Güzel günler göreceğiz çocuklar

GÜZEL GÜNLER GÖRECE!"Z ÇOCUKLAR
Öyle bir geçer zaman ki... Çocuklarla birlikte akıp giden, çocuklar olmadan geçmek
bilmeyen zaman kavramı... !ubat projesiyle ba"layan bir gönül ba#ı benimkisi ve
biliyorum ki daha gidecek çok yolum var... O zaman bilemezdim çocukların benim için
bu denli vazgeçilmez olabilece#ini fakat çocuklar öyle bi alıyor ki insanı kendinden
tarifi zor... Ço#u zaman beni dü"üncelere sevkeden ilkyarimi anlatmakta öyle
zorlandım ki, konu"amadım, anlatamadım, karaladım üç be" bir "eyler ama hiç bir
sözcü#ü yakı"tıramadım o duyguya, yetmedi hiçbir kavram onların sevgilerinin
masumlu#una... Evet, çocuklarla birlikte ya"anılan anların saflı#ı nasıl dile dökülür,
sözcüklerle nasıl kar"ılık bulabilir bilemiyorum fakat insanlar bilmeli; yazmalı,
aktarmalı akıp giden hayatımızın yanı sıra böylesine bir sevginin varlı#ını..
!"#"$%&'(")*++'(,'-#./"-('0'#1(23045-(6()37(4.8.+.,(43+.-./"0999(:.+'/(;<*&(=3(45+5<#3/3-(
4>7+30?( '=*@*-( .A.-83( BCDEFG( '803#.?( H*( I( &3,3-.-( '081-8').( &3,3( ='0( /'?( .H&3( "0'#1(
J50@.#&'-999(
15 günlük "ubat projesinin heyecanını atamamakla birlikte aylar öncesinden eylül
projesine ba"vurdum, adeta geri sayım yaptım, her geçen günle birlikte bir çizik attım
takvime fakat günler geçmek bilmedi, bu sürede çocukların mektupları avuttu beni...
Dü"lemek özgürlü#ünü kayıtsız "artsız ya"ayan çocukların mektupları..
Ve i"te o an gelir, 18 Eylül... Bilim otobüsüne binmek için heyecanla geçen;
sevemedi#im, ta"ı topra#ı so#uk Ankara’ya beni derinden ba#layan ilkyarim’in
$stanbul-Ankara yolculu#u... 6 saat yolun varaca#ı noktayı dü"leyerek geçer ve
Ankara’ya varılır. Ekip toparlanır, tanıdık tanımadık, ortak amacı çocuklar olan,
meraklı bakı"lar etrafı sarar ve saat gelir ba"larsın yolculu#a... Yol engebelidir,
varsın engeli bol olsun der dalarsın hayale... Gidilen projelerdeki çocuklar gelir akla,
koca koca açılmı" merakla bakan gözleri ve kaçamak gülü"leri... Hayalleri hafızada
yer aldıkça minik ellerini tutma hevesi bir kat daha artar birde otobüsün teybinde
onların seslendirdikleri türküler açılırsa de#meyin keyfe... Sohbet konusu proje
anıları ve çocukların mektuplarıdır, an be an çocuk simaları kaplar her bir yanı. Yol
ilerleyip kilometreler a"ıldıkça cansız, ruhsuz otobüsü bir heyecan alır ki adeta
canlanır; yapılacak etkinlikler hararetle tartı"ılır, koridor deneyleri bin bir merakla
yapılmaya çalı"ılır. $LKYAR ailesinin otobüsü ve ekibi tamamdır, tek eksi#imiz
çocuklar... Yolun sonunda, i"te orda bir Y$BO var, çok yakında, "uracıkta..
Farkında olmayarak yanımda getirdi#im çiviyi eve vardı#ımda fark ettim, hangi eller
dokunmu"tu kim bilir onlara? Ve hatıralar geldi akla, tekrar tekrar ya"adım çocukları
ve kelimelerin acizli#inin farkındalı#ıyla elimden geldi#ince dile dökmeye çalı"tım
ya"adıklarımı..
Evet, i"te proje ba"lıyor... Okulların yeni açılmı" olması sebebiyle ilk birkaç gün çocuk
özlemimizi gideremiyoruz fakat günler geçtikçe artan çocuk sayısıyla birlikte projedeki
heyecan, ne"e de bir kat daha artıyor....
F08'-*A( K5&5-+5?( ")*+*-( .).-@.( 2'$&'#1( A"@*)+'0( )>/+30.-83-( /3-.( 43+./"0+'0999( L5+/'( =3(
M'2'-( A"@*)+'01( )'0H1+1/"0?( #1-1$( 8'N1+1<+'01( >N03-.+<3/3( A'+1H1+1/"0999( O*0'#1( 8'( ./.).(
4.&<.H.7( 838.N.<.7( ")*++'08'-( P.0.?( 8'N+'01-( &3,3#.-83( P.0( 857+5)999( G3#.<+303( P')'0)3-(
.A.<.7(@17(38./"0(-./3(P*(4573+(A"@*)+'01(P10')1,(430.(43+8.)999(
Otobüsten inmeden önce neredeyse çocuklardan çok heyecanlanır, inmek için sıramı
beklerim fakat kalbim hızla çarpar, (çocukların deyimiyle) 'nar yanaklı' !eyda Abla'nın
yanakları al al olur, bakakalırım ilk anda. Her yanda rengarenk, capcanlı çocuklar;
uyku mahmurlu#unu yeni atmı" merakla bakan gözler... $lk anın verdi#i "a"kınlıkla
yanlarına sokulurum ve cepten e#ri bü#rü bir çivi çıkar, bu esnada sarıverirler sevgi
yumaklarına, heyecanımı atıverir oracıkta teslim olurum. Sıra olunur, sessizlik olmalı
asayi" sa#lanmalıdır fakat gözlerimiz hep konu"ur, o anlarda öyle güzel sohbet
ederiz ki onlarla, e"i benzeri bulunmaz… Her zaman duyulan saf sevginin
anla"ılabilece#ini ve kar"ılık bulabilece#ini dü"ünmü"ümdür, i"te onlar anlıyorlar
içimizde onlara kar"ı duydu#umuz sevgiyi...
Ardahan'da e#lenceyi hayli geç bitirdi#imiz bir gece, biraz da rahatsız olmam
sebebiyle yatakta buluyorum kendimi, içim içimi kemiriyor çocukların yanına
gidemiyor olmaktan, kar"ı odada ise (çocukların deyimiyle) ‘Beyaz saçlı amca’nın
uyuyor olması ses çıkarmamam gerekti#ini fısıldıyor bana... O esnada bir haberle
birlikte geç vakit dahi olsa çocukların uyumamı" oldu#unu ve beni beklediklerini
ö#renmemle fırlıyorum yata#ımdan, yorgunluk bilmiyor insan çocukları dü"ününce,
çıkıyor üst kata hem ses çıkarmamaya çalı"ıyorum hem de adeta yumrukluyorum
kapıyı, tezatlık bu ya... Belletmen ö#retmense çoktan kilidi vurmu" kapıya, ’lütfen be"
dakika çocuklarla görü"meliyim’ diyip giriyorum içeri, yorgun dü"mü" çocuklar sarıyor
etrafımı, öpüyorlar yanaklarımı, göz ya"larını, sıcaklıklarını hissediyorum, ’!eyda
abla artık her "ey çok farklı olacak’ diyor Ay"egül, ”Mektup yazaca#ım sürekli ve bir
gün ben de yanınıza gelece#im, birlikte Y$BOları gezece#iz hatta tüm dünya
çocuklarının yanına gidece#iz’” diyor. Hemen arkasında Fatma bekliyor onu;
”Abilerim var ama hiç ablam yoktu, artık bir tane de ablam oldu” diyor. Ve
karde"lerimle birlikte hayaller kuruyoruz birlikte so#uk yatakhane odasından çok çok
uzaklara bol güne"li güzel, sıcacık bi dünyada buluyoruz kendimizi ve belletmen
ö#retmenin görünmesiyle veda ediyoruz birbirimize... Bir bir yüzlerini dü"lerken
uyuyamıyorum uzun bir süre, uykuya daldı#ımda ise yemye"il bir tarlada el ele verip
koskoca bir halka olu"turdu#umuzu görüyorum rüyamda, hepimiz gök yüzüne
bakıyoruz, masmavi bir gökyüzü, hava ise olabildi#ince so#uk.. Bırakmıyoruz
ellerimizi, ısıtıyoruz birbirimizi... Sonrasında da#ların arasından güne" gösteriyor kızıl
yüzünü, biz birbirimizi ısıtıyoruz, güne"se bizi...
L3045-( P'H)'( P.0( /'&')?( 23045-( P'H)'( P.0( /'#&1)?( 23045-( 85-/'-1-( 3-( 4573++30.?(
O'/P*0&%&'-(D3+).&%3(/"+('+'@'N17?('<'('/01+<')(/")(<*('/01+<')Q(7"0999(
Projenin ilerleyen günlerinde ö#rencilere tüm imkanı sa#lamaya çalı"an bir
Y$BOdayız, Re"adiye’de... Girdi#im etkinlik saatinde biraz zorlanıyorum, sesim
yetersiz çocuklarsa bir hayli hiperaktif. Fakat bir çift göz beni dikkatle takip ediyor, adı
Yaren... Maddi imkansızlıklar dolayısıyla e#itimine iki sene ara vermi", etkinlik bitince
yanıma geliyor ve ’Onların kusuruna bakma sen’ diyor, olgunlukla... Doktor olmak
istiyor, insanların bilinçsizce ya"amlarını yitiriyor olması üzüyor onu... Gelece#e
yolculuk yapıyoruz, seneler sonra ya"lanan ablasını, hastanede kar"ılıyor Yaren, Dr.
Yaren Hanım !eyda ablası için tüm imkanların kullanılmasını istiyor... Bahçenin
ortasında bunları dü"lerken ve canlandırırken buluyoruz kendimizi, gözleri ı"ıl ı"ıl
parlıyor, ’Bir gün olacak, görecekler..’ diyor ve çalan zille ko"uyor sınıfa, yüzüme
yerle"en tebessümle geride bakakalıyorum... Onlar inançlarını hiç yitirmiyorlar,
istedikleri tek "ey yapabileceklerini göstermek, "üphesiz bu görev bize dü"üyor..
Erzurum Ilıcalar’da matematik etkinli#ine giriyorum... Sınıfta çıt çıkmıyor, pür dikkat
beni izliyorlar... Neden geldi#imizden bahsettikten sonra matematik bölümünde
okudu#umu söylüyorum, hemen bir iki yüz asılıyor, ’Ba"ka bölüm mü bulamamı"tın
!eyda abla?’ Hak veriyorum çocuklara, hain bu matematik diyerek hayli
dedikodusunu yapıyoruz matemati#in, bakı" açısının öneminden bahsediyoruz,
Mehmet ‘evet aslında…’ diyor dü"üncelere dalıyor. Sonrasında sıra geliyor
matemati#in ke"fine... Hemen geliyor iki çiftçi yanıma, ben anlatırken ekip biçiyor
onlar, öyle e#leniyorlar ki, kahkahalara bo#uluyorlar. Ne ben gülmekten
konu"abiliyorum ne onlar; mutluyum, mutluyuz… ’Gülün yeter ki gülün’ diyorum
içimden ve etkinli#i gülerek tamamladı#ımızı hatırlıyorum... Mutluluk onlar için o
kadar yakında duruyor ki, mutlu olabilmek için çok büyük "eyler beklemiyorlar...
E*#*$3+.(R'014>+%5-(P.0'7('+&1-8'(D5,+5@3%/3(-.2'/3&(*+'H&1)(=3(#'P'2(#,"0*/+'(P'H+'81)(
3&).-+.)+303999(O*(")*+8'(S'-)101%8'-(43+<.H(P.0(>N03&<3-.<.7('0&1)(P*0'#1-1(<3<+3)3&.(
P3++3<.H999(TO.7.(83(>N03&<3-("+'0')('+10(<1#1-17(R3+.<(L"@'<UV(8./3(#"0<*H&*)999(D3H)3(
)'P*+(3&#3999(J>-5++5(>N03&<3-("+'[email protected](P.0((8"N'(4573++.N.(=3(8'2'(8'(4573+(
A"@*)+'0999((
Bayburt'ta yine bir matematik etkinli#i... Beni elinde deney aletiyle (demir bilye)
kar"ılayan Ali’yle selamla"ıyoruz evvela... Ali öylesine hiperaktif ki yerinde duramıyor
adeta, çocuklarla sohbet ediyor, matematikten bahsediyoruz ve zilin çalmasıyla
birlikte deney aletiyle hayli me"gul olan Ali’nin yanına gidece#im sırada heyecanla o
benim yanıma ko"uyor, zeka sorusu hazırlamı", çözmemi istiyor, di#er çocuklarla
birlikte dü"ünüyor ve çözümü bulmaya çalı"ıyoruz, çözdü#ümüzde yeni bir zeka
sorusu hazırlamaya koyuluyor, tabi hazır olan yemekle birlikte yeme#e gidiyoruz,
yemek boyunca yaptıklarından bahsediyor, küçük bilim adamı hayli kumanda
bozmu", hayli bisiklet tamir etmi", gözleri ı"ıl ı"ıl bin bir hevesle anlatıyor yaptıklarını,
makine mühendisi olmak istiyor Hüseyin abisi gibi... $nanıyorum ki ileride insanlık
adına bir çok ke"ifler yapacak gelece#in bilim adamı Ali...
Ve gece e#lencesi vakti geliyor, mutluluk içinde barı" "arkıları söylüyoruz, ellerimiz
kenetli, gözlerimiz gözlerimizde... Çocuklar da biz de epey yoruluyoruz... Öncelikle
onlarla sohbet ediyor sonrasında varlı#ından haberdar oldu#umuz sıcak su ile banyo
için hazırlanıyoruz, çocuklarla edilen sohbet gittikçe koyula"ıyor ve banyo sırasında
sona kalıyorum, sıcak suyun bitmesiyle birlikte so#uk suyla yıkanmanın e"siz
deneyimini ya"ıyor ve ü"üyerek yata#ın yolunu tutuyorum. Çocuklar, ne"e ile
e#lencede çalınan karde"lik "arkılarını söylüyorlar koridorda, sonrasında bir çı#lık...
!a"ırarak sesin oldu#u tarafa do#ru gittim, çocuklar gördükleri fareden ürkmü"lerdi,
ne yapaca#ımı "a"ırdım... Birbirimizin yüzüne bakıp, "a"kınlıktan güldük, davetsiz
misafirdi fakat bizim uyuyanların tatlı uykularını bölmeye hiç niyetimiz yoktu. Biz
yata#ın yolunu tutarken, sanırım fare de çöp kutusunun arkasını mesken tutmu"tu ki
gece süresince rahatsız etti#i kimse olmadı, fakat çocukların tedirginli#ini dü"ünüyor
olmak uykuya yer bırakmadı...
Oltu… Miniklerin bol oldu#u bir okul... Çocuklar için çizgi film gösterimi... Sanıyorum,
okulun "artlarından dolayı ta"ıdı#ımız sıralardan olsa gerek yorgun dü"mü"üm,
karanlı#ın etkisiyle de çocuklarla birlikte film izlerken gözlerim kapanmı", uyuya
kalmı"ım, film bitmesiyle birlikte çocuklar hareketleniyor ve uyanıp görüyorum ki tüm
sınıfın aksine ikisi sessizce duruyor, biri masaya dü"en elimi tutuyor di#eri ise
saçlarımı ok"uyor, nasıl tarif edilir bilmem ki o masumiyet... Verdikleri katıksız sevgi
sınır tanımıyor, tükenmiyor aksine payla"tıkça ço#alıyor...
E*#*$3+.( D5,+5@3( /3( A1)'0)3-( >-@3( F&'( L"@'( '081-8'-( B#<'.+?( TF&.++'( #'N( /',( #"+( /',?(
&'<'<(&3)30+3)(.A30.83(*A*0*<8'(83N.+V(<'-3=0'+'01/+'?(P>/+3(P.0(/"+8'(P>/+3(P.0("&"P5#(
&'0.2( /'7<1H( "+8*999( ( B/.).( 4.&<.H.7?( 4.&<3#3/8.)( A")( 575+3@3N.<.7.( 85H5-5/"0*7( 23,999
Üzgünüm çocuklar anlatamıyorum bana ya"attıklarınızı, bizim sevgi anlayı"ımızı
köreltmi"ler; kini, kıskançlı#ı eklemi"ler lugatımıza sizler gibi payla"amıyoruz
sevgimizi, sizlerden ö#renece#imiz çok "ey var...
Fakat "u an yapabildi#im en güzel "ey ne biliyor musunuz? Gözlerimi kapatıp; minik
ellerinizi, sıcaklı#ınızı hissetmek, sanki yanı ba"ımdan hiç ayrılmamı"sınız gibi..
Miniklerin bol oldu#u bir di#er okuldayız... Okulun merdivenlerinde masal okuyorum
çocuklara, dört bir yanımda merakla dinliyorlar... Bu sırada bir misafir geliyor
yanımıza, sarı tüylü nazlı bir kedi, sanırım kıskanıyor sevgimizi ve o da kendine bir
pay istiyor, geliyor oturuyor kuca#ıma, anlıyoruz ki o da masal dinlemek istiyor...
Sessiz adımlar atarak di#er çocuklarda yanımda yerlerini alıyor, onu rahatsız
etmemeye çalı"arak sabırsızlıkla masalın bitmesini bekliyorlar. Masalın ardından
çocuklarla birlikte isim koyuyoruz ona, Sarı…Yeme#e gidiyoruz, evvela Sarı’nın karnı
doyuyor, bi tas yemeklerini onunla payla"maktan hiç çekinmiyorlar; Sarı nerde kalır,
ne yapar kara kara dü"ünüyorlar.. !imdi ben de merak ediyorum Sarı ve çocuklar ne
yapıyor? Çocuklardan gelecek mektupları ve Sarı'nın haberlerini sabırsızlıkla
bekliyorum..
Tütünlü Y$BOya giderken öylesine dar yollar kat ettik ki; bir an varamayaca#ımızı
dahi dü"ündüm fakat her ne olursa olsun önemli de#ildi ve biliyordum ki yolun sonu
aydınlık ve çocuklar bizi bekliyor, gülen yüzleri, ı"ıldayan gözleri, sevgi dolu
bakı"larıyla... Bizi epey zorlayan yolu çocuklar sürekli kat ediyorlardı... Emrullah ile
tanı"tık orada, uzaktaki da#lara bakarak sohbet ettik, 4.sınıftaydı ama hayatının
amacını biliyordu 'Kitap gerek, okumak gerek, meslek edinip insanlara faydalı olmak
gerek !eyda abla' dedi. Ya"adı#ımız o anı dondurabilmeyi ve amaçsızca ya"ayan ya
da hırsını maddi çıkarlarına alet eden insanlara gösterebilmeyi çok arzu ettim, evet
10 ya"ındaydı ve insanlık adına bir "eyler yapmak istiyordu, çok para de#ildi onun
meselesi, bir "eyler sahiplenmek, aidiyet
de#ildi... Ö#renmek, bilmek,
payla"abilmekti tek derdi... Mutlulu#u, huzuru, sevgiyi payla"abilmek...
Kelkit Y$BO’da di#er günlere nazaran daha yo#un bir etkinlik programımız vardı ve
ertesi gün çıkılacak yolun zorlu#u dolayısıyla erken yol almamız gerekiyordu, gece
kalamadık... E#lence sonrası olu"an sevgi seli ve çocukların göz ya"ları ile ıslanan
omzum kaldı onlardan hatıra... $nsan dü"ünmeden edemiyor bir günde nasıl
olu"uyordu böyle bir sevgi? Hem de e#ri bü#rü bir çiviyle ba"layanından... Oluyordu
i"te, çocuktular, masumdular, sevgilerini öylesine derinlerde öylesine uçlarda
ya"ıyorlardı ki olabilirli#iyle "a"ırtıyorlardı insanı. Otobüse bindi#imizde her birimiz
gözlerimiz dolu dolu el salladık onlara, bize çok "ey ö#retmi"lerdi; evvela sevgiyi ve
umudu... Onların gelece#e dair inançlarını, heveslerini gördükçe insan bir "eyler
yapma ihtiyacı hissediyor, her ne olursa olsun, gönlümüzle ortaya çıkarabilece#imiz
her ne varsa yapmak, dört bir yana gitmek gerek... De#er verdiklerimiz için zamanın
ve mesafenin mühimmatı yoktur..
Onların bize pek çok "ey ö#retece#i proje özlemini çekiyorum "imdi ve biliyorum ki
yarınlar onların ellerinde... Bizlerin aksine imkansızlıklar içerisinde dahi gelece#e
umutla bakabiliyorlar... Ellerine aldıkları kitapları kokluyor ve insanlık adına bir "eyler
yapabilmek istiyorlar; imkanları kısıtlı olan köylerine meslek sahibi insanlar olarak
gitmek istiyor; açlık, yoksulluk, okumayan kız çocu#u kalmasın istiyorlar onlar…Yani
erdemleri çok büyük ve ben inanıyorum; sizlerin sayesinde güzel günler görece#iz
çocuklar, bol güne"li günler..
!eyda Ba#do#an
Bahçe"ehir Üniversitesi
Matematik Bölümü Ö#rencisi
çocuklarımız, ilk göz a#rılarımız, ilk yar’larımız
www.ilkyar.org.tr [email protected]
O'/P*0&( O'2.0( :3@'&.( R"04*A( EBOW%8'( 45-5-( #"-*-8'( /"0*@*( P.0( 45-( -3H3/+3(
&'<'<+'-1/"0999(D3H)3(TL'/'&(23,(O'/0'<(W+#'V(=3(P*(4573+(A"@*)+'0(23,(45+#3999(