T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

T.C.
ADALET BAKANLIĞI
EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI
YARGI MEVZUATI BÜLTENĠ
Bültenin Kapsadığı Tarihler
16-31 Mayıs 2013
Yayımlandığı Tarih
31 Mayıs 2013
Sayı
2013-10
ĠÇĠNDEKĠLER
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Yemen Cumhuriyeti Hükümeti Arasında
2013-2015 Yıllarına ĠliĢkin Eğitim, Bilim, Kültür ve Sanat, Kitle ĠletiĢim
Araçları, Gençlik ve Spor Alanlarında ĠĢbirliği Programının Onaylanması
Hakkında 2013/4631 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Türkiye Cumhuriyeti ile Azerbaycan Cumhuriyeti Arasında Kamu Personel
Yönetiminin GeliĢtirilmesi ve Desteklenmesi Alanlarında ĠĢbirliğine ĠliĢkin
Protokol Onaylanması Hakkında 2013/4663 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Asya’da ĠĢbirliği ve Güven Artırıcı Önlemler Konferansı Yazmanlığı’nın,
Personeli’nin ve Üyelerin Temsilcilerinin Ayrıcalık ve BağıĢıklıklarına
ĠliĢkin SözleĢmenin Onaylanması Hakkında 2013/4662 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
22/12/2005 tarihli ve 5436 sayılı Kanunla ihdas edilen iç denetçi
kadrolarından (480) adedinin sınıf ve derecelerinin değiĢtirilerek kamu
kurumlarına Tahsis Edilmesi Hakkında 2013/4625 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Van Ġli, Edremit Ġlçesinde Bulunan Bazı TaĢınmazların Devlet Su ĠĢleri
Genel Müdürlüğü Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4650
Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Ġstanbul Ġli, BayrampaĢa Ġlçesi, Vatan Mahallesi Sınırları Ġçerisinde Bulunan
Alanın Riskli Alan Olarak Belirlenmesi Hakkında 2013/4655 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Bazı Ġllerde Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi BaĢkanlığı Temsilciliği
Kurulması Hakkında 2013/4658 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Umuma Mahsus Pasaport Hamili Rusya Federasyonu VatandaĢlarının
Türkiye’ye Yapacakları Seyahatlerinde, 180 Gün Ġçinde Toplamda 90 Günü
AĢmamak Kaydıyla 30 Gün Olan Vizesiz KalıĢ Sürelerinin 60 Güne
Çıkarılması Hakkında 2013/4665 Sayılı Karar
(R.G.
16 Mayıs 2013 – 28649)
380 kV Tufanbeyli TES TM-YeĢilhisar TM Enerji Ġletim Hattı Projesi
Kapsamında Bazı TaĢınmazların Türkiye Elektrik Ġletim Anonim ġirketi
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs
2013 – 28649)
154 kV Doruk HES TM-Dereli HES TM Enerji Ġletim Hattı Projesi
Kapsamında Bazı TaĢınmazların Türkiye Elektrik Ġletim Anonim ġirketi
Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 –
28649)
Erzurum Ġli AĢkale Ġlçesinde Kurulacak Olan Tuana Hidroelektrik
Santralinin Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Hazine Adına Tescil
Edilmek Üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu Tarafından Acele
KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4672 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Sakarya Ġli, Erenler Ġlçesi, Yenimahalle ve Küpçüler Mahallesi Sınırları
Ġçerisinde Bulunan Bazı Alanların Riskli Alan Ġlan Edilmesi Hakkında
2013/4697 Sayılı Karar
(R.G. 16 Mayıs 2013 –
28649)
Karayolları Trafik Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649)
Niğde Ġlinde yürütülen Efendibey Mahallesi Kentsel DönüĢüm ve GeliĢim
Projesi Kapsamında Bazı TaĢınmazların Niğde Belediyesi Tarafından Acele
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
EskiĢehir Ġli, TepebaĢı Ġlçesi, Mustafa Kemal PaĢa, Ġhsaniye, Hacıalibey,
Yeni, IĢıklar ve Mamure Mahalleleri ile Odunpazarı Ġlçesi, DeliklitaĢ ve
KurtuluĢ Mahalleleri Sınırları Ġçerisinde Bulunan Alanın Riskli Alan Ġlan
Edilmesi Hakkında 2013/4645 Sayılı Karar
(R.G.
17 Mayıs 2013 – 28650)
Balıkesir Ġli, Manyas Ġlçesinde Tesis Edilecek Günaydın Rüzgâr Enerji
Santralinin Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Hazine Adına Tescil
Edilmek Üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu Tarafından Acele
(R.G. 17
Mayıs 2013 – 28650)
Ankara Ġli, Altındağ Ġlçesi, Seyfi Demirsoy, Hacılar, Önder, Gültepe,
ÇalıĢkanlar ve BeĢikkaya-Feridun Çelik Mahalleleri Sınırları Ġçerisinde
Bulunan Bazı Alanların Riskli Alan Ġlan Edilmesi Hakkında 2013/4654
Sayılı Karar
(R.G.
17 Mayıs 2013 – 28650)
Türkiye Elektrik Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğüne ait ―380+154
kV Serbest Bölge-Kepez Enerji Ġletim Hattı (Mevcut Hat Yerine) Projesi‖
Kapsamında Bazı TaĢınmazlarda Direk Yerlerinin Mülkiyet ġeklinde,
Ġletken Salınım Gabarisinin ise Ġrtifak Hakkı Kurulmak Suretiyle Adı Geçen
Genel Müdürlük Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4673
Sayılı Karar
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
Afyonkarahisar Ġli, Merkez Ġlçe, Gökçe, Aksaraylı, Barbaros, Metli, Sümer,
Nakilci, Bademli, FakıpaĢa, Hacı Mustafa, Hacı Abdurrahman ve Hacınasuh
Mahalleleri Sınırları Ġçerisinde Bulunan Alanın Riskli Alan Ġlan Edilmesi
(R.G. 17 Mayıs
2013 – 28650)
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Kütahya Ġlinde Bulunan Bazı Alanların Riskli Alan Ġlan Edilmesi Hakkında
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
Ġstanbul Ġli, Bağcılar Ġlçesi, Göztepe, KemalpaĢa, Demirkapı ve Evren
Mahalleleri Sınırları Ġçerisinde Bulunan Bazı Alanların Riskli Alan Olarak
Belirlenmesi Hakkında 2013/4689 Sayılı Karar
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
ĠĢ Yerleri-Yangın Söndürme Cihazlarına Bakım ve Dolum Hizmeti VerenGenel Kurallar ile Ġlgili Tebliğ (TS 11827) (Tebliğ No: MSG-MS-2013/10)
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
3/1 Numaralı Ticari Amaçlı Su Ürünleri Avcılığını Düzenleyen Tebliğ
(Tebliğ No: 2012/65)’de DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No:
2013/24)
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
Zorunlu KarĢılıklar Hakkında Tebliğ (Sayı: 2005/1)’de DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Tebliğ
(Sayı: 2013/7)
(R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650)
Adana Ġli, Çukurova Ġlçesi, Belediyeevleri Mahallesi sınırları içerisinde yer
alan alanın riskli alan ilan edilmesi Hakkında 2013/4636 Sayılı Karar
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
154 kV Sincik Havza TM-Kahta TM Enerji Ġletim Hattı Projesi Kapsamında
Bazı TaĢınmazların Direk Yerlerinin Mülkiyet ġeklinde, Ġletken Salınım
Gabarisinin ise Ġrtifak Hakkı Kurulmak Suretiyle Türkiye Elektrik Ġletim
Anonim ġirketi Genel Müdürlüğü Tarafından Acele KamulaĢtırılması
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
Türkiye Elektrik Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğüne Ait ―154 kV
(Uzundere-Tahtalı) BrĢ.N-Gaziemir Enerji Ġletim Hattı Projesi‖ Kapsamında
Bazı TaĢınmazlarda Ġhtiyaç Duyulan Direk Yerlerinin Mülkiyet ġeklinde,
Ġletken Salınım Gabarisinin ise Ġrtifak Hakkı Kurulmak Suretiyle Adı Geçen
Genel Müdürlük Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4642
Sayılı Karar
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
Trabzon Ġli, Merkez Ġlçe, Ortahisar Mahallesinde Bulunan ve 4/4/2011
Tarihli ve 2011/1592 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla Yenileme Alanı
Olarak Kabul Edilen Mülkiyeti Hazineye Ait Bazı TaĢınmazların Bedelsiz
Olarak Trabzon Belediyesine Devredilmesi Hakkında 2013/4648 Sayılı
Karar
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Atama Kararı
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
Expo 2016 Antalya Ajansı Ġnsan Kaynakları Yönetmeliği
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu KuruluĢ ve Görevleri Hakkında
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651)
Finansal Tablo Örnekleri ve Kullanım Rehberi ile Ġlgili Kamu Gözetimi
Muhasebe ve Denetim Standartları Kurlunun 25/4/2013 Tarihli 04/01 Sayılı
Kararı
(R.G. 20 Mayıs 2013 – 28652)
Adalet Bakanlığından Ġlanlar
(R.G. 20 Mayıs 2013 – 28652)
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Tarım veya Orman Traktörlerini Tahrik Etmek Üzere Tasarlanan
Motorlardan Çıkan Gaz Emisyonları ve Parçacık Kirleticilere KarĢı Alınacak
Tedbirlerle Ġlgili Tip Onayı Yönetmeliği (2000/25/AT)’ nde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 21 Mayıs
2013 – 28653)
Vakıf Kültür Varlıkları Ġhale Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 21 Mayıs 2013 – 28653)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve Avrupa Komisyonu Arasında Katılım
Öncesi Yardım Aracı (IPA) Kapsamında, ―Bulgaristan-Türkiye Sınır Ötesi
ĠĢbirliği Programı‖ ile Ġlgili Finansman AnlaĢması‖nın Onaylanması
(R.G. 21
Mayıs 2013 – 28653 -Mükerrer)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Avustralya Hükümeti Arasında Gelir
Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi
Kaçakçılığına Engel Olma AnlaĢması ve AnlaĢma’ya ĠliĢkin Protokol’ün
Onaylanması Hakkında 2013/4640 Sayılı Karar
(R.G. 21
Mayıs 2013 – 28653 -Mükerrer)
UyuĢmazlık Mahkemesine Ait Kararlar
(R.G. 21 Mayıs 2013 – 28653 -Mükerrer)
Türkiye Cumhuriyeti ile Bosna-Hersek Cumhuriyeti Arasında Kültür
Alanında ĠĢbirliği Protokolünün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair
6463 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Güneydoğu Avrupa Afetlere Hazırlık ve Önleme GiriĢiminin Kurumsal
Çerçevesi Hususunda Mutabakat Muhtırasının ve Ekinin Onaylanmasının
Uygun Bulunduğuna Dair 6464 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığı ile Kosova Cumhuriyeti Eğitim,
Bilim ve Teknoloji Bakanlığı Arasında Eğitim Alanında ĠĢbirliği
Protokolünün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6465 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Kosova Cumhuriyeti Hükümeti Arasında
Tarım Alanında ĠĢbirliği Konulu Mutabakat Zaptının Onaylanmasının Uygun
Bulunduğuna Dair 6466 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Çevre Alanında ĠĢbirliği AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna
Dair 6467 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Cezai Konularda KarĢılıklı Adli Yardım AnlaĢmasının Onaylanmasının
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Malezya Hükümeti Arasında 27 Eylül
1994 Tarihinde Ankara’da Ġmzalanan Gelir Üzerinden Alınan Vergilerde
Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına Engel Olma
AnlaĢmasını DeğiĢtiren Protokolün Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna
Dair 6469 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Bolivya Çokuluslu Devleti Hükümeti
Arasında Ekonomik ve Ticari ĠĢbirliği AnlaĢmasının Onaylanmasının
-
-
-
-
-
-
-
-
-
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Ticaretle Bağlantılı Fikri Mülkiyet Hakları AnlaĢmasını DeğiĢtiren Protokole
Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair 6471 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti ile Gürcistan Arasındaki Serbest Ticaret AnlaĢmasının
I Sayılı Protokolünün II Sayılı Ekinin DeğiĢtirilmesi Hakkındaki 1/2010
Sayılı Ortak Komite Kararının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair
6472 Sayılı Kanun
(R.G. 22
Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile BirleĢik Tanzanya Cumhuriyeti
Hükümeti Arasında Yatırımların KarĢılıklı TeĢviki ve Korunması
AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair 6473 Sayılı Kanun
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti ile Tunus Cumhuriyeti Arasında Serbest Ticaret Alanı
Tesis Eden Ortaklık AnlaĢmasının Ekinde DeğiĢiklik Yapılması Hakkındaki
1/2012 Sayılı Türkiye-Tunus Ortaklık Konseyi Kararının Onaylanmasının
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Türkiye Cumhuriyeti ile Türkmenistan Arasında Hukuki ve Cezai Konularda
Adli YardımlaĢma AnlaĢmasının Onaylanması Hakkında 2013/4754 Sayılı
Karar
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
ĠĢkolu Tespit Kararı (No: 2013/23)
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Anayasa Mahkemesinin Bireysel BaĢvurular ile Ġlgili Kararları
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Adalet Bakanlığından Teknik ĠĢler Dairesi BaĢkanlığından Ġhalelere
Katılmaktan Yasaklama Kararı
(R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654)
Posta Hizmetleri 6475 Sayılı Kanunu
(R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655)
ġanlıurfa Ġli, Kamberiye Mevkiinde Yürütülen Kentsel DönüĢüm ve
Yenileme Projesi Kapsamında Bazı TaĢınmazların ġanlıurfa Belediyesi
Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4700 Sayılı Karar
(R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655)
BüyükĢehir Belediyeleri, Ġl Özel Ġdareleri, Belediyeler ve Bunların Bağlı
KuruluĢlarının Borçlarına KarĢılık Genel Bütçe Vergi Gelirleri Tahsilat
Toplamı Üzerinden Ayrılacak Paylardan Yapılacak Kesintilere
ĠliĢkin Esaslarda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Esaslar Hakkında 2013/4715
Sayılı Karar
(R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655)
Erat Sevkıyat Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair 2013/4714 Sayılı
Yönetmelik
(R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655)
Karayolu TaĢıma Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655)
Basın Ġlân Kurumu TeĢkiline Dair 195 Sayılı Kanun Uyarınca Yayınlanacak
Ġlân ve Reklâmlar ile Bunları Yayınlayacak Mevkuteler Hakkında 15/2/1977
Tarihli ve 67 Sayılı Genel Kurul Kararının 17 nci Maddesinin
DeğiĢtirilmesine Dair Genel Kurul Kararı
(R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655)
-
-
-
-
-
-
-
-
Yeni Demiryolu ve Ġkinci Hat Yapımları, Altyapı Rehabilitasyonu,
Elektrifikasyon, Sinyalizasyon ve Telekomünikasyon Tesisleri Yapımı
Projesi Kapsamında Menemen-Manisa Ġstasyonları Arasının Üç Hatlı Hale
Getirilmesi Amacıyla Bazı TaĢınmazlar ile Üzerindeki Muhdesatın Türkiye
Cumhuriyeti Devlet Demiryolları ĠĢletmesi Genel Müdürlüğü Tarafından
Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4708 Sayılı Karar
(R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656)
Millî Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim Kurumları Yönetmeliğinde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656)
Kamu Personeli Genel Tebliği (Seri No: 4)
(R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656)
5018 Sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununun Geçici 21 Ġnci
Maddesinin Uygulanmasına ĠliĢkin Esas ve Usullerin Belirlenmesine Dair
Karar
(R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656)
Kırıkkale Ġli Merkez Yenimahalle 1. Etap Kentsel Yenileme (Gecekondu
DönüĢüm) Projesi Kapsamında Bazı TaĢınmazların Kırıkkale Belediyesi
Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4703 Sayılı Karar
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Ġyi Tarım Uygulamaları Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ
(Tebliğ No: 2013/22)
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Hayvancılık Desteklemeleri Hakkında Uygulama Esasları Tebliği (Tebliğ
No: 2013/29)
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Mevduat ve Kredi Faiz Oranları ve Katılma Hesapları Kâr ve Zarara Katılma
Oranları ile Kredi ĠĢlemlerinde Faiz DıĢında Sağlanacak Diğer Menfaatler
Hakkında Tebliğ (Sayı: 2006/1)’de DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ
(Sayı: 2013/8)
(R.G. 25 Mayıs
2013 – 28657)
Anayasa Mahkemesinin E: 2011/85, K: 2012/109 Sayılı Kararı
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Anayasa Mahkemesinin E: 2012/95 , K: 2013/9 Sayılı Kararı
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Anayasa Mahkemesinin E: 2013/36 , K: 2013/53 Sayılı Kararı
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Adalet Bakanlığından ÇeĢitli Ġlanlar
(R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657)
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları
(R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658)
Toprak Kirliliğinin Kontrolü ve Noktasal Kaynaklı KirlenmiĢ Sahalara Dair
Yönetmelik Yeterlilik Belgesi Tebliğinde DeğiĢiklik Yapılması Hakkında
Tebliğ
(R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658)
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 24/5/2013 Tarih ve 2013/89 Sayılı Kararı
(R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658)
(R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658)
-
-
-
-
-
-
-
-
-
(R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658)
2013-2014 Av Dönemi Merkez Av Komisyonu Kararı (No:12)
(R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658)
(R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659)
(R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659)
(R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659)
(R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659)
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Kararlar
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
Çevre Sağlığı Denetimi ve Denetçileri Hakkında Yönetmeliğin Yürürlükten
Kaldırılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
Gıda Katkı Maddeleri Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
Gıda Maddeleri Üreten ĠĢyerlerinde Verilen ÇalıĢma Ġznine Ait ĠĢletmeler
Ġçin Alınacak Ücretlerin Tahsil ve Harcama, Usul ve Esaslarına Dair
Yönetmeliğin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
Gıda Üretim ve SatıĢ Yerleri Hakkında Yönetmeliğin Yürürlükten
Kaldırılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
Gayrimenkul Yatırım Ortaklıklarına ĠliĢkin Esaslar Tebliği (III-48.1)
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
Nargile ġiĢelerinin Üzerine Konulacak Sağlık Uyarılarına ĠliĢkin Usul ve
Esaslar Hakkında Tebliğ
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 27/5/2013 Tarihli ve 2013/94 Sayılı Kararı
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 27/5/2013 Tarihli ve 2013/95 Sayılı Kararı
(R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660)
RACVIAC-Güvenlik ĠĢbirliği Merkezi AnlaĢmasının Onaylanmasının
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
1978 Protokolü ile DeğiĢik 1973 Tarihli Denizlerin Gemiler Tarafından
Kirletilmesinin Önlenmesine Ait Uluslar Arası SözleĢmenin III ve IV üncü
Eklerine Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair 6477 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
1974 Denizde Can Emniyeti Uluslararası SözleĢmesine ĠliĢkin 1988
Protokolüne Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair 6478 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
1972 Denizde ÇatıĢmanın Önlenmesine ĠliĢkin Uluslararası Kurallar
Hakkında SözleĢmeye Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair 6479 Sayılı
Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 –
28661)
1989 Uluslararası Kurtarma SözleĢmesine Katılmamızın Uygun
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Rusya Federasyonu Hükümeti Arasında
Deniz TaĢımacılığı AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair
6481 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Ġslam Kalkınma Bankası KuruluĢ AnlaĢmasının Onaylanmasının Uygun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Türkiye Cumhuriyeti ile Ġslam Kalkınma Bankası Grubu Arasında
Türkiye’de Ġslam Kalkınma Bankası Grubu Ülke Ofisi Kurulmasına ĠliĢkin
AnlaĢma ile AnlaĢmada DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Notaların
Onaylanmasının Uygun Bulunduğu Hakkında 6483 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Özel Sektörün GeliĢtirilmesi Ġslami Kurumu Kurucu AnlaĢmanın Tadiline
ĠliĢkin Genel Kurul Kararının Onaylanmasının Uygun Bulunduğuna Dair
6484 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
187 Sayılı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliğini GeliĢtirme Çerçeve SözleĢmesine
Katılmamızın Uygun Bulunduğuna Dair 6485 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ile Bazı Kanunlarda
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair 6486 Sayılı Kanun
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Sınır Tespit 2013/350 Sayılı Kararı
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Maden Kanununun I (A) Grubu Madenleri ile Ġlgili Uygulama
Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Millî Eğitim Bakanlığı Özel Motorlu TaĢıt Sürücüleri Kursu Yönetmeliği
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Türk Parası Kıymetini Koruma Hakkında 32 Sayılı Karara ĠliĢkin Tebliğ
(Tebliğ No: 2008-32/35)’de DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No:
2013-32/43)
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Su Ürünleri YetiĢtiriciliği Destekleme Tebliği (Tebliğ No: 2013/26)
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Yataklı Sağlık Tesislerinde Yoğun Bakım Hizmetlerinin Uygulama Usul ve
Esasları Hakkında Tebliğde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
(R.G. 29 Mayıs 2013 – 28661)
Ceza Ġnfaz Kurumları ve Tutukevleri Personeli Eğitim Merkezleri KuruluĢ,
Görev ve ÇalıĢma Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 30 Mayıs 2013 – 28662)
Türk Silahlı Kuvvetleri Ġç Hizmet Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Yönetmelik
(R.G. 30 Mayıs 2013 – 28662)
Türkiye Ġlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumu Sağlık Denetçileri Yönetmeliği
(R.G. 30 Mayıs 2013 – 28662)
-
-
-
-
-
-
-
-
-
DanıĢtay Onbirinci Dairesine Ait Kararlar
(R.G. 30 Mayıs 2013 – 28662)
Ġzmir Limanı Nizamnamesinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair 2013/4750
Sayılı Tüzük
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Mahalli Idare Birliklerinin Kurulması Hakkında 2013/4718 Sayılı Karar
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Çanakkale Zaferinin 100 üncü Yılı Etkinlikleri Kapsamında Yürütülen
Projenin Tamamlanabilmesi Amacıyla Bazı TaĢınmazların Hazine Adına
Tescil Edilmek Üzere Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığı Tarafından Acele
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Ardahan Ġli, Merkez Ġlçe, Yeni Mahallede Bulunan Bazı TaĢınmazların
Ardahan Belediyesi Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4734
Sayılı Karar
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Istanbul Ili, Kadiköy Ilçesi Sınırlari Içerisinde Bulunan Bazı Alanların Riskli
Alan Olarak Belirlenmesi Hakkında 2013/4749 Sayılı Karar
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Kars Ġli, Kağızman Ġlçesinde Tesis Edilecek Serap Hidroelektrik Santralının
Yapımi Amacıyla Bazı TaĢınmazlarin Hazine Adına Tescil Edilmek Üzere
Enerji Piyasasi Düzenleme Kurumu Tarafindan Acele KamulaĢtırılması
(R.G. 31 Mayıs
2013 – 28663)
Giresun Ġli, Çanakçı, Doğankent ve Görele Ġlçelerinde Tesis Edilecek
Çanakçı I Regülatörü ve Hidroelektrik Santrali Üretim Tesisi ile Doğankent
TM Arasındaki Enerji Nakil Hattının Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların
Türkiye Elektrik Dağıtım Anonim ġirketi Adına Tescil Edilmek Üzere Enerji
Piyasası Düzenleme Kurumu Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Bazı YerleĢim Birimlerinin Uygulama Alanı OlarakTespiti Bazı YerleĢim
Aanlarında Dağıtılacak Toprak Normunun Belirlenmesi ile Bazı YerleĢim
Birimlerinin Bakanlar Kurulu Kararlarının Kapsamından Çıkarılması
(R.G. 31
Mayıs 2013 – 28663)
8/1/2002 Tarihli ve 4736 Sayılı Kanunun 1 inci Maddesinin Birinci Fıkrası
Hükmünden Muaf Tutulacakların Tespitine Dair 28/1/2002 Tarihli ve
2002/3654 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararının Eki Kararda DeğiĢiklik
Yapılmasına ĠliĢkin 2013/6762 Sayılı Karar
(R.G. 31
Mayıs 2013 – 28663)
Sermaye ġirketlerinin Açacakları Ġnternet Sitelerine Dair Yönetmelik
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Terörizmin Finansmanının Önlenmesi Hakkında Kanunun Uygulanmasına
ĠliĢkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Basın Ġlân Kurumu Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Milli Emlak Genel Tebliği (Sıra No: 355)
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
Adalet Bakanlığından ÇeĢitli Ġlanlar
(R.G. 31 Mayıs 2013 – 28663)
-
2013 Mayıs Ayında YaĢ Haddinden ve Ġsteği Üzerine Emekliye Ayrılan
Hâkim ve Savcıları Belirtir Liste
( 31 Mayıs 2013 )
MĠLLETLERARASI ANDLAġMALAR
Karar Sayısı : 2013/4631
24/11/2012 tarihinde Sana’da imzalanan ekli ―Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile
Yemen Cumhuriyeti Hükümeti Arasında 2013-2015 Yıllarına ĠliĢkin Eğitim, Bilim, Kültür ve
Sanat, Kitle ĠletiĢim Araçları, Gençlik ve Spor Alanlarında ĠĢbirliği Programı‖nın
onaylanması; DıĢiĢleri Bakanlığının 20/3/2013 tarihli ve 4660753 sayılı yazısı üzerine,
31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3 üncü ve 5 inci maddelerine göre, Bakanlar
Kurulu’nca 8/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
Recep Tayyip ERDOĞAN
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi ve
Teknoloji Bakanı
H. YAZICI
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı V. Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı
S. KILIÇ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı V.
Gençlik ve Spor BakanıGıda,
Tarım
ve
Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı
Milli Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
AndlaĢmanın Türkçe ve Yabancı dil metinleri
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
3 Haziran 2008 tarihinde Ankara’da imzalanan ve 3/1/2013 tarihli ve 6378 sayılı
Kanunla onaylanması uygun bulunan ekli ―Türkiye Cumhuriyeti ile Azerbaycan Cumhuriyeti
Arasında Kamu Personel Yönetiminin GeliĢtirilmesi ve Desteklenmesi Alanlarında ĠĢbirliğine
ĠliĢkin Protokol‖ün onaylanması; DıĢiĢleri Bakanlığının 22/3/2013 tarihli ve 2956507 sayılı
yazısı üzerine, 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı V.UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
AndlaĢmanın Türkçe ve Yabancı dil metinleri
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
MĠLLETLERARASI SÖZLEġME
13/2/2013 tarihli ve 6422 sayılı Kanunla onaylanması uygun bulunan ekli ―Asya’da
ĠĢbirliği ve Güven Artırıcı Önlemler Konferansı Yazmanlığı’nın, Personeli’nin ve Üyelerin
Temsilcilerinin Ayrıcalık ve BağıĢıklıklarına ĠliĢkin SözleĢme‖nin onaylanması; DıĢiĢleri
Bakanlığının 10/4/2013 tarihli ve 70080 sayılı yazısı üzerine, 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı
Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 22/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık
BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
SözleĢmenin Türkçe ve Yabancı dil metinleri
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARLARI
22/12/2005 tarihli ve 5436 sayılı Kanunla ihdas edilen iç denetçi kadrolarından (480)
adedinin sınıf ve derecelerinin değiĢtirilerek kamu kurumlarına ekli listede belirtildiği Ģekilde
ve sayıda tahsis edilmesi ile 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnameye bağlı cetvellerin ilgili bölümlerine eklenmesi; Maliye Bakanlığının 5/3/2013
tarihli ve 2330 sayılı yazısı üzerine, 5436 sayılı Kanunun 16 ncı maddesine göre, Bakanlar
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
H. YAZICI
E. BAYRAKTAR A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
Ekonomi Bakanı
S. KILIÇ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Kararın eki için tıklayınız
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Van Ġli, Edremit Ġlçesinde bulunan ve ekli haritada gösterilen alanlardaki taĢınmazların
Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğü tarafından acele kamulaĢtırılması; Orman ve Su ĠĢleri
Bakanlığının 15/3/2013 tarihli ve 350 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma
Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 22/4/2013 tarihinde
kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
ve
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Ġstanbul Ġli, BayrampaĢa Ġlçesi, Vatan Mahallesi sınırları içerisinde bulunan ve ekli
kroki ile listede sınır ve koordinatları gösterilen alanın riskli alan olarak belirlenmesi; Çevre
ve ġehircilik Bakanlığının 1/4/2013 tarihli ve 1533 sayılı yazısı üzerine, 6306 sayılı Afet
Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci maddesine göre, Bakanlar
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Ekli listede yer alan illerde Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi BaĢkanlığı
temsilciliği kurulması; Milli Eğitim Bakanlığının 11/4/2013 tarihli ve 571487 sayılı yazısı
üzerine, 17/2/2011 tarihli ve 6114 sayılı Kanunun 5 inci maddesine göre, Bakanlar
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Umuma mahsus pasaport hamili Rusya Federasyonu vatandaĢlarının Türkiye’ye
yapacakları seyahatlerinde, 180 gün içinde toplamda 90 günü aĢmamak kaydıyla 30 gün olan
vizesiz kalıĢ sürelerinin 60 güne çıkarılması; DıĢiĢleri Bakanlığının 5/4/2013 tarihli ve 76154
sayılı yazısı üzerine, 5682 sayılı Pasaport Kanununun 10 uncu maddesine göre, Bakanlar
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
20/2/2001 tarihli ve 4628 sayılı Kanun uyarınca imzalanan Bağlantı AnlaĢmasına göre
tesis edilecek ―380 kV Tufanbeyli TES TM-YeĢilhisar TM Enerji Ġletim Hattı Projesi‖
kapsamında, ekli haritada gösterilen güzergâha isabet eden taĢınmazların direk yerlerinin
mülkiyet Ģeklinde, iletken salınım gabarisinin ise irtifak hakkı kurulmak suretiyle Türkiye
Elektrik Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğü tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve
Tabii Kaynaklar Bakanlığının 28/3/2013 tarihli ve 435 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı
KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 17/4/2013 tarihinde
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı V.BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
Gümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
tesis edilecek ―154 kV Doruk HES TM-Dereli HES TM Enerji Ġletim Hattı Projesi‖
kapsamında, ekli haritada gösterilen güzergâha isabet eden taĢınmazların direk yerlerinin
mülkiyet Ģeklinde, iletken salınım gabarisinin ise irtifak hakkı kurulmak suretiyle Türkiye
Elektrik Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğü tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve
Tabii Kaynaklar Bakanlığının 28/3/2013 tarihli ve 437 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Erzurum Ġli AĢkale Ġlçesinde kurulacak olan Tuana Hidroelektrik Santralinin yapımı
amacıyla ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların
Hazine adına tescil edilmek üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından acele
kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 3/4/2013 tarihli ve 451 sayılı yazısı
üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca
17/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Sakarya Ġli, Erenler Ġlçesi, Yenimahalle ve Küpçüler Mahallesi sınırları içerisinde
bulunan ve ekli krokiler ile listelerde sınır ve koordinatları gösterilen alanların riskli alan ilan
edilmesi; Çevre ve ġehircilik Bakanlığının 8/4/2013 tarihli ve 1634 sayılı yazısı üzerine, 6306
sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci maddesine
göre, Bakanlar Kurulu’nca 22/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
ve
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
YÖNETMELĠK
ĠçiĢleri Bakanlığı, Çevre ve ġehircilik Bakanlığı ile UlaĢtırma, Denizcilik ve
HaberleĢme Bakanlığından:
KARAYOLLARI TRAFĠK YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 18/7/1997 tarihli ve 23053 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Karayolları Trafik Yönetmeliğinin 58 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 58 – AĢağıda belirtilen araçlarda, açıklanan usul ve esaslara uyulmak Ģartıyla
tescil plakası yerine değiĢik renk ve Ģekilde özel tahsisli plakalar kullanılır.
a) CumhurbaĢkanlığı araçları:
1) CumhurbaĢkanına tahsis edilen araçların plakalarında sadece CumhurbaĢkanı forsu
bulunur.
2) CumhurbaĢkanlığına ait diğer araçlara, koyu kırmızı zemin üzerine sarı madeni CB
harfleri ile üçlü rakam grubu bulunan plakalar takılır (Ek–15). Bu plakaların zeminleri yeĢil
renkte de olabilir.
b) TBMM BaĢkanlık Divanı Üyeleri ile Komisyon BaĢkanları ve Grup BaĢkan
Vekillerine tahsis edilen araçlara, kırmızı zemin üzerine sarı madeni TBMM amblemi ile sarı
madeni TBMM harfleri ve üçlü rakam bulunan plakalar verilir. Bu plakaların
numaralandırılması iĢlemleri ile sıralamasına dair düzenlemeler TBMM BaĢkanlığınca yerine
getirilir.
c) 5/1/1961 tarihli ve 237 sayılı Kanuna göre zata ve emre tahsis edilen araçların
plakaları da koyu kırmızı zemin üzerine sarı madeni dörtlü rakam grubundan (Ek–16) oluĢur.
Bunlardan il valilerine ait plakalarda dörtlü rakam grubunun önüne ilin sıra numarasını
gösteren ikili rakam grubu gelir (Ek-16/a il valileri).
1) 237 sayılı Kanuna ekli (1) ve (2) sayılı cetvellerde yer alan araçlara tahsis edilecek
plaka sıra numaraları, BaĢbakanlık tarafından belirlenen protokol sırası esas alınarak ĠçiĢleri
Bakanlığınca düzenlenir.
2) Emre ve zata birden fazla araç tahsis edilmiĢ ise birinci araca verilen numaradan
sonra gelen veya uygun görülen bir baĢka sıra numarasını taĢıyan plaka tahsis edilir.
3) Birden fazla araca aynı sıra numarası bulunan özel tahsisli plaka takılamaz.
ç) 237 sayılı Kanunun (2) sayılı cetveline göre kiĢilerin makam hizmetlerine tahsis
edilen araçlara A-AA-AAA grubundaki plakalardan verilir. Ancak, BaĢbakanlık ve bakanlık
müsteĢarları, Kamu BaĢdenetçisi ile Emniyet Genel Müdürüne verilecek plakalar beyaz zemin
üzerine kırmızı kabartma dörtlü rakam grubundan oluĢur. Bu araçlara 12x36 santimetre
ebadında plaka takılır.
d) Diplomatik muafiyeti haiz kiĢilerle, misyonlarda görevli diplomatik statüye sahip
olan personelin ülkemizde özel veya tüzel kiĢilerden ya da finansal kiralama yoluyla
kiralayacakları araçlarına, mütekabiliyet esasları da göz önünde bulundurularak, noterlerce
tanzim edilen kira sözleĢmesiyle birlikte, DıĢiĢleri Bakanlığının yazılı teklifi ve ĠçiĢleri
Bakanlığının onayı ile geçici olarak CC 0001'den CC 9999'a, CD 0001'den CD 9999'a, CG
0001'den CG 9999'a ve CM 0001'den CM 9999'a kadar olan plakalardan verilebilir. Sürenin
bitiminde, tahsis edilen plakalar hiçbir tebligata gerek olmadan ilgililerce trafik kuruluĢlarına
iade edilir.
e) Emniyet teĢkilatına ait araçlardan;
1) Resmî plakalı olarak görev yapan emniyet araçlarına kayıtlı oldukları trafik
birimlerince, o aracın telsiz kod numarasını karĢılayan resmî plaka verilir.
2) Özel tahsisli plaka verilen araçların tahsis amacının değiĢmesi halinde, özel tahsisli
plakaları yerine tescil plakaları takılır.
3) Emniyet Genel Müdürlüğünün merkez birimleri ile doğrudan merkeze bağlı taĢra
birimlerinde kullanılanlara, Emniyet Genel Müdürünün onayı ile sivil plaka tahsis edilir.
4) Ġl emniyet müdürlüklerine bağlı birimlerde kullanılanlara, il emniyet müdürünün,
baĢka bir il trafik tescil kuruluĢundan sivil plaka talep edilmesi halinde ise talep edilen il
valisinin onayı ile sivil plaka tahsis edilir.
f) Devletin istihbarat, gizlilik veya güvenlik gerektiren hizmetlerinde kullanılan
araçlarına, ilgili kurum veya kuruluĢun yapacağı yazılı talep üzerine bu maddedeki usul ve
esaslar doğrultusunda 56 ncı maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen plakalardan
sivil plaka tahsisi yapılır.
g) Türk Silahlı Kuvvetleri, Jandarma Genel Komutanlığı, Milli Ġstihbarat TeĢkilatı
MüsteĢarlığının merkez ve taĢra teĢkilatlarının istihbarat, gizlilik veya güvenlik gerektiren
hizmetlerinde kullanılanlara, aracın kayıtlı bulunduğu birimin en üst amirinin il valiliklerine
yapacağı yazılı talep üzerine, aracın tescil kaydının bulunduğu il emniyet müdürünün teklifi
ve valinin onayı ile, görev gereği herhangi bir baĢka il trafik tescil kuruluĢundan sivil plaka
talep edilmesi halinde, ĠçiĢleri Bakanlığının onayı ile sivil plaka tahsis edilir. Askeri plakalı
araçların kuvvesine kayıtlı olduğu askeri birliğin bulunduğu il, tescil kaydının bulunduğu il
olarak değerlendirilir.
ğ) Kamu kurum veya kuruluĢlarınca kullanılan araçlara ilgili bakanlığın, haklarında
koruma kararı bulunanların kullanımındaki araçlara ise ilgililerin yazılı talebi üzerine
güvenlik gerekçesiyle ĠçiĢleri Bakanlığının onayıyla sivil plaka tahsisi yapılabilir.
h) 237 sayılı Kanuna ekli (1) sayılı cetvel uyarınca emir ve zatlarına, (2) sayılı cetvel
uyarınca makam hizmetlerine tahsis edilmiĢ olan araçlara, tescil plakası yerine güvenlik
gerekçesiyle sivil plaka takılmasının talep edilmesi halinde, ĠçiĢleri Bakanlığının onayı ile
sivil plaka tahsis edilebilir.
ı) Diplomatik muafiyeti olan kiĢiler, misyonlarda görevli diplomatik statüye haiz olan
idari ve teknik personel ile asıl ikametgâhları yabancı memlekette olan (Türk ve yabancı
turistler hariç) ve Türkiye'de geçici ve belirli bir süre için çalıĢmak, tetkik ve tahsilde
bulunmak veya çeĢitli nedenlerle gelen yabancı kiĢilerin araçlarına, güvenlik mülahazaları
çerçevesinde, mütekabiliyet esasları da göz önünde bulundurularak, DıĢiĢleri Bakanlığının
yazılı teklifi ve ĠçiĢleri Bakanlığının onayı ile geçici olarak sivil plaka verilebilir. Sürenin
bitiminde, tahsis edilen sivil plakalar hiçbir tebligata gerek olmadan ilgililerce trafik tescil
kuruluĢlarına iade edilir.
Sivil plaka tahsisi talebe bağlı olarak aracın tescil kaydının bulunduğu veya baĢka bir
trafik tescil kuruluĢundan yapılabilir. Sivil plakalar, aracın tescilli olduğu trafik tescil
kuruluĢunca en fazla iki adet, baĢka bir tescil kuruluĢunca ise bir adet olmak üzere tahsis
edilir.
Sivil plakaların tahsisine ait bilgiler Ek-17'de yer alan deftere kaydedilir ve bilgisayar
kayıtlarına iĢlenir.
Tahsis olunan plakalar talep halinde baĢka bir plaka numarası ile değiĢtirilebilir. Bu
durumda daha önce tahsis edilmiĢ olan sivil plakalar, geri alınarak iptal edilir.
Tahsis edilen plakaların hizmet amacı sona erdikten sonra iade edilmesi zorunludur. Bu
Ģekilde iade edilen plakalar bir yıl süreyle baĢka araçlara verilmez.
Sivil plakaların tahsisi iĢlemlerine iliĢkin bilgi ve belgelerin gizliliği korunur.
Bu maddede sayılanlar dıĢında hiçbir kiĢi, kurum veya kuruluĢ aracına özel tahsisli veya
sivil plaka verilemez.”
MADDE 2 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini ĠçiĢleri, Çevre ve ġehircilik ile UlaĢtırma,
Denizcilik ve HaberleĢme Bakanları müĢtereken yürütür.
[R.G. 16 Mayıs 2013 – 28649 ]
—— • ——
Niğde Ġlinde yürütülen Efendibey Mahallesi Kentsel DönüĢüm ve GeliĢim Projesi
kapsamında ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların
Niğde Belediyesi tarafından acele kamulaĢtırılması; ĠçiĢleri Bakanlığının 5/3/2013 tarihli ve
6980 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre,
Bakanlar Kurulu’nca 8/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
H. YAZICI
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
S. KILIÇ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma Bakanı Orman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Kararın eki liste
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
EskiĢehir Ġli, TepebaĢı Ġlçesi, Mustafa Kemal PaĢa, Ġhsaniye, Hacıalibey, Yeni, IĢıklar
ve Mamure mahalleleri ile Odunpazarı Ġlçesi, DeliklitaĢ ve KurtuluĢ mahalleleri sınırları
içerisinde bulunan ve ekli kroki ile listede sınır ve koordinatları gösterilen alanın riskli alan
ilan edilmesi; Çevre ve ġehircilik Bakanlığının 10/4/2013 tarihli ve 1718 sayılı yazısı üzerine,
6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci
maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 17/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki kroki ve koordinat listesi
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Balıkesir Ġli, Manyas Ġlçesinde tesis edilecek Günaydın Rüzgâr Enerji Santralinin
yapımı amacıyla ekli listede bulunduğu yer ile parsel numaraları belirtilen taĢınmazların
Hazine adına tescil edilmek üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından acele
kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 8/4/2013 tarihli ve 466 sayılı yazısı
üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca
22/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
22/4/2013 TARĠHLĠ VE 2013/4649 SAYILI
KARARNAMENĠN EKĠ
LĠSTE
KÖYÜ
YAYLA KÖYÜ
PARSEL NO
36, 37, 39, 232, 286, 287, 288, 289, 290, 312, 313, 364
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Ankara Ġli, Altındağ Ġlçesi, Seyfi Demirsoy, Hacılar, Önder, Gültepe, ÇalıĢkanlar ve
BeĢikkaya-Feridun Çelik mahalleleri sınırları içerisinde yer alan ve ekli krokiler ile listelerde
sınır ve koordinatları gösterilen alanların riskli alan ilan edilmesi; Çevre ve
ġehircilik Bakanlığının 8/4/2013 tarihli ve 1635 sayılı yazısı üzerine, 6306 sayılı Afet Riski
Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci maddesine göre,
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki krokiler ve listeler
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Türkiye Elektrik Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğüne ait ―380+154 kV Serbest
Bölge-Kepez Enerji Ġletim Hattı (Mevcut Hat Yerine) Projesi‖ kapsamında ekli haritada
gösterilen güzergâha isabet eden taĢınmazlarda direk yerlerinin mülkiyet Ģeklinde, iletken
salınım gabarisinin ise irtifak hakkı kurulmak suretiyle adı geçen Genel Müdürlük tarafından
acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 3/4/2013 tarihli ve 453 sayılı
yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki harita
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Afyonkarahisar Ġli, Merkez Ġlçe, Gökçe, Aksaraylı, Barbaros, Metli, Sümer, Nakilci,
Bademli, FakıpaĢa, Hacı Mustafa, Hacı Abdurrahman ve Hacınasuh mahalleleri sınırları
içerisinde bulunan ve ekli kroki ile listede sınır ve koordinatları gösterilen alanın riskli alan
ilan edilmesi; Çevre ve ġehircilik Bakanlığının 1/4/2013 tarihli ve 1532 sayılı yazısı üzerine,
6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci
maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 17/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki kroki ve liste
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Kütahya Ġlinde bulunan ve ekli krokiler ile listelerde sınır ve koordinatları gösterilen
alanların riskli alan ilan edilmesi; Çevre ve ġehircilik Bakanlığının 27/3/2013 tarihli ve 1399
sayılı yazısı üzerine, 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında
Kanunun 2 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 17/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki sınır ve koordinatlar
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Ġstanbul Ġli, Bağcılar Ġlçesi, Göztepe, KemalpaĢa, Demirkapı ve Evren mahalleleri
sınırları içerisinde bulunan ve ekli krokiler ile listelerde sınır ve koordinatları gösterilen
alanların riskli alan olarak belirlenmesi; Çevre ve ġehircilik Bakanlığının 27/3/2013 tarihli ve
1416 sayılı yazısı üzerine, 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi
Hakkında Kanunun 2 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 16/4/2013 tarihinde
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
ve
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. ERGÜN
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı V. Milli Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Kararın eki kroki ve listeler
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığından:
Ġġ YERLERĠ-YANGIN SÖNDÜRME CĠHAZLARINA BAKIM VE DOLUM
HĠZMETĠ VEREN-GENEL KURALLAR ĠLE ĠLGĠLĠ TEBLĠĞ
(TS 11827) (TEBLĠĞ NO: MSG-MS-2013/10)
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğ, 3/6/2011 tarihli ve 635 sayılı Bilim, Sanayi ve Teknoloji
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 10/6/1930 tarihli
ve 1705 sayılı Ticarette TağĢiĢin Men'i ve Ġhracatın Murakabesi ve Korunması Hakkında
Kanun ile 18/11/1960 tarihli ve 132 sayılı Türk Standardları Enstitüsü KuruluĢ Kanununa
dayanılarak hazırlanmıĢtır.
MADDE 2 – (1) 19/4/2011 tarihli ve 27910 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan
Mecburi Standard Tebliği (Tebliğ No: ÖSG-2011/09) ile mecburi uygulamaya konulan TS
11827 ―ĠĢ Yerleri-Yangın Söndürme Cihazlarına Bakım ve Dolum Hizmeti Veren-Genel
Kurallar‖ standardının 4.2.18 inci maddesi ile 4.4.1 inci maddesinin son cümlesi Türk
Standardları Enstitüsü (TSE) tarafından tadil edilmiĢtir. Tadil edilen standard imalat ve satıĢ
safhalarında zorunlu olarak uygulanacaktır.
MADDE 3 – (1) TS 11827 standardı kapsamına giren ürünleri üreten ve satanların bu
Tebliğ hükümlerine uymaları zorunludur.
MADDE 4 – (1) TS 11827 standardına, TSE’nin merkez teĢkilatından veya il
temsilciliklerinden temin edilir. TSE’nin ve il temsilciliklerinin iletiĢim bilgilerine TSE’nin
internet sitesinden ulaĢılır.
MADDE 5 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinden onbeĢ gün sonra yürürlüğe girer.
MADDE 6 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı yürütür.
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığından:
3/1 NUMARALI TĠCARĠ AMAÇLI SU ÜRÜNLERĠ AVCILIĞINI DÜZENLEYEN
TEBLĠĞ (TEBLĠĞ NO: 2012/65)’DE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR TEBLĠĞ (TEBLĠĞ NO: 2013/24)
MADDE 1 – 18/8/2012 tarihli ve 28388 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 3/1
Numaralı Ticari Amaçlı Su Ürünleri Avcılığını Düzenleyen Tebliğ (Tebliğ No: 2012/65)’in 3
üncü maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―e) Balık boyu: Ölçülen metoda göre toplam boy veya çatal boy olarak yapılan balık
boyu ölçümünü, tam boy; ağzı kapalı iken balık baĢının ön ucu ile kuyruk yüzgecinin en uzun
ıĢınının bitim noktası arasındaki izdüĢüm uzunluğunu, çatal boy; alt çene ucu ile kuyruk
yüzgecinin çatalı arasındaki uzunluğu (Ek-1),‖
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (ö) bendinin ikinci alt
bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―2) (39° 34.113' N - 26° 46.922' E), (39° 33.951' N - 26°46.928' E), (39° 33.924' N - 26°
47.800' E), (39° 34.083' N - 26° 47.621' E) koordinat noktaları arasında kalan alanda (Harita29-2),‖
MADDE 3 – Aynı Tebliğin 17 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan listenin Kılıç
satırı ile Ton (orkinos) satırı ve üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―
Kılıç
Xiphias gladius
125 (Çatal Boy)
‖
―
Ton (Orkinos)
Thunnus thynnus
115 (Çatal Boy)
30
‖
―(3) Ġkinci fıkrada tanınan istisna dâhil, 8 kg’dan az veya 75 cm’den küçük olan ton
(orkinos) balıklarının avlanması yasaktır.‖
MADDE 4 – Aynı Tebliğin, 21 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin birinci ve
ikinci alt bentleri, bu fıkranın (h) ve (j) bentleri, beĢinci fıkrasının (a) ve (c) bentleri,
dokuzuncu fıkrasının (f) ve (i) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―1) Gırgır ağlarıyla, 25 Haziran-25 Mayıs tarihleri arasında orkinos avcılığı yasaktır.
2) Avcılığın serbest olduğu dönemde, av kotasını dolduran gemilerin, en geç 72 saat
içinde, balıkçı barınaklarına çekilmesi ve en yakın il veya ilçe müdürlüklerinin
bilgilendirilmesi zorunludur.‖
―h) 30 kg'dan daha az ağırlığa sahip veya çatal boy olarak 115 cm’den küçük
orkinosların avlanması, gemide bulundurulması, gemiden gemiye aktarılması, karaya
çıkarılması, nakliyesi, depolanması, satılması ya da satıĢ için teĢhir edilmesi yasaktır. Ancak,
8-30 kg veya 75-115 cm arasındaki orkinoslar için en fazla % 5 oranında istisna tanınabilir.‖
―j) Orkinos avcılığında avlanan balıkların miktar tahmininin hesaplanmasında; hem
taĢıma gemisi yedeğindeki kafese transferde hem de çiftlikteki kafese yapılacak transfer
esnasında Bakanlıkça belirlenen oranda balıkların öldürülmesi suretiyle veya görüntüleme ve
tahmin edebilmeye imkan tanıyan teknolojik özellikteki cihaz ve yöntemlerin kullanılması
suretiyle miktar tahmini hesaplaması yapılır/yaptırılır. Video kayıtlarına iliĢkin asgari
standartlar Bakanlıkça belirlenir.‖
―a) Orkinos avcılık izni verilmiĢ gırgır gemilerinde, ICCAT Bölgesel Gözlemcisi’nin av
süresince gemide bulundurulması ve görevini yerine getirebilmesi için gerekli her türlü
kolaylığın sağlanması zorunludur.‖
―c) Av gemisinden, taĢıma kafesine yapılan canlı orkinos balığı transfer iĢlemlerinin
ICCAT Bölgesel Gözlemcisi nezaretinde yapılması, taĢıma kafesinden bir baĢka taĢıma
kafesine yapılan canlı orkinos balığı transfer iĢlemlerinin ise ulusal gözlemci nezaretinde
yapılması zorunludur. ‖
―f) Av gemisinden, taĢıma kafesine yapılan transfer için avlayan geminin bağlı
bulunduğu bayrak ülkenin ilgili makamından Transfer Ön Ġzin Onayı alınması zorunludur.
Çiftlik kafesine transfer yapıldığında ön izin onayı alınan bayrak ülkeye transferin
gerçekleĢtiğine dair Bakanlıkça bildirimde bulunulur.‖
―i) Yakalanan canlı orkinosların çiftliklere transferinin, mücbir sebepler hariç olmak
üzere, 15 Ağustos tarihinden önce sonuçlandırılması zorunludur.‖
MADDE 5- Aynı Tebliğin 22 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 22 – (1) Yazılı orkinos, gobene (tombik) ve uzun kanat orkinos (tulina)
avcılığına iliĢkin düzenlemeler aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Gırgır ağları ve diğer avlanma araçları ile avcılığın serbest olduğu yer ve zamanda,
bu avlanma araçları ile yazılı orkinos, gobene (tombik) ve uzun kanat orkinos (tulina) avcılığı
serbesttir.
b) Karasularımızda gırgır ağları ile avcılığın yasak olduğu zamanda; Akıncı Burnu (36°
18.456' N - 35° 46.745' E) ile Ceyhan Nehrinin denizi döküldüğü yer (36° 34.101' N - 35°
33.385' E) arasında çekilen hattın kuzeyinde kalan Ġskenderun Körfezi hariç olmak üzere;
Suriye sınırı ile Datça Yarımadası Ġskandil Burnu (36° 42.627' N - 27° 21.721' E) arasında
kalan alanda, kıyıdan itibaren 6 millik mesafe dıĢında, gırgır ağları ile yazılı orkinos, gobene
(tombik), uzun kanat orkinos (tulina) avcılığı dönem boyunca serbesttir (Harita-108).
c) Bu türleri avlayacak balıkçı gemileri için Ek-2’de yer alan avcılık "Ġzin Belgesi"nin
alınması, 15 Nisan-31 Ağustos tarihleri arasındaki dönemde avlanan ürünlerin Ek-5’te
belirtilen yerlerden karaya çıkarılması zorunludur. Bakanlıkça, bu yerlere ilave karaya çıkıĢ
noktaları belirlenebilir.‖
MADDE 6 – Aynı Tebliğin 44 üncü maddesinin üçüncü fıkrası yürürlükten
kaldırılmıĢtır.
MADDE 7 – Aynı Tebliğin 45 inci maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(23) Kıyılardan teknesiz olarak balık avcılığında mamun, sulines gibi yem amacı ile
kullanılacak su ürünlerini toplayacaklarla ilgili hususlar aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) 1 Ocak 2014 tarihinden itibaren yem amacı ile kullanılacak su ürünlerini
toplayacakların istihsalde bulunacakları yerdeki il müdürlüğüne baĢvurarak, gerçek kiĢiler
için su ürünleri ruhsat tezkeresi alması zorunludur.
b) Balık yemi için kullanılacak su ürünleri ile bu ürünlerin toplanacağı alanlar ve
toplanma yöntemi il müdürlüklerince belirlenir. Belirlenen ürünler ile yerler dıĢındaki
alanlardan ürün toplanması yasaktır. Ġl müdürlükleri günlük toplanacak miktar, yöntem ve
zamana iliĢkin hususlarda düzenleme yapmaya yetkilidir.
c) Toplayıcıların, Ek-11’de yer alan Yem Amaçlı Su Ürünleri MenĢe Belgesini
düzenleyerek, nakil öncesi il/ilçe müdürlüğüne kontrol ettirilerek onaylattırması zorunludur.
Onaylanan belgenin aslı ürün beraberinde, bir örneği ise onaylayan il/ilçe müdürlüğünde
kalır.‖
MADDE 8 – Aynı Tebliğin 47 nci maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―b) Projeye dayalı olarak kiraya verilen göletlerde yapılacak ticari amaçlı su ürünleri
avcılığı, 1 Mart 2014 tarihinden itibaren su ürünleri ile ilgili zaman, boy ve tür bakımından
getirilen düzenlemelere tabidir. 1 Ocak 2014 tarihine kadar ise zaman, boy ve tür bakımından
bu kapsamda verilen istisnalar devam etmekte olup, elde edilecek su ürünlerinin nakli ve
pazarlaması için il/ilçe müdürlüklerinden Ek-6’da yer alan ―MenĢe Belgesi‖nin alınması
zorunludur.‖
MADDE 9 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 10 – Bu Tebliğ hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı yürütür.
Ek-11
YEM AMAÇLI SU ÜRÜNLERĠ MENġE BELGESĠ
Tarih: …../.…/20...
ĠSTĠHSALĠ YAPANIN
TC
Kimlik
No.
Adı Soyadı
ÜRÜNÜ NAKLEDENĠN
T.C. Kimlik
No.
Adı Soyadı
Telefon
Aracın Özelliği
NAKLĠN YAPILACAĞI YER
Adres
Ġlçe
Ġl
Nakil Saati
Adres
Ġlçe
Ġl
Telefon
e-Posta Adresi
Ġl
Ġstihsalin
Yapıldığı
Ġstihsal Edilen Ürünün Adı
Ġlçe
Miktarı (Kg)
Köy/Mahalle
Kasa/Kutu/
Yukarıda bilgileri bulunan ürünler tarafımdan istihsal edilmiĢ olup, belirtilen adrese
nakledilecektir.
Adı Soyadı
Ġmza
Kontrol Eden Görevlinin
Adı Soyadı :
Görev Yeri :
Ġmza-Mühür :
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasından:
ZORUNLU KARġILIKLAR HAKKINDA TEBLĠĞ (SAYI: 2005/1)’DE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
(SAYI: 2013/7)
MADDE 1 – 16/11/2005 tarihli ve 25995 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Zorunlu
KarĢılıklar Hakkında Tebliğ (Sayı: 2005/1)’in 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (b)
bendinin (1), (4) ve (5) numaralı alt bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―1) Vadesiz ve ihbarlı döviz tevdiat, yabancı para özel cari ve vadesiz kıymetli maden
depo hesapları ile 1 aya kadar, 3 aya kadar, 6 aya kadar ve 1 yıla kadar vadeli döviz tevdiat,
yabancı para katılma ve kıymetli maden depo hesaplarında yüzde 13,‖
―4) 1 yıla kadar (1 yıl dâhil) vadeli yabancı para diğer yükümlülüklerde yüzde 13,
5) 3 yıla kadar (3 yıl dâhil) vadeli yabancı para diğer yükümlülüklerde yüzde 11,‖
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 6 ncı maddesinin dördüncü fıkrasının (a) bendinin (1)
numaralı alt bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―1) En fazla yüzde 60’ı; tabloda belirtilen dilimlere denk gelen tutarların karĢılarında
gösterilen katsayılar ile çarpılmak suretiyle bulunan toplam tutar üzerinden, en az yüzde 50’si
ABD doları cinsinden olmak üzere ABD doları veya euro döviz cinslerinden,
Ġmkân Dilimleri (%)
0-30
30-35
35-40
40-45
45-50
50-55
55-60
Katsayı
1,4
1,5
1,8
2,2
2,5
2,7
2,8
‖
MADDE 3 – Bu Tebliğ 24/5/2013 tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 4 – Bu Tebliğ hükümlerini Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası BaĢkanı
yürütür.
[R.G. 17 Mayıs 2013 – 28650]
—— • ——
Adana Ġli, Çukurova Ġlçesi, Belediyeevleri Mahallesi sınırları içerisinde yer alan ve ekli
kroki ile listede sınır ve koordinatları gösterilen alanın riskli alan ilan edilmesi; Çevre ve
ġehircilik Bakanlığının 18/4/2013 tarihli ve 1834 sayılı yazısı üzerine, 6306 sayılı Afet Riski
Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci maddesine göre, Bakanlar
Kurulu'nca 22/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki kroki ve liste
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
tesis edilecek ―154 kV Sincik Havza TM-Kahta TM Enerji Ġletim Hattı Projesi‖ kapsamında,
ekli haritada gösterilen güzergâha isabet eden taĢınmazların direk yerlerinin mülkiyet
Ģeklinde, iletken salınım gabarisinin ise irtifak hakkı kurulmak suretiyle Türkiye Elektrik
Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğü tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii
Kaynaklar Bakanlığının 28/3/2013 tarihli ve 436 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki harita
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
Türkiye Elektrik Ġletim Anonim ġirketi Genel Müdürlüğüne ait ―154 kV (UzundereTahtalı) BrĢ.N-Gaziemir Enerji Ġletim Hattı Projesi‖ kapsamında ekli haritada gösterilen
güzergâha isabet eden taĢınmazlarda ihtiyaç duyulan direk yerlerinin mülkiyet Ģeklinde,
iletken salınım gabarisinin ise irtifak hakkı kurulmak suretiyle adı geçen Genel Müdürlük
tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 28/3/2013 tarihli ve
434 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre,
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki harita
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
Trabzon Ġli, Merkez Ġlçe, Ortahisar Mahallesinde bulunan ve 4/4/2011 tarihli ve
2011/1592 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla yenileme alanı olarak kabul edilen mülkiyeti
Hazineye ait ekli listede belirtilen taĢınmazların bedelsiz olarak Trabzon Belediyesine
devredilmesi; Maliye Bakanlığının 9/4/2013 tarihli ve 13660 sayılı yazısı üzerine, 5366 sayılı
Yıpranan Tarihi ve Kültürel TaĢınmaz Varlıkların Yenilenerek Korunması ve YaĢatılarak
Kullanılması Hakkında Kanunun 4 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 22/4/2013
tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki harita
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
ATAMA KARARI
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu BaĢkanlığından:
Adlî yargı hâkim adaylarının, Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nca 03.05.2013
tarihinde yapılan ad çekme sonucuna göre, 2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanunu’nun 13.
maddesi gereğince atanmalarına iliĢkin kararname aĢağıda gösterilmiĢtir.
KARAR : 03.05.2013
2013/ 767
ADLÎ YARGI HÂKĠM ve SAVCI ADAYLARI
3. derecenin 1. kademesi (1020-3000) göstergesi ile;
1- 150964 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Hilal BOYRAZ Feke (Kozan) Hâkimliği'ne,
2 – 150202 Aksaray Adlî Yargı Hâkim adayı Fatih KALE Ayvalık (Burhaniye)
Hâkimliği'ne,
3- 96524 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Feridun DÜĞER Ulus (Bartın) Hâkimliği'ne,
4- 140338 Kocaeli Adlî Yargı Hâkim adayı Nejdet ÇORLU Gördes (Akhisar)
Hâkimliği'ne,
5- 150969 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Zeynep BAĞCI AlaĢehir Hâkimliği'ne,
6- 150972 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Abdullah KARAMETE Diyarbakır
Hâkimliği'ne,
7- 93700 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Asım AYDOĞAN Burhaniye C.
Savcılığı'na,
8- 94192 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Cihan KARABULUT Altınözü (Hatay)
Hâkimliği'ne,
9- 94209 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa Özgür KABADAYI Samsun
Hâkimliği'ne,
10- 140335 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet SEVĠNÇ Nazımiye
(Tunceli) C. Savcılığı'na,
11- 140336 Adana Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem SELVĠ KILLIBAġ Orhangazi
(Bursa) Hâkimliği'ne,
12- 140337 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Oğuz OKAY Ereğli (Konya) Hâkimliği'ne,
13- 140329 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abdullah TAġTAN Ilgaz
(Çankırı) C. Savcılığı'na,
14- 150187 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ali GEYĠK Nazımiye (Tunceli)
Hâkimliği'ne,
15- 140331 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Salih SIRAKAYA Konya C.
Savcılığı'na,
16- 150190 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı Ali GÜNAY ġarkıĢla (Sivas) Hâkimliği'ne,
17- 150194 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Ali AFġAR ErciĢ Hâkimliği'ne,
18- 150457 Kırıkkale Adlî Yargı Hâkim adayı ġevket KUYRUK Bahçesaray (Bitlis)
Hâkimliği'ne,
19- 150961 Edirne Adlî Yargı Hâkim adayı Tuba TEMĠZ ÇELĠK Çaycuma
(Zonguldak) Hâkimliği'ne,
20- 150963 Bafra Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mithat ÖZ Alanya C. Savcılığı'na,
21- 150967 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Serkan UKTAY AfĢin (Elbistan)
Hâkimliği'ne,
22- 108676 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Eda BOZER Hani (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
23- 139566 Isparta Adlî Yargı Hâkim adayı Said BÜKER Kınık (Bergama)
Hâkimliği'ne,
24- 139585 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Osman BERK GazipaĢa (Alanya)
Hâkimliği'ne,
25- 140330 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Murat KAMAR
Yayladağı (Hatay) C. Savcılığı'na,
26- 140332 Gebze Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı DurmuĢ Ali DOĞAN Dereli
(Giresun) C. Savcılığı'na,
27- 140843 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Nihat Murat KAYAN Samsun
Hâkimliği'ne,
28- 150186 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ÖZKAN Gaziantep C.
Savcılığı'na,
29- 150197 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Fethi FIRAT Mengen (Bolu)
Hâkimliği'ne,
30- 150198 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa KARAKAYA Kayseri
C. Savcılığı'na,
31- 150678 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ALBAKIR
Yenice(Çanakkale) (Çanakkale) C. Savcılığı'na,
32- 150968 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Burcu DÖLEK Eruh (Siirt) Hâkimliği'ne,
33-125291 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Alper UYGUR Sarız (Kayseri)
34-125931 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Onur HELVACI Kalkandere
(Rize) C. Savcılığı'na,
35-125969 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı ġahin DEMĠR Alanya C.
Savcılığı'na,
36-132566 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet AKGÜL Alucra (ġebinkarahisar)
Hâkimliği'ne,
37-137282 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa Birgün ġENEL
Mesudiye (Ordu) C. Savcılığı'na,
38-137285 Elazığ Adlî Yargı Hâkim adayı Nuran DEMĠR Hadim (Konya)
Hâkimliği'ne,
39-137295 Adana Adlî Yargı Hâkim adayı Yalçın ANAR Cide (Ġnebolu) Hâkimliği'ne,
40-137301 Ġskenderun Adlî Yargı Hâkim adayı Hasan Bahadır BÜYÜKAVCI AlaĢehir
Hâkimliği'ne,
41-137327 Kilis Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet MÜLHĠM SuĢehri (ġebinkarahisar)
Hâkimliği'ne,
42-137343 Ġskenderun Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı ĠsmetTOPAL Sarıoğlan
(Kayseri) C. Savcılığı'na,
43-137355 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tuğrul UZUN Gölcük (Kocaeli)
44-137398 Sakarya Adlî Yargı Hâkim adayı Ġskender BÖLÜKBAġ Bodrum (Muğla)
Hâkimliği'ne,
45-137410 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Ġsra TORUN UZUN Gölcük (Kocaeli)
Hâkimliği'ne,
46-137436 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Serdar AÇIKGÖZ Diyarbakır C.
Savcılığı'na,
47-137467 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Çağlar GÜLTEKĠN Yunak
(AkĢehir) C. Savcılığı'na,
48-137478 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢe SOYER AKSU Milâs (Muğla)
Hâkimliği'ne,
49- 137514 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı Kadir ÖZKARA Suruç (ġanlıurfa)
Hâkimliği'ne,
50- 137534 Sincan Adlî Yargı C. savcı adayı Emin KARASAKALLIOĞULLARI
ViranĢehir (ġanlıurfa) C.Savcılığı'na,
51- 137542 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı ġengül HANÇERLĠ Silivri Hâkimliği'ne,
52- 137551 Hatay Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ömer Sefa AÇIKGÖZ Gönen
(Bandırma) C. Savcılığı'na,
53- 138320 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Emin ĠNCE Çermik (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
54- 138886 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Alperen ERTÜRK Menemen
(KarĢıyaka) C. Savcılığı'na,
55- 138889 Kilis Adlî Yargı Hâkim adayı Selçuk NACAR Kulp (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
56- 139022 Erzurum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Murat KARAKUġ Devrekâni
(Kastamonu) C. Savcılığı'na,
57- 139053 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Sertaç AYDEMĠR Bismil
(Diyarbakır) C. Savcılığı'na,
58- 139073 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Emine ÖZDEMĠR Artvin Hâkimliği'ne,
59- 139082 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Abdurrahim YAVUZ ġebinkarahisar
Hâkimliği'ne,
60- 139100 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Tuğba GEREDELĠ SAYAR ġanlıurfa
Hâkimliği'ne,
61- 139558 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Remzi VATANDAġ
Doğubayazıt C. Savcılığı'na,
62- 139559 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan AYDOĞDU Borçka
(Artvin) C. Savcılığı'na,
63- 139560 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer MENCĠK Kozan Hâkimliği'ne,
64- 139561 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Süreyya BAġLI Kurtalan (Siirt)
65- 139562 NevĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet SOLAK Emet
(TavĢanlı) C. Savcılığı'na,
66- 139563 Giresun Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa KÖÇEK Milâs
(Muğla) C. Savcılığı'na,
67- 139564 Ereğli Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet ÖZKOÇ Ovacık (Tunceli)
Hâkimliği'ne,
68- 139565 Erzurum Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül YILDIZ Antalya Hâkimliği'ne,
69- 139567 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem ODABAġI Bafra Hâkimliği'ne,
70- 139568 Boyabat Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abdulkerim AKTAġ
Kalkandere (Rize) C. Savcılığı'na,
71- 139569 Ceyhan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Caner KORKMAZ ġanlıurfa C.
Savcılığı'na,
72- 139570 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Müge UTANÇ Çaldıran (ErciĢ)
Hâkimliği'ne,
73- 139571 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Pınar SÖYLER Hopa (Artvin)
Hâkimliği'ne,
74- 139572 Tarsus Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adem EFE Edremit (Burhaniye)
75- 139573 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ebru DUMAN KaĢ (Elmalı) Hâkimliği'ne,
76- 139574 Mardin Adlî Yargı Hâkim adayı Aynur YILMAZ Akhisar Hâkimliği'ne,
77- 139575 Elazığ Adlî Yargı Hâkim adayı Hümeyra GÜR Yunak (AkĢehir)
Hâkimliği'ne,
78- 139576 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet TÜRK Siverek Hâkimliği'ne,
79- 139577 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan YÜKSEL Borçka
80- 139578 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yasemin ÖZCAN KırĢehir Hâkimliği'ne,
81- 139579 EskiĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Filiz BATTIR Erbaa (Tokat)
Hâkimliği'ne,
82- 139580 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Koray ÇINAR Tarsus C.
Savcılığı'na,
83- 139581 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sibel BAġARAN Karamürsel (Kocaeli)
Hâkimliği'ne,
84- 139582 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Furkan OLGAÇ Babaeski (Kırklareli)
Hâkimliği'ne,
85- 139583 Bartın Adlî Yargı Hâkim adayı Melike AKYÜZ Alanya Hâkimliği'ne,
86- 139584 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Cihan ÇELEBĠ Tufanbeyli
(Kozan) C. Savcılığı'na,
87- 139586 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Bünyamin YILDIRIM Yenice(Karabük)
(Karabük) Hâkimliği'ne,
88- 139588 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ġbrahim ÖZTÜRK Tefenni (Burdur)
Hâkimliği'ne,
89- 139589 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Adem YILMAZ Düziçi (Osmaniye)
Hâkimliği'ne,
90- 139590 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ERTÜRK Ġpsala
(Edirne) C. Savcılığı'na,
91- 139591 Bursa Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Halil ÇAKIR Kütahya C.
Savcılığı'na,
92- 139592 Antalya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ali YAġĠN Güroymak (Bitlis)
93- 139593 Bitlis Adlî Yargı Hâkim adayı ġeyda ADIYAMAN Gaziantep Hâkimliği'ne,
94- 139594 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zerrin TĠRĠT Nusaybin (Mardin)
Hâkimliği'ne,
95- 139595 NevĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Recep ÖZCAN Söke C.
Savcılığı'na,
96- 139596 Van Adlî Yargı Hâkim adayı Havva ÖZDEMĠR ÇarĢamba Hâkimliği'ne,
97- 139597 Kütahya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet RaĢit CENGĠZ
Kozaklı (NevĢehir) C. Savcılığı'na,
98- 139598 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Mücahide KÖSE KAYIġKAN Bozkır
(SeydiĢehir) Hâkimliği'ne,
99- 139599 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Nuray KOVANCI Ünye Hâkimliği'ne,
100- 139600 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Abdulkadir AYDOĞAN Çine (Aydın)
Hâkimliği'ne,
101- 139601 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Bayram HAMURCU Foça
(KarĢıyaka) C. Savcılığı'na,
102- 139602 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Aslı KARAGĠġĠ Pülümür (Tunceli)
Hâkimliği'ne,
103- 139603 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Esra ġENCAN Ġmranlı (Sivas)
Hâkimliği'ne,
104- 139604 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül TABAKCI Akçaabat (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
105- 139605 Tokat Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Serkan AKKUġ Mucur
(KırĢehir) C. Savcılığı'na,
106- 139607 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Banu KURT Kilis Hâkimliği'ne,
107- 139608 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Seher DOĞANER Türkeli (Sinop)
Hâkimliği'ne,
108- 139609 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yusuf Samet KAYMAZ Rize
109- 139611 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Seda KILIÇKAYA ġavĢat (Artvin)
Hâkimliği'ne,
110- 139612 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı Tuba KOLAġ GÜRBÜZ Bergama
Hâkimliği'ne,
111- 139613 Ereğli Adlî Yargı Hâkim adayı Melek BÜYÜKKARDAġLAR ġanlıurfa
Hâkimliği'ne,
112- 139614 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ümit COġAR Enez (Edirne)
Hâkimliği'ne,
113- 139615 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Aynur Derya BAġLI Artvin Hâkimliği'ne,
114- 139616 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yunus DEMĠRDAĞ Maden (Elazığ)
Hâkimliği'ne,
115- 139617 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Kübra ÇĠNAR Hozat (Tunceli)
Hâkimliği'ne,
116- 139618 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ġsmail ġAHĠN Çankırı Hâkimliği'ne,
117- 139619 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Feyza KORKMAZ Bulanık (MuĢ)
Hâkimliği'ne,
118- 139620 Adıyaman Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Medet AKCAN Nizip
(Gaziantep) C. Savcılığı'na,
119- 139621 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Volkan ALTINTAġ Koyulhisar
(ġebinkarahisar) Hâkimliği'ne,
120- 139622 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġbrahim KOVANCI Ünye C.
Savcılığı'na,
121- 139623 Gaziantep Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Samet YILMAZ Kars C.
Savcılığı'na,
122- 139624 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Recep BÖRKLÜCE Gemerek (Sivas)
Hâkimliği'ne,
123- 139625 Kartal Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Erkan KANTEKĠN Ġnegöl C.
Savcılığı'na,
124- 139626 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Yusuf TEMEL Çameli (Denizli)
Hâkimliği'ne,
125- 139627 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Ali BAY Gökçeada (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
126- 139628 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nuh UZUN KeĢan (Edirne) C.
Savcılığı'na,
127- 139629 Rize Adlî Yargı Hâkim adayı Selman PEÇE Ġpsala (Edirne) Hâkimliği'ne,
128- 139630 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Fatma BÖYÜK Mihalıççık (EskiĢehir)
Hâkimliği'ne,
129- 139631 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Uğur ÖZBEK Senirkent
(Isparta) C. Savcılığı'na,
130- 139632 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Emine ESENLĠK Lüleburgaz (Kırklareli)
Hâkimliği'ne,
131- 139633 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Güliz GÖKALP KırĢehir Hâkimliği'ne,
132- 139634 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hayriye AYAS Nizip (Gaziantep)
Hâkimliği'ne,
133- 139635 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sinan KARADEMĠR Karayazı (Erzurum)
Hâkimliği'ne,
134- 139636 Adana Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nihat GÜNGÖR Çanakkale C.
Savcılığı'na,
135- 139637 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abdulhamit DURGUT
Çamardı (Niğde) C. Savcılığı'na,
136- 139638 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Samet ALKAN Anamur (Silifke)
Hâkimliği'ne,
137- 139639 Ünye Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adem KIRMAN Sarıoğlan
138- 139640 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hayrullah YAPAR Karlıova
(Bingöl) C. Savcılığı'na,
139- 139641 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Musa AKKURT Sarıveliler (Ermenek)
Hâkimliği'ne,
140- 139642 Nazilli Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem KAYNAR TOPAN Adıyaman
Hâkimliği'ne,
141- 139643 Elbistan Adlî Yargı Hâkim adayı Yusuf ġAHĠN Van Hâkimliği'ne,
142- 139644 Mersin Adlî Yargı Hâkim adayı Selda KARAYILAN TaĢköprü
(Kastamonu) Hâkimliği'ne,
143- 139645 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Orhan Özgür CAN Bayburt Hâkimliği'ne,
144- 139646 Gaziantep Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adem ÖZKAN Tunceli C.
Savcılığı'na,
145- 139647 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Çağla SÖNMEZ Bolu Hâkimliği'ne,
146- 139648 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adnan ENEZ Pülümür
147- 139649 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Hamza ZENGĠN Aybastı (Ünye)
Hâkimliği'ne,
148- 139650 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Alp Giray YAPAR EskiĢehir
149- 139651 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zehra HAFIZOĞLU Diyarbakır
Hâkimliği'ne,
150- 139652 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Salih BĠNDAL Lâdik (Vezirköprü)
Hâkimliği'ne,
151- 139653 Ünye Adlî Yargı Hâkim adayı Orhan ÖZDEMĠR Nazilli Hâkimliği'ne,
152- 139654 ÖdemiĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Medine Özlem RÜZGAR Kars
Hâkimliği'ne,
153- 139655 Denizli Adlî Yargı Hâkim adayı ġerife Nur BOZKURT Biga (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
154- 139656 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet NACAK Çayeli (Rize)
155- 139657 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ersin KARAOĞLAN Gölcük
(Kocaeli) C. Savcılığı'na,
156- 139658 Yalova Adlî Yargı Hâkim adayı Ġrem ÖMEROĞLU KOYUNCU Torbalı
(Ġzmir) Hâkimliği'ne,
157- 139659 AlaĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yıldıray TUNA Akhisar C.
Savcılığı'na,
158- 139660 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ümit CAN Bayat (Çorum) C.
Savcılığı'na,
159- 139661 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġhsan SEYHAN Sındırgı
(Balıkesir) C. Savcılığı'na,
160- 139663 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Alper ELMAS Dinar Hâkimliği'ne,
161- 139665 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Gökhan ÖZEN Divriği (Sivas)
Hâkimliği'ne,
162- 139666 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ümit UZUN Gölköy (Ordu) C.
Savcılığı'na,
163- 139667 Bursa Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Burak DUMANLIDAĞ Mersin
164- 139668 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Fahrettin AKSU ġuhut (Afyonkarahisar)
Hâkimliği'ne,
165- 139669 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢe KAYMAN Elbistan Hâkimliği'ne,
166- 139670 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hasan Ali TEKE ġenkaya (Oltu)
Hâkimliği'ne,
167- 139671 Manisa Adlî Yargı Hâkim adayı Burçin TUNA Akhisar Hâkimliği'ne,
168- 139672 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Songül KAYA Ceylânpınar
(ġanlıurfa) C. Savcılığı'na,
169- 139673 Kozan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet AKYILDIZ Kütahya C.
Savcılığı'na,
170- 139674 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Serap SAMANCI EĢme (AlaĢehir)
Hâkimliği'ne,
171- 139675 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hüseyin KANTAR Derik
(Mardin) C. Savcılığı'na,
172- 139676 Üsküdar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nadir Sinan DÜZGÜN
Kayseri C. Savcılığı'na,
173- 139677 Gaziantep Adlî Yargı Hâkim adayı Ünal NAFAK Karlıova (Bingöl)
Hâkimliği'ne,
174- 139678 Tekirdağ Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Eren ULAK Koyulhisar
(ġebinkarahisar) C. Savcılığı'na,
175- 139679 Isparta Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet KÜÇÜKKATRANCI
Dargeçit (Midyat) C. Savcılığı'na,
176- 139680 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Perihan YILMAZ Ünye Hâkimliği'ne,
177- 139681 Hatay Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Uğur AKIN Gökçebey
(Zonguldak) C. Savcılığı'na,
178- 139682 Bafra Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih NERGĠZ Çayıralan
(Boğazlıyan) C. Savcılığı'na,
179- 139683 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Derya DEMĠR Çorlu Hâkimliği'ne,
180- 139684 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Adem PEHLEVAN Dazkırı (Dinar)
Hâkimliği'ne,
181- 139685 Bursa Adlî Yargı Hâkim adayı Faruk DEMĠR Erzurum Hâkimliği'ne,
182- 139686 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abdurrahim POLAT Hatay C.
Savcılığı'na,
183- 139687 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢen ġAHĠNCĠ DURAN Osmaniye
Hâkimliği'ne,
184- 139688 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sevinç ÖZDEMĠR Söke Hâkimliği'ne,
185- 139689 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet SARIYILDIRIM GündoğmuĢ
(Manavgat) Hâkimliği'ne,
186- 139690 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı ġehmuz ġAHĠN Didim (Söke)
Hâkimliği'ne,
187- 139691 Mardin Adlî Yargı Hâkim adayı Funda ġAHĠN ġırnak Hâkimliği'ne,
188- 139692 TavĢanlı Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yakup TAġKIN Soma
(Akhisar) C. Savcılığı'na,
189- 139693 Vezirköprü Adlî Yargı Hâkim adayı Hasan KAYA Dereli (Giresun)
Hâkimliği'ne,
190- 139694 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Merve KONRAT Bitlis C.
Savcılığı'na,
191- 139695 Gaziantep Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet YERLEġMĠġ BaĢkale (Van)
Hâkimliği'ne,
192- 139696 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Selay UÇAK Adana Hâkimliği'ne,
193- 139697 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Esra GÜNGÖR Bucak (Burdur)
Hâkimliği'ne,
194- 139698 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tubanur ALPTEKĠN Doğanhisar
195- 139699 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ayfer BULUT Turgutlu (Manisa)
Hâkimliği'ne,
196- 139700 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Ferdi ÖZDEMĠR Ereğli (Konya)
Hâkimliği'ne,
197- 139701 Ġskenderun Adlî Yargı Hâkim adayı Ender GENÇ Hopa (Artvin)
Hâkimliği'ne,
198- 139702 Denizli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġdris AKKEÇELĠ Koyulhisar
(ġebinkarahisar) C. Savcılığı'na,
199- 139703 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Abdullah KILIÇ Borçka (Artvin)
Hâkimliği'ne,
200- 139704 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Samet UYSAL Ilgın (AkĢehir)
Hâkimliği'ne,
201- 139705 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Selman ESKĠLER Sütçüler
(Isparta) C. Savcılığı'na,
202- 139706 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı GülĢah GÖKMEN KARAARSLAN
Giresun Hâkimliği'ne,
203- 139707 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı YaĢar Kemal DEDE Gediz (Kütahya)
Hâkimliği'ne,
204- 139708 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan BIYIK AltıntaĢ (Kütahya)
205- 139709 Samsun Adlî Yargı Hâkim adayı Selime Hidayet YÜCEL Osmancık
(Çorum) Hâkimliği'ne,
206- 139710 Burdur Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nuri KUTLU Tunceli C.
Savcılığı'na,
207- 139711 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hakan ERZEYBEK Mut (Silifke)
Hâkimliği'ne,
208- 139712 Muğla Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢe AVAR Dörtyol (Ġskenderun)
Hâkimliği'ne,
209- 139713 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet TEMEL Çorlu Hâkimliği'ne,
210- 139714 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Saniye YALÇIN Varto (MuĢ)
Hâkimliği'ne,
211- 139715 KırĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Osman KARA Kars C.
Savcılığı'na,
212- 139716 Fethiye Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Uğur BALCI Gürün (Sivas) C.
Savcılığı'na,
213- 139717 KırĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet AKYEL Biga (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
214- 139718 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ümmü ÇAMOĞLU Erzurum
Hâkimliği'ne,
215- 139720 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Meral SAĞLAM Didim (Söke)
Hâkimliği'ne,
216- 139721 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Erdem VAROL Anamur (Silifke)
Hâkimliği'ne,
217- 139722 ÇarĢamba Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Zeynep ERGÜN Ġmranlı
(Sivas) C. Savcılığı'na,
218- 139723 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Gökhan OĞURLU Sarız (Kayseri)
Hâkimliği'ne,
219- 139724 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Serdar YILMAZ Adana C.
Savcılığı'na,
220- 139725 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢıl DĠNÇER Fethiye Hâkimliği'ne,
221- 139726 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ceyda AKDOĞAN Samsun Hâkimliği'ne,
222- 139727 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Gökçe KÜÇÜKAKÇA ÖPÖZ Çerkezköy
(Çorlu) Hâkimliği'ne,
223- 139728 Trabzon Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġbrahim CEYLAN Adıyaman
224- 139729 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Neslihan KAYA Ġskenderun
Hâkimliği'ne,
225- 139730 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Samet BULUT Gönen (Bandırma)
Hâkimliği'ne,
226- 139732 Boyabat Adlî Yargı Hâkim adayı Fehmi ÇELTĠKÇĠ Ġskenderun
Hâkimliği'ne,
227- 139733 Kadıköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Osman AKDOĞDU ġırnak
228- 139734 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Murat DEMĠRTAġ Kırklareli
Hâkimliği'ne,
229- 139735 EskiĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Abdulvahit ÇINAR Tokat Hâkimliği'ne,
230- 139736 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ali ÇÖKELEZ Azdavay (Kastamonu)
Hâkimliği'ne,
231- 139737 ġanlıurfa Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Salih KILIÇ YeĢilova
(Burdur) C. Savcılığı'na,
232- 139738 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ercan KOÇ Kale (Denizli) Hâkimliği'ne,
233- 139739 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Müzeyyen Sevil ĠNAN Bodrum
(Muğla) Hâkimliği'ne,
234- 139740 Zile Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Bahadır KOPDAĞ Gelibolu
(Çanakkale) C. Savcılığı'na,
235- 139741 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Yasin ERSÖZ Samandağ (Hatay)
Hâkimliği'ne,
236- 139742 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Sedat BELEN Siverek C.
Savcılığı'na,
237- 139743 Kadıköy Adlî Yargı Hâkim adayı Umur KARAKAYA Marmara
(Bandırma) Hâkimliği'ne,
238- 139744 Mersin Adlî Yargı Hâkim adayı Sibel YILMAZ Manavgat Hâkimliği'ne,
239- 139745 Elbistan Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa KALIN ġebinkarahisar
Hâkimliği'ne,
240- 139746 Artvin Adlî Yargı Hâkim adayı Gaye ZÜMRÜT SinanpaĢa
(Afyonkarahisar) Hâkimliği'ne,
241- 139747 Denizli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Veli KATIRCIO NevĢehir C.
Savcılığı'na,
242- 139748 Düzce Adlî Yargı Hâkim adayı Meral YAVUZ Salihli Hâkimliği'ne,
243- 139749 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan Serdar ÇELĠKBĠLEK
Uludere (ġırnak) C. Savcılığı'na,
244- 139750 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammet Sami SAÇKAN
Konya C. Savcılığı'na,
245- 139751 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sevgi KAVĠ Savur (Mardin)
Hâkimliği'ne,
246- 139752 Kadıköy Adlî Yargı Hâkim adayı Rabia YAZKAN Silivri Hâkimliği'ne,
247- 139753 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Osman YILMAZ Mersin C.
Savcılığı'na,
248- 139754 Aydın Adlî Yargı Hâkim adayı Seçil AKSOY ESEN Osmaniye
Hâkimliği'ne,
249- 139755 Aksaray Adlî Yargı Hâkim adayı Hüseyin Serdar BAġ AfĢin (Elbistan)
Hâkimliği'ne,
250- 139756 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Emre ZORLU Ġnegöl (Bursa)
251- 139757 Antalya Adlî Yargı Hâkim adayı Musa TALĠH Çivril (Denizli)
Hâkimliği'ne,
252- 139758 Adana Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Cihad ÇELĠK KurĢunlu
(Çankırı) C. Savcılığı'na,
253- 139759 Üsküdar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Emre KAYA Hendek
(Sakarya) C. Savcılığı'na,
254- 139760 Bilecik Adlî Yargı Hâkim adayı Sercan SARAÇLIOĞLU Urla (Ġzmir)
Hâkimliği'ne,
255- 139761 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Aslı ÇAĞLAR Sivaslı (UĢak)
256- 139762 UĢak Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Derya KIRATLI Gerede (Bolu)
257- 139763 Mersin Adlî Yargı Hâkim adayı Faruk AKBUDAK Fethiye Hâkimliği'ne,
258- 139764 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nuri ÖNAL Düzce C.
Savcılığı'na,
259- 139765 Kars Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet KILIÇ KuĢadası (Söke)
Hâkimliği'ne,
260- 139766 Çorum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abdulkadir KURT Diyadin
(Doğubayazıt) C. Savcılığı'na,
261- 139767 Kartal Adlî Yargı Hâkim adayı ġule GEDĠK Tarsus Hâkimliği'ne,
262- 139768 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Naciye TÜRCAN Gebze C.
Savcılığı'na,
263- 139769 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tolga ġĠMġEK Serik
(Manavgat) C. Savcılığı'na,
264- 139770 Burdur Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tuba ġENER Silivri (Silivri )
265- 139771 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Melike MERCĠMEK Yunak
266- 139772 SeydiĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Esra BALCI ReĢadiye (Tokat)
Hâkimliği'ne,
267- 139773 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Kamber Ozan TUTAL Patnos Hâkimliği'ne,
268- 139774 Diyarbakır Adlî Yargı Hâkim adayı Reyhane AYSAN Alanya
Hâkimliği'ne,
269- 139775 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Halit MOL Yenice(Karabük)
(Karabük) C. Savcılığı'na,
270 - 139776 Ġskenderun Adlî Yargı Hâkim adayı Rahime Füsun ÖZKANAKTI Silopi
(ġırnak) Hâkimliği'ne,
271 - 139777 Zonguldak Adlî Yargı Hâkim adayı Seher UÇAR Erdemli (Mersin)
Hâkimliği'ne,
272 - 139778 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa KARADENĠZ AkĢehir
Hâkimliği'ne,
273 - 139779 Manisa Adlî Yargı Hâkim adayı Sevcan AYDIN Artova (Tokat)
Hâkimliği'ne,
274 - 139780 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Duygu ÖNDER Gemerek (Sivas)
Hâkimliği'ne,
275 - 139781 Kadıköy Adlî Yargı Hâkim adayı Sıddıka ĠNCEDAL Bayat (Çorum)
Hâkimliği'ne,
276 - 139782 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer YOLDAġ Sivas Hâkimliği'ne,
277 - 139783 Çorum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Edip ġAHĠNER Bor (Niğde)
278 - 139784 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ender BAġARSLAN Silvan
279 - 139785 Yozgat Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yasin YALÇINTAġ
ÇarĢamba C. Savcılığı'na,
280 - 139786 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan BĠLĠCĠ ÖdemiĢ C.
Savcılığı'na,
281 - 139787 Kütahya Adlî Yargı Hâkim adayı Caner KAHRAMAN Silopi (ġırnak)
Hâkimliği'ne,
282 - 139789 Çorum Adlî Yargı Hâkim adayı Maksut ÖZDEMĠR Köyceğiz (Muğla)
Hâkimliği'ne,
283 - 139790 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Mehtap BALTACI Gördes (Akhisar)
Hâkimliği'ne,
284 - 139791 Boğazlıyan Adlî Yargı Hâkim adayı Ali Alper KALIN Bergama
Hâkimliği'ne,
285 - 139792 Gaziantep Adlî Yargı Hâkim adayı Ali Haydar YILMAZ Nusaybin
(Mardin) Hâkimliği'ne,
286 - 139793 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Gökhan TAġ Dursunbey (Balıkesir)
Hâkimliği'ne,
287 - 139794 Hatay Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hüseyin EROL Nizip
(Gaziantep) C. Savcılığı'na,
288 - 139795 Karabük Adlî Yargı Hâkim adayı Özge ġAHĠN Alanya Hâkimliği'ne,
289 - 139796 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Emrah URFALI Acıpayam (Denizli)
Hâkimliği'ne,
290 - 139797 Siirt Adlî Yargı Hâkim adayı Güliz Nur GÜL Ġznik (Bursa) Hâkimliği'ne,
291 - 139798 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nurettin ADIGÖZEL
KurĢunlu (Çankırı) C. Savcılığı'na,
292 - 139799 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yasemin CAN Ordu Hâkimliği'ne,
293 - 139800 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih GÖNDÜZ Alanya C.
Savcılığı'na,
294 - 139801 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ali Ġhsan TINASTEPE Gülnar
(Silifke) C. Savcılığı'na,
295 - 139802 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Murat ġĠMġEK Hatay C.
Savcılığı'na,
296 - 139803 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Zeynep D.NARĠN
Yenice(Çanakkale) (Çanakkale) C. Savcılığı'na,
297 - 139804 NevĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Yeter ÖZCAN Söke Hâkimliği'ne,
298 - 139805 Muğla Adlî Yargı Hâkim adayı Nihal ARKAN Osmaniye Hâkimliği'ne,
299 - 139806 Kozan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Aykut DEMĠR AkkuĢ (Ünye)
300 - 139807 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adem Burak KARADAĞ
Reyhanlı (Hatay) C. Savcılığı'na,
301 - 139808 Akhisar Adlî Yargı Hâkim adayı Semra YILMAZ Kars Hâkimliği'ne,
302 - 139809 Kocaeli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tuğçe ÇĠTÇĠ Göksun
(Elbistan) C. Savcılığı'na,
303 - 139810 Hatay Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Fatih BASTACI Gölköy (Ordu)
Hâkimliği'ne,
304 - 139811 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Burak KOCAOĞLU Akhisar
305 - 139812 Denizli Adlî Yargı Hâkim adayı Halil Ġbrahim KÖKSAL Sinop
Hâkimliği'ne,
306 - 139813 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Emre ÇELĠK KemalpaĢa (Ġzmir)
Hâkimliği'ne,
307 - 139814 Manisa Adlî Yargı Hâkim adayı Necati Sezer ÇÜMEN Adana
Hâkimliği'ne,
308 - 139815 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hüseyin ARSLAN AlaĢehir
Hâkimliği'ne,
309 - 139816 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı GülĢen PUġUROĞLU Kırklareli
Hâkimliği'ne,
310 - 139817 Aydın Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ARSLAN Ordu C.
Savcılığı'na,
311 - 139818 Mersin Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem KOYUNSEVER Edremit
(Burhaniye) Hâkimliği'ne,
312 - 139819 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yunus ALKAN Kırıkhan
(Hatay) C. Savcılığı'na,
313 - 139820 Adana Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet SEZER Marmara
(Bandırma) C. Savcılığı'na,
314 - 139821 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan ERDOĞAN ġirvan
(Siirt) C. Savcılığı'na,
315 - 139822 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Halime SAVAġ ÖZTÜRK Hayrabolu
(Tekirdağ) Hâkimliği'ne,
316 - 139823 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı BüĢra ÇĠÇEK Kulu (Konya)
Hâkimliği'ne,
317 - 139824 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hürrem ġeyma
SÖNMEZATEġ Bulanık (MuĢ) C. Savcılığı'na,
318 - 139825 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Bilen BAġYĠĞĠT Adana C.
Savcılığı'na,
319 - 139826 Kadıköy Adlî Yargı Hâkim adayı Muammer YURTSEVER Mut (Silifke)
Hâkimliği'ne,
320 - 139827 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı GünĢafak KARARTI Feke
321 - 139828 Samsun Adlî Yargı Hâkim adayı Rümeysa ERDEN Giresun Hâkimliği'ne,
322 - 139829 Mardin Adlî Yargı Hâkim adayı Sinem ġARLAYAN Gaziantep
Hâkimliği'ne,
323 - 139830 Amasya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Tahir AVCIBAġI
Muğla C. Savcılığı'na,
324 - 139831 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı Bahattin ARIKAN Çatak (Van)
Hâkimliği'ne,
325 - 139832 Yalova Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ferhat KOYUNCU Torbalı
(Ġzmir) C. Savcılığı'na,
326 - 139833 Alanya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih ġAHĠN Hazro
327 - 139834 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Havva POLAT MustafakemalpaĢa
328 - 139835 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Cuma GÜNEġ Manavgat Hâkimliği'ne,
329 - 139836 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Burak PESEN Pozantı (Tarsus)
Hâkimliği'ne,
330 - 139837 Erzurum Adlî Yargı Hâkim adayı Nur GÜREL AYGÜN Rize
Hâkimliği'ne,
331 - 139838 Çanakkale Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammed Arif DANIġ
Diyarbakır C. Savcılığı'na,
332 - 139839 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Neslihan KÖKMEN ġefaatli (Yozgat)
Hâkimliği'ne,
333 - 139840 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yasef Tuna ÇETĠN
Doğanhisar (AkĢehir) C. Savcılığı'na,
334 - 139841 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Serkan TEMĠZKAN Of
(Trabzon) C. Savcılığı'na,
335 - 139842 Kocaeli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammet Emin GÖZALAN
Gaziantep C. Savcılığı'na,
336 - 139843 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Sinan YÜKSEL KeĢan (Edirne)
337 - 139844 Mardin Adlî Yargı Hâkim adayı Tuğrul DURMAZ Adana Hâkimliği'ne,
338 - 139845 Kartal Adlî Yargı Hâkim adayı Hilal ÇAKMAK Salihli Hâkimliği'ne,
339 - 139846 Üsküdar Adlî Yargı Hâkim adayı Dilek AHĠ Kumru (Ünye) Hâkimliği'ne,
340 - 139847 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ümit YILMAZ Ünye C.
Savcılığı'na,
341 - 139848 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı Naim ALTINIġIK Ceylânpınar
(ġanlıurfa) Hâkimliği'ne,
342 - 139849 Karabük Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Uğur ÖZCAN
Afyonkarahisar C. Savcılığı'na,
343 - 139850 Elbistan Adlî Yargı Hâkim adayı Turan ÖZDEMĠR Ardahan
Hâkimliği'ne,
344 - 139851 Erzincan Adlî Yargı Hâkim adayı Emrah ERMURAT PerĢembe (Ordu)
Hâkimliği'ne,
345 - 139852 Üsküdar Adlî Yargı Hâkim adayı Hatice Didem SANIVAR Gemlik
346 - 139853 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Meryem GEZKAYA Tokat
Hâkimliği'ne,
347 - 139854 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa ÖZTÜRK Edremit (Burhaniye)
Hâkimliği'ne,
348 - 139855 Ünye Adlî Yargı Hâkim adayı Hüseyin DENĠZ ÖdemiĢ Hâkimliği'ne,
349 - 139856 Söke Adlî Yargı Hâkim adayı Burçin DEMĠR Giresun Hâkimliği'ne,
350 - 139857 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet YAZGAN Serik
351 - 139858 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammed TÜRKYILMAZ
Mardin C. Savcılığı'na,
352 - 139859 Erzurum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġsmail TUMRUT Demirköy
(Kırklareli) C. Savcılığı'na,
353 - 139860 Çanakkale Adlî Yargı Hâkim adayı Beyza ÖZEL Silifke Hâkimliği'ne,
354 - 139861 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Bayram DURMAZ BeytüĢĢebap (ġırnak)
Hâkimliği'ne,
355 - 139862 Çanakkale Adlî Yargı Hâkim adayı Esra ÇOLAK Niğde Hâkimliği'ne,
356 - 139863 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zeynep AKKOÇ Ceyhan Hâkimliği'ne,
357 - 139864 Samsun Adlî Yargı Hâkim adayı Tuğrul ÇAKMARÇorlu Hâkimliği'ne,
358 - 139866 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa YILDIZ Kütahya Hâkimliği'ne,
359 - 139867 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Gökhan DENĠZHAN Gemlik (Bursa)
Hâkimliği'ne,
360 - 139868 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül PINAR Gürgentepe (Ordu)
Hâkimliği'ne,
361 - 139869 Sivas Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yavuz ALTUN Bismil
362 - 139870 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı ġerife Pınar TAġDEMĠR Ereğli
(Zonguldak) Hâkimliği'ne,
363 - 139871 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Hakan ÇIRAK Tufanbeyli (Kozan)
Hâkimliği'ne,
364 - 139872 Yozgat Adlî Yargı Hâkim adayı Hayriye ġAHĠN Nazilli Hâkimliği'ne,
365 - 139873 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Bilal AÇIKGÖZ Korgan (Ünye)
Hâkimliği'ne,
366 - 139874 Sivas Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Vedat BIKMAZ Çayıralan
367 - 139875 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ġlyas ARGĠN Kalkandere (Rize)
Hâkimliği'ne,
368 - 139876 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Ġshak BURSALI Torul (GümüĢhane)
Hâkimliği'ne,
369 - 139877 Niğde Adlî Yargı Hâkim adayı Derya TOSUN Bahçesaray (Bitlis)
Hâkimliği'ne,
370 - 139878 NevĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa SARI ġanlıurfa C.
Savcılığı'na,
371 - 139879 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nazım Furkan DENLĠ Terme
(ÇarĢamba) C. Savcılığı'na,
372 - 139880 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer GÜLDALLI Diyarbakır
Hâkimliği'ne,
373 - 139881 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Orhan SAĞLAM
Saray(Van) (Van) C. Savcılığı'na,
374 - 139883 EskiĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ümit USLU Selendi
(Salihli) C. Savcılığı'na,
375 - 139884 Kadıköy Adlî Yargı Hâkim adayı Emrah AYDEMĠR Korgan (Ünye)
Hâkimliği'ne,
376 - 139885 Yozgat Adlî Yargı Hâkim adayı Harun YAġAR Görele (Giresun)
Hâkimliği'ne,
377 - 139888 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Elif KAYA Patnos Hâkimliği'ne,
378 - 139889 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mihriban ÇAM ÇarĢamba Hâkimliği'ne,
379 - 139891 Çanakkale Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ömer ÇOLAK Niğde C.
Savcılığı'na,
380 - 139892 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hilal KÜÇÜK Tefenni
381 - 139893 Antalya Adlî Yargı Hâkim adayı Hasan BÜLBÜL GümüĢhane
Hâkimliği'ne,
382 - 139894 Afyonkarahisar Adlî Yargı Hâkim adayı ÖzleyiĢ ULU Lice (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
383 - 139895 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Ebubekir USLU Kemer (Antalya)
Hâkimliği'ne,
384 - 139896 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Özge METĠNOĞLU KuĢadası (Söke)
Hâkimliği'ne,
385 - 139897 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Nesibe SARI Van Hâkimliği'ne,
386 - 139898 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Emine BüĢra YÜKSEL Batman
Hâkimliği'ne,
387 - 139899 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Haluk TORTUM Van Hâkimliği'ne,
388 - 139900 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Osman BALCI Ereğli (Zonguldak)
Hâkimliği'ne,
389 - 139901 Adana Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Gürhan SEZER Kemer
(Antalya) C. Savcılığı'na,
390 - 139902 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammed Ali ÖZCAN
Silopi (ġırnak) C. Savcılığı'na,
391 - 139903 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Dilek DEMĠREL Urla (Ġzmir)
Hâkimliği'ne,
392 - 139904 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Yakup ÇĠMEN Fatsa (Ünye) Hâkimliği'ne,
393 - 139906 Balıkesir Adlî Yargı Hâkim adayı Ayten ÖNAL Düzce Hâkimliği'ne,
394 - 139907 Tokat Adlî Yargı Hâkim adayı Muammer ÇETĠN Patnos Hâkimliği'ne,
395 - 139908 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hüseyin AKDAġ Saray(Van) (Van)
Hâkimliği'ne,
396 - 139909 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Hayri ORMANCI Fethiye Hâkimliği'ne,
397 - 139910 Van Adlî Yargı Hâkim adayı Uğur BAY Turhal (Zile) Hâkimliği'ne,
398 - 139911 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Ġpek Ceylan OLGUN Nizip
(Gaziantep) Hâkimliği'ne,
399 - 139912 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa ARI Cizre (ġırnak)
Hâkimliği'ne,
400 - 139913 Afyonkarahisar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Murat MERT Almus
(Tokat) C. Savcılığı'na,
401 - 139914 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Emrah YILDIRIM Silifke Hâkimliği'ne,
402 - 139915 Antalya Adlî Yargı Hâkim adayı Mükerrem BOZKURT Yayladağı
(Hatay) Hâkimliği'ne,
403 - 139916 Giresun Adlî Yargı Hâkim adayı Rabia UZUNEL Edremit (Burhaniye)
Hâkimliği'ne,
404 - 139917 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Emre YILDIZ Görele (Giresun)
Hâkimliği'ne,
405 - 139918 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġsmail AYDIN Ġmamoğlu
406 - 139919 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Senem ABĠT ÜN Sinop Hâkimliği'ne,
407 - 139920 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Kubilay ÖZKILIÇ Ġskilip
(Çorum) Hâkimliği'ne,
408 - 139921 Silifke Adlî Yargı Hâkim adayı Emine Tuğba SEKMEK Ġskenderun
Hâkimliği'ne,
409 - 139922 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yasemin BATIR Kastamonu
Hâkimliği'ne,
410 - 139923 Afyonkarahisar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Oğuz DAĞDELEN
Araç (Kastamonu) C. Savcılığı'na,
411 - 139924 Burdur Adlî Yargı Hâkim adayı Fazilet GÜNAY Erdemli (Mersin)
Hâkimliği'ne,
412 - 139925 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Asiye POYRAZ Andırın
(KahramanmaraĢ) Hâkimliği'ne,
413 - 139926 Çanakkale Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ÖZEL Silifke C.
Savcılığı'na,
414 - 139927 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Halil Ġbrahim ADAM
Mesudiye (Ordu) C. Savcılığı'na,
415 - 139928 Hatay Adlî Yargı Hâkim adayı Ekin AÇIKGÖZ Gönen (Bandırma)
Hâkimliği'ne,
416 - 139929 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Cihat TAN ġanlıurfa Hâkimliği'ne,
417 - 139930 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Hatice Bahar TERTEMĠZ Fatsa (Ünye)
Hâkimliği'ne,
418 - 139931 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Murat ÇAPAR Yahyalı
419 - 139932 Van Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer AKKUġCU Çamardı (Niğde)
Hâkimliği'ne,
420 - 139933 Siirt Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Uğur DEĞĠRMENCĠ Sivas C.
Savcılığı'na,
421 - 139934 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hüseyin SARIKAYA Pütürge (Malatya)
Hâkimliği'ne,
422 - 139935 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Emrah ÇOġĞUN Sarıveliler
(Ermenek) C. Savcılığı'na,
423 - 140334 Yozgat Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nuh GÖZÜYAġLI Alanya C.
Savcılığı'na,
424 - 140341 NevĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Burcu TAġ Hassa (Hatay)
Hâkimliği'ne,
425 - 140842 Trabzon Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Enis SEYĠS
Yenice(Karabük) (Karabük) C. Savcılığı'na,
426 - 140844 Gebze Adlî Yargı Hâkim adayı Gülay DOĞAN KAYA
MustafakemalpaĢa (Bursa) Hâkimliği'ne,
427 - 140858 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Serkan BAġARAN
Karamürsel (Kocaeli) C. Savcılığı'na,
428 - 141456 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Selami KARAARSLAN
Giresun C. Savcılığı'na,
429 - 143256 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sevcan Betül KARSLI Giresun
Hâkimliği'ne,
430 - 149055 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Çağlar ELGÜL Turgutlu (Manisa)
Hâkimliği'ne,
431 - 149601 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Osman AY Bartın Hâkimliği'ne,
432 - 149905 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢe BOZ Özalp (Van) Hâkimliği'ne,
433 - 149906 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammet KürĢat KENDĠR
Geyve (Sakarya) C. Savcılığı'na,
434 - 149908 Gaziantep Adlî Yargı Hâkim adayı Halil ZORKUN Terme (ÇarĢamba)
Hâkimliği'ne,
435 - 149910 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Feti Ahmet GEÇĠM Kulu (Konya)
Hâkimliği'ne,
436 - 149913 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Selim ERDOĞAN Dörtyol (Ġskenderun)
Hâkimliği'ne,
437 - 149914 KırĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Begüm ġAHĠN Soma (Akhisar)
Hâkimliği'ne,
438 - 149915 Kartal Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Alper YILDIRIM
Korgan (Ünye) C. Savcılığı'na,
439 - 149916 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül ALPEREN Aksaray
Hâkimliği'ne,
440 - 149917 TavĢanlı Adlî Yargı Hâkim adayı Mesut ÖZDEMĠR Antalya
Hâkimliği'ne,
441 - 149918 Elbistan Adlî Yargı Hâkim adayı Neslihan GÖKÇE ORUÇ Kilis
Hâkimliği'ne,
442 - 149919 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer Faruk ÖZATAY Karaman
Hâkimliği'ne,
443 - 149920 Trabzon Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Dilek BOZLAR
KELEġOĞLU Erzurum C. Savcılığı'na,
444 - 149921 Sivas Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem KALKAN Sivas Hâkimliği'ne,
445 - 149922 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Emre KÜÇÜKBAġOL Amasya
Hâkimliği'ne,
446 - 149923 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Cahit KÜMPERLĠ Didim
(Söke) Hâkimliği'ne,
447 - 149924 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih ASLAN Edirne C.
Savcılığı'na,
448 - 149925 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Emre NALBANTORUÇ Uzunköprü
(Edirne) Hâkimliği'ne,
449 - 149926 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Songül TEKEġ Bartın Hâkimliği'ne,
450 - 149927 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ramazan YURTERĠ Türkeli
(Sinop) C. Savcılığı'na,
451 - 149928 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Pınar YILDIZ Dicle
452 - 149929 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet KURT Kilis C.
Savcılığı'na,
453 - 149930 Artvin Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Soner ERDEN Giresun C.
Savcılığı'na,
454 - 149931 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Kamer ÇALIġKAN Niğde Hâkimliği'ne,
455 - 149932 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Murtaza ASAROĞLU Silivri
Hâkimliği'ne,
456 - 149933 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Levent VAROL GazipaĢa (Alanya)
Hâkimliği'ne,
457 - 149934 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yasin SEYHAN Kars C.
Savcılığı'na,
458 - 149935 Kadıköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Eray POLAT Marmaris
459 - 149936 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet Tolga EKĠNCĠ Kepsut
(Balıkesir) C. Savcılığı'na,
460 - 149937 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet KÜÇÜKKAPLAN Antalya
Hâkimliği'ne,
461 - 149938 Hatay Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ali Selim GENÇ ġanlıurfa C.
Savcılığı'na,
462 - 149939 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ender YILMAZ Kağızman (Kars)
Hâkimliği'ne,
463 - 149940 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hüseyin MISIRLI Tekirdağ
464 - 149941 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Gökhan ALKAN Ermenek Hâkimliği'ne,
465 - 149942 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Musa BAYSAL Milâs (Muğla)
466 - 149943 Çorlu Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı BarıĢ KURT Tosya
467 - 149944 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı YeĢim ÇELĠK Ceyhan Hâkimliği'ne,
468 - 149945 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yasin COġKUN Bodrum
469 - 149946 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Harun BULUT Turgutlu
(Manisa) C. Savcılığı'na,
470 - 149947 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Esra DENLĠTerme (ÇarĢamba)
Hâkimliği'ne,
471 - 149948 KırĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Gökhan ġAHĠN Soma
472 - 149949 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sema UZUN KeĢan (Edirne)
Hâkimliği'ne,
473 - 149950 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa BEKAR Mazgirt (Tunceli)
Hâkimliği'ne,
474 - 149951 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Feyza TEMĠZKAN Of (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
475 - 149952 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Abdullah TOK Reyhanlı (Hatay)
Hâkimliği'ne,
476 - 149953 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet ÖZAKAR Çiftlik (Niğde)
Hâkimliği'ne,
477 - 149954 Batman Adlî Yargı Hâkim adayı Zeynep ÖNER Artvin Hâkimliği'ne,
478 - 149955 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Saniye AKAN Manavgat Hâkimliği'ne,
479 - 149956 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Fatih ġENGÜL Samandağ (Hatay)
Hâkimliği'ne,
480 - 149957 Siirt Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammet Ali BEDÜK
Samandağ (Hatay) C. Savcılığı'na,
481 - 149958 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Osman CEYLAN Adıyaman
Hâkimliği'ne,
482 - 149959 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mahmut GEZKAYA Tokat C.
Savcılığı'na,
483 - 149960 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Kenan KANTEMĠZ YeĢilova
484 - 149961 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Gülsen TOR Gülnar (Silifke)
Hâkimliği'ne,
485 - 149962 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Selçuk SALTEK Bafra Hâkimliği'ne,
486 - 149963 Iğdır Adlî Yargı Hâkim adayı Filiz MENTEġ SIRÇA Dörtyol
(Ġskenderun) Hâkimliği'ne,
487 - 149964 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa YÜKSEL Batman C.
Savcılığı'na,
488 - 149965 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Kevser ÇOLAK Silivri Hâkimliği'ne,
489 - 149966 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ömer IġIK Ġdil (Midyat) C.
Savcılığı'na,
490 - 149967 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Züleyha YETER Dikili (Bergama)
Hâkimliği'ne,
491 - 149968 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Volkan ġefik GÖKER Sandıklı
492 - 149969 EskiĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Selim KARAKÜTÜK Çan (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
493 - 149970 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġsmail ÇOLAK Silivri C.
Savcılığı'na,
494 - 149971 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ebubekir YILDIRIM
Ceylânpınar (ġanlıurfa) C. Savcılığı'na,
495 - 149972 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ġbrahim ÇETĠN Ġscehisar
496 - 149973 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Fatma Nur KARA Biga (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
497 - 149974 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yeliz Züleyha HOROZGĠL Bulancak
(Giresun) Hâkimliği'ne,
498 - 149975 AlaĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa AKCAN Amasya
Hâkimliği'ne,
499 - 149976 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Melek YILMAZ Ilgın (AkĢehir)
Hâkimliği'ne,
500 - 149977 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı YeĢim BOZ AkkuĢ (Ünye) Hâkimliği'ne,
501 - 149978 Gaziantep Adlî Yargı Hâkim adayı Fetullah AKSOY Diyarbakır
Hâkimliği'ne,
502 - 149979 Gaziantep Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet ALICI Pülümür (Tunceli)
Hâkimliği'ne,
503 - 149980 NevĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Seda ÜNLÜ Tufanbeyli (Kozan)
Hâkimliği'ne,
504 - 149981 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sevil ġAHĠN KarataĢ (Adana)
Hâkimliği'ne,
505 - 149982 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Nagihan KARTAL Ereğli (Zonguldak)
Hâkimliği'ne,
506 - 149983 Kars Adlî Yargı Hâkim adayı Harun AYLUÇTARHAN Kastamonu
Hâkimliği'ne,
507 - 149984 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mesut ERCAN Gürgentepe
(Ordu) C. Savcılığı'na,
508 - 149985 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adem AKTAġ Soma
509 - 149986 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Neslihan BĠLĠCĠ ÖdemiĢ Hâkimliği'ne,
510 - 149987 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Elif ZORLU Adana Hâkimliği'ne,
511 - 149988 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zeynep AYDIN Gediz (Kütahya)
Hâkimliği'ne,
512 - 149989 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ġlker Kadir KORKMAZ Bodrum
513 - 149990 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Nesibe ÇINAR Tarsus Hâkimliği'ne,
514 - 149991 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammed Said CAN Ordu
515 - 149992 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Faruk DÜKAN Karaisalı
(Adana) C. Savcılığı'na,
516 - 149993 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yasemin TINIK Kadınhanı (Konya)
Hâkimliği'ne,
517 - 149994 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Fatma Serpil AYDIN Tarsus
Hâkimliği'ne,
518 - 149995 KarĢıyaka Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Alper METĠNOĞLU
KuĢadası (Söke) C. Savcılığı'na,
519 - 149996 Erzurum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yunus ARAS Kemer
(Antalya) C. Savcılığı'na,
520 - 149997 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Lütfi DEMĠR Ceyhan Hâkimliği'ne,
521 - 149998 Ordu Adlî Yargı Hâkim adayı Oğuz POLAT Çaykara (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
522 - 149999 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fetih KAYA Ġskenderun C.
Savcılığı'na,
523 - 150000 KırĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Mehtap SEYFĠ Kozan Hâkimliği'ne,
524 - 150001 Üsküdar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Cüneyt SANIVAR Gemlik
(Bursa) C. Savcılığı'na,
525 - 150002 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Metin YÜZGÜLLÜ Körfez (Kocaeli)
Hâkimliği'ne,
526 - 150003 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Selim AKAN Manavgat C.
Savcılığı'na,
527 - 150004 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül BOLAT COġKUN Bodrum
528 - 150005 Denizli Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Burak ÇENGEL Çatalca (Silivri
) Hâkimliği'ne,
529 - 150006 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sevil OĞUZ Borçka (Artvin)
Hâkimliği'ne,
530 - 150007 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Utku DURAN Osmaniye C.
Savcılığı'na,
531 - 150008 Mardin Adlî Yargı Hâkim adayı Naciye DEMĠR Ereğli (Konya)
Hâkimliği'ne,
532 - 150009 Artvin Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Etem AYDIN Turhal (Zile) C.
Savcılığı'na,
533 - 150010 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tamer ÇEĞĠL ÇarĢamba C.
Savcılığı'na,
534 - 150011 Sivas Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Akın ÇETĠN Erdemli (Mersin)
535 - 150012 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet BIYIKLI Kulp (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
536 - 150013 Erzurum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Süleyman ÇAM Pazarcık
(KahramanmaraĢ) C. Savcılığı'na,
537 - 150014 Isparta Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet Fethi ALYÜZ Enez (Edirne)
Hâkimliği'ne,
538 - 150015 Bayburt Adlî Yargı Hâkim adayı Harun KÖROĞLU Kavak (Samsun)
Hâkimliği'ne,
539 - 150016 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı MürĢide CAN KurĢunlu (Çankırı)
Hâkimliği'ne,
540 - 150017 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Lütfiye TÜRKYILMAZ Mardin
Hâkimliği'ne,
541 - 150018 Rize Adlî Yargı Hâkim adayı Duygu AKAR Bozüyük (Bilecik)
Hâkimliği'ne,
542 - 150019 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sevgi SEYHAN Kars Hâkimliği'ne,
543 - 150020 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zübeyir GÜNEL Malkara (Tekirdağ)
Hâkimliği'ne,
544 - 150021 Van Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Arif TURFAND
Çanakkale C. Savcılığı'na,
545 - 150022 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Dilek ÇELĠK Diyarbakır Hâkimliği'ne,
546 - 150023 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hüsnü Aybeg YILMAZ
Gaziantep C. Savcılığı'na,
547 - 150024 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ġsa KURUCU Sürmene (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
548 - 150025 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı NurevĢan Çiğdem ġAHĠN Kırkağaç
(Akhisar) Hâkimliği'ne,
549 - 150026 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammet Ali Osman EKER
KahramanmaraĢ C. Savcılığı'na,
550 - 150027 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Taner AKKAYA EĢme (AlaĢehir)
Hâkimliği'ne,
551 - 150028 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Selime KAYMAZ Rize Hâkimliği'ne,
552 - 150029 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Halime ANCIN ġanlıurfa Hâkimliği'ne,
553 - 150030 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Gülsüm ĠLTAġ Tire (ÖdemiĢ)
Hâkimliği'ne,
554 - 150031 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Gökhan ÖZÜMAZLUM
Karapınar (Ereğli) C. Savcılığı'na,
555 - 150032 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ali BĠLGĠÇ Kırklareli Hâkimliği'ne,
556 - 150033 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih ĠLTAġ Tire (ÖdemiĢ) C.
Savcılığı'na,
557 - 150034 Bakırköy Adlî Yargı C. savcı adayı Muhammet Eray BEYAZAL Andırın
(KahramanmaraĢ) C. Savcılığı'na,
558 - 150035 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Adem AYDIN Tarsus C.
Savcılığı'na,
559 - 150036 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ferhat YAYLA Divriği
(Sivas) C. Savcılığı'na,
560 - 150037 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Bahtiyar KIZIL Diyarbakır C.
Savcılığı'na,
561 - 150038 Erzurum Adlî Yargı Hâkim adayı Mahmut KÜÇÜK Ortaca (Muğla)
Hâkimliği'ne,
562 - 150039 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Merve KENDĠR Geyve (Sakarya)
Hâkimliği'ne,
563 - 150040 Kastamonu Adlî Yargı Hâkim adayı RaĢit HÜNAL Hazro (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
564 - 150041 Burhaniye Adlî Yargı Hâkim adayı Cansu ÖZBEK Hazro (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
565 - 150042 Bandırma Adlî Yargı Hâkim adayı Aysun CEYLAN YeĢilhisar (Kayseri)
Hâkimliği'ne,
566 - 150043 Tarsus Adlî Yargı Hâkim adayı Adalet TANRIÖVER Erzurum
Hâkimliği'ne,
567 - 150044 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Rukiye ÇEĞĠL ÇarĢamba Hâkimliği'ne,
568 - 150045 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Rukiye KILIÇ Gemerek (Sivas)
Hâkimliği'ne,
569 - 150046 EskiĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Fatma EKĠCĠ Biga (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
570 - 150047 Çorum Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Sefa SARI Van C.
Savcılığı'na,
571 - 150048 Hatay Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tayfur CENGĠZ Savur
(Mardin) C. Savcılığı'na,
572 - 150049 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet IġIK Karabük Hâkimliği'ne,
573 - 150050 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Akın KILIÇ Mutki (Bitlis) Hâkimliği'ne,
574 - 150051 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Canan TAġTAN AKTAġ Soma
(Akhisar) Hâkimliği'ne,
575 - 150052 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Zehra ÇĠFTÇĠ Turgutlu
(Manisa) Hâkimliği'ne,
576 - 150053 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Yahya KARSLI Sarıgöl (AlaĢehir)
Hâkimliği'ne,
577 - 150054 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yasin KÜÇÜKKILIÇ Erzin
(Ġskenderun) C. Savcılığı'na,
578 - 150055 Fethiye Adlî Yargı Hâkim adayı Akın KARASU Gölköy (Ordu)
Hâkimliği'ne,
579 - 150056 Üsküdar Adlî Yargı Hâkim adayı Oğuz Gökhan YILMAZ AkĢehir
Hâkimliği'ne,
580 - 150057 Oltu Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abdullah YILDIRIM Sarıkaya
581 - 150058 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Uygar CANPOLAT Anamur (Silifke)
Hâkimliği'ne,
582 - 150059 Üsküdar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Alper KOLBAġI ReĢadiye
(Tokat) C. Savcılığı'na,
583 - 150060 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Cihat ÖZTÜRK Hayrabolu
(Tekirdağ) C. Savcılığı'na,
584 - 150061 Giresun Adlî Yargı Hâkim adayı Esra KÖÇEK Milâs (Muğla)
Hâkimliği'ne,
585 - 150062 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Muhammet ARAS Eskil (Aksaray)
Hâkimliği'ne,
586 - 150063 Sivas Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Tufan ÇALDIRAN Tonya
(Trabzon) C. Savcılığı'na,
587 - 150064 Trabzon Adlî Yargı Hâkim adayı Kübra PAMUK GÜLTEK Batman
Hâkimliği'ne,
588 - 150066 Boyabat Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Murat MOR Kayseri C.
Savcılığı'na,
589 - 150067 Artvin Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Emrah YILDIRIM
ġebinkarahisar C. Savcılığı'na,
590 - 150068 Burdur Adlî Yargı Hâkim adayı Semra SAVAġ KahramanmaraĢ
Hâkimliği'ne,
591 - 150069 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Onur DURSUN Antalya Hâkimliği'ne,
592 - 150070 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Yavuz AYTEKĠN Elbistan Hâkimliği'ne,
593 - 150071 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Esra CAN Tonya (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
594 - 150072 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa Oğuz TÜR Keles (Bursa)
Hâkimliği'ne,
595 - 150073 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı ġura GENÇ Ayvacık (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
596 - 150074 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Rümeysa TEKE Kangal (Sivas)
Hâkimliği'ne,
597 - 150075 Sivas Adlî Yargı Hâkim adayı Demet TEK Gelibolu (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
598 - 150076 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ġAHĠN ViranĢehir
(ġanlıurfa) C. Savcılığı'na,
599 - 150077 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Nurullah DAĞ Hatay C.
Savcılığı'na,
600 - 150078 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Harun ÇETĠNKAYA Kozan
601 - 150079 Trabzon Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet ÇEPNĠ Reyhanlı
(Hatay) C. Savcılığı'na,
602 - 150080 Adana Adlî Yargı Hâkim adayı Damla ZENGĠNER Kemer (Antalya)
Hâkimliği'ne,
603 - 150081 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Burak CEYHAN Silivri Hâkimliği'ne,
604 - 150082 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Utku KAMĠLOĞLU Malatya
605 - 150083 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Zeliha ÖZDEN Çorlu Hâkimliği'ne,
606 - 150084 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Hikmet Emre ġIK Nazilli Hâkimliği'ne,
607 - 150085 Isparta Adlî Yargı Hâkim adayı Firdevs ÜNLÜ ġanlıurfa Hâkimliği'ne,
608 - 150086 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Hasan Tahsin CĠNOĞLU Çekerek
(Yozgat) Hâkimliği'ne,
609 - 150087 Malatya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Eyüp YOLDAġ Yahyalı
610 - 150088 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Kemal ARCAKLIOĞLU
Kadirli (Osmaniye) C. Savcılığı'na,
611 - 150089 Bursa Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Oğuzhan TEKĠN Kınık
(Bergama) C. Savcılığı'na,
612 - 150090 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hatice BüĢra ÇETĠNKAYA Kozan
Hâkimliği'ne,
613 - 150091 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Tuba AKSAR Bodrum (Muğla)
Hâkimliği'ne,
614 - 150092 Mersin Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammed MELEK Gelibolu
(Çanakkale) C. Savcılığı'na,
615 - 150093 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehtap TENDOĞAN Keles
(Bursa) C. Savcılığı'na,
616 - 150094 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Ali YILDIZ Pülümür
617 - 150095 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Muhammet GÜNGÖR Uludere (ġırnak)
Hâkimliği'ne,
618 - 150096 KırĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Murat TEKELĠ Kumru
(Ünye) C. Savcılığı'na,
619 - 150097 Aydın Adlî Yargı Hâkim adayı Reyhan ARSLAN Ordu Hâkimliği'ne,
620 - 150098 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Burcu ÇAVDAR ÇAKIR Adıyaman
Hâkimliği'ne,
621 - 150099 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet KÖROĞLU Bandırma
Hâkimliği'ne,
622 - 150100 Çanakkale Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa ÇELĠK Gaziantep
623 - 150101 Kartal Adlî Yargı Hâkim adayı Uğur ġENTÜRK Elbistan Hâkimliği'ne,
624 - 150102 Yalova Adlî Yargı Hâkim adayı Yusuf AYKUT Bafra Hâkimliği'ne,
625 - 150103 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Üstün ÇELĠK
Kozaklı (NevĢehir) C. Savcılığı'na,
626 - 150104 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Lokman KAMBUR Çukurca (Hakkari)
Hâkimliği'ne,
627 - 150105 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa Cemil DEMĠR Nurdağı
(Gaziantep) Hâkimliği'ne,
628 - 150106 Ordu Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa ġENOCAK Adana Hâkimliği'ne,
629 - 150107 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Suat Salih TABAKCI
Akçaabat (Trabzon) C. Savcılığı'na,
630 - 150108 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Özkan KAYA Hani (Diyarbakır)
Hâkimliği'ne,
631 - 150109 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Hafize AYSAL Demirköy (Kırklareli)
Hâkimliği'ne,
632 - 150110 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Gönül DEMĠRTAġ KaĢ (Elmalı)
Hâkimliği'ne,
633 - 150111 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yunus Abdullah YALIMER
Enez (Edirne) C. Savcılığı'na,
634 - 150112 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yusuf AKSU Milâs (Muğla)
635 - 150113 Diyarbakır Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Kıvanç TÜTÜNCÜ Hatay
636 - 150114 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Harun KURMAZ Yıldızeli (Sivas)
Hâkimliği'ne,
637 - 150115 Hatay Adlî Yargı Hâkim adayı YeĢim ġĠMġEK Fethiye Hâkimliği'ne,
638 - 150116 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Rukiye ALTIN Ceyhan Hâkimliği'ne,
639 - 150117 Antalya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Arif Koray MUTLU Batman
640 - 150118 AkĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Bekir KANYILMAZ Ordu C.
Savcılığı'na,
641 - 150119 EskiĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Burcu KALKAN Milâs (Muğla)
Hâkimliği'ne,
642 - 150120 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Reyhan Tuğba KAYA Karabük
Hâkimliği'ne,
643 - 150121 Kartal Adlî Yargı Hâkim adayı Faruk KANTAR Bandırma Hâkimliği'ne,
644 - 150122 Üsküdar Adlî Yargı Hâkim adayı Ġsmail BULUT Karacabey (Bursa)
Hâkimliği'ne,
645 - 150123 Aydın Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa Ekrem PETEKKAYA
Malazgirt (MuĢ) C. Savcılığı'na,
646 - 150124 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet ERTONG Hopa (Artvin)
Hâkimliği'ne,
647 - 150125 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Yakup TATLI Sütçüler (Isparta)
Hâkimliği'ne,
648 - 150126 Kocaeli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Anıl KUBAL Sandıklı
(Afyonkarahisar) C. Savcılığı'na,
649 - 150127 Hınıs Adlî Yargı Hâkim adayı Songül AKGÜL Akçaabat (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
650 - 150128 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Abdullah ġARMAN Lüleburgaz
(Kırklareli) Hâkimliği'ne,
651 - 150129 Kadıköy Adlî Yargı Hâkim adayı Beyza POLAT Marmaris (Muğla)
Hâkimliği'ne,
652 - 150130 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mahmut YEġĠLYURT Varto
(MuĢ) C. Savcılığı'na,
653 - 150131 Muğla Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatma TOP Kağızman (Kars)
654 - 150132 Amasya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Yavuz GÖKCEN Turgutlu
(Manisa) C. Savcılığı'na,
655 - 150133 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Betül HAMURCU Foça (KarĢıyaka)
Hâkimliği'ne,
656 - 150134 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ahmet Salim ÇAKMAK Salihli
657 - 150135 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Erdem Oğuz ÖZER Derinkuyu
(NevĢehir) Hâkimliği'ne,
658 - 150136 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Havva Nur AKPUNAR Kırıkhan (Hatay)
Hâkimliği'ne,
659 - 150137 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Turgay ÖZTÜRK Nizip (Gaziantep)
Hâkimliği'ne,
660 - 150138 Salihli Adlî Yargı Hâkim adayı Ali ÖZ Ezine (Çanakkale) Hâkimliği'ne,
661 - 150139 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Nimet ARAS Kemer (Antalya)
Hâkimliği'ne,
662 - 150140 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı IĢık SARI Çameli (Denizli) Hâkimliği'ne,
663 - 150141 Kocaeli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hasan TOY Hozat (Tunceli)
664 - 150142 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Hacer DURBAK Bahçesaray
(Bitlis) C. Savcılığı'na,
665 - 150143 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sümeyye KARACAN Yüksekova
(Hakkari) Hâkimliği'ne,
666 - 150144 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Tuna ÖZBEK AlaĢehir Hâkimliği'ne,
667 - 150145 Trabzon Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Sedat SEKBAN Torul
(GümüĢhane) C. Savcılığı'na,
668 - 150146 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Zehra GÜLER Alanya C.
Savcılığı'na,
669 - 150147 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Mustafa GÖZLÜPINAR Malatya
Hâkimliği'ne,
670 - 150148 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ebru YAZGAN Serik (Manavgat)
Hâkimliği'ne,
671 - 150149 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet ÇETĠN Selendi (Salihli)
Hâkimliği'ne,
672 - 150150 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Sümeyra YALDIR Aliağa (KarĢıyaka)
Hâkimliği'ne,
673 - 150151 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġbrahim GÖKALP KırĢehir C.
Savcılığı'na,
674 - 150152 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Cahide KESKĠN Pazarcık
(KahramanmaraĢ) Hâkimliği'ne,
675 - 150153 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Abdullah DERTLĠ Pazar (Rize)
Hâkimliği'ne,
676 - 150154 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem ERCAN Karaman Hâkimliği'ne,
677 - 150155 Bingöl Adlî Yargı Hâkim adayı Kevser KAYA Çerkezköy (Çorlu)
Hâkimliği'ne,
678 - 150156 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zehra TOĞAY Feke (Kozan)
Hâkimliği'ne,
679 - 150157 Ġskenderun Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı BektaĢ VOLKAN
Eskipazar (Karabük) C. Savcılığı'na,
680 - 150158 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Furkan ESEN Osmaniye C.
Savcılığı'na,
681 - 150159 Muğla Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġsmail Olgun KURT Feke
682 - 150160 Amasya Adlî Yargı Hâkim adayı Merve ÇELĠK GÖKCEN Turgutlu
(Manisa) Hâkimliği'ne,
683 - 150161 Mersin Adlî Yargı Hâkim adayı Rukiye MELEK Gelibolu (Çanakkale)
Hâkimliği'ne,
684 - 150162 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Cemal PĠġĠREN Nizip (Gaziantep)
Hâkimliği'ne,
685 - 150163 Sinop Adlî Yargı Hâkim adayı IĢın Ebru YAġAR Mesudiye (Ordu)
Hâkimliği'ne,
686 - 150164 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Berrin YAYLACI Malatya Hâkimliği'ne,
687 - 150165 TavĢanlı Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Rabia KULA ġavĢat (Artvin)
688 - 150167 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Feray KARAOĞLAN Gölcük (Kocaeli)
Hâkimliği'ne,
689 - 150168 Bakırköy Adlî Yargı Hâkim adayı Ġsmail ÇEVĠK Karlıova (Bingöl)
Hâkimliği'ne,
690 - 150169 Sivas Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa SOYTÜRK Adana C.
Savcılığı'na,
691 - 150170 Manisa Adlî Yargı Hâkim adayı Zafer AYTEN Tunceli Hâkimliği'ne,
692 - 150171 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Serkan YILDIZ Elbistan C.
Savcılığı'na,
693 - 150172 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Hüseyin GÜNDEN Genç (Bingöl)
Hâkimliği'ne,
694 - 150174 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Engin POLAT
MustafakemalpaĢa (Bursa) C. Savcılığı'na,
695 - 150175 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Turgut SELVĠ Çanakkale C.
Savcılığı'na,
696 - 150177 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Burcu ZORLU Ġnegöl (Bursa)
Hâkimliği'ne,
697 - 150178 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet GÜLEÇ Kumluca (Elmalı)
Hâkimliği'ne,
698 - 150180 Ünye Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Oktay ÇĠMEN Ġslâhiye (Kilis)
699 - 150181 Erzurum Adlî Yargı Hâkim adayı Orhan GÜNDOĞDU Giresun
Hâkimliği'ne,
700 - 150182 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġlhan ÖZTÜRK Serik
701 - 150183 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Halis ÇĠFTÇĠ
Turgutlu (Manisa) C. Savcılığı'na,
702 - 150184 Antalya Adlî Yargı Hâkim adayı Ümmü YILDIRIM Rize Hâkimliği'ne,
703 - 150188 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer PAKSOY Lüleburgaz (Kırklareli)
Hâkimliği'ne,
704 - 150189 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Zeliha OKUYUCU Karaisalı (Adana)
Hâkimliği'ne,
705 - 150191 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Veli ECĠR Ulus (Bartın) C.
Savcılığı'na,
706 - 150193 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Mehmet Serkan ÖZMEN Pazar (Rize)
Hâkimliği'ne,
707 - 150195 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Özlem KOLCU Mihalıççık (EskiĢehir)
Hâkimliği'ne,
708 - 150196 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı HaĢmet TÜRKOĞLU Kalkandere (Rize)
Hâkimliği'ne,
709 - 150199 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Muhsin GENÇER Tomarza (Kayseri)
Hâkimliği'ne,
710 - 150200 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Neslihan ġENER Van Hâkimliği'ne,
711 - 150201 Erzurum Adlî Yargı Hâkim adayı Fatma KAPLANOĞLU Eruh (Siirt)
Hâkimliği'ne,
712 - 150203 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Aydın ASLAN Almus (Tokat)
713 - 150204 Bakırköy Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġhsan KARATAġ SinanpaĢa
(Afyonkarahisar) C. Savcılığı'na,
714 - 150392 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Süleyman GÜL Sarıgöl (AlaĢehir)
Hâkimliği'ne,
715 - 150446 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Meriç DEDE Çiftlik (Niğde)
716 - 150486 Ġskenderun Adlî Yargı Hâkim adayı Aynur ULUSOY AkĢehir
Hâkimliği'ne,
717 - 150916 Trabzon Adlî Yargı Hâkim adayı Nadide Sibel YILMAZ ġırnak
Hâkimliği'ne,
718 - 150917 Bilecik Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Sibel ĠLMEK Hani
719 - 150918 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül YAZICI Silopi (ġırnak)
Hâkimliği'ne,
720 - 150919 ġanlıurfa Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet BAL Sivas C.
Savcılığı'na,
721 - 150920 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı ġule DORUK DOĞRU Ġdil (Midyat)
Hâkimliği'ne,
722 - 150921 Ordu Adlî Yargı Hâkim adayı Serap SAYGILI Emet (TavĢanlı)
Hâkimliği'ne,
723 - 150922 Yozgat Adlî Yargı Hâkim adayı Nuray ARSLAN ALDEMĠR Diyarbakır
Hâkimliği'ne,
724 - 150923 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Muhsin Can ARICAN Sandıklı
725 - 150924 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Seher ÇETĠN AfĢin (Elbistan)
Hâkimliği'ne,
726 - 150925 Burdur Adlî Yargı Hâkim adayı Azime ERDAĞ Burhaniye Hâkimliği'ne,
727 - 150926 KırĢehir Adlî Yargı Hâkim adayı Kenan GEZER Safranbolu (Karabük)
Hâkimliği'ne,
728 - 150927 Kartal Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Cem Koray ERYILMAZ Sarız
729 - 150928 Salihli Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih YETĠM Adana C.
Savcılığı'na,
730 - 150929 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Nevin TAġ ÇÖREKÇĠ SuĢehri
(ġebinkarahisar) Hâkimliği'ne,
731 - 150930 Malatya Adlî Yargı Hâkim adayı Murat BALBAY Torbalı (Ġzmir)
Hâkimliği'ne,
732 - 150931 Kastamonu Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Orhan TÜRÜDĠ
Menemen (KarĢıyaka) C. Savcılığı'na,
733 - 150932 Edirne Adlî Yargı Hâkim adayı Zeynep YILDIRIM BARDAKCI Torul
(GümüĢhane) Hâkimliği'ne,
734 - 150933 Ġstanbul Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mehmet Halis KARA Pervari
(Siirt) C. Savcılığı'na,
735 - 150934 Mersin Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ercivan ÇELĠK Mazgirt
736 - 150935 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı ġahabettin ÖZTÜRK Erdemli (Mersin)
Hâkimliği'ne,
737 - 150936 Ġzmir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Esra SĠVRĠ Ovacık (Tunceli) C.
Savcılığı'na,
738 - 150937 Zonguldak Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Fatih Mehmet VĠDĠNEL
Diyarbakır C. Savcılığı'na,
739 - 150938 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Abbas ARINAN Yatağan
740 - 150939 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢegül GÜLġEN Bergama
Hâkimliği'ne,
741 - 150940 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Emine AKKAYA Suruç (ġanlıurfa)
Hâkimliği'ne,
742 - 150941 Çorum Adlî Yargı Hâkim adayı Hasan HATĠPOĞLU Dargeçit (Midyat)
Hâkimliği'ne,
743 - 150942 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Munise TULGAR Yozgat Hâkimliği'ne,
744 - 150943 Sivas Adlî Yargı Hâkim adayı Müjde ĠLHAN SEVĠMLĠ Mardin
Hâkimliği'ne,
745 - 150944 Niğde Adlî Yargı Hâkim adayı Sibel YAVUZ Osmaniye Hâkimliği'ne,
746 - 150945 Kayseri Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Arif ERUCU Azdavay
747 - 150946 Antalya Adlî Yargı Hâkim adayı Veli ÜNAL Diyarbakır Hâkimliği'ne,
748 - 150947 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Ziya DEMĠRTAġ Ağrı Hâkimliği'ne,
749 - 150948 Kütahya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı KürĢat ALBAYRAK ġavĢat
750 - 150949 Sincan Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ali ÜLGER Konya C.
Savcılığı'na,
751 - 150950 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Hatice AVCI BAYRAKTAR UĢak
Hâkimliği'ne,
752 - 150951 Afyonkarahisar Adlî Yargı Hâkim adayı Elif YILMAZ Çorlu
Hâkimliği'ne,
753 - 150952 Çanakkale Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġdris SÖZEN Diyarbakır C.
Savcılığı'na,
754 - 150953 Samsun Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Bahadır ORUÇ Kilis C.
Savcılığı'na,
755 - 150954 Konya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Harun ÜNLÜSOY Bozdoğan
(Nazilli) C. Savcılığı'na,
756 - 150955 Ġstanbul Adlî Yargı Hâkim adayı Abdülaziz TANGAL Tonya (Trabzon)
Hâkimliği'ne,
757 - 150956 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Nizamettin KALE Burhaniye
Hâkimliği'ne,
758 - 150957 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Murat ÖZTÜRK Kırıkhan (Hatay)
Hâkimliği'ne,
759 - 150958 Ġzmir Adlî Yargı Hâkim adayı Ahmet BULUT MustafakemalpaĢa (Bursa)
Hâkimliği'ne,
760 - 150959 Antalya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Osman ÜNLÜ Aladağ
761 - 150962 Akhisar Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Muhammed Kutluhan
ġENLĠLER Gaziantep C. Savcılığı'na,
762 - 150965 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Merve KARAKURT Kiğı (Bingöl)
Hâkimliği'ne,
763 - 150966 Çanakkale Adlî Yargı Hâkim adayı Ġlknur ACAR AKGÜN Batman
Hâkimliği'ne,
764 - 150970 Konya Adlî Yargı Hâkim adayı Hediye ÇĠMEN Aliağa (KarĢıyaka)
Hâkimliği'ne,
765 - 150975 Batman Adlî Yargı Hâkim adayı Ömer Faruk ġĠMġEK Dikili (Bergama)
Hâkimliği'ne,
766 - 150976 Elazığ Adlî Yargı Hâkim adayı AyĢe ÖZASLAN Diyarbakır
Hâkimliği'ne,
767 - 151073 Bergama Adlî Yargı Hâkim adayı NeĢe GENÇER GURBANOV
Mesudiye (Ordu) Hâkimliği'ne,
768 - 114790 Ankara Adlî Yargı Hâkim adayı Cemile Miray SARIKAġ Bafra
Hâkimliği'ne,
769 - 132549 KahramanmaraĢ Adlî Yargı Hâkim adayı Elif FĠLĠZ Kemer (Antalya)
Hâkimliği'ne,
770 - 139013 EskiĢehir Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Mustafa Salih KESER
Manyas (Bandırma) C. Savcılığı'na,
771 - 139886 Hakkari Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Cumhur KOÇ Ceyhan C.
Savcılığı'na,
772 - 140328 Ankara Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı ġahsuvar YILDIZ Tomarza
773 - 140333 Kozan Adlî Yargı Hâkim adayı Muhammet Emin SÖYLEMEZ Hatay
Hâkimliği'ne,
774 - 150185 Kayseri Adlî Yargı Hâkim adayı Yahya ALICI Adana Hâkimliği'ne,
775 - 150973 Antalya Adlî Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġbrahim YUSUFOĞLU
Alanya C. Savcılığı'na,
776 - 150974 Sincan Adlî Yargı Hâkim adayı Ferhat GÜLBAĞÇA Kocaali (Sakarya)
Hâkimliği'ne,
Ad çekme usulü ile naklen atanmıĢlardır.
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
EXPO 2016 ANTALYA AJANSI ĠNSAN KAYNAKLARI YÖNETMELĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; EXPO 2016 Antalya Ajansının insan
kaynakları politikası ve planlamasına iliĢkin hususlar ile istihdam usullerine, çalıĢma
esaslarına, mali ve sosyal haklara, yükümlülük ve cezai sorumluluğa iliĢkin usul ve esasları
belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, EXPO 2016 Antalya Ajansının Genel Sekreterlik ve
Ofis birimlerinde çalıĢan personel ile gönüllüleri kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik 31/10/2012 tarihli ve 6358 sayılı EXPO 2016 Antalya
Kanununun 4 ve 6 ncı maddelerine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Ajans: Yönetim Kurulu, EXPO Konseyi, Genel Sekreterlik ve Ofisten oluĢan EXPO
2016 Antalya Ajansını,
b) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
c) BIE: Uluslararası Sergiler Bürosunu,
ç) EXPO Konseyi: EXPO 2016 Antalya Ajansı Konseyini,
d) EXPO 2016 Antalya: 2016 yılında Antalya’da yapılacak olan çiçek ve çocuk temalı
Tescilli Evrensel Botanik Sergisini,
e) Genel Sekreter: EXPO 2016 Antalya Ajansı Genel Sekreterini ve BIE kuralları gereği
atanan EXPO 2016 Antalya Sergi Komiserini,
f) Genel Sekreterlik: EXPO 2016 Antalya Ajansının sekretaryasını yürütmek ve bu
kapsamda verilen görevleri yerine getirmek üzere Antalya’da kurulan teĢkilatı,
g) Gönüllüler: EXPO 2016 Antalya’nın hazırlık ve organizasyon sürecinde gönüllü
olarak çalıĢanları,
ğ) Kanun: EXPO 2016 Antalya Kanununu,
h) Ofis: Genel Sekretere bağlı olarak Yönetim Kurulu ve EXPO Konseyinin sekretarya
çalıĢmalarını yürüten ve Bakanlık bünyesinde Ankara’da kurulan Ajans birimini,
ı) Personel: Genel Sekreterlik ve Ofiste kamu kurum ve kuruluĢlarından geçici olarak
görevlendirilen personel ile belirli süreli iĢ sözleĢmesi ile çalıĢan yerli veya yabancı personeli,
i) SözleĢme: Ajansta çalıĢacak iĢçi statüsündeki yerli veya yabancılarla, kısmi veya tam
zamanlı olarak yapılacak belirli süreli iĢ sözleĢmesini,
j) Uluslararası organizasyon: En az yirmi beĢ ülkenin katılımı ile gerçekleĢtirilen
organizasyonları,
k) Unvansız personel: Genel Sekreterlik ve Ofiste çalıĢacak sekreter, hizmetli, Ģoför,
büro görevlisi gibi çalıĢanları,
l) YarıĢma Sınavı: Ajansta belirli süreli iĢ sözleĢmesi ile istihdam edilecek personelin
seçimine iliĢkin sözlü sınavı,
m) Yönetim Kurulu: EXPO 2016 Antalya Ajansı Yönetim Kurulunu,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Ġnsan Kaynakları Politikası ve Planlaması
Ġnsan kaynakları politikası
MADDE 5 – (1) Ġnsan kaynakları politikasının amacı, Ajansın görevlerini etkin ve
verimli bir Ģekilde yerine getirebilmesi için alanlarında uzmanlaĢmıĢ, ulusal ve uluslararası
düzeyde ihtiyaç duyulan niteliklere sahip personelin istihdamını ve bu personelin
niteliklerinin geliĢtirilmesini ve sürdürülebilirliğini sağlamaktır.
(2) Bu politikanın uygulanmasında uyulacak ilkeler aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Ġstihdam edilecek personelin seçiminde görevin gerektirdiği uzmanlık bilgisine
öncelik vermek.
b) Personelin, Ajansın amaçları doğrultusunda etkin ve verimli çalıĢmasını sağlayacak
ve Ajansın hizmet kalitesini yükseltecek çalıĢma Ģartlarını hazırlamak.
c) Personelin bilgi ve yeteneklerine uygun görevlerde çalıĢmasını sağlamak.
ç) BaĢarıyı ve yaratıcılığı teĢvik eden sistemler geliĢtirmek.
d) Ġnsan kaynakları politikasının oluĢturulması sürecine personelin katılımını sağlamak.
e) Aynı kurum mensubu olma bilincinin oluĢturulabilmesi için Ajans çalıĢanları
arasında iĢbirliği ve dayanıĢmayı geliĢtirici ve motivasyonu sağlayıcı tedbirler almak.
Ġnsan kaynakları planlaması
MADDE 6 – (1) Ġnsan kaynakları planlaması, Ajansın hedefleri doğrultusunda ihtiyaç
duyulacak insan kaynağını belirlemek amacıyla yapılır. Bu planlar, programlardaki değiĢme
ve geliĢmeler, personel istihdamını etkileyen teknolojik yenilikler ve insan kaynağındaki
niteliksel geliĢimler dikkate alınmak suretiyle hazırlanır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ġstihdam Usulleri
Kamu kurum ve kuruluĢlarındaki personelin görevlendirilmesi
MADDE 7 – (1) Yönetim Kurulu, iĢçiler hariç olmak üzere ilgili kurumun uygun
görmesi kaydıyla kamu kurum ve kuruluĢlarından ihtiyaç duyduğu personeli, organizasyonun
süresini aĢmamak kaydıyla, Ofiste, Genel Sekreterlikte, kurul veya komitelerde geçici olarak
görevlendirebilir.
(2) Geçici olarak görevlendirilecek personelin aylık, ödenek, her türlü zam ve
tazminatları ile diğer malî ve sosyal hak ve yardımları kurumlarınca ödenir. Bunlara ayrıca bir
ödeme yapılamaz. Bu personelin, Ajans tarafından yurt içi ve yurt dıĢında geçici
görevlendirilmesi halinde yolculuk ve konaklama giderleri ile harcırahları Ajans tarafından
karĢılanır.
(3) Geçici olarak görevlendirilecek personelin, bu görevde çalıĢmayı kabul etmesi
gerekir.
(4) Geçici olarak görevlendirmede, Yönetim Kurulunun görevini sonlandırması halinde,
bu durumun ilgili kuruma ve kamu personeline bildirilmesi ile kamu personeli asıl görevine
döner.
ĠĢçi statüsünde istihdam edilecek personel ve aranacak Ģartlar
MADDE 8 – (1) Genel Sekreterlikte, Ofiste, kurullarda veya komitelerde çalıĢmak
üzere, organizasyon süresini aĢmamak kaydıyla, özel hukuk hükümlerine tabi tutulmak ve
belirli süreli iĢ sözleĢmesi yapılmak suretiyle yerli veya yabancı, tam veya kısmi zamanlı iĢçi
statüsünde personel istihdam edilebilir.
(2) Ajans hizmetlerinde çalıĢtırılmak üzere iĢçi statüsünde iĢe alınacaklarda aĢağıdaki
Ģartlar aranır.
a) Kamu haklarından mahrum bulunmamak.
b) Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile; kasten
iĢlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramıĢ olsa
bile devletin güvenliğine karĢı suçlar, Anayasal düzene ve bu düzenin iĢleyiĢine karĢı suçlar,
zimmet, irtikâp, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli
iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı
değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm olmamak.
c) Askerlikle iliĢkisi bulunmamak.
ç) Yüksek öğrenim Ģartının aranmadığı unvansız personel dıĢında, en az dört yıllık
yüksek öğretim kurumlarından veya bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından kabul
edilen yurtdıĢındaki yüksek öğretim kurumlarından mezun olmak veya en az altı ay süre ile
yönetici düzeyinde uluslararası organizasyonlarda çalıĢmıĢ olmak.
(3) Yabancılar için aranacak Ģartlar, uluslararası mütekabiliyet esasları çerçevesinde
belirlenir.
YarıĢma sınavı
MADDE 9 – (1) Ajansta ilk defa iĢçi statüsünde istihdam edilecek personel, yapılacak
yarıĢma sınavı ile belirlenir.
(2) Yabancı personelle, 8 inci maddenin üçüncü fıkrası hükmü saklı kalmak kaydıyla
yarıĢma sınavı yapılmaksızın doğrudan Genel Sekreterin teklifi, Yönetim Kurulunun onayı ile
belirli süreli iĢ sözleĢmesi yapılır.
Sınav ilanı ve baĢvuruda istenilen belgeler
MADDE 10 – (1) Ajansta iĢçi statüsünde istihdam edilecek pozisyonların ünvan ve
sayıları, personelde arananacak Ģartlar, son baĢvuru tarihi ile baĢvuru yeri, baĢvuruda
istenecek belgeler, yarıĢma sınavının Ģekli, yeri ve zamanı ile gerekli görülen diğer hususlar,
baĢvuru tarihinden en az yedi gün önce Ajansın internet sitesinde ilan edilir.
(2) BaĢvuracaklardan aĢağıdaki belgeler istenir.
a) Öğrenim diploması ya da mezuniyet belgesinin aslı veya kurumca tasdikli sureti.
b) Dört adet vesikalık fotoğraf.
c) Türkiye Cumhuriyeti kimlik numarası beyanı.
ç) Sabıka kaydı bulunmadığına dair beyanı.
d) ÖzgeçmiĢ.
e) Askerlikle iliĢiği bulunmadığına dair beyanı.
(3) Yukarıda sayılan belgelerin Ajansa en geç ilanda belirtilen son baĢvuru tarih ve
saatine kadar teslim edilmesi Ģarttır. Postadaki gecikmeler dikkate alınmaz.
BaĢvuruların değerlendirilmesi
MADDE 11 – (1) Ajansa yapılan baĢvurular Genel Sekreterlikçe ön değerlendirmeye
tabi tutulur. Değerlendirme sonucunda yarıĢma sınavına katılması uygun bulunanlar, Ajansın
internet sitesinde ilan edilir. Ancak bu hükme göre sınava katılabileceği tespit edilmiĢ olup
isimleri ilan olunan adaylardan, daha sonra sınava katılma Ģartlarını taĢımadığı tespit edilenler
ile gerçeğe aykırı bilgi verdiği veya herhangi bir Ģekilde gerçeği sakladığı belirlenen kiĢiler
yarıĢma sınavına alınmaz. Bunlardan sınava girmiĢ olanların sınavları geçersiz sayılır ve
bunlarla sözleĢme yapılmaz. Bu gibi durumları tespit edilenlerle sözleĢme yapılmıĢ olsa dahi
sözleĢmeleri feshedilir. Bu kiĢiler hiçbir hak talep edemezler.
YarıĢma sınavının yapılıĢı
MADDE 12 – (1) Sınav ilanında belirtilen Ģartları taĢıyan ve gerekli belgeleri
zamanında Genel Sekreterliğe teslim etmiĢ olan kiĢiler yarıĢma sınavına alınırlar.
(2) YarıĢma sınavı, Genel Sekreterin baĢkanlığında, Genel Sekreter tarafından
görevlendirilen iki personel olmak üzere toplam üç kiĢilik Sınav Kurulu tarafından yapılır.
(3) Sınav Kurulu üyeleri, adayın çalıĢtığı alandaki uzmanlık düzeyi, mesleki tecrübe ve
bilgi birikimi, yabancı dil bilgisi ve bilinen yabancı dili kullanabilme düzeyi, adayın kavrayıĢ,
ifade ve temsil kabiliyeti, muhakeme gücü, görevlendirilecek pozisyona yatkınlık, davranıĢ ve
tepkilerinin iĢe uygunluğu gibi niteliklere sahip olup olmadığını da göz önüne alarak her
adaya ayrı ayrı not verir. Sınav Kurulu bu hususları tespit etmek üzere uygun gördüğü bilgi ve
belgeleri adaylardan ister.
Değerlendirme
MADDE 13 – (1) Sınav Kurulu üyelerinin verdikleri notların aritmetik ortalaması sınav
sonucunu gösterir. Sınav baĢarı notu yüz puan üzerinden yetmiĢtir. Ancak sınavda baĢarılı
olanların sayısı ilan edilen boĢ pozisyon sayısından fazla ise, en yüksek puan alan adaydan
baĢlamak üzere sıralama yapılarak, boĢ pozisyon sayısı kadar aday yarıĢma sınavını kazanmıĢ
kabul edilir. YarıĢma sınavında yetmiĢin üzerinde puan almıĢ olmasına rağmen bu sıralamaya
giremeyen adaylar için kazanılmıĢ hak teĢkil etmez.
(2) Sınav Kurulu, baĢarı sırasına göre sıralamaya tabi tutmak suretiyle baĢarılı adaylar
arasından, boĢ pozisyon sayısının yarısı kadar yedek aday belirleyebilir. Yedek liste
oluĢturulan durumlarda asıl adaylardan göreve baĢlamayanların yerine, yedek adaylar sırasına
göre istihdam edilir. Bunlar hakkında bu Yönetmeliğin ilgili hükümleri aynen uygulanır.
(3) Sınav Kurulu, sınav sonunda ortalama baĢarı puanını düĢük bulduğu takdirde sınav
duyurusunda ilan edilenden daha az sayıda personel seçme hakkına sahiptir.
SözleĢme yapılması
MADDE 14 – (1) YarıĢma sınavı sonucunda baĢarılı olan adaylar ile iki ayı deneme
süresi olmak üzere Genel Sekreterliğin teklifi ve Yönetim Kurulunun onayı halinde belirli
süreli iĢ sözleĢmesi yapılır. SözleĢme, Ajans adına Genel Sekreter tarafından imzalanır.
SözleĢme imzalanmaması nedeniyle adaylar herhangi bir hak talebinde bulunamaz.
(2) SözleĢmede bulunması gereken hususlar, sözleĢmenin feshi, sona ermesi ve
sözleĢme ile ilgili diğer konularda 4857 sayılı ĠĢ Kanunu hükümleri uygulanır.
SözleĢmenin Yenilenmesi
MADDE 15 – (1) Süresi dolan sözleĢmeler Yönetim Kurulu kararı ile yenilenebilir.
Gönüllüler
MADDE 16 – (1) Ajans insan kaynağı ihtiyaç planı çerçevesinde EXPO 2016
Antalya’nın hazırlık ve organizasyon sürecinde görev almak isteyen gönüllüler çalıĢtırabilir.
(2) Gönüllüler için aranan Ģartlar, baĢvuru mercii, son baĢvuru tarihi ile baĢvuru yeri,
baĢvuruda istenecek belgeler, baĢvuru formu ile gerekli görülen diğer hususlar Ajansın
internet sitesinde ilan edilir.
(3) Ajans tarafından Kanun kapsamında gerçekleĢtirilecek her türlü etkinlik için
görevlendirilecek gönüllüler, 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel
Sağlık Sigortası Kanunu yönünden sigortalı ve 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı ĠĢ Kanunu
açısından iĢçi sayılmazlar.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
ÇalıĢma Saatleri, Ġzinler, Aylık Ücret ve Mali Haklar
ÇalıĢma saatleri
MADDE 17 – (1) ĠĢ sözleĢmesi ile istihdam edilen personel için 4857 sayılı ĠĢ
Kanununda yer alan hükümler, kamudan geçici olarak görevlendirilen personele ise devlet
memurları için tespit edilen çalıĢma saat ve süreleri uygulanır.
(2) Personel kendisine verilen görevleri zamanında sonuçlandırmakla yükümlüdür.
Ġzinler
MADDE 18 – (1) Ajans personeline; 4857 sayılı ĠĢ Kanunu çerçevesinde yıllık izin,
mazeret izni, hastalık izni ve ücretsiz izinler Genel Sekreter tarafından verilir.
(2) Ġzinler, iĢ durumu ve personelin talepleri de göz önünde bulundurularak önceden
yapılacak izin programlarına göre, uygun görülecek zamanlarda toptan veya ihtiyaca göre
kısım kısım kullandırılır.
Aylık ücret ve mali haklar
MADDE 19 – (1) Ajansta istihdam edilecek Genel Sekretere, 14/7/1965 tarihli ve 657
sayılı Devlet Memurları Kanununun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (B) bendine göre
istihdam edilenlerin sözleĢme tavanının beĢ katını, diğer personele aynı sözleĢme tavanının iki
katını geçmemek üzere aylık ücret ödenir. SözleĢmeli personelin aylık ücreti dıĢındaki
ödenek, her türlü zam ve tazminatları ile fazla mesai, diğer mali hak ve yardımları ile ilgili
4857 sayılı ĠĢ Kanunu hükümleri uygulanır.
(2) Birinci fıkra hükümlerine aykırı olmamak koĢuluyla belirli süreli iĢ sözleĢmesiyle
istihdam edilecek sözleĢmeli personele ödenecek aylık ücret Yönetim Kurulunun onayıyla
Genel Sekreterlik tarafından belirlenir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Personelin Yükümlülükleri ve Cezai Sorumluluk
Personelin yükümlülükleri
MADDE 20 – (1) Ajans personelinin yükümlülükleri aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Personel, Anayasaya ve kanunlara sadakatle bağlı kalmak ve uygulamak zorundadır.
b) Personel, herhangi bir siyasi parti, kiĢi veya zümrenin yararını veya zararını hedef
tutan bir davranıĢta bulunamaz; görevlerini yerine getirirken dil, ırk, cinsiyet, siyasi düĢünce,
felsefi inanç, din ve mezhep gibi ayırım yapamaz; hiçbir Ģekilde siyasi ve ideolojik amaçlı
beyanda ve eylemde bulunamaz ve bu eylemlere katılamaz. Anayasaya ve kanunlara aykırı
olan, ülkenin bağımsızlığını ve bütünlüğünü bozan, Türkiye Cumhuriyetinin güvenliğini
tehlikeye düĢüren herhangi bir faaliyette bulunamaz.
c) Personel, amiri olduğu birimlerde kanun, tüzük, yönetmelik ve görev tanımlarında
belirlenen görevleri zamanında ve eksiksiz olarak yapmaktan ve yaptırmaktan, maiyetindeki
personeli yetiĢtirmekten, hal ve hareketlerini takip ve kontrol etmekten görevli ve sorumludur.
Amir, personeline eĢitlik içinde davranır. Amir yetkisini kanun, tüzük, yönetmelik ve görev
tanımlarında belirtilen esaslar içinde kullanır.
ç) Personel, görevi ile ilgili mevzuatı bilmek ve değiĢiklikleri izlemekle sorumlu, Ajans
tarafından uygun görülen bilgilendirme ve yeniliklere yönelik kurs, seminer ve konferans gibi
çalıĢmalara katılmakla yükümlüdür.
d) Personel, kanun, tüzük, yönetmelik ve görev tanımlarında belirlenen esaslara
uymakla yükümlü ve görevlerinin dikkat ve itina ile tam ve zamanında yürütülmesinden
amirlerine karĢı sorumludur.
e) Personel, kendisine teslim edilen Ajans malını korumak ve her zaman hizmete hazır
halde bulundurmak için gerekli tedbirleri almak, göreviyle ilgili belge, araç ve gereçleri yetki
verilen yerler dıĢına çıkarmamak ve özel iĢlerinde kullanmamak zorundadır. Görevi gereği
kendisine teslim edilen belge, araç ve gereçleri görevi sona erdiği zaman geri vermek zorunda
olup, bu zorunluluk personelin mirasçılarına da Ģamildir. Personelin kasıt, kusur, ihmal veya
tedbirsizliği sonucu Ajans zarara uğratılmıĢsa, bu zararın ilgili personel tarafından rayiç
bedeli üzerinden ödenmesi esastır.
f) Genel Sekreter dıĢındaki personel, görevleri hakkında basına, haber ajanslarına veya
radyo ve televizyon kurumlarına doğrudan bilgi veya demeç veremez. Bu konuda gerekli bilgi
ancak Yönetim Kurulunun veya Genel Sekreterin yetkili kılacağı görevliler tarafından
verilebilir.
g) Personel, göreviyle ilgili gizli bilgileri görevinden ayrılmıĢ bile olsa, yazılı izin
almadan açıklayamaz.
ğ) Personelin kasıt, kusur, ihmal veya tedbirsizliğinden dolayı, kiĢilerin uğradıkları
zararlar neticesinde Ajans aleyhine açılan davalar sonucunda oluĢan zararlarda, Ajansın ilgili
personele rücu hakkı saklıdır.
Cezai sorumluluk
MADDE 21 – (1) Ajans personeli ile Genel Sekreter, bu Kanun kapsamında yaptıkları
iĢlemlerle ilgili olarak 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun uygulanması
bakımından kamu görevlisi sayılır.
ALTINCI BÖLÜM
ÇeĢitli ve Son Hükümler
Hüküm bulunmayan haller
MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelikte düzenlenmeyen konularda; sözleĢmeli personel için
4857 sayılı ĠĢ Kanunu ve diğer ilgili iĢ mevzuatı, kamu kurum ve kuruluĢlarından geçici
olarak görevlendirilen personel için tabi oldukları mevzuat hükümleri uygulanır.
Yürürlük
MADDE 23 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 24 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı
yürütür.
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
Türkiye Radyo-Televizyon Kurumundan:
TÜRKĠYE RADYO-TELEVĠZYON KURUMU KURULUġ VE GÖREVLERĠ
HAKKINDA YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 20/10/2009 tarihli ve 27382 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türkiye
Radyo-Televizyon Kurumu KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Yönetmeliğin 18 inci maddesinin
birinci fıkrasına aĢağıdaki (ı) bendi eklenmiĢtir.
“ı) Merkez hizmet yerleĢkesi dıĢında kalan ve BaĢkanlığın görev alanına giren
yerlerdeki koruma ve güvenlik hizmetlerini düzenlemek ve yürütmek.”
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu Genel
Müdürü yürütür.
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
20/10/2009
27382
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
13/11/2010
27748
225/6/2011
27975
315/10/2011
28085
422/9/2012
28419
[R.G. 18 Mayıs 2013 – 28651]
—— • ——
KURUL KARARI
Kamu Gözetimi Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumundan:
Karar No: 75935942-050.01.04 – [04/01]
Toplantı Tarihi: 25/4/2013
13/1/2011 tarihli 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun 88 inci maddesi ile 26/9/2011
tarihli ve 660 sayılı Kamu Gözetimi, Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumunun TeĢkilat
ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 9 uncu maddesinin (a) bendine
dayanılarak hazırlanan “Finansal Tablo Örnekleri ve Kullanım Rehberi” ekteki Ģekilde kabul
edilmiĢtir.
Finansal Tablo Örnekleri ve Kullanım Rehberi
[R.G. 20 Mayıs 2013 – 28652]
—— • ——
Adalet Bakanlığından :
Ankara 26. Ġcra Müdürlüğünün 2010/6836 Esas sayılı takip dosyasının zayi olduğu
anlaĢıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylâp veya Heyelân Sebebiyle Mahkeme
ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair
Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri
gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilân olunur.
4224/1-1
—————
Kahta Sulh Hukuk Mahkemesinin 2011-276 Esas sayılı dosyasının zayi olduğu
gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilân olunur.
4225/1-1
[R.G. 20 Mayıs 2013 – 28652]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığından:
TARIM VEYA ORMAN TRAKTÖRLERĠNĠ TAHRĠK ETMEK ÜZERE
TASARLANAN MOTORLARDAN ÇIKAN GAZ EMĠSYONLARI VE
PARÇACIK KĠRLETĠCĠLERE KARġI ALINACAK TEDBĠRLERLE
ĠLGĠLĠ TĠP ONAYI YÖNETMELĠĞĠ (2000/25/AT)’ NDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 20/7/2007 tarihli ve 26588 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tarım veya
Orman Traktörlerini Tahrik Etmek Üzere Tasarlanan Motorlardan Çıkan Gaz Emisyonları ve
Parçacık Kirleticilere KarĢı Alınacak Tedbirlerle Ġlgili Tip Onayı Yönetmeliği
(2000/25/AT)’nin
3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢtir.
―b) Avrupa Birliğinin 2000/25/EC Direktifine ve bu Direktifi değiĢtiren 2005/13/EC,
2006/96/EC, 2010/22/EU, 2011/72/EU ve 2011/87/EU Direktif ve Regülasyonlarına paralel
olarak,‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ğ) ve (ı) bentleri
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı fıkraya aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir.
―ğ) TORTOY: 8/6/2008 tarihli ve 26900 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tarım
veya Orman Traktörleri, Bunların Römorkları ve Birbiriyle DeğiĢtirilebilir Çekilen
Makinaları ile Sistemleri, Aksamları, Ayrı Teknik Üniteleri ile Ġlgili Tip Onayı Yönetmeliği
(2003/37/AT)’ni,‖
―ı) Yetkili temsilci: Bu Yönetmelik kapsamında yetkili kuruluĢa karĢı imalatçıyı temsil
etmek ve onun adına hareket etmek üzere imalatçı tarafından görevlendirilen gerçek veya
tüzel kiĢiyi,‖
―i) Bakanlık: Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığını,
j) Esneklik planı: 11 inci maddede belirtilen gereksinimlere uygun olarak sınırlı sayıda
traktörün piyasaya sürülmesine ve hizmete girmesine olanak sağlayan muafiyet prosedürünü,
k) Hizmete girmek: Eğer mevcut ise kayıtlı olduğu günün veya piyasaya sürüldüğü
günün hizmete girdiği gün olarak kabul edilmesi gereken, beyan edilen amaç için traktör veya
motorun piyasada ilk defa kullanılmasını,
l) Motor kategorisi: Güç aralığını egzoz emisyon sınır fazıyla birleĢtirerek motorların
sınıflandırılmasını,
m) Piyasada mevcut hale getirmek: Ücretli veya ücretsiz olsun, bir ticari faaliyet
sırasında Avrupa Birliği veya Türkiye piyasasında dağıtımı veya kullanımı için traktörün veya
motorun arzını,
n) Piyasaya sürmek: Bir traktör veya motorun piyasada ilk olarak kullanıma
sunulmasını,
o) Teknik hizmetler kuruluĢu (teknik servis): Bir deney laboratuvarı olarak onay
kuruluĢu adına bizzat onay kuruluĢu tarafından da yerine getirilebilecek gerekli deneyleri
yapmak veya bir uygunluk değerlendirme kuruluĢu olarak yine onay kuruluĢu adına bizzat
onay kuruluĢu tarafından da yerine getirilebilecek ilk değerlendirmeyi ve diğer deney veya
muayeneleri yapmak üzere onay kuruluĢu tarafından görevlendirilmiĢ akredite edilmiĢ kuruluĢ
veya kurumu,
ö) Tanıtım dosyası: BaĢvuru sahibi tarafından teknik servise veya onay kuruluĢuna bilgi
dokümanı gereğince verilen bilgi, çizim, fotoğraf ve bunun gibi belgeleri içeren dosyayı,
p) Tanıtım paketi: Tanıtım dosyasına onay kuruluĢunun veya teknik servisin görevlerini
yerine getirmeleri sırasında eklemiĢ oldukları deney raporları ve diğer belgeleri,
r) Tanıtım paketi fihristi: Tanıtım paketi içinde bulunan belgelerin uygun bir Ģekilde
numaralandırılarak veya bütün sayfaların tanımlanabilmesine imkan verecek Ģekilde
iĢaretlenerek oluĢturulan listeyi,‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (ç) ve (d) bentleri
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―ç) Faz IIIB;
1) L kategorisi motorlar ve traktörler için 1/1/2015; M ve N kategorilerindeki motorlar
ve traktörler için 1/10/2015 tarihine kadar isteğe bağlı olarak,
2) P kategorisindeki yeni ve mevcut motorlar ve traktörler için 1/10/2015 tarihine kadar
isteğe bağlı, anılan tarihten sonra zorunlu olarak,
tip onayı verilir.‖
―d) Faz IV,
1) Q kategorisi motorlar ve yeni tip onayı alacak traktörler için 1/1/2015; tip onayı
mevcut traktörlerde 1/1/2016,
2) R kategorisindeki motorlar ve yeni tip onayı alacak traktörlerde 1/10/2015; tip onayı
mevcut traktörlerde 1/10/2016,
tarihinden itibaren uygulanır.‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 9 – (1) Teknik servis, bir deney laboratuvarı olarak onay kuruluĢu adına
bizzat onay kuruluĢu tarafından da yerine getirilebilecek gerekli deneyleri yapmak veya bir
uygunluk değerlendirme kuruluĢu olarak yine onay kuruluĢu adına bizzat onay kuruluĢu
tarafından da yerine getirilebilecek ilk değerlendirmeyi ve diğer deney veya muayeneleri
yapmak üzere onay kuruluĢu tarafından görevlendirilmiĢ bir kuruluĢ veya kurumu ifade eder.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi
―d) Motorlardan yayılan kirleticilerin bu Yönetmelikte belirtilen Ģartları sağlamamaları
halinde (1) ve (2) numaralı alt bentlerde belirtilen motor kategorileri için karĢılarında
belirtilen tarihlerden sonra, (3), (4), (5) ve (6) numaralı alt bentlerde yer alan motor
kategorileri için karĢılarında belirtilen tarihlerden itibaren; bu Yönetmelik Ģartlarını sağlasalar
dahi (7) ve (8) numaralı alt bentlerde belirtilen motor kategorileri için ise karĢılarında
belirtilen tarihlerden sonra piyasaya arzına izin verilmez.
1) A, B ve C kategorisi motorlar için 31/12/2007,
2) D, E, F ve G kategorisi motorlar için 1/1/2011,
3) H, I, J, K kategorisi motorlar için 1/1/2011,
4) P kategorisi motorlar için 1/10/2015,
5) Q kategorisi motorlar için 1/1/2016,
6) R kategorisi motorlar için 1/10/2016,
7) L kategorisi motorlar için 1/1/2016,
8) M ve N kategorisi motorlar için 1/10/2016.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 11 – (1) 6 ncı maddeden ve 10 uncu maddenin birinci fıkrasının (a)
bendinden istisna olarak, traktör imalatçısının talebi halinde ve Ek IV’te belirtilen iĢleme
uyması kaydıyla onay kuruluĢu tarafından piyasaya sürülmesine iliĢkin verilen izne tabi
olarak; geçerli mevcut fazdan hemen önce gelen emisyon sınır fazına uygun olan motorlar ile
donatılmıĢ sınırlı sayıda traktör piyasada yer alabilir.
(2) Esneklik planı, belirli bir faz uygulanabilir olduğu ve fazın kendisiyle aynı sürede
olduğu zaman baĢlamalıdır. Esneklik planı Ek IV’ün madde 1.2’sinde düzenlenir. Bununla
birlikte; herhangi bir sonraki faz mevcut olmadığında, esneklik planı FazIII B süresince veya
üç yıla kadar kısıtlanır.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki (g) bendi
eklenmiĢtir.
―g) L kategorisinden R kategorisine motorlarla donatılmıĢ T2, T4.1 ve C2 kategorisi
traktörler için Faz IIIB, Faz IV ve 10 uncu maddenin (d) bendinde belirtilen uygulama
tarihleri 2 yıl ertelenir. Bu tarihlere kadar, Faz IIIA gereksinimleri uygulanmaya devam eder.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
“Uygulama
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Emisyon sınır değerlerinin bir fazı için verilen izin, sınır
değerlerin bir sonraki fazının zorunlu uygulamasının yürürlüğe girmesiyle sona erer. Ancak,
sabit devirli motorlar hariç Faz IIIA’daki H, I ve 56 kW üzerindeki J kategorisi motorlar ve
isteğe bağlı olarak uygulanan; sabit devirli motorlar hariç Faz IIIB’deki L, M ve N kategorisi
motorlar için bir sonraki faz, Faz IV’tür.
(2) 7 nci maddede yer alan Faz IIIB ve Faz IV uygulama tarihleri; L ve ilk defa tip
onayı alacak Q kategorisi motorlar için, 1/1/2013 tarihinden bu değiĢikliğin yayımı tarihe
kadar ihtiyari olarak uygulanır.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 17 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı
yürütür.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin Ek I’inin Ġlave 4’ünde yer alan Bölüm II aĢağıdaki
―Bölüm 2- Temel yönetmeliğin numarasını takip eden Faz I için A harfini, Faz II için B
harfini, Faz IIIA için C harfini, Faz IIIB için D harfini ve Faz IV için E harfini‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin Ek IV’ü, ekteki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 13 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
20/7/2007
26588
Tarihi
Sayısı
131/12/2009
27449 (5. Mükerrer)
24/2/2011
27836
319/11/2011
28117
Eki için tıklayınız.
[R.G. 21 Mayıs 2013 – 28653]
—— • ——
Vakıflar Genel Müdürlüğünden:
VAKIF KÜLTÜR VARLIKLARI ĠHALE YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK
MADDE 1 – 10/9/2008 tarihli ve 26993 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Vakıf
Kültür Varlıkları Ġhale Yönetmeliğinin 66 ncı maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 66 – (1) SözleĢmenin uygulanması sırasında taahhüt edilen iĢe ait; projede,
malzemede, detayda, imalatın cins veya miktarlarında öngörülemeyen durumların ortaya
çıkması ve bunlara bağlı revizyon gerektiren hallerde iĢin bedelinde artma veya eksilme
meydana geldiği takdirde, artıĢa konu olan iĢin; sözleĢmeye esas proje içinde kalması ve
idareyi külfete sokmaksızın asıl iĢten ayrılmasının teknik veya ekonomik olarak mümkün
olmaması ve iĢin tamamlanabileceğinin öngörülmesi durumunda sözleĢme bedelinin
%50’sine kadar artıĢ yapılabilir. Bu artıĢ, toplamda ilk sözleĢme bedelinin %50’sini aĢmamak
üzere bir defadan fazla yapılabilir.
(2) SözleĢme bedelinin %50’sine kadar bir artıĢ verilmesi ve iĢin bu artıĢla da
tamamlanamaması durumunda veya artıĢı gerektiren ilk değerlendirmede sözleĢme bedelinin
%50’sinden fazla artıĢ gerektiren hallerde, bir artıĢ oranı sınırlaması olmaksızın Genel
Müdür’ün uygun görüĢüne istinaden bağlı olduğu BaĢbakan Yardımcısı’nın onayı ile
gerçekleĢtirilebilir.
(3) SözleĢme bedelinin %50’sinden fazlasına isabet eden artıĢın Genel Müdürlük
Makamınca uygun görülmeyerek BaĢbakan Yardımcısı’nın onayına sunulmaması durumunda
baĢkaca herhangi bir artıĢa gidilmeksizin iĢin hesabı genel hükümlere göre tasfiye edilir.
Bu durumda;
a) Ġlk sözleĢme bedeli karĢılığına tekabül eden imalatların tamamının ihale dokümanı ve
sözleĢme hükümlerine uygun olarak yerine getirilmesi zorunludur.
b) Ġlk sözleĢmeye göre ilave iĢ artıĢı verilmiĢ iĢlerde ise artırılmıĢ iĢe tekabül eden
imalatların tamamının ihale dokümanı ve sözleĢme hükümlerine uygun olarak yerine
getirilmesi zorunludur.
(4) Her durumda, değiĢtirilen veya ilave edilen iĢ oranında ek teminat almak kaydıyla
arttırılacak iĢe gerekli süre verilir. Yüklenici, bu suretle iĢin artmıĢ veya eksilmiĢ olmasından
dolayı süre hariç hiç bir istek ve iddiada bulunamaz.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
“Devam eden sözleĢmeler
GEÇĠCĠ MADDE 3 – (1) Bu Yönetmeliğin 66 ncı maddesinde yapılan değiĢiklik, bu
maddenin yürürlüğe girdiği tarihte devam eden sözleĢmeleri de kapsar.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 89 uncu maddesindeki ―Bakan‖ ibaresi, ―BaĢbakan
Yardımcısı‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 5 – Bu Yönetmelik hükümlerini Vakıflar Genel Müdürlüğünün bağlı olduğu
BaĢbakan Yardımcısı yürütür.
Tarihi
Sayısı
10/9/2008
26993
Tarihi
Sayısı
119/1/2011
27820
230/10/2011
28100
3-
2/2/2013
28516
[R.G. 21 Mayıs 2013 – 28653]
—— • ——
MĠLLETLERARASI ANLAġMALAR
Hükümetimiz adına 6 ġubat 2013 tarihinde imzalanan ekli ―Türkiye Cumhuriyeti
Hükümeti ve Avrupa Komisyonu Arasında Katılım Öncesi Yardım Aracı (IPA) Kapsamında,
―Bulgaristan-Türkiye Sınır Ötesi ĠĢbirliği Programı‖ ile Ġlgili Finansman AnlaĢması‖nın
onaylanması; DıĢiĢleri Bakanlığının 14/3/2013 tarihli ve 4872805 sayılı yazısı üzerine,
31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3 üncü ve 5 inci maddelerine göre,
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi ve
Teknoloji Bakanı
H. YAZICI
Bakanı
Ekonomi Bakanı
S. KILIÇ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
Hayvancılık Bakanı Gümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm BakanıMaliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
AndlaĢmanın Türkçe ve Yabancı dil metni için tıklayınız
[R.G. 21 Mayıs 2013 – 28653 – Mükerrer]
—— • ——
28 Nisan 2010 tarihinde Ankara’da imzalanan ve 17/1/2013 tarihli ve 6407 sayılı
Kanunla onaylanması uygun bulunan ekli ―Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Avustralya
Hükümeti Arasında Gelir Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve
Vergi Kaçakçılığına Engel Olma AnlaĢması‖ ve AnlaĢma’ya iliĢkin Protokol’ün onaylanması;
DıĢiĢleri Bakanlığının 19/3/2013 tarihli ve 4684116 sayılı yazısı üzerine, 31/5/1963 tarihli ve
244 sayılı Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 22/4/2013 tarihinde
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
AndlaĢmanın Türkçe ve Yabancı dil metinleri için tıklayınız
—— • ——
UYUġMAZLIK MAHKEMESĠ KARARLARI
UyuĢmazlık Mahkemesine Ait Kararlar 21 Mayıs 2013 Tarihli ve 28653
Sayılı Resmi Gazetenin Mükerrer Sayısında YayınlanmıĢtır.
—— • ——
KANUNLAR
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ ĠLE BOSNA-HERSEK CUMHURĠYETĠ ARASINDA
KÜLTÜR ALANINDA ĠġBĠRLĠĞĠ PROTOKOLÜNÜN ONAYLANMASININ
UYGUN BULUNDUĞUNA DAĠR KANUN
Kanun No. 6463
Kabul Tarihi: 30/4/2013
MADDE 1 – (1) 7 ġubat 1994 tarihinde Ankara’da imzalanan ―Türkiye Cumhuriyeti ile
Bosna-Hersek Cumhuriyeti Arasında Kültür Alanında ĠĢbirliği Protokolü‖nün onaylanması
uygun bulunmuĢtur.
MADDE 2 – (1) Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – (1) Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
GÜNEYDOĞU AVRUPA AFETLERE HAZIRLIK VE ÖNLEME GĠRĠġĠMĠNĠN
KURUMSAL ÇERÇEVESĠ HUSUSUNDA MUTABAKAT MUHTIRASININ VE
EKĠNĠN ONAYLANMASININ UYGUN BULUNDUĞUNA DAĠR KANUN
Kanun No. 6464
MADDE 1 – (1) ―Güneydoğu Avrupa Afetlere Hazırlık ve Önleme GiriĢimi’nin
Kurumsal Çerçevesi Hususunda Mutabakat Muhtırası‖ ve ―Eki‖nin beyanla onaylanması
uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ MĠLLÎ EĞĠTĠM BAKANLIĞI ĠLE KOSOVA
CUMHURĠYETĠ EĞĠTĠM, BĠLĠM VE TEKNOLOJĠ BAKANLIĞI
ARASINDA EĞĠTĠM ALANINDA ĠġBĠRLĠĞĠ PROTOKOLÜNÜN
ONAYLANMASININ UYGUN BULUNDUĞUNA DAĠR KANUN
Kanun No. 6465
MADDE 1 – (1) 20 Mayıs 2010 tarihinde Ankara’da imzalanan ―Türkiye Cumhuriyeti
Millî Eğitim Bakanlığı ile Kosova Cumhuriyeti Eğitim, Bilim ve Teknoloji Bakanlığı
Arasında Eğitim Alanında ĠĢbirliği Protokolü‖nün onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ HÜKÜMETĠ ĠLE KOSOVA CUMHURĠYETĠ
HÜKÜMETĠ ARASINDA TARIM ALANINDA ĠġBĠRLĠĞĠ KONULU
MUTABAKAT ZAPTININ ONAYLANMASININ UYGUN
BULUNDUĞUNA DAĠR KANUN
Kanun No. 6466
Hükümeti ile Kosova Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Tarım Alanında ĠĢbirliği Konulu
Mutabakat Zaptı‖nın onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
HÜKÜMETĠ ARASINDA ÇEVRE ALANINDA ĠġBĠRLĠĞĠ
ANLAġMASININ ONAYLANMASININ UYGUN
Kanun No. 6467
Hükümeti ile Kosova Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Çevre Alanında ĠĢbirliği
AnlaĢması‖nın onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
HÜKÜMETĠ ARASINDA CEZAĠ KONULARDA KARġILIKLI ADLĠ
YARDIM ANLAġMASININ ONAYLANMASININ UYGUN
Kanun No. 6468
MADDE 1 – (1) 31 Mayıs 2011 tarihinde PriĢtine’de imzalanan ―Türkiye Cumhuriyeti
Hükümeti ile Kosova Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Cezai Konularda KarĢılıklı Adli
Yardım AnlaĢması‖nın onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ HÜKÜMETĠ ĠLE MALEZYA HÜKÜMETĠ ARASINDA
27 EYLÜL 1994 TARĠHĠNDE ANKARA’DA ĠMZALANAN GELĠR ÜZERĠNDEN
ALINAN VERGĠLERDE ÇĠFTE VERGĠLENDĠRMEYĠ ÖNLEME VE VERGĠ
KAÇAKÇILIĞINA ENGEL OLMA ANLAġMASINI DEĞĠġTĠREN
PROTOKOLÜN ONAYLANMASININ UYGUN
Kanun No. 6469
MADDE 1 – (1) 17 ġubat 2010 tarihinde Ankara’da imzalanan ―Türkiye Cumhuriyeti
Hükümeti ile Malezya Hükümeti Arasında 27 Eylül 1994 Tarihinde Ankara’da Ġmzalanan
Gelir Üzerinden Alınan Vergilerde Çifte Vergilendirmeyi Önleme ve Vergi Kaçakçılığına
Engel Olma AnlaĢmasını DeğiĢtiren Protokol‖ün onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ HÜKÜMETĠ ĠLE BOLĠVYA ÇOKULUSLU
DEVLETĠ HÜKÜMETĠ ARASINDA EKONOMĠK VE TĠCARĠ
ĠġBĠRLĠĞĠ ANLAġMASININ ONAYLANMASININ UYGUN
Kanun No. 6470
MADDE 1 – (1) 29 Haziran 2011 tarihinde Ankara’da imzalanan ―Türkiye Cumhuriyeti
Hükümeti ile Bolivya Çokuluslu Devleti Hükümeti Arasında Ekonomik ve Ticari ĠĢbirliği
AnlaĢması‖nın onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TĠCARETLE BAĞLANTILI FĠKRĠ MÜLKĠYET HAKLARI ANLAġMASINI
DEĞĠġTĠREN PROTOKOLE KATILMAMIZIN UYGUN
Kanun No. 6471
MADDE 1 – (1) ―Ticaretle Bağlantılı Fikri Mülkiyet Hakları AnlaĢmasını DeğiĢtiren
Protokol‖e katılmamız uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ ĠLE GÜRCĠSTAN ARASINDAKĠ SERBEST TĠCARET
ANLAġMASININ I SAYILI PROTOKOLÜNÜN II SAYILI EKĠNĠN
DEĞĠġTĠRĠLMESĠ HAKKINDAKĠ 1/2010 SAYILI ORTAK
KOMĠTE KARARININ ONAYLANMASININ UYGUN
Kanun No. 6472
MADDE 1 – (1) 23 Aralık 2010 tarihinde Tiflis’te imzalanan ―Türkiye Cumhuriyeti ile
Gürcistan Arasındaki Serbest Ticaret AnlaĢmasının I Sayılı Protokolünün II Sayılı Ekinin
DeğiĢtirilmesi Hakkındaki 1/2010 Sayılı Ortak Komite Kararı‖nın onaylanması uygun
bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ HÜKÜMETĠ ĠLE BĠRLEġĠK TANZANYA
CUMHURĠYETĠ HÜKÜMETĠ ARASINDA YATIRIMLARIN
KARġILIKLI TEġVĠKĠ VE KORUNMASI ANLAġMASININ
ONAYLANMASININ UYGUN BULUNDUĞUNA
DAĠR KANUN
Kanun No. 6473
MADDE 1 – (1) 11 Mart 2011 tarihinde Darüsselam’da imzalanan ―Türkiye
Cumhuriyeti Hükümeti ile BirleĢik Tanzanya Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Yatırımların
KarĢılıklı TeĢviki ve Korunması AnlaĢması‖nın onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TÜRKĠYE CUMHURĠYETĠ ĠLE TUNUS CUMHURĠYETĠ ARASINDA SERBEST
TĠCARET ALANI TESĠS EDEN ORTAKLIK ANLAġMASININ EKĠNDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASI HAKKINDAKĠ 1/2012 SAYILI
TÜRKĠYE-TUNUS ORTAKLIK KONSEYĠ KARARININ
ONAYLANMASININ UYGUN BULUNDUĞUNA
DAĠR KANUN
Kanun No. 6474
MADDE 1 – (1) Türkiye Cumhuriyeti ile Tunus Cumhuriyeti Arasında Serbest Ticaret
Alanı Tesis Eden Ortaklık AnlaĢmasının eki ―MenĢeli Ürünler‖ Kavramının Tanımı ve Ġdari
ĠĢbirliği Yöntemlerine ĠliĢkin Protokol III’te değiĢiklik yapılması hakkındaki ―1/2012 Sayılı
Türkiye-Tunus Ortaklık Konseyi Kararı‖nın onaylanması uygun bulunmuĢtur.
21/5/2013
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
MĠLLETLERARASI ANDLAġMA
29 ġubat 2012 tarihinde Ankara’da imzalanan ve 26/2/2013 tarihli ve 6442 sayılı
Kanunla onaylanması uygun bulunan ekli ―Türkiye Cumhuriyeti ile Türkmenistan Arasında
Hukuki ve Cezai Konularda Adli YardımlaĢma AnlaĢması‖nın onaylanması; DıĢiĢleri
Bakanlığının 29/4/2013 tarihli ve 69287 sayılı yazısı üzerine, 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı
Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 15/5/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BeĢir ATALAY
BaĢbakan V.
F. ÇELĠK
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı V.BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
S. ERGĠN
B. BOZDAĞ
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği Bakanı V.Bilim, Sanayi ve
Teknoloji Bakanı V.
F. ÇELĠK
V. EROĞLU
M. GÜLER
M. M. EKER
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Çevre ve ġehircilik Bakanı V.DıĢiĢleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
S. KILIÇ
S. KILIÇ
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
V.
M. M. EKER
H. YAZICI
B. YILDIRIM
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
Kalkınma Bakanı V.Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
M. MÜEZZĠNOĞLU
V. EROĞLU
Milli Eğitim BakanıMilli Savunma Bakanı V.Orman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Türkçe ve Yabancı dil metinler için tıklayınız.
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
TEBLĠĞ
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
ĠġKOLU TESPĠT KARARI
Karar No
: 2013/23
ĠĢyeri
: Ektem ĠnĢ. Mad. Pet. Day. Tük. Gıda Elek. Tem. Sos.
Hiz. Nak. Teks. San. ve Tic. Ltd. ġti.
Esentepe Mah. Bayramiç Yolu Üzeri Ezine Devlet Hastanesi
Ezine/ÇANAKKALE
SGK Sicil No : 1051638.017
Tespiti Ġsteyen :
T. Sağlık-ĠĢ Sendikası
Ġnceleme : Ektem ĠnĢ. Mad. Pet. Day. Tük. Gıda Elek. Tem. Sos. Hiz. Nak. Teks.
San. ve Tic. Ltd. ġti.'de Bakanlığımızca yapılan incelemede; adı geçen Ģirketin hizmet alım
sözleĢmesi ile Ezine Devlet Hastanesinde veri hazırlama ve kontrol iĢlerini yürüttüğü, bu
nedenle yapılan iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliğinin 10 sıra numaralı "Ticaret, büro, eğitim ve
güzel sanatlar" iĢkolunda yer aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: Ektem ĠnĢ. Mad. Pet. Day. Tük. Gıda Elek. Tem. Sos. Hiz. Nak. Teks. San. ve
Tic. Ltd. ġti. tarafından Ezine Devlet Hastanesi iĢyerinde yürütülen iĢlerin niteliği itibariyle
ĠĢkolları Yönetmeliğinin 10 sıra numaralı "Ticaret, büro, eğitim ve güzel sanatlar" iĢkoluna
girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete’de yayımlanmasına 6356 sayılı Sendikalar ve
Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5 inci maddesi uyarınca karar verilmiĢtir.
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
ANAYASA MAHKEMESİ KARARLARI
Anayasa Mahkemesinin Bireysel Başvurular ile ilgili Kararları 22 Mayıs 2013 Tarihli
ve 28654 Sayılı Resmi Gazetede Yayınlanmıştır.
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
Teknik ĠĢler Dairesi BaĢkanlığından Ġhalelere Katılmaktan Yasaklama Kararı
[R.G. 22 Mayıs 2013 – 28654]
—— • ——
KANUN
POSTA HĠZMETLERĠ KANUNU
Kanun No. 6475
BĠRĠNCĠ KISIM
Genel Hükümler
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Kanunun amacı; ülke genelinde posta hizmetlerinin kaliteli,
sürekli, tüm kullanıcılar için karĢılanabilir bir ücretle, etkin, rekabete dayalı esaslar
çerçevesinde sunulmasını sağlamak üzere posta sektörünün serbestleĢtirilerek mali açıdan
güçlü, istikrarlı ve Ģeffaflığı sağlanmıĢ bir sektör oluĢturulması ve bu sektörde düzenleme ve
denetimin gerçekleĢtirilmesi ile Posta ve Telgraf TeĢkilatı Anonim ġirketinin kuruluĢu,
yapılanması, faaliyet konuları ve hizmetlerinin yürütülmesine iliĢkin usul ve esasları
düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Kanun; posta gönderilerinin kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki,
dağıtımı ve teslimine iliĢkin iĢlem ve hizmetlerin sunulması, yetkilendirme, tarife ilkeleri ve
hizmet Ģartlarının tespit edilmesi, sektörde düzenleme ve denetimin gerçekleĢtirilmesi,
bunlara iliĢkin yaptırımların belirlenmesi ile Posta ve Telgraf TeĢkilatı Anonim ġirketinin
kuruluĢu, yapılanması, faaliyet konuları ve hizmetlerinin yürütülmesine iliĢkin usul ve esasları
kapsar.
Tanımlar
MADDE 3 – (1) Bu Kanunun uygulanmasında;
a) Adres bilgi kayıt sistemi: 25/4/2006 tarihli ve 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanunu
ve ilgili mevzuatı saklı kalmak kaydıyla, gerçek kiĢilerin rızası alınarak gerçek ve tüzel kiĢiler
ile kamu kurum ve kuruluĢlarına ait fiziki ve elektronik adreslerin, reklam ve tanıtım amacıyla
PTT hizmetlerinden yararlananlara ücret karĢılığı kullandırılmasına yönelik olarak oluĢturulan
PTT’ye ait veri tabanını,
b) Bakan: UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanını,
c) Bakanlık: UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığını,
ç) BasılmıĢ kâğıt: Herhangi bir kâğıt, karton veya baĢka bir madde üzerine el, makine
veya fotoğraf gibi baskı tekniği kullanılarak hazırlanan her türlü gazete, dergi, kitap, süreli
veya süresiz birbirinin aynı olan yayın, broĢür, katalog, fotoğraf, fotoğraf kapsayan albüm,
gravür, plan, harita gibi yazı, resim veya Ģekil taĢıyan adresli veya adressiz, kiĢisel haberleĢme
niteliği bulunmayan gönderiyi,
d) Değer konulmuĢ veya sigortalı gönderi: Kaybı, çalınması veya hasara uğraması
hâlinde gönderici tarafından kabulde beyan edilen değere kadar tazminat istenebilen
gönderiyi,
e) Değerli kâğıt: PTT’ce kullanılan ve bir değer ifade eden her türlü pul ve filatelik
malzemeyi,
f) Etkin piyasa gücü: Hizmet sağlayıcısının, ilgili pazarda, tek baĢına ya da diğer hizmet
sağlayıcılarla birlikte, rakiplerinden ve kullanıcılarından fark edilir bir Ģekilde bağımsız olarak
hareket edebilmesine imkân sağlayan ekonomik gücü,
g) Evrensel posta hizmeti: BelirlenmiĢ ilke ve kurallar çerçevesinde, bir posta
hizmetinin coğrafi alan farkı gözetilmeksizin ülke sınırları içerisinde tüm kullanıcılar için
karĢılanabilir ücretlerle kesintisiz olarak sağlanmasını,
ğ) Evrensel posta hizmet sağlayıcısı: Evrensel posta hizmetini yetki belgesi uyarınca
yürütmekle yetkili kılınan hizmet sağlayıcısını,
h) Evrensel posta hizmet yükümlüsü: Evrensel posta hizmetini görev sözleĢmesi
uyarınca sağlamakla yükümlü kılınan hizmet sağlayıcısını,
ı) Görev sözleĢmesi: PTT’nin posta hizmetlerini sunmak üzere hak ve yükümlülüklerini
belirleyen sözleĢmeyi,
i) Görme engellilere özgü yazı: Ġster kiĢisel haberleĢme, ister genel nitelikte yazılar
Ģeklinde olsun, görme engellilere özgü iĢaretleri taĢıyan maddeler veya seslendirilmiĢ kayıtları
ihtiva eden gönderiyi,
j) HaberleĢme gönderisi: Kitap, katalog, gazete ve süreli yayınlar hariç herhangi bir
fiziksel araç üzerine yazılan veya elektronik ileti Ģeklinde hazırlanan, gönderici tarafından
gönderi üzerinde belirtilen adrese sevk ve teslim edilmesi gereken telgraf da dâhil her türlü
gönderiyi,
k) Havale: Göndericinin PTT iĢ yerlerine veya cihazlarına yatırdığı ya da yurt dıĢından
gönderdiği paranın alıcı olarak gösterdiği kiĢiye ödenmesi, bir posta çeki hesabına iĢlenmesi
veya posta çeki hesap sahibinin hesabındaki paradan belirttiği kadarının alıcı olarak gösterdiği
bir üçüncü kiĢiye veya kendisine ödenmesi yönünde PTT’yi muhatap alarak verdiği emri,
l) Hizmet sağlayıcısı: PTT’yi ve bu Kanun hükümlerine göre posta sektöründe faaliyet
göstermek üzere yetkilendirilmiĢ 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununun
124 üncü maddesinin ikinci fıkrasında sayılan sermaye Ģirketlerini,
m) Ġlgili pazar: Ülkenin tümünde veya bir bölümünde sunulmakta olan belirli bir posta
hizmeti ve onunla yüksek derecede ikame edilebilen diğer posta hizmetlerinden oluĢan pazarı,
n) Kayıtlı gönderi: Kabulünden teslimine kadar kayda tabi tutulan gönderiyi,
o) Kullanıcı: Hizmet sağlayıcıları tarafından verilen hizmetlerden gönderici veya alıcı
olarak faydalanan gerçek veya tüzel kiĢiyi,
ö) Kurul: Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurulunu,
p) Kurum: Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumunu,
r) Net satıĢ: Hizmet sağlayıcısının belirli bir dönemde posta hizmetlerinden elde ettiği
gelirlerden, yapılan indirimler ve iadeler düĢüldükten sonra mali müĢavir veya vergi dairesi
onaylı gelir tablosundaki satıĢlar baĢlığında ayrıntılı olarak belirtilen, hesap ayrıĢtırması
yapılamadığı durumda gelir tablosundaki net satıĢlar baĢlığı altında belirtilen tutarı,
s) Özel hizmet: MüĢteri talepleri doğrultusunda ek olarak verilen hizmetleri,
Ģ) Parasal posta hizmeti: Yurt dıĢı ve yurt içi havale, posta çeki, yapılacak anlaĢmalar
kapsamında vergi dâhil her türlü tahsilat ve ödeme, bilet ve her türlü ticari ürünün fiziki ve
elektronik ortamda satıĢı, döviz alım ve satım iĢlemleri yapmayı ve Hazine bonosu, tahvil,
hisse senedi ve değerli kâğıtların alım satımlarına, sigortacılık iĢlemlerine ve her türlü Ģans
oyunlarına aracılık etmeyi,
t) Posta çeki iĢlemleri: PTT iĢ yerlerinde veya elektronik ileti Ģeklinde çek hesabı
açtıran kiĢilerce bir miktar paranın hesabına borç kaydı suretiyle kendisine veya üçüncü bir
kiĢiye ödenmesi ya da üçüncü kiĢinin hesabına alacak kaydedilmesi hususunda PTT
tarafından belirlenen yöntemlerle gerçekleĢtirilen iĢlemleri,
u) Posta gönderisi: Göndericinin bizzat kendisi veya talimatıyla, üzerinde belirtilen yer
ve adrese, gönderi türüne ve özel hizmetine göre teslim edilen haberleĢme gönderileri ile
kitap, katalog, gazete ve süreli yayınları, görme engellilere özgü yazıları, ticari değeri olsun
veya olmasın eĢya içeren en fazla beĢ kilogram ağırlığa veya elli desimetreküp hacme sahip
posta maddesi ile posta kolisi veya kargosunu,
ü) Posta kolisi veya kargosu: Hizmet sağlayıcısı aracılığıyla yollanan ve kapsamında
haberleĢme niteliği taĢıyan yazılar bulunmayan en fazla otuz kilogram ağırlığa veya üç yüz
desimetreküp hacme sahip her türlü maddeyi,
v) Posta sektörü: Hizmet sağlayıcılarından oluĢan sektörü,
y) PTT: Posta ve Telgraf TeĢkilatı Anonim ġirketini,
z) PTT acenteliği: PTT tarafından faaliyet konuları ile ilgili, sınırları özel hukuk
hükümlerine göre belirlenen sözleĢmelere dayanılarak gerçek ya da tüzel kiĢilere hizmet
gördürülen PTT iĢ yerlerini,
aa) PTT iĢ yeri: Acentelikler de dâhil PTT tarafından faaliyetlerini yürütmek amacıyla
kurulan birimi,
bb) Tarife: Hizmet sağlayıcılarının, posta hizmetinin sunulması karĢılığında
kullanıcılardan veya diğer hizmet sağlayıcılarından farklı adlar altında alabilecekleri ücretleri
gösteren listeyi,
cc) Tebligat: 11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu ile diğer kanunlara göre
tebliğ için posta veya elektronik posta yoluyla iletilen gönderiyi,
çç) Telgraf: Elektronik haberleĢme Ģebekeleri üzerinden cihazlar aracılığıyla iletilen
yazılı metni,
dd) Temel ücret: Kurul tarafından belirlenen yurt içi en düĢük ağırlıktaki haberleĢme
gönderisinin ücretini,
ee) Yetki belgesi: Posta hizmetlerinin tamamının veya bir kısmının sunulması veya
yürütülmesi için gerekli olan altyapının sağlanması ve iĢletilmesine yetki tanıyan, posta
hizmetlerine özel, belirli hak ve yükümlülükleri içeren ve Kurul tarafından belirlenen bedel
karĢılığında verilen belgeyi,
ff) Yönetim Kurulu: PTT Yönetim Kurulunu,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Kurumun Posta Sektörüne ĠliĢkin Görev ve Yetkileri
Görev ve yetkiler
MADDE 4 – (1) Kurumun posta sektörüne iliĢkin görev ve yetkileri Ģunlardır:
a) Bakanlıkça belirlenecek politika ve stratejilere uygun olarak kullanıcılara, güvenilir,
kesintisiz ve karĢılanabilir bir ücretle posta hizmetleri verilmesini teminen gerekli
düzenlemeleri yapmak
b) Yetki belgelerinin kapsamı, süresi ve Ģekli ile ücretlerini belirlemek, yetki belgesi
vermek, onaylamak, uygulamayı denetlemek, bu hususta gereken iĢ ve iĢlemleri yürütmek ve
mevzuatta öngörülen tedbirleri almak
c) Tarifelerin onaylanması, izlenmesi ve denetlenmesine iliĢkin yöntemler ile tarifelerin
alt ve üst sınırları ile bunların uygulama usul ve esaslarını belirlemek
ç) Posta hizmetlerinde millî güvenlik, kamu düzeni ve genel sağlığın korunmasını
teminen ilgili idari birimlerle iĢ birliği yaparak gerekli tedbirleri almak, posta yoluyla
gönderilmesi yasak maddeler ile kabulü Ģarta bağlı gönderiler için düzenlemeler yapmak
d) EĢitlik, Ģeffaflık ve posta tekeli dıĢındaki alanda rekabetin sağlanması amacıyla
hizmet sağlayıcılarının belirlenmiĢ ilke ve kurallara uymalarını sağlamak, faaliyetlerinin
yetkilendirme hüküm ve Ģartlarına uygunluğu ile iĢletme ve muhasebe kayıtlarını denetlemek
veya denetletmek
e) Yönetmeliklere, yetki belgesi hüküm ve Ģartlarına, görev sözleĢmesine, Kurul
kararlarına ve tarifelere aykırı davranıldığı durumlarda idari para cezası vermek, yetki
belgelerini belirli süreyle geri almak veya iptal etmek
f) Hizmet sağlayıcıları ile kullanıcıları ilgilendiren ve gizliliği bulunmayan Kurul
kararlarını, Kurul tarafından belirlenen usullere göre kamuoyuna duyurmak
g) Kurumun görev alanı kapsamında hizmet sağlayıcıları arasında ortaya çıkan ve
Kuruma intikal eden ihtilafların çözümüne iliĢkin gerektiğinde uzlaĢtırma prosedürünü
iĢletmek, uzlaĢma sağlanamadığı takdirde ilgili taraflar arasında aksi kararlaĢtırılıncaya kadar
geçerli olmak üzere gerekli kararları almak
ğ) Posta sektöründeki geliĢmeleri takip etmek, bu sektörün geliĢimini teĢvik etmek
amacıyla gerekli araĢtırmaları yapmak veya yaptırmak, bu konularda ilgili kurum ve
kuruluĢlarla iĢ birliği hâlinde çalıĢmak ve raporlar hazırlamak
h) Uluslararası kurum ve kuruluĢların sektöre iliĢkin düzenleme ve uygulamalarını takip
etmek, değerlendirmek ve gerekli kararları almak
ı) Kullanıcıların Ģikayetlerini değerlendirmek ve gereken tedbirleri almak
i) Görevlerini yerine getirirken, gerekli gördüğü her türlü bilgi ve belgeyi, kamu kurum
ve kuruluĢları ile gerçek ve tüzel kiĢilerden istemek veya yerinde inceleme yapmak
j) Posta sektörü ile ilgili denetleme, inceleme ve soruĢturma iĢlemlerini yürütmek ve
yetkisi dâhilindeki yaptırımları uygulamak
k) Evrensel posta hizmetinin belirlenen ulusal veya uluslararası standartlara uygun
olarak yürütülmesine iliĢkin faaliyetleri izlemek, denetlemek ve gerekli tedbirleri almak
l) Posta sektöründe rekabeti tesis etmeye ve korumaya, rekabeti engelleyici, bozucu
veya kısıtlayıcı uygulamaların giderilmesine yönelik düzenlemeleri yapmak
m) Posta sektöründe ortaya çıkan rekabet ihlallerini denetlemek, yaptırım uygulamak,
mevzuatta öngörülen hâllerde posta sektöründe rekabet ihlallerine iliĢkin konularda
gerektiğinde Rekabet Kurumundan görüĢ almak
n) Posta sektöründe kullanıcı menfaatlerinin korunmasına yönelik gerekli her türlü
düzenlemeleri yapmak
o) Yetki belgesi sahiplerinin sahip olması gereken mali ve mesleki yeterlik Ģartları ile
bu hizmet için kurulması gereken asgari altyapıyı belirlemek
ö) Bu Kanun ile verilen görev ve yetkilere iliĢkin yönetmelik, tebliğ ve diğer hukuki
düzenlemeleri yapmak ve gerekli görülen kararları almak
(2) Kurum, uzmanlık veya özel ve teknik bilgi gerektiren iĢ ve iĢlemlerini, ihtiyaç
duyulması hâlinde baĢka kurum ve kuruluĢlar eliyle ya da hizmet satın almak suretiyle
yaptırabilir.
(3) Kurum gerektiğinde diğer kamu kurum ve kuruluĢlarından denetim konusunda
uzman personel talep edebilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Posta Hizmetleri
Posta hizmetleri
MADDE 5 – (1) Posta gönderilerinin kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki, dağıtımı ve
teslimini kapsayan posta hizmetleri, bu Kanun hükümlerine göre faaliyet gösteren hizmet
sağlayıcıları tarafından yerine getirilir.
Posta tekeli
MADDE 6 – (1) AĢağıdaki hizmetler evrensel posta hizmet yükümlüsünün tekelindedir:
a) Temel ücret göz önünde bulundurularak Kurumun önerisi ve Bakanlığın teklifi ile
Bakanlar Kurulu tarafından ağırlığı veya ücreti belirlenen yurt içi ve yurt dıĢı haberleĢme
gönderilerinin kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki, dağıtımı ve teslimi.
b) 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun elektronik tebliğe iliĢkin
hükümleri saklı kalmak kaydıyla, 7201 sayılı Kanun ve diğer kanunlar kapsamındaki
elektronik ortam dâhil her türlü tebligatın kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki, dağıtımı ve
teslimi.
c) BarıĢta Türk Silahlı Kuvvetlerinin posta hizmetleri.
ç) Postada alınacak ücretleri gösteren posta pulları, kiĢisel pul, anma pulları, posta
kartları ve ilk gün zarflarının bastırılıp satıĢa çıkarılması.
(2) Birinci fıkranın (a) bendine göre belirlenmiĢ olan ağırlık ve ücret limiti gönderi
içerisindeki haberleĢme mahiyetindeki maddeye iliĢkindir. Reklam, tanıtım, broĢür gibi
maddelerin ilavesi suretiyle ağırlığın aĢılması veya değiĢik promosyon ve iskonto usulleri
uygulanarak ücret limitinin dıĢına çıkılması posta tekelinin ihlali sayılır.
(3) Posta tekelini ihlal edenler, bu ihlal kapsamındaki gönderiler için evrensel posta
hizmet yükümlüsünce belirlenen posta ücretinin on katı tutarında meblağı evrensel posta
hizmet yükümlüsüne tazminat olarak ödemekle yükümlüdür. Bu tazminat, evrensel posta
hizmet yükümlüsüne irat kaydedilir. Bu kapsamda tespit edilen gönderiler, evrensel posta
hizmet yükümlüsü tarafından gecikmeksizin alıcısına sevk edilir. Posta tekeli ihlali
hakkındaki yaptırımlara iliĢkin diğer mevzuat hükümleri saklıdır.
Posta hizmetlerinin gizliliği ve güvenliği
MADDE 7 – (1) Hizmet sağlayıcıları ile posta hizmetlerinde çalıĢanlar veya herhangi
bir Ģekilde posta hizmetleri ile ilgili bilgiye sahip olanların, bu bilgileri ve posta hizmetleri ile
ilgili iliĢkileri açığa vurmaları, gönderileri açmaları, içlerinde ne olduğunu araĢtırmaları,
üçüncü kiĢilere bilgi vermeleri veya herhangi birinin bunları yapmasına neden olmaları,
gönderileri zapt veya yok etmeleri yasaktır.
(2) Hizmet sağlayıcıları, yürüttüğü hizmetlerle ilgili olarak gerekli güvenlik önlemlerini
almakla yükümlüdür.
(3) Posta gönderileri, kanunla yetkili kılınan merciler dıĢındaki kiĢilerce alıkonulamaz,
açılamaz ve içeriği araĢtırılamaz.
YanlıĢlıkların düzeltilmesi
MADDE 8 – (1) Hizmet sağlayıcıları tarafından posta hizmetleri karĢılığında
kullanıcılardan alınan ücret ve her türlü tahsilat ile hesaplarda yanlıĢlık yapıldığının tespit
edilmesi hâlinde eksik alınan paralar tahsil edilir veya fazla alınan paralar iade edilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Yetkilendirme
Posta hizmetleri için yetkilendirilme
MADDE 9 – (1) Posta hizmeti verilebilmesi veya bunun için gerekli altyapının kurulup
iĢletilebilmesi için Kurum tarafından bu hususta yetkilendirilmiĢ olmak gerekir.
(2) Yetkilendirme, yetki belgesi verilmesi yoluyla yapılır. Yetki belgesi almak isteyen
Ģirketler faaliyete baĢlamadan önce Kurum düzenlemeleri çerçevesinde Kuruma baĢvuruda
bulunur.
(3) PTT, bu Kanun çerçevesinde yurt içi ve yurt dıĢında posta hizmetlerini yürütmeye
ve gerekli altyapıyı kurmaya yetkilidir. PTT’nin söz konusu yetkiye iliĢkin hak ve
yükümlülükleri Kurum ile imzalanacak görev sözleĢmesi ile belirlenir. Bu sözleĢme damga
vergisi ve harçtan müstesnadır.
(4) Yetki belgesinin ücreti, kapsamı, süresi ve Ģekli ile yetki belgesi sahiplerinin sahip
olması gereken mali ve mesleki yeterlik Ģartları, bu hizmet için kurulması gereken asgari
altyapıya iliĢkin usul ve esaslar Kurum tarafından yürürlüğe konulan yönetmelikle belirlenir.
(5) Yetki belgesi, sahipleri dıĢında kullanılamaz. Ancak, yetki belgesi Kurumun onayı
ile yetki belgesi alma Ģartlarını haiz olanlara devredilebilir.
(6) Kurum, yetkilendirme taleplerini, gerekli Ģartların sağlanamaması nedeniyle veya
millî güvenlik, kamu düzeni ve genel sağlık gerekçeleri ile reddedebilir.
(7) Yetki belgesi, hizmet sağlayıcısının faaliyetlerinin mevzuata aykırı olması
durumunda Kurum tarafından belirlenen usul ve esaslara göre iptal edilebilir.
(8) Kurum, millî güvenlik, kamu düzeni ve genel sağlık gereklerinden kaynaklanan
sebeplerin tespiti hâlinde, Ģirketlerin posta sektöründe faaliyete geçmelerini veya posta
hizmeti sağlamalarını engelleyebilir.
(9) Posta sektöründe hizmetin belirlenen ilke ve kurallar dâhilinde verilememesinden
kaynaklanan zarar ve hasarın kimin tarafından ve ne Ģekilde karĢılanacağı hususu yetki
belgesinde ve görev sözleĢmesinde belirtilir.
(10) Hizmet sağlayıcılarınca bu Kanun kapsamında Kurumdan alınan yetki belgesi,
26/9/2011 tarihli ve 655 sayılı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname, 10/7/2003 tarihli ve 4925 sayılı Karayolu
TaĢıma Kanunu, 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanunu ile 6102 sayılı Kanun ve
ilgili diğer mevzuat kapsamında alınması gereken yetki belgelerinin alınması zorunluluğunu
ortadan kaldırmaz.
Yetkilendirme ücretinin tahsili
MADDE 10 – (1) Kurum tarafından belirlenen yetkilendirme ücretleri, evrensel posta
hizmeti payı saklı kalmak kaydıyla, genel bütçeye gelir kaydedilmek üzere Bakanlık merkez
muhasebe birimine yatırılır. Zamanında ödenmeyen yetkilendirme ücretleri, Kurumun
bildirimi üzerine, 21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü
Hakkında Kanun hükümleri uyarınca ilgili vergi dairesince tahsil olunur.
Ġdari ücretler
MADDE 11 – (1) Kurum; pazar analizi, posta sektörüne iliĢkin düzenlemelerin
hazırlanması ve uygulanması, hizmet sağlayıcıların denetlenmesi, piyasanın kontrolü,
uluslararası iĢ birliği, uyumlaĢtırma ve standardizasyon çalıĢmaları ve diğer faaliyetleri ile her
türlü idari giderlerinden kaynaklanan masraflara katkı amacıyla hizmet sağlayıcılarının bir
önceki yıl net satıĢlarının binde 5’ini geçmemek üzere, uluslararası yükümlülükler de dikkate
alınarak hizmet sağlayıcılarından idari ücret alır. Buna iliĢkin usul ve esaslar Kurum
tarafından belirlenir.
(2) Tespit edilen usul ve esaslar çerçevesinde belirlenen sürede idari ücretlerin hizmet
sağlayıcılar tarafından ödenmemesi hâlinde 6183 sayılı Kanunun 51 inci maddesinde
belirlenen usule göre hesaplanan gecikme zammı oranı kadar faiz uygulanır. Hizmet
sağlayıcılarından alınacak idari ücretlerden süresinde ödenmeyenler, Kurumun bildirimi
üzerine 6183 sayılı Kanun hükümleri uyarınca ilgili vergi dairesi tarafından tahsil edilir ve
Kuruma gelir kaydedilir.
(3) Kurum, idari maliyeti ve toplanan idari ücreti gösteren yıllık rapor yayımlar.
Hizmet sağlayıcılarının yükümlülükleri
MADDE 12 – (1) Hizmet sağlayıcılarının yükümlülükleri Ģunlardır:
a) TeĢkilat birimlerini, mevzuatın öngördüğü defter ve kayıtlarını denetime hazır
bulundurmak, Kurum tarafından talep edildiğinde denetime açmak ve Kurumun faaliyetlerini
yerine getirebilmesi için ihtiyaç duyacağı her türlü bilgi ve belgeyi zamanında Kuruma
vermek
b) KiĢisel veri ve bilgilerin gizliliğinin korunması yükümlülüklerine uymak
c) Yetki belgesine konu her hizmet için ayrı hesap ve kayıt tutmak
ç) Sermaye Ģirketlerinin ortaklık yapılarında toplamda yüzde 10 veya daha fazla bir
sermaye payı değiĢimi, halka açık Ģirketlerde ise doğrudan veya dolaylı yönetim hakimiyeti
değiĢikliği, birleĢmeleri veya herhangi bir tüzel kiĢinin katılımıyla geniĢlemesi, kontrolün
değiĢmesi, satıĢ, devir veya diğer düzenlemeler ile tüzel kiĢilik yapısında meydana gelen
değiĢiklikler için Kurum onayı almak
d) Can ve mal güvenliğini tehdit eden veya tehlike arz eden her türlü faaliyetin
oluĢumunun engellenmesi için gerekli tedbirleri almak ve alınan tedbirleri Kuruma bildirmek
e) Bu Kanun hükümleri uyarınca posta sektöründe verimli, istikrarlı ve ekonomik bir
sistem oluĢturmak suretiyle posta gönderilerinin kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki ve
dağıtımını rekabet ortamına uygun olarak sağlamak
f) Çevreye zarar vermemek için gerekli tedbirleri almak
g) Millî güvenlik ile kamu düzeni gereklerine ve acil durum ihtiyaçlarına öncelik
vermek
ğ) Mevzuatın ve Kurul kararlarının gereklerini yerine getirmek
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Evrensel Posta Hizmeti Esasları
Evrensel posta hizmeti ilkeleri
MADDE 13 – (1) Evrensel posta hizmetinin gerçekleĢtirilmesi amacıyla yapılan
düzenlemelerde aĢağıdaki ilkeler göz önüne alınır:
a) Posta hizmetinin etkin, verimli, kaliteli, süratli bir Ģekilde ve karĢılanabilir bir ücretle
ülkenin her yerinde sunulması
b) Bakanlık tarafından istisna tutulan durumlar haricinde, herkesin evrensel posta
hizmetlerinden yararlanmasının sağlanması ve posta hizmetinin haftada beĢ iĢ gününden az
olmamak kaydıyla verilmesi
c) Posta hizmetine iliĢkin uluslararası sözleĢmelerde belirtilen boyutlarda ve ağırlığı iki
kilograma kadar olan posta gönderileri ile yirmi kilograma kadar olan posta koli veya
kargolarının kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki, dağıtımı ve tesliminin sağlanması
ç) Kayıtlı ve değer konulmuĢ veya sigortalı gönderilere iliĢkin hizmetlerin verilmesi
d) Posta gönderilerinin kaybı, çalınması veya hasarı hâlinde sorumluluk üstlenilmesi
e) Posta hizmetlerinin sunulmasında dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düĢünce, felsefi inanç,
din, mezhep ve benzeri sebeplerle herhangi bir ayrım yapılmaması
f) Genel ahlak ve sağlık kurallarına uyulması ve millî güvenlik ile kamu düzeni
gereklerine ve acil durum ihtiyaçlarına öncelik verilmesi
g) Olağanüstü hâller haricinde hizmete ara verilmemesi ve hizmetin durdurulmaması
ğ) Sosyal desteğe ihtiyacı olanların evrensel posta hizmetinden yararlanabilmesine
yönelik tedbirlerin alınması
Evrensel posta hizmetinin kapsamı
MADDE 14 – (1) Evrensel posta hizmeti;
a) Ġki kilograma kadar olan posta gönderilerinin,
b) Yirmi kilograma kadar olan posta koli veya kargolarının,
c) BasılmıĢ kâğıtların,
ç) Görme engellilere özgü yazıların,
kabulü, toplanması, iĢlenmesi, sevki, dağıtımı ve teslimini kapsar.
(2) Evrensel posta hizmetinin kapsamı; ülkenin coğrafi, sosyal, kültürel, ekonomik,
ticari Ģartları göz önünde bulundurularak Kurumun görüĢlerini alarak Bakanlıkça yapılacak
teklif üzerine Bakanlar Kurulunca yeniden belirlenebilir.
(3) Görme engellilere özgü yazı içeren gönderiler, özel hizmet ücretleri hariç, posta
ücretinden muaftır.
Evrensel posta hizmeti gelirleri ve tahsili
MADDE 15 – (1) Evrensel posta hizmeti gelirleri ve tahsil esasları aĢağıda
belirtilmiĢtir:
a) Hizmet sağlayıcılarınca; cari yılda üçer aylık dönemlerde geçici kurumlar vergisi
kapsamında vermiĢ oldukları beyanname ekinde yer alan ve gelir tablosunun net satıĢlar
kısmında belirtilen tutardan Ģirketin posta hizmetlerinden elde ettiği net satıĢ hasılatına isabet
eden miktarın yüzde 2’si geçici kurumlar vergisi beyannamesinin verildiği ayı takip eden ayın
sonuna kadar,
b) Kurumca, bu Kanun uyarınca posta hizmetlerine iliĢkin verilen idari para cezalarının
yüzde 20’si tahsil edildiği ayı takip eden ayın sonuna kadar,
Bakanlığa bildirilir. Bu meblağlar aynı süre içinde, Bakanlığın merkez muhasebe birimi
hesabına aktarılır ve bütçeye evrensel posta hizmeti gelirleri adı altında gelir olarak
kaydedilir. Ayrıca, Kurumca bu Kanun kapsamında yapılan yetkilendirme nedeniyle merkez
muhasebe birimi hesabına yatırılan yetkilendirme ücretinin yüzde 25’i yatırıldığı ayı takip
eden ayın sonuna kadar bütçeye evrensel posta hizmeti gelirleri adı altında gelir olarak
kaydedilir.
(2) Birinci fıkranın (a) bendinde belirtilen süre içinde ödenmeyen tutarlar, Bakanlığın
ilgili vergi dairesine yapacağı baĢvuru üzerine, 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre takip ve
tahsil edilir. Vergi dairelerince yapılan tahsilatlar ertesi ayın sonuna kadar Bakanlığın merkez
muhasebe birimi hesabına aktarılır. Süresinde ödenmeyen katkı paylarına, 6183 sayılı
Kanunun 51 inci maddesine göre gecikme zammı uygulanır.
(3) Bakanlar Kurulu, birinci fıkrada belirtilen oranları iki katına kadar artırmaya veya
yarısına kadar indirmeye veya kanuni oranlarına getirmeye yetkilidir.
(4) Evrensel posta hizmet yükümlüsü ya da sağlayıcılarının evrensel hizmet sağlama
yükümlülükleri nedeniyle ortaya çıkan evrensel posta hizmetinin net maliyeti ile bu kapsamda
yapılacak diğer harcamaları karĢılamak için Bakanlık bütçesinde her yıl evrensel posta hizmet
gelirleri tahmini kadar ödenek öngörülür. Evrensel posta hizmetleri için ödenek ihtiyacı bu
hizmet gelirleri tahmininden fazla olması hâlinde yeterli ödenek Bakanlık bütçesinde
öngörülür. Bu amaçla konulan ödenek münhasıran, bu Kanunla Bakanlığa verilen görevlerin
yerine getirilmesi için kullanılır.
(5) Evrensel posta hizmeti gelirlerinin tahsili ve giderlerin yapılmasına iliĢkin usul ve
esaslar Bakanlık ile Maliye Bakanlığının müĢtereken hazırlayacağı yönetmelikle belirlenir.
Evrensel posta hizmetinin net maliyeti ve bildirimi
MADDE 16 – (1) Evrensel posta hizmetinin net maliyeti; evrensel posta hizmet
yükümlüsü ya da sağlayıcısının, hizmetleri evrensel posta hizmeti kapsamında karĢılamadığı
zaman ile evrensel posta hizmet yükümlüsü ya da sağlayıcısı olarak karĢıladığı zamanki net
maliyetleri arasındaki fark esas alınarak hesaplanır. Ancak, evrensel posta hizmetinin net
maliyetinin hesaplanmasında, hizmet sağlayıcılarının evrensel posta hizmet yükümlüsü ya da
sağlayıcısı olması dolayısıyla elde edeceği diğer gelirler de göz önüne alınarak değerlendirme
yapılır. Evrensel posta hizmet yükümlülüğünün getirdiği ilave maliyet yükünü ortaya çıkaran
bu hesaplama net maliyetler üzerinden yapılır. Bu amaçla evrensel posta hizmet yükümlüsü
tekele tabi ve tekel dıĢı gönderiler için ayrı hesap tutmak zorundadır.
(2) Evrensel posta hizmet yükümlüsü veya sağlayıcıları her yılın sonunda evrensel posta
hizmeti kapsamındaki hizmetleri karĢılamanın net maliyetini Bakanlığa bildirir.
(3) Bakanlık, net maliyetin gerçekleĢip gerçekleĢmediğine dair evrensel posta hizmet
yükümlüsünü ve evrensel posta hizmet sağlayıcısını denetler veya masrafları evrensel posta
hizmeti gelirlerinden karĢılanmak üzere bağımsız denetçiler tarafından denetlenmesini sağlar,
evrensel posta hizmetinin net maliyetini onaylar ve gerçekleĢen net maliyeti öder.
ALTINCI BÖLÜM
Tarifeler, Kullanıcıların Korunması ve Rekabetin Sağlanması
Tarifeler ve kullanıcıların korunması
MADDE 17 – (1) Tarifelerin uygulanması ve kullanıcıların korunmasına iliĢkin usul ve
esaslar Ģunlardır:
a) Hizmet sağlayıcısı, yetki belgesi çerçevesinde sunmaya yetkili olduğu hizmetler için
tarife hazırlamak, kullanıcılar nezdinde tarifelere iliĢkin hususların adil ve Ģeffaf olmasını
sağlamak zorundadır.
b) Tarifeler, Kurum tarafından belirlenen alt ve üst sınırlar ile posta hizmetlerinin
sunulmasında uygulanacak tarifelere iliĢkin ilgili mevzuat ve 7/12/1994 tarihli ve 4054 sayılı
Rekabetin Korunması Hakkında Kanun hükümleri saklı kalmak kaydıyla serbestçe belirlenir.
c) Tarifelerin, benzer konumdaki kullanıcılar arasında haklı nedenlerin varlığı dıĢında
ayrım gözetilmeksizin düzenlenmesi, adil ve Ģeffaf olması, sunulan posta hizmetlerine iliĢkin
maliyetleri yansıtması, yıkıcı veya aĢırı fiyatları da içerecek Ģekilde rekabetin engellenmesi,
bozulması veya kısıtlanmasına neden olacak ücretleri ihtiva etmemesi, bir hizmetin
maliyetinin diğer bir hizmetin ücreti yoluyla desteklenmesi veya karĢılanmasına yol açacak
Ģekilde belirlenmemesi esastır.
ç) Tarifelerin, teknolojik geliĢmeyi ve yeni teknolojilerin karĢılanabilir ücretlerle
kullanılmasına olanak veren yatırımları teĢvik edecek nitelikte olması esastır.
d) Kullanıcı menfaatlerinin gözetilmesi ve posta sektöründe rekabetin tesisi amacıyla
Kurum tarafından etkin piyasa gücüne sahip hizmet sağlayıcılarına tarifelerin onaylanması,
düzenlenmesi, izlenmesi ve denetlenmesine iliĢkin yükümlülükler getirilebilir.
(2) Millî güvenlik ile kamu düzeni gereklerine ve acil durum ihtiyaçlarına ait
düzenlemeler, ilgili bakanlıkların ihtiyaçları ve görüĢleri dikkate alınarak Bakanlığın teklifi ve
Bakanlar Kurulu kararıyla belirlenir.
(3) Tarifelerin onaylanması, uygulanması, bildirimi, ilanı, izlenmesi ve denetlenmesi ile
kullanıcıların korunmasına iliĢkin usul ve esaslar Kurum tarafından çıkarılan yönetmelikle
düzenlenir.
Rekabetin sağlanması
MADDE 18 – (1) Kurum, 4054 sayılı Kanun hükümleri saklı kalmak kaydıyla, posta
sektöründe rekabete aykırı davranıĢ ve uygulamaları resen veya Ģikâyet üzerine incelemeye,
soruĢturmaya ve rekabetin tesisine yönelik gerekli gördüğü tedbirleri almaya, görev alanına
giren konularda bilgi ve belgelerin sağlanmasını talep etmeye yetkilidir.
(2) Rekabet Kurulu, posta sektörüne iliĢkin olarak yapacağı inceleme ve tetkiklerde,
birleĢme ve devralmalara iliĢkin olarak vereceği kararlar da dâhil olmak üzere posta sektörüne
iliĢkin olarak vereceği kararlarda, Kurumun görüĢünü ve Kurumun yapmıĢ olduğu düzenleyici
iĢlemleri dikkate alır.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Ġdari Yaptırımlar ve Dava Hakkı
Ġdari yaptırımlar
MADDE 19 – (1) Kurum; mevzuata ve yetkilendirme Ģartlarına aykırılık hâlinde hizmet
sağlayıcılarına bir önceki takvim yılındaki net satıĢlarının yüzde 3’üne kadar idari para cezası
uygulamaya, millî güvenlik, kamu düzeni veya kamu hizmetinin gereği gibi yürütülmesi ve
kanunlarla getirilen hükümlerin uygulanması amacıyla gerekli tedbirleri almaya, üç aydan az
olmamak üzere altı aya kadar posta hizmeti faaliyetini durdurmaya veya yetkilendirmeyi iptal
etmeye yetkilidir.
(2) Kurum, mevzuata ve yetkilendirme Ģartlarına aykırı davranan hizmet sağlayıcısının
faaliyete yeni baĢlamıĢ olması hâlinde bin liradan bir milyon liraya kadar idari para cezası ile
bu Kanunda belirtilen diğer idari yaptırımları uygulamaya yetkilidir.
(3) Kabulü yasak olan maddeleri postayla gönderenler ile 7 nci madde hükümlerine
aykırı hareket edenlere gönderi ücretinin beĢ yüz katı tutarında idari para cezası uygulanır.
(4) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 124 üncü ve 132 nci
maddeleri kapsamına giren suçların hizmet sağlayıcılarının çalıĢanlarınca iĢlenmesi hâlinde
verilecek cezalar iki katına kadar artırılır.
(5) Yetki belgesi almaksızın posta hizmeti verenlerin tesisleri Kurumun talebi üzerine o
yer mülki amirince kapatılarak faaliyetlerine son verilir.
(6) Yetki belgesi almaksızın posta hizmeti verenler hakkında bin günden on bin güne
kadar adli para cezasına hükmolunur.
(7) Kurum tarafından yetki belgesi iptal edilen hizmet sağlayıcıları ve bu hizmet
sağlayıcılarının hisselerinin en az yüzde 20’sine sahip ortakları ile tüzel kiĢiliği idareye yetkili
kiĢilere ve bunlar tarafından kurulmuĢ Ģirketlere iptal sebepleri göz önünde bulundurularak üç
yıla kadar yeniden yetki belgesi verilmez.
(8) Kurum tarafından verilen idari para cezaları hiçbir Ģekilde cezayı ödeyen hizmet
sağlayıcısı tarafından hazırlanacak tarifelerde maliyet unsuru olarak yer alamaz.
(9) Kurum tarafından verilen idari para cezaları tebliğ tarihinden itibaren bir ay içinde
Kuruma ödenir. Bu süre içinde ödenmeyen idari para cezaları, Kurumun bildirimi üzerine
ilgili vergi dairesince 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre tahsil edilir. Tahsil edilen idari
para cezalarının yüzde 20’si, 15 inci maddenin birinci fıkrasının (b) bendi uyarınca bütçeye
evrensel posta hizmeti gelirleri adı altında gelir kaydedildikten sonra, kalan kısmın yüzde
50’si Kurum hesaplarına aktarılır, yüzde 50’si ise genel bütçeye gelir kaydedilir.
(10) Bu maddenin uygulanmasına ve bu Kanunda öngörülen yükümlülüklerin hizmet
sağlayıcıları tarafından yerine getirilmemesi hâlinde uygulanacak idari para cezalarına ve
diğer idari tedbirlere iliĢkin hususlar Kurum tarafından çıkarılan yönetmelikle düzenlenir.
Dava hakkı
MADDE 20 – (1) Kurumun her türlü idari karar, eylem ve iĢlemleri ile idari yaptırım
kararlarına karĢı yetkili idare mahkemesinde dava açılabilir. Kurum kararlarına karĢı açılan
her türlü dava öncelikli iĢlerden sayılır.
(2) Kurum tarafından açılacak davalarda teminat aranmaz.
ĠKĠNCĠ KISIM
Posta ve Telgraf TeĢkilatı Anonim ġirketi
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
KuruluĢ, Faaliyet Konuları ve Nitelikleri
KuruluĢ
MADDE 21 – (1) Bu Kanun ile kuruluĢ ve tescile iliĢkin hükümleri hariç olmak üzere
6102 sayılı Kanun ve özel hukuk hükümlerine tabi Posta ve Telgraf TeĢkilatı Anonim ġirketi
unvanı altında bir anonim Ģirket kurulmuĢtur.
(2) PTT’nin sermayesinin tamamı Hazineye aittir. Hazine MüsteĢarlığının mülkiyet
hakkı ile kâr payı hakkı saklı kalmak üzere ve kamunun pay sahipliğinden kaynaklanan bütün
mali hakları Hazine MüsteĢarlığında kalmak kaydıyla Hazine MüsteĢarlığının PTT’deki pay
sahipliğine dayanan oy, yönetim, temsil, denetim gibi hak ve yetkileri Bakanlık tarafından
kullanılır. Bu hak ve yetkilerin kullanımına iliĢkin her türlü mali ve hukuki sorumluluk
Bakanlığa aittir.
(3) PTT, bu Kanun ve 6102 sayılı Kanunun bu Kanuna aykırı olmayan hükümlerine
göre Kalkınma Bakanlığının görüĢü ve Hazine MüsteĢarlığının bağlı olduğu Bakanın uygun
görüĢü alınarak hazırlanan esas sözleĢmesinin Genel Kurul tarafından onaylanmasını
müteakip yapılacak tescil ve ilan ile faaliyete geçer. Esas sözleĢmede yapılacak
değiĢikliklerde Kalkınma Bakanlığının görüĢü ve Hazine MüsteĢarlığının bağlı olduğu
Bakanın uygun görüĢü aranır. 6102 sayılı Kanunun ayni ve nakdî sermayesinin vaz’ına
müteallik hükümleri ile 414 üncü madde hükmü PTT hakkında uygulanmaz.
(4) 16/7/1965 tarihli ve 697 sayılı UlaĢtırma ve HaberleĢme Hizmetlerinin Olağanüstü
Hallerde ve SavaĢta Ne Suretle Yürütüleceğine Dair Kanun ile millî güvenlik ve kamu düzeni
gerekleri ve sıkıyönetim ve seferberlik hâllerinde posta hizmetlerinin yürütülmesine iliĢkin
özel kanunların hükümleri saklıdır.
Faaliyet konuları ve nitelikleri
MADDE 22 – (1) PTT; yurt içinde ve yurt dıĢında her türlü taĢımacılık hizmetlerini de
içerecek Ģekilde posta, koli, kargo ve lojistik hizmetleri, pul basımı ve satımı, denetlemeye
iliĢkin hükümleri saklı kalmak kaydıyla, 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık
Kanununa tabi olmaksızın, anılan Kanun kapsamında belirtilen faaliyet konuları ile ilgili
olarak bankalarla yapacağı sözleĢmeler doğrultusunda bankalara destek hizmeti, parasal posta
hizmeti, ödeme hizmeti sunma, adres bilgi kayıt sistemi ve elektronik sertifika hizmet
sağlayıcılığı, elektronik ortam dâhil her türlü tebligat ve telgraf hizmetine iliĢkin faaliyetler ile
esas sözleĢmesinde belirlenen diğer faaliyetleri yürütür.
(2) PTT, 2/4/1987 tarihli ve 3346 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri ile Fonların Türkiye
Büyük Millet Meclisince Denetlenmesinin Düzenlenmesi Hakkında Kanun hükümlerine
tabidir.
(3) PTT’nin teĢkilatı, sermaye miktarı, hisseleri, hesapları ve kârın dağıtımına iliĢkin
esaslar esas sözleĢmesinde gösterilir.
(4) PTT’nin yurt içinde ve yurt dıĢında Ģirket kurma veya kurulu bulunan Ģirketlere
ortak olmasına iliĢkin usul ve esaslar Bakanlar Kurulu tarafından belirlenir.
(5) PTT, uluslararası birlik ve kuruluĢların çalıĢmalarında, iĢletmeci olarak posta
sektörünü temsil etmeye ve protokol yapmaya yetkilidir.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
TeĢkilatlanma
TeĢkilat
MADDE 23 – (1) PTT’nin organları Ģunlardır:
a) Genel Kurul
b) Yönetim Kurulu
c) Genel Müdürlük
Genel Kurul
MADDE 24 – (1) Genel Kurul; yıllık faaliyet raporu ile bilanço ve kâr zarar hesaplarını
inceleyerek Yönetim Kurulunun ibrasını karara bağlar. Genel Kurul ayrıca, bu Kanun
hükümleri saklı kalmak kaydıyla, 6102 sayılı Kanun ve ilgili kanunlarda belirtilen görevleri
yapar ve yetkileri kullanır.
Yönetim Kurulu
MADDE 25 – (1) Yönetim Kurulu, Genel Müdür dâhil beĢ üyeden oluĢur. Dört üye
Bakanın, bir üye Hazine MüsteĢarlığının bağlı olduğu Bakanın teklif ettiği adaylar arasından
Genel Kurul tarafından atanır.
(2) Yönetim Kurulu üyeliklerine atanacakların 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet
Memurları Kanununda yer alan memur olarak atanacaklarda aranan nitelikleri haiz olması
Ģarttır. Görev süresi sona eren üyeler tekrar atanabilir.
(3) Yönetim Kurulu karar organı olup, PTT’yi idare, ilzam ve idari ve adli merciler
nezdinde temsil eder ve PTT’nin temsil ve idaresinden Genel Kurula karĢı sorumludur.
Yönetim Kurulu 6102 sayılı Kanun, esas sözleĢme ve Genel Kurulca verilen yetkilerin yanı
sıra aĢağıdaki yetkileri kullanır ve görevleri yerine getirir:
a) ĠĢ yerlerinde kabul edilen gönderilerin kabul ve teslim Ģartları ile türünü ve sınıfını
belirlemek
b) Sunulan tüm hizmetlerin ücretlerini ve ödeme esaslarını belirlemek
c) Yurt içinde ve yurt dıĢında lüzum göreceği yerlerde iĢ yeri açılmasına, kapatılmasına
ve faaliyet alanıyla ilgili uluslararası oluĢumlara katılmaya karar vermek
ç) Pul satıcılıkları ve acentelik hizmetlerinin karĢılığında alınacak komisyon veya diğer
ödemeleri belirlemek
d) Posta pulları, posta kartları ile ilk ve özel gün zarfları bastırmaya ve satıĢa çıkarmaya
karar vermek
e) Faaliyet ve hizmet alanlarına iliĢkin olarak gerçek ve tüzel kiĢilerle sözleĢmeler
imzalanması veya ortaklıklar kurulmasına, postaların ayrım ve dağıtım iĢleri için hizmet satın
alınmasına karar vermek
f) PTT’nin daha etkin ve verimli çalıĢması için personel ücreti ve diğer hususlarla ilgili
performans kriterlerini belirlemek
g) Genel Kurulun onayına sunulmak üzere, PTT’nin stratejik planına uygun olarak
Kalkınma Bakanlığı ve Hazine MüsteĢarlığının görüĢünü alarak, PTT’nin mali ve mali
olmayan performans hedeflerini hazırlamak ve Genel Kurul tarafından onaylanan iĢletme
bütçesini Kalkınma Bakanlığı ve Hazine MüsteĢarlığına iletmek
ğ) Yurt içinde ve yurt dıĢında Ģirket kurulması veya kurulu bulunan Ģirketlere ortak
olunması ve bu Ģirketlerin devrine iliĢkin usul ve esasların belirlenmesi hakkında Bakanlığa
görüĢ bildirmek
h) Faaliyetlerin etkin bir Ģekilde yürütülebilmesi için gerekli organizasyonu ve çalıĢma
usullerini tespit etmek ve Genel Müdürlükçe hazırlanan yönetmelik ve yönergeleri onaylamak
(4) PTT Genel Müdürü ve Yönetim Kurulu üyelerine, her yıl Yüksek Planlama Kurulu
tarafından PTT için belirlenen miktarı aĢmayacak Ģekilde Genel Kurul tarafından tespit edilen
miktarlarda aylık ücret ve diğer ödemeler yapılabilir. Genel Kurul, Yönetim Kurulu üyelerinin
mali haklarını belirlerken performans hedefleri gerçekleĢmelerini de dikkate alır. Yönetim
Kurulu üyeliği görevi 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık
Sigortası Kanununa göre zorunlu olarak sigortalı olmayı gerektirmez ve Yönetim Kurulu
BaĢkan ve üyelerine bu fıkra gereğince ödenen ücretler sigorta primine esas kazanca dâhil
edilmez.
(5) Yönetim Kurulu sınırlarını açıkça belirlemek Ģartıyla yetkilerinden bir kısmını Genel
Müdüre devredebilir. Ancak, yetki devri Yönetim Kurulunun sorumluluğunu kaldırmaz.
(6) PTT Genel Müdürü ve Yönetim Kurulu üyelerinin görevleri sebebiyle iĢledikleri
suçlardan dolayı yargılanmaları, ilgili Bakanın iznine bağlı olup, bu konuda 2/12/1999 tarihli
ve 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun
hükümleri uygulanır.
Genel Müdürlük
MADDE 26 – (1) Genel Müdürlük; Genel Müdür, genel müdür yardımcıları ve hizmet
birimlerinden oluĢur.
(2) Genel Müdürlüğün teĢkilat yapısı ve hizmet birimleri esas sözleĢmeyle düzenlenir.
(3) Genel Müdür, Genel Kurulca atanır.
(4) Genel Müdür, Yönetim Kurulunun devredilemeyeceğini belirterek verdiği yetkiler
hariç, sınırlarını açıkça belirlemek Ģartıyla, yetkilerinden bir kısmını astlarına devredebilir.
Ancak, yetki devri Genel Müdürün sorumluluğunu kaldırmaz.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Personel Statüsü
SözleĢmeli personel
MADDE 27 – (1) PTT personeli, 657 sayılı Kanun ve diğer kanunların sözleĢmeli
personel hakkındaki hükümlerine tabi olmaksızın idari hizmet sözleĢmesi ile istihdam edilir.
(2) Kamu Personel Seçme Sınavına katılanlar arasından seçilecek olan sözleĢmeli
personelin; iĢe alma, unvan, sayı, atama, görevlendirme, eğitim, terfi, görevde yükselme,
disiplin, izin, görevden alma, sözleĢmenin yenilenip yenilenmemesi veya sona erdirilmesine
iliĢkin hususlar Bakanlar Kurulu kararı ile yürürlüğe konulan yönetmelikle düzenlenir.
(3) SözleĢmeli personelin aylık ücret, ikramiye ve diğer mali ve sosyal hakları ile
sözleĢme esasları Yönetim Kurulunca belirlenir. Ancak, avukat vekâlet ücreti hariç, aylık
ücret, her türlü sosyal yardım, zam, tazminat, ödenek ve diğer adlar altında yapılan bütün
ödemelerin aylık ortalaması, Yüksek Planlama Kurulunca PTT için tespit edilen üst sınırı
aĢamaz.
(4) PTT lehine sonuçlanan dava ve icra takipleri nedeniyle hükme bağlanarak karĢı
taraftan tahsil olunan avukat vekâlet ücretlerinin dağıtılması 26/9/2011 tarihli ve 659 sayılı
Genel Bütçe Kapsamındaki Kamu Ġdareleri ve Özel Bütçeli Ġdarelerde Hukuk Hizmetlerinin
Yürütülmesine ĠliĢkin Kanun Hükmünde Kararname hükümlerine göre yapılır.
(5) SözleĢmeli personel, sosyal güvenlikleri bakımından 5510 sayılı Kanunun 4 üncü
maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi hükümlerine tabidir. Bu personele, 657 sayılı Kanunun
4 üncü maddesinin (B) fıkrası kapsamında istihdam edilenlere iliĢkin usul ve esaslar
çerçevesinde iĢ sonu tazminatı ödenir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Ücretler, Sorumluluk ve Uygulama Alanı
Ücretler
MADDE 28 – (1) PTT’nin faaliyetlerine iliĢkin ücretlerin tam ve peĢin olarak alınması
esastır. Ancak, Yönetim Kurulu gerekli gördüğü takdirde farklı ödeme esasları belirleyebilir.
Sorumluluk, baĢvuru hakkı ve zamanaĢımı
MADDE 29 – (1) Hizmet akdiyle görev yapan iĢçiler hariç diğer PTT çalıĢanları ve
acenteleri, PTT’nin paralarına ve para hükmündeki evrak ve senetlerine ve diğer mevcutlarına
karĢı iĢledikleri suçlar ile bilanço, tutanak, rapor ve benzeri her türlü belge ve defterleri
üzerinde iĢledikleri suçlar ve ifa ettikleri görevlerinden doğan suçlardan dolayı kamu görevlisi
gibi cezalandırılır.
(2) PTT hizmetleri ile ilgili olarak herhangi bir talepte bulunmak ve PTT’nin sorumlu
olduğu hâllerde dava etme hakkı o hizmetten yararlanana aittir.
(3) PTT hizmetleri ile ilgili olarak talepte bulunma ve dava açma hakkı faaliyet konusu
iĢlemin tesisi tarihinden itibaren bir yılın sonunda zamanaĢımına uğrar. Bu süre, PTT’ye
baĢvuru ile kesilir ve yapılan inceleme ve araĢtırmaların sonucunun ilgililere bildirildiği
tarihte kesildiği yerden yeniden baĢlar. Bu süre yeni bir baĢvuru ile tekrar kesilmez.
(4) PTT anlaĢmazlık konusu olmayan posta hizmetine ait evrakı iki yıl saklamak
zorundadır. Ancak mahkemeye, icra dairesine ve kanunla yetkili kılınmıĢ mercilere
baĢvurulduğunun tebliğ edilmesi hâlinde, anlaĢmazlık konusu evrak ihtilaf sonuçlanıncaya
kadar saklanır.
(5) Mahkemeye, icraya ve kanunla yetkili kılınmıĢ mercilere baĢvurulması hâlinde
zamanaĢımı süresi hariç genel hükümler uygulanır.
Uygulama alanı
MADDE 30 – (1) Uluslararası anlaĢmalarda aksine bir hüküm bulunmadıkça bu Kanun
hükümleri uluslararası posta iĢlerinde de uygulanır.
ÜÇÜNCÜ KISIM
ÇeĢitli Hükümler
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
DeğiĢtirilen ve Yürürlükten Kaldırılan Hükümler
DeğiĢtirilen ve yürürlükten kaldırılan hükümler ile atıflar
MADDE 31 – (1) 2/3/1950 tarihli ve 5584 sayılı Posta Kanunu yürürlükten
kaldırılmıĢtır. Diğer mevzuatta 5584 sayılı Kanuna yapılan atıflar bu Kanuna yapılmıĢ sayılır.
(2) 5/4/1983 tarihli ve 2813 sayılı Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumunun
KuruluĢuna ĠliĢkin Kanunun;
a) 8 inci maddesinin ikinci fıkrasına ―mesleki ve elektronik haberleĢme‖ ibaresinden
sonra gelmek üzere ―veya posta hizmetleri‖ ibaresi eklenmiĢ, üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ ve yedinci fıkrasına ―özellikle de herhangi bir telekomünikasyon Ģirketinde‖
ibaresinden sonra gelmek üzere ―ve PTT veya posta sektöründe faaliyet gösteren bir Ģirkette‖
ibaresi eklenmiĢtir.
―Kurul BaĢkanıyla, telsiz hizmetlerini temsil eden bir üye, telekomünikasyon
hizmetlerini temsil eden bir üye ve posta hizmetlerini temsil eden bir üye UlaĢtırma,
Denizcilik ve HaberleĢme Bakanının göstereceği iki kat üye adayı arasından atanır.‖
b) Eki (I) sayılı cetvele, ekli listede yer alan kadrolar ihdas edilerek eklenmiĢtir.
(3) 8/6/1984 tarihli ve 233 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnameye ekli listenin ―B – Kamu Ġktisadi KuruluĢları (KĠK)‖ bölümünde yer
alan ―Türkiye Cumhuriyeti Posta ĠĢletmesi Genel Müdürlüğü (P.Ġ.)‖ ibaresi listeden
çıkarılmıĢtır. Diğer mevzuatta mülga T.C. Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğüne
yapılan atıflar PTT’ye yapılmıĢ sayılır.
(4) 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu Ġhale Kanununun geçici 4 üncü maddesinin
beĢinci fıkrasının ikinci cümlesine ―Bu Kanunun 3 üncü maddesinin (g) bendinde yer alan
parasal limit,‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―Posta ve Telgraf TeĢkilatı Anonim ġirketinin
anılan bent kapsamındaki mal ve hizmet alımları ile‖ ibaresi eklenmiĢtir.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Geçici ve Son Hükümler
Yönetmelikler
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Kanunda öngörülen yönetmelikler, bir yıl içinde
yürürlüğe konulur. Bu Kanunda öngörülen yönetmelikler yürürlüğe konuluncaya kadar
mevcut yönetmelikler ile diğer düzenlemelerin bu Kanuna aykırı olmayan hükümlerinin
uygulanmasına devam olunur.
Posta hizmetlerini temsil eden Kurul üyesinin atanması
GEÇĠCĠ MADDE 2 – (1) Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren iki ay içinde
2813 sayılı Kanunun 8 inci maddesine göre posta hizmetlerini temsilen Kurula bir üye atanır.
Kurulda telekomünikasyon hizmetlerini temsilen bulunan üyelerden görev süresi ilk sona eren
üyenin görevi sona erinceye kadar, Kurul sekiz üye olarak çalıĢmaya devam eder. Kurulda
telekomünikasyon hizmetlerini temsilen bulunan üyelerden görev süresi ilk sona eren üyenin
yerine atama yapılmaz ve bu kadro baĢka bir iĢleme gerek kalmaksızın iptal edilmiĢ sayılır.
Görev sözleĢmesi
GEÇĠCĠ MADDE 3 – (1) Görev sözleĢmesi bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten
itibaren iki ay içinde düĢüncesi alınmak üzere DanıĢtaya gönderilir. DanıĢtayın iki ay içinde
düĢüncesini bildirmesini müteakip, görev sözleĢmesi PTT ile Kurum arasında imzalanarak
yürürlüğe girer.
(2) Evrensel posta hizmet yükümlülüğü, görev sözleĢmesi imzalanıncaya kadar, PTT
tarafından yürütülür.
Devir
GEÇĠCĠ MADDE 4 – (1) Mülkiyeti mülga T.C. Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel
Müdürlüğüne ait taĢınır ve taĢınmazlar, her türlü araç, gereç, malzeme, yazılım ve
donanımlar, her türlü sözleĢmeler ve kredi anlaĢmaları, her türlü fikrî ve sınai haklar ile sair
hak, alacak ve borçları ile personeli, tescil ve ilanı müteakip PTT’ye devredilmiĢ sayılır.
Devirle ilgili tereddütleri gidermeye Bakanlık yetkilidir.
(2) PTT’nin yeniden yapılanması ile ilgili veya bu madde kapsamında düzenlenecek
kâğıtlar damga vergisinden, yapılacak iĢlemler harçlardan, bu Kanun çerçevesinde yapılacak
taĢınır ve taĢınmaz intikalleri veraset ve intikal vergisinden müstesnadır.
(3) Mülga T.C. Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğünün leh ve aleyhine açılmıĢ
ve açılacak davalarda ve icra takiplerinde PTT taraf olarak kabul edilir.
Mevcut personel
GEÇĠCĠ MADDE 5 – (1) Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihte mülga T.C. Posta ve
Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğünde çalıĢan;
a) 657 sayılı Kanuna tabi memurların,
b) 22/1/1990 tarihli ve 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvele
tabi kadrolu personelin,
c) 399 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (II) sayılı cetvele tabi sözleĢmeli
personelin,
ç) ĠĢ sözleĢmesi ile görev yapan iĢçilerin,
mevcut statüleri ile PTT’de istihdamlarına devam olunur.
(2) Birinci fıkrada belirtilen personelin; avukatlık vekâlet ücreti dâhil özlük ve mali
hakları aynen korunur.
Personel statüsü değiĢikliği
GEÇĠCĠ MADDE 6 – (1) Mülga T.C. Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğünde
5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendine tabi olarak çalıĢan ve
mevcut statülerinde PTT’de istihdamına devam olunan personel ile iĢçi statüsünde istihdam
edilen personelden isteyenler Yönetim Kurulunca belirlenen esaslar çerçevesinde bu Kanunda
tanımlanan sözleĢmeli personel statüsüne geçirilebilir, geçmek istemeyenler ile geçmesi
uygun görülmeyenlerin tabi olduğu mevzuatına göre istihdamına devam olunur.
(2) Geçici 5 inci maddenin birinci fıkrasının (a), (b) ve (c) bentleri kapsamında
çalıĢmakta iken birinci fıkra kapsamında sözleĢmeli personel statüsüne geçirilenlerden;
a) 5510 sayılı Kanunun geçici 4 üncü maddesi uyarınca haklarında 8/6/1949 tarihli ve
5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu hükümleri uygulananların
sözleĢmeli olarak atandıkları tarihten baĢlayarak otuz gün içinde 5510 sayılı Kanunun 4 üncü
maddesinin birinci fıkrasının (a) bendine göre sigortalı olma talebinde bulunmamaları hâlinde,
emekli kesenekleri kendilerince, kurum karĢılıkları PTT tarafından karĢılanmak suretiyle
5434 sayılı Kanun ile ilgileri devam ettirilir. Bu Ģekilde 5434 sayılı Kanunla ilgileri devam
ettirilenlerin emeklilik hak ve yükümlülüklerinin tespitinde, önceden emeklilik hak ve
yükümlülüklerine esas alınmakta olan kadro, görev veya pozisyonları aynı Ģekilde dikkate
alınmaya devam olunur. Ayrıca, bu Ģekilde ilgi devamında geçen süreleri kıdem aylıklarının
hesabında dikkate alınır ve bunların emeklilik keseneğine esas aylık kazanılmıĢ hak aylık
derece ve kademeleri de genel hükümler çerçevesinde yükseltilmeye ve ilerletilmeye devam
olunur. 5510 sayılı Kanunun geçici 4 üncü maddesi gereğince 5434 sayılı Kanuna göre emekli
keseneği ve kurum karĢılığı ödenenlerden 5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci
fıkrasının (a) bendine göre sigortalı olma talebinde bulunanların sigorta primleri ile sosyal
güvenliğe iliĢkin diğer hak ve yükümlülükleri ise 5510 sayılı Kanunun ilgili hükümlerine göre
belirlenir ve geçici 5 inci maddenin birinci fıkrasının (a), (b) ve (c) bentleri kapsamında
geçmiĢ hizmet süreleri, iĢ sonu tazminatına hak kazanmada ve hesabında dikkate alınır.
b) 5510 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten sonra göreve baĢlayan ve aynı
Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında sigortalı sayılmak
suretiyle sigorta primine esas kazançları aynı Kanunun 80 inci maddesine göre belirlenenler
ise taleplerine bakılmaksızın 5510 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a)
bendi kapsamında sigortalı sayılır.
(3) ĠĢçi statüsünde istihdam edilmekte iken bu madde kapsamında sözleĢmeli personel
statüsüne geçirilenlerin ĠĢ Kanununa tabi olarak geçirdikleri hizmet süreleri, yıllık izin
sürelerinin tespitinde dikkate alınır. Bunların, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihteki yıl
içinde hak kazandığı hâlde henüz kullanamadığı yıllık ücretli izin süresi ile bir önceki yılda
yazılı olarak talepte bulunduğu hâlde kullanılmasına izin verilmeyen yıllık ücretli izin süreleri
sözleĢmeli personel statüsüne geçirildikten sonraki iki yıl içinde kullanılması kaydıyla saklı
tutulur ve kendilerine kullanılmamıĢ yıllık ücretli izin süreleri sebebiyle bir ücret ödenmez.
Bu Ģekilde sözleĢmeli personel statüsüne geçirilenlere iĢ mevzuatına göre herhangi bir
tazminat ödenmez. Bu personelin önceden kıdem tazminatı ödenmiĢ süreleri hariç, kıdem
tazminatına esas olan toplam hizmet süreleri, 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin (B)
fıkrası kapsamında istihdam edilenlere iliĢkin usul ve esaslarda belirtilen iĢ sonu tazminatına
hak kazanmada ve hesabında dikkate alınır. Bunlara, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten
önce ilave tediye veya ikramiye ödenmiĢ olması hâlinde ödenen tutarların bu maddenin
yürürlüğe girdiği tarihten sonraki çalıĢılmayan günlere tekabül eden kısmı geri alınır.
Emeklilik
GEÇĠCĠ MADDE 7 – (1) Mülga T.C. Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğünde
istihdam edilen 657 sayılı Kanuna tabi memur veya 399 sayılı Kanun Hükmünde
Kararnamenin eki (I) ve (II) sayılı cetvele tabi personelden emekli aylığı bağlanmasına hak
kazanmıĢ olanlardan bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten itibaren üç ay içinde emeklilik
baĢvurusunda bulunanların emekli ikramiyeleri, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla;
a) YaĢ haddinden emekliliğine bir yıldan daha az süre kalanlar hariç olmak üzere, yaĢ
haddinden emekliliğine en fazla üç yıl kalanlar için yüzde 25,
b) YaĢ haddinden emekliliğine üç yıldan fazla beĢ yıldan az kalanlar için yüzde 30,
c) YaĢ haddinden emekliliğine beĢ yıl ve daha fazla kalanlar için yüzde 40,
fazlasıyla ödenir.
(2) Emekli aylığı bağlanması Ģartlarını 2013 yılı sonuna kadar haiz olacaklara, bu hakkı
kazandıkları tarihten itibaren üç ay içinde emeklilik baĢvurusunda bulunmaları hâlinde emekli
ikramiyeleri yüzde 40 fazlasıyla ödenir.
(3) Bu madde uyarınca yapılan emeklilik baĢvurularında emeklilik tarihi olarak daha
sonraki bir tarih gösterilemez, baĢvurular herhangi bir kayda bağlanamaz ve geri alınamaz. Bu
kapsamda emekli olan personel, emekli oldukları tarihten itibaren beĢ yıl süreyle PTT’de
istihdam edilemez.
Ağırlık ve ücret belirlenmesi
GEÇĠCĠ MADDE 8 – (1) 6 ncı maddenin birinci fıkrasının (a) bendine göre Bakanlar
Kurulu tarafından yurt içi ve yurt dıĢı haberleĢme gönderileri ile ilgili ağırlık ve ücret
belirleninceye kadar, bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önceki mevzuatın ilgili
hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.
Genel Kurul
GEÇĠCĠ MADDE 9 – (1) PTT A.ġ.’nin ilk Genel Kurulu oluĢuncaya kadar, Bakanlık
bu Kurulun görevlerini yapar ve yetkilerini kullanır.
Mevcut iĢlerin yürütülmesi
GEÇĠCĠ MADDE 10 – (1) Bu Kanun ile PTT’ye verilen görev ve hizmetler, görev
sözleĢmesi imzalanıncaya kadar mülga T.C. Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğü
organları ve personeli tarafından yürütülmeye devam olunur.
Yürürlük
Yürütme
22/5/2013
LĠSTE
KURUMU : BĠLGĠ TEKNOLOJĠLERĠ VE ĠLETĠġĠM KURUMU
TEġKĠLATI : MERKEZ
ĠHDAS EDĠLEN KADROLARIN
SINIFI
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
UNVANI
DERECESĠ
Kurul Üyesi
1
Daire BaĢkanı
1
BiliĢim Uzmanı
5
BiliĢim Uzman Yardımcısı
9
TOPLAM
ADEDĠ
1
1
8
30
40
[R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARI
ġanlıurfa Ġli, Kamberiye Mevkiinde yürütülen Kentsel DönüĢüm ve Yenileme Projesi
kapsamında ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların
ġanlıurfa Belediyesi tarafından acele kamulaĢtırılması; ĠçiĢleri Bakanlığının 2/4/2013 tarihli
ve 10207 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre,
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
BaĢbakan Yardımcısı
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
H. YAZICI
E. BAYRAKTAR
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı V.
Bakanı
Ekonomi Bakanı
S. KILIÇ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
Hayvancılık Bakanı Gümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
ve
M. ġĠMġEK
Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Liste için tıklayınız.
[R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655]
—— • ——
Ekli ―BüyükĢehir Belediyeleri, Ġl Özel Ġdareleri, Belediyeler ve Bunların Bağlı
KuruluĢlarının Borçlarına KarĢılık Genel Bütçe Vergi Gelirleri Tahsilat Toplamı Üzerinden
Ayrılacak Paylardan Yapılacak Kesintilere ĠliĢkin Esaslarda DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Esaslar‖ın yürürlüğe konulması; BaĢbakan Yardımcılığının 6/5/2013 tarihli ve 7360
sayılı yazısı üzerine, 2/7/2008 tarihli ve 5779 sayılı Kanunun 7 nci maddesine göre,
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
B. ATALAY
M. Z. ÇAĞLAYAN
Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri Bakanı V.
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar BakanıGençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
E. BAĞIġ
M. ġĠMġEK
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm Bakanı V. Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
BÜYÜKġEHĠR BELEDĠYELERĠ, ĠL ÖZEL ĠDARELERĠ, BELEDĠYELER VE
BUNLARIN BAĞLI KURULUġLARININ BORÇLARINA KARġILIK
GENEL BÜTÇE VERGĠ GELĠRLERĠ TAHSĠLAT TOPLAMI
ÜZERĠNDEN AYRILACAK PAYLARDAN YAPILACAK
KESĠNTĠLERE ĠLĠġKĠN ESASLARDA DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR ESASLAR
MADDE 1 – 15/3/2010 tarihli ve 2010/238 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe
konulan ―BüyükĢehir Belediyeleri, Ġl Özel Ġdareleri, Belediyeler ve Bunların Bağlı
KuruluĢlarının Borçlarına KarĢılık Genel Bütçe Vergi Gelirleri Tahsilat Toplamı Üzerinden
Ayrılacak Paylardan Yapılacak Kesintilere ĠliĢkin Esaslar‖a aĢağıdaki geçici madde
eklenmiĢtir.
―GEÇĠCĠ MADDE 5- (1) Bu Esaslar uyarınca yapılacak kesinti oranları 2013 yılının
Haziran, Temmuz, Ağustos ve Eylül aylarında genel bütçe vergi gelirlerinden ödenecek
paylar için yüzde sıfır olarak uygulanır.‖
MADDE 2 – Bu Esaslar yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Esasları Bakanlar Kurulu yürütür.
Bakanlar Kurulu Kararının Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
19/3/2010
37526
Bakanlar Kurulu Kararında DeğiĢiklik Yapan Düzenlemelerin Yayımlandığı
Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
20/5/2010
27586
28/5/2010
27594
14/5/2011
27934
23/6/2012
28332
[R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
Ekli ―Erat Sevkıyat Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik‖in
yürürlüğe konulması; Milli Savunma Bakanlığının 8/4/2013 tarihli ve 1069 sayılı yazısı
üzerine, Bakanlar Kurulu’nca 6/5/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
B. ATALAY
M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
V.
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
ve
C. YILMAZ
E. BAĞIġ
M. ġĠMġEK
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm Bakanı V. Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
ERAT SEVKIYAT YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 16/11/1955 tarihli ve 4/6142 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe
konulan Erat Sevkıyat Yönetmeliğinin 100 üncü maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―ErbaĢ ve erlerin Kabul Toplanma Merkezleri ile Tali Kabul Toplanma Merkezleri
arasında taĢınmaları, öncelikle havayolu ile yapılır.‖
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
[R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655]
—— • ——
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığından:
KARAYOLU TAġIMA YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK
MADDE 1 – 11/6/2009 tarihli ve 27255 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Karayolu
TaĢıma Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin sekizinci fıkrasının (a) bendinde yer alan ―35
tondan‖ ibaresi ―30 tondan‖ olarak değiĢtirilmiĢ ve aĢağıdaki on sekizinci fıkra eklenmiĢtir.
―(18) Bu maddede yer alan ve A, F, G, H, L, M, N, P ve R türü yetki belgeleri için
istenilen fiziki yer ve mekan Ģartlarının, söz konusu yetki belgesi sahiplerinin adres değiĢikliği
dahil olmak üzere faaliyetleri süresince sağlanması zorunludur.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin ikinci, üçüncü ve beĢinci fıkraları
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, aynı maddeye aĢağıdaki altıncı fıkra eklenmiĢtir.
―(2) Yetki belgesi sahipleri tarafından yetki belgelerinin yenilenmesi için yetki
belgesinin geçerlilik süresinin sona erdiği tarihten itibaren:
a) 270 takvim günü içinde Bakanlığa yazılı olarak müracaat edilmesi halinde; yetki
belgesi, yenileme ücretinin ödendiği tarih esas alınarak yenilenir. Yenileme ücretinin, söz
konusu 270 günlük süre içinde ve ödeme tarihindeki geçerli yenileme ücreti olarak ödenmesi
Ģarttır.
b) 271 inci takvim günü ile 540 ıncı takvim günü arasında Bakanlığa yazılı olarak
müracaat edilmesi halinde ise; yetki belgesi, yenileme ücreti olarak ödeme tarihindeki geçerli
tam ücretin %25’i alınır ve bu ücretin ödendiği tarih esas alınarak yetki belgesi yenilenir. Söz
konusu yenileme ücretinin belirtilen 271 inci takvim günü ile 540 ıncı takvim günü arasında
ve ödeme tarihinde geçerli ücret esas alınarak ödenmiĢ olması Ģarttır.
(3) Yetki belgesi sahipleri tarafından yetki belgesinin geçerlilik süresinin sona erdiği
tarihten itibaren, bu maddenin birinci ve ikinci fıkrasında belirtilen süreler içinde müracaat
edilmemesi veya müracaat edildiği halde yetki belgesi yenilemenin Ģartlarının yerine
getirilmemesi halinde yetki belgesi yenileme hakkı kaybedilir. Yetki belgesi yenilemeleri
esnasında; yenilenecek yetki belgesi için daha önceden bu Yönetmeliğin 20 nci maddesi
kapsamında verilmiĢ süreler var ise bu sürelerin kalan kısımları yenilenen yetki belgesi için de
geçerli olur ve yenileme iĢlemi buna göre gerçekleĢtirilir.‖
―(5) Yetki belgesi üzerinde bulunan kalıcı hale gelmemiĢ tüm uyarmalar kaldırılmadan
ve yenilenecek yetki belgesi için bu Yönetmelikte öngörülen Ģartlar sağlanmadan yetki
belgesi yenilenmez. Kalıcı hale gelmiĢ tüm uyarmalar ise yenilenen yetki belgesi için aynı
sayıda kalıcı uyarma olarak geçerli olur.‖
―(6) Yenilenen yetki belgeleri için bu Yönetmeliğin 23 üncü maddesinde belirtilen
süreler, yenilenme öncesi kullanılan süreler dikkate alınmaksızın yeniden baĢlar.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki dördüncü fıkra eklenmiĢtir.
―(2) AĢağıdaki haller yetki belgesi devri olarak kabul edilmez.
a) Yetki belgesine sahip tüzel kiĢiliklerdeki pay sahipliği satıĢ, bağıĢlama veya muadili
bir iĢlemle el değiĢtirebilir. Bu değiĢimin yapılabilmesi için yeni sahip ve/veya ortakların bu
Yönetmelikte öngörülen Ģartları sağlaması zorunludur.
b) Gerçek kiĢilerde, yetki belgesi sahibinin talebi üzerine; yetki belgesi, babası veya
annesi veya eĢi veya çocukları veya kardeĢleri arasında bulunan bir gerçek kiĢi adına
düzenlenebilir. Eğer yetki belgesi sahibine bu Yönetmeliğin geçici maddeleri ile tanınmıĢ
muafiyetler varsa; bu muafiyetler yeni yetki belgesi sahibi için geçerli olmaz. Yetki belgesinin
yeni sahibi adına düzenlenebilmesi için bu Yönetmelikte öngörülen Ģartların sağlanması
zorunludur.
c) Gerçek kiĢilerde, yetki belgesi sahibinin talebi üzerine; gerçek kiĢi adına düzenlenmiĢ
olan yetki belgesi, yetki belgesi sahibi gerçek kiĢinin ticaret siciline tescil edilmiĢ bir tüzel
kiĢilik içinde asgari % 25 hisseye sahip olması kaydıyla söz konusu tüzel kiĢilik adına
düzenlenebilir. Eğer gerçek kiĢi yetki belgesi sahibine bu Yönetmeliğin geçici maddeleri ile
tanınmıĢ muafiyetler varsa; bu muafiyetler yeni yetki belgesi sahibi tüzel kiĢi için geçerli
olmaz. Yetki belgesinin yeni tüzel kiĢilik adına düzenlenebilmesi için bu Yönetmelikte
öngörülen Ģartların sağlanması zorunludur.‖
―(3) Tüzel kiĢiliklerin birleĢmeleri halinde aĢağıdaki kurallar uygulanır:
a) Yetki belgeli bir tüzel kiĢiliğin 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk Ticaret
Kanununa uygun olarak aktif ve pasifiyle bir baĢka tüzel kiĢiyle birleĢmesi halinde; bu
Yönetmelikte öngörülen Ģartların sağlanması kaydıyla yetki belgesi, birleĢilen tüzel kiĢilik
adına unvan değiĢikliği gibi iĢlem yapılmak suretiyle düzenlenir.
b) Yetki belgesiz bir tüzel kiĢiliğin 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk Ticaret
Kanununa uygun olarak aktif ve pasifiyle bir baĢka yetki belgeli tüzel kiĢiyle birleĢmesi
halinde; yetki belgesinin bu birleĢmeye göre düzenlenebilmesi için yeni sahip ve/veya
ortakların bu Yönetmelikte öngörülen Ģartları sağlaması zorunludur.
(4) Bu maddeye göre yapılan birleĢmelerde; birleĢme öncesi yetki belgesi üzerinde
bulunan kalıcı hale gelmemiĢ tüm uyarmalar kaldırılmadan yeni yetki belgesi düzenlenmez
ve varsa kalıcı hale gelmiĢ uyarmalar düzenlenen yeni yetki belgesi için aynı sayıda kalıcı
uyarma olarak geçerli olur.‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 23 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkraları
―(1) Yetki belgesi sahipleri;
a) Yetki belgesi alındıktan sonra taĢıt belgelerinde kayıtlı taĢıtlarının kazaya uğraması,
yanması, hurdaya ayrılması veya benzer bir mücbir sebepten dolayı iĢ göremez duruma
gelmesi veya taĢıt satıĢı yapmıĢ olmaları halinde, bu durumları değiĢikliğin meydana geldiği
tarihten itibaren 60 gün içinde Bakanlığa bildirirler. Bakanlığa bildirimin yapıldığı tarihte
veya söz konusu durumların Bakanlıkça tespiti halinde tespitin yapıldığı tarihte bu taĢıtlar
taĢıt belgelerinden re’sen düĢülür. Belirtilen nedenlerle bu Yönetmelikte öngörülen asgari
kapasite Ģartının kaybedilmesi halinde; asgari kapasitenin kaybedildiği tarihin baĢlangıcı
olarak taĢıtların kazaya uğrama, yanma, hurdaya ayrılma veya benzer bir mücbir sebepten
dolayı iĢ göremez duruma geldiği tarih veya taĢıtın satıĢ tarihi esas alınır.
b) (a) bendinde belirtilen nedenlerle veya bu Yönetmelik hükümlerine aykırılıktan
dolayı yapılan re’sen düĢümler sonucu veya taĢıtların yaĢları nedeniyle bu Yönetmelikte
öngörülen asgari kapasite Ģartının kaybedilmesi halinde; asgari kapasitenin kaybedildiği
sürelerin toplamı, yetki belgesinin 5 yıllık geçerlilik süresi boyunca 540 takvim gününden
fazla olamaz.
(2) Birinci fıkranın (a) ve (b) bentlerindeki hükümler saklı kalmak kaydıyla, asgari
kapasiteyi kaybedecek Ģekilde taĢıt düĢümü yapılamaz.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinin
sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢtir.
―Veraset yoluyla intikal eden araçların durumu Bakanlıkça ayrıca düzenlenir.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 56 ncı maddesine aĢağıdaki altıncı fıkra eklenmiĢtir.
―(6) B1 yetki belgesi sahiplerine uluslararası taĢıma hattı tesis edilebilmesi için; taĢıma
yapılacak ülkede yerleĢik bir firma ile karĢılıklı olarak kullanacakları taĢıma hatları için
imzalanmıĢ ve her iki ülkenin resmi makamlarınca onaylanmıĢ bir anlaĢmanın Bakanlığa
sunulması Ģarttır.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 76 ncı maddesinin birinci fıkrasının (d) ve (e) bentleri
yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 78 inci maddesinin dördüncü fıkrası yürürlükten
kaldırılmıĢ, beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(5) 23 üncü maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen sürenin aĢılması
halinde ilgili yetki belgesi iptal edilir.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici 10 uncu madde eklenmiĢtir.
―GEÇĠCĠ MADDE 10 – (1) Bu geçici maddenin yürürlüğe girdiği tarih itibariyle, yetki
belgesi yenileme süresini geçirerek yetki belgesi yenileme hakkını kaybetmiĢ veya yetki
belgesi iptal edilmiĢ olan K türü yetki belgesi sahibi gerçek veya tüzel kiĢilerin 30/4/2014
tarihine kadar yazılı olarak müracaat etmeleri halinde; yenileme hakkı kaybedilmiĢ veya iptal
edilmiĢ olan yetki belgeleri, yetki belgesi geçerli tam ücretinin %25’i tutarında ücret tahsil
edilmesi ve bu Yönetmelikte ön görülen diğer Ģartların sağlanması kaydıyla adlarına yeniden
düzenlenir.‖
MADDE 11 – Bu Yönetmelik hükümlerini UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme
Bakanı yürütür.
1234567-
Tarihi
Sayısı
11/6/2009
27255
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî
Gazete'lerin
Tarihi
Sayısı
21/8/2009
27326
25/12/2009
27443
31/12/2010
27802
10/8/2011
28027
31/12/2011
28159
23/10/2012
28450
4/1/2013
28518
[R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655]
—— • ——
KURUL KARARI
Basın Ġlân Kurumu Genel Müdürlüğünden:
BASIN ĠLÂN KURUMU TEġKĠLĠNE DAĠR 195 SAYILI KANUN UYARINCA
YAYINLANACAK ĠLÂN VE REKLÂMLAR ĠLE BUNLARI YAYINLAYACAK
MEVKUTELER HAKKINDA 15/2/1977 TARĠHLĠ VE 67 SAYILI
GENEL KURUL KARARININ 17 NCĠ MADDESĠNĠN
DEĞĠġTĠRĠLMESĠNE DAĠR
GENEL KURUL KARARI
Karar No: 199
17 Mayıs 2013
MADDE 1 – Basın Ġlân Kurumu TeĢkiline Dair 195 Sayılı Kanun Uyarınca
Yayınlanacak Ġlân ve Reklâmlar ile Bunları Yayınlayacak Mevkuteler Hakkında 15 ġubat
1977 tarihli ve 67 sayılı Genel Kurul Kararı'nın 17 nci maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki
―Gazetelerin her sayfasının yayın yerinde dizilip tertiplenmiĢ olması ve yine Matbaalar
Kanunu hükümlerine uygun olarak çalıĢan bu yerdeki matbaalarda basılması gerekir. Ancak,
günlük fiili satıĢı 1.000 adedin üzerindeki veya yüzölçümü 2.40 metrekarenin altında olmayan
gazeteler söz konusu baskı iĢlemlerini, aynı esaslar dahilinde yayın yerlerinin dıĢında da
gerçekleĢtirebilirler.‖
MADDE 2 – Bu Genel Kurul Kararı yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Genel Kurul Kararını Basın Ġlân Kurumu Genel Müdürü yürütür.
[R.G. 23 Mayıs 2013 – 28655]
—— • ——
2013 Yılı Yatırım Programında 2012E010060 proje numarasıyla yer alan ―Yeni
Demiryolu ve Ġkinci Hat Yapımları, Altyapı Rehabilitasyonu, Elektrifikasyon, Sinyalizasyon
ve Telekomünikasyon Tesisleri Yapımı Projesi‖ kapsamında Menemen-Manisa istasyonları
arasının üç hatlı hale getirilmesi amacıyla ekli haritada gösterilen güzergâh üzerinde ihtiyaç
duyulan taĢınmazlar ile üzerindeki muhdesatın Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları
ĠĢletmesi Genel Müdürlüğü tarafından acele kamulaĢtırılması; UlaĢtırma, Denizcilik ve
HaberleĢme Bakanlığının 17/4/2013 tarihli ve 1363 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ö. ÇELĠK
Bakanı
Ekonomi Bakanı V.
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Ankara-Ġzmir Hızlı Tren Projesi Manisa-Menemen Kesimi
[R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Millî Eğitim Bakanlığından:
MĠLLȊ EĞĠTĠM BAKANLIĞI ÖZEL EĞĠTĠM KURUMLARI YÖNETMELĠĞĠNDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 18/5/2012 tarihli ve 28296 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Millî
Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim Kurumları Yönetmeliğinde geçen “özürlüler” ibareleri
“engelliler”, “özürlü” ibareleri “engelli”, “özür” ibareleri “engel” ve “özürlünün” ibaresi
“engellinin” olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 24 üncü maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki
“(4) Doğal afetler veya çeĢitli nedenlerle Bakanlık, valilik ya da kaymakamlıkça
alınacak tatil kararları nedeniyle yapılamayan eğitimler öncelikle ay içerisinde bunun
mümkün olmaması durumunda takip eden ayda yapılır.”
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 29 uncu maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi
“g) Devam zorunluluğu bulunan okullarda kayıtlı olan zorunlu eğitim çağındaki engelli
bireyin eğitimine devam etmesi,”
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 34 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde
geçen “bir yıl” ibaresi “iki yıl” olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 6 – Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Eğitim Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
18/5/2012
28296
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
4/12/2012
28487
[R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656]
—— • ——
TEBLĠĞ
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (Devlet Personel BaĢkanlığı)’ndan:
KAMU PERSONELĠ GENEL TEBLĠĞĠ
(SERĠ NO: 4)
657 sayılı Devlet Memurları Kanununun uygulanmasında ortaya çıkan bazı
tereddütlerin giderilmesine ve uygulama birliğinin sağlanmasına yönelik açıklamalara aĢağıda
yer verilmiĢtir.
I. DEVLET MEMURLUĞUNA ALINMA
1. Ġlk Defa Devlet Memurluğuna Alınma
657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 50 nci maddesinde; "Devlet kamu hizmet ve
görevlerine Devlet memuru olarak atanacakların açılacak Devlet memurluğu sınavlarına
girmeleri ve sınavı kazanmaları Ģarttır.
Sınavların yapılmasına dair usul ve esaslar ile sınava tabi tutulmadan girilebilecek
hizmet ve görevler ve bunların tabi olacağı esaslar Devlet Personel BaĢkanlığınca
hazırlanacak bir genel yönetmelikle düzenlenir." hükmüne yer verilmiĢtir.
18/3/2002 tarihli ve 2002/3975 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla kabul edilerek
3/5/2002 tarihli ve 24744 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kamu Görevlerine Ġlk Defa
Atanacaklar Ġçin Yapılacak Sınavlar Hakkında Genel Yönetmeliğin 7 nci maddesinde; "Kamu
kurum ve kuruluĢlarının personel ihtiyacı göz önünde bulundurularak KPSS'nin yapılacağı
tarihler, DPB ve ÖSYM tarafından birlikte belirlenir. ÖSYM, KPSS tarihi, baĢvuru tarihi ve
baĢvurunun ne Ģekilde ve nereye yapılacağını Resmî Gazete'de ve Türkiye genelinde
yayınlanan en yüksek tirajlı ilk üç gazetede farklı tarihlerde ilan vermek suretiyle duyurur."
hükmü, 13 üncü maddesinde; "(A) grubu kadrolarına atama için seçme yapacak kamu kurum
ve kuruluĢları, yürürlükteki mevzuata uygun olarak açıktan atama izni alınmıĢ kadro ve
pozisyonların sayı, sınıf, unvan ve dereceleri ile genel ve kendi mevzuatındaki koĢulları ve
belirlenen KPSS taban puanını, Resmî Gazete’de ve Türkiye genelinde yayınlanan tirajı en
yüksek ilk beĢ gazetenin en az birinde ilan vermek suretiyle adaylara duyurur." hükmü, 14
üncü maddesinde ise; "Adayların öncelikle bu Yönetmelik hükümleri çerçevesinde yapılacak
KPSS’ye girmeleri ve ilgili kamu kurum ve kuruluĢlarının belirleyeceği bir taban puanın
üzerinde KPSS puanı almıĢ olmaları Ģarttır." hükmü yer almaktadır.
Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin ikinci fıkrasında; "Kamu kurum ve kuruluĢlarının
usulüne uygun olarak açıktan atama izni alınmıĢ ve koĢulları belirlenmiĢ (B) grubu boĢ
kadrolarının sınıf, unvan, derece ve sayısı ile bu kadrolar için aranacak nitelikleri kapsayan
bilgiler, DPB adına ÖSYM tarafından ilan edilir." hükmü, 23 üncü maddesinde ise; "Adaylar,
ÖSYM tarafından (B) grubu kadrolara; KPSS puanları, tercihleri, kadro sayıları ve koĢulları
göz önünde tutulmak suretiyle yerleĢtirilir…" hükmü bulunmaktadır.
Yukarıdaki hükümler çerçevesinde, kamu kurum ve kuruluĢlarında 657 sayılı Devlet
Memurları Kanununa tabi memur olarak istihdam edilmek isteyenlerin, öncelikle Kamu
Personel Seçme Sınavı (KPSS)’na katılmaları ve sınav sonucuna göre aldıkları puan
doğrultusunda (A) grubu kadrolar için kamu kurum ve kuruluĢlarının; (B) grubu kadrolar için
ise Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi (ÖSYM) BaĢkanlığının ilanlarını takip ederek, bu
kamu kurum ve kuruluĢlarına veya ÖSYM BaĢkanlığına baĢvuruda bulunmaları
gerekmektedir.
2. Engellilerin Devlet Memurluğuna Alınmaları
Engellilerin Devlet memurluğuna alınmasına iliĢkin sınavlar her kurum tarafından ayrı
yapılmakta iken, 657 sayılı Kanunda yapılan değiĢiklik ile engellilerin kura veya engelli
memur alımına yönelik merkezi sınava (ÖMSS) tabi tutulmaları ve bunların sonuçlarına ve
tercihlerine göre kamu kurum ve kuruluĢlarına ait kadrolara yerleĢtirilmeleri öngörülmüĢtür.
Bu çerçevede;
A) Kamu kurum ve kuruluĢlarının;
a) Engelli memur yerleĢtirilmesi taleplerini, Nitelik-Kod Kılavuzuna göre ÖMSS veya
Kura Sonucuna Göre YerleĢtirme Yapılması Talep Edilen Kadrolara ĠliĢkin Bilgi Formundaki
bilgi alanlarını eksiksiz bir Ģekilde doldurarak ilgili yılın Ekim ayı sonuna kadar,
b) YerleĢtirme iĢlemlerinin sonuçlanmasını müteakiben, ataması yapılanlar ile herhangi
bir sebeple ataması yapılamayanlara iliĢkin bilgileri, YerleĢtirme Sonrası Engelli Atamalarına
ĠliĢkin Bilgi Formundaki alanların eksiksiz bir Ģekilde doldurarak atamaya iliĢkin iĢlemlerin
sonuçlandığı tarihten itibaren 15 gün içinde,
c) Ġstihdam ettikleri ve iĢten ayrılan engelli personele iliĢkin bilgileri, Ġstihdam Edilen
Engelli Personele ĠliĢkin Bilgi Formundaki bilgi alanlarını eksiksiz bir Ģekilde doldurarak her
yılın Mayıs ayının son günü itibariyle, söz konusu bilgilerde meydana gelecek değiĢiklikleri
de aynı usulle eĢ zamanlı olarak iĢlemek suretiyle güncelleĢtirerek,
Web Kullanıcıları aracılığıyla on-line olarak Devlet Personel BaĢkanlığı (DPB)’na ait
resmi internet sitesindeki DPB e-Uygulama kısmının Engelli Personel ĠĢlemleri bölümü
üzerinden yapmaları, ayrıca yerleĢtirme sonuçlarına iliĢkin bilgileri on-line ortamda ÖSYM
BaĢkanlığına, söz konusu bilgilerin giriĢi yapıldıktan sonra alınacak çıktıları ise ilgisine göre
DPB’ye ve ÖSYM BaĢkanlığına yazı ile göndermeleri gerekmektedir.
B) Engellilerden Devlet memuru olarak istihdam edileceklerin;
a) Engellilere verilecek sağlık kurulu raporlarına iliĢkin 30/3/2013 tarihli ve 28603
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yönetmelik hükümlerine uygun engelli sağlık kurulu
raporu almıĢ olmaları,
b) Ġlköğretim mezunu olanların ÖSYM tarafından ilan edilecek tarihte kura için
baĢvuruda bulunmaları,
c) Ortaöğretim, önlisans ve lisans mezunu olanların ÖSYM tarafından ilan edilecek
tarihte baĢvuruda bulunmaları ve yapılacak ÖMSS’ye girmeleri,
ç) YerleĢtirme iĢlemlerine iliĢkin ÖSYM tarafından yapılacak duyuruları takip etmeleri
ve bu duyuru ve kılavuzlarda yer alan Ģartlara uymaları,
gerekmektedir.
3. Korunmaya Muhtaç Çocukların Devlet Memurluğuna Alınmaları
2828 sayılı Sosyal Hizmetler Kanununun ek 1 inci maddesinde; “Kamu Kurum ve
KuruluĢları, reĢit olana kadar Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel
Müdürlüğü tarafından bakılan ve korunan çocuklar için, her yılbaĢındaki, hangi statüde olursa
olsun, serbest kadro mevcutlarının binde biri nispetindeki kısmını ayırarak bu çocuklar
arasında yapılacak giriĢ sınavlarında baĢarılı olanlar arasından atama yaparlar.
Bu maddeden yararlanmak isteyenler, 18 yaĢını tamamladıkları tarihten itibaren, Kamu
Kurum ve KuruluĢlarına; Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü
vasıtasıyla baĢvurmak zorundadırlar.” hükmü yer almaktadır. Sosyal Hizmetler ve Çocuk
Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü, 633 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile kapatılmıĢ
ve aynı Kanun Hükmünde Kararnamede mevzuatta adı geçen Genel Müdürlüğe yapılan
atıfların Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığına yapılmıĢ sayılacağı hüküm altına alınmıĢtır.
10/2/1995 tarihli ve 95/6542 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla kabul edilerek 2/3/1995
tarihli ve 22218 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Korunmaya Muhtaç Çocukların ĠĢe
YerleĢtirilmesine ĠliĢkin Tüzüğün 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında; “Kamu kurum ve
kuruluĢları her yıl, hangi statüde olursa olsun serbest kadro sayılarıyla bunun binde biri
oranında alacakları korunmaya muhtaç çocuk sayısını, adaylarda aranan nitelikleri, sınav
tarihini ve yerini Kuruma bildirmek ve bu kadrolara Kurumca bildirilen korunmaya muhtaç
çocuklar arasında yapılacak giriĢ sınavlarında baĢarılı olanlar arasından atama yapmak
zorundadır.” hükmü bulunmaktadır.
Bu çerçevede, 2828 sayılı Kanunun ek 1 inci maddesi kapsamına girenlerden, kamu
kurum ve kuruluĢlarında istihdam edilmek isteyenlerin, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı il
müdürlüklerine baĢvurmaları ve söz konusu Bakanlık tarafından bildirildikleri kamu kurum
ve kuruluĢlarınca bu kontenjan kapsamındaki kadrolar için yapılacak sınavlarda baĢarılı
olmaları gerekmektedir.
4. Terör Eylemleri Nedeniyle ġehit ve Malul Olanların Yakınlarının ve
ÇalıĢabilecek Durumdaki Malullerin Devlet Memurluğuna Alınmaları
3713 sayılı Terörle Mücadele Kanununda ve bu Kanuna istinaden çıkarılmıĢ olan
11/12/2012 tarihli ve 28494 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Terör Eylemleri Nedeniyle
ġehit ve Malul Olanların Yakınlarının ve ÇalıĢabilecek Durumdaki Malullerin Kamu Kurum
ve KuruluĢlarında Ġstihdamı Hakkında Yönetmelikte, mezkur Kanun ve Yönetmelik
kapsamına girenlerin istihdamına iliĢkin hususlar düzenlenmiĢtir.
Bu düzenlemelerden yararlanabileceklerin kamu kurumlarına yerleĢtirme iĢlemleri
ĠçiĢleri Bakanlığınca gerçekleĢtirilmekte olup, bu haktan yararlanmak isteyenlerin, ikamet
ettikleri veya Ģehitlik ya da malullük olayının meydana geldiği yerin Valilik veya
Kaymakamlığına baĢvurmaları gerekmektedir.
5. Memurluktan Çekilenlerin Yeniden Devlet Memurluğuna Alınmaları
Daha önce 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa tabi memur olarak çalıĢmıĢ olup da
iki defadan fazla olmamak üzere kendi istekleriyle memuriyetten çekilen veya bu Kanun
hükümlerine göre çekilmiĢ sayılanlardan, aynı Kanunun 92 nci maddesi uyarınca yeniden
memurluğa dönmek isteyenlerin, 657 sayılı Kanunun 97 nci maddesinde belirtilen bekleme
sürelerini doldurmuĢ olmaları halinde, atanmak istedikleri kamu kurum ve kuruluĢlarına
baĢvurmaları gerekmektedir.
Bu durumda olanların, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa tabi memur olarak
istihdamları, durumlarına uygun boĢ kadro bulunması ve hizmetlerine ihtiyaç duyulması
halinde, baĢvuracakları kamu kurum ve kuruluĢlarının takdirinde bulunmaktadır.
6. Emeklilerin Yeniden Devlet Memurluğuna Alınmaları
657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 93 üncü maddesinde; "T.C. Emekli Sandığı
Kanunu hükümlerine göre emekli olanlardan (emeklilikle ilgili görevlere yeniden
atanamayacaklar hariç) sınıfında yazılı nitelikleri taĢımakta bulunanlar Kanunun 92 nci
maddesi hükümlerine göre kurumlarda boĢ kadro bulunmak Ģartıyla yeniden memurluğa
alınabilirler." hükmü yer almaktadır.
5335 sayılı Kanunun 30 uncu maddesi ile de herhangi bir sosyal güvenlik kurumundan
emeklilik veya yaĢlılık aylığı alanların kamu kurum ve kuruluĢlarında istihdamlarına iliĢkin
düzenlemeler getirilmiĢtir.
5434 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Emekli Sandığı Kanunu hükümlerine göre adi
malullük ve vazife malullüğü aylığı alanların, anılan Kanunun mülga 98 inci maddesine
uygun olarak yeniden memur kadrolarına atanmaları mümkün bulunmaktadır.
Yukarıda yer verilen hükümler çerçevesinde, yeniden memurluğa dönmek isteyen
emeklilerin, atanmak istedikleri kamu kurum ve kuruluĢlarına baĢvurmaları gerekmektedir.
7. Ortak Açıklamalar
Bu Tebliğde belirtilen Ģekillerde 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa tabi memur
kadrolarına ataması yapılacak olanlar, bu Kanunun 48 inci maddesinde sayılan genel ve özel
Ģartları taĢımak zorundadırlar.
Yukarıda yapılan açıklamalardan da anlaĢılacağı üzere; Devlet memurluğuna alımla
ilgili olarak Devlet Personel BaĢkanlığının, kiĢilerin kamu kurum ve kuruluĢlarına doğrudan
atanmalarını sağlama Ģeklinde bir görevinin bulunmaması ve ayrıca açıktan atanılacak boĢ
kadro için gerekli olan izin, onay gibi atama prosedürlerinin ilgili kurum veya kuruluĢlarca
yerine getirilecek olması sebebiyle bu Tebliğde belirtilen hallerde Devlet memurluğuna
atanmak isteyen kiĢilerin, herhangi bir kamu kurum veya kuruluĢuna ait memur kadrolarına
açıktan atama izni alınması veya atanmaları amacıyla doğrudan Devlet Personel BaĢkanlığına
yazılı veya sözlü baĢvuruda bulunmaları hiçbir hak ve sonuç doğurmayacağından, bu yöndeki
baĢvurular dikkate alınmayacaktır.
II. DEVLET PERSONEL BAġKANLIĞI E-UYGULAMA VERĠ GĠRĠġLERĠNĠN
GERÇEKLEġTĠRĠLMESĠ
217 sayılı Devlet Personel BaĢkanlığı KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnamenin 2/11/2011 tarihli ve 28103 Mükerrer sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan 662 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile değiĢik 23 üncü maddesinde;
“BaĢkanlık, görev alanına giren konularda gerekli gördüğü bilgi ve dokümanları kamu kurum
ve kuruluĢlarından istemeye yetkili, kurum ve kuruluĢlar da bu bilgi ve dokümanları vermekle
yükümlüdür. Kamu kurum ve kuruluĢları, atama, yer değiĢtirme, görevde yükselme, unvan
değiĢikliği gibi her türlü personel hareketlerini BaĢkanlığın belirleyeceği usul ve esaslar
çerçevesinde BaĢkanlığa bildirmek zorundadır.” hükmüne yer verilmiĢtir.
Bu hüküm gereğince, Devlet Personel BaĢkanlığının internet adresinde
(www.dpb.gov.tr) DPB e-Uygulama baĢlığı altında oluĢturulan uygulamalara iliĢkin veri giriĢ
iĢlemlerinin gerçekleĢtirilmesi hususunda kamu kurum ve kuruluĢlarınca gereken özen ve
hassasiyet gösterilecek ve ihtiyaç duyulduğunda Devlet Personel BaĢkanlığı ile koordineli
hareket edilecektir.
Yukarıdaki iĢlemleri yapmak üzere, bugüne kadar Devlet Personel BaĢkanlığı Web
Uygulamaları Sorumlusu belirlememiĢ kurumlar bu sorumluyu en kısa sürede belirleyerek
http://euygulama.dpb.gov.tr/DPB_yetki/DPB_ Kullanici_Basvuru.aspx internet adresindeki
bilgi alanlarını doldurmak suretiyle Devlet Personel BaĢkanlığına bildirecektir.
III. HAKLARINDA BAZI SUÇLARDAN CEZA SORUġTURMASI YAPILAN
VE/VEYA BU SUÇLARDAN MAHKUM OLAN DEVLET MEMURLARI
HAKKINDA DĠSĠPLĠN HÜKÜMLERĠNĠN UYGULANMASI
657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinin birinci fıkrasının (A)
bendinin (5) numaralı alt bendinde; “Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen
süreler geçmiĢ olsa bile; kasten iĢlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis
cezasına ya da affa uğramıĢ olsa bile devletin güvenliğine karĢı suçlar, Anayasal düzene ve bu
düzenin iĢleyiĢine karĢı suçlar, zimmet, irtikâp, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik,
güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma,
suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm
olmamak” hükmüne yer verilmiĢ, 98 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde ise
Devlet memurlarının memurluğa alınma Ģartlarından herhangi birini taĢımadığının sonradan
anlaĢılması veya memurlukları sırasında bu Ģartlardan herhangi birini kaybetmesi halinde
memuriyetlerinin sona ereceği ifade edilmiĢtir.
Aynı Kanunun 125 inci maddesinin birinci fıkrasının (E) bendinin (g) alt bendinde
memurluk sıfatı ile bağdaĢmayacak nitelik ve derecede yüz kızartıcı ve utanç verici
hareketlerde bulunanlara Devlet memurluğundan çıkarma cezası verileceği hüküm altına
alınmıĢ, 131 inci maddesinde de, aynı olaydan dolayı memur hakkında ceza mahkemesinde
kovuĢturmaya baĢlanmıĢ olmasının, disiplin kovuĢturmasını geciktiremeyeceği, memurun
Türk Ceza Kanununa göre mahkum olması veya olmaması hallerinin, ayrıca disiplin cezasının
uygulanmasına engel olamayacağı hükmüne yer verilmiĢtir.
Kamuda yolsuzlukla etkin bir Ģekilde mücadele edilmesi ve saydamlığın artırılması,
Anayasada ifadesini bulan demokratik toplum düzenini sağlamanın ve hukuk devleti ilkesini
hayata geçirmenin vazgeçilmez unsurlarındandır.
Bu çerçevede, 657 sayılı Kanunun 98 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi
hükümleri saklı kalmak kaydıyla, aynı Kanunun 48 inci maddesinin birinci fıkrasının (A)
bendinin (5) numaralı alt bendinde sayılan suçlar sebebiyle haklarında ceza soruĢturması veya
kovuĢturması yapılan ve/veya bu suçlardan mahkum olan memurlar hakkında, aynı Kanunun
127 nci maddesinde öngörülen süreler dikkate alınarak disiplin hükümlerine göre de iĢlem
yapılması ve söz konusu suçları iĢledikleri tespit edilenler hakkında mezkur Kanunun 125 inci
maddesinin birinci fıkrasının (E) bendinin (g) alt bendine göre Devlet memurluğundan
çıkarma cezası uygulanması gerekmekte olup, bu doğrultuda uygulama yapmayan kurum
amirlerinin disiplin hukuku yönünden sorumlulukları saklıdır.
IV. YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILAN MEVZUAT
28/7/2009 tarihli ve 27302 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kamu Personeli Genel
Tebliği (Devlet Memurluğuna Alınma) (Seri No: 1) yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Tebliğ olunur.
[R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656]
—— • ——
KURUL KARARI
Ġç Denetim Koordinasyon Kurulundan:
5018 SAYILI KAMU MALÎ YÖNETĠMĠ VE KONTROL KANUNUNUN
GEÇĠCĠ 21 ĠNCĠ MADDESĠNĠN UYGULANMASINA ĠLĠġKĠN ESAS
VE USULLERĠN BELĠRLENMESĠNE DAĠR KARAR
5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununun geçici 21 inci maddesi
kapsamında; kamu idarelerinin iç denetçi kadrolarına yapılacak atamalar ile Kurulumuzca
düzenlenecek sertifika eğitimlerine doğrudan katılacaklara iliĢkin iĢlemler aĢağıda belirlenen
esas ve usuller çerçevesinde yürütülecektir.
1. Ortak Hükümler
Maddenin birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkrasında aranan yabancı dil Ģartı
ve yaĢ Ģartı ile diğer hususlarla ilgili olarak bu bölümdeki esaslara uyulacaktır.
1.1) Ġngilizce, Almanca veya Fransızca dillerinin birinden; Yabancı Dil Bilgisi Seviye
Tespit Sınavından veya baĢvuru tarihinden önceki beĢ yıl içinde alınmıĢ olması kaydıyla
Kamu Personeli Yabancı Dil Bilgisi Seviye Tespit Sınavından veya Üniversitelerarası Kurul
Yabancı Dil Sınavından en az elli puan almıĢ olmak ya da denkliği Yükseköğretim Kurulu
tarafından kabul edilen yabancı dil sınavlarından eĢdeğer puan almıĢ olmak gerekmektedir.
1.2) Maddenin birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkrasında geçen baĢvuru
tarihinin belirlenmesinde, baĢvurunun ilgili idareye yapıldığı tarih esas alınacaktır.
1.3) Madde kapsamında baĢvuru yapacakların 18/4/2013 tarihi itibarıyla kırk yaĢını
doldurmamıĢ olmaları gerekmektedir. Buna göre, 18/4/1973 tarihinden sonra doğmuĢ olanlar
baĢvuru yapabileceklerdir.
1.4) Maddenin birinci, ikinci, üçüncü ve beĢinci fıkrasında aranmakta olan “en az beĢ
yıl çalıĢmıĢ olmak” Ģartına iliĢkin hizmet sürelerinin hesaplanmasında, aylıksız izinde geçen
sürelerin tamamı ile sıhhi izinlerin toplamda altı aydan fazla olan kısmı dikkate alınmaz.
1.5) Maddenin birinci, ikinci, üçüncü ve beĢinci fıkrası uyarınca kamu idarelerinin iç
denetçi kadrolarına atananlara, iç denetçi atandıkları idarede geçerli Kamu Ġç Denetçi
Sertifikası verilir.
2. 31.12.2014 Tarihine Kadar Ġç Denetçi Kadrolarına Atanma
2.1) Merkezî yönetim kapsamındaki idarelerde ve sosyal güvenlik kurumlarında
mesleğe özel yarıĢma sınavıyla girip yeterlik sınavında baĢarılı olan ve baĢvuru tarihi
itibarıyla yardımcılıkta geçen süre dahil denetçi, müfettiĢ, kontrolör, sigorta denetleme
uzmanı, sigorta denetleme aktüeri, yasama uzmanı, düzenleyici ve denetleyici kurumlarda
murakıp ve uzman olarak en az beĢ yıl çalıĢmıĢ olanlar kamu idarelerinin iç denetçi
kadrolarına 31/12/2014 tarihine kadar atanabilirler.
2.2) 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 152 nci maddesinin “II-Tazminatlar”
kısmının “A- Özel Hizmet Tazminatı” bölümünün (ğ) bendinde yer alanlardan merkez
teĢkilatına ait uzman unvanlı kadrolarda en az beĢ yıl çalıĢmıĢ olanlar kamu idarelerinin iç
denetçi kadrolarına 31/12/2014 tarihine kadar atanabilirler.
657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 152 nci maddesinin “II-Tazminatlar” kısmının
“A- Özel Hizmet Tazminatı” bölümünün (ğ) bendinde kadro unvanı sayılmakla birlikte, kamu
idarelerinin merkez teĢkilatı dıĢındaki birimleri kadrolarında çalıĢanların burada geçirdikleri
hizmet süreleri beĢ yıllık süre hesabında dikkate alınmayacaktır.
2.3) Maddenin birinci, ikinci ve üçüncü fıkrasında kadro unvanı sayılanlardan, mesleğe
özel yarıĢma sınavıyla girip yeterlik sınavında baĢarılı olmasına rağmen müfettiĢ, uzman,
denetmen gibi kadro unvanlarında fiilen çalıĢmamıĢ olanlar, iç denetçi kadrolarına
atanamazlar.
2.4) 5018 sayılı Kanun kapsamındaki idarelerde mesleğe özel yarıĢma sınavıyla girip
yeterlik sınavında baĢarılı olan ve baĢvuru tarihi itibarıyla yardımcılıkta geçen süre dâhil malî
hizmetler uzmanı olarak en az beĢ yıl çalıĢmıĢ olanlar kendi idareleri, yükseköğretim
kurumları ve mahalli idarelerin iç denetçi kadrolarına 31/12/2014 tarihine kadar atanabilirler.
Burada geçen “kendi idareleri” ifadesinden, baĢvuru sahibinin baĢvuru tarihi itibarıyla
kadrosunun bulunduğu kamu idaresi anlaĢılacaktır.
2.5) Mesleğe özel yarıĢma sınavıyla girip yeterlik sınavında baĢarılı olan ve baĢvuru
tarihi itibarıyla yardımcılıkta geçen süre dâhil il eğitim denetmeni, muhasebe denetmeni, milli
emlak denetmeni, sosyal güvenlik denetmeni veya mahalli idarelerde müfettiĢ olarak en az
beĢ yıl çalıĢmıĢ olanlar yükseköğretim kurumları (Yükseköğretim Kurulu BaĢkanlığı ve
Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi BaĢkanlığı dahil) ve mahalli idarelerin iç denetçi
kadrolarına 31/12/2014 tarihine kadar atanabilirler.
2.6) Muhasebe denetmeni veya milli emlak denetmeni iken, 659 sayılı Kanun
Hükmünde Kararnameyle defterdarlık uzmanlığı kadrolarına atanmıĢ sayılanlar için, beĢ yıllık
hizmet süresinin hesabında defterdarlık uzmanlığında geçirilen süreler dikkate alınmaz.
2.7) Ġl eğitim denetmenliği unvanında beĢ yıllık çalıĢma süresinin hesabında, mesleğe
özel yarıĢma sınavıyla girip yeterlik sınavında baĢarılı olunması Ģartıyla ilköğretim
müfettiĢliği, eğitim müfettiĢliği ve bunların yardımcılığında geçen süreler dikkate alınacaktır.
2.8) Sosyal güvenlik denetmenliği unvanında beĢ yıllık çalıĢma süresinin hesabında,
sosyal güvenlik kontrol memurluğunda geçirilmiĢ olan hizmet süreleri dikkate alınmayacaktır.
2.9) Mesleğe özel yarıĢma sınavıyla girmiĢ ve Maddenin birinci, ikinci ve üçüncü
fıkrasında sayılan unvanların birden fazlasında görev yapmıĢ olmakla beraber, hiç birinden
tek baĢına beĢ yıllık çalıĢma Ģartını sağlamayanların hizmetlerini birleĢtirmeleri, Maddenin
birinci, ikinci ve üçüncü fıkrasında sayılan unvanlardan olmak kaydıyla en son çalıĢtıkları
kurumda yeterlik sınavında baĢarılı olunması ve kadro unvanında fiilen çalıĢılmıĢ olması
halinde söz konusu olabilecektir.
2.10) 5018 sayılı Kanunun geçici 5 inci ve geçici 16 ncı maddelerine göre atanan iç
denetçiler, diğer idarelerin iç denetçi kadrolarına 31/12/2014 tarihine kadar naklen
atanabilirler. Bunlar, daha önce kendilerine verilen Kamu Ġç Denetçi Sertifikalarını
kullanmaya devam ederler.
3. 31.12.2015 Tarihine Kadar Sertifika Eğitimlerine Doğrudan Katılma
3.1) 5018 sayılı Kanun kapsamındaki idarelerde baĢvuru tarihi itibarıyla öğretim üyesi,
tabip, diĢ tabibi, eczacı, veteriner, biyolog, hukuk müĢaviri, hazine avukatı, avukat, mühendis
(3.3 bölümünde belirtilen bölümlerden mezun olanlar) unvanlı kadrolarda en az beĢ yıl
çalıĢmıĢ olanlar, Kurulumuz tarafından düzenlenecek sertifika eğitimlerine 31/12/2015
tarihine kadar doğrudan katılabilirler.
3.2) Yurtiçindeki fakültelerin veya denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından kabul
edilen yurtdıĢındaki yükseköğretim kurumlarının; Bilgisayar Mühendisliği, Bilgisayar
Bilimleri Mühendisliği, Bilgisayar ve Enformatik Mühendisliği, BiliĢim Sistemleri
Mühendisliği, Elektrik-Elektronik Mühendisliği, Elektronik Mühendisliği, Elektronik ve
Bilgisayar Mühendisliği, Yazılım Mühendisliği, Elektronik ve HaberleĢme Mühendisliği,
Kontrol ve Sistem Mühendisliği, Endüstri Mühendisliği, Matematik Mühendisliği
bölümlerinden mezun olan ve 5018 sayılı Kanun kapsamındaki idarelerde baĢvuru tarihi
itibarıyla çözümleyici unvanlı kadrolarda en az beĢ yıl çalıĢmıĢ olanlar da, Kurulumuz
tarafından düzenlenecek sertifika eğitimlerine 31/12/2015 tarihine kadar doğrudan
katılabileceklerdir.
3.3) Yurtiçindeki fakültelerin veya denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından kabul
edilen yurtdıĢındaki yükseköğretim kurumlarının; ĠnĢaat Mühendisliği, Makine Mühendisliği,
Elektrik-Elektronik Mühendisliği, Elektrik Mühendisliği, Elektronik Mühendisliği, Elektronik
ve Bilgisayar Mühendisliği, Bilgisayar Mühendisliği, Bilgisayar Bilimleri Mühendisliği,
Bilgisayar ve Enformatik Mühendisliği, Endüstri Mühendisliği, Elektronik ve HaberleĢme
Mühendisliği, HaberleĢme Mühendisliği, Yazılım Mühendisliği, Kontrol ve Sistem
Mühendisliği, Jeoloji Mühendisliği, Çevre Mühendisliği, Ziraat Mühendisliği, Gıda
Mühendisliği, Orman Mühendisliği, Metalurji ve Malzeme Mühendisliği, Matematik
Mühendisliği bölümlerinden mezun olan ve idarelerin ana hizmet, danıĢma ve denetim
birimleri veya taĢra teĢkilatları kadrolarında en az beĢ yıl çalıĢmıĢ olan mühendisler,
Kurulumuz tarafından düzenlenecek sertifika eğitimlerine 31/12/2015 tarihine kadar doğrudan
katılabileceklerdir.
3.4) Maddenin beĢinci fıkrasında sayılan unvanlarda (çözümleyici unvanı dahil)
sözleĢmeli olarak çalıĢmakta olanlar madde kapsamında değerlendirilmeyeceklerdir.
3.5) Sertifika eğitimine kabul edilenler eğitim süresince kurumlarından izinli sayılır.
3.6) Sertifika eğitimlerinin süresi, içeriği ve sertifika sınavları ile Maddenin beĢinci
fıkrasına göre atananların bir baĢka idareye naklen atanmalarına iliĢkin usul ve esaslar
Kurulumuzca ayrıca belirlenecektir.
3.7) Maddenin beĢinci fıkrasında sayılan bir veya birden fazla kadro unvanına veya belli
lisans mezuniyetine özgü sertifika eğitimleri düzenlenebilecektir.
4. BaĢvuru ġekli ve Yöntemi
4.1 Madde hükümleri uyarınca kamu idarelerinin iç denetçi kadrolarına atanmak için
yapılacak baĢvurular Ġç Denetim Birimi BaĢkanlığı kurulan idarelerde doğrudan ilgili Ġç
Denetim Birimi BaĢkanlığına yapılacaktır. Ġç Denetim Birimi BaĢkanlığı kurulmayan
idarelerde ise, baĢvurular ilgili idarenin personel/insan kaynakları birimlerine yapılacaktır.
Ġç Denetim Birimi BaĢkanlığı veya ilgili idarenin personel/insan kaynakları birimi
insan kaynağı ihtiyacını göz önünde bulundurarak baĢvuruları üst yöneticiye sunar.
BaĢvuruların Madde ve bu Esas ve Usullerdeki Ģartları sağlayıp sağlamadığı, hem Ġç
Denetim Birimi BaĢkanlıkları hem de personel/insan kaynakları birimleri tarafından kontrol
edilecektir.
Üst yönetici tarafından gerekli görüldüğü takdirde, bulunması halinde Ġç Denetim
Birimi BaĢkanının da içinde olduğu bir komisyon marifetiyle baĢvuru sahiplerine yönelik
mülakat yapılabilir.
4.2) Maddenin birinci, ikinci ve üçüncü fıkrası uyarınca kamu idarelerinin iç denetçi
kadrolarına atanmak için yapılacak baĢvurularda aĢağıdaki belgeler aranır:
-Atanma talebine iliĢkin dilekçe
-Nüfus cüzdanı fotokopisi
-Ġdarenin personel/insan kaynakları biriminden alınmıĢ onaylı hizmet belgesi (hizmet
belgesi, mesleğe özel yarıĢma sınavıyla girip yeterlik sınavında baĢarılı olunduğunu da
içerecektir)
-Yabancı dil sınav sonuç belgesi
4.3) Maddenin dördüncü fıkrası uyarınca kamu idarelerinin iç denetçi kadrolarına
naklen atanmak için yapılacak baĢvurularda aĢağıdaki belgeler aranır:
-Atanma talebine iliĢkin dilekçe
4.4) Maddenin beĢinci fıkrası uyarınca sertifika eğitimlerine doğrudan katılacaklar ise
baĢvurularını, aĢağıdaki belgelerle birlikte doğrudan Kurulumuza yapacaklardır:
-Fotoğraflı BaĢvuru Formu
-Lisans veya üzeri diploma, mezuniyet belgesi veya denklik belgesi fotokopisi
-Ġdarenin personel/insan kaynakları biriminden alınmıĢ onaylı hizmet belgesi
4.5) Madde kapsamında iç denetçi kadrolarına yapılan atamalara iliĢkin bilgiler
Kurulumuza gönderilecektir.
5. Tereddütlü Hususlar
Ġdari uyuĢmazlıklara sebebiyet verilmemesi ve hak kayıplarının ortaya çıkmaması
amacıyla, tereddütlü hususlarda Kurulumuzdan görüĢ talep edilecek ve buna göre iĢlem tesis
edilecektir.
[R.G. 24 Mayıs 2013 – 28656]
—— • ——
―Kırıkkale Ġli Merkez Yenimahalle 1. Etap Kentsel Yenileme (Gecekondu DönüĢüm)
Projesi‖ kapsamında ekli listede bulunduğu yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen
taĢınmazların Kırıkkale Belediyesi tarafından acele kamulaĢtırılması; ĠçiĢleri Bakanlığının
2/4/2013 tarihli ve 10206 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci
maddesine göre, Bakanlar Kurulu'nca 17/4/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. ġĠMġEK
H. YAZICI
Bakanı V.
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
F. ġAHĠN
B. YILDIRIM
Kararın eki liste
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
TEBLĠĞLER
ĠYĠ TARIM UYGULAMALARI DESTEKLEME ÖDEMESĠ
YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
(TEBLĠĞ NO: 2013/22)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Kısaltmalar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğ, çevre, insan ve hayvan sağlığına zarar vermeyen bir
tarımsal üretimin yapılması, doğal kaynakların korunması, tarımda izlenebilirlik ve
sürdürülebilirlik ile güvenilir gıda arzının sağlanmasına yönelik Ġyi Tarım Uygulamaları
yapan çiftçilerin birim alan üzerinden desteklenmesine iliĢkin usul ve esasları belirlemek
amacıyla hazırlanmıĢtır.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, Ġyi Tarım Uygulamaları desteklemelerinde görev alacak
kurum ve kuruluĢların belirlenmesi, Ġyi Tarım Uygulamaları faaliyetinde bulunan çiftçilere
destekleme ödemesi ile bu ödemeye iliĢkin usul ve esasları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, 11/3/2013 tarihli ve 2013/4463 sayılı Bakanlar Kurulu
Kararı eki 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal Desteklemelere ĠliĢkin Karara dayanılarak
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar ve kısaltmalar
MADDE 4 – (1) Bu Tebliğde geçen;
a) Bakanlar Kurulu Kararı: 2013/4463 sayılı 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal
Desteklemelere ĠliĢkin Bakanlar Kurulu Kararı eki 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal
Desteklemelere ĠliĢkin Kararı,
b) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
c) Banka: T.C. Ziraat Bankası A.ġ.’yi,
ç) ÇKS: Çiftçi Kayıt Sistemi Yönetmeliği ile oluĢturulan ve çiftçilerin kimlik, arazi ve
ürün bilgileri ile tarımsal desteklemelere iliĢkin bilgilerin de kayıt altına alındığı veri tabanını,
d) BÜGEM: Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğünü,
e) Çiftçi: Ġyi Tarım Uygulamaları Yönetmeliğinde tanımlanan müteĢebbislerden, meyve
sebze ürünlerinde ve/veya örtü altında Ġyi Tarım Uygulamaları yapan ÇKS’ye kayıtlı gerçek
veya tüzel kiĢileri,
f) ÇKS Yönetmeliği: 16/4/2005 tarihli ve 25788 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Çiftçi Kayıt Sistemi Yönetmeliğini,
g) Ġl/ilçe müdürlükleri: Ġl gıda, tarım ve hayvancılık müdürlükleri ile ilçe
müdürlüklerini,
ğ) Ġl/ilçe tahkim komisyonu: ÇKS Yönetmeliğine istinaden oluĢturulan il/ilçe tahkim
komisyonunu,
h) Ġl/ilçe tespit komisyonu: ÇKS Yönetmeliğine istinaden oluĢturulan il/ilçe tespit
komisyonunu,
ı) Ġyi Tarım Uygulamaları (ĠTU): Ġyi Tarım Uygulamaları Yönetmeliğine göre yapılan
tarımsal faaliyeti,
i) Ġyi Tarım Uygulamaları Yönetmeliği (ĠTUY): 7/12/2010 tarihli ve 27778 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Ġyi Tarım Uygulamaları Hakkında Yönetmeliği,
j) ĠTUB: Bakanlık il müdürlüklerinde oluĢturulan Ġyi Tarım Uygulamaları birimlerini,
k) ĠTUD: Ġyi Tarım Uygulamaları desteğini,
l) ĠTUD Ġcmal-1: Ġlçe müdürlükleri tarafından ÇKS’ye aktarılan bilgilere göre her
köy/mahalle için çiftçi detayında ĠTUD hak ediĢlerini gösteren ve bir örneği Ek-1’de yer alan
belgeyi,
m) ĠTUD Ġcmal-2: Ġlçe müdürlükleri tarafından Ġcmal-1’deki bilgilere göre her ilçe için
köy/mahalle detayında ĠTUD hak ediĢlerini gösteren ve bir örneği Ek-2’de yer alan belgeyi,
n) ĠTUD Ġcmal-3: Ġl müdürlükleri tarafından Ġcmal-2’deki bilgilere göre her il için ilçe
detayında ĠTUD hak ediĢlerini gösteren ve bir örneği Ek-3’te yer alan belgeyi,
o) ÖKS: 25/8/2010 tarihli ve 27683 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Örtüaltı
Üretiminin Kayıt Altına Alınması Hakkında Yönetmelik hükümleri çerçevesinde oluĢturulan
örtü altı kayıt sistemini,
ö) Örtü altı tarım arazisi: ÇKS’de ve Örtüaltı Üretiminin Kayıt Altına Alınması
Hakkında Yönetmelik hükümleri çerçevesinde oluĢturulan örtü altı kayıt sisteminde kayıtlı
arazileri,
p) Tarım arazisi: ÇKS’de kayıtlı olan arazileri,
r) Tarımsal faaliyet: Tarım arazisi üzerinde tarımsal üretim kaynaklarını fiilen
kullanarak bitkisel ürünlerin üretilmesi veya yetiĢtirilmesini,
s) YetkilendirilmiĢ KuruluĢ: Ġyi Tarım Uygulamalarında, kontrol ve sertifikasyon
kuruluĢu olarak Bakanlık tarafından yetki verilmiĢ tüzel kiĢileri,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Ödeme Esasları
Ödeme yapılacak çiftçiler
MADDE 5 – (1) AĢağıdaki Ģartları haiz çiftçiler, ĠTUD ödemesinden yararlandırılır.
a) ĠTU Yönetmeliğine göre bireysel veya grup halinde meyve sebze ürünlerinde veya
örtü altında Ġyi Tarım Uygulamaları yapan,
b) YetkilendirilmiĢ kuruluĢlarca 2013 yılında düzenlenmiĢ Ġyi Tarım Uygulamaları
sertifikasına sahip olan,
c) ÇKS’de 2013 üretim sezonunda kayıtlı olan,
ç) Örtü altında Ġyi Tarım Uygulamaları yapan çiftçilerden ÖKS’ye kayıtlı olan,
d) Bu Tebliğde ĠTUD uygulamaları ile ilgili belirtilen usul ve esaslara göre baĢvuru
yapan.
Ödemeye esas arazi büyüklüğü
MADDE 6 – (1) Meyve sebze ürünlerinde Ġyi Tarım Uygulamaları yapanlara ĠTUD
ödemesi, yetkilendirilmiĢ kuruluĢlarca sertifikalandırılan tarım arazilerinin ÇKS’ye iĢlenmesi
sonucu desteğe tabi alan hesaplanarak yapılır.
(2) Örtü altında Ġyi Tarım Uygulamaları yapanlara ĠTUD ödemesi, yetkilendirilmiĢ
kuruluĢlarca sertifikalandırılan ayrıca ÖKS’ye kayıtlı olan alanların ÇKS’ye iĢlenmesi sonucu
desteğe tabi alan hesaplanarak yapılır.
(3) Meyve sebze ürünlerinde ve/veya örtü altında Ġyi Tarım Uygulamaları yapanlara
yönelik ĠTUD ödemeleri, çiftçilerin ÇKS’de kayıtlı toplam alanlarını geçmemek kaydıyla
yapılır.
(4) Örtü altında ĠTUD yapılan alanlar, ayrıca meyve sebze üretim alanlarına verilen
ĠTUD’inden faydalanamaz.
Ödeme miktarı
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen çiftçilere;
meyve sebze üretim alanları için dekar baĢına yapılacak destekleme ödemesi 25 TL.’dir.
(2) Bu Tebliğin 5 inci maddesinde belirtilen çiftçilere, örtü altı üretim alanları için dekar
baĢına yapılacak destekleme ödemesi 100 TL’dir.
Ödemeler için gerekli finansman ve ödeme planı
MADDE 8 – (1) ĠTUD ödemeleri için gerekli finansman bütçenin ilgili kalemine tahsis
edilen ödeneklerden karĢılanır. Ödemeler, Bakanlık tarafından Bankaya kaynak aktarılmasını
müteakip, il/ilçe müdürlüklerince ÇKS’deki kayıtlara göre oluĢturulan onaylı ĠTUD Ġcmal1’lerine göre, Banka aracılığıyla, ilgili Ģubelerde daha önce çiftçiler adına açılan veya açılacak
olan hesaplara yapılır. Bakanlar Kurulu Kararının 13 üncü maddesindeki hükmü ile çiftçilere
yapılan toplam nakdi ödeme tutarının % 0,2’si bütçenin ilgili kaleminden Bankaya hizmet
komisyonu olarak ödenir.
(2) ĠTUD ödeme planı, ĠTUD baĢvurusu yapan çiftçilere ait bilgilerin, ÇKS’ye giriĢinin
il ve ilçelerde tamamlanmasını müteakiben Bakanlık tarafından belirlenir. Ödemelere, ön
incelemelerin ve kontrollerin tamamlanması ile Bakanlık tarafından ĠTUD ödemelerine iliĢkin
talimatların Bankaya gönderilmesinden sonra baĢlanır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Görevli Kurum ve KuruluĢlar, Destekleme
BaĢvuruları ve Askı ĠĢlemleri
Görevli kurum ve kuruluĢlar
MADDE 9 – (1) ĠTUD çalıĢmaları; BÜGEM, il/ilçe tahkim komisyonları, il/ilçe tespit
komisyonları ve il/ilçe müdürlükleri ile yetkilendirilmiĢ kuruluĢlar tarafından yürütülür.
(2) YetkilendirilmiĢ kuruluĢlar, çiftçilerin T.C. kimlik numarası/vergi numarası ile
tarımsal faaliyette bulunduğu alanlarını, yetiĢtirilen ürün adını, il, ilçe, köy/mahalle ile
kadastro gören yerlerde ada ve parsel bilgilerini, kadastro görmeyen yerlerde ise il/ilçe tespit
komisyonları tespitlerine göre tarım arazisi bilgilerini ve örtü altı üretim yapan üreticilerin
üretim Ģeklini düzenledikleri sertifikada veya eklerinde göstermekle sorumludur.
(3) YetkilendirilmiĢ kuruluĢlar, ĠTUD’dan yararlanmak üzere kendilerine baĢvuruda
bulunan çiftçiler tarafından talep edilen bu Tebliğe konu belgeleri düzenlemekle
sorumludurlar.
ĠTUD baĢvuruları ve baĢvuruların kabulü
MADDE 10 – (1) Çiftçilerin, 3/2/2014 tarihinden itibaren 17/3/2014 günü mesai saati
bitimine kadar Ek-4’e uygun ĠTUD baĢvuru dilekçesi ile ÇKS’ye kayıtlı oldukları il/ilçe
müdürlüklerine baĢvuru yapmaları gerekmektedir.
(2) Çiftçiler baĢvuru dilekçesi ekinde, 1/1/2013 ile 31/12/2013 tarihleri arasında
düzenlenen ve 2013 yılında geçerli olan ĠTU sertifikası ile birlikte Ek-5’e uygun olarak
yetkilendirilmiĢ kuruluĢlarca düzenlenmiĢ ĠTU sertifika ekini ibraz etmek zorundadır.
(3) 2013 yılında düzenlenmeyen veya önceki yıllarda düzenlenmekle birlikte geçerliliği
2013 yılında da devam eden sertifikalar ile yapılan baĢvurular kabul edilmez.
(4) YetkilendirilmiĢ kuruluĢlarca düzenlenecek Ek-5 belgesi, çiftçilerin il/ilçe
müdürlüklerinden alacakları 2013 üretim sezonuna ait ÇKS belgesi ile Ek-6’ya uygun olarak
hazırlanan ÖKS kayıt belgesi esas alınarak tanzim edilir.
(5) Örtü altı için Ġyi Tarım Uygulamaları desteği baĢvurusunda bulunan çiftçiler, ayrıca
il/ilçe müdürlüklerinin ilgili birimlerinden alacakları Ek-6’ya uygun olarak hazırlanan ÖKS
belgesini baĢvuru dosyasında ibraz etmelidir.
(6) Ġl/ilçe müdürlükleri Ek-4’e uygun baĢvuru dilekçesi, ĠTU sertifikası, Ek-5 ve varsa
örtü altı üretim alanları için Ek-6 belgesi ile çiftçilerin baĢvurularını kabul ederek ÇKS’ye
kaydeder.
(7) Bu Tebliğ kapsamında çiftçilerden talep edilen belgelerin aslının ibrazı durumunda,
bu belgenin örneği, baĢvuru yapılan il/ilçe müdürlükleri tarafından “Aslı GörülmüĢtür” ibaresi
ile onaylanarak kabul edilir. Asıl nüsha, üzerine görünür Ģekilde "Ġyi Tarım Uygulamaları
desteği ödemesinde esas alınmıĢtır" ibaresi konularak çiftçiye iade edilir.
Askı iĢlemleri
MADDE 11 – (1) ĠTUD ödeme icmalleri, il/ilçe müdürlükleri tarafından en geç
25/4/2014 tarihine kadar oluĢturulur. Ġl/ilçe müdürlükleri en geç 2/5/2014 tarihine kadar her
ilçe merkezinin Ek-2’deki ĠTUD Ġcmal-1’i ilçe merkezinde ve köyün/mahallenin ĠTUD
Ġcmal-1’i kendi köyünde/mahallesinde ilgili ilçe müdürlükleri veya muhtarlıklar marifetiyle
yirmi iki gün süreyle askıya çıkarılır. Askıya çıkma tarihi ve saati ile askıdan indirme tarihi ve
saati tutanağa bağlanır. Tutanak muhtar ve/veya aza tarafından güncel tarihle imzalanır. Askı
süresince herhangi bir itiraz olmaz ise icmallerdeki bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra
yapılacak itirazlar değerlendirmeye alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz. ÇKS’ye ĠTUD ile
ilgili arazi miktarının eksik girilmesi durumunda, askı süresinde hatanın düzeltilmesi amacıyla
baĢvurusu yapılmayan arazilerin eksik kısmı için ĠTUD ödemesi yapılmaz.
(2) ĠTUD Ġcmal-1’lerinin askıda kalma süresi zarfında maddi hatalara iliĢkin olarak
yapılan yazılı itirazlar il/ilçe müdürlüklerine yapılacak olup, bu itirazlar 2/5/2014 tarihi ile
26/5/2014 tarihleri arasındaki yirmi beĢ gün içerisinde değerlendirilir. Ġncelenen çiftçi
dosyalarında gerçeğe aykırılığın bulunmaması ve askı süresince itiraz edilmemesi ya da
itirazların değerlendirilerek sonuçlandırılması halinde, ÇKS’den alınan Ek-2’deki ĠTUD
Ġcmal-2’ler ilçe müdürlüklerince düzenlenip, onaylanır ve il müdürlüklerine gönderilir. Ġlçe
müdürlüklerinden alınan ĠTUD Ġcmal-2’ler ve il müdürlüklerinin onayladığı merkez ilçe
ĠTUD Ġcmal-2’si ile ÇKS’den alınan Ek-3’deki ĠTUD Ġcmal-3’ün uyumu kontrol edilir.
(3) Bu Tebliğdeki baĢvuru bitiĢ tarihinden sonra askı süresi içinde verilen itiraz
dilekçelerinde talep edilen değiĢiklikler dıĢında, çiftçinin beyanı ile ÇKS’de veya ÖKS’de
yapılacak güncellemeler ĠTUD ödemesine esas teĢkil etmez.
(4) Değerlendirme sonucunda ĠTUD Ġcmal-1’leri düzeltilemez ya da bilgi ve belgelerle
ilgili aykırılık, Ģikâyet ve/veya ihbar bulunması nedeniyle Ġcmal-1’ler oluĢturulamaz ise,
durum ilçe tahkim komisyonuna intikal ettirilir. Ġlçe tahkim komisyonunca çözümlenemeyen
konular il tahkim komisyonuna gönderilir.
(5) Ġlçe müdürlüklerinden alınan Ġcmal-2’lerde gerçeğe aykırılık olması ya da il
müdürlüklerine intikal eden Ģikâyet ve/veya ihbar olması durumunda, il müdürlüklerince bu
sorunlar çözülmeye çalıĢılır. Çözüme kavuĢturulamayan konular, il tahkim komisyonuna
bildirilir. Ġl tahkim komisyonunda çözümlenemeyen konular ise BÜGEM’e gönderilir.
(6) ĠTUD Ġcmal-2’lerinde gerçeğe aykırılığın bulunmaması ya da il müdürlüklerine
intikal eden Ģikâyet ve/veya ihbarların, il müdürlüklerince çözümlenmesi hâlinde, ödemeye
esas ĠTUD Ġcmal-3’ler BÜGEM’e gönderilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Tahkim Komisyonları ve Uygulamaların Kontrolü
Tahkim komisyonlarının görevleri
MADDE 12 – (1) ÇKS Yönetmeliğinde tanımlanmıĢ il/ilçe tahkim komisyonları, bu
Tebliğ hükümlerinin uygulanması sırasında ortaya çıkabilecek ihtilaflı konuları çözmeye ve
karar almaya yetkilidir. Ġl tahkim komisyonu merkez ilçede, ilçe tahkim komisyonunun
görevlerini de yapar.
(2) Komisyonlar;
a) Gerçeğe aykırı beyanda bulunanlar hakkında gerekli hukuki iĢlemlerin yapılması için
karar alır ve ilgili mercilerce uygulanması yönünde giriĢimde bulunur. Gerçeğe aykırı
beyanda bulunan çiftçilerin ĠTUD ödemelerinden faydalandırılmamasını değerlendirir ve
karara bağlar. Eğer, ĠTUD ödemesi yapılmıĢ ise yapılan ödemenin geri alınmasını sağlar.
Ayrıca, gerçeğe aykırı beyanda bulunulduğunu tespit eden merci tarafından ilgili Cumhuriyet
BaĢsavcılığına suç duyurusunda bulunulur.
b) Sahtecilik ve/veya kamu kurumunu dolandırmak gibi bir kastı olmaksızın, fazla
ĠTUD ödemesinden yararlanan çiftçilerin, kendi rızaları ile fazla aldıkları miktarları iade
etmeleri halinde, ĠTUD ödemelerinden faydalanmalarına devam etmeleri ve haklarında cezai
iĢlem yapılmamasına iliĢkin karar verir.
c) ĠTUD ödemesinden faydalanmak üzere baĢvuruda bulunan çiftçilere iliĢkin bilgilerin
zamanında ÇKS’ye ve örtü altı üretim yapan çiftçilerin bilgilerini ÖKS kayıt sistemine
girilmesini sağlamak üzere her türlü tedbiri alır.
Uygulamaların kontrolüne iliĢkin görev ve yetkiler
MADDE 13 – (1) ĠTUD uygulamasının denetimini sağlayacak tedbirleri almaya
Bakanlık yetkilidir.
(2) ĠTUD uygulamasına iliĢkin olarak ĠTUB üyeleri tarafından ön inceleme yapılır.
ĠTUD müracaatları baĢladıktan sonra il müdürlüklerinin uygun göreceği tarihte ön inceleme
baĢlatılır. Ön inceleme, illerde/ilçelerde daha sonra tespit edilecek usulsüz iĢlemlere iliĢkin
sorumlulukları ortadan kalkmaz. Bütün uygulamalar, ön incelemenin yanı sıra mevzuatın
öngördüğü her türlü denetime de tabidir.
(3) Ön inceleme, çiftçilerin yapmıĢ oldukları baĢvurular üzerinden ilçe, köy veya
mahallelerde yapılır. Bu incelemede baĢvuruda ibraz edilen bilgiler, ÇKS’de kayıt edilen
bilgiler ve yetkilendirilmiĢ kuruluĢlar tarafından il müdürlüklerine gönderilen kontrol ve
dönem raporlarında yer alan bilgiler ile karĢılaĢtırılır. Ayrıca örtü altında üretim yaptığını
beyan ederek ĠTUD’dan yararlanmak üzere baĢvuran üreticilerin ÖKS’ye kayıtlı üretim
alanları yerinde incelenir.
(4) Ön incelemelerde, ĠTU Yönetmeliği hükümlerince kontrol veya dönem raporları
Ģeklinde henüz il müdürlüklerine bildirilmemiĢ veya bildirimler ile müracaatlar arasında
uyumsuzluk bulunan çiftçilerin ön incelemesi öncelikli olarak tamamlanır. Bu incelemelerde
çiftçi ile yetkilendirilmiĢ kuruluĢlar arasında yapılan veya tüzel kiĢilik ile üyesi çiftçiler
arasında yapılan sözleĢmeler, kontrol raporları ile çiftçilerin saklamakla yükümlü oldukları
tarımsal uygulamalarına ve analizlere ait kayıtların incelenmesi esastır.
(5) Ön incelemede çiftçilerin, ÇKS’de ve ÖKS’de kayıt ettirdikleri bilgiler ile ĠTU
sertifikasında veya eklerinde gerçeğe aykırı beyan ya da verdikleri belgelerde sahte evrak
tespit edilmesi halinde, sorumlular hakkında ilgili Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına suç
duyurusunda bulunulur. Ayrıca, sorumluluğu tespit edilen kamu görevlileri hakkında da
gerekli yasal iĢlemler yürütülür. ĠTUB üyeleri, gelen münferit Ģikâyet ve ihbarları ayrıca
değerlendirir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Uygulamalardan Yararlanamayacaklar
Uygulama dıĢında kalacak çiftçiler
MADDE 14 – (1) AĢağıdaki çiftçiler ĠTUD uygulamasından yararlanamaz.
a) ÇKS’de kayıtlı olmayan veya süresi içinde kayıtlı bilgilerini güncellemeyen,
b) Örtü altı üretim yapan üreticiler için ÖKS’de kayıtlı olmayan,
c) Bu Tebliğin 10 uncu maddesinde istenen belgelerle birlikte süresi içinde baĢvuru
yapmayan,
ç) Askı listelerinde isminin bulunmaması veya desteklemeye esas tarım arazisi
büyüklüğünün hatalı olması durumunda, askı süresi sonuna kadar hatalı kayıtların
düzeltilmesi için yazılı baĢvuru yapmayan,
d) ĠTUD ödemesinden faydalanmak üzere baĢvuru yapan çiftçilerden gerçeğe aykırı
beyanda bulunan ve sahte belge ibraz eden,
e) Kamu tüzel kiĢileri.
Desteklemeye tabi olmayacak araziler
MADDE 15 – (1) AĢağıdaki araziler ĠTUD uygulaması kapsamı dıĢındadır.
a) ÇKS’ye kaydı yapılmayan araziler,
b) Açık alanlarda meyve sebze üretimi dıĢındaki araziler, örtü altı üretiminde ise
ÖKS’ye kayıtlı olmayan araziler,
c) Kamu arazileri üzerinde yapılan doğadan toplama alanları,
ç) ĠTU sertifikası iptal edilen araziler,
d) Kadastro geçmemiĢ birimlerde, tapu sicil müdürlüklerinden onaylı tapu zabıt kaydına
sahip olmayan çayır vasıflı araziler,
e) Askı listelerinde toplam arazi miktarının hatalı olması durumunda, askı süresi sonuna
kadar hatalı kayıtların düzeltilmesi için bu Tebliğe uygun belgeler ile yazılı baĢvurusu
yapılmayan araziler,
f) Orman ve tesis kadastrosu tamamlanmamıĢ ormanla iliĢkili alanlarda, Orman Genel
Müdürlüğü temsilcisinin de bulunduğu tespit komisyonlarınca düzenlenen raporlarda, tarım
arazisi haline getirilmediği tespit edilen araziler,
g) Tapuda tescili bulunmayan mülkiyeti ihtilaflı olup da, ĠTUD askı iĢlemleri sırasında
taraflardan birisince itiraz konusu yapılan araziler,
ğ) Tespit komisyonları çalıĢmalarına yardım edilmediği, çalıĢmaların engellendiği tespit
komisyonu tutanağı ile belirlenen ve tahkim komisyonu tarafından ĠTUD kapsamı dıĢında
bırakılmasına karar verilen köylerdeki araziler,
h) Organik tarım desteğinden yararlandırılan araziler.
ALTINCI BÖLÜM
ÇeĢitli ve Son Hükümler
Haksız ödemelerin geri alınması ve hak mahrumiyeti
MADDE 16 – (1) Haksız yere yapılan destekleme ödemeleri, ödeme tarihinden itibaren
6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 51 inci maddesine göre
hesaplanacak gecikme zammı ile birlikte, anılan Kanun hükümlerine göre geri alınır. Haksız
ödemenin yapılmasında ödemeyi sağlayan, belge veya belgeleri düzenleyen gerçek ve tüzel
kiĢiler, geri alınacak tutarların tahsilinde müĢtereken sorumlu tutulurlar.
(2) Bu destekleme ödemelerinden, idari hata sonucu düzenlenen belgelerle yapılan
ödemeler hariç, haksız yere yararlandığı tespit edilen üreticiler beĢ yıl süreyle hiçbir
destekleme programından yararlandırılmazlar.
(3) YetkilendirilmiĢ kuruluĢlar, ĠTUD ödemeleri için düzenledikleri her türlü bilgi ve
belgelerden sorumludurlar. Sorumluluklarını yerine getirmeyen yetkilendirilmiĢ kuruluĢlar
hakkında Ġyi Tarım Uygulamaları Yönetmeliği hükümleri uygulanır.
Yürürlükten kaldırılan tebliğler
MADDE 17 – (1)AĢağıdaki tebliğler yürürlükten kaldırılmıĢtır:
a) 26/2/2009 tarihli ve 27153 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Organik Tarım ve Ġyi
Tarım Uygulamaları Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No: 2009/30)
b) 16/1/2010 tarihli ve 27464 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Ġyi Tarım
Uygulamaları Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No: 2009/67)
c) 29/12/2010 tarihli ve 27800 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Ġyi Tarım
ç) 16/10/2011 tarihli ve 28086 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Ġyi Tarım
d) 12/6/2012 tarihli ve 28321 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Ġyi Tarım
Yürürlük
MADDE 18 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 19 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı yürütür.
EK–1
ĠYĠ TARIM UYGULAMALARI DESTEKLEME ÖDEMESĠ ÇĠFTÇĠ DETAYINDA
ĠCMAL
(ĠCMAL 1)
ĠLĠ
:
ĠLÇESĠ
:
ĠĢletme
Toplam
Destek
Sıra Ġl Ġlçe Bucak Köy ĠĢletme
Adı/Çiftçi Baba Doğum TC Vergi Desteklenen Destekleme
Dilekçe
No Adı Adı Adı Adı
No
Adı
Adı Tarihi Kimlik No * Alan (da)
Miktarı
No
Soyadı
No
(TL)
TOPLAM
* Sadece Tüzel kiĢilikler için vergi no yazılır.
Yukarıda kimlik bilgileri yazılı kiĢilere, hizalarında kayıtlı miktarların Ġyi Tarım
Uygulamaları Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No: ..…/ ….) gereğince
ödenmesi uygundur.
DÜZENLEYEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
KONTROL EDEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
ONAYLAYAN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
EK–2
ĠLĠ
KÖY DETAYINDA ĠCMAL
(ĠCMAL 2)
:
ĠLÇESĠ
Sıra
No
:
Ġl Adı
Ġlçe Bucak
Adı
Adı
Köy
Adı
Toplam
ĠĢletme/Çiftçi
Destekleme
Sayısı
Alanı (da)
Toplam
Destekleme
Miktarı
(TL)
TOPLAM
DÜZENLEYEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
KONTROL EDEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
ONAYLAYAN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
EK–3
ĠLÇE DETAYINDA ĠCMAL
(ĠCMAL 3)
ĠLĠ
:
Sıra No
Ġlçe Adı
Toplam
ĠĢletme/Çiftçi
Sayısı
Toplam
Destekleme
Alanı (da)
Toplam
Destekleme
Miktarı (TL)
TOPLAM
DÜZENLEYEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
KONTROL EDEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
ONAYLAYAN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
EK–4
BAġVURU DĠLEKÇESĠ
…………………………………. Ġl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğüne/Ġlçe
Müdürlüğüne
Ġyi Tarım Uygulamaları Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ
No:…./….) gereğince, .……….. da meyve sebze üretim alanında, ……………... da örtü
altında olmak üzere Çiftçi Kayıt Sisteminde kayıtlı olan toplam …………. dekar tarım
arazisinde Ġyi Tarım Uygulamalarına ĠliĢkin Yönetmelik ve Tebliğ hükümlerine uygun olarak
2013 yılı içerisinde iyi tarım uygulamaları faaliyetinde bulundum. Buna dair Bakanlık
tarafından yetkilendirilmiĢ kuruluĢun yayınladığı belgeler ekte sunulmuĢtur. Bu nedenle Ġyi
Tarım Uygulamaları Desteği Ödemesinden yararlandırılmam ve bu ödemelerin T.C. Ziraat
Bankasında açılan/açılacak hesabıma aktarılması için gereğini arz ederim.
YetkilendirilmiĢ kuruluĢ nezdindeki Ģahsıma ait bilgilerim ile Çiftçi Kayıt Sistemi ve
Kontrollü Örtü Altı Kayıt Sisteminde eksik veya hatalı olan bilgilerimi zamanında
düzelttireceğime, düzelttirmediğim takdirde doğacak tüm aksaklıklardan sorumlu olacağıma,
ödemeye iliĢkin düzenlenen ve askıya çıkarılan icmallere, askı süresi içerisinde itiraz
etmediğim takdirde kesinleĢmiĢ icmal bilgilerinin doğruluğunu kabul etmiĢ sayılacağıma,
ayrıca söz konusu ödemeyi 08/04/2013 tarihli ve 28612 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
2013/4463 sayılı 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal Desteklemelere ĠliĢkin Bakanlar Kurulu
Kararı ile Ġyi Tarım Uygulamaları Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ esaslarına
aykırı olarak haksız yere destekleme aldığımın tespit edilmesi halinde, aldığım ödemeyi,
ödeme tarihinden itibaren iĢleyecek gecikme zammı ile birlikte, gayrikabil-i rucu hiçbir itiraz
beyan etmeden, ilk talepte 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun
hükümleri çerçevesinde geri vermeyi kabul ve taahhüt ederim. ...... /….../ …….
Ġmza
:
Adı ve Soyadı
:
TC Kimlik/Vergi No :
Adresi
:
Telefon:
EK–5
ĠYĠ TARIM UYGULAMALARI DESTEKLEME ÖDEMESĠ SERTĠFĠKA EKĠ
1- BAġVURUDA BULUNAN ÇĠFTÇĠYE AĠT BĠLGĠLER
Adı Soyadı
TC Kimlik No/Vergi No1
Baba Adı
Doğum Tarihi
(1) Sadece Tüzel kiĢilikler için vergi no yazılır.
2-AÇIK ALANDA ĠYĠ TARIM UYGULAMALARI YAPILAN MEYVE SEBZE
ALANLARI (2)
Belge
Köyü/ Tipi Ada Parsel Sertifikalandırılan YetiĢtirilen
Ġli Ġlçesi Bucak
Mah. (Tapu/ No
No
Alan (dekar)
Ürün
KeĢif )
(2) Çiftçinin 2013 üretim sezonuna ait ÇKS belgesi dikkate alınarak doldurulur.
3- ÖRTÜ ALTINDA ĠYĠ TARIM UYGULAMALARI YAPILAN ALANLAR (3)
Belge
Örtü
Köyü/ Tipi Ada Parsel Altı Sertifikalandırılan YetiĢtirilen
Ġli Ġlçesi Bucak
Mah. (Tapu/ No
No
Kayıt
Alan (dekar)
Ürün
KeĢif)
No
(3) Çiftçinin 2013 üretim sezonuna ait ÇKS belgesi ile birlikte ÖKS belgesi (Ek-6) dikkate
alınarak tanzim edilir.
3- YETKĠLENDĠRĠLMĠġ KURULUġ
………………………..................…………... (YetkilendirilmiĢ KuruluĢ Adı) olarak
yukarıda kimlik bilgileri bulunan çiftçinin; .……….. da meyve sebze üretim alanında,
……………... da örtü altında olmak üzere toplam ………….dekar tarım arazisinde 7/12/2010
tarihli ve 27778 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Ġyi Tarım Uygulamaları Hakkında
Yönetmelik hükümlerince 2013 yılında bireysel4/grup4 sertifikasyon seçeneklerinde iyi tarım
uygulamaları faaliyetinde bulunduğunu tasdik ederiz.
ĠĢ bu belge ………………… tarihli ve …………………… nolu Ġyi Tarım
Uygulamaları Sertifikasının eki olarak tanzim edilmiĢtir.
…../…../2014
Sertifikayı Düzenleyen
YetkilendirilmiĢ KuruluĢ Yetkilisi
(Adı Soyadı/ KaĢe ve Ġmza)
(4) Uygun olmayan seçeneğin üzerini çiziniz
EK–6
ÖRTÜ ALTI ALANLARDA ĠYĠ TARIM UYGULAMALARINA AĠT
KAYIT SĠSTEMĠ BELGESĠ
1- ÇĠFTÇĠ TALEBĠ
…………………………………. Ġl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğüne/Ġlçe
Müdürlüğüne
2013 yılı içerisinde örtü altında üretimde bulunmam nedeniyle Ġyi Tarım Uygulamaları
Destekleme Ödemesi Yapılmasına Dair Tebliğ (Tebliğ No:…./….) kapsamında yapılacak
destekten yararlanmak istiyorum. Bu nedenle 25/08/2010 tarihli ve 27683 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan ―Örtü Altı Üretiminin Kayıt Altına Alınmasına ĠliĢkin Yönetmelik‖
hükümleri çerçevesinde oluĢturulan Örtü Altı Kayıt Sistemine 2013 üretim yılına ait arazi
bilgilerimin kayıtlı olduğuna dair belgenin tarafıma verilmesini arz ederim.
...... /….../ …….
Ġmza
:
Adı ve Soyadı
:
TC Kimlik/Vergi No :
2- ĠL/ĠLÇE MÜDÜRLÜKLERĠ
A- BaĢvuruda Bulunan Çiftçiye Ait Bilgiler
Adı Soyadı /Tüzel KiĢi Unvanı
B-Ġyi Tarım Uygulamaları GerçekleĢtirilen Örtü Altı Alana Ait Bilgiler(2)
Belge
ÖKS’de
Köyü/ Tipi Ada Parsel
Kayıtlı
Ġli
Ġlçesi Bucak
Mah. (Tapu/ No
No
Örtü Altı
KeĢif )
No
T0PLAM
Üretim
Alanı
(da)
ĠĢ bu belge ilgilinin talebi üzerine, örtü altında iyi tarım uygulamaları desteği baĢvurusunda
kullanılmak üzere düzenlenmiĢtir.
DÜZENLEYEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
KONTROL EDEN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
ONAYLAYAN
Adı – Soyadı:
Görevi:
Tarih:
Ġmza:
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
HAYVANCILIK DESTEKLEMELERĠ HAKKINDA UYGULAMA
ESASLARI TEBLĠĞĠ (TEBLĠĞ NO: 2013/29)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Ülkemiz hayvancılığının geliĢtirilmesi, sağlıklı üretimin artırılması ve
sürdürülebilirliğin sağlanması, yerli hayvan genetik kaynaklarının yerinde korunması ve
geliĢtirilmesi, kayıt sistemlerinin güncel tutulması, hayvancılık politikalarının etkinliğinin
arttırılması ve hayvan hastalıklarıyla mücadele için yetiĢtiricilerin desteklenmesi
amaçlanmıĢtır.
(2) Bu Tebliğ, 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal Desteklemelere ĠliĢkin Bakanlar
Kurulu Kararında yer alan hayvancılık destekleme ödemelerine iliĢkin usul ve esasları kapsar.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 18/4/2006 tarihli ve 5488 sayılı Tarım Kanununun 19 uncu
maddesi ile 11/3/2013 tarihli ve 2013/4463 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe
konulan 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal Desteklemelere ĠliĢkin Karara dayanılarak
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğin uygulanmasında;
a) Alt proje: Hayvan genetik kaynakları yerinde koruma ve geliĢtirme ülkesel
projelerine bağlı olarak illerde TAGEM mastır plan tarımsal araĢtırma yönetimi
uygulamasıyla ilgili kılavuzdaki proje formatında ırk bazında hazırlanan projeleri,
b) Anaç koyun ve keçi: 1/9/2012 tarihi ve öncesinde doğmuĢ diĢi koyun ve keçiyi,
c) Anaç manda: 1/1/2012 tarihi ve öncesinde doğmuĢ diĢi mandayı,
ç) Anaç sığır: 1/1/2012 tarihi ve öncesinde doğmuĢ diĢi sığırı,
d) Arıcılık kayıt sistemi (AKS): EtiketlenmiĢ ve tanımlanmıĢ kovanlara ait bilgilerin
merkezi bir veri tabanında kayıt altına alındığı, izlendiği, raporlandığı Bakanlık kayıt
sistemini,
e) Arılı kovan: Üreme kabiliyetine haiz ana arılı ve üç çerçevesi yavrulu olmak üzere
nektar akım döneminde en az yedi arılı çerçeveli (eski tip kolonilerde çerçeve aranmaz) arı
ailesini,
f) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
g) Banka: T.C. Ziraat Bankası A.ġ. Genel Müdürlüğünü,
ğ) Banka Ģubesi: T.C. Ziraat Bankası A.ġ. ġube Müdürlüklerini,
h) E-ıslah: Bakanlık ile Türkiye Damızlık Sığır YetiĢtiricileri Merkez Birliğince ortak
tutulan sığır cinsi hayvanların kaydedildiği veri tabanını,
ı) Elit sürü: Kontrollü çiftleĢtirme yapılan, ebeveyn (pedigri) ve verim kayıtları tutulan
sürüleri,
i) Enstitü/Ġstasyon: Tarımsal AraĢtırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğüne bağlı
araĢtırma enstitü ve istasyonlarını,
j) Etçi ırk: Et üretim amacıyla yetiĢtirilen sığır ırklarını, (Charolais, Brangus, Belçika
Mavisi (Belgian Blue), Chianina, Hereford, Limousin, Marchigiana, Piemontese, Aberdeen
Angus ve Red Angus)
k) GKGM: Gıda ve Kontrol Genel Müdürlüğünü,
l) Hastalıklardan ari iĢletme: Koruyucu tedbirlerin alınarak iĢletmedeki hayvanların sığır
tüberkülozu ve sığır brusellozu hastalıkları yönünden ari olduğu onaylanan iĢletmeyi,
m) HAYGEM: Hayvancılık Genel Müdürlüğünü,
n) Hayvan pasaportu: 2/12/2011 tarihli ve 28130 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Sığır Cinsi Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve Ġzlenmesi Yönetmeliği kapsamında
Bakanlıkça belirlenen hayvana ait bilgileri içeren il/ilçe müdürlüğü veya yetkilendirilmiĢ
kurum veya kuruluĢ tarafından düzenlenen, veri tabanından alınan imzalı ve onaylı belgeyi,
o) Irk: Destek ödemesine konu olan büyükbaĢ ve küçükbaĢ hayvan ırkları ile Kafkas Arı
ırkını,
ö) Ġl müdürlüğü: Bakanlık Ġl Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğünü,
p) Ġlçe müdürlüğü: Bakanlık Ġlçe Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğünü,
r) ĠĢletme: Hayvanların barındırıldığı, tutulduğu, bakıldığı veya beslendiği herhangi bir
tesis, kuruluĢ veya etrafı çevrili açık alan çiftliği durumundaki yerleri,
s) ĠĢletme tescil belgesi: Sığır Cinsi Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve Ġzlenmesi
Yönetmeliği hükümlerine göre hayvanların barındırıldığı, tutulduğu, bakıldığı veya beslendiği
herhangi bir tesis, kuruluĢ veya etrafı çevrili açık alan çiftliği durumundaki yerlere il veya ilçe
müdürlüklerince verilen belgeyi,
Ģ) Karar: 11/3/2013 tarihli ve 2013/4463 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe
konulan 2013 Yılında Yapılacak Tarımsal Desteklemelere ĠliĢkin Kararı,
t) Kesimhane: 17/12/2011 tarihli ve 28145 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gıda
ĠĢletmelerinin Kayıt ve Onay ĠĢlemlerine Dair Yönetmelik kapsamında Bakanlıktan Ģartlı
onay/onay belgesi almıĢ veya geçiĢ süresinden yararlanan iĢletmeleri,
u) Kırmızı et kayıt sistemi (KES): Üreticilerin kestirdiği hayvan, sattığı kırmızı et ve
kendileri ile ilgili bilgilerin merkezi bir veri tabanında kayıt altına alındığı ve destekleme
ödemelerinin uygulandığı, izlendiği, raporlandığı, Bakanlık ile Türkiye Kırmızı Et Üreticileri
Merkez Birliği tarafından ortak tutulan kayıt sistemini,
ü) Kombine ırk: Hem süt ve hem de et üretimi amacıyla yetiĢtiriciliği yapılan sığır
ırklarını, (Brown Swiss, Montbeliarde, Simental)
v) Koyun-keçi bilgi sistemi (KKBS): Damızlık koyun-keçi yetiĢtiricileri birliklerine üye
yetiĢtiricilerin koyun ve keçi türü hayvanlarının KKKS’den aktarılarak kaydedildiği
destekleme amaçlı bilgilerin bulunduğu veri tabanını,
y) Koyun-keçi kayıt sistemi (KKKS): 2/12/2011 tarihli ve 28130 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Koyun ve Keçi Türü Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve Ġzlenmesi
Yönetmeliği hükümlerine göre hayvanların kayıt altına alındığı veri tabanını,
z) Kültür ırkı: Verim özellikleri bakımından ıslah edilmiĢ sığır ırklarını,
aa) Mastır plan: TAGEM’in beĢer yıllık dönemler halinde araĢtırma önceliklerini
belirlediği planı,
bb) Onaylı Süt Çiftliği: Avrupa Birliği (AB) standartlarında süt ürettiğine dair
sertifikalandırılan iĢletmeyi,
cc) Örtüaltı kayıt sistemi (ÖKS): 25/8/2010 tarihli ve 27683 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Örtüaltı Üretiminin Kayıt Altına Alınması Hakkında Yönetmelik çerçevesinde
örtüaltı üreticilerin özlük bilgileri, ürün ve üretim alanı ile üretim Ģekline ait bilgilerin kayıt
edildiği veri tabanını,
çç) Proje: Mastır Plan formatında hazırlanan hayvan genetik kaynakları yerinde koruma
ve geliĢtirme ülkesel projelerini,
dd) Proje lideri: Alt projelerde TAGEM tarafından görevlendirilen personeli,
ee) Proje uygulama esasları: Hayvan genetik kaynakları geliĢtirme projelerinin
yürütülmesine iliĢkin usul ve esasların belirlendiği müsteĢarlık makam onaylı halk elinde
hayvan ıslahı uygulama esasları talimatını,
ff) Proje yürütme kurulu: Hayvan genetik kaynakları geliĢtirme projelerinde projenin
iĢleyiĢi ve idari konuların görüĢüldüğü ve proje uygulama esasları talimatında görev ve
sorumlulukları belirtilen kurulu,
gg) Resmi veteriner hekim: Bakanlıkça 11/6/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner
Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanununun uygulamasında görevlendirilen veteriner
hekimi,
ğğ) Serbest veteriner hekim: Mesleğini 9/3/1954 tarihli ve 6343 sayılı Veteriner
Hekimliği Mesleğinin Ġcrasına Türk Veteriner Hekimler Birliği ile Odalarının TeĢekkül
Tarzına ve Göreceği ĠĢlere Dair Kanuna göre serbest olarak icra eden veteriner hekimleri,
hh) Seçim komisyonu: TAGEM, enstitü/istasyon, il/ilçe müdürlüğü temsilcileri ve proje
liderinden oluĢan komisyonu,
ıı) SoğutulmuĢ çiğ süt: Üreticinin iĢletmesinde veya üretimin yapıldığı köy/mahallede
bulunan sabit veya sabitlenmiĢ süt soğutma tankları üzerinden pazarlanan çiğ sütleri,
ii) Soy kütüğü: YetiĢtirme ve verim kayıtları tutulan iĢletmelerde mensup olduğu ırkın
özelliklerini taĢıyan hayvanlar için oluĢturulan kayıt sistemini,
jj) Soykütüğü-önsoykütüğü Sistemi: Bakanlık ve Türkiye Damızlık Sığır YetiĢtiricileri
Merkez Birliği ortaklığında e-ıslah veri tabanı ile yürütülen sığır kayıt sistemini,
kk) SözleĢme: Hayvan genetik kaynakları yerinde koruma projelerinde; yetiĢtirici ile
enstitü/istasyonlar arasında, geliĢtirme projelerinde ise muvafakat vermiĢ yetiĢtiriciler adına
birlik ile il müdürlüğü arasında yapılan sözleĢmeleri,
ll) Sütçü ırk: Süt üretimi amacıyla yetiĢtirilen sığır ırklarını, (Avrupa Kırmızısı ırkları,
Jersey, Kırmızı Alaca-Holstein, Siyah Alaca-Holstein)
mm) Süt kayıt sistemi (SKS): Üreticilerin sattığı süt ve kendileri ile ilgili bilgilerin
Bankanın teknik donanım (kart, okutucu cihaz, vb.) desteği ile merkezi bir veri tabanında
anlık, alt yapısı kurulmamıĢ yerlerde aylık olarak kayıt altına alındığı ve destekleme
ödemelerinin uygulandığı, izlendiği, raporlandığı, Bakanlık ve Türkiye Süt Üreticileri Merkez
Birliğince ortak tutulan kayıt sistemini,
nn) ġirket: Desteklemeye esas konularda faaliyet gösteren 13/1/2011 tarihli ve 6102
sayılı Türk Ticaret Kanununa göre kurulmuĢ Ģirketleri,
oo) Taban sürü: Ana ve yavruya ait verim kayıtları tutulan sürüleri,
öö) TAGEM: Tarımsal AraĢtırmalar ve Politikalar Genel Müdürlüğünü,
pp) TKK : Tarım Kredi Kooperatifleri Merkez Birliğini,
rr) TRGM: Tarım Reformu Genel Müdürlüğünü,
ss) Türkvet: Sığır Cinsi Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve Ġzlenmesi Yönetmeliği
çerçevesinde oluĢturulan ve iĢletmelerin, yetiĢtiricilerin ve sığır cinsi hayvanların kimlik
bilgilerinin kayıt altına alındığı veri tabanını,
ĢĢ) Veteriner hekimler odası: 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin Ġcrasına Türk
Veteriner Hekimler Birliği ile Odalarının TeĢekkül Tarzına ve Göreceği ĠĢlere Dair Kanunda
belirtilen mesleki kuruluĢu,
tt) Veteriner sağlık raporu: Hayvan ve hayvansal ürünlerin 17/12/2011 tarihli ve 28145
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yurt Ġçinde Canlı Hayvan ve Hayvansal Ürünlerin
Nakilleri Hakkında Yönetmelik hükümlerine uygun olarak belirlenen ve sağlık Ģartlarına
uygun olduğunu gösteren, resmi veya yetkilendirilmiĢ veteriner hekim tarafından düzenlenen
belgeyi,
uu) Yerinde geliĢtirme: Saf yetiĢtirme ve seleksiyon uygulanarak yerli hayvan genetik
kaynaklarının verim seviyelerinin ve ırk özelliklerinin geliĢtirilmesini,
üü) Yerinde koruma: Evcil hayvanların doğal olarak yetiĢtirildikleri bölgede, rastgele
çiftleĢtirme yöntemi uygulanarak, sahip oldukları ırkın özelliklerini gösteren saf hayvanlardan
oluĢan yeterli büyüklükte bir sürü veya sürüler halinde korunmasını,
vv) YetiĢtirici/üretici: Hayvancılık faaliyetiyle iĢtigal eden gerçek ve tüzel kiĢileri,
yy) YetiĢtirici/üretici örgütü: Merkez Birliği düzeyinde örgütlenmiĢ, 11/6/2010 tarihli
ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanununa göre kurulmuĢ
ıslah amaçlı birlikleri, 29/6/2004 tarihli ve 5200 sayılı Tarımsal Üretici Birlikleri Kanununa
göre kurulmuĢ üretici birliklerini, Bakanlıkça kuruluĢuna izin verilen 24/4/1969 tarihli ve
1163 sayılı Kooperatifler Kanununa göre kurulmuĢ hayvancılık faaliyeti yürüten tarımsal
amaçlı kooperatiflerin Merkez Birliklerine ortak olan üst birlik ortağı kooperatifini,
zz) YetkilendirilmiĢ veteriner hekim: Bakanlıkta görevli veteriner hekimler dıĢında,
verilecek resmî görevleri yürütmek üzere Bakanlık tarafından yetki verilen veteriner hekimi,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Desteklemeye ĠliĢkin Esaslar
Kaynak aktarımı ve ödemeler
MADDE 4 – (1) Desteklemeler için gerekli kaynak, bütçede hayvancılığın
desteklenmesi için ayrılan ödenekten karĢılanır ve Bakanlık tarafından gerekli paranın
aktarılmasını müteakip Banka aracılığı ile ödenir.
Anaç sığır ve manda yetiĢtiriciliği desteklemeleri
MADDE 5 – (1) Anaç sığır yetiĢtiriciliği yapan, 31/12/2013 tarihi itibariyle en az beĢ
baĢ anaç sığıra sahip, yetiĢtirici/üretici örgüt üyesi yetiĢtiriciler yılda bir kez olmak üzere
hayvan baĢına desteklemeden yararlandırılır. Tarımsal amaçlı kooperatifler ve süt üreticileri
birlikleri, bu Tebliğin 3 üncü maddesinde belirtilen yetiĢtirici/üretici örgütlerinden birine tüzel
kiĢilik olarak üye olması halinde tek iĢletme olarak kabul edilir ve 500 baĢtan fazla hayvan
bulunduran yetiĢtiriciler hariç, tam ödeme yapılır. Anaç manda yetiĢtiriciliği yapan, Damızlık
Manda YetiĢtiricileri Birliği bulunan illerde birlikler, bulunmayan yerlerde ise il/ilçe
müdürlüğü aracılığıyla baĢvurusu olan ve hayvanları Türkvet’e kayıtlı yetiĢtiriciler yılda bir
kez olmak üzere hayvan baĢına anaç manda desteklemesinden yararlandırılır. Anaç manda
desteğinden yararlanacak olan yetiĢtiricilerde sayı Ģartı aranmaz.
(2) Müracaat yeri, Ģekli ve zamanı;
a) Anaç sığır desteklemesinden yararlanmak isteyen yetiĢtiriciler, üyesi bulunduğu
yetiĢtirici/üretici örgütüne dilekçe ile baĢvurur. YetiĢtirici/üretici örgütleri, kooperatifler bölge
veya il üst birlikleri aracılığıyla olmak üzere üyeleri adına 1/12/2013 ile 31/12/2013 tarihleri
arasında il/ilçe müdürlüklerine müracaat eder.
b) Anaç manda desteklemesinden yararlanmak isteyen yetiĢtiriciler, 1/11/2013 ile
31/12/2013 tarihleri arasında Damızlık Manda YetiĢtiricileri Birliği bulunan illerde birlik
aracılığıyla, bulunmayan yerlerde ise il/ilçe müdürlüklerine yazılı olarak müracaat eder. Birlik
olan illerde, üye olmayanların müracaat iĢlemleri de birlikçe yürütülür. Birlikler bu iĢlem
karĢılığı bir ücret alamaz, kesinti yapamaz.
c) Müracaatında usule iliĢkin eksikleri bulunanlar yazılı olarak uyarılır ve on gün
içerisinde eksikliğin tamamlanması istenir.
(3) Ġstenecek belgeler;
a) Anaç sığır desteklemesinde; ekinde, baĢvuruda bulunan üyelerinin listesi ile merkez
birliklerinden alınan üyelik belgesi bulunan yetiĢtirici/üretici örgütlerinin baĢvuru dilekçesi,
b) Anaç manda desteklemesinde, baĢvuru dilekçesi ve Türkvet ĠĢletme Tescil belgesi
istenir. Birlik aracılığı ile baĢvurular için, birliğe baĢvurusu bulunan yetiĢtiricilerin listesi ve
merkez birliğine üyelik belgesi.
(4) Desteklenecek anaç sığır ve mandalarda aranacak Ģartlar;
a) Anaç sığır ve manda desteklemesinden faydalanacak yetiĢtiricilerin; iĢletmeleri ve
sığırları, Türkvet ve e-ıslah veri tabanına, anaç mandaları ise Türkvet veri tabanına
31/12/2013 tarihinde kayıtlı olmalıdır.
b) Anaç sığırlar kültür ırkı veya kültür ırkı melezi olmalıdır, iĢletmede bulunan anaç
sığırların aynı ırktan olma Ģartı aranmaz.
c) Anaç sığırlar, 1/11/2012 ile 31/12/2013 tarihleri arasında ülkemizde suni tohumlama
veya saf etçi ırklarda Bakanlıktan izin almıĢ tabii tohumlama boğası ile tohumlama yapılmıĢ
ve 15/2/2014 tarihine kadar e-ıslaha kaydedilmiĢ olmalıdır. Sığırlarda on dört aylık (420 gün)
yaĢtan önce tohumlanan hayvanlar desteklemeden faydalanamaz.
ç) Anaç sığırlar Türkvet ve e-ıslah kayıt sistemlerinde 31/12/2013 tarihi itibariyle aynı
iĢletmede kayıtlı ve yaĢıyor olmalıdır. Anaç sığırların Türkvet ve/veya e-ıslah kayıt
sistemlerinde, anaç mandaların ise Türkvet kayıt sisteminde desteklemeye müracaat eden
iĢletmeye geliĢ tarihi 1/10/2013 tarihinden önce olmalıdır.
d) Anaç manda desteklemesinde, farklı illerde aynı yetiĢtiriciye ait iĢletmeleri
bulunanlar için iĢletmelerin bulunduğu illerde yetiĢtiricinin müracaatı ile hayvanların
Veteriner Sağlık Raporu ile sevki bulunması Ģartıyla, Türkvet kayıtlarına göre iĢletmeye geliĢ
tarihi; nakli yapılan hayvanların bulunduğu iĢletmedeki tarih ile gittiği iĢletmedeki süre
birleĢtirilerek belirlenir. Mevcut durum, iĢletme sahibinin dilekçesi dikkate alınarak il
müdürlükleri arası yapılacak yazıĢmalar doğrultusunda karara bağlanır.
e) YetiĢtiriciler, iĢletmelerindeki anaç mandalar ile ilgili desteklemeye esas kayıtlarının
31/12/2013 tarihine kadar Türkvet veri tabanında güncellenmesinden sorumludur.
f) Anaç sığır desteklemesinde; iĢletmenin anaç sığır mevcudu ve hayvanların tanımlama
bilgileri Türkvet ve e-ıslah, diğer bilgileri e-ıslah kayıt sistemlerinden alınır.
g) Soykütüğü farkından faydalanacak yetiĢtirici, e-ıslah’ın soykütüğü bölümüne
1/10/2013 tarihinden önce kayıt edilmeli, müracaatını Damızlık Sığır YetiĢtiricileri Birliği
aracılığı ile yapmalı, 2013 yılında soykütüğünde ay olarak üyelik süresinin 2/3’ü kadar
iĢletmesinde süt ölçümü yapmalı ve soykütüğü ve döl kontrolü çalıĢmaları ile ilgili talimatlara
uymalıdır. Bu Ģartları sağlamayan ve talimatları uygulamayan üretici ile soykütüğüne
1/10/2013 tarihinden sonra üye olanlara soykütüğü için verilen fark ödenmez. Soykütüğü
faaliyetlerinin ve desteklemesinin yürütülmesinden Türkiye Damızlık Sığır YetiĢtiricileri
Merkez Birliği ve il birlikleri sorumlu olup, gerekli tedbirleri almakla yükümlüdür. Saf etçi
ırk anaç sığırlara soykütüğü farkı ödenmez.
ğ) YetiĢtiriciler, iĢletmelerindeki anaç sığırlar ile desteklemeye esas kayıtlarının
31/12/2013 tarihine kadar Türkvet ve e-ıslah veri tabanında güncellenmesinden sorumludur.
(5) Ġcmallerin hazırlanması öncesinde il/ilçe müdürlüklerince yapılacak iĢlemler;
a) Anaç sığır desteklemesinde gerçek kiĢilerin T.C. kimlik numarası, doğum tarihi ve
baba adının, tüzel kiĢilerin ise vergi numarasının e-ıslah veri tabanında kaydedilmesini sağlar.
b) Destekleme ile ilgili kayıtların düzenli olarak kayıt sistemlerine iĢlenmesini sağlar.
Belgelerin düzenlenmesi, ilgili yerlere zamanında iletilmesi ve veri giriĢlerinin vaktinde
yapılmasından görevli kiĢiler ve kuruluĢlar sorumludur.
c) Anaç sığır desteklemesinde, e-ıslah veri tabanında, müracaatı olan yetiĢtiricinin ve
yetiĢtirici/üretici örgütünün 15/1/2014 tarihine kadar belirtilmesi iĢlemini yapar. BaĢvuruların
e-ıslaha tanımlanması iĢlemi, gerektiğinde Bakanlıkça 15/2/2014 tarihine kadar uzatılabilir.
(6) Anaç sığır destekleme ödemesine esas çalıĢmalar;
a) Türkvet veri tabanının 31/12/2013 tarihli, e-ıslah veri tabanının ise 31/12/2013 ve
15/1/2014 tarihli verilerinden yararlanılarak, Tebliğde yer alan kriterler doğrultusunda
HAYGEM tarafından icmal-1 (askı listesi) hazırlanır ve e-ıslah veri tabanından 20/1/2014
tarihine kadar yayınlanır. Yayını takiben icmal-1 il/ilçe müdürlüklerinde on gün süreyle
askıya çıkarılır.
b) Askı baĢlangıç tarihi tatil gününe rastlarsa takip eden iĢ günü askıya çıkarılır. Askıya
çıkarma tarihi ve saati ile askıdan indirme tarihi ve saati ilçe müdürlüğü ile yetiĢtirici/üretici
örgütü temsilcilerince tutanağa bağlanır ve güncel tarihle imzalanması sağlanır. Askı
süresince herhangi bir itiraz olmaz ise kamu aleyhine olan hâller hariç icmal-1’deki bilgiler
doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye alınmaz ve herhangi bir
hak doğurmaz. Yapılan itirazlar il/ilçe müdürlüklerince değerlendirilerek e-ıslah’ta eksik olan
bilgilerin 15/2/2014 tarihine kadar kaydedilmesi sağlanır. Hayvan mevcudu ile ilgili itiraz
kabul edilmez.
c) Ġcmal-2’ler, e-ıslah veri tabanlarının 31/12/2013 ve 15/2/2014 tarihli verileri esas
alınarak HAYGEM tarafından hazırlanır ve e-ıslah veri tabanında yayınlanır. Yayınlanan
Ġcmal-2’ler ilçe müdürlüklerince onaylanır ve il müdürlüğüne gönderilir.
ç) Ġlçelerden gelen onaylanmıĢ icmal-2’ler ile merkez ilçenin icmal-2’si il müdürlükleri
tarafından kontrol edilir, onaylanır ve ödemeye esas olmak üzere Mart 2014 ayı sonuna kadar
HAYGEM’e gönderilir. YetiĢtirici/üretici örgütü bazlı icmaller, aynı zamanda, üyelerine
bildirilmek üzere yetiĢtirici/üretici örgütüne de gönderilir.
(7) Anaç manda destekleme ödemesine esas çalıĢmalar;
a) Müracaatı olan yetiĢtiricilerin, Türkvet verilerinden yararlanılarak bu Tebliğde yer
alan kriterler doğrultusunda il/ilçe müdürlüklerince icmal-1 (askı listesi) hazırlanır ve
15/1/2014 tarihinden itibaren on gün süreyle askıya çıkarılır.
b) Askı baĢlangıç tarihi tatil gününe rastlarsa takip eden iĢ günü askıya çıkarılır. Askı
bilgileri imza ile tutanağa bağlanır. Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise kamu aleyhine
olan hâller hariç icmal-1’deki bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar
değerlendirmeye alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz. Yapılan itirazlar il/ilçe
müdürlüklerince değerlendirilerek 1/2/2014 tarihine kadar Türkvet’te gerekli düzeltmelerin
yapılması, eksikliklerin giderilmesi sağlanır.
c) Ġlçe müdürlüklerince icmal-1 ile itirazlar ve değerlendirmeler doğrultusunda icmal-2
hazırlanır, onaylanır ve il müdürlüğüne gönderilir. Merkez ilçelerde icmal-2 hazırlama il
müdürlüklerince yapılır.
ç) Ġlçelerden gelen onaylanmıĢ icmal-2’ler ile merkez ilçenin icmal-2’si il müdürlükleri
tarafından kontrol edilir, tek icmal (icmal-2) halinde onaylanır ve ödemeye esas olmak üzere
2014 ġubat ayı sonuna kadar HAYGEM’e gönderilir.
d) Anaç manda desteklemesinde birlikler aracılığıyla yapılacak ödemelerde birlikler,
üyelerine ait hak ediĢe esas bilgilerini içeren listeleri (icmal-2) il/ilçe müdürlüklerinden
alarak, bu Tebliğde belirtilen sürede Banka üzerinden üyelerine öder.
(8) Desteklemede kullanılacak baĢvuru dilekçeleri, üye listesi tablosu, icmal örnekleri eıslah üzerinden yayınlanır.
(9) Hastalıklardan ari iĢletme desteği alan iĢletmeler ve halk elinde manda ıslahı
desteklemesi alan mandalar bu desteklemeden yararlandırılmaz.
Buzağı desteklemesi
MADDE 6 – (1) Buzağı Desteklemesinden yararlanacak olanlar;
a) E-ıslah’a kayıtlı analardan, e-ıslah veri tabanına kayıtlı saf kültür ırkı veya melezi
sığırların aynı kültür ırkı boğanın spermasıyla suni tohumlanma sonucu doğmuĢ olmalıdır.
b) E-ıslah’a kayıtlı, yerli ırk ve melezi sığırlardan suni tohumlama sonucu doğan
buzağılarda aynı ırktan olma Ģartı aranmaz.
c) E-ıslah’a kayıtlı, etçi ırk sığırlardan, aynı ırktan suni tohumlama veya Bakanlıktan
izin almıĢ tabii tohumlama boğası ile tohumlanması sonucu doğmuĢ olmalıdır.
ç) Tüm buzağılar 2013 yılı doğumlu ve Türkvet’te kayıtlı olmalıdır.
d) DiĢi buzağılara Brusella S-19 aĢısı yapılmıĢ ve aĢı bilgileri Türkvet’e kaydedilmiĢ
olmalıdır.
e) ĠĢletmenin e-ıslah’a kayıt tarihinden önce doğan buzağılar desteklemeden
yararlandırılmaz.
f) Her buzağı için bir kez destekleme ödemesi yapılır.
g) Ġkiz veya üçüz doğan her buzağı için destekleme ödemesi yapılır.
ğ) Buzağının doğum bilgisi e-ıslah veri tabanından alınır ve destekleme buzağının
doğduğu iĢletme sahibine ödenir. Doğum bilgileri ve doğduğu iĢletmesi e-ıslahta
belirlenemeyen buzağılar için destekleme ödemesi yapılmaz.
h) Suni veya tabii tohumlamanın, buzağının doğum tarihinden 210-295 gün öncesinde
ülkemizde yapılmıĢ ve tohumlama bilgisinin e-ıslah veri tabanında kaydedilmesi zorunludur.
ı) On dört aylık yaĢtan (420 gün) önce tohumlanan hayvanların buzağısı için destekleme
ödemesi yapılmaz.
i) Türkvet ve e-ıslah’a kaydedilmeden ölen, kesilen veya satılan buzağılar ile ölü doğan
ve atık yavrular için destekleme ödemesi yapılmaz. E-ıslah’a ve Türkvet’e kaydedildikten
sonra ölen, kesilen veya satılan buzağılar için destekleme ödemesi yapılır.
j) Buzağıların zamanında küpeletilmesi, Türkvet ve e-ıslah kayıt sistemlerine
kaydettirilmesinden yetiĢtiriciler, belgelerin düzenlenmesi ve veri giriĢlerinin vaktinde
yapılmasından ise görevli kiĢiler ve kuruluĢlar sorumludur.
(2) ĠĢletmesi soy kütüğüne kayıtlı yetiĢtiriciler Damızlık Sığır YetiĢtiricileri Birliği
aracılığıyla, ön soy kütüğüne kayıtlı olanlar ise Ģahsen veya üyesi olduğu yetiĢtirici/üretici
örgütleri aracılığıyla il/ilçe müdürlüklerine 1/10/2013 - 31/12/2013 tarihleri arasında dilekçe
ile müracaatta bulunurlar.
(3) Ġcmallerin hazırlanması öncesinde il/ilçe müdürlükleri, suni tohumlama, buzağı ve
desteklemeye esas bilgilerin e-ıslah ve Türkvet kayıt sistemlerine, gerçek kiĢilerin T.C. kimlik
numarası, doğum tarihi ve baba adının, tüzel kiĢiliklerde ise vergi numarasının e-ıslah veri
tabanına zamanında kaydının yapılmasını sağlar. Desteklemeye müracaat eden yetiĢtiricinin
15/1/2014 tarihine kadar e-ıslah veri tabanında tanımlanmasını sağlar, gerektiğinde
Bakanlıkça 15/2/2014 tarihine kadar uzatılabilir.
(4) Ġcmallerin düzenlenmesi ve destekleme ödemesine esas çalıĢmalar;
a) Türkvet ve e-ıslah veri tabanlarının 15/1/2014 tarihli verilerinden, 20/1/2014 tarihine
kadar bu Tebliğde yer alan kriterler doğrultusunda müracaatı olan yetiĢtiriciler için
desteklemeye esas icmal-1 (askı listesi) e-ıslah veri tabanından hazırlanır ve il/ilçe
müdürlüklerince on gün süreyle üreticilere duyurulacak Ģekilde askıya çıkarılır. Askı bilgileri
imza ile tutanağa bağlanır. Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise kamu aleyhine olan
hâller hariç icmal-1 deki bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar icmal-3’ün
hazırlanmasında değerlendirmeye alınır. Yapılan itirazlar doğrultusunda kayıt sistemlerinde
düzeltmeler yapılır, eksiklikler giderilir.
b) 15/2/2014 tarihli verilerden yararlanılarak e-ıslah’ta yayınlanan icmal-2’ler ilçe
müdürlüklerince onaylanır ve il müdürlüğüne gönderilir. Merkez ilçeye ait icmal-2 il
müdürlüğü tarafından onaylanır. Ġcmal-2’ler il müdürlükleri tarafından kontrol edilir,
onaylanır ve ödemeye esas olmak üzere 2014 Mart ayı sonuna kadar HAYGEM’e gönderilir.
Ödemeler HAYGEM tarafından gerçekleĢtirilir.
c) 1/7/2014 tarihli e-ıslah ve Türkvet kayıtlarından 2014 Temmuz ayının ilk haftası
tebliğde yer alan kriterler doğrultusunda müracaatı olan yetiĢtiriciler için icmal-2’deki
buzağılar hariç olmak üzere desteklemeye esas icmal-3 (askı listesi) HAYGEM tarafından eıslah veri tabanından hazırlanır ve yayınlanır. Ġl/ilçe müdürlükleri tarafından e-ıslahtan alınan
listeler, on gün süreyle üreticilere duyurulacak Ģekilde askıya çıkarılır. Askı bilgileri imza ile
tutanağa bağlanır. Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise kamu aleyhine olan hâller hariç
icmal-3 deki bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye
alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz. Yapılan itirazlar doğrultusunda kayıt sistemlerinde
düzeltmeler yapılır, eksiklikler giderilir.
ç) 1/8/2014 tarihli verilerden yararlanılarak e-ıslah’tan yayınlanan icmal-4’ler ilçe
müdürlüklerince onaylanır ve il müdürlüğüne gönderilir. Merkez ilçeye ait icmal-4 il
müdürlüğü tarafından onaylanır. Ġcmal-4’ler il müdürlükleri tarafından kontrol edilir,
onaylanır ve ödemeye esas olmak üzere 2014 Ağustos ayı sonuna kadar HAYGEM’e
gönderilir.
d) Ġcmaller, e-ıslah ve Türkvet’ten uygulama esaslarındaki tüm kıstaslar doğrultusunda
hazırlanır ve yayınlanır. Türkvet ile ilgili bilgiler, otomatik olarak sistemler arası
iliĢkilendirme ile alınır.
e) 1/8/2014 tarihinden sonra e-ıslaha kaydedilen buzağılar için destekleme ödemesi
yapılmaz.
(5) Destekleme baĢvuru dilekçeleri, üye baĢvuru tablosu, icmal örnekleri e-ıslah veri
tabanından yayınlanır.
Anaç koyun ve keçi desteklemeleri
MADDE 7 – (1) Koyun ve keçi yetiĢtiriciliği yapan, damızlık koyun-keçi yetiĢtiricileri
birliklerine üye, hayvanları Koyun Keçi Kayıt Sistemi (KKKS) ve Koyun-Keçi Bilgi
Sistemine (KKBS) kayıtlı yetiĢtiriciler, anaç hayvan baĢına yılda bir kez olmak üzere
desteklemeden yararlandırılırlar.
a) Desteklemeden yararlanmak isteyen yetiĢtiriciler, üyesi bulunduğu birliğe, ekinde
KKKS’de güncellenmiĢ hayvanlarının kulak numaraları listesi bulunan dilekçe ile 1/9/2013 –
30/11/2013 tarihleri arasında baĢvurur. Gerektiğinde baĢvurular Bakanlıkça 15/12/2013
tarihine kadar uzatılabilir. Bu sürede birlikler, 30/11/2013 tarihli KKKS’ndeki iĢletme ve
hayvan bilgileri değiĢmemek Ģartıyla sadece üyelerinin destekleme müracaat dilekçesini alır.
b) Desteklemeye esas bilgilerde, KKKS kayıtları esas olup bu sistemde hayvan ve
iĢletme bilgilerinin güncellenmesinden ve kayıtlarının doğruluğunun takibinden yetiĢtirici
sorumludur. 30/11/2013 tarihinden sonra KKKS’ne kaydedilen veya güncellenen iĢletme ve
hayvanlar desteklemeden faydalandırılmaz.
c) Damızlık koyun ve keçi yetiĢtiricileri birlikleri, 1/9/2013-30/11/2013 tarihleri
arasında KKKS’nden KKBS’ne üyelerinin baĢvurusunda belirttiği hayvan sayısını ve kiĢi
bilgilerini aktarır.
ç) Birlikler, 30/11/2013 tarihli KKKS’ndeki verilere göre; 17/1/2014 tarihine kadar
KKBS’ne aktararak düzenlemiĢ oldukları, baĢvurusunu aldıkları üyelerinin isim, hayvan
sayısı ve küpe numaralarının listesinin kaydedildiği CD/DVD’ye eklenmiĢ dilekçe ile il/ilçe
müdürlüklerine müracaat eder.
d) Farklı illerde iĢletmeleri olan yetiĢtiriciler, (göçer hayvancılık yapanlar hariç)
iĢletmelerinin bulunduğu il birliği aracılığıyla ayrı ayrı müracaat eder.
(3) Müracaatta il/ilçe müdürlüklerince istenecek belgeler;
a) YetiĢtirici birlikleri üyeleri adına, ekinde KKBS’ndeki bilgilerin (isim, hayvan
sayıları ve küpe numaraları listesi) kayıtlı olduğu CD/DVD olan dilekçe.
b) Damızlık Koyun ve Keçi YetiĢtiricileri Merkez Birliği üyeliğine kabul belgesi.
(4) Desteklenecek anaç koyun-keçilerde aranacak Ģartlar;
a) Anaç koyun-keçilerin aynı ırktan olma Ģartı aranmaz.
b) Anaç koyun-keçiler 1/9/2012 tarihinde ve öncesinde doğmuĢ olmalıdır.
c) Destekleme, KKBS’ye birlikçe aktarılan desteklemeye esas hayvan sayıları ve/veya
il/ilçe müdürlüklerince iĢletme kontrollerinin yapıldığı tarihteki hayvan sayısı esas alınarak
yapılır.
ç) Destekleme ödemesi anaç koyun-keçinin 30/11/2013 tarihinde KKKS ve KKBS’de
aynı iĢletmede kayıtlı olması Ģartıyla bulunduğu iĢletme sahibine yapılır. Hayvanların,
30/11/2013 tarihi sonrasında il/ilçe müdürlüğünün yapacağı yerinde kontrol tarihine kadar
geçen süre içerisinde aynı iĢletmede bulunması zorunludur. Desteklenecek hayvan sayısı,
yetiĢtiricinin müracaatında beyan etmiĢ olduğu sayıdan fazla olamaz.
(5) Ġcmallerin hazırlanması öncesinde il/ilçe müdürlüklerince yapılacak iĢlemler;
a) ĠĢletme ve hayvanlara ait bilgilerin kayıt sistemlerinden kontrollerini ve iĢletmelerde
yerinde hayvan tespitlerini yapar.
b) 17/1/2014 tarihinden sonra Ġl/Ġlçe Müdürlüklerince düzenlenen veteriner sağlık
raporu ile gerçekleĢen hayvan hareketleri yerinde tespit olarak kabul edilir.
c) ĠĢletme kontrol ve denetimlerini tamamladıktan sonra KKBS’den aldıkları icmal1’leri tutanaklı olarak askıya çıkarır, itirazları değerlendirir. Ġcmal-2 ve icmal-3 listelerini
hazırlar.
ç) Birliklerin, 30/11/2013 tarihli KKKS’ndeki verilere göre; 17/1/2014 tarihine kadar
KKBS’nde düzenlenerek il/ilçe müdürlüklerine teslim etmiĢ oldukları resmi müracaat
listesinde bulunmayan yetiĢtiriciler desteklemeden faydalandırılmaz.
(6) Destekleme ödemesine esas çalıĢmalar;
a) KKBS veri tabanından yararlanılarak, bu Tebliğ’de yer alan kriterler doğrultusunda
veri tabanından icmal-1 (askı listesi) yayınlanır ve aynı tarihte il/ilçe müdürlükleri tarafından
kontrol edilerek on gün süreyle askıya çıkarılır.
b) Anaç koyun ve keçilerin ölüm, kesim, satıĢ ile desteklemeye esas kayıtlarının KKKS
veri tabanına iĢlenmesi için gerekli bilgilerin bildirilmesinden hayvan sahibi sorumludur.
c) Destekleme ile ilgili kayıtların düzenli ve doğru olarak KKBS’ne aktarılmasından
birlikler sorumludur.
ç) Belgelerin düzenlenmesi, ilgili yerlere zamanında iletilmesi ve veri giriĢlerinin
vaktinde yapılmasından görevli kiĢiler ve kuruluĢlar sorumludur.
d) Askı baĢlangıç tarihi tatil gününe rastlarsa takip eden iĢ günü askıya çıkarılır. Askıya
çıkarma tarihi ve saati ile askıdan indirme tarihi ve saati ilçe müdürlüğü ile birlik
temsilcilerince tutanağa bağlanır ve güncel tarihle imzalanır. Askı süresince herhangi bir itiraz
olmaz ise kamu aleyhine olan hâller hariç bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak
itirazlar değerlendirmeye alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz.
e) Destekleme icmallerinin hazırlanması, askıya çıkartılması, gönderilmesi ve ödeme ile
ilgili çalıĢma takvimi HAYGEM’ce belirlenir.
(7) Ġtiraz etme ve itirazların değerlendirilmesi; askı süresinde icmal-1 için yapılan
itirazları, sürenin bitiminden itibaren en geç on gün içerisinde il/ilçe müdürlükleri
değerlendirir. Bu süre içerisinde KKBS’ne eksik aktarılma durumunda; tebliğ Ģartlarının
yerine getirilmesi ve hayvanların destekleme Ģartlarını taĢıması halinde değerlendirme yapılır.
(8) Ġcmallerin gönderilmesi;
a) KKBS’nden alınan listeler icmal-2 Ģeklinde düzenlenip iki iĢ gününde ilçe
müdürlüklerince onaylanır ve en geç iki iĢ günü içinde de il müdürlüğüne gönderilir. Bu
iĢlemler merkez ilçelerde il müdürlüklerince yapılır.
b) Ġlçelerden gelen onaylanmıĢ icmal-2’ler, il müdürlükleri tarafından beĢ iĢ günü içinde
KKBS’den kontrol edilip icmal-3 Ģeklinde düzenlenerek onaylanır ve beĢ iĢ günü içinde de
ödemeye esas olmak üzere HAYGEM’e gönderilir.
(9) Desteklemede kullanılacak baĢvuru dilekçeleri, üye baĢvuru tablosu, icmal örnekleri
KKBS üzerinden yayınlanır.
(10) Göçer yetiĢtiricilerle ilgili destekleme iĢlemleri;
a) Göçer yetiĢtiriciler, bulundukları il/ilçe müdürlüklerinden alacakları veteriner sağlık
raporu ile gittikleri yerin il/ilçe müdürlüklerine müracaat ederek desteklemeye esas tespitlerini
yaptırırlar.
b) Göçer yetiĢtiricilerin hayvanları kayıtlı olduğu il sınırları dıĢında ise;
1) Hayvan tespitleri gittikleri yerlerdeki il/ilçe müdürlükleri tarafından yapılıp, tespit
tutanakları ve veteriner sağlık raporu iĢletmelerin kayıtlı oldukları il/ilçe müdürlüklerine
gönderilir. Veteriner sağlık raporu ile nakledilmeyen yetiĢtiricilerin hayvan tespitleri
yapılmaz.
2) Hayvanlarının kayıtlı olduğu il/ilçe müdürlükleri kendilerine gönderilen tespit
tutanaklarını KKKS ve KKBS üzerinden kontrol ederek desteklemeyle ilgili iĢ ve iĢlemleri
yerine getirir.
c) Göçer yetiĢtiriciler, kayıtlı olduğu ildeki il birliği dıĢındaki birliklere müracaat
edemezler. Bu yetiĢtiricilerin destekleme müracaatları kayıtlı oldukları birlik vasıtasıyla
yapılır.
ç) Göçer yetiĢtiricilerin gittikleri meralara yapılan sevk iĢlemlerinde KKKS’de hayvan
sahibinin değiĢmesi halinde desteklemeden yararlandırılmaz.
Tiftik keçisi yetiĢtiriciliğinin ve tiftik üretiminin desteklenmesi
MADDE 8 – (1) Tiftik keçisi yetiĢtiriciliğinin teĢvik edilmesi ve tiftik üretiminin
artırılması için üretmiĢ oldukları tiftiği, 1/6/2000 tarihli ve 4572 sayılı Tarım SatıĢ Kooperatif
ve Birlikleri Hakkında Kanuna göre kurulmuĢ Tiftik ve Yapağı Tarım SatıĢ Kooperatifleri
Birliği (Tiftik Birlik) ve/veya Kooperatiflerine satan üreticilere, ürettiği tiftiğin kilogramı
baĢına destekleme primi ödenir.
(2) Tiftik ve Yapağı Tarım SatıĢ Kooperatifleri Birliğinin tiftik alımındaki görevleri ve
yapacakları iĢlemler;
a) Birlik, kooperatiflerinin bulunmadığı tüm üretim yerlerinde, geçici alım yerleri ve
merkezleri açar.
b) Tiftik üretiminin desteklenmesi ile ilgili uygulama esaslarını önceden üreticilere
duyuracak tedbirleri alır.
c) Ġl ve/veya ilçe müdürlüklerince bildirilen üreticilerin ürününü satın alır.
ç) Yılı ürünü olması kaydıyla kendisine getirilen tiftik ürününün tamamını, birliğin ürün
alım talimatı ile ekspertiz usul ve esaslarına göre satın alır.
d) Kooperatifler ve/veya Birlikçe, alınan ürünler için, üreticinin açık kimliğini belirten
müstahsil makbuzu düzenlenir ve bir nüshası üreticiye verilir. Bu makbuzda; asgari olarak
tiftik keçisi sayısı, ürünün cinsi ve kalitesi, miktarı, alım tarihi, alım fiyatı, tutarı, yapılan
kesintiler, vergi numarası ve üreticinin net alacağı tutar ile destek ödemesi tutarları gösterilir.
Müstahsil makbuzu nüshasının üretici tarafından beĢ yıl saklanması zorunludur.
e) Müstahsil makbuzlarındaki bilgiler, günlük olarak alım bordrolarına geçirilir.
(3) Müracaat yeri ve Ģekli;
a) Geçici alım yerleri ve merkezlerinin açıldığı yerlerde üreticiler, kooperatifler ve/veya
birliğe dilekçe (Ek-28) ile müracaat ederler.
b) Geçici alım yerleri ve merkezlerinin açılmadığı yerlerde il ve/veya ilçe
müdürlüklerine dilekçe (Ek-29) ile müracaat ederler. Ġl ve/veya ilçe müdürlükleri bu
müracaatları en yakın kooperatife veya birliğe bildirir.
(4) Ödeme icmallerinin hazırlanması;
a) Kooperatifler ve/veya birlik aracılığı ile ödenecek olan desteklemeye esas olan
icmaller ile üreticinin hesabına ödenecek icmaller ayrı ayrı Tiftik ve Yapağı Tarım SatıĢ
Kooperatifleri Birliği tarafından hazırlanır.
b) Kooperatiflerin, üreticilerin ve üreticilere ait hayvan sayıları ile üretilen tiftik
miktarının gösterildiği hak ediĢ icmali Birlikçe düzenlenir.
c) Tiftik ve Yapağı Tarım SatıĢ Kooperatifleri Birliği "Tiftik Desteklemeleri Hak EdiĢ
Belgesini" düzenler. Hayvan sahibi, hayvan sayısı ve tiftik üretim miktarı ile ilgili bilgileri
içeren bu Hak EdiĢ Belgesini 2013 Temmuz ayı sonuna kadar il müdürlüğüne gönderir. Ġl
müdürlüğünce kontrolleri yapılan listeler onaylanarak 2013 Ağustos ayı sonuna kadar
HAYGEM’e gönderilir.
ç) HAYGEM, icmallerde bildirilen destekleme tutarını, üreticiye ödenmek üzere tiftik
alımını gerçekleĢtiren kooperatif ve/veya birliğin Bankadaki hesabına gönderir.
d) Kooperatifler ve/veya birlikler, destekleme ödemelerini hak sahiplerine yedi gün
içerisinde müstahsil makbuzu, çeki ve tesellüm makbuzu belgelerine istinaden yapar.
Çiğ süt üretiminin desteklenmesi
MADDE 9 – (1) Çiğ süt primi; üretmiĢ olduğu çiğ sütü, Gıda ĠĢletmelerinin Kayıt ve
Onay ĠĢlemlerine Dair Yönetmelik kapsamında faaliyet gösteren süt iĢleme tesislerine, fatura
ve/veya müstahsil makbuzları karĢılığında kendisi veya üyesi bulunduğu yetiĢtirici/üretici
örgütü vasıtasıyla satan, bu Tebliğin 3 üncü maddesinde belirtilen ve ulusal düzeyde üst
örgütlenmesini tamamlamıĢ bir yetiĢtirici/üretici örgütüne üye olan, SKS veri tabanına
altyapısı kurulan yerlerde anlık olarak, alt yapısı kurulmamıĢ yerlerde aylık olarak kaydettiren
yetiĢtiricilere, hazırlanan ödeme icmalleri esas alınarak manda, koyun ve keçi sütü ile inek
sütü için soğutulmuĢ süte farklı olmak üzere beher litre için destekleme ödemesi yapılır.
a) Desteklemeden yararlanmak isteyen üreticiler; üyesi bulunduğu yetiĢtirici/üretici
örgütü aracılığı ile SKS’ye veri giriĢi için yetkilendirilmiĢ süt üretici birliklerinin olduğu
yerlerde bu birliklere, olmayan yerlerde il/ilçe müdürlüklerine müracaat ederler.
b) Satılan çiğ süte ait fatura veya müstahsil makbuzları, takip eden ayın en geç son iĢ
gününe kadar üyelerinin icmal-1’ini hazırlayacak olan süt üretici birliklerine veya üyelerinin
icmale esas tablosunu hazırlayacak olan kooperatif üst birlikleri ile yetiĢtirici birliklerine
teslim edilir.
c) Kooperatif üst birlikleri ile yetiĢtirici birlikleri, kendilerine teslim edilen belgeleri,
icmal-1’e esas tabloları ve eklerini, takip eden ayın beĢinci iĢ günü sonuna kadar SKS’ye veri
giriĢi yetkisi bulunan süt üretici birliklerine, olmayan yerlerde ise il/ilçe müdürlüklerine
teslim ederler.
ç) 1/1/2013 tarihinden bu Tebliğin yayımlandığı tarihe kadar satılan çiğ sütlere ait fatura
ve/veya müstahsil makbuzları, bu Tebliğin yayım tarihinden itibaren on iĢ günü içerisinde
yetiĢtirici/üretici örgütlerine teslim edilir.
(3) Veri giriĢi yapacak il/ilçe müdürlükleri veya süt üretici birliklerince yetiĢtirici/üretici
örgütlerinden istenilecek belgeler;
a) YetiĢtirici/üretici örgütünce düzenlenmiĢ üye listesi,
b) SKS veri tabanı üzerinden yayımlanan ve yetiĢtirici/üretici örgütünce düzenlenen çiğ
süt destekleme icmaline esas tablo,
c) Satılan süt miktarının litre olarak düzenlendiği fatura ve/veya müstahsil makbuzları.
(4) Destekleme icmallerinin hazırlanması döneminde uyulacak esaslar;
a) Yürürlükteki mevzuata uygun, aylık olarak düzenlenen müstahsil makbuzu ve/veya
faturaların asılları veya nüshaları destekleme için esas alınır. Her ne suretle olursa olsun
bunların, fotokopileri veya onaylı suretleri kesinlikle dikkate alınmaz. Müstahsil makbuzu
ve/veya faturalarda süt teĢvik kod numarası veya iĢletme onay belge numarası, süt iĢleme
tesisinin adı, adresi, üreticinin adı, soyadı, adresi ve teslim edilen sütün türü, litre olarak
miktarı, litre fiyatı ve tutarı ile soğutma tankı üzerinden pazarlanmıĢ ise “soğutulmuĢ çiğ süt”
ibaresi, süt iĢleme tesisi yetkilisinin imzası ve kaĢesi, süt soğutma tankı sahibi, sorumlusu
veya yetkilisince onaylanmıĢ süt soğutma tankı kod numarası bulunmalıdır.
b) Gıda ĠĢletmelerinin Kayıt ve Onay ĠĢlemlerine Dair Yönetmelik kapsamındaki süt
iĢleme tesisleri ile ilgili bilgilerin SKS’ye girilmesi ve güncellenmesinden, kayıt ve onay
iĢlemlerini yürüten il müdürlükleri sorumludur.
c) Türkiye Süt Üreticileri Merkez Birliği, HAYGEM’in uygun gördüğü birliklere
SKS’ye veri giriĢ yetkisi verir. HAYGEM, veri giriĢ yetkisi verilmesini uygun gördüğü bu
birlikleri SKS üzerinden yayınlar.
(5) Destekleme icmallerinin hazırlanması;
a) Veri giriĢ yetkisi almıĢ süt üretici birliklerinin bulunduğu yerlerde; üreticilerin icmal1’e esas tabloları yetiĢtirici/üretici örgütlerince aylar bazında hazırlanır ve SKS’ye girilmesi
için yetkilendirilmiĢ süt üretici birliklerine gönderilir. Ġcmal-1 listelerinin SKS’ye giriĢleri bu
birliklerce yapılır.
b) Veri giriĢ yetkisi almıĢ süt üretici birliklerinin bulunmadığı yerlerde; üreticinin
icmal-1’e esas tabloları yetiĢtirici/üretici örgütlerince aylar bazında hazırlanır ve SKS’ye
girilmesi için il/ilçe müdürlüklerine gönderilir. Ġcmal-1 listelerinin SKS’ye veri giriĢleri il/ilçe
c) SKS’ye süt giriĢlerinin, üreticilerin üretimde bulundukları ilçeden yapılması esastır.
ç) Ġl merkezinde kurulan süt üreticileri birlikleri, yetkilendirilmediği ilçelerde sadece
üyelerinin veri giriĢini yapar.
(6) Destekleme icmallerinin il/ilçe müdürlüklerince incelenmesi;
a) Süt icmallerinin incelenmesinde; üreticilere ait fatura ve/veya müstahsil
makbuzlarının uygunluğu, bunların SKS veri tabanına doğru girilip girilmediği, hayvan sayısı
ile satılan süt miktarının uyumlu olup olmadığı, süt soğutma tanklarının kapasitesinin
üzerinde kullanılıp kullanılmadığı dikkate alınır. Uygun olmayan hatalı belgeler, giriĢler ve
hayvan sayısı ile süt miktarında uyumsuzluk olanlar ile soğutma tanklarının kapasitesinin
üzerinde pazarlanan sütler icmal listesinden çıkartılır.
b) Ġnceleme sonrasında fatura ve/veya müstahsil makbuzları, yazı ile icmal-1’i veya
icmale esas tabloyu hazırlayan yetiĢtirici/üretici örgütüne iade edilir.
(7) Destekleme icmallerinin askıya çıkarılması;
a) Aylar bazında SKS veri tabanına kaydedilen icmal-1 listeleri, veri giriĢ dönemi
bittikten sonra, il/ilçe müdürlüklerince askıya çıkartılmak üzere SKS veri tabanından icmal-2
listeleri Ģeklinde alınır.
b) Ġcmal-2 listeleri il/ilçe müdürlüklerinde, yetiĢtirici/üretici örgütlerine ve üreticilere
duyurulacak Ģekilde askıya çıkarılır.
c) Askıya çıkarma tarihi ve saati ile askıdan indirme tarihi ve saati il/ilçe müdürlüğü ile
yetiĢtirici/üretici örgütü temsilcilerince tutanağa bağlanır ve güncel tarihle imzalanması
sağlanır.
ç) Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise listelerdeki bilgiler doğru kabul edilir.
Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz.
d) Askı süresinde icmal-2 listelerine yapılan itirazlar, il/ilçe müdürlüğünce
değerlendirilir.
(8) Destekleme icmallerinin gönderilmesi ve ödeme;
a) Ġtirazların değerlendirilmesinden sonra kesinleĢmiĢ icmal-2 listeleri ilçe
müdürlüklerince onaylanarak il müdürlüğüne gönderilir.
b) Ġlçelerden gelen onaylanmıĢ icmal-2 listeleri il müdürlükleri tarafından incelenir ve
SKS veri tabanında ödemeye esas olan icmal-3 listesi Ģeklinde düzenlenir. Düzenlenen icmal3 listeleri onaylanarak HAYGEM’e gönderilir.
c) HAYGEM, gelen icmal-3 listeleri ile SKS’den alınan icmal-3 listelerinin uyumlu
olmasını kontrol eder.
ç) Ödeme listelerinin Bakanlıkça bankaya gönderilmesinden sonra kesinleĢmiĢ icmal-2
listeleri, yetiĢtirici/üretici örgütleri bazında SKS’den il/ilçe müdürlüklerince alınarak ilgili
yetiĢtirici/üretici örgütlerine gönderilir.
(9) Diğer hususlar;
a) Süt soğutma tanklarının ve süt toplama merkezlerinin yürürlükteki mevzuata
uygunluğunun tespiti il/ilçe müdürlüklerince yapılarak SKS veri tabanına giriĢi sağlanır.
b) Süt iĢleme tesislerindeki soğutma tankları SKS veri tabanına girilmez.
c) Ġl/ilçe müdürlüklerince kontrol edilerek çalıĢtırılmadığı tespit edilen süt soğutma
tankları üzerinden pazarlanan sütler soğutulmuĢ olarak değerlendirilmez.
ç) Çiğ sütün; yetiĢtirici/üretici örgütleri veya bunların %50’nin üzerinde paya sahip
oldukları Türk Ticaret Kanununa tabi ortaklıkları üzerinden pazarlanması durumunda, üretici
adına düzenlenmiĢ müstahsil makbuzları ile süt iĢleme tesisleri adına düzenlenmiĢ faturaların
uyumlu olması zorunludur.
d) Destekleme icmallerinin hazırlanması, askıya çıkartılması, gönderilmesi ve ödeme ile
ilgili çalıĢma takvimi HAYGEM tarafından belirlenir.
e) Bu Tebliğde yer alan icmallerin ve diğer eklerin örnekleri SKS üzerinden yayınlanır.
f) Ġl/ilçe müdürlükleri ve süt üretici birlikleri, çiğ süt desteği için gerekli belgelerle
yapılan baĢvuruları zamanında sisteme girmekle sorumludur. Süt üretici birlikleri baĢvuruları
zamanında sisteme girmedikleri takdirde veri giriĢ yetkileri iptal edilir.
g) SKS’de görev yapacak Bakanlık personelinin sistem Ģifrelerinin tahsisi Bakanlıkça,
birlik personelinin Ģifre tahsisi ise Türkiye Süt Üreticileri Merkez Birliğince yapılır.
Personelin eğitimi ile konuya iliĢkin diğer tedbirler Bakanlık ve Türkiye Süt Üreticileri
Merkez Birliği tarafından alınır.
ğ) Birden çok yetiĢtirici/üretici örgütüne üyeliği bulunan üreticinin iĢ ve iĢlemleri, fatura
ve/veya müstahsil makbuzunu teslim ettiği yetiĢtirici/üretici örgütü üzerinden yapılır.
h) Çiğ süt desteklemesi ve SKS ile ilgili olarak yapılacak çalıĢma ve uygulama esasları
HAYGEM tarafından belirlenir.
ı) Anlık SKS ile ilgili çalıĢma ve uygulama esasları HAYGEM tarafından talimatla
belirlenir.
i) 2013 yılı için baĢvuru Ģartlarını yerine getirmiĢ ve il/ilçe müdürlüklerince uygun
bulunmasına rağmen destekleme alamayan üreticiler için tüm ödemeler tamamlandıktan sonra
ek icmal düzenlenerek ödeme yapılabilir.
j) Çiğ süt destekleme ödemelerinden, idarî hata sonucu düzenlenen belgelerle yapılan
ödemeler hariç, haksız yere yararlandığı tespit edilen ve beĢ yıl süreyle hiçbir destekleme
programından yararlandırılmayacak gerçek veya tüzel kiĢilerin ceza süreleri bitene kadar
SKS’de yasaklılar listesine alınmasından il/ilçe müdürlükleri sorumludur.
k) Destekleme ödemeleri ile ilgili olarak haklarında idari ve adli iĢlem baĢlatılan
yetiĢtirici/üretici örgütleri haklarındaki inceleme tamamlanıncaya kadar, il sistem
sorumlularınca SKS’de ödeme engelli yetiĢtirici/üretici örgütü olarak iĢaretlenir.
Islah amaçlı süt kalitesinin desteklenmesi
MADDE 10 – (1) Islah amaçlı süt kalitesinin belirlenmesi desteği; soy kütüğü sistemine
31/12/2013 tarihinde kayıtlı ve etçi ırklar hariç en az on baĢ saf ırk ineğe sahip veya bu
destekleme kapsamında analiz Ģartlarını yerine getiren en az on baĢ saf ırk inek kaydı
bulunan, soy kütüğüne üyelik tarihi 1/10/2013 öncesi olan Ankara, Ġzmir, Balıkesir, Bursa ve
Tekirdağ illerindeki iĢletmelere uygulanır.
(2) Çiğ süt desteklemesine Islah Amaçlı YetiĢtirici Birlikleri aracılığıyla baĢvurusu olan
yetiĢtirici, ıslah amaçlı süt kalitesinin desteklemesine de müracaat etmiĢ kabul edilir.
(3) Destekleme kapsamındaki sığır, saf ırk ve 31/12/2013 tarihinde Türkvet ve e-ıslahta
kayıtlı olmalıdır.
(4) Desteklenecek iĢletmedeki sığırların, bu Tebliğin yayınlanma tarihinden itibaren
baĢlamak üzere, 2013 yılı içerisinde ikiden az olmamak üzere, ay olarak sağıldığı sürenin en
az yarısı kadar süt içerik analizinin (yağ, protein, somatik hücre) yaptırılmıĢ ve 15/2/2014
tarihine kadar e-ıslaha kaydedilmiĢ olması gerekir. Sağım süresi on aydan fazla sağılan
inekler için 5 analiz destekleme için yeterlidir. Analizlerde; yağ ve protein için % 2.5-5.5
arasında olan değerler, somatik hücre sayısında ise en fazla 400.000 somatik hücre/ml değeri
destekleme kapsamına alınır.
(5) Ġki analiz arasındaki süre 30 (otuz) günden az, 90 (doksan) günden fazla olamaz.
Süreye uymayan analizler destekleme kapsamında kullanılmaz.
(6) Destekleme amaçlı süt analizleri, Bakanlık il kontrol laboratuvarlarında
yapılmalıdır.
(7) 2013 yılı içerisinde ölen veya kesilen sığırlar, analiz Ģartını yerine getirmesi halinde
desteklemeden yararlandırılır.
(8) Destekleme, her sığır için yılda bir kez yapılır ve son analizinin yapıldığı iĢletmeye
ödenir.
(9) Islah amaçlı süt analizi çalıĢmaları ile analiz sonuçlarının e-ıslaha kaydından, Islah
Amaçlı YetiĢtirici Birlikleri ile merkez birliği sorumludur.
(10) Askı listeleri, e-ıslah üzerinden 15/1/2014 tarihli e-ıslah verilerine dayalı olarak
2014 yılı Ocak ayının ikinci yarısında yayınlanır. Yayını takiben icmal-1 il/ilçe
müdürlüklerinde on gün süreyle askıya çıkarılır.
(11) Askı baĢlangıç tarihi tatil gününe rastlarsa takip eden iĢ günü askıya çıkarılır.
Askıya çıkarma tarihi ve saati ile askıdan indirme tarihi ve saati il/ilçe müdürlüğü ile
Damızlık Sığır YetiĢtiricileri Birliği temsilcilerince tutanağa bağlanır ve güncel tarihle
imzalanması sağlanır. Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise kamu aleyhine olan hâller
hariç icmal-1’deki bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye
alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz. Yapılan itirazlar değerlendirilerek e-ıslahta eksik olan
bilgilerin 15/2/2014 tarihine kadar kaydedilmesi sağlanır.
(12) E-ıslah veri tabanının 15/2/2014 tarihli verileri esas alınarak icmal-2’ler HAYGEM
tarafından hazırlanır ve e-ıslah veri tabanından yayınlanır. Ġcmal-2’ler ilçe müdürlüklerince
onaylanır ve il müdürlüğüne gönderilir.
(13) Ġlçelerden gelen onaylanmıĢ icmal-2’ler ile merkez ilçenin icmal-2’si il
müdürlükleri tarafından kontrol edilir, onaylanır ve ödemeye esas olmak üzere Mart 2014 ayı
sonuna kadar HAYGEM’e gönderilir.
Arılı kovan desteklemesi
MADDE 11 – (1) Arıcılık kayıt sistemine (AKS) kayıtlı, en az 30, en fazla 1000 adet
arılı kovana sahip yetiĢtirici/üretici örgütü üyesi arıcılara, aĢağıda belirtilen esaslar
çerçevesinde arılı kovan baĢına destekleme ödemesi yapılır.
(2) Destekleme ödemesinden yararlanacak arıcı, arıcılığın bulunduğu ilin il/ilçe
müdürlüğüne 3/6/2013-20/7/2013 tarihleri arasında aĢağıdaki belirtilen belgelerle Ģahsen veya
üyesi olduğu yetiĢtirici/üretici örgütü aracılığı ile baĢvuruda bulunur;
a) Dilekçe (Ek-1),
b) Arıcı kayıtlı olduğu il/ilçe dıĢında müracaat ediyorsa arı konaklama belgesi ve
veteriner sağlık raporu.
(3) Desteklemeden faydalanacak arıcının, iĢletmesinin Türkvet’e kayıtlı olduğu ilde
kurulmuĢ yetiĢtirici/üretici örgütü üyesi olması zorunludur. Ancak, kayıtlı olduğu ilde
kurulmuĢ herhangi bir yetiĢtirici/üretici örgütü olmaması durumunda komĢu ildeki
yetiĢtirici/üretici örgütüne kayıt olması gerekmektedir.
(4) Arıcı, kovan tespitlerini dilekçe verdiği il/ilçe müdürlüğüne süresi içinde yaptırmak
zorundadır.
(5) Desteklenecek arılı kovanlar plakalı ve kayıtlı olmalıdır.
(6) Ġl/ilçe müdürlükleri, destekleme talebinde bulunan üreticilerin iĢletmelerini
3/6/2013-4/10/2013 tarihleri arasında arılıkta inceleyerek Arılık ve Arılı Kovan Tespit
Tutanağını (Ek-2) düzenler. Dilekçede (Ek-1) beyan edilen arılı kovan sayısını geçmemek
üzere, arılıkta yapılan tespitteki kovan sayısı üzerinden değerlendirme yapılır. Tespit sırasında
30’dan az arılı kovana sahip olan arıcılar desteklemeden yararlanamaz. Bağlı bulunduğu ili
dıĢında baĢvuruda bulunan gezginci arıcılar için tespit tarihi bitimi 6/9/2013’tür. Ġl/ilçe
müdürlükleri, gezginci arıcıların desteklemeye konu olan belgelerinin (dilekçe, Arılık ve Arılı
Kovan Tespit Tutanağı, Arı Konaklama Belgesi ve Yurt Ġçi Hayvan Sevklerine Mahsus
Veteriner Sağlık Raporu) asılları veya onaylı suretlerini üreticinin iĢletmesinin kayıtlı olduğu
il/ilçe müdürlüğüne 20/9/2013 tarihine kadar gönderir.
(7) Ġl sistem sorumlusu tarafından AKS’den ilçeler bazında alınacak Arılı Kovan Hak
EdiĢ Ġcmali (Ek-3) kontrol amacı ve askı için ilgili ilçe müdürlüklerine en geç 25/10/2013
tarihine kadar gönderilir.
(8) AKS'de birliklere göre düzenlenen arılı kovan hak ediĢ icmalleri 4/11/2013 15/11/2013 tarihleri arasında on iĢ günü süre ile arıcının kayıtlı olduğu il/ilçe müdürlükleri ve
bilgi amaçlı olarak birliklerde tutanaklı olarak askıya çıkarılır ve itirazlar il/ilçe
müdürlüklerince alınır. Askı süresi bitiminde 18/11/2013-22/11/2013 tarihleri arasında 5 iĢ
gününde itirazlar değerlendirilerek sonuçlandırılır. Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz
ise, Ek-3’teki bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye
alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz.
(9) Ġlçe müdürlükleri tarafından askı sonrası onaylanan arılı kovan hak ediĢ icmalleri
29/11/2013 tarihine kadar il müdürlüğüne gönderilir.
(10) Ġl müdürlüğünce AKS’den alınan Arılı Kovan Destekleme Ġcmali (Ek-4)’nin onaylı
bir sureti 10/12/2013 tarihine kadar HAYGEM'e ve elektronik ortamda [email protected]
adresine gönderilir.
Bombus arısı kullanımı desteklemesi
MADDE 12 – (1) Seralarda polinasyon amaçlı bombus arısı kullanan üreticilere
aĢağıdaki esaslara göre destekleme ödemesi yapılır.
a) Örtüaltı Üretiminin Kayıt Altına Alınması Hakkında Yönetmelik hükümleri
kapsamında Örtüaltı Kayıt Sistemine (ÖKS) kayıtlı üreticilere, Bakanlıkça bombus arısı
üretim izni verilmiĢ iĢletmelerden veya bu iĢletmelerin bayilerinden, o yıla ait üretim sezonu
boyunca polinasyon maksatlı bombus arı kolonisi satın alarak kullanmaları halinde, koloni
baĢına destekleme ödemesi yapılır.
b) 2013 yılı içerisinde seralarda bombus arısı kullanan ve 31/12/2013 tarihine kadar
il/ilçe müdürlüklerine dilekçe (Ek-5) ve koloni alımını belgeleyen fatura ile baĢvuruda
bulunan sera üreticileri desteklemeden faydalandırılır.
c) ÖKS’deki “Bombus Arısı Destekleme” bölümüne il/ilçe müdürlükleri tarafından
fatura bilgileri kaydedilir.
ç) Desteklemeye esas Bombus arısı koloni veri giriĢleri, ÖKS il/ilçe veri giriĢ
elemanları tarafından sisteme 31/1/2014 tarihine kadar kaydedilir.
d) ÖKS’den alınan Ġcmal-1 listeleri 3/2/2014-14/2/2014 tarihleri arasında on iĢ günü
süre ile tutanaklı olarak askıya çıkarılır ve itirazlar il/ilçe müdürlüklerince alınıp
değerlendirilerek sonuçlandırılır. Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise, Ġcmal-1’deki
bilgiler doğru kabul edilir. Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye alınmaz ve
herhangi bir hak doğurmaz.
e) Ġlçe müdürlükleri ÖKS’den aldıkları Bombus Arısı Desteklemesi (Ġcmal-1) (Ek-6)’i
onaylayarak 20/2/2014 tarihine kadar il müdürlüğüne gönderir.
f) Ġcmal-1 listeleri il müdürlükleri tarafından kontrol edildikten sonra ÖKS’den alınacak
Bombus Arısı Desteklemesi (Ġcmal-2) (Ek-7) listeleri onaylanarak 28/2/2014 tarihine kadar
g) Yılı içerisinde bir dekar sera alanı için iki koloniden fazlasına ödeme yapılmaz.
ğ) Sahte belge düzenleyerek haksız destekleme ödemesi yapılmasına sebep olan bombus
arı kolonisi üreticisinin üretim izni iptal edilir. Üretici ve/veya bayi için bu Tebliğin 24 üncü
maddesinde yer alan cezai hükümler uygulanır.
h) Aynı kiĢi ve/veya kuruluĢa ait iĢletmeler arasında yapılacak alım ve satım iĢlemleri
için destekleme ödemesi yapılmaz.
Ġpekböceği yetiĢtiriciliğinin desteklenmesi
MADDE 13 – (1) Ġpekböceği yetiĢtiriciliğinin teĢvik edilmesi ve üretiminin arttırılması
için yaĢ ipekböceği kozası üreticilerine ücretsiz dağıtılacak ipekböceği tohumunu sağlayan
Bursa Koza Tarım SatıĢ Kooperatifleri Birliği (Kozabirlik)'ne tohum bedeli için kutu baĢına,
ürettiği yaĢ ipekböceği kozasını Kozabirlik'e ve/veya kooperatiflerine satan yetiĢtiricilere ise
kilogram baĢına ödeme yapılır.
(2) Bursa Koza Tarım SatıĢ Kooperatifleri Birliği (Kozabirlik) tarafından yaĢ
ipekböceği kozası üreticilerine ücretsiz dağıtılacak ipekböceği tohumu bedelleri için yapılacak
destekleme ödemeleri ve tohum dağıtım esasları:
a) Ġpekböceği tohumunun temini ve dağıtımı Kozabirlik tarafından yapılır.
b) Üreticiler ipekböceği tohumu talebini, il/ilçe müdürlükleri veya kooperatiflere
bildirir.
c) Ġl/ilçe müdürlükleri veya kooperatifler hazırladıkları talep listelerini Kozabirliğe
gönderir.
ç) Kozabirlik; alınan talepleri önceki yıllardaki üretim miktarlarını da dikkate alarak
kendi ürettiği tohum miktarına uygun olmak kaydıyla sıraya koyar, tohum dağıtım listelerini
(Ek-8) düzenler ve dağıtımı gerçekleĢtirir.
d) Kozabirlik, ipekböceği tohumu için üretim yılı içinde, kutu baĢına destekleme birim
fiyatı üzerinden, dağıtım listelerinde yer alan tüm kooperatiflerin ayrı ayrı gösterildiği,
Ġpekböceği Tohumu Dağıtım Ġcmal ve Hak EdiĢ Belgesi (Ek-9) ni düzenler ve yazı ekinde il
müdürlüğüne gönderir.
e) Ġl müdürlüğü Ġpekböceği Tohumu Dağıtım Ġcmal ve Hak EdiĢ Belgesini onaylar ve
HAYGEM’e gönderir.
f) Ġcmallerde bildirilen destekleme tutarı, ipekböceği tohumu dağıtımını gerçekleĢtiren,
Kozabirliğe ödenmek üzere Bankaya gönderilir.
(3) Ürünlerini Bursa Koza Tarım SatıĢ Kooperatifleri Birliği (Kozabirlik) ve/veya
kooperatiflerine satan yaĢ koza üreticilerine yapılacak destekleme ödemeleri uygulama usul
ve esasları:
a) Ürününü Kozabirlik veya kooperatiflerine satan üreticiler desteklemeden
faydalandırılır.
b) YaĢ koza destekleme ödemesinden faydalanmak isteyen üreticiler ilgili kooperatife
yazılı olarak baĢvurur.
c) Kooperatifler, alınacak yaĢ kozanın dağıtılan tohum kutu adedi ile üretim miktarı
uyumunu kontrol eder ve aldıkları ürün için, üretim yılı içinde destekleme birim fiyatı
üzerinden, müstahsil makbuzu düzenler ve bir nüshasını üreticiye verir.
ç) Kooperatifler alınan ürün için, Ġpek Böceği YaĢ Koza Ürün Alım Bordrosu (Ek-10)
düzenler ve onaylı bir nüshasını hak ediĢ düzenlenmek üzere Kooperatifin bulunduğu il/ilçe
müdürlüğüne yazı ekinde gönderir.
d) Ġl/ilçe müdürlüğü YaĢ Koza Desteklemesi Hak EdiĢ Belgesi (Ek-11) icmallerini
düzenler ve HAYGEM’e gönderir.
e) Ġcmallerde bildirilen destekleme tutarı, yaĢ koza alımını gerçekleĢtiren kooperatife
ödenmek üzere Bankaya gönderilir.
f) Kooperatifler destekleme ödemesini hak sahiplerine herhangi bir ad altında kesinti
yapmadan yedi gün içerisinde yapar.
(4) Kozabirlik, yaĢ ipekböceği kozası yetiĢtiriciliği yapılan bölgelerde kooperatifler
kanalıyla, kooperatiflerin bulunmadığı yerlerde ise açacağı geçici alım yerleri aracılığı ile
içinde bulunulan yılın ürünü ve dağıtılan tohumla uyumlu olması kaydıyla kendisine getirilen
yaĢ ipekböceği kozasının tamamını, Kozabirliğin ürün alım talimatı ile ekspertiz usul ve
esaslarına göre satın almakla yükümlü olduğu gibi, destekleme ödemeleri ve ücretsiz
ipekböceği tohumu dağıtımı uygulama esaslarını önceden üreticilere duyurmakla yetkili olup,
destekleme ödemelerine esas olacak tüm belgelerin istenmesi halinde ibraz edilmesinden,
düzenlenmesinden ve teyidinden sorumludur ve beĢ yıl süreyle muhafaza etmekle
yükümlüdür.
Besilik erkek sığır desteklemesi
MADDE 14 – (1) Kesim tarihi itibariyle, besi süresinin son 90 gününü müracaatçının
veya eĢinin iĢletmelerinde tamamlamıĢ, Türkvet’e kayıtlı erkek sığırlarını (manda dahil) Gıda
ĠĢletmelerinin Kayıt ve Onay ĠĢlemlerine Dair Yönetmelik kapsamında Bakanlıktan Ģartlı
onay/onay belgesi almıĢ veya geçiĢ süresinden yararlanan kesimhanelerde kestiren ve kesim
bilgilerini KES veri tabanına kaydettiren üreticilere, belirlenen dönemlerde hayvan baĢına
destekleme ödemesi yapılır.
(2) Müracaat Ģartları, yeri, Ģekli ve zamanı;
a) Yıllık altı baĢ ve üzeri sayıda, destekleme Ģartlarını taĢıyan erkek sığır kesimi
yaptıranların, kırmızı et üretici birliklerinin bulunduğu yerlerde bu birliğe üye olmaları
zorunludur. Yıl içinde daha az sayıda kesim yaptıran üreticiler ise birliğe üye olmasa da
desteklemeden yararlandırılır.
b) Kesimi yapılan besilik erkek sığırlar 2/12/2011 tarihli ve 28130 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Sığır Cinsi Hayvanların Tanımlanması, Tescili ve Ġzlenmesi
Yönetmeliğine göre Türkvet’e kayıtlı olmalıdır.
c) 6/3/2013 tarihli ve 28579 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvan Hastalıklarında
Tazminat Yönetmeliği hükümlerine göre mecburi kesime sevk edilmiĢ erkek sığırlar ile kesim
sonrası muayenesinde karkasın imhasına karar verilen erkek sığırlar desteklemeden
yararlanamaz.
ç) Üreticiler, Kırmızı Et Üretici Birliğinin olduğu yerlerde birliğe, Kırmızı Et Üretici
Birliğinin olmadığı yerlerde ise il/ilçe müdürlüklerine yazılı olarak müracaat eder.
d) Yılı içinde yapılan kesimlerin son baĢvuru tarihi 31/1/2014 olup, Bakanlık
gerektiğinde müracaat süresini uzatabilir.
(3) Üreticiden istenecek belgeler;
a) Dilekçe,
b) AĢağıdaki belgelerden biri;
1) Kesimhane kesim ücreti faturası veya alındı makbuzunun aslı,
2) Kesilecek hayvanın veya karkasının alım satımına iliĢkin fatura nüshası veya il/ilçe
müdürlüğü onaylı fatura dip koçanı fotokopisi/müstahsil makbuzunun aslı veya il/ilçe
müdürlüğü onaylı dip koçanı fotokopisi.
c) ĠĢletme Tescil Belgesi,
ç) Hayvan Pasaportu ve/veya hayvanın kesim için naklinin yapılacağı yere göre,
Veteriner Sağlık Raporu,
d) Kesimi yapılan hayvanların Türkvet veri tabanından alınan Ölü Hayvan Pasaportu,
e) Kesimhane resmi veteriner hekimince veya yetkilendirilmiĢ veteriner hekimce
onaylanmıĢ kesim cetveli.
(4) Ġcmal döneminde kırmızı et üreticileri birliği bulunan yerlerde il/ilçe
müdürlüklerince birliklerden istenecek belgeler;
a) Ekinde, adına destekleme müracaatı yapılan yetiĢtirici ve birlik üye listesi bulunan
dilekçe,
b) KES veri tabanından alınan Ġcmal-1,
c) Türkiye Kırmızı Et Üreticileri Merkez Birliğine üye olduğuna dair belge,
ç) Bu maddenin 3 üncü fıkrasında istenilen belgeler.
(5) BaĢvuruların KES veri tabanına kaydında uyulacak esaslar;
a) Destekleme için yapılan aylık müracaatlar 15 iĢ gününde il/ilçe müdürlüğü/kırmızı et
üretici birliklerince sisteme girilir.
b) Destekleme için 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununa uygun Ģekilde
düzenlenmiĢ fatura ve/veya müstahsil makbuzu esas alınır. Fatura ve/veya müstahsil makbuzu
ekinde, kesimhane tarafından düzenlenen kesim cetveli bulunur. Kesim cetvelinde tesisin adı,
adresi, kesimhane yetkilisinin ve resmi veteriner hekim veya yetkilendirilmiĢ veteriner
hekimin imzası ve kaĢesi, hayvan kulak numarası, kg olarak karkas ağırlığı, üreticinin adı ve
soyadı, telefon numarası, adresi ve kesilen hayvan sayısı bulunmalıdır. Kesim cetvelleri ile
fatura/müstahsil makbuzları uyumlu olmalıdır.
c) Kesimhanelerle ilgili bilgilerinin KES veri tabanına girilmesi ve güncellenmesinden
il müdürlükleri sorumludur.
ç) Türkiye Kırmızı Et Üreticileri Merkez Birliği, Bakanlıktan uygun görüĢ almak koĢulu
ile üye birliklerine KES veri tabanına veri giriĢi için yetki verir. Veri giriĢi yetkisi alan
birlikler, KES veri tabanı üzerinden yayınlanır.
(6) Destekleme icmallerinin hazırlanması;
a) Destekleme icmallerinin hazırlanması, askıya çıkartılması, gönderilmesi ve ödeme ile
ilgili çalıĢma takvimi HAYGEM tarafından belirlenir.
b) Ġcmal-1’e esas tablolar, veri giriĢ yetkisi almıĢ kırmızı et üretici birliklerinin
bulunduğu yerlerde bu birliklerce, bulunmayan yerlerde il/ilçe müdürlüklerince hazırlanır.
c) KES veri tabanına veri giriĢleri, iĢletmenin kayıtlı olduğu il/ilçeden yapılır.
ç) KuruluĢu il genelini kapsayan kırmızı et üretici birlikleri, merkez birliğince
yetkilendirildikleri ilçelerde veri giriĢini yapabilir. Yetkilendirilmediği ilçelerde sadece
üyelerinin icmale esas olan tablolarını hazırlayarak veri giriĢi için il/ilçe müdürlüğüne
gönderir.
(7) Destekleme icmallerinin il/ilçe müdürlüklerince kontrolü;
a) Hayvan kesimi ile canlı hayvan/karkas alım satımına iliĢkin belgeler ve hayvan
pasaportu aynı isme düzenlenmiĢ olmalıdır.
b) Fatura ve/veya müstahsil makbuzu usulüne göre düzenlenmeli ve KES veri tabanına
kaydedilmelidir.
c) Karkas ağırlığı en az 200 kg/baĢ olmalıdır.
ç) Kesimi yapılan sığırlar, kesim tarihi itibariyle geriye dönük 90 günlük besi süresini
Türkvet kayıtlarına göre müracaatçının veya eĢinin iĢletmelerinde tamamlamıĢ olmalıdır. Bu
süre;
1) Türkvet’e ilk tanımlandığı iĢletmeden kesime sevk edilen sığırlarda, kesim ile
Türkvet’teki kayıt tarihleri arasıdır.
2) 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanununun 36 ncı
maddesi hükümlerine göre idari para cezası sonucunda iĢletmeye kayıt edilen ve bu
iĢletmeden kesime gönderilen sığırlarda, kesim ile Türkvet’teki kayıt tarihleri arasıdır.
3) SatıĢ ile 2 nci, 3 üncü iĢletmelere nakil edildikten sonra kesime sevk edilen sığırlarda,
kesim ile Türkvet’teki iĢletmeye geliĢ tarihleri arasıdır.
4) Ġthal besilik erkek sığırlarda kesim ile il/ilçe müdürlüğünce tespit edilen iĢletmeye
geliĢ tarihleri arasıdır.
5) Destekleme Ģartlarını taĢıyan kurbanlık hayvanlarda, kurbanlık depoda geçen sürede
90 günlük besi süresine dahil edilir.
d) Kesilen hayvanların Türkvet kayıtlarından düĢümü yapılır.
e) Eksik ve hatalı belgeler ile yapılan giriĢler ve hayvan sayısı ile karkas miktarında
uyumsuzluk olan müracaatlar icmal listesinden çıkartılır.
f) Ġnceleme sonrasında müracaat dosyaları tutanak ile ilgili birliğe iade edilir.
(8) Destekleme icmallerinin askıya çıkarılması;
a) KES veri tabanına kaydedilen icmal-1 listeleri, veri giriĢ dönemi bittikten sonra,
il/ilçe müdürlüğünce veri tabanından icmal-2 listeleri Ģeklinde alınır.
b) Ġcmal-2 listeleri il/ilçe müdürlüklerinde, üreticilere ve yetiĢtirici/üretici birliklerine
duyurulmak üzere HAYGEM tarafından belirlenen icmal takvimi süresince tutanaklı olarak
askıya çıkarılır.
c) Askı süresince herhangi bir itiraz olmaz ise listelerdeki bilgiler doğru kabul edilir.
Daha sonra yapılacak itirazlar değerlendirmeye alınmaz ve herhangi bir hak doğurmaz.
ç) Askı süresinde icmal-2 listelerine yapılan itirazlar, il/ilçe müdürlüklerince
değerlendirilerek sonuçlandırılır.
(9) Destekleme icmallerinin gönderilmesi ve ödeme;
a) Ġtirazların değerlendirilmesinden sonra kesinleĢmiĢ icmal-2 listeleri ilçe
müdürlüklerince onaylanarak il müdürlüğüne gönderilir. Bu iĢlemler, merkez ilçelerde il
b) Ġlçelerden gelen onaylanmıĢ icmal-2 listeleri il müdürlükleri tarafından incelenir ve
KES veri tabanında ödemeye esas olan icmal-3 listesi Ģeklinde düzenlenir, onaylanarak
c) HAYGEM, gelen icmal-3 listeleri ile KES’den alınan icmal-3 listelerini kontrol eder.
ç) Ödeme listelerinin Bakanlıkça Bankaya gönderilmesinden sonra kesinleĢmiĢ icmal-2
listeleri, il/ilçe müdürlüklerince alınarak ilgili kırmızı et üretici birliğine gönderilir.
(10) Diğer hususlar;
a) Besilik erkek sığır desteklemeleri ile ilgili icmallerin ve diğer eklerin örnekleri ile
desteklemeye iliĢkin duyurular KES veri tabanı üzerinden yayınlanır.
b) Ġl/ilçe müdürlükleri ve kırmızı et üretici birlikleri, yapılan destekleme baĢvurularını
zamanında KES veri tabanına kaydetmekle sorumludur.
c) KES veri tabanıyla ilgili çalıĢma usul ve esasları HAYGEM’ce belirlenir ve görev
yapacak Bakanlık personelinin sistem Ģifrelerinin tahsisi Bakanlıkça, birlik personelinin Ģifre
tahsisi ise Türkiye Kırmızı Et Üreticileri Merkez Birliğince yapılır. Personelin eğitimi ile
konuyla iliĢkin diğer tedbirler Bakanlık ve Türkiye Kırmızı Et Üreticileri Merkez Birliği
tarafından alınır.
Hayvan hastalığı tazminatı desteklemeleri
MADDE 15 – (1) 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve Yem Kanunu
gereği yayımlanan Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile belirlenmiĢ tazminatlı
hastalıkların tespit edilmesi sonucu, resmi veteriner hekim veya yetkilendirilmiĢ veteriner
hekim gözetiminde mecburi kesime tâbi tutulan veya itlaf edilen hayvanlar ile mezbahalarda
tespit edilen tazminatlı hastalık nedeniyle imha edilen hayvanların bedelleri, hayvan
sahiplerine hayvan hastalığı tazminatı desteği olarak aĢağıdaki esaslara göre yapılır.
a) Sığır tüberkülozu hastalığında; iĢletmede bulunan sığırlara tüberkülin uygulaması
yapılır. Tüberkülin Teamül Cetveli 2 nüsha halinde tanzim edilir ve Hayvan Sağlığı,
YetiĢtiriciliği ve Su Ürünleri ġube Müdürünce imzalanıp onaylanır. Sığır tüberkülozu
yönünden müspet sığırların kıymet takdirleri Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde
yapılarak, Ģarta tabi kesimleri ya da itlafı gerçekleĢtirilir. Hayvan Hastalıklarında Tazminat
Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası
tanzim edilir.
b) Mezbahada kesim sonrası sığır tüberkülozu tespit edildiğinde, mezbahanın
bulunduğu mahalde Ġl/Ġlçe Müdürlüğünde görevli resmi veteriner hekim hastalık raporu
düzenler. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliğine göre karkas bedeli üzerinden
kıymet takdirleri yapılır. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın
belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
c) Sığır brusellozu hastalığında; iĢletmede bulunan sığırlardan alınan marazi maddede
Bakanlık enstitüsü müdürlüğünce bakteriyolojik olarak sığır brusellozu hastalığı tespit
edildiğinde kıymet takdirleri Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde yapılarak, itlafı veya
Ģarta tabi kesimleri gerçekleĢtirilir. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile
Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
ç) Ruam hastalığında; Resmi veteriner hekim tarafından uygulanan Mallein testi
sonucunda veya Bakanlık enstitü müdürlüğünce yapılan bakteriyolojik ve serolojik
muayenede Ruam hastalığı tespit edildiğinde, hasta hayvanların kıymet takdirleri Bakanlığın
belirlediği esaslar dâhilinde yapılarak itlaf edilir. Mallein uygulamasına yönelik olarak
Bakanlığın belirlediği esaslar çerçevesinde 2 nüsha Ruam Teamül Cetveli tanzim edilir ve
Hayvan Sağlığı, YetiĢtiriciliği ve Su Ürünleri ġube Müdürünce imzalanıp mühürlenerek
tasdiklenir. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar
dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
d) Koyun keçi brusellozu hastalığında; iĢletmede bulunan küçükbaĢ hayvanlardan alınan
marazi maddede Bakanlık enstitüsü müdürlüğünce bakteriyolojik olarak koyun keçi
brusellozu hastalığı tespit edildiğinde, kıymet takdirleri Bakanlığın belirlediği esaslar
dâhilinde yapılarak, itlafı veya Ģarta tabi kesimleri gerçekleĢtirilir. Hayvan Hastalıklarında
Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat
Mazbatası tanzim edilir.
e) Afrika at vebası ve sığır vebası hastalığında; iĢletmede bulunan hayvanlardan alınan
marazi maddede Bakanlık enstitüsü müdürlüğünce afrika at vebası veya sığır vebası hastalığı
tespit edildiğinde ya da hastalıkların açık belirtilerini gösteren hayvanlar tespit edildiğinde
kıymet takdirleri Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde yapılarak itlaf edilir. Hayvan
Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan
Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
f) KuĢ gribi hastalığında; hastalıktan Ģüphe edilmesi sebebiyle veya laboratuvarda
hastalığın varlığı tespit edildiğinde öldürülen hayvanların kıymet takdirleri Bakanlığın
belirlediği esaslar dâhilinde yapılır. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile
Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
g) Kuduz hastalığında, Bakanlık enstitü müdürlüğünce kuduz hastalığı tespit edilen
sığır, koyun ve keçiler ile kuduz olduğu tespit edilen hayvan tarafından ısırıldığı için
öldürülen sığır, koyun ve keçilerin kıymet takdirleri Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde
yapılır. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar
dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
ğ) ġap hastalığında, Bakanlıkça her yıl tespit ve ilan edilen mücadele bölgelerinde,
hastalığın açık belirtisini göstermesi veya laboratuvarlarca hastalığın varlığı ve tipi tespit
edildikten sonra öldürülen veya kestirilen hayvanların kıymet takdiri Bakanlığın belirlediği
esaslar dâhilinde yapılır. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın
belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
(2) Hayvansal ürün, yem, madde ve malzemelerin bedelleri ile bunların imha, nakliye
ve dezenfeksiyon masraflarının tamamı, yerel kıymet takdir komisyonu tarafından belirlenen
miktarlar üzerinden, hayvan sahiplerine hayvan hastalığı tazminatı desteği olarak aĢağıdaki
esaslara göre yapılır.
a) Ruam, sığır vebası, at vebası, kuĢ gribi hastalıkları nedeniyle imha edilen hayvansal
ürünlerin, yem, madde ve malzemelerin bedelleri ile imha, nakliye ve dezenfeksiyon
masraflarının kıymet takdiri yapılır. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği ile
Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde tazminat mazbatası tanzim edilir.
b) ġap, sığır tüberkülozu, sığır brusellozu, koyun ve keçi brusellozu hastalıklarında süt
hariç, imha edilen diğer hayvansal ürünlerin yem, madde ve malzemelerin bedelleri ile imha,
nakliye ve dezenfeksiyon masraflarının kıymet takdiri yapılır. Hayvan Hastalıklarında
Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde tazminat mazbatası tanzim
edilir.
c) Kuduz hastalığında, imha edilen yem, madde ve malzemelerin bedelleri ile imha,
nakliye ve dezenfeksiyon masraflarının kıymet takdiri yapılır. Hayvan Hastalıklarında
Tazminat Yönetmeliği ile Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde tazminat mazbatası tanzim
edilir.
ç) Kuduz hastalığında, hayvanların sahipleri öldürülmelerine rıza göstermez ise
karantina süresi içerisinde elde edilecek hayvansal ürünler imha edilir ve tazminat ödenmez.
(3) Ġhbarı mecburi bir hastalığa karĢı koruma sağlamak amacıyla yapılan aĢı ve serum
uygulaması nedeniyle hayvanlarda oluĢan kayıplar için hayvan sahiplerine aĢağıdaki esaslara
göre hayvan hastalığı tazminatı desteği ödemesi yapılır.
a) Ġhbarı mecburi bir hastalığa karĢı koruma sağlamak amacıyla, resmî veteriner hekim
veya sorumluluğundaki yardımcı sağlık personeli ile yetkilendirilmiĢ veteriner hekim
tarafından yapılan aĢı ve serum uygulaması nedeniyle öldüğü veya ölüm öncesi kesime tabi
tutulduğu resmî veteriner hekim raporu ile tespit edilen hayvanların kıymet takdirleri
Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde yapılır. Hayvan Hastalıklarında Tazminat Yönetmeliği
ile Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde Hayvan Ġtlaf ve Tazminat Mazbatası tanzim edilir.
b) Konjuktival brusella aĢısı uygulanan gebe küçükbaĢ hayvanlarda oluĢan atıkların, aĢı
etkisi ile oluĢtuğu Pendik Veteriner Kontrol Enstitü Müdürlüğü tarafından tespit edildiğinde,
bu atıkların tespit edildiği epidemiyolojik ünitede bulunan ve aĢı uygulanan tüm küçükbaĢ
hayvanlarda görülen atıklar için hayvan sahiplerine atık yapan hayvan baĢına 100 Türk Lirası
hayvan hastalığı tazminatı desteği ödemesi yapılır. Ödeme yapılacak hayvanların ve yapılan
aĢılamaların veri tabanına kayıtlarının yapılmıĢ olması Ģarttır. Ödemeler için Tazminat
Mazbatası ve Hak EdiĢ Belgesi düzenlenir.
(4) Bakanlığın belirlediği esaslar dâhilinde düzenlenen Tazminat Mazbatası
çerçevesinde, Hayvan Hastalıkları Tazminat Desteği Hak EdiĢ Belgesi (Ek-12) iki nüsha
olarak tanzim edilir. Hak EdiĢ Belgesinin bir nüshası ve Tazminat Mazbatası GKGM’ne
gönderilir, bir nüshası da il/ilçe müdürlüğünde muhafaza edilir.
(5) Ġlgili banka Ģubesince, hayvan sahibine doğrudan hayvan hastalığı tazminat desteği
ödemesi yapılır.
(6) Resmi kuruluĢlara ve belediyelere ait hayvanlar için, sahipleri tarafından hasta
oldukları Bakanlıkça belirlenen usullere göre bildirilmeyen veya hastalıklı oldukları bilinerek
satın alınmıĢ olanlar ile Bakanlıkça belirlenen belgeler bulunmaksızın sevk olunan veya resmi
veteriner hekime muayene ettirilmeden ölen hayvanlar için, ihbarı zorunlu hastalıklara karĢı
yapılan aĢı, serum, ilaç uygulamaları nedeniyle oluĢan verim kayıpları için ve ihbarı zorunlu
hastalık çıkıĢının Bakanlık tarafından açıklanması ve aĢılama, ilaçlama veya test
uygulanmasına karar verildiği halde, hayvanlarına bu uygulamaları yaptırmayan hayvan
sahiplerine tazminat ödenmez.
Hastalıktan ari iĢletme desteklemeleri
MADDE 16 – (1) Hastalıklardan ari iĢletmeler için sağlık sertifikasına sahip olan süt
sığırı iĢletmelerinde bulunan, damızlık boğalar dıĢındaki, altı ay yaĢın üzerindeki erkek
hayvanlar hariç, tüm sığırlar için aĢağıdaki esaslar dâhilinde hayvan baĢına doğrudan
destekleme ödemesi yapılır. Ari sığır baĢına ödeme birim miktarları 500 baĢa kadar tam
olarak, 501 baĢ ve üzeri için ise % 50’sine karĢılık gelen tutarın ödenmesi suretiyle uygulanır.
a) Desteklemeden yararlanmak üzere müracaat eden iĢletmeler için il/ilçe müdürlüğünce
Hastalıktan Ari ĠĢletmeler için Tespit ve Ġnceleme Tutanağı (Ek-13) düzenlenir.
b) ĠĢletme asgari teknik ve hijyenik açıdan yeterli olmalı, iĢletmedeki tüm sığırlar ise,
Bakanlık programına uygun olarak küpelenmiĢ, pasaportu verilmiĢ ve veri tabanına kayıt
edilmiĢ olmalıdır.
c) Bakanlık tarafından yılı içinde uygulanan programlı Ģap aĢıları yaptırılmıĢ olmalıdır.
ç) ĠĢletmede, yeni gelen hayvanlar için karantina ve gözetim iĢlevi görecek ayrı bir ünite
bulunmalıdır.
d) Hayvan hastalık ve zararlıları ile mücadele kapsamında, iĢletmedeki hayvanlarda
kullanılan ilaç, aĢı ve benzeri kayıtların iĢletmede bulundurulması, kayıt defterine iĢlenmiĢ
olması, doğum, ölüm ve mecburi kesim tarihlerinin tutulması ve bu kayıtların il/ilçe
müdürlüklerince periyodik olarak kontrol edilerek tasdik edilmesi sağlanmalıdır.
e) ĠĢletmede bulunan sığırlar, Sığır Tüberkülozu Yönetmeliği ve Bruselloz ile Mücadele
Yönetmeliği hükümleri gereğince, tüberküloz ve bruselloz hastalıkları yönünden il/ilçe
müdürlüklerince taramadan geçirilir. Her iki hastalıktan menfi bulunan iĢletmeler için il
müdürlüklerince hastalıktan ari iĢletmeler için sağlık sertifikası düzenlenir.
f) ĠĢletmenin arilik statüsünün devam etmesi için iĢletmede bulunan hayvanların ilgili
yönetmeliklerde belirtilen zamana göre teste tabi tutulması gereklidir.
g) ĠĢletmeye dahil edilecek hayvanların karantina ve gözetim Ģartlarının il/ilçe
müdürlüklerince tespiti ve kontrolü yapılır. Hastalıktan ari iĢletmelerden gelen hayvanlar için
ilgili yönetmeliklerde belirtilen süreye dikkat edilerek testler yapılır ve ari iĢletmeye katılımı
sağlanır.
ğ) Karantina ve gözetim altında tutulmadan veya bu süre içerisinde tarama sonucunu
beklemeden hastalıktan ari iĢletmelere hayvan dahil edilmesi durumunda, iĢletme
desteklemeden yararlandırılmaz. Desteklemeden yararlandırılmıĢ ise, destekleme ödemesi
iptal edilir. Tebliğin ilgili hükmü gereğince, ilgiliden ya da ilgililerden tahsil edilmek üzere
ilgili vergi dairesine intikal ettirilir ve ari iĢletme sertifikası geri alınır.
h) Destekleme ödemesine esas hak ediĢ belgesi iki nüsha olarak hazırlanır ve bir nüshası
hastalıktan ari iĢletme sertifikası ile birlikte GKGM’ne gönderilir, bir nüshası da il/ilçe
müdürlüğünde, tüberkülin teamül cetvelleri ve brusella laboratuvar raporları ile birlikte
muhafaza edilir.
ı) Sertifika tanziminden sonra 31/12/ 2013 tarihine kadar iĢletmeye doğum yoluyla
katılan hayvanlar için 31 Aralık 2013 tarihi itibarıyla iki nüsha ek Hak EdiĢ belgesi tanzim
edilir ve bir nüshası GKGM’ne gönderilir, bir nüshası da mahallinde muhafaza edilir.
ĠĢletmede bulunan toplam ari hayvan sayısına karĢılık gelen destekleme oranı birinci fıkrada
yer alan sayısal değerler dikkate alınarak belirlenir ve ek Hak EdiĢ belgesi doğum yoluyla
katılan, 31/12/2013 tarihinde iĢletmede bulunan hayvanlar için tanzim edilir. Doğum yoluyla
katılan erkek hayvanlardan bu tarihte altı aylık yaĢın üzerinde olanlar destekleme kapsamı
dıĢındadır.
i) Sertifika tanziminden sonra 31/12/ 2013 tarihine kadar iĢletmeye karantina ve
gözetim altında tutulup, sığır tüberkülozu ve sığır brusellozu testleri yapılarak, ari olduğu
tespit edildikten sonra katılan hayvanlar için 31/12/2013 tarihi itibarıyla iki nüsha ek Hak EdiĢ
belgesi tanzim edilir ve bir nüshası GKGM’ne gönderilir, bir nüshası da mahallinde muhafaza
edilir. ĠĢletmede bulunan toplam ari hayvan sayısına karĢılık gelen destekleme oranı birinci
fıkrada yer alan sayısal değerler dikkate alınarak belirlenir ve ek hak ediĢ belgesi iĢletmeye ari
olarak katılan, 31/12/2013 tarihinde iĢletmede bulunan hayvanlar için tanzim edilir.
j) Bakanlıkça belirlenen kriterlere sahip iĢletmelerde bulunan her ari hayvana yılda bir
kez olmak üzere destekleme ödemesi Hastalıklardan Ari ĠĢletmeler için Sağlık Sertifikasına
Sahip ĠĢletmelerin Hak EdiĢ Belgesi (Ek-14) ne göre banka Ģubesince yapılır.
(2) Bakanlığın belirlediği esaslar dahilinde onaylı süt çiftliği sertifikasına sahip olan
iĢletmelerdeki ari iĢletme desteği alan tüm sığırlar için, ilave olarak hayvan baĢına aĢağıdaki
esaslar dahilinde destekleme ödemesi yapılır.
a) Onaylı Süt Çiftliği Sertifikasına sahip iĢletme sahipleri, Onaylı Süt Çiftliği
Destekleme Müracaat Formu (Ek-15) ile Ġl/Ġlçe Müdürlüğüne baĢvuru yapar.
b) Destekleme ödemesine esas Onaylı Süt Çiftliği Sertifikasına Sahip ĠĢletmelerin Hak
EdiĢ Belgesi (Ek-16) iki nüsha olarak hazırlanır ve bir nüshası onaylı süt çiftliği sertifikası ile
birlikte GKGM’ne gönderilir, bir nüshası da Ġl/Ġlçe müdürlüğünde muhafaza edilir.
Programlı aĢı uygulamaları
MADDE 17 – (1) Bakanlıkça programlanan aĢı uygulamalarında uygulayıcıların
desteklenmesi, aĢağıdaki esaslara göre yapılır;
a) Bakanlıkça programlanan aĢılamalar resmi veteriner hekim, veteriner sağlık
teknikeri/teknisyenleri tarafından gerçekleĢtirilir. Ġl/ilçe müdürlüğünün personel ve iĢ durumu
programlı aĢılamaların gerçekleĢtirilmesi için yetersiz ise Veteriner Hekimleri Odaları ile
yapılacak protokol çerçevesinde programlı aĢılamalar serbest veteriner hekimlere
yaptırılabilir.
b) Bakanlıkça uygulanan programlı aĢılama desteklemesinden (Ģap, brusella
konjuktival), aĢıyı tatbik eden ve mesleğini 6343 sayılı Veteriner Hekimliği Mesleğinin
Ġcrasına Türk Veteriner Hekimler Birliği ile Odalarının TeĢekkül Tarzına ve Göreceği ĠĢlere
Dair Kanuna göre serbest olarak icra eden veteriner hekimler yararlanır.
c) Bakanlıkça programlanan illerde uygulanan iki ay ve üzeri yaĢtaki sığır, manda,
koyun ve keçilere Ģap aĢısı, üç aydan yukarı yaĢtaki ergin ya da genç tüm diĢi sığır, manda,
koyun ve keçiler ile damızlık olarak ayrılacak erkek koyun ve keçilere uygulanan brusella
konjuktival aĢıları destekleme kapsamındadır. ġap ve brusella aĢıları aynı anda
uygulanmayacaktır.
ç) Desteklemelerden, kamuda görevli veteriner hekimler, veteriner sağlık teknikeri ile
teknisyenleri, 657 sayılı Kanunun 4/B maddesi kapsamında görev yapan veteriner hekimler ve
hayvancılık iĢletmelerinde sözleĢmeli olarak görev yapan veteriner hekimler yararlanamaz.
d) Uygulayıcıların desteklenmesi kapsamında, aĢılama programı onaylanan Veteriner
Hekimleri Odaları, Bakanlıkça belirlenen kampanya dönemlerinde aĢılama çalıĢmalarını
tamamlar. Destekler kampanya dönemlerinde uygulanan aĢılar için verilir.
e) Bakanlığın programlı aĢılamaları için Veteriner Hekimleri Odaları ile yapılan
protokol çerçevesinde serbest veteriner hekimler tarafından yapılacak aĢı uygulama ücreti,
araç, benzin, sarf malzemesi vb. tüm giderler dikkate alınarak il müdürlüğünce belirlenecektir.
Ġl müdürlüğü tarafından belirlenen uygulama ücreti dıĢında yetiĢtiriciden herhangi bir ek ücret
talep edilemez.
f) BüyükbaĢ/küçükbaĢ, Ģap/brusella aĢılama programı onaylanan Veteriner Hekimleri
Odaları program dahilindeki yerleĢim birimlerinde bulunan küpeli ve küpesiz tüm
büyükbaĢ/küçükbaĢ hayvanları aĢılayacaktır. Hayvanlardan küpesiz olanlar için destekleme
primi ödenmeyecek, yalnızca il müdürlüğünce belirlenen aĢılama ücreti alınacaktır. Destekler
küpeli ve veri tabanında kayıtlı hayvanlar için ödenecektir.
g) AĢılanan hayvanların küpe numaraları Hayvanların Tanımlanması ile Veteriner
Biyolojik Ürün Uygulama Ücreti Makbuzuna yazılacak, uygulayıcılar aĢılanan büyükbaĢ
hayvanlarla ilgili bireysel aĢı kayıtlarını TÜRKVET kayıt sistemine, küçükbaĢ hayvanlarla
ilgili bireysel aĢı kayıtlarını KKKS kayıt sistemine uygulamadan sonraki 10 gün içerisinde
iĢleyeceklerdir. Desteklemeler veri tabanında kayıtlı aĢılamalar için verilecektir. Ġl/ilçe
müdürlükleri hakediĢ belgesi tanzimi sırasında aĢılanan hayvanların veri tabanına aĢı kaydının
yapılıp yapılmadığını kontrol edeceklerdir.
ğ) Sisteme eriĢim için Ģifresi bulunmayan ve aĢılama programı onaylanmıĢ serbest
veteriner hekimler, Ģifre tahsisi için il/ilçe müdürlüklerine müracaat edeceklerdir.
h) Destekleme ödemesinden yararlanılabilmesi için, Veteriner Hekimleri Odaları
Programlı AĢılamalarda Uygulayıcıların Destekleme Müracaat Formu (Ek-17) ile il
müdürlüğüne baĢvuru yapar. Müracaat formu ekinde, Serbest Veteriner Hekimlere ait
Hayvanların Tanımlanması ile Veteriner Biyolojik Ürün Uygulama Ücreti Makbuzunun aslı,
her bir Serbest Veteriner Hekim için hazırlanan Programlı AĢılamalarda Uygulayıcıların Hak
EdiĢ Belgesi (Ek-18) ve Veteriner Hekimleri Odasının Düzenlediği Ġcmal Formu (Ek-19)
bulunmalıdır.
ı) Serbest veteriner hekimlere destekleme ödemesi yapılmak üzere Veteriner Hekimleri
Odası adına tek bir Programlı AĢılamalarda Uygulayıcıların Hak EdiĢ Belgesi (Ek-20), il
müdürlüğü tarafından tanzim edilir protokol ve Programlı AĢılamalarda Uygulayıcılar Ġçin
Düzenlenen Ġcmal Formu (Ek-21) ile birlikte GKGM’ne gönderilir.
i) Gerektiğinde aĢının etkinliğini kontrol etmek amacıyla test ve analiz için aĢılanan
hayvanlardan kan alınıp ilgili enstitü müdürlüğüne (ġap Enstitüsü, Pendik V.K.E.M.)
bağıĢıklık kontrolü yaptırılacaktır.
j) Onaylanan protokolün gerekçesiz bir Ģekilde uygulanmaması durumunda
uygulayıcılar hali hazırdaki ve gelecekteki desteklemelerden yararlandırılmaz.
k) Hayvanların Tanımlanması ile Veteriner Biyolojik Ürün Uygulama Ücreti
Makbuzunun aslına kırmızı renkli olarak "Destekleme Ödemesinden YararlanmıĢtır" kaĢesi
basılarak imza altına alınır.
Yurt dıĢından tedarik edilecek kaba yemin desteklenmesi
MADDE 18 – (1) TKK mevzuatı dahilinde yurt dıĢından tedarik edilecek olan kaba
yemin, mahallinde yetiĢtiriciye teslimindeki kilogram maliyeti Kararda belirtilen fiyat
üzerinde oluĢtuğu takdirde, farkının TKK üzerinden çiftçilere ödemesi yapılır.
(2) Destekleme ödemesine esas çalıĢmalar;
a) Hayvan yetiĢtiricilerinin talepleri alınarak, 30/4/ 2013 tarihine kadar yetiĢtiricilere
dağıtımı yapılır.
b) Kararın 4 üncü maddesinin onbirinci fıkrasında belirtilen fiyat farkının oluĢması
durumunda yetiĢtiricilerden alacağın devri sözleĢmesi ile muvafakatleri alınır.
c) Desteklemeye esas icmallerin oluĢturulması için hazırlanacak listeler, kooperatiflerce
kontrol edilerek imzalanıp onaylanarak Bölge Birliklerine, Bölge birlikleri ise kontrol ederek
imzalayıp onayladıktan sonra TKK Merkez Birliğine gönderir. Merkez Birliği ise bölge
birliklerince gönderilen çizelgeleri ödemeye esas icmal Ģeklinde hazırlayarak kontrol eder
imzalayıp onaylandıktan sonra Bakanlığa gönderir.
ç) Bakanlık, TKK’ce gönderilen icmali esas alarak ödemeyi ilgili hesaba gönderir.
d) ĠĢleme esas tüm bilgi ve belgelerin doğruluğundan, ilgili kiĢi ve kuruluĢ doğrudan
sorumludur. Belgeler ilgili birimlerce en az 5 yıl süre ile saklanır.
Hayvan genetik kaynaklarının korunması ve geliĢtirilmesi
MADDE 19 – (1) Hayvan genetik kaynaklarının korunması ve geliĢtirilmesine iliĢkin
desteklemeler aĢağıdaki esaslara göre yapılır.
a) Desteklemeden yararlanacaklar: Bakanlığın hayvan kayıt sistemlerine kayıtlı hayvan
ırklarını yetiĢtirmek suretiyle hayvansal üretimle iĢtigal eden yetiĢtiriciler/yetiĢtirici birlikleri
bu desteklemeden yararlanabilir. Yerinde koruma desteklemesinden yararlanan yetiĢtirici,
koruma yerinde ikamet eder ve destek aldığı türün farklı ırklarını bir arada yetiĢtiremez.
Hayvancılıkla uğraĢan yetiĢtiriciler arasından, çocuklarından en az birisi yanında olan,
yetiĢtiricilik dıĢında bir iĢle uğraĢmayan, tarımsal eğitim görmüĢ, büyükbaĢ ve küçükbaĢ
hayvan yetiĢtiriciliğini bir arada yapmayanlar tercih edilir.
b) Müracaat yeri, Ģekli ve zamanı: Hayvan ırklarını yerinde koruma ve geliĢtirme
amacıyla yetiĢtirmek üzere daha önceki yıllarda baĢvuran ve projeye alınan yetiĢtiricilerden
herhangi bir sebeple çıkan ya da çıkarılanların yerine alınacaklar ile yeni baĢvurular için,
TAGEM’in talebi yeterli olmakla beraber projenin uygulanacağı il/ilçe müdürlüklerinin
ve/veya yetiĢtirici birliklerinin yazılı baĢvurusu sonucu taraflarla iletiĢime geçilerek,
yapılacak teknik değerlendirme sonucunda hayvan ırk ve sayıları ile alt proje sayısı belirlenir.
Ġl/Ġlçe müdürlükleri 2013 Eylül ayı sonuna kadar baĢvuru dilekçesi ve diğer istenilen
belgelerle yapılan müracaatları alır.
c) Desteklenen ırklar;
1) Koruma amaçlı desteklenen ırklar: Yerli koyun ırklarımızdan Kıvırcık, Sakız,
Gökçeada, Karagül, HemĢin, Çine Çaparı, Dağlıç, Tuj, Norduz ve Karakaçan koyunları; keçi
ırklarımızdan Ankara Keçisi (Renkli tiftik verenler dahil), Kilis, Honamlı, Abaza, Osmanlı
(Gürcü), Kaçkar, Ġspir ve Hatay (Halep) keçileri; sığır ırklarımızdan Yerli Kara, Boz Irk,
Doğu Anadolu Kırmızısı, Kilis (Güney Anadolu Kırmızısı), Yerli Güney Sarısı ve Zavot
sığırları; manda ırklarımızdan Anadolu Mandası ve arı ırklarımızdan Kafkas arısıdır.
YetiĢtiricilere; koyun, keçi, sığır ve manda için hayvan baĢına, arı ırklarımızdan Kafkas Arısı
yetiĢtiricilerine ise koloni baĢına, destekleme ödemesi yapılır. Koruma amaçlı destekleme
miktarı; yerli koyun ve keçi ırklarımızda; her ırk için 1.000 baĢı ve bütün ırklardaki toplam
hayvan sayısı 19.000 baĢı; yerli sığır ve manda ırklarımızda 1.500 baĢı ve bütün ırklardaki
toplam hayvan sayısı 10.500 baĢı; Kafkas Arı Irkı için de 10.000 koloniyi geçmeyecektir.
Kafkas Arı Irkında en az 20 ve üzeri koloniye sahip yetiĢtiriciler desteklenir.
2) GeliĢtirme amaçlı desteklenen ırklar ve sayıları; (d) bendinin (2) numaralı alt
bendinde verilmiĢtir. Verim ve doğum kaydı alınan sürülerde; doğan yavru, ana, baba
(kullanılan koç/teke) baĢına ayrı ayrı ödenir. Doğum kayıtları taban sürülerde; ana-yavru
(doğan yavrunun doğum tarihi, cinsiyeti, ana-yavru kulak numaraları), elit sürülerde; anababa-yavru (doğan yavrunun doğum tarihi, cinsiyeti, ana-baba-yavru kulak numaraları ve
benzeri) Ģeklinde olacaktır. Manda türü için yapılacak desteklemelerde, destekleme anaç
manda, damızlıkta kullanılan manda boğası ve 15/8/2013 tarihi itibariyle (15/8/2013 dahil) bir
yaĢını dolduran ve proje kapsamında damızlığa ayrılan manda yavrusu üzerinden yapılır.
GeliĢtirme projesinde yer alan yetiĢtiriciler birliğe üye olmak zorundadır. Birlik TAGEM ile
iĢbirliği halinde uygulanan proje çerçevesinde belirtilen kontrollü çiftleĢtirme, doğum, süt
ölçümü, tartım ve kırkım gibi her alt projede belirtilen kayıtları, teknik hizmet satın almak
suretiyle tutar ve diğer iĢ ve iĢlemleri yerine getirir. YetiĢtirici projede bulunduğu süre
içerisinde kayıtlı hayvanlarına ait ölüm ve zorunlu kesim belgelerini muhafaza eder.
GeliĢtirme projesine alınan hayvanların bakım, besleme ve sağlık giderleri yetiĢtiriciye aittir.
Bakanlar Kurulu Kararı ile o yıl için belirlenen miktarda destekleme ödemesi yapılır.
YetiĢtirici ile yapılan sözleĢmede belirtilen hayvan sayısı; doğum, satın alma gibi nedenlerle
arttığında bu hayvanlara her ne suretle olursa olsun ek bir ödeme yapılmaz.
ç) Ġstenecek belgeler;
1) Hayvan Genetik Kaynakları Koruma BaĢvuru Dilekçesi (Ek-22),
2) Hayvan Genetik Kaynakları GeliĢtirme BaĢvuru Dilekçesi (Ek-23),
3) Hayvan Genetik Kaynakları Koruma Destekleme HakediĢ Formu (Ek-24),
4) Koruma Amaçlı Desteklenen Irklar için Ġkamet Ġlmühaberi,
5) SözleĢme,
6) Halk Elinde Hayvan Islahı Ülkesel Projesi Elit Sürü YetiĢtiricileri Destekleme
HakediĢ Formu (Ek-25),
7) Halk Elinde Hayvan Islahı Ülkesel Projesi Taban Sürü YetiĢtiricileri Destekleme
HakediĢ Formu (Ek-26),
8) Halk Elinde Hayvan Islahı Ülkesel Projesi Kapsamında Anadolu Mandası
YetiĢtiricileri Destekleme HakediĢ Formu (Ek-27).
d) Uygulama Esasları;
1) Koruma amacıyla destekleme kapsamına alınan ırklar ve doğal yayılma alanı olan
iller;
3) Yerinde koruma ve geliĢtirme esasları;
-Yerinde koruma: Destekleme, (d) bendinin (1) numaralı alt bendinde geçen illerin
Seçim Komisyonunca uygun görülen köylerinde uygulanacaktır. Bu illerde hayvan ve uygun
koruma alanı bulunmadığı takdirde Seçim Komisyonunun belirleyeceği çevre illerde
destekleme uygulanır. Ana yollardan ve yerleĢim yerlerinden (il/ilçe merkezlerinden) en az 20
km uzak, son beĢ yılda ihbarı mecburi hayvan hastalıkları çıkmamıĢ, koruma altına alınan ırk
dıĢında ırklar ve melezleri bulunmayan köyler ve korunacak sayıda hayvanı olan
yetiĢtiricilerin aynı köyde ikamet etmesi tercih sebebidir. Belirtilen sayıda hayvan, bir
yetiĢtiricinin elinde bulunmuyorsa, en az yetiĢtirici sayısı ile koruma yapılabilecek köyler
tercih edilir. Kafkas arı ırkı için sadece önceden belirlenmiĢ tam izole bölgelerde yetiĢtiricilik
yapanlar desteklenir. Koruma sürüsünde rastgele çiftleĢtirme esasına dayalı kontrollü
yetiĢtirme yapılır, seleksiyon yapılmaz ve her hayvan numaralandırılarak kayıt altına alınır.
Destekleme alacak yetiĢtiricinin sahip olduğu hayvanın türü, ırkı ve sürü büyüklüğüne göre
damızlıkta kullanılacak diĢi ve erkek oranı sözleĢmede belirlenen sayıda olacaktır. Korumaya
alınan sürüde damızlıkta kullanılacak erkek hayvan sayısı 16 baĢtan, diĢi sayısı ise 56 baĢtan
az olmayacaktır. Yerinde koruma desteklemesinden yararlanan yetiĢtirici, enstitü/istasyon ile
iĢbirliği halinde Bakanlık tarafından istenen kayıtları tutar. YetiĢtirici, ölüm ve zorunlu
kesime ait belgeleri muhafaza eder. Doğan yavrulardan ırk özelliklerine sahip ve sağlıklı
olanlar sürü yenilemesinde kullanılır. Koruma altına alınan hayvanların bakım, besleme ve
sağlık giderleri yetiĢtiriciye aittir. Destekleme kapsamına alınan sürülerde ihbarı mecburi
hayvan hastalıklarından Ģüphe edilmesi veya hastalığın görülmesi durumunda, derhal il/ilçe
tarım müdürlüklerine haber verilerek resmî veteriner hekimin müdahalesi sağlanır. Bakanlık
gerekli görülmesi durumunda, iĢletmelerdeki hayvanların klinik muayenelerinin yapılmasına,
kan, süt, sperma, yapağı, vajinal sıvap ve benzeri örneklerin alınarak laboratuvar tetkiklerinin
yapılmasına karar verebilir.
-Yerinde geliĢtirme: Seçilecek yetiĢtiricilerin sürülerinde, TAGEM tarafından
hazırlanan saf yetiĢtirme, seleksiyon ve döl kontrolü esasına dayalı geliĢtirme projesi
çerçevesinde yetiĢtirme yapılır. GeliĢtirme amaçlı desteklenecek küçükbaĢ hayvan ırklarında,
her ilde uygulamaya konulacak proje, en fazla 6.300 baĢ hayvan içeren alt projelerden oluĢur.
Her alt proje, kontrollü çiftleĢtirilen en az 1.000 baĢ elit anaç koyun/keçi ile en fazla 5.000 baĢ
anaç koyun/keçi ve 300 baĢ koç/tekeden oluĢur. GeliĢtirme amaçlı desteklenecek küçükbaĢ
anaç hayvan sayısı; alt projelerde toplam 1.000.000 baĢ hayvanı geçmeyecektir. Projede
damızlıkta kullanılacak diĢi hayvanlar aĢım mevsiminde 1 (bir) ve üzeri yaĢta olmak üzere,
her bir yetiĢtirici sürüsünde koç/teke altı koyun/keçi sayısı, Sakız ırkı koyunlar ile Kilis ve
Türk Saaneni ırkı keçilerde en az 40 baĢ, diğer ırklar için en az 80 baĢ ve üzeri olacaktır.
GeliĢtirme amaçlı desteklenecek Anadolu mandası ırkında, her ilde uygulamaya konulacak
proje, en az 900 baĢ hayvan içeren alt projeden oluĢur. Alt projelerde toplam hayvan sayısı
24.000 baĢı geçmeyecektir. Damızlıkta kullanılacak diĢi hayvanlar aĢım mevsiminde 2 (iki)
yaĢ ve üzeri olacaktır.
4) SözleĢme;
-Koruma amaçlı desteklemelerde; enstitü/istasyon müdürlüğü ile yetiĢtirici arasında üç
yıl süreli sözleĢme imzalanır. SözleĢme Ģartlarını yerine getirmeyen yetiĢtiriciye ödeme
yapılmaz. YetiĢtirici her ne amaçla olursa olsun kültür ırkı ve melezleri ile ırk özelliklerini
göstermeyen hayvanları yetiĢtirmeyeceğini taahhüt eder. SözleĢme süresi sona ermeden
mücbir sebepler dıĢında (doğal afet, salgın hastalık, yetiĢtiricinin ölümü, tedavisi mümkün
olmayan hastalık, tutukluluk) her ne sebeple olursa olsun projeden ayrılan yetiĢtirici, aldığı
desteği yasal faizi ile geri öder. SözleĢme süresi sona erdiğinde sözleĢme
yenilenmediği/yenilenemediği takdirde mevcut sürü, Seçim Komisyonunun belirleyeceği
esaslar doğrultusunda o günkü rayiç bedeli mukabilinde sözleĢme yapılarak baĢka bir
yetiĢtiriciye veya enstitü/istasyona devredilebilir.
-GeliĢtirme amaçlı desteklemelerde; destekleme kapsamına alınan yetiĢtiriciler adına,
birlik ile il/ilçe müdürlüğü arasında sözleĢme imzalanır. SözleĢme Ģartlarını yerine getirmeyen
yetiĢtirici/birliğe destekleme ödemesi yapılmaz. SözleĢme süresi sona ermeden mücbir
sebepler (doğal afet, salgın hastalık, yetiĢtiricinin ölümü, tedavisi mümkün olmayan hastalık,
tutukluluk) ile Proje Uygulama Esaslarında belirtilen diğer hususlar hariç, her ne suretle
olursa olsun projeden ayrılan ya da çıkarılan yetiĢtirici/birlik aldığı desteği yasal faizi ile geri
öder. Projede eksilen materyal sayısı, Proje Yürütme Kurulu kararı ile mevcut yetiĢtiriciler
öncelikli olmak üzere yeni yetiĢtiricilerle sözleĢme yapılarak tamamlanır. Gerek görüldüğü
takdirde, projeden ayrılan yetiĢtiricilere ait döl kontrolü yapılmıĢ erkek hayvanlar rayiç bedeli
mukabilinde Bakanlık/birlik tarafından satın alınabilir.
e) Müracaatların değerlendirilmesi;
1) Destekleme kapsamına alınacak yetiĢtiricilerin seçimini Seçim Komisyonu yapar.
f) HakediĢ ve ödemeler;
1) Seçim Komisyonunca belirlenen ve destekleme kapsamına alınan yetiĢtiricilerin
sürülerinde, proje liderinin düzenleyeceği yetiĢtirici bazlı icmal doğrultusunda il/ilçe
müdürlüğünün hazırlayacağı hakediĢ belgesi elektronik ortamda ve yazı ile TAGEM’e
gönderilir. TAGEM’de incelenen ve düzenlenen hakediĢ belgesi TRGM’ye gönderilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ödemeye ĠliĢkin Esaslar ve Son Hükümler
Üye yetiĢtiricilerden kesinti
MADDE 20 – (1) Merkez birliğini kurmuĢ olan; 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki
Sağlığı, Gıda ve Yem Kanununa göre kurulmuĢ ıslah amaçlı yetiĢtirici birlikleri ve/veya 5200
sayılı Tarımsal Üretici Birlikleri Kanununa göre kurulmuĢ üretici birlikleri ve/veya
Bakanlıkça kuruluĢuna izin verilen 1163 sayılı Kooperatifler Kanununa göre kurulmuĢ
tarımsal amaçlı kooperatifleri, üyelerine ödenen desteğin %0,1’i oranında merkez birliklerine,
%0,1’i oranında da ilgili birlik ve kooperatiflere irat kaydedilmek üzere, Çiftçi Örgütlerini
Güçlendirme adı altında toplam %0,2 oranında sistem üzerinden kesinti yapılır.
Ödemelerin aktarılması
MADDE 21 – (1) Bu Tebliğde yer alan desteklemelerden faydalanacak
yetiĢtirici/üretici örgütüne üye üreticilere yapılacak ödemeler, bu Tebliğin 3 üncü maddesinde
tanımlanan merkez birliklerine üye olmak ve üye olduğuna dair belgeyi müracaat sırasında
ibraz etmek koĢuluyla yetiĢtirici/üretici örgütleri aracılığıyla veya doğrudan yapılabilir.
(2) YetiĢtirici/üretici örgütleri, üyeleri adına aldıkları desteklemeleri, ödemenin
Bankadaki hesaplarına aktarılmasından sonra, en geç 7 gün içerisinde sadece banka hesapları
üzerinden üyelerine öder ve kesintileri de içeren ödemeye iliĢkin onaylı listeleri 15 gün içinde
il müdürlüğüne gönderir. Ödeme evraklarının düzenlenmesi, dosyalanması ve mali mevzuat
kapsamında arĢivlenmesinden yetiĢtirici/üretici örgütü yönetim kurulu sorumludur.
(3) YetiĢtirici/üretici örgütleri, üyelerine aktaracakları destek ödemesini hiçbir Ģekilde
nakit olarak çekemez ve üçüncü Ģahıs hesaplarına aktaramaz.
(4) YetiĢtirici/üretici örgütleri, destekleme ödemelerinden Genel Kurul Kararı ve
üyelerinin yazılı muvafakatleri olmadan kesinti yapamaz.
(5) YetiĢtirici/üretici örgütlerine üyelik Ģartı aranmayan destekleme ödemeleri doğrudan
yetiĢtiriciye yapılır.
(6) Bu Tebliğin 18 inci maddesinde yer alan ödemelerle ilgili olarak, üstlendiği
hizmetlerden dolayı üreticilere ödenen destek tutarının % 0,1’i oranında hizmet komisyonu
TKK’ya ayrıca ödenir.
Yetki ve denetim
MADDE 22 – (1) Ġl/ilçe müdürlükleri, desteklemeler ile ilgili müracaat zamanı ve
Ģartlarını, yerel duyuru imkânları ile yetiĢtiricilere duyurarak, gerekli tedbirleri alır.
(2) Bu Tebliğde yer almayan teknik konularda Bakanlık genelgeleri ve talimatlarının
uygulanmasında ve oluĢacak problemlerin çözümünde, il müdürlükleri yetkilidir.
(3) Destek ödemelerinin amacına uygun ve gerçek hak sahiplerine ödenmesi için, il
müdürlüğü gerekli tedbirleri alır. Ödemeye esas icmaller HAYGEM’e gönderilmeden önce
örnekleme seçim yöntemiyle her destekleme kalemi için en az % 5 e tekabül eden oranda
denetim yapar; kamu zararına dair bir karine olması durumunda, söz konusu destek kaleminin
tamamı incelendikten sonra icmal gönderilir.
(4) Destekleme ödemeleri ile ilgili olarak haklarında idari ve adli iĢlem baĢlatılan
yetiĢtirici/üretici örgütleri üzerinden, inceleme tamamlanıncaya kadar destekleme ödemesi
yapılmaz. Bu durumda üretici mağduriyetine ve bir kamu zararına meydan vermeyecek
tedbirlerin alınması Ģartıyla, il müdürlüğünce hazırlanacak icmallere dayalı olarak, ödeme
yapılır.
(5) Hayvan genetik kaynaklarının korunmasında ortaya çıkabilecek sorunlara iliĢkin
konularda Çiftçi Kayıt Sistemi Yönetmeliği hükümlerine göre kurulan Ġl/Ġlçe Tahkim
Komisyonları, hayvan genetik kaynaklarının yerinde geliĢtirilmesi konularında ise, Proje
Yürütme Kurulu yetkilidir. Ġl/Ġlçe Tahkim Komisyonları tarafından çözümlenemeyen konular
Bakanlığa bildirilir.
Desteklemeden yararlanamayacaklar
MADDE 23 – (1) Bu desteklemelerden kamu kurum ve kuruluĢları yararlanamazlar.
Haksız ödemelerin geri alınması ve hak mahrumiyeti
MADDE 24 – (1) Destekleme ödemelerinin denetimini sağlayacak tedbirleri almaya
Bakanlık yetkilidir. Bu amaçla yapılacak çalıĢmalarda gerektiğinde diğer kamu kurum ve
kuruluĢları ile kooperatifler, ziraat odaları ve birliklerin hizmetlerinden yararlanılır.
(2) Bu Tebliğde belirtilen yetkili merciler, yetki alanına giren verilerin kayıt sistemine
doğru girilmesinden, kendilerine ibraz edilen belgelerin kontrolünden ve kendi hazırladıkları
belgelerden doğrudan sorumludur. Bu yükümlülüğü yerine getirmeyerek haksız yere ödemeye
neden olanlar ile haksız yere ödemelerden yararlanmak üzere sahte veya içeriği itibarıyla
gerçek dıĢı belge düzenleyen ve kullananlar hakkında gerekli cezai, hukuki ve idari iĢlemler il
müdürlüklerince yapılır. Ancak hayvan genetik kaynaklarının yerinde geliĢtirilmesi amaçlı
desteklemelerde 5488 sayılı Kanunun 23 üncü maddesine göre yapılacak iĢ ve iĢlemler Proje
Yürütme Kurulu tarafından değerlendirilip karara bağlanır.
(3) Haksız yere yapılan destekleme ödemeleri, ödeme tarihinden itibaren 6183 sayılı
Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 51 inci maddesinde belirtilen gecikme
zammı oranları dikkate alınarak hesaplanan kanunî faizi ile birlikte anılan Kanun hükümlerine
göre geri alınır. Haksız ödemenin yapılmasında ödemeyi sağlayan, belge veya belgeleri
düzenleyen gerçek ve tüzel kiĢiler, geri alınacak tutarların tahsilinde müĢtereken sorumlu
tutulurlar.
(4) Bu Tebliğ ile belirlenen destekleme ödemelerinden, idarî hata sonucu düzenlenen
belgelerle yapılan ödemeler hariç, haksız yere yararlandığı tespit edilen üreticiler, beĢ yıl
süreyle hiçbir destekleme programından yararlandırılmazlar. Bunun takibinden il/ilçe
müdürlükleri sorumludur.
(5) Desteklemeden men cezası il/ilçe müdürlüğü teklifi ile mülki idare onayıyla
uygulanır.
(6) Üyelerinin destekleme ödemelerini, banka hesapları üzerinden 7 iĢ günü içinde
ödemediği veya üyelerine yaptığı ödemeye iliĢkin belgeyi 15 iĢ günü içinde il müdürlüğüne
bildirmediği tespit edilen yetiĢtirici/üretici örgütleri hakkında gerekli hukuki ve idari iĢlemler
il müdürlüğünce baĢlatılır. Destekleme ödemelerini süresi içerisinde üyelerine ödemeyen
yetiĢtirici/üretici örgütleri yazılı olarak uyarıldıktan sonra ihmalin devamı durumunda;
yönetim kurulu hakkında il müdürlüklerince adli iĢlem baĢlatılır.
Sorumluluk ve arĢivleme
MADDE 25 – (1) Tüm bilgi ve belgelerin doğruluğundan, bilgi ve belge sahibi ile
onaylayan kiĢi ve kuruluĢlar doğrudan sorumludur. Destekleme ödemesi yapılan belgeler
istendiğinde ibraz edilmek üzere, yetiĢtirici/üretici örgütleri ve/veya ilgili birimlerin
arĢivlerinde en az 5 yıl süre ile saklanır.
Yürürlükten kaldırılan tebliğler
MADDE 26 – (1) Bu Tebliğin yayımı tarihinde;
a) 22/5/2004 tarihli ve 25469 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvancılığın
Desteklenmesi Hakkında Bakanlar Kurulu Kararında DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Karara Ait
Uygulama Tebliği (Tebliğ No: 2004/21),
b) 17/12/2005 tarihli ve 26026 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvancılığın
Desteklenmesi Hakkında 2005/8503 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararının Uygulama Esasları
Tebliği (Tebliğ No: 2005/47),
c) 10/4/2010 tarihli ve 27548 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvancılığın
Desteklenmesi Hakkında Uygulama Esasları Tebliği (Tebliğ No: 2010/13),
ç) 6/5/2011 tarihli ve 27926 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvancılık
Desteklemeleri Hakkında Uygulama Esasları Tebliği (Tebliğ No: 2011/26),
d) 15/6/2012 tarihli ve 28324 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvancılık
Desteklemeleri Hakkında Uygulama Esasları Tebliği (Tebliğ No: 2012/49),
e) 17/7/2012 tarihli ve 28356 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hayvan Genetik
Kaynakları Yerinde Koruma ve GeliĢtirme Desteklemeleri Hakkında Uygulama Esasları
Tebliği (Tebliğ No: 2012/54),
yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Tamamlanamayan iĢlemler
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) 15/6/2012 tarihli ve 28324 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Hayvancılık Desteklemeleri Hakkında Uygulama Esasları Tebliği (Tebliğ No:
2012/49) hükümlerine göre baĢvuruları yapılmıĢ ve sonuçlandırılamamıĢ iĢlemler ilgili tebliğ
hükümlerine göre sonuçlandırılır.
Yürürlük
MADDE 27 – (1) Bu Tebliğ hükümleri, 1/1/2013 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı
tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 28 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı yürütür.
Tebliğin ekleri için tıklayınız
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasından:
MEVDUAT VE KREDĠ FAĠZ ORANLARI VE KATILMA HESAPLARI KÂR VE
ZARARA KATILMA ORANLARI ĠLE KREDĠ ĠġLEMLERĠNDE FAĠZ
DIġINDA SAĞLANACAK DĠĞER MENFAATLER HAKKINDA
TEBLĠĞ (SAYI: 2006/1)’DE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR TEBLĠĞ
(SAYI: 2013/8)
MADDE 1 – 9/12/2006 tarihli ve 26371 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Mevduat
ve Kredi Faiz Oranları ve Katılma Hesapları Kâr ve Zarara Katılma Oranları ile Kredi
ĠĢlemlerinde Faiz DıĢında Sağlanacak Diğer Menfaatler Hakkında Tebliğ (Sayı: 2006/1)’in 4
üncü maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki cümle eklenmiĢtir.
“Ancak, kredili mevduat hesaplarında uygulanacak azami akdi ve gecikme faiz oranları,
2/4/2006 tarihli ve 26127 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kredi Kartı ĠĢlemlerinde
Uygulanacak Azami Faiz Oranları Hakkında Tebliğ (Sayı: 2006/1)’in 3 üncü maddesinde
belirlenen akdi ve gecikme faiz oranlarını geçemez.”
MADDE 2 – Bu Tebliğ 27/5/2013 tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Tebliğ hükümlerini Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası BaĢkanı
yürütür.
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI
Anayasa Mahkemesi BaĢkanlığından:
Esas Sayısı: 2011/85
Karar Sayısı: 2012/109
Karar Günü: 18.7.2012
ĠPTAL DAVASINI AÇAN : Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri M. Akif
HAMZAÇEBĠ, Muharrem ĠNCE ile birlikte 116 milletvekili
ĠPTAL DAVASININ KONUSU : 3.6.2011 günlü, 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının
TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin;
1- Tümünün ve ayrı ayrı tüm maddeleri ile eklerinin,
2- Tümünün ve ayrı ayrı 1., 2., 3., 4., 5., 6., 7., 8., 9., 10., 11., 12., 13., 14., 15., 16., 17.,
18., 19., 20., 21., 22., 23., 24., 25., 26., 27., 28., 29., 30., 31., 32., 33., 34., 35., 36., 37., 38.,
Geçici 1., Geçici 2., Geçici 3., Geçici 4., Geçici 5., 39. ve 40. maddeleri ile eki (I) ve (II)
Sayılı Cetvellerin,
3- 7. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendinin ―Destekleme ve Fiyat Ġstikrar
Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri ile Dahilde ĠĢleme Rejimi konularında Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve kuruluĢları görevlendirmek.”
bölümünün,
4- 15. maddesinin (3) numaralı fıkrasının,
5- 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarının,
6- 35. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanı…” ibaresinin,
7- 37. maddesinin (2) numaralı fıkrasının birinci, dördüncü, beĢinci, altıncı, yedinci ve
sekizinci cümleleri ile dokuzuncu cümlesinin “…Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı
Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum
ve kuruluĢlar nezdinde…” bölümünün,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 7., 8., 91., 112., 123., 128. ve 135. maddelerine
aykırılığı ileri sürülerek iptallerine ve iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin
durdurulmasına karar verilmesi istemidir.
I- ĠPTAL VE YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMLERĠNĠN
GEREKÇESĠ
Dava dilekçesinin gerekçe bölümü Ģöyledir:
“…
1) 03.06.2011 Tarihli ve 637 Sayılı “Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin Tümünün ve Ayrı Ayrı Tüm Maddeleri ile
Eklerinin Anayasaya Aykırılığı
Parlamenter demokrasi ve kuvvetler ayrılığı ilkesini kabul eden Anayasanın 7 nci
maddesinde “yasama yetkisi”, Türk Ulusu adına TBMM‟ne verilmiĢ ve bu yetkinin
devredilemeyeceği açıkça belirtilmiĢtir. Bunun tek istisnası, Anayasanın 91 inci maddesinde
Bakanlar Kurulu‟na kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi verilmesidir. Bu istisnai
yetkinin “yetki devri” niteliğine bürünmemesi için, Anayasa Mahkemesi‟nce de belirtildiği
üzere, KHK çıkarma yetkisinin “önemli, ivedi ve zorunlu” durumlarda verilmesi, ayrıca bu
koĢulların birlikte gerçekleĢmesi gerekmektedir.
Her Ģeyden önce, tek parti çoğunluğunun yasama organına egemen olduğu, Ġçtüzük
uyarınca muhalefetin yeterince konuĢamadığı ve bu nedenlerle neredeyse 3-5 günde yasa
çıkarılabildiği bir ortamda, Bakanlar Kurulu‟na KHK çıkarma yetkisi verilmesi, anayasal
kuralın amacı ve özüyle bağdaĢmamaktadır.
637 sayılı KHK, 6 Nisan 2011 günlü, 6223 sayılı Yetki Yasası‟na dayanılarak Bakanlar
Kurulu‟nca kabul edilmiĢtir. 6223 sayılı Yetki Yasası, 3 Mayıs 2011 günlü Resmi Gazete‟de
yayımlanarak yürürlüğe girmiĢtir. Anamuhalefet Partisi (CHP) TBMM Grubu tarafından, bu
Yetki Yasası‟nın iptali ve yürürlüğünün durdurulması istemiyle Anayasa Mahkemesi‟ne dava
açılmıĢtır.
Anayasa Mahkemesi, dayandığı yetki yasası Anayasaya aykırı bulunarak iptal edilen
KHK‟leri, haklarında dava açılması durumunda, içeriğine girmeden, salt yetki yasaları iptal
edildiği için, aĢağıdaki gerekçeyle iptal etmiĢtir.
“Olağanüstü hal KHK‟leri dayanaklarını doğrudan doğruya Anayasadan (m. 121)
alırlar. Bu tür KHK‟lerin bir yetki yasasına dayanması gerekli değildir. Buna karĢılık olağan
dönemlerdeki KHK‟lerin bir yetki yasasına dayanması zorunludur. Bu nedenle, KHK‟ler ile
dayandıkları yetki yasası arasında çok sıkı bir bağ vardır.
... KHK‟nin Anayasaya uygun bir yetki yasasına dayanması, geçerliliğinin önkoĢuludur.
Bir yetki yasasına dayanmadan çıkartılan veya dayandığı yetki yasası iptal edilen bir
KHK‟nin kurallarının, içerikleri yönünden Anayasaya aykırılık oluĢturmasalar bile
Anayasaya uygunluğundan söz edilemez.
... Bir yetki yasasına dayanmadan çıkartılan veya yetki yasasının kapsamı dıĢında kalan
ya da dayandığı yetki yasası iptal edilen KHK‟lerin anayasal konumları birbirinden
farksızdır. Böyle durumlarda, KHK‟ler anayasal dayanaktan yoksun bulunduklarından,
içerikleri Anayasaya aykırı bulunmasa bile, dava açıldığında iptalleri gerekir.
Bu nedenlerle, iptaline karar verilen bir yetki yasasına dayanılarak çıkarılan
KHK‟lerin, Anayasanın BaĢlangıcı‟ndaki „hiçbir kiĢi ve kuruluĢun, bu Anayasada gösterilen
hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiĢ hukuk düzeni dıĢına çıkamayacağı‟, 2
nci maddesindeki „hukuk devleti‟ ilkeleriyle 6 ncı maddesindeki „Hiç kimse veya organ
kaynağını Anayasadan almayan bir devlet yetkisi kullanamaz‟ kuralı ve KHK çıkarma
yetkisine iliĢkin 91 inci maddesiyle bağdaĢtırılmaları olanaksızdır.”
Anayasa Mahkemesi, yukarıda yer verilen gerekçelerle, dayandıkları 4588 sayılı Yetki
Yasası 05.10.2000 günlü, E.2000/45, K.2000/27 sayılı kararla iptal edilen 606, 608, 609, 610,
611, 612, 613, 615, 616, 617, 618, 619, 621, 623, 624, 626, 628, 629 sayılı KHK‟leri;
içeriklerine girmeden, salt anayasal dayanaktan yoksun kaldıkları için, Anayasanın
baĢlangıcı ile 6 ncı ve 91 inci maddelerine aykırı duruma geldiklerini belirterek iptal etmiĢtir.
(Sırasıyla kararlar: K.2000/29, K.2000/45, K.2000/37, K.2000/40, K.2000/42, K.2000/44,
K.2000/39, K.2000/46, K.2000/38, K.2000/36, K.2000/35, K.2000/34, K.2000/43, K.2000/41,
K.2000/33, K.2000/32, K.2000/30, K.2000/31)
Bu itibarla, 6223 sayılı Yetki Yasası iptal edildiğinde 637 sayılı Kanun Hükmünde
Kararname, yasal dayanaktan yoksun kalacağından, 03.06.2011 tarihli ve 637 sayılı
“Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin;
esasa girmeden tümünün ve ayrı ayrı tüm maddeleri ile eklerinin Anayasanın BaĢlangıcı ile 2
nci, 6 ncı ve 91 inci maddelerine göre iptali gerekir.
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin Tümünün ve Ayrı Ayrı Tüm Maddeleri ile Eki (I)
Sayılı Cetvel ve (II) Sayılı Cetvelin Anayasaya Aykırılığı
06.04.2011 tarihli ve 6223 sayılı Kamu Hizmetlerinin Düzenli, Etkin ve Verimli Bir
ġekilde Yürütülmesini Sağlamak Üzere Kamu Kurum ve KuruluĢlarının TeĢkilat, Görev ve
Yetkileri ile Kamu Görevlilerine ĠliĢkin Konularda Yetki Kanunu‟na dayanılarak Bakanlar
Kurulunca hazırlanan, 03.06.2011 tarihli ve 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname 08.06.2011 tarihli ve 27958 Mükerrer
sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe girmiĢtir.
Anayasanın 2 nci maddesinde Cumhuriyetin nitelikleri arasında “hukuk devleti”
ilkesine yer verilmiĢ; 6 ncı maddesinde, hiç kimse ve hiçbir organın kaynağını Anayasadan
almayan bir Devlet yetkisi kullanamayacağı kuralı getirilmiĢ; 91 inci maddesinin ikinci
fıkrasında, yetki kanununun, çıkarılacak kanun hükmünde kararnamenin, amacını, kapsamını,
ilkelerini, kullanma süresini ve süresi içinde birden fazla kararname çıkarılıp
çıkarılmayacağını göstereceği hükme bağlanmıĢtır.
06.04.2011 tarihli ve 6223 sayılı Yetki Kanununun “Amaç ve kapsam” baĢlıklı 1 inci
maddesinin (1) numaralı fıkrasında, “Bu Kanunun amacı, kamu hizmetlerinin düzenli, süratli,
etkin, verimli ve ekonomik bir Ģekilde yürütülmesini sağlamak üzere,” ifadesine yer verilerek
Yetki Kanununun amacı ortaya konmuĢ; “Ġlkeler ve yetki süresi” baĢlıklı 2 nci maddesinin (1)
numaralı fıkrasının (a) bendinin (4) numaralı alt bendinde ise aynen, “Ġç ve dıĢ ticarete
yönelik hizmetlerin daha etkin ve verimli bir Ģekilde sunulabilmesini sağlamak üzere yeni bir
bakanlık kurulmasını, (…) göz önünde bulundurur.” denilmiĢtir.
Ġç ticaret, Mülga 3143 sayılı Sanayi ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanunun, 8 inci maddesinde Ana Hizmet Birimleri olarak sıralanan Ġç Ticaret
Genel Müdürlüğü, Tüketicinin ve Rekabetin Korunması Genel Müdürlüğü, Esnaf ve
Sanatkarlar Genel Müdürlüğü, TeĢkilatlandırma Genel Müdürlüğü ve görevlerinden
oluĢtuğuna; dıĢ ticaret de 09.12.1994 tarihli ve 4059 sayılı Hazine MüsteĢarlığı ile DıĢ
Ticaret MüsteĢarlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 3 üncü maddesinde ana
hizmet birimleri ve görevleri sayılan DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı olduğuna göre, iç ve dıĢ
ticarete yönelik hizmetlerin daha etkin ve verimli bir Ģekilde sunulabilmesini sağlamak üzere
kurulacak yeni bakanlık, Sanayi ve Ticaret Bakanlığının iç ticarete iliĢkin ana hizmet
birimleri (Ġç Ticaret Genel Müdürlüğü, Tüketicinin ve Rekabetin Korunması Genel
Müdürlüğü, Esnaf ve Sanatkarlar Genel Müdürlüğü, TeĢkilatlandırma Genel Müdürlüğü) ile
DıĢ Ticaret MüsteĢarlığının birleĢtirilmesinden oluĢturulmak zorundadır.
Bakanlar Kurulu, 6223 sayılı Yetki Kanununun “Amaç ve kapsam” baĢlıklı 1 inci
maddesinin (1) numaralı fıkrasındaki, “kamu hizmetlerinin düzenli, süratli, etkin, verimli ve
ekonomik bir Ģekilde yürütülmesini sağlamak” amacıyla ve 2 nci maddesinin (1) numaralı
fıkrasının (a) bendinin (4) numaralı alt bendindeki “Ġç ve dıĢ ticarete yönelik hizmetlerin
daha etkin ve verimli bir Ģekilde sunulabilmesini sağlamak üzere yeni bir bakanlık kurulması”
için, Türkiye Büyük Millet Meclisinden yetki almıĢken; yeni bakanlığın, DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığına Hazine MüsteĢarlığından devralınan Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü ile
TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğünün, “TeĢvik Uygulama ve Yabancı Sermaye Genel
Müdürlüğü” adıyla eklenmesiyle kurulması, Anayasanın 91 inci maddesinin ikinci
fıkrasındaki kuralla bağdaĢmamaktadır.
Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan yargısal denetimde KHK‟nin, öncelikle yetki
yasasına sonra da Anayasaya uygunluk yönünden incelendiği bilinmektedir. Her ne kadar,
Anayasanın 148 inci maddesinde KHK‟lerin yetki yasalarına uygunluğunun
denetlenmesinden değil, yalnızca Anayasaya biçim ve esas bakımlarının uygunluğunun
denetlenmesinden söz edilmekte ise de, Anayasaya uygunluk denetiminin içerisine öncelikle
KHK‟nin yetki yasasına uygunluğunun denetimi girmektedir. Çünkü, Anayasanın 91 inci
maddesinde, Bakanlar Kurulu‟na ancak yetki yasasında belirtilen sınırlar içerisinde KHK
çıkarma yetkisi verilmesi öngörülmüĢtür. Yetkinin dıĢına çıkılması, KHK‟yi Anayasaya aykırı
duruma getirir. Böylece, KHK‟nin yetki yasasına aykırı olması Anayasaya aykırı olmasıyla
özdeĢleĢir.
KHK‟lerin Anayasaya uygunluk denetimleri, yasaların denetimlerinden farklıdır.
Anayasanın 11 inci maddesindeki, “kanunlar Anayasaya aykırı olamaz” hükmü nedeniyle,
yasaların denetiminde, yalnızca Anayasa kurallarına uygun olup olmadıkları saptanırken;
KHK‟ler ise, konu, amaç, kapsam ve ilkeleri yönünden hem dayandıkları yetki yasasına hem
de Anayasaya uygun olmak durumundadır.
Bir yetki yasasına dayanmadan çıkartılan veya yetki yasasının amacı, kapsamı ve
ilkeleri dıĢında kalan ya da dayandığı yetki yasası iptal edilen KHK‟lerin anayasal konumları
birbirinden farksızdır. Böyle durumlarda, KHK‟ler anayasal dayanaktan yoksun
bulunduklarından, içerikleri Anayasaya aykırı bulunmasa bile, dava açıldığında iptalleri
gerekir.
03.06.2011 tarihli ve 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında
Kanun Hükmünde Kararname, 06.04.2011 tarihli ve 6223 sayılı Yetki Kanununun amacı
dıĢında ve ilkelerine aykırı olduğundan, Anayasanın 2 nci, 6 ncı ve 91 inci maddelerine
aykırıdır.
Yukarıda açıklanan gerekçelerle 03.06.2011 tarihli ve 637 sayılı “Ekonomi
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin tümü ve ayrı
ayrı tüm maddeleri ile eki (I) Sayılı Cetvel ve (II) Sayılı Cetvel, Anayasanın 2 nci, 6 ncı ve 91
inci maddelerine aykırı olduğundan iptali gerekir.
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin 7 nci Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (ğ)
Bendindeki, “Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri ile
Dahilde ĠĢleme Rejimi konularında Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili
diğer kurum ve kuruluĢları görevlendirmek.” Ġbaresi ile 37 nci Maddesinin (2) Numaralı
Fıkrasındaki, “Bakanlık, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet
destekleri kapsamında yapılan ödemelere iliĢkin iĢ ve iĢlemleri, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi,
Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile görevlendireceği ilgili diğer kurum
ve kuruluĢlar vasıtasıyla da gerçekleĢtirebilir.” ġeklindeki Ġlk Tümcesi ve “Destekleme ve
Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında yapılan destek
ödemelerinin Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme
Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar vasıtasıyla yapılması
halinde, ilgili mevzuatında belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde destekten yararlanmak
isteyen baĢvuru sahipleri bu kuruluĢlara baĢvurur. BaĢvuruya istinaden bu kuruluĢlarca ilgili
mevzuatında belirtilen usul ve esaslar kapsamında inceleme yapılır ve destek ödemeleri
tutarları tespit edilir. Destek ödemelerine iliĢkin tahakkuk listeleri bu kuruluĢlarca Bakanlığa
sunularak Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan baĢvuru sahiplerinin hesabına aktarılması
gereken tutarlar bildirilir. Bakanlık münhasıran bu tahakkuk listelerine istinaden Destekleme
ve Fiyat Ġstikrar Fonundan gerekli ödemelerin yapılmasını bu maddeye istinaden belirlenen
usul ve esaslar çerçevesinde sağlar. Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan bu Ģekilde
yapılan destek ödemelerine iliĢkin olarak Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri,
Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve
kuruluĢlar Bakanlığa karĢı malî açıdan sorumludur.” ġeklindeki Dördüncü, BeĢinci, Altıncı,
Yedinci ve Sekizinci Tümceleri Ġle Dokuzuncu Tümcesindeki, “Türkiye Ġhracatçılar Meclisi,
Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili
diğer kurum ve kuruluĢlar nezdinde” Ġbaresinin Anayasaya Aykırılığı
637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 7 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasının
(ğ) bendinde, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri ile ilgili mevzuatı
hazırlamak ve yayımlamak, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birliklerinin
çalıĢmalarına yardımcı olmak, çalıĢmalarını izlemek ve denetlemek, Destekleme ve Fiyat
Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri ile Dahilde ĠĢleme Rejimi konularında
Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve kuruluĢları
görevlendirmek, Ġhracat Genel Müdürlüğünün görevleri arasında sayılmıĢ; 37 nci maddesinin
(2) numaralı fıkrasında ise, Bakanlığın, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata
yönelik Devlet destekleri kapsamında yapılan ödemelere iliĢkin iĢ ve iĢlemleri, Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile
görevlendireceği ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar vasıtasıyla da gerçekleĢtirebileceği;
ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında Destekleme Fiyat Ġstikrar Fonuna aktarılmak
üzere ilgili yıl merkezi yönetim bütçe kanununda Bakanlık bütçesi için öngörülen ödeneğin,
ilgili mevzuatı çerçevesinde yapılacak destek ödemelerinde kullanılmak üzere, ilgili
kuruluĢlar tarafından bildirilen tutarların karĢılanması için Destekleme ve Fiyat Ġstikrar
Fonuna tahakkuka bağlanmak suretiyle ödeneceği; aktarılan bu tutarın, ihracata yönelik
Devlet desteklerine dair mevzuat hükümleri çerçevesinde kullandırılacağı; Destekleme ve
isteyen baĢvuru sahiplerinin bu kuruluĢlara baĢvuracakları; baĢvuruya istinaden bu
kuruluĢlarca ilgili mevzuatında belirtilen usul ve esaslar kapsamında inceleme yapılıp, destek
ödemeleri tutarlarının tespit edileceği; destek ödemelerine iliĢkin tahakkuk listelerinin bu
kuruluĢlarca Bakanlığa sunularak Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan baĢvuru
sahiplerinin hesabına aktarılması gereken tutarların bildirileceği; Bakanlığın münhasıran bu
tahakkuk listelerine istinaden Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan gerekli ödemelerin
yapılmasını bu maddeye istinaden belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde sağlayacağı;
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan bu Ģekilde yapılan destek ödemelerine iliĢkin olarak
Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile
Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢların Bakanlığa karĢı malî açıdan
sorumlu oldukları; Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri
kapsamında verilen krediler ile yapılan fazla veya yersiz ödemelerin amme alacağı sayılacağı
ve Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile
Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar nezdinde 6183 sayılı Amme
Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre takip ve tahsil edileceği; bu
maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında
yapılan ödemelere iliĢkin olarak ortaya çıkmıĢ veya çıkacak hukukî ihtilaflar sonucunda
mahkemelerce hak sahiplerine ödenmesine karar verilen Devlet destekleri kapsamındaki
ödemelerin de Bakanlıkça Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan yapılacağı hükme
bağlanmıĢtır.
09.12.1994 tarihli ve 4059 sayılı Kanunun 6 ncı maddesinin (c) bendinde, “DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığının bağlı kuruluĢları; ihracatçı ve ithalatçı birlikleri ve bunların oluĢturduğu DıĢ
Ticaret Birlikleri üst kuruluĢu ile Ġhracatı GeliĢtirme ve Etüt Merkezidir.” Ģeklinde yer alan
hüküm, 3.6.2011 tarihli ve 637 sayılı KHK‟nin 38 inci maddesi ile yürürlükten kaldırılmıĢ;
bendin devamındaki, “Ġhracatçı Birlikleri, Ġthalatçı Birlikleri ve bunların üst kuruluĢlarının
teĢkilatlanma, iĢleyiĢleri, gelirleri, gelirlerinin kullanım esasları, iĢtigal sahaları, denetimleri,
organları ve üyeliğe iliĢkin esasları ile üyelerinin hak ve yükümlülüklerini gösteren statüleri
Bakanlar Kurulu Kararı ile belirlenir.” cümlesi ise, Anayasa Mahkemesinin 18.9.2008 tarih
ve E: 2006/55, K: 2008/145 sayılı Kararındaki, “Birlikler, bu yapılarıyla, Anayasanın 123
üncü maddesi kapsamında yasayla veya yasanın açıkça verdiği yetkiye dayanılarak kurulan
kamu tüzelkiĢileri olmadıkları gibi, amaçları, iĢlevleri ve nitelikleri itibariyle kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢlarına benzemekle birlikte, kuruluĢ ve tüzelkiĢiliklerinin yasayla
oluĢturulmaması, organların seçiminin yargı gözetiminde yapılmaması ve bağlı kuruluĢ
olarak gösterilmeleri nedeniyle Anayasanın 135 inci maddesinde yer alan kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢları kapsamına da girmemektedir. Bu birlikler, Anayasanın ne
123 üncü ne de 135 inci maddesine göre tüzelkiĢilik kazanan kuruluĢ niteliğindedir.”
gerekçesiyle Anayasanın 7 nci, 123 üncü ve 135 inci maddelerine aykırı bulunarak iptal
edilmiĢti.
Ancak, 18.06.2009 tarihli ve 5910 sayılı Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ile Ġhracatçı
Birliklerinin KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Kanunun 1 inci maddesinde, “Bu Kanun;
ihracatçıları örgütlendirmek ve iĢbirliğini geliĢtirmek suretiyle ihracatı artırarak ekonomik
geliĢmeye katkıda bulunmak üzere ihracatçı birlikleri ile Türkiye Ġhracatçılar Meclisinin
kuruluĢu, iĢleyiĢi, görevleri, organları, gelirleri, harcamaları ve denetimleri ile üyelerinin hak
ve yükümlülüklerine iliĢkin usul ve esasları düzenler.” denilirken; Tanımlar ve kısaltmalar
baĢlıklı 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendinde Birlik, “Ġhracatçıları
örgütlendirmek suretiyle ihracatı artırmak ve dıĢ ticaretin ülke menfaatine uygun olarak
geliĢmesini sağlamak üzere, özel bütçeye sahip ve tüzel kiĢiliği haiz olarak kurulan ihracatçı
birliğini,” Ģeklinde tanımlanırken; (d) bendinde ise TĠM, “Birliklerin koordinasyonunu
sağlamak, ihracatçıların sorunlarının çözümüne yönelik çalıĢmalarda bulunmak, dıĢ ticaretin
ülke menfaatine uygun olarak geliĢmesine yardımcı olacak çalıĢmaları yapmak ve
ihracatçıları en üst düzeyde temsil etmek üzere, ihracatçı birliklerinin üst kuruluĢu olan özel
bütçeye sahip ve tüzel kiĢiliği haiz Türkiye Ġhracatçılar Meclisini,” biçiminde tanımlanmıĢtır.
Böylece, Anayasa Mahkemesi Kararından sonra çıkarılan 5910 sayılı Yasa ile Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi ile Ġhracatçı Birliklerinin özel hukuk tüzel kiĢisi oldukları yasayla da teyit
edilmiĢtir.
Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ise, Türkiye ile Dünya Bankası arasında 1991
yılında imzalanmıĢ bulunan bir ikraz anlaĢmasına dayalı olarak 26 özel sektör kuruluĢu, 6
kamu kuruluĢu, 10 Ģemsiye kuruluĢ ve 14 gerçek kiĢinin bir araya gelmesiyle 5.6.1935 tarihli
ve 2762 sayılı Vakıflar Kanununa göre kurulmuĢ bir vakıftır. Vakıflar Kanunu ve ikincil
mevzuatına göre faaliyette bulunan Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfının amacı, Türkiye‟nin
uluslararası pazarlarda rekabet gücünü Ar-Ge faaliyetlerini destekleme yoluyla
güçlendirmektir. 15 üyeden oluĢan bir yönetim kurulu tarafından yönetilen Vakfın yönetimde,
özel sektör 2/3 oranında temsil edilmekte ve yönetim kurulu baĢkanı da özel sektör temsilcileri
arasından seçilmektedir.
Anayasanın 123 üncü maddesinde, idarenin kuruluĢ ve görevleriyle bir bütün olduğu ve
kanunla düzenleneceği; kamu tüzel kiĢiliğinin ancak kanunla veya kanunun açıkça verdiği
yetkiye dayanarak kurulacağı hüküm altına alınırken; 135 inci maddesinde ise, kamu kurumu
niteliğinde meslek kuruluĢları ve üst kuruluĢlarının, belli bir mesleğe mensup olanların
müĢterek ihtiyaçlarını karĢılamak, mesleki faaliyetlerini kolaylaĢtırmak, mesleğin genel
menfaatlerine uygun olarak geliĢmesini sağlamak, meslek mensuplarının birbirleri ile ve halk
ile olan iliĢkilerinde dürüstlüğü ve güveni hakim kılmak üzere meslek disiplini ve ahlakını
korumak maksadı ile kanunla kurulan ve organları kendi üyeleri tarafından kanunla
gösterilen usullere göre yargı gözetimi altında, gizli oyla seçilen kamu tüzel kiĢileri oldukları
belirtilmiĢtir.
Buna karĢın, ihracatçı birlikleri ile ihracatçı birliklerin üst kuruluĢu olan Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi ise 18.6.2009 tarihli ve 5910 sayılı Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ile
Ġhracatçı Birliklerinin KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Kanun hükümlerine göre kurulmuĢ
bulunan ve Anayasanın 123 üncü maddesi bağlamında kamu idaresi ve kamu tüzel kiĢisi
sayılmamanın yanında, Anayasanın 135 inci maddesi kapsamında kamu kurumu niteliğinde
meslek kuruluĢu ve üst kuruluĢu da olmayan özel hukuk tüzel kiĢileridir. Öte yandan, Türkiye
Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ise, Türkiye ile Dünya Bankası arasında 1991 yılında imzalanmıĢ
bulunan bir ikraz anlaĢmasına dayalı olarak, Türkiye‟nin uluslararası pazarlarda rekabet
gücünü Ar-Ge faaliyetlerini destekleme yoluyla güçlendirmek amacıyla 26 özel sektör
kuruluĢu, 6 kamu kuruluĢu, 10 Ģemsiye kuruluĢ ve 14 gerçek kiĢinin bir araya gelmesiyle
5.6.1935 tarihli ve 2762 sayılı Vakıflar Kanunu hükümlerine göre faaliyette bulunmak üzere
2762 sayılı Kanuna göre kurulmuĢ bir vakıftır. Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı, Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri kamu idaresi ve kamu tüzel kiĢisi olmadıkları gibi,
Ekonomi Bakanlığının bağlı veya ilgili kuruluĢları da değildir.
Anayasanın 6 ncı maddesinde, egemenliğin kayıtsız Ģartsız Millete ait olduğu; Türk
Milletinin egemenliğini, Anayasanın koyduğu esaslara göre, yetkili organları eliyle
kullanacağı; hiçbir kimse veya organın kaynağını Anayasadan almayan bir devlet yetkisi
kullanamayacağı hüküm altına alınmıĢ; 128 inci maddesinde ise, Devlet‟in, kamu iktisadi
teĢebbüslerinin ve diğer kamu tüzelkiĢilerinin genel idare esaslarına göre yürütmekle
yükümlü oldukları kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevlerin memurlar ve
diğer kamu görevlileri eliyle görüleceği kurala bağlanmıĢtır.
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu, bir kamu kaynağıdır. 637 sayılı KHK‟nin 37 nci
maddesinin (1) numaralı fıkrasında, ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu ile ilgili yetki ve görevler ile her türlü iĢlerin Ekonomi
Bakanlığı tarafından yürütüleceği hüküm altına alınmıĢtır. Bu bağlamda, kamu kaynağı olan
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu ile ilgili tasarrufta bulunma yetki ve görevi, Ekonomi
Bakanlığı veya yasayla görevlendirilen baĢka bir kamu tüzel kiĢisi kamu kurumu tarafından
yürütülebilir. Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu ile ilgili yetki ve görevler ile her türlü
iĢlemleri yürütme görevinin, kamu tüzel kiĢisi ve kamu kurumu olmayan, özel hukuk tüzel
kiĢileri Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri ile Türkiye Teknoloji GeliĢtirme
Vakfı ve görevlendireceği ilgili diğer kurum ve kuruluĢlara devredilmesi ve kamu idareleri
tarafından kullanılması gereken kamusal Fona iliĢkin görev ve yetkilerin özel hukuk tüzel
kiĢileri tarafından kullanılması, Anayasanın 6 ncı, 123 üncü 128 inci ve 135 inci maddelerine
aykırıdır.
Açıklanan nedenlerle, 637 sayılı KHK‟nin 7 nci Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (ğ)
Bendindeki, “Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri ile
Dahilde ĠĢleme Rejimi konularında Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili
diğer kurum ve kuruluĢları görevlendirmek.” ibaresi ile 37 nci maddesinin (2) numaralı
fıkrasındaki, “Bakanlık, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet
destekleri kapsamında yapılan ödemelere iliĢkin iĢ ve iĢlemleri, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi,
Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile görevlendireceği ilgili diğer kurum
ve kuruluĢlar vasıtasıyla da gerçekleĢtirebilir.” Ģeklindeki ilk tümcesi ve “Destekleme ve
isteyen baĢvuru sahipleri bu kuruluĢlara baĢvurur. BaĢvuruya istinaden bu kuruluĢlarca ilgili
mevzuatında belirtilen usul ve esaslar kapsamında inceleme yapılır ve destek ödemeleri
tutarları tespit edilir. Destek ödemelerine iliĢkin tahakkuk listeleri bu kuruluĢlarca Bakanlığa
sunularak Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan baĢvuru sahiplerinin hesabına aktarılması
gereken tutarlar bildirilir. Bakanlık münhasıran bu tahakkuk listelerine istinaden Destekleme
ve Fiyat Ġstikrar Fonundan gerekli ödemelerin yapılmasını bu maddeye istinaden belirlenen
kuruluĢlar Bakanlığa karĢı malî açıdan sorumludur.” Ģeklindeki dördüncü, beĢinci, altıncı,
yedinci ve sekizinci tümceleri ile dokuzuncu tümcesindeki, “Türkiye Ġhracatçılar Meclisi,
Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili
diğer kurum ve kuruluĢlar nezdinde” ibaresi, Anayasanın 6 ncı, 123 üncü, 128 inci ve 135
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin 15 inci Maddesinin (3) Numaralı Fıkrasının
Anayasaya Aykırılığı
637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 15 inci maddesinin (3) numaralı fıkrasında,
Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörlüğüne giriĢ ve yeterlik sınavlarının usul ve esasları, DıĢ Ticaret
Kontrolörlüğüne yükselme ve DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin görev, yetki ve sorumlulukları ile
BaĢkanlığın çalıĢma usul ve esaslarının yönetmelikle düzenleneceği hüküm altına
alınmaktadır.
Anayasanın 7 nci maddesinde yasama yetkisinin Türk Milleti adına Türkiye Büyük
Millet Meclisine ait olduğu ve bu yetkinin devredilemeyeceği; 8 inci maddesinde, yürütme
yetkisi ve görevinin, CumhurbaĢkanı ve Bakanlar Kurulu tarafından, Anayasaya ve kanunlara
uygun olarak kullanılacağı; 112 nci maddesinin ikinci fıkrasında, her bakanın BaĢbakana
karĢı sorumlu olup, ayrıca kendi yetkisi içindeki iĢlerden ve emri altındakilerin eylem ve
iĢlemlerinden sorumlu olacağı; 124 üncü maddesinde, BaĢbakanlık, bakanlıklar ve kamu tüzel
kiĢilerinin, kendi görev alanlarını ilgilendiren kanunların ve tüzüklerin uygulanmasını
sağlamak üzere ve bunlara aykırı olmamak Ģartıyla yönetmelik çıkarabileceği; 128 inci
maddesinin ikinci fıkrasında, memurların ve diğer kamu görevlilerinin nitelikleri, atanmaları,
görev ve yetkileri, hakları ve yükümlülükleri, aylık ve ödenekleri ile diğer özlük iĢlerinin
kanunla düzenleneceği hüküm altına alınmıĢtır.
Öte yandan, 3046 sayılı Bakanlıkların KuruluĢ ve Görev Esasları Hakkında Kanunun
21 inci maddesinin birinci fıkrasında, bakanın, bakanlık teĢkilatının en üst amiri olduğuna yer
verilmiĢ; ikinci fıkrasında, bakanların, bakanlık hizmetlerini mevzuata, Hükümetin genel
siyasetine, milli güvenlik siyasetine, kalkınma planlarına ve yıllık programlara uygun olarak
yürütmekle ve bakanlığın faaliyet alanına giren konularda diğer bakanlıklarla iĢbirliği ve
koordinasyonu sağlamakla görevli ve baĢbakana karĢı sorumlu oldukları belirtilmiĢ; üçüncü
fıkrasında ise, her bakanın ayrıca emri altındakilerin faaliyet ve iĢlemlerinden de sorumlu
olup, bakanlık merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatı ile bağlı ve ilgili kuruluĢların faaliyetlerini,
iĢlemlerini ve hesaplarını denetlemekle görevli ve yetkili olduğu açıkça hüküm altına
alınmıĢtır. Aynı hükümler 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında
KHK‟nin 4 üncü maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendinde de değiĢik ifadelerle
yinelenmiĢtir. 3046 sayılı Kanunun 21 inci ve 637 sayılı KHK‟nin 4 üncü maddesinde
belirtilen, Bakanlığın merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatı ile bağlı ve ilgili kuruluĢlarının
faaliyetlerini, iĢlemlerini ve hesaplarını denetleme görev ve yetkisini bakan kendi eliyle
yapamayacağına göre, bu iĢleri doğrudan Bakana bağlı olarak ve Bakan adına yapmak
üzere, 637 sayılı KHK‟nin 15 inci maddesiyle DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı
kurulmuĢ ve (1) numaralı fıkrası ile BaĢkanlığa, Bakanlık teĢkilatı ile Bakanlık teĢkilatınının
denetimi altındaki her türlü kuruluĢta teftiĢ, inceleme ve soruĢturma görevleri verilmiĢtir.
Bakanın Anayasal sorumluluğunu yerine getirmesinin uzantısı olarak kurulan ve bu
derece önemli görevler yüklenen DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığında
kontrolörlük mesleğine ilk adımın atıldığı Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörlüğüne giriĢ için, 15
inci maddenin (3) numaralı fıkrasında, hiçbir ölçüt getirilmeden ve sınır çizilmeden Stajyer
DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin mesleğe giriĢ ve yeterlik sınavlarının usul ve esaslarını,
Kontrolörlüğe yükselmelerini, görev, yetki ve sorumluluklarını, BaĢkanlığın çalıĢma usul ve
esasları ile diğer hususları düzenleme yetkisi yürütme organına devredilmiĢtir.
Memurların ve diğer kamu görevlilerinin nitelikleri, atanmaları, görev ve yetkileri,
hakları ve yükümlülükleri, aylık ve ödenekleri ile diğer özlük iĢlerinin kanunla düzenlenmesi,
Anayasanın statü hukukuna iliĢkin temel bir kuralı iken; 637 sayılı KHK‟nin 15 inci
maddesinin (3) numaralı fıkrası ile hiçbir ölçüt getirilmeden ve sınırlar çizilmeden Stajyer
DıĢ Ticaret Kontrolörlüğü mesleğine giriĢ Ģartları, yeterlilik sınavının usul ve esasları,
Kontrolörlüğe yükselme ve bunların görev, yetki ve sorumlulukları ile çalıĢma usul ve
esaslarını belirleme yetkisinin yönetmeliğe bırakılarak yürütme organına devredilmesi,
Anayasanın 7 nci, 8 inci ve 128 inci maddelerine açıkça aykırıdır.
Yukarıda açıklanan gerekçelerle, 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 15 inci maddesinin (3) numaralı fıkrası
Anayasanın 7 nci, 8 inci ve 128 inci maddelerine aykırı olduğundan iptali gerekir.
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin 34 üncü Maddesinin (1) ve (3) Numaralı
Fıkralarının Anayasaya Aykırılığı
637 Sayılı KHK‟nin 34 üncü maddesinde “Ürün Denetmenleri” düzenlenmekte ve
maddenin (1) numaralı fıkrasında, ürün denetmeni olacakların mezun oldukları fakülte ve
yüksekokulların belirlenmesi; (3) numaralı fıkrasında ise, bunların mesleğe alınmaları,
yarıĢma sınavları, yetiĢtirilmeleri, yeterlik sınavları, görev, yetki ve sorumlulukları, atama ve
yer değiĢtirmeleri ile çalıĢma usul ve esasları, yönetmeliğe bırakılmaktadır.
Anayasanın 7 nci maddesinde, yasama yetkisinin Türk Milleti adına Türkiye Büyük
Millet Meclisine ait olduğu; 8 inci maddesinde, yürütme yetkisi ve görevinin CumhurbaĢkanı
ve Bakanlar Kurulu tarafından, Anayasaya ve kanunlara uygun olarak kullanılacağı; 123
üncü maddesinde, idarenin kuruluĢ ve görevleriyle bir bütün olduğu ve kanunla
düzenleneceği; 128 inci maddesinin ikinci fıkrasında ise, memurların ve diğer kamu
görevlilerinin nitelikleri, atanmaları, görev ve yetkileri, hakları ve yükümlülükleri, aylık ve
ödenekleri ile diğer özlük iĢlerinin kanunla düzenleneceği hüküm altına alınmıĢtır.
Bu hükümlere göre, yasa koyucunun temel ilkeleri koymadan, çerçeveyi çizmeden, ürün
denetmenlerinin sadece dört yıllık lisans eğitimi veren fakülte ve yüksekokullardan mezun
olanlar arasından alınacağını belirtip, söz konusu fakülte ve yüksekokulların hangileri
olduğunu ile bunların mesleğe alınmasındaki genel ve özel Ģartların neler olduğunu, yarıĢma
ve yeterlik sınav konularını, görev, yetki ve sorumluluklarını, atama ve yer değiĢtirmeleri ile
çalıĢma usul ve esaslarını yönetmeliğe bırakarak idareye sınırsız ve belirsiz bir düzenleme
alanı bırakması, mümkün değildir. Yasa koyucunun, “ürün güvenliğinin denetimi” gibi,
Devleti, üreticileri ve tüm yurttaĢları ilgilendiren bir kamu görevine giriĢin genel ve özel
Ģartlarını, görev ve yetkileri ile çalıĢma usul ve esaslarını yasayla düzenlemesi ve bu
aĢamadan sonra eğer uygun ve zorunlu görür ise ilkeleri konulmuĢ ve sınırları çizilmiĢ
alanda yasanın uygulamasını sağlamak üzere idareye düzenleme yetkisi vermesi gerekir.
Aksine düzenleme, yetkinin anayasallığı, yasama yetkisinin devredilmezliği ve idarenin
kanuniliği ilkeleriyle ve Anayasanın 128 inci maddesinin emredici hükmüyle bağdaĢmaz.
Yukarıda açıklandığı üzere, 637 sayılı Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin 34
üncü maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları, Anayasanın 6 ncı, 7 nci, 8 inci, 123 üncü ve
128 inci maddelerine aykırı olduğundan iptali gerekir.
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname”nin 35 inci Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasındaki
“DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı,” Ġbaresinin Anayasaya Aykırılığı
03.06.2011 tarihli ve 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 35 inci maddesinin
(1) numaralı fıkrasında, Bakanlık merkez teĢkilatında kadroları karĢılık gösterilmek suretiyle,
657 sayılı Kanun ve diğer kanunların sözleĢmeli personel çalıĢtırılması hakkındaki
hükümlerine bağlı olmaksızın sözleĢmeli olarak çalıĢtırılabilecek MüsteĢar, MüsteĢar
Yardımcısı, Genel Müdür, I. Hukuk MüĢaviri, Genel Müdür Yardımcısı, Bakanlık MüĢavirleri,
Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢaviri, Özel Kalem Müdürü, Daire BaĢkanı, Hukuk MüĢaviri, DıĢ
Ticaret Uzmanı, Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı, DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı ve Ġhracatı
GeliĢtirme Uzman Yardımcısı ile (…) Bölge Müdürü, Serbest Bölge Müdürü, Bölge Müdür
Yardımcısı, Serbest Bölge Müdür Yardımcısı kadrolarına atanacaklar arasında DıĢ Ticaret
Kontrolörler Kurulu BaĢkanına da yer verilmiĢtir.
Maddenin (2) numaralı fıkrasında, birinci fıkra kapsamına giren personele, bu Kanun
Hükmünde Kararnameye ekli (II) sayılı cetvelde unvanlar itibarıyla yer alan taban ve tavan
ücretleri arasında kalmak üzere, Bakan tarafından belirlenecek tutarda aylık sözleĢme ücreti
ve sözleĢme ücretine ek olarak Ocak, Nisan, Temmuz ve Ekim aylarında birer aylık sözleĢme
ücreti tutarında ikramiye ödeneceği ile bunlardan üstün gayret ve çalıĢmaları sonucunda
emsallerine göre baĢarılı çalıĢmalar yaptıkları tespit edilenlere, Bakanın onayı ile Haziran ve
Aralık aylarında birer aylık sözleĢme ücreti tutarına kadar teĢvik ikramiyesi ödeneceği
hükümleri dikkate alındığında; Bakanlık personeli arasında yıllık ücret kazançları
farklılaĢtırılarak artırılan söz konusu personel arasına DıĢ Ticaret Kontrolörler Kurulu
BaĢkanının dahil edilmesinin nedeninin aynı statüde olduğu varsayılan Daire BaĢkanı ile
arasında ücret eĢitliğini sağlamaya yönelik olduğu anlaĢılabilmektedir.
Ancak, Daire BaĢkanlığı 3046 sayılı Bakanlıkların KuruluĢ ve Görev Esasları Hakkında
Kanunun 15 inci maddesinde belirtilen hiyerarĢik kademe ve birim unvanları arasında yer
alırken; TeftiĢ/Denetim/Kontrolörler Kurulu BaĢkanlığı ise hiyerarĢik kademe ve birim
unvanları arasında yer almayıp, doğrudan bakana bağlı olarak görev yapmakta ve
müfettiĢlik/kontrolörlük mesleği ise kariyer mesleğin prototipini oluĢturmaktadır. Dolayısı ile
Daire BaĢkanı ile DıĢ Ticaret Kontrolörler Kurulu BaĢkanı aynı statüde olmadığı gibi, ücrette
adaletin sağlanmasının yolu da DıĢ Ticaret Kontrolörler Kurulu BaĢkanını görev
güvencesinden yoksun kılmak amacıyla kadro karĢılık gösterilmek suretiyle 657 sayılı Kanun
ve diğer kanunların sözleĢmeli personel çalıĢtırılması hakkındaki hükümlerine bağlı
olmaksızın sözleĢmeli çalıĢtırılmasından geçmemektedir. Kamu kurum ve kuruluĢlarında
istihdam edilen Denetim Hizmetleri/TeftiĢ Kurulu/Kontrolörler Kurulu BaĢkanları ile
müfettiĢ/denetçi/kontrolörlerin tamamının, statülerine ve yaptıkları görevin önemi ile
kullandıkları yetkinin gereklerine uygun mali ve sosyal haklara kavuĢturulması, bu alanda
bütünü kapsayıcı bir yasal düzenleme yapmaktan geçmektedir.
Anayasanın 112 nci maddesinin ikinci fıkrasında, bakanların BaĢbakana karĢı sorumlu
olup, ayrıca kendi yetkisi içindeki iĢlerden ve emri altındakilerin eylem ve iĢlemlerinden
sorumlu olacağı kuralı getirilmiĢtir.
Anayasanın bu emredici kuralına dayalı olarak 3046 sayılı Kanunun 21 inci maddesinin
birinci fıkrasında, bakanın, bakanlık teĢkilatının en üst amiri olduğuna yer verilmiĢ; ikinci
fıkrasında, bakanların, bakanlık hizmetlerini mevzuata, Hükümetin genel siyasetine, milli
güvenlik siyasetine, kalkınma planlarına ve yıllık programlara uygun olarak yürütmekle ve
bakanlığın faaliyet alanına giren konularda diğer bakanlıklarla iĢbirliği ve koordinasyonu
sağlamakla görevli ve baĢbakana karĢı sorumlu oldukları belirtilmiĢ; üçüncü fıkrasında ise,
her bakanın ayrıca emri altındakilerin faaliyet ve iĢlemlerinden de sorumlu olup, bakanlık
merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatı ile bağlı ve ilgili kuruluĢların faaliyetlerini, iĢlemlerini ve
hesaplarını denetlemekle görevli ve yetkili olduğu açıkça hüküm altına alınmıĢtır. Aynı
hükümler 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında KHK‟nin 4 üncü
maddesinde değiĢik ifadelerle yinelenmiĢtir.
3046 sayılı Kanunun 21 nci ve 637 sayılı KHK‟nin 4 üncü maddesinde belirtilen,
Bakanlığın merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatı ile bağlı ve ilgili kuruluĢlarının faaliyetlerini,
iĢlemlerini ve hesaplarını denetleme görev ve yetkisini bakan kendi eliyle yapamayacağına
göre, bu iĢleri doğrudan Bakana bağlı olarak ve Bakan adına yapmak üzere, 637 sayılı
KHK‟nin 15 inci maddesiyle DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı kurulmuĢtur.
637 sayılı KHK‟nin 15 inci maddesinde yazılı olan ve doğrudan Bakana bağlı olarak
Bakan adına yürütülen hizmetin niteliği ile görevin özelliği, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanının görevini tarafsız, bağımsız ve hukuki güvenlik içinde yapmasını bunun için de
görev güvencesine sahip olmasını gerekli kılmaktadır. Dolayısıyla bakanın Anayasanın 112
nci maddesinde yer alan sorumluluklarını hukuka ve kamu yararına uygun olarak yerine
getirebilmesi DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının her türlü etki ve yönlendirmeden
uzak bir Ģekilde görev yapmasına olanak sağlayacak görev güvencesinden geçmekte; aksine
düzenleme Anayasanın 112 nci maddesine aykırılık oluĢturmaktadır.
Öte yandan, Anayasanın 2 nci maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve iĢlemleri
hukuka uygun olan, insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren,
her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, hukuk güvenliğini
sağlayan, bütün etkinliklerinde hukuka ve Anayasaya uyan, iĢlem ve eylemleri bağımsız yargı
denetimine bağlı olan devlettir. Yasaların kamu yararının sağlanması amacına yönelik
olması, genel, objektif, adil kurallar içermesi ve hakkaniyet ölçütlerini gözetmesi hukuk
devleti olmanın gereğidir. Bu nedenle yasakoyucunun hukuki düzenlemelerde kendisine
tanınan takdir yetkisini anayasal sınırlar içinde adalet, hakkaniyet ve kamu yararı ölçütlerini
göz önünde tutarak kullanması gerekir. Anayasaya uygunluğun sağlanmasında,
yasakoyucunun kamu yararı anlayıĢının isabetli olup olmadığı değil, konulan kuralın kamu
yararı dıĢında belli bireylerin ya da grupların çıkarları gözetilerek yasalaĢtırılmıĢ olup
olmadığı önem taĢımaktadır.
YurttaĢlardan sağlanan kaynaklarla finanse edilen kamu hizmetlerinin süreç ve
sonuçlarının yasal düzenlemelere, plan ve programlara uygun çalıĢmasını sağlamak üzere
gerekli teklifleri hazırlamak ve Bakana sunmak; Bakanlık teĢkilatı ile Bakanlık teĢkilatının
denetimi altındaki her türlü kuruluĢun faaliyet ve iĢlemleriyle ilgili olarak teftiĢ, inceleme ve
soruĢturma yapma görevlerinin, görev güvencesine sahip kamu görevlilerince yürütülmesinde
kamu yararı olduğu; buna karĢın görev güvencesinden yoksunluğun bağımsızlık ve
tarafsızlığın yitirilerek hizmetten yararlananlar ile hizmeti finanse edenler aleyhine ve çıkar
grupları lehine sonuçlar doğuracağı inkar edilemez bir gerçektir. Bu bağlamda, DıĢ Ticaret
Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının sözleĢmeli olarak görev güvencesinden yoksun bir Ģekilde
çalıĢtırılmasını öngören düzenleme Anayasanın 2 nci maddesindeki hukuk devleti ilkesine
aykırıdır.
Yukarıda açıklanan gerekçelerle, 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 35 inci
maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “… DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı
…” ibaresi, Anayasanın 2 nci ve 112 nci maddelerine aykırı olduğundan iptali gerekir.
III. YÜRÜRLÜĞÜ DURDURMA ĠSTEMĠNĠN GEREKÇESĠ
6223 sayılı Yetki Yasasının iptali veya yürürlüğünün durdurulması durumunda 637
sayılı KHK yasal dayanaktan yoksun kalacağından, 637 sayılı KHK‟nin yürürlüğünün
durdurulması gerektiği değerlendirilmektedir.
Bakanlar Kurulunun, 6223 sayılı Yetki Kanununun 1 inci maddesindeki amaca ve 2 nci
maddesindeki ilkelere aykırı olarak, iç ve dıĢ ticareti birleĢtirmek yerine, DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığını, Hazine MüsteĢarlığından devralınan iki genel müdürlükle birleĢtirerek
Ekonomi Bakanlığını kurması ve böylece iç ve dıĢ ticaretin bütünlüğünün sağlanarak, “kamu
hizmetlerinin düzenli, süratli, etkin, verimli ve ekonomik bir Ģekilde yürütülmesini sağlamak”
amacına eriĢilememesi kaynak savurganlığı yanında ekonominin etkin yönetilememesine de
yol açacaktır.
Ekonomi Bakanlığının yetkisindeki bir kamu kaynağı olan Destekleme ve Fiyat Ġstikrar
Fonu kaynaklarının kullanımının özel hukuk tüzel kiĢilerine devredilmesi ise, kamu
kaynaklarının kontrolsüz bir Ģekilde kural dıĢı tahsisine olanak sağladığından kaynak israfına
neden olacaktır.
637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 15 inci maddesinin (3) numaralı fıkrasında,
hiçbir ölçüt getirilmeden ve sınır çizilmeden Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin mesleğe
giriĢ Ģartlarını, yeterlik sınavlarının usul ve esaslarını, Kontrolörlüğe yükselmelerini, görev,
yetki ve sorumluluklarını, BaĢkanlığın çalıĢma usul ve esaslarını düzenleme yetkisi yürütme
organına devredilerek Anayasanın 7 nci, 8 inci ve 128 inci maddelerine aykırı düzenleme
yapılmıĢtır.
Bakanın Anayasal sorumluluğunu yerine getirmesinin uzantısı olarak kurulan ve bu
derece önemli görevler yüklenen DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığında
kontrolörlük mesleğine ilk adımın atıldığı Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörlüğüne giriĢ
Ģartlarının, yeterlilik sınavlarının usul ve esaslarının, kontrolörlüğe atanmanın,
kontrolörlerin görev, yetki ve sorumlulukları ile Kurul BaĢkanlığının çalıĢma usul ve
esaslarını düzenleme yetkisinin idareye bırakılması, bağımsız ve tarafsız yürütülmesi gereken
denetim, teftiĢ, soruĢturma ve rehberlik görevlerinin, Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörlüğü giriĢ
ve yeterlilik sınavları ile Kurul BaĢkanlığının çalıĢma esas ve usulleri üzerinden
siyasallaĢtırılarak kamu yararından koparılmasına yol açacaktır. Öte yandan, DıĢ Ticaret
Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının, görev güvencesinden yoksun bir Ģekilde sözleĢmeli olarak
istihdam edilmesi de aynı sonuçlara neden olarak bağımsız ve tarafsız yapılması gereken
denetimi amacından saptırabilecektir. Yasanın yürürlüğe girmiĢ olması, söz konusu
siyasallaĢmayı bugünden baĢlatmanın yolunu açmıĢ; söz konusu siyasallaĢmanın devlete ve
kamu yönetimine vereceği maddi ve manevi zararlar güncel hale gelmiĢtir.
“Ürün güvenliğinin denetimi” gibi, Devleti, üreticileri ve tüketicileri doğrudan
ilgilendiren bir kamu görevine giriĢin, genel ve özel Ģartları yanında görev ve yetkileri ile
çalıĢma usul ve esaslarını düzenleme yetkisinin idareye devredilmesi, kamu yararına aykırı
sonuçlar doğurmanın yanında üretici ve tüketicilerin haklarının adil, hukuka ve hakkaniyete
uygun korunamaması gibi sonuçlara yol açabilecektir.
Öte yandan, Anayasal düzenin hukuka aykırı kural ve düzenlemelerden en kısa sürede
arındırılması, hukuk devleti sayılmanın en önemli gerekleri arasında sayılmaktadır.
Anayasaya aykırılıkların sürdürülmesi, özenle korunması gereken hukukun üstünlüğü ilkesini
de zedeleyecektir. Hukukun üstünlüğünün sağlanamadığı bir düzende, kiĢi hak ve özgürlükleri
güvence altında sayılamayacağından, bu ilkenin zedelenmesi hukuk devleti yönünden
giderilmesi olanaksız durum ve zararlara yol açacaktır.
Bu zarar ve durumların doğmasını önlemek amacıyla, Anayasaya açıkça aykırı olan ve
iptali istenen hükümlerin iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin de durdurulması
istenerek Anayasa Mahkemesine dava açılmıĢtır.
IV. SONUÇ VE ĠSTEM
03.06.2011 tarihli ve 637 sayılı “Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında
Kanun Hükmünde Kararname”nin;
1) Tümü ve ayrı ayrı tüm maddeleri ile eklerinin Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 6 ncı
ve 91 inci maddelerine;
2) Tümü ve ayrı ayrı tüm maddeleri ile eki (I) Sayılı Cetvel ve (II) Sayılı Cetvel,
Anayasanın 2 nci, 6 ncı ve 91 inci maddelerine;
3) 7 nci Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (ğ) Bendindeki, “Destekleme ve Fiyat
Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri ile Dahilde ĠĢleme Rejimi konularında
Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve kuruluĢları
görevlendirmek.” ibaresi ile 37 nci maddesinin (2) numaralı fıkrasındaki, “Bakanlık,
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında
yapılan ödemelere iliĢkin iĢ ve iĢlemleri, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri,
Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile görevlendireceği ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar
vasıtasıyla da gerçekleĢtirebilir.” Ģeklindeki ilk tümcesi ve “Destekleme ve Fiyat Ġstikrar
Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında yapılan destek ödemelerinin Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça
görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar vasıtasıyla yapılması halinde, ilgili
mevzuatında belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde destekten yararlanmak isteyen baĢvuru
sahipleri bu kuruluĢlara baĢvurur. BaĢvuruya istinaden bu kuruluĢlarca ilgili mevzuatında
belirtilen usul ve esaslar kapsamında inceleme yapılır ve destek ödemeleri tutarları tespit
edilir. Destek ödemelerine iliĢkin tahakkuk listeleri bu kuruluĢlarca Bakanlığa sunularak
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan baĢvuru sahiplerinin hesabına aktarılması gereken
tutarlar bildirilir. Bakanlık münhasıran bu tahakkuk listelerine istinaden Destekleme ve Fiyat
Ġstikrar Fonundan gerekli ödemelerin yapılmasını bu maddeye istinaden belirlenen usul ve
esaslar çerçevesinde sağlar. Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan bu Ģekilde yapılan destek
ödemelerine iliĢkin olarak Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji
GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar Bakanlığa
karĢı malî açıdan sorumludur.” Ģeklindeki dördüncü, beĢinci, altıncı, yedinci ve sekizinci
tümceleri ile dokuzuncu tümcesindeki, “Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri,
kuruluĢlar nezdinde” ibaresi, Anayasanın 6 ncı, 123 üncü, 128 inci ve 135 inci maddelerine;
4) 15 inci maddesinin (3) numaralı fıkrası Anayasanın 7 nci, 8 inci ve 128 inci
maddelerine;
5) 34 ncü maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkraları, Anayasanın 6 ncı, 7 nci, 8 inci, 123
üncü ve 128 inci maddelerine;
6) 35 inci maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “… DıĢ Ticaret Kontrolörleri
Kurulu BaĢkanı …” ibaresi, Anayasanın 2 nci ve 112 nci maddelerine;
aykırı olduklarından iptallerine ve uygulanmaları halinde giderilmesi güç ya da
olanaksız zarar ve durumlar olacağı için, iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin
durdurulmasına karar verilmesine iliĢkin istemimizi saygı ile arz ederiz.”
II- YASA METĠNLERĠ
A- Ġptali Ġstenen Kanun Hükmünde Kararname Kuralları
3.6.2011 günlü, 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında
Kanun Hükmünde Kararname’nin içerikleri itibariyle iptali istenen kuralları da içeren
maddeleri, eki (I) ve (II) Sayılı Cetvelleri ile (1) ve (2) Sayılı Listeleri Ģöyledir:
“Amaç ve kapsam
MADDE 1- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin amacı, Ekonomi Bakanlığının
kuruluĢ, görev, yetki ve sorumluluklarını düzenlemektir.
Görevler
MADDE 2- (1) Ekonomi Bakanlığının görevleri Ģunlardır:
a) DıĢ ticaret hizmetlerine iliĢkin ana hedef ve politikaların belirlenmesine yardımcı
olmak ve belirlenen dıĢ ticaret politikasını geliĢtirmek ve yürütmek.
b) Ekonomik faaliyetlerin dıĢ ticarete dönük yapılandırılması için gerekli tedbirleri
almak, uygulamak ve bu tedbirlerin ilgili kamu ve özel kurum ve kuruluĢlarca uygulanmasının
ve koordinasyonunun sağlanması konusunda çalıĢmalar yürütmek.
c) DıĢ ticaretin ülke ekonomisi yararına yapılması amacıyla ürün ve yurtdıĢı
müteahhitlik dâhil uluslararası hizmet ticaretine iliĢkin gerekli her türlü tedbiri almak.
ç) Kamu kurum ve kuruluĢlarına çeĢitli mevzuatla verilmiĢ yetki ve görevlerin
kullanımında dıĢ ticarete dair politikaların uygulanmasına iliĢkin esasları düzenlemek ve
koordine etmek.
d) Dünya ticaretinden alınan payın artırılmasını ve sürdürülebilir ihracat artıĢını
sağlamak üzere ihracatın pazar ve ürün çeĢitliliğini geniĢletmeye yönelik gerekli tedbirleri
almak ve buna yönelik destek yöntemlerini geliĢtirmek ve uygulamak.
e) Ġthalatın ülke ekonomisinin yararına gerçekleĢtirilmesi ve yerli sanayinin korunması
ile ilgili gerekli tedbirleri almak ve ticaret politikası savunma araçlarını uygulamak.
f) Diğer kurum ve kuruluĢların dıĢ ticaret politikasını etkileyen faaliyet, temas ve
düzenlemelerinin, genel dıĢ ticaret politikasına uygunluğunu sağlamak, ilgili kurum ve
kuruluĢlar ile iĢbirliği halinde söz konusu faaliyet, temas ve düzenlemelerin koordinasyonunu
ve yürütülmesini temin etmek.
g) Türkiye Cumhuriyetinin yabancı devletler ve uluslararası kuruluĢlarla olan ikili,
bölgesel ve çok taraflı ticarî ve ekonomik iliĢkilerini düzenlemek, yürütmek ve bu konularda
ilgili mevzuatı çerçevesinde anlaĢmalar yapmak, uluslararası kuruluĢların Bakanlığın yetki ve
görev alanına giren konulardaki çalıĢmalarını takip etmek ve bu konularda görüĢ oluĢturmak.
ğ) Ülke kalkınmasında yabancı sermayeden beklenen katkıları sağlamak ve
yönlendirmek amacıyla gerekli tedbirleri almak.
h) Yatırım teĢviklerinin ülke ekonomisi yararına etkin bir Ģekilde düzenlenmesini temin
amacıyla ihtiyaç duyulan mevzuatı hazırlamak, uygulamak, uygulamayı takip etmek,
değerlendirmek ve gerekli tedbirleri almak.
ı) DıĢ ticarete konu ürünlerin güvenli, mevzuata ve standartlara uygun olmasını
sağlamak, bu amaçla ithalatta ve ihracatta denetim yapmak ve yaptırmak, ticarette teknik
engellerin önlenmesine iliĢkin çalıĢmalar yürütmek, ürün güvenliği, teknik düzenlemeler ve
denetimlere dair mevzuat, politika ve uygulamaları koordine etmek.
i)
DıĢ ticarete dair konularda Avrupa Birliği ile iliĢkileri ve uyum çalıĢmalarını
yürütmek.
j) Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birliklerine iliĢkin çalıĢmaları yürütmek.
k) Mevzuatla Bakanlığa verilen diğer görev ve hizmetleri yapmak.
TeĢkilat
MADDE 3- (1) Bakanlık merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatlarından oluĢur.
(2) Bakanlık merkez teĢkilatı ekli (I) sayılı cetvelde gösterilmiĢtir.
Bakan
MADDE 4- (1) Bakanlığın en üst amiri olan Bakan, Bakanlık icraatından ve emri
altındakilerin faaliyet ve iĢlemlerinden BaĢbakana karĢı sorumlu olup aĢağıdaki görev, yetki
ve sorumluluklara sahiptir:
a) Bakanlığı Anayasaya, kanunlara, hükümet programına ve Bakanlar Kurulunca
belirlenen politika ve stratejilere uygun olarak yönetmek.
b) Bakanlığın görev alanına giren hususlarda politika ve stratejiler geliĢtirmek, bunlara
uygun olarak yıllık amaç ve hedefler oluĢturmak, performans ölçütleri belirlemek, Bakanlık
bütçesini hazırlamak, gerekli kanunî ve idarî düzenleme çalıĢmalarını yapmak, belirlenen
stratejiler, amaçlar ve performans ölçütleri doğrultusunda uygulamayı koordine etmek,
izlemek ve değerlendirmek.
c) Bakanlık faaliyetlerini ve iĢlemlerini denetlemek, yönetim sistemlerini gözden
geçirmek, teĢkilat yapısı ve yönetim süreçlerinin etkililiğini gözetmek ve yönetimin
geliĢtirilmesini sağlamak.
ç) Faaliyet alanına giren konularda diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluĢları ile
iĢbirliği ve koordinasyonu sağlamak.
MüsteĢar ve MüsteĢar Yardımcıları
MADDE 5- (1) MüsteĢar, Bakandan sonra gelen en üst düzey kamu görevlisi olup
Bakanlık hizmetlerini, Bakan adına ve onun emir ve yönlendirmesi doğrultusunda, mevzuat
hükümlerine, Bakanlığın amaç ve politikalarına, stratejik planına uygun olarak düzenler ve
yürütür. Bu amaçla, Bakanlık kuruluĢlarına gereken emirleri verir ve bunların uygulanmasını
gözetir ve sağlar. MüsteĢar bu hizmetlerin yürütülmesinden Bakana karĢı sorumludur.
(2) MüsteĢara yardımcı olmak üzere üç MüsteĢar Yardımcısı görevlendirilebilir.
Hizmet birimleri
MADDE 6- (1) Bakanlığın hizmet birimleri Ģunlardır:
a) Ġhracat Genel Müdürlüğü.
b) Ġthalat Genel Müdürlüğü.
c) AnlaĢmalar Genel Müdürlüğü.
ç) Avrupa Birliği Genel Müdürlüğü.
d) TeĢvik Uygulama ve Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü.
e) Serbest Bölgeler, YurtdıĢı Yatırım ve Hizmetler Genel Müdürlüğü.
f) Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürlüğü.
g) Ekonomik AraĢtırmalar ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü,
ğ) DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı.
h) Hukuk MüĢavirliği.
ı) Strateji GeliĢtirme Dairesi BaĢkanlığı.
i)
Personel Dairesi BaĢkanlığı.
j) Destek Hizmetleri Dairesi BaĢkanlığı,
k) Bilgi ĠĢlem Dairesi BaĢkanlığı.
l) Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢavirliği,
m) Özel Kalem Müdürlüğü.
Ġhracat Genel Müdürlüğü
MADDE 7- (1) Ġhracat Genel Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır:
a) Ġhracatın kalkınma planları ve yıllık programlardaki ilke, hedef ve politikalar
yönünde ülke ekonomisi yararına düzenlenmesini, desteklenmesini ve geliĢtirilmesini
sağlamak.
b) Kamu kurum ve kuruluĢlarına çeĢitli mevzuatla verilmiĢ yetkilerin kullanımında
ihracata iliĢkin politikaların uygulanmasına dair esasları düzenlemek, uygulamalarla ilgili
kuruluĢlar arasında koordinasyonu temin etmek ve anılan kurumların ihracata iliĢkin yeni
düzenlemeleri ile ilgili görüĢ bildirmek.
c) Ġhracatın geliĢtirilmesi ve yönlendirilmesine iliĢkin madde ve ülke bazında gerekli
tedbirleri almak ve düzenlemeleri yapmak, ihracatın madde ve ülke bazında geliĢtirilmesi
imkânlarını ve bu imkânlardan azami döviz gelirleri sağlama yollarını araĢtırmak ve
önerilerde bulunmak, ihracatçıları bu konularda eğitmek, ihraç maddelerimize karĢı
uygulanan kısıtlayıcı tedbirlerin ortadan kaldırılmasına veya iyileĢtirilmesine yönelik
çalıĢmalar yapmak.
ç) Ülke ihracatında veya Dünya ithalatında öne çıkan pazarları düzenli olarak izlemek;
bu pazarları ihracatçılara duyurmak, ihraç potansiyeli arz eden ürün ve ürün gruplarını
tespit etmek ve ihracatı bu alanlara yönlendirmek amacı ile gerekli düzenlemeleri yapmak ve
oluĢumları sağlamak.
d) Ġhracat Rejimi Kararı da dâhil olmak üzere, ihracata dair mevzuatı hazırlamak ve
uygulamak, ihracatın desteklenmesi ve yönlendirilmesi konularında gerekli tedbirleri
hazırlamak, uygulamak, uygulamayı takip etmek ve değerlendirmek.
e) Ġhracata konu tarım ürünlerinin destekleme alım fiyatlarının belirlenmesine yönelik
hazırlıkları yapmak ve destekleme stoklarının ihracat yoluyla değerlendirilmesine iliĢkin
esasları tespit etmek, uygulamak ve uygulanmasını sağlamak.
f) Ġhracata yönelik krediler ve diğer Devlet destekleri ile ilgili olarak madde ve ülke
politikalarına iliĢkin esasları belirlemek ve ilgili birim ve kuruluĢlara iletmek.
g) Bağlı muamele ve off-set gibi karĢılıklı ticaret uygulamalarının usul ve esaslarını
belirlemek.
ğ) Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri ile ilgili mevzuatı hazırlamak ve
yayımlamak, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birliklerinin çalıĢmalarına yardımcı
olmak, çalıĢmalarını izlemek ve denetlemek, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan
ihracata yönelik Devlet destekleri ile Dahilde ĠĢleme Rejimi konularında Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve kuruluĢları
görevlendirmek.
h)
Ülke ihracatının geliĢtirilmesini teminen ihraç ürünlerinin tanıtımı amacıyla
yurtiçinde ve yurtdıĢında ticaret ve alım heyetleri, konferans, seminer ve benzeri
organizasyonları düzenlemek, yurtdıĢı fuar ve sergi düzenlenmesine iliĢkin esasları belirlemek
ve uygulamak.
ı) Sınır ve kıyı ticareti ile ilgili düzenlemeleri yapmak, kalkınma planları ve yıllık
programlardaki ilke, hedef ve politikalar yönünden ihracatın; ihracat ve ithalat
politikalarının hedefleri de gözetilerek teĢvik ve yönlendirilmesi konularında öngörülen
ihracatı teĢvik tedbirlerini hazırlamak, uygulamak, uygulamayı takip etmek ve
değerlendirerek gerekli tedbirleri almak, ihracatı teĢvik kararları ve bu kararlara istinaden
ilgili mevzuatı düzenlemek, ihracat projelerini değerlendirerek uygun görülenleri Ġhracatı
TeĢvik Belgesine bağlamak, uygulamada çıkan ihtilaflarda ilgili kuruluĢlara görüĢ vermek,
ihracatı teĢvik belgesi Ģart ve niteliklerine aykırı davrananlara gerekli müeyyideleri
uygulamak.
i) Ġhracatın desteklenmesine ve ihraç ürünlerinin ülke ve pazarlarının
çeĢitlendirilmesini sağlamaya yönelik olarak markalaĢma ve kümeleĢme faaliyetleri, Ar-Ge ve
teknoloji geliĢtirme, elektronik ticaret, yurtdıĢı pazarlara giriĢ, yurtiçi ve yurtdıĢı uluslararası
fuarlara katılım, organizasyon ve benzeri her türlü destek programlarını hazırlamak,
uygulamak, diğer kurum ve kuruluĢlar eliyle uygulanmasını sağlamak.
j) Ġhracatın desteklenmesi amacıyla, uluslararası uygulamalar da dikkate alınarak
dahilde iĢleme ve hariçte iĢleme rejimlerine iliĢkin dıĢ ticaret politikalarını belirlemek ve
düzenlemeleri yapmak.
k) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Ġthalat Genel Müdürlüğü
MADDE 8- (1) Ġthalat Genel Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır:
a) Ġthalatın uluslararası anlaĢmalar ile kalkınma planları ve yıllık programlarda
öngörülen ilke, hedef ve politikalar çerçevesinde yürütülmesini sağlamak.
b) Kamu kurum ve kuruluĢlarına çeĢitli mevzuatla verilmiĢ yetkilerin kullanımında
ithalat ile ilgili politikaların uygulanmasına dair esasları düzenlemek ve bu kurumların
ithalata iliĢkin düzenlemeleri ile ilgili görüĢ bildirmek.
c) Ġthalat Rejimi Kararı da dâhil olmak üzere ithalata dair mevzuatı hazırlamak, madde
politikalarını teklif etmek, uygulamak, ithalatla ilgili izinleri ve belgeleri vermek, geliĢmeleri
takip etmek ve ilgili kurum ve kuruluĢlarla koordinasyonu sağlamak.
ç) Ġthalatı iç piyasa ve sanayinin ihtiyaçlarını iç ve dıĢ ekonomik geliĢmeleri dikkate
alarak izlemek ve ithal mallarına uygulanacak malî yüklere iliĢkin hazırlıkları yürütmek ve
uygulanmasını sağlamak.
d) Ġthal malların Dünya piyasalarına uygun olarak ithalini sağlayıcı tedbirleri almak,
uygulamak ve izlemek.
e) Dampinge karĢı vergi, sübvansiyona karĢı telafi edici vergi ve korunma önlemi gibi
ticaret politikası savunma araçları ile ilgili mevzuatı hazırlamak, uygulamak, mevzuatla
verilen görevleri yerine getirmek, ticaret politikası savunma araçlarının etkisini incelemek ve
ticaret politikası savunma araçlarının etkisiz kılınmasına iliĢkin giriĢimleri araĢtırmak, tespit
etmek ve gerekli tedbirleri almak.
f) Ġthalat ile ilgili politikaları izlemek, ithalatın her aĢamasında gerekli görülecek
incelemeleri ve denetimleri yapmak, yaptırmak, önlemleri almak ve bu hususlarla ilgili
düzenlemeler yapmak.
g) Ticaret politikası savunma araçları ile ilgili ikili ve çok taraflı istiĢareleri yürütmek
ve Dünya Ticaret Örgütü ve diğer ülke uygulamalarını takip etmek, bu uygulamalar nedeniyle
ortaya çıkan anlaĢmazlıklarda Türkiye‟nin menfaatlerini ilgili uluslararası platformlarda
savunmak üzere gerekli önlemleri almak.
ğ) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
AnlaĢmalar Genel Müdürlüğü
MADDE 9- (1) AnlaĢmalar Genel Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır:
a) Ġkili ticarî ve ekonomik konular ile Bakanlığın görev alanına giren diğer konularda
uluslararası müzakereleri yürütmek ve bu iliĢkilerden kaynaklanan hakların takibi ve
yükümlülüklerin ifası amacıyla yurtiçinde ve yurtdıĢında koordinasyonu sağlamak ve
gerektiğinde anlaĢma yapmak.
b) Ġki taraflı ekonomik iĢbirliği anlaĢmaları, mal ve hizmet ticaretine yönelik iki taraflı
ve bölgesel ticaret, ekonomik, sınai, teknik iĢbirliği, tercihli ticaret ve benzeri anlaĢmaları
gerektiğinde ilgili bakanlık ve kuruluĢlarla iĢbirliği halinde hazırlamak, müzakereleri
yürütmek, imzalamak, anlaĢmayı uygulamak, uygulanmasını sağlamak.
c) Karma Ekonomik Komisyon, Ortak Komite, Ortaklık Konseyi ve benzeri ikili ticarî ve
ekonomik iĢbirliği platformları vasıtasıyla ikili ve bölgesel ticarî ve ekonomik iĢbirliği
faaliyetlerini, ilgili kurumlarla koordinasyon halinde yürütmek, izlemek ve gerekli tedbirleri
almak, ülkemizin zikredilen nitelikte anlaĢması bulunmayan ülkelerle ticarî iĢbirliğini
geliĢtirmek.
ç) Ġki taraflı ekonomik iĢbirliği ve ticaret anlaĢmaları ve çok taraflı ticaret
anlaĢmalarının uygulanması ile ilgili mevzuatı hazırlamak, yürürlüğe koymak ve uygulamak.
d) Türkiye‟nin ticarî ve ekonomik konularda bölgesel örgütlerle iliĢkilerinde
koordinasyonu sağlamak, müzakerelere katılmak, ticarî anlaĢmaları müzakere etmek ve
gerektiğinde anlaĢmalar hazırlamak.
e) Dünya Ticaret Örgütü üyeliğimiz çerçevesinde hak ve yükümlülüklerimizin takibini
yapmak, ülke pozisyonunu belirlemek ve Örgüt bünyesindeki müzakerelerde ülkemizi temsil
etmek.
f) Ürün ve döviz kazandırıcı hizmetler ticaretine yönelik çok taraflı ticaret
anlaĢmalarını gerektiğinde ilgili bakanlık ve kuruluĢlarla iĢbirliği halinde hazırlamak ve
müzakereleri yürütmek.
g) Bakanlığın görev alanına giren konular ile ilgili olarak uluslararası kuruluĢlar
nezdinde çalıĢmalara katılmak, Bakanlığın ilgili birimleri ile iĢbirliği halinde müzakereleri
yürütmek, yürütülmesini sağlamak, koordine etmek ve gerektiğinde ilgili bakanlık ve
kuruluĢlarla koordinasyonu sağlamak.
ğ) Taraf olunan çok taraflı uluslararası anlaĢmalara iliĢkin değiĢiklikleri ve
uygulamaları Bakanlığın görev alanına giren hususlar itibarıyla izlemek, bunların
uygulamaya konulmasını sağlamak, çok taraflı anlaĢmaların uygulanmasında karĢılaĢılan
sorunları gerektiğinde ilgili kamu kurum ve kuruluĢları ile koordineli olarak çözmek.
h) DıĢ ticaret alanında uluslararası örgütler ve diğer ülke uygulamalarını takip etmek,
bu uygulamalar nedeniyle ortaya çıkabilecek anlaĢmazlıklarda Türkiye‟nin menfaatlerini
ilgili uluslararası platformlarda savunmak üzere gerekli önlemleri almak, bunu teminen
gerektiğinde hizmet alımı yapmak ve koordinasyonu sağlamak.
ı) Dünya Ticaret Örgütü hukukunu ilgilendiren ulusal ve uluslararası uygulamalara ve
Türkiye aleyhine açılan davalara iliĢkin savunmanın hazırlanmasını koordine etmek ve
yargılama sürecinde ülkemizi temsil etmek.
i)
Ürün dıĢ ticareti konusuna iliĢkin olarak Türk Ģirketlerinin yabancı devletler ve
uluslararası kuruluĢlar karĢısındaki hak ve menfaatlerini hukuksal yöntemlerle korumak.
j) Bakanlığın görev alanına giren dıĢ temaslarla ilgili protokol faaliyetlerini
düzenlemek ve yürütmek.
k) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Avrupa Birliği Genel Müdürlüğü
MADDE 10- (1) Avrupa Birliği Genel Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlığın görev ve faaliyet alanına giren konularda Avrupa Birliği ile iliĢkilerin,
kalkınma planları ve yıllık programlarda öngörülen hedefler doğrultusunda yürütülmesini
sağlamak.
b) Avrupa Birliğine yönelik olarak Hükümetçe belirlenen amaçlar çerçevesinde
ekonomik ve ticarî iliĢkilerde kısa, orta ve uzun vadede uygulanacak politikaların saptanması
için gerekli çalıĢmaları yapmak ve bu konularda uygulama ile ilgili tedbirlerin alınmasını
sağlamak ve öneriler hazırlamak.
c) Avrupa Birliği ile Türkiye arasındaki Ortaklık AnlaĢması ile bu AnlaĢmaya ek
anlaĢma veya protokollerde Bakanlığın görev alanına giren konular ile ilgili uygulamanın
yürütülmesini sağlamak.
ç) Ortaklık iliĢkisi ve tam üyelik kapsamında dıĢ ticarete iliĢkin alanlarda Avrupa
Birliği müktesebatına uyum çalıĢmalarını koordine etmek, ilgili ülkeler ve ülke grupları ile
Serbest Ticaret AnlaĢmalarını ve Ortaklık AnlaĢmalarını müzakere etmek, uygulanmasını
sağlamak ve izlemek.
d) Avrupa Birliği konuları ile ilgili olarak Bakanlığın görev ve faaliyet alanına giren
hususlarda Avrupa Birliği ile müzakerelere iliĢkin gerekli hazırlıkları yapmak, Avrupa Birliği
organları ile gerekli temas ve toplantıları yapmak, Avrupa Birliği-Türkiye Ortaklık
organlarında alınan kararlarla ilgili olarak gerekli uyum ve uygulama çalıĢmalarını yerine
getirmek ve Bakanlık birimleri arasında koordinasyonu sağlamak.
e)
Avrupa Birliği ile Türkiye arasındaki gümrük birliğinin ekonomik ve ticarî
etkilerine iliĢkin olarak değerlendirmeler ve araĢtırmalar yapmak ve bu konulardaki önerileri
değerlendirmek.
f) Avrupa Birliği ile hizmet ticareti alanında yapılan müzakerelere iliĢkin politikaların
genel dıĢ ticaret politikası ile uyumlu Ģekilde saptanması için gerekli çalıĢmaları yürütmek,
müzakereleri yapmak ve gerektiğinde anlaĢmalar hazırlamak.
g) Bakanlığın Avrupa Birliği kaynaklı program ve projelerini hazırlamak, yürütmek ve
gerekli koordinasyonu sağlamak.
TeĢvik Uygulama ve Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü
MADDE 11- (1) TeĢvik Uygulama ve Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğünün görevleri
Ģunlardır:
a) Kalkınma planları ve yıllık programlar çerçevesinde ülke kalkınmasında yabancı
sermayeden beklenen gerekli katkıların sağlanmasını ve yönlendirilmesini temin amacıyla
ihtiyaç duyulan mevzuatı hazırlamak.
b) 4875 sayılı Doğrudan Yabancı Yatırımlar Kanunu ve buna iliĢkin mevzuat
çerçevesinde belirtilen iĢleri yapmak.
c) Yabancı ülkelerle yapılacak yatırımların karĢılıklı teĢviki ve korunması
anlaĢmalarına iliĢkin hizmetleri ve müzakereleri yürütmek.
ç) Yatırımları teĢvik mevzuatı çerçevesinde yabancı sermayeli yatırım projelerini
değerlendirerek uygun görülenleri teĢvik belgesine bağlamak.
d) TeĢvik belgesi Ģart ve niteliklerine uygun olarak gerçekleĢen yabancı sermayeli
yatırımlarla ilgili kapatma iĢlemlerini yapmak, teĢvik belgesi Ģart ve niteliklerine aykırı
davranan yatırımcılara gerekli müeyyideleri uygulamak.
e) Ġleri teknoloji ve yüksek maddî kaynak gerektiren ve ilgili mevzuatla yatırım ve
hizmetlerin kısmen veya tamamen yerli veya yabancı Ģirketler vasıtasıyla yap-iĢlet-devret
modeli ile gerçekleĢtirilmesi için gerekli organizasyon ve koordinasyonu yapmak ve yabancı
sermayeli yatırımları mahallinde tetkik etmek ve değerlendirmek.
f) Kalkınma planları ve yıllık programlardaki ilke, hedef ve politikalar yönünde
yatırımların ve döviz kazandırıcı hizmetlerin ihracat ve ithalat politikalarının hedefleri de
gözetilerek desteklenmesi ve yönlendirilmesi konularında teĢvik tedbirlerini hazırlamak,
uygulamak, uygulamayı takip etmek ve değerlendirerek gerekli tedbirleri almak.
g) Yatırımları teĢvik mevzuatı çerçevesinde yatırım projelerini değerlendirerek uygun
görülenleri teĢvik belgesine bağlamak, teĢvik tedbirlerini uygulamakla görevli kuruluĢlar
arasında koordinasyonu temin etmek ve uygulamada çıkan ihtilaflarda ilgili kuruluĢlara
görüĢ vermek.
ğ) Yatırım TeĢvik Belgesi Ģart ve niteliklerine uygun olarak gerçekleĢen yatırımlarla
ilgili kapatma iĢlemlerini yapmak ve Yatırım TeĢvik Belgesi Ģart ve niteliklerine aykırı
davranan yatırımcılara gerekli müeyyideleri uygulamak.
h) Yatırım teĢvik tedbirlerinin uygulanması ile ilgili olarak mevzuat ile verilen görevleri
yapmak ve yatırımları mahallinde tetkik etmek ve değerlendirmek.
ı) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Serbest Bölgeler, YurtdıĢı Yatırım ve Hizmetler Genel Müdürlüğü
MADDE 12- (1) Serbest Bölgeler, YurtdıĢı Yatırım ve Hizmetler Genel Müdürlüğünün
görevleri Ģunlardır:
a) Kalkınma planları ve yıllık programlar çerçevesinde yurtiçi ve yurtdıĢında serbest
bölgeler, lojistik serbest bölgeleri, ihtisas serbest bölgeleri, özel bölgeler, dıĢ ticaret
merkezleri ve lojistik merkezlerinin kurulması, yönetilmesi ve iĢletilmesi ile ilgili ilke ve
politikaların tespiti konusunda çalıĢmalar yapmak, araĢtırma, planlama ve koordinasyon
faaliyetlerini yürütmek.
b) 3218 sayılı Serbest Bölgeler Kanunu ve buna iliĢkin mevzuat çerçevesinde
düzenlemeler yapmak.
c) Serbest bölgeler ve lojistik merkezlerinde yapılabilecek üretim, alım-satım,
depolama, kiralama, montaj-demontaj, bakım-onarım, kıyı bankacılığı, bankacılık,
sigortacılık, finansal kiralama ve diğer faaliyet konularını belirlemek.
ç) Serbest bölgeler ve lojistik merkezlerinde faaliyet gösteren gerçek ve tüzel kiĢilere
faaliyet ruhsatı vermek veya verilmiĢ belgeleri iptal etmek.
d) YurtdıĢında yapılacak yatırımlara ve döviz kazandırıcı hizmet sektörlerinin
uluslararası ticaretine iliĢkin mevzuatı hazırlamak ve uygulamak.
e) YurtdıĢı yatırımlar ve hizmet ticaretinin gözetim, denetim ve yönlendirilmesine iliĢkin
önlemler almak ve bu hususlarla ilgili düzenlemeler yapmak, sektör ve ülke bazında gerekli
tedbirleri almak.
f) Kalkınma planları ve yıllık programlardaki ilke, hedef ve politikalar çerçevesinde
döviz kazandırıcı hizmetler ticaretinin, ticarette destek hizmetlerinin ve yurtdıĢındaki
doğrudan Türk yatırımlarının desteklenmesi ve yönlendirilmesi konularında öngörülen teĢvik
tedbirlerini ve Devlet desteklerini hazırlamak, uygulamak, uygulamayı takip etmek ve
değerlendirerek gerekli tedbirleri almak, teĢvik kararları ve bu kararlara istinaden ilgili
mevzuatı düzenlemek, döviz kazandırıcı hizmetler projelerini değerlendirerek uygun
görülenleri teĢvik belgesine bağlamak, uygulamada çıkan ihtilaflarda ilgili kuruluĢlara görüĢ
vermek, teĢvik belgesi Ģart ve niteliklerine aykırı davrananlara gerekli müeyyideleri
uygulamak.
g) Döviz kazandırıcı hizmetler ticaretinde müteahhitlik, lojistik ve teknik müĢavirlik
hizmetlerinin geliĢtirilmesini sağlamak, ilgili kurum ve kuruluĢları koordine etmek, bu
kapsamda gerekli mevzuatı ilgili kurum ve kuruluĢlarla iĢbirliği halinde uygulamak.
ğ) Firmaların dıĢ pazarlarda döviz kazandırıcı hizmetler ticareti ile ilgili olarak
karĢılaĢtıkları sorunlar ile diğer ülkelerce döviz kazandırıcı hizmet ihracatımıza karĢı
uygulanan kısıtlayıcı tedbirler ve diğer ticaret engellerinin tespitine yönelik çalıĢmalar
yapmak, bu engellere iliĢkin olarak özel sektör ile ilgili kamu kurum ve kuruluĢlarını
bilgilendirmek, söz konusu engellerin ortadan kaldırılmasına veya iyileĢtirilmesine yönelik
çalıĢmalar yapmak ve bu amaçla ilgili birimler arasında koordinasyonu sağlamak.
h) Döviz kazandırıcı hizmetlerin desteklenmesine ve hizmetlerin ülke ve pazarlarının
çeĢitlendirilmesini sağlamaya yönelik olarak markalaĢma ve kümeleĢme faaliyetleri, Ar-Ge ve
teknoloji geliĢtirme, yurtdıĢı pazarlara giriĢ, uluslararası fuarlara katılım ve benzeri her türlü
destek programlarını hazırlamak, uygulamak ve diğer kurum ve kuruluĢlar eliyle
uygulanmasını sağlamak.
ı) Döviz kazandırıcı hizmetler dıĢ ticareti konusuna iliĢkin olarak Türk Ģirketlerinin
yabancı devletler ve uluslararası kuruluĢlar karĢısındaki hak ve menfaatlerini hukuksal
yöntemlerle korumak.
i) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürlüğü
MADDE 13- (1) Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır:
a) DıĢ ticaret politikası, genel ekonomik hedefler, insan sağlığı ve güvenliği, kamu
yararı doğrultusunda ürün güvenliği politikalarının ilgili kuruluĢlarla iĢbirliği halinde
hazırlanmasını sağlamak; ticarette teknik engellerin önlenmesine iliĢkin çalıĢmalar yapmak.
b) Teknik Düzenlemeler Rejimi Kararını hazırlamak ve uygulamak, yapılacak iĢlemleri,
uygulama usul ve esaslarını belirlemek, mevzuatın diğer bakanlık ve kuruluĢlara verdiği
yetkiler çerçevesinde yayımlanan teknik mevzuatı ilgili kuruluĢlarla iĢbirliği yaparak dıĢ
ticaret alanında uygulamak.
c) Ġhraç ürünlerinin kalitesini, rekabet gücünü ve dıĢ pazarlarda itibarını arttırmaya ve
karĢılaĢtığı teknik engellerin kaldırılmasına yönelik çalıĢmalar yapmak ve ihracatçıları
bilgilendirmek.
ç) DıĢ ticarete konu ürünlere iliĢkin teknik düzenlemeleri hazırlamak, teknik
düzenlemelere uygunluk denetimi yapmak veya yaptırmak, teknik mevzuatı bulunmayan dıĢ
ticarete konu ürünlerde ihtiyaç halinde teknik düzenlemeler hazırlamak.
d) Avrupa Birliği teknik mevzuatına uyumu koordine etmek ve buna iliĢkin müzakereleri
yürütmek, ürün güvenliği, teknik düzenlemeler, teknik engeller ve uygunluk değerlendirmesine
iliĢkin üst mevzuatı uyumlaĢtırmak ve uygulamaları izlemek.
e) Piyasa gözetimi ve denetimini ulusal düzeyde koordine etmek, etkinliğini artırmak
için ilgili kurumlarla iĢbirliği halinde temel stratejiler ve eylem planları geliĢtirmek,
uygulamaları izlemek ve piyasa gözetimi ile ithalat denetimleri arasında uyumu sağlamak.
f) Teknik düzenlemeler, standardizasyon ve kalite konusundaki ikili, bölgesel ve çok
taraflı uluslararası çalıĢmaları koordine etmek, gerektiğinde istiĢarelerde bulunmak, ulusal
teknik düzenlemelerin ve denetimlerin uluslararası yükümlülüklere uygunluğunu gözetmek.
g) Ürün Denetmenleri ile Bakanlık Laboratuvar Müdürlüklerinin görevlerini koordine
etmek ve etkin çalıĢmalarını sağlamak.
Ekonomik AraĢtırmalar ve Değerlendirme Genel Müdürlüğü
MADDE 14- (1) Ekonomik AraĢtırmalar ve Değerlendirme Genel Müdürlüğünün
görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlığın görev ve faaliyet alanına giren konularda, kalkınma planları, yıllık
programlar, izleme kararları ve icra planlarının uygulanmasını izlemek ve bu alanda
koordinasyonu sağlamak.
b) Bakanlığın faaliyet alanına giren konularda veriler toplamak, araĢtırmalar yapmak,
istatistikî bilgiler üretmek, değerlendirmeler yapmak, bunları açıklamak ve dağıtmak, bu
konularda gerekli iĢbirliği ve koordinasyonu sağlamak.
c) Türkiye ve Dünya ekonomisi ve dıĢ ticareti ile ilgili geliĢmeleri sürekli izlemek,
değerlendirmek, derlenmiĢ bilgi ve istatistikleri kullanarak araĢtırmalar yapmak ve dıĢ
ticaretle ilgili yayın ve dokümantasyon hazırlamak.
ç) Ürün ve hizmetler dıĢ ticareti, dıĢ ticarette destek hizmetleri ve yurtdıĢındaki
doğrudan Türk yatırımlarına, alternatif mal ve hizmetler ve dıĢ pazarlar konularında stratejik
araĢtırma ve değerlendirmeler hazırlamak, bu amaçla ikili ve çok taraflı iliĢkilerdeki
geliĢmeleri takip ve analiz etmek ve ilgili birimler için politika önerileri geliĢtirmek.
d) Bakanlık internet sayfaları, elektronik bilgi kaynakları ve iletiĢim altyapısı ile ilgili
öneriler geliĢtirmek ve ilgili birimlerle koordinasyonu sağlamak.
e) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı
MADDE 15- (1) DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlık teĢkilatının her türlü faaliyet ve iĢlemleriyle ilgili olarak teftiĢ, inceleme ve
soruĢturmalar yapmak.
b) Bakanlık teĢkilatının denetimi altındaki her türlü kuruluĢun faaliyet ve iĢlemleri ile
ilgili olarak Bakanlığın görev ve yetkileri çerçevesinde teftiĢ, inceleme ve soruĢturmalar
yapmak.
c) Özel anlaĢmalara dayalı olarak Bakanlığa verilmiĢ görevlere iliĢkin konularda ilgili
merciler, gerçek ve tüzel kiĢiler nezdinde inceleme, denetleme ve soruĢturma yapmak.
ç) Bakanlığın amaçlarını daha iyi gerçekleĢtirmek, mevzuata, plan ve programa uygun
çalıĢmasını sağlamak üzere gerekli teklifleri hazırlamak ve Makama sunmak.
d) Mevzuatın Bakanlığa ve DıĢ Ticaret Kontrolörlerine tanıdığı teftiĢ, inceleme ve
soruĢturma yetkilerini kullanmak.
e) Makam tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
(2) Denetime tabi olan gerçek ve tüzel kiĢiler, gizli dahi olsa bütün belge, defter ve
bilgileri ibraz etmek, para ve para hükmündeki evrakı ve ayniyatı ilk talep halinde DıĢ Ticaret
Kontrolörlerine göstermek ve DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin saymasına ve incelemesine
yardımcı olmak zorundadır. DıĢ Ticaret Kontrolörleri, görevleri sırasında tüm resmî daire,
kurum, kuruluĢ ve kamuya yararlı derneklerle, gerçek ve tüzel kiĢilerden gerekli yardım, bilgi,
evrak, kayıt ve belgeleri istemeye yetkilidir. Kanunî bir engel olmadıkça bu isteğin yerine
getirilmesi zorunludur.
(3) Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörlüğüne giriĢ ve yeterlik sınavlarının usul ve esasları,
DıĢ Ticaret Kontrolörlüğüne yükselme, DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin görev, yetki ve
sorumlulukları ile BaĢkanlığın çalıĢma usul ve esasları yönetmelikle belirlenir.
Hukuk MüĢavirliği
MADDE 16- (1) Hukuk MüĢavirliğinin görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlığın taraf olduğu adlî ve idarî davalarda, tahkim yargılamasında ve icra
iĢlemlerinde Bakanlığı temsil etmek, dava ve icra iĢlemlerini takip etmek, anlaĢmazlıkları
önleyici hukukî tedbirleri zamanında almak.
b) Bakanlık hizmetleriyle ilgili olarak diğer kamu kurum ve kuruluĢları tarafından
hazırlanan mevzuat taslaklarını, Bakanlık birimleri tarafından düzenlenecek her türlü
sözleĢme ve Ģartname taslaklarını, Bakanlık ile üçüncü kiĢiler arasında çıkan her türlü
uyuĢmazlıklara iliĢkin iĢleri ve Bakanlık birimlerince sorulacak diğer iĢleri inceleyip hukukî
mütalaasını bildirmek.
c) Bakanlıkça hizmet satın alma yoluyla temsil ettirilen dava ve icra takiplerine iliĢkin
usul ve esasları belirlemek, bunları izlemek, koordine etmek ve denetlemek.
çalıĢmalarını temin etmek amacıyla gerekli hukukî teklifleri hazırlayıp Bakana sunmak.
d) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
(2) Birinci fıkrada belirtilen her türlü dava ve takip iĢleri ile diğer görevler Bakanlığın
Hukuk MüĢavirleri ile Avukatları aracılığıyla yerine getirilir. Gerekli hallerde dava ve takip
iĢleri Hazine Avukatları aracılığıyla veya ihtiyaç duyulması halinde Bakanlıkça belirlenecek
usul ve esaslar çerçevesinde 4734 sayılı Kamu Ġhale Kanununun 22 nci maddesinde
öngörülen doğrudan temin usulü ile avukatlar veya avukatlık ortaklıkları ile yapılacak
avukatlık sözleĢmeleri yoluyla yürütülür.
(3) Davalarda temsil yetkisi bulunan Hukuk MüĢavirleri ve Avukatların bir listesi
Bakanlıkça ilgili Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına ve bölge idare mahkemesi baĢkanlıklarına
verilir. Bu listelerin birer nüshası, Cumhuriyet BaĢsavcılığı tarafından adlî yargı çevresinde,
bölge idare mahkemesi baĢkanlığınca idarî yargı çevresinde bulunan mahkemelere
gönderilir. Yüksek mahkemeler ve bölge adliye mahkemesindeki duruĢmalarda temsil yetkisini
kullanacakların isimleri, ilgili mahkemelerin baĢsavcılıklarına veya baĢkanlıklarına bildirilir.
Listede isimleri yer alan Hukuk MüĢavirleri ve Avukatlar, baroya kayıt ve vekâletname ibrazı
gerekmeksizin temsil yetkilerini kullanırlar. Temsil yetkisi sona erenlerin isimleri yukarıda
yazılı mercilere derhal bildirilir.
(4) Bakanlık lehine sonuçlanan dava ve icra takipleri nedeniyle hükme bağlanarak karĢı
taraftan tahsil edilen vekâlet ücretlerinin Avukatlara dağıtımı hakkında, 1389 sayılı Devlet
Davalarını Ġntaç Eden Avukat ve Saireye Verilecek Ücreti Vekâlet Hakkında Kanun
hükümleri kıyas yoluyla uygulanır.
Strateji GeliĢtirme Dairesi BaĢkanlığı
MADDE 17- (1) Strateji GeliĢtirme Dairesi BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanunu, 22/12/2005 tarihli ve 5436
sayılı Kanunun 15 inci maddesi ve diğer mevzuatla strateji geliĢtirme ve malî hizmetler
birimlerine verilen görevleri yerine getirmek.
b) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Personel Dairesi BaĢkanlığı
MADDE 18- (1) Personel Dairesi BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlığın insan gücü politikası ve planlaması ile personel sisteminin geliĢtirilmesi
ve performans ölçütlerinin oluĢturulması konusunda çalıĢmalar yapmak ve tekliflerde
bulunmak.
b) Bakanlık personelinin atama, nakil, terfi, emeklilik ve benzeri özlük iĢlemlerini
yürütmek.
c) Bakanlığın eğitim planını hazırlamak, uygulamak ve değerlendirmek.
ç) Eğitim faaliyetleri ile ilgili dokümantasyon, yayım ve arĢiv hizmetlerini yürütmek.
d) YurtdıĢı teĢkilatının koordinasyonunu ve etkin iĢleyiĢini sağlamak ve raporlama
faaliyetlerini koordine etmek.
Destek Hizmetleri Dairesi BaĢkanlığı
MADDE 19- (1) Destek Hizmetleri Dairesi BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) 5018 sayılı Kanun hükümleri çerçevesinde, Bakanlığın kiralama ve satın alma
iĢlerini yürütmek, temizlik, aydınlatma, ısıtma, onarım, taĢıma ve benzeri hizmetleri yapmak
veya yaptırmak.
b) Bakanlığın taĢınır ve taĢınmazlarına iliĢkin iĢlemleri ilgili mevzuat çerçevesinde
yürütmek.
c) Genel evrak ve arĢiv faaliyetlerini düzenlemek ve yürütmek.
ç) Bakanlık sivil savunma ve seferberlik hizmetlerini planlamak ve yürütmek.
d) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Bilgi ĠĢlem Dairesi BaĢkanlığı
MADDE 20- (1) Bilgi ĠĢlem Dairesi BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlık projelerinin Bakanlık biliĢim altyapısına uygun olarak tasarlanmasını ve
uygulanmasını sağlamak, teknolojik geliĢmeleri takip etmek ve Bakanlık otomasyon
stratejilerini belirlemek, bilgi güvenliği ve güvenilirliği konusunun gerektirdiği önlemleri
almak, politikaları ve ilkeleri belirlemek, kamu biliĢim standartlarına uygun çözümler
üretmek.
b) Bakanlığın bilgi iĢlem hizmetlerini yürütmek.
c) Bakanlığın internet sayfaları, elektronik imza ve elektronik belge uygulamaları ile
ilgili teknik çalıĢmaları yapmak.
ç) Bakanlık hizmetleriyle ilgili bilgileri toplamak ve veri tabanları oluĢturmak.
d) Bakanlığın biliĢim altyapısının kurulumu, bakımı, ikmali, geliĢtirilmesi ve
güncellenmesi ile ilgili iĢleri yürütmek, haberleĢme güvenliğini sağlamak ve bu konularda
görev üstlenen personelin bilgi teknolojilerindeki geliĢmelere paralel olarak düzenli Ģekilde
hizmet içi eğitim almalarını sağlamak.
Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢavirliği
MADDE 21- (1) Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢavirliğinin görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlığın basın ve halkla iliĢkilerle ilgili faaliyetlerini planlamak ve bu faaliyetlerin
belirlenen usul ve ilkelere göre yürütülmesini sağlamak.
b) 4982 sayılı Bilgi Edinme Hakkı Kanununa göre yapılacak bilgi edinme baĢvurularını
etkin, süratli ve doğru bir Ģekilde sonuçlandırmak üzere gerekli tedbirleri almak.
c) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Özel Kalem Müdürlüğü
MADDE 22- (1) Özel Kalem Müdürlüğünün görevleri Ģunlardır:
a) Bakanın çalıĢma programını düzenlemek.
b) Bakanın resmî ve özel yazıĢmalarını, protokol ve tören iĢlerini düzenlemek ve
yürütmek.
c) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
Bakanlık MüĢavirleri
MADDE 23- (1) Bakanlıkta, önem ve öncelik taĢıyan konularda Bakana yardımcı
olmak üzere yirmi Bakanlık MüĢaviri atanabilir.
TaĢra teĢkilatı
MADDE 24- (1) Bakanlık, ilgili mevzuat hükümleri çerçevesinde taĢra teĢkilatı
kurmaya yetkilidir.
(2) Serbest bölge müdürlükleri doğrudan Bakanlığa bağlıdır.
YurtdıĢı teĢkilatı
MADDE 25- (1) Bakanlık, 13/12/1983 tarihli ve 189 sayılı Kanun Hükmünde
Kararname esaslarına uygun olarak yurtdıĢı teĢkilatı kurmaya yetkilidir.
(2) YurtdıĢı teĢkilatındaki Daimi Temsilci Yardımcısı, Ticaret BaĢmüĢaviri, Ticaret
MüĢaviri ile Ticaret MüĢavir Yardımcısı kadrolarına atanabilmek için Bakanlıkta DıĢ Ticaret
Uzmanı veya merkez denetim elemanı olmak tercih sebebidir.
(3) Ġkinci fıkrada sayılan kadrolara atanacak personelde, 33 üncü maddenin ikinci
fıkrasının (a) bendinde belirtilen eğitim Ģartı aranır.
(4) Bakanlığın kadrolu personelinden, dört yıllık yükseköğretim kurumlarından veya
bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından onaylanmıĢ fakülte veya yüksekokullardan
mezun olanlar Ticaret AtaĢesi kadrolarına atanabilirler.
(5) YurtdıĢı teĢkilatına sürekli görevle atanabilmek için bu atamanın yapıldığı tarihte
merkez teĢkilatı birimlerinde fiilen en az üç yıldan beri görev yapmıĢ olmak zorunludur.
Muvazzaf askerlik süresi bu süreyi kesmez. Hizmetin gerektirdiği hallerde, MüsteĢar,
MüsteĢar Yardımcısı, Genel Müdür ve ek gösterge itibarıyla Genel Müdüre eĢdeğer unvanlar
için bu süre Ģartı aranmaz.
(6) YurtdıĢı teĢkilatı kadrolarına atanacak personelin Almanca, Fransızca veya
Ġngilizce dillerinden birini ya da görevlendirileceği ülkenin resmî dilini bilmesi Ģarttır.
(7) Resmî dili Türkçe veya Türkçenin lehçelerinden biri olan ülkeler dıĢında, daha önce
yurtdıĢında sürekli görevlerde bulunanlar hakkında altıncı fıkra hükmü uygulanmaz.
(8) YurtdıĢı teĢkilatına atanacak personel, MüsteĢarın baĢkanlığında, MüsteĢar
Yardımcıları veya Genel Müdürler arasından Bakan tarafından görevlendirilen üç üye ile
Personel Dairesi BaĢkanından oluĢan komisyon tarafından seçilir.
(9) YurtdıĢı teĢkilatında görev süresi dört yıldır. Ġkinci yılın sonunda baĢka bir ülkeye
yapılacak naklen tayinlerde yeni görev yerinde görev süresi üç yıldır.
(10) Disiplin Kurulu kararı ile dıĢ göreve devam etmesi sakıncalı görülenler veya dıĢ
görev için belirlenen performans ölçütlerini karĢılayamayanlar, sekizinci fıkra uyarınca
oluĢturulan komisyonun teklifi üzerine süresinden önce geri çekilebilir.
(11) Ġlgili meslek veya özel sektör kuruluĢları, Bakanlıkça belirlenecek esaslar
çerçevesinde, en az dört yıllık yükseköğretim kurumlarından mezun olan ve yurtiçinde ya da
yurtdıĢında dıĢ ticaret alanında en az beĢ yıllık deneyime sahip kiĢileri Bakanlığın yurtdıĢı
teĢkilatında sektör uzmanı olarak çalıĢtırabilir.
(12) YurtdıĢı teĢkilatı kadrolarına yapılacak atamalar ile bu maddenin uygulanmasına
iliĢkin diğer hususlar yönetmelikle belirlenir.
Döner sermaye iĢletmesi
MADDE 26- (1) Bakanlık, ihracatın geliĢtirilmesi ve ithalatın yönlendirilmesi
kapsamında yapılacak faaliyetler, dıĢ ticarette ürün denetimleriyle ilgili faaliyetler, dıĢ
ticarette ürün denetimlerine yönelik uygunluk değerlendirmesi faaliyetleri, ürün
denetimlerinde ihtiyaç duyulan laboratuvarların kurulması ve mevcutların geliĢtirilmesi
faaliyetleri, ürün denetimlerinde numune alımı ve analizi masrafları ile dıĢ ticaret denetimleri
kapsamında alınan ve firmalarca belli süreler dâhilinde geri alınmayan numunelerin satıĢını
yapma, dıĢ ticaretin geliĢtirilmesine iliĢkin kurs, konferans, toplantı, seminer, envanter,
projelendirme, uygulama, araĢtırma, geliĢtirme, yayın, rehberlik, danıĢmanlık, yönetim,
iĢletme, yurtdıĢı teĢkilatının geliĢtirilmesi ve benzeri hizmetleri yapmak, yaptırmak veya
bunlara katılmak üzere gerekli olan yerlerde ve sayıda döner sermaye iĢletmesi kurabilir.
(2) Döner sermaye iĢletmeleri kurmak üzere Bakanlığa yirmi milyon Türk Lirası
sermaye tahsis edilmiĢtir. Ġhtiyaç duyulması halinde tahsis olunan sermaye, Bakanlar Kurulu
tarafından beĢ katına kadar artırılabilir. Döner sermaye faaliyetlerinden elde edilen kârlar,
ödenmiĢ sermayeye tahsis edilen tutara ulaĢıncaya kadar sermayeye eklenir. ÖdenmiĢ
sermaye tutarı tahsis edilen sermaye tutarına ulaĢtıktan sonra, yılsonu kârı hesap dönemini
izleyen Nisan ayının sonuna kadar genel bütçeye gelir kaydedilmek üzere ilgili muhasebe
birimi hesabına yatırılır.
(3) Tahsis edilen sermaye; ayni yardımlar, döner sermaye faaliyetlerinde kullanılmak
üzere iĢletmeye verilen mallar ile döner sermaye faaliyetlerinden elde edilecek kârlardan
oluĢur. BağıĢ ve yardımlar sermaye limitine bakılmaksızın sermayeye ilave edilir.
(4) Döner sermaye iĢletmesinin gelirleri; bu maddenin birinci fıkrasında sayılan gelir
getirici faaliyetlerden elde edilen gelirler ile Ġhracatçı Birliklerinin aylık gerçekleĢen
gelirlerinin en çok %10‟u, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğinin aylık gerçekleĢen
gelirlerinin en çok %1‟i olmak üzere, Bakan tarafından onaylanarak kesinleĢen katkı
paylarından oluĢur. Ġlgili kurumlarca bir önceki ayın gerçekleĢen gelirlerine ait katkı payları
müteakip ayın onbeĢine kadar döner sermaye hesabına aktarılır. Bu maddede belirtilen
Ģekilde hesaba aktarılmayan katkı payları amme alacağı sayılır ve 6183 sayılı Amme
Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre takip ve tahsil edilir.
(5) ĠĢletmenin giderleri; birinci fıkrada belirtilen iĢ ve faaliyetlerin gerektirdiği
harcamalar ile döner sermaye iĢletmelerinde istihdam edilen personele yapılacak
ödemelerden oluĢur. Döner sermayeden bunlar dıĢında herhangi bir harcama yapılamaz.
(6) Malî yılın bitiminden baĢlayarak iki ay içinde hazırlanacak bilanço ve ekleri ile
bütün gelir ve gider belgeleri SayıĢtaya, bilanço ve eklerinin birer örneği de aynı süre içinde
Maliye Bakanlığına gönderilir.
(7) Bakanlık hizmetleri için döner sermayeden temin edilen taĢınmazlar, tapuda Hazine
adına tescil edilerek Bakanlık adına tahsis edilir.
(8) Döner sermaye iĢletmesinin faaliyet alanları, çalıĢma usul ve esasları, giderleri,
iĢletilmesi ile hesap usullerine iliĢkin hususlar Maliye Bakanlığının görüĢü üzerine çıkarılan
yönetmelikle tespit edilir.
Yöneticilerin sorumlulukları
MADDE 27- (1) Bakanlığın her kademedeki yöneticileri, görevlerini mevzuata, stratejik
plan ve programlara, performans ölçütlerine ve hizmet kalite standartlarına uygun olarak
yürütmekten üst kademelere karĢı sorumludur.
Yetki devri
MADDE 28- (1) Bakan, MüsteĢar ve her kademedeki Bakanlık yöneticileri sınırlarını
açıkça belirtmek ve yazılı olmak Ģartıyla yetkilerinden bir kısmını alt kademelere devredebilir.
Yetki devri, uygun araçlarla ilgililere duyurulur.
Koordinasyon ve iĢbirliği
MADDE 29- (1) Bakanlık, hizmet ve görevleriyle ilgili konularda, diğer bakanlıkların
ve kamu kurum ve kuruluĢlarının uyacakları esasları mevzuata uygun olarak belirlemekle,
kaynak israfını önleyecek ve koordinasyonu sağlayacak tedbirleri almakla görevli ve
yetkilidir.
(2) Bakanlık, diğer bakanlıkların hizmet alanına giren konulara iliĢkin faaliyetlerinde,
ilgili bakanlıklara danıĢmak ve gerekli iĢbirliği ve koordinasyonu sağlamaktan sorumludur.
Düzenleme yetkisi
MADDE 30- (1) Bakanlık; görev, yetki ve sorumluluk alanına giren ve önceden
kanunla düzenlenmiĢ konularda idarî düzenlemeler yapabilir.
Atama
MADDE 31- (1) 2451 sayılı Bakanlıklar ve Bağlı KuruluĢlarda Atama Usulüne ĠliĢkin
Kanunun eki cetvellerde sayılanlar dıĢında kalan memurların atamaları Bakan tarafından
yapılır. Bakan bu yetkisini alt kademelere devredebilir.
Kadrolar
MADDE 32- (1) Kadroların tespiti, ihdası, kullanımı ve iptali ile kadrolara iliĢkin diğer
hususlar 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü Hakkında Kanun Hükmünde Kararname
hükümlerine göre düzenlenir.
DıĢ Ticaret Uzmanlığı
MADDE 33- (1) Bakanlık, görev alanına giren konularda çalıĢtırılmak üzere DıĢ
Ticaret Uzmanı ve DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı istihdam eder.
(2) DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığına atanabilmek için 657 sayılı Devlet Memurları
Kanununun 48 inci maddesinde sayılan genel Ģartlara ek olarak aĢağıdaki Ģartlar aranır:
a) En az dört yıllık eğitim veren yükseköğretim kurumlarının siyasal bilgiler, hukuk,
iktisadi ve idari bilimler, iktisat, iĢletme, mühendislik ve ziraat fakülteleri, diğer fakültelerin
dıĢ ticaret, uluslararası ticaret, matematik ve istatistik bölümleri ile Bakanlığın görev alanına
giren konularda en az dört yıllık eğitim veren veya bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu
tarafından kabul edilen yurtiçindeki ve yurtdıĢındaki yükseköğretim kurumlarından mezun
olmak,
b) Yönetmelikle belirlenen yabancı dillerden en az birini iyi derecede bilmek,
c) Yapılacak yarıĢma sınavında baĢarılı olmak, gerekir.
(3) Ġkinci fıkraya göre DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığına atananlar, en az üç yıl fiilen
çalıĢmak kaydıyla açılacak DıĢ Ticaret Uzmanlığı Yeterlik Sınavına girme hakkını kazanırlar.
(4) DıĢ Ticaret Uzmanlığı Yeterlik Sınavında iki defa baĢarısız olanlar veya sınava
girmeye hak kazandığı yılı izleyen iki yıl içinde geçerli mazereti olmaksızın iki sınav hakkını
kullanmayanlar, DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığı unvanını kaybederler ve durumlarına uygun
diğer kadrolara atanırlar.
(5) DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığı yarıĢma sınavı, yazılı ve sözlü aĢamalardan oluĢur.
Yazılı sınavda yüz tam puan üzerinden en az yetmiĢ puan almak kaydıyla en yüksek puan
alandan baĢlamak üzere, sınav ilanında belirtilen kadro sayısının üç katı sözlü sınava
çağrılır. Bu Ģekilde çağrılan en düĢük puana sahip adayla aynı puanı alanlar da sözlü sınava
alınır.
(6) DıĢ Ticaret Uzmanı ve DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılarının mesleğe alınmaları,
yetiĢtirilmeleri, yeterlik ve yarıĢma sınavları ve bunların eğitime tabi tutulmalarına iliĢkin
esaslar ile diğer hususlar yönetmelikle düzenlenir.
Ürün Denetmenliği
MADDE 34- (1) Bakanlık taĢra teĢkilatında istihdam edilmek üzere Ürün
Denetmenleri, en az dört yıllık lisans eğitimi veren ve yönetmelikle belirlenen fakülte veya
yüksekokullar ile bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulunca onaylanan fakülte veya
yüksekokullardan mezun olanlar arasından yapılan yarıĢma sınavı sonucuna göre mesleğe
Ürün Denetmen Yardımcısı olarak atanırlar.
(2) Bunlar en az üç yıl çalıĢmak kaydıyla yeterlik sınavına girmeye hak kazanırlar.
Yapılan yeterlik sınavında baĢarılı olanlar, Ürün Denetmeni kadrosuna atanırlar.
(3) Bunların mesleğe alınmaları, yarıĢma sınavları, yetiĢtirilmeleri, yeterlik sınavları,
görev, yetki ve sorumlulukları, atama ve yer değiĢtirmeleri ile çalıĢma usul ve esasları
yönetmelikle düzenlenir.
Malî haklar
MADDE 35- (1) Bakanlık merkez teĢkilatında; MüsteĢar, MüsteĢar Yardımcısı, Genel
Müdür, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı, 1. Hukuk MüĢaviri, Genel Müdür
Yardımcısı, Bakanlık MüĢavirleri, Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢaviri, Özel Kalem Müdürü,
Daire BaĢkanı, Hukuk MüĢaviri, DıĢ Ticaret Uzmanı, Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı, DıĢ Ticaret
Uzman Yardımcısı ve Ġhracatı GeliĢtirme Uzman Yardımcısı ile taĢra teĢkilatında Bölge
Müdürü, Serbest Bölge Müdürü, Bölge Müdür Yardımcısı, Serbest Bölge Müdür Yardımcısı
kadroları karĢılık gösterilmek kaydıyla, 657 sayılı Kanun ve diğer kanunların sözleĢmeli
personel hakkındaki hükümlerine bağlı olmaksızın sözleĢmeli olarak çalıĢtırılabilir.
(2) Birinci fıkra kapsamına giren personele, bu Kanun Hükmünde Kararnameye ekli (II)
sayılı cetvelde unvanlar itibarıyla yer alan taban ve tavan ücretleri arasında kalmak üzere,
Bakan tarafından belirlenen tutarda aylık ücret ödenir. Söz konusu personele, çalıĢtıkları
günlerle orantılı olarak (hastalık ve yıllık izinleri dâhil) Ocak, Nisan, Temmuz ve Ekim
aylarında birer aylık sözleĢme ücreti tutarında ikramiye ödenir. Bunlardan üstün gayret ve
çalıĢmaları sonucunda emsallerine göre baĢarılı çalıĢma yaptıkları tespit edilenlere Bakanın
onayı ile Haziran ve Aralık aylarında birer aylık sözleĢme ücreti tutarına kadar teĢvik
ikramiyesi ödenebilir.
(3) Birinci fıkrada belirtilen kadrolarda fiilen çalıĢanlara, 657 sayılı Kanunda belirtilen
en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dâhil);
a) 9 ila 7 nci derecelerden aylık alanlara % 25‟ini,
b) 6 ila 4 üncü derecelerden aylık alanlara % 30‟unu,
c) 3 ila 1 inci derecelerden aylık alanlara % 35‟ini,
geçmemek üzere, Bakanlıkça tespit edilen usul ve esaslar çerçevesinde her ay aylıkla
birlikte damga vergisi hariç herhangi bir kesintiye tabi olmaksızın peĢin olarak fazla çalıĢma
ücreti ödenir.
(4) Bakanlık merkez, taĢra ve döner sermaye teĢkilatında, kadro karĢılığı sözleĢmeli
çalıĢanlar hariç olmak üzere, 657 sayılı Kanuna göre aylık alan memurlar ile anılan
Kanunun 4 üncü maddesinin (B) fıkrası uyarınca sözleĢmeli olarak çalıĢan personele en
yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dâhil) %200‟ünü geçmemek üzere her ay ek
ödeme yapılabilir. Ek ödemenin oranı ile esas ve usulleri; görev yapılan birim ve iĢ hacmi,
görevin önem ve güçlüğü, görev yerinin özelliği, çalıĢma süresi, personelin sınıfı, kadro veya
görev unvanı, derecesi, atanma usulü ile emsali veya benzeri görev ve unvanlarda bulunan
personele malî haklar kapsamında yapılan her türlü ödemeler dâhil almakta oldukları toplam
ödeme tutarları gibi kriterler birlikte veya ayrı ayrı dikkate alınarak, Maliye Bakanlığının
uygun görüĢü üzerine Bakan tarafından belirlenir. Ek ödemenin hak kazanılmasında ve
ödenmesinde aylıklara iliĢkin hükümler uygulanır ve bu ek ödeme damga vergisi hariç
herhangi bir vergiye tabi tutulmaz. Bu madde uyarınca yapılacak ek ödeme, ilgili mevzuatı
uyarınca ödenmekte olan zam, tazminat, ödenek, döner sermaye payı, ikramiye, ücret ve her
ne ad altında olursa olsun yapılan benzeri ödemelerin hesabında dikkate alınmaz.
ÇalıĢma grupları
MADDE 36- (1) Bakanlık, görev alanına giren konularla ilgili olarak çalıĢmalarda
bulunmak üzere diğer bakanlıklar, kamu kurum ve kuruluĢları, meslek kuruluĢları, sivil
toplum kuruluĢları, özel sektör temsilcileri ve konu ile ilgili uzmanların katılımı ile geçici
çalıĢma grupları oluĢturabilir.
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu
MADDE 37- (1) Ġhracata yönelik Devlet destekleri kapsamında Destekleme ve Fiyat
Ġstikrar Fonu ile ilgili yetki ve görevler ile her türlü iĢlemler Bakanlık tarafından yürütülür.
(2) Bakanlık, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet
destekleri kapsamında yapılan ödemelere iliĢkin iĢ ve iĢlemleri, Türkiye Ġhracatçılar
Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile görevlendireceği ilgili
diğer kurum ve kuruluĢlar vasıtasıyla da gerçekleĢtirebilir. Ġhracata yönelik Devlet
destekleri kapsamında Destekleme Fiyat Ġstikrar Fonuna aktarılmak üzere ilgili yıl merkezi
yönetim bütçe kanununda Bakanlık bütçesi için öngörülen ödenek, ilgili mevzuatı
çerçevesinde yapılacak destek ödemelerinde kullanılmak üzere, ilgili kuruluĢlar tarafından
bildirilen tutarların karĢılanması için Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonuna tahakkuka
bağlanmak suretiyle ödenir. Aktarılan bu tutar, ihracata yönelik Devlet desteklerine dair
mevzuat hükümleri çerçevesinde kullandırılır. Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan
ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında yapılan destek ödemelerinin Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça
görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar vasıtasıyla yapılması halinde, ilgili
mevzuatında belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde destekten yararlanmak isteyen baĢvuru
sahipleri bu kuruluĢlara baĢvurur. BaĢvuruya istinaden bu kuruluĢlarca ilgili mevzuatında
belirtilen usul ve esaslar kapsamında inceleme yapılır ve destek ödemeleri tutarları tespit
edilir. Destek ödemelerine iliĢkin tahakkuk listeleri bu kuruluĢlarca Bakanlığa sunularak
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan baĢvuru sahiplerinin hesabına aktarılması gereken
tutarlar bildirilir. Bakanlık münhasıran bu tahakkuk listelerine istinaden Destekleme ve
Fiyat Ġstikrar Fonundan gerekli ödemelerin yapılmasını bu maddeye istinaden belirlenen
kuruluĢlar Bakanlığa karĢı malî açıdan sorumludur. Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan
ihracata yönelik Devlet destekleri kapsamında verilen krediler ile yapılan fazla veya yersiz
ödemeler amme alacağı sayılır ve Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye
Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar
nezdinde 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre
takip ve tahsil edilir. Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce ihracata yönelik Devlet
destekleri kapsamında yapılan ödemelere iliĢkin olarak ortaya çıkmıĢ veya çıkacak hukukî
ihtilaflar sonucunda mahkemelerce hak sahiplerine ödenmesine karar verilen Devlet
destekleri kapsamındaki ödemeler de Bakanlıkça Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan
yapılır.
(3) Bu madde kapsamında Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan yapılan ihracata
yönelik Devlet desteklerinin harcanması, belgelendirilmesi, muhasebeleĢtirilmesi, belgelerin
muhafazası ve ibrazı, raporlanması, kontrolü ile Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı
Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlık tarafından bu madde çerçevesinde
görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢların denetimine iliĢkin usul ve esaslar
Bakanlıkça belirlenir.
Yürürlükten kaldırılan ve değiĢtirilen hükümler
MADDE 38- (1) 28/7/1967 tarihli ve 933 sayılı Kalkınma Planının Uygulanması
Esaslarına Dair Kanun yürürlükten kaldırılmıĢtır.
(2) 9/12/1994 tarihli ve 4059 sayılı Hazine MüsteĢarlığı ile DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı
TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun;
a) Adı “Hazine MüsteĢarlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun” Ģeklinde,
b) Birinci Kısmının baĢlığı “Hazine MüsteĢarlığının Amaç, Ana Hizmet Birimleri,
Görev ve TeĢkilatı ile MüsteĢarı” Ģeklinde,
c) 1 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “faaliyetler ile yatırım ve yatırım teĢvik
faaliyetlerini” ibaresi “faaliyetleri” Ģeklinde, “kurulmalarına” ibaresi “kurulmasına”
Ģeklinde ve “dokuz” ibaresi “yedi” Ģeklinde,
ç) 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “MüsteĢarlıkların merkez teĢkilatları
ekli cetvellerin (A) ve (B) bölümlerinde gösterilmiĢtir.” cümlesi “MüsteĢarlığın merkez
teĢkilatı ekli cetvelin (A) bölümünde gösterilmiĢtir.” Ģeklinde,
d) Ġkinci Kısmının baĢlığı “MüsteĢarlığın DanıĢma, Denetim ve Yardımcı Birimleri”
Ģeklinde,
e) 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendinde yer alan “Hukuk MüĢavirlikleri ile
Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢavirlikleri” ibaresi “Hukuk MüĢavirliği ile Basın ve Halkla
ĠliĢkiler MüĢavirliği” Ģeklinde, (f) bendinde yer alan “10‟ar” ibaresi “10” Ģeklinde ve (g)
bendinde yer alan “Personel Dairesi BaĢkanlıkları, Ġdari ve Mali ĠĢler Dairesi BaĢkanlıkları”
ibaresi “Personel Dairesi BaĢkanlığı ile Ġdari ve Mali ĠĢler Dairesi BaĢkanlığı” Ģeklinde,
f) Üçüncü Kısmının baĢlığı “MüsteĢarlığın TaĢra ve Yurt DıĢı TeĢkilatları Ġle Bağlı
KuruluĢları ve Döner Sermayesi” Ģeklinde,
g) 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “müsteĢarlıkların
bütçelerine” ibaresi “MüsteĢarlığın bütçesine” Ģeklinde,
ğ) 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde yer alan “Sınavda baĢarılı olanlar
çalıĢtıkları MüsteĢarlığa göre “Hazine Uzmanı” veya “DıĢ Ticaret Uzmanı” unvanını
alırlar.” cümlesi “Sınavda baĢarılı olanlar “Hazine Uzmanı” unvanını alırlar.” Ģeklinde, (e)
bendinde yer alan “MüsteĢarlıkların merkez teĢkilatlarında” ibaresi “MüsteĢarlığın merkez
teĢkilatında” Ģeklinde,
h) Ek 1 inci maddesinde yer alan “müsteĢarlıkların bağlı bulunduğu bakanlar” ibaresi,
“MüsteĢarlığın bağlı bulunduğu Bakan” Ģeklinde,
(3) 4059 sayılı Kanunun;
a) 1 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “, dıĢ ticaret politikalarının tespitine
yardımcı olmak, tespit olunan bu politikalar çerçevesinde ihracat, ihracatı teĢvik, ithalat, yurt
dıĢı müteahhitlik hizmetleri ve ikili ve çok taraflı ticari ve ekonomik iliĢkileri düzenlemek,
uygulamak, uygulamanın izlenmesi ve geliĢtirilmesini teminen DıĢ Ticaret MüsteĢarlığının,”
ibaresi, “Yabancı Sermaye, TeĢvik ve Uygulama,” ibaresi ve “; DıĢ Ticaret MüsteĢarlığının
ana hizmet birimleri ise Ġhracat, Ġthalat, AnlaĢmalar, Avrupa Birliği, Serbest Bölgeler, DıĢ
Ticarette Standardizasyon ile Ekonomik AraĢtırmalar ve Değerlendirme Genel
Müdürlüklerinden müteĢekkil olmak üzere yedi Genel Müdürlükten” ibaresi,
b) 2 nci maddesinin birinci fıkrasının (f) ve (g) bentleri,
c) 3 üncü maddesi,
ç) 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi,
d) 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan “Serbest Bölge
Müdürlükleri doğrudan DıĢ Ticaret MüsteĢarlığına bağlıdır.” cümlesi ve (c) bendi,
e) Dördüncü Kısmının baĢlığında yer alan “DıĢ Ticarette Standardizasyon
Denetmenliği,” ibaresi,
f)
7 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan “Müdürlüğü ile
Ekonomik AraĢtırmalar ve Değerlendirme Genel”, “, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanı” ve “Bölge Müdürü, Bölge Müdür Yardımcısı, Serbest Bölge Müdürü, Serbest Bölge
Müdür Yardımcısı, DıĢ Ticarette Standardizasyon Denetmeni ve DıĢ Ticarette
Standardizasyon Denetmen Yardımcısı kadrolarına atanacaklarda ise, bu maddenin (b)
bendinde belirtilen eğitim Ģartı aranır.” cümlesi, (c) bendinin beĢinci cümlesinde yer alan “ve
DıĢ Ticaret Uzmanı”, altıncı cümlesinde yer alan “, DıĢ Ticaret Uzmanı” ve “veya DıĢ
Ticaret Uzmanı” ibareleri, (d) bendi, (e) bendinde yer alan “Bölge Müdürü ve Bölge Müdür
Yardımcısı, Serbest Bölge Müdürü ve Serbest Bölge Müdür Yardımcısı”, “DıĢ Ticaret
Uzmanı,”, “DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı,” ibareleri ile “Münhasıran Serbest Bölge
Müdürlüklerinde çalıĢtırılmak üzere, bu maddenin (b) bendinde belirtilen eğitim Ģartını yerine
getirmek kaydıyla uzmanlık gerektiren iĢlerde bu madde hükümlerine göre personel istihdam
edilebilir. Serbest Bölge Müdürlüklerinde çalıĢan personele Bütçeden maaĢ ve ücretlerin
toplam tutarına kadar her ay tazminat ödenir.” cümleleri ve (f) bendinde yer alan “Ticaret
BaĢmüĢaviri,”, “Ticaret MüĢaviri,”, “, Ticaret MüĢavir Yardımcısı” ve “ve Ticaret AtaĢesi”
ibareleri,
g)
8 inci maddesinin birinci fıkrasının (B) bendinin (d) alt bendinde yer alan “,
Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü, TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğü” ibaresi,
ğ) Ek 2 nci maddesi,
h) Ek 3 üncü maddesi,
ı) Eki ek (I) sayılı cetvelin (A) bölümünün “Ana Hizmet Birimleri” kısmında yer alan
“ö.Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü” ve “7.TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğü”
ibareleri,
i)
Eki ek (I) sayılı cetvelin (B) bölümü,
j) Eki (II) sayılı cetvel, yürürlükten kaldırılmıĢtır.
(4) 4059 sayılı Kanunda yer alan
a) “MüsteĢarlar” ibaresi “MüsteĢar” Ģeklinde,
b) “MüsteĢarlara” ibaresi “MüsteĢara” Ģeklinde,
c) “MüsteĢarlıklar” ibaresi “MüsteĢarlık” Ģeklinde,
ç) “MüsteĢarlıklara” ibaresi “MüsteĢarlığa” Ģeklinde,
d) “MüsteĢarlıklarca” ibaresi “MüsteĢarlıkça” Ģeklinde,
e) “MüsteĢarlıklarda” ibaresi “MüsteĢarlıkta” Ģeklinde,
f) “MüsteĢarlıkların” ibaresi “MüsteĢarlığın” Ģeklinde, değiĢtirilmiĢtir.
(5) 4059 sayılı Kanuna aĢağıdaki ek madde eklenmiĢtir. “Finansal Ġstikrar Komitesi
EK MADDE 4- Finansal Ġstikrar Komitesi, Hazine MüsteĢarlığının bağlı olduğu
Bakanın baĢkanlığında, Hazine MüsteĢarı ile Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası, Bankacılık
Düzenleme ve Denetleme Kurumu, Sermaye Piyasası Kurulu ve Tasarruf Mevduatı Sigorta
Fonu baĢkanlarından oluĢur. Bakanın bulunmadığı toplantılara Bakan tarafından belirlenen
Komite üyesi baĢkanlık eder. Komitenin görüĢeceği konuların mahiyet ve özelliğinin
gerektirdiği durumlarda, Komiteye Bakan tarafından diğer bakanlar ve kamu görevlileri de
çağrılabilir.
Finansal Ġstikrar Komitesinin görevleri Ģunlardır:
a) Finansal sistemin bütününe sirayet edebilecek sistemik risklerin belirlenmesi,
izlenmesi ve bu tür risklerin azaltılması için gerekli tedbir ve politika önerilerini tespit etmek.
b) Ġlgili birimlere sistemik risklerle ilgili uyarılar yapmak, uyarı ve politika önerileri ile
ilgili uygulamaları takip etmek.
c) Ġlgili kurumlar tarafından hazırlanacak sistemik risk yönetim planlarını
değerlendirmek.
ç) Sistemik risk yönetimine iliĢkin koordinasyonu sağlamak.
d) Görev alanı ile ilgili olarak, kamu kurum ve kuruluĢlarından her türlü veri ve bilgiyi
sağlamak, kurumlar arasında politikaların ve uygulamaların koordinasyonunu sağlamak.
e) Mevzuatla yetki verilen diğer konularda karar almak.
Komite toplantılarının sonuçları ve Komite tarafından alman kararlar hakkında Bakan
tarafından Bakanlar Kuruluna bilgi sunulur.”
(6) 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığına ait bölümleri yürürlükten kaldırılmıĢ ve ekli (1) sayılı listede yer alan
kadrolar ihdas edilerek 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvele
Ekonomi Bakanlığı bölümü olarak eklenmiĢtir.
Düzenleyici iĢlemler
GEÇĠCĠ MADDE 1- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin uygulanmasına iliĢkin
düzenlemeler, bir yıl içinde yürürlüğe konulur. Bu düzenlemeler yürürlüğe girinceye kadar
mevcut düzenlemelerin bu Kanun Hükmünde Kararnameye aykırı olmayan hükümlerinin
uygulanmasına devam olunur.
Hak ve yetkiler ile personelin devri ve atıflar
GEÇĠCĠ MADDE 2- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte
DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatları ile Hazine MüsteĢarlığından
Bakanlığa devredilen Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü ile TeĢvik ve Uygulama Genel
Müdürlüğüne ait her türlü taĢınır, taĢıt, araç, gereç ve malzeme, her türlü borç ve alacaklar,
yazılı ve elektronik ortamdaki her türlü kayıtlar ve diğer dokümanlar ile kadro ve
pozisyonlarda bulunan personel hiçbir iĢleme gerek kalmaksızın Ekonomi Bakanlığına
devredilmiĢ sayılır. Mülkiyeti Hazineye ait veya Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki
taĢınmazlardan Maliye Bakanlığınca, DıĢ Ticaret MüsteĢarlığına tahsis edilmiĢ taĢınmazlar
hiçbir iĢleme gerek kalmaksızın tahsis amacında kullanılmak üzere Ekonomi Bakanlığına
tahsis edilmiĢ sayılır.
(2) Ekonomi Bakanlığının 2011 malî yılı harcamaları, 6091 sayılı 2011 Yılı Merkezi
Yönetim Bütçe Kanununa istinaden Maliye Bakanlığınca yeni bir düzenleme yapılıncaya
kadar, DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı ve Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinin 2011 yılı bütçesinde
yer alan ödenekler ile Hazine MüsteĢarlığının Ekonomi Bakanlığına devredilen birimlerine
ait bütçe ödeneklerinden karĢılanır.
(3) 4059 sayılı Hazine MüsteĢarlığı ile DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun uyarınca kurulan ve iĢletilen döner sermaye iĢletmesine ait her türlü taĢınır
ve taĢınmaz, araç, gereç, malzeme, demirbaĢ ve taĢıtlar, her türlü borç ve alacaklar, yazılı ve
elektronik ortamdaki her türlü kayıtlar ve diğer dokümanlar ile kadro ve pozisyonlarda
bulunan personel, baĢkaca bir iĢleme gerek kalmaksızın, bu Kanun Hükmünde Kararname ile
kurulan Ekonomi Bakanlığı döner sermaye iĢletmesine devredilir ve Ekonomi Bakanlığının
döner sermaye iĢletmesi olarak faaliyetlerine devam eder.
(4) 4059 sayılı Kanun ile kurulan Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezine ait her türlü
taĢınır, taĢıt, araç, gereç ve malzeme, her türlü borç ve alacaklar, yazılı ve elektronik
ortamdaki her türlü kayıtlar ve diğer dokümanlar ile kadro ve pozisyonlarda bulunan
personel hiçbir iĢleme gerek kalmaksızın Ekonomi Bakanlığına devredilmiĢ sayılır. Mülkiyeti
Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezine ait taĢınmazlar bu Kanun Hükmünde Kararnamenin
yürürlüğe girdiği tarihten itibaren en geç bir ay içinde tapuda resen Hazine adına tescil
edildikten sonra, tahsis amacında kullanılmak üzere Ekonomi Bakanlığına tahsis edilmiĢ
sayılır.
(5) TeĢkilat, personel, kadro, demirbaĢ devri ve benzeri hususlarda ortaya çıkabilecek
tereddütleri gidermeye Ekonomi Bakanı yetkilidir. Hazine MüsteĢarlığının bu Kanun
Hükmünde Kararname ile Ekonomi Bakanlığına devredilen birimleri ile ilgili olarak yukarıda
belirtilen hususlarda ortaya çıkabilecek tereddütler, Ekonomi Bakanı ile Hazine
MüsteĢarlığının bağlı olduğu Bakan arasında yapılacak protokolle giderilir.
(6) Mevzuatta DıĢ Ticaret MüsteĢarlığına, Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezine ve
Hazine MüsteĢarlığının bu Kanun Hükmünde Kararname ile Ekonomi Bakanlığına devredilen
birimlerinin görevleri nedeniyle Hazine MüsteĢarlığına yapılmıĢ olan atıflar Ekonomi
Bakanlığına yapılmıĢ sayılır.
(7) Mevzuatta Serbest Bölgeler Genel Müdürlüğüne yapılan atıflar, bu Kanun
Hükmünde Kararname ile kurulan Serbest Bölgeler, YurtdıĢı Yatırım ve Hizmetler Genel
Müdürlüğüne, DıĢ Ticarette Standardizasyon Genel Müdürlüğüne yapılan atıflar bu Kanun
Hükmünde Kararname ile kurulan Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürlüğüne, Yabancı
Sermaye Genel Müdürlüğü ile TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğüne yapılan atıflar bu
Kanun Hükmünde Kararname ile kurulan TeĢvik Uygulama ve Yabancı Sermaye Genel
Müdürlüğüne yapılmıĢ sayılır.
GeçiĢ hükümleri
GEÇĠCĠ MADDE 3- (1) DıĢ Ticaret MüsteĢarlığında Serbest Bölgeler Genel Müdürü,
DıĢ Ticarette Standardizasyon Genel Müdürü, Ġdari ve Mali ĠĢler Dairesi BaĢkam ve
MüsteĢarlık MüĢaviri kadrosunda bulunanlar ile bu Kanun Hükmünde Kararname ile Hazine
MüsteĢarlığından Bakanlığa devredilen Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü ve TeĢvik ve
Uygulama Genel Müdürlüğünde Genel Müdür, Genel Müdür Yardımcısı ve Daire BaĢkanı
kadrolarında bulunanların görevleri, bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği
tarihte sona erer. Bu fıkra uyarınca görevleri sona erenler ekli (2) sayılı liste ile ihdas edilen
Bakanlık MüĢaviri kadrolarına halen bulundukları kadro dereceleriyle atanmıĢ sayılırlar. Bu
madde uyarınca ihdas edilen Bakanlık MüĢaviri kadroları, herhangi bir sebeple boĢalması
halinde hiçbir iĢleme gerek kalmaksızın iptal edilmiĢ sayılır.
(2) Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde istihdam edilen ve 657 sayılı Kanunun 48 inci
maddesinde öngörülen genel Ģartları taĢıyan personelden;
a) Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde BaĢkan, Genel Sekreter Yardımcısı, 1. Hukuk
MüĢaviri, Daire BaĢkanı ve Bölge Müdürü pozisyonunda görev yapanlar ekli (2) sayılı liste
ile ihdas edilen Bakanlık MüĢaviri kadrolarına atanmıĢ sayılırlar.
b) ĠGEME Uzmanı pozisyonunda görev yapanlar Ġhracatı GeliĢtirme Uzmam, ĠGEME
Uzman Yardımcısı pozisyonunda görev yapanlar Ġhracatı GeliĢtirme Uzman Yardımcısı
kadrolarına atanmıĢ sayılır. ĠGEME Uzmanı pozisyonunda geçirilen süreler Ġhracatı
GeliĢtirme Uzmanı kadrosunda, ĠGEME Uzman Yardımcısı pozisyonunda geçirilen süreler
Ġhracatı GeliĢtirme Uzman Yardımcısı kadrosunda geçmiĢ sayılır, (a) bendi kapsamında
Bakanlık MüĢaviri kadrolarına atanmıĢ sayılanlardan mesleğe özel yarıĢma sınavı ile giren
ve belirli süreli meslek içi eğitimden sonra özel bir yeterlik sınavı sonucunda ĠGEME Uzmanı
pozisyonunda görev yapmıĢ olanlar talepleri halinde Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı kadrosuna
atanabilir. Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde (a) bendi kapsamında yer almayan
unvanlarda görev yapan ve mesleğe özel yarıĢma sınavı ile giren ve belirli süreli meslek içi
eğitimden soma özel bir yeterlik sınavı sonucunda ĠGEME Uzmanı pozisyonunda görev
yapmıĢ olanlar Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı kadrosuna atanabilir. Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı
ve Ġhracatı GeliĢtirme Uzman Yardımcısı kadroları, herhangi bir sebeple boĢalması halinde
hiçbir iĢleme gerek kalmaksızın iptal edilmiĢ sayılır.
c) Diğer personel ise Bakanlıkta boĢ bulunan memur kadrolarına eğitim durumları ve
hizmet süreleri gibi hususlar dikkate alınarak altı ay içinde atanırlar. Bunlar, atama iĢlemi
gerçekleĢinceye kadar her türlü malî ve sosyal haklarını eski pozisyonlarına göre almaya
devam ederler ve Bakanlıkça ihtiyaç duyulan iĢlerde görevlendirilirler.
ç) Bunların Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde sözleĢmeli personel pozisyonlarında
geçirdikleri hizmet süreleri, öğrenim durumlarına göre yükselebilecekleri dereceleri
aĢmamak kaydıyla kazanılmıĢ hak aylık derece ve kademelerinin tespitinde değerlendirilir.
(3) Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde istihdam edilen ve 657 sayılı Kanunun 48 inci
maddesinde öngörülen genel Ģartlan taĢımayan personelden sosyal güvenlik kurumundan
emeklilik hakkı kazanmamıĢ olanlar pozisyonları ile birlikte Bakanlığa devredilmiĢtir.
Bunların malî ve sosyal hakları ile istihdamına iliĢkin diğer hususlar hakkında bu Kanun
Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihten önce yürürlükte olan mevzuat
hükümlerinin uygulanmasına devam olunur. Bu pozisyonlar, herhangi bir nedenle boĢalması
halinde baĢka bir iĢleme gerek kalmaksızın iptal edilmiĢ sayılır.
(4) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte, Hazine MüsteĢarlığı
Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü ve TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğüne tahsis edilen
Hazine Uzman ve Hazine Uzman Yardımcısı kadrosunda bulunanlar bu Kanun Hükmünde
Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir ay içinde istekleri halinde DıĢ Ticaret
Uzman ve DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı kadrolarına hâlen bulundukları kadro dereceleriyle
atanırlar. Bu fıkraya göre atananların Hazine Uzman kadrolarında geçirdikleri süreler DıĢ
Ticaret Uzmanı kadrosunda, Hazine Uzman Yardımcısı kadrolarında geçirdikleri süreler DıĢ
Ticaret Uzman Yardımcısı kadrosunda geçmiĢ sayılır.
(5) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte, birinci ve dördüncü
fıkralarda yer alanlar hariç olmak üzere, Hazine MüsteĢarlığı Yabancı Sermaye Genel
Müdürlüğü ve TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğüne tahsis edilen kadrolarda bulunanlar
bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte baĢka bir iĢleme gerek
kalmaksızın hâlen bulundukları kadro dereceleriyle Bakanlık için ihdas edilen aynı unvanlı
kadrolara baĢka bir iĢleme gerek kalmaksızın atanmıĢ sayılır.
(6) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte, DıĢ Ticarette
Standardizasyon Denetmeni kadrosunda bulunanlar Ürün Denetmeni kadrolarına, DıĢ
Ticarette Standardizasyon Denetmen Yardımcısı kadrosunda bulunanlar Ürün Denetmen
Yardımcısı kadrolarına, baĢka bir iĢleme gerek kalmaksızın hâlen bulundukları kadro
dereceleriyle atanmıĢ sayılır. DıĢ Ticarette Standardizasyon Denetmeni kadrolarında
geçirilen süreler Ürün Denetmeni kadrosunda, DıĢ Ticarette Standardizasyon Denetmen
Yardımcısı kadrolarında geçirilen süreler Ürün Denetmen Yardımcısı kadrosunda geçmiĢ
sayılır.
(7) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte, DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığı kadrolarında bulunanlardan yukarıdaki fıkralarda belirtilenler dıĢında kalanlar,
Bakanlık için ihdas edilen aynı unvanlı kadrolara halen bulundukları kadro dereceleriyle
baĢka bir iĢleme gerek kalmaksızın atanmıĢ sayılır. Yukarıdaki fıkralarda sayılanlar hariç
olmak üzere kadro unvanları değiĢenler veya kaldırılanlar ise altı ay içerisinde Bakanlıkta
kazanılmıĢ hak aylık derecelerine uygun baĢka bir kadroya atanırlar. Atama iĢlemi
yapılıncaya kadar Bakanlıkça ihtiyaç duyulan iĢlerde görevlendirilirler. Bunlar yeni bir
kadroya atanıncaya kadar eski kadrolarına ait aylık, ek gösterge, her türlü zam ve
tazminatları ile diğer malî haklarını almaya devam ederler.
(8) DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı, Hazine MüsteĢarlığından bu Kanun Hükmünde
Kararname ile Bakanlığa devredilen birimler ile Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde
istihdam edilen sürekli iĢçiler kadrolarıyla, 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin (B)
fıkrasına göre istihdam edilen sözleĢmeli personel pozisyonlarıyla birlikte Bakanlığa
devredilmiĢtir. Anılan teĢkilat ve birimler adına vizeli boĢ sözleĢmeli personel pozisyonları ile
sürekli iĢçi kadroları, baĢka bir iĢleme gerek kalmaksızın Bakanlık adına vize edilmiĢ sayılır.
(9) DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı ve Hazine MüsteĢarlığının bu Kanun Hükmünde
Kararname ile Ekonomi Bakanlığına devredilen birimlerinde 4059 sayılı Kanunun 7 nci
maddesinin (e) bendi uyarınca sözleĢmeli olarak istihdam edilen personel Bakanlığa
devredilmiĢtir. Bunların malî ve sosyal hakları ile istihdamına iliĢkin diğer hususlar hakkında
bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihten önce yürürlükte olan mevzuat
hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.
(10) DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı ve Hazine MüsteĢarlığının bu Kanun Hükmünde
Kararname ile Ekonomi Bakanlığına devredilen birimlerinde 4059 sayılı Kanun uyarınca
kadro karĢılığı sözleĢmeli olarak istihdam edilen personelden bu Kanun Hükmünde
Kararnamenin 35 inci maddesinin birinci fıkrasında kadro unvanları yer almayan personelin
malî ve sosyal hakları hakkında bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği
tarihten önce yürürlükte olan mevzuat hükümlerinin uygulanmasına devam olunur.
(11) Bu madde uyarınca atanan veya atanmıĢ sayılan personelin yeni kadrolarına
atandıkları veya atanmıĢ sayıldıkları tarih itibarıyla eski kadrolarına iliĢkin olarak en son
ayda aldıkları sözleĢme ücreti, aylık, ek gösterge, ikramiye (bir aya isabet eden net tutarı),
her türlü zam ve tazminatları, makam tazminatı, temsil tazminatı, görev tazminatı, ek ücret, ek
ödeme ve benzeri adlarla yapılan her türlü ödemelerin (ilgili mevzuatı uyarınca fiili
çalıĢmaya bağlı fazla mesai ücreti ile fiilen yapılan ders karĢılığı ödenen ek ders ücreti hariç)
toplam net tutarının (bu tutar sabit bir değer olarak esas alınır.); yeni atandıkları kadrolara
iliĢkin olarak yapılan sözleĢme ücreti, aylık, ek gösterge, ikramiye (bir aya isabet eden net
tutarı), her türlü zam ve tazminatları, makam tazminatı, temsil tazminatı, görev tazminat, ek
ücret, ek ödeme ve benzeri adlarla yapılan her türlü ödemelerin (ilgili mevzuatı uyarınca fiili
çalıĢmaya bağlı fazla mesai ücreti ile fiilen yapılan ders karĢılığı ödenen ek ders ücreti hariç)
toplam net tutarından fazla olması halinde aradaki fark tutarı, herhangi bir vergi ve kesintiye
tâbi tutulmaksızın fark kapanıncaya kadar ayrıca tazminat olarak ödenir. Atandıkları veya
atanmıĢ sayıldıkları kadro unvanlarında isteğe bağlı olarak herhangi bir değiĢiklik olanlarla,
kendi istekleriyle baĢka kurumlara atananlara fark tazminatı ödenmesine son verilir.
(12) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar, DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığı ve Ġhracatı GeliĢtirme Etüd Merkezinde geçen hizmetler ile Hazine MüsteĢarlığı
Yabancı Sermaye Genel Müdürlüğü ve TeĢvik ve Uygulama Genel Müdürlüğü personeli için
Hazine MüsteĢarlığında geçen hizmetler, Ekonomi Bakanlığında geçmiĢ sayılır.
(13) Maliye Bakanlığı uhdesinde Hazine Avukatları tarafından DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığını temsilen takip edilmekte olan dava ve icra takiplerine iliĢkin dosyalar ile
Hazine MüsteĢarlığının bu Kanun Hükmünde Kararname ile Bakanlığa devredilen
birimlerinin görevlerine iliĢkin dosyalar, Maliye Bakanlığı ve Bakanlıkça müĢtereken
belirlenecek esaslara göre bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihten
itibaren bir yıl içerisinde Bakanlığa devredilir. Bu Ģekilde devredilen dava ve icra takipleri ile
ilgili olarak devir tarihine kadar yapılmıĢ her türlü iĢlem Bakanlık adına yapılmıĢ sayılır.
(14) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği tarihte DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığı yurtdıĢı teĢkilatı birimlerinde sürekli görevde bulunanların görev süresi, bu
Kanun Hükmünde Kararnamenin 25 inci maddesine göre belirlenir.
Mevcut iĢlerin yürütülmesi
GEÇĠCĠ MADDE 4- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararname ile kurulan Ekonomi
Bakanlığı teĢkilatlanıncaya kadar, Bakanlığın merkez, taĢra, döner sermaye ve yurtdıĢı
teĢkilatında değiĢen veya yeni kurulan birimlere verilen görevler ve hizmetler, DıĢ Ticaret
MüsteĢarlığı ve ihracatı GeliĢtirme Etüd Merkezi ile Hazine MüsteĢarlığının bu Kanun
Hükmünde Kararname ile Bakanlığa devredilen teĢkilatları tarafından mevcut personel eliyle
yürütülmeye devam olunur.
Kadro değiĢiklikleri
GEÇĠCĠ MADDE 5- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yürürlüğe girdiği
tarihten itibaren bir yıl süreyle 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 9 uncu
maddesindeki sınırlamalara bağlı olmaksızın boĢ kadrolarda sınıf, unvan ve derece, dolu
kadrolarda derece değiĢikliği yapmaya Bakanlar Kurulu yetkilidir.
Yürürlük
MADDE 39- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararname yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 40- (1) Bu Kanun Hükmünde Kararname hükümlerini Bakanlar Kurulu
yürütür.
(I) SAYILI CETVEL
EKONOMĠ BAKANLIĞI TEġKĠLATI
MMüsteĢar MüsteĢar Yardımcısı
Hizmet Birimleri
mMüsteĢar
MüsteĢar Yardımcısı 1) Ġhracat Genel Müdürlüğü
MüsteĢar Yardımcısı 2) Ġthalat Genel Müdürlüğü
MüsteĢar Yardımcısı 3) AnlaĢmalar Genel Müdürlüğü
4) Avrupa Birliği Genel Müdürlüğü
5) TeĢvik Uygulama ve Yabancı Sermaye Genel
Müdürlüğü
6) Serbest Bölgeler, YurtdıĢı Yatırım ve
Hizmetler Genel Müdürlüğü
7) Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel
Müdürlüğü
8) Ekonomik AraĢtırmalar ve Değerlendirme
Genel Müdürlüğü
9) DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanlığı
10) Hukuk MüĢavirliği
11) Strateji GeliĢtirme Dairesi BaĢkanlığı
12) Personel Dairesi BaĢkanlığı
13) Destek Hizmetleri Dairesi BaĢkanlığı
14) Bilgi ĠĢlem Dairesi BaĢkanlığı
15) Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢavirliği
16) Özel Kalem Müdürlüğü
(II) SAYILI CETVEL
EKONOMĠ BAKANLIĞI SÖZLEġME ÜCRET CETVELĠ
(BRÜT TL)
Kadro Unvanı
Taban
Ücreti
MüsteĢar
MüsteĢar Yardımcısı
Genel Müdür, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı
1. Hukuk MüĢaviri, Genel Müdür Yardımcısı, Bakanlık
MüĢaviri, Strateji GeliĢtirme Dairesi BaĢkanı, Personel
Dairesi BaĢkanı, Destek Hizmetleri Dairesi BaĢkanı, Bilgi
ĠĢlem Dairesi BaĢkanı
Daire BaĢkam, Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢaviri, Bölge
Müdürü, Serbest Bölge Müdürü, Özel Kalem Müdürü
Bölge Müdür Yardımcısı, Serbest Bölge Müdür Yardımcısı
DıĢ Ticaret Uzmanı, Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı, Hukuk
MüĢaviri
Kadro Derecesi 1
Kadro Derecesi 2
Kadro Derecesi 3
Kadro Derecesi 4
Tavan
Ücreti
3.006,29
2.891,28
2.687,24
3.311,85
3.041,85
2.886,47
1.859,19
2.614,26
1.804,50
2.541,69
1.739,83
2.487,13
1.786,30
1.758,17
1.739,83
1.721,55
2.487,13
2.426,03
2.407,65
2.389,59
Kadro Derecesi 5
Kadro Derecesi 6
Kadro Derecesi 7
DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı, Ġhracatı GeliĢtirme Uzman
Yardımcısı
1.703,22
1.684,91
1.666,57
1.403,83
2.371,39
2.353,08
2.334,78
1.876,90
(1) SAYILI LĠSTE
KURUMU: EKONOMĠ BAKANLIĞI
Sınıfı
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
Unvanı
MüsteĢar
MüsteĢar Yardımcısı
Genel Müdür
Genel Müdür Yardımcısı
Bakanlık MüĢaviri
DıĢ Ticaret Kontrolörleri
Kurulu BaĢkanı
Personel Dairesi BaĢkanı
Destek Hizmetleri Dairesi
BaĢkanı
Strateji GeliĢtirme Dairesi
BaĢkanı
Bilgi ĠĢlem Dairesi BaĢkanı
1. Hukuk MüĢaviri
Basın ve Halkla ĠliĢkiler
MüĢaviri
Daire BaĢkanı
Ġç Denetçi
Ġç Denetçi
Ġç Denetçi
Ġç Denetçi
Ġç Denetçi
Hukuk MüĢaviri
Hukuk MüĢaviri
Hukuk MüĢaviri
ġube Müdürü
ġube Müdürü
ġube Müdürü
ġube Müdürü
ġube Müdürü
DıĢ Ticaret Uzmanı
1
1
1
1
1
1
Serbest
Kadro
Adedi
1
3
8
25
20
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
3
4
5
1
2
5
1
2
3
4
5
1
2
3
4
5
6
75
3
2
2
2
1
9
2
3
227
24
11
5
3
130
56
38
99
73
90
75
3
2
2
2
1
9
2
3
227
24
11
5
3
130
56
38
99
73
90
Derecesi
Toplam
1
3
8
25
20
1
GĠH
AH
AH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
Avukat
Avukat
Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı
Savunma Uzmanı
DıĢ Ticaret Uzman
Yardımcısı
DıĢ Ticaret Uzman
Yardımcısı
Ġhracatı GeliĢtirme Uzman
Yardımcısı
Yardımcısı
Sivil Savunma Uzmanı
ġef
ġef
ġef
Koruma ve Güvenlik ġefi
DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü
DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü
Eğitim Uzmanı
Eğitim Uzmanı
DıĢ Ticaret Kontrolörü
Stajyer DıĢ Ticaret
Kontrolörü
Programcı
Programcı
Programcı
Programcı
Programcı
Programcı
Programcı
Programcı
Çözümleyici
Çözümleyici
Çözümleyici
Çözümleyici
Çözümleyici
Raportör
AraĢtırmacı (ÖzelleĢtirme)
7
3
5
1
2
3
4
5
6
7
1
8
28
2
3
28
3
9
12
4
1
8
1
125
28
2
3
28
3
9
12
4
1
8
1
125
9
92
92
8
1
1
9
20
20
1
3
4
5
3
1
2
1
3
3
4
5
6
8
2
126
17
15
2
13
5
8
3
2
8
4
5
13
2
126
17
15
2
13
5
8
3
2
8
4
5
13
1
2
3
4
5
6
7
8
1
2
3
4
7
1
1
12
2
3
5
4
3
2
3
4
2
5
3
3
1
9
12
2
3
5
4
3
2
3
4
2
5
3
3
1
9
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
AraĢtırmacı (ÖzelleĢtirme)
Mali Hizmetler Uzmanı
Mali Hizmetler Uzman
Yardımcısı
Mali Hizmetler Uzman
Yardımcısı
Ayniyat Saymanı
Mütercim
Mütercim
Mütercim
Grafıker
Memur
Memur
Memur
Memur
Memur
Memur
Memur
Anbar Memuru
Bilgisayar ĠĢletmeni
Veri Hazırlama ve Kontrol
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
Koruma ve Güvenlik
Görevlisi
Koruma ve Güvenlik
Görevlisi
ġoför
ġoför
ġoför
ġoför
ġoför
13
1
3
4
8
6
2
2
4
3
6
2
2
4
3
9
4
4
1
6
8
9
7
5
6
7
8
9
10
11
5
3
4
5
8
9
3
1
1
3
2
2
24
7
1
6
9
1
2
2
67
16
20
1
1
69
1
1
3
2
2
24
7
1
6
9
1
2
2
67
16
20
1
1
69
4
26
26
5
22
22
6
2
2
7
2
2
8
1
1
12
18
18
5
4
4
7
1
1
5
6
7
8
9
28
1
1
1
3
28
1
1
1
3
GĠH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
SH
SH
SH
SH
SH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
ġoför
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Mühendis (ÖzelleĢtirme)
Kütüphaneci
Tekniker
Tekniker
Tekniker
Tekniker
Tekniker (ÖzelleĢtirme)
Tekniker (ÖzelleĢtirme)
Teknisyen
Teknisyen
Teknisyen
Teknisyen
Teknisyen (ÖzelleĢtirme)
Teknisyen (ÖzelleĢtirme)
Daire Tabibi
DiĢ Tabibi
Laborant
HemĢire
HemĢire
Dağıtıcı
Dağıtıcı
Dağıtıcı
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
12
1
2
4
5
6
8
9
1
2
3
6
1
9
3
4
5
7
3
12
1
1
3
1
3
5
7
8
5
6
7
8
9
10
11
TOPLAM
1
6
6
6
3
4
5
2
8
3
2
2
1
2
30
5
6
1
1
6
3
1
2
2
1
12
1
1
23
4
8
5
2
3
1
2075
KURUMU : EKONOMĠ BAKANLIĞI
TEġKĠLATI : TAġRA
Sınıfı
Unvanı
Derecesi Serbest Kadro
Adedi
GĠH
Bölge Müdürü
1
8
GĠH
Serbest Bölge Müdürü
1
21
GĠH
Bölge Müdür Yardımcısı
1
17
GĠH
Serbest Bölge Müdür
1
36
Yardımcısı
GĠH
Serbest Bölge Müdür
2
3
1
6
6
6
3
4
5
2
8
3
2
2
1
2
30
5
6
1
1
6
3
1
2
2
1
12
1
1
23
4
8
5
2
3
1
2075
Toplam
8
21
17
36
3
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
Yardımcısı
Laboratuvar Müdürü
Ürün Denetmeni
Ürün Denetmeni
Ürün Denetmeni
Ürün Denetmeni
Ürün Denetmeni
Ürün Denetmeni
Ürün Denetmen Yardımcısı
Ürün Denetmen Yardımcısı
Yardımcısı
ġef
ġef
ġef
ġef
Memur
Memur
Memur
Memur
Memur
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
ĠĢletmeni
Daktilograf
Daktilograf
1
1
2
3
4
5
6
8
9
1
2
3
5
1
3
5
7
9
7
99
28
57
27
22
36
65
18
3
2
2
1
3
1
1
3
3
7
99
28
57
27
22
36
65
18
3
2
2
1
3
1
1
3
3
3
4
5
6
5
6
8
9
10
3
4
5
7
3
47
12
2
1
32
4
3
2
1
6
1
3
1
30
47
12
2
1
32
4
3
2
1
6
1
3
1
30
4
6
6
5
30
30
7
4
4
8
7
7
9
6
6
12
12
12
5
7
1
1
1
1
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
GĠH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
YH
Daktilograf
ġoför
ġoför
ġoför
ġoför
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Kimyager
Kimyager
Kimyager
Kimyager
Kimyager
Tekniker
Kütüphaneci
Teknisyen
Teknisyen
Bekçi
Bekçi
Bekçi
Bekçi
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
Hizmetli
9
5
6
7
8
1
3
4
5
1
2
5
7
8
10
9
3
12
5
8
10
13
5
6
7
8
9
10
11
12
13
TOPLAM
1
7
1
3
1
6
1
1
1
10
1
5
6
5
7
1
2
6
1
1
3
1
24
4
8
4
3
2
1
7
1
800
TEġKĠLATI : DÖNER SERMAYE
Sınıfı
Unvanı
Derecesi
Serbest
Kadro Adedi
GĠH
Döner Sermaye Merkez
1
1
Müdürü
GĠH
ĠĢletme Müdürü
1
1
GĠH
ĠĢletme Müdürü
2
2
GĠH
ġef
5
3
GĠH
ġef
6
1
GĠH
Veznedar
5
1
GĠH
Veznedar
6
1
GĠH
Memur
9
4
GĠH
Mutemet
5
1
GĠH
Mutemet
6
1
1
7
1
3
1
6
1
1
1
10
1
5
6
5
7
1
2
6
1
1
3
1
24
4
8
4
3
2
1
7
1
800
Toplam
1
1
2
3
1
1
1
4
1
1
GĠH
GĠH
TH
YH
YH
ĠĢletmeni
Teknisyen
Dağıtıcı
Hizmetli
5
5
3
3
3
3
4
7
11
TOPLAM
1
1
1
25
1
1
1
25
TEġKĠLATI : YURTDIġI
Sınıfı
Unvanı
Derecesi
Serbest Kadro
Adedi
GĠH
Daimi Temsilci
1
2
Yardımcısı
GĠH
Ticaret BaĢmüĢaviri
1
43
GĠH
Ticaret MüĢaviri
1
20
GĠH
Ticaret MüĢaviri
2
28
GĠH
Ticaret MüĢaviri
3
21
GĠH
Ticaret MüĢaviri
4
23
GĠH
Ticaret MüĢavir
4
7
Yardımcısı
GĠH
Ticaret MüĢavir
5
17
Yardımcısı
GĠH
Ticaret MüĢavir
6
8
Yardımcısı
GĠH
Ticaret AtaĢesi
1
24
GĠH
Ticaret AtaĢesi
2
24
GĠH
Ticaret AtaĢesi
3
15
GĠH
Ticaret AtaĢesi
4
18
TOPLAM
250
(2) SAYILI LĠSTE
Serbest Kadro
Sınıfı
Unvanı
Derecesi
Adedi
GĠH
Bakanlık MüĢaviri
1
45
TOPLAM
45
Toplam
2
43
20
28
21
23
7
17
8
24
24
15
18
250
Toplam
45
45
B- Dayanılan Anayasa Kuralları
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 7., 8., 91., 112., 123., 128. ve 135.
maddelerine dayanılmıĢtır.
III- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü’nün 8. maddesi uyarınca HaĢim KILIÇ, Osman
Alifeyyaz PAKSÜT, Fulya KANTARCIOĞLU, Ahmet AKYALÇIN, Fettah OTO, Serdar
ÖZGÜLDÜR, Recep KÖMÜRCÜ, Alparslan ALTAN, Engin YILDIRIM, Nuri
NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI ve Erdal TERCAN’ın katılımlarıyla
22.9.2011 günü yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin
esasının incelenmesine, yürürlüğü durdurma isteminin esas inceleme aĢamasında karar
bağlanmasına OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
IV- ESASIN ĠNCELENMESĠ
Dava dilekçesi ve ekleri, Raportör Ümit DENĠZ tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, dava konusu Kanun Hükmünde Kararname kuralları, dayanılan Anayasa
kuralları ve bunların gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği
görüĢülüp düĢünüldü:
A- Kanun Hükmünde Kararnamelerin Yargısal Denetimi Hakkında Genel
Açıklama
Anayasa’nın 91. maddesinde düzenlenen kanun hükmünde kararnameler, iĢlevsel
yönden yasama iĢlemi niteliğinde olduğundan yargısal denetimlerinin yapılması görev ve
yetkisi Anayasa’nın 148. maddesi ile Anayasa Mahkemesine verilmiĢtir. Yargısal denetimde
kanun hükmünde kararnamenin, öncelikle yetki kanununa sonra da Anayasa’ya uygunluğu
sorunlarının çözümlenmesi gerekir. Her ne kadar, Anayasa’nın 148. maddesinde kanun
hükmünde kararnamelerin yetki kanunlarına uygunluğunun denetlenmesinden değil, yalnızca
Anayasa’ya biçim ve esas bakımlarından uygunluğunun denetlenmesinden söz edilmekte ise
de Anayasa’ya uygunluk denetiminin içerisine öncelikle kanun hükmünde kararnamenin yetki
kanununa uygunluğunun denetimi de girer. Çünkü Anayasa’da, Bakanlar Kuruluna ancak
yetki kanununda belirtilen sınırlar içerisinde kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi
verilmesi öngörülmüĢtür. Yetkinin dıĢına çıkılması, kanun hükmünde kararnameyi
Anayasa’ya aykırı duruma getirir.
Dayanaklarını doğrudan doğruya Anayasa’dan alan olağanüstü hal kanun hükmünde
kararnamelerinden farklı olarak, olağan dönemlerdeki kanun hükmünde kararnamelerin bir
yetki kanununa dayanması zorunludur. Bu nedenle, kanun hükmünde kararnameler ile
dayandıkları yetki kanunu arasında çok sıkı bir bağ vardır. Kanun hükmünde kararnamenin
yetki kanunu ile olan bağı, kanun hükmünde kararnameyi aynen ya da değiĢtirerek kabul eden
kanun ile kesilir. Kanun hükmünde kararnamenin Anayasa’ya uygun bir yetki kanununa
dayanması, geçerliliğinin ön koĢuludur. Bir yetki kanununa dayanmadan çıkartılan veya
dayandığı yetki kanunu iptal edilen kanun hükmünde kararnamelerin içeriği Anayasa’ya
aykırılık oluĢturmasa bile bunların Anayasa’ya uygunluğundan söz edilemez.
Kanun hükmünde kararnamelerin Anayasa’ya uygunluk denetimi, kanunların
denetiminden farklıdır. Anayasa’nın 11. maddesinde, ―Kanunlar Anayasaya aykırı olamaz.‖
denilmektedir. Bu nedenle kanunların denetiminde, onların yalnızca Anayasa kurallarına
uygun olup olmadıkları saptanır. Kanun hükmünde kararnameler ise konu, amaç, kapsam ve
ilkeleri yönünden hem dayandıkları yetki kanununa hem de Anayasa’ya uygun olmak
zorundadırlar.
Anayasa’da kimi konuların kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenmesi
yasaklanmaktadır. Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasında ―Sıkıyönetim ve olağanüstü
haller saklı kalmak üzere, Anayasanın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan
temel haklar, kiĢi hakları ve ödevleri ile dördüncü bölümde yer alan siyasî haklar ve
ödevler...‖in kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenemeyeceği belirtilmiĢtir. Bu kural
gereğince, Türkiye Büyük Millet Meclisi, ―Bakanlar Kurulu‖na ancak kanun hükmünde
kararnameyle düzenlenmesi yasaklanmıĢ alana girmeyen konularda kanun hükmünde
kararname çıkarma yetkisi verebilir.
Anayasa’nın herhangi bir maddesinde kanunla düzenleneceği öngörülen bir konunun,
Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasının açıkça yasakladığı hükümler ile ilgili
olmadıkça ya da Anayasa’nın 163. maddesinde olduğu gibi kanun hükmünde kararname
çıkarılamayacağı açıkça belirtilmedikçe kanun hükmünde kararname ile düzenlenmesi
Anayasa’ya aykırılık oluĢturmaz.
B- Kanun Hükmünde Kararname’nin Tümünün Anayasa’ya Aykırılığı Ġddiasının
Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, KHK’nin dayanağı olan 6.4.2011 günlü, 6223 sayılı Yetki
Kanunu’nun Anayasa’ya aykırı olduğu ve iptali gerekeceği, iptal edilmesi halinde ise
KHK’nin dayanaktan yoksun kalacağı belirtilerek KHK’nin tümünün, Anayasa’nın
BaĢlangıç’ı ile 2., 6. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Anayasa Mahkemesinin 27.10.2011 günlü, E.2011/60, K.2011/147 sayılı kararı ile 6223
sayılı Yetki Kanunu’nun Anayasa’ya aykırılığı iddiasına dayalı iptal isteminin reddine karar
verildiğinden KHK’nin tümüne yönelik Anayasa’ya aykırılık iddiası dayanaksız kalmıĢtır.
Ġptal isteminin reddi gerekir.
C- Kanun Hükmünde Kararname’nin Ayrı Ayrı Tüm Maddeleri Ġle Eki (I) ve (II)
Sayılı Cetvellerinin 6223 Sayılı Yetki Kanunu Kapsamında Olup Olmadığının
Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, KHK’nin ayrı ayrı tüm maddeleri ile eki (I) ve (II) Sayılı
Cetvellerin, 6223 sayılı Yetki Kanunu kapsamında olmadığı, amacına ve ilkelerine aykırılık
taĢıdığı belirtilerek Anayasa’nın 2., 6. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
1- KHK’nin 6. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (ğ) Bendi
KHK’nin 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendi, 23.8.2011 günlü, 653 sayılı
Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı
Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde
Kararname’nin 1. maddesi ile değiĢtirildiğinden, konusu kalmayan (ğ) bendine iliĢkin iptal
istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermek gerekir.
2- KHK’nin 15. Maddesi
KHK’nin 15. maddesi, 653 sayılı KHK’nin 2. maddesi ile baĢlığıyla birlikte
değiĢtirildiğinden, konusu kalmayan bu maddeye iliĢkin iptal istemi hakkında karar
verilmesine yer olmadığına karar vermek gerekir.
KHK’nin 35. maddesi, 11.10.2011 günlü, 666 sayılı Kamu Görevlilerinin Mali
Haklarının Düzenlenmesi Amacıyla Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname’nin 1. maddesi ile yürürlükten
kaldırıldığından, konusu kalmayan bu maddeye iliĢkin iptal istemi hakkında karar verilmesine
yer olmadığına karar vermek gerekir.
4- KHK’nin Geçici 3. Maddesinin (10) Numaralı Fıkrası
KHK’nin Geçici 3. Maddesinin (10) numaralı fıkrası, 666 sayılı KHK’nin 1. maddesi ile
yürürlükten kaldırıldığından, konusu kalmayan bu fıkraya iliĢkin iptal istemi hakkında karar
5- KHK’nin Ekinde Yer Alan (I) Sayılı Cetvel’in (9) Numaralı Bölümü
KHK’nin ekinde yer alan (I) Sayılı Cetvel’in (9) numaralı bölümü, 653 sayılı KHK’nin
5. maddesi ile “9) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı” olarak değiĢtirildiğinden, konusu
kalmayan bu bölüme iliĢkin iptal istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar
vermek gerekir.
6- KHK’nin Ekinde Yer Alan (II) Sayılı Cetvel
KHK’nin ekinde yer alan (II) Sayılı Cetvel, 666 sayılı KHK’nin 1. maddesi ile
yürürlükten kaldırıldığından, konusu kalmayan bu Cetvel’e iliĢkin iptal istemi hakkında karar
7- KHK’nin Diğer Kuralları
6223 sayılı Yetki Kanunu’nun amaç ve kapsamını düzenleyen 1. maddesinde Kanun’un
amacı, kamu hizmetlerinin düzenli, süratli, etkin, verimli ve ekonomik bir Ģekilde
yürütülmesini sağlamak olarak belirlenmiĢ ve yetkinin kapsamı iki baĢlık altında tespit
edilmiĢtir. Yetkinin kapsamına ilk olarak kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki
dağılımının yeniden belirlenmesi girmektedir. Bu çerçevede gerekli görülmesi halinde yeni
bakanlıklar kurulması, var olan bakanlıkların birleĢtirilmesi, bakanlıkların bağlı, ilgili ve
iliĢkili kuruluĢlarının yeniden belirlenmesi için kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi
verilmiĢtir. Bu amaçla;
1- Mevcut bakanlıkların birleĢtirilmesine veya kaldırılmasına, yeni bakanlıklar
kurulmasına, anılan bakanlıkların bağlı, ilgili ve iliĢkili kuruluĢlarıyla hiyerarĢik iliĢkilerine,
2- Mevcut bağlı, ilgili ve iliĢkili kuruluĢların bağlılık ve ilgilerinin yeniden
belirlenmesine veya bunların mevcut, birleĢtirilen veya yeni kurulan bakanlıklar bünyesinde
hizmet birimi olarak yeniden düzenlenmesine,
3- Mevcut bakanlıklar ile birleĢtirilen veya yeni kurulan bakanlıkların görev, yetki,
teĢkilat ve kadrolarının düzenlenmesine, taĢrada ve yurt dıĢında teĢkilatlanma esaslarına,
iliĢkin kanun hükmünde kararname çıkarılabilecektir.
Ġkinci olarak, kamu kurum ve kuruluĢlarında istihdam edilen memurlar, iĢçiler,
sözleĢmeli personel ile diğer kamu görevlilerinin atanma, nakil, görevlendirilme, seçilme,
terfi, yükselme, görevden alınma ve emekliye sevk edilme usul ve esaslarına iliĢkin olarak
değiĢiklikler ve yeni düzenlemeler yapılması için kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi
verilmiĢtir.
Yukarıdaki açıklamalar çerçevesinde yapılan inceleme sonucunda; KHK’nin, hakkında
karar verilmesine yer olmadığına karar verilenler dıĢında kalan diğer kurallarının 6223 sayılı
Yetki Kanunu’nun kapsamında olduğu anlaĢıldığından bu kurallara iliĢkin iptal isteminin
reddi gerekir.
D- Kanun Hükmünde Kararname’nin Ayrı Ayrı Tüm Maddeleri Ġle Eki (I) ve (II)
Sayılı Cetvellerinin Anayasa’nın 91. Maddesi Yönünden Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, KHK’nin ayrı ayrı tüm maddeleri ile eki (I) ve (II) Sayılı
Cetvellerin, Anayasa’nın 91. maddesinde belirtilen sınırların dıĢında düzenlendiği bu nedenle
Anayasa’nın 2., 6. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
KHK’nin, hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilen dıĢında kalan diğer
kurallarında, Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrası uyarınca kanun hükmünde kararname
ile düzenlenmesi yasaklanmıĢ alanlara iliĢkin herhangi bir düzenlemeye yer verilmediğinden
bu kurallara iliĢkin iptal isteminin reddi gerekir.
Serruh KALELĠ, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Osman Alifeyyaz
PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Erdal TERCAN ile Zühtü ARSLAN 34. maddenin (1) ve
(3) numaralı fıkraları yönünden bu görüĢe katılmamıĢlardır.
E- Kanun Hükmünde Kararname’nin Anayasa’ya Aykırılığı Ġleri Sürülen
Maddelerinin Ġçerik Yönünden Ġncelenmesi
1- KHK’nin 7. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (ğ) Bendinin “Destekleme ve
Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik Devlet destekleri ile Dahilde ĠĢleme Rejimi
konularında Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve
kuruluĢları görevlendirmek.” Bölümünün ve 37. Maddesinin (2) Numaralı Fıkrasının
Birinci, Dördüncü, BeĢinci, Altıncı, Yedinci ve Sekizinci Cümleleri ile Dokuzuncu
Cümlesinin “…Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji
GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar nezdinde
...” Bölümünün Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu'ndan yapılacak ödemelere ve
Dahilde ĠĢleme Rejimi iĢlemlerine iliĢkin görevlerin kamu kurumu niteliğinde meslek
kuruluĢu kapsamına girmeyen, kamu tüzel kiĢisi olmayan, kamu kurumu ya da Ekonomi
Bakanlığına bağlı veya ilgili kuruluĢ nitelikleri bulunmayan Türkiye Ġhracatçılar Meclisi,
Ġhracatçı Birlikleri ile Vakıflar Kanunu’na göre kurulmuĢ olan Türkiye Teknoloji GeliĢtirme
Vakfı ve ilgili kurum ya da kuruluĢların görevlendirilebilmesi yetkisi verildiği belirtilerek
kuralların, Anayasa’nın 6., 123., 128. ve 135. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
KHK’nin 7. maddesinde, Ekonomi Bakanlığının merkez hizmet birimlerinden olan
Ġhracat Genel Müdürlüğünün görevleri düzenlenmiĢtir. Anılan maddenin dava konusu
bölümün de yer aldığı (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendinde ise Ġhracat Genel Müdürlüğü
tarafından Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonundan ihracata yönelik devlet destekleri ile
dâhilde iĢleme rejimi konularında görevlendirilebilecek kurum ya da kuruluĢlar belirtilmiĢtir.
KHK’nin 37. maddesinde, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu ile ilgili görev ve yetkiler,
Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu kapsamında yapılacak destekleme ödemelerinin hangi
kurum ya da kuruluĢlar aracılığıyla gerçekleĢtirilebileceği kurala bağlanmıĢtır. Anılan
maddenin dava konusu olan birinci, dördüncü, beĢinci, altıncı, yedinci ve sekizinci cümleleri
ile dokuzuncu cümlesindeki bölümü, ödemelerde görev verilebilecek kurum ya da kuruluĢlar
aracılığıyla yapılacak iĢlemlerin usul ve esasları, Fon’dan yapılacak fazla ve yersiz ödemelere
karĢı mali sorumluluk, bu nitelikteki ödemelerden sorumlu olan kurum ya da kuruluĢlardan
tahsil usullerini öngörmüĢtür.
Ülke ekonomisi için önemli görülen kesimleri desteklemek ve tarımsal girdilere
sübvansiyon sağlamak amacıyla oluĢturulan Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu, ihracata
yönelik devlet yardımlarının kaynağını oluĢturmaktadır. Dahilde iĢleme rejimi, ülke içinde
uygun fiyatlarla temini mümkün olmayan, istenilen kaliteyi taĢımayan, üretimi yapılmayan ya
da yeterli miktarda üretilmeyen eĢyanın herhangi bir önlemle karĢılaĢmayacak Ģekilde gümrük
muafiyeti ile ithaline olanak sağlayan teĢvik sistemidir. Dava konusu kurallarla, Ġhracat Genel
Müdürlüğüne, Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu kapsamında yapılacak ödemeler ve Dahilde
iĢleme rejimi ile ilgili iĢ ve iĢlemlerin bir bölümünde Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı
Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile ilgili kurum ya da kuruluĢları
görevlendirebilme yetkisi verilmektedir. Destek ödemeleri ile ilgili baĢvuruların yapılacağı
Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ya da kuruluĢlar,
mevzuat çerçevesinde baĢvuruları inceledikten sonra destek tutarlarını tespit edecektir.
Ödemeye iliĢkin olarak oluĢturulacak tahakkuk listeleri Türkiye Cumhuriyeti Merkez
Bankasına ve Ekonomi Bakanlığına sunulacaktır. Ekonomi Bakanlığı, gerekli inceleme ve
denetimlerini yaptıktan sonra mevzuata uygun gördüğü ödemenin gerçekleĢmesini
sağlayacaktır. Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ise, kuruluĢ amacı doğrultusunda,
kendisine Ar-Ge kapsamında yapılacak baĢvurularda, projeyi inceleyerek destekleme için
uygun olup olmadığını belirleyecek ve eğer proje uygun ise destekleme miktarını belirledikten
sonra bir raporla nihai karar verilmek üzere baĢvuruyu Ekonomi Bakanlığına gönderecektir.
Ar-Ge kapsamında yapılacak ödemeler, geri ödemeli destek Ģeklinde olacaktır. Desteklemenin
bir kısmı vakıf, bir kısmı Destekleme ve Fiyat Ġstikrar Fonu üzerinden sağlanacaktır.
KHK.’nin 7. ve 37. maddelerinde geçen ―ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar‖ ibaresi Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile aynı hukuki
statüde kurum ya da kuruluĢları anlatmaktadır. Kamu ile doğrudan ya da dolaylı bağı
olmayan, kamu hizmeti gerçekleĢtirmeyen özel hukuk tüzel kiĢileri, ibarenin kapsamında
değildir.
Anayasa’nın 123. maddesinde, “Ġdare kuruluĢ ve görevleriyle bir bütündür ve kanunla
düzenlenir. Ġdarenin kuruluĢ ve görevleri, merkezden yönetim ve yerinden yönetim esaslarına
dayanır. Kamu tüzel kiĢiliği, ancak kanunla veya kanunun açıkça verdiği yetkiye dayanılarak
kurulur.” hükümleri yer almıĢtır. Kamu hukuku tüzel kiĢilerinin sadece kuruluĢ ve
kaldırılıĢları değil, görevleri, yetkileri, örgütlenmeleri ve iĢleyiĢleriyle ilgili usul ve esaslarının
kanunla düzenleneceği açıktır.
Anayasa’nın 128. maddesinde ise ―Devletin, kamu iktisadî teĢebbüsleri ve diğer kamu
tüzelkiĢilerinin genel idare esaslarına göre yürütmekle yükümlü oldukları kamu hizmetlerinin
gerektirdiği aslî ve sürekli görevler, memurlar ve diğer kamu görevlileri eliyle görülür.‖
denilmiĢtir.
Anayasa’nın 135. maddesinde de kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları
tanımlanmıĢtır. Buna göre, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları, ―belli bir mesleğe
mensup olanların müĢterek ihtiyaçlarını karĢılamak, mesleki faaliyetlerini kolaylaĢtırmak,
mesleğin genel menfaatlere uygun olarak geliĢmesini sağlamak, meslek mensuplarının
birbirleri ile ve halk ile olan iliĢkilerinde dürüstlüğü ve güveni hakim kılmak üzere meslek
disiplini ve ahlakını korumak maksadı ile kanunla kurulan ve organları kendi üyeleri
tarafından kanunda gösterilen usullere göre yargı gözetimi altında, gizli oyla seçilen kamu
tüzelkiĢilikleri‖dir. Kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları, bir tür kamu hizmeti
yaptığı göz önünde tutularak, Anayasa’nın ―yürütme‖ bölümü içinde düzenlenmiĢlerdir.
Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri, 18.6.2009 günlü, 5910 sayılı Türkiye
Ġhracatçılar Meclisi Ġle Ġhracatçı Birliklerinin KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Kanun ile tüzel
kiĢilikleri oluĢturulmuĢ, kendi üyeleri arasından yargı gözetiminde yapılacak seçimle
organları belirlenen, Anayasa’nın 135. maddesinde öngörülen özellikleri taĢıyan kamu
kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarıdır. Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ise
uluslararası kuruluĢlarla yapılan anlaĢmalar gereğince Medeni Kanun hükümlerine göre
kurulmuĢ, 22.1.2009 günlü, 5072 sayılı Dernek ve Vakıfların Kamu Kurum ve KuruluĢları Ġle
ĠliĢkilerine Dair Kanun’un ek 1. maddesi uyarınca kuruluĢundan itibaren kanunla kurulmuĢ
vakıf sayılan, kurucuları arasında ve yönetim kurulunda beĢ adet kamu kurumu bulunan,
bilimsel ve teknik konularda çalıĢan, kamu-özel sektör ortaklığından oluĢan, karma nitelikteki
özel hukuk tüzel kiĢisidir.
Kamu hizmeti, devlet ya da diğer kamu tüzel kiĢileri tarafından ya da bunların gözetim
ve denetimleri altında, genel ve ortak gereksinimleri karĢılamak, kamu yararını ya da çıkarını
sağlamak için yapılan ve topluma sunulmuĢ bulunan sürekli ve düzenli etkinliklerdir. Kamu
hizmeti asli olarak idarece yerine getirilmesi gerekse de zaman içindeki toplumsal değiĢim,
hizmetlerin çeĢitliliği ve niteliklerinin artması, ekonomik ve sosyal zorunluluklar nedeniyle
çeĢitli yöntemlerle özel kiĢilerce de gerçekleĢtirilmeye baĢlanmıĢtır.
―Kamu hizmeti‖ kavramının gerek öğretide gerekse uygulamalarda Devletçe ve öteki
kamu tüzel kiĢilerince genel idare esaslarına göre yürütülen hizmetler alanının dıĢına taĢan ve
yayılan bir kapsamı olduğu ve kapsamın da gittikçe geniĢlediği bir gerçektir. ÇağdaĢ kamu
hizmeti kavramına giren hizmetler yalnızca devlet etkinlikleri ile sınırlandırılamaz. Devletin
genel idare esaslarına göre yürütmek zorunda olduğu ve baĢkasına devredemeyeceği çeĢitli
kamu hizmetlerinin yanında sürekli gözetimi ve denetimi altında, belli yasal usullerle kamu ya
da özel hukuk tüzel kiĢileri aracılığıyla yaptırabileceği hizmetler de bulunmaktadır. Kamusal
hizmet ünitelerinin nitelik ve özellikleriyle uyuĢabildiği ölçüde, kamu ve özel hukuk
kurallarından oluĢan karma nitelikte yapılandırılmaları mümkündür. Bu sebepledir ki, kamu
hizmetleri ne suretle yürütülürse yürütülsün kamu kurum ve kuruluĢlarının gözetim ve
denetimleriyle hizmeti yönlendirme yetkileri var olduğu sürece hizmet kamusal niteliğini
korumuĢ olur. Destekleme Fiyat Ġstikrar Fonu’ndan yapılacak ödemeler ve Dahilde ĠĢleme
Rejimine iliĢkin iĢ ve iĢlemler, Anayasa’nın 128. maddesi anlamında devletin genel idare
esaslarına
göre
yürütmekle
yükümlü
olduğu
bir
kamu
hizmeti
olarak
nitelendirilemeyeceğinden, bu hizmetlerin tamamının salt memur ve diğer kamu görevlileri
eliyle yürütülmesi gerektiğinden de söz edilemez. Dolayısıyla belirtilen bu hizmetlerin kamu
ya da özel hukuk tüzel kiĢilerince yerine getirilmesi mümkündür.
Dava konusu kurallarla, kamu hizmeti tamamıyla devredilmemekte, denetimi
Bakanlıkta kalmak üzere, iĢlemlerin incelemeye iliĢkin bölümünün adı geçen kurum ya da
kuruluĢlar aracılığıyla gerçekleĢtirebilmesi konusunda Bakanlığa yetki verilmektedir.
Bakanlığın verilen yetkiyi kullanmayarak, bu hizmetleri belirtilen kurum ya da kuruluĢlara
yaptırmaksızın bünyesinde yer alan kamu görevlileri aracılığıyla gerçekleĢtirebileceği
hususunda da kuĢku bulunmamaktadır. Bunun yanında KHK’nin dava konusu kuralı da içeren
7. maddesinin (ğ) bendinde, Ġhracat Genel Müdürlüğüne, Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve
Ġhracatçı Birliklerini denetleme görevi verilmektedir. Ayrıca 5910 sayılı Kanun’un 22.
maddesinin (1) numaralı fıkrasına göre Türkiye Ġhracatçılar Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri ile
bunların kurdukları vakıf, Ģirket, iĢletmeler ve iĢtirakler idari ve mali yönden Ekonomi
Bakanlığının denetimine tabidir. Türkiye Teknoloji GeliĢtirme Vakfı aracılık yaptığı
projelerle ilgili olarak Ekonomi Bakanlığı tarafından denetlenebilmektedir. Ayrıca KHK’nin
37. maddesinin (2) numaralı fıkrası ile anılan kuruluĢların gerçekleĢtirdikleri iĢlemlerden
kaynaklanan fazla veya yersiz ödemeler nedeniyle Ekonomi Bakanlığına karĢı mali olarak
sorumlu oldukları yönünde düzenleme yapılmıĢtır. Bu sorumluluğun yanında KHK’nin 37.
maddesinin 9. cümlesinin, dava konusu bölümün devamında kamu kurumunun amme alacağı
kabul edilen bu alacakların, 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre tahsil edileceği de
öngörülmektedir.
Belirtildiği üzere anılan iĢlemlerle ilgili nihai karar verme ile birlikte denetim yetkisi de
Bakanlığa verildiğinden kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluĢu olan Türkiye Ġhracatçılar
Meclisi ve Ġhracatçı Birlikleri ile karma nitelikte bir yapıya sahip olan Türkiye Teknoloji
GeliĢtirme Vakfına, amaçlarına uygun olmak üzere kamu hizmeti yaptırılmasında Anayasa’ya
aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle dava konusu kurallar, Anayasa’nın 123., 128. ve 135. maddelerine
aykırı değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Kuralların, Anayasa’nın 6. maddesi ile ilgisi görülmemiĢtir.
Fulya KANTARCIOĞLU bu görüĢe katılmamıĢtır.
2- KHK’nin 34. Maddesinin (1) ve (3) Numaralı Fıkralarının Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, KHK’nin 34. maddesinin (1) numaralı fıkrasıyla ürün
denetmenlerinin mezun olacakları fakülte ve yüksek okulların belirlenmesinin, (3) numaralı
fıkrasıyla mesleğe alınma, yarıĢma sınavları, yetiĢtirilmeleri, yeterlilik sınavları, görev, yetki
ve sorumlulukları, atama ve yer değiĢtirmeleri ile çalıĢma usul ve esasların yönetmeliğe
bırakılmasının yetkinin kanuniliği, yasama yetkisinin devredilmezliği ve idarenin kanuniliği
ilkeleri ile bağdaĢmayacağı belirtilerek kuralların, Anayasa’nın 6., 7., 8., 123. ve 128.
maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
KHK’nin 34. maddesinin (1) numaralı fıkrasında, Ekonomi Bakanlığının taĢra
teĢkilatında istihdam edilmek üzere yarıĢma sınavı sonucuna göre mesleğe yardımcı olarak
baĢladıktan sonra ürün denetmeni olacakların, en az dört yıllık olmak üzere hangi fakülte veya
yüksek okuldan mezun olmaları gerektiği; (3) numaralı fıkrasında ise ürün denetmeni
kadrosuna atanacakların mesleğe alınmalarının, yarıĢma ve yeterlilik sınavlarının,
yetiĢtirilmelerinin, görev yetki ve sorumluluklarının, atama ve yer değiĢtirmeleri ile çalıĢma
usullerinin yönetmelikle düzenleneceği kurala bağlanmıĢtır.
Anayasa’nın 123. maddesinde, idarenin bütünlüğü ve kanuniliği ilkesi kabul edilmiĢtir.
Ġdarenin kanuniliği ilkesinin bir sonucu olarak Anayasa’nın 128. maddesinde de ―Devletin,
kamu iktisadî teĢebbüsleri ve diğer kamu tüzelkiĢilerinin genel idare esaslarına göre
yürütmekle yükümlü oldukları kamu hizmetlerinin gerektirdiği aslî ve sürekli görevler,
memurlar ve diğer kamu görevlileri eliyle görülür. Memurların ve diğer kamu görevlilerinin
nitelikleri, atanmaları, görev ve yetkileri, hakları ve yükümlülükleri, aylık ve ödenekleri ve
diğer özlük iĢleri kanunla düzenlenir. Üst kademe yöneticilerinin yetiĢtirilme usul ve esasları,
kanunla özel olarak düzenlenir.‖ denilmiĢtir. Buna göre, Anayasa’nın 128. maddesinin birinci
fıkrası kapsamındaki görevleri yürüten bütün personelin nitelikleri, atanmaları, görev ve
yetkileri, hakları ve yükümlülüklerinin kanunla düzenlenmesi gerekir.
Anayasa’nın 7. maddesindeki ―Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet
Meclisi‟nindir. Bu yetki devredilemez.‖ kuralına göre, kanun koyucunun temel ilkeleri
koymadan, çerçeveyi çizmeden yürütmeye yetki vermemesi, sınırsız, belirsiz bir alanı,
yönetimin düzenlemesine bırakmaması gerekir. Belirtilen konuların kanunla düzenlenmesi
gerekmekte ise de tüm ayrıntılarının sadece kanunla düzenlenmesi beklenemez ve bu konuda
idari düzenlemeler yapılması Anayasa’nın 7. ve 128. maddesine aykırılık teĢkil etmez.
657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 48. maddesiyle, devlet memurluğuna giriĢin
genel ve özel Ģartları kanunla belirtildikten sonra, kurumların özel kanun veya diğer
mevzuatında aranan Ģartları düzenleyebileceği öngörülmüĢtür. Kurum ya da kuruluĢlar,
görevleri ile ilgili olarak arayacakları ek nitelikleri, teĢkilat ya da özel kanunlarında
belirtilebilecekleri gibi yönetmeliklerle de belirleyebilecektir. 48. madde ile devlet
memurluğuna giriĢe iliĢkin koĢulların genel çerçevesi belirlenmiĢ dolayısıyla Anayasa’nın
128. maddesinin öngördüğü kanunla düzenleme Ģartı da yerine getirilmiĢ olmaktadır. Dava
konusu kural ile belirlenmiĢ çerçeve içerisinde atamaya iliĢkin ayrıntılı konuların
düzenlenmesi yönetmeliğe bırakılmaktadır. Kural ile ürün denetmenlerinin en az dört yıllık
lisans eğitimi veren fakülte veya yüksekokullardan mezun olanlar arasından seçileceği
belirtilerek, bu kadroda görev yapacaklarda aranacak eğitime iliĢkin ek nitelikler ortaya
konmaktadır. Dört yıllık olmak üzere hangi fakülte veya yüksekokul mezunlarının göreve
alınacağını belirleme yetkisini yürütme organına bırakmak, memuriyete giriĢin koĢullarını
değil göreve gireceklerin ek niteliklerini belirlemeye iliĢkindir. Ayrıca denetlenecek ürün
çeĢidinin çokluğu ve değiĢkenliği nedeniyle yürütülen görev farklı uzmanlık alanları ve
dolayısıyla farklı nitelikte personel çalıĢtırılmasını gerektirmektedir. Görevin özelliği gereği
personelde eğitime iliĢkin ek niteliklerin aranması doğaldır. Bu nedenle, görevi
gerçekleĢtirecek kiĢilerin hangi fakülte veya yüksekokul mezunu olmaları gerektiğini
belirleme yetkisinin yürütme organına bırakılmıĢ olması, yasama yetkisinin devri anlamına
gelmez.
KHK’nin 34. maddesinde, ürün denetmenlerinin görev ve yetkilerine iliĢkin özel bir
hüküm yer almamakta ise de KHK’nin bütünü dikkate alındığında, Ürün Güvenliği ve
Denetimi Genel Müdürlüğünün görevlerini düzenleyen 13. maddesinin, aynı zamanda ürün
denetmenlerinin görevlerinin genel çerçevesini oluĢturduğu anlaĢılmaktadır. 13. maddenin (1)
numaralı fıkrasının (ç) bendi uyarınca dıĢ ticarete konu ürünlere iliĢkin teknik düzenlemeleri
hazırlama, teknik düzenlemelere uygunluk denetimi yapma veya yaptırma, teknik mevzuatı
bulunmayan dıĢ ticarete konu ürünlerde ihtiyaç halinde teknik düzenlemeler hazırlama görevi
Ürün Güvenliği ve Denetimi Genel Müdürlüğüne verilmiĢtir. Dolayısıyla, anılan bentten ürün
denetmenlerinin görevleri ―teknik düzenlemelere uygunluk denetimi yapmak‖ olarak
anlaĢılmaktadır. Öte yandan, ürün denetmenliği kadrosunda görev yapacak kiĢilerin hak ve
yükümlülükleri ile diğer özlük hakları, tabi oldukları 657 sayılı Kanun’da ayrıntılı bir Ģekilde
düzenlenmiĢtir. Ürün denetmenlerinin görevi, çalıĢtıkları genel müdürlüğün görevi ile
sınırlanarak görevin çerçevesi çizilmiĢtir.
KHK ile kadroları ihdas edilen ve görevlerinin genel çerçevesi, 13. maddeyle belirlenen
ürün denetmenlerinin ―yeterlik ve yarıĢma sınavları‖ ile ―çalıĢma usul ve esasları‖na iliĢkin
konular, KHK ile çerçevesi çizilerek, sınırları belirtilmiĢ ve belirgin hale gelmiĢ olduğundan
konunun ayrıntılarının düzenlenmesi yönetmeliğe bırakılabilir. Dolayısıyla dava konusu
kuralların, Anayasa’ya aykırı bir yönü bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kurallar Anayasa’nın 7., 123. ve 128. maddelerine
Serruh KALELĠ, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Osman Alifeyyaz
PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Erdal TERCAN ile Zühtü ARSLAN bu sonuca (D)
bendinde ifade edilen gerekçelerle katılmamıĢtır.
Kuralların, Anayasa’nın 6. ve 8. maddeleri ile ilgisi görülmemiĢtir.
V- YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMĠ
Kanun Hükmünde Kararname’nin;
A) 1- Tümüne, 1., 2., 3., 4., 5. maddelerine, 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ)
dıĢındaki bentlerine, 7., 8., 9., 10., 11., 12., 13., 14., 16., 17., 18., 19., 20., 21., 22., 23., 24.,
25., 26., 27., 28., 29., 30., 31., 32., 33., 34., 36., 37., 38., 39., 40. maddelerine, geçici 1.
maddesine, geçici 2. maddesine, geçici 3. maddesinin (10) numaralı fıkrası dıĢındaki
bölümüne, geçici 4. maddesine, geçici 5. maddesine, (I) Sayılı Cetvel’in (9) numaralı bölümü
dıĢında kalan bölümüne,
2- Ġçerikleri itibariyle Anayasa’ya aykırılığı ileri sürülen;
a- 7. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendinin ―Destekleme ve Fiyat Ġstikrar
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve kuruluĢları görevlendirmek.‖
bölümüne,
b- 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarına,
c- 37. maddesinin (2) numaralı fıkrasının;
aa- Birinci, dördüncü, beĢinci, altıncı, yedinci ve sekizinci cümlelerine,
bb- Dokuzuncu cümlesinin “…Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri,
kuruluĢlar nezdinde ...” bölümüne,
yönelik iptal istemleri, 18.7.2012 günlü, E.2011/85, K.2012/109 sayılı kararla
reddedildiğinden, bu Kanun Hükmünde Kararname’nin yürürlüğün durdurulması isteminin
REDDĠNE,
B) 1- 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendi,
2- 15. ve 35. maddeleri,
3- Geçici 3. maddesinin (10) numaralı fıkrası,
4- Ekinde yer alan (I) Sayılı Cetvel’in (9) numaralı bölümü,
5- Ekinde yer alan (II) Sayılı Cetvel,
hakkında, 18.7.2012 günlü, E.2011/85, K.2012/109 sayılı kararla karar verilmesine yer
olmadığına karar verildiğinden, bu madde, fıkra, bent, bölüm ve cetvel’e iliĢkin yürürlüğün
durdurulması istemi hakkında KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA,
18.7.2012 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
VI- SONUÇ
Kanun Hükmünde Kararname’nin;
A) 6.4.2011 günlü, 6223 sayılı Kamu Hizmetlerinin Düzenli, Etkin ve Verimli Bir
ġekilde Yürütülmesini Sağlamak Üzere Kamu Kurum ve KuruluĢlarının TeĢkilat, Görev ve
Yetkileri ile Kamu Görevlilerine ĠliĢkin Konularda Yetki Kanunu’na yönelik iptal istemi,
27.10.2011 günlü, E. 2011/60, K. 2011/147 sayılı kararla reddedildiğinden, kararname’nin
tümüne yönelik iptal isteminin REDDĠNE, OYBĠRLĠĞĠYLE,
B) 1- 1., 2., 3., 4., 5., 6. maddesinin bir numaralı fıkrasının (ğ) dıĢındaki bentleri, 7., 8.,
9., 10., 11., 12., 13., 14., 16., 17., 18., 19., 20., 21., 22., 23., 24., 25., 26., 27., 28., 29., 30., 31.,
32., 33., 34., 36., 37., 38., 39., 40., geçici 1. maddesi, geçici 2. maddesi, geçici 3. maddesinin
(10) numaralı fıkrası dıĢındaki bölümü, geçici 4. maddesi, geçici 5. maddesi, (I) Sayılı
Cetvel’in (9) numaralı bölümü dıĢında kalan bölümü, 6223 sayılı Yetki Kanunu kapsamında
olduğundan Anayasa’ya aykırı olmadığına ve bu madde, bent ve bölümlere iliĢkin iptal
isteminin REDDĠNE, OYBĠRLĠĞĠYLE,
2- a- 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendi, 23.8.2011 günlü, 653 sayılı
Kanun Hükmünde Kararname’nin 1. maddesi ile “Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı.” olarak
değiĢtirildiğinden,
b- 15. maddesi, 653 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 2. maddesi ile baĢlığıyla
birlikte değiĢtirildiğinden,
c- 35. maddesi, 11.10.2011 günlü, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 1.
maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından,
dGeçici 3. maddesinin (10) numaralı fıkrası, 666 sayılı Kanun Hükmünde
Kararname’nin 1. maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından,
e- Ekinde yer alan (I) Sayılı Cetvel’in (9) numaralı bölümü, 653 sayılı Kanun
Hükmünde Kararname’nin 5. maddesi ile “9) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı” olarak
değiĢtirildiğinden,
f- Ekinde yer alan (II) Sayılı Cetvel, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 1.
maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından,
konusu kalmayan bu madde, fıkra, bent, bölüm ve cetvele iliĢkin iptal istemi hakkında
KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA,
C) Ġçerikleri itibariyle Anayasa’ya aykırılığı ileri sürülen;
1- 7. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendinin “Destekleme ve Fiyat Ġstikrar
Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri ve ilgili diğer kurum ve kuruluĢları görevlendirmek.”
bölümünün Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE, Fulya
KANTARCIOĞLU’nun karĢıoyu ve OYÇOKLUĞUYLA,
2- 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal
isteminin REDDĠNE, Serruh KALELĠ, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Osman
Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Erdal TERCAN ile Zühtü ARSLAN’ın
karĢıoyları ve OYÇOKLUĞUYLA,
3- 37. maddesinin (2) numaralı fıkrasının;
a- Birinci, dördüncü, beĢinci, altıncı, yedinci ve sekizinci cümlelerinin,
b- Dokuzuncu cümlesinin “… Türkiye Ġhracatçılar Meclisi, Ġhracatçı Birlikleri, Türkiye
Teknoloji GeliĢtirme Vakfı ile Bakanlıkça görevlendirilen ilgili diğer kurum ve kuruluĢlar
nezdinde ...” bölümünün,
Anayasa’ya
aykırı
olmadığına ve iptal
isteminin
REDDĠNE, Fulya
18.7.2012 gününde karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Celal Mümtaz AKINCI
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
KARġIOY GEREKÇESĠ
Üye
Zühtü ARSLAN
Ġptali istenen 3/6/2011 tarihli ve 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarında
ürün denetmen yardımcılarının mesleğe atanmalarına iliĢkin hükümler yer almaktadır. 34.
maddenin (1) numaralı fıkrasına göre ―Bakanlık taĢra teĢkilatında istihdam edilmek üzere
Ürün Denetmenleri, en az dört yıllık lisans eğitimi veren ve yönetmelikle belirlenen fakülte
veya yüksekokullar ile bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulunca onaylanan fakülte veya
yüksekokullardan mezun olanlar arasından yapılan yarıĢma sınavı sonucuna göre mesleğe
Ürün Denetmen Yardımcısı olarak atanırlar.‖ Maddenin (3) numaralı fıkrasına göre de
―Bunların mesleğe alınmaları, yarıĢma sınavları, yetiĢtirilmeleri, yeterlik sınavları, görev,
yetki ve sorumlulukları, atama ve yer değiĢtirmeleri ile çalıĢma usul ve esasları yönetmelikle
düzenlenir.‖
Anayasa’nın 91. maddesi uyarınca, ―sıkıyönetim ve olağanüstü haller saklı kalmak
üzere, Anayasanın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan temel haklar, kiĢi
hakları ve ödevleri ile dördüncü bölümünde yer alan siyasî haklar ve ödevler kanun
hükmünde kararnamelerle düzenlenemez.‖ Esasen bu hüküm, temel hak ve hürriyetlerin
sınırlandırılması konusunda Anayasa’nın 13. maddesiyle getirilen kanunilik Ģartına paraleldir.
Olağan dönemlerde, sosyal ve ekonomik haklar dıĢında kalan temel hak ve hürriyetlerin,
kanuna göre istisnai bir tasarruf olan kanun hükmünde kararnameyle düzenlenemeyeceğinin
belirtilmesi, bu hak ve hürriyetleri daha fazla güvence altına almaya yöneliktir.
Diğer yandan, Anayasa’nın 91. maddesindeki ―kanun hükmünde kararname ile
düzenleme yasağını‖ sadece ―sınırlama‖ olarak anlamamak gerekir. Anayasa koyucunun,
―sınırlama‖yı da kapsayan çok daha geniĢ bir kavram olan ―düzenleme‖yi seçmesi bilinçli bir
tercihi yansıtmaktadır. Aksi yorum, temel hak ve hürriyetlere yönelik hangi düzenlemenin
sınırlama, hangisinin geniĢletme olduğu konusunda belirsiz bir alan doğmasına ve gereksiz
tartıĢmalara yol açabilir. Bu nedenle, Anayasa’nın 91. maddesinde belirtilen hak ve
hürriyetler, sınırlama ya da geniĢletme amacıyla, hiç bir Ģekilde kanun hükmünde
kararnamelerle düzenlenememelidir.
Anayasa’nın dördüncü bölümünde yer alan siyasî haklar ve ödevlerden olan ―kamu
hizmetine girme hakkı‖, Anayasa’nın 91. maddesinde kanun hükmünde kararnameyle
düzenlenmesi yasaklanan haklardan biridir. Anayasa’nın 70. maddesine göre, ―Her Türk,
kamu hizmetlerine girme hakkına sahiptir. Hizmete alınmada, görevin gerektirdiği
niteliklerden baĢka hiçbir ayırım gözetilemez.‖ Madde, (a) vatandaĢların kamu hizmetine
girme hakkına sahip olduklarını, (b) ancak bu hakkın mutlak olmadığını, hakkı kullanmak
isteyenlerden görevin gerektirdiği niteliklerin aranabileceğini ve (c) bu nitelikler dıĢında
göreve alınmada hiçbir ayrım yapılamayacağını düzenlemektedir.
Kamu hizmetine girme ve hizmete alınmada hangi nitelik ve Ģartların aranacağı hususu
Anayasa’nın 70. maddesi kapsamındadır. Nitekim, Anayasa Mahkemesi 3268 sayılı
Memurlar ve Diğer Kamu Görevlileri Hakkındaki Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Yetki Kanunu’nun bazı maddelerinin Anayasa’ya aykırılığının ileri sürüldüğü davada 70.
maddenin kapsamına iliĢkin tespitlerde bulunmuĢtur. Buna göre, ―657 sayılı Devlet
Memurları Kanunu‟nun, devlet memurluğuna alınmayı düzenleyen 46-57. maddelerinin,
Anayasa‟da “Hizmete girme” kenar baĢlığı altında getirilmiĢ olan ve her Türk‟ün, kamu
hizmetlerine girme hakkına sahip olduğunu, hizmete alınmada, görevin gerektirdiği
niteliklerden baĢka hiçbir ayırım gözetilemeyeceğini açıklayan 70. maddesiyle ilgisi
ortadadır. Ne var ki, ... 3268 sayılı Yasa‟nın, Türk vatandaĢlarının devlet memurluğuna
alınmaları ile ilgili bir alanda yeni olanaklar yaratmak üzere değiĢiklik ve düzenleme
yapılmasını kapsamadığı kendiliğinden ortaya çıkmaktadır.‖ (E. 1986/15, K. 1987/1, K.T:
6.1.1987).
Ġptali istenen kurallar, bir kamu hizmeti olan ürün denetmenliğine giriĢ Ģartlarına, ürün
denetmen yardımcısı olarak atanacaklarda aranan niteliklere iliĢkindir. Ürün denetmen
yardımcılığına giriĢte hangi Ģart ve niteliklerin aranacağı, bu kamu hizmetine girecek kiĢilerin
kimler arasından ve nasıl seçileceği gibi hususlar kamu hizmetine girme hakkının
uygulanmasına dair düzenlemelerdir. Dolayısıyla, bu düzenlemeler Anayasa’nın 91. maddesi
uyarınca kanun hükmünde kararnameyle düzenlenemeyecek ―yasak alan‖ içine girmektedir.
Açıklanan nedenlerle, 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 34. maddesinin (1)
ve (3) numaralı fıkraları Anayasa’nın 91. maddesine aykırıdır ve iptali gerekir.
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Zühtü ARSLAN
30.6.2011 günlü, 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin, iptali istenen 7. ve 37.
maddelerinin, yasama yetkisinin devredilmezliği ilkesiyle bağdaĢmaması, 34. maddesinin
birinci ve üçüncü fıkralarının da KHK’lerle düzenleme yapılamayacak alana iliĢkin bulunması
nedeniyle 18.7.2012 günlü, Esas: 2011/113; Karar: 2012/108 sayılı karara iliĢkin karĢıoy
gerekçesi doğrultusunda iptali gerektiği düĢüncesiyle çoğunluk görüĢüne katılmıyorum.
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
6223 sayılı Yetki Yasası’na dayanılarak kararlaĢtırılan 637 sayılı (KHK)
Kanun
Hükmünde Kararname’nin 34. maddesinin iptali istenilen birinci fıkrasında, ürün denetmeni
yardımcılığı yarıĢma sınavına gireceklerin mezun olmaları gereken fakülte ve yüksek
okullara, üçüncü fıkrasında ise mesleğe alınma, yarıĢma sınavları, yeterlilik sınavları, atama
usul ve esaslarına iliĢkin hükümlere yer verilmiĢtir.
Anayasa’nın 91. maddesinde, olağan dönemde çıkarılacak kanun hükmünde
kararnameler ile Anayasa’nın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan temel
haklar, kiĢi hakları ve ödevleri ile dördüncü bölümde yer alan siyasi haklar ve ödevlerin
düzenlenemeyeceği öngörülmüĢtür.
Anayasa’nın “Hizmete girme” baĢlıklı 70. maddesinde “Her Türk, kamu hizmetlerine
girme hakkına sahiptir. Hizmete alınmada, görevin gerektirdiği niteliklerden baĢka hiçbir
ayırım gözetilemez.”denilmekte ve söz konusu kural, Anayasa’nın dördüncü bölümündeki
siyasi haklar ve ödevler ile ilgi düzenlemeler içinde yer almaktadır.
637 sayılı (KHK) Kanun Hükmünde Kararname’nin 34. maddesinin birinci fıkrasında
ürün denetmeni yardımcılığı yarıĢma sınavına gireceklerin mezun olmaları gereken fakülte ve
yüksek okullar ile üçüncü fıkrasında mesleğe alınma, yarıĢma sınavları, yeterlilik sınavları,
atanmaya iliĢkin usul ve esaslar düzenlenmektedir. Söz konusu düzenlemelerin, kamu
hizmetine girme hakkına iliĢkin olduğundan ve Anayasa’nın dördüncü bölümündeki siyasi
haklar ve ödevler ile ilgili yasaklanan alan içinde yer aldığında duraksama bulunmamaktadır.
Buna göre, 637 sayılı KHK’nin 34. maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları, Anayasa’nın
91. maddesi ile olağan dönemde çıkarılacak kanun hükmünde kararnameler için yasaklanan
alanı düzenlemekte ve bu haliyle Anayasa’ya aykırılık oluĢturmaktadır.
Açıklanan nedenle kuralların iptali gerektiğinden, redde iliĢkin çoğunluk görüĢüne
katılmadım.
Üye
Mehmet ERTEN
KARġIOY YAZISI
637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname’nin 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarının bir kamu hizmeti olan ―ürün
denetmenliği‖ne giriĢ koĢullarına iliĢkindir.
Kamu hizmetine girme hakkı Anayasa’nın 70. maddesinde düzenlenmiĢ olup niteliği itibariyle
Anayasa’nın 91. maddesinde belirtilen, kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenemeyecek
hak ve hürriyetlerdendir. Kuralın 91. maddeye aykırılık nedeniyle iptali gerekir.
Üye
Anayasa’nın 7. maddesinde, ―Yasama Yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet
Meclisinindir. Bu yetki devredilemez.‖ hükmü yer almıĢtır. Anayasa’nın 87. maddesinde ise ,
―Bakanlar Kuruluna belli konularda kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi vermek‖
Türkiye Büyük Millet Meclisinin görev ve yetkileri arasında sayılmıĢtır.
Anayasa’nın 91. maddesinde ―Türkiye Büyük Millet Meclisi, Bakanlar Kuruluna kanun
hükmünde kararname çıkarma yetkisi verebilir. Ancak sıkıyönetim ve olağanüstü haller saklı
kalmak üzere, Anayasa’nın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan temel
haklar, kiĢi hakları ve ödevleri ile dördüncü bölümünde yer alan siyasi haklar ve ödevler
kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenemez.‖ denilmektedir.
Yukarıya aynen alınan madde hükümlerinden yasama yetkisinin genel ve asli bir yetki
olup devredilemeyeceği, kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisinin ise kendine özgü
istisnai bir yetki olduğu ve Anayasa’nın 91. maddesinde belirtilen sınırlar içinde
kullanılabileceği anlaĢılmaktadır.
Anayasa’nın ―siyasi haklar ve ödevler‖ baĢlıklı Dördüncü bölümünde yer alan 70.
madde de ise ― Her Türk, kamu hizmetlerine girme hakkına sahiptir. Hizmete alınmada
görevin gerektirdiği niteliklerden baĢka bir ayırım gözetilemez.‖ hükmü yer almıĢtır. Madde
hükmü ile kamu hizmetlerine girme hakkı düzenlenirken, hizmete alınmada görevin
gerektirdiği niteliklerden baĢka bir ayırım gözetilemeyeceği de belirtilmek suretiyle bu
hakkın güvence altına alındığı açıktır.
Bu durumda, 3.6.2011 günlü, 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarında
yer alan ―Ürün Denetmen Yardımcıları‖ hakkındaki düzenleme, Anayasa’nın Dördüncü
bölümünde yer alan 70. maddede hüküm altına alınan ―kamu hizmetine girme hakkına‖ iliĢkin
olup, Anayasa’nın 91. maddesine göre kanun hükmünde kararname ile düzenlenmesi
mümkün olmayan, yasak alan içindedir.
Açıklanan nedenlerle 3.6.2011 günlü, 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 34. maddesinin (1) ve (3) numaralı
fıkraları, Anayasa’nın 7., 87. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ve iptali gerektiği düĢüncesi ile
verilen karara katılmıyorum.
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
Esas Sayısı : 2011/126
ĠPTAL DAVASINI AÇAN : Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri Kemal
KILIÇDAROĞLU ve Emine Ülker TARHAN ile birlikte 119 milletvekili
ĠPTAL DAVASININ KONUSU : A- Ġptal davası ile ilgili, 30.3.2011 günlü, 6216
sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun’un 59. ve 60.
maddeleri uyarınca Anayasa Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ’ın reddine;
B- 23.8.2011 günlü, 653 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında
Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname’nin;
1- 1., 2., 3., 4., 5. ve 21. maddeleri ile 20. maddesindeki, ―…eki (I) sayılı Cetvelin
Ekonomi Bakanlığına ait bölümünde yer alan boĢ ve dolu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanı, DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü, DıĢ Ticaret Kontrolörü ve Stajyer DıĢ Ticaret
Kontrolörü kadroları iptal edilmiĢ ve…‖ bölümünün,
2- 6. maddesiyle değiĢtirilen 29.6.2011 günlü, 644 sayılı Çevre ve ġehircilik
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 2.
maddesinin birinci fıkrasının (h) bendinin,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 7., 10., 36., 87., 91., 112., 125. ve 127. maddelerine
aykırılığı ileri sürülerek iptallerine ve iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin
durdurulmasına;
karar verilmesi istemidir.
I- HÂKĠMĠN REDDĠ, ĠPTAL VE YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI
ĠSTEMĠNĠN GEREKÇESĠ
“I- HAKĠMĠN REDDĠ TALEBĠ
Anayasanın “Hak arama hürriyeti” baĢlıklı 36 ncı maddesinde, “adil yargılanma
hakkı” düzenlenmiĢ; 138 inci maddesinde ise, “Hâkimler görevlerinde bağımsızdırlar;
Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdanî kanaatlerine göre hüküm verirler.”
denilmiĢtir.
Yargıçların bağımsızlığını tamamlayan, Anayasa, yasa ve hukuka uygun olarak vicdanî
kanaatlerine göre hüküm vermesine iliĢkin bu kuraldan yargıçların tarafsızlığı anlaĢılmalıdır.
Yargıçlara yönelik “meslek ahlakı standartlarını” oluĢturmak amacıyla belirlenen ve
Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun 27.06.2006 gün ve 315 sayılı kararıyla
benimsenmesine karar verilen, BirleĢmiĢ Milletler Ġnsan Hakları Komisyonu‟nun 23 Nisan
2003 tarihli oturumunda kabul ettiği 2003/43 sayılı “BirleĢmiĢ Milletler Bangolar Yargı Etiği
Ġlkeleri” de yargıcın bağımsızlığı ile tarafsızlığına iliĢkin bağlayıcı hükümler içermektedir.
BirleĢmiĢ Milletler Bangolar Yargı Etiği Ġlkelerinin “Bağımsızlık” ve “Tarafsızlık”
değerleri Ģöyledir:
“Değer 1: BAĞIMSIZLIK
Ġlke: Yargı bağımsızlığı, hukuk devletinin ön koĢulu ve âdil yargılanmanın temel
garantisidir. Bundan dolayı hâkim, hem bireysel hem de kurumsal yönleriyle yargı
bağımsızlığını temsil ve muhâfaza etmelidir.
Uygulama:
1.1 Hâkim, doğrudan ya da dolayısıyla her hangi bir sebeple ya da her hangi bir yerden
gelen müdâhale, tehdit, baskı, teĢvik ve tüm hâricî etkilerden uzak, hakimin olayları
değerlendirmesi temelinde, vicdânî hukuk anlayıĢı ile uyum içerisinde bağımsız olarak
yargısal iĢlevini yerine getirmelidir.
1.2 Hakim, genelde toplumdan, özelde ise karar vermek zorunda olduğu ihtilâfın
taraflarından bağımsızdır.
1.3 Hâkim, yasama ve yürütme organlarının etkisi ve bu organlarla uygun olmayan
iliĢkilerden fiîlen uzak olmakla kalmayıp, aynı zamanda öyle görünmelidir de.
1.4 Hâkim, yargısal görevlerini yerine getirirken, tek baĢına karar vermek zorunda
olduğu hususlarda diğer yargıçlardan da bağımsızdır.
1.5 Hâkim, yargının kurumsal ve eylemsel bağımsızlığını sürdürmek ve arttırmak için,
yargısal görevlerinin ifasına yönelik koruma tedbirlerini almalı ve bunları artırmalıdır.
1.6 Hâkim, yargı bağımsızlığını sürdürmede esas olan yargıya yönelik kamusal güveni
güçlendirmek amacıyla, yargı etiği ile ilgili yüksek standartlar sergilemeli ve bunları
ilerletmelidir.
Değer 2: TARAFSIZLIK
Ġlke: Tarafsızlık, yargı görevinin tam ve doğru bir Ģekilde yerine getirilmesinin esasıdır.
Bu prensip, sadece bizâtihî karar için değil aynı zamanda kararın oluĢturulduğu süreç
açısından da geçerlidir.
Uygulama:
1. Hâkim, yargısal görevlerini tarafsız, önyargısız ve iltimassız olarak yerine
getirmelidir.
2. Hâkim, mahkemede ve mahkeme dıĢında, yargı ve yargıç tarafsızlığı açısından
kamuoyu, hukuk mesleği ve dava taraflarının güvenini sağlayacak ve artıracak davranıĢlar
içerisinde olmalıdır.
3. Hâkim, duruĢma ve karar aĢamalarında, kendisini yargılamadan zorunlu olarak el
çektirecek olasılıkları makul ölçüler içerisinde asgariye indirecek Ģekilde hareket etmelidir.
4. Hâkim, önündeki bir dava veya önüne gelme ihtimâli olan bir konu hakkında, bilerek
ve isteyerek; yargılama aĢamasının sonuçlarını veya sürecin açıkça âdilânelik vasfını makul
ölçüler çerçevesinde etkileyecek veya zayıflatacak hiçbir yorumda bulunmamalıdır. Ayrıca
hakim, her hangi bir Ģahsın ya da meselenin âdil yargılanmasını etkileyebilecek alenî olsun
veya olmasın her hangi bir yorum da yapmamalıdır.
5. Hâkim, tarafsız olarak karar veremeyeceği durumda veya makul olarak düĢünme
yeteneği olan bir kiĢide tarafsız olarak karar veremeyeceği izlenimi yaratması halinde,
yargılamanın her hangi bir aĢamasına katılmaktan çekinmelidir. Sınırlı sayıda sayılmamakla
birlikte bu durum aĢağıdaki ihtimâllerde söz konusu olur:
6. Hâkimin, yargılama aĢamasında delil kâbilinden tartıĢılan olaylarla ilgili kiĢisel bir
bilgiye sahip olması veya davanın bir tarafıyla ilgili gerçek bir önyargı veya tarafgirlik
içerisinde olması veya,
7. Hâkimin ihtilâf konusu davada, olaya iliĢkin bir tanıklığının olması ya da daha
önceden bu konuda avukat olarak hizmet vermiĢ olması veya,
8. Hâkim ya da hâkimin ailesinden birisinin ihtilâf konusu dava sonuçlarıyla ilgili
ekonomik bir çıkarının olması. Davaya bakmaya devam edecek yeni bir mahkemenin
kurulamaması halinde veya hiçbir Ģeyin yapılmamasının durumun aciliyeti nedeniyle ciddi
Ģekilde adaletsizliğe yol açacağı halde hâkime, görevden el çektirmek gerekmez.”
BirleĢmiĢ Milletler Bangolar Yargı Etiği Ġlkelerinin yukarıda aynen yer verilen
“Bağımsızlık” ve “Tarafsızlık” değerleri hiçbir yoruma ve ek açıklamaya ihtiyaç
göstermeyecek derecede açıktır.
Kamuoyunda Wikileaks belgeleri olarak bilinen ve bir internet sitesinde
(http://www.wikileaks.ch/origin/186_18.html) yer alan 03 ANKARA 4862 kodlu yazıda, “4.
(C) Kapsamlı reformların önde gelen savunucularından, Anayasa Mahkemesi Hakimi HaĢim
Kılıç, 1 Ağustos tarihinde bize özel olarak CHP‟nin mevcut problemleri için kendini
suçlaması gerektiğini aktarmıĢtır. CHP, muhalefet etmek görüntüsünü vererek ya da çok
çekiĢme yarattıktan sonra isteksizce “her Ģeyi” – demokrasi yanlısı ortaya atılan tüm
reformları- kabul ederek, kendisi için prensipsiz ve eriĢilemez bir imaj yaratmakta. CHP,
Hükümet doğru Ģeyi yapsa bile, sanki tek iĢinin AK Parti Hükümetinin yaptığı her Ģeye
muhalefet etmek gibi davranmak olduğunu söylemiĢtir. Bu da seçmenleri kaçırıyor demiĢtir.”
ifadeleri yer almaktadır.
Kamuoyuna yansıyan ve Anayasa Mahkemesi BaĢkanı Sayın HaĢim Kılıç tarafından da
yalanlanmayan belgeye dayalı bilgilere göre, Sayın BaĢkanın Cumhuriyet Halk Partisi
hakkında Amerika BirleĢik Devletlerinin Ankara Büyükelçiliği yetkililerine olumsuz değer
yargılarında bulunduğu anlaĢılmıĢ, bu konudaki gizli görüĢmenin kamuoyuna yansıması ile
de Sayın BaĢkanın Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu bir davada tarafsız karar
veremeyeceği izlenimi doğmuĢtur.
Yasama ve yürütme organlarının siyasi söylemlerinden ve bu organlarla uygun
olmayan iliĢkilerden fiîlen uzak olmakla kalmayıp, aynı zamanda öyle görünmesi de gereken
bir yüksek yargıcın, hem de yabancı bir ülkenin Büyükelçiliğine iç siyasete iliĢkin
değerlendirmelerde bulunmasındaki tuhaf ötesi gariplik bir yana, yasaları, yasa gücünde
kararnameleri, TBMM Ġçtüzüğünü, Anayasaya Ģekil ve esas bakımından, Anayasa
değiĢikliklerini ise Ģekil bakımından denetlemek ve bireysel baĢvuruları karara bağlamakla
Anayasal olarak görevli Anayasa Mahkemesinin bir üyesinin, TBMM‟nin çıkardığı yasaları,
yasa gücünde kararnameleri, TBMM Ġçtüzüğünü ve Anayasa değiĢikliklerini gerek gördüğü
durumlarda Anayasa Mahkemesine taĢımakla Anayasal olarak yetkilendirilmiĢ Anamuhalefet
Partisi hakkında Ģikayetvari olumsuz görüĢ beyan etmenin de ötesinde hiç kimseyi
yüceltmeyecek sözler söylemesi; yargıcın bireysel bağımsızlığını koruyamadığını, kara
vermek zorunda olduğu ihtilafın taraflarından bağımsız kalamadığını, sadece bizâtihî karar
için değil, aynı zamanda kararın oluĢturulduğu süreç açısından da geçerli olan tarafsızlık
ilkesiyle bağdaĢmayan eylemler içinde bulunduğunu, mahkemede ve mahkeme dıĢında, yargı
ve yargıç tarafsızlığı açısından kamuoyu, hukuk mesleği ve dava taraflarının güvenini
sağlayacak ve artıracak davranıĢlar içerisinde bulunmadığını; önüne gelme ihtimâli olan
davalar hakkında, yargılama aĢamasının sonuçlarını veya sürecin açıkça âdilânelik vasfını
makul ölçüler çerçevesinde etkileyecek veya zayıflatacak yorumlarda bulunduğunu, hiçbir
yoruma ihtiyaç göstermeyecek açıklıkta ortaya koymaktadır.
Somut olayda, ekte yer alan belgeler ve bu belgeler çerçevesinde kamuoyu önünde
yapılan aleni tartıĢma ve değerlendirmeler karĢısında, Sayın BaĢkan HaĢim Kılıç‟ın derin bir
sessizliğe bürünerek, usulen yalanlama yoluna dahi gitmemiĢ olması, kamuoyunda ABD
Ankara Büyükelçiliğine Cumhuriyet Halk Partisini Ģikayet eder mahiyetteki sözleri söylediği
ve olumsuz değerlendirmelerde bulunduğu ve dolayısıyla davanın bir tarafıyla ilgili gerçek
bir önyargı veya tarafgirlik içerisinde olduğu Ģeklinde anlaĢılmıĢ ve Sayın HaĢim Kılıç‟ın
Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu iĢbu davada bir yargıç tarafsızlığı ile karar
veremeyeceğine iliĢkin ciddi kuĢkuların yerleĢmesine yol açmıĢtır.
Öte yandan, Sayın HaĢim Kılıç Anayasa Mahkemesi üyeliğine seçildiği 1990 yılından
bu yana, Bakanlar Kuruluna KHK çıkarma yetkisi veren 8 adet yetki yasasının iptali
baĢvurularına üye ve baĢkan sıfatıyla katılmıĢtır.
Bu Yetki Yasaları ve Anayasa Mahkemesi kararları ile Sayın HaĢim KILIÇ‟ın kullandığı
oylar Ģöyledir:
i) 06.06.1991 günlü ve 3755 sayılı Yetki Kanununun iptali için Sosyaldemokrat Halkçı
Parti‟nin açtığı davada, AYM 12.12.1991 günlü ve E.1991/27, K.1991/50 sayılı Kararı ile
3755 sayılı Yetki Yasasını, Anayasanın 91 inci ve 153 üncü maddelerine aykırı bulunarak
OYÇOKLUĞU ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ, karĢıoy kullanmıĢtır.
ii) 18.05.1994 günlü ve 3990 sayılı Yetki Kanununun iptali için Anavatan Partisinin
açtığı davada, AYM 05.07.1994 tarihli ve K.1994/44-2 sayılı Kararı ile 3990 sayılı Yetki
Yasası, “verilen KHK çıkarma yetkisi ivedi, zorunlu ve önemli durumlara iliĢkin olmadığı”,
“yasama yetkisinin devri niteliğinde olduğu”, “öngörülen amaç, konu ve kapsam somut ve
belirgin nitelikte olmadığı” gerekçeleriyle Anayasanın 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine
aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile Ġptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ, iptali yönünde oy kullanmakla
beraber, KHK çıkarma yetkisinin ivedi, zorunlu ve önemli durumlara iliĢkin olması gerektiği
görüĢüne katılmamıĢtır.
iii) 24.06.1993 günlü 3911 sayılı Yetki Kanununun iptali için Anavatan Partisinin açtığı
davada, AYM 16.09.1993 tarihli ve E.1993/6, K.1993/28 sayılı Kararı ile 3911 sayılı Yetki
Yasası, “verilen yetkinin belirsiz olduğu”, “yetki yasasında bulunması gereken öğeleri
içermediği”, “verilen yetkinin önemli, ivedi ve zorunlu olup olmadığının tespitinin olanaksız
olduğu”, “yasama yetkisinin devri niteliğinde olduğu” gerekçeleriyle Anayasanın BaĢlangıcı
ile 2 nci ve 91 inci maddelerine aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ
iptal gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
iv) 31.05.1995 günlü ve 4109 sayılı Yetki Kanununun iptali için TBMM Üyeleri Hasan
KORKMAZCAN, Bülent ECEVĠT ve 113 Milletvekilinin açtığı davada, AYM 04.07.1995
günlü ve E.1995/35, K.1995/26 sayılı Kararı ile 4109 sayılı Yetki Yasasını, “erkler ayrılığı”,
“demokratik hukuk devleti” “yasama yetkisinin devredilemeyeceği” ilkelerine aykırı olduğu,
“nerelerin il, nerelerin ilçe olacağı konusunda belirsizlik yarattığı”, “kapsam ve ilkelerinin
belirsiz olduğu” gerekçeleriyle Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci
maddelerine aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptal
gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
v) 08.06.1995 günlü ve 4113 sayılı Yetki Kanununun iptali için Anavatan Partisinin
açtığı davada, AYM 19.09.1995 tarihli ve E.1995/39, K.1995/45 sayılı Kararı ile 4113 sayılı
Yetki Yasasını, “yetki yasasında, çıkarılacak KHK‟lerin konu, amaç, kapsam ve ilkelerinin
belirgin ve somut biçimde gösterilmemesi”, “yasama yetkisinin devrini doğurması”
gerekçeleriyle Anayasanın 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine aykırı bulunarak
OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptal gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
vi) 31.08.1996 günlü ve 4183 sayılı Yetki Kanununun iptali için Sayın CumhurbaĢkanı
Süleyman DEMĠREL‟in açtığı davada, AYM 02.10.1996 günlü ve E.1996/61, K.1996/35 sayılı
Kararı ile 4183 sayılı Yetki Yasasını, “amaç, kapsam ve ilkelerin belirsiz olduğu”, “Bakanlar
Kurulu‟na geniĢ kapsamlı KHK çıkarma yetkisi verildiği”, “yürütme organına, TBMM‟ne ait
bulunan yasama yetkisini sınırsız biçimde kullanma olanağı ve yürütmeye yasama karĢısında
üstünlük tanındığı” gerekçeleriyle, Anayasanın 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine
aykırı bulurak OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptal gerekçelerinin tamamına
katılmıĢtır.
vii) 29.06.2000 günlü ve 4588 sayılı Yetki Kanununun iptali için Fazilet Partisinin
açtığı davada, AYM 05.10.2000 tarihli ve E.2000/45, K.2000/27 sayılı Kararı ile 4588 sayılı
Yetki Yasasını, “sınırlarının geniĢ ve belirsiz olması”, “yasama yetkisinin yürütme organına
devri anlamına gelmesi”, “verilen yetkinin önemli, ivedi ve zorunlu durumları içerip
içermediğinin tespitine imkan vermemesi” gerekçeleriyle Anayasanın BaĢlangıç‟ının
dördüncü paragrafı ile 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine aykırı bulunarak
OYÇOKLUĞU ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptali yönünde oy kullanmıĢ ve iptal
gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
viii) 06.04.2011 tarihli ve 6223 sayılı Yetki Kanununun iptali için Cumhuriyet Halk
Partisinin açtığı davada, AYM‟nin 27 Ekim 2011 PerĢembe günü yapılan oturumunda, 14
üyenin oyunun 7‟ye 7 çıkması nedeniyle iptal isteminin reddi yönünde oy kullanan Mahkeme
BaĢkanı Sayın HaĢim KILIÇ‟ın kullandığı oyun üstün sayılmasından dolayı iptal istemi
reddedilmiĢtir.
Her dosyanın kendi içinde değerlendirilmesi gerekeceği kural olmakla birlikte, Sayın
HaĢim Kılıç‟ın Yetki Yasaları konusunda 1993 yılından bu yana istikrar kazanmıĢ görüĢünden
dönerek iptal isteminin reddi yönünde oy kullanması, kamuoyunda AKP‟yi Anayasa
Mahkemesi BaĢkanının kurtarması Ģeklinde değerlendirilmiĢ ve bu değerlendirme Sayın
HaĢim Kılıç‟ın Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu davalarda yargıç tarafsızlığı ile
karar veremeyeceğine iliĢkin kamuoyunda yerleĢen ciddi kuĢkuları pekiĢtirmiĢtir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, 30.03.2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa
Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanunun 59 uncu maddesinin (1)
numaralı fıkrasının (d) bendinde yer alan, BaĢkan ve üyelerin istiĢari görüĢ ve düĢüncesini
ifade etmiĢ olduğu dava ve iĢlere bakamayacaklarına iliĢkin kural ile 60 ıncı maddesinin (1)
numaralı fıkrasındaki, “BaĢkan ve üyeler tarafsız hareket edemeyecekleri kanısını haklı kılan
hâllerin olduğu iddiası ile reddolunabilirler.” hükmüne dayanarak Anayasa Mahkemesi
BaĢkanı Sayın HaĢim Kılıç hakkında reddi hakim talebinde bulunuyoruz.
“…
III. GEREKÇELER
1- 653 Sayılı “Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname”nin 1 inci, 2 nci, 3 üncü, 4 üncü, 5 inci,
20 nci ve 21 inci Maddelerinin Anayasaya Aykırılığı
Kararnamenin 6 ncı maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendinde “DıĢ Ticaret
Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı” denilmiĢ; 15 inci maddesinde DıĢ Ticaret Kontrolörleri
Kurulu BaĢkanlığının görevlerine yer verilmiĢ; DıĢ Ticaret Uzmanlığı baĢlıklı 33 üncü
maddesi;
“(1) Bakanlık, görev alanına giren konularda çalıĢtırılmak üzere DıĢ Ticaret Uzmanı
ve DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı istihdam eder.
(2) DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığına atanabilmek için 657 sayılı Devlet Memurları
Kanununun 48 inci maddesinde sayılan genel Ģartlara ek olarak aĢağıdaki Ģartlar aranır:
a) En az dört yıllık eğitim veren yükseköğretim kurumlarının siyasal bilgiler, hukuk,
iktisadi ve idari bilimler, iktisat, iĢletme, mühendislik ve ziraat fakülteleri, diğer fakültelerin
dıĢ ticaret, uluslararası ticaret, matematik ve istatistik bölümleri ile Bakanlığın görev
alanına giren konularda en az dört yıllık eğitim veren veya bunlara denkliği Yükseköğretim
Kurulu tarafından kabul edilen yurtiçindeki ve yurtdıĢındaki yükseköğretim
kurumlarından mezun olmak,
b) Yönetmelikle belirlenen yabancı dillerden en az birini iyi derecede bilmek,
c) Yapılacak yarıĢma sınavında baĢarılı olmak,
gerekir.
(3) Ġkinci fıkraya göre DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığına atananlar, en az üç yıl
fiilen çalıĢmak kaydıyla açılacak DıĢ Ticaret Uzmanlığı Yeterlik Sınavına girme hakkını
kazanırlar.
(4) DıĢ Ticaret Uzmanlığı Yeterlik Sınavında iki defa baĢarısız olanlar veya sınava
girmeye hak kazandığı yılı izleyen iki yıl içinde geçerli mazereti olmaksızın iki sınav
hakkını kullanmayanlar, DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığı unvanını kaybederler ve
durumlarına uygun diğer kadrolara atanırlar.
(5) DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılığı yarıĢma sınavı, yazılı ve sözlü aĢamalardan
oluĢur. Yazılı sınavda yüz tam puan üzerinden en az yetmiĢ puan almak kaydıyla en yüksek
puan alandan baĢlamak üzere, sınav ilanında belirtilen kadro sayısının üç katı sözlü sınava
çağrılır. Bu Ģekilde çağrılan en düĢük puana sahip adayla aynı puanı alanlar da sözlü
sınava alınır.
(6) DıĢ Ticaret Uzmanı ve DıĢ Ticaret Uzman Yardımcılarının mesleğe alınmaları,
yetiĢtirilmeleri, yeterlik ve yarıĢma sınavları ve bunların eğitime tabi tutulmalarına iliĢkin
esaslar ile diğer hususlar yönetmelikle düzenlenir.”
Ģeklinde hüküm altına alınmıĢ;
Mali haklar baĢlıklı 35 inci maddesinde ise;
“(1) Bakanlık merkez teĢkilatında; MüsteĢar, MüsteĢar Yardımcısı, Genel Müdür, DıĢ
Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkam, 1. Hukuk MüĢaviri, Genel Müdür Yardımcısı,
Bakanlık MüĢavirleri, Basın ve Halkla ĠliĢkiler MüĢaviri, Özel Kalem Müdürü, Daire
BaĢkanı, Hukuk MüĢaviri, DıĢ Ticaret Uzmanı, Ġhracatı GeliĢtirme Uzmanı, DıĢ Ticaret
Uzman Yardımcısı ve Ġhracatı GeliĢtirme Uzman Yardımcısı ile taĢra teĢkilatında Bölge
Müdürü, Serbest Bölge Müdürü, Bölge Müdür Yardımcısı, Serbest Bölge Müdür
Yardımcısı kadroları karĢılık gösterilmek kaydıyla, 657 sayılı Kanun ve diğer kanunların
sözleĢmeli personel hakkındaki hükümlerine bağlı olmaksızın sözleĢmeli olarak
çalıĢtırılabilir.
(2) Birinci fıkra kapsamına giren personele, bu Kanun Hükmünde Kararnameye ekli
(II) sayılı Cetvel’de unvanlar itibarıyla yer alan taban ve tavan ücretleri arasında kalmak
üzere, Bakan tarafından belirlenen tutarda aylık ücret ödenir. Söz konusu personele,
çalıĢtıkları günlerle orantılı olarak (hastalık ve yıllık izinleri dahil) Ocak, Nisan, Temmuz
ve Ekim aylarında birer aylık sözleĢme ücreti tutarında ikramiye ödenir. Bunlardan üstün
gayret ve çalıĢmaları sonucunda emsallerine göre baĢarılı çalıĢma yaptıkları tespit
edilenlere Bakanın onayı ile Haziran ve Aralık aylarında birer aylık sözleĢme ücreti
tutarına kadar teĢvik ikramiyesi ödenebilir.
(3) Birinci fıkrada belirtilen kadrolarda fiilen çalıĢanlara, 657 sayılı Kanunda
belirtilen en yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil);
a) 9 ila 7 nci derecelerden aylık alanlara % 25’ini,
b) 6 ila 4 üncü derecelerden aylık alanlara % 30’unu,
c) 3 ila 1 inci derecelerden aylık alanlara % 35’ini,
geçmemek üzere, Bakanlıkça tespit edilen usul ve esaslar çerçevesinde her ay aylıkla
birlikte damga vergisi hariç herhangi bir kesintiye tabi olmaksızın peĢin olarak fazla
çalıĢma ücreti ödenir.
(4) Bakanlık merkez, taĢra ve döner sermaye teĢkilatında, kadro karĢılığı sözleĢmeli
çalıĢanlar hariç olmak üzere, 657 sayılı Kanuna göre aylık alan memurlar ile anılan
Kanunun 4 üncü maddesinin (B) fıkrası uyarınca sözleĢmeli olarak çalıĢan personele en
yüksek Devlet memuru aylığının (ek gösterge dahil) % 200’ünü geçmemek üzere her ay ek
ödeme yapılabilir. Ek ödemenin oranı ile esas ve usulleri; görev yapılan birim ve iĢ hacmi,
görevin önem ve güçlüğü, görev yerinin özelliği, çalıĢma süresi, personelin sınıfı, kadro
veya görev unvanı, derecesi, atanma usulü ile emsali veya benzeri görev ve unvanlarda
bulunan personele mali haklar kapsamında yapılan her türlü ödemeler dahil almakta
oldukları toplam ödeme tutarları gibi kriterler birlikte veya ayrı ayrı dikkate alınarak,
Maliye Bakanlığının uygun görüĢü üzerine Bakan tarafından belirlenir. Ek ödemenin hak
kazanılmasında ve ödenmesinde aylıklara iliĢkin hükümler uygulanır ve bu ek ödeme
damga vergisi hariç herhangi bir vergiye tabi tutulmaz. Bu madde uyarınca yapılacak ek
ödeme, ilgili mevzuatı uyarınca ödenmekte olan zam, tazminat, ödenek, döner sermaye
payı, ikramiye, ücret ve her ne ad altında olursa olsun yapılan benzeri ödemelerin
hesabında dikkate alınmaz.”
denilmiĢtir.
Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Kanun Hükmünde Kararnamenin 1 inci maddesiyle 637 sayılı KHK’nin 6 ncı
maddesinin (1) numaralı fıkrasının (ğ) bendindeki “DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanlığı”, “Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı” olarak değiĢtirilirken; 2 nci maddesiyle 637
sayılı KHK’nin 15 inci maddesinde görevleri düzenlenen DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanlığı yerine;
“(1) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı, bir BaĢkan ile BaĢkanlığa tahsisli kadrolarda
görev yapan yeterli sayıda DıĢ Ticaret Uzmanı ve DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısından
oluĢur.
(2) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlık teĢkilatının her türlü faaliyet ve iĢlemleriyle ilgili olarak inceleme,
denetim ve soruĢturma yapmak.
b) Bakanlık teĢkilatının denetimi altındaki her türlü kuruluĢun faaliyet ve iĢlemleri
ile ilgili olarak Bakanlığın görev ve yetkileri çerçevesinde inceleme, denetim ve soruĢturma
yapmak.
c) Özel anlaĢmalara dayalı olarak Bakanlığa verilmiĢ görevlere iliĢkin konularda
ilgili merciler, gerçek ve tüzel kiĢiler nezdinde inceleme, denetim ve soruĢturma yapmak.
ç) Bakanlığın amaçlarını daha iyi gerçekleĢtirmek, mevzuata, plan ve programa
uygun faaliyet göstermesini sağlamak üzere çalıĢma yapmak ve gerekli teklifleri
hazırlamak.
d) Mevzuatın Bakanlığa tanıdığı inceleme, denetim ve soruĢturma yetkilerini
kullanmak.
(3) Denetime tabi gerçek ve tüzel kiĢiler, gizli dahi olsa bütün belge, defter ve bilgileri
ibraz etmek, para ve para hükmündeki evrakı ve ayniyatı ilk talep halinde BaĢkanlıkta
görevli DıĢ Ticaret Uzmanlarına göstermek ve bu DıĢ Ticaret Uzmanlarının saymasına ve
incelemesine yardımcı olmak zorundadır. BaĢkanlıkta görevli DıĢ Ticaret Uzmanları,
görevleri sırasında tüm resmi daire, kurum, kuruluĢ ve kamuya yararlı derneklerle, gerçek
ve tüzel kiĢilerden gerekli yardım, bilgi, evrak kayıt ve belgeleri istemeye yetkilidir. Kanuni
bir engel olmadıkça bu isteğin yerine getirilmesi zorunludur.
(4) Denetim Hizmetleri BaĢkanı müĢterek kararla atanır.
(5) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığına tahsisli kadrolara atanma, BaĢkanlığa tahsisli
kadrolarda görev yapan DıĢ Ticaret Uzmanlarının görev, yetki ve sorumlulukları ile
BaĢkanlığın çalıĢma usul ve esasları yönetmelikle belirlenir.”
ġeklindeki hükümle Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı getirilmekte;
3 üncü maddesiyle, 637 sayılı KHK’nin 35 inci maddesinin (1) numaralı fıkrasındaki
“DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı” ibaresi, “Denetim Hizmetleri BaĢkanı” olarak
değiĢtirilmekte;
4 üncü maddesiyle, 637 sayılı KHK’nin geçici 3 üncü maddesine eklenen (16)
numaralı fıkra ile Bakanlıkta DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü ve DıĢ Ticaret Kontrolörü
kadrolarında bulunanların DıĢ Ticaret Uzmanı kadrolarına, Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörü
kadrolarında bulunanların ise DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı kadrolarına, bulundukları
kadro dereceleriyle baĢkaca bir iĢleme gerek kalmaksızın atanmıĢ sayılacağı; (17) numaralı
fıkrasında, mevzuatta DıĢ Ticaret Kontrolörlerine yapılan atıfların, Denetim Hizmetleri
BaĢkanlığına tahsisli kadrolarda görev yapan DıĢ Ticaret Uzmanlarına yapılmıĢ sayılacağı;
(18) numaralı fıkrasında, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının görevinin, bu
fıkranın yürürlüğe girdiği tarihte sona ereceği ve bu personelin ekli (1) sayılı liste ile ihdas
edilen Bakanlık MüĢaviri kadrosuna halen bulunduğu kadro derecesiyle atanmıĢ
sayılacağı belirtilmiĢ; 5 inci ve 20 nci maddelerinde bu dönüĢümden dolayı kadro
değiĢikliğine iliĢkin düzenlemeler yapılmıĢ; 21 inci maddesinde ise 653 sayılı KHK’nin
yayımı tarihinde yürürlüğe gireceği belirtilmiĢtir.
Bu düzenlemelerin tamamı, “DıĢ Ticaret Kontrolörleri” unvanının “DıĢ Ticaret
Uzmanları” Ģeklinde değiĢtirilmesi nedeniyle yapılmıĢtır.
DıĢ Ticaret Kontrolörleri unvanının DıĢ Ticaret Uzmanları olarak değiĢtirilmesinin
amacı ise, inceleme, denetim ve soruĢturma görevlerini yürüten DıĢ Ticaret
Kontrolörlerinin, DıĢ Ticaret Uzmanı yapılarak 637 sayılı KHK’nin 35 inci maddesine
göre, kadroları karĢılık gösterilmek suretiyle, 657 sayılı Kanun ve diğer kanunların
sözleĢmeli personel hakkındaki hükümlerine bağlı olmaksızın sözleĢmeli olarak istihdam
etmek ve böylece aylıklarını yükseltip DıĢ Ticaret Uzmanı seviyesine getirirken, görev
güvencesinden mahrum bir Ģekilde çalıĢmalarını sağlamaktır.
TeftiĢ Kurulu BaĢkanlığı/Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı 3046 sayılı Bakanlıkların
KuruluĢ ve Görev Esasları Hakkında Kanunun 12 nci maddesinde danıĢma ve denetim
birimi olarak düzenlenmiĢ ve 15 inci maddesinde belirtilen hiyerarĢik kademe ve birim
unvanları arasında yer almayıp; 23 üncü maddesinde doğrudan bakana bağlı olarak
bakanın emri ve onayı üzerine bakan adına görev yapması öngörülmüĢtür.
637 sayılı KHK’nin 15 inci maddesindeki görevleri Bakan adına bakanın emri ve
onayı üzerine yürütecek DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin aylıklarının DıĢ Ticaret Uzmanları ile
aynı seviyeye yükseltilmesinin yolu, DıĢ Ticaret Kontrolörlerini görev güvencesinden
yoksun kılmak amacıyla kadro karĢılık gösterilmek suretiyle 657 sayılı Kanun ve diğer
kanunların sözleĢmeli personel çalıĢtırılması hakkındaki hükümlerine bağlı olmaksızın
sözleĢmeli çalıĢtırılmasından geçmemektedir. Aksine, kamu kurum ve kuruluĢlarında
istihdam edilen Denetim Hizmetleri/TeftiĢ Kurulu/Kontrolörler Kurulu BaĢkanları ile
müfettiĢ/denetçi/kontrolörlerin tamamının, statülerine ve yaptıkları görevin önemi ile
kullandıkları yetkinin gereklerine uygun mali ve sosyal haklara kavuĢturulması, bu alanda
bütünü kapsayıcı bir yasal düzenleme yapmaktan geçmektedir.
Anayasanın 112 nci maddesinin ikinci fıkrasında, bakanların BaĢbakana karĢı
sorumlu olup, ayrıca kendi yetkisi içindeki iĢlerden ve emri altındakilerin eylem ve
iĢlemlerinden sorumlu olacağı kuralı getirilmiĢtir.
Anayasanın bu emredici kuralına dayalı olarak 3046 sayılı Kanunun 21 inci
maddesinin birinci fıkrasında, bakanın, bakanlık teĢkilatının en üst amiri olduğuna yer
verilmiĢ; ikinci fıkrasında, bakanların, bakanlık hizmetlerini mevzuata, Hükümetin genel
siyasetine, milli güvenlik siyasetine, kalkınma planlarına ve yıllık programlara uygun
olarak yürütmekle ve bakanlığın faaliyet alanına giren konularda diğer bakanlıklarla
iĢbirliği ve koordinasyonu sağlamakla görevli ve baĢbakana karĢı sorumlu oldukları
belirtilmiĢ; üçüncü fıkrasında ise, her bakanın ayrıca emri altındakilerin faaliyet ve
iĢlemlerinden de sorumlu olup, bakanlık merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatı ile bağlı ve ilgili
kuruluĢların faaliyetlerini, iĢlemlerini ve hesaplarını denetlemekle görevli ve yetkili olduğu
açıkça hüküm altına alınmıĢtır. Aynı hükümler 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat
ve Görevleri Hakkında KHK’nin 4 üncü maddesinde değiĢik ifadelerle yinelenmiĢtir.
3046 sayılı Kanunun 21 inci ve 637 sayılı KHK’nin 4 üncü maddesinde belirtilen,
Bakanlığın merkez, taĢra ve yurtdıĢı teĢkilatı ile bağlı ve ilgili kuruluĢlarının faaliyetlerini,
iĢlemlerini ve hesaplarını denetleme görev ve yetkisini bakan kendi eliyle yapamayacağına
göre, bu iĢleri doğrudan Bakana bağlı olarak ve Bakan adına yapmak üzere, 637 sayılı
KHK’nin 15 inci maddesiyle DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı kurulmuĢtur.
637 sayılı KHK’nin 15 inci maddesinde yazılı olan ve doğrudan Bakana bağlı olarak
Bakan adına yürütülen hizmetin niteliği ile görevin özelliği, DıĢ Ticaret Kontrolörleri
Kurulu BaĢkanı ile Kontrolörlerin görevlerini tarafsız, bağımsız ve hukuki güvenlik içinde
yapmalarını bunun için de görev güvencesine sahip olmalarını gerekli kılmaktadır.
Dolayısıyla bakanın Anayasanın 112 nci maddesinde yer alan sorumluluklarını hukuka ve
kamu yararına uygun olarak yerine getirebilmesi DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı
ve Kontrolörlerin her türlü etki ve yönlendirmeden uzak bir Ģekilde görev yapmasına
olanak sağlayacak görev güvencesinden geçmekte; DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin DıĢ Ticaret
Uzmanı yapılarak, kadro karĢılık gösterilmek suretiyle 657 sayılı Kanun ve diğer
kanunların sözleĢmeli personel çalıĢtırılması hakkındaki hükümlerine bağlı olmaksızın
sözleĢmeli istihdamını öngören düzenleme Anayasanın 112 nci maddesine aykırılık
oluĢturmaktadır.
Anayasanın 2 nci maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve iĢlemleri hukuka
uygun olan, insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her
alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, hukuk güvenliğini
sağlayan, bütün etkinliklerinde hukuka ve Anayasaya uyan, iĢlem ve eylemleri bağımsız
yargı denetimine bağlı olan devlettir. Yasaların kamu yararının sağlanması amacına
yönelik olması, genel, objektif, adil kurallar içermesi ve hakkaniyet ölçütlerini gözetmesi
hukuk devleti olmanın gereğidir. Bu nedenle yasakoyucunun hukuki düzenlemelerde
kendisine tanınan takdir yetkisini anayasal sınırlar içinde adalet, hakkaniyet ve kamu
yararı ölçütlerini göz önünde tutarak kullanması gerekir. Anayasaya uygunluğun
sağlanmasında, yasakoyucunun kamu yararı anlayıĢının isabetli olup olmadığı değil,
konulan kuralın kamu yararı dıĢında belli bireylerin ya da grupların çıkarları gözetilerek
yasalaĢtırılmıĢ olup olmadığı önem taĢımaktadır.
YurttaĢlardan sağlanan kaynaklarla finanse edilen kamu hizmetlerinin süreç ve
denetimi altındaki her türlü kuruluĢun faaliyet ve iĢlemleriyle ilgili olarak teftiĢ, inceleme
ve soruĢturma yapma görevlerinin, görev güvencesine sahip kamu görevlilerince
yürütülmesinde kamu yararı olduğu; buna karĢın görev güvencesinden yoksunluğun
bağımsızlık ve tarafsızlığın yitirilerek hizmetten yararlananlar ile hizmeti finanse edenler
aleyhine ve çıkar grupları lehine sonuçlar doğuracağı inkar edilemez bir gerçektir. Bu
bağlamda, DıĢ Ticaret Kontrolörlerinin sözleĢmeli olarak görev güvencesinden yoksun bir
Ģekilde DıĢ Ticaret Uzmanı unvanıyla çalıĢtırılmasını öngören düzenleme Anayasanın 2 nci
maddesindeki hukuk devleti ilkesine de aykırıdır.
Öte yandan, görevden almaların atamadaki usule göre olacağı idare hukukunun
temel ilkelerinden biridir. Nitekim, 23.04.1981 tarihli ve 2451 sayılı Bakanlıklar ve Bağlı
KuruluĢlarda Atama Usullerine ĠliĢkin Kanunun 2 nci maddesinin birinci fıkrasında, 2451
sayılı Kanuna ekli (1) sayılı Cetvel’de gösterilen unvanları taĢıyan görevlere Bakanlar
Kurulu kararı ile, (2) sayılı Cetvel’de gösterilen unvanları taĢıyan görevlere ise müĢterek
kararla atama yapılacağı; ikinci fıkrasında ise, bunların nakilleri ve görevden
alınmalarının da aynı usule göre olacağı kurala bağlanmıĢtır.
2451 sayılı Kanuna ekli (2) sayılı Cetvel’e göre, TeftiĢ Kurulu BaĢkanı müĢterek
kararla atanmaktadır.
653 sayılı KHK’nin 4 üncü maddesinin (18) numaralı fıkrasında, DıĢ Ticaret
Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının görevinin, bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihte sona
ereceği ve bu personelin ekli (I) sayılı liste ile ihdas edilen Bakanlık MüĢaviri kadrosuna
halen bulunduğu kadro derecesiyle atanmıĢ sayılacağı belirtilmektedir.
Anayasa Mahkemesinin birçok kararında belirtildiği üzere, Anayasanın 2 nci
maddesindeki hukuk devleti, insan haklarına saygı gösteren, bu hak ve özgürlükleri
koruyup güçlendiren, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli bir hukuk
düzeni kurup, bunu geliĢtirerek sürdüren, Anayasaya aykırı durum ve tutumlardan
kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa ve hukukun üstün
kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık, yasaların üstünde Anayasanın ve
yasakoyucunun da uyması gereken temel hukuk ilkelerinin bulunduğunun bilincinde olan
devlettir.
Hukuk devleti hukuk normlarının öngörülebilir olmasını, bireylerin tüm iĢlem ve
eylemlerinde devlete güven duyabilmesini, devletin de yasal düzenlemelerinde bu güven
duygusunu zedeleyici yöntemlerden kaçınmasını gerektirir. Hukukî güvenliğin bir sonucu
da kazanılmıĢ haklara saygı gösterilmesi ilkesidir. KazanılmıĢ hak, kiĢinin bulunduğu
statüden doğan ve kendisi yönünden kesinleĢmiĢ ve kiĢisel alacak niteliğine dönüĢmüĢ olan
haktır. KiĢilerin hukuk düzenine güvenerek elde ettikleri hakların sonradan çıkarılacak
yasal düzenlemelerle ihlal edilmemesi bu ilkenin gereğidir. Aksine düzenleme Anayasanın
2 nci maddesindeki hukuk devleti ilkesine aykırılık oluĢturur.
657 sayılı Kanunun Temel ilkeler baĢlıklı 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (B)
bendinde kariyer, Devlet memurlarına yaptıkları hizmetler için gerekli bilgilere ve yetiĢme
Ģartlarına uygun Ģekilde, sınıfları içinde en yüksek derecelere kadar ilerleme imkanını
sağlamaktır Ģeklinde; liyakat ise, Devlet kamu hizmetleri görevlerine girmeyi, sınıflar
içinde ilerleme ve yükselmeyi, görevin sona erdirilmesini liyakat sistemine dayandırmak ve
bu sistemin eĢit imkanlarla uygulanmasında Devlet memurlarını güvenliğe sahip kılmaktır
Ģeklinde tanımlanmıĢtır.
DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı kapatılmayıp adı değiĢtirildiğine ve DıĢ
Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı söz konusu göreve 657 sayılı Devlet Memurları
Kanununun kariyer ve liyakat ilkeleri çerçevesinde yükseldiğine ve dolayısıyla bu görevler
kendisi yönünden hukuken kesinleĢmiĢ ve kiĢisel alacak niteliğine dönüĢtüğüne ve söz
konusu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığının kapatılması gibi hukuksal bir
zorunluluk da söz konusu olmadığına göre, bu görevi statü hukukuna göre yürüten Kurul
BaĢkanının yasayla “Bakanlık MüĢavirliği gibi pasif görevlere atanması, Yasanın
öngördüğü güvenliğinin ortadan kaldırılarak, statü hukukunun gereği olan kazanılmıĢ
haklarının elinden alınması demektir. Dolayısıyla, kazanılmıĢ hakları ortadan kaldıran söz
konusu düzenlemeler Anayasanın 2 nci maddesindeki hukuk devleti ilkesine aykırıdır.
Anayasanın 36 ncı maddesinde, herkesin meĢru vasıta ve yollardan faydalanmak
suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil
yargılanma hakkına sahip olduğu; 125 inci maddesinde ise, idarenin her türlü eylem ve
iĢlemine karĢı yargı yolunun açık olduğu belirtilmiĢtir.
Kamu görevlilerinin, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun kariyer ve liyakat
ilkelerine göre yükseldikleri ve hukuki güvenliğe sahip kılındıkları Kurul BaĢkanlığı kadro
unvanından, “Bakanlık MüĢavirliği” görevine olağan hukuki yol olan idari iĢlemle
atamasının yapılması durumunda kullanabileceği Anayasal güvence altındaki hak arama
özgürlüğü ile yetkili yargı mercilerine dava açma hakkı, Yasayla atanması suretiyle elinden
alınması Anayasanın 36 ncı ve 125 inci maddelerine aykırıdır.
Öte yandan, 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararname, 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsamında olmadığı gibi, 653 sayılı
Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile
Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun
Hükmünde Kararnameyle de ivedilik gerektiren belli konularda, kısa süreli yetki yasaları
temel alınarak etkin önlemler ve zorunlu düzenlemeler içeren düzenlemeler yerine
yukarıda belirtildiği üzere kontrolörlerin görev güvencesini ortadan kaldırarak bağımsız ve
tarafsız görev yapmalarını engelleyen kurallar yasalaĢtırılmaktadır.
Bu bağlamda, Bakanlar Kurulunun 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsamında olmayan
637 sayılı KHK ile düzenlenmiĢ alanlarda, 653 sayılı KHK ile ivedilik taĢımayan ve etkin
önlemler ile zorunlu düzenlemeler içermeyen hukuksal tasarruflara giriĢerek yasal
düzenlemelerde bulunması, Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü fıkrası ile 2 nci, 7 nci ve
91 inci maddelerindeki kurallarla bağdaĢmamaktadır.
Yukarıda açıklandığı üzere 653 sayılı “Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde
Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname”nin 1 inci, 2
nci, 3 üncü, 4 üncü ve buna bağlı olarak da, 5 inci ve 21 inci maddeleri ile 20 nci
maddesindeki “… eki (I) sayılı Cetvel’in Ekonomi Bakanlığına ait bölümünde yer alan boĢ
ve dolu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı, DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü, DıĢ Ticaret
Kontrolörü ve Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörü kadroları iptal edilmiĢ ve …” ibaresi,
Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü fıkrası ile 2 nci, 7 nci, 36 ncı, 91 inci, 112 nci ve 125
2) 653 Sayılı “Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname”nin 6 ncı Maddesiyle DeğiĢtirilen
29.06.2011 Tarihli ve 644 Sayılı Çevre ve ġehircilik Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2 nci Maddesinin Birinci Fıkrasının (h)
Bendinin Anayasaya Aykırılığı
653 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 6 ncı maddesiyle değiĢtirilen 644 sayılı
Çevre ve ġehircilik Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnamenin 2 nci maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi ile Devletin hüküm ve
tasarrufu altında bulunan veya mülkiyeti Hazineye, kamu kurum veya kuruluĢlarına veya
gerçek kiĢilere veyahut özel hukuk tüzel kiĢilerine ait olan taĢınmazlar üzerinde kamu veya
özel sektör tarafından gerçekleĢtirilecek olan yatırımlara iliĢkin olarak ilgililerince
hazırlandığı veya hazırlatıldığı halde yetkili idarece üç ay içerisinde onaylanmayan etüt,
harita, her tür ve ölçekteki çevre düzeni, nazım ve uygulama imar planlarını, parselasyon
planlarını ve değiĢikliklerini ilgililerinin valilikten talep etmesi ve valiliğin Bakanlığa
teklifte bulunması üzerine bedeli mukabilinde yapmak, yaptırmak ve onaylamak, baĢvuru
tarihinden itibaren iki ay içinde yetkili idarece verilmemesi halinde bedeli mukabilinde
resen yapı ruhsatı ve yapı kullanma izni ile iĢyeri açma ve çalıĢma ruhsatını vermek Çevre
ve ġehircilik Bakanlığına görev olarak verilmektedir.
648 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 4 üncü maddesiyle 644 sayılı KHK’nin 7
nci maddesinin (1) numaralı fıkrasına eklenen (e) bendi ile ise, 2 nci maddenin birinci
fıkrasının (h) bendinde belirtilen konularla ilgili olarak 2985 sayılı Toplu Konut
Kanununun ek 7 nci maddesi çerçevesinde uygulama yapmak veya yaptırmak, bu
uygulamalara yönelik olarak kentsel dönüĢüm, yenileme ve transfer alanları geliĢtirmek,
bu alanların her ölçekteki imar planı ve imar uygulamalarını, kentsel tasarım projelerini
yapmak, yaptırmak ve onaylamak, bu çerçevede paylı mülkiyetleri ayırmak, birleĢtirmek,
arsa ve arazi düzenlemeleri yapmak, imar hakkı transfer etmek, kamulaĢtırma ve
gerektiğinde usulüne uygun olarak acele kamulaĢtırma yoluna gitmek, yapı ruhsatı ve yapı
kullanma izinlerini vermek ve kat mülkiyeti tesis ve tescilini sağlamak yetkileri, Bakanlığın
Mekansal Planlama Genel Müdürlüğüne verilmiĢti.
644 sayılı KHK’nin 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasına eklenen (h) bendindeki
hükümler ile Çevre ve ġehircilik Bakanlığının görevlerinin düzenlenmesi görüntüsü
altında, 3194 sayılı Ġmar Kanunu, 5393 sayılı Belediye Kanunu, 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi
Kanunu, 2634 sayılı Turizmi TeĢvik Kanunu ve 3621 sayılı Kıyı Kanununda örtülü
değiĢiklikler yapılmaktadır.
Oysa, 3194 sayılı Ġmar Kanunu, 5393 sayılı Belediye Kanunu, 5302 sayılı Ġl özel
Ġdaresi Kanunu, 2634 sayılı Turizmi TeĢvik Kanunu, 3621 sayılı Kıyı Kanunu ve 775 sayılı
Gecekondu Kanunu 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsamında değildir. 6223 sayılı Yetki
Yasasının kapsamında olmayan alanlarda, Bakanlar Kurulunun 653 sayılı KHK ile
düzenlemeler yapılması, Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü fıkrası ile 2 nci, 7 nci, 87 nci
ve 91 inci maddelerine aykırıdır.
Öte yandan, 644 sayılı KHK’nin 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasına eklenen (h)
bendi ile yatırımcılar lehine Anayasanın 10 uncu maddesine aykırı bir ayrımcılık yapılarak
sermaye kesimine imtiyaz tanınmaktadır.
Yatırımlar, sermaye kesimi tarafından yapıldığına ve yatırımlar ya kiĢilere ait
taĢınmazlar ya da Devletçe sağlanan teĢvikler bağlamında Devletin hüküm ve tasarrufu
altında bulunan veya mülkiyeti Hazineye, kamu kurum veya kuruluĢlarına ait olan
taĢınmazlar üzerine yapılacağına göre, söz konusu taĢınmazlar üzerinde yapılacak
yatırımlara iliĢkin olarak ilgilileri tarafından hazırlanan veya hazırlattırılan ancak yetkili
idarelerce/yerel yönetimlerce üç ay içerisinde onaylanmayan etüt, harita, her tür ve ölçekte
çevre düzeni, nazım ve uygulama imar planlarını, parselasyon planlarını ve değiĢikliklerini
ilgililerinin valilikten talep etmesi ve valiliğin Bakanlığa teklifte bulunması üzerine bedeli
mukabilinde yapmak, yaptırmak ve onaylamak, baĢvuru tarihinden itibaren iki ay içinde
yetkili idarece verilmemesi halinde bedeli mukabilinde resen yapı ruhsatı ve yapı kullanma
izni ile iĢyeri açma ve çalıĢma ruhsatını vermek yetkilerinin Çevre ve ġehircilik
Bakanlığına verilmesi, sermaye sınıfına tam anlamıyla bir imtiyaz sağlanması anlamına
gelmektedir.
Çünkü, ilgili idareler yani yerel yönetimler sermayedarların yapacakları yatırımlar
için hazırladıkları veya hazırlattıkları etüt, harita, her tür ve ölçekte çevre düzeni, nazım ve
uygulama imar planlarını, parselasyon planlarını ve değiĢikliklerini onaylamıyorlar ise,
onaylanmak üzere sunulan planlar, ya ilgili idareler tarafından hazırlanan yerel planlara
(il çevre düzeni planı ile nazım ve uygulama imar planı) aykırı olduğu veya plan dengesini
veya bütünlüğünü bozduğu için ya da keyfi olarak onaylamıyorlardır. Yine aynı Ģekilde
ilgili yerel yönetimler, baĢvuru tarihinden itibaren üç ay içinde inĢaat ruhsatı ve yapı
kullanma izni vermiyorlar ise, ya keyfi davrandıklarından ya da planın hatalı, yanlıĢ,
onaylanmamıĢ olmasından dolayı inĢaat ruhsatını, yapının plana aykırı olmasından dolayı
da yapı kullanma iznini vermiyorlardır. BaĢka olasılık yoktur.
Onaylanmama veya ruhsatlandırmama sebebi ne olursa olsun, Anayasanın 125 inci
maddesine göre, idarenin her türlü eylem ve iĢlemlerine karĢı yargı yolu açık ve 36 ncı
maddesine göre de herkes, meĢru araç ve yollardan yararlanmak suretiyle yargı mercileri
önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahip
olduğuna göre, planı onaylanmayan veya inĢaat ruhsatı veya yapı kullanma izni verilmeyen
yatırımcıların, planı onaylanmayan veya ruhsatını alamayan tüm yurttaĢlar gibi, idarenin
hukuka aykırı iĢlemine karĢı dava açmaları ve idarenin hukuka aykırı iĢlemini iptal
ettirerek yatırımlarını yapmaları gerekir.
Yargı, ilgili idarenin iĢlemini iptal etmiyor ise, bu durum yatırımcının yaptığı ya da
yaptırdığı planın ilgili idarenin planına aykırı olduğunu veya plan dengesini veya
bütünlüğünü bozduğunu ortaya koymaktadır ki, ilgili idarenin planlarına aykırı olan veya
plan dengelerini ya da bütünlüğünü bozan yatırımlara iliĢkin planların da uygulanmaması
hukuk devleti olmanın asgari gereğidir. Aynı Ģeyler ruhsatlandırma için de geçerlidir.
Sermaye sınıfının, ilgili idarelerin mekansal planlarına aykırı olan planlarını Çevre
ve ġehircilik Bakanlığı üzerinden uygulanabilir kılmak için ilgili yerel yönetimlerin devre
dıĢı bırakılmasını ve hukuksal sonuç doğuran onaylamama kararlarının bertaraf
edilmesini amaçlayan söz konusu düzenlemeler, kamu gücü ve otoritesini kullanarak
sermaye sınıfına imtiyaz tanınmasını amaçladığı ve imtiyazla sonuçlandığı için Anayasanın
10 uncu maddesine aykırıdır. Aynı aykırılık ruhsatlandırma için de geçerlidir.
Öte yandan, sermaye sınıfına sağlanan imtiyaz, ilgili yerel yönetimlerin planlarına
aykırı olan, plan dengesini veya bütünlüğünü bozan ve bu yönleriyle de hukuka aykırı olan
planları ile plana aykırı yapılarına, hukuka aykırı olarak hukuksallık kazandırmayı ve
kamu yararını bertaraf etmeyi amaçladığı için Anayasanın 2 nci maddesindeki hukuk
devleti ilkesiyle de bağdaĢmamaktadır. Bir yasa kuralının konulmasında kamu yararının
bulunduğunun kabulü için yasanın yalnızca özel çıkar veya belli kiĢilere yarar sağlamayı
değil, toplumun geneline yönelik yararlar sağlamayı amaçlaması gerekir. Bunun için de
Çevre ve ġehircilik Bakanlığının, yerel yönetimlerin yerleĢme ve yapılaĢmaya iliĢkin
planlarına aykırı olan, plan dengelerini veya bütünlüğünü bozan hukuka aykırı planlar
için devreye girmesi gerekiyor ise, sadece yatırımcı sermaye sınıfı için değil, tüm yurttaĢlar
için girmesi gerekir.
YerleĢmeye ve yapılaĢmaya iliĢkin yerel planların Anayasanın 127 nci maddesinde
sözü edilen mahalli müĢterek ihtiyaç kapsamında olduğu ve yerinden yönetim ilkesinin
gereği olarak yerel yönetimlerce hazırlanıp onaylanarak yürürlüğe girmesi gerektiğinde
kuĢku yoktur.
Nitekim, 5393 sayılı Belediye Kanununda (md. 18/c), il çevre düzeni planlarının,
belediye sınırları il sınırı olan BüyükĢehir Belediyelerinde ilgili BüyükĢehir Belediyesi
tarafından yapılması ve belediye meclisi tarafından onaylanması; diğer illerde ise valinin
koordinasyonunda, il belediyesi ve il özel idaresi ile birlikte yapılarak belediye meclisi ile il
genel meclisi tarafından birlikte onaylanması hüküm altına alınmıĢtır. Ġmar planlarının ise
belediye sınırları içinde ilgili belediye tarafından hazırlanıp belediye meclisinin onayıyla
(md. 14/1-a ve 18/1-c); belediye ve mücavir alan dıĢında kalan yerlerin imar planlarının ise
5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanununa göre (md. 6/1-a ve 10/1-c), ilgili il özel idaresince
hazırlanıp il genel meclisinin kararıyla yürürlüğe girmesi öngörülmüĢtür.
Yerel yönetimlerce hazırlanan yerleĢme ve yapılaĢmaya iliĢkin planlara aykırı veya
planların dengesini ya da bütünlüğünü bozan hukuka aykırı planlara, Çevre ve ġehircilik
Bakanlığı üzerinden hukuksallık kazandırılması ve böylece yerel yönetimlerce hazırlanan
planların dengesinin ve bütünlüğünün bozulması, Anayasanın 127 nci maddesine de
aykırıdır.
Öte yandan
Öte yandan, 653 sayılı KHK’nin 6 ncı maddesiyle değiĢtirilen 644
sayılı KHK’nin 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasının (h) bendi, Çevre ve ġehircilik
Bakanlığını, Türkiye belediyesi yapmakta ve belediye sınırlarını da Türkiye Cumhuriyeti
kara sınırları haline getirmektedir.
Anayasanın, 123 üncü maddesinin ikinci fıkrasında, idarenin kuruluĢ ve görevlerinin
merkezden yönetim ve yerinden yönetim esaslarına dayanacağı; 126 ncı maddesinin birinci
fıkrasında, Türkiye’nin merkezi idare kuruluĢu bakımından, coğrafya durumuna,
ekonomik Ģartlara ve kamu hizmetlerinin gereklerine göre illere, illerin de diğer kademeli
bölümlere ayrılacağı; 127 nci maddesinin ilk fıkrasında, mahalli idarelerin, il, belediye
veya köy halkının mahalli müĢterek ihtiyaçlarını karĢılamak üzere kuruluĢ esasları
kanunla belirtilen ve karar organları kanunda gösterilen, seçmenler tarafından seçilerek
oluĢturulan kamu tüzel kiĢileri oldukları; ikinci fıkrasında ise, mahalli idarelerin kuruluĢ
ve görevleri ile yetkilerinin yerinden yönetim ilkesine uygun olarak kanunla düzenleneceği
kuralları getirilmiĢtir.
Bu hükümlere göre, Çevre ve ġehircilik Bakanlığı, Bakanlar Kurulunca çıkarılan
653 KHK’deki düzenlemelerin aksine, Türkiye’nin mahalli idare değil, merkezi idare
kuruluĢudur.
ĠĢbirliği ve koordinasyon sağlanmak bir yana, yerel yönetimlerin yasal yetkileri
bağlamında yerleĢimlerin özellikleri ve çevre Ģartlarına göre hazırladıkları yerleĢme ve
yapılaĢmaya iliĢkin planların dengesi ve bütünlüğü gözetilmeden, yapı ruhsatı ile yapı
kullanma izni verme yetkilerinin yerel yönetimlere ait olduğu dikkate alınmadan, Çevre ve
ġehircilik Bakanlığına 653 sayılı KHK’nin 6 ncı maddesiyle değiĢtirilen 644 sayılı
KHK’nin 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasının (h) bendindeki yetkilerin verilmesi,
Anayasanın 127 nci maddesine bu açıdan da aykırıdır.
Anayasanın 23 üncü maddesinde, Devlete sağlıklı ve düzenli kentleĢmeyi
gerçekleĢtirme görevi verilmiĢ; 56 ncı maddesinde, herkesin sağlıklı ve dengeli bir çevrede
yaĢama hakkından söz edilerek çevreyi geliĢtirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre
kirlenmesini önlemek devlete ve vatandaĢlara ödev olarak yüklenmiĢ; 57 nci maddesinde
ise, Devletin Ģehirlerin özelliklerini ve çevre Ģartlarını gözeten bir planlama çerçevesinde,
konut ihtiyacını karĢılayacak önlemleri alacağı, toplu konut teĢebbüslerini destekleyeceği
belirtilmiĢtir.
Anayasanın 91 inci maddesinde, Anayasanın ikinci kısmının birinci ve ikinci
bölümlerinde yer alan temel haklar ve kiĢi hakları ve ödevlerinin, kanun hükmünde
kararnamelerle düzenlenemeyeceği kuralı getirildiğinden, kentleĢmeye iliĢkin düzenlemeler
taĢıyan 653 sayılı KHK’nin 6 ncı maddesiyle değiĢtirilen 644 sayılı KHK’nin 2 nci
maddesinin (1) numaralı fıkrasının (h) bendi, Anayasanın 91 inci maddesindeki yasak alan
kapsamına girdiğinden yasa ile düzenlenmesi gerekmekte olup, kanun hükmünde
kararname ile düzenlenmesi Anayasanın 91 inci maddesine bu açıdan da aykırıdır.
Yukarıda açıklandığı üzere, 653 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 6 ncı
maddesiyle değiĢtirilen 644 sayılı KHK’nin 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasının (h)
bendi, Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü fıkrası ile 2 nci, 7 nci, 10 uncu, 91 inci ve 127
nci maddelerine aykırı olduğundan iptali gerekir.
IV. YÜRÜRLÜĞÜ DURDURMA ĠSTEMĠNĠN GEREKÇESĠ
1) YurttaĢlardan sağlanan kaynaklarla finanse edilen kamu hizmetlerinin süreç ve
denetimi altındaki her türlü kuruluĢun faaliyet ve iĢlemleriyle ilgili olarak teftiĢ, inceleme
ve soruĢturma yapma görevlerinin, görev güvencesine sahip kamu görevlilerince bağımsız
ve tarafsız bir Ģekilde yürütülmesi gerekir iken, kadro karĢılık gösterilmek suretiyle 657
sayılı Kanun ve diğer kanunların sözleĢmeli personel çalıĢtırılması hakkındaki
hükümlerine bağlı olmaksızın sözleĢmeli istihdam edilen DıĢ Ticaret Uzmanları tarafından
yürütülecek olması ileride telafisi olmayan zarar ve ziyanlara yol açacaktır.
2) Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan veya mülkiyeti Hazineye, kamu
kurum veya kuruluĢlarına ya da kiĢilere ait olan taĢınmazlar üzerinde yapılacak
yatırımlara iliĢkin olarak ilgilileri tarafından hazırlanan veya hazırlattırılan ancak yetkili
idarelerce üç ay içerisinde onaylanmayan etüt, harita, her tür ve ölçekte çevre düzeni,
nazım ve uygulama imar planlarını, parselasyon planlarını ve değiĢikliklerini ilgili
idarelerin baĢvurusu üzerine yapmak, yaptırmak, onaylamak ve baĢvuru tarihinden
itibaren üç ay içinde yetkili idarelerce ruhsatlandırma yapılmaması halinde resen ruhsat ve
yapı kullanma izni vermek yetkileri Çevre ve ġehircilik Bakanlığına verilmesi yetkilerinin
Bakanlıkça kullanılması durumunda, sermaye kesimi lehine düzenlemeler yapılacak ve
yerleĢim yerlerinin çevre ve imar bütünlüğü ileride telafi edilemeyecek derecede bozulacak
ve telafisi olmayan zararlar ortaya çıkacaktır.
Öte yandan, Anayasal düzenin hukuka aykırı kural ve düzenlemelerden en kısa
sürede arındırılması, hukuk devleti sayılmanın en önemli gerekleri arasında sayılmaktadır.
Anayasaya aykırılıkların sürdürülmesi, özenle korunması gereken hukukun üstünlüğü
ilkesini de zedeleyecektir. Hukukun üstünlüğünün sağlanamadığı bir düzende, kiĢi hak ve
özgürlükleri güvence altında sayılamayacağından, bu ilkenin zedelenmesi hukuk devleti
yönünden giderilmesi olanaksız durum ve zararlara yol açacaktır.
Bu zarar ve durumların doğmasını önlemek amacıyla, Anayasaya açıkça aykırı olan
ve iptali istenen hükümlerin iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin de
durdurulması istenerek Anayasa Mahkemesine dava açılmıĢtır.
V. SONUÇ VE ĠSTEM
17.09.2011 tarihli ve 28057 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan, 23.08.2011 tarihli ve
653 sayılı “Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Kanun Hükmünde Kararname”nin;
1) 1 inci, 2 nci, 3 üncü, 4 üncü, 5 inci ve 21 inci maddeleri ile 20 nci maddesindeki,
“… eki (I) sayılı cetvel’in Ekonomi Bakanlığına ait bölümünde yer alan boĢ ve dolu DıĢ
Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı, DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü, DıĢ Ticaret Kontrolörü
ve Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörü kadroları iptal edilmiĢ ve …” ibaresi, Anayasanın
BaĢlangıcının dördüncü fıkrası ile 2 nci, 7 nci, 36 ncı, 91 inci, 112 nci ve 125 inci
maddelerine;
2) 6 ncı maddesiyle değiĢtirilen 29.06.2011 tarihli ve 644 sayılı Çevre ve ġehircilik
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2 nci
maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi, Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü fıkrası ile 2
nci, 7 nci, 10 uncu, 91 inci ve 127 nci maddelerine;
aykırı olduklarından iptallerine ve uygulanmaları halinde giderilmesi güç ya da
olanaksız zarar ve durumlar olacağı için, iptal davası sonuçlanıncaya kadar
yürürlüklerinin durdurulmasına karar verilmesine iliĢkin istemimizi saygı ile arz ederiz.”
A- Ġptali Ġstenen Kanun Hükmünde Kararname Kuralları
Kanun Hükmünde Kararname Ġle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname’nin dava konusu kuralları
da içeren 1., 2., 3., 4., 5., 6., 20. ve 21. maddeleri Ģöyledir:
“MADDE 1- 3/6/2011 tarihli ve 637 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (ğ) bendi
ğ) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı.
MADDE 2- 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 15 inci maddesi baĢlığı ile
birlikte aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı
MADDE 15- (1) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı, bir BaĢkan ile BaĢkanlığa tahsisli
kadrolarda görev yapan yeterli sayıda DıĢ Ticaret Uzmanı ve DıĢ Ticaret Uzman
Yardımcısından oluĢur.
(2) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır:
a) Bakanlık teĢkilatının her türlü faaliyet ve iĢlemleriyle ilgili olarak inceleme, denetim
ve soruĢturma yapmak.
b) Bakanlık teĢkilatının denetimi altındaki her türlü kuruluĢun faaliyet ve iĢlemleri ile
ilgili olarak Bakanlığın görev ve yetkileri çerçevesinde inceleme, denetim ve soruĢturma
yapmak.
c) Özel anlaĢmalara dayalı olarak Bakanlığa verilmiĢ görevlere iliĢkin konularda ilgili
merciler, gerçek ve tüzel kiĢiler nezdinde inceleme, denetim ve soruĢturma yapmak.
faaliyet göstermesini sağlamak üzere çalıĢma yapmak ve gerekli teklifleri hazırlamak.
d) Mevzuatın Bakanlığa tanıdığı inceleme, denetim ve soruĢturma yetkilerini kullanmak.
(3) Denetime tabi gerçek ve tüzel kiĢiler, gizli dahi olsa bütün belge, defter ve bilgileri
ibraz etmek, para ve para hükmündeki evrakı ve ayniyatı ilk talep halinde BaĢkanlıkta görevli
DıĢ Ticaret Uzmanlarına göstermek ve bu DıĢ Ticaret Uzmanlarının saymasına ve
incelemesine yardımcı olmak zorundadır. BaĢkanlıkta görevli DıĢ Ticaret Uzmanları,
görevleri sırasında tüm resmi daire, kurum, kuruluĢ ve kamuya yararlı derneklerle, gerçek ve
tüzel kiĢilerden gerekli yardım, bilgi, evrak kayıt ve belgeleri istemeye yetkilidir. Kanuni bir
engel olmadıkça bu isteğin yerine getirilmesi zorunludur.
(4) Denetim Hizmetleri BaĢkanı müĢterek kararla atanır.
(5) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığına tahsisli kadrolara atanma, BaĢkanlığa tahsisli
kadrolarda görev yapan DıĢ Ticaret Uzmanlarının görev, yetki ve sorumlulukları ile
BaĢkanlığın çalıĢma usul ve esasları yönetmelikle belirlenir.
MADDE 3- 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 35 inci maddesinin birinci
fıkrasında yer alan “DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı” ibaresi “Denetim Hizmetleri
BaĢkanı” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 4- 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin geçici 3 üncü maddesine
aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir.
(16) Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihte, Bakanlıkta DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü ve DıĢ
Ticaret Kontrolörü kadrolarında bulunanlar DıĢ Ticaret Uzmanı kadrolarına, Stajyer DıĢ
Ticaret Kontrolörü kadrolarında bulunanlar DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı kadrolarına,
bulundukları kadro dereceleriyle baĢkaca bir iĢleme gerek kalmaksızın atanmıĢ sayılır. Bu
fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce DıĢ Ticaret Kontrolörü unvanını ihraz etmiĢ
olanlardan, Ġç Denetçi ve Bakanlık MüĢaviri kadroları ile Daire BaĢkanı ve üstü kadrolarda
görev yapanlar ve yurtdıĢı teĢkilatı kadrolarına sürekli görevle atananlar, bu fıkranın
yürürlüğe girdiği tarihte DıĢ Ticaret Uzmanı unvanını ihraz etmiĢ sayılır. Bunların Stajyer
DıĢ Ticaret Kontrolörlüğünde geçirdikleri süreler DıĢ Ticaret Uzman Yardımcısı, DıĢ Ticaret
BaĢkontrolörlüğü ve DıĢ Ticaret Kontrolörlüğünde geçirdikleri süreler DıĢ Ticaret Uzmanı
kadrosunda geçmiĢ sayılır.
(17) Bu Kanun Hükmünde Kararnameyle Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı ile BaĢkanlığa
tahsisli kadrolarda görev yapan DıĢ Ticaret Uzmanlarına verilen görev ve yetkiler
kapsamında olmak kaydıyla mevzuatta DıĢ Ticaret Kontrolörlerine yapılan atıflar BaĢkanlığa
tahsisli kadrolarda görev yapan DıĢ Ticaret Uzmanlarına yapılmıĢ sayılır.
(18) DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının görevi, bu fıkranın yürürlüğe girdiği
tarihte sona erer ve bu personel ekli (1) sayılı liste ile ihdas edilen Bakanlık MüĢaviri
kadrosuna halen bulunduğu kadro derecesiyle atanmıĢ sayılır. Bakanlık MüĢaviri kadrosunun
herhangi bir sebeple boĢalması halinde bu kadro, hiçbir iĢleme gerek kalmaksızın iptal
edilmiĢ sayılır. Bu fıkra ile onaltıncı fıkra uyarınca atanan veya atanmıĢ sayılan personele
iliĢkin olarak bu maddenin onbirinci fıkrası hükümleri uygulanır.
MADDE 5- 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin “Hizmet
Birimleri” bölümünde yer alan “9) DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı” ibaresi “9)
Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı” Ģeklinde ve (II) sayılı cetvelin “Kadro Unvanı” bölümünde
yer alan “DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı” ibaresi “Denetim Hizmetleri BaĢkanı”
Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 6- 29/6/2011 tarihli ve 644 sayılı Çevre ve ġehircilik Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2 nci maddesinin birinci fıkrasının (h)
bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
h) Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan veya mülkiyeti Hazineye, kamu kurum
veya kuruluĢlarına veya gerçek kiĢilere veyahut özel hukuk tüzel kiĢilerine ait olan
taĢınmazlar üzerinde kamu veya özel sektör tarafından gerçekleĢtirilecek olan yatırımlara
iliĢkin olarak ilgililerince hazırlandığı veya hazırlatıldığı halde yetkili idarece üç ay
içerisinde onaylanmayan etüt, harita, her tür ve ölçekteki çevre düzeni, nazım ve uygulama
imar planlarını, parselasyon planlarını ve değiĢikliklerini ilgililerinin valilikten talep etmesi
ve valiliğin Bakanlığa teklifte bulunması üzerine bedeli mukabilinde yapmak, yaptırmak ve
onaylamak, baĢvuru tarihinden itibaren iki ay içinde yetkili idarece verilmemesi halinde
bedeli mukabilinde resen yapı ruhsatı ve yapı kullanma izni ile iĢyeri açma ve çalıĢma
ruhsatını vermek.
MADDE 20- 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin
Ekonomi Bakanlığına ait bölümünde yer alan boĢ ve dolu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu
BaĢkanı, DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü, DıĢ Ticaret Kontrolörü ve Stajyer DıĢ Ticaret
Kontrolörü kadroları iptal edilmiĢ ve ekli (2) sayılı listede yer alan kadrolar ihdas edilerek
190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin Ekonomi Bakanlığı ve
Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığına ait bölümlerine eklenmiĢtir.
MADDE 21- Bu Kanun Hükmünde Kararname yayımı tarihinde yürürlüğe girer.”
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 7., 10., 36., 87., 91., 112., 125. ve
127. maddelerine dayanılmıĢtır.
III- ĠLK ĠNCELEME
A- Dava dilekçesinde, Anayasa Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ’ın kamuoyunda
Wikileaks belgeleri olarak bilinen ve bir internet sitesinde yer alan yazıda ―Kapsamlı
reformların önde gelen savunucularından, Anayasa Mahkemesi Hakimi HaĢim Kılıç, 1
Ağustos tarihinde bize özel olarak CHP‟nin mevcut problemleri için kendini suçlaması
gerektiğini aktarmıĢtır. CHP, muhalefet etmek görüntüsünü vererek ya da çok çekiĢme
yarattıktan sonra isteksizce “her Ģeyi” – demokrasi yanlısı ortaya atılan tüm reformlarıkabul ederek, kendisi için prensipsiz ve eriĢilemez bir imaj yaratmakta. CHP, Hükümet doğru
Ģeyi yapsa bile, sanki tek iĢinin AK Parti Hükümetinin yaptığı her Ģeye muhalefet etmek gibi
davranmak olduğunu söylemiĢtir. Bu da seçmenleri kaçırıyor demiĢtir.” ifadelerinin yer
aldığı, kamuoyuna yansıyan ve Anayasa Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ tarafından da
yalanlanmayan belgeye dayalı bilgilere göre, Cumhuriyet Halk Partisi hakkında Amerika
BirleĢik Devletlerinin Ankara Büyükelçiliği yetkililerine olumsuz değer yargılarında
bulunduğu, bu konudaki gizli görüĢmenin kamuoyuna yansıması ile de Anayasa Mahkemesi
BaĢkanı'nın Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu bir davada tarafsız karar veremeyeceği
izlenimi doğduğu, davanın tarafıyla ilgili gerçek bir önyargı veya tarafgirlik içerisinde olması
nedeniyle bağımsızlığını koruyamadığı, bu nedenle tarafsız olarak karar veremeyeceği ileri
sürülmüĢ, 6216 sayılı Kanun’un 59. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (d) bendinde yer alan
―ĠstiĢari görüĢ ve düĢüncesini ifade etmiĢ olduğu dava ve iĢlere, bakamazlar.‖ ve 60.
maddesinin (1) numaralı fıkrasındaki ―BaĢkan ve üyeler tarafsız hareket edemeyecekleri
kanısını haklı kılan hâllerin olduğu iddiası ile reddolunabilirler.‖ Ģeklindeki hükümlere
dayanarak reddi hâkim talebinde bulunulduğu belirtilmiĢtir.
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü’nün 8. maddesi gereğince Serruh KALELĠ, Alparslan
ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Ahmet AKYALÇIN, Mehmet ERTEN, Serdar
ÖZGÜLDÜR, Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ,
Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz
AKINCI ve Erdal TERCAN’ın katılımlarıyla 8.12.2011 gününde yapılan ilk inceleme
toplantısında öncelikle Anayasa Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ hakkındaki reddi hâkim
talebi görüĢülmüĢtür.
Hâkimin reddi kurumu, hâkimin bakacağı davada tarafsızlığını sağlamaya yönelik olup
temel bir hak olan adil yargılanma hakkıyla iliĢkilidir. Nitekim herkesin, kanuni ve tarafsız bir
mahkeme önünde yargılanma hakkı bulunmaktadır. Bu nedenle hukukumuzda, hâkimin
tarafsız kalamayacağı varsayılan veya tarafsızlığından kuĢku duyulabilecek durumlarda,
hâkimin kendi mahkemesinin yetki ve görevine giren belli bir davaya bakamayacağı veya
reddedilebileceği kabul edilmiĢtir. Herkesin, tarafı olduğu davada hâkimin reddi talebinde
bulunmak hakkı var ise de talebin incelenebilmesi için bazı usuli Ģartların yerine getirilmesi
gerekmektedir. Bu Ģartların gerçekleĢmesi durumunda talep içerik yönünden
incelenebilecektir.
6216 sayılı Kanun’un 35. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendi uyarınca,
Türkiye Büyük Millet Meclisi üye tamsayısının en az beĢte biri oranındaki üyeleri iptal davası
açmaya yetkilidirler. Anılan Kanun'un 38. maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca, dava
dilekçesinde kendilerine tebligat yapılmak üzere iki üyenin adının gösterilmesi ve dilekçeyi
onların imzalaması yeterli olup davayı açan diğer milletvekillerinin imzalarının bulunması
aranmaz. Ancak, dava dilekçesinde imzaları bulunan milletvekillerinin, diğer milletvekilleri
adına hâkimin reddi talebinde bulunabilmeleri için, içeriğinde yer alan talep konularının
yanında hâkimin reddi konusunda verdikleri yetkiyi yansıtan açık iradelerinin de dava
dilekçesinden anlaĢılması gerekir.
Dava dilekçesi ve eklerinin incelenmesinde dava dilekçesine imza verenler yönünden
iptali istenilen düzenlemeler yanında hâkimin reddi istemini de içeren bir yetkilendirme
bulunmadığından, hâkimin reddi talebinin OYBĠRLĠĞĠYLE reddine karar verilmiĢtir.
B- Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü’nün 8. maddesi uyarınca Serruh KALELĠ, Alparslan
ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Ahmet AKYALÇIN, Mehmet ERTEN, Serdar
ÖZGÜLDÜR, Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ,
Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz
AKINCI ve Erdal TERCAN’ın katılımlarıyla 8.12.2011 günü yapılan ilk inceleme
toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine, yürürlüğü
durdurma isteminin esas inceleme aĢamasında karar bağlanmasına OYBĠRLĠĞĠYLE karar
verilmiĢtir.
C- Anayasa Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ hakkındaki hâkimin reddi talebinin
reddine yönelik karara karĢı yapılan itiraz üzerine, Serruh KALELĠ, Alparslan ALTAN,
Ahmet AKYALÇIN, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Osman Alifeyyaz PAKSÜT,
Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Nuri
NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI ve Erdal TERCAN’ın katılımlarıyla
29.12.2011 gününde yapılan toplantı sonucunda:
Ġptal baĢvurusunda bulunanların, hâkimin reddi talebinin reddine yönelik kararın tebliği
üzerine, Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığı tarafından onaylanan imzalarını da içeren
22.12.2011 tarihli dilekçe ile yaptıkları itiraz baĢvurusunda; iptal davasının açılması ve
baĢkan ile üyelerin reddinin, Anayasa’nın 150. maddesi ve 6216 sayılı Kanun ile
düzenlendiğini, belirtilen mevzuatta baĢkan ve üyelerin reddi hakkında iptal davası için
belirlenen kuralların dıĢında, ayrıca bir yetkilendirmede bulunmasının öngörülmediğini,
yürürlükteki mevzuat uyarınca ayrıca bir grup kararı ya da yetkilendirme yapılmasına gerek
bulunmadığından Anayasa ve kanunlarda öngörülmeyen kuralların aranmasının hukukla
bağdaĢmadığını belirterek hâkimin reddi talebinin reddine iliĢkin karara itiraz etmiĢler ve
hâkimin reddi konusundaki istemlerinin yeniden görüĢülmesini talep etmiĢlerdir.
Dava dilekçesinde imzaları bulunan milletvekillerinin, 22.12.2011 günlü dilekçeleri
incelendiğinde, taleplerinin hâkimin reddi talebinin reddine yönelik 8.12.2011 günlü,
2011/126 esas sayılı karara itiraz mahiyetinde olduğu, yeniden hâkimin reddi talebinde
bulunulmadığı, usuli eksikliğin giderilmiĢ olduğu ve itirazın kabul edilmesinden sonra
hâkimin reddi talebinin tekrar görüĢülmesini istedikleri anlaĢılmıĢtır.
Anayasa’nın 153. maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde, ―Anayasa
Mahkemesi kararları kesindir.‖; 6216 sayılı Kanun’un 66. maddesinin (1) numaralı fıkrasının
birinci cümlesinde, ―Mahkeme kararları kesindir.‖; anılan Kanun’un 60. maddesinin (2)
numaralı fıkrasında ise ―Bu takdirde, Genel Kurul ya da bölümlerde ilgili üye katılmaksızın
ret konusu hakkında kesin karar verilir.‖ denilmiĢtir. Bu kurallardan anlaĢılacağı üzere,
hâkimin reddine iliĢkin verilecek kararlar da dâhil olmak üzere Anayasa Mahkemesi kararları
kesin niteliktedir. Bu nedenle, Anayasa Mahkemesinin kararlarına karĢı itiraz dâhil olmak
üzere hiçbir kanun yoluna baĢvurulamaz.
Açıklanan nedenlerle, hâkimin reddi konusundaki istemin yeniden görüĢülmesi
talebinin, itiraz mahiyetinde olduğu, Anayasa’nın 153. maddesinin birinci fıkrası ve 6216
sayılı Kanun’un 60. maddesinin (2) numaralı, 66. maddesinin (1) numaralı fıkraları uyarınca
Anayasa Mahkemesi kararlarının kesin olması ve kararlara karĢı itiraz yolunun bulunmaması
nedeniyle REDDĠNE, Alparslan ALTAN, Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Recep KÖMÜRCÜ,
Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Hicabi DURSUN ile Celal Mümtaz AKINCI’nın
―BaĢvurunun yeniden hâkimin reddi talebi niteliğinde olması nedeniyle esasının görüĢülmesi‖
yolundaki karĢıoyları ve 6216 sayılı Kanun’un 65. maddesinin (1) numaralı fıkrası gereğince
OYÇOKLUĞUYLA karar verilmiĢtir.
Dava dilekçesi ve ekleri, Raportör Ümit DENĠZ tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, iptali istenen Kanun Hükmünde Kararname kuralları, dayanılan Anayasa
A- Kanun Hükmünde Kararnamelerin Yargısal Denetimi Hakkında Genel
Açıklama
Anayasa’nın 91. maddesinde düzenlenen kanun hükmünde kararnameler, iĢlevsel
yönden yasama iĢlemi niteliğinde olduğundan yargısal denetimlerinin yapılması görev ve
yetkisi Anayasa’nın 148. maddesi ile Anayasa Mahkemesine verilmiĢtir. Yargısal denetimde
kanun hükmünde kararnamenin, öncelikle yetki kanununa sonra da Anayasa’ya uygunluğu
sorunlarının çözümlenmesi gerekir. Her ne kadar, Anayasa’nın 148. maddesinde kanun
hükmünde kararnamelerin yetki kanunlarına uygunluğunun denetlenmesinden değil, yalnızca
Anayasa’ya biçim ve esas bakımlarından uygunluğunun denetlenmesinden söz edilmekte ise
de Anayasa’ya uygunluk denetiminin içerisine öncelikle kanun hükmünde kararnamenin yetki
kanununa uygunluğunun denetimi de girer. Çünkü Anayasa’da, Bakanlar Kuruluna ancak
yetki kanununda belirtilen sınırlar içerisinde kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi
verilmesi öngörülmüĢtür. Yetkinin dıĢına çıkılması, kanun hükmünde kararnameyi
Anayasa’ya aykırı duruma getirir.
Dayanaklarını doğrudan doğruya Anayasa’dan alan olağanüstü hal kanun hükmünde
kararnamelerinden farklı olarak, olağan dönemlerdeki kanun hükmünde kararnamelerin bir
yetki kanununa dayanması zorunludur. Bu nedenle, kanun hükmünde kararnameler ile
dayandıkları yetki kanunu arasında çok sıkı bir bağ vardır. Kanun hükmünde kararnamenin
yetki kanunu ile olan bağı, kanun hükmünde kararnameyi aynen ya da değiĢtirerek kabul eden
kanun ile kesilir. Kanun hükmünde kararnamenin Anayasa’ya uygun bir yetki kanununa
dayanması, geçerliliğinin ön koĢuludur. Bir yetki kanununa dayanmadan çıkartılan veya
dayandığı yetki kanunu iptal edilen kanun hükmünde kararnamelerin içeriği Anayasa’ya
aykırılık oluĢturmasa bile bunların Anayasa’ya uygunluğundan söz edilemez.
Kanun hükmünde kararnamelerin Anayasa’ya uygunluk denetimi, kanunların
denetiminden farklıdır. Anayasa’nın 11. maddesinde, ―Kanunlar Anayasaya aykırı olamaz.‖
denilmektedir. Bu nedenle kanunların denetiminde, onların yalnızca Anayasa kurallarına
uygun olup olmadıkları saptanır. Kanun hükmünde kararnameler ise konu, amaç, kapsam ve
ilkeleri yönünden hem dayandıkları yetki kanununa hem de Anayasa’ya uygun olmak
zorundadırlar.
Anayasa’da kimi konuların kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenmesi
yasaklanmaktadır. Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasında ―Sıkıyönetim ve olağanüstü
haller saklı kalmak üzere, Anayasanın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan
temel haklar, kiĢi hakları ve ödevleri ile dördüncü bölümde yer alan siyasî haklar ve
ödevler...‖in kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenemeyeceği belirtilmiĢtir. Bu kural
gereğince, Türkiye Büyük Millet Meclisi, ―Bakanlar Kurulu‖na ancak kanun hükmünde
kararnameyle düzenlenmesi yasaklanmıĢ alana girmeyen konularda kanun hükmünde
kararname çıkarma yetkisi verebilir.
Anayasa’nın herhangi bir maddesinde kanunla düzenleneceği öngörülen bir konunun,
Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasının açıkça yasakladığı hükümler ile ilgili
olmadıkça ya da Anayasa’nın 163. maddesinde olduğu gibi kanun hükmünde kararname
çıkarılamayacağı açıkça belirtilmedikçe kanun hükmünde kararname ile düzenlenmesi
Anayasa’ya aykırılık oluĢturmaz.
B- Kanun Hükmünde Kararname’nin Dava Konusu Maddelerinin 6223 Sayılı
Yetki Kanunu Kapsamında Olup Olmadığı ile Anayasa’nın 91. Maddesi Yönünden
Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Bakanlar Kurulunun, 6223 sayılı Yetki Kanunu’nun kapsamında
olmayan 637 sayılı KHK ile düzenlenmiĢ alanlarda, 653 sayılı KHK ile ivedilik taĢımayan ve
etkin önlemler ile zorunlu düzenlemeler içermeyen hukuksal tasarruflara giriĢerek yasal
düzenlemelerde bulunduğu, Anayasa’nın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer
alan temel haklar ve kiĢi hakları ve ödevlerinin, kanun hükmünde kararnamelerle
düzenlenemeyecek olması nedeniyle yasak alan içerisinde kaldığı ve 6223 sayılı Yetki
Kanunu’nun kapsamında olmadığı belirtilerek kuralların, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 7.,
87. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Dava konusu kuralın değiĢiklik yaptığı 637 sayılı KHK’nin 35. maddesi, 666 sayılı
KHK’nin 1. maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından, bu maddeye iliĢkin konusu kalmayan
iptal istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermek gerekir.
2- KHK’nin 5. maddesiyle 637 sayılı KHK’nin Eki (II) Sayılı Cetvel’in “Kadro
Unvanı” Bölümündeki DeğiĢtirilen “Denetim Hizmetleri BaĢkanı” Ġbaresi
637 sayılı KHK’nin Eki (II) sayılı Cetvel’in ―Kadro Unvanı‖ bölümündeki değiĢtirilen
―Denetim Hizmetleri BaĢkanı‖ ibaresi, 666 sayılı KHK’nin 1. maddesi ile yürürlükten
kaldırıldığından, bu ibareye iliĢkin konusu kalmayan iptal istemi hakkında karar verilmesine
yer olmadığına karar vermek gerekir.
3- KHK’nin Diğer Kuralları
6223 sayılı Yetki Kanunu’nun amaç ve kapsamını düzenleyen 1. maddesinde Kanun’un
amacı, kamu hizmetlerinin düzenli, süratli, etkin, verimli ve ekonomik bir Ģekilde
yürütülmesini sağlamak olarak belirlenmiĢ ve yetkinin kapsamı iki baĢlık altında tespit
edilmiĢtir. Yetkinin kapsamına ilk olarak kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki
dağılımının yeniden belirlenmesi girmektedir. Bu çerçevede gerekli görülmesi halinde yeni
bakanlıklar kurulması, var olan bakanlıkların birleĢtirilmesi, bakanlıkların bağlı, ilgili ve
iliĢkili kuruluĢlarının yeniden belirlenmesi için kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi
verilmiĢtir. Bu amaçla;
1- Mevcut bakanlıkların birleĢtirilmesine veya kaldırılmasına, yeni bakanlıklar
kurulmasına, anılan bakanlıkların bağlı, ilgili ve iliĢkili kuruluĢlarıyla hiyerarĢik iliĢkilerine,
2- Mevcut bağlı, ilgili ve iliĢkili kuruluĢların bağlılık ve ilgilerinin yeniden
belirlenmesine veya bunların mevcut, birleĢtirilen veya yeni kurulan bakanlıklar bünyesinde
hizmet birimi olarak yeniden düzenlenmesine,
3- Mevcut bakanlıklar ile birleĢtirilen veya yeni kurulan bakanlıkların görev, yetki,
teĢkilat ve kadrolarının düzenlenmesine, taĢrada ve yurt dıĢında teĢkilatlanma esaslarına,
iliĢkin kanun hükmünde kararname çıkarılabilecektir.
Ġkinci olarak, kamu kurum ve kuruluĢlarında istihdam edilen memurlar, iĢçiler,
sözleĢmeli personel ile diğer kamu görevlilerinin atanma, nakil, görevlendirilme, seçilme,
terfi, yükselme, görevden alınma ve emekliye sevk edilme usul ve esaslarına iliĢkin olarak
değiĢiklikler ve yeni düzenlemeler yapılması için kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi
verilmiĢtir.
Belirtildiği üzere, Anayasa uyarınca kanunla düzenlenmesi uygun görülen bir konu,
Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasının açıkça yasakladığı hükümler ile ilgisi olmadığı
veya hakkında Anayasa’da özel hüküm bulunmadığı sürece kanun hükmünde kararname ile
düzenlenebilecektir.
653 sayılı KHK’nin hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilenler dıĢında
kalan diğer kuralları, yukarıda belirtilen amaçlara uygun olarak, verilen süre içerisinde
çıkarılmıĢ olmaları, 6223 sayılı Yetki Kanunu’nun kapsamında kalmaları, Anayasa’nın 91.
maddesinin birinci fıkrasının açıkça yasakladığı hükümler ile ilgilerinin bulunmaması,
Anayasa’nın 163. maddesinde olduğu gibi kanun hükmünde kararname ile
düzenlenemeyeceklerinin açıkça öngörülmemesi nedeniyle Anayasa’ya aykırılık
oluĢturmamaktadır.
Yukarıdaki açıklamalar ve yapılan inceleme sonucunda; KHK’nin hakkında karar
verilmesine yer olmadığına karar verilenler dıĢında kalan davaya konu kurallarına iliĢkin iptal
isteminin reddi gerekir.
Fulya KANTARCIOĞLU 21. madde yönünden bu görüĢe katılmıĢ, diğer maddeler
yönünden ise katılmamıĢtır.
C- Kanun Hükmünde Kararname’nin Anayasa’ya Aykırılığı Ġleri Sürülen
Maddelerinin Ġçerik Yönünden Ġncelenmesi
1- KHK’nin 1., 2. maddeleri ile 5. maddesiyle 637 sayılı KHK’nin Eki (I) Sayılı
Cetvel’in “Hizmet Birimleri” Bölümündeki DeğiĢtirilen “9) Denetim Hizmetleri
BaĢkanlığı” Ġbaresi ve 20. maddesinin “…eki (I) sayılı cetvelin Ekonomi Bakanlığına ait
bölümünde yer alan boĢ ve dolu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı, DıĢ Ticaret
BaĢkontrolörü, DıĢ Ticaret Kontrolörü ve Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörü kadroları iptal
edilmiĢ ve…” Bölümünün Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, dava konusu kurallar ile dıĢ ticaret kontrolörleri unvanının dıĢ ticaret
uzmanı olarak değiĢtirildiği, bu değiĢiklikler ile dıĢ ticaret kontrolörlerinin, dıĢ ticaret uzmanı
yapılmak suretiyle 657 sayılı Kanun ve diğer kanunların sözleĢmeli personel hakkındaki
hükümlerine bağlı olmaksızın sözleĢmeli olarak istihdam edilmelerinin ve böylece görev
güvencesinden mahrum olarak çalıĢmalarının amaçlandığı, görevlerini bağımsız ve tarafsız
olarak yapmalarının engellendiği belirtilerek kuralların, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 7.,
36., 112. ve 125. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
653 sayılı KHK’nin 2. maddesi ile 637 sayılı KHK’nin 15. maddesi baĢlığı ile birlikte
değiĢtirilmiĢ, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı kaldırılarak yerine Denetim
Hizmetleri BaĢkanlığı kurulmuĢtur. Kural, Ekonomi Bakanlığının merkez hizmet birimleri
arasında yer alan Denetim Hizmetleri BaĢkanlığının görevlerini, bu görevi yerine
getireceklerin dıĢ ticaret uzmanı ve dıĢ ticaret uzman yardımcılarından oluĢmasını, Denetim
Hizmetleri BaĢkanının müĢterek kararname ile atanmasının yanında denetim elemanlarının
BaĢkanlığa tahsisli kadrolara atamaları, atananların görev, yetki ve sorumlulukları ile
BaĢkanlığın çalıĢma usul ve esaslarının yönetmelikle belirlenmesini öngörmektedir.
DeğiĢen 15. madde ile getirilen düzenlemelere uyum sağlanması amacıyla; 653 sayılı
KHK’nin 1. maddesiyle, 637 sayılı KHK'nin 6. maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―DıĢ
Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı‖ ibaresi ―Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı‖ olarak, 5.
maddesiyle aynı KHK’nin eki (I) sayılı Cetvel’in ―Hizmet Birimleri‖ bölümünde yer alan ―9)
DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı‖ ibaresi ―9) Denetim Hizmetleri BaĢkanlığı‖
biçiminde değiĢtirilmiĢtir. Bu değiĢikliklerin yanı sıra KHK’nin dava konusu bölümünün de
yer aldığı 20. maddesiyle, 190 sayılı KHK’nin eki (I) sayılı Cetvel’de bulunan DıĢ Ticaret
Kontrolörleri Kurulu’nun kadroları iptal edilmiĢ ve yerine ekli (2) sayılı Listedeki kadrolar
ihdas edilerek 190 sayılı KHK’nin eki (I) sayılı Cetvel’in Ekonomi Bakanlığı ve Diyanet
ĠĢleri BaĢkanlığına ait bölümlerine eklenmiĢtir.
Ekonomi Bakanlığı kuruluncaya kadar DıĢ Ticaret MüsteĢarlığında denetim görevi,
9.12.1994 günlü, 4059 sayılı Hazine MüsteĢarlığı Ġle DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun uyarınca DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı aracılığıyla
yerine getirilmiĢtir. Yeni kurulan Denetim Hizmetleri BaĢkanlığının DıĢ Ticaret Kontrolörleri
Kurulundan, BaĢkan’ın kurul dıĢından seçilebilmesi ve Denetim Hizmetleri BaĢkanlığında
çalıĢacak olanların diğer idari görevlerden ayrı bir kariyer sayılan ―kontrolörlük‖ yerine ―dıĢ
ticaret uzmanı‖ statüsünde olanlar arasından seçilmeleri dıĢında fark bulunmamaktadır.
Denetim Hizmetleri BaĢkanlığında inceleme, denetim ve soruĢturma görevi yapacak denetim
elemanları, dıĢ ticaret uzmanları arasından yönetmelikle belirlenecek usullere göre
seçilecektir. Bu doğrultuda 637 sayılı KHK’nin geçici 3. maddesinin (16) numaralı fıkrası
uyarınca dıĢ ticaret baĢkontrolörleri ile dıĢ ticaret kontrolörleri dıĢ ticaret uzmanlığı
kadrolarına, stajyer dıĢ ticaret kontrolörleri ise dıĢ ticaret uzman yardımcısı kadrolarına
atanmıĢlardır.
Anayasa’nın BaĢlangıç’ının dördüncü fıkrası, ―Kuvvetler ayrımının, Devlet organları
arasında üstünlük sıralaması anlamına gelmeyip, belli Devlet yetki ve görevlerinin
kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı medeni bir iĢbölümü ve iĢbirliği olduğu ve
üstünlüğün ancak Anayasa ve kanunlarda bulunduğu‖; 2. maddesi ise ―Türkiye Cumhuriyeti,
toplumun huzuru, millî dayanıĢma ve adalet anlayıĢı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk
milliyetçiliğine bağlı, baĢlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, lâik ve sosyal
bir hukuk Devletidir.‖ biçimindedir. Belirtilen hukuk devleti eylem ve iĢlemleri hukuka
uygun, insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adil
bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, Anayasa’ya aykırı durum ve tutumlardan
kaçınan, hukukun üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık olan devlettir.
653 sayılı KHK’nin genel gerekçesinde düzenlemenin amacı, denetim hizmetlerinden
beklentilerin değiĢmesi sonucunda, denetim görevinin idareye yol gösterici olması, idari iĢlem
sürecinde karar alma mekanizmasını güçlendiren, buna ıĢık tutan bir yapıya kavuĢmasının
yanında, dıĢ ticaret kontrolörlerinin, dıĢ ticaret uzmanı kadrolarına atanması sağlanarak
meslek grupları arasındaki farklılıkların giderilmesi, Bakanlıkta tek tip kariyer memurluğu
sistemi oluĢturulması ve böylece kariyer memurluğunda homojen bir yapının meydana
gelmesi ile iĢ verimliliğinin daha da arttırılması olarak açıklanmaktadır. Anayasa’nın 2.
maddesinde vurgulanan hukuk devleti ilkesinin gereği olarak yasama iĢlemlerinin kiĢisel
yarar için değil kamu yararı için yapılması gerekir. Bu nedenle kanun koyucu Anayasa’da
öngörülen koĢullar çerçevesinde diğer alanlarda olduğu gibi kamu görevlilerinin durumları ile
ilgili olarak da kamu yararı amacıyla bazı değiĢiklikler yapabilir. Ekonomi Bakanlığının
kurulması ve yeni yapılanma aĢamasında olmasının gereği olarak, denetimin içeriğinin ve
denetim yapacakların belirlenmesinde farklı yöntemlerin tercih edilmesi doğaldır. Farklı
yöntemlerin belirlenmesinde özel bir çıkarın ya da belirli kiĢilerin hedef alındığı ya da kamu
yararı dıĢında bir amaçla bu değiĢikliğin yapıldığını gösteren emare de bulunmamaktadır.
Dava konusu kuralların gerekçesinden kamu yararının amaçlandığı anlaĢılmaktadır. Ayrıca,
yapılan düzenlemelerin amacı etkin bir Ģekilde gerçekleĢtirmeye elveriĢli olup olmadığını,
sonuç doğurup doğurmayacağını değerlendirme anayasallık denetiminin kapsamı dıĢında
kalmaktadır.
Hukuk devletinin tam olarak gerçekleĢmesi için yasama iĢlemlerinin Anayasa’ya uygun
olması gerekir. Hukuk devletinin somut uygulamasında bakanlıkların yapılarının
farklılaĢtırılması, değiĢtirilmesi olağandır. Hukuk devleti ilkesinin ortadan kaldırılmasından
ya da anlamsız hale getirilmesinden söz edebilmek için, devlet organlarının hukuka bağlılığı
ilkesini veya bunun kurumsal güvencelerini ortadan kaldıran bir değiĢikliğin yapılmıĢ olması
gerekir. KHK ile hukuk devleti içinde takdir hakkına dayanan farklı uygulama modellerinden
biri tercih edilmiĢtir.
DıĢ ticaret kontrolörlüğü ayrı meslek olarak kabul edildiğinden, kontrolörler kendi
istekleri dıĢında ancak denetim hizmetlerinin gerekleriyle bağdaĢmayan sıhhi, ahlaki veya
mesleki yetersizliklerinin yargı kararı, sağlık kurulu veya teftiĢ raporu ile tespit edilmesi
durumunda idari görevlere atanabilmektedirler. DıĢ ticaret kontrolörlerine sağlanan güvence
kanuna değil, 26.3.1995 günlü, 22239 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan ve yürürlükten
kaldırılan DıĢ Ticaret Kontrolörleri Yönetmeliği’ne dayanmaktadır. Yönetmelik’in
değiĢtirilmesi durumunda güvencenin de ortadan kalkacağı Ģüphesizdir. KHK’nin 2.
maddesiyle yapılan değiĢiklik sonucu denetim görevine atanacak dıĢ ticaret uzmanlarının
belirlenmesi yöntemi yönetmeliğe bırakılmıĢ, dolayısıyla yürütme organına yine dolaylı takdir
hakkı verilmiĢtir. Çıkarılacak yeni yönetmelikle güvence sağlansın ya da sağlanmasın her
durumda idari göreve atanma iĢlemine karĢı yargı yoluna gidilebileceği açıktır. Bu nedenle
denetim görevi yapacak olan dıĢ ticaret uzmanlarının hukuki güvenceden yoksun çalıĢacakları
iddiası yerinde değildir. Bunun yanında dıĢ ticaret uzmanlarının kadro karĢılığı sözleĢmeli
olarak çalıĢmaları hukuk güvencesi altında olmaya engel teĢkil etmemektedir. Kadro karĢılığı
sözleĢmeli çalıĢmak hem memur güvencesine hem de sözleĢmeliliğin yüksek ücretine sahip
olmak anlamına gelmektedir. SözleĢme yapılması bu kiĢileri memur statüsünden
çıkarmamaktadır. Bu nedenle görev güvencesinin olduğu açıktır. Ayrıca kadro karĢılığı
sözleĢmeli çalıĢmak, tarafsız ve bağımsız çalıĢmayı engellemediğinden Anayasa’nın 2.
maddesindeki hukuk devleti ilkesine aykırılık oluĢturmaz.
Kuvvetler ayrılığı ilkesi, Anayasa’nın BaĢlangıç’ında belirtildiği gibi, devlet organları
arasında iĢbölümü ve medeni bir iĢbirliği anlamına gelip organların karĢılıklı olarak
birbirlerini dengelemeleri esasına dayanır. Yürütmenin kanun hükmünde kararname ile
düzenlenebilecek konularda Anayasa’dan aldığı yetkiyi kullanarak denetim hizmetlerinde
çalıĢacak personelin seçimine iliĢkin yöntemi değiĢtirmesi mümkündür. Daha önce yürürlükte
olan kurallarla temel olarak paralel Ģekilde düzenlenmiĢ, sadece denetim elemanlarının seçim
yöntemi kanunla değiĢtirilmiĢtir. 27.9.1984 günlü, 3046 sayılı Bakanlıkların KuruluĢ ve
Görev Esasları Hakkında 174 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile 13/12/1983 Gün ve 174
Sayılı Bakanlıkların KuruluĢ ve Görev Esasları Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin
Bazı Maddelerinin Kaldırılması ve Bazı Maddelerinin DeğiĢtirilmesi Hakkında 202 Sayılı
Kanun Hükmünde Kararnamenin DeğiĢtirilerek Kabulü Hakkında Kanun’un 21. maddesi
uyarınca bakan, bakanlık kuruluĢunun en üst amiri olup tüm bakanlık teĢkilatı ile bağlı ve
ilgili kuruluĢların iĢ ve iĢlemlerini denetlemekle görevli ve yetkilidir. Ayrıca, Anayasa’ya
göre siyasal, ceza kanunlarına göre cezai ve nihayet özel hukuk çerçevesinde de mali
sorumluluğu bulunmaktadır. Asli denetleme görevi ve sorumluluğu bakana aittir. Denetim
hizmetleri, hangi ad altında yapılırsa yapılsın temel olarak tüm denetlemeler bakan adına
yapılmaktadır. Asli sorumluluğu taĢıyan bakanın kendi adına denetim yapacak görevlileri
belirlemesi kuvvetler ayrılığı ilkesine aykırılık oluĢturmaz.
Anayasa’nın yasama yetkisi baĢlıklı 7. maddesinde yasama yetkisinin Türk Milleti
adına Türkiye Büyük Millet Meclisine ait olduğu ve bu yetkinin devredilemeyeceği kurala
bağlanmıĢtır. KHK ile Denetim Hizmetleri BaĢkanlığına tahsisli kadrolara atanacakların
belirlenmesi yönetmeliğe bırakılmıĢtır. Belirtilen ―atanma‖ kavramı, Anayasa’nın 128.
maddesi anlamında ilk kez memuriyet görevine atanmaya iliĢkin değildir. Bu kavram hâlen
dıĢ ticaret uzmanı olarak çalıĢanların arasından denetim hizmetini yerine getirecek olanların
belirlenmesine yöneliktir. Kanun ile düzenlenmesine gerek bulunmayan denetim görevi
yapacakların belirlenmesi yönteminin değiĢtirilmesi sonucu yürütmeye takdir hakkı
verilmesinin Anayasa’nın 7. maddesine aykırı yönü bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, 653 sayılı KHK’nin iptali istenilen 1., 2. maddeleri ile 5.
maddesiyle eki (I) sayılı Cetvel’in ―Hizmet Birimleri‖ bölümünde değiĢtirilen ―9) Denetim
Hizmetleri BaĢkanı‖ ibaresi ve 20. maddesinin “…eki (I) sayılı Cetvelin Ekonomi
Bakanlığına ait bölümünde yer alan boĢ ve dolu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı,
DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü, DıĢ Ticaret Kontrolörü ve Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörü
kadroları iptal edilmiĢ ve…‖ bölümü Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2. ve 7. maddelerine aykırı
değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Kuralların, Anayasa’nın 36., 112. ve 125. maddeleri ile ilgisi görülmemiĢtir.
2- KHK’nin 4. Maddesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, dava konusu kural ile dıĢ ticaret kontrolörlerinin unvanlarının dıĢ
ticaret uzmanı olarak değiĢtirilmesi ve sözleĢmeli olarak istihdam edilmelerinin görev
güvencesinden mahrum bir Ģekilde çalıĢtırmalarına neden olduğu, kontrolörlerin dıĢ ticaret
uzmanlığı kadrolarına, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının bakanlık müĢaviri
kadrosuna kanunla atanmalarının kiĢilerin hukuk güvenliğini zedelediği, kazanılmıĢ hakları
ortadan kaldırdığı, bu durumun hukuk devleti ilkesine aykırılık teĢkil ettiği, kanun ile atama
yapıldığından yargı mercilerinde dava açma hakkının ortadan kalktığı belirtilerek kuralın,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 7., 36., 112. ve 125. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
Dava konusu kural ile 653 sayılı KHK uyarınca Denetim Hizmetleri BaĢkanlığına
dönüĢtürülerek kadroları kaldırılan DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanının, bakanlık
müĢaviri kadrosuna, bu Kurulda görev yapan baĢkontrolör ve kontrolörlerin, dıĢ ticaret
uzmanı kadrolarına, stajyer kontrolörlerin ise dıĢ ticaret uzman yardımcısı kadrolarına hiçbir
iĢleme gerek olmaksızın atanmıĢ sayılacakları, belirtilen kiĢilerin daha önceki görevlerde
geçirdikleri sürenin dıĢ ticaret uzmanlığında geçirilmiĢ sayılması, dıĢ ticaret kontrolörlerine
yapılmıĢ atıfların denetim görevi yapan dıĢ ticaret uzmanlarına yapılmıĢ sayılacağı
öngörülmektedir. Ayrıca, dava konusu kuralla, Ekonomi Bakanlığında DıĢ Ticaret
Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı ve Kurulda görev yapan baĢkontrolör, kontrolör ve kontrolör
yardımcılarının bu görevlerinin KHK’nin 17.9.2011 tarihinde Resmî Gazete’de yayımlanarak
yürürlüğe girmesi ile sona ermesi düzenlenmektedir.
Kural ile geçici 3. maddenin (11) numaralı fıkrasına atıf yapılarak, bu madde uyarınca
atanan ya da atanmıĢ sayılan personelin mali olarak hak kaybına uğramaları engellenmiĢ, (11)
numaralı fıkraya yapılan atıfla atandıkları ya da atanmıĢ sayıldıkları kadro unvanlarında isteğe
bağlı olarak herhangi bir değiĢiklik olanlarla kendi istekleriyle baĢka kurumlara atananlara,
fark tazminatı ödenmesine son verileceği hükme bağlanmıĢtır. Dava konusu kural uyarınca
DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanlığı bünyesindeki kadroları kaldırılan personel, kanun
yoluyla yeni kadrolarına atanmıĢlardır.
Anayasa’nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun,
insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adil bir
hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, Anayasa’ya aykırı durum ve tutumlardan
Hukuk devletinde kanunların kamu yararı gözetilerek çıkarılması zorunludur. Kanun
koyucu, Anayasa’ya ve hukukun genel ilkelerine aykırı olmamak kaydıyla her türlü
düzenlemeyi yapmak yetkisine sahip olup, düzenlemenin kamu yararına, baĢka bir anlatımla
ülke koĢullarına uygun olup olmadığının belirlenerek takdir edilmesi kanun koyucuya aittir.
Anayasa’ya uygunluk denetiminde, kanun koyucunun kamu yararı anlayıĢının isabetli olup
olmadığı değil, incelenen kuralın kamu yararı dıĢında belli bireylerin ya da grupların çıkarları
gözetilerek yasalaĢtırılmıĢ olup olmadığının incelenebileceği açıktır.
KHK’nin genel gerekçesinde, dıĢ ticaret kontrolörlerinin, dıĢ ticaret uzmanı kadrolarına
atanarak meslek grupları arasındaki farklılıkların giderilmesi ve Bakanlıkta tek tip kariyer
memurluğu sistemi oluĢturulmasının hedeflendiği, bu Ģekilde kariyer memurluğunda homojen
bir yapının meydana gelmesi ile iĢ verimliğinin arttırılacağı, düzenlemenin amacının kamu
yararına olduğu belirtilmiĢtir. Ancak somut düzenlemenin amaçlanan hedefi sağlamada etkin
ve elveriĢli olup olmadığı yönündeki değerlendirme anayasallık denetiminin kapsamı dıĢında
kalmaktadır.
Kuralların genel ve soyut olması esastır. Ancak, bir kuralın uygulamada tek bir kiĢiyi ya
da sınırlı sayıda kiĢiyi etkilemesi, kuralın genelliği ilkesine zarar vermez. Dava konusu
kuralın, birden çok kiĢi hakkında iĢlem tesis etmekte olup emredici nitelikte olması yani
idareye herhangi bir takdir yetkisi bırakmamıĢ olması onun genel norm olma niteliğini
etkilememektedir. Kural, yeni yapılanma sağlamak üzere yapılan düzenlemeler nedeniyle
kadrosu kaldırılan DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulunda görevli kontrolörlerin görevlerinin,
yasanın yürürlüğe girdiği tarihte sona ermesini ve bu kiĢilerin dıĢ ticaret uzmanı ya da dıĢ
ticaret uzman yardımcısı unvanlı kadrolara atanmalarını öngörmektedir. Mevcut olmayan
kadrolarda bulunanların uygun baĢka kadrolara hak kaybına uğramadan atanmaları
amaçlanmıĢtır.
KazanılmıĢ hak, kiĢinin bulunduğu statüden doğan, tahakkuk etmiĢ, kendisi yönünden
kesinleĢmiĢ kiĢisel alacak niteliğine dönüĢmüĢ haktır. KazanılmıĢ haklara saygı gösterilmesi
hukuk devleti ilkesinin temel gereklerinden biridir. Dava konusu kuralda, kiĢilerin bulunduğu
statülerden doğan, tahakkuk etmiĢ, kendileri yönünden kesinleĢmiĢ ve kiĢisel alacak niteliğine
dönüĢmüĢ haklara yönelik bir düzenleme öngörülmediğinden kazanılmıĢ hakları ihlal eden bir
müdahale de söz konusu değildir. Kaldı ki bu kiĢilerin yeni atandıkları kadrodaki mali
haklarının mevcut kadrolarındakine göre daha düĢük olması halinde yeni kadrolarındaki
gelirleri mevcut gelirlerine eĢitleninceye kadar fark olarak ödenmesi öngörülmektedir. Bu
Ģekilde mali olarak hak kaybına uğramaları engellenmiĢtir. Ayrıca, kamu görevlilerinin
statülerine iliĢkin konularda kazanılmıĢ haklarının olmayacağı açıktır. Bir kamu görevlisinin
bir statüye atanmasıyla ömür boyu o statüde çalıĢacağı yönünde kazanılmıĢ hak elde ettiği
söylenemez. Bu nedenle dava konusu kuralın kazanılmıĢ haklara müdahalesi söz konusu
değildir.
Anayasa’nın 2. maddesinde yer alan hukuk devletinde olması gereken temel
unsurlardan biri de hukuk güvenliği ilkesidir. Hukuk güvenliği bireyin hukukî durumunun
süreceği yönündeki beklentilerinin belli koĢullar içinde güvence altına alınması anlamına
gelir. Kamu görevlilerinin de hukukî güvenlik içerisinde çalıĢmaları gerektiği Ģüphesizdir.
Ancak hukuk güvenliği ilkesi, zaman içinde değiĢen koĢul ve ihtiyaçlara göre kanunlarda
değiĢiklik yapılmasına da engel değildir.
Anayasa’nın 128. maddesine göre, kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli
görevler, memurlar ve diğer kamu görevlileri eliyle görülür. Diğer kamu görevlilerinden
anlaĢılması gereken, memurlar ve iĢçiler dıĢında kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve
sürekli görevlerde idareye kamu hukuku iliĢkisiyle bağlı olarak çalıĢanlardır. Kadro karĢılığı
sözleĢmeli çalıĢan kamu görevlileri de Anayasa’nın 128. maddesi kapsamındadır. Kadro
karĢılığı sözleĢmeli çalıĢtırmanın personelin görev güvencesini ortadan kaldırdığı, hukukî
güvenlik ilkesine dolayısıyla hukuk devleti ilkesine aykırı olduğu iddia edilmiĢ ise de, bu
iddia daha önce belirtilen gerekçelerle yerinde değildir. Kadro karĢılığı sözleĢmeli çalıĢan
personel, memur güvencesinin yanında sözleĢmeli olmanın sağladığı yüksek ücrete de sahip
olmaktadır. SözleĢme olması bu kiĢileri memur statüsünden çıkarmamakta, sözleĢmenin sona
erdirilmesi memuriyet görevinin sona ermesi anlamına gelmemektedir. Bu durum kadro
karĢılığı olmayan sözleĢmeli personel ile arasındaki farkı oluĢturmaktadır. SözleĢme sona
erdiğinde yine aynı görevde kadrolu olarak çalıĢtırılmaktadırlar. Kadro karĢılığı sözleĢmeli
çalıĢma ek haklar getirdiğinden görev güvencesini ortadan kaldırmamakta, hukukî güvenlik
ilkesine dolayısıyla hukuk devleti ilkesine aykırılık oluĢturmamaktadır.
Anayasa’nın ―Hak arama hürriyeti‖ baĢlıklı 36. maddesinin birinci fıkrasında, ―Herkes
meĢrû vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı
olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir.‖ denilerek yargı organlarına
davacı ve davalı olarak baĢvurabilme ve bunun doğal sonucu olarak da iddia, savunma ve adil
yargılanma hakkı güvence altına alınmıĢtır. Anayasa’nın 125. maddesinde ise ―Ġdarenin her
türlü eylem ve iĢlemlerine karĢı yargı yolu açıktır.‖ denilmektedir. Her iki maddeyle güvence
altına alınan dava yoluyla hak arama özgürlüğü, kendisi bir temel hak niteliği taĢımasının
ötesinde diğer temel hak ve özgürlüklerden gereken Ģekilde yararlanılmasını ve bunların
korunmasını sağlayan en etkili güvencelerden biridir. KiĢilere yargı mercileri önünde dava
hakkı tanınması adil bir yargılamanın ön koĢulunu oluĢturur.
Yürütme organı, gerçekleĢtirilecek kamu hizmetinin niteliğine göre koĢullarını
oluĢturarak kadro düzenlemesi yapabilir, kamu hizmetine göre yeni kadro oluĢturabilir ya da
kadroyu kaldırabilir. TeĢkilat yapısı değiĢen, tek tip kariyer memurluğu sistemi getirilmesi
hedeflenen Ekonomi Bakanlığında, DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulunun yerine Denetim
Hizmetleri BaĢkanlığının kurulması nedeniyle Kurula ait kadrolar kaldırılmıĢtır. Kadroların
kaldırılması hukuki ve fiili imkânsızlık doğurmuĢ ve açığa çıkan personelin atamaları
doğrudan genel ve soyut nitelikteki kanunla yapılmıĢtır. 657 sayılı Devlet Memurları
Kanunu’nun 91. maddesinin birinci fıkrası ―Kadrosu kaldırılan memurlar, en geç altı ay
içinde kendi kurumlarında niteliklerine uygun bir kadroya atanırlar.‖ Ģeklindedir. Dava
konusu kuralın olmadığı düĢünüldüğünde yürütme organının, kadrosuzluk nedeniyle bu
kiĢileri dıĢ ticaret uzmanlığına ya da uygun baĢka bir idari göreve atamak zorunda olduğu
kuĢkusuzdur. Bu nedenle 657 sayılı Kanun’un belirtilen amir hükmü uyarınca, uygun bir
statüye atamanın gerekliliği ve zorunluluğu karĢısında, yeni oluĢturulan kadrolara doğrudan
kanunla atama yapılmasının hak arama hürriyetini kısıtladığından söz etmek mümkün
değildir. OluĢan zorunluluklar nedeniyle atamanın, kanun yoluyla ya da kanunla yürütmeye
verilecek bağlı yetkiye göre yapılması arasında fark bulunmamaktadır. Kadroların kaldırılmıĢ
olması nedeniyle atamalar konusunda idareye kanunla bağlı yetki verilse bile bunun iĢlevsel
bir yararı bulunmamaktadır. Yürütmeye verilecek bağlı yetkiye göre yapılacak atama iĢlemine
karĢı idari dava yolu açık ise de yargılamada atamanın sebep unsuru incelenemeyeceğinden
bu yol etkin olmayacaktır. Üstelik bakanlık müĢavirliği dâhil olmak üzere yeni kadrolara
atananlar çıkarılacak yönetmelik uyarınca ya da idari takdirle yeniden denetim görevine ya da
baĢka görevlere atanabileceklerdir. Ġdari takdir ile belirtilen görevlere atama yapılmaması
halinde bu iĢleme karĢı yargı yoluna baĢvurulabileceği, idarenin takdir hakkını kanunlara
uygun kullanıp kullanmadığının denetlenebileceği açıktır. Kaldırılan kadrolara hangi
yöntemle olursa olsun artık atama yapılamayacağından yargı yolu kapatılmamıĢ, hak arama
özgürlüğü engellenmemiĢtir
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kural, Anayasa’nın 2., 36. ve 125. maddelerine
Kuralın, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 7. ve 112. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
3- KHK’nin 6. Maddesiyle DeğiĢtirilen 644 sayılı KHK’nin 2. Maddesinin Birinci
Fıkrasının (h) Bendinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, kural ile Çevre ve ġehircilik Bakanlığının görevlerinin düzenlenmesi
görüntüsü altında, 3194 sayılı Ġmar Kanunu, 5393 sayılı Belediye Kanunu, 5302 sayılı Ġl Özel
Ġdaresi Kanunu, 2634 sayılı Turizmi TeĢvik Kanunu ve 3621 sayılı Kıyı Kanunu’nda örtülü
değiĢiklikler yapıldığı, yatırımcılar lehine eĢitliğe aykırı bir ayrımcılık yapılarak sermaye
kesimine imtiyaz tanındığı, yerel yönetimlerin onaylamama veya ruhsatlandırmama
kararlarına karĢı yargı yolunun kullanılabileceği, kamu gücü ve otoritesini kullanarak sermaye
sınıfına imtiyaz tanınmasının ve kamu yararının bertaraf edilmesinin amaçlandığı, yerel
yönetimlerce hazırlanan planların dengesinin ve bütünlüğünün bozulduğu belirtilerek kuralın,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 7., 10., 87. ve 127. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
Dava konusu kuralda yer alan ―üç ay‖ ibaresi, 11.10.2011 günlü, 662 sayılı Aile ve
Sosyal Politikalar Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname
Ġle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun
Hükmünde Kararname’nin 13. maddesi ile ―dört ay‖ olarak değiĢtirildikten sonra 16.5.2012
günlü, 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanun’un 19.
maddesi ile ―dört ay içerisinde‖ ibaresi ―üç ay içinde‖ olarak yeniden değiĢtirilmiĢtir. Kuralda
yer alan sürelere iliĢkin yapılan değiĢikliklerin kuralı anlamsız kılmaması ve anayasal
denetime engel olmaması nedeniyle, kural bir bütün olarak içerik yönünden incelenmiĢtir.
Dava konusu kural ile Çevre ve ġehircilik Bakanlığına devletin hüküm ve tasarrufu
altında bulunan veya mülkiyeti Hazineye, kamu kurum veya kuruluĢlarına veya gerçek
kiĢilere veyahut özel hukuk tüzel kiĢilerine ait olan taĢınmazlar üzerinde kamu veya özel
sektör tarafından gerçekleĢtirilecek olan yatırımlara iliĢkin olarak, ilgililerince hazırlandığı
veya hazırlatıldığı halde yetkili idarece üç ay içerisinde onaylanmayan etüt, harita, her tür ve
ölçekteki çevre düzeni, nazım ve uygulama imar planlarını, parselasyon planlarını ve
değiĢikliklerini ilgililerinin valilikten talep etmesi ve valiliğin Bakanlığa teklifte bulunması
üzerine bedeli mukabilinde yapma, yaptırma ve onaylamanın yanı sıra baĢvuru tarihinden
itibaren iki ay içinde yetkili idarece verilmemesi halinde bedeli karĢılığında resen yapı ruhsatı
ve yapı kullanma izni ile iĢyeri açma ve çalıĢma ruhsatı verme yetkisi verilmiĢtir.
Anayasa’nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun,
insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adil bir
hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, Anayasa’ya aykırı durum ve tutumlardan
Anayasa’nın 7. maddesinde ise ―Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet
Meclisinindir. Bu yetki devredilemez.‖ hükmü yer almaktadır. Anayasa Mahkemesinin birçok
kararında yasama yetkisinin devredilmezliği ilkesinden ne anlaĢılması gerektiği açıklanmıĢtır.
Buna göre kanunla düzenleme ilkesi, düzenlenen konudan yalnız kavram, ad ve kurum olarak
söz edilmesi değil, bunların kanun metninde kurallaĢtırılmasıdır. KurallaĢtırma ise düzenlenen
alanda temel ilkelerin konulmasını ve çerçevenin çizilmiĢ olmasını ifade eder. Ancak bu
koĢulla uzmanlık ve teknik konulara iliĢkin ayrıntıların belirlenmesi yürütme organının
takdirine bırakılabilir. Yürütme organına düzenleme yetkisi veren bir kanun kuralının
Anayasa’nın 7. maddesine uygun olabilmesi için temel ilkeleri koyması çerçeveyi çizmesi,
sınırsız, belirsiz, geniĢ bir alanı yürütmenin düzenlemesine bırakmaması gerekir.
Belirtildiği üzere Çevre ve ġehircilik Bakanlığının yatırım konusunda yerine getireceği
iĢ ya da iĢlemler sınırlı konu ve sayıdadır. Dava konusu kural ile yetki verilirken sınırları
belirli olduğundan Bakanlığa sınırsız bir düzenleyici iĢlem yapma yetkisi tanınmamıĢtır.
Dolayısıyla, Anayasa’nın 2. ve 7. maddelerine aykırılık söz konusu değildir.
Mahalli idarelere iliĢkin Anayasa’nın 127. maddesinin birinci fıkrasında, bunların il,
belediye veya köy halkının mahalli müĢterek ihtiyaçlarını karĢılamak üzere kuruluĢ esasları
kanunla belirtilen ve karar organları gene kanunda gösterilen seçmenler tarafından seçilerek
oluĢturulan kamu tüzelkiĢileri oldukları, ikinci fıkrasında yerel yönetimlerin kuruluĢ ve
görevleri ile yetkilerinin, yerinden yönetim ilkesine uygun olarak kanunla düzenleneceği
belirtilmiĢtir. Maddenin beĢinci fıkrasında ise merkezi idarenin, mahalli idareler üzerinde,
mahalli hizmetlerin idarenin bütünlüğü ilkesine uygun Ģekilde yürütülmesi, kamu
görevlerinde birliğin sağlanması, toplum yararının korunması ve mahalli ihtiyaçların gereği
gibi karĢılanması amacıyla kanunda belirtilen esas ve usuller dairesinde idari vesayet
yetkisine sahip olduğu belirtilmektedir. Anayasa’nın 123. maddesinde ise idarenin kuruluĢ ve
görevleriyle bir bütün olduğu ve kanunla düzenleneceği öngörüldükten sonra idarenin kuruluĢ
ve görevlerinin, merkezden yönetim ve yerinden yönetim esaslarına dayandığı hükme
bağlanmıĢtır. Ġdarenin bütünlüğü, merkezi devlet modelinin yönetim alanındaki temel ilkesi
olup, bu ilkeyle, idarenin yerine getirdiği çeĢitli görevlerle bu görevleri yerine getiren
kurumları arasında birlik sağlanması ve idari yapı içinde yer alan kurumların bir bütünlük
içerisinde çalıĢması öngörülmüĢtür.
Kuralla kamu ya da özel sektör tarafından yapılacak yatırımlarla ilgili olarak ilgili
idarelerin bazı imar, ruhsat ve izinlere iliĢkin yetkilerinin belli koĢullarda Çevre ve ġehircilik
Bakanlığınca kullanılmasına olanak sağlanmıĢtır. Ġlgililerin talebinin bulunmaması veya
valilikçe bu talebin uygun görülmediğinden Bakanlığa iletilmemesi durumunda Bakanlık
tarafından yetki kullanılması mümkün değildir. Kuralda belirtilen yetkiler ancak kanunla
tanınan sürede iĢ ya da iĢlemlerin yapılmaması durumunda ilgilinin talebinin ve valiliğin
teklifte bulunması koĢuluyla Bakanlık tarafından kullanılabilecektir. Çevre ve ġehircilik
Bakanlığı, 644 sayılı KHK’nin 2. maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca iĢlemi
gerçekleĢtirmeden önce yetkili olan yerel idareden konuya iliĢkin görüĢlerini soracaktır.
Ġdareler, bu iĢ ve iĢlemlerin yapılmama gerekçelerini etraflıca açıklayarak görüĢlerini en geç
on beĢ gün içinde Bakanlığa bildirmek zorundadır. Böylece yapılacak iĢ ve iĢlemlerde yetkili
idare ile Bakanlık arasında koordinasyon ve eĢgüdümün sağlanması, süreçteki suiistimallerin
azaltılması ve yatırım ortamının yerel idarelerle iĢbirliği içerisinde iyileĢtirilmesi
hedeflenmektedir. Merkezi idarenin yerinden yönetim kuruluĢları yerine geçerek iĢlem
yapması istisnaî nitelikte yetki olup ancak yerel yönetimlerin ihmal veya temerrüdü halinde
kullanılabilecektir.
Anayasa’da mahallî müĢterek ihtiyaçların nelerden ibaret olduğu yolunda bir kurala yer
verilmemiĢtir. Mahallî müĢterek ihtiyaçların saptanması kanun koyucunun takdirine
bırakılmıĢtır. Kanun koyucu, kamu yararını gözeterek belirtilen takdir yetkisi çerçevesinde
belli bir toplumsal ihtiyacın teminine yönelik kamu hizmetinin görülmesini merkezi idareye
bırakabileceği gibi bu hizmetin görülmesini mahallî idarelerin yetki alanına da bırakabilir.
Yerel yönetimleri ortadan kaldırma ya da etkisiz kılma amacına yönelik olmaması ve belirli
alanlar bakımından geçici bir süre için kimi görev ve yetkilerin merkezi yönetim birimine
bırakılması, yerinden yönetim ilkesine aykırı olarak yorumlanamaz.
Yatırım yapılması için kolaylıklar sağlanmasında önemli kamu yararı olduğu ve geciken
bazı iĢlemlerin merkezi idare tarafından yapılmasının öngörülmesinin meĢru bir amaca
dayandığı söylenebilir. Büyük ölçekli yatırımlar, yapıldığı coğrafi bölge açısından yerel,
ancak tüm ülkeye getirdiği faydalar açısından ulusal nitelik taĢımaktadır. Bu nedenle
günümüzde yatırım yapılması mahallî müĢterek ihtiyaçları karĢılamaktan öte tüm toplumu ve
ülkeyi ilgilendiren ulusal ihtiyaçtır. Ulusal ihtiyaçların öncelikle karĢılanmasında kamu yararı
olduğu kuĢkusuzdur. Kamu yararı için gerekli hallerde belirli bir alan ya da bölge ile ilgili
olarak belirtilen plânları yapma ya da inĢat izni, yapı kullanım izni, çalıĢma veya iĢyeri açma
ruhsatı verme konusunda Çevre ve ġehircilik Bakanlığına yetki ve görev verilmesinde
Anayasa'nın 127. maddesi açısından bir engel bulunmamaktadır.
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın eĢitlik ilkesine aykırılık iddiasında bulunulmuĢ ise de
Anayasa’nın 10. maddesinde yer verilen eĢitlik ilkesi hukuksal durumları aynı olanlar için söz
konusudur. Bu ilke ile eylemli değil, hukuksal eĢitlik öngörülmüĢtür. EĢitlik ilkesinin amacı,
aynı durumda bulunan kiĢilerin yasalar karĢısında aynı iĢleme bağlı tutulmalarını sağlamak,
ayrım yapılmasını ve ayrıcalık tanınmasını önlemektir. Belirtilen ilkeyle, aynı durumda
bulunan kimi kiĢi ve topluluklara ayrı kurallar uygulanarak yasa karĢısında eĢitliğin ihlali
yasaklanmıĢtır. Yasa önünde eĢitlik, herkesin her yönden aynı kurallara bağlı tutulacağı
anlamına gelmez. Durumlarındaki özellikler, kimi kiĢiler ya da topluluklar için değiĢik
kuralları ve uygulamaları gerektirebilir. Aynı hukuksal durumlar aynı, ayrı hukuksal durumlar
farklı kurallara bağlı tutulursa Anayasa’da öngörülen eĢitlik ilkesi zedelenmez.
Dava konusu kuralla yatırım yapacaklara eĢitlik ilkesine aykırı olarak getirilmiĢ bir
ayrıcalık bulunmamaktadır. Yerli ya da yabancı yatırımcıların, yatırım yapmayanlardan
hukuken farklı oldukları açıktır. Kural ile yatırımcıya imar planı dıĢına çıkma ya da ruhsatsız
iĢyeri açma gibi imtiyazlar tanınmamaktadır. Sadece dünya ekonomisinin ve uluslar arası
rekabetin koĢulları gereği yatırıma yönelik iĢlemlerin hızlandırılması sağlanmakta, bu konuda
yasa koyucunun yatırımları teĢvik için kanunlar çıkardığı, yürütmenin teĢvik politikaları
oluĢturduğu göz önüne alındığında farklı kuralların uygulanması eĢitlik dolayısıyla hukuk
devleti ilkesine aykırılık oluĢturmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kural, Anayasa’nın 2., 7., 10. ve 127. maddelerine
Kuralın, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ve 87. maddesi ile ilgisi görülmemiĢtir.
4- KHK’nin 21. Maddesinin Ġncelenmesi
BaĢvuru dilekçesinde, kuralın herhangi bir özel gerekçe belirtilmeden Anayasa’nın
BaĢlangıç’ı ile 2., 7., 10., 87. ve 127. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
653 sayılı KHK’nin 21. maddesi yürürlük maddesidir. Yürürlük maddesi, yasal
düzenlemelerin ne zaman yürürlüğe gireceğini göstermekte ve yapım tekniği açısından her tür
yasal düzenlemede bulunmakta, yazılmamıĢ olması yasal düzenlemelerin geçerliliğini de
etkilememektedir. Ġptal istemine konu 21. maddenin, KHK’nin yayımı tarihinde yürürlüğe
gireceğini öngördüğünden Anayasal ilkelere aykırılık oluĢturmadığı açıktır.
Açıklanan nedenlerle, iptal isteminin reddi gerekir.
23.8.2011 günlü, 653 sayılı Ekonomi Bakanlığının TeĢkilat Ve Görevleri Hakkında
Kanun Hükmünde Kararname Ġle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname’nin;
A) 1- 1., 2. ve 4. maddelerine,
2- 5. maddesiyle 3.6.2011 günlü, 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Eki (I)
sayılı Cetvel’in “Hizmet Birimleri” bölümündeki değiĢtirilen “9) Denetim Hizmetleri
BaĢkanlığı” ibaresine,
3- 6., 20. ve 21. maddelerine,
yönelik iptal istemleri, 18.7.2012 günlü, E. 2011/126, K. 2012/110 sayılı kararla
reddedildiğinden, bu maddelere ve ibareye iliĢkin yürürlüğün durdurulması isteminin
REDDĠNE,
B) 1- 3. maddesi,
2- 5. maddesiyle 3.6.2011 günlü, 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin Eki (II)
sayılı Cetvel’in ―Kadro Unvanı‖ bölümündeki değiĢtirilen “Denetim Hizmetleri BaĢkanı”
ibaresi,
hakkında, 18.7.2012 günlü, E. 2011/126, K. 2012/110 sayılı kararla karar verilmesine
yer olmadığına karar verildiğinden, bu madde ve ibareye iliĢkin yürürlüğün durdurulması
istemi hakkında KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA, 18.7.2012 gününde
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
VI- SONUÇ
Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname’nin içerikleri itibariyle
Anayasa’ya aykırılığı ileri sürülen;
1- 1. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
Fulya KANTARCIOĞLU’nun karĢıoyu ve OYÇOKLUĞUYLA,
3- 3. maddesi, 11.10.2011 günlü, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 1.
maddesi ile yürürlükten kaldırıldığından, bu maddeye iliĢkin konusu kalmayan iptal
istemi hakkında KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA, OYBĠRLĠĞĠYLE,
5- 5. maddesiyle 3.6.2011 günlü, 637 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin;
a- Eki (l) sayılı Cetvel’in “Hizmet Birimleri” bölümündeki değiĢtirilen “9) Denetim
Hizmetleri BaĢkanlığı” ibaresinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin
REDDĠNE, Fulya KANTARCIOĞLU’nun karĢıoyu ve OYÇOKLUĞUYLA,
b- Eki (ll) sayılı Cetvel’in “Kadro Unvanı” bölümündeki değiĢtirilen “Denetim
Hizmetleri BaĢkanı” ibaresi, 666 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 1. maddesi ile
yürürlükten kaldırıldığından, bu ibareye iliĢkin konusu kalmayan iptal istemi hakkında
KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA, OYBĠRLĠĞĠYLE,
6- 6. maddesiyle değiĢtirilen 29.6.2011 günlü, 644 sayılı Çevre ve ġehircilik
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’nin 2.
maddesinin birinci fıkrasının (h) bendinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal
isteminin REDDĠNE, Fulya KANTARCIOĞLU’nun karĢıoyu ve OYÇOKLUĞUYLA,
7- 20. maddesinin “… eki (1) sayılı cetvelin Ekonomi Bakanlığına ait bölümünde yer
alan boĢ ve dolu DıĢ Ticaret Kontrolörleri Kurulu BaĢkanı, DıĢ Ticaret BaĢkontrolörü, DıĢ
Ticaret Kontrolörü ve Stajyer DıĢ Ticaret Kontrolörü kadroları iptal edilmiĢ ve…”
bölümünün Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE, Fulya
OYBĠRLĠĞĠYLE,
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
23.8.2011 günlü, 653 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (KHK)’nin içerik yönünden
iptal istemi reddedilen kurallarının, yasama yetkisinin devredilmezliği ilkesiyle
bağdaĢmaması nedeniyle E:2011/113, K:2012/108 sayılı karara iliĢkin karĢıoy gerekçesi
doğrultusunda iptali gerektiği düĢüncesiyle çoğunluk görüĢüne katılmıyorum.
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
Esas Sayısı : 2012/96
Karar Günü : 27.12.2012
ĠPTAL DAVASINI AÇAN : Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri Emine Ülker
TARHAN ve Levent GÖK ile birlikte 116 milletvekili
ĠPTAL DAVASININ KONUSU : 14.6.2012 günlü, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği
Kurumu Kanunu’nun;
1- 3. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (f) bendinin,
2- 4., 5. ve 6. maddelerinin,
4- 10. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendinin,
6- 13. ve 15. maddelerinin,
7- 17. maddesinin (4) numaralı fıkrasının ilk cümlesinin,
8- 18. maddesinin,
10- 22. maddesinin,
12- Geçici 1. maddesinin (4) numaralı fıkrasının,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 5., 6., 7., 8., 9., 10., 11., 17., 19., 36., 38., 74., 81., 103.,
123., 125. ve 128. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine ve yürürlüklerinin
durdurulmasına karar verilmesi istemidir.
I- ĠPTAL VE YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMLERĠNĠN
GEREKÇESĠ
A- 27.8.2012 günlü dava dilekçesinin gerekçe bölümü Ģöyledir:
“…
III. GEREKÇE
1) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 3 üncü Maddesinin Birinci
Fıkrasının (f) Bendinin, 4 üncü ve 6 ncı Maddelerinin Anayasaya Aykırılığı
Kanunun kuruluĢ baĢlıklı 4 üncü maddesinin birinci fıkrasında Türkiye Büyük Millet
Meclisi BaĢkanlığına bağlı, kamu tüzel kiĢiliğini haiz, özel bütçeli ve merkezi Ankara‟da
bulunan Kamu Denetçiliği Kurumunun kurulmuĢ olduğu yolundaki düzenleme Kamu
Denetçiliği Kurumu‟nun kuruluĢ amacına ve varlık sebebine aykırıdır. Çünkü, Kamu
Denetçiliği Kurumu yetkisini her zaman parlamentodan almasına karĢın, incelemelerinde
parlamento karĢısında da bağımsızdır ve salt idare karĢısında değil, seçilmesi ve görevden
alınması dıĢında parlamento karĢısında da bağımsız olan bir kurumdur.
Kanunun 4 üncü maddesinin ikinci fıkrasında Kurum, BaĢdenetçilik ve Genel
Sekreterlikten oluĢacağı, aynı maddenin üçüncü fıkrasında ise Kurumda, bir BaĢdenetçi ve
beĢ denetçi ile Genel Sekreter ve diğer personel görev yapacağı düzenlenmiĢtir. Yine
Kanunun 6 ncı maddesinde baĢdenetçiliğin BaĢdenetçi ve denetçilerden oluĢacağı ve
Kurumun BaĢdenetçi tarafından yönetilir ve temsil edileceği düzenlenmiĢtir.
Kamu BaĢdenetçisi ve 5 Denetçiden oluĢacak bu sistemin, 75milyona yakın nüfusu olan
ülkemizin ihtiyaçları için yeterli olmayacaktır. Üstelik alanlarında uzmanlaĢmamıĢ
Denetçilerden oluĢan bir yapı, etkili olamayacağı gibi, zamanla Kurum‟da çalıĢan bürokrat
uzmanların görüĢ, öneri ve tavsiyelerine göre iĢleyen, etkilenmeye acık bir yapıya
dönüĢecektir.
Kanunun Tanımlar BaĢlıklı 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının(f) bendinde,
Komisyonun, Türkiye Büyük Millet Meclisi Dilekçe Komisyonu ile Ġnsan Haklarını Ġnceleme
Komisyonu üyelerinden oluĢan Karma Komisyonu ifade edeceği belirtilmiĢtir. Kamu
Denetçiliği mekanizmasının etkin bir Ģekilde çalıĢabilmesi açısından Mecliste bu iĢe özgü bir
komisyonun kurulması yaĢamsal bir önem taĢıdığı halde, kanunun Kamu Denetçiliği Kurumu
için Mecliste özel bir komisyon kurulacağı yönünde Ġçtüzüğe yollamada bulunmamıĢ olması
Kamu Denetçiliği Kurumunun bağımsızlığını yok edecek niteliktedir. Çünkü Kamu Denetçiliği
kurumuyla Ġdarenin tasarruf ve davranıĢları denetleneceğinden Meclisteki mevcut komisyonlarda olduğu gibi Komisyona iktidar partisi milletvekilleri ağırlıklı olarak katılacak, bu
denetimden beklenen fayda elde edilemeyecek böylece kamu denetçiliği bağımsız
olamayacaktır.
Halbuki, geliĢmiĢ demokrasilerde hukuk devleti, hukukun üstünlüğü kavramlarının yanı
sıra, kamu yönetiminden Ģikayetleri de inceleyerek yürütme gücünü elinde bulunduranlara yol
gösterici, bağımsız, tarafsız, denetim organları oluĢturmayı hedef edinen devlettir. Kanunda
tanımlanan tüm yetki ve görevlerin bireysel olarak BaĢdenetçiye ve beĢ adet Denetçiye
verilmiĢ olması, kurumun kuruluĢunun TBMM‟ne bağlı olması ve özünde bağımsızlığının
sağlanamaması ve yetkilerin tek kiĢide toplanması ancak dikta yönetim biçimlerinin
baĢvurduğu ve demokratik yönetim sistemleriyle bağdaĢmayacak bir yapı oluĢturmak
anlamına gelir. Böyle bir yapının, hukuk devleti ilkesi, hak arama hürriyeti, erkler ayrılığı
ilkesi ile bağdaĢır bir tarafı yoktur.
Bu nedenle, 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun3üncü maddesinin
birinci fıkrasının (f) bendi, 4 üncü ve 6 ncı maddeleri Anayasanın BaĢlangıç, 2 nci, 5 inci, 6
ncı, 7nci, 8 inci, 9 uncu,11 inci ve 36 ncı maddelerine aykırıdır.
2) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 5 inci Maddesinin Anayasaya
Aykırılığı
“Kurumun görevi” baĢlıklı 5 inci maddesinde; Kurumun, idarenin iĢleyiĢi ile ilgili
Ģikâyet üzerine, Türkiye Cumhuriyetinin Anayasada belirtilen nitelikleri çerçevesinde,
idarenin her türlü iĢlem ve eylemleri ile tutum ve davranıĢlarını; adalet anlayıĢı içinde, insan
haklarına saygı, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araĢtırmak ve
idareye önerilerde bulunmakla görevli olduğu belirtilmiĢ, maddede kamu denetçisine idari
dava yoluna baĢvurma yetkisi tanınmamıĢtır. Kamu Denetçiliği, idari iĢlemleri iptal edemez,
idareyi tazminat ödemeye mahkum edemez ve idareye her hangi bir konuda emir veremez.
Dolayısıyla Kamu Denetçiliğinin kararlarını yerine getirmemek idareyi veya kamu
görevlilerini hukuksal veya cezai sorumluluklarla karĢı karĢıya bırakmayacaktır. Bu durum
evrensel düzeyde kabul görmüĢ bir durumdur. Fakat bu husus Kamu Denetçiliği Kurumunun
idari yargıya baĢvurmasına engel değildir. Ayrıca dünya örnekleri incelendiğinde bu alanda
geliĢmiĢ ülkelerde benzer kurumların meclislerden çıkan yasalara karĢı Anayasaya aykırılık
davaları açabilme hakları da bulunmaktadır. Ġdari Yargıya kamu denetçiliği tarafından
baĢvuru imkanının tanınmamıĢ olması, vatandaĢların mağduriyetlerini giderme imkanını
ortadan kaldırmıĢtır. Kamu Denetçiliği‟nin tespit ettiği hak ihlallerine iliĢkin tavsiyeleri ilgili
idare tarafından yerine getirilmediğinde, idarenin uygulamasından ya da uygulamaya
dayanak teĢkil eden düzenleyici iĢlemden mağdur olan kiĢi, kurum ya da topluluk adına idari
yargıya baĢvurup iptal veya tam yargı davası açma yetkisi verilmemesi Kurum‟un
kararlarının etkinliğini azaltacak gereksiz yere zaman kaybına ve israfa yol açacaktır.
Bununla birlikte, Kanunun 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinde
CumhurbaĢkanının tek baĢına yaptığı iĢlemler ile re‟sen imzaladığı kararlar ve emirler,
yasama ve yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin iĢlemlerin Kamu Denetçiliği Kurumunun
görev alanı dıĢında olduğu belirtilmiĢtir.
CumhurbaĢkanı yürütme organının baĢıdır. CumhurbaĢkanının tek baĢına yaptığı
iĢlemler ile re‟sen imzaladığı kararlar ve emirler, 2010 Anayasa değiĢikliğinden önce
tanımlanan tarafsız CumhurbaĢkanı için tanımlanan bir imtiyaz idi. Bu imtiyaz
cumhurbaĢkanının halk tarafından seçilmesiyle fiilen ortadan kalkmıĢtır. Halk tarafından
seçilen cumhurbaĢkanı kendisine oy veren veya vermeyen herkesin siyasi denetimine tabidir.
Mevcut Anayasaya göre, devlet organları içinde en fazla yetkiye sahip olan
CumhurbaĢkanının iĢ ve iĢlemlerinin hukukun denetimine tabi olması hukuk devleti ilkesinin
tabi sonucudur. Aksi halde halkın seçtiği CumhurbaĢkanı denetimsiz bir organ haline gelir bu
da siyasi ve hukuki açıdan denetlenemeyen bir güç yaratmaktır, kısaca diktatörlük
oluĢturmaktır.
Aynı maddenin ikinci fıkrasının (c) bendi uyarınca, “yargı yetkisinin kullanılmasına
iliĢkin kararları” denetim dıĢında bırakılmıĢ olması; cezaların infazına iliĢkin gerek cezaevi
yönetimi gerekse kararların infazıyla görevli yargı mercileri tarafından alınan karar ve
yapılan uygulamaların Kamu Denetçiliği‟nin denetimi dıĢında kalması anlamına gelmektedir.
Ġdarenin özellikle kamuoyunun gözünden uzak olduğu alanlarda daha rahat hukuka aykırı
hareket ettiği bilinmekte olup; bu alanların baĢında da Cezaevleri gelmektedir. Ġnsan hakkı
ihlali, kotu muamele ve insan onuruna yakıĢmayan tutum ve davranıĢların sıklıkla
rastlanıldığı ve en çok hak ihlalinin yaĢandığı cezaevlerinde, hükümlü ve tutuklulara yönelik
disiplin cezalarının yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar kapsamında
değerlendirilmesi, Kamu Denetçiliği Kurumunun görev alanı üzerinde ciddi olumsuz etki
yaratabilecek sonuçlar doğuracak, bu durum kurumun kuruluĢ amacıyla da
bağdaĢmayacaktır. Mahkemelerin aldığı her karar yargı erkinin kullanılmasına iliĢkin
değildir. Disiplin cezalarının değerlendirilmesi de yargılama fonksiyonuna girmez. Disiplin
cezaları özü itibariyle idari bir iĢlemdir. Bu nedenle, yargısal değil, idari kararlar
kapsamında ele alınması, bu alanın da Kamu Denetçiliği Kurumunun alanına girdiğinin ifade
edilmesi gerekirken aksi yönde düzenleme yapılmıĢ olması Kurumu amacından
uzaklaĢtırmıĢtır.
Yine 5inci maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin (TSK)
sırf askeri nitelikteki faaliyetlerinin denetim kapsamı dıĢında tutulduğu görülmektedir.
Burada gecen “askeri nitelikteki faaliyet” kavramı oldukça muğlak kalmıĢtır. ĠhtisaslaĢmıĢ
bir Kamu Denetçiliği sistemi kanunla öngörülmemiĢ olduğu için, TBMM adına personelin
karĢılaĢtığı insan hakları ihlallerini, çalıĢma koĢullarını ve kotu muameleyle ilgili Ģikayetleri
kurum inceleyemeyecek, mağduriyetlerin giderilmesi ve hak ihlallerinin tekrarlanmasının
önüne geçilemeyecektir.
Bu nedenle, 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 5 inci maddesinin
Anayasanın BaĢlangıç, 2 nci, 6ncı, 8 inci, 9 uncu, 11 inci, 17/2 nci, 19 uncu, 36 ncı, 38/3
üncü, 125/1 inci maddelerine aykırı olduğundan iptali gerekmektedir.
3) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 8 inci Maddesinin Dördüncü
Fıkrasının Anayasaya Aykırılığı
ÇalıĢma ilkeleri BaĢlıklı 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun8inci
maddesinin dördüncü fıkrasında, Denetçilerin BaĢdenetçi tarafından görevlendirilecekleri
konu veya alanlara ve aralarındaki iĢ bölümüne iliĢkin ilkeler yönetmelikle belirleneceği
hükmü yer almaktadır.
Yasa‟da yönetmelikle yapılacak düzenlemeye iliĢkin temel ilkeler belirlenmemiĢ olduğu
için, söz konusu fıkrada yürütmeye bırakılmıĢ olan yönetmelikle düzenleme yetkisi, asli bir
düzenleme yetkisi olup dolayısıyla yürütmeye geniĢ bir düzenleme yetkisi verilmiĢtir.
Halbuki Anayasa Mahkemesinin pek çok kararında belirtildiği üzere, yasada
belirtilmesi gereken söz konusu hususlara yasada yer verilmemesi, yasaların açık,
anlaşılabilir ve sınırlan belirli kurallar içermesi gereğinin hukuk güvenliğinin
gerçeklemesi için ön koşul kabul edildiği hukuk devleti anlayışına ve dolayısıyla
Anayasanın 2 nci maddesine aykırı düşmektedir.
Anayasa Mahkemesi‟nin 11.04.2007 tarihli 2006/35 e ve 2007/48 K. Sayılı kararında;
“Anayasanın 2 nci maddesinde, Türkiye Cumhuriyeti‟nin baĢlangıçta belirtilen temel ilkelere
dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk devleti olduğu vurgulanmıĢtır. Hukuk devleti,
tüm iĢlem ve eylemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu
geliĢtirerek sürdürmeyi amaçlayan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasaya
aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, insan haklarına saygı duyarak bu hak ve özgürlükleri
koruyup güçlendiren, yargı denetimine açık, yasaların üstünde Anayasa ve yasa koyucunun
da bozamayacağı temel hukuk ilkeleri bulunduğu bilincinde olan devlettir.
Anayasanın 7 nci maddesinde “Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet
Meclisinindir. Bu yetki devredilemez.” denilmektedir. Buna göre, yasa koyucunun temel
ilkeleri koymadan, çerçeveyi çizmeden yürütmeye yetki vermemesi, sınırsız, belirsiz bir alanı,
yönetimin düzenlemesine bırakmaması gerekir.
Anayasa Mahkemesi‟nin önceki kararlarında vurgulandığı üzere, Anayasada yasa ile
düzenlenmesi öngörülen konularda yürütme organına genel ve sınırları belirsiz bir düzenleme
yetkisinin verilmesi olanaklı değildir. Yürütmenin düzenleme yetkisi yasa ile sınırlandırılmıĢ,
tamamlayıcı bir yetkidir. Bu nedenle, Anayasada öngörülen ayrık durumlar dıĢında, yürütme
organına yasalarla düzenlenmemiĢ bir alanda genel nitelikte kural koyma yetkisi verilemez.
Ayrıca, yürütme organına düzenleme yetkisi veren bir yasa kuralının Anayasanın 7 nci
maddesine uygun olabilmesi için temel ilkelerin konulması, çerçevenin çizilmesi, düzenleme
için sınırsız, belirsiz, geniĢ bir alanın bırakılmaması gerekir. Dolayısıyla bu fıkra yeterli
açıklık ve belirlilikten uzak olduğundan Anayasanın 2 nci ve 7 nci maddelerine aykırıdır
Sonuç olarak bu fıkrada kullanılacak yetkiler, asli bir düzenleme yetkisi niteliği
taĢıdığından böyle bir yetkilendirmede Anayasanın 6 ncı, 7 nci, 8 inci, 123 üncü ve 128 inci
maddelerine aykırıdır. Ayrıca bu belirsizlik Anayasanın BaĢlangıç kısmına, 2 nci ve 5 inci
maddelerine aykırı olduğu gibi ayrıca Anayasanın herhangi bir hükmüne aykırı bir
düzenlemenin ise Anayasanın 2 nci ve 11 inci maddelerinde belirtilen “hukuk devleti”,
Anayasanın üstünlüğü ve bağlayıcılığı ilkeleri ile çeliĢeceği ortadadır.
4) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 10 uncu Maddesinin Birinci
Fıkrasının (c) Bendinin Anayasaya Aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kanunun BaĢdenetçi ve denetçilerin nitelikleri BaĢlıklı 10
uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde, BaĢdenetçi veya denetçi seçilebilmek için
aranan Ģartlar içinde, Tercihen hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve idarî bilimler, iktisat ve
iĢletme fakültelerinden olmak üzere dört yıllık eğitim veren fakültelerden veya bunlara
denkliği kabul edilmiĢ yurt içi veya yurt dıĢındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olmak
Ģartı da öngörülmüĢtür.
10 uncu maddesinde yapılan düzenleme, Kurum‟un çalıĢmasında aksaklıklar doğmasına
neden olabilecek türdendir. Bu maddeye göre; tercihen hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve
idari bilimler, iktisat ve iĢletme fakültelerinden olmak üzere dört yıllık eğitim veren herhangi
bir yükseköğretim fakültesinden mezun olmak BaĢdenetçi ya da Denetçi olmak için yetecektir.
Kanunun öngördüğü yapıda denetçilere, zorunlu olarak “hukuk fakültesi ya da
programlarında yeteri miktarda hukuk eğitimi veren fakültelerden mezun olma” koĢulu
getirilmemiĢtir. Halbuki, Ġsveç, Finlandiya, Danimarka, Norveç gibi Kamu Denetçiliği‟nin iyi
bicimde uygulandığı ülkelerde Denetçilerin hukuk eğitimi alması zorunludur. Çünkü insan
hakları kavramından anlayabilmek, Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarını takip edip
anlayabilmek, buna göre insan hakkı ihlalinin olup olmadığını denetleyecek kamu
denetçisinin mutlaka iyi bir hukuk eğitimi almıĢ olması, hukuk fakültesi veya programlarında
hukuk derslerine yeterince yer veren sosyal bilimler fakültelerinden mezun olması bir
zorunluluktur.
Kamu denetçisinin özellikle kuruluĢu ve çalıĢma kültürünün oluĢturulması aĢamasında,
yeterli donanıma sahip uzmanlara sahip olabilmesine yönelik kadro imkânının tanınması
devletin asli görevdir. Bu çerçevede özellikle kuruluĢ aĢamasında çeĢitli kamu hizmeti
alanlarında yetiĢmiĢ denetim elemanlarının ve özellikle idari hâkimlerin tecrübelerini bu
kuruma aktarmalarının önemi büyüktür. Bugün, Kurul halinde çalıĢan DanıĢtay ve Yargıtay
gibi kuruluĢların yoğun iĢ yükünü kaldırabilmelerinin temelinde ihtisaslaĢmanın ve tetkik
hâkimlerin desteğinin olduğu bilinmektedir.
Siyasi iktidar iptali istenen hükümle, Kamu Denetçiliği Kurumunu akil, tecrübeli, insan
hakları konusunda uzman, bu konuda bilimsel akademik çalıĢmalar yapmıĢ, ulusal ve
uluslararası sivil toplum kuruluĢlarında görev almıĢ, oldukça iyi eğitim formasyonuna ve iĢ
tecrübesine sahip bulunan Denetçilerden oluĢturmak yerine; ihtiyaca cevap vermekten uzak
bir biçimde, sadece yasada düzenlemiĢ olmak için ve tamamen politik-ideolojik yaklaĢımlara
göre kurumu ĢekillendirmiĢtir. Bu nedenle mevcut düzenleme, hukuk devleti ilkesine, devletin
asli sorumluluklarından olan devletin temel amaç ve görevlerine, anayasanın bağlayıcılığı ve
üstünlüğüne ve en önemlisi kamu denetçiliği kurumunun bu yapı ile teĢekkül etmesi,
iĢleyiĢinde aksaklıklara yol açacağından, kurumun temel kuruluĢ amacına aykırıdır. Bu
nedenle, 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 10 uncu maddesinin birinci
fıkrasının (c) bendinin, Anayasanın, 2 nci, 5 inci, 6 ncı, 11 inci ve 74 üncü maddelerine aykırı
olduğundan iptal edilmesi gerekir.
5) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 11 inci Maddesinin BeĢinci ve
Altıncı Fıkralarının Anayasaya Aykırılığı
Adaylık ve seçim baĢlıklı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 11 inci maddesinin
beĢinci fıkrasında, BaĢdenetçi, üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu ile seçilir. Birinci
oylamada bu çoğunluk sağlanamadığı takdirde ikinci oylamaya geçilir. Ġkinci oylamada da
üye tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamada üye tamsayısının üçte iki
çoğunluğu sağlanamadığı takdirde üçüncü oylamaya geçilir ve üye tamsayısının salt
çoğunluğunun oyunu alan aday seçilmiĢ sayılır. Üçüncü oylamada üye tamsayısının salt
çoğunluğu sağlanamazsa, bu oylamada en çok oy alan iki aday için dördüncü oylama yapılır.
Dördüncü oylamada karar yeter sayısı olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur
Yine kanunun 11 inci maddesinin altıncı fıkrasında, Denetçiler, üye tamsayısının üçte
iki çoğunluğu ile seçilir. Birinci oylamada bu çoğunluk sağlanamadığı takdirde ikinci
oylamaya geçilir. Ġkinci oylamada da üye tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu
oylamada üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu sağlanamadığı takdirde üçüncü oylamaya
geçilir ve üye tamsayısının salt çoğunluğunun oyunu alan aday seçilmiĢ olur. Üçüncü
oylamada üye tamsayısının salt çoğunluğu sağlanamadığı takdirde en çok oy alan
adaylardan, seçilecek aday sayısının iki katı kadar aday ile seçime gidilir. Dördüncü
oylamada karar yeter sayısı olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur, Ģeklinde
düzenleme yer almaktadır.
Kamu Denetçiliğinin bağımsız bir kurum olması, onun olmazsa olmaz Ģartıdır.
Gerçekten de, yürütmeden ve idareden bağımsız olmayan bir kurumun kamu üzerinde denetim
uygulaması durumunda bu denetimin idari denetimden farklı bir denetim olarak nitelendirilmesi olanaklı olmayacaktır. ĠĢte bu yüzden “kamu denetçiliği “ adı altında ayrı ve
kendisine özgü bir denetimden söz edebilmek ancak yürütmeden ve idareden bağımsız olan
bir kurum yaratmakla olanaklıdır.
Kamu denetçiliğinin bağımsız olabilmesi için onun atanması ve görevden alınmasının
nitelikli çoğunlukla olması ve Meclis dâhil hiç bir organa karĢı bağımlı olmaması
demektir..12 Eylül 2010 tarihinde halkoylamasına sunulan olan mini anayasa paketinin 8 inci
maddesinde ombudsmanın üçüncü oylamada Meclis üye tamsayısının salt çoğunluğu (226
milletvekili) ile üçüncü oylamada salt çoğunluk sağlanamazsa bu oylamada en çok oy alan iki
aday için dördüncü oylama yapılacağı, dördüncü oylamada en fazla oy alan adayın seçilmiĢ
olacağı belirtilmiĢtir. Görüldüğü üzere, bu maddeyle ombudsmanın toplanmasında özel bir
toplantı yeter sayısı aranmayarak, Meclisin normal toplantı yetersayısıyla (184 Milletvekili)
toplanacağı, iĢ dördüncü oylamaya kalırsa 226 milletvekilinden aĢağı sayıda oy alsa bile
ombudsmanın seçilebileceği öngörülmüĢtür. Bu düzenleme tarzı, Türk siyasi yaĢamında bir
uzlaĢma kültürünün olmaması olgusuyla birleĢerek, iktidar partisi, eğer bir koalisyon
hükümeti varsa koalisyonun büyük ortağı tarafından ombudsmanın seçilmesine yol açacaktır.
Ombudsmanın iktidar partisi veya koalisyon hükümetinin büyük ortağı tarafından atanması
durumunda ise ombudsman iktidara karĢı bağımsız olamayacak, dolayısıyla, kurulmasının
varlık nedenini yitirecektir. Ombudsmanın yürütmeye, özellikle, iktidara karĢı bağımsızlığını
sağlayabilmek için Anayasanın CumhurbaĢkanın seçimini düzenleyen 102 nci maddesinin
31.5.2007 tarih ve 5678 sayılı Kanunun 5 inci maddesiyle değiĢtirilmeden önceki durumuna
benzer bir Ģekilde düzenlemeye gidilmesi gerekir. Çünkü, Ombudsmanın bağımsızlığını
sağlamada temel koĢul, onun seçilirken nitelikli bir çoğunlukla seçimini sağlayacak dizgenin
oluĢturulmasıdır. Bu bağlamda, ombudsman seçiminin ilk turunda, Anayasa Mahkemesinin,
CumhurbaĢkanı seçiminde “367” kararı olarak bilinen 1.5.2007 tarih ve E.2007/45, K.
2007/54 sayılı kararında isabetli bir Ģekilde yorumladığı üzere, toplantı ve karar yetersayısının bütün oylamada TBMM üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu, bu bağlamda 367 olduğu
Ģeklinde, Anayasada yeni bir düzenlemeye ihtiyaç bulunmaktadır.
Siyasal partileri ombudsman seçiminde uzlaĢıya zorlayabilmek ve bu bağlamda
ombudsmanın bağımsızlığını oluĢturabilmek açısından11inci maddesinde BaĢdenetçi ve
Denetçilerin seçiminin mutlaka nitelikli çoğunlukla yapılması gerekmektedir. Bu durum
Kurum‟un bağımsızlığı ve etkinliği için bir zarurettir. 11 inci maddenin beĢinci ve altıncı
fıkralarında nitelikli çoğunluğun mutlak surette aranmamıĢ olması, iktidara sahip olan tek
parti ya da koalisyon dönemlerinde koalisyonun büyük ortağı olan parti Kamu Denetçisi‟nin
seçiminde tek söz sahibi olması anlamına gelmektedir. Kanunun bu maddesiyle, Kamu
Denetçiliği Kurumu,Meclis adına bir kamu denetçiliği Kurumuna değil, iktidara bağlı bir
nevi hükûmet adına denetleme yapacak bir teftiĢ kuruluna dönüĢtürülmüĢtür. Bu durum
Anayasamızın Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 6 ncı, 7 nci, 8 inci ve 9 uncu maddelerinde
somutlaĢtırılmıĢ olan kuvvetler ayrılığı ilkesiyle bağdaĢmamaktadır.
6) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 13 üncü Maddesinin
Anayasaya Aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 13 üncü maddesinde Görevlerine
baĢlarken BaĢdenetçi Genel Kurulda, denetçiler ise Komisyonda “Görevimi tam bir
tarafsızlık, dürüstlük, hakkaniyet ve adalet anlayıĢı içinde yerine getireceğime, namusum ve
Ģerefim üzerine andiçerim.” Ģekilde andiçecekleri düzenlenmiĢtir.
TBMM‟de kimlerin yemin edeceği 81 inci ve 103 üncü maddesinde gösterilmiĢtir.
Milletvekilleri ve CumhurbaĢkanı dıĢında, Anayasada herhangi bir kamu görevlisinin
TBMM‟nde yemin edeceğine iliĢkin baĢkaca bir düzenleme yoktur. BaĢdenetçinin Genel
Kurul‟da yemin edeceğine iliĢkin bu düzenleme Anayasanın 81 inci ve 103 üncü maddeleriyle
bağdaĢmamaktadır.
28.09.2006 tarih ve 5548 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 13 üncü
maddesinde “Türkiye Cumhuriyeti Devletinin varlığı ve bağımsızlığı ile vatanın ve milletin
bölünmez bütünlüğüne, milletin kayıtsız ve Ģartsız egemenliğine, Anayasaya, hukukun
üstünlüğüne, hakkaniyete, demokrasiye, Atatürk ilke ve inkılaplarına ve laik Cumhuriyet
ilkesine bağlı kalacağıma, milli dayanıĢma ve adalet anlayıĢı içinde herkesin insan
haklarından ve temel hürriyetlerinden yararlanması ülküsünden ayrılmayacağıma, üzerime
aldığım görevi tarafsızlıkla yerine getireceğime büyük Türk Milleti huzurunda, namusum ve
Ģerefim üzerine andiçerim.” biçiminde olan ant, 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu
Kanununun13 üncü maddesinde “Görevimi tam bir tarafsızlık, dürüstlük, hakkaniyet ve
adalet anlayıĢı içinde yerine getireceğime, namusum ve Ģerefim üzerine andiçerim.” biçimine
dönüĢtürülmüĢtür. Yasakoyucu bir hukuk devletinde yasa koyarken Anayasaya uygun hareket
etmek durumundadır. Anayasada belirtilen Cumhuriyetin temel niteliklerine bağlı kalmanın
metinde yer almamıĢ olması ise, Anayasanın 2 nci ve 11 inci maddelerine açıkça aykırıdır.
Aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 15 inci maddesinin birinci fıkrasında
Görevden alma ilgili düzenleme bulunmaktadır. Buna göre, BaĢdenetçinin veya denetçilerin
10 uncu maddede sayılan nitelikleri taĢımadıklarının sonradan anlaĢılması veya bu nitelikleri
seçildikten sonra kaybetmeleri hâlinde, durumun Komisyon tarafından tespit edilmesini
takiben BaĢdenetçinin görevinin sona ermesine Genel Kurul tarafından görüĢmesiz olarak;
denetçilerin görevinin sona ermesine ise Komisyon tarafından karar verilir hükmü
bulunmaktadır. Ayrıca aynı maddenin ikinci fıkrasında da Seçilmeye engel bir suçtan dolayı
kesin hüküm giyen veya kısıtlanan BaĢdenetçi hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının
Genel Kurulun; denetçi hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının Komisyonun bilgisine
sunulmasıyla BaĢdenetçi veya denetçi sıfatı sona ereceği belirtilmiĢtir.
BaĢdenetçinin veya denetçilerin 10 uncu maddede sayılan nitelikleri taĢımadıklarının
sonradan anlaĢılması veya seçildikten sonra kaybetmeleri halinde, bu durumun Dilekçe Komisyonu ile Ġnsan Haklarını Ġnceleme Komisyonu üyelerinden oluĢan Karma Komisyonca
saptanmasını takiben baĢdenetçinin görevinin sona ermesine Meclis Genel Kurulu tarafından
görüĢmesiz karar verileceği, denetçinin görevinin sona ermesine ise Komisyon tarafından
karar verileceği, seçilmeye engel bir suçtan dolayı kesin hüküm giyen veya kısıtlanan
baĢdenetçi hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının T.B.M.M. Genel Kurulunun denetçi
hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının Komisyonun bilgisine sunulmasıyla, baĢdenetçi
veya denetçi sıfatının sona ereceği ifade edilmiĢtir.Bu düzenleme net değildir. Ġlerleyen
süreçte, BaĢdenetçi ve Denetçilerin seçilme niteliklerinin kaybedilmesiyle ilgili ihtilaflar
doğuracak niteliktedir.Bu nedenle görevden alma söz konusu olduğunda üye tam sayısının
salt çoğunluğunun gizli oyu aranması gerekirken,Görevden almaya dair mevcut düzenleme,
göreve atanma koĢulları da göz önüne alındığında, “usul ve bicimde paralellik ilkesi”ne
tamamen aykırıdır.
Kanunun 10 uncu maddesinde ise, baĢdenetçi veya denetçi seçilebilmek için, Türk
vatandaĢı olmak, seçimin yapıldığı tarihte baĢdenetçi için 50, denetçi için 40 yaĢını doldurmuĢ olmak, dört yıllık eğitim veren hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve idari bilimler, iktisat ve
iĢletme fakültelerinden veya bunlara denkliği kabul edilmiĢ yabancı öğretim kurumlarından
mezun olmak, mesleği ile ilgili olarak kamu kurum veya kuruluĢlarında veya kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢlarında kayıtlı olarak ya da özel sektörde en az on yıl çalıĢmıĢ
olmak, kamu haklarından yasaklı olmamak, baĢvuru sırasında herhangi bir siyasi partiye üye
olmamak, Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile
kasten iĢlenen bir suçtan dolayı altı ay veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa
uğramıĢ olsalar bile bir takım suçlardan hükümlü olmamak koĢulları aranmıĢtır.
Görevden alınmaya iliĢkin bu hükümlerin son derece sakıncalıdır. Özellikle,
ombudsmandan memnun olmayan bir iktidar, Meclisteki çoğunluğuna güvenerek ombudsmanı
kolaylıkla görevden alabilir. Ġkinci olarak, bu hükümlerle kamu denetçilerine savunma hakkı
bile verilmeden onun görevden alınmasının önü açılmaktadır. Hâlbuki savunma hakkı
kutsalve en temel bir insan hakkı olduğundan savunmasına fırsat bile verilmeden onun
görevinden alınması vahim bir hatadır. Kanunun 10 uncu maddesinde, Türk Ceza Kanununun
53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile kasten iĢlenen bir suçtan dolayı altı ay
veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramıĢ olsalar bile bir takım suçlardan
hükümlü olan bir kimsenin kamu denetçisi olma olanağı ortadan kaldırılmaktadır. Türk
mevzuatında bu Ģekilde hükümlere yer verilerek bu tür bir suçtan dolayı mahkûm edilen
kimseler hakkında adeta onun sağlığında “medeni ölüm” (civildead) fermanı verilmektedir.
KiĢi bir suçtan mahkûm edildiğinde cezasını çektiği veya çekmiĢ sayıldığı kabul edildiğine
göre bu Ģekildeki bir kiĢiye ilave cezaların verilmesi doğru değildir. Öte yandan, genel af,
mahkûmiyeti bütün sonuçları ile birlikte ortadan kaldırdığına göre genel afla suçu ortadan
kaldırılan bir kimsenin kamu denetçisi olamaması genel affın doğasına da aykırıdır.
Unutulmamalıdır ki savunma hakkı, sıradan bir hak olamayıp bir insan hakkı olduğu
düĢüncesi yeni kabul edilen bir düĢüncedir. Ġnsan Hakları Evrensel Beyannamesi bir insan
hakkı olarak savunma hakkını içermektedir (m. 8, 9, 10, 11). Avrupa Ġnsan Hakları
SözleĢmesi ise savunma hakkını öncelikli olarak sanık bakımından öne çıkarmıĢ (m. 6/3) ve
herkesin savunma hakkının olduğunu kabul etmiĢtir (m. 6/1). Anayasada savunma hakkı
tereddüde yer vermeyecek Ģekilde düzenlenmiĢtir. Anayasanın 36 ncı maddesinde, “hak
arama hürriyeti” içinde, “Temel Haklar ve Ödevler” arasında; “Herkes, meĢru vasıta ve
yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve
savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir” Ģeklinde düzenlenmiĢtir.
Açıklanan bu nedenlerle mevcut düzenleme Anayasanın 2 nci, 6 ncı, 9 uncu,10 uncu ve
36 ncı maddelerine aykırı olduğundan iptal edilmelidir.
8) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 17 nci Maddesinin Dördüncü
Fıkrasında Yer Alan” Kuruma baĢvuruda bulunulabilmesi için, 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı
Ġdari Yargılama Usulü Kanununda öngörülen idari baĢvuru yolları ile özel kanunlarda yer
alan zorunlu idari baĢvuru yollarının tüketilmesi gereklidir” Cümlesinin Anayasaya Aykırılığı
17 nci maddedeki Kamu Denetçisi‟ne baĢvuru için idari baĢvuru yollarının
tüketilmesini koĢul olarak öne sürülmesi Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun etkinliğini azaltacak
türde bir düzenlemedir. Mevcut hükümle idari baĢvuru yolları tüketilene kadar, Kamu
Denetçisi‟nin olaya müdahale etmesi gecikecek ve bu arada Denetçi‟nin delilleri zamanında
toplamasının önüne de geçilmiĢ olacaktır. Ayrıca; Kamu Denetçisi‟ne baĢvuruyu, adeta bir
yargı organına yapılan baĢvuru gibi sıkı koĢullara bağlamak, Kurum‟un amacıyla çeliĢen bir
düzenlemedir.
Hâlbuki kamu denetçiliğine baĢvuru, kurumun doğası gereği, idari yargıda dava
açmaktan daha kolay, ucuz ve Ģekilci olmak zorundadır. Çünkü kamu denetçiliği kurumunun
demokratik hukuk devletine sağladığı en önemli katkısı, yurttaĢların hak arama yollarını
kullanmalarını sağlamak ve onların idarenin denetimine katılmak yoluyla devlet yönetimine
katılmalarını kolaylaĢtırmaktır. Aksi takdirde, idari yargı organlarının yanında kamu
denetçiliğine adında yeni bir organın daha kurulmasının gerekçesini açıklamak olanaklı
olmayacaktır. 6.1.1982 tarih ve 2577 sayılı Ġdari Yargılama Usulü Kanununun “üst
makamlara baĢvuru” baĢlıklı 11 inci maddesinde düzenlenen idari baĢvuru yolu yargı organına baĢvuru yönünden bile seçimlik kılınmıĢ iken o yolun kamu denetçiliğine baĢvuru için
tüketilmesinin zorunlu kılınması baĢvuruyu güçleĢtirmekten baĢka bir iĢe yaramaz. Ġdari
baĢvuru yolunun tüketilmesinin aranmasının pratik bir faydası da bulunmamaktadır. Çünkü
genel olarak yurttaĢlar idari baĢvuru yolundan herhangi bir olumlu sonuç alamamaktadırlar.
Ġptali istenen hükmün son cümlesine Kurumun, telafisi güç veya imkânsız zararların doğması
ihtimali bulunan hâllerde, idari baĢvuru yolları tüketilmese dahi baĢvuruları kabul
edebileceği yönündeki düzenlemenin eklenmiĢ olması da mevcut sakıncaları ortadan
kaldırmaktan son derece uzaktır.
Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun 17 nci maddesinin dördüncü Fıkrasında yer alan
Kuruma baĢvuruda bulunulabilmesi için, 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı Ġdari Yargılama
Usulü Kanununda öngörülen idari baĢvuru yolları ile özel kanunlarda yer alan zorunlu idari
baĢvuru yollarının tüketilmesinin gerekli olduğu yönündeki düzenleme Anayasanın 36 ncı
maddesinde yer alan hak arama hürriyetine, kamu denetçiliğine baĢvurma hakkını düzenleyen
74 üncü maddesine ve 125 inci maddesine aykırı olduğundan iptal edilmelidir.
Aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Bilgi ve belge istenmesi baĢlıklı
18inci maddesinin ilk fıkrasında, Kurumun inceleme ve araĢtırma konusu ile ilgili olarak
istediği bilgi ve belgelerin, bu isteğin tebliğ edildiği tarihten itibaren otuz gün içinde
verilmesi zorunlu olduğu; bu süre içinde istenen bilgi ve belgeleri haklı bir neden olmaksızın
vermeyenler hakkında BaĢdenetçi veya denetçinin baĢvurusu üzerine ilgili merci soruĢturma
açacağı; Ġkinci fıkrasında ise, Devlet sırrı veya ticari sır niteliğindeki bilgi ve belgeler, yetkili
mercilerin en üst makam veya kurulunca gerekçesi belirtilmek suretiyle verilmeyebileceği,
ancak, Devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgeler BaĢdenetçi veya görevlendireceği denetçi
tarafından yerinde incelenebileceği düzenlenmiĢtir.
Ġptali istenen bu hükümle, Kamu Denetçisi‟ne olağandan fazla yetki verilmektedir. Bu
madde, Cumhuriyet Savcısı‟na ya da Kamu Denetçisi‟ni seçecek Parlamento üyelerine dahi
tanınmayan “devlet sırrı” niteliğindeki bilgi ve belgelerin Kamu Denetçisi tarafından
görülebilmesini sağlamaktadır. Devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgeye, Denetçi tarafından
ihtiyaç duyulduğunda, Denetçi‟nin bu bilgi ve belgeye ulaĢabilmesinin TBMM Genel
Kurulu‟nun onayına bağlı olması yönünde düzenleme yapılmamıĢ olması da büyük eksikliktir.
Sonuçta, bağımsız yargı organlarına ve yasama organına dahi tanınmamıĢ olan bu denli
geniĢ yetkilerin BaĢdenetçi ve Denetçilere tanınmıĢ olmasının hukuk devleti ile izah edilebilir
bir tarafı olmayıp, mevcut düzenleme Anayasanın Hiçbir kimsenin veya organın kaynağını
Anayasadan almayan bir Devlet yetkisi kullanamayacağı yönündeki düzenlemeye, erkler
ayrılığı ilkesine, hatta kurumun kuruluĢ amacına da açıkça aykırıdır.
Açıklanan bu nedenlerle mevcut düzenleme Anayasanın 2 nci, 6 ncı,7 nci, 8 inci, 9 uncu,
11 inci ve 36 ncı maddelerine aykırı olduğundan iptal edilmelidir.
10) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 20 nci Maddesinin Birinci ve
Üçüncü Fıkralarının Anayasaya Aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Ġnceleme ve araĢtırma baĢlıklı 20 nci
maddesiyle Kurumun, inceleme ve araĢtırmasını baĢvuru tarihinden itibaren en geç altı ay
içinde sonuçlandıracağı öngörülmüĢtür. Mevcut kanunun ihtisas alanlarına ayrılmıĢ Kamu
Denetçisi sistemini öngörmemesi nedeniyle bu 6 aylık surede araĢtırma ve incelemelerin
bitirilmesi, ülkemiz koĢulları itibariyle her zaman olanaklı olmayacaktır. Kurum, kendisine
gelen baĢvuruları 6 aylık sure içerisinde sonuçlandırmadığı takdirde, denetime iliĢkin
herhangi bir açıklama yapmaması ve rapor yazmaması konusunda herhangi bir düzenleme
yapılmamıĢ, bu alan boĢ bırakılmıĢtır. Bunun sonucunda, yargıya intikal etmiĢ olan konuda
yargıyı da etkilemek, yargıyı da manipüle etmek anlamına gelecek Ģekilde açıklama yapılması
halinde, yargı yetkisine müdahale edilecektir.
20 nci maddenin üçüncü fıkrasında ise Ġlgili merciin, Kurumun önerileri doğrultusunda
tesis ettiği iĢlemi veya Kurumun önerdiği çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde
bunun gerekçesini otuz gün içinde Kuruma bildireceği düzenlenmiĢtir. Bu sure içinde gerekçe
bildirmeyenler hakkında, Kurumun etkinliği ve caydırıcılığını artırmak için BaĢdenetçi veya
Denetçinin baĢvurusu üzerine ilgili merciin yaptırım niteliğinde disiplin soruĢturması açacağı
yönünde her hangi bir yaptırımın yer almamıĢ olması Kurumun önemini azaltıcı niteliktedir.
Bu durum da kurumun varlık sebebine ve kuruluĢ amacına aykırıdır.
11) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 22 nci Maddesinin Anayasaya
Aykırılığı
Kanunun 22 nci maddesi; Kamu Denetçiliği Kurulunun her takvim yılı sonunda
yürütülen faaliyetleri ve önerileri kapsayan bir rapor hazırlayarak T.B.M.M. Dilekçe
Komisyonu ile Ġnsan Hakları Ġnceleme Komisyonu üyelerinden oluĢan Karma Komisyona
sunacağını, Komisyonun, bu raporu görüĢüp, kendi kanı ve görüĢlerini de içerecek Ģekilde
özetleyerek Genel Kurula sunulmak üzere T.B.M.M. BaĢkanlığına göndereceğini, Komisyonun
raporunun Genel Kurulda görüĢüleceğini, Kurulun yıllık raporunun, ayrıca Resmi Gazetede
yayımlanmak suretiyle kamuoyuna duyurulacağını, Kamu Denetçiliği Kurulunun,
açıklanmasında fayda gördüğü hususları yıllık raporu beklemeksizin her zaman kamuoyuna
duyurabileceğini ifade etmiĢtir.
Bu hüküm etkin bir raporlama düzeneği getirmekten son derece uzaktır. Çünkü rapor,
baĢdenetçi tarafından değil, Kurul tarafından Meclise sunulacaktır ki bunu doğru olarak
görmeye olanak yoktur. BaĢdenetçinin kendi düĢünce ve fikirlerini de ekleyerek raporunu
Meclise sunması iĢin doğası gereğidir. Öte yandan, rapor, iktidar parti ve/veya partilerinin
çoğunluk oluĢturduğu Karma Komisyona sunulacaktır ki, bundan da bir verim elde edilmesi
zordur. Türkiye‟de kamu denetçiliğinin etkin bir Ģekilde iĢleyemeyecek olmasının temel
nedenlerinden birisi de, etkin bir raporlama düzeneğinin bu kanunla kurulamamıĢ olmasıdır.
Rapordan gerçek anlamda bir fayda edilebilmesi için ancak Komisyon BaĢkanlığının ana
muhalefet partisinden, komisyon üyesi bir milletvekilinin yapacağı Kamu Denetçiliği
Komisyonunun kurulması ile mümkün olabilirdi. Ne var ki mevcut yasal düzenlemeyle bu
Komisyon kurulamadığı gibi, iptali istenen hüküm de Kurum raporlarının önemini azaltıcı
nitelikte olup, Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun kuruluĢ amacına aykırıdır.
12) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun 24 üncü Maddesinin Ġkinci
Fıkrası ile Geçici 1inci Maddesinin Dördüncü Fıkrasının Anayasaya Aykırılığı
Personelin atanmasını düzenleyen 24 üncü maddesinin ilk fıkrasında, Genel Sekreterin,
en az dört yıllık yükseköğretim kurumu mezunu, Devlet Memurları Kanununa tabi görevlerde
on yıl hizmeti bulunan ve aynı Kanunun 48 inci maddesinde yazılı Ģartlara sahip olanlar
arasından BaĢdenetçi tarafından atanacağı ikinci fıkrasında ise, Diğer personelin BaĢdenetçi
tarafından atanacağı düzenlenmiĢtir. Birinci fıkradaki düzenlemenin aksine atanacak olan
kiĢilerin nitelikleri, eğitim düzeyi, mesleki tecrübesi konusunda hiç bir açıklayıcı ifade yer
almadığı gibi, adeta BaĢdenetçiye sınırsız ve keyfi yetki tanınmaktadır. Kanunun GEÇĠCĠ 1
inci maddesinin dördüncü fıkrasında da BaĢdenetçi ve denetçilerin seçimi tamamlandıktan
sonra BaĢdenetçi tarafından doksan gün içinde; bir defaya mahsus olmak ve ekli listede yer
alan Kamu Denetçiliği Uzmanı unvanlı serbest kadro adedinin yüzde ellisini geçmemek üzere,
25 inci ve 26 ncı maddelerdeki Ģartlar aranmaksızın, doktora yapmıĢ üniversite öğretim
elemanları veya kamu kurum ve kuruluĢlarında görevli olup, mesleğe özel yarıĢma sınavı ile
girilen ve belirli süreli meslek içi eğitimden sonra özel bir yeterlik sınavı sonunda atanmıĢ
olanlardan kamu denetçiliği uzmanı olarak atama yapılabileceği ve Kamu denetçiliği uzmanı
olarak atanacakların mesleklerinde en az beĢ yıllık deneyime sahip olmaları gerektiği
yönünde düzenleme bulunmaktadır. Kadroya alınacak kiĢilere özel bir hüküm ihtiva eden bu
hüküm, Kurumun kuruluĢ amacıyla da bağdaĢmamaktadır. Denetçilerin uzmanlık alanlarına
ayrılmaması ve sayılarının azlığı nedeniyle yetersiz olması baĢlı baĢına bir sorunken, mevcut
kadroların siyasi saiklerle doldurulacak olması Kurumun bağımsızlığını, kamuoyu önünde ve
toplum vicdanında güvenini sarsacaktır.
Anayasal düzenin en kısa sürede hukuka aykırı kurallardan arındırılması, hukuk devleti
sayılmanın gereğidir. Anayasaya aykırılığın sürdürülmesinin, bir hukuk devletinde subjektif
yararların üstünde, özenle korunması gereken hukukun üstünlüğü ilkesini de zedeleyeceği
kuĢkusuzdur. Hukukun üstünlüğü ilkesinin sağlanamadığı bir düzende, kiĢi hak ve
özgürlükleri güvence altında sayılamayacağından, bu ilkenin zedelenmesinin hukuk devleti
yönünden giderilmesi olanaksız durum ve zararlara yol açacağında duraksama
bulunmamaktadır.
Arz ve izah olunan nedenlerle, söz konusu kural hakkında yürürlüğünün durdurulması
da istenerek iptal davası açılmıĢtır. 29.06.2012 tarihli ve 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği
Kurumu Kanununun iptali istenen maddelerin uygulanması halinde, Anayasaya, kanunlara ve
Uluslararası sözleĢmelere ve Anayasa Mahkemesinin kararlarına aykırı olarak geriye dönüĢü
imkansız biçimde ve giderilmesi olanaksız hukuki zarar ve durumlara yol açacağı açıktır..
Açıklanan nedenlerle, iptali istenen kuralların yürürlüklerinin durdurulması
istenilmektedir.
V. SONUÇ ve ĠSTEM
1) 6328 Sayılı “Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu”nun, 3 üncü maddesinin birinci
fıkrasının (f) bendinin, 4 üncü ve 6 ncı maddelerinin, Anayasanın BaĢlangıç, 2 nci, 5 inci, 6
ncı, 7 nci, 8 inci, 9 uncu, 11 inci ve 36 ncı maddelerine,
2) 5inci maddesinin, Anayasanın BaĢlangıç, 2 nci, 6 ncı, 8 inci, 9 uncu, 11 inci, 17/2
nci, 19 uncu, 36 ncı, 38/3 üncü ve 125/1 inci maddelerine,
3) 8inci maddesinin dördüncü fıkrasının, Anayasanın BaĢlangıç, 2 nci, 5 inci, 6 ncı, 7
nci, 8 inci, 11 inci, 123 üncü ve 128 inci maddelerine,
4) 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinin, Anayasanın 2 nci, 5 inci, 6ncı, 11
inci ve 74 üncü maddelerine,
5) 11 inci maddesinin beĢinci ve altıncı fıkralarının, Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 6
ncı, 7 nci, 8 inci ve 9 uncu maddelerine,
6) 13 üncü maddesinin, Anayasanın 2 nci, 11 inci, 81 inci ve 103 üncü maddelerine,
7) 15 inci maddesinin,Anayasanın 2 nci, 6 ncı, 9 uncu, 10 uncu ve 36 ncı maddelerine,
8) 17 nci maddesinin dördüncü fıkrasının ilk cümlesinin, Anayasanın 36 ncı, 74 üncü ve
125 inci maddelerine,
9) 18 inci maddesinin, Anayasanın 2 nci, 6 ncı, 7 nci, 8 inci, 9 uncu, 11 inci ve 36 ncı
maddelerine,
10) 20 nci maddesinin birinci ve üçüncü fıkralarının, Anayasanın 74 üncü maddesine,
11) 22 nci maddesinin, Anayasanın 74 üncü maddesine,
12) 24 üncü maddesinin ikinci fıkrası ile Geçici 1inci maddesinin dördüncü fıkrasının,
Anayasanın 74 üncü maddesine,
aykırı olduklarından iptallerine ve iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin
durdurulmasına karar verilmesine iliĢkin istemimizi saygı ile arz ederiz.”
B- Anayasa Mahkemesince verilen 27.8.2012 günlü dava dilekçesindeki
eksikliklerin giderilmesi kararından sonra Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri Emine
Ülker TARHAN ve Levent GÖK tarafından verilen 15.10. 2012 günlü ek dava
dilekçesinin gerekçe bölümü Ģöyledir:
“…
14.06.2012 tarihli ve 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun bazı
maddelerinin iptali ve yürürlüğünün durdurulması talebiyle yaptığımız baĢvuru için ilgi
yazınızda bildirilen eksiklikler giderilerek, aĢağıda yer alan milletvekillerinin iradelerini
temsil eden imzalarla birlikte gereği için bilgilerinize sunulmuĢtur.
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu‟nun
1) 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendinin, 4. ve 6. maddelerinin Anayasanın BaĢlangıç,
2., 5., 6., 7., 8., 9., 11., 36. maddelerine aykırılığı
Kanunun kuruluĢ baĢlıklı 4. maddesinin 1. fıkrasında Türkiye Büyük Millet Meclisi
BaĢkanlığına bağlı, kamu tüzel kiĢiliğini haiz, özel bütçeli ve merkezi Ankara‟da bulunan
Kamu Denetçiliği Kurumunun kurulmuĢ olduğu yolundaki düzenleme Kamu Denetçiliği
Kurumu‟nun kuruluĢ amacına ve varlık sebebine aykırıdır. Çünkü Kamu Denetçiliği Kurumu
yetkisini her zaman parlamentodan almasına karĢın, incelemelerinde parlamento karĢısında
da bağımsızdır ve salt idare karĢısında değil, seçilmesi ve görevden alınması dıĢında
parlamento karĢısında da bağımsız olan bir kurumdur.
Kanunun 4. maddesinin 2. fıkrasında Kurum, BaĢdenetçilik ve Genel Sekreterlikten
oluĢacağı, aynı maddenin 3.fıkrasında ise Kurumda, bir BaĢdenetçi ve beĢ denetçi ile Genel
Sekreter ve diğer personel görev yapacağı düzenlenmiĢtir. Yine Kanunun 6. maddesinde
baĢdenetçiliğin BaĢdenetçi ve denetçilerden oluĢacağı ve Kurumun BaĢdenetçi tarafından
yönetilir ve temsil edileceği düzenlenmiĢtir. Kamu BaĢdenetçisi ve 5 Denetçiden oluĢacak bu
sistemin, 75 milyona yakın nüfusu olan ülkemizin ihtiyaçları için yeterli olmayacaktır. Üstelik
alanlarında uzmanlaĢmamıĢ Denetçilerden oluĢan bir yapı, etkili olamayacağı gibi, zamanla
Kurum‟da çalıĢan bürokrat uzmanların görüĢ, öneri ve tavsiyelerine göre iĢleyen, etkilenmeye
acık bir yapıya dönüĢecektir.
Kanunun Tanımlar BaĢlıklı 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendinde, Komisyonun,
Türkiye Büyük Millet Meclisi Dilekçe Komisyonu ile Ġnsan Haklarını Ġnceleme Komisyonu
üyelerinden oluĢan Karma Komisyonu ifade edeceği belirtilmiĢtir. Kamu Denetçiliği
mekanizmasının etkin bir Ģekilde çalıĢabilmesi açısından Mecliste bu iĢe özgü bir komisyonun
kurulması yaĢamsal bir önem taĢıdığı halde, kanunun Kamu Denetçiliği Kurumu için Mecliste
özel bir komisyon kurulacağı yönünde Ġçtüzüğe yollamada bulunmamıĢ olması Kamu
Denetçiliği Kurumunun bağımsızlığını yok edecek niteliktedir. Çünkü Kamu Denetçiliği
kurumuyla Ġdarenin tasarruf ve davranıĢları denetleneceğinden Meclisteki mevcut
komisyonlarda olduğu gibi Komisyona iktidar partisi milletvekilleri ağırlıklı olarak katılacak,
bu denetimden beklenen fayda elde edilemeyecek böylece kamu denetçisi bağımsız
olamayacaktır.
Millet iradesinin mutlak üstünlüğü, egemenliğin kayıtsız Ģartsız Türk Milletine ait
olduğu ve bunu millet adına kullanmaya yetkili kılınan hiçbir kiĢi ve kuruluĢun, bu Anayasada
gösterilen hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiĢ hukuk düzeni dıĢına
çıkamayacağı; Kuvvetler ayrımının, Devlet organları arasında üstünlük sıralaması anlamına
gelmeyip, belli Devlet yetki ve görevlerinin kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı medenî
bir iĢbölümü ve iĢbirliği olduğu ve üstünlüğün ancak Anayasa ve kanunlarda bulunduğu
Anayasanın BaĢlangıç metninde ifadesini bulmuĢtur. Kamu Denetçiliği Kurumunun
Anayasanın baĢlangıç metninde ifade edilen ilkelere aykırı bir Ģekilde kurulduğu ve
yapılandırıldığı ve bu yapının tamamen siyasi iktidara güdümlü, siyasi iktidarın etkisinde ve
denetiminde, bağımsız olmayan, görev alanı ve etkisi tamamen sınırlı, örgütlenme biçimiyle
kurumunun etkinliğinin ve iĢlevinin kâğıt üzerinde kaldığı ortadadır. Parlamentoda ezici
çoğunluğu bulunan siyasi iktidar bağımsız, tarafsız, halkın Ģikâyetlerini dinleyip, görevlerini
yerine getirirken siyasi partilerle olan iliĢkilerini minimum düzeyde tutan ve aldıkları
kararlarda aynı konumda olan kiĢilere aynı muameleyi göstererek vatandaĢlar arasında
milliyet, ırk, din ya da inanç, maluliyet, yaĢ veya cinsel tercihlere dayalı herhangi bir haksız
ve adaletsiz ayrımcılığın ortaya çıkmasından özenle kaçınan bir Kamu Denetçiliği Kurumu
oluĢturmak yerine; tamamen yasama ve yürütme organına bağımlı bir yapıyı oluĢturmuĢtur.
Yasama ve yürütme organlarının Türk Milletine ait olan egemenliği yine millet adına
kullanırken, hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiĢ hukuk düzeninin dıĢına
çıkmamaları gerekirken, iptali istenen yasanın 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendi, 4. ve 6.
maddelerindeki düzenlemeler ile Anayasamızın BaĢlangıç Hükümleri çiğnenmiĢtir.
Hukuk devleti en kısa tanımıyla, faaliyetlerinde hukuk kurallarına bağlı olan,
vatandaĢlarına hukukî güvenlik sağlayan devlettir. Anayasa Mahkemesi de 12 Kasım 1991
tarih ve K.1991/43 sayılı Kararında hukuk devleti ilkesini, benzer bir Ģekilde “yönetilenlere
en güçlü, en etkin ve en kapsamlı biçimde hukuksal güvencenin sağlanması, tüm devlet
organlarının eylem ve iĢlemlerinin hukuka uygun olması” olarak tanımlamıĢtır. Hukuk
devleti, hukuka bağlı olan devlet demek olduğuna ve devletin, yasama, yürütme ve yargı
organlarının hukuka bağlı olması Ģarttır.
Hukukun üstünlüğü kavramlarının yanı sıra, kamu yönetiminden Ģikâyetleri de
inceleyerek yürütme gücünü elinde bulunduranlara yol gösterici, bağımsız, tarafsız, denetim
organlarının oluĢturulması hukuk devleti olmanın bir gereğidir. Bu nedenle, Kamu Denetçilği
Kurumu Kanununda tanımlanan tüm yetki ve görevlerin bireysel olarak BaĢdenetçiye ve beĢ
adet Denetçiye verilmiĢ olması, kurumun kuruluĢ biçimi, TBMM‟ne bağlı olması, özünde
bağımsızlığının sağlanamaması ve yetkilerin tek kiĢide toplanması ancak dikta yönetim
biçimlerinin baĢvurduğu ve demokratik yönetim sistemleriyle bağdaĢmayacak bir yapı
oluĢturmak anlamına gelir. Böyle bir yapının, hukuk devleti ilkesi ile bağdaĢır bir tarafı
yoktur. Açıklanan bu nedenlerle iptali istenen yasanın 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendi, 4.
ve 6. maddelerindeki düzenlemelerle Anayasanın 2. maddesinde ifadesini bulan hukuk devleti
ilkesi de çiğnenmiĢtir.
Devletin temel amaç ve görevleri, Türk Milletinin bağımsızlığını ve bütünlüğünü,
ülkenin bölünmezliğini, Cumhuriyeti ve demokrasiyi korumak, kiĢilerin ve toplumun refah,
huzur ve mutluluğunu sağlamak; kiĢinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve
adalet ilkeleriyle bağdaĢmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri
kaldırmaktır. Kamu denetçiliği Kurumları, kendisine vatandaĢlar yoluyla yapılan Ģikâyetlerle
veya resen kendi inisiyatifi ile harekete geçmektedir. ÇeĢitli uzmanları bünyesinde barındıran
kurum sayesinde, harekete geçen vatandaĢların kamu ile ilgili her türlü sorunlarına hızlı ve
yeterli bilgi aktarılmakta, en kötü ihtimalle harekete geçmeyen vatandaĢlar adına resen
harekete geçilerek, demokratik hukuk devletinin bu alandaki boĢluğunun giderilmesine
katkıda bulunulmaktadır. Oysa teĢkilatlanma yapısı ile Kurum bu iĢlevleri yürütmesi
imkânsız, sadece adı Kamu Denetçiliği olan bir Kurum haline dönüĢtürülmüĢtür. Dolayısı ile
iptali istenen yasanın 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendi, 4. ve 6. maddelerindeki
düzenlemeler Anayasanın kiĢinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet
ilkeleriyle bağdaĢmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmak
görevini ifa etmekle yükümlü olan Devlet‟in bu görevlerini yapmasını imkânsız kılacak
nitelikte yasal düzenlemeler olup Anayasanın 5. maddesini de ihlal etmiĢtir.
Anayasa‟nın BaĢlangıç bölümünde ve 6. maddesinde, Ulus istencinin mutlak üstünlüğü
ve egemenliğin kayıtsız koĢulsuz Türk Ulus‟unun olduğu; Türk Ulus‟unun egemenliğini,
Anayasa‟nın koyduğu ilkelere göre, yetkili organları eliyle kullanacağı; hiçbir kimse ya da
organın kaynağını Anayasa‟dan almayan bir Devlet yetkisi kullanamayacağı belirtilmiĢtir.
Devlet organları Türk Ulusu adına egemenliği kullanırken karmaĢa
yaratılmaması ve düzenin bozulmaması için, tüm çağdaĢ parlamenter demokrasilerde olduğu
gibi, erkler ayrılığı ilkesi benimsenmiĢ; erkler ayrılığının, belli Devlet yetki ve görevlerinin
kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı uygar bir iĢbölümü olduğu vurgulanmıĢ;
egemenliği kullanan Devlet organları arasında üstünlük bulunmadığı, üstünlüğün Anayasa ve
Anayasa‟ya uygun olmak koĢuluyla yasalarda olduğu belirtilmiĢtir.
Anayasamıza göre, egemenliği Türk Ulusu adına kullanacak üç erk, yasama,
yürütme ve yargıdır. Bu erklerden her biri Ulus egemenliğini kendi görev alanı ile sınırlı
biçimde kullanacaktır. Nitekim Anayasa‟nın 7, 8 ve 9. maddelerinde yasama, yürütme ve
yargı organlarının görev ve yetki alanı net olarak belirlenmiĢtir.
Anayasa‟nın, 7. maddesinde, yasama yetkisinin Türk Ulusu adına Türkiye Büyük Millet
Meclisi‟nin olduğu, bu yetkinin devredilemeyeceği, 8. maddesinde, yürütme yetki ve görevinin
CumhurbaĢkanı ve Bakanlar Kurulu‟nca, Anayasa ve yasalara uygun olarak kullanılıp yerine
getirileceği, 9. maddesinde, yargı yetkisinin Türk Ulusu adına bağımsız mahkemelerce
kullanılacağı, belirtilmiĢtir.
TBMM‟ne güdümlü olarak kurulmuĢ ve tamamen siyasi iktidarın denetiminde
teĢkilatlandırılmıĢ bir Kamu Denetçiliği Kurumu, VatandaĢların idare karĢısında haklarını
savunmak Ģöyle dursun idare tarafından hukuka aykırı olarak yapılan eylem, iĢlem ya da
davranıĢların yapılmasını önleyici caydırıcı herhangi bir iĢleve de sahip olamayacaktır.
Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun dünyadaki baĢarılı örnekleri incelendiğinde, Kurumun idari
yargının yükünü hafifletici iĢlevi olduğu genel kabul görmektedir. Kurum, ön denetim benzeri
bir iĢlevi üstlenmek suretiyle idari yargının yükünü hafifletmek, bunu, kamu yönetiminin
iyileĢtirilmesi fonksiyonu sayesinde, idareye yönelik çıkacak uyuĢmazlıkların sayısını
azaltmak suretiyle yapmaktadır. VatandaĢla idare arasındaki uyuĢmazlıkların yargı önüne
gelmeden bu kurum tarafından halledilmesi hiç Ģüphesiz idari yargının yükünü önemli ölçüde
azaltır. Öncelikle bir Kamu BaĢdenetcisi ve 5 Denetçiden oluĢacak sistem, 75 milyona yakın
nüfusu olan ülkemizin ihtiyaçları için yeterli olmayacaktır. Üstelik alanlarında
uzmanlaĢmamıĢ Denetçilerden oluĢan bir yapı, etkili olamayacağı gibi, zamanla Kurum‟da
çalıĢan bürokrat uzmanların görüĢ, öneri ve tavsiyelerine göre iĢleyen, etkilenmeye acık bir
yapıya dönüĢecektir. Dolayısı ile Kurum idari yargının yükünü hafifletmek bir yana adeta
arttıracaktır. Kurumun siyasi iktidarın, TBMM‟ni elinde bulunduran sayıca üstün Siyasi
Partilerin etkisi altında bırakılmaya müsait olan teĢkilat yapısı, idari yargının üzerinde dahi
tahakküm kurma çabasını beraberinde getirecektir. Sonuç olarak iptali istenen yasanın 3.
maddesinin 1.fıkrasının (f) bendindeki, 4. ve 6. maddelerindeki kurumun kuruluĢ biçimini
düzenleyen hükümleri, egemenliği elinde bulunduran Türk Milleti‟nin, egemenliğini yetkili
organlar aracılığıyla kullanma imkânını ortadan kaldırdığı için, Anayasanın 6., 7., 8., 9.,
maddelerine de aykırıdır.
Ġptali istenen 6328 Sayılı Kamu denetçiliği Kanunu‟nun 3. maddesinin 1. fıkrasının (f)
bendindeki, 4. ve 6. maddelerindeki kurumun kuruluĢ biçimini düzenleyen hükümleri, idareyi
evrensel hukuk ilkelerine iç hukuka uygun hareket etmeye yönlendirmekten son derece uzak,
tamamen bağımlı, güdümlü ve Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun kuruluĢ amacına bile ters
düĢen nitelikte bir yapıyı dayatmıĢtır. DayatılmıĢ olan bu yapı baĢta Anayasanın üstünlüğünü
ve bağlayıcılığını zedelemiĢtir ve vatandaĢların hak arama hürriyetine engel olmuĢtur.
Böylece, 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendindeki, 4. ve 6. maddelerindeki kurumun kuruluĢ
biçimini düzenleyen hükümleri, Anayasamızın 11. ve 36. maddelerini de ihlal etmiĢtir.
Ġptali istenen yasanın, 3. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendindeki, 4. ve 6.
maddelerindeki kurumun kuruluĢ biçimini düzenleyen hükümleri, iĢlem ve eylemelerinde
tamamen yasama ve yürütme organına bağımlı bir Kurul oluĢturulması ve bu durumun,
Yasama ve yürütme organlarının Türk Milletine ait olan egemenliği yine millet adına
kullanırken, hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiĢ hukuk düzeninin dıĢına
çıkmamaları yönündeki emredici kurala aykırı olması nedeniyle Anayasanın BaĢlangıç
Hükümleri ihlal edilmiĢtir.
Hukuk Devleti olmanın bir gereği olan Devlet organlarının hukuka bağlılığı,
yürütmenin de hukukla bağlı olması sonucunda idarenin iĢlem ve eylemlerinde hukuka aykırı
hareket etmesi nedeniyle kamu yönetiminden Ģikâyetleri inceleyerek yürütme gücünü elinde
bulunduranlara yol gösterici, bağımsız, tarafsız, denetim organlarının oluĢturulması
gerekirken; iptali istenen yasanın 3. maddesinin 1. fıkrasının (f) bendi, 4. ve 6.
maddelerindeki kurumun kuruluĢ biçimini düzenleyen hükümleriyle tamamen yasama ve
yürütme organlarına bağımlı bir teĢkilat yapısının oluĢturulması nedeniyle Anayasamızın 2.
maddesi ihlal edilmiĢtir.
Öte yandan, iptali istenen yasanın 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendi, 4. ve 6.
maddelerindeki düzenlemelerle Kurum, vatandaĢların kamu ile ilgili her türlü sorunlarına
hızlı çözüm üretebilme kapasitesinden yoksun Ģekilde teĢkilatlandırılmıĢ olması sebebiyle,
Devletin, kiĢinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle
bağdaĢmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmak görevini
ifa etmesini imkânsız kılacak nitelikte olduğu için Anayasanın 5. maddesini ihlal etmiĢtir.
Kurumun siyasi iktidarın, TBMM‟ni elinde bulunduran sayıca üstün Siyasi Partilerin
etkisi altında bırakılmaya müsait olan teĢkilat yapısı, idari yargının üzerinde dahi tahakküm
kurma çabasını beraberinde getirecektir. Bu nedenle de iptali istenen yasanın 3. maddesinin
1. fıkrasının (f) bendindeki, 4. ve 6. maddelerindeki kurumun kuruluĢ biçimini düzenleyen
hükümleri, egemenliği elinde bulunduran Türk Milleti‟nin, egemenliğini yetkili organlar
aracılığıyla kullanma imkânını ortadan kaldırdığı için, Anayasanın 6., 7., 8., 9., maddelerine
de aykırıdır. Ayrıca, bir Kamu BaĢdenetcisi ve 5 Denetçiden oluĢacak sistem, 75 milyona
yakın nüfusu olan ülkemizin ihtiyaçları için yeterli olmayacağı gibi, alanlarında
uzmanlaĢmamıĢ Denetçilerden oluĢan yapısıyla etkili olamayacak, zamanla Kurum‟da
çalıĢan bürokrat uzmanların görüĢ, öneri ve tavsiyelerine göre iĢleyen, etkilenmeye acık bir
yapıya dönüĢecektir. idareyi evrensel hukuk ilkelerine iç hukuka uygun hareket etmeye
yönlendirmekten son derece uzak, tamamen bağımlı, güdümlü ve Kamu Denetçiliği
Kurumu‟nun teĢkilatlanma biçimi, Anayasanın üstünlüğünü ve bağlayıcılığını da zedelemiĢ ve
vatandaĢların hak arama hürriyetine engel olmuĢtur.
Açıklanan bu nedenlerle iptali istenen yasanın 3. maddesinin 1.fıkrasının (f) bendindeki
ve 4. ve 6. maddelerindeki kurumun kuruluĢ biçimini düzenleyen hükümleri, Anayasamızın,
BaĢlangıç Hükümleri, 2. 5., 6., 7., 8., 9.,11., 36. maddelerini ihlal ettiği için iptal edilmelidir...
2) 5‟inci maddesinin Anayasanın BaĢlangıç, 2., 6., 8., 9., 11., 17/2., 19., 36., 38/3.,
125/1. maddelerine aykırılığı
“Kurumun görevi” baĢlıklı 5. maddesinde; Kurumun, idarenin iĢleyiĢi ile ilgili Ģikâyet
üzerine, Türkiye Cumhuriyetinin Anayasada belirtilen nitelikleri çerçevesinde, idarenin her
türlü iĢlem ve eylemleri ile tutum ve davranıĢlarını; adalet anlayıĢı içinde, insan haklarına
saygı, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araĢtırmak ve idareye
önerilerde bulunmakla görevli olduğu belirtilmiĢ, maddede kamu denetçisine idari dava
yoluna baĢvurma yetkisi tanınmamıĢtır. Kamu Denetçiliği, idari iĢlemleri iptal edemez,
idareyi tazminat ödemeye mahkûm edemez ve idareye her hangi bir konuda emir veremez.
Dolayısıyla Kamu Denetçiliğinin kararlarını yerine getirmemek idareyi veya kamu
görevlilerini hukuksal veya cezai sorumluluklarla karĢı karĢıya bırakmayacaktır. Bu durum
evrensel düzeyde kabul görmüĢ bir durumdur. Fakat bu husus Kamu Denetçiliği Kurumunun
idari yargıya baĢvurmasına engel değildir. Ayrıca dünya örnekleri incelendiğinde bu alanda
geliĢmiĢ ülkelerde benzer kurumların meclislerden çıkan yasalara karĢı Anayasa‟ya aykırılık
davaları açabilme hakları da bulunmaktadır. Ġdari Yargıya kamu denetçiliği tarafından
baĢvuru imkânının tanınmamıĢ olması, vatandaĢların mağduriyetlerini giderme imkânını
ortadan kaldırmıĢtır. Kamu Denetçiliğinin tespit ettiği hak ihlallerine iliĢkin tavsiyeleri ilgili
idare tarafından yerine getirilmediğinde, idarenin uygulamasından ya da uygulamaya
dayanak teĢkil eden düzenleyici iĢlemden mağdur olan kiĢi, kurum ya da topluluk adına idari
yargıya baĢvurup iptal veya tam yargı davası açma yetkisi verilmemesi Kurum‟un
kararlarının etkinliğini azaltacak gereksiz yere zaman kaybına ve israfa yol açacaktır.
Bununla birlikte, Kanunun 5. maddesinin 2. fıkrasının (a) bendinde CumhurbaĢkanının
tek baĢına yaptığı iĢlemler ile re „sen imzaladığı kararlar ve emirler, yasama ve yargı
yetkisinin kullanılmasına iliĢkin iĢlemlerin Kamu Denetçiliği Kurumunun görev alanı dıĢında
olduğu belirtilmiĢtir.
CumhurbaĢkanı yürütme organının baĢıdır. CumhurbaĢkanının tek baĢına yaptığı
iĢlemler ile re „sen imzaladığı kararlar ve emirler, 2010 Anayasa değiĢikliğinden önce
tanımlanan tarafsız CumhurbaĢkanı için tanımlanan bir imtiyaz idi. Bu imtiyaz
cumhurbaĢkanının halk tarafından seçilmesiyle fiilen ortadan kalkmıĢtır. Halk tarafından
seçilen cumhurbaĢkanı kendisine oy veren veya vermeyen herkesin siyasi denetimine tabidir.
Mevcut Anayasaya göre, devlet organları içinde en fazla yetkiye sahip olan
CumhurbaĢkanının iĢ ve iĢlemlerinin hukukun denetimine tabi olması hukuk devleti ilkesinin
tabi sonucudur. Aksi halde halkın seçtiği CumhurbaĢkanı denetimsiz bir organ haline gelir bu
da siyasi ve hukuki açıdan denetlenemeyen bir güç yaratmaktır, kısaca diktatörlük
oluĢturmaktır. Halkın seçtiği CumhurbaĢkanının denetlenme imkânını ortadan kaldırmıĢ olan
bu düzenlemenin Hukuk Devleti ilkesi ile bağdaĢmadığı ortadadır. Bu nedenle Anayasanın 2.
Maddesi ihlal edilmiĢtir. CumhurbaĢkanı‟nı hukukun dıĢına iten ve bu denli sınırsız
denetimsiz bir organ haline getiren bu düzenleme ile Anayasa‟nın baĢlangıç metninde yer
alan, Millet iradesinin mutlak üstünlüğü, egemenliğin kayıtsız Ģartsız Türk Milletine ait
olduğu ve bunu millet adına kullanmaya yetkili kılınan hiçbir kiĢi ve kuruluĢun, bu Anayasada
gösterilen hürriyetçi demokrasi ve bunun icaplarıyla belirlenmiĢ hukuk düzeni dıĢına
çıkamayacağı; ilkesi de yok sayılmıĢtır. CumhurbaĢkanının denetlenmesi imkânının tamamen
ortadan kaldırıldığı bir düzende, egemenliğin Türk Milleti‟ne ait olduğu; Türk Milleti‟nin
egemenliğini yetkili organlar eliyle kullanacağı yönündeki düzenlemenin bir sonucu olarak da
yürütme organının CumhurbaĢkanı ve Bakanlar Kurulu‟ndan, yargı organının ise Bağımsız
Mahkemeler „den oluĢtuğu yönündeki düzenlemenin de bir anlamı kalmamıĢ olacaktır. Bu
durumda Anayasanın üstünlüğü ve bağlayıcılığı da yok sayılmıĢ demektir. Bu nedenlerle
iptali istenen Kanunun 5. Maddesinin 2. Fıkrasının (a) bendi Anayasanın BaĢlangıç kısmına,
2., 6., 8., 9., ve 11. maddelerine aykırıdır.
Aynı maddenin 2‟nci fıkrasının (ç) bendinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin (TSK) sırf askeri
nitelikteki faaliyetlerinin denetim kapsamı dıĢında tutulduğu görülmektedir. Burada gecen
“askeri nitelikteki faaliyet” kavramı oldukça muğlak kalmıĢtır. ĠhtisaslaĢmıĢ bir Kamu
Denetçiliği sistemi kanunla öngörülmemiĢ olduğu için, TBMM adına personelin karĢılaĢtığı
insan hakları ihlallerini, çalıĢma koĢullarını ve kotu muameleyle ilgili Ģikâyetleri kurum
inceleyemeyecek, mağduriyetlerin giderilmesi ve hak ihlallerinin tekrarlanmasının önüne
geçilemeyecektir. Bu durum Anayasanın 125/1. maddesinde yer alan Ġdarenin her türlü eylem
ve iĢlemlerine karĢı yargı yolunun açık olduğu yolundaki düzenlemeye aykırı olduğu
ortadadır. Kamu vicdanı yüklenecek olan Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun, TSK‟nın bazı
faaliyetlerini görev alanı dıĢında görmesi, Kurumun kendi saygınlığını tamamen yitirmesine
yol açmıĢtır. TSK‟nın hangi faaliyetlerinin Kurumun görev alanı dıĢında bırakıldığının
belirsiz kalmıĢtır. Alt Komisyon raporlarına da yansıyan “askeriyenin iĢleyiĢinden
kaynaklanan, atıĢ, manevra, tatbikat, eğitim, nöbet gibi disiplini tesis etmede yararlanılan ve
diğer idari kurumlarda benzerlerinin olmadığı faaliyetler” Ģeklindeki muğlak ifadelerin, diğer
idari kurumlarda benzeri olmayan faaliyetlerin somut bir ölçüt olarak ele alınmasının
mümkün olmadığı ortadadır. Her idari birimin kendine has bir alanı olup, idari mekanizma
içerisinde her birim kendi alanında uzmanlaĢmaktadır. Bu uzmanlaĢmayı gerekçe göstererek,
bazı idari birimlerin kendine özgü faaliyetlerinden dolayı denetim dıĢına itilmesi haklı
görülemez. Neticede, eğitim, atıĢ, nöbet gibi faaliyetler esnasında hak ihlaline uğrayan
binlerce insan bulunmakta olup, Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun görev alanının dıĢına itilmiĢ
olan bu konular Kurum‟un etkisizliğini pekiĢtirmiĢ ve sadece göstermelik olarak kurulduğunu
kanıtlamıĢtır.
Yine, 5. maddesinin 2‟nci fıkrasının (c) bendi uyarınca, “yargı yetkisinin kullanılmasına
iliĢkin kararları” denetim dıĢında bırakılmıĢ olması; cezaların infazına iliĢkin gerek cezaevi
yönetimi gerekse kararların infazıyla görevli yargı mercileri tarafından alınan karar ve
yapılan uygulamaların Kamu Denetçiliğinin denetimi dıĢında kalması anlamına gelmektedir.
Ġdarenin özellikle kamuoyunun gözünden uzak olduğu alanlarda daha rahat hukuka aykırı
hareket ettiği bilinmekte olup; bu alanların baĢında da Cezaevleri gelmektedir. Ġnsan hakkı
ihlali, kötü muamele ve insan onuruna yakıĢmayan tutum ve davranıĢların sıklıkla
rastlanıldığı ve en çok hak ihlalinin yaĢandığı cezaevlerinde, hükümlü ve tutuklulara yönelik
disiplin cezalarının yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar kapsamında
değerlendirilmesi, Kamu Denetçiliği Kurumunun görev alanı üzerinde ciddi olumsuz etki
yaratabilecek sonuçlar doğuracak, bu durum kurumun kuruluĢ amacıyla da
bağdaĢmayacaktır. Anayasanın 17. maddesinde, Herkesin, yaĢama, maddî ve manevî varlığını
koruma ve geliĢtirme hakkına sahip olduğu; Tıbbî zorunluluklar ve kanunda yazılı haller
dıĢında, kiĢinin vücut bütünlüğüne dokunulamayacağı; rızası olmadan bilimsel ve tıbbî
deneylere tâbi tutulamayacağı ve Kimseye iĢkence ve eziyet yapılamayacağı; kimse insan
haysiyetiyle bağdaĢmayan bir cezaya veya muameleye tâbi tutulamayacağı düzenlenmiĢ
olmasına rağmen, Ġnsan hakkı ihlali, kotu muamele ve insan onuruna yakıĢmayan tutum ve
davranıĢların sıklıkla rastlanıldığı ve en çok hak ihlalinin yaĢandığı cezaevlerinde, hükümlü
ve tutuklulara yönelik disiplin cezalarının yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar
kapsamında değerlendirilmesi ve Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun görev alanı dıĢında tutulmuĢ
olması ve kiĢi güvenliğini ve hürriyetini düzenleyen 19. maddeyi de ihlal etmiĢtir.
Mahkemelerin aldığı her karar yargı erkinin kullanılmasına iliĢkin değildir. Disiplin
cezalarının değerlendirilmesi de yargılama fonksiyonuna girmez. Disiplin cezaları özü
itibariyle idari bir iĢlemdir. Bu nedenle, yargısal değil, idari kararlar kapsamında ele
alınması, bu alanın da Kamu Denetçiliği Kurumunun alanına girdiğinin ifade edilmesi
gerekirken aksi yönde düzenleme yapılmıĢ olması Kurumu amacından uzaklaĢtırmıĢtır.
Açıklanan bu nedenlerle Kamu Denetçiliği Kurumunun amacına da aykırı olarak, TSK‟nin
sırf askeri faaliyetlerini görev alanı dıĢında bırakan düzenleme ile ceza evlerinde yaĢanan
insanlık dıĢı, onur kırıcı muamelelere neden olan hükümlü ve tutuklulara yönelik disiplin
cezalarının yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar kapsamında değerlendirilmesi ve
Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun görev alanı dıĢında tutulmuĢ olması Anayasanın 17.
maddesinde yer alan kiĢinin yaĢama, maddî ve manevî varlığını koruma ve geliĢtirme hakkına
ve 19. maddesinde düzenlenen kiĢi hürriyeti ve güvenliği hakkına aykırıdır. YaĢanan insan
hakları ihlallerinin Devlet tarafından görmezden gelinmesi, kamuoyunun ve halkın vicdanını
yansıtacak olan bu denli önemli bir Kurumun KuruluĢ Kanununda açıkça insan hakkı
ihlallerinin yaĢanmasına göz yumulacağı, Devlet‟in özellikle kamuoyunun gözünden uzak
olduğu alanlarda daha rahat hukuka aykırı hareket etmesine açıkça olanak sağlandığı
yasanın 5. maddesi ile, Anayasanın 38. maddesinde yer alan suç ve cezalara iliĢkin esaslar ve
Ġdarenin, kiĢi hürriyetinin kısıtlanması sonucunu doğuran bir müeyyide uygulayamayacağı ve
Ceza ve ceza yerine geçen güvenlik tedbirlerinin ancak kanunla konulacağı hükmü ihlal
edilmiĢ, hukuk dıĢı yollardan, insan hakları ihlallerine göz yumulmasına açıkça cevaz
verilmiĢtir.
Bu nedenle, 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 5. Maddesinin Anayasanın
BaĢlangıç, 2., 6., 8., 9., 11., 17/2., 19., 36., 38/3., 125/1. maddelerine aykırı olduğundan iptali
gerekmektedir.
3) 8‟inci maddesinin 4.fıkrasının Anayasanın BaĢlangıç kısmına, 2., 5., 6., 7., 8., 11.,
123. ve 128. maddelerine aykırılığı
ÇalıĢma ilkeleri BaĢlıklı 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 8‟inci
maddesinin 4. fıkrasında, Denetçilerin BaĢdenetçi tarafından görevlendirilecekleri konu veya
alanlara ve aralarındaki iĢ bölümüne iliĢkin ilkeler yönetmelikle belirleneceği hükmü yer
almaktadır.
Yasa‟da yönetmelikle yapılacak düzenlemeye iliĢkin temel ilkeler belirlenmemiĢ olduğu
için, söz konusu fıkrada yürütmeye bırakılmıĢ olan yönetmelikle düzenleme yetkisi, asli bir
düzenleme yetkisi olup dolayısıyla yürütmeye geniĢ bir düzenleme yetkisi verilmiĢtir.
Hâlbuki Anayasa Mahkemesinin pek çok kararında belirtildiği üzere, yasada
belirtilmesi gereken söz konusu hususlara yasada yer verilmemesi, yasaların açık,
anlaĢılabilir ve sınırlan belirli kurallar içermesi gereğinin hukuk güvenliğinin gerçeklemesi
için ön koĢul kabul edildiği hukuk devleti anlayıĢına ve dolayısıyla Anayasanın 2. maddesine
aykırı düĢmektedir.
Anayasa Mahkemesi‟nin 11.04.2007 tarihli 2006/35 e ve 2007/48 K. Sayılı kararında;
“Anayasanın 2. maddesinde, Türkiye Cumhuriyeti‟nin baĢlangıçta belirtilen temel ilkelere
dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk devleti olduğu vurgulanmıĢtır. Hukuk devleti,
tüm iĢlem ve eylemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu
geliĢtirerek sürdürmeyi amaçlayan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasaya
aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, insan haklarına saygı duyarak bu hak ve özgürlükleri
koruyup güçlendiren, yargı denetimine açık, yasaların üstünde Anayasa ve yasa koyucunun
da bozamayacağı temel hukuk ilkeleri bulunduğu bilincinde olan devlettir.
Anayasanın 7. maddesinde “Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet
Meclisinindir. Bu yetki devredilemez.” denilmektedir. Buna göre, yasa koyucunun temel
ilkeleri koymadan, çerçeveyi çizmeden yürütmeye yetki vermemesi, sınırsız, belirsiz bir alanı,
yönetimin düzenlemesine bırakmaması gerekir.
Anayasa Mahkemesi‟nin önceki kararlarında vurgulandığı üzere, Anayasada yasa ile
düzenlenmesi öngörülen konularda yürütme organına genel ve sınırları belirsiz bir düzenleme
yetkisinin verilmesi olanaklı değildir. Yürütmenin düzenleme yetkisi yasa ile sınırlandırılmıĢ,
tamamlayıcı bir yetkidir. Bu nedenle, Anayasada öngörülen ayrık durumlar dıĢında, yürütme
organına yasalarla düzenlenmemiĢ bir alanda genel nitelikte kural koyma yetkisi verilemez.
Ayrıca, yürütme organına düzenleme yetkisi veren bir yasa kuralının Anayasanın 7.
maddesine uygun olabilmesi için temel ilkelerin konulması, çerçevenin çizilmesi, düzenleme
için sınırsız, belirsiz, geniĢ bir alanın bırakılmaması gerekir. Dolayısıyla bu fıkra yeterli
açıklık ve belirlilikten uzak olduğundan Anayasanın 2. ve 7. maddelerine aykırıdır.
Ġptali istenen yasanın, 8. maddesinin (4) numaralı fıkrasında, Denetçilerin BaĢdenetçi
tarafından görevlendirilecekleri konu veya alanlara ve aralarındaki iĢ bölümüne iliĢkin
ilkelerin yönetmelikle belirleneceği yönündeki düzenleme, Anayasanın 128. Maddesinde yer
alan Memurların ve diğer kamu görevlilerinin nitelikleri, atanmaları, görev ve yetkileri,
hakları ve yükümlülükleri, aylık ve ödenekleri ve diğer özlük iĢleri kanunla düzenleneceği
yönündeki hükme aykırıdır. Aynı zamanda Kamu tüzelkiĢiliğinin, ancak kanunla veya
kanunun açıkça verdiği yetkiye dayanılarak kurulacağı yönündeki idarenin bir bütün olduğu
yönündeki Anayasanın 123. Maddesine de aykırıdır.
Sonuç olarak bu fıkrada kullanılacak yetkiler, asli bir düzenleme yetkisi niteliği
taĢıdığından böyle bir yetkilendirmede Anayasanın 6 ncı, 7 nci, 8 inci ve 123 uncu ve 128.
Maddeleri ihlal edilmiĢtir. Ayrıca buradaki belirsizlik Anayasanın BaĢlangıç kısmına, 2 nci ve
5 inci maddelerine aykırı olduğu gibi, Anayasanın herhangi bir hükmüne aykırı bir
düzenlemenin ise Anayasanın 2 nci ve 11 inci maddelerinde belirtilen “hukuk devleti”,
Anayasanın üstünlüğü ve bağlayıcılığı ilkeleri ile de çeliĢeceği ortadadır.
4) 10‟uncu maddesinin 1.fıkrasının (c) bendinin, Anayasanın, 2., 5., 6., 11., 74.
maddelerine aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kanunun BaĢdenetçi ve denetçilerin nitelikleri BaĢlıklı
10. maddesinin 1.fıkrasının (c) bendinde, BaĢdenetçi veya denetçi seçilebilmek için aranan
Ģartlar içinde, Tercihen hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve idarî bilimler, iktisat ve iĢletme
fakültelerinden olmak üzere dört yıllık eğitim veren fakültelerden veya bunlara denkliği kabul
edilmiĢ yurt içi veya yurt dıĢındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olmak Ģartı da
öngörülmüĢtür.
10 uncu maddesinde yapılan düzenleme, Kurum‟un çalıĢmasında aksaklıklar doğmasına
neden olabilecek türdendir. Bu maddeye göre; tercihen hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve
idari bilimler, iktisat ve iĢletme fakültelerinden olmak üzere dört yıllık eğitim veren herhangi
bir yükseköğretim fakültesinden mezun olmak BaĢdenetçi ya da Denetçi olmak için yetecektir.
Kanunun öngördüğü yapıda denetçilere, zorunlu olarak “hukuk fakültesi ya da
programlarında yeteri miktarda hukuk eğitimi veren fakültelerden mezun olma” koĢulu
getirilmemiĢtir. Hâlbuki Ġsveç, Finlandiya, Danimarka, Norveç gibi Kamu Denetçiliğinin iyi
bicimde uygulandığı ülkelerde Denetçilerin hukuk eğitimi alması zorunludur. Çünkü insan
hakları kavramından anlayabilmek, Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarını takip edip
anlayabilmek, buna göre insan hakkı ihlalinin olup olmadığını denetleyecek kamu
denetçisinin mutlaka iyi bir hukuk eğitimi almıĢ olması, hukuk fakültesi veya programlarında
hukuk derslerine yeterince yer veren sosyal bilimler fakültelerinden mezun olması bir
zorunluluktur.
Kamu denetçisinin özellikle kuruluĢu ve çalıĢma kültürünün oluĢturulması aĢamasında,
yeterli donanıma sahip uzmanlara sahip olabilmesine yönelik kadro imkânının tanınması
devletin asli görevdir. Bu çerçevede özellikle kuruluĢ aĢamasında çeĢitli kamu hizmeti
alanlarında yetiĢmiĢ denetim elemanlarının ve özellikle idari hâkimlerin tecrübelerini bu
kuruma aktarmalarının önemi büyüktür. Bugün, Kurul halinde çalıĢan DanıĢtay ve Yargıtay
gibi kuruluĢların yoğun iĢ yükünü kaldırabilmelerinin temelinde ihtisaslaĢmanın ve tetkik
hâkimlerin desteğinin olduğu bilinmektedir.
Kamu Denetçileri, hukuka son derece hâkim, halk ile olumlu iliĢkilere sahip, saygılı ve
nazik, halka hizmet bilincinde olan, doğruluktan ayrılmayan, dürüst kiĢiler arasından
seçilmelidir. Çünkü kamu denetçisi yaptığı iĢin bir gereği olarak siyasi baskılar veya diğer
çıkar gruplarının baskılarıyla ve ağır bir iĢ yüküyle karĢı karĢıya kalabilir. VatandaĢlar
tarafından kendisine gelen soruları mümkün olduğunca cevaplandırmaya çalıĢmalı, eğer
sorumlu değilse vatandaĢları ilgili birime yönlendirmeli, eğer yaptığı iĢten dolayı bir hata
meydana gelmiĢse özür beyan etmelidir.
Ġptali istenen hükmün uygulanması halinde Kamu Denetçiliği Kurumu akil, tecrübeli,
insan hakları konusunda uzman, bu konuda bilimsel akademik çalıĢmalar yapmıĢ, ulusal ve
uluslararası sivil toplum kuruluĢlarında görev almıĢ, oldukça iyi eğitim formasyonuna ve iĢ
tecrübesine sahip bulunan Denetçilerden değil; tam tersine, ihtiyaca cevap vermekten uzak,
sadece yasalarda adı Kamu Denetçiliği Kurumu olan ve tamamen politik-ideolojik
yaklaĢımlara göre ĢekillendirilmiĢ bir kurum yapısı ortaya çıkacaktır. Hâlbuki Bir kuruma
kamu denetçiliği niteliğini verebilmek için o kurumun Anayasa veya yasada Kamu Denetçiliği
Kurumu olarak adlandırılması yetmez. Aynı zamanda kurumun bağımsızlığının sağlanması,
idareyi denetlemesinin önü açılmalı ve kararlarının hukuken bağlayıcı olmaması esaslarının
yasalarla güvence altına alınmıĢ olması Ģarttır. Bu nedenlerle mevcut düzenleme, hukuk
devleti ilkesine, devletin asli sorumluluklarından olan devletin temel amaç ve görevleri
arasında yer alan, kiĢilerin ve toplumun refah, huzur ve mutluluğunu sağlamak; kiĢinin temel
hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaĢmayacak surette
sınırlayan siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmak ve insanın maddî ve manevî
varlığının geliĢmesi için gerekli Ģartları hazırlamak olan emredici ilkelere ve Anayasanın
bağlayıcılığı ve üstünlüğüne aykırıdır. En önemlisi, kamu denetçiliği kurumunun bu yapı ile
teĢekkül etmesi, iĢleyiĢinde aksaklıklara yol açacağından, kurumun temel kuruluĢ amacından
sapılmıĢtır. Egemenliğin, kayıtsız Ģartsız Türk Ulusuna ait olduğu; Türk Ulusunun,
egemenliğini, Anayasanın koyduğu esaslara göre, yetkili organları eliyle kullanacağı;
Egemenliğin kullanılmasının, hiçbir surette hiçbir kiĢiye, zümreye veya sınıfa
bırakılamayacağı; Hiçbir kimsenin veya organın kaynağını Anayasadan almayan bir Devlet
yetkisini kullanamayacağı; Anayasanın 5. Maddesinde hüküm altına alınmıĢken, akil
adamlarda teĢekkül ettirilmemiĢ, bağımsız, tarafsız olamayan bir Kamu Denetçiliği Kurumu
vatandaĢların idarenin yaptığı hak ihlallerinin karĢısında nasıl durabilecektir? Kamu
Denetçiliği Kurumları, geliĢmiĢ, hukuk devletlerinde, “sosyal devlet” veya “hizmet devleti”
ya da “vatandaĢ odaklı kamu hizmeti” anlayıĢlarının da etkisiyle devlet-vatandaĢ iliĢkilerinde
“hakkaniyete” ağırlık veren yeni bir denetim mekanizması oluĢturmak ve tamamen, kiĢileri,
idarenin yaptığı hak ihlalleri, gücün kötüye kullanımı, hata, ihmalkarlık, yanlıĢ kararlar ve
kötü yönetimden korumak, idarenin aldığı kararların daha açık olmasını sağlamak ve kamu
çalıĢanlarının daha fazla hesap verebilmelerini sağlamak amacıyla kurulmuĢ Kurumlardır.
Bizde olduğu gibi, bağımlı, güdümlü, her türlü siyasi ideolojik istismara açık Kurumlar
değildir.
Bu nedenle, 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 10‟uncu maddesinin 1.
fıkrasının (c) bendinin, Anayasanın, 2., 5., 6., 11., 74. maddesine aykırı olduğundan iptal
edilmesi gerekir.
5) 11‟inci maddesinin 5. ve 6. fıkrasının Anayasanın BaĢlangıcı ile 2., 6., 7., 8. ve 9.
maddelerine aykırılığı
Adaylık ve seçim baĢlıklı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 11. maddesinin 5.
fıkrasında, BaĢdenetçi, üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu ile seçilir. Birinci oylamada bu
çoğunluk sağlanamadığı takdirde ikinci oylamaya geçilir. Ġkinci oylamada da üye
tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamada üye tamsayısının üçte iki
Dördüncü oylamada karar yeter sayısı olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur
Yine kanunun 11. maddesinin 6. fıkrasında, Denetçiler, üye tamsayısının üçte iki
çoğunluğu ile seçilir. Birinci oylamada bu çoğunluk sağlanamadığı takdirde ikinci oylamaya
geçilir. Ġkinci oylamada da üye tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamada
üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu sağlanamadığı takdirde üçüncü oylamaya geçilir ve üye
tamsayısının salt çoğunluğunun oyunu alan aday seçilmiĢ olur. Üçüncü oylamada üye
tamsayısının salt çoğunluğu sağlanamadığı takdirde en çok oy alan adaylardan, seçilecek
aday sayısının iki katı kadar aday ile seçime gidilir. Dördüncü oylamada karar yeter sayısı
olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur, Ģeklinde düzenleme yer almaktadır.
Kamu Denetçiliğinin bağımsız bir kurum olması, onun olmazsa olmaz Ģartıdır.
Gerçekten de, yürütmeden ve idareden bağımsız olmayan bir kurumun kamu üzerinde denetim
uygulaması durumunda bu denetimin idari denetimden farklı bir denetim olarak
nitelendirilmesi olanaklı olmayacaktır. ĠĢte bu yüzden “kamu denetçiliği “ adı altında ayrı ve
kendisine özgü bir denetimden söz edebilmek ancak yürütmeden ve idareden bağımsız olan
bir kurum yaratmakla olanaklıdır.
Kamu denetçiliğinin bağımsız olabilmesi için onun atanması ve görevden alınmasının
nitelikli çoğunlukla olması ve Meclis dâhil hiç bir organa karĢı bağımlı olmaması
demektir..12 Eylül 2010 tarihinde halkoylamasına sunulan olan mini anayasa paketinin 8.
maddesinde ombudsmanın üçüncü oylamada Meclis üye tamsayısının salt çoğunluğu (226
milletvekili) ile üçüncü oylamada salt çoğunluk sağlanamazsa bu oylamada en çok oy alan iki
aday için dördüncü oylama yapılacağı, dördüncü oylamada en fazla oy alan adayın seçilmiĢ
olacağı belirtilmiĢtir. Görüldüğü üzere, bu maddeyle ombudsmanın toplanmasında özel bir
toplantı yeter sayısı aranmayarak, Meclisin normal toplantı yetersayısıyla (184 Milletvekili)
toplanacağı, iĢ dördüncü oylamaya kalırsa 226 milletvekilinden aĢağı sayıda oy alsa bile
ombudsmanın seçilebileceği öngörülmüĢtür. Bu düzenleme tarzı, Türk siyasi yaĢamında bir
uzlaĢma kültürünün olmaması olgusuyla birleĢerek, iktidar partisi, eğer bir koalisyon
hükümeti varsa koalisyonun büyük ortağı tarafından ombudsmanın seçilmesine yol açacaktır.
Ombudsmanın iktidar partisi veya koalisyon hükümetinin büyük ortağı tarafından atanması
durumunda ise ombudsman iktidara karĢı bağımsız olamayacak, dolayısıyla, kurulmasının
varlık nedenini yitirecektir. Ombudsmanın yürütmeye, özellikle, iktidara karĢı bağımsızlığını
sağlayabilmek için Anayasanın CumhurbaĢkanın seçimini düzenleyen 102. maddesinin
31.5.2007 tarih ve 5678 sayılı Kanunun 5. maddesiyle değiĢtirilmeden önceki durumuna
benzer bir Ģekilde düzenlemeye gidilmesi gerekir. Çünkü, Ombudsmanın bağımsızlığını
sağlamada temel koĢul, onun seçilirken nitelikli bir çoğunlukla seçimini sağlayacak dizgenin
oluĢturulmasıdır. Bu bağlamda, kamu denetçisi seçiminin ilk turunda, Anayasa
Mahkemesinin, CumhurbaĢkanı seçiminde “367” kararı olarak bilinen 1.5.2007 tarih ve
E.2007/45, K. 2007/54 sayılı kararında isabetli bir Ģekilde yorumladığı üzere, toplantı ve
karar yetersayısının bütün oylamada TBMM üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu, bu
bağlamda 367 olduğu Ģeklinde, Anayasada yeni bir düzenlemeye ihtiyaç bulunmaktadır.
Anayasa‟nın BaĢlangıç bölümünde ve 6. maddesinde, Ulus istencinin mutlak üstünlüğü
ve egemenliğin kayıtsız koĢulsuz Türk Ulus‟unun olduğu; Türk Ulus‟unun egemenliğini,
Anayasa‟nın koyduğu ilkelere göre, yetkili organları eliyle kullanacağı; hiçbir kimse ya da
organın kaynağını Anayasa‟dan almayan bir Devlet yetkisi kullanamayacağı belirtilmiĢtir.
Devlet organları, Türk Ulusu adına egemenliği kullanırken karmaĢa
yaratılmaması ve düzenin bozulmaması için, tüm çağdaĢ parlamenter demokrasilerde olduğu
gibi, erkler ayrılığı ilkesi benimsenmiĢ; erkler ayrılığının, belli Devlet yetki ve görevlerinin
kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı uygar bir iĢbölümü olduğu vurgulanmıĢ;
egemenliği kullanan Devlet organları arasında üstünlük bulunmadığı, üstünlüğün Anayasa ve
Anayasa‟ya uygun olmak koĢuluyla yasalarda olduğu vurgulanmıĢtır.
Anayasamıza göre, egemenliği Türk Ulusu adına kullanacak üç erk, yasama,
yürütme ve yargıdır. Bu erklerden her biri Ulus egemenliğini kendi görev alam ile sınırlı
biçimde kullanacaktır. Nitekim Anayasa‟nın 7, 8 ve 9. maddelerinde yasama, yürütme ve
yargı organlarının görev ve yetki alanı net olarak belirlenmiĢtir.
Anayasa‟nın, 7. maddesinde, yasama yetkisinin Türk Ulusu adına Türkiye Büyük Millet
Meclisi‟nin olduğu, bu yetkinin devredilemeyeceği, 8. maddesinde, yürütme yetki ve görevinin
CumhurbaĢkanı ve Bakanlar Kurulu‟nca, Anayasa ve yasalara uygun olarak kullanılıp yerine
getirileceği, 9. maddesinde, yargı yetkisinin Türk Ulusu adına bağımsız mahkemelerce
kullanılacağı, belirtilmiĢtir.
Siyasal partileri kamu denetçisi seçiminde uzlaĢıya zorlayabilmek ve bu bağlamda
ombudsmanın bağımsızlığını oluĢturabilmek açısından 11‟inci maddesinde BaĢdenetci ve
Denetçilerin seçiminin mutlaka nitelikli çoğunlukla yapılması gerekmektedir. Bu durum
Kurum‟un bağımsızlığı ve etkinliği için bir zarurettir. 11. maddenin 5., ve 6., fıkrasında
nitelikli çoğunluğun mutlak surette aranmammıĢ olması, iktidara sahip olan tek parti ya da
koalisyon dönemlerinde koalisyonun büyük ortağı olan parti Kamu Denetçisinin seçiminde
tek söz sahibi olması anlamına gelmektedir. Kanunun bu maddesiyle, Kamu Denetçiliği
Kurumu, Meclis adına bir kamu denetçiliği Kurumuna değil, iktidara bağlı bir nevi hükûmet
adına denetleme yapacak bir teftiĢ kuruluna dönüĢtürülmüĢtür. Bununla birlikte, Kurumun bu
kadar siyasi etki altındayken almıĢ olduğu her türlü karar Bağımsız yargı organlarını da
etkileyebilecek veya yargının da üzerinde baskı kurulmasına vesile olabilecektir.
Bu nedenlerle iptali istenen düzenleme Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 6 ncı, 7 nci, 8
inci ve 9 uncu maddelerine, hukuk devleti ve kuvvetler ayrılığı ilkesiyle bağdaĢmamaktadır.
6) 13. maddesinin, Anayasanın 2. ve 11., 81. ve 103. maddelerine aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 13. Maddesinde Görevlerine baĢlarken
BaĢdenetçi Genel Kurulda, denetçiler ise Komisyonda “Görevimi tam bir tarafsızlık,
dürüstlük, hakkaniyet ve adalet anlayıĢı içinde yerine getireceğime, namusum ve Ģerefim
üzerine andiçerim.”Ģekilde an içecekleri düzenlenmiĢtir.
TBMM‟de kimlerin yemin edeceği 81 inci ve 103 üncü maddesinde gösterilmiĢtir.
Anayasamızın 81. Maddesinde, bütün milleti temsil eden Milletvekilleri, göreve
baĢlarken “Devletin varlığı ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğünü,
milletin kayıtsız ve Ģartsız egemenliğini koruyacağıma; hukukun üstünlüğüne, demokratik ve
lâik Cumhuriyete ve Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlı kalacağıma; toplumun huzur ve refahı,
millî dayanıĢma ve adalet anlayıĢı içinde herkesin insan haklarından ve temel hürriyetlerden
yararlanması ülküsünden ve Anayasaya sadakatten ayrılmayacağıma; büyük Türk Milleti
önünde namusum ve Ģerefim üzerine adilerim.”, Ģeklinde andiçerler.
Anayasamızın 103. Maddesine göre ise, Türkiye Cumhuriyeti Devleti‟nin baĢı olan
CumhurbaĢkanı da göreve baĢlarken, Türkiye Büyük Millet Meclisi önünde aĢağıdaki Ģekilde
andiçer :
“CumhurbaĢkanı sıfatıyla, Devletin varlığı ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin
bölünmez bütünlüğünü, milletin kayıtsız ve Ģartsız egemenliğini koruyacağıma, Anayasaya,
hukukun üstünlüğüne, demokrasiye, Atatürk ilke ve inkılâplarına ve lâik Cumhuriyet ilkesine
bağlı kalacağıma, milletin huzur ve refahı, millî dayanıĢma ve adalet anlayıĢı içinde herkesin
insan haklarından ve temel hürriyetlerinden yararlanması ülküsünden ayrılmayacağıma,
Türkiye Cumhuriyetinin Ģan ve Ģerefini korumak, yüceltmek ve üzerime aldığım görevi
tarafsızlıkla yerine getirmek için bütün gücümle çalıĢacağıma Büyük Türk Milleti ve tarih
huzurunda, namusum ve Ģerefim üzerine andiçerim.”
Milletvekilleri ve CumhurbaĢkanı dıĢında, Anayasada herhangi bir kamu görevlisinin
TBMM Genel Kurulu‟nda yemin edeceğine iliĢkin baĢkaca bir düzenleme yoktur. Kamu
BaĢdenetçisi bütün Milleti temsil eden Milletvekillerinin veya Devletin BaĢı olan
CumhurbaĢkanının statüter bakımdan eĢit olduğu bir Kamu Görevlisi midir ki kendisi TBMM
Genel Kurulu‟nda yemin edebilmektedir. Kamu BaĢdenetçisi hangi sıfatla ve hangi Devlet
teamülüne uygun görülerek Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulu‟nda yemin ettirilmek
istenmektedir? BaĢdenetçinin Genel Kurul‟da yemin edeceğine iliĢkin bu düzenleme
Anayasanın 81 ve 103. maddeleriyle bağdaĢmamaktadır.
Kamu BaĢdenetçisinin hiç bir Devlet teamülüne veya konumu itibariyle, bütün Milleti
temsil eden Milletvekilleri veya Devletin BaĢı konumundaki CumhurbaĢkanı ile hiçbir
statatüter eĢitliğe veya üstünlüğüne dayanmaksızın TBMM Genel Kurulu‟nda yemin
etmesinden daha da vahim olmak üzere; “Türkiye Cumhuriyeti Devletinin varlığı ve
bağımsızlığı ile vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğüne, milletin kayıtsız ve Ģartsız
egemenliğine, Anayasaya, hukukun üstünlüğüne, hakkaniyete, demokrasiye, Atatürk ilke ve
inkılaplarına ve laik Cumhuriyet ilkesine bağlı kalacağıma, milli dayanıĢma ve adalet
anlayıĢı içinde herkesin insan haklarından ve temel hürriyetlerinden yararlanması
ülküsünden ayrılmayacağıma, üzerime aldığım görevi tarafsızlıkla yerine getireceğime büyük
Türk Milleti huzurunda, namusum ve Ģerefim üzerine adiçerim.” biçiminde olan ant, 6328
Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 13. maddesi sayesinde “Görevimi tam bir
tarafsızlık, dürüstlük, hakkaniyet ve adalet anlayıĢı içinde yerine getireceğime, namusum ve
Ģerefim üzerine andiçerim.” biçimine dönüĢtürülmüĢtür. Yasa koyucu bir hukuk devletinde
yasa koyarken Anayasaya uygun hareket etmek durumundadır. Anayasada belirtilen
Cumhuriyetin temel niteliklerine bağlı kalmanın madde metninde yer almamıĢ olmasının ise,
mantıklı bir izahı olmadığı gibi; Anayasanın 2. ve 11. maddeleriyle baĢtan sona çeliĢen,
hükümler taĢıdığı ortadadır. Böylelikle içi boĢaltılmıĢ bir yemin yaratılarak, Anayasanın
üstünlüğü ve bağlayıcılığı hiçe sayılmıĢ, adeta Devlet geleneğimizle oynanmıĢtır. Bu durum
yasa koyucunun saklı amacını da ortaya çıkarmıĢtır. Önemle vurgulanması gerekir ki, iptali
istenen yasanın 13. maddesi ile, Kamu BaĢdenetçisinin, Anayasamızın 81. ve 103.
maddelerine kıyasen, bütün Türk Milletini temsil eden Milletvekilleri ve Devletin baĢı
konumundaki CumhurbaĢkanına Kamu Hukukundaki statü bakımından eĢit statüde olduğu
varsayılıyorsa, Anayasamızda yer alan yemin hükümleri uyarınca, aynı usule göre göreve
baĢlarken yemin etmelidir. Kamu hukuku açısından böyle bir statüter eĢitlik söz konusu
olamayacağına göre, Kamu BaĢdenetçisinin Meclis Genel Kurulu‟nda yemin etmesinin hiç bir
haklı gerekçesi bulunmamaktadır. Bu nedenlerle 6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu
Kanunun 13. maddesi, Anayasanın 2., 11., 81., ve 103. maddelerini tümüyle ihlal etmiĢtir.
7) 15. maddesin Anayasanın 2., 6., 9.,10. ve 36. maddelerine aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 15. maddesinin 1. fıkrasında Görevden
alma ilgili düzenleme bulunmaktadır. Buna göre, BaĢdenetçinin veya denetçilerin 10 uncu
maddede sayılan nitelikleri taĢımadıklarının sonradan anlaĢılması veya bu nitelikleri
seçildikten sonra kaybetmeleri hâlinde, durumun Komisyon tarafından tespit edilmesini
takiben BaĢdenetçinin görevinin sona ermesine Genel Kurul tarafından görüĢmesiz olarak;
denetçilerin görevinin sona ermesine ise Komisyon tarafından karar verilir hükmü
bulunmaktadır. Ayrıca aynı maddenin 2. Fıkrasında da Seçilmeye engel bir suçtan dolayı
Genel Kurulun; denetçi hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının Komisyonun bilgisine
sunulmasıyla BaĢdenetçi veya denetçi sıfatı sona ereceği belirtilmiĢtir.
BaĢdenetçinin veya denetçilerin 10. maddede sayılan nitelikleri taĢımadıklarının
sonradan anlaĢılması veya seçildikten sonra kaybetmeleri halinde, bu durumun Adalet
Komisyonu ile Ġnsan Haklarını Ġnceleme Komisyonu üyelerinden oluĢan Karma Komisyonca
saptanmasını takiben baĢdenetçinin görevinin sona ermesine Meclis Genel Kurulu tarafından
görüĢmesiz karar verileceği, denetçinin görevinin sona ermesine ise Komisyon tarafından
karar verileceği, seçilmeye engel bir suçtan dolayı kesin hüküm giyen veya kısıtlanan
baĢdenetçi hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının T.B.M.M. Genel Kurulunun denetçi
hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının Komisyonun bilgisine sunulmasıyla, baĢdenetçi
veya denetçi sıfatının sona ereceği ifade edilmiĢtir. Bu düzenleme net değildir. Ġlerleyen
süreçte, BaĢdenetci ve Denetçilerin seçilme niteliklerinin kaybedilmesiyle ilgili ihtilaflar
doğuracak niteliktedir. Bu nedenle görevden alma söz konusu olduğunda üye tam sayısının
salt çoğunluğunun gizli oyunun aranması gerekirken, görevden almaya dair mevcut
düzenleme, göreve atanma koĢulları da göz önüne alındığında, “usul ve bicimde paralellik
ilkesi”ne tamamen aykırı bir durum yaratmıĢtır.
Kanunun 10. maddesinde ise, baĢdenetçi veya denetçi seçilebilmek için, Türk vatandaĢı
olmak, seçimin yapıldığı tarihte baĢdenetçi için 50, denetçi için 40 yaĢını doldurmuĢ olmak,
dört yıllık eğitim veren hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve idari bilimler, iktisat ve iĢletme
fakültelerinden veya bunlara denkliği kabul edilmiĢ yabancı öğretim kurumlarından mezun
olmak, mesleği ile ilgili olarak kamu kurum veya kuruluĢlarında veya kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢlarında kayıtlı olarak ya da özel sektörde en az on yıl çalıĢmıĢ
olmak, kamu haklarından yasaklı olmamak, baĢvuru sırasında herhangi bir siyasi partiye üye
olmamak, Türk Ceza Kanununun 53. maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile kasten
iĢlenen bir suçtan dolayı altı ay veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramıĢ
olsalar bile bir takım suçlardan hükümlü olmamak koĢulları aranmıĢtır.
Görevden alınmaya iliĢkin bu hükümlerin son derece sakıncalıdır. Özellikle,
ombudsmandan memnun olmayan bir iktidar, Meclisteki çoğunluğuna güvenerek ombudsmanı
kolaylıkla görevden alabilir. Ġkinci olarak, bu hükümlerle kamu denetçilerine savunma hakkı
bile verilmeden onun görevden alınmasının önü açılmaktadır. Hâlbuki savunma hakkı kutsal
ve en temel bir insan hakkı olduğundan savunmasına fırsat bile verilmeden onun görevinden
alınması vahim bir hatadır. Kanunun 10. maddesinde, Türk Ceza Kanununun 53. maddesinde
belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile kasten iĢlenen bir suçtan dolayı altı ay veya daha fazla
süreyle hapis cezasına ya da affa uğramıĢ olsalar bile bir takım suçlardan hükümlü olan bir
kimsenin kamu denetçisi olma olanağı ortadan kaldırılmaktadır. Türk mevzuatında bu Ģekilde
hükümlere yer verilerek bu tür bir suçtan dolayı mahkûm edilen kimseler hakkında adeta
onun sağlığında “medeni ölüm” (civil dead) fermanı verilmektedir. KiĢi bir suçtan mahkûm
edildiğinde cezasını çektiği veya çekmiĢ sayıldığı kabul edildiğine göre bu Ģekildeki bir kiĢiye
ilave cezaların verilmesi doğru değildir. Öte yandan, genel af, mahkûmiyeti bütün sonuçları
ile birlikte ortadan kaldırdığına göre genel afla suçu ortadan kaldırılan bir kimsenin kamu
denetçisi olamaması genel affın doğasına da aykırıdır.
Unutulmamalıdır ki savunma hakkı, sıradan bir hak olamayıp kutsal ve en temel insan
hakkı olduğu gibi Ġnsan Hakları Evrensel Beyannamesi de savunma hakkını içermektedir (m.
8, 9, 10, 11). Avrupa Ġnsan Hakları SözleĢmesi ise savunma hakkını öncelikli olarak sanık
bakımından öne çıkarmıĢ (m. 6/3) ve herkesin savunma hakkının olduğunu kabul etmiĢtir (m.
6/1). Anayasada savunma hakkı tereddüde yer vermeyecek Ģekilde düzenlenmiĢtir.
Anayasanın 36. maddesinde, “hak arama hürriyeti” içinde, “Temel Haklar ve Ödevler”
arasında; “Herkes, meĢru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde
davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir” Ģeklinde
düzenlenmiĢtir.
Bir hukuk devletinde savunma hakkını ihlal edilerek yasal düzenleme yapılamaz. Aksi
takdirde milletin egemenliğini yetkili organlar eliyle kullanma imkânı ortadan kaldırılır, bu
durumda ne Bağımsız Mahkemeler görev yapabilir ne de yasa önünde eĢitlik ilkesi
korunabilir.
Açıklanan bu nedenlerle mevcut düzenleme Anayasanın 2., 6., 9., 10. ve 36. maddelerine
aykırı olduğundan iptal edilmelidir.
8) 17. maddesinin 4. Fıkrasının ilk cümlesinin, 36., 74. ve 125. maddelerine aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 17. maddesinin 4. Fıkrasında yer alan
Kuruma baĢvuruda bulunulabilmesi için, 6.1.1982 tarihli ve 2577 sayılı Ġdari Yargılama
Usulü Kanununda öngörülen idari baĢvuru yolları ile özel kanunlarda yer alan zorunlu idari
baĢvuru yollarının tüketilmesi gereklidir cümlesinin Anayasaya Aykırılığı;
17‟nci maddesi Kamu Denetçisine baĢvuru için idari baĢvuru yollarının tüketilmesini
koĢul olarak öne sürülmesi Kamu Denetçiliği Kurumu‟nun etkinliğini azaltacak türde bir
düzenlemedir. Mevcut hükümle idari baĢvuru yolları tüketilene kadar, Kamu Denetçisinin
olaya müdahale etmesi gecikecek ve bu arada Denetçinin delilleri zamanında toplamasının
önüne de geçilmiĢ olacaktır. Ayrıca; Kamu Denetçisine baĢvuruyu, adeta bir yargı organına
yapılan baĢvuru gibi sıkı koĢullara bağlamak, Kurum‟un amacıyla çeliĢen bir düzenlemedir.
Ġptali istenen yasanın 17. maddesinde Kamu Denetçiliği Kurumuna gerçek ve tüzel
kiĢilerin baĢvurabileceğini, baĢvurunun, baĢvuru sahibinin adı ve soyadı, imzası, yerleĢim
yeri veya iĢ adresini, baĢvuru sahibi tüzel kiĢi ise tüzel kiĢinin unvanı ve yerleĢim yeri ile
yetkili kiĢinin imzasını ve yetki belgesini içeren Türkçe dilekçe ile yapılacağını, bu
baĢvurunun, yönetmelikte belirlenecek Ģartlara uyulmak kaydıyla elektronik ortamda veya
diğer iletiĢim araçlarıyla da yapılabileceğini, yapılan baĢvurulardan; belirli bir konuyu
içermeyenlerin, yargı organlarında görülmekte olan veya yargı organlarınca karara
bağlanmıĢ uyuĢmazlıkların, baĢvuru sahibi için aranan koĢulları taĢımayan uyuĢmazlıkların,
sebepleri, konusu ve tarafları aynı olanlar ile daha önce sonuçlandırılanların
incelenmeyeceğini, Kuruma baĢvuruda bulunulabilmesi için 2577 sayılı Ġdari Yargılama
Usulü Kanununda öngörülen idari baĢvuru yollarının tüketilmesinin zorunlu olduğu, bu
hüküm uyarınca yapılacak baĢvuruya idare tarafından verilecek cevabın tebliğ tarihinden,
idare baĢvuruya altmıĢ gün içerisinde cevap vermediği takdirde bu sürenin bitmesinden
itibaren doksan gün içinde Kuruma baĢvurulabileceği, baĢvuru tarihinin dilekçenin Kuruma,
valilik veya kaymakamlıklara verildiği, diğer hallerde ise baĢvurunun Kuruma ulaĢtığı tarih
olduğunu, dava açma süresi içinde yapılan baĢvurunun, iĢlemeye baĢlamıĢ olan dava açma
süresini durduracağını ifade etmiĢtir. Maddeden anlaĢılacağı üzere, kamu denetçisine
baĢvurmak, adeta bir yargı organına yapılan baĢvuru gibi sıkı biçim koĢullarına
bağlanmıĢtır.
Hâlbuki kamu denetçiliğine baĢvuru, kurumun doğası gereği, idari yargıda dava
açmaktan daha kolay, ucuz ve Ģekilci olmak zorundadır. Çünkü kamu denetçiliği kurumunun
demokratik hukuk devletine sağladığı en önemli katkısı, yurttaĢların hak arama yollarını
kullanmalarını sağlamak ve onların idarenin denetimine katılmak yoluyla devlet yönetimine
katılmalarını kolaylaĢtırmaktır. Aksi takdirde, idari yargı organlarının yanında kamu
denetçiliğine adında yeni bir organın daha kurulmasının gerekçesini açıklamak olanaklı
olmayacaktır. 6.1.1982 tarih ve 2577 sayılı Ġdari Yargılama Usulü Kanununun “üst
makamlara baĢvuru” baĢlıklı 11. maddesinde düzenlenen idari baĢvuru yolu yargı organına
baĢvuru yönünden bile seçimlik kılınmıĢ iken o yolun kamu denetçiliğine baĢvuru için
tüketilmesinin zorunlu kılınması baĢvuruyu güçleĢtirmekten baĢka bir iĢe yaramaz. Ġdari
baĢvuru yolunun tüketilmesinin aranmasının pratik bir faydası da bulunmamaktadır. Çünkü
genel olarak yurttaĢlar idari baĢvuru yolundan herhangi bir olumlu sonuç alamamaktadırlar.
Ġptali istenen hükmün son cümlesine Kurumun, telafisi güç veya imkânsız zararların doğması
ihtimali bulunan hâllerde, idari baĢvuru yolları tüketilmese dahi baĢvuruları kabul
edebileceği yönündeki düzenlemenin eklenmiĢ olması da mevcut sakıncaları ortadan
kaldırmaktan son derece uzaktır.
Kamu Denetçiliğini kabul etmiĢ ülkelerde, baĢvuru süresi konusunda, yargı organlarına
baĢvuru süresinden çok daha uzun süreler bulunmaktadır. Birçok ülkede, Kamu Denetçisine
baĢvuru süresi konusunda, Ģikâyet konusu iĢlem, eylem ya da davranıĢtan itibaren bir ya da
iki yılın geçmemiĢ olması aranmakta, ancak, öngörülen bu sürenin geçirilmesi durumunda
baĢvuruyu kabul edip etmeme noktasında ombudsmanlara bir takdir yetkisi tanınmaktadır.
Böylelikle ombudsmanlara, haklılığına inandıkları baĢvurularda süre koĢulunu fiilen ortadan
kaldırma yetkisi tanınmıĢ olmaktadır.
Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun 17. maddesinin 4. Fıkrasında yer alan Kuruma
baĢvuruda bulunulabilmesi için, 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı Ġdari Yargılama Usulü
Kanununda öngörülen idari baĢvuru yolları ile özel kanunlarda yer alan zorunlu idari
baĢvuru yollarının tüketilmesinin gerekli olduğu yönündeki kısıtlayıcı düzenleme Anayasanın
36. maddesinde yer alan hak arama hürriyetine, kamu denetçiliğine baĢvurma hakkını
düzenleyen 74. maddesine ve Ġdarenin her türlü eylem ve iĢlemlerine karĢı yargı yolunun açık
olduğunu düzenleyen 125. maddesine aykırı olduğundan iptal edilmelidir.
9) 18. maddesinin 2., 6.,7.,8.,9.,11. ve 36. maddelerine aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunun Bilgi ve belge istenmesi baĢlıklı 18.
maddesinin ilk fıkrasında, Kurumun inceleme ve araĢtırma konusu ile ilgili olarak istediği
bilgi ve belgelerin, bu isteğin tebliğ edildiği tarihten itibaren otuz gün içinde verilmesi
zorunlu olduğu; bu süre içinde istenen bilgi ve belgeleri haklı bir neden olmaksızın
vermeyenler hakkında BaĢdenetçi veya denetçinin baĢvurusu üzerine ilgili merci soruĢturma
açacağı; Ġkinci fıkrasında ise, Devlet sırrı veya ticari sır niteliğindeki bilgi ve belgeler, yetkili
mercilerin en üst makam veya kurulunca gerekçesi belirtilmek suretiyle verilmeyebileceği,
ancak, Devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgeler BaĢdenetçi veya görevlendireceği denetçi
tarafından yerinde incelenebileceği düzenlenmiĢtir.
Ġptali istenen bu hükümle, Kamu Denetçisine olağandan fazla yetki verilmektedir. Bu
madde, Cumhuriyet Savcısı‟na ya da Kamu Denetçisini seçecek Parlamento üyelerine dahi
tanınmayan “devlet sırrı” niteliğindeki bilgi ve belgelerin Kamu Denetçisi tarafından
görülebilmesini sağlamaktadır. Devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgeye, Denetçi tarafından
ihtiyaç duyulduğunda, Denetçinin bu bilgi ve belgeye ulaĢabilmesinin TBMM Genel
Kurulu‟nun onayına bağlı olması yönünde düzenleme yapılmamıĢ olması da büyük eksikliktir.
Sonuçta, bağımsız yargı organlarına ve yasama organına dahi tanınmamıĢ olan bu denli
geniĢ yetkilerin BaĢdenetçi ve Denetçilere tanınmıĢ olmasının hukuk devleti ile izah edilebilir
bir tarafı yoktur.
Hukuk devleti, insan haklarına saygılı ve bu hakları koruyan, toplum yaĢamında adalete
ve eĢitliğe uygun bir hukuk düzeni kuran ve düzeni sürdürmekle kendisini yükümlü sayan,
bütün davranıĢları hukuk kurallarına ve Anayasa‟ya uyan, iĢlem ve eylemleri yargı
denetimine bağlı olan devlet demektir. Hukuk devletinin en önemli Ģartları devlet
organlarının hukukla bağlı kılınmasıdır. Buna göre, yasama, yürütme ve yargı organları
hukuka uygun hareket etmek zorundadır. yasama organının hukuka bağlı olması onun
Anayasa ile bağlı olmasından ibarettir. Türkiye‟de yasama organının Anayasa ile bağlı
olduğu esası kabul edilmiĢtir. Anayasamızın 11‟inci maddesine göre “Anayasa hükümleri,
yasama... organ(ını)... bağlayan temel hukuk kurallarıdır”. O halde yasama organı
Anayasaya aykırı kanun yapamamalıdır. yürütme organı Anayasaya aykırı eylem ve iĢlem
yapmamalıdır. Diğer yandan yürütme organı kanunlarla da bağlıdır. Ġdarenin “kanuna
bağlılığı ilkesi” veya “kanuna saygı ilkesi”, Anayasamızın 8‟inci maddesinde, “yürütme
görevi ve yetkisi... kanunlara uygun olarak kullanılır ve yerine getirilir” denilerek kabul
edilmiĢtir. Buna göre, yürütme organı sahip olduğu yetkileri kullanırken veya üstlendiği
görevleri yerine getirirken kanunlara uygun davranmak zorundadır. Anayasamız sadece
yasama ve yürütme organlarının değil, yargı organının da hukuka bağlılığını açıkça
öngörmüĢtür. Yargı organlarının da Anayasa ile bağlı oldukları açıktır. Zira, Anayasamızın
11‟inci maddesi, “Anayasa hükümleri, yargı... organlarını... bağlayan temel hukuk
kurallarıdır” demektedir.
Cumhuriyet Savcısı‟na ya da Kamu Denetçisini seçecek Parlamento üyelerine dahi
tanınmayan devlet sırrı” niteliğindeki bilgi ve belgelerin Kamu Denetçisi tarafından
görülebilmesini sağlaması, Devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgeye, Denetçi tarafından
ihtiyaç duyulduğunda, TBMM Genel Kurulu‟nun onayına bağlı olmaksızın ulaĢabilmesini
düzenleyen bu yasa hükmü ile hem yasama hem de yargı yetkisinin devri söz konusu
olmaktadır. Ayrıca yargı yetkisinin devri anlamına gelen bu düzenleme ile hak arama
hürriyeti de ihlal edilmiĢtir. Bu nedenlerle 6328 sayılı yasanın 18. maddesi Anayasanın
Hiçbir kimsenin veya organın kaynağını Anayasadan almayan bir Devlet yetkisi
kullanamayacağı yönündeki düzenlemeye, erkler ayrılığı ilkesine, anayasanın üstünlüğüne ve
bağlayıcılığına ve hak hürriyetine aykırı olduğu için iptal edilmelidir.
Açıklanan bu nedenlerle mevcut düzenleme Anayasanın 2., 6.,7., 8., 9., 11. ve 36.
maddelerine aykırıdır.
10) 20. maddesinin 1. ve 3. fıkrasının, Anayasanın 74. maddelerine aykırılığı
6328 Sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanununun Ġnceleme ve araĢtırma baĢlıklı 20.
maddesiyle Kurumun, inceleme ve araĢtırmasını baĢvuru tarihinden itibaren en geç altı ay
içinde sonuçlandıracağı öngörülmüĢtür.
Kanun maddesinin gerekçesinde, Maddeyle, kiĢilerin hak arama talebinin sağlıklı
yürütülebilmesini ve kısa sürede sonuçlandırılmasını sağlamak amacıyla; Kurumun,
kendisine yapılan baĢvuruları en geç altı ay içinde sonuçlandırması gerektiği; yapılan
inceleme ve araĢtırma sonucunun ve varsa önerilerinin Kurum tarafından ilgili mercie ve
baĢvurana bildirileceği, Ģayet ilgili merci bu öneriler doğrultusunda yeni bir iĢlem tesis etmiĢ
ise bu iĢlemi; önerilen çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde ise bunun
gerekçesini en geç otuz gün içinde Kuruma bildirmesi gerektiği ifade edilmiĢtir.
Mevcut kanunun ihtisas alanlarına ayrılmıĢ Kamu Denetçisi sistemini öngörmemesi
nedeniyle bu 6 aylık surede araĢtırma ve incelemelerin bitirilmesi, ülkemiz koĢulları itibariyle
olanaklı olmayacaktır. Kurum, kendisine gelen baĢvuruları 6 aylık sure içerisinde
sonuçlandırmadığı takdirde, denetime iliĢkin herhangi bir açıklama yapmaması ve rapor
yazmaması konusunda herhangi bir düzenleme yapılmamıĢ, bu alan boĢ bırakılmıĢtır. Bunun
sonucunda, yargıya intikal etmiĢ olan konuda yargıyı da etkilemek, yargıyı da manipüle etmek
anlamına gelecek Ģekilde açıklama yapılması halinde, yargı yetkisine müdahale edilecektir.
20. maddenin 3. fıkrasında ise Ġlgili merciin, Kurumun önerileri doğrultusunda tesis
ettiği iĢlemi veya Kurumun önerdiği çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde bunun
gerekçesini otuz gün içinde Kuruma bildireceği düzenlenmiĢtir. Bu sure içinde gerekçe
bildirmeyenler hakkında, Kurumun etkinliği ve caydırıcılığını artırmak için BaĢ denetçi veya
Denetçinin baĢvurusu üzerine ilgili merciin yaptırım niteliğinde disiplin soruĢturması açacağı
yönünde her hangi bir yaptırımın yer almamıĢ olması Kurumun önemini azaltıcı niteliktedir.
Ülkemizin içinde bulunduğu koĢullar gözetilmeden hazırlanmıĢ olan yasanın 20.
Maddesinde öngörülmüĢ olan süreler Kurumun sağlıklı karar almasını ve Kurumdan
beklenen faydanın sağlanmasını imkansız kılacak niteliktedir. kamu denetçiliği kurumunun
karĢılaĢacağı iĢ yükü çok fazla olacağı için bunun sonucunda bir ön büro faaliyeti
oluĢturularak kurumun çalıĢma alanına girmediği gerekçesi ile bir çok haklı baĢvuruların
reddedilmesi veya ilgili makamlara yönlendirilmemesi durumu ile karĢı karĢıya kalınacaktır.
Ülkemizde fazlaca ayrıntı içeren idari etkinliklerin değerlendirilmesinin tek bir kiĢiye
bırakılması doğru olmayıp bu durumun suistimal edilmesinin önüne geçilemeyecektir.
Bununla birlikte, kurumunun iyi iĢlemesi için gerekli baĢlangıç koĢullarının Türkiye‟de
bulunmamaktadır. Kamu Denetçiliği Kurumu, uzun yıllar demokrasi ilkelerinin yerleĢtiği,
nüfusu az, halkın eğitim ve kültür düzeyinin yüksek olduğu, medyanın etkili olduğu ve
yüzölçümü küçük Ġskandinav ülkelerinde daha baĢarılı olmuĢtur. Eğitim ve kültür düzeyinin
düĢüklüğü, nüfus ve yüzölçümünün büyüklüğü gibi unsurlar gözetilmeden hazırlanan yasanın
bu maddesi de kurumdan beklenen etkin denetleme mekanizmasının iĢlerliğini ve uygulanma
kabiliyetini neredeyse yok edici niteliktedir. Bütün bu unsurlara etkin ve verimli inceleme
olanağının sağlanmamıĢ olması ve baĢvuruların incelenme süresinin azlığı da eklenince
kurumun varlık sebebi ve kanunun yapılıĢ amacına bütünüyle aykırılık ortaya çıkmaktadır. Bu
nedenle yasanın 20. Maddesi Anayasanın 74. Maddesinde yer alan kamu denetçisine
baĢvurma hakkını düzenleyen hükümlere aykırıdır.
11) 22. maddesinin Anayasanın 74. maddelerine aykırılığı
Kanunun 22. maddesi; Kamu Denetçiliği Kurulunun her takvim yılı sonunda yürütülen
faaliyetleri ve önerileri kapsayan bir rapor hazırlayarak T.B.M.M. Adalet Komisyonu ile
Ġnsan Hakları Ġnceleme Komisyonu üyelerinden oluĢan Karma Komisyona sunacağını,
Komisyonun, bu raporu görüĢüp, kendi kanı ve görüĢlerini de içerecek Ģekilde özetleyerek
Genel Kurula sunulmak üzere T.B.M.M. BaĢkanlığına göndereceğini, Komisyonun raporunun
Genel Kurulda görüĢüleceğini, Kurulun yıllık raporunun, ayrıca Resmi Gazetede
yayımlanmak suretiyle kamuoyuna duyurulacağını, Kamu Denetçiliği Kurulunun,
açıklanmasında fayda gördüğü hususları yıllık raporu beklemeksizin her zaman kamuoyuna
duyurabileceğini ifade etmiĢtir.
Bu hüküm etkin bir raporlama düzeneği getirmekten son derece uzaktır. Çünkü rapor,
baĢ denetçi tarafından değil, Kurul tarafından Meclise sunulacaktır ki bunu doğru olarak
görmeye olanak yoktur. BaĢ denetçinin kendi düĢünce ve fikirlerini de ekleyerek raporunu
Meclise sunması iĢin doğası gereğidir. Öte yandan, rapor, iktidar parti ve/veya partilerinin
çoğunluk oluĢturduğu Karma Komisyona sunulacaktır ki, bundan da bir verim elde edilmesi
zordur. Kamu Denetçiliğinin idarenin tutum ve davranıĢlarını eleĢtirmesi durumunda Karma
Komisyon, söz konusu eleĢtirilerin kendi hükümetinin Ģahsını hedef aldığı düĢüncesiyle
raporu değiĢtirerek Meclise sunabilecektir. Böyle bir durumda ise rapordan beklenen fayda
elde edilemez. Rapordan gerçek anlamda bir fayda edilebilmesi ancak Komisyon BaĢkanlığını
ana muhalefet partisinden komisyon üyesi bir milletvekilinin yapması ve bir Kamu Denetçiliği
Komisyonunun kurulması ile sağlanabilirdi. Mevcut yasal düzenleme buna imkan tanımadığı
için Kanunun 22. Maddesi Kurum raporlarının önemini azaltıcı ve Kamu Denetçiliği
Kurumunun da etkinliğini, verimliliğini ortadan kaldırıcı nitelikte olup bu durum kurumun
varlık sebebi ve kanunun yapılıĢ amacına bütünüyle aykırıdır. Bu nedenle yasanın 22.
Maddesi Anayasanın 74. Maddesinde yer alan kamu denetçisine baĢvurma hakkını
düzenleyen hükümlere aykırıdır.
12) Kanunun 24‟uncu maddesinin 2‟nci fıkrası ile Geçici 1‟inci maddesinin 4.
fıkrasının, Anayasanın 74. maddesine aykırılığı
Personelin atanmasını düzenleyen 24. maddesinin ilk fıkrasında, Genel Sekreterin, en
az dört yıllık yükseköğretim kurumu mezunu, Devlet Memurları Kanununa tabi görevlerde on
yıl hizmeti bulunan ve aynı Kanunun 48 inci maddesinde yazılı Ģartlara sahip olanlar
arasından BaĢdenetçi tarafından atanacağı ikinci fıkrasında ise, Diğer personelin BaĢdenetçi
tarafından atanacağı düzenlenmiĢtir. Birinci fıkradaki düzenlemenin aksine atanacak olan
kiĢilerin nitelikleri, eğitim düzeyi, mesleki tecrübesi konusunda hiç bir açıklayıcı ifade yer
almadığı gibi, adeta BaĢdenetçiye sınırsız ve keyfi yetki tanınmaktadır. Kanunun GEÇĠCĠ 1.
maddesinin 4‟üncü fıkrasında da BaĢdenetçi ve denetçilerin seçimi tamamlandıktan sonra
BaĢdenetçi tarafından doksan gün içinde; bir defaya mahsus olmak ve ekli listede yer alan
Kamu Denetçiliği Uzmanı unvanlı serbest kadro adedinin yüzde ellisini geçmemek üzere, 25
inci ve 26 ncı maddelerdeki Ģartlar aranmaksızın, doktora yapmıĢ üniversite öğretim
elemanları veya kamu kurum ve kuruluĢlarında görevli olup, mesleğe özel yarıĢma sınavı ile
girilen ve belirli süreli meslek içi eğitimden sonra özel bir yeterlik sınavı sonunda atanmıĢ
olanlardan kamu denetçiliği uzmanı olarak atama yapılabileceği ve Kamu denetçiliği uzmanı
olarak atanacakların mesleklerinde en az beĢ yıllık deneyime sahip olmaları gerektiği
yönünde düzenleme bulunmaktadır. Kadroya alınacak kiĢilere özel bir hüküm ihtiva eden bu
hüküm, Kurumun kuruluĢ amacıyla da bağdaĢmamaktadır. Denetçilerin uzmanlık alanlarına
ayrılmaması ve sayılarının azlığı nedeniyle yetersiz olması baĢlı baĢına bir sorunken, mevcut
kadroların siyasi saiklerle doldurulacak olması Kurumun bağımsızlığını, kamuoyu önünde ve
toplum vicdanında güvenini sarsacaktır.”
A- Ġptali Ġstenilen Yasa Kuralları
14.6.2012 günlü, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun dava konusu
kuralları da içeren maddeleri Ģöyledir:
“MADDE 3- (1) Bu Kanunun uygulanmasında;
a) BaĢdenetçi: Kamu BaĢdenetçisini,
b) BaĢdenetçilik: Kamu Denetçiliği Kurumu BaĢdenetçiliğini,
c) BaĢkanlık: Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığını,
ç) Denetçi: Kamu denetçisini,
d) Genel Kurul: Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulunu,
e) Ġdare: Merkezî yönetim kapsamındaki kamu idareleri ile sosyal güvenlik kurumlarını,
mahallî idareleri, mahallî idarelerin bağlı idarelerini, mahallî idare birliklerini, döner
sermayeli kuruluĢları, kanunlarla kurulan fonları, kamu tüzel kiĢiliğini haiz kuruluĢları, kamu
iktisadi teĢebbüslerini, sermayesinin yüzde ellisinden fazlası kamuya ait kuruluĢlar ile
bunlara bağlı ortaklıklar ve müesseseleri, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarını,
kamu hizmeti yürüten özel hukuk tüzel kiĢilerini,
f) Komisyon: Türkiye Büyük Millet Meclisi Dilekçe Komisyonu ile Ġnsan Haklarını
Ġnceleme Komisyonu üyelerinden oluĢan Karma Komisyonu,
g) Kurum: Kamu Denetçiliği Kurumunu,
ifade eder.
(2) Komisyonun BaĢkanı, BaĢkanvekili, Sözcüsü ve Kâtibi; Dilekçe Komisyonunun
BaĢkanı, BaĢkanvekili, Sözcüsü ve Kâtibidir.
MADDE 4- (1) Bu Kanunda belirtilen görevleri yerine getirmek amacıyla, Türkiye
Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığına bağlı, kamu tüzel kiĢiliğini haiz, özel bütçeli ve merkezi
Ankara’da bulunan Kamu Denetçiliği Kurumu kurulmuĢtur.
(2) Kurum, BaĢdenetçilik ve Genel Sekreterlikten oluĢur.
(3) Kurumda, bir BaĢdenetçi ve beĢ denetçi ile Genel Sekreter ve diğer personel görev
yapar.
(4) Kurum, gerekli gördüğü yerlerde büro açabilir.
Kurumun görevi
MADDE 5- (1) Kurum, idarenin iĢleyiĢi ile ilgili Ģikâyet üzerine, idarenin her türlü
eylem ve iĢlemleri ile tutum ve davranıĢlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayıĢı içinde,
hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araĢtırmak ve idareye önerilerde
bulunmakla görevlidir.
(2) Ancak;
a) CumhurbaĢkanının tek baĢına yaptığı iĢlemler ile resen imzaladığı kararlar ve
emirler,
b) Yasama yetkisinin kullanılmasına iliĢkin iĢlemler,
c) Yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar,
ç) Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askerî nitelikteki faaliyetleri,
Kurumun görev alanı dıĢındadır.
BaĢdenetçilik
MADDE 6- (1) BaĢdenetçilik; BaĢdenetçi ve denetçilerden oluĢur.
(2) Kurum, BaĢdenetçi tarafından yönetilir ve temsil edilir.
MADDE 8- (1) BaĢdenetçi, denetçiler arasında iĢ birliğini sağlar ve bunların uyumlu
çalıĢmasını gözetir.
(2) Denetçiler, BaĢdenetçi tarafından görevlendirildikleri konu veya alanlarda tek
baĢlarına çalıĢır ve önerilerini BaĢdenetçiye sunarlar.
(3) Kurum, faaliyetlerinde elektronik ortam ve iletiĢim araçlarının kullanılmasını
gözetir.
(4) Denetçilerin BaĢdenetçi tarafından görevlendirilecekleri konu veya alanlara ve
aralarındaki iĢ bölümüne iliĢkin ilkeler yönetmelikle belirlenir.
BaĢdenetçi ve denetçilerin nitelikleri
MADDE 10- (1) BaĢdenetçi veya denetçi seçilebilmek için aĢağıdaki Ģartlar aranır:
a) Türk vatandaĢı olmak.
b) Seçimin yapıldığı tarihte BaĢdenetçi için elli, denetçi için kırk yaĢını doldurmuĢ
olmak.
c) Tercihen hukuk, siyasal bilgiler, iktisadi ve idarî bilimler, iktisat ve iĢletme
fakültelerinden olmak üzere dört yıllık eğitim veren fakültelerden veya bunlara denkliği
kabul edilmiĢ yurt içi veya yurt dıĢındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olmak.
ç) Kamu kurum ve kuruluĢlarında, uluslararası kuruluĢlarda, sivil toplum
kuruluĢlarında veya kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarında ya da özel sektörde
toplamda en az on yıl çalıĢmıĢ olmak.
d) Kamu haklarından yasaklı olmamak.
e) BaĢvuru sırasında herhangi bir siyasi partiye üye olmamak.
f) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen
süreler geçmiĢ olsa bile kasten iĢlenen bir suçtan dolayı hapis cezasına ya da affa uğramıĢ
olsa veya hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiĢ olsa bile Türk Ceza
Kanununun ikinci kitabının birinci kısmının bir ve ikinci bölümündeki suçlar, Devletin
güvenliğine karĢı suçlar, anayasal düzene ve bu düzenin iĢleyiĢine karĢı suçlar, millî
savunmaya karĢı suçlar, Devlet sırlarına karĢı suçlar ve casusluk suçları ile yabancı
devletlerle olan iliĢkilere karĢı suçlardan veya zimmet, irtikap, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık,
sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat
karıĢtırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından
mahkûm olmamak.
Adaylık ve seçim
MADDE 11- (1) BaĢdenetçi veya denetçilerden birinin görev süresinin bitmesinden
doksan gün önce, bu görevlerin herhangi bir sebeple sona ermesi hâlinde ise sona erme
tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde durum, Kurum tarafından BaĢkanlığa bildirilir.
(2) BaĢkanlık tarafından ilân edilen baĢvuru süresi içinde, 10 uncu maddede yazılı
nitelikleri taĢıyanlardan, BaĢdenetçi veya denetçi aday adayı olmak isteyenler BaĢkanlığa
baĢvuruda bulunurlar.
(3) Komisyon, BaĢdenetçi seçiminde baĢvuruda bulunan aday adayları arasından üç
adayı, baĢvuru süresinin bittiği tarihten itibaren onbeĢ gün içinde belirleyerek Genel Kurula
sunulmak üzere BaĢkanlığa bildirir.
(4) Genel Kurul, bildirim tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde, BaĢdenetçi seçimlerine
baĢlar. BaĢdenetçi gizli oyla seçilir.
(5) BaĢdenetçi, üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu ile seçilir. Birinci oylamada bu
çoğunluk sağlanamadığı takdirde ikinci oylamaya geçilir. Ġkinci oylamada da üye
tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamada üye tamsayısının üçte iki
çoğunluğu sağlanamazsa, bu oylamada en çok oy alan iki aday için dördüncü oylama
yapılır. Dördüncü oylamada karar yeter sayısı olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ
olur.
(6) Komisyon tarafından oluĢturulacak alt komisyon, baĢvuruda bulunan aday
adayları arasından, seçilecek denetçi sayısının üç katı kadar adayı, baĢvuru süresinin
bittiği tarihten itibaren onbeĢ gün içinde belirler ve Komisyona sunar. Komisyon sonraki
onbeĢ gün içinde denetçi seçimlerini yapar. Denetçiler, üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu
ile seçilir. Birinci oylamada bu çoğunluk sağlanamadığı takdirde ikinci oylamaya geçilir.
Ġkinci oylamada da üye tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamada üye
tamsayısının üçte iki çoğunluğu sağlanamadığı takdirde üçüncü oylamaya geçilir ve üye
tamsayısının salt çoğunluğunun oyunu alan aday seçilmiĢ olur. Üçüncü oylamada üye
tamsayısının salt çoğunluğu sağlanamadığı takdirde en çok oy alan adaylardan, seçilecek
aday sayısının iki katı kadar aday ile seçime gidilir. Dördüncü oylamada karar yeter sayısı
olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur. Birden fazla denetçi seçimi yapılacağı
durumlarda adaylar için birleĢik oy pusulası düzenlenir. Adayların adlarının karĢısındaki
özel yer iĢaretlenmek suretiyle oy kullanılır. Seçilecek denetçilerin sayısından fazla verilen
oylar geçersiz sayılır.
(7) Seçimler, Kurumun BaĢkanlığa baĢvuruda bulunduğu tarihten itibaren en geç
doksan gün içinde sonuçlandırılır.
(8) Bu maddede yer alan süreler, Türkiye Büyük Millet Meclisinin tatilde olması veya
araverme sırasında iĢlemez.
Andiçme
MADDE 13- (1) Görevlerine baĢlarken BaĢdenetçi Genel Kurulda, denetçiler ise
Komisyonda aĢağıdaki Ģekilde andiçerler:
“Görevimi tam bir tarafsızlık, dürüstlük, hakkaniyet ve adalet anlayıĢı içinde yerine
getireceğime, namusum ve Ģerefim üzerine andiçerim.”
Görevden alınma ve görevin sona ermesi
MADDE 15- (1) BaĢdenetçinin veya denetçilerin 10 uncu maddede sayılan nitelikleri
taĢımadıklarının sonradan anlaĢılması veya bu nitelikleri seçildikten sonra kaybetmeleri
hâlinde, durumun Komisyon tarafından tespit edilmesini takiben BaĢdenetçinin görevinin
sona ermesine Genel Kurul tarafından görüĢmesiz olarak; denetçilerin görevinin sona
ermesine ise Komisyon tarafından karar verilir.
(2) Seçilmeye engel bir suçtan dolayı kesin hüküm giyen veya kısıtlanan BaĢdenetçi
hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının Genel Kurulun; denetçi hakkındaki
kesinleĢmiĢ mahkeme kararının Komisyonun bilgisine sunulmasıyla BaĢdenetçi veya
denetçi sıfatı sona erer.
BaĢvuru ve usulü
MADDE 17- (1) Kuruma, gerçek ve tüzel kiĢiler baĢvurabilirler. BaĢvuru sahibinin
talebi üzerine baĢvuru gizli tutulur.
(2) BaĢvuru; baĢvuru sahibinin adı ve soyadı, imzası, yerleĢim yeri veya iĢ adresini ve
Türkiye Cumhuriyeti vatandaĢları için vatandaĢlık kimlik numarasını, yabancılar için
pasaport numarasını, baĢvuru sahibi tüzel kiĢi ise tüzel kiĢinin unvanı ve yerleĢim yeri ile
yetkili kiĢinin imzasını, varsa, merkezi tüzel kiĢilik numarasını ve yetki belgesini içeren Türkçe
dilekçe ile yapılır. Bu baĢvuru, yönetmelikte belirlenen Ģartlara uyulmak kaydıyla elektronik
ortamda veya diğer iletiĢim araçlarıyla da yapılabilir.
(3) Yapılan baĢvurulardan;
a) Belli bir konuyu içermeyenler,
b) Yargı organlarında görülmekte olan veya yargı organlarınca karara bağlanmıĢ
uyuĢmazlıklara iliĢkin olanlar,
c) Ġkinci fıkrada belirtilen Ģartları taĢımayanlar,
ç) Sebepleri, konusu ve tarafları aynı olanlar ile daha önce sonuçlandırılanlar,
incelenmez.
(4) Kuruma baĢvuruda bulunulabilmesi için, 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı Ġdari
Yargılama Usulü Kanununda öngörülen idari baĢvuru yolları ile özel kanunlarda yer alan
zorunlu idari baĢvuru yollarının tüketilmesi gereklidir. Ġdari baĢvuru yolları tüketilmeden
yapılan baĢvurular ilgili kuruma gönderilir. Ancak Kurum, telafisi güç veya imkânsız
zararların doğması ihtimali bulunan hâllerde, idari baĢvuru yolları tüketilmese dahi
baĢvuruları kabul edebilir.
(5) Kuruma, illerde valilikler, ilçelerde kaymakamlıklar aracılığıyla da baĢvurulabilir.
(6) BaĢvurulardan herhangi bir ücret alınmaz.
(7) Kuruma, dördüncü fıkra uyarınca yapılacak baĢvuruya idare tarafından verilecek
cevabın tebliği tarihinden, idare baĢvuruya altmıĢ gün içinde cevap vermediği takdirde bu
sürenin bitmesinden itibaren altı ay içinde baĢvurulabilir. BaĢvuru tarihi, dilekçenin Kuruma,
valilik veya kaymakamlıklara verildiği, diğer hâllerde baĢvurunun Kuruma ulaĢtığı tarihtir.
(8) Dava açma süresi içinde yapılan baĢvuru, iĢlemeye baĢlamıĢ olan dava açma
süresini durdurur.
Bilgi ve belge istenmesi
MADDE 18- (1) Kurumun inceleme ve araĢtırma konusu ile ilgili olarak istediği bilgi
ve belgelerin, bu isteğin tebliğ edildiği tarihten itibaren otuz gün içinde verilmesi
zorunludur. Bu süre içinde istenen bilgi ve belgeleri haklı bir neden olmaksızın
vermeyenler hakkında BaĢdenetçi veya denetçinin baĢvurusu üzerine ilgili merci
soruĢturma açar.
(2) Devlet sırrı veya ticari sır niteliğindeki bilgi ve belgeler, yetkili mercilerin en üst
makam veya kurulunca gerekçesi belirtilmek suretiyle verilmeyebilir. Ancak, Devlet sırrı
niteliğindeki bilgi ve belgeler BaĢdenetçi veya görevlendireceği denetçi tarafından yerinde
incelenebilir.
Ġnceleme ve araĢtırma
MADDE 20- (1) Kurum, inceleme ve araĢtırmasını baĢvuru tarihinden itibaren en
geç altı ay içinde sonuçlandırır.
(2) Kurum, inceleme ve araĢtırma sonucunu ve varsa önerilerini ilgili mercie ve
baĢvurana bildirir. Kurum, baĢvurana, iĢleme karĢı baĢvuru yollarını, baĢvuru süresini ve
baĢvurulacak makamı da gösterir.
(3) Ġlgili merci, Kurumun önerileri doğrultusunda tesis ettiği iĢlemi veya Kurumun
önerdiği çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde bunun gerekçesini otuz gün
içinde Kuruma bildirir.
Raporlar
MADDE 22- (1) Kurum, her takvim yılı sonunda yürütülen faaliyetleri ve önerileri
kapsayan bir rapor hazırlayarak Komisyona sunar. Komisyon, bu raporu araverme ve tatil
dönemleri hariç olmak üzere iki ay içinde görüĢüp kendi kanaat ve görüĢlerini de içerecek
Ģekilde özetleyerek Genel Kurula sunulmak üzere hazırladığı raporu BaĢkanlığa gönderir.
Komisyonun raporu Genel Kurulda ivedilikle görüĢülür.
(2) Kurumun yıllık raporu, ayrıca Resmî Gazetede yayımlanmak suretiyle kamuoyuna
duyurulur.
(3) Kurum; açıklanmasında fayda gördüğü hususları yıllık raporu beklemeksizin her
zaman kamuoyuna duyurabilir.
Personelin atanması
MADDE 24- (1) Genel Sekreter, en az dört yıllık yükseköğretim kurumu mezunu, Devlet
Memurları Kanununa tabi görevlerde on yıl hizmeti bulunan ve aynı Kanunun 48 inci
maddesinde yazılı Ģartlara sahip olanlar arasından BaĢdenetçi tarafından atanır.
(2) Diğer personel BaĢdenetçi tarafından atanır.
GEÇĠCĠ MADDE 1- (1) BaĢdenetçi ve denetçilerin seçimi ile Kamu Denetçiliği
Kurumu kurulur.
(2) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten onbeĢ gün sonra BaĢkanlık tarafından
BaĢdenetçi ve denetçi seçimi için aday adaylığı baĢvuru süreci baĢlatılır ve 11 inci maddede
öngörülen usule uyularak seçim sonuçlandırılır.
(3) Bu Kanunun uygulanmasına iliĢkin yönetmelikler, bu maddenin yürürlüğe girdiği
tarihten itibaren dokuz ay içinde yürürlüğe konulur.
(4) BaĢdenetçi ve denetçilerin seçimi tamamlandıktan sonra BaĢdenetçi tarafından
doksan gün içinde; bir defaya mahsus olmak ve ekli listede yer alan Kamu Denetçiliği
Uzmanı unvanlı serbest kadro adedinin yüzde ellisini geçmemek üzere, 25 inci ve 26 ncı
maddelerdeki Ģartlar aranmaksızın, doktora yapmıĢ üniversite öğretim elemanları veya
kamu kurum ve kuruluĢlarında görevli olup, mesleğe özel yarıĢma sınavı ile girilen ve
belirli süreli meslek içi eğitimden sonra özel bir yeterlik sınavı sonunda atanmıĢ olanlardan
kamu denetçiliği uzmanı olarak atama yapılabilir. Kamu denetçiliği uzmanı olarak
atanacakların mesleklerinde en az beĢ yıllık deneyime sahip olmaları gerekir.
(5) Bu Kanun hükümleri, mahallî idarelerin eylem ve iĢlemleri ile tutum ve davranıĢları
hakkında, bu Kanunun bütün hükümlerinin yürürlüğe girdiği tarihten bir yıl sonra
uygulanmaya baĢlanır.”
B- Dayanılan ve Ġlgili Görülen Anayasa Kuralları
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 5., 6., 7., 8., 9., 10., 11., 17., 19., 36.,
38., 74., 81., 103., 123., 125. ve 128. maddelerine dayanılmıĢ; 41., 105. ve 124. maddeleri ise
ilgili görülmüĢtür.
III- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü hükümleri uyarınca HaĢim KILIÇ, Serruh KALELĠ,
Alparslan ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR,
Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN,
Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI, Erdal
TERCAN ve Muammer TOPAL’ın katılımlarıyla yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada
eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine ve yürürlüğü durdurma isteminin esas
inceleme aĢamasında karara bağlanmasına 8.11.2012 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar
verilmiĢtir.
Davave ek dava dilekçesi ile ekleri, Raportör Erhan TUTAL tarafından hazırlanan iĢin
esasına iliĢkin rapor, iptali istenilen Yasa kuralları, dayanılan ve ilgili görülen Anayasa
A- Kanun’un 3. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (f) Bendi ile 4. ve 6.
Maddelerinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kamu Denetçiliği Kurumu’nun etkin bir Ģekilde çalıĢabilmesi
açısından Meclis’de bu iĢe özgü bir komisyonun kurulmasının Kurum’un bağımsızlığı için
gerekli olduğu, kurulması öngörülen Kurumun yapılandırılması itibariyle ülkemizin
ihtiyaçlarını karĢılamaktan uzak olduğu, Kurumun Anayasa’nın BaĢlangıç metninde yer alan
ilkelere aykırı bir Ģekilde kurulduğu ve yapılandırıldığı, görev alanının ve etkisinin
sınırlandığı, Kanun’da tanımlanan tüm yetki ve görevlerin BaĢdenetçi ile denetçilere verilmiĢ
olmasının, Kurumun kuruluĢ biçimi ve TBMM’ye bağlı olmasının hukuk devleti ilkesine
aykırı bulunduğu, Ģikâyetleri incelemekle görevli bir idari kurumun TBMM BaĢkanlığına
bağlanmasının, yasamanın bu Kurum’un iĢlevleri bakımından yürütme üzerinde üstünlük
kazanması anlamına geleceği ve Anayasa’nın BaĢlangıç’ında belirtilen kuvvetler ayrılığı
ilkesi ile bağdaĢmayacağı, anılan maddelerle getirilen düzenlemelerin Anayasa’nın 5.
maddesinde Devlet’e verilen görevlerin ifasını imkansız hale getirdiği, hak arama hürriyetini
kısıtladığı, Kurum’un yapısı itibariyle idari yargının yükünü artıracağı belirtilerek kuralların,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 5., 6., 7., 8., 9., 11. ve 36. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
Kanun’un ―Tanımlar‖ baĢlıklı 3. maddesinde, Kanun’da geçen kavramlar
tanımlanmaktadır. Maddenin (1) numaralı fıkrasının dava konusu olan (f) bendinde,
―Komisyon‖un tarifi yapılmıĢtır. Kanun’un 4. ve 6. maddelerinde ise Kamu Denetçiliği
Kurumunun kuruluĢ biçimini düzenleyen hükümlere yer verilmiĢ olup, 4. maddenin (1)
numaralı fıkrasında, Kanun’da belirtilen görevleri yerine getirmek amacıyla, Türkiye Büyük
Millet Meclisi BaĢkanlığına bağlı, kamu tüzel kiĢiliğini haiz, özel bütçeli ve merkezi
Ankara’da bulunan Kamu Denetçiliği Kurumu kurulduğu; (2) numaralı fıkrasında, Kurumun,
BaĢdenetçilik ve Genel Sekreterlikten oluĢtuğu; (3) numaralı fıkrasında, Kurumda, bir
BaĢdenetçi ve beĢ denetçi ile Genel Sekreter ve diğer personelin görev yapacağı; (4) numaralı
fıkrasında ise Kurumun, gerekli gördüğü yerlerde büro açabileceği belirtilmiĢtir. Kanun’un 6.
maddesinin (1) numaralı fıkrasında, BaĢdenetçiliğin, BaĢdenetçi ve denetçilerden oluĢacağı;
(2) numaralı fıkrasında, Kurumun, BaĢdenetçi tarafından yönetileceği ve temsil edileceği
kurala bağlanmıĢtır.
Anayasa’nın 6. maddesinde, ―Egemenlik, kayıtsız Ģartsız Milletindir. Türk Milleti,
egemenliğini, Anayasanın koyduğu esaslara göre, yetkili organları eliyle kullanır.
Egemenliğin kullanılması, hiçbir surette hiçbir kiĢiye, zümreye veya sınıfa bırakılamaz. Hiçbir
kimse veya organ kaynağını Anayasadan almayan bir Devlet yetkisi kullanamaz.‖; 7.
maddesinde, ―Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet Meclisinindir. Bu yetki
devredilemez.‖; 8. maddesinde, ―Yürütme yetkisi ve görevi, CumhurbaĢkanı ve Bakanlar
Kurulu tarafından, Anayasaya ve kanunlara uygun olarak kullanılır ve yerine getirilir.‖; 9.
maddesinde, ―Yargı yetkisi, Türk Milleti adına bağımsız mahkemelerce kullanılır. Herkes,
meĢrû vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı
olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir. Hiçbir mahkeme, görev ve
yetkisi içindeki davaya bakmaktan kaçınamaz.‖; 36. maddesinde ise ―Herkes, meĢrû vasıta ve
yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve
savunma ile adil yargılanma hakkına sahiptir. Hiçbir mahkeme, görev ve yetkisi içindeki
davaya bakmaktan kaçınamaz.‖ hükümlerine yer verilmiĢtir.
Kuvvetler ayrılığı ilkesi genellikle hukuk devleti ilkesi ile iliĢkilendirilmektedir.
Günümüzde kuvvetler ayrılığı bir taraftan hükümet sistemlerinin tanımlanmasının bir aracı
olarak kullanılmakta, diğer taraftan ise farklı devlet organları arasında bir kontrol ve denge
sistemi olarak görülmektedir. Bu ilkenin tek bir anlamı ve uygulama biçimi olmadığından her
ülkenin özgün tarihsel ve siyasal koĢullarına bağlı olarak farklı uygulamaların ortaya çıkması
doğaldır. Bu farklı tercihlerden birisinin, diğerlerine göre üstün tutulması söz konusu değildir.
Anayasa’nın BaĢlangıç’ının dördüncü paragrafında kuvvetler ayrılığının, ―…Devlet
organları arasında üstünlük sıralaması anlamına gelmeyip, belli Devlet yetki ve görevlerinin
kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı medeni bir iĢbölümü ve iĢbirliği olduğu‖ ifade
edilmektedir.
Kuvvetler ayrılığı sadece yasama, yürütme ve yargı iĢlevlerinin ayrı organlara
verilmesini değil, bazen tek bir kuvvetin çeĢitli organlar arasında bölüĢülebilmesini de
içerebileceğinden, demokratik sistemi ortadan kaldıran ve bütün yetkileri tek elde toplayan
veya diğer organları bir organın kontrolü altına alan bir sistem öngörülmedikçe kuvvetler
ayrılığı ilkesinin anlamsız hale getirildiği ya da ortadan kaldırıldığı söylenemez.
Hukuk devleti ilkesi, özünde yönetimin hukukla bağlılığı, yöneticilerin Ģahsi ve keyfi
iradesinin değil, hukukun hâkim olması anlamına gelmektedir. Hukuk devletinden söz
edebilmek için genel, soyut, önceden bilinebilir, anlaĢılabilir ve istikrarlı kurallardan oluĢan
bir hukuk düzeni mevcut olmalı ve hukuk kuralları, yönetilenler kadar siyasi iktidarı kullanan
devlet organlarını ve yöneticilerini de bağlamalıdır.
Hukuk devleti, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun, insan haklarına saygılı, bu hak ve
özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu
geliĢtirerek sürdüren, Anayasa’ya aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, Anayasa ve hukukun
üstün kurallarıyla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık devlettir.
Hukuk devletinin somut uygulamasında farklı hukuk devleti anlayıĢları ve farklı devlet
uygulamalarının ortaya çıkması kaçınılmazdır. Bundan dolayı anayasa koyucunun hukuk
devleti ilkesinin nasıl hayata geçirileceğini belirleme konusunda geniĢ bir takdir yetkisine
sahip olması doğaldır. Bu nedenle hukuk devleti ilkesinin ortadan kaldırılmasından ya da
anlamsız hale getirilmesinden söz edebilmek için, devlet organlarının hukuka bağlılığı ilkesini
veya bunun kurumsal güvencelerini ortadan kaldıran bir değiĢikliğin yapılmıĢ olması gerekir.
Yoksa anayasa koyucunun farklı hukuk devleti uygulama modellerinden herhangi birisine
yönelik tercihinin yerindeliğine iliĢkin yargısal denetim yetkisi bulunduğu söylenemez. Bu
çerçevede ülkemizde Kamu Denetçiliği Kurumu adıyla oluĢturulan ombudsmanlık
kurumunun temel iĢlevi kamu yönetiminin ĢeffaflaĢması ve bireylerin temel haklarına saygı
göstermesine katkıda bulunmak suretiyle hukuk devletinin güçlenmesini sağlamaktır.
Kamu gücünü kullanan makamların iĢlemleriyle ilgili olarak vatandaĢların Ģikâyetlerini
incelemekle görevli bağımsız bir kurum olan Kamu Denetçiliği Kurumunun, kendine ulaĢan
Ģikâyetlerle ilgili olarak hukuka ve hakkaniyete uygunluk açısından inceleme yaparak ulaĢtığı
sonuçları ilgili yerlere bildirmesi ve gerekli tedbirlerin alınmasını amaçladığı anlaĢılmaktadır.
Böyle bir Kurumun oluĢturulmasının hukuk devletini ortadan kaldırdığı ya da içini boĢaltarak
anlamsızlaĢtırdığı söylenemez ve Anayasa’nın 74. maddesinde yapılan düzenlemeyle Kamu
Denetçiliği Kurumunun TBMM’ye bağlanması ise anayasa koyucunun tercihidir.
Kuvvetler ayrılığı ilkesi, Anayasa’nın BaĢlangıç kısmında da belirtildiği gibi, devlet
organları arasında medeni bir iĢbölümü ve iĢbirliği anlamına gelip organların karĢılıklı olarak
birbirlerini dengelemeleri esasına dayanır. Yürütmenin yasama organına bağlı bir kurum
tarafından denetlenmesi de bu ilkenin somutlaĢtırılması anlamına gelir. Bu nedenle Kamu
Denetçiliği Kurumu’nun kurulması kuvvetler ayrılığı ilkesine aykırı değildir.
Dava dilekçesinde, Kurumun sadece Kamu BaĢdenetçisi ve denetçilerden oluĢmasının
yeterli olmadığı, uzmanlaĢmaya yer verilmediği, Kurumun oluĢum ve yapılanma itibariyle
ihtiyacı karĢılamaktan uzak olduğu belirtilerek yapılanmanın hukuk devleti ve kuvvetler
ayrılığı ilkelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢse de, Anayasa’ya aykırı olmamak koĢuluyla
kamu tüzel kiĢiliğini haiz bir kurumun kurulması ve yapılandırılması kanun koyucunun takdir
yetkisi içinde olduğundan, bu hükümlerle somutlaĢan tercihin kuvvetler ayrılığı ilkesini
ortadan kaldırdığı ve hukuk devleti ilkesine aykırı olduğu söylenemez.
TBMM, çalıĢmalarını öncelikle Genel Kurul adına niyabeten görev yapan Komisyonları
aracılığıyla olgunlaĢtırmaktadır. TBMM komisyonlarının görev alanları ise en baĢta yasama
ve denetim iĢlevine göre belirlenmekte; denetim ve yasama komisyonları arasındaki görev
dağılımı da ihtisaslaĢmaya göre belirlenmektedir.
Kamu Denetçiliği Kurumunun, bu alanda ihtisas sahibi Dilekçe ve Ġnsan Hakları Ġnceleme Komisyonu ile iliĢkilendirilmesi çerçevesinde adı geçen Komisyonlarca oluĢturulan
Karma bir Komisyon kurulmasında Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Kurumun yapısı, özerkliğinin ne Ģekilde daha güçlü olacağı, kurumun yapısı itibariyle iĢ
yüküyle baĢa çıkıp çıkamayacağı, Kuruma hazırlık iĢlemlerinde yardımcı olmak amacıyla
Komisyon kurulması ve bu komisyonun oluĢumu, görev alanının ve etkinliğinin sınırı,
BaĢdenetçi ile denetçilere verilen yetkiler gibi konular kanun koyucunun takdir yetkisi
alanında olan hususlar olup, bizzat anayasa koyucu tarafından bu hususlarla ilgili düzenleme
yapma yetkisi kanun koyucuya bırakılmıĢtır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kurallar Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 7., 8., 9.
ve 36. maddelerine aykırı değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Kuralların, Anayasa’nın 5. ve 11. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
B- Kanun’un 5. Maddesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, denetçiye idari yargı yoluna baĢvurma yolunun tanınmamıĢ
olmasının vatandaĢın mağduriyetlerini giderme imkânını ortadan kaldırdığı, Anayasa
değiĢikliklerinden sonra CumhurbaĢkanı halk tarafından seçileceği için Kurum tarafından
denetlenmesi gerektiği, ―askeri nitelikteki faaliyet‖ kavramının muğlak olduğu, Kurumun
görev alanı dıĢında bırakılan iĢlem ve kararlarla insan hakları ihlallerine göz yumulduğu
belirtilerek kuralın, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 8., 9., 11., 17., 19., 36., 38. ve 125.
Kanun’un 5. maddesinde, Kurumun görevi ile görev alanı dıĢında kalan durumlar
belirtilmiĢtir. Maddenin (1) numaralı fıkrasında, Kurumun, idarenin iĢleyiĢi ile ilgili Ģikâyet
üzerine, idarenin her türlü eylem ve iĢlemleri ile tutum ve davranıĢlarını, insan haklarına
dayalı adalet anlayıĢı içinde, hukuka ve hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek,
araĢtırmak ve idareye önerilerde bulunmakla görevli olduğu; (2) numaralı fıkrasında ise
CumhurbaĢkanı’nın tek baĢına yaptığı iĢlemler ile resen imzaladığı kararlar ve emirlerin,
yasama yetkisinin kullanılmasına iliĢkin iĢlemlerin, yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin
kararların ve Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askerî nitelikteki faaliyetlerinin Kurumun görev
alanı dıĢında kaldığı belirtilmiĢtir.
Anayasa’nın 74. maddesinde, Kurumun görevi ve bu görevin kapsamı ile istisnaların
kanunla düzenleneceği belirtilmiĢtir. Dolayısıyla, BaĢdenetçi veya denetçiye idari yargıda
dava açma yetki ve görevi verilip verilmeyeceği hususu kanun koyucunun takdir yetkisi
içinde yer almaktadır. Buna göre, Kurumun, Ģikâyet halinde idarenin her türlü eylem ve
iĢlemleri ile tutum ve davranıĢlarını, insan haklarına dayanan adalet anlayıĢı içinde, hukuka ve
hakkaniyete uygunluk yönlerinden inceleme, araĢtırma ve idareye önerilerde bulunmakla
görevli kılınmasında Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Öte yandan, dava dilekçesinde, CumhurbaĢkanı’nın Anayasa değiĢikliği sonrasında artık
halk tarafından seçileceği, bu nedenle tek baĢına yaptığı iĢlemler ile resen imzaladığı kararlar
ve emirler nedeniyle denetlenmesi gerektiği ileri sürülmektedir.
Anayasa’nın 105. maddesinde, ―CumhurbaĢkanının, Anayasa ve diğer kanunlarda
BaĢbakan ve ilgili bakanın imzalarına gerek olmaksızın tek baĢına yapabileceği belirtilen
iĢlemleri dıĢındaki bütün kararları, BaĢbakan ve ilgili bakanlarca imzalanır; bu kararlardan
BaĢbakan ve ilgili bakan sorumludur.
CumhurbaĢkanının resen imzaladığı kararlar ve emirler aleyhine Anayasa Mahkemesi
dâhil, yargı mercilerine baĢvurulamaz.
CumhurbaĢkanı, vatana ihanetten dolayı, Türkiye Büyük Millet Meclisi üye tamsayısının
en az üçte birinin teklifi üzerine, üye tamsayısının en az dörtte üçünün vereceği kararla
suçlandırılır.” denilmiĢtir.
Yargı denetimi, hukuka uygunluk denetimini kapsar. Anayasa ile belirli iĢlem ve
eylemlere karĢı yargı yolunun kapatılması ile bu iĢlem ve eylemlerin hukuka uygunluk
denetimi kapsamı dıĢında tutulması amaçlanmaktadır. Kanun koyucunun bu alandaki takdir
yetkisini kullanarak iptali istenen kural ile Anayasa’daki bu hükümlere paralel olarak
belirtilen nitelikteki iĢlem ve eylemlere iliĢkin denetim yapılmamasını öngördüğü
anlaĢılmıĢtır. Bu nedenle, CumhurbaĢkanı’nın tek baĢına yaptığı iĢlemler ile resen imzaladığı
kararlar ve emirlerin Kurumun görev alanı dıĢında bırakılmasında Anayasa’ya aykırı bir yön
bulunmamaktadır.
Ġptali istenen kuralla, ―Yargı yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar‖ da Kurumun
görev alanı dıĢında tutulmuĢtur. Yapılan düzenlemeyle, yargı mensuplarının, yargısal
görevlerini yerine getirirken verdikleri kararların, Kurumun görev alanı kapsamı dıĢına
çıkarılmasının, Anayasa’nın 138. ila 140. maddelerinde yer alan ―mahkemelerin bağımsızlığı‖
ve ―hâkimlik-savcılık teminatı‖na iliĢkin hükümlerle uyum içerisinde olduğu ve TBMM ile
iliĢkili bir kurumun yargı kararlarını denetlemesinin mahkemelerin bağımsızlığı ve kuvvetler
ayrılığı ilkesini ihlal edeceği açıktır.
Dava dilekçesinde, Kurumun görev alanı dıĢında tutulan ―Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf
askerî nitelikteki faaliyetleri‖ ibaresinin belirsiz olduğu ileri sürülmektedir.
Askeri kuruluĢlar da idari yapı içinde yer almaktadır. Bu nedenle bu kuruluĢların da
idari iĢlem tesis ettikleri ve idari eylemlerde bulundukları göz önüne alındığında bunların da
Kurumun denetim yetkisi kapsamında bulunması doğaldır. Ancak, söz konusu kuruluĢların
bazı faaliyetleri niteliklerinden ötürü kanun koyucunun bu konudaki takdir yetkisi
çerçevesinde Kurumun görev alanı dıĢına çıkarılmıĢtır. ―Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askerî
nitelikteki faaliyetleri‖ ibaresinin belirsiz olduğu ileri sürülmekte ise de bu ibare ile Türk
Silahlı Kuvvetlerinin eğitim, talim, tatbikat gibi sadece askeri nitelikteki faaliyetleri
kastedilmekte olduğundan kuralda Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kural Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 8. ve 9.
maddelerine aykırı değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Kuralın, Anayasa’nın 11., 17., 19., 36., 38. ve 125. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
Fulya KANTARCIOĞLU, Osman Alifeyyaz PAKSÜT ve Engin YILDIRIM ―Türk
Silahlı Kuvvetlerinin sırf askerî nitelikteki faaliyetleri‖ ibaresi yönünden bu görüĢe
katılmamıĢlardır.
C- Kanun’un 8. Maddesinin (4) Numaralı Fıkrasının Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, yürütme organına düzenleme yetkisi veren bir konu hakkında yasa
kuralının temel ilkeleri belirlemesi, çerçeveyi çizmesi daha sonra ayrıntılı düzenlemeleri
yürütme organına bırakması gerekirken dava konusu kuralda yasama yetkisinin devredildiği,
memurların atanmaları, görev ve yetkilerinin kanunla düzenlenmediği gerekçesiyle kuralın,
Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 5., 6., 7., 8., 11. ve 128. maddelerine aykırı olduğu
belirtilmiĢtir.
Kanun’un Kurumun çalıĢma ilkelerinin belirtildiği 8. maddesinin (4) numaralı
fıkrasında, denetçilerin BaĢdenetçi tarafından görevlendirilecekleri konu veya alanlara ve
aralarındaki iĢ bölümüne iliĢkin ilkelerin yönetmelikle belirlenmesi öngörülmüĢtür.
Anayasa’nın 7. maddesine göre yasama yetkisi, Türk Milleti adına Türkiye Büyük
Millet Meclisi’nindir. Bu yetki devredilemez.
Anayasa’nın 124. maddesine göre, BaĢbakanlık, bakanlıklar ve kamu tüzelkiĢileri, kendi
görev alanlarını ilgilendiren kanunların ve tüzüklerin uygulanmasını sağlamak üzere ve
bunlara aykırı olmamak koĢuluyla yönetmelik çıkarabilirler.
Anayasa’da kanunla düzenlenmesi öngörülen konularda yürütme organına genel ve
sınırları belirsiz bir düzenleme yetkisinin verilmesi olanaklı değildir. Yürütmenin düzenleme
yetkisi, sınırlı, tamamlayıcı ve bağımlı bir yetkidir. Bu nedenle, Anayasa’da öngörülen ayrık
durumlar dıĢında, kanunlarla düzenlenmemiĢ bir alanda, kanun ile yürütmeye genel nitelikte
kural koyma yetkisi verilemez. Bu bağlamda, yürütme organına düzenleme yetkisi veren bir
yasa kuralının Anayasa’nın 7. maddesine uygun olabilmesi için temel ilkeleri koyması,
çerçeveyi çizmesi, sınırsız, belirsiz, geniĢ bir alanı yürütmenin düzenlenmesine bırakmaması
gerekir.
Kurumun ve Başdenetçi ile denetçilerin görevlerinin Kanun ile belirlenmek
suretiyle genel çerçevenin çizildiği, dava konusu kuralda ise Kanun tarafından
belirlenmiş görevlerin konu ve alan itibariyle denetçiler arasında nasıl
paylaştırılacağının ve denetçiler arasındaki iş bölümünün nasıl düzenleneceğine
ilişkin ilkelerin yönetmelikle belirleneceği öngörüldüğü anlaşıldığından Kurumun iç
işleyişine ilişkin ilkelerin yönetmelikle düzenlenmesi asli düzenleme yetkisinin devri
olarak nitelendirilemez.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kural Anayasa’nın 2., 7. ve 128.
maddelerine aykırı değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Dava konusu kuralın, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 5., 6., 8. ve 11. maddeleriyle ilgisi
görülmemiĢtir.
D- Kanun’un 10. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının (c) Bendinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, BaĢdenetçi veya denetçi olabilmek için hukuk fakültelerinden ya da
yeteri kadar hukuk eğitimi veren siyasal bilgiler fakültelerinden mezun olma Ģartı getirilmesi
gerekirken diğer fakülte mezunlarından da görevlendirme yapılacak olmasının Kurum’un
görevlerini aksatacağı belirtilerek düzenlemenin Anayasa’nın 2., 5., 6., 11. ve 74. maddelerine
aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun’un BaĢdenetçi ve denetçilerin niteliklerinin belirlendiği 10. maddesinin (1)
numaralı fıkrasının (c) bendinde, BaĢdenetçi veya denetçi seçilebilmek için tercihen hukuk,
siyasal bilgiler, iktisadi ve idari bilimler, iktisat ve iĢletme fakültelerinden olmak üzere dört
yıllık eğitim veren fakültelerden veya bunlara denkliği kabul edilmiĢ yurt içi veya yurt
dıĢındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olmak Ģartı getirilmiĢtir.
Kanun’un 10. maddesinin gerekçesinde konuyla ilgili olarak ―…BaĢvuru konularının
çeĢitliliği dikkate alınarak, BaĢdenetçi ve Denetçilerin dört yıllık eğitim veren fakültelerden
veya bunlara denkliği kabul edilmiĢ yurtiçi veya yurtdıĢındaki yüksek öğretim kurumlarından
mezun olanlar arasından seçilmesi öngörülmektedir...” denilmiĢtir.
Kanun’un madde gerekçesinden de anlaĢılacağı üzere BaĢdenetçi veya denetçi
olabilmek için aranacak mezuniyet Ģartının belirlenmesinde anılan kadrolarda görev yapacak
olan kiĢilerin yapacakları iĢin niteliği dikkate alınmıĢtır. Söz konusu belirleme mesleğe
alınma ile ilgili olup Anayasa’nın 74. maddesinin de verdiği yetki çerçevesinde Kanunla
BaĢdenetçi ve denetçilerin nitelikleri ve seçimine iliĢkin Ģartlar belirlenmiĢtir. Bu nedenle
Kuruma yapılacak baĢvuruların konu ve alan itibariyle çeĢitliliği de göz önüne alınmak
suretiyle yapılacak iĢin niteliğine uygun mezuniyet Ģartının aranmasında Anayasa’nın 2. ve
74. maddelerine aykırılık bulunmamaktadır. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Dava konusu kuralın, Anayasa’nın 5., 6. ve 11. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
E- Kanun’un 11. Maddesinin (5) ve (6) Numaralı Fıkralarının Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kurum’un bağımsız ve tarafsız olabilmesi için BaĢdenetçi ve denetçi
seçiminin nitelikli çoğunlukla yapılması gerektiği, nitelikli çoğunluğun öngörülmemiĢ
olmasının iktidar partisini BaĢdenetçi ve denetçi seçimlerinde tek söz sahibi konumuna
getireceği belirtilerek kuralların, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 7., 8. ve 9. maddelerinde
Kanun’un 11. maddesinin (5) numaralı fıkrasında, BaĢdenetçinin, (6) numaralı
fıkrasında ise denetçilerin seçimine iliĢkin hususlar düzenlenmiĢtir. Buna göre, BaĢdenetçi,
TBMM üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu ile seçilecektir. Ġlk iki oylamada üye
tamsayısının üçte iki çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamalarda üye tamsayısının üçte iki
Dördüncü oylamada karar yeter sayısı olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday BaĢdenetçi
seçilmiĢ olur. Denetçiler ise benzer usulle Komisyon tarafından seçilecektir. Buna göre,
Komisyon tarafından oluĢturulacak alt komisyon aday adayları arasından seçilecek denetçi
sayısının üç katı kadar adayı belirleyerek Komisyon’a sunacaktır. Komisyon, denetçileri üye
tamsayısının üçte iki çoğunluğu ile seçer. Ġlk iki oylamada üye tamsayısının üçte iki
çoğunluğunun oyu aranır. Bu oylamalarda üye tamsayısının üçte iki çoğunluğu sağlanamadığı
takdirde üçüncü oylamaya geçilir ve üye tamsayısının salt çoğunluğunun oyunu alan aday
seçilmiĢ sayılır. Üçüncü oylamada üye tamsayısının salt çoğunluğu sağlanamazsa, en çok oy
alan adaylardan, seçilecek aday sayısının iki katı kadar aday ile seçime gidilir. Dördüncü
oylamada karar yeter sayısı olmak Ģartıyla en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur.
Anayasa’nın 74. maddesinde, ―Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığına bağlı olarak
kurulan Kamu Denetçiliği Kurumu idarenin iĢleyiĢiyle ilgili Ģikâyetleri inceler….. Kamu
BaĢdenetçisi Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından gizli oyla dört yıl için seçilir. Ġlk iki
oylamada üye tamsayısının üçte iki ve üçüncü oylamada üye tamsayısının salt çoğunluğu
aranır. Üçüncü oylamada salt çoğunluk sağlanamazsa, bu oylamada en çok oy alan iki aday
için dördüncü oylama yapılır; dördüncü oylamada en fazla oy alan aday seçilmiĢ olur. Bu
maddede sayılan hakların kullanılma biçimi, Kamu Denetçiliği Kurumunun kuruluĢu, görevi,
çalıĢması, inceleme sonucunda yapacağı iĢlemler ile Kamu BaĢdenetçisi ve kamu
denetçilerinin nitelikleri, seçimi ve özlük haklarına iliĢkin usul ve esaslar kanunla
düzenlenir.‖ denilmiĢtir.
Görüldüğü üzere, BaĢdenetçinin seçimine iliĢkin usul, Anayasa’nın 74. maddesinde
düzenlenmiĢ, denetçilerin seçimine iliĢkin usul Anayasa’da düzenlenmemekle birlikte
bunların seçimine iliĢkin usul ve esasların kanunla düzenleneceği belirtilmiĢtir. BaĢdenetçinin
seçim usulü Anayasa’da düzenlendiğinden ve denetçilerin seçimine iliĢkin usulü belirleme
yetkisi kanun koyucunun takdir yetkisi kapsamında olduğundan dava konusu kurallarda
Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Öte yandan, kuralların kuvvetler ayrılığı ilkesine aykırı olduğu ileri sürülmekte ise de,
Kanun’un 3. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (f) bendi ile 4. ve 6. maddelerinin incelendiği
bölümde belirtilen gerekçeler, dava konusu kurallar yönünden de geçerlidir
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kurallar Anayasa’nın 2., 6. ve 7. maddelerine aykırı
değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Dava konusu kuralların Anayasa’nın 8. ve 9. maddeleri ile ilgisi görülmemiĢtir.
F- Kanun’un 13. Maddesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın 81. maddesinde milletvekillerinin, 103. maddesinde de
CumhurbaĢkanı’nın andiçmesinden bahsedildiği, sayılanlar dıĢında herhangi birinin TBMM
Genel Kurulu’nda andiçmesinin Anayasa’nın 81. ve 103. maddelerine, Anayasa’nın anılan
maddelerinde yer alan ant metninin kısaltılarak ―Cumhuriyetin temel niteliklerine bağlı
kalma‖ ibaresinin metinden çıkarılmasının da Anayasa’nın 2. ve 11. maddelerine aykırı
olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun’un 13. maddesinde BaĢdenetçinin TBMM Genel Kurulu’nda, denetçilerin ise
Komisyon’da andiçmeleri hususu düzenlenmiĢ ve ant metnine yer verilmiĢtir. Buna göre,
BaĢdenetçi ve denetçiler ―Görevimi tam bir tarafsızlık, dürüstlük, hakkaniyet ve adalet
anlayıĢı içinde yerine getireceğime, namusum ve Ģerefim üzerine andiçerim.‖ Ģeklinde
andiçeceklerdir.
Kanun’un baĢdenetçi ve denetçilerin andiçmelerine iliĢkin 13. maddesinin gerekçesinde
―Maddeyle, BaĢdenetçi ve Denetçilerin, bağımsızlıklarını ve tarafsızlıklarını kendilerine
hatırlatmak, vatandaĢların da Kuruma olan güven ve saygılarını kuvvetlendirmek üzere,
BaĢdenetçinin Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulunda, Denetçilerin ise Komisyonda
andiçerek görevlerine baĢlamaları öngörülmektedir.‖ denilmiĢtir.
Yasama yetkisinin genelliği, kanunla düzenleme alanının konu itibariyle
sınırlandırılmamıĢ olduğunu, Anayasa’ya aykırı olmamak Ģartıyla her konunun kanunla
düzenlenebileceğini ifade eder. Anayasa’da belirtilen istisnalar dıĢında yasama organı istediği
alanda ve istediği içerikte kanun çıkarabilir. Bu konuda geniĢ bir takdir alanına sahiptir.
Ancak, çıkarılan kanunların içeriğinin Anayasa’ya aykırı olmaması gerekir.
Her ne kadar Anayasa’nın 81. maddesinde milletvekillerinin, 103. maddesinde
CumhurbaĢkanının, 112. maddesinde de milletvekili olmayan Bakanlar Kurulu üyelerinin
TBMM önünde andiçmeleri öngörülmüĢ ise de, diğer görevlilerin TBMM önünde
andiçmelerini yasaklayan herhangi bir hüküm Anayasa’da bulunmamaktadır. Bu nedenle
yasama yetkisinin genelliği ilkesi gereğince kanun koyucu tarafından BaĢdenetçinin TBMM
Genel Kurulunda, denetçilerin ise Komisyonda andiçmesinin ve ant metninin
düzenlenmesinde Anayasa’nın 81. ve 103. maddelerine aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kural Anayasa’nın 2., 11., 81. ve 103. maddelerine
G- Kanun’un 15. Maddesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, maddede getirilen düzenlemenin net olmadığı, görevden almaya
iliĢkin düzenlemenin usul ve biçimde paralellik ilkesine aykırı olduğu, savunma hakkının
kısıtlandığı belirtilerek kuralın Anayasa’nın 2., 6., 9., 10. ve 36. maddelerine aykırı olduğu
ileri sürülmektedir.
Dava konusu kuralda, BaĢdenetçi ve denetçilerin görevden alınması ve görevlerinin
sona ermesi düzenlenmektedir. Buna göre, BaĢdenetçinin veya denetçilerin 10. maddede
sayılan nitelikleri taĢımadıklarının sonradan anlaĢılması veya bu nitelikleri seçildikten sonra
kaybetmeleri hâlinde, durumun Komisyon tarafından tespit edilmesini takiben BaĢdenetçinin
görevinin sona ermesine Genel Kurul tarafından görüĢmesiz olarak; denetçilerin görevinin
sona ermesine ise Komisyon tarafından karar verileceği, seçilmeye engel bir suçtan dolayı
Genel Kurul’un denetçi hakkındaki kesinleĢmiĢ mahkeme kararının ise Komisyonun bilgisine
sunulmasıyla BaĢdenetçi veya denetçi sıfatları sona erecektir.
Ġdare hukukunda geçerli olan ―usulde paralellik ilkesi‖, bir idari iĢlemin o iĢlemin
tesisinde izlenen usule göre geri alınması, kaldırılması ya da değiĢtirilmesi gerektiğini ifade
eden bir ilkedir. Bu ilke uyarınca, bir göreve getirilmede uygulanan usulün, o görevden
alınmada da uygulanması gerekmektedir. Buna göre, BaĢdenetçi ve denetçi seçiminde yetkili
olan TBMM ve Komisyon, bu kiĢilerin görevlerinin sona erdirilmesinde de yetkili
bulunmaktadır.
Her ne kadar dava dilekçesinde iptali istenilen kuralla getirilen düzenlemenin net
olmadığı, görevden almaya iliĢkin düzenlemenin usul ve biçimde paralellik ilkesine aykırı
olduğu ileri sürülmekte ise de, kuralla getirilen düzenleme yeterli açıklıkta olup usulde
paralellik ilkesi gereğince BaĢdenetçiyi seçmeye yetkili olan TBMM Genel Kurulu yine aynı
usulle BaĢdenetçiyi maddede sayılan hallerde görevden alabilecektir.
Öte yandan, dava dilekçesinde, kuralla getirilen düzenlemenin savunma hakkını
engellediği ileri sürülmekte ise de, maddenin (1) numaralı fıkrasında BaĢdenetçi ve
denetçilerin Kanun’da sayılan niteliklerinin bulunmadığının sonradan tespit edilmesi hâlinde
ilgili organlarca görevin sona ermesine karar verileceği düzenlenmiĢ olup, Kanun’da sayılan
niteliklerin bulunmadığının tespiti ve nitelik kaybı değerlendirmesinde ilgilinin konu
hakkında beyanının alınacağında kuĢku yoktur. Maddenin (2) numaralı fıkrasında ise,
seçilmeye engel bir suçtan dolayı kesin hüküm giyen veya kısıtlanan BaĢdenetçi hakkındaki
mahkeme kararının TBMM Genel Kurulu’nun, denetçi hakkındaki mahkeme kararının ise
Komisyon’un bilgisine sunulmasıyla anılan sıfatların herhangi bir iĢleme gerek olmaksızın
kendiliğinden sona ereceği düzenlenmiĢ olup savunma hakkının mahkeme aĢamasında
kullanılacağı açıktır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kural Anayasa’nın 2. maddesine aykırı değildir.
Kuralın, Anayasa’nın 6., 9., 10. ve 36. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
H- Kanun’un 17. Maddesinin (4) Numaralı Fıkrasının Ġlk Cümlesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kurum’a baĢvurunun sıkı Ģekil Ģartlarına bağlandığı ileri sürülerek
idari baĢvuru yollarının tüketilmesi Ģartının getirilmesinin Kurum’un etkinliğini azaltacağı,
Kurum’un olaylara müdahalesinin gecikeceği, zaten idari baĢvuru yollarından da bir sonuç
alınamadığı belirtilerek kuralın, Anayasa’nın 36., 74. ve 125. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmektedir.
Kanun’da Kuruma yapılacak baĢvuru ve usulün düzenlendiği 17. maddesinin (4)
numaralı fıkrasının ilk cümlesinde, Kuruma baĢvuruda bulunulabilmesi için 2577 sayılı Ġdari
Yargılama Usulü Kanunu’nda yer alan idari baĢvuru yolları ile özel kanunlarda yer alan
zorunlu idari baĢvuru yollarının tüketilmesi gerektiği belirtilmiĢtir.
Kanun’un 17. maddesinin gerekçesinde konuyla ilgili olarak, ―Dördüncü fıkrada,
Kuruma baĢvuru yapılabilmesi için, Ġdari Yargılama Usulü Kanununda öngörülen idarî
baĢvuru yollarının tüketilmesi zorunluluğu getirilmektedir. Böylelikle, idarenin iĢlemlerini
gözden geçirmesi ve düzeltmesi imkânı sağlanmakta, dolayısıyla ilgililerin Kuruma veya
mahkemeye baĢvurmadan sorunlarının giderilmesi amaçlanmaktadır.” denilmiĢtir.
Dava konusu kural ile bir kısım uyuĢmazlıkların yargı mercilerinin önüne gelmeden,
vatandaĢ ve devlet açısından olumlu Ģekilde sonuçlandırılması amaçlanmaktadır. Kanun’un
madde gerekçesinde de belirtildiği gibi idari baĢvuru yollarının tüketilmesi gerekliliğinin
getirilmesindeki amaç idarenin iĢlemlerini gözden geçirmesi ve gerekirse düzeltmesine olanak
sağlanması olup, dava dilekçesinde ileri sürüldüğü gibi genel olarak idari baĢvuru yollarından
sonuç alınamadığı gerekçesiyle dava konusu kuralın Anayasa’ya aykırı olduğu söylenemez.
Kaldı ki dava konusu kuralın devamında, Kurumun telafisi güç veya imkânsız zararların
doğması ihtimali bulunan hallerde, idari baĢvuru yollarının tüketilmemiĢ olması halinde dahi
baĢvuruları kabul edeceği hükmüne yer verilmek suretiyle Kuruma gerekli hallerde etkili
müdahalede bulunabilme imkânı da sağlanmıĢtır.
Kuralın, Anayasa’nın 36. ve 125. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
I- Kanun’un 18. Maddesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, devlet sırrı niteliğindeki belgelerin Cumhuriyet savcısı veya
milletvekillerince bile görülebilmesi mümkün değilken BaĢdenetçi veya görevlendireceği
denetçiye bu tür belgeleri inceleme yetkisinin verilemeyeceği, bu yetkinin anılan kiĢilere
verilmesinin yasama ve yargı yetkisinin devri anlamına geldiği belirtilerek kuralın,
Anayasa’nın 2., 6., 7., 8., 9., 11. ve 36. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun’un ―Bilgi ve belge istenmesi‖ baĢlıklı 18. maddesinde, Kurumun inceleme ve
araĢtırma konusu ile ilgili olarak istediği bilgi ve belgelerin, bu isteğin tebliğ edildiği tarihten
itibaren otuz gün içinde verilmesinin zorunlu olduğu, süresi içinde istenen bilgi ve belgeleri
haklı bir neden olmaksızın vermeyenler hakkında BaĢdenetçi veya denetçinin baĢvurusu
üzerine ilgili merciin soruĢturma açacağı, devlet sırrı veya ticari sır niteliğindeki bilgi ve
belgelerin, yetkili mercilerin en üst makam veya kurulunca gerekçesi belirtilmek suretiyle
verilmeyebileceği ancak devlet sırrı niteliğindeki bilgi ve belgelerin BaĢdenetçi veya
görevlendireceği denetçi tarafından yerinde incelenebileceği belirtilmiĢtir.
Dava dilekçesindeki Anayasa’ya aykırılık iddiaları ―devlet sırrı‖ sayılan bilgi ve
belgelere ulaĢılması ile ilgilidir.
Yaptığı inceleme ve araĢtırma neticesinde verdiği kararların herhangi bir hukuki
bağlayıcılığı bulunmayan Kurumun, baĢvurular hakkındaki incelemelerini daha sağlıklı
yapabilmesi ve doğru sonuca ulaĢabilmesi için, maddenin (2) numaralı fıkrasında belirtilen
devlet sırrı veya ticari sır niteliğindeki bilgi ve belgeler, BaĢdenetçi veya denetçiler tarafından
sadece baĢvuruların hukuka ve hakkaniyete uygun olarak sonuçlandırılması amacıyla karar
vermeye yardımcı olması için incelenebilecek olup, Ģeffaflığın sağlanması yolunda getirilen
düzenlemede Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Öte yandan, dava dilekçesinde devlet sırrı niteliğindeki belgelerin Cumhuriyet savcısı
veya milletvekillerince bile görülebilmesi mümkün değilken BaĢdenetçi veya
görevlendireceği denetçiye bu tür belgeleri inceleme yetkisinin verilmesinin Anayasa’ya
aykırı olduğu belirtilmekte ise de Cumhuriyet savcısı veya milletvekillerine tanınmayan bir
yetkinin yaptığı görevin niteliğinin farklılığı nedeniyle BaĢdenetçi veya denetçilere tanınması
düzenlemeyi Anayasa’ya aykırı hale getirmez.
Kuralın, Anayasa’nın 6., 7., 8., 9., 11. ve 36. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
K- Kanun’un 20. Maddesinin (1) ve (3) Numaralı Fıkralarının Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, ülkemiz koĢulları itibariyle baĢvuruların altı aylık sürede
bitirilemeyeceği, ilgili merciin tesis edeceği iĢlem hakkında Kuruma geri bildirimde
bulunmaması halinde ne yapılacağına iliĢkin herhangi bir hükmün bulunmadığı, iĢ yükü
nedeniyle maddedeki sürelere uyulamayacağı ileri sürülerek kuralların, Anayasa’nın 74.
maddesine aykırı olduğu belirtilmiĢtir.
Kanun’un ―Ġnceleme ve araĢtırma‖ baĢlıklı 20. maddesinin (1) numaralı fıkrasında,
Kurumun inceleme ve araĢtırmasını baĢvuru tarihinden itibaren en geç altı ay içinde
sonuçlandıracağı; (3) numaralı fıkrasında ise ilgili merciin, Kurum’un önerileri doğrultusunda
tesis ettiği iĢlemi veya Kurum’un önerdiği çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde
bunun gerekçesini otuz gün içinde Kurum’a bildireceği belirtilmiĢtir.
Kanun’un madde gerekçesinde konuyla ilgili olarak, ―Maddeyle, kiĢilerin hak arama
talebinin sağlıklı yürütülebilmesini ve kısa sürede sonuçlandırılmasını sağlamak amacıyla;
Kurumun, kendisine yapılan baĢvuruları en geç altı ay içinde sonuçlandırması gerektiği;
yapılan inceleme ve araĢtırma sonucunun ve varsa önerilerinin Kurum tarafından ilgili
mercie ve baĢvurana bildirileceği, Ģayet ilgili merci bu öneriler doğrultusunda yeni bir iĢlem
tesis etmiĢ ise bu iĢlemi; önerilen çözümü uygulanabilir nitelikte görmediği takdirde ise
bunun gerekçesini en geç otuz gün içinde Kuruma bildirmesi gerektiği düzenlenmektedir.”
denilmiĢtir.
Anayasa’nın 74. maddesine göre, ―…Kamu Denetçiliği Kurumunun kuruluĢu, görevi,
çalıĢması, inceleme sonucunda yapacağı iĢlemler ile Kamu BaĢdenetçisi ve kamu
denetçilerinin nitelikleri, seçimi ve özlük haklarına iliĢkin usul ve esaslar kanunla
düzenlenir.‖
Kurumun verdiği kararların niteliği de göz önünde bulundurulduğunda, baĢvuruların
kısa süre içinde sonuçlandırılması ve uyuĢmazlıkların sağlıklı bir Ģekilde neticelendirilmesi ve
kamu yararı amacıyla getirilen kurallarda Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Öte yandan, Kurumun yapısı, oluĢumu, görev alanının ve etkinliğinin sınırı, BaĢdenetçi
ile denetçilere verilen yetkiler, Kurum’un iç iĢleyiĢine iliĢkin süreler gibi konular kanun
koyucunun takdir yetkisi kapsamındadır.
Açıklanan nedenlerle, dava konusu kurallar Anayasa’nın 74. maddesine aykırı değildir.
L- Kanun’un 22. Maddesinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kurum tarafından hazırlanarak Komisyona sunulacak rapora
BaĢdenetçinin görüĢ ve düĢüncelerinin de eklenmesi gerektiği, Kurum’un hazırladığı raporun
Komisyon’da değiĢtirilerek TBMM’ye sunulabileceği gerekçesiyle rapordan beklenen
faydanın gerçekleĢmeyeceği belirtilerek kuralın, Anayasa’nın 74. maddesine aykırı olduğu
ileri sürülmüĢtür.
Kanun’un 22. maddesinde, Kurum’un, her takvim yılı sonunda yürütülen faaliyetleri ve
önerileri kapsayan bir rapor hazırlayarak Komisyon’a sunacağı, Komisyon’un, bu raporu iki
ay içinde görüĢüp kendi kanaat ve görüĢlerini de içerecek Ģekilde özetleyerek Genel Kurul’a
sunulmak üzere TBMM BaĢkanlığına göndereceği, Komisyon’un raporunun Genel Kurul’da
ivedilikle görüĢüleceği, Kurum’un yıllık raporunun ayrıca Resmi Gazete’de yayımlanmak
suretiyle kamuoyuna duyurulacağı ve Kurumun, açıklanmasında fayda gördüğü hususları
yıllık raporu beklemeksizin her zaman kamuoyuna duyurabileceği belirtilmiĢtir.
Genel olarak; kamu denetçileri çalıĢmalarını bir rapor halinde yasama organına
sunmakta ve kamuoyuna açıklamalarda bulunmaktadır. Böylece, Kurum’un tavsiye
niteliğinde olan kararlarına güç kazandırdığı görülmektedir.
Kamu Denetçiliği Kurumunca hazırlanan yıllık raporun Karma Komisyona sunulması
ve bu Komisyonca özetlenen Kurul raporunun Genel Kurulda görüĢülmesi, Kamu Denetçiliği
Kurumu ile TBMM arasındaki hukuksal iliĢkiye dayanmaktadır.
Kurum tarafından hazırlanarak Komisyona sunulan raporun doğal olarak denetçilerle
birlikte BaĢdenetçinin de görüĢ ve düĢüncelerini yansıttığı açıktır. Ayrıca, Komisyon’a
sunulan rapora Komisyon tarafından kendi görüĢ ve kanaatleri eklenecek ve sunulan rapor
özetlenerek TBMM BaĢkanlığı’na gönderilecektir. Burada Kurum tarafından sunulan raporun
değiĢtirilmesi değil özetlenmesi söz konusudur. Kaldı ki, Kurum tarafından hazırlanan rapor
Kanun’un 22. maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca Resmi Gazete’de de yayımlanacaktır.
Açıklanan nedenlerle dava konusu kuralda Anayasa’nın 74. maddesine aykırı bir yön
bulunmamaktadır. Ġptal isteminin reddi gerekir.
M- Kanun’un 24. Maddesinin (2) Numaralı Fıkrası ile Geçici 1. Maddesinin (4)
Numaralı Fıkrasının Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Genel Sekreter haricindeki diğer personelin niteliğine iliĢkin
herhangi bir belirleme yapılmadığı, BaĢdenetçiye atama yapma konusunda sınırsız yetki
tanındığı, kamu denetçiliği uzmanı unvanlı kadrolara atama yetkisinin BaĢdenetçiye
verilmesinin Kurumun kuruluĢ amacıyla bağdaĢmadığı, kadroların siyasi saiklerle
doldurulacağı belirtilerek kuralların, Anayasa’nın 74. maddesine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
Kanun’un ―Personelin atanması‖ baĢlıklı 24. maddesinin (2) numaralı fıkrasında,
Kurum’un diğer personelinin (Genel sekreter haricindeki personel) BaĢdenetçi tarafından
atanacağı kurala bağlanmıĢ; geçici 1. maddesinin (4) numaralı fıkrasında ise BaĢdenetçi
tarafından, bir defaya mahsus olmak ve kamu denetçiliği uzmanı unvanlı serbest kadro
adedinin yüzde ellisini geçmemek üzere, 25. ve 26. maddelerdeki Ģartlar aranmaksızın,
doktora yapmıĢ üniversite öğretim elemanları veya kamu kurum ve kuruluĢlarında görevli
olup, mesleğe özel yarıĢma sınavı ile girilen ve belirli süreli meslek içi eğitimden sonra özel
bir yeterlik sınavı sonunda atanmıĢ olanlardan kamu denetçiliği uzmanı olarak atama
yapılabileceği ve kamu denetçiliği uzmanı olarak atanacakların mesleklerinde en az beĢ yıllık
deneyime sahip olmaları gerektiği belirtilmiĢtir.
Dava dilekçesinde, baĢdenetçiye sınırsız yetki tanındığı ve BaĢdenetçiye verilen
yetkinin Kurum’un kuruluĢ amacıyla bağdaĢmadığı ileri sürülmekte ise de, atanması
öngörülen ―diğer personel‖in özellikleri itibariyle 657 sayılı Kanun’a tabi olduğu, kamu
denetçiliği uzmanı kadrolarına atanacakların ise nitelik ve özelliklerinin geçici 1. maddenin
(4) numaralı fıkrasında belirtildiği görülmektedir. Bu nitelikleri taĢıyanların BaĢdenetçi
tarafından atanmalarını engelleyen bir hüküm bulunmadığı, BaĢdenetçiye verilen bu yetkinin
sınırsız olmadığı, bu tercihin yasa koyucunun takdir hakkı kapsamında kaldığı
anlaĢıldığından, iptali istenilen kuralın Kanun’un 1. maddesinde yer verilen Kurum’un
amaçlarına ve Anayasa’nın 74. maddesine aykırı olduğu söylenemez.
14.6.2012 günlü, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun;
1- 3. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (f) bendine,
2- 4., 5. ve 6. maddelerine,
3- 8. maddesinin (4) numaralı fıkrasına,
4- 10. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendine,
5- 11. maddesinin (5) ve (6) numaralı fıkralarına,
6- 13. ve 15. maddelerine,
7- 17. maddesinin (4) numaralı fıkrasının ilk cümlesine,
8- 18. maddesine,
9- 20. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarına,
10- 22. maddesine,
11- 24. maddesinin (2) numaralı fıkrasına,
12- Geçici 1. maddesinin (4) numaralı fıkrasına,
yönelik iptal istemleri, 27.12.2012 günlü, E.2012/96, K.2012/206 sayılı kararla
reddedildiğinden, bu maddelere, fıkralara, bentlere ve cümleye iliĢkin yürürlüğün
durdurulması isteminin REDDĠNE, 27.12.2012 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
VI- SONUÇ
14.6.2012 günlü, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun:
A- 3. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (f) bendinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve
iptal isteminin REDDĠNE, OYBĠRLĠĞĠYLE,
B- 4. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
C- 5. maddesinin;
a- (2) numaralı fıkrasının (ç) bendinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin
REDDĠNE, Fulya KANTARCIOĞLU, Osman Alifeyyaz PAKSÜT ile Engin YILDIRIM’ın
karĢıoyları ve OYÇOKLUĞUYLA,
b- Kalan bölümünün Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
D- 6. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
E- 8. maddesinin (4) numaralı fıkrasının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal
F- 10. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve
G- 11. maddesinin (5) ve (6) numaralı fıkralarının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve
H- 13. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
I- 15. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
J- 17. maddesinin (4) numaralı fıkrasının ilk cümlesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına
ve iptal isteminin REDDĠNE, OYBĠRLĠĞĠYLE,
K- 18. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
L- 20. maddesinin (1) ve (3) numaralı fıkralarının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve
M- 22. maddesinin Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
OYBĠRLĠĞĠYLE,
N- 24. maddesinin (2) numaralı fıkrasının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal
O- Geçici 1. maddesinin (4) numaralı fıkrasının Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
14.6.2012 günlü, 6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun 5. maddesinin (2)
numaralı fıkrasının (ç) bendi ile Türk Silâhlı Kuvvetlerinin sırf askeri nitelikteki faaliyetleri
Kurum’un görev alanı dıĢında tutulmuĢtur.
Anayasa’nın 10. maddesinde, ―Hiçbir kiĢiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz
tanınamaz‖ denilmektedir.
Dava konusu 5. maddenin ikinci fıkrası ile yürütme içinde yer alan CumhurbaĢkanının
tek baĢına yaptığı tasarrufların Kurum’un denetimi dıĢında bırakılmasının, kaynağını
Anayasa’nın 105. maddesinden aldığı anlaĢılmakta ise de Türk Silâhlı Kuvvetlerine tanınan
ayrıcalığın hangi hukuki nedene dayandığı saptanamamıĢ, Yasa’nın gerekçesinde de bu
konuda bir açıklamaya yer verilmemiĢtir. CumhurbaĢkanlığı dıĢında, yürütme içinde yer alan
kurum ve kuruluĢların tümü denetim kapsamına alındığı halde, Türk Silâhlı Kuvvetlerinin
kapsam dıĢında tutulması imtiyaz oluĢturduğundan Anayasa’nın 10. maddesi ile
bağdaĢmamaktadır. Ayrıca, nitelikleri Anayasa’nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devletinde
idarenin, hukuka bağlılığı ve denetlenebilirliği esas olduğundan, bazı eylem ve iĢlemlerinin
yasalarla belirlenmiĢ denetim türlerinin dıĢında bırakılması kabul edilemez.
Açıklanan nedenlerle Kural’ın, Anayasa’nın 2. ve 10. maddelerine aykırı olduğu ve
iptali gerektiği düĢüncesiyle çoğunluk görüĢüne katılmıyorum.
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
KARġIOY YAZISI
6328 sayılı Kamu Denetçiliği Kurumu Kanunu’nun 5. maddesinin (2) numaralı
fıkrasında Kurumun görev alanı dıĢında kalan iĢ ve iĢlemler belirtilmiĢ; bu kapsamda fıkranın
(ç) bendinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askeri nitelikteki faaliyetleri de zikredilmek
suretiyle Kurumun görev alanı dıĢına çıkartılmıĢtır.
Anayasa’nın 74. maddesinde dilekçe, bilgi edinme ve kamu denetçisine baĢvurma hakkı
düzenlenmiĢ olup, maddenin 5928 sayılı kanunla eklenen dördüncü fıkrasında “Türkiye
Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığına bağlı olarak kurulan Kamu Denetçiliği Kurumu idarenin
iĢleyiĢiyle ilgili Ģikayetleri inceler” denilmiĢ, son fıkrasında Kamu Denetçiliği Kurumunun
kuruluĢu, görevi, çalıĢması, inceleme sonucunda yapacağı iĢlemler ile Kamu BaĢdenetçisi ve
kamu denetçilerinin nitelikleri, seçimi ve özlük haklarına iliĢkin usul ve esasların kanunla
düzenleneceği belirtilmiĢtir.
Ġptali istenen kural, Türk Silahlı Kuvvetlerinin ―sırf askeri‖ faaliyetlerini Kamu
Denetçiliği Kurumunun görev alanı dıĢına çıkarmıĢ ancak, ―sırf askeri olmayan‖ faaliyetleri
kapsam içinde bırakmıĢ görünmekte ise de:
Ġdarenin bir parçası olduğunda kuĢku bulunmayan silahlı kuvvetlerin hangi
faaliyetlerinin sırf askeri, hangi faaliyetlerinin ise karma veya sivil faaliyetler olduğunun
belirlenmesinin idari iĢlemle gerçekleĢeceği, bu nedenle ―sırf askerilik‖ niteliğinin her somut
olayda mevcudiyetinin yargı denetimine tabi olduğu gözetildiğinde, askeri konularla ilgili bir
sınırlama getirmeyen ve Kamu Denetçiliğine, bir bütün olarak ―idareyle ilgili Ģikayetleri
inceleme‖ görevi veren Anayasa’nın amacına aykırı olarak Kurumun görevini sınırlayan
kuralın iptali gerekeceği sonucuna varmak gerekir.
Öte yandan Anayasa’nın 117. maddesinde BaĢkomutanlığın, Türkiye Büyük Millet
Meclisinin manevi varlığından ayrılmayacağı, milli güvenliğin sağlanmasından ve silahlı
kuvvetlerin yurt savunmasına hazırlanmasından Türkiye Büyük Millet Meclisine karĢı
Bakanlar Kurulu’nun sorumlu olacağı belirtilmiĢtir. Kamu Denetçisi, Türkiye Büyük Millet
Meclisi BaĢkanlığına bağlı ve Meclis tarafından seçilen bir denetçi sıfatıyla görev yapacak
olup, Anayasa tarafından açık bir Ģekilde kendisine genel görev ve yetki verilmiĢtir. Bu
yetkinin daraltılması sonucunu doğuracak Ģekilde yasa kuralı konulması, yasa koyucunun
takdir alanı içerisinde değildir.
Bu nedenlerle kural Anayasa’nın 74. maddesine aykırıdır.
Üye
6328 sayılı Kanun’un ―Kurumun Görevleri‖ baslıklı 5. maddesinde kamu denetçiliği
kurumunun görevi, ―Ġdarenin iĢleyiĢi ile ilgili Ģikâyet üzerine, Ġdarenin her türlü eylem ve
iĢlemleri ile tutum ve davranıĢlarını; insan haklarına dayalı adalet anlayıĢı içinde, hukuka ve
hakkaniyete uygunluk yönlerinden incelemek, araĢtırmak ve Ġdareye önerilerde bulunmak‖
Ģeklinde ifade edilmiĢtir. Ancak; ―CumhurbaĢkanının tek basına yaptığı iĢlemler ile resen
imzaladığı kararlar ve emirler, yasanın yetkisinin kullanılmasına iliĢkin iĢlemler, yargı
yetkisinin kullanılmasına iliĢkin kararlar ve Türk Silahlı Kuvvetlerinin sırf askeri nitelikteki
faaliyetleri‖ kurumun görev alanı dıĢında bırakılmıĢtır.
Maddenin tümünün iptali istenmekle beraber, sadece ―sırf askeri nitelikteki faaliyetleri‖
ibaresi yönünden iptali gerektiği düĢüncesiyle çoğunluk görüĢüne muhalif kalınmıĢtır. Ġlgili
yasanın görüĢülmesi sırasında Anayasa Komisyonunun oluĢturduğu Alt Komisyon, Türk
Silahlı Kuvvetlerinin sırf askeri nitelikteki faaliyetlerinin hangi iĢ, eylem ve iĢlemlerden
oluĢtuğu konusunda Milli Savunma Bakanlığı ve Genelkurmay BaĢkanlığı yetkililerinin
görüĢüne baĢvurmuĢtur. Bu yetkililer, sırf askeri nitelikteki faaliyetlerden anlaĢılması
gerekenin; ―askeriyenin iĢleyiĢinden kaynaklanan, atıĢ, manevra, tatbikat, eğitim, nöbet gibi
disiplini tesis etmede yararlanılan ve diğer idari kurumlarda benzerlerinin olmadığı
faaliyetler‖ olduğu tespitinde bulunmuĢtur. Bu husus Alt Komisyonun 1.6.2012 tarihli ve
Anayasa Komisyonunun 11.6.2012 tarihli raporlarında yer almıĢtır.
Sırf askeri nitelikteki faaliyetlerin nelerden oluĢtuğu konusunda net bir tanım
yapılmamıĢtır ve herkes tarafından kabul görecek bir tanımının yapılması da pek mümkün
gözükmemektedir. Dolayısıyla ortada bir belirsizlik bulunmaktadır. Ayrıca, ―diğer idari
kurumlarda benzeri olmayan faaliyetler‖ görüĢü de sırf askeri nitelikteki faaliyetlerin
tespitinde kullanılabilecek somut bir kıstas değildir. Her idari birimin kendine has bir
uzmanlık ve faaliyet alanının bulunması denetim dıĢı tutulmalarının haklı bir gerekçesi
olamaz.
Mevcut düzenleme sayesinde ortaya çıkabilecek her türlü olumsuzluk ve hak ihlali sırf
askeri nitelikteki faaliyetler olarak kabul edildiğinde, Ġdarenin bir parçası olan TSK’nın bu tür
faaliyetleri kamu denetçiliği kurumunun denetiminden muaf tutulmuĢ olacaktır. Sırf askeri
nitelikteki bir faaliyet hem silahlı kuvvetler personeli, hem de sivil Ģahıslar açısından ciddi bir
hak ihlaline neden olabilir. Ġptali istenen düzenleme ordunun sırf askeri nitelikteki
faaliyetlerinin ciddi insan hakları ihlallerine yol açabileceği durumların denetlenememesi
anlamına gelmektedir.
Yukarıda değindiğimiz askeri yetkililerin görüĢünde disiplin endiĢesi ön plana çıkmıĢ
gözükmektedir. Disiplini tesis etme adına hakaret, fiziki Ģiddet, zor kullanma ve psikolojik
baskı yapma gibi hak ihlallerini sırf askeri faaliyet olarak görüp, Meclis adına yapılan bir
denetimin dıĢında tutmak insan hakları düĢüncesinin günümüzde ulaĢtığı seviyeyle
uyuĢmamaktadır.
Belirtilen gerekçelerle ―sırf askeri nitelikteki faaliyetler‖ ibaresinin Anayasa’nın 2.
maddesinde belirtilen hukuk devleti ilkesine aykırı olduğu düĢüncesiyle, çoğunluk görüĢüne
muhalefet edilmiĢtir.
Üye
Engin YILDIRIM
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
ĠPTAL DAVASINI AÇAN : Türkiye Büyük Millet Meclisi Üyeleri Emine Ülker
TARHAN ve Levent GÖK ile birlikte 117 milletvekili
ĠPTAL DAVASININ KONUSU : 7.6.2012 günlü, 6326 sayılı Turist Rehberliği
Meslek Kanunu’nun;
1- 1. maddesinin (2) numaralı fıkrasında yer alan “…turist rehberleri odaları
birliklerinin kuruluĢuna,…” ibaresinin,
a- (b) bendinde Birlik tanımında geçen, “Turist rehberleri odaları birliklerini,”
ibaresinin,
b- (f) bendinde yer alan “…ve birliklerini…” ibaresinin,
a- (c) bendinde yer alan “…birliklerin…” ve “…birlikler tarafından…” ibarelerinin,
b- (ç) bendinde yer alan “Birliklerin…” sözcüğünün,
c- (d) bendinde yer alan “Birlikler…” sözcüğünün,
4- 4. maddesinin (3) numaralı fıkrasının birinci cümlesinde yer alan “…ilgili
birliğin…” ibaresinin,
5- 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…birlikler…” sözcüğünün,
6- 8. maddesinin;
a- (1) numaralı fıkrasının “Birden fazla meslek birliği kurulabilir.”
biçimindeki
ikinci cümlesinin,
b- (8) numaralı fıkrasında yer alan “Birlikler,…” sözcüğünün,
7- 10. maddesinin;
a- (1) numaralı fıkrasında yer alan “…birliklerin organları…” ibaresinin,
b- (14) numaralı fıkrasında yer alan “…birliklerin ise…” ibaresinin,
8- 12. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…meslek kuruluĢlarının görüĢü
alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan…” ibaresinin,
Anayasa’nın 10., 123., 124. ve 135. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine ve
iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin durdurulmasına karar verilmesi istemidir.
I- ĠPTAL VE YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMĠNĠN GEREKÇESĠ
“1) 6326 Sayılı Kanunun 12 nci Maddesindeki “…meslek kuruluĢlarının görüĢü
alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan…” Ġbaresinin Anayasaya Aykırılığı
Anayasanın 135 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca kamu kurumu niteliğindeki
meslek kuruluĢları ve üst kuruluĢları “belli bir mesleğe mensup olanların müĢterek
ihtiyaçlarını karĢılamak, meslekî faaliyetlerini kolaylaĢtırmak, mesleğin genel menfaatlere
uygun olarak geliĢmesini sağlamak, meslek mensuplarının birbirleri ile ve halk ile olan
iliĢkilerinde dürüstlüğü ve güveni hâkim kılmak üzere meslek disiplini ve ahlâkını korumak
maksadı ile kanunla kurulan ve organları kendi üyeleri tarafından kanunda gösterilen
usullere göre yargı gözetimi altında, gizli oyla seçilen kamu tüzelkiĢilikleridir”.
Hükümde sayılan görevlerin kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları ve üst
kuruluĢları, rehberlik mesleği bakımından ise rehber odaları ve birlikleri tarafından yerine
getirileceği ve bu görevlere iliĢkin yetkilerin de yine bunlar tarafından kullanılması gerektiği
açıktır.
Anayasanın 124 üncü maddesinin birinci fıkrasıyla da kamu tüzelkiĢilerine, kendi görev
alanlarını ilgilendiren kanunların ve tüzüklerin uygulanmasını sağlamak üzere ve bunlara
aykırı olmamak Ģartıyla yönetmelik çıkarma yetkisi verilmiĢtir.
6326 sayılı kanunda aĢağıdaki hususların yönetmelikle düzenlenmesi öngörülmüĢtür:
- Mesleğe kabulde kurs ve sınavlara iliĢkin usul ve esaslar (Md. 3/1/c),
- Mesleğe kabulde sahip olunması gereken yabancı dil yeterlik belgeleri (Md. 3/1/ç),
- Meslek etik ilkeleri (Md. 4/5),
- Turist rehberleri reklam ve tanıtım usul ve esasları (Md. 4/6),
- Disiplin soruĢturmasına iliĢkin olarak kanunda düzenlenmemiĢ usul ve esaslar
(Md.5/3),
- Taban ücret altında çalıĢılabilecek sosyal ve kamusal nitelikli turist rehberliği
hizmetleri (Md. 6/2),
- Turist rehberliği hizmetleriyle ilgili her türlü denetime iliĢkin usul ve esaslar (Md.7/7),
- Birlik kuruluĢu kurulmasına iliĢkin baĢvuru usul ve esasları (Md. 8/1),
- Meslek kuruluĢlarının genel kurullarının çalıĢma usul ve esasları (Md. 10/5),
- Meslek kuruluĢlarının yönetim kurullarının çalıĢma usul ve esasları (Md. 10/8),
- Meslek kuruluĢlarının denetim kurullarının çalıĢma usul ve esasları (Md. 10/9/b),
- Birlik disiplin kurulunun görev, yetki ve sorumlulukları ile çalıĢma usul ve esasları
(Md. 10/10),
- Meslek kuruluĢlarının organ seçimlerine iliĢkin olarak kanunda düzenlenmemiĢ usul
ve esaslar (Md. 10/12/e),
- Meslek kuruluĢu organlarının üyelerine yapılacak ödemeler (Md. 10/13),
- Turist rehberliği niteliğindeki hizmet veya faaliyetler (Md. 12),
- Meslekte uzmanlık ve ilgili sertifika programlarının düzenlenmesine iliĢkin usul ve
esaslar (Md. 12),
- Turist rehberliği hizmetine yönelik sözleĢmelerde bulunması gerekli asgari hususlar
(Md. 12),
- Sicil, ruhsatname ve çalıĢma kartlarına iliĢkin hususlar (Md. 12),
- Kanunun uygulanmasına iliĢkin diğer hususlar (Md. 12).
20 özel konuda yönetmelikle düzenleme yapılması öngörülmüĢtür. Hem yönetmelikle
düzenlenmeye bırakılmıĢ olan bu özel konuların, hem de 1 inci maddesindeki “turist
rehberliği mesleğine kabule, mesleğin icrasına ve turist rehberliği meslek kuruluĢlarının
kuruluĢ ve iĢleyiĢine iliĢkin usul ve esasları düzenlemek” amacı ile “turist rehberliği
mesleğine kabule, meslek içi eğitime ve mesleğin icrasına, turist rehberleri odaları ile turist
rehberleri odaları birliklerinin kuruluĢuna, organlarının niteliklerine ve seçimlerine, organlık
niteliğini yitirme hâl ve usullerine, görev ve yetkilerine, çalıĢma usullerine, üyeleri ile olan
karĢılıklı hak ve yükümlülüklerine, gelir ve giderleri ile bütçelerine, Kültür ve Turizm
Bakanlığının mesleğe iliĢkin görev ve yetkilerine, meslek kuruluĢlarıyla iĢ birliğine ve turist
rehberliği meslek kuruluĢlarının Bakanlıkça denetlenmesine iliĢkin usul ve esaslar” Ģeklindeki
kapsamı gözetildiğinde Kanunun tamamının, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarına
ve üst kuruluĢlarına Anayasayla verilmiĢ olan mesleğe mensup olanların müĢterek
ihtiyaçlarını karĢılamak, meslekî faaliyetlerini kolaylaĢtırmak, mesleğin genel menfaatlere
uygun olarak geliĢmesini sağlamak, meslek mensuplarının birbirleri ile ve halk ile olan
iliĢkilerinde dürüstlüğü ve güveni hâkim kılmak üzere meslek disiplini ve ahlâkını korumak
görevleri kapsamında olduğu açıktır.
Anayasanın 135 inci maddesinin beĢinci fıkrasındaki “Bu meslek kuruluĢları üzerinde
Devletin idari ve mali denetimine iliĢkin kurallar kanunla düzenlenir.” hükmü gözetildiğinde,
merkezi idarenin meslek kuruluĢları üzerindeki idari vesayet yetkisinin “idari ve mali
denetim”le sınırlı olduğu ve bunu aĢan bir yetkinin anılan Anayasa hükmüne aykırı olacağı
açıktır.
Anayasanın 135 inci maddesinin birinci fıkrasında sayılan yetki ve görevler
gözetildiğinde, meslek kuruluĢlarının yönetmelikle düzenleme yapma yetkisinin
sınırlandırılmasının Anayasanın hem 135 inci maddesinin birinci fıkrasına hem de 124 üncü
maddesinin birinci fıkrasına aykırı olacağı açıktır.
Anayasal düzenleme ve durum böyle olmasına rağmen, 6326 sayılı Kanunun “Turist
rehberliği niteliğindeki hizmet veya faaliyetler, meslekte uzmanlık ve ilgili sertifika
programlarının düzenlenmesine iliĢkin usul ve esaslar, turist rehberliği hizmetine yönelik
sözleĢmelerde bulunması gerekli asgari hususlar, disiplin, sicil, ruhsatname ve çalıĢma
kartlarına iliĢkin hususlar ile bu Kanunun uygulanmasına iliĢkin diğer hususlar meslek
kuruluĢlarının görüĢü alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan yönetmelik ile
düzenlenir.” Ģeklindeki 12 nci maddesiyle, yönetmelikle düzenleme yapma yetkisi tümüyle
Kültür ve Turizm Bakanlığı‟na bırakılmıĢtır.
Ayrıca, Anayasanın 123 üncü maddesinin ikinci fıkrasında “Ġdarenin kuruluĢ ve
görevleri, merkezden yönetim ve yerinden yönetim esaslarına dayanır.” denmek suretiyle
yerinden yönetim esası getirilmiĢ, 126 ncı maddesinde merkezi idarenin tanımlanması ve
127nci, 130 uncu, 131 inci, 133 üncü ve 135 inci maddelerinde kamu tüzel kiĢiliği olarak
kurulmasının öngörülmesi suretiyle de yerinden yönetimler belirlenmiĢtir. Kanuna dayalı
temel düzenlemelerin tek elden merkezi idare tarafından yapılması, kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢlarına 135 inci maddesinin birinci fıkrasında verilen görev ve
yetkiler gözetildiğinde Anayasanın 123 üncü maddesinin ikinci fıkrasına da aykırıdır.
Ġptali istenen kanun hükmüyle, turist rehberleri birliğinin bir meslek birliği gibi değil de
Bakanlığa bağlı bir kurum hâline getirilmek istendiği açıkça görülmektedir. Kurulacak olan
meslek birliğinin tamamen Bakanlık tekelinde faaliyet göstermesinin hedeflendiği, dolayısıyla
yetkisiz bir meslek birliğinin kurulmasının amaçlandığı anlaĢılmaktadır.
Meslek odaları kamu tüzel kiĢiliğine sahip, merkezî otoritenin hiyerarĢi anlayıĢı içinde
olmadan, merkezî otoritenin idari vesayetinde olan kuruluĢlardır. Bu kuruluĢların merkezî
otoritenin emir komuta zincirine sokulmaya çalıĢılması hukuk devleti anlayıĢıyla
bağdaĢmadığı gibi doğru ve etik bir yaklaĢım tarzı da değildir. Bununla birlikte, meslek
kuruluĢlarının iĢleyiĢi ve yönetim tarzı Anayasanın 135inci maddesinde açıkça
düzenlenmiĢtir. Ayrıca Anayasa Mahkemesi birçok kararında genel olarak kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢlarının da kamu hizmeti yaptığını, idarenin bir parçası olduğunu
ve yerinden yönetim esaslarına göre oluĢturulduğunu kabul etmiĢtir. Bu kapsamda meslek
odalarının mahiyetine, ruhuna ve iĢleyiĢine ters olan, ileride birçok sorunlar getirecek
maddeler içeren bu kanun Anayasaya da aykırılıklar taĢımaktadır.
Kanun geneline baktığımızda göze çarpan en büyük sorun, Bakanlığa verilen yetkilerin
çok fazla olmasıdır. Her konuda Bakanlık onayı aranmakta, her türlü belgenin Bakanlık
tarafından verilmesi öngörülmektedir. Bu da tüzel kiĢiliğe sahip olmanın özüne ters olmakla
birlikte kurulacak odaların da tamamen siyasallaĢmasına neden olacaktır. Diğer kamu
kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarının kanun ve yönetmeliklerini incelediğinizde, örneğin
Avukatlık Kanunu'nun 9uncu maddesi incelendiğinde avukatlık mesleğini kabul ruhsatının
ilgili baro tarafından verildiği görülmektedir. Diğer mesleklerde de ilgili oda ya da birlik
tarafından verilmekte olan meslek ruhsatının, Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından
verilmesi doğru değildir. Bu nedenle, mesleğe kabul koĢullarını taĢıyan turist rehberlerine
verilen ruhsatnamenin ilgili meslek kuruluĢu tarafından verilmesi, Anayasanın
135incimaddesinde yer alan "meslekî faaliyetlerini kolaylaĢtırmak" ibaresindeki amaçla
bağdaĢması açısından önemlidir.
Ayrıca mesleğe kabul baĢvurusunun da doğrudan meslek kuruluĢlarına yapılması
gerekirken, baĢvurunun Bakanlığa yapılması, Bakanlığın denetim yetkisinden çok karar alma
yetkisine sahip olmasına neden olacaktır. Bu da kamu kurumu niteliğindeki meslek
kuruluĢları yetki çerçevesinin ruhuna ters olup ayrıca bürokratik iĢlemleri de arttıracaktır.
Diğer taraftan odaların yetki alanları da daraltılacaktır.
Sonuç olarak; 6326 sayılı Kanunun 12 nci maddesindeki “…meslek kuruluĢlarının
görüĢü alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan…” ibaresi Anayasanın 124 üncü
maddesinin birinci fıkrasına, 123 üncü maddesinin ikinci fıkrasına, 135 inci maddesinin
birinci ve beĢinci fıkralarına aykırıdır.
2) 6326 Sayılı Turist Rehberliği Meslek Kanunu ile Birden Çok Meslek Üst
KuruluĢunun Kurulmasına Ġmkan Tanınmasının Anayasaya Aykırılığı
Anayasanın 135 inci maddesinin birinci fıkrasında öngörülen “belli bir mesleğe
mensup olanların müĢterek ihtiyaçlarını karĢılamak, meslekî faaliyetlerini kolaylaĢtırmak,
birbirleri ile ve halk ile olan iliĢkilerinde dürüstlüğü ve güveni hâkim kılmak üzere meslek
disiplini ve ahlâkını korumak” görevleri gözetildiğinde, meslek kuruluĢlarının, mesleğin icra
edildiği veya edilebildiği her yerde kurulması gerektiği açıktır. Ancak, özellikle mesleğin
genel menfaatlere uygun olarak geliĢmesini sağlamak ve meslek disiplini ve ahlâkını korumak
görevleri dikkate alındığında, meslek kuruluĢlarının uygulamalarında yeknesaklığın
sağlanması gereklidir. Aksine bir yaklaĢım, hem anılan hükmün amacına, hem Anayasanın 10
uncu maddesinin “Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasî düĢünce, felsefî inanç, din, mezhep ve
benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eĢittir.” Ģeklindeki birinci fıkrasında
dile getirilen kanun önünde eĢitlik ilkesine, hem de Anayasanın 10 uncu maddesinin “Devlet
organları ve idare makamları bütün iĢlemlerinde kanun önünde eĢitlik ilkesine uygun olarak
hareket etmek zorundadırlar.” Ģeklindeki üçüncü fıkrasında dile getirilen eĢit davranma
yükümlülüğüne aykırı düĢecektir.
Eklemek gerekir ki, Anayasanın 123 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca “Ġdare,
kuruluĢ ve görevleriyle bir bütündür” ve 123 üncü maddesinin ikinci fıkrası uyarınca
“Ġdarenin kuruluĢ ve görevleri, merkezden yönetim ve yerinden yönetim esaslarına dayanır.”.
Anayasanın 135 inci maddesinin birinci fıkrasıyla meslek kuruluĢlarına verilen yetki ve
görevler ile anılan hükmün amacı gözetildiğinde, bütünlüğün yerinden yönetim kuruluĢları
bakımından da sağlanması gerektiği açıktır. Anayasa bu bütünlüğün sağlanması bakımından,
130 uncu ve 131 inci maddeler ile 135 inci maddede “üst kuruluĢ” Ģeklinde özellikli
yapılanmalar öngörmüĢtür.
Aynı mesleğe iliĢkin olarak, aynı yetki ve görevlere sahip birden çok meslek üst
kuruluĢunun bulunması, farklı uygulamalara yol açacağından, Anayasanın 135 inci
maddesinin birinci fıkrasıyla güdülen amaçlara, kanun önünde eĢitlik ilkesine, idarenin eĢit
davranma yükümlülüğüne ve idarenin bütünlüğü ilkesine aykırıdır.
Nitekim, yasalarımızda ve öğretimizde benimsenen, meslek kuruluĢlarının faaliyetlerin
ülkesel yaygınlığını sağlayacak Ģekilde oluĢturulması, yeknesaklık ile yukarıda zikredilen
anayasa hükümleriyle gözetilen amaçlara ve getirilen ilkelere uygunluğun sağlanması için de
“tek bir meslek üst kuruluĢu”nun oluĢturulmasıdır.
Ancak, 6326 sayılı Kanunun;
- 1 inci maddesinin ikinci fıkrasında “…turist rehberleri odaları birliklerinin
kuruluĢuna…”,
- 2 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde “b) Birlik: Turist rehberleri odaları
birliklerini”,
- 2 nci maddesinin (f) bendinde “… ve birliklerini”,
- 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde “…birliklerin…” ve “…birlikler
tarafından…”,
- 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde “…birliklerin…”,
- 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (d) bendinde “Birlikler…”,
- 4 üncü maddesinin üçüncü fıkrasında “…ilgili birliğin…”,
- 6 ncı maddesinin birinci fıkrasında “…birlikler…”,
- 8 inci maddesinin birinci fıkrasında “…kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluĢu
niteliğinde birlikler, Türkiye genelinde kayıtlı toplam meslek mensubu sayısının yüzde
otuzüçüne sahip odaların Bakanlığa yapacakları baĢvuru üzerine kurulabilir. Birden fazla
meslek birliği kurulabilir.”,
- 8 inci maddesinin sekizinci fıkrasında “Birlikler…”,
- 10 uncu maddesinin birinci fıkrasında “…birliklerin organları…”,
- 10 uncu maddesinin ondördüncü fıkrasında “…birliklerin ise…”,
…denmek suretiyle üst kuruluĢ niteliğinde birden çok birlik öngörülerek kurulmasına
olanak tanınmıĢtır. Bu durum da Anayasanın 10 uncu maddesinin birinci ve üçüncü
fıkralarına, 123 üncü maddesinin birinci ve ikinci fıkralarına, 135 inci maddesinin birinci
fıkrasına aykırıdır.
07.06.2012 tarihli, 6326 No‟lu Turist Rehberliği Meslek Kanununu ile,Kamu kurumu ve
meslek kuruluĢları niteliğinde birden fazla meslek birliğinin kurulabilmesine olanak
sağlanmıĢtır. Kanunun uygulanması halinde, öncelikle, birliklerin uygulamalarda
farklılıkların ortaya çıkması ve bunu takiben meslek ihtiyaç ve çözüm önerilerinde gerekli
olan birlik olabilme yeteneğinin kaybedilmesi tehlikesi doğabilecektir. Tüm rehberleri temsil
etmeyen, sadece bir kısım rehberlerin parça parça, farklı birliklerce temsil edildiği bir meslek
birliğinin faaliyetini aktif ve verimli Ģekilde devam ettiremeyeceği ortadadır. Ülke genelinde
birden fazla odalar birliğinin oluĢması sürekli bir mutabakat arayıĢına neden olacağından
kurumları hantallaĢtıracaktır.
Meslek odalarının kuruluĢ amacı, mesleği icra edenlerin bir araya gelerek mesleki
sorunlara çözüm getirmek, mesleki faaliyetin meslek ehline sahip kiĢilerce en iyi biçimde
yürütülmesini sağlamaktır. Bir ilde birden fazla kamu kurumu niteliğinde meslek odasının
kurulmasına müsaade etmek bu mesleği icra edenleri bir araya getirme amacına aykırı
olacaktır. Birlik hâline gelemeyen rehberlerin de meslek sorunlarını sağlıklı bir Ģekilde
tartıĢma ve çözüm bulabilme yetkisi de ortadan kalkacaktır.
Her ilde bir oda, Türkiye genelinde de bir meslek odasının olması gerekirken, farklı
meslek odalarının ihdasının iptali istenen kanun hükümleriyle sağlanmıĢ olmasının da meslek
odalarının zamanla farklı uygulamalar içerisine girmesi üyeler arasında bilgi karmaĢasına
neden olacak ve bu durumun meslek odalarının tüm enerjisini mesleki sorunlar ve bunların
çözümüne harcamasına engel olacaktır.
Öte yandan, Anayasal düzenin hukuka aykırı kural ve düzenlemelerden en kısa sürede
arındırılması, hukuk devleti olmanın en önemli gerekleri arasında sayılmaktadır. Anayasaya
aykırılıkların sürdürülmesi, özenle korunması gereken hukukun üstünlüğü ilkesini de
zedeleyecektir. Hukukun üstünlüğünün sağlanamadığı bir düzende, kiĢi hak ve özgürlükleri
güvence altında sayılamayacağından, bu ilkenin zedelenmesi hukuk devleti yönünden
giderilmesi olanaksız durum ve zararlara yol açacaktır. Bu zarar ve durumların doğmasını
önlemek amacıyla, Anayasaya açıkça aykırı olan ve iptali istenen hükümlerin iptal davası
sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin de durdurulması istenerek Anayasa Mahkemesine dava
açılmıĢtır.”
A- Ġptali Ġstenilen Yasa Kuralları
7.6.2012 günlü, 6326 sayılı Turist Rehberliği Meslek Kanunu’nun iptali istenen sözcük
ve ibarelerin yer aldığı;
1- 1. maddesinin (2) numaralı fıkrası Ģöyledir:
“Bu Kanun; turist rehberliği mesleğine kabule, meslek içi eğitime ve mesleğin icrasına,
turist rehberleri odaları ile turist rehberleri odaları birliklerinin kuruluĢuna, organlarının
niteliklerine ve seçimlerine, organlık niteliğini yitirme hâl ve usullerine, görev ve yetkilerine,
çalıĢma usullerine, üyeleri ile olan karĢılıklı hak ve yükümlülüklerine, gelir ve giderleri ile
bütçelerine, Kültür ve Turizm Bakanlığının mesleğe iliĢkin görev ve yetkilerine, meslek
kuruluĢlarıyla iĢ birliğine ve turist rehberliği meslek kuruluĢlarının Bakanlıkça
denetlenmesine iliĢkin usul ve esasları kapsar.”
“Bu Kanunun uygulanmasında;
a) Bakanlık: Kültür ve Turizm Bakanlığını,
b) Birlik: Turist rehberleri odaları birliklerini,
c) ÇalıĢma kartı: Eylemli turist rehberlerine, kayıtlı oldukları oda tarafından bir yıl
süreyle geçerli olmak üzere mesleği fiilen icra edebileceklerine iliĢkin olarak verilen izin
belgesini,
ç) Eylemli turist rehberi: ÇalıĢma kartı sahibi olup fiilen turist rehberliği hizmeti sunma
hak ve yetkisine sahip turist rehberini,
d) Eylemsiz turist rehberi: Ruhsatname sahibi olup çalıĢma kartı olmayan turist
rehberini,
e) Meslek: Turist rehberliği mesleğini,
f) Meslek kuruluĢları: Turist rehberleri odaları ve birliklerini,
g) Oda: Turist rehberleri odalarını,
ğ) Ruhsatname: Mesleğe kabul koĢullarını taĢıyan turist rehberlerine Bakanlık
tarafından verilen belgeyi,
h) Turist rehberi: Bu Kanun hükümleri uyarınca mesleğe kabul edilerek turist rehberliği
hizmetini sunma hak ve yetkisine sahip olan gerçek kiĢiyi,
ı) Turist rehberliği hizmeti: Seyahat acentalığıfaaliyeti niteliğinde olmamak kaydıyla
kiĢi veya grup hâlindeki yerli veya yabancı turistlerin gezi öncesinde seçmiĢ oldukları dil
kullanılarak ülkenin kültür, turizm, tarih, çevre, doğa, sosyal veya benzeri değerleri ile
varlıklarının kültür ve turizm politikaları doğrultusunda tanıtılarak gezdirilmesini veya
seyahat acentaları tarafından düzenlenen turların gezi programının seyahat acentasının yazılı
belgelerinde tanımladığı ve tüketiciye satıldığı Ģekilde yürütülüp acenta adına yönetilmesini,
ifade eder.”
“Turist rehberi unvanı mesleğe kabulle kazanılır ve mesleğe kabul için aĢağıdaki
koĢullar aranır:
a) Türkiye Cumhuriyeti vatandaĢı olmak.
b) BaĢvuru tarihi itibarıyla onsekiz yaĢını doldurmuĢ olmak.
c) Üniversitelerin turist rehberliği bölümlerinin önlisans, lisans veya yüksek lisans
programlarından mezun olmak veya üniversitelerin turist rehberliği bölümü dıĢındaki diğer
bölümlerinden en az lisans düzeyinde mezun olduktan sonra, birliklerin ve Türkiye Seyahat
Acentaları Birliğinin ortak önerileri ve Bakanlığın onayıyla turizm sektörünün ihtiyaçları da
dikkate alınarak belirlenen dillerde, gerektiği hâllerde belirlenen bölgelerde, yönetmelikle
kurs ve sınavlara iliĢkin belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde Bakanlığın gözetimi ve
denetimi altında birlikler tarafından düzenlenen ülkesel veya bölgesel turist rehberliği
sertifika programını baĢarıyla tamamlamak.
ç) Birliklerin ve Türkiye Seyahat AcentalarıBirliğinin ortak önerileri ve Bakanlığın
onayı ile belirlenen yabancı dillerden birinde, Bakanlığın gözetim ve denetimi altında
yapacağı veya konusunda uzmanlaĢmıĢ kamu kurum veya kuruluĢlarına yaptıracağı yabancı
dil sınavında baĢarılı olmak veya yönetmelikle belirlenen yabancı dil yeterlik belgelerinden
birine sahip olmak.
d) Birlikler tarafından Bakanlığın gözetim ve denetimi altında düzenlenen uygulama
gezisini tamamlamak ve gezi sonunda yapılan sınavda baĢarılı olmak.
e) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen
süreler geçmiĢ olsa bile kasten iĢlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis
cezasına ya da affa uğramıĢ olsa bile Devletin güvenliğine karĢı suçlar, Anayasal düzene ve
bu düzenin iĢleyiĢine karĢı suçlar, milli savunmaya karĢı suçlar, Devlet sırlarına karĢı suçlar
ve casusluk, zimmet, irtikap, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye
kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma, suçtan
kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından; bu Kanuna veya
21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununa
muhalefetten mahkûm olmamak.
f) Daha önce meslekten çıkarılmamıĢ olmak.”
“Eylemli ve eylemsiz turist rehberlerinin ad, soyad ve sicil numaraları ilgili birliğin
resmî internet sitesinde yayınlanır. Meslek sadece eylemli turist rehberleri tarafından icra
edilebilir. Eylemli turist rehberi olabilmek için bir yıl süreyle geçerli olan çalıĢma kartının
alınması zorunludur. Odaya üyelik koĢullarını kaybetmiĢ veya odaya karĢı yükümlülüklerini
yerine getirmemiĢ olanlara çalıĢma kartı verilmez. ÇalıĢma kartı almayan veya eylemsiz turist
rehberi olarak kalmak üzere yazılı beyanda bulunan turist rehberleri eylemsiz turist rehberi
olarak sicile iĢlenir. Eylemsiz turist rehberleri, meslek kuruluĢları organlarının seçimlerinde
oy kullanamaz ve bu organlarda görev alamazlar. Aralıksız sekiz yıl süreyle eylemsiz turist
rehberi olarak kalanların eylemli turist rehberi olabilmeleri için, Bakanlık tarafından yapılan
sınava katılarak baĢarılı olmaları gerekir.”
“Taban ücret tarifesi, birlikler ile Türkiye Seyahat Acentaları Birliğinin görüĢleri
alınarak Bakanlık tarafından net ücret üzerinden belirlenir ve her yıl 4/1/1961 tarihli ve 213
sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca tespit ve ilan
edilen yeniden değerleme oranından az olmamak kaydıyla artırılarak en geç aralık ayında,
izleyen takvim yılının baĢından itibaren yürürlüğe girmek üzere Bakanlık tarafından ilan
edilir.”
6- 8. maddesinin (1) ve (8) numaralı fıkraları Ģöyledir:
“(1) Bu Kanunda belirtilen görevleri yapmak ve yetkileri kullanmak ve odaların üst
kuruluĢu olmak üzere tüzel kiĢiliğe sahip ve kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluĢu
niteliğinde birlikler, Türkiye genelinde kayıtlı toplam meslek mensubu sayısının yüzde
otuzüçüne sahip odaların Bakanlığa yapacakları baĢvuru üzerine kurulabilir. Birden fazla
meslek birliği kurulabilir. BaĢvuru ile ilgili usul ve esaslar yönetmelikle düzenlenir.
(8) Birlikler, faaliyet alanı ile ilgili ulusal ve uluslararası kuruluĢlara üye olabilir.”
7- 10. maddesinin (1) ve (14) numaralı fıkraları Ģöyledir:
“(1) Odaların organları genel kurul, yönetim kurulu ve denetim kurulu; birliklerin
organları genel kurul, yönetim kurulu, denetim kurulu ve disiplin kuruludur.
(14) Turist rehberleri, odaların yönetim ve denetim, birliklerin ise yönetim, denetim ve
disiplin kurullarından sadece birinde görev alabilirler.”
“Turist rehberliği niteliğindeki hizmet veya faaliyetler, meslekte uzmanlık ve ilgili
sertifika programlarının düzenlenmesine iliĢkin usul ve esaslar, turist rehberliği hizmetine
yönelik sözleĢmelerde bulunması gerekli asgari hususlar, disiplin, sicil, ruhsatname ve
çalıĢma kartlarına iliĢkin hususlar ile bu Kanunun uygulanmasına iliĢkin diğer hususlar
meslek kuruluĢlarının görüĢü alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan yönetmelik
ile düzenlenir. ”
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın 10., 123., 124. ve 135. maddelerine dayanılmıĢtır.
III- ĠLK ĠNCELEME
Alparslan ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR,
Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN,
Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI, Erdal
TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü ARSLAN’ın katılımlarıyla yapılan ilk inceleme
toplantısında;
1- Dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine,
2- Yürürlüğü durdurma isteminin esas inceleme aĢamasında karara bağlanmasına,
20.9.2012 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
Dava dilekçesi ve ekleri, Raportör Berrak YILMAZ tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, iptali istenen yasa kuralları, dayanılan Anayasa kuralları ve bunların gerekçeleri
ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp düĢünüldü:
A- Kanun’un 1. Maddesinin (2) Numaralı Fıkrasında Yer Alan “…turist rehberleri
odaları birliklerinin kuruluĢuna,…” Ġbaresinin, 2. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının
(b) Bendinde Birlik Tanımında Geçen “Turist rehberleri odaları birliklerini,” Ġbaresi ile
(f) Bendinde Yer Alan “…ve birliklerini…” Ġbaresinin, 3. Maddesinin (1) Numaralı
Fıkrasının (c) Bendinde Yer Alan “…birliklerin…” ve “…birlikler tarafından…”
Ġbarelerinin, (ç) Bendinde Yer Alan “Birliklerin…” Sözcüğü ile (d) Bendinde Yer Alan
“Birlikler…” Sözcüğünün, 4. Maddesinin (3) Numaralı Fıkrasının Birinci Cümlesinde
Yer Alan “…ilgili birliğin…” Ġbaresinin, 6. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasında Yer
Alan “…birlikler…” Sözcüğünün, 8. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasının “Birden fazla
meslek birliği kurulabilir.” Biçimindeki Ġkinci Cümlesinin ve (8) Numaralı Fıkrasında
Yer Alan “Birlikler…” Sözcüğünün, 10. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasında Yer Alan
“…birliklerin organları…” Ġbaresi ile (14) Numaralı Fıkrasında Yer Alan “…birliklerin
ise…” Ġbaresinin Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, mesleğin genel menfaatlere uygun olarak geliĢmesini sağlamak ve
meslek disiplini ve ahlakını korumak amacıyla meslek kuruluĢlarının uygulamalarında
yeknesaklığın sağlanması gerektiği, ancak aynı mesleğe iliĢkin olarak aynı yetki ve görevlere
sahip birden çok meslek üst kuruluĢunun bulunmasının farklı uygulamalara yol açacağı bu
nedenle üst kuruluĢ niteliğinde birden çok birlik kurulmasını öngören kuralların, Anayasa’nın
10., 123. ve 135. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Dava konusu kurallarla, turist rehberliği ile ilgili olarak birlik Ģeklinde birden çok
meslek üst kuruluĢunun kurulması öngörülmektedir.
Anayasanın 135. maddesinin birinci fıkrasında, “Kamu kurumu niteliğindeki meslek
kuruluĢları ve üst kuruluĢları; belli bir mesleğe mensup olanların müĢterek ihtiyaçlarını
karĢılamak, meslekî faaliyetlerini kolaylaĢtırmak, mesleğin genel menfaatlere uygun olarak
geliĢmesini sağlamak, meslek mensuplarının birbirleri ile ve halk ile olan iliĢkilerinde
dürüstlüğü ve güveni hâkim kılmak üzere meslek disiplini ve ahlâkını korumak maksadı ile
kanunla kurulan ve organları kendi üyeleri tarafından kanunda gösterilen usullere göre yargı
gözetimi altında, gizli oyla seçilen kamu tüzelkiĢilikleridir.” hükmü yer almaktadır.
Turist rehberliği meslek birlikleri, Anayasa’nın 135. maddesi anlamında kamu kurumu
niteliğinde meslek üst kuruluĢları olup, Anayasa’da meslek üst kuruluĢlarının birden fazla
olamayacağı yönünde getirilmiĢ anayasal bir sınırlama bulunmamaktadır. Ayrıca, turist
rehberliği meslek birliklerinin birden fazla olmasının, Anayasa’da belirtilen, belli bir mesleğe
mensup olanların müĢterek ihtiyaçlarını karĢılamak, mesleki faaliyetlerini kolaylaĢtırmak,
birbirleri ile ve halk ile olan iliĢkilerinde dürüstlüğü ve güveni hâkim kılmak Ģeklindeki
görevlerin yerine getirilmesi bakımından bir engel olduğu düĢünülemez. Dolayısıyla, birden
fazla turist rehberliği meslek birliği kurulmasını öngören iptal konusu kurallar kanun
koyucunun takdir yetkisi kapsamında olup Anayasa’ya aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Kuralların, Anayasa’nın 10. ve 123. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
B- Kanun’un 12. Maddesinin (1) Numaralı Fıkrasında Yer Alan “…meslek
kuruluĢlarının görüĢü alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan…” Ġbaresinin
Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kanun’da yer alan hususlarda yönetmelikle düzenleme yetkisini
Kültür ve Turizm Bakanlığına veren kuralın, Anayasa’nın 123., 124. ve 135. maddelerine
Dava konusu kuralla, Kanun’da yer alan, turist rehberliği niteliğindeki hizmet veya
faaliyetler, meslekte uzmanlık ve ilgili sertifika programlarının düzenlenmesine iliĢkin usul ve
esaslar, turist rehberliği hizmetine yönelik sözleĢmelerde bulunması gerekli asgari hususlar,
disiplin, sicil, ruhsatname ve çalıĢma kartlarına iliĢkin hususlar ile bu Kanun’un
uygulanmasına iliĢkin diğer hususların meslek kuruluĢlarının görüĢü alınmak suretiyle Kültür
ve Turizm Bakanlığı tarafından yürürlüğe konulan yönetmelikle düzenleneceği
öngörülmektedir.
Anayasanın 135. maddesinin beĢinci fıkrasında, “Bu meslek kuruluĢları üzerinde
Devletin idarî ve malî denetimine iliĢkin kurallar kanunla düzenlenir.” hükmü yer almaktadır.
Genel olarak kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları üzerindeki devlet
denetiminin bir vesayet yetkisi olduğu kabul edilmektedir. Ancak, kamu kurumu niteliğindeki
meslek kuruluĢlarında uygulanması gereken vesayet, Anayasa’nın 127. maddesinin beĢinci
fıkrasında öngörülen vesayet yetkisinden farklıdır. Bu maddede vesayet yetkisinin hangi
koĢullarda kullanılabileceği açıklanmakta olup, bu koĢullar, mahalli hizmetlerin idarenin
bütünlüğü ilkesine uygun Ģekilde yürütülmesi, kamu görevlerinde birliğin sağlanması, toplum
yararının korunması ve mahalli ihtiyaçların gereği gibi karĢılanması olarak sayılmaktadır.
Buna karĢın, Anayasa’nın 135. maddesinin beĢinci fıkrasında, kamu kurumu niteliğindeki
meslek kuruluĢları üzerinde devletin ―idari ve mali denetiminden‖ söz edilmektedir.
Dolayısıyla, merkezî idarenin kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları üzerindeki
denetimi idari ve mali denetimin ötesine geçmemelidir.
Turist rehberleri odaları birlikleri, Kanun’da belirtilen görevleri yapmak ve yetkileri
kullanmak ve odaların üst kuruluĢu olmak üzere kurulan tüzel kiĢiliğe sahip ve kamu kurumu
niteliğinde meslek kuruluĢları olup, merkezî idarenin bu birlikler üzerindeki denetimi idari ve
mali denetimle sınırlı olmalıdır. Dava konusu kural, idari ve mali denetim kapsamına
girmeyen turist rehberliği niteliğindeki hizmet veya faaliyetler, meslekte uzmanlık ve ilgili
sertifika programlarının düzenlenmesine iliĢkin usul ve esaslar, turist rehberliği hizmetine
yönelik sözleĢmelerde bulunması gerekli asgari hususlar, disiplin, sicil, ruhsatname ve
çalıĢma kartları ile Kanun’un uygulanmasına iliĢkin diğer tüm hususlar hakkında
yönetmelikle düzenleme yapma yetkisini Kültür ve Turizm Bakanlığına vermektedir. Bu
durum, idari ve mali denetimin ötesinde, merkezî idarenin vesayet denetimi yetkisini aĢacak
biçimde kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢu olan turist rehberleri odaları birlikleri
yerine geçerek faaliyet göstermesi anlamına gelmektedir. Bir baĢka ifadeyle, Kanun’un
uygulanmasına iliĢkin yönetmelikleri düzenleme yetkisinin idari ve mali denetim yetkisiyle
bağdaĢmayacağı açıktır.
Açıklanan nedenlerle, Kanun’un uygulanmasına iliĢkin yönetmelikleri düzenleme
yetkisini idari ve mali denetim yetkisini aĢacak biçimde merkezî idare içerisinde yer alan
Kültür ve Turizm Bakanlığına veren dava konusu kural Anayasa’nın 135. maddesine
aykırıdır. Ġptali gerekir.
Kuralın, Anayasa’nın 123. ve 124. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
7.6.2012 günlü, 6326 sayılı Turist Rehberliği Meslek Kanunu’nun:
A) 12. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…meslek kuruluĢlarının görüĢü
alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan…” ibaresinin yürürlüğünün durdurulması
isteminin, koĢulları oluĢmadığından REDDĠNE,
B) 1- 1. maddesinin (2) numaralı fıkrasında yer alan “…turist rehberleri odaları
birliklerinin kuruluĢuna,…” ibaresine,
ibaresine,
b- (f) bendinde yer alan “…ve birliklerini…” ibaresine,
a- (c) bendinde yer alan “…birliklerin …” ve “…birlikler tarafından…”
ibarelerine,
b- (ç) bendinde yer alan “Birliklerin…” sözcüğüne,
c- (d) bendinde yer alan “Birlikler…” sözcüğüne,
4- 4. maddesinin (3) numaralı fıkrasının birinci cümlesinde yer alan “…ilgili birliğin…”
ibaresine,
5- 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…birlikler…” sözcüğüne,
6- 8. maddesinin;
a- (1) numaralı fıkrasının “Birden fazla meslek birliği kurulabilir.” biçimindeki ikinci
cümlesine,
b- (8) numaralı fıkrasında yer alan “Birlikler, …” sözcüğüne,
7- 10. maddesinin;
a- (1) numaralı fıkrasında yer alan “…birliklerin organları…” ibaresine,
b- (14) numaralı fıkrasında yer alan “…birliklerin ise…” ibaresine,
yönelik iptal istemleri, 10.1.2013 günlü, E. 2012/95, K. 2013/9 sayılı kararla
reddedildiğinden, bu cümleye, ibarelere ve sözcüklere iliĢkin yürürlüğün durdurulması
isteminin REDDĠNE,
10.1.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
VI- SONUÇ
7.6.2012 günlü, 6326 sayılı Turist Rehberliği Meslek Kanunu’nun:
A) 1- 1. maddesinin (2) numaralı fıkrasında yer alan “…turist rehberleri odaları
birliklerinin kuruluĢuna,…” ibaresinin,
ibaresinin,
b- (f) bendinde yer alan “…ve birliklerini…” ibaresinin,
a- (c) bendinde yer alan “…birliklerin …” ve “…birlikler tarafından…” ibarelerinin,
b- (ç) bendinde yer alan “Birliklerin…” sözcüğünün,
c- (d) bendinde yer alan “Birlikler…” sözcüğünün,
4- 4. maddesinin (3) numaralı fıkrasının birinci cümlesinde yer alan “…ilgili birliğin…”
ibaresinin,
5- 6. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…birlikler…” sözcüğünün,
6- 8. maddesinin;
a- (1) numaralı fıkrasının “Birden fazla meslek birliği kurulabilir.” biçimindeki ikinci
cümlesinin,
b- (8) numaralı fıkrasında yer alan “Birlikler, …” sözcüğünün,
7- 10. maddesinin;
a- (1) numaralı fıkrasında yer alan “…birliklerin organları…” ibaresinin,
b- (14) numaralı fıkrasında yer alan “…birliklerin ise…” ibaresinin,
Anayasa’ya aykırı olmadığına ve iptal isteminin REDDĠNE,
B) 12. maddesinin (1) numaralı fıkrasında yer alan “…meslek kuruluĢlarının görüĢü
alınarak Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan…” ibaresinin Anayasa’ya aykırı olduğuna ve
ĠPTALĠNE,
10.1.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : Ġstanbul 20. Asliye Ceza Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 26.9.2004 günlü, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun;
1- 86. maddesine, 31.3.2005 günlü, 5328 sayılı ÇeĢitli Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılması
Hakkında Kanun’un 4. maddesiyle eklenen (2) numaralı fıkrada yer alan “…dört aydan bir
yıla kadar hapis veya adlî para…” ibaresinin,
2- 106. maddesinin (2) numaralı fıkrasında yer alan “…iki yıldan beĢ yıla kadar…”
ibaresinin (a) bendi yönünden,
Anayasa’nın 2. ve 10. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine karar verilmesi
istemidir.
I- OLAY
Sanık hakkında silahla tehdit suçundan açılan kamu davasında, itiraz konusu kuralların
Anayasa’ya aykırı olduğu kanısına varan Mahkeme, iptalleri için baĢvurmuĢtur.
II- ĠTĠRAZIN GEREKÇESĠ
BaĢvuru kararının gerekçe bölümü Ģöyledir:
“Sanık ... hakkında silahla tehdit suçundan yürütülen yargılamada verilen ara kararı
uyarınca sanığın suçu sabit olduğu taktirde uygulanması gereken TCK‟nun 106/2-a maddesi
aynı Yasanın 86/2, 3-e maddesi ile karĢılaĢtırıldığında Anayasaya aykırı olduğu düĢüncesi ile
Yüksek Mahkemenizde itiraz yoluna gidilmesine karar verilmiĢtir.
Beyoğlu Cumhuriyet BaĢsavcılığı‟nın 01/09/2006 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında
çıkan tartıĢmada müĢtekiyi silah çekerek “Sen ölümünü istiyorsun” Ģeklindeki sözle tehdit
suçunu iĢlediği gerekçesi ile TCK 106/2-a, 54/4 maddeleri uyarınca cezalandırılması için
mahkememizde kamu davası açılmıĢtır.
Sanığın silahla tehdit suçu sabit olduğu taktirde uygulanması gereken TCK 106/2-a
maddesi uyarınca 2 yıldan 5 yıla kadar hapis cezası tayin edilmesi gerekmektedir. Sanık
müĢtekiyi silahla basit bir tıbbi müdahale ile giderilecek Ģekilde yaralamıĢ olsa idi TCK
86/2,3-e maddesi uyarınca 6 aydan 1 yıl 6 aya kadar hapis veya adli para cezası tayin edilmesi
gerekmektedir. Özetlemek gerekirse elinde silahla birini yaralayan kiĢiye az ceza,
yaralayacağım diyen kiĢiye çok ceza tayini gerekmektedir. Bu cezalar suç ve ceza dengesini
bozduğu, tehdit suçu aleyhine adaletsiz olduğu kanaatine varılmıĢtır. Çünkü: Olacak olan
(TCK 106/2-a) olmuĢ olan (TCK 86/2, 3-e) den daha vahimdir demek sanığın yoğun kast ile
iĢleyip amacına ulaĢtığında az ceza, iĢlemeyi düĢündüğü suçtan belki de iĢlemeyeceği (kastı
sadece korkutmak olabilir) halde çok ceza tayin edilmesi adalet ve eĢitlik kavramına aykırı
düĢmektedir. Normal olanı bunun tersi olandır yani “yapacağım” diyene az, “yapana” çok
ceza verilmelidir. (Zaten silah 6136 Sayılı Yasa’ya aykırı ise ayrica cezalandırılacağı
unutulmamalıdır.)
Her ne kadar tehdit suçunun konusu öldürmek, öldürmeye teĢebbüs etmek ya da nitelikli
Ģekilde yaralamak olduğu taktirde cezanın basit yaralamaya göre ağır olması kabul edilebilir
ise de, sanık hafif derecede yaralamak ya da sadece korkutmak kastı ile tehdit suçunu iĢlediği
taktirde bunun telafisi mümkün görülmemektedir.
Diğer yandan silahı çekip “vuracağım-kulağını keseceğim-öldüreceğim” diyen biri
ciddi ise zaten dediğini yapar. Yapmayan ciddi değildir, amacı korkutmaktır. Dediğini yapana
86/2 madde ile ceza olarak adli para cezası yeterli görülürken tehdit edene 2-5 yıl hapis
cezası hukuken kabul edilemez. 765 sayılı TCK zamanındaki “Gözlüğü yağmalayana gözü
çıkarandan fazla ceza veriliyor” feryadı Ģimdiki 5237 Sayılı TCK zamanında “Yapacak olana
yapandan çok ceza veriliyor” feryadına dönüĢmüĢtür.
Yaralamaya teĢebbüs halinde 35. madde ile ceza indirimi olduğu halde tehdit suçu
istisna dıĢında teĢebbüse elveriĢli olmadığından ceza indirimi de yapılamamaktadır.
Ülkemizde en çok iĢlenen suçlar TCK 86/1 ve 2 maddelerdeki kasten yaralama
suçlarıdır. Bu konuda sadece görev yaptığım mahkemede yüzlerce örnek bulunmaktadır.
Ülkemizde bu kadar çok olmasının sebebi cezalarının caydırıcılıktan uzak olmasıdır. En tipik
ve güncel olan örneği görsel ve yazılı basında her gün gördüğümüz gibi aile içi Ģiddetir. Önce
basit yaralama, sonra nitelikli yaralama ve sonunda da öldürme ile sonuçlanmaktadır. Çünkü
yaralama suçundan az ceza ile kurtulan sanık suça teĢvik edilmiĢ gibi daha ağır suçlara
yönelmektedir. Bu nedenle toplumumuz Ģiddete baĢvuran bir hale gelmiĢtir.
Tersine olan bu adaletsizliğin giderilmesi gerekir. Bunu sağlayacak olan mahkemenizin
vereceği karardır. ÇağdaĢ demokratik ülkelerin ceza yasalarına baktığımızda bunu önleyen
radikal hükümler taĢıdığını görürüz.
Her iki suçun da konusu olan kavramlardan yaralama suçu 17. maddede “KiĢinin
dokunulmazlığı maddi ve manevi varlığı” baĢlığı ile, tehdit suçu 19. maddede “KiĢi hürriyeti
ve güvenliği” baĢlığı ile Anayasamızda koruma altına alınmıĢ TCK‟nun da yaralama suçu
“vücut dokunulmazlığına karĢı suçlar” madde 86, 87 ile, tehdit suçu “hürriyete karĢı suçlar”
baĢlığı altında madde 106 ile düzenlenmiĢtir.
SONUÇ : Bu açıklamalar birlikte değerlendirildiğinde yaralama ve tehdit suçları,
muhatabı kiĢi olması nedeniyle Anayasamızda güvence altına alındığı ve TCK‟nun da suç
olarak düzenlendiği gözönüne alındığında elinde silah ile kiĢiyi (basit bir tıbbi müdahale ile
giderilecek Ģekilde) yaraladığında az ceza; elinde silahla kiĢiyi “Seni bıçaklayacağım kulağını keseceğim – vuracağım” diyerek korkuttuğunda çok ceza tayin edilmesi suç ve ceza
dengesini bozduğu adalet ve eĢitlik kavramlarına aykırı olduğu gerekçesi ile TCK 106/2-a
maddesi uygulandığı taktirde sanığa fazla ceza tayin edileceği dikkate alınarak 5237 Sayılı
TCK 106/2-a maddesinde geçen “... 2 yıldan 5 yıla kadar ...” ibaresi ile buna bağlı olarak 5237
Sayılı TCK‟nun 86/2 maddesindeki “... 4 aydan 1 yıla kadar hapis veya adli para...”
ibaresinin Anayasamızın 152. maddesi uyarınca iptali için dosyanın onaylı sureti gönderilmiĢ
olmakla yürütülen yargılama sonunda verilecek olan kararın mahkememize gönderilmesi
bilgilerinize sunulur.”
III- YASA METĠNLERĠ
A- Ġtiraz Konusu Yasa Kuralları
26.9.2004 günlü, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun itiraz konusu ibareleri de içeren
86. ve 106. maddeleri Ģöyledir:
“Madde 86- (1) Kasten baĢkasının vücuduna acı veren veya sağlığının ya da algılama
yeteneğinin bozulmasına neden olan kiĢi, bir yıldan üç yıla kadar hapis cezası ile
cezalandırılır.
(2) (Ek fıkra: 31/3/2005 – 5328/4 md.) Kasten yaralama fiilinin kiĢi üzerindeki etkisinin
basit bir tıbbî müdahaleyle giderilebilecek ölçüde hafif olması hâlinde, mağdurun Ģikâyeti
üzerine, dört aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para cezasına hükmolunur.
(3) Kasten yaralama suçunun;
a) Üstsoya, altsoya, eĢe veya kardeĢe karĢı,
b) Beden veya ruh bakımından kendisini savunamayacak durumda bulunan kiĢiye karĢı,
c) KiĢinin yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle,
d) Kamu görevlisinin sahip bulunduğu nüfuz kötüye kullanılmak suretiyle,
e) Silahla,
ĠĢlenmesi halinde, Ģikâyet aranmaksızın, verilecek ceza yarı oranında artırılır.
Madde 106- (1) Bir baĢkasını, kendisinin veya yakınının hayatına, vücut veya cinsel
dokunulmazlığına yönelik bir saldırı gerçekleĢtireceğinden bahisle tehdit eden kiĢi, altı aydan
iki yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır. Malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara
uğratacağından veya sair bir kötülük edeceğinden bahisle tehditte ise, mağdurun Ģikayeti
üzerine, altı aya kadar hapis veya adlî para cezasına hükmolunur.
(2) Tehdidin;
a) Silahla,
b) KiĢinin kendisini tanınmayacak bir hale koyması suretiyle, imzasız mektupla veya
özel iĢaretlerle,
c) Birden fazla kiĢi tarafından birlikte,
d) Var olan veya var sayılan suç örgütlerinin oluĢturdukları korkutucu güçten
yararlanılarak,
ĠĢlenmesi halinde, fail hakkında iki yıldan beĢ yıla kadar hapis cezasına hükmolunur.
(3) Tehdit amacıyla kasten öldürme, kasten yaralama veya malvarlığına zarar verme
suçunun iĢlenmesi halinde, ayrıca bu suçlardan dolayı ceza verilir.‖
BaĢvuru kararında, Anayasa’nın 2. ve 10. maddelerine dayanılmıĢtır.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Alparslan ALTAN, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep
KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN,
Celal Mümtaz AKINCI, Erdal TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü ARSLAN’ın
katılımlarıyla 10.4.2013 gününde yapılan ilk inceleme toplantısında öncelikle uygulanacak
kural sorunu görüĢülmüĢtür.
Anayasa’nın 152. ve 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama
Usulleri Hakkında Kanun’un 40. maddesine göre, mahkemeler, bakmakta oldukları davalarda
uygulayacakları kanun ya da kanun hükmünde kararname kurallarını Anayasa’ya aykırı
görürler veya taraflardan birinin ileri sürdüğü aykırılık savının ciddi olduğu kanısına
varırlarsa, o hükmün iptali için Anayasa Mahkemesine baĢvurmaya yetkilidirler. Ancak, bu
kurallar uyarınca bir mahkemenin Anayasa Mahkemesine baĢvurabilmesi için elinde
yöntemince açılmıĢ ve mahkemenin görevine giren bir davanın bulunması ve iptali istenen
kuralların da o davada uygulanacak olması gerekmektedir. Uygulanacak yasa kuralları,
davanın değiĢik evrelerinde ortaya çıkan sorunların çözümünde veya davayı sonuçlandırmada
olumlu ya da olumsuz yönde etki yapacak nitelikte bulunan kurallardır.
Ġtiraz yoluna baĢvuran Mahkeme, 5237 sayılı Kanun’un 86. maddesine 5328 sayılı
Kanun’un 4. maddesiyle eklenen (2) numaralı fıkrada yer alan “…dört aydan bir yıla kadar
hapis veya adlî para…” ibaresinin de iptalini istemiĢtir.
Bakılmakta olan dava, sanığın silahla tehdit suçunu iĢlediğinden dolayı 5237 sayılı
Kanun’un 106. maddesinin (2) numaralı fıkrasının (a) bendi uyarınca cezalandırılmasına
iliĢkindir. Sanığın yaralama suçunu iĢlediğine dair bir iddia yer almadığı gibi bu konuda
hakkında açılmıĢ bir dava da bulunmamaktadır. Dolayısıyla, 5237 sayılı Kanun’un 86.
maddesine 5328 sayılı Kanun’un 4. maddesiyle eklenen (2) numaralı fıkrada yer alan “…dört
aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para…” ibaresi davada uygulanacak kural değildir.
Bu nedenlerle;
26.9.2004 günlü, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun;
A- 86. maddesine, 31.3.2005 günlü, 5328 sayılı ÇeĢitli Kanunlarda DeğiĢiklik
Yapılması Hakkında Kanun’un 4. maddesiyle eklenen (2) numaralı fıkrada yer alan “…dört
aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para…” ibaresinin, itiraz baĢvurusunda bulunan
Mahkeme’nin bakmakta olduğu davada uygulanma olanağı bulunmadığından, bu ibareye
iliĢkin baĢvurunun Mahkemenin yetkisizliği nedeniyle REDDĠNE,
B- 106. maddesinin (2) numaralı fıkrasında yer alan “…iki yıldan beĢ yıla kadar…”
ibaresinin (a) bendi yönünden esasının incelenmesine,
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
V- ESASIN ĠNCELENMESĠ
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör AyĢegül ATALAY tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, itiraz konusu yasa kuralı, dayanılan Anayasa kuralları ile bunların gerekçeleri ve
diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp düĢünüldü:
BaĢvuru kararında, silahla bir kiĢinin basit tıbbi müdahale ile giderilecek Ģekilde
yaralanmasında az ceza, silahla tehdit suçu sonucunda ise çok ceza tayin edilmesinin suç ve
ceza dengesini adalet ve eĢitlik yönünden bozduğu belirtilerek kuralın, Anayasa’nın 2. ve 10.
Kanun’un 106. maddesinin (1) numaralı fıkrasında; bir baĢkasını, kendisinin veya
yakınının hayatına, vücut veya cinsel dokunulmazlığına yönelik bir saldırı
gerçekleĢtireceğinden bahisle tehdit eden kiĢinin altı aydan iki yıla kadar hapis, malvarlığı
itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından veya sair bir kötülük edeceğinden bahisle tehdit
eden kiĢinin ise mağdurun Ģikâyeti üzerine altı aya kadar hapis veya adli para cezası ile
cezalandırılacağı öngörülmüĢtür. Ġtiraz konusu kuralın da bulunduğu anılan maddenin (2)
numaralı fıkrasında ise tehdit suçunun nitelikli halleri sayılarak tehdidin; silahla, kiĢinin
kendisini tanınmayacak bir hâle koyması suretiyle, imzasız mektupla veya özel iĢaretlerle,
birden fazla kiĢi tarafından birlikte, var olan veya var sayılan suç örgütlerinin oluĢturdukları
korkutucu güçten yararlanılarak iĢlenmesi hâlinde, fail hakkında iki yıldan beĢ yıla kadar
hapis cezasına hükmolunacağı belirtilmiĢtir. Böylece anılan maddenin (1) numaralı fıkrasında
suçun temel Ģekli bakımından ikili bir ayrım yapılarak yaĢam, vücut ve cinsel dokunulmazlığa
yönelik tehditlerle, malvarlığı ve diğer değerlere yönelik tehditler, yaptırım ve muhakeme
Ģartları bakımından farklı olarak ele alınmıĢ olmasına karĢın suçun nitelikli hâllerinin sayıldığı
(2) numaralı fıkrasında böyle bir ayrım yapılmamıĢtır.
Anayasa’nın 2. maddesinde düzenlenen hukuk devleti, insan haklarına dayanan, bu hak
ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun olan, her alanda
adaletli bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, Anayasa’ya aykırı durum ve
tutumlardan kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa ve kanunlarla
kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık olan devlettir.
Ceza ve ceza yerine geçen güvenlik tedbirlerine iliĢkin kurallar, ceza hukukunun temel
ilkeleri ile Anayasa’nın konuya iliĢkin kurallarına aykırı olmamak kaydıyla, ülkenin sosyal,
kültürel yapısı, ahlaki değerleri ve ekonomik hayatın gereksinimleri göz önüne alınarak
saptanacak ceza politikasına göre belirlenir. Kanun koyucu, cezalandırma yetkisini
kullanırken toplumda hangi eylemlerin suç sayılacağı, bunun hangi tür ve ölçüdeki ceza
yaptırımı ile karĢılanacağı, nelerin ağırlaĢtırıcı veya hafifletici sebep olarak kabul
edilebileceği konularında takdir yetkisine sahip olmakla birlikte, bu yetkisini kullanırken suç
ve ceza arasındaki adil dengenin korunmasını da dikkate almak zorundadır. Ancak, suçun
sadece failin eylemlerini esas alarak ve bu eylemler için öngörülen ceza miktarlarını
kıyaslayarak suç ve ceza arasında adil denge bulunup bulunmadığı konusunda bir karar
vermek sorunu tek yönlü ya da eksik olarak ele almak anlamına gelir. Suç ve ceza arasında
adalete uygun bir oranın bulunup bulunmadığının saptanmasında herhangi bir suç için
konulmuĢ ceza ile yapılacak bir kıyaslamanın değil, ceza siyaseti yanında o suçun toplumda
yarattığı etkinin de dikkate alınması gerekir. Cezanın belirlenmesinde suçtan zarar görenin
kiĢiliği ve ona verilen zararın azlığı veya çokluğu da etkilidir. Kanun koyucu, değiĢik
eylemler için değiĢik cezalar yanında, daha hafif bir eylem için daha ağır bir cezayı da uygun
görebilir.
Kanun’un 106. maddesinin gerekçesinde, tehdit suçunda kiĢilerin huzur ve sükûnu ile
karar verme ve hareket etme hürriyeti korunarak kiĢilerde güvensizlik duygusunun
oluĢmasının engellendiği, suçun daha ağır cezayı gerektiren nitelikli hâllerinde tehdidin
kapsadığı korkutma gücünün ağırlığı ve yoğunluğu nedeniyle mağdurda ciddi kaygılara neden
olduğu ve suçun silahla iĢlenmesi hâlinde meydana gelen korkunun çok daha yoğun ve kolay
gerçekleĢebileceği belirtilmiĢtir. Buna göre kanun koyucunun, takdir yetkisine dayanarak ve
kuralla korunmak istenen hukuki yararı, suçun niteliğini, ortaya çıkan neticeyi de dikkate
alarak düzenlediği itiraz konusu kuralda hukuk devleti ilkesine aykırılık bulunmamaktadır
Öte yandan baĢvuran Mahkeme, silahla basit yaralama suçunda verilen ceza ile silahla
tehdit suçuna verilen cezayı karĢılaĢtırarak, bu hususun suç ve ceza dengesini bozduğunu ileri
sürmüĢ ise de, itiraz konusu kural uyarınca silahla tehdit suçunun iĢlenmesi hâlinde verilecek
cezayı belirlemek kanun koyucunun takdirinde olup, ceza miktarının Kanun’da belirtilen
yaralama suçu ile karĢılaĢtırılarak yapılan değerlendirme anayasal denetime esas alınamaz.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa’nın 2. maddesine aykırı değildir.
Ġtiraz konusu kuralın, Anayasa’nın 10. maddesi ile bir ilgisi görülmemiĢtir.
VI- SONUÇ
26.9.2004 günlü, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106. maddesinin (2) numaralı
fıkrasında yer alan “…iki yıldan beĢ yıla kadar…” ibaresinin (a) bendi yönünden Anayasa’ya
aykırı olmadığına ve itirazın REDDĠNE, 10.4.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
Bakırköy 16. ĠĢ Mahkemesinin 2011/979 Esas sayılı dosyasının zayi olduğu
gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur.
4453/1-1
—————
Ġstanbul 11. ĠĢ Mahkemesinin 2007/560 Esas sayılı dosyasının zayi olduğu
gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur.
[R.G. 25 Mayıs 2013 – 28657]
—— • ——
TEBLĠĞLER
BaĢbakan Yardımcılığı (Hazine MüsteĢarlığı)’ndan:
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI GENEL ġARTLARI
A. SĠGORTANIN KAPSAMI
A.1. Sigortanın Konusu
Bu sigorta sözleĢmesi ile sigortalının poliçede belirtilen ve ilgili taraflarca konusu tarif
edilerek sınırları çizilen mesleki faaliyeti ifa ederken;
a) SözleĢme süresi içinde meydana gelen olay sonucu doğan ve sorumluluk hükümleri
uyarınca tazmini sözleĢme süresi içinde ya da sonrasında talep edilen zararlara karĢı veya
b) SözleĢme yapılmadan önce veya sözleĢme yürürlükteyken meydana gelen olay
nedeniyle, sadece sözleĢme süresi içinde sigortalıya karĢı ileri sürülebilecek taleplere karĢı,
sözleĢmede belirtilen miktara kadar isteme iliĢkin makul giderleri de içerecek Ģekilde
teminat verilir. Taraflar, (a) ve (b) bentlerinden birini içerecek Ģekilde sözleĢme
yapabilecekleri gibi, her ikisini içerecek Ģekilde de sözleĢme yapabilir.
Sigortalının iĢletmesi ile ilgili sorumluluğu için yaptırılmıĢsa, sözleĢmede aksine hüküm
yoksa bu sigorta, sigortalının temsilcisi ile iĢletmenin veya iĢletmenin bir kısmının
yönetiminde, denetiminde ve iĢletmede çalıĢtırılan kiĢilerin sorumluluğunu da karĢılar.
A.2. Sigortanın Coğrafi Sınırı
Bu sigorta, sigortalının Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde ifa ettiği mesleki faaliyetler
için geçerlidir; ancak, taraflar sigortalının yurtdıĢında yürüteceği mesleki faaliyetlerin de
sigorta kapsamına alınmasını kararlaĢtırabilir.
A.3. Teminat DıĢında Kalan Haller
AĢağıdaki hâller teminat kapsamı dıĢındadır:
a) Sigortalının, poliçede belirlenmiĢ ve sınırları hukuk kuralları veya etik kurallar ile
tespit edilen mesleki faaliyeti dıĢındaki faaliyetlerinden kaynaklanan tazminat talepleri,
b) Mesleki faaliyetin ifası sırasında sigortalı tarafından kasten sebep olunan her tür olay
ile davranıĢları,
c) Sigortalı veya çalıĢtırdığı kiĢilerin, poliçede belirtilen mesleki faaliyeti ifa ederken
alkol, uyuĢturucu ya da narkotik maddelerin tesiri altında bulunması sonucunda meydana
gelen olaylar.
A.4. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Haller, Tazminat Talepleri ve
Ödemeler
A.4.1 Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Haller
a) Herhangi bir bilgisayar esaslı veya elektronik ortamda saklanabilir, yazılı, basılmıĢ
veya herhangi bir yöntem ile (veya benzer bir Ģekilde) tekrar çoğaltılmıĢ olsun veya olmasın
her tür belge kaybı veya sigortalının bakım, gözetim ve kontrolüne verilmiĢ bilgi ve
malzemenin kaybı veya imha edilmesi;
b) Türkiye Cumhuriyeti mahkemeleri haricinde bir mahkemede açılan tazminat davaları
ve tahkim;
c) Her türlü haksız rekabet.
A.4.2 Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Tazminat Talepleri
a) Her tür patent, telif hakkı ile ticaret unvanı, marka ve benzeri fikrî mülkiyet hak
ihlallerinden kaynaklanan tazminat talepleri;
b) Sigortalının mesleki faaliyeti ifası sırasında anne, baba, kardeĢ, eĢ ve çocuklarına
karĢı sorumluluğundan doğan tazminat talepleri;
c) Her türlü çevre kirliliğinden doğrudan veya dolaylı olarak doğan sorumluluklar
nedeniyle yapılan tazminat talepleri;
ç) Niteliği ne olursa olsun aĢağıdaki hâllerden doğrudan veya dolaylı olarak
kaynaklanacak tazminat talepleri:
aa) Herhangi bir nükleer yakıttan veya nükleer yakıtın yanması sonucu meydana gelen
nükleer atıklardan kaynaklanan iyonize ıĢınımlar veya kirlilik,
bb) Radyoaktif, zehirli, patlayıcı veya herhangi bir patlayıcı nükleer bileĢim veya bunun
nükleer bir parçasının tehlikeli özellikleri,
cc) Diethylstilbesterol (DES), dioxin, urea formaldehyde, asbest, asbestli ürünler veya
asbest içeren ürünlerin varlığından, üretiminden, elleçlenmesinden, iĢlenmesinden, satıĢ,
dağıtım, depolama, bırakılma veya kullanımından kaynaklanan her tür hastalık (kanser dahil)
veya asbestten kaynaklanan bütün tazminat talepleri.
d) Bir sözleĢmenin ifasına veya özel bir anlaĢmaya dayanıp, sigortalının yasal
sorumluluk ölçüsünü aĢan her tür talepleri;
e) Manevi tazminat talepleri.
A.4.3 Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Ödemeler
a) Ġdarî ve adlî para cezaları dahil her tür ceza ve cezai Ģartlar;
b) Sigortalının iflasına bağlı olarak ortaya çıkabilecek her tür zarar;
c) Sigortalının aleyhine cezai takibata geçilmesi hâlinde, bu takibattan doğan diğer
bilumum masraflar;
ç) Ġsteme iliĢkin sigorta bedelini aĢan giderler.
A.5. Sigortanın BaĢlangıcı ve Sonu
Sigorta, poliçede baĢlama ve sona erme tarihleri olarak yazılan günlerde, aksi
kararlaĢtırılmadıkça, Türkiye saati ile öğlen saat 12.00’de baĢlar ve öğlen saat 12.00’de sona
erer.
B. ZARAR VE TAZMĠNAT
B.1. Rizikonun GerçekleĢmesi
SözleĢmenin;
- A.1.’in (a) bendinde belirtilen Ģekilde yapılması hâlinde, sigortalının, sözleĢme süresi
içinde yürüttüğü mesleki faaliyeti dolayısıyla, gerek sözleĢme dönemi gerekse sözleĢmenin
bitiminden itibaren iki yıl içinde baĢkalarının zarara uğraması sonucunda,
- A.1.’in (b) bendinde belirtilen Ģekilde yapılması hâlinde bir yıldan az olmamak
kaydıyla sözleĢme yapılmasından önce veya sözleĢme yürürlükteyken meydana gelen olaya
bağlı olarak;
a) Sigortacının bilgisi ve yazılı muvafakatı dahilinde olmak koĢuluyla sigortalı
tarafından ödeme yapılması veya,
b) Sigortacının, sigortalıya ayrıca hukuki yardımda bulunmayı da üstlendiği mesleki
sorumluluk sigortalarında, tebligat ile davanın veya hukuki takibin öğrenilmesiyle,
c) Zararın gerçekleĢtiğinin ve bu zararın sigortalının sorumluluğundan kaynaklandığının
mahkeme tarafından karar altına alınması hallerinde
riziko gerçekleĢmiĢ olur.
B.2. Rizikoya ĠliĢkin Olarak Sigorta Ettirenin ve Sigortalının Yükümlülükleri
Sigortalı ve sigorta ettiren, aĢağıdaki hususları yerine getirmekle yükümlüdür:
a) Sigortalı sorumluluğunu gerektirecek olayları, on gün içinde, sigortacıya bildirmek,
b) Haberdar olduğu andan itibaren rizikonun gerçekleĢtiğini, derhal sigortacıya ihbar
etmek,
c) Sigorta sözleĢmesi yokmuĢ gibi, imkanları ölçüsünde zararın önlenmesi, azaltılması
ve artmasının önlenmesi için gerekli her türlü önlemi almak ve bu amaçla sigortacı tarafından
verilecek mesleki faaliyet dıĢındaki sigortacılıkla ilgili makul talimatlara uymak,
ç) Sigortacının talebi üzerine, olayın ve zararın nedeni ile hangi hâl ve Ģartlar altında
gerçekleĢtiğinin ve sonuçlarının tespitine; tazminat yükümlülüğü ve miktarı ile rücu hakkının
kullanılmasına yarayacak, elde edilmesi mümkün bilgi ve belgeleri makul sürede vermek,
d) Zarardan dolayı, dava yolu ile veya baĢka yollarla bir tazminat talebi karĢısında
kaldığı veya aleyhine cezai kovuĢturmaya geçildiği hâllerde, durumdan sigortacıyı derhal
haberdar etmek ve tazminat talebine ve cezai kovuĢturmaya iliĢkin olarak almıĢ olduğu
ihbarname, davetiye ve benzeri tüm belgeleri gecikmeksizin sigortacıya vermek,
e) Sigorta konusu ile ilgili baĢka sigorta sözleĢmesi varsa bunları sigortacıya bildirmek.
B.3. Rizikoya ĠliĢkin Olarak Sigortacının Hak, Borç ve Yükümlülükleri
B.3.1. Giderlerin Ödenmesi
Sigortacı, zararı önleme, azaltma, artmasına engel olma ve rücu haklarının korunmasına
yönelik sigortalının yaptığı makul giderleri, bunlar faydasız kalmıĢ olsalar bile, sigorta
tazminatından ayrı olarak tazmin eder. Sigortacı, sigorta ettirenin istemi üzerine giderlerin
karĢılanması amacıyla gerekli tutarı avans olarak ödemek zorundadır.
B.3.2. Tazminata ĠliĢkin Avans Verilmesi
Sigortacı, sigortalının talebi üzerine, tazminat talebine iliĢkin giderler için avans vermek
zorundadır.
B.3.3. Tazminatın Ödenmesi
Rizikonun gerçekleĢmesi hâlinde, özel durumlar hariç olmak üzere, hangi belgelerin
istenileceği poliçe ekinde açık ve anlaĢılır Ģekilde yer almak zorundadır.
Sigorta tazminatı, rizikonun gerçekleĢmesini müteakip ve rizikoyla ilgili belgelerin
sigortacıya verilmesinden sonra sigortacının edimine iliĢkin araĢtırmaları bitince ve her hâlde
rizikonun gerçekleĢtiğine iliĢkin bildirimin yapılmasından kırkbeĢ gün sonra muaccel olur.
Sigortacıya yüklenemeyen bir kusurdan dolayı inceleme gecikmiĢse süre iĢlemez.
AraĢtırmalar, rizikonun gerçekleĢtiğine iliĢkin bildirimin yapılmasından ya da zarar
görenin doğrudan sigortacıya baĢvurmasından baĢlayarak üç ay içinde tamamlanamamıĢsa;
sigortacı, tazminattan mahsup edilmek üzere, tarafların mutabakatı veya anlaĢmazlık hâlinde
mahkemece yaptırılacak ön ekspertiz sonucuna göre süratle tespit edilecek hasar miktarının en
az yüzde ellisini avans olarak öder.
Borç muaccel olunca, sigortacı ihtara gerek kalmaksızın temerrüde düĢer.
Sigortacının temerrüt faizi ödeme borcundan kurtulmasını öngören sözleĢme hükümleri
geçersizdir.
Zarar, sosyal güvenlik kurumları tarafından karĢılandığı ölçüde sigortacının
sorumluluğu sona erer.
B.3.4. Sigortalıya Yardım
Sigortacı, sigortalı tarafından usulüne uygun olarak bildirimde bulunulması ya da zarar
gören tarafından kendisine doğrudan talepte bulunulmasından itibaren beĢ gün içinde, zarara
uğrayanın istemleriyle ilgili olarak ve sigortalının adına, fakat sorumluluk ve tüm giderler
kendisine ait olmak üzere, gerekli hukuki iĢlemlerin gerçekleĢtirilip, kararların alınmasını ve
ayrıca savunmaya yardımda bulunmayı üstlenip üstlenmeyeceğini sigortalıya bildirir. Bu
sürenin sonuna kadar yapılması zorunlu iĢlemleri sigortalı yürütür. Sigortacı yaptığı
iĢlemlerde sigortalının hak ve menfaatlerini gözetir.
Sigortacı bildirimde bulunmamıĢsa, sigortalı aleyhine kesinleĢen tazminatı öder. Ancak,
sigortalının sigortacının onayını almadan yaptığı sulh sözleĢmesi, bildirimden itibaren onbeĢ
gün içinde onay verilmemiĢse, sigortacıya karĢı geçersizdir; sigortacı haklı olmayan
sebeplerle sulhe onay vermekten kaçınamaz.
B.3.5. Sigortacının Zarar Görenden Bilgi Alma Hakkı
Sigortacı, zarara sebep olan olayın ve zarar miktarının belirlenmesi amacıyla, zarar
görenden bilgi isteyebilir. Zarar gören, sağlanması ihtimali bulunan ve istenilmesi haklı
görülebilecek ilgili tüm belgeleri sigortacıya vermek zorundadır. Zarar görenin bu
zorunluluğa uymaması hâlinde, durumun zarar görene yazılı bildirilmiĢ olması kaydıyla,
sigortacının sorumluluğu, zorunluluk yerine getirilmiĢ olsaydı ödemek zorunda kalacağı
miktarla sınırlıdır.
B.4. Halefiyet
Sigortacı, ödediği tazminat tutarınca, hukuken sigortalının yerine geçer.
B.5. Doğrudan Dava Hakkı
Zarar gören, uğradığı zararın sigorta bedeline kadar olan kısmının tazminini, sigorta
sözleĢmesi için geçerli zamanaĢımı süresi içinde kalmak Ģartıyla, doğrudan sigortacıdan
isteyebilir.
C. ÇEġĠTLĠ HÜKÜMLER
C.1. Sigorta Priminin Ödenmesi ve Sigortacının Sorumluluğunun BaĢlaması
Sigortacının sorumluluğu, primin ödenmesi ile baĢlar. Aksi kararlaĢtırılmadıkça, primin
ödenmemesi hâlinde, poliçe teslim edilmiĢ olsa dahi sigortacının sorumluluğu baĢlamaz ve bu
Ģart poliçeye yazılır.
C.2. Sigortalı ve Sigorta Ettirenin SözleĢme Yapıldığı Sırada Beyan Yükümlülüğü
Sigorta ettiren sözleĢmenin yapılması sırasında bildiği veya bilmesi gereken tüm önemli
hususları sigortacıya bildirmekle yükümlüdür. Sigortacıya bildirilmeyen, eksik veya yanlıĢ
bildirilen hususlar, sözleĢmenin değiĢik Ģartlarda yapılmasını gerektirecek nitelikte ise, önemli
kabul edilir. Sigortacı tarafından yazılı veya sözlü olarak sorulan hususlar, aksi ispat
edilinceye kadar önemli sayılır.
Sigortacı sigorta ettirene, soru listesi vermiĢse, listedeki sorular dıĢındaki hususlarda
sigorta ettirene hiçbir sorumluluk yüklenemez; meğerki, sigorta ettiren önemli bir hususu kötü
niyetle saklamıĢ olsun.
Sigortacı için önemli olan bir husus bildirilmemiĢ veya yanlıĢ bildirilmiĢ olduğu
takdirde, sigortacı onbeĢ gün içinde sözleĢmeden cayabilir veya prim farkı isteyebilir.
Ġstenilen prim farkının on gün içinde kabul edilmemesi hâlinde, sözleĢmeden cayılmıĢ kabul
olunur. Önemli hususun sigorta ettirenin kusuru sonucu öğrenilememiĢ olması veya sigorta
ettiren tarafından önemli sayılmaması durumu değiĢtirmez. Ancak, bildirilmeyen veya yanlıĢ
bildirilen bir hususun ya da olgunun gerçek durumu sigortacı tarafından biliniyorsa, sigortacı
beyan yükümlülüğünün ihlal edilmiĢ olduğunu ileri sürerek sözleĢmeden cayamaz. Ġspat yükü
sigorta ettirene aittir.
Sigortacı, cayma hakkının kullanılmasından açıkça veya zımnen vazgeçmiĢse veya
caymaya yol açan ihlale kendisi sebebiyet vermiĢse ya da sorularından bazıları cevapsız
bırakıldığı hâlde sözleĢmeyi yapmıĢsa sözleĢmeden cayamaz.
Cayma hâlinde, sigorta ettiren kasıtlı ise, sigortacı rizikoyu taĢıdığı süreye ait primlere
hak kazanır.
Rizikonun gerçekleĢmesinden sonra, sigorta ettirenin ihmali ile beyan yükümlülüğü
ihlal edildiği takdirde, bu ihlal tazminatın miktarına yahut rizikonun gerçekleĢmesine etki
edebilecek nitelikte ise, ihmalin derecesine göre tazminattan indirim yapılır. Sigorta ettirenin
kusuru kast derecesinde ise beyan yükümlülüğünün ihlali ile gerçekleĢen riziko arasında
bağlantı varsa, sigortacının tazminat ödeme borcu ortadan kalkar; bağlantı yoksa, sigortacı
ödenen primle ödenmesi gereken prim arasındaki oranı dikkate alarak sigorta tazminatını
öder.
C.3. SözleĢmenin Devamı Sırasındaki Beyan Yükümlülüğü
Sigorta ettiren, sözleĢmenin yapılmasından sonra, sigortacının izni olmadan rizikoyu
veya mevcut durumu ağırlaĢtırarak tazminat tutarının artmasını etkileyici davranıĢ ve
iĢlemlerde bulunamaz.
Sigorta ettiren veya onun izniyle baĢkası, rizikonun gerçekleĢme ihtimalini artırıcı veya
mevcut durumu ağırlaĢtırıcı iĢlemlerde bulunursa yahut sözleĢme yapılırken açıkça riziko
ağırlaĢması olarak kabul edilmiĢ bulunan hususlardan biri gerçekleĢirse derhâl; bu iĢlemler
bilgisi dıĢında yapılmıĢsa, bu hususu öğrendiği tarihten itibaren en geç on gün içinde durumu
sigortacıya bildirir.
Sigortacı sözleĢmenin süresi içinde, rizikonun gerçekleĢmesi veya mevcut durumun
ağırlaĢması ihtimalini ya da sözleĢmede riziko ağırlaĢması olarak kabul edilebilecek olayların
varlığını öğrendiği takdirde, bu tarihten itibaren bir ay içinde sözleĢmeyi feshedebilir veya
prim farkı isteyebilir. Farkın on gün içinde kabul edilmemesi hâlinde sözleĢme feshedilmiĢ
sayılır. Meğer ki, rizikonun artmasına, sigortacının menfaatiyle iliĢkili bir husus ya da
sigortacının sorumlu olduğu bir olay veya insanî bir görevin yerine getirilmesi sebep olmasın.
Sigortacı, rizikonun gerçekleĢmesinden önce, sigorta ettirenin beyan yükümlülüğünü
kasıtlı olarak ihlal ettiğini öğrenince, birinci fıkraya göre sözleĢmeyi feshetse bile,
değiĢikliğin meydana geldiği sigorta dönemine ait prime hak kazanır.
Rizikonun gerçekleĢmesinden sonra sigorta ettirenin ihmali belirlendiği ve
değiĢikliklere iliĢkin beyan yükümlülüğünün ihlal edildiği saptandığı takdirde, söz konusu
ihlal tazminat miktarına ya da rizikonun gerçekleĢmesine etki edebilecek nitelikte ise, ihmalin
derecesine göre, tazminattan indirim yapılır. Sigorta ettirenin kastı hâlinde ise meydana gelen
değiĢiklik ile gerçekleĢen riziko arasında bağlantı varsa, sigortacı sözleĢmeyi feshedebilir; bu
durumda sigorta tazminatı ödenmez. Bağlantı yoksa, sigortacı ödenen primle ödenmesi
gereken prim arasındaki oranı dikkate alarak sigorta tazminatını öder.
Sigortacı, rizikonun gerçekleĢmesinden önce, sigorta ettirenin beyan yükümlülüğünü
kasıtlı olarak ihlal ettiğini öğrenince, sözleĢmeyi feshetse bile, değiĢikliğin meydana geldiği
sigorta dönemine ait prime hak kazanır.
Sigortacıya tanınan feshin bildirim süresi veya feshin hüküm ifade etmesi için verilen
süre içinde, yapılan değiĢiklikle bağlantılı olarak rizikonun gerçekleĢmesi hâlinde, sigorta
tazminatı ödenen primle ödenmesi gereken prim arasındaki oran dikkate alınarak hesaplanır.
C.4. Sigorta Ettirenin ve Sigortalının Durumu
Sigorta ettirenin bilgisine ve davranıĢına hukuki sonuç bağlanan durumlarda, sigortadan
haberi olması Ģartı ile sigortalının bilgisi ve davranıĢı da dikkate alınır.
C.5. Tebliğ ve Ġhbarlar
Sigortalının ve sigorta ettirenin bildirimleri, sigorta Ģirketinin merkezine veya sigorta
sözleĢmesi yapan ya da yapılmasına aracılık eden acenteye yapılır.
Sigortacının bildirimleri de sigortalıya karĢı yapılacaksa sigortalının, sigorta ettirene
karĢı yapılacaksa sigorta ettirenin son bildirilen adresine noter eliyle veya taahhütlü mektupla
yapılır.
Taraflara imza karĢılığı elden verilen mektup veya telgrafla yapılan bildirimler de
taahhütlü mektup hükmündedir.
Güvenli elektronik imza kullanılarak elektronik ortamda yapılan ve sigortacıya,
sigortalıya ve sigorta ettirene ulaĢtığı kanıtlanabilen bildirimler de geçerli sayılır.
C.6. Sigorta SözleĢmesinin Son Bulması
Sigorta sözleĢmesi; poliçede tanımlanan mesleki faaliyete son verilmesi, sigortacının
iflası, sözleĢmenin feshi ve sözleĢmeden cayılma hâllerinde son bulur.
Mevzuattan kaynaklanan özel hükümler saklı kalmak kaydıyla sözleĢmenin son bulması
durumunda iĢlemeyen günlere ait prim sigorta ettirene iade olunur.
C.7. Özel Fesih Nedenleri
Sigorta ettiren, sigortacının sorumluluğu baĢlamadan önce, kararlaĢtırılmıĢ primin
yarısını ödeyerek sözleĢmeden cayabilir.
Sigortacının, konkordato ilan etmesi, ilgili sigorta dalına iliĢkin ruhsatının iptal edilmesi
veya sözleĢme yapma yetkisinin kaldırılması gibi hâllerde; sigorta ettiren, bu olguları
öğrendiği tarihten itibaren bir ay içinde sigorta sözleĢmesini feshedebilir.
Sigorta ettiren, aciz hâline düĢen veya hakkında yapılan takip semeresiz kalan
sigortacıdan, taahhüdünün yerine getirileceğine iliĢkin teminat isteyebilir. Bu istemden
itibaren bir hafta içinde teminat verilmemiĢ ise sigorta ettiren sözleĢmeyi feshedebilir.
C.8. Ticari ve Mesleki Sırların Saklı Tutulması
Sigortacı ve sigortacı adına hareket edenler bu sözleĢmenin yapılması dolayısıyla
sigortalıya ve sigorta ettirene iliĢkin öğreneceği sırların saklı tutulmamasından doğacak
zararlardan sorumludur.
C.9. ZamanaĢımı
Sigorta sözleĢmesinden doğan bütün istemler, alacağın muaccel olduğu tarihten
baĢlayarak iki yıl ve sigorta tazminatına iliĢkin istemler her hâlde rizikonun gerçekleĢtiği
tarihten itibaren on yıl geçmekle zamanaĢımına uğrar.
C.10. Klozlar ve Özel ġartlar
Bu genel Ģartların eki niteliğindeki klozlar genel Ģartlara göre özel düzenlemeler
içerebilir. Taraflar, sigorta ettiren ve sigortalının aleyhine olmamak üzere özel Ģartlar
kararlaĢtırabilir.
KLOZLAR
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI GENEL ġARTLARI HEKĠM
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI KLOZU
I. Kapsam
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartlarına bağlı olarak verilen bu kloz ile sigortacı,
sözleĢmedeki Ģartlara tabi olmak kaydı ile sigortalının poliçede konusu belirlenmiĢ mesleki
faaliyeti ifa ederken neden olduğu zarar dolayısıyla ödemek zorunda kaldığı veya kalacağı
tazminat tutarları ile kararlaĢtırılmıĢsa yargılama giderleri ve avukatlık ücretlerini poliçede
yazılı limitler dahilinde temin eder.
Her tür manevi tazminat talepleri, poliçede belirlenen teminat limitlerinin içinde kalmak
ve bu teminat limitinin en fazla yarısıyla sınırlı olmak kaydıyla teminat kapsamındadır.
Sigortacının, teminat verdiği dönem içinde karĢılaĢtığı tüm taleplerle ilgili sorumluluğu
poliçede belirtilen tazminat limitini aĢamaz.
II. Teminat DıĢında Kalan Tazminat Talepleri
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları’nın “A.3. Teminat DıĢında Kalan Haller”
maddesinde yer alan düzenlemeler saklı kalmak kaydıyla;
1. Ruhsatlı bir sağlık kurum veya kuruluĢunda ve acil haller dıĢında yapılmadığı ve
usulünce yetki verilmiĢ bir anestezi uzmanı gözetimi altında olmadığı sürece, diĢ hekimleri ve
cerrahlar tarafından genel anestezi uygulanmasından kaynaklanan tazminat talepleri,
2. Ġlk yardım ve acil müdahale hariç olmak üzere, meslekten geçici yasaklanılan dönem
içinde verilen her tür tedavi ve sağlık hizmetlerinden kaynaklanan tazminat talepleri,
3. Ġlk yardım veya acil yardım hizmetlerinin sunulduğu yerlerde, yeterli ve gerekli
ekipman ile teçhizatın sigortalının kiĢisel kusuru ile bulundurulmamasından kaynaklanan
tazminat talepleri,
4. Tıbbi amaçlı kullanım dıĢında, radyoaktif, zehirli, patlayıcı veya herhangi bir
patlayıcı nükleer bileĢim veya bunun nükleer bir parçasının tehlikeli özellikleri sebebiyle talep
edilen tazminat talepleri,
5. Tıbbi amaçlı kullanım dıĢında, diethylstibesterol (DES), dioxin, urea formaldehyde,
asbest, asbestli ürünler veya asbest içeren ürünlerin kullanımından kaynaklanan her tür
hastalık (kanser dahil) veya asbestten kaynaklanan bütün tazminat talepleri,
teminat dıĢındadır.
III. Ek SözleĢme ile Teminat Altına Alınabilecek Tazminat Talepleri ve Ödemeler
Manevi tazminata iliĢkin düzenleme haricinde Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel
ġartları’nın “A.4. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Haller, Tazminat Talepleri
ve Ödemeler” maddesi saklı kalmak kaydıyla;
1. Genetik mühendisliği uygulamalarından kaynaklanan tazminat talepleri,
2. Her türlü deney veya araĢtırmalardan doğan tazminat talepleri,
3. Her tür kan bankası faaliyeti neticesinde doğrudan veya dolaylı olarak meydana gelen
tazminat talepleri,
4. Tanı veya tedavi amacı olmaksızın yapılan bütün tıbbi müdahaleler ile plastik
cerrahların güzelleĢtirme amaçlı yaptıkları her tür estetik ameliyattan kaynaklanan tazminat
talepleri,
5. Üremeye yardımcı (kısırlık tedavisi) ya da üremeyi önleyici (kısırlaĢtırıcı tedavi) her
tür sağlık hizmetinden kaynaklanan tazminat talepleri,
6. Sigortalının fiillerinden sorumlu olduğu kiĢilerin kasıtlı hareketlerinden
kaynaklanabilecek tazminat talepleri,
7. AIDS veya onun patojenleri ya da hepatit A, B veya C’ye bağlı olabilecek yahut
onlardan kaynaklanan veya onların katkıları ile oluĢan her türlü zarar ile bunların sonucu
ortaya çıkan ruhsal rahatsızlıklara bağlı tazminat talepleri,
8. Ġnsan ve hayvan organları, kanları, hücreleri, her türlü ifrazatı, türevleri, genleri,
biosentez ve ilgili mamüllerin denenmesi, değiĢtirilmesi, elde edilmesi, kazanılması,
hazırlanması, iĢlenmesi, elden geçirilmesi, dağıtımı, depolanması, ikame edilmesi,
kullanılmasından kaynaklanan tazminat talepleri,
9. Sigortalıya, bir sağlık kurumunda yönetici veya iĢletici olması nedeniyle yöneltilen
tazminat talepleri,
aksine sözleĢme yoksa teminat dıĢındadır.
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI GENEL ġARTLARI SERBEST
MUHASEBECĠ, SERBEST MUHASEBECĠ MALĠ MÜġAVĠR VE YEMĠNLĠ MALĠ
MÜġAVĠR MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI KLOZU
I. Kapsam
sözleĢmedeki Ģartlara tabi olmak kaydı ile sigortalının poliçede belirlenmiĢ mesleki faaliyeti
ifa ederken neden olduğu zarar dolayısıyla ödeyeceği tazminat tutarları ile kararlaĢtırılmıĢsa;
a) Yargılama giderleri ve avukatlık ücretlerini,
b) Sigortalının müteselsil sorumluluk gereği ödeyeceği SSK primi, vergi, vergi cezası,
gecikme zammı ve gecikme faizini,
poliçede yazılı limitler dahilinde temin eder. Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel
ġartları’nın “B.1. Rizikonun GerçekleĢmesi” maddesinde iki yıl olarak belirlenen süre, bu
kloz kapsamındaki mesleki faaliyet için beĢ yıl olarak uygulanır. Ancak, taraflar daha uzun bir
süre kararlaĢtırabilir.
II. Teminat DıĢında Kalan Haller
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları’nın “A.3. Teminat DıĢında Kalan Haller”
maddesinde yer alan düzenlemeler saklı kalmak kaydıyla, ticari veya endüstriyel sırların
saklanmaması veya kötüye kullanılması sonucu meydana gelebilecek zararlar teminat
dıĢındadır.
III. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Tazminat Talepleri
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları’nın “A.4. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat
DıĢında Kalan Haller, Tazminat Talepleri ve Ödemeler” maddesinde yer alan düzenlemeler
saklı kalmak kaydıyla;
1. Türkiye Cumhuriyeti mevzuatı dıĢındaki kanunlar çerçevesinde yapılabilecek
tazminat talepleri,
3. Yasal belgelerin, mevcut yasa ve yönetmeliklerde öngörülen zamanlarda
tamamlanmamasından kaynaklanan tazminat talepleri,
4. Yazılım veya donanımla ilgili her türlü görüĢ veya tavsiyeden kaynaklanan tazminat
talepleri,
5. Sigortalının yedi emin veya benzeri sair bir sıfatla yürüttüğü faaliyetlerden
kaynaklanan tazminat talepleri,
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI GENEL ġARTLARI AVUKATLIK
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI KLOZU
I. Kapsam
sözleĢmedeki Ģartlara tabi olmak kaydı ile sigortalının poliçede konusu belirlenmiĢ mesleki
faaliyeti ifa ederken görevini gereği gibi yapmamasından, müvekkiline karĢı özen borcunu
yerine getirmemesinden veya diğer kusurlu davranıĢlarından doğan zararlar nedeniyle ödemek
zorunda kaldığı veya kalacağı tazminat tutarları ile kararlaĢtırılmıĢsa yargılama giderleri ve
avukatlık ücretlerini poliçede yazılı limitler dahilinde temin eder.
II. Teminat DıĢında Kalan Haller
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları'nın “A.3. Teminat DıĢında Kalan Haller”
maddesinde yer alan düzenlemeler saklı kalmak kaydıyla, müvekkille bağlantılı sırların
saklanmaması veya kötüye kullanılması sonucu meydana gelebilecek zararlar teminat
dıĢındadır.
III. Ek SözleĢme ile Teminat Altına Alınabilecek Tazminat Talepleri
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları'nın “A.4. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat
saklı kalmak kaydıyla;
1. Türkiye Cumhuriyeti mevzuatı dıĢındaki kanunlar çerçevesinde yapılabilecek
tazminat talepleri,
3. Yabancı mevzuatın yanlıĢ yorumlanması veya uygulanması ya da bunlara
uyulmamasından kaynaklanan tazminat talepleri,
MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI GENEL ġARTLARI SĠGORTA
ACENTELERĠ MESLEKĠ SORUMLULUK SĠGORTASI KLOZU
I. Kapsam
sözleĢmedeki Ģartlara tabi olmak kaydı ile sigorta acentesinin mesleki faaliyeti sonucu neden
olduğu zarar dolayısıyla ödeyeceği tazminat tutarları ile kararlaĢtırılmıĢsa yargılama giderleri
ve avukatlık ücretlerini poliçede yazılı limitler dahilinde temin eder.
II. Teminat DıĢında Kalan Tazminat Talepleri
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları'nın “A.3. Teminat DıĢında Kalan Haller”
maddesinde yer alan düzenlemeler saklı kalmak kaydıyla;
1. Mesleki sırların saklanmaması veya kötüye kullanılması nedeniyle ortaya çıkabilecek
zararlara iliĢkin tazminat talepleri,
2. Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği nezdinde oluĢturulan Levhaya kayıtlı olmaksızın
veya 3/6/2007 tarihli ve 5684 sayılı Sigortacılık Kanunu'nun 27 nci maddesi uyarınca
meslekten geçici olarak çıkarıldığı süre içinde yürütülen acentelik faaliyetleri nedeniyle doğan
zararlara iliĢkin tazminat talepleri,
teminat dıĢındadır.
III. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat DıĢında Kalan Tazminat Talepleri
Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları'nın “A.4. Aksine SözleĢme Yoksa Teminat
saklı kalmak kaydıyla, sigortalı tarafından, ortaklarına, bağlı Ģirketlere ve grup Ģirketlerine
verilen acentelik hizmetlerinden doğan tazminat talepleri aksine sözleĢme yoksa teminat
dıĢındadır.
C.11. Yürürlükten Kaldırılan Hükümler
16/3/2006 tarihli ve 26110 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Mesleki Sorumluluk
Sigortası Genel ġartları ve bu Genel ġartların eklerini oluĢturan; 21/9/2006 tarihli ve 26296
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları Hekim
Mesleki Sorumluluk Sigortası Klozu, 3/5/2007 tarihli ve 26511 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları Serbest Muhasebeci, Serbest
Muhasebeci Mali MüĢavir ve Yeminli Mali MüĢavir Mesleki Sorumluluk Sigortası Klozu,
3/2/2009 tarihli ve 27130 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Mesleki Sorumluluk Sigortası
Genel ġartları Avukatlık Mesleki Sorumluluk Sigortası Klozu, 1/6/2010 tarihli ve 27598
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel ġartları Sigorta
Acenteleri Mesleki Sorumluluk Sigortası Klozu; bu Genel ġart ve eki Klozların Resmî
Gazete’de yayımı tarihinde yürürlükten kalkar.
[R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658]
—— • ——
Çevre ve ġehircilik Bakanlığından:
TOPRAK KĠRLĠLĠĞĠNĠN KONTROLÜ VE NOKTASAL KAYNAKLI KĠRLENMĠġ
SAHALARA DAĠR YÖNETMELĠK YETERLĠLĠK BELGESĠ TEBLĠĞĠNDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASI HAKKINDA TEBLĠĞ
MADDE 1 – 17/6/2011 tarihli ve 27967 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Toprak
Kirliliğinin Kontrolü ve Noktasal Kaynaklı KirlenmiĢ Sahalara Dair Yönetmelik Yeterlilik
Belgesi Tebliğinin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a), (b) ve (c) bentleri aĢağıdaki
“a) Bakanlık: Çevre ve ġehircilik Bakanlığını,
b) Genel müdürlük: Yeterlilik belgesini verecek olan daire baĢkanlığının bağlı
bulunduğu genel müdürlüğü,
c) KirlenmiĢ saha değerlendirme ve izleme komisyonu: Her ilde saha örnekleme ve
analiz planlarını onaylamak, saha durum ve risk değerlendirme ön ve nihai raporlarını
değerlendirmek ve kirlenmiĢ sahaların temizlenmesi çalıĢmalarını izlemek maksadıyla sürekli
çalıĢmak üzere valilik bünyesinde kurulan, çevre ve Ģehircilik il müdürünün baĢkanlığında,
gıda, tarım ve hayvancılık il müdürlüğü, sağlık il müdürlüğü, bilim, sanayi ve teknoloji il
müdürlüğü ve devlet su iĢleri bölge müdürlüğü ile gerekli görülmesi durumunda çevre ve
Ģehircilik il müdürlüğünce uygun görülecek üniversitelerden, diğer kurum ve kuruluĢların
temsilcilerinden oluĢan komisyonu,”
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 7 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 7 – (1) Yeterlilik belgesi komisyonu; yeterlilik belgesi baĢvurularını ve
verilmiĢ yeterlilik belgelerini incelemek, değerlendirmek, vize ve iptal etmek üzere genel
müdür oluru ile yeterlilik belgesini verecek daire baĢkanlığından sorumlu genel müdür
yardımcısı baĢkanlığında ilgili daire baĢkanı ve en az üç teknik personelle birlikte toplam beĢ
personelden oluĢur. BaĢkan veya baĢkan yardımcısının görevli veya izinli olmaları
durumunda yerine vekâlet eden personel yeterlilik belgesi komisyon toplantılarına baĢkanlık
eder.
(2) Yeterlilik belgesi komisyonu, yeterlilik belgesi talebi olduğu hallerde ayda en az bir
kez olmak üzere salt çoğunlukla toplanır. Gerekli hallerde yeterlilik belgesi komisyonu
baĢkanının çağrısı üzerine her ay birden fazla toplanabilir. Yeterlilik belgesi komisyonunun
sekretarya hizmetleri yeterlilik belgesini veren daire baĢkanlığı tarafından yerine getirilir.”
MADDE 3 – Aynı Tebliğin 10 uncu maddesinin bir ve üçüncü fıkralarında geçen “il
çevre ve orman müdürlüğünce” ibaresi “çevre ve Ģehircilik il müdürlüğünce”, dördüncü ve
altıncı fıkralarında geçen “il çevre ve orman müdürlüğüne” ibaresi “çevre ve Ģehircilik il
müdürlüğüne”, altıncı fıkrasında geçen “il çevre ve orman müdürlüklerine” ibaresi “çevre ve
Ģehircilik il müdürlüklerine” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 4 – Aynı Tebliğin 14 üncü maddesinde geçen “Çevre ve Orman Bakanı”
ibaresi “Çevre ve ġehircilik Bakanı” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 5 – Aynı Tebliğin EK-1 Yeterlilik Belgesi Değerlendirme Formunun 5 inci
madde (a) ve (b) bentleri puan tablosu aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“5 inci madde (a) ve (b) bentleri:
Lisans
Yüksek Lisans
Doktora ve
Verilen
Üzeri
Puan
(a) bendi
12
16
18
(b)
bendi
12
14
16
1.personel
(b)
bendi
12
14
16
2.personel
”
MADDE 6 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 7 – Bu Tebliğ hükümlerini Çevre ve ġehircilik Bakanı yürütür.
[R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658]
—— • ——
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığından:
ÖZELLEġTĠRME YÜKSEK KURULU KARARI
Tarih
:
24/5/2013
Karar No :
2013/89
Konu : Maliye Hazinesine ait taĢınmazın
özelleĢtirme kapsam ve programına alınması.
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunca;
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığı’nın 24/4/2013 tarih ve 3668 sayılı yazısına istinaden;
1. Mülkiyeti Maliye Hazinesine ait olan Edirne ili, Merkez ilçesi, Kiremitçiler Mahallesi
281 ada, 1 parseldeki 13.136,00 m2 yüzölçümlü taĢınmazın özelleĢtirme kapsam ve
programına alınmasına,
2. Söz konusu taĢınmazın satıĢ yöntemiyle özelleĢtirilmesine ve satıĢın varlık satıĢı
suretiyle gerçekleĢtirilmesine,
3. ÖzelleĢtirme iĢlemleri tamamlanıncaya kadar söz konusu taĢınmazın her türlü bakım,
onarım ve iĢletilmesi ile bu taĢınmazdan doğan her türlü yükümlülükler ve iĢletilmesinden
elde edilecek gelirlerin Maliye Hazinesi’ne bırakılmasına,
4. ÖzelleĢtirme iĢlemlerinin 2 (iki) yıl içerisinde tamamlanmasına
karar verilmiĢtir.
[R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658]
—— • ——
Tarih
: 24/5/2013
Karar No : 2013/91
Konu
: TCDD adına kayıtlı Ġstanbul/BaĢakĢehir taĢınmazının özelleĢtirilmesi.
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığı (Ġdare)’nın 22/4/2013 tarih 3611 sayılı yazısına
istinaden;
1. T.C. Devlet Demiryolları (TCDD) ĠĢletmesi Genel Müdürlüğü adına kayıtlı iken
Kurulumuzun 30/4/2009 tarih, 2009/20 sayılı Kararıyla özelleĢtirme kapsam ve programına
alınan Ġstanbul ili, BaĢakĢehir ilçesi, HoĢdere köyü, 201 ada, 1 no.lu parselde bulunan
7.685,78 m2 taĢınmazın “satıĢ” yöntemiyle özelleĢtirilmesini teminen Ġhale Ġlanı ve Ġhale
ġartnamesinde belirtilen hususlar kapsamında yapılan ihale sonucunda Ġhale Komisyonunca;
“TCDD ĠĢletmesi Genel Müdürlüğü adına kayıtlı, Ġstanbul/BaĢakĢehir HoĢdere Köyü
TaĢınmazının 3.300.000.- (Üçmilyonüçyüzbin) Türk Lirası bedelle en yüksek teklifi veren
Cemal BĠLGĠNGÜLLÜOĞLU’na Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Cemal
BĠLGĠNGÜLLÜOĞLU’nun sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine,
3.250.000.- (Üçmilyonikiyüzellibin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Mez Motorlu
Araçlar Pazarlama Ticaret ve Sanayi Limited ġirketi-Esra DÖNMEZ Ortak GiriĢim Grubu’na
Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Mez Motorlu Araçlar Pazarlama Ticaret ve Sanayi
Limited ġirketi-Esra DÖNMEZ Ortak GiriĢim Grubu’nun sözleĢmeyi imzalamaktan imtina
etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat
kaydedilmesine ve ihalenin iptaline, bu hususların ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun onayına
sunulmasına”
dair verilen Kararın onaylanmasına,
2. Bu karar çerçevesinde satıĢ sözleĢmesi imzalanması ve karar gereklerinin yerine
getirilmesi hususlarında Ġdarenin yetkili kılınmasına
karar verilmiĢtir.
[R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658]
—— • ——
Tarih
: 24/5/2013
Karar No : 2013/93
Konu
: Aydın, Erzurum, Mardin ve Tunceli illerinde
bulunan taĢınmazların özelleĢtirilmesi
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığının (Ġdare) 24/4/2013 tarih ve 3669 sayılı yazısına
istinaden;
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 1/6/2010 tarih, 2010/31 sayılı ve 31/8/2012 tarih,
2012/125 sayılı Kararları ile özelleĢtirme kapsam ve programına alınan Maliye Hazinesi adına
kayıtlı;
• Aydın ili, KuĢadası ilçesi, Davutlar beldesi, 735 ada, 2 parselde bulunan 4.690,29 m2
yüzölçümlü,
• Aydın ili, Didim ilçesi, Didim Mahallesi, 2217 ada, 1 parselde bulunan 2.654,35 m2
yüzölçümlü,
• Erzurum ili, Yakutiye ilçesi, Gez Mahallesi, 250 ada, 40-69 parsellerde bulunan
toplam 13.434 m2 yüzölçümlü,
• Mardin ili, Merkez ilçesi, Nur Mahallesi, 1064 ada, 1 parselde bulunan 2.611,99 m2
yüzölçümlü,
• Tunceli ili, Merkez ilçesi, Atatürk Mahallesi, 1165 ada, 1 parselde bulunan 1.316,28
m2 yüzölçümlü
taĢınmazların “SatıĢ” yöntemiyle ve “Pazarlık Usulü” uygulanmak suretiyle
özelleĢtirilmesini teminen Ġhale Ġlan Metni ve Ġhale ġartnamesinde belirtilen hususlar dikkate
alınarak yapılan ihaleleri sonucunda Ġhale Komisyonunca:
1. Aydın ili, KuĢadası ilçesi, Davutlar beldesi, 735 ada, 2 parselde bulunan 4.690,29 m2
yüzölçümlü taĢınmazın; 3.010.000 (Üçmilyononbin) Türk Lirası bedelle en yüksek teklifi
veren Nihat SOYLU’ya Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Nihat SOYLU’nun
sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 3.000.000 (Üçmilyon) Türk Lirası
bedelle ikinci teklifi veren MÇ ĠnĢaat Taahhüt Turizm Doğalgaz Proje Bilgisayar Sanayi ve
Ticaret Ltd. ġti.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, MÇ ĠnĢaat Taahhüt Turizm
Doğalgaz Proje Bilgisayar Sanayi ve Ticaret Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina
etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat
kaydedilmesine, 2.206.000 (Ġkimilyonikiyüzaltıbin) Türk Lirası bedelle üçüncü teklifi veren
HaĢmet AKKUġ ĠnĢaat Taahhüt Turizm Petrol Gıda Sanayi ve Ticaret Ltd. ġti.’ye Ġhale
ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, HaĢmet AKKUġ ĠnĢaat Taahhüt Turizm Petrol Gıda
Sanayi ve Ticaret Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve
ihalenin iptaline,
2. Aydın ili, Didim ilçesi, Didim Mahallesi, 2217 ada, 1 parselde bulunan 2.654,35 m2
yüzölçümlü taĢınmazın 2.025.000 (ĠkimilyonyirmibeĢbin) Türk Lirası bedelle en yüksek
teklifi veren Nihat SOYLU’ya Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Nihat SOYLU’nun
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 2.019.000 (Ġkimilyonondokuzbin) Türk
Lirası bedelle ikinci teklifi veren Hasan SOLAK’a Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına,
Hasan SOLAK’ın sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 1.893.000
(Birmilyonsekizyüzdoksanüçbin) Türk Lirası bedelle üçüncü teklifi veren ġehriban Serpil
DEMĠREL’e Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, ġehriban Serpil DEMĠREL’in
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 1.654.000 (Birmilyonaltıyüzellidörtbin)
Türk Lirası bedelle dördüncü teklifi veren Hıdır KIZILDAĞ’a Ġhale ġartnamesi çerçevesinde
satılmasına, Hıdır KIZILDAĞ’ın sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
1.505.000 (BirmilyonbeĢyüzbeĢbin) Türk Lirası bedelle beĢinci teklifi veren Muhammed
Emin ÇELĠKEL’e Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Muhammed Emin ÇELĠKEL’in
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline,
3. Erzurum ili, Yakutiye ilçesi, Gez Mahallesi, 250 ada, 40-69 parsellerde bulunan
toplam 13.434 m2 yüzölçümlü taĢınmazların, 14.201.000 (Ondörtmilyonikiyüzbirbin) Türk
Lirası bedelle en yüksek teklifi veren Ġstanbul Halıcılık Tekstil ve Gıda Pazarlama Sanayi
Ticaret Ltd. ġti.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Ġstanbul Halıcılık Tekstil ve
Gıda Pazarlama Sanayi Ticaret Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya
diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat
kaydedilmesine, 14.199.150 (Ondörtmilyonyüzdoksandokuzbinyüzelli) Türk Lirası bedelle
ikinci teklifi veren A-K Mühendislik ĠnĢaat Malzemeleri ĠnĢaat Taahhüt Mimarlık Gıda
Nakliye Sanayi Ticaret Ltd. ġti.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, A-K
Mühendislik ĠnĢaat Malzemeleri ĠnĢaat Taahhüt Mimarlık Gıda Nakliye Sanayi Ticaret Ltd.
ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
(OnüçmilyondokuzyüzaltmıĢbin) Türk Lirası bedelle üçüncü teklifi veren Nihat SOYLU’ya
Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Nihat SOYLU’nun sözleĢmeyi imzalamaktan
imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine
irat kaydedilmesine, 13.601.000 (Onüçmilyonaltıyüzbirbin) Türk Lirası bedelle dördüncü
teklifi veren Eyüp TAVLAġOĞLU’na Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Eyüp
TAVLAġOĞLU’nun sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri
yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline,
4. Mardin ili, Merkez ilçesi, Nur Mahallesi, 1064 ada, 1 parselde bulunan 2.611,99 m2
yüzölçümlü taĢınmazın 2.000.000 (Ġkimilyon) Türk Lirası bedelle en yüksek teklifi veren
Maba Gıda Tarım Hayvancılık Petrol ĠnĢaat Ġthalat Ġhracat Sanayi ve Ticaret Ltd. ġti.’ye Ġhale
ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Maba Gıda Tarım Hayvancılık Petrol ĠnĢaat Ġthalat
Ġhracat Sanayi ve Ticaret Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
1.999.000 (Birmilyondokuzyüzdoksandokuzbin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Seçil
ASĠ’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Seçil ASĠ’nin sözleĢmeyi imzalamaktan
irat kaydedilmesine, 1.560.000 (BirmilyonbeĢyüzaltmıĢbin) Türk Lirası bedelle üçüncü teklifi
veren Duyan Bulgur Gıda Tarım Sanayi ve Ticaret A.ġ.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde
satılmasına, Duyan Bulgur Gıda Tarım Sanayi ve Ticaret A.ġ.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan
irat kaydedilmesine, 1.500.000 (BirmilyonbeĢyüzbin) Türk Lirası bedelle dördüncü teklifi
veren Abdurrahman ÖZAY’a Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Abdurrahman
ÖZAY’ın sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline,
5. Tunceli ili, Merkez ilçesi, Atatürk Mahallesi, 1165 ada, 1 parselde bulunan 1.316,28
2
m yüzölçümlü taĢınmazın 1.910.000 (Birmilyondokuzyüzonbin) Türk Lirası bedelle en
yüksek teklifi veren Özgür DEMĠR’e Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Özgür
DEMĠR’in sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
(BirmilyondokuzyüzbeĢbin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Bekir GÜNDOĞAN’a
Ġhale
ġartnamesi
çerçevesinde
satılmasına,
Bekir GÜNDOĞAN’ın sözleĢmeyi
imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde,
teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 1.865.000 (BirmilyonsekizyüzaltmıĢbeĢbin)
Türk Lirası bedelle üçüncü teklifi veren Sabit YILDIZ’a Ġhale ġartnamesi çerçevesinde
satılmasına, Sabit YILDIZ’ın sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
1.860.000 (BirmilyonsekizyüzaltmıĢbin) Türk Lirası bedelle dördüncü teklifi veren Kalan
ĠnĢaat Madencilik Tarım Ürünleri Dayanıklı Tüketim Malları DıĢ Ticaret ve Pazarlama Ltd.
ġti.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Kalan ĠnĢaat Madencilik Tarım Ürünleri
Dayanıklı Tüketim Malları DıĢ Ticaret ve Pazarlama Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan
irat kaydedilmesine, 1.753.000 (Birmilyonyediyüzelliüçbin) Türk Lirası bedelle beĢinci teklifi
veren Taylan GÜLER’e Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Taylan GÜLER’in
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 1.610.000 (Birmilyonaltıyüzonbin)
Türk Lirası bedelle altıncı teklifi veren Ali GEZĠCĠ’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde
satılmasına, Ali GEZĠCĠ’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve
ihalenin iptaline,
dair verilen kararın onaylanmasına,
Bu karar çerçevesinde satıĢ sözleĢmelerinin imzalanması ve karar gereklerinin yerine
getirilmesi hususlarında Ġdarenin yetkili kılınmasına
karar verilmiĢtir.
[R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658]
—— • ——
KARAR
2013-2014 AV DÖNEMĠ MERKEZ AV KOMĠSYONU KARARI (No:12)
26 Mayıs 2013 Tarihli ve 28658 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır
[R.G. 26 Mayıs 2013 – 28658]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Karar No : 2013/24
ĠĢyeri
: B.G. Seyhan ĠnĢ. Taah. Eksp. Öz. Güv. ve Tem. Hiz.
Sağ. Bil. Kon. Teks. Gıda San. ve Tic. Ltd. ġti.
Belediye BaĢkanlığı
Kızıltepe/MARDĠN
Tespiti Ġsteyen :
Genel-ĠĢ Sendikası
Ġnceleme
: B.G. Seyhan ĠnĢ. Taah. Eksp. Öz. Güv. ve Tem. Hiz. Sağ. Bil. Kon.
Teks. Gıda San. ve Tic. Ltd. ġti.'nde Bakanlığımızca yapılan incelemede; Ģirketin, Kızıltepe
Belediye BaĢkanlığı iĢyerinde hizmet alımı yolu ile el iĢi, bilgisayar, okuma-yazma, beceri ve
mesleki kursların planlanması, etüt programları, ingilizce, resim, heykelcilik, folklör, spor,
saz, gitar, ritim ve keman çalıĢmaları ile ilgili kursların düzenlenmesi, tiyatro, halk oyunları,
müzik dinletileri, film gösterileri, fotoğraf sergileri ve benzeri sosyal ve kültürel faaliyetlerin
yürütüldüğü, yapılan bu iĢlerin asıl iĢ olan belediye hizmetlerine ait iĢlerden olması nedeniyle
ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel iĢler" iĢkolunda yer aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: B.G. Seyhan ĠnĢ. Taah. Eksp. Öz. Güv. ve Tem. Hiz. Sağ. Bil. Kon. Teks. Gıda
San. ve Tic. Ltd. ġti. tarafından Kızıltepe Belediye BaĢkanlığı iĢyerinde yapılan iĢlerin niteliği
itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel iĢler" iĢkoluna girdiğine ve
yapılan bu tespitin Resmî Gazete'de yayımlanmasına 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ
SözleĢmesi Kanununun 5'inci maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659]
—— • ——
Karar No : 2013/25
ĠĢyeri
: Burak Enerji Güv. Gıda Akaryakıt ĠnĢ. Med. Tem.
Tic. ve San. Ltd. ġti.
Kızıltepe/MARDĠN
Tespiti Ġsteyen :
Ġnceleme
: Burak Enerji Güv. Gıda Akaryakıt ĠnĢ. Med. Tem. Tic. ve San. Ltd.
ġti.'nde Bakanlığımızca yapılan incelemede; adı geçen Ģirketin, Kızıltepe Belediye BaĢkanlığı
iĢyerinde hizmet alımı yolu ile su abonelerinin sayaç endeksinin okunması, ihbarname
dağıtılması, su açma ve kesme iĢlerinin yürütüldüğü, yapılan iĢlerin asıl iĢ olan belediye
hizmetlerine ait iĢlerden olması nedeniyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel
iĢler" iĢkolunda yer aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: Burak Enerji Güv. Gıda Akaryakıt ĠnĢ. Med. Tem. Tic. ve San. Ltd. ġti.
tarafından Kızıltepe Belediye BaĢkanlığı iĢyerinde yapılan iĢlerin niteliği itibariyle ĠĢkolları
Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel iĢler" iĢkoluna girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî
Gazete'de yayımlanmasına 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5'inci
maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659]
—— • ——
Karar No. : 2013/26
ĠĢyeri
: Asmin Gıda Nakliye ĠnĢaat Sosyal Hizmetler Turz.
San. ve Tic. Ltd. ġti.
Kızıltepe/MARDĠN
Tespiti Ġsteyen :
Ġnceleme
: Asmin Gıda Nak. ĠnĢ. Tic. Ltd. ġti.'nde Bakanlığımızca yapılan
incelemede; Ģirketin, Kızıltepe Belediye BaĢkanlığı iĢyerinde hizmet alımı yolu içme suyu
Ģebekeleri, kanalizasyon Ģebekeleri ve yağmur suyu ızgaralarının temizlik, arıza, bakım ve
onarılması iĢlerini yaptığı ve yapılan iĢlerin, asıl iĢ olan belediye hizmetlerine ait iĢlerden
olması nedeniyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel iĢler" iĢkolunda yer aldığı
tespit edilmiĢtir.
Karar: Asmin Gıda Nak. ĠnĢ. Tic. Ltd. ġti. tarafından Kızıltepe Belediye BaĢkanlığı
iĢyerinde yapılan iĢlerin niteliği itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel
iĢler" iĢkoluna girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete'de yayımlanmasına 6356 sayılı
Sendikalar ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5'inci maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659]
—— • ——
Karar No. : 2013/27
ĠĢyeri
: ġenkaya Sos. Hiz. Elektrik Bilgisayar Özel Güvenlik Hizmetleri
Özel Sağlık Hiz. San. Tic. Ltd. ġti.
Kızıltepe/MARDĠN
Tespiti Ġsteyen :
Ġnceleme
: ġenkaya Sos. Hiz. Elektrik Bilgisayar Özel Güvenlik Hizmetleri Özel
Sağlık Hiz. San. Tic. Ltd. ġti.'nde Bakanlığımızca yapılan incelemede; Ģirketin, Kızıltepe
Belediye BaĢkanlığı iĢyerinde hizmet alımı yolu ilçenin yağmur kollektörlerinin yapım ve
onarım iĢleri ile yol yapım ve onarım iĢlerinde iĢ makinası operatörü, Ģoför ve usta
çalıĢtırılması iĢlerini yürüttüğü, yapılan iĢlerin asıl iĢ olan belediye hizmetlerine ait iĢlerden
olması nedeniyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel iĢler" iĢkolunda yer aldığı
tespit edilmiĢtir.
Karar: ġenkaya Sos. Hiz. Elektrik Bilgisayar Özel Güvenlik Hizmetleri Özel Sağlık
Hiz. San. Tic. Ltd. ġti. tarafından Kızıltepe Belediye BaĢkanlığı iĢyerinde yapılan iĢlerin
niteliği itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 20 sıra numaralı "Genel iĢler" iĢkoluna girdiğine
ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete'de yayımlanmasına 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ
SözleĢmesi Kanununun 5'inci maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 27 Mayıs 2013 – 28659]
—— • ——
HÂKİMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU KARARLARI
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanlığından:
2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanununun 21 inci maddesine göre 2 yıllık
yükselme
sürelerini aldıkları aylıkta Nisan 2013 dönemi sonuna kadar bitiren adli yargı Hâkim,
Cumhuriyet
başsavcı ve savcıları ile idarî yargı Hâkimlerinin adlarını belirtir listeler 2802 sayılı
Hâkimler
ve Savcılar Kanununun 22 nci maddesi gereğince aşağıda gösterilmiştir.
Sürelerini doldurdukları halde bu listede adlarını bulamayanlar ilân tarihinden itibaren
otuz gün içinde Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna yazılı olarak başvurmak sureti
ile durumlarının
yeniden incelenmesini isteyebilirler.
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanlığından:
Birinci dereceye yükselmiş olup 30/4/2013 tarihi itibariyle birinci sınıfa ayrılma
incelemesine
tâbi tutulacak olan adlî ve idari yargı hâkimleri ile Cumhuriyet başsavcı ve
savcılarının
adlarını belirtir liste aşağıda gösterilmiştir.
Nisan 2013 döneminde birinci dereceye yükselme incelemesine girecek olanlar
listeye
dahil edilmemiştir.
Birinci dereceye yükseldikleri ve sürelerini bitirdikleri hâlde bu listede adlarını
göremeyenler
yayım tarihinden itibaren 1 ay içinde Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna yazılı
başvurmak sureti ile durumlarının incelenmesini isteyebilirler.
[R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
Sağlık Bakanlığından:
ÇEVRE SAĞLIĞI DENETĠMĠ VE DENETÇĠLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠĞĠN
YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 13/9/2002 tarihli ve 24875 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre
Sağlığı Denetimi ve Denetçileri Hakkında Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.
[R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660]
—— • ——
GIDA KATKI MADDELERĠ YÖNETMELĠĞĠNĠN YÜRÜRLÜKTEN
KALDIRILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 7/6/1990 tarihli ve 20541 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gıda Katkı
Maddeleri Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıĢtır.
[R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660]
—— • ——
GIDA MADDELERĠ ÜRETEN ĠġYERLERĠNDE VERĠLEN ÇALIġMA ĠZNĠNE AĠT
ĠġLETMELER ĠÇĠN ALINACAK ÜCRETLERĠN TAHSĠL VE HARCAMA,
USUL VE ESASLARINA DAĠR YÖNETMELĠĞĠN YÜRÜRLÜKTEN
KALDIRILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 31/5/1998 tarihli ve 23358 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gıda
Maddeleri Üreten ĠĢyerlerinde Verilen ÇalıĢma Ġznine Ait ĠĢletmeler Ġçin Alınacak Ücretlerin
Tahsil ve Harcama, Usul ve Esaslarına Dair Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
[R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660]
—— • ——
GIDA ÜRETĠM VE SATIġ YERLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠĞĠN
YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 10/7/1996 tarihli ve 22692 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gıda
Üretim ve SatıĢ Yerleri Hakkında Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
[R.G. 28 Mayıs 2013 – 28660]
—— • ——
Sermaye Piyasası Kurulundan:
GAYRĠMENKUL YATIRIM ORTAKLIKLARINA
ĠLĠġKĠN ESASLAR TEBLĠĞĠ
(III-48.1)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Kısaltmalar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı; gayrimenkul yatırım ortaklıklarının kuruluĢlarına
ve kurucularına, paylarının halka arzına, satıĢına ve devrine, faaliyet esaslarına, yönetim
ilkelerine, portföy sınırlamalarına, portföylerinde bulunan varlıkların ve hakların
değerlemesine, varlıkların saklanmasına, imtiyazlı pay ihracına, ortaklarında ve
yöneticilerinde aranacak niteliklere, kamuyu aydınlatma ve yatırımcıların bilgilendirilmesi
yükümlülüklerine, kâr dağıtımına, gayrimenkul yatırım ortaklığı statüsünden çıkmalarına,
tabi olacakları diğer yükümlülüklere ve anonim ortaklıkların gayrimenkul yatırım ortaklığına
dönüĢümüne iliĢkin esasları düzenlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası
Kanununun 48 inci ve 49 uncu maddelerine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar ve kısaltmalar
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğde geçen;
a) Bakanlık: Gümrük ve Ticaret Bakanlığı’nı,
b) Borsa: 6362 sayılı Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde
tanımlanan sistemler ve pazar yerleri ile yurt dıĢı borsaları,
c) BĠAġ: Borsa Ġstanbul A.ġ.’yi,
ç) DanıĢman Ģirket: Ortaklık ile yaptığı bir sözleĢme çerçevesinde ortaklığa proje
geliĢtirme ve kontrol hizmetleri de dahil olmak üzere gayrimenkul portföyünün geliĢtirilmesi
ve alternatif yatırım imkanlarının araĢtırılmasına yönelik hizmetler sunan Ģirketi,
d) Gayrimenkul değerleme Ģirketi: Sermaye piyasası mevzuatı uyarınca
gayrimenkullere, gayrimenkule dayalı haklara ve gayrimenkul projelerine iliĢkin değerleme
hizmeti verecek Ģirketler listesinde adı bulunan Ģirketleri,
e) Halka açık pay statüsü: Merkezi Kayıt KuruluĢu A.ġ. nezdinde borsada iĢlem
görebilir pay olarak izlenen payları,
f) ĠliĢkili taraf: Türkiye Muhasebe Standartları çerçevesinde Kurulca belirlenen
düzenlemelerde yer alan iliĢkili tarafı,
g) ĠĢletmeci Ģirket: Ortaklık ile yaptığı bir sözleĢme çerçevesinde ortaklığın
mülkiyetinde bulunan veya kiralamıĢ olduğu otel, hastane, alıĢ veriĢ merkezi, iĢ merkezi,
ticari parklar, ticari depolar, konut siteleri, süper marketler ve bunlara benzer nitelikteki
gayrimenkulleri ticari maksatla iĢleten Ģirketi,
ğ) Kanun: 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununu,
h) KAP: Kamuyu Aydınlatma Platformunu,
ı) Kurul: Sermaye Piyasası Kurulunu,
i) Müteahhit: Ortaklık ile yaptığı bir sözleĢme çerçevesinde, ortaklığın portföyünde yer
alan gayrimenkul projelerinin inĢaat iĢlerini gerçekleĢtirmeyi taahhüt eden gerçek ya da tüzel
kiĢiyi,
j) Ortaklık: Gayrimenkul yatırım ortaklığını,
k) Ortaklık aktif toplamı: Bu Tebliğde aksi belirtilmedikçe, ortaklığın konsolide
olmayan/bireysel finansal tablolarında yer alan aktif toplamını,
l) Ortaklık portföyü: Ortaklığın aktifinde bulundurulan gayrimenkuller, gayrimenkule
dayalı projeler, gayrimenkule dayalı haklar, sermaye piyasası araçları, Takasbank para
piyasası ve ters repo iĢlemleri, Türk Lirası veya yabancı para cinsinden mevduat veya katılma
hesapları ile iĢtiraklerden ve Kurulca uygun görülen diğer varlık ve haklardan oluĢan
malvarlığını,
m) SPL: Sermaye Piyasası Lisanslama Sicil ve Eğitim KuruluĢu A.ġ.’yi,
n) Takasbank: Ġstanbul Takas ve Saklama Bankası A.ġ.’yi,
o) TTK: 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununu,
ö) TTSG: Türkiye Ticaret Sicili Gazetesini,
p) Yönetim kontrolü: Tek baĢına veya birlikte hareket ettikleri kiĢilerle birlikte
doğrudan veya dolaylı olarak ortaklığın oy haklarının yüzde ellisinden fazlasına veya genel
kurulda yönetim kurulu üye sayısının salt çoğunluğuna karĢılık gelen sayıda üyelikler için
aday gösterme hakkı veren imtiyazlı payların çoğunluğuna sahip olunmasını
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Genel Esaslar
Ortaklık tanımı
MADDE 4 – (1) Gayrimenkul yatırım ortaklığı, bu Tebliğ ile belirlenmiĢ usul ve
esaslar dahilinde, gayrimenkuller, gayrimenkul projeleri, gayrimenkule dayalı haklar,
sermaye piyasası araçları ve Kurulca belirlenecek diğer varlık ve haklardan oluĢan portföyü
iĢletmek amacıyla paylarını ihraç etmek üzere kurulan ve Kanunun 48 inci maddesinde sınırı
çizilen faaliyetler çerçevesinde olmak kaydı ile bu Tebliğde izin verilen diğer faaliyetlerde
bulunabilen sermaye piyasası kurumudur.
Ortaklığın amacı ve faaliyet konusu
MADDE 5 – (1) Ortaklıklar; belirli bir projeye veya gayrimenkule yatırım yapmak ya
da belirli bir alanda faaliyet göstermek amacıyla kurulabileceği gibi, amaçlarında böyle bir
sınırlama olmaksızın ancak bu Tebliğin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (l) bendinde
belirtilen varlık ve haklardan oluĢan portföyü iĢletmek amacı dahilinde kalmak Ģartıyla da
kurulabilirler.
(2) Belirli alanlarda faaliyet göstermek veya belirli bir projeye/gayrimenkule yatırım
yapmak üzere kurulan ortaklıkların aktif toplamlarının en az %75’i bu faaliyet kapsamında
yapılan yatırımlardan veya ilgili projelerden/gayrimenkullerden oluĢur ve bu ortaklıkların
unvanlarında söz konusu faaliyete veya projeye/gayrimenkule iliĢkin bir ifadeye yer verilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
KuruluĢa ve DönüĢüme ĠliĢkin Esaslar
KuruluĢ ve dönüĢüm Ģartları
MADDE 6 – (1) Ortaklıklar gayrimenkul yatırım ortaklığı olarak kurulabileceği gibi,
anonim ortaklıklar esas sözleĢmelerini Kanun ve bu Tebliğ hükümlerine uygun olarak
değiĢtirerek gayrimenkul yatırım ortaklığına dönüĢebilirler.
(2) KuruluĢ ve dönüĢüm baĢvurularının Kurulca uygun görülebilmesi için, ortaklığın;
a) Kayıtlı sermayeli anonim ortaklık Ģeklinde kurulması veya anonim ortaklık
niteliğinde olup kayıtlı sermaye sistemine geçmek için Kurula baĢvurması,
b) KuruluĢta baĢlangıç sermayesinin, dönüĢümde ise mevcut ödenmiĢ veya çıkarılmıĢ
sermayesi ile öz sermayesinin her birinin 30.000.000 TL’den az olmaması,
c) Bu fıkranın (b) bendinde belirtilen sermaye miktarının;
60.000.000 TL’den az olması halinde, sermayeyi temsil eden paylarının en az
%10’unun,
60.000.000 TL ve daha fazla olması halinde, sermayenin 6.000.000 TL’lik kısmını
temsil eden paylarının
kuruluĢta nakit karĢılığı çıkarılmıĢ olması ve nakit karĢılığı çıkarılan pay bedellerinin
tamamının ödenmesi, dönüĢümde ise nakit karĢılığı çıkarılmıĢ olması veya son hesap
dönemine ait bağımsız denetimden geçmiĢ konsolide olmayan veya bireysel finansal
tablolarında dönen varlıklar grubu altında yer alan nakit ve nakit benzerleri ile finansal
yatırımlar kalemlerinin toplamının bu bentte belirtilen oran ya da tutar kadar olması,
ç) Ticaret unvanında "Gayrimenkul Yatırım Ortaklığı" ibaresini taĢıması veya unvanını
bu ibareyi içerecek Ģekilde değiĢtirmek üzere Kurula baĢvurmuĢ olması,
d) Kurucu ortakların veya mevcut ortakların bu Tebliğde öngörülen Ģartları haiz olması,
e) Esas sözleĢmesinin Kanun ve bu Tebliğ hükümlerine uygun olması veya mevcut esas
sözleĢmesini Kanun ve bu Tebliğ hükümlerine uygun Ģekilde değiĢtirmek üzere baĢvurmuĢ
olması,
f) Genel müdür ile yönetim kurulu üyelerinin bu Tebliğde öngörülen Ģartları taĢımaları,
genel müdürün kuruluĢ ve dönüĢüm baĢvurularında belirlenmiĢ ve en geç kuruluĢun veya
esas sözleĢme değiĢikliklerinin ticaret siciline tescili tarihi itibariyle atanmıĢ olması,
g) Portföyünde yer alan/alacak varlıkların niteliklerinin ve ortaklık aktif toplamı içinde
sahip oldukları/olacakları ağırlıkların bu Tebliğde belirtilen niteliklere ve sınırlamalara uygun
olması,
ğ) KuruluĢta ayni sermaye konulması durumunda, bu Tebliğin 9 uncu maddesi
çerçevesinde ayni sermaye değerinin tespit edilmiĢ olması,
h) BaĢlangıç sermayesinin veya çıkarılmıĢ sermayesinin %25’i oranındaki paylarının,
bu Tebliğde belirlenen süre ve esaslar dahilinde halka arz edileceğinin Kurula karĢı taahhüt
edilmiĢ olması,
ı) Sermayesinin, son iki yıl içinde, varlıkların rayiç değere taĢınması suretiyle oluĢan
fonlardan artırılmamıĢ olması
zorunludur.
(3) Diğer yatırım ortaklıklarının ve halka açık ortaklıkların gayrimenkul yatırım
ortaklığına dönüĢüm baĢvurularında, bu maddenin birinci fıkrasının (g) bendinde yer alan,
portföydeki varlıkların ortaklık aktif toplamına oranının bu Tebliğdeki sınırlamalara uygun
hale getirilmesi Ģartının, dönüĢüme iliĢkin esas sözleĢme değiĢikliklerinin ticaret siciline
tescilini takip eden en geç 6 ay içerisinde sağlanması gerekir. Söz konusu süre içinde gerekli
uygunluğu sağlamayan ortaklıkların, gayrimenkul yatırım ortaklığı olarak faaliyette bulunma
hakları ortadan kalkar. Ortaklıklar, ilgili sürenin bitiminden itibaren en geç üç ay içinde esas
sözleĢme hükümlerini gayrimenkul yatırım ortaklığı faaliyetini kapsamayacak Ģekilde
değiĢtirmek üzere Kurula baĢvurmakla yükümlüdürler. Söz konusu yükümlülüğün yerine
getirilmesinden ortaklık yönetim kurulu veya yönetim kurulunca yetkilendirilmiĢ olması
halinde ilgili murahhas üye sorumludur.
Kurucu ve ortakların nitelikleri
MADDE 7 – (1) Ortaklıkların gerçek ve/veya tüzel kiĢi kurucu ortaklarının;
a) Müflis olmaması, konkordato ilân etmiĢ olmaması ya da hakkında iflasın ertelenmesi
kararı verilmiĢ olmaması,
b) Faaliyet izinlerinden biri Kurulca iptal edilmiĢ kuruluĢlarda, bu müeyyideyi
gerektiren olayda sorumluluğu bulunan kiĢilerden olmaması,
c) Kanunda yazılı suçlardan kesinleĢmiĢ mahkumiyetinin bulunmaması,
ç) 14/1/1982 tarihli ve 35 sayılı Ödeme Güçlüğü Ġçinde Bulunan Bankerlerin ĠĢlemleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ve eklerine göre kendileri veya ortağı olduğu
kuruluĢlar hakkında tasfiye kararı verilmemiĢ olması,
d) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde
belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile; kasten iĢlenen bir suçtan dolayı beĢ yıl veya daha fazla
süreyle hapis cezasına ya da devletin güvenliğine karĢı suçlar, anayasal düzene ve bu düzenin
iĢleyiĢine karĢı suçlar, zimmet, irtikâp, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni
kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma, biliĢim
sistemini engelleme, bozma, verileri yok etme veya değiĢtirme, banka veya kredi kartlarının
kötüye kullanılması, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama, kaçakçılık, vergi
kaçakçılığı veya haksız mal edinme suçlarından mahkûm olmaması,
e) Ortaklık kuruluĢu için gerekli kaynağı kendi ticari, sınai ve sair yasal faaliyetleri
sonucunda her türlü muvazaadan ari olarak sağlamaları ve taahhüt ettikleri sermaye miktarını
karĢılayabilecek mali güce sahip olmaları,
f) ĠĢin gerektirdiği dürüstlük ve itibara sahip olması,
g) Muaccel vergi borcu bulunmaması
Ģarttır. Bu fıkranın (a) bendinde belirtilen Ģartlar, iflasın kaldırılmasına, kapatılmasına
veya konkordato teklifinin tasdikine iliĢkin kararın, (b) bendinde yer alan Ģartlar ise buna
iliĢkin kararın kesinleĢme tarihinden itibaren on yıl geçmesi halinde bu fıkranın
uygulanmasında dikkate alınmaz.
(2) DönüĢüm baĢvurularında, dönüĢecek ortaklığın mevcut ortaklarının bu maddenin
birinci fıkrasının (e) bendi dıĢındaki bentlerinde yer alan Ģartları sağlamaları zorunludur.
(3) KuruluĢ ve dönüĢüm baĢvurularında; ortaklıkta dolaylı olarak %20 ve üzerinde pay
sahibi olan nihai gerçek kiĢiler ile ortalıkta dolaylı olarak yönetim kontrolünü sağlayacak
oranda imtiyazlı paya sahip olan gerçek kiĢilerin, bu maddenin birinci fıkrasının (e) bendi
dıĢındaki bentlerinde yer alan Ģartları sağlamaları zorunludur.
(4) Halka açık ortaklıkların dönüĢüm baĢvurularında, yönetim kontrolü sağlayan
paylara sahip olan ortakların bu maddenin birinci fıkrasının (e) bendi dıĢındaki bentlerinde
yer alan Ģartları sağlamaları gerekmektedir.
(5) KuruluĢ ve dönüĢüm baĢvurularında, kurucunun veya mevcut ortağın banka olması
halinde, bankanın bu maddenin birinci fıkrasının (g) bendinde belirtilen niteliği taĢıdığını
tevsik eden bilgi ve belgelerin Kurula gönderilmesi yeterlidir. Bankada sahip olunan
doğrudan ve dolaylı pay sahipliği yoluyla ortaklıkta dolaylı pay sahibi olan kiĢiler için bu
maddenin üçüncü fıkrası hükmü uygulanmaz. Bankaların ortaklıklarda doğrudan veya dolaylı
olarak pay sahibi olması halinde, Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumunun uygun
görüĢü alınır.
KuruluĢ veya dönüĢüm iĢlemleri
MADDE 8 – (1) Kurulacak veya dönüĢecek olan ortaklıkların, Ģekli ve esasları Kurulca
belirlenecek kuruluĢ veya dönüĢüm baĢvuru formu ve bu formda belirtilen belgelerle birlikte
Kurula baĢvurmaları zorunludur.
(2) Kurul, baĢvuruyu Kanun ve bu Tebliğ hükümlerine uygunluk yönünden inceler.
Kurulca baĢvurunun uygun görülmesi halinde; kuruluĢta kuruluĢun, dönüĢümde ise esas
sözleĢme değiĢikliklerinin onaylanması talebi ve sermayenin bu Tebliğ hükümlerine uygun
olarak ödenmiĢ olduğunu gösterir belgeler ve gerekli diğer belgelerle birlikte Bakanlığa
baĢvurulur.
(3) KuruluĢ iĢlemlerinde esas sözleĢmenin konuya iliĢkin Kurul izninin tebellüğ
edildiği tarihi müteakip en geç 30 gün içinde ticaret siciline tescil ettirilmesi, dönüĢüm
iĢlemlerinde ise esas sözleĢme değiĢikliğinin onaylanacağı genel kurulun, konuya iliĢkin
Kurul izninin tebellüğ edildiği tarihi müteakip en geç 30 gün içinde gerçekleĢtirilmesi ve
genel kurul kararının genel kurul toplantısını takip eden en geç 15 gün içerisinde ticaret
siciline tescil ettirilmesi zorunludur.
(4) Ortaklıklar; kuruluĢ esas sözleĢmesinin veya dönüĢüme iliĢkin genel kurul kararının
ticaret siciline tesciline ve TTSG’de ilanına iliĢkin belgeleri, ilan tarihini takip eden altı iĢ
günü içinde Kurula gönderirler.
Ayni sermaye
MADDE 9 – (1) Ortaklık kuruluĢlarında ve sermaye artırımlarında, ancak üzerinde
ipotek bulunmayan veya gayrimenkulün değerini doğrudan ve önemli ölçüde etkileyecek
nitelikte herhangi bir takyidat Ģerhi olmayan gayrimenkuller ve gayrimenkule dayalı ayni
haklar TTK’nın 342 ve 343 üncü maddeleri çerçevesinde ayni sermaye olarak konulabilir.
Ancak, gerek kuruluĢta gerekse sermaye artırımı sonrasında, çıkarılmıĢ sermayenin nakden
ödenen kısmının bu Tebliğin 6 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendinde belirtilen
oranın/tutarın altına düĢmemesi zorunludur.
(2) KuruluĢta ayni sermaye konması durumunda, konulan ayni sermayeye TTK’nın 343
üncü maddesi çerçevesinde değer biçilir. Buna ek olarak, bu Tebliğin Sekizinci Bölümünde
belirtilen esaslar çerçevesinde ayni sermayenin değer tespitine yönelik rapor hazırlatılır.
Hazırlanan raporlarda ulaĢılan tutarlardan düĢük olanı ayni sermaye olarak esas alınır.
(3) Ayni sermaye artırımlarında TTK’nın 343 üncü maddesi kıyasen uygulanır. Ayni
sermaye artırımı için Kurula yapılacak baĢvuru öncesinde bu maddenin ikinci fıkrasında
belirtilen bilirkiĢi ve değerleme raporlarının hazırlatılmıĢ olması gerekir.
(4) Ayni sermaye artırımı kararı sadece genel kurulda alınabilir. Ortaklıkların esas
sözleĢmelerinde bu hususa yer verilmesi zorunludur.
(5) Sermaye olarak konulacak gayrimenkuller ile gayrimenkullere dayalı ayni haklar,
ortaklığın tüzel kiĢilik kazanması veya sermaye artırımının tescilinden itibaren en geç 10 gün
içerisinde tapu sicilinde ortaklık adına tescil ettirilir. Söz konusu tescil iĢleminin süresi
içerisinde yaptırılmasından ortaklık yönetim kurulu veya yönetim kurulunca yetkilendirilmiĢ
olması halinde ilgili murahhas üye sorumludur.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Payların Ġhracı ve SatıĢı
Ortaklık paylarının satıĢı
MADDE 10 – (1) Ortaklık paylarının ihracı ve satıĢında bu Tebliğde öngörülen özel
hükümler dıĢında Kurulun payların ihracına, satıĢına ve izahnamenin onaylanmasına iliĢkin
düzenleme hükümlerine uyulur.
(2) Ortaklıklar ayni sermaye karĢılığı ihraç edecekleri payları da halka arz edebilirler.
Halka arz
MADDE 11 – (1) Gayrimenkul yatırım ortaklığı olarak kurulan veya esas sözleĢme
tadili yoluyla gayrimenkul yatırım ortaklığına dönüĢen ortaklıkların, paylarını halka arz
yoluyla satabilmek için kuruluĢlarının veya esas sözleĢme değiĢikliklerinin ticaret siciline
tescilini takip eden üç ay içinde faaliyetlerin yürütülebilmesi için gerekli olan mekan,
donanım ve personeli temin etmeleri ve organizasyonu kurmaları, gayrimenkul yatırım
ortaklığı olarak kurulan ortaklıkların bu Tebliğin 6 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (f) ve (g)
bentleri kapsamında genel müdürün atanmasına ve portföye dahil edilecek varlıklara iliĢkin
taahhütlerini yerine getirmeleri, Ģekli ve esasları Kurulca belirlenecek halka arz baĢvuru
formunu ve formda belirtilen belgeleri tamamlayarak çıkarılmıĢ sermayelerinin asgari
%25’ini temsil eden payların halka arzına iliĢkin izahnamenin onaylanması talebiyle Kurula
baĢvurmaları zorunludur.
(2) Gayrimenkul yatırım ortaklığı olarak kurulan veya esas sözleĢme tadili yoluyla
gayrimenkul yatırım ortaklığına dönüĢen ortaklıkların halka arz iĢleminin kuruluĢa veya
dönüĢüme iliĢkin Kurul tarafından verilecek onay tarihini takip eden ilk sermaye artırımında
gerçekleĢtirilmesi zorunludur.
(3) Halka arz sonrasında, ortaklığın çıkarılmıĢ sermayesinin asgari %25’i oranındaki
paylarının halka açık pay statüsünde olması zorunludur.
(4) Bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen süre içinde halka arz baĢvuru formunu ve
formda belirtilen belgeleri tamamlayarak Kurula baĢvurmayan veya gerekli Ģartları
sağlamadığı için baĢvurusu Kurulca onaylanmayan ortaklıkların, gayrimenkul yatırım
ortaklığı olarak faaliyette bulunma hakları ortadan kalkar. Ortaklıklar, ilgili sürenin
bitiminden veya Kurulun olumsuz görüĢünün kendilerine bildirildiği tarihten itibaren en geç
üç ay içinde esas sözleĢme hükümlerini gayrimenkul yatırım ortaklığı faaliyetini
kapsamayacak Ģekilde değiĢtirmek ve kayıtlı sermaye sisteminden çıkmak üzere Kurula
baĢvurmakla yükümlüdürler. Ortaklıklar bu değiĢiklikleri yapmadıkları takdirde, TTK’nın
529 uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (c) bentleri hükümleri gereğince sona ermiĢ
sayılır.
BĠAġ’a kotasyon
MADDE 12 – (1) Ortaklıklar, satıĢ süresinin bitimini takip eden 15 gün içinde
paylarının BĠAġ kotuna alınması için gerekli belgenin verilmesi istemiyle Kurula
baĢvururlar. Bu belgenin alınmasını takiben 15 gün içinde de payların kote edilmesi isteği ile
BĠAġ’a müracaat edilmesi zorunludur.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Payların Türü, Niteliği ve Devri
Payların türü
MADDE 13 – (1) Ortaklık payları nama veya hamiline yazılı olarak ihraç edilebilir.
(2) Nama yazılı ihraç edilmiĢ olup borsada iĢlem gören paylar hakkında TTK’nın 414
üncü maddesinin birinci fıkrası uygulanmaz.
Ġmtiyazlı pay ihracı
MADDE 14 – (1) Ortaklıklar, yönetim kurulu üyelerinin seçiminde aday gösterme
imtiyazı tanıyan paylar dıĢında imtiyaz veren herhangi bir menkul kıymet ihraç edemezler.
Aday gösterme imtiyazının yaratılmasında TTK’nın 360 ıncı maddesi hükümleri
uygulanmaz. Halka açılma sonrasında, hiçbir Ģekilde yönetim kurulu üyeliğine aday gösterme
imtiyazı da dahil olmak üzere imtiyaz yaratılamaz.
(2) Kurulun belirlediği esaslar çerçevesinde, faaliyetlerinin makul ve zorunlu kıldığı
haller saklı kalmak kaydıyla, Kurul düzenlemelerine uygun olarak hazırlanmıĢ finansal
tablolarına göre üst üste beĢ yıl dönem zararı eden ortaklıklarda, birinci fıkra kapsamındaki
imtiyazlı paylar Kurul kararı ile ortadan kalkar. Bu hükmün uygulanmasında, konsolide
finansal tablo hazırlama yükümlülüğü bulunan ortaklıklar için konsolide finansal tablolar
esas alınır. Ġmtiyazlı payların kamu kurum ve kuruluĢlarına ait olması halinde bu fıkra hükmü
uygulanmaz.
Payların devri
MADDE 15 – (1) Halka arzdan önce ortaklık paylarının devri herhangi bir orana
bakılmaksızın Kurul iznine tabidir. Bu kapsamdaki pay devirlerinde, ortaklıkta pay edinecek
yeni ortaklar için bu Tebliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi dıĢındaki
bentlerinde yer alan Ģartlar aranır.
(2) Ortaklık paylarının halka arzından sonraki dönemde, yönetim kontrolü sağlayan
paylara sahip olan ortakların bu Tebliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi
dıĢındaki bentlerinde yer alan Ģartları sağlamaları zorunludur. Yönetim kontrolünün elde
edilmesini sağlayan miktardaki imtiyazlı payların devri Kurul iznine tabidir. Ġmtiyazsız
paylarla yönetim kontrolünün elde edilmesi halinde ise, bu paylara sahip olan ortakların söz
konusu Ģartları sağladıklarını tevsik edici belgeleri pay devrini takip eden 10 iĢ günü içinde
Kurula iletmeleri zorunludur.
(3) Yönetim kontrolünün elde edilmesini sağlayan miktardaki imtiyazlı payların
devrinde, imtiyazlı payları devralacak ortakların, Kurulun pay alım teklifi zorunluluğuna
iliĢkin hükümleri kapsamında devir sonrası diğer ortakların paylarını satın almayı sağlayacak
mali güce sahip olmaları ve bu durumu tevsik etmeleri zorunludur. Bu hususta, Kurulun pay
alım teklifi zorunluluğundan muafiyete iliĢkin hükümleri saklıdır.
(4) Ortaklık paylarının halka arzından sonraki dönemde, yönetim kontrolü sağlayan
paylara sahip olan ortakların, bu Tebliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi
dıĢındaki bentlerinde yer alan Ģartları sağlayamamaları halinde; yönetim kontrolü sağlayan
paylarını, Ģartları sağlayamadıkları tarihten itibaren en geç üç ay içerisinde elden çıkarmaları
zorunludur.
(5) Bankaların bu madde kapsamındaki pay edinimlerinde bu Tebliğin 7 nci
maddesinin beĢinci fıkrasında yer alan Ģartların sağlanması zorunludur.
(6) Bu maddenin birinci, ikinci ve beĢinci fıkralarında belirtilen esaslara aykırı olarak
gerçekleĢtirilen devirler pay defterine kaydolunmaz. Söz konusu fıkra hükümlerine aykırı
olarak pay defterine yapılan kayıtlar hükümsüzdür.
ALTINCI BÖLÜM
Yönetim Yapısı
Yönetim kurulunun oluĢumu
MADDE 16 – (1) Yönetim kurulu, Kurul düzenlemeleri ile TTK’nın ilgili maddeleri
çerçevesinde seçilir ve görev yapar.
Yönetim kurulu üyelerinin nitelikleri
MADDE 17 – (1) Ortaklıklarda görev alacak yönetim kurulu üyelerinin, bu Tebliğin 7
nci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi dıĢındaki bentlerinde yer alan Ģartları taĢımaları
gerekmektedir. Ayrıca yönetim kurulu üyelerinin çoğunluğunun 4 yıllık yüksek öğrenim
kurumlarından mezun olmaları ve ortaklığın faaliyet konusunu yakından ilgilendiren hukuk,
inĢaat, bankacılık ve finans gibi alanlarda en az üç yıllık tecrübeye sahip olmaları zorunludur.
Yalnızca gayrimenkul alım satım iĢi ile uğraĢmak bu alanda edinilmiĢ tecrübe sayılmaz.
(2) Kurul düzenlemeleri dikkate alınarak yönetim kurulu nezdinde kurulan komitelerde
sadece dört yıllık yüksek öğrenim kurumlarından mezun olmuĢ yönetim kurulu üyeleri görev
alabilir.
(3) Yönetim kurulu üyeliği görevine yeni bir atama yapılması halinde atamaya iliĢkin
karar, atanan kiĢinin bu maddenin birinci fıkrasında yer alan Ģartları sağladığını tevsik edici
belgelerle birlikte atamayı takip eden en geç 10 iĢ günü içinde SPL’ye gönderilir.
Genel müdür
MADDE 18 – (1) Ortaklıkta genel müdür olarak görev yapacak kiĢinin dört yıllık
yüksek öğrenim kurumlarından mezun olması, bu Tebliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının
(e) bendi dıĢındaki bentlerinde yer alan Ģartları taĢıması ve gayrimenkul yatırımları ile
yakından ilgili olan hukuk, inĢaat, bankacılık ve finans gibi alanlarda en az beĢ yıllık
tecrübeye sahip olması zorunludur. Yalnızca gayrimenkul alım satım iĢi ile uğraĢmak bu
alanda edinilmiĢ tecrübe sayılmaz.
(2) Yukarıda belirtilen Ģartları taĢıyan genel müdürün münhasıran ve tam zamanlı
olarak bu görev için istihdam edilecek/edilmiĢ olması zorunludur.
(3) Genel müdür, baĢka kurum ve kuruluĢlarda, icrai nitelikte olmaması ve ortaklıktaki
görevinin ifasında zafiyete neden olmaması kaydıyla, yönetim kurulu üyeliği yapabilir.
TTK’nın 396 ncı madde hükmü saklıdır.
(4) Genel müdürlük görevine 12 aylık süre içerisinde 6 aydan fazla vekalet edilemez.
Bu sürenin sonunda bu göreve yeniden vekaleten atama yapılamaz.
(5) Genel müdürlük görevine yeni bir atama yapılması halinde atamaya iliĢkin karar,
atanan kiĢinin bu maddenin birinci fıkrasında yer alan Ģartları sağladığını tevsik edici
belgelerle birlikte atamayı takip eden en geç 10 iĢ günü içinde Kurula ve SPL’ye gönderilir.
Diğer personel
MADDE 19 – (1) Ortaklık bünyesinde faaliyetlerin etkin bir Ģekilde yürütülmesini
sağlayacak sayıda nitelikli personelin istihdam edilmesi ve sermaye piyasası mevzuatında
belirtilen görevleri yerine getirecek ihtisas personelinin seçiminde Kurulun ilgili
düzenlemelerine uyulması zorunludur. Kurul düzenlemeleri uyarınca oluĢturulması gereken
komitelerde görevli personelin atanmaları ve görevden ayrılmaları, atamayı veya görevden
ayrılmayı takip eden en geç 10 iĢ günü içinde SPL’ye bildirilir.
Yönetim kurulu üyelerine iliĢkin yasaklar
MADDE 20 – (1) Yönetim kurulu üyeleri, yönetim kurulunun alacağı kararlarda taraf
olan kimselerden Kurulun Kurumsal Yönetim Tebliğinin ekinde yer alan Kurumsal Yönetim
Ġlkelerine göre bağımsız olmaması durumunda, bu hususu gerekçeleri ile birlikte yönetim
kuruluna bildirmek ve her hâlükârda toplantı tutanağına iĢletmekle yükümlüdür. Bu hususta
TTK’nın "Müzakereye katılma yasağı" baĢlıklı 393 üncü maddesi hükmü saklıdır.
Özellik arz eden kararlar
MADDE 21 – (1) Ortaklık ile aĢağıda (A) bendinde sayılan taraflar arasında olan ve
(B) bendinde sayılan iĢlemlere iliĢkin olan yönetim kurulu kararlarının Kurulun özel
durumların kamuya açıklanmasına iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde kamuya açıklanması,
ayrıca karar oybirliği ile alınmadığı takdirde yapılacak ilk genel kurul toplantısının
gündemine alınarak ortaklara bilgi verilmesi gerekir.
A) Taraflar;
a) Ortaklıkta sermayenin %20 veya üzerinde paya veya bu oranda oy hakkına sahip
ortaklar,
b) Ortaklıkta yönetim kuruluna aday gösterme imtiyazını içeren pay sahibi ortaklar,
c) (a) ve (b) bentlerinde sayılanların %20’den fazla paya veya bu oranda oy hakkına
sahip oldukları diğer Ģirketler,
ç) Ortaklığın iĢtirakleri,
d) Ortaklığa iĢletmecilik hizmeti veren Ģirketler,
e) Ortaklığa portföy yönetim hizmeti veren Ģirketler,
f) Ortaklığa danıĢmanlık hizmeti veren Ģirket,
g) Ortaklığa inĢaat hizmeti verecek müteahhit,
ğ) Ortaklığın ortak olduğu bir adi ortaklığın diğer ortakları,
h) Ortaklığın iliĢkili tarafları.
B) Özellik arz eden kararlar;
a) Ortaklık portföyünden varlık alınması, satılması, kiralanması veya kiraya
verilmesine iliĢkin kararlar,
b) Ortaklığın portföyündeki varlıkların pazarlanması iĢini üstlenecek Ģirketlerin
belirlenmesine iliĢkin kararlar,
c) Kredi iliĢkisi kurulmasına iliĢkin kararlar,
ç) Ortaklığın paylarının halka arzında, satın alma taahhüdünde bulunan yatırım
kuruluĢlarının belirlenmesine iliĢkin kararlar,
d) Ortak yatırım yapılmasına iliĢkin kararlar,
e) Ortaklığa mali, hukuki veya teknik danıĢmanlık hizmeti verecek gerçek veya tüzel
kiĢilerin belirlenmesine iliĢkin kararlar,
f) Ortaklığa proje geliĢtirme, kontrol veya müteahhitlik, iĢletmecilik veya portföy
yönetimi verecek gerçek veya tüzel kiĢilerin belirlenmesine iliĢkin kararlar,
g) (A) bendinde yer alan tüzel kiĢilerin ihraç ettiği menkul kıymetlerin ortaklık
portföyüne alınmasına iliĢkin kararlar,
ğ) Adi ortaklık kurulmasına veya mevcut bir adi ortaklığın faaliyetlerine son
verilmesine iliĢkin kararlar,
h) Ortaklık ile iliĢkili taraflar arasında mal ve hizmet alımına dayanan iĢlemlere iliĢkin
kararlar,
ı) Bunlar dıĢında kalmakla birlikte, (A) bendinde sayılan taraflardan herhangi birisinin
lehine sonuç doğurucu nitelikteki kararlar.
(2) Ortaklıklar ile iliĢkili taraflar arasında yapılan iĢlemlere yönelik olarak Kurulun
Kurumsal Yönetim Tebliğinin ekinde yer alan Kurumsal Yönetim Ġlkelerinde yer alan
hükümler saklıdır.
(3) Ortaklıkların, aktif toplamlarının %75’ini aĢmayan tutardaki varlıklarının toptan
satıĢında TTK’nın 408 inci maddesinin ikinci fıkrasının (f) bendi ile Kanunun 23 üncü
maddesi hükümleri uygulanmaz.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Yatırımlara ve Faaliyetlere ĠliĢkin Esaslar
Yatırım faaliyetleri ve yatırım faaliyetlerine iliĢkin sınırlamalar
MADDE 22 – (1) Bu Tebliğde yer alan sınırlamalar saklı kalmak üzere, ortaklıklar
veya ortaklıkların;
a) Alım satım kârı veya kira geliri elde etmek amacıyla; arsa, arazi, konut, ofis,
alıĢveriĢ merkezi, otel, lojistik merkezi, depo, park, hastane ve benzeri her türlü
gayrimenkulü satın alabilir, satabilir, kiralayabilir, kiraya verebilir ve satın almayı veya
satmayı vaad edebilirler.
b) Portföylerine alınacak her türlü bina ve benzeri yapılara iliĢkin olarak yapı kullanma
izninin alınmıĢ ve kat mülkiyetinin tesis edilmiĢ olması zorunludur. Ancak, mülkiyeti tek
baĢına ya da baĢka kiĢilerle birlikte ortaklığa ait olan otel, alıĢveriĢ merkezi, iĢ merkezi,
hastane, ticari depo, fabrika, ofis binası ve Ģube gibi yapıların, tamamının veya ayrı
bölümlerinin yalnızca kira ve benzeri gelir elde etme amacıyla kullanılması halinde, anılan
yapıya iliĢkin olarak yapı kullanma izninin alınması ve tapu senedinde belirtilen niteliğinin
taĢınmazın mevcut durumuna uygun olması yeterli kabul edilir.
c) Portföylerine ancak üzerinde ipotek bulunmayan veya gayrimenkulün değerini
doğrudan ve önemli ölçüde etkileyecek nitelikte herhangi bir takyidat Ģerhi olmayan
gayrimenkuller ile gayrimenkule dayalı haklar dahil edilebilir. Bu hususta, bu Tebliğin 30
uncu maddesi hükümleri saklıdır.
ç) Kendi mülkiyetlerindeki arsa ve arazilerin yanı sıra, hasılat paylaĢımı veya kat
karĢılığı arsa satıĢı sözleĢmeleri akdettiği baĢka kiĢilere ait arsalar üzerinde, gayrimenkul
projesi geliĢtirebilirler veya projelere üst hakkı tesis ettirmek suretiyle yatırım yapabilirler.
Yapılacak sözleĢme hükümleri çerçevesinde bir veya birden fazla tarafla ortak bir Ģekilde
yürütülecek projelerde, ortaklık lehine mülkiyet edinme amacı yok ise, ortaklığın
sözleĢmeden doğan haklarının Kurulca uygun görülecek nitelikte bir teminata bağlanmıĢ
olması zorunludur.
d) GerçekleĢtirecekleri veya yatırım yapacakları projelerin ilgili mevzuat uyarınca
gerekli tüm izinlerinin alınmıĢ, projesinin hazır ve onaylanmıĢ, inĢaata baĢlanması için yasal
gerekliliği olan tüm belgelerinin tam ve doğru olarak mevcut olduğu hususlarının bağımsız
gayrimenkul değerleme Ģirketleri tarafından tespit edilmiĢ olması gerekir.
e) Mülkiyeti ortaklığa ait olmayan ve ipotek tesis edilmiĢ arsalar üzerinde proje
geliĢtirilebilmesi için, tesis edilen ipoteğin bedelinin söz konusu arsa için en son hazırlanan
değerleme raporunda ulaĢılan arsa değerinin %50’sini geçmemesi ve her halükarda üzerinde
proje geliĢtirilecek ipotekli arsaların ipotek bedellerinin, ortaklığın kamuya açıkladığı
bağımsız denetimden geçmiĢ son finansal tablolarında yer alan aktif toplamının %10’unu
aĢmaması gereklidir.
f) Otel, hastane veya buna benzer faaliyete geçirilebilmesi için belirli asgari donanıma
ihtiyaç duyan gayrimenkullerin kiraya verilmeden önce tefriĢini temin edebilirler.
g) Mülkiyeti baĢka kiĢilere ait olan gayrimenkuller üzerinde kendi lehine üst hakkı,
intifa hakkı ve devre mülk irtifakı tesis edebilir ve bu hakları üçüncü kiĢilere devredebilirler.
ğ) Mülkiyetine sahip oldukları gayrimenkuller üzerinde baĢka kiĢiler lehine üst hakkı,
intifa hakkı ve devre mülk irtifakı tesis edebilir ve bu hakların üçüncü kiĢilere devrine izin
verebilirler.
h) Özel düzenlemeler saklı kalmak kaydıyla Yap-ĠĢlet-Devret modeliyle geliĢtirilecek
projeleri, bu maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde belirtilen Ģartların sağlanması
koĢuluyla kendisi veya baĢkaları lehine üst hakkı tesis ettirmek suretiyle gerçekleĢtirebilirler.
ı) Mülkiyetlerini edinmek kaydıyla yurt dıĢındaki gayrimenkullere ve yabancı sermaye
piyasası araçlarına yatırım yapabilirler.
i) Gayrimenkullere ve gayrimenkul projelerine iliĢkin ayni haklar Medeni Kanun
hükümlerine göre tesis edilir. Ġrtifak haklarından tapuya tescil edilmesi Ģartıyla yalnızca intifa
hakkı, devre mülk irtifakı ve üst hakkı tesis ettirilebilir. Üst hakkı ve devre mülk hakkının
devredilebilmesine iliĢkin olarak bu hakları doğuran sözleĢmelerde herhangi bir sınırlama
getirilemez. Ancak özel kanun hükümleri saklıdır.
j) Herhangi bir Ģekilde, devredilebilmesi konusunda bir sınırlamaya tabi olan varlıklara
ve haklara yatırım yapamazlar.
k) Aracılık faaliyeti kapsamında olmamak kaydıyla sermaye piyasası araçlarını alabilir
ve satabilir, Takasbank para piyasası ve ters repo iĢlemi yapabilir, Türk Lirası veya yabancı
para cinsinden mevduat veya katılma hesabı açtırabilirler, sermaye piyasası araçlarını ödünç
verebilirler. Ortaklıklar Kurulun ilgili düzenlemeleri çerçevesinde yapılacak bir sözleĢme ile
herhangi bir anda portföylerindeki sermaye piyasası araçlarının piyasa değerinin en fazla
%50’si tutarındaki sermaye piyasası araçlarını ödünç verebilir. Ödünç verme iĢlemi en fazla
90 iĢ günü süreyle ve ödünç verilen sermaye piyasası araçlarının en az %100’ü karĢılığında
nakit veya kamu borçlanma araçlarından oluĢabilecek teminatın ortaklık adına Takasbank’ta
bloke edilmesi Ģartıyla yapılabilir. Teminat tutarının ödünç verilen sermaye piyasası
araçlarının piyasa değerinin %80’inin altına düĢmesi halinde teminatın tamamlanması istenir.
Ortaklığın taraf olduğu ödünç verme sözleĢmelerine, sözleĢmenin ortaklık lehine tek taraflı
olarak fesh edilebileceğine iliĢkin bir hükmün konulması zorunludur.
l) Hiçbir Ģirkette sermaye veya oy haklarının %5’inden fazlasına sahip olamazlar.
Ortaklığın bu bent kapsamındaki yatırımlarının toplamı aktif toplamının %10’unu aĢamaz.
m) Altına, kıymetli madenlere ve diğer emtialara ve bunlara dayalı vadeli iĢlem
sözleĢmelerine yatırım yapamazlar.
n) Yatırım fonları payları hariç, borsalarda veya borsa dıĢı teĢkilatlanmıĢ piyasalarda
iĢlem görmeyen sermaye piyasası araçlarına yatırım yapamazlar, sermaye piyasası araçlarının
alım satımlarının Borsa kanalıyla yapılması zorunludur.
o) Sermaye piyasası araçlarını açığa satamazlar, kredili menkul kıymet iĢlemi
yapamazlar ve sermaye piyasası araçlarını ödünç alamazlar.
ö) Türev araçları kullanarak korunma amacını aĢan iĢlemler yapamazlar.
p) Kanunen ödemekle yükümlü oldukları vergi, harç ve benzeri diğer giderler hariç
olmak üzere varlıkların portföye alımı ve portföyden satımı sırasında varlık değerinin
%3’ünü aĢan komisyon ücreti ve benzeri giderler yapamazlar.
Yapamayacakları iĢler
MADDE 23 – (1) Ortaklıklar;
a) 5411 sayılı Bankacılık Kanununda tanımlandığı üzere mevduat toplayamazlar ve
mevduat toplama sonucunu verecek iĢ ve iĢlemler yapamazlar.
b) Bu Tebliğde izin verilen iĢlemler dıĢında ticari, sınai veya zirai faaliyetlerde
bulunamazlar.
c) Hiçbir Ģekilde gayrimenkullerin inĢaat iĢlerini kendileri üstlenemez, bu amaçla
personel ve ekipman edinemezler. Yürütülen projelerin kontrol iĢleri dahili olarak
yürütülecekse bu amaçla istihdam edilen personel kapsam dıĢındadır.
ç) Hiçbir surette otel, hastane, alıĢveriĢ merkezi, iĢ merkezi, ticari parklar, ticari
depolar, konut siteleri, süper marketler ve bunlara benzer nitelikteki gayrimenkulleri ticari
maksatla iĢletemez ve bu amaçla personel istihdam edemezler. Ancak, bu Tebliğin 27 nci
maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları kapsamındaki faaliyetler ve bu faaliyetler nedeniyle
istihdam edilen personel bu bent kapsamında değerlendirilmez.
d) Kendi personeli vasıtasıyla portföye konu olan veya olacak projeler hariç olmak
üzere baĢka kiĢi ve kuruluĢlara proje geliĢtirme, proje kontrol, mali fizibilite, yasal izinlerin
takibi ve buna benzer hizmetler veremezler.
e) Kredi veremezler.
f) ĠliĢkili taraflarıyla herhangi bir mal veya hizmet alım satımı iĢlemine dayanmayan
borç alacak iliĢkisine giremezler.
g) Belgeye dayandırılmayan ve piyasa rayicinden bariz farklılık gösteren bir harcama
veya komisyon ödemesinde bulunamazlar.
ğ) Sürekli olarak kısa vadeli gayrimenkul alım satımı yapamazlar.
Portföy sınırlamaları
a) Gayrimenkullere, gayrimenkul projelerine ve gayrimenkule dayalı haklara aktif
toplamının en az %51’i oranında yatırım yapmak zorundadırlar.
b) Bu Tebliğin 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (k) bendinde yazılı varlıklar ile 28
inci maddesinde belirtilen iĢtiraklerin tamamına en fazla aktif toplamının %49’u oranında, bu
varlıklar içerisinde yer alan yatırım amaçlı Türk Lirası veya yabancı para cinsinden mevduat
veya katılma hesabına ise en fazla aktif toplamının %10’u oranında yatırım yapabilirler.
Portföye alınan varlıkların veya projelerin maliyetlerine iliĢkin bedel ödemeleri belirli
hakediĢler karĢılığında veya taksitler halinde yapılıyorsa, bunlara karĢılık gelen nakit fazlaları
da bu Tebliğin 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (k) bendinde yazılı varlıklar aracılığıyla
değerlendirilebilir. Finansal tabloların hazırlandığı yıl ve takip eden iki yıl içerisinde bu
kapsamda yapılacak harcamaların tutarı, %51 oranının hesaplanmasında portföyde yer alan
bu Tebliğin 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (k) bendinde yazılı varlıkların toplam
tutarından indirilir ve bu maddenin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında yapılacak
hesaplamaya dahil edilir. Ancak, finansal tablonun hazırlandığı tarihten önceki dönemlere
iliĢkin planlanan harcamalardan gerçekleĢtirilmemiĢ olanlar, indirim konusu yapılamaz.
Belirtilen indirimin yapılabilmesi için projenin finansal tablolara dahil edilmesinden önce,
projenin tamamlanmasına kadar olan süre için planlanan yıllık harcama tutarları Kurula
bildirilir. Harcamalara iliĢkin planlarda yapılan değiĢiklikler nedeniyle, %51 oranının
hesaplanmasında dikkate alınmak üzere önceden Kurula bildirilmiĢ olan tutarın değiĢtirilmesi
Kurul iznine tabidir.
c) Portföyünde bulunan ve alımından itibaren beĢ yıl geçmesine rağmen üzerlerinde
proje geliĢtirilmesine yönelik herhangi bir tasarrufta bulunulmayan arsa ve arazilerin oranı
aktif toplamının %20’sini aĢamaz. Gayrimenkul yatırım ortaklığına dönüĢen ortaklıkların
sahip olduğu bu nitelikteki arsa ve araziler için söz konusu süre dönüĢüme iliĢkin esas
sözleĢme değiĢikliğinin ticaret siciline tescil edildiği tarihten itibaren baĢlar.
ç) Hesap dönemi sonunda hazırlayıp kamuya açıkladıkları finansal tablolarına göre bu
fıkranın (a) bendinde tanımlanan asgari %51 oranını sağlayamazlarsa Kurula baĢvuruda
bulunurlar. Kurul bir defaya mahsus olmak üzere ortaklığa gayrimenkul portföyünün bu
Tebliğ ile öngörülen orana ulaĢması için bir yıl süre tanıyabilir. Ancak, ortaklıklar Kurul
tarafından verilen bu süre sonunda da asgari %51 oranını sağlayamazlarsa, sürenin
bitiminden itibaren en geç bir ay içinde esas sözleĢme hükümlerini gayrimenkul yatırım
ortaklığı faaliyetini kapsamayacak Ģekilde değiĢtirmek üzere Kurula baĢvurmakla
yükümlüdürler. Ortaklıklar bu değiĢiklikleri yapmadıkları takdirde, TTK’nın 529 uncu
maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (c) numaralı bentleri hükümleri gereğince sona ermiĢ
sayılır.
d) Bu Tebliğin 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (ı) bendinde belirtilen yabancı
gayrimenkuller ve yabancı sermaye piyasası araçları ile 28 inci maddesinin birinci fıkrasının
(ç) bendinde belirtilen iĢtiraklere aktif toplamının en fazla %49’u oranında yatırım
yapabilirler.
Ortaklık portföyünün yönetimi
MADDE 25 – (1) Ortaklıklar, gayrimenkul portföylerini yeterli sayıda personel
istihdam etmek suretiyle kendileri yönetirler. Proje geliĢtirme ve kontrol hizmetleri de dahil
olmak üzere ortaklık portföyünün geliĢtirilmesi ve alternatif imkanların araĢtırılmasına
yönelik danıĢmanlık hizmetleri ortaklık dıĢından, bu iĢlerde uzmanlaĢmıĢ Ģirketlerden
alınabilir.
(2) Ortaklık tarafından gayrimenkul portföyü ile ilgili olarak, iliĢkili taraflardan
danıĢmanlık hizmeti alınması halinde, bu hizmetler kapsamında danıĢman Ģirketlere
ödenecek komisyon ve ücretler için Kurulca üst sınır belirlenebilir. DanıĢman Ģirket ile
iĢletmeci Ģirket sıfatı aynı kiĢide birleĢemez.
(3) Aktif toplamının %10’unu aĢması halinde ortaklıklar; portföylerinin para ve
sermaye piyasası araçlarından oluĢan kısmını, bünyesinde Kurulun lisanslama düzenlemeleri
çerçevesinde lisans belgesine sahip yeterli sayıda portföy yöneticisini istihdam etmek
suretiyle kendisi yönetebilecekleri gibi, esas sözleĢmelerinde hüküm bulunmak kaydıyla ve
imzalanacak bir sözleĢme kapsamında, Kuruldan yatırım danıĢmanlığı yetki belgesi almıĢ bir
kuruluĢtan yatırım danıĢmanlığı hizmeti veya portföy yönetim Ģirketlerinden portföy
yönetimi hizmeti alabilirler. Ortaklıklar tarafından para ve sermaye piyasası araçlarından
oluĢan portföyün yönetimine iliĢkin olarak bu üç yöntemden birinin kullanılması ve bu
durumlarda Kurulun portföy yöneticiliğine ve yatırım danıĢmanlığına iliĢkin düzenlemelerine
uyulması zorunludur. Portföy yönetim Ģirketinden hizmet alınabilmesi için, Kurul onayının
alınması zorunludur.
(4) Ortaklıklar, portföyleriyle ilgili olarak dıĢarıdan danıĢmanlık, iĢletmecilik, inĢaat,
portföy yönetimi ve benzeri hizmetler almaları durumunda, aldıkları hizmetlerle ilgili
faaliyetlerin mevzuat ve sözleĢme hükümlerine uygunluğunu izlemek üzere gerekli
organizasyonu oluĢturmak zorundadırlar.
(5) Ortaklık portföyünde yer alan sermaye piyasası araçlarının imzalanacak bir saklama
sözleĢmesi çerçevesinde Takasbank’ta saklanması zorunludur.
Tapuya Ģerhi zorunlu sözleĢmeler
MADDE 26 – (1) Ortaklık lehine sözleĢmeden doğan alım, önalım ve geri alım
haklarının, gayrimenkul satıĢ vaadi sözleĢmeleri, kat karĢılığı inĢaat sözleĢmeleri ve hasılat
paylaĢımı sözleĢmeleri gibi ortaklık lehine haklar sağlayan sözleĢmelerin, rehinli alacakların
serbest dereceye ilerleme haklarının ve ortaklığın kiracı konumunda olduğu kira
sözleĢmelerinin tapu siciline Ģerhi zorunludur. Söz konusu yükümlülüğün yerine
getirilmesinden ortaklık yönetim kurulu veya yönetim kurulunca yetkilendirilmiĢ olması
halinde ilgili murahhas üye sorumludur. Bu maddede sayılan sözleĢmelerin karĢı tarafının
BaĢbakanlık Toplu Konut Ġdaresi BaĢkanlığı ve iĢtirakleri olması halinde bu sözleĢmelerin
tapu siciline Ģerhi zorunlu değildir.
ĠĢletme hizmeti
MADDE 27 – (1) Ortaklık portföyünde yer alan gayrimenkullere iliĢkin iĢletme
hizmetleri iĢletmeci Ģirketlerden alınır.
(2) Ortaklık portföyünde kira geliri elde etme amacına yönelik gayrimenkuller olması
halinde, söz konusu gayrimenkullere veya onların bağımsız bölümlerine iliĢkin olarak
güvenlik, temizlik, genel idare ve buna benzer nitelikteki temel hizmetler kiracılara ortaklık
tarafından sunulabileceği gibi, ortaklık ile bir iĢletmeci Ģirket arasında bu tür hizmetlerin
sunulması amacına yönelik bir sözleĢme yapılması da mümkündür.
(3) Ortaklık portföyünde yer alan gayrimenkuller ve gayrimenkul projelerinin
pazarlanmasına ve değerinin artırılmasına yönelik olarak yapılacak reklam ve promosyon
faaliyetleri temel hizmet kapsamındadır.
ĠĢtirak
MADDE 28 – (1) Ortaklıklar, sadece;
a) ĠĢletmeci Ģirketlere,
b) Diğer gayrimenkul yatırım ortaklıklarına,
c) Yap-iĢlet-devret projeleri kapsamında kurulan Ģirketlere,
ç) Belirli gayrimenkullerin ya da gayrimenkule dayalı hakların portföye alınması
amacıyla sınırlı olarak faaliyet konusu yalnızca gayrimenkul olan yurt dıĢında kurulu
Ģirketlere,
d) Gayrimenkullerin ya da gayrimenkule dayalı hakların değerinin, iĢtirak edilecek
Ģirketin finansal tablolarında yer alan aktif toplamının en az %75’ini oluĢturduğu Türkiye’de
kurulu Ģirketlere,
e) Portföylerinde yer alan ve/veya yer alması planlanan gayrimenkul, gayrimenkule
dayalı hak veya gayrimenkul projelerine iliĢkin altyapı hizmetlerinin; ilgili mevzuatta yer
alan yasal zorunluluklar gereği yalnızca bu hizmetlerin yerine getirilmesi amacıyla sınırlı
olarak kurulmuĢ veya kurulacak Ģirketler tarafından yapılmasının zorunlu olması halinde, bu
Ģirketlere
iĢtirak edebilirler.
(2) Bu madde kapsamında iĢtiraklere yapılacak yatırımlarda bu Tebliğin 22 nci
maddesinin birinci fıkrasının (l) ve (n) bentleri uygulanmaz.
(3) Ortaklıklar tarafından iĢletmeci Ģirketlere yapılacak iĢtirak, ortaklıkların hesap
dönemi sonunda hazırlayıp kamuya açıkladıkları finansal tablolarında yer alan aktif
toplamının %10’undan fazla olamaz.
Sigorta mecburiyeti
MADDE 29 – (1) Ortaklık portföyünde yer alan arsa, arazi, haklar ve henüz inĢaatına
baĢlanmamıĢ projeler ve sermaye piyasası araçları hariç olmak üzere tüm varlıkların
oluĢabilecek her tür hasara karĢı rayiç değerleri dikkate alınarak sigortalanması zorunludur.
Ġpotek, rehin ve sınırlı ayni hak tesisi
MADDE 30 – (1) Kat karĢılığı ve hasılat paylaĢımı yapılan projelerde, projenin
gerçekleĢtirileceği arsaların sahiplerince ortaklığa, bedelsiz veya düĢük bedel karĢılığı
ortaklık lehine üst hakkı tesis edilmesi veya arsanın devredilmesi halinde, projenin teminatı
olarak arsa sahibi lehine ortaklık portföyünde bulunan gayrimenkuller üzerine ipotek veya
diğer sınırlı ayni haklar tesis edilmesi mümkündür. Ayrıca gayrimenkullerin, gayrimenkul
projelerinin ve gayrimenkule dayalı hakların satın alınması sırasında yalnızca bu iĢlemlerin
finansmanına iliĢkin olarak ya da yatırımlar için kredi temini amacıyla portföydeki varlıklar
üzerinde ipotek, rehin ve diğer sınırlı ayni haklar tesis edilebilir. Portföydeki varlıkların
üzerinde bu amaçlar dıĢında hiçbir suretle üçüncü kiĢiler lehine ipotek, rehin ve diğer sınırlı
ayni haklar tesis ettirilemez ve baĢka herhangi bir tasarrufta bulunulamaz. Bu hususa
ortaklıkların esas sözleĢmesinde yer verilmesi zorunludur.
(2) Bu madde kapsamında temin edilecek krediler de bu Tebliğin 31 inci maddesi
kapsamında değerlendirilir.
Borçlanma sınırı
MADDE 31 – (1) Ortaklıklar, kısa süreli fon ihtiyaçlarını veya portföyleri ile ilgili
maliyetlerini karĢılamak amacıyla hesap dönemi sonunda hazırlayıp kamuya açıkladıkları
finansal tablolarında yer alan konsolide olmayan öz sermayelerinin beĢ katı kadar kredi
kullanabilirler. Söz konusu kredilerin üst sınırının hesaplanmasında ortaklığın finansal
kiralama iĢlemlerinden doğan borçları ve gayri nakdi kredileri de dikkate alınır.
(2) Ortaklıklar sermaye piyasası mevzuatındaki sınırlamalar dahilinde borçlanma aracı
ihraç edebilirler. Ancak ihraç edecekleri borçlanma araçları için sermaye piyasası mevzuatı
uyarınca hesaplanacak ihraç limitinden bu maddenin birinci fıkrasında bahsedilen krediler
düĢülür.
(3) Ortaklıklar, Kurul düzenlemeleri çerçevesinde gayrimenkul sertifikası ve
portföydeki gayrimenkullerin satıĢ veya satıĢ vaadi sözleĢmeleri ile satıĢından kaynaklanan
senetli alacakları ile kira gelirlerinin teminatı altında varlık teminatlı menkul kıymet ihraç
edebilirler.
ĠnĢaat hizmetleri
MADDE 32 – (1) Ortaklığın yürüttüğü projelerin inĢaatlarının, tarafların inĢaat
iĢlerinden doğan karĢılıklı hak ve yükümlülüklerini içeren bir sözleĢme dahilinde
müteahhitlerce yapılması zorunludur.
(2) SözleĢmenin kapsamı taraflar arasında serbestçe belirlenir ancak asgari olarak
müteahhidin borçlarını, ödeme koĢullarını, ayıba karĢı tekeffülün Ģartlarını, sözleĢmeden
rücunun Ģartlarını, iĢ sahibinin tazminat isteme hakkını ve sözleĢmenin sona ermesinin
Ģartlarını kapsaması zorunludur.
(3) Müteahhidin seçiminin ve sözleĢme koĢullarının yönetim kurulu tarafından
onaylanması zorunludur.
Adi ortaklık oluĢturmak
MADDE 33 – (1) Ortaklıklar münhasıran bir projeyi gerçekleĢtirmek maksadıyla, bir
veya birkaç ortakla adi ortaklık oluĢturabilir. Ortaklığın bu amaçla adi ortaklığa katılımı
iĢtirak kapsamında değerlendirilmez.
(2) Adi ortaklık tarafından yürütülecek proje ile ilgili inĢaat hizmetleri konusunda bu
Tebliğin 32 nci maddesi hükümleri uygulanır.
SEKĠZĠNCĠ BÖLÜM
Değerlemeye ĠliĢkin Esaslar
Değerleme gerektiren iĢlemler
MADDE 34 – (1) Ortaklıklar aĢağıda sayılan iĢlemler için, iĢleme konu olan varlıkların
ve hakların rayiç değerlerini ve rayiç kira bedellerini tespit ettirmekle yükümlüdürler.
a) Portföyde yer alan gayrimenkullerin, gayrimenkule dayalı hakların ve gayrimenkule
dayalı projelerin alım veya satımı,
b) Portföyde yer alan gayrimenkullerin kiraya verilmesi,
c) Kiraya verilmek üzere gayrimenkul kiralanması,
ç) Portföyde yer alan gayrimenkullerden kiraya verilenlerin kira sözleĢmelerinin
yenilenmesi veya uzatılması,
d) Gayrimenkul ipoteği kabul edilmesi,
e) Gayrimenkule dayalı projelerin inĢaatına baĢlanabilmesi için, yasal prosedüre
uyulduğunun ve gerekli belgelerin tam ve doğru olarak mevcut olduğunun tespit edilmesi,
f) Portföye Kurulca değerleme yaptırılması uygun görülecek diğer varlıkların dahil
edilmesi ve çıkarılması,
g) Portföyde yer alan ve ortaklığın hesap döneminin son üç ayı içerisinde herhangi bir
nedenle rayiç değeri tespit edilmemiĢ olan varlıkların yıl sonu değerlerinin tespiti,
ğ) Bu maddenin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan varlıkların niteliğinin veya
cinsinin değiĢtirilmesi,
h) Ortaklığa ayni sermaye konulması.
(2) Portföye alınacak varlıkların ve hakların rayiç değerleri ile rayiç kira bedellerinin
değer tespitinin Kurulca nitelikleri belirlenen kurum ve kuruluĢlara yaptırılması zorunludur.
(3) Bu maddenin birinci fıkrasının (g) bendi kapsamında yapılacak değer tespitlerinde,
gayrimenkul ekspertizinin en geç ilgili yılın son günü itibarıyla tamamlanmıĢ olması
zorunludur.
(4) Gayrimenkule iliĢkin değerleme çalıĢmalarının bitiĢ tarihi ile rapor tarihi arasındaki
sürenin beĢ iĢ gününü aĢmaması ve gayrimenkul değerleme raporunun rapor tarihini takip
eden iki iĢ günü içinde ortaklığa teslimi zorunludur.
(5) Bu maddenin üçüncü ve dördüncü fıkraları hükümlerine, ortaklık ile gayrimenkul
değerleme Ģirketi arasında yapılacak sözleĢmede yer verilir.
Gayrimenkul değerleme Ģirketinin seçimi
MADDE 35 – (1) Bu Tebliğin 34 üncü maddesi uyarınca gayrimenkullere,
gayrimenkule dayalı haklara ve gayrimenkul projelerine iliĢkin değer tespiti yapacak olan
gayrimenkul değerleme Ģirketlerinin;
a) Kurulca listeye alınmıĢ olması,
b) Bu Tebliğin 21 inci maddesinin (A) bendinde sayılan taraflardan, sermaye piyasası
mevzuatı çerçevesinde gayrimenkul değerleme hizmeti verecek Ģirketlere iliĢkin Kurul
düzenlemelerinde yer alan hükümler çerçevesinde bağımsız olması
gerekir.
(2) Ortaklıkların her yıl sonunu takip eden bir ay içerisinde, portföyünde değerleme
yaptırılması gereken her bir varlık için değerleme hizmeti alınacak bir değerleme Ģirketini ve
portföyüne o yıl içerisinde alınabilecek ve değerleme gerektirecek varlıklar için değerleme
hizmeti alınacak en fazla iki adet değerleme Ģirketini yönetim kurulu kararı ile belirlemeleri,
söz konusu yönetim kurulu kararını Kurulun özel durumların kamuya açıklanmasına iliĢkin
düzenlemeleri çerçevesinde kamuya açıklamaları ve bir örneğini Kurula göndermeleri
gerekmektedir. Söz konusu yükümlülüğün yerine getirilmesinden ortaklık yönetim kurulu
veya yönetim kurulunca yetkilendirilmiĢ olması halinde ilgili murahhas üye sorumludur.
Belirlenen değerleme Ģirketleri ancak değiĢtirilme gerekçesinin Kurula gönderilmesini
müteakip Kurul onayı ile değiĢtirilebilir.
(3) Ortaklıklar, portföylerinde değerleme yaptırılması gereken her bir varlık için aynı
gayrimenkul değerleme Ģirketinden üst üste en fazla üç yıl hizmet alabilirler. Üç yıllık
sürenin dolmasından sonra ortaklığın aynı gayrimenkul değerleme Ģirketinden tekrar hizmet
alabilmesi için en az iki yılın geçmesi zorunludur.
(4) Yurt dıĢındaki gayrimenkullerle ilgili olarak bu Tebliğin 34 üncü maddesi
kapsamında yapılacak değerlemelerde, bu maddenin birinci fıkrasının (a) bendindeki Ģart
aranmaz. Ancak, yurtdıĢında yer alan gayrimenkullere iliĢkin olarak yapılacak değerlemenin,
varsa Kurulun muadili olan kurum listesinde yer alan değerleme Ģirketlerine yaptırılması
zorunludur.
Değerleme raporlarında uyulacak hususlar
MADDE 36 – (1) Bu Tebliğin 34 üncü maddesi uyarınca hazırlanacak değerleme
raporlarında, sermaye piyasası mevzuatı çerçevesinde gayrimenkul değerleme hizmeti
verecek Ģirketler ile bu Ģirketlerin Kurulca listeye alınmalarına ve sermaye piyasasında
uluslararası değerleme standartlarına iliĢkin Kurul düzenlemelerinde yer alan esaslara uyulur.
Ekspertiz değerinin kullanılması
MADDE 37 – (1) Ortaklığın yapacağı portföye alım iĢlemleri, portföyden satıĢ
iĢlemleri ve kiralamalar tespit edilen ekspertiz değerleri dikkate alınarak gerçekleĢtirilir.
Mevcut piyasa veya ödeme koĢulları dikkate alınarak yapılacak alım iĢlemlerinde ekspertiz
değerlerinden daha yüksek, satım ve kiralama iĢlemlerinde ise ekspertiz değerinden daha
düĢük değerler esas alınırsa, bu durumun Kurulun özel durumların kamuya açıklanmasına
iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde kamuya açıklanması ve yapılacak ilk genel kurul
toplantısının gündemine alınarak ortaklara bilgi verilmesi zorunludur.
(2) Ortaklık portföyündeki varlıkların uzun süreli kiralama sözleĢmesine konu
edilmeleri durumunda, beĢ yıllık dönemler itibarıyla kira ekspertiz değerleri bu Tebliğin 36
ncı maddesi kapsamında hazırlanacak bir değerleme raporu ile tespit ettirilir ve ekspertiz
değerinden düĢük kiralama iĢlemi söz konusu ise, bu durum Kurulun özel durumların
kamuya açıklanmasına iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde kamuya açıklanır ve yapılacak ilk
genel kurul toplantısının gündemine alınarak ortaklara bilgi verilir.
DOKUZUNCU BÖLÜM
Kamuyu Aydınlatma ve Yatırımcıların Bilgilendirilmesi
Finansal tablolara iliĢkin esaslar
MADDE 38 – (1) Ortaklıkların, finansal tablolarının hazırlanmasında ve kamuya
açıklanmasında, Kurulun finansal raporlamaya iliĢkin genel düzenlemelerine uyulur.
Konsolide finansal tablo hazırlama yükümlülüğü bulunan ortaklıklar konsolide finansal
tablolarıyla birlikte bireysel finansal tablolarını da kamuya açıklarlar.
(2) Finansal tablolarda, bu Tebliğde belirtilen portföy sınırlamalarının kontrolüne
iliĢkin bilgilere, konsolide olmayan veya bireysel finansal tablo hesap kalemleri kullanılmak
suretiyle, bu Tebliğ ekinde yer verilen dipnot formatı ve buna iliĢkin açıklamalar
çerçevesinde yer verilir.
Yönetim kurulu faaliyet raporuna iliĢkin esaslar
MADDE 39 – (1) Ortaklıklarca, Kurul düzenlemeleri çerçevesinde hazırlanan ve
kamuya açıklanan yönetim kurulu faaliyet raporlarında ayrıca;
a) Portföyde yer alan varlıklara iliĢkin olarak hazırlanan değerleme raporlarının özetine,
b) Son üç aylık döneme iliĢkin geliĢmelerin özetine,
c) Projelere iliĢkin mevcut durum, tamamlanma oranı ve süresi, öngörülerin
gerçekleĢme durumu, sorunlar gibi ilave açıklamalara,
ç) Portföyde yer alan varlıklardan kiraya verilenler ile ilgili ayrıntılı bilgilere,
d) Ortaklığın ilgili hesap dönemine ait karĢılaĢtırmalı finansal tablolarına,
e) Bu Tebliğin 38 inci maddesinin ikinci fıkrası kapsamında tespit edilen portföy
sınırlamalarının kontrolüne iliĢkin bilgilere
yer verilir.
(2) Yönetim kurulu faaliyet raporları Kurul düzenlemelerinde belirtilen sürelerde
kamuya açıklanır. Söz konusu rapor aynı zamanda ortaklık merkezinde ve internet sitesinde
yatırımcıların incelemesi için hazır bulundurulur. Ayrıca talep etmeleri halinde masrafları
ortaklarca karĢılanmak üzere ortaklara da gönderilir. Yönetim kurulu faaliyet raporları en az
on yıl süreyle ortaklık nezdinde saklanır.
Bilgi verme ve kamuyu aydınlatma
a) Bu Tebliğ hükümleri uyarınca veya ihtiyari olarak hazırlanan gayrimenkul
değerleme raporları ile ortaklık portföyünde yer alan diğer varlıklara iliĢkin değerleme
raporlarını ekleriyle birlikte, kendilerine teslimini,
b) Gayrimenkuller, gayrimenkule dayalı haklar, gayrimenkul projeleri ve iĢtirak
paylarının portföye dahil edilmesi veya portföyden çıkarılmasına iliĢkin yönetim kurulu
kararını, alınmasını,
c) Gayrimenkul projelerine iliĢkin fizibilite raporunu, projeye iliĢkin yasal izinlerin
alınmasını,
ç) Bu Tebliğin 26 ncı maddesi kapsamında imzaladıkları sözleĢmeleri, imzalanmasını,
d) Bu Tebliğin 22 nci maddesinin (e) bendi uyarınca üzerinde proje geliĢtirilecek her
bir ipotekli arsanın ipotek bedelinin, ilgili arsa için en son hazırlanan değerleme raporunda
ulaĢılan arsa değerine oranını ve bu kapsamdaki ipotekli arsaların ipotek bedellerinin
toplamının ortaklığın kamuya açıkladığı bağımsız denetimden geçmiĢ son finansal
tablosunda yer alan aktif toplamına oranını gösterir bilgileri, sözleĢmelerin imzalanmasını,
e) Sigorta sözleĢmelerini, hesap dönemi bitimini
takip eden üç iĢ günü içinde Kurula göndermek zorundadır. Kurul, söz konusu bilgi ve
belgelerin Kurulca belirlenecek kurallar çerçevesinde elektronik ortamda ilan edilmesini
yeterli görebilir.
(2) Bu Tebliğin 34 üncü maddesi uyarınca hazırlanan değerleme raporlarının, ekleri
hariç, kendilerine teslimini takip eden üç iĢ günü içinde; bu Tebliğin 38 inci maddesinin
birinci ve ikinci fıkralarında sayılan finansal tabloların ise Kurulun muhasebe standartlarına
iliĢkin düzenlemelerinde belirtilen sürelerde KAP’ta ilan edilmesi zorunludur. Bu raporların
birer örnekleri ortaklık merkezinde yatırımcıların incelemesi için hazır bulundurulur, talep
etmeleri halinde masrafları ortaklarca karĢılanmak üzere ortaklara da gönderilir.
(3) Kurulun özel durumların kamuya açıklanmasına iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde
kamuya duyurmakla yükümlü oldukları hususlara ek olarak ortaklıklar;
a) Bu maddenin birinci fıkrasının (c), (ç) ve (d) bentleri kapsamına giren iĢlemlerini
konuya iliĢkin olarak Kurula yapılacak bildirimle eĢ zamanlı olarak,
b) Bu Tebliğin 24 üncü maddesinin (ç) bendi kapsamına girip asgari %51 oranını
sağlayamamaları halinde bu durumun gerekçelerini ve bu durumun düzeltilmesi için
uygulayacakları planlarını, hesap dönemi sonuna iliĢkin finansal tablosunun kamuya
açıklanmasını takip eden 3 iĢ günü içinde,
c) ĠliĢkili taraflardan danıĢmanlık, iĢletmecilik veya inĢaat hizmetleri alınması
durumunda; alınan hizmetin türüne ve niteliğine, hizmet alınan Ģirkete, ortaklıkla hizmet
alınan Ģirket arasındaki iliĢkinin niteliğine, sözleĢme tarihine, sözleĢme süresine, hizmetin
portföyde yer alan hangi varlıklarla ilgili olduğuna ve ödenen ücrete iliĢkin bilgileri, hizmet
sözleĢmesinin imzalanmasını takip eden 3 iĢ günü içinde,
ç) Bu Tebliğin 37 nci maddesinin birinci fıkrası kapsamına giren iĢlemleri, alım, satım
veya kiralama iĢleminin yapılmasını takip eden ilk iĢ günü içinde,
d) Bu Tebliğin 37 nci maddesinin ikinci fıkrası kapsamına giren iĢlemleri, kira
ekspertiz değerinin tespitine yönelik olarak hazırlanan değerleme rapor tarihini takip eden üç
iĢ günü içinde
KAP’ta ilan ederler.
(4) Ortaklık gerek duyduğunda ortaklık değerini tespit ettirerek kamuya açıklayabilir.
Ortaklık değerinin tespiti, Kurulun konuya iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde hazırlanacak
bir rapor ile yapılır ve bu değer ancak söz konusu raporla birlikte kamuya açıklanabilir. Bu
Ģekilde kamuya açıklanacak Ģirket değerinin dıĢında, bu kapsamda değerlendirilebilecek
baĢkaca bir değer açıklaması yapılamaz.
(5) Ayrıca, ortaklığın gözetim ve denetimi ile kamunun etkin bir Ģekilde
aydınlatılmasına yönelik olarak Kurulca talep edilecek her türlü bilgi ve belgenin Kurulca
belirlenecek süre ve esaslar çerçevesinde gönderilmesi ve Kurulca gerekli görülen hususların
kamuya duyurulması zorunludur.
Ġnternet sitesi
MADDE 41 – (1) Ortaklıkların internet sitelerinde, Kurul ve TTK düzenlemeleri
uyarınca yer alması gereken bilgilere ek olarak, bu Tebliğin 40 ıncı maddesi kapsamında
kamuya açıklanması öngörülen bilgi ve belgelere de yer verilir.
Tanıtım ve reklam amaçlı ilanlar
MADDE 42 – (1) Ortaklıklar tarafından, payların halka arzı

T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

Benzer belgeler

Nokta dergisi Türkiye yargısında çifte standart Mart 2007 * Yargıdaki

gündem - Sakarya SMMM Odası

gündem - Sakarya SMMMO

gündem - Sakarya SMMMO

Psikolojik Danışmanlar İçin Etik ve Yasal Konular

TRPM2 Katyon kanallarının aktivasyonunda rol oynayan moleküler

Eğitim Yoluyla Sosyal Yükselme

gündem