büyükanıt
Paşa’ya sahip çıktık. Dış güçlerin, yerli işbirlikçilerin ve hıyanet şebekelerinin bütün oyunlarının bozulması ve
Büyükanıt Paşanın, şu kritik ve kaotik dönemde, Genel Kurmay Başkanlığına atanması ile biz de milli bir
mutluluk yaşadık…
Yeniçağ yazarlarından İsrafil Kumbasar’ın şu yazısı da duygularımıza aynen tercüman olmaktadır:
“Şemdinli’de devlete karşı isyan provalarının yapıldığı günlerde, Orgeneral Yaşar Büyükanıt’a karşı
başlatılan ‘karalama’ kampanyası üzerine kaleme aldığımız “Brüksel’deki ilahlar, Büyükanıt Paşa’yı niçin
kurban seçti?” başlıklı yazının giriş bölümünde aynen şöyle diyorduk:
Allah kısmet ederse, önümüzdeki ağustos ayı içerisinde Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hilmi Özkök
emekli olacak, yerine Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt geçecek!..
Tabii, önünü kesmek için ‘seferberlik’ ilan eden ‘şer cephesi’ galip gelmezse eğer!..
Zira, ‘Brüksel’deki ilahlar, ‘Ankara’daki aciz kullar ve ‘Kandil Dağı’ndaki bölücüler, el ele vermiş,
Paşa’nın önünü kesmek istiyorlar!..
Şemdinli olaylarından önce hazırlanan bir askeri istihbarat raporunda, “30 Ağustos yaklaşırken
Orgeneral Büyükanıt ile ilgili çok yönlü karalama kampanyası başlatılacak.” deniyordu!..
Paşa’nın Genelkurmay Başkanlığı koltuğuna oturmasını ‘öncelikli tehdit’ kapsamında değerlendirenler,
sırf onu karalamak için ‘Sanalevren’de (internet) ‘kişiye özel’ siteler kurmuşlardı!..
Paşa’nın ‘Sabatayist’ olduğu, Aziz Yıldırım’dan ‘hediye ev’ aldığı, ‘prostat kanseri’ olup ilaçlarını eşine
aldırdığı yolunda yalanlar üretiyorlardı!..
Derken, iktidarın ‘akıl hocalığını’ yapan Korkut Özal’ın açıklamaları gündeme oturdu!..
Ardından, ‘Şemdinli olayları’ patlak verdi!..
Van Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan iddianameye Paşa’nın adının da karıştırılması,
‘fotoğrafı’ daha da netleştirdi!..
Şemdinli sadece bir başlangıçtı!..
‘Karalama’ kampanyası, her geçen gün dozunu biraz daha artırarak devam etti!.. Özellikle Danıştay
saldırısının ardından ‘yeni bir boyut’ kazandı!..
Saldırganı ‘vatansever kesim’ ile irtibatlandırmaya kalkışan iktidar mensupları, Paşa’nın ülkeyi darbe
ortamına sürüklemek için ‘çeteleşmeye’ gittiğini ima etmeye başladılar!..
Son zamanlarda işi daha azıtan iftiracılar, ‘yeni yalanlar’ ile bezedikleri sayfalar dolusu metinler
hazırlayarak, ‘Genç Subaylar’ imzası ile sanalevrendeki bütün adreslere postaladılar!..
Nihayet, cep telefonlarına, şu tür mesajlar yağdırmaya başladılar;
- “Büyükanıt Yahudi’dir, yolsuzluk yapmıştır, batık bankalarda bir trilyon parası vardı.”
Ama, kurulan tezgah sonunda çöktü!..
‘Ordu’nun derinliklerinde yükselen dalga karşısında paniğe kapılan Tayyip Erdoğan, YAŞ toplantısı
arifesinde Paşa’nın Genelkurmay Başkanlığı’na atanması ile ilgili hazırlanan kararnameyi, önce kendisi ‘tıpış
tıpış’ imzaladı, sonra bakanlarına da birer birer imzalattı, ardından ne olur ne olmaz diye ‘elden’ Çankaya
Köşkü’ne gönderdi!..
Ve Paşa, bütün engelleri aşarak zirveye oturdu!..
Türkiye Cumhuriyeti’nin ‘bağımsızlığını’ ve ‘egemenliğini’ Avrupa Birliği emperyalizmine devretmek için
adeta ‘seferberlik’ ilan eden AKP hükümeti ile ‘bir hayli uyum içerisinde’ çalışması yüzünden sık sık
eleştirilere neden olan Hilmi Özkök Bey, Merkez Orduevi’nde karşılaştığı Orgeneral Yaşar Büyükanıt için
145
Arslan Bulut / Yeniçağ / 31.05.2006
190
şöyle diyordu:
- “Görevi mutluluk ve gururla devrediyorum. Büyükanıt, beni fersah fersah geçecektir.”
Aynı saatlerde, uluslararası haber ajansları, Büyükanıt’ın atama haberini şöyle duyuruyorlardı:
- “Şahin general, Türk ordu komutanı oldu”
Acaba Hilmi Bey mi doğru söylüyordu, yoksa uluslarası ajanslar mı?..
Zannedersem Paşa hakkında hüküm vermek için henüz biraz erken!..
Zira insanlar, dışarıdan başka konuşuyor, ama ‘koltuğa’ oturunca, başka türlü davranıyorlar!..
İnşallah Paşa, selefi Hilmi Bey’i örnek almaz!..
İnşallah, ‘kendisinden çok şey bekleyenlerin’ yüzünü kara çıkarıp, ülke meseleleri karşısındaki tutumu
ile Hilmi Bey’i ‘fersah fersah’ geçmez!..
İnşallah, ‘irtica’ konusunda aslanlar gibi gürleyip, Avrupa Birliği, Kıbrıs, Ege, Kuzey Irak, PKK gibi
meselelerde topu ‘taca atmaya’ kalkışmaz!..
Paşa’ya karşı yürütülen karalama kampanyasına karşı ilk tepki veren kişilerden birisi biz olmuştuk!..
Atacağı herhangi bir ‘yanlış adım’ karşısında, ‘büyük bir anıt’ gibi karşısına dikilen ilk kişilerden birisi
de yine biz olacağız!..
Bu böyle biline!..”146
Genelkurmay Başkanı Org. Yaşar Büyükanıt
Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın 30 Ağustos 2006’dan geçerli
olmak üzere Genelkurmay Başkanlığı’na atanmasına ilişkin Bakanlar Kurulu Kararı’nı imzaladı. Açıklama,
Yüksek Askeri Şura öncesi kukla hükümet devre dışı bırakılarak Cumhurbaşkanlığı Basın Merkez’inden
yapıldı. 30 Ağustos 2006 itibariyle emekliye ayrılacak Orgeneral Hilmi Özkök’ün yerine Genelkurmay
Başkanlığı görevine atandığı açıklanan Büyükanıt, halen Kara Kuvvetleri Komutanlığı koltuğunda
oturmaktaydı!
Siyonist İsrail’in güdümündeki kahpe Amerikan’ın ve işbirlikçi iktidarın, önünü kesmek ve G.K.
Başkanlığını engellemek için gösterdiği bütün gayretler böylece boşa çıkarıldı… Şimdi Recep T. Erdoğan
“Büyükanıt Paşa’yı biz istedik” demeye başladı. Bu tutarsız tavırlar bize:
“Ucuz kahramanlar, alamadığını bağışlarmış!” sözünü hatırlattı.
Güdümlü Hükümet Değiliz
Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanlığı’na
atanması ile ilgili bilinmeyenlere ve yaşanan tartışmalara açıklık getirdi. Erdoğan, atamanın Yüksek Askeri
Şura’dan önce gerçekleşmesini, Cumhurbaşkanı’nın istediği yönündeki haberlere sert tepki gösterdi.
“Biz güdümlü bir hükümet değiliz, yetkiyi yasaların verdiği sınırlar içinde kullanırız” diyen Başbakan,
Cumhurbaşkanı Sezer’in Genelkurmay Başkanı’nın atanması konusunda, kendisi ile en ufak bir
görüşmesinin olmadığını söyledi.
“Harp Akademileri’nde konuştuk”
Başbakan Erdoğan, “Ben Harp Akademileri’ndeki toplantıda, Pazartesi günü yapacağımız Bakanlar
Kurulu’nda, Büyükanıt’ın kararnamesini imzaya açacağımızı kendisine söyledim. Kararnameyi de size Milli
Savunma Bakanımız getirecek dedim” şeklinde konuştu. Erdoğan, daha sonra Çankaya Köşkü’nden
“Bakanın gelmesine gerek yok kararnameyi kurye ile gönderebilirsiniz” şeklinde haber geldiğini, bunun
üzerine de kararnamenin Köşk’e bir kurye tarafından gönderildiğini söyledi. Erdoğan, “Bunun dışındaki bütün
haberler uydurma ve asparagastır” dedi.147
Dünya basınında Büyükanıt yankısı
Org. Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanı olarak atanması, yurtdışında da gündem oldu. Yabancı
basın, “şahin ve milliyetçi” olarak nitelendirdiği komutanın, PKK ve laiklik konularında daha “sert çizgi”
izleyeceği beklentisi olduğunu yazdı.
146
147
İsrafil Kumbasar / Yeniçağ / 03.08.2006
Star / 03.08.2006
191
Finansial Times: Türkiye'nin siyasi elitini test edecek
Yeni ve şahin bir genelkurmay başkanı atanması önümüzdeki iki yıldaki Türkiye’nin siyasi ve askeri
elitleri arasındaki ilişkilerin tonunu belirleyecek YAŞ toplantısının hemen öncesi gerçekleşti.
Le Monde: Hassas bir dönemde atandı
AKP Hükümeti şahin olarak değerlendirilen bir generali Genelkurmay Başkanı olarak atadı. Büyükanıt
laiklik konusunda katılığı ve milliyetçi eğilimleri ile tanınıyor. Büyükanıt, İslamcı çevrelerde ABD ve İsrail
yanlısı olmakla suçlanıyor. Geçen kasımda PKK’nın Irak’taki üslerine karşı çıktığı için eleştirilmişti.
Lefigaro: Sert yöntemlerden yana
Büyükanıt, Kuzey Irak’taki PKK üslerini etkisiz hale getirmek istiyor. Yeni Genelkurmay Başkanı PKK
ile mücadele konusunda sert yöntemlerden yana. Hükümetin PKK saldırılarının karşısında yumuşak
tutumunu eleştirmişti.
BBC: Daha şahin ve açık sözlü
General Büyükanıt’ın, PKK ile mücadelede ve Türkiye’nin laik geleneklerinin korunması konusunda
daha sert bir çizgiden yana olması bekleniyor. Büyükanıt’ın radikal İslam ve PKK tehdidi konusunda daha
şahin ve açık sözlü olması bekleniyor.
Rumlar Böyle Yorumladı
Politis: Büyükanıt’ın yıldırım hızıyla atanması
Fileleftheros: Büyükanıt’ın ekspres atanması. Denktaş politikasının taraftarı
Simerini: Türkiye’de Büyükanıt konusunda şaşkınlık
Mahi: Ekspres süreç sonunda Türk Genelkurmay Başkanı Orgeneral Büyükanıt
Alithia: Ekspres Süreç. Büyükanıt yeni Genelkurmay Başkanı148
PKK’nın yarı resmi yayın organı ve AKP yanlısı ülkede Özgür Gündem Gazetesi ise şunları yazdı:
AKP savaş kliğine teslim oldu!
Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanı olarak atanması, yurt
dışında da yankı buldu. Yabancı basın, şahin olarak nitelendirdiği Büyükanıt’ın PKK ve radikal İslamcılara
karşı sert bir tavır takınmasının beklendiğini yazdı. Büyükanıt’ın hükümete yönelttiği eleştirilere de dikkat
çekilirken, AKP’nin savaş kliğine teslim olduğu yorumları yapıldı.
“Siyasi eliti test edecek”
İngiliz ekonomi gazetesi Financial Times, Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanı olarak atanmasında
ilişkin haberinde “Yeni General Türkiye’nin siyasi elitini tets edecek” başlığını kullandı. Fransa’nın önde gelen
gazetelerinden Le Monde AKP hükümetinin “şahin” olarak değerlendirilen bir generali Genelkurmay Başkanı
olarak atadığını belirterek “bu atama, Türkiye’nin Güney Kürdistan’a müdahale tehdidini yinelediği ve
Lübnan’daki barış gücüne katkısını sorguladığı bir döneme rastlıyor.” ifadesini kullandı. Le Figaro da,
“Büyükanıt’ın Güney Kürdistan’daki PKK üslerini etkisiz hale getirmek istiyor” başlıklı haberinde “Yeni
Genelkurmay Başkanı PKK ile mücadele konusunda sert yöntemlerden yana” dedi.
“Şemdinli sanıklarını savunmuştu”
İngiliz yayın kurumu BBC’de, atama ile ilgili haberinde “Büyükanıt’ın, PKK ile mücadelede ve
Türkiye’nin laik geleneklerinin korunması konusunda daha sert bir çizgiden yana olması bekleniyor” diye
yazdı. Atama öncesi AKP hükümetinin terfiyi bloke edeceği yolunda yoğun spekülasyonlar yapıldığına dikkat
çeken BBC, Büyükanıt’ın radikal İslam ve PKK konusunda “daha şahin” olması beklendiğini belirtti. Alman
Die Tageszeitung gazetesi de Büyükanıt’ın Genelkurmay başkanlığına getirilmesi ile birlikte Türkiye’de son
yıllarda yaşanan yumuşamanın yerine sertliğe bırakacağı değerlendirmesinde bulundu. Gazete, Büyükanıt
döneminde Kürtlerle büyük çatışmaların başlayabileceğini yazdı. Alman NTV televizyonu ise Büyükanıt
sürecinde PKK’ya yönelik operasyonların artacağını bildirdi. Büyükanıt’ın sert ve katı bir tutum sahibi
olduğunu duyuran televizyon, Genelkurmaydaki yönetim değişikliğinin AB müzakereleri dönemine denk
148
Akşam / 03.08.2006
192
gelmesinin kısıtlama ve müdahalelere neden olacağına dikkat çekerek, PKK ile mücadelesinin sert olacağı
yorumu yapıldı.149
İşte PKK’cı ve Barzani yanlısı Tayip Recep beyin “özel adamı” Diyarbakır milletvekili Mücahit Aslanın
açıklamaları:
Meclis’te Barzanici vekil var mı?
AKP Diyarbakır Milletvekili İhsan Arslan ile dün uzun bir sohbet yaptık, bana oldukça sitem etti, Salı
yazımda O’ndan bahsederken; “AKP içindeki BARZANİSEVER lobinin önde gelen ismi, Mazlum-Der eski
Başkanı, Erdoğan’ın İstanbul Belediye Başkanlığı döneminde ‘belediyenin hatırı sayılır müteahhitleri
arasında’ yer alan, oğlu Mücahit ASLAN’ı Erdoğan’a ‘hizmet etmesi için’ görevlendiren
Diyarbakır Milletvekili İhsan ASLAN” tanımlamasını kullandığım için son derece üzülmüş. ARSLAN’ın
itirazı özellikle hakkındaki ‘Meclis’te Barzani sempatizanı vekillerin başında yer aldığı’ iddialarına...
Arslan ile özel sohbetimiz oldukça çarpıcı ifadelerle yüklüydü, aynen aktarıyorum efendim, diyor ki
İhsan Arslan;
‘Güler Hanım bana haksızlık yapıyorsunuz, öncelikle şunu hemen belirtmeliyim, ben Barzanici değilim,
Barzanici ne demek, böyle bir haksız itham olabilir mi? Ben Türkiyeciyim, Türkiye’min çıkarları neyi
gerektirirse ben o doğrultuda politika belirlenmesinden yanayım. Türkiye’mizin çıkarları da bana göre Kuzey
Irak politikalarında ABD ile değil, Barzani ile KÜRTLERLE işbirliğini gerektiriyor.
Barzani ile işbirliği yaparak PKK’ya karşı ortak mücadele yapabiliriz, ben bu görüşümü her platformda
yineliyorum zaten... Üstelik Barzanici olsam zamanında ‘tezkereye evet’ diyenlerin başında yer alır mıydım,
Barzanici olan biri ‘tezkereye’ nasıl destek verirdi? (Benden de bu cümleye ünlem, bu ünlemin yorumunu
derin algınıza bıraktım ey bilen okur)
Etnik kökeni birileri gayet kötü niyetle, gerginlik yaratmak adına ön plana çekmeye çalışıyor, bu bir
komplodur. (Burada bendeniz yazarınız, ‘’AKP’de 50 civarında Barzani’ye sempati duyan vekil olduğu
iddialarına ne diyorsunuz’’ diye sordum ve ARSLAN bey de BARZANİCİLER konusuna böyle açıklık getirdi
efendim. G.K) AKP’de iddia edildiği gibi tek bir Barzanici vekil yoktur, ‘’vallahi de billahi de’’ ben Barzanici
değilim, vallahi de billahi de AKP’de bu sıfatı taşıyan tek bir Barzanisever vekil yoktur.
Sınır ötesi operasyona gelince... Ben açıkçası sınır ötesi operasyon beklemiyorum, bu kadar bağrış
çağrıştan sonra Kandil’de PKK mı terörist mi kalır? Sınır ötesi yerine biz kendi dağlarımıza operasyon
yapmalıyız. ‘’Kendi dağlarımıza operasyon yapmak için de mevcut yasalar yetersiz’’ diyenlere de
katılmıyorum, kendi yasalarımızın neresi yetersiz biri ispatlasın, bir örnek versin...” 150
Daha önce Yaşar Büyükanıt’ın sabateistliği ile ilgili dedikoduları defalarca köşesine taşıyan bu
yarayı kasıtlı olarak kaşıyan Vakit yazarı Abdurrahman Dilipak, şimdi Yaşar Paşanın Genelkurmay
Başkanı olmasını sindirememiş ama mecburen sinmiş ve sinsileşmiş olarak şaşkın bir vaziyette
“hem nalına hem mıhına” vurarak şunları kusuyor.
Büyükanıt!
“Büyükanıt ile ilgili iddialara verilen tepkiler, bir cevap ve açıklama olmaktan çok küfürleşmeye
vardırıldı..
Kimse doğduğu anne-babayı kendi seçmedi, doğduğu zamanı, doğduğu ülkeyi de, cinsiyetini de kendi
seçmedi. O zaman insanların kendi sorumluluk alanında olmayan bir şeyden dolayı sorgulanması doğru
değil. Ama bunun gizlenmesi de anlamsız bana kalırsa.
Ulusalihanet.com'daki iddialar ağır ve ciddi. Ortaya konulan bilgi ve belgeler de öyle. Kuşkusuz
bunların hepsi uydurma da olabilir.. Tamam, Müddeinin iddiasını ispatlaması gerekir. Onların iddialarını
dayandırdıkları belgeler de ortada. Hal böyle olunca muhataplarının buna cevap vermesi gerekmez mi?
Bu tür iddiaların muhatabı tek Büyükanıt değil.. Osmanlı'nın son döneminden bugüne o kadar çok isim
sayabilirim ki size, medya, sermaye, siyaset, bürokrasi, finans ve sanat dünyasından. "Boğazdaki Aşiret”in
149
150
Özgür Gündem / 03.08.2006
Güler Kömürcü / Akşam / 03.08.2006
193
"Efendi”lerinin "X ilişkileri" görmezden gelinecek türden şeyler değil..
Bu iddiaların muhatapları sadece paşalar değil.. Küçükhüseyin Efendiler de muhatabı. Yani Cuma
günleri Müslümanlara zikir dersi verip, Cumartesi havrada ayin yöneten hocaefendilerden de söz ediliyor..
Büyükanıt'ı aklamak isteyenlerin ileri sürdükleri bilgi ve belgeler, karşı argümanların çoğu çürütüldü..
Şu da "çamur at, izi kalsın" derler ya, o kadar çok iddia atıldı ki ortaya, bu işin gerçek yüzü
aydınlatılmadan bu tartışma bitmeyecek.. Büyükanıt'ın her adımı, her sözü bu pencereden değerlendirilecek.
Ben Büyükanıt'ın bu işten çok yıpranacağını düşünüyorum. Aynı şekilde devlet de, TSK da bu derin
kuşkudan zarar görecek.
Tek bir kişinin onurunu kurtarma adına ödenecek ağır bir bedel söz konusu..
Kaldı ki, sözü edilen "komplo teorileri"nin ötesinde, Şemdinli'den tutun 28 Şubat'a uzanan dönemde
Büyükanıt adı, birçok kişi için bir kampın adamı olarak görüldü.. Sezerin bu konuda ısrarı ya da bazı
yazarların sevinci ortada: "Gönlümüz artık rahat... Çünkü orgeneral Büyükanıt, Genelkurmay Başkanlığı
makamını dolduracak, yüreklerdeki ve beyinlerdeki özlemleri giderecek" diyen yazarlar neyin müjdesini
veriyorlar dersiniz.
Dış basın Büyükanıt ile ilgili olarak, "şahin" tanımlaması yapıyor ve laiklik, ılımlı İslâm ve PKK
konusunda sert tavrı sebebi ile onun döneminde ordunun siyasete müdahalesi konusunda kaygı duyulması
gerektiğini yazıyor.. Çiçek'in tepkisi ise bir garip; "Türkiye Cumhuriyeti, büyük bir devlettir. Kurumlarının
gelenekleri, kuralları vardır. Türk Silahlı Kuvvetleri'nin gelenekleri, kuralları vardır. (...) Bazı şer odakları, fesat
yuvaları bu iddialarını sürdürdüler. Bu bir paranoyaydı. Bazı paranoyaklar var. Bundan sonra da bu tür
gayretler olacaktır. Fitne fesat yaymaya çalışanlar çıkacaktır." Ağara göre, "Büyükanıt Yahudi demek
alçaklıktır". Merak ediyorum, gerçekten böyle bir kan bağı varsa! Bu kendi elinde olan bir şey değil ki! Böyle
bir tepki, tartışmayı daha da büyütmekten başka neye yarar ki! Neyin ne olduğunu zaman gösterecek..
Neyse geçelim şimdi bunu.. Tekrar Büyükanıt olayına geri dönecek olursak, İsrail, ABD ve İngiltere ile
yapılacak her askeri anlaşmada sanırım bu konu yeniden tartışılacaktır.. Türkiye'nin Irak'a, Lübnan'a asker
göndermesi durumunda da aynı tartışma olacaktır.. ABD Suriye'ye ve İran'a müdahale edecek olursa da..
PKK konusunda bakalım hükümetle ordu nasıl uzlaşacak?
Yahudi olup olmadığı tartışılan ilk ve tek kişi Büyükanıt Paşa değil.. Çevik Bir için de bir ara sabetaylık
iddiası atıldı ortaya. Doğrudan Yahudiliği tartışılan ve daha sonra Yahudi Cemaati içinde etkin bir rol
üstlenen Güsberg Paşa da, cumhuriyetin ilk yıllarında tartışma konusu olan bir paşa..
Derin gündemde adı sabetaya çıkmış daha birçok isim var..
Bakalım bundan sonra ne olacak?. Olan oldu.. Şimdi YAŞ'dan çıkacak diğer kararları bekleyelim ve bir
de Ağustos sonrasını görelim bakalım. Darbe heveslileri bu gelişmeleri nasıl okuyacaklar, onu da göreceğiz..
Derin mutabakat bu süreci nasıl etkileyecek onu da göreceğiz. Görelim Mevlam neyler, neylerse güzel eyler.
Bana sorarsanız, bu tartışma burada bitmeyecek, bundan sonra daha da alevlenecek.” 151
Peki ya acaba: “AKP’yi ve Recep Tayip beyi, Erbakan’ın emrinde ve çizgisinde sayacak ve böylece
bütün hıyanet ve melanetlerini Hoca’ya maal edilmesine sebep olacak kadar şapşallaşan ve hain cephenin
adamı (!) sabataist Yaşar Büyükanıt’ın mutlaka kahraman Tayyip tarafından engellenip saf dışı edileceğini
savunan ve bu konuda yeminler savuran zavallılar, şimdi hangi zırvalıklara ve zoraki yorumlara sığınıyorlar?
151
Abdurrahman Dilipak, Vakit, 3.08.2006
194
İdam Cezası Kaldırılsa da:
“EGEMENLİĞİN DEVRİ, İDAMLIK SUÇTUR”
Anayasanın 6. maddesi:
“Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir. Egemenliğin kullanılması, hiçbir suretle, hiçbir şekilde;
hiçbir kişiye, zümreye ve sınıfa bırakılamaz”:
Anayasanın 7. maddesi:
“Yasama yetkisi Türk milleti adına Türkiye Büyük Millet Meclisinindir. Bu yetki devredilemez”
Şimdi bize dayatılan şartlar çerçevesinde AB’ye girmek a) hem egemenliğimizin devredilmesi demektir.
b) Hem de artık Kanunlarımız bürükselden gelecektir.
Her ikisi de anayasamıza göre “Vatana İhanet suçu” kapsamına girmektedir. Bu suçların cezası önceki
ceza kanunlarımıza göre “idam” iken, AKP tarafından yapılan değişiklikle müebbet hapse çevrilmiştir.
Acaba işledikleri suçun cezasını biliyorlardı da o, yüzden mi idamı kaldırıp müebbet hapis şeklinde
hafiflettiler?
Ama unutulmasın ki “vatana ihanet” suçunun cezası, tabi ve daimidir: bunun kâğıt üzerinde
hafifletilmesi gerçeği değiştiremeyecektir. Bunları hatırlatmamız, uyarma görevimizi yapmak içindir. Şu ayet,
konumuzla ilgilidir ve oldukça önemlidir.
“Onlardan (Fasık ve Gafil) bir topluluk: “Allah’ın kendilerini helak etmek veya şiddetli bir azap (ve
akıbete) düşürmek istediği(ni düşündüğünüz bizim gibi) bir kavme, ne diye öğüt veriyorsunuz?” diye
sorduklarında; “Rabbinize karşı hiçbir mazeretiniz (kalmasın) diye ve olur ki (söz dinleyip) sakınırsınız
ümidiyle…” dediler”152
AB’nin Önümüze Koyduğu Fatura?
Türkiye’nin Avrupa Birliği ile ilgili derinlikli, uzun vadeli ve çıkarlarımızı koruyan bir stratejisinin
olmadığı, yapılan açıklamalardan ve mevcut tablodan anlaşılmaktadır. Gerek Başbakan, gerek Dışişleri
Bakanı ve gerekse de diğer ilgili kişilerin AB’ye bakışları doğrudan iç politikayla ilişkili; Türkiye’nin
müzakerelere başlaması aynı zamanda yabancı sermayenin de ülkeye gelmesi olarak görülüyordu. Yabancı
sermaye gelecek, başta TMSF’nin elinde bulunan fabrika ve medya kuruluşları olmak üzere, özelleştirme
idaresinin satışa çıkardığı diğer kuruluşları satın alacaktı.
Yabancı sermayeye elinde kalan son kuruluşları da satmaya çalışan hükümetin amacı; artık
çevrilemez hale gelen borçları kısa bir süre daha çevirebilmek, özelleştirmelerden gelen paraları borç
ödemesinde kullanmaktır.
Hükümetin Avrupa Birliği’ne bakışı işte böylesine sığ ve stratejik akıldan yoksun… “Müzakereler
başlasın da, nasıl başlarsa başlasın” mantığıyla hareket etmek, bir ülkenin alabileceği en talihsiz ve tehlikeli
karardır.
“Yabancı sermaye gelecek, onlara mallarımı satıp borç faizlerimin bir kısmını ödeyeceğim” diyen
hükümet, Türkiye’nin ilerde hangi açmazlarla başbaşa kalacağını, hangi tavizlerin masaya geleceğini, ülke
olarak nasıl sıkıntılar çekebileceğimizi hiç hesaplamıyor. Çünkü “Hele bir başlayalım da, sonra bakarız…”
şeklinde düşünüyor. Avrupa Birliği’nin kuşatması altına girmeyi “çocuk oyuncağı” sanıyor, AB’nin Türkiye’yi
nasıl hamur gibi yoğurup istediği kalıba dökeceğini görmezden geliyor.
Dikkat edilirse, mevcut hükümet Türkiye’nin Avrupa Birliği ile yürüttüğü ilişkileri sadece kendi partisinin
politikası olarak görüyor. 3 Ekim müzakerelerinin iktidar partisinin genel merkezinden yürütülmesi bunun en
açık göstergesini oluşturuyor. Bakanlar, bürokratlar, yabancı ülkelerin büyükelçileri Başbakanlık ya da
Dışişleri Bakanlığı yerine iktidar partisinin genel merkezine gidiyor. Başbakan da makamında olmak yerine
partisinin genel merkezinde duruyor; Türkiye sanki AB müzakerelerine başlamıyor da, belediye seçimlerinin
sonuçlarını öğrenmek için sandıklardan gelecek sonuçları merakla bekliyor.
152
Araf: 164
195
Böyle bir tablo bile, Avrupa Birliği’ne tamamen iç politikaya yönelik bakıldığını, AB’nin küresel
sistemdeki yerinin kavranamadığını ve mevcut iktidarın Türkiye’nin karşı karşıya kaldığı tehlikelerin farkına
varabilecek olgunluktan uzak olduğunu ortaya koymaktadır.
Mevcut iktidarın Türkiye’nin sahip olduğu stratejik değerden, liderlik vizyonundan ve bölgesel
gücünden haberdar olmadığı, 3 Ekim tarihinde kabul ettiği müzakere çerçeve belgesinden de
anlaşılmaktadır.
Türkiye’nin AB üyelik sürecinde yol haritası olacak olan müzakere çerçeve belgesi, Türkiye’yi baştan
aşağıya dönüştürmeyi, Avrupa’nın değerlerini kabul ettirmeyi, kendi kültüründen de uzaklaştırmayı
amaçlamaktadır.
Türkiye’nin bu müzakere belgesine göre AB’ye ne zaman üye olacağı belli değildir, müzakerelerin ne
zaman sonuçlanacağı bilinmemektedir, müzakereler bitse bile AB Türkiye’yi üye olarak kabul etmeme
hakkını saklı tutmaktadır. İşte böylesine bir tablo karşısında bile bir kısım medya ne yazık ki, “Türkiye’ye
AB’nin kapıları açıldı” şeklinde yayın yapma yüzsüzlüğünü göstererek kamuoyunu yanıltmaktadır.
Müzakere çerçeve belgesindeki 11. Madde ise bir başka tehlikeyi gündeme getirmektedir. Orijinal metinde
11. Madde şu şekilde yer almaktadır:
“Türkiye’nin bir üye ülke olarak benimsemesi gereken tüm hak ve yükümlükler; Topluluklar ve Türkiye
arasında mevcut olan tüm ikili anlaşmaların ve Türkiye tarafından imzalanan ve üyeliğin yükümlülüklerine
aykırı olan tüm uluslararası anlaşmaların geçersiz kılınması anlamına gelir. Ortaklık Anlaşması’nın
müktesebattan ayrılan herhangi bir hükmü katılım müzakereleri sırasında emsal olarak kabul edilemez.”
Müzakere çerçeve belgesinin içine ustalıkla yerleştirilmiş bu ifadeler, Avrupa Birliği’ne Türkiye’nin
yaptığı uluslararası anlaşmaları geçersiz kılabilme hakkı tanımaktadır.
Bu madde Türkiye’nin diğer uluslararası kuruluşlarla bağını keserek sadece Avrupa Birliği’ne mahkûm
edilmesinin kapısını aralayacaktır. AB’nin Türkiye’nin yaptığı uluslararası anlaşmaları geçersiz kılabilme
hakkını elinde bulundurması, aynı zamanda egemenliğimize doğrudan yapılan bir müdahaledir. Böyle bir
tasarrufu kabul etmek mandacılıktır.
Avrupa Birliği ilişkilerini parti merkezinde parti politikası olarak yürütmenin ülke olarak bizi getirdiği
sonuç, egemenliğimizin tehdit altında bulunmasıdır.
Türkiye’nin geleceğini ilgilendiren AB üyelik sürecinde milli iradenin temsil edildiği Türkiye Büyük Millet
Meclisi nerededir? Neden müzakere çerçeve belgesi ve diğer tüm ilişkiler TBMM çatısı altında yürütülmez?
Neler milletten ve meclisten kaçırılmaktadır?
Türkiye/AB ilişkilerinde milli irade devre dışı bırakılmış, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin sağduyusuna
müracaat edilmemiştir. Edilseydi herhalde Türkiye’nin egemenlik hakkını devredebilecek tehlikede maddeler
müzakere belgesinde yer alamazdı!
“Türkiye AB’ye giriyor!” çığırtkanlığını bırakıp, önümüze konan faturada ne yazdığını da konuşmamız
lazımdır.153
Egemenliğin Devri İdamlık suçtur!
AB ile müzakereler başlayacak. İlk etapta önümüzde tarama süreci var. Bu süreçte Türkiye
Cumhuriyeti’nin bütün kanunları ele alınacak, AB mevzuatına ters düşen bütün metinler ayıklanacak.
Bu konudaki haberleri, tartışma ve açıklamaları dikkatle izliyoruz. İğneden ipliğe bütün kanunlarımızın
gözden geçirileceği ve AB’nin istemediği kanunların değiştirileceği bahse konu edildiği halde konuların en
önemlisi olan Egemenliğimizin, AB’ye devredilip devredilmeyeceği, devredilecekse ne ölçüde devredileceği
ve bu değişikliğin şekli ve modelinden kesinlikle söz edilmiyor.
Bu Umursamazlık Ne Kadar Acı Ve Ne Kadar Alçaltıcıdır?
Teferruat sayılabilecek daha önemsiz konular, ballandırıla ballandırıla bir kısım basın ve medyamız
tarafından, bir millî bayram heyecanıyla halkımıza takdim edilirken, her sene kutladığımız ulusal egemenlik
153
Milli Gazete / Dr. Abdullah Özkan
196
bayramımızın, sanki modası geçmiş bir rutin bir merasim imiş gibi önemsenmeyip, es geçilmesi
müzakerelere başlama karşısında AB yanlılarının kendilerinden geçmiş olması asla affedilecek kusurlardan
değildir.
Endişem şudur ki, bu en önemli konuyu da AKP yöneticileri, kamuoyundan gizleyerek bir gece yarısı
celsesinde oldubittiye getirmek niyetini taşıyorlar.
Hâlbuki milletimizin ve devletimizin egemenliği, (eski deyimiyle istiklâli tamme) tertemiz şehid
kanlarıyla kazanılmış olan bizlere, nesillerden nesillere devredilmesi ve korunması gereken kutsal bir
emanettir.
Bu sebepten egemenlik ne maddî menfaat ve para karşılığında ve ne de bedelsiz olarak asla
ecnebilere devir ve teslim edilemez.
Bilindiği gibi, millî egemenliğimizin, kısmen de olsa yabancılara devrine tevessül etmek, kanunlarımıza
göre İHANETİ VATANİYE suçudur. Eski ceza kanununa göre bu fiilin cezası idam idi. Sayın Cemil Çiçek’in
zamanında çıkartılmış olan ceza kanuna göre ise MÜEBBED HAPİS’TİR.
Yine bilindiği gibi, egemenliğin devrine izin vermeyen, yasak ve müeyyide koyan sadece ceza
kanunları değildir. Anayasa’nın çeşitli maddelerinde bu konuda kesin hükümler sevketmiştir. Ezcümle:
1-Anayasa’nın BAŞLANGIÇ kısmında “Egemenlik kayıtsız şartsız millete ait olduğu” yazılıdır.
2- Anayasa’nın 6’ncı maddesinde “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir... Egemenliğin kullanılması
hiçbir surette hiçbir kişiye,
zümreye veya sınıfa bırakılamaz. Hiçbir kimse veya organ, kaynağını
Anayasa’dan almayan bir devlet yetkisi kullanamaz” hükümleri yer almıştır. 7’nci maddede ise, “Yasama
yetkisi Türk milleti adına Türkiye Büyük Millet Meclisi’nindir. Bu yetki devredilemez denilerek bu hüküm kesin
olarak bir kere daha vurgulanmıştır.
3- Ayrıca Anayasa’nın 81’nci maddesinde, milletvekillerimizin göreve başlamadan önce ettikleri
yeminde:
“Devletin varlığı ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğünü, milletin kayıtsız şartsız
egemenliğini koruyacağıma” hükmü vardır.
4- Benzeri bir yemin hükmü de, Cumhurbaşkanlarımızın göreve başlarken ettikleri yeminde de
mevcuttur.
Görülüyor ki, Anayasa’nın sistematiği böyle bir bütünlük taşıyor. Böyle bir bütünlük ve kesinlik
karşısında, Anayasa’nın uluslararası anlaşmaların yürürlüğe konmasına dair 90’ncı maddesindeki fıkraya
dayanılarak, egemenliğin devredilebileceği mümkündür şeklinde, bir yorum dahi yapılamaz.
Bu hükümler, o derece önemli ve kesinlik arz ediyor ki, egemenliğin devrine tevessül edecek dış ve iç
güçlere karşı savaş sebebi bile sayılacak bir ifade niteliği taşıyor.
Konu bu derece önemli olduğu içindir ki, AB’ye üye olmak isteyen ülkeler, önyargıdan uzak kalarak,
AB’ye girme konusunu referanduma sunarak hasıl olan neticeye göre hareket etmeyi tercih etmiştir.
Bu münasebetle bu hususta hem kamuoyumuzu uyarıyorum ve görevlileri de ciddiyete davet
ediyoruz...154
Küreselleşme Ve Köleleştirme!
Dünyada çift kutuplu sürecin bitmesi ile birlikte, Siyonist cunta, uluslararası tekelci sermayenin
tezgâhlarında hızla yeni ideolojik ürünleri piyasaya sürmeye başladı. Bunların en öne çıkanları ise; Yeni
Dünya Düzeni, Reel Politik,
Küreselleşme/Globalizm, Büyük Ortadoğu Projesi vb. gibi plan ve projeler oldu.
Tek kutuplu hale gelen dünyanın yeni idol kavramı ise küreselleşme/globalizm oldu. Her şey bu
kavramla ifade edilmeye başlandı. Küresel terör, küresel çıkarlar, küresel ekonomi, küresel tehdit, küresel
savunma, küresel işbirliği vb. gibi kavramlar, kısa sürede yeni dönemin psikolojik harekât kavramları haline
getirildi.
154
Milli Gazete / Süleyman Arif Emre
197
Peki, küreselleşme nasıl pazarlanıyor? Neler, nasıl ifade ediliyor? Birkaç örnek verelim:
– Efendim buradan sen Avustralya’yı arayabiliyorsun ya, internetten bütün dünyayı dolaşabiliyorsun
ya, bu işin sınırı kaldı mı? Kimse sana karışabiliyor mu? Bütün dünya, birkaç klavye tıklaması ile önüne
geliyor, engel olan var mı?
– Her türlü mal ve hizmeti dünyanın her yerine gönderebiliyorsun ya da alabiliyorsun ya, karışan var
mı?
– Mevcut teknoloji artık sınır tanımıyor! İnsan, para, bilgi, mal ve hizmetler sınırsız dolaşabiliyor. İşte
küreselleşme bu!
Evet, ama bu bir sonuçtur. Hatta mecburi bir sonuçtur. Ancak, bizim önümüze getirilen yolun da
“mecburi tek yol” olarak takdim edilmesi yanlıştır. Şimdi bu iş öyle bir takdim ediliyor ki, sanki dünya
mecburen bu istikamette ilerleyecekmiş gibi bir hava oluşturuluyor. Bu havayı takviye etmek için, “bu yeni
dönemde küreselleşmeye ayak uyduramayan hayatta kalamayacak” diye bir de tehdit cümlesi ortaya
konulunca sizin, bırakın hücum mekanizmanızı, savunma mekanizmanızı bile çökertmeye çalışıyorlar.
Hâlbuki bizim karşı çıktığımız nokta, “teknolojinin sınır tanımaması” noktası değildir. Elbette, bu
teknolojik gelişme böyle devam ettiği müddetçe insanoğlunun önündeki sınır kavramları sürekli yeniden
tanımlanacaktır.
Bizce meçhul olan ise, bu sonuca nasıl gidileceğidir. Bizim buradaki bütün itirazlarımızı bir tek soru
içine sığdırabiliriz. Biz bu küresel pazara, hangi sıfatla gideceğiz? Öyle görülüyor ki, siyonist güdümlü
uluslararası tekelci sermaye, bizleri merkep olarak kullanarak bütün dünyayı küresel bir tek pazar haline
getirmeye çalışıyor. Bizlerden, alnı açık, başı dik onurlu birer insan olmamız istenmiyor. Bizlerden istenen,
tüketici köleler olmamızdır. Etrafındaki olaylara bakmadan, olup bitenlere aldırmadan sürekli tüketen ve
tüketmek için de köle gibi çalışan varlıklar olmamız isteniyor. Çalışsak da, üretsek de, tüketsek de, hep aynı
mihrakları zengin etmemiz isteniyor. Küresel düzen bu şekilde kurulmaya çalışılıyor.
Örneğin, Irak’taki anarşizm ve günde kaç kişi öldürüldüğü ile ilgilendiğimiz ya da ilgilendirildiğimiz
kadar, komşumuz Irak’ın niçin işgal edildiğini sorgulamıyoruz. Ramazan günlerinde acıklı Bağdat türküleri ya
da ilahileri dinlerken, hâlihazırda orada işgal altında yaşayan insanların çok daha acıklı hikâyelerine
gözümüz ve kulağımız kapalı. Aklımız var, kullanmıyoruz. Gözlerimiz var, görmüyoruz. Kulaklarımız var,
işitmiyoruz.
İşte tam bu noktada küreselleşme, önümüze bir dünya vizyonu ve yeni dönemin tek ideolojisi (planı)
olarak çıkarılıyor.
İyi bilelim ki, her dönemin hâkim güçlerinin kendi küreselleşme planları vardır. Osmanlı’nın da
vardı. Osmanlı’nın küreselleşme planlarının itici gücünü, “hakkı üstün tutarak adil bir nizam kurmak” ideolojisi
oluşturuyordu.
Bugün, ABD ve yandaşlarının “küreselleşme” planları (ideolojisi) olduğu gibi, Avrupa’nın da ayrı bir
“küreselleşme” planı var. Diğer, dünya siyasetinde başat, ülkelerin de ayrı ayrı “küreselleşme” planları var.
Belki de, öncelikle cevaplandırılması gereken en önemli soru şudur; Türkiye, (geçmişte olduğu gibi)
kendi milli değerleri üzerine yükselen kendi küresel vizyonunu mu ortaya koyacak, yoksa (mevcut idarenin
tercih ettiği gibi) diğer vizyonlardan birinin taşeronluğunu mu yapacak?
İşte bu aynı zamanda, Millî Görüş’çü olmanın turnusol sorusudur. 155
Zamandan Ekrem Dumanlı, AKP iktidarının ve Şakşakçılarının acı akıbetini hisseder gibi yazıyor :
Asıl sınav şimdi başlıyor (muş!..)
“3 Ekim, önemli bir testti; hem bizim için hem de Avrupa için. Görüldü ki şuuraltı öfkesi, Viyana
kuşatmasına mahpus insanlar var Batı’da. Müşahede etme imkânı bulduk ki Türk düşmanlığı demokrasi
bilincinin ötesine taşınmış zümreler var dünyada. Türkiye cephesindeki korkular, Batı’daki Türkiye
karşıtlarından geri değildi. Onlar da Avrupa’nın Türkiye’yi işgalinden endişe ediyordu. Türk insanının eriyip
155
Milli Gazete / Mete Gündoğan
198
gideceğine; ülkenin başkalarına peşkeş çekileceğine inanıyorlardı.
Neyse ki dünya, aşırı uçların anlamsız korkusuna boyun eğmedi. Türkiye ile AB, müzakere sürecine
başlamış oldu. Pazarlıklar sırasında iplerin kopma noktasına geldiği anlaşılıyor. Şayet köprüler atılsaydı,
dünya tarihî bir fırsatı kaçırmış olacaktı. “Hıristiyan Avrupa” ile “Müslüman Türkiye” arasındaki çekişme bir
kan davasına dönüşecek ve bunun acısını insanoğlu çekecekti. Dünya barışı için söylenen sözler
inandırıcılığını kaybedecekti...
Şimdi n’olacak? Zor bir süreç başlamış oldu. AB’den gelecek teklifler, tenkitler, tespitler zaman zaman
Türkiye’nin huzurunu kaçıracak. Türkiye’nin çıkışları da AB’yi rahatsız edecek. İşin tabiatında bu var; başka
türlü müzakere olması da düşünülemez. Bu tartışmalarda gözden kaçırılmaması gereken büyük fotoğraf
şudur; Türkiye, onlarca yıldır AB’ye üye olmak için çaba sarf ediyor. Onlarca hükümet bu gaye için çalıştı.
Şimdi gelinen nokta Türkiye devletinin başarısıdır. O yüzden ne kadar Türkiye düşmanı varsa, hepsi elbirliği
etti; Lüksemburg’da, Brüksel’de, Paris’te, Washington’da vs. çalıştı ve Türkiye’nin üye olmasını engellemek
için teşebbüslerde bulundu. Her şeye rağmen Türkiye, yeni bir döneme girdi...
Halk arasında yaygın kanaatler var. Mesela “Bu adamlar bizi oyalar, son noktaya gelince de üyeliğe
kabul etmezler” diyor. Mesela “Zaten 10–15 yıl sürecek müzakere sürecinde AB dağılır” diyor. Bu tür
yaklaşımların havada kalır yönleri de var, gerçekleri de. Ancak önemli olan bu değil. Önemli olan, Türkiye’nin
kullandığı tercihtir ve bu tercih Türkiye için zengin ve daha özgürlükçü bir yol haritasını işaretliyor. Bu
kavşağa kadar gelen Türkiye’nin önünde en büyük engel Türkiye’nin kendisidir. Statükonun kazanımlarından
vazgeçmesi kolay değil. Yasakçı zihniyetin mızıkçılık yapması an meselesi: Basit hesapların içinde
kaybolmuşlar, yüzlerce provokatör istihdam ediyor... Asıl sınav yeni başlıyor. Türkiye’nin dünyaya verdiği söz
bir kefede, içerideki statükonun oluşturmak istediği psikolojik harp havası diğer kefede olacak. Umarım bu
ülke geçmişteki hatalarını tekrar etmez ve demokrasi cephesinde en küçük bir gediğin açılmasına izin
vermez...”156
 KÜRDİSTAN’I KURMAK, TÜRKİYE’YE Mİ DÜŞÜYOR?
Başbakanlık eski Müstaşarı Yaşar Yazıcıoğlu:
Türkiye CIA, MOSSAD ve NATO KISKACINDA!
Kırmızı Çizgi dergisinin Ocak ayı sayısında önemli açıklamalar yapan Yaşar Yazıcıoğlu, "Devletin
güçleri böyle aptalca bir iş yapmaz. Eğer o kişi PKK'nın gizli temas ettiği kişi ise onu güzelce oradan alır
çıkar. Bu provokasyon bir CIA provokasyonudur, bir MOSSAD provokasyonudur. Buradaki asıl mesele, Türk
Silahlı Kuvvetleri'ni halkın karşısına çıkararak bir halk çatışması oluşturmak ve bir iç savaşın başladığını
yaymaktı" diyor.
Bir karış toprak alamazlar
İÇ savaş için çok uğraşıldığını, ancak Türk Silahlı Kuvvetleri'nin bu senaryoların farkında olduğunu
belirten Yazıcıoğlu, " İç savaş çıksaydı Birleşmiş Milletler, NATO hepsi Türkiye'ye müdahale edeceklerdi.
Ama kimse bunu başaramaz NATO da gelse, BM de gelse, MOSSAD da gelse Türkiye'den bir karış
toprağı alamazlar" diyen Yaşar Yazıcıoğlu, sivil toplum kuruluşları ile yabancı bağlantılarından da örnekler
veriyor…
TESEV, Soros'tan para alıyor"
TÜRKİYE Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı'yla ilgili çarpıcı bir açıklamalarda yapan Yazıcıoğlu,
"TESEV ve 11 sivil toplum örgütü, Soros Vakfı tarafından parasal olarak kiralanmışlardır. Bunların hedefi;
Türkler'i ve Kürtleri ortadan kaldırmaktır. Türk kimliğini, Müslüman kimliğini ortadan kaldırmaktır. Bunun için
de her türlü fırsatı değerlendiriyorlar. Türkiye Cumhuriyeti'ne, üniter yapıya, cumhuriyetimizin kazanımlarına
saldırıyorlar" uyarısını yapıyor.
Türkiye'ye tuzak kurdular
156
Zaman / 06 10 2005
199
Türkiye'de yaşanan son gelişmeleri değerlendiren Başbakanlık eski Müsteşarı Yaşar Yazıcıoğlu
çarpıcı açıklamalarda bulunduruyor.
Şemdinli olayları
Güneydoğu'da Türk Silahlı Kuvvetleri'yle halkın karşı karşıya getirilmek istendiğinin altını çizen
Yazıcıoğlu, çıkacak bir iç savaşta NATO ve BM'nin Türkiye'ye müdahale edeceğini söyledi. Şemdinli'de
yaşanan olayların, Güneydoğu politikasının şimdiye kadar rayına oturtulamadığının göstergesi olduğunu
belirten Yazıcıoğlu,
"Görülüyor ki siyasetçi oy alma uğruna Güneydoğu sorununu malzeme olarak
kullanmıştır. Bu da Türkiye'yi işte bu noktaya taşımıştır"
CIA -MOSSAD provokasyonu
Şemdinli olaylarının analizini yapan Yazıcıoğlu, "Devletin güçleri böyle aptalca bir iş yapmaz. Böyle
aptalca bir iş yapmaya da gerek duymaz.
Eğer o kişi PKK'nın gizli temas ettiği kişi ise onu güzelce oradan alır çıkar. Bu provokasyon bir CIA
provokasyonudur, bir MOSSAD provokasyonudur. Buradaki asıl mesele, Türk Silahlı Kuvvetleri'ni halkın
karşısına çıkararak bir halk çatışması oluşturmak ve bir iç savaşın başladığını yaymaktır. Buna çok
uğraştılar. Türk Silahlı Kuvvetleri buna müdahale etmedi. İç savaş çıksaydı Birleşmiş Milletler (BM), NATO
hepsi Türkiye'ye müdahale edeceklerdi. Ama kimse bunu başaramaz NATO da gelse, BM de gelse,
MOSSAD da gelse Türkiye'den bir karış toprağı alamazlar"
"Tarih boyunca nerede Türk olduysa orada Kürt de olmuştur" diyen Yaşar Yazıcıoğlu, "Dünyada bir
millet gösterebilir misiniz, bu özelliğe sahip olsun" diye konuştu. Yazıcıoğlu, Güneydoğu sorununun
ekonomik, sosyal ve kültürel açıdan ele alınıp bir devlet politikası haline getirilmesinin altını çiziyor.
Yazıcıoğlu, Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı'nın (TESEV) geçtiğimiz yıl yayınladığı
"Yerinden Edilmişler Raporu"nun bu konularla bir ilgisi bulunup bulunmadığı sorusuna ise çarpıcı bir iddia ile
cevap verdi. Verdiği cevapta sivil toplum kuruluşları ile yabancı bağlantılarının altını çizen Yaşar Yazıcıoğlu,
şunları söyledi: " Türkiye'nin tarihi boyunca böyle hainler, böyle ihanetler içerisinde olanlar vardır. Bunlarla
bugün Türkiye'ye karşı oluşturulmuş ihanet şebekelerini karşılaştırdığımız zaman; ciddi bir şekilde hayal
kırıklığına uğrarsınız. Bugün Cumhuriyet'te bu kadar hainin nasıl oluştuğunu anlayamazsınız. TESEV ve 11
sivil toplum örgütü, Soros Vakfı tarafından parasal olarak kiralanmışlardır. Bunların hedefi; Türkler'i ve
Kürtler'i ortadan kaldırmaktır. Türk kimliğini, Müslüman kimliğini ortadan kaldırmaktır. Bunun için de her türlü
fırsatı değerlendiriyorlar.
Dolayısıyla TESEV'in hazırladığı birçok rapor vardır. Apo ve Leyla Zana'mn yargılanmaları sırasında
çok büyük baskı unsuru oluşturmuşlar, raporlar hazırlamışlardı. Bu raporlar maalesef hükümet tarafından
dikkate alınmış ve yasal çalışmaların zeminini oluşturmuşlardır. Burada aslolan Türkiye Cumhuriyeti'ne, Türk
Milleti'ne, üniter yapıya, cumhuriyetimizin kazanımlarına, Müslüman kimliğe sahip çıkan ve çıkacak çok ciddi
bir güç vardır.
Yaşar Yazıcıoğlu, Orhan Pamuk ve derin devletle ilgili, çarpıcı değerlendirmelerde de bulunuyor.
Kürt Devletini Türkiye’ye Kurdurdular!
Bugün Kuzey Irak'ta ne olup bittiğini Danlamak için, yakın geçmişte neler olduğunu iyi bilmek gerekir.
MİT Müsteşarı'nın Mesut Barzani ile görüşmesinden sonra, medyada, Kürt devletinin Türkiye'nin himayesine
alınmasının akıllı bir politika olduğuna dair yorumlar yapılıyor.
Aslında, Kürt federe devleti, Turgut Özal'dan itibaren Türkiye'nin himayesinde büyütülmüştür. Turgut
Özal'dan itibaren, Türkiye, Kürt devletini kurmak için inanılmaz destek vermiştir.
Yıl 1959, Molla Mustafa Barzani'yi besleyen Moskova, radyodan Kerkük'teki Turana Türklerin
Türkiye'ye katılmak üzere isyan ettiğini iddia ediyordu. Irak yönetimi, yani General Kasım, Bağdat'tan
Abdurrahman Arif komutasındaki birlikleri Kerkük ve Musul'a sevk etmiş, Musul'u bombalat-mıştı. 1959
yılının 14 Temmuz günü, Molla Mustafa Barzani, dönemin komünistleriyle işbirliği yaparak Kerkük'e
yerleşmiş ve şehrin Türk kimliğini değiştirmek için katliama girişmişti. 3 gün 3 gece süren katliamda birçok
Türkmen, çoluk çocuk demeden, yaşlı-genç ayırt edilmeden vahşice öldürülmüş ve cesetleri sokaklarda
200
sürüklenmişti.
"Ali Baba ve 40 Haramiler" de olduğu gibi, katliam yapılacak evler tek tek işaretlenmişti. Binlerce
silahlı militan orduya ait araçlarla Kerkük'e girmiş, sokağa çıkma yasağı ilan etmişti. İşaretlenmiş evlerdeki
Türkmenler dışarı çıkartılarak öldürülmüştü. Katliama, Kerkük'teki ikinci tümende görevli Kürt subay ve
askerler de katılmıştı. 1959'da, petrol sanayisi dolayısıyla Kürtlerin şehre yerleşmesi İle birlikte Türkmen
nüfusu yüzde 51'e kadar düşmüştü.
Saddam, 1980'de Kerkük'te Türkmenlerin lider kadrosunu idam ettirdi. Körfez Savaşı'ndan itibaren de
Barzani ve Talabani kuvvetleri, Kerkük'te fili durum yaratmaya çalıştı ve nihayet, ABD'nin Irak'ı işgalinden
sonra, önce nüfus ve tapu dairelerini yağmaladı, sonra da Kerkük'e 300 bin Kürt yerleştirdi. Kerkük'te 30 bin
kadar da Türkçe ibadet eden, Türkçe İncil okuyan Hıristiyan Türkler vardı. Bunlar Saddam döneminde
Kerkük'ten sürülmüş, büyük kısmı ABD'ye göçmüştü. Katliamdan sonra Kerkük'te Türkmenlerin toprakları
ellerinden alınarak Kürtlere verildi. Bu uygulama 1970'de de tekrar yapıldı.
General Kasım'ı öldürerek iktidarı eline geçiren Saddam, isyancı Kürtleri zaptetmek için,o 150 bin
kişilik korucu tugayları kurdurdu ve onları sistemin içine çekmek istedi. Ancak, bu kuvvetler, bugünkü Kürt
federe devleti ordusunun temeli oldu!
Aynı uygulamayı, yıllar sonra sözde PKK'ya karşı Türkiye'de Turgut Özal başlattı. Gerçi Türkiye'de
korucular devlet adına PKK ile savaştı ama Barzaniciliğin Güneydoğuda taban bulması ile birlikte, aşiretler,
devlet ile Barzani arasında tercih yapma noktasına sürüklendi!
Erbil, Muzaffereddin Gökbürü'nün 1190-1233 yıllarındaki hükümdarlığından itibaren tam bir Türk
şehriydi. Hatta, İlk mevlit de burada yapılmıştı. Saddam, buna rağmen isyan eden Kürtlerden 800 bin kişiyi
bir gecede Erbil civarına yaptırdığı kamplara yerleştirdi. Türkmenleri de Güney Irak'a sürdü. Erbil'in nüfusu,
böylece, 700 binden 1.5 milyona çıktı!
11 Mart 1991 günü, Baba Bush ve Turgut Özal'ın aleni kışkırtmasıyla Kürtler ve Türkmenler,
Saddam'a karşı isyana girişti. İsyana, Türkmenleri örgütlemek suretiyle, Türkiye'nin resmi görevlileri de
katkıda bulunmuştu. Birkaç saat içinde Kürtler Erbil'i ele geçirip Saddam kuvvetlerini püskürttü ve şehre
tamamen hakim oldu. Yaptıkları ilk iş, tapu dairesini yağmalamak ve Türkmen tapularını yok etmekti. Erbil
Milli Kütüphanesi de yakıldı! Kütüphanede, Gökbörü döneminden İtibaren yazılmış Türk eserleri vardı!
Saddam karşı saldırıya geçerek Türkmen ve Kürt bölgelerinde katliam yaptı. Altınköprü'de
Türkmenler, Halepçe'de Kürtler katledildi. Kürtler ve Türkmenler, Türkiye, İran ve Suriye'ye sığındı. Erbil'de
de 3 günde 6 bin kişi öldürüldü. Şemdinli'ye gelen 400 bin Türkmen ile kimse ilgilenmedi. Şırnak'a sığınan
100 bin Kürt ise Türkiye ve dünyanın bir numaralı gündemi haline geldi!
Tam da bu sırada Çekiç Güç, Özal ve Mesut Yılmaz tarafından Türkiye'ye davet edildi. Çekiç Güç
artık, Kürt devletinin temellerini genişletmeye, PKK'ya da yardıma başladı. Saddam'a karşı ilan edilen 36'ncı
paralelden kuzeye geçme yasağı ile Türk kamuoyu kandırıldı. Musul, 36'ncı paralelin kuzeyinde olduğu
halde, Saddam'a bırakılmış, Süleymaniye ise güneyde kaldığı halde, güvenli bölgenin içine alınmıştı. Yani
Türkmen bölgesi, güvenli bölge dışında bırakılıyor, Kürt bölgesi ABD ve Türkiye'nin himayesine alınıyordu.
Molla Mustafa'nın oğlu Mesut Barzani, 1996'da Erbil'de de Saddam kuvvetleri ile işbirliği yapmıştı.
Tutuklanan 50 Türkmen gencinden bugüne kadar haber alınabilmiş değildir! 2000 yılının Temmuz ayında da
Mesut Barzani'nin adamları, Türkmen Cephesi binasını tahrip etmiş, iki Türkmen gencini öldürmüştü.
Bu arada, sözde PKK ile ortak mücadele için, 1996 yılından sonra Barzani kuvvetlerine, Türk
generallerin yönetiminde eğitim de verilmişti!
İste bugünkü tablo, onların eseridir!
Telafer'de soykırım ve etnik temizlik
5 bin ABD askeri, 1500 peşmerge ve 1500 kişilik Şii Bedir Tugayı, 3 Eylül 2005 günü Telafer'i kuşattı.
Bu kuşatma, Türkmen şehri Telafer'e yönelik yedinci saldırı oluyordu. Olay, Türkmenler tarafından telefonla
Türk basınına bildirildikten sonra, Türk Dışişleri'nin açıklamalarından öğrendik ki, ABD yetkilileri Türkiye'ye
saldırıdan önce haber verdi ama bu bilgi Türk kamuoyu ile paylaşılmadı!
201
Irak Türkmen Demokrat Partisi Genel Başkan Yardımcısı Kasım Ömer, Telafer'deki olaylar karşısında
uluslararası camiayı "soykırımı durdurmak için harekete geçmeye" çağırdı. Telafer'de 3 Eylül'de başlayan
katliamın soykırıma dönüştüğünü belirten Ömer, "ABD'nin Yugoslavya ve Irak işgali sırasında kullandığı
seyreltilmiş uranyum ve napalm, Telafer'de kullanıldı" dedi.
Irak Türkmen Cephesi Musul sorumlusu Mehmet Tahir, ailelerin yüzde 95'inin Telafer'i terkettiğini
söyledi. Tahir, 350 bin nüfuslu Telafer'de sadece 5-10 bin kişinin kaldığını, onların da evlerine girmelerine
izin verilmediğini ve insanların sokaklarda yaşadıklarını açıkladı.
Türkmen Milliyetçi Hareketi Dış İlişkiler Büro Başkanı Dr. Turhan Ketene ise, Turgay Uzunoğlu'na
telefonla yaptığı açıklamada, "Telafer'in etrafı iki Şii mahallesi hariç tamamen tellerle çevrilmiş durumda ve
tel örgü dışına çıkan insanları, çoluk, çocuk, yaşlı, genç, kadın, erkek demeksizin Kanas silahıyla vuruyorlar.
ABD'liler sanki insan avına çıkmış gibiler. Sırp milislerden farkları yok. İnsanlarımız cesetlerini kendi
bahçelerine gömdüğü için kesin sayıyı bilmemekle birlikte 500'ün üzerinde Türkmen kardeşimizin öldüğü
haberini aldık" dedi!
Ketene, ABD, Kürt ve Şii Bedir gruplarının Türkmenler içinde Şii ve Sünni çatışması yaratarak iki
grubu bölmeye çalıştığını, bu yüzden Şii mahallelerini operasyon kapsamı dışında tuttuklarını söyledi.
Türkmeneli Sağlık ve Sosyal Yardımlaşma Derneği Başkanı Dr. Aydın Beyatlı de Ketene gibi,
Telafer'deki operasyonun amacının Türkmenleri bölgeden uzaklaştırmak olduğunu bildirdi ve "Kerkük'te
olduğu gibi buraya da Kürtleri yerleştirecekler, Kürdistan'ı kurmak için kuzeyi başka etnik gruplardan
arındırıyorlar" dedi.
Beyatlı, "Panik içindeki Şii Türkmenler, Irak'ın güneyine Necefe göç etmeye zorlanıyor. Sünniler ise
Musul ve çevre yerleşim birimlerine gidiyor" bilgisini verdi.
Turhan Ketene'nin farklı bir tespiti daha var:
"ABD'nin asıl maksadı Telafer-Türkiye sınırı yakınında henüz kuyular açılmamış petrol rezervleri olan
bir bölge olduğu için burayı da ele geçirmek.."
Irak Türkmen Cephesi Musul sorumlusu Mehmet Tahir de Amerikan ordusunun Telafer'de
direnişçilerin peşine düştüğü yönündeki iddiaların tamamen asılsız olduğunu, Musul valisinin durumu
öğrenmek için kendisinin yanında Telafer kaymakamlığını aradığını ve onun da kentte sadece bir iki el ateş
açıldığı yönünde bilgi verdiğini söyledi.
Sonuç olarak ABD'nin, Türkiye sınırına en yakın Türkmen şehri olan Telafer'de "etnik arın-dırma"yı
sağlamak için, silahsız yüzlerce Türkmeni öldürdüğünü, yani katliam yaptığını tespit ediyoruz.
Türk Dışişleri Bakanlığı, dolayısıyla Türkiye Cumhuriyeti hükümeti, bu etnik temizlik ve katliamı
basından gizlemeye çalışmış, fakat Kızılay'ı bölgeye göndererek, tepkilerden kurtulmaya çalışmıştır. Katliam
sürerken, Amerikalı komutanlarla Ankara'da pazarlıklar yapılması ise utanç vericidir!
Irak'ın Karabağı ve Telafer
Kerkük’lü Hukukçu-Yazar Habib Hürmüzlü, "Tel Afer, Irak'ın Karabağı'dır" diyor:
"Türkiye'yle Azerbaycan arasındaki bağ nasıl ki Karabağ'la kuruluyorsa, Türkiye ile I-rak'taki
Türkmenler arasındaki bağlantı da Tel Afer'dir. Ayrıca burası Suriye sınırına çok yakın bir bölge.
Irak'ın Suriye ve Türkiye'ye açılan kapısı. Kerkük-Ceyhan boru hattı buradan geçiyor. Kürtlerin petrol
hattına sahip olmak için buraya hakim olmaları gerekir. Iraklı Kürtlerin Suriye'deki Kürt bölgesiyle
birleşmesi için tek engel Tel Afer ve etrafında olan yetmiş köy. Yakında Tel Afer gümrük kapsı
açılacak, bu da önemli bir faktör. Burayı ele geçirirler ve Kürt-leştirirlerse Türkiye'nin Irak'taki
Türkmen bölgeleriyle bağı tamamen kesilecek. Türkmenler Irak'ta pek çok bölgede yaşıyorlar. Ama
asıl baskı Kerkük ve Tel Afer'de. Çünkü ikisi de çok stratejik, hem Kürdistan'ın kurulması hem de
Amerikan çıkarları açısından."
Tel Afer'e ilk Amerikan saldırısı gerçekleştiği zaman, Cevizkabuğu programında, Suriye'nin
Kamışlı bölgesindeki olaylara dikkat çekerek, Barzani'nin Kuzey Irak ile Suriye'nin kuzeyinde
Kürtlerin yaşadığı yerleri birleştirmek istediğini, Amerikalıların hem bu sebeple, hem de Türkmenlerin
202
Türkiye ile irtibatını kesmek için Tel Afer'e saldırdığını belirtmiştik. Amerikalılar, şimdi yarım kalan
işlerini tamamlamaya çalışıyor; Türkiye'yi yönetenler ve İslam dünyası seyrediyor!
Kerkük’e Türkiye’den 5500 Kürt gitti!
Türkmeneli Gazetesi Türkiye Temsilcisi Can Latif, Kerkük'teki yeni yapılaşmayı tespit etmek için ilginç
bir yöntem buldu. Latife göre, Google'ın "Google Earth" adlı uydu fotoğrafı hizmeti, Saddam sonrası
dönemde başlayan kaçak yapılaşmayı açıkça gözler önüne seriyor.
Google Earth programı dünyanın tamamına ait uydu fotoğraflarını iki boyutlu bir modellemede
topluyor. Kerkük'te ise valilik binasının etrafında beton engeller bulunmuyor ve Amerikan bombardımanında
vurulan istihbarat binası sapasağlam duruyor. Bütün bunlar uydu fotoğrafların, İkiz Kuleler'in hedef alındığı
11 Eylül 2001 ile Saddam rejiminin yıkıldığı 9 Nisan 2003 tarihleri arasında çekilmiş olduğunu gösteriyor.
Uydu görüntüleriyle şimdiki durum karşılaştırıldığında Kerkük'teki kaçak yapılaşma ve Kürtlerin lehine
değişen demografik yapı açıkça ortaya çıkıyor.
Can Latif, uzun incelemesinde, Kerkük'te ne değiştiğini semt semt inceliyor ve sonuçta ortaya çıkan
tablonun seçmen listelerine nasıl yansıdığını anlatıyor:
"Irak'ta oy kullanabilmek için yeni kayıt yaptıran seçmen sayısı Irak genelinde yüzde 6'yı bulurken bu
sayının Kerkük'te yüzde 69 olduğu ortaya çıktı. Yüksek Seçim Kurulu tarafından 900 bin nüfusa sahip
Kerkük'te toplam 750 bin seçmenin oy kullanacağı duyurulan haber, El Taaği isimli Kürt gazetesinde
yayımlanınca skandal ortaya çıktı.Yani Kerkük'ten 9 kat daha fazla nüfusa sahip başkent Bağdat'ta yeni kayıt
yaptıran seçmen sayısı 20 bine çıkarken, Kerkük'te 527 bin kişinin yeni kayıt olması dikkatleri bu şehre çekti.
Haber Kerkük'te yaşayan Türkmen ve Araplardan büyük tepki alırken, bu durumun sahtekârlıktan öte siyasi
büyük bir skandal olduğu belirtildi."
Latifin incelemesine göre Kerkük'teki nüfus ve tapu kayıtlarını tahrip eden peşmergeler bununla
kalmayıp Türkiye'den 5500 Kürt'ü transfer etti. PKK/KADEK destek için 3 bin Kürt'ün daha gönderilmesi
emrini verdi. Geçici olarak kente yerleşecek olan militanlar aylık 500 dolar maaş alacak.
Saddam döneminde kente yerleştirilen Arapları bölgeden uzaklaştırmaya başlayan peşmergeler,
boşalan alanlara Kürtleri transfer ediyor.
Gıda Dağıtım Merkezi'nin tespitlerine göre Kerkük'ten 2 bin 5000 aileden oluşan 21 bin 500 Arap'ın
ayrılmasına karşılık, 9 bin aileden oluşan 350 bin Kürt kente yerleşti. Kimi göçmenlerin boş buldukları evlere
kimilerinin de kiraladıkları yerlere veya kullanılmayan kamu binalarına yerleştiği açıklanıyor. Kerkük'ü Kürtleştirme operasyonundaki son hamle ise Kürtlerin bu işe ne kadar önem verdiğini gösteriyor. PKK/KADEK
terör örgütü, 1500 Kürt'ü Türkiye'den tarihi kente transfer etti. Ayrıca Kandil Da-ğı'nda bulunan 5 bin
teröristten bin kadarı da Kerkük'e gönderildi. Bölgede görev yapan Türk güvenlik birimleri bu bilgileri
doğruluyor. Aynı şekilde Gıda Dağıtım Merkezi de Kerkük'e Kürtler'in Erbil, Süleymaniye ve Türkiye'den
geldiği tespitinde bulunuyor.
İran'ın Baztab adlı haber portalında 23 Eylül 2005 tarihinde yayınlanan Farsça haber de Can Latifin
tespitlerini doğruluyor. Haberde İran'dan Kuzey Irak'a getirilen Kürtler'den bahsediliyor:
"BM Mülteciler Yüksek Komiserliği, İran'ın Suriye ve Irak sınırlarına yakın kamplarda bulunan 400
İranlı Kürt ailenin, Irak Kürdistanı'na yerleştirilmesi kararının alındığını bildirdi. BM yetkilisi Emin Avad
çarşamba günü Erbil'de basına yaptığı açıklamada, el Anbar ilindeki 'el Taş 1 Kampında yerleşik 400 ailenin,
silahlı saldırılara maruz kaldıkları gerekçesiyle Irak Kürdistanı'na intikal ettirileceklerini açıkladı. Irak'ın Özerk
Kürdistan yönetimiyle, Kürt ailelerin haklarına saygı gösterilmesi konusunu görüştüklerini söyleyen Avad, Irak
Kürdistanı yetkililerinin bu kişilere yardım konusunda Yüksek Komiserlik ile işbirliğine hazır olduklarını belirttiklerini bildirdi.
Avad, bu ailelerin 1979 yılında İran Şahı'-na karsı oldukları için Irak'a kaçtıklarını söyledi. Saddam
rejimi devrildiğinden beri bu 400 aile mütemadiyen silahlı saldırılara maruz kalarak, güvenlik açısından çok
güç koşullar altında yaşıyor."
Biz AB'ye onurlu üyelik mümkün müdür, mümkün değil midir diye tartışıp dururken, Kerkük'ün nüfus
203
yapısı artık Türkiye'den ve İran'dan giden insanlar tarafından değiştiriliyor ama Türkiye'nin önemli
makamlarını işgal edenlerden çıt çıkmıyor!
Tek Milleti 72 parçaya ayıran başbakan
Irak'ta bu olaylar gelişirken, Tayyip Erdoğan, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'na, Türkiye
Cumhuriyeti'nin kuruluş felsefesine aykırı konuşmalar yaptı! Erdoğan, Siirt'te Türkiye'nin temellerine bilinçli
olarak saldırdı!
Türkiye'nin temeli tek millet anlayışıdır. Bütün milletler bu şekilde yapılanmıştır. Erdoğan, bu anlayışı
benimsemiyor ve Mevlana ve Yunus'un "72 millete bir gözle bakmayan bizden değil" anlayışından yola
çıkarak ve belki de oruç başına vurduğu için, bu anlayış ile siyasi meseleleri birbirine karıştırıyor!
Erdoğan, "Öyle bir medeniyetin mensuplarıyız ki, bu medeniyetin insanları olarak Yunus
kültüründe, Mevlana kültüründe ne vardır, hangi etnik unsurdan olursa olsun ki, buna biz alt kimlik
diyoruz, Üst kimliğimiz Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığıdır. Biz farklı etnik unsurların mensupları
olarak, birbirimizi Yunus'un deyişiyle 'Yaratılanı severim yaratandan ötürü' anlayışıyla seviyoruz. 72
milyonun kardeşliğine, barışına, sevgisine gölge düşürmek isteyenler şunu bilmelidirler ki, bu ülkede
kendilerine aradıkları yeri bulamayacaklardır" deyiverdi!
Bu sözleri, Siirt'in bir mahalle kahvesinde sıradan bir vatandaş söylese, "Bilgiçlik taslıyor, ne
dediğini bilmiyor" dersiniz.
Üst kimlik, alt kimlik meselesi ile Mevlana ve Yunus'un ilgisini nasıl kuruyorsun, oradan 72
millete atlayıp, nüfusun 72 milyon olması ile paralellik kurup, kendine göre kardeşlik, barış söylemine
geçiyorsun?
Anayasa'ya göre, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan herkes Türk'tür; sen bunu reddediyorsun!
Siyasal Türklük anlayışının temelinde, Atatürk'ün "Türkiye Cumhuriyetini kuran halka Türk Milleti
denilir" kabulü vardır. Türkiye'nin çimentosu bu kabuldür. Bunu reddederek, yerine etnik unsurların birliği gibi
bir anlayış koyarsan, zihninin arka planında üniter devleti benimsemiyor, bir federasyonun vatandaşlığına
bağlı bir milliyet anlayışından söz ediyorsun demektir.
Bu ülkenin başbakanı olarak, Türk kavramının 72 milyonun ortak adı olduğunu inkar eder de, Türk'ü
etnik unsurlardan biri olarak saymaya devam eder ve "Hangi etnik unsurdan olursa olsun, ister Türk, ister
Kürt, Laz, Çerkez, Abaza, aklınıza ne gelirse, bir başbakan olarak hepsine aynı mesafedeyim, hepsi benim
canım-dır, ciğerimdir, başımın üstünde yeri vardır" dersen,, şu an için Türk varlığının en büyük düşmanı
olursun!
Çünkü, milletin birliğini korumakla görevli olduğun halde, hiçbir bilimsel anlayışa uymayan o garip
söyleminle, milleti
72 parçaya ayırdıktan sonra, "Türk"ü bunlardan birinin adı olarak ilan ediyorsun!
Sonra da yine birlik ve beraberlikten, kardeşlikten söz ediyorsun!
Aslında zihnen, fikren, fiilen bölücülük yapıyorsun!
Ve Cumhuriyet Başsavcısı da seyrediyor!
Türkiye’yi yönetenler üzerinden büyük İsrail
MİT Müsteşarı'nın Barzani ile görüşmesinden sonra Kürt Federe Devleti'nin Türkiye ile federasyona
gitmesi dahil birçok senaryo kamuoyuna sunuldu. Hatta MGK'da Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in Irak
ile ilgili yeni bir politika oluşturulmasını istediğine dair haberler manşetlere çıktı. Genelkurmay Başkanı
Orgeneral Hilmi Özkök'ün Irak ve Kuzey Irak'taki yeni durumu tanımak yönündeki sözleri gündemde tutuldu.
Türk-Kürt federasyonu fikrini Turgut Özal gündeme getirmişti. Biz o zaman bu fikri, "Dimyat'a pirince
giderken evdeki bulgurdan olmak" diye yorumlamıştık. Dimyat, Kuzey Irak İdi, bulgur ise Türkiye'nin
Güneydoğusu!
Neden böyle düşünüyorduk?
Çünkü proje, Özal'ın değil ABD'nin hatta Yahudi ideologların; İsrail'in eseriydi.
204
Aradan yıllar geçince ne kadar haklı olduğumuz anlaşıldı!
Anlaşıldı ama bu arada Türkiye'nin kamuoyu oluşturma mekanizması Türklerin elinden çıktığı için artık
ihanet projeleri bile ülkenin çıkarınaymış gibi sunuluyor!
Şimdi bu fikri, "ABD çekilecek, Kuzey Irak'ın güvenliğini Türkiye'ye bırakacak. Dolayısıyla Türk-Kürt
federasyonu kurulacak" diye ısıtıyorlar. Oysa bu proje, Türkiye'yi şişirerek patlatma girişimidir. Ama bir Türk
Birliği kurulursa, Irak'taki Kürt ve Türkmen bölgesini de bunun içine alabiliriz!
İsrail’i korumak, AKP’nin olabilir, ama Türkiye'nin görevi değildir!
ABD'nin senaryo ustaları, 15 yıldır bir Türk-İran savaşı çıkarmak için ellerinden geleni yaptı! Hatta
1995 yılında Tansu Çiller'in başbakanlığında Türk savaş uçaklarının İran'ı bombalamak üzere havalandıkları,
Cumhurbaşkanı Demirel'in müdahalesiyle geri döndükleri de biliniyor!
Son olarak, CIA ve FBI Başkanlarının Türkiye'yi ziyaretinde, İran ve Suriye'ye müdahale için
Türkiye'den destek istediği yorumlan yapılıyor.
Biz, Türkiye'nin İran'a karşı kullanılmasına kesinlikle karşıyız. Bunu tarihi bir hata olarak görürüz.
Ayrıca Türk-İran savaşı, en çok İsrail'in işine yarar.
Türkiye Cumhuriyeti'ni yönetenlerin görevi, İsrail'in güvenliğini sağlamak değil; Türk Milleti'nin istiklal
ve istikbalini korumaktır! Şayet İsrail'i korumak gibi bir görevleri varsa, bunu Türk halkı bilmelidir!
Evet, İran'ın yeni Cumhurbaşkanı Ahmedinecad, İsrail'i tehdit ediyor ama bırakınız İsrail'in güvenliğini,
ABD'yi ve AB'yi yöneten Yahudiler düşünsün!
Üstelik İran, Pehlevi hanedanı kurulana kadar, bin yıllık bir Türk devletiydi. Nüfusunun yarısının Türk
olduğu göz önüne alındığında, bugün için İran'ın Fars ülkesi olduğu kadar bir Türk ülkesi olduğunu da
söyleyebiliriz. Yani bir Türk-İran savaşında iki taraftan da Türkler ölecek; Batı dünyası bayram edecektir!
Her ne kadar Türkiye'nin çıkarlarına aykırı hareket etse de İran'ın bir güç merkezi olarak varlığı,
Türkiye'nin aleyhine değil, lehinedir. Bir an için İran gibi bir devletin olmadığını düşünelim. Türkiye o zaman
tek hedef ülke haline gelmeyecek mi?
ABD'nin bütün eylem ve söylemleri, özellikle Türkiye'den talepleri, Irak işgalinin nihai olarak Türkiye'yi
hedef aldığını göstermektedir. ABD'nin eski Ankara Büyükelçisi Pearson, Türkiye'nin Doğu ve Güneydoğusu
dahil Erzurum'dan Bağdat'a kadar uzanan toprakların tek bir ekonomik bölge olması gerektiğini söyledikten
sonra, Barzani'nin internet sitesinde, "Bu coğrafya, siyasi olarak da tek bir bölge olacak, Türk askeri işgal
ettiği Kuzey Kürdistan'dan çekilecektir" denilmişti.
Peki Barzani ve Talabani'nin Kuzey Irak'taki hakimiyetini kim sağladı?
İsrail! Evet, iki grubu başından beri silahlandıran, askeri eğitim veren İsrail'dir.
Askeri eğitime hala devam ettiklerine dair son haberleri yalanlayamıyorlar. Hatta bu haberleri belki de
kontrollü olarak MOSSAD servise koyuyor!
"Nil'den Fırat'a kadar Büyük İsrail" projesinin hayata geçirilmesi için, Öncelikle bu coğrafyada,
egemenliğin Türklerin elinden çıkması gerekmektedir.
Yahudi ağırlıklı ABD yönetiminin emriyle, Türk subaylarının kafasına çuval geçirilmesinin ve Türk
askerinin bu coğrafyada istenmemesinin sebebi budur!
Terörle mücadele ettiğini söyleyen ABD yönetiminin, Irak'ın kuzeyinde PKK'ya karşı hiçbir önlem
almaz; üstelik dağdakiler bir tarafa, cezaevindekileri bile Türk hükümetine serbest bıraktırırken Türkiye'yi
büyütmek isteyeceğine inanmak, aptallık değilse ABD-İngiltere-İsrail koalisyonu adına çalışmaktır!
Diğer taraftan Tayyip Erdoğan'ın uygulamaya çalıştığı ABD'nin "İslam'da reform" stratejisinin altından,
Tevrat'ta vaat edilmiş topraklar olarak geçen bölgede "Büyük Orta Doğu Devleti" kurma planlarının çıktığını
artık herkes biliyor. Planın mimarı da Bernard Levvis'tir.
AKP iktidarının yayın organı durumundaki Yeni Şafak, konuyla ilgili haberini verirken, "ABD Başkanı
George W. Bush, Başbakan Erdoğan ile görüşmesinde 'Büyük Ortadoğu' projesini gündeme getirdi" demiş
ve Fas'tan Endonezya'ya kadar bütün İslam dünyasını kapsayan bir coğrafyada uygulanması planlanan
"Büyük Ortadoğu" projesini, "bel kemiğini Türkiye oluşturmalı" şeklinde sunmuştu.
205
Haberde, ABD'nin, bu amaçla, Başbakan Erdoğan ve özellikle Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün İKÖ
Zirvesi ve Tahran'da bu yönde yaptığı çağrıları da hatırlatarak, Türkiye'ye bu projede "merkezi rol" vermek
istediği de belirtiliyordu!
Ancak projenin esası, İngiltere'nin Birinci Dünya Savaşında planladığı, ancak Mustafa Kemal'in
dehasına çarparak rafa kaldırdığı "4'lü konfederasyon modeli" idi.
Bu modele göre, Balkanlar, Kafkaslar, Orta Doğu ve Orta Asya diye 4 federasyon oluşturulacak,
bunları da "Ilımlı bir halife" şemsiyesinde, 4'lü konfederasyon yönetimi çekip çevirecekti. Model, 1. Dünya
Savaşı öncesinde, İngiltere tarafından Asya'yı yönetmek için hazırlanmıştı... Bu planın uzun vadeli alt
yapısını Türk ve İslam dünyasında İngilizce öğretim yapan Fethullah Gülen okullarıyla kuran ABD, şimdi
düğmeye basıyordu.
Ancak Orta Doğu Birleşik Devletleri denilecek bölge, Tevrat'ta vaat edilmiş topraklar olarak geçen
ülkeleri kapsıyor.
Orta Doğu Birleşik Devletleri Senaryosunu 6 Ocak 2001 günü Bernard Lewis, İstanbul'da kısmen
açıklamış, Talabani de "Hayalim, İstanbul'un başkent olduğu Ortadoğu Birleşik Devletleri" demişti...
Talabani ve Barzani'ye başından beri İsrail askeri ve mali destek veriyordu.
Şimdi bu projelere evet demek, "Büyük İsrail'i Türkiye eliyle kurmak anlamına gelir!
Peki ne mi yapılmalı?
Ne yapılması gerektiği bellidir ve bunu bizim açıklamamıza lüzum dahi yoktur.
Sorun, Türkiye'nin Müslüman Türkler tarafından yönetilmemesinden kaynaklanmaktadır! 157
MİT Müsteşarı-KDP Buluşması ve Barzani’nin Meşrulaştırılması
Bünyesinde Kürt nüfusu barındıran dört ülke hareketli günlere gebe görünüyor. Bölgedeki kördüğümün
birincil nedeni olan, bununla birlikte aynı zamanda bir diplomatik koz olarak da kullanılan Kürt sorununun,
önümüzdeki günlerde Irak, Türkiye, Suriye ve İran’da önemli gelişmelere sebebiyet vermesi bekleniyor. Bu
olası gelişmelerin merkezinde PKK’nın tasfiyesi meselesi yatıyor.
MİT Müsteşarı Emre Taner’in, Irak Kürdistan Demokratik Partisi Lideri Mesut Barzani ile yaptığı gizli
görüşme bu bağlamda önem kazanıyor. Görüşmeyi ilk kez, Kuzey Irak’taki Kürt liderlerle yakın ilişkileri olan
İlnur Çevik’in sahipliğini yaptığı “The New Anatolian” yazdı. Gazete, önce Amerikalı diplomatik kaynaklardan
aldığı, sonra da Kürt yetkililerden doğrulattığı haberinde, görüşmeyi, “Ankara ile Barzani arasında bir
yakınlaşmanın işareti” olarak yorumladı. Ancak görüşmenin detaylarını vermedi.
Yapılan bu gizli görüşmede tam olarak nelerin konuşulduğunu çeşitli kaynaklardan soruşturuldu.
Edinilen bilgilere göre Emre Taner-Mesut Barzani görüşmesi, düşünüldüğü gibi çok “ılımlı” bir havada geçen,
taraflar arasında “eksiksiz” bir işbirliğinin miladı olabilecek nitelikte bir görüşme değildi!.
Aksine: Türkiye, MİT Müsteşarı aracılığıyla Mesut Barzani’ye; önce PKK’yla mücadele
konusunda kendileriyle yapılan anlaşmaların nasıl ihlal edildiğini anlatarak, bir nevi ‘şifahi bir nota”
verdi ve PKK’nın bölgeden çıkarılması konusunda tam işbirliği şartını bildirdi. Hâlbuki bu tavır,
Barzani’yi Devlet Başkanı görmek ve muhatap kabul etmekti.
Barzani tarafı ise “PKK’nın tasfiyesi için “askeri” tedbirlerin yeterli olamayacağını” Türk
heyetine iletti ve görüşme, taraflar tam bir görüş birliğine varamadan sona erdi. Görüşme, Ak Parti
hükümetinin son dönemde PKK’ya karşı Mesut Barzani’yle ilişki kurma stratejisinin ilk somut adımı
olarak değerlendiriliyor. Oysa Barzani’nin sözleri: PKK’yı siyasallaştırın ve Meclise taşıyın anlamına
geliyor.
Bir heyetle, Barzani’nin Irak’ın Selahattin kentindeki karargâhına yani ayağına giden MİT Müsteşarı
Taner, Kuzey Irak’taki PKK kampları ile bürolarının yerlerini gösteren fotoğrafları Barzani’ye tek tek
gösteriyor ve yüzlerce PKK militanının Irak sınırındaki Şırnak, Hakkâri ve Yüksekova bölgelerinden
Türkiye’ye nasıl sızdığını anlatıyor. Bu onur kırıcı tavır: “Mahkûmun ahmak’ı jandarmaya yalvarır”
157
Arslan Bulut / Jeopolitik - Sayı:24
206
atasözünü hatırlatıyor. Her halde MİT Müsteşarı, Barzani’nin ABD ve İsrail’in kuklası olduğunu
bilmiyor!..
Türk istihbarat heyeti, PKK’nın parasal kaynaklarının kesilmesi için örgüt mensubu isimlerin Erbil ve
Selahattin’deki ticari faaliyetlerinin durdurulmasını, PKK’lıların kurduğu işyerlerinin kapatılmasını da istiyor.
Görüşmenin en can alıcı kısmını ise: Mesut Barzani ve beraberindekilere, daha önce Türkiye’nin, Irak
Kürdistan Demokratik Partisi (IKDP) ile PKK’ya karşı mücadele konusunda yaptığı anlaşmaların nasıl ihlal
edildiğinin anlatıldığı ve sızlandığı bölüm oluşturuyor.
Barzani Türk Ordusunun silahlarını PKK’ya vermiş
Görüşmede Türk heyeti, “Barzani’ye bağlı güçlerin geçmişte bölgedeki PKK’Iılarla gizli işbirliği yaptığı
yönünde duyumlar olduğunu söylüyor. Buna göre daha önce Türk Silahlı Kuvvetleri tarafından Barzani
güçlerine PKK ile mücadele etmeleri için verilen BKC ve Kalaşnikof gibi silahların bile kimi zaman gizlice
PKK militanlarına aktarıldığını hatırlatıyor.
Ayrıca ABD’nin Saddam Hüseyin’i devirmesinden önce, Türk ordusunun Kuzey Irak’taki PKK
kamplarına yönelik kimi operasyonlarının yine Barzani grubunun “komplo”ları nedeniyle sonuçsuz kaldığı
vurgulanıyor. Hangi PKK kamplarının basılacağını bilen Barzani güçleri bazen PKK’lılara önceden haber
vererek kampların boşaltılmasını sağlıyor...
Yakın geçmişe ilişkin bu iki önemli bilgi, Türk tarafının Kuzey Irak’taki Kürt gruplara yönelik güvenini
sarsıyor. Ancak yetkililerin verdiği bilgiye göre bu kez “pazarlık” sağlam yapılmış, deliller iyi sunulmuş ve
tarafların bir birine karşı samimiyeti şart koşulmuş. Bu yüzden Türk tarafı her şeye rağmen bu görüşmeden
umutlu ayrılıyor! Çünkü Barzani ağabeyleri kendilerine garanti veriyor!..
Murat Karayılan’ı bize teslim edin
MİT Müsteşarı Emre Taner’in görüşmede, PKK’nın yönetici kadrosundan üç kişinin Türk güvenlik
güçlerine teslimini de Barzani’den istediği belirtiliyor. Bu üç isimin en başında Murat Karayılan geliyor.
Karayılan, Öcalan’ın yakalanmasından sonra PKK’da öne çıkan isimlerin başında geliyor. Bununla birlikte
Öcalan’a bağlılığını her fırsatta yineleyen Karayılan, örgüt içinde bile tartışmalara neden olan Hikmet Fidan
cinayetini azmettirmekle suçlanıyor.
Taner, Mesut Barzani’den, ayrıca Irak’ta oldukları bilinen Sabri Başkale ve Bahoz Erdal’ın da
Türkiye’ye verilmesini istirham ediyor. PKK’da “Halk Savunma Güçleri” denilen bir birimin başında yer alan
Bahoz Erdal’ın Türkiye’de son dönemde meydana gelen bombalı eylemlerin talimatını veren kişi olduğu
kaydediliyor. Diğer isim Sabri Başkale ise yine “Halk Savunma Güçleri” adlı birimin komuta konseyinin
üyelerinden biri oluyor. Kuzey Iraklı Peşmergeler daha önce kendilerine teslim olan PKK’nın üst düzey
yöneticilerinden Şemdin Sakık’ı Türkiye’ye hediye ettiği hatırlanıyor!.
“Peşmergeler ölünce silahları aldılar”
Diyarbakır doğumlu MİT Müsteşarı Emre Taner, daha önce Müsteşarlık Operasyon Yardımcılığı
görevini yürütmüş ve PKK lideri Abdullah Öcalan’ın Türkiye’ye getirildiği operasyonda da etkin rol almıştı.
“Operasyonel” yönüyle bilinen ve PKK’yı en yakından tanıyan istihbaratçılardan biri olarak kabul edilen
Taner, Barzani’yle yaptığı görüşmede PKK’nın pragmatist yapısı, hedefleri ve diğer Kürt gruplara bakışı
konusunda da etraflı bilgiler de sunuyor...
Mesut Barzani’nin, Türk heyetinin bu açıklamalarına karşılık, “PKK’nın nasıl bir örgüt olduğunu iyi
bildiklerini, daha önce de Türk ordusu ile birlikte “Kürdistan” bölgesinde PKK militanları ile çarpıştıklarını
söylüyor. Barzani, kendisine bağlı güçlerin, geçmişte PKK militanlarına el altından destek verdiği yönündeki
bilgileri de reddediyor. Barzani, ‘PKK’nın eline bizim silahlarımız geçtiyse bile bu, öldürülen Peşmergeler’den
alınan silahlardır” diyor.
Emre Taner; Haziran ayında Şenkal Atasagun’un görevden ayrılmasıyla birlikte MİT Müsteşarlığı’na
getirilmişti. AKP hükümetinin daha önce de görevden almak istediği Atasagun’un Haziran ayında görevden
ayrılmasında da Ocak 2005’te Irak’ta yapılan seçimlere ilişkin yanlış tahminlerin etkisi olduğu söyleniyor.
MİT’in, Iraklı Türkmenlerin seçimlerde yaklaşık 30 milletvekili çıkaracağı yönündeki öngörüsünün doğru
207
çıkmaması Başbakanlık’ta ciddi bir rahatsızlığa neden olmuş, bu durum Atasagun’un emekliliği sürecini
hızlandırmıştı.
Türk heyeti KDP’nin başkentini ziyaret etti
IKDP Lideri Mesut Barzani ile Türk istihbarat yetkilileri, daha önceki Müsteşar Şenkal Atasagun
döneminde de Ankara’da çeşitli görüşmeler yapmıştı. Ancak bu son görüşmenin Selahattin’de yapılması ve
Mesut Barzani’nin bölgedeki etkinliğinin giderek daha da arttığı bir dönemde gerçekleşmesi, ayrıca tarafların
Barzani’nin ABD’yi ziyaretinden birkaç gün önce bir araya gelmesi önemli sayılıyor.
Birinci Körfez Savaşıyla oluşan “de facto” durum, Saddam Hüseyin’in devrilmesiyle Kürtler lehine ivme
kazanınca Selahattin şehrinin pozisyonu daha bir önem kazandı. Barzani’nin karargâhının ve KDP
binalarının bulunduğu bu şehir, bir nevi “başkent” olarak görülüyor. Barzani’nin, yerinde ziyaret edilmesi,
bölgedeki “de facto” oluşumun gayri- resmi düzeyde de olsa tanındığının bir göstergesi olarak yorumlanıyor.
Ve AKP, Kürdistana resmiyet kazandırıyor.
Mesut Barzani’nin ABD’ye yaptığı ziyarette de PKK’ya yönelik operasyonun gündeme gelmesi Taner’le
yapılan görüşmenin önemi daha da artırıyor. Mesut Barzani’nin yalnızca Irak Kürtleri nezdinde değil, Suriye
Kürtleri ve hatta Türkiye’deki Kürtler nezdinde de sınırlı bir “temsil” gücüne kavuşması, görüşmeyi anlamlı
kılan bir başka faktör. Hafız Esad’ın Devlet Başkanlığı döneminde PKK’ya yakın duran bir milyonluk Suriye
Kürtlerinin son dönemde Mesut Barzani’ye yaklaştığı belirtiliyor.
MİT Müsteşarının, Barzani’nin ayağına gönderilmesi, O’nu bizim Güneydoğumuzu da içine alan Büyük
Kürdistan hayalinin kahramanı yapıyor!.
Kürt sorunundan etkilenen dört ülkenin (Türkiye, İran, Irak ve Suriye) Kürt meselesi konusunda artık
Mesut Barzani’den başka “muhatap” kabul etmemesi, çözümün nasıl sağlanabileceğinin de işaretini veriyor.
Kürdistanı sen kur ve kurtul!? Ancak bünyesinde en fazla Kürt nüfusunu barındıran ve hali hazırda terörden
en çok etkilenen Türkiye, Barzani’yle ittifakın tek yolunun PKK’yla mücadelede samimi işbirliğinden geçtiğini
bu son görüşmede ısrarla vurgulayarak Barzan’ye meşruiyet kazandırıyor. 158 Sözde Irak Başkanı Cafer’in
Türkiye’ye ziyaretini Devlet Başkanı Talabani geçersiz olduğunu söylüyor. Yani kendi aralarında bile irtibat
ve itimat bulunmayan ABD güdümündeki bir Irak2ın, bölge valisi makamındaki Barzani’ye devlet başkanı
satatüsü ile yaklaşmak, gafletten de öte bir şeydir.
Kaynak: Bu fitne İran’a müdahale için
Milli İstihbarat Teşkilatı (MİT) eski daire başkanlarından Prof. Dr. Mahir Kaynak, ABD’nin Türkiye’yi
İran’a askeri müdahaleye zorlamak için Irak’tan yayılacak bölgesel bir mezhep çatışması çıkaracağını
söyledi.
İHA muhabirine yaptığı açıklamada, Irak’taki direnişin mezhep çatışmasına zemin hazırladığını ve bu
çatışmanın gelecekte Türkiye’yi de içine alarak bölgesel nitelik kazanacağını ileri süren Prof. Dr. Mahir
Kaynak, “Direniş dedikleri şey işgalcilere karşı görünmekle beraber esas olarak hayatlarını kaybeden
Iraklılar. Orada hayatlarını kaybeden askerler, ABD askerleri ancak bir tesadüfle açıklanacak düzeyde. Bu
harekat gelecekteki mezhep çatışmasının yolunu açmak üzere yapılıyor; ama bunun Türkiye açısından ciddi
önemi var. ABD, İran’a karşı bir askeri müdahalede bulunamayacağını düşünüyor. En fazla yapacağı şey
nükleer tesislerini bombalamaktan ibaret. Eğer İran’a karşı bir müdahale yapılacaksa bunun Türk askerleri
tarafından yapılmasını tercih eder, bunun için de bir sebep lazım. Bu sebep öyle anlaşılıyor ki Irak’ta ortaya
çıkartılacaktır. Yani oraya başlayacak bir mezhep çatışmasının Türkiye’yi de içine alacak şekilde
genişletilmesinin provokasyonları yapılacaktır” dedi.
Kaynak, Hz. Muhammed’i terörist şeklinde betimleyen karikatürlerin Haçlı zihniyetinin ürünü olduğu
iddiasının gerçeklerle örtüşmediğini, ABD’nin Avrupa’yı Ortadoğu’da devre dışı bırakmak için dini motifler
kullandığını ifade etti. Kaynak, “Bunun dini temelleri olduğuna kesinlikle inanmıyorum. Mesele dini değil. Çok
sistemli bir hareketle karşı karşıyayız. Esas itibariyle yapılmak istenen şey, Avrupa’nın Ortadoğu’daki petrol
158
Haftalık Dergisi / 19.09.2005
208
kaynaklarıyla ilişkisini kesmek ve sistemli bir proje ortaya koymak. Onun için dini kavramlarla veya terimlerle
yapılan her iddia yanlıştır” görüşlerini dile getirdi..
Ortadoğu, İngilizler’den sorulur
Hamas’ın sürgündeki lideri Halid Meşal’in sürpriz Ankara ziyaretinin Ortadoğu’da inisiyatifi Rusya’ya
kaptırmamak adına yumuşama gösteren ABD politikasının bir ürünü olup olmadığına ilişkin soru üzerine
Kaynak, “Burada başka bir aktörü herkes göz ardı ediyor. Aslında Ortadoğu’da ve İslam konusunda en
tecrübeli olan, en iddialı olan ülke İngiltere’dir. Ben, Hamas ziyaretinin Türkiye tarafından yapılmasına
öncülük edenin İngiltere olduğunu düşünüyorum” dedi.
Kaynak, Türkiye’nin, yenidünya düzeninde üstleneceği asıl görevi için gelecekte Avrupa Birliği (AB) ile
yollarını tamamen ayıracağını da ifade etti. (iha)
Bir NATO üssü de İzmir’e
ABD ve müttefikleri olası Suriye ve İran operasyonu için büyük hazırlıklara başladı. İncirlik Üssü’nün
atış menziline girmesi sebebiyle İtalya Napoli’deki NATO üssü İzmir Urla’ya taşınıyor. Böylece İncirlik
Üssü’ne destek olarak yeni bir NATO üssü İzmir’de kurulmuş olacak. 4 bin ABD askeri için şimdiden Urla’da
ev tutulmaya başlandığı belirtiliyor. Hatta havaalanı için Mordoğan’da havaalanı inşaatının acilen başladığı
da ifade ediliyor.
Büyük Ortadoğu Projesi’ni uygulamaya koyan ABD yeni NATO üssü arayışlarına da başladı. Bunun ilk
adımı olarak İtalya Napoli’de bulunan üssü İzmir’e taşımaya karar vermesi bir çok tartışmaları da
beraberinde getirdi. Üssün tamamen İran ve Suriye’yi hedef almaya yönelik taşınmasının kararlaştırıldığı
belirtilirken, şimdiden Urla’da 4 bin ABD askeri için ev kiralanmaya başlandığı kaydediliyor.
Hatta iddialar bununla sınırlı kalmıyor. Daha ileriki aşamalarda 6. Filo’nun burayı ana üs olarak
kullanacağı ifade ediliyor. Marmaris açıklarında ABD uçak gemisinin demirlemesi bir yandan dikkatlerden
kaçmaz iken, Uzunada’nın da zaten ABD tarafından kullanıldığı da öne sürülmeye devam ediliyor.
Stratejik olarak Uzunada İzmir Körfezi çıkışını tutan bir bölge. Burayı kontrolünde tutan donanmayı körfeze
hapsedebilme olanağına da sahip oluyor. Bunun anlamı ileriki aşamalar için Güney Deniz Saha Komutanlığı
merkezi de ablukaya alınmış oluyor. Konu ile ilgili olarak bütün izinlerin de AKP hükümeti tarafından verildiği
belirtiliyor.159
 EHL-İ SÜNNET’E KARŞI, Şİİ İTTİFAKI!
Körfez Harbinde ve Irak’ı işgalinde, ABD’nin en önemli siyonist ve emperyalist hedeflerinden birisinin
de:
“Irakta oluşturulacak otonom Şii yönetimiyle, İran hükümeti arasında güç birliğini sağlayıp,
Sünni İslam dünyasına karşı, bu Şii ittifakının kullanmak” olduğunu defalarca yazmıştık. Afganistan ve
Pakistan’daki Şiilerin de bu ittifaka katılmak üzere kışkırtıldığını ve özerklik talebinde bulunduklarını
hatırlatmıştık. Kuzey Irak’taki kukla Kürt devletin ise bu Şii ittifakıyla İsrail arasında bir köprü görevi verileceği
konusunda uyarmıştık...
Evet, Kerkük ve Telaferin Türkmenlerden arındırılması da şeytani planın bir parçasıdır. Telafer niçin
önemlidir?
1. Tamamen Barzani Peşmergelerinin kontrolüne geçen Habur sınır kapısına alternatif olarak
Türkiye'nin açacağı yeni bir kapının ilk durağı ve güvenlik koridoru Telafer’dir. Öyle ise Telafer’in
Türkmenlerden temizlenmesi gerekmektedir.
2. Kerkük ve Musul petrollerini İsrail Hayfa Limanına akıtılma projesi Telafer’den geçmektedir. Bu
nedenle de Telaferin, Türkiye’nin dolaylı kontrolünden çıkarılması düşünülmektedir.
3. Telafer, Sünni müslüman direnişçilerin yanısıra Irak Kuvayi Milliyecilerin Suriye ve diğer İslam
âlemiyle irtibat ve inzibat kalesidir.
159
Milli Gazete / 25.02.2006
209
4. Suriye’ye karşı bir operasyon içinde Telaferin işgalcilerin elinde olması önemlidir.
İşte Amerika ve İsrail’in yeni Şii cephesi ve Kürdistan hevesiyle hangi fesatlıkları hedeflediği
konusunda, Washington’daki Nexus syndicate köşe yazarı Mustafa Malik’in değerlendirmeleri.
Irak Savaşı İran’ın Elini Güçlendirdi!
Ve Irak’ta İran yanlısı bir devletçik, İslam Cumhuriyeti’nin bölgesel profilini güçlendirecektir. Aslında
Saddam İsrail için askerî bir tehdit değildi, fakat İran’ın zorlu bir düşmanıydı. Onu iktidardan uzaklaştırmak ve
bu süreçte askerî ve ekonomik olarak zayıflatmakla, Amerika İran’ın elini güçlendirmiş oldu...
Eski bir Iraklı diplomat olan Hamid Zuberi 1991’deki Körfez Savaşı’ndan sonra Kürtlerin yerleşik olduğu
yerlerin “uçuşa kapalı bölge” olarak ilan edilmesinden dolayı endişeye kapıldı. Iraklı Kürt lider Molla Mustafa
Barzani’nin peşmerge gerillalarını, o dönemde Amerikan destekli Şah Rıza Pehlevi tarafından idare edilen
İran ile İsrail arasında silah taşımacılığı yapmak için kullandığının farkındaydı. Ocak 1992’de Bağdat’taki
Sagman Hotel’in lobisinde bana “Amerikalılar ile İsrailliler Kürtlerle şimdi ne yapacaklar?” diye sormuştu.
Ben, bilmediğim cevabını vermiş ve Irak’ın istikrarsızlığa sürüklenmesinin İsraillilere veya Amerikalılara ne
faydası olacağını sormuştum. Zuberi, 1. Dünya Savaşı’ndan sonra “Bu bölgenin istikrarsızlığa
sürüklenmesinin İngiliz ve Fransızlara ne kadar faydası olduysa ve bu ne kadar sürdüyse o kadar.” cevabını
vermişti. İsraillilerin peşmerge savaşçılarına eğitim verirken Amerikan ve İngiliz uçaklarının Irak hükümet
birliklerinin Kuzey Irak’a ulaşmasını engellediklerine dair raporları duyduğumda Zuberi’yi hatırladım.
Çok sayıda dil bilen bu Iraklı entelektüeli Birleşik Devletler’de 11 Eylül 2001’de gerçekleştirilen terörist
saldırılardan iki gün sonra tekrar hatırladım. O tarihte ABD savunma bakanı yardımcısı olan Paul Wolfowitz
televizyonlara çıkarak “Terörizme destek veren devletlere son vereceğiz” diye açıklamalarda bulundu.
Wolfowitz ve diğer neo-konservatif Amerikalıların 1992’den beri Saddam Hüseyin’i alt etmek için planlar
yaptıklarını biliyordum. Saddam, İsrail’in en müzmin Arap düşmanı haline gelmişti ve kitlesel imha silahları
geliştirdiğinden şüpheleniliyordu. Wolfowitz’in açıklamasına ilk tepkim, Bush yönetiminin dış ve savunma
politikalarının esaslarını belirleyen neo-conların şimdi 11 Eylül trajedisini Irak’taki idareyi uzaklaştırmak için
kullanacakları şeklindeydi. Fakat “devletlere son vereceğiz” ifadeleri üzerinde biraz daha düşününce,
Zuberi’nin önceden hissettiği şeyler zihnimde belirginleşti.
Kürt Devleti Mümkün mü?
Bugün, özellikle de Irak anayasa hazırlama komitesi taslak anayasayı açıkladıktan sonra durum çok
daha belirgin. 15 Ekim’de referanduma sunulması planlanan anayasa Irak devletine “son verilmesini” tam
olarak sağlamasa da bunu yapmaya oldukça elverişli hale gelmiş durumda. Belge Kürt Ulusal Asamblesi’nin
kontrolünde tam anlamıyla otonom bir Kürt Bölgesel Hükümeti’ni (KRG) kabul etmektedir. Bağdat’ın Kürt
bölgesi üzerinde yetkisi savunma, para birimi, finansman ve bir dizi daha az önemli konu ile sınırlı olacaktır.
Anayasa komitesinde yer alan Şii ve Sünni Arap üyelerin Kürt eyaletlerinin fiilen gerçekleşen
bağımsızlıklarını kabul etmekten başka seçenekleri yoktur. “Uçuşa kapalı bölge” olarak kaldığı 12 yıl
boyunca Kürt liderleri Peşmergeleri 60.000 kişilik iyi eğitimli bir gerilla kuvvetine dönüştürdüler ve Amerika
bunların silahsızlanmasını müzakere bile etmeyecek. Anayasa yürürlüğe girdiğinde ise, aynı zamanda Irak
devletine son verilmesi sürecinde bir ileriki aşamaya geçilmiş olacaktır. Şii anayasa komitesi üyesi Wael
Abdul Latif, New York Times’ta “Bu anayasa ile Kürtlerin bağımsızlığı sadece bir zaman meselesidir.” diyerek
feryad ü figan etmektedir.
Türkleri gözeten Iraklı Kürt liderler henüz tam olarak “bağımsızlık” ifadesini telaffuz etmemektedirler.
Türkiye Irak’ta bağımsız bir “Kürdistan” kurulduğunda bunun kendi güneydoğusundaki Kürt ayrılıkçılığını
ateşlemesinden endişe etmektedir. Bu endişeler yasadışı örgüt PKK tarafından gerçekleştirilen terörist
saldırılarla daha da şiddetlenmiştir. Bu arada, Irak’ın Kürt bölgesinde 3.000’den fazla PKK mensubu fırsat
kollamaktadır. İsrail, Türklere Kürdistan meselesi ile hiçbir ilgisinin olmadığı teminatını vermekte, fakat
projesini de ABD bürokratları vasıtasıyla sessiz bir şekilde yürütmektedir. Her şeye rağmen, Türkiye Yahudi
devletinin savunma ve ticaret alanlarında ilişkilerini sürdürebildiği yegâne Müslüman ülke olmuştur. Fakat
Ankara kendisini hassas bir meselenin içinde hissetmektedir. İsrail ve çoğunluğu Yahudi olan Amerikalı neo-
210
conlar niçin Kuzey Irak’ta bağımsız bir Kürdistan için neden bu derece istekli davranıyorlar? İlk olarak, Irak’ın
parçalanması İsrail’e yönelik bir askerî tehdidi ortadan kaldıracaktır. İkinci olarak, İsrail Kürt varlığının gerçek
bir Müslüman müttefik olmasını ummaktadır. İsrail’in Mısır ve Ürdün’le olan bağları halk desteği olmayan
Amerikan yanlısı otokritik yönetimlerle sınırlıdır ve geniş bir şekilde halkın tepkisine yol açmaktadır. İsrailliler
Irak’taki Kürt varlığı ile ilişkilerinin Türklerle olan ilişkilerine benzeyeceğini, yani hem devlet hem de halk
seviyesinde köprüler kurulacağını ummaktadır. Dahası, Kürdistan’ı İran veya komşu Arap ülkelerinde
gerçekleştirecekleri herhangi bir askeri faaliyet için sıçrama tahtası olarak kullanmayı hesap etmektedir. Bu
arada, ABD’nin Irak’ta yaklaşan mağlubiyeti küçük bir Kürt devleti kurulmasındaki çıkarlarını biledi.
Amerikalılar Irak’ta, çoğunluğu ülkenin orta ve güney kesiminde olmak üzere 14 “daimi üs” kurmayı
planlıyorlardı. Güçlü Sünni direnişi ve yabancı birliklerin mevcudiyetine karşı Şiilerin geniş bir antipati
sergilemeleri, bu planın suya düşmesine sebep oldu. Geriye sadece ABD’nin üsleri Kürt bölgesinde kurup
kurmayacağı ihtimali kaldı. Şayet bu da gerçekleşmezse, Washington için en iyi ikinci şık, burada İsrail için
bir köprübaşı oluşturulmasıdır.
İran Nüfuzunu Artırıyor; Çünkü...
Küçük bir Kürt devletinin kurulması, neredeyse İsrail ve Amerika’nın Irak Savaşı’ndan elde edeceği
yegâne kazanç olacaktır. Hâlbuki savaşın Amerika ve İsrail için ortaya çıkardığı risk oldukça yüksektir. İlk
olarak, Türkiye İsrail’in en önemli Müslüman müttefiki ve Amerika’nın NATO içinde kilit rol üstlenen
ortaklarından biridir. Ankara’nın Amerika ve İsrail’le olan ittifakının, onların desteğiyle bağımsız bir
Kürdistan’ın ortaya çıkması durumunda sürmesi pek de muhtemel değildir. Özellikle İsrail açısından, Ankara
ile ilişkilerin soğumasının maliyeti çok yüksek olacaktır. Türk-İsrail ve Türk-Amerikan ilişkileri, belki de Iraklı
Kürtleri, uzun zamandan beri gerçekleştirmek istedikleri şekilde bir milli marş söylemekten alıkoyan yegâne
faktör olacaktır.
İkinci olarak, Irak Savaşı, İran’ı tarihi bir stratejik servetle ödüllendirdi. Kürtlerin bölgesel
otonomi düşüncesini kullanarak, İran yanlısı bir siyasi parti olan ve halen Bağdat hükümetinin bir
parçasını teşkil eden Irak İslam Devrimi Yüksek Konseyi (SCIRI), Güney Irak’ta dokuz eyaletten
oluşan bir otonom Şii bölgesi talebinde bulunmaktadır. SCIRI lideri Abdulaziz Hâkim, İran’da askerî
eğitim görmüş olan 10.000 – 15.000 civarındaki güçlü El Bedr Tugayı’na kumanda etmektedir. O da
Şiilerin kendi hükümetlerini, yasama meclislerini, güvenlik güçlerini ve mahkemelerini kurma hakkına
sahip olmasını talep etmektedir. Osmanlıların 1534’te güney Mezopotamya’yı ilhakından bu yana
şimdi Irak olarak adlandırılan bölgeyi idare etmiş olan Sünni Araplar ise, savaştan dolayı en büyük
kayba uğrayan ve en çok mağdur olan kesimdir. Irak’ta ikinci bir bölünmeyi engellemek için
mücadele ediyorlar ve referanduma sunulacak olan taslak anayasanın reddedilmesi için çalışacaklar.
Şayet bunda başarılı olamazlarsa, çabalarında birdenbire garip bir müttefike sahip olacaklar: Birleşik
Devletler! ABD’nin endişesi Washington Post’taki bir başyazıda açık bir şekilde ifade edildi: “Şiilerin
kuracağı küçük bir devlet, kolaylıkla İran’ın etkisi altında kalabilir.” Bu nedenle Amerika, “Bay Hâkim
ve diğer liderlerin Şii hâkimiyetindeki bölge planlarından vazgeçmeleri veya ciddi anlamda geri adım
atmaları için ısrarcı olmak suretiyle hayati çıkarlarını korumalıdır.”
Washington’un “hayati çıkarları”: İsrail’in güvenliği ile siyasi hedeflerinin gerçekleştirilmesinden ve ucuz
petrol tedarikinin sürmesinden ibarettir. İran, Amerika ve İsrail’in Ortadoğu’daki baş düşmanıdır, çünkü
İsrail’in güvenliği için tehdit oluşturacak nükleer silahlar edinme emelinde olduğundan şüphelenilmektedir. Ve
Irak’ta İran yanlısı bir devletçik, İslam Cumhuriyeti’nin bölgesel profilini güçlendirecektir. Aslında Saddam
İsrail için askerî bir tehdit değildi, fakat İran’ın zorlu bir düşmanıydı. Onu iktidardan uzaklaştırmak ve bu
süreçte askerî ve ekonomik olarak zayıflatmakla, Amerika İran’ın elini güçlendirmiş oldu. Irak’ın
mahvedilmesiyle birlikte, İran artık Süveyş’in doğusundaki Ortadoğu’nun hâkim Müslüman gücü haline
gelmiştir. Tahran’la girilecek bir askerî çatışmada Amerika veya İsrail bütün bölgeyi kaplayan bir Şii
mücadelesiyle karşı karşıya kalabilir!?
İran nüfuzu bir yana, savaşın ABD-İsrail çıkarları açısından en dramatik sonucu Sünni cihat anlayışının
211
patlamasıdır. Bu ulusötesi hareketin hedefleri Amerikan yanlısı Müslüman otokrasileri devirmek ve “neokolonyalizm/yeni sömürgecilik” olarak adlandırılan Amerika ve İsrail’in Müslüman ülkelerdeki işgal ve
hâkimiyetini sona erdirmektir. Cihatçılar “teröre karşı savaşı terörün kazanmakta olduğunu” iddia ediyorlar.
Onlara göre, şimdiye kadar hiçbir Müslüman ülkesi İsrail veya Birleşik Devletler ile askeri alanda bir
çatışmayı kazanamamıştır, fakat kendileri kazanmaktadırlar. Bunun örnekleri şunlardır: Lübnan’daki ABD
birliği 1983’teki intihar saldırıları neticesinde çekilmiştir; Lübnan’ın güneyindeki İsrail birlikleri Hizbullah
tarafından kovulmuştur; 11 Eylül arifesinde Suudi Arabistan’daki Amerikan askerî üsleri tahliye edilmiştir;
Irak’ta ABD’nin dört müttefiki ile gerçekleştirdiği savaş koalisyonu direniş nedeniyle ülkeyi terk etmiştir;
Filistinlilerin intifada hareketi karşısında Gazze ile Batı Şeria’nın kuzeyindeki İsrail yerleşimleri terk edilmiştir.
Hamid Zuberi, imalı bir şekilde Arapların İngiliz ve Fransız sömürgecilerin ülkelerine geri dönüşlerini
sağlamalarının birkaç on yıl sürdüğü gerçeğine işaret etmiştir. Amerika’nın Irak’taki şiddetli mücadelesi ile
İsrail’in Filistin topraklarından çekilmeye başlaması, Arapların Amerika ve İsrail’in ışığı görmesini
sağlamasının ne kadar süreceği konusunda insanı meraka sevk ediyor.” 160
Bütün bunların birlikte değerlendirdiğimizde aklımıza şu soru takılıyor:
Bir yandan “İsrail haritadan silinmelidir!” tehditleri savuran, ama öbür yandan ülkesini AB uzmanlarının
nükleer denetimine izin çıkaran İran Cumhurbaşkanı Ahmedi Nejat’a
“İsrail’in ve ABD’nin hakkından gelebilecek tek ve erkek Müslüman lider” rolüyle bu şeytani senaryoda
figüranlık ve sahte kahramanlık mı yaptırılıyor?!..
 IRAK ANAYASASI VE İŞGALİN ESASI
15 Ekim 2005'te gerçekleştirilen 'referandumla, Irak'ta kalıcı bir anayasa ve işgal güçlerinin ayrılacağı
yeni bir siyasal yönetim döneminin başlayacağı savlanmaktadır. Bu çalışmada, Irak anayasası kamu
yönetimi ve siyasal işleyiş çerçevesinde ele alınıp, bölgeye nasıl bir modelin ihraç edilmeye çalışıldığı
çözümlenecektir. Bu bağlamda, öncelikle Irak'ta İran'la savaşın sürdüğü 1980–1988 arasındaki dönemden
itibaren Kürt ayrılıkçı hareketinin ve Birinci Körfez Savaşı'ndan itibaren oluşan Kürt bölgesinin konumu ele
alınacak, ardından İkinci Körfez Savaşı, Geçici Irak Anayasası ve 30 Ocak 2005 seçimleri irdelendikten
sonra, 15 Ekim 2005'te kabul ettirilen Irak Anayasası ve gelecekteki yansımaları değerlendirilecektir.
Irak’ta Otorite Boşluğunun Tarihçesi
Irak'ın kuzeyinde aslında Irak-İran savaşının başladığı 1980'den itibaren bir otorite boşluğu var
olmuştur. Talabani ve Barzani, İran tarafından Irak'a karşı destekleniyor, Saddam, savaş yüzünden kuzeye
tam olarak egemen olamıyordu. 1988–1991 yılları boyunca Saddam, 3 yıl boyunca bölgeye egemen
olabilmiştir. 1991'deki 1.Körfez Savaşı'nın ardından Birleşmiş Milletler (BM) Güvenlik Konseyi'nin aldığı
kararla, 36.paralelin üstünün Irak'ın denetiminden çıkartılması, üstelik bu bölgenin İncirlik'te konuşlanan
Çekiç Güç tarafından korunmasıyla, Irak'ın kuzeyinde merkezi Irak hükümetinin kontrolü dışında, Kürt
aşiretlerinin bölgesel anlamda egemen olduğu, Kürt etnisitesine dayanan bir durum ortaya çıkmıştır. Durum
dememizin nedeni; ne devlet, ne bölge, ne de başka bir şey oluşmuştur. Uluslararası hukukun
tanımlayamadığı bölge, aslında 1991'de Irak'ın kuzeyinden Türkiye'ye Kürt göçünün engellenmesi için, bizzat
Türkiye'nin başvurusuyla, Türkiye'nin İncirlik üssünde konuşlanan Çekiç Güçle oluşmuştur. Bu çerçevede,
PKK eylemleri, otorite boşluğundaki bölgenin verdiği avantajla, geniş bir zeminde yaşama olanağına
kavuşmuştur. 1992'de Irak'ın kuzeyinde Kürt parlamentosu, geçici Kürt yönetimini kurmuştur. 2003'deki
2.Körfez Savaşı'ndan sonra, Talabani ve Barzani, sadece Irak'ın kuzeyinin değil, tüm Irak'ın yeni siyasal
aktörlerinden birileri olmaya başlamışlardır. Haziran 2004'te BM Güvenlik Konseyi'nin 1546 sayılı kararıyla,
30 Haziran 2004 sonrası, Irak'ın geçici yönetimi, genel seçimleri hakkında kararlar alınırken, Şii
egemenliğindeki bir Irak'ta Kürtler 8 Mart 2004'teki idari kararlara yani özerkliğe atıfta bulunulmadığı İçin, Irak
yönetiminde ayrılabileceklerini açıklamışlardır. Böylece ilk kez resmi söylemde Irak Kürtleri'nin ayrılma talebi
160
Mustafa Malik, Washington’daki Nexus Syndicate’de köşe yazarıdır.
212
tehditkâr bir üslupla dile getirilmiştir. Irak'ta dönemin başbakanı Allavi ise, tüm milis güçlerdeki silahların
tasfiye edileceğini, ancak Irak Kürt silahlı milis güçlerinin yani peşmergelerin ellerindeki silahların
alınmayacağını açıklamıştır. Peşrnergelerin sayısı, 75 bin olarak ifade edilmektedir. Öte yandan geçici Irak
anayasasında da, Irak'ın federal ve çoğulcu olduğuna atıfta bulunulmuştur. 1932 yılında Irak'ın bağımsızlığı
ilan edilirken, Araplar ve Kürtlerle adları geçen, üç asli halktan biri sayılan Türkmenler'e geçici anayasada da
azınlık atıfı yapılmıştır.
30 Ocak 2005 Genel Seçimleri
Irak'ta 30 Ocak 2005 tarihinde yapılan genel seçimler, Irak'ın bütününden çok, Irak'ın kuzeyini
ilgilendiren bir plebisite döndürülmeye çalışılmıştır. 2004 Haziran'ında G–8 Zirvesi'nin ardından, İstanbul'daki
NATO Zirvesi'nde netleştirilen, adı Genişletilmiş Ortadoğu ve Kuzey Afrika Projesi (GOKAP) olarak
değiştirilen Büyük Ortadoğu Projesi (BOP)un gerçek anlamı daha fazla ortaya çıkmaya başlamıştır. Irak
GOKAP için bir numunedir. Ülkede, Sünni Kürt, Sünni Arap ve Şii Arap bölgeleri oluşturularak, ulus-devlet
mantığı yerine, alt kimliklere dayalı, uluslararası ilişki kurma kabiliyetine sahip olmayan, küresel güçlere daha
bağlı yapılar oluşturulmaya çalışılmaktadır,
30 Ocak 2005 seçimleriyle, Irak'ta, Osmanlı'nın 1.Meşrutiyet parlamentosu Meclis-i Mebusan gibi,
etnik temelli bir yönetim oluşturulmaya çalışılmaktadır. Etnisiteye, alt kimliklere dayalı bir parlamentoda,
ulusallığın oluşması, sosyolojik bir ulus zemininin kurulması mümkün gözükmemektedir. Osmanlı'nın
deneyimleri ve çöküşü buna en uygun örnektir. GOKAP'ta demokrasiyi getirmek, kadın haklarını yaymak gibi
kutsal hedefler olarak ortaya konurken, askeri işgal gücü, işkence ve tecavüzlerle, yabancı bir unsurun
demokrasiyi getirme savı trajikomiktir. Iraklı annelerin çocuklarını korkutmak için "yaramazlık yapma,
demokrasi gelir ha" sözünü kullandıkları bu ortamda, demokrasinin Irak ve Ortadoğu'daki algılanması
açısından daha çarpıcı örnekler olabilir.
Demokratik bir seçimin olmazsa olmazları arasında, seçmen listelerinin önceden ilan edilmesi, sandık
merkezlerinin ve sandık görevlilerinin seçimden makul bir süre önce belli olması, oylamanın gizli, oy
sayımının
açık
olması, seçim
propagandasının
eşit
koşullar
çerçevesinde
gerçekleştirilmesi
ve
ekleyebileceğimiz pek çok koşul yer almaktadır. Irak seçimlerinde tüm bir ülke seçim çevresi sayılırken,
ayrıca, il meclisleri için de oylama yapılmıştır. Kerkük örneğinde yer aldığı gibi, uygulanan istisnalarla,
seçmen yazımında ek süreler verilmiş, 1991–2003 arası 100 bin dolayında Kürt'ün kenti terk etmek
durumunda kaldığı savlanırken, 300 bin üzerinde Kürt'ün Kerkük'te seçmen olarak kaydettirildiği ileri
sürülmüştür. Seçimin sonuçlarından çok, Kerkük'ün Irak'ın federal yapısı çerçevesinde, Kürt bölgesinde yer
alıp almayacağı tartışılmaktadır. Aralık 2004'te BM Güvenlik Konseyi'ne Kürtlerin 1 milyon 700 bin imzalı
dilekçeyle bağımsızlık talebinin gündeme getirilmesinin ardından, 30 Ocak 2005 seçimlerinde, Irak'ın
kuzeyinde ek bir sandık kurularak, fiilen gayri resmi bir bağımsızlık referandumu yapılmıştır. Sandık
merkezleri ve sandık görevlileriyle, seçmenlerin belli olmadığı bu sözde seçim ortamına dayanarak,
gelecekte olası bağımsızlık talebinin getirileceği, artık daha fazla netlik kazanmaktadır. Öte yandan Şiiler,
nüfus çoğunluğuna dayanarak, Şii'leşmiş bir Irak hesapları yapmakta, ABD'ye karşı taktiksel açıdan sessiz
kalmaktadırlar. Ancak bu hesabın Irak'ın Şiileşmesinden çok, bölünmesine dolaylı yoldan hizmet ettiği
görülmektedir. Irak'ın kurulmasından beri yönetici siyasal elit olarak rol oynayan Sünni Araplar ise, hem
seçimleri önemli oranda boykot etmiş, hem de yeni süreçte dışlanmışlardır. Zaten, Irak'ın işgale direnişinde
en çok Sünni Arap unsurlar göze çarpmaktadır. ABD'nin gayrı resmi devlet siyasasının Irak'ta üç ayrı unsura
dayalı, merkezi devlet otoritesinin zayıflatıldığı, bölünme senaryosunun ise, kanlı bir iç savaşa tercih edildiği
varsayımları konuşulmaktadır. Ukrayna'da aranan seçim güvenliği Irak'ta aranmamakta, "hiç yoktan iyidir"
havası dünya kamuoyuna hissettirilmektedir. ABD'nin çıkarları çerçevesinde, her alanda 'küreselleşirken'
demokratik anlamda bir 'küresel standart' oluşturulmaya gereksinim duyulmamaktadır. Uzun erimli
bakıldığında, 2.Körfez Savaşı öncesinde Türkiye'deki kitle iletişim araçlarına yansıyan Stanford Planı'nda yer
aldığı gibi, ABD-İsrail müttefiki Kürt devleti, Ürdün'le federasyon yapması olasılık olarak ileri sürülen Sünni
Arap bölgesi; İran'ın etkisi, İran'a yapılan baskıyla ve Irak'ın kuzeyinde İsrail'in de rahatlıkla konuşlanmasıyla
213
tehdit unsuru kullanılarak izole edilecek Şii Arap bölgesi tasarlanmaktadır. Irak seçimleri, olası bölünmeleri,
Kürt bölgesinin bağımsızlığını meşrulaştıran, Türkmenlerin dışlanmasını sağlayan bir araca dönüşmüştür.
Irak Anayasası'nda Ulusal ve Siyasal Yapı
Irak anayasası analiz edildiğinde, ulus-devlet yapısı yerine, alt kimliklerin toprak, inanç, etnisite,
mezhep gibi başlıklar halinde temsilini görmekteyiz. Yani Kemalist modelde, Türk ulusu, ülkeye yurttaşlık
bağıyla bağlı olan herkesi Türk kabul eder ve alt kimliğe dayalı kolektif haklar tanımı yapmazken, Türk
modelinin tam tersine, alt kimlikleri siyasal varlık olarak kabul eden hatta devlet yetkisi tanıyan bir anlayışla
karşı karşıyayız. Hoş, AB'nin Türkiye hakkında yayınladığı 6 Ekim 2004 İlerleme Raporu'nun 48. sayfasının
ikinci paragrafında Lozan'a atıfta bulunularak, Ermeni, Rum ve Yahudi yurttaşların adı anılan antlaşmayla
kullandıkları azınlık haklarının, içinde Kürtlerin de bulunduğu diğer azınlıklara yayılması talep edilmekte, aynı
raporun 44. sayfasının sondan ikinci paragrafında Alevi yurttaşlarımız için 'Sünni olmayan Müslüman azınlık'
tarifi yapılmaktadır. Yani AB, Türk modelini Irak'laştırmaya çalışarak, yeni azınlıklar icat ederek, Brüksel
üzerinden Türkiye'ye Irak simülasyonu yapmaya çalışmaktadır.
Irak anayasasının daha önsözünde, Sünni, Şii, Arap, Kürt ve Türkmen unsurlara atıfta bulunularak,
geçmişte yaşadıkları acılara değinilmektedir. Önsözde geçen Türkmen sözcüğü kimseyi yanıltmasın zira
maddelere geçildiğinde Türkmenler asli unsurların arasında sayılmamaktadır. Anayasa, yine önsözde
mezhepçiliğe, ırksal ayrımcılığa, bölgeciliğe, ayrımcılığa ve tecride karşı olduğunu vurgulamaktadır. Öte
yandan bir sonraki paragrafta, terörizm ve tekfirin (bir kimseyi dinsiz ilan etme), ülkeyi bölemeyeceği ifade
edilmektedir.
Anayasa birinci maddede Irak Cumhuriyeti'ni 'bağımsız, ulusal egemenliğe dayanan, demokratik,
federal ve temsili -ki temsili sözcüğünün yanına açılan parantezde parlamenter sözcüğü yerleştirilmiştir- bir
cumhuriyet olduğu dile getirilmiştir. Burada dikkat edilmesi gereken nokta, federal kavramında yatmaktadır.
Nasıl Britanya İmparatorluğu, Birinci Dünya Savaşı sonrası, kendi siyasal kültürünü krallıklar icat ederek
endoktrine etmeye çalıştıysa, ABD İmparatorluğu da kendi siyasal kültürünü, federal sistemler kurarak,
benimsetmeye çalışmaktadır. Ancak dikkat edilmesi gereken zemin, ABD'de federal sistem, güçlü bir
başkanlık sistemiyle yaşamakta, birbirlerini dengelemektedir. Federalizmin dağıttığı yetkileri, federal
kurumlar merkezileştirmekte, Beyaz Saray ve Pentagon, Federal Reserve Bank yani Merkez Bankasıyla bu
çerçevede merkezi sistemi, siyasal, askeri ve mali açıdan ortaya koymaktadır. Oysa parlamenter kavramı,
bizdeki sistemi çağrıştırsa da, federal bir yapıda işleyişi olanaksız kılmaktadır. Parlamenter sistem, ancak
Türkiye gibi üniter sistemlerde işlevsel olabilir. İkinci maddenin başlangıcında İslam devletin resmi dini olarak
belirtilmekte, yasamanın temel kaynağı olduğunun altı çizilmektedir. Ardından birinci fıkranın a, b ve c
bendlerinde sırasıyla, hiçbir yasanın, İslam kurallarına, demokrasinin ilkelerine ve temel hak ve özgürlüklere
aykırı olamayacağı ifade edilmektedir. Bir yandan Şeriat, bir yandan demokrasi vurgusu öne çıkarılmaktadır.
Türkiye'deki tartışmalar da anımsanırsa, laik olmayan bir demokrasinin var olamayacağı somut bir gerçektir.
İslami demokrasinin adı da olsa olsa, Ilımlı İslam'dır. Ülkemize böylesine bir çuvalı geçirmek isteyenler,
Irak'ta, Ilımlı İslam modeliyle bağlantılı olarak, etnik, mezhepsel, dinsel ayrımların kurumsallaştırıldığını,
'Medine Sözleşmesindeki atıfta bulunanların, 'çok hukukluluk, çok kültürlülük' adı altında İkinci
Cumhuriyetçilerle el ele vererek ABD'ye ve AB'ye hizmet ettiklerinin artık farkına varmaları gerekmektedir.
Yoksa bunun adını koymak için kâhin olmaya gerek yoktur. Bu konudaki tespite katkı yaparcasına,
anayasanın üçüncü maddesinde Irak, çok etnili, çok dinli ve çok mezhepli bir ülke olarak tanımlanmaktadır.
Sorun, bu gerçeğin ifadesinde değildir. Asıl sorun, bu tür alt kimliklerin ulusal varlık yerine ikame
edilerek kurumsallaştırılmasıdır. Aynı madde kapsamında, Irak'ın İslam dünyasının bir parçası olduğu, Irak'ın
Arap halkının da Arap ulusunun bir parçası olduğu dile getirilmektedir. Buradaki kastedilen ulus, hiç
kuşkusuz Kemalist anlamdaki, sosyolojik ulus tanımını içermemektedir. Ulus olarak kastedilen ırktır. Ve Irak
halkının bir kısmının, bir başka ırkın parçası olduğu tesbiti, anayasal olarak vurgulanmıştır. Buradan yola
çıkılarak, diğer unsurların da, başka ırk ya da etnisitelerin parçası olduğu öne sürülebilir. Aynı ulusun
yurttaşlık çerçevesinde birer ferdi olmaktansa, ırksal, etnik ya da mezhepsel aidiyetler, sadece ülke içinde
214
değil, ülke dışındaki unsurlarla da ortaya konulmaktadır. Dördüncü maddede, Arapça ve Kürtçe Irak'ın resmi
dilleri olarak belirtilmekte, kamusal kurumlarda yalnız adı geçen dillerin kullanılabileceği söylenmekte,
Kürdistan bölgesinde federal kurumların her iki dili kullanacağı ifade edilmekte, Türkmence ve Asurice'nin
ise, adı geçen unsurların yaşadıkları yerlerde resmi dil olarak kullanılabileceği vurgulanmaktadır. Herhangi
bir bölge ya da ilin, kendi dilini ek resmi dil olarak, referandumla kabul edebileceği anlatılmaktadır. İşin
gerçeği, Irak'ta iki temel unsur olarak Araplar ve Kürtler kabul edilmiştir. Araplar'ın arasındaki mezhep ayrımı
tarihsel ve toplumsal nedenlerle keskinleştiğinde dolayı, Şii ve Sünni olarak, siyasal, kamusal ve toplumsal
alanda kendini ortaya atarken, Kürtler, bir bütün olarak davranmaktadır. Kürtlerin Sünniliği, Sünni Araplarla
ortak
bir payda
yaratmamaktadır. Yedinci maddedeki ırkçılık, terörizm, tekfir ve Baas
Partisi
yasaklanmaktadır. Böylece Sünni Araplar'ın laikliğe ve milliyetçiliğe dayanan siyasal partisi, siyasal alandan
tamamıyla ihraç edilmektedir. 9. maddede Irak Silahlı Kuvvetleri'nin, Irak'ta yaşayan alt kimliklere dayalı bir
denge içinde oluşacağı savlanırken, IKDP lideri Barzani'nin 75 bin kişilik peşmerge gücünü dağıtmama
talebi, bu durumda anayasa dışı kalmaktadır. Irak'taki yasama, yürütme ve yargı güçlerinin oluşumuna
ayrıntılı girmeyeceğiz. Belirtmek açısından söyleyelim ki, 47. maddede, yasama organının Temsilciler
Konseyi ve Birlik Konseyi'nden oluştuğu ifade edilmekte, Temsilciler Konseyi'nin 48. maddede her 100 bin
kişiye bir sandalye verilmesi biçiminde oluşacağı, parlamenter sistemin kurallarına göre işleyişinin süreceği
belirtilmektedir. 63. maddede değinilen Birlik Konseyi'nin ise, bölge ve il temsilcilerinden oluşacağı, bu
organın bölge ve illerin bütçelerini denetleyeceği hükmedilmektedir. ABD'deki Temsilciler Meclisi ve
Senato'ya benzeyen bir çift kanatlı parlamento varsa da, ABD'deki Senato'nun işlevleri Birlik Konseyi'ne
verilmemiştir. 65. maddede belirtilen Cumhurbaşkanı ise parlamenter sistemdeki Cumhurbaşkanının
yetkilerine koşut bir zemine sahiptir. 74. maddede değinilen Hükümet, yine parlamenter sistem
çerçevesindedir. İlginç olan bir madde, 101. maddedir. Adı geçen madde kapsamında, Irak Merkez
Bankası'nın 'bağımsız' olacağı vurgulanmıştır. 2001 ekonomik krizinden sonra, IMF'nin dayatmaları
sonucunda Merkez Bankası'nın 'bağımsız'laştırıldığı, ulusal hükümetlerden çok başta IMF olmak üzere
küresel kuruluşlarla muhatap kılındığı anımsanırsa, söylemek istediğimiz daha iyi anlaşılabilir.
Irak Anayasasında İdari Yapılanma
113. maddede, Irak’ın idari yapısı, ortaya konulmaktadır. Buna göre Irak, dört ana idari yapıdan
oluşmaktadır: Başkent, bölgeler, merkezi olmayan iller ve yerel yönetimler. 114. maddede, bölgelerin bir ya
da daha fazla ilden oluşabileceği belirtilmektedir. Yani, bir il kendi başına bölge olabilmektedir. Aynı
maddenin ikinci fıkrasında, bir ya da daha fazla ilin, a bendine göre ya il konsey üyelerinin üçte ikisi, ya da
ilde yaşayanların onda birinin talebi üzerine yapılacak referandumla, bir bölgeye katılabileceği
vurgulanmaktadır. Sözü uzatmaya gerek yok. 114. madde Kerkük maddesidir. Kerkük'teki nüfus yapısı,
özellikle önceli paragraflarda da belirttiğimiz üzere değiştirilerek, Kürtlerin lehine değiştirilmiştir. Kerkük'ün
dahil olduğu bir Kürt bölgesinin, alternatif petrol güzergahları da yaratarak, (Kerkük-Hayfa, Kerkük-Akabe)
kişi başına düşen gelirini 5bin-7bin civarına yükseltmesi, bölge ülkelerdeki ırkdaşlarına! cazibe merkezi
olması işten bile değildir. İşin püf noktası da buradadır. Bölgelere 115. maddede yasama, yürütme ve yargı
erkleri verilmiştir. 132. maddede bölge içinde yer almayan illere, geniş idari ve mali yetkiler verilmektedir.
135.madde kapsamında belirtilen yerel yönetimler bildiğimiz anlamda yerel yönetimler değildir. Burada
azınlık olarak gördükleri Türkmen, Keldani, Asuri ve diğer etnik unsurların yaşadıkları bölgelerdeki, idari,
kültürel ve eğitimsel haklarının anayasanın güvencesi altında olduğu dile getirilmektedir. 109. maddede
petrol ve gazın bütün Irak halkına ait olduğu belirtilirken, 110. maddede federal hükümetin var olan petrol ve
gaz alanlarında petrol çıkarma, eşgüdüm hakkına sahip olduğu belirtilmiştir. Gelecekteki yeni olası alanlar
için bir hüküm yoktur. Bu hükmün mefhum-u muhalifinden yola çıkılırsa, bölgeler ve merkez olmayan iller
olası petrol ve gaz alanlarının idaresini üzerlerine alabileceklerdir. 150. maddede Kürdistan bölgesinde
1992'den beri çıkartılan yasaların, sözleşmelerin, mahkeme kararlarının anayasaya aykırı olmamak
koşuluyla geçerli olduğunun altı çizilmiştir. Anayasa, geriye doğru yürüyerek, 1992'den beri Kürt bölgesinin
özerk yönetimini yasallaştırmaktadır. Yani Kürtler, 2005 değil, 1992'den beri Kürdistan özerk bölgesine bu
215
bağlamda sahiptir. İşin ilginç olan tarafı, anayasada bölgelerden sadece Kürdistan adı verdikleri bölgeye ad
vererek atıfta bulunmalarıdır.
Sonuç:
Aslında sonuca yazacak ne var diye sorgulamak gerekmektedir. Irak, Genişletilmiş Ortadoğu
açısından somut bir numunedir, Ortadoğu 'genişleyerek küreselleştikçe, bölgedeki ulus-devletler, alt
kimliklere göre küçülerek ufalmaktadır. Küresel güç, ulus-devletle değil, yerelleşmiş, belirsiz yapılarla
muhatap olmak istemektedir. Irak'taki haritaların benzeri, İran, Suriye ve ne yazık ki ülkemizin de
dahil olduğu coğrafyada tasarlanmaktadır. Irak'ta Irak halkının, etnik, mezhepsel ve dinsel ayrımlara
göre kategorize edilmesi, söz konusu kategorizasyonların, belli bölgelerde, federe yapılarla
pekiştirilmesi, boşanma öncesi çiftlerin mal paylaşımını anımsatmaktadır. Kürt bölgesi, ABD, AB ve
İsrail açısından önemli bir sıçrama zeminidir. Ortadoğu'da Arap unsurların dışında Müslüman bir
seçenek arayışı yeni değildir. Kürt bölgesi zaman zaman Müslüman İsrail olarak ta adlandırılmaktadır.
Şubat 2005'te gayri resmi olarak kurulan Ortadoğu Kulübü'nde, İsrail, Filistin, Mısır ve Ürdün
bulunmaktadır. Beşinci üye olarak Irak davet edilmektedir. Bölgedeki alternatif petrol güzergâhlarının
denize ulaşma noktası, İsrail'in Hayfa limanıyla, Ürdün'ün Akabe limanı olarak gösterilmektedir.
Kerkük'ün içinde yer alması olası Kürt bölgesinin, ekonomik yaşam alanları icat edilmiştir. ABD'nin
MEFTA adı verilen Ortadoğu Serbest Ticaret Alanı'nda, İsrail ve Ürdün başı çekmekte, 'nitelikli sanayi
bölgeleri' adı geçen ülkelerde oluşturulmaktadır. Türkiye'ye adı geçen projede ABD Dışişleri
Bakanlığı 'AB'ye koşullu üye' olarak resmi web sitesinde yer verirken, gayri resmi ortamlarda,
Güneydoğu Anadolu ve Irak'ın kuzeyinde geçerli olacak nitelikli sanayi bölgeleri dile getirilmektedir.
MEFTA'da yer almanın koşullarından biri de İsrail’e ambargo uygulama yan ve aynı ülkeyle iyi ilişkileri
bulunmak olarak sıralandırılmaktadır. İsrail Genişletilmiş Ortadoğu'da ekonomik olarak ta güçlendirilirken,
Türkiye'nin başına çuval geçirilmektedir. Kamu Yönetimi Yasa Tasarısı'nda devletin küçültülmesi, idari
vesayet ve hiyerarşinin kaldırılması öngörülürken, Güneydoğu Anadolu ve Irak'ın kuzeyindeki belediyeler
arasında 'kardeş belediyeler birliği' projesi pişirilmektedir. Türkiye, İslami sermaye ve Yahudi sermayesine eş
zamanlı açılırken, ulusal ekonomik varlıklar dogmatik liberal yaklaşımlarla elden çıkarılmaktadır.
Irak’ta oluşturulan model ve anayasa, Türkiye'nin idari, ulusal ve toplumsal yapısının tam karşısında,
bölünmeye, ufalanmaya yarayan, işlemeyen bir devlet modelini ifade etmektedir. Mustafa Kemal'in
ulusal bütünlükten ve mazlum uluslardan yana olan tercihi yerine, ılımlı İslam ve etnik ayrımcılığa
dayanan, küreselleşmeye bölerek hizmet eden bir anlayış, içteki işbirlikçileriyle uygulamaya
sokulmak üzeredir. Türkiye Milli Güvenlik Siyaset Belgesi'ne, 1992'den itibaren bölücülük tehdidini,
1997'den itibaren ise irtica tehdidini, bölücülükle beraber öncelikli tehdit algılaması içine almıştı. Bu
kararların ne kadar isabetli olduğu bugün daha da iyi anlaşılırken, her iki tehdidin de 'stratejik ortak'
savındaki ABD destekli unsurlardan gelmesi, tarihin garip bir cilvesidir. 161
 TÜRKİYE KÜRTLERİ VE IRAK SEÇİMİNİN SONUÇLARI
Aşağıda okuyacaklarınız konu bir uzmanın önemli tespitleridir, kişisel yorum katmadan, aynen
dikkatinize sunuyorum;
ikasında önemli değişiklikler olacak, Barzani ve Ankara ilişkileri
adına... Şu anda kamuoyunda tartışılanlar yeni Kürt politikası uygulanması konusunda, hem Kuzey Irak’ı
hem de Türkiye’deki gelişmeleri kapsayacak bir zemin hazırlığıdır. Barzani, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde
ve de Ankara’da, AKP içinde bazı milletvekilleriyle kurduğu sıkı dostluk sayesinde oldukça etkili hale geldi,
Washington’la ilişkileri de zaten malumunuz. Türkiye’nin yeni Kürt politikasının belirlenmesinde ‘Barzani’nin
sahip olduğu bu güç bu kartları’ belirleyici olmakta, bizim-Türkiye’nin politika değişikliğinin asıl nedeni budur,
161
Yrd. Doç. Dr. Deniz Tansi / Jeopolitik - Sayı:23
216
malum bazı siyasilerimiz Barzani etkisiyle strateji belirlemeye başladı, göstermeye çalıştıkları gibi AB’nin
talebiyle değil. Peki, Türkiye’nin yeni Kürt politikasında önümüzdeki günlerde nasıl açılımlar mı olacak?
-bizim kontrolümüzde denize açılsın” tezi, bizim milli tezimizdir Kuzey
Irak’ın fiili başkanı Barzani bir süre önce “bağımsız Kürdistan” üzerine konuşurken önemli bir sorun olarak
“denize açık olmamayı gösterdi, işte kırılma noktası. Türkiye, K.Irak petrolünün, kendi toprakları üzerinden,
Türkiye’nin kontrolünde dünyaya pazarlanmasını istiyor. Ancak Barzani bu noktada yani Türkiye kontrolü
aşamasında son derece rahatsız, kontrolü Türkiye’ye, ‘devlete’ kaptırmayı şiddetle reddediyor, petrolün
Suriye üzerinden ya da İsrail işbirliğinde oluşacak bir konsorsiyumun aracılığında pazarlanmasını ya da
tamamen kendi belirleyeceği şartların oluşmasını istiyor.
addesinin tartışılmaya açılması, alt-kimlik üst kimlik tartışmaları, büyük şehirlerde
Şemdinli vakası benzerlerinin beklendiği ihbarları, etnik çatışma korkusunun pompalanması ve benzeri
psikolojik operasyonlar kamuoyunun üzerinde baskıyı artırıp bu sebep sonuç noktasında kabulü sağlamak
içindir. Gözüken o ki ‘Barzani’nin Kürdistan’ının Türkiye üzerinden denize açılması kararı da artık AnkaraTelaviv-Washington arasında nihai aşamada, fakat kesin detaylar hâlâ meçhul.
ürk vatandaşı Kuzey Irak petrolünün Türkiye kontrolünde,
Türkiye üzerinden dünyaya pazarlanması önerisine sahip çıkmalı, bu tez, Barzani’nin değil bunu herkes
bilsin. Biraz öncede belirttiğim gibi Barzani aksine kontrolün Türkiye’de olmasını istemiyor, bunu durdurmak
için Türkiye içinde kendine yakın tüm güçlerle kamuoyunu yanıltıcı propagandalar yaptırıyor. Türkiye’nin
menfaati, maksimum fayda sağlaması adına, Türkiye’nin bu anlaşma karşılığında nasıl ekonomik ve siyasi
menfaat sağlayacağı, kazançlarının ne olacağı tüm gerçekleriyle kamuoyunun önünde tartışılmalıdır .’
iyi biliyor ancak Türkiye’nin kontrolü altına girmemek içinde elinden gelen karşı politikaları oluşturuyor. Kuzey
Irak petrolünün Türkiye kontrolünde pazarlaması tezi Barzani’nin işine gelmiyor, gücün kendi elinden
gitmeyeceği daha başka yolları zorluyor. Barzani’nin Ankara’da, özellikle Güneydoğu milletvekilleri arasında
büyük bir lobi yaratma gücü var, dolayısıyla da bu noktada Ankara’da devlet ve hükümet senkronize
olamıyor, ortak düşünmüyor. Bu nedenle de Türkiye’nin yeni Kürt politikası, Barzani ile ilişkilerin seyri bir
türlü netleşmiyor.
iler Barzani’nin yanında durur iken, devletin diğer
birimleri de Barzani’nin istediklerini frenleyip şu mesajı veriyorlar; ‘Bak Barzani sen Türkiye’nin karşısındaki
tek alternatif değilsin. Bu arada unutma PKK sadece bizim belalımız değil, asıl senin başına bela, bu
mücadelede ortak hareket etmeliyiz, PKK’nın önü açılırsa Türkiye’den çok sana zarar verir, senin tahtın
sarsılır. Sen bizimle oynama, biz de...’ (Noktaları siz doldurun efendim. PKK-Barzani tartışmalarına daha
dikkatle bakın)162
Türkiye Kürtleri ve Irak Seçimleri
Erich FEIGL, Die KURDEN. Geschichte und Schicksal eines Volkes, Müchen1995. Universitats
Verlag. (132 orijinal belge, fotoğraf ve harita. 220 kaynak) 286 Sayfa.]
Yukarıda künyesini verdiğim eser Avusturyalı Profesör Erich FIEGL tarafından 1995 yılında Münih’te
Universitats Verlag tarafından yayımlanmış olup, Türkler ve kendilerine yeni bir kimlik arayışında olan Kürtler
tarafından yeterince bilinmeyen ve acilen Türkçeye çevrilmesi gereken bir kitaptır.
1995 yılına kadar 6 tarihî eseri yayımlanan E. Fiegl, pek çok belgesel filmin de yönetmenliğini yapmış
bir bilim adamıdır. Bu eserden yayımlandığı tarihte haberim olmuştu. Sanırım, Devletimizin ilgili birimlerinin
de haberleri vardı. Fakat ne yazık ki, o tarihlerde, belki de bazı kesimleri incitmemek için Türk ve Kürt
halkının bilgisine sunulmaktan sakınıldı. Artık bütün kozlar açıldığına ve Türkiye üzerinde büyük oyunlar
oynandığına göre, bir belgesel niteliğinde olan bu eserin de herkes tarafından okunup bütün gerçeklerin
bilinmesinde yarar vardır.
162
Akşam / Güler Kömürcü
217
Anadolu, bu topraklar üzerinde yaşayan herkes için kutsaldır. Bu güzel yurdun, misak ı millî sınırları
içinde kalan herhangi bir köşesinden koparılacak bir kayasının bile Türk, Kürt, Arnavut, Laz, Gürcü, Çerkez,
Abaza, Arap, Süryanî Keldanî kökenli Türk halkını da altında ezeceği gerçeği unutulmamalıdır. Anadolu’da
yaşayan Kürtler kendi tarihlerini ve bu ülke içindeki mutlu geçmişlerini iyice öğrenmelidirler. ‘Kürtleşmiş
Türklerin, yüzyıllar içinde Anadolu’nun Doğu ve Güneydoğusuna Batıdan göçürülmüş Avşar Kayı Kızık
Beydili Peçenek Yüreğil Eymür Döğer vb. gibi 24 Oğuz Boyundan geldikleri gerçeği tarihî belgelere
dayanılarak yazılıp anlatılmalıdır. Urfa yöresinde yaşayan Karakeçili oymağı mensuplarının kardeşlerinin
Kütahya-Domaniç, Bilecik-Söğüt ve Kırıkkale-Karakeçili ilçesi yörelerinde yurt tuttukları; Dulkadir oğullarının
Diyarbakır ve yöresinde torunlarının bulunduğu; Beydili aşireti mensuplarının Musul’dan itibaren Anadolu’nun
pek çok yöresinde yaşadıkları ders kitaplarında yer almalıdır.
“Die Kürden’ (=Kürtler) adını taşıyan eser, benzerleri arasında en gerçekçi, ciddî bir araştırma ürünü
olup, 220 kaynaktan yararlanılarak yazılmıştır. Erich Feigl, 25 yıl gibi uzun bir süre Türkiye, İran, Irak, Suriye
ve Ermenistan’da Kürt boyları arasında yaşamış, o yörelerde konuşulan farklı Kürt lehçelerini öğrenmiş,
onların sosyal hayatlarını, gelenek ve göreneklerini incelemiş ve o bölgelerde belgesel filmler yapmıştır.
Bölgeler arasındaki farklı Kürt lehçelerini tarihî gelişim sürecinde derinliğine araştıran yazar, onların
sorunlarını tek yanlı olarak ele alıp yazan pek çok Batılı yazardan farklı olarak, “Kürt sorununun bugünü ile
PKK terör örgütünün gerçek yüzü konusunda insanları bilgilendirmek için yazdığını” özellikle belirtmektedir.
Yazar, ayrıca, “Tarihî belge ve bilgiler ışığında bilimsel yansızlıkla yazdığı bu kitaptaki gerçekleri okuyanların
kendisini Kürt düşmanı olarak algılamamalarını” da rica eder.
Aksine, Kürtleri çok sevdiğini, hatta 1970 yılında ‘İnsanlar ve Mitoloji’ adlı TV dizisinin çekimi sırasında
Ağrı Dağı’nda geçirdiği bir kazada hayatını kurtaran kişinin bir Kürt olduğunu açıkça ifade eder ve bu kişi ile
çekilmiş bir fotoğrafını da kitabın arka kapağına koyar.
Kitabın ön iç kapağına ASALI’NIN ‘Büyük Ermenistan’, arka iç kapağına da bu haritayla %60 örtüşen
PKK’nın ‘Büyük Kürdistan’ haritasını koyan yazar, bu iki harita arasında 19 bölümde Kürt sorununu, Kürt
tarihini, Kürt dillerini, Kürt ayaklanmalarını, PKK ASALA arasındaki anlaşmayı, uyuşturucu kaçakçılığını ve
PKK terörünü sistematik olarak inceler. Sonuç olarak, kendisine göre bir çözüm önerisiyle kitabını tamamlar.
Yazar, tarihteki Ermeni Kürt ilişkileri ile Kürtler ve Ermeniler arasındaki uyuşmazlıklara da ayrıca yer
vermektedir. I. Dünya Savaşı esnasında, Ermeniler ve Kürtler arasında meydana gelen karşılıklı baskın ve
katliamları anlatırken, ASALI’NIN iddia ettiği 1915 yılı ‘Ermeni soykırımı’nın olmadığını o tarihteki Ermeni
kilisesi kayıtlarıyla ispatlamaktadır.
Yazar, ayrıca, 1000 yıl bir arada yaşayan, aynı kaderi paylaşan, ortak düşmanlara karşı birlikte
savaşan, karşılıklı kız alıp kız vererek evlenme yolu ile karma aileler oluşturan, Anadolu Kürt ve Türklerinin
birbirinden ayrılamayacağı, bağımsız bir Kürt devletinin olamayacağı sonucuna varır. En iyi çözümün
karşılıklı anlayışla bir arada yaşamaya dayanması gerektiğini vurgular. [Şu sonuca iyice bakın!] (Tarihte hiç
olmayan) Kürt probleminin de İngiltere ile Rusya’nın zorlaması ile ortaya çıktığını ifade eder. [Yazar, bu
kitabını 2000’li yıllarda yazsa idi, bu gerçeklere Fransa, Belçika, Danimarka gibi sözde dost(!) AB ülkelerinin
adlarını da eklerdi.] Türkler tarih sahnesine çıktıkları MÖ. 4500 yılından beri hiçbir ırka ve halka
zulmetmemişler, onların refahlarını da kendileriyle aynı görmüşlerdir. Hele, Anadolu’yu, yani Türk ülkesinin
son kalesi Türkiye’yi ikinci vatan kabul ederek bu kutsal topraklara sığınan ve dillerini, inanışlarını, gelenek
ve göreneklerini koruyabilen ve sonsuza kadar koruyacak olan insanlarımızı ‘alt kimlik’, ‘üst kimlik’ gibi Türk
tarihinde görülmeyen bir şekilde bölmeye çalışanlara en güzel cevabı halkımız verecektir. Bu vatan
hepimizindir. Başka TÜRKİYE olmadığına göre, bu vatana, bu bayrağa, bu birliğe tek yumruk olarak sahip
çıkmamız gerekmektedir. Bu gerçekleri bize anlatmaya çalışan Alman asıllı bir Avusturyalı bilim adamının bu
eserini okumamız, tespitlerini anlamamız, yarınlarımız, çocuklarımız ve torunlarımızın geleceği için önemlidir.
Bu arada şu tarihî olayı da burada bir defa daha hatırlatmayı görev addediyorum: Türkiye’nin
yabancılar tarafından istilâ edildiği, Rusların Kars başta olmak üzere Doğu illerimizi istilâ ettiği; Fransız,
İngiliz, İtalyan ve Yunanlıların Anadolu’yu bölmeye çalıştıkları yıllarda Türk halkına ve Türk Ordusuna isyan
218
ederek, bölücülük ve Kürtçülük yapan, sonra da İstiklâl Mahkemesi kararı ile idam edilen Şeyh Sait,
meslektaşı Said i Nursî’yi Kürt ayaklanmalarına katılmaya çağırır. Said i Nursî’nin bu ihanet çağrısına verdiği
cevap şöyledir:
‘Sizin savaşınız, bir kardeşin yapmaması gereken savaş olup, hayır getirmez. Türk halkı 1000 yıldır
İslâm’ın bayrağını taşıyor ve inancı uğruna sayılamayacak mücadele verdi. Kutsal dinimizin koruyucularının
mirasçılarına karşı elime silâh alamam!’163
Irak seçimleri’nin değerlendirilmesi ve tarihsel gelişim
Geçmişe Bakış:
Osmanlı İmparatorluğu’nun en büyük eyaletlerinden biri olan Irak, zenginliği ve ticareti ile meşhur bir
bölgeydi. Irak, Batılıların ilgisini 18. yüzyıldan itibaren çekmeye başladı. Araştırmalar sonucu Irak’ta
bulunduğunun belirlenmesi ve aynı zamanda Hindistan yolu üstündeki stratejik konumu dolayısıyla İngilizler,
bu eyalete gözünü dikmişti. Irak ve çevresi, Almanların da ilgisini çekiyordu.
1. Dünya Savaşı sırasında, başta İngiliz ve Fransızlar olmak üzere Osmanlı’ya dört bir yandan saldıran
Avrupa devletleri, Ortadoğu’yu hedef almışlardı. Bu dönemde, buralara çeşitli vaatler vererek girmeye
çalışan İngiliz güçlerine, bazı Arap kabileleri çok yardımcı olmuştur. Arabistan’da krallığın kurulmasına
yardımcı olan İngilizler, kendileriyle işbirliği yapan “kabilelere” de ödül olarak, biri Irak’ta, diğeri Ürdün’de iki
krallık kurdurmuşlardır.
Hemen söylemek gerekir ki; Irak halkı hiçbir zaman Osmanlı’ya karşı isyan etmemiş ve son dakikaya
kadar ona sadık kalmıştır. Zaten bu nedenle İngilizler, Irak’ın başına dışardan bir hanedan getirmiştir.
1958’e kadar Irak’ta hüküm süren Haşimi Krallığı, çok kanlı bir halk ayaklanması ile sona erdi.
Ardından General Kasım dönemi ile başlayan askeri diktatörlükler, 1979 yılına kadar devam etti. O yıl,
Cumhurbaşkanı El-Bakr’ın istifası üzerine, yardımcısı olan Saddam Hüseyin Cumhurbaşkanı oldu. Böylece
Irak’ta Saddam dönemi başladı. Saddam, uzun yıllar ülkeyi katı sosyalist Baas Partisi’ne dayanarak yönetti.
Saddam Hüseyin daha ilk yıllarında, Batılı güçlerin teşvik ve yanıltması, kendisinin de yaptığı çok
yanlış hesaplar sonucunda, İran ile 10 yıl sürecek savaş başlattı. Bu savaş, Irak’ı büyük zaafa uğrattı.
Hemen ardından, daha da büyük bir stratejik hata yaparak Kuveyt’i işgal etti. Saddam Hüseyin,
böylece kendi sonunu kendi hazırladı.
Irak, 1990 yılında Birinci Körfez Savaşı sırasında işgale uğradı. Bu dönemden sonra sürekli olarak
ABD ve İngiltere’nin baskısı altında hareketleri kısıtlandı ve sürekli savaş tazminatı ödemek zorunda
bırakıldı. 2003 yılına gelindiğinde, İkinci Körfez Savaşı gerçekleşti. Böylece, ABD ve Koalisyon güçleri Irak’ı
tekrar işgal etti ve Saddam idaresine son verdi.
İkinci Körfez Savaşı, bilindiği gibi doğruluğu ispatlanamayan sözde istihbarat raporlarına dayanılarak
başlatılmış bir savaştır. Birçok Avrupa devleti başta buna katılmak istememiş, Birleşmiş Milletler de
müdahale yönünde karar vermemiştir. Lakin, bu raporlara inandığını söyleyen ABD, Irak’ı işgal etmiştir. Daha
sonra göstermelik güçlerle buna katılan devletlerle birlikte Koalisyon Güçleri’ni oluşturmuşlardır. ABD’den
başka Irak’ı işgal eden askeri güç İngilizlere aittir. Böylece İngilizler, 1948’de çıktıkları bu topraklara tekrar
işgal gücü olarak geri dönmüşlerdir.
Irak gibi zengin bir ülke, kötü ve hatalı idareler ve idareciler yüzünden mahvolmuştur. Irak halkı hiç bir
zaman rahat bir yaşam görememiş ve tabii zenginlikler boş yere heba edilmiştir. Sonuç ise, şu anda
dünya’nın ibretle seyrettiği silahlar altında demokratikleşmeye (!) çalışan, her gün çatışmalara sahne olan,
perişan bir Irak’tır.
Durum Tespiti:
Irak’ta 15 Aralık 2005 tarihinde silahların gölgesinde ve baskılar altında bir seçim yapılmıştır. Hala
sonuçlarının ne kadar sağlıklı olduğu taraflarca tartışılmaktadır. Bu noktaya 3 aşamada gelinmiştir.
 Birincisi, 28 Haziran’da yönetimin Yerel Koalisyon Güçlerine devredilmesi;
163
Tuncer Gülensoy – Yeni Çağ – 1 Ocak 2006
219
 İkincisi, 30 Ocak 2005’te gerçekleştirilen ilk seçimler(Sünniler ve Türkmenler büyük ölçüde boykot
etmişti).
 Üçüncüsü, 15 Ekim’de yapılan Anayasa Referandumu.
Anayasa, özellikle Amerika’dan gelen uzmanlar ve bazı etnik kişilerce hazırlanmış ve yine silahların
gölgesinde oylamaya sunulmuştur. Demek ki, Irak’ta demokrasi şimdiye kadar hep silahların gölgesinde
gelişiyor (!) gibi görünmektedir.
Seçim Sonuçları:
Özellikle Irak işgalinden bu yana üstünde çok durulan, çeşitli yollarla alt yapısı hazırlanan ve
gerçekleşmesi umulan Irak’ta etnik ve dini-mezhepler bazında ayrışmanın kesin çizgilerle ortaya çıkması
sağlanmak isteniyor. Nitekim son seçimde, bu çizgiler oldukça netlik kazanmıştır.
Şu ana kadar elde edilen sonuçlara göre; 275 kişilik parlamentoda, en büyük payı 137 üye ile Şiiler
almıştır. Bunu 57 üye ile Kürtler ve en son da 52 üye ile Sünni Araplar takip etmiştir. Türkmenler ise;
tamamen etkisiz seviyede kalmış, içlerinden bir kısmı diğer partilerden seçime girmişlerdir.
Kürtler açısından bakılınca, Ocak 2005 tarihli ilk seçimden sonra onlar için çok olumlu gelişmeler
yaşanmıştır. Barzani, Kuzey Irak’ta yapılanan Kürt bölgesinin başına geçirilmiş, Talabani de, bütün Irak için
geçici koalisyonda Cumhurbaşkanlığı görevine getirilmiştir. Tüm bu gelişmelerde, Kürtlerin Batılı güçlerle
yaptığı işbirliğinin verdiği kolaylık, ABD ve koalisyon güçlerinin onlar lehine verdiği desteğin de katkısı büyük
olmuştur.
Buna karşılık, son yapılan seçimin sonuçlarından ve ileride Şiilerle koalisyon kurma durumuna
düşmekten şikâyetçi olan Kürtler, neticeden pek de memnun görünmemektedirler.
Araplar kendi aralarında Şii ve Sünni olarak bölünerek, işgal güçlerine karşı direnişte birbirlerine
yardım etmemektedir. Böylece, o sırada mücadele eden tarafın ezilip, yenilmesine ve ülkelerinin
savunmasının zaafa uğramasına sebep olmaktadırlar. Aralarındaki mezhep farkı çok daha fazla öne
çıkmıştır.
Diğer taraftan, Kürtlerin büyük bir kısmı Sünni olmasına rağmen, onlar da ön planda etnik yapıyı
tutmaktadır. Şu anda iş başındaki Kürtlerin çoğu “laik” yani seküler olanlardır. Bu da Batılı güçlerin işine
gelmektedir.
Türkmenler içinde her iki mezhep de olmakla beraber, Sünniler ağırlıktadır, ama onların da, Türkmen
kimliği ağır basmaktadır.
Araplar arasında ki laik guruplar da şu anda iş başındadır.
Bu arada Batılılar, tarih boyunca Irak coğrafyasında yaşamış her topluluktan arta kalan küçük etnik
grupları öne çıkartarak, bölgenin adeta pul, pul çözülmesini teşvik etmektedirler.
Irak’taki siyasi gelişmelerde etkili olan isimlerden bir tanesi de Amerikan büyükelçisi Zalmay Halilzad
adlı, Afgan kökenli bir kişidir. Batılı güçlerin, Ortadoğu ülkelerine yolladıkları elçilerin seçimleri ve etkinlikleri
de başlı başına ayrı bir konudur.
Seçim sonrasında Irak’ta olası gelişmeler
Büyük hazırlıklar yapılarak Irak’ta 15 Aralık tarihinde genel seçim gerçekleştirildi. Seçim öncesinde
ülkeye girişler kısıtlandı. Kısıtlamalar, yasaklar ve işgalcilerin ve silahların gölgesinde Irak’ta demokrasi
dalaveresi gerçekleştirildi!
Seçimlerde hile yapıldığına inanan halkın büyük çoğunluğu bu durumu iki haftadan bu yana
protestolarla kınamaktadır. Ne zaman protesto gösterisi yapmak üzere toplanılsa, işgal güçleri
protestocuların üzerine ateş açmakta, onları zorla dağıtmaktadır. Bu şekilde iki kişi hayatını kaybetti bile.
Irak’ta demokrasi despotizme kılıf yapılıyor.
Beklenen gelişmeler:
Irak’ta halledilmesi gereken dört önemli konu bulunmaktadır. Ele alacağımız kavramlar aslında en
büyük çekişme alanlarının haritasını ortaya çıkartmaktadır:
Anayasa yazılımı:
220
Şu ana kadar ülke dışından özellikle ABD’den gelen uzmanların çalışmaları ile hazırlanan anayasanın
yerel ihtiyaçlara ne kadar cevap vereceği bilinemez. Asıl mesele, şimdiden sonra kimlerin anayasayı
tamamlayacağı ve ne gibi maddelerin buraya yerleştirileceğidir.
Seçim sonuçlarına göre; Şiiler 138, Kürtler 48, Sünni Araplar 44 sandalye kazanmıştır. Yeni seçim
kanununa göre de, 45 sandalye doğrudan tayinle dolacaktır. Yani; ABD ve geçici merkezi hükümete yakın
isimler buraya oturtulacaktır. Dolayısıyla, belli grupların sandalye sayısı da o miktarda artmış olacaktır.
Türkmenler, en zayıf durumda olan gruptur. Sonuç olarak mevcut şartlar altında nasıl bir anayasa çıkacağı
oldukça aşikardır.
1-“Güç”ün kullanılması:
Güç deyince, İktidar olmak ve hükümeti kurmak birinci öge olarak algılanır. Hükümeti kimler kuracak
ve
koalisyondan
birleşik
bir
Irak
mı
yoksa
bölünmeye
hazır
bir
Irak
mı
çıkacak?
“Güç”ün ikinci öğesi; güvenlik güçleridir. Asker, jandarma ve polis kuvvetleri kimin elinde olacak? Bunlar
merkezden mi idare edilecek yoksa bölgelere göre mi dağıtılacak? Yetiştirilmeleri ve silah gücü nasıl tayin
edilecek?
“Güç”ün üçüncü öğesi; para ve kaynak gücüdür. Yani; mali kaynaklar, nasıl paylaşılacak? Kim, vergi
koymak hakkına sahip olacak? Para birimi ne olacak ve nerede hazırlanacak? Mali kaynaklar bölgeler
arasında nasıl bölünecek?
“Güç”ün dördüncü öğesi ise; yeraltı kaynaklarıdır. Irak için en önemli kaynak olan petrol nasıl
kullanılacak,? Daha şimdiden, Kürtler zorla Kerkük ve Basra’ya el koyarak buralardaki petrolün kullanım
hakkının kendilerine ait olduğunu iddia etmektedirler. Güney’deki Şiiler de, bölgelerindeki petrollere sahip
çıkmaktadırlar. Ülkenin orta kısmındaki Sünnilere hiç bir şey bırakılmamıştır. Türkmenler ise zaten, cebren
kendi ata topraklarından çıkarılmaktadırlar. Görünen o ki, Irak’ta en büyük problem “petrol” olacaktır.
Kısacası, bu ülkedeki kırılma noktaları net olarak belirmeye başlamıştır.
2-Federalizm nasıl olacak:
Federalizmin hangi tipi Irak’ta kullanılacak, hangisi bölgeye uygundur? Saddam zamanında Irak’ta
“merkezi güçlü” bir federalizm mevcuttu. Şimdi, yeni düzen nasıl olacaktır?
Amerikan tipi mi? Bu yapılabilirse idari yetki, mali kaynak, güvenlik ve tabii kaynakların tümü
merkezdeki federal idarenin kontrolünde olur. Irak’ta bu nasıl gerçekleşecek?
Yugoslavya tipi mi? Büyük ideallerle kurulan Yugoslavya 45 yıl içinde pul, pul parçalanmış, kanlı bir
iç savaş geçirmiş ve şu anda esamesi bile okunmayan bir bölge haline gelmiştir. Irak’ta da bunun olması mı
istenmektedir?
Rusya (SSCB) tipi mi? Bu federasyon da 73 yıl zor dayanmış, 1990’dan sonra dağılmış, büyük bir
siyasi ve mali zaaf içine düşmüştür. Büyük kaynak ve alt yapısına rağmen perişan olan Rusya ile
kıyaslandığında, 1980’lerden beri savaş şartlarında yaşamış ve tüm alt yapısı zedelenmiş olan Irak’ın
durumu nasıl olacaktır? Başkalarının himayesinde yaşayan aciz bir devlet mi hedeflenmektedir?
Hindistan tipi mi? Burada da, kurulduğu 1947’den bu yana iç düzen ve huzur tam olarak temin
edilememiştir. Hindistan’da son on yıldan bu yana da, ırk ve mezheplere dayalı çatışmalar artmış, çoğu güç
merkezde toplanmış olmasına rağmen toplumdaki farklı sınıflar arasında gerginlik sürekli tırmanmıştır. O
halde Irak’ta arzu edilen durum, böyle bir federal sistem midir? Bunların cevapları iyi düşünülmelidir.
1.Demokrasinin nasıl kurulacağı:
Demokrasi anlayışı, toplumsal gelişmenin ve deneyimlerin sonucudur. Ve bu anlayış ülkelerin kültür
öğelerinden çok etkilenir. Tarihi deneyimler ise toplumun demokrasiyi algılamasına yardımcı olur.
Krallık, diktatörlük ve yabancı işgal dönemlerinden hiçbiri, Irak halkını demokrasiye hazırlamamıştır. O
halde, silah zoru ve dayatma ile getirilen demokrasinin bu ülkede işleme ve yerleşme şansı nedir?
Irak nereye sürüklenmektedir?
 Irak’ta kırılma hatları belirginleşmekte ve sertleşmektedir. Aşiret, kavim, ırk ve mezhep boyutlarında
ayrışımlar gittikçe artmaktadır.
221
 Bölgede zayıf merkezli bir Irak; Amerika’nın, İsrail’in ve Kürtler vb. grupların işine gelmektedir.
 Irak’ın kısa bir sürede kendiliğinden birkaç parçaya ayrılacağı pek çok kişinin kanaati, en azından
beklentisidir. Zayıf veya bölünmüş bir Irak, hem İsrail’in ve hem de Kürt grupların işine yarayacaktır.
 Buna karşın, bölgede Irak’a sınır komşusu olan devletlerin hepsi, Irak’ın bölünmesinden son derece
olumsuz bir şekilde etkilenecektir.
 Ortadoğu dengeleri çok uzun bir zaman için bozulmuş olacaktır.
 Irak’ın yeraltı zenginlikleri, başka güçlerce kullanılacak ve ülke halkları bunlardan yeterince
yararlanamayacaktır.
 Irak’ta direniş azalmayacak hatta yaşam şartları ve ekonomi bozuldukça daha da artacaktır.
Türkiye’nin ve tüm komşuların bu şart ve gelişmeleri dikkatle izlemeleri ve tedbir almaları, kararlarını
öyle vermeleri gerekmektedir. Dış güçlerin çok uzun vadeli planları olduğu ortada, peki ya bölgedeki ülkelerin
planları nelerdir?164
 DİCLE VE FIRAT KÜRDİSTAN’A MI?
Türkiye’nin nehirlerine AB komplosu
En değerli doğal kaynağımız sularla ilgili şok bir iddia gündeme geldi. Stratejik kuruluşlarımızdan
sonra sıra nehirlere mi geldi? İnsanı dehşete düşüren bu iddiaya göre nehirleri de özelleştirmek için
düğmeye basıldığı belirtiliyor, Devlet Su İşleri (DSİ)'nin bu konuda taslak bir proje üzerinde çalışmaya
başladığı kaydediliyor.
'Bu kadarı da olmaz' türünden bir iddia ortaya atıldı. Bu iddia gerçekten doğru ise yenilir, yutulur
cinsten değil. Şok iddiaya göre DSİ, Fırat ve Dicle nehirleri başta olmak üzere 12-13 nehrin akarsularından
gelir elde etmek amacıyla bir proje üzerinde çalışıyor. Bu projeyle nehirlerin de özelleştirme kapsamına
alındığına dikkat çekilirken, DSİ'nin oluşturulacak bir konsorsiyuma akarsuları 29 yıllığına satacağı
vurgulanıyor. İnsanın tüylerini ürperten bu projenin seçimlerden sonra gündeme getirileceği öne sürülüyor.
Fırat ve Dicle'nin fiyatını belirlemişler bile!
Suların işletme hakkı 29 yıllığına yabancı ortaklı konsorsiyuma devredilerek, 3,1 milyar dolar gelir
hedeflendiği kaydediliyor. Bu hesaba göre, Fırat'ın değeri 950 milyon dolar, Dicle'nin ise 650 milyon dolar
olduğu belirtiliyor. Enerji projeleri de hesaba katıldığında 29 yıllık sürede suların işletme hakkını devrinden
toplanı 15 milyar dolar gelir elde edileceği vurgulanıyor.
Bilindiği üzere AB'nin İlerleme Raporu’nda da sularla ilgili özel talepleri olmuştu. AB, Fırat-Dicle suları
ile GAP'ın uluslar arası yönetime devredilmesini istemişti. Eğer DSİ ile ilgili ortaya atılan bu iddia doğru ise,
AKP'nin kamuoyuna unutturulan AB'nin talebi doğrultusunda gizliden gizliye çalıştığını gösteriyor.
Öte yandan, çokuluslu su şirketlerinin IMF ve Dünya Bankası gibi uluslar arası finans kurumlan ile
stratejik işbirliği yaptığı bilinen bir şey. Bu türden iki büyük işbirliğin temeli de 1996 yılında kurulan Dünya Su
Ortaklığı (GWP) ve Dünya Su Konseyi (WWC) ile atılmıştı. Çok uluslu su şirketlerinin çıkarlarını korumak için
Dünya Bankası ve IMF, stand-by anlaşması yaptığı ülkelere verdiği kredi karşılığında suların
özelleştirilmesini bir koşul olarak öne sürüyor.
Bu gerçekler dikkate alındığında, Türkiye'deki su kaynaklarının AB başta olmak üzere IMF ve Dünya
Bankası boyutundaki önemi ve niyetleri daha iyi anlaşılıyor. DSİ'in iddia edilen projesi de; ateş olmayan
yerden duman çıkmaz misali, bir çalışmanın gizliden gizliye yürütüldüğünü ortaya koyuyor.
Su havzalarımızda İsrail Hesabı!
Hatırlanırsa Uluslararası Nehir Havzaları Yönetimi Kongresi'nde Türkiye'nin sınırları içerisindeki nehir
havzalarının durumu masaya yatırılmıştı. Birliği'nin 2004 yılında hazırladığı ilerleme Raporu'nda Güneydoğu
Anadolu bölgesindeki nehir ve sulama sistemlerinin bütünüyle uluslar arası bir yönetime devredilmesi
talebinin ardından böylesine bir toplantıda Türkiye'nin nehir havzalarının tartışmaya açılması anlamlıydı.
164
Oya Akgönenç / 05 Ocak 2006 / Milli Gazete
222
Zira, Çevre Bakanı Osman Pepe, adeta AB'nin isteği doğrultusunda, “suyun havza bazında yönetimini
ve planlamasını yapabilecek, suyu her yönüyle bütüncül bir anlayışla yönetebilecek güçlü bir yapıya ihtiyaç
olduğunu” vurgularken, Dünya Su Konseyi Başkanı Loic Fauchon ise, önemli su altyapılarının ve su arıtma
sistemlerinin dünya dengesi için vazgeçilmez oldukları, dünya mirasının bölünmez bir parçası oldukları ve
uluslararası topluluk tarafından göz önünde bulundurmaları fikrinin kabul edilmesi gerektiğini söyleyerek,
Anadolu'daki su havzalarının sadece Türkiye'ye ait olmadığı düşüncesini dile getirmekten sakınmamıştı.
65 ülkeden 800 konuğun katıldığı 2009 yılında Türkiye'de gerçekleştirilecek olan 5'inci Dünya Su
Forumu öncesi yapılan bu kongrede dünyanın nehir havzaları tartışılırken Türkiye'nin de önemli stratejik
unsurlarından olan su kaynaklarının tartışmaya açılması hangi amaçlıydı? Uluslararası Nehir Havzaları
Yönetimi Kongresinde su kıtlığının ciddi bir boyutta olduğu da katılımcılar tarafından gündeme alındı.
Türkiye'nin Avrupa Birliği yolunda önüne konulan GAP'ın uluslar arası bir merkez tarafından yönetilmesi
şartının olması” kongreyi önemli kılan nedenler arasındaydı.
Antalya Belek'te Gloria Golf Resort Hotel'de 22-24 mart tarihlerinde gerçekleştirilen kongreye
Başbakan Recep Tayip Erdoğan, Çevre ve Orman Bakanı Osman Pepe, Enerji ve Tabi Kaynaklar Bakanı
Hilmi Güler, DSİ Genel Müdürü Veysel Eroğlu, Dünya Su Konseyi Başkanı Loic Fauchon ve bir çok yerli ve
yabancı katılımcıların yanı sıra 65 ülkeden 800 bilim adamı ve araştırmacı katılmıştı.
Kongrenin açılışında konuşan Recep T. Erdoğan, “su havzalarının ülkelerarası paylaşımla
korunabileceğini savunarak” bir nevi sularımızı saltığa çıkarmıştı. Erdoğan, GAP'ta bilinçsiz su kullanımı
nedeni ile yüksek tuzlanmanın verimliliği düşürdüğünü belirterek, kapalı kanalet sistemi ve yağmurlama ile
verimliliği artıracaklarını söyledi. Erdoğan, “Bu kadar cömert olmak mümkün değil. Zararın neresinden
dönersek kardır. Bizde bunu kar hanemize ekleyeceğiz” dedi. Erdoğan ayrıca küresel ısınmaya karşı 'kısa',
'orta' ve 'uzun' vadeli tedbirler alındığını da sözlerine ekledi.
Yahudi Başkandan ilginç açıklama
Dünya Su Konseyi Başkanı Loic Fauchon, ise nehir havzaları yönetimi konusunda: "Önemli su
altyapılarının ve önemli su arıtma sistemlerinin dünya dengesi için vazgeçilmez oldukları, dünya mirasının
bölünmez bir parçası oldukları ve uluslararası topluluk tarafından göz önünde bulundurmaları” fikrinin kabul
edilmesi lazımdır”165 diyerek, Türkiye akarsuları üzerindeki gizli hesaplarını açıklamıştı.
Sorun gerçekten su sorunu mu?
Dünya Su Günü'ydü ama insanların suya kavuşmasının en doğal hak olduğundan dem vuran yoktu!
Su kaynakları özelleştirilebilir mi, özelleştirilemez mi konusunu tartışan yoktu! Yeryüzündeki yoksulların
bitmez tükenmez susuzluğunu düşünen yoktu! Eh, o arada içme suyunu şişeleyip satan bir büyük
şirketimizin yöneticisi “korkmayın, 100 yıl daha susuzluk çekmeyeceğiz” buyurmuş, çok mu!. Bilim çevreleri
telaş içindeymiş; ardı ardına olumsuz bilimsel raporlar yayınlanıyormuş, kimin umurunda! Beyefendi
herhalde küresel ısınma ve kuraklık üzerine yayınlar sonucunda halkımız paniğe kapılıp ambalajlı içme suyu
tüketimini de kısarsa, diye korkuyor! Öyle ya, ülkemizdeki endüstriyel paket su pazarının hacmi 1.5 milyar
dolara ulaşmak üzere!..
Şimdi de “denizden su arıtıp kullanma”yı fark ettik! Son gözdemiz o! Bu pahalı ve uygulama kapasitesi
sınırlı yöntem, TV tartışmalarında sık sık gündeme geldi. İSKİ de denizden su arıtıp şehir şebekesine
aktarma yolunda bir aya kadar sonuç alınacağını açıkladı ya, birkaç ay içinde kamuoyuna “korkacak bir şey
yok, çölde kum, denizde su!” tavrı egemen olursa hiç şaşırmam! Ondan sonrası da tembelliktir. Ondan
sonrası, su kaynaklarının kirlenmesi karşısında kayıtsızlıktır! Ne yazık ki bu kayıtsızlığın ve rahatlamanın
alametlerini şimdiden yakın çevremde görüyorum. Tam da kamuoyunun su tüketimi konusunda çok duyarlı
olması gerektiği bir zamanda üstelik! itiraf edelim ki gazetelere yansıyan şu tür bilgiler de insanı çığırından
çıkarıyor! Neymiş? Uygar bir insanın.günlük kentsel su tüketimi 150 litreymiş. Gelin görün ki, ortalama bir
Amerikalı günde 680 litre su tüketiyormuş... Gerçek bu!166
165
166
23.03.2007 / Ahmet Açıkay / Milli Gazete
23.03.2007 / Haşmet Babaoğlu / Vatan
223
“Şeyh Sait ve arkadaşları Kürtlerin önderleridir. Onlar Kürt davası için öldüler. Bu böyledir, ama herkes
konuşmaktan çekiniyor. Bugün olmazsa yarın, yarın olmazsa öbür gün, bir gün mutlaka oradaki şehitler
üzerinde büyük bir abide yapılacaktır.”167
Diyen Şeyh Sait'in Torunu Abdülmelik Fırat Büyük Kürdistan Hayalleri kurarken...
İsviçre'de yaşarken geçen aylarda ölen Alman Yahudi'si Getri Hanımın oğlu ve BM kalkınma programı
Başkanı ve Fetullah Gülen hayranı Kemal Derviş'in de desteği ile BOP projesinde hizmet eden AKP iktidarı
mutlu(!) sona koşarken...
CIA ve MOSAD marifetiyle, Fırat ve Dicle'yi Kürdistan'ın kontrolüne verilmeye hazırlanıyor.
Şimdi, Aydoğan Meşeli'nin Jeopolitikteki Şu Önemli Tespitlerine Kulak Kabartmalıyız: Sınır
Aşan Sularımız ve Jeopolitik Önemi
Günümüzde su, yaşam kaynağı ve olmazsa olmaz ihtiyaç maddelerinden biridir, ilkel dönemde
insanlar akarsu kenarlarında konaklayıp karınlarını doyurmuş ve dinlenmişler, Paleolitikteki ilk mağara
yerleşmeleri, akarsu vadilerinin dik yamaçları boyunca sıralanan mağaraları, Neolitik dönemdeki ilk sürekli
yerleşmeler genellikle su kenarlarını tercih etmiştir. Su ve özellikle akarsular, ilk insandan günümüze her
zaman önemli ve değerli olmuş ve asırlar boyunca insanlar ve ülkeler su kaynaklarına sahip olmanın ve onu
elde tutabilmenin savaşını vermişlerdir. Ziraat devriminin gerçekleştirildiği dönemde, çiftçilik ve hayvancılıkla
uğraşan yerleşmelerin su kenarlarında kurulması uygarlığın filizlenip gelişebilmesi için suya ihtiyaç
duyduğunun bir kanıtıdır. Mısır uygarlığında Nil nehrinin, Hint uygarlığında İndus, Pencab, Ganj ve
Brahmaputra'nın, Çin uygarlığında Hoang ho ve Yang çe nehirlerinin rolü oldukça önemlidir.
En basit ifade ile bugün bir tarım arazisi su kenarında ise ve sulanabiliyorsa, kuru ve nadasa bırakılan
tarım alanlarına göre çok daha fazla verimlidir ve yerine göre yıl içinde birkaç kez ürün alınabilir. Bu çok basit
ifadenin ötesinde insanlar, bugün suyu sadece tarım alanlarını sulamak için değil, enerji üretimi, madencilik,
inşaat, ulaşım sektöründe ve çeşitli endüstriyel alanlarda kullanmaktadırlar. Diğer bir deyişle, bir ülkenin
ekonomik gelişimi ve kalkınması, tarımsal ve endüstriyel üretim yapabilmesi, su kaynaklarına ve akarsulara
kuvvetle bağlıdır. Sayılan bu nedenler yüzünden, bir ülkede doğup, bir başka ülkeye akıp giden “sınır aşan
sular” zaman zaman sınırdaş ülkeler arasında ciddi ihtilafların çıkmasına ve sorunların yaşanmasına neden
olabilmektedir.
Şimdi kısaca sınır aşan sularımızın hangileri olduğuna, coğrafi, hidrografik özelliklerine değinelim ve
en son, oluşan sorunlar ile bu sorunların Türkiye açısından değerlendirilmesi ve çözüm yolları hakkında fikir
yürütelim.
Ülkemiz topraklarında doğup, sınırlarımız dışında yollarına devam eden akarsular; başta Basra körfezi
havzasına dahil olan Fırat ve Dicle ile Zap suyu olmak üzere, Hazar Denizi havzasına dahil olan Araş ve
Kura nehirleri ve Karadeniz havzasına dökülen Çoruh nehridir. Bu akarsulardan Çoruh, Araş ve Kura
nehirleri ile ilgili olarak komşularımızla aramızda önemli bir sorun oluşmadığı halde özellikle Dicle ve Fırat
nehirleri ile ilgili olarak geçmişten günümüze Suriye ve Irak ile aramızda önemli sorunlar yaşanmıştır. Bunu
biraz da söz konusu ülkelerin iklim bakımından kurak ve yarı kurak özellikler göstermesine ve ayrıca Fırat ve
Dicle'nin GAP kapsamında yer almasıyla ilişkili olarak pek çok sulama projesi ve baraj yapımına sahne
olmasına bağlamak gerekir.
Çoruh Nehri
Sınır aşan sularımız arasında ilk olarak kuzeyden Karadeniz havzasından başlayıp Çoruh nehrini ele
alalım. Ana kolunu Erzurum'un kuzeybatısındaki Mescit dağlarının batı bölümünden alan Çoruh nehri,
Kargapazarı dağlarından Oltu ve Tortum çaylarını aldıktan sonra büyüyerek Kaçkar ve Yalnızçam dağları
arasında derin bir vadide kuzeye doğru akar. Artvin'e ulaştıktan sonra bir dirsek çizen ırmak kuzeybatıya
döner ve Borçka'ya ulaştıktan sonra tekrar kuzeye doğru yoluna devam ederek Muratlı civarında sınırlarımız
dışına çıkar ve Sarp sınır kasabasının yaklaşık 80 km kuzeydoğusunda, Batum'un batısında Karadeniz'e
167
02.10.2005 / Hürriyet
224
dökülür. Yıllık ortalama 6,3 milyar m 3 akış hacmine sahip olan Çoruh nehrinin toplam uzunluğu 431 km olup,
bunun 410 km'si sınırlarımız içinde, 21 km'lik bölümü sınırlarımız dışında Gürcistan topraklarında yer
almaktadır. Kar ve yağmur sularıyla beslenen ve en yüksek seviyesine Nisan, Mayıs aylarında ulaşan Çoruh
nehri en düşük seviyeye Eylül, Ekim aylarında iner. Ortalama akım değeri 202 m 3/sn olan Çoruh nehrinin en
yüksek akım değeri 2431 m 3/sn, en düşük akım değeri ise 39 m3/sn'dir. Çoruh havzası Türkiye'de en fazla
erozyona maruz kalan havzalardan biri olup, yılda 5,8 milyon m 3 yatak yükü taşımaktadır. Ülkemizin en hızlı
akan nehri olan Çoruh üzerinde 1962 yılında E.İ.E tarafından başlatılan çalışmalarla 10'u ana kol 17'si ise
yan kollar üzerinde olmak üzere toplam 27 adet baraj ve H.E.S. tesisi yapımı planlanmıştır. Sulama
fonksiyonu olmayan bu tesislerin yapımı tamamlandığında, Türkiye'nin toplam enerji üretiminin %8'i, toplam
hidroelektrik enerjisinin ise %34'ü bu tesislerden sağlanacaktır.
Araş ve Kura Nehirleri
Bu iki nehir, deniz seviyesinin 26 m daha altında bulunan, suları tuzlu Hazar denizi kapalı havzasına
dökülen akarsulardır. Hazar denizine ulaşmadan önce birleşerek tek kol halinde deniz olarak telaffuz edilen
ancak büyük bir göl durumunda olan Hazar denizine dökülürler.
Birçok kaynakta Kür suyu, Kürçay, Delikür olarak adı geçen ve antikçağda Kyros adıyla bilinen Kura
nehri, kaynaklarını Doğu Anadolu bölgesinden alan büyük ve önemli bir akarsudur. Toplam 1515 km olan
çığırının 189 km si ülkemiz sınırları içinde olan Kura nehri, yine ülkemiz sınırları içinde 4852 km 2 su toplama
alanına sahiptir. Doğu Anadolu bölgesinin kuzey kesiminde Allahüekber dağlarının kuzey yamaçlarından
doğan Kayınlıkdere, Türkmendere ve Erzurum Kars platosunun yüksek kesimlerinden ve Yalnız çam
dağlarının doğu yamaçlarından gelen derelerle birleşerek oluşan akarsu, Göle ve Ardahan ovalarını geçerek
doğuya doğru yoluna devam eder. Eğimin azlığına bağlı olarak Ardahan ovasında menderesler çizerek akan
Kura nehri, bu ovanın bitiminden sonra dar ve derin bir boğaza girerek yaklaşık 65 km boyunca Gürcistan
sınırına kadar Çıldır-Kurtkale karayolunun da takip ettiği bu dar vadi içinden Gb-Kd yönünde akarak, Kurtkale
yakınlarında sınırlarımız dışına çıkar. Gürcistan topraklarında kuzeye doğru gidip sonra doğuya doğru dönen
büyük bir yay çizen Kura Ahilkelek suyu ile Posof suyu'nu da aldıktan sonra Gürcistan'ın Borcomi, Gori ve
Tiflis kentlerini geçer, Azerbaycan topraklarında Kafkaslardan ve Dağlık Karabağ'dan gelen suları da alır ve
nihayet Sebirabad kenti yakınlarında Araş nehri ile birleşerek tek kol halinde Hazar denizine dökülür.
Kura ile Araş nehrinin birleşmesiyle oluşan akarsu da Kura ismi ile anılmaktadır.
Oktalama akım değeri 25 m 3/sn olan Kura nehri çekik dönemine eylül, ekim ayında, kabarık dönemine
ise karların eriyip, yağmurların başladığı nisan mayıs aylarında ulaşır. Kura nehrinin sınırlarımız dışında
kalan aşağı çığırı düzenli bir rejime ve sakin bir akışa sahip olduğu için ulaşıma elverişlidir.
Topraklarımızdaki bölümü üzerinde enerji veya sulama amaçlı büyük çaplı herhangi bir tesis bulunmamasına
karşın aşağı kesiminde sulama ve enerji amaçlı barajlar kurulmuştur.
Araş nehri Bingöl dağlarının kuzey yamaçlarından doğar ve bir yay çizerek doğuya döner. Tekman
civarında bir kol, Pasinler ovasında Pasin çayını alarak büyür, Horasan yakınlarında Zivin çayını da aldıktan
sonra genel olarak doğu-batı doğrultusunda akarak Kağızman'ı geçer ve Tuzluca kuzeyinde Ermenistan ile
doğal sınırımızı oluşturan Arpaçay'ı kuzeyden alarak Iğdır ovasına girer. Doğu ve güneydoğu yönünde
yoluna devam eden Araş, Türkiye-Ermenistan ve Nahçıvan arasında sınır oluşturduktan sonra Iğdır ovasının
güneydoğu ucunda sınırlarımızı terk eder. Kaynaklarını Küçük Ağrı dağının güney yamaçlarından alan
Sarısu'yun (Zengimar suyu) katılmasından sonra doğuya dönen Araş, İran'ın Ermenistan ve Azerbaycan ile
olan sınırını da çizer ve yukarıda sözü edildiği gibi Sebirabad'da Kura nehri ile birleşir. Yüksek ve dağlık bir
bölgede akış gösteren Araş nehri, kışın çok uzun ve sert geçmesi sonucu kış aylarında donar. Yağan karın
yerde kalması Aras'ın çekik seviyesinin kışın görülmesine neden olur. Karların eridiği, bahar yağışlarının
düştüğü nisan, mayıs, haziran aylarında Aras'ın suları yükselir ve çoğu kez taşkınlara neden olarak, karayolu
ulaşımı da engeller. Ortalama akım değeri 56,8 m 3/sn olan Araş nehrinin en yüksek akım değeri 1024 m 3/sn,
en düşük akım değeri ise 5,4m 3/sn olarak ölçülmüştür. Pasinler ve Iğdır ovası gibi geniş tarım arazilerinin
bulunduğu ovalara sulama sayesinde canlılık katan Araş nehri, rejiminin düzensiz olması nedeniyle akarsu
225
ulaşımına elverişli değildir.
Fırat ve Dicle Nehirleri
Türkiye'nin en büyük akarsularından olan Fırat ve Dicle nehirleri, kaynaklarını Doğu Anadolu
bölgesinden alan ve sınırlarımız dışında denize kavuşan sulardır. Her iki akarsu da sınırlarımız dışına
çıktıktan sonra Suriye ve Irak topraklarından geçerek Basra körfezi kuzeyinde Kurna yakınlarında birleşir ve
Şattül-arap adını alarak tek kol halinde Basra körfezine dökülür. Diğer sınır aşan akarsularla ilgili sınırdaş
ülkelerle aramızda önemli bir probleme rastlanmaz iken, Fırat ve Dicle nehirleri ile ilgili olarak, Cumhuriyet
tarihi boyunca ve özellikle de Güneydoğu Anadolu Projesi'nin (GAP) uygulamaya konulmasından sonra çok
sayıda sorun yaşanmıştır.
Tarihi kaynaklarda adı Euphrates, Eufrate, El-Furat olarak geçen Fırat nehrinin toplam uzunluğu 2780
km'dir. Karasu ve Murat suyu isimli iki kolun birleşmesiyle oluşan Fırat nehrinin ülkemiz topraklarındaki su
toplama alanı yaklaşık olarak 100.915 km 2'dir.
Erzurum'un kuzeydoğusunda Kargapazarı dağlarının batı yamaçlarından kaynaklarını alan Karasu
kolunun Suriye sınırına kadar uzunluğu 971 km'dir. Doğduktan sonra Erzurum ovasından geçen Karasu
batıya doğru akarak Erzincan ovasına gelir, Munzur dağlarının kuzeyinden akarken Kuruçay ve Gedikbaşı
çayını alır ve keskin bir dirsek ile güneydoğuya yönelir. Çatlı suyunu bu noktada aldıktan sonra Keban baraj
gölünü oluşturan Karasu; Munzur dağlarının batısında ve Akçapınar, Ağın güneyinde bir ırmaktan çok ince
uzun bir baraj göleti halinde uzanır.
Murat suyu ise Fırat nehrinin doğu kolu olma özelliğinin ötesinde, 1263 km'lik uzunluğu ile Doğu
Anadolu bölgesinin büyük ve önemli bir akarsuyu durumundadır. Van gölü kuzeyindeki Aladağ'ın kuzey
yamaçları ile Araş dağlarının güney yamaçlarından kaynaklarını alan Murat suyu, önce güneybatı, Malazgirt
ovasından çıktıktan sonra batı yönünde akarak kuzey ve güneyden gelen birçok dereyi de alır ve Palu
yakınlarında Keban baraj gölüne ulaşır. Palu'yu geçtikten sonra Keban bara gölüne ulaşır. Palu’yu geçtikten
sonra Keban baraj gölüne kuzeyden Peri suyu katılır.
İki ana kol durumundaki Karasu ve Murat suyunun Keban'ın yaklaşık 12 km kuzeyinde birleşmesiyle
asıl Fırat nehri oluşur. Keban barajının yapımından sonra baraj göletinin altında kalan bu birleşme
noktasından itibaren oldukça büyüyen Fırat nehri Keban ile Baskil arasındaki Hasandağı kütlesinin varlığı
nedeniyle bir büklüm yaparak güneydoğuya yönelir. Bu arada batıdan Tohma suyu ve Kuruçay'ı alarak
Kömürhan köprüsünün altından geçer ve Güneydoğu Toroslar'ı aşmak üzere dar ve derin boğazlara girer.
Yaklaşık 50 km boyunca dar ve derin bir vadi içinde akan Fırat, bu vadinin en dar yerinde Çüngüş batısında
yapılan Karakaya barajını da geçtikten sonra, bu kez Atatürk baraj gölünü oluşturur. Türkiye'nin ve GAP'ın
en büyük barajı olan Atatürk barajı Güneydoğu Anadolu bölgesinin coğrafi görünümünü büyük ölçüde
değiştirmiş; başta tarımsal faaliyetler olmak üzere, ulaşım, endüstri, ticaret ve turizm faaliyetleri yeni bir boyut
kazanmıştır. Dutluca ile Kuyulu arasında yer alan baraj gövdesinin güneyinde Fırat nehri Suriye sınırına
varana kadar biri Birecik barajı, diğeri daha güneydeki Karkamış barajı olmak üzere iki barajı daha geçerek
kademe kademe bir baraj gölünden diğerine akarak ve bu arada Nizip suyu gibi bazı yan kolları da alarak
Suriye sınırına ulaşır. Gaziantep yöresinden gelen Sacır suyu sınırlarımızın hemen güneyinde. Fırat nehrine
batıdan katılır.
Suriye, SSCB döneminde, bu ülkeden aldığı yardımlarla Fırat üzerinde büyük bir baraj yapmıştır. ElTabaka adıyla anılan bu barajın arkasında oluşan gölete Buhayretül Essad denilmekte ve elektrik üretimi ve
sulama suyu temininde Suriye için hayati bir önem taşımaktadır. Bu göl sayesinde Suriye çölünün görünümü
değişmiş, sulanabilen tarım alanları oluşturulmuş, Badiyetüşşam'da sulanan alanlar genişlemiş ve
hayvancılık ekonomisi canlanmıştır. Suriye topraklarında yol alan Fırat nehrine Anadolu topraklarından
doğan birçok küçük kol katılır. Pek çoğu yazın çekilen, kuruyan bu kollardan en önemlisi üç suyun
birleşmesiyle oluşan Habur suyudur. Karacadağ ve Mardin Eşiği'nin güney bölümlerinden doğan Viranşehir
suyu ve Zerka suyu Çağçağa suyu ile birleştikten sonra Habur suyu adını alır ve Hassece yakınlarında
Fırat'a karışır. Ebukemal yöresinde Suriye topraklarından çıkarak Irak'a giren Fırat nehri Habur suyundan
226
sonra 1200 km boyunca başka bir kol almaz. Kurak bir bölgede yol alırken sızma ve buharlaşma sonucunda
giderek zayıflar. Açılan kanallarla tarım arazileri için sulama suyu alınması da Fırat'ı güçten düşürür ve Kurna
yakınlarında Dicle ile birleşmeden önce birçok kola ayrılarak bataklık alanlar oluşturur. Kurna'da Dicle ile
birleşerek Şattül-arap adını alır ve kısa süre sonra Basra körfezine dökülür. Toplam uzunluğu 2780 km olan
Fırat'ın ülkemizdeki su toplama alanı 100.915 km 2'dir. En çekik dönemini eylül ayında sonbahar mevsiminde
yaşayan Fırat nehrinin bu dönemdeki akımı Suriye sınırına yakın bir noktada yapılan ölçümlere göre 113
m3/sn'dir. İlkbahar başlarından itibaren mart ayı başlarında karların erimeye başlamasıyla canlılık kazanan
akarsu en yüksek seviyesine nisan ayı sonlarında ulaşır. Bu dönemdeki en yüksek akım değeri 5374 m 3/sn
olarak ölçülen Fırat'ın yıllık ortalama akımı 909 m 3/sn dir. Rejiminin düzensiz olması nedeniyle akarsu
ulaşımına pek elverişli olmayan Fırat nehri, yüzlerce yıldır tarım alanlarının sulanmasına hizmet etmektedir.
Antikçağda adına Tigris ya da Tigre denilen Dicle nehri Güneydoğu Toroslardan kaynaklarını alır.
Doğduğu yerden sınırımıza ulaşana kadar 523 km uzunlukta olan Dicle'nin toplam uzunluğu 1900 km'dir.
Hazar gölünün gideğeni ile Behrimaz çayını alan, ayrıca Hazarbaba dağından inen erimiş kar sularıyla
oluşan birçok küçük kolu alarak beslenen Dicle nehri başlangıçta Maden suyu veya Ergani suyu olarak anılır.
Eğil yakınlarında Birkilin suyunu, Diyarbakır yakınında da Devegeçidi suyunu alan Dicle Diyarbakır'a
ulaştıktan sonra keskin bir dirsek oluşturarak doğuya döner. Giderek genişleyen ve gürleşen Dicle'ye bu
noktadan sonra önemli kollar katılır. Ambar çayı, Pamuk çayı, Salat çayı, Göksu çayı gibi küçük kolların yanı
sıra Batman çayı, Garzan çayı ve Bitlis çayı gibi bol su taşıyan akarsular Dicle'yi güçlendirir. Havuşşahap
dağlarından doğan bol sulu Botan çayını aldıktan sonra keskin bir dirsekle önce güneye dönen Dicle nehri bir
süre sonra güneydoğu yönüne döner ve Mardin eşiğini dar ve derin boğazlarla geçer. Cizre yakınlarında
Kızılsu'yu alan Dicle bir süre Türkiye-Suriye sınırını oluşturarak aktıktan sonra doğudan Türkiye-Irak sınırının
bir bölümünü çizen Habur suyunu da alarak ülkemizi terk eder ve güneye doğru akışını sürdürür. Musul ve
Bağdat'tan geçtikten sonra Kurna yakınında Fırat ile birleşir. Musul'un 40 km kadar güneyinde Hakkari
yöresinden gelen büyük Zap suyu ile İran'dan gelen Küçük Zap ve Diyale suyunu alan Dicle nehri Türkiye
sınırları içinde 38280 km 2'lik bir alanın sularını boşaltır. Ortalama akım değeri 629 m 3/sn olan akarsuyun
kurak ve sıcak geçen yaz aylarında akım değeri azalmakta ve suları çekilmektedir. Kar erimeleri ve bahar
yağışları nedeniyle mart ve nisan aylarında kabaran akarsuyun bu dönemdeki maksimum akım değeri 6450
m3/sn'ye kadar çıkmaktadır.
Fırat ve Dicle ile kollarının Türkiye için ayrı bir önemi vardır. Adıyaman,Gaziantep, Kilis, Şanlıurfa,
Diyarbakır, Batman, Mardin, Siirt ve Şırnak illerinin kapladığı sahalar GAP bölgesi olarak adlandırılmaktadır.
GAP'ın (Güneydoğu Anadolu Projesi) önemi Fırat ve Dicle nehirleri üzerinde yapımı öngörülen barajlar ve
hidroelektrik santralleri ile bölgedeki verimli tarım alanlarının sulanmasına yönelik tesisler; kentsel ve kırsaltarımsal altyapı, sağlık, eğitim, sanayi, konut, turizm ve ulaştırma ve diğer sektörlerdeki yatırımları da içine
alan ve bölgenin sosyoekonomik gelişimini ve kalkınmasını hedef alan bir proje olmasıdır. Zengin su
kaynaklarını değerlendirmek üzere 13 büyük proje oluşturulmuştur. Bu 'projelerin 7'si Fırat, 6'sı ise Dicle
havzasında yer almaktadır. Sözü edilen bu projeler tamamlandığında Fırat ve Dicle havzalarında 22 baraj ve
19 hidroelektrik santrali inşa edilmiş olacak, böylece 7485 mw kurulu güç ile yılda 27 milyar kwh enerji
üretilecektir. Buna ek olarak bölgede 1,7 milyon hektarlık tarım alanının sulanması hedeflenmektedir. Toplam
yatırım değerinin 32 milyar ABD doları olacağı tahmin edilen bu proje Türkiye Cumhuriyetinin en büyük
projesi durumundadır ve söz konusu projenin tamamlanmasıyla, bölgenin tarıma dayalı ihracat bakımından
öne çıkması beklenmektedir. Bu gerçekleşirse işsizlik oranlarında azalma olacak ve diğer bölgelere göç olayı
önlenecektir.
Buraya kadar saydığımız akarsulara ek olarak Asi nehri ve Meriç nehri de sınır aşan sular kapsamında
değerlendirilmektedir.
Toplam uzunluğu 380 km olan Asi nehri, Lübnan'da, Lübnan ve Anti-Lübnan dağları arasındaki Bekaa
vadisinden doğar ve kuzeye doğru akar. Ülkemiz sınırları içinde kalan bölümünün uzunluğu 97 km'dir. Hatay
yakınlarında Türkiye topraklarına giren Asi nehri batıya doğru bir dirsek çizerek Antakya kenti yakınlarından
227
geçer ve Samandağ kasabası yakınlarında Akdeniz'e dökülür. Fırat ve Dicle'nin sularını haksız ve keyfi
kullandığımız bahanesiyle, Suriye Asi nehrinin sularını Türkiye'ye hiçbir hak tanımadan, istediği gibi
değerlendirmektedir.
Kaynaklarını Bulgaristan'dan alan ve toplam uzunluğu 480 km olan Meriç (Bulgarca Maritsa) nehri,
Rila dağlarından doğar. Doğuya doğru akışı sırasında Balkan dağlarından gelen kolları da alır. Rodop
dağlarından kaynaklanan Arda ırmağı ile Balkan dağlarından gelen Tunca ırmağı da Edirne kenti
yakınlarında Meriç'e katılır. Meriç nehri 211 km boyunca Türk-Yunan sınırını oluşturarak güneye doğru akar.
İpsala kuzeyinde Meriç'e katılan Ergene suyunun tamamı Türkiye topraklarında yer almaktadır. Edirne
yakınlarında yapılan ölçümlere göre Meriç nehrinin ortalama akım değeri 182 m 3/sn olup, en yüksek akımı,
nisan-mayıs aylarında kar erimeleriyle 1679 m 3/sn' ye ulaşır. Kar erimelerinin ve sağanak yağışların fazla
olduğu yıllarda Bulgaristan ve Yunanistan baraj kapaklarını açarak İpsala ve Edirne çevresinde sel ve su
baskınlarına neden olmakta, yaz aylarında ise bu ülkelerin aşırı su kullanımı sonucunda Meriç nehrinin
yatağında yeterli su bulunmamakta, tarım ve sanayi alanlarında su sıkıntısı çekilmektedir. Türkiye geçmiş
yıllarda bu açığı kapatmak amacı ile Bulgaristan'dan para ödeyerek su satın almıştır.
Başta da belirttiğimiz gibi sınır aşan sular konusunda Yunanistan ve Bulgaristan ile ciddi bir
sorunumuz bulunmamaktadır. Asıl sorun Suriye ve Irak'la yaşanmaktadır. Bu iki ülke, güney komşularımız
olarak suyu bir koz veya bir savaş sebebi olarak görmektedirler. Gerçekten de Suriye ve Irak su sorununa
“kazanılmış kadim hak” veya “tarihsel hak” perspektifinden bakmakta, konuya “nehirlere üç kıyıdaş ülke
olduğumuza göre su paylaşımı her ülkeye 1/3 oranında olmalıdır” varsayımıyla yaklaşmaktadırlar. Bu
yaklaşım esas itibariyle Fırat ve Dicle'nin beslenme havzalarının % 100 ünün ülkemiz topraklarında olması
sebebiyle, sağlam dayanağı olmayan bir tutum ve yaklaşımdır.
Dünyada iki ya da daha fazla ülkenin siyasi sınırlanın ilgilendiren 260 civarında sınır aşan su havzası
bulunmaktadır. Toplam 145 ülkenin de sınır aşan suların havzalarında toprağı vardır. Örneğin Avrupa
kıtasında, Tuna nehrinin havzasında 17 ülkenin topraklan bulunmaktadır ve bütün bu ülkeler Tuna'nın
sularını kullanmaktadırlar. Kongo, Nijer, Nil, Ren, Ganj, Amazon, Mekong, Volga, Şeria nehirleri diğer sınır
aşan sulara örnektir.
Uluslar arası hukuk çerçevesinde sınır aşan sulardan yararlanılması dört farklı anlayış çerçevesinde
değerlendirilmektedir.
1- Mutlak egemenlik hakkı: Bu görüşe göre her ülke sahip olduğu sulardan istediği gibi yararlanır ve
kimseye, hiçbir ülkeye hesap vermek durumunda değildir. Bu görüş ilk defa 1895 yılında ABD ile Meksika
arasında Rio Grande nehrinin sularının paylaşımı ile ilgili olarak ortaya çıkan anlaşmazlıkta ABD tarafından
savunulmuştur.
2- Sınırlı egemenlik hakkı: Bu görüşte ülkelerin sahip olduğu sular üzerinde yararlanma ve akış
miktarında değişiklik yapma yönünden hakları vardır. Ancak bu sulardan yararlanacak diğer ülkelerin çıkar
ve faaliyetlerini aksatmamak oldukça önemlidir. Son yıllarda pek çok ülke bu görüşü benimsemektedir.
3- Ortak havza görüşü: Bir nehrin havzasını ve akıttığı suları paylaşan bütün ülkelerin havzanın ve
suyollarının ortak sahibi olduklarını ileri süren bir yaklaşımdır. Siyasi sınırları ve devletlerin egemenlik
alanlarını dikkate almadığı için uygulanabilir olmaktan uzaktır.
4- Komşu-kıyıdaş ülkelerin kaynaklarının etkilenmemesi görüşü: Bu görüş bir ülkenin egemenlik
alanından geçen tüm akarsuların aşağı çığırdaki bir sonraki ülkeye akışında hiçbir değişiklik yapılmadan
aktarılması yükümlülüğüne dayalıdır. Daha açıkçası akarsu topraklarından geçecek ama tarım arazisi
sulanmayacak, enerji üretim amaçlı baraj yapamayacaksın. Doğal olarak bu görüş, sadece en aşağı
çığırdaki ülkeye tam yararlanma olanağı tanıyan bir uygulamayı benimsemektedir ve yukarı çığır ülkelerinin
Benimsemesi mümkün değildir.
1950 yılından bu yana sınır aşan sular konusunda Uluslararası hukuk derneği ve Birleşmiş Milletler
Uluslararası hukuk komisyonu tarafından bazı düzenleme çalışmaları yapılmıştır. Uluslararası hukuk derneği
1966 yılında Helsinki'de yaptığı toplantılar sonrasında, yayınladığı tavsiye niteliğindeki kararlarda kıyıdaş
228
ülkeler arasında sınır aşan sulardan makul ve hakça ölçüler içinde yararlanma ilkesini ortaya atmıştır.
Burada bahsedilen hakça yararlanma kavramı eşit miktar ve eşit yararlanma anlamında kullanılmamaktadır.
Birleşmiş Milletler Uluslararası Hukuk Komisyonu 1970 yılından bu yana sınır aşan sular ya da kendi deyimi
ile "uluslararası sular" hakkında çok sayıda çalışma metni ve rapor hazırlamıştır. Son olarak 1991'de
hazırlanan ve 1994'de tamamlanarak imzaya sunulan 33 maddelik bir metin ortaya konmuş ancak bu taslak
tüm ülkeler tarafından imzalanmamıştır. Uluslararası Hukuk Komisyonu taslağındaki bir ayrıntı dikkat
çekicidir. Bu taslakta sınır oluşturan sular ve sınır aşan sular ayrı ayrı ele alınmamakta, her ikisi için de
"Uluslararası Sular" kavramı kullanılmaktadır. Bu yaklaşım tarzı ulusal çıkarlarımıza aykırı olduğu için
tasarıya imza koymamız bizim çıkarlarımıza apaçık ters düşmektedir. Taslağın 5. ve 7. maddelerinde ise
kıyıdaş ülkelerin "makul ve adil ölçülerde" bu sulardan yararlanma hakları olduğu ifade edilmekte ve suyu
kullanan ülkenin diğer kıyıdaş ülkelere önemli ölçüde zarar vermemeye özen göstermesi gerektiğinin altı
çizilmektedir. Ancak bu zarar nasıl ölçülecek ve miktarı neye göre belirlenecektir; bu konu belli değildir.
Taslağın 6. maddesinde ise suyun optimum kullanımı tanımlanırken, bölgede yaşayan nüfus, gelişmişlik
düzeyi ve teknolojik özellikler ile ekonomik ve sosyal ihtiyaçların göz önüne alınacağı vurgulanmaktadır.
Suyun vazgeçilmez ve çok değerli bir madde olması, yaşamsal bir önem taşıması nedeniyle
önümüzdeki yıllarda Suriye ve Irak'la aramızda çıkması ihtimal dahilinde olan sorunların çözümü için ileriye
yönelik birtakım önlemlerin alınması zorunlu görünmektedir. Buna karşın konunun hukuki yönden
çözümünün, ilgili ülkelerin karşılıklı anlaşma taraftarı olmamaları halinde mümkün olmadığı da bir gerçektir.
Suriye ile aramızdaki sınır aşan sular ile ilgili ilk sorun belirtisi Türkiye Cumhuriyeti devletinin ilk
kurulduğu yıllarda ortaya çıkmış, 21 Ekim 1921 tarihinde Suriye ile “Ankara İtilâfnâmesi” imzalanmıştır. Buna
göre Fırat'ın sularından her iki tarafın da ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde yararlanması öngörülmektedir.
Ayrıca Türkiye Hajep şehrine de su vermeyi kabul etmiştir.
Türkiye'nin uluslar arası suların kullanımı ile ilgili imza koyduğu bir diğer yazılı belge Lozan
Antlaşması'dır. Antlaşmanın 109. maddesi siyasi sınırların değişmesine bağlı olarak önceden başlatılmış
birtakım programların tamamlanması için taraf ülkelere bazı hakların tanınmasından söz edilmektedir. Ancak
Suriye'nin Lozan Antlaşması maddelerini dayanak göstermesi pek mümkün değildir.
1926 yılında Suriye ve Lübnan'ın çıkarlarını kollamak amacıyla Türkiye ile Fransa arasında imzalanan
"Dostluk ve iyi Komşuluk Sözleşmesi"nin 13. maddesi ile Türkiye yine Suriye'ye su vermeyi kabul etmiş,
ayrıca 1946 yılında Türkiye ile Irak arasında "Dostluk ve iyi Komşuluk Antlaşması" imzalanmıştır. Bu
antlaşma ile birlikte Dicle-Fırat ve Kolları Sularının Düzene Konması" protokolü imzalanmıştır. Bu protokole
ve antlaşmaya göre nehirlerden düzenli bir şekilde su alınması, taşkınların önlenmesi amacıyla Türkiye'de
akış gözlem istasyonlarının kurulması, yapım masraflarının eşit şekilde paylaşılması ve gözlem sonuçlarının
Irak'a verilmesi karar altına alınmıştır. Antlaşma, bağlayıcı bir tarih içermemesine ve günümüze kadar geçerli
olmasına karşın uygulamaya konula-bildiğini söylemek mümkün değildir, ilk antlaşmanın imzalanmasından,
1954 yılında Fırat üzerinde Keban ve Karakaya barajı projelerine başlanmasına kadar ciddi bir sorun söz
konusu olmamıştır. Ancak bu tarihten sonra, özellikle 1964 yılında Keban baraj gövdesinin yapımı her iki
komşumuz tarafından ilgi endişeyle izlenmiş, bu ülkeler daha sonra Türkiye'yi suyu politik bir araç olarak,
Ortadoğu'ya hükmetmek ve sindirmek amacıyla bir tehdit unsuru olarak kullanmakla suçlamışlardır. Keban
barajının yapımına başlanmasıyla Suriye karşı atağa geçmiş ve S.S.C.B.'nin parasal desteğiyle Fırat nehri
üzerinde Tabka barajının yapımına girişmiştir. 1974 yılında hem Keban, hem de Tabka barajı tamamlanmış
ve barajlarda su tutulmasına aynı tarihlerde başlanmıştır. Ancak Suriye aşağı çığırdaki Irak'a çok az su
vermiş, bu da iki ülkeyi savaşın eşiğine getirmiştir. Türkiye Keban barajında su tutulması aşamasında
Suriye'ye 350 m3/sn su vermeyi taahhüt etmiş ve sözünü tutmuştur. Karakaya barajının yapım aşamasında
ise Suriye uluslararası girişimlerde bulunmuş ve barajın yapımını engellemeye çalışmıştır. Daha sonra
Atatürk barajının yapımı sırasında da sorun ve krizler tırmanarak devam etmiş, 17 temmuz 1987'de TürkiyeSuriye Karma Ekonomik Komisyonu toplanmış ve taraflar, geçici bir antlaşma gibi düşünülen bir protokole
imza koymuşlardır. Buna göre Atatürk baraj gölünün doldurulması sırasında Türkiye saniyede 500 m 3 su
229
bırakmayı taahhüt etmiştir. Baraj göletinin dolumuna başlanmadan önceki dönemde yaklaşık olarak saniyede
850 m3 su bırakılmış ve Suriye ve Irak hükümetlerine baraj göletinin doldurulması için bir ay boyunca Fırat'ın
akışının kesileceği bildirilmiştir. Önceden bildirilmesine karşın başta Suriye ve Irak olmak üzere tüm Arap
ülkelerinin yayın organlarında "Türkiye Fırat'ın suyunu kesti" tarzında hasmane yorum ve beyanatlar yer
almıştır. Türkiye baraj dolduktan sonra dip savak kapağını açıp, tekrar 500 m 3/sn su bırakmaya devam
etmiştir. Bu tarihlerde Suriye ve Irak Türkiye'nin "Su kozu"na karşı başka kozlar kullanmayı tercih etmiş,
Türkiye'yi hedef alan terör hareketlerine ev sahipliği yapmışlardır.
Suriye ve Irak, Türkiye'yi komşu olarak değil sakınılması gereken düşman bir ülke olarak
değerlendirmektedirler. Hele de Güneydoğu Anadolu Projesinin uygulamaya konulmasından sonra ihtilafa
konu olan Fırat ve Dicle'nin sularını kullanarak gelişen ve ilerleyip kalkınan bir Türkiye hiç işlerine
gelmemektedir, Türkiyelin bu suları kullanarak jeopolitik üstünlük sağlaması bu ülkelerin korkulu rüyası
haline gelmiştir. Yeni kurulan Irak hükümetinin başbakanı İbrahim Caferi ilk yurtdışı ziyaretini Türkiye'ye
yaptı. Irak başbakanının heyetinde altı tane bakan vardı. Bunlardan biri de "su bakanı' idi. Saddam Hüseyin
döneminde Irak'ta su bakanlığı diye bir bakanlık yoktu. ABD Irak'ı yeniden yapılandırırken mevcut bakanlıklar
arasına bir de su bakanlığı koydurmuştur. Geçmişte İran ile Irak arasında yaşanmış olan savaşın ana
nedenlerinden birinin Fırat-Dicle ve Şattül-arap suyolu olduğu tam da bu noktada hatırlanmalıdır. Elbette ki
yeni kurulan Irak'ın bundan sonra ülkemizle yapacağı görüşmelerin en önemli konularından biri de su konusu
olacaktır. Bu noktada altı çizilmesi gereken en önemli olgu, bu konudaki tek muhatap olduğumuz ülke ya da
ülkeler grubunun Irak, İran veya Suriye olmadığıdır. Ülkemizin bulunduğu bölgeyle ilgili ABD ve İngiltere'nin
ileriye dönük birtakım planları vardır ve ABD'nin Irak'ı "demokrasi getirme" bahanesiyle işgali bu planın
sadece küçük bir parçasıdır.
Sonuç
Buraya kadar yapılan inceleme ve değerlendirmeden çıkan sonuç, sınır aşan sular sorununu uluslar
arası hukuk çerçevesinde çözmenin şimdilik mümkün olmadığı yönündedir. Oluşturulan Ortak Teknik Komite
ve komisyonların yaptığı 30' dan fazla görüşme hiçbir sonuç vermemiş, taraflar ortak bir görüş üzerinde
anlaşıp uzlaşamamışlardır. Türkiye üç aşamalı bir plan ileri sürmüş ve sırasıyla su kaynaklan envanter
çalışmaları ile toprak kaynakları envanter çalışmaları yapılmasının önemi ve gerekliliği ile taraf olan ülkelerin
gerçek ihtiyaçları belirlenerek buna göre nihai bir sonuca varılması yönünde görüş belirtmiştir. Fakat ne
Suriye ne de Irak bu plana sıcak bakmamış, alternatif bir çözüm de üretmemişlerdir. Sonuç itibariyle Türkiye
elbette sahip olduğu doğal kaynakları kullanırken hakkaniyetli davranmalı, uluslar arası hukuk platformunda
da kendini savunabilmelidir. Ancak Türkiye hiçbir zaman kendinden daha güçsüz olan ve bu kaynaklar
üzeride ülkelerden izin istemeyi bir gereklilik olarak görmek durumunda değildir.
230
DÜNYANIN EN ZOR SORULARI,
EN BASİT OLANLARIDIR!
Artan PKK terörü sebebiyle önce Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, ardından da o dönemde Genel
Kurmay İkinci Başkanı olan Orgeneral İlker Başbuğ; “Türkiye’nin gerekirse Kuzey Irak’a girerek, PKK
terörüne karşı önlem alacağını” kamuoyuna açıklamışlardı.
Fakat gözden kaçanlar ve kaçırılanlar hem Başbakan Erdoğan’ın, hem de Orgeneral Başbuğ’un
çıkışlarını bir anda boşa çıkardı.
Şöyle ki:
Türkiye, Saddam zamanında Kuzey Irak’a birçok kez sıcak takip kapsamında askeri harekat düzenledi.
Ama bu harekatlar hep sonuçsuz kaldı. O halde bu bağlamda aşağıdaki soru sorulamaz mı?
“Şimdi düzenlenecek bir sınır ötesi sıcak takibin başarı şansı ne kadardır?”
ABD Irak’ı işgal etmeden önce, ABD’nin işgalinin PKK terörünü tırmandırabileceğine ilişkin bir
değerlendirme Genel Kurmay’da yapılmadı mı?
Geçmişten beri PKK’ya sempati ile bakan ya da en azından nötr kalan ABD’nin, PKK terörüne göz
yumacağını analiz edemeyen bir Genel Kurmay, sınır ötesi harekatın başarılı olacağını nasıl ve neye
dayanarak öngörmüştür?
Saddam zamanında, TSK’dan herhangi bir erin önünde titreyen Barzani ve Talabani şimdi Irak’ta
100.000 kişilik ağır silahlara, tanklara, yerden havaya füzelere sahip bir orduyla techiz edilirken, bu durumun
PKK terörünü motive edemeyeceği hangi sebeple düşünülmüştür. PKK için Kuzey Irak’a girildiğinde, Barzani
ve Talabani’nin ellerindeki orduyu TSK’ya karşı kullanmayacaklarının garantisi var mıdır?
Kuzey Irak’ın 25 Km. derinliğine kadar bir alanı “mayın denizi” haline getiren PKK’yı, bu işlemi
yaparken seyredenler sınır ötesi harekatta olası zayiat konusunda ne düşünüyorlar?
ABD ve koalisyon güçleri, Irak’taki başarısızlık için, Türkiye’yi sorumlu tutuyorlar. Peki ABD’nin,
İngiltere’nin ellerindeki teknolojik, ekonomik ve siyasi imkanlarla başarılı olamadığı Irak’ta, henüz ordusunun
modernizasyonunu tamamlamamış, ekonomik sorunlarını çözememiş bir Türkiye nasıl başarılı olacak?
ABD, İngiltere ve koalisyon ülkelerinin ayda 5 milyar dolar masrafla içinden çıkamadıkları Irak
bataklığından, bu kırılgan ve her an patlamaya hazır ekonomimizle Türkiye nasıl çıkacak?
Genel Kurmay’ın bu soruya cevabı nedir?
Hükümetin bu soruya cevabı nedir?
Ve diğer sorular
ABD ve koalisyon güçlerinin Irak’ta asayiş için desteğe ihtiyacı var ise Barzani ve Talabani’nin elindeki
100.000 kişilik ordu niye kullanılmamaktadır?
Genelkurmay İkinci Başkanı ve kuvvet komutanları, ülkenin ekonomik talanı, Telekom, Petkim, Tüpraş
ve diğer özelleştirme peşkeşleri ile Anayasal sistemin tasfiyesini başarı ile gerçekleştiren Türkiye
ekonomisini silahsız eylemle yerle bir eden, istiklal ve istikbalimizi ayağa düşüren hükümet hakkında ne
düşünmektedirler?
Yüksek Askeri Şura’nın yaklaştığı bugünlerde, askeri öngörü, askeri strateji ve vatan savunması gibi
temel askeri hususlardaki başarısızlık ya da en azından pasifliği kamuoyunca kabul görmüş mevcut komuta
kademesi acaba bu bireysel ve kurumsal beceriksizlik tablosunu örtmek için iyi planlanmamış bir Kuzey Irak
harekatı ile örtmek mi istemektedir?
ABD’den izinsiz Türkiye’nin içindeki teröristlerle mücadelede zorlanan bir ülke, ABD’nin ve koalisyon
güçlerinin, Barzani ve Talabani’nin desteğine sahip teröristleri Irak’ta ABD’nin her an değişebilecek tutumu ile
imhayı nasıl planlamıştır?
Doğusu ve Güneydoğusu’ndaki her askeri harekat, (yakın tarihimiz incelenirse görülecektir) Türkiye’nin
toprak kaybı ile sonuçlanmıştır. Kuzey Irak’a bir harekatın da böyle bir netice doğurmasını nasıl
önleyeceksiniz? KKTC’yi elinde tutmakta zorlanan ve hatta AB’den tarih alacağız diye tepsi içinde
231
yabancılara ikram eden Genelkurmay ve AKP Hükümeti’nin bu konuda varsa A, B, çok zor ama C planı var
mı, varsa nedir?
Bu soruları çoğaltmak mümkün.
Bu sorularımızın cevabını tüm Türkiye sabırsızlıkla bekliyor.
Ancak her şeye rağmen Kuzey Irak’a bir askeri harekat yapılacaksa...
Öncelikle:
Başbakan’ın ve Bakanların, AKP milletvekillerinin ve mevcut komuta kademesinin askerliğini yapmış
ya da yapan çocukları için yasal düzenleme yapılıp Kuzey Irak’a ilk girecek askeri birliklere yerleştirilmeleri
sağlanmalıdır. Şayet yukarıdaki seçkinlerin bu duruma uygun çocukları yoksa, 1. dereceden yakınlarının
çocukları yasal düzenleme ile Irak’a gönderilmelidir. Şayet bu da imkan dahilinde değilse bizzat kendileri için
yasal düzenleme yapılmalı ve Kuzey Irak’ta savaşmaları sağlanmalıdır. Bu şerefli görevden kaçacak
herhalde kimse yoktur.
Şayet Kuzey Irak’a düzenlenecek harekatın Yüksek Askeri Şura’ya yönelik bir boyutu yoksa, yani
bazıları koltuklarını kaybetmemek için bir “savaş hali” durumuna sığınılıyorsa, mevcut kuvvet komutanlarının
istifası gündeme gelmelidir!.. Hem de hemen!
Yine Kuzey Irak’a bir askeri harekat düzenlenecek ise Barzani ve Talabani tarafından kurulan ancak
ABD ve İngiltere tarafından Irak’ta kullanılmayan ordu terhis edilmeli ve silahları da Türkiye tarafından imha
edilmelidir. Muhakkak edilmelidir.
Kuzey Irak’a düzenlenecek askeri harekat Recep Tayyip Erdoğan hükümetini kurtarmaya yönelikse,
bilinmelidir ki, mevcut komuta kademesi; Türkiye’yi sömürge derekesine (seviyesine) düşürmüş bir
hükümetin payandası olamaz. Olmamalı!
Yine Kuzey Irak’a Türkiye asker gönderecekse ABD ve İngiltere mutlaka Barzani ve Talabani’nin
ordusunun Irak’taki asayişi sağlamakta niye kullanmadığını herkese ikna edecek inandırıcılıkta açıklamalıdır.
Hem de acilen açıklamalıdır.
Genel Kurmay Başkanlığı, ABD ve hükümet de ABD bölgeye müdahale etmeden önce neden PKK’yı
bitirmediğini aynı inandırıcılık düzeyinde kamuoyuna açıklamalıdır. Hem de muhakkak açıklamalıdır.
Şeyh Said’in torunu Abdülmelik Fırat (ki bu konuları çok iyi bilir); “Türkiye istese PKK’yı Hizbullah gibi
bir günde bitirir” açıklamasını yaptı.
Bu açıklama dikkate alınmalı ve 3-5 bin teröristin 700-800 bin kişilik mevcudu olan bir orduya karşı
nasıl barınabildiği yine aynı inandırıcılık düzeyinde kamuoyuna anlatılmalıdır. Muhakkak anlatılmalıdır.
Gün geçtikçe netleşen fotoğrafa bakıp diyoruz ki:
Hem Başbakan’ın hem Orgeneral Başbuğ açıklamaları maalesef kamuoyuna inandırıcı gelmemiştir.
Gelememiştir!
Açıklamanın tüm “inandırıcılık ayakları” eksiktir.
Özellikle Sayın Başbakan,
AB’den, ABD’den şamar üstüne şamar yedikten sonra, ekonomiyi düzeltemeyeceği ortaya çıktıktan
sonra, birden, icazet aldığı ABD’ye bile karşı çıkarak, PKK terörüne karşı aslan kesildi. Böyle olunca
şüphelerimiz daha da arttı.
Sayın Başbakan kamuoyuna olası bir Kuzey Irak harekatı ile hangi başarısızlıklarını örteceğini
açıklamalıdır. Eğer bunu yapmazsa biz Başbakan’ın ve O’nun değişik bürokrasilerdeki suç ortaklarının neleri
örtmeye çalıştığını, Türk milletine ve elifi elifine anlatacağız!..
Sayın Orgeneral Başbuğ da, bugüne kadar somut hiçbir başarı göstermeyen ve üstelik siyasi
tecrübeden, uluslararası ilişkiler tekniğinden, yönetsel ehliyet ve liyakatten yoksun bir hükümetin
değerlendirmelerine nasıl ortak olduğunu ve paylaştığını muhakkak açıklamalıdır.
Bunun da ötesinde, Türkiye’nin Osmanlı’nın son dönemindekine benzer maceralara sürüklemesinin
önüne geçmek için hem hükümetin hem de diğer yetkili mesuliyetLİlerin istifası zaruret haline gelmiştir.
232
 “STRATEJİK
MESELESİ
ESARET”
BELGESİ
VE
AKP’NİN
HAYSİYET
AKP’nin ABD ile imzaladığı “Stratejik Vizyon” Belgesi:
a- BOP’a (Büyük İsrail Projesine) paravan olmanın resmidir.
b- Cüneyt Zapsu Aracılığıyla: “Bizi kullanın!” diye yalvardıkları Amerikan Siyonistlerinin:
“AKP’yi kullanma kılavuzu” yerindedir.
c- Siyonist ve emperyalist güçlerin, Ortadoğu, Karadeniz, Kafkasya başta olmak üzere tüm
İslam coğrafyasını kuşatma girişimine geçit vermedir.
d- Bu belge, Lozan’ı imzalamayan ve Türkiye’nin sınırlarını tanımayan ABD’nin Sevri uygulama
ve ülkemizi parçalama projesidir.
ABD ile Statejik ve Ortak Vizyon Belgesi:
Mandacılığın Tescil Edilmesidir.
Türkiye’nin ABD ile ilişkilerinde nelere dikkat etmesi ve nelere öncelik vermesi gerektiğine dair
‘emir’ niteliğindeki stratejik ortak vizyon belgesi Türkiye’nin yıllardır sürdürdüğü dış politikasını
baştan aşağı değiştiriyor. Türkiye tam anlamıyla ABD’nin boyunduruğu altına sokuluyor. Bu belge
içindeki maddeler itibariyle Türkiye’nin içerde ve dışarda bütün çıkarlarına yönelik ABD’ye söz hakkı
veriyor. Türkiye’yi, ABD’nin bütün İslâm ülkelerini kapsayan Büyük Ortadoğu Projesi’nin tam
anlamıyla uygulayıcısı durumuna düşürüyor.
Böylece Türkiye, batılı devletler tarafından işgal edilmek üzere önüne konulan Sevr
anlaşmasının bir benzerini Amerika’da kabul etmiş oluyor. Türk-Amerikan ilişkilerinde adeta
mandacılığın belgesi niteliği taşıyan ‘Stratejik Ortak Vizyon Belgesi’ Türkiye’yi sorgusuzca ABD’nin
bölgedeki çıkarlarına hizmet ettirmeye itiyor, tam bir taahhüt altına alıyor. Türkiye Dışişleri Bakanı
Abdullah Gül ve ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice’ın Amerika’da açıkladığı belge, Türkiye’nin
geleceğini ABD’nin kontrolüne bırakıyor.
- Belge iki sayfadan oluşuyor
Tam ismi “Türk-Amerikan Stratejik Ortaklığını İleri Götürmek İçin Ortak Vizyon ve Yapılandırılmış
Diyalog” olan belge iki sayfadan oluşuyor. ‘Ortak Vizyon’ ve ‘Yapılandırılmış Diyalog’ olarak iki kısma ayrılan
belgenin birinci kısmında Türkiye’nin hangi taahhütleri kabul ettiği sıralanırken, ikinci kısmında hangi
yöntemler aracılığı ile taahhüt edilenlerin yerine getirileceği anlatılıyor. Bunun için oluşturulan araçlar, iki ülke
politikacılarından, diplomatlarına hatta iki ülke öğrencileri arasındaki ilişkiye kadar iniyor. Ev ödevi
niteliğindeki belgenin her bir kelimesinin uygulanması için Türkiye’nin iç politikası bile abluka altına alınıyor.
- Güçlü dostluk bağları, Türkiye’yi ABD üzerinden İsrail’e bağlıyor!
Belgenin girişinde, Türkiye ile ABD arasındaki ilişkilerin belirleyici unsurları; “güçlü dostluk ilişkileri,
ittifak, karşılıklı güven ve vizyon birliği” gibi yaldızlı laflarla tanımlanıyor. Bölgesel ve küresel hedefleri
bağlamında aynı değerler ve ideallerin paylaşıldığını vurgulanan belgede, bunlar barış, demokrasi, özgürlük
ve refahın geliştirilmesi olarak nitelendirilerek, “Bu nedenle, Türkiye ve ABD, birlikte çaba harcamalarını
gerekli kılan ortak sınamalar ve fırsatlarla karşı karşıyadır. İstişare ve işbirliğine dönük ortak gündemimizin
unsurlarını bu sınama ve fırsatlar şekillendirmektedir” deniliyor!?
- “Etkin işbirliği” diye, Türkiye’ye BOP’un Taşeronluğu Dayatılıyor:
Ortak vizyonun; etkin bir işbirliği ve yapılandırılmış diyalog yoluyla müşterek çabalara dönüştürülmesi
hususunda anlaşıldığı belirtilen metinde, “Türkiye ve ABD aşağıda sunulanlar dahil olmak üzere, bütün ortak
ilgi alanlarında birlikte çalışmayı taahhüt eder” ifadesi yer alıyor.
- “Ev ödevini kontrol” kısmı sağlama alınıyor:
Metnin ikinci kısmı “Yapılandırılmış Diyalog” başlığı ile veriliyor. Bu bölümde oluşturulan danışma
kanalları ile Türkiye’nin iç politikasından medyaya, eğitimden, sivil toplum kuruluşlarının çalışma
yöntemlerine kadar pek çok konuda ABD’nin taleplerinin yerine getirileceğine söz veriliyor. Belgede, tesis
edilen Yüksek Düzeyli Savunma Grubu, Ekonomik Ortaklık Konseyi ile Ticaret ve Yatırım Çerçeve anlaşması
233
danışma mekanizmalarına ek olarak, birbirini destekleyici nitelikte dört kulvar öngörülüyor:
 Uzman düzeyinde çalışmalar: Ortak ilgi alanlarına ilişkin olarak uygun görülecek sıklıkta görüşmeler
yapılacak.
 Siyaset Planlama Danışmaları: Siyaset planlama birimleri arasında düzenli toplantılar yapılacak,
gelişmeler irdelenecek, izlenecek politikalar ile kullanılacak imkanlar zımnında uygun önerilerde
bulunulacak.
 Geniş tabanlı diyalog programları: İlişkilerin kapsamını genişletmek amacıyla iş grupları, medya, sivil
toplum, bilim adamları ve mühendisler, akademisyenler, düşünce kuruluşları, eğitmenler ve
öğrenciler arasında ikili düzeyde değişimler yapılacak. TBMM ile ABD kongresi arasında diyalog
fırsatları oluşturulacak.
 Yüksek düzeyli gözden geçirme aşamaları: Kapsamlı ve zamanlı değerlendirmeler için yılda en az
bir kere müsteşar düzeyinde gözden geçirme çalışmaları planlanacak.
- Stratejik ortak vizyon belgesi ile madde madde taahhüt altına girdiğimiz konular şöyle:
 Geniş Ortadoğu’da barış ve istikrarın demokrasi yoluyla yaygınlaştırılması konusundaki
işbirliği
 İsrail-Filistin ihtilafının iki devletli çözüm temelinde halli dahil, Arap İsrail ihtilafının kalıcı
çözümüne yönelik uluslararası çabaların desteklenmesi
 Birleşik bir Irak’ta istikrarın, demokrasinin ve refahın teşvik edilmesi
 İran’ın nükleer programına ilişkin son P5+1 girişimi dahil diplomatik çabaların sürdürülmesi
 Karadeniz Bölgesi, Kafkaslar, Orta Asya ve Afganistan’da istikrar, demokrasi ve refaha
katkının güçlendirilmesi
 Kıbrıs sorununa Birleşmiş Milletler gözetimi altında adil ve kalıcı, kapsamlı ve karşılıklı olarak
kabul edilebilecek bir çözüm sağlanmasının desteklenmesi ve bu bağlamda Kıbrıs
Türkleri’nin üzerindeki izolasyonun giderilmesi
 Enerji güvenliğinin, kaynak ve güzergahların Hazar havzasından olanları da dahil olmak üzere
çeşitlendirilmesi suretiyle geliştirilmesi
 Transatlantik ilişkilerin güçlendirilmesi ve NATO’nun dönüşümü projesi
 PKK ve buna bağlı örgütlerle mücadele dahil olmak üzere terörizme karşı işbirliği diye,
Türkiye’nin Batı’nın Jandarması konumuna getirilmesi.
 Kitle İmha Silahları’nın yayılmasının önlenmesi
 İnsan ticareti, uyuşturucu ve silah kaçakçılığı ile mücadele edilmesi
 Dinler ve kültürler içinde ve arasında anlayış, saygı ve hoşgörünün daha ileri götürülmesi.
 Uluslararası sınamalara ve ortak endişe kaynağı olan krizlere çözüm bulunmasında etkin çok
taraflı çabaların birlikte teşvik edilmesi
 ABD’nin, Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne üyeliğini ve sürmekte olan üyelik sürecini kuvvetle
desteklemesi
 Danışma ve işbirliğimiz, ekonomik ve ticari ilişkiler ve yatırımlar, savunma/askeri işbirliği,
bilim ve teknoloji ile kamu diplomasisi çabaları ve değişimleri başta olmak üzere
güçlendirilmiş ikili ilişkileri de kapsayacaktır.(07.07.2006 / Milli Gazete)
Stratejik Vizyon belgesi meyvesini vermeye başladı…
Kıbrıs’ta ABD’nin istediği oluyor!
Kıbrıs’ta Annan Planı benzeri bir girişimi yeniden hayata geçirmeye çalışılıyor. ABD’nin geçen
ay içerisinde istediği federasyona dayalı plan yürürlüğe giriyor. Böylece Türkiye Stratejik Ortak
Vizyon Belgesi’ndeki ABD’nin emirleri yerine gelmeye başlıyor. BM Genel Sekreteri’nin Siyasi
İşlerden Sorumlu Yardımcısı İbrahim Gambari'nin, KKTC Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat ve Rum
yönetimi lideri Tasos Papadopulos'un üzerinde mutabakata vardıkları "Kararlar" ile 5 maddelik
"Prensipler Dizisi" Kıbrıs’ı federasyon sistemine götürüyor.
234
Aradan geçen iki yıl sonra ilk kez bir araya gelen Papodopulos ve Talat, “iki taraflı, iki toplumlu,
iki bölgeli ve siyasi eşitliğe dayalı bir çözüme olan bağlılıklarını yineleyip ve 5 maddelik bir
prensipler dizisi üzerinde anlaştı. İki liderin mutabakata vardığı kararlara göre, Temmuz ayı sonuna
kadar insanların günlük hayatını etkileyen konularda, Teknik Komiteler çalışmalarına başlayacak ve
aynı zamanda iki lider arasında özlü konularla ilgili listeler karşılıklı olarak değiştirilecek ve bunların
içerikleri iki toplumlu uzman çalışma grupları tarafından incelenecek ve liderler tarafından
sonuçlandırılacak. Her iki liderin, iki toplumlu uzman çalışma gruplarına yön vermek ve Teknik
Komitelerin çalışmalarını gözden geçirmek için, uygun görüldüğü zamanlarda yeniden görüşmesine
karar veriliyor.
İşte KKTC’yi yok etme kararları:
Prensipler Dizisi'nin tam metni ise şöyle:
1- İlgili Güvenlik Konseyi kararlarında belirtilmiş olduğu üzere, Kıbrıs'ta iki toplumlu, iki bölgeli
bir federasyona ve siyasi eşitliğe dayalı bir çözüme bağlı kalınacak.
2- Statükonun kabul edilemez olduğunun ve devamının, Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rumlar için
olumsuz sonuçlar doğuracağının kabulü onaylanacak.
3- Kapsamlı bir çözümün hem arzu edilir hem de mümkün olduğu ve daha fazla gecikmemesi
gerektiği önerilerine olumlu bakılacak.
4- İnsanların günlük yaşamlarını etkileyen olaylar hakkında iki toplumlu görüşmelerin hemen
başlatılması, aynı anda özlü konuların da görüşülmesi sağlanacak. Bunlar, kapsamlı çözüme katkıda
bulunacak.
5- Bu sürecin başarılı olması için 'doğru ortamın' devam etmesini sağlamaya bağlılık. Bu
bağlamda, hem ortamın iyileştirilmesi, hem de tüm Kıbrıslı Türk ve Kıbrıslı Rumların hayatlarının
daha iyi olması için güven artırıcı önlemler alınacak. Yine bu bağlamda, taraflar birbirini suçlamaya
suçlamaktan sakınacak.
Bütün bu gelişmeler ise ABD ile üzerinde mutabakata varılan Stratejik Ortak Vizyon Belgesi’nin bir
ürünü olarak görülüyor. Sözkonusu mutabakat ile Annan Planı’nın bir değişik versiyonu hayata geçiriliyor.
KKTC diye bir devlet ortadan kaldırılıyor. Bununla yetinilmiyor, iç işlerinden serbest dış işlerinde ise Kıbrıs
Cumhuriyeti adı altında bir devlet oluyor. Yani Rumlar’ın yönetimine giriliyor.
ABD’li Fried’in itirafları:
Söz konusu federasyon planının; geçen ay içerisinde ABD tarafından istenmesi ise dikkat
çekici bulunuyor. ABD'nin Avrupa ve Avrasya'dan sorumlu Dışişleri Bakan Yardımcısı Daniel Fried,
''Türkiye'nin,
AB
üyelik
amacını
gerçekleştirmek
için
Gümrük
Birliği
anlaşmasını,
Kıbrıs
Cumhuriyeti'ni de (Kıbrıs Rum Kesimi) kapsayacak şekilde'' genişletme yükümlülüğünü yerine
getirmesi gerektiğini söylemiş, arkasından da, ABD'nin Kıbrıs konusundaki politikasının, ''adadaki iki
toplumu tek bir ülkede birleştirecek iki toplumlu iki bölgeli bir federasyona dayalı çözüm'' olduğunu
hatırlatan Fried, sözlerini şöyle tamamlamıştı: ''Kıbrıs adasında, Kıbrıs Cumhuriyeti'nden başka
herhangi bir hükümeti tanımıyoruz ve tanımayacağız. Bu konuda çok açığız.
Politikalarımızın hiçbiri başka bir siyasi varlığı adım adım tanımayı hedeflemiyor veya ima bile
etmiyor. Kıbrıs tek bir ülkedir. Bizim, tek bir büyükelçimiz var ve öyle de kalacak'' 168
Stratejik vizyon AKP’yi de karıştırdı
“Türkiye’nin geleceğini ipotek altına alırken, ABD’nin bölgedeki menafaatlerini güvence altına aldığı”
eleştirilerine neden olan Türk-Amerikan Stratejik Ortaklık Vizyon Belgesi AKP içinde de tepki ve endişeye
neden oldu. Bazı milletvekilleri Türkiye’nin geleceğini taahhüt altına alan Vizyon Belgesiyle ilgili endişelerini
açıkça dile getirirken, böylesine önemli bir konuda Meclis’in bilgilendirilmemesinden şikayet etti.
Ersönmez Yarbay: “Meclis bilgilendirilmeli” diye çıkıştı.
168
10.07.2006 / Ali Cura / Milli Gazete
235
AKP Ankara Milletvekili Ersönmez Yarbay, Türkiye’nin bölge ilişkilerini böylesine yakından ilgilendiren
ve taahhüt altına alan bir belgenin mutlaka Meclis’e getirilmesi gerektiğini söyledi. Türk-Amerikan Stratejik
Belgesi olarak isimlendirilen işbirliği konusundaki gelişme ve görüşmeleri ancak medyadan takip
edebildiklerini kaydeden Yarbay, “Oysa böylesine hassas ve önemli bir konuda milletvekillerinin
bilgilendirilmesi gerekir. Ancak bu yapılmadı. Mesela benim bu konuda gazetelerde çıkan haberlerin dışında
bir bilgim yok. Bir çok arkadaşımızında benden farklı olduğunu sanmıyorum. Bu belgenin Türkiye ve ABD’nin
yol haritası olarak nitelendiriliyor. Bu tür ülke geleceğini yakından ilgilendiren konularda yeterli
bilgilendirmenin yapılması gerekir. ABD ile ilgili vizyon belgesi konusunda TBMM’de bir Genel Görüşme
açılarak Meclis’in bilgilendirilmesi gerekir. Kanaatımca bu da yeterli değil. Hükümet Meclis’in yanı sıra Siyasi
partileri de bu ortaklığın içeriği konusunda aydınlatmalı” diyerek endişelerini dile getirdi.
Turhan Çömez: İlk kez oluyor, dikkatli olunmalı!..
AKP Balıkesir Milletvekili Turhan Çömez de Türk-Amerikan Stratejik Ortaklık Vizyon Belgesi’nin
içeriğindeki bazı maddelerin rahatsız edici olduğunu söyledi. ABD ile Türkiye arasındaki ilişkiye yönelik
olarak böyle bir belge tanzim edilmesinin ilk kez yaşandığını vurgulayan Çömez, belgede özellikle enerji
havzası olarak da bilinen ve ABD’nin büyük önem verdiği Hazar Havzası’na ve Karadeniz’e atıfların
yapılmasının önemsenmesi gerektiğini kaydetti. Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’ün hem AKP grubuna hem de
Meclis’e bu konuda bilgi vermesi gerektiğini söyleyen Çömez şu değerlendirmeyi yaptı:
“ABD ile Türkiye arasındaki ilişkinin geleceğinin, bir belge ile tanzim edilmesi, ilk kez oluyor.
Bunu, 1 Mart’ta tezkerenin reddine bağlıyorum. Anlaşılan ABD önümüzdeki dönemde sürpriz
yaşamak istemiyor. Özellikle Hazar Havzası’na ve Karadeniz’e atıfların yapılmasını önemsedim.
Binlerce mil öteden terör gerekçesiyle Irak topraklarını işgal eden, küresel teröre savaş açan ABD’nin
bu belgede PKK’nın yok edilmesi konusunu yüzeysel cümlelerle geçiştirmesi beni rahatsız etti.
Belgenin meclis onayından geçmemiş olması, bir uluslararası anlaşma niteliğinde olmadığını
gösteriyor. Sayın Gül’ün konuyla ilgili parti gurubumuza ve meclise ayrıntılı bilgi vereceğini ümid
ediyorum.”
169
Ama maalesef hem Yarbay’ın, hem Çömez’in çıkışları, sadece kuru gürültüden ibaret
kaldı.
Türkiye'de 90 adet B61 nükleer bomba var mı?
Gariplikler ülkesi Türkiye, hiçbir şey düzden okunmuyor. Olayları ya çaprazdan, ye tersinden ya da
yukarıdan aşağı okumak zorundasınız. Başlayalım bu gariplikleri taramaya, ters-yüz olmuş ruh halleriyle;
Önce bir soru önergesini yüksek ilginize sunayım; önergenin sahibi Milletvekili Turhan ÇÖMEZ
Savunma Bakanı Vecdi Gönül'e soruyor;
'Türkiye, ABD'nin nükleer silah (atom bombası, nükleer başlık, vs) depoladığı NATO ülkelerinden biri
midir? Türkiye'de ABD'ye ait 90 adet B61 nükleer bombanın bulunduğu bilgisi doğru mudur?
90 adet bombanın, Adana İncirlik Üssü'ne: 50 adedinin ABD F16 C/D uçakları tarafından, 40 adedinin
ise 4. Ana Jet Üssü Komutanlığı (Akıncı, Ankara) ve 9. Ana Jet Üssü Komutanlığı'na (Balıkesir) ait Türk F16
uçakları tarafından nakledildiği bilgisi doğru mudur?
Halen Balıkesir'de ABD'ye ait nükleer silah var mıdır? İran'a operasyona adım adım ilerler iken bu
soruların cevabı ne anlam ifade ediyor? Cevabı merakla bekliyoruz.
“Küresel hükümet” yerli işbirlikçilerini nasıl devşiriyor?
Glokalleşme! Yani Ankara'dan koparak Washington, Londra ve Kudüs üçgeninde üretilen yeni
dünya düzeninin parçası oluyorsunuz. Bugün siyasi kıbleniz değişiyor, dinlerarası diyalog projesiyle
de dini kıbleniz değişecektir!
Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek'in ev sahipliğinde ve eski MOSSAD ikinci
başkanı David Kimche'nin yönettiği ''The Glocal Forum'' tarafından düzenlenen 5. Glokalizasyon
Konferansı'nı anlatmaya çalışıyorum!
169
08.07.2006 / Mustafa Yılmaz / Milli Gazete
236
Toplantıya, katılanlar arasında Dünya Yahudi Kongresi Politika Konseyi Başkanı Haham İsrael Singer,
Roma Pontifik Üniversitesi İlahiyat Profesörü ve dinlerarası diyalog projesinin uygulayıcılarından Benedetto
Zacehiroli, Washington D.C. Belediye Başkanı Anthony Williams, "Gelecek Biziz Programı" Koordinatörü
Benedetta Alfieri, Lefkoşa Rum Kesimi Belediye Başkanı Mikhaelis Zampelas, (temsilci gönderdi) İsrail'in
Rosh Ha'ayin Belediyesi Başkanı Moshe Sinai de bulunuyordu.
Anthony Williams, niyetlerini net olarak açıkladı:
Kurulan ağın, gençlik programları ve KOSGEB vasıtasıyla, bütün Anadolu'nun kılcal damarlarına
yayılmaya başladığını da öğrendik. Küçük ve Orta Ölçekli Sanayi Geliştirme ve Destekleme İdaresi, yakın
zamana kadar küçük bir bütçeyle fakat idealist kadrolarla çalışıyordu. Şimdi hükümet bu idareyi Glocal
Forum'un emrine vermiş durumda!
Cumhuriyet Başsavcısı'nın dikkatine sunuyorum! KOSGEB'in raporunda "yerel hükümet", "küresel
hükümet" diyorlar!
Türkiye Cumhuriyeti Devleti ne zaman yerel hükümetlere bölündü, ne zaman küresel bir hükümete
bağlandı?
Bu proje, Türkiye Cumhuriyeti'nin egemenliğini küresel hükümet dedikleri güç merkezine
devretmek demektir ve katılanların ağırlaştırılmış ömür boyu hapis istemiyle yargılanması gerekir!
MOSSAD’ın glokalizasyonu! (Ankara’yı kuşatıyor!)
MOSSAD ajanları tarafından yönetilen Ankara'daki "Glokal Forum", yapacaklarını açık açık
anlatıyor. Hem de KOSGEB üzerinden!
KOSGEB'in "Glokalizasyon (globalleşme+yerelleşme)" başlıklı 22 sayfalık resmi raporuna
yeniden dikkatinizi çekmek istiyorum: "Glokalizasyon, ulusal düzeydeki diğer ortaklarından daha
fazla vatandaşlara yakındır. (Yani size, sizin hükümetinizden ve devletinizin organlarından daha
yakındır)
Glokalizasyonun yenileştirme stratejisi; uluslararasındaki güç dengesine bağlı bir çerçeveden,
uluslararası sistemde bir değişikliği öngörmektedir. Kar amacı gütmeyen uluslararası bir kuruluştur.
Finansmanı çok sayıda şirket tarafından sponsorluk anlamında sağlanmaktadır.
Şehirler ve yerel yetkililer glokalizasyonun odak noktasını oluşturur. Glokalizasyon faaliyetleri,
yerel ve global düzeydeki temel taraflardan oluşan bir mozaik tarafından yürütülebilir. Şehirler ve
yerel yönetimler glokalizasyonun liderleridir… Glokal Forum kapsamındaki toplantıların sonucunda;
şehirden şehre ortaklık kurulması ile ilgili 'Gelecek Biziz Merkezleri'nin kurulması hedeflenmektedir."
Devşirilmiş belediye başkanları, gençlik örgütleri, sivil toplum kuruluşları üzerinden MOSSAD'ı
yönetenler yönetir elbette!170
Refah-Yol hükümetinin, İsrail’le imza ettiği ve tamamen taktik ve teknik amaçların gözetildiği ve
bu oyalama niyetinin asıl neticesini sezen Siyonistlerin, 28 Şubat darbesiyle karşılık verdiği “Askeri
silah modernizasyonu” anlaşmasını, Erbakan’ın aleyhinde kullanmak üzere ikide bir ısıtıp gündeme
taşıyan:
Hatta bu sahte kahramanlıkla; İsrail uşaklarını gizlemeye ve kendilerini, kökten mahrum
bulundukları “Milli ve haysiyetli” göstermeye çalışan malum ve mel’un çevreler,
Şimdi Türkiye’nin İsrail ile eyalet yapılma hazırlıklarına ve MOSSAD ajanlarının gizli
pazarlıklarına neden seyirci kalmakta, hatta “stratejik kılıf” hazırlamaktadır?
Mossad’ın kadın albayı Gila Hala rüşvet dağıtıyor mu?
Bazı yolsuzluklar deşifre edilirken; "asker"in "sivile" bulaştığı noktalarda ciddi bir kamuoyu mühendisliği
devreye sokuluyor ve belli noktalarda asgari özen gösteriliyor.
Bu "yolsuzluk" oyununda bir kaç kural mevcut:
1) İşin İsrail ayağı sadece bir ucundan gösterilecek, ama mevcut sivil kadroların İsrail'le ilişkiler
ağına temas ettiği noktalar karanlıkta bırakılacak
170
07.07.2006 / Arslan Bulut / Yeniçağ
237
2) Emekli askerler deşifre edilirken; emekli asker olup da Koç ve Ülker grubu ile ilişkili olanlar,
yolsuzluklukların sözkonusu olduğu dönemde görevde olsalar ve hatta sözkonusu yolsuzluklara
konu olan ilişkilerin mimarı olsalar dahi onlar deşifre edilmeyip, özenle saklanacak.
3) Küresel taaruza Milli tavır takınan paşalar sadece yolsuzluk boyutu değil, aynı zamanda
söylem tutarlılığı boyutunda çarmığa gerilerek; tabana “28 Şubat'ın intikamı alınıyor” havası
pompalanacak. Bu yolla; 28 Şubat'ın esas sembol isimleri ile girilen akçalı ortaklıklar kamufle edilmiş
olacak.
4) Tabi bütün bunlar olurken; ABD merkezli küresel planla uyumlu kadrolar; ister emekli, ister
görevde olsun; ister 28 Şubatçı, ister Fethullahçı olsun korunacak.
Demirel'in tabiri ile esas olan burada : "mülayim, uyumlu ve NATO merkezli" olmak.
Bu kıstaslara uyup; bir de işleri kılıfına uydurup abartmıyorsanız hiç bir sorun yaşamazsınız.
Gelin yukarıdaki kurallar listesini neden ortaya koyduğumuzu biraz daha açalım.
Dosyaları tek tek açan Erdoğan'ın "avcı" kadrolarının; bu dosyaları açış tarzına baktığınızda
aslında herşey ortada.
Kendi başbakanlarının ve kadrolarının nitelikli zimmet, görevi suistimal ile ilgili dosyalarını
gündeme taşımamalarını;
150 bin dolar borç alan paşa üzerinden TSK'yı yerin dibine sokanların; yerlere göklere
sığdıramadıkları Başbakan'ın çocuklarını okutan işadamları ile girdikleri ilişkiyi sorgulamayanları;
saymıyoruz bile. O siyasetin riyakar doğasında var.
Burada çok önemli bir ayrıntı mevcut...
Örnek olarak; yenisi 4.5 milyona satılırken; tanesi 4 milyon dolara yenilenmek üzere anlaşılan
ve İsrail'in IMI şirketini iflasın eşiğinden döndüren şu tank ihalesi!?
MOSSAD, Gizli Dünya Devletinin, Hafiye Kurumu mu?
Türkiye'nin eski tanklarını, her biri için 4 milyon dolar verip makyajlarken; İsrail'in IMI firmasını
ihya etmesinin saçmalığı; yeni tankların 4.5 milyon dolar olduğu dikkate alındığında zaten gün gibi
ortada duruyor.
Savunma Sanayii Müsteşarlığı bu saçmalığı maskelemek için yıllarca çalışıp, binlerce sayfa
belge üretse bile, mızrak çuvala sığmıyor!
Bu saçmalık;
Kazakistan'ın Türkiye'ye aynı ihale kapsamında tanesi 750 bin dolardan NATO uyumlu 1995
model tanklar önerdiği gözönüne alınırsa daha da bir derinleşiyor. (Kazakistan'ın Rusya'dan kalma
tankları çöllerinde yatıyor)
Fakat gelin biz ortaya bir kaç soru soralım...cevaplayabilecek babayiğit çıkabilecek mi:?
1) Tank ihalesinin sonuçlanma aşamasında Savunma Sanayi Müsteşarlığında rüşvet alanlar mevcut
mu ve aralarında üst düzey bir askerin de bulunduğu bu kişiler hakkında bir soruşturma yapıldı mı? yoksa
“kutsal inek İsrail” ile ilişkiler zedelenmesin diye bu isimler sadece görevden alınmakla mı kalındı?
2) Bu rüşvet operasyonunun koordinasyonu MOSSAD'ın Türkiye'de görevli kadın albayı Gila
tarafından mı yapıldı?
3) Bu rüşvet Sheraton otelinde mi muhatabına ulaştırıldı?
4) Siyonist Gila Hanım; hala Türkiye'de bir firma bünyesinde çalışıyor gözüküyor konumunda mı?
5) Sözkonusu MOSSAD ajanı, bugün hala bazı devletlilerle iş bağlantısı kurmakta mı?
6) İsrail'le lobi faaliyetleri yürüten Ankara merkezli Ak Grup'un bu ilişkiler ağı ile bağlantısı nedir? Bu
grubun başındaki bayanın; bu dönemim paşalarından biri ile çok özel bir ilişkisi var mıydı?
7) Mevcut AKP kadroları içerisinde olup da; bu ilişkiler ağıyla bağlantılı kimler bulunmaktadır?
171
AKP, ABD ile “Stratejik Vizyon Belgesi” imzalarken İsrail’in saldırdığı Gazze’de açlık, korku ve
171
Kıvanç Değirmenli / http://www.acikistihbarat.com/ 11.01.2005
238
ölüm kol geziyor!
Nüfusunun yarısı 15 yaşın altında bulunan, 1,4 milyon kişinin yaşadığı Gazze Şeridi’ndeki durumu
anlatan Dr. Ebu El Sabah, “Burası bir hapishane. Guantanamo’dan tek farkı, biraz daha büyük olması” diye
feryad ediyor!
İsrail’in amansız saldırıları, nüfusunun yarısı 15 yaşın altında bulunan, 1,4 milyon kişinin yaşadığı
Gazze Şeridi’ne karanlık, susuzluk, bomba, füze ve ölüm korkusu olarak yansıyor. Gazze’den ayrılma imkanı
bulunmayan, gündüz havan topu, makineli tüfek sesleri altında okula, işe giden veya evde yemek pişiren,
gece mum ışığında yemeklerini yiyen Gazzeliler, gece yarısından itibaren de üstlerinde helikopterlerin, F-16
savaş uçaklarının ve ‘’sinek vızıltısı’’ sesi çıkaran insansız uçakların gürültüleri arasında korkuyla yaşıyor.
Siyonist canilere ABD ve Fransa sahip çıkıyor!
Dünyaya insanlık dersi vermeye kalkan Amerika ve Fransa, savaş uçakları ve tanklarla
saldırdığı Filistin’de taş üstünde taş bırakmayan, oluk oluk sivil kanı akıtan İsrail’in BM Güvenlik
Konseyi’nde kınanmasına bile engel oluyor!
Arap ülkeleri, BM Güvenlik Konseyi nezdinde girişimde bulunarak, İsrail’in geniş çaplı askeri
saldırılarının kınanmasını istiyor.
ABD ve Fransa, Arap ülkeleri tarafından sunulan ve karar olarak oylanmasını istedikleri metnin
‘’dengeli’’ olmadığını iddia ediyor.
BM Güvenlik Konseyi’nin tek Arap ülkesi üyesi olan Katar aracılığıyla sunulan metinde, İsrail güçlerinin
Gazze’den acilen çekilmeleri ve Filistinli yetkilileri derhal serbest bırakmaları da talep ediliyor. Metinde,
İsrail’in ‘’sivillere saldırılarını’’ sona erdirmesi de isteniyor.
Ancak ABD’nin BM Daimi Temsilcisi Büyükelçi John Bolton, ‘’Metin, oylamaya sunulacak nitelikte
olmaktan uzak gibi gözüküyor’’ derken, Fransa Daimi Temsilcisi Büyükelçi Jean-Marc de la Sabliere de
‘’Metin yeterince dengeli değil ve üzerinde çalışılması gerekiyor. Bu nedenle değişiklikler önereceğiz’’ diyerek
engelliyor!. Bu Batı mı, bu barbarlar mı bizi AB’ye alıp huzura kavuşturacak sanılıyor!?
İtalya’dan İsrail’e tepki yağıyor!
İtalya Dışişleri Bakanı Massimo D’Alema, kaçırılan İsrailli askerin serbest bırakılmasını sağlamak için
İsrail ordusunun Gazze’de ‘’orantısız güç’’ kullandığını belirtiyor.
D’Alema, katıldığı bir festival sırasında gazetecilere yaptığı açıklamada, ‘’Bu şekilde bir güç kullanımı
orantısız. Bir rehineyi kurtarmak için çok sayıda insanın ölmesine neden olacak bir operasyon düzenlemek,
düşünülemez ve buna izin verilemez” diyor.
İsrail halkı da, bu suça arka çıkıyor ve ortak oluyor!
İsraillilerinin çoğu, Gazze’deki kriz nedeniyle Filistin’de iktidardaki Hamas liderlerinin suikast
sonucu öldürülmesi gerektiğine inanıyor. Maariv gazetesinde yayımlanan bir anket, İsraillilerin yüzde
82’sinin, İsrail yönetiminin 25 Haziranda İsrailli asker Gilat Şalit’in kaçırılması ve son günlerdeki füze
saldırılarından sorumlu tuttuğu Hamas liderlerinin öldürülmesinden yana olduğunu gösteriyor.
İsrail tankları ve askerleri Gazze’ye girmeden bir gün önce yapılan ankete göre, İsraillilerin
yüzde 47’si, İsrail Başbakanı Ehud Olmert’in genel performansından da memnun olmadığını, yani
daha vahşi davranmasını belirtiyor…
Anket, ayrıca İsraillilerin sadece yüzde 28’inin Savunma Bakanı Amir Peretz’in iyi iş yaptığını
söylediğini, yüzde 64’ünün bunun aksini savunduklarını, yani Müslüman ve mazlum insanlara karşı,
daha şiddetli davranılması inancını taşıdıklarını ortaya koyuyor.
“Üçüncü intifada” (İnşallah inkilaba zemin hazırlıyor.)
“Kur’an, iman edip salih amel işleyenlerin “mahlûkatın en hayırlısı” (hayru’l-beriyye) olduğunu
söylüyor.172 Mü’minin bizatihi “mü’min” olmak haysiyetiyle Allah Teala katında elde ettiği değer,
Efendimiz (sav) tarafından da son derece çarpıcı bir üslupla ifade edilmiştir. Birçok sahabîden
172
98/el-Beyyine, 7.
239
nakledilen, dolayısıyla birbirini destekleyen rivayetlerde Efendimiz (sav)’in, Kâbe’ye bakarak, “Senin
hürmetin ne büyük! Mü’minin Allah Teala katındaki hürmeti ise seninkinden daha büyüktür!”
buyurduğu bilinmektedir.
Bu Kur’anî ve Nebevî belirlemeler, tabii olarak Sahabe’nin, dolayısıyla Ümmet-i Muhammed’in
varlık tasavvurunu da şekillendirmiştir. Yaratılmışlar evreninin merkezinde “insan” varsa, insanlık
aleminin merkezinde de “mü’min” vardır. Dolayısıyla mü’min, yaratılmışlar evreninin de merkezini
teşkil etmektedir.
Yazının başlığı ile bu söylediklerim arasında nasıl bir ilişki bulunduğunu merak edenler için hemen
sadede geleyim: Allah korusun, diyelim ki bugün –tıpkı tarihte Karmatîler’in yaptığı gibi– birileri Kâbe’ye
yönelik bir tasallutta bulunsa tepkimiz ne olurdu? Bir buçuk milyarlık İslam alemi ayağa kalkardı değil mi?
Bunu, Kâbe’nin fizik yapısını oluşturan taş ve toprakla açıklamak mümkün müdür? Elbette hayır!
Hayır, çünkü biz inanır ve biliriz ki Kâbe taş ve topraktan ibaret bir yapı değildir. Onu “Beytullah” yapan
bir mana vardır ki, fizik varlığının ötesinde bir hakikati bulunduğunu bilinçaltımıza gizliden gizliye
nakşetmiştir.
İşte Kâbe’yi “Beytullah” yapan neyse, mü’mini “hayru’l-beriyye” yapan da odur.
Peki Irak’ta, Filistin’de ve dünyanın daha başka yerlerinde ölümün, işkencenin ve her türlü
insanlık dışı muamelenin reva görüldüğü mü’min kardeşlerimizden yükselen ah-u enin karşısında bu
kadar tepkisiz kalışımızı, bu hakikat ile nasıl bağdaştıracağız? Adına ister “savaş”, isterse başka şey
densin; aslında sergilenen tam anlamıyla bir “modern vahşet”tir ve maalesef İslam dünyası bu
vahşete seyirci kalmaktan başka bir şey yapmamaktadır.
Bir asker için; hükümeti ve halkıyla bütün Filistin’i yakıp yıkmayı göze alabilen İsrail’in ortaya
koyduğu tavır, Ümmet-i Muhammed’i “kendisini keşf etmeye” zorluyor aslında. Düşünün ki hergün
onlarca kere yeniden yıkılıyor. Kâbe ve bizler kahredici bir sükûtla yüzlerimizi zilletin karanlığına
gömüyoruz!
Osmanlı’nın torunları, dedelerinin onurlu bir direnişin sonunda çekilmek zorunda kaldığı
toprakları, şimdi onlara niyabeten “Üçüncü İntifada”nın çocuklarının savunduğunu görmezdenbilmezden gelebilir mi?”173
Gelemez, gelmemelidir. Çünkü bu üçüncü intifada, Müslüman halkların, başlarındaki işbirlikçi
iktidarları sorgulamaya ve meşruiyetlerini tartışmaya yönlendirecektir. Bu şanlı direniş, önce hain ve
gafil bölge yönetimlerinin, sonra da İsrail terör şebekesinin sonunu getirecektir.
Hz. Peygamber efendimizi, çirkin çizgilerle karikatürüze eden Danimarka’lı dangalak’ı “evinde
çıkan bir yangın sonucu, cayır cayır yakarak canını cehenneme gönderen Yüce Allah’ın, Siyonist
İsrail ve işbirlikçi hainlerden nasıl intikam alacağı yakında görülecektir.

KÜRESEL GÜÇLERE DEMOKRATİK KÖLELİK
Lâiklik taassubu tarihi ve tabii gerçekleri görmelerine engel oluyor
İnsanın, adam olması için lâik olması gerekiyormuş. İnsan olmanın diğer bütün şartlarının ve
sıfatlarının önemi yokmuş gibi bir yanlış algılama ve uygulama hukuken de, ahlaken de, dinen de, aklen de
yanlıştır ve vicdanın yamultulmasıdır. Şimdi soruyoruz:
-Fransızlar lâik olduğu halde, Cezayir’de yüz bine yakın Müslümanın katliama tabi tutulması
önlenebildi mi?
-ABD lâik olduğu halde, ABD-İsrail ikilisinin Filistin’de, Sabra Şatilla’da, Lübnan’da, Irak’ta ve
Afganistan’daki cinayetler kesildi mi?
-Lâik oldukları halde İkinci Dünya Savaşı’na giren ülkeler, Yahudilerin, savaş dışı olan silahsız
halkların, meselâ Katin Ormanlarında 10.000 Polonyalı subayın hunharca öldürülmesini engelleyebildi mi?
173
08.07.2006 / Ebubekir Sifil / Milli Gazete
240
-Çinlilerin, Doğu Türkistan halkına, Rusların Çeçenistan halkına karşı halen devam eden katliamları
durdurulabildi mi?
-ABD’liler lâik oldukları halde, Kızılderililerin nesillerini hemen hemen tükettiler. Üstelik bu zulümlerine,
bir de esir aldıkları zencileri eklediler. Bu katliamlar ve soykırımlar, laiklik sayesinde giderildi mi?
Bu kadar çarpıcı misal kâfi. Şimdi bir de bizim medeniyetimizden misaller verelim:
-Haçlı savaşları esnasında, Kudüs’ü ele geçiren Hıristiyanların bir çırpıda 70.000 Müslümanı
katlettiklerini tarihler yazıyor. Ama Haçlı savaşlarına karşı büyük zaferler kazanan Selahaddini Eyyubi,
Kudüs’ü ele geçirdiği zaman hiç kimsenin kılına bile dokunulmamıştı.
-Büyük Selçuklu Hükümdarı Alparslan Gazi, Malazgirt’te, Bizans İmparatoru Romen Diyojen’i yendiği
zaman, hiçbir katliam yapmayarak, üstelik Diyojen’in sağ salim İstanbul’a dönebilmesi için gereken tedbirleri
sağlamıştı.
-Fatih Sultan Mehmed Han, İstanbul’u fethettikten sonra, İstanbul’da mevcud gayr-i müslimlerin din ve
ibadetlerinde serbest olduklarını ilan etmiş ve onların mallarını, canlarını, ırz ve namuslarını güvence altına
almıştı.
-Ecdadımız, Viyana kapılarına kadar ele geçirdiği ülkelerin halkını, 6 asır yönetimi altında tuttuğu
halde, onlara, insan haklarının gerektirdiği bütün hak ve özgürlükleri tanımıştı. Onların mallarına, canlarına,
ırz ve namuslarına asla dokunulmamıştı. Ve bu ülkeler bizim yönetimimizde oldukları sürece katliamlardan
uzak kalmışlar ve kendi yönetimlerine kavuştukları zaman, eski durumlarını, eski özelliklerini, örf ve adetlerini
korumuşlar, kimseye dininin değiştirilmesi için asla baskı yapılmamıştı.
Bu misalleri çoğaltabiliriz. Maksadımız, insanlık onurunu ve huzurunu artırmak için, sadece lâikliğin
yeterli olmadığına, insan haklarını sağlayıp yüceltecek ve koruyacak İslâm ahlâkının da lüzumlu olduğuna
dair tarihi gerçekleri hatırlatmaktadır.
Maksadımız,
sadece
noktasal
slogan
üretme
kolaycılığıyla,
bir
devletin
ve
bir
milletin
yönetilemeyeceğini vurgulamaktır.
Maksadımız, tarih boyunca bizim toplumlarımızın, bizim medeniyetimizin her bakımdan Batılılara üstün
olduğunu belirtmek az da olsa ve aşağılık hissine kapılanları uyarmaktır.
Gözüken odur ki, kimilerinin taklit ettiği batılılara gerek insan hakları, gerek sosyal adalet ve gerekse
uluslararası ilişkiler konusunda, ecdadımızın uyguladığı, adil sistemleri ve üstün ahlâk ve fazilet ölçülerini
kendilerine örnek alıp, haksızlıkları, çarpıklıkları, zulüm ve katliama cevaz veren uygulamalarını
düzeltmedikçe, gerçek mânâda medenîleşemeyeceklerdir.
Başka delil aramaya gerek yoktur. Birleşmiş Milletler Teşkilâtı’ndaki adalet dışı kuralları ve tatbikatı
gözden geçirmek kâfidir. ABD ve yandaşları katliam yapacak veto sonucu mazlumlar ezilecek, ya da 5
büyükler keyfî kararlar alacak, 6 buçuk milyar insan bu adalet dışı kararlara boyun eğecek! Barbar Batı’nın
barış ve adalet anlayışı böyledir.
Evet, sadece sloganlaştırılmış ve noktasallaştırılmış bir lâiklik dayatması ile devlet ve millet
yönetilemez. Bizim medeniyetimizde ise lâikliği de içine alan ve o ilkeyi aşan, elâikrahe fiddin gibi, din, vicdan
ve fikir hürriyetlerini tamamlayan, insanlığın insanlığını arşa varıncaya kadar geliştiren hatta ondan da öteye
götüren bir sistemler manzumesi vardır.174
Prof. Atilla Yayla’nın Ertuğrul Özkök’e Açık Mektubu ve bir doğruyu yanlış amaçlar için
kullanma metodu!?
Hürriyet Gazetesi GenelYayın Yönetmeni Ertuğrul Özkök, 23 Eylül 2006 tarihinde “Üniversiteye
ille de türbanla gitmek isteyen kızların misyonu nedir?” başlıklı bir yazı yayınladı ve bu sorunun
sadece İslâmcı çevreler tarafından değil, liberaller tarafından da tartışılması gerektiğini vurguladı.
Bunun üzerine Ankara Gazi Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Atilla Yayla, Özkök’e hitaben bir
açık mektup kaleme aldı.175
174
175
13.11.2006 / Süleyman Arif Emre / Milli Gazete
Zaman Gazetesi / 29.06.2006
241
Ehemmiyetine binaen Prof. Yayla’nın açık mektubunun cümlelerini, çok açık ve seçik olması için
maddeler halinde aşağıya sıralıyorum:
1. İdeolojik tercihi sosyalizm, muhafazakârlık, nasyonalizm veya İslâmizm değil liberalizm olan,
Türkiye’de liberalizm hakkında ilk kitabı yazan ve son 14 yılı Liberal Düşünce Topluluğu bünyesinde olmak
üzere yaklaşık 20 yıldır liberal değerlerin anlaşılması, yayılması ve ülkemizin siyasî, iktisadî ve hukukî
düzeninin liberalleştirilmesi için gayret sarf eden bir akademisyen olarak bu çağrınızı üzerime almanın
hakkım ve görevim olduğu kanaatindeyim.
2. Ben, insanların doğuştan gelen doğal haklara -hayat, hürriyet, mülkiyet- ve hakların toplum
içinde tezahürü olan sivil özgürlüklere -seyahat, din ve vicdan, ifade ve teşkilâtlanma özgürlüklerinesahip olduğuna inanıyorum.
3. Bana göre bir siyasî, ekonomik, hukukî yapılanma; bu haklara saygı gösterdiği ve onları
koruduğu ölçüde meşru ve kıymetlidir.
4. Bu haklar toplum, devlet, hükümet lütfettiği veya izin verdiği için sahip olduğumuz, onlar
istemediğinde vazgeçebileceğimiz ve çiğnenmelerini normal karşılayabileceğimiz haklar değildir.
5. Medenî bir hayat ancak bu değerlere bağlanmakla, onları sıkı sıkı korumakla ve siyasî, hukukî,
ekonomik yapılanmaları onlar üzerinden gerçekleştirmekle mümkün olabilir.
6. Türkiye’de kadın vatandaşlarımızın bir kısmı şu veya bu gerekçeyle veya başka bir amaçla başını
örtmektedir. Bir liberal olarak bana düşen; bu vâkıayı olduğu gibi kabul etmek ve başlarını örtmelerinden
dolayı bu vatandaşları vicdanımda mahkûm etmemek ve negatif diskriminasyona [ayrımcılığa] tutuluyorlarsa
buna karşı çıkmaktır.
7. Elbette kimi kadınların başını niçin örttüğü bilimsel çalışmalara konu yapılabilir; ama bu
çalışmalardan bir normatif hükme varılamaz. Bilim değer üretmez, olsa olsa toplumsal durumun
kısmî ve geçici bir fotoğrafını çekmemizi sağlar. Değerler hayatın içinden ve pek çok faktörden
etkilenerek ortaya çıkar. Bilimsel araştırmalara dayanarak türban takmanın “iyi” veya “kötü”, “doğru”
veya “yanlış” olduğu söylenemez.
8. Türbanlı öğrencilerin engellenmesi suçtur (Bu cümle bir ara başlıktır).
9. Benim savunduğum liberal düşünceye göre türban takmak veya takmamak temel bireysel hakların
kullanılması biçiminin bir yansımasından ibarettir. Kişinin türban takması onun hem (negatif) özgürlüğü ile,
hem mülkiyet, hem ifade özgürlüğü ile alakalıdır.
10. Bir başka deyişle kişinin türban takmasını kamu zoruyla engellemek onun tercih
özgürlüğünü, mülkiyet hakkını, ifade özgürlüğünü ihlâl etmek anlamına gelir.
11. Türbanın üniversitelerde yasaklanması, aynı zamanda, bizim darbe ürünü Anayasamızda
bile dile getirilmiş olan eşitlik ilkesinin ve eğitim-öğretim hakkının ihlâlidir.
12. Dolayısıyla türbanlı öğrencilerin üniversitede okumasının engellenmesi bir suç teşkil
etmekte ve bunu yapanların cezalandırılması gerekmektedir.
13. Bunun yapılmıyor olmasının başlıca nedeni rejimimizin hukuktan çok güce dayanması ve
güçlü olanın baskın çıkmasıdır.
14. Hukuk ve kaba güç birbirinin zıddıdır.
15. Belki dikkatinizi çekmiştir, türbanla ilgili olaylarda mağdur edilenler hep, cezaî değil idarî
yaptırımlara maruz bırakılmaktadır. Tek başına bu gerçek bile yasağın kaynağının hukuk değil, bürokratik
otorite olduğunu ve türban takmanın bir siyasî kabahat (cezalandırılmayan bir siyasî suç) durumuna
getirildiğini göstermektedir.
16. Bu söylediklerime cevap olarak Anayasa’dan ve Anayasa Mahkemesi kararlarından bahsetmenizi
tavsiye etmem; zira Anayasa da, Anayasa Mahkemesi kararları da bu yasağı temellendirmeye yetmez. İnsan
haklarını ilgilendiren düzenlemeler kanunla yapılabilir; Türkiye’nin pozitif hukukunda türbanı yasaklayan bir
kanun yoktur -olsa bile gayrimeşru olurdu- ve Anayasa Mahkemesi kararları Yasama Meclisi’ni aşarak bir
hüküm tesis etmez, edemez.
242
17. Sayın Özkök, yazılarınızdan bildiğim kadarıyla reşid oldukları için üniversite öğrencilerine türban
yasağı koymanın yanlış olduğu kanaatindesiniz. Bu özgürlükçü tavrınızı takdir ediyorum. Ben de sizinle aynı
fikirde; ama sizden iki yönden daha ilerideyim:
a. İlk olarak, bana göre, bu yasak yukarıda dediğim gibi yalnızca yanlış değil, kanunsuzdur da.
b. İkinci olarak, ben türban yasağının sırf üniversite öğrencileri için değil, bütün öğrenciler ve bütün
kamu çalışanları için de yanlış ve hukuk dışı olduğunu düşünüyorum.
18. İsteyen her öğrenci başını örtebilmeli ve avukatlık, doktorluk, hâkimlik gibi mesleklerin
lisansını almış kişiler başörtülü olarak mesleklerini icra edebilmelidir.
19. Bu yaklaşıma ‘Kamu Görevlileri Tarafsız Olmalı’ diyerek itiraz edildiğini duyar gibiyim. Ne
var ki yanılıyorsunuz, başı açıklık tarafsızlık değildir. Başörtüsü takmak bir değer tercihini
yansıtabileceği gibi başı açıklık da bir değer tercihini yansıtabilir.
20. Elbette vatandaşlara kamu hizmetlerinin sunulmasında mutlak değilse bile maksimum tarafsızlığın
sağlanması şarttır. Ancak, bunun yolu, insanların değersel olarak tarafsızlaştırılmasından -ki bu imkânsızdırdeğil, kamu hizmetini düzenleyen kuralların tarafsızlaştırılmasından ve tarafsız kuralları ihlâl etmenin idarî ve
hukukî
olarak
müeyyidelendirilmesinden
ve
bunun
kurumsallaştırılmasından
geçmektedir.
Bunun
yapılabileceğini gösteren pek çok örnek vardır.
21. Sayın Özkök, üzülerek görüyorum ki liberallerin de üzerinde “tartışmasını” istediğiniz sorunuz ön
yargılı. Üniversiteye “ille de türbanla gitmek” istenmesinden söz ediyorsunuz. Bu sorunuzu neden bazılarınca
kızların “ille de” başörtülerini atarak üniversiteye gelmesinin istendiğini sorarak cevaplayabilirim.
22. Başkaları istemiyor, birilerinin hoşuna gitmiyor diye insanların haklarından, bu hakların
kullanılmasının tezahürlerinden vazgeçmelerini talep etmek ahlâk dışıdır ve bu yola bir defa girersek
sonunda bütün haklara elveda deme noktasına varmamız kaçınılmazdır. 176”
Daha sonra, AKP İzmir Gençlik Kolları’nın bir programında sarf ettiği Atatürk’ü küçümseyen ve
hakaret içeren sözleri yüzünden Gazi Üniversitesindeki öğretim üyeliğinden uzaklaştırılan Prof Atilla
Yayla, başörtüsü yasağı ve katı laiklik dayatmasıyla ilgili, doğru tespit ve yorumlar yapıyor.. Ama çok
sinsi ve gayrı milli bir tavırla bu doğruları, yanlış heves ve hesaplar için istismar ediyor!
Çünkü Siyonist ve emperyalist çetenin güdümündeki ABD ve AB şebekesi ve yerli-masonik
işbirlikçileri:
 Atatürk’ü safdışı bırakmak
 Laikliği laçkalaştırmak
 İslam’ı laytlaştırmak
 Başörtüsünü serbest bıraktırmak
Suretiyle, hem AKP’yi, hem de zulüm ve sömürü sistemlerini kurtarmak ve kuklaları olan
Tayyib’i ve ekibini kahramanlaştırmak istiyor!..
Türkiye’nin Laiklik Serüveni
Genel bir tanımla lâiklik, dinin dünya, özellikle devlet işlerine karıştırılmaması ve buna karşılık devletin
de dine karşı lehte ve aleyhte bir tavır takınmamasıdır. Dinsel ilkelerin siyasal yaşamda etken olmaması ve
siyasal iktidarın dinsel akım ve görüşler karşısında tarafsızlığı anlamına gelen lâiklik en genel anlamı ile din
ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması şeklinde tanımlanabilir. Ülkemizde lâiklik ile ilgili birkaç otoritenin
görüşleri şöyle;
Ali Fuat Başgil laiklikliği "Münasebetler hayatına dair olan dini kaide ve kanunların resmiyetten
kalkması; bunların devlet müeyyidesini kaybederek, hususi hayata çekilip vicdanlarda yer alması" olarak
tanımlar. Ülkemizde, Tanzimat’tan sonra Batı´ya yönelişler ve Avrupa’nın Türkiye’de Hıristiyanlar lehine
baskıları sonucu yarı laik bir yönetim başlamıştır.
Cumhuriyetten sonra "lâikliğin kabul edilmesi üzerine ise tamamen bize özgü denebilecek garip bir
176
09.11.2006 / Milli Gazete
243
lâiklik uygulaması başladı. Hâlâ devam etmekte olan bu lâikliğin niteliği şöyle anlatılabilir;
Devlet esasen özel ve imtiyazlı ruhban teşkilatı olmayan, İslam dininin devlet işlerine karışmasını
kesinlikle önlemiştir. Her biri de İslami hizmetler için kurulan vakıfların paralarını ve gelirlerini de devlet kendi
bütçesine aktarmıştır. Fakat devletin kendisi dinin ve dini hayatın üzerindeki elini asla çekmemiştir.
Bu konuda Halide Edip Adıvar’ın laiklik üzerine bir hatırasını nakletmek bazı konulara daha da açıklık
getirebilir: "Edinburg Muharirler Kongresinde" bizimle çok alakadar ve çok kuvvetli Hıristiyan ve dindar olan
biri demişti ki; "Sizdeki laisizm, nihayet İslam dininin kaldıracak ve hepiniz Hıristiyan olacaksınız" Ben
gülerek; "Müslümanların Hıristiyan olmaya ihtiyaçları yoktur. Çünkü Hıristiyanlığın insani yüksek tarafı
esasen İslam’da da vardır." demiştim. O da dedi ki; "Laisizm ruhunu İncil’deki bir hikaye ile ifade eder.
Musevilerin sofu ve riyakâr bir zümresi olan Phariseler Museviliği yıktığına inandıkları ve düşman bildikleri
İsa’nın ayağını kaydırmak ve Onu Romalılara yok ettirmek maksadıyla ona ajanlar gönderiyorlardı.
Bunlardan birisi Hz. İsa’ya "Sen doğru bir adamsın efendim. İnsanlara Allah’ın yolunu gösteriyorsun. Bu
halde Sezar’a (Kaysere Roma Hükümdarına) vergi vermek doğru mudur?" diye sormuştu. Hz. İsa; "Vergi
parasını bana gösterin demiş, sonra da Sezar’ın resmini işaret ederek; "Sezar’ınkini Sezar’a, Allah’ınkini
Allah’a verin demişti." Ve adam sözüne şöyle devam etti:
Bana öyle geliyor ki hanımefendi, siz Türkler Laisizmi yaparken yalnız Sezar’ınkini değil, Allah’ınkini de
Sezar’a verdiniz!?”
Aynı eserde Halide Edip, bizim bugün demek istediklerimizi 1956’da DP milletvekili olarak
açıklamaktadır. Yani laikliğin din düşmanlığı şeklinde uygulandığını sorgulamakta ve dolaylı biçimde
suçu Atatürk’e yıkmaya çalışmaktadır. Çünkü Atatürk kendisi gibi sabataist hainleri kullanıp Türkiye
Cumhuriyetini kurmayı başarmıştır. Atatürk’ü öldürmek üzere hazırlanan İzmir suikastına karışan
Halide Edip ve kocası yurt dışına kaçıp İnönü dönemine kadar oralarda yaşamıştır.
İşte bazı Hıristiyanlara "Türk Laikliğinin" çok garip gelmesi de bu sebeptendir. Devlet din adamlarını
memurlaştırarak "Diyanet İşleri" teşkilatını bürokrasinin içine koymuştur. Başkanını da kendisi tayin edip,
Başbakanlığa bağlamıştır. Böylece memurluk sıfatları baskın, dilleri, yetkileri, hürriyetleri kısıtlı "resmi din
adamları" sınıfı ortaya çıkmıştır. Bunların ekmeği devlettendir. Dine karşı her zaman değişebilen devlet
politikasına göre hareket etmezlerse işten alınabilirler.
Türkiye’nin bugünkü derdi şudur: Lâiklik, dindarlık, dinsizlik, kavramları adeta kasten ve ayırt
edilemeyecek biçimde birbirine karışmıştır.
Devlet dine karışınca, bu anayasa gereği, "güya laikliğin" gözetimi sayılıyor, din adamı devlete
karışmak bir yana, bugün eğitim, inanç veya ahlak konusunda konuşsa dahi karşısına lâiklik getirilebiliyor.
Bu durum Mehmet Akif’in nüktesini hatırlatıyor.
İngiliz ve Fransız ordularından esir alınan yüz binlerce Müslüman’ı irşad için Berlin’e giden Mehmet
Akif; dostu Mithat Cemale şunları söylüyordu:
"Berlin’de ne var? Ne oluyoruz?
- Ne olacağız, dedi; Berlin’e gittim, elçimiz Kur’ana tefsir yazıyor, İstanbul’a geldim, hocalar dünya
siyasetini konuşuyorlar. Ne olacağız artık sen anlarsın. 177
Osmanlı’dan günümüze devlet aklı ya da Hikmet-i hükümet
Hikmet-i hükümet" kişilerden bağımsız bir kurum olarak varolan devletin prensip ve gereklerini anlatan
bir deyim. Bu deyim, kişisel ve toplumsal çıkarlarla devletin çıkarları çeliştiğinde devleti önceleyen mantığı
ifade eder. Uzun ve köklü bir devlet geleneği olan ülkelerde "hikmet-i hükümet"in kuvvetli olduğu ve dış
politikayı da yönlendirdiği görülür.
Türkiye Cumhuriyeti de köklü bir devlet geleneğine dayandığına göre bu terimin de bu topraklarda
kuvvetli olması gerekir. Kadim devletlerle karşılaştırıldığında da görülecektir ki, Osmanlı devletinin uzun
tarihine bakıldığında "devlet aklı" yine bizim tarihimizde somutlaşmıştır. Bunun sebebi, Batılı kadim
177
Nezahat Albay / Anadolu Gençlik Dergisi - Kasım 2006
244
devletlerde, feodalite-monarşi-kilise üçgeninde devlet sıkıştırılmışken bizde ise sınırlarından bağımsız bir
otoritenin gölgesinde devlet aklının hür ve hükmünü icra eden bir alana sahip olmasıdır.
Güçlü, tutarlı ve uzun ömürlü bir devlet kuran Osmanlıların sırrı, sahip oldukları devlet aklında
aranmalıdır. Son derece pragmatik bir çabayla mükemmel bir devlet inşa ettiler. Bu durumun sırrı oldukça
basit bir gerekçede aranmalıdır: Devlet hürriyet ve haysiyetimizin garantisidir. Fatih Kanunnamesinde yer
alan meşhur kardeş katli ile ilgili hüküm, dinin ve geleneğin dışında sadece devlet aklıyla kavranabilir.
Bununla birlikte devlet aklı sürekli diri ve hüküm-ferma olamamış hatta bazı dönemlerde bu akıl dumura da
uğramış; bazen de akılsızların dahi eline geçmiştir. "Devlet aklı/Hikmet-i Hükümet" buna rağmen önemini ve
icra-i durumunu korumaya devam etmiştir. Özellikle son dönem batılılaşma çabaları "devlet aklı"nın
yozlaşmış şekliydi. Tanzimat fermanını yazanlar ve o dönemi inşa edenler "devlet aklı"nı temsil ettiklerini
söylemekteydi. Ülkesini muasırlaştırırken, İslamiyet’i bir diriliş ve direniş dinamiği olarak gören Sultan
Abdülhamit, yine devlet aklını şahsında somutlaştırıyordu. Cumhuriyetin hayata geçirdiği üniter devlet
projesi, Osmanlıdaki devlet aklının eseriydi.
Cumhuriyet döneminde "Devlet Aklı"
Cumhuriyet, Osmanlı devletinin anti-tezi değildir. Kendi geleneğini oluşturmak ve kimlik kazanmak için
çaba harcarken, Cumhuriyeti kuran entelijansia abartılı farklılıkları üretme gereği duymuştur. Yoksa zihniyet
açısından bir kesintisizlikten bahsetmek mümkündür. Cumhuriyetin büyük iddiayla koyduğu çoğu yenilikler
aslında Tanzimat’ın mantıkî sonuçlarıdır. Belki aralarındaki tek fark Osmanlının bir imparatorluk,
Cumhuriyetin ise üniter-milli devlet oluşudur. Ki bu devlet yapısı için imparatorluğun aydın-bürokratlarının
gerçekleştirmek için yanıp tutuştuğu ama güçlerinin yetmediği bir idealdi. Yani üniter-milli devlet, "devlet
aklı"nın bir mecburiyet olarak algıladığı devlet formudur.
Tarafsız bir gözlemle bakıldığında Cumhuriyetin tercihleri ve programını, "devlet aklı"nın dışa vurumu
olarak yorumlamak doğru olacaktır. Eğitim ve toplumsallaşma projeleri, modernleşme çabaları hep bu mantık
içinde anlam kazanır.
Cumhuriyetin din olgusuna bakışı ve din alanında getirdiği düzenlemeler de aynı çerçevede anlamlıdır.
Cumhuriyeti kuran iradenin, din konusunda getirdiği düzenlemelerin mantığında şunlar vardır: Öncelikle
yobazlık, Batıyı yakalamak için girişilen modernleştirme çabalarının önünde duran bir engel gibi duruyordu.
Diğer taraftan İslâm’ın inananlarına verdiği beynel-milel (enternasyonel) kimlik, üniter-milli devlet idealiyle
pek uyuşmuyor zannediliyordu. Öyleyse “din aklileştirilerek devlet denetimine alınacak aynı zamanda
millileştirilecektir” kafasında olanlar devlet aklını yamultuyordu.
Dini tecrübenin mistik boyutuyla yaşayan birçok tarikatın kapatılması, Medrese İslâm’ının merkezi
devlet teşkilatı içinde yer alan Diyanet İşleri Başkanlığında temsil ettirilmesi ilk endişeye; Ezanın ve Kur’anın
kanun emri olarak Türkçe okutulması ise diğer endişeye örnek teşkil eder.
Rasyonalist ve ampirik (deneyimci) siyaset
“Burada soyut olarak gözlemleyen, hüküm veren ve icra eden bir "devlet aklı"ndan bahsediyorsak, bu
aklın öncelikli tercihi otoriter bir devlettir. Öte yandan demokrasi, yani "halkın aklı"nın işe karışması "devlet
aklı"nın işini, bilhassa icra kabiliyetini sınırlar. Demokrasinin sınırlı da olsa mevcudiyetinden bahsediyorsak
tek bir "devlet aklı" yerine, devlete dair akılların varolabileceği bir alanın mevcudiyetini kabul ediyoruz
demektir. Soyut "devlet aklı" ile demokrasinin ürettiği siyasi akıllar arasındaki sınırı ayırmamız zorlaşır.
Ancak soyut devlet aklı ve bu akla sahip olanların mantığı ile demokrasinin ürettiği siyasi akıllar
arasında derin bir felsefe ve metod farkı bulunmaktadır. Devlet aklı rasyonalisttir; kağıt üzerinde
hedeflerini koyar ve uygun enstrümanlara müracaat eder. Bu akıl bütüncül (total) ve zorlayıcıdır.
Demokrasinin
ürettiği
siyasi
akıl
ise,
halkın
eğilimlerini
derleyip,
temsil
ettiğine
göre
pragmatik/faydacı ve ampirik/deneyimci bir akıldır. Kendini sürekli test eder ve yenileme gücünü
gösterir” yaklaşımı yanıltıcıdır. Çünkü güdümlü demokrasi dış güçlerin müdahale ve manüpülesine
açıktır ve özellikle marazlı medya marifetiyle beyinleri kiralanan kalabalıkları kullanmak kolaylaşır.
Metod ve felsefedeki farklılık, her iki aklın devletin âlî menfaatlerini temsil yeteneğinde, özde bir
245
çelişki olduğunu göstermez. Hangi aklın doğruyu bulma ve temsil yeteneğinin daha güçlü olduğu
tartışılabilir. Biz de bu tartışmayı Cumhuriyet için yapabiliriz.
Cumhuriyetin toplum projesi rasyonalist, aynı zamanda bütüncü bir projeydi. Modernleşme olarak
tanımlayacağımız bu proje, devletin sahip olduğu bütün enstrümanlar kullanılarak, halkın önüne konmuştur.
Modernleşmeyi bir devlet projesine dönüştüren modernleştirici politikalar, zaten rasyonalist ve bütüncül
olmak zorundadır. Dinin bir özgürlük alanı olması bir kenara, resmi ve hiyerarşik bir örgütlenmeye konu
edilmesi ve insanların dinlerini ancak devletin tanımladığı şekilde öğrenebilmeleri bu mantığın tabii
sonucudur. Aynı şekilde laikliğin, Cumhuriyet tecrübesinde dini alanla kamu alanının birbirinden ayrılması
olarak değil, modernleşme projesinin temel ekseni olarak tecelli etmesi ve elan bugün de öyle sürmesi aynı
mantık çerçevesinde tanımlanır.
“Demokrasi, dayandığı felsefe itibariyle rasyonalist ve bütüncül projelerle doku uyuşmazlığı
yaşar. Seçimlerle değişeceği, oyunun kural olarak vazedilmiş iktidarlarla, bu bütüncül projelerle
yürütülemez. Demokrasi içinde ancak şartların ve imkanların elverdiği ve halkın desteklediği projeler
üretilebilir. Zaten topluma bir projeyi dayatmak değil, toplumdan gelen taleplere göre biçimlenmek,
demokratik siyasi aktörlerin varlık sebebidir. Ampirik metotlarla gözlemlerden pragmatik politikalar
üretilecektir. Demokrasinin ürettiği siyasi akıl bunu emreder” sözleri sadece fikri ve felsefi bir bakış
açısıdır. Fiili bir örneğine rastlanmamıştır.
“Devlet aklı bütüncül ve rasyonalist perspektifi gereği düzen ister, sınırlar koyar. Demokrasi ise rekabet
getirecektir, özgürlüğün önündeki sınırları kaldıracaktır. Yoksa devletin âlî menfaatlerinin tanımlanmasında
bir farklılık yoktur; Tek parti döneminin dış politikasıyla Demokrat Partinin dış politikası arasında en küçük bir
sapma olmadığı gibi.
Farklılık toplum projelerindedir. Demokrat Partinin iktidara gelir gelmez din özgürlüğü alanını
genişletmeye çalışması "Türkçe ezan ve Kuran" gibi millici projeleri iptal etmesi çatışmanın ve çelişkinin
toplum projelerinden kaynaklandığını göstermektedir. İster istemez birinde sınırlar, birinde özgürlükler
başattır.
Demokrasinin ürettiği siyasi aklın, rasyonalist ve total devlet aklından daha tutarlı ve devlet çıkarlarını
gerçekleştirmede daha başarılı olduğunu ampirik olarak kanıtlamak mümkündür: Totaliter devletlerin çöküşü,
demokrasilerin başarılarıdır... Varlığını ve gücünü kendi halkı üzerinde idame ettirmede bir devlet için başarı
kıstası, varlığını ve gücünü en asgari düzeyde hissettirmektir. Devlet ne ölçüde fizikî güce müracaat ediyorsa
o ölçüde başarısızdır. Başarısızdır, çünkü fizikî güç kullanma mecburiyeti, ictimaî ve siyasî sorunları çözme
konusundaki zaafiyetin göstergesidir. Türkiye Cumhuriyeti Devletini bu kıstasa göre değerlendirdiğimizde,
başarıya ulaşmış bir devlet aklını bulmakta zorlanırız. Cumhuriyetin başlangıcından itibaren kısır bir döngü
halinde tekrarlanan, sırasıyla Kürt meselesi, İrtica tehlikesi, Kominizm tehdidi, PKK terörizmi ve son
zamanlarda resmen "derin devlet" tarafından PKK sorunundan daha öne alınan İrtica tehlikesi, sorun
çözmekteki değil, tehdit üretmekteki başarıyı gösterir. Devlet sürekli tehdit üretmekte, ürettiği tehditleri yok
etmek için fiziki güce başvurmakta, bu tehditleri ortaya çıkmadan yok edecek toplumsal projeler
üretememektedir” tespitleri Milli derin devlet için değil, kirli ve masonik derin devlet için geçerlidir.
Meşru şiddet kullanma tekelini elinde bulunduran ve yüce otorite, kurumlar-üstü kurum ünvanına sahip
olan devlet ile din arasında çatışma olması kaçınılmaz mıdır? Kural olarak bunun olması kaçınılmazdır;
çünkü her din, potansiyel olarak dünyevî otoriteyi etkilemek ve düzenlemek iddiasını taşır. Devlet aklı, bu
çatışmayı, kendi otoritesine dini ortak etmeden çözmek zorundadır. Bunun üç yolu vardır: İlki, dini tamamıyla
devlet otoritesinin emrinde bir kurum haline getirmek; İkincisi dinler karşısında tarafsızlığını ilan ederek dinler
üstü bir statüde görünmek ve sonuncusu da din olgusunu tamamen yok etmektir.
Cumhuriyetin modernleşme projesine yerleştirilen çözüm birinci ile sonuncusu arasında yer alan bir
ara çözümdür. Devletin, dini kendi emrinde bir kuruma dönüştürme projesi, İttihatçılardan tevarüs edilen
geleneğin gücüyle başarılı olmuştur. Bugün Türkiye’de dinin devlet kontrolünde olmasına, devlet tekelinde
bulunmasına itiraz edenlerin marjinal kalması, bu çözümün başarılı olduğunu göstermektedir. Sorun, dinin,
246
devlete yönelik potansiyel bir tehlike olarak algılanması yüzünden din olgusunun devlet aklı tarafından
kuraldışı bir olgu olarak görülmesinden çıkmaktadır. Tehdit algılaması, dini içinden çıkılmaz bir sorun alanına
sokmaktadır.
Sonuç olarak denilebilir ki; bugün güçlü devlet, özgür toplumun devletidir. Demokrasinin ürettiği siyasî
aklın biçimlendirdiği devlettir. Bu siyasî akıl ise, demokrasinin aktörlerinde mevcuttur.” 178 Saptaması; “Ilımlı
İslamcılık, Yeni Osmanlıcılık, Medeniyetler İttifakına Katılımcılık” palavralarıyla, küresel çeteye demokratik
köleliğe hazırlandığımızın farkında olmadan yapılmıştır.
Bizim kafası kirliler laiklik ve irticayı tartışırken, AB hatırına egemenliğimiz elden gidiyordu!
Avrupa Komisyonu’nun Türkiye hakkındaki İlerleme Raporu, dünya basınında geniş yankı
buldu.
Türkiye’ye ültimatom veriliyordu!
Uluslararası gazeteler raporu "Türkiye için bir ültimatom" ve "Kıbrıs konusunda son şans" şeklinde
değerlendirdi.
Guardian:Finlandiya'ya daha çok zaman verildi
İngiliz The Guardian gazetesi ise, AB'nin Finlandiya'ya daha çok zaman tanıma yolunu seçtiğini
kaydetti. Gazete, Başbakan Erdoğan'ın açıklamaları için "Sözleri, AB liderlerinin Türkiye'ye empoze edilecek
bir ceza türü konusunda anlaşmak zorunda kalacaklarının işareti" yorumunu yaptı.
Financial Times: Türkiye'ye bir aylık süre verildi
Ekonomi gazetesi Financial Times, Türkiye'nin AB hedefini kurtarması için bir aylık süre verildiğini
belirtirken Kıbrıs'ta sağlanabilecek bir çözümün Türkiye'nin adaylığına en büyük tehdidi ortadan kaldıracağı
görüşünü dile getirdi.
Times: Potansiyel bir aday ülkeye ilk ültimatom
İngiliz Times gazetesi Avrupa Komisyonu'nun Türkiye İlerleme Raporu ile "potansiyel bir aday ülkeye
ilk kez ültimatom" verdiğini yazdı. Haberde Komisyon'un Ankara'ya verdiği Kıbrıs ültimatomunun Türkiye'nin
AB umutlarını sona erdirebileceği değerlendirmesinde bulundu. Haberde ancak Başbakan Recep Tayyip
Erdoğan'ın KKTC'ye yönelik izolasyonlar kalkmadan Kıbrıs konusunda adım atmayacaklarını bir kez daha
söylediği aktarıldı.
BBC: Brüksel'den Ankara'ya son tarih
İngiliz Yayın Kuruluşu BBC, Avrupa Komisyonu'nun Türkiye'ye limanlarını Rumlara açması için Aralık
ayı ortasına kadar süre tanıdığı aksi takdirde Türkiye'nin belirsiz sonuçlara katlanacağını söylediğini belirtti.
Telegraph: Kıbrıs umutsuz bir talep
İngiliz Daily Telegraph gazetesi, "kritik bir rapor” olarak nitelendirdiği Avrupa Komisyonu'nun İlerleme
Raporunda Türkiye'den 15 Aralık'a kadar limanlarını Rumlara açması istendiğini aktardı. Haberde ancak
Komisyonun bu isteğinin "umutsuz bir talep" olduğu değerlendirmesi yapıldı.
El Pais: AB Türkiye'ye son fırsat verdi
Büyük İspanyol gazetesi El Pais de, AB'nin Kıbrıs konusunda Türkiye'ye "ciddi bir uyarı" yaptığını
belirtti. "AB Türkiye'ye son fırsat verdi" başlığını kullanan gazete, Türkiye'nin limanlarını Rumlara açma
reddinin en tartışmalı konu olduğunu yazdı.
Le Monde: Brüksel diplomatik çabalara şans tanıdı
Fransız gazetesi Le Monde ise, Avrupa Komisyonu'nun bu aşamada bir tavsiyede bulunmayarak
diplomatik çabalara şans tanıma kararını verdiğini ve Ankara'ya beş haftalık bir süre verdiğini kaydetti.
Le Figaro: AB çatışmaya hazırlanıyor
Kıbrıs konusunda Ankara'nın "uzlaşmaz” olmayı sürdürdüğünü öne süren Fransız Le Figaro gazetesi
de, Avrupa Komisyonunca yayınlanan "olumsuz" raporun Aralık'taki AB Zirvesi'nde bir çatışma çıkacağı
habercisi olduğunu yazdı.
178
Hamdi Yılmaz / Anadolu Gençlik Dergisi - Kasım 2006
247
VOA: Gül'e göre hâlâ yapılacaklar var ama sonuç olumlu olacak
Amerika'nın Sesi Radyosu, İlerleme Raporu ile Avrupa Komisyonu'nun, Türkiye işkenceyi önlemez ve
ifade özgürlüğünü korumazsa AB müzakerelerini dondurma tehdidinde bulunduğunu kaydetti. Haberde
Dışişleri Bakanı Abdullah Gül'ün de hala yapılacaklar olduğu ancak olumlu olacağı görüşünü savunduğu
ifade edildi.
CSM: Rapor tren kazasının en kesin göstergesi
Christian Science Monitor gazetesi ise İlerleme Raporu'nun Türkiye ile AB arasında muhtemel bir tren
kazasının şu ana kadar gelen en kesin göstergesi olduğu yorumunu yaptı. Haberde, AB'nin raporla birlikte
Türkiye'yi reformların hız kesmesi ve Aralık ayı ortasına kadar limanlarını Rumlara açmazsa ortaya çıkacak
kesin olmayan sonuçlar konusunda uyardığı kaydedildi. 179
ATO Başkanı Sinan Aygün cari açığın özelleştirmeyle kapatılmaya çalışıldığını söyleyerek
“satacak neyimiz kaldı?” Diye soruyordu…
Birçok kamu kurum ve kuruluşlarının özelleştirildiğine işaret eden ATO Başkanı Sinan Aygün
“Türkiye’nin kasasına aşağı yukarı 20 milyar dolar girdi, bunu kapattık. 2007’ye geldiğimiz zaman
satacak neyimiz kaldı? Bakın, ABD limanlarını satmıyor, yabancıya vermiyor. Biz her şeyimizi
satıyoruz. Sat, sat mirasyedi gibi nereye kadar devam edecek bu satış?” diye çırpınıyordu…
Ankara Ticaret Odası (ATO) Başkanı Sinan Aygün, cari açığın aylık 1.9, yıllık bazda da 32.5 milyar
dolar olarak gerçekleşmesi ile ilgili olarak, “Türkiye’de 1993, 1999 ve 2001 krizlerinin tamamı cari açıktan
kaynaklandı. Cari açığı özelleştirmelerle kapatmaya çalıştık. Peki artık satacak neyimiz kaldı” diyordu.
Türkiye’de 1993, 1999 ve 2001 krizlerinin tamamının cari açıktan kaynaklandığını belirten Aygün,
“Hükümet yetkilileri, (cari açık kapatıldığı, sürdürülebildiği müddetçe sorun yok) diyor. Doğru, sürdürülebildiği
müddetçe sorun yoktur. Peki 2001’den, 2006’ya kadar nasıl sürdürdük bu cari açığı? Koskoca Türk
Telekom’umuzu satarak sürdürdük. Tüpraş’ımızı, Petkim’imizi, Erdemir’imizi sattık. Tabi o zamanlarda bunu
büyük bir bayram içerisinde sattık. Limanlarımızın büyük bölümünü özelleştirdik. Birçok kamu kurum ve
kuruluşlarını özelleştirdik. Türkiye’nin kasasına aşağı yukarı 20 milyar dolar girdi, bunu kapattık. 2007’ye
geldiğimiz zaman satacak neyimiz kaldı? Siz şimdi 32 milyar dolardan bahsediyorsunuz. 2003, 2004, 2005,
2006, ki benim öngördüğüm 30-32 milyar dolardı. 30 milyar öngörürsek, bu açık rakam 75 milyar dolar.
Bakın cumhuriyetin 80 yılında 56 milyar dolar, 4 yılda 75 milyar dolar. Tekrar söylüyorum satacak neyiniz
kaldı başka? Bakın, ABD limanlarını satmıyor, yabancıya vermiyor. Biz her şeyimizi satıyoruz. Sat, sat
mirasyedi gibi nereye kadar devam edecek bu satış? Cari açık eğer bir ayda 1.9 milyar dolar çıkarsa, bunu
siz iki şekilde kapatırsınız. Ya dışarıdan borç alarak kapatırsınız, ya da malınızı satarak. Maalesef biz, ikisini
birden yaptık.” Açıklamasını yapıyordu.
Yabancılar tek bir çivi bile çakmadı
Türkiye’ye iddia edildiği gibi yabancı yatırımcının tek bir çivi bile çakmadığını savunan Aygün, “Zaten o
yatırım burada var. Yani yabancının son 4 yıl içinde arsa alıp, harfiyat yapıp, üzerine bina diktiği, ben bir tane
yatırım bilmiyorum. O yüzden bu tehlikeli bir gidiş mi? Bunu oturup konuşmak, tartışmak gerekir. Biz, bunun
tehlikeli olduğunu her yerde vurguluyoruz ve söylemeye de devam edeceğiz. Nefesimin yettiği yere kadar da
söylemeye devam edeceğim. Bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı, bir Türk evladı olarak bunu görev
addediyorum. Bu görev zaman zaman tehlikeli bir görev, tepki de çekiyorsun, eleştiri de alıyorsun. Ama bunu
birinin yapması lazım. Bir sıkıntım var, zaman zaman çok yanlız kalıyorum. Diğer sivil toplum örgütlerinden
de bu tür destekleri bekliyorum.” Şeklinde sızlanıyordu..
Atatürk ve İrtica tanımı
Atatürk, “İrtica”
demiyordu, “dahili ve harici bedhahlar” diyordu. “Bedhah”ın olumsuz bir
anlam taşıdığını anlıyorsunuz. Daha açarsak ve onun bağımsızlık ilkesinin, bütün hal ve
hareketlerinde vazgeçilmez bir ölçü olduğunu düşünürsek, o bedhahları şöyle sıralayabiliriz:
179
kanalturk.com
248
İşbirlikçiler. Müslüman ve Türk görünüp çok ustaca ve gizlice iki yüzlülük yapanlar ve imparatorluğun
temelini çürütenler. İslâmîyeti bozmaya ve tahrib etmeye, bir ahşap kurdu gibi, çalışanlar. Atatürk’ün
yaptığı değişimleri dondurup sultalar oluşturanlar, “bilmiyenler”. Bu sonuçların içinde, ne yazıkki
Atatürk’ün etrafındaki bürokrat takımını da düşünmek lazım. Çünkü onlar demokrasi, cumhuriyet, tam
bağımsızlık, eşitlik, adalet, kişi hakları, yurttaşlık hakları, laiklik, halkçılık gibi kavramlara
yabancıydılar.
Ondan sonra devam eden yönetimler döneminde Atatürk’ün prensiplerinden kopma, uzaklaşma
gitgide arttı. İşbirlikçilik daha o yıllarda bile “gemi azıya almış” gidiyordu. İşte A. Emin Yalman, Vatan
gazetesinde, 1949’da, bu gelişmenin ipuçlarını veriyor:
“Askeri islahat ve talim terbiye sahalarında yeni kabine tarafından tutulan yollar, Amerikan
askeri heyetlerini son derece memnun etmiş ve her türlü tereddütleri ve kötümserlikleri ortadan
kaldırmıştır.”
Şimdi size bir “şeyh”in, Arusi şeyhi Ömer Fevzi Mardin’in, aynı yıl, Evangelistlerin İsviçre’deki bir
şatosunda 2 ay kaldığı bir dönemde “İslâmiyet ve Ehli kitap alimliği” başlıklı konuşmasından bir bölüm
(Varidat-ı Süleyman Şerhi’nden):
“Müslüman devrinin bugün faal görevlerini bu varlıklı, imkânlı millet, Amerikalılar üzerine almış
bulunuyor. Çünkü Allah onları bu işe seçmiş, hazırlamış ve harekete geçirmiştir. Babil’den dünyaya yayılmak
için dağılan ırklar, sanki Allah’a hizmet için Amerika’da buluşuyor, en özgür demokrat koşullar içinde
birleşiyor. Allah artırsın ve onları korusun, diye her mümin Amerikalılara duacı, dünyanın önemli bir bölüm
insanlarını analar gibi emziren, kucağında ısıtan, teselli ve ümit veren, dünyanın dert ortağı Amerikalılara her
insan duacı.”
“Babilden dünyaya dağılan ırklar” kimlerdi?
Mardin, İsviçre’den dönünce Mehmetçiğin Kore’ye gönderilmesini savunan bir kitap yazıyor.
Harun Hoca adındaki bir şeyhin asıl adının Aron Kandiyoti olduğunu biliyor muydunuz?
Atatürk’ün, tarikatları kapatmasının sebebi, onların en seçkinlerinde, Sabataistlerin egemen olmaya
başlamasındandı. Sadece tekkelerimiz mi? Müziğimizin, siyasetimizin, hatta askeriyenin en tepesindeki bazı
zevat bunlardandı.
Cumhuriyetin kuruluşundan sonra, Atatürk aleyhine dönenlerin çoğu da bunlar oldular.
Atatürk’ün Abdülbaki Gölpınarlı’ya yazdırıp ilkokullara ve köy okullarına okutturduğu din kitabında ise
şunlar yazılıydı:
“Allah’a evlerimizde de ibadet edebiliriz fakat Allah camideki ibadeti daha çok sever. Çünkü onun
faydası daha çoktur. Oradaki büyüklerden din işlerini öğreniriz. Birbirimizi tanırız, severiz, birbirimizin halini
anlarız. Birbirimize faydamız dokunur. Zaten Müslümanlık ayrılık dini değil, topluluk dinidir.
İman: Müslümanlık Allah’a ve Müslümanlığı öğreten Peygamberimize inanmaktır. Buna iman deriz.
Allah bu kâinatı ve biz kullarını yaratan Yüce kudret sahibidir.
Peygamberlerin sonuncusu ve en büyüğü, insanlara İslâm dinini öğreten, İslâm imanını bildiren Hz.
Muhammed’tir. İşte bunlara inanan ve gereğini yapan kimseye Müslüman denir.
Şu iki söz İslâm imanını bildirir: La ilahe illalah, Muhammedün Resulullah. Türkçesi, Allah birdir,
O’ndan başka Allah yoktur, Hz. Muhammed de Allah’ın peygamberidir demektir. İşte bu sözlerin anlamını
kabul edenler mümindir.
Müslümanların kutsal kitabı Kur’ân-ı Kerim’dir. Allah’ın emirleri bu kitapta yazılıdır. Biz Kur’ân-ı Kerim’e
çok hürmet ederiz.”
Daha sonra, İsmet İnönü zamanında bu kitap kaldırıldı. Yerine konulan kitapta taklitçilik ve
teslimiyetçilik egemendi.
Bunlar size bugünün light İslâm ve dinlerarası dialog projesini hatırlatmıyor mu?
Son günlerde atılan sloganlardaki “Laiklik” vurgusu tek başına söylenirse Atatürk ilke ve düşüncesine
249
son derece ters bir anlam taşıyor. Bunu geçen yazılarımda da yazdım. Atatürk’ün tam bağımsızlık ilkesi dile
getirilmeden savunulan laiklik halka “din karşıtlığı” gibi yansıyor. Bu bir tuzaktır. Millî, bağımsızlıktan yana
tavırlı aydınlarımızın bu tuzağa düşmemeleri lazım.
Ne kadar büyük hatalar yapıyoruz bu irtica ve laiklik bağlamında! Ankara’daki Atatürk yürüyüşündeki
pankartların bir kaç saniyeliğine görebildiğim iki tanesinden söz açmak istiyorum.
Birinde “takkeler”den, birinde de “imam”dan bahsediliyordu. Takkeli pankartı pek hatırlamıyorum da
öbüründe, “Çankaya’da imam istemiyoruz” denmişti. Bu ne kadar yanlış bir tavırdır! AKP’ye posta koyacağım
derken bazıları, halkı ne çok kırıyorlar! İmam bizde her ne kadar filmlerle, romanlarla, tiyatro oyunlarıyla
gözden düşürülmek istendiysede, halkın gözünde saygın bir yer tutar. Benim için de öyledir. Dinini icra
etmekten başka bir derdi olmayan papaz efendiye saygı göstermez misiniz? Kimsenin toprağında,
bağımsızlığında, gözü olmayan papaz efendiye?
İmamlık kurumuna saygısızlık etmek başka şeydir, “Çankaya”ya Tayyip Bey çıkmasın” demek
başka şey. Takkeye saygısızlık etmek başka şeydir, herkesin kendine göre en medeni kıyafet
hangisiyse, onu giyinmek; başka şey. Takkeye saygısızlık ettiğiniz zaman, cebinde her zaman takke
bulunduran bütün Müslüman erkeklere saygısızlık etmiş oluyorsunuz. Bunların içinde ülkesinin
bağımsızlığına, millî değerlerine, bayrağına saygılı, sömürgecilere karşı, nice değerli insan vardır.
Bunu mahsus mu yapıyorsunuz? Mahsus yapmıyorsanız bu büyük bir gaflettir.
Bir hanım sümerolog, kitabında başı örtmeye “başı bohçalamak” gibi nâhoş bir isim takmış.
Bununla da yetinmemiş, bir takım rahibelerden, tapınaklardan bahsederek dinî nikahı ve imamları
küçümseyici, alaycı bir tavır takınmış.
Bu hanım mahkemeye verilmiş, beraat etti, güzel. Beraat etmesi iyi oldu tabii, Ben bunu
hukuksuzluk değil, dinî ve millî terbiyenin eksikliği sayıyorum, onu da hukuk cezalandırmaz.
Cumhurbaşkanımızın iki de bir “laik”liği vurgulayan ama anti emperyalist bir tavırı eksik
bıraktığı
konuşmalarında
da
bu
hatayı
görüyorum.
Millî
tavrından
şüphe
duymadığım
cumhurbaşkanımızın bir nutkunda “dogmalar”dan bahsetmesini de yanlış buluyorum. Bu, doğrudan
doğruya dinimize yapılmış bir atıf gibi algılanır halk tarafından. Oysa dogmaları bizim dinimizde değil,
bizden önceki dinlerin “seçilmiş ırk” “Nil’den Fırat’a kadar vaadedilmiş topraklar” ülküsünü canlı
tutan, cumartesi günleri asansöre binmekten bile kaçınan dinlerin kurallarında aramak lazım. Bu da
bizi ilgilendirmez.
Atatürk böyle şeyler yapmazdı. Üstelik böyle şeylerin yapılmasının en müsait olduğu bir dönemde bile.
Şimdi ondan bir alıntı yaparak yazıma son vereceğim:
“Din bir vicdan meselesidir. Herkes vicdanının emrine uymakta serbesttir. Biz dine saygı gösteririz.
Düşünüşe ve düşünceye saygı gösteririz. Biz sadece din işlerini millet ve devlet işleriyle karıştırmamaya
çalışıyor, kasıt ve fiile dayanan tutucu hareketlerden sakınıyoruz.” 180
Emre Aköz gibilerin gizli Atatürk Düşmanlığı:
Atatürk ve demokrasi
Atatürk de demokrasiye geçer miydi? Bilemem. Ancak geçmediği apaçık ortada.
Vefatının 68'inci yılında Mustafa Kemal Atatürk'ü anıyoruz. Cumhurbaşkanı Sezer de bir mesaj
yayınladı ve Atatürk'ün ne kadar önemli bir lider olduğunu anlattı. Bu arada kurduğu cümlelerden biri de
şöyle başlıyordu Sezer'in: "Bizlere tam bağımsız, laik, demokratik, çağdaş bir devlet armağan eden Yüce
Atatürk..."
Atatürk'ün bağımsız bir devlet kurduğu doğrudur... Çağdaşlıktan kasıt, Batılı ülkelerdeki kimi temel
değerleri ('ulus devlet' ve 'pozitif hukuk', gibi) Türkiye'de de hayata geçirmesiyse, tamam. Laiklik gayet
tartışmalı bir konu. Bence laik bir devlet değil bizimkisi ama hadi lafı fazla uzatmadan 'Türk tipi laiklik' deyip
geçelim... Ama Atatürk'ün 'demokratik' bir devlet armağan ettiği de nereden çıktı? İşte onu hiç anlamadım.
180
Afet Ilgaz / Milli Gazete
250
Tek partili demokrasi olur mu? Bana tek partinin hüküm sürdüğü, diğer partilere izin verilmediği ama yine de
uluslararası camia tarafından 'demokrasi' olarak nitelenen bir ülke gösterirseniz, müteşekkir kalırım.
Bizim devletin, siyasi sistemin az buçuk demokratikleşmesi eğer bir kişiye mal edilecekse, o da Atatürk
değil, İkinci Cumhurbaşkanı İsmet İnönü'dür. Hoş o da bunu ayıla bayıla değil, faşizmi yenen ABD
önderliğindeki Batı blokuna dahil olabilmek için yapmıştır ama yine de yapmıştır işte.181
Tarih böyle bir olayı kaydetmemiştir...
Bakın ne yaptı AB...
demezsek...
"Size bir ay mühlet" dedi.
Rumlara limanları açmazsak...
Bir ay sonra ne yapacak?
Müzakereleri askıya alacak...
"Emrin olur"
43 yıl boyunca saçını
süpürge edersin, bir dediğini iki etmezsin, yemezsin yedirir, içmezsin içirirsin, kocana ayıp olmasın
diye öz akrabalarını bile kırarsın. Bir sabah... Öfkelenir. "Boş ol" deyiverir. Nafakasız kalakalırsın.
Hem resmi nikâhın yok.
imzalamışsın... Borç senin adına.
Hem de, girmiş adam ömür boyu takside, senetleri de sen
Gümrük Birliği yani.
Giremediğimiz AB'den atsalar bile bizi,
Gümrük Birliği imzamız duruyor orada... O ne olacak?
Türkiye, Gümrük Birliği nedeniyle, AB'nin aldığı ve bundan sonra alacağı tüm ekonomik
kararlara uymak zorunda... Sen kendi başına ticaret anlaşması yapamazsın.
Mesela, AB üyesi olmayan Rusya'yla, mesela Tunus'la, mesela İran'la anlaşma yapacaksın...
Eğer bu anlaşma, AB'nin işine gelmiyorsa, sen o anlaşmayı yapamazsın. Yasak... "Yaparım"
diyemezsin. Yasağı kabul eden imzan var… Bizim adımıza başkaları karar veriyor. Sömürgedir bunun
adı.182
 ABDULLAH GÜL, EMPERYALİZMİN ELÇİSİ Mİ?
Gül, Tahrana ABD’nin mesajını götürüyor ve “örtülü tehdit” ediyor!
Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, İran’a uluslarası toplumun talebi doğrultusunda İran’ın nükleer
programını durdurması için çağrıda bulunmaya gitmişti. Ziyaret, uzlaşma konusunda ‘kolaylaştırıcı’ amaç
içerikliydi. Teknik bir ziyaret olarak nitelendirilen görüşmede Gül, İran Cumhurbaşkanı Mahmud
Ahmedinecad, İran İslam Cumhuriyeti Milli Güvenlik Yüksek Konseyi Genel Sekreteri Ali Laricani ile bir araya
geldi.
Görüşmenin detayları ile ilgili hiçbir açıklamanın yapılmadığı ziyarette Gül’ün nükleer programın
durdurulması ve barışçıl yolların tercih edilmesi yönünde telkinde bulunacağı ifade edilmişti. Ziyaretin Gül’ün
ABD ziyareti öncesinde gerçekleştirmesi ise dikkat çekiciydi.
Gül’ün: temasları çerçevesinde “AB, ABD ve uluslararası toplumun isteği doğrultusunda
nükleer programı durdurulması gerektiğini, bunun bölge açısından daha olumlu bir sonuç
doğuracağı” telkini de aslında, tehdit içerikliydi!..
Gül’ün bu ziyareti uluslararası toplumun talepleri doğrultusunda gerçekleşmişti. Ayrıca Gül,
ziyaretinde Başbakan Erdoğan’ın da bir mesajını İranlı yetkililere iletmişti. Böylece AKP hükümeti,
emperyalist Batı’nın ve Siyonist Amerika’nın “Ürkütme Değneği” haline getirilmişti.
Türkiye’nin bu ziyaret ile uluslar arası toplumun çabalarına katkıda bulunacağı ifade edilirken, nükleer
programdan kaynaklanan meselenin barışçıl bir şekilde sonuçlanmasının amaçlandığı, bütün çabanın da bu
rol ile sınırlı olduğu dile getirilmişti. Yani emperyalizmin elçiliği gizlenmek istenmişti.
Ahmet Davutoğlu Şam’da ne arıyor?
Bunların ardından Başbakanlık baş danışmanı Ahmet Davutoğlu, ABD ve İsrail’in özel talebi
yani talimatı üzerine hemen Şam’a gidiyor.. Ve Beşşar Esad’a, kaçırılan İsrailli askerin serbest
bırakılması ve İsrail’e yönelik “terörist!” saldırıların sona erdirilmesi konusunda, Filistinliler
üzerindeki etkinliğini kullanması konusunda, telkinde bulunuyor.
Ve Suriye’ye karşı Batı dünyasında oluşan olumsuz havanın giderek kötüleştiğini, bunu
düzeltmek üzere Esad’ın harekete geçmesi gerektiğini ikaz ediyor. Yani, İslamcı Ahmet Davutoğlu,
181
182
10.11.2006 / Emre Aköz / Sabah
10.11.2006 / Yılmaz Özdil / Sabah
251
emperyalizmin özel ajanı gibi davranıyor ve bir Müslüman ülkeyi hizaya getirmeye çalışıyor… Bu
samimi ve sevindirici (!) girişimleri nedeniyle, Amerika’da bulunan Abdullah Gül, Siyonist
patronlarınca tebrik ve taltif ediliyor!
Tarih pek çok sorumsuz ve soysuz tavırlara tanıktır. Ama İslamlıktan irtica (geriye dönüş) ve
insanlıktan istifa sayılacak böylesi davranışlara pek az rastlanır.
Irak İşgali sırasında Akdeniz’deki bir Amerikan savaş gemisinden Basra diye yanlışlıkla(!?)
Şanlıurfa’ya fırlatılan bir füzenin parçalarını toplamaya ve suç delillerini karartmaya gelen ABD
askerlerine, yerden göğe kadar haklı olarak tepki gösteren köylülerden birisi, üç yıldır çıkarıldıkları
mahkeme sonrası şöyle haykırmaktadır:
“Bu nasıl devlet? Bu nasıl adalet? Bu nasıl haysiyet?
Üzerimize füze fırlatanlar saygıyla ağırlanırken, biz o saldırganlara yumurta attık diye, bizden
hesap sorulmaktadır?!
İşte Şanlıurfa köylülerimizin bu yakınmaları, Türkiye’ye hakim zihniyetin ve AKP hükümetinin
durumunu ne güzel yansıtmaktadır..
Irak’ta Talabani’yi, Türkiye’de Tayibi, hep aynı merkezler, aynı hizmetler için iktidar koltuğuna
oturtmaktadır. Afganistan’da Karzai’ler, Irak’ta Allavi’ler, Türkiye’de AKP’liler, hep aynı senaryonun
kiralık figüranlarıdır.
ABD Şırnak’ta üs kuruyor!
ABD, Şırnak'ın Silopi İlçesi'ne ikinci bir İncirlik üssü kurmaya hazırlanıyor. Körfez Savaşı
zamanında Silopi'de üs kuran Amerikalılar'ın, yeniden dönüş için hazırlık yapmaya başladığı iddia
ediliyor!
ABD, Silopi İlçesi ile Habur Sınır Kapısı arasında bin dönümlük arazide, helikopter pisti, hastane, çok
amaçlı kullanılabilecek binalar, park alanları ve çeşitli sosyal faaliyetleri kapsayan altyapı çalışmalarına hızlı
bir şekilde başladı. İnşaatına 2006 Nisan ayının ortalarında başlanan üs, Black Hawk adında bir Amerikan
firması tarafından yapılıyor.
20'ye yakın kum taşıyıcı kamyonu, 5 iş makinası ve çeşitli araçlarla Black Hawk firması hummalı bir
şekilde çalışmalarını sürdürüyor.
Yaklaşık olarak bin dönüm alana sahip olan Silopi İlçesi ile Habur arasında bulunan Şırnak İl Özel
idare TIR parkının, hemen yan tarafında hummalı bir çalışmalar sürüyor. Bu arada, TIR parkına yakın olan
inşaat çalışmalarının bir süre sonra TIR parkını içine alacak şekilde genişletileceği iddia ediliyor.
Bir üs de Zaho’da yapılıyor!
İnternet sitesi Kenthaber.com’da yer alan habere göre, ayrıca ABD'nin, Silopi'ye kuracağı üssün
aynısını Irak'ın Zaho Kenti'nde kuracağı ve bu konuda çalışmalar başlatıldığı iddia edildi. ABD ile olan
ilişkilerin iyileşmesinden ötürü böyle bir üs kurulmasına onay verildiğini iddia eden inşaat yetkilisi Talip
Karataş, yaptığı açıklamada, yaklaşık 2 aydır çalışmalara başladıklarını ve inşaatın 1 yıl sonra biteceğini
belirterek, "Buranın bize, resmi olarak TIR parkı olacağı bildirildi. Buradaki inşaatın çalışmalarını Black Hawk
adında bir Amerika firması yapıyor. 20'ye yakın çalışan kum taşıyıcı kamyonu ve 5 de iş makinası var. Ayrıca
sahada toz çıkmaması için su dağıtan bir su tankeri var. Bunlar tabii 2 ay içerisindeki çalışmalar. Buradaki
çalışmalar arttıkça çalışan hem makine hem de işçi sayısı artacak" dedi.
Adının açıklanmasını istemeyen bir yetkili de, kurulan üstte olması beklenenler arasında helikopter
pisti, hastane, çeşitli binalar ve park alanları bulunduğunu söyledi.
Silopi’de Kontrgerilla karargâhı hazırlanıyor!
ABD, Silopi’de üs inşa ediyor. -özel güvenlik örgütü işletecek-. Bugün Irak’ta sayısı binleri
bulan suikastleri, çok ölümlü bombalamaları, iç savaş provokasyonlarını, mezhep çatışması
senaryolarını da bu tür örgütler yürütüyor. Yakında bu üssün şanı sadece Irak’ta ve Türkiye’ye değil,
bütün Ortadoğu’ya yayılacaktır.
Londra'da yayınlanan El Kudüs El Arabi gazetesi, 4 Temmuz tarihli haberinde, Amerika'nın Silopi'de
252
yeni bir üs inşa ettiğini, bir yıl içinde tamamlayacağını yazdı. Haberini Iraklı Kürt kaynaklara dayandıran
gazete, yeni üssün, Habur sınır kapısı ile Silopi arasında, bin dönümlük bir alanda inşa edilmekte olduğunu
belirti ve bazı ayrıntılar verdi…
Türk Silahlı Kuvvetlerine bağlı tank ve zırhlı araçlardan oluşan askeri araçlar, Silopi de konuşlanmaya
başladı. Haberi, PKK'ya yakınlığı ile bilinen Fırat Haber Ajansı duyurdu. Ajans, Hac Konaklama Tesisleri ve
Gıte köyü kırsalına sevk edilen tank ve zırhlı araçlardan dört tanesinin ise Habur Sınır Kapısı'nın sol
tarafında yapılan çelik köprüden Kuzey Irak'a geçtiğini iddia etti.
Diğer haber ise şu: Kuzey Irak bölgesel hükümeti, Silopi'ye 16 kilometre uzakta Kabaruk'ta petrol
bulmuştu. Petrol çıkarma ve pompalama töreni ise bir gün sonra yapılacaktı. Petrolü, CIA'nın gizli uçakları ve
işkence merkezleri konusunda ABD ile işbirliği yapma karşılığında bölgede petrol arama imtiyazı elde eden
insan hakları savunucusu Norveç bulmuştu…
Üssü, ABD ordusunun karanlık işlerini yürüten ve Irak'ı parselleyen ABD Başkan Yardımcısı Dick
Cheney'nin şirketi Halliburton'a bağlı KBR şirketi inşa ediyor. ABD, Irak'taki yakıt ihtiyacını büyük oranda
Türkiye'den karşılıyor. Koç Grubu ve Milangaz, bu şirketle yaptığı anlaşma gereğince Irak'a ayda bin 600
tanker lpg gönderiyor. Günde bin 200 tanker uçak yakıtı gönderiyor. ABD'nin mazot ihtiyacının yüzde 70'i bu
kapıdan sağlanıyor. "Türk kamyonları"nın güvenliği derken bu tankerlerin güvenliği kastediliyor.
Black Havk tipi örgütlenmeler aslında özel güvenlik şirketi. Yani özel ordu. Yani paralı askerler.
Bu güçlerin Irak'ta neler yaptığını biliyoruz. Daha önce Vietnam'da, S. Arabistan'da, Latin Amerika'da,
Güneydoğu Asya'da on binlerce insanın kanına giren bir yapılanma bu. ABD ordusunun kirli işlerini
yürüten, savaş suçu kanıtlarını gizleyen, kitle imha silahı izlerini temizleyen, ihale edilen katliamları
yapan örgütlenmeler.
CIA'nın gizli insan kaçakçılığı, gizli işkence merkezleri de bu tür özel örgütler üzerinden
yürütülüyor. Bugün Irak'ta sayısı binleri bulan suikastleri, çok ölümlü bombalamaları, iç savaş
provokasyonlarını, mezhep çatışması senaryolarını da bu tür örgütler yürütüyor. Yakında bu üssün
şanı sadece Irak'ta ve Türkiye'ye değil, bütün Ortadoğu'ya yayılacaktır 183 diyen İbrahim Karagül,
AKP’nin suçuna ve sorumluluğuna ise hiç değinmiyor.
İsrail Kuzey Irak’ta yerleşiyor!
“İsrailli üst düzey güvenlik yetkilileri ve büyük şirketler, gizlice Kuzey Irak’ta askeri kamp kurdu, eğitim
ve mühimmat verdi. İsrailli eğitmenler bölgeye tarım uzmanı sıfatıyla Türkiye’den geçti”.
İsrail’in önde gelen gazetelerinden Yedioth Ahronot, aylar önce oldukça tartışılan bu iddiaları resmen
ortaya çıkardı, soruşturma başlatılmasını sağladı... İsrail hükümetinin “Yasal izinler olmadan gizlice yapıldı”
dediği olayda İsrailli üst düzey güvenlik yetkilileri ve işadamlarının Kuzey Irak’taki “iş” bağlantıları gözler
önüne serildi. Gazete, “bazıları emekli üst düzey güvenlik yetkililerinin Kuzey Iraklı yetkililere askeri eğitim,
silah ve ekipman sağladığını” ortaya çıkardı. Ayrıca Erbil’e havalimanı inşaatı da İsrailli büyük şirketlerce
yapıldı.
Yüz milyonlarca dolar harcanıyor!
İsrail Savunma Bakanlığı’nın “Irak’ta çalışma yasağı” olmasına karşın anlaşmaların aylar süren gizli
pazarlıklar sonrası yapıldığı, kendilerini tarım uzmanı olarak tanıtan İsrailli askeri eğitmenlerin Türkiye
üzerinden Kuzey Irak’a geçtiği belirlendi. İsrail polisinin açtığı soruşturmada elde edilen bulgular, Mesud
Barzani başkanlığındaki Irak bölgesel hükümetinin bu şirketlere yüzlerce milyon dolarlık para akıttığını
gösteriyor. En büyük payı Kürtler’in bağımsızlık yolunda önemli bir adım olarak gördükleri Erbil
Havalimanı’nın inşaası için el sıkışan İsrail şirketi aldı.
Elektronik ekipman ve istihbaratın yanı sıra Kuzey Irak yönetimine özel eğitimli koruma köpekleri,
gözetleme kuleleri, askeri motorsikletler, kalaşnikof yedek parçaları, kurşun geçirmez yelekler “İsrail yapımı”
bandrolüyle bölgeye sokuldu. Emekli İsrail askerlerinin çalıştığı Kudo isimli şirketin bir ortağı İsrailli, diğeri ise
183
Yeni Şafak / 05.07.2006 / İbrahim Karagül
253
Kuzey Iraklı bir Kürt. İsrail istihbaratı MOSSAD’ın eski başkanı ve şimdinin İşçi Partili milletvekili Danny
Yatom’un kurduğu Magalcom şirketi de Kürt hükümetine stratejik danışmanlık yaptı. Şirketi milletvekili
seçilince satan Yatom iddiaları reddetti.
“Bağımsızlık hazırlıkları” yapılıyor!
Kuzey Irak’taki bölgesel hükümetin, İsrailli şirketlerle yapılan pazarlıkları El Kaide saldırısı korkusu
yüzünden gizli tuttuğu belirtiliyor. El Kaide’nin Kuzey Irak’taki eğitim kamplarına saldırı yapacağı haberiyle de
tüm İsrailli askeri uzmanlar acilen bölgeden uzaklaştırıldı. Olayı ortaya çıkaran Yedioth Ahronot gazetesinin
iddiasına göre, ismi verilmeyen İsrail’in en büyük şirketlerinden biri Kuzey Irak’ın çöl bölgesindeki gizli bir
yerde “Z” kod adıyla bir askeri kampı bizzat kurdu. Bunlar Kuzey Irak yönetiminin bağımsızlık yolundaki
hazırlıkları olarak yorumlanıyor.184
184
Milli Gazete / 24.06.2006
254
ABD SALDIRIYOR, AKP ÇANAK TUTUYOR!
ABD-İsrail el ele, dünyayı ateşe veriyor!
İran’a baskılarını yoğunlaştıran Amerika Birleşik Devletleri, tüm nükleer çalışmalarını uluslararası
denetime açan İran’ı tehdit ederken; Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı’nın denetimine karşı çıkan İsrail’e en
küçük bir tepki bile göstermiyor. İsrail’in elinde 200’e yakın nükleer füze olduğu kaydediliyor. ABD’nin elinde
ise kullanıma hazır 8 binin üzerinde nükleer silah bulunuyor.
Aynı ABD, aynı senaryoyu yine sahneye koyuyor
Yalanlar üzerine kurulu bir senaryo ile Irak’ı işgal eden ABD yönetimi, şimdi de Ortadoğu’da çizdiği yol
haritasının İran bölümünü uygulamaya başladı. Irak’a yönelik nükleer silah suçlamalarının hiçbirinin doğru
olmadığı, ortaya konan belgelerin de sahte olduğu anlaşılmıştı. Aynı ABD, aynı senaryoyu şimdi de İran için
oynuyor.
Pakistan halkı zorbalığa isyan ve feryadı figan ediyor!
Siyonist hedeflerini gerçekleştirmek için dünyayı ateşe veren ABD, hatırlanacağı gibi Afganistan
sınırındaki bir Pakistan köyüne hava saldırısı düzenlemişti. Saldırıda aralarında kadın ve çocukların da
bulunduğu 17 kişi ölmüştü. ABD, El Kaide’nin iki numaralı lideri Zevahiri’nin bulunduğunu ileri sürdüğü köyde
tam bir katliam yapmıştı.
Bu arada, Amerikan savaş uçaklarının düzenlediği hava saldırısı binlerce kişinin katıldığı gösteride
protesto edildi. ABD katliamının kınandığı gösteriye 8 bin işi katıldı. Gösteriye katılanlar arasında yer alan
milletvekili Salibsade Harun ölenlerin tamamının bölge sakini olduğunu belirterek, saldırıyı “tam bir terör
eylemi” olarak nitelendirdi.
Hem zorba, hem küstah davranıyor!
Dünyada nükleer silah kullanan ilk ülke olarak 150 bin insanın katlinden sorumlu ABD, Irak’ta
yaptığı gibi İran’ı da yalanlarla süslü nükleer senaryolarla tehdit etmeye devam ediyor. Dünyada
nükleer silah çalışmalarına en fazla bütçe ayıran ülkeler arasında da ilk sırayı ABD alırken dünyada
nükleer silaha sahip devletlerle ilgili araştırma ve raporlara göre nükleer silah gücüne sahip ülkeler
sıralamasında, İngiltere, Rusya, Fransa ve Çin, K.Kore ve İsrail ilk sıraları paylaşıyor. İsrail uluslar
arası Atom Enerjisi Ajansı’nın denetimini kabul etmezken, tüm nükleer çalışmalarını ajansın
denetimine açan İran tehdit ediliyor. İsrail’e ise en ufak bir tepki verilmiyor!
Nükleer silah yalanları üzerine kurulu bir senaryo ile Irak’ı işgal eden ABD yönetimi aynı yalanlar
zincirini şimdi de İran üzerine uyguluyor. Hiroşima’ya attığı atom bombası ile Dünya’da ilk nükleer silahı
kullanan ülke ünvanına sahip ABD, Nükleer silahsızlanma anlaşmasını imzalayan bir ülke olmasına rağmen
İran’ı tehdit etmeye devam ediyor. ABD İran’ı nükleer silah bahanesiyle tehdit ederken, dünya nükleer silah
çalışmalarında İngiltere, Fransa, Çin, Rusya, K. Kore, İsrail gibi ülkeler ilk sıraları paylaşıyor. Bu ülkeler
nükleer silahların yaygınlaşmasını önleme anlaşmasına duyarsız kalırken İran bu anlaşmayı imzalayan bir
ülke olmasına rağmen, tehdit edilmekten kurtulamıyor. Bu çelişki ABD’nin asıl amacının nükleer silahlanmayı
önlemek değil, Irak gibi İran’ı da işgal etmeyi planladığı iddialarını güçlendiriyor.
Niye, İsrail’e kimse ses çıkaramıyor!
Dünya da Nükleer Silaha sahip devletlerle ilgili araştırma ve raporlara göre nükleer silah gücüne sahip
ülkeler sıralamasında ABD, İngiltere, Rusya, Fransa ve Çin, K. Kore ve İsrail ilk sıraları paylaşıyor. Bunların
içinde en sabıkalısı ise bugün İran’a savaşa varan tehditler savuran ABD Yönetimi. İkinci dünya savaşının
sonunda Hiroşima’ya attığı atom bombası ile dünyada ilk nükleer silah kullanan ülke olarak biliniyor. Atom
bombası ise 150 binin üzerinde insanın ölümünden sorumlu olan ABD, bu sabıkasına rağmen o günden bu
yana nükleer silah çalışmalarını arttırarak sürdürüyor. ABD’nin elinde halen kullanıma hazır 8 binin üzerinde
nükleer silah bulunduğu belirtiliyor. Dünyada nükleer silah çalışmalarına en fazla bütçe ayıran ülkeler
sıralamasında da ABD ilk sırayı alıyor.
İran’ın nükleer çalışmalarının bahane edilerek tehdit edildiği bir dönemde bir başka çelişkiyi ise İsrail’e
255
ilişkin rakamlar ortaya koyuyor. İran Nükleer Silahların Yayılmasını önleme anlaşmasına imza atan bir ülke
olmasına ve nükleer çalışmalarında Uluslar arası Atom Enerjisi Ajansı’nın (UAEA) denetimine açmasına
karşın, UAEA’nın denetimini reddeden İsrail’in nükleer silah çalışmalarına karşı en ufak bir tepki
gösterilmiyor. Dünyanın en büyük nükleer silah gücüne sahip ülkelerden biri olan İsrail’in elinde 200’e yakın
nükleer füze olduğu kaydediliyor. Ancak İsrail Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı denetimi kabul etmemesine
rağmen hiçbir yaptırım görmüyor.
Ortadoğu’da çizdiği yol haritasını uygulamaya kararlı olan ABD yönetimi Irak’ı da nükleer silah
çalışmalarını bahane ederek işgal etmişti. Ancak daha sonraki süreçte, Irak’a yönelik nükleer silah
suçlamalarının hiç birinin doğru olmadığı en yetkili ağızlarca itiraf edilmiş, hatta ortaya konan bazı belgelerin
sahte olduğu anlaşılmıştı. Aynı ABD yönetimi dünya ile alay edercesine, virgülüne bile dokunmadan aynı
yalan senaryoyu İran için devreye sokmakta hiçbir sakınca görmüyor. Bu yalanlar zinciri ve ortaya konan
çelişki ABD’nin asıl niyetinin nükleer silah çalışmaları olmadığını tam tersine Büyük Ortadoğu Projesi
çerçevesinde adım adım İslam ülkelerini işgal etme girişimlerini sürdürmek olduğunu ortaya koyuyor.
Prof. Chossudovsky:
“ABD vuracak, Türkiye susacak” diyor!.
İran ile uluslararası toplum arasındaki tansiyon yeniden yükselirken, ABD’nin İran’ı mart ayının
sonlarına doğru Türkiye ve İsrail’den kalkan uçaklarla vuracağı öne sürülüyor!
Kanadalı ünlü araştırmacı Micheal Chossudovsky’ye göre Bush yönetimi Mart ayında Uluslararası
Atom Enerjisi Kurumu’nun (UAEK) yayınlayacağı raporu bekliyor.
Ottowa Üniversitesi Ekonomi Profesörü ve Küreselleşme Araştırmaları Merkezi Direktörü Michel
Chossudovsky, İspanya ve Güney Amerika’da yayınlanan Rebelion için kaleme aldığı makalede, ABD’nin
İran’daki nükleer santralleri yok etmek amacı ile düşündüğü operasyonun mart ayının son haftasında
gerçekleşeceğini iddia ediyor.
Operasyonun meşru olabilmesi için UAEK’dan çıkacak raporu beklenmek zorunda kalındığını savunan
Chossudovsky, rapor yayınlanır yayınlamaz ABD’nin İsrail ve Türkiye’den kalkan uçaklarla İran’ın nükleer
hedeflerine yoğun bir bombardıman başlatacağını söylüyor.
Makalede, İsrail ordusunun mart ayı için tüm hazırlıklarını tamamladığına dikkat çekilirken, ABD’nin
önünde tek engelin şimdilik Türkiye olduğu vurgulanıyor. Yeni Çağ’da yayınlanan habere göre, Kanadalı
profesör, FBI ve CIA Başkanlarının art arda yaptığı Ankara ziyaretleriyle Türk hükümetine bu konuda detaylı
bilgi aktardıklarını ve Türk yetkililerden operasyon için engel olmama sözü aldıklarını bildiriliyor!?..
Makalede, NATO’nun da İran’a karşı başlatılacak operasyonda yer alabileceği belirtilmekle birlikte,
bunun hangi şekilde olacağı konusunda taraflar arasında henüz görüş birliği sağlanamadığı ifade ediliyor.
Chossudovsky’ye göre Pentagon komutasında gerçekleştirilecek operasyonun komuta merkezi ise
Nebraska’da olacak.
Ocak ayının ilk günlerinde İsrail’de yayımlanan Jerusalem Post gazetesi, ABD’nin 2006’da İran’a
saldırmayı planladığını, bunun için Türkiye’den askeri üs talep ettiğini yazmıştı. Gazetedeki habere göre bu
talep Ankara’ya, Amerikan merkezi haberalma teşkilatı CIA Başkanı Porter Goss tarafından 12 Aralık’taki
Türkiye ziyaretinde iletildi. Goss, bu talebi bizzat Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’a söyledi. Gazete’nin
haberine göre ayrıca Amerika, İran’a saldırı için NATO’ya da danıştı.
Ve yine hatırlanacağı üzere; İsrail Genelkurmay Başkanı Korgeneral Dan Halutz, 22 Aralık’ta
Ankara’ya yaptığı günü birlik ziyarete “Hakkari ve Bolu Dağ Komando tugaylarında İran’ın çetin iklim
şartlarına dayanıklı komandolar yetiştirmek için izin istemişti.” Dan Halutz, İsrailli komandoların
eğitimlerini, özellikle Özel Kuvvetler Komutanlığı birimleriyle yapmaları teklifinde bulunmuştu.
ABD, GAP’ta etkin hale geliyor!
ABD, GAP bölgesiyle ilgili faaliyetlerini hem doğrudan hem de State University of New York
(SUNY- New York Eyalet Üniversitesi) aracılığıyla organize ediyor.
Uzun yıllardır GAP Projesi’ne İsrail’le birlikte yoğun ilgi gösteren ABD’nin 2006 yılında bölgede daha
256
aktif hale geleceği bildirildi.
ABD Dışişleri Bakanlığı, GAP Projesi’ni öncelikli gündem maddelerinden biri ilan etti. Bu yıl ortalarına
kadar çok sayıda bakanlık görevlisini bölgede incelemeler yapmak üzere görevlendiren bakanlığın, bu
faaliyetlerini özellikle Mayıs ayında yapılacak bir konferans öncesinde daha da yoğunlaştıracağı öğrenildi.
Edinilen bilgilere göre, ABD, GAP bölgesiyle ilgili faaliyetlerini hem doğrudan hem de State University
of New York (SUNY- New York Eyalet Üniversitesi) aracılığıyla organize ediyor.
Bu çerçevede hem SUNY’den hem de Dışişleri Bakanlığı’ndan birçok “uzman”, bölgede incelemelerde
bulunuyor. ABD Dışişleri Bakanlığı yetkilileri, yapılan bu incelemelerin “GAP bölgesinin verimliliğinin daha da
arttırılmasına yönelik” olduğunu iddia ediyor.
Uzun yıllardır İsrail’le birlikte bölgede yoğun faaliyetlerde bulunan ABD’nin Kuzey Irak’ta ‘de-facto’ (fiili)
olarak oluşturulan Kürt devleti girişimlerinin arından bulunması dikkat çekici bulunuyor.
Amerika, Pakistan’da gerçekleştirdiği katliamı mazur gösterme çabasında...
ABD terörüne Zevahiri kılıfı geçiriliyor!
Amerika, katliamlarını aralıksız olarak sürdürüyor. Irak ve Afganistan’ı kan gölüne çeviren Amerikan
ordusu buradaki katliamlarıyla yetinmeyip Pakistan’a da saldırdı. Amerika, bu haydutça saldırısını meşru
göstermek için, katliam yapılan köyde El Kaide’nin liderlerinden Eymen El Zevahiri’nin bulunduğu ileri
sürüyor. Amerikan televizyonları, Damadola adlı köye El Zevahiri’nin geldiği yönünde istihbarat alınmasının
ardından Merkezi Haberalma Teşkilatı’na (CIA) ait pilotsuz uçaklardan köye füze fırlatıldığını iddia etti.
ABC televizyonu, Pakistanlı askeri yetkililere dayanarak, saldırıda öldürülenler arasında El Kaide’nin
beş üst düzey yöneticisinin bulunduğunu öne sürerek katliamı mazur göstermeye çalışırken, Pakistanlı
yetkililer yaptıkları resmi açılamalarda bu iddianın bile doğru olmadığını belirttiler. Pakistan Enformasyon
Bakanı Şeyh Raşid Ahmed, olayı araştırdıklarını söylemekle yetindi.
NBC televizyonu, CIA’in kullandığı Predator tipi pilotsuz uçakların, Damadola köyüne yaklaşık 10 füze
attığını duyurdu. ABD ise saldırıyı resmen üstlenmedi. Yetkililerin açıklamalarında olaya ilişkin herhangi bir
bilgi verilmedi. Bölgeden sorumlu Amerikan Merkez Komutanlığı’nın sözcüsü Binbaşı ChrisKarns, resmi
olarak böyle bir saldırıyı doğrulayamayacağını söyledi. CIA yetkilileri de resmi bir açıklama yapmadı.
Bütün önemli Amerikan televizyonları ise istihbarat kaynaklarına dayanarak, saldırıda El Zevahiri’nin
hedef alındığını söyledi.
Kadın ve çocuklar katlediliyor!
Olay yerinden haber veren AP ajansı, doktorlara dayanarak, saldırıda aralarında kadın ve çocukların
da bulunduğu en az 26 kişinin yaşamını yitirdiğini bildirdi. Aynı haberde sözlerine yer verilen Damadola
köyünün bir sakini ise, saldırıda 24 akrabasını kaybettiğini söyledi. Sami Ullah adlı bu kişi, “Bütün ailem öldü.
Kimi suçlayacağımı bilemiyorum’’ dedi.
Reuters ajansına konuşan Pakistan güvenlik yetkilileri ise 18 kişinin öldüğünü belirttiler. Saldırıda üç
evin yerle bir olduğu kaydedildi.
AP’nin haberinde ölenlerin çoğunun toprağa verildiği belirtilirken CNN televizyonunun terör uzmanı
Peter Gergen, yaşamını yitirenler arasında El Zevahiri’nin bulunup bulunmadığının DNA testleriyle
belirlenebileceğini, ancak bunun için yeni hazırlanan mezarların açılmasının gerekeceğini öne sürdü.
El Kaide lideri Usame bin Ladin’in yardımcısı olan Mısırlı El Zevahiri, son aylarda zaman zaman Arap
medya kuruluşlarına verilen video açıklamalarıyla dikkati çekiyordu.
AKP “Küfür tek millettir” gerçeğini unutuyor!
İran, nükleer silah yapabilir mi, yapamaz mı? Şimdi bu tartışılıyor. Oysa hal-i hazır durumda nükleer
silahların büyük bölümüne sahip olan iki haydut ülke bu bağlamda hiç gündeme bile gelmiyor. Getirilemiyor.
Protestanlığın aşırı ucu olan siyonist Hıristiyanlar (Bush’un mezhebi) ve İsrail bütün insanlığı lanetlenmiş bir
ırkın kölesi saydıkları için nükleer silahın en babasına onların sahip olma hakkı var. Ama bir başka ülkenin
değil silah, başında nükleer sözcüğü geçecek hiçbir yatırımı aklının ucundan bile geçirmemesi gerekiyor.
Neden?
257
Çünkü onlar gücü hak sebebi sayıyorlar. Sömürmek için sürekli güce, sürekli silaha ihtiyaçları var.
Diğerlerine savaş lâzım (!) olduğunda savaşı da onlar çıkarır, gerekirse silahı da onlar verirler. Geçmişte
kalan İran-Irak savaşında, Kuveyt’in işgalinde bunu en bariz şekliyle gördü dünya kamuoyu.
Bunlarda medeniyet diye bir şey yok. Firavun soyundan geliyorlar, güce tapıyorlar ve firavunluğu temsil
ediyorlar. En meşhur firavun, “ene rabbikum ala” diyordu. Bunlar firavun zihniyetini öylesine temsil ediyorlar
ki, düşündükleri tüm melanetleri insan kılığına soktukları tanrılarına işletmekten geri durmuyorlar. Bu
tavırlarıyla ilahlık iddia eden firavunu bile gölgede bırakıyorlar.
BOP sevdasına tutulmuş AKP iktidarının bu gerçeği görmesi lâzım. Bütün dünya ABD ve İsrail’in
etrafında kenetlense dahi bu plana “hayır” diyecek ilk ülkenin Türkiye olması gerekir. İktidarın, tam da
“sahibinin sesi” gibi olan, İran’a yönelik çağrıları milletimizi ürkütüyor. AKP sözcüleri hâlâ defalarca her türlü
denetime yardımcı olacaklarını söyleyen İranlı yöneticileri Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu’yla işbirliği
yapmaya davet ediyorlar. Buradan onlara hatırlatmak istiyoruz: Sizler, Irak saldırısından önce ABD’nin
yaptığı, “Saddam saraylarını denetime açsa, hatta Irak’ı da terketse mutlaka oraya saldıracağız” şeklindeki
açıklamalarını unuttunuz mu? Ya da o günlerde gece gündüz “ABD’ye nasıl yardım ederiz” sevdasıyla
tutuştuğunuz için böyle bir açıklamayı hiç mi duymadınız?
Aklınızı başınıza alın ve bir an önce İslâm ülkelerinin birlik, beraberlik içinde hareket etmelerini
sağlayarak ABD saldırganlığına “dur” diyecek ortak bir gücün oluşmasına öncülük edin. Böyle bir güce
bugün Tahran ne kadar ihtiyaç hissediyorsa, yarın Şam ve Ankara da aynı oranda ihtiyaç hissedecek. Biz
sağduyu sahibi AKP’lilerin hâlâ, “el- küfr-ü, milletün vahide” hitabının muhatabı olduklarını unutmadıklarını
düşünüyoruz. Evet, küfür tek millettir ve siz onların dinine girmedikçe, ırkçı Siyonist hedeflerine hizmet
etmedikçe onlar asla sizden hoşnut olmazlar.
AKP İran konusunda net bir tavır takınmıyor!
Bilindiği üzere Osmanlı Devleti’nin küresel denklemden tasfiye edilmesi ile beraber tüm İslam
coğrafyası Batının, dolayısı ile emperyalistlerin işgaline ve sömürüsüne maruz kalmıştır. Wilson Prensipleri
(self-determinasyon) ve 1919 Paris Konferansı’nın akabinde Osmanlı’nın terk etmek zorunda kaldığı
coğrafyalarda, büyük çoğunlukla dönemin emperyal güçleri olan İngiliz ve Fransız işbirlikçisi totaliter rejimler,
Müslüman halkların başına bela edilmiştir. Ancak 1945’ten sonra Batı medeniyetinin en gelişmiş prototipi ve
yeni küresel güç olarak ortaya çıkan ABD; İngiltere ve Fransa’nın rolünü özellikle Ortadoğu’da devraldı. 1948
yılında İsrail’in resmen kurulması ile de siyonistlerle ABD’nin en önemli hedefi; Arnold Toynbe ve S.
Huntington’un deyimi ile, Batı medeniyetinin tek alternatifi olan İslam medeniyetini hedef tahtasına oturtmak
olmuştur.
Şimdi mesele daha da netleşti: ABD ve İsrail, Ortadoğu’da bölgesel güç olarak kendileri dışında hiçbir
devlet istememektedir. Devlet olarak kalanlar ya kültürel, politik ve ekonomik anlamda tamamen kendilerine
bağımlı olacaklar, ya da direnirlerse Irak’ta olduğu gibi alçaltıcı bir işgale uğrayacaklardır. Bu ta 2004’te
yayınlanan, Zalmay Halilzat’ın hanımı Cherly Benard tarafından kaleme alınan “Sivil Demokratik İslam,
Ortaklar, Kaynaklar ve Stratejiler” adlı uzun makalede deklare edilmiştir. Şer cephesi olarak tanımlanan
grupta uzun vadede Türkiye ve Endonezya da yer almaktadır. Yani ister laik, ister demokrat; rejimi, yönetim
biçimi ne olursa olsun, ABD-İsrail ekseni ve insiyatifi dışında gelişen anti-emperyalist ve anti-siyonist
oluşumlar ya doğrudan, ya da işbirlikçi güçlerle birlikte en acımasız bir şekilde tasfiye edilecektir.
Medeniyetlerin buluşması değil, Medeniyetlerin çatışması hazırlanıyor!
Anti-Amerikancı ve anti-siyonist oluşumların eylem yapmaması, yahut silahlı olmaması da önemli
değildir. Bu grupların demokratik anlamda Batıya alternatif bir medeniyet tasavvuruna, daha doğrusu bir
İslam medeniyeti perspektifine sahip olmaları bile, bertaraf edilmeleri, yok edilmeleri için yeter bir sebep
teşkil etmektedir. Açık konuşmak gerekirse, şu an girdiğimiz süreç, dış gerçekliği olmayan, sadece iyi bir
niyet temennisinden öte geçmeyen “medeniyetlerin buluşması” tezini değil, Huntington’un savunduğu
“medeniyetlerin çatışması” tezini doğrulamaktadır. Kimsenin lafı eğip bükmesine gerek yok, hiçbir diplomatik
retoriğe sığmayan bir üslupla “biz Bağdat’ı vurduğumuz gibi, Tahran, Şam, Kabil, Cakarta, İslamabad ve
258
Kahire’yi, hatta Mekke ve Medine’yi vururuz” demek, ‘medeniyetler çatışması’ değil de ne çatışmasıdır?
Efendim, garpzade basınımıza ve bazı satılık kalemlere göre sayın Ahmedinecat diplomatik retoriği
zorlayıp sivri çıkışlar yapıyormuş! Bu Hz. İsa’nın Ferisilere hitaben “Ey engerek soyları, kendi gözünüzdeki
merteği görmeden kardeşinizin gözündeki çöpü çıkarmaya kalkışmayın” mealindeki söze benzemekte.
Neden? Çünkü diplomatik üslûbu bozan, sivri çıkışları ilk önce yapan ABD ve İsrail de ondan. Bu ülkeler
hiçbir uluslararası diplomatik nezakete ve kurala uymadan, “benden izinsiz hiçbir şey yapamazsınız, sizler
tedip edilmesi gereken çocuklarsınız, dümen suyumuza uymazsanız Tahran’ı, İsfahan’ı vururuz” diyecek ve
bu sivri çıkış ve tahrik olmayacak; Ahmedinecat’ın haklı olarak “eğer bize saldırırlarsa ülkemiz için gereken
her şeyi yaparız, en sert karşılığı veririz” şeklindeki açıklamaları sivri çıkışlar olacak. Var mı böyle bir adalet
anlayışı?
Faraza, adamlar “biz gerekirse Ankara, İstanbul’u vuracağız” diyecekler, –ki uzak vadede böyle bir
niyetlerinin olduğu da açıktır– biz de diplomatik nezakete uygun olsun diye “aman efendim, yapmayın, elinizi
ayağınızı öpelim, bu uluslararası anlaşmalara aykırıdır” diyeceğiz. Var mı böyle bir şahsiyetsizlik?
Türkiye, Osmanlı’nın bir bakiyesi, cihanşümul tasavvuruna ve metafiziğine sahip bir ülke olarak,
Batının sadece Suriye ve İran değil, İslam coğrafyasına yapılan saldırılara onay vermemesi, hatta gücü
yetiyorsa durdurması, özelde Türk milletinin, genelde tüm İslam ümmetinin selameti açısından kaçınılmazdır.
Eğer sıranın kendisine gelmesini istemiyorsa...
Bağdat’ı vuran, Ankara’yı da vurur
Şu gerçeği bütün Türk milleti çok iyi bilmelidir, yarın Türkiye Ortadoğu’da bölgesel bir güç olmaya
kalktığında; Bağdat’ı vuranlar, Tahran ve Şam’ı vurmayı planlayanlar, fırsatını bulduklarında İstanbul’u,
Ankara’yı, Konya’yı, İzmir’i vurmakta hiç tereddüt etmeyeceklerdir. Unutmayalım ki, Mekke, Kabe ve
Medine’yi vurmayı aklından geçirenler, her türlü melameti işlemeye hazır bir ruha sahiplerdir demektir. Zaten
bu nevrotik ve şizofrenik düzeydeki hastalıklı ruh hallerini Ebu Garip, Felluce, Filistin ve Guantanamo’da
açıkça görmedik mi? Telafer ve Urfa, Kerbela ve Konya arasında hiçbir fark yoktur. Fark olduğunu
söyleyenler ya cahildirler, ya Müslüman -Türk değildirler, veyahut haindirler. Bu üç şık dışında hiçbir seçenek
yoktur.
Açık konuşmak gerekirse Türkiye’nin muhtemel olarak yapılması düşünülen İran operasyonuna yeşil
ışık yakması, üslerini açması, İsrail’in talep ettiği gibi topraklarında siyonist askerlere eğitim olanağı tanıması;
yeni bir Sevr’i onaylaması anlamından başka bir şey taşımaz. Türkiye’nin İslam coğrafyasına karşı yapılacak
herhangi bir harekata göz yumması, onay vermesi, destek çıkması uzun vadede Batı karşısında yalnız
kalmasına neden olacaktır. Tıpkı Kıbrıs meselesinde olduğu gibi. Uzun yıllar burnunun dibinde kendi
eyaletleri olarak kalmış, aynı inanca ve kıbleye sahip şehirlere binlerce kilometre öteden gelen sömürgeci bir
gücün yaptığı işgallere seyirci kalan bir ülkenin kendi varlığını idame ettirmesi çok zordur. Zira tarihi tecrübe
delili bu yargımızın en büyük delilidir.
“Efendim, ama İran nükleer güç olmak istiyor. Tehlikeli olur.” Bu çok saçma ve o derecede de saptırıcı
bir yaklaşım. Şimdi sormak gerek: Mısır Assuan barajından İstanbul’u vuracak düzeyde nükleer silahlara
sahip İsrail niçin tehlike arz etmiyor? Niçin ABD, Hindistan, İngiltere, Fransa, Almanya, Rusya, Çin gibi
ülkelerin ellerindeki silahlar tehlike teşkil etmiyor?
“Efendim, İran kullanabilir.” Bu da futurizimden başka bir şey değil. Sonra daha önce de sabıkalı olan
İsrail ve Batılı ülkelerin bu nükleer bombaları kullanmayacaklarının garantisi ne? Hakikatte kullananlar varsa
onlar da ABD, İngiltere ve Fransa’dır. Herhâlde Hiroşima ve Nagazaki’ye atom bombasını Müslüman İranlılar
atmadı; Vietnam, Afganistan ve Irak’ta zenginleştirilmiş uranyum taşıyan bombaları İranlılar kullanmadı.
Halen Vietnam ve Japonya’da çocuklar sakat doğuyor, bunu sorgulayan var mı?
İslam ülkeleri nükleer güç olursa tehlikeli, Birleşmiş Milletleri uluslararası hamama çeviren, onu
oyuncakları haline getiren Güvenlik Konseyi’nin daimi üyelerinin nükleer silahları olursa tehlikeli değil. Bu ne
biçim uluslararası bir sistemdir? İran dahil hangi İslam ülkesi masum insanlara karşı nükleer silah
kullanmıştır? Var mı dünyada bir örneği? Var olan tüm örnekler batı medeniyetine aittir.
259
Türkiye eğer büyük bir ülke olacaksa, İsrail ve ABD’nin İran konusundaki kışkırtmalarına kanmamalıdır.
Hatta Türkiye, Birleşmiş Milletler’de, dünya nüfusunun dörtte birini oluşturan İslam ülkeleri içerisinde veto
yetkisine sahip neden hiçbir İslam ülkesinin olmadığını sorgulamalıdır. Zira bugün Birleşmiş Milletler; ABD ve
İsrail lehine çalışan bir notere dönüşmüştür. Gerçekte emperyalizme hizmet etmekten başka hiçbir
meşruiyeti kalmamıştır. Hele savaş suçlusu Tony Blair, ileride BM Genel Sekreteri olursa, seyredin dünyanın
hali pürmelalini...
Sonuç olarak; eğer önde gelen İslam ülkeleri ve özellikle Türkiye, İran’a yapılacak olası bir
operasyonda Irak’ta olduğu gibi sessiz kalırsa, yakın bir gelecekte, Nazi toplama kamplarına kapatılan papaz
Müller’in durumuna düşeceklerdir. Papaz Müller, hatırladığım kadarıyla yaklaşık olarak şöyle der:
“Koğuşumda bir Yahudi, marksist ve Ortodoks Hıristiyan’la beraber kalıyorduk. Naziler birinci gün
koğuşumuzdan Yahudi’yi çıkarıp hallettiler. Ben sesimi çıkarmadım. İkinci gün marksist olanı götürüp
hallettiler. Ben yine sesimi çıkarmadım. Üçüncü gün Ortodoks Hıristiyan’ı götürdüler ve ben yine sesimi
çıkarmadım. Dördüncü gün beni halletmeye götürdüler, hiç kimse sesini çıkarmadı, çünkü sesini çıkaracak
hiç kimse kalmamıştı.”
Evet, bireylerin başına gelen bu belaların ve bana dokunmayan bin yıl yaşasın felsefesinin doğuracağı
trajik sonuçların devletlerin başına gelmemesi için hiçbir makul neden yoktur. 185
 AMERİKAN GEZİSİ VE KAHRAMAN GAZİLERİ!
Akşam’dan Y. Pekşen’in dediği gibi:
‘Aldığı abdest ürküttüğü kurbağaya değmedi.’
Başbakan’ın yalvar yakar yaptığı Beyaz Saray ziyareti ile işte bu atasözünün tipik bir örneği yaşandı.
Beyaz Saray’dan randevu almak kolay olmadı. Başkan Bush hep ağırdan alıyordu. Önce uyduruk bir
İsrail Gezisi ayarlandı… İsrail’e 1 milyar dolarlık askeri malzeme siparişi verilince, Yahudi Lobisi sayesinde
Başkan Bush’un direnci kırıldı..
İki liderin tam yarım saat (sayıyla 30 dakika) görüşeceği açıklandı. Sonra bu süreç, bizim yalaka
medya tarafından “yaklaşık bir saat”e çıkarıldı. Önceki zirvelerden biliyorduk ki, bu görüşmelerin en az 10
dakikası protokole ayrılacaktı. Hal-hatır sorma, ne içerdiniz faslı, hediye değiş-tokuşu, çoluk-çocuk nasıl,
oğlanın eli para tuttu mu… Tarzı Teksas muhabbetleri tekrarlanacaktı.
Geriye 20 dakika kalmaktaydı. Bunun 10 dakikası Bush’a, 10 dakikası Erdoğan’a ayrılmıştı.
Bizim Başbakan’ın Türkçenin slogan lehçesinden başka bir dil bilmediğini de hesaplarsanız,
konuşmaların çeviriye muhtaç olduğu açıktı. 10 dakikanın yarısı da çeviriye ayrılınca kalan sadece 5
dakikaydı…
Bu süre içinde görüşülecek konuları da müsaadenizle sayayım:
Irak Savaşı sırasında ortaya çıkan Türkiye-ABD gerginliği, İncirlik rüşveti, Kıbrıs, PKK sorunu ve AB
meselesi…
Bizimkiler dosta-düşmana ayıp olmasın diye ‘Beraber bir öğle yemeği yensin’ diye yalvarmışlardı..
Ancak Başkan Bush’un, boş işlere zamanı yoktu…
Annesinin 80. doğum günü kutlamasına mutlaka katılması gerekiyordu.
Sonunda Başbakan’ın uçağına aldığı 10 ve almadığı 30 kadar gazeteci (toplam 40 kişi) işte bu 5
dakikayı anlattılar günlerce… Oysa bu 5 dakikanın bir kısmı da “At sineği” kovalamakla geçmişti…
Aslı Aydıntaşbaş’ın “atsineği” ile ilgili haberi şöyleydi; “Oval Ofis’teki hava ‘olumlu’. Güllük gülistanlık
değil ama ‘yapıcı.’ Bir noktada odaya devasa bir at sineği giriyor. Bush bir espri patlatıyor: ‘Kusura bakmayın,
kafesinden kaçmış!’ Ardından önce Rice, sonra da Gül elindeki not defteriyle öldürmeye çalışıyor. Sonunda
başaran Gül oluyor. Sinek yere düşüyor. Ancak yerden alıp çöpe atan da Bush oluyor!.
İki tarafın umudu, sinekle mücadelenin ikili ilişkilerin geleceği için bir metafor olması.
185
Milli Gazete / 21.01.2006 / Lütfü Özşahin
260
Oysa Nuray Başaran bu geziden günler önce, Başkan Bush’un 5 dakikalık görüşme sonrası yapacağı
basın açıklamasını bile yazmıştı:
Beyaz Saray kaynaklarından alınan bilgiye göre Bush, Erdoğan’dan herhangi bir talepte
bulunmayacak. (Sadece Kıbrıs’ta bir üs, Suriye ve İran’a karşı destek ricasını hatırlatacak.) Görüşme talebi
Türkiye’den geldiği için, öncelikle dinleyecek. George W. Bush şu görüşleri aktaracak:
●Türkiye bizim için çok önemli bir ülke. Uzun süren ve devam eden müttefiklik ilişkilerimiz vardır.
●Müslüman çoğunluğa sahip olup da laik olan örnek bir ülkesiniz. Sizi Ortadoğu’ya model yapmak
lazımdır.
●Irak’ın demokrasi yoluna girip, istikrara kavuşması dünya için çok önemli. Fakat demokratik ve
istikrarlı Irak, asıl sizin için çok önemli olmalıdır. Hem komşunuz, hem de potansiyel ekonomik ortağınızdır.
●Irak’ın komşuları, ortak gelecek için çalışmalıdır. Öncelikle de Suriye ve İran sınırlarını kapatmalıdır.
●ABD, Türkiye’yi hep destekledi ve desteklemeye de devam edecek. Çünkü sizi Batı’da görmek
istiyoruz.
●Artık SSCB yok ama Kafkaslar’da ve Balkanlar’da tehlikeli gelişmeler olmaktadır.
●İran Türkiye’ye karşı nükleer silah yapmaktadır.
ABD, PKK’nın Stratejik Ortağıdır
Bush’un öfkesini yatıştırabilmek için ABD yönetiminin isteği doğrultusunda AKP; Meclis’ten geçirdiği bir
tezkere ile Türk askerini Irak’a gönderme kararı aldı. Barzani bu karara çok kızdı. “Hayır!” dedi ve ekledi:
“Türk askeri Irak’a ayak basarsa silaha sarılırız, kan gövdeyi götürür!”
Erdoğan’ın ısrarla “Stratejik Ortağımız” dediği Bush, Barzani’den ve arkasındaki İsrail’den korktu ve
Ankara’ya dönüp, “Türk askerinin Irak’a girmesine gerek kalmadı!” deyiverdi. Bu durumda ABD, Irak’ın
kuzeyinde yeni bir Devlet Kurmuş olan Barzani ile mi “stratejik ortak”, yoksa Türkiye ile mi? Yine Türkiye
ABD’den Kandil dağlarındaki 6 bin PKK militanına karşı operasyon talebinde bulundu. Türkiye’ye “Stratejik
ortağız” diyen Bush, “Şu aşamada PKK’yla silahlı müdahale edemeyiz!” cevabını vermedi mi?
Peki bu durumda Bush; 6 bin PKK militanını, 75 milyon nüfus, 500 bin askere sahip NATO’dan da
müttefiki Türkiye’ye tercih etmiş olmuyor mu? Yani Washington Türkiye ile değil PKK ile stratejik ortak değil
mi?
Org. İlker Başbuğ’un sözleri de baş ağrıtıcıdır!
WASHINGTON’daki Amerikan-Türk Konseyi’nin paneline katılan Başbuğ: “PKK’nın terör listesine
alınması yetmez. Şu ana kadar, örgüte karşı aktif eyleme geçilmemiş olması düşündürücüdür. Terörist örgüt
dış destekten mutlaka mahrum bırakılmalı ve başarı ümidi yok edilmelidir. Bu konuda Türkiye, ABD’li
dostlarından, şimdikinden daha fazlasını beklemektedir” diye sızlandı.
İran’ın nükleer hazırlıklarına asla kayıtsız kalmayacaklarını açıklayıp, Amerikancılığını ortaya
koyan, ama İsrail’in korkunç boyuttaki nükleer yığınaklarını ağzına almayan Org. İlker Başbuğ’un “Kafa
tutuyor görüntüsüyle ‘Amerika Türkiye’de puan kaybediyor. Toplumun kabaran havasını indirecek ve
Amerikan çıkarlarını devam ettirecek bazı demeçler verin” anlamındaki bu yaklaşımına karşı, ABD’li General:
Şu An Mümkün Değil! Cevabını verdi.
ABD Genelkurmay Başkan Yardımcısı Org. Pater Pace, Irak’ta direnişçiler ile mücadele durumundaki
ABD’nin PKK’ya karşı eyleme geçme konusundaki kesin bir tarih vermenin şu an için mümkün olmadığını
söyledi.. Pace Türk-ABD ilişkilerindeki iniş-çıkışlar için de: “Evliliklerde karı-kocanın birbirine çok değer
vermesine rağmen zaman zaman anlaşmazlıklar ortaya çıkabiliyor” ifadelerini dile getirdi. Org. İlker
Başbuğ’un yüzüne karşı Türkiye’yi nikâhsız bir dost gördüklerini ifade etti!
Şer çetesi İş Başında
Türkiye’nin Suriye ile ilişkileri Erdoğan’ın ABD ziyareti ile yeni bir boyuta taşınıyordu. Rusya ve Çin’in
Suriye ile yakınlaşmasında gözle görünür bir artış yaşanırken, bölgede başlayan hareketlilik ABD’nin yakın
zamanda bölgeye müdahalede bulunacağının işaretlerini veriyordu. Rusya; ABD’nin bölgedeki faaliyetlerine
karşılık, Suriye’nin daha güçlü olması için kendisine olan 8 milyar dolarlık borcun 5 milyar dolarını sildiğini
261
belirtiliyordu. Rusya’nın bu jesti; bölgedeki güç savaşlarının göstergesi olarak algılanıyordu.
Büyük Ortadoğu Planı’nı adım adım hayata geçiren ABD Başkanı Bush’un Afganistan ve Irak’tan sonra
ilk hedefi Suriye gibi gözüküyor. Suriye’ye olası bir operasyonun pek çok belirtisi ortaya çıkmaya başladı.
Uzun süredir böylesi bir operasyonun alt zeminini oluşturmak için ABD’nin bölgedeki faaliyetleri sürüyordu.
ABD, ajanları vasıtasıyla içerdeki muhalif hareketleri yönlendirirken, rejim üzerinde yoğun bir baskı
oluşturmaya çalışılıyor. Diğer yandan da civar ülkelerden stratejik olarak yararlanmak için ABD baskı
mekanizmasını her yönüyle kullanıyor.
Dolayısıyla Başbakan Erdoğan’ın Başkan Bush ile yaptığı görüşmede bu konunun ele alındığı
sanılıyor. Özellikle son dönemlerde Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer ve ardından Başbakan Erdoğan’ın
Suriye’ye yaptığı geziden rahatsızlığını gizlemeyen ABD, Başkan Bush ile görüşme dâhil her platformda
Suriye ile ilişkilerde mesafe konulması için baskı yapıyor..
Bush’un Suriye’ye yönelik operasyon hazırlığının pek çok belirtisi de iyice gün yüzüne çıktı. TürkiyeSuriye sınırında bulunan Kamışlı’da daha önceki Arap-Kürt çatışmasından sonra yine Kürt grupların olay
çıkarması bölgede CIA’nın yoğun faaliyet gösterdiğinin işareti olarak değerlendiriliyor. Diğer yandan ABD’nin
sürekli Suriye’yi nükleer füze bulundurmakla suçlaması bir yana; İncirlik Üssü’nden sonra Kıbrıs’ta üs
konusunda yoğunlaşması, Suriye’nin ilk hedef olduğunu ortaya koyuyor. Bush’un Erdoğan ile yapacağı
görüşmesinde İncirlik Üssü’nün kullanımının yeterli olmayacağı, diğer üs ve limanların da tam olarak
kullanımını talep edeceği vurgulanıyor.
Çin ve Rusya’dan Suriye’ye destek!
ABD’nin bölgede olası operasyon için destek aramasına karşılık; Çin ve Rusya’da Suriye ve İran’a
destek veriyor. Rusya’nın, Suriye’nin kendisine olan 8 milyar dolarlık borcun 5 milyar dolar gibi büyük bir
rakamını sildiğini belirtiyor. Kalan 3 milyar doların da Suriye’nin istediği yöntem ile ödeneceği vurgulanıyor.
Diğer yandan gerek Rusya gerekse Çin’in de Suriye’ye olan resmi ziyaretlerinin arttığı gözleniyor.
Bakü-Ceyhan Boru Hattı’nın açılması da Suriye Rusya ilişkilerinin ilerlemesine yorumlanıyor. Bu arada
İsrail kaynaklarına göre Suriye’nin Rusya’dan parçalar halinde güdümlü füzeler ve uçak savarlar dâhil olmak
üzere silah alımının sürdüğünü belirtiyor. Suriye’nin güçlü olması İsrail açısından büyük tehdit
oluşturduğundan, ABD’nin öncelikli hedefleri arasında yer aldığı, dolayısıyla İran’dan önce Suriye’ye yoğun
bir baskı yapıldığı anlaşılıyor…
Parayı veren Soros
Avusturya Kriz Yardım ve Dayanışma Gelişim İşbirliği, Viyana Erdberg bölgesinde bulunan Suriye
Büyükelçiliği’nin bir grup Suriyeli Kürt tarafından basıldığını bildirdi. Suriyeli Kürtlerin önde gelen dini
liderlerinden Şeyh Maşuk el-Haznevi ile üç Suriyeli Kürdün öldürülmesini protesto amacıyla yapıldığı sanılan
eylemde, elçilikte bulunan Suriye bayrağı indirilerek yerine Suriyeli Kürtlerin bayrağı çekildi. Suriye Kürtlerinin
giriştiği protesto eylemini Avusturya polisi de onaylıyor. Bütün bunların Soros tarafından finanse edildiği
biliniyor.
Soros TESEV’in Danışma Kurulu Toplantısına katıldı
Baş danışmanlığını yaptığı Quantum Fonu’nun yatırımcılarıyla birlikte İstanbul’a gelen ABD’li ünlü
spekülatör George Soros, Türkiye’de Açık Toplum Enstitüsü ile birlikte sosyal projeler yürüten TESEV’in
İstanbul Modern Sanat Müzesi’ndeki toplantısında yer aldı. Toplantının katılımcıları arasında bulunan
Eczacıbaşı Holding Yönetim Kurulu Başkanı Bülent Eczacıbaşı, TESEV’in Danışma Kurulu toplantısı
yapılacağını belirtirken, TESEV Başkanı Can Peker de Türkiye ile ilgili konuları konuşacaklarını söyledi.
Basına kapalı gerçekleştirilen toplantıyla ilgili gazetecilere bir açıklama yapılmadı.
Türk basının büyük kısmına göre, Erdoğan-Bush zirvesinde gerilim bitti, ‘ortaklık’ teyit edildi.
ABD ve Avrupa medyası ise, ‘sorunlar çözülmedi’ diyor.
İşte Türk Basınından seçme saçmalıklar
AKŞAM= ●Görüşmede Türkiye’nin ilk kez BOP’a açık destek vermesi öne çıkarıldı. Başbakan’ın
‘Geleceğe doğru güvenle yürüyeceğiz’ sözü vurgulandı.
262
SABAH= ●‘İstediğini aldı’ manşetiyle görüşmenin sonucuyla ilgili en iddialı yorumu yaptı. Erdoğan’ın
yeni bir dönemin adımlarını attığı ifadesini kullandı.
MİLLİYET= ●Erdoğan ve Bush’un yeni başlangıç için anlaştığı yorumu ‘ABD ile sil baştan’ manşetiyle
verildi. Anti-Amerikancılıkla mücadele edileceğini yazdı.
HÜRRİYET= ●‘Ortaklığımız teyit edildi’ başlığını kullandı. Görüşmenin sonucunu Erdoğan ve Bush’un
açıklamalarına dayanarak yorum katmadan yazdı.
ZAMAN= ●Zirve sonucunu çok başarılı olarak sundu. ‘Stratejik ortaklık canlanıyor’ başlığı altında
‘Beyaz Saray’ın içi de dışı da sıcaktı’ ifadesi kullanıldı.
İşte Yabancı Basından ABD Gezisi:
The Washington Post= ●Başkan Bush’un Türkiye’yi demokratik müttefik olarak övdüğünü, ancak
Erdoğan’ın PKK ile ilgili taleplerini karşılamadığını açıkladı.
Herald İnternational Tribune= ●‘Türkiye ile toplantıda övgü ve soğukluk’ yorumunu yaptı. İki ülkenin
Suriye konusunda gizlice uzlaştığını yazdı.
Lefigaro= ●Batı basınında Bush-Erdoğan zirvesinin sonucuna en olumlu bakan gazete oldu. İki liderin
anlaşmazlıkları ‘gömdüğünü’ ve Bush’un Erdoğan’ın yüzüne güldüğünü anlattı.
The Washington Times= ●Haberi ‘Bush, Kürtlere yardım etmeyecek’ başlığıyla verdi. Suriye
konusunda ise gerginliğin arttığını öne sürdü.
AFP= ●Erdoğan ve Bush, Irak’la oluşan görüş ayrılıklarını aşmak için isteklerini dile getirdi. Görüşme
masasında kritik konular da tartışıldı. Ama ciddi bir sonuca ulaşılamadı.
Bu Nasıl Bir Ruh Halidir?
Evet, Umur Talu’nun dediği gibi Başbakan bir tercih yaptı. Bu Siyasi, bölgesel, küresel, stratejik bir
seçimdir. O, artık, bilerek, kendi iradesiyle, ABD’de şu anda etkili olan Siyonistlerin bölgemize ve ülkemize
biçmek istediği donu benimsemiştir. Milli Gömleğini çıkaranlar şimdi kirli roller üstlenmiştir. Bölgede ABD
hegemonyasının kurumsallaşmasına… Ne pahasına olursa olsun; bütün haksızlıklarına ve yanlışlıklarına
rağmen İsrail’in savunulmasına dönük direktifleri de kabul etmiştir.
Bu AKP iktidara “halk iradesiyle” geldiğini söylemektedir. Gerçekten “halk iradesi” bu yönde midir?
Hakikaten, AKP’ye oy vermiş seçmeni, kendi oylarıyla seçtiği, tek başına iktidar yaptığı, yasaklı olmaktan
çıkardığı bu heyete ve o lidere böyle bir vekâlet verilmiş midir? Sahiden, günü kurtarmak, büyük, güçlü,
mağrur, küstah müttefik karşısında tövbekâr olmak için yapılan manevralar, verilen sözler, çekilen yağlar, şu
Bush vesair dalkavukluğu Türkiye’nin geleceğini, ruhunu, vicdanını bağlasın diye, halkın açık çeki var mıdır?
“Türkiye’nin ABD’nin vizyonunu ve stratejisini paylaşmasından ve desteklemesinden daha
doğal bir şey olamaz” diyen bir Türkiye Cumhuriyeti Başbakan’ı ne dediğinin farkında mıdır? Normal,
doğal, olağan nedir diye bir nefes alıp düşünmüş müdür? Uluslar arası hukuk olmadan bir ülkeyi işgal etmek
mi doğaldır? Bir ülkeyi işgal edebilmek için olmayan silahları varmış gibi yalan uydurmak mı normaldir? Kafa
kesiciler bir yana, kendi topraklarından işgalciyi çıkarmak isteyen herkesi terörist saymak mı olağandır?
Cenevre hukukunu hiçe sayan sorgular, aşağılayıcı muamele ve işkenceyi mübah görmek de mi doğaldır?
Türkiye “medeniyet, demokrasi, özgürlük” yaftalı zulüm projesinin bu despotluğunu, bu kokuşmuşluğu da mı
paylaşıyor, destekliyor ve doğal görüyor?
Tayyib Erdoğan: “Rejime ve toprak bütünlüğüne yönelik büyük tehdit altında bulunan Türkiye’yi
Truman doktrini ve Marshall yardımıyla şemsiye altına alan da ABD’dir” diyecek kadar küçülüyor!...
Abd ziyareti öncesi başbakan kabinede yeni bir revizyon gerçekleştirmişti. (Sesar-Analiz-03 /06 / 2005)
Bundan Sonra Ne Olacak?
Recep Tayyip Erdoğan, ne yaparsa yapsın içeride ve dışarıda kendisine karşı yoğunlaşan kuşku
bulutlarını dağıtabilecek anahtarlara sahip değil. Bu yoğun kuşku bulutlarını hatalı kabine revizyonları ile
daha da karartan Başbakan'ın (aslında Eş Başbakan demek daha doğru) elinin kuvvetlenmediğini, tersine
zayıfladığını söylemek mümkün. "Başbakanlığımı pekiştireyim" derken aldıklarından daha fazlasını vermek
durumunda kalacağını tespit etmek gerekir.
263
Koalisyonların koalisyonu AKP'de Eş Genel Başkanlar arasındaki güven bunalımı daha da artacaktır.
İçi çürümüş, ama örseleyen olmadığı için sağlam gibi duran büyük bir karpuz misaline dönen AKP'de iç
ayrışmaları dışa yansıtacak bir süreç başlamıştır.
AB'deki referandum sonuçları Recep Tayyip Erdoğan'ın yoğun AB programının getirilerini sıfırlamıştır.
O nedenle danışmanlarının "hemen ABD'ye dümen kıralım" tavsiyesini realize etmeye çalışmaktadır.
ABD tarafından "ne yapacağı kestirilemez kişi" olarak nitelendirilen Başbakan'ın, kendisini bu ülkeye
kabul ettirmek için vermeyi düşündüğü tavizler paketinin içeriği ise "Milli Güvenlik Sorunu" teşkil edecek
cinsten.
Başbakan netameli hale getirdiği tüm konuları
Abdullah Gül'e devretme (Ali Babacan'ın
Başmüzakereci seçilmesi) alışkanlığı sürmektedir. İçteki ve dıştaki tüm önemli aktörlerce deşifre edilen
Başbakan'ın görüşmelerinde ve ilişkilerinde karşılıklı güveni tesis edecek bir derinliği yakalaması hayli zor
görünüyor.
ABD'nin ve devletin çekirdeğinin AKP'ye güveninin eksilerde olduğunu da bu resme eklersek durumun
Recep Tayyip Erdoğan açısından vehametini hepimiz tasavvur edebiliriz.
Bütün bunlardan sonra, sonuç olarak çıkarılabilecekler:
Recep Tayyip Erdoğan, AB sürecini (sonucu belli olduğu halde) kendisini yıpratacak hale getirmiştir.
Parti ve kabine içi dengeleri imha etmiştir.
Başbakanlığın Eş Genel Başkanlara ait olmadığını gösterme çabası güç transferini gerekli kılmıştır.
Bunun içinse bir taviz paketi hazırlanmış ama bu da Milli Güvenlik Sorunu olarak görülmeye başlanmıştır.
AKP hükümetinin devamı için Genelkurmay Başkanı Özkök (20 Nisan konuşması) ve İkinci Başkan
Başbuğ (tam bağımsızlığı tartışmaya açma beyanatı) neredeyse önderlik yapar hale gelmiş ve Recep Tayyip
Erdoğan, askerin açtığı yoldan ABD'ye gitmeye çalışmak gibi bir pozisyonda kalmıştır.
Bu durumun devletin çekirdeğinde de bir sarsıntıya yol açtığını ve AKP'nin bundan çok etkileneceğini
ayrıca belirtmek gerek.
İtina ile taşınan AKP vazosu, popülerliğinden yararlanılarak, "içgüveysi" mantığıyla, "siyasi bir jön"
olarak yönetmenlerce oyuna sokulan Recep Tayyip Erdoğan tarafından kırılmıştır.
İşte hıyanetin belgesi….
Brüksel Zirvesi Sonuç Bildirisi'nin "Türkiye" başlıklı bölümünden aynen alınmıştır:
"Presidency Conclusions"
Madde: 23.."...müzakerelerin yalnız Türkiye'yle değil, diğer devletlerle de yapılabileceğini...
Müzakereler sırasında Türkiye birkaç devlete bölünürse veya güneydoğu bölgesinde bir Kürt devleti
kurulursa, yeni bir karara gerek olmaksızın onlarla da müzakere yapılacağına onay alınmıştır….
 SN. BAŞ YALAKA YALAN ATIYOR!
Başbakanlık sözcülüğüne ve Başmüşavirliğine getirilen Mehmet Akif Beki, yazdığı kitabında Recep
Tayyib Bey’i Hz. Musa’ya, Abdullah Gül’ü ise kardeşi Hz. Harun’a benzetmişti!..
Recep Bey’den pekiyi alan bu Akif Beki kimdi?
Doğu dilleri üzerine eğitim yaptı… (Yahudi dili İbraniceye özel ilgi duyar(mıy)dı…)
Sonra Amerika’da, masonluğa uyarlandı ve ayarlandı. Recep Tayyib’le Yahudi Lobi yetkililerini
tanıştırmada ve AKP’nin iktidara taşınmasında rol aldı… Kanal 7 de haber müdürlüğü ve sunuculuk
yaptırıldı… Ve derken, Recep Tayyib’in tam da Amerika umresi öncesi, başbakanlık sözcülüğü ve baş
müşavirliğine atandı…
“Amerika’yla aracılık ve yağcılık hatırına, Amerikan modeli sözcü başı atanan M. Akif Beki, anlaşılıyor
ki: Yahudi dostlarından ve Haham üstadlarından kâhinlik dersi de almış!..
Ve “Erdoğan’ın Harfleri” kitabında;
● Recep T. Erdoğan’ın 68 yaşında çok önemli bir olay yaşayacağını (yani o güne kadar ölmeyeceğine
dair garanti aldığını)
264
● 60’ından sonra daha dikkatli davranmasının yararlı olacağını
● Perşembe günlerinin daha şanslı sayılacağı… gibi kehanetler de sıralamıştı.
Baş yalaka Kahin Beki, acaba 3 yıl boyunca Amerika’da, hep Tayyib üzerine mi yoğunlaşmıştı?!
Üstelik, bildiğimiz kadarıyla bu Yahudi Kabbalist Hahamlar, kendi soylarından olmayanlara bu kehanet
sırlarını asla öğretmiyorlardı… Sn. Akif Beki’nin acaba ne ayrıcalığı var(mış)tı?...
Akif Beki: Recep Tayyib Erdoğan’ın ruh röntgenini çıkardığı bir kitap yazdı. Bu kitap ta, Sn. Recep
Tayyib Bey’in;
● Hz. Musa’nın soyundan geldiğini
● Karakterinin Hz. Musa ile benzeştiğini
● Hatta Abdullah Gül’ün Hz. Musa’nın kardeşi Hz. Harun’u hatıra getirdiğini yazdı!?..
Yani, M. Akif Beki’ye göre Sn. Başbakan ve Abdullah Gül Yahudiliğe çok yakın ve yatkın insanlardı...
Recep Tayyib’i; Hz. Musa, Abdullah Gül’ü ise Hz. Harun yapan M. Akif Beki, herhalde kendisini de Hz.
Cebrail sanıyor olmalıydı!?
Milli Çözüm olarak iki sene önce ilk sayımızda; AKP’nin “Arkası Karanlık Parti” diye perde gerisini
yazarken Akif Beki’nin bu rolüne değinilmiş ve “Kanal 7’de haber sunuculuğunu yürüten ve Amerika’dan ithal
edilen kişi olarak” bahsedilmişti…
Akif Beki’nin Tayyib Erdoğan’ı Hz. Musa’ya, Abdullah Gül’ü ise Harun Aleyhisselama benzetmesi,
bizim hatırımıza şu deli fıkrasını getirmişti:
“Akıl hastanesinde geçirdiği uzun bir tedavi sonucu, nihayet artık iyileştiğine kanaat getirilen hasta
taburcu edilecekti…
Doktoru, kendisini almaya gelen yakınlarıyla birlikte hastasına, nasihat etmekteydi:
“Kendini hayali kuruntulara kaptırma. Aileni ve çevreni sıkıntıya sokma… Bak iyileştin, artık taburcu
oluyorsun…” dedi…
Hasta:
“Evet doktor, ben de bu günü biliyor ve bekliyordum. Çünkü bana peygamberlik verildi. Artık insanları
irşat için çıkmalıyım!..” cevabını verdi.
Şaşkınlığa ve hayal kırıklığına uğrayan doktor, hastasını bu yeni saplantısından kurtarsın diye,
birbirlerini çok sevdiklerini bildiği, oda arkadaşı olan diğer hastayı çağırır ve arkadaşının yine sapıttığını ve
peygamber olmadığının kendisine anlatmasını ister.
İkinci hasta, arkadaşına dönerek:
“Sen peygamber falan değilsin, yalan söylüyorsun ve kafadan uyduruyorsun. Çünkü Allah Benim, hiç
senin gibi bir peygamber yarattığımı hatırlamıyorum” der…
----------------------------------------------------------“Vatanımıza, inancımıza ve insanlığa hizmet gayretiyle harekete geçen hayırlı ekibin
içerisindeki bir gönül eri” anlamındaki ‘mücahit’lik sıfatını bile Erbakan Hoca’ya çok gören ve
“Mücahit Erbakan!” sloganını tenkit eden soysuzların; şimdi Recep Bey’in Hz. Musa gibi bir
peygambere benzetiliş komikliği karşısındaki suskunlukları da, münafıklığın temel özelliği olan çifte
standart’ın tipik bir örneğidir…
Akif Beki, Tayyib Erdoğan’ı Hz. Musa’ya benzetirken, Sn. Oktay Ekşi Menderes’e benzetti.
Bize göre, Oktay Ekşi daha tutarlı, duyarlı ve de uyarıcı bir tavır sergiledi…
Bunların hepsi samimiyetsiz!
Başbakan, Ana Muhalefet Başkanı ve Cumhurbaşkanı: Hem Kur’an öğrenimine engel oluyor, hem de
öğretmek isteyeni hapse atıyor…
Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Anamuhalefet Lideri, elele vererek Milli Kültür yerine, kirli gürültü
üretirken, milletimiz kendi evladına mukaddes kitabını öğretmemek için çabalayanları ibret ve dehşetle
seyrediyor…
Maalesef Sezer de kervana katıldı!
265
Başbakan Recep Tayyib Erdoğan ile Anamuhalefet Lideri Deniz Baykal’ın Kur’an öğrenimini
boğuntuya getirmek için giriştiği horoz dövüşüne, Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer de katıldı. Yani
TCK’da değişiklik yapan yasayı Meclis’e iade eden Cumhurbaşkanı Sezer, anayasanın din ve inanç
özgürlüğünü güvence altına almasına rağmen, yasayı reddetme gerekçesini, kamuoyunun Kur’an öğretimini
yasaklayan madde olarak bildiği 29. madde üzerine kurguladı…
Kur’an Kursları ve Dini Eğitim Kurumları: “Temelli Ortadan kaldırılmalı”ymış!
“Devletin görevi yasalara aykırı eğitim kurumlarını yaşatmak değil, temelli ortadan kaldırmaktır” diyen
Sezer, “Anılan yasaların hedefinin, ayrılıkçı terör örgütlerinin, misyonerlik etkinlikleriyle uğraşanların ve din
devleti yanlısı tarikatların, izin almadan, yasadışı yollarla okul ya da kurs açmalarının önlenmesi; böylece,
sapkın yöntemlerle gençlerin çağdışı, bölücü ve Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesine aykırı biçimde
eğitimlerinin önlenmesi olduğu açıktır” bahanesine sığındı...
AKP’nin icraatları karşısında “Polyannacılık” oynamak…
Önce bir saptamayla başlayalım:
14 Mayıs 1950 seçimlerinde iktidarın el değiştirmesi bazı çevrelerce ve siyaset bilimcilerce “beyaz
devrim” olarak nitelenir. Oysa 1950 Mayısında DP’nin iktidara gelmesi, “beyaz devrim” değil, ölü bir
doğumdur. Çünkü DP döneminde çıkarılıp hala bugün varlığını sürdüren, hatta değiştirilmesi bile
akledilmeyen bir takım kanun ve yönetmelikler Demokrat Parti’nin antidemokratik mirasıdır.
Bırakın DP’yi ve icraatlarını, hala Türkiye’deki laiklik anlayışının da; 1947 Ekim ve Kasımında yapılan
CHP’nin 7. Büyük Kurultay’ının bir kalıntısı olması bile, yarım asırdan fazla bir demokrasi tecrübesi olduğu
söylenen bir ülkenin en büyük açmazıdır.
Diğer taraftan eski CHP başkanlarından Şemsettin Günaltay’ın bile “inşallah hayata geçirilmez,
umarım ki icraata dökülmez” dediği, din ve vicdan özgürlüğünün önündeki en büyük engel olan 163. madde
yine Menderes’in başbakanlığı döneminde hayata geçirildi ve 40 yıla yakın bir süre milleti canından bezdirdi.
Derken bunu 312. madde izledi. Şimdi de basiretsiz ve dirayetsiz AKP iktidarınca 163. Maddeden mülhem
olarak 263. Madde ile millet cezalandırılıyor; Milletin her şeyinden üstün tuttuğu kutsal kitabını ve dininin
icaplarını çoluk çocuğuna öğretmesi yasaklanırken, üstüne üstlük bir de hapis cezası getiriliyor.
Anlaşılan o ki, AKP ehlileştikçe ve antidemokratik düzene entegre edildikçe 28 Şubat’ın mirasçısı
olarak yasakları bir bir hayata geçiriyor…
28 Şubatla AKP’nin bağlantısı
Bilindiği üzere AKP siyaset kulvarında var oluşunu; 28 Şubat’ın dışgüdümlü, antidemokratik ve
vurguncu zihniyetine borçlu bulunmaktadır. Bu gerici ve despotik girişim olmasaydı ve Türkiye’de yerli
düşüncenin siyasetteki bir tezahürü olan Refah partisi kapatılmasaydı, bu ülkede vurguncu, talancı ve faiz
çetesi oluşamayacaktı. Gecede faiz oranları yüzde kaç binleri bulmayacak, DSP, MHP, ANAP gibi partiler,
son üç yıllık süreçte de AKP eliyle ülkeyi borç bataklığına, iflasa, kaosa sürüklemeye; geleceğimizi ve
güvenliğimizi karanlığa götürmeye çalışan zihniyetler ortaya çıkamayacaktı. Özellikle de Türk siyasetinde, ne
yaptığını bilmeyen, sonunun nereye varacağını düşünmeyen ve “muhafazakârlık” adı altında milleti inim inim
inleten AKP gibi siyasi bir kukla başımıza bela olmayacaktı…
“Başbakan’ın bildiği var!” hikâyesini geçiniz…
Bir takım garip çevrelerin hala “imam-Hatipli” Başbakan avuntularını işin doğrusu oldukça
garipsiyorum. Hele aynı çevrelerin “Artık iktidarız. İmam- Hatipli bir Başbakanımız var” ifadeleri
“Polyannacılık” oynamaktan öteye gitmiyor ve artık kabak tadı veriyor…
Polyannacılık oynamakta ısrar eden çevrelere küçük bir uyarımız var. Bilindiği üzere evrensel
bağlamda bakış açısı, tavır ve davranışlara göre verilir…
O halde!
Başbakanın hiçbir bildiği yok…
Takiyye makıyye hikâyeleri boş laf…
Bir takım şeyh müsveddelerinin AKP’ye keramet hasretmesi de… Onların ki yağdanlıktan biraz da
266
ulufecilikten başka bir şey değil!
Geçiniz Efendim, AKP İktidarda;
● Kuran öğrenmek, öğretmek yasak!
● Dini bilgiler öğretmek yasak!
● Çocukların camilerde eğitim görmesi yasak!
● İmam-Hatiplerin üniversiteye girmesi yasak!
● Başörtüyle üniversiteye girmesi yasak!
Bütün bunlara katlanılmalıymış! Niye, çünkü İmam-Hatip çıkışlı ve eşinin başı türbanlı bir
Başbakanımız varmış!!! Ah keşke olmasaymış!...
Demokratik Parti ile AKP’nin örtüştüğü nokta…
Demokrat
Parti
ölü
doğumdu
ve
beklenenin
tersine
ülkeye
Amerikan
hegemonyasından,
borçlanmadan ve İsrail’e yanaşmaktan başka bir yararı olmamıştı... AKP de olağanüstü antidemokratik post
modern darbenin bir sonucu olarak ortaya çıktı. AKP anti demokratik yasakların devamından yana tavır
takındı. Amerikancılık açısından DP’nin açtığı kulvarda yürüyerek, Amerikancılığı ayyuka çıkardı. Bu uğurda
Yahudilerin kutsal ateşi bile harlandırıldı. Borçlanma açısından kambur üstüne kambur yığıldı. Bunlar da
yetmiyormuş gibi, ülke toprakları yabancılara peşkeş çekilirken AKP’nin hiç sesi soluğu çıkmadı. Daha da
beteri, Anayasa Mahkemesi “Yabancılara Toprak Satışını” durdurduğunda, AKP’li Başbakan iş çevrelerine
çağrıda bulunarak, satışın serbest bırakılması noktasında kamuoyu oluşturmalarını hatırlattı…
Ya “özelleştirme” adı altında en karlı Devlet Kuruluşlarının yok pahasına satılmasına ne kılıf
uydurmalı? Bu düpedüz ülkeyi yabancıların vesayeti altına sokma anlamındaydı… Ama ne yazık ki, şahsi
ikbal ve ihtiras hatırına ülke satılığa çıkarılmıştı!..
Bütün bu olmazlıklardan sonra yapılacak bir seçim de AKP varlığını ve ağırlığını hala koruyacak mı?
İşte bu bağlamda maalesef “evet” diyoruz. Çünkü gerek iç borçlanma noktasında rantiyecileri abad
eden, gerekse dış borçlanma konusunda IMF’cileri abad eden AKP’ye; arkasındaki medya rüzgarı ve malum
güçlerin pohpohlamasıyla yine seçim kazandırılır!..
Sonrası ise hem AKP için hem de Türkiye için karanlıktır… Çünkü AKP’nin tekrar bir dönemlik
iktidarına bu ülke kesinlikle katlanamayacaktır.
O yüzden AKP artık bir şekilde siyasi mevta kervanına katılmalıdır.
Bir saptamayla başladık, bir saptamayla bitirelim: Siyasi zeminde ülkeye en çok zarar verenler;
masonların güdümündeki muhafazakârlar olmuştur.
Solcular mı? Onlar maalesef, hep ileride gözüken “Türkiye’nin gericileridir”..
Türkiye’nin ilericileri ise; Kuvay-ı Milliyeciler ve Milli Görüşçüler’dir!..(Fahri Güven – Milli Gazete)
“Kıbrıs’taki statükoyu (mevcut durumu) korumaya kalksaydık, Suriye’nin Lübnan’daki durumuna
düşerdik… Birileri “haydi çık artık!” derdi.. Biz de kuzu kuzu çıkardık” diyecek kadar Milli şuur ve
hassasiyetini kaybetmiş ve açıkça Amerika’nın güdümüne girmiş olan bir Başbakanla yönetilmek; bugün
Türkiye’nin, çözülmesi gereken en acil sorunu haline gelmiştir…
Üstelik aylardır yalvarıp yakardıktan sonra, Bush tarafından kim bilir hangi gizli tavizler karşılığı lütfen
kabul edilen bir Amerika ziyareti öncesi, böylesine hamiyetsiz açıklamalar yapan bir kişinin; gittiği yerde nasıl
bir ağırlığı ve saygınlığı olabilir!?
Türkiye bunlara layık değildir. Ve Milletimiz bu zilleti hak etmemektedir…
Masum bir öneri!
Sözleri bu kadar çok yanlış anlaşılan bir başka devlet adamımız ya olmadı ya da biz hatırlamıyoruz.
AKP Genel Başkanı Erdoğan ne zaman ağzını açacak olsa ardından sözcüsü Akif Beki’ye iş düşüyor!
Ve Akif Beki belki de dünyanın en zor işlerinden birini yapıp “Sayın Erdoğan öyle demek istemedi,
böyle dedi” diye durumu tavzih ediyor.
Hal böyle olunca masum bir öneride bulunmak istedik.
AKP Genel Başkanı Erdoğan konuşmak istediği zaman hemen Akif Beki devreye sokulsa!
267
Sonradan tavzih etme yerine, doğrudan Akif Beki mikrofonu eline alarak Erdoğan’ın ne demek
istediğini topluma bir güzel duyursa!
Böyle yapılırsa AKP Genel Başkanı Erdoğan bir hayli vakit kazanmış olur, birrr!.
Sonradan tavzih meselesi ortadan kalkmış olur, ikiii!.
Milletin kafası “Erdoğan öyle mi dedi böyle mi dedi” diye karışmamış olur, üççç!.
Muhalefetin eline lüzumsuz bir koz geçmemiş olur, dört!..
Daha sayalım mı?
Saymaya gerek yok herhalde!
Maksadımız nasıl olsa anlaşılmıştır!
Hem Erdoğan’ı lüzumsuz tartışmaların odağı olmaktan çekip almak hem de Akif Beki’yi tavzih
zahmetinden kurtarmanın yolu bu olsa gerek!
Belki Akif Beki’ye de gerek kalmadan sorunun halli için bir çözüm bulunabilir!
AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın yapacağı konuşmalar hiçbir yoruma gerek bırakmayacak şekilde
önceden hazırlanırsa, umulur ki böyle sorunlar yaşanmaz!
Kendi kendimize “Muhalefet AKP Genel Başkanı Erdoğan’a haksız yere mi yükleniyor” diye bir
muhasebe yaptığımızda muhalefete söylenecek pek bir şey bulamıyoruz.
Tabir caizse Erdoğan konuşmaları ile muhalefete habire pas veriyor, muhalefet de bu pasları gole
çeviriyor.
Sonra durumu kurtarmak yine Akif Beki’ye kalıyor.
Ne olurdu yani, Erdoğan şu tartışılan konuşmasında “İzmir hakkında bazı ifadeler vardır” diye muğlâk
bir cümle kuracağına, “Sol’un kalesi diye tanınan” gibi net bir cümle kurmuş olsaydı!
Üstelik Beki’nin yaptığı “solun kalesi” açıklaması da durumu pek kurtarmışa benzemiyor.
İzmir denilince aklımıza hemen yıllarca Belediye Başkanlığı yapan Asfalt Osman geliyor. Rahmetli
hızlı bir Demirel’ciydi!
Sonra Burhan Özfatura geliyor, o da solcu değildi.
Yani dememiz odur ki, Akif Beki de belki daha inandırıcı açıklamalar yapmayı denemelidir. Ya da
dediğimiz gibi doğrudan Akif Beki konuşmalı ve Erdoğan’ın gündemle ilgili düşüncelerini kamuoyuna
aktararak lüzumsuz tartışmaların önünü kesmelidir.
 İNCİRLİK’TEN SONRA BOĞAZLAR VE HAZAR MI VERİLİYOR?
ABD ille de İncirlik diye dayatıyorsa bunun altında bir bit yeniği olup olmadığı akla gelmez mi?
Geliyor elbette.
Sanki İncirlik üssünü başka ülkelere karşı kullanmak için değil de bizzat Türkiye’ye karşı kullanmak
istiyor gibi geliyor bize.
Yani İncirlik’e öyle bir yerleşecek ki bir daha onları oradan def etmek başlı başına bir mesele haline
gelecek.
Bugüne kadar İncirlik üssünün İran, Afganistan ve Suriye’ye karşı yapılacak hareketlerde atlama
noktası olarak kullanılacağını düşünüyorduk ama son gelişmelerden sonra ABD’nin bu talebinin tamamen
ülkemize yönelik hesaplarıyla ilgili olduğuna inanmaya başladık.
Öyle ya İran ve Suriye ilgili hesapları için Irak’ta faaliyete geçirilecek bir üs daha etkili olmaz mı?
ABD’nin İncirlik ile ilgili taleplerini sorgularken kulağımıza çalınan bir konuyu daha gündeme getirmek
istiyoruz.
ABD’nin boğazlarla ilgili bir talebi de olmuş mudur?
Yani ABD boğazlardan istifade ederken özel bir statüye tabi tutulmasını istemiş midir istememiş midir?
Durup dururken bu da nereden çıktı demeyin.
Bir yerlerden kulağımıza çalındı, biz de soruyoruz işte.
ABD’nin böyle bir talebi yoksa “Böyle bir istek yoktur” derler olur biter. Zaten her halükârda verilecek
268
cevabın böyle olacağını biliyoruz ama yine de sormaktan kendimizi alamıyoruz.
Ve diyoruz ki yakında bu talebin de kokusu çıkacaktır.
ABD, Karadeniz’i de kendi denetimi altında tutmaya çalışıyor olamaz mı? Neden olmasın!186
Artık aklı yatan herkes biliyor ki: Amerika, “üs”ler yoluyla ülkeleri işgal etmektedir. Ve şu anda
yeryüzünde tam 300 üsse sahiptir. İşte İncirlik Üssü’nden sonra bir askeri faaliyet daha:
Hazar’da büyük oyun
ABD’nin, Bakü-Ceyhan petrol boru hattını koruma bahanesiyle Hazar bölgesine yerleşip bölgeyi
egemenliğine almak için askeri birlikler oluşturduğu bildirildi. Türkiye’nin de içinde bulunduğu Kafkaslar’dan
İran Körfezi’ne kadar ABD çıkarlarını korumayı hedeflediği belirtilen bu birlikler için Washington yönetiminin
ilk etapta 100 milyon dolar ayırdığı kaydediliyor. Kayıtlara “Caspian Guard” adıyla geçen “Hazar Koruma
Gücü”, acil müdahalelerde kullanılabilecek büyük teknik donanımlara sahip olacak.
Siyasi gözlemcilere göre, Azerbaycan’da konuşlandırılması planlanan bu birliklerin İran’a müdahale
için de kullanılabileceği belirtiliyor. Hattın Türkiye’den geçmesiyle bölgenin dengelerini değiştireceğini
düşünen ve konunun çok önemli olduğunu vurgulayan ABD yönetimi Savunma Bakanı Donald Rumsfeld’i,
konuyu görüşmek üzere geçen hafta salı günü Bakü’ye gönderdi. Rumsfeld’in “Caspian Guard” çerçevesinde
liman ve havaalanlarıyla ilgili bağlantılar için Azeri yönetimini ikna etmeye çalıştığı belirtiliyor. Edinilen
bilgilere göre, Azeri askeri yetkililer plana karşı çıkmadı. Ancak, Bakü yönetiminin ABD’den 10 yıl görev
yapması planlanan “Hazar Koruma Gücü”ne, Türkiye, Özbekistan ve Türkmenistan’ın da dahil edilmesini
istediği kaydediliyor.
Enerji kaynaklarını koruma iddiası
Hazar Koruma Gücü’nün karargâh merkezinin büyük ihtimalle Azerbaycan’ın başkenti Bakü’ye
konuşlandırılacağı belirtiliyor. ABD’nin, Hazar’a kıyısı bulunan Azerbaycan, Kazakistan ve Türkmenistan
sahil güvenlik kuvvetlerini de bu amaçla silahlandırdığı ifade ediliyor. Havzasındaki zengin enerji
kaynaklarının paylaşımı ve Hazar’ın statüsünün belirlenmesinde anlaşamayan kıyıdaş 5 ülke, karasularını
ayrı ayrı silahlandırıyor. Ancak en güçlü filo Rusya’ya ait. ABD’nin bölgedeki zengin enerji kaynaklarını
korumak için İran ve Rusya hariç diğer üyelerle aktif işbirliği yaptığı gözleniyor. Türkmenistan Devlet Başkanı
Saparmurat
Türkmenbaşı ise
1997
yılında
enerji boru
hatlarının korunmasının BM
tarafından
gerçekleştirilmesini teklif etmişti.
Rusya büyük rahatsızlık duyuyor
ABD’nin Hazar havzası ve Orta Asya ile doğrudan ilgilenmesi, Rusya tarafından hoş karşılanmadı.
ABD’nin askeri varlığının, havzayı kontrol altına almanın yanı sıra “Rusya sanayisinin kalbi olan Ural bölgesi
için son derece tehditkâr olduğunu” düşünen Kremlin yönetimi, son dönemlerde ülkenin güney kesimlerindeki
askeri tatbikatlarını daha da sıklaştırma kararı aldı. Bu arada, Hazar’daki Rusya askeri filosuna ait bazı
gemiler de “dostluk ilişkileri” kapsamında 4 gün boyunca Bakü yakınlarında demir attı. Ağır roketler
fırlatabilen gemiler, Rusya’nın Hitler Almanyası’na karşı kazandığı zaferin 60. yıldönümü dolayısıyla Bakü
kıyılarında oldu.
4 trilyon dolarlık petrol rezervi
ABD Dışişleri Bakanlığı raporlarına göre, Hazar’da henüz keşfedilmemiş en az 163 milyar varil petrol
var. Beklentiler bu rakamın 200 milyar varile ulaşması yönünde. Hazar Havzası’ndaki petrol, Irak’taki
belirlenmiş petrol rezervinden 100 milyar varil daha fazla. Dünyanın bilinen en büyük petrol yatağına sahip
Suudi Arabistan’ın 261 milyar varillik petrol rezervinin üçte ikisi civarında. Bugünkü piyasa değeri ise 4 trilyon
dolar. Hazar’ın zenginliği beş kıyıdaş ülke arasında eşit dağılmıyor. Yine Amerikan raporlarına göre, en
büyük paya Kazakistan sahip. 10 milyar varil belirlenmiş, 85 milyar varil de keşfedilmeyi bekleyen petrol
rezervi var. Ardından, Azerbaycan ve Türkmenistan geliyor. Hazar Havzası’ndaki Azeri petrol yataklarında
bilinen 2,6 milyar varil petrol yatıyor. Olası rezerv 27 milyar varil. Bilinen petrol rezervi 1,5 milyar varil olan
186
Milli Gazete / 23 Nisan 2005 / Zeki Ceyhan
269
Türkmenistan’ın toplam potansiyeli 33 milyarı aşıyor. Rusya ile İran’ın toplam petrol payları ise, sırasıyla 12
ve 5 milyar varil olarak öngörülüyor. Hazar petrollerinden daha fazla pay almak isteyen ülkeler şu sorunun
cevabını arıyorlar: Hazar deniz mi, göl mü? 5 ülke liderleri bu konuya kalıcı bir çözüm bulmak için 10 yıl
içinde 3 kez toplandı.187
Tam da Millî Egemenlik Bayramı’nda Meclis devre dışı bırakılarak, limanlar ve üsler ABD’ye
teslim ediliyor.
İncirlik, ülkemizi ve bölgemizi işgalin ilk adımı!
ABD’nin İran ve Suriye’ye yönelik olası bir harekâtta kullanmak istediği İncirlik Üssü’nde daha esnek
hareket etmesine fırsat verecek süre uzatımını onaylayan AKP hükümeti, Meclis’i by-pass ederek anayasal
bir suç işledi.
Afganistan ve Irak işgalinin ardından gözlerini İran’a çeviren ABD, Türkiye’den istediği İncirlik Üssü’nün
daha esnek kullanılmasına yönelik taleplerini AKP hükümetine sonunda kabul ettirdi. Birleşmiş Milletler
kararı kapsamında başta ABD olmak üzere müttefik ülkelerin kullanımına açılan İncirlik Üssü’nde görev
süresi, bir yıl daha uzatılıyor. AKP hükümeti, süre dolumuna iki ay kala mevcut karar kapsamında süresini
uzatma kararı aldı. Askeri üsle ilgili anlaşma, Bakanlar Kurulunda imzaya açıldı. Anlaşma Resmi Gazetede
yayımlanmadan yürürlüğe konulacak. Yürürlüğe girdiğini ABD tarafı bir açıklama ile duyuracak.
İmzaya açılan bu kararın, İncirlik Üssü’nü ABD’nin kullanımına açan 23 Haziran 2003 tarihli “Gizli
Bakanlar Kurulu Kararı”na ek olarak hazırlandı. Uluslar arası anlaşmaları TBMM iznine tabi tutan
Anayasa’nın 92. maddesine aykırı olması nedeniyle eleştirilen karara ek kararnamenin Resmi Gazetede
yayımlanmayacağının ifade edilmesi de ayrı bir tepki konusu oldu. İzlenecek yöntem, “İncirlik Üssü’nün nasıl
ve niçin kullanılacağı kamuoyundan gizleniyor” iddialarını gündeme getirdi.
İncirlik Üssü ile ilgili olarak anlaşmanın hazır hale gelmesi TBMM iradesi dışında kararın onaylanması
endişesini gündeme taşıdı. Siyasi partiler konunun TBMM’ye getirilmemesine olduğu kadar bu yönde halkın
da bilgilendirilmemesine de sert tepki gösterdi. Tartışmalar ise kararnamenin uluslar arası anlaşma
kapsamına girip girmemesi noktasında düğümleniyor. Hükümet kararın alınmasında bu noktadan hareket
ettiğini ve önceden alınmış kararları öne sürüyor. Ancak BM’nin kararında dayanılan nokta ise, ‘Barışın
Tehdidi, Bozulması ve Saldırma Fiili Halinde Yapılacak Hareket’.
AKP Hükümeti’nin 23 Haziran 2003 tarihinde gizli bir kararnameyi imzalayarak ABD’nin İncirlik
Üssü’nden transit geçişlerine izin vermişti. Bir yıl uzatılan bu karar şimdi tekrar kapsamı genişletilerek 23
Haziran 2006 tarihine kadar uzatılıyor. İncirlik Üssü’ne yönelik talepler şimdilik sadece Irak ve Afganistan’a
lojistik destek niteliğinde gözüküyor. Gelen kargo uçaklarında önceden izin alınmasını kaldıran düzenlemeye
göre, ölümcül olmayan malzemelerin İncirlik Üssü’nden geçmesi öngörülüyor.
Ancak gelecek askeri personel sayısı ile ilgili net bir bilgi bulunmuyor. Çekiç Güç’ün Türkiye’de
bulunduğu dönemlerde yetkisini istismar ettiği göz önünde bulundurulduğu için, ABD’nin ve müttefiklerinin
İncirlik Üssü’nün esnek kullanımında nasıl hareket edeceği de endişelere neden oldu.
Anayasal suç işleniyor!
AKP hükümeti, İncirlik Üssü’nün kullanım hakkının bir yıl süreyle uzatılma kararını “sadece lojistik hatla ilgili
talebin karşılanması” olarak değerlendiriyor ve bunun Birleşmiş Milletler Kararı kapsamında alındığını
savunuyor. Ancak, bu savunma gerçeği yansıtmıyor. Çünkü yabancı silahlı kuvvetlerin Türkiye’de
bulunmalarına izin verme yetkisi BM’nin değil, TBMM’ye ait. Bu nedenle, şu anda AKP hükümeti, anayasal
bir suç işleyerek meclis’i devre dışı bırakıyor. Diğer taraftan, İncirlik Üssü, 1980 yılında imzalanan ve hukukî
statüsünü oluşturan SEİA Anlaşması kapsamında NATO’nun kullanılmasına açık. Şimdi, ABD ve AKP el ele
vererek üssü anlaşma statüsünden çıkartarak, TBMM’ye sormadan değiştirmenin önünü açmayı hedefliyor.
Bu arada SEİA’nın, TBMM’ce onaylanması bir kanunla uygun bulunmuş bir uluslar arası anlaşma
olmadığından, Türkiye Cumhuriyeti kanunlarına aykırı olabilecek şekilde yorumlanması ve uygulanması da
187
Milli Gazete / 23 Nisan 2005
270
mümkün değil.
Kararı ancak BM değil, TBMM verebilir!
Çankaya Üniversitesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Sadi Çaycı, yabancı silahlı kuvvetlerin Türkiye’de
bulunmalarına izin verme yetkisinin BM’nin değil TBMM’nin olduğuna işaret ederek, “BM Güvenlik
Konseyi’nin ancak üye ülkelere yetki vermesi söz konusu olabilir ve bu, muhatap devletlere yönelik bir emir
veya kendiliğinden icra edilecek bir karar anlamını taşımamaktadır.” diye konuştu.
Çaycı bir barış harekâtında, ne tek BM Güvenlik Konseyi’nin, ne de tek başına TBMM kararının, hukukî
meşruluk temelini oluşturmakta yeterli sayılamayacağını belirterek, “Bu temellerden birinden veya ikisinden
yoksun bir Bakanlar Kurulu kararının kendisi de yasal dayanaktan yoksun olur. Aynı şekilde, uluslararası
hukukun meşru saymadığı hallerde, TBMM’nin de belirtilen konularda kendiliğinden Bakanlar Kuruluna izin
verme yetkisi yoktur.” şeklinde konuştu. Çaycı, TBMM’nin bu konuda vereceği kararın da, kendiliğinden
uygulanması gereken idari bir eylem ve işlem olmadığını ifade ederek, “Verilen yetkiyi kullanıp
kullanmamaya ilişkin takdir yetkisi Bakanlar Kurulunundur. Mevzuatımıza göre, verilecek iznin ve kararın belli
bir
süreyi
kapsaması
zorunludur;
gereği
ve
uygulama
sorumluluğu
da,
Başkomutan
sıfatıyla
Cumhurbaşkanı’na ait bulunmaktadır.” görüşünü dile getirdi.
ABD neler istiyor?
 İncirlik Üssü Irak’tan dönen ve Irak’a gidecek askerlerin ‘yığınak merkezi’ haline sokulmalı.
 Üsten istihbarat uçuşları yapılmalı.
 ABD’nin başka ülkelerdeki askeri birliklerinin yeniden yapılandırılması planı çerçevesinde, İncirlik’e
ilave uçak ve personel konuşlanmalı.
 ABD’nin “küresel terörle mücadele” adını verdiği Müslümanlara karşı savaşında, operasyon amaçlı
kullanılabilmeli. Yani Suriye, İran ya da bölge ülkeleri ABD istediği zaman İncirlik’ten kalkan uçaklarla
bombalama imkanı tanınmalı..
 Üsten yapılacak operasyonlarda hukuken var olan TSK komutanından izin alma zorunluluğu
kalkmalı. Yani, hukuki olarak “Türk üssü” olarak görülen ama fiili olarak asla böyle olmayan üs, resmi
olarak da ABD üssü olmalı.
 “Terörizme karşı savaş” için İncirlik yetmez, başka hava üsleri ve limanlar tahsis edilmeli. Kafkasya’yı
ve Hazar havzasını kontrol için Karadeniz’de üs ve limanlar açılmalı. 188
Peki, acaba Amerika bu dayatmaları niye yapmakta, niçin böylesine hırçınlaşmaktadır?
Çünkü ABD ekonomisi çöküyor, Süper Güç imajı çürüyor, ve “karşılıksız kağıt para“ olan Dolar
düşüyor ve topyekün Siyonist sermaye diktatörlüğü can çekişiyor!..
“Dolar”ın sonu yaklaşıyor!
Irak’ın petrol ticaretinde Euro’ya geçmesi, rezerv para olarak da Dolar yerine Euro’yu tercih
etmesi Irak’a açılan savaşın en önemli sebebidir. Japonya ve Çin’in Dolar stoklarını azaltmasının
“Dolar’ın sonu” olacağı belirtiliyor. En büyük zararı da ABD görecek!
Euro’nun piyasalarda kendini göstermeye başlaması ABD’nin genlerindeki saldırganlığı da gün yüzüne
çıkardı. Euro’nun boy göstermesiyle ABD, birinci Körfez Savaşı’ndan sonra ertelediği Irak’ı bütünüyle işgal
planı yürürlüğe kondu. Irak OPEC’in (Petrol İhraç Eden Ülkeler Birliği)’nin en önemli ülkelerinden birisiydi.
Dünya’nın işlem hacmi en yüksek ticareti olan petrol ticaretinde Euro’yu kullanmaya başlayan ilk ülke Irak’tır.
ABD önemli OPEC ülkelerinden olan Irak’ı bu tutumundan dolayı cezalandırdı.
Şu kesin. Dolar uluslararası rezerv para olma özelliğini yitirmeye başladı. Ülkelerin merkez bankaları
yavaş yavaş, birer ikişer rezerv para olarak Dolar’ı terk edip Euro’ya geçiyor. Zaman içinde Euro’ya geçen
ülkelerin sayısının artması demek Dolar’ın da sonu anlamına geliyor. Dolar’ın bu anlamda sonu aynı
zamanda Amerika Birleşik Devletleri’nin de sonu olur. Rakamlar yalan söylemez. Dolar rezervlerini Euro ile
değiştiren ülkelerin sayısı her geçen gün artarken Euro’nun rezerv para olarak yükselişi de sürüyor.
188
Milli Gazete / 22 Nisan 2005
271
Dolar rezervlerinin toplam rezerv içindeki payı 2001’den 2004’ün eylül’üne kadar yüzde 81’den yüzde
67’ye geriledi. Hindistan Merkez Bankası Dolar rezervini yüzde 68’den yüzde 43’e indirdi. Güney Kore, İran
gibi bazı ülkeler de rezerv para olarak Doları azaltma yoluna gideceklerini açıkladılar. Özellikle Japonya ve
Çin’in Dolar stoklarını azaltmasının Dolar enflasyonunu artıracağı, bununda “Dolar’ın sonu” olacağı
belirtiliyor…
İşte rakamlar ve uzman görüşü: “Dolar’ın payı 2002 yılında Dünya’da yüzde 66.9 iken, bugünlerde
yüzde 63. Aynı sürede Euro’nun payı 16.7’den 19.7’ye çıktı. Ocak 2001’de Dünya’daki Dolar varlığı 7.2
trilyon Dolar iken, bugünlerde rakam 9.3 trilyon Dolar. Demek ki ABD 3.5 yılda 2 trilyon Dolardan fazla para
bastı, bu da dünyadaki Dolar miktarının yüzde 30 artmış olduğunu gösteriyor. Bu artışın 1 trilyon Doları
sadece Bush döneminde ABD’nin artan borç stoku. Ve ABD her geçen gün asgari 1 milyar Dolar
borçlanıyor!”. Dolar daha fazla gözden ve değerden düşmeden biz de kararımızı vermeliyiz, ne dersiniz? 189
Amerika Gürcistan’ı kullanıyor
Gürcistan Amerikan ağzı ile konuşuyor:
Gürcistan Parlamentosu, ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice’ın geçtiğimiz günlerde isyan çağrısı
yaptığı Belarus’taki (Beyaz Rusya) demokrasi adı altındaki işbirlikçi hareketlere destek verdi.
TİFLİS
Gürcistan Parlamentosu, ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice’ın geçtiğimiz günlerde isyan çağrısı
yaptığı Belarus’taki ( Beyaz Rusya) demokrasi adı altındaki işbirlikçi hareketlere destek verdi.
Parlamento tarafından kabul edilen ortak bildiride, Belarus’ta hükümetin insan haklarını ihlal etmesi ve
birçok siyasi kimliği olan kişinin cezaevine konulması kınandı.
Bildiride, Belarus Parlamentosu ve hükümete insan haklarını koruması çağrısında bulunulurken,
yasaların diktatörlük rejimine karşı mücadele amaçlı olması gerektiği kaydedildi.
Belarus’ta yaşanan demokrasi hareketlerine destek verildiği belirtilen bildiride ayrıca ‘’Gürcü
milletvekilleri, Belarus halkının yanında yer almaktadır’’ denildi. ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice,
Belarus’u (Beyaz Rusya) Avrupa’nın ortasındaki son gerçek diktatörlük olarak niteleyerek, bu ülkede rejim
değişikliği çağrısı yapmıştı.
Rice, Vilnius’u ziyareti sırasında Litvanya Devlet Başkanı Valdas Adamkus ile düzenlediği ortak basın
toplantısında, ‘’Belarus’ta değişikliğin zamanı geldi’’ demişti.
Saakaşvili: Demokrasiden başka seçenek yok
Öte yandan, ABD tarafından Gürcistan Cumhurbaşkanlığı’na getirilen Mihail Saakaşvili, demokrasi
dışında başka seçenekleri olmadığını söyledi.
Saakaşvili, Gürcistan, Ukrayna, Özbekistan, Azerbaycan ve Moldova’nın oluşturduğu GUÖAM teşkilatı
liderler zirvesi için bulunduğu Kişinev de gazetecilere yaptığı açıklamada, ülkesinin toprak bütünlüğünü
sadece barışçıl yollardan sağlamak istediklerini kaydetti. Moldova ile toprak bütünlüğü konusunda ortak
sorunlar yaşadıklarını ifade eden Saakaşvili, bu nedenle tüm sorunlarını birlikte çözmeleri gerektiğini
söyledi.190
Saldırgan ABD sadece Asya ve Afrika’da değil, Güney Amerika’da da işgal faaliyetlerini sürdürüyor.
Tabi ilk hedefin, Hugo Chavez’in Venezüella’sı olduğu seziliyor. Çünkü Hugo Chavez, Siyonist sermaye
lobisinin zapt ettiği çiftlikleri ellerinden alıp halka dağıtmış, petrol kuyularını Yahudi şirketlerden kurtarmış,
uyuşturucu ekimini yasaklamış, Mason bürokratları ayıklamış, Çin, Rusya, Hindistan ve D–8 ülkeleriyle
işbirliğine başlamış bulunuyor. Şimdi de Hugo Chavez ABD ile askeri işbirliğini durdurunca ABD
Venezüella’yı işgal planları yapıyor!
Venezüella Devlet Başkanı Hugo Chavez, ülkesini işgal planları yaptığı gerekçesiyle ABD ile askeri
işbirliğine son verdiğini açıkladı.
Chavez, eğitim veren az sayıdaki ABD’li subaydan ülkeyi terk etmelerini istedi ve artık ortak bir askeri
189
190
21 Nisan 2005 / Nuh Gönültaş / Tercüman
Milli Gazete / 24 Nisan 2005
272
tatbikat yapılmayacağını vurguladı.
Venezüella Devlet Başkanı Hugo Chavez, televizyondan yaptığı açıklamada, Venezüella ordusunda
eğitim veren ABD’li subayların, kendisi aleyhinde kampanya yürüttüklerini belirtti. Chavez, bu kişilerden
Venezüella’yı terk etmelerini isteyerek, iki ülke arasında 35 yıllık geçmişi bulunan askeri değişim programına
askıya aldı.
ABD’nin, Venezüella’yı işgal planları yaptığını söyleyen Chavez, ülkesindeki bir askeri üs ile bir petrol
rafinerisinin fotoğraflarını çeken ABD’li bir subay ile bazı gazetecilerin bir dönem gözaltına alındıklarını
hatırlattı.
Chavez, “ABD’li subaylardan bazıları Venezüella ordusunda kampanya yürüterek, Venezüellalı
askerlerle konuşuyor ve bu ülkenin devlet başkanını eleştiriyor. Değişim programı, bilinmeyen bir tarihe
kadar askıya alınmıştır” duyurusunu yaptı.
Venezüella’nın Devlet Başkanı Hugo Chavez’e 2002’de düzenlenen darbe girişiminin ardında da ABD
Yönetimi olduğu biliniyor.
Chavez daha önce yaptığı açıklamalarda Washington’un, kendisini öldürme planları yaptığını da
açıklamıştı.191
Ama bütün bu şeytani girişimlerin hiçbir yararı olmayacak. Siyonist sömürü saltanatı yıkımdan
kurtulamayacak. Çünkü;
Baston çürüyor…
Ve “Baston” çöküyor!...
Bir mülk ve saltanatın, bir hegemonya ve ihtişamlı dönemin sonu geldi mi çöküşünü
durduracak hiçbir güç olamaz. Hz. Süleyman’ın ölümüne karar veren Allah, yenilmez gibi görünen
güçlerin çöküşüne de karar verir. Onların bastonunu bir kurt kemirir de, haberleri olmaz.
“Süleyman için de, sabah gidişi bir ay, akşam dönüşü bir ay (mesafe) olan rüzgâra (boyun eğdirdik);
erimiş bakır madenini ona sel gibi akıttık. Onun eli altında Rabb’inin izniyle iş gören bir kısım cinler vardı.
Onlardan kim bizim emrimizden çıkıp-sapacak olsa, ona çılgın ateşin azabından tattırırdık. Ona dilediği
şekilde kaleler, heykeller, havuz büyüklüğünde çanaklar ve yerinden sökülmeyen kazanlar yaparlardı. ‘Ey
Davud ailesi, şükrederek çalışın.’ Kullarımdan şükredenler azdır.” 192
Hz. Süleyman buna rağmen, Allah’ı zikretmeyi unutan, şımaran, gücü ve iktidarı adaletsiz kullanan biri
değildi. Allah, Davut ailesine, şükrü unutmamalarını ve bu bilinçle çalışmalarını buyurmuştu. Fakat hiç
şüphesiz, bu Süleyman’ınki de olsa, her saltanatın ve gücün bir sonu vardı. Her fani gibi Hz. Süleyman da bu
dünyayı terk edip gidecekti. “Böylece onun ölümüne karar verdiğimiz zaman, ölümünü, onlara, asasını
yemekte olan bir ağaç kurdundan başkası haber vermedi. Artık o, yere yıkılıp-düşünce, açıkça ortaya çıktı ki,
şayet cinler gaybı bilmiş olsalardı böylesine aşağılanıcı bir azap içinde kalıp-yaşamazlardı.”193
Hz. Süleyman’ın ölümü ilginç bir hadise olarak anlatılır. Kuşların dilini bilen, rüzgâra hükmeden, cinleri
istihdam eden ve kendi zamanının en seçkin insanlarının düşüncelerinden yararlanan bu büyük melik/kralpeygamber, Allah’ın karar vermesiyle ölür. Bazı müfessirlere göre mihrapta namaz kılmak üzere bastonuna
dayanmıştı, öylece kalakaldı. Belki mecliste veya dinlendiği odada vefat etti; bu önemli değildir. Önemli olan
Hz. Süleyman’ın bastonu üzerinde dayanmış vaziyette ölmesidir. Ancak çevresindekilerin hiçbiri, cinler dahi
öldüğünün farkına varamamıştır. Bir kurtçuk bastonu yemiş, içten içe kemirmiş ve içi boşalınca ceset yere
yığılmıştır. Cinler, istemedikleri halde ve zor işlerde istihdam ediliyorlardı. Hz. Süleyman’ın öldüğünden
haberdar olamadı. Belki o güne kadar bazı insanlar cinlerin gaybı bildiklerini düşünüyordu. Ancak bu olay
onların gaybı bilmediklerini göstermiş oldu. Çünkü bastonun içini kemiren kurtçuk, onlara göre gayp idi. Bir
başka nokta, eğitimli insanlar, danışmanlar, uzmanlar, kendi mesleklerinde zirvede olanlar, cinler ve belki
“cin zekalılar” içi çürümekte olan bastonu fark edemediler. Onlara her şey yolundaymış gibi göründü. Bir
191
Milli Gazete / 26 Nisan 2005
Sebe: 12-13
193 Sebe: 14
192
273
mülk ve saltanatın, bir hegemonya ve ihtişamlı dönemin sonu geldi mi çöküşünü durduracak hiçbir güç
olamaz. Burada ilginç olan çok seçkin zihin, uzman, akademisyen, politikacı ve stratejist de görevde olsa,
çöküşün bazen apaçık görülmemesidir. Hz. Süleyman’ın ölümüne karar veren Allah, yenilmez gibi görünen
güçlerin çöküşüne de karar verir. Onların bastonunu bir kurt kemirir de, haberleri olmaz” diyen Zaman Yazarı
ve Diyalog borozanı Ali Bulaç, bazı doğruları, yanlış maksatları için istismar ediyor!
274
TÜRKİYE “ORACLE” TUZAĞINDA ÇIRPINIYOR!
Oracle nedir? Bilindiği üzere çağımız bilgi çağıdır. Birileri bir yerlerden bir şeyler sorarlar ve birileri de
bunlara elindeki bilgi arşivinden yanıt veriri. Bir taraf istemcidir (client), diğer taraf ise hizmetçidir
(server). Bu işlem aynı şekilde bilgi işlem sektöründe de bu şekilde olmaktadır. Birileri hazırlanmış olan ara
yüzlerdeki bazı kriterleri doldurarak bilgi ister, sorgulama yaparlar. Diğer taraftaki bilgisayar ise kendisine
belirli kriterlere göre sorulan bu soruları EN HIZLI, EN DOĞRU VE EN MAKUL bir şekilde karşı tarafa
işleyerek gönderir, işte bu yapılan sorgulamaları ve verilerin işlenip cevaplanması işlemi VERİ TABANI
PROGRAMLARI tarafından yapılır. Piyasada birçok ihtiyaca, yoğunluğa ve ölçeğe göre veri tabanı
programları vardır. Bunlardan biri ve hatta en büyüklerinden biriside ORACLE firmasının ürettiğidir.
Yukarıda da belirttiğim gibi tüm veri tabanlarının yaptıkları iş aynıdır. Kendilerine sorulan sorgulamalara karşı
cevap üretmek. Eğer sadece kendi ofisinizde kullanacak ve veri tabanınız öyle fazla büyük bir hacme sahip
değilse ne kullandığınız önemi yoktur ve hatta veri tabanı serverı bile kullanmanıza gerek yoktur, en basiti
bile işinizi görür. Ama iş devasa hacimlere, ölçeklere ve bir günde on binlerce ve hatta 1 saniyede binlerce
sorguya mahkum kalırsanız işte burada veri tabanı programını diğerlerinden ayıran özellikleri görürsünüz.
Hepimizin başına gelmiştir. ÖSS veya ÖSYM sınavlarının ertesinde sonuçlar açıklandığı vakit bir internet
kafeye gidipte sonucu öğrenmek için bazen saatlerce beklediğimiz olmuştur. İşte o normal zamanda hemen
gelen bilgiler böyle bir yüklenmede ya sistem , bilişimci tabiri ile, çökmüştür yada
binlerce istek
arasında kala kalmıştır.
Bu işin performans kısmı, ama diğer bir kısım var ki performanstan çok ama çok daha önemlidir. Bu
da veri tabanının güvenilirliği. Zira bir şekilde şirketinizin yâda e-devlet projesi ile devletimizin veri
tabanını, yani ne var ne yok her şeyinizi belirli yetki kriterlerine göre tüm dünyaya açmışsınızdır. Genelde
sadece okunabilir (read only) olarak açılan bu veri tabanları (yani normal kişiler hali hazırdaki bilgileri sadece
okuyabilir ve yetkisi kadarına, bilmesi gereken kadarına ulaşabilir), uygun şifreleri girildiği takdirde
yazılabilir ve hatta tümü ile silinebilir bir pozisyona da gelebilmektedir. Ama yukarıda da belirttiğimiz gibi kimi
zaman hackerlar vasıtası ile bu yetki seviyeleri atlanabilinerek en üst düzey yetkilinin ulaşabileceği
verilere
ulaşılabilinmekte
veya
yetkisizce
katiyen
değiştirilmesi
uygun
olmayan
veriler
değiştirilebilinmektedir. Yani sözün kısası yetkisi olmayan bir personele devletin kozmik gizli bürolarına
ulaşma yetkisi, milyonlarca borcu olan birilerinin borçları sıfırlanabilmekte, etliye sütüyle karışmamış birileri
azılı katil gösterebilmekte, yada tüm dünyada aranan bir katili farklı kimlik ile devlet misafir konutlarında
saklayabilme gücüne sahip olabilirsiniz.
Bu konu ile ilgili birçok film yapılmış olmakla beraber içlerinden en ilginci 1995 yılı yapımı “The Net”
(Ağ) isimli bir filmdir. Bu filmde sıradan bir bilgisayar programcısı olan Angela Bennett isimli bir kadın
eline kaza ile gecen bir program vasıtası ile tüm devlet organlarının ve diğer kurumların güvenliğini
sağlayan bir güvenlik firmasının programın (antivirüs – firewall) aynı zamanda tüm gizli bilgilere erişme
kapısı açtığını fark ediyor. Tüm devlet daireleri, kamu kurumları, bankalar, sosyal kurumlar tüm sınırsızlığı
ile bir anda Angela’nın parmaklarının ucuna geliyor. Bu anahtarın Angela Bennett’in eline geçtiğini
anlayan firma sahipleri ile bu kadın arasında amansız bir kovalamaca başlıyor. Firma sahipleri bir anda
Angelanın tüm ehliyet, vergi ve sosyal güvenlik numarasını (bizdeki vatandaşlık numarası gibi…)
değiştiriyorlar ve resminin karşılığına başka bir kimlik numaraları yerleştiriyorlar. Ve her şeyi ile
bilgisayarlar tarafından kontrol edilen ABD’de bir anda bu kadın (Angela) hiç yaşamamış oluyor. Yeni
kimliği ise bir anda Ruth Marx’a dönüşüyor. Polisede gidemiyor zira bu yeni kimliğinle Ruth Marx tam bir
devlet düşmanı haline dönüşüyor. Hırsızlık, uyuşturucu, vs. vs her türlü suçtan aranan bir devlet düşmanı
haline gelen Ruth Marx ile bu firma sahipleri arasında kedi fare kovalamacası başlıyor… Filmin bize
gösterdiği sonuç ise gerekli önlemler alınmaz ve tamamen yerli ve milli düşünce erbabı kişler
tarafından hazırlanmayan bir “e-devlet” ile başımıza neler gelebileceğiniz bir ufak mizansenidir. Yani
artık dış güçler adam ayartmak ile uğraşmayacak kendi adamlarına bir kimlik giydirerek istedikleri yere , taa
275
kalbimize kadar girebileceklerdir..
Oracle şirketinin yönetileri şunlardır. ABD donanmasından Mary Ann Davidson, Başkan Yardımcısı
Kevin Fitzgerald, Hava Kuvvetleri'nden Charles Philip. Başkan da CIA'nın en güçlü adamı, David Carey.
Yâni bu şirkette bütün derin odakların adamı var. İsrail'den Safra Gatz. Global tefecileri temsilen Yahudi
asıllı Donald Lucas, Yahudi asıllı Jack Kemp. Bu zat aynı zamanda JINSA'nın kurucularından ve JFR
üyesi, ilaveten 33 dereceli mason.
“Türkiye'deki Oracle temsilcileri de çok ateşli birer "e"-devlet savunucuları.
Oracle'ın Türkiye bayii ise Link Plus şirketi. Başındaki Murat Kasaroğlu'nun bilgisayar bilgisini ve iş
adamlığı niteliğini sık sık okullarda ve seminerlerde gençlerle paylaştığı biliniyor. Meselâ 2002 yılında Ulus
Özel Musevi okullarında düzenlenen ve İzzet Garih, Cem Hakko, Jeffi Medina ve Jan Nahum'un ve birçok iş
adamının da katıldığı konferanslar çok aydınlatıcı bulunuyor. Şirketin diğer ortakları Hayguyi Antikacıoğlu ve
Raşel Eskenazi!
"E" devlet projesine hazırlık olarak Türkiye'de büyük projelere de imza atılıyor. Meselâ son olarak
Türkiye Muhasebeciler Odası'na 1.5 milyon dolarlık Luca sistemi kurdular. Yani bu suretle Türkiye'deki reel
ekonomi verileri ve bütün şirketlerin mâli bilgileri, bu sisteme geçirilmiş oldu. Bu projede Oracle'ın ortaklığını
METEKSAN yükleniyor. ÖSYM'nin kuruluş tarhi olan 1974 yılından beri açılan tüm sınav ihalelerini
METEKSAN kazanıyor. Sahibi İhsan Doğramacı.”
E-devlet kapısı alt yapısının kurulmasına ilişkin Bakanlar Kurulu Kararı:
Bakanlar Kurulu Kararı
Karar Sayısı: 2005/8409
Kamu hizmetlerinin ortak platformda, tek kapıdan (portal) sunumu ve vatandaşın Devlet hizmetlerine
elektronik ortamdan güvenli ve hızlı bir şekilde erişimini sağlamak amacıyla “e-Devlet Kapısı” teknik
altyapısının kurulmasına ilişkin ekli karar’ın yürürlüğe konulması; e-Dönüşüm Türkiye İcra Kurulu kararına
dayanan Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcılığı’nın 3/12/2004 tarihli ve 4915 sayılı yazısı üzerine,
8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 25/1/2005 tarihinde
kararlaştırılmıştır. 25/1/2005 Tarihli ve 2005/8409 Sayılı Kararnamenin Eki
KARAR
Madde 1 — Kamu hizmetlerinin ortak platformda, tek kapıdan (portal) sunumunu ve vatandaşın Devlet
hizmetlerine elektronik ortamdan güvenli ve hızlı bir şekilde erişimini sağlayacak olan e-Devlet Kapısı teknik
altyapısının kurulması görev ve sorumluluğu Türk Telekomünikasyon A.Ş.’ye verilmiştir.
Madde 2 — Kamu kurum ve kuruluşları nezdinde Türk Telekomünikasyon A.Ş. tarafından e-Devlet
Kapısına entegre edilecek hizmetlerle ilgili olarak yapılacak çalışmalar, Devlet Planlama Teşkilatı
Müsteşarlığının koordinatörlüğünde yürütülür. e-Devlet Kapısı Projesinin ihalesine esas teşkil edecek teknik
şartname konusunda Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığının görüşü alınır.
Madde 3 — e-Devlet Kapısı Projesi kapsamında, kamu hizmetlerinin elektronik ortamda entegre bir
şekilde sunumuna imkan veren ve güvenlik, kimlik denetimi, yetkilendirme ile ödeme hizmetleri gibi ortak
bileşenleri içeren teknik altyapı kurulur.
Bu altyapı üzerinde, öncelikle hâlihazırda internet üzerinden sağlanmakta olan ve vatandaşın yoğun
olarak kullandığı hizmetlerin entegrasyonu gerçekleştirilir. Diğer hizmetler de hazır hale geldikçe e-Devlet
Kapısına entegre edilir.
Madde 4 — e-Dönüşüm Türkiye İcra Kurulu, Projenin safahatına ilişkin her türlü kararı almaya
yetkilidir. e-Devlet Kapısı Projesinin uygulama durumu, bu Kararın yayımından sonra en geç 1 yıl içinde eDönüşüm Türkiye İcra Kurulu tarafından gözden geçirilir.
Madde 5 — e-Devlet Kapısı çerçevesinde oluşturulan teçhizat ve yazılım ile yönetimi, Devlet Planlama
Teşkilatı Müsteşarlığından sorumlu Bakanın belirleyeceği bir tarihte bedelsiz olarak Devlet Planlama
Teşkilatı Müsteşarlığına devredilir. Devre ilişkin usul ve esaslar, Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığı ile
Türk Telekomünikasyon A.Ş. arasında yapılacak bir sözleşme ile belirlenir. Devir sonrasında, e-Devlet
276
Kapısının yönetimi için Türk Telekomünikasyon A.Ş.’nin imkânları bedeli karşılığında kullanılabilir.
Madde 6 — Bu Karar yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Madde 7 — Bu Kararı Devlet Planlama Teşkilatı Müsteşarlığından sorumlu Bakan ile Ulaştırma
Bakanı birlikte yürütür.
E-devlet ile her türlü hizmetler için tek kapıdan (portal) hizmet vermek için hazırlanacak olan portal
vazifesi, Telekom’a verilmiş. Bu çok riskli ve büyük bir koordinasyon ve çok büyük güvenlik alt yapısının
hazırlanmasını gerektiren bir olaydır. Hazırlanacak olan basit bir web portalı değildir. Piyasadaki bir çok
portal vardır, o kadar kapsamlı ve fazla güvenlik gerektirmeyen konuları içeren bu portalların bile
hazırlanması beraberinde bir çok sorunları getirirken, böyle bir e-devlet portalının hazırlanması
vazifesinin sadece Telekom’a verilmesi akıl karı bir iş değildir. Şu an ülkemizde, tüm dünyada
kullanılan, Adsl internet hizmetini bile tam anlamı ile veremeyen, gerek yetişmiş eleman, gerekse teknolojik
imkân bakımından yeterli birikimi olmayan bir kurumun böylesi hayati riskler arz eden “ e-devlet” projesinde
portal vazifesini üstlenmiş olması, yani kendisine bakanlar kurulu ile verilmesi de akla mantığa uygun
düşmemektedir. Her halde portal deyince aklılarına sadece Mynet, e-kolay vs. gibi firmaların portal sayfaları
kalmıştır.
Ayrıca e-devlet için portal vazifesini üstlenen bir kurumun üst bir akla ve bilgiye sahip olması
gerekmektedir. Alt unsurların veri tabanlarını ortak bir potada da hazırlayıp bunları konuşturma ve
sorgulamalara yanıt verme koordinasyon ve planlamalarının yapılabilmesi için nasıl bir sinerjiye , ileri
teknoloji ve devasa bir ahenge ihtiyaç vardır.. Bunları tecrübelerimle gördüğüm kadarı ile Telekom’un
bürokratik, müdür – memur mantığı ile işleyen yapısının bu işi yürütemeyeceği açıktır.
Aklı ve feraseti olan bir kimse ise böyle yapmaz, böylesi devasa ve çok tehlikeli sonuçlar doğuracak
bir proje yine tüm ülkeyi kapsayan bir konsorsiyuma devredilir ve bu konsorsiyum belli başlı üniversitelerle
(ODTÜ, ITU; BOĞAZİÇİ VS.), devletin en önemli bilim kurumu olan Tübitak, Genel Kurmay, ve diğer tüm
akla gelebilecek kurumlarla büyük bir sinerji içinde bu ile başlardı…
Başbakan'dan Bilişim'de Dışa Bağımlılık Uyarısı
31 Ocak 2005 tarihli Cumhuriyet gazetesinin haberine göre Microsoft Başkanı Bill Gates kısa süreli
Türkiye ziyareti sırasında Başbakan Erdoğan 'bilişimde dışa bağımlılık uyarısı' yaptı. Türkiye ziyareti
sırasında Gates Türk Telekom Genel Müdürlüğü ile bilişim sektöründe daha yakın işbirliği içinde olunmasını
taahhüt eden 'işbirliği protokolüne' imza atarken e-devlet projesinden pay aldı. Gates, tüm kamu
hizmetlerinin tek elden yürütülmesini sağlayan e-devlet kapısı için alt yüklenici firma olma yönünde garanti
aldı.
Bill Gates ile 'Türkiye Bilişimle Kalkınıyor' toplantısına katılan Başbakan bilişim sektörü için 'ulusal ve
stratejik bir program' oluşturacaklarını kaydetti. E-devlet projesinin gerekli yerde bulunmadığını kaydeden
Erdoğan, 'bugün en önemli gelişme e-devlet kapısının bir an önce açılmasıdır. Bu görevi Türk Telekom'a
verdik' dedi.
Erdoğan'dan Dışa Bağımlılık Uyarısı
Başbakan Erdoğan yazılımda dışa bağımlılığın yarattığı sıkıntıya da işaret ederek şunları söyledi.
"Tabii bir de verilerin ve bilgisayarların güvenliği meselesi var. Elimizdeki yazılım ve donanımın ne
yaptığını tam olarak bilmediğimiz ve kendi ülkemizde geliştirmediğimiz zaman program veya işletim
sistemine nasıl güveneceğiz? Bir devlet, bu konuda hiç kimsenin sözüyle yetinemez. Yazılım ve
donanımla bunların üstüne kurulacak her işletim sistemi, yazılımın güvenirliği kullanımından önce detaylı
olarak incelenmelidir. Bunlar yapılmazsa güvenlik konusunda bağımlı kalınacak, zafiyete düşülebilecektir." !?
Erbakan Hocamız, bunlar için “çoluk çocuk “ sözünü söylediği vakit bunu çoğu kesim bir latife olarak
söylediğini farz etmişti. Oysa geçen günler göstermişti ki büyük bir hakikate yine Hocamız parmak basmış ve
hem milletimizin hem de devlet yetkililerinin dikkatini çekmişti.
Hani padişah ile veziri arasında bir meşhur diyalog geçmişti, bir ayıp işleyen vezir özrü olarak
“padişahım valide sultan zannettim” diye özrü beyan ettiği diyalog, bilenler bilir… İşte yukarıdaki açıklama da
277
Tayip beyin aynen o hikâyede geçen vezir gibi özrü kabahatinden büyük bir gaftır. Ve hatta ileride büyük bir
hıyanet ve devlet bilgilerinin kötü niyetli iç ve dış mihrakların eline geçtiği vakit, bekli de kendisini ipe
götürecek itiraf cinsinden bir gaftır.
Yukarıda da itiraf edildiği gibi: yetişmiş ve tecrübeli eleman olmadığından daha önemlisi yerli ve
ülkesini seven milli düşünce erbabı insanlar tarafından üretilmiş programların yeterli seviyede
bulunmadığından dolayı böyle bir projeye nerdeyse %100 yabancı eli ile girilmesi tam bir gaflet, delalet ve
hatta hıyanettir!
Geçirilen uzun tecrübe yılları göstermiştir ki bu şekilde kullanılacak programların alım maliyetlerinden
ziyade koruma ve bakım maliyetleri daha masraflı ve meşakkatlidir. Yani bize bu programları bedavaya
verseler dahi devamlılıkları ve bakımları için dışarıya göbekten bağımlı kalacağımız kesindir.
Şimdi şöyle bir bakalım; geçenlerde Microsoft’un sahibi Bill Gates ülkemize geldi ve Başbakanla birkaç
saatliğine bazı görüşmeler gerçekleştirildi. Hem Milli Eğitim hem de e-devlet projesi ile alakalı görüşüldü ve
Gates e-devlet için alt yapının kendisi tarafından sağlanabileceği konusunu dile getirdi ve teknik alt yapı ile
portal vazifesinin ise bakanlar kurulu kararı ile devlet planlama müsteşarının da koordinatörlüğü ile
yapılmasına karar verildi.
Alt yapının Microsoft tarafından verilmesi ne demektir? Bu sistemin çalışacağı tüm makinelerdeki
serverların işletim sistemlerinin, web serverlarının Microsoft’un sistemlerinden oluşması anlamına
gelmektedir. İyi de tüm bilişim camiasının da bildiği gibi Microsoft henüz kendi güvenliğini dahi sağlamaktan
aciz bir firmadır. Daha geçen yılarda da bilişim dünyasının bildiği gibi Microsoft hackerlerin saldırısına
uğramış ve hatta en gözde yazılımlarından olan ve tüm dünyada gerek kamusal alanda gerekse özel alanda
kullanılan Windows işletim sisteminin kaynak kodlarının kendi serverlarından çalındığına dair haberler
yayılmış ve Microsoft yetkilileri zor durumda kalmıştır. Ayrıca neredeyse her ay Microsoft’un yazılımlarından
kaynaklanan güvenlik açıkları yüzünden binlerce bilgisayarlar zor durumda kalmakta ve iş gücü veya maddi
zararlara uğramaktadırlar. Her an bir
güvenlik açığı duyurusu duymakta ve ömrümüz bu açıkları
yamamakla geçmektedir.. Yani dünya bilişim camiasında Microsoft ürünleri istikrarsız çalışmaları ve güvenlik
açıkları ile dolu yani güvenilirsiz bir sistem olarak internet âleminde nam salmışlardır.
Ayrıca Windows işletim sisteminin devamlı sağa sola bilgiler taşıdığı, bir istem dışı veri transferleri
yaptığı bilgisayarları dinleme ( listen) teknolojileri ile kanıtlanmış ve daha sonradan Microsoft yetkililerince
tatmin edici olmayan açıklamalar ile bu transferlerin çeşitli hata önleme mekanizmaları ile olduğu vs.
açıklansa ve bunlar çıkartılan ilave yamaları engellendiği izah edilse de çoğu kullanıcı bunlarla tatmin
olmamıştır. Sırf bu ve benzer tehlikelerden dolayı Rusya, Çin ve belli başlı bazı ülkeler hiçbir kamu
kurumuna Windows tabanlı sistemler sokmama kararı almışlardır. Onun yerine ise Linux yada türevlerini
kullanmaktadırlar. Her ülke kendi desteklediği Linux türevini kendi özel ihtiyaçlarına göre derleyerek
kullanmaktadırlar.
Hal böyle vahim iken AKP hükümeti kalkıp tüm devletin alt yapısını , üreticilerinin bile tam olarak
güvenliğini sağlayamadığı, Microsoft a teslim ediyorlar….
Neler yapılabilir ??
En kesin ve güvenilir çözüm; tamamen yerli ve milli güçler tarafından tasarlanmış ve kodlanmış bir
sistem üzerinden bu projenin yürütülmesidir. Ama bu şu anda gözüken yüzü ile meşakkatli ve uzun vadeli bir
iş olarak görülmektedir.
İkinci alternatif ise, diğer ülkelerin (Rusya, Çin vs.)
bir kısmının da yaptığı gibi AÇIK KAYNAK
KODLU yazılımlara destek verilmesi ve ülkemizin ihtiyaçlarına uygun bir işletim ve hizmet programlarının
yazılması derlenmesidir.
AÇIK
KAYNAK
KODU:
piyasadaki
tüm
programlar
kimse
tarafından
okunamayacak
ve
incelenemeyecek şekilde derlenmiş ve direk kullanıma hazır bir halde gelmektedir. Bunların geriye giderek
dahi nasıl kodlandıklarının anlaşılması çok zor hatta imkânsızdır. Açık kaynak kodlu yazılımlarda ise siz
programın yanında tüm kodlarını yani mamulün yanında tüm projesini ve tüm formüllerini de beraberinde
278
verirsiniz. Kişiler dilerse bu kodları inceleyerek arasına kötü amaçlı programların sıkıştırılmadığına emin
olarak bu kodlar üzerinden derleyerek son aşamaya getirir ve hatta kendine özgü ufak eklenti ve değişiklikler
de yapar…
Ve en önemlisi bu projesin büyük bir sinerji yaratacak ve her türlü bilgi birikimine sahip devletin ve özel
sektörün bir çok unsurundan bir araya gelen konsorsiyumla birlikte en ince ayrıntısına kadar planlanarak
yapılmasıdır.
 CIA’NIN 2. MERKEZİ TÜRKİYE Mİ OLUYOR?
Ankara’da cirit atan istihbaratçıların hedefi işgal öncesi Suriye operasyonuna hazırlık mı?
Gazeteci-Yazar Hüsnü Mahalli, CIA Başkanı Porter Goss’un Türkiye ziyaretinin, Suriye’ye yönelik bir
müdahalenin son aşaması olduğuna dikkat çekerek, “Bu ziyaret tamamiyle ABD’nin Irak operasyonu
öncesini andırmaktadır” dedi. Ziyaretin, Türk medyasında yazıldığı gibi PKK ile ilgisi olmadığını vurgulayan
Mahalli, şöyle konuştu: “Ziyaret, yalnız ve yalnız Suriye ve İran’a yöneliktir. ABD, Türkiye’ye bu planlarından
yeni roller yüklemek istiyor!
Gazeteci Yazar Hüsnü Mahalli CIA Başkanı Porter Goss’un Türkiye ziyaretinin Suriye’ye yönelik bir
müdahalenin son aşaması olduğuna dikkat çekerek, Türkiye-ABD ilişkilerinin stratejik geleceğini etkilemesi
bakımından önemli olduğunu vurguladı. Mahalli, “Bu ziyaret tamamiyle ABD’nin Irak operasyonu öncesini
andırmaktadır” dedi.
CIA Başkanı Porter Goss’un Türkiye ziyaretini değerlendiren Hüsnü Mahalli, bu ziyaretin yalnız ve
yalnız Suriye ve İran’a yönelik olduğunu dile getirdi. Her ne kadar Türk medyası PKK meselesini ön plana
çıkarsa da bunun kasıtlı olduğunu, bu konuların görüşülmesi için CIA başkanı ya da FBI başkanını
Türkiye’ye ziyaretine gerek olmadığına dikkat çekti.
Zaten PKK konusunda başta askeri olmak üzere bir buçuk yıldır en üst düzeyde görüşmelerin sürekli
yapıldığına işaret eden Mahalli, ABD-Türkiye ilişkilerinin yeniden stratejik boyuta çekebilmek veya bunun
Türkiye’ye yükleyeceği sorumlulukları, yükümlülükleri anlatmak için CIA Başkanı’nın Türkiye geldiğini
kaydeden Mahalli, “Bu sorumluluk da ABD’nin bölgeye yönelik özellikle Suriye ve İran’a yönelik planların da
Türkiye’nin alacağı roldur. CIA bunun şeklini şemailini anlatmak için Türkiye’ye gelmiştir. Dolayısıyla bu
ziyarette Suriye meselesi öncelikli konudur. Çünkü ABD Irak’taki başarısızlıklarını Suriye’ye yüklemek istiyor.
Suriye’den sızmaları bahane edecek” diye konuştu.
ABD’nin ne tür dosyalar uydurduğunu ne tür uydu fotografları ortaya koyduğunu tüm dünyanın bildiğini
belirten Mahalli, Irak operasyonu öncesine benzer bir durumun sözkonusu olduğuna işaret etti. ABD’nin
Suriye’ye operasyon gerçekleştirip gerçekleştiremeyeceğinin tartışılır bir konu olduğunu, ancak ABD’nin
Suriye’ye yönelik bütün yalan kampanyaların benzerini şimdi Suriye’ye yönelik yaptığını bildiren Mahalli,
“Önce Irak sonra Suriye denilmedi mi? Bunu çok düşünmeye gerek yok. İnsanlarımızın hafızası çok çabuk
unuttuğu için sanki bunlar yeni bir şeymiş gibi konuşuluyor. Oysa bunlar çok önceden yapılan planlardır”
dedi.
İki tarafın da anlaşma sağlaması halinde Suriye’ye müdahale noktasında bu ziyaretin artık son adım
olduğunu söyleyen Mahalli, CIA Başkanı Goss’un
Başbakan ve diğer yetkililer ile görüşmesinin Türk-
Amerikan ilişkilerinin stratejik geleceğini etkileyeceğini aktardı. Mahalli, bu ziyareti önemsemek gerektiğini
aktararak, ABD’nin Suriye, İran’a yönelik planlarının netleşmesi bakımından bu ziyaretin dikkatle izlenmesi
gerektiğini bildirdi.
Bağımsız Kürtdevleti için pazarlık mı?
Kuzey Irak’ta bağımsız bir Kürt Devleti’nin kurulması için atılan adımların hız kazandığı ortaya çıktı. 20
Kasım 2005 tarihinde Erbil şehrinde sıkı güvenlik önlemleri altında bir araya gelen Türkiye, ABD ve İsrail’li
üst düzey askeri yetkililerin Türkiye ile yapılacak anlaşmalara dayalı bir Kürt Devleti’nin yakın zamanda ilan
edilmesi için uygun şartların belirlenmesi ve geliştirilmesi konusunda görüş birliğine vardığı ileri sürüldü.
Bölgeyi yakından izleyen uzmanlara göre, söz konusu dörtlü toplantının, ABD’nin, Irak şehirlerinden
279
güçlerini çekip güvenliği işbirlikçi Irak ordusu ve Arap ülkelerinin özel güçlerine devretme planları hazırlığında
olduğu bir sırada yapılmasına dikkat çekiyor. Erbil yakınlarında kurulan İsrail’e ait bir güvenlik merkezinde,
Kürt Peşmerge Güçleri Komutanı’nın da hazır bulunduğu toplantıya katılan taraflar İsrail’in Kürtler ile olan
ilişkilerinin geliştirilmesi konusunu da masaya yatırdılar. Bilindiği gibi İsrail’in, Kürt liderler ile ilişkileri iyi
seviyede ve hali hazırda Kuzey Irak’ta şehir ve havaalanları inşa ediyor, Peşmerge güçlerini eğitiyor.
İsrail bölgede etkin
İsrail’in önde gelen gazetelerinden Yedioth Ahronot da, bazı İsrail şirketlerinin Kuzey Irak’taki bölgesel
hükümetle anlaşmalı olarak, son bir buçuk yıldır gizlice Kürt güvenlik güçlerini eğittiklerini ve onları
milyonlarca dolarlık malzeme ile donattıklarını ayrıca, Erbil’deki bir havaalanı inşaatına da gizli katkı
sağladıklarını öne süren ayrıntılı bir habere yer vermişti. Haberde, İsrailli komandoların Irak’a, amaçlarını
gizlemek suretiyle Türkiye üzerinden giriş yaptıkları da yazmıştı. Bölgeyi yakından izleyen uzmanlara göre,
söz konusu dörtlü toplantının, ABD’nin, Irak şehirlerinden güçlerini çekip güvenliği işbirlikçi Irak ordusu ve
Arap ülkelerinin özel güçlerine devretme planları hazırlığında olduğu bir sırada yapılmasına dikkat çekiyor.
CIA ve PKK ortak mı?
CIA’nin yeni patronu Türkiye’ye geldi ve önemli temaslarda bulundu. Bu kadar kapsamlı bir görüşme
trafiğinin ardından "sır ziyaret" türünden başlıkların dışında ciddi bilgiler ortaya çıkmadı.
Eğer CIA Başkanlarının, Başbakanımızın programlarını hatırlatacak tarzda, yarı tatil havasında
gezdiklerini bilseydik sorun kalmayacaktı. Ama dünya sisteminin