Catálogo 12 trajes para Estambul

“...la palabra
enardece las túnicas, asciende
en las tinieblas, arde en los sepulcros
y construye un espacio...”
Antonio Gamoneda
devota & lomba / gabriel garcía márquez / Cien años de soledad
ágatha ruiz de la prada / álvaro mutis / Ilona llega con la lluvia
victorio & lucchino / juan gelman / Soles
alma aguilar / miguel delibes / Cinco horas con Mario
ailanto / carlos fuentes / Los años con Laura Díaz
spastor / josé ángel valente / Latitud. Mandorla
juan duyos / carmen martín gaite / La Reina de las Nieves
miriam ocáriz / dulce maría loynaz / Jardín
davidelfín / antonio gamoneda / Exentos II
amaya arzuaga / maría zambrano / Delirio y destino. La loca
francis montesinos / antonio muñoz molina / Carlota Fainberg
lydia delgado / rosa chacel / Barrio de Maravillas
diseñadores españoles dialogan con la literatura
Doce creadores de moda españoles han interpretado de forma libre doce textos literarios en español. Esa
interpretación les ha llevado a crear 12 trajes a la medida de esos textos. Eso es12 trajes para Estambul: un
feliz encuentro de la creación literaria y la moda, una exposición representativa del auge en nuestro país de
este sector y una muestra inequívoca de su importancia también como valor cultural por el que se nos
reconoce en todo el mundo.
La moda española ha alcanzado un nivel de desarrollo creativo, empresarial y social extraordinario. Es,
por tanto, necesario concederle la singularidad y la difusión que se merece, tanto en nuestro país como
en el extranjero. Por ello, el Ministerio de Cultura trabaja en la actualidad para la puesta en marcha del
Centro Nacional de la Moda, que permitirá la exhibición de colecciones nunca antes exhibidas en el
antiguo Museo del Traje. En ese sentido, 12 trajes para Estambul es una muestra ilustrativa del nuevo aire
de ese Centro Nacional de la Moda, que destacará la importancia de esta industria, inseparable del resto
de las producciones artísticas.
Y es que el Ministerio de Cultura aboga por que las industrias culturales sean el nexo entre la creación artística
y las iniciativas emprendedoras, la creación de empleo, la innovación y la internacionalización. Esa es la razón
de ser del Plan de Fomento de la Industria Cultural, según el cual manifestaciones como las de la moda
deben considerarse no sólo como la expresión de un proceso artístico, sino también como una forma de
creación de riqueza. Al tiempo, contribuye al conocimiento de nuestros creadores en el exterior, al fomento
de las relaciones empresariales y, en definitiva, a la ósmosis entre culturas diversas que se necesitan.
Gracias a los creadores, a los patrocinadores y a las instituciones que han hecho posible 12 trajes para
Estambul. Y gracias a la hospitalidad de esta ciudad de Estambul, que ha recibido con tanta generosidad
nuestro equipaje de tejidos y palabras, y que constituye un significativo ejemplo de la comunicación y el
diálogo entre las artes.
César Antonio Molina
Ministro de Cultura del Gobierno de España
La moda española participa de dos luminosidades diferentes: la que le da el Atlántico y la que baña el
Mediterráneo. Esta realidad particular le brinda una amplitud de gamas y matices culturales que producen
efectos tan particulares y diversos como de una belleza única.
Las artes van nutriéndose en España, a lo largo de los siglos, de esa amplia paleta de brillos que invita a
recorrerlas, disfrutarlas, añorarlas dentro de su propio marco de referencia. Tanto los viajes del poema del
Mio Cid como los recorridos del Quijote se mueven entre esas luces. Tanto el brillo de Miró, Velázquez o
Chillida son reflejo de esas luminosidades.
Del mismo modo la poderosa presencia, de un monte a otro, desde un valle hacia una ladera de la España
interior, han dado al color negro español una presencia en el mundo que lo vuelve único. Del negro del Greco,
Goya o Picasso al color negro de un maestro del diseño de modas y de formas de vida como Balenciaga.
Conjunción de negros, brillos y colores intensos, tanto de la luminosidad atlántica como de la mediterránea,
provocan la singularidad de la inspiración, a través de los siglos, de la moda española. Esta ha ido siempre
de la mano de las expresiones artísticas de cada época.
La Asociación Creadores de Moda de España nuclea esas luces diferentes y las difunde desde la diversidad de
cada una de sus firmas como de la conjunción de fuerzas de todos los colores, perfumes y brillos que se
asocian desde sus peculiaridades en un cometido único: mostrar esas diferencias y rasgos comunes con el
fin de que puedan ser disfrutadas. Una mujer o un hombre que utilizan los diseños de moda española percibe
un nuevo brillo en su vestir, en su andar, en su presencia. Como si en esas ropas, complementos, perfumes,
se brindara algo de la magia luminosa que deleita a quien accede a utilizarlas.
Tanto en las modas como en las artes que participan de la peculiaridad de la “ñ” española puede verificarse
el compromiso de sus propios brillos y esplendores.
Una pagina del quijote viste ese cuello que solemos llamar “cervantino”; una pintura de Sorolla o Dalí se
pueden vestir de moda mediterránea española; un poema de Juan Gelman, José Ángel Valente o Antonio
Gamoneda puede encontrarse con esas formas que toma la moda en ese encuentro -único en Europaentre el Atlántico y el Mediterráneo; Gabriel García Márquez, Álvaro Mutis, Carlos Fuentes, Antonio Muñoz
Molina y Miguel Delibes son sus máximos exponentes, unidos a Carmen Martín Gaite, María Zambrano,
Dulce María Loynaz y Rosa Chacel.
La moda española se sostiene y complementa con sus culturas y como éstas se manifiestan como arte.
Modesto Lomba
Presidente Asociación Creadores de Moda de España
12 Trajes para Estambul, diseñadores españoles dialogan con la literatura, es una exposición que pretende
acercar, por primera vez, dos mundos que nunca han sido ajenos: la literatura y la moda. El objetivo de esta
iniciativa es dar a conocer en Turquía a un selecto número de escritores en lengua española (españoles y
americanos), y a doce de nuestros más reconocidos creadores de moda, aprovechando que la lengua es uno
de nuestros mayores activos en el exterior. La exposición ha sido organizada por el Ministerio de Cultura del
Gobierno de España y la Asociación de Creadores de Moda de España.
Todos los autores seleccionados han sido premiados con los máximos galardones de las letras hispanas;
premios Nacionales, Cervantes, Príncipe de Asturias ó Reina Sofía de Poesía. Y hay un especial homenaje a
Gabriel García Márquez, Premio Nobel, y a la celebración del 40 aniversario de la publicación de “Cien Años
de Soledad”. En la selección de las obras se han tenido en cuenta los diferentes géneros literarios, prosa,
poesía y ensayo y el especial protagonismo de poderosos personajes femeninos. Es el caso de Ilona, Laura
Díaz, La Reina de las Nieves, Carlota Fainsberg, o la protagonista de “Cinco horas con Mario”. La selección
de los fragmentos literarios no sólo ha sido realizada con criterios estéticos, también crea sugerentes
imágenes encaminadas a facilitar el trabajo de los diseñadores. En el caso de la poesía el reto era mayor,
pero, al tiempo, se ofrecía una mayor libertad para la interpretación.
Para los escritores, recurrir a la descripción del atuendo de sus personajes siempre ha sido una manera de
situar al lector y la acción en un momento determinado, en un tiempo, considerado por muchos, la piedra
angular de la moda. Los escritores, los intelectuales, han realizado este ejercicio de aproximación con más
frecuencia de la que imaginamos. Esta lista la encabezaría el propio Miguel de Cervantes, Marcel Proust,
Henry James, Edward Morgan Forster, Scott Fitzgerald, Marguerite Yourcenar, Jean Cocteau o Yukio Mishima.
Para los diseñadores, la idea de vestir nuestras grandes obras de la literatura, fue acogida con verdadero
entusiasmo. Para su selección -todos ellos integrados dentro de la Asociación de Creadores de Moda de
España- se tuvo en cuenta su trayectoria profesional y que representaran nuestra diversidad territorial.
Diseñadores procedentes de seis comunidades autónomas, País Valenciano, Madrid, Castilla y León, Cataluña,
País Vasco y Andalucía integran esta exposición. Algunos de ellos se identificaron plenamente con los
personajes de la obra literaria propuesta, es el caso de Agatha Ruíz de la Prada con el personaje de Ilona de
Alvaro Mutis; Ailanto se sorprendieron con el exhaustivo conocimiento de la moda que manifestaba Carlos
Fuentes en su novela “Los años con Laura Díaz”; para Devota & Lomba supuso un reto plasmar el perfecto
mecanismo de relojería que suponía “Cien Años de Soledad”; Francis Montesinos se metió en la piel de la
poderosa Carlota Fainsberg de Antonio Muñoz Molina. Otros, como David Delfín, quedaron cautivados con
la palabra poética de Gamoneda, y Victorio & Lucchino crearon un espléndido traje para vestir los versos de
furia y de pena de nuestro último Premio Cervantes, Juan Gelman.
Decía Mallarmé que la moda es la diosa de las apariencias, pero la moda es también un fenómeno cultural
que nos informa sobre la concepción del mundo en un período histórico, también sobre la psicología de la
persona que se manifiesta mediante su atuendo. Superadas las clasificaciones tradicionales de las artes que
han regido desde Aristóteles hasta nuestros días, hoy asistimos a la dispersión de lenguajes, a la multiplicidad
de soportes y la moda irrumpe con un carácter inmediato y propio, acomodándose en una consolidada
democratización desde que se inventó el término del prêt a porter. La moda nos informa sobre un pasado y
nos proyecta hacia el futuro, es algo más que nuestra segunda piel. Por ello, quisimos que el vestido, esa
huella de la civilización, parte integrante e indisoluble de lo que denominamos cultura, y unida de forma
peculiar a la literatura, estuviese presente en esta muestra española.
Concha Hernández
Comisaria de 12 Trajes para Estambul
DEVOTA & LOMBA
Modesto Lomba nació en Vitoria en 1968. Junto a Luis Devota presentó su primera
colección en Vitoria en 1986. Desde su cuarta colección, Otoño Invierno 88-89, lo
hicieron en el Salón y Pasarela Cibeles de Madrid. Fueron ganadores en 1989 del
premio Cristóbal Balenciaga a los “Mejores diseñadores noveles”. Invitados por el
Secretariado General de la Lana, representaron a España en 1989 en el Desfile de
Creadores Internacionales” de París, y en 1990, en el Fashion Center de San
Francisco. Ese mismo año fueron los ganadores del premio “Pasarela Madrid” por
su colección Otoño Invierno 91-92. En 1992 realizaron el vestuario de la obra
“Mediterránea”, con coreografía de Nacho Duato, para la Compañía Nacional de
Danza. Desde 1995, DEVOTA & LOMBA presentan sus colecciones de Novia en el
Salón Novia España.
En 1998, Modesto Lomba diseñó y realizó el vestuario de la obra teatral “Arte”,
dirigida por José Mª Flotats, y “Poeta”, para el Ballet Nacional de España. En el año
2000, Modesto Lomba inauguró su primera tienda en el número 14 de la calle
Castelló de Madrid, y fue elegido Presidente de la Asociación de Creadores de Moda
España, Asociación que sigue presidiendo hoy.
En el año 2005 creó “DEVOTA & LOMBA ESTUDIO” dedicado a proyectos de
Arquitectura e Interiorismo.
GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ
Premio Nobel de Literatura
Autor de 'Cien años de soledad' y máximo exponente del 'realismo mágico', fue
galardonado con el Premio Nobel de Literatura en 1982.
Comenzó su carrera profesional como periodista en 1948 en el periódico “El
Universal” (Cartagena de Indias). Poco después pasó a “El Heraldo de Colombia”
en Barranquilla, donde reseñó noticias de sucesos, y de éste, a “El Nacional” de
esta misma ciudad, donde fue redactor jefe durante un tiempo para acabar en “El
Espectador” de Bogotá.
En abril de 1955 publicó en este periódico Relato de un náufrago que estuvo diez
días a la deriva, con el que se dio a conocer en el mundo de las letras.
Posteriormente, fue enviado especial en Europa y corresponsal de Prensa Latina
(agencia de prensa cubana) en Nueva York. Vivió también en España,
concretamente en Barcelona, donde trabajó para las revistas “Mundo Nuevo” y
“Casa de las Américas”.
En 1967 publicó Cien años de soledad, su obra emblemática, y de gran influencia
en toda la narrativa hispana. Por ella recibió en 1972 el premio Rómulo Gallegos.
En 1982 fue galardonado por la Academia Sueca con el Premio Nobel de Literatura
“por sus novelas y cuentos en los que la fantasía y el realismo se combinan en un
rico y complejo mundo de imaginación que refleja la vida y los conflictos del
continente americano”. Además de Cien años de soledad, su obra cumbre que se
ha convertido ya en un clásico de la literatura universal, García Márquez es el autor
de numerosos títulos, entre las que cabe destacar: El coronel no tiene quien le
escriba (1961), La mala hora (1962), Los funerales de la Mamá Grande (1962), La
increíble y triste historia de la cándida Eréndida y de su abuela desalmada (1972), El
otoño del patriarca (1975), Crónica de una muerte anunciada (1981), Entre cachacos
(1982), Aventuras de Miguel Littin (1986), El general en su laberinto (1989), y Del
amor y otros demonios (1994).
En 2004, diez años después de su anterior novela, García Márquez publicó Memoria
de mis putas tristes, una historia de amor cargada de humor e ironía.
En 2007 se cumplió el 40 aniversario de la publicación de Cien años de soledad.
/... Entonces empezó el viento, tibio, incipiente, lleno de voces del pasado, de
murmullos de geranios antiguos, de suspiros de desengaños anteriores a las nostalgias
más tenaces. No lo advirtió porque en aquel momento estaba descubriendo los
primeros indicios de su ser, en un abuelo concupiscente que se dejaba arrastrar por
la frivolidad a través de un páramo alucinado, en busca de una mujer hermosa a
quien no haría feliz. Aureliano lo reconoció, persiguió los caminos ocultos de su
descendencia, y encontró el instante de su propia concepción entre los alacranes y
las mariposas amarillas de un baño crepuscular, donde un menestral saciaba su
lujuria con una mujer que se le entregaba por rebeldía. Estaba tan absorto, que no
sintió tampoco la segunda arremetida del viento, cuya potencia ciclónica arrancó de
los quicios las puertas y las ventanas, descuajó el techo de la galería oriental y
desarraigó los cimientos. Sólo entonces descubrió que Amaranta Úrsula no era su
hermana, sino su tía, y que Francis Drake había asaltado a Riohacha solamente
para que ellos pudieran buscarse por los laberintos más intrincados de la sangre,
hasta engendrar el animal mitológico que había de poner término a la estirpe.
Macondo era ya un pavoroso remolino de polvo y escombros centrifugado por la
cólera del huracán bíblico, cuando Aureliano saltó once páginas para no perder el
tiempo en hechos demasiado conocidos, y empezó a descifrar el instante que estaba
viviendo, descifrándolo a medida que lo vivía, profetizándose a sí mismo en el acto
de descifrar la última página de los pergaminos, como si se estuviera viendo en un
espejo hablado.../
Cien años de soledad
Gabriel García Márquez
AGATHA RUIZ DE LA PRADA
Agatha Ruiz de la Prada comienza su trayectoria profesional, en Madrid, donde abre su tienda estudio
en la calle Marqués de Riscal. En 1981 presenta su primera colección en Local, centro de diseño
emblemático, de la “movida madrileña”. A partir de entonces Agatha participará en multitud de
exposiciones en galerías de arte de la capital.
En 1986 realiza el primer desfile en Francia y un año más tarde participará en la exposición “Homenaje
a Balenciaga” en el Museo San Telmo de San Sebastián. En 1988 se presenta, por primera vez, en
Pasarela Cibeles de Madrid y en la Feria de la Moda de Milán. En 1990, desfila su serie “Trajes Inacabados”
en Berlín y Madrid, y presenta en Osaka una colección de kimonos agathizados.
En 1994 desfila por primera vez en el Museo de Arte Moderno de París y entre 1998 y 2005 presenta
sus colecciones durante la Semana de la Moda de París, hasta la P/V 2005 que se traslada a Milán,
donde desfila y se hace miembro de la Cámara de la Moda Italiana.
En Octubre de 1999, abre su primera tienda fuera de España en Rue Guénégaud, Paris.
Desde 2001 acudirá, con sus colecciones de moda infantil, a todas las ediciones de Pitti Imagine Bimbo,
en Florencia, donde es el único creador no italiano invitado a desfilar.
Agatha inaugura su tienda en Oporto a principios del 2003, y en noviembre en Milán y Madrid. En
2004, se le otorga, en Italia, el Oscar de la moda a “La estilista internacional”. Un año más tarde
Agatha abre la segunda tienda en Oporto y las primeras en La Haya, Barcelona y Nueva York.
Desde el año 2000 la diseñadora realiza una Exposición Retrospectiva de su obra, que ha pasado por
lugares tan destacados como el Museo Reina Sofía de Madrid, el IVAM, el Centro Museo de Arte
Contemporáneo de Burdeos, el Ayuntamiento de Lisboa, la Triennale de Milán, Caixa Forum de
Barcelona y el Museo de Antioquía de Medellín.
Entre otros muchos galardones, Agatha ha recibido el premio T de Telva, por su trayectoria en el
mundo de la moda, el Prix de la Moda de la revista Marie Claire, el Top Glamour de la revista Glamour,
el premio New Yorker en EEUU y el Colombia Pasión, en 2007.
ÁLVARO MUTIS
Premios Reina Sofía de Poesía y Cervantes
Nació en Bogotá (Colombia), 25-08-1923
Sus primeros años transcurrieron en Bruselas, ciudad en la que su padre ejerció como diplomático de
la Legación de Colombia. Tras el repentino fallecimiento de su padre, regresó a Colombia en 1934,
pasando largas temporadas en Tolima, donde su abuelo materno poseía una hacienda cafetera. Inició
su carrera de escritor en los suplementos literarios de los periódicos “El Espectador” y “La Razón”, en
los que publicó sus primeros poemas y también sus primeras críticas. En 1947 publicó, en colaboración
con Carlos Patiño, el libro de poemas La balanza. Comenzó a relacionarse con los jóvenes poetas que
serán conocidos como Cuadernícolas y que girarán en torno a la revista “Mito”, fundada y dirigida por
Jorge Gaitán Durán. De esta época data su entrañable amistad con Gabriel García Márquez. Años más
tarde, en 1953, la Editorial Losada publicó en Buenos Aires Los elementos del desastre, en la colección
“Poetas de España y América” que dirigían Rafael Alberti y Guillermo de Torre. En esta obra hizo su
aparición el personaje Maqroll el Gaviero, que estará presente posteriormente en su obra. En 1956
fijó su residencia en México, donde entró en contacto con Octavio Paz, quien le introdujo en los
círculos literarios de ese país, Carlos Fuentes, Luis Buñuel y Augusto Monterroso. Alternó diversos
trabajos, entre otros en la Twenty Century Fox y la Columbia Pictures, con la actividad literaria que
intensificó en la década del setenta. Posteriormente, tras años de dedicación a la poesía, orienta su
labor creativa hacia la novela, sin dejar de escribir poesía. En 1988, retirado de la vida laboral, se
concentró exclusivamente en su vocación de escritor, reconocida con la recepción de importantes
premios literarios. Entre otras distinciones ha recibido el Premio Príncipe de Asturias (1997, el Premio
Iberoamericano de Poesía Reina Sofia (1997), y Premio Miguel de Cervantes (2001).
Entre sus títulos más importantes de narrativa tenemos: Ilona llega con la lluvia (1988), El último rostro
(1990), Empresas y tribulaciones de Maqroll El Gaviero (1993). Su poesía completa se publicó en 1996;
en 1973 publica Summa de Maqroll el gaviero (poesía 1948-1970).
/... Era alta y rubia. Tenía ademanes un tanto bruscos. El pelo
corto, color miel, se lo acomodaba constantemente con un gesto
de la mano que la hacía reconocible a primera vista aunque
estuviera a mucha distancia. Cuando la ví en el vestíbulo, ella
tenía las manos ocupadas en el tragamonedas y de allí mi
desconcierto momentáneo. A los cuarenta y cinco cumplidos sus
piernas esbeltas y firmes avanzaban imprimiendo al cuerpo ese
elástico balanceo propio de los adolescentes. El rostro redondo,
los labios sobresalientes y bien delineados, denunciaban la
sangre macedónica. Los dientes delanteros grandes y
ligeramente prominentes le daban una perpetua expresión
burlona e infantil. La voz, algo ronca, pasaba de los acentos
graves a una gama cantarina cuando deseaba afirmar algo con
énfasis o relatar algún hecho que la emocionaba especialmente.
Nunca se le conoció un hombre por mucho tiempo. Pero
conservaba con sus amigos, algunos de los cuales habían sido
amantes ocasionales, una lealtad a toda prueba y una
preocupación por lo que pudiera sucederles que llegaba, a
menudo, hasta el sacrificio. No tenía la menor idea del valor del
dinero y lo usaba indiscriminadamente sin parar mientes en
quién era el dueño. Tampoco tenía apego alguno por las cosas,
de las que podía prescindir con una facilidad instantánea. La ví
una vez quitarse una bella pulsera que compró en Estambul,
para dársela a un chofer que nos había llevado hasta Mendoza
a través de los Andes, por una carretera prácticamente
intransitable.../
Ilona llega con la lluvia
Álvaro Mutis
VICTORIO & LUCCHINO
José Víctor y José Luis nacieron en Palma del Río y en Sevilla en 1955 y 1956,
respectivamente. En el año 1985 presentaron su primera colección en la “New YorkPret” y el año siguiente, con “Sevilla Barroca”, debutan en la pasarela Cibeles de
Madrid. Desde entonces y hasta el año 2000 han presentado, ininterrumpidamente,
sus colecciones en esa pasarela, y sucesivamente, en el “British Designers Fair” y el
“Syon House” de Londres, en la “Iguedo” de Dusseldorf, en la “Fashion Coterie” de
Nueva York, en la “Fashion Gala Chicago Apparel Center”, en la “Mode Woche” de
Munich y en “Milanovendemoda” de Milán. En 1992, presentaron su primer
perfume, “Carmen”, en “La casa de Pilatos” de Sevilla, al que siguieron “Abril”,
“Sur”, “V&L” para hombre y mujer, “Luz”, “Agua de rocío” y “Flores frescas”
En 1994 reciben el Premio Lancia a la mejor colección de Cibeles y presentan “Te
quiero”, su primera colección de novias. En 1995 reciben el premio “T”de Telva y
la Junta de Andalucía les concede la “Medalla de la Comunidad”. En el año 2000
presentan su primera colección de trajes de gitana de alta costura y el diseño de la
Caja Roja de Nestlé. Han participado en las exposiciones “Pasión. Diseño español”,
“Tras el espejo. Moda de España” y “Milano al piedi di Carmen”.
En el año 2004 presentan “Érase una vez”, su primera colección para niños, por la
que reciben el “Premio a la mejor colección de FIMI”, inauguran la exposición “25
años Victorio & Lucchino”, en el Centro Andaluz de Arte Contemporáneo y reciben
la “Medalla de Oro” al mérito en las Bellas Artes. En 2005 reciben el premio a “La
mejor colección nupcial de NoviaEspaña” y presentan en la pasarela Gaudí “Vestirse
por los pies”, su primera colección para hombre. En 2006, regresan a la pasarela
Cibeles de Madrid.
JUAN GELMAN
Premios Cervantes y Reina Sofía de Poesía
Nació en 1930 en Buenos Aires. Descendiente de una familia ucraniana que llegó
a la Argentina en 1929, es en el seno de esa familia donde experimenta sus
primeros contactos con la literatura al escuchar de manera frecuente los poemas
de Pushkin recitados en ruso por uno de sus hermanos.
Gelman inició estudios de Química pero los abandonó para dedicarse de lleno a
la poesía.
Su primera obra publicada, Violín y otras cuestiones, prologada por Raúl González
Tuñon, recibió inmediatamente el elogio de la crítica. Considerado uno de los
grandes poetas contemporáneos, Gelman busca en sus obras un lenguaje
trascendente, por medio de un realismo crítico y del intimismo, consiguiendo un
estilo particular. En su obra fusiona la "aventura verbal" con el compromiso social
y el político. Se vio obligado a permanecer en el exilio durante doce años por la
violencia política estatal que se estaba desarrollando en la Argentina de la década
de 1970 y durante ese período escribió nueve libros.
Entre su amplia obra destacan títulos como : Velorio del solo, Gotán, Bajo la lluvia
ajena, Incompletamente, y Debí decir te amo, entre otros. Gelman sido traducido
a diez idiomas. Obtuvo el Premio Juan Rulfo de Literatura en 2000. Recientemente
la ciudad de Buenos Aires lo honró con el título de ciudadano ilustre. En 2007
recibió el Premio Cervantes.
a Mara siempre
Bajo el sol doble de la furia y la pena
la vida sigue.
La vida sigue bajo el sol
doble de la furia y la pena.
Sigue la vida y gira
el sol doble de la furia y la pena.
Es un recurso amar a un árbol
y otras humillaciones del paisaje.
El esplendor del tiempo respira
en el hombro de una mujer.
Se alejan pensamientos que
no quieren ser vistos. El sueño
cierra la puerta para
que empiece otro.
Soles
Juan Gelman
ALMA AGUILAR
ALMA AGUILAR nace en Madrid en enero de 1976, en el seno de una familia muy relacionada con el
mundo del arte. Tras estudios de diseño y patronaje, en mayo de 1998, con 23 años, crea su propia firma
ALMA AGUILAR, y un año después, inaugura en el Callejón de Jorge Juan de Madrid, la tienda ALMA
AGUILAR. En Noviembre de ese año, inaugura su Atelier de novias de costura. Es en el año 2000 cuando
la actriz Salma Hayek, como una de sus numerosas y exclusivas especiales clientas, presenta la ceremonia
de los Oscar Técnicos en Los Angeles, vestida por ella.
ALMA AGUILAR ha sido elegida en multitud de ocasiones por instituciones y organizaciones españolas para
representar y promocionar la imagen de la Moda Española internacionalmente, formando parte con su
presencia y trabajos, de exposiciones itinerantes y proyectos de reconocido prestigio. Así mismo, como
miembro de ACME (Asociación de Creadores de Moda de España) desde 2004, ha participado muy
activamente en diferentes acciones nacionales e internacionales que han contribuido a la creación de su
clara identidad de marca y al reconocimiento de su exquisito y delicado trabajo.
En el 2008, tras su exitosa admisión en la New York Fashion Week, desarrolla un plan de introducción,
comercialización e implantación en EEUU, como parte de su plan de expansión internacional.
Alma Aguilar, durante sus 10 años de trayectoria, contando sólo con 33 años, ha presentado hasta el
momento 20 colecciones principalmente en la Pasarela Cibeles-Madrid Fashion Week (también en
Barcelona, Moscú…). Esto, unido a una trayectoria de coherencia e identidad propia, así como de exquisito
y exigente trabajo de reconocida calidad, colocan a Alma Aguilar con su estilo romántico y femenino,
como una de las diseñadoras españolas con más proyección internacional, y con mas posibilidades de
crecimiento y desarrollo de negocio.
MIGUEL DELIBES
Premio Nacional de las Letras
Nació en Valladolid en 1920. Ha compaginado la literatura con la docencia, como catedrático de Derecho
Mercantil en la Escuela de Comercio de Valladolid, y el periodismo profesional. En 1936, terminado el
bachillerato, ingresó en la Escuela de Comercio al tiempo que estudiaba modelado y escultura en la Escuela
de Artes y Oficios. En 1938 se enroló como marinero voluntario en el crucero Canarias. Finalizada la guerra,
regresó a Valladolid. A partir de 1940 estudió Derecho y Comercio. Comenzó a colaborar como dibujante
caricaturista en "El Norte de Castilla" de Valladolid, del que fue redactor a partir de 1944. Continuó con el
dibujo de caricaturas, que firmaba con el seudónimo de MAX; asimismo realizaba críticas de cine. De forma
simultánea con su actividad periodística, en 1945 ganó las oposiciones a la Cátedra de Derecho Mercantil
de la Escuela de Comercio de Valladolid. Contrae matrimonio en 1946 con Ángeles de Castro con la que
tuvo siete hijos y de la que enviudó en 1974. Miembro de la Real Academia Española, elegido el 1 de febrero
de 1973 para ocupar el sillón "e", leyó su discurso de ingreso El sentido del progreso desde mi obra el 25 de
mayo de 1975. En ese mismo año fue también elegido miembro de la Hispanix Society of America. Ha
adaptado al teatro tres de sus novelas: Cinco horas con Mario, La hoja roja y Las guerras de nuestros
antepasados; y otras cinco al cine : El camino, Mi idolatrado hijo Sisí, El príncipe destronado, Los Santos
Inocentes, El disputado voto del señor Cayo y La sombra del ciprés es alargada. En 1997 Antonio Giménez
Rico llevaba a las pantallas Las ratas. La mayor parte de su obra ha sido traducida a más de veinte idiomas:
ruso, inglés americano, alemán, italiano, francés, sueco, checo, irlandés, hebreo, etcétera. En el año 2002
la Universidad de Columbia (Nueva York), en colaboración con la Universidad de Valladolid, creó la cátedra
Miguel Delibes con el fin de dar a conocer en Estados Unidos a los escritores españoles contemporáneos,
especialmente a los que mantienen lazos con Castilla y León. En el año 2003 el Círculo de Bellas Artes de
Madrid acogió la exposición "Miguel Delibes. Mi mundo y el mundo" en la que muestra el alcance universal
de la obra literaria del escritor en una doble faceta: cómo el mundo ha entendido y comprendido su
narrativa y cómo Delibes ha contemplado el mundo a través de sus libros de viajes.
En 1999 recibió el Premio Nacional de narrativa; en 1993 el Premio Cervantes; en 1991 el Premio Nacional
de las Letras; en 1982 el Premio Príncipe de Asturias; y en 1963 el Premio de la crítica.
Entre sus obras, aparte de las ya mencionadas, pueden citarse: El Hereje (1998), Diario de un cazador (1955)
y El camino (1950).
/... Pero ¿qué sabes tú de caridad? Prefiero no acordarme de tu conferencia, Mario, y todavía,
venga, «eso son pataletas lógicas, no te preocupes; ya se la pasará», ¿habráse visto egoísmo?
¡Cínico, mas que cínico!, perdona, Mario, cariño, que no sé lo que me digo, que me pongo como
loca cada vez que pienso en el traje que tenía pensado, con el talle un poco alto, de corte princesa,
que hubiese dado el golpe, seguro, fíjate, que los hombres no tenéis ni idea de lo que eso significa
para una mujer. Pero es igual, tú tieso en tus trece, que a buena hora si me lo dices al hacernos
novios, da gracias a que después de la pedida yo no podía dar la campanada, que si no.../
Cinco horas con Mario
Miguel Delibes
AILANTO
Iñaki y Aitor Muñoz nacieron en Bilbao en 1968. En Barcelona, donde se licenciaron en Bellas Artes
por la UB, e Iñaki obtuvo además el título de Diseño de Moda por IADE, fundaron en 1992 AILANTO.
Desde 1995 participan en el Gaudí de Barcelona y en la Semana Internacional de la Moda de Madrid.
A partir de 1999, en el espacio Atmosphères del Salón del Prêt-à-Porter, en el Workshop y en el Tranoï,
de París, estando presentes en las boutiques y grandes almacenes más importantes del mundo:
Bergdorf Goodman (NY), Penélope (Brescia), Seibu (Hong Kong), Barneys New York (Tokio), Selfridges
(Londres), Baycrew’s Spick and Span (Tokio), The American Rag Cie (Los Angeles,) o Aquagirl (Tokio).
AILANTO ha presentado sus colecciones en la Pasarela Cibeles de Madrid y en la Pasarela Gaudí de
Barcelona. Desde junio de 2004 son miembros de la Asociación de Creadores de Moda de España.
AILANTO ha participado en las exposiciones “Patrimonio Histórico Español”, en el Museo Nacional de
Antropología en 2002, “Pasión. Diseño español” en Berlín, y “Tras el espejo. Moda de España” en el
Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía de Madrid, en 2003. En noviembre de 2004 recibieron el
“Premio Llongueras de Moda e Imagen”, y el premio de la revista Glamour al “Mejor Diseñador”.
CARLOS FUENTES
Premio Príncipe de Asturias
Escritor mexicano nacido en Panamá el 11 de noviembre de 1928. Catedrático de Literatura en la
Universidad de Princeton, Estados Unidos, impartió clases de español y Literatura Comparada, también,
en las universidades norteamericanas de Columbia, Harvard y Pennsylvania, entre otras.
La obra más característica de Fuentes, y por la que se dio a conocer en el mundo entero, fue Terra
nostra, un alegato en favor de la libertad individual en la sociedad moderna. Esta obra le valió el
premio Rómulo Gallegos de 1977, de Venezuela, uno de los más codiciados galardones de las Letras
hispanas, comparable al Cervantes.
Sus ensayos han contribuido a la comprensión de la nueva novela hispanoamericana y al examen de
la sociedad y la historia mexicanas. En la obra narrativa de Fuentes hay un propósito de expresar y
explicar su ciudad, su país y su civilización. De estilo fluctuante, Fuentes ha intentado plasmar una
visión crítica del mundo, su mundo, mediante la utilización de "collages", referencias, analogías, citas,
donde la reflexión y la poesía, la erudición y el sentimiento, tienden siempre al análisis crítico de su
sociedad y su tiempo. Preocupado por sus orígenes y en lucha por descifrar las claves de nuestro
tiempo, Fuentes ha esbozado el gran fresco de la sociedad urbana mexicana.
Entre sus novelas cabe destacar: La región más transparente (1958), Las buenas conciencias (1959),
Aura (1962), La muerte de Artemio Cruz (1962), Zona sagrada (1967), Cambio de piel (1967),
Cumpleaños (1969), La cabeza de hidra (1979), Una familia lejana (1980), Gringo viejo (1985),
Constancia y otras novelas para vírgenes (1989), La campaña (1990), Los años con Laura Díaz (1999),
Instinto de Inez (2001), La silla del Aguila (2003).
A lo largo de su carrera, Carlos Fuentes ha recibido numerosos premios literarios. Entre ellos figuran,
el Premio Biblioteca Breve en 1967, por Cambio de piel; el Premio Internacional Alfonso Reyes otorgado
en 1979, por su gran "adhesión" a la obra del gran humanista mexicano; y el Premio Nacional de
Literatura de México en 1984.
El 25 de noviembre de 1987 le fue concedido el XIII Premio Miguel de Cervantes de Literatura y el 13
de mayo de 1994 recibió el Premio Príncipe de Asturias de las Letras en reconocimiento a su labor
narrativa y ensayística en lengua castellana.
Todas las familias felices (2006) es su más reciente libro.
/... La verdad es que no gastaba demasiado. Leía. Iba a conciertos y museos sola, al
cine y a comer con Elizabeth. La situación que la separó de su marido era para ella
un duelo. Había de por medio una delación, una muerte –una muerta-. Pero el
perfume Chanel, el sombrerito Schiaparelli, el traje sastre de Balenciaga... Había
cambiado tanto, en tan poco tiempo, la moda –cómo iba a mostrarse Laura con falda
corta de flapper bailarina de Charleston y corte de pelo a lo Clara Bow, cuando
había que vestirse como las nuevas estrellas de Hollywood. Bajaron las faldas, se
onduló la cabellera, los bustos se engalantaron con grandes solapas de piqué, las
que se atrevían usaban trajes de noche de seda entallada al cuerpo, como Jean
Harlow la rubia platino, y un sombrero a la moda era indispensable. Una mujer sólo
se quitaba el sombrero para dormir o jugar tenis. Hasta en la piscina, la gorrita de
hule se imponía, había que proteger el ondulado Marcel.../
Los años con Laura Díaz
Carlos Fuentes
SPASTOR
Sergio Pastor e Ismael Alcaina nacieron el año 1975 en Girona y Barcelona, respectivamente. En 1995
fundaron SPASTOR y los dos años siguientes se dieron a conocer con dos pequeñas colecciones en el
Círculo MODAFAD de Barcelona. Entre 1996 y 1998 presentaron sus colecciones en el Espacio Gaudí
Moda de Barcelona. En 1998 y 1999 en la feria “Prêt-à-porter” y en el showroom “Workshop” de París.
En los años 2000 y 2001 en la pasarela Cibeles de Madrid, en la que, ese segundo año, recibieron el
Premio L’Oreal a la mejor colección. En el año 2002 participaron en las exposiciones “Lucky Strike
design”, en Barcelona, y “Pasión. Diseño Español”, en Berlín.
En el año 2003 presentaron su colección en la pasarela Gaudí de Barcelona y en la Galerie Gilles Peyroulet
& Cie de París. En el 2004, con“A means to an end”, su última colección para mujer y su primera
colección para hombre,“Kind of man”, ambas en la pasarela Gaudí de Barcelona, en el Space Hexamo
y en el showroom de la Galerie Gilles Peyroulet & Cie, durante la Semana de la Moda Masculina de París.
En el año 2005 presentaron su colección otoño invierno 05-06 con un desfile dentro del calendario
oficial de la Semana de la Moda de París, y otro en la Fashion Week de Barcelona. En 2006, su colección
“ARDE”, en el showroom de la Galerie France Fiction y en un desfile dentro del calendario oficial de la
Semana de la Moda Masculina de París, en las convocatorias de la feria “Bread and Butter” de Barcelona
y Berlín, y en la “Barcelona Fashion Week”. Ese mismo año presentaron su colección “Feed me” a la
prensa y compradores en la Semana de la Moda Masculina de París y en la pasarela Cibeles de Madrid.
JOSÉ ÁNGEL VALENTE
Premios Príncipe de Asturias y Nacional de Poesía
Nació en Orense en 1929 y falleció en Ginebra en 2000. Los años de su infancia y adolescencia,
transcurridos en Galicia y evocados en poemas como Tierra de guerra o Lugar vacío en la celebración
coincidieron con los de la Guerra Civil y la posguerra. En 1946 inició en Santiago de Compostela sus
estudios universitarios, que terminó en Madrid donde se graduó en Filología Románica. En 1955 se
trasladó a Oxford en cuya universidad recibió el grado de Master of Arts y enseñó en su Departamento
de Español hasta 1958. Desde entonces y hasta 1975 residió en Ginebra, ciudad en la que ejercició
como funcionario de un organismo internaciomal. Más tarde se trasladó a Collonguessous-Salève
(Francia) y, finalmente, a Almería, residencia que combinó con largas estancias en París y Ginebra.
Figura esencial de la literatura española de la segunda mitad del siglo XX, publicó su primer libro de
poemas en 1954 con el título A modo de esperanza. Simultáneamente a su actividad poética hay que
destacar su obra ensayística que ha dado lugar a títulos como Las palabras de la tribu, La piedra y el
centro y Variaciones sobre el pájaro y la red, así como al estudio de la obra de grandes escritores
místicos, San Juan de la Cruz y Miguel Molinos. Además escribió y colaboró con los pintores Saura,
Tàpies y Eduardo Chillida. Paralelamente al desarrollo de su trayectoria poética tradujo la obra de
autores, como John Donne, John Keats, G.M. Hopkins, C. Cavafis, Eugenio Montale, Paul Celan o
Edmond Jabès, entre otros. Claudio Rodríguez Fer, uno de los máximos conocedores de la obra del
poeta, preparó, en 2002, la edición Cuaderno de versiones que fue publicada por Galaxia Gutemberg.
En dicho volumen se recogen los textos traducidos por Valente que, desde los años cincuenta,
aparecieron en diversas publicaciones especializadas de España, México y Francia. Esta obra pone de
manifiesto la influencia que ejercieron algunas de estas versiones en determinados poemas del autor,
es decir, el diálogo que existió entre el poeta y los autores traducidos. De hecho, Valente se consideraba
un "traditore" más que un "traduttore". En ese mismo año la editorial Galaxia Gutemberg publicó
bajo el título Las ínsulas extrañas, la antología que el autor en colaboración con Andrés Sánchez
Robayna, Blanca Varela y Eduardo Milán, dejó preparada antes de su fallecimiento y en la que se
reunía a 100 poetas de las dos orillas del Atlántico.
Destacan entre sus distinciones el Premio Nacional de poesía (2001 y 1993); el Premio Iberoamericano
de poesía “Reina Sofía” (1998); y el Premio Príncipe de Asturias (1988).
Entre sus poemarios podemos citar: Fragmentos de un libro futuro (2000), El fulgor (1996), Material
memoria (1979-1989) editada en 1992. En el género del ensayo destacan: Elogio del calígrafo (2002)
y Las palabras de la tribu (1971).
No quiero más que estar sobre tu cuerpo
como lagarto al sol los días de tristeza.
Se disuelve en el aire el llanto roto,
el pie de las estatuas
recupera la hiedra
y tu mano me busca
por la piel de tu vientre
donde duermo extendido
Latitud. Mandorla
José Ángel Valente
JUAN DUYOS
Juan Duyos nació en Madrid en 1968. En 1992 empezó a trabajar con Manuel Piña y, paralelamente,
en 1995, crea junto a Cecilia Paniagua, DUYOS & PANIAGUA. Entre 1996 y 1999 colaboran con
Antonio Pernas, para sus colecciones de punto, y en septiembre de 1997 presentan su colección
“Naturama” en la Pasarela Cibeles de Madrid, posteriormente exhibida en la London Fashion
Week. A ésta le siguen las colecciones “Duyospaniaguabrigándote”, “Coser y bailar” y “Ven y
verás”, todas ellas en la Pasarela Cibeles de Madrid.
En septiembre de 1999, con el nombre DUYOS, se presenta una primera colección titulada
“Recuerda y guarda”, por la que es concedido el premio L’Oreal a la “Mejor Colección de Cibeles”.
Le siguen “Chic de barrio”, “Ni corta ni perezosa”, “No hay color”, “Barra Libre”, “Tapadas”,
“Aeropuerto” y “Las herederas”. En el año 2003, Duyos es nombrado director creativo de la firma
Don Algodón. Siguen colecciones como “Les chicks” para la primavera-verano 04, por la que
recibe el premio “Glamour” al Mejor Diseñador Nacional del Año, “Death Metal”, “Pena, penita,
pena”, “Amor de mis amores” y “Fan de duyos”, todas ellas en Pasarela Cibeles de Madrid. En el
año 2005 se produce el lanzamiento de su línea de óptica DUYOS VISTA.
CARMEN MARTÍN GAITE
Premio Nacional de las Letras
Nació en Salamanca en 1925. En 1949 obtuvo la Licenciatura en Filología Románica por la
Universidad de Salamanca. Es en su etapa universitaria cuando publicó sus primeros poemas y
artículos en la revista universitaria salmantina "Trabajos y días". En 1950 su familia se trasladó a
Madrid y entró en contacto con el grupo de jóvenes escritores formado por Rafael Sánchez Ferlosio,
Jesús Fernández Santos, Ignacio Aldecoa, Josefina Rodríguez, Alfonso Sastre, Medardo Fraile,
entre otros, razón por la que se la considera integrada en la "generación madrileña de los 50".
Comenzó a colaborar en los periódicos y revistas del momento, como “Clavileño”, “Alférez”,
“Alcalá”, “La Estafeta Literaria”, “El Español”, “Destino”, “Blanco y Negro”, “ABC” y en “Revista
Española” fundada en 1953 por Antonio Rodríguez. En 1953 contrajo matrimonio con Rafael
Sánchez Ferlosio. En 1955 ganó el Premio Café Gijón de novela y dos años más tarde obtiene el
Nadal con su obra Entre visillos. Entre los años 1976 y 1979, compaginó su actividad de escritora
con la crítica literaria en el periódico madrileño "Diario 16". Asimismo, a lo largo de los años,
colaboró asiduamente en “Informaciones”, “Triunfo”, “Revista de Occidente”, “Cuadernos para
el Diálogo”, etc. Desde muy joven abandonó la idea de dedicarse a la enseñanza universitaria,
pero eso no fue impedimento para recorrer el mundo entero pronunciando conferencias y cursos
sobre literatura en diferentes centros y universidades extranjeras y españolas, como en las
universidades estadounidenses de Philadelphia, Vassar, Columbia, Chicago, en la Universidad
Autónoma de México, en la Fundación Juan March de Madrid, Cursos de Verano de la Universidad
Complutense en El Escorial, Santander... Tampoco se puede olvidar su faceta de traductora. Entre
los autores cuyos textos ha vertido al castellano se cuentan: Emily Brönte, José María Eça de
Queiroz, Eva Figes, Gustave Flaubert, Natalia Ginzburg, Primo Levi, C. S. Lewis, George MacDonald,
Ramalho Ortigao, Perrault, Fernando Pessoa, Rainer Maria Rilke, Ignazio Silone, Italo Svevo,
William Carlos Williams, Virginia Wolf. Su obra ha sido motivo de estudio y análisis en diversos
foros literarios como el ciclo impartido en el Instituto Español de Cultura en Munich en 1990 con
el título "Reflexiones sobre mi obra literaria", o el organizado en 1995 por la Dirección General
del Libro, Archivos y Bibliotecas en colaboración con la Fundación Juan March "Encuentros con
Carmen Martín Gaite". En 2001, un año después de su fallecimiento, se celebró una exposición
para homenajear su trayectoria: "Lo raro que es vivir". La exposición tuvo lugar en Madrid,
Salamanca, Albacete, Valladolid y Barcelona.
Obtuvo el Premio Nacional de las Letras en 1994; el Premio Castilla y León de las Letras en 1991; el
Príncipe de Asturias de las letras en 1988; el Premio Nacional de narrativa en 1978. De su amplia
bibliografía podemos destacar: Nubosidad variable (1992), Retahíla (1974), Entre visillos (1958).
/... Por fin, en un paraje desierto, se detuvieron, y la
persona que conducía el trineo blanco echó pie a tierra.
Era una mujer alta, blanca y muy hermosa. Adelantaba
hacia Kay unas manos pálidas y largas y sus ojos brillaban
igual que estrellas en noche despejada de invierno, pero
estaba fría, fría como el hielo. Era la Reina de las Nieves.
Unos días llegábamos más pronto que otros a aquel
paisaje yerto donde Kay y la Reina de las Nieves se
miraron a la cara por primera vez. Yo suspiraba con
tristeza, pero también con alivio. Ya daba todo igual. Los
latidos del corazón se me apaciguaban, y empezaba a
escuchar el resto del cuento con una índole de pena
diferente, mezcla de apatía y resignación. Pero, ya se me
hubiera hecho largo o corto ese tramo del viaje, la blanca
señora siempre preguntaba lo mismo:
“Hemos viajado aprisa, ¿verdad, Kay?”
Kay la miró sin decir nada. Claro, qué iba a contestar,
cómo se puede calcular un tiempo como ése, con los copos
pegándote en la cara igual que pájaros muertos. Yo
tampoco sabía por dónde había llegado hasta el jardín de
las estatuas, y la abuela no quería contármelo.../
La Reina de las Nieves
Carmen Martín Gaite
MIRIAM OCÁRIZ
Miriam Ocáriz nació en Bilbao en 1968. Es licenciada en Bellas Artes por la
Universidad del País Vasco y titulada en Diseño de Moda por la Escuela Internacional
de Diseño y Moda Lanca de Bilbao. MIRIAM OCÁRIZ ha presentado sus colecciones
en la Sala Rekalde de Bilbao, en seis ediciones de la Pasarela Cibeles de Madrid, en
diez ediciones de la Pasarela Gaudí de Barcelona, y en la Sala Tribeca de Madrid.
Ha estado presente, asimismo, en el Whorkshop de Paris, en el Showroom de
Hortensia de Hutten en Paris, en el White de Milan, en el Tranoï Bourse de
Commerce de Paris, y en el Bread & Butter de Barcelona
Ha recibido varias veces el primer premio del concurso de diseño y moda de la feria
“Expoconsumo” de Bilbao, y el Premio L’Oreal París a la “Mejor Colección Diseñador
Joven”, en la edición de febrero de 2002, de la Pasarela Cibeles de Madrid. Ha sido
profesora de Diseño de Moda en la Escuela de Diseño y Moda “Lanca” de Bilbao.
Su obra ha estado representada en la exposición “Pasion. Diseño Español”, en la
Akademi der Künste de Berlín, y en la exposición “Tras el espejo. Moda de España”.
Entre los años 2004 y 2006, ha sido directora de mujer de la firma ARMAND BASI.
En mayo de 2007 lanza su primera colección de calzado de mujer bajo la marca
MIRIAM OCÁRIZ & FOSCO.
DULCE MARÍA LOYNAZ
Premio Cervantes
Poeta, nacida en 1902 en La Habana, ciudad en la que falleció el 25 de mayo de
1997. Obtuvo el doctorado en Derecho Civil en la Universidad de La Habana en
1927 y ejerció la abogacía hasta 1961, aunque su vida siempre estuvo marcada por
su quehacer literario, en el que se inició publicando sus primeros poemas cuando
contaba sólo con quince años de edad. Viajó por los principales países europeos y
americanos y visitó otros de Oriente medio, escribiendo crónicas para la prensa
cubana sobre dichos viajes. Fue designada miembro de honor del Instituto de
Cultura Hispánica (1950), ingresó como miembro de número en la Academia
Nacional de Artes y Letras de Cuba (1959) y fue elegida miembro correspondiente
de la Real Academia Española (1968). Falleció en 1997.
Entre sus títulos destacan: Últimos días de una casa (1958), Un verano en Tenerife
(1958), Poemas náufragos y Bestiario (1991).
Recibió el Premio Cervantes en 1992.
/... Qué cosas he pensado anoche en tu jardín, mientras por tu ventana
iluminada veía desfilar lejos de mis ojos el prohibido deleite que me
mostraban las aguas muertas de tus espejos, removidas lentamente por tu
borrosa imagen, que se hacía y se deshacía, una y mil veces, azul, blanca,
rosada, azul…
Deleite de tu traje de baile, mustio y caído como un nido de gasas, como un
poco de blancura entre ramos de rosas y frascos de esencia… Deleite de tus
zapatos blancos, pequeños hermanos juntos, cansados de jugar… Deleite
de tus brazos enarcados –dos cuellos de cisnes triunfales para enmarcar un
historiado escudo- deshaciendo la ancha trenza que ceñía tu frente, corona
-la más sencilla y la más bella- de tu noche de baile…/
Jardín
Dulce María Loynaz
DAVIDELFÍN
La marca de moda DAVIDELFIN está formada por cinco miembros. En 1999
debutaron con “Sans titre”, un proyecto Davidelfín versus Joseph Beuys. En 2001
presentan la colección “Openin Nite” en el Circuit IV. En 2002 “davidelfin2” en el
Circuit V, y la “Cour des Miracles” en la Pasarela Cibeles de Madrid. En 2003
colaboran en la exposición “Anti_Dog” con Alicia Framis en la Galería Helga de
Alvear, para la Bienal de Venecia 03’ y ARCO 03’, y reciben el premio L’Oreal a la
“Mejor colección de jóvenes diseñadores” por la colección “In Loving Memory”.
En 2003 reciben el premio Shangay al “Mejor diseñador español”, el Prix de la
Moda Marie Claire al “Mejor diseñador novel” del año, participan en la exposición
“Tras el espejo. Moda Española” en el MNCARS de Madrid, y presentan la colección
“Mi Manchi” en Cibeles. En 2004 materializan su Proyecto “Extimidad” en la Galería
Soledad Lorenzo de Madrid, y presentan la colección “Cuerpo Extraño” en Cibeles,
posteriomente expuesta en Centro de Arte Contemporáneo de Málaga (C.A.C.). En
2004 se abre de la tienda “DAVIDELFIN” en el nº 31 de la calle Jorge Juan de Madrid.
En 2005, colección “Ladies and Gentlemen” y “Los Mortales” en la Pasarela Cibeles.
Ese mismo año son elegidos miembro de Asociación Creadores Moda Española
(ACME). En 2006 presentan su colección “Pater” en la Madrid Fashion Week.
ANTONIO GAMONEDA
Premios Reina Sofía de Poesía y Cervantes
El poeta Antonio Gamoneda (1931) recibió el Premio Cervantes 2006 y el Premio
Reina Sofía de Poesía Iberoamericana. Nació hace 75 años en la capital de Asturias,
aunque pronto tuvo que trasladarse con su madre a León, donde ha vivido desde
entonces y donde dirige la Fundación Sierra-Pambley (creada en 1887 por Francisco
Giner de los Ríos bajo los preceptos de la Institución Libre de Enseñanza). Es Doctor
Honoris Causa por la Universidad de León y ha obtenido el Premio Castilla y León
de las Letras (1985) y Premio Nacional de Literatura (1988). Pertenece cronológicamente a la llamada Generación del 50 y ha estado, sin
embargo, aislado de dicho grupo. Durante años restringió su ámbito a la zona de
León, ajeno a grupos y escuelas.
Entre sus libros destacan Sublevación inmóvil (1960), Descripción de la mentira
(1977), León de la mirada (1979), Blues castellano (1982), Libro del frío (nominado
al Premio Europa 1993) y Libro de los venenos (1995).
Arden las pérdidas es publicado en 2003, libro que culmina la madurez iniciada en
Descripción de la mentira, de una poesía “en la perspectiva de la muerte” en la que
lo perdido (la infancia, el amor, los rostros del pasado, la ira…) aún arde en el
tránsito hacia la vejez con mayor lucidez, con mayor claridad, con mayor frío. Tras
él vendrán Cecilia (2004) y Esta luz: poesía reunida: (1947-2004) (2004).
En prosa ha publicado: Libro de los venenos, Relación y fábula y El cuerpo de los
símbolos.
Los poemas de Gamoneda se fundamentan en la emoción y en el misterio, remiten
a la memoria y alcanzan un clima de tensión admirable.
AQUÍ la boca, su oquedad eterna
exhala una palabra, mas no suena
si no es en forma de justicia: calla.
Sobre el oro veloz, un viento inmóvil
precipita su cuerpo hacia el espanto
de los cabellos y sus huesos sienten
la sustancia mortal, las duras manos
torturando columnas. La palabra
enardece las túnicas, asciende
en las tinieblas, arde en los sepulcros
y construye un espacio. Pero calla.
Exentos II
Antonio Gamoneda
AMAYA ARZUAGA
Amaya Arzuaga nació en Burgos en 1968. En 1992 finaliza sus estudios de Diseño
de Moda en el Centro Superior de Diseño y Moda de Madrid. En 1994 presenta
su primera colección en el Salón del Prêt-à-porter de París. Ese mismo año realiza
su primer desfile en Gaudi y las dos siguientes temporadas desfila en Cibeles. En
1996 presenta su colección en el London Fashion Week, siendo la primera -y
única- diseñadora española seleccionada para desfilar allí. Sus desfiles en la
pasarela londinense se repetirán durante seis años. En octubre de 2000 se
inauguró en Madrid su primera tienda. En Septiembre de 2002 es invitada por
la Camera Nazionale della Moda Italiana a presentar su colección PrimaveraVerano 2003 en Milán, donde continúa presentando sus colecciones durante
dos años más. En febrero de 2005, con motivo de su décimo aniversario, vuelve
a presentar su colección en Cibeles. AMAYA ARZUAGA tiene oficinas de venta en
Paris, Milán, Amberes, Londres, Tokio, Nueva York, Barcelona y Madrid, y presenta
regularmente sus colecciones en la feria “Atmosphere” de París y en el “Fashion
Cotterie” de Nueva York. Asimismo, ha recibido los premios “T de Telva”, Elle,
Woman, “Empresaria joven” de Expansión, Arte de Vivir y el Premio Cibeles a la
mejor colección.
MARÍA ZAMBRANO
Premio Cervantes
Nació en Velez-Málaga en 1904. Doctora en Filosofía por la Universidad de Madrid,
discípula de Ortega y Gasset, inició su actividad docente en dicha Universidad en
1933. Hasta 1936 colaboró en "Cruz y Raya", en "Revista de Occidente", dirigida
por su maestro Ortega y Gasset y en "Hora de España". En 1939 inició su exilio que
la llevó sucesivamente a Estados Unidos, México, Cuba, Puerto Rico (países estos
tres últimos en los que desarrolló una importante labor docente), Italia y Suiza. En
1953 se trasladó con su hermana a Roma, donde prosiguió sus investigaciones.
Entabló amistad con Jaime Gil de Biedma y Carlos Barral. En 1964 se instaló en el
Jura francés y en 1980 fijó su residencia en Ginebra debido a su delicada salud. En
1984 se instaló definitivamente en España. En mayo de 1987 se constituyó en VélezMálaga la Fundación María Zambrano para difundir su pensamiento y su obra.
Desde la década de los setenta su figura y su obra comenzó a ser reconocida. En
1981 recibió el Premio Príncipe de Asturias de las Letras. Fue nombrada doctor
honoris causa por la Universidad de Málaga (1982) y en 1988, se le concedía el
premio Miguel de Cervantes, siendo la primera mujer distinguida con este galardón.
Falleció en 1991. Entre sus títulos podemos resaltar: Los sueños y el tiempo (1998),
Claros del bosque (1977), Hacia un saber del alma (1950).
LA LOCA
/... Y todo lo había ido tirando por la ventana y se desgarraba a veces el vestido y
quería también tirarlo, y la colonia la regaba por el suelo. Pero miraba y miraba
horas enteras quedándose muy quieta, la tapa de una caja de pasas de Málaga ya
vieja, que tenía pintada una mujer bailando envuelta en unos velos rojo fuego como
llamas y tenía los cabellos entrelazados con racimos de uvas negras y unos pámpanos
que le caían por el cuello, una cabeza de mármol la miraba danzar sonriéndose con
mucha burla. No sabían por qué le había gustado eso y de allí había tomado ejemplo,
quizá, para adornarse la cabeza con racimos y enredarse en los pámpanos, verdes
y frescos. Después gritaba enloquecida y se fue resecándose como si la tostara el sol
que no la daba nunca, ni siquiera entraba en el cuarto sobre el jardín bien sombreado.
Después de estar muy furiosa se fue calmando y ya no miraba la pintura de la mujer
aquella, ni las uvas siquiera; cuando se las llevaban las miraba y se sonreía un poco
como si recordara, no las tocaba siquiera, ni apenas miraba las hojas. Se fue haciendo
muy religiosa como había sido cuando estaba buena y pidió agua bendita que le
llevaron.../
Delirio y destino
María Zambrano
FRANCIS MONTESINOS
Francis Montesinos nació en Valencia en 1950. Su incansable inquietud creativa le
llevó a abrir allí en 1972 su primera tienda. La presentación de sus primeros desfiles,
tanto en el Ritz como en el Teatro Olimpia de Barcelona, significó un cambio de
esquemas dentro de la moda española, lo que supuso el reconocimiento unánime
de la prensa y colaboraciones muy destacadas con los nombres más importantes
de la industria española.
En la década de los 80 el “fenómeno Montesinos” se convirtió en algo más una
moda. Se sucedieron sus desfiles en espacios emblemáticos, el Palacio de Cristal,
el Hotel Palace o el Círculo Mercantil de Madrid, por donde pasaron los más
reconocidos protagonistas de la “movida”, desde Pedro Almodóvar a Bibí Andersen
o Miguel Bosé. Su desfile en la Plaza de Toros de las Ventas, ante 15.000 personas,
marcó un antes y un después en la moda española. Desde entonces, FRANCIS
MONTESINOS es un “clásico” de Cibeles. Montesinos fue en 1985 el primer
diseñador español premiado con la “Aguja de Oro”. Asimismo, es el primer creador
español de moda del que un museo -en este caso el Instituto Valenciano de Arte
Moderno (IVAM)- ha editado su “catálogo razonado”
ANTONIO MUÑOZ MOLINA
Premio Nacional de Novela
Nació en Úbeda en 1956. Considerado como un destacado representante de la
llamada "nueva narrativa", inició su trayectoria como escritor en un diario local
con una serie de artículos de periodicidad semanal, que posteriormente habrían
de integrar el contenido de su primer libro: Robinson urbano (1984). Dos años más
tarde publicó Beatus Ille, obra con la que obtuvo el Premio Ícaro. También por
entonces comenzó a escribir en el diario “ABC”. Profesor visitante de Literatura
Española en la Universidad de Virginia (USA), pasó posteriormente a colaborar
habitualmente en el diario "El País". Miembro de la Real Academia Española desde
1995, sus obras han sido traducidas al inglés, francés, portugués, chino, turco,
alemán, etc. Sus novelas El invierno en Lisboa, Beltenebros y Plenilunio han sido
llevadas al cine, respectivamente, por Antonio Zorrilla, Pilar Miró e Imanol Uribe.
Asimismo, su cuento Nada del otro mundo fue adaptado para el teatro y estrenado
en el Festival Grec 2000. En 2002 impartió el taller sobre creatividad narrativa "El
juego de la invención", desarrollado en el Círculo de Bellas Artes de Madrid. En ese
mismo año publicó una nueva edición, revisada por el autor, de El Jinete polaco,
publicada hace once años. Fue director del Instituto Cervantes de Nueva York (20042006). Su libro más reciente es El viento de la Luna (2006).
Ha sido galardonado con el Premio Nacional de narrativa en 1992 y en 1988;
premio Planeta en 1991; y Premio Nacional de la crítica en 1987.
/... Ninguna mujer que no fuera Carlota Fainberg o que no se le pareciera mucho
llegaba a tentarle de verdad. Ya apenas tenía esperanza de encontrarse con ella
alguna vez, pero la seguía buscando en el deseo que le inspiraban cierto tipo de
mujeres, y nada más que ellas: rubias, aunque teñidas, de una edad en torno a los
cuarenta años, a los cuarenta y tantos, nada de jovencitas, descartaba con un aire
de experto, de entendido que rechaza los placeres obvios para otros, nada de gigantas
de la alta costura con las piernas largas y flacas y las tetas y los labios hinchados de
silicona: mujeres ya hechas, decía, cuajadas, maduras en el sentido que tiene la
palabra cuando se aplica a la fruta, blancas de carnes, con esa blancura de las
mujeres a las que no les sienta bien el sol, con un punto de carnosidad sin abandono,
que dé a las manos y a la boca del amante un gozo de abundancia; mujeres firmes,
ya trabajadas por la vida, conscientes de las ventajas que la cosmética y la moda
otorgan a la belleza, diestras en las sofisticaciones deliciosas del lápiz de labios, de
la lencería, del esmalte de uñas, del calzado, conscientes del valor del tiempo que
aún les queda para seguir gozando de la plenitud física de la vida…/
Carlota Fainberg
Antonio Muñoz Molina
LYDIA DELGADO
Desde el año 1992 desfila ininterrumpidamente en las pasarelas Gaudí de Barcelona
y Cibeles de Madrid, y desde 2005 participa en la feria “Bread and Butter” de
Barcelona. Ha realizado el diseño de vestuario para los Juegos Olímpicos de
Barcelona de 1992, de relojes para el proyecto Vinçon de 1999, de uniformes para
el restaurante Tati en 2000, de vestuario para el anuncio de la campaña del cava
Freixenet de la Navidad de 2004, de la “Caja Roja Nestlé” y de lámpara “Barceluna”
en 2005, y de los uniformes de la Fira de Barcelona y los Hoteles Hospes en el año
2006. Sus colecciones de prêt-à-porter femenino, costura, novias y accesorios están
representadas en tiendas multimarca de España, Italia, Japón, Estados Unidos,
América, Alemania, Rusia y Hong Kong.
Ha recibido la “T” de Plata en el año 1992, el “Premio a la Mujer Empresaria Fidem”
en 1995, la “T” de Telva a la mejor diseñadora española del año 2001 y la Medalla
de Oro Antonio Gaudi en el año 2003.
Ha participado en las exposiciones “Tras el espejo”. “Moda de España” exhibida
en el Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía de Madrid, “Spain Loves Japan”
en la galería Hillside Terrace de Tokio, y “Genio y Figura” en el Pabellón Español de
la Exposición Universal de Aichi del año 2005. Su obra está representada en el
Museo Nacional del Traje de Madrid.
ROSA CHACEL
Premio Nacional de las Letras
Nació en Valladolid, el año 1898. Cursó estudios en la Escuela de Bellas Artes de
San Fernando de Madrid (1915-1918), que abandonó para interesarse por la
actividad literaria, en la que se inició como colaboradora en las publicaciones "Hora
de España" y "Revista de Occidente". Vivió en Roma entre los años 1922 y 1928 y
allí escribió su primera novela, Estación de Ida y Vuelta de la que la Revista de
Occidente reprodujo el primer capítulo, en mayo de 1927 y que se publicó
íntegramente en 1930. Tras la guerra civil emigró, junto a su marido, primero a
Italia y posteriormente a Brasil y Argentina. De esta etapa de exilio, dilatada hasta
1975, procede la mayor parte de su obra. Instalada de nuevo en España, mantuvo
su actividad como escritora. Fue investida doctor honoris causa por la Universidad
de Valladolid (1989) y por la Universidad Americana de San Luis (1992).
Obtuvo en 1990 el Premio Castilla y León de las Letras; y en 1987 el Premio
Nacional de Las Letras. Entre sus obras podemos destacar: Acrópolis (1984); Barrio
de maravillas (1976); Ofrenda a una virgen loca (1961) y Memorias de Leticia Valle
(1945).
Falleció en 1994.
/...
- Mamá, ¿tienes algo negro de lo que se pueda hacer un vestido?
- ¿Para quién?
- Para mí.
- ¿Para ti? ¿Quién se ha muerto?
- Nadie: es que el domingo nos va a llevar el padre de Elena a un sitio.
- Ah, ya me figuro; he leído en el periódico que un coro de niños muy
famoso viene a cantar en no sé qué iglesia y, como en esa casa siempre están
con la música, eso debe de ser. Pero yo no sabía que había que ir a esas
cosas de negro.
- Yo creo que esto es algo muy especial y me parece que no se trata de iglesia.
- Pues ¿dónde va a ser, por la mañana y con traje de ceremonia?
- Sí, es verdad. Elena no me ha dado más explicaciones.
- Bueno, lo que importa es que te lleven. No sabes lo que me alegra que
ese señor te lleve con su hija. Siempre me pareció muy simpático.
- A mí también, pero nunca le oí abrir la boca.
- Espera, espera un poco…podría hacerte un vestidillo con una falda mía,
de lana, pero está muy raída, está ya muy vieja. Se me ocurre de pronto que
una cosa que tengo en el fondo del baúl tal vez sirva.../
Barrio de maravillas
Rosa Chacel
devota & lomba / gabriel garcía márquez / YÜZYILLIK YALNIZLIK
ágatha ruiz de la prada / álvaro mutis / ILONA YAĞMURLA GELIR
victorio & lucchino / juan gelman / GÜNEŞLER
alma aguilar / miguel delibes / MARIO İLE BEŞ SAAT
ailanto / carlos fuentes / LAURA DİAZ’LI YILLAR
spastor / josé ángel valente / ENLEM. MANDORLA.
juan duyos / carmen martín gaite / KARLARIN KRALİÇESİ
miriam ocáriz / dulce maría loynaz / BAHÇE
davidelfín / antonio gamoneda / MUAFLAR II
amaya arzuaga / maría zambrano / SAYIKLAMA VE KADER
francis montesinos / antonio muñoz molina / CARLOTA FAINBERG
lydia delgado / rosa chacel / MUCİZELER MAHALLESİ
antonio gamoneda
Oniki İspanyol Moda Tasarımcısı, oniki İspanyolca edebi metni özgürce
yorumladılar. Bu yorumlardan yola çıkarak bu metinlere uygun 12 kıyafet
tasarladılar... Bu İstanbul için 12 kıyafettir: Bu calışma edebi eserler ve modanın
başarıyla buluşmasını sağlayan ve bu sektörün ülkemizdeki yükselişini temsil
eden, tüm dünyada kabul görmüş ve kültürel değer olarak da önemi şüphesiz
kanıtlanmış bir sergidir.
İspanyol Modası, olağanüstü yaratıcılığını ortaya koyarak kurumsallaşmış ve
toplumsal bir gelişme seviyesine ulaşmıştır. Dolayısıyla, gerek kendi ülkemizde, gerek yurtdışında, ona hak ettiği özel konumunu vermek ve tanıtımını
yapmak gerekiyor. Bu nedenle, Kültür Bakanlığı, eskiden Kıyafet Müzesiʼnde
hiç sergilenmemiş koleksiyonların sergilenmesini sağlayacak bir Ulusal Moda
Merkeziʼnin hayata geçmesi için çalışmalar yürütmektedir. Bu bağlamda,
İstanbul için 12 kıyafet, Ulusal Moda Merkeziʼnin yeni tarzının görsel bir
örneği olup diğer sanatsal yapıtlardan ayrı tutulamaz derecede önemlidir ve
aynı zamanda da bu sanayinin önemini vurgulayacaktır.
Kültür sanayilerinin, sanatsal yaratımlar ve girişimci inisiyatiflere istihdam
yaratılması, buluş ve evrenselleşme arasında bir bağ oluşturulmasını Kültür
Bakanlığı desteklemektedir. Bu nedenle de, kültürel sanayi teşvik planları
kapsamındadır; moda etkinliklerini yalnızca sanatsal bir süreç olarak değil
aynı zamanda bir zenginlik yaratma şekli olarak görmek gerekir.
Böylece, tasarımcılarımızın yurtdışında tanınmalarına, şirketler arasındaki
ilişkilerin teşvik edilmesine ve farklı kültürler arasında mutlaka olması gereken uyuma katkıda bulunmaktadır.
İstanbul için 12 kıyafetin gerçekleşmesini sağlayan tasarımcılara, sponsorlara
ve kurumlara teşekkür ederim. Sanatlar arasındaki iletişim ve diyaloğun önemli bir örneğini oluşturan, kumaş ve söz dağarcığımızı buluşturan bu projeyi
cömertlikle karşılayan İstanbul şehrinin konukseverliğine teşekkür ederiz.
César Antonio Molina
Kültür Bakanı
İspanyol modası, iki farklı ışıktan etkilenmektedir: Atlantikʼin ona
verdiği ışık ve Akdenizʼi saran ışık. Bu kendine özgü gerçeklik, tıpkı
eşsiz bir güzellik gibi ona o kadar özel ve farklı etkiler yaratan bir
renk, ton ve nüans yelpazesi sağlıyor ki yüzyıllardır böylece sanat
İspanyaʼda, onları gezmeye, onlardan faydalanmaya ve özlem duymaya davet eden bu geniş parıltılardan besleniyor Gerek “Mio Cid”
şiirinin seyahatleri gerek Quijoteʼnin (Don Kişot) yolculukları bu
ışıklar arasında hareket ediyorlar. Miró, Velazquez ve Chillidaʼnın
başarısı bu ışıkların yansımasıdır.
Aynı şekilde, bir tepeden diğerine, bir vadiden İspanyaʼnın
göbeğindeki yamaçlara ulaşan ve İspanyaʼya özgü o güçlü siyah
renge dünyada onu tek kılan bir özellik verdiler: Greco, Goya veya
Picassoʼnun siyahından bir moda tasarım ustasının siyahına ve
Balenciagaʼnın tablolarındaki yaşam biçimkilerine kadar.
Gerek Atlantik gerek Akdeniz ışıklarının siyahları, parlaklığı ve
yoğun renklerinin birleşmesi, İspanyol modasının yüzyıllar süren
geçmişi boyunca benzersiz bir ilham kaynağı olmuştur. Bu, her dönemin sanatsal ifadelerinin yararlandığı bir olgu olmuştur.
İspanya Moda Tasarımcıları Derneği bu farklı ışıkları tek bir çerçevede toplar ve orada buluşan tüm renklerin, kokuların ve ışıltıların
güçlü ve geniş yelpazesinden yola çıkarak her bir şirketin özgün çeşitliliğini ortaya koymasını ve zevk vermek amacıyla bu
farklılıkları ve ortak özellikleri sergilemesini sağlar. İspanyol moda
tasarımınından yararlanan bir kadın ya da erkek giyim tarzında,
yürüyüşünde ve varlığında yeni bir ışıltı hisseder. Sanki onları kullanacak olanlara zevk veren büyülü ışıktan bir şey, bu giysiler,
tamamlayıcı aksesuarlar ve parfümler aracılığıyla sunuluyormuş
gibidir.
İspanyol “ñ”sinin ayrıcalığına katkıda bulunan gerek moda gerek diğer sanatlarda, kendine özgü ışıltı ve görkemlerin uyumu
görülür.
Don Kişotʼun bir sayfası “cervantino” olarak adlandırdığımız
yaka giymiştir, Sorolla veya Dalìʼnin bir tablosu İspanyol Akdeniz
modasını sergiler. Avrupaʼda eşi olmayan, Atlantik ve Akdeniz
arasındaki bu Endülüs buluşmasının modada aldığı şekiller Lorca
veya Albertiʼnin herhangi bir şiirinde görülebilir.
Emilia Pardo Bazán veya Valle Inclánʼın adımları, Galiçyaʼda yaratılan
moda çeşitliliğini beslemektedir.
İspanyol modası kendi kültür çeşitliliği ile ayakta durmakta ve
kendini bütünlemekte ve de kültürleri gibi kendini sanatla ortaya
koymaktadır.
İstanbul için 12 kıyafet, İspanyol tasarımcılardan edebiyata moda yorumu birbirine asla yabancı olmayan iki dünyayı,
moda ve edebiyatı ilk defa birbirine yakınaştırmayı amaçlayan
bir sergidir. Bu girişimin amacı, dilimizin yurt dışında en büyük
değerlerimizden biri olmasından faydalanarak İspanyol dilinde yazan seçkin (İspanyol ve Amerikalı) yazarları ve en tanınmış
oniki moda tasarımcımızı Türkiyeʼde tanıtmaktır. Sergi, İspanya
Hükümeti Kültür Bakanlığı ve İspanya Moda Tasarımcıları Derneği
tarafından organize edilmiştir.
Seçilen tüm yazarlar İspanyol dilinde yazılan eserlere verilen ulusal
ödülleri, Cervantes, Asturias Prensi Ödülü veya Kraliçe Sofía Şiir
Ödülü gibi en önemli ödülleri almışlardır.
Nobel Ödüllü Gabriel García Márquez ve yayınlanışının 40. yı
anılmıştır. Eserlerin seçiminde farklı edebi türler, düzyazı, şiir ve
denemeler ayrıca başkahramanların güçlü kadın kişilikler olması
dikkate alınmıştır. Bu durum, “Ilona” (Yas), “Laura Díaz”, “La Reina de las Nieves” (Karlar kraliçesi), “Carlota Fainsberg”deki veya
“Cinco horas con Mario” daki (Mario ile beş saat) kahramanlar için
geçerlidir.
Alıntıların sadece estetik kriterlere dayanılarak değil, ayrıca
tasarımcıların işini kolaylaştırmak üzere, kılavuzluk eden
düşündürücü resimler yaratmasına özen gösterilerek seçildi. Şiir
alanında bunu gerçekleştirmek daha zor olmakla beraber daha fazla yorum özgürlüğü sağlıyordu.
Yazarlar için, kahramanlarının kıyafetlerinin tasvirine başvurmak
her zaman okuyucuyu ve olayı, birçoğu tarafından modanın temeli
sayılan belli bir zamana, bir ana yerleştirmek olmuştur.
Yazarlar, entelektüeller bu yaklaşma alıştırmasını sandığımızdan
çok daha sık gerçekleştirmişlerdir. Bu listenin ilk sıralarında Miguel
de Cervantes, Marcel Proust, Henry James, Edward Morgan Forster, Scott Fitzgerald, Marguerite Yourcenar, Jean Cocteau ve Yukio
Mishima yer alır.
Tasarımcılarımız, en büyük edebiyat eserlerimizi giydirme fikrini coşkuyla karşıladılar. Tasarımcıların hepsi İspanya Moda
Tasarımcıları Derneği üyesidir. Seçimlerde mesleki kariyerleri ve
ülkemizin çeşitliliğini temsil etmeleri dikkate alınmıştır. Bu pro-
jeye, Valencia, Madrid, Castilla y León, Katalonya, Bask Bölgesi
ve Endülüsʼten oluşan altı özerk bölgeden gelen tasarımcılarımız
katılmıştır. Bunlardan bazıları, Agatha Ruíz de la Pradaʼnın kendini Alvaro Mutisʼin “llona” eserindeki kahramanı ile özdeşleştirmesi
gibi, kendilerini tamamıyla önerilen edebi eserdeki kişiliklerle
özdeşleştirmiştlerdir. Ailantoʼlar, Carlos Fuentesʼin “Los años con
Laura Díaz” romanındaki kapsamlı moda bilgisi karşısında hayrete
düşmüşlerdir. Devota & Lomba için, bir saat mekanizması kadar
mükemmel olan “Cien Años de Soledad”a (Yüzyıllık yalnızlık) şekil
vermek bir meydan okuma olmuştur. Francis Montesinos kendisini Antonio Muñoz Molinaʼnın güçlü Carlota Fainsbergʼinin yerine koymuştur. Diğerlerine gelince, David Delfín, Gamonedaʼnın
şiirsel diliyle büyülenmiş ve Victorio & Lucchino, en son Cervantes
Ödülümüzü alan, Juan Gelmanʼın öfke ve acı dizelerini giydirmek
için göz kamaştırıcı bir kıyafet yaratmıştır.
Mallarmé “moda görünüş tanrıçasıdır” derdi ama aynı zamanda belli bir tarihi dönemde dünya görüşü ve kişiliklerin giydikleri
aracılığıyla ortaya çıkan psikolojileri hakkında bize bilgi veren kültürel bir hadisedir.
Aristótelesʼten günümüze kadar hakim olan, sanatın geleneksel sınıflandırılması aşıldıktan sonra, “prêt a porter” teriminin
icadıyla birlikte, sağlam bir demokratikleşme ile uyumlu hale gelen
günümüzde, tarzların yaygınlaşmasına, dayanakların çokluluğuna
tanık oluyoruz ve böylece moda hızlı ve kendine özgü doğasına
dalıyor.
Moda aslında ikinci tenimiz olmaktan öte geçmişle ilgili bilgi verip bize geleceği gösteriyor. Bu nedenle, edebiyata özel bir şekilde
bağlı ve kültür olarak adlandırdığımız ve medeniyet izinin ayrılmaz
ve bütün parçası olan giysinin bu İspanyol çalışmasında yer almasını
istedik.
Modesto Lomba
İspanya Moda Tasarımcıları Derneği Başkanı
Concha Hernández
“İstanbul için 12 kıyafet” sergi Komiseri
YÜZYILLIK YALNIZLIK
/... O vakit rüzgar çıktı, ılıktı ve geçmişten gelen seslerle, eski zamanların
sardunyalarının fısıltılarıyla, eski hayal kırıklıklarının iç çekişleriyle ve en
inatçı geçmiş özlemleriyle doluydu. Ona öğüt vermedi, çünkü o sırada mutlu
edemeyeceği güzel bir kadın arayışında olan, şaşkın bozkırların içinden kendini
havailiğin sürüklemesine izin veren şehvetli bir büyükbaba da kendi varlığının
ilk ipuçlarını keşfediyordu. Aureliano onu benimsedi, evlatlarının gizli yollarının
peşine düştü ve kendini isyankârlığa vuran bir kadınla, sebze çorbasıyla şehvet
düşkünlüğünü doyuran, alacakaranlıkta yüzen akrepler ve sarı kelebeklerin
arasında kendi varlığının anını yakaladı. O kadar dalgındı ki, rüzgarın ikinci kez
çıkışını hissetmedi bile. Rüzgarın, kasırgayı andıran gücü, kapı ve pencerelerin
menteşesini kopardı, doğu balkonunun çatısını paramparça etti ve temelleri yerinden söktü çıkardı. İste o anda, Amaranta Úrsula’nın kardeşi değil teyzesi olduğunu
ve Francis Drake’nin Riohacha’ya saldırma sebebinin bu karışık kan bağı labirentinde kendilerini bulabilmeleri için ortaya çıkan mitolojik hayvanın bu soya
son vermenin zorunluluğu oldugunu farketti. Macondo artık tozlanmış korkunç
bir girdap ve İncil’deki kasırganın öfkesiyle her bir yana saçılmış yıkıntılardı.
Fazlasıyla bildiği olaylarla vakit kaybetmemek için, onbir sayfa birden atladığında,
Aureliano kendini konuşan bir aynada görürcesine, parşömenlerin son sayfasını
önceden tahmin etmeye çalışarak, yaşadığı anı çözmeye, tahmin yürüterek çözerek
başladı.../
GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ
Nobel Edebiyat Ödülü
DEVOTA & LOMBA
Modesto Lomba 1968ʼde Vitoriaʼda doğdu. 1986 senesinde Vitoriaʼda Luis Devota ile beraber ilk koleksiyonunu tanıttı. Dördüncü koleksiyonlarını 88–89
Sonbahar-Kış Madrid Cibeles Defilesiʼnde ve Fuarıʼnda
sergilediler. 1989 yılında Cristóbal Balenciaga “En İyi
Genç Tasarımcı Ödülü”nü kazandılar. Lana Genel Sekreterinin daveti üzerine, 1989ʼda Paris “Uluslararası
Tasarımcılar Defilesi”nde ve 1990ʼda San Francisco
Moda Merkeziʼnde İspanyaʼyı temsil ettiler. Aynı yıl,
91–92 Sonbahar-Kış koleksiyonu ile “Madrid Defilesi
Ödülü”nü kazandılar. 1992ʼde Ulusal Dans Topluluğu
için Nacho Duatoʼnun koreografisini yaptığı “Mediterránea” (Akdeniz) eserinin kostümlerini tasarladılar.
1995ʼten bu yana DEVOTA & LOMBA gelinlik
koleksiyonlarını İspanya Gelinlik Fuarıʼnda tanıtıyorlar.
Modesto Lomba 1998ʼde José Ma Flotats tarafından
yönetilen “Arte” (Sanat) ve İspanya Ulusal Balesi için
“Poeta” (Şair) isimli tiyatro oyunlarının kostümlerini
tasarladı ve hazırladı. 2000 yılında Modesto Lomba ilk
mağazasını Madrid Castelló Sokağı numara 14ʼte açtı
ve İspanya Moda Tasarımcıları Derneği başkanlığına
seçildi. Halihazırda bu derneğin başkanıdır.
2005 yılında mimari ve içmimari projeleri üzerine faaliyet gösteren “DEVOTA & LOMBA ESTUDIO”u
yaratmıştır.
“Yüzyıllık Yalnızlık” kitabının yazarı ve “büyülü realizm”in en büyük savunucusu, 1982ʼde Nobel Edebiyat Ödülüʼne layık bulunmuştur.
Mesleki kariyerine 1948ʼde “El Universal” (Cartagena de Indias) gazetesinde
gazeteci olarak başlamıştır. Kısa süre sonra Barranquillaʼdaki “El Heraldo de
Colombia”ya geçerek burada eleştiri yazıları yazmıştır. Daha sonra yine aynı
şehirde bulunan “El Nacional” gazetesinde çalışmaya başlamış, bir süre baş
redaktör olarak çalıştıktan sonra Bogotáʼdaki “El Espectador”a geçmiştir.
Nisan 1955ʼte bu gazetede “Relato de un náufrago” (Kayıp Bir Denizci) öyküsü
yayınlanmıştır. Bu öykü sayesinde edebiyat camiasında adını duyurmuştur.
Daha sonra özel muhabir olarak Avrupaʼya ve Latin basın muhabiri olarak (Küba Basın Ajansı) New Yorkʼa gönderilmiştir. İspanyaʼda Barselonaʼda
yaşamış, “Mundo Nuevo” ve “Casa de las Américas” dergileri için çalışmıştır.
1967ʼde ilk akla gelen eseri ve İspanyol öykülerini çok etkileyen “Cien años de
soledad” (Yüzyıllık Yalnızlık) yayınlanmıştır. Bu eserle 1972ʼde Rómulo Gallegos Ödülüʼnü almıştır.
“Amerika kıtasındaki hayatı ve çatışmaları yansıtan zengin ve karmaşık bir
hayal dünyasıyla hayal ile gerçeği birleştirdiği roman ve öyküleri”nden
dolayı 1982ʼde İsveç Akademisi tarafından Nobel Edebiyat Ödülüʼne layık
bulunmuştur.
Evrensel edebiyatın klasik eserlerinden birisi ve en önemli yapıtı olan “Yüzyıllık
Yalnızlık”ın yanı sıra, García Márquez birçok kitabın yazarıdır. Bunlardan
bazıları: “El coronel no tiene quien le escriba” (Albaya Mektup Yazan Kimse
Yok, 1961), “La mala hora” (Ölüm Saati, 1962), “Los funerales de la Mamá
Grande” (Hanım Anaʼnın Cenaze Töreni, 1962), “La increíble y triste historia de
la cándida Eréndida y de su abuela desalmada” (İyi Kalpli Erendida ile İnsafsız
Büyükannesinin İnanılmaz ve Acıklı Öyküsü 1972), “El otoño del patriarca”
(Başkan Babamızın Sonbaharı, 1975), “Crónica de una muerte anunciada” (İlan
Edilen Bir Ölümün Makalesi, 1981), “Entre cachacos” (Bogotalılar Arasında,
1982), “Aventuras de Miguel Littin” (Miguel Littinʼin Maceraları, 1986), “El general en su laberinto” (Labirentindeki general, 1989), ve “Del amor y otros
demonios” (Aşk ve Öbür Cinler,1994).
2004ʼte, bir önceki romanından 10 yıl sonra, García Márquez, mizah ve ince
alay yüklü bir aşk öyküsü olan “Memoria de mis putas tristes” (Benim Hüzünlü
Orospularım)ı yayımlamıştır.
2007ʼde “Cien años de soledad” (Yüzyıllık Yalnızlık) kırkıncı yılını
doldurmuştur.
ILONA YAĞMURLA GELIR
/... Uzun boylu ve sarışındı. Kaba bir duruşu vardı. Çok uzakta olsa bile, onu hemen tek bir bakışta tanınabilir kılan bir el hareketiyle sürekli düzelttiği bal rengi
kısa saçları vardı. Onu girişte gördüğümde, elleri para makineleri ile meşguldü
ve bu nedenle şaşkınlık yaşadım. Kırkbeş yaşını doldurmuş olmasına rağmen,
ince ve diri bacakları, vücudunun, ergenlere özgü esnek bir salınma ile ilerlemesini sağlıyorlardı. Yuvarlak yüzü, dolgun ve kalemle çizilmiş gibi dudakları, onda
Makedon kanı olduğunu gösteriyordu. Büyük ve hafifçe öne çıkan ön dişleri, ona
sürekli çocuksu ve eğlenceli bir ifade veriyordu. Sesi biraz boğuktu, onu etkileyen bir olayı anlatmak istediğinde veya birşeyi vurgulayarak belirtmek istediğinde
kalın tonlardan şarkıcı gamına geçiyordu. Uzun süre, hiç kimse onu bir erkekle
görmedi. Ama erkek arkadaşlarına bile -bunlardan bazıları ara sıra sevgilisi oluyordu- sadakat duyuyordu ve başlarına gelebilecek şeyler için endişeleniyordu ve bu
duygular sık sık o kadar ileri boyutlara ulaşıyordu ki, kendini tamamıyla onlara
adıyordu. Paranın değeri konusunda en ufak bir fikri yoktu ve onu hiç ayrımcılık
yapmadan ve hatta kime ait olduğunu düşünmeden herkes için kullanıyordu.
Nesnelere hiç bağlı değildi, onlardan ansızın kolaylıkla vazgeçebilirdi. Bir kez onu,
İstanbul’dan aldığı güzel saati kolundan çıkarıp, bizi geçilmesi oldukça zorlu bir
yoldan, Andes’ten geçerek Mendoza’ya kadar götüren şoföre verdiğini gördüm.../
Agatha Ruiz de la Prada
ÁLVARO MUTIS
Cervantes ve Kraliçe Sofía Şiir Ödülleri
25.08.1923 tarihinde Bogotáʼda (Kolombiya) doğdu. İlk yıllarını, babasının
Kolombiya Büyükelçisi olarak görev yaptığı Brüksel kentinde geçirdi. Babasının
ani ölümünün ardından 1934 yılında Kolombiyaʼya dönerek büyükannesinin
etrafında kahve ekili olan malikanesinin olduğu Tolimaʼda uzun yaz tatilleri
geçirdi. Yazar kariyerine “El Espectador” ve “La Razón” gazetelerinin edebiyat
eklerinde yazarak başlar ve burada ilk şiirleri ve eleştirileri yayınlanır. 1947ʼde
Carlos Patiño ile birlikte “La Balanza” şiir kitabını yayımlar.
Daha sonra “Cuadernícolas” (Defter erkekleri) olarak anılacak ve Jorge Gaitán
Duránʼın kurduğu ve yönettiği “Mito” dergisi etrafında toplanacak olan genç
şairler ile arkadaşlık kurar. Yıllar sonra, 1953ʼde, Losada yayınevi, Rafael Alberti ve Guillermo de Torreʼnin yönettiği “İspanya ve Amerika Şairleri” koleksiyonunda, Buenos Airesʼde “Los Elementos del Desastre”yi (Felaketin Unsurları)
yayımlar. Bu eserde, daha sonraki eserlerinde de sözü edilecek olan Maqroll el Gaviero karakteri ortaya çıkmıştır. 1956ʼda Meksikaʼya yerleşir ve onu
o ülkedeki edebi çevrelere, Fuentes, Luis Buñuel ve Augusto Monterrosoʼya
tanıtan Octavio Paz ile irtibata geçer. Yetmişli yıllarda ağırlık verdiği edebiyat
çalışmaları dahilinde birçok iş değiştirmiştir. Çalıştığı yerler arasında Twenty
Century Fox ve Columbia Pictures şirketleri de bulunmaktadır. Kendini yıllarca
şiire adadıktan sonra, şiir yazmaya ara vermeden, yaratıcılığını romana yönlendirir. 1988ʼde iş hayatından çekilip, kendini sadece yazmaya adar ve bu da
ona birçok edebiyat ödülü kazandırır. Bu ödüllerin arasında Asturias Prensi
Ödülü (1997), Kraliçe Sofia Latin Amerika Uluslararası Şiir Ödülü (1997) ve
Miguel de Cervantes Ödülü (2001) yer almaktadır.
En önemli öyküleri arasında, “Ilona Llega con la Lluvia” (Ilona Yağmurla Gelir, 1988), “El último rostro” (Son Surat, 1990), “Empresas y tribulaciones de
Maqroll El Gaviero” (Maqroll El Gavieroʼnun Şirketleri ve Dertleri, 1993) yer
almaktadır. Şiirlerinin tamamının derlemesi 1996ʼda, “Summa de Maqroll el
gaviero”yu (şiir 1948-1970) 1973ʼde yayımlar.
Profesyonel kariyerine Madridʼde başlamıştır. Orada ilk mağazasını Marqués de Riscal Sokağıʼnda açar.
1981ʼde ilk koleksiyonu olan “Movida Madrileña”yı (Hareketli Madrid) tasarım merkezi olarak bilinen Localʼde
tanıtmıştır. O zamandan bu yana başkent sanat galerilerinde yer alan birçok sergiye katılmıştır.
1986ʼda Fransaʼdaki ilk defilesini gerçekleştirmiş ve bir
yıl sonra San Sebastián San Telmo Müzesiʼndeki “Homenaje a Balenciaga” sergisine katılmıştır. 1988ʼde,
ilk defa Madrid Cibeles Defilesiʼne ve Milano Moda
Fuarıʼna katılmıştır. 1990ʼda, Berlin ve Madridʼde “Trajes Inacabados” (Tamamlanmamış Kıyafetler) serisinin
defilesini yapmış ve Osakaʼda “Agathalaşmış” kimono
koleksiyonunu tanıtmıştır.
1994ʼde Paris Modern Sanatlar Müzesiʼnde ilk defa defile yapmıştır ve 1998–2005 yılları arasında Paris Moda
Haftasıʼnda koleksiyonlarını tanıtmıştır. 2005 ilkbahar/
yaz koleksiyonunu Milanoʼda tanıtır ve İtalyan Moda
Odası üyesi olur.
1999 Ekim ayında İspanya dışındaki ilk mağazasını
Parisʼte Guénégaud Sokağıʼnda açar.
2001 yılından itibaren çocuk moda koleksiyonları ile
Floransaʼdaki “Pitti Imagine Bimbo”ya davet edilir; defile yapmaya davet edilen İtalyan olmayan tek moda
tasarımcısıdır.
2003 yılının başında Agatha, Oportoʼdaki mağazasını ve
Kasım ayında da Milano ve Madridʼdeki mağazaları açar.
2004ʼde İtalyaʼda kendisine modanın Oscarʼı sayılan “La
Estilista Internacional” (Uluslararası Stilist) Ödülü verilir. Bir yıl sonra Oportoʼdaki ikinci mağazasını ve Lahey,
Barselona ve New Yorkʼdaki ilk mağazalarını açar.
2000 yılından itibaren tasarımlarının geçmişe dönük
sergisini gerçekleştirmektedir. Bu sergi Madrid Kraliçe
Sofía Müzesi, IVAM, Bordeaux Çağdaş Sanatlar Müzesi,
Lizbon Belediyesi, Milano Triennale, Barcelona Caixa
Forum ve Medellín Antioquia Müzesiʼnde sergilenir.
Agathaʼnın aldığı ödüller arasında, moda dünyasındaki
kariyerinden dolayı aldığı “T de Telva” Ödülü, Marie
Claire Dergisi Moda Ödülü, Glamour derginin “Top
Glamour” Ödülü, A.B.D. “New Yorker” Ödülü ve 2007
yılında aldığı “Colombia Pasión” Ödülü yer almaktadır.
GÜNEŞLER
Her zaman Mara için
Öfkenin ve acının çift güneşinin altında
hayat devam ediyor.
Hayat devam ediyor, öfkenin ve acının çift
güneşi altında.
Hayat devam ediyor ve öfkenin ve acının çift
güneşi olduğu yerde dönüyor
bir ağacı ve diğer alçaltıcı doğal manzaraları
sevmek bir çıkıştır.
Zamanın görkemi bir kadının omzunda soluk alıyor.
Görünmek istemeyen düşünceler uzaklaşıyorlar. Yenisinin
başlaması için
uyku kapıyı kapatıyor.
Victorio & Lucchino
José Víctor ve José Luis, sırasıyla Palma del Río ve
Sevillaʼda 1955 ve 1956 yıllarında doğmuşlardır. 1985
yılında ilk koleksiyonları “New York-Pret”ı tanıtmışlardır
ve ertesi yıl “Sevilla Barroca” ile ilk kez Madrid Cibeles
Defilesiʼne katılırlar. O zamandan 2000 yılına kadar
kesintisiz olarak bu defilede ve ardından da “British
Designers Fair”, Londra “Syon House”, Düseldorf “Iguedo” , New York “Fashion Coterie”, “Fashion Gala Chicago Apparel Center”, Münih “Mode Woche” ve Milano
“Milanovendemoda”da koleksiyonlarını tanıtmışlardır.
1992ʼde Sevilla “La casa de Pilatos”de, ilk parfümleri
“Carmen”i tanıttılar. Bundan sonra da erkek ve kadın
için “Abril”, “Sur”, “V&L” ve “Luz”, “Agua de rocío” ve
“Flores frescas” parfümlerini ürettiler. 1994ʼte Cibeles
En iyi Koleksiyon Lancia Ödülüʼnü aldılar ve ilk gelinlik koleksiyonları olan “Te quiero (Seni Seviyorum)”u
tanıttılar. 1995ʼte “T”de Telva ödülünü aldılar ve Endülüs Meclisi onlara “Bölge Madalyası” verdi. 2000
yılında ilk çingene haute couture koleksiyonlarını
ve Nestlé Kırmızı Kutu tasarımını tanıtırlar. “Tutku. İspanyol Tasarımı”, “Aynanın Arkasında. İspanya
Modası” ve “Milano al piedi di Carmen” sergilerine
katılmışlardır.
2004 yılında ilk çocuk koleksiyonları olan “Érase una
vez (Bir Varmış Bir Yokmuş)”u tanıtırlar. Bu koleksiyonla “FIMI En İyi Koleksiyon Ödülünü” alırlar. Çağdaş
Sanatlar Endülüs Merkeziʼnde “25 años Victorio &
Lucchino”(Victorio & Lucchinoʼnun 25. yılı) sergisinin açılışını yapar ve bununla Güzel Sanatlar “Altın
Madalya”sını alırlar. 2005ʼte En İyi İspanya Gelinlik
Koleksiyonu Ödülüʼnü almışlar, Gaudí Defilesiʼnde
ilk erkek koleksiyonları olan “Vestirse por los pies”i
tanıtmışlardır. 2006ʼda Madrid Cibeles Defilesiʼnde
yeniden defile yapmışlardır.
JUAN GELMAN
Cervantes ve Kraliçe Sofía Şiir Ödülleri
1930 Buenos Aires doğumludur. 1929ʼda Arjantinʼe göç etmiş Ukraynalı
bir ailenin cocuğudur. Edebiyatla ilk tanışması kardeşinin Rusça ezberden
okuduğu Pushkin şiirlerini sıkça dinlemesiyle gerçekleşir.
Gelman başlamış olduğu kimya eğitimini yarıda bırakıp kendini tamamıyla
şiire adamıştır. Raúl González Tuñonʼun giriş yazısını yazdığı ilk eseri “Violín
y otras cuestiones” (Keman ve Diğer Sorular) eleştirmenler tarafından övgüyle
karşılanmıştır. En iyi çağdaş şairlerden biri sayılan Gelman kritik bir gerçeklik ve mahremiyet vasıtasıyla derin bir dil kullanmış, böylece kendine özgü
bir tarz elde etmiştir. Eserlerinde “kelimelerin macerası” ile sosyal ve siyasal
görüşlerini birleştirir. 1970ʼli yıllarda Arjantinʼde Devlet tarafından uygulanan
siyasi şiddet nedeniyle oniki yıl boyunca sürgün yaşamak zorunda bırakılmış
ve bu süre zarfında dokuz kitap yazmıştır.
Eserleri arasında “Velorio del solo” (Kimsesiz Ölüye Veda), “Gotán”, “Bajo la
lluvia ajena” (Garip Bir Yağmur Altında), “Incompletamente” (Tamamlanmamış
Bir Biçimde) ve “Debí decir te amo” (Seni Seviyorum Demem Gerekiyordu)
sayılabilir. Gelmanʼın eserleri on dile çevrilmiştir. 2000 Juan Rulfo Edebiyat
Ödülüʼnü almıştır. Yakın zamanda Buenos Aires şehri onu Saygın Vatandaş
ünvanı ile onurlandırmıştır. 2007 yılında Cervantes Ödülüʼnü almıştır.
MARIO İLE BEŞ SAAT
/... Ama, hayırseverlikten sen ne anlarsın ki? Konferansını hatırlamak bile istemiyorum Mario! Ve hala “bunlar mantıklı sinir krizleri, endişelenme, geçer” diyebiliyorsun. Bencil olabileceğini düşünmüş müydün? Alaycısın, alaycıdan da beter! Üzgünüm Mario, canım, neler söylediğimin farkında değilim, düşündüğüm kıyafet
aklıma geldikce çıldırıyorum, yüksek belli, prenses kesimli, kesinlikle sansasyon
yaratacaktı. Baksana, siz erkeklerin bir kadın için bunun ne kadar önemli olduğu
konusunda en ufak bir fikriniz bile yok. Neyse, inatçılık ettin, tam nişanlanırken
söylersen işte böyle olur, nişandan sonra ortalığı birbirine katmadığıma şükret,
yoksa..../
MIGUEL DELIBES
Ulusal Edebiyat Ödülü
1920 Valladolid doğumlu. Valladolid ticaret okulunda, ticaret hukuku
profesörlüğü görevini üstlenerek ve profesyonel gazetecilik yaparak edebiyat çalışmalarıyla öğretmenliği bir arada yürütmüştür. 1936ʼda liseyi bitirdikten sonra sanat ve meslek okulunda heykel ve model bölümünde okurken
ticaret okuluna da girmiştir. 1938ʼde “Canarias” kruvazöründe gönüllü denizci olarak orduya katılmış, savaş bitince Valladolidʼe dönmüştür. 1940ʼdan
itibaren hukuk ve ticaret eğitimi almıştır. Valladolid “El Norte de Castilla”da
karikatürist olarak çizimler yapmaya başlamış, 1944ʼden itibaren bu gazetede redaktör olarak çalışmıştır. MAX takma adıyla imzaladığı karikatürler
çizmeye devam ederken bir yandan da sinema eleştirileri yapıyordu. Gazetecilik yapmaya devam ederken, 1945ʼde Valladolid Ticaret Okulunda Ticaret Hukuku Profesörü ünvanını da almıştır. 1946 yılında Ángeles de Castro
ile evlenir, yedi çocukları olur. 1974 yılında eşini kaybeder. Üyesi olduğu
İspanya Kraliyet Akademisiʼnde 1 Şubat 1973ʼte “e” koltuğuna seçilmiştir.
25 Mayıs 1975ʼte “El sentido del progreso desde mi obra” (Eserimden Yola
Çıkarak İlerlemenin Anlamı) başlıklı katılım konuşmasını yapmıştır. Yine aynı
yıl, Hispanix Society of America üyesi olarak seçilmiştir. Öykülerinden üçü
tiyatroya uyarlanmıştır: “Cinco horas con Mario” (Mario ile Beş Saat), “La hoja
roja” (Kırmızı Sayfa) ve “Las guerras de nuestros antepasados” (Atalarımızın
Savaşları). Beş öyküsü de sinemaya uyarlanmıştır: “El camino” (Yol), “Mi idolatrado hijo Sisí” (Taparcasına Sevdiğim Oğlum Sisi), “El príncipe destronado”
(Tahtını Kaybeden Prens), “Los Santos Inocentes” (Masum Azizler), “El disputado voto del señor Cayo” (Bay Cayoʼnun Tartışılan Oyu) ve “La sombra
del ciprés es alargada” (Selvinin Gölgesi Uzundur). 1997ʼde Antonio Giménez
Rico “Las ratas”ı (Fareler) ekrana taşıdı. Eserlerinin büyük bir bölümü arlarında
Rusça, İngilizce, Almanca, İtalyanca, Fransızca, İsveççe, Çekçe, İrlandaca ve
İbranice olmak üzere yirmiden fazla dilde yayınlandı. 2002 yılında Columbia
Üniversitesi (New York), Valladolid Üniversitesiʼnin işbirliğiyle çağdaş ve özellikle de Castilla ve León ile bağlantısı olan İspanyol yazarları Amerika Birleşik
Devletleriʼnde tanıtmak amacıyla Miguel Delibes Kürsüsüʼnü açmıştır. 2003
yılında Madrid “Miguel Delibes. Mi mundo y el mundo” (Miguel Delibes. Benim
Dünyam ve Dünya) sergisine ev sahipliği yapmıştır. Bu sergide yazarın edebi
eserlerinin evrenselliğinin iki yönü gösterilmiştir: öykülerini dünyanın nasıl
algıladığı ve anladığı ve Delibesʼin seyahat kitapları aracılığıyla dünyayı nasıl
gözlemlediği.
1999ʼda Ulusal Öykü Ödülüʼnü, 1993ʼte Cervantes Ödülüʼnü, 1991ʼde Ulusal Edebiyat Ödülüʼnü, 1982ʼde Asturias Prensi Ödülüʼnü ve 1963ʼte Eleştiri
Ödülüʼnü almıştır.
Eserleri arasında, yukarıda belirtilenlerin dışında, şunlar vardır: “El Hereje”
(Sapkın, 1998), “Diario de un cazador” (Bir Avcının Günlüğü, 1955) ve “El camino” (Yol, 1950).
ALMA AGUILAR
ALMA AGUILAR Ocak 1976ʼda Madridʼde sanat
dünyasıyla içiçe bir ailede do_du. Dizayn ve patronaj
çalı_malarının ardından, Mayıs 1998ʼde, 23 ya_ında,
kendi _irketi ALMA AGUILARʼı kurdu ve bir yıl sonra,
Madridʼde Jorge Juan Caddesiʼnde ALMA AGUILAR adlı
ma_azayı açtı. Aynı yılın Kasım ayında gelinlik atölyesinin açılı_ını yaptı.
2000 yılında, sayısız özel mü_terilerinden birisi olan
aktris Salma Hayek, Los Angelesʼtaki Teknik Oscar
töreninde onun kreasyonuyla boy gösterdi.
ALMA AGUILAR, _spanyol modasının imajını uluslararası
platformda temsil etmek ve tanıtmak için birçok defa
çe_itli kurumlar ve organizasyonlar tarafından seçilmi_, tanınmı_ ve prestijli sergilerde ve projelerde
yeralmı_tır. Aynı zamanda, 2004 yılından beri _spanya
Moda Kreatörleri Derne_i (ACME) üyesi olarak, marka
kimli_inin belirgin bir _ekilde yaratılmasına ve seçkin
ve naif çalı_malarının tanınmasına katkıda bulunan
muhtelif ulusal ve uluslararası organizasyonlara aktif
olarak katılmı_tır.
2008 yılında New York Moda Haftasıʼna ba_arılı
katılımının ardından, uluslararası açılım planının bir
parçası olarak ABDʼde tanıtım, pazarlama ve yerle_me
planı geli_tirdi.
Alma Aguilar, 10 yıllık kariyeri boyunca, henüz 33
ya_ında, ba_ta Cibeles Defilesi – Madrid Moda Haftası
(Barcelona, Moskova, vs.) olmak üzere _u ana kadar
20 koleksiyon sunmu_tur. Buna ilaveten kendine özgü
bir kimli_e sahip kariyeri, kalitesi kabul edilmi_ seçkin
ve özenli çalı_ması, romantik ve feminen stiliyle Alma
Aguilarʼı uluslararası ba_arıya ve en çok ticari büyüme
ve geli_me imkanına sahip _spanyol desinatörlerden
birisi yapmaktadır.
LAURA DİAZ’LI YILLAR
/... Gerçek şu ki fazla harcamıyordum. Okuyordum. Konserlere ve müzelere yalnız,
sinemaya ve yemeğe Elizabeth ile gidiyordum. Onu kocasından ayıran durum ona
acı veriyordu. Aralarında bir suçlama vardı: ölü bir durum – ölü bir kadın. Ama
Chanel parfüm, Schiaparelli şapka, Balenciaga döpiyes.... Moda, herşeyi o kadar
çok ve o kadar çabuk değiştirmişti ki – Yeni Hollywood yıldızları gibi giyinmek
gerekirken, Laura kendini nasıl Charleston mini dans eteğiyle ve Clara Bow tarzı
saç kesimiyle gösterebilirdi ki. Etekler uzadı, saçlar dalgalandı, göğüsler büyük
pike yakalarla süslendi. Cüretkâr olanlar, platin sarışın Jean Harlow gibi, vücuda
oturan ipek gece kıyafetleri giyiyorlardı. Moda olan bir şapka takmak şarttı. Bir
kadın şapkasını ancak uyumak veya tenis oynamak için çıkarabilirdi. Havuzda
bile, plastik yüzme bonesi takılmalıydı, ne de olsa “marcel dalga”ları korumak
gerekiyordu.../
CARLOS FUENTES
Asturias Prensi Ödülü
AILANTO
Iñaki ve Aitor Muñoz 1968ʼde Bilbaoʼda doğdular.
Her ikisi de Barselona Üniversitesi Güzel Sanatlar Akademisiʼnden mezun olup Moda Tasarımcısı
ünvanını almışlardır. Iñaki daha sonra IADEʼden de
Moda Tasarımcısı ünvanını almıştır. AILANTOʼyu
1992ʼde Barselonaʼda kurdular. 1995ʼten bu yana
“Gaudi de Barselona” ve “Madrid Uluslararası Moda
Haftası” fuarlarına katılmaktadırlar. 1999ʼdan itibaren, Parisʼdeki Prêt-à-Porter fuarının “Atmosphères”
alanına, “Workshop”a ve “Tranoï” ye katılmakta ve
dünyanın önde gelen butik ve büyük mağazalarında
tasarımlarıyla yer almaktadırlar: Bergdorf Goodman
(NY), Penélope (Brescia), Seibu (Hong Kong), Barneys
New York (Tokyo), Selfridges (Londra), Baycrewʼs Spick
and Span (Tokyo), The American Rag Cie (Los Angeles,)
ve Aquagirl (Tokyo).
AILANTO koleksiyonlarını “Madrid Cibeles” ve “Barselona Gaudí” defilelerinde tanıtmışlardır. Haziran
2004ʼden bu yana “İspanya Moda Tasarımcıları Derneği”
üyesidirler. AILANTO, 2002 yılında Milli Antropoloji
Müzesiʼnde “İspanyol Tarihi Mirası”; Berlinʼde “Tutku.
İspanyol Tasarımı” ve 2003 yılında Madrid Kraliçe Sofía Sanat Merkezi Milli Müzesiʼnde “Aynanın Arkasında.
İspanya Modası” sergilerine katılmıştır. Kasım 2004ʼde
“Llongueras Moda ve İmaj Ödülü” ve Glamour dergisi
“En İyi Tasarımcı” ödüllerini almıştır.
11 Kasım 1928 Panama doğumlu Meksikalı yazar. ABDʼde Princeton
Üniversitesiʼnde Edebiyat profesörü olarak İspanyolca ve Karşılaştırmalı Edebiyat dersleri vermenin yanı sıra Columbia, Harvard ve Pennsylvania gibi diğer
Kuzey Amerika üniversitelerinde de dersler vermiştir. Fuentesʼin yapıtları
arasında en önemlilerinden biri sayılan ve onu tüm dünyaya tanıtan “Terra
Nostra” (Bizim Toprak) modern toplumda bireysel özgürlüğü savunan bir
söylevdir. Bu eser, 1977ʼde Venezuelaʼda, İspanyolca yazan yazarlara verilen
ve “Cervantes Ödülü” gibi en önemli ödüllerden biri sayılan “Rómulo Gallegos
Ödülü“nü kazanmıştır.
Denemeleri Latin Amerika “Yeni Roman” türünün anlaşılmasına, ayrıca Meksika tarihinin ve toplumunun incelenmesine katkıda bulunmuştur. Fuentesʼin
eserlerinde, ait olduğu şehri, ülkeyi ve uygarlığı anlatma ve açıklama çabası
vardır. Fuentes dalgalanan özgün biçimiyle, düşünce ve şiiri, bilgi ve duyguyu,
ait olduğu toplumu ve zamanı eleştirerek analizini yapar. Kolaj, atıf, benzetme
ve alıntı tarzını kullanarak, dünyadan ve kendi iç dünyasından yola çıkarak
eleştirisel bir bakış açısı aktarmaya çalışmıştır.
Kökenlerini merak eden ve günümüzü çözmeye çalışan Fuentes, Meksika kent
toplumunun freskinin taslağını çıkarmıştır.
En önemli romanları şunlardır: “La región más transparente” (En Saydam Bölge,
1958), “Las Buenas Conciencias” (İyi Kalpler, 1959), Aura (1962), “La Muerte de Artemio Cruz” (Artemio Cruzʼun Ölümü, 1962), “Zona sagrada” (Kutsal
Bölge, 1967), “Cambio de piel” (Deri Değiştirmek, 1967), “Cumpleaños”
(Doğumgünü, 1969), “La cabeza de hidra” (Hidraʼnın Başı, 1979), “Una familia
lejana” (Uzak Bir Aile, 1980), “Gringo viejo” (Koca Gringo, 1985), “Constancia
y otras novelas para vírgenes” (Constancia ve Bakireler İçin Diğer Romanlar,
1989), “La campaña” (Çan, 1990), “Los años con Laura Díaz” (Laura Diazʼlı
Yıllar, 1999), “Instinto de Inez” (Inezʼin Sezgisi, 2001), “La silla del Aguila”
(Aguilaʼnın Sandalyesi, 2003).
Carlos Fuentes yazarlık hayatı boyunca birçok edebiyat ödülü almıştır: “Deri
Değiştirmek” ile 1967ʼde “Biblioteca Breve Ödülü”; Meksikalı büyük hümanist Alfonso Reyesʼin eserlerinin tanıtımına katkılarından dolayı 1979ʼda
“Uluslararası Alfonso Reyes Ödülü” ve 1984ʼte “Meksika Milli Edebiyat
Ödülü”.
25 Kasım 1987ʼde “8. Miguel de Cervantes Edebiyat Ödülü”nü ve 13 Mayıs
1994ʼte İspanyol dilindeki öyküleri ve denemelerinin mükafatı olarak Asturias
Prensi ödülünü almıştır. “Todas las familias felices” (Tüm Mutlu Aileler, 2006)
en son yazdığı kitaptır.
ENLEM. MANDORLA.
Hüzün günlerinde kertenkelenin güneşte olduğu gibi
Bedeninin üzerinde olmaktan başka bir şey istemiyorum.
Kırık gözyaşı havada yok oluyor,
Heykellerin ayakları
Sarmaşığı tekrar elde ediyor
Ve elin beni
Serilip yattığım
Karnının derisinde arıyor
JOSÉ ÁNGEL VALENTE
Asturias Prensi ve Ulusal Şiir Ödülleri
1929 Orenso doğumludur, 2000 yılında Cenevreʼde ölmüştür. “Tierra de guerra” (Savaş Toprağı) ve “Lugar vacío en la celebración” (Kutlamadaki Boş Yer)
adlı şiirlerinde andığı Galiçyaʼda geçen çocukluk ve gençlik yılları, Sivil Savaş ve
savaş sonrası ile aynı döneme rastlamıştır. 1946ʼda Santiago de Compostelaʼda
başladığı üniversite eğitimini Latin Filolojisiʼnden mezun olduğu Madridʼde
tamamlamıştır. 1955ʼde Oxfordʼa taşınıp Oxford Üniversitesiʼnden Master of
Arts ünvanı almış, orada İspanyolca bölümünde 1958ʼe kadar ders vermiştir.
1975ʼe kadar uluslararası bir kuruluşta memur olarak görev aldığı şehir olan
Cenevreʼde yaşamıştır. Daha sonra Collonguessous-Salèveʼe (Fransa) ve son
olarak Almeríaʼya taşınmış ve Paris ve Cenevreʼye uzun süreli seyahatler
yapmıştır. Yirminci yüzyılın ikinci yarısının İspanyol edebiyatının en önemli
yüzlerinden biridir. “A modo de esperanza” (Umut Gibi) başlıklı ilk şiir kitabını
1954ʼde yayımlamıştır. Şiir calışmalarıyla eşzamanlı olarak yürüttüğü deneme yazıları arasında “Las palabras de la tribu” (Kabilenin Sözleri), “La piedra
y el centro” (Taş ve Merkez) ve “Variaciones sobre el pájaro y la red” (Kuş
ve Ağ Üzerine Çeşitlemeler)in bulunmasının yanı sıra San Juan de la Cruz ve
Miguel Molinos gibi büyük mistik yazarların eserlerinin incelenmesi de yer
alır. Ayrıca, Saura, Tàpies ve Eduardo Chillida adlı ressamlarla birlikte yazıp
onlarla işbirliği yapmıştır. Şiir kariyerinin gelişimine paralel olarak, John Donne, John Keats, G.M. Hopkins, C. Cavafis, Eugenio Montale, Paul Celan ve
Edmond Jabès gibi yazarların eserlerini çevirmiştir. Şairin eserleri konusunda
en iyi uzmanlardan biri olan Claudio Rodríguez Fer, 2002ʼde Galaxia Gutemberg tarafından yayımlanan “Cuaderno de versiones” (Çeviriler Defteri)
baskısını hazırlamıştır. Bu kitapta ellili yıllardan itibaren İspanya, Meksika
ve Fransaʼda, alanında uzmanlaşmış ceşitli yayınevlerinde piyasaya çıkan ve
Valente tarafından çevrilen metinler derlenmiştir. Bu eser, bu yayınların bır
kısmının, yazarın bazı şiirlerini nasıl etkilediğini, bir başka deyişle, şair ile çevrilen yazarların eserleri arasında kurulan bağlantıyı göstermektedir. Aslında
Valente kendini “traduttore”den (çevirmen) ziyade “traditore” olarak görüyordu. Aynı yıl Galaxia Gutemberg yayınevi “Las ínsulas extrañas” (Garip Adalar) başlığı altında Atlantik Okyanusuʼnun iki kıyısından 100 şairin bir araya
geldiği ve yazarın Andrés Sánchez Robayna, Blanca Varela ve Eduardo Milán ile beraber çalışıp ölmeden önce hazırladığı antolojiyi yayımladı. Ödülleri
arasında Ulusal Şiir Ödülü (2001 ve 1993), Kraliçe Sofía Latin Amerika Şiir
Ödülü (1998) ve Asturias Prensi Ödülü (1988) bulunmaktadır. Şiir derlemeleri
arasında “Fragmentos de un libro futuro” (Gelecekteki Bir Kitaptan Alıntılar,
2000), “El fulgor” (Parıltı, 1996) ve 1992ʼde yayımlanan “Material memoria”
(Madde Bellek, 1979-1989) yer almaktadır. Denemeleri arasında “Elogio del
calígrafo” (El Yazısı Ustasının Övgüsü, 2002) ve “Las palabras de la tribu” (Kabilenin Sözleri,1971) yer almaktadır.
SPASTOR
Sergio Pastor 1975 yılında Girona Ismael Alcaina da
yine aynı yıl Barselonaʼda doğmuştur. SPASTORʼu
1995ʼte kurdular ve ilk iki yıl içersinde Barselonaʼdaki
MODAFADʼda iki küçük koleksiyonla tanındılar. 1996
ile 1998 yılları arasında Barselona Moda Gaudíʼde
koleksiyonlarını tanıttılar. 1998 ile 1999 yıllarında Paris “Prêt-à-porter” fuarı ve “Workshop” showroomuna
katıldılar. 2000 ve 2001ʼde Madrid Cibeles Defilesiʼnde
tasarımlarını sergilediler ve 2001 yılında LʼOreal En İyi
Koleksiyon Ödülüʼnü aldılar. 2002 yılında Barselonaʼda
“Lucky Strike Design” ve Berlinʼde “Pasión. Diseño
Español”(Tutku. İspanyol Tasarımı)na katıldılar.
2003 yılında koleksiyonlarını Barselona Gaudí defilesinde ve Paris Gilles Peyroulet & Cie Galerisiʼnde
tanıttılar. 2004ʼte son kadın koleksiyonları “A means
to an end” ve ilk erkek koleksiyonları “Kind of Man”i
hem Barselona Gaudí defilesi Space Hexamo alanında,
hem de Paris Erkek Moda Haftası sırasında Gilles Peyroulet & Cie Galerisi showroomunda tanıttılar. 2005
yılında 2005–2006 sonbahar-kış koleksiyonlarını Paris Moda Haftası resmi takvim tarihlerinde bir defile
ile ve Barselona Moda Haftasıʼnda bir başka defile ile
tanıttılar. 2006ʼda “ARDE” koleksiyonunu “France Fiction” Galerisiʼnin showroomunda, Paris Erkek Moda
Haftasıʼnda, Barselona ve Berlin “Bread and Butter”
fuarı davetiyelerinde ve Barselona Moda Haftasıʼnda
tanıttılar. Aynı yıl Paris Erkek Moda Haftasıʼnda, Madrid
Cibeles Defilesiʼnde “Feed me” koleksiyonunu basına
ve halka tanıtmışlardır.
KARLARIN KRALİÇESİ
/... Sonunda ıssız bir yerde durdular ve beyaz kızaklı arabayı kullanan yere indi.
Uzun boylu, beyaz ve çok güzel bir kadındı. Soluk ve uzun ellerini Kay’a doğru
uzatıyordu, gözleri bulutsuz kış gecelerindeki yıldızlar gibi parlıyordu, ama
soğuktu, buz gibi soğuktu. O Karlar Kraliçesi’ydi.
Birkaç gün boyunca, Kay ve Karlar Kraliçesi’nin ilk kez birbirine baktığı o haşin
manzaraya diğerlerinden daha erken ulaştık. Ben hüzünle iç çekerken, aynı anda
rahat nefes alıyordum. Artık hiçbir şey fark etmezdi. Kalp atışlarım yatışıyordu ve
masalın devamını duyarsızlık ve boyun eğme karışımı farklı bir kederle dinlemeye
başlıyordum. Artık benim için seyahatin bu bölümünün kısa ya da uzun sürmesi
fark etmiyordu; beyaz hanımefendi ise hep aynı şeyi soruyordu:
“Hızlı seyahat ettik, değil mi Kay?”
Kay hiçbir şey söylemeden ona baktı. Ne diyebilirdi ki, ölü kuşlar gibi suratına
yapışan kar taneleri varken zamanın kısalığı ve uzunluğu nasıl ölçülebilirdi? Heykel bahçesine nereden geçerek geldiğini ben de bilmiyordum ve büyükanne de
bunu bana anlatmak istemiyordu.../
CARMEN MARTÍN GAITE
Ulusal Edebiyat Ödülü
JUAN DUYOS
Juan Duyos 1968ʼde Madridʼde doğdu. 1992ʼde Manuel Piña ile çalışmaya başladı. 1995ʼte Cecilia Paniagua ile birlikte DUYOS & PANIAGUAʼyı kurdu. 1996 ile
1999 arasında triko koleksiyonları için Antonio Pernas
ile çalıştılar. Eylül 1997ʼde, daha sonra Londra Moda
Haftasıʼnda sergilenecek olan, “Naturama” koleksiyonunu Madrid Cibeles Defilesiʼnde sundular. Bu sergiden sonra da, yine Madrid Cibeles Defilesiʼnde, “Duyospaniaguabrigándote”, “Coser y bailar” ve “Ven y
verás” koleksiyonlarını tanıttılar.
Eylül 1999ʼda DUYOS adı altında ilk olarak “Recuerda
y guarda” adlı koleksiyonu tanıttılar. Bu koleksiyon
LʼOrealʼin “Cibeles En İyi Koleksiyon” Ödülüʼnü aldı.
Bundan sonra gelen koleksiyonlar “Chic de barrio”,
“Ni corta ni perezosa”, “No hay color”, “Barra Libre”,
“Tapadas”, “Aeropuerto” ve “Las herederas”dır. 2003
yılında Duyos, Don Algodón şirketine tasarım müdürü
olarak atanır. Koleksiyonlarını Madrid Cibelesʼde sergilemeye devam eder. “Death Metal”, “Pena, penita,
pena”, “Amor de mis amores”, “Fan de duyos” ve 2004
ilkbahar-yaz koleksiyonu olan “Les chicks” ile yılın En
İyi Ulusal Tasarımcısı “Glamour” Ödülüʼnü alır. 2005
yılında gözlük markası olan “DUYOS VISTA”yı piyasaya
sürer.
1925 Salamanca doğumlu. 1949ʼda Salamanca Üniversitesiʼnden Latin Filolojisi diploması alır. Üniversite yıllarında Universitaria Salmantina dergisinde
“Trabajos y días” (Çalışmalar ve Günler) adı altında ilk şiir ve makalelerini
yayınlar. 1950ʼde ailesi Madridʼe taşınır. Orada Rafael Sánchez Ferlosio, Jesús
Fernández Santos, Ignacio Aldecoa, Josefina Rodríguez, Alfonso Sastre, Medardo Fraileʼnin de aralarında bulunduğu genç yazarlardan oluşan bir grupla
tanışır ve bu nedenle 50ʼli yılların Madrid kuşağına dahil olduğu varsayılır.
“Clavileño”, “Alférez”, “Alcalá”, “La Estafeta Literaria”, “El Español”, “Destino”,
“Blanco y Negro”, “ABC” ve 1953ʼde Antonio Rodríguez tarafından kurulan “Revista Española” gibi dönemin gazete ve dergilerinde çalışmaya başlar. 1953ʼde
Rafael Sánchez Ferlosio ile evlenir. 1955ʼte Café Gijón Roman Ödülüʼnü alır ve
iki yıl sonra “Entre visillos”(Tül Perdelerin Arasından) eseri ile “Nadal” ödülünü
kazanır. 1976 ve 1979 yılları arasında “Diario 16” isimli Madrid gazetesinde yazarlık ve edebiyat eleştirmenliği görevini aynı anda yürütür. Ayrıca, iki
sene boyunca “Informaciones”, “Triunfo”, “Revista de Occidente”, “Cuadernos para el Diálogo”, vs ile düzenli olarak çalışır. Çok genç yaşta, kendini
üniversite eğitimine adama fikrinden vazgeçmiştir, ama bu onun dünyanın
dört bir yanında, Philadelphia, Vassar, Columbia, Chicago ABD üniversiteleri,
Meksika Özerk Üniversitesi, Madrid Juan March Vakfı, Santander El Escorialʼde
Complutense Üniversitesinde yaz dersleri ve çeşitli yabancı ve İspanyol kültür
merkezleri ve üniversitelerinde edebiyat hakkında konferans ve ders vermesine engel olmamıştır. Ayrıca çevirmenlik yönü de göz ardı edilemez. Eserlerini
İspanyolcaʼya çevirdiği yazarlar arasında Emily Brönte, José María Eça de Queiroz, Eva Figes, Gustave Flaubert, Natalia Ginzburg, Primo Levi, C. S. Lewis,
George MacDonald, Ramalho Ortigao, Perrault, Fernando Pessoa, Rainer Maria
Rilke, Ignazio Silone, Italo Svevo, William Carlos Williams ve Virginia Wolf yer
almaktadır. 1990 yılında Münihʼte İspanyol Kültür Enstitüsüʼnde gerçekleşen
“Reflexiones sobre mi obra literaria” (Edebi Eserim Hakkında Düşünceler)
konferansta veya 1995ʼte Kitap, Arşiv ve Kütüphaneler Genel Müdürlüğü
tarafından Juan March Vakfı ile beraber düzenlenen “Encuentros con Carmen
Martín Gaite” (Carmen Martín Gaite ile Buluşmalar)da olduğu gibi, eserleri edebiyat forumlarında araştırma ve inceleme konusu olmuştur. 2001ʼde,
ölümünden bir yıl sonra, edebi kariyerinin anısına Madrid, Salamanca, Albacete, Valladolid ve Barselonaʼda “Lo raro que es vivir” (Yaşamak ne tuhaf) adlı
bir sergi düzenlenmiştir.
1994ʼte Ulusal Edebiyat Ödülüʼnü, 1991ʼde Castilla y León Edebiyat Ödülüʼnü,
1988ʼde Asturias Prensi Edebiyat Ödülüʼnü ve 1978ʼde Ulusal Öykü Ödülüʼnü
almıştır. Çok geniş bibliografisindeki eserler arasında “Nubosidad variable”
(Değişken Bulutluluk, 1992), “Retahíla” (Dizi, 1974), “Entre visillos” (Tül Perdelerin Arasından,1958) yer almaktadır.
BAHÇE
/... mavi, beyaz, pembe, mavi... binbir kez oluşan ve bozulan, sisli görüntünün
yavaşça kıpırdandığı, yansımaların ölü sularının bana gösterdiği yasak zevklerin,
gözlerimden uzak aydınlık pencerenden geçtiğini görürken, dün gece bahçende
neler düşündüm.
Gül buketleri ve esans şişeleri arasındaki belli belirsiz beyazlık gibi, tütü yuvası
gibi solmuş ve sönmüş dans kıyafetinin zevki... Oynamaktan artık yorgun düşmüş
birbirinden ayrılamayan küçük kardeşlere benzeyen beyaz ayakkabılarının zevki...
Dans gecenin, en sade ve en güzel tacı, alnını saran kalın örgüyü çözerek, aşırı süslü kalkanı çevreleyen ve kuğu boyunlarını anımsatan yay oluşturarak kenetlenmiş
kollarının zevki .../
MIRIAM OCÁRIZ
DULCE MARÍA LOYNAZ
Cervantes Ödülü
1902ʼde Havanaʼda doğan şair, 25 Mayıs 1997ʼde aynı şehirde ölmüştür.
1927ʼde Havana Üniversitesiʼnde medeni hukuk doktorasını tamamlamıştır.
1961 yılına kadar avukatlık yapmış olmasına rağmen hayatını hep edebiyat
çalışmaları yönlendirmiştir. Edebiyat dünyasına girişi henüz onbeş yaşındayken
ilk şiirlerini yayımlamasıyla olmuştur.
Avrupa ve Amerikaʼdaki belli başlı ülkeleri gezmiş, Orta Doğuʼdaki birkaç ülkeyi ziyaret etmiş ve bu seyahatlerle ilgili Küba basınında makaleler yazmıştır.
İspanyol Kültür Enstitüsüʼnün Onur Üyesi seçilmiş (1950), Küba Ulusal Sanat
ve Edebiyat Akademisiʼne üye olmuştur (1959). Ayrıca İspanya Kraliyet Akademisi üyesi seçilmiştir (1968).
Eserleri arasında, “Últimos días de una casa” (Bir Evin Son Günleri, 1958), “Un
verano en Tenerife” (Tenerifeʼde Bir Yaz, 1958), “Poemas náufragos” (Batık
Şiirler) ve “Bestiario” (Hayvan Öyküleri Kitabı, 1991) bulunmaktadır. 1992ʼde
Cervantes Ödülüʼnü almıştır.
Miriam Ocáriz 1968ʼde Bilbaoʼda doğdu. Bask Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümüʼnden mezun oldu ve Bilbao
Lanca Uluslararası Tasarım ve Moda Akademisiʼnden
Moda Tasarımcısı ünvanını aldı. MIRIAM OCÁRIZ
koleksiyonlarını Madrid Cibeles Defilesiʼnde altı kez,
Barselona Gaudí Defilesiʼnde on kez, ayrıca Bilboa
Rekalde ve Madrid Tibeca salonunda sergilemiştir.
Paris “Workshop”unda, Paris “Hortensia de Hutten
Showroom”unda, Milano “White”da, Paris Tranoï Ticaret Borsasıʼnda ve Barselona “Bread & Butter”da
tasarımlarını sergiledi.
Bilbao “Expoconsumo” fuarında yapılan tasarım ve
moda yarışmasında birçok kez birincilik ödülü aldı ve
2002 Şubat ayında Madrid Cibeles Defilesiʼnde “En İyi
Genç Tasarımcı Koleksiyonu” LʼOreal Paris Ödülü aldı.
Bilbao Lanca Tasarım ve Moda Akademisiʼnde moda
tasarımcılığı öğretmenliği yaptı. Eserleri Berlinʼde
“Akademi der Künste”ʼde, “Tutku. İspanyol Tasarımı”
ve “Aynanın Arkasında. İspanya Modası” sergilerinde
tanıtıldı. 2004 ile 2006 seneleri arasında ARMAND BASI
şirketinde kadın bölümü müdürlüğü görevini üstlendi.
Mayıs 2007ʼde MIRIAM OCÁRIZ & FOSCO markası ile ilk
kadın ayakkabı koleksiyonunu sergiledi.
MUAFLAR II
BURADA ağzın sonsuz açıklığı
Soluk verir gibi tek sözcük bırakıyor,
Adil değilse eğer duyulmuyor: sessizlik.
Hızlı altın sarısının üzerinde, durağan bir rüzgar
Bedenini saçların dehşetine sürüklüyor
Ve kemikleri öldürücü maddeyi hissediyor
Omurgalara işkence yapan sert elleri.
Sözcük cüppeyi alevlendiriyor,
karanlıklara yükseliyor,
mezarı alevlendiriyor
ve bir alan oluşturuyor. Ama sessizlik.
ANTONIO GAMONEDA
Cervantes ve Kraliçe Sofía Şiir Ödülleri
DAVIDELFÍN
DAVIDELFIN moda markası beş üye tarafından
oluşturulmuştur. 1999ʼda Davidelfínʼe karşı Joseph
Beuys projesi olarak “Sans titre” ile başladılar. 2001ʼde
“Circuit IV”de “Openin Nite” koleksiyonunu tanıttılar.
2002ʼde “Circuit IV”de “Davidelfin2” ve Madrid Cibeles
Defilesiʼnde “Cour des Miracles”ı tanıttılar. 2003ʼte Helga de Alvear Galerisiʼnde “Anti-Dog” sergisinde, iki yılda
bir yapılan Venecia 03ʼ ve ARCO 03ʼ için Alicia Framis
ile beraber çalıştılar ve “In Loving Memory” koleksiyonu
ile LʼOrealʼin “En İyi Genç Tasarımcı” Ödülüʼnü aldılar.
2003ʼte Shangai “En iyi İspanyol Tasarımcı” ödülünü ve
Marie Claireʼin “Yılın En İyi Genç Tasarımcısı” ödülünü
aldılar. Madrid MNCARSʼda “Aynanın Arkasında.
İspanya Modası” sergisine katıldılar ve Cibelesʼde “Mi
Manchi” koleksiyonunu tanıttılar. 2004ʼde “Extimidad”
projesini, Madrid Soledad Lorenzo Galerisiʼnde hayata geçirdiler ve daha sonra Málaga Çağdaş Sanatlar
Merkeziʼnde sergilenecek olan “Cuerpo Extraño” koleksiyonunu Cibelesʼde tanıttılar. 2004ʼde Madridʼde
Jorge Juan Sokak No:31ʼde “DAVIDELFIN” mağazasını
açtılar. 2005ʼte “Ladies and Gentlemen” ve “Los Mortales” koleksiyonlarını Cibelesʼde tanıttılar. Aynı yıl,
“İspanyol Moda Tasarımcıları Derneği”ne üye seçildiler.
2006ʼda Madrid Moda Haftasıʼnda “Pater” koleksiyonunu tanıttılar.
Şair Antonio Gamoneda (1931) 2006ʼda Cervantes Ödülüʼnü ve Kraliçe Sofía Latin Amerika Şiir Ödülüʼnü aldı. 75 yıl önce Asturiasʼın başkentinde
doğmuştur ve genç yaşta annesiyle Leónʼa taşınmak zorunda kalmıştır.
O zamandan bu yana Leónʼda yaşamakta ve 1887 yılında, Serbest Eğitim
Enstitüsüʼnün talimatıyla Francisco Giner de los Ríos tarafından kurulan Sierra-Pambley Vakfıʼnı yönetmektedir. León Üniversitesiʼnden Fahri Doktora
ünvanı olan şair Castilla ve León Edebiyat Ödülü (1985) ve Ulusal Edebiyat
Ödülü (1988) sahibidir.
Kronolojik olarak 1950 kuşağına aittir ama kendisini bu gruptan soyutlamıştır.
Yıllarca kendini León bölgesiyle sınırlandırmış, gruplara ve ekollere uzak
durmuştur.
Kitapları arasında şunlar yer almaktadır: “Sublevación inmóvil” (Hareketsiz
Başkaldırı, 1960), “Descripción de la mentira” (Yalanın Tarifi, 1977), “León
de la mirada” (Bakarak León, 1979), “Blues castellano” (1982), “Libro del frío”
(Soğuğun Kitabı, 1993 Avrupa Ödülü adayı) ve “Libro de los venenos” (Zehirler
Kitabı, 1995).
“Arden las pérdidas” (Kayıplar Acıtıyor) 2003ʼte yayınlanmıştır. Bu kitabında
“Descripción de la mentira”yla (Yalanın Tarifi) başlayan olgunluğu, “En
la perspectiva de la muerte” (Ölümün Perspektifinde) adlı şiiriyle doruk
noktasına ulaşmıştır. Bu şiirinde kaybedilenlerin ardından (çocukluk, aşk,
geçmişteki yüzler, öfke...) yaşlılığa geçiş dönemi süreç olarak zor olsa da
daha fazla açıklıkla, daha fazla aydınlıkla ve daha fazla soğukkanlılıkla
gerçekleşir. Daha sonra “Cecilia” (2004) ve şiir derlemesi “Esta luz” (Bu Işık)
(1947-2004) (2004) gelir.
Düzyazı olarak şunları yayınlamıştır: “Libro de los venenos” (Zehirler Kitabı),
“Relación y fábula” (İlişki ve Masal) ve “El cuerpo de los símbolos” (Sembollerin Bedeni).
Gamonedaʼnın şiirleri heyecan ve gizem üzerine kuruludur, hatıralara gönderme yapar ve takdire değer bir gerilim atmosferi yaratırlar.
SAYIKLAMA VE KADER
DELİ
/... Herşeyi pencereden atıyordu, bazen kıyafetlerini yırtıyordu ve onları da atmak istiyordu ve kolonyayı da yerlere döküyordu. Sadece bakıyordu, saatlerce,
sessizce Malaga’dan gelen eski bir kuru üzüm kutusunun kapağına bakıyordu.
Kapağın üzerinde alev saçan, ateş kırmızısı bir örtüye sarınmış, saçları siyah üzüm
salkımlarıyla örülmüş ve boynundan üzüm yaprakları sarkan dans eden bir kadın
vardı. Kadın dans ederken alaycı bir ifadeyle kendi kendine gülümseyerek ona
bakan mermer bir kafa vardı. Bunun neden hoşuna gittiğini bilmiyorlardı. Belki
de başını salkımlarla süslemek, yeşil ve taze üzüm yapraklarına dolanmak için onu
örnek almıştı. Sonra delirmişçesine bağırıyor ve asla güneşe çıkmamasına ve hatta
oldukça gölge olan bahçenin üzerindeki odaya da hiç girmemesine rağmen, güneş
onu kavurmuşçasına siliniyordu. Yeterince hırçınlaşınca sakinleşmeye başlıyordu
ve artık ne o kadının resmine ne de üzümlere bakıyordu. Onları götürdüklerinde
öylece boşluğa dalıyor ve birşeyleri anımsamışçasına kendi kendine gülümsüyordu, ama onlara dokunmuyordu bile, neredeyse yapraklara bile bakmıyordu. Uslu
bir kız olduğunda ve kutsal sudan istediğinde ona getirdiklerindeki gibi, gitgide
daha da dindar olmaya başladı.../
AMAYA ARZUAGA
MARÍA ZAMBRANO
Cervantes Ödülü
1942 Velez-Málaga doğumludur. Madrid Üniversitesiʼnde Felsefe Doktorası
yapmış, Ortega ve Gassetʼin öğrencisi olmuştur. 1933 yılında bu üniversitede doçent olarak çalışmaya başlamıştır. 1936 yılına kadar “Cruz y Raya”ya,
hocası Ortega tarafından yönetilen “Revista de Occidente” (Batı Dergisi) ve
“Hora de España”ya (İspanya Saati) katkıda bulunmuştur. 1939 yılında sürgün hayatına başlayıp sırasıyla Amerika Birleşik Devletleri, Meksika, Küba,
Puerto Rico (bu son üç ülkede doçentlik çalışmalarına devam etmiş), İtalya
ve İsveçʼte yaşamıştır. 1953ʼde kız kardeşiyle Romaʼya taşınmış ve orada
da araştırmalarına devam etmiştir. Jaime Gil de Biedma ve Carlos Barral ile
arkadaşlık kurmuştur. 1964ʼde Fransız Jura dağlarına yerleşmiş ve 1980ʼde
sağlık sorunlarından dolayı Cenevreʼye taşınmıştır. 1984ʼte Kevin takma
adıyla İspanyaʼya yerleşmiştir. Mayıs 1987ʼde Vélez-Málagaʼda düşüncelerini
ve eserlerini yaygınlaştırmak için María Zambrano Vakfı kurulmuştur. 70ʼli
yıllardan bu yana kendisi ve eserleri tanınmaya başlamıştır. 1981ʼde Asturias
Prensi Edebiyat Ödülüʼnü kazanmıştır. Malaga Üniversitesiʼnden Fahri Doktora
ünvanı almıştır (1982). 1988ʼde Miguel Cervantes Ödülüʼnü alarak bu ödülü
alan ilk kadın olmuştur. 1991ʼde hayatını kaybeden yazarın eserleri arasında
şunlar vardır: “Los sueños y el tiempo” (Düşler ve Zaman, 1998), “Claros del
bosque” (Ormandaki Carlos, 1977), “Hacia un saber del alma” (Ruh Bilincine
Doğru, 1950).
Amaya Arzuaga 1968ʼde Burgosʼta doğdu. 1992ʼde
Madrid Centro Superior de Diseño y Modaʼda Moda
Tasarımı eğitimini tamamladı. 1994ʼte Paris “Prêtà-porter” fuarında ilk koleksiyonunu tanıttı. Aynı yıl
Gaudiʼde ilk defilesini sundu ve sonraki iki sezon da
Cibelesʼde defileler düzenledi. 1996ʼda orada defile yapmak üzere seçilen ilk ve tek İspanyol tasarımcı
olarak Londra Moda Haftasıʼnda koleksiyonunu tanıttı.
Arka arkaya altı yıl boyunca Londraʼda defileler yaptı.
Ekim 2000ʼde Madridʼde ilk mağazasını açtı. Eylül
2002ʼde “Camera Nazionale della Moda Italiana”
tarafından, 2003 ilkbahar/yaz koleksiyonunu tanıtmak
üzere Milanoʼya davet edildi. Daha sonra Milanoʼda iki
yıl daha koleksiyonlarını sergiledi. Şubat 2005ʼte 10.
yıl kutlamaları kapsamında, yeniden Cibelesʼde koleksiyonunu tanıttı. AMAYA ARZUAGAʼnın Paris, Milano, Amberes, Londra, Tokyo, New York, Barcelona
ve Madridʼde satış noktaları vardır ve düzenli olarak
Paris “Atmosphere” fuarında ve New York “Fashion
Cotterie”de koleksiyonlarını tanıtır. Ayrıca “T de Telva” Ödülü, Elle Ödülü, Woman Ödülü, Expansiónʼnun
“Genç Şirket” Ödülü, “Arte de Vivir” Ödülü ve ʻʼCibeles
En İyi Koleksiyon Ödülüʼʼ almıştır.
CARLOTA FAINBERG
/... Carlota Fainberg olmayan veya ona çok benzemeyen hiçbir kadın onu gerçekten baştan çıkaramıyordu. Artık onunla bir gün karşılaşma ümidi neredeyse
tükenmişti. Ama bazı kadın tiplerinin, sarışın- gerçek sarışın olmasalar dahiyaklaşık kırk yaş civarı, hatta kırkı yaş üstü, hiç de genç olmayan ve yalnızca
bu kadınların ona verebildiği ilhamı arayamaya devam ediyordu. Başkaları için
açıkca zevk olan şeyleri bir erbap edasıyla geri çeviriyordu. Kesinlikle uzun ve ince
bacaklı, göğüsleri ve dudakları silikonla şişirilmiş haute couture devleri onu ilgilendirmiyordu. Olmuş kadınlar, diyordu, iş zevke geldiğinde söz sahibi olmaları
anlamında, olmuş, olgun, beyaz etli, güneşe gelemeyen kadınlara özgü beyazlıkta,
bakımsızlığa kaçmadan biraz dolgunca, sevgilinin ellerine ve ağzına bolca zevk verecek; kendinden emin, hayat deneyimine sahip kadınlar, kozmetiğin ve modanın
güzellikleri için sağladığı avantajların bilincinde, dudak kaleminin, bayan iç giyiminin, tırnak cilasının, ayakkabının tatlı incelikleri ile dost, fiziksel hayatın en güzel çağında zevk almaya devam etmek için hala zamanları olduğu halde, zamanın
değerinin bilincinde.../
FRANCIS MONTESINOS
Francis Montesinos 1950ʼde Valenciaʼda doğmuştur.
Hiç bitmeyen yaratıcılık kaygısı ona bu şehirde 1972ʼde
ilk mağazasını açtırdı. Ritz ve Barcelona Olimpia
Tiyatrosuʼndaki ilk defileleri İspanyol moda çizgisini değiştirdi. Bu başarı istisnasız tüm basının kabulü
ve İspanyol sanayisinin en önemli isimlerinin işbirliği
şeklinde meyvesini verdi.
80ʼli yıllarda “Montesinos fenomeni” modadan daha
öte bir şey oldu. Simgesel mekanlarda ardı ardına defileler yaptı: Palacio de Cristal, Hotel Palace, Círculo
Mercantil de Madrid. Buradan Pedro Almodóvarʼdan
Bibí Andersenʼe veya Miguel Boséʼye kadar bu akımın
en tanınmış öncüleri de geçtiler. 15.000 izleyici
karşısında yaptığı Plaza de Toros de las Ventasʼdaki
defilesi İspanyol modasının öncesi ve sonrası olarak
damgalandı. O zamandan bu yana FRANCIS MONTESINOS bir Cibeles “klasiğidir”. 1985ʼte Montesinos “Aguja de Oro” (Altın İğne) ile ödüllendirilen ilk İspanyol
tasarımcı oldu. Aynı zamanda, bir müzenin -Modern
Sanatlar Valencia Enstitüsü- “ayrıntılı katalog”unu
yayımladığı ilk İspanyol modacısı oldu.
ANTONIO MUÑOZ MOLINA
Ulusal Roman Ödülü
1956 Úbeda doğumlu. Yeni roman akımının temsilcilerinden biri olarak anılır.
Kariyerine yerel bir gazetede, daha sonra ilk kitabı “Robinson Urbano”yu
(Şehirli Robinson,1984) oluşturacak olan ve haftada bir çıkan bir makale dizisi yazarak başlar. İki sene sonra, Ícaro Ödülünü aldığı eser “Beatus Ille”yi
yayımlar. “ABC” günlüğünü de yine o zamanlar yazmaya başlamıştır. Virginia
Üniversitesinde (ABD) misafir İspanyol edebiyatı profesörü olur. “El País” gazetesi ile çalışır. 1995ʼten beri İspanya Kraliyet Akademisi üyesidir. Eserleri
başta İngilizce, Fransızca, Portekizce, Çince, Türkçe, Almanca olmak üzere
birçok dile çevrilmiştir. Romanları “El invierno en Lisboa” (Lizbonʼda Kış), “Beltenebros” ve “Plenilunio”, sırasıyla Antonio Zorrilla, Pilar Miró ve Imanol Uribe
tarafından sinemaya uyarlanmıştır. Aynı zamanda, “Nada del otro mundo” (Öbür
Dünyadan Hiçbir Şey) öyküsü tiyatroya uyarlanmış ve Grec 2000 Festivaliʼnde
gösterime girmiştir. Madrid Círculo de Bellas Artesʼde oluşturduğu “El juego de la invención” (Kurgu Oyunu) adlı öykü yaratıcılığı atölyesini 2002ʼde
dağıtmıştır. Aynı yıl, onbir yıl önce yayımladığı “El Jinete polaco”yu (Polonyalı
Binici) tekrar gözden geçirerek yeni bir baskısını yayınladı. New York Cervantes
Enstitüsü Müdürü olarak görev yaptı (2004-2006). En yeni kitabı “El viento de
la Luna”dır (Ayın Rüzgarı, 2006). 1992ʼde ve 1988ʼde Ulusal Öykü Ödülüʼnü,
1991ʼde Planeta Ödülüʼnü ve 1987ʼde Ulusal Eleştiri Ödülüʼnü almıştır.
MUCİZELER MAHALLESİ
/...
− Anne, giysi yapılabilecek siyah bir şeyin var mı?
− Kimin için?
− Benim için
− Senin için mi!? Kim öldü ki?
− Kimse, Pazar günü Elena’nın babası bizi bir yere götürecek de.
− Aaa, şimdi anlıyorum; gazetede, çok ünlü bir çocuk korosunun gelip bilmem
hangi kilisede şarkı söyleyeceğini okudum. O evde hep müzikle ilgilendikleri
için, muhtemelen oraya gideceksinizdir. Ama ben böyle şeylere siyah giyinip
gitmek gerektiğini bilmiyordum.
− Sanırım bu çok özel bir şey olmalı ve bana göre kilise ile ilgisi yok.
− O halde merasim kıyafetiyle başka neresi olacak ki?
− Evet doğru. Elena bana daha fazla açıklama yapmadı.
− Neyse, önemli olan seni de götürüyor olmaları. Bu beyefendinin seni de kızıyla
götürüyor olmasının beni ne kadar sevindirdiğini bilemezsin. Onu hep çok
sempatik buldum.
− Ben de, ama hiç ağzını açtığını duymadım.
− Bekle, bekle biraz... Benim eteklerden biriyle yünden sana küçük bir elbise yapabilirim ama çok yıpranmış ve artık çok eski. Birden aklıma geldi, bavulun
dibine koyduğum bir şey, belki de işimize yarar.../
LYDIA DELGADO
ROSA CHACEL
Ulusal Edebiyat Ödülü
1898 Valladolid doğumlu. Edebiyat çalışmalarını yürütmek için Madrid San
Fernando Güzel Sanatlar Akademisiʼndeki öğrenimini yarıda bırakmıştır
(1915–1918). Edebiyat çalışmalarına “Hora de España” ve “Revista de Occidente” yayınlarına katkıda bulunarak başlamıştır. 1922 – 1928 yılları arasında
Romaʼda yaşamış ve orada tamamı 1930ʼda yayınlanan ilk romanı “Estacion de
Ida y Vuelta” (Gidiş ve Dönüş İstasyonu)nu yazmış ve birinci bölümünü “Revista de Occidente”nin (Batı Dergisi) 1927 Mayıs sayısında yayınlamıştır. Sivil
savaştan sonra kocasıyla beraber önce İtalyaʼya oradan Brezilyaʼya sonra da
Arjantinʼe göç etmiştir. Eserlerinin büyük bir kısmı 1975ʼe kadar devam eden
sürgün hayatının bu aşamasına aittir. İspanyaʼya döndükten sonra yazılarına
devam etmiştir. Valladolid Üniversitesi (1989) ve San Luis Amerikan Üniversitesi (1992) tarafından kendisine Fahri Doktora ünvanı verilmiştir.
1990ʼda Castilla y León Edebiyat Ödülüʼnü, 1987ʼde Edebiyat Ulusal Ödülüʼnü
kazanmıştır. Eserleri arasında “Acrópolis” (1984), “Barrio de maravillas” (Mucizeler Mahallesi, 1976), “Ofrenda a una virgen loca” (Deli Bakireʼye Hediyeler, 1961) ve “Memorias de Leticia Valle” (Leticia Valleʼnin Hatıraları 1945)
bulunmaktadır. 1994ʼde ölmüştür.
1992 yılında bu yana Barselona Gaudí ve Madrid Cibeles defilelerinde aralıksız defileler yapmaktadır.
2005 yılında itibaren Barselona “Bread and Butter”
fuarına katıldı. 1992ʼde Barselonaʼda yapılan Olimpiyat Oyunlarıʼnın kostümlerini ve 1999 Vinçon projesi
için saatler tasarladı. 2000 yılında Tati restoranı için
üniforma hazırladı. Freixenet Cavaʼsının 2004 Noel
reklam kampanyasının giysilerini tasarladı. 2005ʼte
“Nestle Kırmızı Kutusunu” ve “Barceluna” lambasını ve
2006 yılında Fira de Barcelona ve Hospes otellerinin
üniformalarını tasarladı. Bayan prêt-à-porter, haute couture, gelin ve aksesuar koleksiyonları, İspanya,
İtalya, Japonya, Amerika Birleşik Devletleri, Güney
Amerika, Almanya, Rusya ve Hong Kongʼda bulunan
marka satan mağazalarda bulunmaktadır.
1992ʼde Gümüş “T” Ödülüʼnü, 1995ʼte “Fidem Bayan İşletmeci” Ödülüʼnü, 2001 yılında En İyi İspanyol
Tasarımcı, Telva “T”si Ödülüʼnü ve 2003 yılında Antonio Gaudi Altın Madalyasını almıştır.
Madrid Kraliçe Sofía Sanat Merkezi Milli Müzesiʼnde
sergilenen “Aynanın Arkasında. İspanya Modası”,
Tokyoʼdaki Hillside Terrace galerisinde sergilenen
“Spain Loves Japan” ve 2005 yılında Aichi Ulusal Fuarı
İspanyol Pavyonunda “Genio y Figura”ya katılmıştır.
Tasarımlarına Madrid Ulusal Giysi Fuarıʼnda yer
verilmiştir.
DÜZENLEYENLER
İSPANYA HÜKÜMETİ KÜLTÜR BAKANLIĞI
İSPANYA MODA TASARIMCILARİ DERNEĞİ
KATKIDA BULUNANLAR
TÜRKİYEʼDEKİ İSPANYA BÜYÜKELÇİLİĞİ
IMA – İSTANBUL MODA AKADEMİSİ
İSTANBUL CERVANTES ENSTİTÜSÜ
ICEX
INDITEX
İSPANYA HÜKÜMETİ
KÜLTÜR BAKANLIĞI
KÜLTÜR BAKANI
César Antonio Molina
GENEL MÜSTEŞAR
María Dolores Carrión
KÜLTÜR POLİTİKASI VE ENDÜSTRİSİ GENEL MÜDÜRÜ
Guillermo Corral van Damme
İSPANYA MODA
KREATÖRLERİ DERNEĞİ
BAŞKAN
Modesto Lomba
MÜDÜR
Lucía Cordeiro
SERGİ
KOMİSER
Concha Hernández
KOODİNATÖR
Mónica Melle
DİZAYN
Jacobo Regueira
ilustración de cubierta: Francis Montesinos
edita: ©Ministerio de Cultura. Secretaría General Técnica, S.G. de Publicaciones, Información y Documentación
NIPO 551-08-077-3. Depósito Legal
Imprime:
.