docbursa oynarı • berlin • kekova • havadan bursa • gizem
download 
Şikayet Transkript
bursa oynarı • berlin • kekova • havadan bursa • gizem
10 Haziran 2015 - June 2015 Yıl / Year: 5 Sayı / Issue:29 Fiyat› / Price: BURSA OYNARI • BERLİN • KEKOVA • HAVADAN BURSA • GİZEM ALTIN • HASAN KALE • BAKIŞ AÇISI 1 arka plan masthead Yayıncı / Yapımcı / Yönetim Publisher / Producer / Management Yıl: 5 Sayı: 29 / Haziran 2015 ISSN: 2146 - 1457 Yerel Süreli Yayın Yayın Dili: Türkçe - İngilizce Year: 5 Issue: 29 / June 2015 ISSN: 2146 - 1457 Local Periodical Publications Publication Language: Turkish - English İmtiyaz Sahibi ve Yayın Yönetmeni Owner and Director Engin Çakır (Sorumlu) Çekirge Mah. Selvili Cad. No:12 Çelebi 2 Apt. D.1 Osmangazi / BURSA T. (0224) 233 87 11 w w w.photographica.com.tr [email protected] Koordinatör Coordinator Emine Korku [email protected] Yazı İşleri Editorial Ferhan Petek [email protected] dergi bursa, Photo Graphica tarafından T.C. yasalarına uygun olarak yayınlanmaktadır. dergi bursa’nın isim ve yayın hakkı Photo Graphica’ya aittir. Yayımlanan yazı, fotoğraf ve konuların her hakkı saklıdır ve tüm sorumluluğu eser sahiplerine aittir. İzin alınmadan alıntı yapılamaz. Reklamların sorumluluğu reklam verenlere aittir. dergi bursa, “Basın Meslek İlkeleri”ne uymaya söz vermiştir. dergi bursa is published by Photo Graphica in accordance with the Turkish laws. The name and the right of publishing of dergi bursa magazine belongs to Photo Graphica. Full responsibility of the published texts, photographs and subjects belongs to the owner. All rights are reserved. Be quoted without permission. The responsibility of the advertisements belongs to the advertiser. dergi bursa has promised to comply with “Journalism Ethics and Standarts” Reklam İletişim Advertise Contact Burcu Dursun [email protected] Sosyal Medya Social Media T. (0224) 233 87 11 (0533) 522 00 40 facebook.com/dergi.bursa Grafik Tasarım twitter.com/DergiBursa Graphic Design Photo Graphica Creative @dergibursa #dergibursa [email protected] Çeviriler Translations Zeplin Mütercim Tercümanlık Baskı Dağıtım Print Distribution www.furkanofset.com.tr www.seckurye.com.tr www.ideoceviri.com Çorbada Tuzu Olanlar Contributors Op. Dr. Bülent Cihantimur, Psk. Hasan Kul, Aymer Zülfikar, Özgür Çakır, Merve Güneykaya, Sezai Evans 2 3 editör notu editor’s note En g i n Ça k ı r Kalite ekranda değil, kağıtta da değil, yayıncılıkta! Quality is neither on the screen nor on paper, it is in publishing! “Ekranlar sizi de yormuyor mu? Kitap kokusu olmadan yapabilir misiniz? Dergilerle vakit geçirmenin keyfini size bir ekran verebilir mi? Ekranlarda okuyor musunuz yoksa bu bir göz gezdirme mi? Ekranda ilginizi dağıtan bu kadar çok şey varken, yaptığımızdan ne anlıyoruz? Dijital çağı anlatan kitaplar neden basılı halde önümüzde?” Zannetmeyin ki söze böyle başladım diye çağdışıyız, onu takip etmiyoruz. Tıklayıp ve takmayıp geçmeyin sakın. Son dönemde özellikle dijital medya işleriyle uğraşanların birçoğu; geleneksel medya bitti, can çekişiyor gibi söylemlerle geniş çaplı bir algı operasyonu yapıyor. Peki gerçekten olan bu mu? Geleneksel medya anlayışı ile nitelikli yayın hazırlama gayretindeki bizler 4 bu dünyadan bu kadar mı bihaberiz? Yayıncılığın çivisi çıktı da biz nal mı topluyoruz? Çağa ayak uyduran ama nitelikli yayın yapan kazanır Dijital çağı internet medyalarından bile önce yakalamış, bunun için gerekli tüm adımları atmış bir yayının yönetmeni ve bir iletişimci olarak diyorum ki iyi ki gelenekseliz. Değerli olanın bu, bunun da kalıcı olduğunu düşünüyorum. Anlık iletiyle gelen her şey, anlık bir yanılsamadan öte değil... Ne demek mi istiyorum hemen açıklayayım: iletişim tarihine ve özellikle kendini defalarca kanıtlamış iletişim modellerine ve kuramlarına göre, gelen her teknoloji iletişim dünyasını şekillendiriyor fakat öldürmüyor. Onları öldüren çağın taleplerine karşılık “Don’t the screens tire you? Can you do without the smell of books? Can a screen give you as much joy as leafing through a magazine? Do you read on the screens or is this just perusing? What do we make out of what we do when there is so much distraction on the screen? Why are books on the digital age printed?” Do not think that I am not in sync with the age I live in or that I do not follow any progress whatsoever because I started by saying such things. Do not just click to turn the page. Recently a perception operation has been ongoing especially among those who are working in digital media that traditional media is over, that it is in the throes of death. But is this really the case? Are we all so uninformed about the world when trying to put forth quality news with a traditional media understanding. Is publishing out of joint and are we lagging behind? Those who fit the times but present quality news will win As the director of a publication and a communication professional who has caught up with the digital times even before internet media, I am saying that I am glad we are traditional. I believe that this is valuable and permanent. All that come with instant messages are nothing but instant illusions… Let me explain what I mean: according to the history of communication and the communication models and theories that have been proven many times, each new technology that emerges shapes the world of communication but does not kill it. What kills them is that they do not meet the demands of our age… Communication is only changing its medium. If you have a quality publication, it will be quality in any medium. On the other hand, what determines quality in publishing is not the number of clicks, but quality publishing with a mind geared towards the right public. You can reach us not only our printed 5 editör notu editor’s note verememeleri... İletişim sadece mecra değiştiriyor. Siz kaliteli bir yayınsanız her ortamda kalitenizi sürdürüyorsunuz. Diğer bir taraftan yayıncılıkta kaliteyi belirleyen çok tıklanmak değil, doğru hedef kitleye yapılan nitelikli yayıncılıkla oluyor. Artık bize sadece basılı dergimizden değil, dijital kanallardan da ulaşabiliyorsunuz. Tabi biz de size. Çift taraflı bir süreç içerisindeyiz. Diğer bir deyişle geleneksel medya bitmiyor, bu süreçten daha da güçlenerek çıkıyor. Hem işitsel hem görsel bir mecra olan TV çıktığında, sadece işitsel bir mecra olan radyonun bittiğine dair yaygın bir algı oluşmuştu. Ancak zaman gösterdi ki geçici süreli oluşan bu algı tamamen yanlıştı. Radyo da çağa ayak uydurdu, arabalarımızda yol arkadaşı, bilgisayarlarımızda iş arkadaşı oldu. Çağın en önemli getirilerinden olan internet sayesinde artık tamamen ve istediğimiz her an hayatımızda. İnanın benim yatak başucumda bir radyo magazine but also through digital channels as well. Of course we can also reach you through the same means. We are in a double sided process. In other words, traditional media is not ending, but emerges out stronger than it was before. When TV emerged as an aural and visual medium, there was a common perception among people that this was the death of radio which is an aural based medium. However, over time it was seen that this perception was completely wrong. The radio also fit our times and became our road trip friend in the car or our best work colleague at work. It is right beside us whenever we want thanks to internet which is one of the most important advantages of the modern age. Believe me, I still have a radio on my bedside table and I still start the day with it. What I mean is that no media is in the throes of death. There is only a changing understanding of 6 hala var ve güne onunla başlıyorum. Demek istediğim ölen ya da can çekişen bir medya yok. Sadece değişen bir medya anlayışı var. Buna ayak uyduramayan elbette ki zamana yenik düşecektir. Önemli olan insanlara ne sunduğunuzdur. Yanıltan başlıklarla tıkladığınız linklerde sahte ya da yanlış haberlerle karşılaşmak size ne hissettiriyor? Markanızı bu hissiyatla yan yana konumlandırırken hiç düşünmemeniz sizce de normal mi? Kaliteli yayın internette de öyledir, kağıtta da! www.dergibursa.com.tr dergi bursa tüm iletişim cihazlarından (ios, android) ulaşılabilen Bursa’daki ilk yayındır, buna internet medyaları da dahil. Animasyonlu e-dergi olarak okunabilen, pdf olarak kaydedilebilen ilk dergi. Güncellemelerle tekrar tekrar can verdiğimiz sitemiz çift dilde yayın yapıyor. Her gün oluşturduğumuz dosya haberleri paylaşıyoruz. media. Those who cannot keep up will perish over time. What matters is what you present to the people. How do you feel when you are faced with fake news at the end of the link which you clicked on due to some inaccurate headings? Is it normal for you to not think at all when you are positioning your brand with this kind of approach? Quality publication has a quality in any medium, either in print or online! www.dergibursa.com.tr dergi bursa is the first publication in Bursa which can be reached via all communication devices (ios, android) and this includes online media as well. The first magazine that can be read as an animated e-magazine or that can be saved as PDF. We give life to our website every day with updates where we make broadcasts in two languages. We share with our followers the news about our new issue. An understanding of “Copy paste” ya da “bülten haberciliği” olmayan ve “özgün içerik” diye özetleyebileceğim bu yayıncılık anlayışı, Google tarafından en çok değer verilen anlayış. Ayrıca tüm haberler çağa uygun bir şekilde etiketlendiriliyor. Görseller düzgün bir şekilde sunuluyor. Sitede tabiri caizse “reklam çorbası” bulunmuyor, tıpkı dergimizde olduğu gibi. İçerik kendisini yalın bir şekilde sunuyor. Her şey kullanıcı alışkanlıklarına göre tasarlanmış durumda. Keyifle vakit geçirmeyi sağlıyor. Sosyal medya ile bağları güçlü bir şekilde kurulu. Sitedeki haberler, kolayca bulunup sosyal medyada paylaşılabiliyor. Sosyal medyada dergi bursa insanlardan oluşan, Bursa’ya ve dosya içeriklerimize ilgisi olan insanların buluşma noktası olan sosyal medya hesaplarımızda, kurumsal olmayan hiçbir paylaşımda bulunmuyoruz. Moda tabiri ile “organik” takipçilerimizi usandırmadan, keyif alacakları içerikler paylaşma gayretindeyiz. Her türlü görüş ve önerinizi lütfen bizimle paylaşın, bir tık uzağınızda olduğumuzu unutmayın. Bir hatırlatma daha: #dergibursa ile paylaşımlarınız tüm Bursa’ya ulaşmaya devam ediyor. Bursa’yı anlatmanız ve anlamanız kolaylaşıyor. #dergibursa ile artık siz de birer yayıncısınız. Ayrıca istediğiniz haberi, istediğiniz an bizimle paylaşabilirsiniz. Öyle ya artık her şey anlık ileti... “Bursa’nın sosyal medyada en çok takip edilen dergisiyiz” desem çok mu afaki görünüyor? Sadece takipçi sayısıyla değil, sosyal olarak da etkileşim halindeyiz. Takipçi sayısı reklamla ya da sahte hesaplarla şişirilmemiş kanlı ve canlı İsterseniz yüksek kalitede bastığımız dergimizi takip edin, isterseniz sosyal medya hesaplarımızı ya da tüm iletişim cihazlarına uyumlu web sitemizi... Hepsinde beraberiz ve paylaşmayı seviyoruz. Bize katılın. publication that I can summarize as not being “copy-paste” or “news bulletin journalism”. The understanding that is valued highly by Google. In addition, all news are tagged in accordance with the new age. Visuals are presented in an orderly manner. There is no “advertisement soup” in the website which is true for our printed magazine as well. It has been designed according to user habits. It enables you to spend good time. It has strong ties with social media. The news items on the website can be easily accessed and shared on social media. dergi bursa in social media Would it seem too objective if I say that, “We are the magazine in Bursa with the highest number of social media followers”? In addition to the number of followers, we are also in social interaction with them. Our website is a meeting point of those interested in the issues that we cover and there is nothing that is irrelevant to Bursa or our folder content in this site made up of real people with no fake accounts. We strive to share enjoyable media without boring our “organic” followers. Share all your opinions and suggestions with us and do not forget that we are only a click away. Another reminder: the content you share with the hashtag #dergibursa continue to reach all of Bursa. It makes it easier for you to talk about Bursa and grasp it much better. In addition, you can share any news you want with us. Since instantaneous messages are very important in our day… You can either follow our magazine printed with a high quality or our social media accounts as well as our website that is fully compatible with all communication media… We are together in each and we continue sharing. Join us. 7 editör notu editor’s note plan bursa dokusu Geçmişten uçup gelen Bursa mirası bursa motifs Heritage of Bursa flying in from the past odak noktası Yüksek irtifadan Bursa – Aykut Güngör focus Bursa from a high altitude psikoloji Nereye bakıyorsunuz? – Uz. Psk. ve Aile Dan. Hasan Kul psychology Where are you looking? eğitim Çocuk gözüyle hayat – Aymer Zülfikar education Life from the perspective of children Aymer Zülfikar estetik Estetik kalmak mümkün - Op. Dr. Bülent Cihantimur estetic It is possible to stay aesthetic yakın plan “Çöp”lerden sanat kapsüllerine… – Hasan Kale close up Bir bilet; yeni bir hayat – Gizem Altın Nance point of view A ticket; a new life bilgi hapı Avucunuzdaki arazi information pill The land in your palm film şeridi Hayallerinin peşinde bir kadın – Lupita Nyong’o storyboard A woman chasing her dreams travel – ing 8 42 56 58 60 78 From “trash” to art capsules… bakış açısı gezi-yorum 32 Geçmişe panoramik yolculuk – Kekova 86 92 96 100 A panoramic journey to the past uzaktaki yakın Ihlamurlar altında “Ich bin ein Berliner” – Özgür Çakır so far so close Beneath the Linden Trees “Ich bin ein Berliner” 108 9 kitap önerileri book recommendations 10 Aldatmak Adultery Paulo Coelho Yeraltından Notlar Notes from Underground Dostoyevski Garson ve Mutlu Waiter and Happy Fulsen Türker Sofie’nin Dünyası Sophie’s World Jostein Gaarder Kahramanların Bakış Açısı Be the Hero Noah Blumental Bir Bilet Al Buy a Ticket Gizem Altın Nance 11 web önerileri web recommendations www.kitaptutkum.blogspot.com.tr www.pekguzelseyler.blogspot.com.tr www.ted.com www.bikafalar.com - YENİLENDİK - (We have been refreshed) www.hasankale.com 12 www.dergibursa.com.tr 13 film önerileri film recommendations 14 Bakış Açısı Vantage Point Pete Travis – 2008 Aksiyon, Suç, Dram ABD Action, Crime, Drama USA Kör Nokta The Blind Side John Lee Hancock - 2009 Dram, Biyografi, Spor ABD Drama, Biography, Sports USA Kocan Kadar Konuş The Husband Factor Kıvanç Baruönü - 2015 Romantik, Komedi Türkiye Romance, Comedy Turkey 3 Aptal 3 Idiots Rajkumar Hirani – 2009 Komedi, Dram Hindistan Comedy, Drama India Av Mevsimi Killing Season Yavuz Turgul – 2010 Suç, Dram, Gizem Türkiye Crime, Drama, Mystery Turkey Jane Austen Kitap Kulübü The Jane Austen Book Club Robin Swicord – 2007 Komedi, Dram, Romantik ABD Comedy, Drama, Romance USA 15 albüm önerileri album recommendations 16 Kayahan Kayahan’ın en iyileri The Best of Kayahan Teoman Eski Bir Rüya Uğruna For the sake of an old dream Sertab Erener Tesadüf Aşk Accidental Love Indila Mini World Mini World 17 tek karede bursa one shot in bursa Doğanın gözü üzerimizde Nature’s eye is on us Dinlendiren, sakinleştiren, huzur dolu bir manzara. Yorgun ağacın ardından görünen romantik bir günbatımı. Akşamın sessizliğinde durulmuş deniz ve bulutların arasına saklanmış bize doğru bakan gizemli bir göz... A relaxing, soothing, peaceful scenery. A romantic sunset viewed from behind a tired tree. A sea slackened in the calmness of the afternoon and a mysterious eye gazing at us from amidst the clouds… Engin Çakır, İznik Gölü (Lake) Haziran (June) 2009 18 19 tek karede bursa one shot in bursa Engin Çakır, Bakacak - Haziran (June) 2009 Kah çıkarım gökyüzüne... I either fly high in the sky… Yüzyıllardır kuşlar gibi uçmanın, özgür olmanın hayalini kurar insanlar. Bursa’nın seyir tepesi Bakacak, sunduğu kuşbakışı Bursa manzarasıyla bu tadı yaşatır. Buradan bakınca tüm Bursa; tüm tezatlıklarıyla gözlerinizin önünde, ayaklarınızın altındadır. People have been dreaming of flying like birds and being free for centuries. The scenic viewpoint of Bursa, Bakacak Hill makes one experience this with the bird’s eye view of Bursa it provides. When one comes up here, the city of Bursa is sprawled beneath your feet with all its contradictions. 20 21 tek karede bursa one shot in bursa Bursa’nın manevi gözü The spiritual eye of Bursa Ulu Cami’nin insana, içeri adım attığı anda verdiği ferahlığın açıklaması biraz manevi biraz da mimari. Tam ortasındaki şadırvan ve hemen üzerindeki cam kubbe ile doğal bir klimaya sahip bu ulu cami. Nedeni ise kimine göre bir hurafe olan (bknz) bir rivayet, kimine göre de mimari bir deha… The comfort that Ulu Mosque (Grand Mosque) gives when one steps inside is both spiritual and architectural. This grand mosque has a natural air conditioning system with the şadırvan (water tank with a fountain) right in the middle and the glass dome above it. The reason is a rumor that some believe to be only a superstition whereas some believe it is the work of an architectural genius… Ragıp Yoldaş, Ulu Cami Nisan (April) 2014 22 23 tek karede bursa one shot in bursa 700 yıllık Bursa rengi Engin Çakır, Yunuseli Havalimanı (Airport) - Ekim (October) 2009 Bakışlar hep üzerlerinde All eyes on them Dünyanın sekiz süpersonik savaş uçağıyla gösteri yapan tek akro-timi Türk Yıldızları, 50’li yıllardan bu yana Türkiye Cumhuriyeti’nin ve Türk Silahlı Kuvvetleri’nin gökyüzündeki en renkli temsilcileri. Hem Türkiye’de hem de bütün dünyada gökyüzünü kırmızı-beyaza boyayarak yaptıkları uçuşlarla, hayranlık ve hayret dolu bakışları üzerlerinde topluyorlar. Turkish Stars is the only acroteam in the world making aerobatics with eight supersonic fighter jets and have been representing the Turkish Republic as well as the Turkish Armed Forces since the 50s. They are watched in awe and astonishment as they fly all over the world while painting the sky red-white. 24 25 tek karede bursa one shot in bursa Hasan Sayınhan, Bursaray İstasyonu(Station) - Mart(March) 2014 Ardı sıra Right behind Gidenin ardından mı bu bakış? Yoksa gelecek olanın yolu mu gözlenen? Gidiyor mu sevilen yoksa geliyor mu özlenen? Is this look for one who is leaving? Or is it a longing for the one who will come instead? Is it the loved one who is going or is the longed for who will come? 26 27 tek karede bursa one shot in bursa Farklı duyguların tablosu A portrait of different emotions Biri uzaklara bakıp derin düşüncelere dalmış; diğeri sanki keyfi yerinde, dili dışarıda, neşelendirmek için uğraşıyor seyisini. Sözün bittiği, duyguların dile gelip düşüncelerin konuştuğu yerdeler. Some is lost in thought while looking away; the other is joyful, its tongue out, trying to cheer up its stableman. They are at the point where words are at a loss, emotions come to life and thoughts start talking. Engin Çakır, Bursa Atlı Spor Kulübü Nisan (April) 2007 28 29 tek karede bursa one shot in bursa Arkaları sağlam In the catbird seat Dünyada eşine az rastlanan, endemik, bir kısmı yok olma tehlikesiyle karşı karşıya kalan yaklaşık 1000 çeşit bitki yüzlerce yıldır ulu bir dağın himayesinde yaşıyor. Kardelenler, keten çiçekleri, siklamenler, kral şamdanları, lensiyanlar… Onların gözünden Uludağ; sığındıkları bir kale. About 1000 different plants some of which are rare, some are endemic and some face extinction have been living under the safekeeping of a giant mountain for centuries. Snowdrops, blue flax, cyclamen, great yellow gentian… In their eyes, Uludağ is a castle they take shelter in. Engin Çakır, Uludağ Eylül (September) 2011 30 31 bursa dokusu bursa motifs Geçmişten uçup gelen Bursa mirası Heritage of Bursa flying in from the past Yazı ve fotoğraflar(Text and photos): Engin Çakır 32 “Oynar” “Roller” “Oynarın hası, kalplerden siler pası…” diyen Bursalılar için “Oynar”, ülke genelindeki ismiyle “Bursa Kuşu…” Geçmişten taşıdığı kimliğiyle Bursa’nın en görmüş geçirmiş kuşu, diğer bir ismiyle “Beyaz Kanat…” Bursalılar ve tüm güvercin severler için kelimenin her anlamıyla “600 seneyi aşmış tarihi bir iftihar meselesi…” The locals of Bursa have a saying for the “Roller” pigeons that are known throughout the country as “Bursa Birds”: “Real roller comes, clears away all hearts…” The most seasoned of all the birds in Bursa due to its identity passed down from the past is also known as “White Wing”… It has been a “matter of pride for over 600 years” for all the locals of Bursa as well as pigeon lovers. 33 bursa dokusu bursa motifs Bursa’da yaklaşık olarak 3 bin güvercin besleyicisi yaşıyor. Özellikle Bursa’nın köklü mahallelerinde bir mahalle geleneği şeklinde güvercin besleme alışkanlığı var. Kuşçu dükkânlarında ya da kuş pazarlarında bir araya gelen güvercin severler ya saatlerce güvercin ağırlıklı sohbetler yapıyorlar ya da güvercinleri uçurup hayranlıkla onları izliyorlar. Hatta ev ararken evlerin kaç oda kaç salon olduğu kadar terasının olup olmadığı da önem arz ediyor. Zaten onlara neden güvercin beslediklerini sorduğunuzda hep aynı cevabı alıyorsunuz; “Bu bir hastalık...” Onlarla biraz vakit geçirme şansı 34 bulduğunuzda ise bu sevginin ne kadar derin olduğunu kolayca anlıyorsunuz. Yemlerine, ilaçlarına, bakımlarına, uçuş eğitimlerine ne denli özen gösterdiklerini öğrenince hayvan sevgisi ile yoğrulmuş bu insanlara hayran oluyorsunuz. Bursalı güvercin severlerin bir de gurur kaynağı var. Çünkü artık nadir olarak bulunabilen “Oynar” isimli güvercin, kökeni çok eskilere dayanan bir Bursa kuşu. Zaten Bursa dışına çıktığınızda bu güvercin “Oynar” ismiyle değil “Bursa Kuşu” ismiyle anılıyor. Trakya bölgesi ve Edirne civarında ise “Kesme” adı ile bilinen bu kuş dünyada ise “Bursa There are about 3 thousand pigeon breeders in Bursa. There is a habit to breed pigeons as a neighborhood tradition especially in the historical districts of Bursa. Pigeon lovers come together at bird shops or bird markets and talk for hours on end mostly about pigeons while watching in awe as they fly around. Indeed, terraces are very as important as the number of bedrooms and living rooms while renting a house. When you tell people that you breed pigeons, their response is always the same: “This is a sickness...” But you understand how deep this love goes when you find a chance to spend some time with them. You admire these people full of love for animals as you see how attentive they are to the bird fodder they use, to taking care of the birds and their training to fly. The pigeon lovers of Bursa also have a source of pride. Because the pigeon known as “Roller” is a rare bird of Bursa that goes way back in history. Indeed, this bird is not known as “Roller” outside of Bursa but as “Bursa Bird”. It goes by the name “Kesme” around the Thracian region and Edirne, but is known as “Bursa Roller”, “Bursa Tümmler” or “Rouleur de Bursa” in other parts of the world. Bursa Roller Pigeon Breeding and Sustenance Association and the Veterinary Faculty Department of Zootechnics and Genetics are working actively to ensure that this bird does not lose its unique properties and does not become extinct. They have registered the Bursa Bird but they do not think that it is enough. Roller”, “Bursa Tümmler” ya da “Rouleur de Bursa” isimleriyle biliniyor. Bu kuşun özelliklerini kaybetmemesi, neslinin tükenmemesi için Bursa Oynar Güvercini Yetiştirme ve Yaşatma Derneği ve Uludağ Üniversitesi Veteriner Fakültesi Zootekni ve Genetik Anabilim Dalları çalışmalar yürütüyor. Bursa Kuşu’nu tescil ettirmişler fakat bunu yeterli görmüyorlar. Bursa kuşunun siyah şalı üzerine yeşil rengi var tıpkı Bursa’nın simgesi Yeşil Türbe gibi parlıyor. Dünyanın en zengin ve parlak tüylü kuşlarından bir tanesi... Nadiren bulunuyor. Makaracı türündeki kuşlardan en bilineni olsa da sahipleri tarafından çok fazla uçurulmadığından artık makara yapanı da oldukça az. Hatta birçok güvercin besleyene göre “Bursa Kuşu” makara yapmıyor… Buna sebep olan başlıca neden ise bu kuşların kostümlerine (görünüşlerine) bakılıp alınıp satılması. Tüm kuş severler tarafından böyle bir tavır sergilenmese de bu özel kuşun başına gelen ve belli özelliklerini kaybetmesinin altında bu yatıyor. Oynar bundan 30-40 sene öncesine kadar yükseklerden aşağıya makara şeklinde taklalar atan bir kuşmuş. Ama artık böylesine bir özelliği taşımıyor. Başlıca özelliği “hızlı” diğer bir ifade ile “atletik” bir kuş olması ve ayrıca gözle görülmeyecek kadar yükseklere çıkabiliyor. Bu kuşlar diğer güvercinlere nazaran çok daha uzun soluklu uçuşlar da yapabiliyor. Yetişkin bir Bursa Kuşu 7-8 saat gibi uzun bir süre havada kalabilecek özelliklere sahip. Ama yetiştiricilerinin tabiriyle “altın kadar değerli” olan bu kuşların bu özelliği de gerek kaybetme korkusu gerekse şahinlere kaptırma korkusu sebebiyle yitip gidiyor. Oynar sahipleri kuşların uçmalarına çok da taraftar değil… Bugünkü oynar kuşları ortalama 3-4 saat uçabiliyor. Makara türü kuşların haslarından olmasına rağmen makara yapmıyor. Ama bilinen en seri kuşlardan… Havada takip edebilmek oldukça güç! Hızlı uçmalarının sebebi de yine ırkından kaynaklanıyor. Kanatlarını yarım açarak uçan Bursa Kuşu başınızı döndürecek kadar hızlı uçabiliyor. The Bursa bird shines just like the Green Tomb with its green color over a black shawl. It has one of the richest and brightest furs in the world… It is very rare. Even though it is one of the best known roller birds, those that do indeed roll while flying are very rare indeed since they do not find the chance to fly that often. And most people think that the “Bursa Bird” no longer rolls... This is mostly due to the fact that these birds are purchased and sold based on their costumes (appearance). Even though not all bird lovers act the same way, the underlying reason for this special bird to lose its unique properties is this. It is told that rollers were birds that flew down by rolling over and over about 30-40 years ago. But now they cannot do so. Its main attribute is its “speed”; it is a very “athletic” bird and can rise so high that it cannot be seen with the naked eye. These birds can also fly much greater distances than other types of pigeons. An adult Bursa Bird can stay in the air for up to 7-8 hours. This unique property is “as precious as gold” according to the breeders; however it is lost over time due to fear of losing them or fear of the birds being hunted down by hawks. The owners of rollers do not want their birds to fly so much… Today, roller birds can fly for about 3-4 hours on average. They cannot roll even though they are among the real roller birds… It is very difficult to track them in the air! Their speed in the air is also due to the properties of their species. Bursa Birds that fly with wings at a half-open stance can fly at dizzying speeds. Rollers can rapidly rise up or descend and they are great tumblers as defined by those who breed pigeons… Even though they are quite tough due to their nature, they can be quite timid in comparison with other pigeon species. In addition, they are also very sensitive to twinkle, which is another term that the pigeon breeders would know… Even though Bursa Bird is mostly bred in central Bursa, there are also breeders in the İnegöl, Mustafakemalpaşa districts as well as Eskişehir, Afyon and Istanbul. However, it is almost impossible to come across this species of birds outside of Bursa. These traditional birds of Bursa have certain characteristics that can be traced for generations since they date back 60-70 years as a tradition passed down from fathers to sons. This unique species has various colors such as black wing white tail, white wing white tail and a sebaceous gland on their tails. The top 35 bursa dokusu bursa motifs 36 Hızlı alçalıp, çok seri bir şekilde yükselebilen Oynar, aynı zamanda güvercin besleyenlerin anlayacağı dilde, harika bir makasçı... Yapısı gereği çok sert olmasına karşın diğer güvercin türlerine göre oldukça ürkek bir özelliğe de sahip. Ayrıca yine güvercin besleyenlerin anlayacağı dilde, pırıltıya karşı çok duyarlı… Bursa Kuşu, ağırlıklı olarak Bursa merkezinde yetişse de İnegöl, Mustafakemalpaşa ilçelerinde ve şehir dışında Eskişehir, Afyon ve İstanbul’da yetiştiriliyor. Ama bu türe artık Bursa dışında rastlamak neredeyse imkânsız gibi. arasında duygusal bağların oluşmasını sağlıyor. Bursa kuşu özellikle Bursalılar için hem aile geleneği, hem bir Bursa mirası, hem de nadir bulunması nedeniyle bir yaşam kaynağı… Bu kuşları besleyenler için maddiyatın dahi önemi bulunmuyor çünkü Bursalılara geçmişten gelen Oynar, bir miras ve onlar için önemli olan tek şey aynı kuşun kendilerinden başkasında bulunmaması... Hatır ve dostluk olmadıkça bu kuşlar çok zor el değiştiriyor. Zaten bu yüzden güvercin pazarlarında has Oynar’lara rastlamak güç... Babadan oğula devreden bir gelenek olduğu için, 60-70 yıl öncesinden günümüze kadar nesilleri takip edilebilen bir Bursa geleneği olan bu kuşun belli özellikleri de bulunuyor. Siyah kanat akkuyruk, akkanat akkuyruk ve beyaz renkleri olan bu özellikli ırkın 12 tel kuyruk yapısı ve kuyruk üstünde yağ bezesi bulunuyor. Kuyruğunun alt ve üst kapakları siyah olan Oynar’da, yalnızca 12 tel kuyruk bulunuyor ve kuyruğun altındaki ince kapak beyaz renk. Dik duruşlu, neşeli ve hareketli bir yapıya sahip olması ise sahipleri ile Bursa Kuşu ırkının tarihi de oldukça eskilere ve Osmanlı toplumu dönemine dayanıyor. Osmanlı devletinin kuruluş dönemleri ve Bursa’nın başkent haline geldiği 1335 yıllarına kadar gidiyor. 1387 yılında vezir olduğu bilinen Kara Timurtaş Paşa tarafından Bursa’ya getirildiği biliniyor. 1389 yılında I. Kosova savaşına katılan paşanın bu seferler sırasında Bursa güvercinlerini gittiği yerlerden getirmiş olduğu tahmin ediliyor. Kısaca Bursa Kuşu 600 yılı aşkın süredir yetiştiriliyor. Geniş ve dışa çıkık bir göğsü, uzun ve kalın yapılı and bottom parts of the tail of Roller birds are black and they have a 12 wire tail structure with a thin white part underneath. They have a nice, tall posture and are joyful and active thus resulting in emotional bonds with their owners. Bursa bird is a family tradition and a heritage of Bursa for the locals as well as a source of life since it is so rare… Those who breed these birds do not even give importance to material issues, because the Roller means heritage for them and they only give importance to ensuring that no one else has the same bird as theirs… These birds rarely change hands unless there is some respect or friendship in between. That is why it is very difficult to come across Rollers at pigeon bazaars… The history of the species of Bursa Bird also dates back to the Ottoman era. All the way back to the time when the Ottoman Empire was established and Bursa became the capital in 1335. It is known that these birds have been brought to Bursa in 1387 by Kara Timurtaş Pasha who was the vizier at the time. It is estimated that the commander brought the Bursa pigeons from the regions he passed through in 1389 during the Battle of Kosovo. In short, Bursa Bird breeding has been ongoing for over 600 years. A wide and protruding chest and a long, thick beak are what strike the eye at first glance. The cute face with large eyes is something else that makes one smile… Roller is an ideal pigeon with a proportionate body and wingspan and it is also different from the other pigeons with its protruding forehead. The thick structure around the eyes of real Rollers is white and distinct, whereas Rollers that have started losing the attributes of their species have yellow or red fur around their eyes. Importance is given to black or bluish white color in the eyes. Almost no other pigeon species has the black hue that the Bursa species has. Indeed, the terms “just like the Bursa Bird” is used frequently when describing the bright black color for other pigeon species. In short, Rollers are very different and qualified in terms of the attributes of their species when compared with other pigeons. Their opalescent, bright black color is carried by red feet which are also unique to their species. White nails in the feet are standard from the ankles down with no fur or lint. It is very difficult to define Rollers in the air. Because even though they are flown in groups of 10 on average, they rarely fly together. They follow each other but end up scattered with a slight distance in between. They fly quite high and do not stop until they can no longer be seen. They do not need any companion while flying. They are flown in groups so that they can better display their flying properties. Rollers are quite nervous when they are about to fly but it is beyaz gagası ise bakınca ilk göze çarpanlar. İri iri gözlerinin suratına verdiği sevimlilik ise sizi gülümseten başlıca özelliği… Orantılı vücut yapısı ve kanat uzunluğu ile ideal bir güvercin olan Oynar aynı zamanda alın yapısının öne doğru çıkık olması ile de diğer tüm güvercinlerden farklı. Has Oynarların göz çevresindeki etli yapı beyaz ve belirginken ırk özelliklerini kaybetmeye başlamış olan Oynar’lar, sarı veya kırmızı etli göz çevresine sahip oluyor. Göz renginde ise beyaz veya mavimsi beyaz olmasına dikkat ediliyor. Bursa ırkının taşıdığı siyah renk tonuna ise hemen hemen başka hiç bir güvercin ırkında rastlanılmıyor. Hatta diğer güvercin ırklarındaki parlak siyah renk tarif edilirken “Bursa Kuşu gibi” ifadesi çokça kullanılıyor. Uzun lafın kısası nam-ı diğer Oynar’ın ırksal özellikleri diğer güvercinlerden çok çok farklı ve nitelikli. Yanardöner, parlak siyah rengi yine başka hiçbir güvercin ırkında rastlanılamayacak kadar kırmızı ayaklarla taşınıyor. Beyaz tırnakların standart olduğu ayaklarda bilekten aşağısının temiz yani kesinlikle tüysüz ve tozluksuz olması da gerekiyor. quite probable that they will go very far as soon as they are set free. It is a noble attribute of their species that they fly without giving heed to the other birds or the groups they come across in the air. The real Rollers beat their wings feverishly and suddenly open their wings so that their heads are right over the tail after which they start rolling. It is quite difficult for them to land and they can only make a sudden landing after several failed attempts. They also suddenly change altitude in the air which is a joy to watch. They can rise up or descend very rapidly. They suddenly dive in a 45 degree angle while flying high up in the air after which they start to rise rapidly again. They can also use this attribute to throw off the hawks or the sparrow hawks chasing them. They can also get used to their owners or coops very quickly and can find the way back home easily while ignoring the other birds they come across. Just one training session is enough for them to remain loyal. Bursa Birds also have other attributes that set them apart such as the facts that they are easy to maintain, they make good parents and they are very strong… One can come across pure and perfect families even today since Bursa Bird breeders are very sensitive to maintain them which is a source of pride for all the locals of Bursa. 37 bursa dokusu bursa motifs Oynar’ları havadayken tarif etmek ise zor. Çünkü ortalama 10 güvercinden oluşan gruplar halinde uçurulsalar da birlikte uçtukları pek söylenemez. Birbirlerini takip ediyorlar ama biraz mesafe aralığı vererek dağınık uçuyorlar. Oldukça yükselip havada görünmez olana kadar durmuyorlar. Uçururken yanlarına refakatçi başka bir kuş vermek de gerekmiyor. Uçuş özelliklerini daha iyi sergileyebilmeleri açısından grup halinde uçuruluyorlar. Uçuşa geçeceği anda telaşlı bir tarz gösteren 38 Oynar’ın, salındıkları alandan çok uzaklara gitme olasılığı ise yüksek. Diğer salmalara ve havada karşılaştıkları diğer gruplara aldırış etmeden gezerek uçmaları ise soyunun asilliğinden geliyor. Has olan Oynar’lar kanat döverek veya uçuş sırasında aniden başları tam kuyruk üstüne gelecek şekilde kanatları açık pozisyonda makara yapıyor. Yere inişlerinde ise çok zorlanıyorlar, birkaç kez teğet geçtikten sonra aniden iniş yapıyorlar. Havada sergiledikleri bir diğer görüntü ise ani yükseklik değişimleri sergilemesinden kaynaklanıyor. Çok hızlı bir şekilde iniş ya da yükseliş yapabiliyorlar. Yükseklerdeyken aniden kanat atarak 45 derecelik açıyla dalmaya benzer bir hareket göstererek hızla alçalıp sonra tekrar hızla yükselmeye başlıyorlar. Şahin veya atmaca saldırıları sırasında ise bu özelliklerini kullanarak onlardan ustalıkla uzaklaşabiliyorlar. Sahiplerine ya da kümeslerine çok çabuk alışan bu kuşlar, diğer kuşlara aldırış etmeden evlerinin yolunu ise kolayca buluyorlar. Sadece bir kere yaptırılan bir alıştırma eğitimi dahi sadık kalması için yeterli. Ayrıca bakımı kolay olması, dayanıklılığı ve mükemmel bir ebeveyn olması Bursa Kuşu’nu farklı kılan diğer özellikleri... Bursa Kuşu yetiştiricileri çok hassas ölçütlerle bu ırkı muhafaza ettikleri için bugün arı ve mükemmel ailelere rastlanabiliyor ve bu tüm Bursalılar için gurur verici bir tablo. 39 40 41 odak noktası focus 42 Yüksek irtifadan Bursa Bursa from a high altitude “Bu işin birçok yöntemi var. Öncelikle uçmaktan zevk alacaksınız, o zaman daha güzel bakarsınız. Fotoğraf, gördüğünüzü belgeleme işidir. Uçmaktan keyif alıyorsanız, zaten iyi fotoğraf çekersiniz.” “There are many different methods. First of all you have to enjoy flying, only then you can look better. Photography is documenting what you see. If you enjoy flying you will take good pictures anyway.” Uludağ ve Oteller Bölgesi (Uludag and Hotel District) Aykut Güngör 43 odak noktası focus 44 Atatürk Heykeli (Statue) Hayatımıza girişi savaşlarla olsa da zaman içinde barışçıl ve faydalı bir yöntem haline getirilen, birçok alanda kullanılarak özellikle son birkaç yıldır popülerlik kazanan hava fotoğrafçılığı, günümüzde eğitimleri verilen özel bir ilgi alanına dönüştü. Bursa’nın hava fotoğrafçılığı konusunda önemli bir ismi olan ve Bursa’ya bu alanda birçok belge kazandırmış olan Aykut Güngör ile yıllardır biriktirdiği deneyimlerini, yaşadıklarını, anılarını ve hava fotoğrafçılığının tüm detaylarını konuştuk. Öncelikle biraz Aykut Güngör’den bahsedelim mi? 1974 yılında Gaziantep’te doğdum. 1991 yılında Uludağ Üniversitesi’nde öğrenim görmek amacıyla Bursa’ya geldim. O zamandan bu yana Bursa’da yaşıyorum. 1996 yılında Olay Gazetesi’nde foto muhabir olarak meslek hayatıma başladım, hala çalışıyorum. Fotoğrafla nasıl tanıştınız? İlginizi ne zaman ve nasıl fark ettiniz? Öğrenci olduğum dönemde doğa sporları ile etkin olarak ilgilendim. Bu sırada önce Even though it has entered our lives through wars, over time aerial photography has been transformed into a peaceful and beneficial method which gained popularity especially in recent years thus becoming a special topic of interest for which private courses are given. Aykut Güngör is an important name of aerial photography in Bursa with many significant works in this field and today we discussed his many years of experience, memories and all details of aerial photography. Shall we first talk a little bit about Aykut Güngör? I was born in Gaziantep in 1974. I came to Bursa in 1991 for my education at the Uludağ University. I have been living in Bursa since then. I started my professional career as a photo journalist at Olay Newspaper in 1996 and I am still working there. How did you get involved in photography? When and how did you realize your interest? I was interested in outdoor sports when I was a student. It was during this period that I started taking pictures to document the places I visited and afterwards I started taking nature photos for more aesthetic reasons. I had no knowledge of photo journalism until I started working at the newspaper. How and when did you become interested in aerial photography? What kind of 45 odak noktası focus Alaçam ve (and) Uludağ Gökdere ve (and) tarihi köprüler (historical bridges) Koca Çay - Karacabey Boğazı (Bosphorus) - İmralı gittiğim yerleri belgelemek amacı ile daha sonra daha estetik olsun kaygısı ile doğa fotoğrafları çekmeye başladım. Gazetede çalışıncaya kadar haber fotoğrafı hakkında pek bir bilgim yoktu. Hava fotoğrafçılığına ilginiz ne zaman başladı? Ne kadar süren, nasıl bir eğitimden geçtiniz? Gemlik Serbest Bölge (Free Zone) Uludag’s southern slopes 46 Orman Bölge Müdürlüğü yangın söndürme amacı ile her yıl 3 ay Rus helikopterleri kiralıyordu. Bu dönem başladığında ya da bitiminde kalan süreyi gazetecileri ve bürokratları helikoptere bindirip Bursa ve ilçelerini gezdiriyorlardı. Bu sırada Orman Bölge Müdürlüğü’nün yaptığı yangın söndürme ve ormancılık etkinlikleri izletiliyordu. İlk hava fotoğrafçılığım bu şekilde başladı. İlk uçuşumda birçok önemli bölgenin fotoğrafını çekme şansım olmuştu. Nergis Holding’e ait helikopterler vardı. İşim için birçok bölgenin fotoğraflarını çektim. trainings did you take and how long did they last? Regional Directorate of Forestry rented Russian helicopters for 3 months every year for firefighting purposes. They took journalists and bureaucrats for a ride around Bursa and its environs in these helicopters at the beginning of this 3 month period or more towards the end. Firefighting and forestry activities carried out by the Regional Directorate of Forestry were shown during this time. I first started aerial photography like this. I had the chance to take pictures of many important regions during my first flight. There were helicopters of Nergis Holding. I took pictures of many different regions as part of my work. Then the number of these flights increased. I worked in many different projects. In 2003 I participated in a paragliding course, but I did not fly solo after the 22nd flight due to some different reasons. However, I flew with one of the best pilots in Turkey at many different regions of the country and took many pictures. I did not receive any special training in this field. I was lucky enough to have the chance to fly. I made the best of it and turned it into something efficient. Yenişehir Su Arıtma Tesisi (Water Treatment Plant) Sonra bu uçuş sayıları arttı. Birçok projede çalıştım. 2003 yılında yamaç paraşütü eğitimi aldım ancak bazı sorunlar nedeni ile 22. uçuştan sonra tek uçmadım. Ancak Türkiye’nin en iyi pilotlarından birisi ile Türkiye’nin birçok bölgesinde birlikte uçarak fotoğraflar çektim. Bu konu ile ilgili özel bir eğitim almadım. Önümde uçmak gibi bir şans vardı. Ben de bunu en iyi şekilde değerlendirdim ve verimli hale getirdim. How would you define aerial photography to someone who has no idea about it? Hiç bilmeyen biri için hava fotoğrafçılığını nasıl tanımlarsınız? No special equipment is necessary for aerial photography. It would be wiser to select the equipment according to the type of photos you want to shoot. You also need to select your equipment according to what you fly in. For instance you cannot take any lens with you if you are flying tandem paramotor. You have to choose the right lens prior to your flight. Ne ile ve nasıl uçtuğunuza göre değişir bu tanımlama. Bu işin birçok yöntemi var. Öncelikle uçmaktan zevk alacaksınız, o zaman daha güzel bakarsınız. Fotoğraf, gördüğünüzü belgeleme işidir. Uçmaktan keyif alıyorsanız, zaten iyi fotoğraf çekersiniz. Hava fotoğrafçılığı için ne tür ekipmanlar gerekiyor? Bu ekipmanlar nasıl Soğanlı Botanik Parkı This definition would differ according to how you want to fly and with what. There are many different methods. First of all you have to enjoy flying, only then you can look better. Photography is documenting what you see. If you enjoy flying you will take good pictures anyway. What kinds of equipment are needed for aerial photography? Where can we find these equipment? Gölyazı You are in the air while taking photos, this is quite risky. Did you ever experience any dangerous situations? Is there any Gölyazı 47 odak noktası focus Pazar yeri (Bazaar) sağlanıyor? macera oldu mu? Hava fotoğrafı için çok özel bir ekipman gerekmiyor. Görüntü alacağınız işe göre ekipman belirlemek daha doğru olur. Yine uçtuğunuz cihazı göz önüne alarak kullanacağınız ekipmanı belirlemelisiniz. Örneğin tandem paramotor ile uçuyorsanız aklınıza gelen her lensi alamazsınız. En doğru lense karar verip uçmak zorundasınız. Yamaç Paraşütü ile uçarken 2–3 kez ufak tefek aksilik olmuştu. Ama üstesinden gelebileceğimiz sıkıntılardı. Helikopter ya da uçak ile uçarken bir sıkıntı yaşamadım. Sorun olsaydı bu röportaj olmazdı. Yamaç paraşütü ile Ölüdeniz’den uçtuğum zaman dijital makine yerine analog makine ile havalandım. Yamaç paraşütünü kullanma konusunda çok yetersiz olduğumu yıllar sonra öğrendim. Bu sırada kanadın bütün kumandalarını bırakıp Belcekız Plajı’na iniş yapıncaya kadar 4 makara dia çektim. Çekim yaparken havadasınız ve bu oldukça riskli bir durum. Peki, siz hiç tehlike atlattınız mı? Başınızdan geçen bir 48 adventure you would like to share with us? There were some minor problems 2 – 3 times while I was paragliding. But they were things we could overcome. I experienced no difficulty while flying in planes or helicopters. If I had then we wouldn’t be making this interview now. I flew with an analog camera instead of a digital one while I was paragliding over Ölüdeniz. It was years later that I learned how insufficient I was about paragliding. I left the controls of the wing and took 4 rolls of dia until I landed at the Belcekız Beach. I thought I could land on the sea and so I packaged those rolls in waterproof bags. I did not know at the time that you should never let go of the wing controls while paragliding. It is pleasing to realize the danger I experienced years after it. Is there anyone you take as an example in this field? Google Maps. What is the biggest difficulty you experience? The most difficult part of aerial photography is to convince the pilot to fly at the altitude and speed you want. Weather conditions come after that. If your body is partially outside the helicopter, the pressure that the pal (the propeller lever) applies on your body can make life difficult for you. Atatürk Stadyumu (Stadium) Sultan Çarşıları ve Hanlar Bölgesi (Sultan Bazaar and Khan District) Yeşil Türbe ve Cami (Yeşil ;Tomb and Mosque) Yıldırım Yıldırım 49 odak noktası focus İznik Gölü (İznik Lake) Denize iniş yapabilirim diye düşünüp havada o diaları su geçirmez torbaya koyup batmayacak şekilde paketlerdim. Yamaç paraşütü ile uçarken kumandaların bırakılmaması gerektiğini bilmiyordum. Atlattığım tehlikenin yıllar sonra farkında olmak keyifli bir durum. Bu alanda örnek aldığınız birileri var mı? Google Maps. Karşılaştığınız en büyük zorluk ne oluyor? Pilotu istediğiniz irtifa ve hızda uçmaya ikna etmek hava fotoğrafındaki en zor olay. Daha sonra hava şartları. Vücudunuzun bir kısmı helikopterin dışında ise palin (helikopterin pervane kolu) doğrudan üzerinize uyguladığı 50 basınç işinizi bazen epey zorlaştırabilir. Are there tips you can give us about aerial photography? Her işin olduğu gibi hava fotoğrafçılığının da püf noktaları var mı? There is no end to giving tips; you gain a new experience with each new flight. Püf noktaların sonu yok, her uçuşta yeni bir deneyim kazanıyorsunuz. What is different about aerial photography in comparison with classical photography besides the fact that you are in the air? Hava fotoğrafçılığının havada olmak dışında, klasik fotoğrafçılıktan farkı nedir? Makinenizi düşürdüğünüz zaman kesinlikle kırıldığına emin olabilirsiniz. Onun dışında pek fark yok. Uçmadan önce iyi bir planlama yapmanız işlerinizi kolaylaştıracaktır. Bugüne kadar bu alanda nasıl işler çıkardınız? Neler yaptınız? Örneğin herhangi özel bir projeye You can be sure that your camera will break if you drop it. Other than that there is not much of a difference. Planning before the flight will make your life much easier. What kind of works did you do in this field until today? What did you do? For instance were you a part of any special project? I have over 90 thousand photos most of which are shot over Bursa. I took part in many different projects. The aerial photos of Bursa I took prior to 2000 are significant documents now. I had the chance to document Bursa from the sky before urbanization became so intense. The ruins I saw by chance and photographed last year while flying over Iznik (Saint Neopytos) were declared as one of the 10 most important discoveries by the American Institute of Archeology. Do you have any dreams or projects you wish to accomplish in this field? There are still many places to fly to and many pictures to shoot and this field is still developing. You can now take such photos on the ground without flying. You can take aerial photos by attaching cameras to small drones you fly via radio frequency without risking your lives. However, the two are very different. The only objective is not to take photos when flying. My first priority is to be flying. Uludağ (Uludağ) Arnavutköy - Mudanya 51 odak noktası focus Aziz Neophytos Kilisesi (church), İznik Gölü (Lake) Longozlar, Karacabey dâhil oldunuz mu? 90 binin üzerinde çoğunluğu Bursa olmak üzere havadan çekilmiş fotoğrafım var. Birçok projede yer aldım. 2000 yılından önce çekmiş olduğum hava fotoğrafları Bursa için artık önemli bir belge değeri taşıyor. Kentteki yapı yoğunluğu bu kadar olmadığı 52 dönemde gökyüzünden Bursa’yı belgeleme şansım oldu. Geçtiğimiz yıl İznik üzerinde uçarken gölün içerisinde tesadüfen görüp çektiğim kalıntılar (Aziz Neopytos), Amerika Arkeoloji Enstitüsü tarafından 2014’ün en önemli 10 keşfinden birisi sayıldı. Longozlar, Karacabey Bu konuda başka hayalleriniz ya da yapmayı planladığınız bir proje var mı? Hala uçulacak çok yer, çekilecek çok fotoğraf var ve bu alan hala çok bakir. Teknoloji hızlı gelişiyor. Artık uçmadan yerden bu tarz fotoğraflar çekebiliyorsunuz. Radyo frekansı ile yönlendirdiğiniz küçük hava taşıtlarına monte edilen kameralarla hayati tehlike yaşamadan fotoğraf çekme şansınız var. Ancak her ikisi çok farklı şeyler. Gökyüzünden fotoğraf çekerken amaç sadece fotoğraf değil. Benim önceliğim uçmuş olmak. 53 eğitim education Çocuk gözüyle hayat Life from the perspective of children Çocuklarımız, hayatlarının ilk yıllarında inanılmaz geniş bir hayal gücüne sahip oluyorlar. Kalıplardan uzaklar, kendilerini özgürce ifade edebiliyorlar ve bu da sonsuz yaratıcılığı doğuruyor. Ellerinde çok basit materyaller olsa bile çok farklı ürünler oluşturabiliyorlar. Çocuğumuzun basit malzemelerle oluşturduğu bu ürünler bizim için pek bir anlam ifade etmese de, onun yaratıcı düşünme gelişiminde çok önemli rol oynayacak ilk denemeleri. Hayatın ilk yıllarında çok önemli değilmiş gibi gözüken bu beceriler aslında yaratıcı düşünen, sorgulayan ve üreten insan modelinin yapı taşları. Hayata çocuklarımızın gözünden bakabilmek ve kalıplardan kurtularak onların yaratıcılığını geliştirmek için yapmamız gereken basit: Hayatımızı sadeleştirmek ve çocuğumuzla mümkün olduğunca çok vakit geçirmek. Birlikte oyun oynamak onları ve hayata bakış açılarını daha iyi anlamamızı sağlayacaktır. Beraber çok keyifli vakit geçirmenizi sağlayacak basit ve aynı zamanda yaratıcı düşünmenizi tetikleyecek birçok etkinlik yaratabiliriz. Dikkat edilmesi gereken nokta ise birlikte vakit geçirirken onu kalıplara sokmaya çalışmadan yaratıcılığını özgür bırakacak bir tutum sergilemektir. Günlük hayatımızda her 54 zaman gördüğümüz objeler hakkında konuşmak daha önce fark etmediğimiz detayları görmemizi sağlar. Çocuğunuzla o an kullandığınız obje/cisim hakkında sohbet edebilirsiniz. Şeklinden ve detaylarından bahsetmesini isteyin. Görevinin dışında başka hangi alanlarda kullanılabileceğini düşünmesini sağlayın. Gene çevrenizdeki nesnelerden yola çıkarak hikâyeler yaratabilirsiniz. Örneğin; beraber bulaşıkları toplarken bulaşık makinesindeki çatalla ilgili komik bir hikâye oluşturabilirsiniz. Kurabiyeler pişerken “Şimdi ne konuşuyorlar acaba?” diye sorabilir, beraber ilginç fikirler bulabilirsiniz. Birlikte yeni yemekler yaratabilirsiniz. Hatta malzemelerinizi kura ile bile seçebilirsiniz. Bu çocuğunuza gizliden gizliye “Yeniliklere ve şaşırtıcı şeylere açığım” mesajı verecektir. Onun fikirlerini de önemseyin ve kötü olacağını düşünseniz bile önerdiği malzemeleri kullanın. Sonucu çok kötü olsa bile en azından deneyerek öğrenmiş olacaktır ve fikirlerine değer verdiğinizi görmek çocuğunuzu çok gururlandıracaktır. Kendi basit sorunlarınıza beraber çözüm önerileri bulmak, çocuğunuzdan fikir istemek; hem fikir üretirken yaratıcı düşünmesini sağlayacak hem de kendisini önemli hissetmesine sebep olacaktır. Bu basit bir dolap ya da çekmecenin yeniden Aymer Zülfikar TED Bursa Koleji - Düşle Yap Atölyesi Our children have a vast imagination during the first years of their lives. They can express themselves freely without any presumptions thus leading to an infinite creativity. They can make very different things even with very simple materials. Even though what they make does not always mean something for us, they are all trials that will play significant roles in the development of their creative thinking. These skills are actually the building blocks of a questioning and creative person even though they seem insignificant during the first years of our lives. It is actually very easy to look at life from the perspective of our children and to develop their creativity devoid of all stereotypes: leading a simpler life and spending as much time as possible with our children. Playing games with them will enable us to better understand their perspectives on life. We can think of many simple activities that will trigger creative thinking while giving us the opportunity to spend fun times together. What we should pay attention to is putting forth an attitude that does not try to place them in certain molds and that enables their imaginations to soar. Talking about objects that we see in our everyday lives makes us realize details that we had missed before. You may chat about the object you are using at the time with your child. Ask him/her to talk about its shape and details. Try to make him/her think outside the box and tell where else it can be used. You can make up stories using the objects around you. For example; you can make up a funny story about the fork in the washing machine while taking out the dishes. When baking cookies, you might ask, “What are they talking about now?” and find some interesting ideas. You can make new recipes together. You can even select the ingredients randomly. This will give the message of, “I am open to new and surprising things,” to your child. Give importance to his/her ideas as well and use the materials they suggest even though you think it will be bad. If the result is really bad, your child will have at least learned by trying and he/she will feel proud because you valued his/ her opinions. Finding solutions to your simple problems and asking for their advice will enable them to think creatively while Devrim Özgü Ünlü, Kasım (November) 2013 ve daha kullanışlı olarak düzenlenmesi ya da bir odanın dekorasyonunun/mobilyaların yerinin değiştirilmesi olabilir. Bunlara ek olarak; bulut benzetmece oyunları, komik ve yaratıcı tasarımlar çizmek (Yeni bir makine tasarlamak, üstün güçleri olan bir obje hayal etmek gibi), cümleleri/ kelimeleri tersten söylemeye çalışmak, tarif et-çiz oyunları (Elmamı üç ayrı yerinden ısırdım, nasıl görüneceğini çizer misin? vb.), bir sözcükten yola çıkarak beyin fırtınaları yapmak (Rüzgâr deyince aklımıza neler geliyor? Hadi çok güzel/kötü kokulu şeyler bulalım. vs.), kâğıtlara rasgele karalamalar çizip içinden anlamlı resimler bulmaya çalışmak yaratıcılığınızı her daim taze ve uyanık tutacak etkinliklerden bazılarıdır. Hayal gücünüzü kullanarak bu etkinlikleri geliştirebilirsiniz. Düşünen, sorgulayan, üreten nesiller yetiştirmek ümidiyle. suggesting ideas and thus will make him/her feel important. This may be as simple as rearranging a closet or a cabinet to make it more practical or the reorganization of the furniture in a room. In addition; cloud resemblance games, drawing comical and creative designs (designing a new machine or imagining an object with super powers), trying to pronounce words backwards, games of tell and draw (I bit my apple in three places, can you draw how it will look? etc.), brainstorming based on one word (What comes to your mind when I say wind? or Let’s now find things that smell very good/ bad etc.), scribbling randomly on the paper and trying to find some meaningful pictures are among activities that will keep your imagination alive and fresh at all times. You can extend these activities further by using your imagination. We hope to bring up generations of children who question, think and produce. 55 psikoloji psychology Nereye bakıyorsunuz? Where are you looking? Uzman Psikolog ve Aile Danışmanı Clinical Psychologist and Family Counselor Hasan Kul Günümüzün kabul gören psikoloji tanımı şöyledir: Psikoloji, insan ve hayvan davranışlarının bilimsel olarak incelenmesidir. İnsanlarda gördüklerimiz yalnızca davranışlarla sınırlı değildir. Davranışların ardında bir de içsel yaşam vardır. İnsanın davranışları ve içsel yaşamı, bilim insanlarınca en ilginç bulunan konulardan biridir. İletişim kurduğumuz veya gözlemlediğimiz bir insan bir davranışta bulunduğunda neden öyle davranmıştır? O davranışın altında yatan içsel yaşamı, duyguları nelerdir? Bu gibi soruların cevaplarını hiç düşündünüz mü? İnsanlara bu açıdan baktınız mı? Sizi bilmiyorum ama bilim insanlarının bu yöndeki çabalarını biliyorum. Son yüz yılı aşan zamanda bilim insanlarının bu gibi soruların cevaplarını bulmak için çabalamaları sonucunda psikoloji bilimi ortaya çıkmıştır. Psikolojinin konusunu oluşturan olaylar insanın çevresi ile ilişkilerinden ortaya çıkmaktadır. Çünkü insanlar çevresindeki eşya ve olayların içyüzünü merak ederek öğrenmek isterler. Bu cümleye dikkatinizi çekmek isterim. Görüldüğü gibi insanlar kendilerini incelemeden önce, kendi çevrelerinde kendinden başka varlıkları ve olayları merak ederler. İnsan, farkında olmadan önce uzakta olana odaklanır. Asurlarda ve Mısır’da ilk incelenen nesnelerin yıldızlar, gezegenler ve güneş olması rastlantısal değildir. Çünkü kendilerine en uzak olan varlıklar yıldızlar, gezegenler ve güneştir. Bunun sonucu olarak da astronomi bilimi ilk 56 gelişen bilimlerden olmuştur. Kendilerine en uzak olandan başlanmıştır. En yakından başlamış olsalardı kendilerinden başlamaları ve kendi içlerine bakmaları gerekirdi. Bilimlerin kronolojik çıkışına ve gelişimine baktığımızda en uzakta olan astronomiden başlayıp gittikçe insanların kendilerine yaklaşarak matematik, fizik, kimya, biyoloji şeklinde gittiğini görmekteyiz. En son olarak da 19. yüzyılın sonuna doğru sosyoloji ve psikoloji gibi sosyal bilimler. Peki, siz nereye bakıyorsunuz? Uzakta ve dışta olana mı yakında ve içte olana mı? Olaylar ve durumlar karşısında dışınıza mı bakarsınız, içinize mi? Ben nasıl bir insanım?, Ne gibi özelliklerim var?, Yeteneklerim ve becerilerim nedir?, Zekâm nedir?, Duygularımla ilişkilerim nasıldır?, Kişilik özelliklerim nedir?, Kaygılarım nedir?, İnsan ilişkilerinde zaaflarım nelerdir?, Kişiliğimi nasıl geliştirebilirim? Bunlara benzer soruları kendinize sorar mısınız? Yoksa bakış açınızı kendinize odaklamak yerine ötekine odaklamayı mı tercih edersiniz? Psikoloji kitaplarında “Sen Dili” ve “Ben Dili” terimleri vardır. Bu iki terim bizim iletişimde The currently accepted definition of psychology is as follows: Psychology is the scientific examination of the behaviors of human and animals. What we see in people is not limited with behavior. There is also an inner life underlying all behavior. The behaviors and inner lives of people are among the most interesting topics according to scientists. Why did a person we are communicating with or we are observing behaved in that manner? What were the underlying inner life and emotions? Did you ever think about the answers to such questions Did you ever look at people from this perspective? I do not know about you, but I am aware that scientists have been striving to find these answers for centuries. The events that make up the topics of psychology are related with the environment and relations of people. Because people are curious about the inner workings of the objects and events around them. I would like you to give extra attention to this sentence. As you can see, people are more curious about other beings and events around them than their own selves. People unknowingly focus on distant things first. It is not a coincidence that Assyrians and Egyptians first examined the stars, planets and the sun. Because stars, planets and the sun were the most distant objects they knew. As a result, astronomy has been one of the earliest developing scientific disciplines. They have started from the most distant. Otherwise they would have to start from themselves and examine their inner beings. When we examine the chronological start and development of science, we observe that people have started with astronomy and then moved towards themselves with mathematics, physics, chemistry and biology. Finally, social sciences such as sociology and psychology emerged towards the end of the 19th century. So, where are you looking at? To what is far away and distant or what is close and inside? Do you look outside when faced with different events and situations or do you look inside yourself? What kind of a person am I? What are my attributes? What are my skills and abilities? What is my intelligence level? How are my relations with my emotions? What are my anxieties? What are my weaknesses in human relations? How can I develop my personality further? Do you ask such questions to yourself? kullandığımız iki farklı tarzdır. Ötekiyle konuşurken, iletişim kurarken, ötekinin yaptıklarına mı daha çok odaklanırsınız yoksa kendi içinizdeki duygu ve düşüncelere mi? “Beni kırdın”, “Mahvettin”, “Yaramazsın”, “Berbatsın”, “Sen adam olmazsın”, “Senin yüzünden”, “Kabasın”, “Düşüncesizsin”, gibi mi; “Kırıldım”, “Berbat hissettim”, “Üzüldüm”, “Gücendim”, “Beni mutlu etmek için çabaladığın için sana teşekkür ederim”, “Beni düşündüğün için kendimi sana daha yakın hissediyorum” gibi mi tepki verirsiniz? Yaşadığımız psikolojik sorunlar da aslında bakış açımızın yanlış olmasıyla çok ilgilidir. Psikologların en önemli fonksiyonlarından biri de doğru bakış açısını göstermektir. Her insan hayatının bazı dönemlerinde duygusal zorlanmalar yaşayabilir. Böyle durumlarda bakış açınızı değiştirmede, doğru açılara odaklanabilmede ve sorunlarınızı çözebilme becerisi kazanmada yardıma ihtiyacınız olabilir. Böyle durumlarda profesyonel yardım almakta tereddüt etmemelisiniz. Or do you prefer to focus on the other instead of your own self? Psychology books mention the “You Language” and “I Language” terms. These two terms are two different styles that we use in communication. Do you focus more on what the other does while conversing or do you focus more on your emotions and thoughts? Do you react as, “You offended me”, “You ruined it”, “You are useless”, “You are terrible”, “You are hopeless”, “It’s all because of you”, “You are rude”, “You are thoughtless” or; “I am offended”, “I felt terrible”, “I felt bad”, “I am hurt”, “I thank you for trying to make me happy”, “I feel closer to you because you think of me”? The psychological problems we experience are actually due to our perspectives being wrong. One of the most important functions of psychologists is to show us the right perspective. Anyone can go through various emotional hardships during different periods of their lives. In such cases you may need some help to shift your perspective, focus on the right things and acquire skills in solving your problems. You should not hesitate to seek professional help in such instances. 57 estetik estetic İfadenizi değiştirmeden estetik kalmak mümkün It is possible to stay aesthetic without changing your expression Son yılların en favori ameliyatsız cilt germe tekniği tartışmasız Örümcek Ağı Estetiği. 2011 senesinde geliştirdiğim Örümcek Ağı Estetiği’nin en büyük avantajı ise doğallıktan ödün vermeyen, ifadeyi değiştirmeden natürelliği koruyan bir teknik olması. Op. Dr. Bülent Cihantimur cilt altına örülür örülmez, vücut reaksiyon gösteriyor ve bölgeyi tazelemek için kolajen miktarını artırıyor. Kendi biyolojik ağını bu iplerin etrafına örmeye başlıyor. İğne ve ipleri düşününce ilk etapta “Acıyor mu?” sorusu geliyor akla. Hayır, acı yok. Anestezik kremlerle lokal olarak cilt uyuşturuluyor. 6 ay içerisinde yerleştirilen ipler erise de bedenin kendi ördüğü ağ baki kalıyor. Diğer taraftan lifting etkisi açığa çıkıyor, cilt sıkılaşıyor, çizgiler yok oluyor ve en önemlisi cilt toparlanıyor. sahiptir. Söz gelimi boyun, kol ve bacak içleri, karın, göğüs, kısaca toparlanması istenen her bölgeye uygulanabilir. Ameliyatsız bir teknik olan Örümcek Ağı Estetiği sonrasında derhal sosyal hayata geçiş yapabiliyorsunuz. Uygulama sonrası makyajlarını tazeleyerek kliniklerimizden ayrılan hastalarımız, hayatlarına ara vermeden, kaldıkları yerden devam ederek, üstelik günden güne artan kolajen sayesinde, tazelenen ciltleriyle, aynalara gülümsemeye başlıyorlar. Cildimiz; her şeyimiz, tüm bedenimizin yansıması, koruyucusu, yaşımızı ele veren ve bazen olduğumuzdan daha yaşlı gösterebilen, yer çekimiyle başı dertte olan bir yapı. Ne kadar iyi bakarsak, önleyici tedavilerle desteklersek, bir o kadar da kadir kıymet bilen cildimizin desteğe ihtiyacı var. İşte Örümcek Ağı Estetiği de, cilde ameliyatsız bir şekilde destek verebilen bir mekanizmaya sahip. Öte yandan insanlar, yapılan herhangi bir uygulama ile ifade eksikliği yaşama ihtimalinden korkuyorlar. Eskisi gibi gülümseyememek, donuk bir ifadeye sahip olmak, doğaldan çıkmak, yapaya geçiş yapmak da en istenilmeyen mevzular aslında. Örümcek Ağı Estetiği bunu başarıyor, ifadenizi değiştirmeden 5–10 yıl öncesi halinize geri dönüş yapabiliyorsunuz. İsminin Örümcek Ağı Estetiği olmasının en önemli nedeni doğadan feyzalarak tasarlanmış bir teknik olması. Örümcek ağı gibi güçlü, naif, zararsız, bir o kadar da sistematik bir ağ yapısının cilt altına örülmesi suretiyle yapılıyor. Bu yapıyı oluştururken anatomi bilgisi ve el işçiliği şart. Medikal ipler Estetik International Teknik tüm avantajlarını cilt olan her yerde gösterebilme yapısına Spider Web Aesthetics is inarguably the most popular non-surgical facelift method of recent years. The biggest advantage of the Spider Web Aesthetics that I developed in 2011 is that it preserves the natural expression of the face and makes no compromises from the original look. Our skin; it is everything we have, the reflection of our body, its protector and also a structure in trouble with gravity while hinting at our age and sometimes making us seem even older than we really are. Our skin needs support no matter how well we take care of it and provide additional support via preventive treatments. Spider Web Aesthetics has a mechanism that can support the skin without any surgery. On the other hand, people are scared of facing a loss of expression in such applications. They also do not want to face the risk of not being able to smile as they did in the past, have a cold facial expression, looking unnatural or artificial. Spider Web Aesthetics is successful in all these, you can return to your self 5-10 years ago without changing your expression. The most important reason behind the Spider Web 58 Aesthetics name is that it is a method that is designed with inspiration from nature. The method is carried out by weaving a systematic structure that is as strong, pure and harmless as a spider web underneath the skin. Knowledge of anatomy and good hand workmanship are musts. The body reacts as soon as medical threads are woven underneath the skin and the collagen amount increases to freshen up that area. It starts weaving its own biological web around these threads. One first wonders, “Does it hurt?” when one hears about needles and threads. No, there is no pain. The skin is locally anesthetized using anesthetic creams. The natural web that the body weaves itself remains intact even though the threads disintegrate within 6 months. On the other hand, the lifting effect is observed, the skin becomes tighter, lines disappear and most important of all the skin is revived. The method has the ability to show all its advantages on all areas of the skin. For instance, if one desires the revival of the neck, interior arms and legs, belly, breast and in short any region in the body, we can apply the method there. You can immediately go back to your social life after Spider Web Aesthetics which is a nonsurgical method. Our patients put on make up and leave our clinics after the operation without any delay in their lives and moreover, they start smiling at mirrors thanks to their refreshed skin due to increasing amounts of collagen. 59 60 61 efsane kareler legendary shots Mutluluk bir listeye sığsaydı If happiness could fit in a list Gösterime girdiği 2007 yılında herkesi, kendi “Bucket List”ini yapmaya teşvik etmiş; hem oyuncu kadrosu hem de konusuyla sinema tarihine derin izler bırakmıştı. Türkiye’de “Şimdi ya da Asla” adıyla yayınlanan film birçok hayata dokunmuş, izleyenlerin bakış açısını baştan aşağıya değiştirmişti. Filmde Jack Nicholson ve Morgan Freeman tarafından canlandırılan iki karakterin, ölmeden yapmak istedikleri her şeyi yazdıkları listeyi hayata geçirmeleri anlatılıyordu. İki dostun rehberi ise hayatın özetini oluşturan iki soruydu: “Yaşamında mutluluğu buldun mu?” ve “Yaşamın başkalarına mutluluk getirdi mi?” It had encouraged everyone to prepare their own “Bucket List” when it was screened in 2007 and had left a deep impact in the history of cinema both with its cast and storyline. The movie was screened in Turkey as “Şimdi ya da Asla” and had touched the lives of many while making significant changes in the perspective of the viewers towards life. The movie was about two characters played by Jack Nicholson and Morgan Freeman who were trying to complete their bucket lists before they die. These two questions summarizing our lives were the guides of these two friends: “Did you find happiness in your life?” and “Did your life bring forth happiness to others?” 62 63 efsane kareler legendary shots “Parmak göğü gösterirken yalnızca aptallar parmağa bakar” “Only fools look at the finger when it is pointing at the sky” Birçok kişiye göre tuhaf biriydi Amelie. Öyle görünüyordu çünkü hayata olan bakış açısı başka insanlarınkinden biraz daha farklıydı. Kendi geliştirdiği oyunlar ve yarattığı küçük mutluluklar, küçük yaşta baş etmek zorunda kaldığı yalnızlığına karşı aldığı önlemlerdi. Evinin banyosunda bulduğu o kutu başka biri için sıradan bir kutu olabilirdi ama Amelie için hayatını değiştirecek bir işaretti. Kutunun içindeki anıların peşine düşmeli ve bu anıları sahibiyle buluşturmalıydı. Eğer bu görevi başarırsa başkalarının hayatına karışmaya ve insanların gizli kahramanı olmaya devam edecekti. Başaramasa da… Amelie was a weird person for many people. She seemed so because her perspective towards life was different than others. The games she developed herself and the small bits and pieces of happiness she created were all precautions against the loneliness she had to cope with at an early age. The box she found in the bathroom of her house might be just an ordinary box for someone else, but for Amelie it was a life changing sign. She had to go after the memories contained within the box and reunite them with the owner of the box. If she could accomplish this, she was going to continue to meddle in the lives of others and be their hidden heroes. And if she failed… 64 65 efsane kareler legendary shots Özgürlük ile esaret arasında Between freedom and captivity Cinayetle suçlanan bankacı Andy Dufresne, gönderildiği Shawshank Hapishanesi’nde esarete olan bakış açısını değiştirmiş ve neredeyse başarılması imkansız bir planla özgür kalmıştı. Adını, ana karakteri olan Dufresne’nin 20 yılını geçirdiği hapishaneden alan film, Stephen King’in “Rita Hayworth ve Shawshank’ın Kefareti” isimli kısa romanından uyarlanmıştı. 1994 yapımı film etkileyici replikleri ve unutulmaz sahneleriyle bugün bile birçok listede, gelmiş geçmiş en iyi film olarak anılıyor. Accused of murder, Andy Dufresne transformed his perspective towards captivity at the Shawshank Penitentiary and saved himself with a plan that was almost impossible to accomplish. The movie took its title from the penitentiary where the main character Dufresne spent almost 20 years of his life and it was based on the short novel by Stephen King entitled “Rita Hayworth and Shawshank Redemption”. This 1994 production is still included in many lists as the best ever movie with a striking script and unforgettable scenes. 66 67 efsane kareler legendary shots Acı yok Rocky! No pain Rocky! Hiçbir şeyi olmayan bir adamın, inancı ve azmiyle neler yapabileceğini göstererek insanlara örnek olup, milyonların bakış açısını değiştiren filmden efsane bir kare. Bugün bile filmdeki rolüyle anılan Sylvester Stallone tesadüflerle başlayan şöhretini bu filme borçlu. Emekliliğine dek hiçbir maçta yenilmeyen dünyaca ünlü boksör Rocky Marciano’nun esin kaynağı olduğu ve bugüne kadar En İyi Film, En İyi Yönetmen, En İyi Kurgu dallarında Oscar’a layık görülen filmde; Rocky isimli fakir, kimsesiz, kendi halinde yaşayan bir işçinin Dünya Boks Şampiyonluğu’na uzanan öyküsü anlatılıyordu. A legendary still from the movie that changed the perspective of millions by setting an example for them after showing what one man who has nothing can accomplish with his belief and determination. Sylvester Stallone owes his coincidental fame to this movie for which he is still known. The movie was inspired by the world renowned boxer Rocky Marciano who never lost a match until his retirement and it has been awarded an Oscar for Best Movie, Best Director, Best Film Editing for depicting the life of a poor and lonely worker named Rocky on his way to becoming World Boxing Champion. 68 69 efsane kareler legendary shots Savaş içinde savaş War within war Gerçek hayatta da yaşamış olan iki keskin nişancı. Her biri ülkelerinde kahraman ilan edilen bu iki kişinin özgün hikâyesini, birbirleriyle verdikleri amansız mücadeleyi ve onların gözünden İkinci Dünya Savaşı’nı anlatan Kapıdaki Düşman filminden etkileyici bir kare… Sovyet Yüzbaşı Vasiliy Grigoryeviç Zaytsev ve Alman Binbaşı Erwin König… İkinci Dünya Savaşı’nda kanlar içinde kalan Stalingrad’da iki karşı safta duruyor; savaşa kendi açılarından bakıyor ve savaşın içinde başka bir savaş veriyorlardı. Two snipers based on real people. An impressive still from the movie Enemy at the Gates which depicts the unique story of these two people who became heroes in their respective countries, the remorseless struggle between them as well as the Second World War from their perspective… Soviet Lieutenant Vasiliy Grigoryeviç Zaytsev and German Commander Erwin König… They belong to two opposing sides at Stalingrad that was demolished during the Second World War; they look at war from their own perspectives and lived their own war within war. 70 Jet hızıyla kuşbakışı Bird’s eye view at the speed of jets Popüler kültüre bugün bile filmin adıyla anılan gözlükleri, motorları, deri ve kot montları; sinema dünyasına Tom Cruise’yi kazandıran film; unutulmaz sahneleri, dillere dolanan şarkılarıyla hafızalara kazındı. Top Gun Onur Ödülü’nü almak için mücadele eden veren gözü kara bir donanma pilotunun hayatını anlatıyordu. 1987 yapımı film, o yılların çocuklarına sorulan “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna verilen “Pilot” cevabının da nedeniydi. This movie gave popular culture the sunglasses that are known by its name even today as well as motorbikes, leather and denim jackets while making Tom Cruise a famous name in the world of cinema with its unforgettable scenes and songs. It depicted the life of a daring navy pilot who strived to win the Top Gun Award. This 1987 production was the reason why all children of that time who were asked the question “What will you be when you grow up?” gave the same answer: “Pilot”. 71 efsane kareler legendary shots Robot gözüyle sevgi Love from the perspective of robots Bu sevimli robot, yüksek maliyetli bir animasyon filminin başrol oyuncusu. Her ne kadar bilim-kurgu olsa da; insanlar tarafından kirletilmiş, yaşanılmaz hale getirilmiş ve terk edilmiş bir dünyada, gerçeğe çok da uzak olmayan bir yerde geçiyor. Dünyayı temizlemek üzere yaratılan ama bir süre sonra yapayalnız kalan Wall-e adındaki bu robot, bir gün gezegene gönderilen başka bir robota, Eva’ya âşık oluyor. Birlikte galaksiler arasında yaşadıkları maceralar, robotların gözüyle anlatılıyor. This cute robot is the star of a high cost animated movie. Even though it is science fiction, the movie takes place at a location that is not too far away from reality in a world that has been polluted and abandoned by humans after it became uninhabitable. The robot Wall-e which was built to clean the world but which was left all alone falls in love with Eva, another robot sent down to the planet. The intergalactic adventures they experience together are depicted from the perspective of the robots. 72 73 efsane kareler legendary shots Rüyaları ters yüz eden bir zeka An intelligence that topples dreams over Milyonlarca dolar bütçesi, geniş oyuncu kadrosu ve etkileyici senaryosuyla izleyiciyi büyüleyen Inception filminin unutulmayan karelerinden biri. Türkiye’de “Başlangıç” adıyla gösterime giren film, son 25 yılın en iyi filmlerinden biri seçildi. Christoper Nolan’ın senaryosunu yazdığı bilim-kurgu türündeki bu film, bilinen tüm gerçekleri alt üst etmiş, izleyenleri bambaşka bir boyuta götürmüştü. Filmde Nolan’ın sıra dışı bakış açısı ve seyirci için yarattığı fantastik dünya, insanların zihninde rüyalar arası yolculuklar yapan bir hırsız olarak karşımıza çıkan Leonardo DiCaprio’nun usta oyunculuğu ve etkileyici efektler eşliğinde sunuluyordu. An unforgettable still from the movie Inception that charmed viewers with a budget of millions of dollars, a huge cast and a striking scenario. The movie that was screened in Turkey as “Başlangıç” was selected as one of the best movies of the last 25 years. Christopher Nolan wrote the scenario for this science fiction movie that overturned reality to take the viewers to a whole new dimension. The extraordinary perspective of Nolan and the fantastic world he created for the viewers were presented to us in the accompaniment of the expert acting of Leonardo DiCaprio who played a thief moving from dream to dream in the minds of people as well as with impressive visual effects. 74 75 efsane kareler legendary shots En renkli bakış açısı The most colorful perspective “Oyuncak Hikâyesi” serüveni 1995’te, çocukları ve oyuncaklarının gece yarısından sonra canlandığına inanan hayalperest yetişkinleri peşinde sürüklemişti. Oyuncakların ancak hayal edebildiğimiz dünyalarını anlatan animasyon film, hayatı onların bakış açısıyla önümüze seriyordu. Hollywood’un ilk uzun metrajlı bilgisayar animasyonu olan filmin orijinalinde Tom Hanks ve Tim Allen’in sesiyle hayat bulan ana karakterler, Türkiye’de Mehmet Ali Erbil ve Haluk Bilginer ile özdeşleşmişti. In 1995, the “Toy Story” adventure dragged both children and imaginative adults who believed that toys came to life after midnight. The animation movie depicted the world of toys that we can only imagine and showed us life through their perspective. Tom Hanks and Tim Allen gave life to the main characters in this first feature length computer animation of Hollywood which were identified with Mehmet Ali Erbil and Haluk Bilginer in Turkey. 76 77 yakın plan close - up Hasan Kale “Çöp”lerden sanat kapsüllerine… From “trash” to art capsules… Bir sineğin kanadında, minicik bir pirinç tanesinde, gökyüzünden savrula savrula yere düşen bir kuş tüyünde… Sanatın ne zaman, nerede, ne şekilde karşınıza çıkacağı hiç belli değil. Tıpkı Bursalı mikro minyatür sanatçısı, ressam ve mücevher tasarımcısı Hasan Kale’nin eserlerinde olduğu gibi. On the wing of a fly, on the smallest piece of rice, on the feather of a bird that drops down from the sky… Art can find us anytime, anywhere and in any form. Just like in the artworks of the micro-miniature artist, painter and jewelry designer Hasan Kale from Bursa. Röportaj(interview): Ferhan Petek 78 O, eserlerini hayatın görmezden gelinen detaylarından, hatta çöp sayılıp bir kenara atılan malzemelerden oluşturuyor. Amacı ise sanatıyla hayata farklı pencereler açıp, farklı bakış açıları yaratmak… Her geçen yıl kullandığı malzemelerin boyutları biraz daha küçülüyor. Yakını göremiyor olması ise ona engel olmuyor. Çalışmalarıyla uluslararası başarılar kazanan Hasan Kale ile öncüsü olduğu mikro sanat akımından, saç telinden soğan zarına kadar, hayatın içinde olan her detayı sanata nasıl çevirdiğinden ve “incir çekirdeğini dolduran adam” oluşundan bahsettik. Yolculuğunuz nerede, nasıl başladı? Bursa İnegöl doğumluyum ama uzun zamandır İstanbul’da yaşıyorum. Renklerle, çizgilerle çocuk yaşta tanıştım. Resme olan ilgimi keşfettiğimde 5 yaşındaydım. Yıllarca resimle uğraştım. 80’li yılların zorlu şartları nedeniyle okuyamayanlardanım. Lise mezunu bir birey, alaylı bir sanatçıyım anlayacağınız. Aslında sıradan ama yaptıkları sıra dışı olan bir adamım. Bir anlamda öncüsü olduğunuz mikro sanatının çıkış noktası neydi? Askere gidip geldikten sonra da resim yapmaya devam ettim. Bu süreçte minyatür sanatına olan ilgimi keşfetme fırsatı buldum. Ders almak istedim ancak hiç kimse ders vermek istemedi. Nedenin anlamadığım gibi çok da soruşturmadım. Ben de hocalarımı geçmiş dönemlerden seçtim. 6 ay boyunca eve kapandım ve Nakkaş Osman’dan sultan portrelerinin inceliğini, Levni’den renk ve ahengi, Mehmet Siyahkalem’den fırçanın kıvraklığını öğrendim. Bu üç parçaya belki biraz da cahil cesareti katarak He creates his works of art using overlooked details of life and even from materials that have been put aside as trash. His objective is to be able to open up new windows to life and create different perspectives through his art… The dimensions of the materials he uses decrease every year. Being farsighted does not hinder him. Hasan Kale has reached international success with his works and together we talked about the micro-art movement that he pioneers, about how he turns every detail in life from a piece of hair to the skin of an onion into a work of 79 yakın plan close - up kendi çizgimi oluşturdum. Çünkü tüm bunları yaparken çok eski dönemlerde yapılmış olan çalışmaları alıp, bugünün teknolojisini, imkânlarını kullanarak altına kendi imzamı atmak gibi etik dışı bir niyetim yoktu. Öğrendiklerimin, gözlemlerimin üzerinde çalışırken bir gün bir milimetreye yaklaşık 20–25 çizgi çizebildiğimi ve bu düzgün çizgilerin hiçbirinin birbirine değmediğini fark ettim. O an aklımda tek soru vardı: Daha ne kadar küçük yapabilirim? Bu soru önümde aniden beliren iki yol demekti. Ya bu sorunun cevabını bulmak için harekete geçecektim ya da “keşke”lerle dolu bir hayat sürecektim. “İncir çekirdeğini dolduran adam” böyle mi doğdu? Biraz abartmış olabilirim tabi. Kendime bu soruyu sorduğum gece saat üçte mutfağa girdim. Gözüme takılan ve o andan itibaren bir tuval olarak gördüğüm fasulye tanesi her şeyin başlangıcı oldu. Önce pirinç ve mercimek düşündüm ama açıkçası gözüm korktu ve fasulye daha mümkün gibi geldi. O gece, o fasulyede şekillenen resim, tüm dünyaya yepyeni bir konuşma dili yaratmak üzere çıktığım yolun en başıydı. Zaman içinde, bugün sayısı 300’ü bulan eser arasında, o ilk gördüğümde gözümü korkutan pirinç taneleri de oldu, mercimek taneleri de. Ve tabi ki incir 80 çekirdeği… Kullandığım malzemeler çoğalmaya bir yandan git gide daha da küçülmeye başladı. Makarna, kabak çekirdeği, kelebek, kuş tüyü, sinek kanadı, balık pulu, soğan zarı, saç teli… Artık elime geçen her şey, hayatın içindeki bir sürü küçük detay tuvalimdi. Bugün geriye dönüp baktığımda ne kadar doğru bir adım attığımı görüyorum. İyi ki birinci seçeneği tercih etmiş, kendi kendime sorduğum o sorunun cevabının peşinden gitmişim diyorum. Git gide daha da küçülen malzemeler işinizi zorlaştırmıyor mu? Yakını göremiyorum zaten öyle bir sorunum var. Çalışırken asla ellerim titremez mesela o konuda çok şanslıyım. Tahmin edilenin aksine herhangi bir büyüteç ya da benzeri araç da kullanmıyorum. Gözümde yalnızca doktorumun verdiği gözlükler oluyor. İleride neler olur, yaşım ilerledikçe mikroskop kullanmak zorunda kalır mıyım bilmiyorum. Bunu zaman gösterecek. Şu anda dünya çapında mikro sanatında 300’den fazla eser vermiş tek sanatçı olmanın gururunu yaşıyorum ve ötesiyle çok ilgilenmiyorum. Bu bir gönül işi. Gerçekten istemeden, gönül bağıyla bağlanmadan, taşın altına elinizi hatta yüreğinizi koymadan yapılabilecek bir iş değil. Diğer sanatlara göre çok daha büyük bir emek, zaman ve dikkat gerektiriyor. Mikro art and how he has become “the man who fills in a fig seed”. Where and how did your journey start? I was born in Bursa İnegöl, but I have been living in Istanbul for a long time now. I met with colors and lines at an early age. I was 5 years old when I realized that I had an interest in painting. I painted for many years. I am one of those who could not continue school due to the hardships in the 80s. So I am a high school graduate individual and a selfeducated artists. Indeed, I am an ordinary man with extraordinary deeds. What was the starting point of micro-art which you have pioneered? I continued to paint after completing my military service. I had the chance to discover my interest in miniature art during this period. I wanted to take classes, but no one wanted to teach. I didn’t understand why and I did not question it too much. What I did was to choose my own tutors from the past. I locked myself in the house for 6 months and learned about the fineness of Sultan portraits from Nakkaş Osman, color and harmony from Levni and the fluency of the brush from Mehmet Siyahkalem. I created my own style by maybe adding some courage of ignorance to these three. Because while doing all this, I had no unethical intention such as signing my name underneath artwork from old periods using the technology of our day. While working on what I learned and my observations, I realized that I could draw about 20 – 25 lines in one millimeter and that none of these straight lines touched each other. I had only one question in my mind at the time: how smaller could I go? This question opened up two roads in front of me. I was either going to act and try to seek the answer to this question or I was going to lead a life saying “I wish”. So is this how “the man who fills in a fig seed” was born? Of course, I might have exaggerated a little bit. When I asked this question to myself, it was three in the morning and I went into the kitchen. The one piece of bean I saw as a canvas was the start of everything. I initially thought of trying out rice and lentil, but I was scared and I decided that beans were more doable. The painting that took shape on the bean that night was the starting point of the road that I went on to create a brand new means of communication for the entire world. Over time, I worked with rice and lentil as well to create about 300 artworks. And of course fig seeds… The materials I used started to vary and get smaller. Pasta, gourd seed, butterfly, bird feather, fly wing, fish scale, onion skin, hair strand… Everything that I could get a hold of and the many details in life were now parts of my canvas. Today when I think back, I can see that I have done the right thing. I keep on telling myself that I have done the greatest thing by choosing the first option and striving to find the answer to the question that I had asked myself. Do the materials that keep on getting smaller make life difficult for you? I am farsighted, I have such a sanat; uykusuz geçen günler, geceler demek. Aralıksız iki gün de sürebiliyor iki ay da. Küçük oldukları için çabuk biter zannediliyor ama hiç de öyle olmuyor. Bu sanat akımına öncülük yapmış olmanız, bu alanda verdiğiniz eserler size neler kazandırdı? Her şeyden önce mutluluk. Çünkü nereye varacağından emin olamadığım, ucu bucağı olmayan bir hayaldi bu. Gerçekleştirmek başlı başına bir mutluluk. Bunun dışında Türkiye’de hala yeterince tanınmasa da yurtdışında inanılmaz bir kitlesi oluştu. Bursalı bir sanatçı olarak hem ülkemin hem kentimin tanıtımını yapmak benim için büyük bir gurur. Son dönemlerde, dünya genelinde en fazla haberi yapılan sanatçılardan biriyim. Daha önce adını bile duymadığım ülkelere gittim, dillerini bilmediğim insanlarla tanıştım. Bir milyardan fazla insan biliyor bu sanatı. Aynı dili konuşmayan ama bu sanat sayesinde ortak bir dile kavuşmuş bir sürü insan var artık. Yurtiçi ve yurtdışı sergileri devam ediyor edecek de. Bizde çok kıymeti bilinmese de yurtdışında büyük ilgi görüyor. Hem sanatseverler hem de sanatçılar tarafından takip ediliyor. Burada da haberler yapılıyor ancak gelip beni bulan çok fazla kişi yok. Yurtdışı basınında çıkan haberleri görüyorum genelde. Bu işin biraz acı olan kısmı. Oysa bana sorsalar anlatacak o kadar çok şeyim var ki. Bugüne dek bize ait olan, bizim topraklarımızdan çıkan çok şey başka ülkeler, problem anyway. My hands never shake when I am working, I am lucky in that aspect. Contrary to what comes to mind, I do not use any magnifier or such a device. I only wear my glasses prescribed by my doctor. Of course I cannot know what will happen in the future, I mean if I will have to use a microscope as I get older or not. This is a work of love. Not something you can do if you really don’t want to or If you do not really love it and put forth your heart out for the sake of it. It requires too much effort, time and attention in comparison with other forms of art. Microart means sleepless days and nights. It can take from about two days up to two months. People think that they are completed very quickly because they are small, but this is not the case. What did you gain by pioneering this art form and by putting forth your works of art in this field? First and foremost, happiness. Because this was a dream about which I wasn’t sure where it would lead. Being able to accomplish this makes me happy. In addition, there has been an immense base of followers outside of Turkey even though it is not known too well here in my country. Introducing my country and my city to the world as a local of Bursa is something that makes me very proud. Recently, I am one of the artists who have been the topic of the highest number of news worldwide. I’ve been to countries that I did not even know the name of and met people with languages foreign to me. More than a billion people know this art. There are many people now who do not speak the same language but who have found a means of communication through this art form. It is very popular abroad even though it is not appreciated a lot in our country. It is followed by both art lovers and artists. Reporters write news articles here as well but “Mikro sanat; hayatın içinde değersiz görünen, bir köşeye atılmış, unutulmuş hatta çöp kabul edilen her şey bir sanat eserine dönüştürüyor. Amaçlarımdan biri de buydu. Farklı pencereler açıp, varlığı bilinen ama yok sayılan, göz ardı edilen her şeye değişik bakış açıları getirmek. “Çöp”lerden sanat kapsülleri yaratmak.” 81 yakın plan close - up Mikro sanatı yaymak, daha çok kişiye ulaştırmak için neler yapıyorsunuz? Örneğin ders veriyor musunuz? Böyle uzun soluklu, sabır, aşk, emek gerektiren bir sanat herkesin tercih edebileceği bir şey değil. Çevresinde popüler olmak için ilgi duyanlar, merak saranlar olabiliyor ama bu yeterli olmuyor. Oysa benden çok daha iyilerini yapabilirler ama meslek olarak görmeleri gerekiyor. Para kazanmayı odaklarından çıkarmaları gereken bir meslek. Birileri para kazanmayacak, bir şeyleri göze alabilecek ki böyle sanatlar ortaya çıkabilecek. Aynı zamanda mücevher tasarımcısıyım bu alanda ders veriyorum ama mikro sanat konusunda ders verebileceğim kimse yok. Yeterince sabırlı ve hevesli kimseyi görmüyorum çünkü etrafımda. Şimdiki gençler hem sabırsız hem odak noktaları para kazanmak. O halde böyle bir sanatı yalnızca düşünmüş olmak bile sıra dışı bir durum sayılabilir. Bu yönüyle mikro sanatın ve genel olarak sanatın içinde biraz “delilik” olduğunu söyleyebilir miyiz? milletler tarafından sahiplenildi. Bu sanat da öyle olsun istemiyorum. Baştan da söylediğim gibi derdim ismim değil, bir Türk sanatçı olarak emek verdiğim bu sanatın anavatanının Türkiye olduğu, mikro sanatın bir Türk sanatı olduğu bilinsin. “Micro-art transforms every overlooked detail of life and even materials that have been put aside as trash into works of art. This was one of my goals. To open up new windows to life and create different perspectives to everything that is known to exist but has been overlooked. To create capsules of art using “trash”. 82 not many people come and find me. I usually see foreign news about myself. This is the sad part. Because I have so many things to tell if only one would ask. Other nations and countries have laid claim to many things that have sprang forth from our lands. I don’t want the same thing to happen to this art as well. As I mentioned at the start, I do not care about being popular, I just want people to know that the origin of this art is Turkey, that micro-art is a Turkish art form. What do you do to spread the word about micro-art and to make more people learn about it? For example, do you give lessons? I am also a jewelry designer and I give lessons in this field, but there is no one I can teach micro-art to. Because I do not see enough patience and interest in the people around me. The youth of this day and age are very impatient and their common ground is to earn more money. Such long lasting things that require patience, love and toil are not preferred by them. There are some who are interested to become popular, but this is not enough. Actually they might put forth works that are much better than mine, but they have to see this as an occupation. An occupation that forces them to take earning money out of their focus. There has to be some people who do not earn money or who can take such risks so that these kinds of art forms can blossom. So, even thinking about such a form of art can be considered extraordinary. Can we say that micro-art and art in general has some “madness” in them? I believe that all art works include Yapılan her sanat eseri biraz delilik içerir bence. Olmalıdır da. Mikro sanatı diğer sanatlardan ayıran durumu, üretim sürecindeki sabır ve emeğin biraz daha fazla olması ve daha fazla özen gerektirmesi. Geri dönüşü yok çünkü. Hata yapma lüksünüz yok. Tek bir çizgi, tek bir kayma ile elinizdeki iş bir anda çöp olur. Bu bir anlatım dili. Hayata olan bakış açınızı yansıttığınız bir sanat biraz da. Ancak aşkla, sonsuz bir sabırla yapılabilecek, bu dünyadaki varlığımın sebebi olduğuna inandığım şey. Bir gün eninde sonunda göçüp gideceğiz buradan. Ama ardımızda kalanlar adımızı, ruhumuzu yaşatmalı. Leonardo’yu, Picasso’yu, Osman Hamdi’yi düşünün. Ölümlerinden yüzlerce yıl sonra bile onları konuşuyorsak bunun sebebi bıraktıkları izlerdir. Güreş denince aklıma Ahmet Ayık’tan başka isim gelmemesi tesadüf değil. Daha da çoğaltabiliriz bu örnekleri. İyi yaptığımız her şey eninde sonunda bize geri döner. İnsan bildiği, iyi olduğu şeyleri yapmalı. Başkasınınkilere bakıp “Ben de yaparım ne var?” demek yerine yapılanı takdir etmeyi ve kendi yapabileceği şeyin peşinden gitmeyi bilmeli. Ben nasıl sanatıma destek bekliyorsam başka sanatlara da, sanatçılara da destek vermekten çekinmiyorum. Özellikle de yurtdışındaki Türk sanatçılara. Zaten yalnızca sanatçı için değil, sanata ve sanatçıya destek verenler için de bu durum böyledir. Hayatta hepimizin farklı görevleri var. Ben kendi görevimi biliyorum, üretmek. Bu sanatı var etmeye devam etmek. Belki başkasının görevi de sahip çıkmak ve dünyaya Bursa’nın, Türkiye’nin adıyla duyurmak. Kimin yaptığının önemi yok. Hasan Kale olur, Ahmet olur, Mehmet olur hiç fark etmez. Bursalı bir sanatçı yapmış bütün bunları. Türk bir sanatçı geliştirmiş bu sanatı. Önemli olan nokta bu. Derdim tanınmak değil tanıtmak. Böyle düşünmek mütevazı olmak zannedilse de aslında yapılması gereken, doğru olan bu. Herkes böyle düşünebilse zaten her emek hak ettiği değeri görür ve herkes mutlu olurdu. Mikro sanatının hem size hem de sanat dünyasına ne gibi katkıları oldu? Teknoloji istediği kadar ilerlesin, insan faktörü olabildiği kadar ortadan kaldırılsın elle yapılan, göz nuruna dayanan işler asla ölmeyecek. Yüzlerce yıldır ölmediyse bundan sonra da yaşamaya devam edecek. Teknolojinin, gelişen, değişen, modernleşen dünyanın dönem dönem değişen modalarının aksine el sanatları hep var olacak. Mikro sanat da bunlardan biri. İzlerken büyüteç gerektiren bir sanatı ben çıplak gözle yapıyorum. Dillerini bilmediğim insanlarla, bu sanat sayesinde oluşturduğum bir konuşma dili ile iletişim kuruyor; çığır açan bir sanat dalına emek veriyorum. Bir sanatçı olarak bu durumun verdiği huzur ve mutluluğun yerine başka bir şey koyamam. Elbette 20 yıl içinde bir şeylerden fedakârlık etmem gerekti. Belki başka alanlarda başka işler yapıp çok para kazanabilirdim ama umurumda olan, önceliğimde olan bu değildi. Dünyada kıstasları olmayan eserler üretmiş olmak benim için en büyük zenginlik. Mikro sanat; hayatın içinde değersiz görünen, bir köşeye atılmış, unutulmuş hatta çöp kabul edilen her şey bir sanat eserine dönüştürüyor. Amaçlarımdan biri de buydu. Farklı pencereler açıp, varlığı bilinen ama yok sayılan, göz ardı edilen her şeye değişik bakış açıları getirmek. “Çöp”lerden sanat kapsülleri yaratmak. a bit of madness. And they should. What separates micro-art from other forms of art is that it requires more patience, labor and attention. There is no turning back. You have no luxury for error. The piece you are working on can become trash with just one line or one slip of the hand. This is a means of expression. An art form through which you reflect your perspective towards life. It is something that can only be carried out with love and infinite patience and I believe it is the reason I am alive in this world. Sooner or later we will depart from this world. But our names and souls should carry on with what we leave behind. Think of Leonardo, Picasso, Osman Hamdi. It is the traces that they have left behind which make us talk about them even hundreds of years after their passing. It is no coincidence that I can think 83 yakın plan close - up Mikro sanat adına gelecek için planlarınız neler? Bugüne kadar Bursa’da, Türkiye’de ve dünyanın birçok ülkesinde sergiler açtım. Eserlerimin arasında müzelerde sergilenenler de var. Ancak bu alandaki en büyük hedefim Türkiye’de bir müze açmak. Özellikle Türkiye olsun istiyorum ama son 10 yıldır bu konuda yaptığım çalışmalardan sonra artık “Beni dünyada mikro sanata hak ettiği değeri veren herhangi bir ülkede de açabilirim” demeye başladım. Pes etmedim, etmeyeceğim de. Bir de Japonya’da bir grupla tanıştım. Onlarla tüm eserlerimin kendi boyutlarında basıldığı bir kitap projesi düşünüyorum. Hasan Kale imzalı özel bir büyüteç ile birlikte sunulan, mikro sanatına ilgi duyan duymayan herkesin görmek isteyeceği özel bir kitap. Keşke olsa da Bursa’da 84 bu konuda destek bulsam ve bu özel projeyi kendi memleketimde yapma imkânı bulsam. Mikro sanat dışındaki hayatınız nasıl? Zamanınız nasıl geçiyor? Mücevher tasarımları ve Türkiye’nin motosiklet üreten bir firmasının sanat direktörlüğünü yapıyorum ama mikro sanatıyla, onun dışında bir hayatım olmadığını söyleyecek kadar iç içeyim. Çünkü ürettiğim eserleri, diğer alanım olan mücevher tasarımlarına uyguluyorum. Bunun dışında örneğin Beşiktaş’ın stat açılışında 1903 parçadan oluşan bir motosiklet tasarladık. Üretmenin, tasarımın sonu yok ve bu konuda hiçbir eğitim almadan, yalnızca kendi kendimi yetiştirerek bu noktaya geldiysem ne mutlu bana diye düşünüyorum. of only Ahmet Ayık when I hear the word wrestling. We can give many such examples. Every good thing that we do comes back to us sooner or later. People should do what they know best and what they are good at. They should know how to appreciate what others have done and to pursue what they can do instead of looking at others and saying, “I can do this too!”. Just as I expect support for my art, I also try to support other forms of art and other artists. Especially Turkish artists living abroad. This is the case not only for artists but also for those who support art and artists. We all have different tasks in life. I know my task; it is to create. To ensure that this art form survives. Maybe it is the task of some other person to embrace it and to make all the world learn about Bursa and Turkey. Who accomplishes this is not important. Be it Hasan Kale, Ahmet or Mehmet; doesn’t matter. An artist from Bursa has made all these. A Turkish artist has developed it. This is the important part. I don’t care about being famous, I want to make this art form be well known. Even though this way of thought is seen as modesty, it is the right thing to do. If everybody could think in this way, all labors would see the value they deserve and everyone would be happy. What are the contributions of micro-art to you and to the world of art in general? Handcrafts will never fade away even if technology advances as much as it can or the human factor is diminished as much as possible. They have survived for hundreds of years and they will continue to do so in the future as well. Contrary to the ever shifting fashions of technology and the changing and modernizing world, handcrafts will always be present. Micro-art is such a craft. I perform this art with my naked eyes but it requires magnifiers to view. I communicate with foreign people in a language that I have created thanks to this art; I toil in a pioneering form of art. Of course, nothing can replace the peace and happiness this gives me as an artist. Yes, I had to sacrifice a lot throughout these 20 years. I could have earned a lot of money in other fields, but I do not care since this was not my priority. It is very enriching for me to have created works of art with no criteria in the world. Micro-art transforms every overlooked detail of life and even materials that have been put aside as trash into works of art. This was one of my goals. To open up new windows to life and create different perspectives to everything that is known to exist but has been overlooked. To create capsules of art using “trash”. What are your future plans for micro-art? I opened many exhibitions in Bursa, Turkey and all over the world. Some of my artworks are on exhibit at different museums as well. However, the most important goal I have in this field is to open up a museum. I want it to be in Turkey but after toiling for 10 years in this field, I started saying, “I can open this museum in any country that gives the attention that micro-art deserves”. I did not give up and I never will. I also met a group in Japan. I am considering a book project with them that includes all my works in their original dimensions. A special book that comes with a special Hasan Kale signed magnifier that everyone will want to see even if they are interested in micro-art or have heard it for the first time. I wish I could have found the support I need here in Bursa and had the means to carry out this project in my own country. What do you do other than micro-art? How do you spend your time? I design jewelry and work as an art director for a motorcycle manufacturer in Turkey, but I am so into micro-art that I can easily say I have no other life. Because I make use of the works of art I create while designing jewelry as well. Apart from all this, for example we designed a motorcycle with 1903 parts for the stadium opening ceremony of Beşiktaş. Production and design have no end and I am very happy when I think that I have succeeded all these without any education and by my own efforts. 85 bakış açısı point of view Bir bilet; yeni bir hayat A ticket; a new life “Tazminatımı alıp sırt çantamla yollara düştüğümde geride bıraktığım, bana göre “gri” olan hayatın baskısından, ağırlığından kurtulmuştum artık. Önümde rengârenk günler vardı. Bana düşen; dünyayla birlikte kendimi keşfetmek, yaşadığım her anın tadına varmaktı. Ben de öyle yaptım.” “When I received my compensation and hit the roads with my backpack, I was saved from the pressure and weight of the life that in my opinion was “grey”. Colorful days awaited me. What I had to do was to discover myself along with the world and to savor each and every moment I experienced. And that’s what I did.” Röportaj(interview): Ferhan Petek Hayatımız boyunca yapmaya cesaret edemediğimiz değişiklikler, hep olmak istediğimiz ama bir türlü gidemediğimiz yerler, gerçekten yapmak isteyip de vakit ayıramadığımız şeyler olmuştur. Etrafımız ise bütün bunları yapabilmemiz için bize ilham veren, yol gösteren örneklerle dolu. Okulunu bitirir bitirmez girdiği işten ayrılıp, aldığı bir biletle hayatı değişen; ani bir kararla yola çıkıp, bisikletle dünyayı gezen Gizem Altın Nance’nin de, hayata olan bakış açımızı değiştirecek hatta belki de hayatımızın geri kalanına yepyeni bir yön verecek ilginç bir hikâyesi var. Onun hayata bakış açısını tek bir cümle özetliyor: “Ne yaparsan yap, yeter ki mutlu ol!” Öncelikle bize biraz kendinizden bahseder misiniz? 1974 doğumlu, İktisat Fakültesi mezunu, 3,5 yaşında bir kız çocuğu annesi, İstanbul Büyükada’da yaşayan, Buğday Derneği Eş Genel Müdürü olan, doğa düşkünü, bisikletçi, gezgin ama her şeyden önce “mutlu” bir insanım. 86 Bu mutluluğun “gitme” merakınızla bir ilgisi var değil mi? Hem de çok. İlk kez o adımı atıp her şeyi geride bıraktığımda 25 yaşındaydım. Şimdi yerleşik düzene geçtim diyebilirim ama o gitme isteğini takip etmek bana içinde gerçekten mutlu olduğum bir hayat verdi. Her şey nasıl başladı? Bir biletle, bir istifayla, bir bisikletle, bir Green Card başvurusuyla… Hayatımın birden fazla dönüm noktası var ama bütüne baktığımda hepsi birbirini tamamlayan parçalar. Üniversiteyi bitirdiğim yıl ben de her genç gibi çalışmam gerektiğini kabullenip bir işe girdim. Toplumun, sistemin öğrettiği, nedeni sorgulanmadan yapılan şeylerden biri bu. Okursun, okulun biter ve çalışma hayatına atılırsın. Ben de bu zihniyetle 2–3 yıl çalıştım. Ancak mutlu olduğumu hissedemiyordum. Tamam, işim güzeldi, yeni mezun bir öğrenci için kazancım da güzeldi. Hayatım düzenliydi, görünüşte her şey yolundaydı. Ama mutsuzdum ve mutlu olmak benim için bu hayatın tek anlamıydı. Serviste gidip There have always been changes that we could not dare to carry out throughout our lives, places we wanted to go but never could or things that we wanted to do but were not able to spare time. However, we are surrounded with examples that inspire and lead us to accomplish all such things. Gizem Altın Nance is one of those people with an interesting life story that can change our perspective towards life or even help us give it a whole new direction, since she has quit her job she started right after graduation and changed her life with a ticket she purchased when she started traveling all over the world by bike. A single sentence summarizes her perspective towards life: “Be happy no matter what you do!” First of all, can you tell us about yourself? I am a nature lover, bicycler and traveler mother of a 3,5 year old girl living in Istanbul Büyükada, born in 1974, graduate of Faculty of Economy, Co-President of Wheat Association; but first and foremost a “happy” person. This happiness is related with your interest in “going”, right? Most definitely. I was 25 years old when I took that first step and left everything behind. Now, I can say that I have passed onto a settled life, but following that desire to go has provided me with a life that I am really happy to be living in. How did it all start? With a ticket, quitting from work, a bicycle and a Green Card application… My life has more than one turning point, but they all complement each other when I look at the big picture. After graduating from the university, I accepted the fact that I had to work just like every other young person does and I got a job. This is one of those things that the society, the system teaches us which we do without ever asking why. You go to school, graduate and start working. I worked with this mentality for about 2–3 years. However, I could never feel happy. All right, I had a good job, my income was fine for a new graduate. I had an organized life and everything seemed to be going fine. But I was unhappy and my only goal in life was to be happy. Going back and forth between home and work by a shuttle, spending the working hours inside four walls… All these did not suite me or my perspective of life and I had to do something. I did not know what to do and how to go about it, because there was no example I could look up to and find inspiration. I told all these to my boss and submitted my resignation. My boss was very understanding and instead of accepting my resignation he suggested to fire me and pay my compensation. This compensation enabled me to purchase an interrail ticket for a one and a half month long Gizem Altın Nance 87 bakış açısı point of view “Evimizi, arabamızı, ne kadar eşyamız varsa hepsini sattık. Geride yalnızca bisikletlerimizin taşıyabileceği kadar eşya kaldı. Birer pantolon, en fazla iki gömlek, birkaç çamaşır. O kadar. Yeniden yollara düşmüştüm ama bu kez yalnız değildim.” gelmek, dört duvar arasında mesai saatleri doldurmak… Bütün bunlar bana, benim hayata bakış açıma uygun değildi ve bir şeyler yapmam gerekiyordu. Ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bilmiyordum çünkü önümde beni yönlendirecek, bana ilham verecek canlı kanlı hiçbir örnek yoktu. Bu duygularımı patronuma açıkladım ve istifamı verdim. Patronum, istifamı kabul etmek yerine, durumumu anlayışla karşılayıp beni işten çıkartmayı ve tazminat ödemeyi önerdi. Bu tazminat bir buçuk aylık Avrupa seyahati için alacağım interrail biletini almamı sağladı. Böylece patronum da hayatımın dönüm noktalarının gizli kahramanlarından biri oldu. 88 Bu noktada “Bir bilet al” kitabını yazdıran “interrail” biletinden biraz daha bahsedelim. Tam olarak nedir ve sizin hayatınızdaki etkisi ne oldu? Interrail, Avrupa’nın ikinci sınıf trenlerinde sınırsız seyahat etme hakkı sağlayan bir bilet. Ama sıradan bir bilet değil. Bu sistem az parası olan ama seyahat etmek isteyen gençlere harika bir fırsat sunuyor. Yaşayıp tecrübe etmiş biri olarak diyebilirim ki; interrail aynı zamanda maceraya, dünya vatandaşlığına, özgürlüğe, kendini keşfetmeye alınan bir bilet. “Bir bilet al” kitabı da, insanlara yeni pencereler açabilmek için yazdığım, içindeki dürtülere uyup yepyeni bir hayata yapılan yolculuğun bileti. Yaşadıklarımı, hissettiklerimi, başıma gelenleri, gördüklerimi bu kitapta toplarkenki amacım biraz da buydu. Tazminatımı alıp sırt çantamla yollara düştüğümde geride bıraktığım, bana göre “gri” olan hayatın baskısından, ağırlığından kurtulmuştum artık. Önümde rengârenk günler vardı. Bana düşen; dünyayla birlikte kendimi keşfetmek, yaşadığım her anın tadına varmaktı. Ben de öyle yaptım. İkinci dönüm noktası neydi ve nasıl oldu? Benim yaptığımızı bile hatırlamadığım hatta bir arkadaşımın benim adıma yaptığı bir Green Card başvurusuyla oldu. Yeniden yollara düştüm ve bu kez Amerika’ya gittim. Burada 6–7 Europe trip. Thus, my boss became one of the hidden heroes of the turning points in my life. At this point, let us talk some more about the “interrail” ticket that made you write the book “Buy a Ticket”. What is it exactly and what effects did it have on your life? Interrail is a ticket that gives you unlimited travel rights in second class trains throughout Europe. But it is not an ordinary ticket. This system provides a wonderful opportunity to young people with less money who wish to travel. As someone who has lived and experienced it, I can say that interrail is also a ticket to adventure, to becoming a world citizen, to freedom and to discovering yourself. The book entitled “Buy a Ticket” is another ticket to a whole new life that I started by following the urges within me, as well as a book I wrote to open up new windows for people who read it. These were what I thought when I started writing what I experienced, what I felt and what I lived through. When I received my compensation and hit the roads with my backpack, I was saved from the pressure and weight of the life that in my opinion was “grey”. Colorful days awaited me. What I had to do was to discover myself along with the world and to savor each and every moment I experienced. And that’s what I did. What was the second turning point and how did it come about? It was a Green Card application that I had forgotten all about and indeed an application that was actually made in my name by a friend of mine. I hit the roads again and this time went to the States. I lived here for about 6–7 years. I met my spouse, I settled down. I had a house, a car, everything. I was living the American dream, but there were things that did not go right. Because somehow I had once again drifted into a way of life that did not fit my perspective. A book I read at the time which told the story of a couple who sold everything they owned to yıl yaşadım. Eşimle tanıştım, bir düzen kurdum. Evim, işim arabam her şeyim vardı. Tam anlamıyla bir Amerikan rüyasının içindeydim ama yanlış giden bir şeyler vardı. Çünkü bir şekilde yine benim bakış açıma uymayan bir hayatın içine sürüklenmiştim. O dönemde okuduğum ve her şeyin geride bırakıp, satıp dağıtarak dünya seyahatine çıkan bir çifti anlatan kitap bana ihtiyacım olan ilhamı verdi. O “gitme” dürtüsü yeniden gelmişti. Eşime dönüp “hadi” dedim. Evimizi, arabamızı, ne kadar eşyamız varsa hepsini sattık. Geride yalnızca bisikletlerimizin taşıyabileceği kadar eşya kaldı. Birer pantolon, en fazla iki gömlek, birkaç çamaşır. O kadar. Yeniden yollara düşmüştüm ama bu kez yalnız değildim. Böylece bisikletle dünya turu başladı. Yol boyunca neler yaşadınız? Her şeyin her zaman mükemmel olması elbette imkânsız. Çok keyifli olmayan anlar da yaşadık. Aç hatta susuz kaldık. Bu günlerden birinde, çölün ortasında çantamda olduğunu unuttuğum bir portakalı buluşumu ve bu portakalı eşimle paylaşarak, sularını akıta akıta, kokusunu içimize çeke çeke yediğimiz anı asla unutmayacağım. O tat, hayatım boyunca yediğim en lezzetli yemeklerde bile yoktu. Önce Avrupa’yı bisikletle geçtik daha sonra, bisikletin bir ulaşım aracı kabul edilmesi için başlattığımız proje kapsamında İstanbul’dan Sidney’e bisikletle gitmek üzere yola çıktık. Turun ikinci bölümünde Kazakistan da vardı. Burada bana bir düğün konvoyu çarptı ve ambulansla Türkiye’ye getirildim. Hastanede verdiğim yaşam savaşı bile beni o güne kadar yapmış olduklarımdan go on a world trip gave me the inspiration I needed. That urge to “go” had been revived again. I turned to my husband and said “come on”. We sold whatever we had; our house, our car and all our furniture. What remained was what our bikes could carry. A pair of pants, at most two shirts and some undergarments. That’s all. I was on the road again, but this time I was not alone. So the world tour by bike started. What did you experience along the way? “We sold whatever we had; our house, our car and all our furniture. What remained was what our bikes could carry. A pair of pants, at most two shirts and some undergarments. That’s all. I was on the road again, but this time I was not alone.” Of course everything cannot be perfect all the time. We had moments which were not pleasant. There were times when we could not find food, or sometimes even water. I will never forget such a time when I found an orange in my backpack that I had forgotten and we shared it with my husband and ate it savoring each and every bite while inhaling its perfect scent. It was tastier than all the delicious foods I ate throughout my life. We first passed through Europe by bike and then started a journey from Istanbul to Sydney as part of a project that we started for the acceptance of bikes as a transportation vehicle. Kazakhstan was included in the second stage of the tour. I was hit by a wedding convoy here and I was brought back to Turkey in an ambulance. Even the life and death struggle I gave in the hospital was not enough to make me feel regret for all that I had done until that day. You know, there are movies about this. “Into the Wild” about the life of Christopher McCandless is one of these. I watched this movie with a friend of mine who is also a traveler like me. When I cried at the end of the movie, she said, “Why are you sad? He lived it.” I remembered this during that difficult time. I had already told my husband before we departed. I was not going to regret this decision no matter what would happen to me and I was ready to pay the price of my own decision whatever it be. Don’t all these require too much courage? Actually no. It is because of this perception that I tell everyone to turn off their TVs and even take 89 bakış açısı point of view pişman etmeye yetmedi. Bu konuda filmler vardır bilirsiniz. Christopher McCandless’in hayatını anlatan “Özgürlük Yolu” filmi bunlardan biridir. Bu filmi, benim gibi gezgin bir arkadaşımla izlemiştik. Ben filmin sonunda ağlayınca bana “Neden üzülüyorsun ki? O yaşadı.” demişti. O zor dönemde aklıma bu geldi. Zaten yola çıkarken eşime de söylemiştim. Bana ne olursa olsun pişmanlık duymayacaktım ve bu özgürlüğün, kendi tercih ettiğim bu yolun bedeli neyse ödemeye hazırdım. Bütün bunlar büyük bir cesaret işi değil mi? Değil aslında. İşte bu algı yüzünden insanlara televizyonlarınızı kapatın hatta mümkünse evlerinizden çıkarın diyorum. Son birkaç yıldır yerleşik hayattayım, Büyükada’da televizyonu olmayan, kendi sebzemi, meyvemi yetiştirdiğim, ağaçların içinde bir evde yaşıyorum ve böyle çok mutluyum. Çünkü her şeyden önce bakış açımı değiştirdim. Bilindiği gibi kötü bir dünyada yaşamıyoruz. Televizyonda bize öyle gösteriliyor. Hepsi birer illüzyon, kandırmaca. Aştığım yollar beni öyle güzel insanlarla karşılaştırdı ki. Bunlar tesadüf olamaz. Dünyada iyi insanlar var. Hatta sandığımızdan daha çoklar. Bizimle ekmeklerini, sularını paylaşan insanlar oldu. Siz bir şekilde o eşikten geçip yola çıktığınızda kader sizi olmanız gereken yerlere götürüyor, tanışmanız gereken insanlarla karşılaştırıyor zaten. Bu bir cesaret işiyse evet, o adımı atmak ve o eşikten atlamak bir cesaretti. Sizin için yerleşik hayata geçmek zor olmadı mı? Burada nasıl bir düzen kurdunuz? Çok değil. Her şeyden önce 90 tam olarak durduğumu, artık bir yere gitmediğimi ve gitmeyeceğimi söyleyemem. Ama son 6 – 7 yıldır yaşadığım, motorlu taşıtları neredeyse hiç göremeyeceğiniz Büyükada için “Bir gün yerleşik hayata geçersem, yaşayabileceğim tek yer” diyordum. Öyle de oldu. Arabam yok, olmayacak da ki zaten ona ayırmayı düşündüğüm bir bütçem de yok. Vapurla, otobüsle, bisikletimle istediğim her yere gidebiliyorum. Hiçbir şey satın almıyorum. Evdeki her eşyamız, kullandığım her şey ikinci el. Lükslerim yok ve olmasını da istemiyorum. İhtiyacım olandan fazlasının peşinde değilim. Bu planladığım ya da kurguladığım bir şey değildi. Her şey kendiliğinden gerçekleşti. Ben kendime döndüğüm, bakış açımı değiştirdiğim, nasıl bir hayatın içinde gerçekten mutlu olacağımı anlamak için kendime zaman verdiğimde bir şeyler yerine oturmaya başladı. Bisiklet yolculuğuna çıkarken eşya konusunda lüksümüz yoktu. Yalnızca 4 çanta. Bunun dışında her şeyi sattık. Geri dönüşte de çok daha fazlasına ihtiyacımız olmadığını fark ettik. Şu anda yaşadığım en büyük lüks evimdeki ekmek kızartma makinesi. Emin olun onlarca pahalı marka arabaya sahip olan insanın hissedemeyeceği bir mutluluk veriyor bana o makine. Yolculuklarım boyunca en çok özlediğim şeydi çünkü kızarmış ekmek. Kokusu, tadı burnumda tütüyordu. Şimdi her sabah kahvaltımda ekmek kızartırken o kokuyu içime çekiyorum. Tadına doyuyorum. Şükrediyorum. Çünkü kıymetini biliyorum. Tatmin olamadıktan, şükredemedikten sonra neye sahip olduğunuzun hiçbir önemi yok inanın. Kızım da benim gibi olmaya başladı. Henüz 3 yaşında ama mesela bir evi tarif ederken, them out of their house if they can. I am living a settled life since the past few years. I live in a house among trees in Büyükada with no TV where I cultivate my own vegetables, fruits and I am very happy in this way. Because first and foremost, I changed my perspective. We are not living in an evil world as it is popularly known. TVs show it that way to us. All are illusions, smoke and mirrors. I met so many nice people along the way. These cannot all be coincidence. There are also good people in the world. And they are actually more in number than we think they are. There were people who shared their bread and water with us. Fate takes you to where you need to be once you step through that threshold and you meet the people you need to meet. If this is an act of courage, yes, it was courageous to take that first step through the threshold. Wasn’t it difficult for you to pass onto a settled life? What kind of a life did you build for yourself here? Not much. First of all, I cannot say that I am completely settled and that I am not going anywhere else. But I was always saying before that if I ever were to settle down, I would do it at Büyükada where I have been living for the past 6 – 7 years and where you can almost see no motorized vehicles. And that’s what I did. I do not and will not have a car; besides I do not have a budget that I can allocate to purchasing a car. I can go anywhere I want by boats, buses and my bike. I purchase nothing. Everything we have in our house is second hand. I do not have any luxuries and I do not wish to have any. I am not after more than what I need. This was not something I planned or that I was after. It all happened by itself. Things started to fall into place when I turned into myself, changed my perspective and spent some time to understand the kind of life that I would be happy to live. We had no luxuries when we started our bike trip. Only 4 bags. We sold everything else. And when we got back we realized that we actually did not need more. The only luxury I have in my house is a toaster. Believe me when I say that it gives me a happiness that many people with expensive cars cannot feel. Because the smell of toasted bread was the one thing that I missed the most during my travels. Now I take a deep breath every morning when I toast my bread for breakfast. I savor every bite. I am grateful. Because I know its value. Believe me, what you own is not important at all if you do not know its value. My little girl is also growing up to be like me. She is only 3 years old but for example when she is trying to describe a house she remembers it by the surrounding trees and plants. Because that is how her perception developed. I cannot know what will happen over time. Maybe she will live a life on the road or maybe she will want to lead a corporate life. Probably the world will be much different than today when they grow up. That is why the only thing I want for my daughter is “happiness”. It does not matter how, so long as she is happy. Do you have plans to “go” somewhere quite soon? As I said, the road is ongoing for me, for us. I should not boast a lot but I am sure that I will never work at a nine-to-six job. Probably I will not sell everything I have and go on another world trip again. At least not now. I am sure that I will never watch TV for the rest of my life. I suggest this to everyone. Turn off your TVs. After chatting for 10 minutes with someone, you can understand if they watch TV or not. At least try it out for a while and see how much things will change. Choose yourselves. You will be happier with less things. Live like you want to live. Then you will not have any debts as well, or credits that you need to pay for years and years… Do not think what the value of the house you wish to purchase will be in 5 years’ time. Live a happy life in a home where you feel happy. Believe me, this is not as difficult as you think it is. It is not as difficult as you fear it is. Talk to and meet people who have accomplished all these things. Read books and watch movies that will inspire you and support you to take that first step through the threshold. Change your perspective and first of all change it towards yourself. etrafındaki ağaçlardan, bitkilerden hatırlıyor. Algısı o şekilde gelişti çünkü. Yıllar sonra ne olur bilemem. Belki hayatı yollarda geçecek, belki kurumsal bir hayat yaşamak isteyecek. Onlar büyüdüğünde karşılarına çıkacak dünya muhtemelen bundan çok farklı olacak. Bu yüzden kızım adına tek isteğim bir şekilde “mutlu” olması. Nasıl olduğunun hiçbir önemi yok, yeter ki mutlu olsun. Yakın zamanlarda yine bir “gitme” planınız var mı? Dediğim gibi yol benim için, bizim için hep devam ediyor. Büyük konuşmayayım ama hayatım boyunca sabah dokuz akşam altı bir işte çalışmayacağımdan eminim. Muhtemelen bir daha her şeyi satıp, savıp geride bırakarak dünya turuna çıkma durumu da olmaz. En azından şimdilik. Hayatımın sonuna kadar televizyon seyretmeyeceğimden de eminim. Herkese bunu öneriyorum. Televizyonlarınızı kapatın. Biriyle 10 dakika sohbet ettikten sonra o kişinin televizyon izleyip izlemediğini anlıyorsunuz zaten. En azından bir süreliğine deneyin ve görün çok şey değişecek. Kendinizi seçin. Daha az şeyle daha çok mutlu olacaksınız. İstediğiniz gibi yaşayın. O zaman borcunuz da olmayacak, yıllarca ödemek zorunda olduğunuz taksitler de… Ev seçerken bile 5 yıl sonra ne kadar değerlenip değerlenmeyeceğini düşünmeyin. İçinde mutlu olduğunuz evde, mutlu olduğunuz bir hayatta yaşayın. İnanın bu sandığınız kadar zor değil. Korktuğunuz kadar zor, hiç değil. Bunları yapabilmiş insanlarla konuşun, tanışın. Size ilham verecek, o eşikten adımınızı atmanız için size destek olacak kitaplar okuyun, filmler izleyin. Bakış açınızı değiştirin, her şeyden önce kendinize çevirin. 91 bilgi hapı information pill Avucunuzdaki arazi The land in your palm Çiçek yetiştirmek, ağaç dikmek, balkonda ya da küçük bir bahçede sebze meyve yetiştirmek… Hepsi, doğa ile olan ilişkimizi güçlendirmek, içimizdeki doğa özlemini evlerimize hatta ofislerimize kadar taşımak için. Tıpkı son zamanların “terrarium” modasına kapılıp cam şişeler içinde küçük araziler kurmak gibi... Growing flowers, planting trees, cultivating vegetables and fruits in your balcony or a small garden… All for the sake of strengthening our relationship with nature and to carry the longing for nature inside of us over to our houses and even our offices. Just like building small plots of land in glass bottles to keep up with the “terrarium” trend of recent times… Doğanın davetkâr güzelliklerine karşı koymak pek mümkün değil, özellikle güneşin yeniden boy gösterip bahar aylarının enerjisiyle dolduğumuz dönemlerde... Ona karşı nasıl büyük bir özlem duyduğumuz, betonların 92 arasından sıyrılıp bir parçası olduğumuz doğaya dönmeye çalıştığımız aşikâr. Her şeyini satıp şehir yaşamından ayrılarak kendini doğanın kucağına bırakan ya da geri kalan hayatını bir köyde sürdürmek üzere yola çıkan It is not possible to resist the striking beauty of nature, especially during a period when we are filled with the energy of spring as the sun starts showing itself again… It is quite obvious how we long for it and how we wish to strip ourselves from concrete buildings and get back to nature where we belong. The number of people who sell everything they own in urban life to throw themselves onto the bosom of nature or those who decide to spend the rest of their lives in villages is increasing every day. We see them in the news and read their interviews 93 bilgi hapı information pill insanların sayısı gün geçtikçe artıyor. Haberlerde görüyor; dergilerde, gazetelerde röportajlarını okuyoruz. Bazıları da bu köklü değişim için henüz erken olduğunu düşünüp doğayı evine, arka bahçesine ya da ofisine taşıyor. Son yılların gözdesi “terraryum (terrarium)” tam da böyle bir ihtiyacı karşılamak, insanı doğa ile buluşturmak için ortaya çıkan dâhiyane bir buluş. Terraryum İngilizce “arazi” anlamına gelen “terrain” kelimesinden türemiş bir ifade. İçinde, bu şekilde bakılmaya uygun bitkiler ve hayvanlar yetiştirilen hatta yeterince geniş bir kap temin edilip bir parça sulu alan da katılarak “paludarium”a (deniz ya da göl kenarı simülasyonu) dönüştürülebilen bir tür doğa simülasyonu. Madem siz tropik bitkilerin, egzotik hayvanların yaşadığı yerlere gidemiyorsunuz o halde öncelikli olarak boyutlarına karar vereceğiniz bir arazi oluşturarak onların size gelmesini sağlayabilirsiniz. Terraryum son birkaç yıldır dilimize dolanmış olsa da aslında ilk kez 1800’lü yıllarda ortaya çıkan bir ifade. Londra’da, doğaya olan düşkünlüğü ile tanınan Nathaniel Ward adındaki bir doktorun, yetiştirdiği bitkilerini soludukları havanın kirliliğinden korumak için tesadüfen bulduğu bir bitki koruma yöntemi. İster avuç içi kadar bir kâse kullanabilir, isterseniz bakmaya karar verdiğiniz bitki ya da hayvanın 94 ihtiyaçlarını karşılayacak büyüklükte camdan bir alan oluşturabilirsiniz. Boyutları belirledikten sonra yapmanız gereken yine içinde yetiştirmeyi veya beslemeyi düşündüğünüz bitki ya da hayvana göre tercih etmeniz gereken taban toprağı ve ısı derecesi. Terraryumunuzda bitki yetiştirmek istiyorsanız hangi bitkilerin bu tür bir ortam için daha uygun olduğunu da bilmeniz gerekiyor. Tabi aynı durum hayvanlar için de geçerli. Örneğin bitkiler arasında arapsaçı, fitonya benzeri bitkiler, küçük boydaki eğrelti otları, Japon şemsiyesi; hayvanlar için de hamster, iguana, kurbağa, kaplumbağa, bukalemun, yılan gibi sürüngenler tercih edilebiliyor. Şeker kavanozundan eski bir akvaryuma, geniş bir cam şişeden bir yemek masası boyutlarındaki bir camekâna kadar her şeyi terraryum için kullanabilir; evinizin ya da ofisinizin içinde küçük bir dünya kurabilirsiniz. Çünkü terraryum mantık olarak içinde canlıların yaşayabildiği bir ortam ve dünyanınkine benzer bir sisteme sahip. Doğru malzemeleri bir araya getirerek bir daha açmamak üzere kapağını kapattığınızda içeride bir karbon döngüsü gerçekleşiyor ve içerideki hava dönüştürülerek kullanılıyor. Terraryumu kendi emeğinizle oluşturabileceğiniz gibi destek alıp profesyonel olarak bu işle ilgilenen, yaratıcı tasarımlar yaparak hizmet veren kişilerden de temin edebilirsiniz... in magazines or newspapers. Whereas others think that it is quite early for such a dramatic change and decide to bring nature back to their homes, rear gardens or offices. “Terrarium” is the latest trend of recent times and it is a stroke of genius to meet just such a demand and to unite men with nature. Terrarium is a word that is coined after the word “terrain” meaning “land” in English. It is a simulation of nature in which one can grow suitable plants and animals and even transform it into a “paludarium” (simulation of a sea or lake) by acquiring a large enough container and adding some wetland. If you cannot go where tropical plants and exotic animals live, you can make them come to you by establishing a plot of land the dimensions of which are up to you. Even though terrarium has become popular in the last couple of years, it is actually an expression that first emerged in the 1800s. It is a plant preservation method that was accidentally discovered by Nathaniel Ward, a nature loving doctor in London who wished to protect the plants he planted from the pollution of the air they were exposed to. You can either use a cup as small as your palm or build a glass space that is large enough to meet the demands of the plant or animal you wish to look after. After deciding on the dimensions, all you have to do is to select the soil base and the temperature in accordance with the plant or animal you wish to grow. You have to know which plants are better suited to such environments if you wish to grow plants in your terrarium. The same goes for animals as well. For example, plants such as baby’s tear, fittonia or short ferns and cyperus are preferred whereas reptiles such as hamsters, iguana, frogs, turtles, chameleons, snakes are animals that are preferred. Everything can be used as terrarium from a candy jar to an old aquarium, from a wide enough bottle to a glass that is the size of a dinner table; you can build up a small world in your house or your office. Because, terrarium has an environment in which living things can survive as well as a system that is similar to that of the world. A carbon cycle takes place when you put together the right material and close off the lid. You can set up a terrarium with your own efforts or get help from professionals and creative designers who are interested in this issue… 95 film şeridi storyboard Hayallerinin peşinde bir kadın A woman chasing her dreams İlk oynadığı sinema filminde, 15 dakikalık bir performansla Oscar’ı kucakladı ve bir anda tüm dünyanın gözdesi oluverdi. En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu ödülüne layık görüldü, yılın kadını ilân edildi. Lupita Nyong’o 12 Yıllık Esaret’in ardından, bu yıl gösterime girmesi beklenen Yıldız Savaşları’na katılmaya hazırlanıyor. She won the Oscar with a 15 minute performance in the first movie she starred in and suddenly became popular all over the world. She was awarded the Oscar for Best Supporting Actress and was deemed the woman of the year. Lupita Nyong’o is preparing to take part in the Star Wars this year after 12 Years a Slave. 96 Mesleki kariyerine zirveden başladı ve hızlı bir giriş yaptı Lupita Nyong’o… Genç yaşında elde ettiği bu başarıya rağmen mütevazılığından hiçbir şey kaybetmedi. Ünlü markalar peşine düştü, dünya çapında dergiler, sahip olduğu “En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu” unvanına “stil ikonu”, “yılın kadını” unvanlarını da ekledi. O ise küçük yaşlarda kurmaya başladığı oyuncu olma hayalini gerçekleştirmenin mutluluğunu yaşarken, gördüğü ilginin hak ettiğinden fazlası olmaması gerektiğini söyleyecek kadar alçakgönüllü olmayı tercih etti. Gerçek bir hayat hikâyesinin anlatıldığı ve birçok ödüle layık görülen “12 Yıllık Esaret” filminin Patsey’i olarak tanıdık onu… Filmin yardımcı kadın oyuncusuydu ama başrollere taş çıkartacak bir performansla hayat verdi çilekeş köleye… Yalnızca 15 dakikalık bir performansla unutulmayacak sahnelere imza attı ve Oscar Ödülü’nün sahibi oldu. Bir gün başarılı bir oyuncu olmayı hep istemişti ama oynadığı ilk filmde bu kadar büyük bir başarıya ulaşacağını hayal bile etmemişti. Aldığı bu ödül onun için “imkânsız” kavramının hayatından sonsuza dek silinmesi anlamına da geliyordu. 1983 yılında Mexico City’de doğan ama kendini Kenyalı olarak kabul eden Nyong’o, babasının Kenya’da Sağlık Bakanı olarak görev alması nedeniyle bir yaşındayken ülkesine döndü. 6 çocuklu kalabalık bir evde, kendi deyimiyle “eğlenceli” geçen çocukluk döneminde başladı hayal kurmaya. Kurduğu tüm hayallerin zaman içinde plâna dönüşeceğine ve yeterince istediği her şeyi elde edebilmek, en imkânsız görünene bile ulaşmak için mutlaka bir yol bulacağına inandı. Kimine göre bu güçlü Lupita Nyong’o Lupita Nyong’o started her career from the top and made a fast start… She was always modest despite this huge accomplishment at an early age… Famous brands sought after her, world famous magazines added the “style icon” or “woman of the year” titles to her “Best Supporting Actress” title. Whereas she preferred to be as modest as to say that the interest directed towards her should not be more than she deserves while savoring the happiness of making one of her childhood dreams come true. We got to know her as Patsey from the movie “12 Years a Slave” based on a true story which won many awards… She was the supporting actress of the movie but she gave life to the suffering slave with a performance surpassing many leading roles… She starred in unforgettable scenes with a performance of just 15 minutes and won the Oscar. She had always wanted to be a successful actress, but had not dreamed of attaining such a huge success in the first movie she starred in. This award meant the word “impossible” faded forever. Nyong’o sees herself as a Kenyan despite the fact that she was born in Mexico City in 1983 and she returned to her country when she was one year old due to the fact that her father became the Minister of Health in Kenya. She started dreaming during her “joyful” childhood in a crowded house with 6 kids. She always believed that her dreams would turn into plans over time and that she would find a way to reach her goals no matter how impossible they may seem. For 97 film şeridi storyboard kişiliği ve başarıları politikacı kimliğiyle tanınan babası, başarılı bir iş kadını olan annesi ve Afrika’nın en güçlü kadınları arasında kabul edilen kuzenine bağlı genetik bir durumdu. Oysa Nyong’o’ya göre onun ve ailesinin tek sırrı, başarının, insanın yaptığı işi ne kadar istediğine ve yılmadan çalışarak işin sonunda aldığı keyfe bağlı olduğunu bilmekti. Amerika’da üniversiteye gitti, Hampshire Koleji’nde film ve tiyatro eğitimi alıp mezun olduktan sonra uzun süre filmlerin teknik ekiplerinde asistanlık görevleri üstlendi. Daha sonra girdiği Yale Drama Okulu’nda bir yandan eğitim alırken diğer yandan tiyatro oyunlarında rol almaya başladı. Mezun olduktan sonra, onu tanıdığımız rolüyle, köle Patsey olarak karışımıza çıkana dek ilk oyunculuk deneyimini 2008 yılında East River isimli bir kısa filmde yaşadı ve Kenya’da yayınlanan 98 Shuga isimli televizyon dizisinde yer aldı. Üç Oscarlı filmdeki başarısıyla çeşitli film festivallerinde aldığı ödüllerin yanı sıra Eleştirmenler Birliği tarafından da ödüle layık görüldü. Altın Küre ve BAFTA’da da aday gösterilen Lupita Nyong’o, aynı yıl People dergisi tarafından “Dünyanın En Güzel Kadını” seçildi. Aldığı tüm ödüller, kazandığı başarılar sinemaseverlerin de içine sinmişti çünkü filmdeki performansı eleştirmenleri olduğu kadar izleyicileri de fazlasıyla etkilemiş, kısacık bir rol ile beyazperdede ışık saçmıştı. Büyüleyici ve uzun süre yanacağına inanılan bir ışıktı bu. Artık tüm dünya bu ışığa kapılmış, dergiler, gazeteler, yönetmenler, dünyaca ünlü markalar onun peşine düşmüştü. Yalnızca başarılı oyunculuğu ile değil kendine has güzelliği, some, this strong personality and success comes from her father known as a politician, from her mother who was a successful businesswoman and from her cousin who is accepted as one of the strongest women in Africa. But according to Nyong’o, the only secret of herself and her family was knowing that success was the desire one felt for his/her work as well as the joy one felt after accomplishing the task at hand. She went to university in America, received film and theater education at the Hampshire College and for a while worked as an assistant in the technical teams of movies. She then started taking part in theater plays while attending Yale School of Drama. After graduation she starred in a 2008 movie entitled East River as well as a TV series in Kenya known as Shega until the time we met her as slave Patsey. She was also awarded the Film Critics Association award at various festivals with her success in the movie which won three Oscars. Lupita Nyong’o was nominated in the Golden Globe and BAFTA and was also selected as the “Most Beautiful Woman in the World” by People magazine in the same year. Viewers were also happy for all these awards and successes because her performance in the movie had affected the viewers as well as the critics and she had sparkled on the white screen with a very short role. This was an enthralling light that was believed to last for a very long time. All the world was carried away with this light; all magazines, newspapers, directors and renowned brands had started seeking her. Everyone was in awe of Lupita Nyong’o not only because of her successful acting but also with her unique beauty, style and modesty… The young actress succeeded in attracting attention with her kind manners, sincere smile and warm looks as well as with her success and talent. Nyong’o mentioned in an interview that she was still in shock for taking part in an organization that she was watching in awe just one year ago while also starring in “Star Wars Episode 7” that will tarzı ve mütevazılığı ile de kendine hayran bıraktı Lupita Nyong’o… Genç oyuncu mesleki yeteneğinin yanı sıra samimi tavırları, içten gülüşü ve candan bakışlarıyla da dikkat çekmeyi başardı. Verdiği röportajlarda, bir yıl öncesine kadar televizyon karşısında hayranlıkla izlediği bir organizasyonda sahneye çıkmış olmanın şokunu uzun süre atlatamadığını dile getiren Nyong’o, bu aralar çekimleri devam eden ve 2015 Aralık ayında gösterime gireceği duyurulan “Star Wars Episode 7” için kamera karşısına geçti. Filmdeki performansıyla aldığı ödüller sayesinde açılan kapılardan yalnızca biri olan bu projeyi daha niceleri takip edecek gibi görünüyor. Star Wars gibi efsane bir film serisinin içinde yer alacak olmanın mutluluğunu taşıyan Nyong’o için bu film çocukluğundan da bir parça taşıyor. Fazlasıyla hayalperest oluşu ve bu özelliği ile bilinmesi nedeniyle çocukken annesinin ona “uzay gezgini” lakabını takmış olmasının ardından yıllar sonra bugün artık gerçek bir uzay gezgini olmaya hazırlanıyor. 2014 yılında yıldızı parladıktan sonra birçok film teklifi alan ve bunları değerlendiren Nyong’o, şu aralar devam eden film çekimleri nedeniyle vakit ayıramasa da ilk göz ağrısı olan tiyatrodan vazgeçmemeye de kararlı. Hayatının son 10 yılını başarılı bir oyuncu olmayı hayal etmekle geçiren Nyong’o, bu hayaline kavuşmaktan öte bir ilgi gördüğünü ve büyük bir başarıyı çok kısa zamanda elde ettiğini düşünüyor ve bunu hak etmek için daha fazla çalışması gerektiğine inanıyor. Ona yılın kadını, dünyanın en güzel kadını gibi unvanları yakıştırmaları ise onu son derece utandırıyor çünkü çocukluğundan beri dış görünüşüyle hiçbir zaman övünmemiş. Kendini güzel bulabilmesi için 16 yaşına gelmesi gerekmiş ve bu da yaşadığı kasabada ten rengiyle bir fotoğrafçının ilgisini çekmesi sayesinde olmuş. Fotoğraflarını çekerken ona güzel hatta muhteşem göründüğünü söyleyen fotoğrafçı, Nyong’o’nun güzellik konusunda o güne kadar yeterince gelişmemiş olan özgüveninin doğmasına sebep olmuş. Güzelliğin saf ve temiz duygularla, sevgiyle dolu bir kalbin yüze yansımasıyla oluştuğuna inanıyor ve yaşamını da bu inanca uygun olarak sürdürüyor. be released in December 2015. It seems that this project will be one of the many in which she will star thanks to her performance in the movie and the awards she received. Nyong’o is happy to be a part of the legendary Star Wars series and for her this movie takes her back to her childhood. Her mother used to call her “space traveler” when she was a kid because of her fancifulness and now after many years she is preparing to become a real space traveler. has never boasted about her physical appearance. She had to wait to become 16 to find herself beautiful and this was only possible when she attracted the attention of a photographer in the town where she lived. After taking her photos, the photographer has told her that she looks great and even fabulous thus resulting in springing up her self-confidence in her beauty. She believes that beauty is the reflection of a loving heart on one’s face with pure and clean emotions and lives her life accordingly. Nyong’o received many film offers after following her success in 2014 and she is currently evaluating all of them while despite the long shooting schedule of the movie she is also keen on not giving up the theater which is her first love. Nyong’o has spent the last 10 years of all life dreaming to be a successful actress but she still thinks that she became successful in a very short period of time and thus believes that she has to keep on working more and more to deserve this. The titles she is given such as the woman of the year or the most beautiful woman in the world only make her feel abashed because she O artık bir güzellik elçisi, moda ikonu, stili, aksesuarları takip edilen, oynadığı ilk filmiyle Oscar alarak 2014 yılına imzasını atmış bir kadın… Güzelliğini ve yeteneğini tüm dünyanın tescillediği bir isim… Hayatının 15 dakikasını, ömür boyu gururla taşıyacağı bir başarıya çevirdi. Tüm yaşamının bir anda sihirli bir değnek değmişçesine değişmesi elbette tesadüf değil. Nyong’o’nun hayatında her şey aniden olup bitmiş gibi görünse de, en büyük pay kuşkusuz onun çocukluk hayallerini bitmek tükenmek bilmeyen çalışma azmi ve yeteneğiyle beslemiş olması… She is now an ambassador of beauty, a fashion icon with a sought after style and accessories and she is a woman who left her mark on the Oscars in 2014. A name the beauty and talent of which is accepted all over the world… She transformed 15 minutes of her life into a success she can carry for the rest of her life. It is of course no coincidence that her life changed in an instant as if touched by a magical wand. Even though everything in her life appears as if they occurred instantly, she owes them all to the never ending determination of her childhood as well as her talent… 99 gezi - yorum travel - ing Kekova Geçmişe panoramik yolculuk A panoramic journey to the past Gözlerinizi kapalı tutamayacağınız bir rota Kekova. Ne yana baksanız deniz, ne yana baksanız mistik, tarihi labirentler var. Denizden yeni çıkmış lezzetler, uçsuz bucaksız ada manzaraları ve size harika hissettirecek koylarla dolu. Miladın başladığı yıllara dönüp bir korsan gemisine atlayıp yelken açasınız geliyor. Kekova is a route on which you cannot close your eyes. Wherever you look there is the sea, wherever you turn your head there is a mystery and historical labyrinths. Full of fresh seafood, vast island sceneries and coves that will make you feel great. You almost wish you could turn back to the beginning of time, hop on a pirate ship and set sail. Yazı ve fotoğraflar(Text and photos): Engin Çakır 100 101 gezi - yorum travel - ing 102 Türkiye’nin en güneybatı kıyılarının ülkemizdeki tüm kıyılardan farklı bir özelliği var. Tıpkı karaya paralel, karstik kimlikte, binden fazla ada ile çevrili Hırvatistan kıyıları gibi -nam-ı diğer köpekleriyle meşhur- Dalmaçya kıyı tipine sahip. Adriyatik Denizi’ndeki gibi bin tane ada olmasa da yeryüzünün dört bir yanı sularla çevrili bu olağanüstü kıyı tipinin size sunduğu manzaraları seyreylemek için bile bu bölgeye mutlaka uğramalısınız. Bunun en güzel yolu da koruma altındaki Kekova’ya yapılacak bir tekne turu... kooperatif mantığıyla çalışan ve gidiş - dönüş yaklaşık 3 saatlik bir yolculuk yapan tekneler... Diğeri ise Üçağız Köyü’nden yani Kekova bölgesinden direkt başlayan ve 35 dakikada bölgeye ulaşan tekne turları... Güneş ve deniz dolu bir yolculuk, kulağa hoş geliyor olsa gerek. O zaman bu yaz rotanız belli... Bölgeye ismini veren Kekova Adası’nın ta kendisi. Ancak rotada sadece bu ada bulunmuyor. Batıkşehir (Dolichiste), Kaleköy (Simena) ve bölgenin giriş kapısı olarak adlandırılabileceğimiz Üçağız (Theimussa) Köyü... Klasik bir cümle konuyu güzel özetliyor aslında. “Doğa ve kültürün bir arada bulunduğu” bir rota Kekova. İki türlü ulaşabiliyorsunuz. İlki Antalya’nın Kaş ilçesindeki limandan hareket eden, Eşsiz sualtı güzellikleri ve belki de Türkiye’de görebileceğiniz en berrak sulara sahip olan Kekova, sualtı faunası ve florası sayesinde dalış sporu ile uğraşanların da gözdesi... M.S. 141 ve 240 The coasts at the very southwest of Turkey are different than the rest. There are Dalmatian type coasts here – famous for its dogs – just like the coasts of Croatia that sprawl parallel to the sea full of a myriad of carstic islands. Even though these coasts do not host thousands of islands like the Adriatic Sea, you should definitely come here even if only to enjoy the perfect scenery that this wonderful coast type provides. The best way to do this is via boat tour at Kekova which is currently under protection… Actually we can summarize the issue with a very classical sentence. Kekova is a route where “Nature and culture intertwine”. You can reach here in two ways. The first is via a 3 hour long roundtrip on boats that set out from the harbor at Kaş, a district of Antalya… Whereas the other is via boat tours that start from the Üçağız Village in the Kekova district that reach here in about 35 minutes… A trip full of sun and sea sounds good, right? Then your route for this summer is set… Kekova Island has given its name to the region. However this island is not included in this route. Batıkşehir (Sunken city, Dolichiste), Kaleköy (Simena) and the village of Üçağız (Theimussa) which we can call as the entrance to the region… Kekova is the favorite of divers as well with its unique underwater beauty as well as its underwater flora and fauna with the clearest of waters in Turkey… Historical remains and amphoras dating back to the 7th century have been determined near Batıkşehir that has been submerged as a result of earthquakes that occurred between 141 and 240 B.C. The Kekova Island is where submerged history has been revealed with basilica apse and archeological remains from the Byzantine period. Contrary to common knowledge, it is a district of Demre, not Kaş. It is also known as “Paradise yıllarında yaşanmış depremler neticesinde sualtında kalmış olan Batıkşehir yakınlarında yapılan sualtı araştırmalarında, milattan 7. yüzyıla kadar tarihi kalıntılar ve anforalar tespit edilmiş. Kekova Adası Bizans dönemine ait bazilika apsisi ve arkeolojik kalıntıları ile tarihin su üstüne çıktığı bir nokta. Bilinenin aksine Kaş’a değil Demre’ye bağlı. “Yeryüzündeki Cennet” olarak da adlandırılıyor. 1. derece sit alanı olan Simena, Teimiusa ve Aperlai gibi Likya kentleri ile çevrili olması bile insanı heyecanlandırmaya yetiyor ki bu bölgede başınızı döndürecek yegane şey bence doğanın duruluğu... Ancak denizin gökyüzü ve adalarla oluşturduğu baş döndürücü manzaralar mı güzel yoksa tarihi kalıntılar, kral mezarları ya da Batıkşehir mi siz karar verin. Masmavi koylarda yüzmenin yanı sıra tarihi platoda vakit geçirip hatıra fotoğrafları çekmek ya da altı cam teknelerle sualtının keyfine bakmak, tarihe teğet bir macera gibi. Kekova turunda göreceğiniz diğer bir yer ise Korsan Mağarası... Ayrıca Türkiye’nin çeşitli yerlerindeki tekne turlarına göre çok daha nezih ve hizmetin üst düzeyde olduğu bir sunumla geçen yolculuğunuz, tatilinize kalite katıyor da denebilir. Birçoğu açık büfe Akdeniz Mutfağı ağırlıklı deniz ürünlerinden oluşan, barbekülerle çeşitlendirilen yemek menüleri, günübirlik bir tur için fazla bile denebilir. İsteyenler için animasyon hizmeti, istemeyenler için denizin dinginliği var. Farklı dillerde sunumlarla profesyonel turist rehberliği de sizi klasik bir tekne turu algısından başka bir on Earth. It is surrounded by Lycia cities such as 1st degree protected area Simena, Teimiusa and Aperlai but I think it is the pureness of nature that will make your head spin in this region… However, you will have to decide which is more stunning: scenes of the sea, sky and islands or the historical remains, king tombs and Batıkşehir. Spending time at the historical plateau in addition to swimming in crystal blue waters and taking photos or enjoying the underwater scenery from boats with glass bottoms is like being slightly touched by history itself. Another spot you will see during the Kekova tour is the Pirate Cave… It can also be said that you will have a wonderful trip in boats where much superior and quality service is provided in comparison with many other touristic locations in Turkey. We can even say that the menus with mainly sea food open buffet Mediterranean Cuisine selections are more than necessary for a daily boat tour. There is animation service for those who want it as well as the calmness of the sea for those who would prefer that instead. Professional tourist guides who can speak in many different languages carry your perceptions of a classical boat tour to a whole new level. Located at an altitude of 188 meters, Kaleköy that dates back to 4th century B.C. can by itself be a whole new route or a topic of a new article just like Batıkşehir and Üçağız Village. You can go there even to see only one of these. The value of this region is tripled since it offers you all three in one go. I think the scenery at the historical castle in Simena spans more than 360 degrees or maybe I was dizzied by the view. I don’t think there is any other location that does justice to the word panoramic more than this. You can swim to take a closer look at the Sunken Tomb which symbolizes the region, taste 103 gezi - yorum travel - ing dünyaya taşıyabiliyor. 188 metre rakımlı, M.Ö. 4. Yüzyıldan günümüze kadar sapasağlam kalmış Kaleköy tıpkı Batıkşehir ve Üçağız Köyü gibi tek başına ayrı bir yazı konusu ya da ayrı bir rota olabilir. Sadece bir tanesini görmek için bile oraya gidebilirsiniz. Bu bölgenin size hepsini birden sunuyor olması değerini üçe katlıyor. Simena’da bulunan tarihi kalede sanıyorum 360 dereceden fazla manzara 104 var ya da başım dönmüş olabilir. Panoramik kelimesinin hakkını daha fazla veren bir nokta ile karşılaşmak çok da mümkün değil. Oranın simgesi Batık Lahit’i yakından görmek için suya girebilir, dik ve ahşap korkuluklu taş merdivenlerinden kaleye tırmanırken köyün içinden geçip pek meşhur manda sütü dondurmasının tadına bakıp köylü teyzelerin elleriyle yaptığı takılardan bir tanesini tatil hediyesi olarak sepetinize koyabilirsiniz. Ya da stratejik bir the ice cream made from water buffalo milk by passing through the village while climbing up the steep stone steps towards the castle and buy a jewelry made by the villagers themselves as a souvenir. Or you might declare yourself a commander of the castle when you see the cannons placed side by side at one of the strategic spots. You can enjoy the bird’s eye view from this vantage point of the road and pier ruins submerged between the small islands (Kaptan Adası, Papaz Adası, Kurşun Adası) that were used as stone quarries for especially the tombs between Kaleköy and Üçağız. The tombs of kings have become the symbols of Simena. They are everywhere. The most famous one is underwater as I already mentioned. The giant flagpole with the glorious Turkish flag that ripples in the wind at the peak of Kaleköy greets the Lycians who have lived thousands of years before and accompanies the heavenly nature. The Sunken City, Üçağız Village which is a natural harbor as well as the other islands can all be seen quite easily from this distance. There is a small noktada olan bu kalede surlara dizili topları görünce, kendinizi kale komutanı ilan edebilirsiniz. Kuşbakışı seyir keyfi veren bu noktadan, Kaleköy ile Üçağız arasında özellikle lahitler için taşocağı olarak kullanılmış küçük adacıklar (Kaptan Adası, Papaz Adası, Kurşun Adası) arasından kıyıya doğru su altında kalmış yol ve rıhtım kalıntılarını izlemek mümkün. Kral Mezarları Simena’nın adeta sembolü. Her yerde karşınıza çıkıyorlar. En ünlüsü de zaten bahsettiğim gibi suyun içerisinde. Kaleköy’ün doruğunda rüzgarla dalgalanan dev gönder ve üzerindeki şanlı Türk bayrağı, adeta binlerce yıl önce yaşayan Likyalıları görkemle selamlıyor ve eşsiz doğaya eşlik ediyor. Kaleden aşağı bakıldığında, Batık Kent ve doğal bir liman olan Üçağız Köyü ile diğer adalar rahatça görünebilecek mesafede. Kalenin içinde küçük bir Roma Tiyatrosu var, hemen aşağıda ise onlarca lahit yüzlerce Roman Theater inside the castle and dozens of tombs dating back hundreds of years are still intact right below. Structuring is forbidden at Kaleköy which is a first degree historical and protection site. You can go everywhere via small paths. It is also a very pretty fishing village. There are fish restaurants at the beach so close to the sea that you can almost put your feet in the water. There are only four stone house pensions in the village with a capacity of about 100 beds. Those who wish to spend their holidays here should book in advance. Kaleköy is the preferred destination of those who seek silence and those who wish to rest and read. It’s as if Kaleköy is located behind a star gate that opens up to a place that is outside of time while also far away from the crowds and the hustle and bustle of daily life. The historical name of the Üçağız Village is Theimussa which means the Country of the Sun. There is a symbol of the sun on almost all ruins. There are also pensions and fish restaurants here as well just like in Kaleköy. The Tersane (Shipyard) Cove which was used for repairing 105 gezi - yorum travel - ing yıldır sapasağlam duruyor. Birinci derecede tarihi ve doğal sit alanı olan Kaleköy’de yapılaşma yasak. Her yere küçük patikalarla varıyorsunuz. Aynı zamanda şirin bir balıkçı köyü. Kıyıda denize ayaklarınızı uzatacak kadar suyla iç içe balık restoranları da var. Köyde taş evlerden oluşan sadece dört pansiyon ve 100’e yakın yatak var. Burada tatil yapmak isteyenler birkaç ay önceden yer ayırtmak zorunda. Kaleköy, sessizlik arayanların, kitap okuyarak dinlenmek isteyenler için ideal bir konaklama alanı. Gürültüden ve hayat koşturmalarından uzak, zaman ötesine açılan bir yıldız kapısının ardında gibi. Üçağız Köyü’nün tarihi ismi Theimussa, Güneş Ülkesi anlamına geliyor. Neredeyse bütün kalıntılarda güneş sembolü var. Burada da tıpkı Kaleköy gibi pansiyonlar ve balık restoranları bulunuyor. Çok eski dönemlerde gemi onarımı yapılan Tersane Koyu ise Kekova Adası’nın en batısında yüzmek için en uygun koy olarak dikkat çekiyor. Günlük turlarda, içine girdikçe uzayan yapısıyla uğrak bir nokta da Gökkaya Koyu... Akvaryum Koyu’nun nasıl bir yer olduğunu zaten ismi anlatıyor. Doğal bir liman olması sebebiyle birçok tekneye barınaklık eden Kekova’da, aslında kıyı tipinin de etkisiyle birçok koy bulunuyor, misafir olmak size kalmış. Kekova’ya yapacağınız bir tekne turu; Likyalıların etrafta gezindiğini duyar gibi geçen, mavinin her tonunu alabildiğine yaşayabildiğiniz sularından denizkızları çıkacakmışçasına suya kitlenebileceğiniz bir rota arayanlar için en basit tarifi ile “harika bir fikir.” 106 ships in ancient times attracts attention as the best spot for swimming west of Kekova Island. Gökkaya Cove is another frequent destination for daily boat trips with its intricate structure… The name of the Aquarium Cove is enough to make you understand just what kind of a place it is. Kekova shelters many boats since it is a natural harbor but actually there are many coves along it due to its coastal structure; it is up to you to stay or not. A boat trip to Kekova is simply a “wonderful idea” for those who are after routes where one can almost hear the Lykians strolling around, see every tone of blue and enjoy the pristine waters as if mermaids will pop out any second. 107 uzaktaki yakın so far so close Ihlamurlar altında “Ich bin ein Berliner” “Ben bir Berlin’liyim” JFK, 1963 Berlin Beneath the Linden Trees “Ich bin ein Berliner” JFK, 1963 Berlin Yaz ayları gelmiş, sıcaklar bastırmışken kumsalda miskinliğe değil keşfetmeye odaklı gezginler için en ideali, rotayı biraz kuzeye çevirmek. Hayır, kastettiğim Baltık ülkeleri değil. Yine Kuzey Avrupa’da sayılabilecek bir Alman şehri, başkent Berlin. Ortalama 23-24 derece yaz sıcaklığı ile ideal bir hedef. Türkiye’nin 82. ili muamelesi yapmayı bırakıp bakış açımızı değiştirmenin vaktidir. When the summer is upon us, the heat is starting, the most ideal destination for the travelers who do not give in to laziness of the beach and are experience-oriented, is the route to the north. No, I am not talking about the Baltic States. But a German city which still could be considered as North European, the capital city Berlin. It is indeed ideal with its average summer temperature of 23-24 degrees. Enhance your point of view and stop seeing it as the 82nd city of Turkey. 108 Berlin - I Özgür Çakır We are talking about a city with a population of 3.5 million, the capital of a country which is sort of the leader of Europe, Germany. Besides, we are talking about Berlin which has seen two world wars and has gone through a division, with a deep history, blended with German discipline, is colorful with its multicultural structure, museums, has a diverse night life and entertainment sector; a city with a lot to offer. That is why you will need at least 3-4 days to visit Berlin, to enjoy and maybe sort of explore the city. Even I needed two issues of Dergibursa to narrate the city. There is a lot to see, a long list of things to do and considerable amount of history to digest. Well, it is your lucky day, because the following paragraphs summarize some parts of Berlin’s history. As your type-e-tive writer, the piece would be incomplete unless I Almanya gibi Avrupa’nın lideri konumundaki dev bir ülkenin 3.5 milyon nüfuslu başkentinden bahsediyoruz. Üstelik Berlin gibi iki büyük Dünya Savaşı ve bölünmüşlük yaşamış, derin bir tarihi olan, Alman disipliniyle harmanlanmış çok kültürlü yapısıyla renkli, müzeleri, bol alternatifli gece hayatı ve eğlence sektörüyle çok şey vaat eden bir şehirden. Bu yüzden Berlin’i gezmek, tadını çıkarmak, en azından küçük çaplı keşfetmiş sayılmak için minimum 3 - 4 güne ihtiyacınız olacak. Benim kendisini anlatmak için iki sayılık alana ihtiyacım oldu delved into the interesting and intriguing recent history. So, here you are... 2nd World War, the Berlin Wall, and the Cold War Years Ok, when I say history, apparently I did not mean I will go all way the back to Middle Ages. Our topic is the Second World War (WW2) and its aftermath. Berlin, the former capital of the German Empire, was also the capital of the Nazi Germany, of Hitler. Mentioning Hitler, a small footnote, even though you will visit many museums and historical places throughout your trip, you will nearly never come across that certain individual. As I understand, this dictator, who has only been a source of shame for Europeans and humans in general, and Germans in specific, is trying to be erased from our memories… mesela. Gezilip görülecek çok yer, kalabalık bir yapılacaklar listesi ve hazmetmeniz gereken kocaman bir tarih söz konusu. Şanslı gününüzdesiniz sıradaki paragraflarda Berlin tarihine şöyle bir göz atacağız. Klavyesi düşük yazarınız olarak bu yazması da ilginç ve cezbedici yakın tarih sayfalarına girişmesem yazı eksik kalırdı tabii ki. Buyurunuz... 2. Dünya Savaşı, Berlin Duvarı ve Soğuk Savaş Yılları Tarih dediysem Orta Çağ’a kadar inmeyeceğim tabii ki. Konumuz 2. Dünya Savaşı 109 uzaktaki yakın so far so close ve sonrası. Öncesinde Alman İmparatorluğu’na da başkentlik yapan Berlin, 1933 yılından sonra Nazi Almanyası ve Hitler’in de başkentiydi. Hitler demişken; bir küçük not olarak Berlin seyahatiniz boyunca birçok müze ve tarihi alan gezecek olmanıza rağmen malum şahsın ismini pek nadir duyacak, cismini ve de resmini neredeyse hiç görmeyeceksiniz. Genelinde Avrupa ve insan ırkı, özelinde Alman toplumu için bir utanç kaynağı olan bu diktatör adeta hafızalardan kazınmaya çalışılıyor anladığım kadarıyla.... Neredeyse diğer tüm Avrupa kentleri gibi Berlin de 2. Dünya Savaşı’nda harabeye dönmüş. Sovyet Kızıl Ordusu tarafından ele geçirilen kent 1945’te kapitülasyona uğramış. Yani savaşın galibi 4 büyük müttefik devlet arasında tıpkı Almanya gibi başkent Berlin’in de 4 sektöre bölünmesi kararlaştırılmış. Daha sonra yolları keskin bir şekilde ayrılacak olan müttefik devletlerden batılı olanlar (ABD, Fransa ve Birleşik Krallık) şehrin batısını işgal ederken Sovyetler de kentin doğusunda söz sahibi olmuş. Haritaya bakarsanız Batı Berlin’in Doğu Almanya toprakları içinde kaldığını göreceksiniz. Bir süre sonra Sovyetler Batı Berlin’e ekonomik ambargo uygulamaya başlamış. Bundan yılmayan Batılı Müttefikler bir uç karakola da dönüşen Batı Berlin’e havadan destek vermeyi sürdürmüş. Batıda Almanya Federal Cumhuriyeti’nin kurulması üzerine 1949’da -bugün nedenini bilmiyorum ama hafızalarımızda efsane bayan milli gülle atma takımlarıyla yer etmiş olan- Demokratik Almanya Cumhuriyeti (DDR) nam-ı diğer Doğu Almanya 110 Like almost all other European cities, Berlin was in ruins after the WW2. Invaded by the Soviet Red Army in 1945, it was divided into 4 sectors, like the rest of Germany, among the winners of the war, the 4 allied states, who later on parted ways dramatically. While the western ones (the USA, France, and the UK) invaded the west of the city, the Soviets had a say in the eastern part. If you look at the map you will see that West Berlin is on the East German land. Later on, Soviets put an economic embargo on West Berlin. The Western Allies, not losing heart, continued aerial support of Berlin which turned into a border post. After the foundation of the Federal Republic of Germany (FRG) in the west, in 1949 the German Democratic Republic (GDR-in other words East Germany) was established and for some reason it is embedded in our minds with its legendary ladies shot put team. However, since West Berlin belonged to FRG, it was granted some special rights. The crossing between east and west of Berlin were only made from certain spots and only for some authorities. The most famous one of those, which is today a hub for tourists, was the Checkpoint Charlie at the American part of the city. Civilians were not allowed to cross to West Berlin and snipers were placed on the borders. Still, after the division, until 1955, using the Berlin subway 270 thousand civilians crossed over to West Germany, that had great economic growth with the help of its Western Allies. Hence, the Soviet Union, regarding West Berlin as a menace, a castle of capitalism, a source of anti-propaganda, came up with the solution of building an actual wall. On August 12th, 1961, the temporary construction of the Berlin Wall was started and completed overnight. Other than the people jumping from the roofs and windows of the buildings adjacent the wall, the people who dug tunnels, the ones who tried to demolish the wall with their cars or the ones who left their border patrolling jobs and ran to the other side, the people who are today subjects of history books and museums, Berliners ilan edilmiş. Ancak Batı Berlin “de facto” Almanya Federal Cumhuriyeti’ne ait olduğundan özel haklar tanınmış. Berlin’in doğusu ve batısı arasındaki geçişler -en meşhurları Amerikan sektöründeki geçişte yer alan, günümüzün turist magneti Checkpoint Charlie olmak üzere- bazı kontrol noktalarından ve sadece bazı yetkililer için mümkünmüş. Sivillerin Batı Berlin’e geçişi tamamen yasaklanmış ve sınır bölgelerine keskin nişancılar konulmuş. Yine de sadece Berlin metrosunu kullanarak 1955 yılına kadar, ayrılığın ardından Batılı müttefiklerinin de desteğiyle büyük bir ekonomik büyüme yakalayan Batı Almanya’ya 270 bin insan kaçmayı başarmış. Nitekim Sovyetler Birliği de, Batı Berlin’i Doğu Almanya sınırları içinde bir fesat yuvası, kapitalizmin kalesi, karşı propaganda merkezi olarak gördüğü için Berlin Duvarı’nı örmeyi çözüm olarak benimsemiş. 12 Ağustos 1961 tarihinde Berlin Duvarı’nın yapımına başlanmış ve bir gün içerisinde geçici inşası tamamlanmış. Bugün hikayeleriyle tarih kitapları ve müzelere konu olan, duvara komşu binaların çatı ve pencerelerinden atlayarak, tüneller kazarak, duvarı otomobiliyle yıkmaya çalışarak, kontrol noktasındaki devriye görevini bırakıp koşarak geçenler gibi istisnalar dışında Berlinlilerin doğudan batıya geçişi en katı yöntemlerle engellenmiş ve imkansız hale gelmiş. Berlin Duvarı da Soğuk Savaş yıllarındaki demir perdenin somut ve vücut bulmuş hali olarak 27 yıl boyunca aslında sadece Doğu ve Batı Berlin’in değil, Komünizm ve Kapitalizm mücadelesinin sınırlarını da çizmiş. Zamanın imparatorluk merkezi olan Mitte ile birlikte, Berlin’i inşa eden mimar Karl Friedrich Schinkel’in tasarladığı binalar, cross from east to west was stopped with severe methods and became impossible. The Berlin Wall turned out to be the embodiment of the iron curtain of the Cold War years for 27 years, drawing the line not only between East and West Berlin but also the fight between Communism and Capitalism. The old imperial center Mitte, buildings designed by architect Karl Friedrich who built Berlin, embassies, palaces, almost all of the museums including the Bergamo Museum where the Temple of Bergamo smuggled from Turkey is displayed, they were all in the eastern part of the city. The fate of the iron curtain and the wall is known. With perestroika, the border policies of Eastern Bloc Countries became more flexible, enabling East Germans to cross to West Germany through other countries, the Wall was rendered obsolete. Upon realizing this, the East German government announced its decision to demolish the Wall in November 9th, 1989. Starting from the Brandenburg Gate all barricades and check points were removed and within an hour hundreds of thousands of Germans piled up on both sides and the Wall of Shame was buried in history. Before too much time had passed, in October 3rd, 1990, both sides of Germany reunited and Berlin regained its integrity as a state city, becoming the capital city of Federal Republic of Germany. Turkish Population Of course when we say Berlin, we are talking about a European city where relatives of some of our readers probably live. The source of Germanic Chocolates from our childhood. Currently around 200,000 Turks of three generations live in Berlin. Though this number seems insignificant within the 2.7 million Turkishorigin people living in Germany, it is the largest number of Turks living in a city outside Turkey and also the largest foreign population in Berlin. The densest Turkish population in Berlin is the Kreuzberg district. Among the 150 thousand people that live in Kreuzberg, 50 thousand of them are foreign-origin people, 111 uzaktaki yakın so far so close büyükelçilikler, saraylar ve Türkiye’den kaçak yollarla getirilen Bergama Sunağı’nın sergilendiği dünyanın en önemli müzelerinden biri olan Bergama Müzesi de dahil olmak üzere müzelerin tamamına yakını kentin doğu kesiminde kalmış. Sonrasında Demir Perde’nin de duvarın da akıbeti malumunuz. Perestroyka ile Doğu Bloğu ülkeleri sınır rejimlerinin gevşemesi sonucu Doğu Almanların başka ülkeler üzerinden Federal Almanya’ya geçişi mümkün hale gelince Berlin Duvarı da gereksiz bir şeye dönüşmüş. Bunun farkına varan Doğu Alman Hükümeti, 9 Kasım 1989’da duvarın yıkım kararını açıkladı. Brandenburg Kapısı’ndan başlanılarak, barikatlar ve diğer geçiş önlemleri kaldırınca da neredeyse 1 saat içinde, her iki bloktan gelen yüz binlerce Alman, duvarın iki tarafında birikmeye başladı ve Utanç Duvarı tarihe gömüldü. Zaten çok geçmeden 3 Ekim 1990’da iki Almanya’nın resmen birleşmesiyle Berlin eyalet şehir olarak eski bütünlüğüne kavuştu ve birleşik Almanya Federal Cumhuriyeti’nin de başkenti oldu. Türk Nüfus E tabi Berlin deyince bir çoğunuzun bazı akrabalarının ikametgah yeri olması muhtemel bir Avrupa şehrinden bahsediyoruz. Çocukluğumuzdaki “Alaman” çikolatalarının kaynağı yani. Şu an Berlin’de üç kuşağa mensup yaklaşık 200.000 civarında Türk yaşamakta. Sayıları 2.7 milyonu bulan toplam Türkiye kökenli Alman vatandaşı sayısı içinde küçük gibi dursa da bu, Türkiye dışında bir şehirde yaşayan en kalabalık Türk nüfus, aynı zamanda Berlin’deki en kalabalık yabancı uyruklu popülasyon anlamına geliyor. 112 Berlin’de en yoğun Türk nüfusu Kreuzberg semtinde. 150.000 nüfusa sahip Kreuzberg’de çoğunluğu Türk olmak üzere yaklaşık 50 bin yabancı kökenli yaşamakta. “Kroytsberg” mevzuna döneceğiz netekim… Aslında yurtdışına seyahat söz konusu olduğunda yabancı dil nedeniyle tereddüt edenler için bulunmaz bir fırsat Berlin. Kaybolduğunuzu hissettiğinizde etrafınızda “marketten sağa dön, hemen solda” rahatlığında yol tarifi verebilecek bir Türk bulma ihtimaliniz çok yüksek. Hem zengin bir dünya kenti, hem de başınız sıkıştığı anda ana dilde yardım istemek mümkün. Daha ne olsun. Bütçe, Konaklama, Ulaşım Bahsettiğim yoğun Türk nüfus dolayısıyla herhangi bir başka Avrupa şehriyle kıyaslanamayacak kadar çok uçuş alternatifi var Berlin’e. Promosyon bir biletle yurt içi fiyatlarıyla Berlin’e uçmak mümkün. Genel olarak da göreceli ekonomik bir tatil yapma imkanı veren bir şehir olduğunu söyleyebiliriz. Kesinlikle bir Londra ya da Milano kadar uçuk fiyatlarla karşılaşmayacaksınız. Otel konusunda da fiyatların makul olduğunu söyleyebilirim. Her ne kadar olağanüstü bir yer altı - yer üstü entegre ulaşım sistemi olsa da konaklama için en ideali merkezdeki Mitte bölgesi. Konuya girmeden önce birçok şehirde olduğu gibi burada da tavsiyem, özellikle müze gezmeyi de düşünüyorsanız ve ilk gidişinizse, “Berlin Pass” almanız. 2 günlük: 79 Euro; 3 günlük: 99 Euro gibi bir fiyatı var. İlk bakışta yüksek gibi gelse de kesinlikle daha karlı oluyor. 60’ya yakın turistik yer ve müzede ücretsiz geçiş, birçok yerde özel indirimler, Hop on-Hop off otobüsleri ile ücretsiz şehir turu ve süresi boyunca sınırsız toplu most of whom are Turks. We will get back to “Kroytsberg” issue later… Actually, Berlin is a golden opportunity for those who hesitate traveling abroad for language reasons. When you feel you are lost, you will definitely find some Turkish guy who will tell you to “go right from the super market, then to the left”. It is a rich global city, and you can ask for help in your mother tongue. What more do you want? Budget, Accommodation, Transportation Thanks to the large population of Turkish people living here, there are a remarkable number of flights from/to Berlin, incomparable to other European cities. With promotion tickets, you can fly to Berlin with domestic flight prices. I can say it will be a relatively cost-effective trip. You will definitely not see absurd prices like London or Madrid. I can also say the hotel prices are reasonable. Even if the under&over-ground public transportation is perfect, the place to stay is the Mitte district which is at the center. Before going into detail, if you are planning to see museums and it is your first travel to Berlin, my suggestion is, as was in many other cities, to get a “Berlin Pass”. It costs 79€ for 2 days, 99€ for 3. Though it seems too much at first, it is not when you do the math. It provides free entrance to around 60 touristic places and museums, discounts in many others and free Hop on-Hop off bus rides through the validity period along with free public transportation. You can buy it on-line and pick it up from the Hard Rock Café in Ku’damm. The booth is open from 10:00 to 17:00 and you need a printout showing your purchase. Brandenburger Tor The answer to the question “where to start?” is of course the symbol of the city, the Gate of Brandenburg. If JFK has come here during the Cold War to visit, he must know something, right? Do not miss it. Pose in front of this historical structure, shouting “Ich bin ein Berliner”. To the west of the square is the giant city park Tiergarten, up north is Reichstag, in the South the Holocaust Mahnmal and Postdamer Platz and towards the east is one of the most romantically-named streets I have ever heard, “Unter den Linden”-under the linden trees. I know it sounds a bit complicated when you count all of them at once. Do not worry; we will go through them one by one. The Gate of Brandenburg has 12 columns, six entrances and six exits. The columns create 5 passageways in total. Back when it was first built, the civilians had the right to use the outer two roads. The one in the middle was for the royals and important traffic only. On the gate stands probably the famous Quadriga, some sort of antique Olympic carriage drawn by four horses. It was designed as a symbol of peace in 1793. However, it became a toy in the hands of battling generals. When Napoleon defeated Prussia, he dismantled it and took it to Paris. When the Prussian General Ernst von Pfuel defeated Napoleon and invaded Paris, he took the Quadriga back to Berlin. The olive branch on it was replaced with an iron cross as a symbol of victory. When the Nazis came to power, they started using the gate as a symbol. During the WW2, the gate was damaged but not destroyed. East and West Berlin governments restored the gate but it was not opened until the wall was built in 1961. The iron cross of the partially damaged statue was removed by the East German’s Communist Government because it symbolized Prussian militarism. The iron cross was put back into its original place after 1990, when Germany was reunited. Reichstag Our next stop might seem odd for a touristic visit: the Parliament building. Do not roll your eyes. It has a quality which makes worth the visit; the glass dome. It is an example of marvelous engineering per its mirrors with different angles reflecting the sunlight into the parliament, refining and using the water from rain, producing electricity from the solar panels above it, and dazzling with its exquisite view. Do not forget to get the audio ulaşım. İnternetten satın almanız kolaylık sağlayacaktır. Ku’damm’daki Hard Rock Cafe’ye uğrayarak kartınızı buradan temin edebilirsiniz. İlgili gişe 10:00-17:00 arası açık ve kartı teslim almak için yanınızda mutlaka bileti satın aldığınıza dair bir çıktının olması gerekiyor. Branderburger Tor Nereden başlamalı sorusunun cevabı elbette ki şehrin simgesi Branderburg Kapısı. JFK soğuk savaş yıllarında kalkıp gelmiş, ziyaret etmişse vardır bir bildiği. Eksik kalmayın. “İh biin ayn Berliner” diyerek bir poz da siz verin önünde bu tarihi yapının. Batı yönünde önünde bulunan meydanın devamında devasa şehir parkı Tiergarten, hemen kuzeyinde Reichstag, güney yönünde Holocaust Mahnmal ve Potsdamer Platz meydanı, doğu yönünde ise duyduğum guides which explain in detail the Berlin view before you as you go up the spiral road to the top of the dome. It is both a building interesting and exciting to be inside and presents a breathtaking panoramic view of the city. One of facts the Germans take pride in about the building is that Hitler never set foot inside this building (it was unusable due to arson). On account of popular demand, you have to make a reservation to see the Reichtag. Unfortunately it is not possible to go and see it on a last minute decision. For the ones who missed the opportunity, the garden is very popular and available to dawdling. The sunbathers provide a nice contrast to the parliament building. Imagine people of Ankara sunbathing at the garden of the Turkish Parliament. Something like that. The Holocaust Memorial Our next stop is the area, which most probably attracted your attention while at the Brandenburg, composed of concrete slabs called the Holocaust Memorial, the 113 uzaktaki yakın so far so close en romantik isimli caddelerden biri olan Ihlamurlar Altında “Unter den Linden” yer alıyor. Böyle bir çırpıda sayınca biraz karışık oldu farkındayım. Telaş etmeyin teker teker gezeceğiz efendim. Brandenburg Kapısı on iki sütuna, altı giriş ve altı çıkış kapısına sahip. Sütunlar, toplam beş yol oluşturuyor. Vakti zamanında sivil halkın sadece dıştaki iki kapıyı kullanma hakkı varmış. Ortadaki yol ise kraliyete ve önemli trafik geçişlerine ayrılmış. Kapının en üstünde ise belki de dünyanın en meşhur “Quadriga”sı yani dört at tarafından çekilen bir tür antik olimpik yarış arabası bulunuyor. 1793 yılında barışın sembolü olarak tasarlanmış. Ama gel gelelim savaşan generallerin elinde çocuk oyuncağı olmuş. 1806 yılında, Napolyon, Prusya’yı yenince Quadriga’yı yerinden söktürmüş ve Paris’e götürmüş. 1814 yılında ise Prusyalı General Ernst von Pfuel Napolyon’u yenip Paris’i ele geçirince Quadriga’yı Berlin’e geri getirmiş. Quadriga’daki zeytin dalını da zaferinin simgesi olarak Demir Haç ile değiştirmiş. Naziler iktidara gelince, kapıyı sembol olarak kullanmaya başlamış. 2. Dünya Savaşı boyunca kapı tahrip olmuş ama tamamen yıkılmamış. Doğu ve Batı Berlin hükümetleri kapıyı restore etmişler fakat kapı 1961’e, Berlin Duvarı yapılana kadar açılmamış. Kısmen zarar gören heykelin demir haçı ise Prusya militarizmini simgelediği gerekçesiyle Doğu Almanya’nın Komünist Hükümeti tarafından sökülmüş. Demir Haç, 1990 yılında Almanya’nın birleşmesinin ardından yeniden yerine yerleştirilmiş. Reichstag Sıradaki durağımız bir turistik 114 gezi için tuhaf sayılabilecek bir hedef: Parlamento binası. Hemen burun kıvırmayın. Çünkü burayı ziyaret etmeye değer yapan bir özelliği var; tepesindeki cam kubbe. Reichstag’ın bu cam kubbesi Alman mühendisliğinin hayranlık uyandıran bir ürünü. Kubbeye vuran ışığı değişik açılardaki aynalarla parlamento salonuna yansıtabilen, yağmur suyunu arıtıp kullanan, üzerindeki güneş panellerinden elektrik elde eden ve manzarasıyla da büyüleyen bir mühendislik harikası. Cam kubbeye spiral şeklinde tepeye doğru ilerleyen yolda çıkarken o an baktığınız yöndeki Berlin manzarasını detaylı bir şekilde tarif eden kulaklıklardan almayı ihmal etmeyiniz. Hem içinde bulunması oldukça enteresan ve etkileyici bir yapı, hem de panoramik nefes kesen bir şehir manzarası sunuyor. Binanın tarihinde övünülen olaylardan biri de Hitler’in bu binaya hiç ayak basmamış olması(kundaklattığı için zaten kullanılamaz durumdaymış). Yoğun talepten ötürü Reichstag için mutlaka önceden rezervasyon yapılması gerekiyor. Son anda karar verip çıkmak pek mümkün değil maalesef. Avucunu yalayanlar için bahçesi de çok popüler ve serilmeye müsait. Güneşlenenler filan ilginç bir kontrast oluşuyor parlamento binası ile. TBMM bahçesinde güneşlenen Ankaralılar hayal edin. İşte öyle bir şey. Holocaust Memorial Sıradaki durağımız Branderbug Kapısı’nın hemen yanı başında dikkatinizi muhtemelen çekmiş olan beton bloklarla bezeli alan, Holocaust Mahnmal, yani Katledilen Avrupalı Yahudiler Anıtı. Adından da anlaşılacağı gibi, soykırımda hayatını kaybeden Yahudilere adanmış bir anıt. Devasa Memorial for Massacred European Jews. As the name suggests, it is a memorial dedicated to the Jews who lost their lives during the genocide. It is spread onto a vast space, creating delusions just by its image, turning into a labyrinth once you enter inside, a confusing and disturbing architectural structure; just as it was designed to be. There is also a museum at the same place. When you put it this way it sounds mundane, like it was constructed “just because they had to” but I think it is a sincere effort and it is impressive. Rather than covering-up the genocide, they face it and keep a constant reminder in the middle of the city to avoid its recurrence. Since it is an open air area, except the museum, you can visit it at any hour of the day. You cannot “not see” this monument on a 19,000-squaremeter area, formed of 2711 concrete slabs of different sizes, looking like giant tomb stones with no names on them, like the stelae-the burial stones of ancient Rome. An excellent visiting spot to remember, taking responsibility from the common ground of being human, feeling upset, to rest, spend some quiet time and contemplate. Potsdamer Platz We are at one of the most famous squares of Berlin. You can see street performers or open air exhibitions here. You can also see the remaining pieces of the Berlin Wall here. For some reason I do not know, it became a custom to stick gums on one of the remaining pieces. So the ones who like traditions and whose jaws have been aching keep this in mind. The well-known Sony Center is here too. It is an upscale building complex constructed in 2000, designed according to the futuristic lines of the Millennium, with lots of stores starting from Sony, fine examples of world cuisine, luxurious rental suites, offices, film and art museums, movie theatres, an IMAX theater, and a small Legoland. Moreover, there is free Wi-Fi for all customers. Outside this complex, on the main street there is the Deutsche Kinemathek Museum for Film and TV and in front of it is the Boulevard of Stars. Inside the stars on the ground are the names and signatures of popular people who made important contributions to the cinema sector. One of them is the Turkish director Fatih Akın. He has a remarkable place in the museum as well since it is the Modern German Cinema. It is like a temple for cinema lovers. The usage of space and its design is striking. Marlene Dietrich also has a noteworthy mention in the Museum. At the journey through time, the magical power of cinema and the enchanting atmosphere was well described and successfully passed to the viewer; especially the reflections of German cinema on the past century, movie excerpts, the lighting in the setting along with the surprising passages between places and objects. The German Television Exhibition opened in 2006 at the top floor presents a fun look to the 50-year history of East and West German TV. There are many familiar things starting with tutti-fruitti. It is really surprising. You are not allowed to take pictures inside. The security guides that spot you taking pictures come near you and make you delete the pictures one-by-one. Well, I took the risk for you… My recommendation for the ones who are willing to see a panoramic view of the city from above while you are in Potsdamer Platz is, as the name suggests, Panorama Punkt. It is less of a hustle compared to the Berlin TV tower with its shorter queue, more practical with its fastest elevator in Europe, and the fact that another iconic symbol of the city, the TV tower, is also visible sets it one step ahead. What else could you expect? Kaiser-WilhelmGedächtniskirche (the Destroyed Church) Our next target is another symbolic structure, “the Destroyed Church” and the surrounding shopping area. You need to walk from the Postdamer Square to west, by bir alana yayılmış, sade görünümüyle tezat algı kırılmalarına neden olan, içine girince labirente dönüşen, tam da tasarımcısının hedeflediği şekilde kafa karıştırıcı ve rahatsız edici bir mimari yapıt. Aynı yerde bir de müze bulunuyor. Böyle anlatınca sıradan, yalnızca “yapmaları gerektiği için” yapılmış gibi dursa da bence samimi ve gerçekten etkileyici bir yapı. Soykırımın üstünü örtmek yerine yüzleşilmiş ve sürekli hatırlatıp tekrarını engelleyebilmek için de böyle şehrin en orta yerine bu anıt yerleştirilivermiş. Müzesi dışında açık bir alan olduğu için günün herhangi bir saatinde gidebilirsiniz. Tıpkı “stel”ler gibi devasa mezar taşlarını andıran ancak üzerlerinde hiçbir isim bulunmayan, 19.000 metrekare bir alana yayılmış değişik büyüklüklerde 2711 betonarme bloktan oluşan bu anıtı görmeden dönmek olmaz. Anmak, insan olma ortak paydasıyla sorumluluk alıp utanmak, üzülmek, dinlenmek, şöyle sessizce biraz vakit geçirmek ve düşünmek için ideal bir ziyaret noktası. the Tiergarten. When you get lost, lift up your head and look for a star. You cannot miss the humongous Mercedes star, 15 tons and 10m diameter, placed on the top of the Europa Center skyscraper. As a matter of fact, our destination is right next to it. This historical protestant church was built in 1895 in honor of the German Emperor Wilhelm 1st. It was severely damaged during a bombing in November 1943. During renovations, the winning project planned to demolish it but because of the reactions they decided to keep it as a monument. The new structure was erected right next to it creating a serious contrast with its modern design. The modern church built in 1959, which could be considered futuristic even today, definitely deserves a visit. The characteristic of this new structure is that it is formed of 20,000 small, square-shaped glasses. In the mornings, the interior of the church displays a sight which is dominantly blue in color and it leaves you in awe with its architecture. We are at the place for shopping enthusiasts. KaDeWe, located on the Tauentzienstrasse, very close to the Destroyed Church, can be categorized somewhere between the Turkish YKM and British Harrods. It is a shopping mall which has become one of the symbols of Berlin. As far as I am concerned, what you should do is get on the elevator and go 115 uzaktaki yakın so far so close Potsdamer Platz Berlin’in ünlü meydanlarından birindeyiz. Burada sokak performanslarına ve çeşitli açık alan sergilerine rastlamanız muhtemel. Bunun dışında Berlin Duvarı’ndan kalan birkaç parçayı da bu meydanda görebilirsiniz. Hatta bir tanesinin üstüne geleneksel olarak sakız yapıştırılıyor. Nedenini ben de bilmiyorum. Geleneklere önem veren ve çenesinin ağrıdığını fark edenlere duyurulur. Ünlü Sony Center burada. En başta elbette Sony olmak üzere birçok mağaza, dünya mutfaklarından örnekler sunan restoranlar, lüks kiralık suitler, ofisler, film ve sanat müzeleri, sinema salonları, bir IMAX tiyatrosu ve küçük bir LEGO alanı (Legoland) bulunan 2000 yılında hizmete açılmış ve Milenyumun futuristik çizgilerini taşıyan şık bir bina kompleksi. Ücretsiz wi-fi bağlantısı bütün müşterilere açık, duyurulur. Bu kompleksin dış tarafında ana cadde üzerinde Deutsche Kinemathek Film ve Televizyon tarihi müzesi ve önünde de Yıldızlar Bulvarı yer alıyor. Zemindeki yıldızlar içinde de bu sektöre katkı sağlamış ünlü simaların isimleri ve imzaları. Bu yıldızlardan biri de Türk asıllı yönetmen Fatih Akın’a ait. Müzede de Modern Alman Sineması mevzu bahis olunca kendisine hatırı sayılır bir yer verilmiş. Sinemaya ilgi duyanlar için mabedimsi müzelerden biri. Mekan kullanımı ve tasarımı ile gerçekten çok etkileyici. Marlene Dietrich’e çok geniş yer verilmiş. Zaman yolculuğunda özellikle Alman sinema tarihinin geçen yüzyılına yansımaları, film alıntıları, ortamdaki ışığın kullanımı ile mekanlar ve objeler arasındaki şaşırtıcı geçişlerle filmin sihirli gücü ve sinemanın büyülü atmosferi tasvir edilmiş ve izleyene 116 başarıyla aktarılmış. En üst katta 2006 yılında açılan Alman Televizyon Sergisi ise Doğu ve Batı Almanya televizyon tarihinin 50 yıllık tarihine eğlenceli bir bakış sağlamış. Tutti Frutti başta olmak üzere tanıdık çok şey var. İnsan gerçekten hayret ediyor. Buradaki ekran kullanımı da akıllara zarar. Mekanda fotoğraf çekmek kesinlikle yasak. Güvenlik kameralarından fotoğraf çektiğinizi tespit eden görevliler yanınıza gelip çekilen bütün fotoğrafları bir bir sildiriyor. Ben sizler için biraz risk aldım ayıptır söylemesi.... Potsdamer Platz’a kadar gelmişken yükseklerden panoramik şehir manzarası izlemek isteyenlere önerim ismiyle müsemma Panorama Punkt binası olacak. Hem alternatifi olan Berlin TV Kulesi’ne göre daha az kuyruk süresiyle zahmetsiz, hem Avrupa’nın en hızlı asansörüyle pratik, hem de manzaranızda bizzat bir diğer sembol yapı olan TV Kulesi’nin kendisinin de yer almasıyla bir adım önde. Daha ne olsun. Kaiser-WilhelmGedächtniskirche (Yıkık Kilise) Sıradaki hedefimiz bir diğer sembol yapı olan “Yıkık Kilise” ve çevresindeki alışveriş bölgesi. Potsdamer Meydanı’ndan batıya doğru Tiergarten boyunca ilerlemeniz gerekiyor. Yolunuzu kaybettiğinizde başınızı kaldırıp gökyüzünde bir yıldız arayın. Europa Center’daki gökdelenin tepesine kondurulmuş ve dönmekte olan 15 tonluk 10 m çapındaki devasa Mercedes yıldızını kaçırmanız imkansız. Zira hedefimiz de bu yıldızın yanı başında. 1895 tarihli bu Protestan Kilisesi, Almanya İmparatoru I. Wilhelm adına to the gourmet floor on the top. If shopping in KaDeWe did not cool you off, and you want to see more reasonable prices, let’s move on. Kurfürstrendamm, in other words Ku’damm, is a nice and wide boulevard which is an alternative shopping heaven in Berlin. Without naming names, let me say all world-renowned German brands have a store on this street. For those of you who do not want to hang out with the shopaholics of the group, the Hard Rock Café Berlin is also here. If this does not fly your kite, there is the Bauhaus Archive Design Museum; maybe you are interested in design and architecture. Tiergarten “Enough with the city”, come to the oasis. Tiergarten, the largest city park in Germany after the Englischergarten in Munich, mentioned in our previous issues with its 250 hectares square footage. This park is beautiful in every season. If you are at the Southwestern end of the park where I have left you, around the Destroyed Chuch, you will see the zoo and a bike rental place. It is so much fun to cross the park with a bike, getting lost in a forest within a city, come across a familiar place and diving back in, to losing yourself in the forest once more. In the middle of the park, on the Strasse des 17 Juni which cuts park from east to west, right in the middle of the Großer Stern (the Grand Star) square, there is the Siegessäule (the Victory Column). You have another tower to climb up and look at the view. Towards the west, you will arrive at a familiar place. The Gate of Brandenburg, the Reichstag or the Holocaust Memorial. The ones walking north and crossing the bridge on the Spree River will run into the central train station, Hauptbahnhof with its striking architecture. Little Istanbul Let’s get to Kreuzberg, the most interesting neighborhood of Berlin growing more and more popular recently. In 1960s, the immigrants from Turkey settled in – to be politically correct – the least popular part of West Berlin, right next to the Wall. The area called as Little Istanbul among the Turks of Berlin, was suddenly in the heart of the city when the Wall was demolished. The unusual atmosphere created by the effect of the Hip-Hop culture, Afro-American immigrants, and the Turks, in time, transformed into a whole new thing. Along with a Turkish neighborhood vibe owing to its large Turkish population, the area has an underground and bohemian taste to it. So, you can head to Kreuzberg towards the evening, have doner or “ocakbaşı (the type of Turkish kebab cooked in front of you by the chef)” for dinner, go to a “boutique” marginal bar where you will get to try crazy cocktails, after that listen to some seriously good live music at a rock bar. Do not be like “I am from Turkey, why would I go to the Turkish district”, it is really an experience. Unter den Linden, Under the Linden Trees Unter den Linden, the pedestrian street named after the linden trees it is lined with on both sides, has a very romantic name and is actually very romantic, stretching towards Lustgarten from the Gate of Brandenburg. If you are staying at the Mitte region, I could recommend it for a nice morning stroll. For breakfast, the famous Einstein Café will be waiting for you. Though it is a touristy place in a historical setting, you should at least have a cup of coffee. An apple strudel or a berlinerthe German doughnut would go well with it though. Take out your notepads and add it to your to-do list. The boulevard hosts many important structures of the city, from past to present. For example, the oldest building on Under den Linden, the old armory of the city is today the Deutsches Historisches Museum (Museum of German History). Just a little further is Kronprinzenpalais, the old palace of the princes of the Hohenzolleren house. Neue Wache built in 1817 as guardhouse for the royal troopsnow a memorial; Berlin Opera on Bebelplatz square, St. Hedwig Cathedral, and Altes Palais (the Old Palace) are all situated on this street. On the west end, bir anıt olarak yapılmış. 1943 Kasım ayındaki bombardıman sırasında büyük hasar görmüş. Yenileme yapılırken kazanan projeye göre yıkılması planlanan yapının, tepkiler üzerine anıt olarak muhafaza edilmesine karar verilmiş. Yeni yapı da hemen yanı başında ciddi bir tezat oluşturacak modern bir tasarımla kondurulmuş. Bugün bile fütüristtik sayılabilecek 1959 yapım yılı olan modern kilise de ziyareti ayrıca hak ediyor. Yeni yapının karakteristik özelliği kare şeklinde 20.000 tane küçük camdan oluşması. Sabahları kilise iç mekanı hakim renk mavi olacak şekilde bir görüntü sunuyor ve gerçekten tasarımıyla kendine hayran bırakıyor. Alışveriş meraklıları için çok uygun bir yerdeyiz. Yıkık kilisenin çok yakınındaki Tauentzienstrasse üzerinde konumlanan KaDeWe bizdeki YKM ile Londra’daki the Russian and Hungarian embassies, the Hotel Adlon on the Pariser Platz can also be seen as you walk along. The Von Humboldts’ statues in front of the Humboldt University are interesting especially with the night lighting. Are there only historical buildings here? By all means, no. Souvenir shops, a fancy Mercedes Benz store, a couple of private touristic museums on the WW2 and the Berlin Wall… I know museums are all over the place. I have yet to name the most significant ones. Berlin is a real museum city with more than 700 museums. It is unbelievable. A little further ahead the Museum Island, the Pergamum Museum, and the Berliner Dome await you. I still have not mentioned the visual feast at the East Side Gallery; we have not taken the boat tour on the river. Alas, we are at the end of the pages of this issue where I can ramble on. We will pick up right where left off in the 30th issue. More to come in the following issue of Dergibursa. “Fortgesetzt werden”. To be continued… 117 uzaktaki yakın so far so close Harrod’s arasında bir yerde konumlandırılabilecek türden, Berlin’in sembollerinden biri olmuş alışveriş merkezi. Bana kalırsa yapılması gereken ise asansörüne atlayıp en üstteki gurme katına uğramak. Alışveriş için KaDeWe kesmediyse ya da daha makul fiyat etiketleri görmek istiyorsanız biraz ilerleyelim. Kurfürstrendamm nam-ı diğer “Ku’damm” Berlin’in bir başka alışveriş cenneti olan güzel ve büyük bir bulvarı. Uzun uzun isim yazmadan şöyle söyleyeyim: Alman mamulü olup dünya çapında isim yapmış markaların hepsinin mutlaka bir mağazası var. Gruptaki alışveriş tutkunlarına takılmak istemeyenler için: Hard Rock Cafe Berlin şubesi de bu cadde üzerinde. Bu da 118 cazip gelmediyse tasarım ve mimari özel ilgi alanı olanlar için Bauhaus Archive Tasarım Müzesi de çok yakınlarda. Tiergarten “Bu kadar şehir havası yeter” diyerek sizi bir vahaya davet etmek istiyorum. 250 hektar yüzölçümüyle daha önce sayfalarımıza konuk olan Münih’teki Englischergarten’den sonra Almanya’daki en büyük ikinci şehir parkı. Burası her mevsim ayrı güzel. Güneybatı ucunda sizi bıraktığım alanda Yıkık Kilise civarında iseniz bu uçta Hayvanat Bahçesi ve hemen yakınlarda bisiklet kiralayabileceğiniz bir yer göreceksiniz. Bu parkı bir uçtan diğerine bisikletle turlamak, şehrin içinde bir ormanda kaybolmak, sonra tanıdık yerlerle karşılaşıp karabatak gibi tekrar ormana dalıp kaybolmak gerçekten çok keyifli. Parkın orta noktasında, Doğu-Batı ekseninde uzanan Strasse des 17 Juni üzerinde, Großer Stern (Büyük Yıldız) isimli meydanın ortasında Siegessäule (Zafer Sütunu) yer alıyor. Alın size tırmanıp manzara seyreyleyecek bir başka kule daha. Doğu yönünde ilerlerseniz tanıdık bir yere çıkmanız olası. Brandenburg Kapısı, Reichstag ya da Holocaust Mahnmal. Biraz kuzeye doğru uzanıp Spree Nehri üzerindeki köprüyü geçenlerin yolu ise mimarisiyle dikkat çeken merkez tren istasyonu Haupbahnhof’a çıkacak. Küçük İstanbul Gelelim Kreuzberg’e, yani Berlin’in en enteresan ve son yıllarda popülerliği katlanarak artan muhitine. 1960’larda Türkiye’den gelen göçmenler Berlin Duvarı’nın hemen dibindeki Batı Berlin’in -kibarca tanımlamak gerekirse- en cazip olmayan noktasına yerleştirilmiş. Berlinli Türkler arasında “Küçük İstanbul” diye anılan bölge duvarın yıkılmasını takiben birden şehrin merkezinde, en orta yerinde buluvermiş kendini. Hip-Hop kültürünün etkisi, Afro-Amerikan göçmenler ve Türklerin oluşturduğu sıra dışı atmosfer gün geçtikçe başka türlü bir şeye evrilmiş. Günümüzde yoğun Türk nüfusun etkisiyle ciddi bir Türk mahallesi havası yanında biraz underground ve bohem bir atmosfer de taşıyor. Dolayısıyla akşam saatlerinde rotayı Kreuzberg’e çevirip yemekte döner ya da ocakbaşı muhabbeti yapmak, çılgın kokteyller deneyeceğiniz “butik” bir marjinal barda soluklanmak, üstüne de sıkı bir canlı müzik eşliğinde rock barda geceye devam etmek mümkün. Yani öyle “Ben zaten Türkiye’den geliyorum gitmem oraya” düşüncesine girmeyin, enteresan bir bölge. Unter den Linden, Ihlamurlar Altında Adını caddenin ortasından geçen yaya yolunun iki yanında bulunan ıhlamur ağaçlarından alan ismi de kendisi de romantik Unter den Linden, Brandenburg Kapısı’ndan Lustgarten Parkı’na doğru uzanıyor. Mitte Bölgesi’nde kalıyorsanız sabah yürüyüşü için ideal bir parkur. Kahvaltı için biraz ilerde meşhur Einstein Cafe sizi bekliyor olacak. Tarihi bir ortamda biraz fazlaca turistik bir mekan olsa da hiç olmazsa bir kahve içmek elzem. Yanına da bir Apple Strudel ya da Berliner yakışır. Not defterlerini çıkarıp “to do list”inize ekleyiniz efendim. Bulvar, geçmişten günümüze şehirdeki birçok önemli yapıya ev sahipliği yapıyor. Mesela Unter den Linden üzerindeki en eski yapı olan şehrin eski cephaneliği günümüzde Deutsches Historisches Museum (Alman Tarih Müzesi) olarak kullanılmakta. Biraz ilerde Hohenzollern Hanedanı veliaht prenslerinin eski sarayı olan Kronprinzenpalais. Günümüzde savaş anıtı olan, 1817 yılında inşaa edilmiş eski askerî karakol Neue Wache, Bebelplatz meydanındaki Berlin Şehir Operası, St. Hedwig Katedrali ve Altes Palais (Eski Saray) de bulvar üzerinde. Batı ucunda, Rusya ve Macaristan büyükelçilikleri ile Pariser Platz’daki Hotel Adlon da bulvar boyunca görülebilir. Ayrıca bulvar üstünde Humboldt Üniversitesi önünde von Humboldtların heykelleri özellikle gece aydınlatmaları ile ilgi çekici. Sadece tarihi binalar mı? Elbette hayır. Hediyelik eşya dükkanları, şık bir Mercedes Benz mağazası, 2. Dünya Savaşı ve Berlin Duvarı hakkında bir iki küçük özel turistik müze… Müzeler havalarda uçuşuyor farkındayım. Henüz daha en önemlilerinin adını bile anmadığımın da. Berlin 700’ün üzerinde müzeyle gerçek bir müze kenti. İnanılmaz. Biraz ileride Museum Island ve Pergamon Museum, yanı başında Berliner Dom bizi bekliyor. Daha East Side Gallery’deki görsel şölenden bahsedemedik, nehir turuna da çıkamadık. Ama gel gör ki bu sayıda gevezelik edebileceğim sayfaların da sonuna gelmiş bulunuyoruz. Ne diyelim arkası yarın. 30. sayıda kaldığımız yerden devam edeceğiz efendim. “Fortgesetzt werden”. 119 uzaktaki yakın so far so close Berlin’den 16 instagram karesi / 16 instagram shots from Berlin #dergibursa @dergibursa 120 @oscarsnapshotter
