HavaOkulu Havacılığın Buluşma Merkezi Oğuz Bektaş İstanbul 2008

Transkript

HavaOkulu
Havacılığın Buluşma Merkezi
Havacılık Tarihinde Savaş Uçakları
Oğuz Bektaş
İstanbul 2008
www.havaokulu.com
1.Türk Uçakları
Vecihi K-XVI
Vecih Gürkuş tarafınca 1933’de adı Nuri Bey olan Vecihi K-XVI kabin uçağı yapılmıştır
Vecihi K-XVI
N.D. 36 ve N.D. 38
Günüzümde Uluslarası İstanbul Yeşilköy Havalimanı Nuri Demirağ'ın çiftligiydi. Orada pistler,
hangarlar yaptırdı ve pilot yetiştirmek için uçuş okulu açtı. 150 yataklı öğrenci yurdu
yaptırdı.Burada 38 adet uçak yapıldı ve uçuruldu. Testleri tamamlandı. En son uçak N.D. 38 yolcu
uçağıydı.
THK-16
1926 yılında kurulan THK Uçak Fabrikası 1940 yılında II. Dünya Savaşı'dan kaçan Polonyalı
mühendislerin yardımıyla büyük bir ilerleme gösterir. THK tarafından tasarlanan ve üretilen uçak
ve planörler aynı zamanda Türk Hava Kuvvetleri tarafından da kullanılmaktaydı. Fabrikanın
tasarladığı 16 değişik uçak ve planör tasarımından biri de jet motorlu THK-16 olarak adlandırılan
Mehmetçik'ti. THK-16'ya hazırlanan projeler arasında 16'ncı sırada yer aldığı için bu isim
verilmiştir.
THK-16 Yüksek Mühendis Selahattin Belen başkanlığındaki ekip tarafından tasarlanmıştır. Türk
Hava Kuvvetleri'nin bünyesinde barındıran jetlerde görev alacak pilotların eğitiminde
kullanılacaktı. Uçağın gövdesi tamamen metalden oluşmaktaydı ve kokpit kısmında pilotlar tandem
yani önde öğrenci, arkada öğretmen pilot olacak şekilde tasarlanmıştı. Bunun yanı sıra öğrenci ve
öğretmen pilotun yan yana oturduğu bir model de tasarlanmıştır.
İlk jet savaş ve eğitim uçaklarında olduğu gibi motorlar kanatların altında yer alıyordu. Uçakta
Fransız Turbomeca firması tarafından üretilen Pimene jet motorları kullanılmaktaydı, ayrıca aynı
şirketin Palas tipi jet motoru da kullanılabilmekteydi.
THK'nın Ankara Gazi Çiftliği'ndeki Uçak ve Motor Fabrikası yeterli miktarda uçak siparişi
alamadığı için krize girmiş ve 5 Nisan 1952'de yapılan anlaşma ile 4 milyon lira karşılığında
MKE'ye satılmıştır. Fabrika Yavuz Kansu müdürlüğünde yeniden yapılandırılmıştır. MKE,
THK'nın geliştirdiği aralarında Model 3 olarak yeniden adlandırılan Mehmetçik'in de bulunduğu 6
ayrı modeli imal etme kararı aldı.
Aynı yıl ABD'nin Lockheed T-33 tipi jet eğitim uçaklarını Türk Hava Kuvvetleri'ne hibe etmesiyle
projenin uygulanmasından vazgeçildi. 1957 yılına gelindiğinde MKE'nin ürettiği uçaklar günün
teknolojisinden geri kaldığı için Türkiye'deki uçak üretimi tamamen durdurulmuştur. Fabrika daha
sonraları uçak üretimi yerine traktör ve çeşitli makina parçaları üretmeye devam etmiştir.
TEKNİK ÖZELLİKLERİ
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 2
Motor türü: 2 adet Turbomeca Pimene
Azami hız: 430 km/saat
Maksimum yükseklik: 12 bin metre
Menzil: 710 km
Boş ağırlık: 510 kilogram
Kalkış ağırlığı: 1.100 kg
Kanat açıklığı: 10 metre
Kanat alanı: 14 metre kare
Gövde uzunluğu: 7 metre
Yerden yükseklik: 1.8 metre
2.Amerikan Uçakları
A-1 Skyraider
A-1 Skyraider (The Douglas A-1 Skyraider ) Amerikan tek kişilik bombardıman uçağıdır. 1950,
1960'lar ve 1970'lerin ilk dönemlerine dek kullanılmıştır. Jet çağında başlayan yaşamı uzun bir süre
devam ederek uzay çağına dek sürmüştür.Havacılık camiasında çeşitli isimler verilmiştir. Bunlardan
bazıları; Spad (I. Dünya savaşında bir modelin ismiydi.); Able Dog (okunuş AD); the Destroyer;
Hobo (USAF 1st Air Commando/Special operations Squadron'un telsiz çağrı kodu); Firefly (602.
ACS/SOS); Zorro (22nd SOS); The Big Gun; Old Faithful; Old Miscellaneous; Fat Face
(AD-5/A-1E versiyonu); Guppy (AD-5W versiyonu); Q-Bird (AD-1Q/AD-5Q versiyonları); Flying
Dumptruck (A-1E); Sandy (Araştırma ve kurtarma amaçlı helikopter görevleri); Crazy Water
Buffalo (Güney Vietnamlıların ismi)A-1 en çok Kore ve Vietnam savaşlarında görev yapmıştır
Genel Özellikler
Mürettebat: Bir Uzunluk: 38 ft 10 in (11.84 m) Kanat açıklığı: 50 ft 0 in (15.25 m) Yükseklik: 15 ft
8 in (4.78 m) Kanat alanı: 400.31 ft² (37.19 m²) Boş ağırlık: 11,970 lb (5,430 kg) Yüklü ağırlık:
13,925 lb as scout; 18,030 lb as bomber (6,315 kg as scout; 8,180 kg as bomber) Max kalkış
ağırlığı: 25,000 lb (11,340 kg) Güç: 1× Wright R-3350-26WA radial motor, 2,700 hp (2,000 kW)
Performans
Maksimum hız: 320 mph (280 knots, 520 km/h) Yer hızı: 295 mph (256 knots, 475 km/h) Menzil:
1,315 mi (1,142 nm, 2,115 km) Servis süresi: 28,500 ft (8,660 m) Tırmanma hızı: ft/min (m/s)
Kanat yükü: 45 lb/ft² (220 kg/m²) Güç/kütle: 0.15 hp/lb (250 W/kg)
Silahlar
Silah: 4 × 20 mm (0.787 in) top Diğer: 8,000 lb (3,600 kg)' ye kadar 15 dış noktaya bomba
bağlantısı, torpedolar, mayın imha, güdümsüz roketler, mühimmat
A-10 Thunderbolt II
A-10 Thunderbolt II, kara birliklerine yakın hava desteği sağlama görevi için özelolarak geliştirilen
ilk hava platformudur. ABD'li Fairchild Republic firması tarafından üretilen A-10 Thunderbolt II,
düşük irtifa ve düşük hızda manevra yapabilen, isabetli silah sevk yeteneği olan basit ve etkili, her
türlü yer hedefine özellikle de tank ve zırhlı araçlara saldırabilen iki motorlu bir jet uçağıdır. Soğuk
Savaş döneminde alçak uçuşla Sovyet tank ve zırhlılarını imha etmek üzere tasarlanmıştır. "Tank
Katili" olarak anılır. Savaş alanı üzerinde 300 m altındaki irtifalara inip büyük kanat alanı
sayesinde düşük hızlarda yerdeki düşman unsurlarını ateş altına alabilir. Kısa ve ham pistlerden
iniş-kalkış yapabilmesi Thunderbolt'a cepheye yakın alanlardan harekat olanağı sağlar. Oldukça
dayanıklı bir uçaktır, bu da ona geniş bir kombat yarıçapı ve savaş alanında uzun süre kalabilme
yeteneği vermektedir. Sistem ve zırhı sayesinde hayatta kalma olasılığı yüksektir. Hasara karşın
pilotun uçağı üsse geri döndürebilecek şekildeki dizaynı ve görev yükü-menzili uçağın dikkat
çeken unsurlarıdır. Pilot kabininin etrafı 3.8 cm kalınlığında titanyum zırh ile kaplıdır. Uçağın
tümü zırhlı değildir, zırh sadece kokpite ve yakıt deposuna uygulanmıştır. Uçağın dizaynında
performanstan çok alçak irtifa (300 m) seyirlerinde yerden açılacak ateşe karşın hedefin imhası ve
üsse dönme esas alınmıştır. Bu özellikleri kullanıcı pilotların uçağa güven duymasına ve hedefe
giderken konsantrasyonunun korunmasını sağlar.
Teknik Özellikler
Boyut Doneleri
Uzunluk : 16.26 m (53.33 ft)
Kanat Genişliği : 17.53 m (57.50 ft)
Yükseklik : 4.47 m (14.67 ft)
Kanat alanı: 47.02 m2 (506 ft2)
Ağırlık Doneleri
Boş Ağırlık : 9.183 kg (20.246 lb)
Azami Kalkış Ağırlığı : 23.585 kg (52.000 lb)
Yakıt Kapasitesi : Dahili : 4.885 kg (10.700 lb), Harici : 3 x 600 galon (2.270 lt) yakıt tankı
Azami Faydalı Yük : 7.260 kg (16.000 lb)
Güç Kaynağı
Motor : 2 x General Electric TF-34-GE-100 turbofan
Motor Gücü : 2 x 9.565 lbf (40.32 kN)
Performans
Azami Hız : 705 km/s (440 mph) (Deniz seviyesinde)
Seyrüsefer Hızı : 555 km/s (345 mph) (Deniz seviyesinde)
Servis Tavanı : 41.200 ft (12.550 m)
Tırmanma Hızı : 6.000 ft (1.800 m) / dakika
Menzil : Azami yakıt ile 3.950 km (2.130 nm),Tipik yükleme ile 2.000 km (1.080 nm)
G Limiti : + 5.5
Silah Donanımı
GAU-8 Avenger makinalı top Tam mühimmati yükü ile A-10 Thunderbolt II
Top
1 x 30 mm GAU-8/A Gatling (7 namlu, 1.350 mermi)
Havadan Havaya Muharebe Füzeleri
AIM-9L Sidewinder (Sadece OA-10 versiyonunda)
Havadan Karaya Taaruz Füzeleri
AGM-65B/D/G Maverick
Bombalar
GBU-10 Paveway II, GBU-12 Paveway II,GBU-16 Paveway II, GBU-24 Paveway III Lazer
güdümlü bombalar
Mk-20 Rockeye, BLU-1, BLU-27/B Rockeye II, BL-755,CBU-52/58/71/87/89/97 Demet bombaları
Mk-82/83/84 Genel maksat bombaları
Mk-77 Yangın bombası (Napalm)
JDAM (A-10C)
CBU-105 WCMD (A-10C)
LAU-68 Hydra 70 mm (2.76 inç) ve 127 mm (5.0 inç) Roket podları
Elektronik Muharebe Destek Donanımları
ALQ-131 ECM podu
LITENING AT/Sniper XR hedefleme podları (A-10C)
A-6 Intruder
Uçak gemilerinden faaliyet göstermek üzere planlanmış iki turbojet motorlu, iki mürettebatlı, her
hava şartında faaliyet gösterir orta menzilli taarruz uçağı. Alçak irtifada iken küçük hedefleri tespit
için entegre taarruz/seyrüsefer sistemi vardır ve nükleer ve/veya konvansiyonel çok çeşitli silah ve
gelişmiş havadan karaya füze sistemleri taşıyabilir. A-6 da denir. Havada yakıt ikmali için tanker
tipine KA-6 denir. Elektronik karşı tedbirler tipi EA-6A diye adlandırılır.
AC-130 Gunship
AC-130 Gunship, C-130 Hercules nakliye uçağının özel kuvvet birliklerine sıcak çatışma
bölgelerinde yakın hava desteği sağlaması için modifiye edilmiş halidir. Standart bir C-130
Hercules nakliye uçağından daha fazla motor gücü, tırmanma hızı ve menzile sahiptir. Alçak
uçuşlarda oldukça başarılı olan, yerleşim yerleri ve kırsal kesimde hedeflere nokta atışı yapabilen,
isabet gücü yüksek bir taarruz uçağıdır. Dakikada 610 metre tırmanabilen uçak her türlü pisti
kullanabilir. Uçakta 4 adet her biri 4.910 beygir gücünde Allison T56-A15 turboprop motorları
bulunur. Kurtarma operasyonlarında da kullanılabilen uçaklardan Amerikan ordusunda 8 adet H ve
13 adet U modelli AC-130 bulunmaktadır
Uçağın ilk üretilen versiyonu A modelidir. 13 Ağustos 1954'de ilk uçuşunu yapmıştır. 2 x 40 mm
top, 2 x 20 mm Vulcan ve 2 x 7.65 mm mini toptan oluşan bir silah yapısı vardır. Toplam 19 adet A
modeli modifiye edilmiştir. Vietnam'daki çatışmalarda 5 tanesi düşmüştür. 1995 sonunda tüm A
modelli uçaklar hizmet dışı bırakılmıştır. E modeli ilk uçuşunu 1974'te yapmıştır. A modelindeki 40
mm'lik bir top, 105 mm'lik anti-tank obüsü ile değiştirilmiş ve 7.65'likler kaldırılmıştır. Tüm E
modeli AC-130'lar revizyona girerek H modeline yükseltilmişlerdir. H modeli motor ve diğer başka
revizyonlarla E modellerinin modernize edilmiş halidir. Toplam 11 tane H modelli AC-130
üretilmiş ve 3 tanesi düşmüştür. H modeli 14 personel kapasitelidir. AC-130U, 3. nesildir ve en son
teknolojileri içermektedir. 20 Aralık 1990'da ilk uçuşunu yapmıştır. AC-130H'nin taşıyabildiği
cephanenin iki katını taşıyabilir. Eşzamanlı olarak iki farklı hedefe saldırabilir. Personel koruması
için U modelinde Spectra seramik zırh kullanılır. 1 adet hareketli 25 mm top ve hedef tespiti için
elektro-optik tarayıcı H modelindeki 2 adet sabit 20 mm topların yerini aldı. 25 mm top tam
otomatik olduğu için personel gerektirmez, bu yüzden 13 personel taşır. Uçak içi yangına karşı
dahili yangın söndürme sistemi mevcuttur. Uçakta bulunan GPS, INS, APQ-180 dijital atış kontrol
sistemi ve ALLTV (Alçak irtifa TV sistemi) her hava şartında gece ve gündüz, seyir ve atış imkanı
vermektedir. Aynı sistemin bir başka modeli F-15E Strike Eagle uçaklarında kullanılır. SAR
(Sentetik radar) ile hedef tespit ve kilitlenme yeteneği artmıştır. Böylece hata payı azaltılmış, tek
atış-tek vuruş yeteneğine sahip olunmuştur. Hedef tespit edilir, tanımlanır ve elverişli silah
kilitlenir. Kokpitte bulunan pilot veya sistem subayı da silahı ateşler. Öz savunma sistemleri U
modeli ile geliştirilmiştir. AN/AAQ-24 "DIRCM" sistemi sayesinde uçağa kilitlenen ısı güdümlü
füzeleri tespit edip uçağa yaklaşmadan güdüm sistemine IR ışını yansıtarak füzenin körleşmesini ve
hedefini şaşırması sağlanmaktadır. U versiyonundan 13 adet üretilmiştir ve hepsi aktif durumdadır.
Silah Sistemleri
AC-130'da tüm silahlar uçağın sol kısmında bulunmaktadır. ABD Hava Kuvvetleri envanterinde en
büyük silah çap ve kalibreye sahip uçaktır. 1 adet 105 mm'lik M101 Haubica hafif obüs uçağın en
ağır silahıdır. Obüsün geri tepme sistemi bulunmaktadır. Etkili menzili 7.500 m'den fazla olan bu
obüs dakikada 6-10 mermi atabilir. H modelinde 2, U modelinde 1 adet bulunan 40 mm Bofors
L-70 topunun etkili menzili 4.500 m'dir ve dakikada 100 mermi atabilir. Uçakta da 256 adet 40 mm
mermisi taşınır. U modelinde 1 adet 25 mm GAU-25 topu bulunur ve dakikada 1800 mermi
atabilmektedir. 3.700 m'den atış yapabilen bu topun 3.000 adet de mermisi taşınır. H modelinde de
ilave olarak 2 adet 6 namlulu M61A1 Vulcan topu bulunmaktadır.
Saldırı Taktiği
AC-130'un klasik saldırı taktiği 3.000 m yükseklikten 300 km/s hızla hedef bölgeye yaklaşmak ve
saat yönünün tersine hedef üzerinde daireler çizmektir. Bu irtifa ve hız, etkili atış ve isabet içindir.
Tespit edilen hedefe lazer işaretleyicilerle nokta atışı yapılır. Hedefin etrafında daireler çizilmesi,
atış öncesi ve atış sonrası hedefin durumunu tespit ve hedefe farklı açılardan saldırı imkanı verir.
Radar kesiti ve boyutunun büyüklüğü nedeniyle genellikle gece harekatlarında kullanılmaktadır.
Kötü hava koşullarında da iyi sonuçlar elde edebilen bu uçak, gelişmiş radarı sayesinde yerdeki
hedeflerin dost mu, düşman mı olduğunu ayırt edebilmektedir.
AV-8 Harrier II
AV-8 Harrier II hakiki manada V/STOL uçaklarının içinden en çok tanınanıdır. İlk Harrier II uçuşu
1981 Sonbaharı’nda gerçekleştiğinde orijinal Hawker P.1127’nin ilk uçuşundan beri 21 yıl
geçmişti. P.1127’nin 1957 tasarımı bir Fransız motor konsepti üzerine yapılandırılmış ve
geliştirilmişti. Proje finansmanı İngiliz Bristol Engine Co. Ve ABD Hükümeti tarafından “Müşterek
Silah Geliştirme Programı” (MWDP) dahilinde karşılanmıştı.
Motor konfigurasyonu genelde belirlendikten ve gelişmeler yoluna girdikten sonra Hawket Aircraft
Ltd mühendisleri dikkatlerini bu motoru kullanacak bir V/STOL uçağı yapımına çevirdiler.
Hükümet ve askeriye desteği olmaksızın tek motorlu bir saldırı-keşif uçağı ürettiler. Motorun döner
egzostlarından başka reaksiyon kontrol sistemi V/STOL yeteneği için gerekli tek komplikasyon
olmuştur. İlk P.1127 1960 yazında fabrikadan çıktı. Bu arada RAF’ın alakası arttığından İngiliz
Hükümeti iki prototip sipariş etti. İlk uçuşu sonbaharda yapıldıktan sonra potensiyel NATO
ülkelerinin ve diğer ulusların artan alakaları karşısında geliştirmenin devamı için dört prototip daha
ısmarlandı.
60’lı yılların ortalarında artan alaka, Batı Almanya, İngiltere ve ABD’den oluşan bir trioya dönüştü.
Dokuz adet sipariş RAF notasyonları ile teslim edildi. Temelde aynı kalınmakla birlikte birçok
geliştirmeler yapıldı. ABD içinde de üçlü bir grup oluşmuştu (Ordu, USAF, Donanma).
RAF’ta hizmete girmeden önce Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri(USMC) uçağa saldırı görevleri
için çok ilgi duyup AV-8A rumuzu ile siparişi başlattılar. “Harrier”ler RAF ve USMC’de 70’li
yılların başlarında servise girdi. Bunu USMC için az sayıda, TAV-8A diye kodlandırılan iki kişilik
eğitim tipi izledi.
AV-8A’ların iyileştirilmesi ve AV-8B’lerde sistem geliştirmeleri yapılması sonucu AV-8C modeli
ortaya çıktı. İki deney uçağı yapıldı ve sınırlı sayıda değiştirme programa alındı.
Harrier'ler için öngörülen iyileştirme programı yeni motor, radar, “İleri Bakan İnfrarujlu
Radar” (FLIR), hareketli harita ve gece görme ekipmanı içermektedir
B-1 Lancer
B-1 Lancer, ABD Hava Kuvvetleri'nde serviste bulunan uzun menzilli stratejik bombardıman uçağı.
B-52 Stratofortress ve B-2 Spirit ile beraber ABD uzun menzilli bombardıman kuvvetinin
belkemiğini oluşturur
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Ana Fonksiyonu: Uzun Menzil, Çok Yönlü, Ağır Bombardıman
Üretici: Boeing, North America (önceleri Rockwell International, North American
Aircraft); Saldırı avionikleri: Boeing Military Airplane; Savunma avionikleri: EDO
Corporation
Motor: Dört General Electric F101-GE-102 turbofan ardyakıcılı motor
İtiş Gücü: Ardyakıcıyla beraber motor başı 13607 Kg.
Kanat Açıklığı: 137 feet (41.8 metre) Tam açık konumda, 79 feet (24.1 metre) tam kapalı
konumda (Hıza bağlı olarak kanat konum değiştirmektedir, bu iki ölçü arasındaki her
uzunluk bu nedenle mümkündür.)
Uzunluk: 146 feet (44.5 metre)
Yükseklik: 34 feet (10.4 metre)
Ağırlık: Yaklaşık 190,000 pound (86,183 kilogram)
Maksimum Kalkış Ağırlığı: 477,000 pound (216,634 kilogram)
Yakıt Kapasitesi: 265,274 pound (120,326 kilogram)
Yük: 75,000 pound ( 34,019 kilogram)
Hız: (Mach 1.2 deniz seviyesinde)
Menzil: Kıtalar arası
Tavan: 30,000 feet (9,144 metre)
Silahlar: 24 GBU-31 GPS-sevkli JDAM ( Mk-84 genel maksat ve BLU-109 koruganlara
karşı) ya da 24 Mk-84 2,000-pound genel maksat bombası; 8 Mk-85 deniz mayını; 84
Mk-82 500-pound genel maksat; 84 Mk-62 500-pound deniz mayını; 30 CBU-87, -89, -97
mayın mühimmatı; 30 CBU-103/104/105 WCMD, 24 AGM-158 JASSM ya da 12
AGM-154 JSOW.
Mürettebat: 4 (Uçak komutanı, copilot ve iki silah sistem subayı)
Maliyet: 283.1 milyon $
B-17 Flying Fortress
Boeing B-17 Flying Fortress (Uçan Kale), US Army Air Corps (USAAC) için II. Dünya Savaşı
öncesinde geliştirilmiş dört motorlu ağır bombardıman uçağı.
B-17'nin temel görevi Alman endüstriyel ve sivil hedeflerine karşı stratejik gündüz nokta
bombardımanıydı. Normandiya Çıkarması öncesinde yapılan Operation Pointblank'de İngiltere'ye
üslenmiş ABD 8. Hava Filosu ve İtalya üslü 15. Hava Filosu, RAF Bomber Command'ın gece alan
bombardımanına tamamlayıcı unsur olarak görev yaptı. Ayrıca B-17'ler daha düşük seviyede de
olsa Pasifik savaşlarında kullanıldı.B-17'ler her köşesinde ve üst ve alt taretlerinde bulunan 50
kalibrelik makinalı tüfekler nedeniyle Flying Fortress (Uçan Kale) olarak adlandırılmışlardır.
USAAC, savaş öncesindeki tasarımına uygun olarak B-17'yi stratejik bir silah olarak kullandı:
yüksekten uçan, uzun menzilli ve yüksek bombardıman kapasiteli, ancak kolay düşmeyen bir uçak.
Ağır savaş hasarına rağmen üssüne geri dönebilmesi ve yaptığı gövde inişleri B-17'yi bir ikona
çevirdi. B-24 Liberator'a göre daha düşük menzili ve bomba taşıma kapasitesine rağmen, anketler
pilotların B-17'den daha memnun olduğunu göstermiştir. B-17, II. Dünya Savaşı sırasında diğer tüm
ABD uçaklarından daha fazla bomba taşımıştır. Örneğin Almanya'ya atılan 1.5 milyon ton
bombanın 500 bin tonu B-17'ler ile atılmıştır.
B-2 Spirit
Northrop Grumman B-2 Spirit, nükleer ve konvansiyonel silahlar taşıma kapasiteli, çok rollü,
radara yakalanmayan (hayalet/stealth) bombardıman uçağı. Şu ana dek üretilen en pahalı uçaktır,
tahmini fiyatı 1.157 milyar [1] ile 2.2 milyar ABD Doları[2] arasındadır. Kıyaslama gerekirse,
Nimitz sınıfı bir uçak gemisi 4.5 milyar dolara malolmaktadır. Ancak bu fiyatın büyük kısmı radara
yakalanmama teknolojisini geliştirmek için harcanmıştır. Radara yakalanmama teknolojisi
sayesinde daha önceki uçakların başaramadığı görünmeden düşman hedeflerini bombalama
görevlerini başarabilmektedir. Proje başladığında toplam 135 uçak üretilmesi planlanırken bu rakam
1980'lerin sonunda 75'e, 1992'de ise başkan George H.W. Bush tarafından yapılan açıklamayla
20'ye indirileceği belirtilmiştir. Operasyonel hale getirilen test uçağı ile bu sayı 21 olmuştur.Yüksek
teknolojisine rağmen 2008 yılında bir eğitim uçuşu sırasında bir B-2 Spirit bilinmeyen bir nedenle
düşmüştür.Böylece Amerikan Hava Kuvvetleri'nde mevcut olan B-2 sayısı 20 ye inmiştir.
B-2 Spirit Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 2
Kanat açıklığı: 52,12 m
Uzunluk: 20.9 m
Yükseklik: 5.1 m
Kanat alanı: 460 m²
Boş ağırlığı: 71,700 kg
Azami kalkış ağırlığı: 160,600 kg
Enyüksek hız: Mach 0,85
Uçuş tavanı: 20,000 m
Menzil: 20,400 km
Motorlar: 4× General Electric F118-GE-100 turbofans
Itiş gücü: 6x 77kN
B-24 Liberator
B-24 Liberator İkinci Dünya Savaşında Amerika Birleşik Devletleri tarafından büyük sayılarda
üretilen bir ağır bombardıman uçağıdır. Müttefik kuvvetler için en fazla sayıda üretilen uçak
durumundadır. Savaşın her cephesinde kullanılmıştır. En yakın benzeri olan B-17 Flying Fortress
ile karşılaştırıldığında B-24 yüksek hız çıkmayı sağlayan modern dizaynı ve menzilinin uzunluğu
ile öne çıkmaktadır.
B-25
North American B-25 Mitchell (North American NA-62) İkinci Dünya Savaşında Almanya ve
Japonya'ya karşı kullanılmış olan, çift motorlu, North American Aviation tarafından üretilmiş
bombardıman uçağıdır. Uçağın ismi General Billy Mitchell'dan gelmektedir. Mitchell Amerikan
Hava Kuvvetlerinin kuruluş ve gelişmesinde öncülük yapmış bir askerdir. B-25 Mitchell özel bir
kişinin ismini taşıyan hava kuvvetlerine ait tek uçaktır. Üretimi sona erene dek yaklaşık 10.000 adet
B-25 gökyüzünde yer almıştır. Bunların içinde ondan esinlenilmiş bazı varyasyonlarıda vardır.
Örneğin Deniz Kuvvetleri'nin kullandığı PBJ-1 bombardıman uçağı ve Hava Kuvvetlerinin F-10
Fotografik keşif uçağı gibi.
B-26
B-26 , İkinci Dünya Savaşında bombardıman amaçlı kullanılan çift motorlu ve Glenn L. Martin
Company tarafından imal edilmiş uçakdır.
Pasifikte, Avrupa ve Kuzey Afrika cephelerinde yaygın olarak kullanılmıştır. 1946 yılına değin Batı
Cephesinin şef bombardıman uçağı olarak görev almıştır.B-26'nın diğer bir özelliği de İkinci Dünya
Savaşı'nda en az kayıp veren uçak olmasıdır.
Şubat 1941 ve Mart 1945 yılları arasında toplam 5288 adet üretilen uçak İngiltere ve Güney Afrika
Hava Kuvvetlerince de tercih edilmiştir.
Savaş yıllarında ilk görevi 1942 baharında Güney Pasifik'de devriye görevi görmek olmuştur.
Ancak modellerin çoğu İngiltere ve Akdeniz'e gönderilmiştir.
B-25 Mitchell'ler gibi B-26'lar da orta yükseklikte bir bombalama görevi için imal edilmişlerdir.
Uçağın ilerki yıllarında eklenen makineli silahlarla yer hedeflerine daha isabetli vurşlar
kaydedilmiştir. Ayrıca Normandiya Çıkartması'nda, Utah Beach cephesinde alçak bombalama
görevi de görmüştür.
B-29 Flying Superfortress
B-29 Superfortress İkinci Dünya Savaşında Amerikan Hava Kuvvetlerince kullanılmış olan, dört
motorlu ağır bombardıman uçağıdır. İkinci Dünya Savaşı sonrası özellikle Kore Savaşı olmak üzere
bazı operasyonlarda da görev almıştır.
B-29 (Boeing 341/345) ikinci dünya savaşında görev almış en büyük uçaklardan biridir. Etkili
bombalama gücü, merkezi ateşleme sistemi, uzaktan kumandalı makineli silhları olması gibi artıları
bulunmaktadır. Gündüz yüksek irtifadan bombalama yeteneği olduğu gibi gece görüşü ile daha
düşük irtifalardan da bombalama yapabilmektedir. B-29 lar Hiroshima ve Nagasaki'ye atom
bombasını taşıyan uçaklardır. 1960'lı yıllardaki emekliliklerine değin 3900 adet imal edilmişlerdir.
B-29 lar İkinci Dünya Savaşında sadece Pasifik savaşlarında görev almışlardır. Hiroşima ve
Nagasaki katliamları bu uçaklarla yapılmıştır.
B-35
B-35, Northrop YB-35 İkinci Dünya Savaşı ve hemen sonrasında Amerika Birleşik Devletleri
tarafından geliştirilen deneysel ağır bombardıman uçağı.
Kanat yapısında radikal değişiklikler yapılmış ilk bombardıman uçağıdır. Uçak sadece bir kanat ve
motorlardan oluşmaktadır. Ayrıca uçağın kuyruk bölümü tamamen yok edilmiştir. Sadece prototipi
ve ön üretimi yapılan uçak üreticisi Northrop Corporation tarafından sonraki yıllarda B-2 Spirit'e
esin kaynağı olmuştur.
B-47 Stratojet
B-47 Stratojet, her türlü hava koşulunda harekata elverişli, stratejik orta bombardıman uçağı. Altı
turbojet motoru vardır. Havada yakıt ikmali sayesinde kıtalar arası menzile sahiptir. Nükleer ve
nükleer olmayan bombalar kullanılabilir. RB-47, bu uçağın keşif modelidir.
B-50 Flying Superfortress
B-50 Flying Superfortress B-29 Superfortress uçağının daha güçlü olan Pratt & Whitney R-4360
radial motorlarla güçlendirilmiş modelidir.
B-52 Stratofortress
B-52 Stratofortress, ABD'li Boeing şirketi tarafından üretilmiş uzun menzilli stratejik bombardıman
uçağıdır.B-52'ler Soğuk savaş yıllarında SSCB topraklarına nükleer bomba taşınabilmesi amacı ile
geliştirilmiştir. İlk uçuşunu 15 Nisan 1952'de gerçekleştirmiştir. 1954 yılından itibaren B-36
Peacemaker ve B-50 Superfortress uçaklarının yerini alarak ABD Hava Kuvvetleri'nde kullanıma
girmiştir. ABD Hava Kuvvetleri'nde "Buff" diye bilinirler. Halı bombardımanı diye adlandırılan,
güdümlü olmayan basit konvansiyonel bombalar kullanarak geniş alanların isabet oranı yüksek
olmadan bombalanmasında etkili olarak kullanılırlar. Körfez savaşı'ndaki bombaların çoğu B-52'ler
tarafından atılmıştır. Taşıma kapasitesi B-1B Lancer'dan daha az olmasına karşın (yaklaşık yarısı
kadar) menzili biraz daha uzundur.
18 Ocak 1957'de 3 B-52B dünya etrafında hiç durmadan uçarak rekor kırmıştır. Bu uçuş 49 saat 19
dakika sürmüştür ve havada 3 kez yakıt ikmali yapılmıştır.
21 Mayıs 1956'da Bikini Atolu'na havadan ilk hidrojen bombasını atan uçak bir B-52'dir.
Genel özellikler
Mürettebat: 6 Kişi; pilot, co-pilot, Yön beliryeyici, Yön belirleyici(Radar), Bombardıman
Kumandanı, ve elektronik savaş görevlisi
Yükleme sınırı: ()
Uzunluk: 159 ft 4 in (48.5 m)
Kanat açıklığı: 185 ft 0 in (56.4 m)
Yükseklik: 40 ft 8 in (12.4 m)
Kanat alanı: 4,000 ft² (370 m²)
Boş ağırlık: 185,000 lb (83,250 kg)
Yüklü ağırlık: 265,000 lb (120,000 kg)
Maksimum kalkış ağırlığı: 488,000 lb (220,000 kg)
Yakıt Kapasitesi: 47,975 US gal (181,725 L)
Güç ünitesi: 8× Pratt & Whitney TF33-P-3/103 turbofan motorlar, 17,000 lbf (76 kN) adedi
Performans
Maksimum hız: 560 kt (650 mph, 1,000 km/h)
Muharebe yarıçapı: 4,480 mi (3,890 NM, 7,210 km)
Sefer menzili: 11,000 mi (9,560 nm, 15,000 km)
Servis tavanı: 50,000 ft (17,000 m)
Tırmanma oranı: 6,270 ft/min.[4] (31.85 m/s)
Kanat yüklemesi: 30 lb/ft² (150 kg/m²)
İtki/Ağırlık: 0.51
B-58 Hustler
Convair B-58 Hustler, 2 Mach hız yapabilen yüksek irtifa, yüksek hız için tasarlanmış süpersonik
bombardıman uçağı. 1950'lerin sonunda ABD Hava Kuvvetleri Stratejik Hava Komutanlığı için
tasarlanmış, 1960-1969 arasında hizmette bulunmuştur.
Teknik Özellikleri
Mürettebat: 3
Uzunluk: 29.5 m
Yükseklik: 8.9 m
Kanat açıklığı: 17.3 m
Kanat alanı: 143,3 m²
Boş ağırlığı:25.200 kg Yüklü ağılığı: 30.786 kg
Motor: 4× General Electric J79-GE-5A turbojets
Itiş gücü:69.3 kN
Maksimum hız: 2.1 Mach
Menzil: 1815km
Çıkabildiği maksimum yükseklik: 19.300m
Convair B-36
Convair B-36, Convair tarafından ABD Hava Kuvvetleri USAF için üretilen stratejik bombardıman
uçağı. Kıtalararası görev yapabilecek menzile sahip ilk operasyonel bombardıman uçağıdır. Uçağın
resmi olmayan takma adı “Peacemaker” (Barışçı) seçilmiştir. B-36, ilk termonükleer bomba
taşıyıcısıdır. Seri üretime girmiş en büyük piston motorlu uçaktır. Ayrıca B-36, daha büyük kargo
uçakları olmasına rağmen inşa edilmiş en büyük savaş uçağıdır. 10.000 km üzerinde menzili ve 32
tondan fazla bomba kapasitesiyle günümüzün B-52 Stratofortress ve B-1 Lancer gibi modern uzun
menzilli bombardıman uçaklarının atasıdır
Douglas DB-7
Douglas DB-7, A-20 adıyla da bilinen hafif bombardıman ve gece avcısı uçağı.1937'den savaşın
sonuna kadar kullanılmıştırr. İlk modellerde motor sorunu vardı. İspanya iç savaşında kullanılan
DB-7A'ların hızının çok düşük olduğu anlaşılmıştı. Sonraları geliştirilen motorlar 380 km hıza
ulaşabiliyorlardı. Sonraları A-20'lere ek zırhlar ve kendi kendini yamayabilen yakıt tankları eklendi.
A-20'ler savaşın sonuna kadar Müttefik kuvvetlerine hizmet etti. II. Dünya Savaşının en sağlam
uçaklarından biridir.
F-100 Super Sabre
F-100 Super Sabre; ilk prototip uçuşu 25 Mayıs 1953’de gerçekleştirilen, North American firması
tarafından geliştirilen ve tasarımı F-86 Sabre'a dayandırılan bir av-bombardıman uçağıdır. Rus
muadili Mikoyan-Gurevich MiG-19'durF-100C’lere ilaveten av-bombardıman tipi olan F-100D tipi
de geliştirilmiş ve geniş bir kullanım alanı bulmuştur. Avcı yetenekleri geliştirilmiş, 4 adet AIM-9
havadan havaya füze ile donatılmış ve taktik bombardıman uçağı olarak gövde altında M-61
nükleer bomba taşıyacak duruma getirilmiştir. Ayrıca iki kişilik eğitim tipi olan F-100F de
mevcuttur. Her üç tip de THK’da kullanılmıştır. 1953-1959 yılları arasında 2294 adet üretilmiş olup
bunun 1274’ü F-100D tipindedir. Bu uçaklarda Pratt & Whitney tarafından F-86’lar için üretilen
J47 jet motorlarının geliştirilmiş modeli olan J57’ler kullanılmıştır. “Afterburner”lı olan bu
motorlar 10.000lb üzerinde itiş gücü üreten ilk Amerikan turbojetidir. F-100’lerin takma adı “Super
Sabre”dır.
1958’den itibaren Türk Hava Kuvvetleri F-100’leri MAP programı dahilinde teslim almaya başladı.
İlk gelenler F-100D ve F-100F modelleri olup USAF envanterinden gönderilmiştir. Bu uçaklardan
toplam 163 adet teslim alınmıştır. Bunların içinde çok az miktarda Danimarka’dan gelenler de
vardır. Bu sevkiyatı 1972 yılından başlamak üzere F-100C’ler izlemiştir. Bunlardan 115 adet
gönderilmiştir. Bu uçakların en az beş hava üssü tarafından kullanıldığı bilinmektedir. Türk
F-100’leri Kıbrıs Barış Harekatı'nda yoğun ve etkili bir şekilde kullanılmıştır. Son THKv F-100’ü
1988’de emekliye ayrılmıştır.
Genel özellikler
Mürettebat: 1
Uzunluk: 50 ft (15.2 m)
Yükseklik: 16 ft 2¾ in (4.95 m)
Kanat alanı: 400 ft² (37 m²)
Yüklü ağırlık: 28,847 lb (13,085 kg)
Maksimum kalkış ağırlığı: 34,832 lb (15,800 kg)
Güç ünitesi: 1× Pratt & Whitney J57-P-21/21A turbojet
Kuru itki: 10,200 lbf (45 kN)
Artyakıcı ile itki: 16,000 lbf (71 kN)
Sıfır kaldırma sürtünme katsayısı: 0.0130
Sürtünme alanı: 5.0 ft² (0.46 m²)
Eğim oranı: 3.76
Performans
Maksimum hız: 750 kn (864 mph, 1,390 km/h) Menzil: 1,733 NM (1,995 mi, 3,210 km)
Tırmanma oranı: 22,400 ft/min (114 m/s)
Kanat yüklemesi: 72.1 lb/ft² (352 kg/m²)
Kaldırma-sürüklenme oranı: 13.9
F-104
F-104 Starfighter, Amerikan Lockheed firması tarafından tasarlanan bir bombardıman uçağıdır. Rus
muadili Mikoyan-Gurevich MiG-21 süpersonik savaş uçağıdır.
Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Almanya, İtalya, Japonya, Pakistan ve Türkiye tarafından
kullanılmıştır. Türk Hava Kuvvetleri'ne 1963 yılında kullanılmaya başlanmış olup 1994 yılında
emekli olmuşlardır.Kısa kanatları yüzünden herhangi bir motor arızası ya da güç kaybı sonucunda
hava tutunması çok az olduğundan planör uçuşu yapamayan ve sık sık bu sebepten düşen
uçaklardır. Son geliştirilen modelleri yüksek kaza oranından ötürü "uçan tabut" olarak
anılmıştır.Alman Hava Kuvvetlerine ait 100'ün üzerinde F-104 G uçağının, kullanıldığı süre içinde
kırıma uğradığı söylenmektedir. Türk Hava kuvvetlerinde G serisi kullanılırken,hava kuvvetlerimizi
takviye etmek için İtalya'dan süratten başka pek yeteneği olmayan F-104 S tipi 40 adet uçak alımı
yapılmış ve İtalyanlar iyi bir satıştan sonra, uçağın üretimine son vermişlerdir
F-111
General Dynamics F-111, 1960'larda tasarlanmış orta menzilli stratejik bombardıman, keşif ve
taktik saldırı hava aracı. Amerika Birleşik Devletleri Hava Kuvvetleri (USAF) modelleri resmi
olarak Aardvark takma ismini taşımaktaydı. 1996'da USAF bu uçakları emekliye ayırdı.
Günümüzde kalan tek F-111 kullanıcısı Avustralya Kraliyet Hava Kuvvetleri'dir (RAAF). Rus
muadili Mikoyan-Gurevich MiG-23'dir.
F-111'ler askeri uçaklar için değişken geometrili kanatlar, artyakıcılı turbofan motorlar, alçak irtifa
yüksek hızlı seyir için yeri izleyen radarlar gibi birçok yenilikte öncülük yaptı. Dizaynı öellikle
Sovyet mühendisler için ilham verici oldu, dönemi için sıradışı olan teknolojisi de günümüzde
standartları belirledi.
USAF elindeki F-111'leri orta menzilli nokta bombardımanları için F-15E Strike Eagle modelleri
ile, süpersonik bombardıman rolü için de B-1 Lancer'ler ile değiştirmiştir. RAAF ise elindeki
F-111'leri F-35 Lightning II'lerle değiştirmeyi planlamaktadır.
F-14 Tomcat
F-14 Tomcat, Grumman Aerospace tarafından üretilen süpersonik, çift motorlu ve değişken
geometrik kanatlı bir av önleme uçağıdır. Ana görevi Amerikan Donanmasını düşman süpersonik
uçak ve cruise füzelerinden korumaktır. Bu maksatla F-14'e çok güçlü bir atış kontrol radarı
(AN/AWG-9) ve uzun menzilli füzeler (AIM-54 Phoenix) entegre edilmiştir. Uçak, AN/AWG-9
radarı sayesinde 100 millik bir alanı tarayabilir, bu mesafe içindeki 24 uçağı aynı anda izleyebilir
ve müşterek olarak 6 tanesine AIM-54 Phoenix ile saldırabilir. Radarının izleme gücü sayesinde
Tomcat'ler birer mini AWACS olarak da kullanılabilir. Yüksek optik büyütme özellikli TV
kameraları 30 milden daha uzak mesafelerden hedeflerini tanır ve görsel olarak takip edip, hedef
tanımlamasına imkan tanır. Uçuş ekibi bir pilot ve bir radar subayından oluşur. Uçak değişken
geometrili kanatlara sahiptir. Uçuş sırasında otomatik olarak 20 ile 68 derece arasında değişebilen
bu kanatlar kalkış sırasında öne doğru açılarak havanın kaldırma kuvvetini arttırmakta, hız
gerektiren uçuşlarda geriye doğru kapanıp kanat alanını küçülterek sürtünmeyi azaltmakta ve hızı
arttırmaktadır. Bu da uçağa sabit kanatlı uçaklarda sağlanamayacak bir avantaj vermektedir. F-14
Tomcat, kanatlarını hareket ettirerek kanat yüzeyine genişletebilir ve motor itkisini düşürerek
mevcut yakıtı ile daha uzun süre havada kalabilir. Geriye kayan kanatları kısa pistli uçak
gemilerine iniş ve kalkışta da büyük avantaj sağlar. Motorların büyük bir bölümü afterburner için
egzos kısmından oluşur. Afterburnde iken motor yüzde 180 kN güç üretmesine rağmen yakıt
tüketimi 4 kat artmaktadır. Bu yüzden motorları çabuk yıpranmakta ve bakıma ihtiyaç
duymaktadır. Egzos kısmının genişliği daha fazla sıcağa dayanıklı metaryel gereksinimini
artırmaktadır. Bakım ve idamesi oldukça pahalı bir uçaktır.
F-14 Tomcat, Amerikan Donanmasınının uçak gemisi gücünü Sovyet süpersonik uçaklarından ve
cruise füzelerinden korumak ihtiyacı sonucu doğmuştur. Sovyetlerin ürettiği ses katının 3 katına
çıkabilen uçaklar ve süpersonik füzeler karşısında Amerikan uçak yapımcıları Sovyet uçaklarının
Donanmaya fazla yaklaşamadan imhasını sağlayacak bir uçak tasarımı üzerinde çalıştılar. 15 Ocak
1960'da Northrop Grumman firmasının VFX adlı projesi ile bu yarışmayı kazandığı açıklandı.
Ortaya konulan prototip ilk uçuşunu 21 Aralık 1970'te gerçekleştirdi. Bu ilk uçak bir uçuş
kazasında kaybedildi. Daha sonra proje 24 Mayıs 1971'de ikinci prototip ile yeniden başladı. Ekim
1972'den itibaren F-14A uçakları Amerikan Donanmasına katılmaya başladı. İlk operasyonel uçuş
ise Eylül 1974'te gerçekleşti. 01 Ocak 1977'ye gelindiğinde toplam 259 adet F-14 üretilmiş ve
92.000 saatten fazla uçuş yapılmıştı. Tomcat'ler ABD Donanmasındaki F-4 Phantom II uçaklarının
yerini aldı. F-14A modelininde Pratt&Whitney TF30-PW-414A motoru kullanılıyordu. 1987
yılında F-14A üzerinde yapılan değişiklikle PW-414 motoru yerine daha güçlü olan General
Electric F110-GE-400 turbofan motoru monte edildi ve böylece F-14A+ Plus ortaya çıktı. Bu
modelin seri üretime geçmesiyle de üretilen uçaklar F-14B olarak adlandırıldı. B modeli A
modelinden çok daha teknolojik aviyonikler içermekteydi. AN/APG-71 radarı ile donatılan F-14D
Super Tomcat, 9 Şubat 1980'de ilk uçuşunu yaptı. Bu varyantta uçağın radar ve kokpit teknolojileri
yükseltildi, dual IRST/TV podları eklendi ve havadan havaya mücadele yetenekleri arttırıldı.
F-14 Tomcat'ler üstün muharebe yeteneklerine ilaveten A/B versiyonu iyileştirme programları
sayesinde güçlü bir orta menzil saldırı uçağı durumuna da getirilmiştir. Uçaklar 1990'ların ikinci
yarısında ciddi bir modernizasyona tabi tutuldu. LANTIRN podları takılarak gece havadan karaya
hassas saldırı yeteneğine erişildi. Orijinal F-14, 6.000 uçuş saat ömrüne sahipken yapılan
modernizasyonla uçuş ömürleri 7.200 saate çıkartıldı. INS/GPS ile JDAM lazer güdümlü bomba
atabilme kabiliyeti ve elektronik karşı önlem sistemleri entegre edildi.
F-14 Tomcat'in en korkutucu mühimmatı AIM-54 Phoenix havadan havaya saldırı füzesidir.
Sadece F-14 Tomcat'de kullanılan ve dünyanın en uzun menzilli hava-hava füzesi olma özelliği
taşıyan AIM-54, ilk olarak 1973 yılında hizmete girdi. 90 mil mesafeden hedefi bulabilmektedir.
F-14'ün AN/AWG-9 atış kontrol radarı ile birlikte çalışır. A, B ve C olmak üzere üç modeli
üretildi. AIM-54 Phoenix, 30 Eylül 2004'te ABD Donanma Kuvvetleri envanterinden çıkarılmıştır.
Uçağın diğer mühimmatları AIM-7 Sparrow, AIM-9 Sidewinder, GBU serisi lazer güdümlü hassas
bombalar, Mk serisi güdümsüz bombalar ve yakın muharebe için kullanılan 20 mm M61A1 Vulcan
makinalı topudur.
F-14 Tomcat'ler günümüzde sadece İran Hava Kuvvetlerinde görev yapmaktadır. İran'ın Şah
döneminde aldığı 79 uçaklık F-14 kuvvetinden günümüzde 15-20 civarı uçak kalmıştır ve bu
uçaklar etkin radarları sayesinde birer mini AWACS olarak kullanılmaktadır.
Gerek Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle artık filolarına uzun menzillerden Rus hava gücü tehdidinin
azalması, gerekse uçağın sahip olduğu teknolojinin modern muharebe sahasının ihtiyaçlarına artık
cevap verememesi üzerine ABD Donanması ve Savunma Bakanlığı uçağın yüksek bakım ve
işletim maliyetlerini de göz önünde bulundurarak üretici firmanın Super Tomcat 21 ve Attack
Super Tomcat 21 seviyesinde iyileştirme önerisini geri çevirmiş ve F-14 Tomcat'leri yeni nesil
F/A-18E/F Super Hornet uçaklarıyla değiştirme kararı almıştır. Top Gun filmiyle ölümsüzleşen
F-14 Tomcat av-önleme uçakları son uçuşlarını 21 Eylül 2006'da Oceana Deniz Hava
İstasyonu'nda gerçekleştirmiş ve ABD Donanmasından 22 Eylül 2006'da resmen emekli edilmiştir.
F-15 Eagle (Kartal)
F-15 Eagle (Kartal), her türlü hava şartlarında görev yapabilen, yüksek manevra yetenekli ve hava
muharebelerinde üstünlük sağlamak üzere tasarlanmış bir avcı uçağıdır.F-15 manevra yeteneği,
ivmelenme, menzil, silah donanımı ve gelişmiş avionikleri (radar,yön bulma sistemi vs. vs.) ile çok
üstün bir uçaktır. F-15 in elektronik sistemi birden fazla düşman uçağını tespit etme, bilgi
toplama,izleme ve taarruza uygundur. Silah donanımı bir kişinin güvenli ve verimli bir şekilde hava
muharebesi yapmasına inkan verecek bir tarzdadır.
F-15 Eagle 1960’ın ortalarında “FX” (Fighter Experimental- Deneysel Avcı) kavramı ile hayata
geçirildi. FX çalışmalarının gayesi eşsiz manevra yeteneği olan, çok iyi avioniklerle ve silah
teçhizatıyla donatılmış bir avcı uçağıydı. Bütün sanayiye açık olan rekabet 23 Aralık 1969’da
sonuçlandı ve daha sonraları Boeing ile birleşecek olan McDonnell Douglas’a F-15 ihalesi verildi.
USAF tarihindeki en başarılı uçak geliştirme ve siparişini içeren F-15A nın ilk uçuşu 27 Temmuz
1972’de gerçekleşti. Kazasız geçen bir deney ve değerlendirme sürecinden sonra uçak 14 Kasım
1974’de USAF’a teslim edildi. 1976 Ocak’ında da ilk “Eagle” 1'inci Taktik Avcı Filosu’na teslim
edildi.
1978’de F-15C’lerin imalatına geçilene kadar 365 F-15A üretildi. F-15C tek kişilik hava üstünlük
savaşçısı F-15A’nın geliştirilmiş bir modelidir. İlaveler geliştirilmiş avionikleri, arttırılmış dahili
yakıt miktarını ve daha fazla brüt kalkış ağırlığını içermektedir. Tek kişilik F-15C ile iki kişilik
F-15D USAF’a 1979’dan itibaren girmeye başladı.F-15’in sıfır kayba karşılık 100 zafer gibi harika
bir hava muharebe rekoru vardır. Balkan olaylarında dört MiG-29 düşürmüştür. Şu anda USAF’a
ilaveten Suudi ve İsrail hava kuvvetlerinde 1,300’den fazla F-15 görev yapmaktadır.
Uçakta :
AAM (Hava Hava)görevleri için:
AIM-7,AIM-9,AIM-120
AGM (Hava Yer) görevleri için:
CBU-52,CBU-59 , CBU-71 , CBU-87 , CBU-89 ,
MK-20 ve AGM-88 HARM'lar 20 MM'lik top
Teknik özellikleri
Uzunluk: 19,43 metre
Yükseklik: 5,69 metre
Kanat açıklığı: 13,06 metre
Servis tabanı: 65.000 feet
Hızı: 2,5 Mach (45 feet'de)
Ağırlık: 30.600 kilogram (Tam Yüklü)
Menzil: 2000-5000 Km
İtme: Çift Motor (6744 lb)
F-16 Fighting Falcon
F-16 Fighting Falcon ( Savaşan Şahin), ABD yapımı, çok maksatlı, tek motorlu savaş uçağı.
Batı kökenli 2. Dünya Savaşı sonrası uçaklar içinde en çok üretileni F-16'lardır. Şu ana kadar
yaklaşık olarak 4.200 adet üretilmiştir. Bugün dünyada 24 ordu tarafından kullanılmaktadır.F-16'lar
günümüzde Amerikan Ordusu için değil, sadece ihracat için üretilmektedir.
F-16 General Dynamics tarafından tasarlanıp üretilmiş, daha sonra şirketin havacılık bölümünün
Lockheed şirketine satılması sonucunda üretimi Lockheed firmasına geçmiştir. Bu firma daha sonra
başka bir birleşme sonucu Lockheed-Martin ismini almıştır.
Türkiye'de üretimi ise TAI tarafından üstlenilmiştir.
Özellikleri
F-16 çok amaçlı bir av-bombardıman uçağıdır. Silahlarını hava ve kara hedeflerine çok yüksek
hassasiyetle sevk edebilir. F-16 nın yapımında F-15 ve F-111 gibi kendini ispatlamış uçakların
teknolojilerinden yararlanılmıştır. F-16 güçlü radarı sayesinde alçaktan uçan uçakları bile tespit
edebilir. F-16'nın manevra kabiliyeti çok yüksek ve atiktir. Bu da F-16'yı kullanımı zor uçaklar
kategorisine sokar. F-16'da; Fly by wire, HUD, HOTAS, Glass Cockpit gibi sistemler de
kullanılmıştır. F-16 çok dayanıklı bir uçaktır. Tam yüklü olarak yaklaşık 9G'ye dayanabilir.
Çok yönlü taktik ve avcı uçağı olan F-16 uçakları havadan havaya ve havadan yere savaş
kabiliyetine sahiptir. F-16 C serisi tek kişilik F-16 D serisi ise çift kişiliktir. F-16 uçağında turbo
fanlı tek motor mevcuttur. Hava alığı yere çok yakın olduğu için FOD alması çok kolaydır. Bu
nedenle uçağın bulunduğu ve taksi yaptığı yerlerin en ufak maddelerden dahi arındırılması gerekir.
F-16 uçağının tek motorlu olması nedeniyle uçağa elektrik ve hidrolik takat gelmediği zamanlarda
acil olarak takat sağlayan ünite (EPU) devreye girer. Bu sistemde yakıt olarak kullanılan Hidrazin
insan vücuduna temas ettiğinde veya buharına maruz kalındığında sağlık açısından zararlı etkilere
sahiptir. Bundan dolayı kaza/kırım olaylarda ya da acil durumlarda uçağa yaklaşmadan önce uçağın
sağ yan tarafında bulunan gösterge ve dedektörler iyice kontrol edilmeli, uçağa herhangi bir
müdahelede bulunmadan önce EPU sistemi emniyet pimi takılarak ve pilot kabininden OFF
edilerek devreden çıkartılmalıdır.
Türkiye'de F-16'lar
Türkiye'nin kullandığı F16'lar block 30, block 40, block 50 olup ; otuz adet block 50+ nın alınması
onaylanmıştır.F-16 uçakları Türk Hava Kuvvetleri envanterine girmiş, yüksek ve gelişmiş
teknolojinin en son ürünlerindendir. Hava Kuvvetlerinde C ve D serisi kullanılmaktadır. C serisi
tamamen av ve bombardıman görevleri için imal edilmiştir. D serisi ise hem savaş hem de eğitim
amacıyla kullanılmaktadır. Block30 ve 40 modelleri için modernizasyon çalışmaları başlatılmıştır.
Bazı F16 filoları Lantrin hedefleme podlarıyla ile donatılmıştır. Yeni nesil F16 lar ASELPOD
(GECE İÇİN HEDEFLEME KIZILÖTESİ IŞINI) ile donatılmıştır.
Teknik Özellikler (F-16C Blok 40)
Boyut Doneleri
Uzunluk: 15.03 m (49.31 ft)
Kanat Genişliği: 9.45 m (31.00 ft)
Yükseklik: 5.09 m (16.70 ft)
Kanat Alanı: 27.88 m2 (300 ft2)
Ağırlık Doneleri
Boş Ağırlık: 8.495 kg (18.725 lb)
Tipik Yükleme: 10.780 kg (23.765 lb)
Azami Ağırlık: 17.010 kg (37.500 lb)
Yakıt Kapasitesi :
Dahili: 3.105 kg (6.846 lb)
Harici: 3.066 kg (6.760 lb)
Azami Faydalı Yük: 7.800 kg (17.200 lb)
Güç Kaynağı
Motor: 1 x General Electric F100-GE-100
Motor Gücü: 17.155 lbf (76.3 kN)
Performans
Azami Hız:
12.000 metrede 2.175 km/s (1.350 mph) - 2.05 Mach
Deniz Seviyesinde 1.460 km/s (915 mph) - 1.2 Mach
Tırmanma Hızı: 254 m (834 ft) /sn
Servis Tavanı: 15.240 m (50.000 ft)
Menzil:
Yüksüz ve azami yakıt ile 3.890 km (2.100 nm)
Tipik yükleme ile 1.000 km (540 nm)
Kanat Hücum Açışı: 40°
Kanat Açıklık Oranı: 3.0
Planlanan Hizmet Ömrü: 8.000 saat
Personel
F-16A/C/E: 1 Pilot
F-16B/D/F: 1 Öğrenci Pilot + 1 Öğretmen Pilot
F-16I : 1 Pilot + 1 Silah/Radar Sistem Operatörü
F-22 Raptor (Yırtıcı Kuş)
F-22 Raptor (Yırtıcı Kuş), Lockheed Martin firması tarafından, hava üstünlüğü odaklı, düşük radar
izi ile yüksek görünmezlik sağlamaya yönelik üretilen avcı uçağıdır. Amerikan Hava Kuvvetleri
(US-AF)'ne göre, F-22 uçaklarının Birleşmiş Devletler Küresel Saldırı Görev Gücü (US-GSTF)'nün
önemli bileşenlerindendir.
F-22 tek kişilik, çift motorlu bir uçaktır. Tasarımı ve gövdesinde kullanılan kompozit malzemeler
sayesinde radar izi radar tesisleri için çok düşük olmasına rağmen, Kolchuga pasif algılayicı diye
bilinen ESM sistemi tarafından tespit edilebilir. Radar izinin düşük olmasını sağlamak için taşınan
bombaları ve füzeleri kanatları altında değil, uçağın içinde bulunan özel depolarda bulunması
gerekiyor. Aksi taktirde radar izinin mühim bir oranda yükselip uçağı radar tesileri için yine tespit
edilebilir hale gelmesini sağlar. 7 Ekim 1997'de ilk uçuşunu yapmış, ilk üretilen F-22 17 Ocak
2003'te görev yeri olan Nellis Hava Üssü'ne teslim edilmiştir. Şu an üretimi devam etmektedir. F-22
radar görüntüsü çok küçük olan bir uçak olduğu için düşman hava sahasına sızabilir ve öncü
darbeyi gerçekleştirebilir. F-22'nin çok yüksek manevra kabiliyeti vardır. Uçakta bulunan itki
yönlendirme sistemi sayesinde uçak burnu yukarıya bakacak şekilde sabit irtifada gidebilir. İtki
yönlendirmesi uçağın jet çıkışlarının yani nozzle'ların yönlendirilmesi ile yapılmaktadır. Bu özellik
F-22'yi it dalaşında üstün kılar. F-22'nin tasarlanmasının bir diğer amacı da havadan havaya füze
taşıyamayan dolayısıyla kendini hava saldırılarına karşı koruyamayan F-117'nin bu eksikliğini
gidermektir. F-22 GPS kumandalı JDAM'larla F-117 lerin görevlerini yapabilmektedir. F-22 silah
yükünü gövde içinde taşır, gövde dışında kanat altındaki iki paylonda da harici yakıt tankı ya da
bomba taşınabilir. Uçağın maliyetinin pahalı olması en önemli dezavantajıdır, bu nedenle üretim
sayısı sınırlıdır.
F-22 gelecekte F-15E Strike Eagle ve F-117 Nighthawk'ın yerini alacaktır.
Genel özellikler
Mürettebat: 1
Yükleme sınırı: 15,000 kg (33,070 lb)
Uzunluk: 18.90 m (62 ft 1 in)
Kanat açıklığı: 13.56 m (44 ft 6 in)
Yükseklik: 5.08 m (16 ft 8 in)
Kanat alanı: 78.04 m² (840 ft²)
Airfoil: NACA 64A?05.92 root, NACA 64A?04.29 tip
Boş ağırlık: 14,379 kg (31,700 lb)
Yüklü ağırlık: 25,107 kg (55,352 lb)
Maksimum kalkış ağırlığı: 36,288 kg (80,000 lb)
Güç ünitesi: 2× Pratt & Whitney F119-PW-100 Pitch "Thrust" vectoring turbofans, 156+ kN
(35,000+ lb) adedi
Performans
Maksimum hız: ≈Mach 2+[1] (1,325+ mph, 2,132+ km/h) ; >Mach 2.42 (Paul Metz)
Seyir hızı: Mach 1.72[2] (1,140 mph, 1,825 km/h) supercruise at altitude
Muharebe yarıçapı: 410 nmi[2] (471 mi, 759 km)
Sefer menzili: 2,000 mi (1,738 nmi, 3,219 km)
Kanat yüklemesi: 66 lb/ft² (322 kg/m²)
Maksimum g-yükü: -3.5/+9.5 g
F-35 Lightning II
F-35 Lightning II (Şimşek II)
(Joint Strike Fighter / Müşterek Saldırı Uçağı), savaştaki her amaç için farklı uçak geliştirmenin
masraflı olmasından dolayı tek bir uçağın tüm görevleri yerine getirmesi amacıyla tasarlanan bir
savaş uçağıdır. Aynı zamanda ABD'nin son insanlı savaş uçağı projesidir.
ABD, deniz ve hava kuvvetlerindeki F-16, A-10, F/A-18, AV-8B'leri İngiltere ise Harrier'ları bu
uçak ile değiştirecektir. Uçağın üretim projesinde 9 ülke yer almıştır bu ülkeler içinde Türkiye de
bulunmaktadır ve bu projeye toplam 11 milyar $ yatırmıştır(alınacak uçakların maliyetleri ile
birlikte). Türkiye elindeki F-16'ları bu uçak ile takviye edip değiştirecektir. Uçak F-22'de kullanılan
teknolojilerden faydalanılarak üretilmiştir. Radardaki izi F-22 kadar küçük olamasa bile günümüz
uçaklarından düşüktür. Bunu sağlamak için silah istasyonları gövdenin içine saklanmıştır. Dikine
inip kalkabilmesi için bir modeli de vardır, bu sayede uçak gemilerine ve elverişsiz yerlere
rahatlıkla inebilecektir. Uçak gemisine inip kalkarken mancınık ile fırlatılabilmesi ve kanca ile
yakalanabilmesi için gövde altı saglamlaştırılmıştır. Tek kişilik ve tek motorludur.
F-4 Phantom II
F-4 Phantom II Amerikan McDonnell Douglas Corporation (Mekdonıl Daglıs Şirketi) tarafından
üretilen çok amaçlı avcı-bombardıman uçağı.
Yapımına ilk kez 1961'de başlanmıştır. 1996 yılına kadar Amerikan Ordusu tarafından aktif
hizmette kullanılmıştır. Avusturalya, Almanya, İsrail, İran,İngiltere, Japonya, İspanya, Güney Kore,
Türkiye, Yunanistan hava kuvvetlerinde görev yapmıştır. Almanya, Japonya, İran, Güney Kore,
Türkiye ve Yunanistan hava kuvvetlerinde halen hizmet vermektedir. Rus muadili MikoyanGurevich MiG-23'tür.
F-4 Vietnam Savaşı sırasında Amerikan ordusu tarafından sığnakları ve köyleri napalm bombaları
ile yakmak ve de havadan destek vermek için kullanılmıştır. Vietnam Savaşı sırasında Vietnam
Halk Cephesi bunlardan sadece 9 tanesini vurmayı başara bilmişti. Bunun nedeni ise F-4 lerin çok
hızlı süpersonik uçaklar olmasıydı. Oysa Vietnam Halk Cephesi'nin elinde sadece 1950'li yılardan
kalma jet uçakları vardı.
İsrail Havacılık Endüstrisi (IAI-Israel Aircraft Industries Ltd.) ile ortak başlatılan modernizasyon
projesiyle Türk Hava Kuvvetleri envanterindeki 54 adet F-4E üzerinde yapısal güçlendirme, yeni
nesil navigasyon sistemleri, HUD (Head-Up Display), HOTAS (Hands on Throttle-and-stick), MFD
(Multi-Function-Display), yeni nesil radyo ekipmanı, mevcut AN-APQ 120 radarının ELTA ELO/
M-2032 radarı ile değişimi sağlanmıştır. Ayrıca uçağın silah taşıma kabiliyeti yeni nesil silahlarla
güçlendirilmiştir. Modernize kapsamında F-4'lerin 28 uçaklık bölümü 1. Hava İkmal Bakım
Merkezi Komutanlığı, Eskişehir'de, 26 uçaklık bölümü İsrail Havacılık Endüstrisi (IAI) tesislerinde
tamamlanmıştır. Modernizasyondan sonra uçak F-4 2020/Terminatör adını almıştır. F-4 ler
2002'deki modernizasyonlarından sonra Türk Hava Kuvvetleri'nde 2020 yılına kadar aktif görev
yapması planlanmaktadır.
Teknik Özellikler (F-4E)
Boyut Doneleri
Uzunluk: 19.20 m (63.00 ft)
Kanat Genişliği: 11.77 m (38.62 ft])
Yükseklik: 5.02 m ( 16.46 ft)
Ağırlık Doneleri
Tipik Yükleme: 18.900 kg (41.670 lb)
Yakıt Kapasitesi :
Dahili: 7.160 lt (1.890 gal)
Harici: 5.070 lt (1.340 gal)
Güç Kaynağı
Motor: 2 x General Electric J79-GE-17A
Motor Gücü: 2 x 17.845 lbf (79.6 kN)
Performans
Azami Hız: 2.370 km/s (Mach 2.23)
Seyrüsefer Hızı: 940 km/s (Mach 0.76)
Tırmanma Hızı: 210 m (689 ft) /sn
Menzil:
Tipik yükleme ile 1.360 km (734 nm)
Kalkış Mesafesi: 1.370 m (4.490 ft)
İniş Mesafesi: 1.120 m (3.680 ft)
Personel: 1 Pilot + 1 Silah Sistem Subayı
F-5
F-5A/B Freedom Fighter(Türkçe:Özgürlük Savaşçısı) ve F-5E/F Tiger II(Türkçe:Kaplan II) düşük
maliyeti olan ve kolay bakım yapılabilen bir uçaktır. Birleşik Devletler Hava kuvvetlerinde Top gun
tarzı savaş eğitim okullarında eğitim uçağı olarak kullanılmaktadır. Ucuz maliyeti olması sebebiyle
daha çok zayıf ekonomili ülkelerin tercihi olmuştur. Uçak günümüz teknolojisinden geri
kalmaktadır. Türk Hava Kuvvetleri de bir modernizasyon çalışması ile bu uçakları eğitim uçağı
olarak bir müddet daha kullanmayı planlamaktadır. F-5 çok amaçlı bir uçaktır ve çok yüksek
manevra kabiliyeti vardır. Hava Savaşları için Sidewinder füzeleri taşıyabilir. Kara saldırıları için
de bomba ve roket taşımaktadır. F-5B adında iki kişilik eğitim versiyonu ayrıca RF-5 adında bir
fotokeşif versiyonu vardır. F-5 pek çok ülkede lisans altında üretilmektedir.
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 1
Uzunluk: 14.35 m
Yükseklik: 4.10 m
Kanat alanı: 17.28 m²
Boş ağırlığı: Yüklü ağılığı: 9.300 kg
Motor: 2 x General Electric J-85
Itiş gücü:15.5 kN
Maksimum hız: 1526 km/s
Menzil: 1815km
Çıkabildiği maksimum yükseklik: 15.400m
F/A-18 Hornet (Eşek Arısı)
F/A-18 Hornet, (Türkçe: Eşek Arısı), McDonnell Douglas ve Northrop şirketleri tarafından
müşterek olarak tasarlanan ve 1982 yılında üretilmeye başlanmış olan bir muharebe uçağıdır.
1997'den beri Boeing tarafından üretilmektedir. Rus muadili MiG-29K Fulcrum-D'dir.
C, D, E ve F olmak üzere 4 türevi bulunmaktadır. Uçak iki motorludur. Uçakta C v E modelinde
tek, D ve F modelinde iki mürettebat vardır.
F/A-18 Hornet tek ve iki kişilik , iki motorlu, çok görevli bir av/saldırı uçağı olup kara üslerinden
veya uçak gemilerinden hareket edebilir. F/A-18 değişik görevleri yerine getirebilir; bunların
içinde hava üstünlük, refakat, düşman savunmalarını susturma, keşif, ileri hat hava kontrolu, yakın
ve derin hava desteği, gündüz ve gece saldırı söylenebilir. Hornetler F-4 Phantom II av, A-7
Corsair hafif taarruz ve A-6 Intruderların yerini almıştır (bu uçaklar 1990’da emekliye ayrılmıştır).
YF-17’nin konfigurasyonu muhafaza edilmesine rağmen F-18 yepyeni bir uçak olmuştur. Tek
kişilik av ve saldırı görev yeteneklerini yerine getirebilmek için dijital bilgisayarlardaki son
teknolojik gelişmelerden yararlanılmıştır. Katod tüplü göstergeleri içeren kokpit ekranları,
simulatörlerde pilotların tamamen gelişmesini sağlayan uygun kumanda teknikleri ile belirtilen
görevleri yerine getirebilecek tek kişilik uygulama gerçekleştirilmiştir.
Tek kişilik F/A-18A ile iki kişilik F/A-18B 1983’de hizmete girmiştir. A ve B modellerinin başarılı
400 uçaklık uygulamasından sonra Donanma gelişmiş modeller olan F/A-18C (tek kişilik) ve
F/A-18D (iki kişilik) modelleri 1987’den itibaren teslim almaya başlamıştır. Bu “Hornet”ler
AMRAAM orta menzilli havadan havaya gelişmiş füze sistemleri ve havadan karaya Maverick
füzelerini taşıyabiliyordu. İki yıl sonra da bu uçakların gece görev yetenekleri geliştirildi.
Çok görevli F/A-18E/F Super Hornetkombat yetenekleri ispatlanmış olan F/A-18C/D’nin
geliştirilmiş bir modelidir. Emekliye ayrılmış A-6 ile kıyaslanabilecek tarzda filo komutanına
menzil, dayanıklılık ve silah çeşitliliği sunabilmektedir. Yeni modeller öncekilerden 1,28 metra
daha uzundur, %25 daha geniş kanat alanına sahiptir ve %33 daha fazla dahili yakıt
taşıyabilmektedir. Bu da ona menzilde %41, havada kalmada %50 artma sağlamaktadır. İki adet
ilave silah istasyonuna sahiptir. Bu da havadan havaya ve havadan karaya silah yükünde esneklik
sağlamaktadır. Ayrıca JDAM ve JSOW gibi akıllı mühimmat da taşıyabilmektedir.
Super Hornet yaklaşık 8.050 kg yükü onbir harici istasyonda taşıyabilmektedir. Her türlü hava
şartlarında görev yapabilen “havadan havaya” radara, güdümlü ve klasik silahların hassas sevki
için kontrol sistemlerine sahiptir. Uçakta iki kanat ucu istasyonu, yakıt tankları veya havadan
karaya füzeler için her kanat altında dört istasyon, Sparrow’lar veya algılayıcılar için gövde altında
kenarlarda iki istasyon ve bir de gövde altında ortada yakıt tankı veya havadan karaya silahlar için
bir istasyon bulunmaktadır. Gövde içinde, burun kısmında da bir adet 20mm M61A1 Vulcan top
vardır.
İki adet general Electric F414 turbofan kullanılarak motor itiş gücü 159,59kN’dan 195,30kN’a
çıkartılmıştır. F/A-18C/D’lerde düşük görüntülenme teknolojisi uygulanmakla birlikte
F/A-18E/F’lerde hayatta kalabilme olanaklarının optimizasyonu ön plana alınarak dizayn
edilmiştir. F-18 hizmete girdiğinden bu yana 15 dünya rekoru kırmıştır.
Hughes firmasının “Gelişmiş Hedefleme İleri Bakan Infrared” (ATFLIR) radarı F/A-18E/F’ye ait
olmakla beraber daha önceki modellere de uygulanacaktır.
Donanma asgari 548, azami 1000 Super Hornet satın almayı planlamaktadır. Bu miktar JSF ’nin
başarı oranına bağlı olarak değişebilir.
Teknik Özellikler (F/A-18E Super Hornet)
Boyut Doneleri
Uzunluk: 18.31 m (60.01 ft)
Kanat Genişliği: 13.62 m (44.71 ft)
Yükseklik: 4.82 m (15.79 ft)
Ağırlık Doneleri
Yakıt Kapasitesi :
Dahili: 6.530 kg (14.400 lb)
Harici: 4.435 kg (9.780 lb)
Güç Kaynağı
Motor: 2 x General Electric F414-GE-400
Motor Gücü: 2 x 22.000 lbf (97.6 kN) (afterburner ile)
Performans
Azami Hız:
12.000 metrede 1.915 km/s (1.190 mph) - 1.8 Mach
Deniz Seviyesinde 1.350 km/s (835 mph) - 1.1 Mach
Menzil:
Tipik yükleme ile 2.225 km (1.200 nm)
Personel
F/A-18A/C/E: 1 Pilot
F/A-18B/D/F: 1 Pilot + 1 Silah/Radar Sistem Subayı
B-2 Spirit
B-2 Spirit (Cin) Bombardıman Uçağı
Radarlar uçakların yerlerinin belirlenmesinde çok başarılıdır. Bu durum bir hava saldırısı sırasında
öncelikle sürpriz faktörünün ortadan kaldırır. Ayrıca düşman avcı uçaklarının ya da uçaksavar
sistemlerin uçaklara karşı önlem alması olanağı doğurur. Bu düşüncelerden hareketle ABD'li
mühendisler radarların uçakları görmesini güçleştiren çeşitli yöntemler buldular. Radara
yakalanmama özelliğine sahip uçaklara "stealth" yani hayalet uçak adı veriliyor. Bugün halen
kullanımda olan en yaygın iki hayalet uçak türü, bir avcı uçağı olan F-117 ve bombardıman uçağı
olan B-2. Hayalet uçakların varlığı 1988 yılından beri biliniyordu; ne var ki proje çok gizli
olduğundan uzun süre açığa çıkarılamadı. İlk hayalet uçak olan F-117A, 1981 yılında ilk uçuşunu
yapmıştı.
Uçakların bir hava görevi sırasında radarlardan izlenebildikleri, bilinen bir gerçek. Bir uçağın radar
ekranındaki görüntüsüne, o uçağın radar kesiti denir. Uçakları görünmez kılmanın başlıca yolu,
radar vericileriyle gönderilen radyo dalgalarının hedeften sekerek alıcı antene dönmesini
engellemek. Bunun için de uçak gövde kanatları yumuşak kıvrımlarla ya da dik olmayan açılarla
kesişen birçok düzeyle tasarlanarak, çarpan radar sinyallerinin sağa sola, hatta yukarı saçılarak
antene dönmemesi sağlanır. Uçağın yüzeyleri radar sinyallerini geri yansıtmadan emen
malzemelerle kaplanmıştır. Özel tasarlanmış yüzeyler bu yüzeylerin kaplanmasında kullanılan
malzemeler sayesinde, hayalet uçaklar radar ekranında bir uçaktan çok, bir kuş gibi görünür.
F-117 Nighthawk (Gece Doğanı) Avcı Uçağı
Hayalet uçakların radara yakalanma olasılığı sıfır değil; ama bu olasılık normal uçaklardan çok
daha düşük. Bu da radar dalgalarını geldikleri yönden farklı yönlere yansıtacak şekilde düzenlenmiş
değişik açılı gövde yapısı ve uçağın birçok yerinde dış kaplamanın hemen altına yerleştirilmiş, radar
dalgalarını emici özellikte bir madde ve radar dalgalarını karıştıran elektronik sistemler yardımıyla
oluyor. Böylece uçağın rcs'si (radar cross section: bir cismin, çarptığı radar dalgalarını radar
alıcısına ne oranda geri yansıtacağını ve dolayısıyla radara fiziksel büyüklüğüne, ne göre, hangi
oranda bir sinyal göndereceğini belirleyen özellik.) düşürülür. Normalde bir uçağın rcs'si
büyüklüğüne ve geometrik şekline bağlı olmasına karşın hayalet uçaklar kendileriyle aynı
büyüklükte normal uçaklardan çok daha düşük rcs'ye sahiptirler, dolayısıyla radara yakalanma
olasılıkları çok daha azdır. Bütün bunlara rağmen uçaklar radara tümüyle yakalanmaz değil.
Bununla birlikte 150 km maksimum menzilli bir radar, normal bir uçağı 120 km'de yakalıyorsa bir
hayalet uçağı 3 km'de ancak yakalayabilecektir, ki bu mesafede radar tespiti anlamsızdır; uçak
çıplak gözle bile tespit edilebilir. Ayrıca 3 km'de tespit edilen bir hedefe kilitlenip vurmak da çok
zor.
Hayalet uçakları uzun mesafeden tespit edebilecek bir sistem fikri ortaya atılıyor. Bu sistemde radar
alıcısıyla vericisi farklı konumlarda, ayrıca birden fazla alıcı olması gerekiyor ve bu alıcıların uçak
ve uyduların üzerinde taşınması düşünülmüş. Böylece hayalet uçağın farklı yönlerde konumlanmış
vericiler tarafından alınacak ve uçağın yeri az bir sapma ile tespit edilebilecek. Bu projeyi
geliştirerek hayalet teknolojisini altetmek mümkün; fakat projenin maliyeti hayalet projesinin
maliyetinden bile yüksek olacağı için pek pratik değil. Bunun yanında hayalet uçaklar farklı türde
algılama aygıtlarından, sözgelimi ısıl (termal) görüntüleme sisteminden gizlenemez
Lockheed SR-71 Blackbird
Lockheed SR-71 gelişmiş, uzun mesafe, stratejik Mach 3 keşif (casus) uçağıdır. En hızlı jet uçaktır.
1966 yılında üretilmiştir. YF-12A'dan geliştirilmiş olup, iki kişilik mürettebatı vardır. Clarence
"Kelly" Johnson tafarından dizayn edilmiştir. Radara görünmesine rağmen, çok hızlı olması en
büyük özelliğidir. 1998 yılında kullanımdan kaldırılmıştır.Ayrıca bu uçakta radar yansımalarını
önleyen siyah rengi ve görevi (gizli bilgiler toplamak) yüzünden "Blackbird(Karakuş)" adı
verilmiştir.Uzun mesafelerde en iyi avcı uçaklarından daha hızlı(Mach 3 Saatte 3.500 km den fazla
ve saldırıdan korunacak irtifada (25.000m)) uçabilir.Algılama cihazlarıyla ve hava-havaya veya
havadan-karaya füzeleri şaşırtacak sistemlerle doludur.Kızılötesi kameralar , sıcaklık algılayıcıları
ve üzerinde uçulan arazinin görüntülerini anında aktarmaya yarayan vericilerle
donatılmıştır.Blackbird'ün algılayıcıları saatte 155.000 km den fazla bir alanı taramaya imkân verir
P-3
P3, her türlü hava koşullarında görev yapabilen, dört motorlu, turboprop, uzun menzilli karada
üslenmiş, denizaltılara karşı kullanılan bir uçak. Değişik tiplerde arama radarları, nükleer su
bombaları, torpido taşıyabilir. Arama, karakol, avcı-bomba, ve konvoy refakat harekatlarında
kullanılabilir. P-3 olarak anılır. Elektronik karşı önlemleri haiz tipi EP-3 olarak anılır.
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 11
Motorlar: 4× Allison T56-A-14 turboprop, 4,600 BG (3,700 kW)
Uzunluk: 35.6 m
Yükseklik: 10.3 m
Kanat alanı: 120.8 m2
Boş ağırlığı: 27,900 kg
Azami kalkış ağırlığı: 63,400 kg
Enyüksek hız: 745 km/h
Uçuş tavanı: 8,600 m
Menzil: 9,000 km
P-38 Lightning(Şimşek)
P-38 Lightning(Şimşek) ABD Ordu Hava Kuvvetlerinin(USAAF) İkinci Dünya Savaşı döneminde
kullandığı yüksek irtifa avcı uçağıdır.
1941’de USAAF’a teslimatlar başladığında P-38 Lightning ABD envanterindeki en hızlı uçaktı.
Pearl Harbor Saldırısından hemen sonra 143 adet P-38D ingiliz hava kuvvetleri’ne sevk edildi
ancak turboşarjörlerin ihracını yasaklıyan amerikan kanunu nedeniyle sevkiyat iptal edildi ve
uçaklar geri getirildi
P-51 Mustang (Masteng)
P-51 Mustang (Masteng), İngiliz-Amerikan ortak yapımı II. Dünya Savaşı avcı uçağı.
Yüksekten uçup ağır bombardıman uçaklarına refakât etmek için tasarlanmıştır. II. Dünya
Savaşı'nın en başarılı uçaklarından biridir.
Tasarım Özellikleri
II. Dünya Savaşı'nın ilk yıllarında bombardıman felsefesine göre ancak sürü halinde ve sık
formasyondaki bombardıman uçakları başarılı olabilirdi. Sonraları bombardıman uçaklarının
savunma silahları iyice geliştirilmiş ancak bu bile çoğu durumlarda yetersiz kalmıştır. P-51 bu
duruma bir çare olarak tasarlanmıştır. P-51'lerin öncellikli amacı yüksekten uçan uzun mesafeli
Amerikan bombardıman uçaklarını korumaktır. Bunun için yüksekten uçacak şekilde tasarlanmıştır.
Güçlü motora, sağlam zırha ve 12.7mm (50.kal)'lik 6 tane makinalı tüfeğe sahiptir.Bombardıman
görevlerinde P-51'ler bombardıman uçaklarına yakın duruyorlardı. Bunu bilen Alman uçakları
büyük gruplar halinde vur-kaç saldırıları yapıyorlardı bu durum P-51'lere onları vurma şansı
vermiyordu. Sonraları P-51'ler daha geniş bir alana yayılarak refakât görevini yapmaya başladılar.
Bu taktik sayesinde yüksek sayıdaki Amerikan avcı uçakları kısa sürede Alman Hava Kuvvetleri'ne
ağır kayıplar verdirdi.
3.Rus Uçakları
La-5
La-5
La-5'ler Rus Hava Kuvvetlerinin hızlı bir avcı uçağına ihtiyaç duymasından dolayı yapılmıştır.
LaGG'ler tasarım olarak iyi uçaklardı ama yeteri derecede motor gücüne sahip değildiler ve Alman
uçakları karşısında zayıf kalıyorlardı. Zaten savaştan önce LaGG'lerin yapılan testlerde yetersiz bir
uçak olduğu ortaya çıkmıştı. 1942'lerin başlarında Semyon Lavoçkin ve Vilademir Gorbunov adlı
tasarımcılar bu uçaklara ASh-82 radyal motorunu taktılar. LaGG'lerdeki yekpâre tahta tasarımı
değiştirmediler. İlk yapılan testler çok başarılı oldu ve bir diğer Sovyet avcı uçağı Yak-7'leri açık
farkla geride bırkatı. Bir kaç hafta sonra pilotların görüşünü daha da genişletmek için gövdenin arka
kısmı alçaltıldı. Uçağın başarısın gören Stalin tüm fabrikalarını bu uçağı üretmekle görevlendirdi.
Sonraları uçağın adı LaG-5 diye değiştirildi sonra ise La-5 diye anılmaya başlandı.
La-5'ler Alman avcı uçaklarına yüksek irtifalarda yeniliyorlardı ama alçak irtifada Alman avcılarını
çok rahat alt edebiliyorlardı. Genelde Doğu Cephesindeki hava savaşları 5.000 metrenini altında
gerçekleştiği için Sovyet uçakları daha başarılı oluyordu. Stalingrad savunmasında başarılı oldukları
için Stalingrad'ın tahtadan kurtarıcısı adını aldı.
Sonraları La-5'lerin motorları enjeksiyonlu motorlarla değiştirildi ve bu uçaklar La-5FN adını aldı.
Sonraları bu uçaklar iyice geliştirilerek La-7 oldular. La-7'ler savaş sonrası da birçok Doğu Bloku
ülkesinde hizmette kaldı.
MiG-15
MiG-15
1947 yılında Mikoyan Gurevich ofisi tarafından üretilmiş tek motorlu ve tek kişilik bir uçaktır.
Rusyanın ilk jet motorlu uçağıdır. Uçaktan İngiliz Rolls-Royce'un Nene turbojet motoru Klimov
VK-1 şeklinde isimlendirilerek kullanılmıştır.Mig-15 kore savaşında ünlenmiştir.A.B.D ise bu
uçağa karşı f-86 thunder'ı geliştirmiştir.
1 adet 37mm ve 2 adet 23mm top bulunmakta ve güdümsüz füze taşımaktaydı.
Teknik özellikleri
Uzunluk: 10.1 metre
Servis tavanı: ?
MiG-17
MiG-17
1949 yılında Mikoyan Gurevich bürosu tarafında geliştirilen tek motorlu ve tek kişilik bir uçaktır.
MiG-15'in geliştirilmiş versiyonudur. İlk kez bu uçakta AAM (Hava Hava) füzeleri kullanılmıştır.
Uçakta;
3 Adet 27mm top
4 Adet 57mm Roket
AAM(Hava Hava) görevleri için:
AA-1 Alkali , AA-2 Atoll ; kullanılmıştır
Teknik özellikleri
Uzunluk: 11.1 metre
Servis tavanı: 15850
MiG-19
MiG-19 ( (NATO rapor adı "Farmer")
Sovyet yapımı ikinci nesil tek koltuklu, jet motorlu avcı uçağı. Düz uçuşta ses üstü hıza ulaşabilen
ilk Sovyet uçağıdır. NATO'da karşılaştırılablieceği uçak F-100 Super Sabre'dir, ancak Vietnam
Savaşı sırasında karşısında daha modern F-4 Phantom ve F-105 Thunderchief uçaklarıyla çarpışmak
durumunda kalmıştır.
MiG-21
MiG-21
Mikoyan Gurevich tarafından 1956 yılında üretilmiş delta kanatlı bir uçaktır , tek motorlu ve tek
kişiliktir. Onbeş adet versiyonu üretilmiştir. Ayrıca lisans altında Çin'de J-7 ismi ile üretilmiştir.
Otuz ülkede kullanılmıştır. Kullanıldığı ülkeler arasında Rusya'da 1997 yılında, İsrail'de de 2000
yılında modernleşme geçirmiştir.
Uçakta;
1 Adet 30 mm top
AA-2,AA-8 füzelerini kullanmaktadır.
Yer görevleri için çeşitli bomba ve roket podları vardır.
Teknik özellikleri
Motor:1 ad. Klimov R-11F300 turbojet,itiş gücü 64.7 kN
Uzunluk: 13,5 metre
Kanat açıklığı: 19 metre
Ağırlığı:9080 kg
Servis tabanı: 14.000 metre
MiG-23
MiG-23
Mikoyan Gurevich tarafından üretilen değişken kanat yapısına sahip Rus savaş uçağı. İlk prototip
uçuşu 1967'de gerçekleştirilmiştir. Ertesi yıl Domodedovo Havacılık Sergisi'nde Batılı'ların büyük
ilgisini çekmiştir. MiG-23S olarak 1968'de seri imalatına başlanmıştır. Kısa ve ham pistlerden
kalkabilme özelliğine sahiptir. Ayrıca MiG-23PD kodlu bir VTOL dikine kalkıp inebilen bir
modeli de mevcuttur. Rus Hava Kuvvetleri'nde 1998'den itibaren görev dışı bırakılmaya
başlanmıştır ancak birçok hava kuvvetinde görevine devam etmektedir. Yirmi bir ülkede onbeş ayrı
modeli kullanılmıştır. Tek motorlu ve tek kişilik bir uçaktır. Ayrıca MİG-23C ve MİG-23U
modelleri iki kişiliktir.
Uçakta;
1 Adet 23mm top
AA-7 ,
AA-8
AA-10 ,
AA-11
füzeleri taşıyabilmektedir.
MiG-25
MİG-25
1965 yılında Mikoyan Gurevich tarafından üretilen bu uçak yüksek irtifa av önleme , keşif
görevlerinde kullanılmıştır. Bu uçak batıda geliştirilmekte olan YF-12(SR-71), B-70 ve F-108'e
karşı önlem olarak geliştirilmiş fakat bu uçaklardan bazıları prototipten öteye gidemeyince F-106 ve
B-70 uçaklarını önleme görevi yapmışlardır. Çift motorlu ve tek kişiliktir. Sekiz ülkede birçok
versiyonu vardır.
Silah donanımı
Havadan-Havaya4 x R-40R (AA-6 Acrid)
4 x R-40T (AA-6 Acrid)
(2 x R-40) + (2 + R-60 (AA-8))
Teknik özellikleri
Uzunluk: 31.34 metre
Yükseklik: 6 metre metre
Ağırlığı:35.000 kg
Hız : 2.83 Mach
MiG-27
MiG-27
1974 yılında Mikoyan Gurevich üretilen uçak MİG-23 ün geliştirilmiş şeklidir , önce MİG-23 bir
versiyonu şeklinde lanse edilen uçak yapılan değişikliklerle bu ismi kazanmıştır.Tek motorlu tek
kişilik uçağın iki kişilik bir modeli vardır MİG-27K isimli bir modeldir.
Uçakta;
1 Adet 30 mm top
AA-8
AS-12,AS-14 füzelerini kullanmaktadır.
Teknik özellikleri
Uzunluk: 16,6 metre
Ağırlığı:18.000 kg
Servis tabanı: 15,240 metre
MiG-29
MİG-29
Mikoyan Gurevich tarafından 1977 yılında üretilmiştir .Dördüncü jenerasyona ait, üstün manevra
yetenekli bir kısa menzil hava muharebe ve savunma uçağıdır.Birçok ilklere imza atan MiG-29, ilk
iki alternatifli hava alıklarına sahip uçaktır. Ham zeminli pistlerden kalkış yaparken yerden fırlayan
yabancı cisimlerin motora zarar vermemesi için ön hava emişlerini kapatıp gövde üstünde, kokpitin
iki yanındaki klapeleri açarak emiş yapar.MiG-29 aynı zamanda ilk turbofan motorlu hava
muharebe uçağıdır. Tek kişilik ve çift motorlu bu uçağın batıdaki karşılıkları F-15,F-16,F-18 dir. 24
ülkede kullanılmaktadır. Su-27’lerle birlikte Rus Hava Kuvvetleri’nin ana avcı gücünü
oluşturmaktadır. En son modelleri olan MİG-29SMT ve iki kişilik MiG-29UBT’ler HUD, MFD,
HOTAS gibi modern elektronik cihazlarla donatılmış, menzili 3500 km’ye çıkarılmış; kara saldırı
görevlerini üstlenebilecek tarzda modernize edilmiştir. Havada bir sefer yakıt ikmali ile menzili
5500km’ye çıkmaktadır. Üstün manevra yeteneğine sahiptir. Dünyanın ilk kaska monteli nişanlama
sistemine sahip uçağıdır. Motoru nükleer bir saldırıdan sonra da uçabilecek şekilde dizayn
edilmiştir. 11G Manevra kabiliyetine sahiptir ki bu manevradan fazlasına MİG-29 izin vermediği
için değil hiçbir pilot 11G'nin üzerine dayanamadığı için çıkılamamıştır, gerçekte MİG-29'un tam
manevra sınırı bilinmemektedir. Ayrıca MİG-29'un "burun kaldırma" denen bir manevrası vardır ki
özellikle itdalaşında ona ezici bir üstünlük verir. Pilot fırlatma koltuğu yere 200 metre mesafede
dahi çalışmaktadır. Bu da pilot güvenliğini arttırıcı bir etkendir. Her biri kilotonluk olmak üzere 6
tane nükleer bomba taşıma kapasitesine sahiptir.
Uçakta;
1 Adet 30 mm top
AA- 8,AA-10, AA-11 füzelerini kullanmaktadır.
AS-12, AS-14 füzeleri vardır.
Teknik özellikleri
Uzunluk: 17,3 metre
Servis tabanı: 18400 metre
Motor:Turbofan Klimov RD-33
Ağırlığı:27215 kg
Hız: 2,3 mach
Motorun İtiş Gücü: 81.4kN
MiG-31
Mig-31
Mikoyan Gurevich 1975 tarafından geliştirilen iki kişilik ,iki motorlu yüksek irtifa önleme uçağı
olan Mig-25'ingeliştirilmiş türevidir.(Asıl görevi nükleer füzeler,casus uçaklar ve bombardımanuçaklarını
önlemekya da imha etmektir).Dünyanın mekanik olarak en yüksek performanslı hava üstünlük uçagıdır.
Çok yüksek hıza ve çok iyi manevra kabiliyetine sahiptir ancak üretimden kaynaklanan hatalar
nedeniyle görevini sukhoi su-27'ye kaptırmıştır. Batıda onun benzeri yoktur.Uçakta 200 km menzile sahip
aslon radarı kullanılmaktadır. Son yıllarda modernize edilerek yer saldırı özelliğide kazanan Mig-31 ,
modern aviyonikler ve renkli ekranlı kokpite sahiptir.
Uçakta;
1 Adet 30 mm topAAM(Hava Hava) görevleri için:
AA-9 , AA-11 füzelerini kullanmaktadır AGM (Hava Yer) görevleri için:
Teknik özellikleri
Uzunluk: 21,5 metre
Ağırlığı:41,000 kg
Hızı:3,03 Mach
Motor:2× Soloviev D-30F6 afterburning turbofans
Motorun İtiş Gücü : 152 kN
M-4
Myasishchev M-4 Molot (Rusça: Çekiç, NATO rapor adı Bison), SSCB'de Vladimir Myasishchev
tarafından dizayn edilmiş, 1950'li yıllarda üretilmiş dört motorlu stratejik bombardıman uçağı.
Kuzey Amerika'daki hedefleri vurmak için tasarlanmıştır. Myasishchev tasarım bürosu bu uçağı
tasarlamak üzere oluşturulmuştur.
SU-24
Teknik özellikleri
Mürettebat:2 Pilot Uzunluk: 22.67 metre
Yükseklik: 6.19 m metre
Kanat açıklığı: 17.63 metre
Hız:3.1 mach
Motor 2× Saturn/Lyulka AL-21F-3A turbojets
Motorun İtiş Gücü: 75 kN
Silahlandırma
1x GSh-6-23mm top
4x Kh-25ML (AS-10 'Karen')
2xRaduga Kh-58 (AS-11 'Kilter')
2xKh-29L/T (AS-14 'Kedge')
2xR-60 (AA-8 'Aphid')
2xKAB-500KR
4x Kh-23 (AS-7 'Kerry')
2x Kh-28 (AS-9 'Kyle')
3xRaduga Kh-31P
2xKh-59
2x R-73 (AA-11 'Archer')
2xKAB-500L
Su-25
Sukhoi Su-25 (NATO rapor ismi 'Frogfoot')
Sukhoi Tasarım Bürosu (SDB) tarafından tasarlanmış; çift motorlu, tek kişilik, yakın hava desteği
uçağıdır. ABD Hava Kuvvetleri'ndeki karşıtı A-10'dur.
İlk uçuşu 1975 yılında gerçekleşti. 1979 yılından itibaren seri imalatına başlandı. Ağır zırhlı
Su-25’ler özellikle tanklara karşı saldırı uçağı olarak tasarlandılar. Geliştirilmiş versiyonu olan
Su-39’lar ile değiştirilmektedirler.
Su-27
Sukhoi Su-27 (NATO rapor ismi 'Flanker')
Sukhoi Tasarım Bürosu (SDB) tarafından tasarlanmış Sovyetler Birliği avcı uçağıdır. Olağanüstü
menzili, ağır silah yükü, ve çok yüksek irtifada çalışma yeteneği ile Birleşik Devletlerin yeni nesil
avcılarına ( F-14 Tomcat, F-15 Eagle, F-16 Fighting Falcon, ve F/A-18 Hornet olmak üzere) birebir
rakip olarak düşünülmüştür.
Su-27 genellikle hava üstünlüğü gerektiren operasyonlarda uçar fakat bütün çatışma durumlarında
görev alabilecek durumdadır. Bazıları MiG-29 Fulcrum ile arasındaki benzerlikten dolayı,
Su-27'nin Sukhoi ile Mikoyan-Gurevich arasındaki rekabetten doğduğunu düşünse de Su-27 uzun
menzilli hava üstünlük av-önleme uçağı olarak tasarlanmışken, MiG-29 kısa menzilli taktik destek
avcı uçağı olarak tasarlanmıştır.
Su-33 'Flanker-D' Filo Savunma Av-Önleme uçağı Su-27 tasarımından uçak gemisinde kullanım
amacıyla geliştirilmiştir. Başlıca farkları kuyruk kancası ve kanartlarıdır. Bu Av önleme avcısının
kullanım amacına göre en yakın muadili, MiG-29K muadili F/A-18 Hornet iken, Su-27'nin muadili
F-14 Tomcattir.
Su-30 iki koltuklı, çift rollü, bütün hava şartlarına uygun havadan havaya ve derin yasak görevler
için uyarlanmış avcı uçağıdır.
Daha ileri versiyonları, Su-34 'Fullback' vurucu avcısı ve Su-35 'Flanker-E' geliştirlmiş hava
savunma avcısıdır.
Mürettebat=1
Uzunluk=21.9 m
Kanat açıklığı=14.7 m
Yükseklik=5.93 m
Yüzey alanı=62 m²
Boş ağırlık=16,380 kg
Yüklenmiş ağırlık=23,000 kg
Azami kalkış ağırlığı=33,000 kg
Motor(jet)=Lyulka AL-31F
Jet tipi=turbofan Jet sayısı=2
İtme gücü=122.8 kN Azami hız=2,500 km/h Mach 2.35
Menzil=1,340km deniz seviyesinde çatışma durumunda, 3,530 km yüksek seviyede çatışma
durumunda
Tavan İrtifası=18,500 m (60,700 ft) Tırmanma hızı=325 m/s
Kanat Yüklemesi=371 kg/m² İtme/ağırlık=1.085
Su-33
Sukhoi Su-33 (NATO rapor ismi 'Flanker-D')
Rus firması olan Sukhoi tarafından 1982'de uçak gemileri için üretilmiş bir donanma savaş uçağıdır.
Su-27 'Flanker' 'dan türetilmiş bir uçaktır ve Su-27K olarak da bilinir. Su-27'den başlıca farkı,
Su-33'ün uçak gemileri tarafından kullanılmak üzere tasarlanmış olmasıdır. Su-27'nin aksine Su-33
havada yakıt ikmali yapabilmektedir.
Teknik özellikler (Su-33)
Mürettebat=1
Kanat genişliği=7.40 m katlandığı zaman, 14.70 m tam açıkken
Uzunluk=21.94 m
Yükseklik=5.93 m
Alan=62 m²
Boş ağırlık=18,400 kg
Yüklenmiş ağırlık=29,940 kg
Azami kalkış ağırlığı=33,000 kg
Motor (jet)=Lyulka AL-31F
Jet tipi=ikincil yanmalı turbofanlar
Jet sayısı=2
İtme=123 kN
Azami hız=Mach 2.17, 2,300 km/s( 10,000 m yükseklikte)
Stall hızı=240 km/s
Tırmanma hızı=230 m/s
Azami yükseklik=17,000 m
Menzil=3,000 km
Azami dönüş: +8 g (+78 m/sn²) İniş Hızı: 235-250 km/s (145-155 mil/s)
Yükleme=483 kg/m²;
İtme/ağırlık=0.83
Silahlar
1x 30 mm GSh-30-1 top (150 tur)
6,500 kg'a kadar (14,300 lb) dış bağlantılarda mühimmat:
R-27/R-73 havadan havaya füze
Çeşitli bomba ve roketler ECM podları
Su-35
Su-35
Su-27'lerin en gelişmiş modeli olan, Rus yapımı çok amaçlı savaş uçağı. Nato kodu Flanker-E'dir.
Teknik özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat:1 Pilot
Yükseklik: 6.43 metre
Hız:2,450 km/S
Motor 2× Lyulka AL-35MF turbofans
Su-37
Sukhoi Su-37 (NATO kod adı ile Flanker-F)
Rusya'nın çok amaçlı jet motorlu avcı uçağıdır.Su-37 tek kişilik, tüm hava koşullarına uyumlu avcı
ve yer saldırı uçağıdır, Su-27 'Flanker' modelinden geliştirilmiştir. Su-27 20'den fazla ülkenin
kullandıı başarılı bir 4. nesil Rus avcı uçağı dır.
Su-37, SU-27 üzerine yapılmış tüm hava şartlarında çok fonksiyonlu sentetik fotoğraf açığı arazi
sakınması, arazi haritalandırma vb bulunan radar gibi bir takım geliştirmeler içerir. Uçak iskeleti,
tamamen metal Su-27'nin aksine büyük oranda kompozit malzeme içerir. Ek olarak, dikey itici ile
donatılmış AL-37FU motorları bulundurur. Su-37'nin nozulları sadece eğimli olarak ayarlanabilir
ve +15 -15 derece ile yolculuk yapılabilir fakat dönme momentini arttırmak için farklı açılarda da
ayarlanabilir. Su-37 ayrıca Rusya'nın ilk HOTAS ( Hands On Throttle and Stick) sistemine sahip ilk
uçağıdır. Ek olarak kuyruk konisinde uçağın arkasına füze atabilmeye izin veren bir radar
bulundurur .
Motor sadece TVC içermez, ayrıca klasik, ters ve yatay dönüşlerde bile motor dalgalanmasına
dayanıklılık ve güç veren, AOA'nın 180 derece kadar yükselmesi gibi daha iyi güvenirlilik ve
manevra kabiliyeti verir.
Su-37 , gövdesindeki 12 istasyonunda, havadan havaya ve havadan yere silahları taşıyabilir.
Taşıyabildiği füze ve bomba sayısı çoklu yükleme raflarının kullanımıyla 14 'e yükseltilebilir.
Rusya hiç SU-37 siparişi vermedi ama uçak yurt dışında , şu andaki geniş çaplı Sukhoi
paylaşımının olduğu pazarda müşteri bulabilirdi. Çeşitli prototipler yapılmıştır fakat uçak üretimde
değildir.
Su-37'nin geliştirilmesine dair en büyük söylenti, projenin kaynak yetersizliği nedeniyle iptal
edildiğidir. İki Su-37 prototipi bir başka Sukhoi avcısı olan Su-35 'Flanker-Es' şeklinde değiştirildi
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat:Bir pilot
Uzunluk:22.183 m
Kanat genişliği:14.7 m
Yükseklik:6.43 m
Alan:62.0 m²
Boş ağırlık:18,500 kg
Yüklenmiş ağırlık:
Azami kalkış ağırlığı:35,000 kg
Motor (jet):Lyulka AL-37FU
Jet tipi:turbofan
Jet sayısı:2
İtiş:145 kN
Azami hız:2,500 km/h en yüksek irtifada
Menzil:3,700 km
Azami irtifa=28,000 m (59,100 ft)
Maximum G yükü: 11+/5Silahlar:
• 1× 30 mm GSh-30 top (150 tur)
• 12× kanat ve gövde istasyonlarında 8,200 kg (18,080 lb)'a kadar mühimmat
Su-47
Sukhoi Su-47 Berkut (Rusça: Су-47 "Беркут" - Altın kartal)
Sukhoi Havacılık Şirketi tarafından geliştilmiş deneysel avcı uçağıdır.
Ayrıca geliştirme sürecinin başında S-32 ve S-37 olarak adlandırılmıştır.
Uçağın ayırt edici özelliği, Grumman X-29'a benzer olarak ileri ok açılı
kanatıdır.Berkut 2002'den itibaren Su-47 olarak tanımlanmıştır ve savaş
uçağı olarak üretime hazır olmakla beraber daha çok seri
üretime geçilmeden önce PAK FA (Prospective Air Complex for
Tactical Air Forces - Taktik Hava kuvvetleri için muhtemel kompleks)
projesinin bir parçası olarak ağır bir tekrar tasarlanmadan geçeçek gibidir.
Su-47 tanımlamasının, PAK FA tasarımından sonra kullanılıp
kullanılmayacağı belli değildir.
Mürettebat:1
Uzunluk:22.6 m
Yükseklik:6.3 m
Kanat açıklığı:15.16 m - 16.7 m
Alan:203 m²
Boş ağırlık: 26,100 kg
Yüklenmiş ağırlık: 29940 kg
Azami kalkış ağırlığı:33000 kg
Motor (jet):Lyulka AL-37FU
Jet tipi:İkincil yanmalı, yönlendirilebilir güç sistemli (PFU modifiyeli),dijital kontrollüturbofanlar
Jet sayısı:2
İtiş:83.4 kN
İkincil yanmada itiş:142.2 kN
Yönlendirilebilir güç sistemi: -20°'den +20°'ye,aşamada ve sapmada;saniyede 30°
Azami hız: Mach 2.35
Deniz seviyesinde: Mach 1.1 (1,400 km/s, 870 m/s
Normal operasyon yüksekliğinde: Mach 2 (2,500 km/s, 1,550 m/s)
Menzil:3,300 km
İrtifa:18,000 m (59,050 ft)
Tırmanma oranı:230 m/sn
Yük: 36 kg/m² (79.4 lb/ft²)
Silahlar:
Toplar: 1&seferlik; 30 mm GSh-30-1 top ( 150 tur)
Füzeler: 14 pod (2 kanatucu, 6-8 kanataltı, 4-6 gövde altı)
Havadan havaya: R-77, R-77PD, R-73, K-74
Havadan yere: X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500, KAB-1500
Tu-22
Teknik özellikleri
Mürettebat:3
Yükseklik:10.13 metre
Ağırlığı: 85,000 kg
Hız:1,510 km/s
Motor 2× Dobrynin RD-7M-2 turbojets
Motorun İtiş Gücü: 107.9 kN
Menzil:4,900 km
Silahlandırma
1× AM-23 23 mm cannon in tail turret
24xFAB-500 (500Kg) Bombası
1xFAB-9000 (9000Kg) Bombası
1× Kh-22 (AS-4 'Kitchen')
Tu-22M
Teknik özellikleri
Mürettebat:4
Uzunluk: 41.46 mmetre
Yükseklik:11.05 mmetre
Kanat açıklığı: 34.28 mmetre
Ağırlığı: 112,000 kg kg
Hız: 2.05 mach
Motor 2× Klimov NK-25 turbofans
Menzil:13,300 km
Silahlandırma
1× AM-23 23 mm cannon in tail turret
24.000 kg Bomba yükü (250kg-9000kg)
3× Kh-22 (AS-4 'Kitchen')
8x Raduga Kh-15 (AS-16 'Kickback')
8x Kh-27 (AS-7 'Kerry')
Kh-28 (AS-9 'Kyle')
Tu-160
Teknik özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat:4
Uzunluk: 54,1 metre
Yükseklik:13,10 metre
Ağırlığı: 275.000 kg
Hız: 2.05 mach
Motor 4× Samara/Trud NK-321 turbofans
Menzil:15,000 km
Yak-1
Yakovlev Yak-1
II. Dünya Savşı sırasında Ruslar tarafından üretilen ve savaş sırasında kullanılan rus uçağı.
Yak-9
Yakovlev Yak-9
Rus yapımı II. Dünya Savaşı tek mürettebatlı, tek pervaneli avcı uçağı.
Yak-9'lar Yak-3'lerin yetersiz kalmasıyla geliştirilmiştir. Yak-1 temel alınarak tasarlanmıştır.
Allison V-1710 motoruna sahiptir. Bu uçaklardan toplam 14.514 tane üretildi. Orta ve yüksek
yükseklikte uçmak için tasarlandı.
Yak-9'lar önceki Yak serilerinin aksine Bf 109G ve Fw 190A'lar ile başa çıkabiliyordu. Aynı
zamanda kendi kendini yamayabilen yakıt tanklarına sahiptiler. 37mm'lik mermisi bütün
bombardıman uçaklarının gövdesini delebiliyordu bunun için genelde bombardıman uçaklarını
düşürme görevlerine verildilier. Yak-9T versiyonu ile çok sağlam zırha kavuştular. Performans ve
manevra kabiliyeti Alman uçaklarından daha azdı.
Il-2
Il-2
Yer hedeflerine yönelik bir Rus II. Dünya Savaşı uçağıdır.
İlk tasarlanan IL-2'ler yer hedeflerine yapılansaldırılarda uçaksavar silahlarına karşı korunmak için
kalın bir ön zırhla kaplanmışlardır. Sonraları IL2'lerin arkadan açılan avcı uçakları atışlarına karşı
son derece savunmasız olduğu anlaşılmış ve IL-2M modeli ile arka tarafa bir makineli tüfekçi
personel konmuş, aynı zamanda arka tarafın zırhı da artırılmıştır. IL-2'ler mürettebatı, motoru,
radyatörleri ve yakıt tankını koruyan kalın bir zırha sahipti.
4.İngiliz Uçakları
HS-801 "Nimrod"
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 11
Motorlar: 4 x Rolls-Royce "Spey" Mk. 511-5W
İtiş gücü: 48.7kN,
Kanat açıklığı: 35.0m
Uzunluk: 38.6m
Yükseklik: 9.0m
Kanat alanı: 197.0m2
Kalkış ağırlığı: 87.000kg
Azami hız: 920km/h
Seyir hızı: 780km/h
Azami yükle menzil: 9260km
Lightning
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat:1
Motorlar: 2 x Rolls Royce Avon 302C
İtiş gücü: 58.8kN
Uzunluk: 16.8m
Yükseklik: 6.4m
Kalkış ağırlığı: 19,000kg
Tavan: 18,300m
Silah donanımı: 2 x 30mm MG, 2 x “Red Top” AA missile
Javelin
Teknik Özellikleri
•
Mürettebat: 2
•
Motorlar: 2 x Bristol Siddeley Sapphire Sa.7
•
İtiş gücü: 2 x 48.9kN
•
•
Uzunluk: 17.1m
•
Yükseklik: 4.8m
•
Kanat alanı: 86m2
•
Azami ağırlık: 16,188kg
•
Hız: 1141km/h
•
Tavan: 16090m
•
Menzil: 1530km
•
Silah donanımı: 4 x 30mm MG, 4 x “Firestreak” AA
Jaguar
Teknik Özellikleri
•
Mürettebat: 1 - 2
•
Motorlar: 2 x Rolls-Royce/Turbomeca RT.172 "Adour"
•
İtiş gücü:31.8kN
•
•
uzunluk: 16.4m
•
Yükseklik: 4.9m
•
•
Kalkış ağırlığı: 11000-15500kg
•
Azami hızı 1350km/h
•
Silah donanımı: 2 x 30mm MG, 2 x AIM-9 “Sidewinder AA missiles, 1000kg of bombs
Hurricane
Hawker Hurricane
İngiliz yapımı II. Dünya Savaşı avcı, avcı-bombardıman ve anti-bombardıman uçağı.1930'lardan
itibaren savaşın sonuna kadar İngiliz Kraliyet Hava Kuvvetlerine hizmet etmiştir. Savaşın ilerleyen
vakitlerinde avcı olarak yetersiz olduğu anlaşılmış daha çok koruma uçağı olmayan bombardıman
uçaklarına ve yer hedeflerine saldırmak için kullanılmıştır.
Tasarım özellikleri
Hurricane'ler I. Dünya Savaşından kalma ahşap-metal karışımı tasarıma sahiptiler. Arka gövde,
kuyruk ve pervane ahşap iken pilot kabini ve motor alüminyumdan yapılmıştır. Hurricane Mk I'ler
Rolls-Royce (Rols Roys) Merlin MK II ve III motoruna sahiptiler. Almanların elindeki Bf 109'lar
kadar hızlı ve sağlam olmadıkları için bu açıklarını 8 adet makinalı tüfekleri sayesinde
kapatmışlardır. Sonraları yerlerini daha çevik, hızlı ve dönemin modern uçakları gibi yekpare metal
tasarıma sahip Spitfire (Spitfayr) bırakmışlardır.
De Havilland DH-98
De Havilland Mosquito (Moskito)
II. Dünya Savaşı Büyük Britanya yapımı gece avcı ve bombardıman uçağı.Bu uçaklar çok hızlı ve
manevra kabiliyetleri yüksek olduğundan sivrisinek (mosquito) adı verilmiştir. Ayrıca Wooden
Wonder (Ahşap Mucize) ve Timber Terror (Dehşet Kereste) gibi lakapları vardır. Savaşın sonuna
kadar dokunulmaz uçaklar olarak kalmışlardır.
Mosquito iki motorlu, konrplak gövdeli ve silahsız olarak tasarlanmıştır. Büyük bir kısmı
keresteden yapılmış olup, bu tahta parçalar tutkalla tutturulmuşlardır. Hafif ve hızlı bir
bombardıman uçağı olacağı planlanılmıştır. Ancak bu yaklaşım birçok otorite tarafından saçma
bulunmuş ve uçağın başarılı olamayacağı düşünülmüşür. Bu düşüncelere rağmen Mosquito'lar en
zorlu görevlerde bile hiç kayıp vermeden üstlerine geri dönmüşler ve kendilerini kanıtlamışlardır.
Mosquito radar aksamı sayesinde gece görev yapabiliyordu ve Luftwaffe'nin elinde bu uçağa
yetişecek bir gece uçağı yoktu. Bu yüzden Mosquitolar birçok imkansız denilen görevi
başarabilmişlerdir. Mosquitolara çare bulamayan Luftwaffe onları birebir kopyalama (Focke Gulf
Ta 154) yolunu seçmiştir.
Uzun menzilli olan bu uçaklar birçok stratejik nakliye işini üstlenmişlerdir ayrıca uzun menzilli
bombardıman görevlerini de başarılı bir şekilde yerine getirmişlerdir. Üzerine takılan 4 x 20 mm
Hispano Mk.II topları sayesinde bir gece avcı uçağına dönüştürülmüşlerdir ayrıca foto-keşif, deniz
saldırıları, gibi görevlerde de kullanılmışlardır. Fransa'da ve Danimarka'da bombaladıkları
hapishanelerden birçok direnişcinin kaçmasın sağlamışlar, Berlin Nazi yürüyüşünü de
engellemişlerdir. Mosquitolar çıktıkları 600 görevde sadece bir adet kayıp vermişlerdir. Bu
sebebten çok kullanışlı ve ekonomik uçaklardır. Aynı dönemdeki bir başka gece bombardıman
uçağı olan Lancaster'lar ise hem daha isabetsizdirler hem de yavaş olmaları sebebiyle çok kayıp
vermişlerdir.
Avro Lancaster
Avro Lancaster (Lançestır)
II. Dünya Savaşı Britanya ağır-bombardıman uçağı.Hizmete 1942 yılında girdi. İngiliz Milletler
Topluluğu ülkeleri tarafından da kullanıldı. Handley-Page Halifax ile birlikte Kraliyet Hava
Kuvvetleri'nin ana bombardıman uçağıydı. Genel olarak gece-bombardıman görevlerinde kullanıldı.
Savaş sonuna kadar 7,366 adet Lancester üretilmiştir.
Lancester
Avro firması tarafından tasarlanan Avro Manchester(Mençestır) uçağı temel alınarak tasarlanmıştır.
Avro firması bu uçakları iki motorlu orta seviye bir bombardıman uçağı olarak düşünmüştü. Uçağın
hızlı olması için Rolls-Royce Vulture motorları takıldı. Ancak bu motorlar emniyetli bulunmadı ve
bu uçaklar 1942 yılında hizmetten alındı.
Bunun üzerine dört adet Rolls-Royce Merlin motorlu ve daha geniş kanatlı bir uçak yapılmasına
karar verildi. Bu motorlar daha güçsüz ama daha emniyetliydi. İlk deneme uçuşları 9 Ocak 1941'de
yapıldı. Uçak çok başarılı bulunmuştu ve üretilmekte olan bütün Manchester'lar Lancester'a
dönüştürüldüler. İki uçakta burun taretine, çift kuyruğa, ve greenhouse kokpit sistemine sahiptiler
bunun için dönüştürme işlemi kolay oldu. Modele bağlı olmak üzere avcı uçaklarına karşı 8 veya 10
adet makinalı tüfekle donatıldılar.
Lancester'ın en önemli özelliği yüksek bomba yükü kapasitesidir. Taşıyabildikleri bomba yükü
dönemindeki uçakların neredeyse iki katıdır. II. Dünya Savaşı'nda kullanılan en büyük bomba olan
Grand Slam'i de bu uçaklar taşımıştır. Bu bomba yaklaşık 9944 kg¹'dır.
Yaklaşık 300 adet Lancaster MK II çeşitlemesi yapıldı bunlar Bristol Hercules motorlarına
sahiptiler. Yeni Merlin motorlarına sahip Lancaster MK III'lerden ise 3.030 adet üretildi. 1943
yılında bir Lancaster 45-50.000 £'a mal oluyordu.
Lancaster'lar tahtadan yapılma uçaklar olduğundan avcı atışına ve uçak-savar atışına karşı
dayanıksız olup daha çok gece görevlerine veriliyorlardı. Bunun için Kraliyet Hava Kuvvetleri
Lancaster'ların radarlarını ve sefer sistemlerini geliştirmeye çalıştı. Bu sistemlerden en ünlüleri
1155 radyo alıcısı ve 1154 radyo vericisidir. Bunlar yol bulma faaliyetleri için kullanıldıkları gibi
iletişim ve Mors amaçlı da kullanılmıştır.
Aşağıda Lancaster'a ait radar sistemlerini görebilirsiniz:
H2S: Yer tabanlı radar sistemi. Bu sistemin gönderdiği sinyaller Alman avcı uçakları taarfından
fark edilebildiği için dikkatli kullanılması lazımdı.
Monica: Yakın çevredeki uçakları tespit etmek için kullanılmıştır. Alman avcılarını tespit etmek
için kullanılan bu sistem tam bir hayal kırıklığıydı. Çünkü aynı düzende uçan diğer dost uçaklarını
da bildirdiklerinden mürettebat tarafından dikkate alınmayan bu sistem Alman avcı uçakları
tarafından tespit edilebiliyordu.
Fishpond: H2S sistemine bir eklentidir. Uçağın altından gelen avcı uçaklarına karşı mürettebatı
uyarmak için yapılmıştır.
GEE: Bir alıcıdan oluşan bu sistem. Birleşik Krallık'dan gönderilen sinyallere göre kendi yerini
tespit edebiliyordu. Menzili yaklaşım 3-400 mildi.
Oboe: Çok başarılı bir yol bulma sistemidir. Kara radar üstü yalnız bir uçakla meşgül olabildiğinden
konvoyun önünde giden uçaklara takılmıştır. Daha sonra GEE-H eklentisi ile buna gerek kalmamış
her uçağın konumu ayrı olarak hesaplanabilmiştir.
Village Inn: Radar ile nişanlama yapabilen bir top yuvasıdır. 1944 yılından sonra kullanılmaya
başlanmıştır.
5.Alman Uçakları
Fw 190
Fw 190, Alman yapımı II.Dünya Savaşı uçağı.
FW-190'lar tek pilotlu, tek motorlu bir önleyici (en. interceptor) avcı uçağı (sonraları avcıbombardıman versiyonları da yapıldı) olarak tasarlanmıştır. 1941 yılında hizmete girdi ve savaş
sırasında 6.000 tanesi avcı-bombardıman olmak üzere 20.000 tane üretildi. 1943 yılında Türkiye bu
uçaklardan 72 tane satın almıştır.
Tasarım Özellikleri
Fw 190'lar yine aynı dönemlerde kullanılmış olan Bf109'larla Luftwaffe'nin temel avcı uçağı
ihtiyacını karşılamışlardır. Dizayn felsefesi güçlü bir hava soğutmalı motorun mümkün olan en
küçük gövdeye yerleştirilmesi şeklinde özetlenebilir. Yine aynı dizayn yaklaşımını Bf109'larda da
görebiliriz (su soğutmalı motor). Bu eğilim ufak hedef teşkil eden, hızlı ve manevra kabiliyeti
yüksek uçakların üretilmesine imkan vermiştir ancak birer ön cephe avcı uçağı olarak kabul edilen
bu uçakların harekat menzilleri genel olarak kısa kalmıştır. Avrupa tasarımı uçakların çoğunda
görülen bu handikap Amerikan yapımı P-47 thunderbolt ve P-51 mustang gibi uzun menzilli
avcıların ortaya çıkışıyla daha da belirgin bir hale gelmiştir.
Fw 190 mükemmel görüş açısı, ağır silah yükü ve yüksek hızıyla alman pilotların ve rakiplerinin
takdirini kazanmıştır. Ancak zannedilenin aksine Fw 190 bir bombardıman önleme uçağı olarak
cepheye sürülmemiştir, değişen şartlar ve Bf109'ların yetersiz kalan ateş gücü Fw 190 'ların bu
görevleri üstlenmelerine yol açmıştır. Fw 190A serisinin bombardıman guruplarının genellikle
tercih ettiği yüksek irtifalarda ciddi performans sorunları vardır. Uçakların yüksek irtifalarda
performanslarını korumalarını sağlayan süperşarj teknolojisi Fw190'lara güç veren bmw 801 serisi
motorlarda verimli olamamıştır. Dolayısıyla yüksek irtifa bombardıman engelleme görevlerini
gerçekleştirmeye çalışan Fw 190'lar eskort avcılarına kolay bir hedef teşkil etmişlerdir.
Uçağın en dikkat çeken özelliğiyse kısa kanatları ve dengeli eleron'ları sayesinde
gerçekleştirebildiği ani yatışlardır. Kendi ekseni üzerinde çok ani ve kontrollü dönüşler yapabilen
Fw 190, manevra kabiliyeti çok yüksek bir avcı uçağı olan spitfire'ların bile takip edemeyeceği
manevraları ard arda sıralayabilirdi. Havacılıkta Makas hareketi olarak bilinen ve uçağın çok kısa
bir süre içinde ani dönüşler yapmasına dayanan manevranın çok başarılı bir şekilde kullanılmasına
imkan veren Fw 190 kendisini takip eden ve manevra avantajı bulunan rakibini kolaylıkla
atlatabilirdi.
Geniş aralıklı iniş takımı, elektrik kontrollü otomatik kontrol sistemleri, yüksek hızlardaki manevra
kabiliyeti, ağır silah yükü ve geliştirilmeye müsait yapısıyla başarılı bir dizayn olarak kabul edilen
Fw 190 değişen savaş koşulları ve müttefiklerin artan sayı üstünlüğü karşısında pratikte başarısız
olmaktan kurtulamamıştır.
Genel özellikler
Mürettebat: Bir
Kanat alanı: 18,30 m² (196.99 ft²)
Maksimum kalkış ağırlığı: 4,900 kg (10,800 lb)
Güç ünitesi: 1× BMW 801D-2 radyal motor, 1,272 kW (1,730 hp); 1,471 kW (2,000 hp) boost ile
Performans
Maksimum hız: 656 km/s - 4,800 m irtifada, 685 km/sa boost ile, dalışta 750 km/sa'e kadar (408
mph - 15,750 ft irtifada, 428 mil/sa boost ile, dalışta 466 mil/sa'e kadar)
Menzil: 800 km (500 mil)
Servis tavanı: 11,410 m (37,430 ft)
Tırmanma oranı: 13 m/s (2560 feet/dakika)
Kanat yüklemesi: 241 kg/m² (49.4 lb/ft²)
Güç/Ağırlık oranı: 0.29 - 0.33 kW/kg (0.18 - 0.21 hp/lb)
Silahlar
2× 13 mm MG 131 makineli tüfek, 475 mermi/tüfek
4× 20 mm MG151/20E top, 250 mermi/top kanat kökünde
E.III
I. Dünya Savaşı Alman avcı uçağı.
10 Ağustos 1916'da kurulan Jagdstaffeln (tek-koltuklu avcı uçakları filosu) bu uçaklarla donatıldı.
E.III'ler E.II'lerin kanatlarının büyütülüp ve yeniden tasarlanmasıyla ortaya çıkmıştır. 100 bg'lik
Oberursel U.I motoruna 81 lit'lik yakıt deposuna sahiptiler. E.III'ler 2,5 saat uçabiliyorlardı ve bu
E.II'lerden bir saat fazla idi. Silah olarak ise bir adet Spandau IMG 08 makinalı tüfeğine sahiptiler.
Bu silahlara 500 mermi yüklenebiliyordu. Sonraları E.III'lerin çifte tüfeklileri de yapıldı.
Almanya, Osmanlı Devleti`ne bu uçaklardan 22 tane vermiştir. Osmanlı Devleti bu uçakları
Çanakkale Cephesinde ve Sina Cephesinde kullanmıştır.
He 111
II. Dünya Savaşı bombardıman uçağıdır.
1942'lere kadar Alman Hava Kuvvetlerinin birincil bombardıman uçağı olmuştur. Ernst Heinkel
(Ernst Haynkel) tarafından tasarlanmıştır.
He 111'ler 2 adet Daimler-Benz (Daymler-Benz) DB-601 motoruna sahiptir. Ulaşabildiği en yüksek
hız 440 km/s'dir. Zamanının en gelişmiş bomba hedefleme sistemine sahipti.
He 162
Heinkel He 162 Volksjäger ("Halkın Savaşçısı"), Luftwaffe tarafından II. Dünya Savaşı sırasında
kullanılan, tek motorlu, jet itkili avcı uçağı. Birinci nesil jet uçaklarının en hızlısıdır. Volksjäger,
RLM'nin He 162 için resmi adıdır. Uçağa üretim programının adı olarak Salamander ("Semender"),
Heinkel tarafından ise Spatz ("Serçe") ismi verilmiştir. Savaş dolayısıyla metal arzının düşüklüğü
ve bulunan metallerin cephe savaşçısı olacak Me 262 ve Ar 234 gibi uçaklara ayrılması sebebiyle
uçağın büyük kısmı tahtadan yapılmıştır.
Ho 229
II. Dünya Savaşı sonuna doğru Almanya tarafından geliştirilmiş prototip uçan kanat uçak. Avcıbombardıman uçağı olarak tasarlanmıştır. Luftwaffe şefi Reichsmarschall Hermann Göring'in favori
uçağıdır. Göring'in ünlü performans beklentilerini karşılayabilen tek uçaktır.
Ju 87V1
Alman Hava Kuvvetleri’nin birinci Junkers Ju 87 Stuka prototipi Ju 87V1 (Seri no. 4921, sivil
tanımlaması D-UBYR) ilk uçuşunu 17 Eylül 1935’de, pilot Willi Neuenhofen kumandasında
gerçekleştirdi.
Uçak, eskiyen Heinkel He 50 pike bombardıman uçağının yerini almak üzere 1934 yılında
çalışmalara başlayan ve Hermann Pohlmann başkanlığındaki bir teknik ekip tarafından
tasarlanmıştı. Aslında kökleri firmanın daha önceki bir dizaynı olan Junkers K47/A48’ye dayananır.
Tanımlamasındaki V harfi “Deneysel” (Almanca “Versuchs” kelimesi) anlamına gelir.
Tüm bunların yanında Ju 87V1 hiç de güzel görünümlü bir uçak değildi. Büyük su soğutmalı
motoru içeren garip bir burun ve arkasında oldukça yüksek yapılı kokpit, eleron ve flap çıkıntılarına
sahip ters martı biçiminde kanatlar, kanat altında sabit “pantolon” içinde gizlenmiş iniş takımları ve
takviye çubukları ile donatılmış bir çift dikdörtgen dikey kuyruk. Mükemmel görüş açısı sağlayan
cam kokpit içinde pilot ve telsizci/makinelitüfek nişancısı sırt sırta oturuyordu. Firma daha önceki
Junkers tasarımları Ju 52, Ju 86 ve K47’de kullandığı kanat firar kenarına monte edilen flap ve
eleronları bu uçağa da uyguladı. Amaç düşük hızda kolay kontrol yeteneği kazanmaktı.
Alman endüstrisi henüz ihtiyaç duyulan güçte bir motor üretemediğinden dolayı ilk prototip tıpkı
Messerschmitt Bf 109 gibi İngiliz yapımı 525hp gücünde bir Rolls Royce Kestrel motoru ile
donatılmıştı. Motor sabit açılı iki palalı ahşap bir pervaneyi tahrik ediyordu. Motorun soğutmasında
sorun oluduğu için daha sonra prototipin radyatör hava girişi genişletildi. Pike dalış için
kullanılması düşünülen hava frenleri kanat hücum kenarı altına yerleştirilen dikdörtgen çubuklardan
meydana geliyordu. 90° açı ile dönen bu çubuklar uçağın hızını aniden azaltmakta ve pike dalışa
geçmesine sebep olmaktaydı. Başlangıçta ilk prototipe monte edilmeyen frenler daha sonra ikinci
prototipe eklendi. Bir pike dalış tecrübesi sırasında yüksek dalış hızı nedeniyle zayıf kuyruk yapısı
parçalandı ve Ju 87V1 prototipi 24 Ocak 1936’da meydana gelen bu kazada hurdaya döndü.
Tecrübeyi gerçekleştiren test pilotu Willi Neuenhofen ve bir teknisyen kazada hayatını kaybetti.
Kazaya sebep olan dikey kuyruk yapısı ikinci prototip olan Ju 87V2’de tamamı ile değiştirildi ve
uçak geniş yüzeye sahip tek dikey kuyruk ile donatıldı.
Ju 87
Junkers Ju 87 , Junkers firması tarafından üretilen II. Dünya Savaşında Alman Hava Kuvvetlerinin
hafif bombardıman uçağı.
Başlıca özellikleri martı tipi yukarı kalkık kanatları, sabit iniş takımları ve dalış yaparken
düşmanların moralini bozan sirenleridir (dinlemek için tıklayın). Almanların, Yıldırım Savaşı
(Blitzkrieg) taktiğini terk ettiği 1943 yılına kadar aktif olarak kullanılmıştır. 1936-1944 arasında
6.000'den fazla Ju 87 üretilmiştir.
Ju 87ler Alman Ordusunun Yıldırım taktiği gereği tasarlanmıştır. Başlıca görevi Alman tanklarının
hızlı ilerleyişini sağlamak için düşman tanklarını ve top bataryaları, tanksavar bataryaları gibi
direnç noktalarını yok etmektir. Ju 87 etkili ve isabetli bir uçak olmasına karşın yavaş, zırhsız ve
düşman avcılarına karşı savunmasızdır. Bunun için genelde Alman avcı uçaklarının koruması
altında uçmuşlardır.Ju 87ler savaş boyunca devamlı geliştirilmişlerdir. Ju 87 G versiyonunda
sirenler çıkartılmış onun yerine 37mm'lik toplar konularak bir anti-tank uçağına dönüştürülmüştür.
Ju 87ler hedefe dalmadan önce yüksek bir irtifada uçmak ve hedef göründükten sonra 90 dereceye
yakın bir açı ile hedefe dalıp bombalarını bırakmak üzere tasarlanmıştır. Dalış sırasında pilotlar
yüksek G kuvvetine maruz kaldıkları için kontrollerini kaybedebiliyorlardı ve bu uçağın
çakılmasına yol açabiliyordu. Bundan dolayı Ju 87ler dalış sırasında yere çok yaklaştıkları zaman
kendilerini düzeltme sistemine sahiptiler.
Ju-88
Junkers Ju 88, II. Dünya Savaşı'nda Luftwaffe tarafından kullanılan, çift motorlu, çok amaçlı hava
aracı. Savaşın en çok yönlü uçaklarından biridir. Dalış bombardımanı, taktik bombardıman, yakın
hava desteği, gece avcısı, torpido bombardımanı, keşif uçağı ve hatta Mistel projesinde dev bir
uçan bomba olarak hizmet gördü. Sorunlu geliştirilme sürecine rağmen, Luftwaffe'nin en önemli
değerlerinden biriydi. II. Dünya Savaşı boyunca 15.000 adet üretildi.
Bf 109
Bf 109 Alman Hava Bakanlığının ( Reichsluftfahrtministerium, RLM )orjinal tanımıdır. Bf
kısaltması uçağı imal eden firma olan Bayerische Flugzeugwerke'nin baş harflerinden oluşmaktadır.
1938 yılında firmanın ismi baş tasarımcısı Willy Messerschmitt'in firmayı satın almasıyla
Messerschmitt AG olarak değişmiştir. Dolayısıyla bütün model kodları Bf yerine Me olarak
değiştirildi. Ancak bu değişikliğin bakanlığın birçok kademesinde ve Luftwaffe'de tam kabul
görmediği resmi evraklar incelendiğinde anlaşılmaktadır. Genel olarak müttefikler Me tanımını
kullanırken Almanlar her iki tanımı da kullanmışlardır.
BF109'un tasarımı 6 Temmuz 1933 tarihinde yayınlanan Alman Hava Bakanlığı taktik av uçağı
ihtiyaçları tebliğine yönelik yapılmıştır. Bu evrakta tanımlanan özellikler şunlardır:
Gündüz harekatlarına uygun bir tasarım.
Her biri 500 mermilik cephane taşıyacak iki adet makinalı tüfek ve 100 mermilik cephanesiyle bir
otomatik top.
Havadan havaya ve yere iletişimin sağlanabilmesi amacıyla bir telsiz.
Yüksek irtifa uçuşları için oksijen sistemi ve kokpit ısıtması.
Paraşüt ve gerekli kaçış tertibatı.
17 dakikada 19.500 feet yüksekliğe çıkabilmeli. Bu irtifada 250 millik hızla 20 dakika
uçabilmelidir.
En az bir saatlik toplam uçuş takati gereklidir.
Maksimum irtifa 33.000 feet olacaktır.
Dönüşlerde irtifa kaybetmemelidir.
Spinlerden kolayca çıkarılabilmelidir.
Ortalama büyüklükteki bir Alman askeri pistinden kalkabilmelidir ( 430m. X 430m. )
9 uçaklık bir grupla iniş ve kalkış yapılabilmelidir.
Trenle taşınabilmelidir, dolayısıyla raylı taşıma sistemlerine uygun boyutlarda olmalıdır.
Daha önceden Luftwaffe için av uçakları tasarlamış ve imal etmiş olan Arado, Focke Wulf ve
Heinkel gibi büyük havacılık firmaları oldukça karlı bu ihaleye hemen dahil olmuşlardır. Görece
ufak bir firma olan Messerschmitt, yarışmaya konuyla ilgili bir tecrübesi olmayan ancak çok kaliteli
sportif uçaklar yapan küçük bir firma olarak katılmıştır ( Bf108 Taifun ).
Messerschmitt'in temel tasarımında BF 108 Taifun'dan birçok detay bulunmaktadır; aerodinamik
çıkıntısız rivetleme, Handley-Page tipi slotlu kantilever kanat ve gövdeye monteli dışa doğru
kapanan dar iniş takımları bunlardan sadece bazılarıdır. Tasarım çalışmaları ilerledikçe temel
dizayna yeni ve güncel özellikler de eklenmiştir. Hafif metallerden monokok yapıya uygun olarak
tasarlanan gövdesinin yeni jenerasyon 12 silindirli ters V motorlarla birleştirilmesi öngörülmüştür.
Junkers ve Daimler Benz'in motorları zamanında yetişmediğinden ilk prototip oldukça ironik bir
şekilde İngiliz Rolls-Royce Kestrel VI motoruyla uçmuştur. Yarışmada Junkers Jumo 210 V1
motoruyla donatılan Bf109 V2 prototipi rakip Heinkel firmasının yine aynı motora sahip He 112
modelini hemen hemen her alanda hiç bir şüpheye yer bırakmayacak şekilde geçmiştir.
Yekpâre tasarıma, kapalı bir kabine ve içeri alınabilen iniş takımlarına sahiptir. Yüksek irtifa
önleme görevleri için optimize edilmiş bir dizaynı vardır. Yakıt enjeksiyonlu DB601 serisi
motoruyla savaşın ilk yıllarında rakipsiz bir performans uçağı olarak göze çarpmıştır.
Kuvvetli motorları sayesinde çok hızlı tırmanış yapabilirler. Hızlı bir uçak olması yanı sıra iyi bir
zırha ve tahribat gücü yüksek silahlara sahiptir. II. Dünya savaşının en çok üretilen uçaklarından
biridir bütün savaş boyunca 35.000 tane Bf-109 üretilmiştir. Savaşın sonuna kadar en iyi savaş
uçaklarından biri olarak kalmıştır. P-51 Mustang (Masteng)'leri bile başarılı bir şeklide
durdurmuşlardır. Erich Hartmann (Erih Hartman) ve Gerhard Barkhorn (Gerhart Barkhorn) adlı
Bf-109 pilotları tek başlarına 300'den fazla uçak düşürmüşlerdir.
Bf 110
II. Dünya Savaşı Alman ağır avcı uçağı. Bf 110 ağır avcı olarak tasarlandıysada sonraları gece
avcısı veya yer bombardıman uçağı olarak kullanılmıştır.
Tasarım süreci
Fransa ve Polonya seferlerinde başarılı olan Bf 110'lar Britanya saldırısında Hawker Hurricane gibi
1930'lardan kalma uçaklara bile yenilmişlerdir. Tek motorlu avcı uçaklarının çift motorlu diğer avcı
uçaklarına karşı olan bariz manevra üstünlüğü anlaşılınca Bf 110'lar gece avcısı ve noktasal
bombardıman görevlerine verilmişlerdir. Bu görevler için geliştirilmeye başlayan uçaklara modeline
bağlı olarak radar veya daha yüksek çaplı toplar takılmıştır. Britanya Savaşında radarlı Bf 110'lar
gövdenin orta üst tarafına yerleştirlen Die Schrage Musik silahı sayesinde birçok gece
bombardıman uçağını düşürmüşlerdir.
Britanya savaşından sonra daha çok Doğu ve Akdeniz görevlerine atanan Bf 110'lar sonraları
yetersiz bulunmuş ve üretimi 1941 yılında yavaşlatılmıştır. Bu uçakların yerine geliştirilen Me
210'ların başarısız olması nedeniyle Me 410 adlı bir model geliştirilmiş ancak bu da bekleneni
veremeyince tekrar Bf 110 üretimine devam edilmiştir.
İlk modellerde 4 adet MG 17 makinalı tüfeğine ve iki adet 20 mm MG FF/MM otomatik topuna
sahip olan Bf 110'lara daha sonraları 20 mm MG 151/20 otomatik topları takılmıştır. G serisi
modellerinde ise 30 mm MK 108 otomatik topları kullanılmıştır. İlk modellerde arka silah
yuvasında MG 15 makinalı tüfeği takılırken sonraki F ve G serilerinde 7,92 mm'lik MG 81 makinalı
tüfekleri ve bu tüfeğin ikili çeşitlemesi olan MG 81Z makinalı tüfeği kullanılmıştır.
Özelikle gece avcı performansı ölümcül düzeydeydidi. fug 220 ve neptun radarları monte edilerek
gece avcılı konusundaki boşluğu tek başına doldura bilmişti. Alman radar sistemlerimin yetersizliği
bu uçakların erken mudahalesini geçiktirmişsede Gece avcısı (Nactjagger) olarak Heinz-Wolfgang
Schnaufer gibi tüm uçuşlarını gece yapan bir pilotla 121 uçak düşüre bilmişti.
Genel özellikler
Mürettebat: 2 (gece savaşçılarında 3)
Güç ünitesi: 2× Daimler-Benz DB 601B-1 sıvı soğutmalı ters V-12, 809 kW (1,100 hp) each
Performans
Maksimum hız: 560 km/h (348 mph)
Menzil: 2,410 km savaş, 2,800 km nakil (1,500 mi / 1,750 mi)
Servis tavanı: 10,500 m (35,000 ft)
Kanat yüklemesi: 173 kg/m² (35.7 lb/ft²)
Güç/Ağırlık oranı: 0.3644 kW/kg (0.155 hp/lb)
Silahlar
2x 20 mm MG FF/M top
4x 7.92 mm MG 17 makineli tğfek
1x 7.92 mm MG 15 savunma makinelisi
Me 163
Me 163 Komet, Alexander Martin Lippisch tarafından tasarlanmış, tarihin tek roket itkili savaş
uçağıdır. II. Dünya Savaşı sırasında Alman Hava Kuvvetleri tarafından kullanılmıştır. Devrimsel
tasarımı ve rakipsiz performansına rağmen, kullanımının tekliheli oluşu sebebiyle sadece birkaç
Müttefik savaş uçağı düşürebilmiştir.
Me 262
Me 262 Schwalbe (Almanca "Kırlangıç") 2. Dünya Savaşının sonlarına doğru üretilmiş ve savaşta
aktif görev almış çift jet motorlu alman savaş uçağıdır. Üretime geçilmiş ve aktif olarak hava
savaşlarında kullanılmış ilk jet olarak bilinir.
Tasarım ve geliştirilme aşamaları
Savaşın son zamanlarında Almanlar'ın umut bağladığı üstün silahlardan biri olarak bilinse de ilk
tasarım yaklaşımları 1939 yılında başlamıştır. Havacılık ve savaş bakanlığında taktik yaklaşım ve
doktrin üreten subayların savaşı kazanmak için dönemin geleneksel piston motorlu, pervane itişli
uçakları yeterli görmesi üzerine, bu projeye savaşın ilk yıllarında kaynak aktarımı yapılmamıştır.
Willy Messerschmitt'in uçaklarda yüksek hızlarda oluşan mukavemet ve direnç sorunları için uçak
gövdesine açılı şekilde monte edilmiş kanatlar üzerinde çalışmaları 1935 yılına dayanır. Me 262'de
de ilk başta 18,5 derece açılı kanatlar kullanılmıştır.
İlk prototipleri kuyruktan iniş takımlı olarak üretilmiştir fakat, jet motor itkisinin yer yüzeyine eğik
açılarda etkimesi ve Hücum açısını gerektiği zaman yükseltmek için kanatlarının önlerinde bulunan
stabilizer'lerin taksi esnasında etkisiz kalması üzerine iniş takımları burun ve kanat altlarına
yerleştirilmiştir. Motorlar ve gövdenin yere paralel bir duruma getirilmesiyle, son şeklini almamış
prototipler üzerinde görülen bu sorunlar etkili biçimde çözülmüştür.
İlk test uçusları uçağın iskeletini test etme maksatlı olarak 1941 nisanında başlamıştır. Bu esnada
kullanılmakta olan BMW 003 jet motorlarının yetersiz kalabileceği düşüncesiyle uçağın burnuna bir
pervane ve güç kaynağı olarak Junkers Jumo 210 motoru eklenmiştir. Sadece jet motorlarının
kullanıldığı ilk uçuşu temmuz 1942'de yapılmıştır. Adolf Hitler'in emri ile bombardıman
görevlerinde kullanılması istenen bu yeni jet için modifikasyonlar 1942 yılının sonlarında
tamamlanmıştır. Güvenilmeyen 003 motorları Junkers Jumo 004'lar ile değiştirilmiştir. Fakat jet
motor üretiminin zorluğundan dolayı seri üretim 1944 yılına kadar başlayamamıştır. Motorların
zamanında üretilememesinin en büyük nedeni ısıya dayanıklı metallerin ve hammaddenin
Almanya'daki bulunma zorluğudur. Bu motorlar tamamlandığında ise beklenen ömrü 50 saat, servis
ömrü ise yaklaşık 12 saat olmaktaydı. Geleneksel bir motor olan DB601 ile karşılaştırıldığında bu
sürenin onda biri kadar olduğu görülür.
İkinci Dünya Savaşı yıllarında henüz geliştirilmemiş olan artyakıcıların eksikliği dolayısıyla da Me
262'nin ivmelenmesi, piston motorlu uçaklara göre yavaş kalmıştır.
6. Japon Uçakları
D3A
D3A
Japon Aichi şirketi tarafından üretilmiş bir II. Dünya Savaşı pike bombardıman uçağıdır. Japon
İmparatorluk Donanması uçak gemileri tarafınca kullanılmak üzere savaşın ilk başlarında üretilen
uçaklar, Pearl Harbor saldırısı da dahil olmak üzere neredeyse tüm harekatlarda kullanıldı.
1936 yılında Japon Donanması eskimiş D1A çift kanatlı uçaklarını servisten kaldırıp yerine geçecek
tek kanatlı uçak gemisi tabanlı pike bombardıman uçağı özellikleri olan 11-Shi yayınını yayımladı.
Aichi, Nakajima Mitsubishi tasarımlarıyla katıldılar ve Aichi ile Nakajimaya her birinin de iki
prototipi soruldu.
Aichi, eliptik aşağıdan monte kanatlı, Heinkel He-70 Blitz 'den ilham alınmış tasarımına başladı.
Gövde, pike bombardımanının sertliğine çok daha dayanıklı inşa edilmesine rağmen Zero'lara çok
benzemekteydi. Çok ciddi bir konu olmayan iniş takımlarının yavaş çekişi yüzünden basitlik için
sabit takımlar takılarak uçtu. 710 Beygir gücündeki tek radyal silindirli Nakajima Hikari motoru ile
güçlendirilmişti.
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 2 (pilot ve silahçı)
Uzunluk:10.2 m
Kanat genişliği:14.37 m
Yükseklik:3.85 m
Motor:Mitubishi Kinsei 44
• Motor sayısı:1
• Güç:1,070 BG
Azami hız:427 km/s
Menzil:1,472 km
İrtifa:9,300 m (30,000 ft)
Silahlar
• Toplar:3× 7.7 mm (0.303 inç) Tip 97 makinalı tüfek
• Bombalar: 1× 250 kg (550 lb) veya 2× 60 kg (130 lb) bomba
Mitsubishi Ki-21
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 5
Motor: 2 x Mitsubishi Ha-101
Gücü:1102kW
Uzunluk: 16m
Yükseklik: 4.35m
Boş ağırlık: 4691kg
Azami hız: 432km/h
Tavan: 8600m
Azami yakıtla menzil: 2700km
Azami yükle menzil: 1500km
Silah donanımı: 3 x 7.7mm MG, 750-1000kg of bombs/bomba yükü
Mitsubishi Ki-30
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 2
Motor: 1 x Mitsubisi Ha-5
Gücü:710kW
Uzunluk: 10.34m
Yükseklik: 3.65m
Kalkış ağırlığı: 3322kg
Boş ağırlık: 2230kg
Azami hız: 432km/h
Tavan: 8570m
Menzil: 1700km
Silah donanımı: 2 x 7.7mm MGs, 300-450kg of bombs/bomba yükü
Kawasaki Ki-45
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 2
Motor: 2 x Mitsubishi Ha-102
Gücü:810kW
Uzunluk: 11m
Yükseklik: 3.7m
Kanat alanı: 32m2
Kalkış ağırlığı: 5.500kg
Boş ağırlık: 4.000kg
Azami hız: 540km/h
Tavan: 10,000m
Menzil: 2,000km
Silah donanımı: 1 x 37mm cannon/top, 2 x 20mm cannons/top, 1 x 7.92mm MG, 2 x 250kg bombs/bomba
Kawasaki Ki-61
Teknik Özellikleri
•
Mürettebat: 1
•
Motor: 1 x Kawasaki Ha-140
•
Gücü: 1125kW
•
Kanat açıklığı: 12m
•
Uzunluk: 9.16m
•
Yükseklik: 3.7m
•
Kanat alanı: 20m2
•
Kalkış ağırlığı: 3,780-3,825kg
•
Boş ağırlık: 2,840kg
•
Azami hız: 610km/h
•
•
Tavan: 11000m
•
Silah donanımı: 2 x 20mm cannons/top, 2 x 12.7mm MGs, 2 x 250kg bombs/bomba
Mitsubishi A6M (ZERO)
Mitsubishi A6M ( Sıfırıncı Tip Uçak Gemisinde Üslenen Avcı Uçağı)
Uçak gemileri için tasarlanmış, hafif bir avcı uçağıdır. Hizmete girdiği 1940 yılının İmparatorluk
Takvimi'nin 2600 yılına tekabül etttiği için 2600'nun son hanesi olan 0'dan alınarak 'Rei Şiki
(Sıfırıncı Tip)' diye adlandırılmıştı. Takma adı 'Zero fighter'dur.
1940 ile 1945 yılları arası Büyük Japon İmparatorluk Deniz Kuvvetlerine hizmet etmişlerdir.
Muhteşem manevra kabiliyetleri ve uçuş mesafesinin yüksek olması nedeniyle II. Dünya Savaşı'nın
en çok üne sahip uçaklarından biri olmuştur.
Mitsubishi A5M'ler Çin-Japon Savaşı'nda başarılı olmuşlardı ancak geliştirilmeleri gerekiyordu,
ayrıca Japon ordusu uçak gemilerinden kalkabilecek avcı uçaklarına ihtiyaç duyuyordu.
A5M tecrübelerinden yola çıkan ordu yeni avcının özelliklerini belirledi. Uçak 4000 metrede en az
500 km/s hız yapmalı, 3000 metreyi 3,5 dakikada tırmanabilmeli, normal hızda 2 saat, ekonomik
uçuş modunda 6-8 saat arası havada kalabilmeliydi. 2 adet 20mm'lik topa, 2 Adet 7,7 mm'lik
makineli tüfeğe sahip olacak ve 60 kg bomba taşıyabilecekti. Ayrıca uçağa radyo sistemi ve yön
bulma sistemleri konulacaktı. Uçak gemilerden kalkacak şekilde tasarlandığından kanatları kısa
olacaktı bunun için Japon ordusu uçağın manevra kabiliyetinin A5M ile aynı olmasını yeterli
buluyordu.
Bunun proje Nakajima ve Mitsubishi firmaları yarışmaya katıldılar. Ancak Nakajima firması bu
özelliklere sahip bir uçağın o anda ellerinde bulunan motorlarla yapılamayacağını iddia etti ve
projenin bir saçmalık olduğunu söyledi. Mitsubishi baş tasarımcısı Jiro Horikoşi ise böyle bir
uçağın yapılabileceği fakat yapılacak uçağın mümkün olduğunca hafif olması gerektiğini söyledi.
Bu uçağı tasarlamak için ek ağırlık getiren bütün eklentiler çıkarıldı ve elde olan motorlarla A6M
uçaklarının yapımına başlanıldı. Ve böylece ateş gücü ve manevra kabiliyeti yüksek ancak hiçbir
korunması olmayan bir uçak ortaya çıktı. Son dönem A6M'leri hariç çoğunun kendini yamayabilen
yakıt tankları ve zırhı yoktu.
Pearl Harbor saldırısında sadece 420 adet A6M etkindi. O zamanki A6M modeli olan Model 21,
2.600 km'lik menzili ile bütün Müttefik uçaklarını alt edebiliyordu. Ancak A6M pilotlarının takım
çalışmasını iyi uygulayamamaları nedeniyle Pasifik Cephesi'nde tam bir hava üstünlüğü
sağlanamadı.
Savaş başlarında A6M karşısında etkisiz kalan Müttefik uçakları doğru taktikler kullanarak birçok
kez onlara üstünlük sağlamıştır. Bunlar Thach Dalgası adı ilen anılan taktik şöyle idi. İki uçaktan
birisinin peşine bir A6M takılırsa pilotlar birbirlerinden uzaklaşıyorlar sonra uçakları birbirlerinin
üzerine uçuruyorlardı, böylece hedef olan uçağın karşısından gelen diğer uçak A6M'i vurma şansı
elde ediyordu. A6M'lerde en ufak bir zırha sahip olmadığından isabet eden tek bir mermi
düşmelerini sağlıyordu. Sonraları çıkan F6F , F4U, ve P-38 uçakları sayesinde Müttefikler Pasifik'te
hava üstünlüğünü kesin olarak kazanmışlardır.
Mitsubishi T2
Mitsubishi T2, Japonların geliştirdiği ilk süpersonik jet. Japon Hava Öz-Savunma Kuvvetleri
envanteride bulunmuştur ve şu an silah eğitimi amacıyla kullanılmaktadır. Tasarımını Dr. Kenji
İkeda yapmıştır. İki adet Rolls-Royce Turbomeca Adour yapımı after burnerli motor kullanılan bu
uçak, temel olarak Northrop T-38 uçağına benzemektedir. Eleronu bulunmayan üstten kanatlarla
yatay kontrol, flapların ön tarafındaki çok farklı özellikleri olan spoilerlerle sağlanıyor. T2'nin
yüzde 10'u titanyumdan oluşmaktadır.
Teknik Özellikleri
●
●
●
●
●
●
●
Motor: İki adet 22.8 kN,Rolls-Royce Tur. Adour MK 801 Turbofan
Hız: 1.700 km/saat
Menzil: 2.600 km
Uzunluk: 17.86 m
Boş ağırlığı: 6.350 kg
Silahlar: Kanat uçlarında Sidewinder, 20mm Vulcan top.
Nakajima B5N
Nakajima B5N
II. Dünya Savaşının ilk yıllarında Japon İmparatorluk Donanmasının standart torpido bombardıman
uçağıdır. B5N, müttefiklerin kullandığı rakiplerinden oldukça hızlı ve daha yüksek kapasiteli
olmasına rağmen, Pearl Harbor saldırısı zamanında neredeyse eskimiş bir modeldir. Bununla
beraber neredeyse bütün bir savaş boyunca kullanıldılar. Başlıca kullanımı uçak gemisi tabanlı
olmasına rağmen bazı durumlarda kara üslerinden yönlendirilerek de kullanıldılar. B5N üç kişilik
bir mürettebata sahipti: pilot, navigatör(seyrüsefer uzmanı)/bombacı/gözlemci ve radyo
operatörü/silah subayı.
B5N Katsuji Nakamura önderliğinde bir takım tarafından Donanmanın 1935 yılı özelliklerine göre
Yokasuka B4Y ile yer değiştirilmesi planlanarak tasarlandı. Nakajima tarafından Tip K tasarlandı
ve Mitsubishi B5M ile üretim anlaşması sürecinde başarılı bir rekabet gösterdi. İlk prototip Ocak
1937 tarihinde uçtu ve hemen arkasından bütün özelliklerle Tip 97 Uçak gemisi saldırı bombacısı
olarak üretimi için siparişi verildi.
B5N çok kısa bir sürede savaş deneyimini, Çin-Japon Savaşı sırasında orjinal B5N1 üretim
modelindeki bazı eksikliklerin de farkedilmesini sağlayacak şekilde yaşadı. Bu eksikliklerin çoğu
mürettebatı tarafından önerilen tasarımı ve yakıt tanklarının üretimi ile ilgiliydi. Donanma, yüksek
performansa merakıyla, uçağın daha hızlı bir versiyonunu edinmek yerine,düşman avcılarının
önünde hızla uzaklaşması umuduyla, zırh formunda ağırlık eklemesine isteksizdi. B5N2 'ye çok
güçlü bir motor verilmişti ve hava direncine karşı modifikasyonlar yapılmıştı. Buna rağmen
performansı farklı derecede iyiyken zayıflığının düzeltilememesi devam etti ve bu versiyon 1939'da
B5N1 modelinin hem üretimde hem de kullanımdaki yerini aldı. Pearl Harbor saldırısında bu model
kullanılacaktı. Bu baskından ayrı olarak B5N2'nin en büyük başarısı Amerikan Donanmasının uçak
gemileri olan Yorktown, Lexington ve Hornet'in batırılmasında aldığı roldür.
B5N ayrıca bir sonraki model olan ve cephe hizmetinde yerini alacak Nakajima B6N için de alt yapı
hizmeti verdi. B5N eğitim, hedef çekimi, ve anti-denizaltı görevleri gibi ikinci dereceden görevlerle
devam etti.Bazı uçaklar radar ve manyetik anormali dedektörleri ile donatılarak erken uyarı
istasyonu olarak kullanıldılar. B5Nler ayrıca Ekim 1944'de Filipinlerdeki başarısız savunmada
bombardıman amacıyla da kullanıldı.
Bütün hepsi yaklaşık 1.150 adet üretildi ve bugüne bir tek uçak bile kalmadı. 2003 yılında büyük
miktarda B5N2, Kuril Adaları'ndaki bir İngiliz özel kolleksiyoncu tarafından tekrar yapıldı
Teknik Özellikleri
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat:3
Tam uzunluk:10.30 m
Kanat Açıklığı:15.52 m
Yükseklik:3.70 m
Kanat alanı:37.7 m²
Yüklenmiş ağırlık:3,800 kg
Motor(Pistonlu):Nakajima Sakae 11
Piston tipi:radyal motor
Motor sayısı:1
Güç=750 kW (1,000 BG)
Azami hız:367 km/s
Menzil:1,935 km
İrtifa:8,260 m (27.000 ft)
Turmanma hızı:6.5 m/d
Kanat yüklemesi:101 kg/m²
Güç/Kütle:0.20 kW/kg
Silahlar:
• Top: 1 x 7.7mm Tip 92 'Ru' (Lewis) makinalı tüfek sırt tarafında, elle
beslenen ve 97 turluk magazin
• Bombalar:1 x 800 kg (1.760 lb) Tip 91 torpido veya 3 x 250 kg (550 lb)
bomba veya 6 x 60 kg (132 lb)
7.Fransız Uçakları
Alize
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 3
Motor: 1 x turbo-prop Rolls-Royce "Dart Mk.21"
Gücü: 1544kW
kanat açıklığı: 15.6m
uzunluk: 13.7m
yükseklik: 5.0m
kanat alanı: 36.0m2
kalkış ağırlığı: 8200kg
boş ağırlığı: 5700kg
azami hızı: 460km/h
seyir hızı: 370km/h
tavanı: 8000m
azami yakıtla menzil: 2500km
silah donanımı: torpedos, missiles, bombs & depth charges/torpiller, füzeler, bombalar ve derinlik
bombaları
Mirage 2000
Mirage 2000 bir Fransız firması olan Dassault yapımı bir savaş uçağıdır. 1970'lerin sonunda
Fransa için tasarlanmış hafif avcı savaş uçağıdır. Daha sonra başarılı bir model haline gelmiş
ve bir çok ülke tarafından kullanılmıştır.
Tek motora sahip olan Mirage 2000, 4 tona kadar yakıt taşıyabilir. Kanat altındaki atılabilir
yakıt depoları bu miktarı önemli ölçüde arttırır. Ayrıca Mirage 2000 6.3 tona kadar
mühimmat taşıyabilir. Bu yükler her kanat altında 2 pilon, gövde altında 5 pilon olmak üzare
9 pilon vasıtasıyla taşınır.
Vautour
•
Mürettebat: 1-2,
•
Motorlar: 2 x SNECMA Atar 101F-3,
•
İtiş gücü:34.3kN,
•
Kanat açıklığı: 15.09m,
•
Uzunluk: 15.57m,
•
Yükseklik: 4.5m,
•
Kalkış ağırlığı: 20.000kg,
•
Boş ağırlığı: 10.000kg,
•
Azami hız: 1105km/h,
•
Tavan: 15000m,
Jaguar
•
Mürettebat: 1 - 2,
•
motorlar: 2 x Rolls-Royce/Turbomeca RT.172 "Adour",
•
itiş gücü:31.8kN,
•
kanat açıklığı: 8.7m,
•
uzunluk: 16.4m,
•
Yükseklik: 4.9m,
•
kanat alanı: 24.0m2,
•
kalkış ağırlığı: 11000-15500kg,
•
Azami hızı: 1350km/h,
Mirage F-1
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
mürettebat: 1 (2),
motor: 1 x SNECMA "Atar" 9 K50,
itiş gücü: 49.1kN,
uzunluk: 15.0m,
yükseklik: 4.5m,
kalkış ağırlığı: 11,000kg,
boş ağırlığı: 7,450kg,
azami hız: Mach 2.2,
tavan: 20.000m,
azami yakıtla menzil: 3300km,
Super Etendard
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 1,
Motor: 1 x SNECMA "Atar" 8,
İtiş gücü: 44.1kN,
Kanat açıklığı: 9.6m,
Boy: 14.4m,
Yükseklik: 4.3m,
Kanat alanı: 28.4m2,
Kalkış ağırlığı: 10.200kg,
Azami hız: 1010km/h,
Tavan: 15.500m,
Azami yakıtla menzil: 3000km,
Azami yükle menzil: 1600km,
Mirage III
Mirage III
Dassault Mirage III, Fransa'da Dassault Havacılık tarafından 1950'lerde geliştirilmiş, Fransa ve bazı
diğer ülkelerde üretilmiş süpersonik avcı uçağı. Rus muadili olan savaş uçağı süpersonik MikoyanGurevich MiG-21'dir.
Başarılı bir avcı uçağıdır, birçok ülkeye satılmış ve on yıldan fazla bir süre üretimde kalmıştır.
Dünyada halen bazı küçük hava kuvvetleri Mirage III'leri uçurmaktadır. Bunlar arasında Arjantin,
Şili, Kolombiya, Mısır, Gabon, Libya, Pakistan (en büyük kullanıcı), Peru ve Venezuela sayılabilir.
Mystere IV
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
mürettebat: 1,
motor: 1 x turbo-jet Hispano Suiza (Rolls Royce) Tay 250,
itş gücü:34.3kN,
uzunluk: 12.8m,
yükseklik: 4.6m,
kalkış ağırlığı: 7500-9100kg,
boş ağırlığı: 5860kg,
azami hızı: 990km/h,
seyir hızı: 820km/h,
tavan: 13.700m,
menzil: 1310km,
Mirage 5
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
mürettebat: 1,
motor: 1 x SNECMA "Atar" 9C,
itiş gücü: 62.8kN,
uzunluk: 14.8m,
yükseklik: 4.2m,
kalkış ağırlığı: 12000kg,
boş ağırlığı: 5915kg,
azami hız: Mach 2,
seyir hızı: 1000km/h,
tavan: 29500m,
azami yakıtla menzil: 1200km,
Rafale
Fransa Avrupa ortak avcı uçağı programından kendi ihtiyaçlarını karşılayamadığı gerekçesiyle
ayrıldı.Fransa uçak gemilerine inebilecek ve sadece avcı değil ayrıca bombardıman yapabilecek bir
uçak istiyordu bunun üzerine Dassault firması Rafale'yi geliştirmeye başladı ilk uçuşunu 1991
yılında yapan Rafale şu anda Fransa Hava Kuvvetleri ve Deniz Kuvetlerinde kullanımaktadır.
8.Diğerleri
Azarakeş
Azarakeş
İran'ın ilk yerli yapım savaş uçağı.
İlk denemesi 2006'da yapılan Azarakeş uçağı, yakın hava desteği için geliştirildi. İran, Eylül
2006'da Amerikan savaş uçağı F-5 tipinde bir uçak olan Azarakeş'i tasarladığını ilan etti.
SAAB J-37
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 1 (2
Motor: 1 x Volvo Flygm. RM 8A
Uzunluk: 16.3m
Yükseklik: 5.9m
Azami hız: Mach 2+S
ilah donanımı: cannons, bombs and missiles on seven hardpoints (pls.see above text)/ kanat ve
gövde altındaki yedi pilonda toplar, bombalar ve füzeler
SAAB J-29
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 1
Motor: 1 x de Havilland "Ghost 50"
Uzunluk: 10.1m
Yükseklik: 3.8m
Kalkış ağırlığı: 6000kg
Azami hız: 1060km/h
Tavan: 15,700m
Silah donanımı: 4 x 20mm cannons, 4 x AIM-9 AA missiles on later upgardes/ 4 x 20mm top, ilerideki
iyileştirmelerde 4 x AIM-9 AA füze
HF-24
•
•
•
•
•
•
•
•
Mürettebat: 1
Uzunluk: 15.87 m (52 ft 1 in) Kanat Açıklığı: 9.00 m (29 ft 6 in)
Kanat alanı: 28 m² (300 ft²)
Azami Kalkış ağırlığı: 10,908 kg (24,048 lb)
Azami hız: 1,128 km/h (609 kn, 701 mph)
Tavan 13,750 m (45,100 ft)
CF-105 Arrow
Mürettebat: 2
Uzunluk: 77 ft 9 in (23.71 m)
Yükseklik: 20 ft 6 in (6.25 m)
Kanat alanı: 1,225 ft² (113.8 m²)
Azami kalkı ağırlığı: 68,605 lb (31,120 kg)
Azami hız: Mach 2 (1,307 mph, 2,104 km/h) at 50,000 ft (15,000 m)
F-CK-1
Mürettebat: 1-2
Azami kalkış ağırlığı: 12,000 kg (27,000 lb)
J-8
Mürettebat: 1
Kanat alanı: 42.2 m² (454 ft 3 in)
Boş ağırlık9,240 kg (20,370 lbf)
Yüklü ağırlık: 13,850 kg (30,500 lbf)
Azami kalkış ağırlığı: 17,800 kg (39,250 lbf)
Azami hız: Mach 2.4 limited (2339 kph/1262 knot)
I. Dünya Savaşı Uçakları
Uçaklar arasında çatışma I. Dünya Savaşının başlangıcına ,
keşif uçaklarının karşılaşmasına kadar dayanır. Başlangıçta keşif uçakları silahsız olduğu için,
barışçıl pilotların birbirlerinin yanından geçerken mendil salladıkları,
savaşçı pilotların ise kanca, tabanca, el bombası gibi silahlar kullandığı söylenir.
Askeri otoritelerin balon ve uçak kullanarak keşif yapmanın önemini anladıkları zaman,
silahlandırılmış uçakların karşı tarafın keşif araçlarına zarar vermenin de mümkün olduğunu
farkettiler.
İlk çözümler arka koltuk için döner bir makinalı tüfek veya üst kanatın orta arkasına
pervaneyi kurtaracak şekilde yerleştirilmiş bir makinalı tüfek şeklindeydi.
Vickers F.B.5 Gunbus gibi 1915lerin pervanenin kokpitin arka tarafında
olduğu durumlarda makinalı tüfek engellenmemiş bir açıya sahipti.
Ama tek koltuklu uçaklarda daha kolay bir çözüm yoktu; üst kanattaki
makinalı tüfeği tekrar doldurmak ve nişan almak zor oluyordu.
Engelin merkezi, makinalı tüfeği pervane kanatlarını vurmadan pervane
içinden ateşlemekti. Fransız havacı Roland Garros'un çözümü,
pervanesine makinalı tüfeğin vuracağı yerlere saptırıcı plakaları koymak oldu.
Bu mükemmel olmayan bir çözümdü çünkü plakalar sürekli ateşte dayanıklı olamıyordu.
Sonunda Alman hatlarına düşen prototiplerden bir uçak sayesinde bir kopyası
Almanların eline geçti. Bundan ilham alan Anthony Fokker'in ekibi daha uygun olan
ve tek koltuklu avcılar için yaygınlaşan namlu emniyet tertibatı dişlisini icat etti.
I. Dünya Savaşında Kullanılan Savaş Uçakları
Vickers F.B.5 (1915) - İlk avcı uçaklarından biri.
Nieuport
Rumpler Taube
Fokker: Fokker Eindecker (1915) Fokker Dr.I (1917) Fokker D.VII
SPAD S.XIII veya "Spad" (1917)
Sopwith Camel (1917)
Royal Aircraft Factory S.E.5 (1917)
Albatros D.III (1916)
sopwithcamel
SPAD S.XIII
S.E.5
Beşinci Nesil Uçaklar
Şu andaki avcı tasarımının kesici kenarlarını önceki nesillerde vurgulanan çok yönlülüğün önemi ile
taşıyıcı-iticiler, kompozit malzemeler, süperseyrüsefer sistemleri, gizlenme teknolojisi, ilerleyen
radar ve sensör sistemleri ve tasarımla kaynaşmış, pilotun yükünü hafifleten ve haberdar eden
aviyonikler oluşturmaktadır.
Bu neslin uçaklarından sadece F-22 Raptor 2004 yılında üretime alındı ve yeni nesil avcılardan,
beşinci nesilden ilk uçak olarak kabul edildi. Geliştirme sürecindeki F-35 Lightning II (eskiden
"Müşterek Vurucu Avcı") de gizlenebilirlik için tasarlanmıştı ve F-22 dördüncü jenerasyon
tasarımlarının gelişimine devam etmiş gibi kabul edilmişti, tasarımın şekli diğer ülkelerin uzun
dönemli avcı geliştirme projeleri şeklinde çalıştı( örneğin söylenti haline gelen Çin Shenyang J-XX
projesi, Hindistanın "Orta Seviye Savaş Uçağı" ve Rus PAK FA). Daha sonra ertelenen teknoloji
tanıtımları da mevcuttur. Bunların içinde Birleşik Devletler'in YF-23 Black Widow II, Boeing X-32
ve McDonnell Douglas X-36 ek olarak Rusların Project 1.42 projesi ve sonradan Rusya tarafından
geliştirilmiş 1.44 versiyonu bulunmaktadır.
Bugüne kadar bu nesilden hiç bir avcı uçağı savaşlarda kullanılmadı
F-22 Raptor
HavaOkulu
Havacılığın Buluşma Merkezi
Havacılık Tarihinde Savaş Uçakları
Oğuz Bektaş
İstanbul 2008
www.havaokulu.com

HavaOkulu Havacılığın Buluşma Merkezi Oğuz Bektaş İstanbul 2008

Transkript

Benzer belgeler

Görev Kabiliyetleri Teknik Özellikleri

Win Drive 2101 Fotoselli Cam Kapı Mekanizması Teknik Şartnamesi

Systembeschreibung Euro-Design 86 plus tr.indd

Hayvanlarda Görülen Hareket Çeşitleri Bir hücrelilerde hareket ve