T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI
Transkript
T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI
T.C. ADALET BAKANLIĞI EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI YARGI MEVZUATI BÜLTENĠ Bültenin Kapsadığı Tarihler 01-15 Eylül 2014 Yayımlandığı Tarih 01-15 Eylül 2014 Sayı 2014-17 ĠÇĠNDEKĠLER - - - - - Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Birinci Dairesinin 26/8/2014 ve 1876 Sayılı Kararı (R.G. 2 Eylül 2014 – 29107) BaĢbakanlığa Bağlı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığı’nın ĠçiĢleri Bakanlığına Bağlanmasına Dair Tezkere (R.G. 3 Eylül 2014 – 29108) UyuĢmazlık Mahkemesinin E: 2012/328, K: 2013/1752 Sayılı Kararı (R.G. 4 Eylül 2014 – 29109) Telsiz ve Telekomünikasyon Terminal Ekipmanlarının Piyasa Gözetimi ve Denetimine Dair Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 6 Eylül 2014 – 29111) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2012/1052 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 6 Eylül 2014 – 29111) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2013/8975 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 6 Eylül 2014 – 29111) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/3895 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 6 Eylül 2014 – 29111) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11268 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 6 Eylül 2014 – 29111) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11368 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 6 Eylül 2014 – 29111) Terörle Mücadelede Görev Alan Personelin, Bu Görevlerinin Ġfasından Doğduğu Ġddia Edilen Suçlardan Dolayı Yapılan SoruĢturma ve KovuĢturmalarda Müdafi Olarak Belirlediği Avukat veya Avukatların Ücretlerinin Ödenme Usul ve Esaslarına Dair Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 7 Eylül 2014 – 29112) Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğü Mühendislik Sınav ve Atama Yönetmeliği (R.G. 7 Eylül 2014 – 29112) Orman Genel Müdürlüğü Personeli Görevde Yükselme ve Unvan DeğiĢikliği Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 7 Eylül 2014 – 29112) Adalet Bakanlığından Ġlân (R.G. 7 Eylül 2014 – 29112) - - - - Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Karar (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 4/9/2014 Tarihli ve 5989 Sayılı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 9/4/2014 Tarihli ve E: 2014/34, K: 2014/79 Sayılı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/1957 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/5425 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11438 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13625 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13634 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13675 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Adalet Bakanlığından Ġlân (R.G. 9 Eylül 2014 – 29114) Çevre Ġzin ve Lisans Yönetmeliği (R.G. 10 Eylül 2014 – 29115) Motorlu Araçların ve Bunlar Ġçin Tasarlanan Römorklar, Sistemler, Aksamlar ve Ayrı Teknik Ünitelerin Genel Güvenliği ile Ġlgili Tip Onayı Yönetmeliği(661/2009/At)’nin Uygulama Usul ve Esasları Hakkında Tebliğ(Tebliğ No: SGM-2014/33) (R.G. 10 Eylül 2014 – 29115) Elazığ Ġlinde Tesis Edilecek Pembelik Barajı ve Hidroelektrik Santralinin Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Maliye Bakanı Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında Karar (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 27/8/2014 Tarihli ve 5194 Sayılı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 25/6/2014 Tarihli ve 2013/614 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2012/782 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2012/1123 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/252 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/1752 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/2263 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/2695 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/3063 BaĢvuru Numaralı - - - - - Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/6428 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/6712 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Anayasa Mahkemesinin 30/6/2014 Tarihli ve 2013/6862 BaĢvuru Numaralı Kararı (R.G. 11 Eylül 2014 – 29116) Elazığ Ġli, Palu Ġlçesinde Tesis Edilecek Beyhan-2 Barajı ve Hidroelektrik Santralinin Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 6741 Sayılı Karar (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) 8/1/2002 Tarihli ve 4736 Sayılı Kanunun 1 inci Maddesinin Birinci Fıkrası Hükmünden Muaf Tutulacakların Tespitine Dair 28/1/2002 Tarihli ve 2002/3654 Sayılı Kararnamenin Eki Kararda DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin 6742 Sayılı Karar (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Adalet Bakanlığı Bakan Yardımcılığına Veysi KAYNAK’ın Atanmasına ĠliĢkin 1037 Sayılı Karar (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Grev Gözcülerinin Zorunlu Ġhtiyaçlarının KarĢılanması Hakkında Yönetmeliğin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Gümrük Genel Tebliği (Gümrük ĠĢlemleri) (Seri No: 115) (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 14/8/2014 Tarihli ve 2014/95 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 29/1/2014 Tarihli ve E: 2013/30, K: 2014/13 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 27/3/2014 Tarihli ve E: 2013/128, K: 2014/66 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2013/137, K: 2014/94 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2014/3, K: 2014/95 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2014/17, K: 2014/97 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 4/6/2014 Tarihli ve E: 2014/75, K: 2014/102 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) Anayasa Mahkemesinin 4/6/2014 Tarihli ve E: 2014/85, K: 2014/103 Sayılı Kararı (R.G. 12 Eylül 2014 – 29117) - HÂKĠMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU KARARI Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu BaĢkanlığından: HÂKĠMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU BĠRĠNCĠ DAĠRESĠ KARARI Karar Tarihi : 26/8/2014 Karar No : 1876 1- ĠĢ, kadro ve ihtiyaç durumu gözetilerek bir baĢkan ile yeteri kadar üye görevlendirilmek üzere Adana’da 1-2, Ankara’da 1-12, Ankara Batı’da 1, Antalya’da 1-3, Bakırköy’de 1-7, Bursa’da 1-2, Denizli’de 1, EskiĢehir’de 1, Gaziantep’te 1, Ġstanbul’da 1-18, Ġstanbul Anadolu’da 1-7, Ġzmir’de 1-5, KarĢıyaka’da 1, Kayseri’de 1, Kocaeli’de 1, Konya’da 1-2, Mersin’de 1-2, Samsun’da 1 ve Trabzon’da 1 inci asliye ticaret mahkemesinin faaliyetlerine devam etmesine, bu mahallerde bulunan diğer asliye ticaret mahkemelerinin faaliyetlerinin durdurulmasına, 2- Birinci bentte belirtilen asliye ticaret mahkemelerinin 15/9/2014 tarihinde faaliyete geçirilmelerine, bu mahallerde faaliyette bulunan diğer asliye ticaret mahkemelerinin 15/9/2014 tarihinde faaliyetlerinin durdurulmasına, 3- Bir baĢkan ile yeteri kadar üye görevlendirilmek üzere faaliyetlerine devam etmesine karar verilen asliye ticaret mahkemelerinin 15/9/2014 tarihinde faaliyete geçirilmesine 26/8/2014 tarihinde karar verilmiĢtir. [R.G. 2 Eylül 2014 – 29107] —— • —— KURULUġUN BAĞLI OLDUĞU BAKANLIĞIN DEĞĠġTĠRĠLMESĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLEM T.C. BAġBAKANLIK 69471265-300-02/7313 1 Eylül 2014 CUMHURBAġKANLIĞI YÜCE KATINA BaĢbakanlığa bağlı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığı’nın ĠçiĢleri Bakanlığına bağlanmasını, 27/9/1984 tarihli ve 3046 sayılı Kanunun 19/A maddesi uyarınca takdir ve tensiplerinize arz ederim. Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan ————— T.C. CUMHURBAġKANLIĞI 68244839-150.06-1-434 2 Eylül 2014 BAġBAKANLIĞA ĠLGĠ : 1/9/2014 tarihli ve 69471265-300-02/7313 sayılı yazınız. BaĢbakanlığa bağlı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığı’nın ĠçiĢleri Bakanlığına bağlanması, 27/9/1984 tarihli ve 3046 sayılı Kanunun 19/A maddesi uyarınca uygun görülmüĢtür. Bilgilerini rica ederim. Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI [R.G. 3 Eylül 2014 – 29108] —— • —— UYUġMAZLIK MAHKEMESĠ KARARI VI-2247 SAYILI KANUN’UN 24. MADDESĠ GEREĞĠNCE VERĠLEN HÜKÜM UYUġMAZLIĞININ GĠDERĠLMESĠNE ĠLĠġKĠN KARAR UyuĢmazlık Mahkemesi BaĢkanlığından: ESAS NO : 2012/328 KARAR NO : 2013/1752 KARAR TR : 30.12.2013 (Hukuk Bölümü) ÖZET : Mülkiyeti Ġl Özel Ġdaresine ait olup Ġdarece, 2886 sayılı Yasa hükümleri uygulanmak suretiyle kiraya verilen dükkan ve pansiyonun, 2008 yılı itibariyle kiracılık süresinin sona ermesine iliĢkin olarak; taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona ermesinden sonra, 2886 sayılı Yasa’ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından ve taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, tahliye iĢleminin 5302 sayılı Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirilebileceği, dolayısıyla bu konuda adli ve idari yargı yerleri arasında doğan hüküm uyuĢmazlığının, kesinleĢen adli yargı kararının kaldırılması ve idari yargı kararının benimsenmesi suretiyle giderilmesi gerektiği hk. KARAR Hüküm UyuĢmazlığının Giderilmesi Ġsteminde Bulunan (Davalı) : Aydın Ġl Özel Ġdaresi Vekili : Av. A.ġ.L. KarĢı Taraf (Davacı) : K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. adına H.K. Vekilleri : Av. E.Y., Av. A.Ç.Y. OLAY : I- K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. adına H.K.'nun vekilleri,dava dilekçelerinde; müvekkili Ģirketin halen mülkiyeti davalı tarafa ait Didim Ġlçesi, Altınkum Plaj Sitesi, Yalı Caddesi, tapunun 11265 parseli üzerinde bulunan dükkan ve pansiyonun kiracısı olduğunu; Ģirketin söz konusu taĢınmazı ilk olarak 29.6.1994 baĢlangıç tarihli ve 3 yıl süreli olarak belirlenen akit ile, sözkonusu yeri daha sonra 05.06.2005-04.06.2006 tarihleri arasında 1 yıl süre ile kiraladığını; Ġl Encümeni’nin 4.4.1997 tarih ve 202 sayılı kararı gereğince kira süresinin 04.06.2007 tarihine kadar, daha sonra da 04.06.2008 tarihine kadar yeniden uzatıldığını; ancak Ģirkete gönderilen 28.4.2008 tarihli ve 3182 sayılı yazıda; Ġl Encümeni’nin 5.3.2008 tarih ve 104 sayılı kararı ile 04.06.2008 tarihinde sona erecek kira süresinin uzatılmayacağının, bu tarihte kira süresi biteceğinden, bu tarih itibariyle kiralananın boĢaltılarak teslim edilmesi gerektiğinin bildirildiğini; anılan Encümen Kararının iptali amacıyla Ġdare Mahkemesinde iptal davası açıIdığını; davalı idarenin isteminin yasal koĢullarının oluĢmadığını; çünkü, mülkiyeti davalı Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait olan yerin kiralanması aĢamasında, önce 2886 Sayılı Devlet Ġhale Kanunu uyarınca ihalesinin yapıldığını, akabinde ihale üzerinde kalan kiracı müvekkili Ģirket ile davalı arasında tamamen özel hukuk hükümlerine tabi bir kira sözleĢmesi düzenlendiğini; 2886 Sayılı Devlet Ġhale Kanunu’nun 1.maddesi uyarınca davalı idarenin kira iĢlerinin, anılan Kanuna göre yapılmasının zorunlu olduğunu, ancak özellikle hazine ve belediye dıĢındaki diğer kamu kuruluĢlarının 2886 sayılı Kanun hükümlerine göre yaptıkları kira akitlerine, yine bu kanun hükümlerine göre son vereceklerine iliĢkin adı geçen kanunda bir düzenleme bulunmadığını; 2886 sayılı Kanunun 75.maddesi hükmünden, sadece hazine, belediyeler ve vakıfların yararlanabileceğini; bunlar dıĢındaki diğer kamu kuruluĢlarının, taĢınmazlarını 2886 sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar bile, kanunun 75.maddesine dayanarak kiralananın tahliyesini sağlayamayacaklarını; zira kiralananın 2886 sayılı kanun hükümlerine göre ihale sonucu kiralanmasının, 6570 sayılı Yasanın uygulanmasına engel teĢkil etmediğini; gayrimenkul kiraları hakkındaki 6570 sayılı Yasanın, belediye hudutları dahilindeki musakkaf nitelikteki taĢınmazlar hakkındaki kira sözleĢmelerine uygulanmakta olduğunu, 2886 sayılı yasa yönünden ayrık bir hüküm taĢımadığını; esasen 6570 sayılı Yasanın 14.maddesinin, “2490 sayılı Ġhale Kanunu’na tabi olarak kiraya verilen gayrimenkuller hakkında da bu kanun hükümleri tatbik olunur” hükmünü taĢıdığını; 2490 sayılı yasanın 1.1.1984 tarihinde yürürlükten kaldırıldığını, yerine 2886 sayılı yasanın konulduğunu; 2886 sayılı yasanın 75.maddesi hükmünden ancak hazine ve belediyelerin yararlandığını, zira hazine ve belediyelerin; bu yasa uyarınca kiraya verdikleri taĢınmazların süre bitimi sebebiyle 2886 sayılı kanunun 75.maddesine göre mülki amirden tahliyesini isteyebilecekleri gibi, 6570 sayılı kanunun 12.maddesine dayanarak süre bitimi sebebiyle fuzuli Ģagil durumuna düĢen kiracının sulh hukuk mahkemesine baĢvurarak tahliyesini isteyebileceklerini; hazine ve belediyeler dıĢında diğer kamu kuruluĢlarının, taĢınmazlarını 2886 sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar bile, bu kanunun 75.maddesine dayanarak kiralananın tahliyesini sağlayamayacaklarını; hazine ve belediyeler dıĢındaki diğer kamu kurum ve kuruluĢlarına ait taĢınmazların, 6570 sayılı yasa kapsamında ise yazılı tahliye taahhüdü dıĢında süre bitimi sebebiyle tahliye edilemeyeceğini; bu durumda müvekkili Ģirketin, söz konusu kiralanandan tahliyesinin 6570 sayılı kanun hükümlerine göre yapılmasının gerektiğini; Ģirketin tahliyesinin, ancak 6570 sayılı kanunda belirtilen tahliye sebeplerinin gerçekleĢmiĢ olmasına ve bu nedenlere dayanılarak adli yargıda açılmıĢ bir tahliye davası sonucunda mahkeme tarafından verilmiĢ tahliye kararı doğrultusunda mümkün olacağını, ancak davalı tarafından, müvekkili Ģirket aleyhine, adli yargıda açılmıĢ bir tahliye davası bulunmadığını; bununla birlikte 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanun’un 11.maddesine göre ''kiracı, kira müddetinin bitiminden en az 15 gün evvel mecuru tahliye edeceğini yazı ile bildirmediği takdirde sözleĢme aynı Ģartlarla 1 yıl uzamıĢ sayılır” denildiğini; Yargıtay kararları ile 2886 sayılı kanunun 75. ve 6570 sayılı kanunun 11.maddesi ile; müvekkilinin 4.6..2008 tarihinde bitecek kira süresinin 1 yıl daha uzamıĢ olduğu, kiracılık sıfatının, kiracılık süresinin devam ettiği, 2886 Sayılı Devlet Ġhale kanunu hükümlerine göre tahliyesinin yapılamayacağı sonucunun ortaya çıktığını ifade ederek; taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 4.6.2008 tarihinde sona ermediği, kiracılık durumunun devam ettiği, müvekkili, Ģirketin kiralanandan 2886 sayılı yasa uyarınca tahliye edilmesinin mümkün olmadığı, 6570 sayılı yasanın 11.maddesi uyarınca 4.6.2008 tarihînde sona eren kira sözleĢmesinin 1 yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasında bu konuda oluĢan muarazanın giderilmesi; Aydın Ġl Özel Ġdaresi’nin 28.4.2008 tarihli ve 3182 sayılı yazılarında taĢınmazın tahliyesi istendiğinden, dava sonuna kadar tahliyenin durdurulması konusunda ihtiyati tedbir kararı verilmesi istemiyle Aydın Ġl Özel Ġdaresine karĢı 13.5.2008 tarihinde adli yargı yerinde dava açmıĢtır. Davalı Ġdare vekili savunma dilekçesinde; söz konusu encümen kararının idarelerini teftiĢ eden Mülkiye BaĢmüfettiĢinin düzenlemiĢ olduğu TeftiĢ Raporu, mevcut Kira Kontratının 7, 27 ve 28. maddeleri kapsamında alındığını; anılan teftiĢ raporunda, SayıĢtay Genel Kurulunun 21.1.1993 gün ve 4761/1 nolu kararına göre, 2886 sayılı kanuna istinaden ihale yolu ile kiraya verilen yerler için 6570 sayılı kanunun uygulanamayacağını, ihale ile kiraya verilmiĢ olar gayrimenkulün kiralama süresinin bitiminde yeniden ihale yapılmaksızın kira süresinin uzatılmasının mümkün olmadığının hükme bağlandığı, DanıĢtay 10.Dairesinin 1991 yılına ait aynı yönde kararının bulunduğunu, bu nedenle kiralama süreleri dolan gayrimenkullerin kiralama sürelerinin uzatılmayarak yeniden 2886 sayılı kanuna göre ihaleye verilmesine dikkat edilmesi gerektiğinin belirtilmesi üzerine, Rapor doğrultusunda iĢlem tesis edildiğini; 2490 sayılı Kanunun 1.1.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı kanunla yürürlükten kalktığını, 2886 sayılı kanunun 94.maddesi ile 6570 sayılı kanunun 14.maddesi hükmünün uygulanması imkanının kalmadığını; kamu taĢınmazlarının kiralanması konusunda 2886 sayılı yasa ile özel düzenleme getirildiğini, bu nedenle kira süresinin bitiminde sözleĢmelerin bir yıl daha uzatılmıĢ sayılacağına iliĢkin 6570 sayılı yasanın 11.maddesinin uygulanabilirliğinin ortadan kalktığını; 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanununun 7/g maddesinde, 2886 sayılı kanunun 75.maddesi hükümlerinin, il özel idaresinin taĢınmazları hakkında da uygulanacağını hükme bağladığını; kira kontratının 7, 27 ve 28.maddelerinde de idarelerinin yetkilerine ve 2886 sayılı kanuna iliĢkin hüküm bulunduğunu; buna göre, kira süresinin bitiminde idarenin akdi uzatmaması halinde, kiracının o andan itibaren fuzuli Ģagil sayılacağını ve mülkiye amirince, zabıta marifetiyle tahliye edilebileceğini; yine 2886 sayılı yasanın 64.maddesiyle kiralamaya genel olarak süre sınırı konulduğunu, idarelerin bu konuda yükümlülük altında bırakıldığını, kiracının, 6570 sayılı kanunun 11.maddesine göre sözleĢmesinin yenilenmediğini, sözleĢme yenilenmediği için fuzuli Ģagil durumuna düĢtüğünü, idarenin mevzuatı ve kira kontratı hükümlerini uyguladığını; ayrıca 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu kapsamında, idarelerinin hizmetin amacına uygun olarak verimlilik ve tutumluluk ilkeleri çerçevesinde iĢlem yapmak zorunda olduklarını ifade ederek, davanın reddinin gerektiğini savunmuĢtur. AYDIN 2.ASLĠYE HUKUK MAHKEMESĠ: 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayı ile, “...Taraf dilekçeleri, delil listeleri, çekiĢme konusu kira sözleĢmesi ve ekleri, Ġl Daimi Encümen kararı, Noterlik onaylı kira kontratı ve ekleri, Ġl Özel Ġdare yazısı, emsal kararlar, Mahkememizin 2008/221 Esas sayılı dava dosyası incelenip değerlendirilmiĢ, Mevzuat ve tarafların iliĢkileri ile ilgili sözleĢme, kayıt ve belgelerin niteliği ve geçerliliği hususunda bilirkiĢi incelemesi yapılıp 15.12.2008 günlü bilirkiĢi raporu alınmıĢ, taraf iddia ve savunmaları kapsamında yanlar arasındaki iliĢki ve çekiĢmenin hukuksal niteliği ve değerlendirilmesi ile yorumu hâkimliğimizce yapılmıĢtır. Buna göre; mülkiyeti davalıya ait taĢınmazın 29.06.1994 baĢlangıç tarihli ve aynı gün Ġl Daimi Encümen 443 sayılı kararına dayalı kira sözleĢmesinin kapsamında Noterlik onayı ile yanlar arasında kira sözleĢmesi düzenlendiği ve uygulana geldiği görülmektedir. Kira sözleĢmesinin uzatılmasına rağmen, 2008 yılı içindeki Ġl Encümen kararı ile sürenin uzatılmayacağının bildirilmesi üzerine davacı tarafça sözleĢmenin 6570 sayılı kanun hükümlerine göre son bulması gerektiğinden tek tarafı kararla son bulmanın mümkün olmadığı öne sürülmüĢ, davalı idari ise 2886 sayılı kanuna göre kiraya verildiğinden yeniden ihaleye çıkarılarak kiralanabileceğinden kira süresinin sona erdiği savunulmuĢ, taraflar arasındaki çekiĢmenin giderilmesi istenmiĢtir. Yanlar arasındaki kiralama iĢlemi, baĢlangıçta 2886 sayılı kanun hükümlerine göre ihale sonucu yapılmıĢ ise de sözleĢme hükümlerinde olsun, Ġl Özel Ġdare Kanunu’nda olsun kira süresinin bitiminde yeniden bir ihale sureti ile kiralamanın kararlaĢtırılmadığı, özel Ģartlar ve hükümler gereğince taĢınmazın tahliyesi unsurlarının 6570 sayılı kanun hükümlerine dayanması gerektiği, davalı tarafın savunmasına konu tahliye nedenlerinin oluĢmaması sonucu tahliye isteminin yerinde bulunmadığı, davacının kiracılığının sürmekte olduğu görüĢ ve sonucuna varılmakla davalı itiraz ve savunmaları somut olaya uygun görülmemiĢ, davacı iddiaları yerinde bulunmakla davanın kabulüne karar vermek gerekmiĢtir. Davalı tarafça Aydın idare Mahkemesi karar sureti ibraz edilip sonucu itibarıyla savunmalarına dayanak olarak uygulanması istenmiĢ ise de, yargılama aĢamasında görev ve derdesttik itirazlarının reddedildiği de gözetildiğinde her iki davanın taraf ve aralarındaki iliĢki aynı olsa bile iddia ve talep sonuçları birbirinden farklı bulunduğundan değerlendirmeler buna göre yapılmıĢ, gerekçe oluĢumunda göz önüne alınmıĢtır. HÜKÜM: Davanın Kabulüne, Taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 04.06.2008 tarihinde sona ermediğinin, Davacının kiracılık sıfatının devam ettiğinin, Davacının kiralanandan 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliye edilmesinin mümkün olmadığının, 6570 sayılı yasanın 11. maddesine göre 04.06.2008 tarihinde sona eren kira yılının sözleĢmesinin bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasındaki bu konuda oluĢan muraazanın bu Ģekilde giderilmesine, Ġhtiyati tedbir kararının karar kesinleĢinceye kadar devamına (14.05.2008 günlü ek karardaki)...” karar vermiĢ; bu karar Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 28.6.2010 gün ve E:2010/2636, K:2010/9564 sayılı kararı ile onanmıĢ, karar düzeltme istemi aynı Dairenin 7.12.2010 gün ve E:2010/12896, K:2010/16407 sayılı kararı ile reddedilmiĢ ve anılan karar kesinleĢmiĢtir. II-Davacı K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. adına H.K.'nun vekilleri; Aydın Ġl Özel Ġdaresine karĢı; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun kira sözleĢmesinin sona ereceği 04.06.2008 tarihinden itibaren sözleĢmenin yenilenmemesine iliĢkin 05.03.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminin; 5302 sayılı Yasada Ġl Encümeninin görev ve yetkileri arasında üç yılı geçmemek üzere taĢınmazların kiralanmasına karar vermek yetkisi bulunmasına rağmen, taĢınmazları kiraya vermeme ve/veya tahliye iĢlemlerinin baĢlatılıp baĢlatılmamasına yönelik karar alma konusunda bir görev ve yetki verilmediğini, Ġl Encümeni Kararında yeniden ihaleye çıkılacak olması nedeniyle tahliye iĢlemlerinin baĢlatılması gerektiği belirtilmiĢ ise de, bu yasal bir gerekçe olmayıp 6570 sayılı Yasa’da tahliye iĢ ve iĢlemlerinin baĢlatılabilmesi Ģartları arasında yeniden ihaleye çıkarılması Ģartının yer almadığını, 2886 sayılı Yasadan hazine, belediyeler ve vakıfların yararlanabileceğini, bunun dıĢındaki kamu kuruluĢlarının taĢınmazlarını 2886 sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar dahi bu kanunun 75. maddesine dayanarak kiralananın tahliyesini sağlayamayacaklarından, dava konusu taĢınmazların tahliyesinin baĢlatılmasına ve/veya tahliyesine yönelik olarak 6570 sayılı yasada sayılan Ģartlar mevcut olmamasına rağmen hiç bir yasal gerekçe gösterilmeksizin kamu gücü kullanılmak suretiyle tek taraflı olarak alınmıĢ bulunan kira sözleĢmesinin yenilenmemesine, kira süresinin uzatılmamasına ve dolayısıyla sözleĢmenin feshedilmesine iliĢkin Ġl Encümeni Kararının yasal dayanaktan yoksun bulunduğunu ifade ederek; Aydın Ġli Ġl Encümeninin 5.3.2008 tarihli ve 104 sayılı kararı ile idari yaptırım içeren 28.4.2008 tarihli ve 228-3182 sayılı davalı idare iĢleminin iptali istemiyle aynı tarihte (13.5.2008) Ġdari yargı yerinde dava açmıĢtır. Davalı Ġdare vekili, cevap dilekçesinde, adli yargı yerindekine benzer doneleri ileri sürerek, davanın reddinin gerektiğini savunmuĢtur. AYDIN 1.ĠDARE MAHKEMESĠ: 22.1.2010 gün ve E:2008/659, K: 2010/101 sayı ile, “...Dava; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi, tapunun 11265T parseli üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun kira sözleĢmesinin sona ereceği 4.6.2008 tarihinden itibaren sözleĢmenin yenilenmemesine iliĢkin 05.03.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminin iptali istemiyle açılmıĢtır. 01.01.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu'nun 1. maddesi birinci fıkrasında; genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin alım, satım, hizmet yapım kira, trampa, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ve taĢıma iĢlerinin bu Kanunda yazılı hükümlere göre yürütüleceği, 51. maddesinin (g) bendinde; (…)Devletin özel mülkiyetindeki taĢınır ve taĢınmaz malların kiralanması, trampası ve mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerin kiralanması ve mülkiyetin gayri ayni hak tesisinin, pazarlık usulünde ihale edilebileceği belirtilmiĢ, 64. maddesinde ise, Kiraya verilecek taĢınır ve taĢınmaz malların kira süresinin on yıldan çok olamayacağı, (...) Üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, önceden Maliye Bakanlığından izin alınmasının Ģart olduğu, üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, kira bedelinin her yıl Ģartname ve sözleĢmesindeki esaslara göre yeniden tespit edileceğine iliĢkin hükümlere yer verilmiĢtir. Anılan Kanunun 75. maddesiyle; "Devletin özel mülkiyetinde veya hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmaz malların, gerçek ve tüzel kiĢilerce iĢgali üzerine, fuzuli Ģagilden, bu Kanunun 9. maddesindeki yerlerden sorulmak suretiyle, 13 üncü maddesinde gösterilen komisyonca takdir ve tespit edilecek ecrimisil istenir. Ecrimisil talep edilebilmesi için, Hâzinenin iĢgalden dolayı bir zarara uğramıĢ olması gerekmez ve fuzuli Ģagilin kusuru aranmaz. Ecrimisil fuzuli Ģagil tarafından rızaen ödenmez ise, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre tahsil olunur. Kira sözleĢmesinin bitim tarihinden itibaren, iĢgalin devam etmesi halinde, sözleĢmede hüküm varsa ona göre hareket edilir. Aksi halde ecrimisil alınır, iĢgal edilen taĢınmaz mal, idarenin talebi üzerine, bulunduğu yer mülkiye amirince en geç 15 gün içinde tahliye ettirilerek idareye teslim edilir." düzenlemesi yer almaktadır. Hazine TaĢınmazlarının idaresi Hakkında Yönetmeliğin 68. maddesinde, Kiraya verilecek taĢınmazların kira süresi on yıldan çok olamayacağı, (...) Üç yıldan fazla süreyle kiraya verme iĢlerinde önceden Bakanlıktan izin alınacağı, 74. maddesinde, Kira sözleĢmesi, sürenin bitimiyle sona ereceği, 89. maddesinde ise, kiraya verilen, irtifak hakkı kurulan veya kullanma izni verilen taĢınmazlardan süresi dolduğu hâlde tahliye edilmeyen, sözleĢmesi feshedilen veya herhangi bir sözleĢmeye dayanmaksızın fuzuli olarak iĢgal edilen Hazine taĢınmazlarının tahliyesinin(...) defterdarlık veya malmüdürlüğünün talebi üzerine, bulunduğu yer mülki amirince en geç onbeĢ gün içinde sağlanarak, taĢınmaz Ġdarece görevlendirilecek memurlara boĢ olarak teslim edileceği hükmüne yer verilmiĢtir. 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanunu’nun 7. maddesinin 3. fıkrasında, (...) 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanacağı belirtildikten sonra, aynı kanunun 26. maddesinde, TaĢınmaz mal satımına, trampa edilmesine ve tahsisine iliĢkin kararları uygulamak, süresi üç yılı geçmemek üzere kiralanmasına karar vermek il özel idaresi encümenin görev ve yetkileri arasında sayılmıĢtır. Aktarılan Kanun ve Yönetmelik hükümleri ile Devlet Ġhale Kanunu’nun hangi idarelerin hangi iĢleri için hangi yöntemin uygulanacağına iliĢkin koĢullar belirlendiği, bu kapsamda idarelerin taĢınır ve taĢınmaz mallarını kiraya verme süreleri belirlenmiĢ, kira süresinin bitimi üzerine, sözleĢmede hüküm varsa ona göre hareket edileceği, sözleĢmede herhangi bir hüküm yoksa taĢınmazın kiracı tarafından kendiliğinden tahliye edileceği, aksi halde ecrimisil alınacağı, süresi dolduğu halde tahliye edilmeyen taĢınmazların tahliyesinin defterdarlık veya malmüdürlüğünün talebi üzerine bulunduğu yer mülki amirince en geç onbeĢ gün içinde sağlanacağı, 2886 sayılı Yasa ve bu Yasa’ya dayanılarak çıkarılan Yönetmeliğin kiralamaya genel olarak süre sınırı koyduğu, taĢınmazlardan yararlanmak isteyenler arasında haksız rekabeti önleme amacıyla kira süresi sonunda taĢınmaz malın yeniden kiraya verilebilmesinin ancak yeniden ihale yapılması halinde mümkün bulunduğu, kira sözleĢmesinin süresi sona erdiğinde taĢınmazı kullananların kiracı konumunda olmayıp fuzuli Ģagil durumunda bulunduğu, çünkü ortada halihazırda ihale ile kiracı durumunda olduklarını ortaya koyan bir sözleĢmenin kalmayacağı, bu yüzden de tahliyelerinin 5302 sayılı Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı Yasa uyarınca mülki amirlikçe sağlanacağı sonucuna varılmaktadır. Dava dosyasının incelenmesinden; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun, yapılan ihale sonucu davacı Ģirkete ihale edilmesine iliĢkin 08/07/1994 tarihli Ġl Özel Ġdare Müdürlüğü kararına istinaden aynı tarihli sözleĢme ile 29/06/1994 tarihinden geçerli olmak üzere 3 yıl süreyle davacıya kiralandığı, 22/12/2004 tarih ve 606 sayılı Aydın Valiliği Ġl Daimi Encümeni kararı ile sözleĢmenin yeniden düzenlenerek 06/04/2005 tarih ve 243 sayılı Encümen kararı uyarınca, 15/06/2005 tarihli taahhüt alınarak 05/06/2005 tarihinden geçerli olmak üzere 22/07/2005 tarihli sözleĢmeyle davacıya kiralandığı, Ġl Encümeninin 04/04/2007 tarih ve 202 sayılı kararlarıyla kira bedelinin pazarlık suretiyle yeniden belirlenerek kira süresinin bir (1) yıl süre ile uzatıldığı, Ġl Özel idaresini 2007 yılında teftiĢ eden müfettiĢ raporunda, kira süresi dolan taĢınmazların yeniden ihale edilmesi yerine kira sürelerinin Ġl Daimi Encümeni kararı ile uzatıldığı, uygulamanın genel olduğunun belirtildiği, bunun üzerine 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı II Encümen kararı ile aralarında davacı tarafından kullanılan taĢınmazın da bulunduğu 2008 yılı 4-5 ve 6. aylarında kira süreleri sona erecek olan kiracıların kira sürelerinin uzatılmamasına, sözleĢmelerin yenilenmemesine, Ġl Özel idaresi tarafından tahliye iĢlemlerinin baĢlatılmasına, yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesi Ģeklindeki kararın alındığı ve bu kararın 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı yazı ile davacıya bildirilerek, kira sözleĢmesinin son günü olan 04/06/2008 tarihi itibariyle uyuĢmazlık konusu gayrimenkulleri boĢaltılmasının istendiği, bunun üzerine görülmekte olan davanın açıldığı anlaĢılmaktadır. Davacı vekilinin, müvekkilinin 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmiĢ olan taĢınmazların, sözleĢmenin imzalanmasından sonra ancak 6570 sayılı Yasa hükümleri uyarınca tahliyesinin sağlanabileceğini ileri sürmekte ise de; 6570 Sayılı Kanunun 14. Maddesinde, 2490 Sayılı Artırma-Eksiltme ve Ġhale Kanununa tabi olarak kiraya verilen taĢınmazlar hakkında da 6570 sayılı kanun hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmak suretiyle 2490 Sayılı Kanuna göre kiraya verilen taĢınmazlarla ilgili uyuĢmazlıklar için de 6570 Sayılı Kanun hükümleri uygulanacağının belirtildiği, ancak 1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 Sayılı Devlet Ġhale Kanunu ile devlet ve kamu kurumlarının ihale esaslarının yeniden düzenlenerek 2490 Sayılı Kanun ile bu kanunda ek ve değiĢiklikler yapan kanunlar ve diğer kanunların 2886 sayılı kanuna uymayan hükümlerinin kaldırılmıĢ olması nedeniyle, 2886 Sayılı Devlet ihale Kanunu’na göre kiraya verilen taĢınmazlar hakkında 6570 sayılı kanuna gönderme yapılmasına imkan kalmamasıyla birlikte, 2886 sayılı Yasanın yürürlüğe girmesinden sonra ihale yapma sorumluluğu yönünden taĢınmaz malın musakkaf olup olmaması da bir önem arz etmemektedir. Musakkaf yapıların kiralanması konusunu düzenleyen 6570 sayılı Yasanın, davalı idarenin 2886 sayılı Yasadan kaynaklanan ihale yapma zorunluluğunu ortadan kaldırmadığı da açıktır. Olayda, Aydın Ġli Ġl Encümeni kararının, davacının Ġl Özel Ġdare Müdürlüğünden kira sözleĢmesiyle kiraladığı ve kira süresi 1(bir) yıl süre ile uzatılarak faaliyette bulunduğu Aydın-Didim Ġlçesi, Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun kira süresinin uzatılmamasına, sözleĢmenin yenilenmemesine, Ġl Özel Ġdaresi tarafından tahliye iĢlemlerinin baĢlatılmasına ve yeniden 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine yönelik iĢlemin davanın konusunu oluĢturduğu, uyuĢmazlığın, sorunun 6570 sayılı Kanun uyarınca mı yoksa 2886 sayılı Kanun uyarınca mı çözüleceği noktasından kaynaklandığı görülmüĢtür. 6570 sayılı Kanunun özel Ģahıslara ait taĢınmaz malların kiralanmasında uygulanacak kanun olduğu, anılan Kanun’un 14. maddesi ile de devlete ait taĢınmaz malların 2490 sayılı Kanun’a göre kiraya verilmesi halinde de bu Kanun’un uygulanacağının belirtildiği, ancak 2490 sayılı Kanun’un 01/01/1984 tarihinden itibaren 2886 sayılı Yasa ile yürürlükten kaldırılmıĢ olması nedeniyle 6570 sayılı Kanun’un 11. maddesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu kapsamına giren yerler hakkında uygulanmayacaktır. Zira 2886 sayılı Yasa, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin özel mülkiyetine tabi olan taĢınmazların kiralanmasında uygulanacak kanun olup anılan idarelerin özel mülkiyetine tabi taĢınmazların kiralanması yasa koyucu tarafından 2886 sayılı kanun kapsamına sokularak 6570 sayılı Kanun kapsamından çıkarılmıĢtır. UyuĢmazlığın hallinde uygulanacak mevzuattaki önceliğin, özel kanun niteliğindeki 2886 sayılı Kanunda olması gerektiği düĢünüldüğünde, anılan Kanunla il özel idarelerine ait taĢınmazların kiralanmasına iliĢkin sözleĢmelerin sona ermesi konusunda özel bir düzenleme getirilmiĢ olduğu, bu özel düzenlemeyle, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmazların kira sözleĢmelerinin süre bitiminde aynı koĢullarla bir yıl daha uzatılmıĢ sayılacağına iliĢkin 6570 sayılı Kanunun 11. maddesinin uygulanabilirliğinin ortadan kalktığı, çünkü 2886 sayılı Yasanın kiralamaya genel olarak süre sınırı koyarak bu noktada idareleri yükümlülük altında bıraktığı, bu durumda ilk yapılan ihale sonrasında kira süresinin uzatılmıĢ olmasının bu kira sözleĢmesinin 6570 sayılı Yasa’nın uygulanmasını gerektirmeyeceği gibi kira sözleĢmesinin bitiĢ tarihi itibariyle ortada kiracılık iliĢkisinin varlığını ortaya koyan bir sözleĢmenin bulunduğundan söz edilmesi de mümkün bulunmamaktadır. Bu durumda, taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa’ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından ve taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, davacının tahliyesinin 5302 sayılı Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirileceği tabii olup, geçerliliğini yitirmiĢ fiili sözleĢmenin sözde yenilenme süresi dolmadan artık kira süresinin uzatılmayacağının, sözleĢmenin yenilenmeyeceğinin, tahliye iĢlemlerine baĢlanacağının ve taĢınmazların 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verileceğine iliĢkin olarak alınan 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümen kararı ve bu kararın uygulanmasına yönelik 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminde mevzuata aykırılık görülmemiĢtir. Nitekim benzer bir konuda mahkememizce verilen "dava ret" kararı DanıĢtay 8. Dairesinin 17/11/2009 gün ve 2009/6790 sayılı kararıyla onanmıĢtır. Açıklanan nedenlerle, davanın reddine…” karar vermiĢ, bu karar DanıĢtay 8. Dairesinin 6.5.2011 gün ve E:2010/2150, K:2011/2555 sayılı kararı ile onanarak kesinleĢmiĢtir. III-UYUġMAZLIK MAHKEMESĠNDEN ĠSTEK: Aydın Ġl Özel Ġdaresi vekili, davacı K. Turizm ĠnĢaat Sanayi ve Ticaret Limited ġirketi tarafından, müvekkili idare aleyhine, mülkiyeti idarelerine ait Altınkum Plaj Sitesi 11265 parsel üzerindeki dükkan ve pansiyonda, Aydın 3.Noterliğinin 22/07/2005 tarih ve 09514 sayılı kira kontratı ile 05/06/2005 baĢlangıç tarihli kira kontratı ile kiracı olarak bulunan kiracının, 04/06/2008 tarihinde dolacak olan kira süresinin ise Aydın Ġl Daimi Encümeni’nin 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı kararı ile kira sürelerinin uzatılmamasına, sözleĢmelerinin yenilenmemesine, yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu’nun hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine karar verilmesi ve söz konusu kararın, idarelerinin 28/04/2008 tarih 3182 sayılı yazıları ile davacıya bildirilmesi üzerine, anılan Encümen kararının ve bildirime dair idari iĢlemin iptali istemiyle idari yargı yerinde açılan davada; Aydın 1. Ġdare Mahkemesi’nin kesinleĢen 22/01/2010 gün ve E:2008/659, K:2010/101 K. sayılı kararıyla; taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa'ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından ortada halihazırda ihale ile kiracı durumunda olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, davacının tahliyesinin 5302 sayılı Yasa'nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirileceğinden, geçerliliğini yitirmiĢ fiili sözleĢmenin sözde yenilenme süresi dolmadan artık kira süresinin uzatılmayacağının, sözleĢmenin yenilenmeyeceğinin, tahliye iĢlemlerine baĢlanacağının ve taĢınmazların 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verileceğine iliĢkin olarak alınan dava konusu Encümen kararında mevzuata aykırılık görülmediği ve davanın reddine karar vermiĢ olduğu; yine aynı yerde; kiracının 04/06/2008 tarihinde kira süresinin sona ermesi nedeniyle boĢaltılmasına kiralananın teslimine aksi takdirde Devlet Ġhale Kanunu’nun 75.maddesi gereğince iĢlem yapılacağına dair 05/03/2008 gün ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümeni kararı gereğince, Taraflar Arasında Kira SözleĢmesinden kaynaklanan muarazanın giderilmesi ve kiralanandan tahliyesine iliĢkin ihtiyati tedbir talebi ile durdurulması talebiyle açılan davada, Aydın 2.Asliye Hukuk Mahkemesi’nin kesinleĢen 27/03/2009 tarihli, E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararıyla; davanın kabulüne, taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 04.06.2008 tarihinde sona ermediğinin, davacının kiracılık sıfatının devam ettiğinin, davacının kiralanandan 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliye edilmesinin mümkün olmadığının, 6570 sayılı yasanın 11. maddesine göre 04.06.2008 tarihinde sona eren kira yılının sözleĢmesinin bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasındaki bu konuda oluĢan muarazanın bu Ģekilde giderilmesine, ihtiyati tedbir kararının karar kesinleĢinceye kadar devamına karar verildiği nedeniyle; anılan taĢınmazlara uygulanacak Yasa hükümlerinde çeliĢki doğduğu öne sürülerek, hüküm uyuĢmazlığının 2247 sayılı Yasanın 24.maddesi uyarınca çözümlenmesi istemiyle UyuĢmazlık Mahkemesine baĢvuruda bulunmuĢtur. BaĢkanlıkça, 2247 sayılı Yasanın 24. ve 16. maddelerine göre ilgili BaĢsavcıların yazılı düĢünceleri istenilmiĢtir. DANIġTAY BAġSAVCISI; “…1-Aydın Ġli, Didim Ġlçesi Altınkum, Plaj Sitesi, Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli üzerine kayıtlı bulunan ve mülkiyeti Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait olan dükkan ile pansiyonun kira sözleĢmesinin sona ereceği 4.6.2008 gününden itibaren sözleĢmenin yenilenmemesine ve yeniden 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine iliĢkin 5.3.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni kararı ile bunun uygulanmasına yönelik 28.4.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminin iptali istemiyle açılan davada; taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa'ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından, taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde olduklarını gösteren bir sözleĢme bulunmadığı, davacının tahliyesinin 5302 sayılı Yasa'nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı Yasa uyarınca gerçekleĢtirileceğinden, dava konusu iĢlemlerde hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddeden Aydın 1. Ġdare Mahkemesinin 22.01.2010 gün ve E:2008/659, K:2010/101 sayılı kararın temyiz incelemesi sonucu; DanıĢtay Sekizinci Dairesinin 6.5.2011 günlü E:2010/2150, K:2011/2555 sayılı kararıyla onanmıĢ olup karar kesinleĢmiĢtir. 2-Anılan taĢınmaz hakkında K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġirketi tarafından, 5.3.2008 gün ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümeni kararı eklenerek, taĢınmazın boĢaltılması, Ġl özel idaresine teslim edilmesi yolunda tebligatta bulunulması üzerine, ġirket, "kira sözleĢmesinden kaynaklanan murazaanın giderilmesi ve tahliyenin önlenmesi için ihtiyati tedbir kararı verilmesi" istemiyle Aydın Ġkinci Asliye Hukuk Mahkemesinde dava açmıĢ ve Mahkemenin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararı ile olayda 2886 sayılı Yasanın uygulanamayacağı, 6570 sayılı Yasanın 11 inci maddesine göre kira süresinin bir yıl daha uzamıĢ olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiĢ; bu karar Yargıtay 13'üncü Hukuk Dairesinin 28.6.2010 gün ve E:2010/2636 K:2010/9564 sayılı kararı ile onanmıĢ ve karar kesinleĢmiĢtir. 3-Yukarıda anılan farklı yargı yerlerinde açılan davaların tarafı olan Aydın il özel Ġdaresi, kararlar arasında çeliĢki bulunduğunu ve hakkın yerine getirilmesinin olanaksız hale geldiğini belirterek hüküm uyuĢmazlığının giderilmesi talebinde bulunmuĢtur. USULE ĠLĠġKĠN ĠNCELEME : Ġdari ve adli yargı kararları arasında oluĢtuğu ileri sürülen hüküm uyuĢmazlığının çözümü için; öncelikle hüküm uyuĢmazlığının oluĢup oluĢmadığının belirlenmesi gerekmektedir. 2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun’un 2592 sayılı Kanun ile değiĢik 24'üncü maddesinin birinci fıkrasında, “1 nci maddede gösterilen yargı mercilerinden en az ikisi tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiĢ veya kesinleĢmiĢ aynı konuya ve sebebe iliĢkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar arasındaki çeliĢki yüzünden hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm uyuĢmazlığının varlığı kabul edilir.” hükmü yer almaktadır. Anılan hükme göre, hüküm uyuĢmazlığının varlığı için: a-UyuĢmazlık yaratan hükümlerin, adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi tarafından verilmesi, b-Konu, dava sebebi ve taraflardan en az birinin aynı olması, c-Her iki kararın da kesinleĢmiĢ olması, d-Kararlarda davanın esasının hükme bağlanması, e-Kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle hakkın yerine getirilmesinin olanaksız bulunması, KoĢullarının birlikte gerçekleĢmesi aranmaktadır. Hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu ileri sürülen kararların incelenmesinden ortada, adli ve idari yargı yerlerince verilmiĢ ve yasa yollarına baĢvurularak kesinleĢmiĢ kararlar oldukları; her iki kararda da davanın esasının hükme bağlandığı anlaĢılmıĢtır. Anılan taĢınmaz üzerinde kiracılık süresinin sona erdiği ve yeniden ihale yoluyla taĢınmazın kiracısının belirleneceğine iliĢkin iĢlemin hukuka uygun olduğunu belirten idari yargıda verilen karara karĢılık; adli yargı da taĢınmaz üzerinde kiracılık iliĢkisinin devam ettiği yönünde karar verildiği anlaĢılmakla; anılan kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle taĢınmazın üzerindeki hakkının yerine getirilmesinin olanaksız hale geldiği; bu duruma göre, söz konusu adli ve idari yargı kararları arasında hüküm uyuĢmazlığı bulunduğunun kabulü gerekmektedir. HÜKÜM UYUġMAZLIĞININ ESASININ ĠNCELENMESĠ 5302 Sayılı Ġl Özel idaresi Kanununun il özel idaresinin yetkileri ve imtiyazları baĢlıklı 7. maddesinde "Ġl özel idaresinin mallarına karĢı suç iĢleyenler Devlet Malına karĢı suç iĢlemiĢ sayılır.(Ek cümle: 1/7/2006-5538/26. md.) 2886 sayılı Devlet ihale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanır." kuralı yer almıĢtır. Bir anlaĢmazlığın çözümünde genel ve özel yasalarda anlaĢmazlığı doğuran olay aynı anda uygulanması gereken farklı düzenleyici hükümlerin bulunması halinde özel yasa hükmünün uygulanması, ya da bir yasada doğrudan doğruya konuya yönelik özel bir hüküm bulunması halinde bu özel hükmün uygulanması veya olaya yönelik düzenleyici hükümler taĢıyan iki genel ya da özel yasadan, daha sonraki tarihte yürürlüğe girenin uygulanması hukukun genel ilkelerindendir. 1955 tarihinde kabul edilen dava konusu iĢlem tarihinde yürürlükte bulunan 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun özel hukuk alanında kiracı kiralayan iliĢkilerini düzenleyen genel Kanun niteliğindedir. 1.1.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı ihale Yasası ise, hem 6570 sayılı Yasa’dan sonra yürürlüğe girmiĢ bir yasa olup 75. maddesiyle de Hazineye ait taĢınmazların fuzulen iĢgaliyle ve kira sözleĢmeleriyle ilgili hükümler içermesi yönünden özel yasa niteliğindedir. Söz konusu düzenleme ile yasakoyucunun Devlete ait taĢınmazların kiralanmasıyla ilgili 2886 sayılı Kanunda yer verdiği hükümlerle özel hukuk alanından çıkartmayı amaçladığı anlaĢılmaktadır. Yukarıda belirtilen 5302 sayılı Yasa'nın anılan kuralı ile de il Özel Ġdarelerinin taĢınmazlarında 2886 sayılı Yasa'nın uygulanacağı anlaĢılmaktadır. Dava konusu taĢınmazla ilgili olarak davalı idare tarafından kira kontratı bitiminde 2886 sayılı Yasa uyarınca taĢınmazın yeniden ihaleye çıkmasına yönelik tesis edilen iĢlemde bu nedenle mevzuata aykırılık bulunmamaktadır. SONUÇ: 1-Aydın Ġkinci Asliye Hukuk Mahkemesinin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararı ile Aydın Birinci Ġdare Mahkemesinin 22.1.2010 gün ve E:2008/659 K:2010/101 sayılı kararları arasında hüküm uyuĢmazlığı bulunduğuna; 2-Aydın ikinci Asliye Hukuk Mahkemesinin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararının kaldırılmasına; 3-Aydın Birinci Ġdare Mahkemesinin 22.1.2010 gün ve E:2008/659 K:2010/101 sayılı kararının kabulüne; Bu suretle hüküm uyuĢmazlığının giderilmesine karar verilmesi gerekeceği …” yolunda düĢünce vermiĢtir. YARGITAY CUMHURĠYET BAġSAVCISI; “…Aydın 1. Ġdare Mahkemesinin 22/01/2010 gün ve 2008/659 E, 2010/101 K sayılı dava dosyasının incelenmesinde; Davacı K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. Aydın Ġli Ġl Encümeninin 22/1/2004 gün ve 606 sayılı kararı mülkiyeti Ġl Özel Ġdaresine ait olan Didim ilçesi Altınkum Plaj sitesi Yalı caddesinde tapunun 11265 parseli üzerinde bulunan dükkan ve pansiyonu Devlet Ġhale Kanunu kapsamında kiralamıĢ, kira süresinin sonunda sözleĢmeyi yenilemek istemeyen Aydın Ġli Ġl Encümeninin, 05/03/2008 gün ve 104 sayılı karar ile kira süresinin yeniden uzatılmamasına ve iĢyerinin 2886 sayılı yasa uyarınca yeniden ihaleye çıkarılarak kiraya verilmesine karar verilmiĢtir. Davacı Ģirket vekili tarafından Aydın 1. Ġdare Mahkemesinde Ġl Encümeninin, 05/03/2008 gün ve 104 sayılı kararının iptali istemi ile açılan davada, Ġdare Mahkemesi, taraflar arasındaki kira sözleĢmesinin sona ermesi nedeniyle yeni kira iliĢkisinin 2886 sayılı sayılı Devlet ihale Kanunu hükümlerine uygun olarak yapılacak ihale sonrası yeniden kurulabileceğini, özel idare mülkiyetine tabi taĢınmazın kiralanmasında da 2886 sayılı Yasanın uygulanması gerektiğini, 6570 sayılı Gayrimenkul kiraları Hakkında Kanunun uygulama yeri olmadığı, iĢlemin hukuka uygun olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar vermiĢ, bu karar DanıĢtay 8. Dairesinin 06/05/2011 gün ve 2010/2150 E, 2011/2555 K sayılı ilamı ile onanarak kesinleĢmiĢtir. Aydın 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 27/03/2009 gün ve 2008/273 E., 2009/227 K. sayılı dosyasının incelenmesinde; Davacı K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. Aydın Ġli Ġl Encümeninin 22/1/2004 gün ve 606 sayılı kararı mülkiyeti Ġl Özel Ġdaresine ait olan Didim ilçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı caddesinde tapunun 11265 parseli üzerinde bulunan dükkan ve pansiyonu Devlet Ġhale Kanunu kapsamında kiralamıĢ, kira süresinin sonunda sözleĢmeyi yenilemek istemeyen Aydın Ġli Ġl Encümeninin, 05/03/2008 gün ve 104 sayılı kararı ile kira süresinin yeniden uzatılmamasına ve iĢyerinin 2886 sayılı yasa uyarınca yeniden ihaleye çıkarılarak kiraya verilmesine karar verilmiĢtir. Bu karar karĢısında K. Ģirketi vekili tarafından Ġdari yargıda açılan davanın yanısıra, Aydın 2. Asliye Hukuk Mahkemesinde davalı Aydın Ġl Özel Ġdaresi aleyhine, taraflar arasında akdedilen kira sözleĢmesinden kaynaklanan muarazanın giderilmesi ve kiralananın tahliyesinin önlenmesi için ihtiyati tedbir kararı verilmesi talebi ile açılan davanın yargılaması sonucunda, mahkeme tarafından, kiralanın tahliyesi hakkında 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları hakkında kanun hükümlerinin uygulanması gerektiği, bu Yasa gereği idarenin tahliye isteminin yerinde bulunmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne ve davacı Ģirketin kiracılık sıfatının devam ettiğine, davacının 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliyesinin mümkün olmadığına, kira sözleĢmesinin 6570 sayılı yasa gereği bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespitine, ihtiyati tedbir kararının devamına karar vermiĢ, bu karar Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 28/06/2010 gün ve 2010/2636 E., 2010/9564 K. sayılı ilamı ile onanarak kesinleĢmiĢtir. Usule Ait Ġnceleme; 2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun’un 24. maddesinde(DeğiĢik birinci fıkra: 21.1.1982-2592/7 md.), “1 inci maddede gösterilen yargı mercilerinden en az ikisi tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiĢ veya kesinleĢmiĢ, aynı konuya ve sebebe iliĢkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar arasındaki çeliĢki yüzünden hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm uyuĢmazlığının varlığı kabul edilir. Buna göre, hüküm uyuĢmazlığının varlığı için: a-UyuĢmazlık yaratan hükümlerin, adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi tarafından verilmesi, b-Konu, dava sebebi ve taraflardan en az birinin aynı olması, c-Her iki kararın da kesinleĢmiĢ olması, d-Kararlarda davanın esasının hükme bağlanması, e-Kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle hakkın yerine getirilmesinin olanaksız bulunması koĢullarının birlikte gerçekleĢmesi aranmaktadır. Hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu ileri sürülen adli ve idari yargı kararlarının incelenmesinden: ortada adli ve idari yargı yerlerince verilmiĢ ve kesinleĢmiĢ kararlar bulunduğu; her iki kararda iĢin esasının hükme bağlandığı; taraflardan en az birinin (Aydın II Özel idare Müdürlüğü ve davacı taraf yönünden) aynı olduğu anlaĢılmaktadır. Konu ve dava sebebinin aynı olup olmadığına gelince: Ġdare Mahkemesinde ve Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen davalar, Aydın ili Ġl Encümeninin önceki bir kararına dayanarak ve 2886 sayılı ihale yasası hükümlerini uygulayarak kiraya verdiği Didim ilçesinde bulunan taĢınmazlar hakkında 2008 yılı için taĢınmazları kiralayanlar bakımından kira sözleĢmelerini yenilememe ve 2886 sayılı yasa hükümleri uyarınca yeniden kiralama için ihale yapma iradesine yönelik 05/03/2008 gün ve 104 sayılı kararından kaynaklanmaktadır, davaların konu ve sebeplerininde aynı olduğu anlaĢılmaktadır. Olayda, davacıları farklı olan kimseler hakkında verilen kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle ’’hakkın yerine getirilmesinin olanaksız bulunması” koĢulunun gerçekleĢip gerçekleĢmediğine gelince: Tarafların aynı olduğu Ġdari yargı ve adli yargı yerinde görülen davalar sonucu kesinleĢen hükümlerde, idari yargı yerinde verilen karar bakımından, taĢınmazın 2886 sayılı Yasa hükümleri uygulanarak, kira süresi sonunda yeniden ihaleye çıkarılarak kiralanması gerektiği, 2886 sayılı Yasa hükümlerine göre kira iliĢkisinin sona erdiği ve taĢınmazın tahliyesi gerektiği halde; adli yargı yerinde verilen kararda ise, 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Yasa hükümlerine atfen, davacı Ģirketin kiracılık sıfatının devam ettiğine, davacının 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliyesinin mümkün olmadığına, kira sözleĢmesinin 6570 sayılı yasa gereği bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespitine, ihtiyati tedbir kararının devamına karar verilmiĢ olup, kararlar arasında çeliĢki doğduğu gibi, bu çeliĢki nedeniyle bir hakkın yerine getirilmesininde baĢvuran bakımından olanaksızlaĢtığı anlaĢılmakla, hüküm uyuĢmazlığının varlığının kabulü gerekmektedir. Hüküm UyuĢmazlığının Esasının incelenmesi; Adli ve idari yargıda davanın taraflarından olan Ġl özel Ġdaresinin mülkiyetinde bulunan taĢınmazların hukuki niteliği ve bu taĢınmazların kiralama usulü ile ilgili mevzuat, konunun çözümü bakımından incelenmelidir. Öncelikle her iki yargı yerindeki davalara konu olan kira sözleĢmesinin süresinin dolduğu, ancak süresi sona eren sözleĢme sonrası kiralananın yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu gereği ihale prosedürü sonucu kiraya verilip verilmeyeceği ile kira sözleĢmenin 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları hakkındaki Yasa gereği kendiliğinden uzamıĢ sayılıp sayılmayacağı hususu önemlidir. 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanunun 3. maddesine göre, Ġl Özel Ġdareleri, Ġl halkının mahallî müĢterek nitelikteki ihtiyaçlarını karĢılamak üzere kurulan ve karar organı seçmenler tarafından seçilerek oluĢturulan, Ġdarî ve malî özerkliğe sahip kamu tüzel kiĢisidir. Aynı Yasanın 7. maddesinde ise, Ġl Özel Ġdarelerinin malları devlet malı sayılmıĢ ve 01/07/2006 günlü 5538 sayılı Yasanın 26/b maddesi ile eklenen "2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazlar hakkında da uygulanır." hükmü ile de, devlet malı sayılan bu malların kiralanması ve kira süresinin sona ermesi halinde tahliyesi konusunda 2886 sayılı ihale mevzuatı hükümleri uygulanacağı belirlenmiĢtir. Davacı Ģirketin 29/06/1994 tarihinden bu yana davalı idare ile aralarındaki kira sözleĢmesi birden fazla yenilenerek, kiralanan taĢınmazla ilgili son olarak Ġl Encümeni ile pazarlık usulü ile 02/05/2007 tarihinde kiralama iĢlemi yapılmıĢ, ve sözleĢme imzalanmıĢ ise de, davalara konu Aydın Ġl Özel Ġdaresinin 28/04/2008 gün ve 3182 sayılı iĢlemi ile kira sözleĢmesinin yenilenmeyeceği belirtilerek tahliye kararı alınmıĢtır. 10/09/1983 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı DĠK'nun 1. maddesine göre Genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin alım, satım, hizmet, yapım, kira, trampa, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ve taĢıma iĢleri bu Kanunda yazılı hükümlere göre yürütülür. 5302 sayılı Yasanın 7. maddesine 01/07/2006 günü 5538 sayılı Yasa ile eklenen "2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanır." hükmü ile de tereddütsüz olarak davalı idarenin taĢınmazlarının kiralanması konusunda 2886 sayılı yasanın uygulanacağı belirlenmiĢtir. 2886 sayılı Yasanın 75. maddesi de, kira sözleĢmesinin sona ermesinden sonra kiralananın fuzuli iĢgal edilmiĢ sayılacağını belirterek zorla tahliyesini düzenlemektedir. Yukarıda açıklanan mevzuat hükümlerinden anlaĢılmaktadır ki, davalı idarenin taĢınmazları, devlet malı hükmünde olup, kiralanması 2886 sayılı DĠK hükümlerine göre yapılır ve sözleĢme süresinin sona ermesi ve yenilenmemesi halinde de 2886 sayılı Yasanın 75. maddesi hükümleri uygulanır. 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları hakkındaki kanunun uyuĢmazlıkta uygulama yeri bulunmamaktadır. UyuĢmazlık Mahkemesinin, 04/04/1994 gün ve 1993/51 E, 1994/5 K sayılı kararında da 2886 sayılı Yasanın 6570 sayılı yasaya göre özel yasa hükmünde olduğu ve 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanacağı belirlenmiĢtir. Açıklanan nedenlerle; 1-Hüküm uyuĢmazlığının varlığına, 2-Aydın 2.Asliye Hukuk Mahkemesinin 27/03/2009 gün ve 2008/273 E., 2009/227 K. sayılı kararının kaldırılması ile Aydın 1. Ġdare Mahkemesinin 22/01/2010 gün ve 2008/659 E, 2010/101 K.nın kabulü suretiyle hüküm uyuĢmazlığının giderilmesine karar verilmesi gerekeceği …” yolunda düĢünce vermiĢtir. ĠNCELEME VE GEREKÇE: l-ĠLK ĠNCELEME: UyuĢmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, 30.9.2013 günlü toplantısında, dosyanın usul yönünden incelenmesi sonunda; 2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun’un “Mahkemenin görevi” baĢlığını taĢıyan 1. maddesinde, “UyuĢmazlık Mahkemesi; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile görevlendirilmiĢ, adli, idari ve askeri yargı mercileri arasındaki görev ve hüküm uyuĢmazlıklarını kesin olarak çözmeye yetkili ve bu kanunla kurulup görev yapan bağımsız bir yüksek mahkemedir” denilmiĢ; 24. maddesinde (DeğiĢik birinci fıkra: 21/1/1982 - 2592/7 md.) ise, 1 nci maddede gösterilen yargı mercilerinden en az ikisi tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiĢ veya kesinleĢmiĢ, aynı konuya ve sebebe iliĢkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar arasındaki çeliĢki yüzünden hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm uyuĢmazlığının varlığının kabul edileceği belirtilmiĢtir. Anılan hükme göre, hüküm uyuĢmazlığının varlığı için: a) UyuĢmazlık yaratan hükümlerin, adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi tarafından verilmesi, b) Konu, dava sebebi ve taraflardan en az birinin aynı olması, c) Her iki kararın da kesinleĢmiĢ olması, d) Kararlarda davanın esasının hükme bağlanması, e) Kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle hakkın yerine getirilmesinin olanaksız bulunması koĢullarının birlikte gerçekleĢmesi aranmaktadır. Hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu ileri sürülen adli ve idari yargı kararlarının incelenmesinden ortada adli ve idari yargı yerlerince verilmiĢ ve kesinleĢmiĢ kararlar bulunduğu, kararlarda da iĢin esasının hükme bağlandığı ve davaların taraflarının aynı olduğu anlaĢılmaktadır. Konu ve dava sebebinin aynı olup olmamasının incelenmesi: Ġdare Mahkemesi ve Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen davaların, Ġdarece, 2886 sayılı Yasa hükümleri uygulanmak suretiyle kiraya verilen taĢınmazın, 2008 yılı itibariyle; kiralayan davacı bakımından, kiracılık süresinin sona ermesi, kira sözleĢmesinin yenilenmemesi, kiralama için 2886 sayılı yasa hükümleri uyarınca yeniden ihale yapılmasına iliĢkin 05.03.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminden kaynaklandığı, dolayısıyla davaların konu ve sebeplerinin aynı olduğu görülmektedir. Diğer taraftan, Ġdare Mahkemesince, dava konusu taĢınmaz üzerinde kiracılık süresinin sona erdiği ve yeniden ihale yoluyla taĢınmazın kiracısının belirleneceğinden bahisle iĢlemin hukuka uygun olduğu yolunda karar verilmesine karĢılık; Asliye Hukuk Mahkemesince, davacının taĢınmaz üzerindeki kiracılık iliĢkisinin devam ettiği yönünde karar verildiği görüldüğünden; söz konusu kararlar arasında çeliĢki doğduğu, bu çeliĢki nedeniyle bir hakkın yerine getirilmesinin ise, baĢvuran bakımından olanaksız hale geldiği açıktır. Belirtilen nedenlerle, 1- Aydın 2. Asliye Hukuk Mahkemesi ile Aydın 1. Ġdare Mahkemesi kararları arasında, 2247 sayılı Yasanın 24. maddesinde öngörülen koĢulların gerçekleĢtiği anlaĢıldığından hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu, 2- 2247 sayılı Yasanın 25. maddesi hükümleri uyarınca a) Ġdari Yargılama Usulü Yasası gözetilerek UyuĢmazlık Mahkemesine yapılan baĢvuruya ait dilekçe ve eklerinin 30 gün içinde yanıt verilmek üzere K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.’ne bildirilmesi, anılan ġirketçe verilen yanıtın karĢı tarafa tebliği suretiyle dosyanın tekemmülünün sağlanması, b) Usulü iĢlemler tamamlandıktan ve esas hakkındaki rapor yazıldıktan sonra BaĢkanlıkça belirlenecek günde iĢin esasının görüĢülmesine OY BĠRLĠĞĠ ĠLE KARAR VERĠLMĠġTĠR. Bunun üzerine UyuĢmazlık Mahkemesine yapılan baĢvuruya ait dilekçe karĢı tarafa (K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.ne) tebliğ edilmiĢ; anılan ġirket vekili tarafından yasal süresi içerisinde verilen cevap dilekçesinde, baĢvurunun reddine karar verilmesi talep edilmiĢtir. II-ESASIN ĠNCELENMESĠ UyuĢmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, Serdar ÖZGÜLDÜR’ün BaĢkanlığında, Üyeler: Eyüp Sabri BAYDAR, Ali ÇOLAK, Sıddık YILDIZ, Nurdane TOPUZ, Ayhan AKARSU ve Mehmet AKBULUT’un katılımlarıyla yapılan ve 2247 sayılı Yasa’nın 25. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sözlü açıklama için önceden belirlenen 30.12.2013 günlü toplantısında; Ġstemde bulunan Aydın Ġl Özel Ġdaresi vekilinin mazeret bildirerek; karĢı taraf olan K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. vekili/vekillerinin ise mazeret bildirmeden toplantıya katılmadıkları görüldüğünden tarafların dinlenilmediği ve taraflara sözlü açıklama için yeni bir gün de verilmediğinden; baĢvuru dilekçesi ve ekleri, uyuĢmazlığa konu edilen kararlara iliĢkin dava dosyaları, ilgili BaĢsavcıların düĢünce yazıları, dayanılan Yasa ve Yönetmelik kuralları, taraflarca verilen dilekçe ve ekleri ve Raportör-Hakim TaĢkın ÇELĠK’in hazırladığı rapor okunup incelendikten; BaĢsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı Mehmet BAYHAN ile DanıĢtay Savcısı Mehmet Ali GÜMÜġ’ün yazılı düĢünceleri doğrultusundaki açıklamaları da alındıktan sonra GEREĞĠ GÖRÜġÜLÜP DÜġÜNÜLDÜ: UyuĢmazlık, mülkiyeti Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait olan ve Ġdarece, 2886 sayılı Yasa hükümleri uygulanmak suretiyle K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.ne kiraya verilen ve üzerinde dükkan ve pansiyon bulunan taĢınmazın, 2008 yılı itibariyle; kiralayan bakımından, kiracılık süresinin sona ermesi, kira sözleĢmesinin yenilenmemesi, kiralama için 2886 sayılı yasa hükümleri uyarınca yeniden ihale yapılmasına iliĢkin 05.03.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminden kaynaklanmıĢtır. 01.01.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu'nun 1. maddesinde; “ Genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin alım, satım, hizmet, yapım, kira, trampa, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ve taĢıma iĢleri bu Kanunda yazılı hükümlere göre yürütülür. Birinci fıkrada sayılan daire ve idarelere bağlı döner sermayeli kuruluĢlar ile özel kanunlarla veya özel kanunların vermiĢ olduğu yetkiyle kurulmuĢ bulunan fonların yukarıda belirtilen iĢlerinin nasıl yapılacağı Maliye Bakanlığınca hazırlanarak Bakanlar Kurulunca çıkarılacak yönetmelikte belirtilir.” Hükmüne; “Kiralarda sözleĢme süresi” baĢlıklı 64.maddesinde; “ Kiraya verilecek taĢınır ve taĢınmaz malların kira süresi, on yıldan çok olamaz. Turistik tesis kurulacak yerlerin ve turistik tesislerin (Ek ibare: 20/2/2001 - 4628/17 md.) ve enerji üretimi tesisleri ile iletim ve dağıtım tesis ve Ģebekelerinin ihtiyacı olan arazilerin (Ek ibare: 18/4/2001 - 4646/13 md.) ve doğal gaz iletim, dağıtım ve depolama tesis ve Ģebekelerinin ihtiyacı olan arazilerin on yıldan fazla süre ile kiraya verilmesi mümkündür. Üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, önceden Maliye Bakanlığından izin alınması Ģarttır. Katma bütçeli idarelerde bu izin, idarelerin bağlı bulundukları bakanlıktan alınır. Özel Ġdare ve belediyeler için kendi özel kanunları uygulanır. Üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, kira bedeli her yıl Ģartname ve sözleĢmesindeki esaslara göre yeniden tespit edilir.” Hükmüne; “Tarihi ve bedii değeri olmayan taĢınmaz mallarla ilgili iĢlemler” baĢlıklı 74.maddesinde; “ Tarihi ve bedii değeri olanlar hariç Hazinenin özel mülkiyetindeki yerlerin satıĢı, kiraya verilmesi, trampası ve mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerin kiraya verilmesi, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi esasları Maliye Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikte belirlenir.” Hükmüne; “Ecrimisil ve tahliye” baĢlıklı 75.maddesinde; “Devletin özel mülkiyetinde veya hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmaz malları ve Vakıflar Genel Müdürlüğü ile idare ve temsil ettiği mazbut vakıflara ait taĢınmaz(1) malların, gerçek ve tüzelkiĢilerce iĢgali üzerine, fuzuli Ģagilden, bu Kanunun 9 uncu maddesindeki yerlerden sorulmak suretiyle, idareden taĢınmaz ve değerleme konusunda iĢin ehli veya uzmanı üç kiĢiden oluĢan komisyonca tespit tarihinden geriye doğru beĢ yılı geçmemek üzere tespit ve takdir edilecek ecrimisil istenir. Ecrimisil talep edilebilmesi için, Hazinenin iĢgalden dolayı bir zarara uğramıĢ olması gerekmez ve fuzuli Ģagilin kusuru aranmaz. (Ek cümle: 23/7/2010-6009/24 md.) Ecrimisile itiraz edilmemesi halinde yüzde yirmi, peĢin ödenmesi halinde ise ayrıca yüzde onbeĢ indirim uygulanır. Ecrimisil fuzuli Ģagil tarafından rızaen ödenmez ise, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre tahsil olunur. Kira sözleĢmesinin bitim tarihinden itibaren, iĢgalin devam etmesi halinde, sözleĢmede hüküm varsa ona göre hareket edilir. Aksi halde ecrimisil alınır. ĠĢgal edilen taĢınmaz mal, idarenin talebi üzerine, bulunduğu yer mülkiye amirince en geç 15 gün içinde tahliye ettirilerek, idareye teslim edilir. (Ek fıkra: 23/7/2010-6009/24 md.)Köy sınırları içerisinde yer alan Hazinenin özel mülkiyetinde veya Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmazların iĢgalcilerinden tahsil edilen ecrimisil gelirlerinin yüzde beĢi, 442 sayılı Köy Kanununda belirlenen görevlerde kullanılmak kaydıyla, tahsilatı izleyen ay içinde bu gelirlerin elde edildiği köy tüzel kiĢiliği hesabına aktarılmak üzere emanet nitelikli hesaplara kaydedilir. Maliye Bakanlığı bu oranı iki katına kadar artırmaya yetkilidir.” Hükmüne yer verilmiĢtir. Anılan Yasanın 74.maddesi de dayanak alınarak çıkarılan “Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmeliğin” 68. maddesinde, kiraya verilecek taĢınmazların kira süresinin on yıldan çok olamayacağı, üç yıldan fazla süreyle kiraya verme iĢlerinde önceden Bakanlıktan izin alınacağı; 74. maddesinde, kira sözleĢmesinin, sürenin bitimiyle sona ereceği: 89. maddesinde ise, kiraya verilen, irtifak hakkı kurulan veya kullanma izni verilen taĢınmazlardan süresi dolduğu hâlde tahliye edilmeyen, sözleĢmesi feshedilen veya herhangi bir sözleĢmeye dayanmaksızın fuzuli olarak iĢgal edilen Hazine taĢınmazlarının tahliyesinin… defterdarlık veya malmüdürlüğünün talebi üzerine, bulunduğu yer mülki amirince en geç onbeĢ gün içinde sağlanarak, taĢınmazın Ġdarece görevlendirilecek memurlara boĢ olarak teslim edileceği hükümlerine yer verilmiĢtir. Öte yandan; 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanununun 3. maddesinde, Ġl Özel Ġdareleri, Ġl halkının mahallî müĢterek nitelikteki ihtiyaçlarını karĢılamak üzere kurulan ve karar organı seçmenler tarafından seçilerek oluĢturulan, Ġdarî ve malî özerkliğe sahip kamu tüzel kiĢisi olarak tanımlanmıĢ; Kanunun 7. maddesinde, Ġl özel idaresinin mallarına karĢı suç iĢleyenlerin Devlet malına karĢı suç iĢlemiĢ sayılacağı, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümlerinin, il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanacağı belirtilmiĢ; Kanunun 26.maddesinde ise, taĢınmaz mal satımına, trampa edilmesine ve tahsisine iliĢkin kararları uygulamak, süresi üç yılı geçmemek üzere kiralanmasına karar vermek, il özel idaresi encümenin görev ve yetkileri arasında sayılmıĢtır. Diğer taraftan; 18.05.1955 tarihinde kabul edilen 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanunun 11.maddesinde; “Kiracı kira müddetinin bitmesinden en az on beĢ gün evvel mecuru tahliye edeceğini yazı ile bildirmediği takdirde sözleĢme aynı Ģartlarla bir yıl uzatılmıĢ sayılır.”; hükmüne, 14. maddesinde “2490 sayılı Artırma, Eksiltme ve Ġhale Kanununa tabi olarak kiraya verilen gayrimenkuller hakkında da bu kanun hükümleri tatbik olunur.” hükmüne yer verilmiĢ; bu hükümde atıf yapılan 02.06.1934 tarih ve 2490 sayılı Artırma, Eksiltme ve Ġhale Kanunu, sonradan 08.09.1983 tarih ve 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu’nun 94. maddesiyle yürürlükten kaldırılmıĢ, ancak, 6570 sayılı Kanunun 14. maddesinde bu yönden bir değiĢiklik yapılmaması nedeniyle, anılan 14. madde, yürürlükte olmayan bir kanuna atıf yapan içeriğiyle varlığını sürdürmüĢ; nihayet, 04/02/2011 tarih ve 27836 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 6101 sayılı Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve Uygulama ġekli Hakkında Kanun'un 10. maddesi ile yürürlükten kaldırılmıĢtır. Dava konusu olayda; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli üzerinde kayıtlı, mülkiyeti Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait dükkan ve pansiyonun, yapılan ihale sonucu K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.ne ihale edilmesine iliĢkin 08/07/1994 tarihli Ġl Özel Ġdare Müdürlüğü kararına istinaden, aynı tarihli sözleĢme ile 29/06/1994 tarihinden geçerli olmak üzere 3 yıl süreyle anılan ġirkete kiralandığı; 22/12/2004 tarih ve 606 sayılı Aydın Valiliği Ġl Daimi Encümeni kararı ile sözleĢmenin yeniden düzenlendiği, 06/04/2005 tarih ve 243 sayılı Encümen kararı uyarınca, 15/06/2005 tarihli taahhütname alınarak 05/06/2005 tarihinden geçerli olmak üzere 22/07/2005 tarihli sözleĢmeyle Ģirkete kiralandığı; Ġl Encümeninin 04/04/2007 tarih ve 202 sayılı kararıyla, kira bedelinin pazarlık suretiyle yeniden belirlendiği, kira süresinin bir (1) yıl süre ile uzatıldığı; Ġl Özel Ġdaresini 2007 yılında teftiĢ eden müfettiĢ raporunda, kira süresi dolan taĢınmazların yeniden ihale edilmesi yerine, kira sürelerinin Ġl Daimi Encümeni kararı ile uzatıldığı, uygulamanın genel olduğunun belirtilmesi üzerine, 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı ĠI Encümen kararı ile, aralarında anılan ġirket tarafından kullanılan taĢınmazın da bulunduğu, 2008 yılı 4-5 ve 6. aylarında kira süreleri sona erecek olan kiracıların kira sürelerinin uzatılmaması, sözleĢmelerin yenilenmemesi, Ġl Özel idaresi tarafından tahliye iĢlemlerinin baĢlatılması ve yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine yönelik kararın alındığı ve bu kararın 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı yazı ile davacıya bildirilerek, kira sözleĢmesinin son günü olan 04/06/2008 tarihi itibariyle uyuĢmazlık konusu gayrimenkulleri boĢaltılmasının istendiği, bunun üzerine anılan ġirket vekili tarafından; taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 4.6.2008 tarihinde sona ermediği, kiracılık durumunun devam ettiği, müvekkili, Ģirketin kiralanandan 2886 sayılı yasa uyarınca tahliye edilmesinin mümkün olmadığı, 6570 sayılı yasanın 11.maddesi uyarınca 4.6.2008 tarihinde sona eren kira sözleĢmesinin 1 yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasında bu konuda oluĢan muarazanın giderilmesi istemiyle adli yargı yerinde; 2886 sayılı Yasadan hazine, belediyeler ve vakıfların yararlanabileceğini, bunun dıĢındaki kamu kuruluĢlarının taĢınmazlarını 2886 sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar dahi bu kanunun 75. maddesine dayanarak kiralananın tahliyesini sağlayamayacaklarından, dava konusu taĢınmazların tahliyesinin baĢlatılmasına ve/veya tahliyesine yönelik olarak 6570 sayılı yasada sayılan Ģartlar mevcut olmamasına rağmen hiç bir yasal gerekçe gösterilmeksizin kamu gücü kullanılmak suretiyle tek taraflı olarak alınmıĢ bulunan kira sözleĢmesinin yenilenmemesine, kira süresinin uzatılmamasına ve dolayısıyla sözleĢmenin feshedilmesine iliĢkin Ġl Encümeni Kararının yasal dayanaktan yoksun bulunduğu iddiasıyla; Aydın Ġli Ġl Encümeninin 5.3.2008 tarihli ve 104 sayılı kararı ile idari yaptırım içeren 28.4.2008 tarihli ve 228-3182 sayılı davalı idare iĢleminin iptali istemiyle idari yargı yerinde dava açıldığı anlaĢılmıĢtır. Öncelikle, aralarında hüküm uyuĢmazlığı bulunan yargı yerlerindeki davalara konu olan kira sözleĢmesinin süresinin sona erdiği, ancak süresi sona eren sözleĢme sonrası, kiralananın yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu gereği ihale prosedürü sonucu mu kiraya verileceği, yoksa kira sözleĢmenin 6570 sayılı Gayrimenkul Kiralan hakkındaki Yasa gereği kendiliğinden mi uzamıĢ sayılacağı hususunun çözüme kavuĢturulması gerekmektedir. Buna göre, 6570 sayılı Kanunun özel Ģahıslara ait taĢınmaz malların kiralanmasında uygulanacak kanun olduğu, anılan Kanun’un 14. maddesi ile de devlete ait taĢınmaz malların 2490 sayılı Kanun’a göre kiraya verilmesi halinde de bu Kanun’un uygulanacağının belirtildiği, ancak 2490 sayılı Kanun’un 01/01/1984 tarihinden itibaren 2886 sayılı Yasa ile yürürlükten kaldırılmıĢ olması nedeniyle, 6570 sayılı Kanun’un 11. maddesinin, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu kapsamına giren yerler hakkında uygulanmayacağı; çünkü, 2886 sayılı Yasanın, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin özel mülkiyetine tabi olan taĢınmazların kiralanmasında uygulanacak kanun olduğu, sayılan idarelerin mülkiyetindeki taĢınmazların kiralanmasının, yasa koyucu tarafından 2886 sayılı kanun kapsamına dahil edildiği ve 6570 sayılı Kanun kapsamından çıkarıldığı açıktır. Bu bağlamda, uyuĢmazlığın çözümünde uygulanacak mevzuattaki önceliğin, özel kanun niteliğindeki 2886 sayılı Kanunda olması gerektiği düĢünüldüğünde, anılan Kanunla il özel idarelerine ait taĢınmazların kiralanmasına iliĢkin sözleĢmelerin sona ermesi konusunda özel bir düzenleme getirilmiĢ olduğu; bu özel düzenlemeyle, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmazların kira sözleĢmelerinin süre bitiminde aynı koĢullarla bir yıl daha uzatılmıĢ sayılacağına iliĢkin 6570 sayılı Kanunun 11. maddesinin uygulanabilirliğinin ortadan kalktığı, çünkü 2886 sayılı Yasanın kiralamaya genel olarak süre sınırı koyarak bu noktada idareleri yükümlülük altında bıraktığı, bu durumda ilk yapılan ihale sonrasında kira süresinin uzatılmıĢ olmasının bu kira sözleĢmesinin 6570 sayılı Yasa’nın uygulanmasını gerektirmeyeceği gibi kira sözleĢmesinin bitiĢ tarihi itibariyle ortada kiracılık iliĢkisinin varlığını ortaya koyan bir sözleĢmenin bulunduğundan söz edilmesi de mümkün bulunmamaktadır. Bu durumda, taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa’ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından ve taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, davacının tahliyesinin 5302 sayılı Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirileceği tabii olup, geçerliliğini yitirmiĢ fiili sözleĢmenin sözde yenilenme süresi dolmadan artık kira süresinin uzatılmayacağının, sözleĢmenin yenilenmeyeceğinin, tahliye iĢlemlerine baĢlanacağının ve taĢınmazların 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verileceğine iliĢkin olarak alınan 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümen kararı ve bu kararın uygulanmasına yönelik 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminde mevzuata aykırılık görülmediğinden; “davanın kabulüne, taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 04.06.2008 tarihinde sona ermediğinin, davacının kiracılık sıfatının devam ettiğinin, davacının kiralanandan 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliye edilmesinin mümkün olmadığının, 6570 sayılı yasanın 11. maddesine göre 04.06.2008 tarihinde sona eren kira yılının sözleĢmesinin bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasındaki bu konuda oluĢan muraazanın bu Ģekilde giderilmesine” yönelik Aydın 2.Asliye Hukuk Mahkemesinin; 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararının kaldırılması; hukuk ve usule uygun bulunan ve davalı idare iĢleminde mevzuata aykırılık görülmediğinden davayı reddeden Aydın 1.Ġdare Mahkemesinin, 22.1.2010 gün ve E:2008/659, K:2010/101 sayılı kararının kabulü ve bu suretle hüküm uyuĢmazlığının giderilmesi gerekmiĢtir. SONUÇ : 1-Aydın 2.Asliye Mahkemesi’nin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı KARARININ KALDIRILMASINA, 2-Hukuk ve usule uygun bulunan Aydın 1.Ġdare Mahkemesi’nin 22.1.2010 gün ve E:2008/659, K:2010/101 sayılı KARARIN KABULÜ ve bu surette HÜKÜM UYUġMAZLIĞININ GĠDERĠLMESĠNE, 30.12.2013 gününde OY BĠRLĠĞĠ ĠLE KESĠN OLARAK karar verildi. [R.G. 4 Eylül 2014 – 29109] —— • —— YÖNETMELĠK Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumundan: TELSĠZ VE TELEKOMÜNĠKASYON TERMĠNAL EKĠPMANLARININ PĠYASA GÖZETĠMĠ VE DENETĠMĠNE DAĠR YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK MADDE 1 – 6/2/2013 tarihli ve 28551 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Telsiz ve Telekomünikasyon Terminal Ekipmanlarının Piyasa Gözetimi ve Denetimine Dair Yönetmeliğin 28 inci maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. “(2) Ġdari para cezası uygulanmasına, cihazların güvenli olmadığının tespiti sonucu bu kapsamda üreticiden talep edilecek test masraflarına, cihazların piyasaya arzının yasaklanmasına, toplatılmasına ve güvensizliğin giderilememesi halinde cihazların kısmen veya tamamen bertarafına, Kurul tarafından karar verilir.” MADDE 2 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumu BaĢkanı yürütür. Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 6/2/2013 28551 [R.G. 6 Eylül 2014 – 29111] —— • —— ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2012/1052 BaĢvuru Numaralı Kararı 6 Eylül2014 Tarihli ve 29111 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 6 Eylül 2014 – 29111] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2013/8975 BaĢvuru Numaralı Kararı 6 Eylül2014 Tarihli ve 29111 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 6 Eylül 2014 – 29111] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/3895 BaĢvuru Numaralı Kararı. [R.G. 6 Eylül 2014 – 29111] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11268 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 6 Eylül 2014 – 29111] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11368 BaĢvuru Numaralı Kararı. [R.G. 6 Eylül 2014 – 29111] —— • —— YÖNETMELĠK Millî Savunma Bakanlığı ve ĠçiĢleri Bakanlığından: TERÖRLE MÜCADELEDE GÖREV ALAN PERSONELĠN, BU GÖREVLERĠNĠN ĠFASINDAN DOĞDUĞU ĠDDĠA EDĠLEN SUÇLARDAN DOLAYI YAPILAN SORUġTURMA VE KOVUġTURMALARDA MÜDAFĠ OLARAK BELĠRLEDĠĞĠ AVUKAT VEYA AVUKATLARIN ÜCRETLERĠNĠN ÖDENME USUL VE ESASLARINA DAĠR YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK MADDE 1 – 26/1/2008 tarihli ve 26768 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Terörle Mücadelede Görev Alan Personelin Bu Görevlerinin Ġfasından Doğduğu Ġddia Edilen Suçlardan Dolayı Yapılan SoruĢturma ve KovuĢturmalarda Müdafi Olarak Belirlediği Avukat veya Avukatların Ücretlerinin Ödenme Usul ve Esaslarına Dair Yönetmeliğin 11 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve (b) bendi ile aynı maddenin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. “a) Millî Savunma Bakanlığında; Personel BaĢkanlığının bağlı bulunduğu MüsteĢar Yardımcısının baĢkanlığında, Maliye BaĢkanı, Personel BaĢkanı, Hukuk MüĢavirliği ve Davalar Dairesi BaĢkanı ile avukatlık ücreti ödenmesi talebinde bulunan asker kiĢilerin bağlı bulunduğu Kuvvet Komutanlıklarının Harekât BaĢkanı ve Personel BaĢkanından,” “b) Jandarma Genel Komutanlığında; Kurmay BaĢkanı baĢkanlığında, Harekât BaĢkanı, Personel BaĢkanı, Ġstihbarat BaĢkanı, Maliye BaĢkanı ve Hukuk Hizmetleri BaĢkanı ve Adli MüĢavirden,” “(2) Komisyonun sekreterya hizmetleri Millî Savunma Bakanlığında Personel BaĢkanlığınca, Emniyet Genel Müdürlüğünde Hukuk MüĢavirliğince, diğerlerinde Personel BaĢkanlıklarınca yürütülür.” MADDE 2 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Savunma Bakanı ve ĠçiĢleri Bakanı birlikte yürütür. Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 26/1/2008 26768 Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 21/3/2014 28948 [R.G. 7 Eylül 2014 – 29112] —— • —— Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğünden: DEVLET SU ĠġLERĠ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ MÜHENDĠSLĠK SINAV VE ATAMA YÖNETMELĠĞĠ BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; Genel Müdürlüğün merkez ve taĢra teĢkilatındaki mühendis kadrolarına ilk defa atanacaklarda aranacak Ģartlar ile yapılacak giriĢ sınavlarının Ģekli ve uygulanması ile Sınav Komisyonuna iliĢkin usul ve esasları belirlemektir. Kapsam MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, Genel Müdürlüğün merkez ve taĢra teĢkilatındaki mühendis kadrolarına ilk defa atanacakları kapsar. Dayanak MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 18/3/2002 tarihli ve 2002/3975 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Kamu Görevlerine Ġlk Defa Atanacaklar Ġçin Yapılacak Sınavlar Hakkında Genel Yönetmeliğin Ek 8 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır. Tanımlar MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Genel Müdür: Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürünü, b) Genel Müdürlük: Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğünü, c) GiriĢ Sınavı: Mühendis kadrolarına atanacakları belirlemek üzere, KPSS (B) sonuçlarına göre Genel Müdürlükçe belirlenen yeterli puanı alan adaylar arasında yapılan yazılı ve/veya sözlü bölümlerden oluĢan sınavı, ç) KPSS (B): (B) grubu kadrolara atanacaklar için Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi BaĢkanlığı (ÖSYM) tarafından yapılan Kamu Personel Seçme Sınavını, d) KPSSP3: Kamu Personel Seçme Sınavı puan 3’ü, e) Sınav Komisyonu: Mühendislik Sınav Komisyonunu, ifade eder. ĠKĠNCĠ BÖLÜM GiriĢ Sınavına ĠliĢkin Esaslar Sınav komisyonunun oluĢumu MADDE 5 – (1) Sınav Komisyonu, Genel Müdür veya Genel Müdürün görevlendireceği Genel Müdür Yardımcısının baĢkanlığında; aralarında Personel ve Eğitim Daire BaĢkanı yer almak kaydıyla ana hizmet birimlerinin daire baĢkanları ile bölge müdürleri arasından Genel Müdür tarafından belirlenecek dört üye olmak üzere toplam beĢ asıl üyeden oluĢur. Ayrıca, Genel Müdür tarafından bu fıkrada belirtilenler arasından dört yedek üye tespit edilir ve asıl üyelerin herhangi bir nedenle Sınav Komisyonuna katılamamaları halinde yedek üyeler tespit sırasına göre Sınav Komisyonuna katılır. (2) Sınav Komisyonunun baĢkan ve üyeleri; kendilerinin, boĢanmıĢ olsalar dahi eĢlerinin, üçüncü dereceye kadar (bu derece dahil) kan ve ikinci dereceye kadar (bu derece dahil) kayın hısımlarının veya evlatlarının katıldıkları sınavda görev alamazlar. Bu durumda olan üyelerin yerine yedek üye görevlendirilir. Sınav komisyonunun görevleri MADDE 6 – (1) Sınav Komisyonu, GiriĢ Sınavı ilanında yer alacak hususların tespit edilmesi, sınavın yapılması, itirazların incelenerek sonuçlandırılması ve sınavla ilgili diğer iĢlemlerin yürütülmesiyle görevli ve yetkilidir. (2) Sınav Komisyonu, üye tam sayısıyla toplanır ve oy çokluğu ile karar alır. Oylama sırasında çekimser oy kullanılamaz. Karara katılmayanlar karĢı oylarını gerekçeleriyle birlikte belirtmek zorundadır. GiriĢ sınavı MADDE 7 – (1) Genel Müdürlüğe ait mühendis kadrolarına GiriĢ Sınavı ile atama yapılır. GiriĢ Sınavı, kadro ve ihtiyaç durumuna göre Genel Müdürlükçe uygun görülen zamanlarda Sınav Komisyonu tarafından yapılır. GiriĢ Sınavının, yazılı ve sözlü olarak iki aĢamalı veya yalnızca sözlü olarak yapılmasına Sınav Komisyonunca karar verilir. (2) Sınav Komisyonu, uygun gördüğü takdirde yazılı sınavı Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi, Milli Eğitim Bakanlığı veya bu konuda uzmanlaĢmıĢ diğer kamu kurum ve kuruluĢlarına da yaptırabilir. Bu durumda sınava iliĢkin hususlar, Genel Müdürlük ile sınavın yaptırılacağı kuruluĢ arasında yapılan protokolle belirlenir. GiriĢ sınavı duyurusu MADDE 8 – (1) GiriĢ Sınavına katılma Ģartları, sınavın Ģekli, sınav tarihi ve yeri, KPSSP3 asgari puanı, baĢvuru yeri ve tarihi, baĢvuru Ģekli, baĢvuruda istenecek belgeler, baĢvuru evrakının temin edileceği yerler, sınav konuları, atama yapılması planlanan kadro sayısı, sınıfı ve dereceleri ve gerekli görülen diğer hususlar sınav tarihinden en az otuz gün önce Resmî Gazete ile Türkiye genelinde tirajı yüksek günlük gazetelerden en az birinde yayımlanmak ve Genel Müdürlük ile Devlet Personel BaĢkanlığının internet sayfasında ilan edilmek suretiyle duyurulur. GiriĢ sınavı baĢvuru Ģartları MADDE 9 – (1) GiriĢ Sınavına katılmak isteyenlerin aĢağıdaki Ģartları taĢımaları gerekir; a) 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde belirtilen genel Ģartları taĢımak, b) Fakültelerin veya denkliği Yükseköğretim Kurulunca onaylanmıĢ yurt içi veya yurt dıĢındaki yüksek öğretim kurumlarının Genel Müdürlüğün ihtiyacına göre GiriĢ Sınavı duyurusunda belirtilen mühendislik bölümlerinden mezun olmak, c) Son baĢvuru tarihi itibariyle geçerlilik süresi dolmamıĢ KPSSP3 puan türünden, GiriĢ Sınavı ilanında belirtilmiĢ olan asgari puanı almıĢ olmak. GiriĢ sınavı baĢvuru iĢlemleri MADDE 10 – (1) GiriĢ Sınavı baĢvurusu, Ģahsen veya posta yoluyla ilanda belirtilen adrese ya da ilanda belirtildiği takdirde internet üzerinden yapılabilir. (2) GiriĢ Sınavına katılmak isteyen adaylar, Genel Müdürlükten veya Genel Müdürlük internet adresinden temin edecekleri baĢvuru formuna aĢağıdaki belgeleri eklerler; a) Diploma veya mezuniyet belgesinin aslı veya onaylı örneği (eğitimini yurtdıĢında tamamlamıĢ olanlar için diploma denklik belgesinin aslı veya onaylı örneği), b) KPSS sonuç belgesinin bilgisayar çıktısı, c) ÖzgeçmiĢ, ç) Üç adet vesikalık fotoğraf. (3) Ġkinci fıkrada sayılan belgelerin son baĢvuru tarihi mesai bitimine kadar Genel Müdürlüğe teslim edilmesi Ģarttır. Bu belgeler, aslı ibraz edilmek kaydıyla Genel Müdürlüğün merkez ve taĢra teĢkilatınca onaylanabilir. (4) Posta ile yapılan baĢvurularda, ikinci fıkradaki belgelerin GiriĢ Sınavı duyurusunda belirtilen son baĢvuru tarihine kadar Genel Müdürlüğe ulaĢmıĢ olması gerekir. Postadaki gecikmeler ve son baĢvuru tarihi mesai bitiminden sonra Genel Müdürlük kayıtlarına geçen baĢvurular dikkate alınmaz. (5) Bu Yönetmelikte yer verilen GiriĢ Sınavına iliĢkin iĢ ve iĢlemler Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca yerine getirilir. BaĢvuruların değerlendirilmesi MADDE 11 – (1) Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca, sınav için öngörülen süre içerisinde yapılan baĢvurular incelenerek adayların aranan Ģartları taĢıyıp taĢımadıkları tespit edilir. Ġstenilen Ģartlardan herhangi birini taĢımadığı tespit edilen baĢvurular değerlendirmeye alınmaz. (2) Aranılan Ģartları taĢıyan adaylar, ilanda belirtilen KPSSP3 puan türünden en yüksek puanı alan adaydan baĢlamak ve atama yapılması planlanan kadro sayısının üç katını geçmemek üzere bir sıralamaya tabi tutulur. KPSSP3 puan türü itibariyle en son adayın aldığı puanla aynı puana sahip adaylar da GiriĢ Sınavına çağrılır. Sıralamaya giren adayların ad ve soyadları ile sınav yerleri GiriĢ Sınavından en az on gün önce Genel Müdürlük internet sitesinde ilan edilmek suretiyle duyurulur. Ayrıca adaylara yazılı bildirimde bulunulmaz. (3) BaĢvuru Ģartlarını haiz olmayanların kendilerine iliĢkin baĢvuru ile ilgili belgeleri, GiriĢ Sınavına katılabileceklerin isim listesinin ilanından itibaren otuz gün içerisinde istemeleri halinde kendilerine teslim edilir. Yazılı sınav ve konuları MADDE 12 – (1) GiriĢ Sınavının yazılı olarak yapılması halinde soruların tamamı GiriĢ Sınavı duyurusunda belirtilen mesleki alan bilgisinden hazırlanır. (2) Sınav sorularının hangi konulardan oluĢacağı hususu sınav ilanında duyurulur. (3)Yazılı sınavın değerlendirmesi yüz tam puan üzerinden yapılır. Sınavda baĢarılı sayılabilmek için en az yetmiĢ puan almak gerekir. Sözlü sınava çağrı MADDE 13 – (1) Yazılı sınavdan yüz tam puan üzerinden en az yetmiĢ puan alan adayların; yalnızca sözlü sınav yapılması halinde ise ilanda belirtilen KPSSP3 puan türünden en yüksek puandan baĢlamak üzere atama yapılması planlanan kadro sayısının üç katı kadar adayın isimleri (son sıradaki adaya eĢit puan alanlar dâhil), sözlü sınav tarihi ve yeri de belirtilerek Genel Müdürlüğün internet sitesinde ilan edilir. Sözlü sınav MADDE 14 – (1) Sözlü sınavda adaylar; a) GiriĢ Sınavı ilanında belirtilen konular ve mesleki alan bilgisi ile birlikte Genel Müdürlüğün faaliyet alanıyla ilgili konular, b) Bir konuyu kavrayıp özetleme, ifade yeteneği ve muhakeme gücü, c) Liyakati, temsil kabiliyeti, davranıĢ ve tepkilerinin mesleğe uygunluğu, ç) Genel yetenek ve genel kültür düzeyi, d) Bilimsel ve teknolojik geliĢmelere açıklığı, esas alınarak (a) bendi için elli, (b) ila (d) bentlerinin tamamı için elli olmak üzere toplam yüz puan üzerinden değerlendirilir. Sınav Komisyonun her bir üyesi tarafından verilen puanlar ayrı ayrı tutanağa geçirilir ve üyelerin yüz tam puan üzerinden verdikleri notların aritmetik ortalaması alınarak personelin sözlü sınav puanı tespit edilir. Sözlü sınavda yüz üzerinden en az yetmiĢ puan alanlar baĢarılı sayılır. GiriĢ sınavı sonuçlarının ilanı ve itiraz MADDE 15 – (1) Sınav Komisyonu; GiriĢ Sınavının yazılı ve sözlü sınav olarak iki aĢamalı yapılmasına karar verilmesi halinde, yazılı sınav notunun yüzde kırkı, KPSSP3 puanının yüzde otuzu ile sözlü sınav notunun yüzde otuzunu; GiriĢ Sınavının sadece sözlü sınav olarak yapılması halinde ise, sözlü sınav notu ile KPSSP3 puanının aritmetik ortalamasını esas alarak nihai baĢarı listesini hazırlar. Asıl ve yedek listelerinde sıralama yapılırken, adayların GiriĢ Sınavı puanının eĢit olması halinde, GiriĢ Sınavı yazılı ve sözlü olarak iki aĢamalı yapılmıĢ ise, yazılı puanı yüksek olan adaya, yazılı puanının eĢit olması durumunda KPSSP3 puanı yüksek olan adaya; GiriĢ Sınavı sadece sözlü olarak yapılmıĢ ise, sözlü sınavı notu yüksek olan adaya, sözlü sınav notunun eĢit olması durumunda ise KPSSP3 puanı yüksek olan adaya öncelik tanınır. Sınav Komisyonunun belirlediği baĢarı listesi Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığına gönderilir. (2) BaĢarı listesi Genel Müdürlüğün ilan panosunda ve internet sayfasında ilan edilir. Ayrıca, baĢarılı olan adaylara sonuç yazılı olarak tebliğ edilir. (3) Sınav sonuçlarının ilan edilmesinden itibaren beĢ gün içinde yazılı olarak Sınav Komisyonuna itiraz edilebilir. Ġtirazlar, Sınav Komisyonunca itiraz süresinin bitiminden itibaren yedi iĢ günü içinde ve yapılacak sözlü sınav var ise sınav tarihinden önce incelenerek karara bağlanır. Ġtiraz sonucu, adaya yazılı olarak bildirilir. (4) GiriĢ Sınavında yetmiĢ ve üzerinde puan almıĢ olmak, sıralamaya giremeyen adaylar için müktesep hak teĢkil etmez. Sınavda baĢarılı olanların sayısı ilan edilen kadro sayısından daha az ise sadece baĢarılı olanlar sınavı kazanmıĢ kabul edilir. Yedek listede yer almak, adaylar için daha sonraki sınavlar için kazanılmıĢ hak veya herhangi bir öncelik hakkı teĢkil etmez. Gerçeğe aykırı beyan MADDE 16 – (1) Sınavı kazananlardan sınav baĢvuru formunda gerçeğe aykırı beyanda bulunduğu veya belge verdiği tespit edilenlerin sınav sonuçları geçersiz sayılır ve atamaları yapılmaz. Atamaları yapılmıĢ olsa dahi iptal edilir. Bunlar hiçbir hak talep edemez. (2) Gerçeğe aykırı beyanda bulunduğu veya belge verdiği tespit edilenler hakkında Cumhuriyet BaĢsavcılığına suç duyurusunda bulunulur. Sınav belgelerinin saklanması MADDE 17 – (1) Ataması yapılanların sınavla ilgili belgeleri, ilgililerin özlük dosyalarında; baĢarısız olanlar ile baĢarılı olduğu halde herhangi bir nedenle atanamayanların sınav belgeleri ise dava açma süresinden az olmamak kaydıyla bir sonraki sınava kadar Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca saklanır. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Mühendis Kadrosuna Atanma ve Bildirim Atamadan önce istenecek belgeler MADDE 18 – (1) Mühendis kadrosuna atanmak üzere yapılan GiriĢ Sınavında baĢarılı olan adaylardan aĢağıdaki belgeler istenir; a) Erkek adayların askerlikle iliĢiği olmadığına dair yazılı beyanı, b) Dört adet vesikalık fotoğraf, c) Adli sicil kaydına iliĢkin yazılı beyan, ç) Sağlık açısından görevini devamlı olarak yapmaya engel bir durumu bulunmadığına dair yazılı beyan, d) Mal bildirimi. Mühendis kadrosuna atanma MADDE 19 – (1) GiriĢ Sınavını kazananlar, talep edilen belgeleri ibraz etmeleri halinde mühendis kadrolarına atanma iĢlemleri Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca baĢlatılır. (2) Gerekli belgeleri süresinde ibraz etmeyenlerin atamaları yapılmaz. (3) Atamaları yapılan mühendislerin görevlerine baĢlamalarında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 62 ve 63 üncü madde hükümleri uygulanır. (4) GiriĢ Sınavında baĢarılı olup göreve baĢlamayanlar ile göreve baĢlayanlardan çeĢitli sebeplerle ayrılanların yerine sınav sonuçlarının ilan edildiği tarihten itibaren altı ay süreyle GiriĢ Sınavı yedek listesindeki baĢarı sırası dikkate alınarak atama yapılabilir. Bildirim MADDE 20 – (1) GiriĢ Sınavında baĢarılı olup atananlara iliĢkin bilgiler, Devlet Personel BaĢkanlığına e-uygulama sistemi üzerinden otuz gün içerisinde bildirilir. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM ÇeĢitli ve Son Hükümler Hüküm bulunmayan haller MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelikte hüküm bulunmayan hallerde, 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu ile Kamu Görevlerine Ġlk Defa Atanacaklar Ġçin Yapılacak Sınavlar Hakkında Genel Yönetmelik ve ilgili diğer mevzuat hükümleri uygulanır. Yürürlük MADDE 22– (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 23 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürü yürütür. [R.G. 7 Eylül 2014 – 29112] —— • —— Orman Genel Müdürlüğünden: ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ PERSONELĠ GÖREVDE YÜKSELME VE UNVAN DEĞĠġĠKLĠĞĠ YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK MADDE 1 – 10/12/2013 tarihli ve 28847 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Orman Genel Müdürlüğü Personeli Görevde Yükselme ve Unvan DeğiĢikliği Yönetmeliğinin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin (1) ve (2) numaralı alt bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, aynı bendin (2) numaralı alt bendinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki (3) numaralı alt bent eklenmiĢ, aynı bentteki diğer alt bent buna göre teselsül ettirilmiĢ ve ikinci fıkranın (ç) bendinin (1) numaralı alt bendi yürürlükten kaldırılmıĢtır. “1) ġube müdürü, iĢletme müdürü, eğitim merkezi müdürü, yedek parça depo müdürü, fidanlık müdürü, baĢmühendis,” “2) Yedek parça depo müdür yardımcısı, fidanlık müdür yardımcısı, iĢletme müdür yardımcısı,” “3) ĠĢletmeler saymanı, sayman, ayniyat saymanı” MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki (c) bendi eklenmiĢtir. “c) Görevde yükselme sınavına tabi olarak atanacaklarda, ilan edilen kadro için bu Ģartı sağlayan personel bulunmaması durumu hariç, daha alt düzeydeki kadroların birinde olmak üzere Genel Müdürlükte en az altı ay çalıĢmıĢ olmak.” MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğinin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki (c) bendi, mevcut (f) bendinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki (g) bendi eklenmiĢ ve diğer bentler bunlara göre teselsül ettirilmiĢ ve aynı maddenin birinci fıkrasının mevcut (c) bendinin (2) numaralı alt bendi ile mevcut (f) bendinin (2) numaralı alt bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. “c) ĠĢletme müdürü kadrosuna atanabilmek için; 1) Fakültelerin orman mühendisliği bölümü mezunu olmak, 2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel müdürlük hizmet birimlerinde iĢletme müdür yardımcısı veya fidanlık müdür yardımcısı görevlerinde en az 1 yıl çalıĢmıĢ olmak,” “g) ĠĢletme müdür yardımcısı kadrosuna atanabilmek için; 1) Fakültelerin orman mühendisliği bölümü mezunu olmak, 2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel müdürlük hizmet birimlerinde Ģef, baĢmühendisliklerde mühendis veya kadastro komisyonu ormancı üyesi görevlerinde toplam en az 5 yıl çalıĢmıĢ olmak,” “2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel Müdürlük hizmet birimlerinde iĢletme müdür yardımcısı veya fidanlık müdür yardımcısı görevlerinde en az 1 yıl çalıĢmıĢ olmak,” “2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel Müdürlük hizmet birimlerinde Ģef, baĢmühendisliklerde mühendis veya kadastro komisyonu ormancı üyesi görevlerinde toplam en az 5 yıl çalıĢmıĢ olmak,” MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle ve ikinci fıkradan sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir. “Sözlü sınava alınacak personel için yazılı sınav baĢarı puanı en az altmıĢ olarak uygulanır.” “(3) Bu Yönetmelik kapsamındaki personelin, en az ortaöğretim düzeyindeki mesleki veya teknik eğitim sonucu ihraz edilen unvanlara iliĢkin görevlere atanmaları, sözlü sınava iliĢkin hükümleri hariç olmak üzere bu Yönetmelikte belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde yapılacak unvan değiĢikliği sınavı sonundaki baĢarısına göre gerçekleĢtirilir.” MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “sözlü sınav” ibaresi “yazılı ve sözlü sınav puanlarının aritmetik ortalaması” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “on iĢ günü” ibaresi “5 iĢ günü” Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢtır. MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “baĢarı puanlarına” ibaresi “en yüksek puandan baĢlamak üzere belirlenen baĢarı sırasına” Ģeklinde ve ikinci fıkrasında yer alan “ilan edildiği” ibaresi “kesinleĢtiği” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir. “GeçiĢ hükümleri GEÇĠCĠ MADDE 3 – (1) Sınav ilanı yapılıp müracaatları alınan ancak henüz yazılı sınavı yapılmayan görevde yükselme sınavlarında da bu Yönetmeliğin 14 üncü, 15 inci ve 17 nci maddeleri uyarınca sınav süreci devam ettirilir.” MADDE 9 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 10 – Bu Yönetmelik hükümlerini Orman Genel Müdürü yürütür. Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 10/12/2013 28847 [R.G. 7 Eylül 2014 – 29112] —— • —— ĠLÂN Adalet Bakanlığından: MÜNHAL NOTERLĠKLER AĢağıda 2013 yılı gayri safi gelirleri ve isimleri yazılı olan birinci sınıf BeĢiktaĢ Onbirinci Noterliği 02.11.2014, Ġzmir Otuzuncu Noterliği 05.11.2014 ve Konya Yedinci Noterliği 01.11.2014 tarihlerinde yaĢ tahdidi nedeniyle boĢalacaktır. 1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF NOTERLERDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları gerekmektedir. Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz. Keyfiyet Noterlik Kanununun 22’nci maddesinin 2’nci fıkrası uyarınca ilan olunur. SIRA NO 123- NOTERLĠĞĠN ADI BEġĠKTAġ NOTERLĠĞĠ ĠZMĠR NOTERLĠĞĠ KONYA NOTERLĠĞĠ ONBĠRĠNCĠ 2013 YILI GAYRISAFI GELĠRLERĠ 2.540.963,98.-TL. OTUZUNCU 1.242.704,28.-TL. YEDĠNCĠ 1.392.869,75.-TL. 8099/1-1 ————— MÜNHAL NOTERLĠKLER 2013 yılı gayri safi gelirleri ve isimleri yazılı olan ikinci sınıf Kestel Birinci Noterliği 09.11.2014 ve Kırklareli Ġkinci Noterliği 01.11.2014 tarihlerinde yaĢ tahdidi nedeniyle boĢalacaktır. 1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF VE ĠKĠNCĠ SINIF NOTERLERDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları gerekmektedir. Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz. Keyfiyet Noterlik Kanununun 22’nci maddesinin 2’nci fıkrası uyarınca ilan olunur. SIRA NO 12- NOTERLĠĞĠN ADI KESTEL NOTERLĠĞĠ KIRKLARELĠ NOTERLĠĞĠ BĠRĠNCĠ 2013 YILI GAYRISAFI GELĠRLERĠ 497.123,39.-TL. ĠKĠNCĠ 488.010,18.-TL. 8100/1-1 [R.G. 7 Eylül 2014 – 29112] —— • —— HÂKĠMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU KARARI Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Karar 9 Eylül 2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— KURUL KARARI Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumundan: BANKACILIK DÜZENLEME VE DENETLEME KURULU KARARI Karar Sayısı: 5989 Karar Tarihi: 4/9/2014 Kurul BaĢkanlığının 3/9/2014 tarihli gündem yazısı ekinde gönderilen 1/9/2014 tarih ve 20008792-101.01.01-25190 sayılı yazı ve ekleri incelenmiĢtir. 5411 sayılı Bankacılık Kanununun 10 uncu maddesi ile Bankaların Ġzne Tabi ĠĢlemleri Ġle Dolaylı Pay Sahipliğine ĠliĢkin Yönetmeliğin 7 nci maddesi kapsamında yapılan değerlendirme neticesinde, Kurulun 1/8/2013 tarihli ve 5461 sayılı Kararı ile kuruluĢ izni verilen Rabobank A.ġ.’ye faaliyet izni verilmesine karar verilmiĢtir. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 9/4/2014 Tarihli ve E: 2014/34, K: 2014/79 Sayılı Kararı 9 Eylül 2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/1957 BaĢvuru Numaralı Kararı 9 Eylül 2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/5425 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11438 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13625 BaĢvuru Numaralı Kararı. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13634 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13634 BaĢvuru Numaralı Kararı. Anayasa Mahkemesinin 8/9/2014 Tarihli ve 2014/13675 BaĢvuru Numaralı Kararı. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— Adalet Bakanlığından Ġhalelere Katılmaktan Yasaklama Kararına ĠliĢkin Ġlân 9 Eylül 2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 9 Eylül 2014 – 29114] —— • —— YÖNETMELĠK Çevre ve ġehircilik Bakanlığından: ÇEVRE ĠZĠN VE LĠSANS YÖNETMELĠĞĠ BĠRĠNCĠ BÖLÜM Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar Amaç MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, 2872 sayılı Çevre Kanunu uyarınca alınması gereken çevre izin ve lisansı sürecinde uyulacak usul ve esasları düzenlemektir. Kapsam MADDE 2 – (1) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2 listesinde yer alan faaliyet ve tesisler ile ilgili olarak, 2872 sayılı Çevre Kanununca alınması gereken izin ve lisanslara iliĢkin tüm iĢ ve iĢlemleri kapsar. Dayanak MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 2872 sayılı Çevre Kanununun 11 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır. Tanımlar MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen; a) Alıcı Ortam: Hava, su, toprak ortamları ile bu ortamlara iliĢkin ekosistemleri, b) Bakanlık: Çevre ve ġehircilik Bakanlığını, c) Çevre danıĢmanlık firması: Çevre yönetimi hizmeti vermesi için Bakanlık tarafından belgelendirilen tüzel kiĢiyi, ç) Çevre görevlisi: Faaliyetleri sonucu çevre kirliliğine neden olan ve/veya neden olabilecek ve Çevre Kanunu ve bu Kanuna dayanılarak yürürlüğe konulan düzenlemeler uyarınca denetime tâbi tesislerin faaliyetlerinin mevzuata uygunluğunu, alınan tedbirlerin etkili olarak uygulanıp uygulanmadığını değerlendiren, tesis içi yıllık denetim programları düzenleyen ve Bakanlık tarafından belge verilen görevliyi, d) Çevre Ġzni: Çevre Kanunu uyarınca alınması gereken; hava emisyonu, çevresel gürültü, atıksu deĢarjı ve derin deniz deĢarjı konularından en az birini içeren izni, e) Çevre Ġzin Belgesi: Alıcı ortamları korumak amacıyla ilgili mevzuat uyarınca iĢletmelere verilecek belgeyi, f) Çevre Ġzin ve Lisans Belgesi: Bu Yönetmelik kapsamında verilecek çevre izin ve çevre lisanslarını kapsayan belgeyi, g) Çevre Lisansı: Ek-3C’de yer alan lisans konuları ile ilgili iĢ ve iĢlemlere iliĢkin teknik yeterliliği, ğ) Çevre Yönetim Birimi: Çevre Kanunu ve bu Kanuna dayanılarak yürürlüğe konulan düzenlemeler uyarınca denetime tâbi tesislerin faaliyetlerinin mevzuata uygunluğunu, alınan tedbirlerin etkili olarak uygulanıp uygulanmadığını değerlendiren, tesis içi yıllık denetim programları düzenleyen ve Bakanlık tarafından yeterlilik belgesi verilen birimi, h) Emisyon: ĠĢletmelerden, alan ve noktasal kaynaklı katı, sıvı veya gaz haldeki atık maddelerin, titreĢimin, ısının veya gürültünün havaya, suya veya toprağa doğrudan veya dolaylı olarak salımını, ı) Geçici Faaliyet Belgesi (GFB): ĠĢletmelerin faaliyette bulunabilmeleri için çevre izni ve lisansı öncesi verilen belgeyi, i) Ġl Müdürlüğü Uygunluk Yazısı: ĠĢletmelerin, tabi olduğu mevzuata göre fiziksel Ģartları sağladığına iliĢkin belgeyi, j) ĠĢletme: Tesis ve faaliyetlerin bütününü, k) ĠĢletmeci: Çevre izin ve lisans sürecine tabi olan iĢletmeyi, iĢleten ve/veya mülkiyet hakkına sahip, hukuki olarak sorumlu, gerçek veya tüzel kiĢiyi, l) Tesis: Alıcı ortama emisyonu olan ve/veya atıkların toplanmasından taĢıma hariç bertarafına kadar gerçekleĢtirilen iĢlemlere ait ünitelerin bütününü, m) Yetkili merci: Bakanlığın merkez ve taĢra teĢkilatını, ifade eder. ĠKĠNCĠ BÖLÜM Genel Hükümler Çevre izni veya çevre izin ve lisansına tabi iĢletmeler MADDE 5 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında çevre iznine veya çevre izin ve lisansına tabi iĢletmeler, çevresel etkilerine göre Ek-1 ve Ek-2 listelerinde sınıflandırılmıĢtır. (2) Ek-1 ve Ek-2 listelerinde yer alan iĢletmeler, faaliyette bulunabilmeleri için, öncelikle geçici faaliyet belgesi almak zorundadır. (3) Geçici faaliyet belgesi alan iĢletmeler belge tarihinden itibaren 1 yıl içerisinde çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi almak zorundadır. Geçici faaliyet belgesi, çevre izni veya çevre izin ve lisansı belgesi vermeye yetkili merciler MADDE 6 – (1) Bu Yönetmelik uyarınca verilecek geçici faaliyet belgesi veya çevre izin veya çevre izin ve lisansı; a) Ek-1 listesinde yer alan iĢletmeler için Bakanlık, b) Ek-2 listesinde yer alan iĢletmeler için Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlükleri, tarafından verilir. (2) Birden fazla tesisi olan iĢletmelerin çevre izni veya çevre izin ve lisansı iĢlemleri, iĢletme adına ve iĢletmede aynı adreste yer alan tüm tesisler değerlendirilerek yürütülür ve sonuçlandırılır. Bir iĢletme içinde Ek-1 ve Ek-2 listesine tabi faaliyet veya tesislerin birlikte bulunması halinde söz konusu müracaat Ek-1 kapsamında değerlendirilir. ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Geçici Faaliyet Belgesi, Çevre Ġzni veya Çevre Ġzin ve Lisansı BaĢvurusu ve Değerlendirilmesi Çevre izni veya çevre izin ve lisansına baĢvuru MADDE 7 – (1) Çevre izni veya çevre izin ve lisans baĢvurusu, Ek-1 listesinde yer alan iĢletmeler için çevre danıĢmanlık firmaları ya da çevre yönetim birimi tarafından, Ek-2 listesinde yer alan iĢletmeler için çevre danıĢmanlık firmaları, çevre yönetim birimi veya tesiste istihdam edilen çevre görevlisi tarafından yapılır. (2) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2 listelerinde yer alan iĢletmeler için geçici faaliyet belgesi, çevre izni veya çevre izin ve lisansı baĢvurusu elektronik veya mobil imza ile elektronik ortamda yetkili merciye yapılır. (3) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2’sinde yer alan iĢletmelerin baĢvurularında, Ek-3A, Ek-3B ve Ek-3C’de belirtilen bilgi, belge ve raporların sunulması zorunludur. (4) BaĢvurunun yetkili mercilere yapılmasından sonuçlanmasına kadar olan süreç içerisinde sunulan bilgi, belge ve raporların doğruluğu, mevzuata uygunluğu ve doğacak hukuki sonuçlar konusunda iĢletmeci ve iĢlemlerin hizmet satın alımı yoluyla gerçekleĢtirilmesi durumunda yetkilendirilmiĢ çevre danıĢmanlık firması sorumludur. (5) Yetkili merci tarafından elektronik ortamda yapılan bildirimler iĢletmeye tebliğ edilmiĢ kabul edilir. (6) Aynı adreste bulunan ancak iĢletmecisi veya tüzel kiĢiliği farklı olan iĢletmeler ayrı ayrı çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesi almakla yükümlüdürler. Geçici faaliyet belgesine ait baĢvurunun değerlendirilmesi ve belgenin düzenlenmesi MADDE 8 – (1) Geçici faaliyet belgesi baĢvurusu, EK-3A ve EK-3B’de belirtilen bilgi, belge ve raporlar ile birlikte yapılır. BaĢvuru yetkili merci tarafından otuz takvim günü içerisinde değerlendirilir. (2) Söz konusu baĢvuruda herhangi bir bilgi, belge ve raporun eksik olması halinde, yetkili merci eksiklikleri baĢvuru sahibine bildirir. Bildirim tarihinden itibaren eksikliklerin altmıĢ takvim günü içinde tamamlanarak yetkili merciye sunulması zorunludur. Eksiklikleri tamamlanan baĢvuru yetkili merci tarafından yirmi takvim günü içinde değerlendirilir. BaĢvurunun uygun bulunmaması veya belirtilen süre içerisinde eksikliklerin tamamlanarak yetkili merciye sunulmaması durumunda geçici faaliyet belgesi baĢvurusu reddedilir. (3) Birinci fıkraya göre yapılan baĢvurunun, yetkili merci tarafından yapılan değerlendirme sonucunda, herhangi bir eksikliğin bulunmadığının belirlenmesi halinde, iĢletmeye bir yıl süreli geçici faaliyet belgesi verilir. Çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesine ait baĢvurunun değerlendirilmesi ve belgenin düzenlenmesi MADDE 9 – (1) ĠĢletmelerin, geçici faaliyet belgesi alınmasından itibaren yüz seksen takvim günü içerisinde EK-3C’de belirtilen bilgi, belge ve raporlar ile birlikte çevre izni veya çevre izin ve lisansına baĢvuru yapması zorunludur. (2) BaĢvuru, yetkili merci tarafından altmıĢ takvim günü içerisinde değerlendirilir. (3) Yapılan değerlendirme sonucunda, baĢvuruda herhangi bir bilgi, belge, ölçüm, analiz sonuçları veya raporlarda eksiklik bulunması halinde, bu eksiklikler baĢvuru sahibine bildirilir. Bildirim tarihinden itibaren eksikliklerin doksan takvim günü içinde tamamlanarak yetkili merciye sunulması zorunludur. (4) BaĢvuru yetkili merci tarafından yapılan değerlendirme sonucunda bilgi ve belgelerle birlikte ölçüm, analiz sonuçları ve raporların uygun bulunması durumunda çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesi düzenlenir. Geçici faaliyet belgesi, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi ve ekleri MADDE 10 – (1) Geçici faaliyet belgesi, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgeleri ve ekleri elektronik ortamda düzenlenir. (2) Belge eklerinde, iĢletmenin ilgili mevzuatta öngörülen çalıĢma Ģartları ve diğer hususlar yer alır. Çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesinin geçerliliği ve yenilenmesi MADDE 11 – (1) ĠĢletmelere verilen çevre izni veya çevre izin ve lisans belgeleri beĢ yıl süre ile geçerlidir. ĠĢletmeler belge geçerlilik süresinin sona ereceği tarihten en az 180 takvim günü önce baĢvuru yapmak ve beĢ yıllık süre dolmadan yeniden çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesi almak zorundadır. Bu süreç çevre izni belgesi için her durumda, çevre izin ve lisansı belgesi için ise mevcut lisans konuları ile ilgili prosesinde ve çalıĢma koĢullarında herhangi bir değiĢiklik olmaması durumunda, GFB baĢvuru süreci uygulanmaksızın bu Yönetmeliğin 9 uncu maddesi kapsamında yürütülür. (2) Çevre izni veya çevre izin ve lisans alma süreci aĢağıdaki belirtilen değiĢikliklerin gerçekleĢtirilmesini müteakip 30 takvim günü içerisinde yeniden baĢlatılır. a) ĠĢletmenin faaliyet yerinin değiĢmesi, b) ĠĢletmenin faaliyet konusunun değiĢmesi, c) ĠĢletmenin yakıtının ve/veya yakma sisteminin değiĢmesi, ç) ĠĢletmenin toplam üretim kapasitesinin veya toplam yakma/anma ısıl gücünün en az 1/3 oranında artması veya artıĢ miktarının bu Yönetmeliğin Ek-1 Listesi kapsamında yer alması. (3) ĠĢletmede insan sağlığı ve çevresel etkiler açısından iyileĢtirme yönünde değiĢiklik yapılması durumunda veya ikinci fıkra kapsamı dıĢında kalan durumlarda yapılan değiĢikliğe iliĢkin bilgi, belge ve raporlarla birlikte baĢvurulur. Çevre izni veya çevre izin ve lisans alma sürecinin yeniden baĢlatılıp baĢlatılmayacağı, izni veren yetkili merci tarafından değerlendirilerek karara bağlanır. (4) Çevre izin ve lisansı belgesi bulunan ve Ek-3C’de yer alan lisans konuları kapsamında faaliyet gösteren iĢletmelerin, çevre lisansına tabi tesisler veya üniteler eklemek istemesi halinde eklenecek tesisler veya üniteler için geçici faaliyet belgesi ile çevre izni ve lisans belgesi baĢvurusu münferit olarak yapılır. Çevre izni konusu iĢletmede bulunan tüm tesisler dikkate alınarak değerlendirilir ve uygun bulunması durumunda mevcut çevre izin ve lisansı belgesi geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir. (5) Çevre izin ve lisansı belgesi bulunan bir iĢletme, belgesi ekinde belirtilen ve tesisine kabul etmesi uygun bulunan atıklara ilave olarak çevre izin ve lisansı belgesi geçerlilik süresi içerisinde yılda bir defaya mahsus olmak üzere mevcut prosesinde bir değiĢiklik yapmasını gerektirmeyecek nitelikte olan atıkların eklenmesi talebinde bulunabilir. Sunulan iĢ akım Ģeması ve proses özetinde yapılacak değerlendirme sonucunda talebin uygun bulunması durumunda mevcut çevre izin ve lisansı belgesi geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir. (6) ĠĢletmede ikinci fıkranın (a) bendi dıĢında belirtilen değiĢikliklerin geçici faaliyet belgesi alınmasına müteakip çevre izin ve lisans baĢvurusu öncesinde gerçekleĢmesi durumunda bir defaya mahsus olmak üzere geçici faaliyet belgesi yenileme iĢlemi yapılır. (7) Ġkinci fıkranın (a) bendinde belirtilen değiĢikliğin olması durumunda çevre izin ve lisans belgesi yenileme iĢlemi GFB alma sürecinden itibaren baĢlatılır. Ġkinci fıkranın diğer bentlerinde belirtilen değiĢikliklerde çevre izni belgesi için her durumda, çevre izni ve lisansı belgesi için ise mevcut lisans konuları ile ilgili prosesinde ve çalıĢma koĢullarında herhangi bir değiĢiklik olmaması durumunda GFB baĢvuru süreci uygulanmaksızın bu Yönetmeliğin 9 uncu maddesi kapsamında çevre izin ve lisans süreci yeniden baĢlatılır. (8) ĠĢletmenin çevre izin ve lisans belgesinde belirtilen lisans konularından herhangi biri ile ilgili olarak faaliyet göstermemek üzere konu ile ilgili prosesini iĢletmeden tamamen kaldırılması, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesinde belirtilen izin konularından herhangi birisinin muaf olunan izin durumuna dönüĢmesi halinde ilgili bilgi ve belgelerle baĢvuru yapılır. Yapılacak değerlendirme sonucunda mevcut çevre izin veya çevre izin ve lisansı belgesi geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir. Çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesi bulunan iĢletmenin sahibi veya unvanının değiĢmesi MADDE 12 – (1) ĠĢletmenin sahibi veya unvanının değiĢmesi durumunda üç ay içerisinde değiĢikliğe iliĢkin sicil gazetesi, kapasite raporu ve mevcut çevre izni veya çevre izin ve lisans koĢullarına uyacağına dair taahhütname ile baĢvuru yapılır. (2) Yetkili merci tarafından yapılan değerlendirme sonucunda çevre izin veya çevre izin ve lisans sürecinin yeniden baĢlatılmasının gerekli görülmediği durumda, önceki geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir. DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Geçici Faaliyet Belgesi, Çevre Ġzni veya Çevre Ġzin ve Lisans Belgesi Ġptalleri Geçici faaliyet belgesinin iptali MADDE 13 – (1) 9 uncu maddenin birinci ve üçüncü fıkralarında belirlenen süreler içinde baĢvuru yapılmaması, eksikliklerin tamamlanarak gönderilmemesi veya baĢvurunun uygun bulunmaması durumlarında geçici faaliyet belgesi iptal edilir. (2) Geçici faaliyet belgesi ile faaliyet gösteren iĢletmelerin geçici faaliyet belgesi baĢvuru aĢamasında sunmuĢ olduğu bilgi ve belgelere aykırı çalıĢtığının tespit edilmesi durumunda yetkili merci tarafından Çevre Kanunu’nun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırım uygulanarak geçici faaliyet belgesi iptal edilir. (3) Geçici faaliyet belgesi baĢvurusu reddedilen veya geçici faaliyet belgesi iptal edilen iĢletmeler; bir defaya mahsus olmak üzere, reddedilen veya iptal edilen baĢvuruya ait her bir çevre izni veya çevre izin ve lisans konusu için 19 uncu madde uyarınca belirlenen belge bedeli kadar ödeme yaparak tekrar müracaatta bulunur. Bu iĢletmeler için izin süreci yeniden baĢlatılır. BaĢlatılan süreç sonunda geçici faaliyet belgesi veya çevre izni/çevre izin ve lisans belgesini alamayan iĢletmeler altmıĢ takvim günü süresince faaliyette bulunamaz ve geçici faaliyet belgesi baĢvurusu yapamaz. Bahsedilen altmıĢ takvim günü sonunda gerçekleĢtirilecek geçici faaliyet belgesi veya çevre izin/çevre izin ve lisans belgesi baĢvurularında belge bedeli olarak 19 uncu madde uyarınca belirlenen bedellerin iki katı uygulanır. Bu baĢvuru süreci sonunda da geçici faaliyet belgesi veya çevre izni/çevre izin ve lisans belgesini alamayan iĢletmeler doksan takvim günü süresince faaliyette bulunamaz ve geçici faaliyet belgesi baĢvurusu yapamaz. Geçici faaliyet belgesi veya çevre izin veya çevre izin ve lisansı belgesi olmaksızın faaliyette bulunan iĢletmeler hakkında 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır. (4) Yükümlülükleri doğrultusunda yapılacak belgelendirmelerde ve beyanlarında usulsüz ve gerçeğe aykırı bilgi ve belge tespit edilen tesislere 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırım uygulanır ve geçici faaliyet belgeleri iptal edilir. Bu iĢletmelerin doksan takvim günü süresince faaliyeti durdurulur. Ġptal edilen baĢvuruya ait her bir çevre izni veya çevre izin ve lisans konusu için 19 uncu madde uyarınca belirlenen belge bedellerinin iki katı, tekrarında dört katı uygulanır, müteakip tekrarında ise faaliyet 1 yıl süresince durdurulur. Çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesinin iptali MADDE 14 – (1) ĠĢletmenin çevre izni veya çevre izin ve lisans koĢullarına aykırı iĢ ve iĢlemlerinin tespit edilmesi durumunda yetkili merci tarafından Çevre Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır. (2) Uygunsuzluğun düzeltilmesi için, iĢletmeye yetkili merci tarafından en fazla bir yıla kadar süre verilebilir. (3) ĠĢletmeye süre verilmemesi veya iĢletmeye verilen sürenin bitiminde uygunsuzluğun giderilmemesi halinde, yetkili merci tarafından çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi iptal edilir. Çevre ve insan sağlığı yönünden tehlike yaratan faaliyetler nedeniyle iĢletmeye süre verilmeksizin çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi iptal edilir. Bu iĢletmeler için izin süreci yeniden baĢlatılır ve iĢletme kendi adına yeni geçici faaliyet belgesi düzenlenene kadar faaliyette bulunamaz. Geçici faaliyet belgesi olmaksızın faaliyette bulunan iĢletmeler hakkında 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır. (4) Yükümlülükleri doğrultusunda yapılacak belgelendirmelerde ve beyanlarında usulsüz ve gerçeğe aykırı bilgi ve belge düzenlendiği tespit edilen tesislere 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır ve geçici faaliyet belgeleri iptal edilir. Bu iĢletmelerin doksan takvim günü süresince faaliyeti durdurulur. Ġptal edilen baĢvuruya ait her bir çevre izni veya çevre izin ve lisans konusu için 19 uncu madde uyarınca belirlenen belge bedellerinin iki katı, tekrarında dört katı uygulanır, müteakip tekrarında ise faaliyet 1 yıl süresince durdurulur. Geçici faaliyet belgesi olmayan iĢletmeler MADDE 15 – (1) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2 kapsamında yer alıp, geçici faaliyet belgesi olmadan faaliyete baĢladığı tespit edilen iĢletmelere, 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili hükümlerine göre idari yaptırımlar uygulanır. Sözkonusu iĢletmeler geçici faaliyet belgesi düzenlenene kadar faaliyette bulunamaz. BEġĠNCĠ BÖLÜM ÇeĢitli ve Son Hükümler Askeri tesisler MADDE 16 – (1) Askeri tesisler ile ilgili çevre izin veya çevre izin ve lisans uygulamaları, ilgili kurumların görüĢü alınarak Bakanlık tarafından belirlenir. Çevre iznine tabi olmayan iĢletmeler MADDE 17 – (1) Yönetmeliğin EK-1 ve EK-2 listelerinde yer aldığı halde alıcı ortama herhangi bir hava emisyonu ve atıksu deĢarjı olmayan iĢletmeler yetkili mercie müracaat etmek zorundadır. Çevre izin muafiyetine iliĢkin değerlendirme yetkili merci tarafından yapılır. (2) Kuruldukları yerde bir yıldan az faaliyet gösterecek geçici iĢletmeler, bulundukları Ġlin Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlüğüne çalıĢma süreleri ile ilgili bildirimde bulunmaları halinde, çevre izni kapsamı dıĢında değerlendirilir. (3) EK-1 ve EK-2 listelerinde yer almayan iĢletmeler ile kuruldukları yerde bir yıldan az faaliyet gösterecek iĢletmeler ilgili mevzuatta belirlenen esas, hüküm ve sınır değerlere uymak zorundadır. Faaliyetin sona ermesinin bildirilmesi MADDE 18 – (1) Geçici faaliyet belgesi, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi almıĢ iĢletmeler herhangi bir nedenle faaliyetini sonlandırması durumunda 3 ay içerisinde yetkili merciye bildirmekle yükümlüdür. Belge bedeli MADDE 19 – (1) Geçici faaliyet belgesi ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi verilmesi, yenilenmesi ve güncellenmesi için ödenecek bedel ve tarifeler her yıl Bakanlık tarafından belirlenir. (2) Geçici faaliyet belgesi ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi için belirlenen bedeller, Bakanlık Döner Sermaye ĠĢletmesine ödenir. Yürürlükten kaldırılan yönetmelik MADDE 20 – (1) 29/4/2009 tarihli ve 27214 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre Kanununca Alınması Gereken Ġzin ve Lisanslar Hakkında Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır. Diğer mevzuatta söz konusu Yönetmeliğe yapılan atıflar bu Yönetmeliğe yapılmıĢ sayılır. GeçiĢ hükümleri GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) 3/7/2009 tarihli ve 27277 sayılı Sanayi Kaynaklı Hava Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği hükümleri kapsamında emisyon izni/hava emisyonu konulu çevre izni almamıĢ iĢletmelere tanınan süreler; bu Yönetmelik kapsamında yapılacak çevre izin veya çevre izin ve lisans baĢvurularında bu duruma iliĢkin belgelerin sunulması kaydıyla geçerlidir. (2) Bu Yönetmeliğin 11 inci maddesinin belirtilen yenileme durumları haricinde, bu Yönetmeliğin 20 nci maddesi ile yürürlükten kaldırılan Yönetmelik hükümleri çerçevesinde düzenlenen geçici faaliyet belgeleri ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgeleri süreleri sonuna kadar geçerlidir. (3) Bu Yönetmeliğin yürürlük tarihinden önce geçici faaliyet belgesi ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi baĢvuruları değerlendirme süreçleri devam eden ancak sonuçlanmamıĢ olan iĢletmelerin iĢlemleri, baĢvuruda bulundukları tarihte yürürlükte olan mevzuat çerçevesinde yürütülür. Yürürlük MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik 1/11/2014 tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve ġehircilik Bakanı yürütür. Yönetmeliğin Ekleri [R.G. 10 Eylül 2014 – 29115] —— • —— TEBLĠĞ Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığından: MOTORLU ARAÇLARIN VE BUNLAR ĠÇĠN TASARLANAN RÖMORKLAR, SĠSTEMLER, AKSAMLAR VE AYRI TEKNĠK ÜNĠTELERĠN GENEL GÜVENLĠĞĠ ĠLE ĠLGĠLĠ TĠP ONAYI YÖNETMELĠĞĠ (661/2009/AT)’NĠN UYGULAMA USUL VE ESASLARI HAKKINDA TEBLĠĞ (TEBLĠĞ NO: SGM-2014/33) Amaç ve kapsam MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, 25/1/2012 tarihli ve 28184 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Motorlu Araçların ve Bunlar Ġçin Tasarlanan Römorklar, Sistemler, Aksamlar ve Ayrı Teknik Ünitelerin Genel Güvenliği ile Ġlgili Tip Onayı Yönetmeliğinin (661/2009/AT)’nin uygulanması ile ilgili usul ve esasları belirlemektir. (2) Bu Tebliğ, 661/2009/AT Yönetmeliği kapsamındaki araçları ve bunlar için tasarlanan aksam, sistem ve ayrı teknik üniteleri kapsar. Dayanak MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ; 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 29 uncu, 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 4 üncü, 3/6/2011 tarihli ve 635 sayılı Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 7 nci maddelerine ve 661/2009/AT Yönetmeliğine dayanılarak hazırlanmıĢtır. Tanımlar MADDE 3 – (1) 28/6/2009 tarihli ve 27272 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Motorlu Araçlar ve Römorkları Tip Onayı Yönetmeliği (2007/46/AT)’nin ve 661/2009/AT Yönetmeliğinin 3 üncü maddelerinde belirtilen tanımlara ek olarak bu Tebliğde geçen; a) BM/AEK Regülasyonu: 30/9/1996 tarihli ve 96/8657 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile taraf olunan BirleĢmiĢ Milletler Avrupa Ekonomik Komisyonu (BM/AEK) Ġç UlaĢım Komitesince hazırlanan 1958 tarihli Tekerlekli Araçların, Araçlara Takılan ve/veya Araçlarda Kullanılan Aksam ve Parçaların MüĢterek Teknik Talimatlarının Kabulü ve Bu Talimatlar Temelinde Verilen Onayların KarĢılıklı Tanınması KoĢullarına Dair AnlaĢma (1958 Cenevre AnlaĢması) ekinde yer alan her bir teknik düzenlemeyi, b) SGM-2009/1 Tebliği: 13/2/2009 tarihli ve 27140 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tekerlekli Araçlar ve Bu Araçlara Takılan ve/veya Araçlarda Kullanılan Aksam ve Parçalar ile Ġlgili BirleĢmiĢ Milletler Avrupa Ekonomik Komisyonu Teknik Düzenlemelerinin Uygulamaya Konulmasına ve Bazı Tebliğlerin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Tebliği (SGM-2009/1), ifade eder. Uygulama MADDE 4 – (1) 2007/46/AT Yönetmeliği kapsamında zorunlu olarak geçerli olan BM/AEK Regülasyonları ve seviyeleri, 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK Regülasyonları Listesinde sıralanmıĢtır. Ġleri seviyeden tip onayı belgesi alınması ihtiyari olup, bu kapsamdaki onaylar alternatif olarak kabul edilir. (2) 661/2009/AT Yönetmeliği kapsamında yürürlüğe konulan AB yönetmeliklerine ve BM/AEK Regülasyonlarına göre ayrı ayrı tip onayı alınmasına izin verilir. (3) Ġkinci fıkrada bahsedilen uygulamaya alternatif olarak, imalatçının talebi halinde 661/2009/AT Yönetmeliği kapsamında tip onayı alınması için, ilgili AB yönetmelikleri ve 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK Regülasyonları Listesinde yer alan BM/AEK Regülasyonlarına göre alınacak tip onayı belgeleri toplanarak Onay KuruluĢuna sunulur. Onay KuruluĢu buna dayanarak, AB’deki uygulaması çerçevesinde 661/2009/AT tip onayı verir. (4) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki bir BM/AEK Regülasyonunun seviyesinde yer alan geçiĢ hükümlerinde eğer ilgili BM/AEK Regülasyonu için tip onayı mevcut olan araçlara zorunlu uygulama tarihi belirlenmemiĢse, mevcut BM/AEK Regülasyon onayı geçerliliğini korur; ancak bu durum, anılan Yönetmeliğin geçici 1 inci maddesinin (e) fıkrasının uygulanmasını engellemez. (5) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ünde verilen BM/AEK Regülasyonu seviyeleri sağlanması gereken seviyeleri gösterir; bununla birlikte, anılan Yönetmeliğin Ek-3’ündeki ilgili BM/AEK Regülasyonunun seviyesi için uygulama tarihleri anılan Yönetmelikte ayrıca belirtilmemiĢse, anılan Yönetmeliğin Ek-3’ünde belirtilen seviyedeki BM/AEK Regülasyonları içerisindeki geçiĢ hükümleri yeni ve/veya mevcut tip onaylı araçlar için önceki seviyedeki tip onayı kullanımına müsaade ediyorsa araç tip onaylarında asgari müsaade edilen bu seviyenin onayının kullanılmasına izin verilir. 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki ilgili BM/AEK Regülasyonunun seviyesi için uygulama tarihleri anılan Yönetmelikte ayrıca belirtilmiĢ ise, bu uygulama tarihleri geçerlidir. (6) BM/AEK Regülasyonlarında değiĢiklik yapılması halinde, bu değiĢiklikler 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK Regülasyonları Listesinde yer alana kadar, eğer söz konusu listede belirtilen seviye için 1958 Cenevre AnlaĢmasına göre onay düzenlenemiyorsa, ilgili BM/AEK Regülasyonu için imalatçının teknik servislerden alacağı 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki seviyede deney raporu 661/2009/AT Yönetmeliğine uygunluk bakımından geçerli kabul edilir. Alternatif olarak, zorunlu olmamak kaydıyla, imalatçı tercih ederse SGM-2009/1 Tebliğinde belirtildiği Ģekliyle BM/AEK Regülasyonu yürürlükte olan en son metni esas alınarak uygulanır. Türkiye’nin taraf olduğu ve BM/AEK tarafından yayımlanan ancak ileri tarihlerde uygulanması öngörülen ilgili BM/AEK Regülasyonunun seviyelerinden onay alınmasına da izin verilir. (7) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK Regülasyonları Listesi ile zorunlu olarak uygulanan herhangi bir BM/AEK Regülasyonu içerisinde yer alan konularda, elektronik kararlılık kontrol sistemi gibi, 661/2009/AT Yönetmeliği ile ulusal olarak erteleme olması durumunda ilgili BM/AEK Regülasyonu için imalatçının teknik servislerden alacağı 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki seviyede ve bu erteleme hakkında açıklayıcı bilgi içeren deney raporu 661/2009/AT Yönetmeliğine uygunluk bakımından geçerli kabul edilir. (8) 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek XVI’sında yer alan yönetmeliklere karĢılık gelen BM/AEK Regülasyonları için de sanal test yöntemleri uygulanabilir. (9) 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek XV’inde yer alan yönetmeliklere karĢılık gelen BM/AEK Regülasyonları için de, imalatçının Teknik Servis olmak için gerekli Ģartları sağlaması ve Onay KuruluĢu tarafından uygun görülmesi halinde imalatçı “kendi ürünü” için deney raporu düzenleyebilir. (10) 2007/46/AT Yönetmeliğinin 20 nci maddesinde bahsedilen yeni teknoloji nedeni ile BM/AEK Regülasyonlarına uygun olmamasına rağmen, bu kapsamda Onay KuruluĢu tarafından kabul edilen bir sistem, aksam ve teknik ünite için ulusal tip onayı verilebilir. (11) Çok aĢamalı araç tip onayında 661/2009/AT Yönetmeliği, önceki aĢamalardaki tip onayında yer alan aksam, sistem ve ayrı teknik ünite onay seviyeleri dikkate alınarak uygulanır. Önceki aĢama tip onayındaki sistem, aksam ve ayrı teknik ünitelerinde sonraki aĢamada onayları etkileyen değiĢiklikler yapıldığı takdirde, söz konusu aracın birinci aĢama (temel araç) tip onayı tarihinde geçerli olan sistem, aksam ve ayrı teknik ünite onayı seviyeleri aranır. Sonraki aĢamalarda, önceki aĢamadan gelen bir sistem onayının içeriğini etkileyecek değiĢiklik yapılıyorsa; temel aracın sistem onayı tipini değiĢtirmeyen durumlarda, önceki aĢama tip onayında kullanılan yönetmelik/regülasyon seviyesine uygunluk aranır. Bu seviyeler sağlanacak onay seviyeleri anlamına gelmemekte olup, sağlanacak onay seviyesi için yönetmeliklerin/regülasyonların geçiĢ hükümleri ve tamamlanmamıĢ aracın tip onay tarihi dikkate alınır. Ancak bu durum, temel araç uygunluk belgesi 1/11/2014 tarihinden sonra olan tamamlanmamıĢ araç için 661/2009/AT Yönetmeliğinin ve bu Tebliğin uygulanmasını engellemez. Kapsam geniĢletme, tip onaylarının geçerliliği ve tescil uygulaması MADDE 5 – (1) 1/11/2012 tarihinden önce alınmıĢ araç, sistem, aksam ve ayrı teknik ünite tip onaylarının geçerliliği ve bu onaylara kapsam geniĢletme yapılması, 661/2009/AT Yönetmeliği çerçevesinde 1/11/2014 tarihinden sonra da devam eder. Ancak, 661/2009/AT Yönetmeliğinin 17 nci maddesi ile yürürlükten kaldırılan yönetmeliklerin yerine geçen AB yönetmelikleri ve/veya BM/AEK Regülasyonları ile getirilen ve mevcut onayları etkileyen ilave Ģartlar varsa, tip onayları geçerliliğini kaybeder. a) 1/11/2012 tarihi öncesinde tip onayı alınan ve 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin on dördüncü fıkrası çerçevesinde 1/11/2014 tarihi itibarı ile de geçerliliği devam edecek ve kapsam geniĢletmesi yapılabilecek olan sistem, aksam ve ayrı teknik ünite tip onaylarının bulunduğu yönetmelik listesi, uygulama alanları ile birlikte bu Tebliğin Ek-1’inde yer almaktadır. Bu kapsamdaki onaylar, 1/11/2012 sonrasında alınacak araç tip onaylarında ve kapsam geniĢletmelerinde de kullanılabilir. b) 1/11/2012 tarihi öncesinde tip onayı alınan ve 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin on dördüncü fıkrası çerçevesinde 1/11/2014 tarihi itibarı ile geçerliliğini kaybeden ve kapsam geniĢletmesi devam etmeyecek olan yönetmelikler ise bu Tebliğin Ek2’sinde yer almaktadır. 1/11/2012 öncesinde tip onayı almıĢ araçların 1/11/2014 tarihine kadar yapılacak kapsam geniĢletmelerinde bu Tebliğin Ek-2’sinde belirtilen söz konusu yönetmeliklerin onayları kullanılabilir ancak, 1/11/2012 tarihinden sonra ilk defa tip onayı alacak araçlarda kullanılamaz. (2) 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin beĢinci fıkrası kapsamında tip onayları 1/11/2014 tarihinden itibaren geçerliliğini kaybeden ve uygunluk belgesi tarihi 1/11/2014 öncesi olan; tam araçlar anılan tarihten itibaren 12 ay içerisinde satılmalı ve tescil edilmeli, tamamlanmamıĢ araçlar ise anılan tarihten itibaren 18 ay içerisinde satılmalı ve temel aracın tip onay tarihinde geçerli olan hükümler çerçevesinde tamamlanarak bu süre zarfında tescil edilmelidir. 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin dördüncü, altıncı, dokuzuncu, onuncu ve onüçüncü fıkralarında belirtilen tarihlerden itibaren tip onayları geçerliliğini kaybeden ve uygunluk belgesi tarihi anılan tarihlerden önce olan; tam araçlar anılan tarihlerden itibaren 12 ay içerisinde satılmalı ve tescil edilmeli, tamamlanmamıĢ araçlar ise anılan tarihlerden itibaren 18 ay içerisinde satılmalı ve temel aracın tip onay tarihinde geçerli olan hükümler çerçevesinde tamamlanarak bu süre zarfında tescil edilmelidir. Güncelleme MADDE 6 – (1) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ünde bu Tebliğin Ek-1’ini etkileyecek değiĢiklik yapıldığı takdirde bu Tebliğin Ek-1’i güncellenmemiĢse, anılan Yönetmeliğin Ek-3’ü esas alınır. Yürürlük MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 8 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı yürütür. Ek-1 1/11/2014 Tarihinden Sonra Kapsam GeniĢletmesi Devam Edebilecek Yönetmelikler ve Uygulama Alanları 2007/46/AT Ek-IV Bölüm I’deki Madde Numarası 3 4 5 Konusu Yakıt depoları/arka koruma tertibatları Arka tescil plakası yeri Direksiyon döndürme kuvveti 6 Kapı kilitleri ve menteĢeleri 7 Sesli ikaz 8 10 Dolaylı görüĢ cihazları Yedek Fren Balataları ve Kampanaları Ġlgili Yönetmelik EĢdeğer Mevzuat Uygulama Alanı 70/221/AT Yönetmeliği BM/AEK R-34 ve BM/AEK R-58 M, N, O, Ayrı Teknik Ünite (ç) (d) 70/222/AT Yönetmeliği AB/1003/2010 M, N, O 70/311/AT Yönetmeliği BM/AEK R-79* M, N, O BM/AEK R-11 ve M1, N1 70/387/AT AB/130/2012 Yönetmeliği (basamaklar, marĢpiye M1, N1, N2, N3 ve el tutamakları) 70/388/AT BM/AEK R-28 M, N, Aksam Yönetmeliği 2003/97/AT BM/AEK R-46 M, N, Aksam Yönetmeliği BM/AEK R-90 Ayrı Teknik Ünite (f) Radyo parazitleri 72/245/AT (elektromanyetik Yönetmeliği uyumluluk) BM/AEK R-10 M, N, O, Aksam, Ayrı Teknik Ünite (a) 74/60/AT Yönetmeliği BM/AEK R-21 M1 12 Ġç donanım 13 Hırsızlığa karĢı önlem ve immobilizer 71/320/AT Yönetmeliği 74/61/AT Yönetmeliği BM/AEK R-18 BM/AEK R-116 M2, M3, N2, N3, Aksam, Ayrı Teknik Ünite M1, N1, 14 16 Koruyucu 74/297/AT direksiyon Yönetmeliği DıĢ çıkıntılar [Köpekbalığı 74/483/AT yüzgeci (shark Yönetmeliği fin) anten hariç] 17 Hız göstergesi ve 75/443/AT geri vites Yönetmeliği 18 Zorunlu etiketler 19 20 27 32 34 35 36 37 42 43 44 45 46B 76/114/AT Yönetmeliği Emniyet kemeri bağlantıları, Isofix bağlantı 76/115/AT sistemleri ve Yönetmeliği Isofiks üstten çocuk koltuğu bağlantı aparatı Aydınlatma ve ıĢıklı sinyal 76/756/AT cihazlarının Yönetmeliği yerleĢtirilmesi 77/389/AT Çeki kancaları Yönetmeliği 77/649/AT Ön görüĢ alanı Yönetmeliği Buz çözme/buğu 78/317/AT giderme Yönetmeliği Cam 78/318/AT yıkama/silme Yönetmeliği 2001/56/AT Isıtma sistemleri Yönetmeliği 78/549/AT Çamurluklar Yönetmeliği 89/297/AT Yan koruma Yönetmeliği 91/226/AT Paçalık sistemleri Yönetmeliği Kütleler ve 92/21/AT boyutlar Yönetmeliği (otomobiller) 92/22/AT Emniyet camı Yönetmeliği Motorlu araçların ve römorklarının 92/23/AT havalı lastikleri Yönetmeliği (Sınıf C1) ve/veya BM/AEK R97 Aksam, Ayrı Teknik Ünite (g) BM/AEK R-12 M1, N1 (a) BM/AEK R-26 M1, Ayrı Teknik Ünite (b) BM/AEK R-39 ve AB/130/2012 (geri vites) M, N (e) AB/19/2011 M, N, O BM/AEK R-14 M2, M3 BM/AEK R-48 M, N, O AB/1005/2010 M, N BM/AEK R-125 M1 AB/672/2010 M1 AB/1008/2010 M1 BM/AEK R-122 M, N, O, Aksam AB/1009/2010 M1 BM/AEK R-73 N2, N3, O3, O4 AB/109/2011 N, O AB/1230/2012 M1 BM/AEK R-43 M, N, O, Aksam BM/AEK R-30 Aksam (c) 47 48 49 50 Hız sınırlayıcı cihazlar 92/24/AT Yönetmeliği Kütleler ve boyutlar (44 numaralı satırda belirtilenin dıĢındaki araçlar) (Otomatik olmayan dingil kaldırma tertibatına haiz araçlar için verilmiĢ 97/27/AT 97/27/AT ulusal Yönetmeliği tip onayları, AB/1230/2012 Yönetmeliğinin geçici 1 inci maddesinin üçüncü fıkrası çerçevesinde 1/1/2016 tarihinden itibaren geçersiz hale gelir.) Kabinlerin dıĢ 92/114/AT çıkıntıları Yönetmeliği Bağlantı tertibatları 94/20/AT Yönetmeliği BM/AEK R-89 M2, M3, N2, N3, Ayrı Teknik Ünite AB/1230/2012 M2, M3, N, O BM/AEK R-61 N BM/AEK R-55 BM/AEK R-102 M, N, O, Aksam N2, N3, O3, O4, Aksam Alev 95/28/AT BM/AEK R-118 M3, Aksam dayanıklılığı Yönetmeliği Ön koruma 2000/40/AT N2, N3, Ayrı 57 BM/AEK R-93 tertibatları Yönetmeliği Teknik Ünite Ek-1 için açıklamalar: * ―BM/AEK Regülasyon 79‖ kısaltması olarak ―BM/AEK R-79‖ kullanılmıĢtır. (a) Elektrik tahrikli araçlar için uygulanmaz. (b) Sinyal alıcı veya verici, ayrı teknik ünite kapsamındaki antenlere uygulanmaz. (c) Sadece, lastik boyutu "Z" olarak tanımlanan C1 sınıfı lastikler için uygulanır ve bu lastiklerin 1/11/2014 tarihinden sonrasında da üretimine devam edilebilir, satılabilir ve piyasaya arz edilebilir. (ç) LPG veya CNG ile donatılmıĢ M ve N kategorisi araçlar için BM/AEK R-67 veya BM/AEK R-110 uyarınca bir araç tip onayı gereklidir. (d) BM/AEK R-34'ün Bölüm II'sini kapsamamaktadır. (e) AB/130/2012 Yönetmeliğinin Geçici 1 inci maddesinin ikinci fıkrasına bakınız. (f) Frenleri 71/320/AT tip onaylı olan; M1 3,5 ton, M2 3,5 ton, N1, O1 ve O2 sınıfı araçların ve römorkların donatıldığı fren balatası komplelerinin, yedek parçalar gibi ayrı teknik üniteler olarak alacakları tip onayları için uygulanır. Fren diskleri ve 51 kampanaları için uygulanmaz. (g) BM/AEK R-116 onayı varsa, BM/AEK R-18 onayı aranmaz; BM/AEK R-116’da yer alan dipnot (3) geçerlidir. Ek-2 1/11/2014 Tarihinden Sonra Geçerliliği ve Kapsam GeniĢletmesi Sona Erecek Yönetmelikler 2007/46/AT Ek-IV Bölüm I’deki Madde Numarası Konusu 9 Fren sistemi (b) 15 Koltuk mukavemeti 19 21 22 Emniyet kemeri bağlantıları (c) Geri yansıtıcılar (reflektörler) Uç hat iĢaret, ön konum (yan) arka konum (yan), stop, yan iĢaret, gündüz sürüĢ lambaları 23 Sinyal lambaları 24 Arka tescil plaka lambaları Ġlgili Yönetmelik 71/320/AT Yönetmeliği 74/408/AT Yönetmeliği 76/115/AT Yönetmeliği 76/757/AT Yönetmeliği 76/758/AT Yönetmeliği 76/759/AT Yönetmeliği 76/760/AT Yönetmeliği 25 Ön farlar (ampulleri dahil) 76/761/AT Yönetmeliği 26 Ön sis lambaları 28 Arka sis lambaları 29 Geri vites lambaları 30 Park lambaları 76/762/AT Yönetmeliği 77/538/AT Yönetmeliği 77/539/AT Yönetmeliği 77/540/AT Yönetmeliği 77/541/AT Yönetmeliği 78/316/AT Yönetmeliği 31 33 Emniyet kemerleri ve bağlama sistemleri Kumandaların, ikaz düzeninin ve göstergelerin Yerine Geçen Mevzuat (a) BM/AEK R-13, BM/AEK R-13H BM/AEK R-17, BM/AEK R-80 BM/AEK R-14 BM/AEK R-3 BM/AEK R-7, BM/AEK R-87, BM/AEK R-91 BM/AEK R-6 BM/AEK R-4 BM/AEK R-1, BM/AEK R-8, BM/AEK R-20, BM/AEK R-31, BM/AEK R-37, BM/AEK R-98, BM/AEK R-99, BM/AEK R-112, BM/AEK R-123 BM/AEK R-19 BM/AEK R-38 BM/AEK R-23 BM/AEK R-77 BM/AEK R-16 BM/AEK R-121 tanıtımı 38 Koltuk baĢlıkları 46 Lastikler (1/11/2014 tarihinde montajı ile ilgili geçerlilik bitmekte, diğerleri için de 661/2009/AT Yönetmeliğinde belirtilen tarihler geçerlidir. Ayrıca, bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının lastiklerle ilgili uygulanmasında (1/11/2012 tarihi yerine), 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen tarihler dikkate alınır.) 52 Otobüsler 53 Önden çarpma 54 Yandan çarpma 78/932/AT Yönetmeliği BM/AEK R-25, BM/AEK R-17 92/23/AT Yönetmeliği AB/458/2011 (montajı) BM/AEK R-30, BM/AEK R-54, BM/AEK R-64, BM/AEK R-117 2001/85/AT Yönetmeliği 96/79/AT Yönetmeliği 96/27/AT Yönetmeliği 98/91/AT Yönetmeliği BM/AEK R-107 ve BM/AEK R-66 BM/AEK R-94 BM/AEK R-95 Tehlikeli madde taĢıyan BM/AEK R-105 araçlar Ek-2 için açıklamalar: (a) Bu sütunda belirtilen BM/AEK Regülasyonlarının hangi araç kategorilerinde uygulandığı; açıklayıcı dipnotları ile birlikte 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek-IV’ünde veya Ek XI’inde (özel amaçlı araçlar), 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ünde veya ilgili BM/AEK Regülasyonunun kapsam maddesinde belirtilmektedir. Aynı satırda yerine geçen mevzuat olarak gösterilen birden fazla BM/AEK Regülasyonunun, araç kategorilerine göre hangilerinin birlikte ve/veya ayrı ayrı uygulanacağı hususu da 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek-IV’ünde veya Ek XI’inde (özel amaçlı araçlar) yer almaktadır. 56 (b) Fren sistemi için 71/320/AT veya BM/AEK R-13H onayı olup elektronik kararlılık kontrol sistemi (ESC) bulunmayan M1 ve (AT)715/2007 Yönetmeliğine göre referans kütlesi 1305 kg’ı geçmeyen N1 kategorisi araç tipleri için BM/AEK R13H’ın Ek-9 Bölüm A veya BM/AEK R-13’ün Ek-21 Ģartlarına uygun olduğunu belirten teknik rapor gereklidir, bu kapsamda AB veya BM/AEK onay kuruluĢlarına bağlı teknik servisler tarafından BM/AEK R-13H’ın Ek-9 Bölüm A veya BM/AEK R-13’ün Ek-21 Ģartlarına uygun olduğunu belirten teknik rapor bulunması halinde tip onayları geçerli kabul edilir. 71/320/AT veya BM/AEK R-13.10 seviyesi onayı olan diğer araçlar (birinci cümlede bahsedilenler dıĢındaki) için tip onaylarının ve AB veya BM/AEK onay kuruluĢlarına bağlı teknik servisler tarafından verilmiĢ uygun teknik servis raporu bulunması halinde raporların geçerliliği, 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-4’ünün Çizelge 2’sinde yer alan tarihlere kadar devam eder. (c) Ek-1’deki 19 numaralı satırda belirtilen uygulama alanı ile ilgili hususlar dıĢındaki uygulamalar. [R.G. 10 Eylül 2014 – 29115] —— • —— BAKANLAR KURULU KARARI Karar Sayısı : 2014/6736 Elazığ Ġlinde tesis edilecek Pembelik Barajı ve Hidroelektrik Santralinin yapımı amacıyla ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların tapuda Hazine adına tescil edilmek üzere Maliye Bakanlığı tarafından acele kamulaĢtırılması; anılan Bakanlığın 23/7/2014 tarihli ve 22044 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 1/9/2014 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır. Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan B. ARINÇ A. BABACAN Y. AKDOĞAN N. KURTULMUġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı B. BOZDAĞ A. ĠSLAM V. BOZKIR F. IġIK Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi Teknoloji Bakanı F. ÇELĠK Ġ. GÜLLÜCE C. YILMAZ N. ZEYBEKCĠ ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri Bakanı Ekonomi Bakanı T. YILDIZ A. Ç. KILIÇ M. M. EKER N. CANĠKLĠ Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı E. ALA C. YILMAZ Ö. ÇELĠK M. ġĠMġEK ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı N. AVCI Ġ. YILMAZ V. EROĞLU Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı M. MÜEZZĠNOĞLU L. ELVAN Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı Kararın Eki Liste [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— YÖNETMELĠK ve V. ve Maliye Bakanlığından: HAZĠNE TAġINMAZLARININ ĠDARESĠ HAKKINDA YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK MADDE 1 – 19/6/2007 tarihli ve 26557 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Y-önetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (Ģ) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―Ģ) SözleĢme: Ġdare ile müĢteri arasında yapılan ve ita amirince imzalanan yazılı anlaĢmayı, irtifak hakkı tesisinde ise Ġdare ile müĢteri arasında irtifak hakkına iliĢkin hükümleri içerecek Ģekilde doğrudan tapu müdürlüğünde düzenlenen resmi senedi,‖ MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinde yer alan ―malmüdürleri‖ ibaresi ―varsa milli emlak müdürü, yoksa malmüdürü‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 12 – (1) Tahmin edilen bedel, bedel tespit komisyonunca tespit edilir ve karara bağlanır. Bedel tespit ve takdirinde, taĢınmazın konumu ve özellikleri göz önünde bulundurulmak suretiyle rayiç bedel esas alınır. (2) Ancak bu bedel; a) SatıĢ, trampa, arsa karĢılığı veya kat karĢılığı inĢaatta; üzerinde bulunan ve mevcut durumu itibariyle kullanılması ekonomik olmayan binaların yıkım masrafını aĢan asgari levazım bedeli ve varsa bu nitelikte olmayan diğer binaların Çevre ve ġehircilik Bakanlığınca belirlenen yapı yaklaĢık birim maliyetlerinden az olmamak üzere aĢınma payı da dikkate alınarak belirlenecek rayiç bedel ile taĢınmazın zemininin rayiç değerinin toplamıdır. b) 4706 sayılı Kanunun ek 3 üncü maddesine göre irtifak hakkı tesis edilecek taĢınmazlarda ön izin verilmesinden itibaren beĢ yıl içerisinde taahhüt edilen yatırımı tamamlayarak aynı süre içerisinde taĢınmazı doğrudan satın almak için baĢvuruda bulunan hak sahiplerine yapılacak satıĢlarda satıĢ bedeli; ilana çıkılmadan önce irtifak hakkı tesisi amacı da dikkate alınarak taĢınmaz için belirlenen rayiç bedelin her yıl Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında artırılması suretiyle bulunan değerdir. c) Kullanma izni verilmesi veya irtifak hakkı tesis edilmesinde ilk yıl için taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde ikisi, kiralamalarda ise yüzde dördüdür. ç) Kamu yararına çalıĢan dernekler ile vergi muafiyeti tanınan vakıflar lehine; yönetim binası ile üyelerinin sosyal ve diğer ihtiyaçlarını karĢılamaya yönelik lokal, sosyal tesis gibi tesisler ile tamamen gelir elde etmek amaçlı tesisler hariç olmak üzere tüzüklerinde veya senetlerinde yer alan asli kuruluĢ amaçlarında kullanılmak üzere ihtiyaç duydukları taĢınmazlar üzerinde tesis edilecek irtifak hakları ile verilecek kullanma izinlerinde, ilk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biri, eğitim tesisleri yapılması amacıyla tesis edilecek irtifak hakları ile verilecek kullanma izinlerinde, irtifak hakkı veya kullanma izni süresince, taĢınmazın üzerinde yürütülen eğitim faaliyetlerinin toplam faaliyetlerin en az yüzde seksenini oluĢturması, bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği taĢıması ve bu tesislerin her biriminde verilen her türlü hizmetin yüzde onunun bedelsiz olarak ihtiyaç sahiplerine sunulması kaydıyla ilk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin binde beĢidir. d) Vakıflarca kurulan yükseköğretim kurumlarının kendi kuruluĢ kanunlarında yer alan asli kuruluĢ gayelerine uygun olarak kullanılmak üzere bina ve tesis yapılmak amacıyla tesis edilecek irtifak hakları ile verilecek kullanma izinlerinde ilk yıl için; irtifak hakkı veya kullanma izni süresince, bu tesislerin her biriminde verilen her türlü hizmetin yüzde onunun bedelsiz olarak ihtiyaç sahiplerine sunulması kaydıyla taĢınmazın rayiç bedelinin binde beĢidir. e) Kamu yararına çalıĢan dernekler ile vergi muafiyeti tanınan vakıflara, yönetim binası ile üyelerinin sosyal ve diğer ihtiyaçlarını karĢılamaya yönelik lokal, sosyal tesis gibi tesisler ile tamamen gelir elde etmek amaçlı tesisler hariç olmak üzere tüzüklerinde veya senetlerinde yer alan asli kuruluĢ amaçlarında kullanılmak üzere yapılacak kiralamalarda, ilk yıl kira bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde ikisi, eğitim amaçlı yapılacak kiralamalarda kira süresince, taĢınmazın üzerinde yürütülen eğitim faaliyetlerinin toplam faaliyetlerin en az yüzde seksenini oluĢturması ve bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği taĢıması kaydıyla ilk yıl kira bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biridir. f) Vakıflarca kurulan yükseköğretim kurumlarının kendi kuruluĢ kanunlarında yer alan asli kuruluĢ gayelerine uygun olarak kullanılmak üzere yapılacak kiralamalarda ilk yıl için taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biridir. g) Tarım ve hayvancılık ile sanayi amaçlı tesis edilecek irtifak hakları ve verilen kullanma izinlerinde ilk yıl için; irtifak hakkı veya kullanma izni süresince, taĢınmazın üzerinde yürütülen tarım ve hayvancılık ile sanayi faaliyetlerinin toplam faaliyetlerin en az yüzde seksenini oluĢturması ve bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği taĢıması kaydıyla, taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biri, aynı amaçla yapılan kiralamalarda ise yüzde birbuçuğudur. ğ) Geleneksel el sanatları faaliyetleri ile münhasıran yöresel ürünlerin üretilmesi ve pazarlanması için yapılacak kiralamalarda ilk yıl için; kira süresince, taĢınmazın üzerinde yürütülen geleneksel el sanatları ile münhasıran yöresel ürünlerin üretilmesi ve pazarlanması faaliyetlerinin toplam faaliyetler içinde en az yüzde seksenini oluĢturması ve bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği taĢıması kaydıyla taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biridir. h) Deniz turizmi araçlarına güvenli bağlama, karaya çekme, bakım, onarım ve sosyal hizmetlerden birkaçını veya tamamını sunan deniz turizmi tesisleri yapılmak amacıyla, kullanma izni veya irtifak hakkı verilmesi talep edilen alanda projelendirilmiĢ veya mendireklerle çevrilmiĢ deniz yüzeyinin de bulunması hâlinde, ilk yıl için deniz yüzeyinin kullanma izni metrekare birim bedeli; proje sahasındaki kara parçası için Yönetmelik hükümlerine göre tespit edilen kullanma izni veya irtifak hakkı beher metrekare bedelinin yüzde onudur. (3) Ġrtifak hakkı ve kullanma izinlerinde ilk yıl bedeli ihale bedeline, ikinci ve üçüncü yıl bedelleri ise sözleĢmeleri gereğince tespit edilecek bedellere yüzde yetmiĢ indirim uygulanarak tahsil edilir. (4) Ön izin bedeli, ihale bedelinin; birinci ve ikinci yıllar için yüzde yirmisi, üçüncü yıl için yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Bu Ģekilde belirlenen ön izin bedeli ikinci, üçüncü ve dördüncü yıllar için; ihale bedelinin Yönetmeliğin 14 üncü maddesi uyarınca arttırılması sonucunda oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, irtifak hakkı veya kullanma izni ihale bedelidir. (5) Ön izin verilen hâllerde, ilk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli; ihale ile belirlenen bedelin ön izinde geçen süre dikkate alınarak Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında artırılması suretiyle tespit edilecek bedeldir. Ancak, tarımsal amaçla ön izin verilen hallerde bu bedel; Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) kullanılarak belirlenir. (6) Ġdarece bedel tespit ve takdir edilirken gerektiğinde bedel veya bedelin hesabında kullanılacak fiyatlar, ilgili kuruluĢ veya bilirkiĢilerden de araĢtırılabilir. (7) Tahmin edilen bedel; 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu Ġhale Kanununa tabi olmaksızın, 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu hükümlerine göre sermaye piyasasında değerleme faaliyetinde bulunmak üzere yetkilendirilen değerleme kuruluĢları ile Bakanlık merkez denetim elemanları ve/veya Maliye Uzmanlarına tespit ettirilebilir. Bu Ģekilde tespit ettirilen bedel, tahmin edilen bedel olarak dikkate alınır. (8) Tahsisli taĢınmazlar ile kamu hizmeti görülmek üzere genel bütçe kapsamındaki kamu idarelerince kiralanan taĢınmazlarda büfe, kantin, çay ocağı ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere kiraya verilecek yerlerin tahminî kira bedeli; yukarıdaki hükümlere tabi olmaksızın ilgili Ġdare yetkililerinden alınacak personel sayısı, elde edilen gelir, kiralanacak alan gibi bilgiler de göz önünde tutularak Ġdarece tespit edilir. (9) Bakanlık; dolgu, iskele, rıhtım, mendirek, dalgakıran, boru hatları, Ģamandıra, platform, dolfen, liman, yat limanı, kruvaziyer liman, yat çekek yeri yatırımı yapılmak amacıyla tesis edilen irtifak hakları veya verilen kullanma izinlerinde ve ahĢap iskelelerin kiralamalarında, kullanım amaçları da göz önünde bulundurarak illere, ilçelere ve yatırımın bulunduğu yere göre yıllık maktu metrekare birim bedellerini belirlemeye yetkilidir. (10) Tespit ve hesaplamalar bunun dayanaklarının da eklendiği ―Ön Ġzin / Kira / Kullanma Ġzni / Ġrtifak Hakkı / Trampa / SatıĢ Bedeli Tespitine Ait Hesap Tutanağı‖nda (Ek6) ve ―Büfe, Kantin, Çayocağı Gibi Yerlere Ait Tespit ve Tahmin Edilen Kira Bedeli Hesap Tutanağı‖nda (Ek-7) gösterilir, tutanak asıl evrak arasında saklanır. (11) Bakanlık; uluslararası değerleme standartlarına uygun olarak, Hazine taĢınmazlarının satıĢı, trampası, arsa veya kat karĢılığı inĢaat yaptırılması, kiraya verilmesi, ön izin verilmesi ve üzerlerinde irtifak hakkı tesis edilmesi, kullanma izni verilmesi ve ecrimisil iĢlemlerine esas olacak bedellerin tespitine iliĢkin değerleme kriterleri ile Bakanlık tarafından belirlenen diğer taĢınmazların değerleme iĢlemleri konusundaki kriterleri oluĢturmaya, değerlemeye iliĢkin standardizasyonu sağlamaya, yapılacak bedel tespiti ve takdirlerine iliĢkin standart, ilke, yöntem ve teknikleri geliĢtirmeye ve taĢınmaz değerlemelerinde izlenecek usul ve esasları belirlemeye yetkilidir.‖ MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢtir. ―Ancak, tarım arazilerinin kiraya verilmesinde peĢinatın dıĢında kalan kira bedelleri, aynı yıl kira dönemi içinde olmak kaydıyla, dönemin son ayında ve tek seferde ödenebilir.‖ MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 14 – (1) Bir yıldan uzun süreli kira, irtifak hakkı ve kullanma izni sözleĢmelerinde ikinci ve izleyen yıllar bedelleri, Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise ikinci ve izleyen yıllar bedelleri, Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında arttırılır.‖ MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(3) Gerekli görülen hâllerde; il ve ilçelerde birden fazla bedel tespit komisyonu kurulabilir, illerde kurulacak komisyonlarda farklı ilçelerden baĢkan veya üyeler görevlendirilebilir.‖ MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 44 üncü maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢtır. MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 46 ncı maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―Ġrtifak hakkı tesisinde, Ġdare ile müĢteri arasında sözleĢme imzalanmaksızın irtifak hakkına iliĢkin hükümler doğrudan tapu müdürlüğünde düzenlenen resmi senede iĢlenir.‖ MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 47 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―tarıma elveriĢli arazilerin muhtaç çiftçilere kiraya verilmesi‖ ibaresi ―tarım arazilerinin kiraya verilmesi‖ Ģeklinde, ikinci fıkrasında yer alan ―Tarıma elveriĢli arazilerin muhtaç çiftçilere kiraya verilmesinde‖ ibaresi ise ―Tarım arazilerinin kiraya verilmesinde‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 53 üncü maddesinin birinci fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ ve mevcut ikinci fıkrası beĢinci fıkra olarak aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(2) Ġrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibi tarafından, irtifak hakkı ve kullanma izninin üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi halinde; varsa, Ġdareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların Ġdarece verilen süre içerisinde giderilmesi, irtifak hakkından veya kullanma izninden dolayı Ġdare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, Ġdarece belirlenecek yeni bedel ve sözleĢme koĢullarının kabul edilmesi kaydıyla, irtifak hakkı ve kullanma izninin devrine Bakanlıkça izin verilebilir. (3) Ancak, irtifak hakkı bağımsız ve sürekli nitelikli ise, bu hak Bakanlıktan izin alınmadan devredilebilir. Bu durumda, irtifak hakkını herhangi bir Ģekilde devralan kiĢiler, bir ay içinde Ġdareye müracaat ederek günün rayicine göre Ġdarece belirlenecek yeni bedel ve koĢullarla ilgili tapu müdürlüğünde yeniden resmi senet düzenlemek zorundadırlar. (4) 6362 sayılı Kanuna tabi olan ve payları borsada iĢlem gören Ģirketler ile bağımsız ve sürekli nitelikli irtifak hakları hariç olmak üzere, irtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibinin Ģirket olması halinde; Ģirketin, irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, irtifak hakkı veya kullanma izninin devri olarak kabul edilir ve ikinci fıkraya göre iĢlem yapılır. (5) Topraksız ve az topraklı çiftçilere kiraya verilen arazilere iliĢkin sözleĢmeler ile ön izin sözleĢmeleri devredilemez ve bu sözleĢmelere ortak alınamaz. Ön izin sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak alınamaz.‖ MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 63 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 63 – (1) SatıĢ bedellerinin tedavüldeki Türk Parası ile ödenmesi esastır. Ancak, Hazine MüsteĢarlığınca ihraç edilen Devlet Ġç Borçlanma Senetleri veya bu senetler yerine düzenlenen belgeler nominal değeri üzerinden (Bu senet ve belgelerin nominal bedele faiz dâhil edilerek ihraç edilmiĢ olması hâlinde, bu iĢlemlerde anaparaya tekabül eden satıĢ değerleri esas alınır.) ödeme aracı olarak kabul edilir.‖ MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 67 nci maddesinin dördüncü fıkrasının (a), (b), (d), (e), (f) ve (ı) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddeye (ı) bendinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir. ―a) Tarım arazilerinin kiraya verilmesi, b) Tahsisli taĢınmazlar ile kamu hizmeti görülmek üzere genel bütçe kapsamındaki kamu idarelerince kiralanan taĢınmazların ticari amaçla kullanılması mümkün olan bölümlerinden Bakanlıkça belirlenenlerin dıĢında kalanların kiraya verilmesi, d) Baz istasyonları, radyo ve televizyon vericileri ile radyolink vericileri gibi tesisler için ihtiyaç duyulan yerlerin kiraya verilmesi, e) TaĢınmazların genel bütçe kapsamı dıĢındaki kamu idarelerine kiraya verilmesi, f) TaĢınmazların ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı yapılmak amacıyla kiraya verilmesi, ı) Balıkçı barınaklarının o yörede en az on iki aydan beri faaliyette bulunan su ürünü kooperatiflerine veya su ürünü kooperatif birliklerine kiraya verilmesi,‖ ―i) Çevre ve ġehircilik Bakanlığınca belirlenen esaslar çerçevesinde ahĢap iskelelerin kiraya verilmesi, j) TaĢınmazların; mevzuatında yer alan özel hükümler doğrultusunda doğrudan kiraya verilmesi öngörülen kiĢilere kiraya verilmesi, k) TaĢınmazların; kamu yararına çalıĢan dernekler ile vergi muafiyeti tanınan vakıflara; yönetim binası ile üyelerinin sosyal ve diğer ihtiyaçlarını karĢılamaya yönelik lokal, sosyal tesis gibi tesisler hariç olmak üzere sağlık ve eğitim amaçlı kiraya verilmesi, l) TaĢınmazların; vakıflarca kurulan yükseköğretim kurumları ile kanunla kurulmuĢ kurum ve kuruluĢlar ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarına, kendi kuruluĢ kanunlarında yer alan asli kuruluĢ gayelerine uygun olarak kullanılmak üzere kiraya verilmesi, m) TaĢınmazların geleneksel el sanatları faaliyetleri yapılması ile münhasıran yöresel ürünlerin üretilmesi ve pazarlanması amacıyla kiraya verilmesi.‖ MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 70 inci maddesinin altıncı fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(6) Tahsisli taĢınmazlar ile kamu hizmeti görülmek üzere genel bütçe kapsamındaki kamu idarelerince kiralanmıĢ olan taĢınmazların ticari amaçla kullanılması mümkün olan yerlerinin kiralanmasına iliĢkin özel mevzuatlarda yer alan hükümler saklıdır.‖ MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 72 inci maddesi, baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―Ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı amaçlı kiralama iĢlemleri MADDE 72 – (1) 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu ile 23/8/2012 tarihli ve 28390 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Ağaçlandırma Yönetmeliği hükümleri uyarınca Hazine taĢınmazları, üzerinde ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı yapmak isteyen gerçek veya tüzel kiĢilere kiraya verilebilir. (2) Ağaçlandırma amacıyla yapılan kiralamalarda yıllık kira bedeli, Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğünce fidan türleri ve arazi verim sınıfları dikkate alınarak her yıl belirlenen bedeldir. Bu bedel, ilk beĢ yıl yüzde elli indirimli olarak tahsil edilir. (3) Ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı amaçlı kiralama iĢlemlerine iliĢkin usul ve esaslar Bakanlıkça çıkarılacak tebliğde gösterilir.‖ MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 73 üncü maddesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki 73/A maddesi eklenmiĢtir. ―Alt kiracılık MADDE 73/A – (1) Hazine taĢınmazları, talepleri halinde kamu idarelerine, kanunla kendilerine verilen yetki ve görevleri yerine getirmek amacıyla; cari yıl kira bedeline ilave olarak kamu idaresi ile üçüncü kiĢi arasında düzenlenen kira sözleĢmesinden elde edilen gelirin, cari yıl kira bedelinden fazla olan kısmının yüzde yirmibeĢinin Hazineye ayrıca ödenmesi kaydıyla alt kiracılık hakkı da tanınmak suretiyle kiralama yapılabilir. (2) Gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerince kiralanan taĢınmazın kiralama amacının asli unsuru dıĢında kalan ve yüzölçümün yüzde yirmibeĢini geçmeyen kısmının, kiracı tarafından üçüncü kiĢilere kiraya verilmesine, elde edilen kira gelirinin yüzde yirmibeĢinin Hazineye ödenmesi Ģartıyla Bakanlık tarafından izin verilebilir. (3) Bu madde uyarınca kendilerine alt kiracılık hakkı tanınan gerçek ve tüzel kiĢiler bu haklarını kısmen veya tamamen devredemez ve sözleĢmelerine ortak alamaz.‖ MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 74 üncü maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―SözleĢme hükümlerine aykırı davranılması,‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―üst üste iki taksidin vadesinde ödenmemesi,‖ ibaresi eklenmiĢ ve üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(3) Tarım arazilerinin kiraya verilmesine iliĢkin sözleĢmeler hariç kira sözleĢmesinin feshedilmesi halinde, kiracıdan cari yıl kira bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında ayrıca tazminat alınır.‖ MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin 74 üncü maddesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki 74/A maddesi eklenmiĢtir. ―Hafriyat toprağı ile inĢaat ve yıkıntı atıkları depolama alanlarının kiraya verilmesi MADDE 74/A – (1) 18/3/2004 tarihli ve 25406 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hafriyat Toprağı, ĠnĢaat ve Yıkıntı Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği hükümleri uyarınca depolama sahası olarak belirlenen alanlarda kalan Hazine taĢınmazları; a) Varsa öncelikle büyükĢehir belediyelerine, yoksa ilgili belediyelere düzenlenecek protokol uyarınca, b) Belediyelerin talebinin olmaması halinde ise gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerine, sahaya dökülebilecek toplam malzeme miktarı ile birim bedelinin çarpımı sonucu bulunan tahmini kira bedeli üzerinden malzemenin dökülebileceği süre de dikkate alınarak, kiraya verilebilir.‖ MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 75 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkra eklenmiĢ ve diğer fıkralar buna göre teselsül ettirilmiĢtir. ―(1) Ġrtifak hakkı veya kullanma izni ihalesi sonucunda, yapılacak yatırım için ön izne ihtiyaç duyulması halinde, lehine irtifak hakkı tesis edilecek veya kullanma izni verilecek yatırımcıya; fiili kullanım olmaksızın tescil, ifraz, tevhit, terk ve benzeri iĢlemlerin yapılması veya imar planının yaptırılması, değiĢtirilmesi ya da uygulama projelerinin hazırlanması ve onaylatılması gibi iĢlemlerin yerine getirilebilmesi için bir yıl süreyle ön izin verilir. Bu süre içerisinde belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin Ġdare tarafından uygun görülmesi halinde bu süre bedeli karĢılığında bir yıl uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya Ġdarece kabul edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin Ġdare tarafından uygun görülmesi halinde birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin bedeli, Yönetmeliğin 12 nci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca belirlenir. Ön izin döneminde süre dondurulmaz. (2) Ön izin süresi içerisinde yükümlülüklerin yerine getirilmesi hâlinde, Yönetmeliğin 12 nci maddesinin beĢinci fıkrası uyarınca tespit edilecek bedel üzerinden Yönetmeliğin eki Ġrtifak Hakkına ĠliĢkin Resmi Senede Yazılacak Hükümleri (Ek-14) içerecek Ģekilde resmi senet düzenlenmesi suretiyle irtifak hakkı tesis edilir veya Yönetmeliğin eki Kullanma Ġzni SözleĢmesinin (Ek-16) düzenlenmesi suretiyle kullanma izni verilir. Ancak, ön izin süresi bitmeden önce irtifak hakkı kurulması veya kullanma izni verilmesinin talep edilmesi hâlinde, ön izin sözleĢmesinde öngörülen yükümlülüklerin yerine getirilmiĢ olması kaydıyla, ön izin süresinin kalan kısmına iliĢkin bedel, kurulacak irtifak hakkı veya kullanma izni bedelinden mahsup edilir.‖ ―(3) Ġdarece; taĢınmaza ihtiyaç duyulan veya taĢınmazın ekonomik açıdan farklı Ģekilde değerlendirilmesi uygun görülen hallerde, ön izin süresi uzatılmaz, devam eden ön izinler ise varsa kalan süreye iliĢkin bedelin geri ödenmesi kaydıyla iptal edilir. Bu durumda ön izin sahibi tarafından Ġdareden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunulamaz.‖ MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 76 ncı maddesinin baĢlığı ―Ġrtifak hakkı kurulması, kullanma izni verilmesi ve inĢaat süresi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkra eklenmiĢ ve diğer fıkralar buna göre teselsül ettirilmiĢtir. ―(3) Ġrtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taĢınmazın hak lehtarına veya temsilcisine tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir. Hak lehtarınca talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait irtifak hakkı veya kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖ MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin 79 uncu maddesinin birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, dördüncü fıkrasının son cümlesi ile beĢinci, altıncı ve yedinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddenin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir. ―Ġrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibinin bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; hak lehtarından, cari yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖ ―Ancak, tesisin bizzat hak lehtarınca iĢletilmesine veya üçüncü kiĢilere kiraya verildiğine bakılmaksızın bu maddede ve ilgili mevzuatında belirtilen indirim ve muafiyetler ayrıca dikkate alınır.‖ ―(5) Hak lehtarı ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde Ġdareye verilir. (6) Hak lehtarı ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık beyanname ekinde verilen gelir tablosu, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Malî MüĢavirlik ve Yeminli Malî MüĢavirlik Kanununa göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek, her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip eden ay içinde ilgili defterdarlığa/malmüdürlüğüne verilir ve kira/hasılat payları aynı süre içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları hak lehtarından alınır. (7) Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, irtifak hakkı kurulan veya kullanma izni verilen Hazine taĢınmazı üzerindeki faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında alınan ya da tahakkuk ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri ile diğer gelirlerden oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net satıĢlar, diğer faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı üzerinden tespit edilir.‖ ―(8) ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taĢınmazların haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taĢınmazlar için ayrı hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının irtifak hakkı ve kullanma iznine konu alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir. (9) Ġrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibi tarafından, irtifak hakkına veya kullanma iznine konu taĢınmazların ya da üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve sözleĢmelerinde tesislerin kiracılarından ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların hak lehtarına ödediği bir yıllık kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖ MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin 80 inci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―bedeli tutarında‖ ibaresi ―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin 81 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 81 – (1) Kıyı ve sahil Ģeritlerinde 4/4/1990 tarihli ve 3621 sayılı Kıyı Kanunu ve 3/8/1990 tarihli ve 20594 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kıyı Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmelik ile onaylı imar planı hükümlerine uygun olarak düzenleme yapılması kaydıyla, sırasıyla bu alanların sınırı içinde bulunduğu büyükĢehir belediyelerine, belediyelere veya mahalli idare birliklerine izin verilebilir. (2) Bakanlıkça uygun görülecek kıyı ve sahil Ģeritlerinde, Yönetmeliğin 12 nci maddesinde belirtilen bedellere tabi olmaksızın hasılat ve/veya gelirden pay alınması suretiyle bu alanların sınırı içinde bulunduğu mahalli idarelere veya mahalli idare birliklerine izin verilebilir. (3) Birinci ve ikinci fıkra kapsamında kalan alanlarda yapılacak düzenlemelerin kapsamı, elde edilmesi hâlinde gelirlerin paylaĢımı, sona ermeye ve diğer konulara iliĢkin hükümler Ġdare ile ilgili kuruluĢlar arasında düzenlenecek Protokol (Ek-18) ile belirlenir.‖ MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin 86 ncı maddesinin birinci fıkrasının ilk cümlesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―Takdir edilen ecrimisiller, takdir tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde ecrimisil ihbarnamesi düzenlenerek fuzuli Ģagile, 11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre öncelikle elden veya iadeli taahhütlü mektupla, bu Ģekilde tebliğ edilemeyenler diğer usullere göre tebliğ edilir.‖ MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğin 87 nci maddesinin birinci ve üçüncü fıkralarında yer alan ―otuz gün‖ ibareleri ―altmıĢ gün‖ Ģeklinde, dördüncü fıkrasında yer alan ―otuzuncu günün‖ ibaresi ―altmıĢıncı günün‖ Ģeklinde ve aynı fıkrada yer alan ―ikinci‖ ibaresi ―üçüncü‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 26 – Aynı Yönetmeliğin 95 inci maddesinin birinci fıkrasının (k) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddeye aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir. ―k) Ġrtifak Hakkına ĠliĢkin Resmi Senede Yazılacak Hükümler (Ek-14),‖ ―n) Tahmin Edilen Bedel Tespit Raporu (Ek-17), o) Protokol (Ek-18).‖ MADDE 27 – Aynı Yönetmeliğin 97 nci maddesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki ek madde eklenmiĢtir. ―Kamu kurum ve kuruluĢlarına devredilen taĢınmazlar hakkında yapılacak iĢlemler EK MADDE 1 – (1) Bu maddenin yürürlük tarihi itibarıyla özel mevzuatı uyarınca belirli bir amacı gerçekleĢtirmek üzere kamu kurum ve kuruluĢlarına doğrudan devredilen, ancak devralan kamu kurum ve kuruluĢlarınca üçüncü kiĢilere satılan taĢınmazlardan açılan davalar sonucunda mahkemelerce devir amacına uygun olarak değerlendirilmediği gerekçesiyle tapuda Hazine adına tesciline karar verilenler üzerinde satın alan kiĢilerce yapılan yapı ve tesis bulunması, bu kiĢiler tarafından talep edilmesi ve Ġdarece de uygun görülmesi halinde bunlar lehine rayiç bedel üzerinden irtifak hakkı tesis edilebilir.‖ MADDE 28 – Aynı Yönetmeliğin geçici 2 nci maddesinin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir. ―(4) Ġlgilileri tarafından varsa konuyla ilgili açılan davadan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi ve Ġdareye baĢvuruda bulunulması kaydıyla; a) Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği 1/7/2007 tarihinden 10/4/2011 tarihine kadar düzenlenen irtifak hakkı ve kullanma izni sözleĢmelerinin bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten sonra feshi halinde, Yönetmeliğin 80 inci maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen miktarda tazminat alınır. b) (a) bendinde belirtilen dönemler ile 10/4/2011 tarihinden bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihe kadar düzenlenen irtifak hakkı ve kullanma izni sözleĢmelerin tazminata iliĢkin düzenlemeler içeren maddeleri de Yönetmeliğin 80 inci maddesinin ikinci fıkrasına uyarlanır. (5) Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce yapılmıĢ irtifak hakkı ve kullanma izni sözleĢmelerinin hasılattan pay alınmasına iliĢkin maddeleri; ilgilileri tarafından varsa bu konuda açılan davadan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi ve Ġdareye baĢvuruda bulunulması durumunda, Yönetmeliğin 79 uncu maddesi hükümlerine uyarlanır.‖ MADDE 29 – Aynı Yönetmeliğin geçici 3 üncü maddesinin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir. ―(3) Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce Yönetmelikte öngörülen azami uzatma süresi dolan ön izin sahiplerinden; Ġdarece verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde yükümlülüklerini kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya Ġdarece kabul edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; ön izin bedellerinin ödenmiĢ olması kaydıyla ve Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde, bu fıkra uyarınca süre uzatımına iliĢkin iĢlemin yapıldığı tarihten itibaren ve son yıl ön izin bedeli Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı ön izinlerde ise Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında artırılarak iki yıla kadar ilave süre verilebilir. (4) Üçüncü fıkraya göre uzatılacak ön izinlerde; ön izin süresinin dolduğu tarihten bu sürenin uzatılması konusunda Ġdarece iĢlem yapılacağı tarihe kadar geçen süre için, adına ön izin verilen kiĢi tarafından ön izne konu taĢınmazın; fiilen kullanılmaması halinde ön izin süre uzatım bedeli dikkate alınmak suretiyle Ġdarece tespit edilecek olan bedel, fiilen kullanıldığının tespit edilmesi halinde ise bu alana isabet eden ve Ġdarece irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli kadar tahakkuk ettirilecek ecrimisil, Yönetmeliğin 86 ve 87 nci maddelerinde belirtilen indirimler uygulanmaksızın Ġdarece ayrıca tahsil edilir.‖ MADDE 30 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici maddeler eklenmiĢtir. ―Tarım arazilerinin kullanıcılarına kiraya verilmesi GEÇĠCĠ MADDE 7 – (1) Gerçek veya tüzel kiĢiler tarafından izinsiz olarak tarımsal amaçla kullanılan Hazineye ait tarım arazileri, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren üç yıl içerisinde talep edilmesi halinde, Kanunun 51 inci maddesinin (g) bendi uyarınca pazarlık usulü ile fiili kullanıcılarına on yıla kadar kiraya verilebilir.‖ ―Önceki kira sözleĢmelerinin sona ermesi ve feshine iliĢkin iĢlemler GEÇĠCĠ MADDE 8 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce düzenlenen kira sözleĢmelerinin, sözleĢmenin sona ermesi ve feshine iliĢkin düzenlemeler içeren maddeleri Yönetmeliğin 74 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına uyarlanır.‖ ―Önceki inĢaat sürelerine iliĢkin iĢlemler GEÇĠCĠ MADDE 9 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce, lehlerine irtifak hakkı tesis edilen veya adlarına kullanma izni verilen yatırımcıların inĢaat süresinin uzatılması ile ilgili olarak; bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce yapılan ancak Ġdarece henüz sonuçlandırılamayan talepleri ile bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten sonra yapılacak talepleri hakkında Yönetmeliğin 76 ncı maddesinin üçüncü fıkrası hükmü uygulanır.‖ MADDE 31 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-1’in 7 nci maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi, Ek-13’ün 8 inci maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi ve Ek-15’in 8 inci maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢtır. MADDE 32 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-1’in 4 üncü maddesinde, Ek2’nin 2 nci maddesinde, Ek-3’ün 5 inci maddesinde, Ek-6’nın Tablo II ve Tablo III’ ünde, Ek7’nin Tablo II’si ve bu tablonun altında yer alan paragrafta, Ek-13’ün 4 üncü maddesinde ve Ek-15’in 4 üncü maddesinde yer alan ―YTL‖ ibareleri ―TL‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 33 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-13’ün 12 nci maddesinde ve Ek15’in 12 nci maddesinde yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibareleri; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 34 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-3’ün 7 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 10 uncu maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢ ve üçüncü fıkrasının son cümlesi ile 13, 15 ve 17 nci maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―Ancak, tarım arazilerinin kiraya verilmesinde peĢinatın dıĢında kalan kira bedelleri, aynı yıl kira dönemi içinde olmak kaydıyla, dönemin son ayında ve tek seferde ödenebilir.‖ ―Bu zorunluluklara uyulmadığı takdirde protesto çekmeye ve hüküm almaya gerek kalmaksızın ihale bozulur, geçici teminat Hazineye gelir kaydedilir ve ayrıca, müĢteri hakkında 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 84 üncü maddesi uyarınca iĢlem yapılır.‖ ―MADDE 13 – Kiracı, idarenin izni olmadan sözleĢmenin bir kısmını veya tamamını devredemez, sözleĢmeye ortak alamaz (kiracının Ģirket olması halinde hisse devirleri hariç), kiraya verilen yeri geniĢletemez, değiĢtiremez ve amacı dıĢında kullanamaz. Kiraya verilecek taĢınmazlar üzerinde sabit tesis yapılamaz. Ancak, kiralama süresi sonunda kaldırılmak ve kiralama amacına uygun olmak kaydıyla takılıp sökülebilir malzemelerle kapalı alan oluĢturulabilir. Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmeliğin 73/A maddesi uyarınca kendilerine alt kiracılık hakkı tanınan gerçek ve tüzel kiĢiler bu haklarını kısmen veya tamamen devredemez ve sözleĢmelerine ortak alamaz.‖ ―MADDE 15 – Kiracının; fesih talebinde bulunması, kira dönemi sona ermeden faaliyetini durdurması, kiralananı amacı dıĢında kullanması, taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmemesi, iĢletme ruhsatı alamaması, her ne sebeple olursa olsun iĢletme ruhsatının iptal edilmesi veya üst üste iki taksitin vadesinde ödenmemesi hâllerinde kira sözleĢmesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 62 nci maddesine göre tebligat yapmaya gerek kalmaksızın idarece feshedilerek, kesin teminatı gelir kaydedilir ve tarım arazilerinin kiraya verilmesine iliĢkin sözleĢmeler hariç cari yıl kira bedelinin yüzde yirmibeĢi tazminat olarak tahsil edilir. SözleĢmenin feshedildiği tarihten sonraki döneme iliĢkin varsa kira bedeli öncelikle kiracıdan alınacak tazminata mahsup edilir.‖ ―MADDE 17 – Kira süresinin sona ermesi veya sözleĢmenin feshi hâlinde taĢınmaz idareye teslim edilmezse, geçen her gün için cari yıl kira bedelinin binde beĢi oranında ceza itirazsız olarak ödenir ve bunlardan ayrıca ecrimisil alınmaz. Ancak, kiracı tarafından kira süresinin sona ermesinden en az üç ay önce taĢınmazın yeniden kiralanmasının talep edilmesine rağmen, bu talebin idarece uygun görülmemesi halinde; kira süresinin sona erdiği tarih ile taĢınmazın kiraya verilmesinin uygun görülmediğinin bildirildiği tarih arasında kalan sürede cezai Ģart alınmaz, bu süre için kullanım bedeli tahsil edilir. Ceza ödenmesi taĢınmazın kullanılmasına ve tahliyenin geciktirilmesine neden olamaz. Sonradan sözleĢme ve Ģartnamede yazılı hususlara yapılan itirazlar kabul edilmez.‖ MADDE 35 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-4’ün 3 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―YTL‖ ibaresi ―TL‖ Ģeklinde, ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve aynı fıkranın birinci cümlesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, 9, 11 ve 14 üncü maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―Ancak, tarım arazilerinin kiraya verilmesinde peĢinatın dıĢında kalan kira bedelleri, aynı yıl kira dönemi içinde olmak kaydıyla, dönemin son ayında ve tek seferde ödenebilir.‖ ―MADDE 9 – Kiracı, idarenin izni olmadan sözleĢmenin bir kısmını veya tamamını devredemez, sözleĢmeye ortak alamaz (kiracının Ģirket olması halinde hisse devirleri hariç), kiraya verilen yeri geniĢletemez, değiĢtiremez ve amacı dıĢında kullanamaz. Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmeliğin 73/A maddesi uyarınca kendilerine alt kiracılık hakkı tanınan gerçek ve tüzel kiĢiler bu haklarını kısmen veya tamamen devredemez ve sözleĢmelerine ortak alamaz.‖ ―MADDE 11 – TaĢınmaza Bakanlığımızca ya da kamu idarelerince ihtiyaç duyulması veya taĢınmazın herhangi bir sebeple Hazine mülkiyetinden çıkması hâllerinde sözleĢme tek taraflı olarak feshedilir, kiracı Hazineden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunamaz. Kiracının; fesih talebinde bulunması, kira dönemi sona ermeden faaliyetini durdurması, kiralananı amacı dıĢında kullanması, taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmemesi, iĢletme ruhsatı alamaması, her ne sebeple olursa olsun iĢletme ruhsatının iptal edilmesi veya üst üste iki taksidin vadesinde ödenmemesi hâllerinde kira sözleĢmesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 62 nci maddesine göre tebligat yapmaya gerek kalmaksızın idarece feshedilerek, kesin teminatı gelir kaydedilir ve tarım arazilerinin kiraya verilmesine iliĢkin sözleĢmeler hariç cari yıl kira bedelinin yüzde yirmibeĢi tazminat olarak tahsil edilir. SözleĢmenin feshedildiği tarihten sonraki döneme iliĢkin varsa kira bedeli öncelikle kiracıdan alınacak tazminata mahsup edilir. Ayrıca, sözleĢme yapıldıktan sonra taahhüdünden vazgeçen ve mücbir sebepler dıĢında taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmeyen kiracı hakkında 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 84 üncü maddesi uyarınca iĢlem yapılır.‖ ―MADDE 14 – Kira süresinin sona ermesi veya sözleĢmenin feshi hâlinde taĢınmaz idareye teslim edilmezse, geçen her gün için cari yıl kira bedelinin binde beĢi oranında ceza itirazsız olarak ödenir ve bunlardan ayrıca ecrimisil alınmaz. Ancak, kiracı tarafından kira süresinin sona ermesinden en az üç ay önce taĢınmazın yeniden kiralanmasının talep edilmesine rağmen, bu talebin idarece uygun görülmemesi halinde; kira süresinin sona erdiği tarih ile taĢınmazın kiraya verilmesinin uygun görülmediğinin bildirildiği tarih arasında kalan sürede cezai Ģart alınmaz, bu süre için kullanım bedeli tahsil edilir. Ceza ödenmesi taĢınmazın kullanılmasına ve tahliyenin geciktirilmesine neden olamaz. Sonradan sözleĢme ve Ģartnamede yazılı hususlara yapılan itirazlar kabul edilmez.‖ MADDE 36 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-5’in 3 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―YTL‖ ibaresi ―TL‖ Ģeklinde, ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve 12, 14 ve 17 inci maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 12 – Kiracı, idarenin izni olmadan sözleĢmenin bir kısmını veya tamamını devredemez, sözleĢmeye ortak alamaz (kiracının Ģirket olması halinde hisse devirleri hariç), kiraya verilen yeri geniĢletemez, değiĢtiremez ve amacı dıĢında kullanamaz. Kiralanan yerde iĢçi çalıĢtırabilmesi taĢınmazın tahsisli olduğu idare amirinin yazılı muvafakatına bağlıdır. Bu durumda çalıĢtırılacak iĢçilerin isim ve adresleri anılan idareye yazılı olarak bildirilir. Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmeliğin 73/A maddesi uyarınca kendilerine alt kiracılık hakkı tanınan gerçek ve tüzel kiĢiler bu haklarını kısmen veya tamamen devredemez ve sözleĢmelerine ortak alamaz.‖ ―MADDE 14 – TaĢınmaza Bakanlığımızca ya da kamu idarelerince ihtiyaç duyulması veya taĢınmazın herhangi bir sebeple Hazine mülkiyetinden çıkması hâllerinde sözleĢme tek taraflı olarak feshedilir, kiracı Hazineden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunamaz. Kiracının; fesih talebinde bulunması, kira dönemi sona ermeden faaliyetini durdurması, kiralananı amacı dıĢında kullanması, taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmemesi, iĢletme ruhsatı alamaması, her ne sebeple olursa olsun iĢletme ruhsatının iptal edilmesi veya üst üste iki taksidin vadesinde ödenmemesi hâllerinde kira sözleĢmesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 62 nci maddesine göre tebligat yapmaya gerek kalmaksızın idarece feshedilerek, kesin teminatı gelir kaydedilir ve cari yıl kira bedelinin yüzde yirmibeĢi tazminat olarak tahsil edilir. SözleĢmenin feshedildiği tarihten sonraki döneme iliĢkin varsa kira bedeli öncelikle kiracıdan alınacak tazminata mahsup edilir. Ayrıca, sözleĢme yapıldıktan sonra taahhüdünden vazgeçen ve mücbir sebepler dıĢında taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmeyen kiracı hakkında 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 84 üncü maddesi uyarınca iĢlem yapılır.‖ ―MADDE 17 – Kira süresinin sona ermesi veya sözleĢmenin feshi hâlinde taĢınmaz idareye teslim edilmezse, geçen her gün için cari yıl kira bedelinin binde beĢi oranında ceza itirazsız olarak ödenir ve bunlardan ayrıca ecrimisil alınmaz. Ancak, kiracı tarafından kira süresinin sona ermesinden en az üç ay önce taĢınmazın yeniden kiralanmasının talep edilmesine rağmen, bu talebin idarece uygun görülmemesi halinde kira süresinin sona erdiği tarih ile taĢınmazın kiraya verilmesinin uygun görülmediğinin bildirildiği tarih arasında kalan sürede cezai Ģart alınmaz, bu süre için kullanım bedeli tahsil edilir. Ceza ödenmesi taĢınmazın kullanılmasına ve tahliyenin geciktirilmesine neden olamaz. Sonradan sözleĢme ve Ģartnamede yazılı hususlara yapılan itirazlar kabul edilmez.‖ MADDE 37 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-9’un ―Açıklamalar‖ kısmının birinci, beĢinci ve dokuzuncu bentlerinde yer alan ―otuz gün‖ ibareleri ―altmıĢ gün‖ Ģeklinde ve altıncı bendinde yer alan ―Aynı süre‖ ibaresi ―Otuz gün‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 38 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-10’un ―Açıklamalar‖ kısmının birinci ve beĢinci bentlerinde yer alan ―otuz gün‖ ibareleri ―altmıĢ gün‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. MADDE 39 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-12’nin 2 nci maddesinde yer alan ―tesisleri yapılmak üzere ve‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―fiili kullanım olmaksızın;‖ ibaresi eklenmiĢ, 3 ve 4 üncü maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 6 ncı maddesinin sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ ve 8 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 3 – Ön izin süresi bir yıldır. Bu süre içerisinde 2 nci maddede belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde bu süre 4 üncü maddede belirtilen bedel karĢılığında bir yıl uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya idarece kabul edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde 4 üncü maddede belirtilen bedeller karĢılığında birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin döneminde süre dondurulmaz.‖ ―MADDE 4 – Ön izin bedeli, birinci yıl için ihale bedelinin; yüzde yirmisi oranındaki bedel olan ………………..…….. TL’dir. Ön izin bedeli peĢin olarak ödenir.‖ Ön izin süresinin 3 üncü maddede belirtilen Ģekilde idarece uzatılması halinde ön izin bedeli; ikinci yıl için ihale bedelinin yüzde yirmisi, üçüncü yıl için yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Uzatılan sürelerde bu Ģekilde belirlenen ön izin bedelleri; ikinci, üçüncü ve dördüncü yıllar için ihale bedelinin Yönetmeliğin 14 üncü maddesi uyarınca arttırılması sonucu oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, irtifak hakkı veya kullanma izni ihale bedelidir.‖ ―Ġdarece; taĢınmaza ihtiyaç duyulan veya taĢınmazın ekonomik açıdan farklı Ģekilde değerlendirilmesi uygun görülen hallerde, ön izin süresi uzatılmaz, devam eden ön izinler ise varsa kalan süreye iliĢkin bedelin geri ödenmesi kaydıyla iptal edilir. Bu durumda ön izin sahibi tarafından idareden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunulamaz.‖ ―MADDE 8 – Ön izin sözleĢmesi ve hakkı devredilemez ve bu sözleĢmeye ortak alınamaz. Ön izin sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak alınamaz.‖ MADDE 40 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-13’ün 8/A maddesinin birinci, ikinci ve dördüncü fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, beĢinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde, ―Ġrtifak Hakkı SözleĢmesi‖ ibaresi ―Resmi Senet‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 11 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 14 üncü maddesinde yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 15 inci maddesinin birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, maddenin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, 16 ncı maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve 17 nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―bedeli tutarında‖ ibaresi ―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. ―Ġrtifak hakkı ihalesi sonucunda, yapılacak yatırım için ön izne ihtiyaç duyulması halinde, lehine irtifak hakkı tesis edilecek yatırımcıya; fiili kullanım olmaksızın tescil, ifraz, tevhit, terk ve benzeri iĢlemlerin yapılması veya imar planının yaptırılması, değiĢtirilmesi ya da uygulama projelerinin hazırlanması ve onaylatılması gibi iĢlemlerin yerine getirilebilmesi için bir yıl süreyle ön izin verilir. Bu süre içerisinde belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde bu süre bedeli karĢılığında bir yıl uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya idarece kabul edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin döneminde süre dondurulmaz. Ön izin bedeli, ihale bedelinin; birinci ve ikinci yıllar için yüzde yirmisi, üçüncü yıl için yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Bu Ģekilde belirlenen ön izin bedeli ikinci, üçüncü ve dördüncü yıllar için; ihale bedelinin Yönetmeliğin 14 üncü maddesi uyarınca arttırılması sonucu oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, irtifak hakkı ihale bedelidir. Ön izin bedeli peĢin olarak ödenir.‖ ―Ön izin sözleĢmesi ve hakkı devredilemez ve bu sözleĢmeye ortak alınamaz. Ön izin sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak alınamaz.‖ ―MADDE 11 – Ġrtifak hakkı tesis edilen taĢınmazın hak lehtarına veya temsilcisine tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir. Hak lehtarınca talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖ ―Ġrtifak hakkı lehtarının bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; hak lehtarından cari yıl irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖ ―Hak lehtarı ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir. Hak lehtarı ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık beyanname ekinde verilen gelir tablosu, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Malî MüĢavirlik ve Yeminli Malî MüĢavirlik Kanununa göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek, her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip eden ay içinde ilgili defterdarlığa/malmüdürlüğüne verilir ve kira/hasılat payları aynı süre içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları hak lehtarından alınır. Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, irtifak hakkı tesis edilen Hazine taĢınmazı üzerindeki faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında alınan ya da tahakkuk ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri ile diğer gelirlerden oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net satıĢlar, diğer faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı üzerinden tespit edilir.‖ ―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazların haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazlar için ayrı hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının irtifak hakkına konu alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir. Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkına konu taĢınmazların ya da üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve resmi senetlerinde tesislerin kiracılarından ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların hak lehtarına ödediği bir yıllık kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl irtifak hakkı bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖ ―MADDE 16 – Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkının üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, irtifak hakkından dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢulların kabul edilmesi kaydıyla ve yeni resmi senet düzenlenmesi Ģartıyla, irtifak hakkının devrine Bakanlıkça izin verilebilir. Ancak, irtifak hakkı bağımsız ve sürekli nitelikli ise, bu hak Bakanlıktan izin alınmadan devredilebilir. Bu durumda, irtifak hakkını herhangi bir Ģekilde devralan kiĢiler, bir ay içinde idareye müracaat ederek günün rayicine göre idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢullarla ilgili tapu müdürlüğünde yeniden resmi senet düzenlemek zorundadırlar. 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa tabi olan ve payları borsada iĢlem gören Ģirketler ile bağımsız ve sürekli nitelikli irtifak hakları hariç olmak üzere, irtifak hakkı lehtarının Ģirket olması halinde; Ģirketin, irtifak hakkı tesis edilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, irtifak hakkının devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya göre iĢlem yapılır.‖ MADDE 41 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-14’ün baĢlığı ―ĠRTĠFAK HAKKINA ĠLĠġKĠN RESMĠ SENEDE YAZILACAK HÜKÜMLER‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 5 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 6 ncı maddesinin ―A. Zeminin Ġrtifak Hakkı Bedeli‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksinde (ÜFE) meydana gelen artıĢ oranının (bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim oranı)‖ ibaresi ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasının ikinci cümlesinde yer alan ―sözleĢmede‖ ibaresi ―resmi senette‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ―B – Hasılat payı‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, beĢinci fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, ―C-Bedellerin Süresinde Ödenmemesi‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde, ikinci fıkrasında yer alan ―sözleĢmesi feshedilir.‖ ibaresi ―iptal ve tapudan terkin edilir.‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 13 ve 14 üncü maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 15 inci maddesinde yer alan ―sözleĢmede‖ ibareleri ―resmi senette‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 17 nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―sözleĢmesinde‖ ibareleri ―resmi senette‖ Ģeklinde, ―sözleĢme‖ ibaresi ―irtifak hakkı‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 18 inci maddesinde yer alan ―sözleĢmede‖ ibaresi ―resmi senette‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve 21 inci maddesinden sonra gelen ―TARAFLAR‖, ―HAZĠNE TEMSĠLCĠSĠ‖ ve ―ĠRTĠFAK HAKKI LEHTARI‖ ibareleri yürürlükten kaldırılmıĢtır. ―MADDE 5 – ĠNġAATA BAġLAMA VE BĠTĠM TARĠHLERĠ Ġrtifak hakkı tesis edilen taĢınmazın hak lehtarına veya temsilcisine tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir. Hak lehtarınca talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖ ―Ġrtifak hakkı lehtarının bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; hak lehtarından cari yıl irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖ ―Hak lehtarı ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir. Hak lehtarı ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık beyanname ekinde verilen gelir tablosu, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Malî MüĢavirlik ve Yeminli Malî MüĢavirlik Kanununa göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek, her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip eden ay içinde ilgili defterdarlığa/malmüdürlüğüne verilir ve kira/hasılat payları aynı süre içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları hak lehtarından alınır. Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, irtifak hakkı tesis edilen Hazine taĢınmazı üzerindeki faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında alınan ya da tahakkuk ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri ile diğer gelirlerden oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net satıĢlar, diğer faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı üzerinden tespit edilir.‖ ―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazların haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazlar için ayrı hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının irtifak hakkına konu alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir. Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkına konu taĢınmazların ya da üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve resmi senetlerinde tesislerin kiracılarından ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların hak lehtarına ödediği bir yıllık kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl irtifak hakkı bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖ ―MADDE 13 – DEVĠR Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkının üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, irtifak hakkından dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢulların kabul edilmesi kaydıyla ve yeni resmi senet düzenlenmesi Ģartıyla, irtifak hakkının devrine Bakanlıkça izin verilebilir. Ancak, irtifak hakkı bağımsız ve sürekli nitelikli ise, bu hak Bakanlıktan izin alınmadan devredilebilir. Bu durumda, irtifak hakkını herhangi bir Ģekilde devralan kiĢiler, bir ay içinde idareye müracaat ederek günün rayicine göre idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢullarla ilgili tapu müdürlüğünde yeniden resmi senet düzenlemek zorundadırlar. 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa tabi olan ve payları borsada iĢlem gören Ģirketler ile bağımsız ve sürekli nitelikli irtifak hakları hariç olmak üzere, irtifak hakkı lehtarının Ģirket olması halinde; Ģirketin, irtifak hakkı tesis edilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, irtifak hakkının devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya göre iĢlem yapılır.‖ ―MADDE 14 – ĠRTĠFAK HAKKININ SONA ERMESĠ VE ĠPTALĠ Ġrtifak hakkı, sürenin bitimi ile sona erer. Ayrıca, resmi senet hükümlerine aykırı davranılması, taĢınmazın irtifak hakkı amacı dıĢında kullanılması veya hak lehtarı tarafından talep edilmesi hâlinde irtifak hakkı iptal ve tapudan terkin edilir. Bu durumda, hak lehtarından cari yıl irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında tazminat alınır ve ayrıca, alınan teminatlar Hazineye gelir kaydedilir. Ġrtifak hakkının sona ermesi veya iptali hâlinde, diğer kanunlardaki özel hükümler saklı kalmak kaydıyla, Hazine taĢınmazı üzerindeki tüm yapı ve tesisler sağlam ve iĢler durumda tazminat veya bedel ödenmeksizin Hazineye intikal eder ve bundan dolayı hak lehtarı veya üçüncü kiĢilerce herhangi bir hak ve talepte bulunulamaz. Ġrtifak hakkı süresi sona ermeden hak lehtarının faaliyetini durdurması veya irtifak hakkının iptaline neden olması hâlinde, faaliyetin durdurulduğu veya iptal tarihine kadar olan irtifak hakkı bedeli ile hâsılat payı tahsil edilir. Ancak, bu hakka konu taĢınmazın kullanılmasını kısmen veya tamamen ortadan kaldıran mücbir sebebin, hak lehtarının kusur veya Ģahsından kaynaklanmaması hâlinde, irtifak hakkı tazminat alınmaksızın karĢılıklı olarak iptal ve tapudan terkin edilir ve iptal tarihinden sonraki döneme ait bedeller iade edilir.‖ MADDE 42 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-15’in 8/A maddesinin birinci, ikinci ve dördüncü fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, beĢinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 11 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 14 üncü maddesinde yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 15 inci maddesinin birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, maddenin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, 16 ncı maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve 17 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―bedeli tutarında‖ ibaresi ―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. ―Kullanma izni ihalesi sonucunda, yapılacak yatırım için ön izne ihtiyaç duyulması halinde, adına kullanma izni verilecek yatırımcıya; fiili kullanım olmaksızın tescil, ifraz, tevhit, terk ve benzeri iĢlemlerin yapılması veya imar planının yaptırılması, değiĢtirilmesi ya da uygulama projelerinin hazırlanması ve onaylatılması gibi iĢlemlerin yerine getirilebilmesi için bir yıl süreyle ön izin verilir. Bu süre içerisinde belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde bu süre bedeli karĢılığında bir yıl uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya idarece kabul edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin döneminde süre dondurulmaz. Ön izin bedeli, ihale bedelinin; birinci ve ikinci yıllar için yüzde yirmisi, üçüncü yıl için yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Bu Ģekilde belirlenen ön izin bedeli ikinci, üçüncü ve dördüncü yıllar için; ihale bedelinin Yönetmeliğin 14 üncü maddesi uyarınca arttırılması sonucu oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, kullanma izni ihale bedelidir. Ön izin bedeli peĢin olarak ödenir.‖ ―Ön izin sözleĢmesi ve hakkı devredilemez ve bu sözleĢmeye ortak alınamaz. Ön izin sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak alınamaz.‖ ―MADDE 11 – Kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın izin sahibine veya temsilcisine tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir. Ġzin sahibince talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖ ―Kullanma izni sahibinin bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; izin sahibinden cari yıl kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖ ―Ġzin sahibi ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir. Ġzin sahibi ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık beyanname ekinde verilen gelir tablosu, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Malî MüĢavirlik ve Yeminli Malî MüĢavirlik Kanununa göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek, her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip eden ay içinde ilgili defterdarlığa/malmüdürlüğüne verilir ve kira/hasılat payları aynı süre içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları izin sahibinden alınır. Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın üzerindeki faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında alınan ya da tahakkuk ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri ile diğer gelirlerden oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net satıĢlar, diğer faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı üzerinden tespit edilir.‖ ―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, kullanma izni verilen taĢınmazların/alanların haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse kullanma izni verilen taĢınmazlar/alanlar için ayrı hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının kullanma iznine konu taĢınmazın/alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir. Kullanma izni sahibi tarafından, kullanmaz iznine konu taĢınmazların/alanların ya da üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve sözleĢmelerinde tesislerin kiracılarından ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların izin sahibine ödediği bir yıllık kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl kullanma izni bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖ ―MADDE 16 – Kullanma izni sahibi tarafından, kullanma izninin üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, kullanma izninden dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve sözleĢme koĢullarının kabul edilmesi kaydıyla ve yeni kullanma izni sözleĢmesi düzenlenmesi Ģartıyla kullanma izninin devrine Bakanlıkça izin verilebilir. 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa tabi olan ve payları borsada iĢlem gören Ģirketler hariç olmak üzere, kullanma izni sahibinin Ģirket olması halinde; Ģirketin, kullanma izni verilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, kullanma izninin devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya göre iĢlem yapılır.‖ MADDE 43 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-16’nın 4 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 5 inci maddesinin ―A - Zeminin Kullanma Ġzni Bedeli‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksinde (ÜFE) meydana gelen artıĢ oranının (bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim oranı)‖ ibaresi ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ―B - Hasılat payı‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, altıncı fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, ―C-Bedellerin Süresinde Ödenmemesi‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 12 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve 13 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―bedeli tutarında‖ ibaresi ise ―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir. ―MADDE 4 – ĠNġAAT BAġLAMA VE BĠTĠM SÜRELERĠ Kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın izin sahibine veya temsilcisine tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir. Ġzin sahibince talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖ ―Kullanma izni sahibinin bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; izin sahibinden cari yıl kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖ ―Ġzin sahibi ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir. Ġzin sahibi ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık beyanname ekinde verilen gelir tablosu, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Malî MüĢavirlik ve Yeminli Malî MüĢavirlik Kanununa göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek, her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip eden ay içinde ilgili defterdarlığa/malmüdürlüğüne verilir ve kira/hasılat payları aynı süre içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları izin sahibinden alınır. Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın üzerindeki faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında alınan ya da tahakkuk ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri ile diğer gelirlerden oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net satıĢlar, diğer faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı üzerinden tespit edilir.‖ ―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, kullanma izni verilen taĢınmazların/alanların haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse kullanma izni verilen taĢınmazlar/alanlar için ayrı hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının kullanma iznine konu taĢınmazın/alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir. Kullanma izni sahibi tarafından, kullanmaz iznine konu taĢınmazların/alanların ya da üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve sözleĢmelerinde tesislerin kiracılarından ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların izin sahibine ödediği bir yıllık kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl kullanma izni bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖ ―MADDE 12 – DEVĠR Kullanma izni sahibi tarafından, kullanma izninin üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, kullanma izninden dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve sözleĢme koĢullarının kabul edilmesi kaydıyla ve yeni kullanma izni sözleĢmesi düzenlenmesi Ģartıyla kullanma izninin devrine Bakanlıkça izin verilebilir. 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa tabi olan ve payları borsada iĢlem gören Ģirketler hariç olmak üzere, kullanma izni sahibinin Ģirket olması halinde; Ģirketin, kullanma izni verilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, kullanma izninin devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya göre iĢlem yapılır.‖ MADDE 44 – Aynı Yönetmeliğe bu Yönetmeliğin ekinde yer alan ―Protokol‖ Ek-18 olarak eklenmiĢtir. MADDE 45 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 46 – Bu Yönetmelik hükümlerini Maliye Bakanı yürütür. Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 19/6/2007 26557 Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin Tarihi Sayısı 126/7/2007 26594 26/12/2007 26722 316/4/2008 26849 414/3/2009 27169 524/4/2010 27561 610/4/2011 27901 Yönetmelik Ekleri [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— KURUL KARARI Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan: KURUL KARARI Karar No : 5194 Karar Tarihi : 27/8/2014 Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 27/8/2014 tarihli toplantısında; ekteki ―Elektrik Piyasası Dengeleme ve UzlaĢtırma Yönetmeliği Uyarınca UzlaĢtırma Hesaplamalarında Kullanılacak Profil Uygulamasına ĠliĢkin Usul ve Esaslarda DeğiĢiklik Yapılması Hakkında Karar‖ın onaylanmasına, karar verilmiĢtir. ELEKTRĠK PĠYASASI DENGELEME VE UZLAġTIRMA YÖNETMELĠĞĠ UYARINCA UZLAġTIRMA HESAPLAMALARINDA KULLANILACAK PROFĠL UYGULAMASINA ĠLĠġKĠN USUL VE ESASLARDA DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASI HAKKINDA KARAR MADDE 1 – 11/6/2009 tarihli ve 27255 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Elektrik Piyasası Dengeleme ve UzlaĢtırma Yönetmeliği Uyarınca UzlaĢtırma Hesaplamalarında Kullanılacak Profil Uygulamasına ĠliĢkin Usul ve Esasların 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (f) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―a) Kanun: 14/3/2013 tarihli ve 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununu,‖ ―f) Gün Tipi: Pazartesi, Salı, ÇarĢamba, PerĢembe, Cuma, Cumartesi ve Pazar ile Kılavuz uyarınca belirlenen bayram ve diğer gün tipleri olmak üzere profil değerlerinin ait olduğu güne iliĢkin karakter etiketini‖ MADDE 2 – Aynı Usul ve Esasların 5 inci maddesinin dördüncü fıkrasının (a) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―a) Dağıtım bölgesi içerisindeki tedarikçisini seçmiĢ ve dağıtım sistemine bağlı olan serbest tüketicilere ait sayaçlardan okunan uzlaĢtırma dönemleri bazındaki tüm tüketim verilerinin kullanılması esastır. Ancak ilgili abone grubu veya alt grubu profilini yansıtmayan verilerin varlığı halinde, bu durum açıklama dosyasında detaylı olarak gösterilmek kaydı ile, söz konusu veriler dağıtım Ģirketince profil hesaplamalarında kullanılmaz.‖ MADDE 3 – Aynı Usul ve Esasların 5 inci maddesinin beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(5) Kılavuzda yer alan kurallar çerçevesinde; sunulan profillere ilave olarak, hesaplamaya esas tüketim verileri, veri kaynakları ve veri yeterliliğine iliĢkin tablolar ile hesaplama detaylarının ve gerekli beyanların yazılı olarak yapıldığı açıklama dosyası ve Kılavuzda istenen diğer hususlar Kuruma sunulur.‖ MADDE 4 – Aynı Usul ve Esasların 8 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(1) Her yıl 15 Ekim tarihine kadar dağıtım Ģirketleri bir sonraki yıl için geçerli olacak profilleri bu usul ve esaslarda yer alan düzenlemeler çerçevesinde Kuruma sunar. Kurum sunulan profilleri inceleyerek, gerekli görmesi halinde düzeltme yapılmasını isteyebilir. Dağıtım Ģirketlerince 5 inci madde kapsamında belirlenerek Kuruma sunulan profiller Kurul tarafından uygun bulunması halinde 24 Aralık tarihine kadar onaylanarak yürürlüğe girer.‖ MADDE 5 – Aynı Usul ve Esasların 8 inci maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(3) Bu madde doğrultusunda Kuruma süresi içerisinde profil sunmayan dağıtım Ģirketleri hakkında Kanunun 16 ncı maddesi uyarınca yaptırım uygulanır.‖ MADDE 6 – Aynı Usul ve Esasların 9 uncu maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir. ―(1) Dağıtım Ģirketlerince Kuruma sunulan ve Kurul tarafından onaylanan profiller, üzerlerinde belirtilen yıl ve ay için geçerlidir. Dağıtım Ģirketlerince sunulan profillerin Kurul tarafından onaylanmaması halinde uygun bulmama kararı gerekçeleri ile birlikte dağıtım Ģirketlerine bildirilir. Dağıtım Ģirketleri bu bildirimin kendilerine tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içerisinde istenen düzeltmeleri yaparak profilleri Kuruma sunmakla yükümlüdürler. Söz konusu yükümlülüğünü yerine getirmeyen dağıtım Ģirketleri hakkında Kanunun 16 ncı maddesi uyarınca yaptırım uygulanır.‖ MADDE 7 – Bu Karar alındığı tarihten itibaren geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 8 – Bu Karar hükümlerini BaĢkan yürütür [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 25/6/2014 Tarihli ve 2013/614 BaĢvuru Numaralı Kararı 11 Eylül 2014 Tarihli ve 29116 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2012/782 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2012/1123 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/252 BaĢvuru Numaralı Kararı 11 Eylül 2014 Tarihli ve 29116 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/1752 BaĢvuru Numaralı Kararı 11 Eylül 2014 Tarihli ve 29116 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/2263 BaĢvuru Numaralı Kararı [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/2695 BaĢvuru Numaralı Kararı. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/3063 BaĢvuru Numaralı Kararı 11 Eylül 2014 Tarihli ve 29116 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/6428 BaĢvuru Numaralı Kararı 11 Eylül 2014 Tarihli ve 29116 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 26/6/2014 Tarihli ve 2013/6712 BaĢvuru Numaralı Kararı. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 30/6/2014 Tarihli ve 2013/6862 BaĢvuru Numaralı Kararı 11 Eylül 2014 Tarihli ve 29116 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 11 Eylül 2014 – 29116] —— • —— BAKANLAR KURULU KARARLARI Karar Sayısı : 2014/6741 Elazığ Ġli, Palu Ġlçesinde tesis edilecek Beyhan-2 Barajı ve Hidroelektrik Santralinin yapımı amacıyla ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların tapuda Hazine adına tescil edilmek üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 15/8/2014 tarihli ve 1340 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 1/9/2014 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır. Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan B. ARINÇ A. BABACAN Y. AKDOĞAN N. KURTULMUġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı B. BOZDAĞ A. ĠSLAM V. BOZKIR F. IġIK Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi Teknoloji Bakanı F. ÇELĠK Ġ. GÜLLÜCE C. YILMAZ N. ZEYBEKCĠ ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri Bakanı Ekonomi Bakanı T. YILDIZ A. Ç. KILIÇ M. M. EKER N. CANĠKLĠ Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı E. ALA C. YILMAZ Ö. ÇELĠK M. ġĠMġEK ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı N. AVCI Ġ. YILMAZ V. EROĞLU Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı M. MÜEZZĠNOĞLU L. ELVAN Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı Kararın Eki Liste [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— ve V. ve Karar Sayısı : 2014/6742 8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesinin birinci fıkrası hükmünden muaf tutulacakların tespitine dair 28/1/2002 tarihli ve 2002/3654 sayılı Kararnamenin eki Kararda değiĢiklik yapılmasına iliĢkin ekli Kararın yürürlüğe konulması; UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığının 20/8/2014 tarihli ve 40778 sayılı yazısı üzerine, anılan Kanunun 1 inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 1/9/2014 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır. Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU BaĢbakan B. ARINÇ A. BABACAN Y. AKDOĞAN N. KURTULMUġ BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı B. BOZDAĞ A. ĠSLAM V. BOZKIR F. IġIK Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi Teknoloji Bakanı F. ÇELĠK Ġ. GÜLLÜCE C. YILMAZ N. ZEYBEKCĠ ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri Bakanı Ekonomi Bakanı T. YILDIZ A. Ç. KILIÇ M. M. EKER N. CANĠKLĠ Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı E. ALA C. YILMAZ Ö. ÇELĠK M. ġĠMġEK ĠçiĢleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı N. AVCI Ġ. YILMAZ V. EROĞLU Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı M. MÜEZZĠNOĞLU L. ELVAN Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı ve V. ve 1/9/2014 TARĠHLĠ VE 2014/6742 SAYILI KARARNAMENĠN EKĠ KARAR MADDE 1 – 28/1/2002 tarihli ve 2002/3654 sayılı Kararnamenin eki Karara aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir. ―GEÇĠCĠ MADDE 47 – 27 Temmuz 2014 Pazar günü saat 00.00’dan baĢlayarak 3 Ağustos 2014 Pazar günü saat 24.00’a kadar Ankara-Ġstanbul (Pendik)-Ankara Yüksek Hızlı Tren seferlerinden yararlananlar, 8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesinin birinci fıkrası hükmünden muaftır.‖ MADDE 2 – Bu Karar 27/7/2014 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 3 – Bu Karar hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— ATAMA KARARI Adalet Bakanlığından: Karar Sayısı : 2014/1037 1 – Açık bulunan 1 inci derece kadrolu ve +8000 ek göstergeli Bakan Yardımcılığına Veysi KAYNAK’ın atanması, 657 sayılı Kanunun 59 ve 76 ncı maddeleri ile 2451 sayılı Kanunun 2 nci maddesi gereğince uygun görülmüĢtür. 2 – Bu Kararı Adalet Bakanı yürütür. 11/9/2014 Recep Tayyip ERDOĞAN CUMHURBAġKANI Ahmet DAVUTOĞLU Bekir BOZDAĞ BaĢbakan Adalet Bakanı [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— YÖNETMELĠK ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından: GREV GÖZCÜLERĠNĠN ZORUNLU ĠHTĠYAÇLARININ KARġILANMASI HAKKINDA YÖNETMELĠĞĠN YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK MADDE 1 – 11/9/1988 tarihli ve 19926 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan “Grev Gözcülerinin Zorunlu Ġhtiyaçlarının KarĢılanması Hakkında Yönetmelik” yürürlükten kaldırılmıĢtır. MADDE 2 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer. MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— TEBLĠĞLER Gümrük ve Ticaret Bakanlığından: GÜMRÜK GENEL TEBLĠĞĠ (GÜMRÜK ĠġLEMLERĠ) (SERĠ NO: 115) Amaç ve kapsam MADDE 1 – (1) Bu Tebliğ, 3 üncü madde kapsamı eĢyanın Türkiye Gümrük Bölgesine kara ve demir yolu ile gelmesi halinde serbest dolaĢıma giriĢ iĢlemlerini gerçekleĢtirmeye yetkili gümrük müdürlüklerinin belirlenmesi amacıyla hazırlanmıĢtır. Dayanak MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanununun 10 uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır. Ġhtisas gümrüğü uygulaması MADDE 3 – (1) 0801.31 ve 0801.32 tarife alt pozisyonlarındaki kaju cevizi, 0802.31 tarife alt pozisyonundaki kabuklu ceviz, 0802.32 tarife alt pozisyonundaki ceviz içi, 0802.12 tarife alt pozisyonundaki kabuksuz badem, 09.04 tarife pozisyonundaki biber, 09.06 tarife pozisyonundaki tarçın, 1207.40 tarife alt pozisyonundaki susam, 40.15 tarife pozisyonundaki eldiven, 41.01 tarife pozisyonundaki sığır derisi, 44.20 tarife pozisyonundaki ahĢap süs eĢyası, 6802.23 ve 6802.93 tarife alt pozisyonlarındaki granit taĢı, 69.13 tarife pozisyonundaki seramikten heykelcik ve diğer süs eĢyası, 70.10 tarife pozisyonundaki cam damacana kavanoz ĢiĢe, 70.13 tarife pozisyonundaki cam sofra/mutfak eĢyası, 70.18 tarife pozisyonundaki cam boncuklar ve taklit inciler, 82.11 ve 82.15 tarife pozisyonundaki bıçak, 82.02 tarife pozisyonundaki el testereleri, 82.03 tarife pozisyonundaki eğeler ve törpüler, 82.07 tarife pozisyonundaki el aletlerinin (mekanik olsun olmasın) veya makinalı aletlerin değiĢebilen aletleri ve 9503.00 tarife alt pozisyonundaki oyuncak cinsi eĢyanın, Türkiye Gümrük Bölgesine kara ve demir yolu hudut kapılarından giriĢi halinde aĢağıda belirtilen gümrük müdürlüklerine sevk edilerek serbest dolaĢıma giriĢ iĢlemleri yapılır. Sıra No 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Yetkili Gümrük Müdürlüğü Adana Gümrük Müdürlüğü Ankara Gümrük Müdürlüğü Bursa Gümrük Müdürlüğü Çerkezköy Gümrük Müdürlüğü Erenköy Gümrük Müdürlüğü Gaziantep Gümrük Müdürlüğü Halkalı Gümrük Müdürlüğü Ġskenderun Gümrük Müdürlüğü Ġzmir Gümrük Müdürlüğü Ġzmit Gümrük Müdürlüğü Kayseri Gümrük Müdürlüğü Malatya Gümrük Müdürlüğü Samsun Gümrük Müdürlüğü Tekirdağ Gümrük Müdürlüğü Trabzon Gümrük Müdürlüğü Özel ve zorunlu durumlar MADDE 4 – (1) Gümrük ve Ticaret Bakanlığı (Gümrükler Genel Müdürlüğü) bu Tebliğin uygulanması sırasında ortaya çıkan özel ve zorunlu durumları inceleyip sonuçlandırmaya yetkilidir. Yürürlük MADDE 5 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer. Yürütme MADDE 6 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığından: ÖZELLEġTĠRME YÜKSEK KURULU KARARI TARĠH : 14/8/2014 KARAR NO : 2014/95 KONU : Antalya ili, Aksu ilçesi, Kemerağzı Mahallesi, 13393 ada, 5 no.lu parseldeki 39.071,60 m2 yüzölçümlü Turizm Tesis Alanı imarlı gayrimenkul Kurulumuzca; ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığının 11/8/2014 tarihli ve 5521 sayılı yazısına istinaden Maliye Hazinesine ait iken tta Gayrimenkul A.ġ.’ye devrine karar verilen; Antalya ili, Aksu ilçesi, Kemerağzı Mahallesi,13393 ada, 5 no.lu parseldeki 39.071,60 m2 yüzölçümlü Turizm Tesis Alanı imarlı gayrimenkulün ―satıĢ‖ yöntemiyle özelleĢtirilmesi amacıyla yapılan ihale sonucunda Ġhale Komisyonunca; 1. ―SatıĢa konu varlığın özelleĢtirme ihalesinde 250.000.000 (Ġkiyüzellimilyon) Türk Lirası bedelle en yüksek teklifi veren SertaĢ Turizm Yatırım ve ĠĢletmecilik A.ġ.’ye ihale Ģartnamesi çerçevesinde satılmasına, SertaĢ Turizm Yatırım ve ĠĢletmecilik A.ġ.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 248.000.000 (Ġkiyüzkırksekizmilyon) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Yörükoğlu Ticaret Turizm Kuyum Petrol ĠnĢaat Ltd. ġti.’ye ihale Ģartnamesi çerçevesinde satılmasına, Yörükoğlu Ticaret Turizm Kuyum Petrol ĠnĢaat Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline‖ Ģeklinde verilen kararın onaylanmasına, 2. Bu karar çerçevesinde, satıĢ sözleĢmesinin imzalanması ve karar gereklerinin yerine getirilmesi hususlarında Ġdare’nin yetkili kılınmasına karar verilmiĢtir. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI Anayasa Mahkemesinin 29/1/2014 Tarihli ve E: 2013/30, K: 2014/13 Sayılı Kararı 12 Eylül 2014 Tarihli ve 29117 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 27/3/2014 Tarihli ve E: 2013/128, K: 2014/66 Sayılı Kararı 12 Eylül 2014 Tarihli ve 29117 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2013/137, K: 2014/94 Sayılı Kararı. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2014/3, K: 2014/95 Sayılı Kararı. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2014/17, K: 2014/97 Sayılı Kararı 12 Eylül 2014 Tarihli ve 29117 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 4/6/2014 Tarihli ve E: 2014/75, K: 2014/102 Sayılı Kararı 12 Eylül 2014 Tarihli ve 29117 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • —— Anayasa Mahkemesinin 4/6/2014 Tarihli ve E: 2014/85, K: 2014/103 Sayılı Kararı. [R.G. 12 Eylül 2014 – 29117] —— • ——