docVADİDEN ESİNTİLER – II
download 
Şikayet Transkript
VADİDEN ESİNTİLER – II
AMASYA ŞAİRLERİ Seçme Şiirler Antolojisi AMASYA BELEDİYESİ KÜLTÜR YAYINLARI Amasya – 2013 ISBN : 978- Baskı : Baskı tarihi : 1. Baskı - 2013 Amasya Belediye Başkanlığı Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğü Telefon Fax : (0358) 218 48 14 (0358) 218 80 00 (Dahili 130) : (0358) 218 32 86 e-mail : [email protected] -2- KİTAP HAZIRLAMA KOMİSYONU: Ali Rıza ATASOY Taşova İlçe Milli Eğitim Müdürü İLESAM Amasya Şube Başkanı Şair Fesih AKTAŞ Taşova Anadolu SML Müdürü İLESAM Üyesi Şair Mustafa AYVALI İLESAM İl Denetim Komisyonu Üyesi Şair Halis BÜYÜKBAYRAKTAR Amasya Sanatçılar Derneği Başkanı Şair-Yazar YAYIN KOORDİNATÖRÜ: Osman AKBAŞ Amasya Belediye Başkan Yardımcısı MİZANPAJ: Bülent KARAHOCAGİL Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğü İç sayfalar bezeme figürü; Gaye ÖZEN (Darüşşifa Taç Kapısı) -3- Şairler için; “Onlar ki, kelâma can verirler” Şeyh Galip -4- Amasya 8500 yıllık geçmişi ile tarihin birçok döneminde yeniden diriliş ve uyanışların merkezi olmuştur. Bağrında 13 medeniyetin izlerine taşıyan kadim şehrimizdir. Dünyanın gidişatına yön verecek payitahta hükümdarlar yetiştiren kimliği ile her devirde bir ilim ve irfan merkezi olmuştur. Sinesinde barındırdığı kültürel değerler ve entelektüel birikimiyle yaşayan bir abide ve adeta bir açık hava müzesi görünümdeki gizemli yapısıyla yerli ve yabancı gezginlerin hayret ve taktirlerine mazhar olmaktadır. Tarihin her devrinde devletiyle milletiyle hep barışık yaşamıştır Amasya. Burada yaşayanların asalet ve nezaketiyle, daha birçok nev-i şahsına münhasır yönleriyle her çağda özel ve güzel bir şehir olma bahtiyarlığına erişmiş bir kenttir. Dağlarıyla, ovasıyla, ırmağıyla, tarihi değerleri ve mistik yapısıyla özellikle sanat ehli gönül insanlarının eserlerine ilham kaynağı olmuştur. Amasya, aynı zamanda büyük aşk efsanesi Ferhat ile Şirin’in memleketidir. Ferhat ile Şirin’in aşkı burada filizlenmiştir. Ferhat’ın Şirin’e olan aşkını amansız dağlara nakşedişinin izlerini -5- bugün bile burada görmek mümkündür. “Beni azade iken aşka giriftar ettin/ Göreyim sen de benim gibi giriftar olasın” diye aşkını dile getiren Mihri Hatun’da burada yaşamış, en güzel dizelerini burada kaleme almıştır. Amasya Belediye Başkanlığı olarak 2011 yılından itibaren düzenlemeye başladığımız “Amasyalı Mihri Hatun Ulusal Şiir Yarışması” isimli yarışmalarda bir kültür ve sanat kenti olan Amasya’mız için birbirinden güzel ve duygu yüklü şiirlerin kaleme alındığını gördük. Kültür ve sanat alanındaki faaliyetlerimiz bundan böyle de devam edecektir. Elinizdeki antoloji Amasya’da doğmuş ya da yaşamış şairlerin şiirlerinden seçilerek oluşturulmuştur. Kitapta Amasya’da doğmuş ya da bir vesileyle Amasya’da bulunmuş ve yaşamış 42 şairimize ait seçme şiirler yer almaktadır. İlgili komisyon tarafından titiz bir çalışmayla hazırlanan bu ilk antoloji yayınımızda belki ulaşamadığımız ya da tespit edemediğimiz şair hemşerilerimizin de olabileceği ihtimalini düşünmekle birlikte iyi niyetle hazırlanmış, güzel bir çalışma olduğunu düşünüyorum. Elinizdeki bu mütevazi çalışmanın Amasya’nın doğal, sosyal ve kültürel değerlerinin yaşatılması, yeni nesillere aktarılması ve tanıtılması noktasında önemli katkılar sağlayacağına inanıyorum. Bu vesileyle Amasya’ya hizmet eden bütün kültür elçilerimize, kitap hazırlık komisyonunda yer alan sanat dostlarımıza ve emeği geçen başta Başkan Yardımcım Osman AKBAŞ olmak üzere Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğü personelimize teşekkür ediyorum. Cafer ÖZDEMİR Amasya Belediye Başkanı -6- İÇİNDEKİLER ......................................................... 6 Adil ÇITAK …………………………………….15 Kerem Gibi Bu Gece Değişmem Bakış Görünür Ağaç Afet KIRAT ……………………………………..23 Karanfil Mimoza Çocuk Düşlü Kadın Denizin Gözyaşları Ahmet Ali ÖZTÜRK ……………………………28 Benim Adım Mazi Yoruldum Islak Daha Islak Satırlar Bilir Derdimi Ahmet Tahsin ÇINAR ………………………….33 Gün Doğarken Çimen Yüklü Gemi Kuru Irmak Ardıç Kuşu Ardıç Dalında Vurulur -7- Ali Rıza ATASOY ………………………………38 Serenad / Eylüle Veda Ferhat Firari Veda Aynalardaki Akis Kâbus Kadınlar Bilirim Çay Şiiri Bimarhane Şiiri Ali Ziya ÖĞÜTCEN…………………………….50 Geç Kaldı Bahar Çiçeklerin Özlemi Uyanan Düşler Yangın Otuz Yedi Yaş Düşünceleri Atalay DEMİRCİ ………………………………56 Yalan Yazlar Yorgun Emirden Biz İnsanoğluyuz Bahattin ÇAK …………………………………62 Gülüşü Solgunum Eylül Dilsiz Düşler Erhan GÜL……………………………………66 Gamzeli Diyet -8- Öp Beni Seni Sevmek Buhar Eva Aldatır Fesih AKTAŞ ……………………………………72 Bir Katre Can Safir Rüya İç Denetim Al Başımdan Naylon Heyelan Hesaplaşma İkrarım Urgandır Ruşen Bir Avuç Gökyüzü Filiz ALTIOK……………………………….……81 Günebakan Depreşir Derdim Yas Rengi Siyah Tüller Endülüs Düş/müş Kış Güftesi Halis BÜYÜKBAYRAKTAR ………………..…..89 Hayat Hazeran Çocuk Gitti Bez Bebek Hasan BULDU………………………………..…95 Anemonların Sessiz Senfonisi Ay Suya Deydiği Zaman -9- Bir Yaprak Gibi Islak Mektuplar Hüsamettin OLGUN………………………………100 Yedinci Şehre Şiir Eski Kırkbeşlerde Yandık Bu Derdine Yok İlacım Söz Vardır Baldın Ttatlı Bir Eylül Getirdi Sevgini Bana Ferhat Olsam Şu Dağları Delsem Ben Gönülden Sevmeyi Bilmedikçe Davut Gibi Hüseyin BACANAK ………………………………111 Yalnızlığım Bu Şehir Keşke Geceler Olmasaydı Hüseyin Harun YÖRGÜÇ ……………………….116 Hatıralar Yanıyor Kızar Mısın? Yaşamaya Bak İbrahim Çağrı KAYA ……………………………120 Boğazıma Düğümlenen Mısra Çıkagelsen Düşlerime Yalnızlığımla Sırdaş İsmail İLMAZ……………………………………124 Delicesine Ölümü Özleyenler Bizim Çocukları Düşlemek - 10 - Demeyeceğim Umut İsmihan KARACA ……………………………….129 Gizemli Yeşilırmak Sensiz Geçen Günlerim Eylül‟e Hüzün Düştü Ömrümün Can Çiçeği Kurtuluş ALTUNBAŞ …………………………...134 Deme Ben Yokum Sen Büyüdüğünde Ülkemin Çiçekleri Mehmet HOPAL …………………………………140 Şehr-i Şiir Amasya Bu Dağları Aramıza Sen Koydun Ya Ben Erkenciyim Ya Sen Geç Kaldın Şimdi Orada Olmalıydım Mehmet KARAGÖZ ……………………………...146 Gönül Kuşum Mavi Özlem Zafer Pırıltısı Murat ÇAKMAK ………………………………...150 Gülhane Ben Sensiz Ceylan Uğraşma Neyleyim - 11 - Mustafa AYDOĞAN……………………………..157 Tozlu Yolda Yürümek Aliş‟in Tarlası Sitemkar Hasat Gecem Geç Gelsin Yadsı Gülbengi Mustafa AYVALI…………………………………164 Çınar Gölgesi Azâde Dağlar Gül Dalı İz Arda Kalanlar Sorgu Eylül Garda Amasya Mustafa Nuri İNANÇ ……………………………176 Veda Gibi Ey Akşam Vefasiz Zaman Dut Ağacı Neşet KARAÇALTI ………………………………181 Yeşilırmak Kıyılarında Mihri Duraklarda Gidenlerden Yaşamın Boş Kalan Sayfaları Nihal KARATAŞ …………………………………187 Yorum - 12 - Öğrenciye Mektup Balıkçı Olcay GÖKÇE ………………………………………192 Uzaktan Bir Ah Ediş Avaz-ı Nihan Gözlerinden Göçtüm Aşk Uğurlaması Orhan BOL …………………………………………197 Her Şeye Rağmen Bekliyorum İhtimal Hepsi Hayal Oldu Osman BOLULU …………………………………..202 Dağlar Temel Dert İçerdeki İnsanlığın Solmaz Gülleri Ozan Fedai KOÇ …………………………………..207 Yar Anadolu‟m Bu Sevda Ağlatma Sultanım Unutanlar Unutulur Ömer CELEP ………………………………………212 Gizler Çaresiz Efsane Sevgi Irmağı Gördüm Ağladım Yeşil İkbal - 13 - Özkan YALÇIN ……………………………………..220 Masal Gibi Gözlerin Benimle Büyür Aşkı Dokumak Yağmur Kuşları Ayrılığın Vaktidir Gül Yorgunu Sami ASLAN …………………………………….230 Ne Çok İsterdim Dost Bulamadım Sensiz Geçti Bayramım Baba Sercan TAŞ ………………………………………234 Gideceksin İki Kuşun Öyküsü Vazgeçmem Senden Hayatı Tanıyamama Evlat Seyfettin KARAHOCAGİL ……………………..240 Senden Uzaksam İnsan Umutsuz Sevda Bir Eski Defter Sümeyra Bengisu AKKURT …………………….245 Bir Ressamın Tuvalinden Gölgeler Yansı Hayallerim Ne Olur Gitmeyin - 14 - Turgut ÖNAL ……………………………………250 Bu Gece son Kördüğüm Minik Kuşum Yunus Gibi Öpücük Sevdiceğim Yavuz ÇETİN……………………………………….255 Gazelceler Mahzun Kuğu Kış Lirikleri Bir Yalnız Kadın Bilir Yıldız TOKSÖZ …………………………………….263 Hasret Hilekâr Sabrıma Zulüm Boşuna Yorulma Zeynep Satı YALÇIN ………………………………268 Gecenin Salıncağı O An Kuşlarla Git Hani Rüya - 15 - ADİL ÇITAK 1926 yılında Amasya‟nın Tokluca köyünde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu Amasya‟da okudu. Samsun‟da geçen lise öğrenciliği yıllarında arkadaşlarıyla birlikte okul gazetesini çıkardı. Şiir ve edebiyata karşı ilgisi bu yıllarda başladı. Amasya‟da avukat olarak meslek hayatına atıldı. Bir ara siyasetle yakından ilgilendi, partisinde yönetim görevlerinde bulundu. Kırk iki yaşındayken öğretmen Yüksel Atan Hanımla evlendi ve bu evlilikten Perran isminde bir kızları oldu. Mesleki hayatının yanı sıra şiir ve edebiyattan hiçbir zaman kopmadı. Tabiat, insan, vatan, millet sevgisi temalı coşkun şiirler yazdı. 1973 yılında "Değişmem" adlı şiiri Genç Edebiyatçılar Kulübü isimli şiir antolojisince birinciliğe layık görüldü. 1975 yılında Ağaç Bayramı nedeniyle yazdığı "Ağaç" isimli şiiriyle yine birincilik aldı. 1975 yılında hastalandı, hastalığı on yıl kadar devam etti. Yurt içinde ve İngiltere‟de tedavi gördü. 1985 yılında vefat etti, geride kalanlara ölümsüz Şiirleri‟ni bıraktı. - 16 - KEREM GİBİ Kavuşmamız günden güne uzarken, Hayalinle avunarak kandım ben. Akşam üstü seni gördüm gezerken, Gökten yere melek inmiş sandım ben. Aşk yolunda ayağımı kaydırdın, Ölmeden Adil'i sala koydurdun. Sırtıma ateşten gömlek giydirdin, Kerem gibi cayır cayır yandım ben! - 17 - BU GECE Hazırım bu canı sana vermeye, Sevdanla uykumu böldüm bu gece. Aya yoldaş oldum seni görmeğe, Gizilce bahçene geldim bu gece. Muhabbet çeşmesi sessiz akıyor, Çiçekler doğrulmuş bize bakıyor. Dudaklardan kıvılcımlar çıkıyor, İnan muradımı aldım bu gece. Saçın, kaşın, yüzün, gözün zinde mi Elma yanak, turunç meme sende mi. Aşkın sırrı gerdandaki bende mi, Ne ararsam sende buldum bu gece. Mecnunu çöllerde yelerken gördüm, Kerem'i göz yaşı silerken gördüm. Ferhat'ı dağları delerken gördüm, Aşıklara selam saldım bu gece. Silinirken şu vadinin sisleri, Kaybolurken gökyüzünün süsleri. Duyulurken horozların sesleri, Adil‟e yar olmuş bildim bu gece. - 18 - DEĞİŞMEM Cennet bahçesini İrem bağını, Gezindiğin tozlu yola değişmem. Elmas yığınını inci dağını, Üstündeki çanak, pula değişmem. Melike, Belkıs'ın şen sebasını, Atlastan dikilmiş bey obasını. Çin'in ipeklisi, Hint dibasını Başındaki pamuk şala değişmem. Nevcihansın fakat, sözün pir sözü, Bana mıdır gel kalbime gir sözü. Senden gelen sevgi dolu bir sözü, Yetmiş iki çeşit dile değişmem. Çevirince bana doğru yönünü, Unuttum ben bugünümü, dünümü. Beraberce geçen yarını günümü, Hafta değil, aya yıla değişmem. Tutuversen yeminini ahdini, Açıversen şu Adil'in bahtını. Verseler de kralların tahtını, Odanda serili çula değişmem. BAKIŞ - 19 - Kalbimizi birbirine, Bitiştiren bakışın var. Duyguları tam yerine, Yetiştiren bakışın var. Aydan aydın yüzün ile, Şu gönlüme özün ile. Söz etmeden gözün ile, Katıştıran bakışın var. Senin saçın sümbül gibi, Gülüşlerin bir gül gibi. Gül dalında bülbül gibi, Ötüştüren bakışın var. Ağustosun sıcağı mı, Cehennemin ocağı mı. Evim, barkım, bucağımı Tutuşturan bakışın var. Beklemekten oldum hasta, Gelmedi bu hafta posta. Düşman edip eşe dosta, Çatıştıran bakışın var. Sever hem de çeker çile, Vurgunum ben şirin dile. Kadeh, kadeh şu Adil'e, Atıştıran bakışın var. - 20 - GÖRÜNÜR Şu dünyanın azgınına, Yular yoksa, gem görünür. Hırslısına, kızgınına, Neye baksa kem görünür. Bilip bulan can kafaya, Akıl verir şan kafaya. Gel görelim man kafaya, Olgun herşey ham görünür. Şer savrulur harmanında, Fesat yazar fermanında. Förilerin ormanında, Meşeler de çam görünür. Şuna, buna dudak büzen, İyiliğe çukur kazan. Nerde varsa bozuk düzen, Bakar kör'e tam görünür. Adil düşmez bu hallere, Kirlenmemiş pak ellere. Dürüstlere, güzellere Neşe gider, gam görünür. - 21 - A Ğ AÇ İnsanlık uğruna gemi yapıldın, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Bir zamanlar put olarak tapıldın, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Eşya iken kapış kapış kaptılar, Tahtı saraylara senden yaptılar. Evliyaya lahit oldun öptüler, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Koyun kuzu yaprağınla gevişti, Aşıklar gölgene gelip sevişti. Koç yiğitler okun ile dövüştü, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Kağnıda sabanda dövende varsın, Arının yuvası kovanda varsın. Tuz biber döğülen havanda varsın, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Her evde kapıya eşik olmuştun, Yemek sofrasında kaşık olmuştun. Zengine fakire beşik olmuştun, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Kuşlar yuva kurup senden uçtular, Köprü yapıp üzerinden geçtiler. Marangozlar çeşidini seçtiler, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. - 22 - Cama çerçeveye yakılmış iken, Odun için diri yakılmış iken. Kazık diye yere çakılmış iken, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Çeşit çeşit meyve verdin yedik hep, Tabut oldun omuzlara koduk hep. Yine döndük sana odun dedik hep, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Kestik biçtik dolap ettik, raf ettik. Sana karşı nice nice gaf ettik. Bir de tutup katilini af ettik, Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. Suların sellerin elemi senden, Kavalın kanunun kelamı senden. Destanın Adil'den, kalemi senden. Ağaç seni yıkıp yakıp kül ettik. - 23 - AFET KIRAT 1955 yılında Amasya‟da doğdu. İlkokul ve ortaokulu Suluova‟da, liseyi Amasya‟da okudu. 2003 yılında Mersin‟e yerleşti ve burada şiir yazmaya başladı. Ünlü şairlerimizden Mehmet Akif Ersoy, Yahya Kemal Beyatlı, Necip Fazıl Kısakürek, Faruk Nafiz Çamlıbel‟den etkilendiğini ifade etmektedir. Bilişim teknolojisinin her alanda olduğu gibi edebiyat dünyasında da yaygınlaşmasıyla birlikte şiirlerini çeşitli kültür ve sanat sitelerinde yayınlanmaktadır. Ayrıca bazı dergilerde ve antolojilerde şiirleri yer almıştır. Şiirlerini “ Denizin Gözyaşları” adlı kitabında toplamıştır. Mersin Şairler ve Yazarlar Derneği üyesi olan şair, halen Mersin‟de ikamet emekte olup, altı çocuk annesi ve beş torun sahibidir. - 24 - KARANFİL Kar tanesi karanfil al şaraba boyandı Özlemle bastırdığım kalbimin ateşinden. Buz dağları tutuştu kızıl güneşle yandı Nefretle kaçıp giden bir hayalin peşinden Akşamla düşe dalan acı anlar uyandı Kar tanesi karanfil al şaraba boyandı. Rüzgârlarla savruldu kan ağladı karanfil Gözyaşıyla son bulan suzinak bestesiyle. Vuslatla yanan gönül şimdi perişan, sefil Sarardı yaprakları eylülün nefesiyle İcra kondu düşlere ahlar kahırlar kefil Rüzgârlarla savruldu kan ağladı karanfil. Korkmaz mısın karanfil, Allah‟ın gazabından? Bağrımda saklamaktı seni her an niyetim. Yudum yudum içerken sunduğun kezzabından Terk ettin acımadan bıraktın beni yetim Günler geceye döndü kahroldum azabından Korkmaz mısın karanfil, Allah‟ın gazabından? - 25 - MİMOZA Kırmızıyla beyazın aşkının tek meyvesi, Yeşil kırda salınan pembe bir mimozayım. Küstürmeye yeterli esen rüzgârın sesi, Dokunmak isteyene eza veren cezayım. Mızrak çarptı göğsüme için için kanadım, Afet miydim bilmem ki Afet olsa da adım. Amacım hoş kokumla dağıtmaktı mutluluk, Kötü olmasa bile bilinmedi niyetim. Heybemden akıtmıştım varımı oluk oluk, Böyle mi olmalıydı can vermek mi diyetim? Okşanmayı bekledim hak etmedim dayağı, Çok kötü yaraladı atmacanın tırnağı. Kor düştü köklerime ince boynum eğildi, Biliyorum yakında dargınlığım geçecek. Sonuç acı olsa da niyet böyle değildi, Esen rüzgâra bile şimdi küstü bu çiçek. Tutuştum alevlendim sol tarafım yanıyor, Dokunmayın yarama dokundukça kanıyor! - 26 - ÇOCUK DÜŞLÜ KADIN Bayram çocuğu gibi bir kapının önünde Aralıktan içeri yavaşça süzüldü göz. Kapı örtüldü birden her an gibi o günde Avucundan kayboldu kanatlı iki çift söz. İsterdi ki bu sefer kapılar kapanmasın Bayram şekeri dolsun boş duran avuçları. Soğuktan üşümesin yar narından yanmasın Son bir defa titredi güçsüz parmak uçları. Dediler ki; “Fırında ekmek henüz pişmedi Şöyle biraz kurcala al eline küreği, Girdiği gönüllerde sevgisi pekişmedi Biraz daha köz gerek kızart pembe yüreği.” İçindeki tek umut kayarken arasından, Parmakları yumuldu acıttı evladını. Sandılar ki sıkıyor yüreğin yarasından, Kapıda bıraktılar çocuk düşlü kadını. - 27 - DENİZİN GÖZYAŞLARI Bir tek damla su idim, düştüğümde dünyaya Yıllar su gibi aktı, göremedim hiç rüya Bir dereye tutuldum, küçükse de cüssesi Düşlerimden düş çaldı, haykıran çılgın sesi Dağları aştı geldi, sel oldu yoldaş dere “Seni besledim” dedi, göğsünü gere gere Kimi zaman kurudu, hasretten yandı gönlüm Kimi zaman kudurdu, çileye kandı gönlüm Tonlarca kir taşıdı, lekeledi bağrımı Haykırsam da duymadı; imdadımı, çağrımı Saat aktı, su sustu; kayboldu an tamamen Öfkem içimde kaldı, sakin durmama rağmen Ne aya ne güneşe, ne de muma muhtacım Küçücük tebessüme, gülen bir yüze açım Firardadır mutluluk, hüzünlere dost oldum İnleyen bir ney gibi; nemlendim, sızı doldum Uykusuz gecelerde, yıktım gönül tahtımı Anladım kara yazmış; kader, kara bahtımı Ne külkedisiyim ben, ne de pamuk prenses Cefayı çekeceğim, gelene dek son nefes Yaşam gerçekten savaş, olamaz ki bir masal Ey kalem! Tüm renkleri, tülleşen ufkuma sal Kayaları döverken, denizin gözyaşları Sürükledi acıyla, kuma dönen taşları! - 28 - AHMET ALİ ÖZTÜRK 1987 yılında Almanya‟da doğdu. İlköğretimi ve liseyi Taşova‟da okudu. “Buğulu camlara yazı yazarken ve yürüdüğüm yollarda ayak izlerimi ararken hüzün kokan ama hayatı hep bir umuda bağlayan şiirlerimi gençliğimin baharında keşfetmiş buldum” diyor. Şiirlerinde genellikle aşkın acısını, hayatın zorluklarını, gülerken ağlamayı ve düşünmeyi, duygu betimlemelerini olabildiğince lirik tınısında işlemeyi denemektedir. Yerel yayın organlarında ve çeşitli internet sitelerinde şiirleri yayınlanmaktadır. Bazı antolojilerde şiirleri yer aldı. Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi Matematik Öğretmenliği bölümünü bitirdi ve halen Gümüşhane Şiran Yatılı Bölge Ortaokulunda Matematik öğretmeni olarak görev yapmaktadır. - 29 - BENİM ADIM MAZİ Adın ne dediler, Dedim mazi. Nereden nereye gidersin dediler, Dedim gönül geçmişe yol olmuş, Bedeller bedel olmuş,sonuma giderim! Bırak! maziyi geçmiş geçmiştir dediler. Diyemedim can candan gitmiş, Sevdamın yokluğu canıma taketmiş, Kurumuş dudaklarımda hayat çoktan bitmiş! Diyemedim, diyemedim. Dayanmaz artık yürek acısı, Yetiş! Kanıyor derman yarası. Hak der, sabır. Olmuyor! Tükenmiyor da acısı. Ziftlenmiş kaderim, geçmiyor yarası. Meğer açılmış yelkenler ümitsizliğe, Yol olmuş ecele derman yarası. Bir varmış bir yokmuş, Sen varken var yokken yokmuş meğer. Söz yok çarede yokmuş bitmişe, Sukut gönlüm sukut! Söyletme yanık türkülerini, Sukut gönlüm sukut, Ağlatırsın adamı! - 30 - YORULDUM Umuda olmayan yolu aramaktan, Umutsuzluğuma ağlamaktan yoruldum. Seni her bensiz düşündüğümde, Geçen günlerin çaresizliğinde vuruldum. Yaşadığımız her anın hatırası, O çehrenin unutulmazlığı, Bir de çaresizliğimize yandım da durdum. Acı doldu hayatım, Geçmişim geleceğime zindan. Sense ciğerime hançer, İçinde kaybolduğum tek derdim oldun. Kim derdi ki Ahmet‟in gözleri ağlayacak, Geçmişi geleceğini yıkacak! Kim derdi ki Ahmet sevecek, Kendini heba edecek. Artık sazımı umutsuzluğa çalar, Başım öne eğik gezer oldum, Seni ve sensizliği düşünmekten, Çaresizliğimde boğuldum! - 31 - ISLAK DAHA DA ISLAK Düşler dünyası bu. İki bacaklı sandalye! 3. ye mahal yok, Yıkılacak düşlere! Ayağımda eskimiş çarık, Kapanmış bulutlar üzerime. Dizlerim alnımda, Göz yaşlarım ağlar halime! Eyvah! Eyvah!. Ölümün mü beşiğindeyim ne? Son nefesim olmasın ninni kedere! Acıdır, Ne acıdır bu işkence! Bir bir çakar derdi kedere, Sonrasına sığınır bedene! Eskimiş düşler, Yıkılmış hayaller, Islak daha da ıslak!… - 32 - SATIRLAR BİLİR DERDİMİ Satırlar bilir derdimi, Bir bir dökülür kalemden, Yaşım aldatmasın seni, Derdim çoktur çoktur benim. Gözlerime rüzgar çalmış, Buğusunda ıslanır derdim, Kokusu sardı ya bedeni, Bırakmaz, Bırakmaz beni. Dalgalar misali çarpar gözlere, Gidip, gidip gelir yeniden, Yakıştıramadı, Yakıştıramaz ki kendini! Derdim çoktur, Çoktur benim! - 33 - AHMET TAHSİN ÇINAR 1950 yılında Yozgat‟ın Boğazlıyan ilçesinde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu Boğazlıyan‟da, liseyi Ankara ve Kayseri‟de okudu. Ankara İktisadi ve Ticari İlimler Akademisinden mezun oldu. Sosyal Güvenlik Kurumuna memur olarak girdi. Üç yıl süreyle Amasya Sosyal Güvenlik Kurumu Müdürlüğü‟nde görev yaptı. Amasya‟yı unutamadığını, buradaki dostluklarının halen devam ettiğini belirtmektedir. Bir süre daha Ankara‟da memuriyete devam ettikten sonra emekli oldu ve mali müşavirlik yaptı. Uzun yıllardan beri şiirle, edebiyatla ve sanatla yakından ilgilenmektedir. Sevda Bozlakları, Erdolusu Bade ve Kavganın Türküsü isimli yayınlanmış üç şiir kitabı bulunmaktadır. Hikaye ve roman türlerinde de çalışmaları bulunan şairin bu alanlardaki çalışmaları yayına hazırlık aşamasındadır. Halen Ankara‟da ikamet etmekte olan şair sanatsal faaliyetlerine burada devam etmektedir. Biri kız biri erkek, iki çocuk babasıdır. - 34 - GÜN DOĞARKEN Gün doğumunu överken kumrular Başı sorulmaz yaşamın Herkes biliyor. Sonunu düşünerek de yaşanmaz; Hayat, ilkleri tada tada son bulur. Her gemi açar denizin düğmelerini, Ardından kapatır bir sonraki için Bozmadan dalgaların seyrini. Düşler derinliklerde kalır; Oynaşıp balıkların nezdinde, Kumda ince ince izler bırakır. Aşkın balına banınca parmaklarını, Ağlasa da yüzü yumuşar insanın Gözünün incisi istiridyelere akar. Soyunur umudun rahmine Karnı ısınır, mutlu düşlere yatar! - 35 - ÇİMEN YÜKLÜ GEMİ Düşlerin serinlesin diye senin, Sarı sıcak uykularına Dağlardan kar toplayan benim Esintisine ayar tutturup gecenin, Derin kuyulardan su taşıyan da Benim; Ovadan pamuk toplayan, Temmuz terini silerken İncinmesin diye tenin. Hasret güfteleri Bestelenirken ay doğan çatılarda, Benim; Dalına konan lacivert martı Baktığın uçurumlarda titreyen esrik imge Sıcak esen aşk yelindeki har Şekersiz çay gölgeli mutlu kahvaltılarda Sofranı süsleyen masa örtüsündeki bahar Benim; Gözlerinin suyunda çatlamaya yatkın nar ile Seni kedersiz düşlere taşıyan Çimen yüklü geminin yelkenindeki rüzgar. - 36 - KURU IRMAK Bu şuursuz eylem intihara sürüklemişti, Fark ettim bunu. Uçurumun kenarında tuttum onu Tuttukça acı geldi elime Bir yürek sevdadan lime lime. Mendilimdeki beş elma da duruyordu, Biri beraber dişlenmiş, Hala parlıyordu güzel günlerin Ve nesnedeki hayalin düş izleri. Gözleri tuzakta öfke, Elleri tuzaklarda çaresiz. Şaşkın bir bahtiyarlık sızıyordu testisinden, Sadece ezgiler tetikliyor yüreğini Gözlerinde kurusu yaşın Yeşil rengini kaybetmiş, Mavisi kan kırmızı Her saat bir hatırayı yok eden İnat bir öfke yatmış çamura. Tuttum onu, kan ellerimiz; Ağaçları çiçekleri kurutan Gözlerinin selinden, gözlerime akan Kuru bir ırmaktı çaresizliğimiz. - 37 - ARDIÇ KUŞU ARDICIN DALINDA VURULUR Bayat bir deniz renginde hasretin demi Yuvarlanır zincirlerine ayak bilekleri Sarmal döngülerde düzlemler üst üste Yaprakların kırılgan nazları sonbahara Atları dizginlemiyor yılkı bilezikleri Geç kalsın ayrılık, biraz bekle. Yoktur aşkın bedensel bir çaresi, Her akşam aydınlığa gebedir karanlıklar. Elimden kopup toprağa kaçar nar tanesi Ardıç kuşu ardıcın dalında vurulur! Avcısı bir insandır zor sevilerin, Mezarına yaklaştıkça yüreğine elle. Hazana bak yine erkenci akasyalar, Saçların yaprakları bir esinti bekler. Emekler yaşamaya bir hazin çocuk, Kıvrımında gizlenir zorba bir kader. Biraz daha kalsın ellerin ellerimde, Biraz daha çırpınsın zamana kalbim. Çayı biraz geç demle!... - 38 - ALİ RIZA ATASOY 1958 yılında Ankara'nın Çamlıdere İlçesinde doğdu. İlkokulu Çamlıdere‟de, ortaokul ve liseyi Ankara‟da okudu. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İşletme Bölümünden mezun oldu. Bir süre Milli Eğitim Bakanlığı merkez teşkilatında idari görevlerde çalıştı. Ankara'da öğretmenlik ve okul yöneticiliği yaptı. Çeşitli ilçelerde İlçe Milli Eğitim Şube Müdürü olarak görev yaptı. 2004 yılında Taşova İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne atandı ve halen bu görevini sürdürmektedir. “Nehir Kıyısı Düşleri” isimli yayınlanmış bir şiir kitabı bulunmaktadır. Çeşitli yayın organlarında ve edebiyat dergilerinde şiirleri ve makaleleri yayınlandı, antolojilerde şiirleri yer aldı. Şiirlerinde genellikle sevgi, tabiat, gurbet, gece, yolculuk, özlem, dostluk, arkadaşlık, umut, yalnızlık, insan, şehir, hayat, ölüm, tarihi ve kültürel değerler gibi temaları işledi. “Boraboy Şiir Günleri” ve “Çamlıdere Şiir Günleri” kültür ve sanat etkinliklerinin düzenlenmesine öncülük etmektedir. Amasyalı Mihri Hatun Şiir Yarışmalarında seçici kurul üyeliği yapmaktadır. Çamlıdere ve Doğa Dostları Derneği, İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği), Türkçe Sevdalıları Derneği ve Amasya Sanatçılar Derneği üyesi olan şair, evli ve üç çocuk babasıdır - 39 - SERENAD / EYLÜLE VEDA Perdeleri hafif aralık bırak, Süzülsün içime kalbinden ışık. Ayın gölgesinde üşürken zambak, Kırılgan camlarda gezintiye çık. İhrama bürülü gibi hayalin, Gezinsin derbeder kızıl akşamda. Bir titrek yıldıza uzansın elin, Endamın belirsin buğulu camda. Geceyi kuşatsın Eylül‟ün hüznü, Uzakta çağlasın suların sesi. Geçmişe gömerken bir gamlı günü, Aksetsin ruhundan hayat busesi. Veda bestesini çalarken Eylül, Ürperen tenini okşasın rüzgar. Anılar boşluğa savrulsun tül tül, Bitmesin bu beste sabaha kadar. (2010) - 40 - FERHAT* Dağın yamacına varıp oturdu, Ah, çekip inledi derinden Ferhat. Dedi ki:-Şen olsun Şirin‟in yurdu, Kalktı usul usul yerinden Ferhat. Bir gün bu aşkımız bilinir dedi, Şirin için bu dağ delinir dedi. Belki de yolunda ölünür dedi, Muştuyu almıştı pirinden Ferhat. Bir hamlede vurdu kazmayı dağa, Sular oylum oylum aktı otağa. Adını yazdırdı bir altın çağa, Ayrılmaz bilindi Şirin‟den Ferhat. (2007) (*) Ozan Fedai Koç tarafından türkü olarak bestelenmiştir. - 41 - FİRARİ Bugün kaçtım kırlardan sessiz sedasız, İçimde ışıklı kentlerin özlemi, Bıraktım sükutu yeşil vadilerde. Bekleyedursun dedim rıhtımda gemi, Beklesin yolumu o eski vefasız. Ladik'ten geçtim yeşillikler içinde, Dilimde en içli hüseyni şarkılar, Yüreğimin ucunda gurbetin hüznü. Havza'da ah cıvıl cıvıldı çarşılar, Hayat ne güzeldi esenlikler içinde. Denizin maviliğini gördüm önce, Ve kanat çırpışlarını martıların, Gemiler yüzüyordu masum denizde. Kulağımda melodisi şarkıların, Dolaştım bir firari gibi gönlümce. (2006) - 42 - VEDA* Kalbini vurmasın ayrılık oku, Gözyaşın akmasın o veda günü. Ardımdan en güzel şiirler oku, Duru şafaklara bırak hüznünü. Gün gelir su yürür can bulur toprak, Gün olur gül açar yeşerir yaprak. Gölgemi kalbinin ucunda bırak, Maziye gömüver o bahtsız dünü. Durgun nehirlere bakıp beni an, Derin ufuklarda bir yerlerde san. Gözyaşını sakla için için yan, Guruba çevir de solgun yüzünü. (2009) (*) Ersin Kayışlı tarafından şarkı olarak bestelenmiştir. - 43 - AYNALARDAKİ AKİS Günle birlikte hoyrat yüzüme gülen, Aynalardaki akis nerede şimdi. Bir kuş kanadı gibi mahur süzülen, Bakışları çehremden uçuran kimdi. Anlamam anlatamam ben bu esrarı, Yüreğim lâl dilim lâl ve lâl düşlerim. Her şey niçin bulanık ve de sapsarı, Bunca günahı acep neden işlerim. Niçindir ki artık su vermez kurnalar, Nicedir söyleşirler böyle çok sesli. Söyleyin bu çizgiler nedir aynalar, Uzak denizler kadar meçhul ve sisli. (2007) - 44 - KÂBUS Perdenin ardında sanki bir haydut, Ansızın hançeri çekecek gibi. Eşikte gerinir azılı bir kurt, Gözleri kanımı içecek gibi. Bir tıkırtı holde ayak sesi var, Aynada sıcacık kan lekesi var. Karşımda harabe eğreti duvar, Dokunsam üstüme göçecek gibi. Çatıda kasırga eser kudurur, Gözlerim kararır damağım kurur. Arkamda bir gölge dikilip durur, Cismimi ikiye biçecek gibi. Kim acep bu saat ipi gerdiren, Devler mi delikten sinsice giren. Önümde upuzun çürük merdiven, Ayağımı atsam çökecek gibi. Usulca aralar bir el perdeyi, Kızıla boyarım siyah geceyi. Çözemem nafile bu bilmeceyi, Umarım sabaha geçecek gibi! (2007) - 45 - KADINLAR BİLİRİM kadınlar bilirim ufukta umuttular ve mevsimler gibiydiler onlarda sezerdim baharın gelişini rüzgarın esişini bilmem gözlerinin derinliklerinde beni kaç kez unuttular kadınlar bilirim belki efsaneydiler ve gizem dolu evrende kimi akan nehirdi kimi bir parça güneş kimi müşfik bir anne yada vefalı bir eş gibi bir ömür içimdeydiler kadınlar bilirim gerçektiler hayaldiler ve yıldızsız siyah gecelerde uzakta inleyen neydiler ışıkta pervaneydiler şimdi yok onlardan bir iz bir seda belki hepsi meçhul ve muhayyeldiler (2007) - 46 - ÇAY ŞİİRİ -Ali Rıza Saklı‟yaher sabah kapım açılırken güne ayak sesinden tanırım buğu buğu sıcaklığın durmadan yayılır içime sonra avuçlarımda kristal bir bardak ve dudaklarımda sımsıcak hiç tükenmeyen hoyratlığın her gün adına ve rengine dair şairane sözler dolanır dilime ilk kez Çayeli‟nde yol kıyısında dokundum yeşil tenine deniz ve yosun kokusuna karışan kokun genzime doldu usul usul sonra baktım şehir canibinde eski bir Erzurum akşamından kalma en gerçek ve en muhayyel günlerin sıcaklığını taşıyordun kalbinde Tarhana Sokak‟ta taş merdivenden yürüyordum kendi halimde kentin bitmeyen uğultusu içinde eski bir Ankara evinin viran bahçesinde nar ağacı çiçek açmış ve iskarpinlerinin topuğuna basmış - 47 - bir Ankara delikanlısının avuçlarındaydın ve bir gün Tokat‟ta hasır kahvesinde şair Kerimoğlu‟yla buluşup nice kelam ettik senli benli tavşan kanı rengine sinmiş o eski sevdaları andık kim bilir kaç kez çardak altında sana kavuşmak uğruna bahar yağmurunda ıslandık eski bir aşk masalı gibisin anlatamam mütemadiyen aklımdasın yol molalarında zeytin gölgesinde bazen eski bir tren garında bugün de yarın da içimde durmadan büyüyen bir özlem ve sımsıcak bir düş gibisin (2009) - 48 - BİMARHANE ŞİİRİ Yürürüm ırmak boyu melal ile serbeser, O tenha kıyılardan ılık rüzgarlar eser. Çekilirken gölgesi usul usul gündüzün, Deruni düşler gibi içimde büyür hüzün. O nehrin üzerine çöker de mavi bir sis, Yanık bir ney sesi ki duyulur akis akis. Ipıssız bir mabetten yükselen dua gibi, İmbik imbik ruhlara süzülen şua gibi. O gizemli ney sesi dağılır perde perde, Kulak verir dinlerim şöyle sakin bir yerde. Sığınıp da bir anlık küçük bir bahaneye, Yolumu çeviririm birden Bimarhâne‟ye. Kıyıda görünür de o efsanevi mekan, Ona kavuşmak hissi tutku olur an be an. Yakutiye içinden geçip sessiz vadiye, Ona doğru koşarım ruhuma şifa diye. Her taşında bir anı belirgin çizgi çizgi, Her çinisi tarihi terennüm eden ezgi. Ruhumda yankılanır inleyen neyin sesi, Bir sestir ki sorarım:-Acep bu neyin sesi? Sazların nağmesini içimde duya duya, Süzülürüm sessizce taç kapıdan avluya. Bir an dalıp tarihe gizemli efsaneye, Bakarım kimler konuk, diye Bimarhaneye. - 49 - O tılsımlı çağlarda gezinip birkaç mevsim, Nice bahtlı bahtsızı anarım isim isim. Uhrevi ve gizemli birer sima her sütun, Sanki açık avluda salınır Ilduz Hatun. Sonra iki yanında haşmetli iki vezir, Olcayto Sultan gelir eğilip selam verir. Yadederim hayırla Anber bin Abdullah‟ı, Ve cümle bahtiyarı nice bahtı siyahı. Ne gün ağrısa başım ney sesine koşarım, İçimde mistik çağı doya doya yaşarım. Ruhumun kapısını açık bırakıp ney'e, Veda edip çıkarım, o gün Bimarhane‟ye. (2008) - 50 - ALİ ZİYA ÖĞÜTCEN 1943 yılında Amasya‟da doğdu. İlkokul, ortaokul ve lise öğrenimini Amasya‟da, üniversite eğitimini İstanbul ve Ankara‟da tamamladı. Halen Anadolu Basın Yayın Birliği İzmir Şube Başkanlığı görevini yürütmektedir. Şarkısı Biten Sokak, Sevgi Çiçekleri, Özgürlük ve Barış İçin (Şiirler), Karaduttan Hikayeler (Anı), Muzaffer Tayyip Uslu (Tiyatro) isimli yayımlanmış kitapları bulunmaktadır. Dikili Ekin Kültür Sanat Dergisini on dört yıldan beri yayımlamakta ve yönetmektedir. - 51 - GEÇ KALDI BAHAR elma çiçeklerinde sevda kokusu geçen yıldan kalma çatlak toprak suya hasret gözler rüzgar fırtına kar yalnız seni arar boyun uzatmış kardelen her taraf nergis kokusu yumurta kabuğunda kargapapucu oturmuş fala bakıyor papatya sarı çiğdemler sarmış her yanı bilmem nedense bu yıl geç kaldı gönlümün baharı - 52 - ÇİÇEKLERİN ÖZLEMİ sen geldiğinde gülüyor asma gülleri bir başka parlıyor menekşeler kol atıyor çardağında yasemin leylak kokusu sarıyor her yanı seninle açıyor papatya seni görünce değişti zakkumun rengi daha da parlak şimdi zambaklar boynu bükük değil sarı çiğdemin sana dönmüş lale günebakan akşam sefası daha fazla bekletme gel artık gel de şenlensin bahçem bitsin dört duvar içinde tutsaklığım bu hasret - 53 - UYANAN DÜŞLER sandık kokulu çamaşırlar modası geçmiş renkler unutulup, asılı kalmış iplerde sarılmış bir yumağa koca bir ömür renk renk alı al moru mor bir deniz kıyısı akşam üstü atlayan balıkların yakamozu inci midyesi çağanoz kedinin ağzında aç bir balık açlık, tokluk dört köşe masalarda beş kadeh etrafında altı kişi eski bir koltuk üstünde unutulan yorgunluk al götür beni buralardan çocukluğuma eriyen kar sularında yıka ardından sar, sarmala, kundakla ninnilerle büyüt yeni düşlerimi yatırdığın kollarında - 54 - YANGIN sonbahar yağmurları yüreğimde yangın solgun bakışlarımda sarı saçlarına takılı güz çiğdemleri bir umuttu beklenişin gelmedin kızıl yaprakların doldurduğu caddeler boyunca yürüdüm boşuna bekledim yaz aşkları terk etmiş sokakları şimdi tenha ıssız şehir saçak altlarında kirlenmiş balıkçı kedileri ve kumsalda amaçsızca koşan sokak köpekleri - 55 - OTUZ YEDİ YAŞIN DÜŞÜNCELERİ dostum diye sarıldığım aynalar çoğalan çizgileri vurmayın yüzüme bütün gizlerimi sizinle paylaştım gün oldu güldük beraber gün oldu ağladık bu gün ağaran saçlarımı sermeyin önüme güneş mi ısıtmıyor, ben mi üşüyorum güzeller eskisi kadar güzel değil sevdalı günler geride kalmış mektuplar kır çiçeği saklamıyor artık ve yeşil ve de berrak değil Yeşilırmak‟ın akan suları eskisi gibi ne portakalların kokusu ne de kirazların tadı var - 56 - ATALAY DEMİRCİ 1976 yılında Ankara‟nın Nallıhan ilçesinde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu Amasya‟da okudu ve Ankara Yenimahalle Ticaret Lisesini bitirdi. Şiir ve edebiyatın yanı sıra öncelikle sahne çalışmalarını yürüten sanatçı, ilk kez 1999 yılında sahneye çıkmıştır. 2008 yılından itibaren Dünya Radyo ve Ankara Sanatevi bünyesinde toplam 1689 kez sahne almıştır. Yurtiçinde ve yurtdışında sahne çalışmalarını sürdürmektedir. Halen Ses TV‟de “Akıl Küpleri” isimli bir televizyon programı yapan sanatçı Stand up şovlarıyla dünyayı dolaşmaya devam ediyor. “Satılık Gözyaşları” ve “Kaleme Zeval Olmaz” isimli yayınlanmış iki tane şiir kitabı bulunmaktadır. - 57 - YALAN Yalan bütün güzelliği kuşların ağaçların, Sevdalara alkış tutan şarkılar yalan. Belki de güneş doğmaz yarın, Hüznün ayak sesidir, kapımızı çalan. Yalan ümidin pembe gülümsemesi, Falda çıkan vefa, mutluluk yalan. Susmuş bülbüller duyulan baykuş sesi, Acının ırmağıdır gönüllerde çağlayan. Aldatmaca o atılan barış çığlıkları, Acımasız savaşlar var gelecekte. Yalan yıldızların al yeşil ışıkları, Gönlümüzün rengi var, gecenin mateminde. Çığlık çığlık martıların sevinci yalan, Güz renginde açıyor ilkbahar çiçekleri. Yarınlar endişeli ufuklar duman, Mutluluğun çamura bulanmış etekleri. - 58 - YAZLAR Çoktan geçti yazların şenlik zamanları, En sevimli çiçekler dalında kurudu. Artık bal yapmaz oldu kanadı kırık arı, Kırık dallarda kuşlar ağladı durdu. Kör kuyulara düştü bir bir ümitler, Kopkoyu sisler örttü en masum dilekleri. Hatıralar kuytu köşelere sindiler, Koptu elimizdeki uçurtmanın ipleri. Hüzünle gölgelendi mavisi denizin, Daha uzak semalara yollandı yıldızlar. Nemlendi bakışları ufka dalan gözlerin, İnsafsız rüzgarlarla ihtiyarladı kızlar. - 59 - YORGUN Özgürlük için güvercine özendim, Sevgi taşıyan yürek için, Ferhat‟a! Dağları delemedim belki ama, Temiz sevdim, saf sevdim. Dertlerimi ortaksız çektim hep, Aradım, bir ortak bulamadım. Neşeme ortak çoktu oysa, Denedim ama kovamadım. Merhameti yanlış yerde aradım, Onun peşinden fazla koşamadım. Ayrılıklar yordu beni tüketti, Hasretime çare bulamadım. Gidenlerin hepsi söz verdi, Ben kendilerinden vazgeçtim. Selamları bile gelmedi, Aldananlar ise gene kendileriydi!… - 60 - EMİRDEN Bakarsın bir güzele gönülden, Göz yaşı akıtırsın hayaline içten. Seversin ta damardan, derinden Ve kader onu sana getirir. Sanki emirden. Uğruna ölürsen öldürürsün Vurur, kırarsın Şehri yakarsın belki Hayatını silersin defterinden, Ve kader onu götürür, Sanki emirden. Yine anlamaz akıllanmazsın, Peşine düşersin duygularının ölümüne, Dostlar kırarsın. Ve mutlaka yalnız kalırsın, Bu kez kader seni ona götürür. Sanki emirden. Sonra sevemez olursun kimseyi, Hayaliyle geçirirsin geceleri. Ellerin boş yüreğin ağzına kadar yar doludur, Bu kez de kader, ölüm der. Yine emirden!... BİZ İNSANOĞLUYUZ - 61 - Ne istediğimizi bilmeyiz çoğu zaman, Babanın tabutunu taşırken anlarız kıymetini. Sevgiliyi elden gidene kadar sevemeyiz, Mutluluk dibimizdedir kör olur göremeyiz. Biz insanoğluyuz! Rüyaya dosttan daha fazla inanırız, Bardak kırar gibi kalp kırarız. Doğruluk gün gibi ortadayken, Yalanı arar bulmak için kıvranırız. Biz insanoğluyuz! Gerçekten seveni neredeyse döveriz, Eğer kaçarsa nefret eden mutlaka yetişiriz. Derdi varsa birinin, en uzağına gider İyi gününde ondan daha fazla güleriz. Biz insanoğluyuz! Anayı ölümüne yakın hatırlarız, Paraya her şeyden daha fazla aşığız. Ümitlerimiz daha yeşermeden koparır, Sevgimizi gösteremez herkesten sakınırız. Biz insanoğluyuz! Kötünün niyetini, iyinin şefkatini, Ecel kapısı çalana kadar anlamayız. Yardımı her şeyden çok bekler, Küfrü ağızdan asla atmayız. Biz insanoğluyuz! Rahatlığın en yücesi hep hayalimiz, Darlıktan ders almak en zor işimiz. Burnumuz kanasa isyan eder, Kuru ekmek, zeytine şükretmeyiz. Çünkü biz, İnsanoğluyuz!... - 62 - BAHATTİN ÇAK 1968 yılında Doğankent‟te doğdu. Gümüşhane‟nin Kürtün İlçesi nüfusuna kayıtlıdır. Günyüzü Köyü İlkokulu, Trabzon Fatih Ortaokulu, Trabzon Lisesi ve Giresun Eğitim Yüksekokulunu bitirdi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Yöneticiliği ve Deneticiliği Lisans Eğitiminden sonra, Dicle Üniversitesi Eğitim Programları ve Öğretimi alanında yüksek lisans eğitimini tamamladı. Kahramanmaraş ve Ankara‟da öğretmenlik yaptı. 1997 yılında Diyarbakır iline İlköğretim Müfettişi olarak atandı. 20012007 yılları arasında Amasya İlinde İlköğretim Müfettişi olarak görev yaptı. Halen Hatay İl Milli Eğitim Müdürlüğünde Eğitim Denetmeni olarak görev yapmaktadır. Evli ve iki çocuk babasıdır. - 63 - GÜLÜŞÜ SOLGUNUM ey gülüşü solgunum! anla! eksik yalnızlık içindeki, mülteci yüreğimi. ve çala paça götürülen bir çocuk çığlığı gibi çaresizliğimi. anla ki, lacivert gecelerde, mutluluk boy atsın gölgemin yanında gölgene. ey gülüşü solgunum! ıssızlık tütüyorsa buğulu gözlerinde, ve parçalı bulutlu bir geçmişin izi duruyorsa hala yüreğinde, bırak kentin dar sokaklarına yalnızlığını, ve yağmurlara hüznünü. gelişin sessiz olsun, ve de zamansız!... - 64 - EYLÜL Sararmış bir fotoğraf gibi Duruyorsun karşımda İri bir yağmur tanesi olup Düşüyorsun gözlerime Ay ışığı sıcaklığında bakışlarınla Üşütüyorsun Uzakta gökçül bir kuş oluyorsun Sarı sarmaşıklar arasında Hüzün diyorum Gülüyorsun Çoktan yerini almışsın Eskimiş takvim yapraklarında Acıtıyorsun Eğilip bakıyorum Kül rengi günler çizilmiş her yanına Bir dilenci mahcubiyetinde Titreyen sesimle soruyorum Sessizce Eylül diyorsun DİLSİZ DÜŞLER - 65 - Dilsiz bir çocuğun çığlığını duyarım Her gece Acısı düşer ellerime İçimde bütün diller dilsizleşir Bir damla düşsün diye dilime Yağmurlar dayarım yüreğime Ve geceler boyu şimşekler yağar ellerime Yağmura nasıl baktığımı Bulutların koynuna uzanıp ölesiye yattığımı Kimse bilmez İhanet ve ıssızlık kuyularında Yusuf Nil kıyılarında Züleyha Harşena dağı eteklerinde Ferhat Ferhat‟ın yüreğinde Şirin olduğumu Kimse bilmez Musa ağacında yaprak Hazan mevsiminde toprak olduğumu Dilsiz gecelerde yağmura durduğumu Kimse bilmez Ellerim bilir İçimde bütün diller dilsizleşir her gece Her gece kanlı bir baykuş gelir, oturur yüreğime Her gece bir im gelir oturur ellerime Ellerim dil olur Sonra sen gelirsin dilime Dilsizleşir ellerim Ellerim eksiltir düşlerimi Ellerim eksiltir düşlerimi - 66 - ERHAN GÜL 1985 yılında Samsun'un Lâdik İlçesine bağlı Sarıgazel köyünde doğdu. İlköğretimi ve ortaöğretimi Suluova‟da tamamladıktan sonda, Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesinde okudu. Edebiyat ve şiire ilgisi; içinde bulunduğu kültürel ortamın da etkisiyle çok küçük yaşlarda başladı. Yakın çevresinde bağlamaya ve Türk Halk Müziğine olan ilgi nedeniyle, özellikle ortaöğrenim yıllarında çeşitli halk ozanlarını tanıma ve dinleme fırsatı buldu. Şiirlerinde genellikle hece ölçüsünü kullanan şair; Necip Fazıl Kısakürek, Faruk Nafiz Çamlıbel ve Cemal Safi gibi üstatlardan etkilendi. Üniversite öğrenciliği yıllarında Rıza Tevfik Bölükbaşı, Nazım Hikmet ve Attila İlhan gibi ustaların eserlerinden feyiz aldı. Bazı antolojilerde ve kültür sanat dergilerinde şiirleri yayınlandı. Şiirlerinde özellikle içe dönük bir yaşamın izlerini sürmekte ve insan, hüzün, sevgili gibi temaları sıkça işlemektedir. - 67 - GAMZELİ Bilmem neden kahverengi gözlerin, Bana kömür görünüyor gamzeli. Sanma rica dolu bütün sözlerin, Bana emir görünüyor gamzeli. Nemli desem elimdeki mendile, Deniz coşar gözümdeki yaş ile. Yüreğinde 'sevda' denen taş bile, Bana hamur görünüyor gamzeli. Dilersen kalbini sevmekten caydır. Göklerden gönlüne yıldızlar kaydır. Yürüdüğün yollar tam sekiz aydır, Bana çamur görünüyor gamzeli. Gördün herkes gibi ayrılık denen, Celladın eline düştük sen ve ben. Bu gidişle yokluğunla tükenen, Bana ömür görünüyor gamzeli!... - 68 - DİYET Senin eserindir sevda denilen, Gönül kitabıma yazılan ayet. Belki cehennemi düşünürüm ben, Cennetine layık olursam şayet! Sen şimdi sadece bana aşkı sun, Bırak soruları melekler sorsun. Mademki beni hep unutuyorsun, Öyleyse hayata bensiz devam et! Hani yüreğime bir kuş konar ya, Bazen bir serçedir bazen kanarya. Neden ellerinle o kafes var ya, Kırıldıktan sonra kopar kıyamet! Bende yaşattığın sevgiydi bu din. Barışın içinde öğretilmez kin. Ben senin sevgine inandım lakin Bir ömür tüketti sunduğun diyet! - 69 - ÖP BENİ Nicedir kurudu damağım dilim Sis, dağları bürümeden öp beni! Bu sabah mihmanın sen ol sevgilim Gece günü sürümeden öp beni! Başucunda ağlaşıyor melekler. Hepsi bize dair bütün dilekler. Yeryüzünde bugün doğan bebekler, Emekleyip yürümeden öp beni! Bir gece güneşin şavkıyla yun da, Diyeceksin bir gariplik var bunda Gönlümün sen yönlü Kuzey kutbunda Hasret buzu erimeden öp beni! Bir daha kapanmaz açılan yara Ayrılmayız gelmez isek nazara Bir gün elbet gireceğiz mezara Dudaklarım çürümeden öp beni! - 70 - SENİ SEVMEK Sevgili... Seni sevmek; insanın öz yurdundan ayrılıp, Bilinmez bir diyara sürülmesi demektir... Edep erkân gereği benliğinden sıyrılıp, Hakikat makamında görülmesi demektir... Seni sevmek; ilk önce cennette Âdem olup, Havva'nın sevdasıyla kalpte İblis'i bulup Ve nihayet huzurun dergâhından kovulup, İnsanın çile çile örülmesi demektir... Seni sevmek; bilmeden inanmak şuna, buna Hatta arsızca girmek cehaletin koynuna. Her nefeste insanın, Azrail'in boynuna, Kurtuluş ümidiyle sarılması demektir... 'Aşk' denen yaratığın fitne sokup beynine, İnsanın insanlara darılması demektir... BUHAR Hangi gözün kaynağı nehir taşır dünyada, Hangi kirpik ıslanır böyle durup dururken. Kim bilir kaç okyanus buharlaşır dünyada, Yanağımın üstünde gözyaşları kururken!... - 71 - EVA Kalbime girdiğin o günden beri sevgilim Umutlarım hasretin badesinden içiyor. Bir busene muhtacım kuru damağım dilim Tebessümün kahkahan bin bir hayal seçiyor Eva! Her günüm seni düşünmekle geçiyor. Düşündün mü karşında neden bükülür dizler Adım attığın yere karışsın diye izler. Sen gezdikçe gönlümde yeşeriyor filizler, Umudun bahçesinde beyaz güller açıyor Eva! Her günüm seni düşünmekle geçiyor. Yokluğunda nedense hasret kaplar sinemi Söyle kim silebilir kirpiğe dolan nemi? Hadi anlat sevgilim İstanbul'da yine mi? Martılar vapurlarla karşı yöne göçüyor. Eva! Her günüm seni düşünmekle geçiyor. ALDATIR Kalemim gece gündüz bin bir türlü söz yazar. Yazar ama nafile, gülmüyor ki her satır. Yârden şikayetim yok, öğrendiğim bir şey var; Beni bu sevda değil, bu şiirler aldatır! - 72 - FESİH AKTAŞ 1966 yılında Ağrı‟nın Taşlıçay İlçesine bağlı Aşağıtoklu köyünde doğdu. İlkokulu ve ortaokulu memleketinde okudu. Konya Atatürk Sağlık Meslek Lisesini bitirdikten sonra, bir süre Adıyaman‟ın Gerger ilçesinde sağlık memurluğu yaptı. 1992 yılında Erzurum İbrahim Hakkı Sağlık Eğitim Enstitüsünden bölüm birincisi olarak mezun oldu. Öğrencilik yıllarından itibaren şiir ve edebiyatla yakından ilgilendi. Kendine özgü tarzıyla hece ölçüsüyle ve serbest tarz şiirler yazdı ve çeşitli kültür ve sanat platformlarında şiirleri yayınlandı. Uzun yıllardan beri Taşova Anadolu Sağlık Meslek Lisesinde öğretmen, müdür yardımcısı ve okul müdürü olarak çalıştı. Bir süre Amasya Anadolu Sağlık Meslek Lisesi Müdürlüğü de yaptı. Halen Taşova Anadolu Sağlık Meslek Lisesi Müdürlüğü görevini sürdürmektedir. Amasya Sanatçılar Derneği ve İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği) üyesi olan şair evli ve iki çocuk babasıdır. - 73 - BİR KATRE CAN Kopunca yongası bedende canın, Her bakış kurşuna dönüşür anne. Kötürüm hislere gebe zamanın, Lavları içinde kan üşür anne. Çit çeker çapaklar, yıldızlar âmâ, Nelere kabildir nelere imâ! Bu gece çat kapı gir ki rüyama, İçime bir katre can düşür anne! (2007) SAFİR RÜYA Bu akşam başka güzel, yoksa gece mi safir, Açtı yar gül sineyi; O konak, ben misafir. (2007) - 74 - İÇ DENETİM Ey şehvetin izinde sükseye hayran nefis, Lâmekanda atlasın var mı farkı hasırdan. Sükutun çığlığında çökünce gözlere sis, Açılır tüm perdeler, ha şiardan ha sırdan. Nükse tabi arzular tırpanlarken hicabı, Bir içimlik havuzda, hep mesuttur kurbağa. Niyazdır ihtirastan arınmanın icabı, Hûşu ile rahleyi kur otağa, kur bağa. Hüsran ile sonlanır, hangi faniyi sevsem, Hayat serüveninde gaflet sinsi katilim. Kemirdikçe sanrılar, ateş olur vesvesem, Terapisi tefekkür, Kuran‟dır kat kat ilim. Nice sırrın resmidir alnımdaki bu, dağım, Mübarek nişaneyi sıvadım kusur ile. Ayrışacak bilirim; köküm, dalım, budağım, Mahşerin şakağında bir nefeslik sûr ile. Ar damarı suyundan rızıklanır ıstampa, Kuşkusuz gizem dolu, lekesiz tek mühürdür. Aklım! Nefsimi terk et, benliğimi al kampa, Her lahzanın ötesi iradi tezahürdür. ( 2010) - 75 - AL BAŞIMDAN Şu sevdayı al başımdan ne olur, Zaptedilmez, terkedilmez bir iştir. Alır beni terkisine kaybolur, Dizgin tutmaz bir serseri gidiştir. Yalpa yapar kasırgalar yaratır, Bir düzen ver ayarını değiştir. Uyku bilmez tüm gün seni aratır, Ya cisminle, ya resminle birleştir. Toyluktansa bu haşarı uçuşlar, Ocağında besle büyüt, geliştir. Hasrettense şu zamansız kaçışlar, Yüreğinin kıyısına iliştir. Durak bilmez, mola vermez mekansız. Bir yön ver ki, otağınla kesiştir. Zara düştü kurtuluşu imkansız, Tut elinden bildiğine yetiştir. (2007) - 76 - NAYLON HEYELAN Haneme tüneyen naylon heyelan! Aşındı özünden, çırptığın resim. Muassır ezgiyle raks etti ceylan, İkazın azmiyle kısıldı sesim. Dokuya mayınla verildi desen Bir yanardağ gibi yığıldı cisim. Şu hazin tabloya az öfkelensen, Yapışır alnına “çağdışı” isim. Sarsıldı benliğim fingirdek “fay”da, Hoşnutmuş suretten münevver kesim. Bünyemden beynime kalmadı fayda, Kurduğum konakta yazı, bîkesim! (2008) - 77 - HESAPLAŞMA Sizedir sitemim oy kahpe yıllar, Dünümü günümle vuruşturdunuz. Hani ya uzundu çıktığım yollar, Ne çabuk sonuyla buluşturdunuz. Doğmamış günlere randevu verip, Hem gece hem gündüz çalıştırdınız. Ki lanet şeytandan mesaj gönderip, Her gece kaçamak alıştırdınız. Ve ben ki; dinamik, dağ gibi adam, Nasıl da köşeye sıkıştırdınız. Metal çerçeveye kalın iki cam, Şu çapkın gözlere yakıştırdınız. Şaraba boyalı al kâkülümü, Taraksız günlere kavuşturdunuz Ve harlı közümden kalan külümü, Yazık ki meçhule savuşturdunuz. Her bir karesine ektiniz leken, Ay gibi yüzümü buruşturdunuz. En çetin ringlerin galibi iken, Elime bir baston tutuşturdunuz. Bir yere sığmayan uçuk gönlümü, Nizacı kafesle barıştırdınız. Rızamı almadan soğuk ölümü, Binlerce işime karıştırdınız. (2006) - 78 - İKRARIM URGANDIR İkrarım urgandır, boynumda gülüm. İstismar, ölümcül tecellim olsun. Uyansın sessizce koynumda ölüm, Mülteci işmarın ecelim olsun. Suç-günah hurcunu vurup sırtıma, İnfazın nabzında kopsun fırtına, Son defa sevgiyle bak suratıma, Bir ilmek atmaya mecalim olsun. (2008) RUŞEN Farz olurdu her günü siyaha boyamak, Tek bir geceme girsen Ruşen! Neşem olurdu ağlamak, Çekip gitsen!... (2006) - 79 - BİR AVUÇ GÖKYÜZÜ Ne doktor, Ne ebe! Bir gardiyan komutu ile çıktım, Sıcak odamdan. Gözümü açtım ki, çelikten bir dam, Ne kuzenim oldu, ne akrabam. Ve çile ve hüzün ve gam. Ben mapushane çocuğuyum, Volta atmayı öğrendim, Emeklemeden. Tek bir sabah güneş vurmadı yüzüme, Hiç bakamadım gökyüzüne, Ne yıldız bilirim, ne deniz! Yastık altına saklı şişler, Kâbus dolusu düşler gördüm. Ne kuş cıvıltısı, Ne yaprak hışıltısı bilirim, Demir gıcırtısı oldu Ninnilerim. Ne bir ezan sesi geldi kulaklarıma, Ne besmele değdi dudaklarıma. Ben mapushane çocuğuyum, Ayrı bir dünyam var. Ne mezar bilirim, Ne çarşı pazar. - 80 - Ne gül kokladım, Ne menevşe sevdim. Ne sevdam oldu, Ne sevgilim. Ne düğün gördüm, ne gelin. Ama varım, Olmasa da diyarım, Ben de varım. Gelin, Gelin de görün; Ne okul gördüm, ne dernek, Adımı “Kader” koydular, Bilmiyorum ne demek! Ben mapushane çocuğuyum, Suçum; dünyaya gelmek!... - 81 - FİLİZ ALTIOK 1967 yılında Amasya‟da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Amasya‟da tamamladıktan sonra, 1990 yılında Selçuk Üniversitesi Batı Dilleri ve Edebiyatları İngiliz Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalından mezun olmuştur. “Çocukken bir gün yolum şiire düştü. Yıllar boyu zaman, zaman uğradım ona. Kıyıda köşede unuttuğum da çok oldu ama o vefalı bir dost gibi beni hep bekledi. Ne zaman gitsem kapısı hep açıktı. Sadakatini iyiden iyiye fark ettiğimde, ben de ondan vazgeçemez oldum” diyor. Şiirleri çeşitli kültür sanat sitelerinde yayımlanmaktadır. Halen Balıkesir‟de bir okulda öğretmenlik yapmakta olup, evli ve bir çocuk annesidir. - 82 - GÜNEBAKAN Gönül bahçemi eller tarumar eylemeden, Renklerden eflatunu sevenimi getirin. Şimal yıldızım kaymış! Gerçeği söylemeden, Dönülmez yolda dizin dövenimi getirin. Kaf Dağı‟nın ardında intizarımı çaldın, Saklayıp sakınırdın başımı derde saldın. Aşkın narına yanan nar ağaçlarıydık biz, Gittiği günden beri adım Günebakan‟dır. Hayat darına düşen darağaçlarıydık biz, Batmış olsa bile o güneş beni yakandır. İrem bağlarında yar uykulara mı daldın, Saçlarıma düştü kar, sevdiğim nerde kaldın? - 83 - DEPREŞİR DERDİM Güne iner perde, depreşir derdim, Gönlümün güneşi battığında gel. Cefana ses etmez, boyun eğerim. Mahlukat uykuya yattığında gel. Âşık maşukunu bilir kendinden. Yıldızlar nedir ki, vazgeçtim günden. Razıyım sevdiğim, her müşkülünden, İstersen kaşını çattığında gel. Baharda meyvesiz dallar gibiyim, Tek heceye hasret diller gibiyim. Gonca iken solan güller gibiyim. Bülbül a hu zarla öttüğünde gel. İçinde bir nebze merhamet varsa, İsmimi yâd edip, ruhun kanarsa. Pişmanlık duyup da, canın yanarsa Sevdamla tutuşup, tüttüğünde gel. Artık kalmadı o dudak büküşüm. Öfkelenip, şimşek gibi çakışım. Sen ol son nefeste leyli bakışım, Azrail elimden tuttuğunda gel! - 84 - YAS RENGİ Kimler uyudu yine, düşlerinde dün gece? Geldiğin gün dün gibi, ruha ahenk gelmişti. Şu nemrut ihanetler çözülmez bir bilmece, Gidişin ölüme eş, mahşere denk gelmişti. Fermanımı elinle mühürledin can gülüm. Yas rengine boyandı o mağrur bakışlarım. Ne acı! Senin bana yakıştırdığın ölüm! Bakamam başkasına, nasıl günah işlerim? Tenine dokunmaya kıyamazken yârim ben, Neden aldandın ele? Yuvanı yıkacaklar. Şimdi hoyrat birine, sevgili mi oldun sen? Gölgesi göğe vuran bahçeni yakacaklar. Cehennemim olsan da gel, dayanamıyorum. Dalda ağlarken filiz, çiy gibi kan düşüyor. Cinnetli kâbuslardan bak uyanamıyorum. Toprak sardı saracak, çığ gibi can düşüyor! - 85 - SİYAH TÜLLER Yüreğinde pişmanlık, nasıl olsa gelirsin Artık sustuğum o gün, ellerinde güllerle. Bir namazım olacak, onu da sen kılarsın Ah! Kapat saçlarımı şu simsiyah tüllerle! Karaçalı uğruna beni neden attın yar, Gecemde güneşimdin, söyle neden battın yar? Pârelenen bir lâle olmak varmış kaderde, Saklı bahçende soldum, yüzüme gülmüyorsun. Senden başka çare, hiç aramadım bu derde, Cellâdın nabzındayım, geriye gelmiyorsun. Bengisuydun can katan, şimdi neden bittin yar, Gözümü yola koyup, bilmem neden gittin yar! Nehirler çalkalanıp, tersine aktığı gün, Dizeler sessiz kalır, şiir seni unutur. Bir annenin beşikte bebek bıraktığı gün, İşte o an! Zavallı şair seni unutur. Onmayan dertlerime, derdi neden kattın yar, Sen bensiz mutluluğu, nasıl, neden tattın yar! ENDÜLÜS DÜŞ/MÜŞ Hayattan bir „düş‟ alacağım var, - 86 - Ama kalsın. O da benim sadakam olsun. Saat hayale kurulmuş. Şimdi çalıyor, Dinle! Rüzgârın salındığı, Uçsuz , bucaksız Papatya tarlasında. Başım, Saçlarımın ekin ekin uçuştuğu, Sevgiyle inip kalkan Göğsünün şahikasında. Özlemini çektiğim Arkaik kelimelerle fısıldadı. Peri kızıymışım O‟nun, Endülüs‟ü olmuşum. Sanki güne bakıyormuşum. Göklerden izlerken bizi Bir zamanlar o çok sevenler, İlk kez gülümsediğim için Ruhunu ruhuma sarıyordu. Bizi melekler koruyordu. Avucumda titreyen dudaklar, İçimde dağ yürütüyordu. Gözleri yangın taşıyan, Maviden bir nehir. Karışınca gözümün elasına, Yeşilden aşk filizlendi, Düş! Unutulmuş bir rüya gibi Endülüsmüş! - 87 - KIŞ GÜFTESİ Ben bir cezir idim, Ah medsiz kaldım. Aydan kopan hüzün, Sırlanıp, sâf tutmuşken gözlerinde Dudağının kıvrımına saklanmıştı, Mahcup bir gülümseme. Susmak zorundaydı, Biliyordum! İçimden kanatlanırken, Zapt edilemez güvercinler, Yüreği yüreğimde çırpınıyordu. İşte O gidiyordu, Gidiyordu… Âh yâr! Ağyar! Kavlimizi kim vurdu? Baharları defnettik, Güz üşüyor burada. Şadırvan peykelerinde beklenen Ezanlar huzuruyla, Mavera güneş doğrulurken, Her sabah senin ellerinde. Gökdenizin kararmış eteğinde, Yıldız sektirmeyi, Bana bırak! - 88 - Gel karmakarışığım gel! O ateşi yeniden yak! Serçelerin kış güftesi. Dağ gölleri, Irmak gülleri, Ve atlas diba üstünde, Yağlı ilmek. Ayrılık kapıda Yüreğim ağzımda! - 89 - HALİS BÜYÜKBAYRAKTAR 1957 yılında Amasya‟da doğdu. Amasya Kılıçaslan İlkokulu ve Amasya Lisesi‟ni bitirdikten sonra Amasya Eğitim Fakültesi‟nden mezun oldu. Bir süre öğretmenlik yaptıktan sonra Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Ekonometri bölümünü bitirdi. Öğretmenlik mesleğine geri dönen sanatçı halen Amasya Bahçeleriçi İlkokulunda görev yapmaktadır. Amasya Sanatçılar Derneği‟ni arkadaşlarıyla birlikte kuran sanatçı, dernek adına Elit Sanat Kültür Sanat Dergisini yine arkadaşlarıyla birlikte çıkararak sanatsal faaliyetlerini sürdürmektedir. Yeşilsahnece Tiyatroları, Beş Yıldızlı Yaşam, Kafalar Değişmeli, İki Eşek Bir Kişi, Bağlanmak mı Hayır, Filtreli Cadı ve Palyaço, Meşe Kül Tablası isimli oyunları sahnelenmiştir. “Her Gedikten Yorgun Bir Hece” ve çocuklar için kaleme aldığı “Renkler Sayfalardan Koptu” isimli şiir kitaplarını yayına hazırlamaktadır. Amasya Sanatçılar Derneği Başkanı, Amasya Yeşilay Şube Başkanı ve İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği) üyesi olan şair, evli ve üç çocuk babasıdır. HAYAT HAZERAN - 90 - Zümrüdüanka‟nın kanadından İris Dök selvi gölgelerine damlalarını. Bir sarışın dev Harşena‟da görünsün.. Işıklar saplansın dünün adımlarına. Cilanbolu kör kahır basamak, Zoraki emek sur; Kan sıçramış taşları giyin, Çığlıklar oynaşsın, canhıraş feryatlar, Krallar kraldılar, karanlıkta kaldılar. Kirli hatıralarda! Harşena; yalçın kaya, şahin yuvası, Tepesine günü ören derviş, Dervişin zikri cise cise yağar Karanlık anılardan sökülür, Surların üzerinde örülür hayat, Hazeran! Yağmur sarmalı bulutlar Renklerin serildiği yerde çözünür. Sarı dev İris‟te oynar Oynar ışıltı, Ve dalgalarda fısıltı. Ve gölgelerde sevinç. Avuçlar dolusu, sevgi Çalınır vadideki bağlardan. Yorgun benizli, dik duruşlu adam. Erdem yığılıyor kerpiç döşeli sokaklara, Giydiğin aba zümrüt vadinin yükü. Kırk ikindiler kalbindeki yağış, Ve dolunay‟ın işareti ellerinde ödünç, İçimdeki bağış, Ebruli!... (2010) - 91 - ÇOCUK GİTTİ Bir çocuk çizdim tuvale, Gözleri renklerden lacivertti. Saçları aysız karanlık bir gece! Tan yerini giydirdim çıplak tenine, Güneş‟i köşeye koydum sarı bir tepside, Ve kısa bir pantolon çizdim Masmavi gök rengi. Çizgi çizgi, renk renk bir ayakkabı çizdim, Çocuk onca rengi giyindi! Ve çocuk istedi, Göğü giydirdim açık mavi sonsuz. Dağlar, dedi; Yeşil orman ve doruğun da kar kaplı! Fırçam yeşile abandı paletten renkler fışkırdı. Çocuk “ev” dedi ahşaptan; Toprak kokulu kerpiç, kerpiç Önünde bir hayat ve içinde yeşil yapraklı, Dalları kiraz basmalı iki ağaç! Çocuk “çiz” dedi yeşil çimenden çizgiler Bir koyun bir kaval ve bir çoban çiz, Bir ırmak, bir göl, ve engin bir deniz. Ve denizde küçük köpüklerin kırıldığı bir dalga. - 92 - Çocuk “çiz” dedi Denizde okyanuslara açılacak bir kotra, Kotrada çizgili elbiseleriyle bir tayfa. Güvertede bir el “ Haydi gel” Çocuk koşmak istedi, Koşamadı, Kızmak istedi. Kızamadı, Ağlamak istedi, Ağlayamadı Ve çocuk tuvalden çekip gitti. Tuval renksiz kaldı. Renk anılarına daldı!... (2010) - 93 - BEZ BEBEK Bir oyuncak bebek yaptım, saldırın Bütün savaşlarınızla! Bütün ordularınızın, işte karşısında! Tanklarınız kudursun , Alev kussun toplarınız. Kolu kopsun O çaputtur, ağlamaz. Korkusuz ordularınız, bilirim Korkutamaz sizi, çaputtan bebeğim Saldırın savunmasız köylere saldırdığınız gibi. Oralarda küçük gözyaşları bıraktınız, Ceset tarlalarına kan ektiniz, Kin! Ağlamak istese de gözleri yok ki Bebeğimin. Bir müfrezeyi solundan yollayın, Diğerini ardından, Kuşatın bebeğimi! En kahraman askerlerinizle basın gece karanlığından, Korkmayacak, kaçmayacak Tir tir titremeyecek, Hatta annesinin eteğine sımsıkı tutunmuşlar gibi. Korku dolu anlamsız gözleri de konuşmayacak, Ardınızdan. Kara elmas için kavganız, bilirim Küçücük ağzı yok ki yesin. Tarlalar dolusu ekmeğini çaldınız, O çaputtandır anlamaz. - 94 - Minicik avuçlarında çile, Çorak topraklara mahkum ettikleriniz gibi. Cılız kaburgalarını sayamazsınız, Çaputtandır bebeğim, Açlıktan öldürseniz de anlamaz. Sıcacık yatağınıza yatın Geride bıraktıklarınız, Kolsuzlarınız , Gözünden kan damlayanlarınız. Çığlıklar, feryatlar, Rüyalarınızda yakanıza yapışacak. Dönülmez zamanın ardından, Anlayacaksınız! Hadi kalkın! Yarın, Benim çaput bebeğime saldırın. Savaşlarınız adına, O bezdendir ağlamaz!... - 95 - HASAN BULDU 1942 yılında Amasya‟da fakir bir ailenin beş çocuğundan en küçüğü olarak dünyaya geldi. Üç aylıkken annesini kaybetti. İlkokulu Erzincan‟ın Tercan ilçesinde yetiştirme yurdunda okudu. Okumayı çok istemesine rağmen, yaş sınırını doldurması nedeniyle okuldan ayrılmak zorunda kaldı ve öğrenimini sürdüremedi. Matbaacılık mesleğine çırak olarak başladı ve uzun süre matbaacılık yaptıktan sonra işyerini oğluna devretti. Ankara‟da düğün salonlarında bas gitarist olarak yıllarca müzikle iç içe yaşadı. Bağ-Kur emeklisi olup, halen Amasya merkezde ikamet etmektedir. - 96 - ANEMONLARIN SESSİZ SENFONİSİ rüzgarın sesine karışır anemonların sessiz senfonisi doyurur açlığımı renklerin armonisi anlatır hüzünlü bir aşk hikayesi okşayarak anemonları aşık dağ perisi sarısı, beyazı, moru, kırmızısı ilahi bir güzelliktir ıssız dağlarda salınırlar huşu içinde bir o yana, bir bu yana ince kıvraktır anemonların dansı - 97 - AY SUYA DEYDİĞİ ZAMAN Bir nehir akar usul usul yüzer sevdalar sularında dökülür gözyaşları kıyısındaki konaklardan. Ay suya değdiği zaman sessizlik böler geceyi duvarlardan sızan çığlıklar karışır nehrin gümüş rengine. Çekilir perdeler gecenin zifirinde söner ışıklar birer birer ay kararır nehir ağlar uykuya dalmıştır umutlar. Bir seda olmuştur yaşanmış yaşanmamış aşklar. - 98 - BİR YAPRAK GİBİ bir gün bir yaprak gibi sararacak düşeceksin dalından ezileceksin hoyratça gözyaşının ıslattığı kaldırımlarda fark edilmeden bir zamanlar şuh kahkahalarının çınlattığı bulvardan yükselirken çığlığın yırtacak karanlığı yansıyacak hüznün kentin duvarlarından alaycı gülümsemeyle duyan, gören olmayacak kendinden başka varlığınla, yokluğun arasında yitip, gideceksin geride iz bırakmadan... - 99 - ISLAK MEKTUPLAR mektuplar vardı eskiden ıslak mektuplar hüzün veren özlem gideren karanfil kokulu bir köşesi yanmış nikotin kokan yürek yakan mektuplar vardı mektuplar vardı tekrar, tekrar okunan okundukça öpüp, koklanan çeyiz sandıklarında saklanan deste, deste kenar süslü şiirli ruj imzalı ıslak mektuplar vardı... - 100 - HÜSAMETTİN OLGUN 1955 yılında Amasya‟da doğdu. İlk ve ortaöğrenimini Amasya‟da tamamladıktan sonra 1979 yılında Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesini bitirdi. Bir süre Diyarbakır SSK Hastanesinde hekim olarak çalıştı, halen Bursa Çekirge Devlet Hastanesinde KBB uzmanı olarak görev yapmaktadır. Mesleki çalışmalarının yanı sıra sanat hayatında yirmi beş yılını tamamladı. Şiirleri ve yazıları Türk Edebiyatı, Töre, Öner Sanat, Çağrı, Yeni Adım, Tömer, Tarih ve Medeniyet, Milliyet, Cumhuriyet, Türkiye, Olay, Bursa Hakimiyet, Bursa Haber gibi dergi ve gazetelerde yayınlandı. Yüz elliye yakın şiiri Türk Sanat Müziği formunda bestelendi ve tamamına yakını TRT repertuarına alındı. Dünya Kültür Akademisi, Türk Japon Dostluk Derneği, Türk Musikisi Vakfı, Mesam, İlesam, Türkiye Yazarlar Birliği, Tema Vakfı üyesi olup, Barış Kültürü Derneğinin kurucusudur. Bir Lodos Gibi, Gide Gide, Hüznün Hikayesi (Bestelenmiş Şiirler) isimli yayımlanmış şiir kitapları bulunmaktadır. Olgunca Düşünceler ve Rubailer isimli eserleri ise yayına hazırlanmaktadır. Sanatçı evli olup, biri kız biri erkek iki çocuk babasıdır. - 101 - YEDİNCİ ŞEHRE ŞİİR Harşena kalesinde bir kör kuyu var İçinde nar ağacı. Üzerlikler serpilmiş kayalıklara Nazar olmasın diye aşklar! Kaç bin yıldır, Amasya‟yı seyretmeye doyamamış, Kayaların ortasından krallar. Krallar vadisinde her akşam, Buluşur ruhlar, Ve yüzyılların ardından, barışı kutsar. Kalenin eteğine, Dantel gibi işlenmiş, Yalıboyu evleri. Hayali döndürür şimdi, Yalıboyu‟nda su değirmenleri. Nazlı nazlı akan Yeşilırmak‟ı Hayranlıkla seyreder, Senelerdir sevgiyle emzirdiği, Hezeranlar Konağı. Tam on üç kez, Uygarlığa beşik olmuş, Cumhuriyet güneşinin Doğduğu kent Amasya. Umuda çiçek açmış her yıl kiraz dalları. Memleket sevdasın türkü tutturmuş, Elma toplayan gençler, Ve bin coşkuyla hasat edilmiş ekin. - 102 - Yüreğine doğru akar Amasyalının, Toprağının altındaki sıcak su. Semaver çayıyla birlikte demlenir, Sohbetlerin koyusu. İkram faslında sunul Ne haşhaşlı çörektir, Ne zeytinyağlı sarma, Ne de gül reçeli. Yedinci şehrin havası sinmiş, Bir avuç huzuru çeker içine “Ahbaplar oturmuş iki geçeli” Kapısı sonuna kadar açık hala, Darüşşifa‟nın, Fasıl sesleri gelir derinden. Doysun ruhlar ve mest olsun gönüller. Ne olur Kapanmasın kapılar, Yıkılmasın köprüler. Ağlar sonra krallar, sultanlar Ve şehzadeler!... - 103 - EKSİ KIRKBEŞLERDE YANDIK kar denizine gittik biz beyazdır diye. temizdik, lekesizdik çok yakışacağına inandık beyazın beyaza. derviş sabrıyla katlandık çetin kışa fırtınaya ayaza eksi kırkbeşlerde yandık. kan toplayan ellerimiz yumruklarken ayazı kaynadı kar denizi, buhar bastı beyazı soğuktu iliklerimize kadar işliyordu soğuk... üşüyorduk yorgunduk, açtık umut doluyduk ama! aydınlığa gebeydi zaman ve biz, yolun başındaydık. pusu kurdular ayın tutsak yıldızların olmadığı bir gecede önce hançerlendik yüreğimizden sonra , kurşun yedik beynimizden. buza yürek resmi çizdi akan kanımız. bir daha kardeş kanı akmasın diye dua ederken - 104 - kaskatı kesildi bedenlerimiz. açık kaldı gözümüz ve ellerimiz. fildişi kulesinden dünyaya hükmedenler hiç duymadılar bile çığ düşüren avazı bitmesini iple çektik dört mevsimlik kışların... donmuştu günler ve gelmiyordu yarın. tipinin hoyrat gürültüsüne inat kulak verdik şairin gür sesine: “yarın elbet bizim, elbet bizimdir gün doğmuş, gün batmış ebet bizimdir! ” karlı dağın güneşi büyüttü sabrımızı bir gün değişecekti kulun yazdığı yazı bir gün erken uyandırdık güneşi ve sona erdi yıllardır devam eden kış “tipi dindi” buzlar çözüldü ve eridi karlar. toprağa ulaşan kan ve gözyaşımızdı, kardelenler. “her gün kanayan rengiyle açan” gonca güller şehit düşen körpe bedenlerimizdi. Tanrı‟m bir daha yazma ateşle imtihanı asla geri dönmezmiş şehitlerin niyazı - 105 - BU DERDİNE YOK İLACIM "Acıları bal eyledin" Uzakları yol eyledin. Sen gülmeye hasret iken, Sevdiğini gül eyledin. Anam anam oy anacım, Bu derdine yok ilacım. Şimdi İrem bağlarında, Git gülleri say anacım. Hiç küsmedin kaderine, Hep sabrettin dertlerine. Kavuştun “sadık yârine” Dayanmak zor kederine. Anam anam oy anacım, Bu derdine yok ilacım. Şimdi İrem bağlarında, Git gülleri say anacım!... (2004) - 106 - SÖZ VARDIR BALDAN TATLI * Söz vardır baldan tatlı duyan imana gelir, Gönül aşka düşer de, her dem ilana gelir. Gönül gözüyle gören aşkın şi'rini yazan, Yunus'la söyleşirken,bezme Mevlâna gelir. Söz vardır hançer gibi, duyan imdade gelir, Gönül derde düşer de, her dem feryade gelir. Derviş bağrı yanarken, meclis aşka doyarken, Yunus'la söyleşirken,bezme Üftade gelir. (*) Yılmaz Karakoyunlu tarafından Uşşak makamında bestelenmiştir. - 107 - BİR EYLÜL GETİRDİ SEVGİNİ BANA * Bir eylül getirdi sevgini bana, İçime ateş düştü ki, sorma! Yıllardır açmayan gönül çiçeğim, O sefer bir açış açtı ki sorma! Yaklaşınca her yıl, hala titrerim Sevmek zamanına Eylül' dür derim! O hazan gözlerim hüzün yerine, Öyle bir sevici seçti ki, sorma! Susayan yüreğim suyun yerine, Bir kadeh sevgi içti ki, sorma! Yaklaşınca her yıl, hala titrerim Sevmek zamanına Eylül' dür derim! (*) Avni Anıl tarafından Nihavend makamında bestelenmiştir. - 108 - FERHAT OLSAM ŞU DAĞLARI DELSEM BEN * Ferhat olsam, şu dağları delsem ben, Mecnun olsam, sevdalara dalsam ben. Çöller ortasında yalnız kalsam ben, Gelir miydin, yardımıma ey güzel! Köroğlu‟yum desem, yiğidim desem. Karacaoğlan olup, pınara varsam. İlle de mavili güzeli sorsam, Bakar mıydın, hayranına ey güzel! Gönül der ki çok yalvardım sana ben, Hiç unutma, çok çektirdin bana sen. Az dert ile düşmez idim dara ben, Sen düşürdün beni dara, ey güzel! (*) İrfan Özbakır tarafından Hüseyni makamında bestelenmiştir. - 109 - GÖNÜLDEN SEVMEYİ BİLMEDİKÇE * Gönülden sevmeyi bilmedikçe, Güzeli çirkini fark etmezsin. Pişmanlık duymadan sevmedikçe, Dostluktan sevgiden bahsedemezsin. Sözlerde kalanı büyük yalandır, Aşkın en güzeli kalbe dolandır. İçinden gurur silinmedikçe, En küçük hatayı affedemezsin. Canından çok seven olamadıkça, Hasrete, çileye sabredemezsin. Sözlerde kalanı büyük yalandır, Aşkın en güzeli kalbe dolandır. (*) Çinuçen Tanrıkorur tarafından Hüseyni makamında bestelenmiştir. - 110 - DAVUT GİBİ * Muradımız bir bir bizim, Gönlümüzde sevgi bulmak. Girip dostun meclisine, Kardeşliği daim kılmak. Ömür kısa, emel uzun, Biçemeyiz ekmeksizin. Kırıcılık verir hüzün, Hayal olur mutlu olmak. Dost Yunus'u anabilmek, Mevlana'yla yanabilmek. Gerçek aşka kanabilmek, Mana alemine dalmak. Bilmez iken tek heceyi, Bildik aşka yönelmeyi. Davut gibi avazeyi, Hoştur bu aleme salmak. (*) Erdinç Çetinkol tarafından Hicaz makamında İlahi olarak bestelenmiştir. - 111 - HÜSEYİN BACANAK 1960 yılında Amasya‟nın Suluova İlçesine bağlı Boyalı Köyü‟nde doğdu. İlkokulu köyünde, ortaokul ve lise öğrenimini Amasya‟da tamamladı. Meslek Lisesi Elektrik bölümünden mezun olduktan sonra memuriyet hayatına başladı. Değişik kuruluşlarda kamu görevlisi olarak çalıştı. Çalışırken üniversite eğitimini tamamladı, İşletme Fakültesi mezunudur. Şiir ve edebiyata ilgisinin Şair ve Yazar Göktürk Mehmet Uytun‟la tanışmasıyla başladığını, bu tanışmanın kendisine şiirin kapılarını açtığını ifade etmektedir. O gün bu gün şiir yolculuğunu devam ettiren şairin şiirleri bazı antoloji kitaplarında yer aldı. Halen çeşitli kültür ve sanat sitelerinde şiirleri yayınlanmaktadır. “Gönül Çağlayanım” isimli yayınlanmış bir şiir kitabı bulunmaktadır. Ankara Gölbaşı Belediyesinde uzun süre yönetici olarak çalıştıktan sonra emekli oldu. Amasya‟da ikamet etmekte olan şair evli ve iki çocuk babasıdır. - 112 - YALNIZLIĞIM Yalnızlığım çöker gecelerime, Umutlarım söner biter mum gibi. Teselli edemez hiçbir kelime, Karamsar duygular sarar içimi. Düşünce zihnime kör düşünceler, Duygular umutlar silinir gider. Çıkmazlara salar beni gel gittiler, Sinsi kurtlar gibi yerler içimi! (2010) - 113 - BU ŞEHİR Ne zaman ayrılsam ben bu şehirden, İçime buruk bir hasretlik çöker. Düşer iki damla yaş gözlerimden, Bu garip ayrılık boynumu büker. Titrer, gitmek istemez ayaklarım. İçime kor gibi bir ateş düşer. Artar birden bire kalp atışlarım, Aklıma bin türlü vesvese düşer. Kararır gündüzüm, döner geceye. Simsiyah bulutlar üstüme çöker. Sevdiklerim bekler hemen dön diye, Hazan yaprakları üstüme düşer. Ayrılık vaktidir dönemem geri, Sarar bedenimi tüm hüzünlerim. Yollar geri gider bense ileri, Geride kalır bütün sevinçlerim. (2007) - 114 - KEŞKE Keşke‟lerim yoktu hayatta benim, Meğer bilmediğim çok şeyler varmış. İncitmezdi kimseleri sözlerim, Hayat ne karmaşık işlerin varmış. Dostlar! kurt postuna bürünmüş gezer, En yakın dostuna hileler düzer. Beni bu riyakâr dostluklar üzer, Hayat ne karmaşık işlerin varmış. Sanırdım her zaman dostluklar önde, Kin, nefret, hasetlik olmazdı bende. Ha bende bulunmuş ya da ha sende, Hayat ne karmaşık işlerin varmış. Anladım ömrümü boşa harcadım, Kime güveneyim bende şaşırdım. Kalmadı dostluğa olan inancım, Hayat ne karmaşık işlerin varmış. (2010) - 115 - GECELER OLMASAYDI Kim örterdi günahı geceler olmasaydı? Dolunay masalları yaşanır mıydı bilmem. Kötüler zulüm için fırsat bulamasaydı, Sinsice kötülükler yapılır mıydı bilmem. Sevdalı gönülleri yakmazdı kor alevler, Görmek için bir ümit olmazdı kör geceler. Şiirde hece hece yazılmazdı geceler, Güneş bir gün umuda doğar mıydı bilemem. Hasretlik duyguları duyulamazdı yare, Sevdalar gönülleri etmezdi pare pare. Taşınmazdı ümitler olmayan gecelere, Sabahlar heyecanla beklenir miydi bilmem. Kıymeti bilinmezdi ne güneşin ne ayın, Hiç bir farkı olmazdı gece ile sabahın. Şarkılarda yazmazdı adı ay'ın şavkının, Yakamoz pırıltılar olur muydu bilemem. (2011) - 116 - HÜSEYİN HARUN YÖRGÜÇ 1939 yılında Amasya‟da doğdu. İlk ve orta öğrenimini burada tamamladı. 1964 yılında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesinden mezun oldu. Yurdun çeşitli yerlerinde Veteriner Hekim ve yönetici olarak görev yaptıktan sonra 1988 yılında emekli oldu. Şiirle ilgisi lise yıllarında başladı. “Hiç” isimli ilk şiiri bir yarışmada ödüle layık görülünce bu gelişme onun şiir yaşamında olumlu bir başlangıç oluşturdu. Hece ölçüsüyle lirik şiirler yazdı. Şiirlerinde uyak-vezin-tema ve tenasüp vazgeçemediği ana öğelerdir. Bu güne kadar on altı şiiri şarkı, türkü ve marş formlarında bestelenmiştir. TRT Repertuar Kurulundan geçmiş olan bazı eserleri radyo ve televizyon programlarında okunmaktadır. Türkiye Şair Yazar ve Ozanlar Derneğinin 2004 yılında açmış olduğu yarışmada “Gönül” isimli şiiri Türkiye birincisi seçilmiştir. Şiirle yaşantısı halen devam etmektedir. - 117 - HATIRALAR YANIYOR Hâlimi sormadın, perişân mıdır Ümitsiz dolaşan berduşan mıdır Mazluma zulmetmek hüner, şan mıdır Vurma bana, yârelerim kanıyor, Vurma artık, hatıralar yanıyor. Ezâya katlandım, sevmişler gibi Zikrettim adını, dervişler gibi. Sabrettim cevrine, ermişler gibi. Çek elini yârelerim kanıyor, Vurma artık, hatıralar yanıyor. Dizelerden adın silinmedi ki, Bu kaçış nedendir, bilinmedi ki Harun iyimserdi, alınmadı ki Taştı durmaz yârelerim kanıyor, Vurma artık, hatıralar yanıyor! - 118 - KIZAR MISIN? Sen uyurken rüyâlarına girsem Kızar mısın, bana gönül sultanım? Orkidem yok, bir tek papatya versem Küser misin, bana gönül sultanım? Sağım ama, bu can çıktı bedenden Yıllar yılı, haber gelmedi senden. Tek selâma bile râzı bu bende‟n Yazar mısın, bana gönül sultanım? Şifâ bulmaz, yârelerim hep azar, Son dileğim, bu dizelerde yazar. Gümüş saplı kazma ile bir mezar, Kazar mısın, bana gönül sultanım? - 119 - YAŞAMAYA BAK Görüldüyse ufuk menzil yakındır, Gününü gün edip yaşamaya bak. Kendini fenâdan şerden sakındır, Ne derse desinler, yaşamaya bak. Bir elin yağ, biri balda değilse, Dost yâren evlâtlar darda değilse. Gözlerin para pul malda değilse, Ne derse desinler, yaşamaya bak. Ezdirme kendini ağa paşaya, Eleğini asıp, geçme köşeye. Fazlada itibar etme şişeye, Sağlığını koru, yaşamaya bak. İster az ister çok yaşarsan yaşa, Âkıbet mutlaka gelecek başa. “Bu garip gülmedi” yazdırma taşa, Başını dik tutup, yaşamaya bak. Muhabbete sarıl, bırakma sakın Kötüye uzak ol güzele yakın. Göğsüne kin değil, ak güller takın. Âşıklar gibi ol, yaşamaya bak. Harun der bu sözün vardır hikmeti, Sende bulunsa da Kârun serveti. Bir gün içilecek ecel şerbeti, “O güne çok var” de yaşamaya bak! - 120 - İBRAHİM ÇAĞRI KAYA 1987 yılında Amasya‟da dünyaya geldi. Babasının memuriyeti nedeniyle Şanlıurfa‟da başladığı ilköğrenimini Amasya Akşemsettin İlköğretim Okulunda tamamladı. Ortaöğretimi Amasya‟nın güzide eğitim kurumları arasında yer alan Macit Zeren Fen Lisesinde okudu. Amasya Macit Zeren Fen Lisesi öğrencisi iken Edebiyat öğretmenlerinin teşvikiyle şiir ve edebiyata karşı ilgi duyduğunu ve şiir yazmaya başladığın ifade etmektedir. Ord.Prof.Dr.Süheyl Ünver‟in “Cerrahpaşa‟dan ressam, şair, müzisyen çıkar; arada bir de doktor çıkar.” Sözleriyle ifade ettiği İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesinde stajyer doktor ve altıncı sınıf öğrencisidir. - 121 - BOĞAZIMA DÜĞÜMLENEN MISRA Boğazıma düğümlenen mısra Biraz karanlık azıcık fısıltılı. Bir türlü çözemediğim sisli rüya, Gece gözlüm. Hayaliyle bülbüle döndüğüm, Zemheri sığınağı gülüm. Nasıl desem, bilmediğim bir soru var Dilimin altına gizledim, kimse görmeden. Sen sorma desen de sormak var, Diyemem utanırım erkekliğimden. Neme lazım, serde delikanlılık var!... - 122 - ÇIKAGELSEN DÜŞLERİME Bir gece ansızın kapımı çaldığında, Acırım bu şehri saran o karanlığa. Hasretinin eseri tüm eski şiirler, Ya kıskanıp alev alırsa varlığında! Tek katre su serpersem namert olayım, Sarılıp da sıcağına bir lahza ısınayım. Isınayım mı gülüm dalarak gözlerine? Üşüdüm.Çok üşüdüm sensiz gecelerde. Bu gece yaşamak yok gülüm. Göz kapaklarıma binen uykuya inat, Düşlemek var bu gece. Ve gece gözlüm! Yalnız sen varsın düşlerimde. Sen varsan gün var, Zemheri gecelerin ardından. Yerle bir olsa koca dünya, Umurumda mı sen yoksan! Vur! hadi yine vur yüreğime sensizliğinle, Yalnız sensizlik de olsa kaderimde. Her daim yaşayacaksın düşlerimde!... - 123 - YALNIZLIĞIMLA SIRDAŞ Bir gece yarısı, hafif yağmur kokusu Ay ışığının karanlığa en yakıştığı vakitte, Sana en çok yakışan şehre gidiyorum. Pencere kenarında, Üzerimde gece yarısı sarhoşluğu, Cama ne de yakıştı bu eylül buğusu. Al yazmalımı söylüyor bilmem kim “Dağlarında kar olsaydım, Gelin sana yar olsaydım. Dağ çiçeğim yaban gülüm, Dalında bülbül olsaydım!” Zihnimde anıları tozlu uykularından, Uyandırarak anlamlanan bu sözler; Göz bebeklerinde demlenmiştir. Zehir misali durmadan yüreğime akıyor. Ben; Herhangi bir zamanın herhangi bir yerinde, Herhangi bir adam, yalnızca ötesi yok! Yalnızlığımla sırdaş bir yolda, Göz kapaklarıma binen uykuya inat, Seni düşleyerek gidiyorum. Benim aşina olduğum ve bana aşina, Bu yol sana çok uzak. Kim bilir, nerdesin? Gözleri her daim gece kokan güzel!... - 124 - İSMAİL İLMAZ 1967 yılında Merzifon‟da doğdu İlkokul, ortaokul ve liseyi Amasya‟da okudu. 19 Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Tarih bölümünden mezun oldu. Yurdun çeşitli yörelerinde öğretmenlik yaptı. Türkiye Sakatlar Derneği bünyesinde şube başkanlığı, genel başkan yardımcılığı ve onur kurulu üyeliği görevlerinde bulundu. Türkiye Ortopedik Özürlüler Federasyonu disiplin kurulu üyeliği ve eğitim danışmanlığı, Türkiye Sakatlar Konfederasyonu İl Temsilciliği, Anadolu Özürlüler Derneği Genel Başkanlığı, Amasya Engelliler Spor Kulübü kurucusudur. Bedensel Engelliler Spor İl Temsilciliği, Özürlüler Şurası Üyeliği gibi engellilerle ilgili çeşitli sivil toplum kuruluşlarında aktif görevler aldı. Halen Türkiye Beyazay Derneği Amasya Şube Başkanlığını yürütmektedir. Anadolu Sevgican isimli bülteni uzun yıllar yayınladı. Beş yıl süreyle Sevgican Dergisinin genel yayın yönetmenliğini yürüttü. Çeşitli gazete ve dergilerde makale, öykü ve şiirleri yayınlandı. “Demeyeceğim” isimli bir şiir kitabıyla “Yüreğimiz Göçük Altında” isimli yayımlanmış bir çizgi romanı bulunmaktadır. Amasya‟da ikamet etmekte olan şair, evli ve üç çocuk babasıdır. - 125 - DELİCESİNE Derdini de seni de sevdim Delicesine! Çileni hasretini, Gurbetini sevdim. Ben seni çok sevdim Delicesine! Söylenmemiş sözünü sevdim. Özünü, Ceren gözünü, Senden gelen hüznü sevdim. Ben seni çok sevdim Delicesine! Gün görmemiş dileğini Sevgi dolu yüreğini, Tekerlekli sandalyeni, bastonunu Yorgun dostluğunu sevdim. Ben seni çok sevdim, Delicesine! - 126 - ÖLÜMÜ ÖZLEYENLER Savaş gözlü Kurşun yüzlü çocuklar Kanla yıkıyorlar zamanı Şahadetiniz kutlu olsun Cibril özlü Ölümle sözlü çocuklar! BİZİM ÇOCUKLARI DÜŞLEMEK Ve yine akşam olur Çekilir gün sessizce ortalıktan Çöreklenir hüzün yüreklere Hasretin koymaya başlar Bir sigara yakmak geçer içimden Nemlenir gözlerim Süzülür bir kaç damla gözyaşı yerinden Ve yaslanırım geceye Memleketimin en soğuk yerinde Büzüşür yüreğim Ceylan nefeslerde büyüyen Bir avuç ürkek göz Öperim saçlarını hasretle Masum çehrelerine dalarım bir an O çocuklar, bizim çocuklar Hüzün sinmiş yüzlerine Her biri dolunay güzelliğinde! - 127 - DEMEYECEĞİM İlerlerken dede yadigarı bastonumla Gün ışığının zifiri karanlığında Sendelersem bir yerlerde Uzat ellerin, gözüm ol Tekerlekli sandalyem Takılır kalırsa bir tümsekte Düşersem acımasızlık ağına Ne olur bir omuz da sen ver Birlikte sevgiliyle aşalım engelleri Demeyeceğim! Ve bir gün Susarsa dilim. Dökülürse parmaklarımdan kelimeler Hissedersem tüm hücrelerimde sensizliği Düşerse can evime ayrılık cemresi Uzanırsa toprağa yorgun bedenim Ardımdan bir damla gözyaşı dök, Demeyeceğim!... - 128 - UMUT Ben umut adamıyım Umudun yeşerdiği her yerde varım Işık saçar göz yaşım Kekik kokar kanım Ben umut adamıyım Umudun yeşerdiği her yerde varım Karıncanın arkadaşı, arının yoldaşıyım Kardelenin sırdaşı, yoksulun çiğ aşıyım Ben umut adamıyım kardeşim Umudun yeşerdiği her yerde varım Gel desen bir gün Tükense de ömrüm Geçse de gönlüm Hemen ordayım Söz ordayım! Ben umut adamıyım Umudun yeşerdiği her yerde varım - 129 - İSMİHAN KARACA 1968 yılında Amasya‟da doğdu. Gazi Üniversitesi Mesleki Eğitim Fakültesi‟ni bitirdi Bir süre Amasya Merkez Uygur İlköğretim Okulu ve Gazi İlköğretim Okulu‟nda görev yaptı. Halen Amasya Merkez Mehmet Varinli İlköğretim Okulu‟nda Teknoloji ve Tasarım Öğretmenliği yapmaktadır. Şiirleri bazı sanat ve edebiyat dergileri ile çeşitli sanat sitelerinde yayımlanmaktadır. Şiir ve öykü yazmayı çok seviyor. Bestelenmiş şarkıları da bulunan Karaca‟nın “Gizemli Yeşilırmak” isimli şiiri 2012 yılında Amasya Belediye Başkanlığı tarafından düzenlenen 2. Ulusal Amasya‟lı Mihri Hatun Şiir Yarışması‟nda ödül almıştır. Evli ve iki erkek çocuğu annesidir. . - 130 - GİZEMLİ YEŞİLIRMAK Ferhat ile Şirin‟i bağlayan aşk perisi, Suyuna sır üflemiş destan olmuş gerisi. Bir aşka tanık oldun Ferhat‟ın bileğinde, Destanlaşan sevdasın dağların eteğinde. Bil ki hâlâ yanmakta dağın bağrında ateş, Şirin‟in güzelliği güneş ışığına eş. İki genci bağrına gömdün ey Ferhat Dağı, Sırrını çözemedim örülmüş kader ağı. İster yön bul sevdana ister yüreğime ak, Yıllar var ki ben sana tutkunum Yeşilırmak!.. Kale burcundan baktım endamında zarâfet, Aşkına düştü canım acı biraz insaf et! Yosunların renginde akıp giden zamanın, İnan tadı olmuyor sensiz geçen bir anın, Sayısız asırlardır, aşkınla çağlayanım! Sen süzülüp giderken arkandan ağlayanım, Kaç yüreğin izi var, sevdalı melteminde? Yüreğimi soğuttun mevsimlerin deminde. Ben seyrine dalmakla meftun oldum sana bak, Bir sevdasın içimde Gizemli Yeşilırmak! Eyvan kapın hep açık suyunda yeşil buhar, Berekete müjdesin şenlenir senle bahar. Endamlı konaklardan dinlenen güzel sesin, Kaç şairin zihninde, oldun şiire esin. Suyun mürekkep olsun ovalarınsa kâğıt, Yaz adını yeşile taşa toprağa dağıt. Çek yüzünden tülünü yine bak yeşil yeşil, Bendeki gerçek sevda üç günlük heves değil. İstersen saçlarına Elma Çiçeği‟ni tak! Süzül Karadeniz‟e, süzül ey Yeşilırmak! Efsaneler diyarı tacın gizemli şehri, - 131 - İlk Türk divan şairi aşkı anlatan Mihrî. Şehzadeler büyüttün o kutlu beşiğinde, Selim ile Fatih‟i eğittin eşiğinde. Gözlerinde bir sevda yüreğinde bir sır var, Şu Amasya içinde adın “Yeşil gözlü yâr!” Kırk mısralık şiire, sığdıramadım seni, Aşkı yeşille yazdın belli seçmişsin beni. İstemem hasretinle, seven yüreğimi yak. Bir umutsun içimde bitmeyen Yeşilırmak! (2012) SENSİZ GEÇEN GÜNLERİM Yıllar geçti de hâlâ aşkın düştüğü yerde, Binbir eyvahla geçti acı dolu dünlerim. Geleceğim demiştin dönmedin hani nerde? Yine bağrımı taşlar, sensiz geçen günlerim. Yaşıyorum zamanı tersine döndürerek, Kalbimi mesken tutan ateşi söndürerek. Gelmedin ey vefasız hasreti dindirerek, Bittiği yerde başlar, sensiz geçen günlerim. Gönülde saklı eyvah cümleye aksederken, Vuslatının özlemi gözümde raks ederken. Hasret artık aşkımdan elini çekse derken, Yine bağrımda kışlar sensiz geçen günlerim. (2012) - 132 - EYLÜL‟E HÜZÜN DÜŞTÜ “Vuslatını beklerken bak saçlarım aklaştı, Çeşm‟olup aktı ömür son demine yaklaştı.” Güz gülleri üstüne dökülürken kırağı, Bir nihavent bestenin, yâd/ına yüzün düştü! Ne çare ki: düşlerin yakın olmaz ırağı, Yapraklar titreşirken, eylüle hüzün düştü! Mahzunlaşır anılar sükût ile andıkça, Kaç dönence tükendi, gelir diye sandıkça. Ateşe cemre düşer tutuşarak yandıkça, Mühürlenmiş yüreğe, sönmeyen közün düştü! Sükûna gam birikip damla damla taşarken, Kalp yangını hasretin, hududunu aşarken. Hüküm giymiş yürekle müebbetti yaşarken, Kırık saz mızrabına, dinmeyen sızın düştü! (2012) ÖMRÜMÜN CAN ÇİÇEĞİ (*) - 133 - “Güneşi yedi renge, göğü pembeye boya, Hep mutluluk içinde, güleyim doya doya” Baharı müjdeleyen cemrelerden yadigâr, Şu sevdalı kalbimin, bir tek sensin gerçeği. Hoş kokunu getirsin, güneyden esen rüzgâr. Bahar seninle bahar, ömrümün can çiçeği. Bir deniz kumsalından gözüm daldı engine, Bin çiçeğin içinde, büyülendim rengine. Rüzgâr nağmeler yazsın, saçının ahengine, Bahar seninle bahar, ömrümün can çiçeği. Sevdaya düştü başım nasıl anlatsam bilmem, Seni yazdım ömrüme, sürgün etseler silmem. Çığlık kopar içimden hep ağlarım hiç gülmem, Bahar seninle bahar, ömrümün can çiçeği. (2012) (*) Ersin Kayışlı tarafından şarkı formatında bestelenmiştir. - 134 - KURTULUŞ ALTUNBAŞ 1961 yılında Amasya‟nın Merzifon ilçesinde doğdu. İlkokul, ortaokul ve lise öğrenimimi Amasya‟da tamamladı. Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Eğitimi Bölümünü bitirdi. 1986 yılında Malatya‟da başladığı öğretmenlik mesleğini Amasya‟da sürdürmektedir. “Seyyid Nigarî Divanı” isimli bir bilimsel çalışması “Boşver” adlı bir şiir kitabı ve Harun Küçük ile ortaklaşa hazırladığı ve Amasya Belediyesi tarafından yayımlanan Osman Fevzi Olcay‟ın “Amasya Şehri” adlı eseri ve “Kırmızı Beyaz Çiçekler” adlı bir romanı yayımlanmıştır. 1995 yılında TBMM tarafından açılan Ulusal Egemenlik Destanı Yarışmasında “Diriliş Destanı” adlı eseri yayımlanacak eserler arasında yer aldı ve yayımlandı. Aynı yıl Türkiye Çocuk dergisinin öğretmenler arasında açtığı hikâye yarışmasında Türkiye ikincisi oldu. Amasya‟da yapılan yarışmalarda da çeşitli dereceleri bulunmaktadır. Çeşitli dergilerde yazıları ve şiirleri yayınlanmakta olup, halen Kümbet Altında dergisinde edebi çalışmalarını sürdürmektedir. ESKADER üyesi olan şair evli ve iki çocuk babasıdır. - 135 - DEME Elini koymadan sinem üstüne Aşkın erittiği çılgınsın deme Rakiple el ele gezdikten sonra Nedendir, bu kadar dalgınsın deme Peşinden koşturup eza edersin Yanımda durmayıp çekip gidersin Yetmezmiş gibi de dalga geçersin Niye bana böyle kırgınsın deme Yele verir âşık sermayesini Bağışla sevdiğim hoş nefesini Kısmayıp rakibin nahoş sesini Niye sular gibi durgunsun deme Özlemin artarak işliyor cana Aşkından kül oldum ben yana yana Gülerek bakarsın geçip karşıma Boş hayal peşinde vurgunsun deme Yanağın rakibe hoşluk veriyor Ayrılık acısı yürek deliyor Yaşlandım yıllarım elde eriyor Bana niye böyle kızgınsın deme. - 136 - BEN YOKUM Gönül, aşkının denizinde yedi vurgunu Bir akşam gözyaşlarım sel oldu çağladı Akıl terk etti yerini yurdunu Aşkın yakıcı ateşi kalbimi dağladı. Ayrılıklar daha da betermiş Her anı onulmaz yara Ahlar göklere yükseldi Hüzünler takıldı ağlarıma. Şimdi gözyaşlarım daha da arttı Lanetler yağdırır dururum kaderime Ne bir eş vardır, ne dost, ne sevgili Ortak olan kimse yok dertlerime. Bir gün pişman olacaksın gittiğine Ben o gün ben olmayacağım Çiçekler alıp gelince ellerine Bu defa kapıyı ben kapatacağım. Pişmanlıklar denizinde yüzeceksin Gözlerinden seller boşalacak Kapalı kapılar ardında tek başına Umutların birer birer tükenecek Bundan sonrasını sen düşün artık Ben yokum. - 137 - SEN BÜYÜDÜĞÜNDE Hürriyet ortasında zincire bağlı esir gibiyim Ruhum mengenede azap çekmede Gönül ülkemde gam askerleri Sevinçlerimi boğarak bitirmekte Afganistan, Kudüs, Irak daha bilmem ne İnsanın insana yaptığı zulüm, işkence Uykusuz geçmekte neredeyse her gece Emperyalizmin kolları ne kadar uzun Hayatları karartmakta zamansız Filistin‟de bir çocuğun cansız bedeni Babasının kucağına düşüverir apansız İnsanın insana kini ne zaman bitecek? Ne zaman sona erecek zamansız ölümler Ne zaman anlayacak toprak olacaklarını caniler Daha ne zamana kadar insan eti yenilecek? Yetmez mi herkese koskoca dünya? Niçin hâlâ zamansız biçilmekte ekinler Yetmedi mi Firavun‟dan beri deliller Ne zaman dalacak zulüm uykuya? Doğarken ağlamanın sırrı neymiş anladım Dünya, zulümle yoğrulmuş taş ve toprak Ey insanoğlu diyor bebek, dünyana bir bak Yaptığın zulmü doğduğum an anladım Çığlık çığlık ağlamayı bilmeden ağladım Sen büyüdükçe doldun zulümle Nasıl oldu bu iş Bir türlü anlayamadım! - 138 - ÜLKEMİN ÇİÇEKLERİ Körpe fidanlar verildi elime, Ben diktim toprağa özenle. Papatyaları ben yetiştirdim, Laleleri gülleri sümbülleri de. Bir hoyrat rüzgâr kurutmasın diye Gövdemi siper ettim onlara, Güneş oldum, yağmur oldum Yıldırımlar bana çarptı, Dolular bende eridi. Sellerin önünde set oldum, Yellerin önünde bent İstedim, onlar hiç mi hiç görmesin Ne sıkıntı, ne de dert. İlmek ilmek dokudum çiğ iplikleri, Desen desen halılar, kilimler benim. Parça parça eridim bütün bütün çoğaldım Tüm yurdu kapladım nakış nakış Sevgiler aktı kalbimden Yüreğimden çıkmadı dertlerim. Ne fidanlar yetiştirdim, ne fidanlar Çiçeğe durdu, meyve verdi, Yıllar yıllar sonraları Sevgiyle, elleri, ellerime değdi, O an, Gözlerimden akan sevinç seliydi... - 139 - Ben bir öğretmenim. Bugün, Nakış nakış tüm yurt, Çiçek çiçek bütün ülke, Desen desen Anadolu, Bana da biri öğretti bunu. İlk günden son güne izindeyim, Ayrılmadım, ayrılmam ilkelerinden, İnkılâpların yol gösterdi bana Benden ulaştı tüm çocuklarıma; Ülküm, Sen oldun Atatürk‟üm. Başöğretmen olarak çıktın tahta başına, Cahillik zehri katılmışken milletin aşına, Ağıları bal eyledin. Solgun yanakları al eyledin, Bilgiyi başta şal eyledin, Yeni neslin bizim eserimiz olduğunu, Yürekten gelen sesle sen söyledin. O gün bu gündür meşale elimizde, Dün başkası taşırdı bayrağı, bugün ben, Yarın alacak bizden onu, Seni tanıyan, bilen ve seven Bu yarış sürüp gidecek, Her gün biraz daha, biraz daha Ülkem çiçeklenecek! - 140 - MEHMET HOPAL 1959 yılında Amasya merkeze bağlı Kale köyünde doğdu. İlkokulu Plevne İlköğretim Okulunda, ortaokulu Amasya Lisesinde, liseyi de Amasya Ticaret Lisesinde okudu. Kısa süreli ticaret hayatından sonra Amasya Defterdarlığının açmış olduğu sınavı kazanarak 1987 yılında başlamış olduğu devlet memurluğuna halen aynı kurumda devam etmektedir. Amatör olarak güzel sanatların bütün dallarıyla yakından ilgilendiğini ifade etmektedir. Bazı gazete ve dergilerde yayınlanmış olan şiirlerinin ikisi şarkı ikisi de marş olarak bestelenmiştir. İlkokul yıllarında başlamış olduğu tiyatro çalışmalarına halen devam etmektedir. Yazmış olduğu oyunlar Amasya‟da ve diğer illerde sahneye konuldu ve birçok oyunda rol aldı. Amasya Halk Eğitim Merkezi bünyesinde uygulamalı tiyatro kursu usta öğreticiliği ve Amasya Sanatçılar Derneği Başkan Yardımcılığı görevini yürütmektedir. Evli, biri kız ikisi erkek üç çocuk babasıdır. - 141 - ŞEHR-İ ŞİİR AMASYA Ben Amasya'yım Kuytu bir köşesinde Anadolu'nun Bakmayın dört yanımın dağ olduğuna Ben tarihi koynumda Medeniyeti ayak ucumda Hürriyeti yüreğimde yatırıyorum Ben Ferhat'ın balyozuna taş oldum Ben Şirin'in sevdasına eş oldum Şehzadeydim, bu devlete baş oldum Ben tarihte sayfa sayfa öyküyüm Uygarlığa beşik oldum sallandım Yanaklarda elma oldum allandım Damla idim ırmak oldum dellendim Yüreklerde sevda sevda türküyüm! (2004) - 142 - BU DAĞLARI ARAMIZA SEN KOYDUN Bu aşkın vebali günahı senin Dinlemedin, sen konuştun sen duydun Kaderden şikayet edipte durma Bu dağları aramıza sen koydun Sen koydun araya gurbet elleri Sen koydun araya bunca yolları Öksüz mektupları yetim pulları Bu dağları aramıza sen koydun Kavuşmayı unut hayalini kur Düşte görsen bile yine hayra yor Dünyada imkansız, mahşerde çok zor Bu dağları aramıza sen koydun (2007) - 143 - YA BEN ERKENCİYİM YA SEN GEÇ KALDIN Ne yaman sevdalar gördüm yıllardır, Acıya doydum da aşka doymadım. Düşler ülkesine kalktı son vapur Ya ben erkenciyim ya sen geç kaldın. Serseri gönlümün düştüm ardına, kapandı kapılar ardı ardına, Ben ki kilit vurdum gönül yurduma, Ya ben erkenciyim ya sen geç kaldın. Ne umut doluyum, ne akli selim, Dokunsan tutuşur ayağım elim, Zaten başlamadan biter bu film, Ya ben erkenciyim ya sen geç kaldın. Yalnız göz hakkıdır sendeki payım, Ne vurgun peşinde ne hesaptayım, Sen start almadın sen etaptayım, Ya ben erkenciyim ya sen geç kaldın. Sevgi ise sevgi bire beş koydum, Gözyaşı koydular bense baş koydum, Ben aşkın adını artık düş koydum, Ya ben erkenciyim ya sen geç kaldın. - 144 - ŞİMDİ ORADA OLMALIYDIM Altmış beşinde Ağustos‟un harman vakti Ardıç mazılı kağnıların toza buladığı Yollarında yürümeliydim ıslık çalarak Ve Dedeler‟de Gök yüzünün ta göğsüne sokup parmaklarımı Duaya durmalıydım nur yüzlü adamlarla Bağlarbaşı‟nda kar Kerpiç bacalarda duman Ve bir sevda olmalıydım bir yüreğe saklanmış Ey umuda serilen buğday başağı Ey yaprağına çise düşmüş tekilcan Ey içimdeki hasret, ayrık otundan inat Beni görün, beni duyun, beni anlayın Çözül artık içimdeki kör düğüm Belki de son olacak seni gördüğüm Memleketim, ah Vatanım, ah köyüm Seninle başladı elli dokuzun zemherisinde Seninle bitsin benim öyküm Şimdi bir adam can verir her martı çığlığında Bir adam ki her yanı ateş akrep misali Dört yanı beton, Dört yanı rezalet! Dört yanı hayın! - 145 - Al, denizin senin olsun koca kent Kadınların senin olsun, Baş döndüren ışıkların, yeditepen Senin olsun çamurun, çirkefin, ihanetin Bir çift aygır girer düşlerime deli dolu göğ boncuklu Bir silah canlanır gözümde mor meneviş, sarı kundak Ve bir kadın Aydan-Aydın, güneşten sıcak Topraktan bereketli Şimdi orda olmalıydım Halaya durmalıydım yağız delikanlılarla Ve sinsin de, Bulutlara değmeliydi naralarımız Hep bir ağızdan türküler söyleyip Tırpan sallamalıydık altın sarısı üveyiğe Ve tarhanaya kaşık çalmalıydık topyekün Kuşluk vakti, Kuşoturan‟da Ey çoban kavalında adı konulmamış türkü Ey Kılçak deresindeki çiğdem tomurcuğu Ey kekik kokusu, Sıracevizler‟deki ayak izleri İlk göz ağrım, anayurdum, Ah evim! Belki de son olacak sana geldiğim. Memleketim, ah vatanım, ah köyüm Seninle başladı ellidokuzun zemherisinde, Seninle bitsin benim öyküm!... (2002) - 146 - MEHMET KARAGÖZ 1958 yılında Amasya‟nın Gümüşhacıköy İlçesine bağlı Kızık köyünde doğdu. İlköğrenimini köyünde, ortaöğrenimi Çorum İmam Hatip Lisesinde okudu. 1980 yılında Konya Selçuk Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünden mezun oldu. Yurdun çeşitli yerlerinde ve kendi İlçesi Gümüşhacıköy‟de öğretmenlik yaptı. Bir süre Merzifon Anadolu Lisesinde Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni ve Müdür Başyardımcısı olarak görev yaptı. Halen Merzifon Ticaret Lisesi Müdürü olarak görev yapmaktadır. “Zafer Pırıltıları” isimli bir şiir kitabı bulunan şairin çeşitli yerel gazetelerde ve dergilerde şiirleri ve çocuk hikayeleri yayımlanmaktadır. Evli ve üç çocuk babasıdır. . - 147 - GÖNÜL KUŞUM Neden meçhullere kanat açarsın? Usul belli, töre belli, yol belli. Deve dikeninde güller mi biter, Gönül kuşum, konacağın dal belli. Uzaklara yapar isen yuvayı, Bulamazsın bu güzelim havayı. Bu dağları, bu denizi, ovayı! Pınar belli, vadi belli, çöl belli. - 148 - MAVİ ÖZLEM Çöker de omzuma katran geceler, Küçülür küçülür nokta olurum. Dimağımı zorlar tüm düşünceler, Gözüm bir noktada saplı kalırım. Bir perde açılır, görülür Hakan, Ela gözlerinde şahin bakışlar. Ardında binlerce feda olan can, Bir mutlu diyara uçuşan kuşlar. Kaplar yüreğimi mavi özlemi, O ummana dalar dalar çıkarım. Ah, kolay mı yazabilmek o demi. Elim yüreğimde sıkar sıkarım. Ey can, bilir misin bu sevda nedir? Yakar yürekleri kızıl kan olur. İstersen o şanlı tarihi çevir, O ummana dalan bir kurban olur. Yavaş yavaş kirpiklerim ıslanır, Takatim kesilir çöker dizlerim. O muhteşem çağa dimdik yaslanır, Dirilişimizi görmek isterim! - 149 - ZAFER PIRILTILARI Damarlarında kan değil, alev dolaşır Tüm hücrelerin yangında Ruhunun ufku aydınlanır, İmanın berraklığında Yürürsün büyük bir umutla, Irmağın denize koştuğu gibi. Tırmanırsın adım adım, Ferhat‟ın dağları aştığı gibi. Gözlerinde zafer pırıltıları, Alnında domur domur ter. Süzülür şakaklarından Yüce Allah‟a gider! Bazen Yusuf olursun, İhtirasın kör kuyusunda. Yıkarsın gönlünü Yakup gibi, Sabrın tükenmeyen suyunda. - 150 - MURAT ÇAKMAK 1979 yılında Merzifon‟da doğdu. İlköğretimi Merzifon Abidehatun İlköğretim Okulunda, ortaöğretimi Merzifon Anadolu Lisesinde okudu. 1997-199 yılları arasında Gülhane Askeri Tıp Fakültesinde eğitim gördü. 2000 yılında 19 Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesinden mezun oldu. Bir süre Yozgat‟ın Çekerek ilçesinde acil hekimi olarak görev yaptı. Şiirle ve sanatla yakından ilgilenmektedir. Halen Yozgat‟ın Yerköy ilçesinde aile hekimi olarak görev yapmaktadır. - 151 - GÜLHANE Ben Ankara Gülhane‟sinde, Sen gönlümün gül hanesinde. Ne beklersin bahar geldi be güzel, Buluşalım senle aşk bahçesinde. Gece olur Ankara da bir hüzün, Resmolmuş gözüme o tatlı yüzün. Aklımdan çıkmıyor o bir çift sözün, Her yaprağın yere düşme sesinde! - 152 - BEN Derinden derine düşünür durur, Elinde sadece bir sazı kaldı. Ruhu dosta gider bedeni durur, Aşkından gönlünde bir sızı kaldı. Anlatamaz kimselere halini, Soldurur sadece kendi kendini. Lale bahçesinde arar gönlünü, Ayrıldı sürüden bir kuzu kaldı. Nasıl kalkar şu dağların dumanı, Gelecektir elbet gönlünün sultanı. Esti rüzgar viran oldu her yanı, Denizdi, kaynadı kaynadı bir tuzu kaldı. İyi Murat öldü kaldı bir yalan. Kah ağladı kah da güldü bir zaman. Lâl oldu da sustu şu çarkı devran, İsim söz silindi, bir özü kaldı! - 153 - SENSİZ Yine sensiz uykusuzum bu gece, Gözlerim gözünde kaldı ne çare. İsmini saydıklarım hece hece, Aşk gölüne gönül daldı ne çare. Bir gün gelip de gözyaşım silmez, Herkese gülerde tek bana gülmez. Kırık kanatlarım uçmayı bilmez, Beni bir gurbete saldı ne çare. Rüzgarım kesildi kaldı bak gemim, Sen deniz isen sade bir kumum. Sakın bana sorman dostlar ben kimim, O yar beni benden aldı ne çare. Zaman beni uzak diyara ata, Dertlerime nice dertleri kata. Sensiz bağlanınca güzel hayata, Beni yerden yere çaldı ne çare. Bu aralar güzel hayli dardayım, Gider oldum acep şimdi nerdeyim. Aramayla bulunmayan yerdeyim, Murat aşk şehrinde öldü, ne çare! - 154 - CEYLAN Su içmeye gelmiş pınar başına, Vuruldum da kaldım kalem kaşına. Avcı oldum hey dost düştüm peşine, Beni yaktı geçti bir garip ceylan. Sorar oldum seni kurtlara kuşlara, Esir etti beni tek bir bakışla. Gitme güzel gitme gönlümde yaşa, Beni yaktı geçti bir garip ceylan. Aslan olup geldi gönlüme yattı, Yaralarıma bin yara kattı. Küllerimi göğe savurup attı, Beni yaktı geçti bir garip ceylan. Gel ol bahçemde açılan gülüm, Seni şakır oldu susmuyor dilim. Yeter artık bana ettiğin zulüm, Beni yaktı geçti bir garip ceylan. Yürekte bıraktı onulmaz sancı, Muradım avladı onu bir avcı. Şimdi oldu bana hey dost yabancı, Beni yaktı geçti bir garip ceylan! - 155 - UĞRAŞMA Sorma bana sakın dertli halimi, Uğraşma sevdiğim sen bilmezsin. Ateşçi ne anlar közün halini, Uğraşma sevdiğim sen bilmezsin. Gönül viran oldu neyler fasılı, Göz bebeklerimde resmin kazılı. Aşkın kitabında ismin yazılı, Uğraşma sevdiğim sen bilmezsin. Gül oldun açıldın gönül yerinde, Sökemezsin onu kökü derinde. Gözyaşıyla sulanmışsın bir kere, Uğraşma sevdiğim sen bilmezsin. Gözyaşıyla murat ağlar durmadan, Bitmez bu gözyaşı çeşme kurmadan. Bir gün su içmek istersen oradan, Uğraşma sevdiğim sen bilmezsin. - 156 - NEYLEYİM Bir zaman gülerdi, asıldı yüzler Dalgalar gelince kaybolur izler. Uğruna canımı verdiğim gözler, Yolda görse bana bakmaz neyleyim. Bulutken yüksekten yerlere indi, İçine denizin kokusu sindi. Aşkın ırmağına kurduğu bendi, Bana inat diye yıkmaz neyleyim. Bireyledim gündüz ile geceyi, Belki bir gün gelir anlar gerçeği. Ellerimle taç yaptığım çiçeği, Soldu diye şimdi takmaz neyleyim. Şeytan oldu bana gönül meleği, Azap çektirmekmiş onun dileği. Çeksin diye şu dünyada çileyi, Bir kurşun kalbime sıkmaz neyleyim. Altın iken yere düşse pullansa, Benim çektiklerim hepsi yalansa. Murat dursa devran dönse dolansa, Aklımdan, gönlümden çıkmaz neyleyim! - 157 - MUSTAFA AYDOĞAN Eski Bir Meyhanedir Dudağın(1980), Toplumsal İnekliğin Anatomisi(1985), Katlime Ferman İsterim(2010), Gül Bağladım Saçlarına Ateşten(2011) isimli kitapları okuyucularıyla buluştu. Asli mesleği olan Ahşap Biblo ve Heykelcilik dalında ürettiği eserler İzmir Enternasyonal Fuarı ve diğer ulusal fuarlardan ödüller ve Bölge Turizmine hizmet dalında başarı belgeleri aldı. Halen mensubu olduğu bazı yayın organlarında basın temsilciliği ve köşe yazıları yazmaya devam etmektedir. “Yaşayan her insanın hem idealleri, hem sorumluluğu olduğu bu evrende bilimin çizdiği yolda güzel şeyler yazmak istiyorum. Bildiğim orijinal felsefenin hiç değişmeyen kuralı ise insanları sevmektir. Şair olmak işte bu kavramın içinde bir yerde kendine yer bulmaktır. Sevginin var olduğu her yerde bu evren yaşamak için bize yeterde artar bile” diyerek, sanata ve dünya görüşüne ilişkin duygu ve düşüncelerine açıklık getirmektedir. . - 158 - TOZLU YOLDA YÜRÜMEK Üç adım aşımı tenha bir yolda, Başımı omzuma aldım yürüdüm. Saymakla kelime yetmiyor arş‟a, Bir acayip düşe daldım yürüdüm. Baktım ki, bir insan seli akıyor Ateş donduruyor, ayaz yakıyor. Levh-i Mahfuz kimliğimi okuyor, Boynuma günahlar çaldım yürüdüm. Ruhum bu vücutta, bu suret bende Masrafsız ödünsüz bin uzuv canda El benim değil de, can veren elde, İki arşın kefen sardım yürüdüm. Yürüdüm de yürüdüğüm neresi? Üstünden kuş uçmaz Kubur Deresi Kimde ise Nubuvettin Tuğrası, Bir yüce serdara sordum yürüdüm. Aydoğan, çözülmez asrın esrarı. Var ile yok olmak, bir soğan zarı. Bin asır dolaşıp ben bu diyarı, İzlerime destur serdim yürüdüm. - 159 - ALİŞ‟İN TARLASI Acı tohum zehirden Savrulup ekiliyor. Tarlada ekin susuz, Yandıkça bükülüyor. Aliş dalda uyuyor, Zeliş kadın tarlada Salıncaktan bir tabut Can devşirir tarlada. Uyu Aliş‟im uyu, Ağlamaya vakit çok Her derdin çaresi var Seninkine asla yok. Gelecekte sen varsın Azapta, aşkta, suda. Aşına kan doğrayan, Engerekler uykuda. Hasat tarlada değil, Ananın ak terinde. Ümit senin ekmeğin, Olur her seferinde. Sür tarlayı koçakla, Türküler vur diline. Senin yazgını yazan, Acep ne der haline. - 160 - SİTEMKAR Sevgilim küsmeye ne gerek vardı, Yüzüne gamzeler konmuş dediysem. Cennetten kovulan bir beni-adem, Melek suretine dönmüş dediysem. Bana acı hüsran bu sessiz alem Sen benim aşılmaz utkusuz kalem Kızıp ağladığın ben nasıl bilem, Su senin elinde yunmuş dediysem. Gelincik dudağın iksirden kule Katlimin fermanı en güzel çile Hayal kurup düşümdeki gafile, Ateş ödünç alıp yanmış dediysem. Ağlama sevdiğim hayat bir akış, Bir yanı bahardır, öbür yanı kış. Çehrene dökülen o ince nakış, Kudreti kalemden yonmuş dediysem. Döner çarkıfelek yılışır dişler Ne tükenir nede, biter yokuşlar Seninle sevdamız her sabah başlar, Aydoğan ufkunla yunmuş dediysem. - 161 - HASAT Soran sorsun elde cevap, Emek ektim ter biçerim. Ufuklardan vurgun yedim, Ateş yaktım kor biçerim. Düşte gerçek arıyorken, Kaf dağında eriyorken Tam istikbal buluyorken Hazan ektim kar biçerim! Yalan yaşadığım yalan, Elden oyuncak oyalan. Fikirlerim oldu talan, Kin büyüttüm şer biçerim. Kursaktan taştı umutlar, Kemale döndü ağıtlar. Beynimde kaynaşır kurtlar, Deryalara sur biçerim. Toz dumanım kan içinde, Beyaz tünemiş saçımda. Kainatın son ucunda, Aydoğan‟a yer biçerim. - 162 - GECEM GEÇ GELSİN Gecem geç gelsin Suskunluğunu değmez bozmaya zemherinin Yıldızları hizaya koydum bir bir Sabahı bulur açılması,sabahın şafaklardan. Gözlerimde uyku durmuyor, gözlerim ağır Samanyoluna şiirler ısmarladığım, Yakamozlara bel bağladığım, diz çöktüğüm Vallahi ondan ötürü. Gecem geç gelsin Hava şimdi yağacak, boran sesi geliyor Gecem ateşe doymuyor, Gecem hep soğuk Cemreyi bekliyorum havada, suda, toprakta. Karakış göz kırparken yalnızlığıma, Yemin ediyorum! Bu şiirde gözlerine yemin içmeyeceğim Ne kadar üşüyorsam o kadar seviyorum yoksunluğunu Kardan adamın soğuğu Sevdiği kadar. Gecem geç gelsin Gözlerim kan çanağı gözlerim ağır. İşte çöktüm diz üstü Kapındayım, eşiğine düştüm bir akşam üstü Gecem geç gelsin!... - 163 - YADSI GÜLBENGİ Zambaktan düğüm çaldım savrulan saçlarına, Rüzgara gülbengin verilince sesinden. Her cemrede gözüne türküler işliyorum, Bülbülün dikenlere takılan busesinden. Sen ey kükreyen serçe izin ver beratıma, Bir harmanda bir başak olup da savrulayım. Sen İrem bağlarında Leyla ile zemzem iç, Ben de şu sahralarda tutuşup kavrulayım. Şarabi gözlerinden yudumlarken zehiri, Tanrı‟nın zemzeminde bu lezzeti bulamam. Sensiz ne cennet lazım, nede cehennem Yerin göğün ortasında seni asla bulamam. Kana ey şehrazat bu dudağa hasretim, Uyur uyur uyanır, yüreğimde dalgalar. Ta ezelden ebede gönlüne düçar olmuş, Yüreğimde suretin, kolumda prangalar. Göğün ağardığı yerde, sularken gözlerini, Şu şuursuz sineme gürleyip yağar mısın ? Seçeneğin kalmadı ya Aydoğan yada ben! Cehennem ülkesine benim ile var mısın?.. - 164 - MUSTAFA AYVALI 1964 yılında Amasya‟nın Suluova İlçesine bağlı Bayırlı Köyünde doğdu. İlkokulu köyünde, ortaokulu Suluova‟da, lise öğrenimini ise Samsun‟da yatılı olarak okudu. Üniversite mezunu olup, halen Amasya‟da bir kamu kurumunda görev yapan şair aynı zamanda kamuya ait bir sendikanın Amasya İl temsilciliği görevini yürütmektedir. “Karlı Dağların Mor Menekşesi” adında bir şiir kitabı bulunan şair, aynı zamanda bir doğa sevdalısıdır. Şiirleri çeşitli ulusal ve yerel yayın organlarında yayınlanan ve televizyon programlarında seslendirilen şairin çeşitli kültür sanat dergilerinde ve antoloji kitaplarında şiirleri yer almıştır. Amasya Sanatçılar Derneği ve İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği) Amasya İl Denetim Komisyonu üyesidir. - 165 - ÇINAR GÖLGESİ Yandı tüm duygular çıktı sefere, Çul çaputu aşka serdim sereli. Çocuk saflığımla bir nilüfere, Yoksul yüreğimi verdim vereli. Sûkut-i figanı dağlar duyardı, Dağda özgürlüğün ruhu doyardı. Köhne kuytuları dikenler sardı, Gül diye çalıyı derdim dereli. Çalkanırken derya düşüp telaşa, Yılkı düşlerimi vurdun yokuşa. Tuz kokusu sindi kirpiğe, kaşa Aşkın girdabına girdim gireli. Senli rüyalarda alemi tuttum, Ana sığdırıp da ömrü avuttum. Gök maviyi, bense günü unuttum, Çınar gölgesinde durdum duralı! (2008) - 166 - AZÂDE DAĞLAR Sırtıma dertleri sardığım yerden Doğrulup da son kez baksam dağlara. Vadiden, çöllerden denize değil, Nehirlere inat aksam dağlara. Varsın essin durgun gölünde rüzgâr, Şakağa düşerce zirvesinde kar, Dünyada ne hicap ne de namus var, Bende yavaş yavaş çıksam dağlara. Üstü gül döşeli ne gerek söze. Dil suskun, gözlerde nem geze geze, Kalmayan mecalde her kula meze, Körkütük gönlümü yıksam dağlara. Bakır kızılı gün doğup batarken, Zamana yenik ben, bir de sen varken, Tepkisiz bedende nabzım atarken, Azâde ruhumu döksem dağlara. Baharında ömrüm derken en başta, Yanıyor kurunun yanında yaş ta. Bir ihtimal belki otuz beş yaşta, Kan terli gömleği sıksam dağlara. Buralardan gitmek belki sebebi, Sen ki âlemlere muştu ey Nebi! Elinde kavalı Serçoban gibi, Bir türkü tutturup yaksam dağlara. - 167 - GÜL DALI Gül dalım bilir misin, bülbülüyüm bu bağın Dalına konmak için yıllar yılı bekleyen. Cemre düşmez bahçenin balmumu toprağında, Kolu kanadı kırık diz üstü emekleyen. Ey ömrün dilrûbası! Şafak sökmezden evvel Hep sınardı sabrımı kırbacıyla karayel. Çilenin ırgatıyken sırtımda koca bir el, Aşermiş rüyalarda gülleri yasaklayan. Köklerinle tutunup kavrulsa için, dışın. Bildik kaç rüzgâr varsa esip dursa da kışın, Çitten payandalar ve bir de mahzun bakışın, Bende fay kırılması, depremi tetikleyen. Şiirlere tutunan yalnızlığın yolunda, Bir sen varsın Gül dalı yanağımın alında. Suskuya yatmış dilin, yosun tutmaz dalında Bildiğim kaç renk varsa sinesinde saklayan. - 168 - İZ Nerden başlasam bilmem; bir başına koyup da Güz vurgunu gülleri kırıp gitmek var mıydı? Şıvgın vermiş gönlüme lanetler okuyup da Zemheri kundağına sarıp gitmek var mıydı? Günüm dağlara veda edip sırra ağarken, Âlemler suskun tende efkârım ahuzârken, Şu sahilde verdiğin sözünde durmak varken, Dizginsiz dalga gibi vurup gitmek var mıydı? Tedirgin umudumun dalına çentik atıp, Al dudağın mey‟inde serabımı damıtıp, Ömrün son çeyreğinde tozu dumana katıp, Saati bir nefese kurup gitmek var mıydı? Bu kadar kolay mı ki; yeminleri yakarak, Dağ misali sevdayı bir çırpıda yıkarak, Tuz buz olmuş bedene kordan mıhlar çakarak, Subaşında çarmıha gerip gitmek var mıydı? Yurtsuz gezen düşlerim yalnız seni anmakta Hatta sûkutuma eş gökler yankılanmakta, Şu verdiğin mendili gömdüğün sığınakta, Kefenin olsun diye serip gitmek var mıydı? - 169 - ARDA KALANLAR Hep aynı gemiler kalkıyor sessiz, Bir o kadar içli dua ardından Farklı zamanlarda sonsuz mekâna, Kazası olmayan fani yurdundan. Ateş dudaklarda buruk bir hüzün Çıktığı seferde gece gündüzün Rahmanın aşkına söken şafakta, Anlamı yok artık baharın yazın. Son kez veda edip cana cihanda, Mana iklimine gittiği anda Çile dergâhının bezgin yolcusu An-ı dinlendirir topraklı tende. Diner serde hicran, dilde mersiye Ömrümüzde firkat kimden hediye? Arda kalanların en son sapağı Musalladan geçer, yâr diye diye! (2010) - 170 - SORGU Gönül hicap duyarken yitik hatıralardan, Ne sen ne de turnalar döner meçhul diyardan, Umut etmek yaşamsa kaygılarla birlikte, Atmak var şu bedeni hâşâ! Hayâdan, ardan. Mihman edip kalbini vurulduğum her akşam, Nâra banıp gönlümü gözlerde nem, dilde gam, Kan oturur dağlara kurşun yer de bir ceylan, Mekândır ağyâr olan İstanbul veyahut Şam. Kervanlar kaldırıp da dalga dalga saçına, Sûret-i hayal edip geceyi soksam kına, Mermerleri öptüren seneler kemiriyor, Asıyor sevdamızı dağların yamacına. Her gün seni dilenip tan vakti saat beşte, Fersah fersah yol alır kâh yerde, kâh güneşte. Dili yok ki şu kalbin ondan ne çok bizarım, Nasıl anlatsam nasıl, bilmem ki! Öyle işte!... (2010) - 171 - EYLÜL Ey ömrüm! Ummadığın bir anda geldi Eylül . Toy zamanlara inat, Bak işte; Türküsünü söylüyor fasl-ı hazan. Şimdi kuşan kuşanabilirsen, O yeşil hırkayı. Bozguna uğrayıp silah bırakan mevsimde Kümelenirken fırtına rengi bulutlar, Gömülür akşamın alacasına, Çeperi küf tutmuş hatıralar. Topal bir karıncanın yedeğinde Sürüklenir ah! Sürüklenir, Yarım kalan umutlar. (2010) GARDA - 172 - Nicedir yolunu beklediğim Umudun son vagonu Gidiyorken raylarda, Yakarışın sükût-i figanında Kömür karası gözlerden Kan damladı avucuma, Artarda. Raylarında kantaronlar Sarılmış gönlüm Ayrık otu gibi Virane bir garda Sancıda, Gün akşam olurken Kahrolası şu diyarda. Çakıldı bedenim Hoyrat rüzgârların Yaladığı İsimsiz bir banka, Kâğıt mendile düştü Şiltesiz ruhum, Tut ellerimden şair! Çıkmazında ömrüm bir yarda. Bir katar geçti raylarda Fasl-ı hazanın hangi günüydü, Bilmem hangi aylarda. (2009) AMASYA Boylu boyunca, - 173 - Kıvrım kıvrım Irmak akar Vadisinde bu şehrin. Boy verirce Suya aksi düşen konağın Tarih sızan çeperinde, Yankılanır ezanlar Gümüşlü, Burmalı, Bayezıt‟tan. Sokaklarda hoş bir sedadır hâlâ Kurulmuş bir Osmanlı faytona, Aşkları taşırca Yağız atın nal sesleri. Ferhat‟ın külüngü, Şirin‟in nidasına Şahitlik edercesine Alev alev Kırklar, Bar, Harşena. Çınar yaprakları arasında süzülen Gün ışığı dinlencelerinde Sohbetin en hası şadırvanda külliyenin, Nefes veriyor bilgeler elde asası. Başkalaşmamış Bir tarih yürürken yalı boyunda, Bir başka zamanda soluklanır İhtişamlı geçmişin veliahtı, Şehzadeler yolunda. Bağlar emziren yorgun ırmağın Ay tozu serpintileri soğuruşu, Zembilde sarkan yıldızlar arasında Salkım salkım buhurdan ışığın, Raksını izlemek bu şehirde. - 174 - Sayfiye gecelerde Yudumlamak demli çayı, Yudumlamak Seyir terasında. Cennetle dünya arasına Geçit verircesine Ulanmış ırmağa Künç‟ü, Çağlayan‟ı. Kuşbakışı seyreyle gözüm En yeşilini gökkuşağının! Düşler tutunurken şehre, Yıkansın kelimeler, Kotar gönlünü Usul usul aksın nehre. Ey Amasya ey! Azim ve karara milat, umudun anası, Teslimiyetin kraliçesi. Dokunmak, Uzaklardaki sevgiliyle hasret giderircesine Dokunmak. Aralamak, Tarihin gizemli sayfalarını Arşınlamak şehrin dar sokaklarını. Kızlar kayasında oturup Aynalı mağarada taramak var, Yârin saçlarını Dünde, yarında. Nefsin hicabında ağlamak, - 175 - Aşkın sırrına eren Serçoban gibi İğneci Baba diyarında. Gel benim her renkten her boydan insanım Şiire vurulur gibi tutun. Her dilde yeşeren Efsaneler yaşar, Sızar imbiğinde bu şehrin, Ezelden ebediyete. Söyleş sen de ey yolcu! Dökülsün efsaneler Bir başka medeniyete. - 176 - MUSTAFA NURİ İNANÇ 1956 yılında Tokat‟ın Niksar İlçesinde doğdu. İlkokulu Niksar‟da, ortaokulu ve liseyi Malatya‟da parasız yatılı olarak okudu. 1979 yılında İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesinden mezun oldu. Kastamonu, Tokat, Ordu ve Amasya‟ya bağlı orman işletmelerinde uzun süre görev yaptı. 2005 yılında Amasya Orman Bölge Müdürlüğünde görevliyken emekli oldu. Halen Amasya‟da yaşamakta olup, ormancılık konularında danışman mühendislik ve müşavirlik hizmetleri vermektedir. “Ateş Böcekleri” adında yayınlanmış bir şiir kitabı bulunmaktadır. Edebiyat tarihi, güzel sanatlar ve sporla yakından ilgilenmektedir. Mümkün olduğu kadar şiir etkinliklerinden ve şiir yazmaktan uzak kalmamaya özen gösteriyor. Basıma hazır çalışmaları mevcuttur. - 177 - VEDA GİBİ Bir gün çekilip gideriz, elalemin içinden Döneriz dengimize dalgalar gibi Bizar olduk bir ömür sevmekten Bizde yaşamak, sevmek gibi. Hüzün kapılarında beklediğimiz yeter. Yeter artık, anlaşılamamak Yalnız kalacakmış, Kalsın sevdiklerimiz Sevenlerin yüreğinden kopar Koparda gidermiş sevdiklerimiz. Bir deniz olur, döner Döner bize kendilerimiz! - 178 - EY AKŞAM Fasıllar sende coşar, Tunç bakışlı yollara düşmüş aksin, Gün boyu yeşille sevişir hayalin. Ay yıldızları kovalar semada, gizli adın Suya düşmüş yakamozlarda fotoğrafın. Her şeyi örtersin kendinle kendin gibi, Sabahlar olmasın diyor aşıklar. Ey güneşe uzak sevgili! Işıklar bahçende çiçek misali Karanlığın sarılmış her şeye, sarmaşık gibi. Bir elde bade, her şey dingin her şey asude Yudum yudum kalkıyor kaybolan kedere. Yorulmuş gün bırakıyor kendini, O sonsuz gecelere! - 179 - VEFASIZ ZAMAN Para bize uzak,be usta Koşsak da bin bir emek bin bir çaba Ulaşamadık be usta Yunus gibi avunsak da, Yaşamaya çalışsak da aşkla O da ağır, o da hüzünde yasta! Bir rovelverim bile yok, Babam memurdu. Bir bıçak buldum balık avında, ırmak kenarında Babam gibi kokuyordu, Ah, usta!.. Ufkumuz mu yok Yoksa kırıldı da ufuk çizgisi. Biz mi göremez olduk birbirimizi Gözlerimizin feri gitti, belli ki Saklambaç oynadığımız yıllar. Zaman aynı mekan zamana takılı Yine deli dalgalar, çığlık çığlığa martılar Zaman kayıp, zemin kaygan, kayıp insanlar Hiçbir şey tat vermiyor eskisi gibi. Terk etti bizi, geleceğin terkisi Ah usta, ah!.. “Melali anlamayan nesle aşina değiliz” Öyle değil miydi?... DUT AĞACI Salındırmışsın çocukluğumu Gölgen okşamış yanaklarımı - 180 - Kara yağızlığım, o yüzden Düşüncelerim hep tatlıdır, düşlerimse kanatlı Büyüdüm hayrandım sana Çıktım üstüne sarıla sarıla Hep neşe kaynağı oldun bana Bir çizik bile atamazdı kimse, dut ağacıma Okuma vakti geldi, ayrıldım baba ocağından Hep bir yel esti gurbete, sıladan O sendendi senden Bilirdim uçuşan kelebeklerden Geldim baktım ki yüzüne Utandım,çöktüm dizim üstüne Hani dalların, nerde heybetin Belli ki kimsesizliğe, kurban verdin Bir hazan mevsimi yine veda İnsanlarda senin kadar, yok vefa Hâlâ odun, anlamazlar dar kafa Kesip atmışlar dallarını fırına Son buluşmamızsa ne kadar hazin Dalların pişmiş, gövden mazim Açtım kanatlarımı, sarıldığım atim Hala resimlerde seni çizerim, Benim sevgili dut ağacım Benden selam olsun sana, dut ağacım - 181 - NEŞET KARAÇALTI 1939 yılında Amasya'da doğdu. Yüksek okul mezunu olup ilk şiirini 1953 yılında Türk Sanatı Dergisinde yayımlandı. 1957 yılında Amasya'nın ilk Edebiyat dergisi olan “Gençliğin Sesi” dergisini çıkardı ve aynı yıllarda Samsunlu arkadaşlarıyla birlikte “Filiz” ve “Adım” dergilerinin yayın kurulunda görev yaptı. 1958 yılında Amasya‟da düzenlenen şiir yarışmasında birincilik, 2007 yılında Balıkesir Ayvalık‟ta yapılan şiir yarışmasında birincilik, 2011 yılında Amasya‟da düzenlenen Mihri Hatun Şiir yarışmasında üçüncülük ve yine 2012 yılında Amasya‟da düzenlenen Mihri Hatun Şiir Yarışmasında ikincilik ödülü aldı. İlk şiiri Bestekar Cavit Ersoy tarafından bestelendi. Filizlenen Arzular (1954), Yeşilırmak Kıyılarında (2008), Küçük İstasyonlara Ağıt (2009), Samsunlu Şair Ruhi Göktekin‟in Yaşamöyküsü (2011) ve Amasya‟dan Giderken (2012) isimli yayımlanmış eserleri bulunan şair Samsun Atakum‟da ikamet etmektedir. YEŞİLIRMAK KIYILARINDA MİHRÎ Bu sabah Yeşilırmak köprülerindeyim - 182 - Kırık bir kalemin sıcaklığında Sana şiirler yazıyorum Mihrî diye İpek kozasında örülmüş saçların Ne güzellikler gördün Yeşilırmak kıyılarında Ne sevdalar yaşadın Dönen dolaplar gibiydi şiirlerindeki çığlıkların Güllerle sarıp sarmaladım saklımda seni Sokak sokak dolaştık Amasya'yı Büyüdüğün yerler bura mıydı Bura mıydı kandiller yanarken Yeşilırmak kıyılarında şiirler yazdığın Yalıboyu evlerinde seni gördüm Sulara dökülmüş düş yangını bakışların Köprülerde yıldızlar yağardı saçlarına Bestekâr Sokakta kaç şiir olurdun Kaç asırdır özlemini çeker bu şehir Son içtiğin unutulan Çırçır suyu muydu Lokman Hekim'in gezdiği bahçelerde Ay bakışlı gözlerinde bir nefeslikti zaman Sordular ki bana kimdir bu hüzünlü şair Ne bileyim gül bahçelerinde solduğunu Sensiz kaç asır döküldü takvimlerden Bense hâlâ ellerimdeki kırık kalemin sıcaklığında Seni yazıyor, seni çağırıyorum Mihrî diye Eski aşklar müzesinde seni gördüm Billur aynalarda güz sarısı yapraktın Ay bakışlı gözlerinde Yeşilırmak akıyordu Gönlümüzün sularında kaç Mihrî oluyordun… - 183 - Sesler geliyor uzak maviliklerden Dualara açılan ellerinden uçan kuşlar Nereye gitmektedir Nedendir gözlerinden dökülen yaşlar Kırkikindi yağmurları yağıyor Sen gidiyorsun Bütün şiirlerin dökülüyor Amasya'nın üzerine Mihrî diye Yalıboyu evleri'nin Bestekâr Sokağı'nda Dökülen sıvalarda ağlayan tarih gördüm Yaşlılar özlemini tespihlere dizmişler Seni sordum sustular, gözleri ıslak kaldı Şimdi bahardır, gül bahçesidir Amasya Bütün renklerde sen varsın Bütün şiirlerde, nisan yağmurlarında sen Kaç asır uzaksan o kadar yakınsın bize Senin için badem çiçekleri bırakıyorum Gözyaşlarının döküldüğü Yeşilırmak sularına Bütün şiirler öksüz kaldı Bütün kandiller söndü bu gece Amasya'da Mihrî diye… (2012) DURAKLARDA - 184 - Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum Bir telaş içinde koşmalar, el sallamalar Alıp gider her yolcu kalanların gözyaşlarını Bir bir düşerken gitmelerin çaresizliği Kaldırımlarda son ayak seslerinin ezgisi Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum Eski sokakların yıkık evlerine akşamlar düşer Kırık saksılarda solmuş sarı çiğdemler Hangi sevgiliden kalan sararmış bir fotoğraf Kurumuş erguvanlar, musluğu koparılmış bir çeşme Yanmayan sokak lambalarının üzerinde kuşlar Susmuş çıngıraklı sesleri faytonların, atları yorgun Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum. Bütün duraklar ayrılık demektir ve bir ıslak mendil Her gidenin gözlerinde gizlenmiş öyküler Zor yaşamlarda sözdür güz yaprakları gibi Öpülen anne ellerinde çok parça tazelenen acıdır Bu şehrin bütün duraklarına sen diye baktım Son akşamda giderken bu şehirden sen yoktun Ellerimde kaldı solgun badem çiçekleri Bütün duraklarda yeniden ayrılık oluyorum… Bütün duraklarda özlenen sen oluyorum! (2010) GİDENLERDEN Ellerinde sarı buğday başakları annem Saçlarında kına kokusu çocukluğumdan Göğsünde sen oluyorum sıcaklığında - 185 - Kanın damarlarımda dolaşıyor Gelin duvağın nerde annem Toprak kokan avuçlarında hasat yaraları Ağustoslarda susuzluğun Kaderin miydi Ağlamasını da bilemezdin Büyüdüğün kağnı seslerinde bir çığlıktın annem Ne kadar derin bakışlıydı ufacık gözlerin Anadolu ağıtıydı kısık sesinin düğümleri Nehirlerdin sonsuzluğunda akıp giden Odalarda çocukluğumu arıyorum gölgen gibi Bu süt kokusu sendendir biliyorum Uzak tutma ellerini Toprak kokan ellerin diyorum annem Hangimiz uzak zamanların son mevsimindeyiz Badem çiçeği bakışlarında kendimi gördüm Sen gittin Toprak kokan ellerinde hasat yaraları Kaderin miydi annem (2012) YAŞAMIN BOŞ KALAN SAYFALARI Yaşamın boş kalan sayfalarında kırgınlığımız Yazılmamış öyküler, şiirler, sessiz bir ağıt gibi - 186 - Bir yanı kopuk yüreğimizin savruk zamanlarında Kapılardan geri dönmelerimiz utancımızdan Söylenir şimdi dalgın düşleri uykularımızın Ve geçmiş zaman akşamlarında kırılan kadehler Sevgi yokluğunda gönlümüzün. Zamansız bırakıp giden gençliğimiz Yaşamın boş kalan sayfalarında özlediğimiz Solmuş bütün güz bahçelerinin çiçekleri Avuntusu boşadır beyaz papatya fallarının Gün bugünse yaşamak istediğin Saatler durmadan yüreğini uzak tutma sevgilerden Yaşamının boş kalan sayfalarına bakma yeniden Uzaklara yağmur yağar şimdi, mevsim ne olursa olsun Düşer bir yıldız kaçıncı düşlerin kollarından zamansız Dönülmez bir yoldayız ki gel git çıkmazında ömrün Yaşamın boş kalan sayfalarına bakma yeniden Yaşam denilen kısa bir ömürdür, bir nefes gibi An bu an'dır yaşadığımız, ötesi yok Sevgimiz duru sular gibi akıp gitsin sonsuzluğa Ve saatler duracaksa özlediğin bırak öyle kalsın Yaşamın boş kalan sayfalarında! (2010) - 187 - NİHAL KARATAŞ 1979 yılında Samsun‟un Bafra ilçesinde doğdu. İlkokul, ortaokul ve lise öğrenimini Bafra‟da tamamladı. 2000 yılında On Dokuz Mayıs Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun oldu. Aynı yıl Amasya Serdar Zeren İlköğretim Okuluna Türkçe öğretmeni olarak atandı. Bir süre Amasya Lisesinde Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenliği yaptı. Halen Amasya Alptekin Anadolu Lisesinde Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeni olarak görev yapmaktadır. - 188 - YORUM Uzak bir şehrin kapısında bekliyorum Bavuluma doldurduğum yağmurlar Vuslat acısıyla yanan toprağa sızıyor Gökten gelen gökkuşağını yudumluyorum Yıldız düşmüş saçlarımı kibritimle yakıyorum Küllerini savuruyorum, havada sis var Çocuk oyuncağıyla kaybolan buluta koşuyor Tutamadığım elini hayâl ediyorum Dargın kuytularda aklımı unutuyorum Kalemimde biriktirdiğim sırlar Islak ıslak yorgun defterimde salınıyor Düşten çıkmış yalnızlığımı kucaklıyorum Buruk meyveler gibi aşkı tadıyorum Bahçemde kuruttuğum ağaçlar Sonbahar zamanı gibi altın oluyor Yüzümden dökülen hazanları topluyorum ÖĞRENCİYE MEKTUP Değerli öğrencim, Bu mektup sana : Özür diliyorum senden. Bir kucak dolusu sevgimi ekliyorum üstüne. Biliyorum dersti, ödevdi, sınavdı derken Göremedim acılarını. - 189 - Dokunamadım yüreğinin en kanayan yerine. Sen hayat koşuşturmasında Yaşına beş on beden büyük acılarla sınanırken Ben notlar koydum hayatının satır aralarına . Bazen gözyaşlarına boğdum üstelik. Sorularıma cevaplarını dinlerken Unuttum sıkıntılarını, sevinçlerini dinlemeyi. Oysa ne kadar isterdin kim bilir Gözyaşlarınla hüzünlerini, kahkahalarınla sevinçlerini Paylaşmayı. Sen “Dinle öğretmenim!” demeye Ben “Anlat bakalım!” demeye bir türlü cesaret edemedik . Çünkü anlatmalıydım sana özneyi,yüklemi; artıyı,eksiyi; Atomu, elektronu. Ama unutuyordum senin bir özne, Senin bir yüklem olduğunu, Senin de artın eksin olduğunu, Bir atomlar elektronlar dünyası olduğunu. Anlatacağım bu mektupta kararlıyım, Dinle ve sonra suçla beni. Sanma ki sana sevgim az Ayşe‟sin, Ahmet‟sin, Ali‟sin, Gül‟sün. İsmin, yüzün değişse de Sen sensin, ne kadar çok olsan da biricik öğrencimsin! Belki seneler sonra adın olmayacak aklımda Ama bakışların hep bakışlarımda… Mesai bitince bitiyor sanma seni düşünmem . Gece üç beş düşünce nöbetlerimde sıkıntın Bölmüyor sanma uykumu. Uykum mu? Rüyalarıma da misafir olduğunu bil isterim. Öğrencim, ne kadar çok olsan da biriciğim. Üzüldüğünde yüreğim nasıl burkulur, - 190 - Başarısız olduğunda geleceğinden endişem Nasıl sarsar, Mesleğe başladığımdan beri niye arttı yüzümdeki çizgiler Hiç bilmeyeceksin belki. Belki bir gün benim yerimde olursan , Bir yaralı suçlu öğretmen olursan anlayacaksın beni. Ben de öyle anladım çünkü. Öğretmenlerim Nevin‟i, Gülbey‟i Biri beyin kanamasıyla, biri kanserle ayrılarak aramızdan Boynu bükük bırakmışlardı biz öğrencilerini. Oysa hep gülücükleri vardı hafızamızda. Şimdi anlıyorum neden uykusuzdular, Sıkıntılarını perdelerken en kutsal oyunla Ne acılar yaşadılar! Amacım üzmek değil giderayak seni , Sadece bilmeni istiyorum seni ne çok sevdiğimi. Ve her zaman sen isterdin ya seni affetmemi, İşte şimdi karşında ben varım! Seni hak ettiğin kadar fark etmediğim için, İnsan olma yolunda desteğin olmadığım için, Umursamayan büyüklerin arasında yer aldığım için, Bu sefer sen affet beni! Ayrılmadan önce huzurundan, Yine bir şey isteyeceğim senden, Korkma not vermeyeceğim bu defa. Ödev kontrolü de yapmayacağım. Yani sen de istersen uygulayacaksın Dediğimi. Değerli öğrencim, sevgili öğrencim, Boyan istiyorum Yunus „un sevdasıyla; Yaratılmışı Yaratan‟dan ötürü sev. Dön istiyorum acılara dokunmadan , - 191 - Mevlana misali. Mektubuma son verirken Ey canımda canım, canlarım; Öğrencim, en çok da olsa biriciğim! Seni, seni en çok sevene emanet ediyorum! BALIKÇI biraz huzura attım oltayı ya yakalarsam tam kuyruğundan yakalayayım aşkı da olsun içinde hüznü de biraz gözyaşı ekerim üstüne biraz kahkaha yanımda da sevdâ çiçeğim var ya tam oltanın ucunda - 192 - OLCAY GÖKÇE 1979 yılında Amasya‟da doğdu. 1997 yılında Amasya Lisesinden mezun oldu ve aynı yıl Karadeniz Teknik Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği bölümünü kazandı. 2001 yılında Trabzon‟un Tonya ilçesinde öğretmenlik mesleğine başladı. 2003 yılında Vakfıkebir Lisesi, 2004-2006 yılları arasında Suluova Fatih Lisesinde çalıştı. 2006 yılından beri Amasya Alptekin Anadolu Lisesinde görev yapmaktadır. - 193 - UZAKTAN BİR AH EDİŞ Uzaktan bir âh edişti aşk, yâr diye yandı gönül Yeis ü elem ile karalara boyandı gönül Mesrûr esîriyim meşrebi ezâ bir nigâhın Yâ Rab Azâd etme beni, bir düşü hakikat sandı gönül. Dîvanlar içinde arar iken sevdanın özünü Bir bahar gözlü yarda bulup, artık uslandı gönül. Bir bilse ki bir bigâne nigâhına canım kurban Yolları eşk-i hicrânımdan, bütün ıslandı gönül Hâlimi arza ne hâcet, efgânımı duymaz mı hiç Dilimden düşen her kelam bir ona adandı gönül Bir kerre teveccüh etsen acep ne olur cânânım Taht-ı pâyinde bir zerre gubârı kıskandı gönül AVAZ-I NİHAN - 194 - Bu bir düş sancısı İçimde bir vebalin duyarsız kimliğiyle boğuşmaktayım. Kalbim Hacerü‟l Esved kadar kutsanmamış taş, Bir kara yazgının suskun tanığı. Tevbe bozan bir dilin aymazlığı ile konuşmaktayım. Dışa vurumsuz sorguların yitik cevabını arıyorum Bir çocuk hayalhanesinde. Ötesini almıyor aklım, Belki bu ezelde üflenen bir keder Kadid dallarımın beyhûde güneş sarıyorum. Ölüm soluyan son yeşiline. Mücrim bir ruhla volkan ağzında kulluğum Kuşluk vakitlerinde duaya durmuş suskunluk Temize çekilmiş niyetler ihlastan yoksun Kokusuz gülzârlarda, bir gül-i zârın dikenine yürek asıyorum Nefis dürtüsünde boynum bükük, dilim tutuk Öylece kalıyorum… Usulsüz bir makamda söylüyorum şarkılarımı Aynalara hapsedilmiş sesler ve görüntülere ithaf. Aff için yüzü olmayan can, bir imtihanın geçersiz sorusu. Hu‟larda demlenen bir güvercin ürkekliği, hıçkırık kırımı Şakağıma saplı ağrılarla bağrımda kanayan; Araf… Rahmet, cehenneme bent… Yaaar, iyileştir yaralarımı. Ömrümden gün gidiyor, heybemde günah götürüyorum Çıkaramıyorum, yakıyor ellerimi; durdukça sırtımdan lav akıyor. Bir nidaya bel bağlıyorum ah “Bin kere tevbe bozsan da...” Ya Vedud! Ellerimden tut. Ufukta bir uçurum görüyorum. Uğrun bir leyli vakti kalem yazmayı bırakıyor Bir secdegâh üzre boğazıma düğümler örüyorum… ( 2010) - 195 - GÖZLERİNDEN GÖÇTÜM Gelip durdu hasretin Işığı sönmüş bakışlarımın en derinine. Bir sabâ bestesinde, bir yas vakârında, İnledi gönül… Üzerimde, Küstüm çiçeklerine dokunan bir elin ürkekliği Yalın bir alevin yalımında çırpınışın çaresizliği… Akşam alacasında sahipsiz sesler gibiyim, Topla karanlıklardan sabra havale iniltilerimi… Seni ezgin bir düşün yıkıntılarında yitirip, Bir âhın âvâre yankısında arıyorum. Esved bir leyl çöküyor ardın sıra, Hatırı sayılmamış gönlümün kuytularına. Kalbe emanet bir melâli içtim gözlerinden, Gözlerinden göçtüm katar katar, habersizdin. Ve geçtim sır tutmaz aynalar içinden, Buğu gibi dağılmış. Kalbi inkisâr bağlamış, Eski bir divâneyim şimdi. Seni, el gibi görmek var mıydı kaderde? Mısralara sürgün, böyle iki büklüm, korkularım kırk düğüm… Bir gün, İnce bir hayal gibi belli belirsiz, Bir, sesinden mi bilecektim seni. Ta ciğerimden kopup da gelmiş Bir yara gibi kanayacak mısın hep böyle? Sargısız, ilaçsız, şifasız mı kalacağım ben? Sen, dillenmemiş hükümsüz bir aşka satarken her şeyi Alem yansın, içinde gönül de yansın, Yansın ki dayansın… AŞK UĞURLAMASI Evvel zaman içre bir diyara yolladık sevdayı - 196 - Bir rüzgârın sırtına bindirip el salladık ardı sıra. Münezzeh bir mevhum oldu artık zamandan ve mekândan Hangi saatlerdi seninle bakışlarımızın birbirine değdiği Gamzelerine gönül düşürdüğüm hangi bir demdi? Ben hicranın yaralı kanadı olmaya hazırdım oysa Razıydım yokluğunla varlığımı yıkışına Uçurumdan yuvarlamaya biriktirdiğim yaşlarım vardı Şiirlerin boynuna urgan geçirmiş bekliyordum Sen toplayıp geçerken hayalini, ben sensizliğin taliminde neferdim. Ayrıldık… Ayrılırken son kez gördüm kendimi gözbebeklerinde Hasret zebanileri götürürlerken bütün sevilmişleri Geride sıcağı tüten bir gönül kaldı. Sen gidince ben kendimi attım uçurumdan, Urganı kendi boynuma vurdum. Öğütülmüş nice elem yutkundum. Zehirli bir şarkıda boğuldum. Sonra; gün, ay ve mevsimler sonra! Yıkık bir mabedin son mum ışığı gibi can çekişirken Bozuldu büyüsü bir sözle, acı çekmenin. Anlamı kalmadı bu kutsal duygu adına eriyip tükenmenin Sen… Sevdim derken Eskimiş sandallar bağlanan limanımı, Ufuklarımı saran bin bir ton kızılı, Değişken mevsimlerimi Kışta yazımı, hazanda baharımı, Günde gecemi, gecede rüyamı, Saçlarımı karıştıran rüzgârı, Sesimi, soluğumu, ruhumu… Anlıyorum sadece bir yalana kanan çocukluğumu! - 197 - ORHAN BOL 1968 yılında doğdu. İlk, orta ve liseyi bitirdikten sonra ticaret hayatına atıldı ve uzun yıllar ticaretle uğraştı. Açık Öğretim Fakültesi Halkla İlişkiler Bölümünü bitirdi. Amasya Halk Eğitimi Merkezi Müdürlüğü bünyesinde tiyatro çalışmalarına katıldı. Bir çok oyunda oynadı ve yönetti. Amasya‟da TRT1 için çekilen Keloğlan dizinde, Kanal-7 için çekilen Babam ve Kelebek adlı dizide ve Son Cellat filminde rol aldı. Amasya Yeşilay Derneği Yeşil Sahne Tiyatro Ekibi‟nin kurucuları arasında yer almıştır. Bütün bu sanatsal çalışmalarının yanı sıra şiirle de yakından ilgilenmektedir. “Kardelen” isminde yayınlanmış bir şiir kitabı bulunmaktadır. Şiirleri antoloji ve dergilerde yer almıştır. Amasyalı şair ve sanatsever dostlarıyla birlikte “Elit Sanat” isimli bir dergi çıkarmakta olan şair, halen Amasya Halk Eğitim Merkezi Müdürlüğü bünyesindeki tiyatro çalışmalarına; uygulamalı tiyatro kurs usta öğreticisi, oyuncu ve yönetmen olarak devam etmektedir. - 198 - HER ŞEYE RAĞMEN Yalnızlığın ve çaresizliğin Seninle Son bulacağını sanmıştım. O zamanlar bir yığın Sevgi kırıntıları arasında Çok şeyleri yitirmişiz Farkında olmadan. Bir amaç saymıştık belki de Arkadaşlığı, dostluğu Herkesi kendimiz bildik Her şeye rağmen. Yürekten inanıp sevdiğin bile Dakikalara sığdırıyorsa ihaneti, Gerçek sevgiyi yakalamak zor Yaşadığın sürece. Nice yitirilen değerler arasında Bu senin, bu benim Ayırımı yapmadan Bir şeyleri paylaşabiliyorsak Gelecek güzel yarınlar adına İşte o zaman; Hiç bir kuvvet engel olamaz Umutsuzluğa karşı Umuda yolculukta İhanetler, sahtelikler devam etse de. - 199 - BEKLİYORUM Kim bilir, kaç gece geçti ararken umutları Arzular, hep yarım kaldı gönül bağında Yine karanlık gece, yine sensiz Günlerse geçiyor belli belirsiz. Görüyorsun, Yokluğuna inat zamana karşı Kendimle savaşıyor gibiyim sanki. Belli bir şeyler aramışız, Varlığına inandığımız hiçbir şeylerdi belki. Biliyorum, Şimdi ne yapsam boşuna mutluluk için Kimsenin bulamadığını arayacak değilim. Bil ki şu an, İsyanlarım sensiz son noktasında Lanet olsun, Çağrılarım yanıtsız kalsa da böyle Hala aklımdasın Unutulmadın biliyor musun. Yeter artık, Ruhumdaki fırtınayı gel de şahlandır Varlığınla! - 200 - İHTİMAL Sen yüreğimde açan hüzün çiçeğim Anlatabilmek ne zor seni sana. Her güneşin batışıyla gelen Gecenin karanlığında, Sensizliğin hasretiyle Ne hüzünler yaşadım bilemezsin. Kim bilir, belki yanı başımda, Belki de, çok uzağımdasın. Susmak yerine haykırmak isterdim Sonucu ne olursa olsun En kötü ihtimal Sensizlik değil mi zaten. - 201 - HEPSİ HAYAL OLDU Her şey eskiden daha güzeldi Dostluğa, arkadaşlığa değer verilirdi Şimdi bakıyorum da hepsi yalanmış Herkes bir çıkar sevdası içine düşmüş. Gönül ister ki, değişen zaman olsun İnsanlar hiç değişmesin Hep sevgiyle bağlansın birbirine Unutmayın ki; Kazanma hırsıyla katılaşan yürekler İhtirasla birlikte, yok olup gidecektir bir gün. - 202 - OSMAN BOLULU 1929 yılında Amasya‟nın Taşova İlçesine bağlı Tekke köyünde doğdu. Lâdik Akpınar Köy Enstitüsü, Gazi Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümü ve Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsünü bitirdi. İlk ve orta dereceli okullarda öğretmenlik ve yöneticilik yaptı. 1981 yılında Millî Eğitim Bakanlığı Müfettişliğinden emekli oldu. Dalların Ucundaki, Bileşim Çizgisi, Yurtboyu Sevişmek, Taşın İyisi, Uzun Koşu, Güle Yolculuk isimli yayınlanmış şiir kitapları vardır. Nabi Uçüncüoğlu, Vedat Güler Pertrol-İş şiir ödüllerini aldı. Antilâikliğin Önlenmeyen Yükselişi, Belleksiz Toplum, Korkacaksan Kitapsızlardan Kork, İnsana İnsana Eklene Eklene yayınlanan deneme kitaplarıdır. 1998 yılında Cumhuriyetin 75.Yılı nedeniyle Kültür Bakanlığının açmış olduğu eser yarışmasında deneme büyük ödülünü aldı. Yağmur Sonrası isimli öykü kitabı başka masal, Türk dili, seçki, inceleme gibi konularda on iki kitabı yayınlanmıştır. - 203 - DAĞLAR Gök gözlü çiçeğe vurmuş dağlar, Dibinde ezinçlerim koyaklar. Acılarımla geçmişim sizi, Benden aldınız iri gövdenizi. Yüreğimde kılıç atan, O güneş bakışlı çocuklar. Yassıltacak sizi, hey koca dağlar! Böbürlenmeyin, o kadar. - 204 - TEMEL DERT Her biriniz, su sızdırmaz testi Kendi içinde bulanmak sizinki. Yürek vuruşlarınız yeşermiyor, İçiniz başka dışınız başka diyor. Burgaçları döllendirmek işiniz, Ondan çarpık, gönül resminiz. Ah siz, lal ü ebkemsiniz İçten çorak/aşıyorsunuz. Yok uygarlık, yok düzen biçimi. Derdiniz salt o değil ki, Sökmedikçe o kalın ve paslı çiviyi. Zor bulursunuz güzeli, iyiyi!... - 205 - İÇERDEKİ Alnına burgu burgu yara bulut Çöktüğünde yüreğindeki çavlan. Şakır şakır ak köpüklü umut, Bayrağım çeken yağız olan. Sen misin taş duvarlara sıkışmayan, Zeytin zehiri tutsak gecelere. Sabrın altın sırmasını işleyen, Cendereye vurulmuş düşüncelere! Ak damgasını basıp kısrak kısrak kişneyen, Sen misin, yollarının sonsuzunu, Ateş adımlarla nakışlayan İğne deliğine sığdırılmış pencereden, Kıtalar aşımı resimleri süsleyen. Henüz koparılmış gibi dereden, Çiçeksi yüzü dört duvara uygun düşmeyen. Sen misin, sen misin gülüm Karanlığa yakışmayan?... - 206 - İNSANLIĞIN SOLMAZ GÜLLERİ -ÖğrencilerimeAcının, sevincin tespihi Kara kuyulardan derin. Kökün maviliğe dadanan yanı, Güneşlerin ipini çözün. Her sabah, İncecik. Gözü evrensel, ayağı yerli. Edimi her toprakta güzel. Çizgilerle tutsak, Yüzündeki bulut bundan olacak. Dolaşıp düşüyorsa Bizcecik. Çiçek, umudu eğiren Geceyi silkeleyen şafak. Kirin boynunda bıçak, Uzamın süvarisi, Biricik. Tutku deryasında doğur, Usulcacık Dillenmiş öpücüktür Masalında kurt karanlığının, Küçük. Ülkelerle el ele Günebakan yaylasında tomurcuk. Büyük mü büyük, Her çocuk!... - 207 - OZAN FEDAİ KOÇ 1956 yılında Amasya merkeze bağlı Sarımeşe köyünde dünyaya geldi. İlkokulu köyünde, ortaokulu Aydınca beldesinde okudu. 1975 yılında evlenip aile birleşimi yoluyla Almanya‟ya gitti. 1976 yılında Türkiye‟ye dönerek vatani görevini yerine getirdikten sonra, tekrar dönüş yaptığı Almanya‟da çalışmaya devam etti. Almanya‟nın Darmstadt kenti yakınlarındaki Griesheim kasabasında ikamet eden şair; burada kültür ve sanat şölenleri ile dernek sohbetlerinde yer alarak aşıklık geleneğini batı Avrupa‟da icra etmektedir. Bu faaliyetleri sonucunda 1983 yılında “Almanya‟dan Vatana” ve 1989 yılında da “Anadolu Marşı” isimli kaset çalışmaları yayınlandı. “1990 Yunus Emre Yılı” kapsamında Avrupa Türk İslam Birliği tarafından düzenlenen şiir yarışmasında birincilik ödülü aldı. “Azat Eyle” isimli bir şiir kitabı vardır. Saz şairi olarak şiirlerini yazmaya ve türkülerini seslendirmeye devam etmektedir. Halen basıma hazır iki adet şiir kitabı çalışması bulunan şair, evli ve iki çocuk babasıdır. - 208 - YAR ANADOLUM Bana derler aşık senin neyin var, Yanıyor yüreğim kor Anadolu‟m. Elbette her derde Lokman hekim var, Bendeki yarayı sar Anadolu‟m. Doğudan batıya nazlı bir gelin, Namahrem eline değmesin elin. Kem gözler bilirler ağır bedelin, Uğrunda ölecek var Anadolu‟m. Ayyıldızlı bayrağımın alında, Nakış nakış deseninde şalında. Ozanların kopuzunda telinde, Senden başka yoktur yar Anadolu‟m. Fedai‟yim gurbet elde kışlarım, Yüreğimi hasretinle haşlarım. Gurbet elde feryat figan başladım, Senden ayrı kalmak zor Anadolu‟m. (2008) - 209 - BU SEVDA Çaresiz derde tutuldum Azar bu sevda bu sevda Bir köşede unutuldum Uzar bu sevda bu sevda Uyandıkça yeni nesil Yol alınır usul usul Çeçenistan Kerkük Musul Gezer bu sevda bu sevda Kıbrıs dertlidir şu ara Karabağ kalbimde yara Amasya Taşkent Buhara Tozar bu sevda bu sevda Sorma bana neden niye Vatan bayrak diye diye Yaşadıkça Fedaiye Mezar bu sevda bu sevda (1996) - 210 - AĞLATMA SULTANIM Sensizliğin beni yakıp gavurur Hayalinle seyre daldım sultanım Eser rüzgar yerden yere savurur Çaresizim naçar kaldım sultanım Kime dökem senden başka içimi Anlatmadın bilemedim suçumu Hasretinle tutam tutam saçımı Gurbet ellerinde yoldum sultanım Seherde yel almış güllere döndüm Sazdaki inleyen tellere döndüm Tedavülden kalkan pullara döndüm Dokunsan ağlarım doldum sultanım Fedai‟yim bitmez figanım ahım Harap oldu sensiz gönül dergâhım Bilmiyorum nedir benim günahım Aşkınla sararıp soldum sultanım (2006) UNUTANLAR UNUTULUR - 211 - Yanıltırmış bazen hisler, Unutanlar unutulur. Gelip geçince hevesler, Unutanlar unutulur. Vardır mevsimlerin farkı, Sevgi döndürürmüş çarkı. Dostun dostu olmaz terki, Unutanlar unutulur. Sevgi sefanın yanında Saygı vefanın yanında Kaldım cefanın yanında Unutanlar unutulur Gül olamadım ki hardan, Lâl oldum yazdan bahardan. El oldum bu ahuzardan, Unutanlar unutulur. Gönül döndü viraneye, Aşk çevirdi sırhaneye. Uğramadı yâr haneye, Unutanlar unutulur. Baktım amma göremedin, Maksuduna eremedin. Sarayına giremedin, Unutanlar unutulur. Fedaiyim feryadımı, Duyup atmaz ilk adımı. Sormadın ki hiç adımı, Unutanlar unutulur. - 212 - ÖMER CELEP 1952 yılında Amasya‟nın Taşova İlçesine bağlı Çambükü Köyü‟nde doğdu. İlkokulu Taşova‟da, ortaokul ve lise öğrenimini Tokat‟ta tamamladı. Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun oldu. Bir süre kontrol memurluğu ve profesyonel sendikacılık yaptı. Askerlik görevi sonunda Van Muradiye Lisesinde öğretmenlik mesleğine başladı. Ülkemizin değişik yerlerinde öğretmen ve eğitim yöneticisi olarak görev yapan şair, maceralı ve mücadeleci bir memuriyet hayatı geçirmiştir. Bir dönem bir siyasi partiden milletvekili adayı, bir yerel seçim döneminde de Taşova Belediye Başkanlığına aday oldu. Memuriyetinin son dönemini Taşova Öğretmenevi Müdürü olarak tamamlayan şair, emeli olup Taşova‟da yaşamaktadır. Çeşitli yerel yayın organlarında günlük yazıları ve şiirleri yayınlanmaktadır. Aynı zamanda bir doğa sevdalısı olan şair çevresinde güzel şiir okuması ve hatipliği ile tanınmaktadır. Amasya Sanatçılar Derneği ve İLESAM (İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği) üyesidir. Evli olup bir kız, iki erkek üç çocuk babasıdır - 213 - GİZLER Bazen güzde kışta, bazen baharda Hem çiçek hem gülde bazen da harda. Ovada sahilde bazen da kırda, Gönül sayfasına yazar da gizler. Bitmedi bitmedi sevmek hevesim, Gönlümde yeşerttim aşkın nüvesin. Saçının telinde gönül yuvasın, Gözünün yaşıyla bozar da gizler. Umutsuz çaresiz nemli gözlerle, Bedenim gezdiğim yolları izler. Bir ömrü kaplayan bu sonsuz sırrı, Toprağın altında mezarda gizler. (2007) - 214 - ÇARESİZ Yeniden köpürdü, sevdanın hüznü. Okurum yazarım, kalem çaresiz. Topraklar taşımaz gamın yükünü, Yüzümden dökülen elem çaresiz. Birikmiş su gibi sakin durgunken, Taştan düşen damla gibi dağıldım. Sensizlik ilinde garip sürgünken, Dik durduğum çoklarına eğildim. Nazın ölsün yüzün gülsün istedim, Sabrederek onca yükü taşıdım. Yarın olsun seni gelsin istedim, Yüreğimi yırtan oku taşıdım. Günlerimi çeke çeke uzattım, Kemandan dökülen ezgi misali. Şiirin içine notayı kattım, Hayatın içinde yazgı misali. Kederimi onlar taşır umarak, Yürüdüm dağların sarp yamacına. Yangınımı nehirlere gömerek, Sığındım ahtapotun pis kulacına! (2009) - 215 - EFSANE Cevrine tafrana doyurdun beni, Başın göğe ersin artık Efsane! Yün gibi inceltip eğirdin beni, Kirpik onu örsün artık Efsane! Sevdamızı sır ettiğim bülteni, Savcı soruştursun bulsun Efsane! Taşların altında ezdiğin teni, Sarar mı ki yılan kolun Efsane! Başım alıp dağa çıksam demlensem, Yorar mısın dillerimi Efsane? Saz olup da bam telinden söylensem, “Dertli” deyip dinler misin Efsane? Seni höyüklere koyamaz idim, Yazık ki çukura düştün Efsane! Yüzüne bakmaya kıyamaz idim, Bardakta çağladın coştun Efsane! Yağmur bekliyordum baharda yazda, Tipi ne ki, bora döndün Efsane! Ellerim duada gönlüm niyazda, Makbul makamında söndün Efsane! (2010) - 216 - SEVGİ IRMAĞI Zamansızca gönül verdik birine, Aklımız bulandı zora dolaştı. Sevgi nehri yeni erdi derine, Hicran denizine çabuk ulaştı. Elden tuttu göze baktı gözümüz, Issız mekanlarda kaldı izimiz. Can atıyor kabuktaki özümüz, Vuslatımız kurallarla dalaştı. Artık sevgimizi teller söylesin, Yağmurlar yağdıran yeller söylesin. Damlayla çağlayan seller söylesin, Bülbül artık dikenlere dilleşti. Davullar ötermiş dengi dengine, Su kar etmez yürekteki yangına. Tabip neyler ciğerdeki algına, Can bedeni, kasaplarla üleşti. “Nasıl”ı “Niçin”i nar‟da erittim, Bedenim suyunu kırda erittim. Sevgi şefkatini mar‟da erittim, Tertemiz duygular kana bulaştı. Gül yüzlüm haber sal can gelsin cana, Taş olsam erirdim bana bak bana. Toprak mı sanırsın buna dayana? Beden ilmik ilmik yüne dolaştı!. (2010) - 217 - GÖRDÜM AĞLADIM Evvel gezdiğimiz tenha yerleri, Şöyle bir gezindim, gördüm ağladım, Beraber diktiğim gonca gülleri, İncitmeden alıp derdim ağladım. Nisan yağmurunda saçın yazdığım, Kirpiğin ucuyla düğüm çözdüğüm, Çınar ağacına resim çizdiğim, Çakı bıçağını kırdım ağladım. Üstüne oturup hayal kurduğum, Zamanı hep boşa, boşa yorduğum Gözüm yaşı ile sele verdiğim, Tuttum o kütüğü yardım ağladım. Bana çektirdiğin çile gününü, Nazında nükseden yılan dilini, Vermeden gittiğin nazik elini, Tutmadan arkandan durdum ağladım. Seninle yaşadım mutlu yılları, İkimiz estirdik serin yelleri, Gezdiğimiz ince uzun yolları, Yaşattım düşümde kurdum ağladım. Andım o günleri gezinip durdum Gelirsin diyerek hayaller kurdum Kalemi kağıtta boşuna yordum. Sonunda kalemi kırdım ağladım. (2001) - 218 - YEŞİL İKBAL Çekildim dün akşam yine, Çile dolu odama. Sayfalar çevirdim eski zamandan. Göz yaşıyla köpürttüğüm hüznü, Kimsesiz odamda, Yudumlayıp ağladım be İkbal! Kana, kana, Doya, doya ağladım. Bir ömür gizlediğim bütün sırları, Göz yaşımla coşturup, Bir bebek beşiğinde beleyerek, Öksüzlüğü bu gönlümde, Duya, duya ağladım. Sonra? Günüme baktım. Günümde de, Kendimi, Kimsesiz kendimi buldum be İkbal! Kendi kendime, Diye, diye ağladım. Derken, Bir resmin geçti elime. - 219 - Tertemiz bir liseli, O kadar güzelsin ki İkbal! Baharda çiçek, Bir gençte gelecek, Çölde içecek, Hasatta biçecek, Tehlikede kaçacak, Fırtınada açacak, Avcıdan uçacak, Kötüden seçecek gibisin İkbal! Sen var ya sen! Mazisin, Halsin, İstikbalsin. Sen! İkbalsin, İkbalsin, İkbalsin, İkbal!... (2003) - 220 - ÖZKAN YALÇIN 1949 yılında Sivas‟ın Gürün İlçesinde doğdu. Bursa Eğitim Enstitüsü Türkçe bölümünü bitirdikten sonra Batman, Sivas, Konya ve Amasya‟da değişik türdeki okullarda öğretmen ve okul yöneticisi olarak görev yaptı. Türk Edebiyatı Vakfı tarafından Mehmet Akif Ersoy‟un 50. ölüm yıldönümü dolayısıyla açılan şiir tahlili yarışmasında “Uzun Boylu Hayal” isimli şiiriyle, Türk Edebiyatı Vakfı tarafından açılan çevre röportajı yarışmasında “Kuş Köprüden Kuş Masalı” isimli eseriyle, Milli Eğitim Bakanlığınca Yunus Emre Sevgi Yılı dolayısıyla açılan şiir yarışmasında “Yunus‟a Çağrı” isimli şiiriyle birincilik ödülüne layık görülmüştür. Hikaye ve anı gibi türlerde de ödülleri bulunan şair, Amasya‟yı anlattığı “Yedinci Şehir” isimli kitabıyla tanındı. “Çok Sesli Senfoni” adlı bir romanı da bulunan şairin şiirleri “Sevda Çıkmazı” ismiyle yayımlanmıştır. Özkan Yalçın 17 Mart 1998 tarihinde vefat etti. - 221 - MASAL GİBİ -Kuş Köprü‟den GeçerkenDün akşam köprüden geçerken gördüm, Çok çakır gözlüydü ve dal gibiydi. Onu gençliğimin ipiyle ördüm, Tezgâhtan inmemiş son şal gibiydi. Ki, Şirin olamaz olsa Aslı‟ydı Anlamak mümkün mü neden yaslıydı. Bakışları süzgün rengi pusluydu, Avcılardan ürkmüş maral gibiydi. Belki suya bakıp hüsnüne dalmış, Üç asır sonrası kendine gelmiş. Bütün makamlardan çok fazla çalmış, Uşşak da dem tutmuş kaval gibiydi. Ve Yeşilırmak‟ın en dar yerinde, Gülerken ben öldüm gamzelerinde. Dedem Korkut kızlarının dilinde, Gecelerce sürmüş masal gibiydi!... - 222 - GÖZLERİN BENİMLE BÜYÜR Gözlerin benimle büyür dört dost omuza yükler taşır giderim acıların dindiği suskun selviliklere Patlayacak sanmıştım bir temmuz öğlesinde kasımlarda çok çalmış bir zilden arta-kalan bir soylu çizgide hüzündü gülmek önümde Meriç deli arkanda Fırat kanlı ve sevmek bir menzil berisinde ölmek gibiydi Gözlerin benimle büyür selamın alıcısı olmayan bir beldede ben bu derdi gün olur yine kendim gömerim Son gülüşü güllerle bölüştüğüm gündeydik önümde serçe gözler gölgesinde sen yedinci sayfada dondu kanatlar -bil ki bütün sayfalarda sen vardınsır oldun Gözlerin benimle büyür dönüşü olmayan yolculuklara, iki tek azık diye çıkınlar atar giderim Uludağ parça bölükmüş eteğinde ilk çığ mısın gülistan içinde en hoyrat çiçek ben ölüysem sen sağ mısın - 223 - AŞKI DOKUMAK Ne çimen artığı gözlerin vardı ne rüzgar delisi lepiska saçlar parmakların ince miydi bakmadım ürkek ürkek konuşurduk o kadar Dağların ufkunda uçtuk arzuların ötesinde soyunduk mavinin ipi koptu aşka tutunduk Çobanca bakışların vardı ya çaya çeker insanı ıslık ıslık bir derya ortasında çaresiz iki mahi sahi biz birbirimizi sevmedik ey gül aşkı okuduk Umutlar çiseledik serçe kanatlarından sevgiler yamadık sızılı yüreklere buydu bütün suçumuz -suçlayanlar ar etsündiken içre gül aradık gerçeğin yünü bitti aşkı taradık Çözgüsü koptu ömrün aşkı okuduk gerçeğin yünü bitti aşkı dokuduk - 224 - YAĞMUR KUŞLARI Sizin gelmediğiniz akşam üstleri nihavend dokurdum gergefim yoktu adını bilmediğiniz patikalarda yapracık burunlu meneviş gözlü iplikten adamlar kesti yolumu şafaklar yunmamış arınmamıştı daha bulutlara gömdüm hüzünlerimi İlk yağmur kuşuydu bir asır beklediğim mevsimlerin çözüldüğü dar vakit gönüllere aşk ekecek halaylarda baş çekecek acımsı dudaklarımda ıslıklarla muştulu bir yağmur kuşuydu hepsi hepsi güzelim, yar leylim dudakları su kokar Çok ötelerden çok çok ötelerden çalınmada kulağıma çengisi aşkın elveda hemşehrim, elveda dostum kuş sevdalarına hasret değilsem boşuna değildir bu yalnızlığım Bam telinde fire verdi insanlık duvağına çarçur girdi Leyla‟nın - 225 - Sırça saksılarda ince ve uzun saz yaprağı gibi sürdüğümüzdür bizi böyle yakıp yandıran çile hesabı peşinen gördüğümüzdür acılar içinde düştükse dile Maviler boyu sustuk soldu alımız açılsın emredin gayrı falımız size kalsın “çok çiçekli senfoni” sizin olsun “gül yorgunu” baharlar Şehre varsak bile köy sürgünüyüz yediğimiz bulgur aşı gemimiz musalla taşı çekilsin çevremizden çağ berduşları gelsin üstümüze erkekçe gelsin dorukları emen gök ırmaklardan saadet emziren yağmur kuşları - 226 - AYRILIĞIN VAKTİDİR Birazdan biliriz ki ilk yazdan yeşeren gök sürgünün döl döktüğü kirazdan kar yağacak dört iklimin döşüne iki bahar üşüyecek bir de yaz Önce bir yaprak düşür dalından sonra yel olur Tutuğumuz ilk kadehte bölüşmek varsa varsa hiçle hepin tokuştuğu yer -dökülmesin gözlerinden onca yaşsoframı bundan böyle rüzgara serer orda içerim yağmur dinerse biraz Damla damlayı öper kuşkusuz sevgi sel olur Bir sevda yitiği balkır geceme yeşil mi gözleri ela mı bilmem -renk vermediler ki dünyama bir anniçün dokunduğu yerde en soylu çıban salkım saçak olur gönlümde patlar ede ede naz Kıvranır bu yürek şarkıya düşer tel tel olur - 227 - Her sarı yazmada ayrılık dal dal her uçuk mavide dünya bölünür gerçek o ki doğar büyür ve ölür -toprak görür hava alır su çekerbir köşede çiçek diye açarız çalmazsa ayaz Git diyedir işareti cananın bize gel olur Böyle gördük bu alemi güzel hey döndükçe döner felek -Cem elinden cama giren yakut şarap misalive her seferinde şeb-i yelda adına siyaha bürünür beyaz Dile bugün aşinadır simalar yarın el olur - 228 - GÜL YORGUNU Telve fincanın böğrüne aşkı düşürmüş yaşım kırkı beş geçe hala gurbeti söyler sözü şeker bir kadın “Yolunuz iki çatal, ayrımı şurda kuşun ağzında haber, düştü düşecek” saçılıp gitti ömrüm bir avuç darı gibi her hatıra bir virüs yüksündükçe dünya düştü başıma dilden üstün dil istedim olmadı Yağız yerin gözlerinde kızılca kıyametler koptu bir ben üşüdüm gönlümdeki kuşun kurşunlandığı o günü hatırlarım, buzdu ayazdı cüce yollar yokuş kesti önümde yaşım kırkı beş geçe kutlu bir özlemle secdeye düşüp yoldan üstün yol istedim olmadı Bakarkörüm, asam bir kırık kalem azığım tükendi hayvanım terli alıcı kuşların düğünü mü var tabanlarım şerha şerha yarılıp bir süyüm ipliğe muhtaç olanda çekip beni dergahına götüren elden üstün el istedim olmadı - 229 - Hep istedim, verdikleri bitti mi vermediler, çalıverdim, yetti mi ortak paydamızdı sofra ve kaşık acıkınca doyduğumu unuttum bir keman sesiydim cılız ve titrek bülbül kadar dil dökmeden gülşende gülden üstün gül istedim olmadı Gül yorgunuyum ki gülden özge gül yaşım kırkı beş geçe esrük bir yağmur gibi uçarı ıslak çürüttüğüm ömrün müsveddesi yok çok çok sevdaları gömüp içine bir seğah peşreve meze ederken şarap çiçekleri sunup arıma baldan üstün bal istedim olmadı Siz, ölümden bu yana maratoncular koştuğunuz noktayı hiç geçmediniz ipi imam göğüsledi minare diplerinde yaşım kırkı beş geçe dilekçemi makamına götüren puldan üstün pul istedim olmadı - 230 - SAMİ ASLAN 1961 yılında Amasya‟nın Taşova İlçesine bağlı Karsavul köyünde doğdu. İlkokulu köyünde bitirdikten sonra öğretmen okulu sınavlarına girdi, ancak çeşitli nedenlerden öğrenimini sürdüremedi. 1974 yılında on iki yaşındayken İstanbul‟a gitti ve çeşitli işlerde çalıştı. 1984 yılından buyana şiir yazmakta ve kültür sanatla yakından ilgilenmektedir. Şiirlerinde aşk, sevgi, dostluk ve memleket sevgisi ve özlemi temaları belirgindir. Küskün Çiçek, Ağlıyor Gözlerim, Zor Mu Arayıp Da Bir Hatır Sormak, Mevsim Gibi, Koca Çınar, Kar Taneleri isimli yayımlanmış şiir kitapları bulunmaktadır. Bugüne kadar yirmiye yakın şiiri türkü ve şarkı formatında bestelenmiştir. Çeşitli radyo ve televizyon programlarına konuk olmakta ve şiirlerini seslendirmektedir. İstanbul‟da yaşamakta olan şair aynı zamanda Karsavul Köyü Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği Başkanlığı görevini yürütmektedir. - 231 - NE ÇOK İSTERDİM Sen bir ceylan olsan ben de bir avcı, Ardından koşmayı ne çok isterdim. Dağlarda kırlarda yalnız gezerken, Sazımla vurmayı ne çok isterdim! Ceylan gibi döner döner bakarsın, Sen baktıkca yüreğimi yakarsın. Peşinden koştukca neden kaçarsın, Sarıp da sevmeyi ne çok isterdim! Ceylan gibi bakar kaçar gidersin, Aşkınla yanar gönlüm neden üzersin? Leyla ile Şirin kadar güzelsin, Sarıp da sevmeyi ne çok isterdim! Ben avcıyım sen ceylan, düştüm peşine, Girersin her gece bil ki düşüme. Uzak iklimlere kaçıp üşüme, Seninle olmayı ne çok isterdim! (2007) - 232 - DOST BULAMADIM Çıktım gurbet ele kaldım kimsesiz, Derdimi demeye dost bulamadım. Neler çektim gardaş, neler bilseniz! Derdimi açmaya dost bulamadım. Garip kaldım yalnız gurbet ellerde, Sılama gidecek yol bulamadım. Göresidim sılamdaki gerçek dostları, Gurbet elde kendime dost bulamadım. Sılamda dostluklar, pek de güzeldi, Bir sıkıntın var ise dostlar çözerdi. Bir lokma ekmeğe ortak ederdi. Gurbet elde candan dost bulamadım. Şair Sami der ki gerçek dost arar, Unutamaz asla arayıp sorar. En zor gününde bile yanına koşar. Gurbet elde candan dost bulamadım. (2007) - 233 - SENSİZ GEÇTİ BAYRAMIM BABA Geçiyor gurbette bir bayram daha, Özledim de seni aradım babam! Sizleri ısmarladım Yüce Allah‟a, Sılamı andım da aradım babam! Bugün bayram garip garip ağlarım, Taşkın sular gibi coşup çağlarım. Hayalimde şimdi çocuk çağlarım, Sizleri andım da aradım babam! Ne güzel de okunur sabah ezanı, Kurulmuş Allah‟ın kutlu mizanı. Geçirdim gurbette böyle bir anı, Namazı kıldım da aradım babam! Bir buruk bayram geçti gurbette, İçimde özlemler yüreğim dertte. Bize gam çekmeyin ölüp gitsek de, Hayır duan için, aradım babam! (2007) - 234 - SERCAN TAŞ 1981 yılında Zonguldak ilinin Çaycuma İlçesinde doğdu. İlkokul ve ortaokul öğrenimini Karapınar İlköğretim Okulunda, lise öğrenimini de Zonguldak‟ta tamamladıktan sonra Ankara Gazi Üniversitesi Türkçe Öğretmenliği bölümünü bitirdi. 2005 yılında Amasya‟nın Taşova İlçesine Türkçe öğretmeni olarak atandı ve halen Taşova Cumhuriyet Ortaokulunda Türkçe öğretmeni olarak görev yapmaktadır. Öğrencilik yıllarından itibaren kültürel ve sosyal etkinliklerin içinde sıkça yer alan şair, halen birçok resmi ve özel programlarda sunuculuk yapmaktadır. Görev yaptığı okullarda çıkarılmasına öncülük ettiği kültür sanat dergisi ve okul gazetesi gibi faaliyetleriyle de öğrencilerinin duygu ve düşüncelerini paylaşmalarına öncülük etmektedir. “65 Bin Dev Öğrenci Projesi” Taşova İlçe Proje Kurulu Üyesi ve rehber öğretmeni olarak projenin tanıtımı ve geliştirilmesi yönündeki çalışmalarda aktif görev almıştır. Ayrıca, geleneksel hale gelen “Boraboy Şiir Günleri” ve “Çamlıdere Şiir Günleri” kültür ve sanat etkinliklerinin sunuculuğunu yapmaktadır. Evli ve bir çocuk babasıdır. - 235 - GİDECEKSİN Yürüyorum, Başım önde göğsüm dik, Arkamda geçmişimden nağmeler, Hepsi şimdi birazdan yol keser. Dağlar başı puslu duman, Hava geceden kalma Ve sadece; Kaldıracaksın başını, Dikleşeceksin. Sonra iki kelime söyleyeceksin, Ve gideceksin!... - 236 - İKİ KUŞUN ÖYKÜSÜ İki kuş uçuşuyor üstümde, Biri arkada biri önde. Galiba biri erkek, dişi biri de İhtimal, kavga ettiler! Öndeki dişiyse eğer; Erkek ihanet etmiştir, Ve dişi de evi terk etmiştir. Yok, arkadaki dişiyse eğer; Erkek dırdırından kaçıyor olmalı dişinin. Yok eğer kavga da etmemişlerse, Bu dünyadan kaçıyorlar mutlak. Bıkmışlar belki de her gün, Aynı güneşle uyanmaktan, Belki de bu acımasız hayattan.!... - 237 - VAZGEÇMEM SENDEN Var olan en güzel şeyden daha güzel, Kaf Dağı‟nın ardındaki kuştan daha özel, Anamızın ak sütü gibi helal Vazgeçmem senden, en güzel. Seni sana nasıl anlatayım, Senden öğrendim ben her şeyi. Kıskanırlar oyunlar oynarlar, Vazgeçmem senden en güzel. Ben yaşadıkça sen de yaşa, Düşme sakın ele ayağa. Ecdadın yanında sen çok yaşa, Vazgeçmem senden en güzel. Sercan der, eşin yok cihanda, Altı bin dil varsa ağızlarda. Sen bir tanesin canım Türkçem, Vazgeçmem senden en güzel. - 238 - HAYATI TANIYAMAMA Hayat seni anlayamadı güzelim, Yada sen hayatı tanıyamadın. Gözlerin gülüyordu, Çiçekler acıyordu hayal dolu yüreğinde, Soldurdu hayat hepsini birer birer. Umutlu bakışlarını yitirdin zamanla! Bembeyaz bir elbiseyle yasamaya çalıştın, Kirlendi o da bu pislikte. Taşıyamazdın zaten üzerinde, Ne kadar dirensen de! Tozpembe hayallerin vardı hani senin; Kara bir duman olup çöktü acı üzerlerine. Yoruldun sonunda, Dayanamadın, Dayanamazdın zaten hiç kimse gibi sen de! Ya hayat seni anlayamadı, Yada sen hayatı, ömrünce!... - - 239 - EVLAT Bağlandık hayata hiç ölmeyecekmiş gibi, Düşünmedik hiç günahı sevabı. Yalancı şahitlik sardı her yeri, Beş paraya satıverdik geçmişi. Kalp kırmak çok kolay, tamiri zor Gel sen bunu kalp kırana sor! Cevap veremez, tarifi zor Üç günlük dünya yaşamak ne zor. Söküp atsak yalanı, Sıksak sevginin içindeki irini. Dönmesek tek topukta, bir ileri bir geri. Kaldırsak başımızı yalana dolana karşı. Akıl unutur belki ama yürek unutmaz, Bu dünya ne bana ne sana kalmaz. Eyvahlar, ahlar, keşkeler! Ne yapsan nafile, hesap günü şaşmaz. Günü kurtarmaksa eğer hayat; Kuş tüyü yastıklarda yat! Ama unutma ki evlat; Hayat bazen tatlı bazen bayat. Ayrılık vakti artık kalk, Nursuz yüzlere şöyle bir daha bak. Mühürlü kalpleri açar Hak! Kaçmak çare değil, toprak son durak!.. - 240 - SEYFETTİN KARAHOCAGİL 1940 yılında Erzurum‟un Olur İlçesine bağlı Olgun Köyünde doğdu. İlkokulu Olur‟da bitirdi. 1959 yılında Pulur Yavuz Selim İlköğretmen Okulundan mezun oldu. Aynı yıl Van Başkale İlçesi Atlılar Köyünde öğretmenlik mesleğine başladı. Samsun 19 Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesinde Önlisans programını bitirdi. 1985 yılında kendi isteği ile emekliye ayrıldı ve on yıla yakın bir süre özel öğretim kurumlarında öğretmenlik yaptı. Çeşitli gazete ve dergilerde araştırma yazıları, hikâyeleri ve şiirleri yayınlanmış olan şairin “Yunuslaşan Yürekle” isimli bir şiir kitabı bulunmaktadır. Zaman zaman seyahat eden ve uzun yıllardan beri Amasya‟da yaşayan şair, evli ve üç çocuk babasıdır. - 241 - SENDEN UZAKSAM Titreyen dizine başımı koyup, Sonsuzluğa değin yüzüne baksam. Sadece kalbinin sesini duyup, Kendimi boşluğa kapıp bıraksam. Kalbim barut dolu bir küçük fıçı, Bakışların alev atıp da yaksam. Büyük ihtilaçla patlarsa içi, Bir huzme misali gönlüne aksam. Kapayıp gözümü seni düşünsem, Ömrümü saçının teline taksam. Titrerim, ağlarım, hatta ölürüm. Sevdiceğim eğer senden uzaksam! (1963) - 242 - İNSAN Ne iğrenç yalanlar gizli gizlidir, Kahkahanın tebessümün ardında. Çamurludur dumanlıdır tozludur, Yeller eser insanlığın yurdunda. Ne dostluğu belli ve ne de yârı, Bir perde yapmışlar namusu arı. Bütün varlıkların en canavarı, Timsahında aslanında kurdunda. Niçin dertlenirsin nedir muradın, Senin de insan değil mi adın? Bak hele şuraya ne karaladın? Bu kadar zamandır durdun, durdun da!... (1970) - 243 - UMUTSUZ SEVDA Aşkın yüreğimde bir çorak toprak, Döktüm üzerine, gözyaşı döktüm. Ne bir filiz sürdü ne de bir yaprak, Eridim tükendim yıkıldım çöktüm. Sen benim gönlümde kardeş değildin, Ne kimseler bildi, ne de sen bildin. Her “Abla” dedikçe bağrımı deldin, Vurdum içerime ciğerim söktüm. Bu kara sevdadan kaçamadım ben, Kanatsız kuş gibi uçamadım ben. Ah, derdimi sana açamadım ben! Kabahatim senden üç yaş büyüktüm. Titrerdi vücûdum tutsam elini, Kıskanırken elden saçın telini. Elimle getirdim sana gelini, Kaderimdir dedim, boynumu büktüm. Derdim içerime aktı götürdü, Sevdan yüreğimi yaktı götürdü. Sonunda da ecel yıktı götürdü, Kendim bile artık kendime yüktüm. (1967) - 244 - BİR ESKİ DEFTER Elimde tuttuğum bu tozlu defter, Hayal meyâl, o andığım yıllardan. Açtım kapağını bakalım ne der? Yalanlara inandığım yıllardan! Düştü arasından bir soluk resim, “Allah Allah!” derken, titredi sesim. Rumuzla yazılmış altında isim, Anımsarken utandığım yıllardan. Yazıları soluk, sayfa sararmış Bazı yerleri de hepten kararmış. Bu defterde güya şiirler varmış, Hevesleri aşk sandığım yıllardan. Felekler yanıyor sanki “Ah!” derken, Bulmuşum yüreğe batacak diken. Elleri elime değmemiş iken, Esen yelden kıskandığım yıllardan. Yaş on altı henüz, çocuk o zaman. Neler döktürmüşüz meğer elaman! Mısralara baktım her şey toz duman, Alev alev o yandığım yıllardan. Ne sanmışım acep sevda dendi mi, Çağlamışım, vah! Yıkmışım bendimi. Ortada bir şey yok, kendi kendimi Kandırdığım ve kandığım yıllardan. Çocukluk, gençlik mi bilmem ne deyim? Elli beş yıl ta geriye gideyim. Defterden bir şiir takdim edeyim, Yaşamadan usandığım yıllardan!... - 245 - SÜMEYRA BENGİSU AKKURT 1996 yılında Merzifon‟da doğdu. Ailesi Samsun‟un Ladik ilçesindendir. Şiire karşı ilgisi küçük yaşlarda başladı. Çeşitli kültür sanat siteleri ile Yeşilırmak Şiir Vadisi Grubu ve Edebiyat Defteri gibi kültür edebiyat gruplarında şiirleri yayınlanmaktadır. Babasının memuriyeti nedeniyle öğrencilik yıllarının büyük bölümünü Amasya‟da geçirdi. 2012 yılından itibaren ailesiyle birlikte Giresun‟da ikamet etmektedir. - 246 - BİR RESSAMIN TUVALİNDEN Siyah, belki karanlık Çoğumuza göre. Sadece gece. Oysa o düşük bir hece, Buğulu camlar ardında kayıp Ve her ayıbın kapalı gözleri. Yutan çarpık evlerin kusurlarını. Acıyı, beton binaları, Issız sokakları, yalanı, kiri, Savaşı, kanı, yalnızlığı. Beyaz ise tüm karanlıklara inat. Barış bir sanat. Beyaz üstüne yazar yazıyı hattat. Uçuşan binlerce kanat, Karanlıklara inat. Gri , mağaza raflarında donuk. Beton binalar kadar ciddi. Eski bir nota gibi Dağılan her okunuşta. Gecede biraz daha kalsa, Neredeyse kara. Hadi koş, Kaçan balonunu yakala! - 247 - GÖLGELER Yürürken uzayan gölgemi izliyorum. Geceler kısalıyor uykular uzadıkça. Takıldıkça uykular gölgemin saçlarına, Ürperiyorum. Yas tutuyorum, Saksılarda güllerin, Erken uğurladığı bahara. Soluksuz koşuyorum. Kurulan ve kırılan hayallerin, Dalgakıranlarına. Soluksuz koşuyor, Oluksuz çeşmelerden kanıyorum. Ben kanıyorum da, Kırmızıdan hoşlanır mıydın sahi? Daha bulutsuz hatırlıyorum seni ben. Bir çocuk gülümsemesi, Mavi benekli.. - 248 - YANSI Bir fotoğrafı elinizle kapadığınızda, Sadece gözlerine bakarak bilebilirdiniz Yüzün geri kalanını. Her şeyi ele verirdi gözler. Dudağın kıvrımlarını, Pudralı bir tenin kusurlarını.. Hiç atlamadan, Satır satır anlatıverirlerdi. Yaşayan bir fotoğraf karesi gibiydi adam. İlk olarak gözlerine bakmıştı. -Ki böyle yapardı tanıştığı her insanaBir çırpıda okumuştu hikayesini. Bazıları ihanet sayabilirdi Gözlerin yaptığını. Sahibinden habersiz İfşa ediliyordu sırlar ne de olsa. Ama hayır, Gözler sadece eski aynalardı. Baktığınız her göz, Aksinizi taşırdı mutlaka. Bazen aksinizi, bazen de ta kendinizi. - 249 - HAYALLERİM NE OLUR GİTMEYİN Her şey oyuncaktı benim gözümde. Kaf Dağı'nın arkasındaki prensimle, Uçtu gitti hayallerim. Geri gelmeyecekler bilirim. Ama ben, hayallerimi hep sevdim Büyümek istemiyorum. Hayallerin olmadığı bir dünyada Nasıl yaşanır bilemiyorum. Ben hala,oyuncaklarımı seviyorum. Hayatı durdurabilsem keşke, Böylece kalsa her şey. Hayallerim,prensim de dahil. Kanatlarım her zaman olsa Hep uçabilsem, Uçsuz bucaksız okyanusların üzerinde. Ne olur gitmeyin hayallerim! Çocukluğum, gitmeyin! Oyuncaklarım! Hep benim kalın! Prensim! Ne olur hep sev beni! Hayallerim! Ne olur çocukluğum gibi, Hep benimle kalın.!... - 250 - TURGUT ÖNAL 1947 yılında Amasya‟da doğdu. İlkokul, ortaokul ve öğretmen okulunu Amasya‟da okudu. 1966 yılında öğretmenlik mesleğine başladı. Uzun yıllar öğretmenlik yaptıktan sonra 1995 yılında emekli oldu. 1990 yılında ilköğretim öğrencilerine yönelik “Belirli Günler İçin Okul Şiirleri” isimli kitabı ve 2004 yılında “Bekle” isimli şiir kitabı çıktı. 2007 yılında “Gönül Penceremden Amasya” isimli kitabı yayınlandı. Çeşitli yayın organlarında ve dergilerde şiirleri yayınlanmaktadır. İzmir‟de yayın hayatını sürdüren Dikili Ekin Kültür Sanat Çevre dergisinin şair ve yazarları arasındadır. Halen Amasya‟da yaşayan şair, evli ve iki kız çocuğu babasıdır. - 251 - BU GECE SON Bu gece son billahi anmam seni bir daha, Kırdığım şu kadehle gönlümde bittin artık. Anlamını yitirdi neşe, sevinç, kahkaha Gözlerimden silinen hayalinle git artık. Uzak olsan ne çıkar kara çaldın bahtıma, Kurulmuştun ne güzel şu gönlümün tahtına. Bundan sonra düşürmem seni inan yadıma. Kırdığım şu kadehle gönlümde bittin artık, Gözlerimden silinen hayalinle git artık! KÖRDÜĞÜM Hep aynı yalanı dinledim ömrümce, Kendi yalnızlığımın gurbetindeyim. Günler sıyrılıp soyunuyor avuçlarımda, Ben geçen yılların nöbetindeyim. Dalgalar milyon kere dövüyor sahili, Güneç milyon kere doğup batıyor. Yüreğimi sevdanın ateşi değil, Senin yalanların kanatıyor. Sevgiye, şefkate ihtiyacım vardı. Vefanın sıcaklığından yoksun büyüdüm. Güneşe döndüm yüzümü gitmek istedim, Yazık ki bütün yollar kördüğüm! - 252 - MİNİK KUŞUM Gözü yağmur gözlü bulutta kalmış, Uçar gurbetlere oy minik kuşum. Rüyası pembe güle takılmış, Gider gurbetlere oy minik kuşum. Yüreğinde sevda yangınları var, Konduğu her dalda gönül yarası. Umut kapısından mı seni kovdular, Gözlerin hep böyle gece karası. Yıldızlar takılmış ipek saçına, Alevden bir kuşak sarmış belini. Ulaşmak kolay mı murat tacına, O ateşten bir top yakar elini. Semahlar oynayıp türküler söyle, Denizler ufkundan bir rüzgâr getir. Gönül köşklerine kurul da şöyle, Uzak limanlardan umutlar getir. Ve sen de artık şen şarkılar söyle, Gönül kapısını kapatma emi? Minik kuşum sakın gitme öfkeyle. Şimdi vuslat vakti, muhabbet demi! - 253 - YUNUS GİBİ Yunus‟um ben cihanda Yüküm sevdadır benim İki kapılı handa Sevgi köşküm var benim Ne zalime kul oldum Ne ellerde pul oldum Gönüllerde gül oldum Dilde şükrüm var benim Hem yakınsın hem uzak Dünya sana bir tuzak Geçmişine dön de bak Yerde külüm var benim Gözlerimden damlayan Dillerimde çağlayan Şu sinemi dağlayan Kalpte zikrim var benim ÖPÜCÜK Ben Yüreğindeki sır Dilindeki baklayım Bir öpücük ver yeter Ömür boyu Saklayım - 254 - SEVDİCEĞİM Hasretin gözlerimde saklı Yokluğun acı veriyor bana Resmine bakmaya doyamıyorum Sensiz bu yerlerde duramıyorum Biliyor musun? Çaresizlik ne kötü şey Sensizim, yalnızım, yaralıyım Başımı yastığa koyamıyorum Aşkımıza bir türlü kıyamıyorum Biliyor musun? Erkekler ağlamaz derler, yalan Yüreğim her gece ağlıyor yokluğuna Utanmaz sevdalara şaşıyorum Ben sensiz nasıl yaşıyorum Biliyor musun? Koyu karanlıklarda iz bulmak zor Adresi olmayanı yok sayamazsın Sen gecenin bir kuytusunda saklısın Ben sevdaya mahkum, sen yasaklısın Biliyor musun? Hırçın bir denizin sahile vuran dalgalarında Sesini duyar gibi oluyorum Gönül kanar mı bir gülün dikeninden? Kanıyor öyle ki...biliyorum kendimden Ya sen! Ya sen, sevdiceğim! Biliyor musun? - 255 - YAVUZ ÇETİN 1960 yılında Amasya'da doğdu. İlk ve orta öğretimini Amasya ve Tokat'ta tamamladı. 1983 yılında Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Resim Bölümü‟nden mezun oldu. Ülkemizin çeşitli yörelerinde okullarda Resim öğretmeni olarak görev yaptı. Üniversite öğrenciliği yıllarında Ankara'da profesyonel olarak tiyatroya başladı ve yıllar içersinde muhtelif gruplarda tiyatro yaptı. Şiirleri ve yazıları Varide, Cönk, Bakış, Kültür Dünyası, İslami Edebiyat, Yaşasın Edebiyat, Türk Edebiyatı, Yağmur gibi kültür ve sanat dergilerinde yayınlandı. Bir çok TV dizisinde ve sinema filminde farklı karakterleri canlandırdı. Halen edebiyat, tiyatro, televizyon ve film çalışmalarına devam etmektedir. - 256 - GAZELCELER Bir sır uğruna insan ser verip candan geçer, O sırrın derdi bana devrolup kandan geçer. Hiç sonu yokmuş gibi yaşarken şu dünyada, Gelir ölüm meleği bir meçhul andan geçer. Şimdi lüks otellerde kazanılır savaşlar, Yemen'e giden asker bir köhne handan geçer. Nice kahraman şimdi haindir bu zabıtlarda, Onca hainin adı unvandan şandan geçer. Ah zaman akar şimdi kemirerek her şeyi, Eskinin yiğit eri bir su-i zandan geçer. Vitrinde sergilenir tartıda artık aşklar, Mecnun Leyla'yı görse yüz dönüp yandan geçer. Her adımda bir çıkmaz çıkıyor bak karşıma, Oysa ki bütün yollar kavuşup O'ndan geçer!... - 257 - MAHZUN KUĞU Dinmez iç sıkıntım büyür dağ olur, Dağın eteğinde mahzun bir nehir. Güller açmış bahar gelmiş ne olur, Sensiz kışa benzer nedense şehir. Dinmez iç sıkıntım büyür dağ olur. Baharı gönlümün meğer senmişsin, Gözlerin olmazsa gülistan kurur. Gülistanda gül yaprağı gözlerin, Beni gül dalında avcılar vurur. Baharı gönlümün meğer senmişsin. Sen gitmeden şehir yeşildi, şendi Gidişin bozkıra kesti her yanı. Direnirdi gönlüm şimdi yenildi, Yollar alıp götürünce masalı. Sen gitmeden şehir yeşildi,şendi. Kurşunî bulutlar sarınca göğü, Denizler,mavi gök gittiğin yerde. Nehir kurur yiter şehirde büyü, Ben deli divâne oldum dillerde. Kurşunî bulutlar sarınca göğü. - 258 - Çiçekler sen varsın diye açarmış, Sen gittin gideli bahçem tarumar. Gözlerinmiş mevsim,bahar saçarmış, Bu yeşil vadide kalbim sonbahar. Çiçekler sen varsın diye açarmış. Aklım gözlerinin içinde gitti, Artık boz bulanık ırmağın suyu. Köprüler yıkıldı yollar da bitti, İçimde karanlık dipsiz bir kuyu. Aklım gözlerinin içinde gitti. Kırkikindi yağar naçar ülkeme, Islanan tenimdir gönlüm kupkuru. Kimseler uğramaz metruk mülküme, Sular senle gitti ey mahzun kuğu. Kırkikindi yağar naçar ülkeme. Sesin gelse şehre kutlu çağ olur, Sular bozkırları gümrah bir nehir. Kıraç tepeleri zümrüt bağ olur, Bahar güler dört mevsimde bu şehir. Sesin gelse şehre kutlu çağ olur. - 259 - KIŞ LİRİKLERİ Kimse bilmez, Kuşlar ve yoksullar bilir! Kış ne demektir! Güneşler yitirilir, Kurşunîdir sabahlar; Şimdi elem vaktidir, Söner gökyüzünde nâr Ardından jilet dudaklı rüzgâr, Öper yüzünü ve fısıldar “Kar geliyor, kar!” Kar kefen olup dökülünce, Önce dağlar sızlanır, sonra sokaklar. Sitemkâr çocuklar pencerelerde, Bir anne camlarda hülyâya dalar, Yoksul düşler üşür kaldırımlarda; Babalar kömür telaşındalar. - 260 - Ağaçlar üryan düşer, Hüzün büyütür bağlar. Bir kadın, koynunda kalbî sorunlar Saksılarda kalmış baharı sular, Birkaç mustarip serçe Dolaşır âvâre, Rızkını arar. Sokaklar Bir gurbet kenti sarar, Ve şimdi ana kucağıdır odalar. Viranları düşüyle saray eder bir yoksul, Göğsünde ateşi donar. İçine işler acısı, Elleri kanar. Kimse bilmez, Kuşlar ve yoksullar bilir. Kış ne demektir, Nedir kar!... BİR YALNIZ KADIN BİLİR - 261 - Kimse bilmez Bir yalnız kadın bilir Kış akşam ölüm nedir Kentler uyur Uyur kozasında sızı Düşlerine sarılırken bazısı Yitirilmiş düşlerini arar bir kadın Yastıkları soğutur Yalnızlığın acısı Kimse bilmez Bir Yalnız kadın bilir Zil haber kapı nedir Ziller Bir eski anıdır kapılarda Antik şarkılar gibi Derin sularda saklanır da Hep böyle akşamlarda mı çalar hüzün Güldükçe saydam gözyaşları Konuştukça Yangınlar titrer dudağında Radyo hicaz bir taksim geçer akşamlarda Akşam geceye çevrilir Şarkılar biter Neden Hep aynıdır artık bütün mevsimler Kimse bilmez Bit yalnız kadın bilir - 262 - Zemheri ortasında kavrulmak nedir Kar altında kavrulurken ten Buzdan çarşaflarda terlenir Akşam üstleri kaldırımlar tedirgin Köşe başları ürkek Çırpındıkça kozasında bir yürek Kasaplar et derdindedir Kimse bilmez Bir yalnız kadın bilir Kapanırken geceye bütün kapılar Odaların iç çekişi nedendir Vurdukça camlara sokak lambaları Gözlerinin rengi değişir Ki sonuçta elâ Islak bir yastık öper yüzünü Soğutulmuş yatağında Bir gece yarısı Ansızın çıkar gelir Duvarlar kapılar kiltler devrilir Hoyrat elleriyle dokundukça Zarif bir ten örselenir Bir çağrı titreyen dudağında Öylece düğümlenir Kimse bilmez Bir yalnız kadın bilir - 263 - YILDIZ TOKSÖZ 1965 yılında Diyarbakır‟da doğdu, aslen Amasyalıdır. İlkokulu ve ortaokulu Ankara‟da, liseyi Silivri‟de okudu. Daha sonra Açık Öğretim Fakültesi‟ni bitirerek yüksek öğrenimini tamamladı. Şiir yazmaya küçük yaşlarda başladı. Öğrencilik yıllarında yazdığı bazı şiirleriyle katıldığı yarışmalarda dereceler aldı. Halen serbest ve hece tarzında şiir çalışmalarını sürdürmektedir. Yerel yayın organları ve kültür sanat dergilerinde ve bazı antoloji kitaplarında şiirleri yayınlandı. Ayrıca internet ortamında da şiirlerini paylaşmaktadır. “Geldi” isimli şiiri nihavent makamında şarkı olarak bestelendi. “Acı Tebessüm” isimli yayınlanmış bir şiir kitabı bulunmaktadır. Halen Tekirdağ‟da ikamet eden şair BAYŞAD, İLESAM ve Anadolu Basın Birliği üyesi olup, evli ve iki çocuk annesidir. - 264 - HASRET Sevdanın tahtının sahibi gibi, Yüreğe oturur uzayan hasret. Karanlık kuyudur görünmez dibi, Ömrünü bitirir uzayan hasret. Gök kubbe alçalır mekânın dardır, Dört yanın kıvılcım sıçratan hardır, Yastığı yar kokan beşiği vardır, Her gece yatırır uzayan hasret. Ayların zinciri bağlar elini, Hüzünlü seneler bilmez halini. Zehirli yılanın çatal dilini, Gönlüne batırır uzayan hasret. Koklamak istersin yar nefesini, Hayalden silinmez vuslat esini, Gizliden yükselen feryat sesini, Göklere yetirir uzayan hasret. İnleyen gönüller gelince dile, Sazında bestedir hüzünle çile. Aklıyla öğünen aşığın bile, Aklını yitirir uzayan hasret. Ağlayıp sızlarsın yoktur çaresi, Hüzünler akıtır sevda deresi. Memleket neresi, sıla neresi? Ayrılık getirir uzayan hasret. - 265 - HİLEKÂR Vefayı gönlüne servet gösterip, Sevenin üstüne borç yıkamazsın. Mevsime uymayan rüzgâr estirip, Toz duman içinden ak çıkamazsın. Hakikat yürekte gerisi yalan, Harcanır gerçekten uzakta kalan. Yalandan mutluluk ışığı alan, Yatsıda sönecek mum yakamazsın. Sadakat ilminin okulu olmaz, Gönüller eşini sınavla bulmaz. Çaresiz aşığa hesap sorulmaz, Suçlayan gözlerle hor bakamazsın. Gün gelir kalbini ihanet yakar, Gözlerin maziye özlemle bakar, Hangi su yokuştan yukarı akar? Yönünü döndürüp ters akamazsın. İsyanı naz sandın hüznümü eda, Çektiğim yetmez mi, ne var sırada? Hilekâr sevenler ettiyse veda, Harbiden sevene kulp takamazsın. SABRIMA ZULÜM - 266 - Umutla çıktığım sevda yoluma, Aşılmaz tuzaklar kurana düştüm. Güvenip gururla taktım koluma, Kolumu on yerden kırana düştüm. Çilenin ipinden ağ ören kader, Kederi yüzümde misafir eder. Sevgiyle baktın mı gözlerim ne der? Gözü de gönlü de körüne düştüm. Sevene çektirdin bitmez cefayı, Hakkındır zannedip sürdün sefayı. Fallara inandın bozdun kafayı, Sevgimi kötüye yorana düştüm. Bizimki aşk değil gizli drama, Senaryo senindir kusur arama. Tozpembe dünyada yaşardım ama, Gözünde parlayan karana düştüm. Muhabbet mülkünü ele kiraya, Verirken taş attın sırça saraya. Bir derman istedim derin yaraya, Olmayan aklını verene düştüm. Sabrıma zulmettim anlattım bir bir, Ruhunu karartmış aşılmaz kibir. Sevdamız mevtadır bedenim kabir, Ölmeden cehennem koruna düştüm. Ahiret suali sorana düştüm. BOŞUNA YORULMA - 267 - Ağaca dolanan sarmaşık gibi, Dünyaya sarılma sonu yok bunun. Gücenir feleğin gerçek sahibi, Feleğe kırılma sonu yok bunun. Fakiri zenginin kölesi görüp, Kul hakkı yükünün altına girip, Saltanat postunu otağa serip, Tahtına kurulma sonu yok bunun. Günaha tövbenin affı hediye, Sanarak hatada ısrar ne diye? Hüzünlü gözlerle bakıp maziye, Bahtına darılma sonu yok bunun. Zamanda koşarken dizinde sızın, Başına vurunca çekilmez nazın. Kışına hazırlık baharın, yazın, Bulanıp durulma sonu yok bunun. Toprakta tümsektir bedenden kalan, Varlığın yokluğun tamamı yalan. Ölümsüz sayılır eseri olan, Çabasız görülme sonu yok bunun. Geceler boyunca yalnızlık kader, Nereye gidersen peşinden gider. Yoldaşın olmuşsa ömrünce keder. Acıyla gerilme sonu yok bunun!. - 268 - ZEYNEP SATI YALÇIN Amasya‟nın Göynücek ilçesinde doğdu. İlk ve orta öğrenimini Amasya‟da tamamladı. 1994 yılında Atatürk Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden mezun oldu. Kars Sarıkamış 60. Yıl Kız Meslek Lisesinde Edebiyat öğretmeni olarak mesleğe başlayan şair, değişik il ve ilçelerde devlet okullarında ve özel öğretim kurumlarında görev yaptı. Hedef Radyoda “Edebiyat Günlüğü” programını hazırlayıp sundu. Esin Sanat, Yedi iklim, İnsanca, Yitik Düşler ve Ay vakti dergilerinde şiirleri ve öyküleri yayınlandı. Şiir ve öykü dalında derece aldı. Çeşitli kültür sanat sitelerinde de şiirleri yayınlanmakta olan şair, halen Şanlıurfa‟nın Suruç İlçesinde Edebiyat öğretmeni olarak görevine devam ediyor. Üç kız çocuğu annesidir. - 269 - GECENİN SALINCAĞI gecenin uzun ve yumuşacık ipiyle bir salıncak kurdum bahçemde uzun boylu söğüt ağacına sevgiyi sordum kızıla çalan yapraklara uzun saçlı bir kız çocuğu pencerede gülümsedi alnından kan sızan düşlerime el salladı sonra ağladı gençliğine veda ediyordum çocuk gülüşüme çatıda bir kadın gölgesi sakince yere sarktı dünyaya küsercesine ağladı sanki gördüm gözyaşı süzüldü elime daha hızlı sallanıp karıştım geceye gece soğuk gece yalnızlık kızıl yapraklarda yeşil çimenlerde gece kimsesizlik caddelerde evlerde kimsesizliğin içinde asılı kalan salıncak gün doğunca kimse bilmeden yok olacak. - 270 - O AN o an kordan bir dağ yükselir İbrahim‟in bağrında içimin de içinde nar-ı ahmer gizlice yanar ve kurur suyun yüreğinde sonsuz bir azap med cezirlerin koynunda kıvranır çalar beni habersizce Nemrut duruşuyla bu gurur o an sevgim bir hardal tanesi kadarsa yağmalı yeryüzüne aydınlık harfler yazmak kucaklamaksa sonsuzu birden bire birleşip tüm katipler yıkasınlar Divanları ve uyandırsınlar mumyalanmış ellerimi uyandırsınlar sonsuz uykusundan kelimeleri o an kalem gülüşünü anlatsın her dervişe yeniden Hira seslensin kalbimin en ücrasına yitik pişmanlıklarımın kurbanıyla kutsansın tüm taşlar çoğalıp taşsın taşsın yeniden ellerimden tutunca tövbeler ve boğulsun suyun merhametinde bu gurur - 271 - KUŞLARLA GİT şehrimin kapısını açtım avuçlarına gül serptim yüreğimden her yer nisan olsun diye ve seni anlattım bütün kuşlara kalbine Kafdağı‟nı taşısınlar diye dualarımı üfledim gökyüzüne binlerce çiçek oldular denizde bahar yağmuru olup yağsın diye içine hadi anlat bana en sevdiğin masalı ben susayım sadece çünkü ellerin yok kalbimin üzerinde türküler söylesin aşık Daimi en çok “Bu da gelir bu da geçer” desin ve görsün kırağısını saçlarımın yangınıyla şehrimin yanacak belki avuçların türkümüz yarım soldu güller kuşlar uçtu kokusunda saklıyım kayısı çiçeğinin ve nisan bitti sen gideceksin. - 272 - HANİ ağlamayacağım söz verdiğim gibi her şey hep güzel olacaktı hani hani yıldızlar toplayacaktık avuçlarla kalbine değecekti çocukların rüzgarı savuracaktık sayfalarla saçlarını okşayacaktı çocukların bir yıldırım düştü tam ortasına binlerce tohum ektiğim kalbimin kurduğum sırça köşkler parçalandı ve her bir parça bir tohum yaraladı ama yine de akmayacak gözyaşım ağlamayacağım söz verdiğim gibi her şey güzel olacaktı hani hani kitaplara öğretecektik sözcükleri defterler biriktirecektik sevgi üzerine kalemlerimiz yeni şeyler yazacaktı “dün dünde kaldı cancağızım artık yeni şeyler söylemek lazım.” diyorsa Mevlana nerededir yeni? Havva nasılsa ve nasılsa Adem öyleyiz biz insanlar öyleyiz sevdiceğim yok işte yeni bir hayal yeni bir rüya yok yine de ağlamayacağım söz verdiğim gibi bazı şeyler bazen güzel olur belki hani?... - 273 - RÜYA Ashab-ı Kehfin yedi ismiyle uykularım yorgun bir çilingir yemyeşil bir ağacın koyu ve serin rüyasında yaman tebessümler uzattın nice aşkın vardı soylu bir gül tutar gibi narin Ferhat‟ın külüngü kadar haşin sevgi sevilmek mi münzevi kalabalıklarda sevgi zulmü göğüslemek mi sevdanın koynunda sevgi acı çekmek mi üryan topraklarda sevgi emek mi ellerdeki nasırlarda ne çok sevilmiştin ne çok zulümler devirmiştin ne acılar boy vermişti mahcupluğunda rüya Ashab-ı Kehf‟ten yıldızlar döküldü avuçlarıma ne çok yıldız var gökyüzünde oysa ne çok sevmiştin rüyalarımda yıldızlar savurdun toyluğunla kendimi bir şaşkın Belkıs sandım billur sarayında yolumun ıslandı eteklerim sen bir göğsümde tatlı yarasın bir en uzağımdaki kokudasın geceyle yandı yüzüm şimdi solgun yorgun bir çilingir uykularım Ashab-ı Kehf‟in yedi ismiyle sen bir rüyaydın. - 274 - AMASYA ŞAİRLERİ Seçme Şiirler Antolojisi Adil Çıtak Afet Kırat Ahmet Ali Öztürk Ahmet Tahsin Çınar Ali Rıza Atasoy Ali Ziya Öğütcen Atalay Demirci Bahattin Çak Erhan Gül Fesih Aktaş Filiz Altıok Halis Büyükbayraktar Hasan Buldu Hüsamettin Olgun Hüseyin Bacanak Hüseyin Harun Yörgüç İbrahim Çağrı Kaya İsmail İlmaz İsmihan Karaca Kurtuluş Altunbaş Mehmet Hopal Mehmet Karagöz Murat Çakmak Mustafa Aydoğan Mustafa Ayvalı Mustafa Nuri İnanç Neşet Karaçaltı Nihal Karataş Olcay Gökçe Orhan Bol Osman Bolulu Ozan Fedai Koç Ömer Celep Özkan Yalçın Sami Aslan Sercan Taş Seyfettin Karahocagil Sümeyra Bengisu Akkurt Turgut Önal Yavuz Çetin Yıldız Toksöz Zeynep Satı Yalçın
