İndir

O Ğ U L L A R
Yazan:Uçar Demirkan
Oyun:2 Bölüm
Kişiler:Baba
Anne
I.Oğul
II.Oğul
Kız
I.B Ö L Ü M
Sahne düzeni:
Ahşap yapılı bir evin yemek ve oturma odası.Ortada tahtadan,naylon örtülü;altı kişilik yemek
masası.Çevresinde ucuz,muşamba kaplı sandalyeler.Geride,ucuz ve kötü bir büfe.Üzerinde
eski bir radyo.Duvarda asılı,çalar saat.Büfenin yanında,mutfağa açılan bir kapı.Sağda,evin
giriş kapısı.Kapının solunda alçak,yıpranmış bir sedir.Yerde,el dokuması kilimler.
Anne sedirde,kız masa çevresindeki sandalyelerden birinde oturmaktadır.Baba
gezinmektedir.Durur,anneye bakar.O da ona.
Baba:
Bu büyük oğlan yaptı yine hiyanetliğini hanım.Bu oğlanı hiç iyi eğitemedik.
Anne:
Neden efendi?.Ne yaptı ki?..Durmadan eleştirirsin bu oğlanı.
Baba:
Daha ne yapsın?.Küçük oğlan kapıyı ha çaldı ha çalacak..O hala ortalıkta yok..Söyledimdi de
erken gelmesini..Biraz konuşuruz önceden demiştim..Gelmeyecek mi yoksa?..Oysa,geleceğim
diye söz vermişti.Ama,bu para babalarının verdiği sözlere güvenmemek gerekiyor
galiba..Oğlun da olsa..
Anne:
Gelir efendi gelir..Sen,zaten hep böylesindir.Neden gelmesin hem?..Babası çağırır da kişioğlu
gelmez mi?
Baba:
Oldum olası beğenmezdi kardeşini o.Bayram günlerini bile paylaşmadı onunla.Arkadaşlarıyla
eğlenir,onu arkadaş çevresine hiç almazdı.Bir yabancı gibi davranırdı ona..Böyle bir gününde
neden gelsin?
Kız:
Hiç de öyle değil..Küçük ağabeyim üniversiteye gidene dek araları iyiydi.Babalar çocuklarını
iyi tanımazlar.Kardeşler,biri birlerini iyi tanırlar.Ne demiş atalar..Kardeş gibisi var mı?..Biri
birlerini sever,sayar ve korurlardı.Sonra ne olduğunu anlayamadım..Karakedi geçti
aralarından sanki..Kopuverdiler biri birlerinden..Neden acaba anne?..
Anne:
Ne bileyim ben kızım..Ama,şunu iyice öğrendim.Felaketler,tıpkı uluslarda olduğu gibi,aileyi
birleştirir..Onun için,büyük oğlum gelecektir diyorum..
Baba:
O dediğin senin,benim için doğru hanım..Bu yeni yetmelerin aile maile dinledikleri
yok..Yetiştir,okut..Çıkar ortaya..Sonra,dönüp yüzüne bakmıyorlar..Civciv yumurtadan
çıktıktan sonra kabuğunu beğenmezmiş..O hesap..Kararlar alırken,eyleme geçerken danışmak
gereksinimi duymuyorlar..Her şey olup bittikten,işi ellerine yüzlerine bulaştırdıktan sonra
gelip akıl istiyorlar..
1
Anne:
Bizimkiler öyle değildirler bey..İyi terbiye verdim onlara..Ana baba lafı dinlerler..
Baba:
Ne başkası hanım..Birisi;ben inandım,bu uğurda ölürüm der..Öbürü de,neredeyse onu
öldürecek..
Anımsasana..Daha dün böyle değiller miydi?..
Bana kalırsa,gelmeyecek bu it..Atlattı beni..Ama,gösteririm ben ona.Kardeşini bir başına
bırakmak,babasına destek olmamak;ailesini iplememek neymiş,gösteririm ben ona..Daha
ölmedik bee..İstersem,çanına ot tıkarım ben onun..
Anne:
Sinirlenme efendi..Tansiyonun çıkacak yine..Gelir diyorum sana..Ben tanırım büyük
oğlumu..Parayı ne denli severse sevsin,küçük kardeşinden ne denli nefret ederse
etsin;gelir..Gelecek..Gelmesi gerek..Büyük adam olmayı,zengin olmayı düşlerdi
hep..Başardı..Para içinde yüzüyor..Bize yardım etmeli.Bu nedenle gelmeli..
Kız:
Ben umudumu kesiyorum gayrı..Gelseydi çoktan gelmişti..Belki de,yengem bırakmamıştır..
Baba:
Sen karışma söze..Sana sö düşmez biz konuşurken..Büyüyünce bu kuralın değişeceğini mi
sandın?.
Anne:
Kızı rahat bırak bey..Öfkeni ondan çıkarma..Yatış biraz..Öfke bulaşıcıdır..Sayrılık gibidir..O
nedenle biz de öfkelenmeyelim..Sakin olalım..Bu gece,her geceden çok sakin olmalıyız..
(Bir tıkırtı duyulur.)
Baba:
Kapı mı çalındı?..Kapı çalındı gibi geldi bana..Duydunuz mu siz de?..Birisi gelmiş
olmalı..Acaba,hangisi geldi?.
Anne:
Bir tıkırtı duydum ama,iyi duyamadım..Kapı mı acaba..Belki de sokak kedileridir.
Sokaklarda insanlardan çok kediler,köpekler var..Herkes de onları korumağa,yaşatmağa
çalışıyor..Kimsesiz kişileri kurtarmayı düşünen kimsecikler yok..
(baba,gider kapıyı açar.İki yana bakar..Kapıyı kapatır.)
Baba:
Kimse yokmuş..Allah kahretsin..Beklemek ne kötü şey..
Gerçekten de,hayvanlara daha çok değer veriyoruz kişioğullarından..
Bir garip toplum olduk çıktık.Gençlerine sahip çıkmayan bir toplum;kedilere köpeklere sahip
çıkıyor.
Sokaklar dilenen,kağıt mendil satan,kaçak sigara satan çocuklarla dolu..
Anne:
Boşuna ilenme bey..Boşuna sinirlenme..Gel otur,dinlen biraz..
Toplumun sorunlarından bize ne?..Biz kendi sorunlarımızı çözelim önce..
(Baba,annenin yanına gider,sinirli oturur.)
Baba:
Aç bakalım şu radyoyu kız..Zıpırlık yoksa,biraz çalgı dinleyelim..Yatışırız belki..
(Kız kalkar,radyoyu açar..Bir süre bir türkü duyulur..Sonra müzik susar ve radyodan;kentle
komşu kent arasındaki demiryolunu su bastığını;bu nedenle ulaşımın aksadığını söyleyen
konuşmacının sesi gelir..İlgiyle dinlerler..Kız radyoyu kapatır.)
Kız:
Baksana anne.Tren yolu kapalıymış..Ondan gecikti küçük ağabeyim demek ki..Genelde trenle
gelirdi o.
Baba:
2
Nereden biliyorsun trenle geldiğini?..Yalnızca,geliyorum,diyor yazısında..Nasıl geleceğini,ne
zaman evde olacağını belirtmiyor.
Bir türlü tam iş yapmağa alıştıramadım onu..Bu işi de yarım yapmış..Nasıl,neyle geleceğini
yazmamış..
Anne:
Kız haklı bey..Pek otobüse binmez küçük oğlum..Treni sever çocukluğundan beri..Yolculuk
boyunca kitap okur.Hoşuna gider bu tür yolculuk..
Baba:
Otobüsle de geliyor olabilir
Anne:
Olabilir..Otobüsle de gelebilir..
Baba:
Bana bak..O radyoyu neden kapattın?..Ben sana kapat dedim mi?..Ne zamandır bir başına iş
yapıyorsun sen?..Bu evde ben varken;ehr iş benim emrimle yapılacak,anlaşıldı mı?..
Kız:
Küçük ağabeyim geliverirse ayıp olur diye düşündümdü baba..Ondan kapattım..Acısıyla alay
ediyor gibi olmaz mıyız,türkü dinliyor olursak?..
Anne:
Doğru diyor kızım bey..Acısıyla alay ediyor gibi oluruz..
Baba:
Ne yani..Ben kızım kadar ince düşünemez miyim?.. Ben küçük oğlumu sevmez
miyim?..Oğlan zaten üzüntülü gelecek..Acılı olacak.Böyle şenlikli karşılanması daha iyi..Aç o
radyoyu..Müzik dinlersek rahatlarız belki..
Kız.
Ama baba..
Baba:
Aç o radyoyu be..(fırlar kalkar)Yoksa alırım ayağımın altına..Ağabeyine benzetirim seni de..
(Durur)Ben neler diyorum yahu?..
Kız:
Ağabeyime mi dedin baba?..Baba,neler diyorsun?..(Baba yine gezinmeğe başlar)
Baba:
Yeter,gelsinler de bu acı bitsin artık..Bir başıma taşımaktan yoruldum..Evlat acısı edikleri bu
mu acaba?..
(Kız radyoya giderken kapı vurulur..Donup kalırlar)
Anne:
Acaba hangisi,büyük olanı mı yoksa küçük oğlum mu?..
Kız:
Açayım mı anne kapıyı?..
Baba:
Aç bakalım kimmiş..Ne duruyorsyun?Aç da görelim.Hangisi gelmiş?..Belki de bir başkasıdır
kapıyı çalan..
(Kız kapıyı açar.Merakla kim gelecek diye beklerler.Büyük oğul girer.Sessizlik)
I.Oğul:
Ne o,hoş geldin yok mu baba?..Bunca zaman sonra bir araya geliyoruz.Şu halimize bakın..
Baba:Hoş gedin.Sen misin?..Demek gelebildin sonunda..
(Kız kapıyı kapatır.Orada kalır)
I.Oğul(Annenin elini öper):
Neden böyle konuştun baba?..Gelmeyeceğimi mi düşünmüştün yoksa?..Evet,aslında çok işim
vardı,gelemeyebilirdim..Ama,sen çağırdığına göre önemlidir dedim geldim..Bir de anamı
özlemiştim.
3
Baba:
Öyle düşünmüştüm ne olacak yani..Bu eve,hiç çağırılmadan geldin mi?..Kendiliğinden geldin
mi?..Çağırsam da gelmez diye düşünmüştüm..Yanlış mı düşündüm..
I.Oğul:
Burada olduğuma göre,yanlış düşünmüşsün.Hem,neden gelmeyecekmişim..Konu,beni de
ilgilendiriyor..
Baba:Eee..Büyük adam odun artık..Cebinde deste deste yüzlükler..Altında otomobilin..Ensesi
kalın bir kayınpeder..Ama,unutma..Çok para kazanmakla kişi büyümez..Hatta,bazı kez
küçülür..Sen de öyle oldun..Küçüldün..
I.Oğul:
Dediklerini kulakların duysun baba..Ben de duymamış olayım..Ben buraya sizinle didişmeye
gelmedim.
Ben artık,horladığın,azarladığın küçük çocuk değilim..Evet,büyüdüm,adam oldum.
Baba:
Aklın neredeydi be..Bizleri anımsaman için,kardeşinin başına bela mı gelmesi
gerekiyordu?.Bir günden bir güne bu eve gelip;durumumuzu sordun mu?..Sattın kendini
karının ailesine..Bizleri unuttun,öyle değil mi?.
I.Oğul:
Bir kez,kardeşimin başına bela gelmedi..O,kendisi buldu belasını..Kendisi etti,kendisine..
Gelmememe gelince..Seni düşündüğümden..Herkes,nasıl para kazandığımı bilmez..Sen de
yöneticisin bu kentte..Başka şeyler düşünürler..Sık sık görüşsek,sen tedirgin olurdun
dedikodulardan..Yalan mı..Benim erdemli babacığım..Görevine bağlı,memur babacığım..
Baba:
Alay etme..Değerini bilmediğin kavramları ağzına alma..Hem,nolursa olsun,arada sırada gelip
annenin elini öpebilirdin.
Sana,senin parana gereksinim duymuyoruz..Ben,tek tüfek olarak götürüyorum işi bu gün
de..Ama,aranmamak yıpratıyor kişiyi..Hele yaşlandıkça..
I.Oğul:
Evet,bunu yapabilirdim..Eline biraz para da sıkıştırabilirdim her
gelişimde..Ama,yapmadım..Öyle değil mi?..Böyle davranıyorsam,nedeni sensin..Bizi,sen
böyle yetiştirdin..
Baba:
Ben senin eline bakmam..Çok şükür kazanıyorum.Kendimi ve ailemi geçindiriyorum..Bir
başıma başarıyorum bunu..Ama,kardeşinin yüksek öğrenim giderleri,belimi büküyor
işte..Memur maaşıyla çocuk okutmak çok zor..Hele bu enflasyon ortamında daha da
zorlaşıyor.
I.Oğul:
Kardeşim mi?..Benim kardeşim,mardeşim yok..Üniversiteye girdikten sonra,sildim
defterimden onu..Sapık düşünceli kişilerle işbirliği yaptı o..
Sızlanmağa da hiç hakkın yok..Onu üniversiteye özendiren sensin..O zaman düşünseydin;bu
işin olmayacağını;zor olacağını..
Anne:
Oğlum..Ne olursun böyle konuşma babanla..
I.Oğul:
Anne..Sen karışma lütfen bu işe..Bırak,azıcık da ben konuşayım..Ben rahatlayayım..Ailenin
tek kötüsü,suçlusu benim sanki..Bırak konuşayım..
Baba.
Bana bak..Annenle terbiyeli konuş..Sesini yükseltme ona karşı..Senin gibi,yüksek kazçlı
toplum katlarında olan başkaları bu türlü davranabilirler..Ama,sen..Sen yapamazsın
bunu..Yaparsan(Üzerine yürür)
4
Kız(Araya girer):
Allah aşkına dur baba..O küçücük çocuğun değil artık..
Baba(araya giren kızı tokatlar):
Sana söze karışma demedim mi?..Aramıza girme demedim mi?..Şimdi,çekil git aramızdan.Bu
ailedeki yerini bil..
(Kız,annesinin yanına koşar.Dizlerine kapanıp ağlar)
Anne:
Sus kızım,sus..Neden yaptın efendi?..Artık çocuk değil o..Çocuklarımızın hepsi büyüdü.
Baba(Kıza yönelir.Saçlarını okşar):
Bağışla beni kızım..Bu olay beni çok sarstı..Ne yaptığımı,neden yaptığımı
bilemiyorum..Bağışla beni..Ve..Evet..Ve de söze karışma..Annenle,oğullarımla arama
girme..Böyle yapınca sigortalarım atıyor..Kendimi denetleyemiyorum..
(Kız durulur..Annesinin yanına oturur)
I.Oğul:
Anladığım kadarıyla bana kızgınsın..Kardeşim nedeniyle..Üniversite öğreniminde
ona,dolayısıyla sana yardım etmedim diye..
Baba:
Yanlış sözcükler kullandın..Aileni unuttun diye kızgınım sana..Çıktığın yumurtanın kabuğunu
unuttun..Bizi hor gördün..Bunun için kızgınım sana..Seni,bu yaşa getirene de k az
çekmedik..Ama sen,elin yabancı ailesinin kölesi oldun..Para uğruna..
I.Oğul(Cüzdanından para çıkarır):
Al baba..Al,al da ödeşelim..Unutalım bütün geçmişi,unutulmuşlukları..Ama,bana yüklenme
nolursun..Beni anlamağa çalış..Ben zaten bunalmışım.Yükselmek,zengin olmak ve o noktada
kalabilmek kolay mı sanıyorsun..Al,al da rahatla biraz..
Hem,şunu da iyice bil..Ben karımla parası için evlenmedim.Onu ve çocuğunu
seviyorum..Paramı da kendim çalışarak kazandım.
Baba(Paralı eline vurur):
Köpek..Pis kapitalist..Beni de paranla satın alacağını düşünüyorsun.
I.Oğul:
Baba..Kendine gel..Sen ne dediğini bilmiyorsun..Tıpkı kardeşim gibi düşünüyor ve
konuşuyorsun..
Yaşamdan ne istediğini bilmiyorsun..Bu nedenle de;basit bir memursun ve öyle
kalıyorsun..Ne büyüyor,ne küçülüyorsun..
Devre arkadaşlarına bir bak..Hepsi,yüksek yerlerde.Ya da özel sektöre geçip köşeyi
dönmüşler..
Baba:
Büyümüyorum doğru..Ama,küçülmüyorum da senin gibi..Utanç duymadan gezebiliyorum
kişiler arasında..
Sen bunu yapabiliyor musun?..Allah bilir,korumalarla gezmeğe başlamışsındır.
Anne(Kalkar.Yerdeki paraları toplar):
Sen babana bakma oğlum..Kardeşinin acısı nedeniyle ne dediğini,ne yaptığını bilmiyor..Bu
paralar;kardeşlinin bakımı,iyileşmesi için işimize yarayacak..Sağ olasın,geç de olsa
yardımımıza geldin..Tanrı senden razı olsun..
Baba:
Hanım..O paraları derhal o ite geri ver..Ver de bar karılarıyla yesin,bitirsin..Kötü dualıdır o
paralar..Kanlıdır,göz yaşlıdır..
I.Oğul:
Baba..
Baba:
5
Bana baba deme..Sizleri büyütene de k boğazınızdan tek haram lokma
geçirtmedim..Ağladım,sayrılandım,süründüm..Ama haram paraya,alnımın terinin karşılığı
olmayan paraya el sürmedim..
Ama sen..Sen,yetimlerin hakkını devlete ödememek yoluyla zengin oldun..Kendini
sattın..Alıcından,işçinden çaldın,büyüdün,zenginledin..
Senin paran lanetlidir,çalınmış paradır..Ala(Paraları anneden alır verir.Anne geriye dönerek
yerine oturur)Al,güle güle harca..Öyle yapacağından eminim..
I.Oğul(Paraları alır):
Hiç değişmemişsin baba..Değişmeyeceksin de..Küçük bir devlet memurusun,öyle
öleceksin..Oysa,bak benzerlerine..Han hamam sahibi oldular..Hepsi,birkaç kez köşeyi
döndüler..
Baba:
Öyle öleceğim doğru..Ama,ardımdan dua edenler,iyi sözler söyleyenler bırakacağım..
Başkalarından bana ne..
Ya sen..Senin,olursa çocukların bile lanetle anacaklar seni..İşte zenginliğinin sonucu ve
bedeli..
I.Oğul:
Herkes kendi yaşamını yaşar..Ama,çocuklarımın beni lanetle anacağını sanmıyorum.Nereden
çıkarıyorsun bunları..Artık çocuklar,bizim sahip olamadığımız koşullarda büyüyorlar..Her
türden olanaktan yararlanıyorlar.
Baba:
Hayır,herkes herkesin yaşamını yaşar..Hem oğulların olsaydı şimdiye dek olurdu..Bir üvey
kızın var o kadar..
I.Oğul:
Baba..Çok acımasızsın..Hem çocuk kız olmuş,oğlan olmuş,üvey olmuş hiç önemli değil..
Anne:
Sen neler söylüyorsun efendi..Yakışıyor mu böyle konuşmak sana?..
Baba:
Sus hanım..Sen anlamazsın..Karışma işimize..
Bugüne de k karışmadın,sesini çıkarmadın..Bugün de karışma..Onunla,baba oğlu gibi
değiliz..İki yabancı gibiyiz..Dilediğimi söyler,dilediğimi yaparım..
I.Oğul:
Neden anlamazmış annem?..Senin gibi düşünmüyorsa,anlamıyor mu demektir?..
Yaşamı anlamayan,gerçeklere kulak tıkayan sensin aslında baba.Kişileri sevmeyen,kendi
kabuğuna çekilmiş,yaşamaya çalışan sensin..
Bizleri de kendin gibi yapmak istedin ama,olmadı işte..Birimiz kapitalist,birimiz komünist
olduk çıktık..
Ne derler,oğullar babalarının karşıtı olurlar..Bizler de öyle olduk.
Baba:
Haa..Şuna bak..Yaşamı bana öğretecek..Dur oğlum,dur hele..Daha işin başındasın..Madem
i,oğlunun olacağını düşlüyorsun,bekle..Bekle de gör..Senin de oğlun,senin karşına dikilip
hesp sorsun..Dur,bekle..Ondan sonra beni yargıla..Kolay mı sanıyorsun sen be..Bir kadın,üç
çocukla bu gemiyi bu limana getirmeyi kolay mı sanıyorsun?
I.Oğul:
Neyse baba..Bizler,ayrık evrenlerin kişileri olduk seninle.Bu nedenle de anlaşamayız
sizinle.Bu kardeşim için de geçerli..Bir tek dileğim var senden baba..Doğal eksikliklerime
yüklenme ve canımı yakma..
Baba(Durgun):
6
Evet,ayrık evrenlerin kişileri olduk seninle..Bunu ben de duyumsuyorum..İyi ama,sen benim
oğlumsun..Benim bir parçamsın..Seninle de anlaşamazsam ne olur benim durumum..Sen de
kopmuşsan benden,benim durumum nice olur?.Ben neye,kime tutunacağım bu evrende?..
I.Oğul:
Demiştim ya baba..Herkes,kendi yaşamını yaşar..Ben,artık senin oğlun değilim..Ben bir
yabancıyım,herkesten birisiyim..Benim düşünce biçimim değişti.Erdemlilik anlayışım
değişti..Güçlülük görüşüm değişti.
Baba:
Demek öyle haa..Bana yabancısın haa..Yazıklar olsun sana verdiğim emeklere..Yazıklar olsun
bana;harcadığım bunca çabalar için..Bir yerde bir yanlışlık yapmışım,ama nerede,ne
zaman?..Lanet olsun senin gibi oğla..
(Oğul sedire,anne bir sandalye oturur):
Anne:
Dur efendi dur..İlenip durma..Kötü dua etme..Babaların ilenmeleri tutarmış,yapma..
Baba:
Neden etmeyeyim hanım?..Baksana,bir dövmediği kaldı beni.Hoş,biraz daha yaşlanınca onu
da yapar belki..
Anne:
Haksızsın bey..Bizim çocuklarımız iyi terbiye aldı..Bu dediklerini yapmazlar..
Baba:
Ne dedin?..Haksız mıyım?.Sen de ondan yana çıkma hanım..Yoksa,seni de haşlarım..Biz
çocuklarımızın böyle olmasını mı istedik?.Bu noktaya onları biz mi getirdik?..
Anne:
Ne yapacağımı şaşırdım kaldım..Biriniz kocam,biriniz oğlum..Ama,yineliyorum
işte..Haksızsın ya..Bir kez,oğlun da olsa,bu evde konuğumuzdur.Konuğa böyle
davranılmaz..Törelerimiz böyle der.
Baba:
O konuğuna bağlı hanım..Konuk haddini bilmezse,kapının önüne koyarsın.
Anne:
Sonra,anladığım kadarıyla oğlan bizlere yardıma gelmiş.İyi düşüncelerle gelmiş.
Sen ise,ona bağırıyorsun.Nedensiz kırıyorsun onu..İyilik önerilerini geri çeviriyorsun.
Baba:
Zamanında gelseydi yardımımıza..Şimdi,yarım adam bir kardeşi olduktan sonra gelmeseydi..
Bu aşamadan sonra yardım etse ne olacak?Küçük oğlan kurtulacak mı,iyileşecek mi?..Düzgün
bir yaşama dönecek mi?
Anne:
Onun yardım etmesiyle küçük oğlumun başına gelenler arasında hiçbir ilgi yok..Küçük
oğlumuzun alın yazısı böyleymiş.
Baba:
Var..İhtiyaçlar kişiyi asi yapar..Açlıksa delirtir..Her düşünceyi benimser olur kişi.”Açlığı
kaldıracağım” diyen her düşünceye bağlanır.Zamanında yardım etseydi;küçük oğluma
yeterince para yollasaydık;küçük oğlum çaresizliğe itilmez,o kötü düşüncelere sapmaz ve..bu
yaptığını yapmazdı.
Anne:
7
Olmuş artık..Ama,şimdi de yardıma gereksinimiz var..Paraya,anlayışa..Küçük oğlumuzu
çabucak iyileştirmeliyiz.O bizim evladımız..
Baba:
Bu oğlundan anlayış mı bekliyorsun?..Hiç tanımamışsın sen onu..Bu para delisinden yardım
mı umuyorsun?..İşte,gördün,bir tomar para atacak ve gidecek..
Anne:
Hele bir gelsin küçük oğlum.Bunu, o zaman görürüz.Ve de şunu anla artık.Büyük oğlun,artık
senin oğlun değil.Kendi ekmeğini kendisi kazanıyor..Kendi yuvasını kurdu..O artık
arkadaşın,dostun,ne bileyim herhangi bir kimse işte..Evlendi,bizlerden koptu..Bu gerçeği
kabullen ve oğluna ona göre davran.
Baba:
Ya küçük oğlum?..O ne olacak?.Ona da mı bir yabancı gibi davranacağım?.Ben,onların
babası değil miyim?.Nasıl yabancılaşırız biri birimize?.
Batılı toplumlarda böyle oluyormuş.Orada,herkes herkese yabancılaşıyor zaten..
Ama,bizim aile çevremizde bu olmamalı.Aile birliği,ölene dek sürmeli.
Anne:
Küçük oğlumuz başka..O daha kopmadı bizden.Oysa;o da yuvasını kurmuş,bizlerden ayrılmış
olmalıydı bugüne dek.Bana göre,bunun suçlusu da sensin..
Baba:
Ben miyim?.Ben ne suç işledim ki hanım?..Onları sevdim.Onlar için bir yaşam boyu
çalıştım,çabaladım..Nelere göğüs gerdim.
Anne:
Sensin ya..Demedim mi ben sana?..Bu oğlanı yüksek öğrenime gönderecen de nedecen
diye..Demedim mi;bu oğlanı bir iş sahibi yapalım,kısa yoldan kazansın yaşamını diye?.
Ama sen,direttin..Okuyacak dedin direndin..Başımıza bunlar geldi sonunda işte..
Biraz da karının sözünü dinleseydin ya..
Baba:
Haklısın.Zaten evlilik “Karı sözünü ne zaman dinleyeceksin ne zaman dinlemeyeceksin”
ikilemini öğrenmekle geçiyor.Belki de seni dinlemeliymişim.Ama,o
okuyacaktı.Daha ilk öğrenimi sırasında belli etmişti kendisini.Hep üstün başarılı olmuştu.
Hem okumak da istedi..Nasıl engel olabilirdim?..
Anne:
Engel olacaktın bey..Ve de bunlar başımıza gelmeyecekti.Bu günleri yaşamayacaktık..
Başımız dinç,gönlümüz rahat olacaktı.
Baba:
O da ağabeysi gibi olacaktı değil mi?.Kendince başarılı olmuş,bol para kazanan bir yarı aydın.
I.Oğul:
Tam aydın olacaktı da ne olacaktı baba?.Siz de yarı aydın değil misiniz?.
Sizden daha yüksek dereceli bir memur olacaktı değil mi?.
Siz yüksek öğrenim görmediniz,o görecekti..Siz yükselemediniz memurlukta,o
yükselecekti..Yüksek memur olacaktı.
Siz de öğünecektiniz çevrenizde.Böyle bir oğlun babasıyım diye.
Baba:
Olacaktı tabii..Yüksekten de yüksek memur olacaktı.
Okuyamamış olmanın acısını ben bilirim.İstediği had okuyamamış olmanın burukluğunu.
O,bu acıyı duymayacaktı içinde.Yükselecekti..Namuslu da olacaktı benim gibi..
Benden daha mutlu olacaktı ve evrenin en güzel,en akıllı,en kişilikli çocuklarını
yetiştirecekti..Senin yapamadıklarını yapacaktı,gerçekleştirecekti.
I.Oğul:
Baba,çok insafsızsın..
8
Baba:
Ne yani..Bazı konuları hiç konuşmayacak mıyız?.Hem sen,gerçekçi değil misin?(Gider,sedire
oturur)
Kız:
Babamın bu dediklerini tıpa tıp derdi küçük ağabeyim..Derdi de
anlamazdım.İnanmazdım..Paylaşamadım bu düşlerini.Olur mu bu dediklerin
baba?..Ama,bundan sonra zor olur artık..
Baba:
Olur elbette..Olacaktı da..Ama,o tuttu bu eylemi yaptı..Hem kendisini,hem bizi yıktı..Bitirdi
her şeyi..Öldürdü bütün güzellikleri..
Ama,tüm umudumu yitirmiş değilim..Belki de,yeniden kurabiliriz her şeyi..
Anne:
Alın yazısı öyleymiş bey..Elden ne gelir..
Baba:
Alınyazısı deyip durma hanım..
I.Oğul:
Etki altında kalan birisiydi.Hiçbir zaman,senin düşündüğün gibi birisi olamazdı.
Üstelik,çelimsiz ve zayıftı..Yanımda işçi olarak çalıştırmak istemezdim onun gibi birisini.
Baba:
Bana bak,tepemi attırıyorsun yine..Ne yani,iyi besleyemedim mi sizleri?.Kendine bir
baksana..Eşek gibisin..
I.Oğul:
Bırak kabalaşmayı baba..
Aslında,hep onu sevdin.Beni sevgisiz büyüttün ve çevremde olup bitenleri tam öğrenmeden
vurdun belime tekmeyi..
Belki,ince hesapların da vardı..İki oğlanı birden okutamazdın..Beni harcamalıydın.
Attın beni sırtından(baba,yakalanmış gibi ikirciklenir)
Ama,iyi yapmışsın..Yoksa,benim de sonum onunki gibi olurdu.
Kız:
Sonun onunki gibi mi olurdu ağabey?..Neler diyorsun,nasıl böyle düşünebiliyorsun?.
Anne:
Babanız hepinizi ayrı ayrı severdi..Ama sen,büyüktün,ilk oğuldu..
Sen,veliaht idin.O nedenle,sana daha çok yüklendi.O ölürse,aileye sen bakacaktın..
I.Oğul:
Doğru değil bu dediğin ana..Babam yalnızca onu sever,onu korurdu.Öyle değil mi kız?..Bunu
sen de gözler ve düşünürdün.
Kız:
Ne dedin..Bilmem..Hiç düşünmedim bugüne dek bu konuda.Kahve ister misin ağabey?..Hem
biraz yatışırsınız belki..
I.Oğul:
Babam ister mi bilmem..
Baba:
İçelim,içelim birer kahve..Belki yatışırız biraz,bu doğru.
(Kız çıkar..Sessizlik.Baba,birkaç kez kapıya gider,gelr.Durur.Gezinir.)
Baba:
Hay Allah..Nerede kaldı bu oğlan?..Şimdiye dek çoktan gelmeliydi.
I.Oğul:
Nedir merak ettiğin baba?..Üstelik,gidip gördün oğlunu.İçimizden,bir sen gördün onu olaydan
sonra..Daha neyi merak ediyorsun,ne beklersin?..
Baba:
9
Ne demek istiyorsun?.Ya başına bir şey geldiyse?.Ya daha büyük olaylar yaşadıysa?..Ya
tutuklandıysa?..
I.Oğul:
Keşke başına bir şey gelse de bu gece burada olmasa..Keşke ölseydi de o da kurtulsaydı,biz
e..Şu halimize bir bakın..Hepimizin yaşamını etkiledi..
Anne(Fırlar,kalkar):
Bu ne biçim söz böyle oğlum?..Bu ana dek savundum seni.Ama,yanılmışım galiba..nasıl
istersin kardeşinin öldüğünü?..Ne yaparsa yapsın,ne işlerse işlesin o senin kardeşin.
Onu sevmelisin,onu korumalısın.
I.Oğul:
Tabii ana..Keşke ölseydi.
Böyle yaşaması daha mı iyi olacak?.Acılar içinde bir yarım adam..
Hem kendisi çekecek,hem sizlere çektirecek..
Anne:
Nankör..Ahlaksız oğlum..Baban haklıymış..Yanılmışım senin hakkında.
Sen bizim oğlumuz olamazsın.Kardeşinin ölümünü nasıl itersin?.Ne kötü yürekli olmuşsun
sen tanrım..
Gerçekten de çok para mı böyle insafsız yaptı seni,söyle..
I.Oğul:
Neden ada..Yanlış mı düşünüyorum?..Kendim için de böyle düşünürdüm..
Düşünsen ana,bu durumuyla yaşamını sürdürünce hem kendisi acı duyacak hem de..
Baba:
Hem de senin işlerini bozacak değil mi?..Öyle değil mi?..Satışların düşecek,dümenlerini
döndüremeyeceksin..
I.Oğul:
Evet,doğru..Yalan mı?..Kendisine zararı dokundu.Şimdi de bana zararı dokunacak..Alış
verişim aksayacak,kötü günler yaşayacağım.
Anne:
Alçak,bencil çocuk..Kardeşin öldü ölecek,sen hala paranı düşünüyorsun..
I.Oğul:
Biraz önce paraları topladıydın yerden ana..
O paralar nasıl kazanılır bilir misin?
Bu oğlan buraya dönerse,işlerin alt üst olacak..Kimse,bir delinin kardeşiyle,bir sapık
düşünceli eylemcinin kardeşiyle iş yapmak istemez..Bu işler böyle..İstesek de istemesek de bu
bir gerçek.
Baba:
Hep kendini düşünürüsün.Çocukken de böyleydin.
Oysa kardeşin,senin tam tersin.O,kendisinden başka herkesi düşünür.
I.Oğul:
Hayır baba..Ben hep gerçekleri düşünürüm.Kupkuru,salt gerçekleri.Yaşam okulunda
öğrendim bunu.
Kişi yaşamında bencillik asıldır.Önce can,sonra canan..
Hem sizleri de güç durumda bırakacak o..Tedirgin olacaksınız.Düşünüm,hakkınızda
söylenenleri ve söylenecekleri..İyice düşünün..
Baba:
Vız gelir.Memuriyet sırasında bana da az mı çamur attılar..Hepsinden aklandım ve hepsine
dayandım..
Anne(sedire oturur):
Elbette vız gelir tırıs gider yaa..O benim oğlum.Nasıl düşünürse düşünsün,ne yaparsa yapsın,o
benim oğlum.Üstelik kimseye bir zararı olmadı ki..Adam mı öldürdü,banka mı soydu?.
10
I.Oğul:
Dostlarınız,o yüzünüze gülüp ardınızdan veriştirenler:Birbir özürle kaçacaklar sizlerden.Sanki
bulaşıcı hastalık mikrobu taşıyormuşsunuz gibi;evinize gelmeyecekler,yollarını
değiştirecekler sizleri görünce.
Baba:
Senin dostların davranır öyle..Benimkiler yapmazlar bunu.Çünkü be;nedime iyi dostlar
edindim.Paradan başka şeylere dayanan dostluklar kurdum..Senin gibi,insansız kalmadım..
I.Oğul:
Bu,kişioğlunun mayasında olan bir şey baba.Bir tür korunma içgüdüsü.Yaşam,senin
dairendekinden bambaşka..Benim dostlarım olmayabilir.Ama;seninkiler senden yüz
çevirecekler..Ve sen,acı duyacaksın.Ama ben,dostum olmadığı böyle bir tabloyla
karşılaşmayacak ve acı duymayacağım.
Anne:
Bizim dostlarımız bizi bırakmaz.Hem,bu nedenle bizi bırakırlarsa,onlara da lanet
olsun.Herkes,yalnızca kendi eyleminden sorumludur.Oğlumun yanlışını hepimize mal
edemezler..Ama;çocuklar babalarının günahlarını öder derler,bak işte o doğrudur.
I.Oğul:
Komşu kadınlar,merhaba komşum,demeyecekler artık sana ana..Bir düşmana bakar gibi
bakacaklar sana.Sayrılandığında,çorba pişirip yollamayacaklar.Bir başına kalacaksın.
Anne:
Neden,biz ne yaptık ki?..Ben ne yaptım ki onlara?..Canlarını mı yaktım,mallarını mı
çaldım?..Neden öyle davransınlar?..
I.Oğul:
Küçük oğlunu sen doğurdun ana..O da onlara karşı çıktı.Hoşlarına gitmeyecek şeyler
söyledi,eylemler yaptı..Tedirgin etti onları..Bu,cezalandırılman için yeter.Babam aile birliği
diyordu ya,doğru..İşte,bu birlik nedeniyle küçük oğlunuzun faturası sizlre kesilecek.
Anne:
Asıl seni doğurmuş olduğum için suçlanmalıyım.Geçmiş karşıma,bana vaaz
veriyorsun.Kişisel çıkarların için,kardeşine vuruyorsun tekmeyi..Onu,yalnız bırakıyorsun.
I.Oğul:
Ya sen baba?..Arkadaşların,selamı sabahı kesecekler..İşini gördüğün vatandaşlar,sana
sevecenlikle bakmayacaklar.Garip bir yaratıkmışsın gibi bakacaklar.
Laf atacaklar bazıları,canını sıkacaklar
Bu yaşından sonra,sütsüzlerle dalaşmak zorunda kalacaksın.Ne için?..Oğlun şunları yaptığı
için.
Baba:
Herkes dediğin gibi bakmıyor,hayır..Neyse ki,tüm yurttaşlar senin gibi değil.
İçlerinde bana imrenenler,sırtımı sıvazlayanlar var.Bu bana yeter.
I.Oğul:
Şimdilik öyle..Hele küçük oğlun bir gelsin,görürsün.Nasıl başına yıkacaklar,o küçücük
evrenini..
Kişiler;gerçeklerle karşılaşınca düşüncelerini gözden geçirirler ve çoğunlukla da değişirler.
Anne(Fırlar):
Yeter..Sus artık..Baykuş gibi;evime tünemiş,acı saçıyorsun ağzını her açışta..Baban haklı
galiba..Seni yanlış biliyormuşum.I.Oğlu(Fırlar):
Neden?..Gerçeklerle canınızı sıktığım için mi?(Kız,elinde kahve tepsisi ile girer.Donmuş
bekler.)
Baba:
Götür onları geri..Kahve içecek keyif mi kaldı?..
Kız:
11
Ama baba..Demiştiniz ki…
Baba:
Götür diyorum kız..(Kız kahvelerle çıkar)Tepemi attırma..
Anne:
Bu ana dek,hep sen konuştun..Hep sen saldırdın..Şimdi de sen beni dinle a alık oğlum..A bir
pula kardeşini satan oğlum..I.Oğlu:
Ana,sen de mi babam gibi konuşuyorsun?.Ben kendimi,ana yakın duyardım.Ne de olsa,dokuz
ay karnında taşıdın beni.Seni severim,sana saygı duyarım..
Anne:
Ne,ana sen de misi?..Evet,ben de..Bugüne dek bu adamla,yani babanla vardım.Yine de var
olacağım..Benim kimseye gereksinimim yok.Sizlerden başka.
Sonra,ben köylü kızıyım.Kimsesizliğe,yalnızlığa alışkınım.
I.Oğul:
Köyde değilsin ana..Kentte,kimsesizliğin ne demek olduğunu bilemezsin..Ne dayanılmaz bir
acıdır o,anlamazsın.
Kentte yalnız kalırsan;bir silindir gibi üzerinden geçer kent ve seni yere yapıştırır..
Anne:
Olabilir..Ama,özümde köylüyüm..Savaşırım ben,alışkınım..Doğayla,kişioğullarıyla durmadan
savaşırım,yılmam..
Küçük oğlumu aşağılamam ve aşağılatmam..
Aşağılayan diğer oğlum olsa da buna izin vermem.O benim oğlum..
I.Oğul:
Büyük kenttesin ana..Bu kolay olmaz..Ezilirsin.
Hiç acıması yoktur buradaki kişilerin.Ben de yardım edemem sizlere..Yaşlısın
üstelik,dayanamazsın.
Anne:
Nolur yani..Ölürüm değil mi?Yaşadım,yaşayacağım kadar..
Dur da sözümü bitireyim.Köylüyüm ben.Bu nedenle,yuvama,kocama,çocuklarıma
bağlıyım..Bunu anlıyor musun?..Nereden anlayacaksın?..Sen,sevgisizin birisin..Yoo,tüm
sevgini paraya yöneltmişsin..
Bu nedenle,anlayamazsın sen bizleri..Doğru,biz başka evrenlerin kişileriyiz.
(Kız sessizce girer.Sedire oturur)
Baba:
Yeter hanım..Oğlan o enli değişmiş ki..Ne söylesek boş..Anlayamayacak
dediklerimizi..O,başka bir alemin kişisi..
Anne(Soluklanır):
Doğru dedin bey..Yeter..Rahatladım biraz..(Gider sedire oturur.)
I.Oğul:
Öyleyse,ben çekip gideyim..Hepiniz bana karşıysanız,burada işim ne?..(Kapıya yönelir)
Kız(Fırlar):
Hayır,gitme ağabey..Kal,kalmalısın..Bana yardımcı olmalısın..Küçük ağabeyime yardımcı
olmalısın.(Oturur)
I.Oğul:
Sen..Kız kardeşim..Bir tek sen kalmışsın..Kirlenmemiş,örselenmemiş..Yaşamın küçük
hesaplarına dalmamış.Benim erdemli,kötü yazgılı kız kardeşim..
Kız (Yüzünü kapatır.Ağlaşır):
Yalvarırım kal ağabey..Bırakıp gidemezsin..Beni ve ağabeyimi bırakamasın..
I.Oğul:
Benim bahtsız kız kardeşim..Evde kalmağa yükümlü kız kardeşim..
Baba:
12
Neden dedin onu öyle?..Neden evde kalacakmış benim kızım?
I.Oğul:
Derim ya..Yalan mı?..Kim almak ister böyle sapık bir ağabeyin kardeşini..Belki,onun gibi
sapık birisi ancak..
Baba:
Dediğin gibi..Sapık arkadaşlarından birisi belki..Senin düşündüğün denli azınlık değiller..Her
gün okuyoruz gazetelerde,tüm olanları..
Onların arasından birisi çıkar,evlenir kız kardeşinle..Bu benim de hoşuma gider doğrusu..
Şurası kesi..Senin çevrenden birisi evlenmez onunla,bu doğru..
Anne:
Tabii yaa..Bu evrende,yalnız senin gibi düşünenler,senin gibi yaşayanlar yok yaa..İnsan
sevgisiyle dolu başkaları da var..Erkek kardeşin ve arkadaşları..
I.Oğul:
Bu olay sizleri yumuşatmış..Görüşlerinizi değiştirmiş..
Kendine gel ana,baba kendine gel..
Ben buraya,bu olaydan yararlanıp kardeşimin görüşlerini değiştirelim diye
gelmiştim..Oysa;görüyorum ki sizler,ona alkış tutuyorsunuz.
Baba:
Biz kendimizdeyiz..Bu yaştan sonra da,nasıl düşüneceğimizi senden öğrenecek değiliz..
Sen git,kendi aileni etkilemeğe çalış.Yanında çalışanların beyinlerini yıka..Onları değiştir..
I.Oğul:
Pekiyi..Öyleyse,ben gidiyorum..
Baba:
Bir yere gidemezsin..Otur oturduğun yerde..Madem ki geldin,kardeşini görecek ve onunla
hesaplaşacaksın..
Anne:
Evet,bir yere gidemezsin..
Kız:
Gitme ağabey..Biraz daha bekle..
I.Oğul:
Kalıp da ne yapacağım?..Baksanıza,hepiniz bana karşısınız..İstemiyorsunuz,beni aranızda..
Tamam,kendimi sizlere yabancılaşmış duyumsuyordum.Ama,bu kadarını da
ummuyordum.Sizler bana daha çok yabancılaşmışsınız.
Neredeyse,düşman olmuşsunuz.
Baba:
Kalacaksın..Kardeşin gelene dek..Onu göreceksin ve yeniden konuşacağız..
I.Oğul:
Bunun bir yararı olacak mı baba?..
Baba:
Olacak tabii..Gerçi,senin anladığın,senin düşündüğün,alıştığın biçimde bir yarar değil bu..
Hiçbir kazancın olmayacak.Ama,şunu iyi bil ki;her yeniden bir araya gelmede,her
tartışmada,mutlaka bir yarar vardır.
Kız:
Kalmalısın ağabey..Ağabeyimi görmelisin..Onu anlamağa çalışmalısın..Hepimiz yapmalıyız
bunu..
I.Oğul:
Neden,bu yaştan sonra neden dünya görüşümü değiştireyim?
Kız:
Buna gereksinimin var ağabey..Hiç değilse,olmalı..Onun babama,anama,bana gereksinimi
var..Belki de sana da..
13
I.Oğul:
Belki bana da..Doğru diyorsun kız kardeşim galiba..Ama,yine de..
Kız:
Kal ağabey..Gör onu bir kez..Hatta,yapabilirsen,anlamağa çalış onu..
I.Oğul:
Ben mi onu anlamağa çalışayım?..Pehh..Asıl onun beni anlamağa çalışması gerekir.Örnek
alınacak olan benim..O,bir düşler evreninde yaşıyor.Benim evrenim,tüm acımasızlığıyla
gerçek evrendir.
Kız:
Hayır ağabey..Benim aklım ermez bu işlere ama,o haklı,küçük ağabeyim haklı.
I.Oğul:
Bak hele..Bizim küçük kız kardeşimiz de onun yanında..Ondan etkilenmiş olmalı..Üzüm
üzüme baka baka kararırmış..
Neden haklıymış bakalım?..
Kız:
Bir kez,dedikleri düşünceye uygun..En azından;eğitim,sağlık,ulaşımın bedava olduğu bir
evren..Kurduğu evren,kendi içinde tutarlı ve daha mutlu bir evren.
Anne:
Kız,sen neler diyorsun bakayım?..Erkeklerin işlerine ne karışıyorsun?..O kısacık aklınla..Otur
oturduğun yerde..
Kız:
Benim aklım kısa değil anne..Hem öyle olsaydı,bundan senin gocunman gerekirdi.
Artık koşullar değişti..Kadınların da söz hakkı var,yaşamda..
Anne:
Bana bak..Terbiyeni takın..Annenle konuştuğunu unutma..Hem,neden gocunacakmışım
ki?..Bir densizlik mi yaptım?..Erkeklerin işine mi karıştım?.
Kız:
Anlatamıyorum anneciğim..Kadınım diye,neden kısa akıllı olacakmışım?..
Anne:
Aaa..Şu delinin zoruna bak..Anlamıyormuşum..Annem böyle konuşurdu,ben de aynılarını
diyorum.
I.Oğul:
Yeter ana..Kızı rahat bırak.Desin diyeceğini..
Yüreğinde duymuyor musun ana?..Anlamıyor musun?..
Bu gece,her zamanki gibi değil..Bu gece,bambaşka bir gece..Bu gece,herkes bambaşka..
Olduğu gibi koyuyor kendisini ortaya..Bırak,o da böyle davransın..Bırak,onu da tanıyalım..
Anne:
Bırakmış..Şunun dediğine bak..
Sen çekip gideceksin bir süre sonra..Bizler;böylece kalacağız babanla ve kız kardeşinle..Belki
de erkek kardeşinle..
O nedenle,aramızdaki saygı duvarları yıkılmamalı..Hayır,bırakmıyorum..
Kız:
Neden anne?..Ben;size,babama yardım etmek istiyorum.
Korkmayın,sizlere olan saygımda bir değişiklik olmayacak.Ama,beni istemiyorsunuz..Ne
yapacağımı şaşırıyorum.
I.Oğul:
Neyse,sen de bakalım diyeceğini..
Ne diyordun..Evet..Demek,küçük ağabeyin seni etkilemiş..Demek ki,umduğumuzdan daha
güçlü bunlar ve de erkek kardeşim..Senin gibileri etkiliyorlar.
Böyle sürerse bu iş,gençler arasında bayağı yaygınlaşacaklar..
14
Sonunda,toplum ikiye ayrılacak ve kendi aralarında vuruşacaklar..
Kız:
Yanlış dedin ağabey..Güçlü değiller..Hele küçük ağabeyim,hiç güçlü değil..Onu sen de
tanırsın..Ama,haklılar..Tüm güç kaynakları,bu haklılıkları..
I.Oğul:
Ben de haklıyım kendime göre..Benim gibi düşünenlere göre..
Nasreddin Hocanın dediği gibi,herkes haklı.
Yurdumuzda olanlara bakarsan,kime sorarsan o haklı.
Oysa;bir tek haklı olmalı..Bir tek gerçek olmalı.
Kız:
Olabilir..Ama,sen yalnızca kendini düşünüyorsun.Senin gibi düşünenler de öyle..Sen yalnız
kendi mutluluğunu kurmağa çabalıyorsun.
Ama,küçük ağabeyim ve onun gibi düşünenler;herkesin mutluluğu için
çalışıyorlar..Senin,benim,annemin,babamın..Herkesin..I.Oğlu:
Herkes,sonuçta kendisini mutlu kılmağa çalışır.Herkes başarılı olur ve mutlu olursa;toplum da
mutlu olur.
Anne:
Bana bak kız..Sen bu zıpırlıkları kimlerden,nereden öğrendin?..Yoksa;küçük ağabeyinin o
zibidi arkadaşlarından mı?..
Bir daha görüştürmeyeceğim seni onlarla..
Şuna bak,ne biçim sözler ediyor..
Kız:
Ne demek istiyorsun anladım anne..Ama,öğünebilirsin kızınla..Bugüne dek yabancı erkek eli
değmedi elime..Mutlu musun?..
Anne:
Kız,bunlar ne biçim sözler?.Soru melaikesi kesildin başıma bu akşam..
Bana bak,ben sana bir şey diyeyim mi?..Küçük ağabeyin geldiğinde böyle konuşmak
yok,anlaşıldı mı?..Yoksa;söylerim babana..Dolayıverir saçlarını eline..
I.Oğul:
Yeter bee..Bırakın kızı biraz..Bırakın da dilediği gibi düşünsün ve yargılasın..
Sen,bunları bir yana bırak kız kardeşim..De bana bakalım..Bu işlerin sonunu düşündün
mü?..Bu işlerin sonu ne olur?.
Kız:
Böyle düşünenlere,al ceketini git,derlermiş..Devlet çarkında nice uyutulan olaylar varmış..
Patronlar da sendikalı işçi almıyorlarmış..Sendikalı olanları da türlü hilelerle,işten
atıyorlarmış..
Ama,en korkuncu bu..Siyasal görüşleri nedeniyle,adamın ekmeğiyle oynamak..Bir de
bakarsın ki,sokaktasın,işsizsin,parasızsın,doktorsuzsun..
Yakındaki sonucu bu..Ama,uzun dönemde her şey değişecek.Tüm yanlışlar düzelecek..
I.Oğul:
Sen de zehirlenmişsin,anlaşıldı..Neyse ki,evden dışarı çıkamıyorsun..Zehirini kusamazsın
başkalarına..
Kız:
Elbette yararlı olamam diğer kişilere..Çünkü,bu toplumun kölesiyim ben..
Başlık parasıyla satılan..Şairin dediği gibi,soframızdaki yeri sarı inekten sonra gelen..Bir çok
olanaktan ve haktan yararlanamayan.Okutulmayan,çalıştırılmayan..
Ama,küçük ağabeyim..O başka..Tam bir kahraman oldu üstelik..Ama,kahramandı demeliyiz
artık..
Baba:
Ne o kız?..Ölmüş gibi söz ediyorsun ondan..
15
Kız:
Gittin,gördün onu baba..Yaşıyor denilebilir mi böyle birisine?..O güzel düşleri nasıl
yıkılmıştır,kim bilir?..Bir yarım adam..
Anne:
Benim oğlum yarım adam olamaz..Benim oğullarım ve de kızım..Kimse yarım değildir bizim
soydan gelenlerde..Canlanacaktır benim küçük oğlum.
I.Oğul:
Teyze oğlunu da tanıdık ana..O da sizin soydandı..Yarımdan da öte bir adamdı..
Belki de küçük oğlun,bu çılgınlık yönünü sizin soydan almıştır.
Kız:
Ahh,keşke ölseydi de bu günleri yaşamasaydık..
Baba:
Ölse miydi?..Evet,belki de bu onun için daha iyi olurdu.Bir görseniz tanrım..Her yanı vıcık
vıcık yaraydı..Aaa,aklımdayken diyeyim..Yarın,gözün aydına gelecekmiş komşu kadınlar..
Anne:
Gözün aydına mı?..Alay edermiş gibi..
I.Oğul:
Demedim mi ana..Daha başlangıçta yıldın.
Kız(Sedirden kalkar sandalyeye oturur)
Ben biliyorum yarın neden gelmek istediklerini.
Gözün aydın filan,boş sözler bunlar..Gelecekler,görecekler ve dedikodusunu yapacaklar..İşleri
güçleri bu..Yeni dedikodu konusu çıktı onlara..
Baba:
Vah,vahh..diyecekler..Yazık olmuş gence diyecekler..Acıyacaklar ona..Ya da öyle
görünecekler..
Hayır,hanım,hayır..Ben dayanamam buna..Haber sal komşulara,gelmesinler..Daha sonra
gelirler..
Anne:
Bırak bey,bırak gelsinler..Görsünler,dedikodunu yapsınlar ve sussunlar..Bir
düşünsene..Gelmeyin dersek,kim bilir ne laflar ederler..
I.Oğul:
Anam doğru der bana..Bu tür olayların üstüne gitmeli..Bir an önce geçerler ve
unutulurlar..Acısı azalır kişinin böylece..
Kız:
Hayır anne..Yarın gelmemeliler..Önce bir küçük ağabeyim gelsin.Onun düşüncesini
öğrenelim bu konuda..
Anne:
Ağabeyine ne bundan..Onlar bana gelecekler,geçmiş olsuna..
I.Oğul:
Geçmiş olsuna değil anacığım,gözün aydına..Baksana,incelik göstermişler..
Kız:
Gözün aydınaymış..Neden gözümüz aydın olacakmış?..Mutlu bir olay mı ki bu?..
Anne:
Tabii mutlu bir olay..Oğluma kavuşuyorum..Nasıl olursa olsun,önemli değil..
Baba:
Mutlu bir olay,öyle mi?..Mutlu bir olay haa..Oğluma kavuşuyorum.Acaba,kavuşuyor muyum
ona?..Yoksa,yitiriyor muyum?..Mutlu bir olya..Ha,ha,haa..Ha,ha,haa…Ha,ha,haa..
(ses yiterken perde)
16
II.B Ö L Ü M
Sahne düzeni:Birinci bölümdekinin aynıdır.
(anne ve I.Oğul sedirde,babayla kızı masa çevresindeki sandalyelerde
oturmaktadırlar.Hepsi,ayrı yönlere dalıp gitmiştir.Sessizlik)
I.Oğul:
Saat de epeyi oldu.Son otobüs de gelmiştir..Gelmeyecek mi dersin baba?..
Baba:
Bilmem..Bir aksilik oldu herhalde..Hapse atmış olmasınlar onu?..Gerçi bana,serbest
bırakacaklarını söylemişlerdi ama..
Kız:
Tren yolu kapanmış..Mutlaka o nedenle gecikmiştir..
Baba:
Sana,trenle gelmez o,demedim mi?..Belki de çekindi gelmekten,vazgeçti.
Anne:
Belli olmaz bey..Bakarsın,trendedir..Neden sinirleniyorsun hem..Yeter tartıştığımız..
Baba:
Bezdim artık hanım..Gelecekse gelsin..Uyumak istiyorum artık,dinlenmek.
Yoruldum artık,yıkıldım..Bu olay yıktı beni..Ayakta duracak gücüm kalmadı.Sanki,elli yıl
birden yaşlandım..
İnsan bir telefon eder hiç değilse..Şuradayım,geliyorum der..
(Sessizlik..Yine bir tıkırtı duyulur.)
Kız(Fırlar):
Geldi galiba anne..Geldi mi dersin?..
Anne:
Ne duruyorsun..Kapıyı açsana kızım..O gelmişse,bekletme kapıda..
Kız:
Korkuyorum anne..
Baba:
Neden korkuyorsun?..Korkacak bir şey yok ortada..Ne olursa olsun,gelen ağabeyindir..Git,aç
kapıyı..
Kız:
Hayır,yapamayacağım..Dayanamam onu kötü görmeğe.(Oturur)
I.Oğul:
Gelince nasıl olsa görmeyecek misin onu?.Belki de,uzun süre burada onunla birlikte
yaşayacaksın.Onun için,alışmalısın yeni görünümüne..Neyse,Ben açayım baba..Herhalde
kimse yoktur kapıda..Gelmiş olsaydı,yeniden vururdu kapıya.(Kalkar,kapıyı açar.)Kimse yok.
(Gezinir)
Yoksa hiç gelmeyecek mi?..Karar mı değiştirdi..Yoksa,yoksa..
Anne:
Ne diyeceksen de bey..Ağzında lafı geveleyip durma..
Baba:
Yoksa tutukladılar mı onu?..Yoksa,kendisine daha çok zarar verecek bir şey mi yaptı?..
I.Oğul:
Tutuklamak mı?..Sanmam..Neden tutuklasınlar ki onu?..
Kız:
Gerçekten de tutuklayabilirler mi onu?..Ama,başkasına zararı olmadı ki onun..Ne yaptıysa
kendisine yaptı..Neden tutuklasınlar ki onu?..
Baba:
Devletle oyun oynanmaz..Devlet oyuna gelmez..Devlet,küçük düşürülmüş olmak istemez.
17
Kendisinden başka kimseye bir zararı dokunmadı,bu doğru..Ama,eylemiyle devlete karşı
çıktı..Toplumda bir dalgalanmaya neden oldu.Devletin itibarını zedeledi,düzenini bozdu.
I.Oğul:
Devlet mi dedin baba..Devletin itibarı mı dedin?..
Devletin itibarı olmaz..Ancak,yönetenlerin itibarı olur..Varsa,o itibar zedelenir..
Var mı ki bu dediklerin?..
Ulus,üç dört kampa ayrılmış.Kişiler,durmadan biri birlerini öldürüyorlar.Adı konulmamış bir
iç savaş yaşanıyor..
Bu arada,kardeşim ve benzerleri ile başa çıkamayan bir devletin itibarı olur
mu?..Ülkemizde,devletin itibarı kaldı mı?..
Baba:
Kaldı,kaldı..Devlet varsa,itibarı da vardır..Yoksa,devlet olmaz..
I.Oğul:
Haydi canım baba sen de..Sen,benden daha çok işin içindesin.Biliyorsun olanları,daha
yakından izliyorsun..
Hepimiz izliyoruz basından..Devlet çökmeğe başladı..Bunlara engel olunmazsa,tümden
çökecek..
Siyasilerimiz ise,tam bir aymazlık içinde..Herkes,yeni bir seçim olursa,onu nasıl kazanırım
hesapları içinde.
Baba:
Devlet vardı,vardır ve var olacak..Doğa yaratığı gibi olmuş..Çağdaş toplumların
Frankeştaynı..Bizler yaratmışız bu canavarı..Bırakmışız yaşama..
Sonra,denetimimizden çıkmış..Şimdi;öldürüyor,boğazlıyor,hapse atıyor bizleri..Ve
oğullarımızı,kızlarımızı..
Biz de izliyoruz sinemalarda film izler gibi..Üzerimize ölü toprağı serpmişler sanki..Hiçbir
devinimimiz yok..Sesimizi çıkaramıyoruz..
I.Oğul:
İyi de yapıyor..Devlet bunu yapmazsa,bu kez kardeşim gibi düşünenler yapacak aynı şeyleri..
Onlar iktidara gelirlerse,devlet olmayacak mı sanıyorsun..Anarşistlerin ağa babası “Haydi
vakit geldi..Devleti kaldıralım.”dedi..Adamı,Meksika’ya dek izleyip öldürdüler ve kendi
komünist devletlerini kurdular.Troçki miydi neydi adı?
Baba(Fırlar):
Bana bak..Akıllı uslu konuşuyoruz şurada..Kardeşini karıştırıp da tepemi attırma..(Gezinir)
Konuşmalarıma bakıp devleti onaylıyorum sanma..Ben de,küçük oğlum gibi düşünüyorum..
Çünkü;devlet,artık benim devletim olmaktan çıktı..Aslında,sen de böyle düşünmelisin..
I.Oğul:
Neden baba?..Devlet hala maaşını ödemiyor mu?..Hem ben neden senin gibi düşüneyim ki?..
Baba:
Bir kez,benim oğlumsun..Bu işin duygusal yanı..
İkincisi,devletin dizginlenmesi,frenlenmesi gerek..Her zaman ve her yerde..
Özellikle,bizim gibi neredeyse yarısı işsiz ve aç toplumlarda..Sizler yapmalısınız bunu..
(Oturur)
I.Oğul:
Dizginlensin de küçük oğlun..
Baba:
Kardeşin..Kardeşim demeye bile utanıyorsun..Yazıklar olsun sana..
I.Oğul:
Pekiyi..Pekiyi..Kardeşim..
Kardeşim ve yandaşları,bu toplumu sarssınlar,tedirgin etsinler,rayından çıkarsınlar öyle mi?..
İyi kötü ,kör topal var olan düzeni bir yana bırakalım,ülkeye anarşi gelsin öyle mi?..
18
Baba:
Öyle tabii..Sen,devleti toplumla eş sayıyorsun..Doğru değil bu..
Devlet işe neden karışıyor?.Niçin yapıyor bunu?.
Senin ve senin gibilerin kazançlarınız azalmasın,düzeniniz bozulmasın,aç kalmayasınız
diye..Bunun toplumla ilgisi ne?..Sizden başka bir çok toplum katmanı daha var..
I.Oğul:
Toplumun düzenini devlet sağlar..
Baba:
Toplumun düzenini yine tolum sağlamalı..Neyse,sen bırak şu toplum düzeni sözünü..Bunlar
yuvarlak sözler..Sen d,kardeşin de toplumun düzeni diyorsunuz.Ama,ayrık düşünceleri
toplum düzeni olarak ileri sürüyorsunuz ve savunuyorsunuz..
Ona göre toplum düzeni;herkesin karnının doyması;eşit olması ve saygılı yaşmasıdır..
Sana göre toplum düzenine gelince;Sen de bunları belirtiyorsun.
Ama,önemli olan senin aç kalmaman.Senin saygı görmendir..Eşitlik ve özgürlük,önemli
değildir senin için..
I.Oğul:
Toplum düzeni,kurulu düzendir baba..Bunun değişmemesi gerekir.Hiç değilse;zorla
değiştirilmemelidir.
Yurdumuzda;kör topal işleyen bir piyasa düzeni,dönen bir çark var..
Oysa;Paris’teki 1968 öğrenci olaylarında tüm evren gördü..
Anarşistler,devleti yıktı,ama yerine bir düzen kuramadı..
Çarkı durdurdular ama,yeniden döndüremediler..
Baba:
İlerlemiş,oturmuş devletler için;kalkınmış toplumlar için bu dediklerin doğru
olabilir.Çünkü;oralarda toplum var..
Toplum düzeninin olması,oluşması için;önce toplumun olması,oluşması gerekmez mi?..
Bizde;ileri ülkeler gibi;bilinçli bir dayanışma içine girebilen toplum var mı?..Yok..Biz bu
günlerde,toplum olmanın savaşını veriyoruz..Sen,ben ve kardeşin..
Bütün bu karışıklıklar,bu patırtı kütürtü ondan..
Anne:
Biz topluluk değil miyiz bey?..Hem neden savaşalım topluluk olmak için?..
Baba:
Hanım sen karışma..Saçmalıyorsun çünkü..Topluluk başka,toplum başka..
Kız:
Ben yatmağa gidiyorum..Beni uyandırma anne nolursun?..Yarın görürüm küçük ağabeyimi
artık..İyi Geceler herkese..(Çıkar)
Anne:
Sıkıldı kızcağız..Üzülüyor da üstelik..Yatsın daha iyi..Yarın görür küçük ağabeyini..
Baba:
Gelirse tabii..Gelseydi,şimdiye çoktan gelmişti..
I.Oğul:
Gelir gelir..Gelmeyip de ne yapacak..Beş parasız nereye gidecek?..
(Sessizlik..Bir süre sonra kapı usul usul çalınır..Donup kalırlar..Tekrar çalınır.)
II.Oğul(Dışarıdan):
Ana,aç anam..Oğlun geldi..(Sessizlik)
II.Oğul(Tekrar çalar):
Ana,baba..Kapıyı açın..Ben geldim..Küçük oğlunuz.
Baba:
duydunuz mu?..Sonunda,ge..geldi işte..Sonunda geldi..
19
Anne(Kalkar) :
Geldi yaa..Sevgili yavrum geldi..Evimin şenliği,dirliği,düzenliği geldi..Hoş gelmişsin oğlum..
(kapıyı açar)
II.Oğul(Girer.Bavulunu bırakır)Anam,canım anam..
Anne:
Oğlum..(Oğlunu görünce korkuyla geriler.Oğlum;bu ne hal?..Ne hallere soktun kendini?..
(II.Oğulun başı ve yüzü bantlarla sarılıdır.Elleri de öyle..Yanaklarında,yanık izleri
görünmektedir..Güçlükle yürümektedir.)
II.Oğlu:
Ben geldim ana..(Sarışırlar).Çok sıkma anam..Canım yanıyor..Bedenimdeki yanıklar tam
iyileşmedi daha..
Doktorlar,bırakmak istemediler..Ben dinlemedim,imza atıp çıktım hastaneden geldim.
Anne:
Ahh,yavrum benim..Ne olmuşsun böyle?..Gel,gel içeri..Hep seni bekledik..Bak,işte baban..Bu
da ağabeyin işte..Gel,gel yavrum..
II.Oğul:
Yaa öyle mi?..Ağabeyim de burada ha?..Merhaba ağabey..Sevindim,çok sevindim..Yeniden
bir arada olmak ne güzel şey..
I.Oğul:
Hoş geldin.(El sıkışırlar)
II.Oğul:
Babacığım..Benim fedakar ve cefakar babacığım..
Baba(Kalkar):
Hoş geldin oğlum..Aslanım benim..İyileşmişsin haa..Ayaktasın,yürüyebiliyorsun..Ne güzel..
II.Oğul:
Öyle mi diyorsun baba?..Yanıklar iyileşti gerçi.
Ama,içimdeki yangın..O hiç sönmedi baba..Daha da alevlendi..Daha da bilendim..Daha da
hınçlandım baba..
Baba:
Gel,geç şöyle..Sedire otur,azıcık soluklan..Sonra,konuşuruz.
(II.Oğul babasının gösterdiği yere oturur.Baba da yanına.I.Oğul da sandalyelerden birine
oturur.Sessizlik.)
Anne(Ellerini göğe kaldırarak):
Tanrım,sana şükürler olsun.Sağ,salim bağışladın onu bana.Görmeyi nasip ettin,bu ahir
ömrümde.
II.Oğul:
Ana..Yapma nolursun.Yukarıdaki duyabilseydi sesimizi,bu günleri yaşar mıydık?.
Senin gibi,niceleri dua ediyor..Bir şey olduğu yok.
Anne:
Pekiyi,pekiyi canım..Hoş geldin evine..Karnın aç mı oğlum?.Sofra hazırlayayım mı?.Hep
senin sevdiğin yemeklerden yaptım.
II.Oğul:
Açım anam..Hem de senin o güzel yemeklerini çok özledim.
Anne:
Hemen,hemen sofra hazırlayacağım sana oğlum.
(Mutfak kapısına yönelir.)
II.Oğul:
Kız kardeşim nerede?..Hasta mı yoksa?..Yoksa,beni görmek istemiyor mu?.Anne(Çıkarken):
Çok bekledi seni ama,sonunda dayanamadı.Uyumağa gitti.Şimdi uyandırırım onu.
II.Oğul:
20
Öyle mi?..Bırak uyusun ana..Uyku,tüm acıların ilacıdır.Hastanede beni hep uyutuyorlardı o
nedenle.
Yarın görüşürüz onunla..Hem anlatırsın ona durumumu..Alışır biraz,beni görünce daha az
üzülür.
Anne:
Sen nasıl istersen öyle olsun..Sana yemek hazırlayayım ben.(Çıkar)
Baba:
Neyle geldin oğlum?..Neden böyle geciktin?.
II.Oğul:
Trenle baba..En ucuz olan araç oydu.Onunla geldim..Baba:
Trenle mi?..Hay Allah..Demek bu nedenle geciktin..Haberlerde söylediler,duyduk.
II.Oğul:
Aslında erken gelecektim ama,şanssızlık işte.
Baba:
Biliyorum,biliyorum..Radyo söyledi.Tren yolu sel nedeniyle kapanmış?.
II.Oğul:
Radyo mu söyledi?Başka neler vardı haberlerde?..Bizimkiler,onlarla ilgili haberler var mıydı
baba?.Ben trendeydim,radyo dinleyemedim.
I.Oğul:
Sizinkiler adam kaçırmışlar..Serbest bırakmak için,para istiyorlarmış.Sonunda,işi haydutluğa
döktünüz.Aferin sizlere,yakında banka da soyarsınız.
II.Oğul:
Öyle mi?..Doğru mu baba?.
Baba:
Ben dinlemedim oğlum haberleri.Treni program arasında söylediler.
II.Oğul:
Yaa..Bağırmak geliyor içimden.Deliler gibi,amaçsız sokaklarda koşmak..Ve
mutluluğu,özgürlüğü haykırmak tüm doğaya..(Fırlar,gezinir).Demek..Demek eyleme
geçtiler..Demek,boşuna olmamış eylemim..Demek,bir dalga yaratabildim,suya attığım
taşla.Toplum,devinmeğe başladı.
I.Oğul:
Neler diyorsun sen be..Akıllanmadın mı hala?..(Kalkar,kollarından tutup sarsar
kardeşini)Kendine gel kendine..
Bak n duruma gelmişsin..Bir yarım adam..
Ne yapacağınızı sanıyorsunuz..üç beş serseri bir araya gelip devletin
tanklarına,uçağına,toplarına karşı mı çıkacaksınız?..
II.Oğul:
Canımı acıtıyorsun..(Kurtulur)Bırak beni..Yoksa,yumruğu yersin suratına.
Hem,Kurtuluş Savaşı’nı anımsasana..O zaman da toplum gavurun uçağına,tankına,toplarına
karşı ayaklanmış ve savaşı başlatmıştı..Savaşı,komutanlar değil,halk başlattı.
Sonunda halk;özgürlüğünü ve egemenliğini elde etti.
Biz de yeni bir Kurtuluş Savaşı başlatıyoruz.
Baba:
Çocuğu rahat bırak..Yoksa,yersin sen de tokadı..
I.Oğul:
Pekiyi,pekiyi..Bıraktık işte.(gider oturur)Asıl sana söylemem gerek o sözleri baba..O
kendisini yıkmış.Şimdi de yiyip bitiriyor..Tükeniyor..Sonunda,hapishanelerde ölecek..Ama
sen,ama anam,kız kardeşim,ben..Bizler baba..Bizler daha işin başındayız..İyi
düşünmeliyiz..Doğru kararlar vermeliyiz..
O,hapiste günün birinde ölecek..Biz ise ,ondan sonra her gün öleceğiz.
21
Toplum bizi dışlayacak..Yaşayamayacağız..Onun akrabasıyız diye.
Baba:
nutuk çekmene gerek yok..Yalnızca,onu rahat bırakmanı istedim.Başka bir şey söyledim
mi?..Görmüyor musun,yorgun ve yıkılmış..Her yanı acıyor.
II.Oğul:
Babacığım benim.(ellerine sarılır)Sevgili babacığım..Gerçek kişi,kahraman,yalvaç
babacığım..Bundan sonraki tüm yaşamımı,sana adayacağım.(Ağabeyine bakar)Ona gelince..
Baba:
Yeter oğlum,yeter..Gel otur yerine..Bak,anan da sofrayı kuruyor..
II.Oğul(Sedire oturur.Anne,elinde iki tabak,bir çatal,bir kaşıkla girer.Masayı hazırlar.)
Anne:
Gel oğlum..Kusura bakma,biz seni bekledik bekledik..Sonra,gelmenden umudu kesince
oturduk yedik yemeğimizi..Buyur sen,otur ye..Hem yersin,hem konuşuruz..
II.Oğul:
Zararı yok ana..(masaya oturur.Yemeğe başlar).Çorba çok güzel olmuş ana.Ellerine sağlık.
Anne:
Çorbanı içedur.Diğer yemeği ve ekmek getireyim sana.
(Anne,mutfağa gider.Elinde başka bir tabakla ve biraz ekmekle geri döner.Onları da masaya
bırakır ve sedire oturur.II.Oğlu çorbadan sonra onları yiyecektir.)
Baba:
Oğlum,şey diyecektim..Yanık yerlerin biraz daha iyileşmiş galiba..Yüzün,kolların,bacakların.
Yürüyebiliyorsun..Oysa,biz çok korkmuştuk..Yürüyemeyeceksin diye..
II.Oğul:
İyileşti baba..Bir süre sonra,okula da gidebilirmişim,çalışabilirmişim de..Öyle diyorlardı
sayrılar evinde.Aslında,alay ediyorlardı benimle.
Baba:
Niye alay etsinler oğlum?..Gerçekten iyileşmiş olmalısın ki,taburcu etmişler seni.Doktorlar
kişi yaşamıyla oynuyorlar..Neden alay etsinler seninle..
II.Oğul:
Sen de gördün durumu baba..Doktorlar da hastalarına,siyasal görüşlerine göre davranıyorlar
artık..Onlardan değilsen,bakmıyorlar..Daha çok,bizim gibilere bakmıyorlar..Gebermemizi
istiyorlar.Hatta,gebertiyorlar.
Bir arkadaşım anlattı.Bizim gruptan birisi yaralanmış.En yakın hastaneye
götürmüşler.Doktorlar,karşı görüşlüymüş.Çocuğu,iyileştireceklerine,öldürmüşler..
I.Oğul:
Yok artık..Daha neler?..Doktorlar,savaşta düşman askerlerini bile iyileştirmek zorundadır.Bu
anlattığın,olsa olsa bir propoganda söylemidir.
Anne:
Neyse,korktuğum kadar değilmiş yaraların.
Baba:
daha ne olsun hanım..
Anne(yavaş):
Sus..Morali yükselsin diye öyle diyorum..
Baba(yavaş):
Ohh,öyle mi..Özür dilerim..
II.Oğul:
Ne fısıldaşıp duruyorsunuz orada ana..Benim iyi sözler duymağa gereksinimim yok.Çok iyi
bilirim kendimi;ne durumda olduğumu..Korkma,sağlamım..Ama,giysilerimin altındaki
yanıklar kötü..
22
Daha sayrılar evinde kalabilirdim.Kalmalıydım.Ama;hemen taburcu ettiler beni..Bakımsız
kalayım da öleyim diye..Ya da uzun süre iyileşmeyeyim diye..
Bana bakan doktor insan adamdı.Ama;ben biliyorum.Zorladılar onu..Ama;önemi
yok,ölmeyeceğim,direneceğim..Biz alışkınız direnmeye..
I.Oğul:
Biraz önce,kendi rızamla ayrıldım sayrılar evinden dememiş miydin?..Yoksa,şimdi bize de mi
propoganda yapıyorsun?.
Baba:
boş yatak yokmuş oğlum..Ondan diyorlar.
II.Oğul:
İnandın mı baba?..Paran oldu mu,boş yatak çok..Ne garip değil mi baba?.Parasızlıktan ölüyor
kişioğulları..Oysa;mezar taşında,açlıktan öldü yazan kimse yoktur derler..
Parasızlık bir tür mikrop..Kanser virüsü gibi..İlacı bulunmayan,korunma çareleri olmayan,her
an yakanıza yapışabilen bir sayrılığın mikrobu gibi.
Parasızlıktan ölüyor kişioğulları..Doğarken,genç yaşta,her çağda..(ağabeyine)ama
sen,parasızlıktan ölmeyeceksin..Hiç değilse böyle düşünüyorsundur..Buna ne diyorsun?..
(sessizlik.Bağırır)Öyle değil mi?..Ölenler ölür,kalan işçiler bizlere yeter
.I.Oğul(Durgun):
Öyle..Para her şeyin başı..
Her şeyin başı sağlık derler.Palavranın dik alası..Paran varsa,sayrılanınca bakılırsın,sağlığına
yeniden kavuşursun.Paran yoksa,geberir gidersin.
II.Oğul:
Pekiyi,ya o ölenler..Onlara yazık değil mi?
O nedenle,sağlık hizmeti parasız olmalı.Eşitlik diyorsak,bu eşitlik önce sağlıkta sağlanmalı..
I.Oğul:
Her gün,milyonlarca kişi ölüyor bu evrende..Bulaşıcı sayrılıklar,trafik olayları,doğal
yıkımlar..Bana ne..Hem,istesem de engel olamam bu ölümlere..
II.Oğul:
Ama,engel olunabilir..Kişilerin yalnızca doğadan gelen etkenlerle öldükleri bir düzen
kurulabilir.Giderek,doğaya da egemen olabiliriz.Ölmeyiz..İnanmıyor musun buna?.Olamaz
mı bunlar?.Savaş bütçelerini,sağlığa ayırsa devletler bal gibi olur..
Her bozukluğun temelinde,para düzeni yatıyor.Bu düzeni ortadan kaldırmanın yollarını arayıp
bulmalıyız.
I.Oğul:
Kişi kişinin kurdudur..Yer,bitirir..Aç kalmak için,ölmemek için,daha iyi yaşamak için..O
nedenle,Yenmeyen,yiyen kurt olacaksın..
Baba:
daha iyi yaşamak için mi dedin?..Ama,bu cinayet olur..
I.Oğul:
Görünen bu baba..Bu gerçeği neden benimsemiyorsun?.
Baba:
lanet olsun bu türden gerçeklere..Daha iyi bir yaşam için başkalarını öldürmek,ölmelerine
neden olmak,göz yummak..Bu gerçek değil,korkunç bir düşünce..
Anne:
İlenme bey..Ne de olsa oğlun o..
Baba:
hanım,sus ne olursun..Bazı gerçekleri yeni yakalıyorum..Öyle ya,sen daha iyi yaşayasın diye
ben,küçük oğlum bakımsız kalıyoruz..Ölüyoruz..Çünkü,sayrılar evinde bize yatak
bulamıyorlar.
Anne:
23
Pekiyi,pekiyi..Sustum işte..Ne dediğini de anlamıyorum..(Kalkar,çorba tabağını alır,çıkar)
I.Oğul:
Bu olay..Bu saçmalık seni akıllandırmıştır diyordum..Bedeninde açılan gerçek yaralar,seni
gerçek yaşama döndürmeğe yaramıştır diyordum..Yanılmışım..
II.Oğul:
Vur,ağabey vur..Herkes vuruyor bana şu son günlerde..Sen de vur bir tekme,ne
çıkar..Yaralarım,evet..Vıcık vıcık bir bedenim var artık..Doktorlara inanılırsa,uzun sürecek
iyileşmem..Bana kalırsa,yavaş yavaş öleceğim..Neden?..Bakımsızlıktan,parasızlıktan..
Baba:
Kaygılanma oğlum..Tüm gücümüzü koyacağım ortaya..Ve,seni iyileştireceğim.
II.Oğul:
Neyle baba?..Neyimiz var ki?..Paramız olsaydı,sayrılar evinde bakılıyor olurdum şu sıra..
Geldin,beni ziyaret ettin..Umutlanmıştım o zaman..
Ama,sonra anladım her şeyi..Anladım,ağabeyimin tutumunu..Sevgisiz,kişisiz,para canlısı
ağabeyim;seni yalnız bırakmıştı.Onu,bir kez daha tanımış oldum.
I.Oğul:
Eee..Şeyy..Ne yalan söyleyeyim..Durumunun bu denli kötü olabileceğini
düşünmemiştim..Gazeteler abartıyor demiştim.
Ama,şimdi gözlerimle gördüm.Elimden gelen yardımı yaparım.Ama,babam benim paramı
almak istemiyor.
II.Oğul(Yemeğini bitirir,kalkar):
Düşünmemişmiş..Korktum desene şuna.
I.Oğul:
Doğru..Korktum da..Çünkü,sen,devlet için tehlikeli birisi olmuştun.Zaten evren görüşlerimiz
ayrıktı..Bu olay üzerine,tümden koptum senden..
Toplum,damgalamıştı seni..Seninle görüşmek,seninle akraba olmak sakıncalı olmuştu
artık..Hala da korkuyorum doğrusu.
II.Oğul:
Orta çağdaki orospular gibi..Oysa,ne yapmıştı ki ben?..Üzerime bir biden benzin döküp
kendimi yakmak istedim.İnandığım doğrular üzerinde herkesin düşünmesini sağlamak
istedim..Hepsi bu..
Meğer bu eylemimle toplumun tepesine bir atom bombası atmışım.O denli etkili oldu
eylemim..
I.Oğul:
Ama,siyasal amaçlarla yapmıştın bunu..Kendin söyledin basına,unuttun mu?.
II.Oğul:
Siyasal amaçlarla ya da bir başka nedenle..Filan parti ya da dernek için..Ne önemi var ki..
Elbette siyasal amaçla yaptım ve toplumu sarstım.
Karşıt durumda;bir kahraman değil,bir deli olurdum.
I.Oğul:
Çok şey Fark eder..Gördün işte.Sayrılar evinde tutmadılar seni..Bakmadılar
sana..Oysa,bakabilirlerdi..Kendin söyledin bunu..
Doğru;bu eylemin siyasal amaçlı olmasaydı,ne bileyim bir tinsel bunalım sonu böyle
davranmış olsaydı,bakarlardı sana..
II.Oğul:
Hepsinin de canı cehenneme..Polislerin,savcıların,sayrılar evindekilerin..Hepsinin..Hepsi de
satılmışlar.Dış güçlere çalışıyorlar.
I.Oğul:
24
Neden?..Görevlerini yaptılar diye mi?..Baba:
Memurlara kızmamalısın oğlum..Onlar,emir kuludur.Aldıkları emirleri körü körüne yapmak
zorundadırlar..Ben de öyle yapıyorum.
II.Oğul:
Kimler mir verir onlara baba?..Hangi görünmez güç yönetir onları?..Hem de acımasız güç..
Baba:
hükümet emir verir oğlum.
II.Oğul:
Hükümet mi?..Seçimli siyasal düzende,kimin hükümet olduğu anlaşılmıyor baba..Gerçek
yönetenler,perde arkasında kalmak için urmuşlar bu demokratik
yönetimi..Hükümetler,karagöz oyununun Hacivatı..Muhalefet de güya Karaköz rolü
yapıyor..Değnekler kimin elinde baba?..Karagözcü kim?.Bunu iyi görmeli,bunu iyi
düşünmeliyiz.
Baba:
O kadarını düşünemiyorum ben oğlum.Ve,beni ilgilendirmiyor da karagözcü.Hatta,karagöz
oyununa bile ilgi duymuyorum..
En iyisi bu evlat.Kendini,aileni,çoluğunu çocuğunu kurtarmağa bakacaksın..
Bunu yaptın mı,görevini yaptın demektir.Mutlu olmak hakkındır.Kimse de senden daha
fazlasını isteyemez.
I.Oğul:
Babam güzel konuştu..Kişioğlu önce kendisini kurtarmalı.Sonra,yakın çevresini..Eğer
yetenekliyse,tüm toplum için,bundan sonra çalışmalı.Yoksa,kişioğlu senin gibi çarpılır da
neye uğradığını şaşırır.
II.Oğul:
Ohh,maşallah..Ne de güzel konuştun..”Ulan toplumu kurtarmak neyine zibidi..Haa,haydi
bakalım sıkıysa şimdi kendini kurtar da görelim” diyordu polisler döverlerken..Onlar gibi
konuşuyorsun sen de..
Kendini kurtarmakmış..Fırsat eşitliğiymiş..Kim kurtarabiliyor ki kendisini?..İlmekleri atmışız
ellerimize,ayaklarımıza,boynumuza..Kıpırdadık mı,sıkıyorsunuz..
I.Oğul:
Bırak lugat paralamayı..İşte ben..İşte baban..Kurtarmışız kendimizi.Toplumda yerimiz
var.Saygı duyulan vatandaşlarız.Çevremizle uyum içinde yaşayıp gidiyoruz.
Bizim gibi olan milyonlarca kişi de var..
II.Oğul:
Acaba kurtuldunuz mu?..Yoksa kölemi oldunuz..Kurtulduğunuzu varsayalım..Ne pahasına
oldu bu söyler misin?..
Hani kişiliğiniz?..Biriniz amirinin önünde,diğeriniz paranın önünde silinip gitmişsiniz..Yok
olup gitmişsiniz..Bu mu sözünü ettiğin kurtuluş?..
Hem,bizler bu kadarına da razıyız.Ama,öyle bir çağda,öyle bir dönüm noktasında yaşıyoruz
ki..Sizlerin durumuna gelememenin korkusu içindeyiz.
Kapılar tutulmuş,geçitler barikatlanmış..Kapana kısılmış gibiyiz..
İş yok,insanca işlem yok,durmadan toplumun dışına itiliyoruz..Ne yapmalarını isterdiniz?..
Yıkıyorlar işte her şeyi..Yıkıyoruz..Ne olacak yıkılıştan sonra?..Onu da bilmiyoruz..
Ama,umutluyuz..İyi için,güzel için,doğru için yapıyorlar her eylemi..Ve de
yapacağız..Karagözcüleri yenene dek sürecek bu..
I.Oğul:
Bu yarı yarıya yok olmuş bedenle mi?..
II.Oğul(Üzerine atılır):
Ahh..alçak,namussuz herif..Öldüreceğim seni.
Baba(Araya girer):
25
Dur,yapma oğlum..Bana bırak.(I.Oğulu tokatlar) Köpek..Kardeşinin acısına acı katmağa
utanmıyor musun?.
I.Oğul:
Baba..(Elini kaldırır vurmak için).Yeter artık..
Baba:
Vur..Haydi vur,sütsüz herif..
Kız(Kapıda görünür):
Baba..Ağabey..Durun nolursunuz..Yapmayın..
I.Oğul(Elini indirir.Sakinleşir):
Kız kardeşim haklı baba..Yapmamalıyız..Senden özür dilerim..Ne de olsa babamsın..Ama,sen
de babalığını bil.Bir daha bunu yapma.
Baba:
Bağışlamam..Hayır,bağışlamam..Benim oğlum,başkalarının eksiklikleriyle uğraşıp o kimseyi
küçültemez..Kardeşini,hiç küçültemez..Benim oğullarımı,hiç kimse,küçüklükleri nedeniyle
küçültemez..Buna izin vermem..Defol..Çık git bu evden..Gözüm görmesin bir daha seni..
Anne(Girer):
Dur oğlum,dur..Buradan böyle çıkamazsın..Çıkmamalısın..
Belki bazı konularda sen haklısın..Ama,bizleri de anlamalısın..
Kız(Koşar.Küçük ağabeyine sarılır.):
Ağabey..Ağabeyciğim..
II.Oğul:
Dur..Sakin ol kız kardeşim..Canımı yakıyorsun dur..
Kız:
Ooo..Özür dilerim.Unuttum ben durumunu..(Ayrılır)
II.Oğul:
Zararı yok..Zararı yok..Hem,yakında tümden iyileşeceğim,meraklanma..
Sizin bu sevginiz iyileştirecek beni..Bu aile bağı..
Kız:
gerçekten de çok mu kötüsün ağabey?..Ahh,nasıl yaptın bunu..Değer miydi ağabey?..Bu kadar
mı etkilendin,kafan karıştı?..
II.Oğul:
Değerdi,değerdi..Böylece,bana verilmiş bir görevi yerine getirdim ve amacıma ulaştım..Bir
kahraman da oldum bu nedenle.
I.Oğul:
Ben gidiyorum.
Anne:
Dur oğlum dur..Yatış biraz..Kal bizimle..Kalmalısın..Sana muhtacız..Bakma babanın
dediklerine..Sinirlendiği için öyle konuştu..
Baba:
Hanım,hala neler diyorsun sen?..
Anne:
gerçeği efendi,gerçeği..
Baba:
Ne gerçeğiymiş o?..
Anne:
Küçük oğlumun iyileşmesi için paraya gereksinimiz var..Hem de çok paraya..Bizde para var
mı?..Yok..Biz tükendik efendi..Şimdi sıra onda..Büyük oğlumda..
Ailede her iş sırayla yapılır.Gücüne göre yapılır..Öteden beri böyle davranmaz
mıyız?..İşte,yine sırası geldi..Senin gücün yetmiyor..Oğlun yardım edecek kardeşine..
Sen de karşı çıkmayacaksın.
26
II.Oğul:
asla anam,asla..Hiçbir zaman ondan yardım dilenmeyeceğim..Yavaş yavaş;çürüye çürüye
öleceğim belki..Ama,ona el açmayacağım..
Anne:
Ama,o senin ağabeyin oğlum..Aynı kandan,aynı soydansınız..Ne yapalım yani?.
Bir düşün..Seni nasıl iyileştirebiliriz?..Babanın,ondan bundan borç almasıyla..
Bu daha mı iyi olur?..Taşıma suyla değirmen ne kadar döner?..
II.Oğul:
İstemem..İstemem dedim ya..Onun yardımlarıyla iyileşmekse,ölmek daha iyi..
I.Oğul:
Bağırmadan konuş..”Sana yardım edeceğim dedim mi?”..Ucuz kahramanlık taslamak kolay..
Hani,neredeler ülküdaşların?..Neden yardım etmezler sana?..Neden,bir başına bıraktılar
seni?..
Beğenmediğin bizim düzenimizde;vatan için,ulus için yaralananlara,önderlik edenlere;kötü
günlerinde yardım edilir.
Hani,neredeler seninkiler?.
Kız:
Yeter,yeter artık..Yanlış sözler ediyorsunuz..Gerçeği bilseydiniz,her şey daha kolay olurdu
belki de..
II.Oğul:
Sus..Daha fazla konuşma..Konuşursan,kötü ederim seni..Bizimkiler sizinkiler gibi,para içinde
yüzmüyorlar..
Anne:
O nasıl konuşma öyle oğlum?..
Kız:
Ağabey..
II.Oğul:
O kadar işte..Sana da tut çeneni diyorum..
Anne:
Oğlum,sinirlisin biraz..Gel otur şöyle..Dinlen..(Oturur) Evet,büyük oğlum..Bu gece burada
olmanı ben istedim..Annen olarak,kardeşine yardım etmeni istemek için.
Baba(Yıkılmışçasına oturur):
Bu günleri de mi yaşayacaktım?..Hey ulu tanrım..Ne yaptım da sen bana bunları yaşamamı
layık gördün?..
II.Oğul:
Bu olanların tanrıyla bir ilgisi yok baba..Toplumun çivisi çıktı.Bunlar o nedenle oluyor.
Anne:
Üzülme bey..Her şey yoluna girecek..
Ortada tanrının verdiği bir ceza yok daha..
Bak;oğullların,kızın sağ..ve salimler..Yanındalar..Sağlıklısın..
Her ailenin başına böyle felaketler gelir zaman zaman..Biz,güçlü bir aileyiz..Atlatacağız bu
acıyı da..
I.Oğul:
Ana..Ona yardım ederim..Ederim ama,burada değil..Ben de bunu demek için geldim
buraya..Ona yardım etmem için,işimin bozulmaması gerek..İşimin bozulmaması için de,onun
buralarda göz önünde durmaması,görünmemesi gerek..Keşke,hiç gelmeseydi.
Anne:
oğlum,nasıl istersin böyle bir şeyi?..O bizsiz ne yapar?..
II.Oğul:
İş adamı değil mi?..Tabii böyle düşünecek..Önce kazanç..
27
I.Oğul:
Evet,iş adamıyım..Ya sen nesin?..İşe yaramaz sapık düşüncelere kendisini kaptırmış,yıkıcı bir
tipsin..Anladığım kadarıyla da öyle kalmağa kararlısın..Ne yapayım,o senin bileceğin iş..
Herkes,kendi yolunda..Git buradan.
Ne güzel olay,unutulmuştu..Şimdi herkes seni görünce,her şey alt üst olacak..Ve belki de beni
de yakacaksın..
Benimle birlikte anamı,babamı,kız kardeşimi de..
Kafanı,biraz da bizim sorunlarımız için çalıştır..Sen in buradan gitmende,hepimizin yararı
var..Hem de bu gece..Kimselere görünmeden.
II.Oğul:
Hayır,hayır..(Sarsılarak ağlar) Gidemem buradan..Yapamam bunu..Ahh tanrım,bana dayanma
gücü ver.
I.Oğul:
Korkuyor musun yoksa?..Böyle bir eylemi yapacak cesaretin vardı da,şimdi neden yılgınlığa
düşüyorsun?..
Dön eski çevrene..Ben babama yardım ederim..O da sana gönderiri.Tez zamanda iyileşirsin.
Umarım,bu arada da doğru yolu bulur ve bize geri dönersin.
II.Oğul:
Hayır..Ben,kimseden korkmuyorum..Korkmadım,korkmayacağım..
Anne:
Oğlum benim..Sen üzülme..En iyi çözümü bulacağız sonunda..
I.Oğul:
Anlamıyorsun ana..Size yardım ederim.Ederim ama,o buradan gitmeli..Hem de bu
gece..Şimdi..Yarın,kimseler görmemeli onu bu kentte..Soranlara,gelmekten vaz geçti
dersiniz..
Hem,arkadaşlarıyla bir arada daha çabuk iyileşir..
II.Oğul:
Arkadaşlarım mı?..Arkadaşlarım haa..Benim hiç arkadaşım yok,anlıyor musun?..Bir
başımayım ben..Kimsesiz..
I.Oğul:
Ne o..Beğenmediler mi seni..Uygun bulmadılar mı eylemini?..
Solcu basın,bayraklaştırmıştı seni,unuttun mu?..”Özgürlük meşalesi olarak kendisini yakan
genç” dediler..Unuttun mu olanları..Ya onlar,onlar da mı unuttular seni?..Yoksa,artık bir işe
yaramazsın diyerek,silkip atılar mı seni?..
Kız:
hayır,hayır,hayır..
II.Oğul(Kız kardeşine):
Sus nolursun..Tut kendini..Bak,biraz sonra dağılırız..Yıkılmışım zaten..Bir de sen yıkma..
Kız:
Ohh tanrım..(koşarak çıkar)
II.Oğul:
Pekiyi ağabey..Dediğin olsun..Gideceğim buradan.Gerekli parayı ver..Biraz dinleneyim
evde..Sonra giderim..Yorgunum,acılar içindeyim..
I.Oğul:
Hayır..Bu gece gideceksin bu kentten.Kimse görmeyecek seni..
II.Oğul:
Allah kahretsin..Ne olur birkaç gün burada kalırsam?..Hep evde otururum..Dışarıya hiç
çıkmam..Zaten de çıkamam..
Buraya gece geldim..Kimseler görmedi.Hiç dışarıda görünmem..Birkaç gün sonra,bir gece
çıkar,kimseye görünmeden giderim..
28
I.Oğul:
Olmaz..Komşular yarın anama gözün aydına gelecekmiş.
Baba:
Bir hırsız gibi..Bir katil gibi..Gizlice gitmek..
II.Oğul:
Evet baba..Suçlular gibi.Kimseye görünmeden.Gizlice.Şimdi anladım.Böyle davranmak
zorundayım..Ağabeyim haklı.
Baba:
Doğru bildiğini söylemek suç mu?..Olmamalı..Ama,her düzende doğruları söylemek suç
oluyor.Neden?..Neden,bu noktalara geliyor kişiler?.
II.Oğul:
Yorgunum baba..Bu konuları tartışmak istemiyorum.
I.Oğul(Cebinden para çıkarır):
İşte,burada bir miktar var..Bunları alır,ayrılırsın buradan..Her ay gittin yere de ayrıca,bbam
aracılığıyla para gönderirim.
II.Oğul:
Al ana o paraları..
I.Oğul:
Hayır..Kurnazlık yok..İşi garantiye almak zorundayım..Seninle birlikte çıkacağız bu
evden..Otomobilimle komşu kente götüreceğim seni..Orada trene bineceksin..Ozaman
vereceğim sana bu paraları..Geri dönersen de para mara yok,anlaşıldı mı?.
II.Oğul:
Allah cezanı versin..(üzerine yürür)Ben buradan ayrılamam,anlıyor musun,buradan
ayrılamam..
I.Oğul:
Ayrılırsın..Başka çözüm yolun yok..
Kız(Kapıdan girer):
Evet,o buradan ayrılamaz..Delinin birisidir o.
II.Oğul:
Sen..Yine mi konuşuyorsun?..Sus konuşma yoksa?..Hem kimse inanmaz sana.
Kız:
Konuşacağım artık..Bu komedi bitsin..Duy işte büyük ağabeyim..Sen de duy baba..
Akşamdan beri biri birinize saldırıyorsunuz..Niçin?.Küçük ağabeyimin eylemi içi..Oysa;onun
solculuğu molculuğu yok..
Baba:
Sen neler diyorsun kızım?.
Kız:
Hayır baba..Belki de annem de biliyordur gerçeği.Anlamıştır o da hiç değilse..
Bu oyunu sürdürmek istemiyorum anne..Anla beni ağabey..
Ben,evlenememek,evde kalmak istemiyorum ağabey..Sen erkeksin,her şey çok daha kolaydır
senin için..
Ama;sen damgalanırsan,bunun acısına benim katlanmam gerekecek..Bunu yapamayacağım.
Anla beni nolur?..Senin yüzünden tüm geleceğimi yıkamam.
I.Oğul:
Ne demek istiyorsun sen?..Bizim bilmediğimiz bir durum mu var?.
Baba:
Evet,ne diyorsun sen kızım.Delirdin mi?.
Kız:
Küçük ağabeyim;kendisini güzel dünceler,büyük ülküler uğruna yakmadı..Bana söylemişti
bunu yapacağını..Ama,inanmamıştım..
29
Sonra;gazeteler olayı yazdı..Radyo anlattı..Ağabeyimin sözleri dolaşıyordu ortada.
“Ben kendimi özgürlük için yaktım
Ben kendimi toplumuma adadım.
Korkaklar hiçbir şey elde edemezler.
Benim gibi düşünler,eylemimi ellerinde meşale yapmalılar” diyormuş.
II.Oğul:
Karakolda o kadar çok baskı yaptılar ki,o kadar çok işkence yaptılar ki..Hem de o yaralı
durumumda..Dayanamadım..Her istediklerini söyledim.Yazdılar,ben de imzaladım.(Ağlar)
Sonra;bir de baktım ki beni kahraman yapmışlar.
Baba:
Ne demek bütün bunlar oğlum?..Yani sen,kendini ,doğru bildiğin düşüncelerin için yakmadın
mı?.Var olan düzene karşı çıkmak için yapmadın mı bu eylemi?..
II.Oğul:
Hayır baba,hayır..Dövdüler beni..Polisler hazırladılar bu senaryoyu..Ben de sonuna dek
uymak ve oynamak zorunda kaldım.
Ağabeyim haklıydı.Ben de bu ülkede oynanan Karagöz oyununun bir parçası oldum.Zorla
oldum.
Oysa;ben kendimi bir hiç için yaktım..Bunu sonradan anladım.
Baba:
demek böyle..Herkesi aldattın.Kahraman diye yutturdun kendini.
Ben de dairede,kahvehanede kasım kasım kasıldım.Kahraman oğlum var diye..
Pekiyi,neden yaptın bu işi oğlum?.
II.Oğul:
Ohh tanrım..Bu ne büyük bir acı.Ne dayanılmaz..Hayır,söyleyemem baba.Utanıyorum.
Böyle saçma bir eylemde bulunduğum için utanıyorum..Sizleri aldattığım için
utanıyorum..Ben iğrenç birisiyim baba..Beni sakın bağışlama..
Kız:
Ben diyeyim baba..O kendisini,sevgi uğruna yaktı..Komşu kızını seviyordu.O da buna yüz
vermiyordu..Bunalıma girdi,bunun için kendisini yaktı..
Söylesene koca budala..Gerçeği haykırsana..
II.Oğul:
Evet…Evet…Evet…Ben bir deliyim..
Perde
..
30
31