Ergenlerin Risk Alma Davranışı ile Ebeveynleri ve Akranlarıyla Olan
Transkript
Ergenlerin Risk Alma Davranışı ile Ebeveynleri ve Akranlarıyla Olan
Ergenlerin Risk Alma Davranışı ile Ebeveynleri ve Akranlarıyla Olan İlişkilerinin Niteliği Arasındaki İlişkiler* Uzm. Psk. Nilay PEKEL-ULUDAĞLI, Doç.Dr. Melike SAYIL, Doç.Dr. Asiye KUMRU, Uzm. Psk. Fatih BAYRAKTAR, Uzm. Ahu ÖZTÜRK, Uzm. Psk. Yeliz KINDAP * Bu araştırma TÜBİTAK-SOBAG tarafından 105 K 029 no’lu proje ile desteklenmektedir. Ergenlerde Risk Alma Davranışı Yaşamın diğer dönemleri ile karşılaştırıldığında ergenlik yıllarında risk alma davranışları daha yüksek oranda görülmektedir (Elliott ve Lambourn, 1999). Ebeveynin ergeni izlemesi ya da yasaklama getirmesi gibi davranışları ve ergenin akran ilişkileri risk alma davranışlarının görülmesinde belirleyici olmaktadır (Mounts, 2001; Lansford ve ark., 2003). Araştırmanın Amacı Yapılan bu çalışma ile ergenlik dönemindeki gençlerin, ebeveynleri ve akranları ile olan ilişkilerinin, risk alma davranışları üzerindeki etkileri incelenecektir. Araştırma Soruları Ergenlerin risk alma davranışı cinsiyete ve sınıf düzeyine göre farklılık göstermekte midir? Ergenlerin anne ya da baba eğitim düzeyleri risk alma davranışlarını yordamakta mıdır? Ergenlerin yakın ya da karşı cinsten arkadaşa, olumlu ya da olumsuz arkadaş niteliğine sahip olmaları risk alma davranışlarını yordamakta mıdır? Araştırma Soruları Ergenlerin ebeveynleri tarafından izlenmesi ve ebeveynle yakın iletişime sahip olmaları risk alma davranışlarını yordamakta mıdır? Ebeveynlerin çocuklarına akran ilişkileri konusunda rehberlik etmeleri, desteklemeleri ve yasaklama davranışları ergenlerin risk alma davranışlarını yordamakta mıdır? YÖNTEM Katılımcılar Bu araştırma, çocukluk döneminden yetişkinlik dönemine geçişte sosyal ilişkiler ve karakter gelişimi ile ilgili olarak devam etmekte olan bir araştırma projesinin ön çalışma verilerine dayanmaktadır. Ön çalışma, 2005-2006 öğretim yılı bahar döneminde, Ankara’da orta sosyoekonomik düzeyden iki lise (lise 1 ve 2. sınıflar) ve iki üniversiteye (üniversite 1., 2., 3. ve 4. sınıflar) devam eden öğrenciler ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmaya 248’,i kız (% 57.4), 184’ü erkek (% 42.6) olmak üzere toplam 432 öğrenci katılmıştır. Katılımcıların 197’si lise (% 46) öğrencisi, 235’i üniversite (% 54) öğrencisidir. Örneklemin yaş ranjı 14-29 yaş arasında değişmekte olup, yaş ortalaması 18.75’dir (S = 3.01). Veri Toplama Araçları 1. Risk Alma Ölçeği: Bayar (1999) tarafından geliştirilen ölçeğin 20 maddesi kullanılmıştır. 5 dereceli ölçeğin (1 = hiçbir zaman, 5 = her zaman) Cronbach alfa iç tutarlık katsayısı .81’dir. Ör. “Çakı, bıçak vb. kesici aletleri taşımak”, “Hız sınırını aşacak şekilde araba kullanmak”. 2. Ergen Aile Süreci Ölçeği: Vazsonyi ve ark. (2003) tarafından geliştirilen ve bu ön çalışma kapsamında Türkçe’ye uyarlaması yapılan ölçek 25 maddeden oluşmaktadır. Ölçek, çocukların, hem anne hem de babalarıyla olan ilişkilerinin niteliğini ölçmektedir ve 5 dereceli olarak puanlanmaktadır. Ölçeğin alt boyutlarının iç tutarlık katsayısı yakınlık (Annem bana yeterince sevgi/ilgi gösterir) için .78, destek (Ör. Annem bazen beni diğer insanların önünde zor durumda bırakır-ters puanlanan madde) için .68, izleme (Ör. Boş zamanlarımda dışarı çıktığımda annem kiminle ve nerede olduğumu bilir) için .83, yakın iletişim (Senin için önemli olan şeyleri annenle ne sıklıkta konuşursun?) için .85, çatışma (Ör. Annenle ne sıklıkta anlaşmazlık yaşarsın ya da tartışırsın?) için .71 ve akran kabulü (Ör. Annen arkadaşlarını ne sıklıkta onaylar?) için .64’tür. 3. Ebeveyn Akran Yönetimi Ölçeği: Mounts (2002) tarafından geliştirilen ve bu ön çalışma kapsamında Türkçe’ye uyarlaması yapılan ölçek 25 maddeden ve rehberlik (Ör. Eğer arkadaşlarım anne-babamın onaylamayacağı şeyler yaparsa onlarla arkadaşlığımı keserim), tarafsızlık (Annebabam arkadaşlıklarımla ilgilenmeyi kendilerine dert edinmez), yasaklama (Anne-babam arkadaşlarımdan hoşlanmadıklarını söyler) ve destekleme (Anne-babam beğendikleri çocukları eve çağırmam konusunda beni destekler) olmak üzere dört alt boyuttan oluşmaktadır. Ancak orijinal formundan farklı olarak tarafsızlık alt boyutu ayrı bir boyut olarak ayrışmamış, Türk örneklemindeki ergenler tarafından olumsuz olarak algılandığına işaret edecek biçimde bazı maddeleri rehberlik ve desteklemeyle ters yönde yüklenmiştir. Alt boyutların Cronbach Alfa iç tutarlık katsayıları destek için .75, yasaklama için .74 ve rehberlik için .67, ölçeğin toplam iç tutarlık katsayısı ise .77 olarak bulunmuştur. 4. Arkadaş Niteliği Ölçeği: Bukowski ve ark. (1994) tarafından geliştirilen ve bu ön çalışma kapsamında Türkçe’ye uyarlaması yapılan ölçek 23 maddeden ve eşlik etme (Ör. Arkadaşım ve ben, okuldan sonra ya da hafta sonları birbirimizin evine gideriz), yardım/destek (Ör. İhtiyacım olduğunda arkadaşım bana yardım eder), yakınlık (Ör. Arkadaşımla birlikteyken mutluyum), güven (Ör.Okulda ya da evde bir sorun yaşarsam, bunu arkadaşımla konuşabilirim) ve çatışma (Ör. Arkadaşım ve ben birçok şey hakkında anlaşamayız) olmak üzere 5 alt boyuttan oluşmaktadır. Ölçeğin ilköğretim ve lise öğrencileri için toplam Cronbach Alfa iç tutarlık katsayısı .88, olumlu arkadaş niteliği için .92 ve olumsuz arkadaş niteliği için .69 olarak bulunurken, üniversite öğrencileri için toplam iç tutarlık katsayısı .88, olumlu arkadaş niteliği için .93 ve olumsuz arkadaş niteliği için .79 olarak bulunmuştur. BULGULAR Ergenlerin en sık ve en az görülen risk alma davranışları Ergenlerde en sık görülen risk alma davranışları yaya geçidi kullanmamak (M = 3.38 S = 1.30 ), gerektiğinden fazla para harcamak (M = 3.04 S = 1.24) ve alkollü içecek kullanmaktır (M = 2.47 S = 1.61 ). En az görülen risk alma davranışları ise içkili araba kullanmak (M = 1.07 S = .29 ), riskli (korunmasız ve bulaşıcı hastalık riski olan kişilerle) cinsel ilişkiye girmek (M = 1.06 S = .29 ) ve uyarıcı madde veya uyuşturucu kullanmak (M = 1.03 S = .20 ) olarak bulunmuştur. Risk Alma Davranışında Sınıf Düzeyi ve Cinsiyet Farklılıkları Ergenlerin risk alma davranışında sınıf düzeyi ve cinsiyet farklılıklarının incelenmesi amacıyla 2x5 faktörlü varyans analizi yapılmıştır. Analiz sonuçlarına bakıldığında hem cinsiyetin (F (1, 422) = 89.13; p<.001) hem de sınıf düzeyinin (F (4, 422) = 16.17; p<.001) risk alma davranışı üzerinde temel etkisi bulunmuştur. Buna göre erkek öğrenciler (M = 37.57) kız öğrencilere(M = 31.43) göre daha fazla oranda risk alma davranışı göstermektedirler. Tukey analizi ile sınıf düzeyleri arasındaki farklılıklar incelendiğinde ise lise 1. sınıf öğrencilerinin, üniversite 1. (q = 5.33; p<.001), üniversite 2. (q = 6.57; p<.001), üniversite 3. ve 4. (q = 7.35; p<.001) sınıf öğrencilerine göre daha az oranda risk alma davranışı gösterdikleri görülmüştür. Ergenlerin Akran ve Ebeveyn İlişkilerinden Risk Alma Davranışlarının Yordanması Ergenlerin akran ve ebeveyn ilişkilerinin risk alma davranışlarını yordayıp yordamadığının belirlenmesi için hiyerarşik regresyon analizi yapılmıştır. Analize ilk adımda cinsiyet, okul düzeyi, anne ve babanın eğitim düzeyi, ikinci adımda ergenin yakın ve karşı cinsten bir arkadaşa sahip olup olmaması, olumlu ve olumsuz arkadaş niteliği, üçüncü adımda ise ebeveynle yakın iletişim, ebeveynin izleme davranışı, ergenin akran ilişkilerine ilişkin ebeveynin destek, yasaklama ve rehberlik davranışları girilmiştir. Üç aşamada analize girilen değişkenlerin, ergenlerin risk alma davranışındaki gözlenen toplam varyansın % 36’sını açıklayabildiği görülmüştür (F (13, 412) = 19.52; p<.001). Analiz Sırası Değişken R R² Uyarlanmış R² β F 1 Okul düzeyi Cinsiyet Anne-eğitim Baba-eğitim .48 .23 .23 .10* .31*** .20*** -.07 31.94*** 2 Yakın arkadaş Karşı cins ark. Olumlu ark. nit. Olumsuz ark. nit. .55 .30 .29 -.11** -.14*** .01 .08* 22.16*** 3 Yakın iletişim İzleme Destek Yasaklama Rehberlik .62 .38 .36 .01 -.17*** .04 .19*** -.26*** 19.52*** Araştırmada ele alınan değişkenlerin son aşamadaki beta değerleri incelendiğinde; 1. aşamada analize alınan cinsiyetin (t = 6.91; p<.001), okul düzeyinin (t = 1.95; p<.05) ve anne eğitim düzeyinin (t = 3.99; p<.001), 2. aşamada analize alınan yakın arkadaş (t = -2.79; p<.01) ve karşı cinsten arkadaşın (t = -3.45; p<.001) bulunmasının ve olumsuz arkadaşlık niteliğinin (t = 2.09; p<.05), 3. aşamada analize alınan ebeveynin izleme (t = -3.54; p<.001), yasaklama (t = 4.38; p<.001) ve rehberlik (t = -5.10 ; p<.001) davranışlarının ergenin risk alma davranışı yordadığı bulunmuştur. Anne eğitim düzeyi, ergenin risk alma davranışını olumlu yönde yordamaktadır. Yapılan daha önceki çalışmalarda ebeveyn eğitiminin, denetim olmadan geçirilen zaman ile olumlu olarak ilişkili olduğu bulunmuştur (Goldstein ve ark., 2005). Buna göre anne eğitim düzeyi ile ergenin risk alma davranışı arasında olumlu ilişkinin bulunmasının temelinde eğitim düzeyi yüksek olan annelerin daha fazla oranda çalışıyor olmaları yer alabilir. Annesi çalışan ergenlerin, annesi çalışmayan ergenlere göre daha az denetim altında olmaları ve davranışlarının daha az oranda izlenmesi olasıdır. Diğer taraftan annenin eğitim düzeyinin yüksek olması ve iş hayatında daha çok yer alması ile birlikte ailenin mali kaynaklarında da artış olmaktadır. Ergene maddi açıdan daha çok imkan sunulması, ergenin kimlik arama sürecinde daha fazla sayıda deneyimleyeceği fırsatla karşılaşmasına ve doğal olarak da bunlar arasında riskli olanların da daha fazla yer almasına yol açmış olabilir (Arnett, 1992). Yapılan analiz sonucunda ergenin yakın bir arkadaşa ve karşı cinsten arkadaşa sahip olmasının olumsuz, olumsuz arkadaş niteliğine sahip olmasının ise olumlu olarak ergenin risk alma davranışını yordadığı bulunmuştur. Buna göre ergenin yakın ve karşı cinsten arkadaşa sahip olması, ergeni riskli davranışlar göstermekten korumakta, çatışma içeren olumsuz arkadaş niteliğine sahip olması ise riskli davranışlar gösterme olasılığını arttırmaktadır. Arkadaşlık ilişkileri destek ve başa çıkma için ergene duygusal ve bilişsel bir kaynak sağlamaktadır. Yüksek kalitede arkadaşlıkları olan ve akranlarıyla güçlü bir yakınlık kuran ergenlerin daha az antisosyal davranışlar gösterdikleri yapılan çalışmalarla ortaya konmuştur (Lansford ve ark., 2003). Buna göre ergenin, olumlu nitelikte, karşılaştığı sıkıntıları paylaşan bir akran desteğine sahip olması, olumsuz nitelikteki davranışlardan uzak kalmasını sağlamaktadır. Ancak ergenin yakın ilişkiye sahip olduğu arkadaşının problem davranışlar gösterip göstermemesi ergenin de bu davranışları göstermesinde belirleyici olabilmektedir (Laird ve ark., 1999). İleride yapılacak olan çalışmalarda ergenin yakın arkadaşlarının da riskli davranış gösterme dereceleri değerlendirilmelidir. Araştırmada daha önce yapılan çalışmalarla tutarlı olarak ebeveynin izleme davranışının olumsuz, yasaklama davranışının olumlu ve rehberliğin ise olumsuz olarak ergenin risk alma davranışını yordadığı bulunmuştur (Mounts, 2002; Fuligni ve Eccles, 1993). Buna göre ebeveynin, ergenin nerede olduğu, neler yaptığı konusunda bilgi sahibi olması ve ergene akran ilişkileri konusunda yol göstermesi ergenin riskli davranışlar gösterme olasılığını azaltırken, ergenin akran ilişkileri üzerinde baskı kurmaya yönelik yasaklayıcı davranışlar ise riskli davranışların görülme olasılığını arttırmaktadır. Araştırmanın Kısıtlılıkları Ebeveynin izleme ve yakın iletişim davranışlarının değerlendirilmesinde ergenlerin yalnızca annelerine ilişkin algıları incelenmiştir. Ergenlerin babalarına ilişkin algılarının da incelenmesi daha önemli ilişkileri ortaya koyabilir. Risk alma davranışının sınıf düzeyinde incelenmesinde büyük bir katılımcı grubundan yararlanılamamıştır. Araştırmanın Kısıtlılıkları Ergenlerin risk alma davranışlarının ve aile-akran ilişkilerinin değerlendirilmesinde kendini bildirim türünde ölçekler kullanılmıştır. İleride yapılacak olan çalışmalarda hem aile hem de akran bildirimlerine yer verilmesi daha kapsamlı değerlendirme için önemlidir. Üniversite öğrencilerinin genellikle ailelerinin şehir dışında olduğu bilinmektedir. Aile ile birlikte yaşamak, ergenin daha fazla denetlenmesine ve izlenmesine yol açtığı için ileride yapılacak olan çalışmalarda aileden uzak olmanın göz önünde bulundurulması yararlı olacaktır. DİNLEDİĞİNİZ İÇİN TEŞEKKÜRLER