The Pentagram_MMXII

„The Pentagram“ MMXII ile SURA üflemeye nefes aliyor
Efsanemiz „Unspoken“ den sonra „MMXII“ ile daha hayatta oldugunu ve yarida kalmis mücadelesi icin
tekrar yola ciktigini gösteriyor. Bu satirlarin vesilesi „MMXII“ albümü olsa da, Pentagram in „Unspoken“
eserine deginmeden edemicem.
2001 senesinde yayimlanan ve dünya Heavy-Metal piyasasinda kesinlikle ilk 10 a girebilecek seviyede
olan bu albüm, simdiye kadar malesef üvey evlat muamelesi görmekten cikamadi. Halbuki „Unspoken“ i
deger olarak tartsak, asagida siralamis oldugum eserlere karsi yetersiz kalmaz, hatta daha fazla gelir
(tabiki bu benim görüsüm).
1. Metallica – Black Album (1991)
2. TOOL – Ænima (1996)
3. Opeth – Black Water Park (2000)
Bu eserlerin bir özelligi de: Herbiri bu dünyali degil. Herhalde bu insanlara zamaninda öyle bir dokunus
nasip olmus ki, bütün bariyerleri asmislar. Bütün dünyevi sorunlari arkalarinda birakip daha evrensel
konularla mesgul olmuslar. Sonuc olarak, insan aleminin mental sagligi icin cok faydli ilaclar üretmisler.
Okadar olaganüstü ki, zamaninda benim ruhumun kilidini cözüp duygulandiran, ic dünyami disariya
tasiyabilen, tek ilaclar bunlar idi. Boyun egiyorum, diz cöküyorum. Sonsuz Saygi duyuyorum. Onun icin
bu eserlere 10 üzerinden 10 vermek haddi asar, yetersiz kalir. Bunlar icin dünya ölcüleri gecmez.
Okadar ki, idda ediyorum Türkiyede birdaha böyle bir albüm yayimlanmiyacak. Simdiden Kült statüsünü
eline gecirmis bir eser dir „Unspoken“. Peki nedir bukadar etkileyici olan? Belki en iyi sekilde geleneksel
türkülerimizden örnek vererek aciklaya bilirim bu konuyu. Genelde türkülerimiz acili ve acikli konular isler.
Türkülerimizde dogal olarak tek eksik olan sey, Heavy-Metalle alakasi olmayan calma türü. Ama herbiri
Metal türüne cevrilmeye müsait olan birinci sinif adaylar. Pentagram da Unspoken de genelde acili ve
karamsar parcalara agirlik veriyor (Pain, Track 8). Sarkilarin melodileri de insani türkülerimizde ki gibi
hüzünlenmeye iten bir yapi icinde. Arti bunlari Ney ile Zurna ile de süslüyorlar. Inannin albüm de ki
melodiler sizi 1 Saat boyunca hipnoz altina alicak. Vokalistleri Murat Ilkan da bu parcalari okadar bagri
yanik ve duygusal bir sekilde yorumluyor ki (For The One Unchanging, Track 5), insani baska aleme
tasiyor.
Anliyacaginiz Unspoken albümü 11 tana en acili, en hüzünlü ve en karanlik Heavy-Metal türkülerinden
olusuyor.
Unspoken in üzerinde neden bukadar durmayi gerek duydum? Cünkü nadir, cidden cok nadir olan
degerlerimize sahip cikmaliyiz. Destegimizi arttirmaliyiz. Yoksa kaybolup giderler. Peki illa Metal sever mi
olmaniz lazim Unspoken i sevmemiz icin? Kesinlikle hayir! Inanin sadece: For Those Who Died Alone
(Track 11) ve Mezarkabul (Track 6) parcalari dinlemeniz yeterli. Etkilenmemeniz mümkün degil.
Peki bu on sene bekleyis icinde neler oldu? En iyi gelisme, Wacken de Konsere ciktilar. Gerisi hep
aleyhine isledi gurubun. Unspoken avrupa da satamadi. Noise records iflas etti (Pentagram in avrupa da
ki label i). Gurup elemanlari agir hayat mücadelesi durumundan kendilerini 100% muzige veremeyip
büyüme yolunda fazla yol kat edemedi vs.. Zaten secmis olduklari yol zor, Türkiyemizde neyazikki daha
da zor. Ama en vahim olay ise Vokalistleri Murat Ilkan in guruptan ayrilisi. Ayrilma nedeni MS hastaligina
yakalanmasindan dolayi (Allah sifasini versin). Zamaninda Demir Demirkan ve Ogün Sanlisoy da
ayrilmisti bu guruptan. Ama Murat in gitmesi baska. Örnegin Kurtalan Exspress den Baris Manco nun
ayrilmasi gibi agir bir olaydir bu. Böylece Pentagram „MMXII“ ile SURA üflemeye nefes almiyor. Daha
dogrusu Nefes ARIYOR dememiz daha isabetli olur!
Kesinlikle Unspoken de ki niveau yu tutamayip kat kat altina düsüyorlar. Yani ne demek bu simdi?
„MMXII“ kötümü? Hayir, gayet de güzel bir albüm olmus. Ama Unspoken deki olagan üstülük yok (bu bir
gercek). Unspoken deki sanci ve gözyasi yok. Tam pismemis yarida kalmis bir izlenimi var albümün. En
aci tarafi 10 yil aradan sonra, üstün parcalara damgasini vurmus Pentagram gibi guruba yakistramadim
bu zafiyeti. Beklerdim ki kiyamat artik kopsun. Artik Pentagram icin de hersey taban yapsin, yoluna
girsin. Olmadi, aceleye gelmis hersey. Ama ne üzüleyim, galiba albümdeki her yetersizlik ekonomik
sikintidan dolayidir.
Gelelim Albümünün icerigine. Ben „MMXII“ üc kisima ayiriyorum.
Albümdeki Favorim kesinlikle acilis parcasi „SAND“. Bu parcayi Unspoken e de koysan nefes alir
bogulmaz. Gökalp Ergen in Vokal Performance i Sand de muhtesem. 5 dakika icinde sarkiya olan
konsentrasyonunuzu bozmuyor. Ikinci favorim „Now an Nevermore“ parcasi. Belki en iyi anlatim ile
„Lions In A Cage“ e (Unspoken Track 4) en yakin olan parca. Belki back Vokal ve iyi bir gitar soli si olsa
idi, esit gitme sansi bile olabilirdi.
Albümün son sarkisi olan „Apokalips“ de sevdiklerimin arasinda. Ama malesef sonundaki outro dinleyiciyi
bir beklenti icinde birakiyor. Bayagi bir heycanladirip geriyo ama beklentilerin hakkini veremeden bitiyor.
Üzüldüm dogrusu. Bu üc parca rahatlikla 10 üzerinden 10 albilecek seviyede ler. Bundan sonra ki
parcalarda Gökalp kelepcelerini ne yazikki cözemiyor, üzerine almis oldugu Muratin mirasini tasiyamiyor.
Ikinci kisim albümün Türkce parcalari. Hepsini de begendim. Ama Parca olarak „Tigris-Bir“ seviyesinde
degiller. Aralarinda Uzaktayi en cok begendim.
Son kisim ucurum kismi.
Albüm cikmadan önce en büyük dilegim: Insallah “MMXII” in en kötü parcasi Wasteland olur diye idi
(Wasteland 2011 de single olarak yayimlanmisti). Öyle olmadi. „Wasteland“ ve „Its Dawn Again“ sadece
alt tabakanin en iyileri. „Beyond Insanity“ i nakarati bayagi kiriyor hatta berbat ediyor (Alman U.D.O.,
Helloween gurubun parcalarina benziyor). Albümün en Kötü Parcasi ise „Disturbing The Peace“. Burda
hic bisey uymamis. Bence „MMXII“ in niveau sunu en cok bu dört parca düsürüyor. Bence albümün
üzerinde biraz daha calisilsaydi cok daha iyi verimler alinabilirdi. Nekadar Zaafi olsada, kurtaris
potentielleri de bir okadar yüksek bence. Belki Avrupada bir Label arandiginda, parcalari birdaha elden
gecirirler. Kapanis dilegim, Insallah Pentagram birdaha on sene beklemez album cikarmak icin. Artik
Surayi üflemek icin vakit geldi ve geciyor bile.
Sonuc olarak MMXII e 10 üzerinden 7 veriyorum.
Kisaca Problemler nedir?
1. Vokal performans beni her parcada tatmin etmedi
2. Baslayan iyi performans sonuna kadar mevcut degil (örnek Wasteland). Cok Tekrar yenilik az.
3. Hic birtane iyi gitar soli yok (örnegin For the one unchanging deki gibi)
4. Genelde sarkilarin cogu basitlesmis. Bu kötü degil ama parcalarda derinlik yok.
5. Sound da cok kabalik ve kalabalik var (overdosed). Seffaflik netlik yok (dinleyiciyi yoruyor).
Mikail