Alfa Amanitinin Su ve Metanoldeki Termostabilitesi

Original Article / Özgün Araştırma
Alfa Amanitinin Su ve Metanoldeki
Termostabilitesi
Ertuğrul Kaya1, Mustafa Hancı1, Selim Karahan2, Sait Bayram1, Kürşat Oğuz Yaykaşlı3,
Mustafa Gani Sürmen1
Düzce Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi
Farmakoloji Anabilim Dalı, Düzce
1
Dicle Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi
Farmakoloji Anabilim Dalı, Diyarbakır
2
Düzce Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi
Genetik Anabilim Dalı, Düzce
3
Eur J Basic Med Sci 2012;2(4):106-111
Received: 11-02-2013
Accepted: 18-02-2013
21. Ulusal Farmakoloji Kongresi’nde
(Eskişehir, 19-22/10/2011) poster bildirisi
olarak sunulmuştur.
Thermostability of Alpha Amanitin in Water and Methanol
ABSTRACT
Alpha amanitin mostly found toxin in Amanita phalloides mushroom is responsible for toxicity. In this study, the chemical stability of the alpha amanitin
in water and methanol at different temperatures was investigated. Alpha amanitin was purified by the method mentioned earlier from Amanita phalloides
extract, and compared to the standard. Obtained toxin was dissolved in distilled water and methanol, and separated into 42 vials. Vials divided into 7
groups randomly. The stability of the toxin was measured at room temperature
(25 °C), in the freezer (-20 °C), refrigerated (4 °C) and boiling (only water) (98
°C) using analytical HPLC system. In this method, 4.6 x50mm reverse phase C18
column, UV detector at a wavelength of 303nm, 1 mL/min flow rate of mobile
phase (acetonitrile ammonium acetate + methanol + 80 +10 +10) were used.
The initial amount of toxin was taken as100%, and toxin ratio was calculated
according to the time, reduction in the amount of toxin. The remaining toxin
level was only 5% after 6 hours in boiled water. The remaining toxin level was
86%, and 96% after 6 mounts in water, and methanol respectively at room temperature. The remaining toxin level was 91%, and 97% after 6 mounts in water,
and methanol respectively at 4 °C. The remaining toxin level was 76%, and 97%
after 6 mounts in water, and methanol respectively at -20 °C. Almost all of the
toxin with boiling 6 hours changed to another chemical structure, but this does
not imply toxicity completely disappeared. The most stability in the water was
measured at 4 °C. However, the most stability in the methanol was measured
at all temperatures. The chemical degradation does not mean loss of toxicity.
To clarify it needs further invesitagation.
Key words: Amanita phalloides, alpha amanitin, thermostability, HPLC
ÖZET
Correspondence (Yazışma Adresi):
Dr. Ertuğrul KAYA
Düzce Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Tıbbi
Farmakoloji Anabilim Dalı, Düzce
Tel: 0 380 5421100 (4171) Fax: 0 380
5421302
E-posta: [email protected]
European Journal of Basic Medical Science
Amanita phalloides mantarında en fazla bulunan ve toksisiteden esas sorumlu
olan toksin alfa amanitindir. Bu çalışmada, su ve metanol içindeki alfa amanitinin farklı sıcaklıklardaki kimyasal stabilitesinin araştırılması amaçlanmıştır.
Daha önce belirtilen yöntemle alfa amanitin Amanita phalloides ekstresinden saflaştırıldı ve standartla karşılaştırıldı. Elde edilen toksin saf suda ve
metanolde çözülerek 42 ayrı viyale alındı. Viyaller rastgele olarak 7 gruba
ayrıldı. Oda sıcaklığında (25 °C), dondurucuda (-20 °C), buzdolabında (4 °C)
ve kaynatılarak (sadece suda) (98 °C) toksinin stabilitesi ölçüldü. Ölçümler
analitik HPLC sisteminde yapıldı. Bu yöntemde 4,6x50mm ters faz C18 kolon, 303nm dalga boyunda UV dedektör, 1 mL/dakika akış hızında mobil faz
(amonyum asetat+metanol+asetonitril 80+10+10) kullanıldı. Başlangıçtaki tok-
Alfa Amanitinin Su ve Metanoldeki Termostabilitesi
sin miktarı %100 olarak alınıp zamana göre toksin miktarındaki
azalma oranı hesaplandı. Su kaynatıldığında toplam 6 saat
içinde toksin düzeyi başlangıçtakinin sadece %5’i kadar kaldı.
Oda ısısında bekletilen solüsyonlardaki toksin düzeyi 6 ay sonunda su içinde başlangıçtakinin %86’sına, metanol içinde
%96’sına indi. Buzdolabında bekletilen su içindeki toksin
düzeyleri başlangıçtakinin %91’ine, metanolde ise %97’sine
indi. Dondurucuda saklanan solüsyonlardaki toksin yüzdesi su
içinde başlangıçtakinin %76’sına, metanol içinde ise %97’sine
indi. Kaynatma ile toksinin tamamına yakını 6. saatte başka bir
kimyasal yapıya dönmüştür, ancak bu durum toksisitenin tamamen kaybolduğu anlamını taşımamaktadır. 6 aylık izlemede
en iyi stabilite su içinde buzdolabında saklama ile alınmıştır.
Metanol içinde ise tüm yöntemlerde birbirine yakın ve yüksek olarak bulunmuştur. Tüm ısılarda, kimyasal yapıdaki bozulma toksisitenin kaybolduğu anlamına gelmez, bu başka bir
araştırma konusudur.
Anahtar kelimeler: Amanita phalloides, alfa amanitin, termostabilite, HPLC
GİRİŞ
Amanita phalloides isimli şapkalı mantar türü, ölümle
sonuçlanan mantar zehirlenmelerinin en az %95’inden sorumlu tutulmaktadır (1). Zehirli başka mantarlar
olmasına rağmen, özellikle yaygın olarak yetişmesi ve
toksinlerinin gravimetrik etki gücünün yüksek olması
nedeniyle bu türe ait ölümcül mantar zehirlenmesi
vakaları diğer türlere nazaran sık görülmektedir (2).
Mantar içinde amatoksinler ve fallotoksinler ismi verilen
2 grup toksin tanımlanmıştır. Fallotoksinler 7 aminoasidin
dairesel olarak bağlanmasıyla oluşan bir yapıya sahiptirler (3). Amatoksinler ise 8 aminoasidin dairesel olarak
bağlanması sonucu oluşan peptit yapısına sahiptirler (4).
Amatoksinler içinde ilk olarak tanımlananı alfa amanitindir ve bu mantarın toksisitesinden asıl sorumlu tutulan
toksin olarak tanımlanmıştır (5). Bu nedenle de Amanita
phalloides toksinlerinden en fazla araştırılanı olmuştur.
Daha sonraları beta amanitin, gama amanitin, epsilon
amanitin, amanullin, amanullik asit, amaninamid gibi
bazı diğer toksinler de tanımlanmıştır (6). Alfa amanitinin
toksik etki mekanizması detaylı olarak aydınlatılmıştır.
Hücrelerde protein sentezinin ilk basamağı transkripsiyondur ve bu basamağı RNA polimeraz enzimi gerçekleştirir.
Bu enzimin 3 türü tanımlanmıştır. Ökaryotik hücrelerde
RNA polimeraz 2 enzimi bu görevi gerçekleştirir. Alfa
amanitin bu enzimin spesifik inhibitörüdür (7,8). Ancak
bakterilerde bu enzimin yerine görev yapan RNA polimeraz 1’i inhibe etmediğinden alfa amanitin antibakteriyel
etkinlik göstermez (9), sadece ökaryot hücrelerde protein sentezini durdurur (10). Protein sentezi hücrelerde
birçok hayati fonksiyonun temelini oluşturduğundan, alfa
107
amanitin toksisitesi sonucu hücreler bir süre sonra ölür
(11). Hücre içinde daha önceden sentezlenmiş bir miktar protein olduğundan, hücre hemen ölmez, buna bağlı
olarak zehirlenme durumunda ölüm hemen gerçekleşmez
(12-14). Alfa amanitin toksik etkisini birçok ökaryot
hücresinde göstermesine rağmen (15,16) zehirlenme
durumunda toksinin birçoğu karaciğere geçtiğinden
(17,18) diğer hücrelerde pek toksik etkiye rastlanmaz,
asıl toksisite hepatositlerde görülür (19). Zehirlenme
vakalarında sekel kalmaz, karaciğer hücrelerinin tamamı
ölmezse rejenerasyon sonucu tam iyileşme olur. Eğer
karaciğerde yaygın hasar gelişirse hepatik yetmezlik sonucu ölüm görülür. Zehirlenen hastada hepatik yetmezlik gelişmişse acil olarak karaciğer transplantasyonu
gereklidir, ancak bu tedavi gerçekleştirilemezse hasta
genelde kaybedilir (20). Kültür mantarlarının üretiminin
artması, medyada zehirlenme vakalarının duyulması gibi
bazı nedenlerle günümüzde mantar zehirlenmesi vakaları
azalmaktadır. Tedavi imkanlarının artması nedeniyle de
ölüm vakaları oldukça azalmıştır (21). Günümüzde protein sentezinin durdurulması gereken birçok araştırmada
alfa amanitin kullanılmaktadır (22,23). Bazı hücre kültürü çalışmalarında da kullanıldığı görülmektedir. Bu
amaçlarla ticari olarak >%90 saflıkta 1 mg viyallerde
pazarlanmaktadır. Alfa amanitin ve beta amanitin için
yüksek saflıkta (>%99) elde etme yöntemi tarafımızdan
tanımlanmıştır (24,25). Amanita phalloides toksinlerinin
mantarın pişirilmesiyle toksisitelerini kaybetmediği bi
linmektedir. Zehirlenme vakalarının neredeyse tamamı
pişirilmiş mantarların yenmesiyle olmaktadır (26). Ayrıca
dondurulmuş ve salamura yapılmış mantarların daha
sonra yenmesiyle de zehirlenme vakaları bildirilmiştir
(27). Bu vakalar düşünüldüğünde, mantar toksinlerinin
düşük ve yüksek sıcaklıklarda toksisitesini kaybetmediği
Kaynayan Sudaki (98 C) Alfa Amanitin Stabilitesi
100
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
0
10dk
20dk
30dk
1 st
2 st
3s t
6 st
Şekil 1.Kaynayan su (98 ±1 oC) içinde alfa amanitin stabilitesi.
Eur J Basic Med Sci 2012;2(4):106-111
Kaya ve ark.
Su İçindeki Alfa Amanitin Stabilitesi
100
95
99
90
Toksin Oranı
Toksin Oranı
Metanol İçindeki Alfa Amanitin Stabilitesi
100
85
80
75
98
97
96
70
0
1 st
2 st 18 st 1 gün 2 gün 3 gün 4 gün 5 gün 6 gün 1 hft 2 hft 3 hft 1 ay
Oda Sıcaklığı (25 C)
Buzdolabı (4 C)
2 ay
3 ay
4 ay
5 ay
6 ay
Dondurucu (-20 C)
95
0 dak
1 st
2 st
3 st
12 st
Oda Sıcaklığı (25 C)
1 gün 2 gün 3 gün 4 gün 5 gün 6 gün
1 hft
Buzdolabı (4 C)
2 hft
3 hft
1 ay
2 ay
3 ay
4 ay
5 ay
6 ay
Dondurucu (-20 C)
Şekil 2. Su içindeki alfa amanitinin oda ısısında (+25 ±5 oC
mavi), buzdolabında (+4 ±2 oC pembe) ve dondurucudaki (-20
±2 oC yeşil) stabilite grafiği.
Şekil 3. Metanol içindeki alfa amanitinin oda ısısında (+25 ±5
o
C mavi), buzdolabında (+4 ±2 oC pembe) ve dondurucudaki
(-20 ±2 oC yeşil) stabilite grafiği.
anlaşılmaktadır. Ancak farklı ısı ortamlarında toksinlerin
yapısının değişip değişmediği bilinmemektedir. Ayrıca
özellikle moleküler çalışmalarda toksin miktarının değişim
oranı çok önemlidir. Literatür taraması yapıldığında,
alfa amanitin için detaylı bir termostabilite çalışması
yapılmadığı görülmektedir. Bu çalışmada su ve metanol
içinde çözülmüş alfa amanitinin farklı sıcaklıklardaki stabilitesi altı ay süreyle test edilmiştir.
kaynatılarak stabilite testi yapılamamıştır. Degazer,
0,05 mL/dakika hassasiyetli pompa, bilgi işlem ünitesi,
C18 ODS 5 µm partikül 250x4,6 mm analitik kolon ve UV
dedektör kullanılarak analitik HPLC sisteminde ölçümler
gerçekleştirilmiştir. Mobil faz akış hızı 1 mL/dakika izokratik olarak kullanılmıştır. Mobil faz olarak amonyum
asetat (50 mM, pH 5,5 asetik asit), asetonitril, metanol (80:10:10, v/v/v) kullanılmıştır (28). Öncelikle alfa
amanitin standardı 100ug/mL bu sisteme uygulanmış ve
tutulma zamanı kaydedilmiştir. Analitik HPLC sisteminde
alfa amanitin standardı için 6 noktalı (her biri 3 defa
tekrarlı) kalibrasyon eğrisi oluşturulmuştur. Kalibrasyon
eğrisinin denklemine, analizlerde elde edilen pik
alanları uygulanarak madde miktarı ölçümü yapılmıştır.
Her grupta bulunan altı numunen ölçümü sonucu elde
edilen pik alanlarının ortalaması hesaplanmış, ilk elde
edilen sonuç %100 olarak belirlenmiş, daha sonraki
ortalamaların ilk ortalamaya oranlarına göre sonuçlar %
oranı olarak verilmiştir. Ayrıca istatistik metod kullanmaya gerek duyulmamıştır.
GEREÇ ve YÖNTEM
Alfa amanitin, Amanita phalloides mantarından daha
önceden tanımladığımız metodla saflaştırılarak >%99
saflıkta kullanılmıştır (24,25). Bu yöntemde özetle
mantarlar toplanmış, mikroskopik ve makroskopik özelliklerine göre sınflandırması yapılmış, %50 metanolde
ekstrakte edilmiş ve evaporasyonla kuru ekstrakt elde
edilmiştir. Elde edilen ekstrakt preparatif HPLC yönteminde 2 defa saflaştırılarak alfa amanitin standardı
ile karşılaştırma sonrasında yüksek saflıkta alfa amanitin elde edilmiştir. Elde edilen alfa amanitinin miktar
analizi analitik HPLC sisteminde yapılmıştır. Alfa amanitin standardı Sigma-Aldrich (ABD) firmasından elde
edilmiştir. Tüm solüsyonlar analitik grade kullanılmıştır.
Alfa amanitin, stok solüsyonları hazırlamak için 100 mL
bidistile su ve 100 mL saf metanol içinde 10ug/ml konsantrasyonda çözülmüştür. Tüm çözelti kaplarının kapağı
kapalı tutulmuştur. Dondurucu (-20 ±2 oC), soğutucu (4
±2 oC), oda ısısı (25 ±5 oC) olmak üzere hem su hem de
metanol için gruplar yapılmış, her grupta n sayısı 6 olarak
belirlenmiştir. Ayrıca su için kaynama (98 ±1 oC) grubu
yapılmış, toplamda deneyde 7 grup oluşturulmuştur.
Toplam 6 aylık stabilite çalışması yapılmıştır. Kaynama
grubunda 6 saat analiz yapılmıştır. Metanol kaynatıldığı
durumda çok hızlı buharlaştığından geri yoğunlaştırma
işlemi yetersiz kalmıştır ve bu nedenle metanol içinde
Eur J Basic Med Sci 2012;2(4):106-111
BULGULAR
Su içinde çözülerek kaynatılan gruptaki toksin düzeylerini gösteren grafik Şekil 1’de verilmiştir. Bu grupta
özellikle 30 dakikadan sonra hızlı bir düşüş yaşanmış
ve 6 saat sonunda kalan madde miktarı %5 olmuştur. Su
içinde diğer sıcaklıklarda toksin stabilitesi grafikleri Şekil
2’de verilmiştir. Oda sıcaklığında özellikle 2. saatte keskin düşüş görülmekte olup, 6 ay sonunda madde miktarı
başlangıçtakinin %86’sı olarak kalmıştır. Buzdolabında su
içinde bekletilen alfa amanitin miktarı altı ay sonunda
başlangıçtakinin %91’i olarak kalmıştır. Dondurucuda
su içinde saklanan alfa amanitin miktarları özellikle
2. saatten sonra keskin düşmeye başlamakla birlikte,
altı ay sonunda %76 oranında toksin kaldığı görülmek-
108
Alfa Amanitinin Su ve Metanoldeki Termostabilitesi
tedir. Metanol içinde çözülerek takip edilen alfa amanitin oranları Şekil 3’te verilmiştir. Buzdolabında ve
dondurucuda metanoldeki toksin oranları 6 ay sonunda başlangıçtakinin %97’si, oda sıcaklığında ise %96’sı
oranında kalmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ
Bu araştırmada, Amanita phalloides mantarının toksini olan alfa amanitinin, farklı sıcaklıklarda su ve
metanol içindeki kimyasal stabilitesi altı ay boyunca
belli aralıklarla izlenerek ölçülmüştür. Çalışmamızda
kaynatılan su içinde bulunan alfa amanitin miktarı
6 saat içinde başlangıçtakinin %5’ine inmiştir. HPLC
kromatogramında alfa amanitin piki azalırken yeni bir
pik belirmiştir ve zamanla yeni pik yükselmiştir ve alanı
artmıştır. Bu durum alfa amanitinin yeni bir yapıya
dönüştüğünü göstermektedir. Su içinde kaynatılarak
yapılan çalışmalarda bu durumda dikkat edilmelidir.
Özellikle moleküler çalışmalarda bu durum çok önemlidir. Çünkü alfa amanitinin ısıda bozulmadığı kabul
edildiğinden araştırmacılar çalışmalarında ısı kullanmaktan çekinmemektedirler. Araştırmamız molekül
yapısında değişiklik olduğunu doğrulasa da, toksisite
hakkında bir fikir vermemektedir. İnsanlarda görülen
Amanita phalloides mantar zehirlenmelerinin neredeyse
tamamında mantar pişirilerek yenmektedir (29).
Elimizde tam veri olmamakla birlikte, neredeyse yenilen
tüm mantarların 30-60 dakika arasında pişirildiği bilinmektedir. Mantarlar yaş olarak toplanıp pişirildiğinden,
aslında su içinde pişirilmiş olmaktadır. Çalışmamızda
30-60 dakika arasında alfa amanitin miktarı %30-40
arasındadır. Mantar içeriğindeki toksin miktarı ve bu
toksinin gravimetrik etki potansiyeli düşünüldüğünde,
kaynatma sonrası kalan %30-40 toksin miktarının da
zehirlenmeye neden olabileceği düşünülebilir. Aslında
belki de uzun süre (en az 3 saat) su içinde haşlanma
durumunda mantardaki alfa amanitin düzeyinin %10’un
altına inmesi mümkün görünmektedir. Ancak yeni oluşan
molekülün toksisitesi hakkında çalışma yapılması gerekmektedir. Su içinde moleküllerin kaynatılması durumunda hidroksillenme reaksiyonunun gerçekleştiği
bilinmektedir. Alfa amanitin molekül yapısında hidroksillenmeye müsait atomlar bulunmaktadır. Su
içinde kaynatma durumunda alfa amanitin molekülünün
hidroksillendiği ve başka bir molekül yapısına dönüştüğü
varsayımı araştırmamızın çıkarımı olarak önemlidir.
Mantarın pişirilmesi sırasında suyunu kaybetmesi ve
109
yağ ısısı ile 100 C den daha yüksek sıcaklıklara çıkılması
mümkündür. Bu durumda toksin stabilitesi hakkında
bilgi bulunmamaktadır. Bazı hayvanların mantarı doğada
yiyerek zehirlenmesi (30), insanların ise pişirerek yeme
sonrası zehirlenmesi, pişirme sırasında uygulanan ısı
nedeniyle oluşan molekül değişikliklerinin toksisiteyi
engellemediğini çağrıştırmaktadır.
Alfa amanitinin su içinde buzdolabındaki stabilitesi 6
ay sonunda oldukça iyi görünmektedir. 1 haftaya kadar
%95 dolaylarında devam edip, 6 ay sonunda %90 üzerinde kalmaktadır. Toksinin eksilen kısmı için belirgin bir
pik belirmemiştir, bu durum toksinin eksilen kısmının
bozulduğunu çağrıştırmaktadır. Bu durum, eğer alfa amanitinin su içinde saklanması gerekiyorsa buzdolabında
saklanmasının uygun olduğunu göstermektedir. Aynı zamanda, mantarı topladıktan sonra buzdolabında saklamakla toksisitenin çok az eksildiği anlamını taşımaktadır.
Buzdolabında saklanan Amanita phalloides mantarlarının
yenmesiyle de ciddi zehirlenmeler olabileceği bilinmelidir. Oda ısısında su içinde alfa amanitin stabilitesi 1
güne kadar %95, 1 haftaya kadar %90, 6 ay sonunda
%85 dolaylarında görünmektedir. Araştırmalar sırasında
alfa amanitin çözeltisi oda ısısında kalmaktadır. Bu durumda özellikle 1 güne kadar oda ısısında saklamanın
uygun olabileceği anlaşılmaktadır. Ayrıca mantarın
toplandıktan sonra oda ısısında bekletildiğinde de toksisitesini kaybetmediği anlaşılmaktadır. Dondurucuda
birçok molekül yapısında değişiklik olmaksızın saklanabilmektedir. Alfa amanitinin su içinde dondurularak
saklanması durumunda 1. günde %80, 1 hafta sonunda
ise %75 düzeyine inmekte ve kromatogramda başka bir
pik belirmektedir. Bu durum, dondurulduğunda alfa
amanitinin molekül yapısında değişiklik olduğunu göstermektedir. Ancak yeni oluşan molekülün toksisitesi
hakkında bilgi bulunamamaktadır. Daha önce bildirilmiş
olan bir zehirlenme vakasında, dondurularak 6 ay kadar bekletilmiş olan Amanita phalloides mantarı yiyen
bir yaşlı hasta ölmüştür (31). Bu duruma kalan toksin miktarının neden olabileceği düşünülebilir. Ancak
yeni molekülün de toksisiteye katkısının olabileceği
düşünülebilir. Dondurup çözme işleminin de molekülün bozulmasına neden olduğu öngörülebilir. Özellikle
araştırmalarda kullanımı sırasında eğer alfa amanitinin su içinde çözünerek bekletilmesi gerekiyorsa,
3 güne kadar hem oda ısısında, hem de buzdolabında
saklanmasının uygun olduğu anlaşılmaktadır. Daha uzun
süre bekletmek gerektiğinde buzdolabında 6 aya kadar
saklanma durumunda stabilitenin oldukça iyi olduğu
Eur J Basic Med Sci 2012;2(4):106-111
Kaya ve ark.
anlaşılmaktadır. Dondurucuda ise saklanmasının uygun olmadığı anlaşılmaktadır. Metanol oldukça iyi bir
organik çözücüdür ve birçok molekülü çözdüğünden
araştırmalarda sıklıkla kullanılmaktadır. Alfa amanitin
metanolde çözünmektedir ve birçok araştırmada metanol
içinde çözünerek kullanılmaktadır. Metanol içinde alfa
amanitinin 2 gün sonunda tüm ısılarda %98 dolaylarında
stabilite gösterdiği görülmektedir. 6 ay sonunda tüm
ısılarda %96 üzerinde stabilite göstermesi, alfa amanitin
için metanolün çok iyi bir bekletme çözücüsü olduğunu
göstermektedir. Araştırmalarda mümkünse alfa amanitin
metanol içinde çözülerek bekletilmelidir.
Acknowledgment:
Bu çalışma için herhangi bir kurumdan mali bir destek
alınmamıştır.
KAYNAKLAR
1218-22.
11. Kröncke KD, Fricker G, Meier PJ, Gerok W, Wieland T, Kurz
G. Journal Article alpha-Amanitin uptake into hepatocytes. Identification of hepatic membrane transport systems used by amatoxins. Journal of Biological Chemistry
1986; 261(27):12562-7.
12. Yamaura Y. Mushroom poisoning in Japan--recent trends
and future considerations. Shokuhin Eiseigaku Zasshi.
2010;51(6):319-24.
13. Ward J, Kapadia K, Brush E, Salhanick SD. Amatoxin poisoning: case reports and review of current therapies. J
Emerg Med 2013;44(1):116-21.
14. Lima AD, Costa Fortes R, Carvalho Garbi Novaes MR,
Percário S. Poisonous mushrooms: a review of the most
common intoxications. Nutr Hosp. 2012;27(2):402-8.
15. Gong XQ, Nedialkov YA, Burton ZF. Alpha-amanitin blocks
translocation by human RNA polymerase II. J Biol Chem.
2004; 25,279(26):27422-7.
16. Christians FC, Hanawalt PC. Inhibition of transcription
and strand-specific DNA repair by alpha-amanitin in
Chinese hamster ovary cells. Mutat Res. 1992;274(2):93101.
1.
Vetter J. Toxins
1998;36:13-24.
Toxicon.
17. Faulstich H, Talas A, Wellhöner HH. Toxicokinetics of labeled amatoxins in the dog. Arch Toxicol 1985; 56:190-4.
2.
McPartland JM, Vilgalys RJ, Cubeta MA. Mushroom poisoning. Am Fam Physician. 1997; 55(5):1797-800, 1805-9,
1811-2.
3.
Kaya E, Karahan S, Hancı M, Yaykaşlı KO, Sarıtaş A, Bayram
R, Yılmaz İ, Arslan SO. Düzce yöresinde yetişen Amanita
Phalloides mantarındaki Alfa Amanitin düzeyinin HPLC
Yöntemiyle Ölçümü. Düzce Tıp Dergisi 2012; 14(2):15-7.
18. Thiel C, Thiel K, Klingert W, Diewold A, Scheuermann
K, Hawerkamp E, Lauber J, Scheppach J, Morgalla MH,
Königsrainer A, Schenk M. The enterohepatic circulation
of amanitin: kinetics and therapeutical implications.
Toxicol Lett 2011; 10,203(2):142-6.
of Amanita
phalloides.
19. Cao M, Yan L, Nie YY, Yang ZR, Zhao. Toxicity of alphaamanitin on mice in vivo. J. Sichuan Da Xue Xue Bao Yi
Xue Ban. 2009;40(5):901-4.
4.
Faulstich H, Bloching M, Zobeley S, Wieland T.
Conformation and toxicity of amanitins. Experientia.
1973; 15;29(10):1230-2.
20. Rosenthal P. Auxiliary liver transplantation for Amanita
phalloides poisoning. J Pediatr Gastroenterol Nutr
2012;54(3):438.
5.
Wieland T. Structure and mode of action the Amatoxins.
Naturwissenschaften 1972; 59(6):225-31.
21. Karlson-Stiber C, Persson H. Cytotoxic fungi--an overview. Toxicon. 2003; 15,42(4):339-49.
6.
Wieland T, Faulstich H. Amatoxins, phallotoxins, phallolysin, and antamanide: the biologically active components
of poisonous Amanita mushrooms, CRC Crit Rev Biochem
1978; 5(3): 185-260.
22. Tata JR, Hamilton MJO, Shields D. Effects of -amanitin a
in vivo on RNA polymerase and nuclear RNA synthesis. Nat
New Biol 1972; 238:161–4.
7.
Wieland T, Götzendörfer C, Zanotti G, Vaisius AC. The effect of the chemical nature of the side chains of amatoxins in the inhibition of eukaryotic RNA polymerase B. Eur
J Biochem, 1981; 117(1): 161-4.
23. Magdalan J, Ostrowska A, Piotrowska A, Izykowska I,
Nowak M, Gomułkiewicz A, Podhorska-Okołów M, Szelag
A, Dziegiel P. Alpha-Amanitin induced apoptosis in primary cultured dog hepatocytes. Folia Histochem Cytobiol
2010; 1,48(1):58-62.
8.
Buku A, Campadelli-Fiume G, Fiume L, Wieland T.
Inhibitory effect of naturally occurring and chemically
modified amatoxins on RNA polymerase of rat liver nuclei, FEBS Lett 1971; 12,14(1); 42-44.
24. Kaya E, Karahan S, Yaykaşlı KO, Bayram R, Sarıtaş
A. Purification of High Purity Alpha Amanitin Using
Preparative HPLC Method. Konuralp Med J 2012;4(3):3541.
9.
Bensaude O. Inhibiting eukaryotic transcription: Which
compound to choose? How to evaluate its activity?
Transcription 2011; 2(3):103-8.
25. Kaya E, Yaykaşlı KO, Karahan S, Bayram R, Saraıtaş A,
Yaykaşlı E: Yüksek Saflıkta Beta Amanitin Üretimi. Düzce
Tıp Dergisi, 2012; 14 (3) (Baskı aşamasında).
10. Bushnell DA, Cramer P, Kornberg RD. Structural basis of
transcription: alpha-amanitin-RNA polymerase II cocrystal at 2.8 A resolution. Proc Natl Acad Sci 2002; 5,99(3):
26. Bonnet MS, Basson PW. The toxicology of Amanita phalloides. Homeopathy 2002;91(4):249-54.
Eur J Basic Med Sci 2012;2(4):106-111
110
Alfa Amanitinin Su ve Metanoldeki Termostabilitesi
27. Işıloğlu M, Gücin F, Mat A. Kasım 1994’de İstanbul’da meydana gelen mantar zehirlenmeleri. Ekoloji Çevre Dergisi
1995;14:22-8.
28. Defendenti C, Bonacina E, Mauroni M, Gelosa L. Validation
of a high performance liquid chromatographic method for
alpha amanitin determination in urine. Forensic Sci Int
1998;92(1):59-68.
30. Mengs U, Trost W. Acute phalloidin poisoning in dogs. Arch
Toxicol 1981;48(1):61-7.
31. Himmelmann A, Mang G, Schnorf-Huber S. Lethal ingestion of stored Amanita phalloides mushrooms. Swiss Med
Wkly 2001; 20;131(41-42):616-7.
29. Broussard CN, Aggarwal A, Lacey SR, Post AB, Gramlich T,
Henderson JM, Younossi ZM. Mushroom poisoning--from
diarrhea to liver transplantation. Am J Gastroenterol
2001;96(11):3195-8.
111
Eur J Basic Med Sci 2012;2(4):106-111