Collected Poems by James Joyce

Collected Poems
by James Joyce
¡Es asombroso como alguien con un estilo tan propio e innovador en la prosa como Joyce fuera capaz de hacer
algo como ésto! De acuerdo, nunca se vendió como "poeta" y supongo que por un buen motivo. A pesar de que
hay algunas poesías rescatables (al menos dos me han gustado muchísimo), lo cierto es que en su mayoría son
muy mediocres... divertidas algunas, es cierto, pero el conjunto no acaba de cuajar en absoluto.
No lo recomendaría, salvo para fans muy acérrimos de Joyce, o para quien quiera tener la referencia del "que no
hacer" cuando de escribir poesía se trata.|Chamber Music - Oda Müziği "Ulysses" öncesi "Dublinliler" 'i okumayı
düşünürken yolum metinlerin sihirbazı James Joyce'un şiirleriyle kesişti. "Oda Müziği" adını verdiği kitabında yergi
ve aşk içeren lirik şiirlerini okudum, tüm hafta sonu. Şiirlerin orjinal ingilizceleri ve çevirileri bir arada yer alıyor.
Ayrıca çevirmen Osman Çakmakçı'nın doyurucu dip notlarıyla Joyce'un yazın hayatına ve yaşamına bayağı
giriyorsunuz. Geldiği nokta itibariyle, kendi Kelt kültürünü ve yöneticilerini beğenmeyen, buna karşın diğer ülke
sanatçılarından da beklediği ilgiyi görememiş yalnız bir yazardır o. Belki de onun içindir ki, tüm duygularını ve
birikimini eşsiz metinlerine aktarmıştır. !
#AliNamık
Namık Somel
!
Yakıcı Gaz
Bayanlar, Baylar, burada toplanmasını nedeni
Yerlerin göklerin neden titrediği öğrenmektir
Ki nedeni, yabancı diyarlarda yasayan İrllandalı
Bir yazarın karanlık ve şeytanı sanatıdır.
On yıl önce bir kitap göndermişti bana:
Yüz kere okudum belki de daha fazla,
Arkadan, önden, aşağıdan ve yukarıdan, Bir teleskopun her iki ucundan.
Yüz kere okudum belki de daha fazla,
Arkadan, önden, aşağıdan ve yukarıdan, Bir teleskopun her iki ucundan.
Bastım onu en son satırına varıncaya
Ama şükürler olsun ki Tanrı'ya
Yarıldı da zihnimin karanlığı
Gördüm yazarın bozuk niyetini
Ama İrlandalı'ya bir borcum vardı:
Şerefi ellerimin arasındaydı,
Her zaman bu sevimli ülke
Göndermişti yazarlarıyla, sanatçılarını sürgüne
Ve İrlandalı mizah anlayışıyla
İhanet etmişti, bir bir, önderlerine.
James Joyce|Joyce, James 2003. Dublinlased. Varrak, 240 lk.
Katkendlikud, fragmentaarsed. Enim meeldis jutustus "Kurb juhtum", sisu tõttu. Samuti "Väike pilv". Väikesed
inimesed, kõrvale jäetud inimesed, üksildased. Nagu Gogoli "Sinelis" või mõnes Tšehhovi novellis: tühine, kuid alati
kohalolev argipäevasus. Inimesed Dublinist, tegemas oma igapäevaseid tegusid. Kuid vahel neis miski kihvatab,
hinges toimub teistele nähtamatu pööre ja ta tahab tegutseda, kuid see tahe kustub varsti. Sest mitte keegi teine
ei ole näinud seda pööret temas, see on midagi nähtamatut. Nähtamatuks ta jääbki.
Sidekriips otsekõne alguse tähistamisel tekitab mõnesuguse efekti otsekõne tajumisel. Ta ei ole enam niivõrd
kohal, vaid kuskil mujal, kuskil udus, jutustuses sees, minevikus. Otsekõne ei ole enam siin. See pidi olema ka
Joyce'i n-ö kaubamärk. Samas olen näinud nüüd uuemas klassikas sama võtet kasutatavat. Antud novellid kirjutas
Joyce noorelt, kahekümneselt, kuid nende kirjastamisega oli suuri raskusi: keegi ei olnud nõus ilmutama niivõrd
profaanset teost. Lõpusõnas viidatakse, et võtmesõnadeks on avanovellis "Õed" antud "paralüüs", "gnoomon" ja
"simoonia", "mis võtavad kokku Dublini vaimse halvatuse, puudulikkuse ja müüdavuse". Soovitan.|Every few years I
reread this slender volume of Joyce’s verse, each time enjoying its craft and familiarity. Known far more as a prose
writer than as a poet, Joyce nonetheless always wrote with poetic power. Those who are unfamiliar with his poems
might be surprised by their formal conventionality. He is not one to eschew rhyme and meter, and the subject
matter and treatment are not obscure. This volume contains poems in three groups: “Chamber Music”- “Poems
Penyeach”- and, “Ecce Puer.” The last is a single poem, and the first grouping is the largest, containing thirty-six
short lyrics. It is this group that I find most moving and interesting. Most are gentle and sensitive, focusing on a
single episode or mood, an example being XVII:
“Because your voice was at my side
I gave him pain,
Because within my hand I held
Your hand again.
There is no word nor any sign
Can make amend –
He is a stranger to me now
Who was my friend.”
Enjoyable in their own right, Joyce’s poems are also important in showing another side of this important author,
providing not only another view of his wide and deep talent but also opening another window upon him as a
person. The entire book can be easily read in well under two hours, and I recommend it.
|Despite my love of Joyce, his collected poetry is very bland. Almost all the verses are simple ditties about love,
romantic to the point of being cliche. It's obvious his talent was with prose, not poetry—that said, some of these
poems were enjoyable in a 'quick smile' kind of way, but I can't say much more about them other than they were
inoffensive.