theory teori

theory teori
www.distributive-justice.com
Utilitarianism
Faydacilik (veya Yararcilik)
Theory that takes as its primary aim the attainment of
maximum possible happiness of a society as a whole.
This goal is to be achieved in such a way that one first
checks what makes every particular individual in a
society happy, then sums up all these various wants
and preferences, and finally finds out how to satisfy
the greatest number of them. A policy which makes
happy the greatest number of persons, or the one
which frustrates satisfaction of desires of the least
number of them, is the only one which is right to
chose. Utilitarianism shows interest in distribution of
goods only if this has some impact on maximisation of
overall happiness. Authors that defend this line of
thinking generally claim that approximately equal distribution of resources has the best effect. This is so,
they believe, because a certain good is of less value to
someone who already has a lot of it, than to someone
who possesses a very short supply of the good (e.g.
one extra dollar means much less to a millionaire than
to a beggar). If this is so, it follows that the loss of
happiness of the rich is much smaller than the gain of
happiness of the poor, if some reasonable amount of
goods is taken from the former and given to the latter. Therefore, a redistribution of resources increases
general happiness of a society. However, utilitarians
do not advocate strict equality because it would have
an adverse influence on the working motivation of the
able individuals, and thereby on the overall wealth of
the society. The main task is to find a balance
between factors that point towards equality and those
ones that go against it.
Bu teori veya kuram en önemli hedef olarak tüm
toplumun mümkün en azami derecede olasi refah ve
gönencin saglanmasini hedef almaktadir. Buna her șeyden önce ulașilmasi beklemektedir çünkü toplumun
her bireyini ne mutlu ettigi görülmek istenmektedir,
daha sonra bir çok bireyin istekleri ne oldugu toplandiktan sonra çogunlugun ne șekilde mutlu edilebilecegi gözlenmeye çalișilmaktadir. En çok bireyi mutlu
eden etkinlik yönü, yani en azinin istek ve beklentilerini hayal kirikligina ugratan birdir dogrudur ve
yerindedir. Faydacilik veya yararcilik yukarida tarif
edilen umumi refah ve gönence cevap veriyor ve etkiloyor ise o halde mal ve mülkün dagilimini istemektedir. Bu dogrultuda düșünen kuramcilar așagi yukari eșit
dagilimin en etkili oldugunu düșünüyor çünkü insanlarin bir mal veya mülke fazla sahip olmamasi halinde
daha yararli olmaktadir (Örnegin bir dolar dilenci
açisindan bir milyardereden daha büyük önem ve
degeri bulunmaktadir). Bu dogrultuda zengin kimselerin akla uygun bir biimde mali alindiginda onlarda
meydana gelen memnuniyetsizlik, fakir kimselerin bir
mal veya mülk verildiginde onlarda hasil olan memnuniyet hissinden daha azdir, böylece toplumda gelir
dagilimini eșit bir düzeye getiren zenginlik dagilimi
daha çok toplu refah ve gönence neden olmaktadir.
Ancak faydacilar veya yararcilar tam bir eșitlik taraftari
degildir çünkü bu durum yetenekli kimselerin iș motivasyonuna kötü bir biçimde etkileme tehlikesi bulunmaktadir ve sonuçta tüm toplum refahina da etkisi
olurdu. Onlarin hedefi eșitlik ile eșitsizlik faktörleri
arasindaki dengeyi bulmaktir.
The leading representatives of this doctrine are:
Jeremy Bentham, Henry Sidgwick, J.S. Mill,
Richard B. Brandt, R.M. Hare, John Harsanyi, J.J.
Smart
En önemli temsilcileri: Richard Brandt, R.M. Hare,
John Harsanyi, J.J. Smart'dir.