Se Comprendre/Anlasmak

Transkript

Se Comprendre/Anlaşmak
Se Comprendre : le bulletin bilingue de Serenus Conseil Turqui
Serenus Conseil Turquie - La Lettre Stratégique Franco-Turque / Türk-Fransız Strateji Bülteni - Serenus Conseil Türkiye
Le 29 octobre 2007 : la fête inquiète
#3
8
Bertand Viala
Interview : Dr. Ismail SAFI, Vice-président des Relations
Extérieures, parti AKP, sur la croissance turque,
la diplomatie et les relations avec la France
Propos recueillis par Bertrand Viala,
directeur de SERENUS CONSEIL Turquie
Interview : M. Oryal GÜNVER, GÜSOD,
sur le marché de la sécurité en Turquie
et la représentation du secteur dans l’UE
Propos recueillis par Müge Gürs,
SERENUS CONSEIL Turquie
L’Union Européenne,
l’immigration et le débat sur les immigrés
Erhan AKDEMİR, ABhaber.com
10
18
29 Ekim 2007: endişe dolu bir bayram
Bertand Viala
Röportaj Sayın Dr. Ismail Safi, AK Parti Dış İlişkiler
Başkan Yardımcısı : Türk ekonomik büyümesi, dış
işleri ve Fransa’yla ilişkiler hakkında
10
Röportajcı :
Bertrand VIALA, SERENUS CONSEIL Türkiye, Müdür
Röportaj Oryal Ünver, GÜSOD : Türkiye’nin güvenlik
piyasasi ve sektörün AB temsilciligi hakkında
18
Röportajcı :
Müge Gürs, SERENUS CONSEIL Türkiye
Ab ve Göç, göçmen Tartışmaları
24
Vers une immigration sélective, ou de l’américanisation
de la politique européenne de l’immigration ?
28
Caroline DELAN, NIHA
8
24
Seçici göç mü yoksa Avrupa’nın göç politikasının
amerikanlaşması mı ?
28
Caroline DELAN, NIHA
# 3 // Novembre 2007 - Février 2008 / Kasım 2007 - şubat 2008
en collaboration / katkılarıyla
SERENUS CONSEIL s’est spécialisé
dans la conduite et la sécurisation
des investissements dans trois zones
géographiques au fort potentiel
de développement économique et
commercial mais d’accès difficile et
risqué :
● Le Maroc, l’Algérie et la Tunisie,
pour conduire des opérations
au Maghreb et en Afrique
subsaharienne.
● La Turquie (Ankara et Istanbul),
pour accompagner l’ouverture du
marché turc, notamment en vue de
l’adhésion à l’Union Européenne,
ainsi que ceux d’Asie Centrale.
● Le Proche et Moyen-Orient à partir
de Genève et de Paris.
SERENUS CONSEIL c’est 7 équipes
menant des opérations dans 17
pays.
SERENUS CONSEİL, ticari ve
ekonomik gelişim potansiyeli yüksek
olan ama, girişi zor ve riskli olabilen,
3 coğrafi bölgede, yatırımların
güvenilirliği ve yürütülmesi alanında
uzmanlaşmıştır:
● Magrep ve Afrika’nın alt sahra
ülkelerindeki çalışmaları yürütmek
için : Fas, Cezayir ve Tunus.
● Türkiye (Ankara ve İstanbul) :
Türk pazar girişine eşlik etmek
için, özellikle, Avrupa Birliğine
katılımları dahilinde, Orta Asya’nın
olduğu gibi.
● Cenevre ve Paris itibariyle, Yakın ve
Orta Doğu.
SERENUS CONSEIL : 7 takımı, 17
ülkede çalışmalar yürütmekte.
SERENUS CONSEIL
TÜRKİYE
Çayhane Sokak 1/6
G.O.P. / Ankara - TÜRKİYE
Tel. : 90 (0)312 447 10 68
Fax : 90 (0)312 447 10 96
www.serenusconseil.com
LE DEIK
Comité des Relations Economiques
Extérieures.
Le DEIK est un organisme fondé
en 1988 qui a pour vocation de
représenter le secteur privé turc à
l’étranger. Associé étroitement à
la TOBB, l’Union des Chambres et
Bourses de Commerce de Turquie,
le DEIK organise des échanges
et partenariats avec 75 pays et
compte 1280 membres en Turquie.
Par ailleurs, le DEIK est partenaire
d’organisations internationales
de grande importance comme
l’OMC (Organisation Mondiale du
Commerce), la BERD (Banque
Européenne de reconstruction
et de développement),
l’OCDE, le MIGA, ou l’IDB.
DEİK
DIŞ EKONOMİK İLİŞKİLER KURULU
DEİK, 1988 yılında kurulmuş olan
bir kuruluştur. DEİK, Türk özel
sektörünü, yurtdışında temsil ediyor.
TOBB’nin (Türkiye Odalar ve Borsalar
Birliği), yakından ortağıdır. DEİK
bünyesinde 75 ülke ile karşılıklı iş
konseyleri kurulmuş durumdadır ve
Türkiye’de 1280 üyeliği mevcuttur.
Ayrıca, DEİK, Dünya Ticaret Örgütü
(WTO), Avrupa İmar ve Kalkınma
Bankası (EBRD), Ekonomik İşbirliği ve
Kalkınma Örgütü (OECD), Çokuluslu
Yatırımlar Garanti Kuruluşu (MİGA)
ya da, İslam Kalkınma Bankası (İDB)
gibi kuruluşlarla da ortaktır.
www.deik.org.tr
ABHABER.COM
ABHABER.com
Le portail internet ABHaber.com a pour ambition d’être
en Turquie la source d’informations principale concernant
l’Union Européenne. ABHaber.com est une organisation indépendante et non partisane. ABHaber.com a été fondé par
un groupe d’universitaires et de journalistes turcs en 2002 à
Bruxelles en tant qu’organisation indépendante, non partisane et à but non-lucratif. L’association ABHaber dont le centre
est à Ankara, s’appuie sur une équipe experimentée et compétente répartie dans diverses villes d’Europe, à commencer
par Bruxelles. ABHaber.com travaille en collaboration avec le
centre de recherche sur les sociétés européennes de l’Université d’Ankara –ATAUM– et le Centre de Travaux sur l’Union
Européenne – ABÇM. L’agence de presse turque ANKA et le
journal anglophone The New Anatolian sont les partenaires
d’ABHaber.com en Turquie.
ABHaber.com internet portalı, Türkiye’nin Avrupa Birliği (AB)
konusundaki temel haber ve bilgi kaynağıdır. Partiler üstü, bağımsız ve tarafsız bir kuruluştur. ABHaber.com, bir grup Türk
akademisyen ve gazeteci tarafından 2002 yılında Brüksel’de
bağımsız, tarafsız, kar amacı gütmeyen bir sivil toplum kuruluşu olarak kurulmuştur. Ankara merkezli ABHaber Derneği,
bugün Brüksel ve Ankara başta olmak üzere, Avrupa’nın çeşitli merkezlerinde bulunan güçlü ve deneyimli ekibi ile yayımlarını sürdürmektedir. ABHaber.com, Ankara Üniversitesi
Avrupa Toplulukları Araştırma Uygulama Merkezi (ATAUM) ve
Avrupa Birliği Çalışmaları Merkezi (ABÇM) ile kurumsal işbirliği içerisinde faaliyetlerini sürdürmektedir. ANKA haber ajansı
ve The New Anatolian gazetesi, ABHaber.com’un Türkiye’deki
içerik ortaklarıdır.
GUSOD
GUSOD
L’association a été créée le 25 octobre 1994 sous le nom
d’Association de Système de Sécurité et d’Organisation
d’Observation par huit hauts gérants d’entreprises de sécurité qui avaient pour but d’instaurer les bons principes
de travail et de créer les seuils de standard dans le secteur de la sécurité. En 2005, le nom de l’association a été
changé en Association d’Union des Services de Sécurité et
d’Organisation.
Güvenlik sektörünün doğru çalışma ilkelerini ve asgari standartlarını oluşturmayı ana amaç edinen güvenlik şirketlerinin sekiz üst düzey yöneticisi tarafından 25 Ekim 1994
tarihinde Istanbul’da GÜVENLIK SISTEMLERI ve GÖZETIM
ORGANIZASYON DERNEGI adı altında kuruldu. 2005 derneğin adı GÜVENLIK SERVISLERI VE ORGANIZASYON BIRLIGI
DERNEGI olarak değistirildi.
Elle a été membre intégral de la CoESS en 2000 et en 2004
elle a présidé le groupe d’étude sur la Sécurité des Mers et
des Ports (Code ISPS) au Comité Général de la CoESS.
Les membres de l’association ont favorisé la création de la
Loi sur les Services de Sécurité Privée (5188) sous la direction du Ministère des Affaires étrangères et de la Direction
Général de la Préfecture de Police en partant des difficultés
et des manques vécus dans le secteur tout en prenant exemple sur l’étranger et avec l’aide de juristes compétents.
Parmi les missions de l’association, on retrouve ; la contribution à l’économie du pays, rendre les ressources humaines
plus efficaces et productives, créer de l'emploi, déterminer
les organes de contrôle dans le cadre de la structure des inspections et des activités, obtenir la qualité des services et la
qualité-confiance et travailler en parallèle avec les services
de sécurité en prenant le soutien technologique nécessaire.
2000 Yılında CoESS ‘ e tam üye oldu .ve 2004 yılında yönetim kurulunda (ISPS Code )DENİZ ve Liman güvenliği Çalışma
gurubu gurup başkanlığı yürüttü
Dernek üyeleri tarafından, güvenlik hizmet sektöründe yasadıkları zorluklardan, gördükleri eksikliklerden yola çıkarak ve
yurt dışındaki örneklerde incelenerek uzman hukukçularla
birlikte Içişleri Bakanlığı ve Emniyet Genel Müdürlüğü’nün
liderliğinde ÖZEL GÜVENLIK HIZMETLERINE DAIR KANUN’un
(5188) çıkarılmasını sağladı.
Ülke ekonomisine olumlu katkılarda bulunmak, insan kaynaklarını verimli ve üretken hale getirmek, yeni istihdam
alanları yaratmak, denetim ve faaliyet şekilleri için kontrol
organları tanımlamak, hizmet kalitesini ve kalite güvencesini
elde etmek ve teknoloji desteği alarak güvenlik hizmetleri ile
paralel çalışmayı oluşturmak misyonlarının arasında yer alır.
Ont participé à ce numéro
Bu sayıda emeği geçenler
Bertrand VIALA
Bertrand VIALA
D’origine française, Bertrand Viala a grandi en Allemagne.
Diplômé en Sciences Politiques de l’Université McGill, au
Canada, il vit en Turquie depuis 1994, date de l’une de
ses participations à un séminaire au Lycée Galatasaray, à
Istanbul. Il est par ailleurs membre de l’association des hommes d’affaires de Galatasaray à Ankara. Ayant travaillé au
Congrès à Washington D.C., ainsi que dans le domaine des
relations franco-allemandes pour l’Etat français, il coordonne désormais les activités de SERENUS CONSEIL à Ankara.
Bertrand VIALA parle couramment turc, anglais et allemand.
Almanya da yetişen Fransız vatandaşı Bertrand VİALA,
Kanada McGill Üniversitesinde Siyasal Bilimler eğitimini tamamladıktan sonra, Washington D.C. Milli
Kongresinde ve sonrasında Fransız Hükümeti adına,
Fransız-Alman ilişkileri alanında faaliyet göstermiştir.
1994 yılından itibaren İstanbul Galatasaray Lisesi’nin
düzenlediği seminerlere katılan Bertrand VIALA bugün
Ankara Galatasaraylı İş Adamları Derneğinin aktif bir
üyesidir. Türkçe, İngilizce ve Almanca bilen Bertrand
VİALA, Ankara’da Türkiye’deki Serenus Conseil’in işlerini yönetiyor.
Dr. Ismail SAFI,
Vice-président des Relations Extérieures, parti AKP
Un des fondateurs du parti AKP, le Dr. Ismail SAFI assure les
fonctions de Vice-président des Relations Extérieures du Parti
AKP. Docteur en sciences politiques à l'université d'Ankara,
Ismail SAFI a été l'auteur d'une thèse intitulée 'la politique
et la pensée conservatrice en Turquie'. Engagé activement
dans les relations entre la Turquie et les pays d'Asie Centrale,
le Dr. Ismail SAFI est fondateur et président général de la
Fondation Démocratique Eurasie. Il a également dirigé des
travaux concernant le parti conservateur de Grande-Bretagne
et l'IDU (International Democrat Union – Union Démocrate
Internationale).
Oryal ÜNVER,
membre du conseil de direction de la GÜSOD
Diplômé de l’Ecole Marine de Guerre et de l’Académie des
Forces Armées. Il a effectué des missions dans les Forces
Marines. Fondateur et membre du Comité de Direction de la
GUSOD.
Il a effectué la présidence du Comité de Direction de l’association entre 1995 et 2003. Lors de sa présidence, il a
travaillé à partir de juin 2000 pour l’adhésion de l’association à la Confédération Européenne de Sécurité et il a fait
de l’association un membre à part entière de la CoESS en
intégrant le Comité de Direction en 2004. C’est la personne
qui a joué le plus grand rôle dans la création de l’article 5188
sur la sécurité.
Dr. Ismail SAFI,
AK Parti Dış İlişkiler Başkan Yardımcısı
AK Parti Kurucu üyesi olan Sayın Dr. İsmail SAFİ, AK
Parti Dış İlişkiler Başkan Yardımcılığı görevini yürütmektedir. Ankara Üniveristesi, Siyaset Bilimi dalında
Doktora yapan İsmail SAFİ, « Türkiye’de Muhafazakar
Düsünce ve Siyaset « adlı doktora tezini hazırlamıştır.
Türkiye ve Avrasya ilişkilerinin geliştirilmesi yönünde
çalışmalar yürüten İsmail SAFİ, Avrasya Demokrasi
Derneğinin Kurucusu ve Genel Başkanıdır. Büyük
Britanya Muhafazakar Partisini ve İDU’yu (İnternational
Democrat Union – Uluslar arası Demokratlar Birliği) ilgilendiren çalışmalar da yürütmüştür.
Oryal ÜNVER,
GÜSOD, Yönetim Kurulu üyesi
Deniz Harp Okulu ve Silahlı Kuvvetler Akademisi mezunu. Deniz kuvvetlerinde çeşitli görevlerde bulundu.
GÜSOD - Güvenlik Sistemleri ve Gözetim Organizasyon
Dernegi’nin kurucu ve yönetim kurulu üyesidir.
1995-2003 yılları arasında derneğin Yönetim Kurulu
Baskanlıgı’nı yapmıştır. Başkanlığı sırasında Avrupa
Güvenlik Konfederasyonuna (CoESS) derneği üye yapmak için çalışmış ve Haziran 2000 itibari ile Derneği
CoESS’in asil üyesi olarak 2004 yılında da Yönetim
Kurulu’na girmesini sağlamıştır. 5188 saylı kanunun
çıkmasında en fazla rol olan kişidir.
Il participe toujours en tant que membre intégral aux Groupes
d’Etudes de la Confédération Européenne de Sécurité.
Avrupa Güvenlik Konfederasyonu Çalışma Gruplarının
çalışmalarına asil üye olarak katılmaktadır.
Oryal ünver, qui est en ce moment, associé et président du
Comité de Direction des Entreprises du Groupe VIYA est marié et a un enfant.
Su an VIYA Group Şirketleri Yönetim Kurulu Başkanı
ve Ortağı olan Sayın Oryal Ünver, evli ve bir çocuk
babasıdır.
Erhan AKDEMİR
Erhan AKDEMİR
ABHABER.com
ABHABER.com
Diplômé tout d’abord en 2003 de l’université ATILIM, en section relations internationales, Erhan AKDEMIR, a obtenu en
2005 son diplôme de master de relations internationales à
l’institut des sciences sociales d’Ankara, où il poursuit son
doctorat depuis 2006. Erhan AKDEMIR occupe depuis 2004
les fonctions d’expert à l’ATAUM, le centre de recherche sur
les sociétés et pratiques européennes de l’Université d’Ankara. En outre, Erhan AKDEMIR est en charge de la coordination
éditoriale du site Abhaber.com pour toute la Turquie. Il est
également formateur au sein du groupe ‘Formations sur l’Europe’ mis en place par la Délégation de l’Union Européenne
en Turquie.
2003 yılında Atılım Üniversitesi Uluslararası İlişkiler
bölümünden lisans derecesi alan Erhan Akdemir
aynı yıl Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalında Uluslararası
İlişkiler Yüksek Lisans eğitimine başlamış ve 2005 yılında buradan yüksek lisans derecesini almıştır. 2006
yılında Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalında Doktora eğitimine başlayan Akdemir halen bu eğitimine devam
etmektedir. Erhan Akdemir, 2004 yılından itibaren
Ankara Üniversitesi Avrupa Toplulukları Araştırma ve
Uygulama Merkezi'nde (ATAUM) AB Uzmanı olarak
çalışmaktadır. Akdemir ayrıca, ABHaber.com Türkiye
Yayın Koordinatörlüğü görevini de yürütmektedir.
Erhan Akdemir, AB Türkiye Delegasyonu tarafından
oluşturulan "Avrupa Eğitimleri" grubununda eğitimcileri arasındadır.
Caroline DELAN
NIHA, Ankara
Diplômée de l'Institut d’Etudes Politiques de Paris et de l'Institut d'Etudes Européennes de l'Université Libre de Bruxelles,
Caroline DELAN a travaillé comme consultante en gestion
de projets européens à Ankara, pour le compte de cabinets
de conseil de renom tels qu'EDUSER Danışmanlık, ainsi que
dans le cadre de missions auprès du Barreau d’Ankara et du
Ministère de l'Energie et des Ressources Naturelles. Elle a
également été chargée de projets au sein du lobby turc Ari
Hareketi, où elle traitait de programmes liés à l'intégration
de la Turquie dans l'Union Européenne. Elle est actuellement
responsable de gestion de projets en Turquie pour NIHA, l'Institut de l’Enseignement Supérieur des Pays-Bas, à Ankara.
Caroline DELAN
NIHA, Ankara
Paris, Siyasal Bilimler ve Brüksel’deki Üniversite
Libre’deki Avrupa Bilimleri Enstitüsünden mezun
olan Caroline DELAN, Ankara’da Avrupa Projeleri İdari
Danışmanı olarak , EDUSER Danışmanlık gibi meşhur
bir danışmanlık kabinesi hesabı için, ayrıca, Ankara
Barosu ve Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı görevleri çerçevesinde çalıştı. Lobicilik faaliyetleri gösteren,
Türk Arı Hareketi Kuruluşunda, proje sorumlusu olarak ta görev aldı. Burada, Türkiye’nin Avrupa Birliğine
katılımına bağlı programlar dahilinde çalıştı. Şu an,
NİHA’da (Ankara’da bulunan Hollanda Yüksek Okul
Enstitüsü), Türkiye’deki idari projeler sorumlusu olarak görev almaktadır.
Le 29 octobre 2007 : La fête inquiète
29 Ekim 2007: EndişE dolu bir bayram
Bertrand Viala
Bertrand Viala
La fête nationale du 29 octobre, fête républicaine par excellence, a été célébrée avec faste et ferveur dans la plupart
des grandes villes de Turquie, à commencer par Istanbul, qui
a émerveillé ses visiteurs de feux d’artifice grandioses sur le
Bosphore. Une marée de drapeaux rouges et blancs a littéralement envahi la moindre agglomération du pays dans un
geste de fraternité patriotique repris allégrement par la presse nationale. Alors que la fête battait son plein cependant,
dans l’Est de la Turquie, les tensions à la frontière irakienne
ont continué de susciter craintes, colères et se sont soldées
par la mort de trois jeunes soldats turcs.
29 Ekim bayramı, en üstün Cumhuriyet bayramı,
basta Boğaz ziyaretçilerini hayran bırakan havai fişek
gösterisi yapılan İstanbul’da olmak üzere, Türkiye’nin
büyük şehirlerinde şatafat ve sevk içinde kutlandı.
Milli basının gururla yayınladığı kırmızı ve beyaz örtüsü, milli kardeşlik ruhuyla ülkenin en ufak şehrine
kadar istila etti. Ama Cumhuriyet Bayram’ı çoksuyla
kutlanırken, bir yandan da Türkiye’nin Doğu’sunda,
Irak sınırında yaşanan gerginlikler, telaş ve öfke
uyandırmaya devam etti ve üç genç askerin ölümüyle
sonuçlandı.
Ceux-ci sont venus ajouter leurs noms à la longue liste
des victimes d’un conflit larvé qui fut particulièrement meurtrier en 2007, et dont l’un des points les plus sanglants fut
le terrible attentat qui ravagea Ankara au printemps dernier.
Il semble que la capacité de tolérance de l’opinion publique
turque vis-à-vis de ce qui est vécu comme un drame dans
lequel la Turquie apparaît livrée à elle-même, privée du soutien explicite de ses plus proches alliés, notamment les EtatsUnis, soit à bout.
Bu askerlerin adları, için sızan, özellikle 2007’den
beri birçok ölüme yol açan, en kanlı ve en korkunç suikastı ise geçen bahar Ankara’da yaşanan, çatışmaların uzun şehit listesine eklendi. Türkiye, dost bildiği
müttefiklerinin ve özellikle Amerika’nın yardımlarından
yoksun, kendine teslim edilmiş ve drama niteliğinde ki
bu yaşananlara karşı Türk kamuoyunun tolerans kapasitesi sonuna gelmiş gibi gözüküyor.
Le faste des célébrations, auxquelles se sont mêlées les
cérémonies en l’honneur des victimes mortes pour la patrie
dans la lutte contre l’organisation terroriste PKK, semble né
du besoin que la Turquie a de prouver sa détermination et
son unité dans un conflit, dont l’objectif est de faire trembler ses fondations. C’est également une façon de de prouver
que malgré les débats parfois très polémiques suscités par
le référendum sur l’acceptation de la nouvelle constitution,
la Turquie reste une république unie, dans son âme comme
dans sa géographie.
Ces questions d’actualité brûlante ont tendance à faire
oublier des débats tout aussi cruciaux pour la Turquie et ses
partenaires, sujets qu’ont eu la grâce de nous exposer nos interlocuteurs dans cette édition : la position primordiale de la
Turquie dans l’élaboration d’une politique méditerranéenne
de l’Union Européenne, tout comme sa contribution à l’élaboration de nouveaux standarts de qualité en Europe dans
des secteurs en plein développement comme la sécurité :
8
Terörist örgütü PKK’ya karşı ve vatan için savaşmış
şehitlerin anısına yapılan törenler, ülkenin temellerini
sarsmak amaçlı çatışmalar yaşanırken, kararlılığını ve
birliğini göstermek isteyen Türkiye’nin neşeli kutlamalarına eklendi. Aynı zamanda, Anayasa değişiklikleri
için yapılan referandum’un çok konuşulan tartışmalarına karşın, Türkiye’nin kalbinde ve coğrafyasında bir
birlik Cumhuriyet’i olduğunu kanıtlamak için bir eylem
gerçekleşmiş oldu.
Bu sıcak ve güncel konular, Türkiye ve partnerleri
için bir o kadar önemi olan ve konuşmacılarımızın da
bu sayıda lütfedip anlattığı bir konuyu göz ardı etmeye
meyilli: Avrupa Birliği’nin Akdeniz politikasının hazırlık
aşamasında Türkiye’nin önemi ve ayrıca güvenlik sektöründe olduğu gibi Avrupa’da gelişmekte olan sektörlerin kalite standartlarına ulaşmak için Türkiye’nin
katkıları.
Le dr. Ismail SAFI, vice-président des relations internationales du parti AKP, dont il fut l’un des fondateurs, a accepté
de répondre à nos questions sur la politique étrangère de la
Turquie, les perspectives économiques du pays sur l’année à
venir et sa relation avec la France.
AKP’nin kurucularından ve Dış İlişkiler Başkan
Yardımcısı Sayın Dr. İsmail SAFI Türkiye’nin dış politikası, önümüzde ki sene için öngörülen ekonomik
perspektifler ve Fransa’yla ilişkiler hakkında ki sorularımıza yanıt vermeyi kabul etti.
M. Oryal UNVER, membre du conseil de direction de la
GUSOD, organisation représentative du secteur de la sécurité en Turquie, qu’il a lui-même présidée, nous présente en
détail l’évolution du secteur de la sécurité et montre à quel
point la Turquie a contribué à la mise en place d’un cadre
juridique clair en Europe, en jouant un rôle de précurseur en
la matière.
Türkiye’de güvenlik sektörünü temsil eden ve
kendisinin de başkanlığını yaptığı GUSOD derneğinin
Yönetim Kurulu üyesi Sayın Oryal UNVER sektörün gelişme sürecini detaylı bir şekilde sundu ve Türkiye’nin
bu konuda öncülük ederek Avrupa’da net bir yasal
çerçevenin inşasında ülkenin katkılarını açığa çıkardı.
Enfin, deux experts turcs et français, M. Erhan AKDEMIR,
du Centre de Recherche Sociales de l’université d’Ankara,
ATAUM, et Mlle Caroline DELAN, consultante en gestion de
projets européens à Ankara, ont accepté de prêter leur plume
pour un point de vue croisé sur la politique européenne d’immigration, un sujet qui par ses problématiques multiples, démographiques, politiques et économiques, affecte au premier
chef l’ensemble des états voisins de la zone Méditerranée, et
dont la Turquie représente l’un des piliers.
Nous remercions tous nos partenaires pour leurs généreuses contributions à cet échange de point de vue, tellement important dans cette période où les malentendus sont
nombreux.
Son olarak, biri Türk biri Fransız iki uzman;
Ankara’da bulunan Avrupa Toplumlukları Araştırma
ve Uygulama Merkezi’nden Sayın Erhan Akdemir ve
Ankara’da bulunan Avrupa Projeleri İdare İşlerinde
danışmanlık yapan Sayın Caroline DELAN, demografik, politik ve ekonomik problemlere konu olan,
Akdeniz bölgesinin komsularını yakından ilgilendiren ve Türkiye’nin de içinde bulunduğu Avrupa Göç
Politikaları hakkında karşılıklı görüşlerini ele almayı
kabul ettiler.
Yanlış anlaşılmaların bol olduğu bu dönemde, önemi daha da artan farklı bakış açıları için partnerlerimizin cömert katkılarından dolayı teşekkür ediyoruz.
interview : Dr ismaiL safi, vice-présiDent
Des reLations extérieures, parti aKp sur
La croissance turque, La DipLomatie et Les
reLations avec La france
röportaj sayin Dr. ismaiL safi, aK
parti diş İlişkilEr başkan yardimciSi :
türk Ekonomik büyümESi, diş işlEri vE
franSa’yla ilişkilEr hakkinda
Propos recueillis par Bertrand Viala,
directeur de SERENUS CONSEIL Turquie.
Röportajcı :
Bertrand VIALA, SERENUS CONSEIL Türkiye, Müdür
Bertrand VIALA: Parlez-nous un peu de vous, M. Safi, de
ce que vous faites actuellement. Comment avez-vous intégré l’AKP? Quel rôle y avez vous joué? Parlez-nous de vos
activités connexes, vous qui avez la réputation d’être un
célèbre politologue et sociologue.
Bertrand VİALA: İsmail Bey, kendinizden biraz bahseder misiniz? şu anki göreviniz? AKP ye nasıl girdiniz? Rolünüz ne oldu? Ve özellikle yan faaliyetleriniz
çünkü siz ünlü bir siyaset bilimci ve sosyolog olarak
sayılıyorsunuz. Bu konularda bize biraz bilgi verebilirseniz çok seviniriz.
Ismail SAFI: Je vais vous parler brièvement de moi. Diplômé
ès Sciences Administratives à l’Université de Hacettepe, j’ai
obtenu ma maîtrise à la Faculté des Sciences Politiques à
l’Université d’Ankara où j’ai écrit ma thèse en sciences politiques sur le sujet du conservatisme. Il s’agissait un travail sur
l’identité de l’AKP. Je l’ai ensuite publié. Parallèlement, je fus
l’un des 74 créateurs de ce parti en même temps que M. le
Premier Ministre. En collaboration avec un groupe de jeunes
universitaires, bureaucrates et hommes d’affaires, j’ai créé
le Groupe de Réflexion de la Génération d’Eurasie – Avrasya
Kusagi Düsünce Grubunu- , puis l’Association Eurasienne
pour la Démocratie- Avrasya Demokrasi Dernegi. Ce sont
des associations de la société civile. Depuis une dizaine
d’années, nous travaillons sur divers projets comprenant
l’Eurasie, c’est-à-dire, les régions frontalières de la Turquie:
les Balkans, le Caucase, l’Asie centrale en priorité. Et c’est
moi qui préside l’Association. Je suis chargé de la vice-présidence des relations extérieures dans l’AKP depuis 5 ans. Je
me suis occupé plus particulièrement de l’organisation et du
lobbying de l’AKP à l’étranger. Au tout dernier grand congrès
du parti, j’ai été élu membre et secrétaire général au Conseil
de discipline central. Je suis donc actuellement en charge de
ces deux missions.
BV: J’ai deux questions. Premièrement, la Turquie fait
preuve d’une grande stabilité car le Premier Ministre a
été confirmé dans ses fonctions. Quelle est votre appréciation de la situation? Deuxièmement, la société turque
a cependant connu un grand changement, ce à quoi beaucoup s’attendaient. Comment interpréter cela? Est-ce que
cette tendance était déjà là ou est-ce vous qui avez opéré
ce changement social en tant qu’AKP?
I.S.: Tout à fait, je suis d’accord avec vous. Vous avez bien résumé la chose. Effectivement, cette tendance était présente
à la base en Turquie. Il y a un processus de démocratisation et
de normalisation qui commence en Turquie en 1950 mais ce
processus fut interrompu de temps en temps par des coups
d’Etat, en 1960, en 1971 puis en 1980. Mais aujourd’hui,
nous pensons que la Turquie est entrée dans une phase positive, c’est en tout cas ce que nous espérons. Coup d’Etat
10
İsmail SAFİ: Öncelikle kendimden kısaca bahsedeyim. Hacettepe Üniversitesi Kamu Yönetimi bölümünden mezun oldum. Ankara Üniversitesi, Siyasal
Bilgiler Fakültesi’nde yüksek lisans yaptım. Ankara
Üniversitesi’nde, Siyaset Bilimi dalında doktora çalışmamı tamamladım. Doktora konusu olarak ta
muhafazakârlığı işledim. AKP’nin kimliği üzerine bir
çalışma oldu bu. Şimdi de onu kitap haline getirdim. Aynı zamanda, AKP’nin ilk kuruluşunda, Sayın
Başbakanımızla birlikte, partinin 74 kurucusundan
biri olarak yer aldım. Bunun yanında, sivil toplum
kuruluşu çalışmalarım oldu. Bir grup genç akademisyen, bürokrat ve işadamı arkadaşlarımızla birlikte önce Avrasya Kuşağı Düşünce Grubunu, sonra da
Avrasya Demokrasi Derneği’ni bir sivil toplum kuruluşu olarak kurduk. Yaklaşık 10 yıldır Avrasya üzerinde, yani Türkiye’nin yakın bölgesi üzerinde Balkanlar,
Kafkasya, Orta Asya başta olmak üzere, çalışmalar
yapıyor çeşitli projeler yürütüyoruz. Bu derneğin genel
başkanlığı görevini yürütüyorum. AKP’de Dış İlişkiler
Başkan Yardımcısı olarak 5 yıldır görev yapıyorum.
Daha çok partinin yurtdışı teşkilatlanması ve lobi çalışmaları üzerinde görevler aldım. Yine, partinin en
son büyük kongresinde de merkez disiplin kurulu üyeliğine ve genel sekreterliğine seçildim. Şu an bu iki
görevi de yürütmekteyim.
BV: Birincisi, Türkiye’nin, şu anki siyasal durumu birkaç yıldır aynı başbakanla devam ediyor. Bunu nasıl
değerlendiriyorsunuz? İkincisi, Türk toplumunda
uzun zamandan beri beklenen büyük bir değişiklik
oldu. Bu sizce nasıl bir değişiklik? Yani, bu eğilim,
uzun vadeli bir değişiklik mi oldu yoksa bunu AKP
olarak siz mi gerçekleştirdiniz?
İS: Evet, aynen katılıyorum, bence, güzel özetlediniz.
Aslında, Türkiye’de, olması gereken bir eğilim vardı.
Türkiye’de özellikle, 1950 yıllında başlayan, bir demokratikleşme ve normalleşme süreci var ama maalesef, bu başta 1960 ihtilali olmak üzere ve daha
sonra 1971 ve 1980 deki darbelerle zaman zaman
et crise de grande ampleur sont devenus une lointaine possibilité dans l’esprit des gens. Dernièrement, la Turquie a élu
librement ses candidats, que ce soit pour les législatives ou
pour les présidentielles. Il semble qu’une grande majorité de
la population désire instamment ce processus de normalisation et lui accorde son soutien. Il ne s’agit pas seulement
de l’AKP ici, car toutes les grandes institutions de l’Etat et de
notre société accordent leur soutien à ce processus. De plus
en plus, je considère comme éloignée la possibilité de vivre
des crises de grande ampleur .
BV: Si l’on regarde les dernières élections, il y a en Turquie
un changement de société ou en tout cas une tendance
qui s’en rapproche. L’AKP a fait du très bon marketing et
une très bonne campagne; il a agi avec plus de professionnalisme que les autres partis. Certains affirment qu’en termes de marketing et de professionnalisme, c’est l’AKP qui
a su le mieux prendre en compte ces évolutions. Partagezvous cette analyse? De quels avantages disposez vous par
rapport aux autres partis? Comment êtes-vous parvenus à
atteindre ce niveau?
IS: Comment dire? Il n’y a pas un facteur unique qui ait porté
l’AKP au pouvoir. Il n’y a pas que le marketing. Ce ne sont pas
non plus les raisons conjoncturelles de la Turquie. Ce n’est ni
l’affaiblissement ou la disparition des autres partis centraux
et ni l’effondrement de l’économie (je parle de la crise du
début des annés 2000). Ce qui a porté l’AKP au pouvoir, ce
ne sont pas ces seules raisons mais peut-être l’ensemble.
En ce sens, ce n’est pas le seul marketing qui a été efficace
mais les méthodes de travail et les efforts des organisations
appartenant à l’AKP. Partout en Turquie, nous avons placé
800 000 urnes. Nous avons placé 9 personnes par urne :
3 pour le grade principal, 3 pour la jeunesse de l’AKP et 3
pour les femmes de l’AKP tandis que les autres partis ont
été incapables de trouver une seule personne pour les urnes.
Les calculs sont clairs. Rien qu’à voir le nombre de personnes que nous avons employées pour les urnes, il était évident
que l’AKP allait sans aucun doute remporter les élections.
Les autres partis peinaient non seulement pour trouver une
seule personne pour les urnes mais en plus, dans certaines
villes et cantons, ils ne se sont même pas organisés. En ce
sens, l’AKP a commencé la course en position de vainqueur.
Pour résumer, c’est une dynamique très puissante qui a porté l’AKP au pouvoir. Il y a en plus de cette dynamique ces raisons que vous avez évoquées et auxquelles j’ai fait allusion
tout à l’heure. Bien entendu, le marketing et le lobbying ont
joué un rôle primordial dans ce processus.
BV: C’est une nouvelle ère qui commence pour l’AKP. Son
pouvoir est désormais confirmé. Parler d’une nouvelle ère
en Turquie, c’est parler de nouvelles responsabilités, de
nouveaux risques, pour l’Etat et pour le parti, mais je ne
veux parler que du parti. Quels seront les principaux objectifs de l’AKP les 4 prochaines années? Vous qui agissez
en relation avec le Ministère des Affaires Etrangères, comment allez-vous devoir agir et quels seront pour vous les
pays et les régions les plus importantes à ce sujet? En tant
que parti je répète.
IS: Il faut insister en effet sur les relations étrangères mais
aussi sur les relations économiques. On ne peut situer aucun
phénomène social sans tenir compte de l’économie. Pendant
kırılmaya maruz kaldı. Ama bugün, gelinen noktada,
Türkiye öyle sanıyoruz, en azından öyle umuyoruz iyi
bir sürece girdi artık. Yani Türkiye için öyle bir darbe
veya olağan dışı bir kriz beklentisi uzak bir ihtimal haline geldi. Türkiye son olarak hem TBMM seçiminde,
hem de Cumhurbaşkanlığı seçiminde, adaylarını kendi özgür iradesi ile seçti. Görünen o ki toplumun büyük çoğunluğu artık bu normalleşme sürecini ısrarla
istiyor ve destekliyor. Sadece AKP anlamında demiyorum, devletimizin ve toplumumuzun önemli kurumları
da bu süreci destekler hale geldi. Sonuç olarak, böyle
olağanüstü bir durumla karşılaşma ihtimalimizi artık
ben giderek zayıf bir ihtimal olarak görüyorum.
BV: Son seçimlere bakılırsa, toplumda bir değişiklik
veya bir eğilim var Türkiye’de. AKP çok güzel pazarlama yaptı, çok güzel kampanyalar yarattı ve diğer
partilere göre daha profesyonel davrandı. Bazı kişiler bu eğilim hakkında diyorlar ki, pazarlama ve profesyonellik anlamında, AKP buna daha çok yaklaştı.
Bu analize katılıyor musunuz? Birde, diğer partilere
göre avantajınız ne ve buna nasıl ulaşabildiniz?
İS: Şimdi, şöyle söyleyeyim, AKP’yi iktidara taşıyan
bir tane neden yok. Yani sadece pazarlama değildir.
Sadece Türkiye’nin içinde bulunduğu konjektürel
nedenlerde değildir. Diğer partilerin, yani, merkez
partilerin zayıflaması, ortadan kalkması da değildir.
Türkiye’nin ekonomisinin dibe vurmuş olması da
(2000’li yılların başından yani, kriz ortamından bahsediyorum) değildir. AKP yi iktidara taşıyan tek nedenler bunlar değil belki bu nedenlerin hepsinin toplamı
diyebiliriz. Bu anlamda da, pazarlama dediğimiz şeyin
etkisi değil sadece, AKP’nin teşkilatlarının çalışma
yöntemleri ve gayretleri de var. Örnek: Türkiye’nin her
yerinde 800.000 sandık kuruldu neredeyse, diğer
partiler bu sandıkların başına koyacak bir adam bile
bulamazken, AKP bu sandıklarının neredeyse tamamına dokuzar kişi koydu. 3 tane ana kademe dediğimiz, 3 tane kadın kolları, 3 tanede gençlik kollarından, yani toplam 9 kişi. Hesap ortada; sadece bizim
sandıklar için seferber ettiğimiz sayıya baktığımız zaman, AKP’nin kesin kazanacağı ortadaydı zaten. Diğer
partiler bırakınız bu sandıklara adam bulmayı, daha,
doğru düzgün teşkilatlanamadıkları iller ve ilçeler
mevcuttur. AKP bu anlamda yarışa çok baştan galip
başladı. Yani özetlersek; AKP’yi iktidara taşıyan toplumsal ve tarihsel birçok güçlü bir dinamik var. Ama
onun yanında sizin bahsettiğiniz ve benim de yukarda
değindiğim başka nedenler de var. Tabii bunun yanında, başarılı pazarlama ve lobi faaliyetlerinin bu anlamda çok önemli işlevi olmuştur.
BV: AKP için yeni bir dönem başlıyor. İktidarı konfirme edildi. Türkiye’de yeni dönem demek, yeni
sorumluluk, yeni riskler (hem devlet için, hem parti
için) demek ama ben, sadece parti için konuşmak
istiyorum. AKP’nin önümüzdeki 4 yıl içerisinde ana
hedefleri ne olacak? Ve siz, özellikle Dış İlişkiler
Bakanlığıyla ilgili olduğunuz için, bu konularda
daha ağırlıklı hangi ülkeye göre, hangi bölgeye göre
nasıl davranmanız gerekiyor. Parti olarak diyorum.
İS: Dış İlişkiler üzerinde daha fazla duralım ama
11
les 5 premières années de son arrivée au pouvoir , des succès très importants du point de vue économique portent la
signature de l’AKP. Il en va de même pour les investissements et les aides sociales. Par exemple, lorsque nous sommes arrivés au pouvoir, le revenu annuel par habitant était
d’environ 2 000 dollars, aujourd’hui, il est de 5 000 dollars.
A la fin de l’année, il dépassera les 6 000 dollars. La comparaison est de taille, les chiffres, mathématiquement parlant,
sont des chiffres très importants. On est passé de 2 000 à 6
000 dollars pour le revenu annuel par habitant. Vous savez
aussi que les exportations ont explosées. A la fin de cette
année, le montant des exportations s’élève à plus de 100
milliards de dollars. Il y a eu énormément d’investissements
aussi. En voici quelques exemples: nous avons construit en
5-6 ans un nombre de kilomètres d’autoroutes équivalent à
la somme des routes construites depuis toute l’histoire de
la République. Il ne s’agit pas que de cela, nous nous sommes penchés sur la question du logement de masse et ce
que l’Administration Chargée du Développement de l’Habitat
a fait en 20 ans, nous l’avons dépassé en 5 ans. On peut
multiplier les exemples. Mais pour résumer, je peux affirmer
que nous avons réduit l’inflation de 60 % à 0.6 %. Les taux
d’intérêts ont baissé également. Nous avons apporté d’importantes améliorations dans la quasi-totalité des autres
domaines économiques. Ce qui reste à faire, c’est d’augmenter le PIB moyen par habitant. Mais chacun sait qu’en
économie, personne n’a de baguette magique. Il faut d’abord
réduire l’inflation et les intérêts afin que le pays devienne
capable de faire des investissements. Ensuite, on applique
des politiques économiques très précises visant le développement de l’emploi. Notre objectif premier pour cette période
est de continuer à investir tout en trouvant, d’une façon ou
d’une autre, des solutions pour le problème de l’emploi. Nous
veillerons à répondre aux besoins sociaux et économiques de
nos concitoyens et à apporter autant que possible la justice
sociale. Quant à la politique extérieure, dès l’instant où il est
arrivé au pouvoir, l’AKP a donné toute la priorité à la question de l’Union Européenne, a réellement fait beaucoup plus
que ces prédécesseurs et la Turquie est devenue un pays
qui négocie avec l’Union Européenne. Naturellement, il y a
eu quelques problèmes. Mais la Grèce, le Portugal, l’Espagne et d’autres pays ont rencontré des problèmes aussi. Ce
processus n’est pas facile. La Turquie, ce n’est pas la Grèce,
l’Espagne ou le Portugal. Ça, nous l’acceptons. Bien sûr elle
rencontrera plus d’ obstacles que ces pays-là. Néanmoins, la
société turque, le gouvernement turc et les partis turcs, enfin toute la Turquie souhaite entrer dans l’Union Européenne,
elle fait des efforts très sincères pour avancer dans ce processus. Dans son mandat précédent, l’AKP a réussi à mener
la question jusqu’à une étape importante. Il est vrai que ces
derniers temps, les progrès semblaient aller au ralenti, mais
avec la formation du nouveau gouvernement, il y aura un vrai
progrès dans la voie qui mène à l’Union Européenne.
ekonomik ilişkiler üzerinde de durmak lazım. Çünkü
ekonomiyi hesaba katmaksızın hiçbir toplumsal olayı
yerine oturtmak mümkün değildir. Ekonomik açıdan
bakılınca; AKP ilk 5 yıllık dönemde, çok ciddi başarılara imza attı. Yatırımlar ve sosyal yardımlar anlamında
da öyle. Mesela: ilk iktidara geldiğimiz dönemde kişi
başı milli gelir 2.000 Dolar civarındaydı. Ama bugün
5.000 Dolar, bu yılsonunda da 6.000 Doları geçecek.
Karşılaştırma yaptığımız zaman da matematiksel olarak ta baktığımız da çok ciddi bir rakam. Yani, 2.000
den 6.000 e çıkan kişi başına bir milli gelirimiz var.
Biliyorsunuz, ihracatta da büyük bir patlama söz konusu. Bu yılsonu itibari ile 100 Milyar Doları aşan bir
ihracat var. Yatırım anlamında çok büyük şeyler yapıldı. Birkaç tane örnek vereyim: Tüm Cumhuriyet tarihi
boyunca yapılan karayolu toplamı kadar, otoyolu biz
sadece 5 – 6 senede yaptık. Sadece bunlarla kalmadık, toplu konut alanında yine Toplu Konut İdaresi
Başkanlığının 20 senede yaptığından kat kat fazlasını
biz 5 yılda yaptık. Bunun gibi ve buna benzer örnekleri artırmak mümkün. Özet olarak şunu söyleyebilirim
ki, ekonomik olarak biz enflasyonda % 60’lardan %
06’lere düşürdük. Aynı şekilde faizler de düşürüldü.
Neredeyse ekonominin diğer bütün alanlarında önemli iyileştirmeler sağladık. Eksik kalan taraf vatandaşın
ortalama milli gelirini artırmak. Fakat ekonomide sihirli bir değnek olmadığını herkes biliyor. Önce, enflasyon ve faizler düşürülür, ülke yatırıma hazır hale gelir.
Ondan sonra da istihdamı artıracak ince ayar ekonomi
politikaları uygulanır. Bizim birinci ve temel hedefimiz
bu dönemde yatırımlara devam etmek ama istihdam
sorununa bir şekilde çözüm getirmek ve vatandaşımızın sosyal ve ekonomik ihtiyaçlarını gidermek ve
mümkün olduğu kadarda sosyal adalet sağlamaktır.
Dış politikaya baktığımız zaman ise, dış politikada
da AKP iktidara geldiği andan itibaren AB konusunu
birinci öncelik olarak ele aldı ve gerçekten bugüne
kadar yapılanlardan çok daha fazlası yapılarak AB ile
müzakere eden bir ülke haline geldi Türkiye. Ama tabi
ki, bir takım sorunlar oldu tabii. Yunanistan, Portekiz,
İspanya ve diğer ülkeler de bir takım sorunlarla karşılaştı. Çünkü bu süreç kolay bir süreç değil. Türkiye, en
azından bir Yunanistan, İspanya veya Portekiz değil.
Kabul ediyoruz. Bu yüzden karşılaşacağı engeller de
daha fazla olacak elbet. Ama Türkiye toplum olarak
ta, hükümet olarak da, parti olarak da AB yi istiyor
ve bu süreçte de çok samimi bir şekilde yol almak,
ilerlemek için gayret sarf ediyor. Geçen dönem AKP
Hükümeti bunu önemli bir noktaya kadar getirdi. Son
dönemlerde AB yönündeki adımlar biraz durulur gibi
olsa da ve o yönde de eleştiriler geldiyse de, ama artık
yeni hükümetinde kurulmasıyla da artık AB yolunda
ilerlemede ciddi ve önemli adımlar atılacaktır.
BV: Je voudrais vous poser une question concernant le
développement économique. Il y a quelques jours, il a été
question de la croissance et le Président de la Chambre
des Commerces d’Ankara (ATO), M. Aygün, a affirmé que
le taux de croissance actuel est insuffisant. Il est actuellement de 5 – 6 % et c’est insuffisant. Un taux de croissance
d’au moins 7 – 8 % pour pouvoir réaliser tout ce que nous
souhaitons réaliser. Primo, est-ce que vous êtes d’accord
avec cette analyse? Secundo, quels sont les efforts qu’il
BV: Ekonomik gelişmelerle ilgili şunu sormak istiyorum: geçen günlerde büyüme konusu söz konusu
oldu ve ATO Başkanı (Sn. Aygün) dedi ki, şu andaki
büyüme oranı yetmez. %5 veya % 6 yetmez. Yapmak
istediğimiz bütün şeyleri yapabilmek için en azından % 7, % 8 gibi bir büyüme oranı gerekiyor dedi.
İlk olarak, bu analize katılıyor musunuz? İkincisi de:
ne türlü çaba göstermek gerekir ki daha iyi bir büyüme oranında ulaşalım, Çin gibi bir büyüme oranı
12
nous faudrait fournir pour atteindre un meilleur taux de
croissance, comme en Chine par exemple ?
IS: Il ne nous est peut-être pas encore possible de rattraper
la Chine. En ce sens, je rejoins M. Aygün. En effet, la Turquie
a besoin d’un taux de croissance de 6 - 7 % et c’est l’objectif
que nous nous sommes fixé. L’AKP s’est fixé comme objectif
d’élever le PIB par habitant à 10 000 dollars d’ici 2012, fin
de son deuxième mandat. Nous devons y arriver. C’est notre
objectif de toute façon, à quelques points près. L’important,
c’est de garder le cap, la tendance. Ça, c’est très important. Dans tous les cas, ce qui importe, c’est que la Turquie
parvienne à pérenniser le taux de 6 – 7 %, comme le dit le
Président de la Chambre des Commerces d’Ankara.
BV: Pour clore ce sujet, je voudrais vous poser deux autres
questions. Quelles seront les sources de cette croissance
du pont de vue économique? Sur quels secteurs devonsnous nous concentrer et quels sont les problèmes à résoudre en priorité? En fait, quels problèmes devons-nous
surmonter pour atteindre ce taux de 6 - 7 %? Il est question
d’un écart de 2 % environ. Que faire? D’où trouverons-nous
les sources nécessaires, d’où viendra cette croissance?
IS: Une chose est importante: Nos exportations sont en hausse permanente, on parle de 100 milliards de dollars, Lorsque
vous exportez, vous vendez votre production. La deuxième
chose qui permet d’assurer la croissance, c’est le tourisme.
En Turquie, les revenus du tourisme augmentent de jour en
jour et possèdent un potentiel de création de ressources
important. Mais selon moi, la vraie source, c’est le capital
étranger qui entre dans l’économie du pays, directement ou
indirectement. Dès que la Turquie a trouvé une certaine stabilité, les investissements étrangers ont commencé à entrer
dans notre pays. Je vous donne un exemple à ce sujet: avant
l’arrivée de l’AKP au pouvoir, le montant des investissements
étrangers que la Turquie récoltait s’élevait à 1 milliard de
dollars. Certains bureaucrates avouent même que lorsqu’on
atteignait ce chiffre on ouvrait une bouteille de champagne
pour fêter l’évènement. Aujourd’hui, il s’agit de plus de 20
milliards de dollars. Il va de soi qu’au fur et à mesure que la le
pays se stabilisera sur le plan économique et politique, ce qui
ne semble plus être un rêve aujourd’hui, les investissements
étrangers afflueront de façon plus marquée dans ce pays. Et
puis, il y a naturellement d’autres sources financières, par
exemple, la loi dite 2B que nous n’avons pas pu faire passer lors de notre précédent mandat. Cette loi permettra à la
Turquie de gagner une ressource financière de 30 milliards
de dollars.
BV: Quels sont les risques à prévoir dans ce cas? Tout le
monde sait combien nous nous trouvons dans une zone à
haut risque. Selon vous, les tensions entre les Etats-Unis
et l’Irak en particulier peuvent-elles menacer ce taux de
croissance de la Turquie? Si oui, que devons-nous faire?
Comment la Turquie doit-elle gérer sa politique extérieure,
dans ces conditions?
IS: Pour moi, la Turquie a avancé en suivant deux axes principaux depuis que l’AKP est arrivé au pouvoir. L’Occident d’une
part, avec qui elle a développé de bonnes relations et obtenu
de bons résultats. D’autre part, nous avons adopté en tant
qu’AKP la devise suivante: zéro problème avec nos voisins.
C’était très important pour nous. D’ailleurs nous en avons vu
oluşturabilmek için, mesela.
İS: Belki Çin gibi bir büyüme oranını yakalamak mümkün olmayabilir. Bu anlamda Sayın Aygün’a katılmak
mümkün. Türkiye bir % 6, % 7 büyüme oranına ihtiyaç duyuyor ve zaten biz bunu hedef olarak koyduk.
Yani AKP’nin hedefi bu dönemin sonunda yani 2012
de, ikinci AKP iktidarı hükümetinin sonunda, kişi başı
milli gelirimizi 10.000 Dolara çıkarmak. Biz bunu başarmak zorundayız. Zaten biz AKP olarak hedef olarak
ortaya koyduk. Bu hedefin birkaç puan sapması çok
önemli değil. Önemli olan bu hedeften, ana trenden
sapmamak. Ama önemli olan, ATO Başkanının da ifade ettiği gibi, % 6 - % 7’lik büyümeyi Türkiye’nin kalıcı
hale getirmesi.
BV: Bu konuyu kapatmak için 2 tane son soru sormak istiyorum. Ekonomi konusunda, bu büyümeye ulaşmak için büyüme kaynakları ne olacaktır?
Hangi sektöre odaklanmamız gerekiyor ve hangi sorunların ilk olarak çözülmesi gerekiyor? Yani, hangi
sorunlara çözüm bulmamız gerekiyor ki bu % 6, % 7
oranına ulaşabilelim? Şu anda eksik olan % 2 gibi
bir şey. Nasıl olması gerekiyor ve nereden gelecek
bu kaynak, bu büyüme?
İS: Şu önemli mesela: bizim ihracatımızda sürekli bir
artış var, 100 Milyar Dolardan bahsediyoruz yani ihracat yaparken üretim yapıp satıyorsunuz. İkinci önemli
üretim artırıcı kaynak ise turizmdir. Türkiye’de turizm
gelirlerinin giderek artan ve önemli kaynak yaratabilecek bir potansiyeli var. Ama bence asıl kaynak, yurtdışı sermaye. Doğrudan, veya dolaylı yoldan, yabancı
sermayenin Türk ekonomisine girmesi. Türkiye de belli bir istikrar sağlandıktan sonra yabancı sermaye de
gelmeye başladı. Bu konuda bir örnek vereyim: AKP
iktidarı döneminden önce Türkiye’ye sadece 1 Milyar
Dolar yabancı sermaye giriyordu. Hatta bazı bürokratlar itiraf ediyor, diyorlar ki 1 Milyar Doları yakaladığımız
zaman şampanya patlatarak kutluyorduk. Ama şimdi
20 Milyar Dolarları aşan bir yabancı sermaye söz konusu. Tabii, ekonomik ve siyasi istikrar birazcık daha
kalıcı hale geldiği zaman ki şimdi daha umutlu bakılıyor, bu günden itibaren daha fazla yabancı sermaye
bu ülkeye gelecektir. Artı başka kaynaklarda var tabii.
Bir örnek vereyim mesela, geçen dönem halledemediğimiz 2B Yasası var. Türkiye bu Yasa ile 30 Milyar
Dolarlık bir kaynak elde edecek.
BV: Büyüme konusunda önümüzdeki riskler ne olacak? Şu andaki bölge zaten çok riskli bir bölge
bunu herkes biliyor. Bunu nasıl mesela böyle gerginlikleri özellikle Amerika ve Irak sizce böyle gelişmelere sizce Türkiye’nin büyüme oranını tehdit
edebilir mi ve eğer böyle bir şey varsa nasıl davranmalıyız Türkiye’nin dış politikasında neler olması
gerekiyor?
İS: Bence Türkiye AKP iktidara geldiği andan itibaren
iki ana aks üzerinde yürüdü. Birincisi Batı, yani AB ile
iyi ilişkiler. Bu süreçte de önemli başarılar elde edildi.
İkincisi şunu ilk olarak benimsedik; biz AKP olarak,
tüm komşularla sıfır problem ilkesini. Bu çok önemliydi bizim için ve bunun biz faydasını da gördük. Mesela,
13
les bienfaits. C’est par exemple grâce à cela que nombre de
problèmes avec l’Iran se sont résolus. Et pourtant, jusqu’à
aujourd’hui, nous avons fait comme si ce pays n’existait pas.
Avec le gouvernement de l’AKP, nous avons détruit les murs
dans les esprits et aux frontières. Nous avons ainsi développé de bonnes relations avec l’Iran. De même, nous avons préféré les bonnes relations avec l’Irak, le Moyen-Orient et nos
autres voisins comme la Grèce. Faire du commerce avec les
pays voisins s’avèrent plus avantageux et rentable: il est plus
facile d’y aller, plus économique et il suffit que les relations
sociales et culturelles entre les deux pays soient bonnes pour
que le commerce devienne plus accessible. C’est un taux qui
s’élève à 70 % du commerce d’un pays. Cela veut dire qu’un
pays réalise 70 % de son commerce avec ses voisins. Or, ce
taux est très bas pour la Turquie. Pour vous donner un ordre
d’idées, notre relation commerciale avec l’Iran équivalait à un
taux de 3 %; aujourd’hui, il est de 33 %. Rien qu’avec l’Iran,
nous avons multiplié par 10 notre relation commerciale grâce
à notre devise: zéro problème avec nos voisins.
Ce que je veux dire, en résumé, c’est que nous avons beaucoup progressé dans nos relations de voisinage avec tous
nos voisins, à l’exception de l’Arménie (que nous allons peutêtre évoquer aussi): la Syrie, l’Irak, l’Iran. Nous avons réduit
au minimum les anciennes suspicions et les anciennes animosités. Je préfère ne pas utiliser le terme ‘animosités’, disons les suspicions en tout cas. Il n’est pas possible de les
anéantir, mais nous les avons réduites au minimum. Au finale, le développement de ces bonnes relations s’est répercuté
sur le commerce aussi. Par contre, je ne sais pas ce qu’il en
sera désormais. Si les Etats-Unis interviennent en Iran, en
Syrie ou dans un tout autre pays de la région, la Turquie en
sera évidemment affectée. Toutefois, je ne crois pas à une
intervention spectaculaire, dans un avenir proche, en Iran ou
dans un des pays que j’ai cité tout à l’heure, en tout cas, nous
espérons qu’il n’y en ait pas.
BV: Si je comprends bien, la Turquie adoptera une voie diplomatique plus active dans les années à venir au MoyenOrient et en Europe orientale, elle y est un peu obligée,
sinon elle ne pourra pas réduire pas les risques qu’elle encourrait dans le cas contraire.
IS: Oui, c’est cela. Parfaitement.
BV: D’accord. Vous vous occupez plutôt des pays d’Europe
centrale. La notion d’Eurasie : pourriez vous préciser quel
est l’élément primordial dans la définition du concept
d’Eurasie pour vous?
IS: Ce que nous entendons par ‘Eurasie’, c’est le développement de bonnes relations mutuelles entre la Turquie et les
pays avec lesquels elle est proche du point de vue social, historique, culturel, économique et géographique. C’est dans ce
sens que nous employons le terme d’Eurasie. L’Eurasie, c’est
bien sûr d’abord l’Asie centrale, le Caucase, les Balkans et
même une zone qui s’étend partiellement au Moyen-Orient.
Pendant de longues années, la société turque s’est trouvée
en contact étroit avec cette région. Il y a aussi plusieurs motifs culturels, sociaux, voire ethniques et religieux. Il y a pas
mal de motifs qui unissent la Turquie à ces pays et qui permettront d’établir et de perpétuer de bonnes relations. Voilà,
l’important, c’est d’exploiter ces motifs pour développer les
relations entre la Turquie et ces pays-là. Ce que nous pou-
14
bu ilke sayesinde İran’la birçok sorun çözüldü. Bugüne
kadar sanki böyle bir ülke yokmuş gibi davrandık. Yani
biz AKP Hükümeti ile hem kafalardaki, hem de sınırlardaki bu duvarları yıkmış olduk. Bu sayede İran’la iyi
ilişkiler geliştirdik biz. Aynı şekilde Irak la, Orta Doğu
ile ve diğerleriyle yani, Yunanistan’la ve diğer komşularımızla iyi ilişki taraftarı olduk. Bunun neticesinde,
mesela bir örnek vermek istiyorum yine: bütün ülkeler
en önemli ve en avantajlı ticaretini komşu ülkelerle
yaparlar. Çünkü ulaşım kolaylığı var. Ulaşım maliyetlerinde ucuzluk var ve yakın ilişkide kültürel sosyal
ilişkiler bu ticareti daha yakın hale getirir. Bu oran ülkelerin tüm ticaretin yaklaşık % 70 oranındadır. Yani
bir ülke ticaretinin % 70 ini komşularıyla yapar. Ama
bu oran Türkiye için çok düşük. Yani bir örnek yine
vereyim: İran’la olan ticarette, ilişkimiz daha önceden
% 3 fakat bu bugün % 33. AKP iktidarının “komşularla
sıfır problem” ilkesi sayesinde, sadece İran ile ticari
ilişiklerimizi 10 katına çıkardık. Demek istediğim özet
olarak şu; öncelikle komşularımızla, Suriye, Irak, İran
başta olmak üzere,– Ermenistan hariç- belki ona da
deyineceğiz, tüm komşularımızla ilişkilerde çok önemli aşamalar kaydettik. Eski kuşkuları, düşmanlıkları
(düşmanlıkları demeyelim) ama o eski kuşkuları en
aza indirdik, tamamen kaldırmak mümkün değil tabii. Sonuçta da gelişen bu iyi ilişkiler karşılıklı ticarete
de yansıdı. Ama bundan sonra ne olur bilmiyorum.
Amerika’nın İran ve Suriye ye veya bölgedeki her hangi bir ülkeye yapacağı bir müdahaleden tabi ki Türkiye
ekonomik anlamda zarar görür. Ama yakın gelecekte İran’a ya da söylediğim diğer ülkelere karşı ciddi
büyük bir müdahalenin olabileceğini de açıkçası pek
düşünmüyorum ve olmamasını da umuyoruz. Ama
tabi ki böyle bir müdahale olursa hiç kuşkusuz diğer
ülkeler gibi Türkiye de bundan zarar görecektir.
BV: o zaman anladığım kadar demek ki mesela önümüzdeki yıllarda başlandığı gibi Türkiye bu bölgede
Ortadoğu bölgesinde ve Doğu Avrupa bölgesinde
daha aktif bir diplomasi kullanacak ve anladığım kadar zorunda kalıyor yoksa kendi risklerini azaltmaz.
İS: Aynen öyle
BV: tamam, siz özellikle Orta Asya ülkeleri ile ilgileniyorsunuz. Avrasya kavramı. İlk olarak sizin için
Avrasya konsepti kapsamında ne geliyor? Bize anlatırsanız çok güzel olur.
İS: Bizim Avrasya kavramından anladığımız şey;
Türkiye’nin toplumsal, tarihsel, kültürel, ekonomik,
coğrafi yakınlığı bulunan ülkelerle karşılıklı iyi ilişkiler
geliştirmesidir. Bu anlamda biz Avrasya terimini kullanıyoruz. Tabi ki başta Orta Asya, Kafkasya, Balkanlar
bu bölgelerle hatta kısmen Orta Doğu’yu kapsayan
bir alan Avrasya. Uzun yıllar Türk toplumu bu bölge
ile çok yakın ilişkiler içinde olmuştur. Hem dediğim
gibi kültürel, sosyal, hatta etnik, dinsel birçok neden
var. Yani bu ülkelerle Türkiye yi bir arada tutan, ilişkilerin iyi olmasını sağlayacak olan nedenlerimiz var.
İşte önemli olan bu nedenleri bölge ülkeleri ile Türkiye
ile ilişkilerinin geliştirilmesinde, bir unsur olarak kullanabilmek. Genel Başkanlığını yürüttüğüm bir sivil
toplum kuruluşu olan Avrasya Demokrasi Derneği ile
vons faire dans le cadre de l’Association Eurasienne pour la
Démocratie, que je dirige comme une association de la société civile, est très limité. Mais le gouvernement aussi fait
des choses très importantes en ce sens. Par exemple, vous
connaissez la TIKA (Agence Turque pour la Coopération et le
Développement), eh bien, elle apporte des aides techniques,
culturelles, économiques et autres dans cette géographie
très importante que constituent le Moyen-Orient, l’Asie centrale, le Caucase et les Balkans. Cette Agence soutient ces
régions-là plus régulièrement et de façon beaucoup plus soutenue qu’avant. Vous l’avez dit vous-même tout à l’heure: si
la Turquie veut être stable et puissante dans cette région, elle
ne peut pa y parvenir en restant repliée sur elle-même, sur
ses frontières. Elle doit avant tout avoir de bonnes relations
avec ses voisins puis avec les voisins de ses voisins. Pour tout
dire, la Turquie doit nécessairement améliorer ses relations
dans cette zone géographique afin que s’y établisse la stabilité économique, politique et sociale.
BV: Si je comprends bien, la turcité, le serment turc ou l’origine turque sont importants dans le concept d’Eurasie tel
que vous l’employez?
IS: On peut dire la chose suivante: il n’est pas essentiel dorénavant d’employer ce terme avec une connotation ethnique.
D’ailleurs, je m’oppose à ce qu’on charge un sens ethnique à
la turcité. Je suis convaincu qu’il faille la comprendre et l’employer dans son sens culturel. On peut y faire rentrer les relations historiques, la langue et la religion. De nos jours, plus
personne ne lui donne un sens ethnique ou racial ou alors ils
sont très peu nombreux. La turcité revêt plutôt un sens culturel et social. C’est ainsi que l’on peut élaborer une réflexion
autour de l’élément turc en ce qui concerne les Azéris, les
Turkmènes, les Ouzbeks, les Kirghizes, les Kazakhs. Et cet
élément ne peut être qu’un motif d’union fraternelle entre
ces pays, leurs sociétés, leurs peuples.
BV: Par ailleurs, ces pays sont devenus des pays clés pour
le monde entier en raison de la richesse de leurs ressources énergétiques. La position géographique de la Turquie
est pour elle un grand avantage omme on le voit dans le
projet BTC. Maintenant, je souhaite parler du lobbying. On
voit que le lobbying turc est très actif dans cette région
en ce moment, il y a des accords culturels en cours, des
fondations turques. Comment expliquez-vous le déficit de
la Turquie en terme de lobbying en Europe? Quels facteurs
sont à l’origine de l’absence d’un véritable groupe d’intérêt
turc ou d’un centre de recherche dédié à la Turquie? A la
Turquie moderne, je veux dire. Pourquoi?
IS: Vou savez parfaitement raison. Il est vrai que la Turquie
fait des efforts de lobbying ou au moins elle semble en avoir
l’idée. Ou plus exactement, il paraît vident que la Turquie a
besoin de cela. Faute de temps, je ne peux pas approfondir,
mais comme je l’ai dit tout à l’heure, la Turquie est un pays
central. Du point de vue historique et du point de vue géographique. C’est-à-dire, elle a un certain hinterland qu’elle
peut influencer sur le plan social, culturel et géographique
comme je l’ai déjà dit. Malheureusement, la Turquie ne
dispose pas de sources ni de programmes suffisants pour
remédier à cela. Nous faisons d’ailleurs notre autocritique.
Mais ce n’est pas pour autant que la Turquie ou l’AKP vont
lâcher l’affaire. Comme je l’ai dit précédemment, ilne faut
bizim yapabileceğimiz şeyler sınırlı ve bellidir. Ama hükümet olarak ta yapılan çok önemli şeyler var. Mesela:
TİKA’yı biliyorsunuz (Türk İşbirliği ve Kalkınma Ajansı).
Bu ajans bahsettiğim bu bölgede az önce Orta Doğu,
Orta Asya, Kafkasya, Balkanlar. Bu coğrafyada çok
önemli (başta teknik anlamda olmak üzere). Teknik ve
kültürel, ekonomik, diğer birçok yardımları düzenli bir
şekilde ve eskiye oranla çok daha fazla yapmaktadır.
Bunu az önce de siz ifade ettiniz. Türkiye bu bölgede
istikrarlı ve güçlü olmak istiyor ise bunu sadece içine
kapanarak yani sınırlarının içinde sağlaması mümkün
değil. Öncelik, komşularla iyi ilişkiler. Daha sonra da
onun komşularının komşularıyla. Yani Türkiye bu coğrafya ilişkilerini iyi hale getirmek zorundadır ki hem
ekonomik hem siyasi hem toplumsal istikrar sağlansın bölgede.
BV: Anladığım kadar o zaman siz kullandığınız
Avrasya konseptinde Türklük veya Türk yemini veya
zaten Türk kökeni önemli?
İS: Şöyle söyleyeyim, yani etnik olarak bunu kullanmak artık çok önemli değil. Zaten Türklüğe etnik bir
anlam yüklenmesine karşıyım. Yani kültürel anlamında anlamak ve böyle kullanmak gerektiği kanısındayım. Tarihsel ilişkiler, dil ve dini bunun içine sokabiliriz. Artık kimse buna etnik, ırki bir anlam yüklemiyor.
Yükleyenler varsa bile bunun oranı çok düşüktür.
Daha çok kültürel, sosyal bir anlamı var Türklüğün. Ki
bu anlamda da mesela Azeriler, Türkmenler, Özbekler,
Kırgızlar, Kazaklar.. Tüm bunları bir arada tutabilecek
belki bir Türklük unsuru çerçevesinde bir düşünce
oluşturulabilir. Bu da, bu ülkelerin, bu toplumların, bu
halkların bir arada kardeşçe ortaklaşa bir araya gelmelerine neden olabilecek bir etken olabilir ancak.
BV: Birde bu ülkeler zaten herkes için dünyada onlar
kilit ülkeler oldular. Çünkü, onların kaynakları çok
fazla. Enerji kaynakları. Ve tabi ki Türkiye'nin pozisyonunda BTC projesinin tarzında gördüğü gibi gösterdiği gibi Türkiye'nin avantajı çok fazla olabilir zaten. Lobicilik hakkında konuşmak istiyorum çünkü
zaten şu anda gördüğüm kadar Türkiye'nin lobiciliği
çok yoğun yani gördüğüm kadar kültürel anlaşmalar var devam ettirilen, vakıfları var orada. O zaman
Avrupa’daki Türkiye’nin lobicilik eksiğini (çünkü
herkes bunu tespit etti) nasıl anlatabilirsiniz? Ne
faktörü oldu ki mesela Fransa da gerçek bir Türkçe
grup yok ya da araştırma merkezi yok şu an Türkiye
ile ilgili. Modern Türkiye ile demek istiyorum. Neden
böyle bir şey yok?
İS: Çok haklısınız. Evet, aslında Türkiye’nin bir lobicilik gayreti var. En azından böyle bir düşüncesi var
gözüküyor. Aslında, böyle bir şeye ihtiyaç duyuluyor.
Az önce bahsettiğim gibi, zamanımız sınırlı olduğu için
çok derinlemesine inemiyorum, ama Türkiye merkez
bir ülkedir. Hem tarihsel anlamda hem coğrafi anlamda bu böyledir, yani etkileyebileceği belli bir hinterlandı var. Söylediğim gibi sosyal, kültürel ve coğrafi olarak etkileyebileceği bir hinterlant bu. Ama maalesef
bu hinterlandı etkilemede Türkiye’nin çok yeterli kaynakları veya programı yok. Bunu bir öz eleştiri kabul
ediyoruz. Ama yok diye Türkiye veya AKP bunun peşini
15
pas s’arrêter au Moyen-Orient et à l’Eurasie, la Turquie doit
faire du lobbying en Europe et même en Amérique, voire dans
le reste du monde. Comme sur la question arménienne. La
Turquie souffre toujours de cette absence de lobbying que
ce soit en Amérique ou en France et probablement ailleurs
aussi. C’est pourquoi la Turquie doit pouvoir mettre au point
des mécanismes capables de lutter contre tout cela et d’influencer le cours des choses. La Turquie est obligée de faire
ce genre de marketing ou de lobbying, avec les mêmes méthodes que le monde moderne, l’Europe, l’Amérique. Nous
savons que l’AKP est conscient de l’importance de ce sujet.
En tant qu’Association Eurasienne pour la Démocratie, nous
sommes prêts à collaborer avec notre gouvernement et avec
les autres organismes de la société civile.
BV: Ce qui veut dire que vous allez soutenir les travaux à
l’étranger dirigés vers la Turquie, n’est-ce pas? Vous n’êtes
pas sans savoir que l’année 2009 sera en France, l’année
de la culture turque; toute l’année, on y fêtera la culture
turque moderne. Ceci va à l’encontre de l’idée répandue en
Turquie selon laquelle les français n’aiment pas la Turquie..
Or la France ne va parler que de la Turquie pendant toute
l’année 2009.
IS: C’est un très bon progrès, ça.
BV: Il y a encore autre chose dans ce domaine. Il existe
en France un projet de chaire Turquie à Sciences Po Paris.
Et les entreprises françaises soutiennent cette démarche.
Peut-être pas l’Etat, mais comment est-ce que l’AKP peut
soutenir de tels travaux? Quelle est la position de l’AKP sur
ce sujet par exemple?
IS: Vous dites cela concernant le contexte français?
BV: Oui.
IS: Les relations franco-turques ont un long passé. Durant
le déclin de l’Empire otoman, la France avait des visées impérialistes sur les territoires turcs. Ensuite, elle a renoncé
à ces ambitions peu après, ce qui a amélioré la relation.
Aujourd’hui, la France fait des investissements économiques
très importants en Turquie. Les deux pays ont des intérêts
économiques qui les rendent pratiquement interdépendants.
Il faut les maintenir soigneusement. Or, malheureusement,
on ne peut pas nier l’existence de problèmes dus à la diaspora arménienne vivant en France qui empêchent et parfois
court-circuitent ces relations. Il y a, en ce moment, une ambiance un peu plus négative règne dans lesrelations francoturques à cause peut-être de la volonté de M. Sarkozy de tenir
la Turquie un peu à l’écart de l’Union Européenne, mais tout
ceci n’est as insurmontable. Il est indispensable de créer des
mécanismes qui permettront aux sociétés, aux administrations, aux gouvernements de s’entre-comprendre par le biais
de ces centres de recherche ou ces sociétés de lobbying. Si
les dirigeants des deux peuples ne se comprennent pas, ne
se parlent pas, ne se connaissent pas, il devient très difficile, voire impossible de se retrouver sur un terrain d’entente.
C’est pour cette raison qu’il faut créer ces mécanismes dont
nous avons parlé. Puisque nous y sommes, je voudrais traiter
d’un sujet: il s’agit du concept d’une Union Méditerranéenne
lancé là encore par M. Sarkozy. Evidemment, nous ne savons
16
bırakma düşüncesinde değil. Az önce söylediğim gibi,
bunu sadece Orta Asya, Avrasya bağlamında değil
Avrupa ile ve hatta Amerika ile ilgili ve dünyanın geri
kalanıyla ilgili bir takım lobi çalışmalarının faaliyetlerinin içinde olması gerekiyor. Ermeni meselesinde
olduğu gibi. Yani bunun eksikliğini Türkiye sürekli yaşıyor hem Amerika da hem Fransa da ve belki başka
yerlerde. İşte bunlarla mücadele edebilecek ve bunları etkileyebilecek mekanizmaları Türkiye kurmak zorundadır. Bu tür lobicilik ve pazarlama faaliyetlerini,
dünyanın kullandığı yöntemlerle, Avrupa’nın kullandığı yöntemlerle, Amerikanın kullandığı aynı yöntemlerle
Türkiye de yapmak zorundadır. AK Parti Hükümetinin
bu konunun öneminin farkında olduğunu biliyoruz.
Biz, Avrasya Demokrasi Derneği olarak, bu alanda
Hükümetimizle ve diğer sivil toplum kuruluşları ile her
türlü işbirliğine hazırız.
BV: O zaman demek ki Türkiye yabancılar tarafından yapılan Türkiye ye yönelik çalışmaları destekleyeceksiniz? Çünkü biliyorsunuz Fransa da 2009 yılında Türk kültürünün yılı olacak ve bütün yıl boyunca Türk kültürü çağdaş kültürü kutlayacak. Böyle
bir gelişme Türkiye’de de beklenmiyordu; su anda
Fransızların Türkiye sevmediklerini çok yayın bir şekilde söyleniyor halkta. Ama aslında Fransa 2009
yılında bütün yıl boyunca sadece hep Türkiye'yi
konuşacak.
İS: Çok güzel bir gelişme bu.
BV: Bu konuda mesela başka bir şey vardı: Fransız
şirketleri tarafından desteklenen bir proje kapsamında bir Türkiye kürsünün prestijli Sciences-Po
okullunda kurulmasını bekleniyor. Şu anda böyle
çalışmalar için belki devlet olmazsa mesela AKP’nin
pozisyonu nedir mesela yabancılar tarafından yapılan çabalara nasıl destek verebilir?
İS: Fransa bağımlı anlamında söylüyoruz bunu.
BV: Evet
İS: Türkiye Fransa ilişkilerinin tarihten kaynaklanan
uzun bir geçmişi var. Özellikle Osmanlı’nın son dönemlerinde Fransa’nın Türkiye toprakları üzerinde emperyalist bir emeli vardı. Ama sonraki süreçte, Fransa’nın
bu emellerinden kısa süre içinde vazgeçtiğinin görülmesi üzerine ilişkiler iyi yönde seyretmeye başlamıştır.
Bugüne geldiğimiz zaman, Fransa’nın özellikle Türkiye
üzerinde çok büyük çok ciddi yatırımları var. Ekonomik
yatırımları var. Her iki ülkenin birbirine bağımlı hale
getirecek kadar ekonomik çıkarları var. Bunların
özenle sürdürülmesi gerekiyor. Ama maalesef bunları
engelleyen ve zaman zaman da sekteye uğratan ve
özellikle Fransa’da yaşayan Ermeni Diasporasından
kaynaklanan kimi sorunların varlığı da inkâr edilemez.
Şu an Türkiye-Fransa arasında belki bir olumsuzluk
olarak gözüken belki Sarkozy’nin Türkiye yi AB’nin biraz daha dışında tutma düşüncesinden kaynaklanan
belki biraz daha negatif olumsuz bir ortam var ama
bunların hepsi aşılabilir. Araştırma merkezleri ya da
lobi şirketleri aracılığıyla toplumların ve yönetimlerin
pas ce que M. Sarkozy a véritablement en tête, mais si on
en fait un usage positif, la Méditerrannée constituera, à la
finale, une plateforme pour l’union des sociétés occidentales et des société orientales, pour l’union du nord et du
sud de la Méditerrannée, c’est-à-dire des Chrétiens et des
Musulmans. Ce projet d’Union Méditerranéenne pourrait être
une plateforme qui maintiendrait l’union entre ces deux sociétés et leur permettrait d’apprendre à se connaître et à se
comprendre. Cela créera presque un terrain propice à concilier les civilisations, voire à les unir. Si on exploite tous ces
mécanismes dont vous avez parlé tout à l’heure (le centres
de recherche, le lobbying, les fondations, les Instituts et les
autres organismes de société civile) dans le cadre de ce projet et dans ce contexte, l’Occident et l’Orient, L’Islam et la
Chrétienté trouveront l’occasion de mieux se connaître et de
mieux se comprendre. Par exemple, le projet que mènent les
Etats-Unis au Moyen-Orient donne une position égale, même
de façon symbolique, à l’Espagne et à la Turquie en terme
de leadership. Mais ce projet, par les résistances qu’il suscite paraît difficile à faire fonctionner. A la place, on pourrait
metre au point une Union Méditerranéenne où se s’entre-définiraient et où apprendraient à se connaître les différents
pays musulmans et chrétiens d’Europe et du Moyen-Orient.
Si les deux pays puissants de l’Orient et de l’Occident que
sont la Turquie et la France peuvent en être les pionniers,
à travers les Instituts, les fondations de lobbying qu’ils mettraient en oeuvre de manière intensive, ils donneraient vraiment l’occasion à l’Occident et à l’Orient de se connaître. En
ce sens, je crois que le projet d’une Union Méditerranéenne
est bénéfique. Seulement, il ne faut pas penser ni parler de
ce projet comme d’ une alternative à l’entrée de la Turquie
dans l’Union Européenne. Il faut considérer ce projet comme
un facteur de rapprochement de l’Occident et de l’Orient et
aussi comme un facteur incitant et facilitant l’entrée de la
Turquie dans l’Union Européenne. C’est seulement ainsi que
l’on pourra contribuer, à grande échelle, à l’établissement de
la paix, de la stabilité, de la fraternité entre les cultures, à leur
rapprochement et à leur collaboration tant attendus dans notre région et dans le monde.
BV: Est-ce que vous irez en France en 2009?
IS: Bien sûr, je veux participer à ces travaux que je fait miens
de tout mon cœur et dont la pensée me procure de l’enthousiasme. Je serais ravi de la moindre amélioration des relations entre nos deux sociétés française et turque. Je serais
naturellement honoré si j’avais ne serait-ce qu’une petite
part à cette amélioration.
hükümetlerin birbirlerini anlayabilecekleri mekanizmaların oluşturulması şarttır. Yani birbirlerini anlayamayan, birbirleri ile konuşmayan, birbirlerini tanımayan toplumların yöneticilerinin de zaten orta noktada
buluşmaları çok zor. Hatta mümkün değildir. O nedenle bu mekanizmaların kurulması şarttır. Şimdi bu
konu buraya gelmişken ben bir konudan bahsetmek
istiyorum. Mesela yine tabi bunu yine kavram olarak
Sarkozy ortaya attı ama bunu “Akdeniz Birliği” düşüncesi projesi. Sarkozy’nin gerçi bu proje belki her ne
kadar bilmiyoruz tabi Sarkozy’nin gerçek düşüncesini
ama sonuç itibari ile eğer olumlu anlamda kullanılırsa Akdeniz Birliği düşüncesi Batı toplumları ile Doğu
toplumlarının yani Akdeniz in Kuzeyi ile Güneyi, yani
Hıristiyanlarla Müslümanlar arasında Akdeniz bir birleştirici platform olacak. Bu iki toplumu bir arada tutabilecek onlara birbirlerini tanıma birbirlerini anlama
fırsatı verecek bir platform olarak bu Akdeniz Birliği
projesi kullanılabilir. Adeta, medeniyetler uzlaşması ve
hatta ittifakı için önemli bir zemin yaratılmış olacak.
Bu proje çerçevesinde az önce bahsetmeye çalıştığınız bütün o mekanizmalar lobicilik araştırma kurumları, vakıfla, enstitüler ve diğer sivil toplum kurumları
bu bağlamda devreye sokulurlarsa hem Batı ile Doğu,
İslam’la Hıristiyanlık birbirlerini daha iyi tanıma ve anlama fırsatı bulacaktır. Doğu’nun ve Batı’nın iki güçlü
ülkesi Türkiye ve Fransa bunun öncülüğünü yapabilirlerse, mesela Amerika’nın BOP (Büyük Ortadoğu
Projesi) nasıl İspanya ile Türkiye ye belli bir liderlik ve
eş başkanlık gibi bir pozisyon sembolikte olsa verilmişse ve onlara böyle bir anlam yüklenmişse, -ki biliyorsunuz, BOP’la ilgili bir takım sorunlar var, bu projeye
karşı bir direnç var. Onun işleme imkânı biraz zor ama
onun yerine Avrupa ile Ortadoğu’nun İslam ülkeleri ile
Hıristiyan batı ülkelerinin birbirlerini tanımlayabilecekleri anlayabilecekleri bir ortamın Akdeniz Birliği platformunun devreye geçirilmesi ve bu çerçevede o lobicilik enstitüleri vakıfların yoğun bir şekilde gündeme
getirilmesi batı ile doğunun birbirlerini tanımasına çok
büyük bir imkân tanıyacaktır. Bu bağlamda ben de,
Akdeniz Birliği Projesi’nin yaralı olacağına inanıyorum.
Ancak bu proje Türkiye’nin AB’ye alternatif bir projesi
olarak asla gündeme getirilmemelidir. Bu proje, Batı
ile Doğunun yakınlaşmasına ve Türkiye’nin AB’ye dahil edilme sürecine itici ve kolaylaştırıcı bir unsur olarak ele alınmalıdır. Ancak bu sayede bölgemizde ve
dünyamızda arzulanan huzura, istikrara, kültürlerin
kardeşliğine, yakınlaşmasına ve ortaklığına daha da
büyük katkı sağlanır diye düşünüyorum.
BV: Merci.
BV: 2009 yılında Fransa ya gidecek misin?
IS: C’est moi qui vous remercie.
İS: Tüm içtenliğimle benimsediğim ve bu düşünceden
heyecan duyduğum için tabi ki bu çalışmaların içinde
olmak istiyorum. Türk ve Fransız toplumları arasında
kaydedilebilecek herhangi bir ilerleme beni çok mutlu
edecektir. Tabi ki bunda benim de ufacık bir katkım
olabilecekse bundan büyük onur duyacağım.
BV: Sayın Dr. İsmail SAFI, size bu görüşme için çok
teşekkür ederim
İS: Ben teşekkür ederim.
17
interview : m oryaL GÜnver, GÜsoD, sur
Le marché De La sécurité en turquie et La
représentation Du secteur Dans L’ue
röportaj oryaL Ünver, GÜsoD :
tÜrKiye’nin GÜvenLiK piyasasi ve
seKtörÜn ab temsiLciLiGi.haKKinDa
Propos recueillis par Müge Gürs,
SERENUS CONSEil Turquie
Röportajcı :
Müge Gürs, SERENUS CONSEil Türkiye
MG : Tout d’abord veuillez nous présenter l’association
GUSOD, la raison de sa création, son but et sa vision.
Combien de membres possédez-vous? Quelle est la part de
marché du secteur de la sécurité en Turquie? Quelle part
de marché représentent vos membres?
MG : İlk olarak GUSOD’ UN kuruluş nedenlerini, amacını, vizyonunu bize aktarabilir misiniz? GUSOD’ TA
üye sayısı ne kadar? Sektörlere göre üyelerin dağılımı nasıl? Güvenlik sektörünün Türkiye’deki payı nedir? Üyelerinizle birlikte sektörün ne kadarını temsil
ediyorsunuz?
OU : Le secteur de la sécurité a débuté aux alentours des
années 90. Avant cette date, la sécurité des secteurs publics et privés était régie par l’article de loi numéro 2495 qui
a été créé en 1981. Les institutions qui rentraient dans le
cadre de cette loi formaient “l’Organisation de Sécurité” et
faisaient appel aux autorités de Sécurité pour approbation
et gagnaient de l’officialité après inspections et enquêtes.
L’organisation en question était soumise ensuite au contrôle
de l’Etat et offrait la sécurité sous ces conditions. Mais les
opérations bureaucratiques et les enquêtes prenaient beaucoup trop de temps et le système n’était pas très ouvert aux
évolutions.
En 1981, j’étais le premier à avoir créé une entreprise de
sécurité privée en Turquie. Le nom de l’entreprise était “Etkin
Ozel Güvenlik” (Sécurité Privée Active). L’utilisation du terme
"sécurité privé" dérangeait quelques-uns à cette époque et
suite à cela, nous avons changé le nom en “Etkin Gözetim”
(Observation Active). Il y avait une telle réaction et qui était
justifié à mon avis; qui était plutôt justifié dans le contexte.
Car il y avait l’article 2495 de la loi, les institutions qui rentraient dans le cadre de cette loi, c’est-à-dire les institutions
qui avaient une valeur stratégique et économique, formaient
déjà une organisation en précisant leurs besoins. Ils sont venus nous demander; “D’où est-ce que vous sortez?”.
En quatre ans, je me suis aperçu qu’ils y avaient huit autres
entreprises de sécurité qui avaient été créées entre temps.
En 1994, parce que nous étions en étroite collaboration
avec ces entreprises, nous avons créé l’association GUSOD
afin d’atteindre notre but qui était la création d'une loi sur la
sécurité privée. La première présidence de GUSOD a été effectuée par le défunt M. Münip Tarhan. Il était notaire. Nous
l’avons élu président afin de profiter de ses activités et de ces
expériences au niveau associatif. J’étais à cette période le
troisième président. Lors de cette période, j’ai poursuivi mon
poste de président pendant 7 ans, durée pendant laquelle
nous avions travaillé dur avec mes collègues afin de créer la
loi sur la sécurité privée.
Nous avons réussi à obtenir la loi au 10ème anniversaire de
la création de notre association. C’est la plus grande réussite
nationale de GUSOD. Nous avons cependant des difficultés
quant à l’application des certains articles de cette loi. D’après
ce que je peux observer, GUSOD est une association qui se
18
OÜ : Türkiye’de Güvenlik sektörünün başlangıcı 1990
yıllarına rastlıyor, daha önce de kamuya ve özel sektöre ait bazı kuruluşların güvenliği, 1981 yılında çıkarılan 2495 sayılı yasa kapsamında yürütülüyordu. Bu
yasa kapsamına giren kuruluşlar kendi bünyelerinde“
Güvenlik Teşkilatı“ kurarak, onay almak üzere Emniyet
makamlarına müracaat ediyorlardı, denetlemeler ve
soruşturmalar sonucunda Güvenlik Teşkilatları resmiyet kazanıyor, bu teşkilat devletin kontrolüne veriliyor
ve bu şartlarda güvenlik hizmeti sunuluyordu. Ancak
bu sistem de bürokratik işlemler ve soruşturmalar çok
uzun sürüyordu ve sistem genel olarak gelişmelere de
hiç açık değildi.
1991 yılında, Türkiye’de özel sektörde ilk güvenlik
şirketini kuran kişi benim. Şirketin adı da Etkin Özel
Güvenlik Şirketiydi. O tarihlerde bizim özel güvenlik
kelimesini kullanmamız, o zamanki zihniyete göre rahatsızlık verici bulundu, bunu üzerine, şirketin adını
değiştirerek “Etkin Gözetim” şekline çevirdik. Şöyle bir
düşünce vardı ve doğruydu da bence; daha doğrusu o
günkü şartlarda doğruydu. Çünkü 2495 sayılı bir yasa
vardı, bu yasa kapsamına giren kurumlar yani stratejik
ve ekonomik yönden değerli olan kurumlar güvenlik
ihtiyacını belirterek güvenlik teşkilatı kuruyorlardı. Siz
nereden çıktınız? Diye sorgulandık. 4 yıl içinde baktım ki sektörde 8 tane daha özel güvenlik şirketi kurulmuştu. 1994 yılında, kurulmuş olan bu şirketlerle
sürekli ilişkide olduğumuzdan, bir özel güvenlik kanunu çıkarılması hedefinde birleşerek GUSOD’U kurduk.
GUSOD’ UN ilk kurucu başkanlığını, rahmetli Münip
Tarhan Bey yaptı. Kendisi noterdi. Geçmişteki dernekçilik faaliyetlerinden ve tecrübelerinden faydalanmak
amacı ile kendisini başkan yaptık. Ben ise üçüncü
başkanım. Bu başkanlık sürecinde, 7 yıl başkanlığımı
sürdürdüm ve hedefimiz olan özel güvenlik yasasını
çıkarmağa arkadaşlarımla birlikte büyük emek harcadık. Kuruluşumuzun 10. yılında ise kanunu çıkarıldı.
5188, bu çıkan kanunun sayısıdır. Bu GUSOD’ UN ülkedeki en büyük başarısıdır. Bu kanunun uygulanmasında bazı maddelerinde sektör olarak sıkıntımız var.
Onları bu yeni yasama döneminde düzeltmeyi umuyoruz. GUSOD izlenimlerime göre kendisini çok katı
délimite avec des objectifs très rigides et qui ne travaille que
pour le secteur. Il n’y a pas de place aux intérêts personnels
et cela se poursuit encore aujourd’hui.
çizgilerle sınırlandırmış, sadece sektör için çalışan bir
dernek. Kişisel çıkarlara asla açık olmayan, bu yapısını halende sürdürmektedir.
La raison de cela, prend sa source dans le système d’organisation que nous avons mis en place. Lors de la phase de ma
prise de poste, j’ai voulu arrêter la présidence après des années de fonctions, mais cela n’a pu être possible qu’avec une
réforme appliquée dans l’article qui régit l’élection. Et nous
avons créé cette organisation électorale qui perdure encore
aujourd’hui. Nous avons un président, puis le premier président, puis le second et ensuite le responsable des affaires
financières. Ces quatre personnes représentent la continuité
et changent de place tous les deux ans. Et les autres collègues- car le Comité de Direction est formé de 7 personnesont la chance d’être élus à chaque période de changement.
De cette façon, il n’y a aucune coupure nette ; le nouveau
président ne pourra jamais dire “Bon, je suis là, qu’est-ce
qu’il se passe ici?”.
Bunun en büyük nedenlerinden biri oluşturulan sistemden kaynaklanmaktadır. Burada ki görev alma
sürecinde, ben başkanlığı seneler sonra bırakmak istedim, ancak bu husus seçim maddesinde yapılan değişiklikle sağlanabildi. O sırada işte halen uygulanan
bu seçim düzenini kurduk. Başkan, onun bir altında 1.
başkan, onun altında ikinci başkan, bir de mali isler
sorumlusu var. Bu dört arkadaş, sürekliliği simgeliyorlar ve iki yılda bir de yer değiştiriyorlar. Ve diğer üç
arkadaş - çünkü yönetim kurulu olarak 7 kişiyiz- her
dönemde seçilebiliyor. Ve böylece hiç kopukluk olmuyor ; « Ben geldim, neler oluyor ? » demiyor başkan.
Nous avons des membres particuliers et institutionnels. Nous
avons 30 membres institutionnels, 25 particuliers et 10 honoraires. Parce que chaque membre institutionnel possède 4
membres, nous avons près de 145 membres en tout.
GUSOD représente 75% du secteur de la sécurité en Turquie.
GUSOD a aussi des membres représentants les produits
électroniques de sécurité, mais nous avons en majorité des
membres d’entreprises de personnels de sécurité. L’association de sécurité GESIDER représente davantage les produits
électroniques. Nous avons de très bonnes relations avec eux
et je suis aussi membre de GESIDER. Je vais sûrement demander mon admission à la direction à la prochaine réunion
du Comité de Direction de GESIDER.
MG : Quelle est alors la part du marché de GESIDER dans
le secteur?
OU : Elle représente aussi une très grande part. GESIDER est
représenté par des représentants experts de 58 entreprises
meneurs du secteur de la sécurité commerciale. GESIDER,
qui regroupe une large sphère qualifié allant des technologies intégrées de sécurité aux protections rapprochées et des
communications de système d’alarme à la production, est
un ONG qui représente le vaste profil du secteur. Cela sousentend qu’il y a deux associations concrètes et qui crée de
l’emploi en Turquie. Elle joue le jeu dans le cadre des règles.
Mais beaucoup d’autres associations ont été créées. Ce sont
en majorités des associations qui n’existent que sur papier
et qui ont été créées pour faire de leur camarade des Présidents d’association.
MG : Quels sont les changements survenus après la Loi sur
la Sécurité Privée (10.06.2004) dans le secteur?
OU : Nous faisons partie des cinq premiers pays parmi les
membres de l’Union Européenne concernant la sécurité. Car
certains membres de l'UE n’ont même pas de législation à ce
sujet. Nous avons une législation et un rail sur lequel avancer. Nous ne sommes pas ballotés de droite à gauche. Dans
beaucoup de pays, le wagon suit celui qui tire. Avant la création de loi, nous comptions 260 entreprises de sécurité qui
partageaient le même gâteau. Aujourd’hui on compte 1200
entreprises et qui partagent toujours le même gâteau. On
peut le comparer à un film de chasse au trésor. C’est ainsi
Bizim bireysel ve kurumsal üyelerimiz var. 30 kurumsal üye, 25 bireysel üye, 10 tane de fahri üyemiz
var. 30 kurumsal Üyeyi 4’le çarparsanız, çünkü her
kurum dört üye gerektiriyor. Yaklaşık 145 üyemiz var
demektir.
GUSOD sektörün yüzde 75’ini temsil ediyor. GUSOD
elektronik güvenlik bazında da şirketlerin üye olduğu
bir kurum ama ağırlığı personelli güvenliktir. GESIDER
adında ki güvenlik derneği elektronik ağırlıklıdır. GUSOD’ LA GESIDER’İN ilişkileri çok iyi bir temeldedir.
Ben aynı zamanda GESIDER ‘in de üyesiyim. Muhtemelen önümüzde ki GESIDER Genel Kurulunda yönetime talip olacağım. Elektronik güvenlik konusunda
ki ağırlık onlardadır. Ürün pazarlamasıyla ilgili bilgiler
GESIDER’DEN daha iyi alınabilir.
MG : Peki, GESIDER pazarın ne kadarını temsil
ediyor?
OÜ : O da pazarın büyük bir kısmını temsil ediyor.
GESIDER, ticari güvenlik sektörünün önde gelen 58
firmasının konusunda uzman yetkilileri tarafından
temsil edilmektedir. Bu bağlamda bünyesinde elektronik entegre güvenlik teknolojisinden yakın korumaya, alarm haberleşmesinden üretime kadar geniş
uzmanlık alanlarına ulaşabilme becerisini barındıran
GESIDER, Türkiye'de sektörün kapsamlı profilini temsil eden bir sivil toplum örgütüdür.
Türkiye’de esas olarak ve işveren olarak bu iki dernek
vardır. Kaidelerine göre oyunu oynayan yapı içerisindedirler. Ama birçok dernek kuruldu. Bunların çoğu
kağıt üstünde olup bazı arkadaşların Dernek Başkanı
ünvanını alabilmesi için kurulmuş olan derneklerdir.
MG : Özel güvenlik Yasası’ndan (10.06.2004) bu
yana, sektörde neler değişti? Güvenlik sektörü, politik krizlerle ve özellikle terörle mücadele sürecinde
gelişen bir sektör olduğunu söyleyebilir miyiz?
OÜ : Biz Avrupa Birliği üyeleri arasında ki ülkeler
içersinde güvenlik konusunda ilk beşin içersindeyiz.
Çünkü bazı Avrupa Birliği üyelerinin kanunları bile yok.
Bizim kanunumuz var bir. Yürüyen bir rayımız var. Kim
nereye çekerse gitmiyor. Bazı ülkelerde kim nereye
çekerse oraya gidiyor. Kanunlar çıkmadan önce 260
şirket vardı. Bunlar aynı pastayı paylaşıyorlardı. Simdi
19
partout dans le monde et pas qu’en Turquie. Notre législation
sur la sécurité est l’une des législations prises comme exemple en Europe. L’Allemagne, par exemple, a une législation catastrophique à ce sujet. Je suis celui qui a permis la création
de cette loi. J’y ai beaucoup travaillé, j'ai effectué près de 762
allers-retours à Ankara.
1200 şirket var ve yine aynı pastayı paylaşıyorlar. Bir
altına hücum filmi gibi. Herkes gözünü kapıyor ve oraya koşuyor. Bütün dünya böyle, Sadece Türkiye de
değil. Bizim güvenlik yasamız Avrupa’da örnek alınan
güvenlik yasalarından biridir. Almanya’nın felaket bir
güvenlik yasası var.
L’ancien Président de la Turquie Süleyman Demirel avait
posé son veto pour la Loi des Détectives. Car cela entravait
les principes des Droits de l’Homme. Ce n’était pas faux et
il avait raison de poser son veto. Il y aujourd’hui des bureaux
de détective illégaux et je m’y oppose. Ils vont jusqu’à passer
des publicités sur Internet. Cela est inadmissible.
Eski Cumhurbaşkanı Demirel’in veto ettiği bir kanun
var. Dedektiflik yasası. İnsan haklarına tecavüz ediyor
dendi. Bu doğruydu ve bu nedenden dolayı veto etti.
Şu anda kanunsuz dedektiflik büroları kuruldu, onlardan şikâyetçiyim ve internette bile dedektiflik reklâmları veriyorlar. Bu olmaz.
MG : Quelle est la place de la Turquie concernant le secteur de la sécurité comparé à l’UE? Pouvez-vous nous donner des informations au sujet de la CoESS (Confédération
Européenne des Services de Sécurités)? Que pouvez-vous
nous dire au sujet des standards de qualités dans le secteur de la sécurité?
OU : La GUSOD a fait une demande en 1999 pour adhérer
à la CoESS et suite à cela, nous avons été invité au Comité
de Direction qui s’organisait en Angleterre. Nous avons présenté notre pays et ensuite ils nous ont appelé et déclaré;
“Nous serons ravi de voir parmi nous en tant qu’auditeurs’.
Suite à cela, j’ai demandé à faire un discours de remerciement et j’ai fait la déclaration suivante : “ Je vous remercie,
mais cependant, il y a une chose que je n’ai pas comprise.
Le secteur de la santé opère pour le bien de l’humanité et
ne fait jamais de différence entre les individus. Il y a d’une
part le serment d’Hippocrate. Le secteur de la sécurité opère
aussi pour le bien de l’humanité. C’est la vie, la santé et le
bien de l’Homme qui est en jeu. Je n’ai pas saisi la différence
entre les deux. Pourquoi dois-je me contenter de n’être qu’un
auditeur ? Je devrais être membre actif. Pourquoi n’ai-je pas
le droit à cela? Suis-je puni de quelque chose? Ce serait
plutôt à vous de me solliciter après car, je vis le terrorisme
depuis 10 ans. Combien de pays pouvez-vous compter qui
subissent le terrorisme? Pour moi il y a l’Angleterre, l’Espagne
et la Turquie. Je ne prends pas en compte Israël car ce n’est
pas du terrorisme qu’il y a là-bas mais la guerre”. Et ensuite
j’ai rajouté; “Je veux pouvoir voter à la prochaine réunion du
Comité Général, veuillez, s’il vous plaît, prendre vos mesures
en fonction de cela. Je pense qu’il y a eu un mal entendu”. 6
mois après, il y a eu une réunion extraordinaire à Versailles à
Paris où nous sommes devenus membre intégral.
Après les évènements du 11 septembre, l’IMO (International
Maritime Organization) a émis des règlements en 2001
concernant la sécurité des bateaux et des ports. Les bateaux
possédaient des registres SOLAS. On avait préparé un registre pour déterminer les bateaux qui n’avaient pas les normes
nécessaires pour la mer et les permis de navigation et nous
y avons intégré des règles de sécurité. Nous l’avons appelé
le Code ISPS, qui est rentré en vigueur en 2004. Mais il n’y
avait aucun travail à ce sujet en Europe. Il y en avait certes,
mais pas au sein de la CoESS. Nous avons pris cette mission
et nous l’avons présenté au Comité de Général et aujourd’hui
nous présidons ce projet.
En ce qui concerne la situation des pays membres de l’UE, ce
n’est pas très brillant. La Hongrie, la Bulgarie, la Lettonie,...
Ces nouveaux pays membres n’ont aucune infrastructure au
sujet de la sécurité. Car leurs structures viennent en général
20
Bu kanunu çıkartan benim. Çok uğraştım ve 762 defa
Ankara’ya gidip geldim.
MG : Türkiye’nin, AB’ye kıyasla, güvenlik sektöründe ki yeri nedir? Türkiye’nin AB’ye giriş sürecinde,
AB Güvenlik Hizmetleri Konfederasyonu (COESS) ile
yürütülen çalışmalar hakkında bilgi verebilir misiniz? Sizce AB de ortak bir Güvenlik Yasasına doğru
gidilebilir mi? Sektörde kalite standartları ne kadar
önemseniyor?
OÜ : GUSOD 1999 yılında Avrupa Güvenlik Birliği Konfederasyonuna (CoESS) müracaat etti ve bu müracaatın sonuna İngiltere’deki Genel Kurula davet edildik.
Orada ülkemizi takdim ettik ve sonra bizi çağırdılar
ve dediler ki « Sizi dinleyici üye olarak aramızda görmek istiyoruz ». Ben bir teşekkür konuşması talebinde bulundum ve müsaade ettiler. Ve sunu söyledim,
« Teşekkür ederim ancak bir şeyi anlamadım. Sağlık
sektörü insan için çalışır. Hiç bir zaman insanlar arasında ayırım yapmaz. Bir kere Hipokrat yemini vardır.
Güvenlik sektörü de insan için çalışır. İnsan sağlığıdır,
insan canıdır, insan malıdır. Burada ki ayrımı ben anlayamadım dedim. Ben niye dinleyici üyeyim, benim
burada aktif üye olmam lazım » dedim. « Benim niye
hakkım yok, ben cezalı mıyım ? » dedim.
« Sizin benim peşimde koşmanız lazım, çünkü ben 10
yıldır terörün içindeyim. Dünya da bir kaç tane ülke
vardır terörün çok içinde olan. Biri İngiltere, biri İspanya biri de Türkiye. İsrail’i saymıyorum orada terör değil
savaş var » dedim. Bunun üzerine ; « Ben bir daha ki
yönetim kurulunda oy vermek istiyorum, ona göre tedbirinizi alınız, her halde bir sürçü lisan oldu » dedim ve
oturdum yerime. 6 ay sonra olağanüstü kurul gerçekleşti Paris’te, Versaille’ da ve bizi asil üye yaptılar.
Sonra 2001’de ki 11 Eylül olayından sonra, IMO
(International Maritime Organization), gemi ve limanlardaki güvenliğin sağlanmasıyla ilgili bir kaideler zinciri çıkardı. Gemilerin SOLAS kaydı vardı. Bu gemilerin
denizlere elverişli olup olmadığına dair ve ehliyetli
insanlarla seyir yapılmadığına dair bir kayıt yapılmıştı
ve bunlara bir de güvenlik kaidelerini ekledi. Bunun
ismine de ISPS kod koydu. Ve bu kod 2004 yılında
yürürlüğe girdi. Ama Avrupa’da bu konuda hiç bir çalışma yapılmıyordu. Yapılıyordu ama CoESS’de böyle
bir çalışma yoktu. Ve ISPS Kod için bir çalışma grubu kurduk. Biz de bu grubun başkanlığını üstlendik.
CoESS Genel Kuruluna 31 üye katıldı ve Genel Kurulu
icra ettik. CoEss’de bu dönem ben temsil edeceğim
Türkiye’yi. Calışma gruplarını da yeniden bildireceğiz.
du KGB. C’est la raison pour laquelle, ils font face à des difficultés. Nous, nous n’avons pas par exemple, ce genre de
problème. La Grèce, la Bulgarie, la Roumanie, la Hongrie et
la Lettonie sont cinq pays qui ont des problèmes de représentation au sein de la CoESS. Car ces pays ont deux, voire
trois fédérations. Ils n'ont toujours pas décidé quelle confédération les représenterait auprès de l’UE. C’est aussi le cas
du Luxembourg. Nous, nous ne vivons pas de problème de
représentation.
MG : Est-ce qu’il est question que la Turquie exporte son
expérience dans le secteur de la sécurité vers les pays
émergents comme la Chine, l’Afrique du Nord et l’Inde
lorsqu’elle aura atteint le niveau de standard de qualité
souhaité? La Turquie est-elle prête à une éventuelle ouverture vers l’extérieur dans ce secteur?
OU : La Turquie ne possède aucune lacune dans ce secteur
comparé à l’UE, que ce soit au niveau de la législation, de
l’intelligence, des règles et de la qualité. Mais pourquoi ne
sommes-nous donc pas ouvert à l’étranger? Car ce secteur
est encore tout nouveau. Le secteur n’est pas encore prêt
à s’ouvrir à l’extérieur. La loi ne vient d’être accepté il n’y
a que 4 ans. Il y a une différence entre le fait de dire que
« nous ne sommes pas en retrait » et « nous sommes prêts
à pour les marchés extérieurs ». C’est un nouveau secteur,
mais nous sommes très avancés au niveau des procédures
qui sont appliquées. Il faut encore que certaines choses
soient éliminées. Mais, il existe aussi des entreprises comme
TEPE qui se sont ouvert à l’étranger. Le nombre d’entreprises
qui s’ouvriront vers l’extérieur augmentera certes, mais il va
falloir attendre au moins 5 ans. Il faut d’abord que ces 1200
entreprises tombent aux alentours de 300, 400.
MG : Quel est la situation au niveau des produits électroniques comparé à l’étranger? Que pouvez-vous nous dire sur
les projets de e-Etat et des produits biométriques ?
OU : Nous avons accès à tout ce qui existe à l’étranger. Il y
a une chose irréfutable dans le commerce; l’offre et la demande. S'il y a demande, il y a forcément offre. Nous utilisons
les produits biométriques dans notre pays et c’est très utile.
Mais où? Pas dans ma maison. Ces produits peuvent être
utilisés dans une usine pharmaceutique, dans les unités de
création du secteur de l’automobile, chez les producteurs de
produits chimiques et explosifs. L’un des meilleurs systèmes
de contrôle d’accès est produit par LENEL. Je suis aussi l’un
de leur représentant. ASELSAN fabrique aussi des produits
de contrôle d’accès. Mais ils utilisent des produits LENEL
pour la sécurité de leur bâtiment. Car ASELSAN vend des produits abordables, mais pas LENEL. C’est pourquoi il y a de la
demande pour tous. Il y a aussi une organisation qui traite du
secteur de la sécurité, ASIS, dont j’ai été le premier membre
en Turquie.
J’aimerais me diriger la question; “Que va être l’avenir du
secteur de la sécurité en Turquie dans les prochaines années?”. Premièrement, la notion de sécurité commence à la
première respiration lors de la naissance. La sécurité est une
notion très large. Puis nous avons la sécurité qui est issue
des relations entre le peuple. Vient ensuite, le besoin de sécurité qui naît des conflits entre les nations. La sécurité est
un facteur indispensable de la vie de l’homme, tout comme
l’eau, le pain,... C’est pourquoi ce secteur ne pourra jamais
Dört çalışma grubu var: eğitim, kişi güvenliği, havaalanı güvenliği ve kara taşımacılığı.
Avrupa Birliğine yeni üye olan ülkelerde durum ise
bir felaket. Macaristan, Bulgaristan, Letonya, Bu yeni
üyelerin güvenlik konusunda hiç bir alt yapıları yok.
Çünkü onların altyapıları tamamen KGB ‘den geliyor.
O nedenle orada sıkıntılar yaşanıyor. Bizim ülkemizde
ki 1200 şirket var, simdi onlar elenecek. Biz de, mesela orada olan şu husus yok. Yunanistan, Bulgaristan,
Romanya, Macaristan ve Letonya’da, bu beş ülkenin
de CoESS’de temsil sorunu var. Çünkü ülkelerinde iki,
üç tane federasyon var. Hangisinin Avrupa Birliğinde
ülkelerini temsil edeceklerine karar verememiş durumdalar. Mesela Lüksemburg’ da öyle. Bizde temsil
sorunu yok mesela.
MG : Sektörde istenen kalite standartlarına ulaşıldığında, Kuzey Afrika, Hindistan, Cin gibi gelişmekte
olan pazarlarda, Türkiye’nin güvenlikte öncülük ve
markalaşma yapması söz konusu olabilir mi? Bugün
sektörün dışa açılma isteği, alt yapısı ve kalite standartları buna ne kadar uygun?
OÜ : Türkiye güvenlik konusunda ki, hem kanunsal yapısı, hem beyinsel yapısı, hem kaideler, hem kalite yönünden kesinlikle Avrupa’dan hiçbir farkı yok, birçok
ülkeyle kıyasladığımızda diyebilirim. Peki, neden açılmıyoruz. Bizim sektör yeni bir sektör. Dışarıya açılmak
için, en önemlisi sektörün hazır olması. Kanun çıkalı
daha 4 yıl oldu. Biz ileriyiz dediğim noktayla, dışarıya
açılma farklı. Yeni bir sektör ama biz uygulanan prosedürlere göre çok öndeyiz. Ama güvenlik sektöründe
elenmesi gereken konular var.
Ama dışa açılanlar var, mesela TEPE.
Yurtdışına faaliyet gösteren şirketler artacaktır, ama
bunun için süre gerekli bence 5 sene sonra ancak
olur. İlk önce bu 1200 şirketin elenip 300,400 sayılarına inmesi gerekir.
MG : Teknolojik ürünler temelinde ne kadar ilerdeyiz? Gelişmekte olan teknolojilerde, elektronik devlet projesi ve biyometrik ürünler gibi yeni açılımlar
hakkında GUSOD’ UN Ar-Ge çalışması var mıdır? Bu
konuda güvenlik sektörünü temsil eden bir dernek
olarak, sektörün bu projelere karşı tutumunu açıklayabilir misiniz?
OÜ : Yurtdışında ne varsa, o da burada var. Ticarette
bir olay vardır. Arz ve talep. Eğer talep eden varsa arz
eden de olur. Ülkemizde biyometrik sistem kullanılıyor. Kullanılması gereklidir. Ama nerede? Benim evimde değil. Ama bugün bir ilaç fabrikasında, otomotiv
sektörünün dizaynlarını yapan birimlerde, kimyasal
ve patlayıcı ürün üretenlerde, kullanılabilir. Dünyanın
en iyi access control sistemlerinde biri LENEL’dir. Ben
onun temsilcisiyim. ASELSAN’da access control üretiyor. Ama kendi binaları için LENEL kullanıyor. Çünkü
ASELSAN ucuz ürün satıyor. Ama LENEL öyle değil.
Bu yüzden hepsinin arzı da var talebi de. Yurtdışında
ASIS diye bir güvenlik kuruluşu vardır. Türkiye’de ilk
üye olan benim.
21
disparaître.
En tant que nation, nous aimons l’armée et la discipline. Ça
aussi, c’est un autre facteur. Nous sommes un pays respectueux qui se met toujours du côté des persécutés. Et certains
utilisent profitent largement de ce trait traditionnel. On ne devrait pas trop les laisser en abuser.
MG : Pouvez-vous nous parler du secteur de la sécurité
dans le public?
OU : Les personnes du secteur public ne sont pas plus différentes de nous. La législation sur la sécurité privée est une
bonne chose pour le secteur public. Le secteur public affirme
avoir besoin de personnel de sécurité, comme par exemple
au siège du gouvernement, à la Préfecture d’Istanbul ou à
la Direction de Commissariat Général, mais dans ce cas-là,
il aurait fallu que ce personnel ait un statut de fonctionnaire.
Mais la sécurité ne peut pas se faire physiquement après
un certain âge. C’est la raison pour laquelle, ces institutions
doivent recruter leurs personnels auprès des entreprises privées de sécurité. C’est ainsi que cela se passe à l’étranger. Si
le personnel ne travaille pas bien, il aura toujours la crainte
de se faire renvoyer. Cela empêche aussi une trop grande
proximité avec les autres employés. Il n’est pas possible de
faire cela dans le public; le personnel aurait pris sa retraite
à la même porte après des années. Les maisons d’arrêt devraient fonctionner de cette manière.
MG : Comment procèdent les entreprises privées de sécurité au niveau des fournitures des produits électroniques
de sécurité dans les mairies et les villes? Que pouvez-vous
nous dire sur les systèmes de sécurité urbains?
OU : Si nous prenons la chose au point de vue des produits
électroniques; les individus ont beaucoup de mal à gagner
de bons salaires. Parce que les politiques ne se sont toujours
pas installés correctement ces dernières 50 années, la majorité de la population a un revenu faible et pense tout d’abord
à se nourrir. La personne qui a déjà du mal à se nourrir ne
prendra jamais en compte sa propre sécurité. À faire le choix
entre les deux, elle préfèrera se nourrir. Lors des crises économiques, la première chose que font les grandes institutions est de réduire non pas le budget de la sécurité sociale
mais de la sécurité.
Toujours en cas de crise économique, si on devait choisir entre les voyages, le tourisme et la sécurité, on choisirait de
réduire la sécurité. Et je rappelle que la part du gâteau est
toujours la même, mais le nombre d’entreprises a augmenté.
C’est la raison pour laquelle, certaines entreprises vont périr.
Cette part du gâteau augmentera lorsque le PNB augmentera. Les gens de notre pays sont malheureusement peu
conscients de ce sujet.
Un autre problème dans le secteur de la sécurité est la masse des produits en provenance de Chine. Les produits chinois
affectent le secteur, par une concurrence déloyale. En outre
ces produits tombent en panne très rapidement et bloquent
l’accès au marché des produits de qualité. De plus, parce que
les entreprises de sécurité n’arrivent pas à avoir des ressources suffisantes, elles n’arrivent pas à se développer.
Mais il y a aussi des institutions qui préfèrent la qualité.
Turkcell par exemple, c’est moi qui me suis chargé de tout
22
« Güvenlik sektöründe önümüzdeki yıllarda ne olacak ? » diye bir soru yöneltmek istiyorum kendime.
Bir kere güvenlik olgusu, insanın ilk kez dünya geldiği
ve nefes aldığı zaman başlar. Güvenlik çok geniş bir
kavramdır. Sonra toplumsal ilişkiler nedeniyle ortaya
çıkan güvenlik unsurları vardır. Sonra ülkeler arasında
ki anlaşmazlıklardan doğan güvenlik ihtiyacı diye sıralamak mümkün. İnsan hayatının değişmez bir unsuru
güvenlik, su, ekmek gibi. O yüzden bu sektörün yok
olması imkânsızdır.
Biz ülke olarak askeri ve disiplini de çok seven bir ülkeyiz. Onun da etkisi var. Biz saygılı bir ülkeyiz. Hep
mazlumun yanındayız. Bu geleneksel karakterimizi,
başkaları çok iyi kullanıyor. Onu kullandırtmamamız
lazım.
MG : Kamusal alanda güvenlik sektöründe bahseder misiniz?
OÜ : Kamuda ki insanlar da bizden farklı değil. Kamu
için çıkan özel güvenlik kanununda bir olanak var.
Kamu « Benim güvenlik kadrosuna ihtiyacım var « diyor. Mesela Başbakanlık, İstanbul Valiliği veya İstanbul
Emniyet Müdürlüğü’nün beş tane kadroya ihtiyacı varsa, onlar devlet memuru oluyor ve işte orada bu nedenle de bir sıkıntı yaşanıyor. Güvenlik belli bir yaştan
sonra yapılamaz. İnsanları belli bir yaştan sonra bedeni bir şekilde kullanamazsın. Bu nedenle bu saydığım
kuruluşlar özel güvenlik şirketlerinden hizmet almalılar. Yurt dışında uygulama bu yöndedir. Özel güvenlik
elemanın zihninde iyi çalışmazsa her zaman bir kovulma tehdidi olur, bu olgu ayrıca güvenlik elemanının
diğer çalışanlarla samimiyet kurmasına da engel olur.
Kamuda bunu yapmak imkânsızdır, o eleman, nöbete başladığı o kapıdan emekli olur. Buna ilave olarak
müşteri tatmini çerçevesinde özel güvenlik şirketleri
ilave eğitim de sağlamaktadırlar. Hapishaneler deki
güvenlik bile özel şirketlere verilmelidir.
MG : Güvenlik sektöründe şirketlerin Belediyelerle
çözüm ortaklığı nasıl sağlanıyor? Mesela bu aralar her yerde görmeye alıştığımız hız ve kırmızı ışık
kontrol radarlarını örnek alırsak, bu geçiş süreci
neleri gerektirdi ya da gerektirecek? Belediyeler ile
elektronik materyal üreten şirketler nasıl işbirliğine
açılıyor? Arada ki ağı kurmakta GUSOD’ UN ve üyelerinin payı nedir?
OÜ : Elektronikte ki cihazların kullanımı açısından konuya bakarsak; Ülkemizde insanlar parayı zor kazanıyorlar. Ve de geçtiğimiz 50 sene içerisinde de politikaların yerine oturmaması nedeniyle, halkımızın çoğu
dar gelirli ve ancak karnını doyurabilen bir yapı içersinde bulunmaktadır. Karnını anca doyuran insan hiç
bir zaman kendi güvenliğini düşünmez. Çünkü yemeğine mi para verecek, güvenliğine mi? Ekonomik krizler olduğu zaman büyük kuruluşların ilk işi, sigorta da
değil, güvenlik bütçesinden kısıtlama yapmak oluyor.
Ekonomik kriz dönemlerinde bile, seyahat ve turizm
mi yoksa güvenlik mi diye sorgulama yapıldığında bütçede yine güvenlikten kısıtlama yapılıyor. Ve hatırlatırım pasta büyümedi. Ama paylaşanlar çoğaldı. Sıkıntı
o yüzden bazı şirketleri maalesef yok edecek. Bu pas-
leur système de sécurité. Tekfen aussi est un autre nom.
Concernant les systèmes de vidéosurveillance urbaine, je me
suis occupé des caméras des systèmes MOBESE d’Istanbul.
Il y a en tout 760 caméras qui fonctionnent dont 68 de lecture de plaques automobiles. Il y en a aussi dans les autres
villes mais pas à Izmir. Pourquoi? Car la police là-bas ne veut
pas s’asseoir derrière un écran car elle s’ennuie et veut être
dehors. C’est pourquoi le système ne fonctionne pas bien làbas, mais nous cherchons une solution à cela.
Puis il y a aussi un souci de budget pour la création et la
gestion de ses systèmes. Parce que les problèmes généraux
des appels d’offre se reflètent aussi dans ce secteur, ces travaux n’avancent pas très vite. Les travaux d’Istanbul ont été
financés par la Chambre de Commerce d’Istanbul et non par
l’Etat. Il y a aussi l’influence du besoin de l’utilisation de la population. Sans système de sécurité, il n’y a pas de personnel
de sécurité. Un personnel de sécurité ne peut pas contrôler
tout un immeuble de son fauteuil, il a besoin de ce genre de
système pour la sécurité.
MG : M. UNVER, nous vous remercions de cet entretien.
OÜ : C’est moi qui vous remercie.
ta da, milli gelir büyüyünce büyüyecek. Ülkemizin insanları maalesef bu konuda da bilinçsizler.
Güvenlik sektöründe bir diğer sorun, Çin malları. Çin
malları piyasayı oldukça kötü etkiliyor, haksız rekabet
yarattığı gibi iki gün sonra da arıza yapıyor ve benim
malımı satmamı da engelliyor. Ve yeterli gelir sağlanamadığı için bu ucuz mallardan, güvenlik şirketleri de
büyüyemiyor.
Ama kaliteyi de tercih edenler de var. Mesela Turkcell,
onların bütün güvenlik sistemlerini ben yaptım.
Mesela Tekfen de öyle.
Şimdi şehir izleme elektronik sistemlerine gelirsek;
İstanbul’daki Mobese sisteminin kamera kısmında
ben de hizmet verdim. Şu anda İstanbul’da 760 tane
kamera çalışıyor, bunlardan 68 âdeti plaka okuma
sisteminde çalışıyor. Diğer şehirlere de yapıldı ama
İzmir de yok. Neden yok? Polis o Mobese ekranlarının önünde oturup kameraları izlemekten sıkılıyor ve
sokağa çıkmak istiyor, sistemler bu nedenle verimli
çalıştırılamıyor, buna bir çare arıyoruz simdi. Sonra
bu sistemlerin yapımı ve işletiminde bütçe sıkıntısı
var. Türkiye’deki genel ihale problemleri buraya da
yansıdığı için, bu iş hızlı ilerleyemiyor. İstanbul’da ki
işi, İstanbul Ticaret Odası finanse etti. Yani devlet vermedi onun parasını. Böylesine bütçesel sorunlar da
var. Nüfuz kullanmanın bu ara çok etkisi var. Güvenlik
sistemi olmadan, güvenlik elemanları çalışamazlar.
Kocaman bir bina da güvenlik elemanı oturduğu yerden her tarafı görebilmeli, bunun için de mutlaka sistemin olası lazım.
MG : Sayın Oryal ÜNVER, bu röportaj için size çok
teşekkür ediyorum
OÜ : Ben teşekkür ederim
23
L’Union Européenne, l’immigration
et le débat sur les immigrés
Ab ve Göç, göçmen Tartışmaları
A l’issue de la seconde Guerre Mondiale, en Europe, les
pays industrialisés et en voie de développement ressentirent
au même degré le besoin de faire appel à l’immigration pour
obtenir de la main d’œuvre. Chaque pays répondit à ce défi
en tenant compte de la nature exacte de son besoin et en
s'appuyant sur son passé, se tournant parfois vers diverses
ressources dont l’accès dépendait de ses relations avec des
pays tiers. L’Angleterre et les Pays-Bas importèrent de la main
d’œuvre bon marché de leurs anciennes colonies, la Belgique
et la Suisse du sud de l’Europe, à savoir de l’Italie, de l’Espagne et du Portugal. L’Allemagne a d’abord fait venir des “travailleurs invités” d’Europe de l’est puis des pays méditerranéens après la construction du mur de Berlin. De l’autre côté,
la Suède, le Danemark, la Finlande et la Norvège résolurent
le problème de la demande de main d’œuvre par la création
d’un marché commun à ces quatre pays. L’Allemagne et la
France appliquèrent un système que nous connaissons bien:
l’Etat a pris en charge la répartition de la main d’œuvre immigrée au nom des employeurs. On installa les immigres
en provenance de Turquie et d’Afrique du nord à proximité
des régions industrialisées de Belgique, des Pays-Bas, d’Allemagne et de France pour les faire travailler dans l’industrie
minière et la production industrielle en général. Depuis les
années 90, les difficultés connues par les système sécurité
sociale liés au vieillissement de la population dans plusieurs
pays du monde, la chute de la natalité ainsi que le sérieux déficit de main d’œuvre ont fait ressurgir les débats concernant
le manque de main d’œuvre. Ces débats revêtent une importance grandissante en ce qui concerne l’avenir de l’Europe.
Le nombre d’immigrés vivant dans les pays de l’Union
Européenne (UE) dépasse les 40 millions. Ajoutez-y le nombre de leurs enfants et de leurs petits-enfants, cela fait un
chiffres très conséquent. La grande majorité de ces immigrés
sont “bien intégrés à la société où ils vivent” selon les critères
de l’UE. En revanche, la réussite des immigrés et des générations suivantes reste en retrait par rapport aux populations
locales dans des domaines déterminants comme la scolarité
et la formation professionnelle. Seulement, le durcissement
de la concurrence en vigueur à l’échelle mondiale et la baisse
des natalités ne laissent pas à l’UE d’autre choix que d’actualiser le potentiel que représentent les immigrés.
Dans ce contexte, la création d’un système de ‘Carte
bleue’ dans l’UE inspirée de la carte verte des Etats-Unis (EU)
donne de plus en plus lieu à débats en UE. La carte verte
mise en application aux EU permet aux immigrés qualifiés de
travailler légalement à long terme. La Carte bleue que l’UE
veut metre en place a le même objectif. Mais son établissement repose également sur deux autres motifs: la nécessité
d’assurer la main d’œuvre manquante et la lutte contre l’immigration clandestine.
24
İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra, Batı Avrupa’nın
gelişen, sanayileşmiş ülkeleri göç ve iş gücü ihtiyacını aynı düzeylerde hissetmelerine rağmen, her ülke
ihtiyacını ve kendi tarihsel gelişimini dikkate alarak
karşıladı ya da diğer ülkelerle ilişkilerine dayanan
farklı kaynaklara yöneldi. İngiltere ve Hollanda eski ve
yeni sömürgelerinden, Belçika ve İsviçre Avrupa’nın
güneyinden, İtalya, İspanya ve Portekiz’den neredeyse bedava işgücü temin ettiler. Almanya önce Doğu
Avrupa’dan, Berlin Duvarı’nın inşasından sonra ise
Akdeniz ülkelerinden ve Türkiye’den “misafir işçi”
getirtti. Öte yandan, İsveç, Danimarka, Finlandiya ve
Norveç serbest işgücü talebini, kendi aralarında kurdukları pazarlarla çözdüler. Fransa ve Almanya’da
yakından bildiğimiz bir sistem uygulandı. İşveren adına devlet “misafir işçi” biçiminde göçmen işgücünü
organize etti ve özel yerlere yerleştirdi. Türkiye’den
ve Kuzey Afrika’dan getirilenler Belçika, Hollanda,
Almanya ve Fransa’nın sanayi bölgelerinde maden
ve imalat sanayinde çalışmaları için uygun bölgelere
yerleştirildi. 1990’lı yılların başlarından günüme kadar ise, dünya genelinde birçok ülkede nüfusun hızla
yaşlanmasıyla birlikte sosyal güvenlik sistemlerinde
yaşanan sıkıntılar, doğum oranlarındaki düşüşler ve
iş gücü açığındaki ciddi problemler işgücü açısından
yaşanan tartışmaları tekrardan gündeme getirdi. Bu
tartışmalar ise Avrupa’nın geleceği açısından giderek
daha önemli bir hale geliyor
Avrupa Birliği (AB) ülkelerinde yaşayan göçmenlerin sayısı 40 milyonun üzerinde. Çocuklarının ve
torunlarının sayıları ise bunun çok daha üzerinde.
AB kriterlerine göre göçmenlerin büyük bir bölümü
"sosyal çevreleri içinde iyi uyum sağlamış" durumda.
Ancak eğitim ve mesleki formasyon gibi belirleyici
alanlarda göçmenlerin ve sonraki kuşakların başarıları bulundukları ülkelerin halklarına göre daha geride
kalıyor. Ancak dünya çapında geçerli olan rekabetin
sertleşmesi ve doğum oranlarının gerilemesi göz önüne alındığında AB'nin göçmenlerin oluşturduğu potansiyelden yararlanmama gibi bir şansı yok.
Bu bağlamda, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki
(ABD) yeşil kart uygulamasından esinlenerek geliştirilen mavi kart uygulaması, AB’de giderek tartışılmaya
başlanıyor. ABD’deki yeşil kart uygulaması vasıflı göçmenlerin ülkede yasal ve uzun dönemli çalışmalarına
imkân sağlıyor. AB’nin de yürürlüğe sokmak istediği
mavi kart uygulaması da temelde bunu hedefliyor.
Bununla birlikte, AB’nin mavi kart uygulamasını yürürlüğe koymak istemesinin iki temel nedeni bulunuyor.
Bunlar, AB’deki işgücü açığının karşılanması gereği ve
yasadışı göçle mücadele.
Pour commencer, abordons la nécessité d’assurer la
main d’œuvre manquante. On sait depuis de longues années
que la population de l’UE va baisser de 25 millions jusqu’en
2025. La population active des 15 - 64 ans va reculer de
40 millions et on s’attend à ce que la population de plus de
65 ans augmente dans les mêmes proportions. Selon les
données de l’EUROSTAT (Bureau Européen de Statistique) et
de la Commission Européenne de 2006, l’espérance de vie
moyenne en UE s’élèvera en 2050 à 80,5 ans pour les hommes et à 85,6 ans pour les femmes et connaîtra respectivement une croissance de 6,8 et de 5,2. Aussi, un autre constat
a pu être établi: un actifs sur deux devra s’occuper d’une personne âgée à partir de 2040. Telles sont les prospections.
L’Allemagne, l’Italie et la Hongrie sont les pays de l’UE à avoir
le plus besoin de main d’œuvre en raison du viellissement de
leur population. Les prospections concernant l’espérance de
vie moyenne des populations des 10 nouveaux pays membres de l’UE montrent qu’il y aura en 2050 une augmentation
d’environ 7,5 ans comparé à aujourd’hui. L’espérance de vie
moyenne la plus faible des pays de l’UE revient à l’Estonie,
la Lithuanie, la Hongrie et la Slovaquie. Dans ces 5 pays, on
s’attend à une élévation de l’espérance de vie d’environ 8,5
ans en 2050. Dans ce cadre-là et pour remédier au déficit de
main d’œuvre dans ces 27 pays membres où le taux de natalité baisse parallèlement au vieillissement de la population,
la Commission Européenne prévoit une révision radicale des
lois sur l’immigration et la facilitation des conditions d’entrée
et d’emploi des pays tiers en UE. Tout ce remaniement de
fond, l’UE souhaite le faire par la mise en circulation de la
Carte bleue.
İlk olarak AB’deki işgücü açığının karşılanması
gereği üzerinde duralım. 2025 yılına kadar AB nüfusunun 25 milyon gerileyeceği uzun yıllardır biliniyor.
AB’nin 15 – 64 yaşındaki çalışan nüfusunun 2050
yılına kadar 40 milyon azalacağı ve 65 yaş üstü nüfusun ise neredeyse aynı miktarda artması bekleniyor. Avrupa İstatistik Ofisi’nin (EUROSTAT) ve Avrupa
Komisyonu’nun 2006 verilerine göre, AB’de ortalama
ömür beklentisi 2050 yılında erkeklerde 80,5 yıla
kadınlarda ise 85,6’ya çıkması ve ortalama yaşam
sürelerinin sırasıyla 6,8 ve 5,2 artacağı tahmin ediliyor. Ayrıca, AB’de 2040 yılından sonra her iki çalışan
kişinin bir yaşlıya bakmak zorunda olacağı da tespit
edilen bir diğer gerçek. AB ülkelerinden, Almanya,
İtalya ve Macaristan, iş gücüne en fazla ihtiyaç duyanlar arasında. Buda, yaşlanan nüfuslarından kaynaklı.
AB’ye katılan 10 yeni üye ülkede ise beklenen ömür
artışının 2050 yılında mevcut duruma göre, yaklaşık
7,5 yıl olması bekleniyor. AB’deki yaş ortalamasının
en düşük olduğu ülkeler Estonya, Letonya, Lituanya,
Macaristan ve Slovakya’dır. Söz konusu 5 ülkede,
2050 yılında yaş ortalamasındaki artışın yaklaşık 8,5
yıl olacağı öngörülüyor. Bu çerçevede AB Komisyonu,
27 üye ülkede doğum oranlarının düşmesi ve nüfusun yaşlanmasından doğan işgücü açığını kapatmak
amacıyla, göçmenlere ilişkin yasaların köklü biçimde
yeniden gözden geçirilmesini ve bu bağlamda üçüncü
ülkelerden AB’ye giriş ve istihdam şartlarını kolaylaştırmayı planlıyor. AB, bu köklü düzenlemeyi ise mavi
kart aracılığıyla yapmak istiyor.
L’objectif principal du point de vue de l’UE ici, est de
transformer l’Europe en un pôle d’attraction pour les ingénieurs, les spécialistes de la technologie de l’information et
les autres employés qualifiés d’Asie, d’Afrique et d’Amérique
latine. En effet, on observe une différence considérable entre le taux de main d’œuvre qualifiée que parviennent, en
provenance pays en voie de développement à attirer sur leur
territoire les EU et celui de l’UE. Car les ouvriers non qualifiés
immigrent pour 85 % dans les pays européens tandis que
ce taux s’élève à seulement 5 % pour les EU. Par ailleurs, la
main d’œuvre qualifié s’élève à 55 % aux EU tandis qu’en
Europe ce taux est d’environ 5 % seulement. Ce que souhaite faire l’UE, c’est précisément de renverser ces taux ou au
moins d’arriver à une moyenne équitable
Burada AB açısından temel hedef ise, Avrupa’yı
Asya, Afrika ve Latin Amerika’daki mühendis, enformasyon teknolojisi uzmanları ve diğer yüksek vasıflı
işçilerin çalışacağı bir çekim merkezine dönüştürmek.
Çünkü ABD’nin kalkınmakta olan ülkelerden edindiği vasıflı iş gücü oranı ile AB’nin edindiği işgücü oranı
arasında büyük farklar bulunuyor. Şöyle ki; Vasıfsız işçilerin yüzde 85’i Avrupa ülkelerine göç ederken ABD
açısından bu oran sadece yüzde 5. Öte yandan vasıflı
işgücü ABD’de yüzde 55 iken, Avrupa’da bu oran yine
yüzde 5’ler civarında. İşte AB bu oranları tersine çevirmek ya da en azından ortalama rakamlara ulaşmak
arzusunda.
Pour l’instant, on observe une unanimité parmi les organisations européennes intéressées. Manuel Lobo Antunes,
Président portugais qui a pris la relève de la présidence allemande et qui était Secrétaire d’Etat adjoint au Ministre des
Affaires Européennes soutient l’idée que cela est réalisable si
l’on met en place une collaboration avec les pays tiers. Franco
Frattini, membre de l’UE Responsable de la Sécurité et de la
Justice partage cette idée et admet que l’Europe a besoin de
ses immigrés en raison de son déficit de main d’œuvre.
AB’nin ilgili kurumları arasında ise şuan için bir
fikir birliği gözlemleniyor. AB açısından işgücü ihtiyacının karşılanması gerektiğini dile getiren AB Dönem
Başkanı Portekiz’in Avrupa İşlerinden Sorumlu
Dışişleri Bakan Yardımcısı Manuel Lobo Antunes, bunun üçüncü ülkelerle işbirlikleri kurularak gerçekleştirilebileceğini savunuyor. AB Komisyonu’nun Güvenlik
ve Adaletten Sorumlu üyesi Franco Frattini’de bu görüşü paylaşarak Avrupa’nın işgücü ihtiyacı nedeniyle
göçmenlere ihtiyacı olduğunu kabul ediyor.
25
Les employés qualifiés qui viendront en Europe pourront
prétendre à l’obtention de la Carte bleue pour une durée de
deux ans renouvelables. La citoyenneté européenne sera reconnue pour ceux qui resteront 5 ans dans un pays de l’UE.
En ce sens, dans certains pays d’Afrique seront créés des
Centres pour recueillir les demandes d’immigration et d’emploi en Europe. Le premier d’entre eux serait créé au Mali.
Outre ce programmei l’UE procèdera à une ouverture en accordant aux étudiants étrangers venus étudier dans un pays
de l’UE la possibilité d’obtenir la Carte bleue et le droit de
travailler sur le territoire de l’UE après leurs études. La règlementation applicable pour la Carte bleue sera la même
pour toute l’UE ; elle prévoit, en outre, une rémunération supérieure au SMIC national. L’application laisse libre choix à
chaque Etat membre pour déterminer le nombre d’immigrés
à accéder sur son territoire.
Le deuxième point à étudier concernant la question de
la Carte bleue est la lutte contre l’immigration clandestine.
L’année passée, 18,5 millions de personnes ont émigré vers
l’UE. Mais la plupart sont clandestins. C’est en particulier
l’Espagne, l’Italie et les côtes maltaises qui subissent ce flux
d’immigrés clandestins. Le nombres d’immigrés africains qui
ont atteint clandestinement l’Espagne s’élève à 6659 pour
la seule période de janvier à août 2007. Malte qui est le plus
petit pays de l’UE a reçu plus de 3500 immigrés ces deux
dernières années. L’Italie est un autre membre de l’UE à subir
le même sort et se plaint du nombre croissant d’immigrés
clandestins qui passent chaque année ses côtes.
C’est dans ce cadre que l’UE souhaite renforcer la lutte
contre l’immigration illégale. Jose Manuel Barroso, Président
de la Commission Européenne, a envoyé une lettre aux chefs
d’Etat membres de l’UE pour les appeler à collaborer en vue
d’endiguer l’immigration illégale. Les Ministres de l’Intérieur
de l’UE ne sont toujours pas parvenus à un accord sur la
question de l’immigration illégale. Le Ministre de l’Intérieur
allemand avait précisé qu’ils étaient unanimes sur le partage
des responsabilités mais qu’ils divergeaient sur les détails.
Tobias Billström, Ministre de l’Intégration suédois souhaite
l’application d’une politique commune de l’immigration à
l’échelle de l’UE. Une des raisons principales de ces divergences est la grande différence qui existe entre les lois sur l’immigration des différents pays membres. Il s’agit d’harmoniser
les différentes lois sur l’immigration de ces 27 pays de l’UE,
de les rendre transparentes et d’améliorer les conditions de
l’immigration dans le cadre de la lutte contre l’immigration
illégale. De ce fait, pendant que se poursuivent les travaux visant à établir une règlementation commune pour les 27 pays
membres en vue de lutter contre l’immigration illégale, les efforts pour attirer dans l’UE la main d’œuvre qualifiée, comme
nous l’avons expliqué plus haut, semblent s’intensifier.
En France, comme dans d’autres Etats-Membres de
l’Union Européenne, la question de l’immigration, prend de
plus en plus d’importance, en raison notamment de politiques de plus en plus en dures appliquées par les gouverne-
26
AB’ye gelecek vasıflı işçiler mavi karta iki yıllık
bir süre için başvurabilecekler, ancak bu süre daha
sonra uzatılabilecek. Beş yıl boyunca bir AB ülkesinde
kalanlara ise vatandaşlık hakkı tanınacak. Bu bağlamda bazı Afrika ülkelerinde göçmenlik başvuruları
için merkezler kurulacak ve isteyenler bu merkezler
vasıtasıyla Avrupa’daki işler için başvurabilecek. Bu
merkezlerden ilkinin ise Mali’de açılması bekleniyor. Bunun yanında AB mavi kart uygulamasında bir
açılıma da giderek, AB ülkelerinde öğrenim görmüş
yabancı öğrencilerinde mavi kart alma ve mezuniyetlerinden sonra çalışma hakkı tanımayı planlıyor. Mavi
kart çerçevesinde uygulanacak kurallar tüm AB’de geçerli olacak ve ulusal asgari ücretin üzerinde bir maaşı da öngörüyor. Uygulama doğrultusunda AB devletleri, ülkelerine kaç göçmen alacaklarına kendileri karar
verecek.
Mavi kart bağlamında ikinci olarak yasa dışı göçle
mücadeleyi ele almak gerekiyor. Geçtiğimiz yıl içerisinde 18,5 milyon kişi AB’ye göç etmiş durumda. Ancak,
bunların büyük bir çoğunluğu AB ülkelerinde yasa dışı
olarak bulunuyor. Özellikle, İspanya, İtalya ve Malta
sahilleri her yıl kaçak göçmen akınına uğruyor. 2007
Ocak – Ağustos döneminde İspanya’ya yasa dışı şekilde ulaşan Afrikalı sayısı ise 6659. AB'nin en küçük
ülkesi olan Malta son iki yıl içinde üç bin beş yüzün
üzerinde göçmen almış durumda. AB’nin bu konuda
muzdarip olan bir diğer üyesi de İtalya. İtalya, kaçak
yollarla kıyılarına yanaşan ve her geçen gün artan göçmenlerden yakınıyor.
Bu çerçevede AB yasa dışı göçle mücadeleyi güçlendirmek istiyor. Avrupa Komisyonu Başkanı Jose
Manuel Barroso, geçtiğimiz yıl AB üyesi ülkelerin liderlerine birer mektup göndererek Avrupa'ya yasadışı
göçü önlemek amacıyla beraber çalışmaya çağırmıştı. 2007’nin Nisan ayında ise AB İçişleri Bakanları,
yasa dışı göç sorununa çözüm bulma konusunda yine
anlaşma sağlayamadılar. Almanya İçişleri Bakanı
Wolfgang Schaeuble, üye ülkelerin “sorumluluğu paylaşma” konusunda hemfikir olduklarını, ancak ayrıntılarda uzlaşma sağlayamadıklarını söylemişti. İsveç
Uyum Bakanı Tobias Billström de, AB çapında ortak
bir göç politikası uygulanmasını istiyor Bunun altında
yatan temel nedenlerden biri, 27 AB ülkesinde birbirinden çok farklı göç yasalarının bulunması. Bu bağlamda, 27 AB ülkesinde birbirinden çok farklı olan göç
yasalarının birbiriyle uyumlu ve şeffaf hale getirilmesi
ve yasa dışı göçle mücadele kapsamında göç şartlarının iyileştirilmesi gerekiyor. Bu nedenle AB’de, bir yandan yasa dışı göçün engellenmesi için 27 üye ülkeyi
de bağlayacak ortak kuralların belirlenmesine dönük
çalışmalar sürerken, diğer yandan yukarıda anlatılanlar çerçevesinde vasıflı iş gücünün AB’ye çekimine dönük çabalarda yoğunluk kazanmış görünüyor.
ments. Il semble que, de façon croissante, les politiques d’immigration occupent une place centrale dans le débat sur la
sécurité. Les relations avec les pays méditerranéens en particulier sont considérées comme des problèmes potentiels .
Le Président français Nicolas Sarkozy a promis de reconduire à la frontière 25 000 immigrés clandestins rien que
pour cette année. Il avait eu un discours très virulent sur
la question pendant toute la campagne électorale qui avait
précédé son élection à la présidence de l’Etat. Le point final
sur le sujet fut la décision du Sénat français. En effet, le 4
octobre 2007, le Sénat français a ratifié le nouveau projet
de loi adopté par l’Assemblée Nationale avec 188 voix contre
135. Le Sénat a modifié l’article de loi sur l’ADN. Dorénavant,
le test génétique ne sera effectué qu’en cas de nécessité et
seulement sur les femmes immigrées qui le souhaitent, le
financement étant à la charge de l’Etat. Le projet en question prévoit une application pour tester la viabilité du test
ADN jusqu’au 31 décembre 2010. La loi prévoit que si les
responsables des bureaux d’immigration français ont un
doute sur les liens de parentés des personnes qui souhaitent
s’installer auprès de leur famille résidant en France, ceuxci pourront demander à vérifier leur lien de parenté par un
test biologique. La loi prévoit également que le conjoint et les
autres parents du demandeur puissent prouver qu’ils parlent
français et que ceux-ci gagnent suffisamment bien leur vie
pour subvenir aux besoins du nouvel arrivant. La loi prévoit
un test de connaissance du français mais aussi des valeurs
de la France. C’est un parti de droite, l’UMP (Union pour un
Mouvement Populaire) qui est le chantre de cette loi. Les
socialistes en tête, bon nombre d’organismes de la société
civile ainsi que le Conseil des Cardinaux s’opposent à cette
loi. En outre, la Commission Française d’Ethique affirme que
l’article sur l’ADN est incompatible avec l’esprit des lois.
En conclusion, l’Europe doit réviser ses politiques d'immigration compte tenu de la globalisation, de la modification
des frontières et des fluctuations des populations. Il est indispensable pour l’Union de prévoir des plans afin de résoudre
la question de la main d’œuvre qualifiée et de l’immigration.
La France qui doit assumer la Présidence de l’UE à partir
de la deuxième moitié de l’année 2008 semble vouloir donner une image de sérieux dès aujourd’hui. Le Conseiller du
Ministère des Affaires Etrangères chargé des affaires françaises de l’UE M. Jean-Pierre Jouyet affirme que les travaux de
l’UE concernant les politiques d'immigration vont s’accélérer.
Néanmoins, vue l’approche que nous avons décrite et qui est
celle de la France sur les politiques d'immigration, il est évident que le débat sera houleux dans les prochaines années.
AB ülkelerinden Fransa’da ise göçmenlik konuları hükümetin sert politikaları nedeniyle giderek tırmanıyor. Avrupa ülkelerinin göç politikaları daha çok
güvenlik konuları merkezinde yoğunlaşmış görünüyor.
Özellikle Akdeniz ülkeleriyle ilişkiler daha çok potansiyel sorun olarak değerlendiriliyor.
Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy sadece bu
yıl 25.000 yasadışı göçmeni sınır dışı etme sözü vermiş ve cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde kampanya
boyunca bu konuda çok sert söylemlerde bulunmuş
ve vaatler dile getirmişti. Fransa açısından bu konuda
geline son nokta ise Fransa Senatosu’nun aldığı karar
oldu. Fransa Senatosu 4 Ekim 2007 tarihinde, geçtiğimiz Eylül ayında meclisten geçen yeni göç yasa tasarısını 135'e karşı 188 oyla kabul etti. Senato tasarıda
yer alan tartışmalı “DNA” maddesini değiştirdi. Buna
göre, gen testi sadece gerekli görüldüğü takdirde ve
gönüllü olarak kadın göçmenler üzerinde yapılacak ve
masrafları da devlet tarafından karşılanacak. Tasarı
DNA testini deneme mahiyetinde 31 Aralık 2010'a kadar uygulamayı öngörüyor. Yasaya göre eğer Fransız
göçmenlik bürosu yetkilileri, Fransa’daki ailelerinin
yanına yerleşmek isteyen bir göçmenlik başvurusunun gerçekten akraba olup olmadığından şüphelenirse bu kişilerden akrabalıklarını biyolojik olarak
kanıtlamalarını isteyebilecek. Yasa ayrıca, Fransa’ya
yerleşmek isteyen göçmenlerin eş ve diğer akrabalarının, Fransızca bildiklerini ve Fransa’daki akrabalarının kendilerini geçindirebilecekleri kadar para
kazandıklarını da göstermekle yükümlü kılıyor. Yasaya
göre, göçmenlik için yapılacak sınavlarda Fransızcayla
birlikte, Fransız değerleriyle de ilgili sorular sorulabilecek. Yasanın başlıca savunucu ise bir sağ parti olan
UMP (Halk Hareketi Birliği). Fransa’da yasaya başta
sosyalistler olmak üzere, birçok sivil toplum örgütü ve
Fransız Kardinaller Birliği karşı çıkıyor. Ayrıca Fransız
Etik Komisyonu DNA maddesinin yasaların ruhuna aykırı olduğunu ileri sürdü.
Sonuç olarak yaşlanan Avrupa’nın globalleşen
dünya, değişen sınırlar ve nüfus dalgalanmaları içerisinde göçmen politikalarını yeniden gözden geçirmesi
gerekiyor. Birlik, kalifiye iş gücü ile göçmen politikası
planları yapma zorunluluğuyla karşı karşıya. 2008 yılının ikinci yarısından itibaren AB Dönem Başkanlığını
üstlenecek Fransa işi şimdiden ciddiye almış görüntüsü vermek istiyor. Fransa’nın AB İşlerinden Sorumlu
Dışişleri Bakanlığı Müsteşarı Jean – Pierre Jouyet, AB
dönem başkanlıkları sırasında AB’nin göç politikaları konusunda çalışmaların hızlanacağını belirtiyor.
Ancak, Fransa’nın yukarıda anlatılanlar çerçevesinde
göçmen politikalarına yaklaşım tarzı önümüzdeki dönemde bu konunun oldukça sert tartışmalara neden
olacağını da gözler önüne seriyor.
27
Vers une immigration sélective,
ou de l’américanisation de la politique
européenne de l’immigration ?
Seçici göç mü yoksa Avrupa’nın göç
politikasının amerikanlaşması mı?
Caroline DELAN
Caroline DELAN
Tous les États membres de l'Union européenne (UE) sont
affectés par les flux migratoires internationaux – à variances
diverses selon leur situation économique et géostratégique. La
dernière décennie nous montre bien le caractère exponentiel
du phénomène de l’immigration dans trois des plus importants
Etats membres (voir tableau ci-dessous) ainsi que le rétrécissement du phénomène d’émigration dans les pays de l’ancien
bloc communiste.
Net Migration (in thousands) / Net Göç (bin)
Espagne / İspanya
Italie / İtalya
Royaume-Uni / Birleşik Krallık
Allemagne / Almanya
Lituanie / Lituanya
Lettonie / Letonya
Pologne / Polonya
Tüm Avrupa Birliği (AB) üyesi ülkeler ekonomik ve
jeostratejik durumlarına göre çeşitli yoğunluklarda
uluslar arası göç hareketlerinin etkisinde kalmaktadırlar. Geçtiğimiz on yıl bize eski komünist bloğu ülkelerindeki dış göç azalırken, üç çok önemli Avrupa
Birliği üyesi ülkedeki (aşağıdaki tabloya bakınız) göçün katlanarak artan yapısını çok iyi gösteriyor.
1999
227.3
46.4
164.2
202.1
-20.7
-4.1
-14.0
2000
378.5
55.2
168.5
167.8
-20.3
-5.4
-19.6
2001
427.8
47.6
184.3
274.8
-2.5
-5.2
-16.8
2002
649.9
349.3
126.4
218.8
-1.9
-1.8
-18.0
2003
738.5
600.6
260.5
142.2
-6.3
-0.9
-13.8
Sous l’égide de la Commission européenne, les Etats membres ont par conséquent pris la décision de mettre en place
une politique commune en matière d'immigration visant à gérer les flux migratoires grâce à une approche coordonnée prenant en compte la situation économique et démographique de
l'UE. Peut-on parler d’une politique élitiste ? Quelles sont ses
caractéristiques et contradictions ?
Bunun sonucunda üye ülkeler, AB’nin ekonomik ve demografik durumunu dikkate alarak Avrupa
Komisyonu himayesinde, göç hareketlerini, beraber
hareket ederek kontrol etmeye yönelik ortak bir politika hazırlama kararı aldılar. Fakat burada elit bir politikadan mı bahsediyoruz? Ne gibi özellikleri ne gibi
çelişkileri var?
1. Pourquoi adopter une méthode de coordination ?
1. Neden beraber hareket yöntemi kullanılıyor?
Jusqu’à présent, chaque État membre de l’Union européenne reste libre de fixer les conditions d’admission à l’entrée et
au séjour sur son territoire des ressortissants de pays tiers,
dans le respect des principes fondamentaux inscris dans le
Traité sur l’UE.
Şimdiye kadar, Avrupa Birliği üyesi bütün ülkeler Maastricht Anlaşması'nın temel prensipleri uyarınca üçüncü dünya ülkelerinden gelenlere yönelik,
topraklarına giriş için kabul şartlarını belirlemede
özgürdüler.
De fait, les politiques nationales se sont avérées de plus
en plus restrictives et extrêmement disparates : l’Italie pratique ainsi une politique des quotas qui subordonne l’accès au
territoire à l’obtention d’un contrat de travail ; en France, l’idée
des quotas suscite des polémiques et des oppositions ; l’Allemagne a mis fin au système de la « carte verte » réservée aux
travailleurs hautement qualifiés qui pouvaient bénéficier d’un
accueil privilégié, et a décidé de maintenir le gel de l’immigration pour les travailleurs non qualifiés ou faiblement qualifiés.
Bu nedenle, ulusal politikalar gittikçe sınırlayıcı
olmaya ve birbirleriyle tutarsızlaşmaya başladılar:
Mesela İtalya ülkeye girişi için bir iş sözleşmesine
sahip olmak gibi bir kota politikası uygulamaktadır;
Fransa'da, kota düşüncesi polemiklere ve zıtlaşmalara yol açmaktadır; Almanya vasıflı işçilere özgü “yeşil
kart” sistemine son vermiş, vasıfsız ve yarı-vasıflı işçilerin göçlerini sıfırlamayı seçmiştir.
Il apparaît donc que, suite à la réalisation de l’espace
Schengen, au sein duquel les frontières entre Etats membres
se sont déliquéfiées, la coordination entre les États membres
de l’Union dans la gestion des flux migratoires issus de pays
tiers est devenue une nécessité.
Yani görünen o ki üye devletlerin arasındaki sınırları ortadan kaldıran Schengen bölgesinin kurulmasının ardından, üçüncü dünya ülkelerinden gelen göç
hareketlerini kontrol etmek için bu üye devletlerin birlikte çalışmaları bir gereklilik haline gelmiştir.
2. Yeni Avrupa göç politikasının temel prensipleri
2. Les principes fondamentaux la nouvelle politique européenne d’immigration
Lors du Conseil européen d'octobre 1999 à Tampere en
Finlande, les dirigeants européens ont défini les principes de
28
1999 da Finlandiya, Tam pere’de ekim ayında
Avrupa Konseyi sırasında, Avrupalı yöneticiler AB ortak göç politikasının temel prensiplerini belirlediler.
Bu prensipler 2004 de La Haye programı da katıla-
base d'une politique commune de l'UE en matière d'immigration – principes qui ont été entérinés en 2004 avec l'adoption
du programme de La Haye. Cette politique doit trouver son
équilibre entre « admission pour des motifs humanitaires et
économiques » et garantir « un traitement équitable des ressortissants de pays tiers » ce qui revient à « leur accorder
des droits et des obligations similaires à ceux des citoyens
de l’État membre dans lequel ils vivent ». Cependant, le pendant de ces bons procédés réside dans la philosophie de l’appui au développement – désignée aussi dans le jargon communautaire comme un « partenariat avec les pays d’origine »
- qui vise en d’autres termes à la rétention - ou prévention,
selon le point de vue – des potentiels (im)migrants dans leurs
pays (du sud, en général).
Les politiques relatives au contrôle des frontières, à
l’asile et à l’immigration deviennent donc des politiques
communes, fortement ponctuées cependant par le principe
de subsidiarité (« souveraineté dissimulée ») cher aux Etats
membres. Ainsi va pour l’Allemagne qui, en raison de sa situation géographique, était réticente à ces dispositions et a
donc obtenu que les Etats membres fixent le volume d’entrées des ressortissants des pays tiers.
3. L’immigration économique ou le « brain drain » a
l’européenne
L’UE vise clairement à « devenir l’économie la plus compétitive du monde d’ici à 2010 » (Stratégie de Lisbonne),
et avec le déclin de sa population active, la relance d’une
politique d’immigration économique s’est progressivement
imposée comme « le » remède face à une immigration illégale incontrôlée et un manque de population active à moyen
terme. Sans coordination de ces flux migratoires et sans une
politique cohérente, le risque pour l’UE est de perdre une
main d’œuvre hautement qualifiée, absorbée par d’autres
régions économiquement attrayantes, comme les États-Unis.
Des études récentes montrent déjà que, par exemple, 54 %
des immigrés de la première génération originaires des pays
méditerranéens du Moyen-Orient et d'Afrique du Nord et titulaires d'un diplôme universitaire résident au Canada et aux
États-Unis, tandis que 87 % de ceux qui n'ont pas achevé
leurs études primaires ou qui n'ont qu'un niveau d'éducation
primaire ou secondaire se trouvent en Europe.
Pour parer à cette situation, la Commission a lancé un
Programme de Travail en 2007 visant la mise en œuvre d’une
« procédure spéciale commune pour la sélection et l'admission accélérées des travailleurs hautement qualifiés, ainsi que
des conditions avantageuses afin de les encourager à choisir
l'Europe ». Selon l’analyse de Sergio Carrera, il s’agit clairement d’une « approche purement économique, utilitariste, et
sélective » de la politique d’immigration de l’UE.
Pour confirmer nos précédents dires sur la théorie élitiste
comme pilier de la nouvelle politique d’immigration commune
rak mahkemece onaylandı. Bu politika ile “insani ve
ekonomik gerekçelerle kabul edilme” sistemi oturacaktır ve “üçüncü dünya ülke vatandaşlarına adil
davranılması” garanti altına alınacaktır. Bu da “göçmenlere yaşadıkları üye ülke vatandaşlarıyla aynı hak
ve görevler verilmesi”nin tekrar uygulanması anlamına gelecektir. Bununla birlikte, bu güzel yöntemler
potansiyel göçmenlerin ülkelerinde (genellikle güney
ülkeleri) tutulmalarını –ya da tutsak edilmelerini, bakış açısına göre değişir- hedefleyen bir gelişim felsefesinde –bilindik tabiriyle “göçmenin geldiği ülkeyle
ortaklık”- yatmaktadır.
İltica ve göçe ilişkin sınırların kontrolü politikaları
böylece – özellikle üye devletlerdeki yerellik ilkesi (gizli yönetim) ile vurgulanmış- ortak politikalar haline gelmiştir. Jeografik durumu nedeniyle bu düzenlemelere
karşı tereddüt duyan Almanya içinde durum böyleydi
ve böylece üye ülkeler üçüncü dünya ülkeleri vatandaşlarını için belli bir giriş sayısı belirlediler.
3. Ekonomik göç ya da Avrupa'ya yapılan beyin
göçü
AB hiç kuşkusuz “şu andan itibaren 2010 a kadar dünyanın en rekabetçi ekonomisi” olmak istiyor
(Lizbon Stratejisi), ve aktif nüfusun azalmasıyla, ekonomik bir göç politikası gelişmeye devam etmekte. Ve
bu kontrolden çıkan yasadışı göçe ve ortalama aktif
nüfus eksikliğine ilaç gibi gelmektedir. Birbirinden bağımsız hareket eden ve tutarlı bir politikası olmayan bu
göç grupları, AB için oldukça kalifiye iş gücünün, kaybedilme ve diğer ekonomisi çekici bölgeler tarafından
çekilme riski vardır. En son araştırmalar gösteriyor ki
Orta-Doğu ve Afrika'nın Akdeniz ülkelerinden gelen ve
bir üniversite diploması sahibi, ilk nesil göçmenlerin
%54 ü Kanada ve Birleşik Devletlerde otururken, bunların ilkokul eğitimini tamamlamamış veya herhangi
bir ilk veya ortaöğretim derecesine sahip olmayanların %84 ü Avrupa'da bulunmaktadır .
Bu duruma çare bulmak için Komisyon 2007 de
yüksek kalitedeki işçilerin Avrupa'yı seçmeleri konusunda cesaret verebilmek için ortak bir özel uygulamanın ortaya konmasına yönelik bir Çalışma Programı
başlattı. Sergio Carrera'nın incelemesine göre, AB’nin
göç politikasının “tamamen ekonomik, çıkarcı ve seçici bir bakış açısı” var.
AB’nin yeni ortak göç politikasının vazgeçilmez bir
parçası olan elitçilik teorisi üzerinde daha önce bahsettiklerimizi doğrular nitelikte Avrupa Komisyonu,
yüksek kalitede işçilerin gelişmekte olan ülkelerden
AB ye sürekli göç etmelerine ilişkin bir sistemi uygulamayı 2008 ajandasına koydu
(1) Rapport 2005 du CARIM (p. 21)
(1) CARIM 2005 raporu (s.21)
(2) « Expansion of a utilitarian, selective and economicallyoriented approach », in “Building a Common Policy on Labour
Immigration – Towards a comprehensive and global approach
in the EU”, Sergio Carrera (Chercheur, CEPS, Bruxelles),
13/02/2007
(2) “Expansion of a utilitarian, selective and econo-
mically-oriented approach”, in “Building a Common
Policy on Labour Immigration – Towards a comprehensive and global approach in the EU”, Sergio Carrera
(Araştırmacı, CEPS, Brüksel), 13/02/2007
29
a l’UE, la Commission européenne a prévu dans son agenda
2008 la mise en place d’un système de suivi des migrations
des travailleurs hautement qualifiés des pays en développement vers l’UE – afin d’identifier les cas de « brain drain ».
4. Une politique « forteresse » à double tranchant
Malgré la théorie utilitariste qui voudrait idéalement intégrer ou attirer les plus brillants « cerveaux » de la rive sud
et est méditerranéenne, le principe de préférence communautaire continue de prévaloir dans le choix des immigrants :
« Les États membres prendront en compte les demandes
d'accès sur leur territoire en vue d'emploi seulement quand
l'offre d'emploi proposée dans un État membre ne peut pas
être pourvue par la main-d'œuvre nationale et communautaire ou par la main-d'œuvre non communautaire qui réside
d'une façon permanente et légale dans cet État membre et
qui appartient déjà au marché régulier du travail dans cet
État membre » (résolution du Conseil du 20 juin 1994, en
rapport avec le règlement (CEE) n° 1612/1968 du Conseil).
Il convient aussi de noter que les traités d'adhésion du
16 avril 2003 et du 25 avril 2005 donnent la préférence aux
travailleurs qui sont des ressortissants des États membres
sur les travailleurs qui sont des ressortissants de pays tiers
en ce qui concerne l'accès au marché du travail des États
membres : il s’agit donc bel et bien d’« une intégration par la
petite porte » même pour les travailleurs qualifiés des pays
d'Europe centrale et orientale.
D’autre part, il existe un vrai « filet de sécurité » instauré
par les Etats membres pour les pays du Sud, visible au travers du contrôle des frontières maritimes par les marines
nationales pour bloquer les flux de personnes fuyant des
conflits internes, ou de la politique toujours plus dure de refus de visa Schengen. Le fossé entre la lutte contre l’immigration illégale et l’attrait des travailleurs hautement qualifiés
ne semble parfois pas si profond : la politique d’immigration
européenne reflèterait-elle plutôt les velléités nationalistes
et/ou protectionnistes de certains Etats membres ?
Comment également interpréter la future proposition
de la Commission européenne, à paraitre en 2008, visant
à lancer une base de données sur les « retours » dans les
pays d’origine ? Les Etats membres – acteurs puissants du
troisième pilier de l’UE (Justice et Affaires Intérieures) – nous
prouvent une fois de plus leur constante implication et abus
du principe de subsidiarité dans la volonté communautaire
de mettre en place un espace commun supranational de « libre circulation des biens et des personnes » corroborant le
principe fondamental de non-discrimination inscrit dans les
Traités fondateurs (CEE) et le Traité sur l’UE.
5. Quels enjeux migratoires pour l’élargissement vers la
Turquie ?
La Turquie est traditionnellement un pays d’émigration,
en l’occurrence majoritairement vers l’Allemagne depuis les
(3) In « Quelle politique d’immigration pour demain ? »,
Arnaud Lechevalier (chercheur au centre de prospective
Matisse - Sorbonne Paris I - et au centre Marc Bloch à Berlin),
24/05/2005
30
4. İki yüzü keskin bıçak bir politika
Akdeniz'in güney ve doğu kıyılarındaki en parlak
“beyin”leri çekmek veya kullanmak idealindeki çıkarcı
teorisine rağmen, toplum talebi ilkesi, göçmen tercihlerinin içinde en ağır basan faktör olmaya devam
ediyor: “Üye devletler göçmenlerin iş sebebiyle ülkeye
giriş taleplerini eğer onların sunduğu zanaat o ülkenin
ulusal veya toplumundaki zanaatkârları tarafından
karşılanamıyorsa veya toplumun içinden olmadığı halde daha önceden pazara gelip artık oturmuş bir zanaat değil ise ciddiye alınıyordu.” (20 Haziran 1994,
No 1612/1968 (CEE) Konsey düzenlemesiyle uyumlu
Konsey kararı)
Ayrıca 16 nisan 2003 ve 25 nisan 2005 katılım anlaşmalarının üye ülkelerden gelen göçmelere
yine üye bir ülkede yerel pazara girmesi konusunda
üçüncü dünya ülkelerinden gelenlere göre daha fazla
hak tanıdığını belirtmek yerinde olacaktır; yani öyle
ya da böyle Avrupa’nın ortasında ve doğusunda bir
“gizli kapaklı entegrasyon” un söz konusu olduğunu
söyleyebiliriz.
Diğer yandan, ülkelerindeki iç savaşlardan veya
Schengen pasaportu kabul etmeyecek kadar sert
politikalardan kaçan insan hareketlerini önlemek
için ulusal deniz kuvvetlerinin deniz sınırlarını kontrol
ettiği zaman açıkça görülen ve Üye Devletler tarafından oluşturulmuş bir “güvenlik sızıntısı” mevcuttur.
Yasadışı göç ve yüksek kalitede işçilerin başka yönelimlerine karşı açılan savaşlar arasında o kadar büyük
bir fark yoktur: Avrupa göç politikası acaba daha çok
ayrımcıları ve/veya himayecileri mi yansıtmaktadır?
Peki Avrupa Konseyi'nin göçmenlerin geldikleri ülkedeki “geri dönüş”ler üzerine oluşturulacak bir veri
tabanını içeren gelecek önerisini nasıl yorumlamamız
gerekiyor? Üye ülkeler bir kez daha bize “eşya ve kişilerin serbestçe hareketleri”nin var olduğu hükümetler
üstü ortak bir alan oluşturmak isteyen toplumsal iradenin yerellik ilkesine leke bulaştırdıklarını ve kötüye
kullandıklarını kanıtlamış olurlar.
5. AB’nin Türkiye’ye açılımı konusunda yaşanacak
göçler konusunda beklentiler nelerdir?
Türkiye geleneksel olarak göçmen bir ülkedir, özellikle ve çoğunlukla da 1960’lardan beri Almanya’ya
göç etmiştir. Bugün, genel olarak Türkiye’nin elverişsiz küçük şehirlerinden, aile toplanması ve sığınma
politikaları çerçevesinde halen birçok Türk Avrupa’nın
Batısına göç ediyor. AB’nin « kale » politikası ekonomik « doğu-batı » göçlerinin yavaşlatılmasına ve özellikle Türkiye’nin Doğu’sundan gelenlere yönelik. Buna
karşılık, Avrupalı kamuoyunun da önemli miktarda
kalifiye olmayan işgücü göçlerine yönelik korkularını
yenmelerini sağlamamız da politikalarımızın arasında (benzer bir belirti, Polonyalı tesisatçılarına karsı
(3) In “ Qelle politique d’immigration pour demain?”,
Arnaud Lechevalier (Matisse geleceğe yönelik araştırmalar merkezi – Sorbonne Paris I – Berlin Marc Bloch
merkezinde araştırmacı), 24/05/2005
années 1960. Dans le cadre de la réunification familiale et
de la politique d’asile, de nombreux turcs souvent issus de
provinces turques défavorisées continuent aujourd’hui de
partir vers l’Europe de l’ouest. La politique « forteresse » de
l’UE vise le ralentissement de ces migrations économiques
« est-ouest » et particulièrement celles en provenance du
Levant turc. Il s’agit aussi d’apaiser les craintes des opinions
publiques européennes quant à une immigration de masse
d’une main d’œuvre peu qualifiée si la Turquie rentre dans
l’UE (le même symptôme, sous les traits d’un plombier polonais, a été observé en France en 2004).
Cependant, des études sérieuses tendent à démonter
ces pronostics en montrant que, sur le même modèle d’intégration des autres pays méditerranéens à l’UE, la Turquie
connaitra une croissance socio-économique comparable qui
diluera le phénomène d’immigration de masse. Les experts
prévoient au contraire que dans les 10 années à venir, si la
Turquie reste en marge de l’intégration à l’UE et si sa croissance stagne, 2.7 millions de personnes migreraient vers les
15 anciens pays membres malgré les restrictions d’accès au
marché du travail.
Quelles sont donc les réformes auxquelles la Turquie doit
se conformer pour s’aligner sur la politique de l’UE en matière d’immigration? Car l’enjeu est bien là : outre les réformes économiques qui lui permettront d’atteindre le niveau
socio-économique des démocraties sociales de « l’ouest »
et de parer à sa propre émigration économique, la Turquie
doit revoir radicalement sa politique d’asile et d’accès à son
marché de l’emploi pour les citoyens étrangers. Le dernier
rapport 2006 de la Commission européenne sur les progrès
réalisés par la Turquie en vue de son accession a l’UE critique
fermement les restrictions d’accès au marché du travail pour
les non-ressortissants, malgré la mise en place du Plan d’Action National pour l’Asile et les Migrations.
D’autre part, la Turquie est également devenue la zone
« tampon » de l’UE, permettant de refouler les clandestins
venus du Moyen-Orient, d’Asie Centrale et de Russie. En rigidifiant les conditions d’accès à son territoire - dans le cadre
bien légal de l’élargissement, la Turquie satisfait pourtant
aux velléités ouest européennes de conforter la sécurité du
territoire de l’UE et d’en faire une terre d’accueil pour les plus
qualifiés des pays avoisinants.
Fransa’da 2004’de hissedildi).
Aynı zamanda, ciddi araştırmalar bu görüşleri tersini kanıtlıyor. AB’ye katılan diğer Akdeniz ülkelerinin
katılım modelini ele alarak, Türkiye aynı sosyal ve
ekonomik büyümeye sahip olup, göçlerini azaltması
bekleniyor. Ama tam tersine ve yine bazı uzmanlara göre; eger Türkiye önümüzdeki 10 yıl süre içinde
AB’nin kıyısında kalmaya devam ederse ve büyümesi
durur ise, is pazarının giriş sınırlamalarına bakmaksızın, 2,7 milyon kişi AB’nin yerleşmiş 15 ülkelerine
doğru göç etmesi bekleniyor.
Göçler konusunda Türkiye’nin AB politikalarıyla
aynı hizada olması için gerekli reformlar nelerdir o
zaman? Çünkü asıl konu burada: sosyal « Batı » demokrasilerin ekonomik ve sosyal düzeyine gelmesi
ve kendi ekonomik göçlerini önüne geçmesi için gereken ekonomik reformlar bir yana, Türkiye, yabancı
vatandaşların sığınma ve istihdam pazarına giriş politikalarını radikal bir şekilde gözden geçirmeli. Avrupa
Komisyonu’nun 2006’da yayınladığı « AB üyeliğine
giriş çerçevesinde, Türkiye’nin kaydettiği ilerlemeler »
konulu son raporu, Göçler ve Sığınma için hazırlanan Milli Planlamalara karsın üye olmayan şahısların is dünyasına giriş sınırlamalarını ciddi bir şekilde
eleştiriyor.
Bununla birlikte, Türkiye AB’nin tampon ülkesi konumuna gelmis ve Orta Doğu, Orta Asya ve Rusya’dan
gelen kanunsuz kaçakları geri göndermekle görevlendirilmiştir. Hâlbuki Türkiye, kendi topraklarına – AB
genişleme yasaları çerçevesinde- giriş koşullarını
katılaştırdığı vakit, AB topraklarının güvenliğini sağlamakla beraber, komsu ülkelerin en kalifiye insanlarını
misafir ediyor ve bu şekilde Batı Avrupalıları (velléités)
tatmin ediyor.
Caroline DELAN
Avrupa projeleri uygulama danışmanı
Avrupa politikası konusunda yüksek lisans sahibi
Caroline DELAN
Consultante en gestion de projets européens
Titulaire d’un Master en politique européenne
(4) In “Growth and Immigration Scenarios for Turkey and the
EU”, By Refik Erzan, Umut Kuzubas and Nilufer Yildiz, CEPS
Working Papers, December 2004
(5) In “Turkey: Challenges of Harmonizing Immigration Policies
with the EU”, By Kemal Kirisci, Draft paper prepared for the
Dialogues session on “Emerging Countries of Immigration” at
the HMI World Congress Human Movements and Immigration,
Barcelona, 1-5 September 2004
(4) « Türkiye ve AB için Büyüme ve Göç Senaryoları »,
Refik Erzan, Umut Kuzubaş ve Nilüfer Yıldız, CEPS notları, Aralık 2004.
(5) « Türkiye: AB ile göç politiklarının uyum çalıs-
maları », Kemal Kirişçi, HMI World Congress Human
Movements and Immigration’da yer alan Diyalog seansları için hazırlanan taslak, 1–5 Eylül 2004.
Conception et réalisation POINT LIGNE PLAN - 01 42 17 03 44 - [email protected]
SERENUS CONSEIL s’est spécialisé dans la conduite et la
sécurisation des investissements dans trois zones géographiques au fort potentiel de développement économique et
commercial mais d’accès difficile et risqué :
SERENUS CONSEİL, ticari ve ekonomik gelişim potansiyeli yüksek olan ama, girişi zor ve riskli olabilen, 3 coğrafi
bölgede, yatırımların güvenilirliği ve yürütülmesi alanında
uzmanlaşmıştır:
● Le Maroc, l’Algérie et la Tunisie, pour conduire des
opérations au Maghreb et en Afrique subsaharienne.
● Magrep ve Afrika’nın alt sahra ülkelerindeki çalışmaları
yürütmek için : Fas, Cezayir ve Tunus.
● La Turquie (Ankara et Istanbul), pour accompagner
l’ouverture du marché turc, notamment en vue de
l’adhésion à l’Union Européenne, ainsi que ceux d’Asie
Centrale.
● Türkiye (Ankara ve İstanbul) : Türk pazar girişine eşlik
etmek için, özellikle, Avrupa Birliğine katılımları dahilinde,
Orta Asya’nın olduğu gibi.
● Le Proche et Moyen-Orient à partir de Genève et de Paris.
SERENUS CONSEIL : 7 takımı, 17 ülkede çalışmalar
yürütmekte.
SERENUS CONSEIL c’est 7 équipes menant des opérations
dans 17 pays.
● Cenevre ve Paris itibariyle, Yakın ve Orta Doğu.
www.serenusconseil.com

Se Comprendre/Anlasmak

Transkript

Benzer belgeler

Télécharger le texte de l`article au format PDF

140213 je t`M seni seviyorum - Consulat général de France à Istanbul

V E Y S E L Ç O L A K

Phrases: Voyage | Séduire (français-turc)

édito de M urat V as ı f ERPUYAN - Association des Revues Plurielles