tc adalet bakanlığı eğitim dairesi başkanlığı yargı mevzuatı bülteni

Transkript

T.C.
ADALET BAKANLIĞI
EĞİTİM DAİRESİ BAŞKANLIĞI
YARGI MEVZUATI BÜLTENİ
Bültenin Kapsadığı Tarihler
08– 25 Ağustos 2011
Yayımlandığı Tarih
28 Ağustos 2011
Sayı
493
İÇİNDEKİLER
-
-
-
-
-
-
-
Ekli Listede İmza Yeri ve Tarihleri İle Adları Yazılı Anlaşmaların Yürürlüğe
Girdiği Tarihlerin Aynı Listede Belirtildiği Şekilde Tespit Edilmesine Dair
2011/2069 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararı R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034)
Ekli Listede İmza Yeri ve Tarihleri İle Adları Yazılı Anlaşmaların Yürürlüğe
Girdiği Tarihlerin Aynı Listede Belirtildiği Şekilde Tespit Edilmesine Dair
2011/2143 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararı (R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve Kuveyt Devleti Hükümeti Arasında
Sanayi İşbirliği Alanında Mutabakat Zaptı’nın Onaylanmasına Dair
2011/2078 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararı
(R.G. 23 Ağustos 2011 –
28034)
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanlığından 2802 Sayılı Hâkimler
ve Savcılar Kanunu Uyarınca 15/06/2011 Tarih ve 1019 Sayılı, 19/06/2011
Tarih ve 1035 Sayılı Kararlar ile Yapılan Atamalardan; Bazı Yer Adli Yargı
Hâkim ve Cumhuriyet Savcıları ile İdari Yargı Hâkimlerinin Atamalarının
İptal Edilerek Bir Başka Yere Atanmalarına veya Atamalarının İptal
Edilmesine İlişkin Karar
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanlığından 08.07.2011 Tarih ve
1288 Sayılı Adlî yargı Hâkim ve Cumhuriyet Savcılarının 2802 Sayılı
Hâkimler ve Savcılar Kanunu Gereğince Atanmalarına İlişkin Kararname
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
1289 Sayılı Adlî yargı Hâkim ve Cumhuriyet Savcılarının 2802 Sayılı
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
1299 Sayılı Adlî Yargı Hâkim ve Cumhuriyet Savcılarının 2802 Sayılı
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
1465 Sayılı Adlî Yargı Hâkim ve Cumhuriyet Savcılarının 2802 Sayılı
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanlığından Adalet Bakanlığı
Tetkik Hâkimi Olup Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nda Geçici Yetki
-
-
-
-
-
-
ile Görevli (38655) Bülent ALBAYRAK’ın Hâkimler ve Savcılar Yüksek
Kurulu Genel Sekreter Yardımcılığına atanmasına Dair Karar
(R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027)
ve Savcılar Yüksek Kurulu Kanunu’nun 15 inci Maddesinin Hâkimler ve
Savcılar Yüksek Kurulu Müfettişliğine Atanmalarına İlişkin 26.04.2011
Tarih ve 148 Sayılı Karar
(R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027)
ve Savcılar Yüksek Kurulu Kanunu’nun 15 inci Maddesinin 1 inci Fıkrasının
(c) Bendi Uyarınca Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Müfettişliğine
Atanmalarına İlişkin 21.06.2011 Tarih ve 204 Sayılı Karar
(R.G. 16
Ağustos 2011 – 28027)
ve Savcılar Yüksek Kurulu Kanunu’nun 15 inci Maddesinin 1 inci Fıkrasının
(c) Bendi Uyarınca Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Müfettişliğine
Atanmalarına İlişkin Karar
(R.G. 16
Ağustos 2011 – 28027)
Karayolu Taşıma Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 10Ağustos 2011 – 28021)
Petrol Piyasası Lisans Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 10Ağustos 2011 – 28021)
Türkiye Adalet Akademisi Uzmanlık Programı Eğitim ve Öğretim
Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 11 Ağustos 2011 – 28022)
Gemiadamları Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 11 Ağustos 2011 – 28022)
Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Kapalı Devre Radyo ve Televizyon
Yayınları Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023)
Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Telif Hakkı Ödeme Esasları İle Telif Hakkı
Sahiplerinin ve Yapımcıların Haklarını Koruma Esas ve Usulleri
Yönetmeliğinin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023)
Belediye Arsaları Üzerinde Toplu Konut ve Kentsel Çevre Üretimi ve
Kredilendirilmesine Dair Yönetmelikte Değişiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 19 Ağustos 2011
– 28030)
Emniyet Hizmetleri Sınıfı Branş Yönetmeliği
(R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036)
Enerji Piyasası Düzenleme Kurulundan Elektrik Piyasası Lisans
Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 11 Ağustos 2011 – 28022)
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinden 1 Adet Karar
(R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023)
(R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023)
(R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023)
Yargıtay 3 Hukuk Dairesinden 1 Adet Karar
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
Yargıtay 3. Hukuk Dairesine Ait 1 Adet Karar
-
-
-
-
-
(R.G. 18 Ağustos 2011 – 28029)
Yargıtay 2. Hukuk Dairesine Ait 1 Adet Karar
(R.G. 18 Ağustos 2011 – 28029)
(R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034)
(R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034)
Türk Gıda Kodeksi Gıdalarda Pestisit Kalıntılarının Resmi Kontrolü İçin
Numune Alma Metotları Tebliği (Tebliğ No: 2011/34)
(R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026)
Türk Gıda Kodeksi Belirli Gıdalarda Nitrat Limitinin Resmi Kontrolü İçin
Numune Alma, Numune Hazırlama ve Analiz Metodu Kriterleri Tebliği
(Tebliğ No: 2011/33)
(R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026)
Türk Gıda Kodeksi Gıdalardaki Mikotoksin Limitlerinin Resmi Kontrolü İçin
(R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026)
Türk Gıda Kodeksi Gıdalarda Kurşun, Kadmiyum, Civa, İnorganik Kalay, 3Monokloropropan 1,2-Diol ve Benzopiren Limitlerinin Resmi Kontrolü İçin
(R.G. 15
Ağustos 2011 – 28026)
Maliye Bakanlığı İç Denetim Koordinasyon Kurulunun Kamu İç Denetim
Standartları ile İlgili Kararı
(R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027)
Çevre ve Şehircilik Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararname İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname
(R.G. 17 Ağustos 2011 – 28028)
Avrupa Birliği Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararname İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname
(R.G. 17 Ağustos 2011 – 28028)
Kamu İhale Kurumundan Kamu İhale Genel Tebliğinde Değişiklik
Yapılmasına Dair Tebliğ
(R.G. 20 Ağustos 2011 – 28031)
Maliye Bakanlığından Milli Emlak Genel Tebliği (Sıra No : 336)
(R.G. 20 Ağustos 2011 – 28031)
4458 Sayılı Gümrük Kanununun Bazı Maddelerinin Uygulanması Hakkında
Kararda Değişiklik Yapılmasına Dair 2011/2087 Sayılı Bakanlar Kurulu
Kararı
(R.G. 20 Ağustos 2011 – 28031)
Bankacılık Hesaplarından Kaynaklanan Faiz Oranı Riskinin Standart Şok
Yöntemiyle Ölçülmesine ve Değerlendirilmesine İlişkin Yönetmelik
(R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034)
Ortak Transit Yönetmeliği
(R.G. 24 Ağustos 2011 – 28035 - Mükerrer)
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından 2 Adet İşkolu Tespit Kararı
(R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036)
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Gana Cumhuriyeti Hükümeti Arasında
Diplomatik Pasaport Hamilleri İçin Vizelerin Karşılıklı Olarak
Kaldırılmasına Dair Anlaşma”nın Onaylanması Hakkında 2011/2072 Sayılı
Milletlerarası Andlaşma
R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036)
“Türkiye Cumhuriyeti Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ve Çin Halk
-
-
-
Cumhuriyeti Ulusal Enerji İdaresi Arasında Enerji Alanında İşbirliğine
İlişkin Mutabakat Zaptı”nın Onaylanması Hakkında 2011/2081 Sayılı
Milletlerarası Andlaşma
(R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036)
Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumundan Kayıtlı Elektronik Posta Sistemi
ile İlgili Süreçlere ve Teknik Kriterlere İlişkin Tebliğ
(R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036)
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararı (Temel ve Diğerleri/Türkiye)
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararı ( Uslu/Türkiye Davası No: 2)
İşverenlere Verilen Devlet Yardımı, Teşvik ve Desteklerde Sosyal Güvenlik
Kurumundan Alınacak Borcu Yoktur Belgesinin Düzenlenmesine İlişkin
Usul ve Esaslara Dair Tebliğde Değişiklik Yapılması Hakkında Tebliğ
(R.G. 24 Ağustos 2011 – 28035)
Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığından Aylık Prim ve Hizmet Belgesinin
Sosyal Güvenlik Kurumuna Verilmesine ve Primlerin Ödenme Sürelerine
Dair Usul ve Esaslar Hakkında Tebliğde Değişiklik Yapılmasına Dair Tebliğ
(R.G. 18 Ağustos 2011 – 28029)
Adalet Bakanlığından Münhal Noterlik İlanları
(R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024)
Adalet Bakanlığından Düzeltme İlanı
(R.G. 17 Ağustos 2011 – 28028)
Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünden İhalelere
Katılmaktan Yasaklama Kararı
(R.G. 19 Ağustos 2011 – 28030)
Bakanlar Kurulu Kararları
Karar Sayısı : 2011/2069
Ekli listede imza yeri ve tarihleri ile adları yazılı anlaşmaların yürürlüğe girdiği
tarihlerin aynı listede belirtildiği şekilde tespit edilmesi; Dışişleri Bakanlığının teklif yazıları
üzerine, 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar
Kurulu’nca 18/7/2011 tarihinde kararlaştırmıştır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Recep Tayyip ERDOĞAN
Başbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
Başbakan Yardımcısı Başbakan YardımcısıBaşbakan YardımcısıBaşbakan Yardımcısı
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELİK
E. BAYRAKTAR A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
Çevre ve Şehircilik Bakanı Dışişleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı
BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
İ. N. ŞAHİN
İçişleri Bakanı
M. M. EKER
H. YAZICI
Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık
C. YILMAZ
E. GÜNAY
M. ŞİMŞEK
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
Ö. DİNÇER
Milli Eğitim Bakanı
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Savunma BakanıOrman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
[R.G.23 Ağustos 2011 – 28034]
—— • ——
Ekli listede imza yeri ve tarihleri ile adları yazılı anlaşmaların yürürlüğe girdiği
tarihlerin aynı listede belirtildiği şekilde tespit edilmesi; Dışişleri Bakanlığının teklif yazıları
üzerine, 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar
Kurulu’nca 8/8/2011 tarihinde kararlaştırılmıştır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Başbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELİK
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
İ. N. ŞAHİN
İçişleri Bakanı
M. M. EKER
H. YAZICI
C. YILMAZ
E. GÜNAY
M. ŞİMŞEK
Ö. DİNÇER
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim BakanıMilli Savunma BakanıOrman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
[R.G.23 Ağustos 2011 – 28034]
—— • ——
10 Ocak 2011 tarihinde Kuveyt’te imzalanan ekli “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve
Kuveyt Devleti Hükümeti Arasında Sanayi İşbirliği Alanında Mutabakat Zaptı”nın
onaylanması; Dışişleri Bakanlığının teklifi üzerine, 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3
üncü ve 5 inci maddelerine göre, Bakanlar Kurulu’nca 25/7/2011 tarihinde kararlaştırılmıştır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Başbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
Başbakan YardımcısıBaşbakan YardımcısıBaşbakan YardımcısıBaşbakan Yardımcısı
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı
Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı
N. ERGÜN
Avrupa
Birliği
Bakanı
F. ÇELİK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
Çalışma ve Sosyal Güvenlik BakanıÇevre ve Şehircilik BakanıDışişleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık
İ. N. ŞAHİN
C. YILMAZ
E. GÜNAY
İçişleri Bakanı Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
M. ŞİMŞEK
Maliye Bakanı
Ö. DİNÇER
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma Bakanı Orman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
TÜRKİYE CUMHURİYETİ HÜKÜMETİ VE KUVEYT DEVLETİ HÜKÜMETİ
ARASINDA
SANAYİ İŞBİRLİĞİ ALANINDA MUTABAKAT ZAPTI
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve Kuveyt Devleti Hükümeti bundan böyle “Taraflar”
olarak anılacaklardır.
Sınaî kalkınma alanında iki ülke arasındaki ortak işbirliğini güçlendirmek amacıyla,
30 Mart 2008 tarihinde Ankara’da imzalanan “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve
Kuveyt Devleti Hükümeti Arasında Sınaî İhracatın Geliştirilmesi Alanında Mutabakat
Zaptı”na atıfta bulunarak, aşağıdaki hususlarda mutabık kalmışlardır.
MADDE 1
Taraflar, sanayi sektöründeki yönetim teknikleri ile bilimsel ve teknolojik gelişme
alanındaki işbirliğini artırmak için ellerinden gelen en yüksek gayreti gösterme hususunda
mutabıktırlar.
MADDE 2
Taraflar, aşağıdaki konular için bir platform oluşturulması hususunda mutabık
kalmışlardır:
1. Sanayi alanında, bilimsel, teknik ve teknolojik, idari ve yasal gelişmelere ilişkin bilgi
değişimi.
2. Organize sanayi bölgeleri ve özel teknoloji merkezleri uygulamaları hususunda
karşılıklı bilgi değişimi yapılması suretiyle bu bölgeler arasındaki işbirliğine verilen desteğin
arttırılması.
3. Uygun modern sanayiler geliştirmek için altyapının kurulmasında son teknoloji ve
teknik uzmanlık değişimi.
4. İlgi duyulan alanlarda karşılıklı seminerler, konferanslar, eğitim programları,
çalıştaylar, fuarlar ve sergiler düzenlenmesi.
5. KOBİ’lerin ve İş İnkübatörlerinin geliştirilmesi ve teşvik edilmesi hususunda
uzmanlık ve araştırma değişimi.
6. Sınaî kalkınmaları açısından yararlı olan diğer konularda işbirliği yapılması.
MADDE 3
Taraflar, 2. maddede belirtilen konularda ve diğer sınaî işbirliği alanlarında inceleme
yapmak amacıyla karşılıklı teknik ziyaretler gerçekleştirilmesi hususunda mutabıktırlar.
MADDE 4
Bu Mutabakat Zaptı uyarınca, aksi belirtilmedikçe, sunulacak desteklerde herhangi bir
mali gider olması durumunda, ilgili mali gideri bu hizmeti talep eden Taraf üstlenecektir.
MADDE 5
1. Bu Mutabakat Zaptı, Taraflardan her birinin Zaptın yürürlüğe girmesi için gerekli
olan uygun tüm yasal prosedürlerin tamamlandığını karşı tarafa diplomatik kanallar yoluyla
bildirmesinin ardından, son yazılı bildirimin alındığı tarih itibariyle yürürlüğe girecektir.
2. Bu Mutabakat Zaptı iki yıl süreyle yürürlükte kalacaktır. Taraflardan biri bitiş
tarihinden altı ay önce Mutabakat Zaptı’nı sona erdirmeye yönelik niyetini diplomatik
kanallar yoluyla yazılı olarak karşı Tarafa bildirmedikçe, birbirini takip eden iki yıllık
dönemler için kendiliğinden yenilenecektir.
Bu Mutabakat Zaptı 10 Ocak 2011 tarihinde Kuveyt’te Türkçe, Arapça ve İngilizce
dillerinde ve her bir metin aynı derecede geçerli olacak şekilde iki asıl nüsha olarak
imzalanmıştır. Tercümede herhangi bir anlaşmazlık olması durumunda, İngilizce metin
geçerli olacaktır.
TÜRKİYE CUMHURİYETİ
HÜKÜMETİ ADINA
KUVEYT DEVLETİ
HÜKÜMETİ ADINA
Zafer Çağlayan
Devlet Bakanı
Ahmad Rashed Al-Haroun
Ticaret ve Sanayi Bakanı
[R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036]
—— • ——
Atama Kararları
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başkanlığından:
2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanunu uyarınca 15/06/2011 tarih ve 1019 sayılı,
19/06/2011 tarih ve 1035 sayılı kararlar ile yapılan atamalardan; bazı yer adli yargı hâkim ve
Cumhuriyet savcıları ile idari yargı hâkimlerinin atamalarının iptal edilerek bir başka yere
atanmalarına veya atamalarının iptal edilmesine ilişkin karar aşağıda gösterilmiştir.
BİRİNCİ DAİRE KARARI: 01.07.2011/1142
1 – Malatya İdare Mahkemesi Üyeliğinden, Adana İdare Mahkemesi Üyeliğine atanan
(94906) Kadir YILDIZ’ın ataması iptal edilerek, ilgili Trabzon İdare Mahkemesi Üyeliğine
naklen atanmıştır.
2 – İstanbul İdare Mahkemesi Üyeliğinden, Hatay İdare Mahkemesi Üyeliğine atanan
(97703) Sönmez TAŞKIN’ın ataması iptal edilmiştir.
3 – Tekirdağ İdare Mahkemesi Üyeliğinden, Muğla İdare Mahkemesi Üyeliğine atanan
(101678) Fikri BEDİR’in ataması iptal edilerek, ilgili Danıştay Tetkik Hâkimliğine naklen
atanmıştır.
4 – Tekirdağ Vergi Mahkemesi Üyeliğinden, Muğla Vergi Mahkemesi Üyeliğine atanan
(101797) Aysel BEDİR’in ataması iptal edilerek, ilgili Danıştay Tetkik Hâkimliğine naklen
atanmıştır.
1 – Yargıtay Cumhuriyet Savcılığından, İstanbul Cumhuriyet Savcılığına atanan
(25272) Mehmet Mahir KARA’nın ataması iptal edilerek, ilgili Sincan Cumhuriyet
Savcılığına naklen atanmıştır.
2 – Ankara Cumhuriyet Savcılığından, Malatya Cumhuriyet Savcılığına atanan (28341)
Ali Eker YASAN’ın ataması iptal edilerek, ilgili Gölbaşı (Ankara) Cumhuriyet Savcılığına
3 – Ankara Hâkimliğinden, Büyükçekmece Hâkimliğine atanan (30112) Emine
ÜNAL’ın ataması iptal edilmiştir.
4 – Ankara Cumhuriyet Savcılığından, Sivas Cumhuriyet Savcılığına atanan (33832)
Kazim ŞİNGAR’ın ataması iptal edilerek, ilgili Adana Cumhuriyet Savcılığına naklen
atanmıştır.
5 – Yargıtay Cumhuriyet Savcılığından, Gaziantep Hâkimliğine atanan (34475) İdris
TAŞCAN’ın ataması iptal edilerek, ilgili Kartal Cumhuriyet Savcılığına naklen atanmıştır.
6 – Bakanlık Tetkik Hâkimliğinden, Kartal Cumhuriyet Savcılığına atanan (35042)
Ceyda ÜMİT’in ataması iptal edilerek, ilgili Gaziantep Hâkimliğine naklen atanmıştır.
7 – Gebze Cumhuriyet Savcılığından, Konya Cumhuriyet Savcılığına atanan (38185)
Orhan GÜNGÖR’ün ataması iptal edilmiştir.
8 – Polatlı Cumhuriyet Savcılığından, Diyarbakır Cumhuriyet Savcılığına atanan
(40894) Metin Kaan BARAN’ın ataması iptal edilmiştir.
9 – Artvin Hâkimliğinden, Yargıtay Tetkik Hâkimliğine atanan (42128) Bayram
SÜLÜN’ün ataması iptal edilmiştir.
10 – Şırnak Cumhuriyet Savcılığından, İskilip Cumhuriyet Savcılığına atanan (97988)
Murat KÖSE’nin ataması iptal edilerek, ilgili Çorum Cumhuriyet Savcılığına naklen
atanmıştır.
11 – Şırnak Hâkimliğinden, İskilip Hâkimliğine atanan (101279) Sibel GÖKSU
KÖSE’nin ataması iptal edilerek, ilgili Çorum Hâkimliğine naklen atanmıştır.
BİRİNCİ DAİRE KARARI: 05.07.2011/1162-1163
1 – Yargıtay Cumhuriyet Savcılığından, Diyarbakır Cumhuriyet Savcılığına atanan
(42069) Fatih YILMAZ’ın ataması iptal edilerek, ilgili Erzurum Cumhuriyet Savcılığına
2 – Ilgaz Hâkimliğinden, Nurdağı Hâkimliğine atanan (104907) Hüseyin PURTAŞ’ın
ataması iptal edilerek, ilgili Sulakyurt Hâkimliğine naklen atanmıştır.
Yargıtay Cumhuriyet Savcılığından, Zonguldak Cumhuriyet Savcılığına atanan (26147)
Kamil UZMAN’ın ataması iptal edilerek, ilgili Ümraniye Cumhuriyet Savcılığına naklen
atanmıştır.
1 – Kazan Cumhuriyet Savcılığından Ümraniye Cumhuriyet Savcılığına atanan (33249)
Cafer Koray ÜNAL’ın, ataması iptal edilerek, ilgili Yargıtay Tetkik Hâkimliğine naklen
atanmıştır.
2 – Aksaray Hâkimliğinden Büyükçekmece Hâkimliğine atanan (37497) Fatma
GÜNDOĞ’un, ataması iptal edilerek, ilgili Yargıtay Tetkik Hâkimliğine naklen atanmıştır.
3 – Kumluca Cumhuriyet Savcısı olup Bakanlık Tetkik Hâkimliğinde yetkili iken
Gaziantep Cumhuriyet Savcılığına atanan (42115) Mahmut KALEMCİ’nin, ataması iptal
edilerek, ilgili Yargıtay Tetkik Hâkimliğine naklen atanmıştır.
1 – Diyarbakır Cumhuriyet Savcılığından Kargı Cumhuriyet Savcılığına atanan
(118856) Abdullah UÇAR’ın, ataması iptal edilerek, ilgili Sulakyurt Cumhuriyet Savcılığına
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
—— • ——
Adlî yargı hâkim ve Cumhuriyet savcılarının 2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanunu
gereğince atanmalarına ilişkin kararname aşağıda gösterilmiştir.
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Pazaryeri Cumhuriyet Savcısı 95086 Enis Ziya ERKAN,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Pazaryeri Hâkimi 98042 Selma AYKAÇ ERKAN,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Karapınar Hâkimi 98074 Esra ACAR,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Balâ Cumhuriyet Savcısı 97983 Volkan YILDIZ,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Tatvan Hâkimi 98214 Erhan POYRAZ,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Emirdağ Hâkimi 98010 Yasemin KARADENİZ YILDIZ,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Reyhanlı Hâkimi 97949 Fikret İLHAN,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Pazarcık Hâkimi 97937 Murat AKSU,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Kaman Hâkimi 98109 Şahin ÇİFTÇİ,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, İslâhiye Hâkimi 97956 Elvan ZEYBEK KAYA,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Arsin Hâkimi 98088 İsmail YILMAZ,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Zile Hâkimi 98368 Asena BİÇER,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Çaycuma Hâkimi 97944 Kemal DADAK,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Bingöl Cumhuriyet Savcısı 98113 Mesut KANAT,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Bitlis Cumhuriyet Savcısı 98093 Recep KÖMÜRCÜ,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Demre Cumhuriyet Savcısı 98008 Ali BAĞCI,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Hakkâri Cumhuriyet Savcısı 97916 Ferruh HASDEMİR,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Develi Cumhuriyet Savcısı 98436 Murat UZUN,
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Şırnak Cumhuriyet Savcısı 98090 Cafer Teyyar ALPER,
Marmaris Hâkimliğine, Samandağ Hâkimi 97957 Hatice KELEŞ,
Naklen atanmışlardır.
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
Yargıtay Tetkik Hâkimliğine, Mudanya Hâkimi 40909 Hafize BENLİ naklen atanmıştır.
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Gerede Hâkimi olup Bakanlık Tetkik
Hâkimliğinde Yetkili 40809 Salim KÜÇÜK,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Yargıtay Tetkik Hâkimi 41979 Ümit DENİZ,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Kırıkkale İdare Mahkemesi Üyesi olup Bakanlık
Tetkik Hâkimliğinde Yetkili 94882 Erhan TUTAL,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Yargıtay Tetkik Hâkimi 42647 Fatma
BABAYİĞİT,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, İskenderun Hâkimi 42400 Hamit YELKEN,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Mudanya Cumhuriyet Başsavcısı 40893 Recep
BENLİ,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Adıyaman Cumhuriyet Savcısı 40902 Durdu
ÖZER,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Polatlı Hâkimi 95153 Melek ACU,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Suluova Hâkimi olup Anayasa Mahkemesi
Rapörtörlüğünde Yetkili 95001 Mustafa ÇAL,
Anayasa Mahkemesi Raportörlüğüne, Silifke Cumhuriyet Savcısı olup Anayasa
Mahkemesi Rapörtörlüğünde Yetkili 42653 Dr.Abdullah ÇELİK,
Kartal Hâkimliğine, Bursa Hâkimi 33983 Mehtap YILMAZ naklen atanmıştır.
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
İstanbul Cumhuriyet Başsavcı Vekilliğine, Şişli Cumhuriyet Başsavcı Vekili 19699
Mustafa EMRE,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 19705 Ali İSPİR,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 20289 Hayriye GÜL,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 20382 Edibe Ayşegül ÖGAT,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 20611 Gönül Nuran İSPİR,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 20685 Mehmet İlker TANIR,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 20786 Abdullah DOĞAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcı Vekili 20811 Selim
ULAŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 20826 Mustafa MANAV,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 20840 Muzaffer
YALÇIN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı 20969 İsmail
SASANLAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Başsavcısı 21004 Mehmet OCAK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 21185 Mehmet Erdal
KÖKER,
İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi Başkanlığına, Beyoğlu Ağır Ceza Mahkemesi Başkanı
21267 Münevver AKSÜNGER,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 21352 Orhan SEZGİN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 21376 Adnan Vehbi
GÜNEŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 21418 Mehmet YAMAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcı Vekili 21432 Atıf
PERÇİN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 21531 Nazım ÜNLÜ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Başsavcısı 21799 Mustafa
TANRIKULU,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 21809 Hayati CİVRİZ,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 21810 Abdurahim KARABAĞ,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 21971 Turgut KONUKLU,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 21989 Elmas GÜNER,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 21998 Hacer BAYRAKTAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 22051 Osman EMEKSİZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 22069 Suudi GÜNER,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 22074 Hilmi ASLAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 22510 Osman
İKİZOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 22524 Aydın ŞENER,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 22994 Hüseyin Nazmi
OKUMUŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 23012 Ali Ahmet GÜRGÜL,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Sarıyer Cumhuriyet Savcısı 23621 Tahsin YAVUZ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 23727 Zeynep Sunay KAVAK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 23772 Mehmet Nuri
GÜR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 23783 Ali YORULMAZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Başsavcı Vekili 23823 Mustafa
ALICIOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 23865 Ahmet GÜRSES,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 23869 Selahaddin ELİTAŞ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 24054 Mehmet AĞAÇ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 24062 İbrahim BABUR,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 24240 Ümit Yaşar EKŞİOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 24633 Hasan ÖZDEMİR,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 24781 Fuat YEMİŞKEN,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 25107 Berrin Lale ŞENOYMAK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 25401 Hüseyin
POLATCAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 25453 Basri AYDIN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 25487 Mehmet GÜNER,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 25556 Nejmiye EKŞİOĞLU,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 26015 Hüseyin ÇETİN,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 26080 Şükran YILDIZ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 26185 Erol BAŞBUĞ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 26199 Yıldız ACAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 26213 Ahmet Hanefi USLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcı Vekili 26233 Ahmet
KELEBEK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 27094 Hasan ÜLGÜNAR,
27273 Mehmet Mustafa GÜLBAY,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 27538 Hatice Fikret BAYSAL,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 27551 Atila AKBEY,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 27561 Türkan GÜLBAY,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 27621 Ahmet TOKAT,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 27691 Adnan ÖMEROĞLU,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 27760 Necla KARADAĞ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 27761 Fahriye BALABAN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 27793 Mustafa TOK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 27852 Ali İhsan DEMİREL,
Elazığ Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 27856 Nihat ERDEM,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 27965 Mehmet AKILLI,
Gebze Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 27985 Ömer KORKMAZ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 28101 Hilal İPEKKAN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 28109 Canan KÜÇÜKALİ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 28121 Ayla AKDÜZEN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 28126 Yunus
AKDÜZEN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 28205 Mustafa EROL,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 28219 Meral TOKAT,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 28261 Ayla KAYA,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 28276 Nimet DEMİR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Başsavcısı 28438 Burhan
ÇOBANOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 28466 Mehmet DEMİR,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 28503 Necati ÖĞMEN,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 29204 Nalan KIRİBRAHİM,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 29213 Sait KUNT,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 29251 Türkan GÜRPINAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 29320 Hüseyin YAVAŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 29326 Halide YAZICI,
29517 Ahmet Müşteba ÖZBEK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 29536 Nuri ÇIĞ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 29599 Ülker KAYA,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 29611 Ali Haydar YÜCESOY,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 29625 Mahir KALEBEK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 29642 Ali KAYA,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 29874 Ayhan İSTİKBAL,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 29876 Yaşar YETİŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 29877 Ruhi ÖZDEMİR,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 29884 Hakkı YALÇINKAYA,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 29893 Hasan HÜRBEN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 29916 Hidayet SERİN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 29962 Ahmet Ali ARICI,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 29987 Cezmi ÖYKEN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 30002 Şemsettin ÖZTEN,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 30026 Erdoğan AYATA,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 30036 Adnan TARLAN,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 30137 Alev MENTEŞ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 30242 İsmail
ÖZMUMCU,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 30251 İlknur MUT,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 30406 Mithat
İLBEYOĞLU,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 30512 Osman HANCIOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 30583 Mustafa ELGÜN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 30638 Yahya
AKÇADIRCI,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Başsavcısı 30647 Mehmet
Siyami BAŞOK,
30715 İshak EKEN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 30742 Osman ÇAKIR,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 30825 Faruk OKTAY,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 30842 Serdar BAKER,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 30885 Güzin Meltem BAŞOK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 30907 İsa DALGIÇ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 30924 Erhan GÜLCAN,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 30930 Hülya ÖZSOY,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 30944 Osman TANATAR,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 30967 Nermin AVCI İSTİKBAL,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 31001 Hasan ÖZBERK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 31080 Okan ÖZSOY,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 31398 Selvinaz EKEN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 31423 Mihriye TARLAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 31451 Abdulmelik PEKER,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 31497 Naci KANIK,
İstanbul Cumhuriyet Başsavcı Vekilliğine, Fatih Cumhuriyet Başsavcı Vekili 31566
Ercan ALTUNCU,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 31671 Erol CEYLAN,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 32158 Zümrüt ESKİCİNDİL GÖKER,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 32221 Gökalp KÖKÇÜ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 32247 Rafet EMRE,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 32300 Mehmet GÜNCAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 32325 Güngör ERKOÇ,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 32454 Şeref GÖRGÜLÜ,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 32484 Mustafa YILMAZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 32495 Adem MERAL,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 32635 Savaş YILDIRIM,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 32859 Mehmet DURGUN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 33214 Taner TABEL,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 33278 Nezihat AKÇADIRCI,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 33324 Cumali
KARAKÜTÜK,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 33355 Ali Can APAYDIN,
Sivas Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 33414 Mehmet Yusuf DALGIÇ,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 33422 Halil İbrahim ÇELEBİ,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 33458 Ali Yücel ERDOĞDU,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 33510 Ayhan AYAN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 33544 Mahmut DEVECİOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 33579 Aydın ŞEN,
Gaziantep Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 33864 İlknur KANSIZ,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 33932 Gül Sultan ÇAKMAK TABEL,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 33999 Nuray APAYDIN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 34078 Hacı Hasan
BÖLÜKBAŞI,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 34163 Hasan Basri
ZAMANİS,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 34223 Dursun KARAMAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 34240 Zeynel
SARIBUĞA,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 34332 İsmail IŞIK,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 34348 Kemal Selçuk YALÇIN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Sarıyer Cumhuriyet Savcısı 34405 İdris KURT,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 34455 Memet BORAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 34505 Ali Kemal TEKİN,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 34828 Mustafa Saim ÖZKAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 34879 Sadık GÜLYAZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 35032 Münür
BÜYÜKELÇİ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 35034 Basri TAŞ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 35091 Hüseyin ÖZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 35097 Sait YAKIŞAN,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 35098 Nesrin ŞİMŞEK,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 35129 İpek ZAMANİS,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 35136 Fuat TEKİN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 35142 Altan ŞAHİN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 35144 Abdullah
YURTSEVER,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 35181 Şule Binnaz AYDIN YUNUS,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 35235 Bülent ACUNSÖZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 35244 İbrahim ÇİÇEK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 35250 Erol DEMİRTAŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 35265 Elif EFE,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 35334 Gülseren KALDIRIM,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 35336 Ferhan BÜYÜKELÇİ,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 35440 Necla UĞURLU,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 35901 Ayhan DOĞAN,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 35979 Yüksel GEZGİN,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 35992 Bahar TANRIVERDİ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 36084 Ali ŞAFAK,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 36091 Pınar ŞAFAK,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 36104 Davut VARLI,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Sarıyer Cumhuriyet Savcısı 36817 Yavuz
PEHLİVAN,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 36876 Tülay ESEN SAKARYA,
İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi Üyeliğine, Beyoğlu Ağır Ceza Mahkemesi Üyesi
36957 Gönül DEMİRCİ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 36970 Faruk BİLDİRİCİ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 37030 Abbas TEMİZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 37044 Hüseyin KAYIKÇI,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 37109 İbrahim ATASU,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 37110 Metin TAMİRCİ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 37126 Rukiye ŞAHİN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 37197 Ali DOĞAN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 37240 Celal KOÇ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 37299 Mehmet YÜZGEÇ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 37325 Zehra ERGÜL,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 37381 Hüseyin ASLAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 37396 Veysi
BÜYÜKKILIÇ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 37468 Deniz SUN,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 37491 Ayhan PALAZ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 37526 Oğuzhan Atamtürk
UYAR,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 37559 Cevdet ÖZCAN,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 37598 Rana ÖZÇINAR,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 37610 Hüseyin SUN,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 37613 Haydar ŞAHİN,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 38089 Figen ULU KARAKÜTÜK,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 38125 Abdurrahman Orkun DAĞ,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 38138 Ali BELEN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 38141 Tarık FIRAT,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 38152 Yaşar ŞEN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 38213 Cüneyt Gülabi
VURUCU,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 38288 Salih CANTÜRK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 38297 Ekrem BEYAZTAŞ,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 38496 Salih ERŞENEL,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 38581 Rukiye ÖZER,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 38597 Gülhan KITAY,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 38663 Ali Murat SOYLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 38677 Levent ÇAĞIL,
İstanbul Hâkimliğine, Sarıyer Hâkimi 38714 Naci AYDIN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 38727 Hüseyin KAPLAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Sarıyer Cumhuriyet Savcısı 38749 Ahmet Hamdi
KOÇ,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 38796 Hacer AVŞAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 38802 Mustafa DEMİREL,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 38830 Abdurrahman
Hakan AVŞAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 38855 Seyfettin YİĞİT,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 38861 Aydın APAYDIN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 39476 Muammer AKKAŞ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Sarıyer Cumhuriyet Savcısı 39490 Vedat YİĞİT,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 39550 Yakup KAYA,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 39564 Yılmaz AKINCI,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 39668 Zühal HAKSEVER,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 39696 Osman Burhaneddin TOPRAK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 39717 Fuzuli AYDOĞDU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 39732 Abdullah Mirza
COŞKUN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 39746 Murat İNAM,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 39754 Bekir GENCER,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 39798 Metin ÖZDEMİR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Beyoğlu Cumhuriyet Savcısı 39804 Mesut Erdinç
BAYHAN,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 39809 Ömer Adil KÜÇÜK,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 39814 Nazan Esma SOMAK,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 39827 Mehmet Ali ÖZCAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 39849 İrfan FİDAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Fatih Cumhuriyet Savcısı 39861 Ümit Zafer ÇOLAK,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 39871 Kadir ALPAR,
İstanbul Hâkimliğine, Şişli Hâkimi 39873 Hulusi PUR,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 39902 Canel RÜZGAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 39952 Ayhan BEDİRHAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 39965 Ramazan SABAN,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 39995 Ercan FIRAT,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 40004 İslam ÇİÇEK,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 40015 İsmail UÇAR,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 40031 Mehmet KIRAN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 40045 Tuncay
YARDIMCIOĞLU,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 40063 Ahmet AKÇA,
İstanbul Hâkimliğine, Fatih Hâkimi 40074 Mehmet SARI,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 40099 Keskin KARAKURT,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 40226 Mehmet Murat
DALKUŞ,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 40231 Mehmet Ali UYSAL,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Şişli Cumhuriyet Savcısı 40257 Seyfettin ATICI,
İstanbul Hâkimliğine, Eyüp Hâkimi 40302 Ahmet TORUN,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 40755 Abdullah
GÜDENDEDE,
İstanbul Cumhuriyet Savcılığına, Eyüp Cumhuriyet Savcısı 40810 Nihat KARPINAR,
İstanbul Hâkimliğine, Beyoğlu Hâkimi 41394 Mehmet Fatih ATALAY,
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
Bergama Cumhuriyet Savcılığına, Burdur Cumhuriyet Savcısı 42458 Hüseyin
BOZKURT,
Burhaniye Cumhuriyet Savcılığına, Ağrı Cumhuriyet Savcısı 95006 Recep ESER,
Düzce Cumhuriyet Savcılığına, Develi Cumhuriyet Savcısı 98283 Durmuş Ali İKİZ,
Van Hâkimliğine, Kargı Hâkimi 107445 Regaip UYAN,
Kilis Hâkimliğine, Eskipazar Hâkimi 107595 Cengiz DOĞAN,
Ceyhan Cumhuriyet Savcılığına, Gaziantep Cumhuriyet Savcısı 109654 Muhammed
Akif ONGUN,
Batman Cumhuriyet Savcılığına, Yahyalı Cumhuriyet Savcısı 118865 Şener
GÜLMEDİ,
Aksaray Cumhuriyet Savcılığına, Sivas Cumhuriyet Savcısı 120593 Yavuz ARNAK,
Kars Hâkimliğine, Sarıgöl Hâkimi 120673 Gökhan YILMAZ,
Dazkırı Hâkimliğine, Varto Hâkimi 120759 Ela YILDIRIM,
Serik Cumhuriyet Savcılığına, Silifke Cumhuriyet Savcısı 120783 Mücahid ÜNAL,
Vakfıkebir Cumhuriyet Savcılığına, Korgan Cumhuriyet Savcısı 120935 Sertan
AKŞAR,
Fethiye Cumhuriyet Savcılığına, Ilgın Hâkimi 122226 Turan TURGUT,
Silifke Cumhuriyet Savcılığına, Develi Hâkimi 122227 Barbaros DOĞAN,
İznik Hâkimliğine, Tokat Cumhuriyet Savcısı 122259 Pembe ÖZDEMİR KOL,
İskenderun Cumhuriyet Savcılığına, Manavgat Cumhuriyet Savcısı 122523 Yusuf
HOTALAK,
Edremit Hâkimliğine, Çayeli Hâkimi 122538 Tuba ÖZALP,
Fethiye Hâkimliğine, Ayvalık Cumhuriyet Savcısı 122552 Yasemin GÜÇ ÖZCAN,
Erdemli Hâkimliğine, İnebolu Hâkimi 122559 Deniz NAS,
Osmaniye Hâkimliğine, Batman Hakimi 122586 Bilgehan KOCABAY,
Çorlu Cumhuriyet Savcılığına, Adıyaman Hâkimi 122591 Mecit YILDIRIM,
Karaman Cumhuriyet Savcılığına, Vakfıkebir Cumhuriyet Savcısı 122610 Tuncay
DEMİR,
Reyhanlı Hâkimliğine, Göksun Hâkimi 125548 Cansu YILDIZ,
Soma Hâkimliğine, Akhisar Hâkimi 125669 Songül SERLİ,
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
GENEL KURULU KARARI: 24.03.2011/96
Adalet Bakanlığı Tetkik Hâkimi olup Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu’nda geçici
yetki ile görevli (38655) Bülent ALBAYRAK’ın Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Genel
Sekreter Yardımcılığına atanmasına,
Karar verildi.
—— • ——
6087 sayılı Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Kanunu’nun 15 inci maddesi uyarınca
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başmüfettişliğine atama yapılmasına ilişkin karar
aşağıda gösterilmiştir.
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
39478
36915
39673
39714
39582
Abdullah ALACAHAN
Abdulvahap YILMAZ
Ahmet DEMİRYÜREK
Ahmet SELÇUK VAROL
Ahmet ŞANSAL
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
Kurul Müfettişi
38540
36909
37353
36945
34135
39603
37583
39794
38488
39885
37194
38426
38227
36896
37027
39890
38207
35892
35928
37250
38161
37659
36055
39639
39640
38687
37007
38255
39679
40234
39962
37096
38078
39557
37090
39851
38473
Ali GÖREL
Ayhan BOZLAK
Burhan YAZ
Ekrem DİNÇER
Engin SELİMOĞLU
Eşref KÖSE
Fahri UZUN
Fatih DENİZKUŞLARI
Gültekin İPTEŞ
Gürsel ORER
Hasan HENDEK
Hüsamettin KÜRTÜN
İbrahim HATAL
İsa ÇELİK
İsmail TAMER
Mehmet ÇABUK
Mehmet Emin ÖZER
Murat AKKURT
Musa KANICI
Mustafa ASLAN
Mustafa DURAN
Mustafa YILMAZ
Mustafa YILMAZ
Necdet ARSLAN
Nevzat ARSLAN
Osman İlter DOĞAN
Ömer KARA
Ramazan ÇETİN
Recep KALKAN
Rifat İNANÇ
Salih ÖZDEN
Talip KARAKUŞ
Temel BİRİNCİ
Ümit SADE
Yavuz YILMAZ
Yunus GENÇ
Zafer ŞAHİN’in
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Başmüfettişi olarak atanmalarına,
Karar verildi.
[R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027]
—— • ——
Bazı yer hâkim ve Cumhuriyet savcılarının 6087 sayılı Hâkimler ve Savcılar Yüksek
Kurulu Kanunu’nun 15 inci maddesinin 1 inci fıkrasının (c) bendi uyarınca Hâkimler ve
Savcılar Yüksek Kurulu Müfettişliğine atanmalarına ilişkin karar aşağıda gösterilmiştir.
Artvin Hâkimi
42128
Türkoğlu Cumhuriyet Savcısı 42467
Elmadağ Hâkimi
40330
Erzincan Hâkimi
42039
Van Hâkimi
42588
Edremit Cumhuriyet Savcısı 41417
Silivri Cumhuriyet Savcısı
42499
Bayram SÜLÜN
Dr. Mehmet Zülfü ÖNER
Hasan Hüseyin GÜRSES
Kerim DUMAN
Kerim KIRIM
Nizamettin TOPRAK
Zafer UYGUN’un
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Müfettişi olarak atanmalarına,
Karar verildi.
[R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027]
—— • ——
Bazı yer hâkimlerinin 6087 sayılı Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Kanunu’nun 15
inci maddesinin 1 inci fıkrasının (c) bendi uyarınca Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu
Müfettişliğine atanmalarına ilişkin karar aşağıda gösterilmiştir.
Ankara İdare Mahkemesi Üyesi
Danıştay Tetkik Hâkimi
42960
Danıştay Tetkik Hâkimi
42973
42958Eyüp KILIÇ
Serkan KIZILYEL
İbrahim KAYLAN’ın
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Müfettişi olarak atanmalarına,
Karar verildi.
[R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027]
—— • ——
Yönetmelikler
Ulaştırma Bakanlığından:
KARAYOLU TAŞIMA YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK
MADDE 1 – 11/6/2009 tarihli ve 27255 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Karayolu
Taşıma Yönetmeliğinin 15 inci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “olması halinde talep
edilen yetki belgesi düzenlenerek verilir.” ifadesi, “olması halinde talep edilen yetki belgesi,
belge ücretinin ödendiği tarih veriliş tarihi olarak kabul edilir ve düzenlenerek verilir.”
şeklinde; dokuzuncu fıkrası ise aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(9) Adi ortaklıklara yetki belgesi verilmez.”
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin ikinci, üçüncü ve dördüncü
fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(2) Yetki belgesi sahipleri tarafından yetki belgelerinin yenilenmesi için yetki
belgesinin geçerlilik süresinin sona erdiği tarihten itibaren:
a) 60 gün içinde Bakanlığa yazılı olarak müracaat edilmesi halinde; yetki belgesi,
yenileme ücretinin ödendiği tarih esas alınarak yenilenir. Yenileme ücretinin, söz konusu 60
günlük süre içinde ve ödeme tarihindeki geçerli yenileme ücreti olarak ödenmesi şarttır.
b) 61 inci gün ile 90 ıncı gün arasında Bakanlığa yazılı olarak müracaat edilmesi halinde
ise; yetki belgesi, yenileme ücreti ödeme tarihindeki geçerli tam ücretin yarısı olarak alınır ve
bu ücretin ödendiği tarih esas alınarak yetki belgesi yenilenir. Söz konusu yenileme ücretinin
belirtilen 61 inci gün ile 90 ıncı gün arasında ve ödeme tarihinde geçerli ücret esas alınarak
ödenmiş olması şarttır.
(3) Yetki belgesi sahipleri tarafından yetki belgesinin geçerlilik süresinin sona erdiği
tarihten itibaren, bu maddenin birinci ve ikinci fıkrasında belirtilen süreler içinde müracaat
edilmemesi veya müracaat edildiği halde yetki belgesi yenilemenin şartlarının yerine
getirilmemesi halinde yetki belgesi yenileme hakkı kaybedilir.
(4) Bu maddenin ikinci ve üçüncü fıkralarında yer alan süreler, sadece yetki belgesi
yenileme hakkı olup; bu süreler bu durumdaki kişilere faaliyette bulunma hakkı vermez.”
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 19 uncu maddesinin birinci fıkrasına aşağıdaki (ç)
bendi eklenmiştir.
“ç) Yetki belgesi sahiplerinin 18 inci maddenin ikinci fıkrasının (a) ve (b) bentlerinde
belirtilen süreler içerisinde yapacakları yetki belgesi değişim talepleri, bu Yönetmelikte ön
görülen şartları sağlamaları halinde de karşılanır. Bu şekilde karşılanan değişim taleplerinde
yeni verilen yetki belgesinin geçerlilik süresinin başlangıç ve bitiş tarihi, önceki yetki
belgesinin bitiş tarihi olarak düzenlenir.”
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 24 üncü maddesinin ikinci fıkrasında yer alan
“kaydedilecek/kayıtlı” ibaresi “kaydedilecek” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 28 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “yetki
belgesi sahipleri,” ibaresinden sonra gelmek üzere, “varsa” ibaresi eklenmiştir.
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 43 üncü maddesinin onbeşinci fıkrasının (c) bendi
aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“c) (a) ve (b) bentlerinde belirtilen kişi/kişilerin herhangi bir sebeple ayrılmaları
halinde; yetki belgesi sahiplerinden kamu tüzel kişiliğine sahip olanların en geç bir yıl,
diğerlerinin ise otuz gün içinde bu eksikliği gidermeleri,”
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 76 ncı maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “Terörle
Mücadele Kanunu” ifadesinden sonra gelmek üzere, “ile 31/3/2007 tarihli ve 5607 sayılı
Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu” ifadesi eklenmiştir.
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 78 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “Terörle
Mücadele Kanunu” ifadesinden sonra gelmek üzere, “ile 31/3/2007 tarihli ve 5607 sayılı
Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu” ifadesi eklenmiştir.
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 8 – (1) Bu maddenin yayımlandığı tarihten önce adi ortaklıklar
adına düzenlenmiş B3, C1, D3 ve K2 yetki belgeleri, sürelerinin bitimine kadar geçerli olur,
ancak geçerlilik süresinin bitiminde yenilenmez.”
MADDE 10 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 11 – Bu Yönetmelik hükümlerini Ulaştırma Bakanı yürütür.
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
11/6/2009
27255
Yönetmelikte Değişiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
1
21/8/2009
27326
2
25/12/2009
27443
3
31/12/2010
27802
[R.G. 10 Ağustos 2011 – 28021]
—— • ——
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan:
PETROL PİYASASI LİSANS YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
MADDE 1 – 17/6/2004 tarihli ve 25495 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Petrol
Piyasası Lisans Yönetmeliğinin 7 nci maddesinin altıncı fıkrasının (a) bendinden sonra
gelmek üzere aşağıdaki bent eklenmiş ve sonraki bentler buna göre teselsül ettirilmiştir.
“b) Madeni Yağ Lisansı başvurularında, lisansa konu tesise ait Üretim Yetkinlik Puanı
en az % 50 olan Kapasite Raporunun Kuruma ibraz edilmesi,”
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğe geçici 10 uncu maddeden sonra gelmek üzere
aşağıdaki madde eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 11 – Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihte Madeni Yağ Lisansı
sahibi olan kişiler, 7 nci maddenin altıncı fıkrasının (b) bendine uygun olarak düzenlenmiş
kapasite raporlarını 1/8/2012 tarihine kadar yazı ekinde Kuruma ibraz eder.”
MADDE 4 – Bu Yönetmelik hükümlerini Enerji Piyasası Düzenleme Kurulu Başkanı
yürütür.
[R.G. 10 Ağustos 2011 – 28021]
—— • ——
Türkiye Adalet Akademisi Başkanlığından:
TÜRKİYE ADALET AKADEMİSİ UZMANLIK PROGRAMI
EĞİTİM VE ÖĞRETİM YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
MADDE 1 – 2/8/2008 tarihli ve 26955 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türkiye
Adalet Akademisi Uzmanlık Programı Eğitim ve Öğretim Yönetmeliğinin 14 üncü
maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (c) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“a) T.C. Kimlik numarası beyanı,”
“c) Diploma aslı ya da kurumca onaylı örneği,”
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Türkiye Adalet Akademisi Başkanı yürütür.
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
2/8/2008
26955
[R.G. 11 Ağustos 2011 – 28022]
—— • ——
Ulaştırma Bakanlığı (Denizcilik Müsteşarlığı)’ndan:
GEMİADAMLARI YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
MADDE 1 – 31/7/2002 tarihli ve 24832 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Gemiadamları Yönetmeliğinin geçici 9 uncu maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 9 – Bu Yönetmelik hükümlerine göre; dört yıllık fakülte ve
yüksekokulların deniz ulaştırma ve işletme, deniz işletmeciliği ve yönetimi, gemi inşaatı
mühendisliği, gemi inşaatı ve deniz teknolojisi mühendisliği, gemi makinaları mühendisliği
ve makine mühendisliği bölümlerinin lisans programından mezun olanlar ile A-II/1 ve A-III/1
müfredat programlarını uygulayan iki yıllık meslek yüksekokulu mezunu olanlardan, uzakyol
vardiya zabitliği veya uzakyol vardiya mühendisliği fark derslerini almak için İdare tarafından
yetkilendirilmiş eğitim kurumlarına 14/3/2011 tarihine kadar kayıt yaptıran öğrencilerin
uzakyol vardiya zabitliği ve uzakyol vardiya mühendisliği/makinistliği yeterliklerine başvuru
hakları saklıdır.”
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Denizcilik Müsteşarlığının bağlı olduğu
Bakan yürütür.
[R.G. 11 Ağustos 2011 – 28022]
—— • ——
Radyo ve Televizyon Üst Kurulundan:
RADYO VE TELEVİZYON ÜST KURULU KAPALI DEVRE RADYO VE
TELEVİZYON YAYINLARI YÖNETMELİĞİNİN YÜRÜRLÜKTEN
KALDIRILMASINA DAİR YÖNETMELİK
MADDE 1 – 19/10/2002 tarihli ve 24911 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak
yürürlüğe giren Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Kapalı Devre Radyo ve Televizyon
Yayınları Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Radyo ve Televizyon Üst Kurulu yürütür.
[R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023]
—— • ——
Radyo ve Televizyon Üst Kurulundan:
RADYO VE TELEVİZYON ÜST KURULU TELİF HAKKI ÖDEME ESASLARI
İLE TELİF HAKKI SAHİPLERİNİN VE YAPIMCILARIN HAKLARINI
KORUMA ESAS VE USULLERİ YÖNETMELİĞİNİN YÜRÜRLÜKTEN
KALDIRILMASINA DAİR YÖNETMELİK
MADDE 1 – 28/7/1996 tarihli ve 22710 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak
yürürlüğe giren Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Telif Hakkı Ödeme Esasları ile Telif Hakkı
Sahiplerinin ve Yapımcıların Haklarını Koruma Esas ve Usulleri Yönetmeliği yürürlükten
kaldırılmıştır.
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Radyo ve Televizyon Üst Kurulu yürütür.
[R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023]
—— • ——
Toplu Konut İdaresi Başkanlığından:
BELEDİYE ARSALARI ÜZERİNDE TOPLU KONUT VE KENTSEL ÇEVRE
ÜRETİMİ VE KREDİLENDİRİLMESİNE DAİR YÖNETMELİKTE
DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR YÖNETMELİK
MADDE 1 – 14/11/1992 tarihli ve 21405 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Belediye
Arsaları Üzerinde Toplu Konut ve Kentsel Çevre Üretimi ve Kredilendirilmesine Dair
Yönetmeliğin 18 inci maddesinin birinci fıkrasının (f) bendinde yer alan "nüfus cüzdanı
örneği" ibaresi "T.C. Kimlik numarası yazılı beyanı" olarak değiştirilmiştir.
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde yer
alan "nüfus cüzdanı örneği" ibaresi "T.C. Kimlik numarası beyanını" olarak değiştirilmiştir.
MADDE 4 – Bu Yönetmelik hükümlerini Toplu Konut İdaresi Başkanı yürütür.
[R.G. 19 Ağustos 2011 – 28030]
—— • ——
İçişleri Bakanlığı (Emniyet Genel Müdürlüğü)’ndan:
EMNİYET HİZMETLERİ SINIFI BRANŞ YÖNETMELİĞİ
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmelik, emniyet hizmetleri sınıfı mensuplarının branşlaşma
işlemlerini hizmetin gereklerine uygun, dengeli ve objektif kurallara bağlamak; branşlaşma
işlemlerinin ne şekilde ve nasıl yapılacağına dair esasları tespit etmek ve yürütülmesini
sağlamak amacıyla hazırlanmıştır.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, emniyet hizmetleri sınıfı mensuplarının branş
işlemlerine ilişkin usul ve esasları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 4/6/1937 tarihli ve 3201 sayılı Emniyet Teşkilatı
Kanununun 4 üncü maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Bakan: İçişleri Bakanını,
b) Bakanlık: İçişleri Bakanlığını,
c) Birim: Teftiş Kurulu ve Polis Akademisi Başkanlıklarını, Hukuk Müşavirliğini, Daire
Başkanlıklarını, taşrada Genel Müdürlüğe doğrudan bağlı kuruluşları, İl Emniyet
Müdürlüklerini, yurtdışındaki Emniyet Teşkilatı kuruluşlarını,
ç) Branş: Emniyet Teşkilatındaki görevlerin yerine getirilebilmesi amacıyla oluşturulan
özel yetenek, teknik bilgi ve beceri gerektiren özel hizmet alanlarını,
d) Branş Komisyonu: Branşlı daire başkanlıkları bünyesinde oluşturulan komisyonu,
e) Branşlı Personel: Genel Müdür onayı ile oluşturulan branşlarda çalıştırılmak üzere
branş kursu verilerek sertifikalandırılan ve branşa aktarılan personeli,
f) Daire Başkanlığı: Branşlı personele sahip daire başkanlığını,
g) Genel Hizmet Statülü Personel: Branşlı personel kapsamı dışındaki personeli,
ğ) Genel Müdür: Emniyet Genel Müdürünü,
h) Genel Müdürlük: Emniyet Genel Müdürlüğünü,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Branş İşlemlerine Ait Usul ve Esaslar
Branş oluşturulması
MADDE 5 – (1) Polislik hizmetlerinin yürütülmesinde mevcut branşlar dışında özel
yetenek, teknik bilgi ve beceri ile mevzuat bilgisi gerektiren yeni bir branşın oluşturulmasına
ihtiyaç duyulması hallerinde ilgili daire başkanlığının teklifi, Personel Dairesi Başkanlığının
uygun görüşü ve Genel Müdürün onayıyla yeni bir branş oluşturulur.
(2) Branş oluşturulmasına ilişkin işlemler, Personel Dairesi Başkanlığınca yürütülür.
Branşlar elektronik ortamda personel bilgisine sunulur.
Genel hizmet statülü personel
MADDE 6 – (1) Kanunların verdiği yetkiler çerçevesinde kamu düzeninin sağlanması
amacıyla koruyucu, önleyici, caydırıcı güvenlik tedbirlerini alma, suça el koyma, suç
araştırması yapma, delilleri tespit etme, failleri yakalama ve adli mercilere sevk işlemlerini
yürütme ile kendisine verilen diğer adli ve idari görevleri yapma bilgi ve becerisine sahip
nitelikte, herhangi bir branşta bulunmayan personeli kapsar.
Branş kursları ve sertifika verilmesi
MADDE 7 – (1) Branşlı personel sıfatının kazanılabilmesi için ilgili branş kursunun
görülmesi ve başarı ile bitirilmesi zorunludur. Hangi kursların branşa aktarmaya esas teşkil
edeceği branş yönergelerinde belirlenir ve kurum içi web sayfasında yayımlanır. Branş
komisyonlarınca ilgili branşın yönergesinde sayılan nitelikleri taşıyan personelden; genel
hizmet statülü olanlar ya da başka bir branşa sahip olup da bulunduğu branşın komisyonunca
kursa katılması uygun görülenler branş kursuna çağrılabilir.
(2) Bir personel meslek yaşamı boyunca branşa aktarmaya esas teşkil edecek en fazla üç
kurs alabilir.
(3) Kurs bitimi yapılan sınavda başarılı olan personele sertifika verilir. Kursa katılan
fakat kursa sağlık nedenleriyle devam edemeyeceği sağlık raporu ile sabit olanlar veya
idarece kabul edilebilecek bir mazereti nedeniyle devam edemeyenler açılacak ilk kursa
çağırılır. Bu süre zarfında başka bir kursa katılarak branşlı personel sıfatını kazanırsa
tamamlayamadığı kursla ilgili hak talebi düşer; ancak bu maddenin birinci ve ikinci fıkra
hükümleri saklıdır.
Görevlendirme
MADDE 8 – (1) Branşlı personel kural olarak branşıyla ilgili görevde istihdam edilir.
Ancak; branşta ihtiyaç fazlası istihdamın ortaya çıkması, diğer hizmet alanlarında personel
ihtiyacı bulunması, personel hakkında branştan çıkarma ile sonuçlanacak bir işlemin
başlatılması hallerinde branş konusu hizmette aksamaya yol açmamak ve branşlı personelin
can güvenliğini tehlikeye düşürmemek şartıyla branşlı personel başka hizmetlerde istihdam
edilebilir. Bu işlem gerekçeli olarak branşın bağlı bulunduğu daire başkanlığına bildirilir.
Branşa aktarma
MADDE 9 – (1) Branşa aktarılacak personelde aşağıdaki şartlar aranır;
a) Son üç yıl içerisinde; kademe ilerlemesinin durdurulması veya ikiden fazla aylık
kesimi cezası almamış olmak,
b) Personelin kendisinin belirleyeceği daha önce çalıştığı veya halen çalışmakta olduğu
en az iki amirinin; liyakat, mesleki ehliyet, başarı ve işe uygunluk yönünden yazılı veya
elektronik ortamda olumlu görüşünü almış olmak,
c) Eğitim Dairesi Başkanlığınca yapılacak/yaptırılacak elektronik ortamdaki sınavda,
ilgili branşlı daire başkanlığının belirlediği taban puanı almış olmak,
ç) İlgili branşlı daire başkanlığınca gerekli görülmesi halinde branşın gerektirdiği bilgi,
beceri, yetenek ve motivasyonu ölçmeye yönelik yazılı, sözlü veya elektronik ortamda
yapılacak sınavlardan başarılı olmak,
d) Aktarılacak branşla ilgili kursu başarı ile bitirmek.
(2) Sınavda başarılı olanlar arasından ilgili branş komisyonunca belirlenen ve branştan
sorumlu Genel Müdür Yardımcısı tarafından uygun görülerek Personel Dairesi Başkanlığına
bildirilenler, personelden sorumlu Genel Müdür Yardımcısının uygun görüşü ve Genel
Müdürün onayı ile branşa aktarılır. Genel Müdüre doğrudan bağlı branşlı daire başkanlıkları
için branşa aktarma işlemi ilgili daire başkanının uygun görüşü ve Genel Müdürün onayı ile
gerçekleştirilir.
(3) Branşla ilgili kurs bitiminde başarılı olan personel, branş komisyonunda
değerlendirmeye alınmadan önce ilgili daire başkanlıklarınca hazırlanacak branş
yönergelerinde belirtilecek süre kadar branşla ilgili birimlerde belirli süre istihdam edilebilir.
Bu süreçte personelin branşa aktarılmasına esas olmak üzere; işe uygunluğu ve adaptasyonu
hakkında tavsiye niteliğinde değerlendirme raporu hazırlanabilir.
(4) Emniyet hizmetleri sınıfına ilk defa atanan personel fiili olarak bir hizmet yılını
doldurmadan önce branşa aktarılmaz.
(5) Bir personel aynı anda iki branşlı olamaz.
(6) Havacılık, özel harekat, bomba uzmanı ve trafik branşları için birinci fıkrada
belirtilen şartlardan hangisi veya hangilerinin aranmayacağı Personel Dairesi Başkanlığının
uygun görüşü alınarak ilgili daire başkanlıklarının branş yönergelerinde düzenlenir.
Branştan çıkarma
MADDE 10 – (1) Personelin branştan çıkarılmasına ilişkin ilgili birim amirince branş
komisyonuna gerekçeli teklifte bulunulur. Hakkında branştan çıkarma talebinde bulunulan
personelin durumu branş komisyonunca değerlendirilir.
(2) Branş komisyonu kararıyla branştan çıkarılması uygun görülenler, birimin bağlı
bulunduğu Genel Müdür Yardımcısının uygun görüşü ve Genel Müdürün onayı ile branştan
çıkarılır. Genel Müdüre doğrudan bağlı daire başkanlıklarında ise bu işlemler, ilgili daire
başkanının teklifi ve Genel Müdürün onayı ile yerine getirilir.
(3) Personelin branştan çıkarılmasında aşağıdakilerden herhangi birinin varlığı aranır;
a) İlgili branş yönergesinde belirlenen branşa aktarmaya esas şartlardan herhangi birini
yitirenler,
b) Personelin çalıştığı hizmette verimli olamayacağı veya hizmeti olumsuz etkilediği
bilgi ve belgelerle anlaşılanlar,
c) Adli ve/veya idari bir suçtan dolayı ceza almış olanlardan çalıştığı branşta verimli
olamayacağı anlaşılanlar,
ç) Birinci yazılı ikazı aldığı tarihten itibaren bir yıllık süre içerisinde ikinci kez yazılı
ikaz edilenler,
d) Polis-halk ilişkilerinde olumsuz tutum ve davranışlar sergilediği bilgi ve belgelerle
anlaşılanlar,
e) İlgili branş yönergelerinde belirlenen süre kadar branşı dışında çalışanlar,
f) Personelin başarısının periyodik olarak ölçülmesi neticesinde başarısı düşük olduğu
tespit edilenler.
(4) Bu maddenin üçüncü fıkrasının (d) bendinde belirtilen durumlarda personele, ilk
ikazı aldıktan sonra en az bir ay kendisini düzeltme süresi verilir.
(5) Branşa esas yönergelerde belirlenen süreler saklı kalmak kaydıyla branş komisyonu
kararı aranmaksızın;
a) Kesintisiz olarak üç yıl boyunca branşı dışında görevlendirilenler,
b) Başvuru tarihi itibariyle polislik mesleğinden ayrılması nedeniyle en az iki yıl süreyle
ayrı kalanlardan mesleğe geri dönecek olanlar,
ilgili branşlı daire başkanlıklarının Personel Daire Başkanlığına her yıl Şubat ayına
kadar yapacakları bildirimle veya Personel Daire Başkanlığı tarafından yapılan doğrudan
değerlendirme ile durumları tespit edilenler Personel Dairesi Başkanlığınca re’sen branştan
çıkarılır.
(6) Hizmet içi eğitim, yurt içi ve yurt dışı eğitim, tedavi ve misyon koruma görevi
nedenleriyle geçirilen süreler bu maddenin beşinci fıkrası kapsamında değerlendirilmez.
(7) İdari ve asayişle ilgili zorunlu durumların ortaya çıkması halinde personelin branştan
çıkarma işlemi yukarıdaki şartlar aranmaksızın Genel Müdür tarafından re’sen yapılabilir.
(8) Branştan çıkarılan personelin branştan çıkarma onayının bir sureti onay tarihinden
itibaren en geç on beş gün içerisinde Personel Dairesi Başkanlığına gönderilir.
Başarı değerlendirme ölçütlerinin kullanılması
MADDE 11 – (1) Genel Müdürlükçe, yürütülmekte olan hizmetlerin özellikleri göz
önünde bulundurarak memurlarının başarı, verimlilik ve gayretlerini ölçmek üzere,
değerlendirme ölçütleri ve sistemi oluşturulduğunda, branş yönergelerinde belirtilmek
suretiyle branşa alma ve branştan çıkarma işlemlerinde, bu sistem sonucu oluşan
değerlendirme notu kullanılabilir.
Branştan ayrılma
MADDE 12 – (1) Bulunduğu branştan ayrılmak isteyen personel, ilgili branş
komisyonunun kararı ve birimin bağlı bulunduğu Genel Müdür yardımcısının onayı, Genel
Müdüre doğrudan bağlı daire başkanlıklarında ise Genel Müdürün onayıyla branştan
ayrılabilir. Branştan ayrılan personelin branştan ayrılma onayının bir sureti onay tarihinden
itibaren en geç on beş gün içerisinde Personel Dairesi Başkanlığına gönderilir.
Branştan ayrılan veya branştan çıkarılan personelin durumu
MADDE 13 – (1) Branştan ayrılan ya da çıkarılan personel genel hizmet statüsünde
istihdam edilir. 10 uncu madde gereğince branştan çıkarılanlar bir daha aynı branşa
aktarılamaz. Bu hüküm, 10 uncu maddenin 5 inci fıkrasının (a) bendi gereğince branştan
çıkarılanlar hakkında uygulanmaz.
(2) 12 nci madde gereğince branştan ayrılanlar ise bir defaya mahsus olmak üzere branş
yönergelerinde daha az bir süre belirtilmediği takdirde branştan ayrıldığı tarihten itibaren en
geç üç yıl içerisinde eski branşına aktarılmak isteyebilir. Bu durumdaki personelin
değerlendirilmesi ilgili branş komisyonunca yapılır ve branşa aktarılması 9 uncu maddede
belirtilen usule göre yapılır. Buna ilişkin süre ve diğer kıstaslar branş yönergelerinde
düzenlenir.
Branş komisyonları
MADDE 14 – (1) Branş komisyonu; ilgili daire başkanının başkanlığında, personel
işlerinden sorumlu daire başkan yardımcısı, personel işlerini yürüten şube müdürü ile daire
başkanının uygun göreceği diğer rütbeli personelin katılımıyla en az beş kişiden oluşur.
Birden fazla branşı bulunan daire başkanlıklarında her branş için ayrı komisyon
oluşturulabilir. Branş komisyonunun başkan ve üyeleri; kendileri ve eşlerinin, üçüncü
dereceye kadar (dahil) kan ve ikinci dereceye kadar (dahil) kayın hısımlarının katıldıkları
komisyonlarda oy kullanamazlar. Bu durumda olan üyelerin kullandıkları oylar geçersizdir.
(2) Bando, trafik, havacılık ve kurbağa adam branşlarının bağlı olduğu birimlerde
komisyonların kimlerden oluşacağı çıkartılan branş yönergelerinde belirlenir.
(3) Komisyon, başkanın isteği üzerine üye salt çoğunluğuyla her zaman toplanabilir.
Kararlar oy çokluğu ile alınır. Branş komisyonları bu Yönetmelikle kendilerine verilen
görevleri ve ilgili branş yönergesince verilen diğer görevleri yerine getirir.
Branşlı personel planlaması
MADDE 15 – (1) Personel politikasının tespiti ve branşlı personel planlama
uygulamaları ile atama işlemleri Personel Dairesi Başkanlığınca kamu yararı ve hizmet
gerekleri doğrultusunda belirlenecek ölçütler çerçevesinde yürütülür. Her branş için branşlı
personel sayısı her yıl Personel Dairesi Başkanlığınca belirlenir. Genel atama döneminde
branşlı personelin ön planlamasını Personel Dairesi Başkanlığının koordinesinde ilgili daire
başkanlıkları; atamasını ise Personel Dairesi Başkanlığı yapar.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Üst rütbelerde branşlaşmanın esasları
MADDE 16 – (1) Üçüncü sınıf emniyet müdürlüğü dâhil olmak üzere, bu rütbeye kadar
branşlaşma esastır.
Yönergeler
MADDE 17 – (1) Yeni branş oluşturulduğunda, onayın alındığı tarihten itibaren altı ay
içerisinde, bu branşa sahip daire başkanlığı, Personel Dairesi Başkanlığının uygun görüşünü
alarak branş yönergesini çıkarır.
(2) Yönergelerde, branşlı personelin sahip olacağı nitelikler, branşlı personelin hangi
hallerde branştan çıkarılacağı, sınav ve branş kursları, branşlı personelin başarı kriterleri ve
ölçüm zamanları, branş komisyonlarının çalışma şartları ile bu Yönetmelikle kendilerine
verilen diğer görevlerin uygulaması belirtilir. Ayrıca, yönergelerde branşların özelliğine göre
branşta çalışma alt ve/veya üst süresi belirlenebilir.
Kazanılmış haklar ve geçiş hükümleri
GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce uygulamaya
geçirilmiş veya onayı alınmış branşlar, bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihte başkaca bir
işleme gerek kalmaksızın oluşturulmuş sayılır.
(2) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce aktarıldığı branşta görev yapmakta
olan personel, bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihte başkaca bir işleme gerek kalmaksızın
görev yapmakta olduğu branşa aktarılmış sayılır.
(3) Geçici 2 nci maddede öngörülen branş yönergeleri yürürlüğe girinceye kadar
yürürlükteki yönergelerin bu Yönetmeliğe aykırı olmayan hükümlerinin uygulanmasına
devam edilir.
(4) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden önce sonuçlandırılmış iş ve işlemler
geçerliliğini korur. Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girmesinden önce sonuçlandırılmamış iş ve
işlemler bu Yönetmeliğe göre sonuçlandırılır.
Alt düzenleyici işlemler
GEÇİCİ MADDE 2 – (1) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce branşlı
personele sahip olan daire başkanlıklarının kuruluş, görev ve çalışma Yönetmeliklerinde ve
branş yönergelerinde branşla ilgili yer alan hükümler, bu Yönetmeliğin onaylandığı tarihten
itibaren altı ay içinde bu Yönetmeliğe uygun hale getirilir.
Yürürlük
MADDE 18 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 19 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini İçişleri Bakanı yürütür.
[R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036]
—— • ——
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan:
ELEKTRİK PİYASASI LİSANS YÖNETMELİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
MADDE 1 – 4/8/2002 tarihli ve 24836 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Elektrik
Piyasası Lisans Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (55) numaralı bendi
“55. Yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı üretim tesisleri: Rüzgâr, güneş, jeotermal,
biyokütle, biyokütleden elde edilen gaz (çöp gazı dâhil), dalga, akıntı enerjisi ve gel-git ile
kanal veya nehir tipi veya rezervuar alanı onbeş kilometrekarenin altında olan veya pompaj
depolamalı hidroelektrik üretim tesislerini,”
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinin üçüncü fıkrası aşağıdaki şekilde
değiştirilmiştir.
"Üretim veya otoprodüktör lisansı almış bir tüzel kişinin bu Yönetmelik kapsamındaki
hak ve yükümlülükleri, bu tüzel kişinin Türk Ticaret Kanunu ve ilgili mevzuatı uyarınca
bölünmesi yoluyla veya aynı ortaklık yapısı ile kurulan bir başka tüzel kişiye, Kurul onayı
alınmak kaydıyla devredilebilir ve devralması onaylanan tüzel kişiye eskisinin devamı
mahiyetinde yeni lisans verilir. Üretim veya otoprodüktör lisansı sahibi halka açık bir tüzel
kişinin bu Yönetmelik kapsamındaki hak ve yükümlülükleri, bu tüzel kişinin yüzde yüz
hissesine sahip olarak kurduğu bir başka tüzel kişiye, Kurul onayı alınmak kaydıyla
devredilebilir ve devralması onaylanan tüzel kişiye eskisinin devamı mahiyetinde yeni lisans
verilir. Bu fıkra kapsamında eskisinin devamı mahiyetinde lisans verilmesi uygun bulunan
tüzel kişilerin ortaklık yapılarında, halka açık hisseler hariç hisse devri yoluyla değişiklik
yapılması halinde, bu tüzel kişilerin lisans başvuruları Kurul kararıyla reddedilir."
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin beşinci fıkrasının (a) bendi aşağıdaki
şekilde değiştirilmiş ve aynı maddeye aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“a) Linyit, taşkömürü, asfaltit, bitümlü şist, dalga, biyokütle, biyokütleden elde edilen
gaz (çöp gazı dâhil) ve jeotermal kaynaklar açısından; enerji kaynağına ilişkin yakıt temin
anlaşması veya enerji kaynağının kullanım hakkı ya da diğer ayni haklarının tesis edilmiş
olduğunun veya bu hakların tesis edileceğinin yetki sahibi gerçek veya tüzel kişilerce taahhüt
edilmiş olduğunun,”
“Güneş enerjisine dayalı her bir üretim tesisi başvurusunun kurulu gücü 50 MW’ı
geçemez.”
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesine aşağıdaki fıkralar eklenmiştir.
“Yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı üretim veya otoprodüktör lisanslarına, lisansa
konu tesisin kaynağına göre mevcut kurulu gücü ile üretebileceği yıllık azami üretim miktarı,
yıllık üretim miktarı olarak derç edilir. Derc edilen bu miktar, yıllık ortalama elektrik enerjisi
üretim miktarı olarak kabul edilir.”
“Üretim ve otoprodüktör lisanslarına derc edilmiş yıllık üretim miktarını, onbeşinci
fıkra hükümlerine göre tadil etmek isteyen lisans sahiplerinin tadil talebinde bulunmaları
halinde lisansları üç ay içerisinde bu doğrultuda tadil edilir.”
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı üretim veya otoprodüktör lisansı sahibi tüzel
kişiler, lisanslarında belirlenen sahaların dışına çıkılmaması ve işletme anında sisteme verilen
gücün lisanslarında belirtilen kurulu gücü aşmaması kaydıyla ek kapasite kurabilirler. Geçici
kabul işleminden önce kurulu güce ilişkin lisans tadili yapılması zorunludur.”
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin birinci ve yedinci fıkraları
“Üretim lisansı sahibi tüzel kişiler; üretim tesisi kurulması, işletmeye alınması, elektrik
enerjisi üretimi, ürettikleri elektrik enerjisinin ve/veya kapasitenin müşterilere satışı ile iştigal
edebilir. Üretim lisansı sahibi tüzel kişiler, lisanslarına konu üretim tesisinin iç tüketimini
karşılamak amacıyla aynı tesis sahasında, üretim sürecinde verimliliği artırıcı veya üretim
sürecinin bir parçası olarak tasarlanıp sürece bağımlı olarak çalışacak ve iletim ve/veya
dağıtım şirketinden olumlu bağlantı görüşü alınmak kaydıyla yenilenebilir enerji kaynaklarına
dayalı elektrik üretim tesisini, toplam iç ihtiyaç kapasitesini aşmamak ve lisansına derc
edilmek kaydıyla yapabilir.”
“Yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı üretim tesislerinde üretim yapan üretim lisansı
sahibi tüzel kişiler, bir takvim yılında, lisanslarında yer alan lisansa konu tesisin kaynağına
göre mevcut kurulu gücü ile üretebileceği yıllık üretim miktarı ile ürettiği miktar arasındaki
farkı geçmemek kaydıyla özel sektör toptan satış şirketlerinden elektrik enerjisi satın
alabilirler.”
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 33 üncü maddesinin onbirinci fıkrası aşağıdaki şekilde
“Yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı üretim tesislerinde üretim yapan otoprodüktör
ve otoprodüktör grubu lisansı sahibi tüzel kişiler, bir takvim yılında, lisanslarında yer alan,
lisansa konu tesisin kaynağına göre mevcut kurulu gücü ile üretebileceği, yıllık üretim miktarı
ile ürettiği miktar arasındaki farkı geçmemek kaydıyla özel sektör toptan satış şirketlerinden
elektrik enerjisi satın alabilirler.”
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 38 inci maddesinin üçüncü fıkrasının (f) bendi ve
onbirinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“f) Rüzgar veya güneş enerjisine dayalı üretim tesisi bağlantı taleplerinde; talep edilen
bağlantı noktasına oranla ekonomik açıdan daha uygun ve daha düşük sistem kaybı sağlayan
bağlantı noktası bulunması durumu,”
“TEİAŞ ve/veya dağıtım lisansı sahibi tüzel kişiler tarafından bağlantı görüşünün
oluşturulması ve sisteme bağlantı yapılmasında sırasıyla yenilenebilir enerji kaynaklarına
dayalı üretim tesisleri ile yerli doğal kaynaklara dayalı üretim tesislerine öncelik tanınır.
Rüzgâr veya güneş enerjisine dayalı üretim tesisi kurmak üzere yapılan lisans başvurusu
kapsamında talep edilen bağlantı noktası için TEİAŞ ve/veya dağıtım lisansı sahibi tüzel kişi
tarafından üçüncü fıkra çerçevesinde olumlu görüş oluşturulamaması halinde, lisans
başvurusu Kurul kararıyla reddedilir ve lisans başvurusunda bulunan tüzel kişinin özel direk
hat kurma talebi dikkate alınmaz.”
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 47 nci maddesinin birinci, ikinci, üçüncü ve sekizinci
fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Lisans sahibi bir tüzel kişinin sermayesinin yüzde on (halka açık şirketlerde yüzde beş)
veya daha fazlasını temsil eden payların, doğrudan veya dolaylı olarak bir gerçek veya tüzel
kişi tarafından edinilmesi ile bir ortağa ait payların tüzel kişilik sermayesinin yüzde onunu
aşması sonucunu veren pay edinimleri ve/veya bir ortağa ait payların yukarıdaki oranların
altına düşmesi veya yukarıda belirlenen pay edinimlerinden bağımsız olarak tüzel kişinin
ortaklık yapısında kontrolün değişmesi sonucunu veren pay devirleri her defasında onaya
tabidir. Bu hüküm oy hakkı edinilmesi halinde de geçerlidir. Onaya ilişkin işlemler tarifesi
düzenlemeye tabi lisans sahibi tüzel kişiler için Kurul, diğerleri için ilgili ana hizmet birimi
tarafından gerçekleştirilir.”
“Onay, hisseyi devralan gerçek veya tüzel kişinin, lisans başvurusu sırasında tüzel
kişinin ortakları için aranan şartları taşıması kaydıyla verilir. Bu fıkra hükmü, tüzel kişi
ortağın yönetim ve denetimini belirleyen sermaye paylarının bir başka tüzel kişiye ait olması
halinde, gerçek kişi ortak ya da ortakları kapsayacak şekilde uygulanır.”
“Hisse devri söz konusu olmasa dahi, mevcut hisseler üzerinde imtiyaz tesisi veya
imtiyazın kaldırılması da, birinci fıkrada öngörülen oransal sınırlara bakılmaksızın onaya
tabidir.”
“Kurum, onay için gerekli inceleme ve değerlendirme sırasında ihtiyaç duyacağı ilave
bilgi ve belgeleri hisse devrine taraf olan gerçek veya tüzel kişilerden isteyebilir.”
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 52 nci maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki Ek
1 inci madde eklenmiştir.
“Araştırma geliştirme faaliyetleri
EK MADDE 1 – Araştırma ve geliştirme faaliyetleri yapmak isteyen tüzel kişiler,
a) 28/2/2008 tarihli ve 5746 sayılı Araştırma ve Geliştirme Faaliyetlerinin
Desteklenmesi Hakkında Kanun kapsamında almış oldukları,
b) Araştırma ve geliştirme faaliyetleri için ulusal ve uluslararası kuruluşlar tarafından
verilen,
c) Araştırma ve geliştirme faaliyetleri yapmak üzere 26/6/2001 tarihli ve 4691 sayılı
Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu kapsamında alınmış olan,
belgelerden biri ile yapacağı tesisin şebekeyi olumsuz etkilememesi için gerekli
önlemleri alacağını ve şebekeye verilebilecek zararları tazmin edeceğini taahhüt eden belgeyi
Kuruma sunar. Söz konusu faaliyet için yapılacak tesisin bağlantı görüşünün TEİAŞ ve/veya
dağıtım lisansı sahibi ilgili tüzel kişi tarafından olumlu bulunması ve bu tesisten üretilecek
olan elektriğin ticarete konu olmaması ve 10 MW kurulu gücü geçmemesi kaydıyla bu
faaliyete Kurul kararı ile izin verilir. Kurul kararı ile verilen belgede, tesisin kurulu gücü,
teknolojisi, kaynağı, faaliyet süresi gibi hususlar yer alır. Söz konusu faaliyetin ticarete konu
olması durumunda lisans alınması zorunludur.
Kanunla kurulmuş araştırma kurumları ile 28/3/1983 tarihli ve 2809 sayılı
Yükseköğretim Kurumları Teşkilatı Kanununda düzenlenen yüksek öğretim kurumlarının,
bilimsel araştırma geliştirme ve eğitim faaliyetleri kapsamında aynı dağıtım bölgesinde
olmak, kendi ihtiyaçlarını karşılamak ve azami 10 MW kurulu gücü geçmemek kaydıyla
yerleşkelerinde nükleer, yerli ve yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı elektrik üretim tesisi
kurmak amacıyla uhdelerindeki anonim ya da limited şirketleri vasıtasıyla yapacakları lisans
başvurularında 7 nci maddenin altıncı fıkrası ile 8 inci maddenin ikinci, üçüncü ve beşinci
fıkraları uygulanmaz. Üniversitelerin bünyesinde 4691 sayılı Teknoloji Geliştirme Bölgeleri
Kanunu kapsamında kurulan Teknoloji Geliştirme Bölgelerinin elektrik enerjisi tüketimi
kendi ihtiyacı sayılır."
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğe aşağıdaki geçici maddeler eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 41 – 31/12/2013 tarihine kadar iletim sistemine bağlanacak YEK
Belgeli güneş enerjisine dayalı üretim tesislerinin toplam kurulu gücü 600 MW’dan fazla
olamaz.”
“GEÇİCİ MADDE 42 – 5 inci maddenin üçüncü fıkrasının ikinci cümlesinde yer
verilen sahiplik oranı 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu yürürlüğe girene
kadar yüzde doksan dokuz virgül doksan dokuz (%99,99) olarak uygulanır.”
“GEÇİCİ MADDE 43 – 8/1/2011 tarihi itibariyle işletmede olanlar dâhil, 31/12/2015
tarihine kadar işletmeye girecek bu Yönetmelik kapsamındaki yenilenebilir enerji
kaynaklarına dayalı üretim tesislerinden, ulaşım yollarından ve lisanslarında belirtilen sisteme
bağlantı noktasına kadarki TEİAŞ ve dağıtım şirketlerine devredilecek olanlar da dâhil enerji
nakil hatlarından yatırım ve işletme dönemlerinin ilk on yılında izin, kira, irtifak hakkı ve
kullanma izni bedellerine yüzde seksenbeş indirim uygulanır.”
MADDE 13 – Bu Yönetmelik hükümlerini Başkan yürütür.
[R.G. 11 Ağustos 2011 – 28022]
—— • ——
Yargıtay Kararları
Yargıtay 2. Hukuk Dairesinden:
Esas No
: 2010/8639
Karar No
: 2011/11432
YARGITAY İLAMI
İncelenen Kararın
Mahkemesi : Samsun 2. Aile Mahkemesi
Tarihi
: 6/5/2008
Numarası
: Esas no: 2008/350 Karar no: 2008/332
Davacı
: Sosyal Hizmetler Çocuk Esirgeme Kurumu Genel Müdürlüğü
Davalı
: Hasımsız
Dava Türü : Koruma Kararı
Temyiz Eden : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen
hükmün kanun yararına bozulması Adalet Bakanlığının yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet
Başsavcılığı tarafından istenilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı İl Sosyal Hizmetler Müdürlüğü tarafından açılan davada, küçük hakkında 2828
sayılı Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Kanunu uyarınca koruma kararı
alınması talep edilmiş, mahkemece dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda davanın
kabulüne karar verilmiştir.
Bilindiği üzere; Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 73. maddesinde "istisnalar
haricinde hakimin her iki tarafı istima veyahut iddia ve müdaafalarını beyan etmeleri için
kanuni şekillere tevfikan davet etmedikçe hükmünü veremeyeceği" kabul edilmiştir.
2828 sayılı Kanunda işin evrak üzerinde incelenip, karara bağlanacağına ilişkin
herhangi bir hüküm bulunmamaktadır.
Koruma kararı alınması çocuğun hak ve menfaatleriyle de ilgilidir. Bu nedenle,
husumetin hakkında korunma kararı alınacak olan çocuğa, çocuk ergin değilse yasal
temsilcisine (veli veya vasisine) yöneltilmesi, kanuni mümessilin menfaati ile küçüğün
menfaati birbirine zıt olursa kayyım tayin edilerek husumetin ona yöneltilmesi, tarafların
göstereceği deliller varsa toplanıp, değerlendirilerek ulaşılacak sonuç uyarınca karar
oluşturulması gerekirken, evrak üstünden karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının Hukuk Usulü Muhakemeleri
Kanununun 427/6. maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin açıklanan sebeple
kabulü ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA, oybirliğiyle karar
verildi. 4/7/2011
[R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023]
—— • ——
Esas No
: 2010/23159
Karar No
: 2011/4348
YARGITAY İLAMI
İncelenen Kararın
Mahkemesi : Ankara 6. Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi
: 9/2/2010
Numarası
: 2009/2065-2010/241
Davacı
: H. Erdal Demir Av. Mustafa Kemal Dölek
Davalı
: Orhan Erden Av. Akın İbil
Dava dilekçesinde 67 TL ecrimisilin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili
istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm kesin olarak verildiğinden
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından HUMK 427/6. madde hükmü gereğince kanun
yararına bozulması istenilmiştir.
YARGITAY K ARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar
okunup gereği düşünüldü.
Davada, paylı mülkiyete konu taşınmazın davalı tarafından haksız işgali nedeniyle
tahliye tarihine kadar ödenmeyen 21 gün karşılığı 67,00 TL ecrimisilin tahsili istenilmiştir.
Mahkemece, davanın reddine miktar itibariyle kesin olarak karar verilmiştir.
Kural olarak ecrimisil; kötüniyetli zilyedin haksız işgali nedeniyle hak sahibine
ödemekle yükümlü olduğu bir tür (haksız fiil benzeri eylem nedeniyle oluşan zarara ait)
tazminattır (TMK m. 995).
Somut olayda, dava konusu bağımsız bölümün müşterek mülkiyet şeklinde kayıtlı
olduğu ve davacının 7/36, davalının 4/36 nispetinde payları bulunduğu, Ankara 5. Asliye
Hukuk Mahkemesinin 2007/490-2009/30 sayılı kararı ile davalının müdahalesinin
önlenmesine ve ecrimisile karar verildiği ve hükmün Yargıtay incelemesinden geçerek
kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Davacının, müdahalenin önlenmesi ve ecrimisil konusunda açtığı dava sonucu
kesinleşen karar, taraflar yönünden bu davada kesin delil ve emsal niteliğindedir. Bu davada
dava konusu edilen dönemde davalı tarafından işgale son verildiği de ileri sürülmediğine
göre bilirkişi tarafından saptanan ecrimisile hükmedilmesi gerekirken davanın reddine karar
verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının Hukuk Usulü Muhakemeleri
Kanununun 427/6. maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin açıklanan sebeplerle
kabulü ile hükmün BOZULMASINA ve gereği yapılmak üzere kararın bir örneği ile
dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine 21/3/2011 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
[R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023]
—— • ——
Esas No : 2011/7046
Karar No : 2011/8152
YARGITAY İLAMI
Mahkemesi : Çorum 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
Tarihi
: 27/1/2009
Numarası : 2008/231-2009/18
Davacı
: Satı Hodul
Davalılar : Muharrem Hodul VD.
Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 16/7/2008 gününde verilen dilekçe ile tapu
kaydında isim tashihi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair
verilen 27/1/2009 günlü temyiz edilmeden kesinleşen hükmün, Yargıtay Cumhuriyet
Başsavcılığının 5/4/2011 gün 160340 sayılı tebliğnamesi ile HUMK'nun 427/6. maddesi
gereğince kanun yararına bozulması istenilmiş olmakla; dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar
incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR
Dava, tapu kaydında yanlış yazılan kimlik bilgilerinin düzeltilmesi istemine ilişkindir.
Davacı, davayı, yasal hasım olan tapu sicil müdürlüğünü hasım göstermeksizin açmış,
davanın kabulüne ilişkin kesinleşen hüküm Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca "tapu
sicilindeki yanlışlıklardan kaynaklanan davalarda yasal hasım bunları fiilen tutmakla görevli
ve sorumlu tapu sicil muhafızlıkları veya tapu sicil müdürlükleridir. Bu nedenle davanın tapu
sicil müdürlüğüne yöneltilerek açılması gerektiği halde, ilgili tapu sicil müdürlüğüne dilekçe
tebliği ile taraf teşkili sağlanmadan hüküm kurulmasının doğru bulunmadığı" gerekçesiyle
HUMK'nun 427/6. maddesi uyarınca kanun yararına bozulması istemiyle temyiz edilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 17/3/1999 tarihli ve 1999/14-165-149 sayılı
kararında da belirtildiği gibi, tapu sicilindeki yanlışlıklardan kaynaklanan davalarda yasal
hasım bunları tutmakla görevli ve sorumlu tapu sicil müdürlükleridir. Bu nedenle tapu sicil
müdürlüğü hasım gösterilerek dava açılması gerekir.
Somut olayda; dava tapu sicil müdürlüğüne yöneltilmemiş, taraf teşkili sağlanmadan
karar verilmiştir. Bu durum yasaya aykırılık teşkil ettiğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının HUMK'nun 427/6. maddesine dayalı
kanun yararına bozma isteğinin yukarıda açıklanan nedenle kabulü ile hükmün sonuca etkili
olmamak üzere BOZULMASINA ve gereği yapılmak üzere kararın bir örneği ile dosyanın
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 21/6/2011 tarihinde oybirliği ile karar
verildi.
[R.G. 12 Ağustos 2011 – 28023]
—— • ——
Esas No : 2010/21743
Karar No : 2011/7893
YARGITAY İLAMI
İncelenen Kararın
Mahkemesi
: Bakırköy 7. Asliye Hukuk Mahkemesi
Tarihi
: 14/6/2006
Numarası : 2005/165-2006/174
Davacı
: Hikmet Nazif Kurşunoğlu Eğitim ve Sos. Yard. Vakfı ve
Ark. Vek. Av. A. Doğan, Vek. Av. A. Dursunoğlu
Davalı
: Hasımsız
Dava dilekçesinde merhum Hikmet Nazif Kurşunoğlu tarafından düzenlenen
vasiyetnamenin tenfizi, taşınmazların lehine vasiyet yapanlar adına tescili istenilmiştir.
Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
tarafından kanun yararına bozulması istemi ile temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Davacılar Hikmet Nazif Kurşunluoğlu Eğitim ve Sosyal Yardım Vakfı ile müteveffa
Hikmet Nazif Kurşunluoğlu mirasçıları vekili; hasımsız olarak açtığı davada, merhumun
22/9/1997 tarihinde düzenlediği ve Bakırköy 3. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2002/1186 Esas
2003/509 Karar sayılı dosyasında okunarak kesinleşen vasiyetnamenin tenfizi ile davacılara
vasiyet edilen taşınmazların adlarına intikal ve tesciline karar verilmesini talep ve dava
etmiş, 13/3/2006 tarihli dilekçe ile dava dilekçesinde belirtilmeyen iki taşınmaz ile bir aracın
da bir kısım davacılar adına tescilini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne, vasiyetnamenin aynen tenfizine, bir örneğinin Tapu
Sicil Müdürlüğüne gönderilmesine karar verilmiş, davacılar vekili 12/11/2008 tarihli dilekçe
ile kararın açık olmaması nedeniyle Tapu Sicil müdürlüğünce yerine getirilemediği
gerekçesiyle tavzihi talebinde bulunmuş, anılan Mahkemece ek kararında tavzih isteminin
vasiyetnameye konu taşınmazlar yönünden kısmen kabulüne, bazı taşınmazlar ile araç
yönünden reddine karar verilmiş, tavzih kararının da temyiz edilmeksizin kesinleşmesinden
sonra, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/10/2010 gün ve 2010/248452 sayılı
tebliğnamesi ile HUMK.nun 427/6 maddesi gereğince kanun yararına bozulması istenilmiş
olmakla dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
Talep, Türk Medeni Kanunu'nun 600. maddesine dayalı vasiyetnamenin yerine
getirilmesi isteğine ilişkin olup, vasiyetnameyi yerine getirme görevlisi varsa ona karşı,
yoksa ifa ile yükümlü olan yasal veya atanmış mirasçılara yöneltilmesi zorunludur.
Anılan hüküm nedeni ile hasımsız açılan dava yolu ile vasiyetnamenin tenfizi mümkün
olmadığı gibi tavzihinin de hukuken bağlayıcılığı bulunmamaktadır.
Kaldı ki Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 455. maddesinde "Hüküm müphem
ve gayrivazıh olur veya mütenakız fıkraları ihtiva ederse icrasına kadar iki taraftan her biri
iphamın tavzihini ve tenakuzun ref ini isteyebilir.” hükmü mevcuttur.
Bu maddede belirtildiği üzere, açık olmayan veya çelişik fıkralar kapsayan hükümlerin
tavzihen açıklanması istenebilir. Hâkim, verdiği hüküm ile bağlıdır. Sonradan hükmün yanlış
olduğu kanısına varsa dahi, hüküm temyiz edilip bozulmadıkça veya yargılamanın iadesine
karar verilmedikçe değiştirilemeyeceği gibi, unutulan bir hususun tefhimden sonra
tamamlanması da mümkün değildir. Hükümlerin tavzihi bunun bir istisnası olarak kabul
edilemez. Bu nedenle tavzih talebi üzerine ek karar ile bir kısım taşınmazlar yönünden tescil
kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427/6.
maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin yukarıda açıklanan nedenlerle kabulü ile
hükmün sonuca etkili olmamak üzere hükmün kanun yararına BOZULMASINA, gereği
yapılmak üzere kararın bir örneğinin ve dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına
gönderilmesine, 5/5/2011 gününde oybirliği ile karar verildi.
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
Esas No
: 2011/12389
Karar No
: 2011/12160
YARGITAY İLAMI
İncelenen Kararın
Mahkemesi
: Ankara 5. Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi
: 26/08/2010
Numarası
: 2010/361-2010/1858
Davacı
: Necip Avcı
Davalı
: Birlik Sigorta A.Ş.- Köksal Koca
Dava dilekçesinde 1.226,00 TL tazminatın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan
tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm Yargıtay
Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozulması istemi ile temyiz edilmiştir.
YARGITAY K ARARI
Dava, trafik kazası nedeniyle tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece 975 lira
tazminata hükmolunmuştur. Kararın kesin olması nedeniyle HUMK.nun 427. maddesi
uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozma istenilmektedir.
Davalılardan Köksal Koca'nın vekiline 27.07.2010 tarihinde vekaletname ve yazılı
savunma sunması için kesin süre verilmesine ve süresi içinde yazılı savunma sunulmasına ve
06.04.2010 tarihli vekalet harcı belgesiyle vekaletnameye rağmen, mahkemece süresinde
vekaletname ibraz edilmediği gerekçesiyle savunma dilekçesinin nazara alınmamış olması ve
davada reddedilen kısım için bu davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmemiş olması usul ve
yasaya aykırı bulunmuş, kararın kanun yararına bozulması uygun bulunmuştur.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm
tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün
HUMK.nun 427/6. maddesi uyarınca hükmün hukuki sonuçlarına etkili olmamak üzere
Kanun yararına BOZULMASINA, gereği için kararın bir örneğinin Adalet Bakanlığına
gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine ve peşin alınan
temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.07.2011 tarihinde oybirliğiyle karar
verildi.
[R.G. 18 Ağustos 2011 – 28029]
—— • ——
Esas No
: 2011/12020
Karar No
: 2011/12786
YARGITAY İLAMI
İncelenen Kararın:
Mahkemesi
: Ankara 5. Aile Mahkemesi
Tarihi
: 03.03.2005
Numarası
: Esas no: 2003/l923 Karar no:2005/211
Davacı
: Kezban Duman
Davalı
: Mustafa Duman
Dava Türü
: Boşanma
Temyiz Eden : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen
hükmün kanun yararına bozulması Adalet Bakanlığının yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet
Başsavcılığı tarafından istenilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı Kezban Duman vekili Av. Ahmet Ziya Öztürk tarafından davalı Mustafa
Duman'a karşı açılan davada tarafların boşanmalarına karar verilmesinin talep edildiği,
mahkemece davanın kabulüne karar verildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 08.07.2005
tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
Söz konusu kararın, davalıya 27.05.2005 tarihinde ilanen tebliğ edildiği, ancak
davalının 22.10.2003 tarihinde dava açılmadan önce, 30.03.2002 tarihinde öldüğü, dolayısıyla
boşanmanın gerçekleşmediği, evliliğin ölümle sona erdiği görülmüştür.
Diğer yandan, Türk Medeni Kanununun 28/1. maddesi gereğince, gerçek kişilerin
kişiliği ve bununla birlikte hak ehliyetinin ölümle sona erdiği, dolayısıyla ölmüş kişinin taraf
ehliyetinin bulunmadığı bu sebeple, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 38. maddesi
uyarınca dava tarihinden önce ölmüş olan davalıya karşı dava açılamayacağı anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, mahkemece yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının Hukuk Usulü Muhakemeleri
Kanununun 427/6. maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin açıklanan sebeple kabulü
ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi.
20.07.2011
[R.G. 18 Ağustos 2011 – 28029]
—— • ——
Esas No
: 2011/4185
Karar No : 2011/4686
Mahkemesi : Karahallı Kadastro Mahkemesi
Tarihi
: 4/6/2010
Numarası : 2009/11-2010/3
Davacı
: Kiraz Demirlek
Davalı
: Sabiha Telef, İzzet Yüksel
YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi
istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Kadastro sırasında 249 ada 70, 72 ve 73 parsel sayılı yüzölçümleri tutanaklarında yazılı
taşınmazlar miras yoluyla gelen hakka ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanılarak,
249 ada 70 parsel sayılı taşınmaz davalı İzzet Yüksel adına, 249 ada 72 ve 73 parsel sayılı
taşınmazlar davalı Sabiha Telef adına tespit edilmiştir. Davacı Kiraz Demirlek adına tespit
edilen dava dışı 249 ada 71 parsel sayılı taşınmazın yüzölçümünün eksik tespit edildiğini öne
sürerek dava açmıştır. Mahkemece 249 ada 70 ve 72 parsel sayılı taşınmazlara yönelik
davanın feragat nedeniyle reddine, 249 ada 73 parsel sayılı taşınmaza yönelik davanın
kabulüne, 249 ada 73 parsel sayılı taşınmazın uzman bilirkişi tarafından düzenlenen
20/4/2010 tarihli haritada (A) harfi ile gösterilen 55,07 m2 yüzölçümündeki bölümünün
davacı Kiraz Demirlek adına, geriye kalan 948,23 m2 yüzölçümündeki bölümünün davalı
Sabiha Telef adına tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, taraflarına 7201 sayılı Tebligat
Kanunu ve Tüzüğü uyarınca yöntemine uygun şekilde tebliğ edildiği halde yasal süresinde
temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
Adalet Bakanlığının yazılı emir talebinde yer alan dava konusu tüm taşınmazlar
hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi gerekirken, 249 ada 70, 71 ve 72 parsel
sayılı taşınmazlar hakkında tescil hükmü kurulmadan sadece 249 ada 73 parsel sayılı taşınmaz
hakkında karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunduğundan kesinleşen hükmün kanun
yararına temyiz edilmesi istenilmiş, bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının
10/6/2011 tarih ve 2011/184179 sayılı Tebliğnamesi ile HUMK'nun 427/6 maddesi gereğince
hükmün kanun yararına bozulması talep edilmiştir.
Kadastro hakimi infazı mümkün ve doğru sicil oluşturmak zorundadır. Mahkemece
dava konusu 249 ada 70 ve 72 parsel sayılı taşınmazlar yönünden davanın feragat nedeniyle
reddine karar verildiğine göre, 249 ada 70 ve 72 parsel sayılı taşınmazlar hakkında tescil
hükmü kurulmamış olması isabetsiz olduğu gibi, dava konusu olmayan 249 ada 71 parsel
sayılı taşınmazın tutanak aslının tespit gibi tescil işlemi yapılmak üzere Kadastro
Müdürlüğüne iadesine karar verilmesi gerekirken, 249 ada 71 parsel sayılı taşınmaz hakkında
olumlu veya olumsuz karar verilmemesi dahi isabetsizdir. Açıklanan nedenlerle Yargıtay
Cumhuriyet Başsavcılığının yazılı emir yoluyla hükmün bozulması istemi yerinde
görüldüğünden kabulü ile yerel mahkeme hükmünün HUMK'nun 427/7. maddesi hükmüne
göre BOZULMASINA, karardan bir örneğinin Cumhuriyet Başsavcılığına, bir örneğinin de
Resmî Gazete'de yayımlanmak üzere T.C. Adalet Bakanlığına, dava dosyasının ise yerel
mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 7/7/2011
gününde oybirliği ile karar verildi.
—— • ——
Esas No
: 2011/4184
Karar No : 2011/4687
Mahkemesi : Bingöl Kadastro Mahkemesi
Tarihi
: 14/6/2007
Numarası : 2007/52-2007/239
Davacı
: Hasan Gümüşboğa
Davalı
: Oğuldere Köy Tüzel Kişiliği
YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi
istenilmekle, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Kadastro sırasında dava konusu 110 ada 5 parsel sayılı 31,38 m2 yüzölçümündeki
taşınmaz kazandırıcı zamanaşımı zilyetliğine dayanılarak 3402 sayılı Kadastro Kanununun
16/A maddesi gereğince çeşme ve arsa niteliğiyle davalı Oğuldere Köyü Tüzel Kişiliği adına
tespit edilmiştir. Davacı Hasan Gümüşboğa tapu kaydına ve kazandırıcı zamanaşımı
zilyetliğine dayanarak dava açmıştır. Mahkemece davanın kabulüne, 110 ada 5 parsel sayılı
taşınmazın davacı Hasan Gümüşboğa adına tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, taraflarına
7201 sayılı Tebligat Kanunu ve Tüzüğü uyarınca yöntemine uygun şekilde tebliğ edildiği
halde yasal süresinde temyiz edilmeksizin kesinleşmiştir.
Adalet Bakanlığınca dava konusu taşınmazda köyün ortak malı olan çeşme bulunduğu
halde, mahkemece yeterli araştırma yapılmadan, yalnızca davalı Köy Tüzel Kişiliği adına köy
muhtarının beyanı dikkate alınmak suretiyle davanın kabulü yönünde hüküm kurulması usul
ve yasaya aykırı bulunduğundan kesinleşen hükmün kanun yararına temyiz edilmesi
istenilmiş, bunun üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/6/2011 tarih ve
2011/184175 sayılı Tebliğnamesi ile HUMK'nun 427/6 maddesi gereğince hükmün kanun
yararına bozulması talep edilmiştir.
Mahkemece davalı Köy Tüzel Kişiliğini temsilen köy muhtarının davayı kabulü
nedeniyle davanın kabulüne karar verilmiş ise de mahkemece yapılan araştırma ve soruşturma
hüküm vermeye yeterli değildir. Köy Tüzel Kişiliğini temsil eden köy muhtarının davadan
feragat veya davayı kabul yetkisi bulunmamaktadır. Davadan feragat veya kabul gibi usul
işlemlerinin geçerli olabilmesi için Köy Derneğinin bu yönde alınmış bir kararının bulunması
ve bu kararın Mülki Amirlikçe usulen tasdik edilmek suretiyle belgelenmesi gerekir. Bu
nedenle köy muhtarının kabulü hukukça değer taşımaz.
O halde sağlıklı bir sonuca varılabilmesi için öncelikle davacı tarafın tutunduğu tapu
kaydı ilk oluştuğu günden itibaren tüm tedavülleri ile birlikte Tapu Kadastro Genel
Müdürlüğü ve Tapu Sicil Müdürlüğünden açıkta pay kalmayacak şekilde getirtilmeli,
dayanılan kaydın dava dışı başka taşınmaz ya da taşınmazlara revizyon görüp görmediği,
Tapu Sicil Müdürlüğü ve Kadastro Müdürlüğünden sorulup saptanmalı, revizyon görmüş ise
dava konusu taşınmaz ya da taşınmazlarla birlikte revizyon gördüğü dava dışı taşınmazları da
çevreleyecek biçimde dıştan komşu taşınmazları da bir arada gösterecek şekilde geniş
kapsamlı birleşik harita Kadastro Müdürlüğünden getirtilmeli, bundan sonra dıştan komşu
taşınmazların tespit tutanakları ve dayanakları kayıtlar davalı iseler dava dosyaları
getirtilmeli, dayanılan kaydın dava dışı başka taşınmazlara revizyon gördüğü ve davalı olduğu
saptandığı takdirde usulün 45 ve onu izleyen maddeleri hükmü uyarınca dava dosyalarının
birleştirilip birleştirilmeyeceği yönü üzerinde durulmalı, daha sonra yöreyi iyi bilen,
elverdiğince yaşlı, yansız, yerel ve uzman bilirkişi, tutanak bilirkişilerinin tümü, tarafların
aynı yöntemle göstereceği tanıklar hazır olduğu halde taşınmaz başında yeniden keşif
yapılmalı, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 20. maddesi hükmü uyarınca dayanılan tapu
kaydı yerel bilirkişi yardımı, uzman bilirkişi eliyle yerine uygulanmalı, kayıtlarda tarif edilen
sınır yerlerinden yerel bilirkişice bilinemeyen sınır yerleri bulunduğu takdirde bu konuda
taraflara tanık dinletme olanağı sağlanmalı, uzman bilirkişiye kayıtlarda tarif edilen sınır
yerleri düzenleyeceği haritada ayrı ayrı işaret ettirilmeli, dıştan komşu taşınmazların tespit
tutanağı içeriği, varsa dayanakları kayıtlarda dinlenen yerel bilirkişi ve tanık sözleri ile
denetlenmeli, bu yolla dava konusu taşınmazın dayanılan tapu kaydı kapsamında kalıp
kalmadığı duraksamasız saptanmalı, kaydın kapsamı dışında kaldığı saptandığı takdirde kayıt
kapsamı dışında kalan taşınmaz ya da taşınmaz bölümleri yönünden, çeşme ve arsa niteliği ile
tespit edilen dava konusu taşınmazın köy halkının ortak kullanımında olup olmadığı, 3402
sayılı Kadastro Kanununun 16/A maddesinde tanımlanan hizmet mallarından olup olmadığı
hususunda yeterli biçimde zilyetlik araştırması yapılmalı, bu konuda zilyetliğin başlangıç
günü, süresi ve sürdürülüş biçimi hakkında, yerel bilirkişi ve tanıklardan olaylara dayalı bilgi
alınmalı, tespit tutanağı bilirkişilerinin beyanları ile yerel bilirkişi ve tanık beyanları arasında
aykırılık bulunduğu takdirde tespit tutanağı bilirkişileri de taşınmaz başında ayrı ayrı
dinlenerek çelişki giderilmeli, uzman fen bilirkişiden keşfi izlemeye, yerel bilirkişi ve tanık
sözlerini denetlemeye imkan verecek şekilde ayrıntılı, gerekçeli rapor alınmalı bundan sonra
toplanan ve toplanacak tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna uygun bir karar
verilmelidir.
Mahkemece böylesine bir araştırma ve soruşturma yapılmaksızın yazılı şekilde hüküm
kurulması isabetsizdir. Açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının yazılı emir
yoluyla hükmün bozulması istemi yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün HUMK'un
427/7. maddesi hükmüne göre ve sonuca etkili olmamak üzere KANUN YARARINA
BOZULMASINA, karardan bir örneğinin Cumhuriyet Başsavcılığına, bir örneğinin de Resmî
Gazete'de yayımlanmak üzere T.C. Adalet Bakanlığına, dava dosyasının ise yerel
mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 7/7/2011
gününde oybirliği ile karar verildi.
R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034]
—— • ——
Esas No
: 2011/8434
Karar No : 2011/8141
YARGITAY İLAMI
Mahkemesi : Bakırköy 5. Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi
: 22/6/2010
Numarası : 2009/850 - 2010/578
Davacı
: MAPERE GENEL SİGORTA A.Ş.
VEKİLİ: AV. FUAT TOPDEMİR
Davalı
: TÜRK HAVA YOLLARI A.O. VEKİLİ : AV. BURCU GÜLER
Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 5. Sulh Hukuk Mahkemesince verilen
22.6.2010 tarih ve 2009/850 - 2010/578 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi Yargıtay
Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği
anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Numan Acar tarafından düzenlenen
rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm
belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili tarafından emtia nakliyat sigorta poliçesiyle sigortalanan 2.080
kg yedek parça emtiasının davalı tarafça Hollanda'dan Türkiye'ye havayoluyla taşındığını,
taşıma esnasında emtiada oluşan hasar bedelinin sigortalıya ödendiğini ve 349,60 TL asıl
alacağın rücuen davalıdan tahsili için başlatılan icra takibine davalı itirazının haksız olduğunu
ileri sürerek, itirazın iptaline ve % 40'dan az olmamak üzere icra inkâr tazminatına karar
verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre,
taşıma esnasında emtiada oluşan hasarın tazmininin gerektiği gerekçesiyle davanın kabulüne,
itirazın iptaline ve %40 oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiş,
kesinleşmiş bu karar aleyhine Adalet Bakanlığı’nın yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet
Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozulması talebinde bulunulmuştur.
Dava, TTK'nun 1301. maddesine dayalı alacak için başlatılan icra takibine vaki itirazın
iptali istemine ilişkindir.
Mahkemece, yazılı gerekçeyle dava kabul edilerek icra inkar tazminatına da
hükmedilmiştir. Oysa, davaya konu alacak tazminata ilişkin olduğundan ve tazmini gereken
gerçek bedelin mahkemece saptanması gerekeceğinden tazminat alacağının önceden
belirlenebilirlik, bilinebilirlik, hesap edilebilirlik vasfı ve dolayısıyla likit alacak niteliği
taşımadığı kuşkusuzdur.
Bu durum karşısında, İİK'nun 67. maddesinde belirlenen koşullar oluşmadığından,
davacı tarafın icra-inkar tazminatı talebinin reddi gerektiği halde kabulü yönünde hüküm
kurulması yasaya aykırı bulunduğundan kanun yararına bozma isteğinin kabulüne karar
vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın
HUMK'nun 427/6. maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin kabulü ile hükmün
sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA, kararın bir örneğinin aynı maddenin son
fıkrası uyarınca gereği yapılmak üzere Adalet Bakanlığı'na gönderilmesine, 4/7/2011
tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
[R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034]
—— • ——
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığından:
TÜRK GIDA KODEKSİ GIDALARDA PESTİSİT KALINTILARININ
RESMİ KONTROLÜ İÇİN NUMUNE ALMA METOTLARI TEBLİĞİ
(TEBLİĞ NO: 2011/34)
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı gıdalarda bulunan pestisit kalıntılarının resmi
kontrolü için gıdalardan numune alma metotlarını belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, gıdalarda bulunan pestisit kalıntılarının resmi kontrolleri
için numune alma metodunu ve resmi kontrollerde kullanılan analiz metotları için numune
hazırlanmasını ve kriterlerini kapsar. Canlı hayvan ve diğer hayvan ürünleri ile ilgili numune
stratejilerini, numune miktarlarını ve numune alma sıklığını kapsamaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, 16/11/1997 tarihli ve 23172 sayılı (1. Mükerrer) Resmî
Gazete’de yayımlanan Türk Gıda Kodeksi Yönetmeliği’ne göre hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Tebliğde geçen;
a) Analitik kısım: Kalıntı konsantrasyonunun doğru olarak ölçülmesini sağlayacak
miktarda, analitik numuneden alınan temsili miktardaki kısmı,
b) Analitik numune: Numune alma hatası en az olacak şekilde analitik kısımları elde
etmek amacı ile analiz edilecek ürüne ait kısmın ayrılarak; karıştırma, öğütme, parçalama ve
diğer işlemleri takiben analiz için laboratuvar numunesinden hazırlanan numuneyi,
c) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
ç) Birincil numune/İnkremental numune: Partinin bir yerinden alınan bir veya daha
fazla birimi
d) Birim: Birincil numunenin tümünü veya bir kısmını oluşturmak üzere çekilecek olan,
bir parti içerisindeki en küçük bağımsız kısmı,
e) Laboratuvar numunesi: Paçal numuneyi temsil edebilecek miktardaki numunenin
laboratuvara gönderilen veya laboratuvar tarafından kabul edilen miktarını,
f) MRL: Maksimum kalıntı limitlerini,
g) Numune alma aleti: Birimi; paçal materyalden, ambalajın içinden veya et ve kanatlı
etinde birincil numune için fazla olan parçayı ayırmak amacıyla kullanılan kepçe, taşıyıcı,
bıçak ve benzeri araç ve gereçler ile laboratuvar numunesinin paçal numuneden
hazırlanmasında veya analitik kısmın analitik numuneden hazırlanmasında numune kapları da
dahil olmak üzere kullanılan araçları,
ğ) Numune büyüklüğü: Numuneyi oluşturan birim sayısı veya miktarını,
h) Paçal numune: Et ve kanatlı eti dışındaki ürünler için, partiden alınmış olan birincil
numunelerin birleştirilmesi ve çok iyi karıştırılması ile elde edilen numunedir. Et ve kanatlı
eti için ise, tek bir birincil numune paçal numune olarak kabul edilir.
ı) Parti: Bir seferde teslim edilen veya üretilen ve numuneyi alan kontrol görevlisi
tarafından orijin, üretici, çeşit, ambalajlayıcı, ambalaj tipi, işaretleme, yükleyici gibi
özelliklerinin aynı olduğu bilinen veya öngörülen gıdanın miktarını,
i) Şahit numune: İtirazlı durumlar için, paçal numuneden ayrılan numuneyi,
j) Şüpheli parti: Herhangi bir nedenle maksimum kalıntı limitlerini aşacak düzeyde
pestisit kalıntısı içerdiğinden şüphelenilen partiyi,
ifade eder.
Genel hükümler
MADDE 5 – (1) Numune alma:
a) Numune, kontrol görevlisi tarafından alınır ve usulüne uygun olarak laboratuvara
gönderilir.
b) Analiz sonucunu etkileyeceğinden, numune alma işleminin tüm aşamalarında,
numunelerin kontaminasyonu ve zarar görmesini engelleyecek önlemler alınmalıdır.
c) Alınan numunenin partiyi tam olarak temsil ettiğinden emin olunmalıdır.
(2) Birincil numunelerin toplanması:
Partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı EK – 1’e, kırmızı et ve
kanatlı eti partisinin şüpheli olması durumunda alınması gereken minimum birincil numune
sayısı ise EK – 2’ye uygun olmalıdır. Her bir birincil numune, mümkün olduğunca partinin
rastgele kısımlarından alınmalıdır. Birincil numuneler, partiden laboratuvar numunesi
oluşturulmasını sağlayacak miktarda alınmalıdır.
(3) Paçal numunenin hazırlanması:
a) Paçal numunenin hazırlanmasında kırmızı et ve kanatlı eti için uygulanacak işlem EK
– 3’e uygun olmalıdır. Her bir birincil numune ayrı bir paçal numune olarak
değerlendirilmelidir. Bitkisel ürünler, yumurtalar ve süt ürünlerinden numune alma işlemleri
EK – 4 ve EK – 5’e uygun olmalıdır. Paçal numuneyi oluşturacak birincil numuneler
birleştirilmeli ve mümkünse iyice karıştırılmalıdır.
b)
Paçal numuneyi oluşturmak amacıyla karıştırma ve birleştirme işleminin
yapılmasının mümkün olmadığı veya paçal numunenin alt birimlerinin karıştırılması sırasında
birimlerin zarar görmesinin kalıntı miktarını etkilediği veya büyük birimlerin tek bir homojen
kalıntı dağılımı sağlayacak kadar karıştırılamadığı durumlarda; birincil numunenin alınışı ile
aynı anda, rastgele biçimde laboratuvar paralel numuneleri alınmalıdır. Bu durumda, analiz
sonuçlarının ortalaması alınarak geçerli analiz sonucu belirlenmelidir.
(4) Laboratuvar numunesinin hazırlanması:
Laboratuvar numunesinin hazırlanmasında, paçal numune, laboratuvar numunesi için
gereken miktardan daha fazla ise, temsil eden miktarı sağlayacak şekilde bölünür. Bölme
işlemi uygun boyutlarda küçültülerek veya dörde bölünerek yapılır. Ancak bu aşamada taze
bitki ürünleri veya bütün yumurtalar kesilmemeli veya kırılmamalıdır. Gerek görülürse, bu
aşamada laboratuvar paralel numuneleri hazırlanmalıdır. Laboratuvar numuneleri için gereken
minimum miktarlar EK – 3, EK – 4 ve EK – 5’e uygun olmalıdır.
(5) Numune kaydının tutulması:
Numune alan kişi, partinin orijini ve yapısını, sahibini, tedarikçisini veya taşıyıcısını;
numunenin alınma tarih ve yerini ve gerekli diğer bilgileri kaydetmek zorundadır. Önerilen
numune alma metodundan yapılan her sapma kaydedilir. Her bir numuneye bu kaydın imzalı
bir kopyası iliştirilmeli, bir kopyası da numuneyi alan kişi tarafından saklanır. Numune alma
kaydının bir nüshası, mal sahibi veya temsilcisine verilir.
(6) Numunenin laboratuvara gönderilmesi:
Numune kapları, kontaminasyonu ve numunenin zarar görmesini önleyecek ve sızıntı
yapmayacak, numune ile etkileşmeyecek nitelikte olmalıdır. Resmi kontroller için alınan her
numune alındığı yerde mühürlenir. Kap sıkıca kapatılır, güvenli bir biçimde etiketlenir ve
numune alma kaydı da kaba iliştirilir. Numune, laboratuvara mümkün olan en kısa sürede
ulaştırılır. Nakil sırasında bozulma önlenmelidir. Taze numuneler serin ortamda tutulmalı,
dondurulmuş numunelerin dondurulmuş halleri muhafaza edilmelidir. Kanatlı eti ve kırmızı et
numunelerinin bozulma olmadan laboratuvara ulaştırılması sağlanamıyorsa, laboratuvara
gönderilmeden önce dondurulur.
(7) Analitik numunenin hazırlanması:
Laboratuvar numunesinin laboratuvara ulaşma tarihi ve miktarı numune alma formuna
kayıt edilir. Bu aşamadan sonra analitik numune en kısa sürede hazırlanır. Sert çekirdekli
meyvelerin çekirdeklerinde olduğu gibi analize alınmayacak kısımlar ayrılmalı, ancak
ayrılmış bu parçaların ağırlıkları da hesaplamalarda mutlaka dikkate alınmalıdır.
(8) Analitik kısmın hazırlanması ve depolanması:
Analitik kısımların hazırlanmasında, temsili analitik kısımların alınabilmesi için analitik
numune öğütülmeli ve iyice karıştırılmalıdır. Analitik kısmın miktarı, analitik metoda ve
numunenin hazırlanma şekline göre belirlenmelidir. Öğütme ve karıştırma metotlarının kaydı
tutulmalı ve bu metotlar, analitik numunede bulunan kalıntı miktarında değişikliğe yol
açmamalıdır. Gerekli durumlarda olumsuzlukları en aza indirmek amacıyla analitik numune
özel koşullarda (örneğin sıfırın altında sıcaklıklarda) işleme tabii tutulmalıdır. Uygulanacak
işlem kalıntı miktarını etkileyecekse ve pratik alternatif bir metot yok ise, analitik kısım bütün
birimlerden veya birimlerden alınmış parçalardan oluşabilir. Bu nedenle analitik kısım birkaç
birim veya parçadan oluşuyorsa, bu kısım analitik numuneyi tam temsil edemeyeceğinden,
yeterli miktarda paralel numune de analize alınmalı ve ortalama değerdeki belirsizlik
gösterilmelidir. Analitik kısımlar analizden önce depolanacaksa, depolama metodu ve süresi
kalıntı sonucunu etkilemeyecek biçimde seçilmelidir.
Açıklayıcı hükümler
MADDE 6 – (1) Parti:
a) Yüklemenin farklı üreticilerden geldiği tanımlanabilen birden fazla partiden oluştuğu
durumlarda her bir parti ayrı değerlendirilmelidir.
b) Büyük hacimli yüklemelerde her bir partinin miktarı ya da sınırı açıkça tespit
edilemiyorsa, bir seri vagon, kamyon, tekne ve benzeri ayrı bir parti olarak değerlendirilebilir.
c) Bir yükleme bir veya daha fazla partiden oluşabilir.
ç) Bir parti sınıflandırma veya imalat işlemleri için karıştırılabilir.
(2) Birincil numune:
a) Birincil numunenin alındığı yer partiden rastgele seçilir. Ancak bu fiziksel olarak
mümkün değilse partinin ulaşılabilen kısımlarından rastgele alınır. Birincil numune için
alınması gereken birim sayısı, laboratuvar numunesi için gereken minimum sayı ve miktar
olarak belirlenir.
b) Birincil numuneler yükleme veya boşaltma sırasında alınıyorsa, numune alma yeri ve
zamanı belirlenir.
c) Bitki, yumurta ve süt ürünlerinde bir partiden birden fazla birincil numune
alındığında, her bir birincil numune paçal numuneye yaklaşık aynı miktarlarda katılır.
ç) Birincil numunelerin toplanması ve paçal numunelerin hazırlanması sırasında;
1 - Birimlerin büyük birimler halinde olması ve karıştırma işleminin paçal numunenin
temsil edilebilirliğini artırmadığı durumlarda,
2 - Yumurta ve yumuşak meyve gibi karıştırıldığında numunenin zarar göreceği ve
kalıntı miktarının etkileneceği durumlarda,
3 - Karıştırma ve birleştirme işleminin yapılmasının mümkün olmadığı durumda veya
paçal numunenin alt birimlerinin karıştırılması sırasında birimlerin zarar görmesi durumunda,
birincil numunenin alınışı ile aynı anda, rastgele biçimde laboratuvar paralel numuneleri
alınır. Bu durumda analiz sonucunu, geçerli analiz sonuçlarının ortalaması belirler.
d) Kırmızı et ve kanatlı eti partisinde EK – 3’de yer alan alt birimler belirtilmediği
sürece birincil numuneyi oluşturmak amacıyla birimler bölünemez ve parçalanamaz.
(3) Paçal numune:
a) Paçal numune, birincil numunelerin karıştırılması ile elde edilir.
b) Paçal numune; bitkisel ürünler, yumurta ve süt ürünlerinde 1 den 10’a kadar birincil
numuneden, kırmızı et ve kanatlı etinde tek birincil numuneden oluşur.
c) Birincil numuneler paçal numuneden tüm laboratuvar numunelerinin alınmasını
sağlayacak miktarda olmalıdır.
(4) Birim: Ürün gruplarına göre birimler aşağıdaki şekilde oluşturulabilir:
a) Çok küçük olanlar hariç olmak üzere taze meyve ve sebzelerde, her bir tam meyve,
sebze veya bunların doğal salkımlarıdır.
b) Birimler numune alma aleti kullanılıyor ise, materyale zarar vermeden oluşturulur.
c) Büyük hayvanlarda hayvanın parçaları veya organları belirtilen kısmı veya organın
tümü veya bir kısmı birimi oluşturur. Organ kısımları, birimi oluşturmak için kesilebilir.
ç) Küçük hayvanlarda, her bir hayvanın tamamı veya bir parçası veya organı birimi
oluşturabilir. Kalıntı miktarının etkilenmemesi amacıyla bu aşamada alınacak birimlerinin
hayvanın diğer organları ve numune alma araçları ile etkileşimi olmamalıdır.
d) Yumurtalar, taze sebze ve meyveler analitik numune oluşturma aşamasına kadar
kesilmemeli ve kırılmamalıdır.
e) Tüm ürünlerin ambalajlanmış materyallerinde farklı paketlerin en küçüğü, birim
olarak alınır. En küçük paketin çok büyük olması halinde numune, paçal olarak alınır. En
küçük paketin çok küçük olduğu durumlarda paketlerin içinde bulunduğu ambalaj, birim
olarak kabul edilir.
f) Birincil numune olamayacak kadar büyük hacimli paketlerde ve paçal materyalde
birimler numune alma aleti ile oluşturulur.
(5) Laboratuvar Numunesi:
a) Laboratuvar numunesi paçal numunenin bir bölümü veya tamamı olabilir.
b) Kırmızı et ve kanatlı eti partisinde laboratuvar numunesi için EK – 3’de yer alan alt
birimler belirtilmediği sürece; laboratuvar numunelerini oluşturmak amacıyla birimler
bölünemez ve parçalanamaz.
c) Gerek görüldüğü takdirde, laboratuvar paralel numuneleri hazırlanır.
ç) Birincil numunelerin alınışı ile aynı anda, ayrı laboratuvar numuneleri hazırlanması
gerekiyorsa; paçal numune, laboratuvar numunelerinin toplamıdır.
(6) Analitik Numune:
Analitik numunenin hazırlanması, maksimum kalıntı limitlerinin belirlenmesinde
kullanılan işlemi yansıtmalıdır. Bu durumda analiz edilecek ürün, normal olarak tüketilmeyen
kısımları da içerebilir.
(7) Numune Alma Aleti:
Numune alma ve numune hazırlamanın gerekli aşamalarında numune alma araçları
kullanılmalıdır.
(8) Şahit numune:
Şahit numune, homojenize edilmiş paçal numuneden ayrılır. Şahit numuneye ilişkin
hükümler Bakanlıkça belirlenir.
(9) Sonuçların Yorumlanması:
a) Analitik sonuçlar x+/-U olarak raporlanır. Burada x analitik sonucu, U ise
genişletilmiş ölçüm belirsizliğini ifade eder. Analitik sonucun yasal limitlere uygunluk
değerlendirmesi, analiz sonucundan ölçüm belirsizliğinin çıkarılmasıyla elde edilen sonuca
göre yapılır.
b) Ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar numunesi analiz sonucu,
maksimum limitlere uyuyorsa kabul edilir.
c) Ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar numunesi analiz sonucu,
maksimum limitleri aşıyorsa reddedilir.
Avrupa Birliği’ne uyum
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ, 2002/63/EC sayılı Bitkisel ve Hayvansal Gıdalarda Pestisit
Kalıntılarının Resmi Kontrolü İçin Numune Alma Metotları Komisyon Direktifi dikkate
alınarak Avrupa Birliği’ne uyum çerçevesinde hazırlanmıştır.
Yürürlükten kaldırılan mevzuat
MADDE 8 – (1) Bu Tebliğin yayımı tarihinden itibaren, 2/12/2006 tarihli ve 26364
sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 2006/51 Tebliğ no’lu Türk Gıda Kodeksi Gıda
Maddelerinde Pestisit Kalıntılarının Resmi Kontrolü İçin Numune Alma Metotları Tebliği
yürürlükten kaldırılmıştır.
Yürürlük
MADDE 9 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 10 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı yürütür.
EK – 1
Bir Partiden Alınması Gereken En Az Birincil Numune Sayısı
Ürün Adı
Bir Partiden Alınması Gereken
En Az Birincil Numune Sayısı
(adet)
a) Kırmızı et ve kanatlı eti
Normal Parti
Şüpheli Parti
1
EK-2’ye göre belirlenir
b) Diğer Ürünler
1) İyi karıştırılmış veya
homojenize edilmiş olduğu
varsayılan paketlenmiş veya
dökme ürünler
2) İyi karıştırılmamış veya
homojenize edilmemiş olan
paketlenmiş veya dökme
ürünler
1
(Öğütülmeyle veya üretim sırasında
karıştırılabilir)
Sadece bitkisel kökenli birincil
gıdalar olan büyük birimlerden
oluşan ürünler için, birincil
numunenin minimum sayısı
laboratuvar numunesi için gereken
minimum birim sayısına uygun
olmalıdır (EK – 4).
Parti Ağırlığına Bağlı Olarak Alınması Gereken Birincil Numune Sayısı
Parti Ağırlığı (kg)
Birincil Numune Sayısı(adet)
<50
3
50 – 500
5
>500
10
veya;
Partinin Paketlerden Oluştuğu Durumlarda Alınması Gereken Birincil Numune Sayısı
Paket veya partideki birim
sayısı
Birincil Numune Sayısı(adet)
1 – 25
1
26– 100
5
>100
10
EK- 2
Kırmızı Et veya Kanatlı Eti Partisinde Bir Adet Uygun Olmayan Numuneyi
Verilen Olasılıkta Bulmak İçin Rastgele Seçilecek Birincil Numune Sayısı
Partideki uygun
olmayan kalıntı
rastlama oranı
Aşağıda belirtilen olasılıklarda, uygun olmayan bir
kalıntı miktarını tespit etmek için
alınması gerekli
en az numune sayısı (no)
%
% 90
% 95
% 99
90
1
–
2
2
3
80
–
70
2
3
4
60
3
4
5
50
4
5
7
40
5
6
9
35
6
7
11
30
7
9
13
25
9
11
17
20
11
14
21
15
15
19
29
10
22
29
44
5
45
59
90
1
231
299
459
0,5
460
598
919
0,1
2301
2995
4603
Tablo rastgele numune alımını varsayar. Resmi denetimlerde alınan birincil numune
sayısının yanında olasılık verilir. Belirtilen numune sayısı toplamı tüm partinin % 10’undan
fazla olması durumunda, alınması gereken birincil numune sayısı aşağıdaki şekilde
hesaplanır.
n= no / ( ( 1 +( n0 –1) )/N)
Burada:
n = alınacak en az birincil numune sayısını,
n0 = EK – 2’de verilen birincil numune sayısını,
N= partide bir birincil numuneyi oluşturabilecek birim sayısını
ifade eder.
Tek bir birincil numune alındığında, uygun olmayan kalıntının tespit olasılığı, uygun
olmayan kalıntı rastlantı oranıyla aynıdır.
Tam olarak veya alternatif olasılıklar için veya farklı bir uygun olmayan rastlantı oranı
için, alınması gereken numune sayısı aşağıdaki gibi hesaplanır.
1 – p = ( 1-i )n
Burada:
P (*) = olasılık,
İ (*) = partideki uygun olmayan kalıntı rastlantı oranını,
n =numune sayısını
ifade eder.
(*): p ve i her ikisi de % olarak değil, oransal olarak ifade edilmiştir.
EK – 3
Kırmızı Et ve Kanatlı Eti Partisinde Birincil Numunenin Tanımı ve
Laboratuvar Numunesinin Minimum Miktarının Belirlenmesi
Sıra
No
Ürün sınıfı
Örnek
ürün
grupları
Alınacak birincil
numunenin yapısı
Her bir
laboratuvar
numunesinin
minimum
miktarı
Hayvansal Birincil Gıda Ürünleri
1
Memeli hayvan etleri
Not: Yağda çözünen pestisitlerde MRL’lerin tespiti için; numuneler, bu
tablonun 2 inci maddesine göre alınır.
1.1
Büyük memeli
hayvanlar, bütün veya Sığır,
koyun,
yarım karkas,
domuz
genellikle ≤10 kg
Diyaframın
tamamımdan veya
gerekirse servikal kas
ile desteklenmiş
0,5 kg
diyaframın bir
kısmından
0,5 kg
1.2
Küçük memeli
hayvanlar, bütün
karkas
Tavşan
1.3
Taze/ soğutulmuş/
dondurulmuş
niteliğini kaybetmiş,
paketlenmiş veya
paketlenmemiş
memeli hayvan et
parçaları
Çeyrekler,
Bütün bir birim veya
pirzolalar,
bir büyük birimin bir
biftekler,
kısmı
omuz
1.4
Kitlesel dondurulmuş
memeli hayvan et
parçaları
Çeyrek,
pirzola
Bütün karkas veya
arka çeyrek
deri ve kemik
uzaklaştırıldıktan
sonra
0,5 kg
kemikler
ayrıldıktan sonra
Dondurulmuş
0,5 kg
üründen bir kesit
veya bir et parçasının kemikler
bütünü veya kısımları ayrıldıktan sonra
Karkas yağlarını içeren memeli hayvan yağları
2
Not: MRL açısından yağın veya tüm ürünün uygunluğunun tespiti için; bu
tablonun 2.1, 2.2 ve 2.3 üncü maddelerinde tarif edilen şekilde alınan yağ
numuneleri kullanılır.
2.1
Kesimdeki büyük
memeli hayvanlar,
bütün veya yarım
karkas, genellikle
≥10 kg
2.2
Kesimdeki küçük
memeli hayvanlar
bütün veya yarım
karkas, genellikle <
10 kg
Sığır,
koyun,
domuz
But,
pirzola,
biftek
2.3
Memeli et parçaları
2.4
Dökme memeli yağ
dokusu
3
Memeli hayvan sakatatı
3.1
Taze/soğutulmuş/
dondurulmuş memeli
hayvan karaciğeri
Taze/soğutulmuş/
3.2
3.3
0,5 kg
Bir veya birden fazla
hayvandan elde
edilen derialtı yağı
veya karın yağı
0,5 kg
Birimlerden kesilen
görünür yağ
0,5 kg
Yağın kesilip
alınamadığı
durumlarda bütün
birim veya bütün
birim parçaları
2,0 kg
En az 3 pozisyonda
numune alma aletiyle 0,5 kg
alınan birimler
Bütün karaciğer veya
0,4 kg
karaciğer parçası
dondurulmuş memeli
hayvan böbreği
Bir veya iki
hayvandan, bir veya
her iki böbrek
Taze/soğutulmuş/
dondurulmuş memeli
hayvan yüreği
Bütün yürek veya
yürek büyükse sadece 0,4 kg
karıncık
Taze/soğutulmuş/
3.4
Bir hayvandan
kesilen karın, böbrek
veya derialtı yağı
dondurulmuş diğer
memeli hayvan
sakatatları
0,2 kg
Bir veya birden fazla
hayvandan bütün bir
birim veya bir kısım
0,5 kg
veya dondurulmuş
bütün üründen alınan
çapraz kesit
Kanatlı etleri
4
Not: Yağda çözünen pestisitlerde MRL’lerin tespiti için; numuneler, bu
tablonun 5 inci maddesine göre alınır.
4.1
4.2
Kanatlı hayvan, büyük Hindi,
kaz,
ebatlı karkas
horoz,
> 2 kg
ördek
Kanatlı hayvan, orta
ebatlı karkas
0,5 kg-2 kg
4.3
4.4
En az 3 kanatlı
Tavuk,
hayvandan elde
beçtavuğu,
edilen but, bacak
piliç
veya diğer kara et
Kanatlı hayvan, küçük
Bıldırcın,
ebatlı karkas
güvercin
< 0,5 kg
Taze/soğutulmuş/
dondurulmuş,
perakende ve toptan
satış için paketlenmiş,
kanatlı hayvan
parçaları
But, bacak ve diğer
kara et
Bacak,
çeyrek
karkas,
göğüs,
kanat
En az altı kanatlı
hayvandan elde
edilen karkaslar
Paketli birim veya
bireysel birimler
0,5 kg
deri ve kemikler
ayrıldıktan sonra
0,5 kg deri ve
kemikler
ayrıldıktan sonra
0,2 kg
kas dokulardan
alınır.
0,5 kg
deri ve kemikler
ayrıldıktan sonra
Kanatlı yağları, karkas yağı dahil
5.
Not: MRL açısından yağın veya tüm ürünün uygunluğunun tespiti için; bu
tablonun 5.1 ve 5.2 inci maddelerinde tarif edilen şekilde alınan yağ
numuneleri kullanılır.
5.1
Kesimdeki kanatlı
hayvan, bütün veya
parça karkas
5.2
Kanatlı hayvan et
parçaları
5.3
Dökme kanatlı hayvan
yağ dokusu
6.
Kanatlı sakatatı
6.1
Yenilebilir kanatlı
hayvan sakatatı, kaz
ve ördeğin
yağlandırılmış
Tavuk,
hindi
Bacak,
göğüs
kasları
En az 3 kanatlı
hayvandan elde
edilen karın bölgesi
yağları birimleri
0,5 kg
Birimlerden kesilen
görünür yağ
0,5 kg
Yağın kesilip
alınmadığı
durumlarda bütün
birim ya da bunun
parçaları
2 kg
Numune alma aleti
ile en az üç
pozisyondan alınan
birimler
0,5 kg
En az altı kanatlı
0,2 kg
hayvandan alınan
birimler, veya bir
taşıyıcı kaptan alınan
6.2
karaciğeri ve benzeri
yüksek değerli ürünler
hariç
çapraz kesit
Kaz ve ördeğin
yağlandırılmış
karaciğeri ve benzeri
yüksek değerli ürünler
Bir kanatlı hayvandan
veya taşıyıcı kaptan 0,05 kg
alınan birim
İşlenmiş hayvansal gıdalar
- Hayvansal ikincil gıdalar; kurutulmuş etler
- Türetilmiş yenilebilir hayvansal ürünler; işlenmiş hayvansal yağlar (eritilmiş
veya ekstrakte
edilmiş yağlar dahil)
7
- Tek bileşenli hayvansal gıdalar; paketlenmiş veya paketlenmemiş veya
baharat, çeşni maddesi, aroma maddesi gibi bileşenlerden bir miktar içeren
genelde ön paketlenmiş tüketime hazır pişirilmiş veya pişirilmemiş ürünler
- Çok bileşenli hayvansal gıdalar; Hayvansal bileşenin ağırlıklı olduğu hem
hayvansal ve hem bitkisel bileşenleri içeren çok bileşenli gıdalar
7.1
Memeli veya Kanatlı
hayvanların;
parçalanmış, pişmiş
konserve edilmiş,
kurutulmuş,
renderlenmiş veya çok
bileşenli ürünlerin
dahil olduğu diğer
işlenmiş ürünler,
Sosis,
salam,
sucuk gibi
et
ürünleri,
jambon,
sığır
kıyması,
tavuk eti
ezmesi
Paketlenmiş birimler
veya temsil eden
çapraz kesit veya
0,5 kg veya yağ
numune alma aleti ile oranı % 5 in
varsa suyu dahil
altında ise 2 kg
olmak üzere alınan
birim
EK – 4
Bitkisel Ürünlerde Birincil Numunenin Tanımı ve
Laboratuvar Numunesinin Minimum Miktarının Belirlenmesi
Sıra
No
Ürün Sınıfı
Bitkisel Birincil Gıdalar
Örnek Ürün
Grupları
Alınacak birincil
numunenin yapısı
Her bir
laboratuvar
numunesinin
minimum
miktarı
1
1.1
1.2
1.3
2
Tüm taze meyveler
Tüm taze sebzeler, patates ve şeker pancarı dahil, otlar hariç
Küçük ebatlı taze
ürünler
Birimler genellikle <
25 g
Orta ebatlı taze
ürünler Birimler
genellikle 25-250 g
arası
Büyük ebatlı taze
ürünler
Birimler genellikle >
250 g
Bütün birim veya
paketler veya
numune alma
aletiyle alınan
birimler
Elma,
portakal
Bütün birim
Salatalık,
lahana,
üzümler
(salkım
halinde)
Bütün birim
1 kg
1 kg
(En az 10 birim)
2 kg
(En az 5 birim)
Bakliyat
Kurutulmuş
fasulye,
kurutulmuş
bezelye
1 kg
Tahıl taneleri
Pirinç,
buğday
1 kg
Hindistan
cevizi hariç
1 kg
Hindistan
cevizi
5 birim
Yağlı tohumlar
Yerfıstığı
0,5 kg
Meşrubat ve şekerler
için kullanılan
tohumlar
Kahve
çekirdeği
0,5 kg
Sert kabuklu meyveler
Taze otlar
3
Üzümsüler
ve küçük
meyveler,
bezelye,
zeytin
Maydanoz
Diğerleri
Bütün birim
0,5 kg
0,2 kg
Kurutulmuş otlar için bu tablonun 4 üncü maddesi kullanılır.
Baharat
İşlenmiş Bitkisel Gıdalar
Kurutulmuş
Bütün birim veya
numune alma
aletiyle alınanlar
0,1 kg
- Bitkisel ikincil gıdalar; kurutulmuş meyve, sebze, otlar, şerbetçi otu,
öğütülmüş tahıl ürünleri
- Bitkisel türetilmiş gıdalar: çaylar, bitkisel çaylar, bitkisel yağlar, meyve suları,
sebze suları, işlenmiş zeytin gibi çeşitli ürünler
4
- Tek bileşenli bitkisel gıdalar; paketlenmiş veya paketlenmemiş veya baharat,
çeşni maddesi, aroma verici gibi bileşenlerden bir miktar içeren genelde ön
paketlenmiş ve tüketime hazır pişirilmiş veya pişirilmemiş ürünler
- Çok bileşenli bitkisel gıdalar: Bitkisel bileşenin ağırlıklı olduğu hem
hayvansal ve hem bitkisel bileşen içeren gıdalar (Ekmekler ile diğer pişirilmiş
tahıl ürünleri)
Paketler veya
numune alma aleti
ile alınan birimler
4.1
Birim değeri pahalı
ürünler
4.2
Az miktardaki dökme
katı ürünler
Şerbetçi otu, Paketli veya numune
çay, bitkisel alma aleti ile alınan 0,2 kg
çay
birimler
Diğer katı ürünler
Ekmek, un,
kurutulmuş
meyve
Sıvı ürünler
Bitkisel
Paketli veya numune
yağlar,
0,5 L veya 0,5
alma aleti ile alınan
meyve sebze
kg
birimler
suları
4.3
4.4
Paketler veya diğer
tam birimler veya
numune alma aleti
0.1 kg (*)
0,5 kg
(*): Birim değeri pahalı bir üründen daha az laboratuvar numunesi alınabilir, fakat
bunun nedeni numune alma kayıtlarında belirtilmelidir.
EK – 5
Yumurta ve Süt Ürünlerinde Birincil Numunenin Tanımı ve
Laboratuvar Numunesinin Minimum Büyüklüğünün Belirlenmesi
Sıra
No
Ürün Sınıfı
Örnek Ürün
Grupları
Alınacak birincil
numunenin yapısı
Her bir
laboratuvar
numunesinin
minimum miktarı
Hayvansal Birincil Gıda Ürünleri
1
Kanatlı hayvan yumurtaları
1.1
Yumurta; bıldırcın
ve benzeri hariç
Bütün yumurta
Tavuk yumurtası
12 adet, kaz veya
ördek yumurtası 6
adet
1.2
Yumurta; bıldırcın
ve benzerleri
Bütün yumurta
24 adet yumurta
Süt
Bütün birim veya
numune alma aleti
0,5 L
2
İşlenmiş Hayvansal Gıdalar
- Hayvansal ikincil gıdalar: yağsız süt, koyulaştırılmış süt ve süttozu gibi ikincil
süt ürünleri
3
- Türetilmiş yenilebilir hayvansal ürünler, süt yağları, tereyağı, sade yağ, krema,
krema tozu ve kazein gibi türetilmiş süt ürünleri,
- Tek bileşenli hayvansal gıdalar, yoğurt, peynir gibi işlenmiş süt ürünleri
- Çok bileşenli hayvansal gıdalar: Şekerli koyulaştırılmış süt, aromalı yoğurt, peynir
preparatları ve işlenmiş peynir ürünleri gibi hayvansal bileşenlerin bitkisel
bileşenlere göre daha baskın olduğu işlenmiş süt ürünleri
Sıvı sütler, süt tozu,
koyulaştırılmış
krema ve
koyulaştırılmış süt,
dondurma, krema,
yoğurt
3.1
0,5 kg katıda
Paketli birimler veya
numune alma aleti
0,5 L sıvıda
i) Dökme kremalar, numune alınmadan önce köpürme, kabarma ve yayıklamayı
önleyecek şekilde bir karıştırıcı ile karıştırılmalıdır.
ii)Dökme koyulaştırılmış süt ve koyulaştırılmış kremalardan numune almadan
önce kabın kenarlarına ve dibine yapışmış kısımları iyice karıştırılmalı ve
çalkalanmalıdır. Numune yaklaşık 2-3L alınmalıdır. Laboratuvar numunesi de
alınmadan önce iyice çalkalanmalıdır.
iii)Dökme süttozu aseptik olarak kuru bir numune alma aleti ile eşit oranda
süttozuna daldırılarak alınmalıdır
3.2
Tereyağı, peynir
altı suyu yağı,
sadeyağ içeren
Tereyağı ve sadeyağ düşük yağlı
sürülebilir
yağlar, susuz süt
yağı
3.3
İşlenmiş peynirler dahil tüm peynirler
0,3 kg veya daha
fazla olan
birimlerden oluşan
Bütün birim veya
paketlenmiş
birimlerin kısımları
veya numune alma
aracı ile alınmış
birimler
0,2 kg veya
0,2 L
0,5 kg
Bütün birim veya
[R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026]
—— • ——
TÜRK GIDA KODEKSİ BELİRLİ GIDALARDA NİTRAT LİMİTİNİN RESMİ
KONTROLÜ İÇİN NUMUNE ALMA, NUMUNE HAZIRLAMA VE
ANALİZ METODU KRİTERLERİ TEBLİĞİ
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı belirli gıdalarda bulunan nitrat limitinin resmi
kontrolü için gıdalardan numune alma, numune hazırlama ve analiz metodu kriterlerini
belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, belirli gıdalarda bulunan nitrat limitinin resmi kontrolü için
numune alma metodunu ve resmi kontrollerde kullanılan analiz metotları için numune
hazırlanmasını ve kriterlerini kapsar.
Dayanak
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Tebliğ’de geçen;
a) Alt parti: Seçilen bir kısım üzerinde numune alma metodunu uygulamak amacıyla
büyük bir partinin tanımlanan kısmını,
b) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
c) Birincil numune/İnkremental numune/Birim: Parti veya alt partinin tek bir yerinden
alınan materyal miktarını,
ç) Laboratuvar numunesi: Laboratuvar için hazırlanmış numuneyi,
d) Örtü altı alan: Aynı zamanda hasat edilecek olan ve aynı yetişme safhasında, tek bir
çeşit ıspanak ya da marul içeren; plastik, polietilen tünel, camekân gibi bir politünel ya da sera
ile örtülmüş bir arazinin belirlenmiş alanını,
e) Paçal numune: Parti veya alt partiden alınan birincil numunelerin tamamının
birleştirilmesi ile elde edilen numuneyi,
f) Parti: Numuneyi alan kontrol görevlisi tarafından en fazla iki hektarlık bir alan içinde
çeşit ya da toprak tipi, orijin, ambalajlayıcı, ambalaj tipi, işaretleme, sevkiyatı yapan gibi
özelliklerinin aynı olduğu belirlenen ve bir seferde teslim edilen ya da aynı zamanda hasat
edilecek olan gıda ürününün tanımlanabilir miktarını,
g) Şahit numune: İtirazlı durumlar için, paçal numuneden ayrılan numuneyi,
ğ) Tarla: Aynı yetişme safhasında tek bir çeşit ıspanak ya da marul içeren; aynı toprak
tipi ve zirai uygulamalara sahip bir arazinin belirlenmiş alanını,
ifade eder.
Numune alma
MADDE 5 – (1) Belirli gıdalarda bulunan nitrat limitinin resmi kontrolü için; bu
Tebliğin EK-1’inde yer alan hükümlere göre numune alınır.
Numune hazırlama ve analiz metodu kriterleri
MADDE 6 – (1) Belirli gıdalarda bulunan nitrat limitinin resmi kontrolü için; bu
Tebliğin EK – 2’sinde yer alan hükümlere göre numune hazırlanır ve analiz edilir.
Avrupa Birliğine uyum
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ, 1882/2006/EC sayılı Belirli Gıdalarda Bulunan Nitrat
Limitinin Resmi Kontrolü İçin Numune Alma ve Analiz Metotlarını Belirleyen Komisyon
Tüzüğü dikkate alınarak Avrupa Birliği’ne uyum çerçevesinde hazırlanmıştır.
sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Türk Gıda Kodeksi Belirli Gıda Maddelerinde Nitrat
Seviyesinin Resmi Kontrolü İçin Numune Alma, Numune Hazırlama ve Analiz Metodu
Kriterleri Tebliği yürürlükten kaldırılmıştır.
Yürürlük
Yürütme
EK – 1
Numune Alma
(1) - Genel Hükümler
a) Numune, kontrol görevlisi tarafından alınır.
b) İncelenecek olan her partiden ayrı ayrı numune alınır. Parti büyüklüğü 30 tondan
fazla ya da üç hektardan daha büyük partiler ayrı ayrı numune almak için alt partilere bölünür.
c) Numune hazırlama ve numune alma aşamalarında aşağıdaki kriterlere uyulmalıdır.
1) Numune alınacak partinin gıda güvenilirliğini ya da bütünlüğünü etkileyecek
herhangi bir değişiklikten sakınılmalıdır,
2) Numune hazırlama sırasında ıspanak veya marulda toprak bulunması gibi
nitrat limitini, dolayısıyla analitik hesaplamayı veya paçal numunenin partiyi temsil
edebilirliğini etkileyecek herhangi bir değişiklikten sakınmak için gerekli önlemler
alınmalıdır. Ayrıca numuneyi alan kişinin güvenliğini sağlamak için de tüm tedbirler
alınmalıdır.
ç) Birincil numune parti veya alt parti içinde mümkün olduğunca farklı yerlerden
alınır. Bu şekilde alınmadığı durumlarda ise mutlaka kayıtlara işlenir.
d) Paçal numune, birincil numunelerin birleştirilmesiyle oluşur.
e) Şahit numune, homojenize edilmiş paçal numuneden ayrılır. Şahit numuneye
ilişkin hükümler Bakanlıkça belirlenir.
f) Her bir alt parti; fiziksel olarak ayrılabilir ve tanımlanabilir olmalıdır.
g) Birincil numune tek bir marul ya da ıspanak başı ya da bir avuç küçük yaprak ya
da bir torba yaprak olabilir.
ğ)
Örtü altı alan veya tarla, numune alma metodunda parti olarak da
nitelendirilebilir.
h) Paçal numunenin partiyi temsil ettiğinden emin olunmalıdır.
ı)
Her numune kontaminasyon ya da herhangi bir zarara karşı yeterli korumayı
sağlamak ve nem kaybını önlemek için temiz ve numune ile etkileşmeyecek olan mühürlü
opak plastik torbalara konur. Numune, alındıktan sonra yirmi dört saat içinde laboratuvara
gönderilir, taşıma ve depolama esnasında soğukta muhafaza edilir. Bunun mümkün olmadığı
durumlarda ise, numune yirmi dört saat içinde derin dondurucuda dondurulur ve en fazla altı
haftaya kadar bu şekilde muhafaza edilir. Numunelerin taşınması ve depolanması sırasında
numunenin içeriğini değişimden koruyacak önlemler alınır.
i)
Resmi kontroller için alınan her numune, alındığı yerde mühürlenir ve
tanımlanır. Her numune için, temsil ettiği partiyi açıkça tanımlayacak şekilde kayıt tutulur. Bu
kayıtta numune alma tarihi, saati ve yeri; numunenin türü, yetiştiricisi, üretim metodu,
yüklemeden sorumlu gıda işletmecisi ve analizi yapacak kişiye yardımcı olacak diğer bilgiler
yer alır.
(2) - Farklı Tipte Partiler
Gıdalar dökme olarak ya da çuval, torba ve sandıklar içeren konteynerlerde/kaplarda
ya da tekli perakende paketlerde satışa sunulabilir. Piyasaya sunulan farklı formlardaki tüm
gıdalar için, bu numune alma metodu uygulanabilir.
(3) - Numune Alma Metodu
Birincil numune mümkün olduğunca parti veya alt parti içinde farklı yerlerden
alınmalıdır.
a) Örtü Altı Alan/ Tarlada numune alma
Bakanlık tarlada hasat edilecek duruma gelen ıspanak ya da marul numunesi
alınmasını gerekli kıldıysa, numune alma aşağıdaki şekilde yapılmalıdır.
Birincil numuneler, tarla ya da örtü altı alanı temsil etmeyeceği aşikar alanlardan
alınmaz. Farklı marul ya da ıspanak çeşitleri içeren ya da farklı zirai uygulamalara maruz
kalmış farklı toprak tipleri olan ya da farklı zamanlarda hasat edilecek olan alanlar, ayrı parti
ya da tarla olarak tanımlanır. Tarla, üç hektardan daha büyük ise; iki hektarlık alt partilere
bölünür ve her alt partiden ayrı ayrı numune alınır.
Birincil numuneler, tarla boyunca W ya da X şekil modelinde yürüyerek toplanır. Örtü
altı alan ya da dar yataklardan hasat edilen ekinler, paçal numuneyi oluşturmak için çeşitli
yataklardan W ya da X şekil modelinde hasat edilir ve toplanır.
Bitkiler mutlaka yer seviyesinde kesilir.
Numune en az on adet bitki içermeli ve bu on adet bitkinin paçal numunesi en az 1 kg
ağırlığında olmalıdır. Sadece pazarlanabilir büyüklükteki birimlerden numune alınır. Her
birimden toprak, yenilmeyen dış kısım ve zarar görmüş yapraklar uzaklaştırılır.
b) Parti büyüklüklerine göre satış noktalarında ıspanak, marul, bebek gıdaları ve
işlenmiş tahıl bazlı bebek ve küçük çocuk ek gıdalarından numune alma
Numune alma metodu, parti büyüklüğü 25 ton veya daha küçük partilere uygulanır.
Daha büyük partiler için parti, fiziksel olarak alt partilere ayrılabiliyorsa; 25 ton’luk alt
partilere bölünür. Parti ağırlığının her zaman 25 tonun katları olmadığı dikkate alındığında,
alt parti ağırlığı sözü edilen alt parti ağırlığını en fazla %20 oranında geçebilir. Bu durum, alt
parti ağırlığının 15 ton ile 30 ton arasında değişen ağırlıklara sahip olabileceği anlamına
gelmektedir. Parti fiziksel olarak alt partilere ayrılmaz ya da ayrılamaz ise, numune partiden
alınır.
Paçal numune en az 1 kg olmalıdır ancak numunenin sadece tek bir baş ya da paketten
oluşması gibi durumlarda bu şart aranmaz.
Partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı Tablo – 1’de verilmiştir.
Tablo – 1
Partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı
Parti ağırlığı (kg)
<50
50 – 500
Alınması gereken
minimum
3
5
Paçal numunenin
minimum
1
1
> 500
10
1
Parti tekli paketlerden oluşuyorsa, paçal numuneyi oluşturmak için alınması gereken
paket sayısı için aşağıdaki Tablo – 2 kullanılır.
Tablo – 2
Tekli Paketlerden Oluşan Partide Paçal Numuneyi Oluşturmak İçin
Alınması Gereken Paketlerin (Birincil Numunelerin) Sayısı
Parti içindeki birim ya da
paket sayısı
Alınması gereken paket
veya birim
1 – 25
1 paket ya da birim
26 – 100
> 100
En az 2 paket ya da birimde,
yaklaşık %5
En fazla 10 paket ya da
birimde, yaklaşık %5
Paçal numunenin
minimum
1
1
1
Uygunluğu kontrol edilecek olan her parti veya alt partiden ayrı ayrı numune alınır.
Ancak, taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
kaynaklanabilecek istenmeyen ticari sonuçlardan dolayı yukarıda sözü edilen numune alma
metodunun uygulanması mümkün olmaz ise; paçal numunenin, numunenin alındığı partiyi
yeterince temsil etmesi, tamamen tanımlanması ve belgelenmesi şartıyla alternatif bir numune
alma metodu uygulanabilir. Partiden tek bir numune alınması durumunda, pozisyon tercihen
rastgele seçilmelidir ancak bu fiziksel olarak mümkün değilse, partinin ulaşılabilir
bölümlerinden rastgele bir pozisyondan alınır.
(4) – Perakende Aşamasında Numune Alma
Perakende aşamasında numune alma, mümkün olduğunca EK – 1’in (3) üncü
bölümündeki numune alma hükümlerine uygun yapılmalıdır.
Yukarıda sözü edilen numune alma hükümlerini uygulamak mümkün olmaz ise, paçal
numunenin, numunenin alındığı partiyi yeterince temsil etmesi şartıyla, perakende aşamasında
alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir.
Numune alınacak kısım çok küçük ve 1 kg’lık paçal numune oluşturmak imkansız ise,
paçal numunenin ağırlığı 1 kg’dan daha az olabilir. Aynı durumda bebek gıdaları ve işlenmiş
tahıl bazlı bebek ve küçük çocuk ek gıdaları için ise, paçal numunenin ağırlığı 0.5 kg olabilir.
(5) – Parti veya alt partinin uygunluk değerlendirmesi
Geri alma ve genişletilmiş ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar
numunesi analiz sonucu, maksimum limitlere uyuyorsa kabul edilir.
Geri alma ve genişletilmiş ölçüm belirsizliği hesaba katılmak suretiyle; laboratuvar
numunesi analiz sonucu maksimum limitleri aşıyorsa reddedilir.
EK – 2
Numune Hazırlama ve Analiz Metodu Kriterleri
(1) – Numune Hazırlama
a) Taze ürünlerden numune alma durumunda, eğer mümkünse numune hazırlama
numune almayı takip eden yirmi dört saat içinde olmalıdır. Bunun mümkün olmadığı
durumlarda, numune en fazla altı haftaya kadar dondurularak muhafaza edilir.
b) Her bir birimden toprak, yoğun topraklı ve diğer yenilmeyen dış kısım ve zarar
görmüş yapraklar uzaklaştırılır. Numunelerin yıkanmasıyla nitrat içeriği düşebileceğinden;
numunelerin yıkanmasına izin verilmez.
c) Belirli miktarda su ilave edilerek veya edilmeden, tüm numune homojenize edilir.
Kullanılan karıştırıcı/ maseratör/ parçalayıcının boyutlarına göre, bir veya daha fazla birim
homojenizasyon amacıyla birleştirilebilir. Homojenizasyon yapılmadan önce; birimlerin
dondurulması ve parçalanmasıyla karıştırma işlemi kolaylaştırılabilir. Kullanılan
homojenizasyon işleminin tam homojenizasyonu sağlaması gereklidir. Nitratın geri alması ve
maksimum ekstraksiyonu için tam ve dikkatli bir homojenizasyon şarttır. Numuneler, tarladan
ya da perakende aşamasından oluşturulup oluşturulmadığına bakılmaksızın benzer biçimde
çalışılmalıdır.
ç) Analiz için, birleştirilmiş sulu çözeltiden bir ya da daha çok analitik numune alınır.
(2) – Analiz Metotları, Sonuçların Raporlanması ve Laboratuvar Kontrol
Gereklilikleri
a) Tanımlar
1)
r
: Tekrarlanabilirlik. Aynı numune, aynı uygulayıcı, aynı cihaz, aynı
laboratuvar gibi tekrarlanabilirlik koşulları altında kısa zaman aralıklarıyla yapılan iki analiz
sonucu arasındaki (genellikle % 95 olan belirli bir güven aralığında r = 2,8 x sr içinde kalması
beklenen) mutlak farkı,
2)
sr
standart sapmayı,
: Tekrarlanabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan
3)
RSDr : Tekrarlanabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan
nispi standart sapmayı, [(sr/ x )x100]
4)
R
: Laboratuvarlararası yeniden yapılabilirlik. Yeniden yapılabilirlik
koşullarında, yani aynı numunede, aynı metot kullanılarak, ancak farklı laboratuvarlardaki
uygulayıcılar tarafından yapılan iki analiz sonucu arasındaki (genellikle % 95 olan belirli bir
güven aralığında R = 2,8 x sR içinde kalması beklenen) mutlak farkı,
5)
sR
: Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan
hesaplanan standart sapmayı,
6)
RSDR : Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan
hesaplanan nispi standart sapmayı, [ (sR / x )x100]
ifade eder.
b) Genel Hükümler
Gıda kontrol amaçlı kullanılan analiz metotları, aşağıda verilen kriterlerden gerekli
olanlar ile geçerli kılınmalıdır:
1) Doğruluk
2) Uygulanabilirlik
3) Tespit sınırı
4) Tayin sınırı
5) Kesinlik
6) Tekrarlanabilirlik
7) Yeniden yapılabilirlik
8) Geri alma
9) Seçicilik
10) Duyarlılık
11) Doğrusallık
12) Ölçüm belirsizliği
13) Gerekli görülebilecek diğer kriterler
c) Özel Hükümler
1) Ekstraksiyon Prosedürü
Uygulanan ekstraksiyon prosedürüne, özel dikkat gösterilmelidir. Nitratın etkili
ekstraksiyonunu garanti etmek için sıcak su ya da metanol/su (30/70) ekstraksiyon metodu
gibi çeşitli ekstraksiyon prosedürleri uygulanabilir. Analitik numune, numune ekstraksiyonu
öncesinde dondurulmuş ise soğuk su ekstraksiyonu kullanılabilir.
2) Performans Kriteri
Tablo 3 - Nitrat Limitini İzlemede Kullanılan Analiz Metotları İçin Performans
Kriterleri
Kriter
Konsantrasyon
oranı
Tavsiye edilen
değer (%)
Geri
alma
<500 mg/kg
> 500 mg/kg
60-120
90-110
İzin verilen
en yüksek
değer
2 x Horwitz
eşitliğinden
Hepsi
elde edilen
değer
Kesinlik RSDr, aynı konsantrasyondaki kesinlik RSDR nin 0,66 katı olarak
hesaplanabilir.
Kesinlik
RSDR
Horwitz eşitliğinden
elde edilen değer
Notlar:
-Kesinlik değerleri, ilgili konsantrasyona göre verildiğinden; konsantrasyon aralığı
yukarıda belirtilmemiştir.
-Kesinlik değerleri Horwitz denkleminden hesaplanmalıdır:
RSDR =2(1-0,5logC)
Burada:
-RSDR :Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan
nispi standart sapmayı
[(sR / x )x100]
-C
:Konsantrasyon oranını ( örneğin 1=100 g/100 g, 0.001 =1000 mg/kg)
ifade eder.
ç) Sonuçların Raporlanması, Ölçüm Belirsizliği ve Geri Almanın Hesaplanması
Analitik sonuçlar geri almaya göre düzeltilerek rapor edilir. Raporlama usulü ve geri
alma oranları raporda yer alır.
Analitik sonucun uygunluk değerlendirmesi, geri almaya göre düzeltilmiş olan
sonuçtan ölçüm belirsizliğinin çıkarılmasıyla elde edilen sonuca göre yapılır.
Analitik sonuçlar x+/-U olarak raporlanır. Burada x analitik sonucu, U ise
genişletilmiş ölçüm belirsizliğini ifade eder. (U=2u)
U değeri, koveraj faktörü olarak yaklaşık % 95 ‘lik bir güven aralığını veren “2”
katsayısının kullanıldığı genişletilmiş ölçüm belirsizliğini göstermektedir.
d) Laboratuvar Kalite Standartları
Laboratuvarlar, 11/06/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve
Yem Kanunu’nda belirtilen hükümlere uymak zorundadır.
[R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026]
—— • ——
TÜRK GIDA KODEKSİ GIDALARDAKİ MİKOTOKSİN LİMİTLERİNİN RESMİ
KONTROLÜ İÇİN NUMUNE ALMA, NUMUNE HAZIRLAMA VE
ANALİZ METODU KRİTERLERİ TEBLİĞİ
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı gıdalardaki mikotoksin limitlerinin resmi kontrolü
için gıdalardan numune alma, numune hazırlama ve analiz metodu kriterlerini belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, gıdalarda bulunabilen belirli mikotoksinlerin limitlerinin
resmi kontrolleri için numune alma metodunu ve resmi kontrollerde kullanılan analiz
metotları için numune hazırlanmasını ve kriterlerini kapsar.
Dayanak
Tanımlar
a) Alt parti: Numune alma metodunu uygulamak amacıyla büyük bir partiden fiziksel
olarak ayrılmış ve tanımlanmış kısmını,
b) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
c) Birincil numune/İnkremental numune: Parti veya alt partinin tek bir yerinden alınan
materyal miktarını,
ç) Laboratuvar numunesi: Laboratuvar için hazırlanmış numuneyi,
d) Paçal numune: Parti veya alt partiden alınan birincil numunelerin tamamının
e) Parti: Numuneyi alan kontrol görevlisi tarafından orijin, çeşit, ambalajlayıcı, ambalaj
tipi, işaretleme, sevkiyatı yapan gibi özelliklerinin aynı olduğu belirlenen ve bir seferde teslim
edilen tanımlanabilir miktardaki gıdayı,
f) Şahit numune: İtirazlı durumlar için, paçal numuneden ayrılan numuneyi,
ifade eder.
Numune alma
MADDE 5 – (1) Gıdalardaki mikotoksin limitlerinin, resmi kontrolleri için; bu Tebliğin
EK–1, EK–2, EK–3, EK–4, EK–5, EK–6, EK–7, EK–8, EK–9, EK–10 ve EK–11’inde yer
alan hükümlere göre numune alınır.
MADDE 6 – (1) Gıdalardaki mikotoksin limitlerinin resmi kontrolleri için; bu Tebliğin
EK–12’sinde yer alan hükümlere göre numune hazırlanır ve analiz edilir.
Avrupa Birliğine uyum
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ, 401/2006 sayılı Gıdalardaki Mikotoksin Limitlerinin Resmi
Kontrolü İçin Numune Alma ve Analiz Metotları Komisyon Yönetmeliği dikkate alınarak
Avrupa Birliği’ne uyum çerçevesinde hazırlanmıştır.
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerinde Mikotoksinlerin
Seviyesinin Resmi Kontrolü İçin Numune Alma, Numune Hazırlama ve Analiz Metodu
Kriterleri Tebliği yürürlükten kaldırılmıştır.
Yürürlük
Yürütme
EK – 1
GIDALARDAKİ MİKOTOKSİN LİMİTLERİNİN RESMİ KONTROLLERİ İÇİN
NUMUNE ALMA METOTLARI
(1) - Genel Hükümler
e)
ç)
f)
g)
h)
i)
c) Numune, kontrol görevlisi tarafından alınır.
d) İncelenecek olan her partiden ayrı ayrı numune alınır. Farklı mikotoksinler ve
farklı ürünler için özel numune alma hükümlerine göre, büyük partiler ayrı ayrı
numune almak için alt partilere bölünür.
Numune hazırlama ve numune alma aşamalarında;
1)- Numune alınacak partinin gıda güvenilirliğini,
2)- Mikotoksin içeriğini, dolayısıyla analitik hesaplamayı veya paçal numunenin partiyi
temsil edebilirliğini etkileyecek herhangi bir değişiklikten sakınmak için gerekli önlemler
alınır. Ayrıca numuneyi alan kişinin güvenliğini sağlamak için de tüm tedbirler alınır.
Birincil numune mümkün olduğunca parti veya alt parti içinde farklı yerlerden alınır. Bu
şekilde alınmadığı durumlarda ise bu durum kayıtlara mutlaka işlenir.
Paçal numune, birincil numunelerin birleştirilmesiyle oluşur.
Şahit numune, homojenize edilmiş paçal numuneden ayrılır. Şahit numuneye
ilişkin hükümler Bakanlıkça belirlenir.
Numunelerin taşınması ve depolanması sırasında mikotoksin miktarını
değiştirecek her türlü değişiklikten koruyacak tüm gerekli önlemler alınır. Numuneler, taşıma
esnasında kontaminasyonu ve numunenin zarar görmesini önleyecek nitelikteki temiz ve
numune ile etkileşmeyecek olan kaplara konur.
Resmi kontroller için alınan her numune, alındığı yerde mühürlenir. Her numune
için, temsil ettiği partiyi açıkça tanımlayacak şekilde kayıt tutulur. Bu kayıtta numune alma
tarihi, yeri ve analizi yapacak kişiye yardımcı olacak diğer bilgiler de yer alır.
(2) - Farklı Tipte Partiler
Gıdalar dökme olarak, konteynerler/kaplar içinde ya da çuval, kutu, perakende paketler gibi
tek pakette satışa sunulabilir. Satış noktalarında satışa sunulan farklı formlardaki tüm gıdalar
için, bu numune alma metodu uygulanabilir. Bu Tebliğin eklerinde yer alan özel hükümlere
aykırılık teşkil etmeksizin, aşağıdaki formül; çuval, kutu, perakende paketler gibi paketlenmiş
olarak satışa sunulan partilerden numune alınması için bir rehber olarak kullanılabilir.
Hesaplama sonucundaki kesirli sayılar; en yakın tam sayıya yuvarlanır.
Numune alma sıklığı (n)
Ağırlık
Partinin ağırlığı x Birincil numunenin ağırlığı
:
Paçal numunenin ağırlığı x Tek paketin ağırlığı
: kg olarak
Numune alma sıklığı : Birincil numunenin alınması gereken her (n) inci çuval ya da kutu
EK – 2
TAHIL VE TAHIL ÜRÜNLERİ İÇİN NUMUNE ALMA METOTLARI
Bu ekte yer alan metot, tahıl ve tahıl ürünlerinde; Fusarium toksinleri, Okratoksin A,
Aflatoksin B1 ve toplam aflatoksinlerin maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
(1) - Birincil Numunenin Ağırlığı:
Bu bölümde özel bir tanımlama yapılmadı ise, birincil numune yaklaşık 100 gr olmalıdır.
Perakende paketlerde, birincil numunenin ağırlığı perakende paketin ağırlığına bağlıdır.
Perakende paketler 100 gr’dan daha büyük ise; paçal numunenin ağırlığı 10 kg’dan daha fazla
olacaktır. Tek bir perakende paketin ağırlığı 100 gr’dan çok daha fazla ise, bu durumda her bir
perakende paketten 100 gr’lık bir birincil numune alınır. Ancak, söz konusu numune alma
metodunun taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
kaynaklanabilecek istenmeyen ticari sonuçların doğmasına sebep olduğu durumlarda,
alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir. Örneğin; 500 gr ya da 1 kg’lık perakende
paketlerde satışa sunulan değerli bir ürün için paçal numune ağırlığının Tablo – 1 ve Tablo –
2’ye uygun olması koşuluyla, paçal numune yine aynı tablolarda belirtilenden daha az
sayıdaki birincil numunelerin karıştırılmasıyla oluşturulabilir.
Perakende paketler 100 gr’dan küçük ise, paket ağırlığının 100 gr’dan farkı çok büyük
değilse, tek bir perakende paket bir birincil numune olarak düşünülür ve bu durumda paçal
numunenin ağırlığı 10 kg’dan daha az olur. Tek bir perakende paketin ağırlığı 100 gr’dan çok
daha az ise, her bir birincil numune 100 gr ağırlığa mümkün olduğunca yakın olacak şekilde
iki veya daha fazla perakende paketten oluşur.
(2) -Tahıl ve Tahıl Ürünlerinden Numune Alma Metoduna Genel Bakış:
Tablo 1 – Parti ağırlığına ve ürüne bağlı olarak partinin alt partilere bölünmesi
Ürün
Tahıl ve tahıl
ürünleri
Parti ağırlığı
(ton)
> 1500
> 300 ve < 1500
Alt parti sayısı
ya da ağırlığı
500 ton
3 alt parti
Birincil
numune sayısı
(adet)
100
100
Paçal numune
ağırlığı (kg)
10
10
> 50 ve < 300
100 ton
100
< 50
–
3 – 100 (*)
*
( ): Parti ağırlığına bağlıdır (Bu bölümdeki Tablo – 2’ye bakınız)
10
1 – 10
(3) - Parti Büyüklüğü 50 Ton ve Daha Fazla Olan Tahıl ve Tahıl Ürünlerinden Numune
Alma Metodu:
a) Alt partinin fiziksel olarak ayrılabilmesi şartıyla, her parti, bu bölümde yer alan Tablo – 1’e
göre alt partilere bölünür. Parti ağırlığının her zaman alt parti ağırlıklarının tam katı
olamayacağı dikkate alındığında, alt parti ağırlığı Tablo – 1’de verilen alt parti ağırlığını en
fazla %20 oranında geçebilir. Partinin fiziksel olarak alt partilere ayrılamadığı durumlarda,
partiden en az 100 adet birincil numune alınır.
b) Her alt partiden ayrı ayrı numune alınır.
c) Birincil numune sayısı
Paçal numune ağırlığı
: 100 adet
: 10 kg
ç) Taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
kaynaklanabilecek istenmeyen ticari sonuçlardan dolayı sözü edilen numune alma metodunun
uygulanması mümkün olmaz ise, mümkün olduğu kadar temsili olması, tamamen
tanımlanması ve belgelenmesi şartıyla, alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir. Silo
veya ambarlarda depolanan büyük miktardaki tahıl partileri gibi yukarıda bahsedilen numune
alma metodunu uygulamanın pratikte mümkün olmadığı durumlarda da alternatif bir numune
alma metodu uygulanabilir.
(4) - Parti Büyüklüğü 50 Ton’un Altında Olan Tahıl ve Tahıl Ürünlerinden Numune
Alma Metodu:
Tahıl ve tahıl ürünlerinde 50 ton’un altındaki partiler için, 1 – 10 kg’lık paçal numuneyi
meydana getiren, parti ağırlığına göre değişen 10 – 100 adet birincil numuneden oluşan bir
numune alma planı uygulanabilir. Ayrıca 0,5 ton ve daha küçük partiler için, daha az sayıda
birincil numune alınabilir. Ancak tüm bu birincil numunelerin birleştirilmesiyle oluşan paçal
numune en az 1 kg olmalıdır.
Alınacak birincil numune sayısını belirlemek amacıyla aşağıdaki Tablo – 2 kullanılabilir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak tahıl ve tahıl ürünlerinden alınması gereken
birincil numune sayısı
Parti ağırlığı (ton)
< 0,05
> 0,05 – < 0,5
> 0,5 – < 1
>1 – < 3
>3 – < 10
>10 – < 20
>20 – < 50
Birincil numune sayısı
(adet)
3
5
10
20
40
60
100
Paçal numunenin ağırlığı
(kg)
1
1
1
2
4
6
10
(5) - Perakende aşamasında numune alma:
Perakende aşamasında gıdalardan numune alma mümkün olduğunca EK – 2’de bahsedilen
hükümlere uygun olarak yapılmak zorundadır.
Yukarıda sözü edilen numune alma metodunu uygulamak mümkün olmaz ise, perakende
aşamasında mümkün olduğu kadar temsili olması, tamamen tanımlanması ve belgelenmesi
şartıyla alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir. Bu durumda paçal numune en az 1
kg olmalıdır.
Numune alınacak kısım çok küçük ve 1 kg’lık paçal numune oluşturmak imkansız ise, paçal
numunenin ağırlığı
1 kg’dan daha az olabilir.
(6) - Bir partinin veya alt partinin kabulü:
a) Geri alma ve ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar numunesi analiz
sonucu, maksimum limitlere uyuyorsa kabul edilir.
b) Geri alma ve ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar numunesi analiz
sonucu, maksimum limitleri aşıyorsa reddedilir.
EK – 3
KURU İNCİR DIŞINDAKİ KURU ÜZÜM DAHİL TÜM KURUTULMUŞ
MEYVELER VE
BUNLARIN TÜREVLERİ İÇİN NUMUNE ALMA METOTLARI
Bu ekte yer alan metot; kuru incir dışındaki kurutulmuş meyvelerde, Aflatoksin B1 ve toplam
aflatoksinlerin; kuru üzümde (kuş üzümü, sultan üzümü, kuru üzüm) ise Okratoksin A’ nın
maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
100 gr dan daha büyük perakende paketlerde, paçal numunenin ağırlığı 10 kg’dan daha fazla
Perakende paketler 100 gr’dan küçük ise, paket ağırlığının 100 gr’dan farkı çok büyük
(2) - İncir Dışındaki Kurutulmuş Meyvelerden Numune Alma Metoduna Genel Bakış:
Birincil
numune sayısı
(adet)
> 15
15 – 30 ton
100
Kurtulmuş
meyve
< 15
10 – 100(*)
(*): Parti ağırlığına bağlıdır (Bu bölümdeki Tablo – 2’ye bakınız)
Ürün
Parti ağırlığı
(ton)
Alt parti sayısı
ya da ağırlığı
Paçal numune
ağırlığı (kg)
10
1 – 10
(3) - Parti Büyüklüğü 15 Ton ve Daha Fazla Olan İncir Dışındaki Kurutulmuş
Meyvelerden Numune Alma Metodu:
fazla %20 oranında geçebilir.
b) Her alt partiden ayrı ayrı numune alınır.
: 100 adet
: 10 kg
tanımlanması ve belgelenmesi şartıyla, alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir.
(4) - Parti Büyüklüğü 15 Ton’un Altında Olan İncir Dışındaki Kurutulmuş Meyvelerden
Numune Alma Metodu:
İncir dışındaki kurutulmuş meyvelerde 15 ton’un altındaki partiler için; 1 – 10 kg’lık paçal
numuneyi meydana getiren, parti ağırlığına göre değişen ve 10 – 100 adet birincil numuneden
oluşan bir numune alma planı uygulanabilir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak kurutulmuş meyvelerden alınması gereken
birincil numune sayısı
< 0,1
> 0,1 – < 0,2
> 0,2 – < 0,5
(adet)
10
15
20
(kg)
1
1,5
2
>0,5 – < 1,0
>1,0 – < 2,0
>2,0 – < 5,0
>5,0 – < 10,0
>10,0 – < 15,0
30
40
60
80
100
3
4
6
8
10
şartıyla alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir. Bu durumda paçal numune en az 1
kg olmalıdır.
numunenin ağırlığı 1 kg’dan daha az olabilir.
(6) - Vakum Paketler İçinde Satışa Sunulan Kuru İncir Dışındaki Kurutulmuş Meyveler
İçin Özel Numune Alma Hükümleri:
Parti büyüklüğü 15 ton ve daha fazla ise; 10 kg’lık bir paçal numune oluşturacak en az 25 adet
birincil numune alınmalıdır. Parti büyüklüğü 15 ton’dan daha az ise; Tablo – 2’de belirtilen
parti ağırlığına uygun bir paçal numune ağırlığını oluşturacak şekilde Tablo – 2’de bahsedilen
birincil numune sayısının %25’i alınmalıdır.
EK – 4
KURU İNCİR, YERFISTIĞI VE SERT KABUKLU MEYVELER İÇİN
Bu metot, kuru incir, yerfıstığı ve sert kabuklu meyvelerde, Aflatoksin B1 ve toplam
aflatoksinlerin maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
A. Kuru İncir İçin Numune Alma Metodu
Bu metot, kuru incirde Aflatoksin B1 ve toplam aflatoksinlerin maksimum limitlerinin resmi
kontrolü için uygulanan numune alma metodudur.
paketlerde satışa sunulan değerli bir ürün için paçal numune ağırlığının Tablo – 1, Tablo – 2
ve Tablo – 3’e uygun olması koşuluyla, paçal numune yine aynı tablolarda belirtilenden daha
az sayıdaki birincil numunelerin karıştırılmasıyla oluşturulabilir.
Perakende paketler 300 gr’dan küçük ise; paket ağırlığının 300 gr’dan farkı çok büyük
(2) - Kuru İncirlerin Numune Alma Metoduna Genel Bakış:
Birincil
Paçal numune
numune sayısı
ağırlığı (kg)
(adet)
Kuru incir
> 15
15 – 30 ton
100
30
< 15
-10 – 100(*)
<30
(3) - Parti Büyüklüğü 15 Ton ve Daha Fazla Olan Kuru İncirlerden Numune Alma
Metodu:
b) Her alt partiden ayrı ayrı numune alınmalıdır.
: 100 adet
ç) Paçal numune ağırlığı
: 30 kg. Paçal numune öğütme öncesi iyice karıştırılır ve 10
kg’lık üç eşit laboratuvar numunesine bölünür. Ancak, üç eşit laboratuvar numunesine bölme
işleminin, 30 kg’lık bir numuneyi homojenize edebilecek yeterlilikte bir ekipmanın
bulunması halinde ve ilave bir ayıklama ya da başka bir fiziksel işlem görecek olan kuru
incirlerde uygulanması gerekli değildir.
d) EK – 12’de belirtilen hükümlere uygun olarak, her 10 kg’lık laboratuvar numunesi yeterli
homojenizasyonu sağlamak amacıyla ayrı ayrı ince öğütülür ve iyice karıştırılır.
e) Taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
(4) - Parti Büyüklüğü 15 Ton’un Altında Olan Kuru İncirlerden Numune Alma
Metodu:
Ürün
Parti ağırlığı
(ton)
Alt parti sayısı
ya da ağırlığı
Alınacak birincil numune sayısı parti ağırlığına göre değişir ve bu sayı en az 10 adet, en fazla
100 adet olabilir.
Alınacak birincil numune sayısını ve bunu takiben paçal numunenin bölünmesini belirlemek
amacıyla aşağıdaki Tablo – 2 kullanılabilir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak alınması gereken birincil numune sayısı ve paçal
numunenin bölünmesi
Paçal numuneden
Parti ağırlığı
Birincil numune
Paçal numunenin
ayrılacak laboratuvar
(ton)
sayısı (adet)
ağırlığı (kg) (*)
numunesinin sayısı
(adet)
< 0,1
10
3
1 (bölünmez)
> 0,1 – < 0,2
15
4,5
1 (bölünmez)
> 0,2– < 0,5
20
6
1 (bölünmez)
>0,5 – < 1,0
30
9 – (<12 kg)
1 (bölünmez)
>1,0 – < 2,0
40
12
2
>2,0 – < 5,0
60
18 – (<24 kg)
2
>5,0 – < 10,0
80
24
3
>10,0 – < 15,0
100
30
3
(*): Perakende aşamasında paçal numune ağırlığı farklı olabilir. EK – 4.A (1) maddesine
bakınız.
a) Paçal numune ağırlığı: 30 kg ve daha az ise, öğütme öncesi iyice karıştırılır ve 10 kg veya
daha az miktardaki iki ya da üç eşit laboratuvar alt numunesine bölünür. Üç eşit laboratuvar
alt numunesine bölme işleminin, 30 kg’lık bir numuneyi öğütecek ve homojenize edebilecek
yeterlilikte bir ekipmanın bulunması halinde ve ilave bir ayıklama ya da başka bir fiziksel
işlem görecek olan kuru incirlerde uygulanması gerekli değildir.
Paçal numune 30 kg’dan daha az ise, paçal numune aşağıdaki tarife göre laboratuvar alt
numunelerine bölünür:
1) <12 kg
: Alt numunelere bölünmez
2) >12 – <24 kg : 2 adet laboratuvar numunesine bölünür.
3) >24 kg
: 3 adet laboratuvar numunesine bölünür.
b) EK – 12’de belirtilen hükümlere uygun olarak, her laboratuvar numunesi tam
c) Taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
(5) - Türev Ürünler ve Bileşik Gıdalardan Numune Alma Metotları:
a) Küçük tanecikli türev ürünler (aflatoksin kontaminasyonunun homojen dağılım
gösterdiği ürünler):
1) Birincil numune sayısı 100 adet, 50 ton’un altındaki partiler için birincil numune sayısı
parti ağırlığına bağlı olarak 10 – 100 adet arasında olabilir.
Tablo 3 – Parti ağırlığına bağlı olarak alınması gereken birincil numune sayısı
(adet)
(kg)
<1
10
1
>1–<3
20
2
>3 – < 10
40
4
>10 – < 20
60
6
>20 – < 50
100
10
2) Birincil numunenin ağırlığı yaklaşık 100 gr olmalıdır. Perakende aşamasında birincil
numunenin ağırlığı perakende paketin ağırlığına göre değişir.
3) Paçal numune ağırlığı: İyice karıştırılmış 1 – 10 kg
b) Nispeten daha büyük tanecikli diğer türev ürünler (aflatoksin kontaminasyonunun
heterojen dağılım gösterdiği ürünler):
Kuru incir için; EK – 4.A(3) ve EK – 4.A(4)’de bahsedilen numune alma usul ve esasları
uygulanır.
Perakende aşamasında gıdalardan numune alma mümkün olduğunca EK – 4’te bahsedilen
şartıyla başka etkin bir numune alma metodu uygulanabilir. Bu durumda paçal numune an az
1 kg olmalıdır.
(7) - Vakum Paketler İçinde Satışa Sunulan Türev Ürünler ve Kuru İncirler İçin Özel
Numune Alma Hükümleri:
a) Kuru incir:
Parti büyüklüğü 15 ton ve daha fazla ise; 30 kg’lık bir paçal numune oluşturacak en az 50 adet
birincil numune alınmalıdır. Parti büyüklüğü 15 ton’dan daha az ise; Tablo – 2’de belirtilen
parti ağırlığına uygun olarak, paçal numune ağırlığı aynı olmak şartıyla Tablo – 2’de
bahsedilen birincil numune sayısının %50’si alınmalıdır.
b) Kuru incirden türetilmiş küçük tanecikli ürünler:
Parti büyüklüğü 50 ton ve daha fazla olan partiler için, 10 kg’lık bir paçal numune oluşturacak
en az 25 adet birincil numune alınır. Parti büyüklüğü 50 ton’dan daha az olan partiler için,
Tablo – 3’de belirtilen parti ağırlığına uygun bir paçal numune ağırlığı oluşturacak Tablo –
3’de bahsedilen birincil numune sayısının %25’i alınmalıdır.
a) Ayıklama ya da başka bir fiziksel işlem görecek olan kuru incirler için:
1) Geri alma ve ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar numunelerinin
analiz sonuçları ortalaması ya da paçal numune analiz sonucu, maksimum limitlere uyuyorsa
kabul edilir.
analiz sonuçları ortalaması ya da paçal numune analiz sonucu, maksimum limitleri aşıyorsa
reddedilir.
b) Doğrudan insan tüketimine sunulacak olan kuru incirler için:
1) Geri alma ve ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar numunesi analiz
sonuçlarının hiç birisi maksimum limitleri aşmıyorsa kabul edilir.
sonuçlarının biri veya daha fazlası maksimum limitleri aşıyorsa reddedilir.
c) Paçal numune 12 kg veya daha az ise:
B. Yerfıstığı, Diğer Yağlı Tohumlar, Kayısı Çekirdekleri ve Sert Kabuklu Meyveler İçin
Numune Alma Metodu
Bu metot; yerfıstığı, diğer yağlı tohumlar, kayısı çekirdekleri ve sert kabuklu meyvelerde,
Aflatoksin B1 ve toplam aflatoksinlerin maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
perakende paketten 200 gr’lık bir birincil numune alınmalıdır. Ancak, söz konusu numune
alma metodunun taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
paketlerde satışa sunulan değerli bir ürün için paçal numune ağırlığının Tablo – 1, Tablo – 2
ve Tablo – 3’e uygun olması koşuluyla, paçal numune yine aynı tablolarda belirtilenden daha
az sayıdaki birincil numunelerin karıştırılmasıyla oluşturulabilir.
(2) – Yerfıstığı, Diğer Yağlı Tohumlar, Kayısı Çekirdekleri ve Sert Kabuklu
Meyvelerden Numune Alma Metoduna Genel Bakış:
Birincil
Parti ağırlığı Alt parti sayısı
Paçal numune
Ürün
numune sayısı
(ton)
ya da ağırlığı
ağırlığı (kg)
(adet)
Yerfıstığı,
> 500
100 ton
100
20
antepfıstığı, diğer
>125 ve <500
5 alt parti
100
20
yağlı tohumlar,
> 15 ve <125
25 ton
100
20
kayısı çekirdekleri
ve diğer sert
< 15
-10 – 100 (*)
<20
kabuklu meyveler
(3) - Parti Büyüklüğü 15 Ton ve Daha Fazla Olan Yerfıstığı, Diğer Yağlı Tohumlar,
Kayısı Çekirdekleri ve Sert Kabuklu Meyvelerden Numune Alma Metodu:
: 100 adet
: 20 kg. Paçal numune öğütme öncesi iyice karıştırılır ve 10
kg’lık iki eşit laboratuvar numunesine bölünür. Ancak, iki eşit laboratuvar numunesine bölme
işleminin, 20 kg’lık bir numuneyi homojenize edebilecek yeterlilikte bir ekipmanın
bulunması halinde ve ilave bir ayıklama ya da başka bir fiziksel işlem görecek olan yerfıstığı,
diğer yağlı tohumlar, kayısı çekirdekleri ve sert kabuklu meyvelerde uygulanması gerekli
değildir.
d) EK – 12’de belirtilen hükümlere uygun olarak, her 10 kg’lık laboratuvar numunesi yeterli
homojenizasyonu sağlamak amacıyla ayrı ayrı ince öğütülmeli ve iyice karıştırılmalıdır.
e) Taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
(4) - Parti Büyüklüğü 15 Ton’un Altında Olan Yerfıstığı, Diğer Yağlı Tohumlar, Kayısı
Çekirdekleri ve Sert Kabuklu Meyvelerden Numune Alma Metodu:
Alınacak birincil numune sayısı parti ağırlığına göre değişir ve bu sayı en az 10 adet, en fazla
100 adet olabilir.
Alınacak birincil numune sayısını ve bunu takiben paçal numunenin bölünmesini belirlemek
amacıyla aşağıdaki Tablo – 2 kullanılabilir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak alınması gereken birincil numune sayısı ve paçal
numunenin bölünmesi
Paçal numuneden
ayrılacak
Birincil numune
Paçal numunenin
laboratuvar
sayısı (adet)
ağırlığı (kg) (*)
numunesinin sayısı
(adet)
< 0,1
10
2
1 (bölünmez)
> 0,1 – < 0,2
15
3
1 (bölünmez)
> 0,2 – < 0,5
20
4
1 (bölünmez)
>0,5 – < 1,0
30
6
1 (bölünmez)
>1,0 – < 2,0
40
8 – (<12 kg)
1 (bölünmez)
>2,0 – < 5,0
60
12
2
>5,0 – < 10,0
80
16
2
>10,0 – < 15,0
100
20
2
(*): Perakende aşamasında paçal numune ağırlığı farklı olabilir. EK – 4.B(1) maddesine
bakınız.
a) Paçal numune ağırlığı
: 20 kg ve daha az ise, öğütme öncesi iyice karıştırılır ve
gerekliyse 10 kg veya daha az miktardaki iki eşit laboratuvar alt numunesine bölünür. İki eşit
laboratuvar alt numunesine bölme işleminin, 20 kg’lık bir numuneyi öğütecek ve homojenize
edebilecek yeterlilikte bir ekipmanın bulunması halinde ve ilave bir ayıklama ya da başka bir
fiziksel işlem görecek olan yerfıstığı, diğer yağlı tohumlar, kayısı çekirdekleri ve sert kabuklu
meyvelerde uygulanması gerekli değildir.
Paçal numune 20 kg’dan daha az ise, paçal numune aşağıdaki tarife göre laboratuvar alt
numunelerine bölünür:
1) <12 kg : Alt numunelere bölünmez
2) >12 kg : 2 adet laboratuvar numunesine bölünür.
b) EK –12’de belirtilen hükümlere uygun olarak, her laboratuvar numunesi tam
c) Taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
(5) – Bitkisel Yağlar Dışındaki Türev Ürünler ve Bileşik Gıdalardan Numune Alma
Metotları:
a) Küçük tanecikli türev ürünler (aflatoksin kontaminasyonunun homojen dağılım
gösterdiği un, yer fıstığı ezmesi, vb.):
1) Birincil numune sayısı 100 adet, 50 ton’un altındaki partiler için birincil numune sayısı
parti ağırlığına bağlı olarak 10 – 100 adet arasında olabilir.
Tablo 3 – Parti ağırlığına bağlı olarak alınması gereken birincil numune sayısı
(adet)
(kg)
<1
10
1
>1–<3
20
2
>3 – < 10
40
4
>10 – < 20
60
6
>20 – < 50
100
10
2) Birincil numunenin ağırlığı yaklaşık 100 gr olmalıdır. Perakende aşamasında birincil
numunenin ağırlığı perakende paketin ağırlığına göre değişir.
3) Paçal numune ağırlığı
: İyice karıştırılmış 1 – 10 kg
b) Nispeten daha büyük tanecikli diğer türev ürünler (aflatoksin kontaminasyonunun
heterojen dağılım gösterdiği ürünler):
Yerfıstığı, diğer yağlı tohumlar, kayısı çekirdekleri ve sert kabuklu meyveler için EK – 4.B(3)
ve EK – 4.B(4)’de bahsedilen numune alma usul ve esasları uygulanır.
şartıyla başka etkin bir numune alma metodu uygulanabilir. Bu durumda paçal numune an az
1 kg olmalıdır.
(7) - Vakum Paketler İçinde Satışa Sunulan Türev Ürünler ve Yerfıstığı, Diğer Yağlı
Tohumlar, Kayısı Çekirdekleri, Sert Kabuklu Meyveler İçin Özel Numune Alma
Hükümleri:
a) Antepfıstığı, yerfıstığı ve Brezilya fıstığı:
Tablo – 2’de belirtilen parti ağırlığına uygun olarak, paçal numune ağırlığı aynı olmak
şartıyla Tablo – 2’de bahsedilen birincil numune sayısının %50’si alınır.
b) Antepfıstığı ve Brezilya fıstığı dışındaki sert kabuklu meyveler, kayısı çekirdekleri,
diğer yağlı tohumlar:
Tablo – 2’de belirtilen parti ağırlığına uygun olarak, paçal numune ağırlığı aynı olmak şartıyla
Tablo – 2’de bahsedilen birincil numune sayısının %25’i alınır.
c) Küçük tanecikli yerfıstığı, kayısı çekirdekleri ve sert kabuklu meyvelerden türetilmiş
ürünler:
Parti büyülüğü 50 ton ve daha fazla olan partiler için, 10 kg’lık bir paçal numune oluşturacak
Tablo – 3’de belirtilen parti ağırlığına uygun bir paçal numune ağırlığı oluşturacak Tablo –
3’de bahsedilen birincil numune sayısının %25’i alınır.
a) Ayıklama ya da başka bir fiziksel işlem görecek olan yerfıstığı, diğer yağlı tohumlar,
kayısı çekirdekleri ve sert kabuklu meyveler için:
analiz sonuçları ortalaması ya da paçal numune analiz sonucu, maksimum limitlere uyuyorsa
kabul edilir.
analiz sonuçları ortalaması ya da paçal numune analiz sonucu, maksimum limitleri aşıyorsa
reddedilir.
b) Doğrudan insan tüketimine sunulacak olan yerfıstığı, diğer yağlı tohumlar, kayısı
çekirdekleri ve sert kabuklu meyveler için:
1) Geri alma ve ölçüm belirsizliği hesaba katılarak elde edilen laboratuvar
sonuçlarının hiç birisi maksimum limitleri aşmıyorsa kabul edilir.
sonuçlarının biri veya her ikisi maksimum limitleri aşıyorsa reddedilir.
c) Paçal numune 12 kg veya daha az ise:
numunesi analiz
numunesi analiz
numunesi analiz
numunesi analiz
EK – 5
BAHARAT İÇİN NUMUNE ALMA METODLARI
Bu metot, baharat için Okratoksin A, Aflatoksin B1 ve toplam aflatoksinlerin
maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
Perakende paketler 100 gr’dan büyük ise; paçal numunenin ağırlığı 10 kg’dan daha fazla
olacaktır. Tek bir perakende paketin ağırlığı 100 gr’dan çok daha büyük ise, bu durumda her
bir perakende paketten 100 gr’lık bir birincil numune alınır. Ancak, söz konusu numune alma
daha az ise, bir birincil numune 100 gr ağırlığa mümkün olduğunca yakın olacak şekilde iki
veya daha fazla perakende paketten oluşur.
(2) – Baharat İçin Numune Alma Metoduna Genel Bakış:
Parti ağırlığı
(ton)
Birincil
Ürün
numune sayısı
(adet)
> 15
25 ton
100
Baharatlar
< 15
5 – 100 (*)
Alt parti sayısı
ya da ağırlığı
Paçal numune
ağırlığı (kg)
10
0,5 – 10
(3) - Parti Büyüklüğü 15 Ton ve Daha Fazla Olan Baharat İçin Numune Alma Metodu:
: 100 adet
: 10 kg
(4) - Parti Büyüklüğü 15 Ton’un Altında Olan Baharat İçin Numune Alma Metodu:
Parti büyüklüğü 15 ton’un altındaki baharat partileri için; 0,5 – 10 kg’ lık paçal numuneyi
meydana getiren, parti ağırlığına göre değişen 5 – 100 adet birincil numuneden oluşan bir
numune alma planı uygulanabilir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak baharat için alınması gereken birincil
numune sayısı
< 0,01
> 0,01 – < 0,1
> 0,1 – < 0,2
> 0,2 – < 0,5
>0,5 – < 1,0
>1,0 – < 2,0
>2,0 – < 5,0
>5,0 – < 10,0
>10,0 – < 15,0
(adet)
5
10
15
20
30
40
60
80
100
(kg)
0,5
1
1,5
2
3
4
6
8
10
Bunun mümkün olmadığı durumlarda, perakende aşamasında mümkün olduğu kadar temsili
olması, tamamen tanımlanması ve belgelenmesi şartıyla alternatif bir numune alma metodu
uygulanabilir. Bu durumda paçal numune en az 0,5 kg olmalıdır.
Numune alınacak kısım çok küçük ve 0,5 kg’ lık paçal numune oluşturmak imkansız ise,
paçal numunenin ağırlığı 0,5 kg’ dan daha az olabilir.
(6) - Vakum Paketler İçinde Satışa Sunulan Baharat İçin Özel Numune Alma
Hükümleri:
Parti büyüklüğü 15 ton ve daha fazla olan partiler için, 10 kg’ lık bir paçal numune
oluşturacak en az 25 adet birincil numune alınır. Parti büyüklüğü 15 ton’dan daha az olan
partiler için, parti ağırlığına uygun olarak, paçal numune ağırlığı aynı kalmak şartıyla Tablo –
2’de bahsedilen birincil numune sayısının %25’i alınır.
EK – 6
BEBEK SÜTÜ VE DEVAM SÜTÜ DAHİL BEBEK FORMÜLLERİ VE DEVAM
FORMÜLLERİ,
SÜT VE SÜT ÜRÜNLERİ İÇİN NUMUNE ALMA METODLARI
Bu metot, bebek sütü ve devam sütü dahil bebek formülleri ve devam formülleri, süt
ve süt ürünlerinde, Aflatoksin M1’ in maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
(1) - Bebek Sütü ve Devam Sütü Dahil Bebek Formülleri Ve Devam Formülleri, Süt Ve
Süt Ürünleri İçin Numune Alma Metodu:
Paçal numune en az 1 kg ya da 1 L olmalıdır ancak numunenin sadece bir şişeden oluşması
gibi durumlarda bu mümkün olmayabilir.
Partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı Tablo – 1’de verildiği şekilde
olmalıdır. Belirlenen birincil numune sayısı söz konusu ürünün satışa sunum şekliyle
doğrudan ilgilidir. Dökme sıvı ürünlerde; parti, numune almadan önce elle veya mekanik
olarak mümkün olduğunca iyi karıştırılmalı ve bu işlem, mümkün olduğunca ürünün kalitesini
etkilememelidir. Bu durumda parti içinde Aflatoksin M1’in homojen dağıldığı varsayılır. Bu
yüzden paçal numuneyi oluşturmak için bir partiden üç adet birincil numune almak yeterlidir.
Çoğunlukla bir şişe veya paket içinde bulunan birincil numuneler benzer ağırlıkta olmalıdır.
Bir birincil numunenin ağırlığı en az 100 gr olmalıdır ve paçal numune en az 1 kg ya da 1 L
olmalıdır. Bu metottan farklı uygulamalar,
EK –1’in 1 inci maddesi ( f ) bendinde
belirtildiği şekilde kayıt edilmelidir.
Tablo 1 –Partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı
Ticari form
Dökme
Şişe/ Paket
Şişe/ Paket
Şişe/ Paket
Partinin ağırlığı
ya da hacmi (kg
veya L)
–
< 50
50 – 500
>500
Alınması gereken
minimum birincil
numune sayısı (adet)
3–5
3
5
10
Paçal numunenin
minimum ağırlığı ya
da hacmi (kg veya L)
1
1
1
1
Perakende aşamasında gıdalardan numune alma mümkün olduğunca EK – 6’da bahsedilen
hükümlere uygun olarak yapılmak zorundadır. Bunun mümkün olmadığı durumlarda,
perakende aşamasında mümkün olduğu kadar temsili olması, tamamen tanımlanması ve
belgelenmesi şartıyla alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir.
a) Geri alma ve ölçüm belirsizliği (veya karar limiti) hesaba katılarak elde edilen laboratuvar
numunesi analiz sonucu, maksimum limitlere uyuyorsa kabul edilir.
b) Geri alma ve ölçüm belirsizliği (veya karar limiti) hesaba katılarak elde edilen laboratuvar
numunesi analiz sonucu, maksimum limitleri aşıyorsa reddedilir.
EK – 7
KAHVE, KAHVE ÜRÜNLERİ, MEYAN KÖKÜ VE MEYAN KÖKÜ EKSTRAKTI
İÇİN
Bu metot, kavrulmuş kahve çekirdeği, öğütülmüş kavrulmuş kahve, çözünebilir kahve,
meyan kökü ve meyan kökü ekstraktında Okratoksin A’nın maksimum limitlerinin resmi
kontrolü için uygulanır.
Perakende paketler 100 gr’dan büyük ise; paçal numunenin ağırlığı 10 kg’dan daha fazla
olacaktır. Tek bir perakende paketin ağırlığı 100 gr’dan çok daha büyük ise, bu durumda her
bir perakende paketten 100 gr’lık bir birincil numune alınır. Ancak, söz konusu numune alma
(2) - Kavrulmuş Kahve Çekirdeği, Öğütülmüş Kavrulmuş Kahve, Çözünebilir Kahve,
Meyan Kökü ve Meyan Kökü Ekstraktı İçin Numune Alma Metoduna Genel Bakış:
Alt parti
Birincil
Paçal
Parti ağırlığı
Ürün
sayısı ya da
numune
numune
(ton)
ağırlığı
sayısı (adet)
ağırlığı (kg)
Kavrulmuş kahve
> 15
15 – 30 ton
100
10
çekirdeği, öğütülmüş
kavrulmuş kahve,
çözünebilir kahve,
< 15
–
10 – 100 (*)
1 – 10
meyan kökü ve meyan
kökü ekstraktı
(*): Parti ağırlığına bağlı (Bu bölümdeki Tablo – 2’ye bakınız)
(3) - Parti Büyüklüğü 15 Ton ve Daha Fazla Olan Kavrulmuş Kahve Çekirdeği,
Öğütülmüş Kavrulmuş Kahve, Çözünebilir Kahve, Meyan Kökü ve Meyan Kökü
Ekstraktı İçin Numune Alma Metodu:
: 100 adet
: 10 kg
d) Taşıma ve ambalajlama şekilleri gibi nedenlerle partinin zarar görmesinden
(4) - Parti Büyüklüğü 15 Ton’un Altında Olan Kavrulmuş Kahve Çekirdeği, Öğütülmüş
Kavrulmuş Kahve, Çözünebilir Kahve, Meyan Kökü ve Meyan Kökü Ekstraktı İçin
Numune Alma Metodu:
Parti büyüklüğü 15 ton’un altındaki kavrulmuş kahve çekirdeği, öğütülmüş kavrulmuş kahve,
çözünebilir kahve, meyan kökü ve meyan kökü ekstraktı partileri için; 1 – 10 kg’ lık paçal
numuneyi meydana getiren, parti ağırlığına göre değişen 10 – 100 adet birincil numuneden
oluşan bir numune alma planı uygulanabilir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak kavrulmuş kahve çekirdeği, öğütülmüş
kavrulmuş kahve, çözünebilir kahve, meyan kökü, meyan kökü ekstraktından alınması
gereken birincil numune sayısı
(adet)
(kg)
< 0,1
10
1
> 0,1 – < 0,2
15
1,5
> 0,2 – < 0,5
20
2
>0,5 – < 1,0
30
3
>1,0 – < 2,0
40
4
>2,0 – < 5,0
60
6
>5,0 – < 10,0
80
8
>10,0 – < 15,0
100
10
(5) - Vakum Paketler İçinde Satışa Sunulan Kavrulmuş Kahve Çekirdeği, Öğütülmüş
Kavrulmuş Kahve, Çözünebilir Kahve, Meyan Kökü ve Meyan Kökü Ekstraktı İçin
Özel Numune Alma Metodları:
parti ağırlığına uygun olarak paçal numune ağırlığı aynı kalmak şartıyla Tablo – 2’de
bahsedilen birincil numune sayısının %25’i alınır.
uygulanabilir. Bu durumda paçal numune en az 1 kg olmalıdır.
EK – 8
ÜZÜM SUYU, ÜZÜM ŞIRASI, ELMA ŞARABI VE ŞARAP DAHİL MEYVE SULARI
İÇİN
NUMUNE ALMA METODLARI
Bu metot, üzüm suyu, üzüm şırası ve şarapta, Okratoksin A’nın; meyve suları, meyve
nektarı, distile alkollü içkiler, elma şarabı ve elma suyu içeren veya elmadan türetilmiş diğer
fermente içeceklerde patulinin maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
(1) - Numune Alma Metodu:
Paçal numune en az 1 L olmalıdır ancak numunenin sadece bir şişeden oluşması gibi
durumlarda bu mümkün olmayabilir.
olmalıdır. Belirlenen birincil numune sayısı söz konusu ürünün satışa sunum şekliyle
doğrudan ilgilidir. Dökme sıvı ürünlerde; parti, numune almadan önce elle veya mekanik
olarak mümkün olduğunca iyi karıştırılmalı ve bu işlem, mümkün olduğunca ürünün kalitesini
etkilememelidir. Bu durumda parti içinde Okratoksin A ve patulinin homojen dağıldığı
varsayılır. Bu yüzden paçal numuneyi oluşturmak için bir partiden üç adet birincil numune
almak yeterlidir.
Çoğunlukla bir şişe veya paket içinde bulunan birincil numuneler benzer ağırlıkta olmalıdır.
Bir birincil numunenin ağırlığı en az 100 gr olmalıdır ve paçal numune en az 1 L olmalıdır.
Bu metottan farklı uygulamalar, EK – 1’in 1 inci maddesi ( f ) bendinde belirtildiği şekilde
kayıt edilmelidir.
Tablo 1 – Partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı
Partinin hacmi
(L)
Alınması gereken
minimum birincil
Paçal
numunenin
minimum hacmi
(L)
–
3
1
< 50
3
1
50 – 500
5
1
>500
10
1
Şişe / paket şarap
< 50
1
1
Şişe/paket şarap
50 – 500
2
1
Şişe/paket şarap
>500
3
1
Ticari form
Dökme (meyve suyu, elma
şarabı, distile alkollü
içkiler, şarap)
Şişe / paket (meyve suyu,
elma şarabı, distile alkollü
içkiler)
içkiler)
içkiler)
hükümlere uygun olarak yapılmak zorundadır. Yukarıda sözü edilen numune alma metodunu
uygulamak mümkün olmaz ise, perakende aşamasında mümkün olduğu kadar temsili olması,
tamamen tanımlanması ve belgelenmesi şartıyla alternatif bir numune alma metodu
uygulanabilir.
Numune alınacak kısım çok küçük ve 1 L’lik paçal numune oluşturmak imkansız ise, paçal
(3)- Bir partinin veya alt partinin kabulü:
EK – 9
KATI ELMA ÜRÜNLERİ, ELMA SUYU İLE BEBEK VE KÜÇÜK ÇOCUKLARIN
TÜKETİMİNE SUNULAN KATI ELMA ÜRÜNLERİ İÇİN NUMUNE ALMA
METODLARI
Bu metot, bebek ve küçük çocuklar için katı elma ürünleri, elma suyu ve katı elma
ürünlerinde patulinin maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
(1) - Numune Alma Metodları:
Numunenin bir tek paket olması gibi mümkün olmayan durumlar dışında paçal numune en az
1 kg olmalıdır.
olmalıdır. Sıvı ürünlerde; parti, numune almadan önce elle veya mekanik olarak mümkün
olduğunca iyi karıştırılmalıdır. Bu durumda parti içinde patulinin homojen dağıldığı
varsayılır. Bu yüzden paçal numuneyi oluşturmak için bir partiden üç adet birincil numune
almak yeterlidir.
Birincil numuneler benzer ağırlıkta olmalıdır. Bir birincil numunenin ağırlığı en az 100 gr
olmalıdır ve paçal numune en az 1 kg olmalıdır. Bu metottan farklı uygulamalar, EK – 1’in 1
inci maddesi ( f ) bendinde belirtildiği şekilde kayıt edilmelidir.
Tablo 1 – Partiden Alınması Gereken Minimum Birincil Numune Sayısı
Partinin ağırlığı (kg)
<50
50 – 500
>500
Alınması gereken
minimum birincil
3
5
10
(kg)
1
1
1
Parti tek paketlerden oluşuyorsa; paçal numuneyi oluşturmak için alınması gereken paket
sayısı aşağıdaki tabloda verilmektedir.
Tablo 2 – Bireysel Paketlerden Oluşan Partide Paçal Numuneyi Oluşturmak İçin
Alınması Gereken
Paketlerin (Birincil Numunelerin) Sayısı
Parti içindeki
birimlerin
ya da paketlerin
sayısı
Alınması gereken paket
veya birim sayısı
(kg)
1 – 25
1 paket ya da birim
1
26 – 100
>100
En az 2 paket ya da birimde,
yaklaşık %5
Maksimum 10 paket ya da
1
1
şartıyla alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir.
EK – 10
BEBEK GIDALARI İLE İŞLENMİŞ TAHIL BAZLI BEBEK VE KÜÇÜK ÇOCUK EK
GIDALARI İÇİN NUMUNE ALMA METODLARI
Bu metot, bebek gıdaları ve işlenmiş tahıl bazlı küçük çocuk ek gıdalarında,
aflatoksinler, Okratoksin A ve Fusarium toksinlerinin; bebekler için özel olarak tasarlanmış
özel tıbbi amaçlı diyet gıdalarda (süt ve süt ürünleri haricindeki) aflatoksinler ve Okratoksin
A’nın; bebekler ve küçük çocuk ek gıdaları kapsamındaki tahıl bazlı olmayan ek gıdalarda
patulinin maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
Bebek ve küçük çocuklar için katı elma ürünleri ve elma suyunda, patulinin
maksimum limitlerinin resmi kontrolü için EK – 9’ da yer alan numune alma metodu
uygulanır.
(1) - Numune Alma Metodları:
a) Bebek ve küçük çocuklar için üretilmiş gıdalardan EK – 2’nin 4 üncü maddesinde tarif
edilen metoda göre numune alınır. Bundan dolayı alınması gereken birincil numune sayısı EK
– 2’nin 4 üncü maddesi Tablo – 2’ye göre, en az 10, en fazla 100 adet olmak üzere parti
ağırlığına bağlı olmalıdır. Çok küçük partiler için (< 0,5 ton), daha az sayıda birincil numune
alınabilir, ama tüm birincil numunelerin birleştirilmesiyle oluşan paçal numune, en az 1 kg
olmalıdır.
b) Birincil numunenin ağırlığı yaklaşık 100 gr olmalıdır. Perakende paketlerdeki partilerde,
birincil numunenin ağırlığı perakende paketin ağırlığına bağlı olmalıdır. Parti büyüklüğü 0,5
ton’a eşit ve daha az miktardaki çok küçük partilerde; birincil numuneler, en az 1 kg’lık paçal
numuneyi oluşturacak ağırlıkta olmalıdır. Bu metottan farklı uygulamalar, EK – 1’in 1 inci
maddesi ( f ) bendinde belirtildiği şekilde kayıt edilmelidir.
c) Paçal numunenin ağırlığı : İyice karıştırılmış 1 – 10 kg
şartıyla alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir.
EK – 11
BİTKİSEL YAĞLAR İÇİN NUMUNE ALMA METOTLARI
Bu metot, bitkisel yağlarda mikotoksinlerin, özellikle Aflatoksin B1, toplam aflatoksin
ve zearalenon maksimum limitlerinin resmi kontrolü için uygulanır.
(1) – Numune Alma Metotları:
a) Birincil numune ağırlığı, en az yaklaşık 100 gr (mL) olmalıdır. Dökme bitkisel yağ gibi
sevkiyatın cinsine bağlı olarak yaklaşık 350 mL en az üç adet birincil numune alınır. Birincil
numunelerden oluşan paçal numune en az 1 kg (L) olmalıdır.
b) Partiden alınacak minimum birincil numune sayısı Tablo – 1’de verilmektedir. Numune
almanın hemen öncesinde parti elle ya da mekanik olarak mümkün olduğunca iyi bir şekilde
karıştırılır. Böylece, verilen partide aflatoksinin homojen dağıldığı kabul edilebilir. Bu
nedenle, paçal numuneyi oluşturmak için partiden üç adet birincil numune almak yeterlidir.
Tablo 1 – Partiden alınacak minimum birincil numune sayısı
Partinin ağırlığı (kg)
Minimum birincil numune
Partinin hacmi (L)
sayısı
Yığın (*)
−
3
Paket
≤ 50
3
Paket
> 50 – ≤ 500
5
Paket
> 500
10
(*): Alt partinin fiziksel olarak ayrılabildiği durumda, bitkisel yağların büyük miktardaki
yığın sevkiyatları/partileri Tablo – 2’de gösterildiği gibi alt partilere bölünmelidir.
Tablo 2 – Parti ağırlığına bağlı olarak partinin alt partilere bölünmesi
Minimum
Minimum paçal
Parti ağırlığı
Alt parti sayısı ya
Ürün
birincil numune numune ağırlığı
(ton)
da ağırlığı
sayısı (adet)
(kg)
≥ 1500
500 ton
3
1
> 300 ve < 1500
3 alt parti
3
1
Bitkisel
yağ
≥ 50 ve ≤ 300
100 ton
3
1
< 50
−
3
1
uygulanabilir. Bu durumda paçal numune en az 1 kg olmalıdır.
Piyasaya sunuş şekli
EK – 12
GIDALARDAKİ MİKOTOKSİN LİMİTLERİNİN RESMİ KONTROLÜNDE
KULLANILAN
ANALİZ METOTLARI VE NUMUNE HAZIRLAMAYA İLİŞKİN KRİTERLER
(1) - Genel:
a) Önlemler: Genel olarak mikotoksinlerin dağılımı homojen olmadığı için, numuneler
büyük bir dikkatle homojenize edilmelidir. Laboratuvara ulaşan numunenin tamamı
homojenize edilmelidir. Aflatoksinler ultraviyole ışıktan etkilendiği için, analiz sırasında
mümkün olduğunca gün ışığından kaçınılmalıdır.
b) Bütün haldeki sert kabuklu meyvelerin kabuk/çekirdek oranının hesaplanması:
17/05/2008 tarih ve 26879 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan “Türk Gıda Kodeksi Gıda
Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum Limitleri Hakkında Tebliğ”i içinde aflatoksinler için
belirlenen limitler yenilebilir kısımlar içindir. Yenilebilir kısımlarda aflatoksin limiti
aşağıdaki yollarla hesaplanabilir:
1) Kabuklu numunenin tamamının kabuğu soyulur, bu durumda analiz sonucu yenilebilir
kısma ait olacaktır.
2) Numune hazırlama işlemi ve analiz, numunenin kabuğuyla birlikte yapılır. Bu durumda,
numune alma metodu ve analiz metodu için kabuk/iç oranı dikkate alınır. Paçal numunedeki
iç oranı, bütün haldeki sert kabuklu meyvedeki kabuk/iç oranı için aşağıda verilen yöntemle
uygun bir faktör oluşturularak hesaplanır.
Partiden veya paçal numuneden yaklaşık 100 adet bütün haldeki sert kabuklu meyve rastgele
ayrılır ve laboratuvar numunesi ile birlikte gönderilir. Laboratuvarda, her laboratuvar
numunesi için kabuk/iç oranı, bütün haldeki kabuklu numunenin tartılması, kabuğunun
ayrılması ve kabuk ve iç kısımlarının ayrı ayrı tartılması yoluyla hesaplanır. Bu oran, numune
hazırlama ve analiz süresince numunedeki iç miktarını, dolayısıyla yenilebilir kısımdaki
aflatoksin miktarını belirlemek için kullanılacaktır.
Kabuk/iç oranı laboratuvarda her çeşit örnek için ayrı ayrı belirlendikten sonra, daha sonraki
analizler için bu oranlar kullanılabilir. Ancak, yasal limitlere aykırı olduğu görülen bir
numunede, o numune için tekrar önceden ayrılmış yaklaşık 100 adet sert kabuklu meyve
kullanılarak ayrıca kabuk/iç oranı belirlenerek hesaplama yapılmalıdır.
(2) - Laboratuvara gelen numunenin işlenmesi:
Laboratuvara gelen paçal numune veya usulüne uygun olarak ayrılan alt numuneler, öğütülür
ve iyice karıştırılarak homojenize edilir. Öğütmenin gerekli olmadığı durumlarda ise;
homojenizasyonun en iyi şekilde sağlanmasına dikkat edilmelidir.
Maksimum limitler kuru madde bazında uygulanıyorsa, homojenize edilmiş numuneden
yeterli bir parça ayrılıp; kuru madde içeriğini doğru biçimde tespit ettiği gösterilmiş bir metot
kullanılarak ürünün kuru madde içeriği belirlenir.
(3) - Şahit Numune:
İtiraz durumunda şahit numune, laboratuvarda homojenize edilmiş paçal numuneden alınır.
(4) - Laboratuvar Kontrol Gereksinimleri ve Laboratuvar Tarafından Kullanılan Analiz
Metodları:
a) Tanımlar:
Laboratuvar tarafından gereksinim duyulan ve en çok kullanılan tanımlar şunlardır:
1)
2)
r = Tekrarlanabilirlik. Aynı numune, aynı uygulayıcı, aynı cihaz, aynı laboratuvar gibi
tekrarlanabilirlik koşulları altında kısa zaman aralıklarıyla yapılan iki analiz sonucu
arasındaki (genellikle % 95 olan belirli bir güven aralığında r = 2,8 x s r içinde kalması
beklenen) mutlak fark
R =Laboratuvarlararası yeniden yapılabilirlik. Yeniden yapılabilirlik koşullarında, yani aynı
numunede, aynı metot kullanılarak, ancak farklı laboratuvarlardaki uygulayıcılar tarafından
yapılan iki analiz sonucu arasındaki (genellikle % 95 olan belirli bir güven aralığında R = 2,8
x sR içinde kalması beklenen) mutlak fark
3)
RSDr = Tekrarlanabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan nispi standart
sapma,
[ (sr/x)x100]
4)
RSDR = Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan nispi
standart sapma,
[ (sR / x)x100]
5)
6)
sr = Tekrarlanabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan standart sapma
sR = Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan standart
sapma
b) Genel Hükümler:
Gıda kontrol amaçlı kullanılan analiz metotları, aşağıda verilen kriterlerden gerekli olanlar ile
geçerli kılınmalıdır.
1) Doğruluk
2) Uygulanabilirlik
3) Tespit sınırı
4) Tayin sınırı
5) Kesinlik
6) Tekrarlanabilirlik
7) Yeniden yapılabilirlik
8) Geri alma
9) Seçicilik
10) Duyarlılık
11) Doğrusallık
12) Ölçüm belirsizliği
c) Özel Hükümler:
1)Performans Kriterleri
Gıdalarda mikotoksin limitlerinin belirlenmesi için, özel bir metodun bulunmadığı
durumlarda; laboratuvar aşağıdaki kriterlere uygun herhangi bir metot seçebilir.
Tablo 1 – Aflatoksin için Performans Kriterleri:
Kriter
Kör
Geri alma – Aflatoksin
M1
Geri alma – Aflatoksin
B1, B2, G1,G2
Konsantrasyon
oranı (µg/kg)
Hepsi
0,01 – 0,05
>0,05
<1,0
1 – 10
>10
Tavsiye edilen
değer (%)
Önemsiz
60 – 120
70 – 110
50 – 120
70 – 110
80 – 110
İzin verilen
maksimum değer
–
2 x Horwitz
Kesinlik RSDR
Hepsi
eşitliğinden elde
edilen değer
Kesinlik RSDr, aynı konsantrasyondaki kesinlik RSDR nin 0,66 katı olarak hesaplanabilir.
Horwitz eşitliğinden
elde edilen değer
Bu değerler hem tek başına B1 ve hem de (B1+B2+G1+G2) toplamına uygulanacak değerlerdir.
Ayrı ayrı aflatoksinlerin (B1+B2+G1+G2) toplamı rapor edilecekse; her birinin analitik sisteme
etkileri bilinmeli ya da eşit olmalıdır.
Tablo 2 – Okratoksin A için Performans Kriterleri:
Limit (µg/kg)
<1
1 – 10
RSDr (%)
<40
<20
Okratoksin A
RSDR ( %)
<60
<30
Geri Alma (%)
50 – 120
70 – 110
Tablo 3 – Patulin için Performans Kriterleri:
Patulin
RSDr (%)
RSDR (%)
<20
<30
<40
20-50
<20
<30
>50
<15
<25
Tablo 4 – Deoksinivalenol için Performans Kriterleri:
Limit (µg/kg)
Limit (µg/kg)
>100 – <500
>500
RSDr (%)
<20
<20
Deoksinivalenol
RSDR ( %)
<40
<40
Tablo 5 – Zeralenon için Performans Kriterleri:
Geri Alma (%)
50 – 120
70 – 105
75 – 105
Geri Alma (%)
60 – 110
70 – 120
Limit (µg/kg)
<50
>50
RSDr (%)
<40
<25
Zeralenon
RSDR (%)
<50
<40
Geri Alma (%)
60 – 120
70 – 120
Tablo 6 – Fumonisin B1 ve B2 için Performans Kriterleri:
Limit (µg/kg)
<500
>500
RSDr (%)
<30
<20
Fumonisin B1 ve B2
RSDR (%)
<60
<30
Geri Alma (%)
60 – 120
70 – 110
Tablo 7 – T-2 Toksini için Performans Kriterleri:
Limit (µg/kg)
50-250
>250
RSDr (%)
<40
<30
T-2 toksini
RSDR (%)
<60
<50
Geri Alma (%)
60 – 130
60 – 130
Tablo 8 – HT-2 Toksini için Performans Kriterleri:
Limit (µg/kg)
100-200
>200
RSDr (%)
<40
<30
HT-2 toksini
RSDR (%)
<60
<50
Geri Alma (%)
60 – 130
60 – 130
Notlar:
-Kesinlik değerleri ilgili konsantrasyona göre verildiğinden kullanılan metotların tespit
limitleri yukarıda belirtilmemiştir.
-Kesinlik değerleri Horwitz denkleminden hesaplanmalıdır:
RSDR =2(1-0,5logC)
Burada:
-RSDR Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan nispi
standart sapmayı
[(sr /x ) x 100]
-C
konsantrasyon oranını ( örneğin 1=100 g/100 g, 0,001 =1000 mg/kg)
ifade eder.
Horwitz eşitliği; analite ve matrikse bağlı olmayan, yalnızca analit konsantrasyonuna bağlı
olarak değişen ve birçok rutin analiz metodu için geçerli olan genel bir kesinlik denklemidir.
2) Amaca uygunluk yaklaşımı:
Tamamen geçerli kılınan analiz metotlarının sınırlı olması durumunda; analiz metodunun
kabul edilebilirliğini ölçmek için, alternatif olarak bir tek parametre, uygunluk fonksiyonu
olarak tanımlanan “amaca uygunluk” yaklaşımı kullanılabilir. Uygunluk fonksiyonu, bir
belirsizlik fonksiyonudur ve amaca uygun kabul edilen belirsizliğin maksimum limiti olarak
tanımlanmaktadır.
Kollaboratif denemeyle tamamen geçerli kılınan analiz metotlarının sınırlı sayısı içinde
verilen, özellikle T-2 ve HT-2 toksinleri için, maksimum kabul edilebilirlik belirsizliğini
belirleyen belirsizlik fonksiyonu yaklaşımı, laboratuvar tarafından kullanılacak analiz
metotlarının uygunluğunu tayin etmek için de kullanılabilir. Laboratuvar, maksimum standart
belirsizliği içinde sonuçlar üreten bir metot kullanabilir. Maksimum standart belirsizliği,
aşağıdaki formül kullanılarak hesaplanabilir:
Uf =√(LOD/2)2 + (α x C)2
Burada;
Uf
LOD
α
C
: Maksimum standart belirsizliği(µg/kg)
: Metodun tespit limiti(µg/kg)
: C değerine bağlı olarak kullanılan sabit, numerik bir faktörü
: Konsantrasyon oranını ifade eder.
Bir analitik metot; yukarıdaki eşitlikle bulunan maksimum standart belirsizlikten (Uf) daha
düşük ölçüm belirsizliği sağlıyorsa; bu metodun kullanılması, Madde 4.c.1.’de verilen
performans kriterlerini karşılayan metotların kullanılması kadar uygun olacaktır.
Tablo 9 – Maksimum Standart Belirsizlik (Uf) Formülünde Verilen “α “ Sabitinin,
Farklı Konsantrasyonlar için Numerik Değerleri
C (µg/kg)
<50
51 – 500
501 – 1000
1001 – 10000
>10000
α
0,2
0,18
0,15
0,12
0,1
ç) Ölçüm belirsizliğinin hesaplanması, geri alma hesabı ve sonuçların raporlanması:
Analitik sonuçlar geri almaya göre düzeltilerek rapor edilir. Geri alma oranları raporda
belirtilir.
Analitik sonuçlar x+/-U olarak raporlanır. Burada x analitik sonucu, U ise genişletilmiş ölçüm
belirsizliğini ifade eder. Analitik sonucun yasal limitlere uygunluk değerlendirmesi, geri
almaya göre düzeltilmiş olan sonuçtan ölçüm belirsizliğinin çıkarılmasıyla elde edilen sonuca
göre yapılır.
U değeri; koveraj faktörü olarak yaklaşık % 95’ lik bir güven aralığını veren “2” katsayısının
kullanıldığı, genişletilmiş ölçüm belirsizliğini göstermektedir.
Hayvansal gıdalar için ölçüm belirsizliğinin hesaba katılması, karar limitini (CCα)
belirleyerek de yapılabilir.
d) Laboratuvar kalite standartları:
Laboratuvarlar, 11/06/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı, Gıda ve
Yem Kanunu’nda belirtilen resmi kontroller ile ilgili hükümlere uymak zorundadır.
[R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026]
—— • ——
TÜRK GIDA KODEKSİ GIDALARDA KURŞUN, KADMİYUM, CİVA, İNORGANİK
KALAY,
3-MONOKLOROPROPAN 1,2-DİOL VE BENZOPİREN LİMİTLERİNİN RESMİ
KONTROLÜ İÇİN NUMUNE ALMA, NUMUNE HAZIRLAMA
VE ANALİZ METODU KRİTERLERİ TEBLİĞİ
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, gıdalarda bulunan kurşun, kadmiyum, civa,
inorganik kalay, 3-MCPD ve benzopiren limitlerinin resmi kontrolü için gıdalardan numune
alma, numune hazırlama ve analiz metodu kriterlerini belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, gıdalarda bulunan kurşun, kadmiyum, civa, inorganik
kalay, 3-MCPD ve benzopiren limitlerinin resmi kontrolü için numune alma metodunu ve
resmi kontrollerde kullanılan analiz metotları için numune hazırlanmasını ve analiz metodu
kriterlerini kapsar.
Dayanak
Tanımlar
a) 3-MCPD: 3 Monokloropropan 1,2-diol,
b) Alt parti: Numune alma metodunu uygulamak amacıyla büyük bir partiden fiziksel
olarak ayrılmış ve tanımlanmış kısmı,
c) Bakanlık: Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığını,
ç) Birincil numune/İnkremental numune: Parti veya alt partinin tek bir yerinden alınan
materyal miktarını,
d) CEN: Avrupa standartlar komitesini,
e) Laboratuvar numunesi: Laboratuvar için hazırlanmış numuneyi,
f) Paçal numune: Parti veya alt partiden alınan birincil numunelerin tamamının
g) Parti: Numuneyi alan kontrol görevlisi tarafından orijin, çeşit, ambalajlayıcı, ambalaj
tipi, işaretleme, sevkiyatı yapan gibi özelliklerinin aynı olduğu belirlenen ve bir seferde teslim
edilen gıdanın tanımlanabilir miktarını,
ğ) PTFE: Politetra flor etileni,
h) Şahit numune: İtirazlı durumlar için, paçal numuneden ayrılan numuneyi,
ifade eder.
Numune alma
MADDE 5 – (1) Gıdalarda bulunan kurşun, kadmiyum, civa, inorganik kalay, 3-MCPD
ve benzopiren limitlerinin resmi kontrolü için; EK – 1’de yer alan hükümlere göre numune
alınır.
MADDE 6 – (1) Gıdalarda bulunan kurşun, kadmiyum, civa, inorganik kalay, 3-MCPD
ve benzopiren limitlerinin resmi kontrolü için; EK – 2’de yer alan hükümlere göre numune
hazırlanır ve analiz edilir.
Avrupa Birliği’ne uyum
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ, 333/2007 sayılı Gıdalarda Kurşun, Kadmiyum, Civa,
İnorganik Kalay, 3-MCPD ve Benzopiren Limitlerinin Resmi Kontrolü İçin Numune Alma ve
Analiz Metotlarını Belirleyen Komisyon Tüzüğü dikkate alınarak Avrupa Birliği’ne uyum
çerçevesinde hazırlanmıştır.
sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türk Gıda Kodeksi Belirli Gıda Maddelerinde Kurşun,
Kadmiyum, Civa, İnorganik Kalay, 3-Monokloropropan 1,2-Diol ve Benzopiren Seviyelerinin
Resmi Kontrolü İçin Numune Alma, Numune Hazırlama ve Analiz Metodu Kriterleri
Tebliği yürürlükten kaldırılmıştır.
Yürürlük
Yürütme
EK–1
Numune Alma Usul ve Esasları
1) Genel hükümler
a) Numune, kontrol görevlisi tarafından alınır.
b) İncelenecek olan her parti veya alt partiden ayrı ayrı numune alınır.
c) Numune hazırlama ve numune alma aşamalarında aşağıdaki kriterlere uyulmalıdır.
1) Numune alınacak partinin gıda güvenilirliğini etkileyecek herhangi bir
değişiklikten sakınılmalıdır.
2) Bulaşanların limitlerini, dolayısıyla analitik hesaplamayı veya paçal numunenin
partiyi temsil edebilirliğini etkileyecek herhangi bir değişiklikten sakınmak için
gerekli önlemler alınmalıdır.
ç) Birincil numune mümkün olduğunca parti veya alt parti içinde farklı yerlerden
alınır. Bu şekilde alınmadığı durumlarda ise mutlaka kayıtlara işlenir.
d) Paçal numune, birincil numunelerin birleştirilmesiyle oluşmalıdır.
e) Paçal numunenin partiyi temsil ettiğinden emin olunmalıdır.
f) Her bir alt parti fiziksel olarak ayrılabilir ve tanımlanabilir olmalıdır.
g) Şahit numune, homojenize edilmiş paçal numuneden ayrılır. Şahit numuneye ilişkin
hükümler Bakanlıkça belirlenir.
ğ) Numunelerin taşınması ve depolanması sırasında numunenin içeriğini değiştirecek
her türlü değişiklikten koruyacak tüm gerekli önlemler alınır. Numuneler, taşıma esnasında
kontaminasyonu, numune kabının iç duvarına yapışması ile analit kaybını ve numunenin zarar
görmesini önleyecek nitelikteki temiz ve numune ile etkileşmeyecek olan kaplara konmalıdır.
h) Resmi kontroller için alınan her numune, alındığı yerde mühürlenir. Her numune
için, temsil ettiği partiyi açıkça tanımlayacak şekilde kayıt tutulur. Bu kayıtta numune alma
tarihi, yeri ve analizi yapacak kişiye yardımcı olacak diğer bilgiler de yer almalıdır.
2) Numune alma planları
(1) Alt partinin fiziksel olarak ayrılabilmesi şartıyla, büyük partiler, alt partilere
bölünür. Tahıllar gibi dökme partilerde satışa sunulan ürünler için Tablo – 1 uygulanır. Diğer
ürünler için Tablo – 2 uygulanır. Parti ağırlığının her zaman alt parti ağırlıklarının tam katı
olamayacağı dikkate alındığında, alt parti ağırlığı tablolarda verilen alt parti ağırlığını en
(2) Paçal numune en az 1 kg ya da 1 L olmalıdır. Ancak numunenin sadece bir şişeden
veya paketten oluşması gibi durumlarda bu şart aranmaz.
(3) Parti veya alt partiden alınması gereken minimum birincil numune sayısı, Tablo –
3’e uygun olmalıdır.
(4) Dökme sıvı ürünler için, parti veya alt parti numune almadan önce mümkün
olduğunca uzun süre, ürün kalitesini etkilemeyecek şekilde, elle veya mekanik olarak iyice
karıştırılmalıdır. Bu durumda, verilen parti veya alt parti içinde bulaşanların homojen bir
dağılım gösterdiği varsayılır. Bu nedenle, paçal numuneyi oluşturmak için parti veya alt
partiden üç adet birincil numune alınması yeterlidir.
(5) Birincil numunelerin ağırlığı eşit miktarda olmalıdır. Bir birincil numunenin
ağırlığı, en az yaklaşık 1 kg ya da 1 L paçal numune oluşturacak şekilde, en az 100 gr ya da
100 mL olmalıdır. Bu metottan farklı uygulamalar, EK – 1’in 1 inci maddesi (h) bendinde
belirtildiği şekilde kayıt edilmelidir.
Tablo – 1
Dökme Partilerde Satışa Sunulan Ürünler İçin Partinin Alt Partilere Bölünmesi
> 1500
> 300 ve < 1500
> 100 ve < 300
<100
Alt parti sayısı ya da
500 ton
3 alt parti
100 ton
–
Tablo – 2
Diğer Ürünler İçin Partinin Alt Partilere Bölünmesi
> 15
< 15
Alt parti sayısı ya da
15 – 30 ton
–
Tablo – 3
Parti veya Alt Partiden Alınması Gereken Minimum Birincil Numune Sayısı
Parti/Alt partinin hacmi ya
da ağırlığı (kg ya da L)
<50
> 50 ve < 500
> 500
Alınması gereken
3 minimum
5
10
(6) Parti veya alt partinin ayrı ayrı paketler ya da birimlerden oluştuğu durumda, paçal
numuneyi oluşturmak için alınması gereken paket veya birimlerin sayısı Tablo – 4’de
verilmiştir.
Tablo – 4
Parti veya Alt Parti Ayrı Ayrı Paketler ya da Birimlerden Oluşuyorsa, Paçal Numuneyi
Oluşturmak İçin Alınması Gereken Paket veya Birimlerin (Birincil numunelerin) Sayısı
Parti/Alt parti içindeki
birimlerin ya da paketlerin Alınması gereken paket
<25
veya
birim
En az bir paket ya
da birim
26 – 100
En az 2 paket ya da
> 100
Maksimum 10 paket ya da
(7) İnorganik kalay için maksimum limitler her bir konserve kutusunun içeriğine
uygulanır. Ancak pratik sebeplerden dolayı paçal numune yaklaşımını kullanmak gereklidir.
Eğer konserve kutuların paçal numunesi için analiz sonucu inorganik kalayın maksimum
limitinden daha az ancak bu limite yakın ise ve ayrı ayrı kutuların maksimum limiti
geçtiğinden şüphe duyuluyor ise; bu durumda ilave araştırmalar (tekrar numune alma vb.)
yapılması gereklidir.
3) Perakende aşamasında numune alma
(1)Perakende aşamasında numune alma, mümkün olduğunca EK – 1’in 1 ve 2 inci
maddelerindeki numune alma hükümlerine uygun yapılır.
(2) Yukarıda sözü edilen numune alma hükümlerini uygulamak mümkün olmaz ise,
numunenin alındığı parti veya alt partiyi yeterince temsil etmesi şartıyla, perakende
aşamasında alternatif bir numune alma metodu uygulanabilir.
EK – 2
Analiz Metodu Kriterleri ve Numune Hazırlama Usul ve Esasları
1) Laboratuvar kalite standartları
Laboratuvarlar, 11/06/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı,
Gıda ve Yem Kanunu’nda belirtilen hükümlere uymak zorundadır.
2) Numune hazırlama
a) Numune hazırlama esnasında alınması gereken önlemler aşağıda belirtilmiştir.
1) Öncelikli amaç, ikincil bir kontaminasyona sebep olmadan homojen ve tüm partiyi
temsil eden bir laboratuvar numunesi oluşturmaktır.
2) Laboratuvar tarafından alınan numune materyallerinin hepsi laboratuvar
numunesinin hazırlanması için kullanılır.
3) Analiz sonuçları, 17/05/2008 tarihli ve 26879 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan
“Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum Limitleri Hakkında
Tebliğ”de belirtilen maksimum limitlerin birimi cinsinden verilir.
b) Özel numune alma prosedürleri aşağıda belirtilmiştir.
1) Kurşun, Kadmiyum, Civa ve İnorganik Kalay için özel prosedürler.
1.1 Analizi yapacak olan kişi numunelerin hazırlama işlemi esnasında kontamine
olmadığından emin olmalıdır.
1.2 Mümkünse; numunelerle temas eden araç gereçler PTFE, polipropilen plastikler
gibi inert malzemeden yapılmalı ve tespit edilecek metali içermemelidir. Kontaminasyon
riskini azaltmak için asitle temizlenebilir nitelikte olmalıdır. Kesme aracı olarak yüksek kalite
paslanmaz çelik kullanılmalıdır.
1.3 Söz konusu ürünlerde kullanılabilecek numune hazırlama usulü Gıdalar – İz
Elementlerin Tespiti–Performans Kriterleri, Genel Hususlar ve Numune Hazırlama adlı CEN
standardına veya uluslararası geçerliliği olan metotlara göre yapılmalıdır;
1.4 İnorganik kalayda, özellikle çözünmeyen hidrat kalay Sn(IV) oksit çeşitlerinin
hidrolizi sebebiyle kolaylıkla kayıplar oluşabileceğinden; numunedeki kalayın hepsinin
çözeltiye geçtiğinden emin olunmalıdır.
2) Benzopiren için özel prosedürler.
2.1 Analizi yapacak olan kişi numunelerin hazırlama işlemi esnasında kontamine
olmadığından emin olmalıdır. Numune kapları kontaminasyon riskini azaltmak amacıyla
kullanım öncesi yüksek saflıkta aseton ya da hekzan ile çalkalanmalıdır. Mümkünse;
numunelerle temas eden araç gereçler alüminyum, cam ya da cilalı paslanmaz çelik gibi inert
malzemeden yapılmalıdır. Analit bu materyallerin yüzüne tutunacağından PTFE ya da
polipropilen gibi plastik malzemeler kullanılmamalıdır.
c) Laboratuvara gelen numunenin işlenmesi
Paçal numunenin tamamı, tam bir homojenizasyonu sağlayacak bir işlem kullanarak
gerektiğinde ince öğütülerek iyice karıştırılmalıdır.
3) Analiz metotları
a) Tanımlar
1) r : Tekrarlanabilirlik. Aynı numune, aynı uygulayıcı, aynı cihaz, aynı laboratuvar
gibi tekrarlanabilirlik koşulları altında kısa zaman aralıklarıyla yapılan iki analiz sonucu
arasındaki (genellikle % 95 olan belirli bir güven aralığında r = 2,8 x s r içinde kalması
beklenen) mutlak farkı,
2) sr : Tekrarlanabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan standart
sapmayı,
3) RSDr : Tekrarlanabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan nispi
standart sapmayı,
[ (sr/ x )x100]
4) R : Laboratuvarlar arası yeniden yapılabilirlik. Yeniden yapılabilirlik koşullarında,
yani aynı numunede, aynı metot kullanılarak, ancak farklı laboratuvarlardaki uygulayıcılar
tarafından yapılan iki analiz sonucu arasındaki (genellikle % 95 olan belirli bir güven
aralığında R = 2,8 x sR içinde kalması beklenen) mutlak farkı,
5) sR : Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan
standart sapmayı,
6) RSDR : Yeniden yapılabilirlik koşulları altında elde edilen sonuçlardan hesaplanan
nispi standart sapmayı, [ (sR / x )x100]
7) LOD : Tespit limiti. Uygun bir istatistiksel belirsizlikle analitin varlığını ortaya
çıkarmanın mümkün olduğu en küçük ölçüm içeriği,
Tespit limiti, sayısal olarak kör hesaplamalar ortalaması standart sapmasının üç katına
eşittir. (n>20)
8) LOQ : Tayin limiti. Uygun bir istatistiksel belirsizlikle ölçülebilen analitin en az
miktarı,
Hem doğruluk hem de kesinlik, tespit limiti dolaylarında bir konsantrasyon aralığında
sabit ise; tayin limiti sayısal olarak kör hesaplamalar ortalaması standart sapmasının altı ya da
on katına eşittir. (n>20)
9) HORRATr : Tekrarlanabilirlik testinden elde edilen RSDr nin r= 0,66 x R kabul
edilerek Horwitz denkleminden elde edilen RSDr’ye bölünmesiyle bulunan değeri,
10) HORRATR : Laboratuvarlar arası yeniden yapılabilirlik testinden elde edilen
RSDR ‘ nin Horwitz denkleminden hesaplanan RSDR‘ ye bölünmesiyle bulunan değeri,
11) u : Standart Ölçüm Belirsizliği,
12) U : Koveraj faktörü olarak yaklaşık % 95 ‘lik bir güven aralığını veren “2”
katsayısının kullanıldığı, genişletilmiş ölçüm belirsizliğini,
13) Uf : Maksimum standart ölçüm belirsizliğini,
ifade eder.
b) Genel hükümler
(1) Gıda kontrol amaçlı kullanılan analiz metotları, aşağıda verilen kriterlerden gerekli
olanlar ile geçerli kılınmalıdır.
1) Doğruluk,
2) Uygulanabilirlik,
3) Tespit sınırı,
4) Tayin sınırı,
5) Kesinlik,
6) Tekrarlanabilirlik,
7) Yeniden yapılabilirlik,
8) Geri alma,
9) Seçicilik,
10) Duyarlılık,
11) Doğrusallık,
12) Ölçüm belirsizliği.
(2) Toplam kalay için uygulanan analiz metotları, inorganik kalay limitinin resmi
kontrolü için uygundur.
(3) Bu Tebliğ hükümleri, şarapta kurşun analizi için uygulanmaz.
c) Özel hükümler
1) Performans kriteri
1.1 Gıdalarda bulaşanların belirlenmesi için, özel bir metodun bulunmadığı
durumlarda; laboratuvar
Tablo – 5, Tablo – 6 ve Tablo – 7’de verilmiş olan spesifik
performans kriterlerine uygun herhangi bir metot seçebilir.
sertifikalı bir referans materyal kullanılarak yapılmalıdır.
Mümkünse geçerli kılma
Tablo – 5
Kurşun, Kadmiyum, Civa ve İnorganik Kalay Analiz Metotları İçin Performans Kriteri
Parametre
Uygulama
alanı
Değer/Görüş
Kesinlik
“Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum
Limitleri Hakkında Tebliğ”de yer alan gıdalar
İnorganik kalay için 5 mg/kg’ı geçmemelidir.
Diğer elementler için, kurşunun maksimum limitinin 100 µg/kg’dan
az olduğu durumlar hariç, “Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerindeki
Bulaşanların Maksimum Limitleri Hakkında Tebliğ”de yer alan
maksimum limitin onda birini geçmemelidir. Kurşunun maksimum
limitinin
az olduğu
durumlar için ise maksimum
İnorganik 100
kalayµg/kg’dan
için 10 mg/kg’ı
geçmemelidir.
Diğer elementler için, kurşunun maksimum limitinin 100 µg/kg’dan
az olduğu durumlar hariç, “Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerindeki
Bulaşanların Maksimum Limitleri Hakkında Tebliğ”de yer alan
maksimum limitin beşte birini geçmemelidir. Kurşunun maksimum
limitinin 100 µg/kg’dan az olduğu durumlar için ise maksimum
HORRATr veya HORRATR değerleri 2’nin altında olmalıdır.
Geri alma
Spesifiklik
EK – 2 4.(b)’de yer alan hükümler
Matriks veya spektral interferanstan bağımsız
LOD
LOQ
Tablo – 6
3-MCPD Analiz Metotları İçin Performans Kriteri
Kriter
Tavsiye edilen değer
Kör
LOD’un altında
Geri alma
% 75 – 110
Kuru madde bazında 5 μg/kg
(veya daha az)
Kuru madde bazında 10 μg/kg
(veya daha az)
<4 μg/kg
<6 μg/kg
<7 μg/kg
<8 μg/kg
<15 μg/kg
LOD
LOQ
Kesinlik
Konsantrasyon
–
Tablo – 7
Hepsi
–
20 μg/kg
30 μg/kg
40 μg/kg
50 μg/kg
100 μg/kg
Benzopiren Analiz Metotları İçin Performans Kriteri
Parametre
Uygulama
alanı
LOD
LOQ
Değer/Görüş
“Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum
Limitleri Hakkında Tebliğ”de yer alan gıdalar
0,3 µg/kg’dan az
0,9 µg/kg’dan az
Kesinlik
HORRATr veya HORRATR değerleri 2’nin altında olmalıdır.
Geri alma
Spesifiklik
% 50 – 120
Matriks veya spektral interferanstan bağımsız, pozitif tespit
doğrulaması
2) Amaca uygunluk yaklaşımı
2.1 Tamamen geçerli kılınan analiz metotlarının sınırlı olması durumunda; analiz
metodunun kabul edilebilirliğini ölçmek için, alternatif olarak “amaca uygunluk” yaklaşımı
kullanılabilir. Resmi kontroller için uygun metotlar, aşağıdaki formül kullanılarak hesaplanan
maksimum standart ölçüm belirsizliğinden daha düşük standart ölçüm belirsizlikleriyle
sonuçlar üretmelidir.
2.2 Burada;
Uf =√(LOD/2)2 + (α x C)2
Uf : Maksimum standart ölçüm belirsizliği (µg/kg),
LOD: Metodun tespit limitini (µg/kg),
C
: Konsantrasyonu,
Α
: C değerine bağlı olarak kullanılan sabit, numerik bir faktörü
ifade eder.
2.3 Kullanılan değerler Tablo – 8’de verilmiştir.
Tablo – 8
Farklı Konsantrasyonlar İçin Formülde Verilen “α “ Sabitinin Numerik Değerleri
C (µg/kg)
<50
51 – 500
501– 1000
1001– 10000
>10000
α
0,2
0,18
0,15
0,12
0,1
4) Raporlama
a) Sonuçların açıklanması
1) Sonuçlar “Türk Gıda Kodeksi Gıda Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum
Limitleri Hakkında Tebliğ”de belirtilen maksimum limitlerle aynı birim cinsinden açıklanır.
b) Geri alma hesabı
1) Analitik metot içinde bir ekstraksiyon basamağı uygulandı ise, analitik sonuç geri
almaya göre düzeltilir. Bu durumda, geri alma oranı raporlanır.
2) Uygulanan analitik metot içerisinde herhangi bir ekstraksiyon basamağı yok ise;
uygun sertifikalı referans materyalin kullanıldığına dair bir kanıt sağlanıyorsa ve sertifikalı
konsantrasyon yüksek doğruluktaki belirsizliğe ulaşmayı sağlıyorsa; analiz sonucu geri alma
için düzeltilmeden raporlanabilir. Sonucun geri alma için düzeltilmeden raporlandığı
durumların belirtilmesi gerekir.
c) Ölçüm belirsizliği
1) Analitik sonuçlar x+/-U olarak raporlanır. Burada x analitik sonucu, U ise koveraj
faktörü olarak yaklaşık % 95 ‘lik bir güven aralığını veren “2” katsayısının kullanıldığı,
genişletilmiş ölçüm belirsizliğini ifade eder. (U=2u)
2) Analitik sonucun yasal limitlere uygunluk değerlendirmesi, bir ekstraksiyon
basamağı uygulandı ise; geri almaya göre düzeltilmiş olan sonuçtan ölçüm belirsizliğinin
çıkarılmasıyla elde edilen sonuca göre yapılır.
5) Sonuçların yorumlanması
a) Bir partinin veya alt partinin kabulü
1) Kullanılan analitik metotta bir ekstraksiyon işlemi var ise; geri alma ve ölçüm
belirsizliği hesaba katılmak suretiyle; laboratuvar numunesi analiz sonucu, “Türk Gıda
Kodeksi Gıda Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum Limitleri Hakkında Tebliğ”de
belirtilen maksimum limitleri aşmıyorsa kabul edilir.
b) Bir partinin veya alt partinin reddedilmesi
1) Kullanılan analitik metotta bir ekstraksiyon işlemi var ise; geri alma ve ölçüm belirsizliği
hesaba katılmak suretiyle; laboratuvar numunesi analiz sonucu, “Türk Gıda Kodeksi Gıda
Maddelerindeki Bulaşanların Maksimum Limitleri Hakkında Tebliğ”de belirtilen maksimum
limitleri aşıyorsa reddedilir.
[R.G. 15 Ağustos 2011 – 28026]
—— • ——
Maliye Bakanlığı İç Denetim Koordinasyon Kurulundan:
KAMU İÇ DENETİM STANDARTLARI
5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanununun 64 üncü maddesinde, “iç
denetçi bu görevlerini, İç Denetim Koordinasyon Kurulu tarafından belirlenen ve uluslararası
kabul görmüş kontrol ve denetim standartlarına uygun şekilde yerine getirir” hükmüne yer
verilmiştir.
İç Denetim Koordinasyon Kurulu, 8/7/2011 tarih ve 14 sayılı Kararıyla, Kamu İç
Denetim Standartlarını belirlemiş bulunmaktadır. 5018 sayılı Kanun ve İç Denetçilerin
Çalışma Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik uyarınca, iç denetim yöneticileri ve iç
denetçilerin bu Standartlara uymaları zorunludur.
Kamu İç Denetim Standartlarının (Standartlar) belirlenmesinde, Uluslararası İç
Denetçiler Enstitüsünün (IIA) “Uluslararası İç Denetim Mesleki Uygulama Standartları” esas
alınmıştır. Standartlar, iç denetçilerin niteliklerini ve iç denetim faaliyetinde uygulanması
gereken süreçleri belirlemektedir.
Standartlar; iç denetimin uygulanmasına ilişkin temel ilkeleri tanımlamak, uygulamaya
yönelik bir çerçeve oluşturmak, iç denetimin kalitesinin değerlendirilmesi için gereken
ölçütleri belirlemek, kurumsal işlem ve süreçlerin gelişimini desteklemek suretiyle iç
denetimin katma değerinin artırılmasını amaçlar.
İç denetimin kalitesinin idarenin içinde ve dışında kabul görebilmesi için Standartların
iç denetçiler tarafından iyi anlaşılması ve denetim faaliyetlerinin icrasında bu standartlara
bağlı kalınması büyük önem taşımaktadır.
Standartlarda öngörülmeyen durumlarda, Uluslararası İç Denetçiler Enstitüsünün (IIA)
belirlemiş olduğu Uygulama Önerilerine uyulması tavsiye edilmektedir.
Standartlar, nitelik standartları ve çalışma standartlarından oluşur. Nitelik standartları iç
denetim faaliyeti ve iç denetçilerin sahip olması gereken özelliklere, çalışma standartları ise iç
denetim faaliyetinin planlanması, yürütülmesi, raporlanması ve sonuçlarının izlenmesine
yöneliktir. Güvence/denetim (G) ve danışmanlık (D) faaliyetlerine uygulanabilecek
gereklilikleri gösteren Nitelik ve Performans Standartları, bir idaredeki iç denetim
faaliyetlerinin bütününe tatbik edilmek üzere hazırlanmıştır.
Standartlarda geçen üst düzey yönetici ifadesinden, idarelerin teşkilat kanunlarında
gösterilen birimlerin (ana hizmet, yardımcı hizmet, danışma ve denetim gibi) en üst
yöneticisinin anlaşılması gerekmektedir.
NİTELİK STANDARTLARI
1000- Amaç, Yetki ve Sorumluluklar
İç denetim faaliyetinin amaç, yetki ve sorumlulukları, İç Denetimin Tanımına, Meslek
Ahlak Kurallarına ve Kamu İç Denetim Standartlarına (Standartlar) uygun olarak her kamu
idaresi için üst yöneticinin onayı ile çıkarılacak bir yönerge ile belirlenmek zorundadır. İç
denetim yöneticisi, iç denetim yönergesini dönemsel olarak gözden geçirmek ve üst
yöneticiye onay için sunmak zorundadır.
1000.G1 - İdareye sağlanan güvence hizmetlerinin niteliği iç denetim yönergesinde
belirtilmek zorundadır. İdare dışındaki taraflara güvence hizmeti sağlanacaksa, bunun niteliği
de yönergede açıklanmak zorundadır.
1000.D1 - Danışmanlık hizmetlerinin niteliği, iç denetim yönergesinde belirtilmek
zorundadır.
1010 – İç Denetim Tanımına, Meslek Ahlak Kurallarına ve Standartlara İç
Denetim Birim Yönergesinde Yer Verilmesi
İç Denetim Tanımına, Meslek Ahlak Kurallarına ve Standartlara uyma zorunluluğuna,
iç denetim yönergesinde yer verilmek zorundadır. İç denetim yöneticisi, İç Denetim Tanımını,
Meslek Ahlak Kurallarını ve Kamu İç Denetim Standartlarını üst yönetici ve üst yönetime
açıklamalıdır.
1100 - Bağımsızlık ve Tarafsızlık
İç denetim faaliyeti bağımsız olmak zorundadır ve iç denetçiler görevlerini yerine
getirirken tarafsız davranmak zorundadır.
1110 - İdare İçi Bağımsızlık
İç denetim yöneticisi, doğrudan üst yöneticiye raporlama yapmak zorundadır.
1110.G1 - İç denetim faaliyeti, iç denetimin kapsamının belirlenmesi, yürütülmesi ve
sonuçlarının paylaşılması ve raporlanması hususunda her türlü müdahaleden uzak ve serbest
olmak zorundadır.
1111 – Üst Yöneticiyle Doğrudan İletişim
İç denetim yöneticisi üst yönetici ile doğrudan iletişim ve etkileşimde olmak zorundadır.
1120 - Bireysel Tarafsızlık
İç denetçiler, tarafsız ve önyargısız bir şekilde davranmak ve her türlü çıkar
çatışmasından kaçınmak zorundadır.
1130 - Bağımsızlık veya Tarafsızlığın Bozulması
Bağımsızlığın veya tarafsızlığın fiilen bozulduğu veya bozulduğu izlenimi doğduğu
takdirde, durum ilgili taraflara açıklanmak zorundadır. Bu açıklamanın kapsamı, bozucu
etkenin niteliğine bağlıdır.
1130.G1 - İç denetçiler, daha önce sorumlu olduğu faaliyetlere ilişkin denetim görevi
yapmaktan kaçınmak zorundadır. Bir iç denetçinin son bir yıl içinde sorumlu olduğu idari bir
faaliyet hakkında denetim hizmeti vermesinin, tarafsızlığını bozacağı varsayılır.
1130.D1 - İç denetçiler, daha önce sorumlusu oldukları idari faaliyetlere ilişkin
danışmanlık hizmeti verebilir.
1130.D2 - İç denetçiler, önerilen danışmanlık hizmetleriyle ilgili bağımsızlıklarına ve
tarafsızlıklarına zarar verecek hususlar söz konusu ise, görevi kabul etmeden önce
danışmanlık hizmetini talep edene bu durumu açıklamak zorundadırlar.
1200 – Yetkinlik, Azami Mesleki Özen ve Dikkat
Görevler yetkin kişilerce, azami mesleki özen ve dikkatle yerine getirilmek zorundadır.
1210 – Yetkinlik
İç denetçiler, kişisel sorumluluklarını yerine getirmek için gereken bilgi, beceri ve diğer
niteliklere sahip olmak zorundadır. İç denetim faaliyeti de kurumsal sorumluluklarını yerine
getirmek için gereken bilgi, beceri ve diğer niteliklere sahip olmak veya bunları edinmek
zorundadır.
1210.G1 - İç denetçiler, görevin tamamını veya bir kısmını yapmak için gereken bilgi
ve becerilerin veya diğer niteliklerin hepsine sahip değilse, iç denetim yöneticisi idare
içindeki veya dışındaki uzmanlardan denetim görevinin hedeflerine ulaşmasını sağlamak
üzere nitelikli tavsiye ve yardım temin etmek zorundadır.
1210.G2 - İç denetçiler, suiistimal risklerini ve bu risklerin yönetilmesini
değerlendirebilecek yeterli bilgiye sahip olmak zorundadır. Ancak iç denetçilerden esas
görevi ve sorumluluğu suiistimalleri tespit etmek ve soruşturmak olan bir kişinin uzmanlığına
sahip olması beklenmez.
1210.G3 - İç denetçiler, verilen görevi yerine getirebilmek için kilit bilgi teknolojisi
riskleri ve kontrolleriyle ilgili yeterli bilgiye ve teknoloji tabanlı denetim tekniklerine sahip
olmak zorundadır. Ancak, bütün iç denetçilerin, asıl sorumluluğu bilgi teknolojileri denetimi
olan denetçiler kadar uzmanlığa sahip olmaları beklenmez.
1210.D1 - İç denetim yöneticisi, iç denetçilerin görevin kısmen veya tamamen
gerçekleştirilmesi için gereken bilgiye, beceriye ve diğer niteliklere sahip olmadığı
durumlarda, danışmanlık görevini reddetmek veya yeterli tavsiye ve yardımı temin etmek
zorundadır.
1220 - Azami Mesleki Özen ve Dikkat
İç denetçiler, makul sınırlar içinde tedbirli ve ehil bir iç denetçiden beklenen beceriye
sahip olmak ve azamî özen ve dikkati göstermek zorundadır. Azamî meslekî özen ve dikkat,
hiç hata yapılmayacağı anlamına gelmez.
1220.G1 – İç denetçiler, aşağıdaki hususları göz önüne alarak azamî meslekî özen ve
dikkati göstermek zorundadır:
• Görevin amaçlarına ulaşmak için gereken çalışmanın kapsamı.
• Güvence prosedürlerinin tatbik edildiği konuların nisbî karmaşıklığı, gerekliliği veya
önemi.
• Yönetişim, risk yönetimi ve kontrol süreçlerinin etkililiği ve yeterliliği.
• Önemli hata, suiistimal veya aykırılıkların olma ihtimali.
• Güvence görevinin, potansiyel faydalarına karşı maliyeti.
1220.G2 - İç denetçiler azamî meslekî özen ve dikkati gösterirken, teknoloji destekli
denetim ve diğer veri analiz tekniklerini kullanmayı dikkate almak zorundadır.
1220.G3 - İç denetçiler, amaçları, faaliyetleri veya kaynakları etkileyebilecek önemli
risklere karşı dikkatli olmak zorundadır. Ancak, güvence faaliyetleri, azamî meslekî özen ve
dikkatle uygulansa bile, tek başına bütün önemli risklerin teşhis edilebilmesini garanti etmez.
1220.D1 - İç denetçiler bir danışmanlık görevi sırasında, aşağıdaki hususları göz önüne
alarak azamî meslekî özen ve dikkati göstermek zorundadır:
• Görev sonuçlarının niteliği, zamanlaması ve raporlanması da dahil danışmanlık
hizmetini talep edenlerin ihtiyaç ve beklentileri.
• Görev amaçlarına ulaşabilmek için gerekli çalışmanın boyutu ve nisbî karmaşıklığı.
• Danışmanlık görevinin, potansiyel faydalarına karşı maliyeti.
1230 - Sürekli Mesleki Gelişim
İç denetçiler, mevcut bilgi, beceri ve diğer niteliklerini sürekli meslekî gelişimle
arttırmak ve güçlendirmek zorundadır.
1300 - Kalite Güvence ve Geliştirme Programı
İç denetim yöneticisi, iç denetim faaliyetinin tüm yönlerini kapsayan bir kalite güvence
ve geliştirme programı hazırlamak ve bunu sürdürmek zorundadır.
1310 - Kalite Güvence ve Geliştirme Programının Gereklilikleri
Kalite güvence ve geliştirme programı, hem iç hem de dış değerlendirmeleri içermek
zorundadır.
1311 - İç Değerlendirmeler
İç değerlendirmeler;
• İç denetim faaliyetinin performansının devamlı izlenmesini,
• Öz değerlendirme (kendi kendini değerlendirme) yoluyla veya kurum içinde iç
denetim uygulamaları hakkında yeterli bilgiye sahip kişilerce yapılan dönemsel gözden
geçirmeleri kapsamak zorundadır.
1312 - Dış Değerlendirmeler
Dış değerlendirmelerin en az beş yılda bir, İç Denetim Koordinasyon Kurulu (Kurul)
tarafından idare dışından nitelikli ve bağımsız bir gözden geçirme uzmanı veya ekibine
yaptırılması zorunludur.
İç denetim yöneticisi, üst yönetici ve Kurul ile aşağıdaki hususları tartışmak zorundadır:
• Dış değerlendirme sıklığının arttırılmasına yönelik ihtiyaç.
• Menfaat çatışması ihtimali de dikkate alınarak dış gözden geçirme uzmanı veya
ekibinin bağımsızlığı.
1320 - Kalite Güvence ve Geliştirme Programı Hakkında Raporlama
İç denetim yöneticisi, uygulanan kalite güvence ve geliştirme programının sonuçlarını
üst yöneticiye ve Kurula iletmek zorundadır. Ayrıca, iç denetim yöneticisi, dış değerlendirme
sonuçlarını bakanlıklar ve bağlı idarelerde bakana sunmak zorundadır.
1321 - "Kamu İç Denetim Standartlarına Uygundur" İbaresinin Kullanılması
İç denetim yöneticisi raporlamalarında, iç ve dış kalite değerlendirmelerini kapsayacak
Kalite Güvence ve Geliştirme Programı sonuçlarının desteklemesi şartıyla, iç denetim
faaliyetlerinin Kamu İç Denetim Standartlarına uygun olduğunu belirtebilir.
1322 - Aykırılıkların Açıklanması
İç Kalite Değerlendirmesi sonuçlarına göre; İç Denetimin Tanımına, Meslek Ahlak
Kurallarına ya da Standartlara aykırılık, iç denetim faaliyetinin genel kapsamını ve faaliyetini
etkilediği belirlendiğinde, aykırılık ve etkileri iç denetim yöneticisi tarafından üst yöneticiye
ve Kurula açıklanmak zorundadır.
ÇALIŞMA STANDARTLARI
2000 - İç Denetim Faaliyetinin Yönetimi
İç denetim yöneticisi, iç denetim faaliyetini, faaliyetin idareye değer katmasını
sağlayacak etkili bir tarzda yönetmek zorundadır.
2010 - Planlama
İç denetim yöneticisi, idarenin hedeflerine uygun olarak, iç denetim faaliyetinin
önceliklerini belirleyen risk esaslı planlar yapmak zorundadır.
2010.G1 - İç denetim planı, en az yılda bir kez yapılan yazılı bir risk değerlendirmesine
dayanmak zorundadır. Üst yönetici ile üst düzey yöneticiler bu sürece dahil edilerek görüşleri
alınmak zorundadır.
2010.G2 - İç denetim yöneticisi, üst düzey yöneticilerin görüş ve kanaatlerini almak,
beklentilerini göz önünde bulundurmak zorundadır.
Ayrıca, iç denetim planının hazırlanmasında, idarenin Stratejik Planı ile Kamu İç
Denetimi Strateji Belgesinin dikkate alınması zorunludur.
2010.D1 - İç denetim yöneticisi, danışmanlık görevinin risk yönetimini geliştirme,
katma değer yaratma ve faaliyetleri geliştirme potansiyelini değerlendirerek, talep edilen
danışmanlık görevlerini kabul etmeyi düşünmelidir. Kabul edilen bu görevler, iç denetim
planına dahil edilmek zorundadır.
2020 - Bildirim ve Onay
İç denetim yöneticisi, önemli değişiklikler de dahil, iç denetim faaliyetinin plan ve
programları ile kaynak ihtiyaçlarını, gözden geçirme ve onay için üst yöneticiye bildirmek
zorundadır. İç denetim yöneticisi, kaynak sınırlandırmalarının etkilerini de üst yöneticiye
bildirmek zorundadır.
2030 - Kaynak Yönetimi
İç denetim yöneticisi, onaylı planın uygulanabilmesi için, iç denetim kaynaklarının
uygun ve yeterli olmasını ve etkili bir şekilde kullanılmasını sağlamak zorundadır.
2040 - Politika ve Prosedürler
İç denetim yöneticisi, iç denetim faaliyetini yönlendirmek amacıyla politika ve
prosedürleri belirlemek zorundadır.
2050 - Koordinasyon
İç denetim yöneticisi; aynı çalışmaların gereksiz yere tekrarlanmasını asgarîye indirmek
ve işin kapsamını en uygun şekilde belirlemek amacıyla, dış denetim ile gerekli bilgileri
paylaşmalı ve faaliyetleri koordineli şekilde sürdürmelidir.
2060 - Üst Yönetici ve Bakana Raporlamalar
İç denetim yöneticisi, iç denetim faaliyetinin amacı, görev, yetki ve sorumlulukları ve
planın uygulama sonuçlarını üst yönetici ile bakanlıklar ve bağlı idarelerde bakana dönemsel
raporlar halinde sunmak zorundadır.
Bu raporlar, suistimal risklerini, yönetişim sorunlarını ve üst düzey yöneticiler ve üst
yöneticinin ihtiyaç duyabileceği veya talep edebileceği diğer konuların da dahil olduğu
önemli riskleri ve kontrol sorunlarını içermek zorundadır.
2100 - İşin Niteliği
İç denetim faaliyeti; sistematik ve disiplinli bir yaklaşımla, yönetişim, risk yönetimi ve
kontrol süreçlerini değerlendirmek ve bu süreçlerin iyileştirilmesine katkıda bulunmak
zorundadır.
2110 - Yönetişim
İç denetim faaliyeti, aşağıdaki hedeflerin gerçekleştirilmesi amacıyla yönetişim sürecini
değerlendirmek ve iyileştirilmesi için gerekli tavsiyelerde bulunmak zorundadır:
• İdare içinde gerekli etik değerlerin geliştirilmesi.
• Etkili bir kurumsal performans yönetiminin ve hesap verebilirliğin sağlanması.
• Risk ve kontrol bilgilerinin idarenin ilgili alanlarına iletilmesi.
• Üst yönetici ve üst düzey yönetim ile iç ve dış denetçilerin faaliyetleri arasında
işbirliğinin ve bunlar arasında gerekli bilgilerin paylaşımının sağlanması.
2110.A1 - İç denetim faaliyeti, idarenin etikle ilgili amaç, program ve faaliyetlerinin
tasarımını, uygulanmasını ve etkililiğini değerlendirmek zorundadır.
2110.A2 - İç denetim faaliyeti, idarenin bilgi teknolojileri yönetişiminin, idarenin
strateji ve amaçlarını destekleyip desteklemediğini değerlendirmek zorundadır.
2120 - Risk Yönetimi
İç denetim faaliyeti; risk yönetimi süreçlerinin etkililiğini değerlendirmek ve
iyileştirilmesine katkıda bulunmak zorundadır.
2120.G1 - İç denetim faaliyeti, aşağıdaki hususları dikkate alarak, idarenin yönetişim
süreçlerinin, faaliyetlerinin ve bilgi sistemlerinin maruz kaldığı riskleri değerlendirmek
zorundadır:
• Mali ve operasyonel bilgilerin güvenilirliği ve doğruluğu.
• Programların ve faaliyetlerin etkililik ve verimliliği,
• Varlıkların korunması.
• Mevzuat, politika ve prosedürlere ve sözleşmelere uyum.
2120.G2 - İç denetim faaliyeti, suiistimalin gerçekleşme ihtimalini ve idarenin
suiistimal riskini nasıl yönettiğini değerlendirmek zorundadır.
2120.D1 - İç denetçiler, danışmanlık görevleri sırasında, görevin amaçlarıyla ilişkili
riskleri değerlendirmek ve diğer önemli risklere karşı dikkatli olmak zorundadır.
2120.D2 - İç denetçiler, danışmanlık görevlerinden elde ettikleri risk bilgilerini,
idarenin risk yönetim süreçlerini değerlendirmede kullanmak zorundadır.
2120.D3 - İç denetçiler, risk yönetimi süreçlerinin kurulmasında veya geliştirilmesinde
yönetime danışmanlık hizmeti verirken, “riskleri fiilen yönetmek suretiyle yönetim
sorumluluğu almaktan” kaçınmak zorundadırlar.
2130 - Kontrol
İç denetim faaliyeti, kontrollerin etkililik ve verimliliğini değerlendirmek ve sürekli
gelişimini teşvik etmek suretiyle, idarenin etkili kontrollere sahip olmasına yardımcı olmak
zorundadır.
2130.G1 - İç denetim faaliyeti, idarenin yönetişim, faaliyet ve bilgi sistemlerine ilişkin
risklere karşı mevcut kontrollerinin yeterliliğini ve etkililiğini aşağıdaki hususlar çerçevesinde
değerlendirmek zorundadır:
• Mali ve operasyonel bilgilerin güvenilirliği ve doğruluğu.
• Programların ve faaliyetlerin etkililik ve verimliliği.
• Varlıkların korunması.
• Mevzuata, politika ve prosedürlere ve sözleşmelere uyum.
2130.D1 - İç denetçiler; danışmanlık görevlerinden elde ettikleri kontrol bilgilerini,
idarenin kontrol süreçlerinin değerlendirilmesinde kullanmak zorundadır.
2200 - Görev Planlaması
İç denetçiler, her bir görev için; amaçları, kapsamı, süre planı ve kaynak dağılımı
hususlarını da dikkate alan bir çalışma planı hazırlamak ve yazılı hâle getirmek zorundadır.
2201 - Planlamada Dikkate Alınması Gerekenler
Bir görev planlanırken, iç denetçiler aşağıdaki hususları dikkate almak zorundadır:
• Görev konusu faaliyetin hedefleri ve performansının, yönetim tarafından kontrol
edilmesi sırasında yararlanılan araçlar.
• Görev konusu faaliyetin yönetimine ilişkin önemli riskler ve bu risklerin potansiyel
etkilerini kabul edilebilir bir seviyede tutmanın yol ve araçları.
• Kamu İç Kontrol Standartlarına kıyasla, ilgili faaliyetin risk yönetimi ve kontrol
süreçlerinin yeterliliği ve etkililiği.
• Görev konusu faaliyetin risk yönetimi ve kontrol süreçlerinde önemli gelişme sağlama
fırsatları.
2201.G1 - İdare dışında yürütülecek bir denetim görevi planlanırken iç denetçiler,
görevlendirmenin amaçları, kapsamı, her iki tarafın sorumlulukları (denetim görevi
kayıtlarına erişime ve sonuçların dağıtımına getirilecek kısıtlamalar dahil) ve diğer karşılıklı
beklentiler konusunda söz konusu taraflarla yazılı bir anlaşma yapmak zorundadır.
2201.D1 - İç denetçiler, görevlendirmenin amaçları, kapsamı, yerine getirilecek
sorumluluklar ve beklentiler hakkında, danışmanlık hizmeti verecekleri ilgili yöneticiyle
mutabakata varmak ve çok önemli görevlendirmelerde bu mutabakatı yazılı hâle getirmek
zorundadır.
2210 - Görev Amaçları
Amaçlar, her bir denetim ve danışmanlık görevi için belirlenmek zorundadır.
2210.G1 - İç denetçiler, denetlenen faaliyetle ilgili risklerin ön değerlendirmesini
yapmak zorundadır. Görevin amaçları, bu risk değerlendirmesinin sonuçlarını yansıtmak
zorundadır.
2210.G2 - İç denetçiler, görevin amaçlarını belirlerken, önemli hatâların, suistimallerin,
mevzuata aykırılıkların ve diğer risklerin meydana gelme ihtimalini göz önüne almak
zorundadır.
2210.G3 - Kontrollerin değerlendirilmesi için yeterli kriterlere ihtiyaç vardır. İç
denetçiler, hedef ve amaçlara ulaşılıp ulaşılmadığını belirlemek için yönetimin oluşturduğu
kriterlerin yeterlilik derecesini ortaya koymak zorundadır. Bu kriterler yeterliyse, iç denetçiler
de kendi değerlendirmelerinde bunları kullanmak; kriterler yeterli değilse, iç denetçiler uygun
değerlendirme kriterleri geliştirmek için yönetimle birlikte çalışmak zorundadırlar.
2210.D1 - Danışmanlık görevi amaçlarının belirlenmesinde, ilgili yöneticiyle mutabık
kalındığı ölçüde, yönetişim, risk yönetimi ve kontrol süreçlerinin de göz önünde
bulundurulması zorunludur.
2210.D2 - Danışmanlık görev amaçları, idarenin değerleri, stratejileri ve hedefleriyle
uyumlu olmak zorundadır.
2220 - Görev Kapsamı
Görevin kapsamı, görevin amaçlarına ulaşılmasına yetecek seviyede olmak zorundadır.
2220.G1 – Görevin kapsamı, ilgili sistemlerin, kayıtların, personel ve maddî varlıkların
dikkate alınmasını (üçüncü tarafların sahip oldukları dahil) içermek zorundadır.
2220.G2 – Bir güvence görevi esnasında önemli danışmanlık fırsatları çıkarsa, görevin
amaçları, kapsamı, karşılıklı sorumluluklar ve diğer beklentilerle ilgili yazılı bir anlaşma
hazırlanmalı ve danışmanlık görevinin sonuçları, danışmanlık standartlarına uygun olarak
raporlanmalıdır.
2220.D1 – İç denetçiler danışmanlık görevlerini yürütürken, görevin kapsamının,
üzerinde mutabık kalınan amaçlarla uyumlu olmasını sağlamak zorundadır. İç denetçiler,
görev sırasında kapsamla ilgili çekinceleri olursa, göreve devam edilip edilmeyeceğini
belirlemek üzere, bunları ilgili yöneticiyle değerlendirmek zorundadır.
2220.D2 – Danışmanlık görevleri sırasında, iç denetçiler, görev amaçlarıyla uyumlu bir
şekilde önemli kontroller ve kontrol zaafiyetleri konusunda dikkatli olmak zorundadırlar.
2230 - Görev Kaynaklarının Tahsisi
İç denetçiler, görevin niteliği, karmaşıklığı, süre kısıtı ve mevcut kaynakları dikkate
alarak görevin amaçlarına ulaşmak için uygun ve yeterli kaynakları belirlemek zorundadır.
2240 – Görev İş Programı
İç denetçiler, görev amaçlarına ulaşmalarını sağlayacak iş programları hazırlamak ve
kayıtlı hâle getirmek zorundadırlar.
2240.G1 – İş programları, görev sırasında uygulanacak bilgi toplama, analiz,
değerlendirme ve kayıtlı hale getirme prosedürlerini içermek zorundadır. İş programı, saha
çalışmasına başlanmadan önce onaylanmak zorunda olup, programda yapılan değişiklikler
için de derhal onay alınmak zorundadır.
2240.D1 – Danışmanlık görevleri için hazırlanan iş programlarının şekli ve içeriği,
görevin niteliğine bağlı olarak değişebilir.
2300 - Görevin Yürütülmesi
İç denetçiler, üstlendikleri görevin hedeflerine ulaşmak için yeterli bilgileri belirlemek,
analiz etmek, değerlendirmek ve kayıtlı hale getirmek zorundadır.
2310 - Bilgilerin Belirlenmesi
İç denetçiler, görev amaçlarına ulaşmak için yeterli, güvenilir, ilgili ve faydalı olan
bilgileri belirlemek zorundadır.
2320 - Analiz ve Değerlendirme
İç denetçiler, vardıkları kanaatleri ve görev sonuçlarını, uygun analiz ve
değerlendirmelere dayandırmak zorundadır.
2330 - Bilgilerin Kaydedilmesi
İç denetçiler, vardıkları kanaatlere ve görev sonuçlarına dayanak teşkil eden bütün
bilgileri kayıtlı hale getirmek zorundadır.
2330.G1 – İç denetim yöneticisi, görev kayıtlarına erişimi kontrol etmek zorundadır. İç
denetim yöneticisi, gerektiğinde bu kayıtları kurum dışı taraflara vermeden önce üst
yöneticinin onayını ve/veya hukuk müşavirliğinin görüşünü almak zorundadır.
2330.G2 – İç denetim yöneticisi, görev kayıtlarının saklanmasına ilişkin esasları,
kayıtların hangi ortamda muhafaza edildiğine bakılmaksızın, belirlemek zorundadır. Bu
esaslar, idarenin temel ilkelerine ve ilgili mevzuata uygun olmak zorundadır.
2330.D1 - İç denetim yöneticisi, danışmanlık görevi kayıtlarının tutulması, saklanması
ve idare içi ve dışı taraflara sunulmasını düzenleyen politikaları belirlemek zorundadır. Bu
politikalar, idarenin düzenlemelerine ve ilgili mevzuata uygun olmak zorundadır.
2340 - Görevin Gözetimi
Görevler; görevin amaçlarına ulaşılmasını, kalitenin güvence altına alınmasını ve iç
denetçilerin mesleki gelişimini sağlayacak bir tarzda gözetlenmek zorundadır.
2400 - Sonuçların Raporlanması
İç denetçiler, görev sonuçlarını raporlamak zorundadır.
2410 - Raporlama Kriterleri
Raporlar, varılan sonuçlar, uygulanabilir öneriler ve eylem planlarının yanı sıra görevin
hedeflerini ve kapsamını da içermek zorundadır.
2410.G1 – Görevin sonuçlarını gösteren nihai rapor, iç denetçinin görüş ve kanaatlerini
de içermek zorundadır. Bu görüş ve kanaatler, üst yöneticinin ve üst düzey yöneticilerin
beklentilerini dikkate almak ve faydalı, ilgili, yeterli ve güvenilir bilgilerle desteklenmek
zorundadır.
2410.G2 – İç denetçilerin, denetlenen faaliyete ilişkin iyi uygulamalara ve başarılı
performansa denetim raporlarında yer vermesi teşvik edilir.
2410.G3 – Görev sonuçları idare dışındaki taraflara bildirilirken, söz konusu bildirim,
sonuçların dağıtımı ve kullanımı konusundaki kısıtlamaları da içermek zorundadır.
2410.D1 – Danışmanlık görevi sonuçlarının raporlanmasının şekil ve içeriği,
görevlendirmenin niteliğine ve ilgili yöneticinin ihtiyaçlarına bağlı olarak değişir.
2420 - Raporlamanın Kalitesi
Raporların; doğru, tarafsız, açık, özlü, yapıcı ve tam olması ile zamanında sunulması
zorunludur.
2421 - Hata ve Eksiklikler
Nihai raporlar önemli bir hata veya eksiklik içeriyorsa, iç denetim yöneticisi, bu raporu
alan bütün taraflara düzeltilmiş bilgileri iletmek zorundadır.
2430 - “Kamu İç Denetim Standartları’na Uygun Olarak Yapılmıştır” İbaresinin
Kullanılması
İç denetçiler, iç ve dış kalite değerlendirmelerini kapsayacak Kalite Güvence ve
Geliştirme Programı sonuçlarının desteklemesi şartıyla, görevlerinin "Kamu İç Denetim
Standartları'na Uygun Olarak" yapıldığına dair ibareye raporlarında yer verebilirler.
2431 - Aykırılıkların Açıklanması
İç Denetimin Tanımına, Meslek Ahlak Kurallarına veya Standartlara aykırılık belli bir
görevi etkilediğinde, görev sonuçları raporlanırken (iç denetim yöneticisi tarafından)
aşağıdaki hususlar özel durum olarak açıklanmak zorundadır:
• Tam olarak uyumun sağlanamadığı Meslek Ahlak Kuralı ve/veya Standart.
• Aykırılığın sebepleri.
• Aykırılığın göreve ve görev sonuçlarının raporlanmasına etkisi.
2440 - Sonuçların Dağıtımı
İç denetim yöneticisi, görev sonuçlarını ilgili taraflara dağıtmak zorundadır.
2440.G1 – İç denetim yöneticisi, denetim önerilerini yerine getirecek yöneticilere nihai
görev sonuçlarının raporlanmasından sorumludur.
2440.G2 – İç denetim yöneticisi, aksi yasal olarak düzenlenmediği takdirde, görev
sonuçlarını kurum dışındaki taraflara göndermeden önce aşağıdaki hususları yerine getirmek
zorundadır:
• İdare açısından oluşabilecek muhtemel riskleri değerlendirmek.
• Uygun bir şekilde üst yönetici ve/veya hukuk müşaviri ile istişare etmek.
• Sonuçların kullanımını kısıtlayarak dağıtımı kontrol altına almak.
2440.D1 – İç denetim yöneticisi, danışmanlık görevlerinin nihai sonuçlarının ilgili
yöneticilere raporlanmasından sorumludur.
2440.D2 – Danışmanlık görevleri sırasında, yönetişim, risk yönetimi ve kontrol
sorunları tespit edilebilir. Bu sorunlar, idare için önemli hâle geldiğinde üst yöneticiye ve üst
düzey yöneticilere bildirilmek zorundadır.
2450 – Kapsamlı Görüş
Kapsamlı bir görüş ortaya konulacaksa, üst yöneticinin ve üst düzey yöneticilerin
beklentilerinin dikkate alınması ve faydalı, ilgili, yeterli ve güvenilir bilgilerle desteklenmesi
zorunludur.
2500 - İlerlemenin İzlenmesi
İç denetim yöneticisi, yönetime rapor edilen sonuçların uygulanma durumunun
izlenmesi için bir sistem kurmak ve uygulamak zorundadır.
2500.G1 – İç denetim yöneticisi, üst düzey yönetimin aldığı tedbirlerin etkili bir şekilde
uyguladığından veya üst düzey yöneticilerin gerekli tedbiri almamasının riskini üstlenmeyi
kabul ettiğinden emin olmak ve gelişmeleri izlemek amacına yönelik bir takip süreci kurmak
zorundadır.
2500.D1 – İç denetim yöneticisi, ilgili yöneticilerle mutabık kalındığı ölçüde,
danışmanlık görevlerinin sonuçlarını izlemek zorundadır.
2600 - Yönetimin Artık (Bakiye) Riskleri Üstlenmesi
İç denetim yöneticisi, üst düzey yöneticinin idare için kabul edilemeyecek düzeyde bir
artık riski üstlenmeyi kabul ettiğine kanaat getirdiği takdirde, konuyu üst düzey yöneticiyle
müzakere etmek zorundadır. Artık riskle ilgili olarak bir mutabakata varılamazsa, iç denetim
yöneticisi, konuyu, çözümlenmesi için üst yöneticiye rapor etmek zorundadır.
[R.G. 16 Ağustos 2011 – 28027]
—— • ——
KANUN HÜKMÜNDE KARARNAMELER
ÇEVRE VE ŞEHİRCİLİK BAKANLIĞININ TEŞKİLAT VE GÖREVLERİ
HAKKINDA KANUN HÜKMÜNDE KARARNAME İLE BAZI
KANUN VE KANUN HÜKMÜNDE KARARNAMELERDE
DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR KANUN
HÜKMÜNDE KARARNAME
Karar Sayısı: KHK/648
Çevre ve Şehircilik Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname ile bazı kanun ve kanun hükmünde kararnamelerde değişiklik yapılması; 6/4/2011
tarihli ve 6223 sayılı Kanunun verdiği yetkiye dayanılarak, Bakanlar Kurulu’nca 8/8/2011
tarihinde kararlaştırılmıştır.
MADDE 1 – 29/6/2011 tarihli ve 644 sayılı Çevre ve Şehircilik Bakanlığının Teşkilat
ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 2 nci maddesinin birinci fıkrasının
(b) ve (ç) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, (e) bendinde yer alan “özel ihtisas işleri
hariç” ibaresinden sonra gelmek üzere “talepleri halinde” ibaresi eklenmiş, (ğ) bendinden
sonra gelmek üzere aşağıdaki bentler eklenmiş ve mevcut bentler buna göre teselsül
ettirilmiştir.
“b) Çevrenin korunması, iyileştirilmesi ile çevre kirliliğinin önlenmesine yönelik
prensip ve politikalar tespit etmek, standart ve ölçütler geliştirmek, programlar hazırlamak; bu
çerçevede eğitim, araştırma, projelendirme, eylem planları ve kirlilik haritalarını oluşturmak,
bunların uygulama esaslarını tespit etmek ve izlemek, iklim değişikliği ile ilgili iş ve işlemleri
yürütmek.”
“ç) Her tür ve ölçekteki fiziki planlara ve bunların uygulanmasına yönelik temel ilke,
strateji ve standartları belirlemek ve bunların uygulanmasını sağlamak, Bakanlar Kurulunca
yetkilendirilen alanlar ile merkezi idarenin yetkisi içindeki kamu yatırımları, mülkiyeti
kamuya ait arsa ve araziler üzerinde yapılacak her türlü yapı, milli güvenliğe dair tesisler,
askeri yasak bölgeler, genel sığınak alanları, özel güvenlik bölgeleri, enerji ve
telekomünikasyon tesislerine ilişkin etütleri, harita, her tür ve ölçekte çevre düzeni, nazım ve
uygulama imar planlarını, parselasyon planlarını ve değişikliklerini resen yapmak, yaptırmak,
onaylamak ve başvuru tarihinden itibaren iki ay içinde yetkili idarelerce ruhsatlandırma
yapılmaması halinde resen ruhsat ve yapı kullanma izni vermek.”
“h) Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan veya mülkiyeti Hazineye, kamu kurum
veya kuruluşlarına ya da kişilere ait olan taşınmazlar üzerinde yapılacak yatırımlara ilişkin
olarak ilgilileri tarafından hazırlanan veya hazırlattırılan ancak yetkili idarelerce üç ay
içerisinde onaylanmayan etüt, harita, her tür ve ölçekte çevre düzeni, nazım ve uygulama imar
planlarını, parselasyon planlarını ve değişikliklerini ilgili idarelerin başvurusu üzerine
yapmak, yaptırmak, onaylamak ve başvuru tarihinden itibaren üç ay içinde yetkili idarelerce
ruhsatlandırma yapılmaması halinde resen ruhsat ve yapı kullanma izni vermek.
ı) Depreme karşı dayanıksız yapılar ile imar mevzuatına, plan, proje ve eklerine aykırı
yapıların ve bunların bulunduğu alanların dönüşüm projelerini ve uygulamalarını yapmak
veya yaptırmak.”
MADDE 2 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 5 inci maddesinin ikinci
fıkrasında yer alan “dört” ibaresi “beş” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 3 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 6 ncı maddesinin birinci
fıkrasının (d) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, (f) bendinden sonra gelmek üzere
aşağıdaki bent eklenmiş ve mevcut bentler buna göre teselsül ettirilmiştir.
“d) Altyapı Hizmetleri Genel Müdürlüğü.”
“g) Tabiat Varlıklarını Koruma Genel Müdürlüğü.”
MADDE 4 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 7 nci maddesinin birinci
fıkrasının (d) bendinden sonra gelmek üzere aşağıdaki bent eklenmiş, mevcut bentler buna
göre teselsül ettirilmiş ve (j) bendinde yer alan “kamu yatırımları,” ibaresinden sonra gelmek
üzere “mülkiyeti kamuya ait arsa ve araziler üzerinde yapılacak her türlü yapı,” ibaresi
eklenmiştir.
“e) 2 nci maddenin birinci fıkrasının (h) bendinde belirtilen konularla ilgili olarak 2985
sayılı Toplu Konut Kanununun ek 7 nci maddesi çerçevesinde uygulama yapmak veya
yaptırmak, bu uygulamalara yönelik olarak kentsel dönüşüm, yenileme ve transfer alanları
geliştirmek, bu alanların her ölçekteki imar planı ve imar uygulamalarını, kentsel tasarım
projelerini yapmak, yaptırmak ve onaylamak, bu çerçevede paylı mülkiyetleri ayırmak,
birleştirmek, arsa ve arazi düzenlemeleri yapmak, imar hakkı transfer etmek, kamulaştırma ve
gerektiğinde usulüne uygun olarak acele kamulaştırma yoluna gitmek, yapı ruhsatı ve yapı
kullanma izinlerini vermek ve kat mülkiyeti tesis ve tescilini sağlamak.”
MADDE 5 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 8 inci maddesinin birinci
fıkrasının (ğ), (ı), (j) ve (l) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, (m) bendinden sonra
gelmek üzere aşağıdaki bentler eklenmiş, mevcut bentler buna göre teselsül ettirilmiş ve (k)
bendinde yer alan “ölçütleri belirlemek” ibaresinden sonra gelmek üzere “, uygulanmasını
sağlamak” ibaresi eklenmiştir.
“ğ) Yeraltı ve yerüstü sularının, denizlerin ve toprağın korunması, kirliliğin önlenmesi
veya bertaraf edilmesi maksadıyla kirletici unsurlar ile kirliliğin giderilmesi ve kontrolüne
ilişkin usul ve esasları tespit etmek ve uygulamayı sağlamak, acil müdahale planları yapmak
ve yaptırmak, çevrenin korunması maksadıyla uygun teknolojileri belirlemek ve bu maksatla
kurulacak tesislerin vasıflarını tespit etmek ve bu çerçevede gerekli tedbirleri almak ve
aldırmak.”
“ı) Atıksu arıtma tesislerinin tasarım esaslarını ve kriterlerini belirlemek, onay
işlemlerini yürütmek.”
“j) İlgili kurum ve kuruluşlarla işbirliği içinde atıkların taşınması ile tehlikeli atıkların
taşınma lisanslarına ilişkin esasları belirlemek, uygulanmasını sağlamak, izlemek, atık ve
kimyasallarla kirlenmiş alanların mevcut kirlilik durumlarını tespit etmek, çevre ve insan
sağlığına yönelik risklere ve kirlenmiş alanların iyileştirilmesine ilişkin çalışmaları yapmak ve
yaptırmak.”
“l) Ulusal çevre stratejisi ve eylem planlarını hazırlamak, yürütmek ve koordinasyonu
sağlamak.”
“n) Mahalli çevre kurullarının çalışmalarını takip etmek ve yönlendirmek.
o) Yerleşik alanlarda bina ve sair yapılarda görüntü kirliliğine yol açan uygulamaları
önleyici tedbirler almak.”
MADDE 6 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 9 uncu maddesinin birinci
fıkrasının (b), (c) ve (i) bentleri aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, (ç), (d), (f), (ğ) ve (k) bentleri
yürürlükten kaldırılmış, mevcut bentler buna göre teselsül ettirilmiş ve (ı) bendinde yer alan “,
tespit ve kalite ölçütlerini” ibaresi “ve analiz ölçütlerini belirlemek,” şeklinde değiştirilmiştir.
“b) Çevre kirliliğini önleme ve çevre kalitesini iyileştirmeye yönelik her türlü faaliyet
ve tesisi izlemek, gerekli tedbirleri almak ve aldırmak, denetlemek, çevre izni ve lisansı
vermek.
c) Çevre kirliliğine neden olan faaliyet ve tesislerin emisyon, deşarj ve atıklar ile arıtma
ve bertaraf sistemlerini izlemek ve denetlemek.”
“i) Her türlü atık bertaraf tesisine lisans vermek, bunları izlemek ve denetlemek.”
fıkrasının (f), (g) ve (ğ) bentleri yürürlükten kaldırılmış ve aynı maddenin ikinci fıkrasında
yer alan “(ç)” ibaresi “(c)” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 8 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 11 inci maddesinin başlığı
“Altyapı Hizmetleri Genel Müdürlüğü” şeklinde ve birinci fıkrasında yer alan “İmar ve
Kentsel Altyapı Genel Müdürlüğünün” ibaresi “Altyapı Hizmetleri Genel Müdürlüğünün”
şeklinde değiştirilmiş, aynı maddenin birinci fıkrasının (f) bendinden sonra gelmek üzere
aşağıdaki bent eklenmiş ve mevcut (g) bendi (ğ) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.
“g) 2 nci maddenin birinci fıkrasının (ğ) bendi kapsamındaki uygulamalara ilişkin her
türlü altyapı, katlı ve köprülü kavşak gibi yapıların proje ve uygulamalarını yapmak,
yaptırmak, bu alanlarda mülk sahiplerinden altyapı katılım bedellerini tahsil etmeye dönük
düzenlemeler yapmak.”
MADDE 9 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 12 nci maddesinin birinci
fıkrasına (l) bendinden sonra gelmek üzere aşağıdaki bentler eklenmiş ve mevcut (m) bendi
(o) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.
“m) Yapılarda kullanılacak malzemelerin kullanım amacına uygunluğuna dair esasları
belirlemek, koordinasyon ve yetkilendirme çalışmalarını yürütmek, yapı malzemelerine
ilişkin standartların hazırlanıp yayımlanmasını sağlamak.
n) Yapı malzemelerinin üretim, satış, nakil ve kullanma safhalarında her türlü mekânda
ve ortamda gözetim ve denetimini yapmak, yapı malzemesi numunelerinin test ve deneylerini
ilgili standarda göre yapmak, yaptırmak ve laboratuvar altyapısını geliştirmek.”
MADDE 10 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye 13 üncü maddesinden sonra
gelmek üzere aşağıdaki madde eklenmiştir.
“Tabiat Varlıklarını Koruma Genel Müdürlüğü
MADDE 13/A – (1) Tabiat Varlıklarını Koruma Genel Müdürlüğünün görevleri
şunlardır:
a) Milli parklar, tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları, sulak alanlar ve
benzeri koruma statüsü bulunan diğer alanların tescil, onay ve ilanına dair usul ve esasları
belirlemek ve bu alanların sınırlarını tescil etmek.
b) Tabiat varlıkları ve doğal sit alanları ile özel çevre koruma bölgelerinin tespit, tescil,
onay, değişiklik ve ilanına dair usul ve esasları belirlemek ve bu alanların sınırlarını tespit ve
tescil etmek, yönetmek ve yönetilmesini sağlamak.
c) Milli parklar, tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları, doğal sit alanları,
sulak alanlar, özel çevre koruma bölgeleri ve benzeri koruma statüsü bulunan diğer alanların
kullanma ve yapılaşmaya yönelik ilke kararlarını belirlemek ve her tür ve ölçekte çevre
düzeni, nazım ve uygulama imar planlarını yapmak, yaptırmak, değiştirmek, uygulamak veya
uygulanmasını sağlamak.
ç) Tabiat varlıkları, doğal, tarihi, arkeolojik ve kentsel sitler ile koruma statüsü bulunan
diğer alanların çakıştığı yerlerde koruma ve kullanma esaslarını ilgili bakanlıkların görüşünü
alarak belirlemek ve bu alanların kısmen veya tamamen hangi idarelerce yönetileceğine karar
vermek, her tür ve ölçekteki çevre düzeni, nazım ve uygulama imar planlarını yapmak,
yaptırmak ve onaylamak.
d) Orman alanları dışında yer alan korunması gerekli taşınmaz tabiat varlıkları, koruma
alanları ve doğal sit alanlarının Bakanlıkça belirlenen ilke kararlarına, onaylanan planlara
uygun olarak kullanılmak üzere tahsisini gerçekleştirmek, uygulamaların tahsis şartlarına
uygun olarak gerçekleşmesini izlemek ve denetlemek.
e) Tabiat varlıkları ve doğal sit alanları ile özel çevre koruma bölgelerine ilişkin olarak;
hâlihazır haritaları aldırmak, gerekli görülen projeleri yapmak, yaptırmak ve onaylamak, her
türlü araştırma ve inceleme yapmak, yaptırmak, izlemek, eğitim ve bilinçlendirme çalışmaları
yürütmek, kullanım yasağı getirilen alanların kamulaştırma veya benzer yollarla kamunun
eline geçirilmesini sağlamak, kontrol ve denetim yapmak, gerekli görülen alanların korunması
ve kirliliğin önlenmesi amacıyla yatırım yapmak veya ilgili idarelerin yatırım projelerini
desteklemek, bu alan ve bölgelerde Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlere ilişkin her
türlü tasarrufta bulunmak, işletmek, işlettirmek ve kullanım izinlerini vermek, korunan
alanlara ilişkin insan ve finansman kaynağı sağlamak.
f) Bakan tarafından verilen benzeri görevleri yapmak.
(2) Orman ve orman rejimine tabi olmayan yerlerde Orman ve Su İşleri Bakanlığınca
tespit edilen veya ettirilen tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları, sulak alanlar
ve benzeri diğer koruma alanları ile Bakanlıkça tespit edilen doğal sit alanları, tabiat varlıkları
ve bunların koruma alanlarının tescil ve ilanı Bakanın onayı ile yapılır. Ancak Bakanlıkça
yapı yasağı önerilen tabiat varlıkları ve doğal sit alanları dahil orman rejimine tabi olmayan
bütün koruma alanları Bakanlar Kurulu kararı ile tescil ve ilan edilir. Uygulama imar planı
kararı ile yapı yasağı getirilen özel mülkiyete konu alanlara ilişkin arazi ve arsa düzenlemesi,
trampa veya kamulaştırma işlemleri, bu alanların yönetimi ve işletmesini üstlenen
kuruluşlarca veya Bakanlıkça gerçekleştirilir.”
MADDE 11 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 16 ncı maddesinin dördüncü
fıkrasının birinci cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Yüksek Fen Kurulu, en az üçte iki çoğunluk ile toplanır ve toplantıya katılanların çoğunluğu
ile karar alır; oyların eşitliği halinde, Başkanın taraf olduğu görüş çoğunlukta sayılır.”
MADDE 12 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 25 inci maddesine aşağıdaki
fıkra eklenmiştir.
“(2) Bakanlık Müşavirleri, Bakanın uygun göreceği merkez veya taşra teşkilatına ait
birimlerde çalıştırılabilir.”
MADDE 13 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 32 nci maddesine aşağıdaki
fıkra eklenmiştir.
“(2) Bakanlık, 2 nci maddenin birinci fıkrasının (i) bendinde belirtilen görevlerden bir
kısmını veya tamamını, talepleri üzerine, yeterli teknik teşkilatı olduğu kabul edilen kamu
kurum ve kuruluşlarına devredebilir.”
MADDE 14 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye 36 ncı maddesinden sonra
gelmek üzere aşağıdaki madde eklenmiştir.
“Sözleşmeli personel çalıştırılması
MADDE 36/A – (1) 2 nci maddenin birinci fıkrasının (ğ) bendi kapsamında Bakanlar
Kurulunca belirlenen projelerde, proje ve uygulama süresini aşmamak kaydıyla 657 sayılı
Devlet Memurları Kanunu ile diğer kanunların sözleşmeli personel çalıştırılmasına dair
hükümlerine bağlı kalınmaksızın, özel bilgi ve ihtisas gerektiren konularda sözleşmeli
personel çalıştırılabilir. Bu suretle çalıştırılacakların unvanı, sayısı, ücretleri ile diğer hususlar,
Bakanlar Kurulunca yürürlüğe konulacak hizmet sözleşmesi esaslarına göre tespit edilir.”
MADDE 15 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye aşağıdaki ek madde
eklenmiştir.
“EK MADDE 1 – (1) 19/10/1989 tarihli ve 383 sayılı Özel Çevre Koruma Kurumu
Başkanlığı Kurulmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname ile kurulan Özel Çevre Koruma
Kurumu Başkanlığı kapatılmıştır.
(2) 383 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede belirtilen iş ve işlemler, Bakan tarafından
uygun görülen Çevre ve Şehircilik Bakanlığının birimlerince yürütülür.
(3) Bu Kanun Hükmünde Kararname ile kapatılan Özel Çevre Koruma Kurumu
Başkanlığına ait her türlü taşınır, taşıt, araç, gereç ve malzeme, borç ve alacaklar, hak ve
yükümlülükler, yazılı ve elektronik ortamdaki her türlü kayıtlar ve dokümanlar Çevre ve
Şehircilik Bakanlığına hiçbir işleme gerek kalmaksızın devredilmiş sayılır. Mülkiyeti
Hazineye ait veya Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki taşınmazlardan Özel Çevre Koruma
Kurumu Başkanlığına tahsis edilmiş olanlar hiçbir işleme gerek kalmaksızın tahsis amacında
kullanılmak üzere Bakanlığa tahsis edilmiş sayılır.
(4) Kapatılan Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığının harcamaları, 6091 sayılı 2011
Yılı Merkezi Yönetim Bütçe Kanununa istinaden Maliye Bakanlığınca yeni bir düzenleme
yapılıncaya kadar, Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığının 2011 yılı bütçesinde yer alan
ödeneklerden karşılanır.
(5) Kapatılan Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığında Özel Çevre Koruma Kurumu
Başkanı, Başkan Yardımcısı, I. Hukuk Müşaviri ve Daire Başkanı kadrosunda bulunanlar, ekli
(3) sayılı liste ile ihdas edilen Bakanlık Müşaviri kadrolarına, Özel Çevre Koruma Müdürü ve
Özel Çevre Koruma Müdür Yardımcısı kadrolarında bulunanlar, bulundukları illerdeki Çevre
ve Şehircilik İl Müdürlüğünün şube müdürü kadrolarına halen bulundukları kadro
dereceleriyle atanmış sayılır. Geçici 3 üncü maddenin beşinci fıkrası hükümleri bunlar
hakkında da uygulanır. Bu madde uyarınca ihdas edilen Bakanlık Müşaviri kadroları,
herhangi bir sebeple boşalması halinde hiçbir işleme gerek kalmaksızın iptal edilmiş sayılır.
Bunlar dışında kalan personel, hiçbir işleme gerek kalmaksızın kadro ve pozisyonlarıyla
birlikte Çevre ve Şehircilik Bakanlığına devredilmiştir. Devredilen personele ait kadrolar,
başka bir işleme gerek kalmaksızın devir tarihi itibarıyla ihdas edilerek 190 sayılı Kanun
Hükmünde Kararnamenin Çevre ve Şehircilik Bakanlığına ait bölümüne eklenmiş ve
devredilen sözleşmeli pozisyonlar aynı Bakanlığa vize edilmiş sayılır.”
MADDE 16 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin geçici 2 nci maddesine
aşağıdaki fıkralar eklenmiştir.
“(7) Bu Kanun Hükmünde Kararname ile Bakanlığa verilen görevlerle ilgili iş ve
işlemlerden dolayı Çevre ve Orman Bakanlığınca taraf olunan işlem ve sözleşmelerde
Bakanlık taraf olur ve Çevre ve Orman Bakanlığı leh ve aleyhine açılmış olan davalar ile
başlatılmış olan takiplerde Bakanlık kendiliğinden taraf sıfatını kazanır. Söz konusu görevlere
ilişkin olarak bu maddenin yürürlüğe girmesinden önce Çevre ve Orman Bakanlığınca
yapılmış iş ve işlemler sebebiyle açılacak davalar Bakanlığa yöneltilir. Tabiat varlıkları ile
ilgili iş ve işlemlerden dolayı Kültür ve Turizm Bakanlığının taraf olduğu işlem, sözleşme,
dava ve takipler hakkında da bu fıkra hükmü uygulanır.
(8) Yedinci fıkrada belirtilenler hariç olmak üzere bu maddenin yayımı tarihinden önce,
Çevre ve Orman Bakanlığı ile Bayındırlık ve İskan Bakanlığına ilişkin iş ve işlemler
sebebiyle adı geçen Bakanlıkların leh ve aleyhine açılmış olan davalar ile başlatılmış
takiplerde Çevre ve Orman Bakanlığınca tesis edilmiş işlemler için husumet Orman ve Su
İşleri Bakanlığına; Bayındırlık ve İskan Bakanlığınca tesis edilmiş işlemlerde ise husumet
Çevre ve Şehircilik Bakanlığına yöneltilir.”
MADDE 17 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye aşağıdaki geçici madde
eklenmiştir.
“Mevcut statülerin değerlendirilmesi
GEÇİCİ MADDE 6 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihte, doğal sit alanı ve tabiat
varlığı olarak tespit ve tescil edilmiş alan ve varlıklara ilişkin her türlü belge, bu alan ve
varlıkların statülerinin yeniden değerlendirilmesi için en geç altı ay içinde Bakanlığa
devredilir. Tabiat varlıkları ve doğal sitlerle ilgili yeni değerlendirme yapılıncaya kadar bu
alanlara ilişkin olarak kültür ve tabiat varlıklarını koruma bölge kurullarınca alınmış kararlar
geçerlidir.
(2) Devir sürecinde arkeolojik, kentsel, tarihi sitlerin ve kültür varlıklarının bulunduğu
alanların doğal sitler, tabiat varlıkları ile benzeri diğer koruma statüsünde bulunan alanlarla
çakışması durumunda bu alanlara ilişkin konular mevcut doğal sit statüsü de gözönüne
alınarak kültür varlıklarını koruma bölge kurullarınca değerlendirilir ve Kültür ve Turizm
Bakanlığının talebi üzerine bu alanların adı geçen Bakanlıkça kısmen veya tamamen
yönetilmesine Çevre ve Şehircilik Bakanı ile Kültür ve Turizm Bakanınca birlikte karar
verilir.
(3) Bakanlık tarafından konunun uzmanlarından oluşturulacak komisyonca yeniden
tespit edilen statüler Çevre ve Şehircilik Bakanının onayı ile, yapı yasağı öngörülen statüler
ise Bakanlar Kurulunca onaylandıktan sonra tescil edilir. Bu alanlar ve varlıklar yeni
statüsüne, ören yerleri ise mevcut statüsüne uygun koruma-kullanma esaslarına göre yetkili
idarelerce yönetilir.
(4) Bu Kanun Hükmünde Kararnamenin yayımı tarihinden önce ilan edilmiş olan milli
parklar, tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları ve sulak alanlardaki kamuya ait
alanların mevcut halleriyle yönetilmesine ve işletilmesine ilişkin iş ve işlemler, Bakanlıkça
onaylanan her tür ve ölçekteki çevre düzeni planı ile nazım ve uygulama imar planı
kararlarına uygun olarak Orman ve Su İşleri Bakanlığınca yürütülür.”
MADDE 18 – 644 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin
“Müsteşar Yardımcısı” başlıklı sütununa “Müsteşar Yardımcısı” sırası eklenmiş, “Hizmet
Birimleri” başlıklı sütununun 5 inci sırası aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, 7 nci sırasından
sonra gelmek üzere aşağıdaki sıra eklenmiş ve mevcut sıralar buna göre teselsül ettirilmiştir.
“5) Altyapı Hizmetleri Genel Müdürlüğü”
“8) Tabiat Varlıklarını Koruma Genel Müdürlüğü”
MADDE 19 – 10/12/2003 tarihli ve 5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol
Kanununun eki (II) sayılı cetvelin “B) ÖZEL BÜTÇELİ DİĞER İDARELER” bölümünde yer
alan “31) Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığı” sırası yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 20 – 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 3
üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığı,” ve
sekizinci fıkrasında yer alan “Çevre ve Şehircilik Bakanlığı,” ibareleri yürürlükten
kaldırılmıştır.
MADDE 21 – 3/5/1985 tarihli ve 3194 sayılı İmar Kanununun 8 inci maddesinin birinci
fıkrasının (b) bendinin dördüncü cümlesi ve ikinci fıkrasının üçüncü cümlesi aşağıdaki şekilde
“Bu planlar onay tarihinden itibaren belediye başkanlığınca tespit edilen ilan yerlerinde ve
ilgili idarelerin internet sayfalarında bir ay süreyle eş zamanlı olarak ilan edilir.”
“Onay tarihinden itibaren valilikçe tespit edilen ilan yerinde ve ilgili idarelerin internet
sayfalarında bir ay süreyle eş zamanlı olarak ilan edilir.”
MADDE 22 – 3194 sayılı Kanunun 27 nci maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde
“Köylerde yapılacak yapılar ve uyulacak esaslar
MADDE 27 – Belediye ve mücavir alanlar dışında köylerin köy yerleşik alanlarında,
civarında ve mezralarda yapılacak konut, entegre tesis niteliğinde olmayan ve imar planı
gerektirmeyen tarım ve hayvancılık amaçlı yapılar ile köyde oturanların ihtiyaçlarını
karşılayacak bakkal, manav, berber, köy fırını, köy kahvesi, köy lokantası, tanıtım ve teşhir
büfeleri ve köy halkı tarafından kurulan ve işletilen kooperatiflerin işletme binası gibi yapılar
için yapı ruhsatı aranmaz. Ancak etüt ve projelerinin valilikçe incelenmesi, muhtarlıktan
yazılı izin alınması ve bu yapıların yöresel doku ve mimari özelliklere, fen, sanat ve sağlık
kurallarına uygun olması zorunludur. Etüt ve projelerin sorumluluğu müellifi olan mimar ve
mühendislere aittir. Bu yapılar valilikçe ulusal adres bilgi sistemine ve kadastro planlarına
işlenir. Köy yerleşik alan sınırları dışında kalan ve entegre tesis niteliğinde olmayan ve imar
planı gerektirmeyen tarım ve hayvancılık amaçlı yapıların yapı ruhsatı alınarak inşa edilmesi
zorunludur. Tarım ve hayvancılık amaçlı yapıların denetimine yönelik fenni mesuliyet 28 inci
madde hükümlerine göre mimar ve mühendislerce üstlenilir.
Onaylı üst kademe planlarda aksine hüküm bulunmadığı hallerde köy yerleşik alan
sınırları içinde, jeolojik açıdan üzerinde yapı yapılmasında sakınca bulunan alanlar ile köyün
ana yolları ve genişlikleri, hâlihazır harita veya kadastro paftaları üzerinde il özel idarelerince
belirlenir. Belirlenen yollar, ifraz ve tevhit suretiyle uygulama imar planı kararı aranmaksızın
kamu yararı kararı alınarak oluşturulur.
Köy yerleşik alan sınırı içerisinde, 3/7/2005 tarihli ve 5403 sayılı Toprak Koruma ve
Arazi Kullanımı Kanunu hükümleri uygulanmaz.
Köy yerleşik alan sınırlarının parselleri bölmesi durumunda yerleşik alan sınırı 5403
sayılı Kanun hükümlerine tabi olmaksızın ifraz hattı olarak kabul edilir.
İl çevre düzeni planında açıkça belirtilmediği takdirde, ihtiyaç duyulması halinde,
köyün gelişme potansiyeli ve gelişme düzeyi de dikkate alınarak köy yerleşik alan sınırları ve
özel kanunlara ilişkin hükümler saklı kalmak kaydıyla bu alanlarda yapılaşma kararı ve ifraz
şartları belediye sınırı il sınırı olan yerlerde büyükşehir belediye meclisi, diğer yerlerde il
genel meclisi kararı ile belirlenir. Tespitler kadastro paftasına işlenerek tapu sicilinde
belirtilir. İhtiyaç duyulması halinde mevcut köy yerleşik alan sınırları il genel meclislerince
yeniden belirlenebilir.
İmar planı olmayan köy yerleşik alanı sınırları içerisinde köyün ihtiyacına yönelik
olarak ilk ve orta öğretim tesisi, ibadet yeri, sağlık tesisi, güvenlik tesisi gibi yapılar için imar
planı şartı aranmaz. Ancak yer seçimi, valilikçe oluşturulan bir komisyonca hâlihazır harita
veya kadastro paftaları üzerinde kesin sınırları ile belirlenir. Bu yapı ve tesislere uygulama
projelerine göre ilgili yatırımcı kamu kurum ve kuruluşu adına yapı ruhsatı ve yapı kullanma
izni verilir.
Bu maddenin uygulanmasına ilişkin hususlar Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikle
belirlenir.”
MADDE 23 – 3194 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“EK MADDE 4 – Mera, yaylak ve kışlakların geleneksel kullanım amacıyla geçici
yerleşme yeri olarak uygun görülen kısımları valilikçe bu amaçla kurulacak bir komisyon
tarafından tespit edilir. Bu yerlerin ot bedeli alınmaksızın tahsis amacı değiştirilerek tapuda
Hazine adına tescilleri yapılır. Bu taşınmazlar, bu madde kapsamında kullanılmak ve
değerlendirilmek üzere, belediye ve mücavir alan sınırları içinde kalanlar ilgili belediyelerine,
diğer alanlarda kalanlar ise il özel idarelerine veya özel kanunlarla belirlenen ilgili idarelere
tahsis edilir. Özel kanunlar kapsamı dışında kalan alanlarda belediyesince veya il özel
idaresince geçici yerleşme alanının vaziyet planı ve yapılaşma şartları hazırlanır ve onaylanır.
Bu taşınmazlardan kamu hizmetleri için gerekli olanların dışındakiler, il özel idaresince veya
belediyesince ve özel kanunlarla belirlenmiş alanlarda ilgili idarece kadastro verileri işlenmiş
hâlihazır haritalar üzerine yapılmış vaziyet planına veya onaylı imar planına uygun olarak
talep sahiplerine bedeli karşılığında yirmidokuz yıla kadar tahsis edilebilir. Bu yerlerde
umumi ve kamusal yapılar hariç, inşa edilecek yapıların kat adedi bodrum hariç olmak üzere
ikiyi, yapı inşaat alanı 200 metrekareyi geçemez. Bu yapıların yöresel mimariye uygun ve
yöresel malzeme kullanılmak suretiyle yapılması zorunludur. Bu fıkranın uygulanmasına, bu
fıkra kapsamında tahsis edilecek mera, yaylak ve kışlakların il genelindeki toplam mera,
yaylak ve kışlakların binde beşini geçmemek üzere oranının belirlenmesine, bu yerlerin
kiralanmak ve irtifak hakkı tesis edilmek suretiyle tahsisine, tahsis sürelerine, tahsis
bedellerine, tahsil edilen bedellerin kullanım şekline, tahsis süresinin sona ermesine,
komisyonun teşkiline ve diğer konulara ilişkin esas ve usuller, İçişleri Bakanlığı, Maliye
Bakanlığı, Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Orman ve Su İşleri Bakanlığı ile Kültür ve
Turizm Bakanlığının uygun görüşleri alınarak Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikle belirlenir.
Mera, yaylak ve kışlakların 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi Teşvik Kanunu
uyarınca ilan edilen turizm merkezleri ile kültür ve turizm gelişim bölgeleri kapsamında kalan
kısımları, ot bedeli alınmaksızın tahsis amacı değiştirilerek tapuda Hazine adına tescil edilir
ve bu yerler, 2634 sayılı Kanun çerçevesinde kullanılmak ve değerlendirilmek üzere Kültür ve
Turizm Bakanlığına tahsis edilir.”
MADDE 24 – 29/6/2001 tarihli ve 4708 sayılı Yapı Denetimi Hakkında Kanunun 1 inci
maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Bu Kanun;
a) 3194 sayılı İmar Kanununun 26 ncı maddesinde belirtilen kamuya ait yapı ve tesisler
ile 27 nci maddesinde belirtilen ruhsata tabi olmayan yapılar,
b) Bodrum katı dışında en çok iki katlı ve yapı inşaat alanı toplam 200 metrekareyi
geçmeyen müstakil yapılar,
c) Entegre tesis niteliğinde olmayan tarım ve hayvancılık amaçlı yapı ve tesisler,
d) Köy yerleşik alanlarında, belediye ve mücavir alan sınırları içinde olmayan iskân dışı
alanlarda ve nüfusu 5000’in altında olan belediyelerin belediye ve mücavir alan sınırları
içinde bodrum katı ve çatı arası dışında en çok iki katlı ve yalnızca bir bodrum katın inşaat
alanı hesaba katılmaksızın toplam inşaat alanı 500 metrekareyi geçmeyen konut yapıları ile
bunların kömürlük, otopark, depo gibi müştemilatı,
hariç olmak üzere, belediye ve mücavir alan sınırları içinde ve dışında kalan yerlerde
yapılacak yapıların denetimini kapsar. Ruhsata tabi olup, bu Kanun hükümlerine tabi olmayan
yapılarda denetime yönelik fenni mesuliyet 3194 sayılı İmar Kanununun 26 ncı ve 28 inci
maddelerine göre mimar ve mühendislerce üstlenilir. Birden fazla müstakil yapının bulunduğu
parsellerde, bütün yapıların toplam yapı inşaat alanının 200 metrekareyi geçmesi halinde de
bu Kanun uygulanır. Yalnızca bir bodrum katın inşaat alanı hesaba katılmaksızın toplam
inşaat alanı 500 metrekareyi geçmeyen yapılarda geçici yapı müteahhidi yetki belgesi almak
ve mimar veya mühendis unvanlı şantiye şefi bulundurmak, yapı müteahhitliğine ilişkin bütün
sorumlulukları üstlenmek şartıyla parsel maliki kendi yapısını inşa edebilir. Ancak bu
yapılarda da mimar veya mühendis unvanlı şantiye şefi bulundurulması zorunludur. Parsel
malikinin veya hissedarlardan birinin mimar veya mühendis olması halinde ayrıca şantiye şefi
aranmaz.”
MADDE 25 – 4708 sayılı Kanunun 2 nci maddesinin üçüncü fıkrası ve 7 nci maddesi
MADDE 26 – 4708 sayılı Kanunun 4 üncü maddesi başlığı ile birlikte aşağıdaki şekilde
“Yapı denetim komisyonları ve görevleri
MADDE 4 – Bu Kanunun uygulanması ile ilgili Bakanlık iş ve işlemlerinin
yürütülmesini sağlamak üzere, Bakanlık merkezinde Merkez Yapı Denetim Komisyonu ve
illerde İl Yapı Denetim Komisyonları kurulur. İl Yapı Denetim Komisyonları, yapı denetim
kuruluşlarına izin belgesi verilmesi hariç Kanunda belirtilen diğer görevleri yapar.
Merkez Yapı Denetim Komisyonu, konu ile ilgili Bakanlık personeli arasından, biri
başkan olmak üzere Bakanlıkça görevlendirilecek toplam yedi üyeden oluşur ve Bakanlıkça
uygun görülen birimin bünyesinde faaliyetlerini yürütür. Bakanlık; gerek görülen konular
hakkında çalışmada bulunmak üzere, ilgili kamu kurum ve kuruluşları ile meslek ve sivil
toplum kuruluşlarının temsilcilerini Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikte belirtilen usul ve
esaslar çerçevesinde Komisyonda görevlendirebilir.
İl Yapı Denetim Komisyonu, Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğünün teklifi üzerine, biri
başkan olmak üzere Merkez Yapı Denetim Komisyonunca görevlendirilecek toplam beş
üyeden oluşur.”
MADDE 27 – 4708 sayılı Kanunun 5 inci maddesinin dördüncü ve yedinci fıkraları
yürürlükten kaldırılmış, beşinci ve altıncı fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Yapı denetimi hizmeti için yapı denetim kuruluşuna ödenecek hizmet bedeli, yapı
denetimi hizmet sözleşmesinde belirtilir. Bu bedel, yapı yaklaşık maliyetinin % 1,5’inden az
olamaz. Hizmet bedeli oranı, yapım süresi iki yılı aşan iş için yıllık % 5 artırılır ve yapım
süresi iki yıldan daha az olan işler için yıllık % 5 azaltılır. Bu bedele, katma değer vergisi ile
yapı denetim kuruluşu tarafından talep edilen ve taşıyıcı sisteme ilişkin olmayan malzeme ve
imalâtlar konusunda yapı müteahhidince yaptırılacak olan laboratuvar deneylerinin masrafları
dâhil değildir. Yapı denetim kuruluşu, yapı sahibinden başka bir ad altında, ayrıca hiçbir
bedel talebinde bulunamaz.
Yapı denetim hizmet bedeli, yapı denetim kuruluşlarının hizmet bedellerinin
ödenmesinde kullanılmak üzere yapı sahibince il muhasebe birimlerinde açılacak emanet
nitelikli hesaba yatırılır. Yatırılan tutarların % 1’i ruhsatı veren idarenin, % 1’i Bakanlık
bünyesinde bulunan döner sermaye işletmesinin hesabına aktarılır.”
MADDE 28 – 4708 sayılı Kanunun 12 nci maddesinin ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde
“İlgili idarelerin bu Kanunda belirtilen hususlara ilişkin görevleri ile çalışma usul ve
esasları; yapı denetim kuruluşları ve şubelerinin sınıflandırılması, kuruluşlar arasında adaletli
iş dağılımını temin etmek üzere bir ilde faaliyet gösterebilecek olan yapı denetim kuruluşu
sayısının belirlenmesi ile kuruluş safhasında sahip olunması gereken asgarî nitelikler; yapı
denetim kuruluşları ve laboratuvar kuruluşlarının görevleri ile çalışma usul ve esasları;
denetçi belgesi verilmesine ilişkin usul ve esaslar ile yapı denetim ve laboratuvar
kuruluşlarında görev alacak personelde aranacak nitelik, tecrübe ve bunların istihdam şartları
ile görev ve sorumlulukları; diğer yapı sorumlularının nitelikleri, görevleri ile çalışma usul ve
esasları; Merkez ve İl Yapı Denetim Komisyonunun görevleri ile çalışma usul ve esasları;
yapı denetimi hizmet sözleşmesinin esasları, asgarî hizmet bedelinin belirlenmesi ve hizmet
bedelinin ödenmesi, bu Kanun uyarınca denetlenerek inşa edilen yapılara sertifika verilmesi
ve düzenlenecek meslek içi eğitimlere ilişkin usul ve esaslar Bakanlıkça hazırlanan
yönetmelikle düzenlenir.”
MADDE 29 – 29/6/2011 tarihli ve 645 sayılı Orman ve Su İşleri Bakanlığının Teşkilat
ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasında
yer alan “üç” ibaresi “dört” şeklinde değiştirilmiş ve aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin
eki (I) sayılı cetvelin “Müsteşar Yardımcısı” başlıklı sütununa “Müsteşar Yardımcısı” sırası
eklenmiştir.
MADDE 30 – 645 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 8 inci maddesinin birinci
fıkrasının (a) bendi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş, (g) bendinden sonra gelmek üzere
aşağıdaki bent eklenmiş ve mevcut (ğ) bendi (h) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.
“a) Milli parklar, tabiat parkları, tabiat anıtları, tabiatı koruma alanları ve sulak alanların
tespiti, bunlardan Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca tescil edilenlerin korunması, geliştirilmesi,
tanıtılması, yönetilmesi, işletilmesi ve işlettirilmesi ile ilgili işleri yürütmek ve denetlemek.”
“ğ) Orman ve orman rejimine tabi yerlerde tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma
alanları ile sulak alanları ve benzeri koruma alanlarının tescil ve ilanını yapmak.”
fıkrasının (ğ) bendinden sonra gelmek üzere aşağıdaki bentler eklenmiş ve mevcut (h) bendi
(i) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.
“h) Su kirliliği açısından hassas alanları ve nitrata duyarlı hassas alanları tespit etmek ve
izlemek.
ı) İklim değişikliğinin su kaynaklarına etkisi ile ilgili çalışmalar yapmak.”
MADDE 32 – 645 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 19 uncu maddesine
aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“(2) Bakanlık Müşavirleri, Bakanın uygun göreceği merkez veya taşra teşkilatına ait
birimlerde çalıştırılabilir.”
MADDE 33 – 9/8/1983 tarihli ve 2873 sayılı Millî Parklar Kanununun 3 üncü maddesi
“MADDE 3 – Orman ve Su İşleri Bakanlığınca millî park karakterine sahip olduğu
tespit edilen alanlar, Millî Savunma Bakanlığının olumlu görüşü, Enerji ve Tabiî Kaynaklar
Bakanlığı ve Kültür ve Turizm Bakanlığı ile diğer ilgili bakanlıkların görüşü de alınarak
Çevre ve Şehircilik Bakanlığının teklifi üzerine Bakanlar Kurulu kararı ile millî park olarak
belirlenir.
Orman ve orman rejimine tabi yerlerde tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma
alanları Orman ve Su İşleri Bakanının onayı ile belirlenir.
Orman ve orman rejimi dışında kalan yerlerde tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma
alanı belirlenmesine veya Orman ve Su İşleri Bakanlığınca belirlenmiş olanların işlemlerinin
tamamlanması için gerekli yerlerin orman rejimine alınmasına ilgili bakanlıkların görüşü
alınarak Çevre ve Şehircilik Bakanlığının teklifi üzerine Bakanlar Kurulunca karar verilir ve
bu alanlar Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca tescil edilir.”
MADDE 34 – 2873 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin başlığı “İşletme:”, ikinci
fıkrasında yer alan “İmar ve İskan Bakanlığının” ibaresi “Çevre ve Şehircilik Bakanlığının”,
üçüncü fıkrasında yer alan “planlar” ibaresi “projeler” ve dördüncü fıkrasında yer alan “Tarım
ve Orman Bakanlığının” ibaresi “Çevre ve Şehircilik ile Orman ve Su İşleri Bakanlıklarının”
şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 35 – 2873 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin birinci ve üçüncü fıkralarında, 5
inci maddesinin birinci fıkrasında, 7 nci maddesinin birinci fıkrasında, 8 inci maddesinin
birinci fıkrasında, 9 uncu maddesinin birinci fıkrasında, 11 inci maddesinin ikinci fıkrasında,
12 nci maddesinin birinci fıkrasında, 13 üncü maddesinin ikinci fıkrasında, 15 inci
maddesinin ikinci fıkrasında ve 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan
“Tarım ve Orman Bakanlığınca” ibareleri “Orman ve Su İşleri Bakanlığınca” şeklinde
MADDE 36 – 2873 sayılı Kanunun 5 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan
“hazırlanacak planın” ibaresi “onaylı uygulama imar planına göre hazırlanacak projelerin”
şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 37 – 2873 sayılı Kanunun 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ve
9 uncu maddesinin birinci fıkrasında yer alan “Tarım ve Orman Bakanlığının” ibaresi “Orman
ve Su İşleri Bakanlığının” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 38 – 2873 sayılı Kanunun 16 ncı maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “Çevre
ve Orman Bakanlığı” ibaresi “Orman ve Su İşleri Bakanlığı” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 39 – 2873 sayılı Kanunun 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde
yer alan “İmar ve İskan” ibaresi “Çevre ve Şehircilik” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 40 – 13/12/1983 tarihli ve 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 13 üncü maddesinin birinci fıkrasının
(r) bendi ve ikinci fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“r) Bakanlar Kurulunca uygulama usul ve esasları belirlenen projeler kapsamında;
Hazinenin özel mülkiyetinde ve Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taşınmazları
geliştirmek, değerlendirmek, kişilerin mülkiyetinde bulunan taşınmazları satın almak, trampa
etmek, kamulaştırma ve toplulaştırma yapmak.
Birinci fıkranın (r) bendi kapsamındaki tüm taşınmazlara ilişkin her tür ve ölçekteki
etüt, harita, plan, imar planları, imar plan tadilatları ve imar uygulamaları Bakanlığın talebi
üzerine Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca yapılır ve onaylanarak yürürlüğe konulur.”
MADDE 41 – 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma
Kanununda yer alan “Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu” ibareleri “Kültür
Varlıklarını Koruma Yüksek Kurulu” şeklinde ve “kültür ve tabiat varlıklarını koruma bölge
kurulu” ile “Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu” ibareleri “Kültür
Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu” şeklinde değiştirilmiş ve aynı Kanunun 3 üncü
maddesinin birinci fıkrasının (a) bendine aşağıdaki alt bentler eklenmiştir.
“(13) “Doğal (tabii) sit”; jeolojik devirlere ait olup, ender bulunmaları nedeniyle
olağanüstü özelliklere sahip yer üstünde, yer altında veya su altında bulunan korunması
gerekli alanlardır.
(14) “Taşınır tabiat varlıkları”; jeolojik devirlere ait olup, ender bulunmaları nedeniyle
olağanüstü özelliklere sahip yer üstünde, yer altında veya su altında bulunan korunması
gerekli taşınır tabii değerlerdir.
(15) “Sokak sağlıklaştırma proje ve uygulamaları”; kentsel sit alanları ve koruma
alanlarında, korunması gerekli taşınmaz kültür varlıkları ile sokaktaki diğer yapıların özgün
sokak dokusunu tanımlayan tüm öğelerle birlikte korunması ve belgelenmesine yönelik
rölöve, restitüsyon, restorasyon, kentsel tasarım projeleri ile mühendislik dallarında yapılması
gereken her türlü proje ve bunların uygulamalarıdır.
(16) “Etkileşim-geçiş sahası”; korunması gerekli kültür varlıklarını ve sit alanlarını
doğrudan etkileyen, sit bölgeleriyle bütünlük gösteren, daha önceden sit sınırları içindeyken
sit sınırları dışına çıkarılmış veya sit sınırları dışında tutulmuş korunacak sokak, meydan, yapı
grupları ve benzerlerinin yer aldığı, sit bölgeleri arasında kalmış, sitleri doğrudan etkileyen
veya koruma amaçlı imar planlarının hazırlanma aşamasında gözönünde bulundurulması
gereken alanlardır.”
MADDE 42 – 2863 sayılı Kanunun 17 nci maddesinin (a) fıkrasının birinci
paragrafında yer alan “etkileşim çevresine ilişkin” ibaresi “etkileşim-geçiş sahası” şeklinde,
ikinci, üçüncü, beşinci, sekizinci ve dokuzuncu paragrafları aşağıdaki şekilde, (c) fıkrasının
sekizinci paragrafında yer alan “Bayındırlık ve İskân” ibaresi “Çevre ve Şehircilik” şeklinde
“Koruma amaçlı imar planı yapılıncaya kadar, koruma bölge kurulu tarafından üç ay
içinde geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma şartları belirlenir. Belediyeler, valilikler ve
ilgili kurumlar söz konusu alanda üç yıl içinde koruma amaçlı imar planı hazırlatıp
incelenmek ve sonuçlandırılmak üzere koruma bölge kuruluna vermek zorundadır. Üç yıllık
süre içinde zorunlu nedenlerle plan yapılamadığı takdirde koruma bölge kurulunca gerekçeli
olarak bu süre uzatılabilir. Uzatılan süre içerisinde geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma
şartları uygulanır.
Sit alanlarına ilişkin tüm ölçeklerde yapılmış; koruma bölge kurullarının uygun görüşü
alınarak yürürlüğe giren planların yargı kararları ile uygulamasının durdurulması veya iptal
edilmesi halinde ilgili koruma bölge kurulunca geçiş dönemi yapılanma şartları yeniden
belirlenir.”
“İlgili idareler, koruma amaçlı imar planını en geç iki ay içinde görüşür ve varsa
değişmesini istediği hususları koruma bölge kuruluna bildirir. Koruma bölge kurulunda bu
hususlar değerlendirilir ve kurul tarafından uygun görülen haliyle planlar ilgili idarelere
onaylanmak üzere gönderilir. Planlar koruma bölge kurulunun uygun gördüğü şekliyle ilgili
idarelerce altmış gün içinde onaylanmak zorundadır. Bu süre içinde görüşülmeyen ya da
onaylanmayan planlar kesinleşerek yürürlüğe girer. Koruma amaçlı imar planının yürürlüğe
girmesiyle geçiş dönemi koruma esasları ve kullanma şartları ayrıca karar almaya gerek
kalmadan ortadan kalkar.”
“Koruma amaçlı imar planları, müellifi şehir plancısı olmak üzere alanın konumu, sit
statüsü ve özellikleri gözönünde bulundurularak ilgili meslek gruplarından Bakanlıkça
belirlenecek uzmanlar tarafından hazırlanır.
Koruma amaçlı imar planları ve çevre düzenleme projelerinin hazırlanması, gösterimi,
uygulanması, denetimi, koruma amaçlı imar planı değişiklikleri, plan müellifleri ile planlama
ekibinin niteliği ve yeterliliği ile görev, yetki ve sorumluluklarına ilişkin usul ve esaslar,
Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikle belirlenir.”
MADDE 43 – 2863 sayılı Kanunun 18 inci maddesine aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Sokak sağlıklaştırma proje ve uygulamalarına ilişkin usul ve esaslar Bakanlıkça
hazırlanan yönetmelikle belirlenir.”
MADDE 44 – 2863 sayılı Kanunun 48 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan
“Kültür ve Turizm Bakanlığı Eski Eserler ve Müzeler Genel Müdürlüğü” ibaresi “Kültür ve
Turizm Bakanlığı” şeklinde değiştirilmiştir.
MADDE 45 – 2863 sayılı Kanunun 51 inci maddesinin ikinci fıkrasına aşağıdaki bent
eklenmiş, üçüncü ve dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“d) Bakanlıklarca Koruma Yüksek Kurulunda görüşülmesi talebiyle gönderilen ve
gündeme alınan konularda karar vermek.
Mahalli idareler ile diğer kamu kurum ve kuruluşları Koruma Yüksek Kurulunda
görüşülmesini istedikleri hususları bağlı, ilgili veya ilişkili oldukları bakanlıklar aracılığıyla
bildirir. Koruma Yüksek Kurulunca karar verilen konular ilgili koruma bölge kurulunca tekrar
görüşülmez.
Koruma Yüksek Kurulunun gündemi Bakanlıkça belirlenir. Gündemin belirlenmesini
müteakip Koruma Yüksek Kurulu toplantıya çağırılır. Toplantı sayısına bir sınırlama
getirilmez. Koruma Yüksek Kurulu salt çoğunlukla toplanır, toplantıya katılan üyelerin salt
çoğunluğu ile karar verir.”
MADDE 46 – 2863 sayılı Kanunun 53 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (4), (5), (6) ve
(9) numaralı bentleri ile üçüncü ve dördüncü fıkraları aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“(4) Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürü,
(5) Yatırım ve İşletmeler Genel Müdürü,
(6) Çevre ve Şehircilik Bakanlığının ilgili Genel Müdürü,”
“(9) Koruma bölge kurulları üyelerinden Bakanlıkça seçilecek altı üye,”
“Koruma Yüksek Kurulunun başkanı, Bakanlık Müsteşarıdır. Bakan, gerekli gördüğü
takdirde Kurula başkanlık eder, ancak oy kullanmaz.
Müsteşar bulunmadığı zaman görevlendireceği Müsteşar Yardımcısı Kurula başkanlık
eder.”
MADDE 47 – 2863 sayılı Kanunun 55 inci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkralarında
yer alan “ve Yükseköğretim Kurulunca” ibareleri yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 48 – 2863 sayılı Kanunun 57 nci maddesinin dördüncü fıkrasının ikinci
cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve aynı maddenin yedinci fıkrasından sonra gelmek
üzere aşağıdaki fıkra eklenmiştir.
“Ancak karar yeter sayısı dörtten az olamaz.”
“Koruma, Uygulama ve Denetim Bürosu kurulmamış yerlerde taşınmaz kültür
varlıkları, bunların koruma alanları ve sit alanlarında, 3194 sayılı İmar Kanununun 21 inci
maddesi kapsamına giren ruhsata tabi olmayan tadilat ve tamiratlar koruma bölge kurulu
müdürlüğünün izin ve denetiminde yapılır.”
MADDE 49 – 2863 sayılı Kanunun 58 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde
yer alan “beş” ibaresi “yedi” şeklinde değiştirilmiş, aynı fıkranın (b) bendi yürürlükten
kaldırılmış ve üçüncü fıkrası aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Koruma bölge kurulunun gündemiyle ilgili meslek odaları, koruma bölge kurulu
müdürlüğünün davetiyle toplantılara gözlemci olarak katılabilir.”
MADDE 50 – 2863 sayılı Kanunun 61 inci maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları
“Koruma bölge kurullarınca alınan kararlara kamu kurum ve kuruluşları ile gerçek ve
tüzel kişilerce yapılan itirazlar, Bakanlıkça değerlendirilerek gerekli görüldüğü takdirde
Koruma Yüksek Kurulu gündemine alınır.
Bu itirazlar, Koruma Yüksek Kurulunca incelenir ve en geç üç ay içinde karara
bağlanır. Koruma Yüksek Kurulunda görüşülen itiraz konuları ayrıca koruma bölge kurulu
gündemine alınmaz. Koruma Yüksek Kuruluna yapılacak itirazlarla ilgili usul ve esaslar
Bakanlıkça hazırlanan yönetmelikle belirlenir.”
MADDE 51 – 2863 sayılı Kanuna aşağıdaki ek madde eklenmiştir.
“EK MADDE 4 – Taşınır tabiat varlıkları hariç tabiat varlıkları, doğal sit alanları ve
bunlara ilişkin koruma alanları ile ilgili olarak bu Kanunda öngörülen iş, işlem ve kararlar
bakımından görevli ve yetkili bakanlık, Çevre ve Şehircilik Bakanlığıdır.
Tabiat varlıkları, doğal sit alanları ve bunlara ilişkin koruma alanları ile ilgili hususlarda
karar almak ve bu Kanunda öngörülen diğer iş ve işlemlerde Çevre ve Şehircilik Bakanlığına
yardımcı olmak üzere; Çevre ve Şehircilik Bakanlığı merkez teşkilatı bünyesinde Çevre ve
Şehircilik Bakanlığı Müsteşarının veya ilgili Müsteşar Yardımcısının başkanlığında, Tabiat
Varlıklarını Koruma Genel Müdürü, söz konusu varlıkların ve alanların özelliklerine göre
konusunda uzmanlaşmış biolog, peyzaj mimarı, ziraat, çevre, orman ve su ürünleri
mühendisleri ve hukukçular ile Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca uygun görülecek
uzmanlardan Tabiat Varlıklarını Koruma Merkez Komisyonu ve taşrada Çevre ve Şehircilik
Bakanlığı temsilcisinin başkanlığında, aynı meslek alanlarından yeterli sayıda uzmanın
katılması suretiyle yeteri kadar Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Komisyonu teşkil edilir. Bu
komisyonların iş, işlem ve kararları konusunda, bu Kanunun Koruma Yüksek Kurulu ve
koruma bölge kurulları ile ilgili hükümleri, Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca alınan ilke
kararları çerçevesinde kıyasen uygulanır.
Bu Kanunda Koruma Yüksek Kurulunca alınması öngörülen kararlar, tabiat varlıkları,
doğal sit alanları ve bunlara ilişkin koruma alanları bakımından Koruma Merkez
Komisyonunca, koruma bölge kurullarınca alınması öngörülen kararlar koruma bölge
komisyonlarınca alınır ve Çevre ve Şehircilik Bakanlığının onayıyla yürürlüğe konulur.
Bu Kanunda ve diğer mevzuatta tabiat varlıkları, doğal sit alanları ve bunlara ilişkin
koruma alanları bakımından Koruma Yüksek Kuruluna ve koruma bölge kurullarına yapılan
atıflar ilgisine göre Koruma Merkez Komisyonuna ve koruma bölge komisyonlarına yapılmış
sayılır ve ilgili maddelerde geçen Koruma Yüksek Kurulundan Koruma Merkez Komisyonu
ve koruma bölge kurullarından koruma bölge komisyonları anlaşılır.
Tabiat varlıkları, doğal sit alanları ve bunlara ilişkin koruma alanları ile ilgili iş, işlem
ve kararlara ilişkin usul ve esaslar ile bu konularda görev yapacak komisyonların teşkili,
çalışma usul ve esasları Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca hazırlanan yönetmelikle
düzenlenir.”
MADDE 52 – 2863 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici maddeler eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 9 – Tabiat varlıkları, doğal sit alanları ve bunlara ilişkin koruma
alanları ile ilgili olarak Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca hazırlanması öngörülen
yönetmelikler yürürlüğe girinceye kadar, bu maddenin yürürlüğe girmesinden önce yürürlüğe
girmiş olan yönetmeliklerin bu Kanun Hükmünde Kararnameye aykırı olmayan hükümlerinin
uygulanmasına devam edilir.
GEÇİCİ MADDE 10 – Koruma bölge kurullarının mevcut üyelerinin görevleri bu
maddenin yürürlüğe girdiği tarihte sona erer.”
MADDE 53 – 16/4/2003 tarihli ve 4848 sayılı Kültür ve Turizm Bakanlığı Teşkilât ve
Görevleri Hakkında Kanunun 9 uncu maddesinin birinci fıkrasının (e) bendinde yer alan
“2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu” ibaresi “21/7/1983 tarihli ve 2863
sayılı Kanun” şeklinde değiştirilmiş ve aynı Kanunda yer alan “ve tabiat” ibareleri ile “ve
Tabiat” ibareleri yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 54 – 31/10/1985 tarihli ve 3234 sayılı Orman Genel Müdürlüğü Teşkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin Değiştirilerek Kabulü Hakkında
Kanunun 19 uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinden sonra gelmek üzere aşağıdaki
bent eklenmiş ve mevcut (ç) bendi (d) bendi olarak teselsül ettirilmiştir.
“ç) Orman Harita ve Uzaktan Algılama Dairesi Başkanlığı,”
MADDE 55 – 3234 sayılı Kanuna 22 nci maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki
madde eklenmiştir.
“Orman Harita ve Uzaktan Algılama Dairesi Başkanlığı
MADDE 22/A – Orman Harita ve Uzaktan Algılama Dairesi Başkanlığının görevleri
şunlardır:
a) Genel Müdürlüğün, uydu görüntüleri, hava ve yer fotoğrafları, harita ve koordinat
bilgilerine ilişkin işlemlerini yapmak ve yaptırmak,
b) Coğrafi bilgi sistemleri ve uzaktan algılama ile ilgili faaliyetleri yürütmek,
c) Ormancılıkla ilgili haritaların hazırlanmasına ilişkin iş ve işlemleri yapmak veya
yaptırmak,
ç) Genel Müdürlükçe verilecek benzeri görevleri yapmak.”
MADDE 56 – 3234 sayılı Kanuna aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.
“GEÇİCİ MADDE 6 – 645 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Orman Genel
Müdürlüğüne verilen görevlerle ilgili iş ve işlemlerden dolayı Çevre ve Orman Bakanlığınca
taraf olunan işlem ve sözleşmelerde Orman Genel Müdürlüğü taraf olur ve Çevre ve Orman
Bakanlığı leh ve aleyhine açılmış olan davalar ile başlatılmış olan takiplerde adı geçen Genel
Müdürlük kendiliğinden taraf sıfatını kazanır. Söz konusu görevlere ilişkin olarak bu
maddenin yürürlüğe girmesinden önce Çevre ve Orman Bakanlığınca yapılmış iş ve işlemler
sebebiyle açılacak davalar Orman Genel Müdürlüğüne yöneltilir.
Çevre ve Orman Bakanlığından Orman Genel Müdürlüğüne devredilen görev ve
hizmetlere ilişkin dava ve icra takip dosyaları Maliye Bakanlığı ile Orman Genel
Müdürlüğünce müştereken belirlenecek esaslara göre bu Kanun Hükmünde Kararnamenin
yürürlüğe girdiği tarihten itibaren bir yıl içinde adı geçen Genel Müdürlüğe devredilir. Bu
şekilde devredilen dava ve icra takipleri ile ilgili olarak devir tarihine kadar yapılmış her türlü
işlem ilgili idareler adına yapılmış sayılır.”
MADDE 57 – 3234 sayılı Kanunun eki (1) sayılı cetvel ekteki şekilde değiştirilmiştir.
MADDE 58 – 26/1/2011 tarihli ve 6107 sayılı İller Bankası Anonim Şirketi Hakkında
Kanunun 3 üncü maddesinin ikinci fıkrasına aşağıdaki bentler eklenmiştir.
“h) Bakanlık tarafından talep edilen özel projeler ve kentsel altyapı projeleri ile yapım
işlerini yapar veya yaptırır.
ı) Bankaya kaynak temin etmek üzere, proje kaynağı için herhangi bir borç ve şartlı
yükümlülük altına girmemek kaydıyla kâr amaçlı gayrimenkul yatırım projeleri ile
uygulamalar yapar veya yaptırır.”
MADDE 59 – 6107 sayılı Kanunun 7 nci maddesinin birinci ve ikinci fıkraları
“(1) Yönetim Kurulu, Genel Kurula karşı sorumlu karar organıdır. Yönetim Kurulu
Genel Müdür dahil yedi üyeden oluşur.
(2) Yönetim Kurulunun dört üyesi Bakanlık tarafından atanır; iki üyesi de belediyeleri
ve il özel idarelerini temsil etmek üzere Genel Kurula katılan belediye başkanları ve il özel
idare temsilcileri arasından İçişleri Bakanlığı tarafından önerilen iki kat aday arasından Genel
Kurul tarafından seçilir. Yönetim Kurulu yemin törenini izleyen ilk toplantıda, aralarından
birer üyeyi başkan ve başkan vekili olarak seçer.”
MADDE 60 – 6107 sayılı Kanunun 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının ikinci
cümlesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“Genel Müdür, Bakanın teklifi üzerine Başbakan tarafından atanır.”
MADDE 61 – 2/3/1984 tarihli ve 2985 sayılı Toplu Konut Kanununun ek 3 üncü
maddesinin ikinci fıkrasında yer alan “müşterek kararname ile,” ibaresinden sonra gelmek
üzere “Başkan Yardımcıları Başkanlığın bağlı bulunduğu Bakan tarafından,” ibaresi
eklenmiştir.
MADDE 62 – Ekli (1) sayılı listede yer alan kadrolar iptal edilerek 190 sayılı Kanun
Hükmünde Kararnamenin eki (I) sayılı cetvelin Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Kültür ve
Turizm Bakanlığı ve Orman Genel Müdürlüğü bölümlerinden çıkarılmış ve ekli (2) sayılı
listede yer alan kadrolar ihdas edilerek aynı cetvelin Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Kültür ve
Turizm Bakanlığı, Orman ve Su İşleri Bakanlığı ve Orman Genel Müdürlüğüne ait
bölümlerine eklenmiştir.
Bu Kanun Hükmünde Kararname ile Çevre ve Şehircilik Bakanlığı merkez ve taşra
teşkilatında kullanılmak üzere ihdas edilen ikiyüze kadar kadroya, 6091 sayılı 2011 Yılı
Merkezi Yönetim Bütçe Kanunundaki sınırlamalara tabi olmadan açıktan ve naklen atama
yapılabilir.
MADDE 63 – Bu Kanun Hükmünde Kararname yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 64 – Bu Kanun Hükmünde Kararname hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Başbakan
B. ARINÇ
Başbakan Yardımcısı
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
Başbakan Yardımcısı Başbakan Yardımcısı Başbakan Yardımcısı
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
N. ERGÜN
Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi ve
Teknoloji Bakanı
F. ÇELİK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar BakanıGençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı
Gümrük ve Ticaret Bakanı
İ. N. ŞAHİN
İçişleri Bakanı
C. YILMAZ
E. GÜNAY
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
Ö. DİNÇER
M. ŞİMŞEK
Maliye Bakanı
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Savunma Bakanı Orman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
(1) SAYILI CETVEL
ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ MERKEZ TEŞKİLATI
Genel Genel Müdür
Müdür
Yrd.
Genel Genel Müdür
Müdür Yrd.
Genel Müdür
Yrd.
Genel Müdür
Yrd.
Danışma ve Denetim
Birimleri
Hizmet Birimleri
1) Orman Zararlılarıyla Mücadele 1) Teftiş Kurulu
Dairesi Başkanlığı
Başkanlığı
2) Orman Yangınlarıyla Mücadele 2) Hukuk
Müşavirliği
3) Kadastro ve Mülkiyet Dairesi
3) Strateji
Başkanlığı
Geliştirme Dairesi
Başkanlığı
Yardımcı Birimler
1) Personel Dairesi
Başkanlığı
2) İdari ve Mali İşler
3) Dış İlişkiler,
Eğitim ve Araştırma
Genel Müdür
Yrd.
4) Orman İdaresi ve Planlama
Genel Müdür
Yrd.
5) İşletme ve Pazarlama Dairesi
Başkanlığı
6) Ağaçlandırma Dairesi
Başkanlığı
7) Toprak Muhafaza ve Havza
Islahı Dairesi Başkanlığı
8) Silvikültür Dairesi Başkanlığı
9) Orman ve Köy İlişkileri Dairesi
Başkanlığı
10) İnşaat ve İkmal Dairesi
Başkanlığı
11) Odun Dışı Ürün ve Hizmetler
12) Fidanlık ve Tohum İşleri
4) Orman Harita ve
Uzaktan Algılama
5) Bilgi İşlem
(1) SAYILI LİSTE
KURUMU : ÇEVRE VE ŞEHİRCİLİK BAKANLIĞI
TEŞKİLATI : MERKEZ
İPTAL EDİLEN KADROLARIN
Sınıfı
GİH
GİH
TH
TH
TH
YH
YH
Unvanı
Uzman
Veri Hazırlama ve Kontrol İşletmeni
Arkeolog
Arkeolog
Teknisyen
Hizmetli
Hizmetli
TOPLAM
Derecesi
1
3
1
2
3
7
12
Serbest Kadro
Adedi
37
30
4
1
20
15
10
117
Toplam
37
30
4
1
20
15
10
117
KURUMU : KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI
TEŞKİLATI : TAŞRA
Sınıfı Unvanı
Koruma Bölge Kurulları
GİH Koordinasyon Müdürü
TH Mühendis
TH Mimar
TH Şehir Plancısı
TOPLAM
Derecesi
1
6
6
6
Serbest Kadro
Adedi
Toplam
1
2
1
1
5
1
2
1
1
5
KURUMU : ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ
Sınıfı
GİH
GİH
Unvanı
Fotogrametri Müdürü
Fotogrametri Müdür Yardımcısı
TOPLAM
Derecesi
1
1
Serbest Kadro
Adedi
1
1
2
Toplam
1
1
2
(2) SAYILI LİSTE
İHDAS EDİLEN KADROLARIN
Sınıfı
GİH
GİH
GİH
GİH
TH
TH
TH
TH
SH
Unvanı
Müsteşar Yardımcısı
Genel Müdür
Genel Müdür Yardımcısı
Daire Başkanı
Mühendis
Şehir Plancısı
Jeolog
Jeomorfolog
Biolog
TOPLAM
Derecesi
1
1
1
1
5
5
5
5
5
Serbest Kadro
Adedi
1
1
2
8
55
15
5
5
30
122
Toplam
1
1
2
8
55
15
5
5
30
122
Serbest Kadro
Adedi
81
81
Toplam
81
81
Serbest Kadro
Adedi
2
6
2
2
2
2
2
2
1
Toplam
2
6
2
2
2
2
2
2
1
Sınıfı
GİH
Unvanı
Şube Müdürü
TOPLAM
Derecesi
1
Sınıfı
GİH
GİH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
Unvanı
Bilgisayar İşletmeni
Memur
Mimar
Mimar
Mimar
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Şehir Plancısı
Derecesi
7
9
1
3
6
1
3
6
1
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
Şehir Plancısı
Şehir Plancısı
Arkeolog
Arkeolog
Arkeolog
Müze Araştırmacısı
TOPLAM
3
6
1
3
6
1
3
6
1
3
2
2
2
2
2
2
37
1
3
2
2
2
2
2
2
37
Serbest Kadro
Adedi
8
8
8
10
2
4
4
7
8
7
10
21
6
8
20
3
5
10
3
5
10
3
5
10
185
Toplam
8
8
8
10
2
4
4
7
8
7
10
21
6
8
20
3
5
10
3
5
10
3
5
10
185
Sınıfı
GİH
GİH
GİH
GİH
GİH
GİH
GİH
GİH
GİH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
TH
Unvanı
Memur
Memur
Memur
Memur
Memur
Mimar
Mimar
Mimar
Mühendis
Mühendis
Mühendis
Şehir Plancısı
Şehir Plancısı
Şehir Plancısı
Arkeolog
Arkeolog
Arkeolog
TOPLAM
Derecesi
3
5
7
9
7
9
10
11
12
1
3
6
1
3
6
1
3
6
1
3
6
1
3
6
KURUMU : ORMAN VE SU İŞLERİ BAKANLIĞI
Sınıfı
GİH
Unvanı
Müsteşar Yardımcısı
TOPLAM
Derecesi
1
Serbest Kadro
Adedi
1
1
Toplam
1
1
Serbest Kadro
Adedi
30
30
Toplam
30
30
Serbest Kadro
Adedi
Toplam
1
1
1
1
KURUMU : ORMAN VE SU İŞLERİ BAKANLIĞI
Sınıfı
GİH
Unvanı
Şube Müdürü
TOPLAM
Derecesi
1
KURUMU : ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ
Sınıfı
GİH
Unvanı
Orman Harita ve Uzaktan Algılama Daire
Başkanı
TOPLAM
Derecesi
1
(3) SAYILI LİSTE
Sınıfı
GİH
Unvanı
Bakanlık Müşaviri
TOPLAM
Derecesi
1
Serbest Kadro
Adedi
7
7
Toplam
7
7
[R.G. 17 Ağustos 2011 – 28028]
—— • ——
Kamu İhale Kurumundan:
KAMU İHALE GENEL TEBLİĞİNDE DEĞİŞİKLİK
YAPILMASINA DAİR TEBLİĞ
MADDE 1 - 22.8.2009 tarihli ve 27327 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Kamu İhale
Genel Tebliğine 7.5. maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki madde eklenmiştir.
“7.6. İhale uygulama yönetmeliklerinin “İş deneyimini gösteren belgeler” başlıklı
maddelerinde; iş ortaklığında pilot ortağın ve diğer ortakların her birinin istenen iş deneyim
tutarını belli oranlarda sağlaması şartı getirilmiş olmakla birlikte, ihaleye katılan iş
ortaklığının ortakları tarafından ortaklık oranları ve yapısı aynı olmak kaydıyla daha önce
kurulmuş olan iş ortaklığının gerçekleştirdiği bir işten elde edilen iş deneyimini gösteren
belgelerin sunulması halinde, bu şartın aranmayacağı da hüküm altına alınmıştır. Bu
kapsamda, uygulama yönetmeliklerinin “İş deneyim belgelerinin değerlendirilmesi” başlıklı
bölümünün “Değerlendirmeye ilişkin esaslar” maddelerinde de; ihaleye katılan iş ortaklığının
ortakları tarafından ortaklık oranları ve yapısı aynı olmak kaydıyla daha önce kurulmuş olan
iş ortaklığının gerçekleştirdiği bir işten elde edilen iş deneyimini gösteren belgelerin
sunulması halinde, iş ortaklığının iş deneyim tutarının ortakların hisse oranlarına
bakılmaksızın belge tutarı esas alınarak hesaplanması öngörülmüştür.
Örneğin; tüzel kişi (A)’nın pilot ortak sıfatıyla % 60, tüzel kişi (B)’nin özel ortak
sıfatıyla % 25 ve gerçek kişi (C)’nin ise yine özel ortak sıfatıyla % 15 oranında ortak olduğu
(ABC) iş ortaklığı tarafından gerçekleştirilen bir işten dolayı 1/10/2008 tarihinde ilgili
mevzuatı uyarınca (1.000.000. TL) tutarında iş deneyim belgesi düzenlenmiştir. 1.8.2011
tarihinde ilan edilen bir ihaleye teklif vermek üzere (A), (B) ve (C) yeniden bir araya gelerek
(A)’nın pilot ortak sıfatıyla % 60, (B)’nin özel ortak sıfatıyla % 25 ve (C)’nin de özel ortak
sıfatıyla % 15 oranında ortak olduğu (ABC) iş ortaklığını kurmuşlardır. Söz konusu iş
ortaklığı tarafından verilen teklif kapsamında, 1/10/2008 tarihinde düzenlenen ve benzer işten
elde edilmiş olan (1.000.000 TL) tutarındaki iş deneyim belgesi sunulmuştur. Bu durumda,
ihale komisyonu (ABC) iş ortaklığı tarafından sunulan iş deneyim belgesini inceleyecek ve iş
deneyim belgesi sahibi iş ortaklığı ile ihaleye teklif veren iş ortaklığını oluşturan kişilerin
(A,B,C), ortaklık oranlarının (A % 60, B % 25 ve C % 15) ve ortaklık sıfatlarının (A pilot
ortak, B ve C özel ortak) aynı olması nedeniyle, iş deneyim tutarını her bir ortağın iş
ortaklığındaki ortaklık oranına göre ayrı ayrı hesaplamayacak ve belge tutarı olan 1.000.000
TL’yi güncellemek suretiyle (ABC) iş ortaklığının iş deneyim tutarı olarak kabul edecektir.”
MADDE 2 - Aynı Tebliğin 8.1.1. maddesindeki “kamu kurumlarının” ibaresi “kamu
kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarının” olarak
MADDE 3 - Aynı Tebliğin 8.1.2. maddesindeki “kamu kurum ve kuruluşlarınca”
ibaresi “kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarınca”
olarak değiştirilmiştir.
MADDE 4 - Aynı Tebliğin 8.1.3. ve 8.1.4. maddelerindeki “kamu kurum ve
kuruluşlarının” ibaresi “kamu kurum ve kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek
kuruluşlarının” olarak değiştirilmiştir.
MADDE 5 - Aynı Tebliğin 8.1.5. maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“8.1.5. Aday veya isteklilerce internet çıktısı şeklinde sunulan ve idarece teyidi yapılan
belgelere ilişkin olarak gerekli görülmesi durumunda, ihale komisyonu ilgili kamu kurum ve
kuruluşları ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarından gerekli belge ve bilgileri
isteyebilir.”
MADDE 6 - Aynı Tebliğin 10.1. maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve bu
maddeden sonra gelmek üzere aşağıdaki maddeler eklenmiştir.
“10.1. Bilanço ve eşdeğer belgelerin istenildiği ihalelerde, ihalenin yapıldığı yıldan
önceki yıla ait yayımlanması zorunlu yıl sonu bilançosunun veya bilançonun gerekli görülen
bölümlerinin yoksa bunlara eşdeğer belgelerin sunulması gereklidir.
10.1.1. Aday veya isteklilerin ilgili mevzuatı gereğince bilançolarını yayımlatmaları
zorunlu ise başvuru veya tekliflerinde bilançolarını veya bilançonun ilgili uygulama
yönetmeliğinin “Bilanço veya eşdeğer belgeler” başlıklı maddesinde düzenlenen yeterlik
kriterlerinin sağlandığını gösteren bölümlerini sunmaları zorunludur.
10.1.2. İlgili mevzuatı gereğince bilançolarını yayımlatma zorunluluğu bulunmayan
aday ve istekliler, eşdeğer belge kapsamında; bilançolarını veya bilançonun yukarıda
belirtilen bölümlerini sunabilecekleri gibi, bunların yerine bilançoda aranan kriterlerin
sağlandığını göstermek üzere yeminli mali müşavir veya serbest muhasebeci mali müşavirce
standart forma uygun olarak düzenlenen belgeyi de sunabileceklerdir. Bu belgeler
dışında,bilançoda aranan kriterlerin sağlandığını göstermek üzere sunulan hiçbir belge,
eşdeğer belge olarak kabul edilmeyecektir.
10.1.3. Aday veya isteklilerce sunulan Bilanço Bilgileri Tablosu’nun, ilgili uygulama
yönetmeliğinin ekinde yer alan “Bilanço Bilgileri Tablosu Standard Formu” na uygun olarak
ve anılan formda yapılan açıklamalar dikkate alınmak suretiyle düzenlenmesi gerekmektedir.
Bu Tablonun, ihalenin ilk ilan veya davet tarihinden önce de düzenlenmesi mümkündür.”
MADDE 7 - Aynı Tebliğe 13.1.1.4. maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki madde
eklenmiştir.
“13.1.1.5 17.12.2009 tarihli ve 27435 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 7.12.2009
tarihli ve 2009/DK.D-164 sayılı Kamu İhale Kurulu Kararı gereğince 4734 sayılı Kamu İhale
Kanununun 13 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) numaralı alt bendine göre
yapılacak ihale ilanlarının Kamu İhale Bülteninde de yayımlanması gerekmektedir.”
MADDE 8 - Aynı Tebliğin 16.5.2. maddesinin birinci cümlesi aşağıdaki şekilde
değiştirilmiş ve bu maddeden sonra gelmek üzere aşağıdaki madde eklenmiştir.
“Kısmi teklife izin verilip verilmediğine bakılmaksızın, birim fiyat üzerinden teklif
alınan tüm ihalelerde istekliler, hizmet alımı ihalelerinde işçi sayısı üzerinden teklif alınan
işçilik kalemleri hariç, birim fiyatları ve birim fiyatla miktarın çarpılması sonucu bulunan
tutarları, virgülden sonra iki ondalık basamaklı sayıdan fazla olacak şekilde
verebileceklerdir.”
“16.5.2.1. İşçilik ücreti, yol ve yemek bedeli ile bunlar üzerinden alınan prim tutarları
gibi işçilik kalemlerini oluşturan maliyet unsurlarına ilişkin hesaplama yöntemi, sosyal
güvenlik mevzuatı kapsamında kanunla ve idari düzenlemelerle belirlenmiş olup, bu
çerçevede 1 TL (Bir Türk Lirası)’nin altındaki tutarlar iki ondalık basamaklı sayıya
yuvarlanarak yazılmaktadır. Sosyal güvenlik mevzuatındaki düzenlemelerin emredici nitelikte
olması nedeniyle isteklilerin ilgili mevzuatı gereğince yapacakları işçilik hesaplamalarında da
anılan yöntemin uygulanması zorunluluğu bulunmaktadır. Bu sebeple, hizmet alımı
ihalelerinde birim fiyat teklif cetvelinde yer alan ve işçi sayısı üzerinden teklif alınan işçilik
kalemlerinin birim fiyatları ile birim fiyatla miktarın çarpılması sonucu bulunan tutarları,
virgülden sonra en yakın iki ondalık basamaklı sayıya yuvarlanarak yazılacaktır. Yuvarlama
işleminde yarım kuruş ve üzerindeki değerler bir kuruşa tamamlanacak; yarım kuruşun
altındaki değerler ise dikkate alınmayacaktır.”
MADDE 9 - Aynı Tebliğin 18.5.1. maddesinin üçüncü cümlesindeki, 18.5.2.
maddesinin birinci cümlesindeki ve 18.5.3. maddesinin birinci cümlesindeki "sözleşme
süresi" ibaresi "sözleşme yapma süresi" olarak değiştirilmiş ve 18.5.2. maddesinin son
cümlesi metinden çıkarılmıştır.
MADDE 10 - Aynı Tebliğe 25.2. maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki madde
eklenmiştir.
“25.3. Kamu İhale Kurumu tarafından belirlenen mücbir sebep halleri
25.3.1. 4735 Sayılı Kamu İhale Sözleşmeleri Kanununun “Mücbir Sebepler” başlıklı 10
uncu maddesinde; “Mücbir sebep olarak kabul edilebilecek haller aşağıda belirtilmiştir:
a) Doğal afetler
b) Kanuni grev
c) Genel salgın hastalık
d) Kısmi veya genel seferberlik ilanı
e) Gerektiğinde Kurum tarafından belirlenecek benzeri diğer haller
Süre uzatımı verilmesi, sözleşmenin feshi gibi durumlar da dahil olmak üzere, idare
tarafından yukarıda belirtilen hallerin mücbir sebep olarak kabul edilebilmesi için;
yükleniciden kaynaklanan bir kusurdan ileri gelmemiş olması, taahhüdün yerine getirilmesine
engel nitelikte olması, yüklenicinin bu engeli ortadan kaldırmaya gücünün yetmemiş
bulunması, mücbir sebebin meydana geldiği tarihi izleyen yirmi gün içinde yüklenicinin
idareye yazılı olarak bildirimde bulunması ve yetkili merciler tarafından belgelendirilmesi
zorunludur.” hükmü yer almaktadır. Sözkonusu maddenin (e) bendi ile, Kamu İhale
Kurumuna, (a), (b), (c), (d) bentlerinde belirtilenlere benzer halleri mücbir sebep olarak
belirleme konusunda yetki verilmiştir.
25.3.2. 4735 sayılı Kanunda düzenlenen haliyle mücbir sebepler, yüklenicinin sözleşme
konusu işi sözleşmede belirtilen şartlarda yapmasını engelleyen durumlardır. Maddede sayılan
hallerin taahhüdün ifasını engellemesi durumunda yüklenici tarafından süresi içersinde
idareye mücbir sebep başvurusunda bulunulması gerekmektedir. Yüklenicinin talebinin
mevzuat çerçevesinde sonuçlandırılması hususundaki yetki ve sorumluluk idarededir. Anılan
Kanun maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen şartların varlığı durumunda, idarece yapılan
değerlendirme sonucunda mücbir sebep nedeniyle süre uzatımı verilmesi veya sözleşmenin
feshi yönünde karar alınabilecektir. Örneğin süre uzatımına ilişkin başvurularda, yüklenicinin
mücbir sebebin meydana geldiği tarihi izleyen 20 gün içinde idareye başvurması, mücbir
sebep oluşturan olayları belgelemesi ve idare tarafından, meydana gelen olayın iş üzerinde
gecikmeye tesiri olup olmadığı ve bu gecikmenin yüklenici kusurundan kaynaklanıp
kaynaklanmadığının incelenmesi ve buna göre karar verilmesi gerekmektedir
25.3.3. Yükleniciler tarafından idareye yapılan başvurularda (a), (b), (c), (d) bentlerinde
belirtilen hallerin dışında bir sebebin söz konusu olması ve maddede sayılan diğer şartların
bulunması durumunda, konunun (e) bendi kapsamında mücbir sebep olarak belirlenmesi
talebiyle idareler tarafından Kuruma başvurulması mümkün bulunmaktadır. Kuruma
yapılacak başvurularda gereksiz yazışmalara sebebiyet verilmemesini teminen, yüklenicinin
mücbir sebep talebini oluşturan olayları belgelemek üzere idareye sunduğu belgeler ile varsa
idarenin yaptığı incelemede ulaştığı belgelerin de gönderilmesi ve idarenin konuya ilişkin
görüşünün açık olarak belirtilmesi gerekmektedir.
25.3.4. Kamu İhale Kurumu tarafından anılan Kanun maddesinin (e) bendi çerçevesinde
mücbir sebep olarak kabul edilebilecek benzeri diğer hallere ilişkin olarak genel bir belirleme
yapılmaktadır. 4735 Sayılı Kanunun 10 uncu maddesinin (a), (b), (c), (d) bentlerinde sayılan
mücbir sebep hallerine bakıldığında bu durumlarda hem öngörülmezlik, hem de önlenemezlik
şartlarının bir arada gerçekleşmesi gerektiği açıktır. Anılan maddenin (e) bendi çerçevesinde
Kurumca belirlenecek “benzeri diğer haller” için de bu iki kriterin bir arada sağlanması şartı
aranmaktadır. Buna göre idarelerce yapılacak başvurularda mücbir sebep olarak belirlenmesi
istenilen durumun öngörülmezlik ve önlenemezlik kriterlerini birlikte taşıması
gerekmektedir.
25.3.5. Kuruma yapılan başvuruların bir çoğunda, mücbir sebep kabul edilmesi talep
edilen durumun yükleniciler açısından öngörülmezlik ve önlenemezlik kriterlerini taşımadığı
görülmektedir. Örneğin sözleşme konusu edimin ifa edilebilmesi için gerekli tedbirlerin
alınmasının, müdebbir bir tacir olarak yüklenicinin sorumluluğunda bulunduğu açıktır. Bu
çerçevede, ihale dokümanındaki şartları okuyup kabul ederek teklif veren isteklilerin, ihale
konusu işi ihale dokümanına uygun bir şekilde yerine getirmelerini mümkün kılacak hazırlık
ve programlama çalışmalarını, ihale konusu edimin ifasını zora sokmayacak şekilde önceden
müdebbir bir tacirin sorumluluğunu taşıyarak gerçekleştirmeleri gerekmektedir. Buna göre,
idareye yapılan başvurular üzerine idarelerin yapacakları değerlendirmede başvuru konusunun
yükleniciler tarafından önceden öngörülebilir ve önlenebilir olup olmadığının da
değerlendirilmesi ve bu nitelikleri taşımayan talepler için Kuruma başvuruda bulunulmaması
gerekmektedir.”
MADDE 11 - Aynı Tebliğin 36 ncı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“36.1.Uygulama Yönetmeliğinin “İsteklinin iş hacmini gösteren belgeler” başlıklı 36
ncı maddesinin üçüncü fıkrasındaki kriterleri, ihalenin yapıldığı yıldan önceki yılda
sağlayamayan aday veya istekliler, ihalenin yapıldığı yıldan önceki son altı yıla kadarki
belgelerin ortalaması üzerinden söz konusu kriterleri sağlayabilirler. Ancak bu durumda
ihalenin yapıldığı yıldan bir önceki yıldan itibaren geriye doğru olan yıllara ait belgelerin
sırasıyla sunulması zorunludur. Örneğin; 2011 yılı Eylül ayında yapılacak olan bir ihalede,
2010 yılına ait iş hacmini gösteren belge ile yeterlik kriterlerini sağlayamayan bir isteklinin,
2009-2010 veya 2008-2009-2010 veya 2007-2008-2009-2010 veya 2006-2007-2008-20092010 yahut 2005-2006-2007-2008-2009-2010 yıllarına ait belgeleri sunmak suretiyle yeterlik
kriterlerini sağlaması mümkündür. Ancak; örneğin 2006 yılına ait belgeler sunulmadan, 20052007-2008-2009-2010 yıllarına ait belgeler sunulmak suretiyle yeterlik kriterlerinin
sağlanması mümkün değildir.
36.2. Bilanço rasyolarına ilişkin kriterleri ihalenin yapıldığı yıldan önceki yılda
sağlayamayan aday ve istekliler, son üç yıla kadar olan yılların belgelerini sunmak suretiyle
kriterleri sağladıklarını tevsik edebileceklerdir. Ancak bu durumda, ihalenin yapıldığı yıldan
bir önceki yıldan itibaren geriye doğru olan yıllara ait belgelerin sunulması zorunludur.
Örneğin; 2011 yılının Eylül ayında yapılan bir ihalede, 2010 yılı bilançosunda bilanço
rasyolarına ilişkin kriterleri sağlayamayan bir istekli, 2009-2010 yıllarına veya 2008-20092010 yıllarına ilişkin belgeleri sunmak suretiyle kriterleri sağladığını tevsik edebilecek olup,
2010 yılında kriterleri sağlayamayan isteklinin sadece 2009 yılına ait veya 2008 yılına ait
yahut 2008-2010 veya 2008-2009 yıllarına ait bilançolarını sunmak suretiyle bu kriterleri
sağladığını tevsik etmesi mümkün değildir.
36.3. Birden fazla yıla ait iş hacmine ilişkin belgelerdeki tutarlar, Uygulama
Yönetmeliğinin 37 nci maddesi uyarınca güncellenerek değerlendirilecektir.”
MADDE 12 - Aynı Tebliğin 37 nci maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“37.1.Uygulama Yönetmeliğinin “İsteklinin organizasyon yapısına ve personel
durumuna ilişkin belgeler” başlıklı 40 ıncı maddesi uyarınca, aday veya isteklilerden anahtar
teknik personel istenilmesi durumunda aşağıdaki hususlara dikkat edilmesi gerekmektedir.
37.1.1. İsteklilerin/Adayların, teklifleri/başvuruları kapsamında, ilk ilan/davet tarihinden
geriye doğru en az bir yıl boyunca ticari faaliyette bulundukları yerde kesintisiz şekilde ve
işin niteliğine uygun olarak idarece öngörülen sayıda mühendis veya mimar çalıştırdıklarını
belgelendirmeleri gerekmektedir. Anahtar teknik personelin, ilk ilan/davet tarihinden geriye
doğru bir yıl içinde, sigortalı hizmet listesindeki eksik gün sayısı toplamı otuz günü aşamaz.
37.1.2. Anahtar teknik personel bakımından, ticari faaliyette bulunulan yer olarak, ticari
işletmelerde ticaret sicilinde kayıtlı merkez veya şube adresi, esnaf ve sanatkârlar için ise
sicilde kayıtlı adres kabul edilecektir.
37.1.3. İstekliler/Adaylar, teklifleri/başvuruları kapsamında; ihale/ön yeterlik tarihi
itibari ile ticari faaliyette bulundukları yerde çalıştırdıkları anahtar teknik personelin listesini
(Standart Form-KİK025.3/Y) sunacaklardır. Ayrıca adı geçen standart formun ekinde, ilk
ilan/davet tarihinden geriye doğru en az bir yıl boyunca ticari faaliyette bulunulan yerde
çalıştırılan anahtar teknik personele ilişkin “Geriye Doğru Bir Yıllık Dönem İçinde
Çalıştırılan Anahtar Teknik Personel Listesi” (Standart Form-KİK025.4/Y) ve anahtar teknik
personel listesinde (Standart Form-KİK025.3/Y) bildirilen mühendis/mimar tarafından
düzenlenen, Anahtar Teknik Personel Beyannamesi (Standart Form-KİK025.2/Y) yer
alacaktır.
37.1.4. Anahtar teknik personel listesinde (Standart Form-KİK025.3/Y) bildirilen
mühendis/mimarların; mezuniyet belgelerinin, ilgili meslek odasına kayıtlı olduklarını
gösterir üye kayıt belgelerinin, ilgisine göre Sosyal Güvenlik Kurumu onaylı; “Hizmet
Bildirimi” veya personelin işe alındığını gösteren belgelerin adı geçen liste ekinde sunulması
gerekmektedir.
37.1.5. “Geriye Doğru Bir Yıllık Dönem İçinde Çalıştırılan Anahtar Teknik Personel
Listesi” (Standart Form-KİK025.4/Y) ekinde, listedeki personele ilişkin mezuniyet belgeleri
ve Sosyal Güvenlik Kurumu onaylı “Hizmet Bildirimi”nin yer alması gereklidir.
37.1.6. Anahtar teknik personelin mezuniyetinden itibaren geçecek süre en fazla beş yıl
olarak öngörülebilecek olup, idarelerce bu süreden daha az bir süre de öngörülebilir. Anahtar
teknik personelde, belli bir süre benzer işte çalışma ve lisansüstü eğitim yapmış olma
koşulunun aranmaması gerekmektedir. Anahtar teknik personelin mezuniyetinde itibaren
geçecek süre belirlenirken kıst olarak (ay ve gün) hesaplama yapılmayacaktır. Örneğin
1/9/2011 tarihinde yapılan bir ihalede, dokümanda anahtar teknik personel için
mezuniyetinden itibaren geçecek sürenin 5 yıl olarak öngörülmesi durumunda, 1/10/2006
tarihinde mezun olan bir mühendis anahtar teknik personel olarak bildirilebilecektir.
37.1.7. Yönetmeliğin 40 ıncı maddesinin yedinci fıkrasındaki; “Yukarıda belirtilen
niteliklere sahip gerçek kişi istekliler, şahıs şirketi ortakları, limited şirketlerde müdürlük
görevini yürüten ortaklar, anonim şirketlerin yönetim kurulu başkanı, yönetim kurulu üyeleri,
murahhas müdür ve genel müdür ortakları, ortak girişimlerin ise gerçek kişi ortakları ve tüzel
kişi ortaklarının yukarıda sayılan unvanları taşıyan gerçek kişi ortaklarının, anahtar teknik
personel olarak bildirilmesi durumunda, isteklinin bünyesinde çalıştığına dair belge
aranmaz. Gerçek kişi istekliler hariç, bu kişilerin tüzel kişilikteki görev ve/veya ortaklık
süreleri, ticaret ve sanayi odası/ticaret odası bünyesinde bulunan ticaret sicil memurlukları,
yeminli mali müşavir veya serbest muhasebeci mali müşavir tarafından düzenlenen belge ile
tevsik edilir.” hükmünde yer alan, “limited şirketlerde müdürlük görevini yürüten ortaklar”
ibaresinden, temsil yetkisi verilen müdür veya müdürler anlaşılması gerekmektedir. Tüzel
kişilerin yukarıda sayılan görev veye unvandaki kişiler dışındaki mühendis veya mimar
ortakların anahtar teknik personel olarak gösterilebilmesi için bu kişilerin isteklinin
bünyesinde çalıştığının sosyal güvenlik kurumu onaylı belgeler ile tevsik edilmesi zorunludur.
Anahtar teknik personel olarak şahıs şirketi ortakları, limited şirketlerde müdürlük görevini
yürüten ortaklar, anonim şirketlerin yönetim kurulu başkanı, yönetim kurulu üyeleri,
murahhas müdür ve genel müdür ortakların bildirilmesi durumunda; ilk ilan veya davet
tarihinden geriye doğru en az bir yıldır, ilgisine göre söz konusu görevlerde bulunan ve/veya
ortak olan kişilerin, anahtar teknik personel niteliğini haiz olduklarının ve görev ve/veya
ortaklık sürelerinin belgelendirilmesi zorunlu olup ayrıca bu kişilerin Anahtar Teknik
Personel Beyannamesi (Standart Form-KİK025.2/Y) sunmaları gerekmektedir.
37.1.8. Gerçek kişi aday veya isteklinin, anahtar teknik personel listesinde kendisini
bildirmesi durumunda, liste ekinde mezuniyet belgesi ve ilgili meslek odasına kayıtlı
olduklarını gösterir üye kayıt belgesi yer alacak olup kendisi için Anahtar Teknik Personel
Beyannamesi (Standart Form-KİK025.2/Y) sunmasına gerek bulunmamaktadır. Ancak bu
durumda da anahtar teknik personel olan gerçek kişi istekliler, Yönetmeliğin 40 ıncı
maddesinin altıncı fıkrası uyarınca anahtar teknik personel olarak görev yaptıkları süre
boyunca başka gerçek veya tüzel kişi bünyesinde çalışamayacaklardır. Ayrıca, bir adet
anahtar teknik personel istenen ihalelerde, gerçek kişinin anahtar teknik personel olarak
kendisini bildirmesi durumunda, “Geriye Doğru Bir Yıllık Dönem İçinde Çalıştırılan Anahtar
Teknik Personel Listesi”ni de sunmasına gerek bulunmamaktadır.
37.1.9. Anahtar teknik personel istenen ihalelerde, aday veya isteklilerce başvuru veya
tekliflerinde sunmaları gereken belgelere ilişkin olarak hazırlanan örnek durum aşağıda
verilmektedir:
Örnek durum:
İhale ilanı: 10.8.2011
İhale tarihi: 10.9.2011
İstenen anahtar teknik personel: 1 inşaat mühendisi ve 1 makine mühendisi
X şirketinde 10.9.2011 tarihi itibarıyla çalışan anahtar teknik personel: inşaat mühendisi
A ve makine mühendisi B
İnşaat mühendisi A’nın işe giriş tarihi 1.6.2011
Makine mühendisi B’nin işe giriş tarihi: 1.4.2007
İnşaat mühendisi A’dan önce çalışan inşaat yüksek mühendisi D’nin çalıştığı tarihler:
12.4.2009-17.5.2011
Sözkonusu örnek duruma göre X şirketi teklifi kapsamında aşağıdaki belgeleri
sunacaktır:
1- İhale tarihi itibari ile merkezinde çalıştırdığı anahtar teknik personelin listesi,
(Standart Form-KİK025.3/Y) (Bu listede inşaat mühendisi A ve makine mühendisi B
bildirilecektir.)
2-Anahtar teknik personel listesi ekinde; inşaat mühendisi A ve makine mühendisi
B’nin mezuniyet belgeleri, oda kayıt belgeleri, inşaat mühendisi A’nın Haziran 2011 ile
Temmuz 2011 aylarına ait ve düzenlenmiş ise Ağustos 2011 ayına ait hizmet bildirimi,
makine mühendisi B’nin Ağustos 2010 ayından Temmuz 2011 ayına kadar (Ağustos 2010 ayı
ve Temmuz 2011 ayı dahil) ve düzenlenmiş ise Ağustos 2011 ayına ait hizmet bildirimleri ile
bu kişilerin anahtar teknik personel beyannameleri (Standart Form-KİK025.2/Y)
3- “Geriye Doğru Bir Yıllık Dönem İçinde Çalıştırılan Anahtar Teknik Personel Listesi”
(Standart Form-KİK025.4/Y) (Bu listede inşaat mühendisi A, inşaat yüksek mühendisi D ve
makine mühendisi B bildirilecektir.)
4- “Geriye Doğru Bir Yıllık Dönem İçinde Çalıştırılan Anahtar Teknik Personel Listesi”
ekinde inşaat yüksek mühendisi D’nin mezuniyet belgesi ve bu kişiye ait Ağustos 2010
ayından Mayıs 2011 ayına kadar olan ( Ağustos 2010 ve Mayıs 2011 ayları dahil) hizmet
bildirimleri.”
MADDE 13 - Aynı Tebliğin 41 inci maddesinin başlığı “Özel sektörde gerçekleştirilen
yapım işlerinde iş deneyim belgeleri ile alt yüklenici iş bitirme, iş denetleme ve iş yönetme
belgeleri” şeklinde değiştirilmiş ve 41.7. maddesi yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 14 - Aynı Tebliğin 42.2. maddesinin sonuna aşağıdaki cümle eklenmiş ve
aynı maddeden sonra gelmek üzere aşağıdaki madde eklenmiştir.
“(7.9.4.3) maddesine göre yapılan puanlamada; son 15 yıla ilişkin 3 iş deneyim
belgesinin toplamına, adayın (7.5) maddesi kapsamında yeterlik için sunduğu iş deneyim
belgesi tutarının, (7.9.4.1). maddesine göre tam puan için gereken tutardan fazla olan kısmı da
ilave edilecektir.”
“42.3. Yönetmeliğin 43 üncü maddesinin ikinci fıkrası gereği birden fazla kurum veya
kuruluş tarafından iş deneyim belgesi düzenlenmesinin zorunlu olduğu tek sözleşme
kapsamında yapılan işler için düzenlenen iş deneyim belgeleri iş deneyimini tevsik için
kullanılabilir. Örneğin, tek sözleşme kapsamında 4 farklı belediye sınırları içinde yapılan bir
yapım işi için sözkonusu belediyeler tarafından düzenlenen 4 adet iş deneyim belgesi, başvuru
veya teklif kapsamında sözleşme ile birlikte sunulması durumunda belge tutarları toplanmak
suretiyle değerlendirmeye alınacaktır.”
MADDE 15 - Aynı Tebliğin 45.1.1.1. maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“45.1.1.1. Sınır değer eşitliğinde yer alan (N), “sınır değer katsayısı”nı temsil etmekte
olup bu katsayı, 11/06/2011 tarihli ve 27961 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan “Yapım
İşlerinde Benzer İş Grupları Tebliği”nde yer alan “B-Üstyapı (Bina) İşleri”, “C-Sıhhi Tesisat
ve Mekanik Tesisat İşleri”, “D-Elektrik İşleri”, “E-Elektronik ve İletişim İşleri” grubundaki
yapım işleri ile bu işlerle ilgili tamamlama, onarım, sondaj, yıkma, güçlendirme ve montaj
işlerinde (1,00), diğer yapım işlerinde (1,20)’dir. İhale konusu yapım işinin kapsamında farklı
katsayılara tabi iş kısımlarının bulunması durumunda; sınır değer katsayısı, söz konusu
kısımlardan toplam yaklaşık maliyeti içindeki ağırlık oranı en fazla olana göre belirlenir.”
MADDE 16 - Aynı Tebliğin 45.1.9. maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“45.1.9. İş kalemleri/gruplarına ait analizler ile yardımcı ve/veya alt analizlerde yer alan
işçilik fiyatları ihale tarihinde yürürlükte olan saatlik asgari ücretin altında olamaz.”
MADDE 17 - Aynı Tebliğin 45.1.13. maddesinin sonuna aşağıdaki cümle eklenmiştir.
“Yüklenicinin dışında üçüncü kişilerce inşaat mahalli dışında imal edilen ve esaslı
başka bir işçilik veya malzeme katkısı yapılmaksızın yapıya monte edilen yapı elemanları için
teklif edilen fiyatın, malzeme ve işçilik (gerekiyorsa nakliye de) fiyatlarının da belirtildiği
proforma fatura veya fiyat teklifi ile belgelendirilmesi durumunda, bu iş kalemlerine ilişkin
ayrıca analiz sunulması zorunlu değildir.”
MADDE 18 - Aynı Tebliğin 48 inci maddesi başlığıyla birlikte aşağıdaki şekilde
“Madde 48-Sözleşmenin yürütülmesinde çalıştırılacak teknik personel
48.1. İhale konusu işte çalıştırılması öngörülen teknik personelin nitelik ve sayısının
sözleşme tasarısında belirtilmesi gerekmektedir. Ancak, Uygulama Yönetmeliğinin “İstenecek
belgeler” başlıklı 30 uncu maddesinin birinci fıkrasının (f) bendinde yer alan “Aday veya
isteklilerden ihale ve ön yeterliğe katılım için taahhütname istenemez” hükmü gereğince aday
veya isteklilerden söz konusu teknik personele ilişkin taahhütname istenmeyecektir. İhale
üzerinde kalan isteklinin, teknik personelin idarece öngörülen nitelik ve sayıda olduğuna dair
belgeleri, yer tesliminin yapıldığı tarihten itibaren beş gün içinde idareye sunması
gerekmektedir.
48.2. Yapım işlerine ait tip sözleşmenin “Teknik personel, makine, teçhizat ve ekipman
bulundurulması” başlıklı 23 üncü maddesine göre; teknik personelin iş programına göre, işin
kendi mesleğine ilişkin kısmının gerçekleştirilmesi sırasında işyerinde bulundurulması
gerekmekte olup teknik personelin tamamının işin başlangıcından sonuna kadar iş yerinde
devamlı olarak bulundurulma zorunluluğu bulunmamaktadır.”
MADDE 19 - Aynı Tebliğin 50.1. maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“50.1. İhale konusu işte kısmi kabul yapılmasının öngörülmesi halinde, müstakil
kullanımına elverişli iş kısımları ve bu iş kısımlarının bitirme tarihlerinin sözleşme tasarısında
belirtilmesi gerekmektedir. Ancak sözleşmesinde kısmi kabul yapılması öngörülmemekle
birlikte, işin yürütülmesi sırasında önceden öngörülemeyen zorunlu nedenlerle ihtiyaç
görülmesi durumunda Yapım İşleri Genel Şartnamesinin ilgili hükümleri uyarınca kısmi
kabul yapılması mümkündür.”
MADDE 20 - Aynı Tebliğin 53 üncü maddesi başlığıyla birlikte aşağıdaki şekilde
“Madde 53-Yapım işlerine ilişkin diğer hususlar
53.1. 1/1/2003 tarihinden önce ihale edilmiş ve devam etmekte olan yapım işlerinde
meydana gelen iş artışlarının durumu
53.1.1. 2886 sayılı Devlet İhale Kanununun 63 üncü maddesinin birinci ve ikinci
fıkralarında; “Yapım işlerine ait bir sözleşmenin uygulanması sırasında keşif ve sözleşmede
öngörülmeyen iş artışı veya eksilişi zorunlu hale gelirse, müteahhit, keşif bedelinin % 30
oranına kadar olan değişikliği, süre hariç, sözleşme ve şartnamesindeki hükümler dairesinde
yapmakla yükümlüdür. Keşif bedeli artışının % 30'u geçmesi halinde sözleşme feshedilir.
Ancak, bu durumda müteahhit işin keşif bedeli ve % 30 keşif artışının karşılığı işleri sözleşme
ve şartnamesindeki hükümler çerçevesinde yapmaya zorunludur. Taahhüdün % 30 keşif artışı
ile bitmemesi ve tasfiye edilmesi halinde müteahhit, idareden hiçbir masraf ve tazminat
isteyemez. % 30 oranından fazla artış; temel, tünel ve benzeri işler ile tabii afetler gibi
nedenlerden ileri gelmiş ise; idarenin isteği, müteahhidin kabulü ve ilgili bakanın onayı ile
süre hariç, aynı sözleşme ve şartname hükümleri içinde % 30'u geçen işler de aynı
müteahhide yaptırılabilir.” denilmekte olup, 2886 sayılı Kanun kapsamında yer almayan
idarelerin 4734 sayılı Kanundan önce tabi oldukları kendi ihale mevzuatlarında da benzer
düzenlemeler bulunmaktadır. Diğer taraftan 4734 sayılı Kanunun geçici 2 nci
maddesinde;“Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarihten önce ihale edileceği yazılı olarak
duyurulmuş veya ilân edilmiş olan işler ilgili olduğu kanun ve usullere göre sonuçlandırılır.”
hükmü yer almaktadır. Anılan hükümler uyarınca; bu nitelikteki işlerin ilgili oldukları
mevzuatta, yeniden ihale yapılmaksızın işin tamamlattırılmasına yönelik düzenlemelerin
bulunması halinde idarelerce bu düzenlemelere göre işlem yapılabilecektir.
53.2. Belli istekliler arasında ihale usulünde yapılacak puanlamada dikkat edilecek
hususlar
53.2.1. Ekonomik ve mali kapasite için yapılacak olan puanlamada ihalenin yapıldığı
yıldan önceki yıla ilişkin olarak yönetmelikte belirtilen asgari yeterlik kriterlerini sağladığı
halde yönetmelikte izin verilen birden fazla yıla ilişkin belgelerin sunulması ve ihalenin
yapıldığı yıldan önceki yıla ilişkin belge ile tam puan alınabildiği durumda diğer yıllara ait
belgeler değerlendirilmez.
53.2.2. Birden fazla meslek alanına ilişkin anahtar teknik personel istenilen ihalelerde,
tam puan için gereken anahtar teknik personel sayısı, her bir meslek alanı için ayrı ayrı
sağlanmalıdır. Örneğin anahtar teknik personel olarak 1 inşaat mühendisi ve 1 makine
mühendisi istenilen bir ihalede, ön yeterlik şartnamesinde anahtar teknik personel için 10
puan verileceği ön görülmüş ise 10 tam puan alabilmek için adayın 2 inşaat mühendisi ve 2
makine mühendisi bildirmesi gerekmektedir. Ara değerler için doğrusal orantılama
yapılacaktır.”
MADDE 21 - Aynı Tebliğe 55.3. maddesinden sonra gelmek üzere aşağıdaki madde
eklenmiştir.
“55.4. Yetkili kurum ve kuruluşlar tarafından özürlü vatandaşların kamu hizmetlerinden
daha etkin yararlanabilmesi için alım konusu mala yönelik teknik düzenlemeler yapılmış ise
teknik şartnamenin hazırlanmasında bu düzenlemeler de esas alınır.”
“61.5. Petrol piyasası mevzuatındaki hükümler çerçevesinde madeni yağ satışına ilişkin
bir lisans belgesine ihtiyaç duyulmadığından madeni yağ alım ihalelerinde madeni yağ
satışına ilişkin bir lisans istenmeyecektir.”
“67.2. İdarelerce, özel güvenlik hizmet alımı ihalelerinde idari şartnamenin “İhaleye
Katılabilmek İçin Gereken Belgeler ve Yeterlik Kriterleri” başlıklı maddesinin “İhale konusu
işin yerine getirilmesi için alınması zorunlu olan ve ilgili mevzuatında o iş için özel olarak
düzenlenen sicil, izin, ruhsat vb. belgelerin” istenilmesine ilişkin alt maddesinde, Özel
Güvenlik Şirketi Faaliyet İzin Belgesine yer verilmesi gerekmekte olup, ihaleye teklif veren
şirketin ortakları ile bu şirketin teklif kapsamında sunduğu Özel Güvenlik Şirketi Faaliyet İzin
Belgesinde isimleri yer alan şirket ortaklarının aynı kişiler olması zorunludur.”
MADDE 24 - Aynı Tebliğin 67.5.5. maddesi yürürlükten kaldırılmıştır.
“72.6. Alt yüklenicilerin iş bitirme belgesi almak amacıyla iş sahibi idareye yapacakları
başvurularda; yüklenici ile alt yüklenici arasında imzalanan bedel içeren sözleşmenin ve bu
sözleşme kapsamında düzenlenen fatura örneklerinin veya bu örneklerin noter, YMM,
SMMM veya vergi dairesi onaylı suretlerinin veya serbest meslek makbuzu nüshalarının ya
da bu nüshaların noter, YMM, SMMM veya vergi dairesi onaylı suretlerinin, personel
çalıştırılan işlerde ise bu belgelere ek olarak alt yüklenici ile yüklenici arasında imzalanan
sözleşme konusu işte personel çalıştırıldığını gösteren Sosyal Güvenlik Kurumu internet
sayfası üzerinden düzenlenmiş ve idarece teyidi yapılabilen belgelerin sunulması
gerekmektedir.”
MADDE 26 - Aynı Tebliğin 74.5 maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiş ve bu
maddeden sonra gelmek üzere aşağıdaki maddeler eklenmiştir.
“74.5. Hizmet alımı ihalelerinde kalite yönetim sistem belgesi ve/veya çevre yönetim
sistem belgesinin istenip istenmeyeceği, 74.7. maddesindeki açıklama ve aşağıdaki esaslara
uygun olarak idarelerce belirlenecektir.
74.5.1. İdarelerin kendi hizmet binalarında veya diğer görev sahalarında gerçekleştirilen
hizmet alımı ihaleleri (örneğin; temizlik, özel güvenlik, hasta ve ziyaretçi yönlendirme, veri
işleme ve otomasyon sisteminin işletimi, yemek hazırlama ve dağıtım hizmetleri gibi) ile
personel/ öğrenci taşıma hizmetleri ve araç kiralama hizmet alımı ihalelerinde kalite yönetim
sistem belgesi istenmeyecektir.
74.5.2. İdarelerin kendi hizmet binalarında veya diğer görev sahalarında
gerçekleştirilen hizmetler (örneğin; temizlik, özel güvenlik, hasta ve ziyaretçi yönlendirme,
veri işleme ve otomasyon sisteminin işletimi, yemek hazırlama ve dağıtım hizmetleri gibi) ile
niteliği gereği çevre yönetim sistem belgesi istenmesi uygun olmayan hizmet alımı
ihalelerinde (personel ve öğrenci taşıma hizmetleri, araç kiralama, mesleki eğitim, toplantı ve
organizasyon hizmetleri gibi) çevre yönetim sistem belgesi istenmeyecektir.”
“74.7. Çöp toplama ve/veya kent temizliği hizmet alımı ihalelerinde; kalite yönetim
sistem belgesi, çevre yönetim sistem belgesi ve İşyerleri-Kent Temizliği Hizmet Yeterlilik
Belgesi (TS 13111) istenebilecektir.”
“78.7. Yaklaşık maliyet içerisinde yer alan işçilik maliyeti; çalıştırılacak personel sayısı
ile brüt asgari ücret tutarı ve bu tutar üzerinden hesaplanan işveren payı dikkate alınarak
hesaplanacaktır. İstekliler tarafından yaşlılık aylığı veya emekli aylığı bağlanmış olan
personel çalıştırılacağı belirtilmiş olsa dahi işveren paylarının hesabında bu hususlar dikkate
alınmayacaktır. İdarelerce yaptırılacak işin niteliği dikkate alınarak brüt asgari ücret veya brüt
asgari ücretin yüzde (%) fazlası olarak ücret belirlenebilecek, ancak brüt asgari ücretin
işverene maliyetinin (%) fazlası olarak belirleme yapılmayacaktır.”
“78.12. İhale konusu işin niteliği dikkate alınarak işçi sayısı üzerinden teklif alınması
idarece uygun görülmeyen iş kalemleri hariç, birim fiyat teklif cetvelindeki işçilik kalemleri
için (işçi x ay) üzerinden teklif alınması zorunludur. Ancak, işin başlama tarihi ile bitiş tarihi
arasında, hafta tatili ve genel tatil günleri dahil 30 günden daha kısa süreli çalışma yapılması
öngörülen aylar ile takvim yılına göre 29 veya 28 günden daha kısa süreli çalışma yapılması
öngörülen Şubat ayı için (işçi x gün) üzerinden teklif alınacaktır.”
MADDE 30 - Aynı Tebliğin 79.1. maddesinde yer alan “işçilik hesaplama modülü
kullanılarak” ibaresi yürürlükten kaldırılmıştır.
MADDE 31 - Aynı Tebliğin 80 inci maddesi başlığıyla birlikte aşağıdaki şekilde
“Madde 80- Hizmet alımlarında işin süresi, işe başlama ve iş bitirme tarihi
80.1. Hizmet Alımı İhalelerinde Uygulanacak Tip İdari Şartnamelerin “Sözleşmenin
Uygulanması ve Diğer Hususlar” başlıklı bölümünde işe başlama ve iş bitirme tarihinin
sözleşme tasarısında düzenlendiği belirtilmiştir. Bu çerçevede, Hizmet Alımlarına Ait Tip
Sözleşmenin konuya ilişkin “İşin süresi” başlıklı 9 uncu maddesi uyarınca, idarenin işe
başlama ve iş bitirme tarihlerini kesin olarak öngördüğü hallerde bu tarihler 9.1. maddesine
yazılacak, aksi takdirde bu maddede işin süresinin işe başlama tarihinden itibaren kaç gün ya
da ay olduğu belirtilecektir. Tip Sözleşmenin 10.2. maddesi ise işyerinin teslimi ve işe
başlama tarihine ilişkin olup, söz konusu madde, 9.1. maddesinde işe başlama ve iş bitirme
tarihlerinin kesin olarak belirtilip belirtilmediği ve işyeri teslimi yapılıp yapılmayacağı
hususları dikkate alınarak idare tarafından düzenlenecektir.
80.2. Sözleşme tasarısında işe başlama ve iş bitirme tarihlerinin kesin olarak belirtildiği
hallerde, yeterlik değerlendirmesi, tekliflerden aşırı düşük olanların sorgulanması ve açıklama
istenmesi, tekliflerin değerlendirilmesi, isteklilerin 10 gün içerisinde şikayette bulunma hakkı
ve idarenin bu şikayete 10 gün içinde cevap verme zorunluluğu ile 10 günlük itirazen şikayet
ve Kurumun 20 günlük inceleme süresi ihale sürecinin uzamasına sebep olabilmekte ve bu
süreler önceden tam olarak öngörülemediği için de sözleşmenin imzalanması ve dolayısıyla
işin başlaması planlanan tarihten daha ileri bir tarihte gerçekleşebilmektedir. Bu çerçevede,
süreklilik arz eden hizmet alımı ihalesine ait sözleşme tasarısında işe başlama ve iş bitirme
tarihlerinin kesin olarak belirtilmesine rağmen ihale sürecinin uzaması nedeniyle dokümanda
öngörülen tarihte işe başlanmasını sağlayacak şekilde sözleşmenin imzalanamaması halinde,
iş bitirme tarihinin ötelenmesi mümkün bulunmadığından sürenin fiilen kısaldığı dikkate
alınarak buna göre işlem yapılması gerekmektedir.”
MADDE 32 - Aynı Tebliğin 86 ncı maddesi aşağıdaki şekilde değiştirilmiştir.
“86.1. Danışmanlık Hizmet Alımı İhaleleri Uygulama Yönetmeliğinde, anahtar teknik
personel, gerçek veya tüzel kişinin bünyesinde çalışan, ihale konusu işte teknik personel
olarak da istihdam edilebilen ve ihale konusu işin uzmanı olan kişi olarak tanımlanmıştır. Bu
itibarla, adaylar yaptığı işlerde çalışan kişileri de ihalelerde anahtar teknik personel olarak
gösterebileceklerdir.
86.2 İdarelerce anahtar teknik personele ilişkin olarak belirlenen asgari yeterlik
kriterleri ön yeterlik dokümanında düzenlenecek ve bu asgari şartları sağlayan adaylar yeterli
kabul edilecektir.
86.3 Adayların, ön yeterlik aşamasında anahtar teknik personele ilişkin olarak
yeterliklerinin değerlendirilebilmesi için, başvurularının ekinde “Anahtar Personel Bilgileri
Özet Tablosu’nda” sunmaları gerekmektedir (Standart Form-KİK035.0/ D). Bu bildirime,
diploma veya mezuniyet belgeleri ile ilgisine göre meslek odası üye kayıt belgesi ve/veya
hizmet çizelgesi, adayın bünyesinde çalışmakta olduğunu gösterir Sosyal Güvenlik Kurumu
onaylı hizmet bildirimi ve önerilen personelin özgeçmişleri (Standart FormKİK032.0/D),eklenecektir.
86.4. İsteklilerce ön yeterlik aşamasında anahtar teknik personel olarak gösterilen
personel, tekliflerin değerlendirilmesi aşamasında da teknik personel olarak gösterebilecek ve
ihale konusu işte çalıştırılabilecektir.
86.5. İhale konusu danışmanlık hizmetinin yürütülmesi aşamasında istihdam edilecek
teknik personele ilişkin olarak istenilen özellikler ve sayıları idari şartnamenin diğer hususlar
bölümünde belirtilecektir.
86.6 İsteklilerin, teknik personele ilişkin olarak yeterliklerinin değerlendirilebilmesi
için, teknik tekliflerinin ekinde “Teknik Personel Bilgileri Özet Tablosu’nda” sunmaları
gerekmektedir (Standart Form-KİK035.1/ D). Bu bildirime, diploma veya mezuniyet belgeleri
ile ilgisine göre meslek odası üye kayıt belgesi ve/veya hizmet çizelgesi ve önerilen
personelin özgeçmişleri (Standart Form-KİK032.0/D) eklenecektir. Bu personel için isteklinin
bünyesinde çalışmakta olduğunu gösterir belgelerin sunulmasına gerek bulunmamaktadır. Bu
husus teknik tekliflerin puanlaması aşamasında dikkate alınacaktır.
86.7 Anahtar teknik ve teknik personele ilişkin değerlendirmede özel sektörde geçen
toplam deneyim süresi ilgili meslek odası üye kayıt belgesiyle, kamuda geçen toplam
deneyim süresi hizmet çizelgesi ve/veya meslek odası üye kayıt belgesiyle; danışmanlık
hizmet işleri ile ihale konusu iş ve benzer işlere ilişkin mesleki deneyimi özgeçmiş formuyla
değerlendirilecektir. İdarelerce özgeçmiş formunda yer alan bilgilerin tevsiki için adaylardan
başvurularının ekinde herhangi bir belge sunulması istenilmeyecektir. Özgeçmiş formunda
yer alan bilgiler de herhangi bir tereddüt oluşması durumunda, idareler ve ihale
komisyonlarınca tereddütlerin giderilmesi için gerekli bilgi ve belgeler aday ve isteklilerden
istenebilecektir.
86.8. Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin sekizinci fıkrasındaki; “Bu niteliklere sahip
gerçek kişi istekliler, şahıs şirketi ortakları, limited şirketlerde müdürlük görevini yürüten
ortaklar, anonim şirketlerin yönetim kurulu başkanı, yönetim kurulu üyeleri, murahhas müdür
ve genel müdür ortakları, ortak girişimlerin ise gerçek kişi ortakları ve tüzel kişi ortaklarının
yukarıda sayılan unvanları taşıyan gerçek kişi ortaklarının, anahtar teknik personel olarak
bildirilmesi durumunda, isteklinin bünyesinde çalıştığına dair belge aranmaz.” hükmünde yer
alan, “limited şirketlerde müdürlük görevini yürüten ortaklar” ibaresinden, temsil yetkisi
verilen müdür veya müdürlerin anlaşılması gerekmektedir. Tüzel kişilerdeki diğer mühendis
veya mimar ortakların, anahtar teknik personel olarak gösterilebilmesi için bu kişilerin
isteklinin bünyesinde çalıştığının Sosyal Güvenlik Kurumu onaylı hizmet bildirimi ile tevsik
edilmesi zorunludur.”
MADDE 33 - Aynı Tebliğin 89.2.1. maddesindeki “(Standart Form-KİK033.0/D,
KİK033.1/D)” ibaresi “(Standart Form-KİK033.0/D)” olarak ve “(Standart FormKİK033.1/D, KİK033.2/D, KİK033.3/D)” ibaresi ise “(Standart Form-KİK034.1/D,
KİK034.2/D, KİK034.3/D)” olarak değiştirilmiştir.
MADDE 34 – Aynı Tebliğin eki “Ek-H.1 Hizmet Alımı İhaleleri Uygulama
Yönetmeliğine göre istenilecek belgeler” tablosunun (1) numaralı dipnotu aşağıdaki şekilde
“1 Yaklaşık maliyeti, 4734 sayılı Kanunun 13 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b)
bendinin (2) numaralı alt bendinde hizmet alımları için öngörülen üst limit tutarına eşit ve bu
tutarın üzerinde olan taşımalı ilköğretim kapsamında yapılan öğrenci taşıma hizmet alımı
ihalelerinde iş deneyimini gösteren belgelerin istenilmesi zorunludur.”
GEÇİCİ MADDE 1 – Bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce ilanı veya duyurusu
yapılan ihaleler, ilanın veya duyurunun yapıldığı tarihte yürürlükte olan Tebliğ hükümlerine
göre sonuçlandırılır. Ancak, 8 inci, 16 ncı ve 17 nci madde hükümleri, ilanı veya duyurusu
yapılmış olmakla birlikte ihale tarihi bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarihten sonra olan
ihalelerde de uygulanır.
MADDE 35 – Bu Tebliğ 1/9/2011 tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 36 – Bu Tebliğ hükümlerini Kamu İhale Kurumu Başkanı yürütür.
12345-
Tebliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
22/8/2009
27327
Tebliğde Değişiklik Yapan Tebliğlerin Yayımlandığı Resmî Gazetelerin
Tarihi
Sayısı
4/3/2010
27511
30/7/2010
27657
29/12/2010
27800 (6. Mükerrer)
9/2/2011
27841
20/4/2011
27657
[R.G. 20 Ağustos 2011 – 28031]
—— • ——
Maliye Bakanlığından:
MİLLİ EMLAK GENEL TEBLİĞİ
(SIRA NO : 336)
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1- (1) Bu Genel Tebliğin amacı; Hazinenin özel mülkiyetinde bulunan
taşınmazlar ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerin işgalen kullanıldığının tespiti
halinde, İdarece yürütülecek ecrimisil tespit, takdir ve tahsil işlemlerine ilişkin usul ve esasları
düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2- (1) Bu Genel Tebliğ; Hazinenin özel mülkiyetinde bulunan taşınmazlar ile
Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerleri kapsar.
Hukuki dayanak
MADDE 3- (1) Bu Genel Tebliğ; 8/9/1983 tarihli ve 2886 sayılı Devlet İhale
Kanununun 75 ve geçici 3 üncü maddeleri ile 19/6/2007 tarihli ve 26557 sayılı Resmi
Gazetede yayımlanarak 1/7/2007 tarihinde yürürlüğe giren Hazine Taşınmazlarının İdaresi
Hakkında Yönetmelik hükümlerine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 4- (1) Bu Genel Tebliğde geçen;
a) Bakanlık: Maliye Bakanlığını,
b) Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yer: Türk Medenî Kanunu ile diğer kanunlarda
Devletin hüküm ve tasarrufu altında olduğu belirtilen yerleri,
c) Ecrimisil: Hazine taşınmazının, İdarenin izni dışında gerçek veya tüzel kişilerce işgal
veya tasarruf edilmesi sebebiyle, İdarenin bir zarara uğrayıp uğramadığına veya işgalcinin
kusurlu olup olmadığına bakılmaksızın İdarece talep edilen tazminatı,
ç) Fuzuli şagil (İşgalci): Kusurlu olup olmadığına bakılmaksızın, Hazine taşınmazının
zilyetliğini, Yetkili İdarenin izni dışında eline geçiren, elinde tutan veya her ne şekilde olursa
olsun bu malı kullanan veya tasarrufunda bulunduran gerçek veya tüzel kişileri,
d) Hazine: Genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri açısından Devlet tüzel kişiliğinin
adını,
e) Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmaz: Tapuda Hazine adına tescilli taşınmazları,
f) Hazine taşınmazı: Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmazlar ile Devletin hüküm ve
tasarrufu altındaki yerleri,
g) İtâ amiri: İllerde defterdar ve yetki devredilen hâllerde millî emlak dairesi başkanını,
ilçelerde kaymakamı,
ğ) Kanun: 8/9/1983 tarihli ve 2886 sayılı Devlet İhale Kanununu,
h) Yetkili İdare: Merkezde Maliye Bakanlığı Millî Emlak Genel Müdürlüğünü; illerde
defterdarlığı, millî emlak dairesi başkanlığı veya millî emlak müdürlüğünü ve ilçelerde millî
emlak müdürlüğünü yoksa malmüdürlüğünü,
ı) Yönetmelik: Hazine Taşınmazlarının İdaresi Hakkında Yönetmeliği,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Genel Esaslar
Ecrimisilin tespit ve takdir edilmesi
MADDE 5- (1) Hazine taşınmazlarından kiraya verilen, irtifak hakkı tesis edilen veya
kullanma izni verilenlerin dışında kalanların fiilî durumları, İdarece hazırlanan program
dâhilinde mahallinde tespit edilerek düzenlenen Yönetmelik eki “Taşınmaz Tespit
Tutanağı”na dayanılarak, işgalen kullanılanlar için tespit tarihinden geriye doğru beş yılı
geçmemek üzere bedel tespit komisyonunca ecrimisil tespit ve takdir edilir. Taşınmaz tespit
tutanağında; işgalin başlangıç tarihi, taşınmazın işgale veya kullanıma konu olan yüzölçümü,
işgalcileri, kullanım amacı, ecrimisil takdirinde yararlanılabilecek bilgiler ile bilinmesinde
yarar görülen diğer bilgilere yer verilir. Komisyon eksiksiz toplanır ve kararlar çoğunlukla
alınır. Takdir işlemi, tespit tarihinden itibaren en geç onbeş gün içerisinde yapılır.
(2) Taşınmazların tespitlerinin yılda en az bir defa yapılması esastır. Ancak, zorunlu
durumlarda tespit programlarının süresi bir yıldan fazla olabilir. Fakat, tespit programları beş
yıldan fazla süreli yapılamaz. Programların hazırlanmasında; taşınmazların beş yılda en az bir
defa, önemli görülen taşınmazların her yıl, tarımsal amaçla kullanılan taşınmazların hasat
zamanları da dikkate alınarak, belediye mücavir alanlarındaki taşınmazların her yıl (zorunlu
hallerde daha uzun süreli) tespitinin yapılması hususları dikkate alınır. Bu tespitlerin
yapılması konusunda illerde defterdarlar, ilçelerde ise malmüdürleri veya varsa milli emlak
müdürleri gerekli tedbirleri alırlar.
(3) Hazine taşınmazlarının gerçek veya tüzel kişilerce işgale uğradığının tespit edilmesi
hâlinde; tespit tarihinden itibaren onbeş gün içinde taşınmaz tespit tutanağına dayanılarak
bedel tespit komisyonunca tespit tarihinden geriye doğru beş yılı geçmemek üzere, tarımsal
amaçlı kullanımlar ile belediye ve mücavir alan sınırları dışında gelir getirici unsur taşımayan
kullanımlar için taşınmazın emlak vergisine esas asgari değerinin yüzde birbuçuğundan;
belediye ve mücavir alan sınırları içinde ve planlı alanlarda tarım dışı kullanımlar için ise
taşınmazın emlak vergisine esas asgari değerinin yüzde üçünden az olmamak üzere ecrimisil
tespit ve takdir edilir.
(4) Belediye ve mücavir alan sınırları dışında veya köy sınırları içinde olan ve tarımsal
amaçla kullanılmakta iken, belediye sınırlarının genişlemesi sonucunda belediye ve mücavir
alan sınırları içinde kalan ve/veya imar planına tabi tutulan taşınmazların tarımsal amaçlı
kullanımından dolayı ecrimisil tespit ve takdirinde, tarımsal kullanım dikkate alınır. Ancak,
bu taşınmazların ecrimisil bedeli; taşınmazın sınırları içerisinde bulunduğu ilçede taban, kıraç
ve sulu arazi için belirlenen emlak vergisine esas asgari arazi metrekare birim bedellerinin
yüzde bir buçuğundan az olamaz.
(5) Emlak vergisine esas asgari metrekare birim değeri belirlenmemiş olan Devletin
hüküm ve tasarrufu altında olan yerler için ecrimisil tespit ve takdirinde, birim değeri
belirlenen en yakın emsal taşınmazın emlak vergisine esas metre kare birim değeri dikkate
alınır.
(6) Kamu kurum ve kuruluşları tarafından; kuruluş kanunlarıyla verilen ve yapmakla
yükümlü oldukları kamu hizmetleri doğrultusunda Hazine taşınmazları üzerinde izinsiz olarak
yapılan sosyal, kültürel, sportif ve benzeri amaçlı tesislerin ticari amaca konu edilmemesi ve
tahsis veya devir talebinde bulunulması ve bu talebin Yetkili İdarece uygun görülmesi halinde
ecrimisil takibatı yapılmaz. Tahsis veya devir işlemlerinin gerçekleşmesi durumunda,
tahakkuk etmiş ecrimisiller tahsil edilmez, tahsil edilmiş olanlar ise iade edilmez.
(7) Hazine taşınmazının adına tahsis yapılan idare tarafından üçüncü kişilere kiraya
verildiğinin tespiti halinde, tespit tarihinden itibaren onbeş gün içerisinde kiracı ve tahsisli
idareye;
taşınmazın
kiralanmasında
Yetkili
İdarenin
………..……
Defterdarlığı/Malmüdürlüğü olduğu belirtilerek, Yetkili İdareden kiralama talebinde
bulunulmaması veya talepte bulunulmakla beraber kiralanmasının uygun görülmemesi
halinde; taşınmazın tahliye edileceği ve bildirim tarihi itibariyle geriye dönük tahsisli idarenin
sözleşmede belirlediği kira bedellerinin onbeş gün içinde Hazineye ödenmesi gerektiği, aksi
takdirde gerekli yasal yollara başvurulacağı yazıyla bildirilir. On beş günlük süre içerisinde
ödenmeyen kira bedellerinin (genel bütçeye gelir kaydedilenler hariç) kiracı ve tahsisli
idareden müşterek ve müteselsilen tahsili için yasal yollara başvurulur. Ödeme süresinin bitim
tarihinden itibaren işgalin devam etmesi veya Yetkili İdare nezdinde kiralanması için talepte
bulunulmaması veya talepte bulunulmakla beraber bu talebin uygun görülmemesi halinde
taşınmaz tahliye edilir. Ayrıca, taşınmaz tahsisli idare tarafından kira bedeli alınmaksızın
kullandırılıyor ise, geriye yönelik olarak da ecrimisil tespit ve takdiri yapılır.
(8) Hazinenin paydaşı olduğu taşınmazlarda, taşınmazın paydaşı ya da paydaşlarınca
kullanılması halinde, kullanılan miktar paydaş/paydaşların kendi payına düşen miktardan
fazla olmadıkça ecrimisil istenmez. Hazinenin paydaş olduğu taşınmazlarda, taşınmazın
üçüncü kişilerce kullanılması halinde, Hazinenin payı oranında ecrimisil takibatı yapılır.
Ancak, evveliyatında kişiler adına kayıtlı iken, imar uygulaması nedeniyle Hazinenin
sonradan paydaş olduğu taşınmazların üzerinde yapı bulunması halinde, yapının bulunduğu
alan paydaş/paydaşların paylarına isabet eden yüzölçümden daha fazla olsa dahi ecrimisil
takibatı yapılmaz, tahakkuk etmiş ecrimisiller tahsil edilmez, tahsil edilmiş olanlar iade
edilmez. Ancak, bu nitelikteki taşınmazlardaki Hazine payları, koşulları mevcut ise öncelikle
29/6/2001 tarihli ve 4706 sayılı Hazineye Ait Taşınmaz Malların Değerlendirilmesi ve Katma
Değer Vergisi Kanununda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun hükümlerine göre
paydaşına/paydaşlarına doğrudan veya genel hükümlere göre satılır ya da bu taşınmazlar
hakkında 22/11/2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu hükümlerine göre işlem
yapılır.
(9) Ayrıca, evveliyatında kişiler adına kayıtlı ve tarımsal amaçlı kullanılıyor iken, imar
uygulaması nedeniyle Hazinenin sonradan paydaş olduğu taşınmazlar ile bu şekilde tamamı
Hazine adına tescil edilen taşınmazların tarımsal amaçla kullanımları nedeniyle hasat sezonu
sonuna kadar ecrimisil alınmaz ve bu taşınmazların tahliyesine ilişkin işlemler hasat sezonu
sonunda yapılır.
(10) Ecrimisilin tespit ve takdirinde; İdarenin zarara uğrayıp uğramadığına ve işgalcinin
kusurlu olup olmadığına bakılmaksızın, taşınmazın işgalci tarafından kullanım şekli, fiili ve
hukuki durumu ile işgalden dolayı gelir elde edilip edilmediği, gibi hususlar göz önünde
bulundurulur.
(11) Ecrimisil tespit ve takdir edilirken, Hazine taşınmazının değerini etkileyebilecek;
a) İmar durumu,
b) Yüzölçümü,
c) Niteliği,
ç) Verimi (tarım arazilerinde),
d) Alt yapı hizmetlerinden yararlanıp yararlanmadığı,
e) Konumu,
f) Taşınmazın kullanım şekli ve işgalden dolayı gelir elde edilip edilmediği,
gibi her türlü ölçütler dikkate alınır.
(12) Ecrimisilin tespitinde ayrıca; aynı yer ve mahalde bulunan emsal nitelikteki
taşınmazlar için oluşmuş kira bedelleri veya ecrimisiller, varsa bunlara ilişkin kesinleşmiş
yargı kararları, ilgisine göre belediye, ticaret odası, sanayi odası, ziraat odası, borsa gibi
kuruluşlardan veya bilirkişilerden soruşturulmak suretiyle edinilecek bilgiler ile taşınmazın
değerini etkileyecek tüm unsurlar göz önünde bulundurulur. Ecrimisil tespit ve takdirinde göz
önünde bulundurulacak bilgiler, gerektiğinde köy, mahalle, cadde ve sokak itibariyle
sorulabilir.
(13) Ayrıca, 3/7/2003 tarihli ve 4916 sayılı Çeşitli Kanunlarda ve Maliye Bakanlığının
Teşkilât ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamede Değişiklik Yapılması
Hakkında Kanunun yürürlüğe girdiği 19/7/2003 tarihinden sonra Hazine taşınmazları üzerinde
yapılan yasal olmayan her türlü yapı ve tesisler (takılıp-sökülebilir nitelikli olanlar hariç),
başka bir işleme gerek kalmaksızın Hazineye intikal edeceğinden; bu nitelikteki işgaller için
ecrimisil, zeminle birlikte muhdesat da dikkate alınarak tespit ve takdir edilir.
(14) Kiraya verilen, irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taşınmazlarda
sözleşmenin bitiminden sonra kullanımın devam etmesi hâlinde, varsa sözleşme veya resmî
senetteki hükme göre işlem yapılır. Aksi takdirde işgalciler hakkında ecrimisil tespit, takdir ve
tahsilatı yapılır.
Ecrimisil ihbarnamesinin tebliği ve idari hataların düzeltilmesi
MADDE 6 - (1) Takdir edilen ecrimisiller, takdir tarihinden itibaren onbeş gün içinde
Yönetmelik eki “Ecrimisil İhbarnamesi” düzenlenerek fuzuli şagile 11/2/1959 tarihli ve 7201
sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre öncelikle elden veya iadeli taahhütlü mektupla, bu
şekilde tebliğ edilemeyenler diğer usullere göre tebliğ edilir.
(2) Taşınmazın tespiti ile ecrimisil tespit ve takdirinin bedel tespit komisyonunca
yapıldığı durumlarda; ilgilinin de hazır bulunması halinde, düzenlenen ecrimisil ihbarnamesi
fuzuli şagile elden tebliğ edilebilir. Bu durumda düzenlenen ihbarname tespit tutanağı, kıymet
takdir kararı ile tebliğe ilişkin bilgiler MEOP sistemine girilmemiş ise beş iş günü içerisinde
MEOP sistemine girişi sağlanır.
(3) Ecrimisil işleminde İdarece; maddi, kişide, işgal edilen alanda veya yüzölçümde ya
da benzer şekilde hata olduğunun belirlenmesi halinde, bu hata İdarece hangi aşamada olursa
olsun resen düzeltilir ve yeniden ecrimisil ihbarnamesi düzenlenerek ilgililerine tebliğ edilir.
Düzeltme talepleri ve taleplerin değerlendirilmesi
MADDE 7- (1) Ecrimisil işlemine karşı, tebliğ tarihinden itibaren otuz gün içinde ilgili
İdareye dilekçeyle müracaat edilerek düzeltme talebinde bulunulabilir.
(2) Düzeltme talepleri, talep tarihinden itibaren en geç otuz gün içinde bu Genel
Tebliğin 8 inci maddesinde belirtilen komisyonlarca karara bağlanır ve sonucu karar
tarihinden itibaren en geç onbeş gün içinde düzenlenecek Yönetmelik eki “Ecrimisil Düzeltme
İhbarnamesi” ile ilgilisine tebliğ edilir.
(3) Komisyonlar, gerektiğinde mahallinde inceleme yapmak veya yaptırmak suretiyle
itirazları inceler. Komisyonlar üye tam sayısı ile toplanır ve çoğunlukla karar alır. Kararlarda
çekimser kalınamaz. Komisyon kararları gerekçeli yazılır. Muhalif kalan üye karşı oy
gerekçesini belirtmek zorundadır.
(4) Düzeltme taleplerini inceleyen komisyon kararlarına karşı, fuzuli şagiller tarafından
İdareye başka bir itirazda bulunulamaz.
(5) Malmüdürlüklerince düzenlenen, ilgililerince itiraz edilen ve inceleme yetkisi illerde
oluşturulan komisyonlara ait olan itirazlar, malmüdürlüklerince en geç beş iş günü içinde
taşınmazın dosyası, ecrimisil takdirine ilişkin diğer belgeler ve itiraza ilişkin görüş ile birlikte
yetkili komisyonca incelenmek üzere defterdarlığa gönderilir. Komisyonca yapılan inceleme
sonucunda verilen karar, ilgilisine süresi içerisinde ecrimisil düzeltme ihbarnamesi ile tebliğ
edilmek üzere ilgili malmüdürlüğüne bildirilir.
Düzeltme taleplerini inceleyecek komisyonlar
MADDE 8- (1) İl veya ilçelerde oluşturulan bedel tespit komisyonunca düzenlenen ve
toplam tutarı yılı merkezî yönetim bütçe kanununun (İ) cetvelinde Kanunun 76 ncı maddesi
için taşınmazın bulunduğu il veya diğer ilçeler ile ilgili olarak belirlenen parasal sınırın;
a) Yüzde otuzuna kadar olan (yüzde otuz dâhil) ecrimisil ihbarnamelerine yapılacak
düzeltme talepleri takdiri yapan komisyon tarafından,
b) Yüzde yüzüne kadar olan (yüzde yüz dâhil) ecrimisil ihbarnamelerine yapılacak
düzeltme talepleri; defterdar yardımcısının, milli emlak dairesi başkanlığı bulunan illerde
milli emlak dairesi başkanının başkanlığında milli emlak müdürü veya emlak müdürü ile milli
emlak müdür yardımcısı veya emlak müdür yardımcısından oluşan komisyon tarafından,
c) Yüzde yüzünden fazla olan ecrimisil ihbarnamelerine yapılacak düzeltme talepleri
ise; defterdarın başkanlığında, defterdar yardımcısı veya milli emlak dairesi başkanı ile milli
emlak müdürü veya emlak müdüründen oluşan komisyon tarafından,
incelenir.
Ecrimisilin vade tarihi ve tahsili
MADDE 9- (1) Ecrimisil; ecrimisil ihbarnamesinin ilgilisine tebliğ tarihinden itibaren
otuz gün içinde ilgili muhasebe birimlerine ödenir. Ödeme; ecrimisil bedelinin tamamına
itiraz edilmemek kaydıyla ve otuz günü geçmemek üzere kısım kısım da yapılabilir.
(2) Vadesinde ödenmeyen veya vadesinde bir kısmı ödenenlerden kalan ecrimisiller;
a) Düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmemiş ise; millî emlak
birimlerince, dava açma süresi olan altmış gün geçtikten sonra en geç onbeş gün içinde
ecrimisil bedeline yüzde yirmi indirim yapılmak suretiyle,
b) Düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmiş ise; ecrimisil düzeltme
ihbarnamesinin tebliğ tarihinden itibaren otuz gün içinde rızaen ödenmemesi halinde, millî
emlak birimlerince, dava açma süresi olan altmış gün geçtikten sonra en geç onbeş gün içinde,
21/7/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun
hükümlerine göre takip ve tahsil edilmek üzere vergi dairelerine veya gelir servislerine intikal
ettirilir. Vergi daireleri veya gelir servisleri, kendilerine intikal ettirilen ecrimisil alacaklarını
anılan Kanun hükümlerine göre takip ve tahsil ederek sonuçlarını millî emlak birimlerine
bildirirler.
(3) Fuzuli şagiller tarafından dava açılmış olması, mahkemelerce yürütmenin
durdurulması kararı verilmedikçe, ecrimisilin takip ve tahsil edilmesi işlemini durdurmaz.
Ancak, 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre takip ve tahsil edilmek üzere vergi dairelerine
veya gelir servislerine intikal ettirilen ecrimisil alacaklarının takip ve tahsili işlemleri
sırasında yapılan haciz veya ihtiyati haciz uygulamaları hakkında ilgilileri tarafından açılan
davalarda mahkemelerce verilen kararlar hakkında, bu kararların kesinleşmesinden sonra ilgili
vergi daireleri veya gelir servislerince işlem tesis edilir.
(4) Köy sınırları içerisinde yer alan Hazine taşınmazlarının işgalcilerinden tahsil edilen
ecrimisil gelirlerinin yüzde beşi, 18/3/1924 tarihli ve 442 sayılı Köy Kanununda belirlenen
görevlerde kullanılmak kaydıyla, tahsilatı izleyen ay içinde bu gelirlerin elde edildiği köy
tüzel kişiliği hesabına aktarılmak üzere muhasebe birimince emanet nitelikli hesaplara
kaydedilir. Bakanlık tarafından bu oran iki katına kadar arttırabilir. 1/8/2010 tarihinden sonra
gecikme zamları hariç olmak üzere tahsil edilen ecrimisil tutarlarından köy tüzel kişiliklerine
pay verilir. Süresinde ödenmeyen ecrimisillerden köy tüzel kişiliğine pay verilmesi
gerekenler, ilgili köy tüzel kişilikleri belirtilerek vergi dairesi veya gelir servislerine intikal
ettirilir.
(5) Tüzel kişiliklerini kaybederek mahalleye dönüşen köylerde bulunan Hazine
taşınmazlarının işgali nedeniyle tahsil edilen ecrimisil gelirlerinden tüzel kişiliğin sona erdiği
tarihten itibaren bu köylere pay verilmez.
Ecrimisilin taksitle ödenmesi
MADDE 10- (1) Ecrimisil ihbarnamesinin, düzeltme talebinde bulunulmuş ise ecrimisil
düzeltme ihbarnamesinin tebliğinden itibaren otuz günlük süre içinde ecrimisil borçlusunun
ödeme güçlüğü nedeniyle yazılı olarak talep etmesi ve toplam veya kısmi ödeme yapılmış ise
kalan ecrimisilin en az yüzde yirmi beşinin peşin olarak ödenmesi kaydıyla ecrimisil, en fazla
üç yıl içinde taksitler hâlinde ödenebilir. Ancak, yılı merkezi yönetim bütçe kanununun (İ)
cetvelinde Kanunun 76 ncı maddesi için belirlenen parasal sınırın yüzde birini geçmeyen
ecrimisil bedellerinin taksitlendirilmesi talepleri kabul edilmez.
(2) Ecrimisil taksitlerine kanuni faiz oranı uygulanır. Taksitle ödeme sürecinde,
4/12/1984 tarihli ve 3095 sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun uyarınca
Bakanlar Kurulu Kararıyla yeni kanuni faiz oranının belirlenmesi halinde, Bakanlar Kurulu
Kararında belirtilen tarihten itibaren kanuni faiz, yeni oran üzerinden hesaplanır.
(3) Ecrimisil taksitlerinin vadeleri ile taksit sayısı ve taksit tutarı, ecrimisil
ihbarnamesinin, düzeltme talebinde bulunulmuş ise ecrimisil düzeltme ihbarnamesinin
tebliğinden itibaren otuz günlük sürenin son günü esas alınarak en fazla üç yıl içinde olmak
üzere İdare tarafından, fuzuli şagilin talebi de dikkate alınmak suretiyle tespit edilir. Tespit
edilen taksitlere ilişkin olarak, bu Genel Tebliğin ekinde yer alan ödeme planı düzenlenir.
Fuzuli şagil tarafından imzalanan ödeme planının bir örneği kendisine verilir, bir örneği de
dosyasında saklanır.
(4) Ecrimisil taksitlerinden birinin vadesinde ödenmemesi durumunda, kalan ecrimisil
alacağının tamamı muaccel hâle gelir. Ecrimisil ihbarnamesinin, düzeltme talebinde
bulunulmuş ise ecrimisil düzeltme ihbarnamesinin muhatabına tebliğ tarihini takip eden
otuzuncu günün bitiminden itibaren kalan ecrimisil alacağının tamamı gecikme zammı
uygulanmak suretiyle 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre takip ve tahsil edilmek üzere vergi
dairelerine veya gelir servislerine onbeş gün içerisinde intikal ettirilir.
Ecrimisilde indirim
MADDE 11- (1) 23/7/2010 tarihli ve 6009 sayılı Gelir Vergisi Kanunu İle Bazı Kanun
ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 24 üncü
maddesiyle Kanunun 75 inci maddesinin ikinci fıkrasına eklenen indirime ilişkin hükümlerin
yürürlüğe girdiği 1/8/2010 tarihi itibariyle;
a) İlgilisine tebliğ edilen ve itiraz süresi olan otuz günü geçmeyen ecrimisillere itiraz
edilmemesi şartıyla yüzde yirmi,
b) Ödeme süresi içerisinde ve 1/8/2010 tarihinden sonra yapılan peşin ödemelerde
yüzde onbeş,
oranında indirim uygulanır.
Örnek: Fuzuli şagil (A) şahsına 1/10/2010 tarihinde ecrimisil ihbarnamesi tebliğ
edilmiştir. İtiraz süresi/ödeme süresi 31/10/2010 tarihinde sona ermektedir. Bu durumda
ecrimisile/ecrimisilin;
-İtiraz edilmemesi halinde yüzde yirmi indirim uygulanır.
-Peşin ödenmesi halinde yüzde onbeş indirim uygulanır.
-İtirazsız ve peşin olarak ödenmesi halinde yüzde otuzbeş indirim uygulanır.
-İtiraz edilmemesi ve davaya konu edilmemesi halinde, dava açma süresi geçtikten
sonra yüzde yirmi indirim yapılmak suretiyle vergi dairesi/gelir servisine bildirilir.
(2) Kanunun 75 inci maddesinin ikinci fıkrasının yürürlüğe girdiği 1/8/2010 tarihinden
önce 6183 sayılı Kanuna göre tahsil edilmek üzere vergi dairelerine veya gelir servislerine
intikal ettirilen ecrimisillerde indirim uygulanmaz.
(3) Ecrimisilin ihbarnamesinin ilgilisine tebliğ tarihinden itibaren otuz günlük ödeme
süresi içerisinde;
a) Ecrimisile karşı düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmemesi veya
itiraz edilmesine rağmen aynı süre içerisinde bu itirazdan kayıtsız ve şartsız olarak
vazgeçilmesi halinde (rızaen peşin veya taksitle ödeme yapılmasa dahi) yüzde yirmi,
b) Ecrimisile karşı bu süre içinde dava açılmış ise aynı süre içinde davadan kayıtsız
şartsız feragat edilmesi halinde yüzde yirmi,
c) Ecrimisilin peşin olarak ödenmesi halinde (taksitlendirme sınırları altında kalsa dahi)
tebliğ edilen ecrimisil bedeli üzerinden ayrıca yüzde onbeş,
ç) Ecrimisilin, düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmeden peşin olarak
ödenmesi halinde, tebliğ edilen ecrimisil bedeli üzerinden toplam yüzde otuzbeş,
d) Ecrimisilin, düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmeden taksitle
ödenmesi halinde sadece yüzde yirmi,
e) Düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmemekle birlikte süresinde
ödenmediğinden tahsili için vergi dairelerine veya gelir servislerine intikal ettirilenlere yüzde
yirmi,
f) Düzeltme talebinde bulunulmak suretiyle itiraz edilmesine rağmen peşin ödenen
ecrimisillere yüzde onbeş,
oranında indirim uygulanır.
(4) Ecrimisil ihbarnamesine yapılan itiraz veya açılan dava ile ecrimisil düzeltme
ihbarnamesine açılan dava İdarece yapılan ve resen düzeltilmesi gereken hatalara ilişkin ve bu
hata İdarece düzeltilir ise; açılan davadan kayıtsız ve şartsız olarak feragat edilmesi ve
yeniden gönderilen ecrimisil ihbarnamesine itiraz edilmeyerek düzeltilen ecrimisil bedelinin
peşin ödenmesi halinde toplam yüzde otuzbeş, taksitle ödenmesi halinde ise sadece yüzde
yirmi oranında indirim uygulanır.
(5) İtiraz edilmemesi nedeniyle yüzde yirmi indirim yapılmak suretiyle vergi daireleri
veya gelir servislerine intikal ettirilen ecrimisiller hakkında sonradan dava açıldığının tespit
edilmesi halinde, indirilen tutarın takip ve tahsil edilmesi için konu önceki bildirimle
ilişkilendirilerek ilgili vergi dairesi veya gelir servisine intikal ettirilir.
(6) Taksitli ödeme hallerinde ecrimisilin peşin ödenen yüzde yirmibeşlik kısmına yüzde
onbeş oranındaki peşin ödeme indirimi uygulanmaz. 1/8/2010 tarihinden önce taksitlendirilip
taksit ödemesi devam eden ecrimisillerin 1/8/2010 tarihinden sonra kalan kısmının bir defada
ödenmesi halinde de yüzde onbeş oranındaki indirim uygulanmaz.
(7) Ecrimisilin ödenmesine ilişkin safhada, itirazi kayıtla ödeme yapılması halinde, bu
şekilde yapılan ödeme ecrimisil işlemine karşı dava açılmasına hazırlık amacını taşıdığından
ve itiraz mahiyetinde olduğundan yüzde yirmi indirim uygulanmaz.
İşgalin devamı halinde ecrimisil
MADDE 12- (1) Kiraya verilen, irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen
taşınmazlardan süresi dolduğu hâlde tahliye edilmeyen, sözleşmesi feshedilen veya herhangi
bir sözleşmeye dayanmaksızın fuzuli olarak işgal edilen Hazine taşınmazlarının tahliyesi;
hasat sezonu, iş ve hizmetlerin mevsimlik faaliyet dönemi de dikkate alınarak defterdarlık
veya malmüdürlüğünün talebi üzerine, bulunduğu yer mülki amirince en geç onbeş gün içinde
sağlanarak, taşınmaz İdarece görevlendirilecek memurlara boş olarak teslim edilir.
(2) Fuzuli şagilin işgal veya tasarruf ettiği taşınmazdan tahliyesinin herhangi bir nedenle
sağlanamamış olması, aynı taşınmazdan ikinci ve müteakip defa ecrimisil bedeli istenmesine
engel teşkil etmeyeceği gibi, ikinci ve müteakip defalar ecrimisil tahsil edilmiş olması, Kanun
ve Yönetmelik hükümleri uyarınca fuzuli şagilin tahliye edilmesine de engel teşkil etmez.
Ecrimisil bedellerinin tahsil edilmesi, taşınmazdaki kullanımın devamı hakkını vermez.
Terkin edilecek ecrimisiller
MADDE 13- (1) Kanunun geçici 3 ncü maddesine göre; 1/8/2010 tarihinden önce tespit
ve takdir edilen, tebliğ edilen veya tahakkuk ettirilen ecrimisil alacaklarının tespit tarihinden
geriye doğru beş yılı aşan kısmı hangi aşamada (tespit, takdir, tahakkuk ve tebliğ) olursa
olsun düzeltilir veya terkin edilir, tahsil edilmiş olanlar ise iade edilmez.
(2) Tespit tarihinden geriye doğru beş yıldan fazla dönemi kapsayan ecrimisil
alacaklarından;
a) Tespit ve takdir edilip henüz tebliğ edilmemiş olanlar düzeltilerek tebliğ edilir.
b) Muhatabına tebliğ edilmiş olanlar ödeme safhasında İdarece düzeltilerek tahsil edilir.
c) İdareye ödenmeyenler ise düzeltilerek 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre takip ve
tahsil edilmek üzere vergi dairelerine veya gelir servislerine intikal ettirilir.
ç) Taksitle ödemesi devam edenler son beş yıllık ecrimisil tutarı belirlenerek bu tutardan
o güne kadar tahsil edilen toplam tutar düşüldükten sonra kalan tutar üzerinden taksitle
ödenmesine devam edilir. Buna göre hazırlanacak yeni ödeme planı ilgiliye tebliğ edilir.
Örnek:
Ecrimisil Dönemi
: 7 yıl,
Toplam Ecrimisil Tutarı : 8.000.-TL,
Son Beş Yıla İsabet Eden Tutar
: 6.000.-TL,
Ödenen Toplam Tutar
: 2.000.-TL ise;
6.000.-TL – 2.000.-TL = 4.000.-TL üzerinden taksitle ödenmesine devam edilir. Kalan
tutar taksitlendirme sınırlarının altında kalsa dahi, ilgilinin istemesi halinde, bu tutarın kalan
taksit süresi içerisinde tahsiline devam edilir.
d) Beş yıldan uzun süreleri kapsayan ecrimisil işlemlerinin sadece beş yılı aşan kısmının
iptali için açılan davalarda mahkemelerce Kanunun geçici 3 üncü maddesi gerekçe
gösterilerek kısmen iptal kararı verilmesi yerine işlemin tümünün iptal edilmesi halinde,
davaya konu olan ihbarnamedeki tespit tarihinden geriye dönük beş yıla ilişkin ecrimisil
belirlenerek, fuzuli şagile yeniden düzenlenen ecrimisil ihbarnamesi tebliğ edilmek suretiyle
işlem tesis edilir. Bu şekilde düzenlenen ihbarnamelere; “……….......... …………....
Mahkemesinin ….. / ….. / ........ tarihli ve Esas No: …… / ……., Karar No: …… / ……..
sayılı kararına istinaden düzenlenmiştir.” ibaresi eklenir. Bu şekilde düzenlenen ecrimisil
ihbarnameleri hakkında da, koşulları varsa, bu Genel Tebliğin “Ecrimisilde indirim” başlıklı
11 inci maddesi uygulanır.
Örnek:
İşgalciye, 1/1/2011 tespit tarihli, 1/1/2001 işgal başlangıç tarihli, 1/1/2001-1/1/2011
tarihleri arasındaki dönem için, on yıl süreli ecrimisil ihbarnamesi 1/2/2011 tarihinde tebliğ
edilmiştir.
İşgalci tarafından ecrimisil ihbarnamesi dava konusu edilmiştir.
X Mahkemesinin ..... /….. /……. tarihli ve Esas No: …… / ……., Karar No: …... / ..
…… sayılı kararı ile; ecrimisil alacaklarının tespit tarihinden geriye doğru beş yılı aşan
kısmının terkini gerektiğinden bahisle işlemin tamamının (ihbarnamenin) iptaline karar
verilmiştir.
X Mahkemesinin bu kararına istinaden, 1/1/2011 tarihinden geriye doğru beş yıllık
olmak üzere ecrimisil düzeltme ihbarnamesi düzenlenmiştir.
Ecrimisil düzeltme ihbarnamesinin işgal başlangıç tarihi 1/1/2006 olarak düzeltilmiş ve
“Düzeltmeyi Gerektiren Nedenler” başlıklı kısmına; “……………...
………………
Mahkemesinin ..... /… / …… tarihli ve Esas No: …… /……. Karar No: …… / …….. sayılı
kararına istinaden düzenlenmiştir.” ibaresi eklenmiştir.
e) Süresinde ödenmemesi nedeniyle 6183 sayılı Kanun hükümlerine göre takip ve tahsil
edilmek üzere vergi dairelerine veya gelir servislerine intikal ettirilen, henüz tahsil edilmeyen
ve terkin edilmesi gereken ecrimisil tutarları belirlenerek, ilgili vergi dairesine veya gelir
servisine bildirilir.
f) 6009 sayılı Kanunun 25 inci maddesi ile Kanuna eklenen geçici 1 inci maddesinin
yürürlüğe girdiği 1/8/2010 tarihinden sonra tespit ve takdir edilen, tebliğ edilen veya tahakkuk
ettirilen, ancak bu madde kapsamında terkini gerektiği halde tahsil edilen tutarlar, ilgilisinin
başvurusu üzerine varsa öncelikle ecrimisil borcuna mahsup edilir, yoksa tamamı veya
mahsuptan sonra kalan miktar iade edilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Özellik Arzeden Ecrimisil İşlemleri
Kıyı Kanunu kapsamında kalan yerlerde ecrimisil işlemleri
MADDE 14- (1) 4/4/1990 tarihli ve 3621 sayılı Kıyı Kanunu ile 3/8/1990 tarihli ve
20594 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Kıyı Kanununun Uygulanmasına
Dair Yönetmelik hükümleri kapsamında ve kıyı kenar çizgisi içerisinde (kıyıda) kalan
taşınmazların üzerine deniz, güneş ve kumsaldan yararlanılması amacıyla şezlong, gölgelik,
soyunma kabini ve duş konulması, yeşil alan düzenlemesi yapılması, sportif ve eğlence
aktivitelerinin yapılabileceği alanlar oluşturulması, yiyecek ve içecek servisi yapılması
amacıyla takılabilir, sökülebilir ve taşınabilir elemanlarla basit nitelikte yapı (lokanta, çay
bahçesi, kafeterya vb. tesisler hariç) yapılması gibi izinsiz kullanımların tespit edilmesi
halinde, bu taşınmazları izinsiz kullananlar arasında herhangi bir ayrım yapılmaksızın
ecrimisil bedeli; yılı içerisinde T.C. Kalkınma Bankası A.Ş. tarafından belirlenen ve Kültür ve
Turizm Bakanlığınca yayımlanan Birim Maliyetler Listesi’nin “Günübirlik Tesisi Açık Alan
Düzenlemesi” için öngörülen metre kare birim bedelinin kullanıma konu olan taşınmazın
yüzölçümü ile çarpılması suretiyle bulunacak rakamın yüzde yirmibeşi ile varsa bu
taşınmazların, yoksa en yakın emsal taşınmazın emlak vergisine esas asgari metrekare birim
değerinin yüzde birinin toplamından aşağı olmamak üzere, Kanunun 9 uncu maddesinde
belirtilen yerlerden sorulmak suretiyle bedel tespit komisyonu tarafından tespit ve takdir
edilir.
(2) Kıyı ve sahil şeritleri ile dolgu alanlarında yukarıdaki belirtilen kullanımlar dışında
izinsiz kullanımın tespiti halinde; varsa bu taşınmazların, yoksa birim değeri belirlenen en
yakın emsal taşınmazın emlak vergisine esas asgari metrekare birim değerinin yüzde üçünden
az olmamak kaydıyla ecrimisil tespit, takdir ve tahsilatı yapılır.
(3) Ecrimisilin tespit ve takdir edilmesi safhasında, işgalin başladığı ve bittiği süreler
dikkate alınır.
(4) Kıyı, sahil şeridi ile dolgu alanlarında beton, kayraktaş vb. kaplama elemanlar ile
zemin düzenlemesi yapılmak suretiyle kullanımının tespit edilmesi halinde; bu tür
kullanımların öncelikle tahliyesi esas olup, tahliye işlemi gerçekleştirilinceye kadar ecrimisil
takibatı yapılır.
(5) Deniz, güneş ve kumsaldan yararlanma veya sportif ve eğlence aktivitelerinin
yapılması amacıyla kullanılan iskeleler için birinci fıkraya göre, bu kullanımlar dışında
kullanılan iskeleler için (yükleme-boşaltma gibi) ise ikinci fıkraya göre ecrimisil tespit, takdir
ve tahsilatı yapılır.
Ecrimisil tespit, takdir ve tahsilinde özellik arzeden işlemler
MADDE 15- (1) 22/5/2007 tarihli ve 5663 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma
Kanununda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun 2 nci maddesiyle 21/7/1983 tarihli ve
2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununa eklenen geçici 7 nci madde
uyarınca, 27/7/2004 tarihinden itibaren yapılan kadastro çalışmaları sonucu zilyetlik şartları
oluştuğu halde sit alanlarında kalması nedeniyle Hazine adına tespit ve tescili yapılmış
taşınmazlardan 1 ve 2 nci derece arkeolojik sit alanları dışında kalan sit alanlarındaki
taşınmazların kadastro tutanaklarında zilyet veya hak sahibi olarak belirtilen kişilerin veya
mirasçılarının süresi içerisinde bu taşınmazların tapuda adlarına tescili talebinde bulunmaları
ve tescil işleminin yapılması halinde bu kişilerden ecrimisil alınmaz, aksi takdirde ecrimisil
alınır.
(2) 24/7/2008 tarihli ve 5793 sayılı Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde
Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun geçici 29 uncu maddesiyle 4706 sayılı Kanuna eklenen
geçici 9 uncu madde gereğince Devlet Hava Meydanları İşletmesi Genel Müdürlüğü adına
tapuya tescil veya bu Genel Müdürlüğe tahsis edilecek taşınmazlar hakkında, bu maddenin
yürürlüğe girdiği 6/8/2008 tarihi itibariyle bu Genel Müdürlük adına tahakkuk ettirilen
ecrimisil bedellerinden henüz tahsil edilmemiş olanlar hangi aşamada olursa olsun terkin
edilir ve tahsil edilmiş ecrimisil bedelleri iade edilmez, bu taşınmazlardan adı geçen Genel
Müdürlük tarafından üçüncü kişilere kiraya verilenler hakkında, bu maddenin yürürlüğe
girdiği 6/8/2008 tarihine kadar bunların kullanımları nedeniyle kiracılar adına tahakkuk
ettirilmiş ecrimisil bedellerinden henüz tahsil edilmemiş olanlar ise, kira bedellerinin bu
Genel Müdürlük tarafından tahsil edilmiş olması kaydıyla, hangi safhada olursa olsun terkin
edilir ve tahsil edilmiş ecrimisil bedelleri iade edilmez.
(3) 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanununun 20/6/1973 tarihli ve 1744 sayılı
Kanunla değişik 2 nci maddesi ile 23/9/1983 tarihli ve 2896 sayılı, 5/6/1986 tarihli ve 3302
sayılı Kanunlarla değişik 2 nci maddesinin (B) bendine göre orman kadastro komisyonlarınca
Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılan yerler hakkındaki ecrimisil işlemleri aşağıdaki
şekilde yapılır:
a) Orman kadastro komisyonlarınca Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılan yerler
hakkındaki çıkarma işleminin kesinleştiği tarih esas alınarak ecrimisil tespit, takdir ve tahsilatı
yapılır. Ancak, bu yerlerden evveliyatı itibarıyla tapuda kişiler adına kayıtlı olan taşınmazlar
hakkında, bu yerlerin tapularının iptali ile Hazine adına tesciline ilişkin mahkeme kararlarının
kesinleştiği tarihten itibaren (bu kararların tapuda infaz edilerek bu taşınmazların tapuda
Hazine adına tescil edilip edilmediğine bakılmaksızın) ecrimisil tespit, takdir ve tahsilatı
yapılır.
b) 6831 sayılı Orman Kanununun 2 nci maddesinin son fıkrası gereğince ve bu fıkrada
belirtilen süre için, 17/10/1983 tarihli ve 2924 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının
Desteklenmesi Hakkında Kanun hükümleri gereğince hak sahipliği tespiti yapılan yerleri
kullananlardan ecrimisil alınmaz.
(4) 24/11/1994 tarihli ve 4046 sayılı Özelleştirme Uygulamaları Hakkında Kanunun 19
uncu maddesinin (B) bendi gereğince; Anayasanın 43, 168 ve 169 uncu maddeleri hükümleri
saklı kalmak kaydıyla, özelleştirme programına alınan ve yüzde elliden fazla kamu payı
bulunan kuruluşlar tarafından kullanılan Hazinenin özel mülkiyetindeki taşınmazlar ile özel
mevzuatı gereğince tescili mümkün olmayanlar hariç Devletin hüküm ve tasarrufu altında
bulunan taşınmazların bu kuruluşlara devredildiği ve/veya bu kuruluşlar lehine sınırlı ayni hak
tesis edildiği ya da bu kuruluşlara kullanma izni verildiği tarihe kadar hükmen kesinleşenler
hariç, tahakkuk eden ecrimisil bedelleri talep edilmez ve tahsil edilenler iade edilmez.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Son Hükümler
Yürürlükten kaldırılan hükümler
MADDE 16- (1) 27/7/2007 tarihli ve 26595 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 312 Sıra
Sayılı Milli Emlak Genel Tebliği ve bu Genel Tebliğde değişiklik yapan 13/1/2010 tarihli ve
27461 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 326 Sıra Sayılı Milli Emlak Genel Tebliği
Yürürlük
MADDE 17- (1) Bu Genel Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 18- (1) Bu Genel Tebliğ hükümlerini Maliye Bakanı yürütür.
Ek-1
Taşınmazın (İşgalci)Fuzuli Şagilin
TAKSİTLE ÖDENECEK ECRİMİSİLE İLİŞKİN ÖDEME PLANI
Adı, Soyadı veya Unvanı
T.C.
Kimlik
No/Vergi
Kimlik No
Adresi
Gsm No
E-Posta
İli
İlçesi
Mahalle/Köyü
Mevkii/Yöre
Pafta No
Ada/Parsel No
Yüzölçümü (m²)
İşgal Edilen Alan (m²)
Ecrimisil Bedeli (TL)
İşgalci, bu ödeme planında yazılı olan adresi tebligat adresi olarak kabul etmiştir. İdare
tarafından alıcıya yapılacak her türlü ihbar ve tebligat bu adrese gönderilecektir. Ödeme
planındaki adres ile adrese dayalı nüfus kayıt sisteminde yer alan adresin farklı olması
halinde, resmi kayıtlardaki adres esas alınacaktır.
ECRİMİSİL BEDELİNİN TAHSİLİ VE ÖDENME ŞEKLİ
Ecrimisil bedelinin ................................................................ .-TL’si peşin olarak
ödenmiştir. Kalan kısmı ise …….....................................................................................
ödenecektir.
Taksitlere kanuni faiz uygulanır. Taksitle ödeme sürecinde, 4/12/1984 tarihli ve 3095
sayılı Kanuni Faiz ve Temerrüt Faizine İlişkin Kanun uyarınca Bakanlar Kurulu Kararıyla
yeni kanuni faiz oranının belirlenmesi halinde, Bakanlar Kurulu Kararında belirtilen tarihten
itibaren kanuni faiz, yeni oran üzerinden hesaplanır.
Ecrimisil taksitlerinden birinin vadesinde ödenmemesi durumunda, kalan ecrimisil
alacağının tamamı muaccel hale gelir ve ecrimisil ihbarnamesinin, düzeltme talebinde
bulunulmuş ise ecrimisil düzeltme ihbarnamesinin tebliğ tarihini takip eden otuz günlük
sürenin sona erdiği günden itibaren kalan ecrimisil alacağının tamamı, 21/7/1953 tarihli ve
6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanuna göre gecikme zammı
uygulanmak suretiyle tahsil edilmek üzere ilgili vergi dairesine veya gelir servisine onbeş gün
içinde intikal ettirilir.
Vadesinden önce yapılan ödemeler ile taksit tutarını aşan ödemeler kabul edilecek ve
faiz indirimi yapılacaktır. Ancak, taksit ödemelerinin vadesinden sonra ve/veya taksit
miktarının altında ödenmesi halinde ise vade sonunu takiben taksit şartlarının ihlal edildiği
bildirilecek ve kalan borç tutarı yukarıda bahsedildiği şekilde tahsil edilmek üzere ilgili vergi
dairesine veya gelir servisine intikal ettirilecektir.
İş bu form iki nüsha olarak düzenlenmiş olup, bir nüshası işgalciye elden verilmiş, bir
nüshası ise İdare dosyasına konulmuştur.
TAKSİT TABLOSU
TAKSİT
SAYISI
TAKSİT
TARİHİ
KALAN
ANAPARA
(TL)
TAKSİT
MİKTARI
(TL)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
TARAFLAR
YETKİLİ İDARE
İŞGALCİ
GEÇEN
FAİZ
GÜN
MİKTARI
SAYISI
(TL)
ÖDENECEK
TOPLAM
MİKTAR
(TL)
[R.G. 20 Ağustos 2011 – 28031]
—— • ——
Ekli “4458 Sayılı Gümrük Kanununun Bazı Maddelerinin Uygulanması Hakkında
Kararda Değişiklik Yapılmasına Dair Karar”ın yürürlüğe konulması; Gümrük ve Ticaret
Bakanlığının 15/7/2011 tarihli ve 532 sayılı yazısı üzerine, 4458 sayılı Gümrük Kanununun
16, 74, 131, 132, 141, 167, 169, 195, 202, 214, 215, 221, 225 ve 237 nci maddelerine göre,
Bakanlar Kurulu’nca 1/8/2011 tarihinde kararlaştırılmıştır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Başbakan
B. ARINÇ
Başbakan Yardımcısı
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
Başbakan Yardımcısı Başbakan Yardımcısı Başbakan Yardımcısı
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
N. ERGÜN
Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi ve
Teknoloji Bakanı
F. ÇELİK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar BakanıGençlik ve Spor Bakanı Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı
Gümrük ve Ticaret Bakanı
İ. N. ŞAHİN
İçişleri Bakanı
C. YILMAZ
E. GÜNAY
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
Ö. DİNÇER
M. ŞİMŞEK
Maliye Bakanı
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Savunma BakanıOrman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
[R.G. 20 Ağustos 2011 – 28031]
—— • ——
Yönetmelik
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumundan:
BANKACILIK HESAPLARINDAN KAYNAKLANAN FAİZ ORANI
RİSKİNİN STANDART ŞOK YÖNTEMİYLE ÖLÇÜLMESİNE
VE DEĞERLENDİRİLMESİNE İLİŞKİN YÖNETMELİK
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç ve Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, bankacılık hesaplarında yer alan bilanço içi
ve bilanço dışı pozisyonlardan kaynaklanan faiz oranı riskinin standart şok yöntemiyle
ölçülmesine ve değerlendirilmesine ilişkin usul ve esasları düzenlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık
Kanununun 43 ve 93 üncü maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelikte yer alan,
a) Alım satım hesapları: Bankaların, para ve sermaye piyasalarında sürekli alım ve
satım işlemlerinde bulunmak amacıyla kısa vadeli olarak ve/veya alım ve satım fiyatları
arasındaki beklenen ya da gerçekleşen fiyat farklılıklarından ya da diğer fiyat ve faiz oranı
değişikliklerinden faydalanmak amacıyla veya alım satıma aracılık ya da piyasa yapıcılığı
nedeniyle ellerinde bulundurduğu repo ve menkul kıymet ödünç işlemlerine konu olanlar
dahil finansal araçlar ile söz konusu finansal araçlar ile ilgili pozisyonlardan kaynaklanan
risklerden korunma ya da bu riskleri azaltma amacıyla yapılan türev finansal araçlar ve
spekülatif amaçlı türev finansal araçların izlendiği bilanço içi ve dışı hesapları ve
pozisyonları,
b) Banka: Kanunun 3 üncü maddesinde tanımlanan bankaları,
c) Bankacılık hesapları: Alım satım hesaplarında izlenen kalemler ile 1/11/2006 tarihli
ve 26333 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Bankaların Özkaynaklarına İlişkin Yönetmelik
uyarınca özkaynak hesaplamasında dikkate alınan sermaye benzeri borçlar dışındaki kalemler
hariç olmak üzere, faize duyarlı tüm bilanço içi ve bilanço dışı kalemleri,
ç) İndirime esas oran: Bankalarca faize duyarlı bankacılık hesaplarında yer alan
pozisyonlar dikkate alınarak para birimleri bazında belirlenecek risksiz verim eğrilerinin
kullanılması neticesinde elde edilen ve her bir vade dilimindeki pozisyona isabet eden oranı,
d) İskonto oranı: İndirime esas oran kullanılarak elde edilen ve her bir vade dilimindeki
pozisyonu bugünkü değerine indirgeyen oranı,
e) Kanun: 5411 sayılı Bankacılık Kanununu,
f) Kurul: Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunu,
g) Kurum: Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumunu,
ğ) Net pozisyon tutarı: Vade dilimleri itibarıyla faize duyarlı bankacılık hesaplarındaki
aktifler ile yükümlülükler arasındaki farkı,
h) Özkaynak: Bankaların Özkaynaklarına İlişkin Yönetmeliğe göre hesaplanan
özkaynağı,
ı) Standart şok: Kurumca belirli dönemlerde ilan edilecek pozitif veya negatif faiz oranı
şokunu
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Bankacılık Hesaplarından Kaynaklanan Faiz Oranı Riski Standart
Rasyosunun Hesaplanması, Bildirimi ve Aşımlar
Oransal sınır, hesaplama şekli ve bildirim
MADDE 4 – (1) Bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski standart rasyosu,
faize duyarlı bankacılık hesaplarında yer alan pozisyonların nakit akışları üzerinden Ek-1’de
yer alan bildirim cetveline yerleştirilmesi sonrası elde edilen net pozisyon tutarlarının pozitif
ve negatif standart şok uygulanması sonucu elde edilen iskonto oranları ile indirgenmiş
tutarlarının, net pozisyon tutarlarının şok uygulanmamış iskonto oranları dikkate alınarak
indirgenmesi neticesinde elde edilen tutarlardan farklarının vadeler ve para birimleri bazında
toplamının özkaynaklara bölünmesi suretiyle hesaplanan rasyolardan banka için en büyük
zararı oluşturan rasyodur.
(2) Bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski standart rasyosu yüzde
yirmiyi aşamaz. Kurul, bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski standart
rasyosunu banka ya da banka grubu bazında farklılaştırmaya yetkilidir.
(3) Bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski standart rasyosu, her ayın son
günü itibarıyla hesaplanır. Ek-1’de yer alan bildirim cetveli Türk Lirası ve Amerikan Doları
ile Avro para birimlerinin Türk Lirası karşılıkları olmak üzere üç farklı para birimi üzerinden
doldurulur. Diğer yabancı para cinsinden varlık ve yükümlülükler, ilgili çapraz kurun
kullanılması suretiyle Avro cetvelinde dikkate alınır. Pozisyonların Türk Lirası karşılıklarının
hesaplanmasında, hesaplama tarihi itibarıyla, Türkiye Muhasebe Standartları ile Kanun
uyarınca yürürlüğe girmiş düzenlemelerde belirtilen değerleme esası uygulanır.
(4) Bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski standart rasyosunun
hesaplanmasında, bankalarca Kuruma bildirilen son dönem özkaynak tutarı dikkate alınır.
(5) Bankalar, bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski standart rasyosunun
hesaplanmasında, alım satım ve bankacılık hesaplarını ayrıştırabilecek detayda vade ve para
birimi bazında yeterli bilgileri, hesaplama dışında bıraktıkları bilanço içi ve bilanço dışı
kalemleri, hesaplamaya dâhil edilmesi belirli varsayımlar gerektiren borçlu cari hesap, kredili
mevduat hesabı, kredi kartı alacakları ve diğer varlık ve yükümlülüklerin hesaplama
kapsamında dikkate alınmasına ilişkin bilgiler ile indirime esas oranların belirlenmesinde
kullanılan yönteme ilişkin bilgileri güncel şekilde denetime hazır bulundururlar.
(6) Kurul belirleyeceği usul ve esaslar çerçevesinde, Kanun uyarınca yürürlüğe konulan
düzenlemelere göre ana ortaklık niteliğine sahip olan ve konsolide finansal tablo hazırlama
yükümlülüğü bulunan bankalardan bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski
standart rasyosunun konsolide özkaynak hesaplama dönemleri itibarıyla konsolide olarak da
hesaplanmasını istemeye yetkilidir.
Oransal sınıra uyumsuzluk
MADDE 5 – (1) 4 üncü maddenin ikinci fıkrasında belirtilen azami oranda aşım
oluşması durumunda aşağıdaki bentlerde belirtilen şartlardan herhangi birinin varlığı halinde
oluşan son dönem aşım tutarı aynı döneme ilişkin sermaye yeterliliği standart oranının
hesaplamasında özkaynaklardan indirilir.
a) Bir önceki dönem azami oranında aşım bulunması,
b) Önceki 12 aylık dönem içerisinde iki defa azami oranın aşılması.
(2) Bankalar aşımın nedenlerini, aşımın giderilmesine yönelik alacakları tedbirler ile
birlikte, Ek-1’de yer alan bildirim cetvelinin Kuruma gönderilme süresi içinde bildirmek
zorundadır.
(3) Özkaynaklarda meydana gelebilecek düşüşler nedeniyle azami oranda aşım oluşması
ve şartların gerektirmesi halinde, bu aşımlar Kurumca belirlenecek bir süre içerisinde
giderilir.
(4) Yapılacak denetimlerde, bankacılık hesaplarından kaynaklanan faiz oranı riski
standart rasyosunun tutturulmasına yönelik fiktif işlem yapıldığının tespit edilmesi halinde, bu
işlemlere karşılık gelen tutarlar geriye yönelik olarak varlık ve yükümlülüklerden düşülmek
suretiyle ilgili döneme ilişkin rasyo yeniden hesaplanır. Bu maddenin uygulanmasında işlemin
fiktif olup olmadığı, işlemin ekonomik mantığı ve işlemin tarafları göz önünde
bulundurularak belirlenir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Çeşitli ve Son Hükümler
Katılım bankalarınca gerçekleştirilen işlemler
MADDE 6 – (1) Bu Yönetmelikte geçen faiz ibareleri, Kanunun 48 inci maddesinin
ikinci fıkrasında belirtilen katılım bankaları tarafından kullandırılan fonlar bakımından kâr
payını ifade eder.
Yürürlük
MADDE 7 – (1) Bu Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin ikinci fıkrası ile 5 inci maddesi
1/7/2012 tarihinde, diğer hükümleri ise 1/9/2011 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 8 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Bankacılık Düzenleme ve Denetleme
Kurumu Başkanı yürütür.
[R.G. 23 Ağustos 2011 – 28034]
—— • ——
Yönetmelik
Gümrük ve Ticaret Bakanlığından:
ORTAK TRANSİT YÖNETMELİĞİ
BİRİNCİ KISIM
Genel Hükümler
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, ortak transit rejimine ilişkin usul ve esasları
belirlemektir.
(2) Bu Yönetmelikte öngörülen transit, eşyanın cinsine ve menşeine bakılmaksızın ortak
transit rejimini uygulamaya koyarak, gerektiğinde aktarma yapılan, yeniden gönderilen veya
depolanan eşya dahil olmak üzere, eşyanın, Türkiye Gümrük Bölgesi içinde transit olarak bir
gümrük idaresinden diğer bir gümrük idaresine taşınmasında uygulanır.
(3) Bu Yönetmelik, transit rejimine ilişkin uluslararası anlaşmaların uygulanmasını,
eşyanın bir geçici ithalat rejimi kapsamında hareketlerini ve sınır ticaretine ilişkin
anlaşmaların uygulanmasını engellemez.
(4) Bu Yönetmelik, posta sevkiyatlarına (posta kolileri dahil) uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanununun
71, 73, 84 ve 85 inci maddelerine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Armonize Sistem (AS) kodu: 14/6/1983 tarihli Sözleşme ile belirlenen Armonize
Eşya Tanımı ve Kodlama Sistemi Hakkında Uluslararası Sözleşme Eki’nde yer alan ve
GTİP’in ilk altı rakamını oluşturan kodu,
b) Asıl sorumlu: Şahsen veya yetkili temsilcisi aracılığı ile eşyayı ortak transit rejimine
tabi tutan kişiyi,
c) Bilgisayarlı transit sistemi: Ortak transit işlemlerinin yürütüldüğü elektronik sistemi,
ç) Eşyanın serbest bırakılması: Yetkili makamların, eşyayı ortak transit rejiminde
öngörülen amaçlara uygun bularak sevkiyata izin verdikleri tasarrufu,
d) Gümrük yükümlülüğü: Ortak transit rejimine tabi tutulan eşya için ödenmesi gereken
gümrük vergilerini,
e) Hareket idaresi: Eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulduğu gümrük müdürlüğünü,
f) İzin makamı: Gümrükler Genel Müdürlüğünü,
g) Kağıt usul: Standart usulün elektronik yollarla yürütülmesinin mümkün olmadığı
durumlarda, transit beyanının sunulması ve kontrolü ile transit işleminin izlenmesine olanak
veren, kağıt belge kullanılmasına dayalı usulü,
ğ) Kefil: Teminat tutarına kadar doğabilecek gümrük yükümlülüğünü asıl sorumlu ile
birlikte müştereken ve müteselsilen ödemeyi yazılı olarak üstlenen gerçek veya tüzel üçüncü
kişiyi,
h) Kişisel veri: Tanınan veya tanınabilir gerçek veya tüzel bir kişi ile ilgili her türlü
bilgiyi,
ı) Merkez idare: Gümrükler Genel Müdürlüğünü,
i) Standart mesaj: Verilerin elektronik iletimi için kabul edilen önceden tanımlanmış
yapıyı,
j) Teminat idaresi: Fişli bireysel teminat, kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme
için Gümrükler Genel Müdürlüğünü ve bireysel teminat için gümrük müdürlüklerini,
k) Transit beyanı: Kişinin belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde eşyayı ortak transit
rejimine tabi tutma isteğini gösterdiği tasarrufu,
l) Transit refakat belgesi: Transit beyannamesi bilgilerine dayanan ve eşyaya refakat
etmek üzere bilgisayarlı transit sisteminden bastırılan belgeyi,
m) Varış idaresi: Ortak transit rejimine tabi tutulan eşyanın, rejimin sonlandırılması için
sunulması gereken gümrük müdürlüğünü,
n) Veri işleme teknikleri:
1) Yetkili makamlarla standart elektronik veri değişimi (EDI) mesajlarının değişimini,
2) İlgili işlemlerin tamamlanması için gerekli bilgilerin yetkili makamların veri işleme
sistemlerine girilmesini,
o) Yerleşik kişi:
1) Gerçek kişi durumunda, Türkiye’de ikamet eden kişiyi,
2) Tüzel kişi veya kişiler ortaklığı durumunda, Türkiye’de kayıtlı bürosu, merkezi veya
daimi işyeri olan kişiyi,
ö) Yetkili makam: Ortak transit rejiminin uygulanmasından sorumlu gümrük makamını,
p) Yükümlü: Gümrük yükümlülüğünü yerine getirmekle sorumlu gerçek veya tüzel
kişiyi,
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Ortak Transit Rejimi
Standart usul
MADDE 4 – (1) Ortak transit rejimi, T1 rejimini ifade eder.
(2) T1 rejimi, 1 inci maddenin ikinci fıkrasına uygun olarak taşınan her türlü eşyaya
uygulanabilir.
(3) Yetkili makamlar, T1 rejimi kapsamındaki işlemlerin, belirleyecekleri koşullarda ve
usulde ve gümrük kuralları ile belirlenmiş ilkelere uygun olarak, elektronik veri işleme tekniği
kullanılarak yapılmasını sağlar.
İlave, çıkarma veya değiştirme
MADDE 5 – (1) Ortak transit rejimi kapsamında sevk edilen eşyanın bölünmesi,
aktarılması veya birleştirilmesi halinde eşya miktarı ve niteliği değiştirilemez.
Teminat gerekliliği
MADDE 6 – (1) Bu Yönetmelikte aksi belirtilmedikçe, bir ortak transit işlemi için
geçerli bir teminat gerekir.
(2) Serbest dolaşımda bulunan eşya için teminat aranmaz.
Mühürleme
MADDE 7 – (1) Genel bir kural olarak, eşyanın ayniyeti, mühürleme yoluyla sağlanır.
Bu amaçla;
a) Taşıma aracının diğer düzenlemeler çerçevesinde onaylanmış olması veya hareket
idaresi tarafından mühürlenmeye uygun bulunması halinde eşyanın bulunduğu yer,
b) Diğer durumlarda her bir kap,
mühürlenir.
(2) Taşıma aracı;
a) Mühürlerin kolay ve etkili bir şekilde takılabilmesi,
b) Görünür darbe izi bırakmadan veya mühürler bozulmadan herhangi bir eşyanın
çıkarılamayacak veya konulamayacak şekilde imal edilmiş olması,
c) Eşyanın saklanabileceği gizli yerlerinin bulunmaması,
ç) Yük için ayrılan yerlere yetkili makamlar tarafından muayene için kolayca
ulaşılabilmesi,
koşuluyla mühürleme için uygun kabul edilir.
(3) Hareket idaresi, ayniyet için alınan diğer önlemleri dikkate alarak, eşyanın transit
beyannamesinin 31 no.lu kutusundaki veya tamamlayıcı belgelerdeki tanımı, bunların hemen
tanınmasını mümkün kılıyorsa ve mühürleme ve örtü çekilmesi mümkün olmuyorsa
mühürlemeden vazgeçebilir. Ancak, bu hüküm 1 no.lu Ekte yer alan eşyayı kapsamaz.
(4) Mühürler, yetkili makamların izni olmaksızın sökülemez.
Yüksek kaçakçılık riski içeren eşya
MADDE 8 – (1) Yüksek kaçakçılık riski içeren eşya 1 no.lu Ekte yer almaktadır.
Yönetmeliğin herhangi bir hükmü bu Eke atıfta bulunduğunda, bu eşya ile ilgili herhangi bir
önlem, beyan edilen miktarın karşılık gelen asgari miktarı aşması durumunda uygulanır. 1
no.lu Ek, en az yılda bir kez gözden geçirilir.
Bilgi teknolojisi kullanımı
MADDE 9 – (1) Yetkili makamlar, bu Yönetmelikte tanımlanan bilgi değişimi için
bilgi teknolojisi ve bilgisayar ağlarını kullanır.
(2) Bilgisayarlı transit sistemi, 30 uncu maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde
belirtilen taşıma şekillerine özgü basitleştirmelere uygulanmaz.
Güvenlik
MADDE 10 – (1) İşlemlerin veri işleme tekniği ile gerçekleştirilmesi amacıyla
belirlenen koşullar, diğerlerinin yanı sıra, veri kaynağının kontrol edilmesi ve verilerin kaza
sonucu veya yasal olmayan yollarla yok olmasına veya kaza sonucu kaybolmasına veya
yetkisiz erişime karşı verilerin korunması ile ilgili önlemleri kapsar.
(2) Birinci fıkrada tanımlanan güvenlik gereklerine ilave olarak, yetkili makamlar, tüm
transit sisteminin etkili, güvenilir ve güvenli işlemesi için uygun güvenlik düzenlemelerini
yapar.
(3) Yukarıda belirtilen güvenlik düzeyini sağlamak için, her veri girişi, değişikliği ve
silinmesi, bu tür işlemin gerekçesini, tam zamanını ve işlemi gerçekleştiren kişiyi belirleyecek
şekilde kaydedilir. Ayrıca, asıl veri veya bu tür işleme tabi herhangi bir veri beş yıl saklanır.
(4) Yetkili makamlar, güvenliği düzenli olarak izler.
(5) Yetkili makamlar, şüphelenilen tüm güvenlik ihlallerini birbirlerine bildirir.
İKİNCİ KISIM
Ortak Transit Rejimi
BİRİNCİ BÖLÜM
Genel Hükümler
Veri işleme tekniği yoluyla transit beyanı
MADDE 11 – (1) 10 no.lu Ekte belirtilen beyanname bilgileri, kodlu veri biçiminde
belirlenir.
(2) EDI yoluyla yapılan transit beyanı, EDI mesajı hareket idaresi tarafından alındığında
sunulmuş kabul edilir. EDI yoluyla yapılan transit beyanının kabulü, en azından alınan
mesajın kimliği ve/veya transit beyannamesi tescil numarası ve kabul tarihini içeren bir cevap
mesajı ile asıl sorumluya bildirilir.
(3) EDI standart mesajlarının değişimi yoluyla sunulan transit beyannamesi, bu
Yönetmeliğin eklerinde belirtilen yapıya ve bilgilere uygun olur.
(4) Transit beyannamesi bu Yönetmeliğin eklerine uygun olarak Türkçe doldurulur.
(5) Ortak transit rejimi bir başka gümrükçe onaylanmış işlem veya kullanımı izlerse,
hareket idaresi ilgili belgelerin sunulmasını isteyebilir.
(6) Eşya, taşıma belgesi ile birlikte sunulur. Hareket idaresi, taşıma belgesinin,
istenildiğinde ibraz edilmesi koşuluyla, gümrük işlemlerinin tamamlandığı sırada sunulması
şartından vazgeçebilir.
Yazılı transit beyanı
MADDE 12 – (1) Eşya;
a) Bilgisayarlı transit sistemine doğrudan erişimleri olmayan yolcular tarafından
taşındığında, 13 üncü maddede tanımlanan usule uygun olarak,
b) Kağıt usul uygulandığında, 40 no.lu Ekte belirtilen koşullarda ve usule uygun olarak,
c) Gümrükler Genel Müdürlüğünce belirlenecek durumlarda,
Gümrük Yönetmeliğinin 14 no.lu Ekinde yer alan örneğe uygun beyanname formu
üzerinde yazılı transit beyanı ile ortak transit rejimine tabi tutulabilir.
(2) Birinci fıkranın (a) ve (c) bentlerinin uygulanması için, hareket idaresi bilgisayarlı
transit sistemini kullanarak varış idaresi ile transit verilerinin değişimini sağlar.
(3) Asıl sorumlunun bilgisayar sistemi ve/veya ağ bağlantısı aksaklıklarında birinci
fıkranın (b) bendi kapsamında yazılı transit beyannamesi kullanılması hareket idaresinin
onayına tabidir.
(4) Transit beyannamesine gerektiğinde Gümrük Yönetmeliğinin 14 no.lu Ekindeki
örneğe uygun bir veya birden fazla devam formu eklenebilir. Devam formları, beyannamenin
ayrılmaz parçasıdır.
(5) 8 no.lu Ekteki örneğe uygun olarak düzenlenen yükleme listeleri, ayrılmaz bir
parçası olacağı transit beyannamesinin tanımlayıcı parçası olarak devam formlarının yerine
kullanılabilir.
(6) Bir, dört ve beşinci fıkralarda belirtilen formlar bu Yönetmeliğin eklerine ve
Gümrük Yönetmeliğinin 14 no.lu Ekine uygun olarak doldurulur.
(7) 11 inci maddenin dört ila altıncı fıkraları gerekli değişiklikler yapılarak uygulanır.
Yolcu transit beyanı
MADDE 13 – (1) 12 nci maddenin birinci fıkrasının (a) bendinin uygulanması için
yolcu, 9 ve 10 uncu madde ile 6 no.lu Eke uygun olarak transit beyannamesi düzenler.
İstatistik amaçlı bilgi sağlama yükümlülüğü
MADDE 14 – (1) Asıl sorumlu veya yetkili temsilcisi, istatistiklerin derlenmesi için
yetkili makamların talebi üzerine transit istatistiklerinden transit beyannamesine ilişkin
gerekli her türlü bilgiyi sağlar.
Transit beyannamesinin imzalanması ve asıl sorumlunun sorumlulukları
MADDE 15 – (1) Transit beyannamesi, asıl sorumlu tarafından imzalanır. Asıl
sorumlu;
a) Beyannamede yer alan bilgilerin doğruluğundan,
b) Ekli belgelerin gerçekliğinden,
c) Eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulması ile ilgili tüm yükümlülükleri yerine
getirmekten,
sorumludur.
Asıl sorumlunun yükümlülükleri
MADDE 16 – (1) Asıl sorumlu;
a) Öngörülen süre sınırı içinde, yetkili makamlar tarafından alınan ayniyet önlemlerine
gerekli şekilde uyarak varış idaresine gerekli belgeler ile birlikte eşyayı tam ve sağlam olarak
sunmakla,
b) Bu Yönetmelik kapsamında öngörülen ortak transit rejimi ile ilgili diğer hükümlere
uymakla,
c) Talep üzerine ve verilen süre içerisinde gerekli tüm belge ve bilgilerin
kontrollerinden sorumlu yetkili makamlara bu belge ve bilgileri sunmakla ve gerekli tüm
yardımı sağlamakla,
yükümlüdür.
(2) Asıl sorumlunun birinci fıkra kapsamındaki yükümlülükleri saklı kalmak kaydı ile,
bu Yönetmelikte öngörülen ortak transit rejimi kapsamında taşındığını bilerek eşyayı kabul
eden taşıyıcı veya varış idaresine sunulmadan eşyayı doğrudan teslim alan ve izinli alıcı
statüsü bulunmayan alıcı da öngörülen süre sınırına kadar ve yetkili makamlarca ayniyetin
sağlanması için alınan önlemlere gerekli şekilde uyarak varış idaresinde gerekli belgeler ile
birlikte eşyayı tam ve sağlam olarak sunmakla yükümlüdür.
Yükleme
MADDE 17 – (1) Her transit beyanı, sadece bir hareket idaresinden bir varış idaresine
taşınmak üzere tek bir taşıma aracına yüklenen veya yüklenecek eşyayı kapsar. Bu amaçla,
taşınan eşyanın birlikte sevk edilecek olması koşuluyla;
a) Römorkları veya yarı-römorkları ile birlikte bir karayolu taşıtı,
b) Demiryolu yolcu veya yük vagonları,
c) Tek bir zincir oluşturan deniz taşıtları,
ç) Tek bir taşıma aracına yüklenmiş konteynerler,
tek bir taşıma aracı olarak kabul edilir.
(2) Tek bir taşıma aracı, eşyanın birden fazla hareket idaresinde yüklenmesi ve birden
fazla varış idaresinde boşaltılması için kullanılabilir.
Yasaklama ve kısıtlamalar
MADDE 18 – (1) Bu Yönetmelik hükümleri eşyanın ithali, ihracı veya transiti
konusunda;
a) Kamu ahlakı, düzeni ve güvenliği,
b) İnsan, hayvan ve bitki sağlığı ile yaşamının korunması,
c) Sanatsal, tarihi ve arkeolojik değeri bulunan ulusal varlıkların korunması,
ç) Sınai ve ticari mülkiyetin korunması,
amacıyla getirilen yasaklama veya kısıtlamaları engellemez.
Transit işlemlerini gerçekleştirmeye yetkili gümrük idareleri listesi
MADDE 19 – (1) Ortak transit işlemlerini gerçekleştirmeye yetkili gümrük idareleri
listesinde her bir idarenin referans numarası, görevleri ve açık oldukları gün ve saatler yer
alır.
İKİNCİ BÖLÜM
Teminat
Teminat verme yükümlülüğü
MADDE 20 – (1) Asıl sorumlu, eşya ile ilgili doğabilecek gümrük vergilerinin ve diğer
amme alacaklarının ödenmesinin sağlanması için teminat verir.
Teminat türleri
MADDE 21 – (1) Teminat;
a) Tek bir ortak transit işlemini kapsayan bireysel teminat,
b) 30 uncu madde anlamında bir basitleştirme kullanılması durumunda, birden fazla
işlemi kapsayan kapsamlı teminat,
olabilir.
(2) Farklı teminat türleri birlikte kullanılabilir.
Teminat şekilleri
MADDE 22 – (1) 21/7/1953 tarihli 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü
Hakkında Kanunun 10 uncu maddesinde sayılanlardan aşağıda gösterilenler teminat olarak
kabul edilir:
a) Nakit,
b) Bankaların verecekleri teminat mektupları,
c) İşlem tarihinde T.C. Merkez Bankası tarafından ilan edilecek değerler üzerinden
kabul edilen hazine tahvil ve bonoları,
ç) T.C. Merkez Bankası tarafından kabul edilen ve bu Bankanın belirlediği efektif alış
kuru üzerinden hesaplanan dövizler.
(2) Hareket idaresi, sunulan teminat ile transit rejiminin usulüne göre uygulanmasını
mümkün bulmuyorsa teminatı reddedebilir.
(3) Kefil, Türkiye’de yerleşik ve teminat idaresince onaylanmış;
a) Teminat mektubu vermeye yetkili banka, finans kuruluşları,
b) Taşımacılık sektörünün temsilcisi konumundaki oda, dernek veya birlikler,
c) Fişli bireysel teminatta (a) ve (b) bentlerinde sayılanlar dışında hisselerinin tamamı
oda, dernek veya birliklere ait şirketler,
olabilir. Kefil ve asıl sorumlu, aynı kişi olamaz. Kefil ve asıl sorumlu arasında ana firma
bağlı firma ilişkisi varsa, bağlı firmanın, ana firmadan ayrı bir tüzel kişiliği olmalıdır.
(4) Yetkili makamlar, doğabilecek gümrük vergilerinin öngörülen süre içinde azami
teminat tutarına kadar ödenmesini sağlaması kesin görünmeyen bir kefili onaylamayı
reddeder.
(5) Fişli bireysel teminatta kefilden, tutarı teminat idaresince belirlenecek olan teminat
mektubu/taahhütname alınır. Teminat mektubu tutarının artışı, her yıl 4/1/1961 tarihli 213
sayılı Vergi Usul Kanunu uyarınca belirlenen yeniden değerleme oranı esas alınarak
hesaplanır. Ayrıca, fişli bireysel teminat kefilinin onaylanmasında, kefil tarafından
düzenlenen fişlerin kaydedilmesi, her ay düzenlenecek fiş sayısı ve fişlerin geçerlilik süresi ve
teminat idaresinin belirleyebileceği diğer koşullar öngörülebilir.
(6) Kefilin yükümlülüğü, taahhüdünün teminat idaresince kabul edilmesine dayanır ve
hareket idaresinin eşyayı bu teminat kapsamında serbest bıraktığı tarihte başlar. Kefilin
yükümlülüğü, teminat belgesinde belirtilen maksimum tutarla sınırlıdır. Taahhüt, teminat
altına alınan tutarla sınırlı olmak üzere, sonradan kontrolden sonra ödenmesi gereken ithalat
ve ihracat vergileri tutarını da kapsar.
(7) Teminat kefil tarafından teminat idaresine verildiğinde;
a) Asıl sorumluya teminatın kullanılması ve kefilin her bir taahhüdünün belirlenmesi
için bir “Teminat Referans Numarası” verilir.
b) “Teminat Referans Numarası” ile ilişkili bir erişim şifresi verilir ve asıl sorumluya
bildirilir.
Teminat aranmayacak haller
MADDE 23 – (1) Gümrük Kanununun 85 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen
hallerde teminat aranmaz.
(2) 74 ve 75 inci maddeler kapsamında havayolu ile taşıma için basitleştirilmiş usuller
kullanılarak karayoluyla taşınan havayolu eşyası için birinci fıkra hükmü uygulanmaz.
Teminat belgesinde düzeltme
MADDE 24 – (1) Teminat belgesinde hiç bir silinti veya kazıntı yapılmaz. Düzeltmeler,
doğru olmayan bilgilerin üzeri çizilerek ve uygun olduğunda gerekli olanların eklenmesi ile
yapılır. Düzeltmeler, kefil tarafından yapılarak imzalanır.
Bireysel teminatın hesaplanması
MADDE 25 – (1) Bireysel teminat, aynı tür eşyanın ithal edilerek serbest dolaşıma
girmiş olması durumunda, tercihli oranlar veya kota dikkate alınmaksızın uygulanabilir ithalat
vergileri dahil en yüksek oranlar esas alınarak hesaplanmak suretiyle doğabilecek gümrük
vergilerinin tam tutarını kapsar.
(2) Bununla birlikte, 1 no.lu Ekin üçüncü sütununda belirtilen asgari miktarın aşılması
durumunda, bu eşya için hesaplanarak bulunan tutar, listede belirtilen asgari orana göre
hesaplanarak bulunan tutarla karşılaştırılır ve bu tutarlardan büyük olanı, teminat tutarının
belirlenmesinde esas alınır.
Bireysel teminatın şekli
MADDE 26 – (1) Bireysel teminat;
a) Nakit, işlem tarihinde T.C. Merkez Bankası tarafından ilan edilecek değerleri
üzerinden kabul edilen hazine tahvil ve bonoları ve T.C. Merkez Bankası tarafından kabul
edilen ve bu Bankanın belirlediği efektif alış kuru üzerinden hesaplanan dövizler,
b) Kefilin;
1) Asıl sorumlu olarak hareket etmek isteyen kişi adına düzenlediği teminat belgesi,
2) Asıl sorumlu olarak hareket etmek isteyen kişilere verilecek 15.000 TL tutarındaki
teminat fişleri için düzenlediği teminat belgesi,
şeklinde olabilir.
(2) Bireysel teminat kefil tarafından verildiğinde, “Teminat Referans Numarası” ile
ilişkili erişim şifresi asıl sorumlu tarafından, 21 no.lu Ekin 3 üncü hususunun uygulandığı
durum dışında, değiştirilemez.
Bireysel teminat belgesi
MADDE 27 – (1) 26 ncı maddenin birinci fıkrasının (b) bendinin (1) numaralı alt bendi
hükümleri uygulandığında bireysel teminat, 24 no.lu Ekte yer alan örneğe uygun teminat
mektubu olur.
Fişli bireysel teminat
MADDE 28 – (1) 26 ncı maddenin birinci fıkrasının (b) bendinin (2) numaralı alt bendi
hükümleri uygulandığında, bireysel teminat, 25 no.lu Ekte yer alan örneğe uygun teminat
mektubu/taahhütname olur.
(2) 26 no.lu Ekte yer alan bireysel teminat fişi, 12 no.lu Eke uygun olarak düzenlenir.
Kefil, düzenlenme tarihinden itibaren bir yılı aşmamak üzere, belgenin kullanılabileceği son
tarihi belge üzerinde belirtir. Bireysel teminat fişi, iki nüsha olarak düzenlenir. Bu nüshaların
ön yüzleri fiş ile aynı, bir nüshanın arka yüzü boş, diğer nüshanın arka yüzünde örneği 32
no.lu Ekte yer alan “TC 11” alındısı bulunur. Bireysel teminat fişinin üzerinde asıl
sorumlunun imzasının bulunmaması fişin geçerliliğini etkilemez.
(3) Kefil, verilen her bir bireysel teminat fişi için asıl sorumluya bir “Teminat Referans
Numarası” bildirir. İlgili erişim şifresi asıl sorumlu tarafından değiştirilemez.
(4) Kefil, 1 no.lu Ekte yer alan eşya için geçerli olmayan bireysel teminat fişleri de
düzenleyebilir. Bu durumda kefil, bireysel teminat fişine “Sınırlı geçerli – 99200” deyimini
çapraz olarak yazar.
(5) Asıl sorumlu, doğabilecek gümrük yükümlülüğünün tamamını kapsamak üzere
15.000 TL’nin katlarına karşılık gelen sayıda bireysel teminat fişini hareket idaresine verir. 12
nci maddenin birinci fıkrasının (b) bendinin uygulanması için, kağıt bireysel teminat fişleri,
her bir fiş numarasını teminat idaresine bildirecek olan hareket idaresine sunulur ve bu
idarede saklanır. Kefil, her bir fiş için 15.000 TL’ye kadar yükümlüdür.
Bireysel teminatın iptali veya feshi
MADDE 29 – (1) Teminat idaresi, düzenleme tarihinde öngörülen koşulların
sürdürülememesi halinde, kefilin teminatının kabulünü iptal eder. Aynı şekilde, kefil de
teminatını herhangi bir zamanda fesh edebilir.
(2) İptal veya fesih, kefilden teminat idaresine veya teminat idaresinden kefile
bildirildiği tarihten sonraki onaltıncı günden itibaren geçerli olur. Bu tarihten önce başlatılan
transit işlemlerinden doğabilecek gümrük yükümlülüğünden dolayı kefilin sorumluluğu
devam eder. İptal veya feshin geçerli hale geldiği tarihten önce düzenlenen bireysel teminat
fişleri, bu tarihten itibaren eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulması için kullanılamaz.
(3) Teminat idaresi iptal veya fesihleri, geçerli olacakları tarihle birlikte bilgisayarlı
transit sistemine kaydeder.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Basitleştirilmiş Usuller
Kapsam
MADDE 30 – (1) İzin makamı, asıl sorumlu veya alıcının başvurusu üzerine, duruma
göre aşağıdaki basitleştirmelere izin verebilir:
a) Kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme,
b) Özel tip mühürler,
c) İzinli gönderici,
ç) İzinli alıcı,
d) Belirli taşıma şekillerine özgü usuller:
1) Demiryolu ile taşınan eşya,
2) Havayolu ile taşınan eşya,
3) Boru hattı ile taşınan eşya.
İzin için genel koşullar
MADDE 31 – (1) 30 uncu maddede belirtilen izinler sadece;
a) Serbest bölgeler hariç Türkiye’de yerleşik bulunan,
b) Usulsüzlük ve vergi cezaları ile ilgili olarak;
1) Bir önceki ve başvuru yılı içinde takvim yılı itibariyle işlem gören beyanname
sayısının % 2’sini aşan ve asgari 5 defadan fazla sayıda vergi kaybına neden olan gümrük
mevzuatı ihlali nedeniyle ceza uygulanmayan,
2) Bir önceki ve başvuru yılı içinde takvim yılı itibariyle işlem gören beyanname
sayısının % 5’ini aşan ve asgari 10 defadan fazla sayıda gümrük mevzuatı ihlali nedeniyle
usulsüzlük cezası uygulanmayan,
3) Ödenmemiş herhangi bir gümrük vergileri, ceza ve usulsüzlük cezası bulunmayan,
c) 30 uncu maddenin (a), (c) ve (ç) bentlerinde belirtilen basitleştirilmiş usuller için
ödenmemiş herhangi bir vergi, ceza ve gecikme faizi bulunmayan,
ç) Yönetim kurulu üyeleri, sermayesinin yüzde onundan fazlasına sahip gerçek kişiler
ile gümrük ve dış ticaret işlemlerinde temsil yetkisini haiz çalışanlarının; devletin güvenliğine
karşı suçlar, anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlar, devlet sırlarına karşı suçlar
ve casusluk, zimmet, irtikâp, rüşvet, güveni kötüye kullanma (emniyeti suistimal), hırsızlık,
dolandırıcılık, sahtecilik, inancı kötüye kullanma, hileli (dolanlı) iflas, yalan tanıklık (yalan
yere şahadet), suç uydurma (suç tasnii) ve iftira suçları ile ihaleye fesat karıştırma, edimin
ifasına fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan mal varlığı değerlerini aklama suçlarından mülga
1/3/1926 tarihli ve 765 sayılı Türk Ceza Kanunu ile 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk
Ceza Kanununa; vergi kaçakçılığı veya vergi kaçakçılığına teşebbüs suçlarından 213 sayılı
Vergi Usul Kanununa; mülga 7/1/1932 tarihli ve 1918 sayılı Kaçakçılığın Men ve Takibine
Dair Kanun, mülga 10/7/2003 tarihli ve 4926 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu,
21/3/2007 tarihli ve 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu,19/4/1990 tarihli ve 3628
sayılı Mal Bildiriminde Bulunulması, Rüşvet ve Yolsuzluklarla Mücadele Kanunu ile
20/2/1930 tarihli ve 1567 sayılı Türk Parası Kıymetini Koruma Hakkında Kanuna
muhalefetten ceza veya mahkumiyet kararı bulunmayan,
d) Başkası adına ve namına hareket etmeyen ve
e) Ticaret sicil kaydı aslı veya onaylı fotokopisini sunan
kişilere verilir.
(2) Basitleştirmelerin usulüne uygun olarak yürütülmesini sağlamak üzere, izin sadece
başvuru sahibinin;
a) Yetkili makamların rejimi gözetim altında tutabilmeleri ve kontrolleri
gerçekleştirebilmeleri amacıyla faaliyet gösterdiği amacına uygun tesisinin bulunması ve
faaliyet gösterdiği tesisinde kayıtlarının düzenli tutulması,
b) Bir önceki takvim yılı veya başvurunun yapıldığı takvim yılı içinde en az 500 ortak
transit beyannamesi kapsamı ve her yıl 213 sayılı Vergi Usul Kanunu uyarınca belirlenen
yeniden değerleme oranında arttırılmak suretiyle gümrük vergileri toplamı asgari 5 milyon
Türk Lirası tutarında olmak üzere eşya transit etmesi ya da bir önceki takvim yılı veya
başvurunun yapıldığı takvim yılı içinde en az 1.000 transit beyannamesi (TIR Karnesi dahil)
kapsamı eşya transit etmesi,
c) Kayıtlarını yetkili makamların etkili kontroller gerçekleştirmesine olanak sağlayacak
şekilde tutması,
koşullarını birlikte sağlaması halinde verilir.
Başvurunun içeriği
MADDE 32 – (1) Basitleştirmelerin kullanılmasına yönelik izin başvurusu talep edilen
basitleştirme belirtilerek, yazılı olarak veya elektronik veri işleme tekniği kullanılarak yapılır.
Başvuruya tarih yazılır ve imzalanır.
(2) Başvuru, izin makamının basitleştirmeleri kullanma izni verme koşullarının yerine
getirildiğini kontrol etmesine olanak verecek her türlü bilgiyi içerir. Bu amaçla, özellikle
bulunduğu yer, kayıtlarını tutma şekli, transit rejiminin kullanılma sıklığı ve yükümlülüklerin
ne ölçüde yerine getirilebileceğinin belirlenmesi için gerekli diğer bilgiler başvuruda yer alır.
Başvuranın sorumluluğu
MADDE 33 – (1) Basitleştirmeler için başvuruda bulunan kişiler, yürürlükte bulunan
mevzuat kapsamında ve cezai hükümlerin uygulanması saklı kalmak üzere;
a) Verilen bilgilerin doğruluğundan,
b) Ekli belgelerin gerçekliğinden,
sorumludur.
Başvuruya ilişkin işlemler
MADDE 34 – (1) Başvuru, izin makamına yapılır.
(2) Başvurunun reddedilmesine ilişkin kararlar yazılı olarak ve red gerekçelerini
içerecek şekilde alınır.
İznin içeriği
MADDE 35 – (1) İznin tarihli ve imzalı aslı ile bir veya birden fazla sureti, izin
sahibine verilir.
(2) İzin, basitleştirmelerin kullanılmasına ilişkin koşulları belirtir, işlem ve kontrol
yöntemlerini içerir. Düzenlenme tarihinden itibaren geçerli olur.
(3) Basitleştirmeler için izinli kişiler, eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulması ile
ilgili yükümlülüklere uyulmasından sorumlu olur.
(4) 30 uncu maddenin birinci fıkrasının (b) ve (d) bentlerinde belirtilen basitleştirmeler
durumunda, hareket idaresi talep ettiğinde izin sunulur.
İznin iptali ve düzeltilmesi
MADDE 36 – (1) İzin sahibi, izin verildikten sonra ortaya çıkan ve iznin devam
etmesini veya içeriğini etkileyebilecek her türlü unsuru izin makamına bildirir.
(2) İzin makamı, iznin verilmesi için belirtilen bir veya birden fazla koşulun yerine
getirilmemiş veya getirilmiyor olması ya da iznin verilmesinden sonra ortaya çıkan bir
unsurun, iznin devam etmesini veya içeriğini etkilemesi halinde izin belgesini iptal eder veya
düzeltir.
(3) İzin makamı, izin sahibinin, izin kapsamında öngörülen bir yükümlülüğü yerine
getirmemesi halinde, izin belgesini iptal eder veya düzeltir.
(4) İzni düzelten veya iptal eden herhangi bir karar, gerekçeli olur ve izin sahibine
bildirilir.
(5) İznin iptali veya düzeltilmesi, bildirim tarihinden itibaren yürürlüğe girer. Bununla
birlikte, izin sahibinin devam eden sözleşme yükümlülüğünün bulunması gibi durumlarda,
izin makamı, iptal veya düzeltmenin yürürlüğe giriş tarihini erteleyebilir. Bu durumda, kararın
yürürlüğe gireceği tarih belirtilir.
Başvurunun içeriği ve koşulları
MADDE 37 – (1) 31 ve 32 nci maddelere ek olarak, kapsamlı teminat kullanma izni
için başvuran asıl sorumlu, ticari faaliyette bulunan gerçek kişi veya 13/1/2011 tarihli ve 6102
sayılı Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre şirket statüsünü haiz tüzel kişi olmak koşuluyla;
a) Hesaplanmış referans tutarı veya referans tutarın hesaplanması için, en az bir hafta
içinde gerçekleştirilecek transit işlemi adedi ve her ortak transit işlemi kapsamında taşınacak
eşyanın türü, ağırlığı ve kıymeti,
b) 1 no.lu Ekte yer alan eşya için kapsamlı teminatın kullanılmasını düzenleyen
koşullara uyulmasını kontrol ve teminat tutarında indirim yapılmasından önceki kontroller
için 20 no.lu Ekte yer alan koşullar,
c) Talep edilen “TC 31 – Kapsamlı Teminat Sertifikası” veya “TC 33 – Teminattan
Vazgeçme Sertifikası” adedi,
bilgi ve belgelerini sağlar.
(2) İzin başvurusu 22 no.lu Ekte yer alan örneğe uygun olarak yapılır.
Referans tutar
MADDE 38 – (1) Referans tutar, asıl sorumlunun en az bir hafta süresince ortak transit
rejimine tabi tutacağı eşya ile ilgili olarak ortaya çıkabilecek gümrük vergilerinin toplam
tutarına eşit olur. Referans tutarın hesaplanması için dikkate alınacak dönem, asıl sorumlunun
olağan transit işlemlerini gösterir. Referans tutar, yoğun dönemlerdeki eşya taşımacılığını da
kapsar.
(2) Teminat idaresi, referans tutarı, asıl sorumlu ile işbirliği içinde belirler. Bu
çerçevede asıl sorumlu;
a) Ticari belgeleri, muhasebe kayıtları ve diğer belgelerle kanıtlayacağı geçmişte
taşıdığı eşyaya ilişkin bilgileri,
b) Ticari belgeleri, muhasebe kayıtları ve diğer belgelerle kanıtlayacağı gelecekte ortak
transit kapsamında taşımayı tasarladığı eşyaya ilişkin bilgileri,
sunar.
(3) Teminat idaresi, bu bilgilerin ışığında referans tutarı;
a) Aynı tür eşyanın ithal edilerek serbest dolaşıma girmiş olması durumunda
uygulanabilir ithalat vergileri dahil en yüksek vergi oranını,
b) Transit süresindeki değişimleri,
c) Transit işlemlerindeki dönemsel dalgalanmaları,
dikkate alarak belirler.
(4) Birden fazla eşya türü için yapılan başvurularda, en az bir hafta süresince ortak
transit rejimine tabi tutacağı her bir eşya için uygulanabilir ithalat vergileri dahil en yüksek
vergi oranı için hesaplanacak referans tutarlarının toplamı esas alınır.
(5) İzin makamı, 116 ncı maddeye göre referans tutarı yıllık olarak gözden geçirir ve
gerekirse ayarlar.
(6) Asıl sorumlu, kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçmeyi referans tutara kadar
kullanabilir.
Kapsamlı teminat tutarı ve teminattan vazgeçme
MADDE 39 – (1) Kapsamlı teminat tutarı, 38 inci maddede belirtilen referans tutara
eşit olur.
(2) İzin makamı, mali yapılarının sağlam olduğunu gösteren kanıtı sunan ve üç ile
dördüncü fıkralarda tanımlanan güvenilirlik standartlarını karşılayan kişilere, indirilmiş
tutarda kapsamlı teminat kullanma veya teminattan vazgeçme için izin verebilir. Asıl
sorumlunun mali yapısına ilişkin kontrol, gelecekteki faaliyetlerini tehlikeye sokacak veya bu
faaliyetlere zarar verecek mali güçlük içinde olup olmadığını ortaya koymalıdır. Bu çerçevede
sağlam mali yapının tespitinde;
a) İzin makamınca ödenmemiş herhangi bir gümrük vergisi ve cezası bulunmadığının
belirlenmesi,
b) Sermaye Piyasası Kurulunca belirlenen şartları taşıyan ve bağımsız denetim yetkisi
verilen bağımsız denetçi tarafından firmanın son üç yılı esas alınmak üzere mali tabloları
incelenerek Sermaye Piyasası Kurulu’nun belirlediği Denetim İlke ve Kuralları ile Genel
Kabul Görmüş Muhasebe İlkelerine göre hazırlanan ve firmanın mali yapısının sağlam
olduğunu gösteren rapor,
c) Başvuru sahibinin ödenmemiş herhangi bir vergi, ceza ve gecikme faizinin
bulunmadığına ve 6183 sayılı Amme Alacakları Tahsil Usulü Hakkında Kanun uyarınca
takibata uğramadığına ilişkin Vergi Dairesinden alacağı belge,
dikkate alınır.
(3) Kapsamlı teminat tutarı;
a) Asıl sorumlunun yeterli ortak transit rejimi deneyimi bulunduğunu kanıtlaması
durumunda, referans tutarın % 50’sine,
b) Asıl sorumlunun yeterli ortak transit rejimi deneyimi bulunduğunu ve yetkili
makamlarla çok yakın işbirliği yaptığını kanıtlaması durumunda, referans tutarın % 30’una,
indirilebilir.
(4) Teminattan vazgeçme, asıl sorumlunun yeterli ortak transit rejimi deneyimi
bulunduğunu, yetkili makamlarla çok yakın işbirliği yaptığını, taşıma işlemlerini yönetim
altında bulundurduğunu ve yükümlülüklerini karşılayacak yeterli mali kaynağa sahip
olduğunu kanıtlaması durumunda tanınabilir. Asıl sorumlunun yükümlülüklerini karşılayacak
yeterli mali kaynağa sahip olması, Sermaye Piyasası Kurulu tarafından belirlenen şartları
taşıyan ve bağımsız denetim yetkisi verilen bağımsız denetçi tarafından firmanın son üç yılı
esas alınmak üzere mali tabloları incelenerek Sermaye Piyasası Kurulu tarafından belirlenen
Denetim İlke ve Kuralları ile Genel Kabul Görmüş Muhasebe İlkelerine göre hazırlanan ve
referans tutarın beş katını karşılayacak kadar öz sermayesinin bulunduğunu gösteren rapor ile
kanıtlanır. Teminattan vazgeçme durumunda, teminat tutarı referans tutarın % 1’i olur.
(5) Üç ve dördüncü fıkralar çerçevesinde, 20 no.lu Ek hükümleri dikkate alınır.
Kapsamlı teminat ve teminattan vazgeçmenin kullanılma yöntemi
MADDE 40 – (1) Kapsamlı teminat ve teminattan vazgeçmede;
a) Teminatın kullanılması için referans tutara bağlı bir “Teminat Referans Numarası”
asıl sorumluya tahsis edilir,
b) Teminat idaresi tarafından “Teminat Referans Numarası” ile birlikte ilk erişim şifresi
tahsis edilir ve asıl sorumluya bildirilir.
(2) Asıl sorumlu kendisi veya temsilcileri tarafından kullanılmak üzere bir veya daha
fazla sayıda teminata erişim şifresi belirleyebilir.
Yüksek risk içeren eşya için özel hükümler
MADDE 41 – (1) 1 no.lu Ekte yer alan eşya için kapsamlı teminat vermeye izin
alabilmek için, asıl sorumlu, 37 nci maddedeki koşulları karşıladığını kanıtlamasının yanısıra
39 uncu maddenin ikinci fıkrası kapsamında sağlam mali yapısı olduğunu, yeterli ortak transit
rejimi deneyimi bulunduğunu ve ayrıca yetkili makamlarla çok yakın işbirliği yaptığını veya
taşıma işlemlerini yönetim altında bulundurduğunu kanıtlamalıdır.
(2) Bu tür eşya söz konusu olduğunda, kapsamlı teminat tutarı;
a) Asıl sorumlunun yetkili makamlarla çok yakın işbirliği yaptığını ve taşıma işlemlerini
yönetim altında bulundurduğunu kanıtlaması durumunda, referans tutarın %50’sine,
b) Yetkili makamlarla çok yakın işbirliği yaptığını, taşıma işlemlerini yönetim altında
bulundurduğunu ve 39 uncu maddenin dördüncü fıkrası kapsamında yeterli mali kaynağa
sahip olduğunu kanıtlaması durumunda, referans tutarın %30’una,
indirilebilir.
(3) Bir ve ikinci fıkralar çerçevesinde, 20 no.lu Ek hükümleri dikkate alınır.
(4) Yukarıdaki fıkralar, aynı kapsamlı teminat sertifikası kapsamında 1 no.lu Ekte yer
alan ve yer almayan eşya için kapsamlı teminat kullanılması durumunda da uygulanır.
(5) 1 no.lu Ekte yer alan eşyayı içeren ortak transit işlemleri için teminattan vazgeçme
kullanılmasına izin verilmez.
(6) Kapsamlı teminat ve teminat tutarında indirimin kullanılmasına yönelik izni
düzenleyen ilkeler dikkate alınarak, özel hallerde, indirilmiş tutarda kapsamlı teminat
kullanılması, geçici olarak yasaklanabilir.
(7) Teminat tutarının indirilmesini düzenleyen ilkeler dikkate alınarak, kapsamlı
teminatın kullanılması, bu teminat kullanılarak büyük ölçekli kaçakçılığa konu olduğu
belirlenmiş 1 no.lu Ekte yer alan eşya için geçici olarak yasaklanabilir.
(8) Altı ve yedinci fıkraların uygulanmasına ilişkin kurallar, 21 no.lu Ekte yer
almaktadır.
Kapsamlı teminat belgesi
MADDE 42 – (1) Kapsamlı teminat belgesi, 27 no.lu Ekte yer alan örneğe uygun
teminat mektubu olarak kefil tarafından verilir.
Kapsamlı teminat sertifikası ve teminattan vazgeçme sertifikası
MADDE 43 – (1) İzni esas almak üzere, teminat idaresi, 12 nci maddenin birinci
fıkrasının (b) bendi çerçevesinde kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme kanıtı olarak
kullanılmak üzere 30 no.lu Eke uygun olarak düzenlenmiş, asıl sorumlunun talebi
doğrultusunda, bir veya birden fazla kapsamlı teminat sertifikası (Ek 28) veya teminattan
vazgeçme sertifikasını (Ek 29) asıl sorumluya verir.
(2) Sertifikanın geçerlilik süresi, iki yılı aşamaz. Bununla birlikte, bu süre, teminat
idaresi tarafından iki yılı aşmayan bir süre için bir kez uzatılabilir.
İptal veya fesih
MADDE 44 – (1) 29 uncu maddenin birinci ve ikinci fıkraları, gerekli değişiklikler
yapılarak, kapsamlı teminatın iptal ve feshine de uygulanır.
(2) Kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçmenin kullanılmasına ilişkin iznin yetkili
makamlar tarafından iptali ve kefilin teminatının teminat idaresi tarafından iptalinin yürürlüğe
girdiği tarih veya kefilin teminatını feshinin yürürlüğe girdiği tarih teminat idaresi tarafından
bilgisayarlı transit sistemine girilir.
(3) Kapsamlı teminat belgesinin iptali veya feshi durumunda, yeni bir kapsamlı teminat
belgesinin teminat idaresine verilmemesi, kapsamlı teminat kullanılmasına ilişkin iznin
iptalini gerektirir.
Özel tipte mühür kullanma izni
MADDE 45 – (1) İzin makamı, mühürlerin 13 no.lu Ekte belirtilen özelliklere uygun
olduğunu onaylaması koşuluyla, asıl sorumlunun taşıma aracı veya kaplarda özel tipte mühür
kullanmasına izin verebilir.
(2) Asıl sorumlu, transit beyannamesine, kullanılan mührün kimliğini, tipini ve adedini
kaydeder.
(3) Asıl sorumlu, mührü eşyanın serbest bırakılmasından önce takar.
İzinli gönderici
MADDE 46 – (1) Transit beyannamesine konu eşyayı hareket idaresine sunmaksızın
ortak transit işlemleri gerçekleştirmek isteyen kişilere izinli gönderici statüsü verilebilir.
(2) Bu basitleştirme, sadece kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme izni verilen
kişilere tanınır.
MADDE 47 – (1) Başvuruda;
a) Haftalık sevkiyat adedi,
b) Kullanılacak taşımacılık şekli,
c) Eşyanın tabi tutulduğu önceki gümrük rejimi ile ilgili bilgiler,
ç) Değişiklikler dahil şirket sözleşmesinin onaylı fotokopisi,
d) Varsa ekonomik etkili gümrük rejimleri ile ilgili izin nüshası,
e) Başlatılacak ortak transit işlemlerinden sorumlu olacak hareket idaresi veya idareleri,
yer alır.
İznin içeriği
MADDE 48 – (1) İzinde özellikle;
a) Başlatılacak ortak transit işlemlerinden sorumlu olacak hareket idaresi veya idareleri,
b) İzinli göndericinin transit beyanını sunmasından sonra hareket idaresinin nasıl
bilgilendirileceği ve eşyanın serbest bırakılmasından önce hareket idaresinin gerekli görmesi
halinde, ne zamana kadar kontrolleri gerçekleştireceği,
c) Yetkili makamların, taşıma aracı veya kap veya kapların, 13 no.lu Ekte belirtilen
özelliklere uygun olduğu yetkili makamlarca onaylanmış ve izinli gönderici tarafından
takılmış özel mühürle taşınmasını öngörmesi durumunda, alınacak ayniyat önlemleri,
ç) Yasaklanmış eşya türleri veya hareketleri,
belirtilir.
Hareketteki işlemler ve önceden onay
MADDE 49 – (1) İzinli gönderici, transit beyanını hareket idaresine sunar. 48 inci
maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen süre geçmeden eşya serbest bırakılmaz.
Beyannameye yazılacak bilgiler
MADDE 50 – (1) İzinli gönderici, gerektiğinde bilgisayarlı sisteme;
a) 45 inci maddeye uygun olarak mührün kimliği, tipi ve adedini,
b) Eşyanın varış idaresine sunulması için 85 inci maddeye uygun olarak belirlenmiş
süreyi,
girer.
İzinli alıcı
MADDE 51 – (1) Ortak transit rejimine tabi eşyayı ve transit refakat belgesini varış
idaresine sunmaksızın eşyayı tesislerinde veya belirlenmiş bir başka yerde teslim almayı
isteyen kişilere izinli alıcı statüsü verilebilir.
(2) Ayniyat önlemlerine tam uyularak, transit refakat belgesi ile birlikte eşya tam ve
sağlam olarak öngörülen sürede izinli alıcıya izinde belirlenmiş tesislerinde veya yerde teslim
edildiğinde, asıl sorumlu, 16 ncı maddenin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamındaki
yükümlülüklerini yerine getirmiş olur ve ortak transit rejiminin sona erdiği kabul edilir.
(3) İkinci fıkraya uygun olarak teslim edilen her bir sevkiyat ile ilgili olarak taşıyıcının
talebi üzerine, izinli alıcı, 107 nci maddede öngörülen alındıyı düzenler.
MADDE 52 – (1) Başvuruda;
a) Haftalık alınan sevkiyat adedi,
b) Eşya türü,
c) Taşımacılık şekli,
ç) Eşyanın tabi tutulacağı sonraki gümrük rejimleri ile ilgili bilgiler,
d) Değişiklikler dahil şirket sözleşmesinin onaylı fotokopisi,
e) Varsa ekonomik etkili gümrük rejimleri ile ilgili izin nüshası,
yer alır.
İznin içeriği
MADDE 53 – (1) İzinde özellikle;
a) İzinli alıcı tarafından teslim alınan eşyadan sorumlu varış idaresi veya idareleri,
b) 103 üncü maddenin üçüncü fıkrasının gerekli değişiklikler yapılarak uygulanması
amacıyla, izinli alıcının “Beklenen Varış Kaydı” mesaj verisinden elde edilen ilgili verileri
varış idaresinden “Boşaltma İzni” mesajı yoluyla ne zaman alacağı,
c) Yasaklanmış eşya türleri veya hareketleri,
belirtilir.
(2) İzin makamı, izinde, izinli alıcının teslim alınan eşya ile ilgili bir tasarrufta
bulunabilmesinden önce varış idaresinin bir işleminin gerekli olup olmadığını belirler.
Yükümlülükler
MADDE 54 – (1) Eşya izinli alıcının izinde belirtilen tesislerine veya yerlere
geldiğinde, izinli alıcı;
a) Taşıma sırasında meydana gelen tüm olaylar dahil olmak üzere, “Varış Bildirimi”
mesajıyla eşyanın varışından sorumlu varış idaresini derhal bilgilendirir,
b) Boşaltmadan önce “Boşaltma İzni” mesajını bekler,
c) “Boşaltma İzni” mesajını aldıktan sonra, izinde belirtilen usule uygun olarak tüm
farklılıklar dahil olmak üzere “Boşaltmaya ilişkin Açıklamalar” mesajını en geç eşyanın
gelişini izleyen üçüncü güne kadar varış idaresine gönderir,
ç) İzinde belirtilen usule uygun olarak eşyaya eşlik eden transit refakat belgesinin bir
nüshasını varış idaresine gönderir veya bu idarenin istemesi halinde sunulmak üzere hazır
bulundurur.
(2) Varış idaresi “Kontrol Sonuçları” mesajını oluşturan verileri bilgisayarlı transit
sistemine girer.
İşbirliği düzenlemelerinin kapsamı
MADDE 55 – (1) İşbirliği düzenlemeleri kapsamında çalışan demiryolu işletmelerine,
30 uncu maddenin birinci fıkrasının (d) bendinin (1) alt bendinde belirtilen basitleştirilmiş
usule uygun olarak CIM Taşıma Belgesi kapsamında ortak transit işlemleri gerçekleştirme
izni verilebilir.
(2) Demiryolu işletmesinin Uluslararası Demiryolları Birliği’nin uluslararası eşya ve
ekspres koli işlemlerine uygulanan muhasebe kurallarını öngören 304V bildirisine (UIC 304V
bildirisi) uygun olarak;
a) Her sevkiyat için ayrı maliyet hesapları oluşturma,
b) Gerektiğinde eşya veya CIM Taşıma Belgeleri için araştırma yapma,
gibi amaçlar için diğer demiryolu işletmeleri ile işbirliği yapması durumunda işbirliği
düzenlemeleri kapsamında faaliyette bulunduğu kabul edilir.
(3) Basitleştirilmiş usul, CIM Taşıma Belgesi kapsamındaki demiryolu işlemlerinin
dışındaki taşıma işlemlerine de uygulanır.
Düzenlemelerin kullanılmasına izin verme
MADDE 56 – (1) Basitleştirilmiş usul kapsamında çalışan bir kişiye, sadece bu kişinin;
a) Türkiye’de demiryolu ile eşya taşıma izni bulunması,
b) 55 inci maddenin ikinci fıkrasındaki koşullara uyması,
c) Başvurusunda;
1) Yetkili makamların önceden mutabakatı olmaksızın CIM Taşıma Belgesi modelini
değiştirmemeyi,
2) Basitleştirilmiş usul kapsamında başlatılan her işlemden önce, işbirliği düzenlemeleri
kullanmaya izinli demiryolu işletmeleri ile taşımanın gerçekleştirilmesini sağlamayı,
3) Taşıma işlemini, yetkili makamlara önceden bildirmeksizin, basitleştirilmiş usul
kapsamında taşınan eşya için işbirliği düzenlemeleri kullanmaya izinli olmayan demiryolu
işletmesine devretmemeyi,
üstlenmesi durumunda, işbirliği düzenlemelerini kullanmasına izin verilebilir.
CIM taşıma belgesinin hukuki geçerliliği
MADDE 57 – (1) Basitleştirilmiş usul çerçevesinde, COTIF Sözleşmesi Ek B’de
belirtilen CIM Taşıma Belgesi, transit beyannamesine eşdeğer kabul edilir.
Asıl sorumlu
MADDE 58 – (1) Taşıma işleminin Türkiye Gümrük Bölgesinde başlaması durumunda,
eşyayı, ortak transit beyannamesi olarak kullanılan CIM taşıma belgesi kapsamında taşıma
amacıyla kabul eden izinli demiryolu işletmesi, bu işlem için asıl sorumlu olur.
(2) Türkiye Gümrük Bölgesi dışında CIM taşıma belgesi kapsamında taşıma amacıyla
kabul edilen eşya, Türkiye Gümrük Bölgesi’ne girdiğinde, eşya, bir başka gümrükçe
onaylanmış işlem veya kullanıma girmedikçe, Türkiye Gümrük Bölgesinde eşyayı taşıyan
izinli demiryolu işletmesi, ortak transit işlemi için asıl sorumlu olur.
(3) Bir ve ikinci fıkralarda belirtilen durumlarda, asıl sorumlu, 68 inci maddenin üçüncü
fıkrasına uygun olarak, CIM taşıma belgesine hareket tarihini gösteren numaratör ve mührünü
basar.
Muhasebe merkezinde kayıtların kontrol edilmesi
MADDE 59 – (1) Demiryolu işletmesi, kendi muhasebe merkezinde tutulan kayıtları,
kontrollerin bu merkezde gerçekleştirilebilmesi amacıyla izin makamının kullanımına sunar.
(2) Kayıtlar, diğerlerinin yanı sıra;
a) Demiryolu işletmesinin basitleştirilmiş usul kapsamında hareket istasyonundan varış
istasyonuna taşıdığı tüm eşya için CIM taşıma belgelerinin 2 ve 5 no.lu yapraklarını,
b) 304V sayılı UIC bildirisine uygun olarak sevkiyat başına düşen maliyet payını,
c) 304V sayılı UIC bildirisine uygun olarak demiryolu işletmesinin taşıdığı eşya ile
ilgili diğer demiryolu işletmelerine gönderilen veya bunlardan alınan usulsüzlük
bildirimlerini,
içerir.
(3) Muhasebe merkezinde, CIM taşıma belgelerinin 2 ve 5 no.lu yaprakları, izin
makamı tarafından belirlenen koşullar kapsamında izin makamının kullanımına sunulur.
(4) İzin makamı, ikinci fıkranın (c) bendinde belirtilen tüm bildirimleri kontrol eder.
(5) İzin makamı, basitleştirilmiş usul dışında transit rejimi veya transit rejimi dışında bir
rejim kapsamında gerçekleştirilen taşıma işlemlerini kapsayan CIM taşıma belgelerini de
kontrol edebilir.
Etiket
MADDE 60 – (1) Demiryolu işletmesi, basitleştirilmiş usul kapsamında taşınacak
eşyanın, 16 no.lu Ekte gösterilen örnek piktogramı taşıyan etiketlerle tanınmasını sağlar.
(2) Bu etiketler, CIM taşıma belgesine ve tam yüklü olması durumunda ilgili demiryolu
vagonuna veya diğer durumlarda kap veya kaplara yapıştırılır.
(3) Bu piktogramı yeşil renkte basan bir mühür, birinci fıkrada belirtilen etiketin yerine
kullanılabilir.
Taşıma sözleşmelerinin değiştirilmesi
MADDE 61 – (1) Taşıma sözleşmesinde değişiklik yapılarak;
a) Türkiye Gümrük Bölgesi dışında sona erecek olan bir taşıma işleminin Türkiye
Gümrük Bölgesi içinde sona ermesi,
b) Türkiye Gümrük Bölgesi içinde sona erecek olan bir taşıma işleminin Türkiye
Gümrük Bölgesi dışında sona ermesi,
durumunda demiryolu işletmesi, hareket idaresinin önceden izni olmadan değişiklik
yapılmış sözleşmeyi uygulayamaz.
(2) Diğer durumlarda, demiryolu işletmesi, değişiklik yapılmış sözleşmeyi
uygulayabilir. İzin makamı, aksine karar vermedikçe, demiryolu işletmesi, yapılan
değişiklikleri hareket idaresine derhal bildirir.
Yükleme listeleri
MADDE 62 – (1) Türkiye Gümrük Bölgesi içinde başlayan transit işlemleri
durumunda, 8 no.lu Ekteki örneğe uygun olarak düzenlenen yükleme listeleri CIM taşıma
belgesine eklenebilir.
(2) Yükleme listelerinin kullanılması ile ilgili kurallar, 9 no.lu Ekte yer alır.
İzinli gönderici
MADDE 63 – (1) İzinli göndericilere ilişkin basitleştirmenin, demiryolu ile taşımaya
ilişkin basitleştirilmiş usul kapsamında sevk edilecek eşyaya uygulanması halinde, 48 inci
maddenin birinci fıkrasının (b) bendi hükümleri uygulanmaz.
(2) Hareket idaresi, CIM taşıma belgesinin tüm nüshalarının 68 inci madde kapsamında
gerekli kılınan sembolü taşıması için gerekli her türlü önlemi alır.
İzinli alıcı
MADDE 64 – (1) Demiryolu ile taşımaya ilişkin basitleştirilmiş usule uygun olarak
taşınan eşyanın bir izinli alıcıya gönderilmesi halinde, demiryolu işletmesi;
a) Eşyayı CIM taşıma belgesinin 1 no.lu yaprağı ile birlikte izinli alıcıya teslim eder.
b) CIM taşıma belgesi bilgilerini varış idaresi tarafından belirlenen şekilde bu idareye
gönderir ve eşyanın izinli alıcıya teslim edildiğini kanıtlar.
(2) Birinci fıkraya tabi olarak, 51 ve 53 üncü maddeler gerekli değişiklikler yapılarak
uygulanır.
Demiryolu işletmesinin sağlayacağı bilgiler
MADDE 65 – (1) 56 ncı madde kapsamında izin verilmiş demiryolu işletmesinin, 55
inci maddenin ikinci fıkrası kapsamı işbirliği düzenlemeleri kapsamında olmayan ortak transit
rejimi kapsamında demiryolu ile eşya taşımayı istemesi halinde, bu işlemlerin başlamasından
en az iki ay önce işlemler hakkında izin makamına bilgi verir.
Demiryolu altyapı yöneticisinin sağlayacağı bilgiler
MADDE 66 – (1) Demiryolu altyapı yöneticisi, 56 ncı madde kapsamında izin verilmiş
demiryolu işletmesi tarafından gerçekleştirilen uluslararası demiryolu yük işlemlerini izin
makamına bildirir.
(2) Sağlanacak bilgilerin ayrıntıları, uyulacak süre sınırı ve bu bilgilerin sağlanmasının
gerekmediği durumlar, izin makamı tarafından belirlenir.
Diğer transit düzenlemelerinin askıya alınması
MADDE 67 – (1) Eşyanın;
a) TIR karneleri kapsamında eşyanın uluslararası taşınmasına ilişkin rejim (TIR
Sözleşmesi),
b) ATA karneleri (ATA Sözleşmesi),
c) 19/6/1951 tarihinde Londra’da imzalanan Kuvvetlerin Statüsüne ilişkin Kuzey
Atlantik Antlaşması Tarafları arasındaki Sözleşmede öngörülen Form 302,
kapsamında taşınması durumunda, bu düzenlemeler, eşya basitleştirilmiş usul
kapsamında taşınması sırasında demiryolu ile taşımaya ilişkin basitleştirilmiş usule tabi
tutulduğunda, askıya alınır. Ortak transit rejimi, eşya Türkiye Gümrük Bölgesini terk ettiğinde
sona erer.
(2) 89 uncu maddenin birinci fıkrası gerekli değişiklikler yapılarak uygulanır.
Hareket idaresindeki işlemler
MADDE 68 – (1) CIM taşıma belgesi, basitleştirilmiş usul kapsamında Türkiye
Gümrük Bölgesi içinde başlayacak bir taşıma işlemi durumunda hareket idaresine sunulur.
(2) Eşyanın ortak transit rejimi kapsamında taşınması halinde, T1 rejimi kapsamında
taşındığı kabul edilir ve CIM taşıma belgesine 14 no.lu ekte öngörülen kurallara uygun olarak
“T1” sembolü yazılır.
(3) CIM taşıma belgesinin 99 no.lu kutusundaki hareket tarihini gösteren numaratör ve
mühür baskısı ile imza, asıl sorumlunun transit beyannamesindeki imzasının yerini alır.
(4) 35 inci maddenin dördüncü fıkrasına istisna olarak, hareket idaresine iznin
sunulması gerekmez.
Eşya tanımı
MADDE 69 – (1) Normal ticari tanım, gerekli değişiklikler yapılarak uygulanan
Gümrük Yönetmeliğinin 14 no.lu Ekindeki 31 no.lu kutuya ilişkin açıklayıcı notta belirtilen
koşullara tabi olarak, CIM taşıma belgesinin eşyanın tanımı için ayrılmış 21 no.lu kutusuna
yazılmalıdır.
Eşya kodu
MADDE 70 – (1) İlgili eşya kodu, gerekli değişiklikler yapılarak uygulanan 6 no.lu
Ekteki 33 no.lu kutuya ilişkin açıklayıcı notta belirtilen koşullara tabi olarak, CIM taşıma
belgesinin gümrük tarife kodu için ayrılmış 24 no.lu kutusuna yazılır.
Ayniyet önlemleri
MADDE 71 – (1) Vagonlar ve mühürlenmeye uygun diğer taşıma araçlarının kapsadığı
ve Türkiye Gümrük Bölgesinde yüklenen konteynerler, asıl sorumlu tarafından mühürlenir.
Bunun için, asıl sorumlu, 13 no.lu Ekte belirtilen özelliklere uygun standart mühür kullanır.
Asıl sorumlunun kullandığı mühürde, asıl sorumlu olarak hareket eden demiryolu işletmesinin
kod numarası ve adı gösterilmelidir. Mühürlere ilişkin bilgiler, CIM taşıma belgesine yazılır.
(2) Birinci fıkraya istisna olarak, birinci fıkrada belirtilen vagonlar, konteynerler ve
diğer taşıma araçları birinci fıkrada belirtilen ve göndericinin adını taşıyan tipte mühür
kullanılarak izinli gönderici tarafından mühürlenebilir. Asıl sorumlu, bu şekilde takılan
mühürleri kontrol eder.
(3) Birinci ve ikinci fıkra hükümlerine istisna olarak, hareket idaresinin mühür takma
olanağı saklıdır. Hareket idaresinin mühür takması halinde, hareket idaresi, CIM taşıma
belgesinin tüm yapraklarında gümrük kullanımı için ayrılmış 99 no.lu kutusuna bu şekilde
takılmış mühürlere ilişkin bilgileri yazar. Hareket idaresi, asıl sorumlu veya izinli gönderici
tarafından takılan mühürleri kontrol edebilir.
(4) Bir ve ikinci fıkralarda öngörülenlerin dışındaki koşullara tabi olarak, taşınan
eşyanın, 7 ve 88 inci maddelere uygun olarak ayniyeti tespit edilir. Bu durumlarda, asıl
sorumlu, birinci fıkrada belirtilen tipte mührü takabilir.
(5) 7 nci maddeye uygun olarak eşyanın mühürleme dışındaki yollarla belirlenmesi
halinde, asıl sorumlu, CIM taşıma belgesinin tüm yapraklarında gümrük kullanımı için
ayrılmış 99 no.lu kutusuna “Vazgeçme – 92110” ibaresini yazar.
(6) Sökülmeleri için özel araçlar gerektiren yüksek güvenlikli mühürlerin bir taşıma
aracının mühürlenmesi için kullanılması halinde, asıl sorumlu veya taşıma operatörü, hareket
idaresinin istemesi halinde mühürleri söker.
CIM taşıma belgesinin tescil edilmesi ve eşyanın serbest bırakılması
MADDE 72 – (1) 82 ve 83 üncü maddelere istisna olarak, hareket idaresi tarafından
CIM taşıma belgesinin tescili yapılmaz.
(2) CIM taşıma belgesi, demiryolu işletmesi tarafından tescil edilir ve eşya serbest
bırakılır.
(3) Hareket idaresi, kendisi ile hareket istasyonu arasında eşyanın taşınmasının gümrük
gözetiminde gerçekleştirilmesini sağlar.
Varıştaki işlemler
MADDE 73 – (1) 68 inci maddenin ikinci fıkrası kapsamı taşıma işlemleri için, varış
istasyonundan sorumlu gümrük idaresi, varış idaresi olarak hareket eder. Bununla birlikte,
eşyanın bir ara istasyonda serbest dolaşım için serbest bırakılması veya bir başka rejime tabi
tutulması halinde, bu istasyondan sorumlu gümrük idaresi ve eşyanın Türkiye Gümrük
Bölgesini terk etmesi halinde, bu sınır istasyonundan sorumlu gümrük idaresi, varış idaresi
olarak hareket eder.
(2) Demiryolu işletmesi, varış idaresine CIM taşıma belgesinin 2 ve 3 no.lu yapraklarını
gönderir.
(3) Varış idaresi, 2 no.lu yaprağın ön yüzünü onaylar, tescil numarasını yazar ve
demiryolu işletmesine belgeyi derhal iade eder. Varış idaresi 3 no.lu yaprağı saklar.
(4) Varış idaresi, mühürleri kontrol eder. Varış idaresi, demiryolu işletmesine bu
kontrolü yapma ve mühürleri sökme izni verebilir. Eşyanın, Türkiye Gümrük Bölgesini terk
etmesi halinde, demiryolu işletmesi, takılan mühürlerin sağlam olup olmadığını kontrol eder.
Mühürler sağlam değilse, varış idaresine bildirir ve ilgili taşıma aracı, bu idarenin izni
olmadan Türkiye Gümrük Bölgesini terk edemez.
(5) 104 üncü maddeye istisna olarak, ortak transit rejimi, eşya Türkiye Gümrük
Bölgesini terk ettiğinde sona erer.
(6) Demiryolu işletmesi, üçüncü ülke demiryolu işletmesine eşya ve ilgili CIM taşıma
belgesini eşyanın Türkiye Gümrük Bölgesini fiilen terk etmesinden önce teslim ederse, bu
işletme, eşya Türkiye Gümrük Bölgesini fiilen terk edene kadar, eşyadan sorumlu olur.
Basitleştirilmiş usul – Düzey 1
MADDE 74 – (1) Uluslararası Sivil Havacılık Sözleşmesi Ek 9’un Ek 3’ündeki örneğin
özüne uyması durumunda, havayolu şirketinin, transit beyannamesi olarak eşya
manifestosunu kullanmasına izin verilebilir. Ortak transit işlemleri için izin başvurusunda ve
izinde, manifesto formu ile hareket ve varış havalimanları yer alır.
(2) Her manifestoda, havayolu şirketi tarafından “T1” sembolü belirtilen tarih atılmış ve
imzalanmış bir tasdik bulunur.
(3) Manifesto ayrıca;
a) Eşyayı taşıyan havayolu şirketinin adı,
b) Uçuş numarası,
c) Uçuş tarihi,
ç) Yükleme (hareket) ve boşaltma (varış) havalimanının adı,
manifestodaki her bir sevkiyat için;
a) Hava konşimentosu numarası,
b) Kap adedi,
c) Eşyanın, belirlenmesi için gerekli tüm bilgileri içeren normal ticari tanımı,
ç) Brüt ağırlık,
bilgilerini içerir.
(4) Eşyanın gruplandırılması durumunda, uygun olduğunda, eşyanın tanımı yerine
“birleştirilmiş” ifadesi kullanılır. Bu durumda, manifestodaki eşyaya ilişkin hava
konşimentoları, eşyanın belirlenmesi için gerekli tüm bilgileri içeren normal ticari tanımını
içerir.
(5) Manifestonun en az iki nüshası, bunun bir nüshasını saklayacak olan hareket
havalimanındaki hareket idaresine sunulur. Hareket idaresi, kontrol amacıyla, manifestoda
belirtilen sevkiyatlara ilişkin hava konşimentolarının tamamının sunulmasını isteyebilir.
(6) Manifestonun bir nüshası, bunu saklayacak olan varış havalimanındaki varış
idaresine sunulur. Varış idaresi, kontrol amacıyla, havalimanında boşaltılan sevkiyatların
tamamına ilişkin manifesto ve hava konşimentolarının sunulmasını isteyebilir.
(7) Varış idaresi, kendisine önceki ay içinde sunulan manifestoların havayolu şirketleri
tarafından hazırlanmış listesini onayladıktan sonra her ay hareket idaresine gönderir. Söz
konusu listede her manifestoya ilişkin tanımlama;
a) Manifestonun referans numarası,
b) Manifestonun, ikinci fıkraya uygun olarak transit beyannamesi olduğunu gösteren
sembol,
c) Eşyayı taşımış olan havayolu şirketinin adı (kısaltılabilir),
ç) Uçuş numarası,
d) Uçuş tarihi,
bilgilerini içerir.
(8) İzin, yukarıda belirtilen bilgilerin havayolu şirketleri tarafından iletilmesini de
öngörebilir.
(9) Söz konusu listede yer alan manifestolara ilişkin bilgilerle ilgili olarak usulsüzlük
yapıldığının belirlenmesi durumunda, varış idaresi, özellikle ilgili eşyaya ilişkin havayolu
konşimentolarını belirterek hareket idaresine ve İzin Makamına bildirir.
Basitleştirilmiş usul – Düzey 2
MADDE 75 – (1) Önemli sayıda uçuş gerçekleştiren havayolu şirketinin, transit
beyannamesi olarak veri değişim sistemleri ile iletilen manifesto kullanmasına izin verilebilir.
31 inci maddenin birinci fıkrasının (a) bendine istisna olarak, havayolu şirketinin, bölgesel bir
idaresi bulunması durumunda, Türkiye’de yerleşik olması gerekli değildir. Başvuruda;
a) İlgili havayolu şirketinin adı,
b) Başvuru gerekçeleri,
c) Faaliyetlerin tanımı (trafik hacmi, uçuş türü),
ç) Manifesto kullanımının tanımı ve koşulları,
d) İlgili uluslararası havalimanları,
belirtilir.
(2) İzin makamı, izni, başvurunun alınmasından itibaren altmış gün içinde verebilir. Bu
izin, sadece izinde belirtilen havalimanları arasındaki ortak transit işlemlerine uygulanır.
(3) Basitleştirme, aşağıdaki şekilde uygulanır;
a) Hareket havalimanında düzenlenen manifesto, varış havalimanına elektronik veri
değişimi sistemi ile iletilir.
b) Manifestonun 74 üncü maddenin üçüncü fıkrasında öngörülen bilgileri içermesinin
yanı sıra havayolu şirketi, manifestodaki ilgili kalemin karşısına:
1) Eşya T1 rejimi kapsamında taşınıyorsa, “T1” sembolünü,
2) Halihazırda T1, ATA Karnesi, TIR Karnesi, NATO Form 302 kapsamında bir transit
rejimine tabi eşya için “TD” harflerini,
yazar.
c) Varış idaresine veri değişimi manifestosu ulaştığında ve eşya sunulduğunda, ortak
transit işleminin sona erdiği kabul edilir.
ç) Veri değişimi manifestosunun bir çıktısı, talep üzerine hareket ve varış idarelerine
sunulur.
d) Havayolu şirketinin tuttuğu kayıtlar, en az (b) bendinde belirtilen bilgileri içerir.
e) Hareket idaresi, risk analizine dayalı kontroller gerçekleştirir.
f) Varış idaresi, risk analizine dayalı kontroller gerçekleştirir ve gerektiğinde elektronik
veri değişimi sistemi ile alınan ilgili manifestoların bilgilerini teyit amacıyla hareket idaresine
iletir.
(4) Rejimin sonlandırılması, ibra ve gümrük yükümlülüğü ve tahsilat hükümleri saklı
kalmak üzere:
a) Havayolu şirketi, tüm ihlal ve usulsüzlükleri varış idaresine bildirir.
b) Varış idaresi, tüm ihlal ve usulsüzlükleri derhal hareket idaresine ve izin makamına
bildirir.
Basitleştirilmiş usulde boru hattı ile eşya taşınması
MADDE 76 – (1) Boru hattı ile eşya taşıma için ortak transit rejiminin kullanılması
durumunda, usul ile ilgili işlemler, iki ila altıncı fıkralara uygun olarak yapılır.
(2) Boru hattı ile taşınan eşyanın;
a) Türkiye Gümrük Bölgesine boru hattı ile gelen eşyanın bu bölgeye girmesi,
b) Türkiye Gümrük Bölgesinde bulunan eşyanın, boru hattı sistemine verilmesi,
halinde ortak transit rejimine tabi tutulduğu kabul edilir.
(3) İkinci fıkrada belirtilen eşya için, Türkiye Gümrük Bölgesinde boru hattı yerleşik
işletmecisi, asıl sorumlu olur.
(4) 16 ncı maddenin ikinci fıkrası çerçevesinde, Türkiye Gümrük Bölgesi dışında
başlamış olan ve Türkiye Gümrük Bölgesi dışında sona erecek olan bir taşıma işlemi için
Türkiye Gümrük Bölgesinde yerleşik boru hattı işletmecisi, taşıyıcı olarak kabul edilir.
(5) Boru hattı ile taşınan eşya, alıcının tesislerine vararak veya alıcının dağıtım ağına
kabul edilerek, alıcının kayıtlarına girdiğinde, ortak transit rejimi sona erer.
(6) Eşyanın taşınmasına katılan işletmeler kayıtları tutar ve bu maddede belirtilen ortak
transit işlemlerine ilişkin olarak gerekli görülen her türlü kontrolün yapılması için yetkili
makamların kullanımına sunar.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Gümrük Yükümlülüğü ve Yükümlü
Gümrük yükümlülüğünün doğması
MADDE 77 – (1) 3 üncü maddenin birinci fıkrasının (e) bendi kapsamındaki gümrük
yükümlülüğü;
a) Eşyanın ortak transit rejiminden gümrük mevzuatına aykırı olarak çıkartılması,
b) Eşya ortak transit rejiminden gümrük mevzuatına aykırı olarak çıkartılmamakla
birlikte, ortak transit rejiminin uygulanmasından doğan yükümlülüklerinden herhangi birinin
yerine getirilmemesi veya eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulmasına ilişkin herhangi bir
koşula uyulmaması,
durumunda doğar.
(2) Gümrük yükümlülüğü;
a) Eşyanın ortak transit rejiminden gümrük mevzuatına aykırı olarak çıkartıldığı tarihte,
b) Ortak transit rejiminin uygulanmasından doğan herhangi bir yükümlülüğün yerine
getirilmesinin durdurulduğu tarihte veya eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulmasına ilişkin
herhangi bir koşulun gerçekte yerine getirilmediğinin sonradan tespit edilmesi halinde,
eşyanın ortak transit rejime tabi tutulduğu tarihte,
doğar.
(3) Birinci fıkranın (b) bendi uyarınca, ilgili kişinin, eşyanın ortak transit rejimine tabi
tutulmasıyla ortaya çıkan yükümlülüklerini yerine getirememesinin, eşyanın tahrip olmasının
veya tekrar yerine konulamaması şeklinde kaybının, eşyanın özelliklerine bağlı bir nedenden
veya beklenmeyen hal veya mücbir sebepten ya da gümrük idarelerinin izninden
kaynaklandığını kanıtlaması halinde, gümrük yükümlülüğünün doğmadığı kabul edilir.
Eşyanın tekrar yerine konulamaz şekilde kaybı, bunun kullanılamaz hale gelmiş olmasını
ifade eder. Gümrük idarelerinin izninden kaynaklanmayan hallerde, eşyanın telef olması veya
kaybı, idarenin taraf olduğu mahkeme kararı ile kanıtlanır. Ancak;
a) Suçüstü şeklindeki hırsızlıklar, hazırlık tahkikatı üzerine Cumhuriyet Savcılığınca
verilen belge ile,
b) Hasar, telef veya kayıp herkesçe bilinen ve duyulan başka olaylar yüzünden olmuşsa
o yerin en büyük mülki idare amiri tarafından verilecek belge ile,
c) Trafik kazaları, trafik kaza raporuna göre ve en yakın gümrük idaresi tarafından
yapılan tespit sonucunda gümrük idare amirinin vereceği karar ile,
kanıtlanır.
Yükümlü
MADDE 78 – (1) 77 nci maddenin birinci fıkrasının (a) bendinde belirtilen durumlarda;
a) Ortak transit rejiminden eşyayı çıkartan kişi,
b) Çıkartma işlemine katılan ve eşyanın ortak transit rejiminden çıkartıldığını bilen veya
bilmesi gereken tüm kişiler,
c) Eşyaya sahip olan veya elinde bulunduran ve eşyaya sahip olduğunda ya da teslim
aldığında bu eşyanın ortak transit rejiminden çıkartıldığını bilen veya bilmesi gereken tüm
kişiler,
ç) Asıl sorumlu,
yükümlüdür.
(2) 77 nci maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen durumlarda yükümlü, ya
eşyayı ortak transit rejimine tabi tutulması nedeniyle ortaya çıkan yükümlülüklerini yerine
getirmesi gereken kişi ya da eşyanın ortak transit rejimine tabi tutulmasına ilişkin koşullara
uyması gereken kişidir.
(3) Aynı gümrük vergilerinin ödenmesinden birden fazla kişi sorumlu olursa, bu kişiler
gümrük vergilerinin ödenmesinden müştereken ve müteselsilen sorumludur.
ÜÇÜNCÜ KISIM
Gümrük İdarelerinde Yapılacak İşlemler
BİRİNCİ BÖLÜM
Teminat İdaresi
Bireysel teminat
MADDE 79 – (1) Bireysel teminatta teminat mektubu, teminat idaresi olarak hareket
edecek olan hareket idaresi tarafından kabul edilir.
Fişli bireysel teminat
MADDE 80 – (1) Teminat idaresi, fişli bireysel teminatta örneği 25 no.lu Ekte yer alan
teminat mektubundaki kefilin taahhütnamesini kabule, izlemeye ve iptale yetkilidir.
(2) Teminat idaresi, kefilin 22 nci maddenin üçüncü fıkrasındaki koşullara uygunluğunu
inceler ve teminat mektubunu kabul eder. Teminat idaresi, kefilin düzenleyeceği fiş sayısını,
teminat mektubunun “II. Teminat idaresi tarafından kabul” bölümünde belirtmek suretiyle
sınırlayabilir. Teminat mektubunun bir fotokopisini saklar ve teminat mektubunun aslını
Ankara Gümrük ve Muhafaza Başmüdürlüğü nezdinde bulunan Gümrük Muhasebe Birimine
gönderir.
(3) Teminat idaresi, 29 uncu maddenin birinci fıkrasına göre kefilin taahhütnamesinin
kabulünü iptal etmesi durumunda, kefile taahhütnamesinin kabulünün iptal edildiğini ve bu
iptalin, belgegeçer ile bildirilen tarihten sonraki onaltıncı günden itibaren geçerli olduğunu
bildirir. Teminat idaresi, teminat mektubunun kabul edildiğini ve 29 uncu maddeye göre iptal
ve feshini ve iptal ve feshin hangi tarihten itibaren geçerli olacağını derhal gümrük idarelerine
bildirir.
(4) Teminat idaresi, teminat mektubunu iptal ve feshin geçerli olduğu tarihten itibaren
bir yıl saklar. Bu sürenin dolması ve kefile karşı herhangi bir talebin bulunmaması
durumunda, teminat mektubu kefile iade edilir.
(5) Teminat idaresi, 28 inci maddenin dördüncü fıkrası uyarınca kefilin düzenlediği
bireysel teminat fişlerine ilişkin gerekli bilgileri, asıl sorumlular tarafından ortak transit işlemi
için verilen bireysel teminat fişlerinin kontrolünün sağlanması amacıyla, hareket idarelerinin
kullanımına sunar.
Kapsamlı teminat
MADDE 81 – (1) Teminat idaresi, kapsamlı teminatta örneği 27 no.lu Ekte yer alan
kapsamlı teminat mektubundaki kefilin taahhütnamesini kabule, izlemeye ve iptale yetkilidir.
(2) Teminat idaresi, kapsamlı teminat veya indirilmiş tutarda kapsamlı teminat veya
teminattan vazgeçme iznini dikkate alarak referans tutar üzerinden teminat tutarını belirler.
Asıl sorumludan bu teminat tutarını kapsayan ve örneği 27 no.lu Ekte yer alan teminat
mektubunun sunulmasını yazılı olarak ister.
(3) Teminat idaresi, kefilin 22 nci maddenin üçüncü fıkrasındaki koşullara uygunluğunu
inceler ve belirlediği teminat tutarı üzerinden kefilin verdiği teminat mektubunu kabul eder.
Teminat mektubunun bir fotokopisini saklar. Teminat mektubunun aslını Ankara Gümrük ve
Muhafaza Başmüdürlüğü nezdinde bulunan Gümrük Muhasebe Birimine gönderir.
(4) Teminat idaresi, asıl sorumlunun talebi doğrultusunda 43 üncü maddenin birinci
fıkrasına uygun olarak örnekleri 28 ve 29 no.lu eklerde yer alan bir veya birden fazla
kapsamlı teminat sertifikası veya teminattan vazgeçme sertifikası düzenler ve asıl sorumluya
verir. Bu sertifikaların geçerlilik süresi iki yılı aşamaz. Bununla birlikte, bu süre, teminat
idaresi tarafından iki yılı aşmayan bir süre için bir kez uzatılabilir.
(5) Teminat idaresi, 36 ncı maddeye uygun olarak iznin iptal edilmesi durumunda, 44
üncü maddeye göre kefilin taahhüdünün kabulünü iptal eder.
(6) Teminat idaresi, 44 üncü maddeye göre kefilin taahhüdünün kabulünü iptal etmesi
durumunda, kefile taahhüdünün kabulünün iptal edildiğini ve bu iptalin belgegeçer ile
bildirdiği tarihten sonraki onaltıncı günden itibaren geçerli olduğunu bildirir.
(7) Teminat idaresi, teminat belgesinin kabul edildiğini ve 44 üncü maddeye göre iptal
ve feshini ve iptal ve feshin geçerli olacağı tarihi derhal gümrük idarelerine bildirir.
(8) Teminat idaresi, iptal ve fesh edilen teminat mektuplarını 80 inci maddenin
dördüncü fıkrasına uygun olarak saklar ve kefile iade eder.
(9) Teminat idaresi, asıl sorumlunun iade ettiği sertifikaları beş yıl süreyle saklar.
(10) Teminat idaresi, kapsamlı teminatın kullanılmasının 1 no.lu Ekte yer alan eşya için
geçici olarak yasaklanması durumunda, 41 inci maddeye uygun olarak, kapsamlı teminat
sahibinin talebi üzerine bireysel teminat kapsamında düzenlenen teminat mektubunu kabul
eder, teminat mektubunun bir fotokopisini alarak saklar ve teminat mektubunun aslını ilgili
hareket idaresinde ortak transit işlemlerinde kullanılmak üzere asıl sorumluya iade eder. Bu
fıkra için, yukarıdaki fıkraların uygun olan hükümleri ayrıca uygulanır.
(11) Teminat idaresi, kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme izninde öngörülen
yükümlülük, kısıtlama veya ayrıcalıkları sertifikaların “özel gözlemler” kutusuna aşağıda
belirtilen şekilde yazarak tasdik eder:
a) “Sınırlı geçerli - 99200”; kapsamlı teminatın, 1 no.lu Ekte yer alan eşyayı
kapsamaması halinde,
b) “Sadece ... hareket idaresinde geçerli”,
c) “Sadece Fasıl ... eşyası için geçerli”,
ç) “Kısıtlanmamış kullanım – 99209”; kapsamlı teminatın kullanılmasının 1 no.lu Ekte
yer alan eşya için geçici olarak yasaklanması durumunda, kapsamlı teminatın bu yasağın
uygulandığı eşya için kullanılması halinde,
d) “Tarife pozisyonu ve eşya kıymeti beyanı zorunluluğu”.
İKİNCİ BÖLÜM
Hareket İdaresinde Yapılacak İşlemler
Transit beyannamesinin sunulması
MADDE 82 – (1) Transit beyannamesi, bilgisayarlı transit sistemine sunulur.
(2) Bu beyanname, hareket idaresine, çalışma gün ve saatlerinde sunulur. Ancak hareket
idaresi, asıl sorumlunun talebi üzerine ve masraflar asıl sorumluya ait olmak üzere,
beyannamenin çalışma gün ve saatleri dışında ve/veya bir başka yerde sunulmasına da izin
verebilir.
Transit beyannamesinin tescil edilmesi
MADDE 83 – (1) Transit beyannamesi hareket idaresi tarafından;
a) Gerekli tüm bilgileri içermesi,
b) Gerekli tüm belgelerin ekinde yer alması,
c) Beyanname kapsamı eşyanın gümrüğe sunulması,
koşuluyla tescil edilir.
(2) Aksi açıkça belirtilmedikçe, ortak transit rejimini düzenleyen tüm hükümler için
kullanılacak tarih beyannamenin yetkili makamlarca tescil edildiği tarihtir.
Transit beyannamesinin düzeltilmesi
MADDE 84 – (1) Asıl sorumlunun yazılı talebi üzerine, tescilden sonra, eşyanın cins,
nevi ve niteliği ile marka ve numaraları dışında beyannamede yer alan ağırlık, adet, ölçü
yahut kıymet yönlerinden bir veya daha fazla bilginin düzeltmesine izin verilir. Düzeltme,
sunulan beyanname kapsamı dışında kalan eşya için geçerli olmaz.
(2) Eşyanın teslimine kadar;
a) Eşyanın muayenesi için bilgisayar sistemi tarafından beyanın kontrolü türünün
kırmızı hat olarak belirlenmesinden,
b) Muayenesi tamamlanmış eşya da dahil olmak üzere beyan edilen eşyaya ilişkin
bilgilerin yanlış olduğunun tespit edilmesinden,
önce beyannamede düzeltme yapılmasına izin verilir.
Süre sınırı
MADDE 85 – (1) Hareket idaresi, ilgili mevzuat, hareket ve varış idareleri arasındaki
uzaklık, güzergah, hava koşulları, resmi tatil durumları, uygun olması halinde asıl sorumlu
tarafından verilen bilgileri dikkate alarak, eşyanın varış idaresine sunulması gereken transit
süresini belirler ve bu sürenin bitim tarihini transit beyannamesinin “D. Hareket Gümrük
İdaresi Kontrolü” kutusunda gün, ay ve yıl olarak belirtir.
Transit beyannamesinin kontrolü
MADDE 86 – (1) Beyanın kontrolü amacıyla, beyannamenin tescil edilmesinden sonra
bilgisayarlı transit sistemi tarafından risk kriterlerine göre muayene türü ve görevli muayene
memuru otomatik olarak belirlenir. Bu çerçevede beyannamenin kontrolü;
a) Beyanname ve ekli belgeleri kapsayan belge kontrolünü ve/veya,
b) Eşyanın muayenesi ve gerektiğinde, analiz veya ayrıntılı muayene için örnekler
alınmasını,
kapsar.
(2) Eşya, bu amaçla belirlenmiş yer ve saatte muayene edilir. Bununla birlikte, hareket
idaresi, asıl sorumlunun talebi üzerine ve masraflar asıl sorumluya ait olmak üzere, eşyanın
muayenesini başka yer veya zamanda gerçekleştirebilir.
Teminatın kontrol edilmesi
MADDE 87 – (1) Hareket idaresi, beyan kapsamı eşyaya ilişkin olarak ortaya
çıkabilecek ödenmesi gereken gümrük vergilerinin tahsilinin sağlanması için teminata ilişkin
kontrolleri yapar. Bu amaçla 23 üncü maddede öngörülen belirli taşıma türlerine özgü teminat
aranmayacak haller hariç;
a) Teminatın nakit olarak verilmesi halinde Saymanlıkça verilmiş alındı,
b) Hazine tahvil ve bonolarının verilmesi halinde bunlar için verilmiş alındı,
c) Bireysel teminat belgesi,
ç) Yeterli sayıda bireysel teminat fişi,
d) Kapsamlı teminat sertifikası,
e) Teminattan vazgeçme sertifikası,
bulunup bulunmadığını, teminatın uygunluğunu, geçerliğini, yeterliğini ve teminat kodu
ile sertifika veya fiş numarasının transit beyannamesinin 52 no.lu kutusuna doğru yazılıp
yazılmadığını kontrol eder.
(2) Hareket idaresi, teminatın uygunluğuna, 1 no.lu Eki de dikkate alarak karar verir. Bu
çerçevede 28 inci maddenin dördüncü fıkrası kapsamında “Sınırlı geçerli - 99200” ifadesi
olan bireysel teminat fişlerini ve 41 inci maddenin altıncı fıkrası kapsamında geçici olarak
yasaklanan ve “Kısıtlanmamış kullanım – 99209” ifadesi olmayan indirilmiş tutarda kapsamlı
teminat veya kapsamlı teminat sertifikasını 1 no.lu Ekte yer alan eşya için kabul etmez.
(3) Hareket idaresi, teminatın geçerliğine, taahhütname ve teminat mektubunun iptal
veya fesih durumunu da dikkate alarak, varsa, geçerlik tarihine ve belgenin asıl sorumluya ait
olup olmadığına göre karar verir.
(4) Hareket idaresi, teminatın yeterliğine, aynı tür eşyanın ithal edilerek serbest
dolaşıma sokulmuş olması durumunda uygulanabilir ithalat vergileri dahil en yüksek oranlar
esas alınarak hesaplanmak suretiyle doğabilecek gümrük vergilerinin tam tutarını dikkate
alarak karar verir. Bu çerçevede, eşyanın serbest dolaşımda olması, tercihli oran veya kota
dikkate alınmaz. Diğer taraftan, eşyanın 1 no.lu Ek kapsamında bulunmaması ve tarife
sınıflandırmasının mümkün olmaması halinde, teminat tutarı ortaya çıkabilecek gümrük
vergilerinin tutarından az olmamak üzere tahmin edilir. Ancak, böyle bir tahminin de
mümkün olmaması halinde, teminat tutarının 15.000 TL olduğu varsayılır. Eşyanın 1 no.lu Ek
kapsamında bulunması ve listede belirtilen asgari miktarın aşılması halinde, bu eşya için
hesaplanarak bulunan tutar, listede belirtilen asgari orana göre hesaplanarak bulunan tutarla
karşılaştırılır ve bu tutarlardan büyük olanı, teminat tutarının belirlenmesinde esas alınır.
(5) Hareket idaresi, farklı teminat türlerinin birlikte kullanılması durumunda, her
teminat türünün transit beyannamesinin 52 no.lu kutusuna kaydedilip edilmediğini kontrol
eder.
(6) Hareket idaresi, teminatın nakit olarak verilmesi halinde, asıl sorumluya geri
ödemenin nasıl yapılmasını istediğini sorar. Asıl sorumlunun para transferini tercih etmesi
durumunda, hareket idaresi, banka hesap bilgilerini alır ve asıl sorumluya transfer masraflarını
üstlenmesi gerekeceğini hatırlatır.
(7) Hareket idaresi, Saymanlıkça verilen alındı, bireysel teminat belgesi ve bireysel
teminat fişinin aslını ve kapsamlı teminat veya kapsamlı teminattan vazgeçme sertifikasının
fotokopisini saklar.
(8) Hareket idaresi, bireysel teminat fişinin arka yüzüne gerekli bilgileri yazarak
onaylar. Bu fişin arkasında “TC 11 - Alındı” bulunan nüshasını taşımacıya iade eder.
(9) Asıl sorumlu, aynı taşıma aracında taşınan ve aynı varış yerine giden eşya için
birden fazla transit beyannamesi düzenlemesi durumunda, her bir beyanname için ayrı teminat
vermelidir.
(10) Hareket idaresi, 41 inci maddenin yedinci fıkrasına uygun olarak, kapsamlı
teminatın kullanılmasının 1 no.lu Ek eşyası için geçici olarak yasaklanması durumunda, 79
uncu maddeye uygun olarak, teminat idaresi tarafından kabul edilen bireysel teminat
kapsamında düzenlenen teminat mektubunun aslını alarak saklar. Bu teminat mektubu
kapsamında gerçekleştirilen ortak transit işlemlerine ilişkin teminat bilgisayarlı transit
sisteminde izlenir. Bu sistem üzerinde izlenmesinin mümkün olmaması halinde, teminat
mektubuna eklenecek örneği 31 no.lu Ekte yer alan “41 inci Maddenin Yedinci Fıkrası
Kapsamında Teminat Mektubu (Bireysel Teminat) İzleme Çizelgesi” kullanılır.
Ayniyet önlemleri
MADDE 88 – (1) Hareket idaresi, gerekli gördüğü ayniyet önlemlerini alır ve ilgili
bilgileri transit beyannamesine girer.
(2) 7 nci maddenin üçüncü fıkrası hükümleri saklı kalmak üzere, eşyanın 7 nci
maddenin bir ve ikinci fıkraları gereklerine uygun olarak mühürlenememesi durumunda, ortak
transit rejimine tabi tutulacak eşyanın serbest bırakılması reddedilir.
(3) Eşyanın bulunduğu yerin mühürlenmesi durumunda, hareket idaresi, taşıma aracının,
mühürleme için onaylanmış olup olmadığını veya diğer hallerde mühürlemeye uygunluğunu
kontrol eder.
(4) Türkiye’nin taraf olduğu uluslararası anlaşmalar uyarınca, gümrük mührü altında
eşya taşınması için onaylanmış karayolu taşıtı, römork, yarı römork veya konteyner, 7 nci
maddenin birinci fıkrası anlamında diğer düzenlemeler kapsamında onaylanmış sayılır.
(5) Mühürler, 13 no.lu Ekte belirtilen özelliklere uyar.
(6) Eşyanın ebat ve niteliğinin kolayca tanınmasına açıkça imkan vermesi durumunda, 7
nci maddenin üçüncü fıkrası uygulanır.
Demiryolu sevkiyatları
MADDE 89 – (1) Kullanılan transit beyannamesi referansı, CIM taşıma belgesinin tüm
nüshalarının refakat belgeleri bilgileri için ayrılmış 99 no.lu kutusuna açık olarak yazılır.
Kullanılan her beyanname için bu referans, hareket idaresini, türü, tarih ve tescil numarasını
belirtir.
(2) Demiryolu işletmesi, transit beyannamesinin eşlik ettiği bir sevkiyatı kabul ettiğinde,
işletme, yukarıdaki referansın CIM taşıma belgesinde yazılmış olmasını ve bu belgedeki
yazılanların beyannamedekilere uygun olmasını sağlar.
(3) Demiryolu yük işleminde yer alan son istasyonda, ilgili demiryolu işletmesi, CIM
taşıma belgesinde belirtilen transit beyannamesinin, eşyanın bu istasyondan daha ileriye
taşınmasını kapsadığını belirledikten sonra, bu CIM taşıma belgesinin 2 no.lu yaprağını
onaylar. Anılan taşıma kapsanmadığında, bu istasyon durumu yetkili makamlara bildirir ve
ancak bu makamların onayını aldıktan sonra eşyanın yeniden sevkiyatına izin verir.
Eşyanın serbest bırakılması
MADDE 90 – (1) Hareket idaresi, kontrol sonuçlarını gerekli bilgileri transit
beyannamesine girmek suretiyle kaydeder.
(2) Hareket idaresi, bilgisayarlı transit sisteminde tarihi kaydeder ve eşyayı serbest
bırakır.
(3) Eşyanın serbest bırakılması üzerine, hareket idaresi ortak transit işlemine ilişkin
bilgileri “Beklenen Varış Kaydı” mesajını kullanarak beyan edilen varış idaresine ve
“Beklenen Transit Kaydı” mesajını kullanarak beyan edilen transit idaresine iletir. Bu
mesajlar transit beyannamesinden elde edilen, varsa duruma göre düzeltilen verilere dayanır.
(4) Gerektiğinde, transit beyannamesinin 1 no.lu nüshasının bir fotokopisi alınarak
saklanır ve transit rejimine tabi tutulan eşya ile taşınmak üzere transit beyannamesinin 4 ve 5
no.lu nüshaları asıl sorumluya iade edilir. Transit beyannamesi nüshalarının yerine transit
refakat belgesi de kullanılabilir.
Sonradan kontrol
MADDE 91 – (1) Hareket idaresi, bilgilerin ve mühürlerin gerçekliğini ve doğruluğunu
tespit amacı ile ortak transit rejimine ilişkin belgeler, formlar, izinler veya bilgilerin sonradan
kontrolünü gerçekleştirebilir. Bu kontroller, şüphe ve kaçakçılık kuşkusu ile yapılır. Risk
analizi esas alınarak veya rastlantısal seçim ile de yapılabilir:
a) Kaçakçılığın belirlenmesi ve önlenmesi amacıyla, bariz bir hata veya geçerliliğinden
şüphelenilmesi için bir neden bulunduğunda, transit beyannamesi bilgileri kontrol edilir.
b) (a) bendinde belirtilen durumlara ilave olarak, hareket idaresi, ayda en az dört adet
olmak üzere rastlantısal seçim ile her bin belgeden en az ikisinin teyit edilmesini talep ederek,
transit beyannamelerinin kontrolünü gerçekleştirir.
İbra
MADDE 92 – (1) Hareket idaresi, kendisindeki bilgilerle varış idaresinden gelen
bilgileri karşılaştırarak, rejimin usulüne uygun olarak sonlandırıldığını tespit etmesi
durumunda rejimi ibra eder.
(2) Hareket idaresinin şüphe ve kaçakçılık kuşkusu nedeniyle transit refakat belgelerinin
ve “Kontrol Sonuçları” mesajında yer alan bilgilerin sonradan kontrolünü talep etmesi
durumunda, birinci fıkradaki koşulların, talep edilen bilgilerin gerçekliği ve doğruluğu teyit
edilene kadar, yerine getirilmediği kabul edilir.
Teminatın serbest bırakılması
MADDE 93 – (1) Hareket idaresi, rejimi ibra etmesi halinde, nakdi bireysel teminat ve
teminat belgesine dayalı bireysel teminatta teminatı serbest bırakır ve fişli bireysel teminatta
talep üzerine fişin arkası boş olan nüshasını onaylayarak asıl sorumluya iade eder.
Asıl sorumlunun bilgilendirilmesi ve rejimin sonlandırılmasının alternatif kanıtı
MADDE 94 – (1) Hareket idaresinin, eşyanın varış idaresine sunulması gereken süre
sınırına kadar “Varış Bilgisi” mesajını almaması durumunda, asıl sorumluya haber verir ve
rejimin sonlandırıldığına ilişkin kanıt sunmasını ister. Asıl sorumluya bildirim, örneği 33
no.lu ekte yer alan yazı ile yapılır.
(2) Alternatif kanıt, eşyayı belirleyen ve eşyanın varış idaresine veya 51 inci maddenin
uygulanması durumunda, izinli alıcıya sunulduğunu gösteren ve hareket idaresini ikna edecek
şekilde sunulan, varış idaresi tarafından onaylı bir belgedir. Bu amaçla;
a) 109 uncu maddenin ikinci fıkrasında belirtilen iade nüshasının fotokopisi,
b) Eşyanın gümrükçe onaylanmış bir işlem veya kullanıma tabi tutulduğunu gösteren ve
eşyayı belirleyen bir gümrük belgesinin bir nüshası veya bir fotokopisi,
c) Eşyayı belirleyen boşaltma kayıtları, konşimento, fatura gibi ticari belgelerin
fotokopisi,
kullanılabilir. Alternatif kanıt, uygun olduğunda, birden fazla transit işlemini
kapsayabilir.
(3) Eşyanın bir başka ülkede gümrükçe onaylanmış işlem veya kullanıma girmiş olması
durumunda, yukarıda belirtilen nüshalar veya fotokopiler, ilgili ülkelerin yetkili makamları
tarafından gerçek nüshalar olarak onaylanmış olmalıdır.
Araştırma usulü
MADDE 95 – (1) Hareket idaresi, eşyanın, varış idaresine sunulması gereken süre
sınırına kadar “Varış Bilgisi” mesajını veya “Varış Bilgisi” mesajını aldıktan sonraki altı gün
içinde “kontrol sonuçları” mesajını almazsa, rejimin ibra edilmesi için gerek duyulan bilgileri
elde etmek üzere veya gümrük yükümlülüğününün doğup doğmadığının ve yükümlünün
belirlenmesi amacıyla araştırma usulünü asıl sorumlu veya yeterince bilgi bulunması
durumunda varış idaresi nezdinde derhal başlatır. Asıl sorumlu ve varış idaresinden araştırma
usulü talebine 28 gün içinde cevap vermeleri istenir. Hareket idaresi, transit rejiminin
sonlandırılmadığına ilişkin bilgileri daha önce alması veya bundan şüphelenmesi durumunda
derhal araştırma usulünü başlatır.
(2) Hareket idaresi, transit rejiminin sonlandırıldığına ilişkin kanıtın sahte olduğunun
sonradan ortaya çıkması ve birinci fıkraya göre gerekli olması halinde de derhal araştırma
usulünü başlatır.
(3) Hareket idaresi, araştırmanın transit rejiminin usulüne uygun olarak sonlandırıldığını
ortaya çıkarması halinde asıl sorumluyu derhal bilgilendirir.
(4) Hareket idaresi, araştırma usulünün herhangi bir aşamasında transit işleminin
usulüne uygun olarak gerçekleştirilmediğini tespit etmesi durumunda, ilgili transit işlemine
ilişkin tahsilat işlemini başlatır.
Gümrük yükümlülüğünün doğması
MADDE 96 – (1) Hareket idaresi, 77 nci maddeyi dikkate alarak, gümrük
yükümlülüğünün doğup doğmadığını ve gümrük yükümlülüğü doğmuşsa doğduğu tarihi
belirler.
Yükümlünün belirlenmesi
MADDE 97 – (1) Hareket idaresi 78 inci maddeyi dikkate alarak yükümlüyü belirler.
Yükümlüye yönelik işlemler
MADDE 98 – (1) Hareket idaresi, ödenmesi gereken gümrük vergilerinin tutarını
hesapladığında ve yükümlüyü belirlediğinde derhal gerekli tahsilat işlemlerini başlatır.
(2) Hareket idaresi, yükümlüye ödenmesi gereken gümrük vergilerinin tutarını bildirir.
(3) İkinci fıkra hükümleri uyarınca bildirilen gümrük vergilerinin tutarı, 6183 sayılı
Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre yükümlü tarafından
ödenir.
(4) Hareket idaresi, gümrük vergilerinin vadesinde ödenmemesi halinde, gümrük
vergileri, teminattan irad kaydedilir. Teminatın yeterli olmaması halinde, kalan gümrük
vergileri, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre
tahsil edilir.
Kefile yönelik işlemler
MADDE 99 – (1) İkinci fıkra hükmü dikkate alınarak, kefilin yükümlülüğü;
a) Kefilin verdiği teminat kapsamındaki bir transit işlemi sırasında doğan bir gümrük
yükümlülüğü için asıl sorumlunun yükümlü olması,
b) Gümrük vergilerinin ödenmesi veya ortadan kalkması gibi nedenlerle gümrük
yükümlülüğünün kalkmamış olması,
c) Ödenecek gümrük vergilerinin tutarının, kefil tarafından güvence altına alınan tutarı
aşmaması,
koşuluyla gümrük vergileri ödeninceye kadar devam eder.
(2) Hareket idaresi, ödenmesi gereken gümrük vergileri tutarını yükümlü ile aynı
zamanda kefile de bildirir. Süresinde ödenmeyen gümrük vergileri, teminattan irad kaydedilir.
Yapılacak diğer işlemler
MADDE 100 – (1) Hareket idaresi tarafından 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil
Usulü Hakkında Kanun ile 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu hükümlerine göre
işlem yapılmasını gerektiren durumlarda ayrıca ilgili mevzuat hükümlerine göre işlem tesis
edilir.
(2) Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, ortak transit rejimi kapsamındaki yükümlülüklerini
yerine getirmediği tespit edilen bir asıl sorumlunun bu sistemden geçici veya süresiz olarak
yararlandırılmaması konusunda önlem almaya yetkilidir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Taşıma Sırasındaki İşlemler
Transit refakat belgesinin sunulması
MADDE 101 – (1) Talep edilmesi durumunda, transit refakat belgesi ve eşya ile birlikte
gönderilen diğer belgeler yetkili makamlara sunulur.
Taşıma sırasında meydana gelen olaylar
MADDE 102 – (1) Taşıyıcı;
a) Mühürlerin taşıyıcının kontrolü dışındaki nedenlerden dolayı taşıma sırasında
kırılması,
b) Eşyanın yetkili makamların gözetimi altında veya izin vermeleri durumunda yetkili
makamların gözetimi olmadan da bir başka taşıma aracına aktarılması,
c) Taşıma aracının derhal tamamen veya kısmen boşaltılmasını gerektiren bir tehlike
olması,
ç) Asıl sorumlu veya taşıyıcının yükümlülüklerini yerine getirmesini etkileyen bir olay
veya kaza olması,
halinde, transit refakat belgesine gerekli bilgileri yazmak ve eşyayı bu belge ile birlikte
yetkili makamlara sunmak zorundadır.
(2) Yetkili makamlar, ortak transit işleminin usulüne uygun olarak sürdürülebileceğine
karar vermesi halinde, gerekli tüm önlemleri alarak transit refakat belgesini tasdik eder.
(3) Varış idaresi, transit refakat belgesine yazılan bilgileri bilgisayarlı transit sistemine
girer.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Varış İdaresinde Yapılacak İşlemler
Eşyanın ve belgelerin sunulması
MADDE 103 – (1) Eşya ve transit refakat belgesi varış idaresine çalışma gün ve
saatlerinde sunulur. Ancak varış idaresi, ilgi kişinin talebi üzerine ve giderleri ilgi kişi
tarafından karşılanmak üzere, eşya ve transit refakat belgesinin çalışma gün ve saatleri dışında
ve/veya bir başka yerde sunulmasına da izin verebilir.
(2) Eşya ile ilgili bilgiler, varış idaresinde, memur tarafından bilgisayarlı transit
sistemine girilir.
(3) Eşyanın, hareket idaresi tarafından öngörülen süre sınırının geçirilmesinden sonra
varış idaresine sunulması ve bu süre sınırına uymama durumunun varış idaresini ikna edecek
şekilde açıklanması ve taşıyıcı veya asıl sorumluya yüklenemeyecek koşullardan
kaynaklanması halinde, asıl sorumlunun, öngörülmüş olan süreye uyduğu kabul edilir.
Rejimin sonlandırılması
MADDE 104 – (1) Ortak transit rejimine tabi tutulan eşya ve gerekli belgeler usulüne
uygun olarak varış idaresine sunulduğunda, ortak transit rejimi sona erer ve asıl sorumlunun
yükümlülüğünü yerine getirdiği kabul edilir.
(2) Transit işlemi, mücbir sebep olması halinde, transit beyannamesinde kayıtlı varış
idaresinden başka bir idarede sonlandırılabilir. Bu durumda bu idare, varış idaresi olur.
Kontroller
MADDE 105 – (1) Varış idaresi, transit refakat belgesini alır ve eşya muayenesini,
özellikle hareket idaresinden alınan “Beklenen Varış Kaydı” mesajını esas alarak,
gerçekleştirir.
Varış bilgisi
MADDE 106 – (1) Varış idaresi, “Varış Bilgisi” mesajını kullanarak, hareket idaresine
eşyanın varışını, eşyanın varış idaresine sunulduğu gün iletir.
(2) Transit işleminin transit beyanında belirtilenden farklı bir idarede sonlandırılması
durumunda, yeni varış idaresi “Varış Bilgisi” mesajı ile hareket idaresine eşyanın varışını
bildirir.
(3) Mesaj, rejimin 94 üncü maddenin ikinci fıkrasına uygun olarak sonlandırıldığının
kanıtı olarak kullanılamaz.
Alındı
MADDE 107 – (1) Varış idaresi, eşya ve transit refakat belgesini sunan kişinin talebi
üzerine bir alındı düzenler.
(2) “TC 11 - Alındı”nın şekli, 32 no.lu Ekte yer alan örneğe uygun olur.
(3) Alındı, ilgili kişi tarafından varış idaresi için ayrılan bölümü hariç önceden
doldurulur. Alındı, eşyaya ilişkin diğer bilgileri kapsayabilir; ancak, rejimin 94 üncü
maddenin ikinci fıkrasına uygun olarak sonlandırıldığının kanıtı olarak kullanılamaz.
Kontrol sonuçları
MADDE 108 – (1) Varış idaresi, 3 no.lu Ek’e uygun olarak, gerekçelendirildiği
durumlar hariç olmak üzere, “Kontrol Sonuçları” mesajını hareket idaresine en geç eşyanın
varış idaresine sunulduğu günü izleyen üçüncü gün iletir. Ancak, 54 üncü madde
uygulandığında, varış idaresi “Kontrol Sonuçları” mesajını hareket idaresine en geç eşyanın
varış idaresine sunulduğu günü izleyen altıncı gün gönderir.
Alternatif kanıt
MADDE 109 – (1) Varış idaresi, asıl sorumlu veya temsilcisinin eşya ve transit
beyannamesi sunulduğunda veya daha sonra yapacağı talep üzerine, gerekli kontrolleri
gerçekleştirdikten sonra transit rejiminin usulüne uygun olarak sonlandırıldığına ilişkin 94
üncü maddenin ikinci fıkrasına uygun alternatif kanıt düzenler. Eşya ve transit beyannamesini
sunan kişinin, asıl sorumlunun temsilcisi olduğu kabul edilir.
(2) Alternatif kanıt olarak kullanılan transit refakat belgesinin fotokopisi üzerine veya
transit beyannamesinin iade nüshasının fotokopisi veya eşyayı belirleyen boşaltma kayıtları,
konşimento, fatura gibi ticari belgelerin fotokopisi transit beyannamesi tescil numarası ve
“Alternatif kanıt - 99202” ifadesi yazılmak suretiyle varış idaresi tarafından onaylanmalıdır.
Araştırma usulü
MADDE 110 – (1) Varış idaresi, araştırma usulü talebine 28 gün içinde cevap verir.
(2) Varış idaresi, gerektiğinde izinli alıcı ile temasa geçer.
Sonradan kontrol
MADDE 111 – (1) Varış idaresi, sonradan kontrol taleplerini gecikmeksizin
cevaplandırır.
BEŞİNCİ BÖLÜM
Merkez İdarede Yapılacak İşlemler
Gümrük idareleri listesi
MADDE 112 – (1) Merkez idare, 19 uncu maddede belirtilen gümrük idareleri listesini
hazırlar ve gümrük idarelerine duyurur.
ALTINCI BÖLÜM
İzin Makamı Tarafından Yapılacak İşlemler
İzin başvurusunun kabulü
MADDE 113 – (1) İzin makamı, asıl sorumlu veya alıcının 30 uncu maddede belirtilen
basitleştirmelerden yararlanma başvurusunu 32 ila 34 üncü maddelere uygun olarak kabul
eder veya reddeder.
(2) İzin makamı, basitleştirmeye ilişkin bir başvuru aldığında, ilk önce başvurunun tam
olup olmadığını kontrol eder. Eksik başvurular, gerekli düzeltmelerin yapılması için açıklama
yapılarak başvuru sahibine iade edilir.
(3) İzin koşullarının yerine getirilmemesi durumunda, başvuru sahibine, başvurusunun
reddedilme nedenleri, yazılı olarak bildirilir.
İznin verilmesi, iptali ve düzeltilmesi
MADDE 114 – (1) İzin makamı, başvuru üzerine, 30 uncu maddede belirtilen
basitleştirmelere 32 nci maddede belirtilen genel koşullar ve her bir basitleştirmeye ilişkin
özel koşulları dikkate alarak, izin verebilir. İzin makamı, 36 ncı maddeye uygun olarak izni
iptal eder veya düzeltir.
(2) İzin, iznin iptali veya düzeltilmesi, başvuru sahibine yazılı olarak bildirilir.
Kapsamlı teminat kullanma izni verilmesi
MADDE 115 – (1) İzin makamı, başvurunun kabul edilmesinden sonra;
a) Asıl sorumlunun kapsamlı teminat kullanma izin koşullarını yerine getirip
getirmediğini kontrol eder.
b) 38 inci maddeye uygun olarak referans tutarı belirler veya asıl sorumlu tarafından
hesaplanan tutarı kontrol eder.
c) Asıl sorumlunun teminat tutarının indirilmesine ilişkin koşulları karşılayıp
karşılamadığını kontrol eder.
ç) Teminat tutarını belirler.
(2) Kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme izninde (Ek 23);
a) İzni verme gerekçesi,
b) Asıl sorumlu ile birlikte belirlenen usul izleme ve kontrol yöntemi,
c) Basitleştirmenin kullanımında ve kullanımın izlenmesinde uygulanacak yöntemler ile
birlikte, basitleştirmeyi kullanma koşul ve yükümlülükleri,
ç) Asıl sorumlunun izni etkileyen değişiklikleri bildirme yükümlülüğü,
d) Referans tutar ve kullanılmasını izleme,
e) Teminat tutarı,
f) Düzenlenecek kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme sertifikalarının adedi,
g) Asıl sorumlunun kaybolan veya çalınan kapsamlı teminat veya teminattan vazgeçme
sertifikalarını derhal bildirme yükümlülüğü,
ğ) İzin makamının kayıtları izleyeceği ve kontrol edeceği,
h) Kontrolleri gerçekleştirecek idare,
ı) İznin iptali veya feshine ilişkin kurallar,
yer alır.
(3) İzin makamı, 38 inci maddeye uygun olarak referans tutarı, yıllık olarak gözden
geçirir ve gerekirse ayarlar.
(4) Hassas olmayan eşya ve 1 no.lu Ekte yer alan eşya için aynı anda başvuru
yapıldığında, bu başvuru, asıl sorumlunun talebi üzerine tek bir başvuru olarak kabul edilir ve
sadece bir izin düzenlenir. Bu durumda 1 no.lu Ekte yer alan eşya için uygulanan ölçütler,
teminat tutarının hesaplanmasında her iki tür eşyaya uygulanır ve teminattan vazgeçme
tanınmaz.
(5) İzin makamı, asıl sorumlunun henüz sonlandırılmamış ortak transit işlemleri
kapsamındaki eşya ile ilgili olarak doğabilecek gümrük vergilerinin toplam tutarının referans
tutarı aşacak olduğunu bildirilmesi halinde, referans tutarın aşılacak olması durumunun
süreklilik göstereceğinin belirlenmesi durumunda referans tutarı yeniden belirler. Asıl
sorumlunun referans tutarın aşıldığını bildirmemesi durumunda, izin iptal edilir.
Referans tutarın yıllık olarak gözden geçirilmesi
MADDE 116 – (1) İzin makamı, referans tutarın 38 inci maddenin beşinci fıkrası
uyarınca yıllık olarak gözden geçirilmesi amacıyla;
a) Asıl sorumlunun referans tutarın aşılmasına ilişkin bildirimlerini,
b) Asıl sorumlunun güvenilirliğini,
c) Devam eden araştırma usullerinin sayısını,
ç) İbra edilmeyen transit rejimleri ile ilgili kefile gönderilen bildirimlerin sayısını,
d) Asıl sorumlunun, gümrük mevzuatı ile ilgili diğer yükümlülüklere uyma dahil,
ödemelerini yerine getirme durumunu,
dikkate alır. Bu çerçevede asıl sorumludan kayıtlarını sunması istenir.
(2) İzin makamı, asıl sorumlunun gelecekteki ihtiyaçlarına göre referans tutarı
ayarladığında ve bu referans tutara göre teminat tutarını belirlediğinde, izni değiştirir.
İzinli gönderici ve izinli alıcı izni verilmesi
MADDE 117 – (1) İzin makamı, başvurunun kabul edilmesinden sonra başvuru
sahibinin özellikle;
a) Genel faaliyetlerini,
b) Deneyim, gelişme ve beklentilerini,
c) Güvenilirliği ve gümrükle olan ilişkilerini,
ç) Tesislerinde boşaltma platformu, gümrük için ayrılmış büro gibi imkanlarını,
d) Mali güvenilirliğini,
e) Basitleştirilmiş usulleri kullanma deneyimini,
f) Gümrükle işbirliği yapma isteğini,
değerlendirir.
(2) İzinli gönderici izninin verilmesi için ayrıca kapsamlı teminat kullanma izni aranır.
İzinli gönderici izninde 48 inci maddede belirtilen bilgiler yer alır. İzinde, 48 inci maddenin
birinci fıkrasının (b) bendinde öngörülen bilgilendirmenin;
a) Transit beyannamesi bilgilerini,
b) Eşyanın sevk tarihi ve zamanı ve takılan mühürlere ilişkin bilgilerini,
c) Eşyanın dahilde işleme, hariçte işleme, gümrük antreposu gibi ne amaçla transit
rejimine tabi tutulduğunu,
ç) Gerektiğinde eşya kodu dahil eşyanın genel tanımını,
d) Uygun olduğunda lisans ve/veya diğer sertifikaların numarasını,
kapsayacak şekilde belgegeçer ile yapılacağı belirtilir.
(3) İzinli alıcı izninde 53 üncü maddede belirtilen bilgiler yer alır. İzinde, 53 üncü
maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde öngörülen bilgilendirmenin;
a) Transit beyannamesi bilgilerini,
b) Eşyanın varış tarihi ve zamanı ve uygun olduğunda mührün durumunu,
c) Eşyanın firmada depolanacağı yeri,
ç) Eşyanın dahilde işleme, serbest dolaşıma giriş gibi ne amaçla transit rejimine tabi
tutulduğunu,
d) Gerektiğinde eşya kodu dahil eşyanın genel tanımını,
e) Uygun olduğunda lisans ve/veya diğer sertifikaların numarasını,
f) Fazla, eksik ve değiştirilmiş miktar veya kırık mühür gibi diğer usulsüzlüklere ilişkin
bilgilerini,
kapsayacak şekilde belgegeçer ile yapılacağı belirtilir.
Kayıtların tutulması
MADDE 118 – (1) İzin makamı, düzenlenen iznin bir sureti ile birlikte, başvuruları ve
ekli destekleyici belgeleri saklar.
(2) Başvuru reddedildiğinde veya izin iptal edildiğinde, başvuru ve duruma göre
başvuruyu reddeden veya iptal eden karar ve tüm ekli destekleyici belgeler, başvurunun
reddedildiği veya iznin iptal edildiği takvim yılının sonundan itibaren en az beş yıl saklanır.
DÖRDÜNCÜ KISIM
Geçici ve Son Hükümler
Yürürlükten kaldırılan yönetmelik
MADDE 119 – (1) 28/7/2003 tarihli ve 25182 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Ortak Transit Yönetmeliği yürürlükten kaldırılmıştır.
Ulusal teminatlar
GEÇİCİ MADDE 1 – (1) Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, Türkiye’nin Ortak Transit
Sözleşmesine taraf olacağı tarihe kadar, transit rejiminde hali hazırda kullanılmakta olan
teminatları kapsamlı teminat olarak kabule bu Yönetmelik hükümlerine bağlı kalmaksızın
yetkilidir.
Hüküm bulunmayan haller
MADDE 120 – (1) Bu Yönetmelikte hüküm bulunmayan hallerde, 7/10/2009 tarihli ve
27369 sayılı mükerrer Resmî Gazete’de yayımlanan Gümrük Yönetmeliğinin ilgili hükümleri
uygulanır.
Yürürlük
MADDE 121 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 122 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
[R.G. 24 Ağustos 2011 – 28035 - Mükerrer]
—— • ——
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
İŞKOLU TESPİT KARARI
Karar No
: 2011/110
İşyeri
: Delta Petrol Ürünleri Tic. A.Ş.
Piyale Paşa Bulvarı Kastel İş Merkezi
A Blok Kat: 5
Kasımpaşa-Beyoğlu/İSTANBUL (merkez)
SGK Sicil No : 0407143.034-0022288.031
Tespiti İsteyen :
Liman-İş Sendikası
İnceleme
: Delta Petrol Ürünleri Tic. A.Ş.’de Bakanlığımızca yapılan incelemede;
merkez işyeri Beyoğlu/İSTANBUL adresinde bulunan ve büro işleri yürütülen şirketin
Yeşilköy Mevkii Dörtyol/HATAY adresinde faaliyet gösteren işyerinde; denizaltı boru hatları
aracılığı ile tankerlerle gelen veya giden petrol ürünlerinin antrepolara aktarılıp muhafaza
edildiği, gerektiğinde yüklerin aktarıldığı, aynı işlemin karayoluyla tankerlerle de yapıldığı ve
İşkolları Tüzüğü’nün 03 sıra numaralı “Petrol, kimya ve lastik” işkolunda yer aldığı tespit
edilmiştir.
Karar : Delta Petrol Ürünleri Tic. A.Ş. işyerlerinde yürütülen işlerin niteliği itibariyle
İşkolları Tüzüğü’nün 03 sıra numaralı “Petrol, kimya ve lastik” işkoluna girdiğine ve yapılan
bu tespitin Resmî Gazete’de yayımlanmasına 2821 sayılı Sendikalar Kanununun 4’üncü
maddesi gereğince karar verilmiştir.
—— • ——
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
İŞKOLU TESPİT KARARI
Karar No
: 2011/111
İşyeri
: MMK Atakaş Metalürji San. Tic. ve Liman İşletmeciliği A.Ş.
Çay Mh. Atatürk Bul. No: 18 Kat: 4
İskenderun/HATAY (İdari büro)
SGK Sicil No : 1042069.031-1043931.031-1050179.031-1047053.031-1052903.0311045322.031-1052476.031-1053218.031-1051651.031-1050738.031
Tespiti İsteyen :
Liman-İş Sendikası
İnceleme
: MMK Atakaş Metalürji San. Tic. ve Liman İşletmeciliği A.Ş.’de
Bakanlığımızca yapılan incelemede; şirketin Çay Mh. Atatürk Bul. No: 18 Kat: 4 İskenderun/
HATAY adresinde bulunan idari büro işyerinde şirkete ait işyerlerinin yönetim, denetim,
organizasyon, finans ve muhasebe gibi işlerinin yapıldığı ve İşkolları Tüzüğü’nün 17 sıra
numaralı “Ticaret, büro, eğitim ve güzel sanatlar” işkolunda, Özerli Mh. Alparslan Türkeş
Bulvarı No: 346 Dörtyol/HATAY adresinde kurulu bulunan saha denetim ve güvenlik, üretim
işleri, çelik servisi merkezi ve yardımcı tesisler işyerlerinde yapılan demir çelik üretim işinin
İşkolları Tüzüğü’nün 13 sıra numaralı “Metal” işkolunda, aynı adreste kurulu bulunan fabrika
binası inşaatı, personel binası inşaatı, mutfak binası inşaatı ve Dörtyol stok inşaatı işyerlerinde
yapımı devam eden inşaat işlerinin İşkolları Tüzüğü’nün 15 sıra numaralı “İnşaat” işkolunda,
yine aynı adreste faaliyet gösteren MMK Atakaş Dörtyol Liman İşletmesi işyerinde limana
yanaşan gemilere verilen tahmil ve tahliye hizmetlerinin İşkolları Tüzüğü’nün 22 sıra
numaralı “Ardiye ve antrepoculuk” işkolunda yer aldıkları tespit edilmiştir.
Karar : Yapılan bu tespitlerin Resmî Gazete’de yayımlanmasına 2821 sayılı Sendikalar
Kanununun 4’üncü maddesi gereğince karar verilmiştir.
[R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036]
—— • ——
Milletlerarası Andlaşmalar
24 Mart 2011 tarihinde Akra’da imzalanan ekli “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile
Gana Cumhuriyeti Hükümeti Arasında Diplomatik Pasaport Hamilleri İçin Vizelerin
Karşılıklı Olarak Kaldırılmasına Dair Anlaşma”nın onaylanması; Dışişleri Bakanlığının teklifi
üzerine, 5682 sayılı Pasaport Kanununun 10 uncu maddesi ile 31/5/1963 tarihli ve 244 sayılı
Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 25/7/2011 tarihinde kararlaştırılmıştır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Başbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELİK
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
İ. N. ŞAHİN
İçişleri Bakanı
C. YILMAZ
E. GÜNAY
M. ŞİMŞEK
Ö. DİNÇER
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma BakanıOrman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
[R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036]
—— • ——
25 Haziran 2009 tarihinde Pekin’de imzalanan ve 23/2/2011 tarihli ve 6159 sayılı
Kanunla onaylanması uygun bulunan ekli “Türkiye Cumhuriyeti Enerji ve Tabii Kaynaklar
Bakanlığı ve Çin Halk Cumhuriyeti Ulusal Enerji İdaresi Arasında Enerji Alanında İşbirliğine
İlişkin Mutabakat Zaptı”nın onaylanması; Dışişleri Bakanlığının teklifi üzerine, 31/5/1963
tarihli ve 244 sayılı Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 25/7/2011
tarihinde kararlaştırılmıştır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAŞKANI
Başbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGİN
F. ŞAHİN
E. BAĞIŞ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELİK
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
İ. N. ŞAHİN
İçişleri Bakanı
M. M. EKER
H. YAZICI
C. YILMAZ
E. GÜNAY
M. ŞİMŞEK
Ö. DİNÇER
İ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma Bakanı Orman ve Su İşleri Bakanı
R. AKDAĞ
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
Ulaştırma Bakanı
TÜRKİYE CUMHURİYETİ ENERJİ VE TABİİ KAYNAKLAR BAKANLIĞI
VE ÇİN HALK CUMHURİYETİ ULUSAL ENERJİ İDARESİ ARASINDA
ENERJİ ALANINDA İŞBİRLİĞİNE İLİŞKİN MUTABAKAT ZAPTI
Önsöz
Türkiye Cumhuriyeti Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ve Çin Halk Cumhuriyeti
Ulusal Enerji İdaresi (bundan böyle "Taraflar" diye anılacaktır), enerji alanındaki karşılıklı
işbirliğini geliştirme ve artırma niyetlerini beyan etmiş ve dostane müzakereler sonucu
aşağıdaki konularda anlaşmışlardır:
Madde I
Türkiye Cumhuriyeti Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı ve Çin Halk Cumhuriyeti
Ulusal Enerji İdaresi arasındaki Enerji Alanında İşbirliğine İlişkin bu Mutabakat Zaptı, eşitlik,
karşılıklı fayda ve uzun vadeli işbirliği esasına dayanmaktadır.
Madde II
Taraflar, Türkiye, Çin ve üçüncü ülkelerde iki ülkenin enerji girişimcileri arasında
sağlam işbirliğini temin etme ve fırsatlar yaratma ve enerji politikaları, stratejiler, teknolojiler
ve projeler hakkında bilgi değişimi ve enerji alanındaki diyaloğu artırma arzusundadırlar.
Madde III
İşbirliği, bunlarla sınırlı olmamak üzere, aşağıdaki alanları kapsamaktadır:
- Yenilenebilir Enerji (Hidro enerji, rüzgar enerjisi, güneş enerjisi, jeotermal enerji v.s.)
- Termal Enerji (kömür, petrol ve yakıt olarak doğal gaz)
- Enerji Tasarrufu
- Trafoların ve hidroelektrik santrallerinin beraberce rehabilitasyonu
- Rüzgar, güneş, küçük su kaynakları v.s. gibi yenilenebilir enerji kaynaklarının
kullanımına ilişkin elektrik üretim sistemlerinin imalatı
- Hidrokarbonların aranması ve üretimi
- Maden Teknolojileri
- Nükleer Enerji
- Güneş enerjisi teçhizatı üretimi
- Pompalamalı depolu hidroelektrik santralleri
- Bor teknolojileri
Madde IV
İşbirliğini gerçekleştirecek organizasyonlar şunlardır:
1- Türkiye: Türkiye Cumhuriyeti Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı
Çin: Çin Halk Cumhuriyeti Ulusal Enerji İdaresi
2- Tarafların ilgili şirketleri ve araştırma kurumları
Madde V
Taraflar, her iki ülkede uygulanan kanunlar ve yönetmelikler doğrultusunda,
Müteşebbislerini, enerji alanında karşılıklı ve ortak yararlar hususunda işbirliği olasılıklarını
görüşmeye özendirme konusunda anlaşmaya varmışlardır.
Madde VI
Bu Mutabakat Zaptı, tarafların birbirlerine gerekli dahili kanuni prosedürleri
tamamladıklarını bildiren son yazılı tebligat tarihinde yürürlüğe girecek ve beş yıl geçerli
olacaktır. Bu Mutabakat Zaptı, taraflardan biri sona erme tarihinden altı ay önce yazılı olarak
bildirmediği sürece ilave beş yıllık dönem için otomatik olarak yenilenecektir. Bu Mutabakat
Zaptı, taraflardan biri diğer tarafın yazılı talebini veya ihbarını aldıktan altı ay sonra fesh
olacaktır.
25 Haziran 2009 tarihinde Pekin'de, Türkçe, Çince ve İngilizce lisanlarında üç orijinal
nüsha olarak imzalanmış olup, her bir lisanda düzenlenmiş metinler eşit derecede geçerlidir.
Anlaşma metninin yorumu ile ilgili herhangi bir anlaşmazlık halinde İngilizce anlaşma metni
geçerli olacaktır.
Türkiye Cumhuriyeti
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı
Çin Halk Cumhuriyeti
Ulusal Enerji İdaresi
adına
adına
Mehmet Zafer Çağlayan
Devlet Bakanı
Sun Qin
Ulusal Enerji İdaresi Başkan Yardımcısı
[R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036]
—— • ——
Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumundan:
KAYITLI ELEKTRONİK POSTA SİSTEMİ İLE İLGİLİ SÜREÇLERE VE
TEKNİK KRİTERLERE İLİŞKİN TEBLİĞ
BİRİNCİ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, kayıtlı elektronik posta sistemine ilişkin süreçleri
ve teknik kriterleri detaylı olarak belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ; KEPHS’nin işleyişine, KEPHS’nin faaliyetleri için
kullandığı sistem, cihaz ile fiziki güvenliğine, personeline ve hizmetlerine ilişkin teknik
hususları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, Kayıtlı Elektronik Posta Sistemine İlişkin Usul ve Esaslar
Hakkında Yönetmeliğin 21 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıştır.
Tanımlar ve kısaltmalar
MADDE 4 – (1) Bu Tebliğde geçen;
Yönetmelik: Kayıtlı Elektronik Posta Sistemine İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında
Yönetmelik,
BS (British Standards): İngiliz standartlarını,
CWA (CEN Workshop Agreement): CEN Çalıştay Kararını,
EAL (Evaluation Assurance Level): Değerlendirme Garanti Düzeyini,
ETSI (European Telecommunications Standards Institute): Avrupa Telekomünikasyon
Standartları Enstitüsünü,
ETSI SR (ETSI Special Report): ETSI özel raporunu,
ETSI TS (ETSI Technical Specification): ETSI teknik özelliklerini,
FIPS PUB (Federal Information Processing Standards Publications): Federal Bilgi
İşleme Standartları Yayınlarını,
ISO/IEC (International Organisation for Standardization/International Electrotechnical
Commitee): Uluslararası Standardizasyon Teşkilatı/Uluslararası Elektroteknik Komitesini,
KEP: Kayıtlı elektronik postayı,
KEPHS: Kayıtlı elektronik posta hizmet sağlayıcısını,
W3C (The World Wide Web Consortium): WWW konsorsiyumunu
ifade eder.
İKİNCİ BÖLÜM
Teknik Hususlar
Kayıtlı elektronik posta hizmet sağlayıcısının işleyişi
MADDE 5 – (1) KEPHS, işleyişinin bütün aşamalarında ETSI TS 102 640 standardına
uyar.
Algoritma ve parametreler
MADDE 6 – (1) KEPHS, elektronik imza, işlem sertifikası ve özetleme algoritmalarına
ilişkin olarak 6/1/2005 tarih ve 25692 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan “Elektronik İmza
ile İlgili Süreçlere ve Teknik Kriterlere İlişkin Tebliğ”in 6 ncı maddesinin (b) ve (c) bendinde
yer alan şartlara uyar.
Kayıtlı elektronik posta uygulama esasları
MADDE 7 – (1) KEPHS; KEP uygulama esaslarını ETSI TS 102 640 standardına
uygun olarak hazırlar.
(2) KEPHS, her KEP hesabı için en az 100 MB depolama alanı sunar. Gönderilen ve
alınan orijinal iletilerin büyüklük sınırlaması 10 MB’nin altında olamaz. Depolama alanı
dolduğunda KEPHS ilgili KEP hesabından orijinal ileti gönderilmesini engelleyebilir ancak
ileti alınmasını engelleyemez.
Güvenlik kriterleri
MADDE 8 – (1) KEPHS, güvenlik kriterlerine ilişkin olarak;
a) ETSI TS 102 640,
b) TS ISO/IEC 27001 veya ISO/IEC 27001,
c) BS 10012,
d) ISO/IEC 27031,
standartlarına uyar.
Erişilebilirlik
MADDE 9 – (1) KEPHS, engelli kişilerin KEP sisteminden yararlanmalarını sağlamak
amacıyla W3C’nin “Web erişilebilirlik girişim yönergesi” (Web Content Accessibility
Guidelines)’ne uyar.
Belgeler
MADDE 10 – (1) KEPHS;
a) TS ISO/IEC 27001 veya ISO/IEC 27001 standardına uygunluğunu,
b) Elektronik imza oluşturma araçlarının;
i. FIPS PUB 140-2’ye göre seviye 3 veya üzerinde olduğunu veya
ii. CWA 14167-2’de belirtilen kriterlere uygunluğunu veya
iii. CWA 14169 standardına uygun ve TS ISO/IEC 15408 (-l,-2,-3)’e veya
ISO/IEC 15408 (-1,-2,-3)’e göre en az EAL4+ seviyesinde olduğunu
yetkili kurum veya kuruluşlardan alınan belgelerle belgelendirir.
(2) KEPHS, BS 10012 ve ISO/IEC 27031 standartlarına uygunluğunu Kuruma beyan
eder.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 12 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurulu Başkanı
yürütür.
[R.G. 25 Ağustos 2011 – 28036]
—— • ——
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları
TEMEL VE DİĞERLERİ/Türkiye*
Başvuru No. 36458/02
Strazburg
3 Mart 2009
İKİNCİ DAİRE
USUL
On sekiz T.C. vatandaşı (“başvuranlar”)1 tarafından Türkiye Cumhuriyeti aleyhine, 13
Ağustos 2002 tarihinde, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına ilişkin
Sözleşme’nin (Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi - AİHS) 34. maddesi uyarınca yapılan
36458/02 numaralı başvuru sonucu bu dava görülmektedir.
Başvuranlar, İzmir Barosu avukatlarından M. Rollas tarafından temsil edilmiştir.
OLAYLAR
I. DAVANIN KOŞULLARI
Başvuranlar, olayların gerçekleştiği dönemde, Türkiye’de bulunan Afyon Kocatepe
Üniversitesi’nin çeşitli fakültelerinde öğrencilik yapmaktaydılar.
Başvuranlar 27 Aralık 2001 ve 4 Ocak 2002 tarihleri arasında muhtelif tarihlerde
üniversite rektörlüğüne dilekçe vermişler ve Kürtçe derslerinin seçmeli ders olarak
okutulması talebinde bulunmuşlardır.
Yaklaşık olarak aynı tarihlerde Türkiye’nin çeşitli üniversitelerinde bulunan öğrenciler
tarafından benzer dilekçeler sunulmuştur.
Aşağıda başvuranlar tarafından sunulan dilekçelerden alıntılara yer verilmiştir:
“... Anayasa’nın eğitim ve öğrenim hakkı başlıklı 42. maddesi Anayasa’da yapılan
yeni değişiklikle birlikte değerlendirildiğinde, kişinin en iyi konuştuğu dilde, ana
dilinde, öğrenimine ilişkin anayasal bir hak tanımakta olarak düşünülmelidir ...
... Maalesef, yıllardan beri, başta Kürtler olmak üzere Türkiye’de yaşayan topluluklar,
devletin bölünmesi korkusu nedeniyle sanki yoklarmışçasına muamele görmüşler ve
dillerini ve kültürlerini geliştirmeleri engellenmiştir ...
* Dışişleri Bakanlığı Çok Taraflı Siyasî İşler Genel Müdürlüğü tarafından Türkçe’ye
çevrilmiş olup, gayrıresmî tercümedir.
Türkiye’de demokratikleşmeyi destekleyen bir adım attığına inanan bir öğrenci olarak,
Üniversite Rektörümüzden Kürtçenin üniversitede seçmeli ders kapsamına alınması ve
okutulması talebinde bulunmaktayım.”
18 Ocak 2002 tarihinde, Afyon Kocatepe Üniversitesi Yönetim Kurulu, başvuranların
savunmalarını dinledikten sonra, Yüksek Öğretim Kurumları Öğrenci Disiplin
1
Bu belgenin ekinde liste olarak verilmiştir.
Yönetmeliği’nin 9/d maddesine dayanarak, pişmanlık göstermesi üzerine sadece bir dönem
okuldan uzaklaştırılan Pulat dışında, başvuranların, dilekçelerin ayrı ayrı sunulmuş olmalarına
rağmen üslup ve içerik bakımından aynı olmaları ve başvuranların bu fiillerinin suç
oluşturduğunu kabul ettikleri ve buna ilişkin pişmanlık göstermedikleri gerekçesiyle bahar
döneminden başlamak üzere iki dönem süresince okuldan uzaklaştırılmaları kararını almıştır.
Söz konusu disiplin cezalarının tebliğ edilmesi üzerine, başvuranlar, Denizli İdare
Mahkemesi’nde ayrı davalar açmışlar ve disiplin kararına ilişkin olarak yürütmenin
durdurulması ve sonrasında söz konusu kararın iptali talebinde bulunmuştur.
Muhtelif tarihlerde, başvuranların yürütmenin durdurulmasına ilişkin talepleri, Denizli
İdare Mahkemesi tarafından, iç hukukta gerekli olan şartların karşılanmadığı gerekçesiyle ek
bir inceleme olmaksızın reddedilmiştir.
Bu kararlar Denizli Bölge İdare Mahkemesi tarafından, başvuranlar tarafından öne
sürülen hiçbir iddianın ilk derece mahkemesi kararını bozmak için yeterli gerekçe
oluşturmadığı nedeniyle onanmıştır.
Yargılama zarfında, başvuranlar, kendileri hakkında verilen disiplin kararlarına ilişkin
olarak yürütmenin durdurulması yönünde başarısızca yeni bir talepte daha bulunduklarını ileri
sürmüşlerdir.
Ancak, bu süre içinde, İstanbul İdare Mahkemesi önünde açılan benzer bir davada söz
konusu mahkeme 9 Mayıs 2002 tarihinde disiplin cezasına ilişkin olarak yürütmenin
durdurulması kararını vermiştir. Mahkeme, kararında, dilekçenin içeriğini ve disiplin
işleminin yürütülüş şeklini incelemiştir. Mahkeme, söz konusu disiplin cezasının kanuna
aykırı olduğu ve bu nedenle uygulanmasının davacı açısından telafisi olanaksız zararlar
doğuracağı kararını vermiştir.
24 Ekim 2002 tarihinde, Denizli İdare Mahkemesi davaların esasını incelemiş ve
reddetmiştir. Mahkeme, kararlarında, diğer hususların yanı sıra, üniversite rektörlüğünün,
Kürtçe eğitim için başvurunun da dahil olduğu PKK’nın sivil itaatsizlik kapsamındaki yeni
hareket stratejisi konusunda Afyon Valiliği’nden bilgi aldığını kaydetmiştir. Dolayısıyla,
idare, taleplerinde ısrarcı ve tehditkar olan başvuranlar tarafından yaklaşık olarak benzer
tarihlerde sunulan aynı dilekçelerin, Yüksek Öğretim Kurumları Öğrenci Disiplin
Yönetmeliği’nin 9/d maddesine aykırı olarak planlı ve örgütlü bir eylemin parçasını
oluşturduğunu değerlendirmiştir.
Aralık 2003’te Danıştay söz konusu kararları bozmuş ve davayı ilk derece
mahkemesine geri göndermiştir.
12 Mayıs 2004 tarihinde, Denizli İdare Mahkemesi, Danıştay’ın kararına uyarak
başvuranlar hakkındaki disiplin yaptırımlarının iptaline karar vermiştir. Mahkeme, kararında,
diğer hususların yanı sıra, Anayasa’nın 74. maddesinin Türk vatandaşlarına kendi menfaatleri
veya kamu menfaatlerine ilişkin konularda yetkili makamlara başvuruda bulunabilme hakkı
tanıdığını kaydetmiştir. Ayrıca, Yüksek Öğretim Kanunu’nun 4/a maddesine göre, yüksek
öğretimin, öğrencileri, hür ve bilimsel düşünce gücüne, geniş bir dünya görüşüne sahip, insan
haklarına saygılı, beden, zihin, ruh, ahlak ve duygu bakımından dengeli ve sağlıklı şekilde
gelişmiş, yurt kalkınmasına ve ihtiyaçlarına cevap verecek, aynı zamanda kendi geçim ve
mutluluğunu sağlayacak bir mesleğin bilgi, beceri, davranış ve genel kültürüne sahip
vatandaşlar olarak yetiştirmeyi amaçladığını belirtmiştir. Buna göre, başvuranların, seçmeli
Kürtçe dersi için yetkili makamlara başvuruları, Yüksek Öğretim Kurumları Öğrenci Disiplin
Yönetmeliği’nin 9/d maddesi uyarınca, dil, ırk, din ve mezhep açısından kutuplaşmalara yol
açıcı faaliyetlerde bulunmak şeklinde yorumlanamaz ve Yüksek Öğretim Kanunu’nun 4/a
maddesi kapsamında yüksek öğretimin amacına ters düşmemektedir. Mahkeme, ayrıca, 9
Ağustos 2002 tarihli en son mevzuat değişikliğinin, Türk vatandaşlarının günlük
yaşamlarında geleneksel olarak kullanacakları değişik dil ve lehçeleri öğrenmelerine fırsat
vermek amacıyla özel derslerin oluşturulmasına izin verdiğini kaydetmiştir.
Bu süre içinde, başvuranlar hakkında başlatılan cezai yargılama, başvuranların
yasadışı silahlı bir örgüte yardım ve yataklık yapma suçlarından beraat etmeleri ile
sonuçlanmıştır.
HUKUK
I. ÖN TESPİTLER
Başvuranların avukatı, 16 Aralık 2008 tarihli bir yazı ile, AİHM’ye, Hamit Çiftçi
isimli başvuranın vefat ettiğini bildirmiştir. Yine 9 Ocak 2009 tarihli bir yazı ile Hamit
Çiftçi’nin hayatta kalan birinci dereceden akrabası olmadığını ve onun yetiştirme yurdunda
büyüdüğünü belirtmiştir. Ancak, avukat, Hamit Çiftçi’nin bir dayısı olduğunu tespit etmiştir.
Başvuranların avukatı, 13 Ocak 2009 tarihli bir yazı ile başvuranın dayısından yetki belgesi
alamadığını ve Hamit Çiftçi’nin hayatta kalan başka akrabalarının olup olmadığını tespit
etmeye çalıştığını belirtmiştir. AİHM henüz başka bir bilgi edinmemiştir.
AİHM, Hamit Çiftçi’nin vefat ettiğini ve davayı takip etmek yönünde başvuranın
varisleri tarafından herhangi bir başvuru yapılmadığını gözlemlemiştir. Ayrıca, 37/1 maddeye
uygun olarak, AİHS ve Protokollerinde tanımlanan insan haklarına saygıya ilişkin olarak
başvuran Hamit Çiftçi açısından başvurunun incelenmesinin devamını gerektiren özel bir
durum görmemiştir.
Buna göre, başvurunun Hamit Çiftçi’ye ilişkin olan kısmı kayıttan düşmelidir.
Böylece, söz konusu kişi, bundan sonra, aşağıda verilen karar uyarınca başvuran olarak kabul
edilemez.
II. AİHS’NİN 7., 9. VE 10. MADDELERİNİN VE 1 NO.’LU PROTOKOL’ÜN 2.
MADDESİNİN İHLAL EDİLDİĞİ İDDİASI
Başvuranlar, üniversite makamlarına Kürtçe’nin seçmeli ders kapsamına alınması için
başvuruda bulunmaları nedeniyle disiplin yaptırımı uygulanması konusunda şikayetçi
olmuşlardır. Söz konusu yaptırımın düşünce ve ifade özgürlüklerini ihlal ettiğini ve
eylemlerinin suç olarak yorumlanamayacağını belirtmişlerdir. Buna ek olarak, yerel
mahkemelerin, disiplin kararlarına ilişkin yürütmenin durdurulması taleplerini reddetmesi
nedeniyle eğitim hakkından yoksun bırakıldıklarını ileri sürmüşlerdir. Başvuranlar bu
iddialarını AİHS’nin 7., 9. ve 10. maddelerine ve 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesine
dayandırmışlardır.
AİHM, bu şikayetlerin, AİHS’nin 10. maddesi ışığında 1 No.’lu Protokol’ün 2.
maddesi uyarınca incelenmesi gerektiğini değerlendirmiştir (bkz., Kjeldsen, Busk Madsen ve
Pedersen – Danimarka, 7 Aralık 1976).
1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesinin ilgili kısmı şöyledir:
“Hiç kimse eğitim hakkından yoksun bırakılamaz.”
A. Kabuledilebilirliğe ilişkin
Hükümet, AİHM’den, başvuruyu, AİHS’nin 35/1 maddesi uyarınca iç hukuk
yollarının tüketilmesi şartına uymadığı gerekçesiyle reddetmesi talebinde bulunmuştur. Bu
bağlamda, ilk olarak, başvuranların, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 12. ve 13.
maddelerine uygun olarak, üniversite yönetimine karşı tazminat davası açabileceklerini ileri
sürmüştür. Hükümet, bazı geçmiş davalardaki kararlardan örnekler sunmuştur. İkinci olarak,
başvuranların, AİHM başvurularını, disiplin yaptırımlarının iptaline ilişkin olarak Denizli
İdare Mahkemesi’nde sürmekte olan idari yargılama sona ermeden yaptıklarını belirtmiştir.
Başvuranlar, 2577 sayılı Kanun uyarınca sağlanan hukuk yolunun başarı ihtimali
sunmadığını iddia etmiştir. Bu bağlamda, ilk olarak, tazminat almalarının, bir yıllık eğitim
kayıplarını telafi etmeyeceğini belirtmişlerdir. İkinci olarak, söz konusu davaları açmış olsalar
dahi, öğrenci olmaları ve pişmanlık göstermemeleri nedeniyle maddi veya manevi tazminat
alma hakları olmayacağını ileri sürmüşlerdir. Bu bağlamda, başvuranlar, davacılar (idare
mahkemeleri tarafından, Kürtçe’nin seçmeli ders kapsamına alınması için üniversite
yönetimine başvuruda bulunmaları nedeniyle uygulanmasına karar verilen disiplin
yaptırımları iptal edilen öğrenciler) tarafından yapılan tazminat taleplerinin yerel mahkemeler
tarafından reddedildiği iki davadan karar örnekleri sunmuşlardır. Yerel mahkemeler, diğer
hususların yanı sıra, davacıların maddi tazminat taleplerinin spekülatif olduğu (ileriye dönük
gelir kaybı) ve kendilerine uygulanan disiplin yaptırımlarının keyfi bir karardan değil idarenin
ilgili hükümleri yanlış yorumlamasından kaynaklandığı sebebiyle manevi tazminata hak
sahibi olmadıkları sonucuna varmıştır. Bu bağlamda, mahkemeler, manevi tazminata
hükmetmek için, idareye yüklenebilir hata ve kanuna aykırılığın belirgin olması gerektiğini,
nitekim, mevcut davalarda durumun böyle olmadığını vurgulamıştır. Söz konusu davalardaki
ilk derece mahkemesi kararları 2004 yılında verilmiştir. Bu kararlar Danıştay tarafından
onandıkları tarih olan 2006’da kesinleşmiştir.
AİHM, Hükümet’in itirazlarının ilk kısmına ilişkin olarak, AİHS’nin 35/1 maddesinde
belirtilen iç hukuk yollarının tüketilmesi kuralının, başvuranların, ilk olarak, iç hukuk
sisteminde iddia konusu ihlallere karşılık telafi sağlayabilecek mevcut ve yeterli hukuk
yollarına başvurmalarını gerektirdiğini yinelemiştir. Hukuk yollarının varlığı, hem
uygulamada hem de usulde yeterli derecede kesinlik taşımalıdır. Aksi durumda, gerekli
erişilebilirlik ve etkiden yoksun olurlar (bkz., Burden ve Burden – İngiltere, no. 13378/05).
Somut davada, AİHM, başvuranların, idare mahkemelerinde iptal davasını başarıyla
açtıklarını kaydetmiştir. Tazminat davası açarak talepte bulunmaya yönelik başka bir
girişimde bulunmalarının gerekli olup olmadığı hususunda, AİHM, esas itibariyle idareden
kaynaklanan bir işlem sonucu zarar gören kişilerin 2577 sayılı Kanun’un 12. ve 13. maddeleri
tarafından sağlanan hukuk yolunu kullanarak tazminat talebinde bulunabilecek olmalarına
rağmen başvuranlar tarafından sunulan geçmiş karar örneklerinden başvuranların durumunda
söz konusu hukuk yolunun başvuranlara tazminat alma ihtimali sunmayacağının açıkça
görüldüğünü kaydetmiştir. Hükümet, aksini gösteren örnekler sunmamıştır. AİHM, bu
nedenle, başvuranların şikayetlerine ilişkin olarak idari hukuk tarafından sunulan hukuk
yollarını kullanmalarının gerekli olmadığını değerlendirmiştir. Dolayısıyla, Hükümet’in bu
başlık altındaki ön itirazını reddetmiştir.
Hükümet’in itirazlarının ikinci kısmı hususunda, AİHM, iç hukuk yollarının son
aşamasına, başvurunun yapıldığı tarihten kısa bir süre sonra ve AİHM’nin kabuledilebilirliğe
ilişkin karar vermesinden önce ulaşılabileceğini yinelemiştir (bkz., örneğin, Sağat, Bayram ve
Berk – Türkiye, no. 8036/02, 8 Mart 2007; Yıldırım – Türkiye, no. 40074/98, 30 Mart 2006).
AİHM, başvuranların iddialarına ilişkin yargılamanın, AİHM’nin kabuledilebilirliğe ilişkin
kararından önce 12 Mayıs 2004 tarihinde sona erdiğini gözlemlemiştir. Dolayısıyla, AİHM,
Hükümet’in bu başlık altındaki ön itirazını reddetmiştir.
AİHS’nin 35. maddesinin 3. paragrafı çerçevesinde başvurunun dayanaktan yoksun
olmadığını kaydeden AİHM, ayrıca, başvurunun başka açılardan bakıldığında da
kabuledilemezlik unsuru taşımadığını tespit etmiştir. Bu nedenle başvuru kabuledilebilir
niteliktedir.
B. Esas
1. Tarafların görüşleri
Hükümet, bilhassa başvuranlar tarafından başlatılan idari yargılamanın olumlu
sonucuna dayanarak, başvuranların üniversiteden uzaklaştırılmalarının ne 1 No.’lu
Protokol’ün 2. maddesi tarafından güvence altına alınan hakkın özüne zarar verdiğini ne
onların eğitim haklarının reddinin söz konusu olduğunu belirtmiştir.
Başvuranlar iddialarında ısrar etmişlerdir. Özellikle, Kürtçe’nin seçmeli ders
kapsamına alınması için başvuruda bulunmaları nedeniyle – ki bu meşru ve demokratik bir
taleptir - disiplin yaptırımı uygulanmasının haksız ve orantısız olduğunu ve onları bir yıl
süreyle eğitim haklarından yoksun bıraktığını ileri sürmüşlerdir. İptal kararının alındığı tarihte
disiplin cezalarını zaten çekmiş olduklarını belirtmişlerdir.
2. AİHM’nin değerlendirmesi
AİHM, 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesine ilişkin olarak kararlarında ortaya konan
temel ilkeleri yinelemiştir (bkz., özellikle, yukarıda anılan Leyla Şahin ve söz konusu kararda
yer alan referanslar). AİHM, somut davayı bu ilkeler ışığında inceleyecektir.
AİHM, ayrıca, belirli bir zamanda mevcut olan herhangi bir yüksek öğretim kurumuna
erişimin 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesinin ilk cümlesinde ortaya konan hakkın ayrılmaz bir
parçası olduğunu ve bu nedenle 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesinin bu davada geçerli
olduğunu yineler (bkz., yukarıda anılan Mürsel Eren – Türkiye). Bu husus taraflarca itiraz
görmemiştir.
AİHM, başvuranların üniversiteye giriş sınavından aldıkları sonuçlara göre tercih
ettikleri bölümlerde eğitim görmek için üniversiteye kabul edildikleri hususuna bakmaksızın
bir veya iki dönem süreyle üniversiteden uzaklaştırılmalarının eğitim haklarına kısıtlama
getirdiği görüşündedir (bkz., üzerinde gerekli değişiklikler yapıldıktan sonra, yukarıda anılan
Leyla Şahin).
Uygulanan kısıtlamaların söz konusu hakkı özüne zarar verecek ve etkisinden yoksun
bırakacak ölçüde sınırlamadığından emin olmak amacıyla AİHM söz konusu kısıtlamaların
ilgili kişiler açısından öngörülebilir olduğu ve meşru bir amaç izlediği konusunda ikna
olmalıdır. AİHM, AİHS’nin 8 ila 11. maddelerindeki durumdan farklı olarak 1 No.’lu
Protokol’ün 2. maddesi uyarınca kapsamlı bir “meşru amaçlar” listesi ile bağlı değildir.
Ayrıca, bir kısıtlama, ancak kullanılan yollar ve güdülen amaç arasında makul bir orantı
ilişkisi olması halinde 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesine uygun olacaktır.
AİHM, somut davada, kısıtlama için yasal bir dayanak olduğunu - Yüksek Öğretim
Kurumları Öğrenci Disiplin Yönetmeliği’nin 9/d maddesi - ve bunun erişilebilir olduğunu
kabul etmiştir. Ancak, AİHM, bu davada, söz konusu Yönetmeliğin uygulanmasının AİHS
açısından herhangi bir meşru amaca hizmet edip etmediği konusunda ciddi kuşkular
duymaktadır. Bununla beraber, AİHM, bu konuyu kesinleştirmeyi gerekli görmemiştir; zira,
her halükarda, incelenmesi gereken ana konu orantılılıktır, yani kullanılan yollar ve güdülen
amaç arasında adil bir dengenin sağlanıp sağlanmadığıdır.
AİHM, orantılılık ilkesi hususunda, başvuranların, kınanacak herhangi bir eylemde
bulunmadan, sadece Kürtçe gereği ve ihtiyacına ilişkin görüşlerini ortaya koyan ve Kürtçe’nin
seçmeli ders kapsamına alınmasını talep eden dilekçeleri sunmaları nedeniyle disiplin
yaptırımına maruz kaldıklarını gözlemlemiştir. Bu bağlamda, AİHM, dava dosyasında yer
alan bilgiler karşısında, başvuranların şiddete başvurmadıklarını ve üniversitedeki asayiş ve
düzeni bozmadıklarını veya bozma girişiminde bulunmadıklarını tespit etmiştir.
AİHM, dolayısıyla, başvuranların dilekçelerinde ifade ettikleri görüşler nedeniyle
cezalandırıldıklarını tespit etmektedir. AİHM için ne dilekçede yer alan görüşler ne
görülüşlerin aktarılış biçimleri Yönetmeliğin 9/d maddesi uyarınca dil, ırk, din ve mezhep
açısından kutuplaşmalara yol açıcı faaliyetlerde bulunmak şeklinde yorumlanabilir. Bu
bağlamda, AİHM, 10. maddenin 1. paragrafında koruma altına alınan ifade özgürlüğünün
demokratik bir toplumun temel dayanaklarından birisini ve demokratik toplumun gelişiminin
ve her bireyin kendini gerçekleştirmesinin başlıca şartlarından birisini oluşturduğunu
yinelemiştir. İfade özgürlüğü, AİHS’nin 10. maddesinin 2. paragrafı saklı tutulmak üzere,
sadece olumlu karşılanan veya zararsız veya önemsiz görülen “bilgi” veya “fikirler” için
değil; aynı zamanda, rencide edici, şok edici veya rahatsız edici olanlar için de geçerlidir.
Bunlar “demokratik toplum” için şart olan çoğulculuk, hoşgörü ve açık fikirliliğin gerekleridir
(bkz., diğer pek çok içtihadın yanı sıra, Oberschlick – Avusturya (no.1), 23 Mayıs 1991 tarihli
karar; Nilsen ve Johnsen – Norveç [BD], no. 23118/93).
AİHM, eğitim hakkının, esas itibariyle, iç kurallara uymak amacıyla bir eğitim
kurumundan uzaklaştırma veya çıkarma da dahil olmak üzere disiplin tedbirlerine başvurmayı
engellemediğini yinelemiştir (Yanasık – Türkiye, no. 14524/89, 6 Ocak 1993 tarihli Komisyon
kararı; Sulak – Türkiye, no. 24515/94, 17 Ocak 1996 tarihli Komisyon kararı). Ancak, bu tip
uygulamalar hakkın özüne zarar vermemeli ve AİHS ve Protokollerinde yer alan diğer
haklarla ters düşmemelidir (bkz., Campbell ve Cosans – İngiltere, 25 Şubat 1982). Somut
davada, başvuranlar, ifade özgürlüğü haklarını kullanmaları nedeniyle üniversiteden bir veya
iki dönem süreyle uzaklaştırılmışlardır.
Davanın koşulları ışığında ve yukarıda belirtilen nedenler karşısında, AİHM,
böylesine bir disiplin yaptırımının uygulanmasının makul veya orantılı olarak
değerlendirilemeyeceği görüşündedir. Kanuna aykırılık gerekçesiyle daha sonra söz konusu
yaptırımların idare mahkemeleri tarafından iptal edilmesine rağmen, maalesef iptal tarihine
kadar başvuranların bir veya iki dönem kaybetmiş olduklarını ve dolayısıyla iç hukuktaki
yargılamanın sonucunun başvuranların bu başlık altındaki mağduriyetlerini telafi edemediğini
kaydetmiştir.
AİHM, AİHS’ye ek 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesinin ihlal edildiği kararını
vermiştir.
III. AİHS’NİN 41. MADDESİNİN UYGULANMASI
AİHS’nin 41. maddesi şöyledir:
“Mahkeme işbu Sözleşme ve protokollerinin ihlal edildiğine karar verirse ve ilgili
Yüksek Sözleşmeci Tarafın iç hukuku bu ihlali ancak kısmen telafi edebiliyorsa,
Mahkeme, gerektiği takdirde, hakkaniyete uygun bir surette, zarar gören tarafın
tatminine hükmeder.”
A. Tazminat
Başvuranların her biri 5.000 Euro maddi tazminat talebinde bulunmuşlardır. Söz
konusu miktar, üniversite eğitimlerinin uzaması sonucu yapılan yaşam giderlerini kapsamıştır.
Başvuranların her biri, ayrıca, 10.000 Euro manevi tazminat talebinde bulunmuşlardır.
Hükümet, talep edilen miktarlara karşı çıkmıştır.
AİHM, talep edilen maddi tazminat ile tespit edilen ihlal – eğitim hakkının
reddedilmesi – arasında illiyet bağı görmemiş ve bu nedenle bu talebi reddetmiştir (bkz.,
örneğin, yukarıda anılan Mürsel Eren).
Ancak, AİHM, başvuranların, söz konusu dava koşullarında belirli ölçüde moral
bozukluğu ve sıkıntı yaşamış olduklarını değerlendirmiş; dolayısıyla, tazminat hükmünü haklı
bulmuştur. AİHM, hakkaniyet temelinde karar vererek, başvuranların her birine 1.500 Euro
ödenmesine karar vermiştir.
B. Yargılama masraf ve giderleri
Başvuranlar ayrıca yerel mahkemelerde ve AİHM’de yapılan yargılama masraf ve
giderlerine karşılık toplam olarak 2.000 Euro talep etmişlerdir. Ayrıca, avukatlık ücreti
karşılığı 75.000 Euro talep etmişlerdir. Başvuranlar bu taleplerine destek olarak İzmir
Barosu’nun 2007 yılına ait tavsiye edilen ücretler tarifesini sunmuşlardır. Ancak, herhangi bir
makbuz veya başka ilgili belge sunmamışlardır.
Hükümet, söz konusu miktarlara itiraz etmiştir.
Başvuranlar, Mahkeme İç Tüzüğü’nün 60. maddesinin gerektirdiği gibi iddialarına
ilişkin bir kanıt sunmadıkları için AİHM bu başlık altında tazminat ödenmemesine karar
vermiştir.
C. Gecikme faizi
Gecikme faizi Avrupa Merkez Bankası’nın marjinal kredi kolaylıklarına uyguladığı
orana üç puanlık bir artış eklenerek belirlenecektir.
BU GEREKÇELERE DAYANARAK, AİHM OYBİRLİĞİ İLE
1. Hamit Çiftçi tarafından yapılan başvurunun kayıttan düşmesine;
2. Başvurunun kalanının kabuledilebilir olduğuna;
3. 1 No.’lu Protokol’ün 2. maddesinin ihlal edildiğine;
4. a) AİHS’nin 44. maddesinin 2. paragrafı gereğince kararın kesinleştiği tarihten itibaren üç
ay içinde, ödeme tarihindeki döviz kuru üzerinden Yeni Türk Lirası’na çevrilmek üzere ve
tabi olabilecek her türlü vergi ile birlikte Savunmacı Hükümet tarafından başvuranların
her birine manevi tazminat olarak 1.500 Euro (bin beş yüz Euro) ödenmesine;
b) Söz konusu sürenin bittiği tarihten itibaren ödemenin yapılmasına kadar, Avrupa
Merkez Bankası’nın o dönem marjinal kredi kolaylıklarına uyguladığı faiz oranının üç
puan fazlasına eşit oranda faiz uygulanmasına;
5. Adil tatmine ilişkin diğer taleplerin reddine
KARAR VERMİŞTİR.
İşbu karar İngilizce olarak hazırlanmış ve AİHM İç Tüzüğü’nün 77. maddesinin 2. ve
3. paragrafları gereğince 3 Mart 2009 tarihinde yazılı olarak bildirilmiştir.
Françoise Elens-Passos
Katip Yardımcısı
Françoise Tulkens
Başkan
AİHS’nin 45/2 maddesi ve Mahkeme İç Tüzüğü’nün 74/2 maddesine uygun olarak
Yargıç Ireneu Cabral Barreto’nun ayrı oy görüşü bu karara eklenmiştir:
USLU/Türkiye Davası (No. 2)
Başvuru No: 23815/04
Strazburg
20 Ocak 2009
İKİNCİ DAİRE
USUL
Davanın nedeni, T.C. vatandaşı Abdülkadir Uslu’nun (başvuran) Avrupa İnsan Hakları
Mahkemesi’ne, 13 Mayıs 2004 tarihinde, İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına
Dair Sözleşme’nin (“AİHS”) 34. maddesi uyarınca, Türkiye aleyhine yaptığı 23815/04 sayılı
başvurudur.
Başvuran, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) önünde İstanbul Barosu
avukatlarından Ö. Uslu tarafından temsil edilmektedir.
OLAYLAR
DAVANIN KOŞULLARI
Başvuran, 1968 doğumludur ve İstanbul’da ikamet etmektedir. Başvuran, olaylar
esnasında İnebolu cezaevinde hükümlüydü.
Başvuran, talebi üzerine, 14 Ocak 2004’te cezaevi revirinde muayene edilmiştir.
Hükümet’in sunduğu cezaevi reviri kaydına göre, başvuran cezaevi doktoru tarafından
muayene edilmiş ve tansiyona bağlı baş ağrısı şikayeti olduğu saptanmıştır. Doktor,
başvuranın bir hastanenin nöroloji bölümüne sevk edilmesini uygun görmüştür. Hükümet,
İnebolu Devlet Hastanesi’nde nöroloji bölümü bulunmadığı gerekçesiyle başvuranın
Kastamonu Devlet Hastanesi’ne sevk edildiğini ifade etmiştir. Başvuran, 25 Mart 2004
tarihinde bu hastanenin nöroloji bölümünde muayene edilmiştir.
Bu arada, başvuran, cezaevi yetkililerinden aldığı olumsuz cevap üzerine, 19 Ocak
2004 tarihinde İnebolu İnfaz Hakimliği’ne başvurarak, 14 Ocak 2004 tarihinde yapılan
muayeneye ilişkin doktor raporu ile cezaevi reviri kaydının ilgili sayfalarının birer kopyasının
kendisine gönderilmesini talep etmiştir.
21 Ocak 2004’te, İnebolu İnfaz Hakimliği cezaevi yetkililerinin ilgili dokümanların
kopyalarını başvurana vermeleri yönünde karara varmıştır. Sözkonusu dokümanlar başvuranın
eline geçmiştir.
* Dışişleri Bakanlığı Çok Taraflı Siyasî İşler Genel Müdürlüğü tarafından Türkçe’ye
çevrilmiş olup, gayrıresmî tercümedir.
26 Ocak 2004’te, İnebolu Cumhuriyet Savcısı, yukarıda bahsi geçen karara itiraz etmiştir.
Cumhuriyet Savcısı, 5 Aralık 1990 tarihli genelgenin amacına atıfta bulunarak, diğer hususlar
meyanında, resmi cezaevi dokümanlarının orijinallerinin veya kopyalarının, asayiş ve
güvenlik nedeniyle, tutuklu veya hükümlülere verilmesinin yasak olduğunu iddia etmiştir.
27 Ocak 2004’te, İnebolu Ağır Ceza Mahkemesi, bu gerekçelere dayanarak
Cumhuriyet Savcısı’nın itirazını kabul etmiştir.
30 Ocak 2004’te, sözkonusu dokümanlar, cezaevi yetkilileri tarafından geri
istenmiştir.
29 Mart 2004’te, başvuran, cezaevi yetkililerinden 25 Mart 2004’te yapılan muayene
sonrasında Kastamonu Devlet Hastanesi tarafından verilen tıbbi rapor ve reçetenin birer
kopyasını kendisine vermelerini talep etmiştir. Bu rapor ve reçete aynı gün başvurana
verilmiştir.
Başvuran, Adalet Bakanlığı’na başvurarak Ağır Ceza Mahkemesi kararının yazılı
emirle bozulması talebinde bulunmuş, ancak bu talep 4 Mayıs 2004 tarihinde reddedilmiştir.
26 Kasım 2004’te başvuran serbest bırakılmıştır.
HUKUK
I. ÖN AÇIKLAMA
AİHM, başvuranın ilk olarak 13 Mayıs 2004 tarihinde AİHM’ye başvurduğunu
gözlemlemektedir. Ancak, başvuranın yukarıdaki olaylara ilişkin şikayeti ilk defa 26 Temmuz
2004 tarihli başvuru formunda dile getirilmiştir. Bu nedenle, AİHM, başvuru tarihini 26
Temmuz 2004 olarak kabul etmektedir.
II. AİHS’NİN 8. MADDESİNİN İHLAL EDİLDİĞİ İDDİASI
Başvuran, muayene sonuçlarının bir kopyasının makamlar tarafından kendisine
verilmemesi sonucu özel hayata saygı gösterilmesi hakkının ihlal edildiği konusunda şikayetçi
olmuş ve bu şikayetini AİHS’nin 8. maddesine dayandırmıştır.
A. Kabuledilebilirlik
AİHM, her ne kadar Savunmacı Hükümet AİHM’nin ratione personae yetkisine itiraz
etmediyse de, bu konuyu değerlendirmesi gerektiğini, çünkü, önüne gelen her davayla ilgili
yetkisinin olduğu konusunda kendisini tatmin etmesi gerektiğini belirtir. Dolayısıyla,
yargılamanın her aşamasında yetki sorununu incelemelidir (Odièvre / Fransa, no. 42326/98;
Blečić / Hırvatistan, no. 59532/00). AİHM, sözkonusu davada, başvuranın talep ettiği
dokümanların kopyalarını 21 Ocak 2004 tarihinde edindiğini gözlemlemektedir. Ancak, 27
Ocak 2004 tarihli mahkeme kararının ardından, bu dokümanlar 30 Ocak 2004 tarihinde
makamlar tarafından geri istenmiştir. Bu nedenle, başvuranın kısıtlı bir sürede sözkonusu
dokümanları inceleme fırsatı olmuştur. Ancak, AİHM’ye göre, bu durum başvuranın bu
belgelerin kopyasını edinme talebinin mahkeme kararıyla geri çevrildiği gerçeğini
değiştirmemektedir. Dolayısıyla, AİHS’nin 34. maddesine göre başvuranın mağdur statüsüyle
ilgili herhangi bir şüphe sözkonusu değildir.
Ayrıca, AİHS’nin 35/3 maddesi uyarınca bu şikayetin dayanaktan yoksun olmadığını
kaydeden AİHM, ayrıca başka açılardan bakıldığında da kabuledilemezlik unsuru
bulunmadığını tespit eder. Bu nedenle şikayet kabuledilebilir niteliktedir.
B. Esas
1. Tarafların ifadeleri
Hükümet, Kastamonu Devlet Hastanesi tarafından hazırlanan 25 Mart 2004 tarihli
tıbbi rapor ile aynı gün verilen reçetenin kopyalarının başvurana verilmesi nedeniyle, bilgi
edinme hakkına müdahalede bulunulmadığını ileri sürmüştür.
Başvuran iddialarını sürdürmüştür. Başvuran, özellikle, şikayetinin Kastamonu Devlet
Hastanesi tarafından verilen tıbbi raporlarla değil, 14 Ocak 2004 tarihinde cezaevi doktoru
tarafından yapılan muayeneyle ilgili olduğunu ifade etmiştir. Başvuran, bu bağlamda,
Kastamonu Devlet Hastanesi’nde muayene oluncaya kadar sağlık durumu hakkında bilgisi
olmadığını, bu nedenle de daha ayrıntılı bir tıbbi yardım arayışına girmesinin önüne geçildiği
konusunda şikayetçi olmuştur. Bu durum, başvuranın sağlık durumunu olumsuz yönde
etkilemiştir.
2. AİHM’nin değerlendirmesi
AİHM, bir hastayla ilgili kişisel bilgilerin hiç kuşkusuz bu kişinin özel yaşamıyla ilgili
olduğu ve kişinin bu bilgiye erişimine ilişkin sorunun AİHS’nin 8. maddesi kapsamına girdiği
kanaatindedir (mutatis mutandis, I. / Finlandiya, no. 20511/03). Tarafların bu konuyla ilgili
itirazı yoktur.
AİHM, 8. maddenin esas maksadının bireyi kamu otoritelerinin keyfi müdahalesine
karşı korumak olduğunu hatırlatır. Buna ek olarak, aile hayatına ve özel hayata “saygı”nın
yerine getirilmesinin özünde pozitif yükümlülükler bulunabilir. Bu madde kapsamında,
devletin pozitif ve negatif yükümlülüklerinin kesin tanımları olmasa da, uygulanabilir
prensipler benzerdir. Her iki bağlamda da, bireyin ve toplumun çatışan çıkarları arasında
olması gereken adil denge dikkate alınmalıdır ve her iki bağlamda da Devlet’in belirli bir
takdir yetkisinin olduğu kabul edilmektedir ( Odièvre / Fransa, yukarıda kaydedilen).
AİHM, sözkonusu davayı pozitif mi negatif mi yükümlülük açısından incelemenin
daha uygun olacağı konusunda karar vermeye gerek olmadığı görüşündedir. Çünkü, AİHM’ye
göre sözkonusu davadaki asıl sorun, bireyin ve toplumun çatışan çıkarları arasında adil bir
denge olup olmadığıdır.
AİHM, cezaevi doktoru tarafından verilen rapor ile cezaevi revirine geldiğine dair
yapılan kaydın birer kopyasını edinmenin başvuranı ilgilendirdiğini, böylece sağlanacak
tedavinin seçiminde uygun bir söz hakkı olacağını kabul etmektedir.
AİHM, başvuranın –bir hükümlünün- 14 Ocak 2004 tarihinde cezaevi revirinde
yapılan muayenesinin ardından verilen doktor raporu ile revire kabul edildiğine dair yapılan
kaydın birer kopyasını edinme talebinin reddedildiğini gözlemlemektedir. Görünüşe göre, bu
karar, Adalet Bakanlığı tarafından çıkarılan genelgenin, asayiş ve güvenlik nedeniyle resmi
cezaevi dokümanlarının kopyalarının tutuklulara verilemeyeceği hükmü uyarınca alınmıştır.
AİHM’nin bireyin ve toplumun çatışan çıkarlarını incelemesi veya tutukluların/mahkumların
dokümanlara erişimine getirilen kısıtlamanın orantılılığını değerlendirebilmesi için,
uygulamanın şekli ve hukuki dayanağı konusunda Hükümet tarafından herhangi bir görüş
sunulmamıştır. Hükümet, ayrıca, böylesi bir tedbir için herhangi bir haklı gerekçe
göstermemiştir.
Başvuranın talep ettiği dokümanların niteliğini gözönünde bulunduran AİHM, bu
koşullar altında, bireyin ve toplumun çatışan çıkarları arasında adil bir denge bulunmadığı
kanaatindedir. Buna göre, AİHS’nin 8. maddesi ihlal edilmiştir.
III. İHLAL EDİLDİĞİ İDDİA EDİLEN DİĞER AİHS MADDELERİ
Başvuran, sağlığıyla ilgili bilgi ve belgeleri edinme talebinin reddedilmesi nedeniyle
AİHS’nin 2. maddesinin ihlal edildiğini iddia etmiştir. Başvuran, ayrıca, bu dokümanların
cezaevi makamları tarafından geri alınması ve Cumhuriyet Savcısı’nın itirazı ile Ağır Ceza
Mahkemesi kararının kendisine tebliğ edilmemesi sonucu sözkonusu belgelere dayanarak
başka başvurularda bulunmasının engellendiği konusunda şikayetçi olmuş ve bu şikayetini
AİHS’nin 13. maddesine dayandırmıştır.
Başvuran, başvuru formunun öncesinde 7 Haziran 2002, 13 Mayıs 2004 ve 11 Haziran
2004 tarihli mektuplarında, cezai kovuşturmaya ilişkin bazı hususlar konusunda şikayetçi
olmuştur. Başvuran, sonraki başvurusunda bu şikayetleri dile getirmemiştir.
AİHM, elindeki belgelere dayanarak, başvuranın yukarıda yer alan iddialarının AİHS
veya Protollerinde güvence altına alınan hak ve özgürlükleri ihlal eder nitelikte olmadığı
kanaatindedir. AİHM, AİHS’nin 35. maddesinin 3. ve 4. paragrafları uyarınca dayanaktan
yoksun olduğu gerekçesiyle başvurunun bu kısmının kabuledilemez nitelikte olduğuna karar
verir.
IV. AİHS’NİN 41. MADDESİNİN UYGULANMASI
AİHS’nin 41. maddesine göre:
“Mahkeme işbu Sözleşme ve protokollerinin ihlal edildiğine karar verirse ve ilgili Yüksek
Sözleşmeci Tarafın iç hukuku bu ihlali ancak kısmen telafi edebiliyorsa, Mahkeme, gerektiği
takdirde, hakkaniyete uygun bir surette, zarar gören tarafın tatminine hükmeder.”
A. Tazminat
Başvuran, maddi ve manevi tazminat olarak 3,000 Euro talep etmiştir. Başvuran,
geciken tedavisi nedeniyle yapmış olduğu muayene masraflarının geri ödenmesini talep
etmiştir.
Hükümet, bu taleplere itiraz etmiştir.
AİHM, tespit edilen 8. madde ihlalinin başvuranın görmüş olduğu manevi zarar için
tek başına yeterli adil tatmin oluşturduğu kanaatindedir.
B. Yargılama masraf ve giderleri
Başvuran, AİHM önündeki yargılama masraf ve giderleri için 2,800 Euro talep
etmiştir. Başvuran, bu talebi desteklemek üzere, avukatıyla imzalamış olduğu ücret
sözleşmesi ile çeviri masraflarına ait faturaları sunmuştur.
Hükümet, talep edilen miktara itiraz etmiştir.
AİHM’nin içtihadına göre, bir başvuran gerçekliğini ve gerekliğini kanıtladığı makul
miktarlardaki yargı giderlerini elde edebilir. AİHM, sözkonusu davada, elindeki bilgiye ve
yukarıdaki ölçütlere dayanarak, AİHM önünde yapılan yargılama masraf ve giderleri için
1,300 Euro ödenmesine karar verir.
C. Gecikme Faizi
AİHM, Avrupa Merkez Bankası’nın marjinal kredi kolaylıklarına uyguladığı faiz
oranına üç puanlık bir artışın ekleneceğini belirtmektedir.
BU GEREKÇELERE DAYANARAK AİHM, OYBİRLİĞİ İLE
1. Başvuranın özel yaşam hakkına müdahale edildiği yönündeki
kabuledilebilir, başvurunun geri kalan kısmının kabuledilemez olduğuna;
şikayetin
2. AİHS’nin 8. maddesinin ihlal edildiğine;
3. Tespit edilen 8. madde ihlalinin başvuranın görmüş olduğu manevi zarar için tek
başına yeterli adil tatmin oluşturduğuna;
4. (a)AİHS’nin 44. maddesinin 2. paragrafı gereğince kararın kesinleştiği tarihten
itibaren üç ay içinde, ödeme tarihindeki döviz kuru üzerinden Yeni Türk Lirası’na
çevrilmek üzere ve her türlü vergi ve kesintiden muaf tutularak Savunmacı Hükümet
tarafından başvurana yargılama masraf ve giderleri için 1,300 Euro (bin üç yüz Euro)
ödenmesine;
(b)Yukarıda belirtilen üç aylık sürenin sona erdiği tarihten itibaren ödemenin yapılmasına
kadar, Avrupa Merkez Bankası’nın o dönem için geçerli olan marjinal kredi kolaylığı oranının
üç puan fazlasına eşit oranda basit faiz uygulanmasına;
5. Adil tatmine ilişkin diğer taleplerin reddedilmesine karar vermiştir.
İşbu karar İngilizce olarak hazırlanmış ve AİHM İçtüzüğü’nün 77. maddesinin 2. ve 3.
paragrafları gereğince 20 Ocak 2009 tarihinde yazılı olarak bildirilmiştir.
Tebliğler
Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığından:
İŞVERENLERE VERİLEN DEVLET YARDIMI, TEŞVİK VE DESTEKLERDE
SOSYAL GÜVENLİK KURUMUNDAN ALINACAK BORCU YOKTUR
BELGESİNİN DÜZENLENMESİNE İLİŞKİN USUL VE ESASLARA
DAİR TEBLİĞDE DEĞİŞİKLİK YAPILMASI
HAKKINDA TEBLİĞ
MADDE 1 – 28/9/2008 tarihli ve 27011 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan İşverenlere
Verilen Devlet Yardımı, Teşvik ve Desteklerde Sosyal Güvenlik Kurumundan Alınacak
Borcu Yoktur Belgesinin Düzenlenmesine İlişkin Usul ve Esaslara Dair Tebliğin 4 üncü
maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendinde yer alan “kamu alacaklarından vazgeçilmesi
şeklinde olmayan;” ibaresinden sonra gelmek üzere “sigorta primi işveren hissesi teşviki,”
ibaresi eklenmiştir.
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 4 üncü maddesinin üçüncü fıkrası aşağıdaki şekilde
“(3) Ülke çapında uygulanan ve özel bir izne veya belgeye dayanmayan genel
düzenlemeler ile kamu kurum ve kuruluşları tarafından proje ve faaliyetleri karşılığında kamu
kurum ve kuruluşlarına sağlanan veya 5510 sayılı Kanunun 90 ıncı maddesinin yürürlüğe
girdiği 1/10/2008 tarihinden önce başlayıp devam eden nakdi olmayan Devlet yardımı, teşvik
ve destekler bu Tebliğ kapsamında bulunmaz.”
MADDE 3 – Aynı Tebliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasına aşağıdaki cümle
eklenmiştir.
“Ancak, borçları tecil ve taksitlendirilmemiş ya da yapılandırılmamış olan işverenler,
devlet yardımı, teşvik ve desteklerden; muaccel prim ve idari para cezası borçları kesilip
Kuruma aktarıldıktan sonra, varsa kalan kısmı üzerinden yararlandırılabilir.”
MADDE 4 – Bu Tebliğ hükümleri 1/10/2008 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı
tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 5 – Bu Tebliğ hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanı yürütür
[R.G. 24 Ağustos 2011 – 28035]
—— • ——
ADALET BAKANLIĞINDAN
MÜNHAL NOTERLİKLER
Aşağıda 2010 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan ÜÇÜNCÜ SINIF noterlikler
münhaldir.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BİRİNCİ SINIF,
İKİNCİ SINIF, ÜÇÜNCÜ SINIF NOTERLERDEN VE NOTERLİK BELGESİ
SAHİPLERİNDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay
içinde ve istekli oldukları her noterlik için ayrı dilekçe vermek suretiyle Bakanlığımıza veya
bulundukları yer Cumhuriyet Başsavcılıklarına başvurmaları gerekmektedir.
Başvuruda bulunan ve belge numarası 8000’in altında olan belge sahiplerinin başvuru
dilekçelerine 1512 sayılı Noterlik Kanununun 23 üncü maddesi gereğince sabıka kaydı, sağlık
raporu, mal bildirimi, kayıtlı olunan barodan hakkında soruşturma ya da disiplin cezası olup,
olmadığına ilişkin belge, vukuatlı nüfus kayıt örneği ve Cumhuriyet Başsavcılıklarından
temin edilebilecek beyannameyi eklemeleri gerekmektedir. Eksik belgelerini ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde tamamlamayan kişilerin istemi dikkate alınmaz.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiş olan dilekçeler ve ekleri başvurma
süresi içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama işleminde dikkate alınmaz.
Aynı kanunun değişik 30 uncu maddesi uyarınca, atanma emrinin tebellüğünden sonra
vazgeçme halinde noterlik belgesi sahipleri de noterler gibi istifa etmiş sayılacaktır.
İlan olunur.
SIRA NO:
NOTERLİĞİN ADI :
İLİ: 2010
YILI
GAYRİSAFİ GELİRİ
1 - AKYAKA NOTERLİĞİ
KARS
25.270,17.-TL.
2 - BASKİL NOTERLİĞİ
ELAZIĞ
14.019,24.-TL.
3 - BAYBURT BİRİNCİ NOTERLİĞİ
184.450,34.-TL.
4 - BOZOVA NOTERLİĞİ
ŞANLIURFA 111.509,12.-TL.
5 - BOZYAZI NOTERLİĞİ
MERSİN
118.056,48.-TL.
6 - ÇATAK NOTERLİĞİ
VAN
28.487,35.-TL.
7 - ÇELTİK NOTERLİĞİ
KONYA
42.431,72.-TL.
8 - DEVREKANİ NOTERLİĞİ
KASTAMONU 45.851,70.-TL.
9 - ELDİVAN NOTERLİĞİ
ÇANKIRI
16.056,30.-TL.
10 - EYNESİL NOTERLİĞİ
GİRESUN
55.382,40.-TL.
11 - GERCÜŞ NOTERLİĞİ
BATMAN
20.757,67.-TL.
12 - GERMENCİK NOTERLİĞİ AYDIN
198.230,79.-TL.
13 - GERZE NOTERLİĞİ
SİNOP
109.460,93.-TL.
14 - GÖKÇEADA NOTERLİĞİ ÇANAKKALE 43.837,35.-TL.
15 - GÖLE NOTERLİĞİ
ARDAHAN
86.582,42.-TL.
16 - GÖLHİSAR NOTERLİĞİ
BURDUR
124.160,26.-TL.
17 - GÖLPAZARI NOTERLİĞİ BİLECİK
40.660,46.-TL.
18 - GÖLYAKA NOTERLİĞİ
DÜZCE
67.827,28.-TL.
19 - GÖRDES NOTERLİĞİ
MANİSA
93.853,68.-TL.
20 - GÜLNAR NOTERLİĞİ
MERSİN
72.315,23.-TL
21 - GÜRÜN NOTERLİĞİ
SİVAS
74.394,15.-TL.
22 - HANÖNÜ NOTERLİĞİ
KASTAMONU 7.827,78.-TL.
23 - HARMANCIK NOTERLİĞİ BURSA
28.631,24.-TL.
24 - HİSARCIK NOTERLİĞİ
KÜTAHYA
39.718,62.-TL.
25 - ILGAZ NOTERLİĞİ
ÇANKIRI
57.457,00.-TL.
SIRA NO:
NOTERLİĞİN ADI :
İLİ: 2010
YILI
26 - İMAMOĞLU NOTERLİĞİ ADANA
139.838,93.-TL.
27 - İNÖNÜ NOTERLİĞİ
ESKİŞEHİR
16.908,30.-TL.
28 - İSCEHİSAR NOTERLİĞİ
AFYONKARAHİSAR103.734,31.-TL.
29 - İSLAHİYE NOTERLİĞİ
GAZİANTEP 240.579,65.-TL.
30 - KADIŞEHRİ NOTERLİĞİ YOZGAT
35.186,39.-TL.
31 - KARAÇOBAN NOTERLİĞİ ERZURUM
28.325,17.-TL.
32 - KARPUZLU NOTERLİĞİ
AYDIN
36.359,38.-TL.
33 - KORKUT NOTERLİĞİ
MUŞ
38.866,75.-TL.
34 - KOZLUK NOTERLİĞİ
BATMAN
62.906,65.-TL.
35 - KURTALAN NOTERLİĞİ SİİRT
97.289,94.-TL.
36 - MAZIDAĞI NOTERLİĞİ
MARDİN
54.096,36.-TL.
37 - NARMAN NOTERLİĞİ
ERZURUM
45.001,91.-TL.
38 - ORTAKÖY NOTERLİĞİ
AKSARAY 144.281,67.-TL.
39 - PAZAR NOTERLİĞİ
RİZE
176.988,73.-TL.
40 - PAZARLAR NOTERLİĞİ
KÜTAHYA
23.489,17.-TL.
41 - PEHLİVANKÖY NOTERLİĞİ
KIRKLARELİ
20.090,23.-TL.
42 - SASON NOTERLİĞİ
BATMAN
24.116,00.-TL.
43 - SUŞEHRİ NOTERLİĞİ
SİVAS
167.279,13.-TL.
44 - ŞAPHANE NOTERLİĞİ
KÜTAHYA
20.764,36.-TL.
45 - ŞARKIŞLA NOTERLİĞİ
SİVAS
221.569,36.-TL.
46 - ŞENKAYA NOTERLİĞİ
ERZURUM
28.179,49.-TL.
47 - TEKMAN NOTERLİĞİ
ERZURUM
48 - ULUBEY NOTERLİĞİ
ORDU
49 - ULUKIŞLA NOTERLİĞİ
NİĞDE
50 - YUMURTALIK NOTERLİĞİ ADANA
28.034,64.-TL.
35.357,14.-TL.
71.670,83.-TL.
62.919,42.-TL.
6474/1-1
—————
Aşağıda 2010 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan İKİNCİ SINIF noterlikler
münhaldir.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BİRİNCİ SINIF
VE İKİNCİ SINIF noterlerden bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet Başsavcılıklarına
başvurmaları gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiş olan dilekçeler başvuru süresi içinde
Bakanlığa gelmediği takdirde atama işleminde nazara alınmaz.
İlan olunur.
SIRA NO:
NOTERLİĞİN ADI : 2010
1 - AKSARAY ÜÇÜNCÜ NOTERLİĞİ
371.694,90.-TL.
2 - AKSARAY BEŞİNCİ NOTERLİĞİ
263.901,67.-TL.
3 - BARTIN BİRİNCİ NOTERLİĞİ
430.599,60.-TL.
4 - BERGAMA İKİNCİ NOTERLİĞİ
318.161,92.-TL.
5 - BOLU İKİNCİ NOTERLİĞİ
173.176,42.-TL.
6 - BULANCAK NOTERLİĞİ
322.667,75.-TL.
SIRA NO:
NOTERLİĞİN ADI : 2010
7 - ÇANAKKALE DÖRDÜNCÜ NOTERLİĞİ 132.143,37.-TL.
8 - DÖRTYOL İKİNCİ NOTERLİĞİ
383.716,07.-TL.
9 - EREĞLİ (ZONGULDAK) ÜÇÜNCÜ NOTERLİĞİ285.247,53.-TL.
10 - GÖLCÜK İKİNCİ NOTERLİĞİ
364.959,89.-TL.
11 - KAHRAMANMARAŞ YEDİNCİ NOTERLİĞİ280.321,54.-TL.
12 - KIZILTEPE İKİNCİ NOTERLİĞİ
387.173,81.-TL.
13 - MALKARA NOTERLİĞİ
372.395,17.-TL.
14 - MENEMEN BİRİNCİ NOTERLİĞİ
306.723,00.-TL.
15 - ORHANGAZİ NOTERLİĞİ
236.180,75.-TL.
16 - SERİK ÜÇÜNCÜ NOTERLİĞİ
174.043,66.-TL.
17 - SULUOVA NOTERLİĞİ
187.856,26.-TL.
18 - TARSUS ALTINCI NOTERLİĞİ
182.067,30.-TL.
19 - TORBALI İKİNCİ NOTERLİĞİ
288.579,04.-TL.
20 - URLA NOTERLİĞİ
317.402,00.-TL.
21 - VAN ALTINCI NOTERLİĞİ
463.792,75.-TL.
22 - YALOVA İKİNCİ NOTERLİĞİ
290.386,96.-TL.
23- YENİŞEHİR NOTERLİĞİ
287.285,63.-TL.
YILI
YILI
6475/1-1
—————
Aşağıda 2010 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan BİRİNCİ SINIF
NOTERLİKLER münhaldır.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BİRİNCİ SINIF
NOTERLERDEN BU NOTERLİKLERE atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren
bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet Başsavcılıklarına başvurmaları
gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiş olan dilekçeler başvuru süresi içinde
Bakanlığa gelmediği takdirde atama işleminde nazara alınmaz.
İlan olunur.
SIRA NO: NOTERLİĞİN ADI :
2010 YILI GAYRİSAFİ GELİRİ
1 - ANKARA YİRMİSEKİZİNCİ NOTERLİĞİ 686.278,60.-TL.
2 - BEYOĞLU ONİKİNCİ NOTERLİĞİ
781.083,52.-TL.
3 - GAZİOSMANPAŞA DOKUZUNCU NOTERLİĞİ 567.228,14.-TL.
4 - İSTANBUL ONALTINCI NOTERLİĞİ
786.606,45.-TL.
5 - İSTANBUL OTUZBEŞİNCİ NOTERLİĞİ
590.131,27.-TL.
6 - İSTANBUL OTUZSEKİZİNCİ NOTERLİĞİ 558.305,70.-TL
7 - İZMİR ONDOKUZUNCU NOTERLİĞİ
808.278,42.-TL.
8 - KADIKÖY BİRİNCİ NOTERLİĞİ
786.342,56.-TL.
9 - TRABZON ÜÇÜNCÜ NOTERLİĞİ
889.902,58.-TL.
6476/1-1
[R.G. 13 Ağustos 2011 – 28024]
—— • ——
Adalet Bakanlığından:
DÜZELTME İLANI
Resmi Gazete’nin 13 Ağustos 2011 tarih ve 28024 nolu sayısında yayınlanan ikinci
sınıf noterliklere ait ilan listesinin onbeşinci sırasında olan Orhangazi Birinci Noterliği sehven
Orhangazi Noterliği olarak yayımlanmıştır.
İlan metninin onbeşinci sırasında olan noterliğin Orhangazi Birinci Noterliği olduğu
tashihen ilan olunur.
[R.G. 17 Ağustos 2011 – 28028]
—— • ——
Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünden:
İHALELERE KATILMAKTAN YASAKLAMA KARARI
1. İhale Kayıt Numarası
2011/86287
(İKN)
2. Yasaklama Kararı
Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel
Veren Bakanlık/Kurum Müdürlüğü
3. İhaleyi Yapan
İdarenin
Alaşehir M Tipi Kapalı
Adı
İl/İlçe Manisa/Alaşehir
Ceza İnfaz Kurumu
TelAdresi Merkez-Alaşehir
Faks
Posta
E-Mail
Kodu
4. İhalelere Katılmaktan Yasaklanan Gerçek 5. Ortak ve/veya
veya Tüzel Kişi
Ortaklıkların
Ramazan BüyükaltayAdı/Unvanı
Büyükaltay Ticaret
İbrahim Çelebi Mah. 2503
Adresi
Sok. No: 34/A
Merkez/Manisa
T.C. Kimlik
No.
Vergi Kimlik/
Mükellefiyet
No.
Kayıtlı
Olduğu
Ticaret/Esnaf
Odası
Ticaret/Esnaf
Sicil No.
6.
A
Yasaklam
y
a Süresi
32168361662
32168361662
Manisa
11816
(6)
7. Yasaklamanın
Yı
( ) Dayanağı ve
l
Kapsamı
c-2886 DİK
Tüm
İhalelerden
Bakanlık
İhalelerinden
Kurum
İhalelerinden
(
(
(
(
a(X b-4735
4734
) KİSK
KİK
d-Diğer
)
Mevzuat
Tüm
)
İhalelerden
Bakanlık
)
İhalelerinden
Kurum
)
İhalelerinden
( )
( )
( )
( )
( )
Yasaklama Kararı Aşağıdaki Açıklamalar Dikkate Alınarak Doldurulacaktır.
1 - İKN : İstisna kapsamındakiler dahil 4734 ve 4735 sayılı Kanunlara göre yapılan
yasaklamalarda doldurulacaktır.
2 - T.C. Kimlik No : Yasaklananın gerçek kişi olması durumunda doldurulacaktır.
3 - Kayıtlı Olduğu Ticaret/Esnaf Odası ve Ticaret Esnaf Sicil No : Herhangi bir Ticaret
veya Esnaf Odasına kayıtlı olmaması halinde kayıtlı olmadığı belirtilecektir.
4 - Diğer Mevzuat : İstisna kapsamındakiler dahil 4734, 4735 ve 2886 sayılı Kanunların
dışındaki mevzuata göre verilen yasaklamalarda doldurulacaktır.
5 - Ortak ve/veya Ortaklıkların : 4734 sayılı Kanunun 58/2 nci maddesi ile 4735 sayılı
Kanunun 26/2 nci maddesinde sayılan ortak ve/veya ortakların bulunması halinde bu bölüm
doldurulacaktır. Bu bölümde yer alan kişinin birden fazla olması durumunda ek yapılabilir.
[R.G. 19 Ağustos 2011 – 28030]
—— • ——

tc adalet bakanlığı eğitim dairesi başkanlığı yargı mevzuatı bülteni

Transkript

Benzer belgeler

talep formu - Radix Analiz Laboratuvarı

Teknik Özellikler MA100C

Zengin/Sulu doğal gaz akarlarından spot numune

boren ar-ge merkezi 2016 yılı analiz/test fiyat kataloğu

PERME® W3/130 Su Buharı İletim Hızı Test Cihazı