What is Non-Formal Education (NFE)

Transkript

Acknowledgments
In Italy: Riccardo Iorio- AIM (Agenzia Intercultura Mobilità) Giosef, Mario Cristiano- AnastasisAssociazione internazionale per l’Arte Cristiana e il Dialogo Interculturale, Angelo Ferrillo- Biagio
Napolano- Ass. ARCI Caserta, Mario Bonanni- Ass. ARCI movie, Rosa Manco-presidente- Ass. Figli
in famiglia, Ugo Prudente -Coop.sociale Il Millepiedi, Rossella Mernone-Ass. Il Pioppo, Marilena
Valentino- Centro di aggregazione Parco Ventaglieri, Paolo Manfredi - Ass. Kodokan Club Napoli,
Maria Vanacore e Stefania Piras – Coop. Sociale L’uomo e il legno, Monica Galdo - Centro Ozanam,
Stefano Varlese - Ass. YAP Italia. Centro Astalli Sud di Grumo Nevano (NA), Circolo Didattico “Gianni
Rodari” - Cesa (CE), Comune di Cesa (CE), Centro di aggregazione giovanile “Il Cantiere”di Frattamaggiore (NA), Regione Campania.
In Spain: Nacho Quesada de la Fuente- Responsible of Department of Communication and Participation Conseyu de la Mocedá de Principáu d’Asturies, Rebeca de Soignie- secretary of AEGEEOviedo, Simone Lucchi- vice-president of Asociation Youropia, Ignacio Blázquez González- coordinator of education programmes in ASDE- Exploradores del Principado de Asturias, Rocío Álvarez
Fernández- secretary of Asociation Mujeres Jóvenes de Asturias and responsible of the department
in Gijón, José Antonio Pais Rodríguez- Syndicate UGT- responsible of Youth Department, Francisco
Javier Pavón Fernández- president of Cultural Asociation Súbete, Vanessa Moreno Sierra- president
of Asociation En Costrucción, Myriam Autelo Salas- responsible of Youth Area in Cruz Roja (Red
Cross), Julio César Jonte Lastra- coordinator of volunteering in Fundation Proyecto Hombre, Paloma Pieta Hernández- representant of Mar de Niebla, Sergio Fernández- representant of Youth Area
in Fundation Secreteriado Gitano. María Antuña Vallina- Forum de Política Feminista de Asturias,
Carolina Lombardía Fernández- Asociación Asturiana Educación Sexual, Begoña Sánchez- Asociación Juvenil Abierto hasta el Amanecer, María Jesús González- Conseyu de Mocedá de Xixón,
Jordán Suárez Garea- president of the Youth Council of Gijón, Pablo García González- organization
Mar de Niebla, responsible of Youth Iniciative Centre, María González Santos- técnic of orientation
in institute Mata Jove of Gijón, Arantxa Margolles Beran- representant of Youth Socialist of Gijón,
Javiér Cortina García- Youth Area of Izquierda Unida (Left Party), Marcos Juez- Youth department in
Town Hall. Paulino Alonso Martén, Pelayo Granda Ramos, Marta Romero de Blas, Ramsés del Valle,
Carlos Fernández and Covadonga Alonso Mallada from the association Xorrecer Ribera.
In Turkey: Hasan Deniza – ACEV, Ahmet Çolak - Young Enterpeneus Clup/ Fatih Uni, Zeki Özkan Youth Development Association/ Batman, Ensari Tekel - Kocaeli Higer Education Association Youth
Workers, Osman Şibik - Social Responsibility Assocİatİon, Selçuk Bedük - Marmara CommunityStudent Clup of Marmara University, Serkut Kızanıklı - Ağri National Education Directorale, İbrahim
Hakkı Acar - Edirne Nature Clup, Yasin Parıldar - Istanbul Municipality Youth Clups of 10, Sezai Hazır
02
- Youth for Habitat, Selma Gençel - Social Project Coordination / Suleyman Demirel University.
In Mexico: Ing. Obeth Hernandez and Lic. Ricardo Barrasa - Instituto Tecnológico de Morelia, Biologa Norma Carrazco - Colegio de Estudios Científicos y Tecnológicos del Estado de Michoacán,
Lic. Nelly Sastre Gasca, Lic. Jorge Vázquez Magallan and Lic. Fernanda Calderón- Instituto de la
Juventud Moreliana.
In Vietnam: all of you who have contributed to this project, as individuals and as organisations.
Thank you.
03
04
Summary
Acknowledgments
02
The project Not One Less
06
08
The website www.nonformaleducation.net
13
Annex : nterviews
1I
15
_Italy
_Spain
_Turkey
_Mexico
_Vietnam
Annex 2: Focus groups
_Italy
_Spain
_Turkey
_Mexico
Credits
16
26
32
41
44
47
48
61
75
97
103
05
The Project Not One Less
Not one less is a project born in the frame of Youth in Action Programme of the European
Commission, financed by EACEA (Education, Audiovisual & Culture Executive Agency).
Cantiere Giovani includes as partners important foreign organizations from Europe, Asia and
Latin America: Federación de Asociaciones Juveniles de Gijón (Spain); Gençtur (Turkey); Vive
México (Mexico) e Solidarités Jeunesses Vietnam (Vietnam).
The project born from the need, in a difficult context as young gathering, to give more importance to participation’s role in the civil society in the processes of development and reconciliation. The general objective is to further civil society organizations’ networking involved in
youth sector and work with non formal education models.
Cantiere Giovani, in co-operation with the partner organizations, aims at creating the guidelines about new models of non formal education starting from the experience of the Youth
Centre “Il Cantiere”.
Project’s main actions
1_Survey
It has been carried out a survey about best practices and non formal educational models
adopted by organizations working in the youth field and policies.
The activity starts creating a list of active organizations in the young and non formal education field, in every country involved in the project. This list is a very good starting point to
promulgate the project more than to develop more the associative network.
The second phase of the action consisted in a cognitive survey above all qualitative. In the
course of this one, have been realized:
a) A list of civil society’s organizations writing that work with young people and deal with
young policies (best cases)
b) Qualitative interviews addressed to important representatives and opinion leader in youth
policies sector
06
c) Focus groups in the partner countries involving :
- young users afferent to services and not to survey, about young participation
and European active citizenship problems
- experts in youth field about new needs pointed out interviews and about possible intervention to realize
- youth organizations’ co-ordinators and educators about local youth policies
strength and weakness points, network’s skill, non- formal education methodologies sharing:
best practices and preminence experiences in the youth sector and data analysis and report
realization containing survey results.
2_Web site with intranet area: www.nonformaleducation.net
Through the project, has been realized a web site with log in area that allowed to the network
beneficiaries to be continually in relation between them.
3_Publication containing survey’s results
They’ll be published 2000 books with attached cd rom.
4_Conference with civil society, political and institutional representatives, european and international committed in youth field
Finally the project organised a conference addressed to citizens, in particular young people,
to local political and technical representatives committed to youth policies, to young organizations representatives and institutional representatives at National and International level.
During the conference informations and acquired knowledges in the survey have been presented becoming point of debate and new proposals.
07
Introduction
From the late 60's to the early 70's Non-formal Education rightfully entered the international
education debate, particularly connected with Lifelong Learning.
By 'Non-formal Education' we mean the education practices developed outside the context
of education linked with institutions. In particular, the main characteristics of Non-formal Education are: giving importance to the needs of disadvantaged groups, having clear objectives,
and flexible methodology.
The grouping of the various forms of education distinguishes the following:
Formal Education: this is the education developed in institutional, structured contexts, that
starts from infant school and finishes with university. Academic and specialist studies of a
technical or professional nature also count as part of formal education if they take place in
institutions.
Informal Education: this is the aspect of education that comes from life, through various social
contexts in which individuals develop relationships with others and with themselves: Family,
peer groups, and mass media are all factors and contexts for informal education.
Non-formal Education: this concerns organised educational activities, outside the context of
institutions. These activities have defined, clear objectives and target groups.
Non-Formal Education
The typology of non-formal education activities is very different and varied. The contents range from numeracy and literacy education for adults and children, to health education, intercultural education, art, and political, gender and social awareness.
In poor countries, and/or countries with strong state ideologies, Non-formal Education has
been and is used as a tool to overcome and stamp out widespread illiteracy and to extend the
integration of official, religious or political ideology. Non-formal Education is also an instrument for the development of professional skills, which in turn contributes to the development
of the country.
08
As a result this leads to a significant difference in content and objectives of Non-Formal Education in western and eastern countries, and between poor and/or non-democractic countries.
Structural differences between Formal and Non-Formal Education
On comparing Formal and Non-formal Education, several structural differences emerge.
In terms of objectives, Formal Education is general and takes place over an extended period of
time, whilst Non-formal Education is short-term and specific. In terms of time, Formal Education is based on long cycles, and requires a full-time commitment; Non-formal Education on
short cycles and with a part-time commitment.
The content of Formal Education is standardised, academic and input-centred; that of Nonformal Education is geared towards the individual, it is practical and “output centred”.
The general structure of formal education is hierarchical, with external management, rigidly
structured, teacher-centred, detached from the social context and based on institutions. That
of Non-formal Education functions with democratic self-control, it has a flexible structure, is
learner-centred, and is based on the community in which it is strongly rooted.
Chart: "Operational scheme about non formal, informal and formal education"
The following chart links different educational methodologies with various contexts and specifical objectives, specifical professional figures. It chooses two activities as reference: Youth
Centres and Workcamps.
09
CHART ABOUT NON FORMAL, INFORMAL AND FORMAL EDUCATION
NON FORMAL EDUCATION TYPOLOGY
CONTEXT
INFORMAL
NON FORMAL
FORMAL
OBJECTIVES
Inclusion, Information,
Sensitization, Participation
Training, Participation,
Discussion
Training, Participation,
Discussion
PROFESSIONAL
FIGURES
Street operator,
mediator,entertainer
trainer, educator
trainer ,institutional
representantive
EXAMPLE YOUTH
CENTRE
Questionnaires in the
street
Spontaneous Workshops
at youth centre
Participation workshop at
school
EXAMPLE WORKCAMP
Event promotion in the
streets
Work activities in the
workcamp
Institutional meeting
participation
FORMAL EDUCATION TYPOLOGY
CONTEXT
INFORMAL
NON FORMAL
FORMAL
OBJECTIVES
Information, sensitization
Information, training,
sensitization
Information, Training
PROFESSIONAL
FIGURES
educator, mediator
Teachers and school
representatives
Tecahers and insitutional
representative
EXAMPLE YOUTH
CENTRE
To talk with the police in
the street
Training with local insititution at youth centre
To assist at a school lesson
EXAMPLE WORKCAMP
Have a dinner with the
mayor at workcamp site
Seminar with institutions
at workcamp site
To assist to institutional
event
10
INFORMAL EDUCATION TYPOLOGY
CONTEXT
INFORMAL
NON FORMAL
FORMAL
OBJECTIVES
Inclusion, sensizitation
and discussion
Inclusion, participation
and interchange
Inclusion, participation
and interchange
PROFESSIONAL
FIGURES
Street operator, mediator
Educator, entertainer
Educator, entertainer
EXAMPLE YOUTH
CENTRE
Spontaneous gathering in
the street
Gathering in a youth
centre
Sport match at school
between students and
guys from youth centre
EXAMPLE WORKCAMP
Informal contacts with
local community
Dinner with workcamp
volunteers
Volunteers participation
at a school event
Chart by: Pasqualino Costanzo (Cantiere Giovani)
The History and the Theory of NFE
Non-formal education became part of the international discourse on education policy in the
late 1960s and early 1970s. It can be seen as related to the concepts of recurrent and lifelong
learning. Tight suggests that whereas the latter concepts have to do with the extension of
education and learning throughout life, non-formal education is about 'acknowledging the
importance of education, learning and training which takes place outside recognized educational institutions'. Fordham (1993) suggests that in the 1970s, four characteristics came be
associated with non-formal education:
- Relevance to the needs of disadvantaged groups.
- Concern with specific categories of person.
- A focus on clearly defined purposes.
- Flexibility in organization and methods.
11
The idea of Non-Formal Education
As Fordham (1993) relates, in 1967 at an international conference in Williamsburg USA, ideas
were set out for what was to become a widely read analysis of the growing 'world educational
crisis' (Coombs 1968). The conclusion was that formal educational systems had adapted too
slowly to the socio-economic changes around them and that they were held back not only by
their own conservatism, but also by the inertia of societies themselves. It was from this point
of departure that planners and economists in the World Bank began to make a distinction
between informal, non-formal and formal education.
At around the same time there were moves in UNESCO toward lifelong education and notions of 'the learning society' which culminated in Learning to Be ('The Faure Report', UNESCO
1972).
The range of initiatives and programmes that have adopted the title 'non-formal' are many
and various. They include literacy and basic education for adults and young people, political and trade union education, 'catching-up' programmes for school drop outs, pre-school
education for young children, political and trade union education and various kinds of educational work linked with development initiatives including agricultural extension and training programmes and health education. Many of these programmes apparently met with
considerable success. In this respect Russia, Cuba, Tanzania, Somalia, Ethiopia and Nicaragua
were often quoted as having organised successful mass campaigns - particularly in respect
of literacy. By the mid 1970s a number of non-socialist countries were beginning to turn to
the idea of mass non-formal education. It was clear that there remained a large scale and apparently growing problem of illiteracy and also clear that economic and social development
depended on bringing about changes in many people's thinking.
Contrasts between 'formal' and 'non-formal' programmes
Simkins (1976) analysed non-formal education programme in terms of purposes, timing, content delivery systems and control, and contrasted these with formal educational programmes.
12
The website: nonformaleducation.net
A website that talk about and permit to discuss about non formal education, to compare experiences and methodologies in this field. In particular, the website collects:
- best practices
- how the organizations work in this field
- results
- difficulties
- reached and to reach objectives
- monitoring instruments
- differences between non formal and formal education
- differences between non formal and informal education
The site aims at giving response to: the lack of analysis and comparison about non-formal
education activities realized by non institutional organizations; and to the need to exchange
with institutions and education bodies about the work realized in this field.
It’s addressed to:
- organizations that want to interact about non-formal education comparing their experience in this field;
- institutions that want to project and compare their experience with those ones work in
this area;
- education bodies that occupy theirselves about non-formal education.
The website aims in a short-term at:
1_ creating a network of organizations that work in non-formal education field, starting
from Not One Less project that realizes:
a) interviews questionnaire to disseminate also through this website;
b) survey about benchmarking, good practices and non formal educational models used by
organizations and institutions;
c) publication with cdrom downloadable throughout the website and addressed to institutions, as useful comparison methodological instrument.
2_ creating an open platform for all organizations involved and not involved in the project
13
to discuss about Non formal education.
Furthermore, the long-term website objective is to involve more organizations, institutions
and all interested bodies to future ideation and realization of conferences/projects about non
formal education.
How to use the site
This site aims at creating opportunities of interaction, exchange and development for organisations, institutions, youth workers, trainers and researchers who work in non-formal education field.
Through subscribing you can:
- participate in the survey on NFE
- access the organisations database
- download the material published by the site users
- publish (upload) material related to the NFE
- participate in the forum on NFE.
14
Annex 1: Interviews
In the next pages we present the reports about the interviews done in the countries of the
partner organisations. For better disseminating the results of the project, some of them are
transcripted in the original language and then in English.
The interviews and the list of interviewed organisations and individuals are included in the
attached cdrom.
15
Interviews: Italy_Cantiere Giovani
Conclusioni della ricerca
La ricerca è stata condotta sul territorio nazionale, con particolare attenzione all'area campana. Le associazioni oggetto del campione operano tutte nell'ambito delle politiche giovanili, alcune si occupano di minori a rischio devianza
o affetti da dipendenze, altre di scambi e volontariato internazionale.
Il seguente questionario è lo strumento usato nelle interviste:
1_Come si chiama e in che campo opera la tua organizzazione?
2_Qual è il tuo ruolo all’interno dell’organizzazione?
3_Cosa intendi per educazione formale, non formale e informale?
4_Quali sono gli obiettivi che la tua organizzazione intende raggiungere attraverso l’utilizzo di tecniche di educazione
non formale e informale?
5_La necessità dell’educazione non formale ed informale (perché sono utilizzate?)
6_Punti di forza e debolezza dell’educazione non formale ed informale nelle vostre attività
7_Quali sono le condizioni, i luoghi, le metodologie? Qual è il contesto in cui è meglio applicata l’educazione non
formale e informale?
8_Relazioni e valori dell’educazione formale, non formale ed informale
9_Quali sono i soggetti che dovrebbe essere coinvolti nell’educazione non formale ed informale (solo i giovani o anche
gli insegnanti, gli adulti)?
10_Credi che ci siano età o categorie più adeguate per un target group per le attività di educazione non formale? Se
si, quali età e quali categorie?
11_Quali sono le differenze osservate nei target groups?
12_In che modo possiamo capire i bisogni del target group o del contesto?
13_Come si possono migliorare i risultati quantitativi e qualitativi delle vostre attività di educazione non formale?
14_In che modo l’educazione non formale ed informale entra nelle politiche giovanili locali e nazionali?
15_In che senso dovrebbero orientarsi le politiche giovanili locali e nazionali per promuovere l’educazione non formale?
16_Cosa dovrebbero fare le organizzazioni non governative per sviluppare l’educazione non formale?
In linea generale, è emersa una concezione piuttosto omogenea dell'idea di educazione non formale e delle relazioni
che intercorrono tra essa e quella informale e la più istituzionale educazione formale. Le risposte sono diventate assai
più eterogenee quando si sono toccati punti come le strategie per comprendere e interpretare i bisogni del contesto in
cui si va ad operare e le modalità per implementare i risultati delle attività di educazione non formale da parte delle
associazioni. Altrettanto varia si è dimostrata essere la percezione della presenza e dell'interesse da parte delle istitu-
16
zioni rispetto alle politiche giovanili, mentre più frequente è stato il riferimento a una contrapposizione evidente con
la più snella e funzionale politica comunitaria.
Nello specifico, l'educazione formale è considerata dalla stragrande maggioranza delle associazioni intervistate
un'educazione strutturata, che si svolge prevalentemente in sedi istituzionali e attraverso metodologie frontali; rispetto all'educazione non formale e informale, è emerso che le associazioni che meno hanno investito in formazione
specifica e che lavorano con un personale relativamente più adulto, non sempre distinguono nettamente i due ambiti,
identificando con “non formali” tutte quelle attività condotte al di fuori del contesto scolastico, strutturate anch'esse,
ma maggiormente soggette ad essere modificate in itinere e a seconda delle esigenze del target.
Le associazioni che lavorano nell'ambito internazionale, e in particolare quelle i cui formatori e operatori provengono
da esperienze di progettazione europea (Youth in Action, Forum della Gioventù), hanno invece mostrato una notevole padronanza dei due concetti, identificando con l'educazione non formale tutte quelle attività che prevedono
la volontarietà della persona a prendere parte alla formazione, quasi mai frontale e fortemente incentrata sull'apprendimento collettivo e cooperativo e su forti dinamiche di gruppo. L'educazione informale è invece identificata con
l'apprendimento diffuso, meno consapevole, che passa attraverso i media e i rapporti umani.
Rispetto alla domanda relativa alla reale necessità dell'educazione non formale, e agli obiettivi che questa intende
raggiungere, c'è molta condivisione sull'esigenza di processi bottom up, che partano da una progettazione condivisa
delle attività a seconda delle esigenze del target e sulla necessità di perseguire il senso di legalità, di solidarietà reciproca e di creare intorno ai ragazzi un contesto protetto - anche se non isolato o decontestualizzato dal quotidiano
- in cui possano sviluppare capacità e risorse personali, aumentare la loro autostima ed essere protagonisti del loro
stesso processo di apprendimento.
Assolutamente condivisa è anche l'idea che l'educazione non formale debba essere affiancata a quella formale, per
completarla, e in alcuni casi per sopperire ad alcune sue carenze, come l'incapacità di rispondere alla complessità dei
bisogni dei ragazzi che vivono in contesti assai problematici o delle loro aspettative nei confronti dell'educazione,
amplificate dalla grande quantità di stimoli mediatici e culturali cui sono sottoposti negli ultimi anni.
I punti di forza sono stati riassunti da tutte le associazioni intervistate condividendo ampiamente la grande accessibilità, l'elasticità e il contesto informale in cui sono inscritte le attività di educazione non formale; la dimensione sociale
dell'apprendimento, il learning by doing, tutte caratteristiche che comporterebbero un clima disteso e stimolante per
il ragazzo e che, secondo i risultati di ricerche sociologiche, determinerebbero una percentuale di assimilazione dei
contenuti di gran lunga superiore rispetto all'educazione formale.
La riflessione sui punti di debolezza è stata sviscerata attentamente, da tutti gli intervistati. Le risposte sono state piut-
17
tosto eterogenee, ma alcuni temi sono stati condivisi da una stragrande maggioranza, in particolare i problemi legati
ai fondi, che determinano un'endemica debolezza dell'educazione non formale laddove si concreta in pochi interventi
“spot”, che restano fini a se stessi e non sortiscono gli effetti desiderati, quelli della sostenibilità e della riproducibilità,
restando così “oasi nel deserto”. Altrettanto condivisa è la percezione di uno scarso riconoscimento del ruolo di educatore, mediatore, training da parte delle istituzioni, che comporterebbe non solo uno svilimento della professionalità
e quindi delle retribuzioni, che determinano una precarietà pressocchè continua, ma anche una generale difficoltà
nell'avvalersi di operatori che abbiano una formazione adeguata. Molti, tra gli intervistati, hanno sottolineato come
alcune caratteristiche proprie dell'educazione non formale, l'elasticità e la varietà di percorsi formativi attraverso cui
si arriva a lavorare con essa, possono diventare uno svantaggio se questa determinano un “improvvisarsi” operatore.
Piuttosto condiviso si è anche rivelato il problema della mancanza di spazi, di strutture adeguate, che comporterebbero un ripensare e riaggiustare continuamente il tiro delle attività dedicate ai ragazzi, e costituirebbero quindi un
grosso limite in questo senso.
Interventi singoli hanno ritenuto opportuno includere nei limiti dell'educazione non formale anche le resistenze personali e di sistema, i pregiudizi, il pericolo che il training diventi una figura troppo centrale togliendo protagonismo ai
ragazzi, o che, al contrario, i ragazzi superino il labile confine che separa il mediatore dall'amico, e che la confidenza
che si pure si ricerca possa trasformarsi in eccesso di esuberanza e in alcuni casi in maleducazione.
Altro intervento isolato, e piuttosto singolare, quello per cui uno dei punti di debolezza dell'educazione non formale,
soprattutto quando applicata in quartieri difficili, sarebbe la mancanza di adeguata preparazione culturale da parte
degli stessi beneficiari degli interventi, che non sarebbero pronti ad accogliere gli input in modo adeguato.
Rispetto al miglior contesto in cui l'educazione non formale debba essere applicata, è emerso un accordo generale
sulle scuole, in primis, e sui quartieri più disagiati, fermo restando che non esisterebbero contesti in cui tale metodologia educativa non sarebbe applicabile. Solo uno, tra gli intervistati, ha ritenuto essere più facile lavorare in provincia
piuttosto che in una grande città, essendo la realtà più circoscritta e quindi i diversi target più facilmente identificabili.
Parlando dei valori e delle relazioni che intercorrono tra educazione formale, non formale e informale, la larghissima
maggioranza ha riflettuto sul fatto che le prime due abbiano il comune 'obiettivo di formare ma che ad essere differenti sarebbero le metodologie per conseguire tale obiettivo. Opinione diffusa è che molto spesso, a rendere inconciliabili educazione formale e non formale, non sarebbero le caratteristiche intrinseche di entrambe, ma le resistenze
e i pregiudizi di coloro che ci lavorano. I valori sono evidentemente differenti laddove l'educazione formale è rimasta
ancorata a convinzioni legate all'apprendimento troppo anacronistiche e non più rispondenti alle necessità dei ragazzi, che richiedono un'alta specializzazione e molto spesso attività ad hoc.
18
Il tema dei soggetti che dovrebbero essere inclusi all'interno delle attività di educazione non formale ha trovato pareri
piuttosto discordanti, salvo l'idea di considerare i giovani, cui tutti hanno dato l'assoluta priorità. Una buona metà
degli intervistati ha sostenuto la necessità di coinvolgere tutti, dai genitori agli insegnanti agli anziani: tutti coloro che
concorrono alla vita del ragazzo, per creare intorno a lui una rete sicura, un network, che non disperda il senso delle
attività non formali riducendone l'efficacia ad azioni isolate e portate avanti da pochi “esperti”.
In molti hanno accentuato la necessità di includere gli insegnanti, che dovrebbero lavorare di pari passo e sostenere
l'educazione non formale, essere aperti e predisposti al cambiamento, a mettere in discussione i propri metodi educativi in funzione di un'azione sinergica più efficace.
Solo qualcuno ha specificato che, tra i ragazzi, sarebbe più indicato lavorare con un target prescolare, visto che già a
partire dai 7-8 anni, specialmente per i ragazzi che vivono in condizioni particolarmente disagiate, si dovrebbe lavorare nello specifico su attività di prevenzione specifica o secondaria. D'altra parte, rispetto alle differenze osservate tra
le diverse fasce d'età e tra i diversi target, gli intervistati si dividono tra coloro che ritengono non ci siano differenze rilevanti, e che tutti allo stesso modo riescano a recepire il senso delle attività non formali e a elaborarle personalmente,
e coloro che ritengono sia più facile lavorare con ragazzi più piccoli, perchè più “gestibili”, e più ricettivi a stimoli anche
molto differenti da quelli abituali.
Una grande variabilità nelle risposte si è avuto discutendo del modo in cui si possa capire il bisogno di un target group
o del contesto in cui si va ad operare. Molte associazioni che si occupano di temi specifici (centri di aggregazione
giovanili, immigrazione), si avvalgono di sportelli appositi, istituiti per dar voce e rispondere a esigenze dirette degli
interessati. Coloro che lavorano più a stretto contatto con realtà problematiche, in quartieri a rischio, o con minori segnalati, concordano sulla necessità di una conoscenza previa del territorio assolutamente approfondita e sul dialogo
continuo, in contesti sia formali (come la sede dell'associazione, o nell'ambito di riunioni settimanali) che informali
(visite a casa, condivisione della realtà “di strada”, momenti di confronto con i parroci della zona), con i ragazzi e le
loro famiglie.
Temi già affrontati, come quello della mancanza endemica di fondi, sono riemersi e stati largamente condivisi quando si è parlato di come implementare i risultati quantitativi e qualitativi dell'educazione non formale, assieme all'esigenza di un maggiore e più continuativo dialogo con le istituzioni, la scuola.
Le associazioni costrette a lavorare in spazi poco adeguati hanno lamentato un'esigenza di strutture più consone alla
realizzazione delle attività. Interessante è stata l'osservazione di alcuni tra gli intervistati, una minoranza in realtà, che
hanno sottolineato l'importanza della visibilità, idea poco perseguita dalle associazioni, normalmente impegnate
nella realizzazione delle attività, ma che darebbe una grossa mano alla diffusione e alla conoscenza dell'educazione
19
non formale tra le istituzioni – ragionevolmente più propense ad investire in quel settore – e tra i cittadini, che abbatterebbero i propri pregiudizi rispetto a quanto è nuovo e va al di là del solco abituale dell'educazione formale.
Alla domanda relativa al modo in cui l'educazione non formale entrerebbe nelle politiche nazionali e locali gli intervistati hanno reagito in due modi diversi: le associazioni maggiormente coinvolte nella progettazione regionale hanno
riconosciuto piccoli passi avanti, e solo nell'ultimo decennio, da parte delle istituzioni nell'aprirsi al riconoscimento
dell'esigenza di un approccio nuovo e più completo; le associazioni che si occupano meno di progettazione, nazionale
ed europea, e che sono più radicate in contesti geografici fortemente connotati (quartieri a rischio, aree di forte immigrazione), hanno lamentato una totale assenza di Stato e di interesse da parte delle politiche giovanili nei confronti
dei temi del non formale.
Tutti, d'altra parte, interrogati sul modo in cui le istituzioni dovrebbero migliorare la loro efficacia nel predisporre
strumenti per lavorare attraverso l'educazione non formale, hanno risposto che le stesse istituzioni dovrebbero sforzarsi di capire, di ricercare quali siano e come funzionino le attività delle associazioni che operano nel terzo settore e
di renderle pubbliche, e solo dopo esserne venuti a conoscenza, averle comprese, finanziarle nel modo che meritano
e di cui necessitano.
In ultimo, la riflessione sulle stesse associazioni, e su cosa esse debbano fare per sviluppare ulteriormente l'educazione non formale, ha determinato la considerazione unanime di investire di più sulla formazione, cercare contatti più
proficui e continuativi con le istituzioni, soprattutto con la scuola, e sforzarsi di costruire reti che possano determinare
circoli virtuosi di ricadute positive sui ragazzi e sul territorio in generale. E' stato molto condivisa anche l'esigenza di un
monitoraggio e una valutazione più serrati, per non perdere di vista gli obiettivi ed aggiustare la mira degli interventi
di volta in volta, magari coadiuvati di un supervisore esterno che mantenga un punto di vista obiettivo e professionale
sia sui progetti che sugli operatori.
20
Research Report
The research was conducted on national territory, with particular attention to the area of
Campana. Samples of Associations have covered all operating within the framework of youth
policies, some dealing with deviant children at risk or suffering from addiction, trade and
other international volunteers.
The following questionnaire is the tool used in the interviews.
1_What’s your organization name and what’s its activities field?
2_What is your specific role in this organization?
3_What do you mean about non formal, formal and informal education?
4_What are the aims that you want to reach with non formal and informal education?
5_Necessity of non formal and informal education (why do you need them?)
6_Strength and weakness points about non formal and informal education about your activities
7_What are the conditions, place, methodologies? Where is it better apply non formal and informal education?
8_Relations and values of non formal, informal and formal education
9_Who should be involved in non formal and informal education (just youngsters or also teachers, adults)?
10_Do you think there are right ages or categories for a target group for non formal education activities? If yes, which
age or category?
11_Which are the differences seen in the target group?
12_How we can you understand which are the target group or context needs?
13_How can you improve the quality and quantity results of your non formal activities?
14_What is the impact of non formal, informal education in the local and national youth policies?
15_What should the local and national youth policies do to develop non formal education?
16_What should the non governmental organizations do to develop non formal education?
In general, there was a fairly homogeneous conception of the idea of non-formal education
and the relationships that exist between it and the informal and more formal institutional
education. The answers have become much more diverse when they touched the points, as
strategies to understand and interpret the needs of the context in which we go to work and
how to implement the results of non-formal education by the associations. The same range
has proved to be the awareness of and interest on the part of institutions compared to youth
policy, while more frequent was the reference to a clear contrast with the more streamlined
and functional policy.
21
Specifically, formal education is seen by the vast majority of organizations like that one
which surveys education structure, which takes place predominantly in institutional settings and through the front approaches; compearing with non-formal and informal education, it was found that the associations that have invested less in specific training and
working with staff that relatively more adult, not always clearly distinguish the two areas,
identifying with “non formal” all activities conducted outside the context of school, structured, but more likely to be modified pipeline and depending on the needs of the target.
Associations working in the international arena and in particular those whose trainers and
trainees come from experiences in European projects (Youth in Action, Youth Forum), have
instead shown a remarkable grasp of both concepts, identifying with non-formal education
all activities involving the voluntaree of a person to take part in training, strongly focused on
the collective and cooperative learning and cooperative and with strong group’s dynamics.
Informal education is instead identified with learning spread, less conscious, which passes
through the media and human relations.
Relative to the question about the real non-formal education’s need, and the objectives it intends to achieve, there are much more thing which must be done in bottom-up process, starting
from a shared planning of activities according to the needs of the target and need to pursue the
meaning of law, mutual solidarity and creating a protected environment around the children even if it isn’t isolated or decontextualized by the newspaper - in which they can develop skills
and personal resources, increase their self-esteem and be players in their own learning process.
Absolutely shared it is the idea that non-formal education should be combined with those
formal, complete, and in some cases to cover some of its shortcomings, such as the inability to
respond to the needs of children who live in very problematic conditions or their expectations
of towards education, amplified by the large amount of media and cultural stimuli which have
undergone in recent years.
The strong points were summarized by all associations surveyed broadly share the great accessibility, flexibility and the informal context in which are inscribed the activities of nonformal education, the social dimension of learning, learning by doing, all features that would
lead to a cordial and stimulating for the child and, according to the results of sociological
research, lead to a rate of assimilation of content much higher than formal education.
The reflection points of weakness was dissected carefully by all respondents. The responses
were quite heterogeneous, but some issues were shared by an overwhelming majority, parti22
cularly the problems related to funding, resulting in weakness un’endemica non-formal education where it is practical action in a few “spots” that remain for themselves and not have the
desired effect, those of sustainability and reproducibility, it is such”oasis in the desert.” Equally
welcome is the perception of insufficient recognition of the role of educator, mediator training
by the institutions, which would entail not only a demeaning the professionalism and then
paying, resulting in an almost continuous insecurity, but also a general difficulties in making
operators who have proper training. Many among those interviewed, stressed that some characteristics of non-formal education, flexibility and variety of training courses through which
you get to work with it, can become a disadvantage when it involves a “sudden” operator.
Rather it is shared also revealed the lack of space, adequate facilities, which
would entail a rethink and readjust constantly within range of activities dedicated to children, and thus constitute a major limitation in this regard.
Speeches individuals have seen fit to include in non-formal education also limits the resistance system and personal, prejudice, the danger that the training becomes too central a figure to the children by removing protagonists, or, conversely, the boys are more
than fleeting boundary that separates the mediator by his friend, and that the confidence that you will also research can become excessive exuberance and in some cases rude.
Other isolated actions, and rather unusual, the one for which one of the weaknesses of nonformal, especially when applied in difficult districts, would be the lack of adequate cultural
preparation by the same beneficiaries of assistance, which would not be ready to accept inputs properly.
Compared with the best environment in which non-formal education should be applied,
there was a general agreement about the schools, primarily, and the most disadvantaged
neighborhoods, understanding that there would be no context in which this educational
methodology would not apply. Only one, among those interviewed, considered to be easier
to work in the province rather than in a big city, being actually more limited and therefore
different targets more easily identifiable.
Speaking of values and relationships that exist between formal, non-formal and informal education, the overwhelming majority thought that the first two have a common objective of
training but that they have different methods for achieving this goal. Very often general opinion is that making an incompatible formal and non formal education is not intrinsic features
of both, but the resistance and prejudice of those which are working there. The values are
clearly different when formal education has remained beliefs related to learning too anachro23
nistic and no longer meet the needs of children, who require a high specification and often
ad hoc activities.
The theme of the subjects that should be included in the activities of non-formal education has found quite divergent opinions, except the idea of considering young people,
which all gave their first priority. About half of respondents supported the need to involve everyone, from parents to teachers to the elders, all who contribute to the life of the
boy around him to create a secure network, a network that does not dispel the sense of
non-formal reducing its effectiveness and to isolated acts carried out by a few “experts”.
Many have emphasized the need to include teachers, who should work alongside and support the non-formal education, be open and ready to change, to discuss their own methods of education terms of synergistic action more effective.
Only some have stated that among the boys would be more appropriate to work with a target pre-school, from 7-8 years, especially for children living in particularly difficult conditions,
it should work specifically on prevention activities specific or secondary. On the other hand,
with regard to the differences observed between different age groups and between different
targets, respondents are divided between those who believe there are significant differences,
and that all alike are able to incorporate the effect of activities formal and personal computer,
and those who believe it is easier to work with smaller boys, because they are more “manageable”, and more receptive to the stimules which are very different from usual.
A great variability in the responses has been discussing the way that you can understand the
need for a target group or the context in which it is operating. Many associations that deal
with specific issues (youth centers, immigration), makes useing of special counters established to give voice and respond to direct needs of those concerned. Those who work more
closely with problems of reality in neighborhoods at risk, or with fewer reported, agree on the
need for prior knowledge of the area completely thorough and continuous dialogue, both
formal contexts (such as the headquarters of the association, or in weekly meetings) and informal (home visits, sharing of reality “street”, moments of confrontation with the priests of the
area), with the boys and their families.
These
been
sults
need
24
subjects, such as the endemic shortage of funds, have emerged and
widely shared when we were talking about how to implement the reof quantitative and qualitative non-formal education, along with the
for greater and more continuous dialogue with the institutions, school.
The associations are forced to work in a space barely adequate complained about a need for
structures more suited to the implementation of activities. Interesting was the observation of
some of the respondents, a minority in fact, who stressed the importance of visibility, an idea
pursued by the associations slightly, usually isengaged in construction activities, but which
would give a big hand in the dissemination and knowledge non-formal education institutions
- are reasonably more likely to invest in that sector - and between individuals, that knock down
their own prejudices than it is new and goes beyond the usual groove of formal education.
Asked on how the non-formal education would enter into national policies and local respondents reacted in two ways: associations more involved in regional planning
have recognized small steps forward, and only in the last decade by institutions open
in the recognition of a new, more comprehensive approach, the associations dealing
with less planning, national and European levels, and are more strongly rooted in diverse geographical features (at-risk neighborhoods, areas of high immigration), claimed a
total absence of state and interest of the youth policy in relation to issues of non-formal.
All, however, questioned the manner in which the institutions should improve their effectiveness in providing tools to work through non-formal education, replied that the same institutions should strive to understand, to find what they are and how they work the activities of
associations working in the third sector and make them public, and only after having learned
about, you understand them, finance them in the manner they deserve and they need.
Finally, reflection on the associations themselves, and what they should do to further develop
of non-formal education has led to the unanimous view of investing more on training, look
for more profitable and ongoing contacts with the institutions, especially with the school and
efforts to build networks that could lead to virtuous circles of positive effects on children and
on the territory at large. E ‘was much shared the need for tighter monitoring and evaluation,
not to lose sight of the goals and adjust the aim of assistance from time to time, perhaps aided by a supervisor who maintains an external objective point of view and professional is on
projects on traders.
25
Interviews:
Spain_Federación de Asociaciones Juveniles de Gijón
Cuestionario
1_Primero dime sobre la organización, tu puesto y las actividades.
2_¿Educación formal, no formal e informal- qué crees que son?
3_¿Por qué crees que son necesarias?
4_¿Cuáles son los puntos fuertes y débiles de la educación no formal e informal? ¿Cueles son mejores lugares, condiciones y metodología para la educación no formal?
5_¿Cuál es la relación entre educación formal, no formal e informal?
6_¿Quién crees que debería estar involucrado en la educación no formal?
7_¿Crees que existe una edad o categoría apropiada para educación no formal?
8_¿Cómo podemos entender las necesidades del grupo destinatario?
9_¿Cómo crees que se podría mejorar la calidad y cuantidad de las actividades que hacéis en vuestra organización?
10_¿Cuál es el impacto de la educación no formal en las políticas juveniles regionales y nacionales?
11_¿Qué deberían hacer políticas juveniles para mejorar la situación de la educación no formal?
12_¿Y que deberían hacer las organizaciones no gubernamentales?
En general los participantes consideran la educación formal como estructurada, obligatoria, planificada y desarrollada en los centros educativos e instituciones. Está supervisada por el gobierno y certificada. Por otro lado, la educación
no formal también tiene una estructura y objetivos, pero no está institucionalizada. Está desarrollada por asociaciones y se hace durante el tiempo libre. Muchos de los participantes destacaron que es una educación en valores y
experiencia propia del grupo. No es obligatoria, lo que la diferencia de la educación formal, mientras la estructura y
planning es lo que marca la diferencia entre educación no formal e informal. La educación informal es la que se gana
con nuestras relaciones con otra gente, con familia o amigos, en nuestra vida social. Algunos participantes destacaron que la mayoría de veces no somos conscientes de que estamos aprendiendo.
Hablando de los objetivos, la mayoría de los participantes cree que el objetivo principal de la educación no formal es
promover valores, mientras en el caso de la educación formal son los conocimientos. Según algunos entrevistados es
difícil destacar objetivos claros de la educación no formal, porque dependen de la experiencia de cada uno. Lo importante es que enseña a la gente analizar la información y crear propia opinión. Un participante añadió que el objetivo
más importante de la educación informal es que la persona obtenga habilidades sociales y aumente la capacidad de
obtener empleo. Los objetivos de la educación informal no están muy claros, lo importante es que podemos aprender
de cualquier experiencia, aunque no seamos concientes de ello.
Todos los participantes creen que esos tres tipos de educación son necesarios y que lo importante es que complemen-
26
tan uno al otro. Agunas opiniones consideran que actualmente las instituciones no pueden satisfacer las necesidades
de todos. Alguna gente piensa que tienen que se complementar uno al otro, porque la educación es un proceso integral y porque tienen el mismo fin: el desarrollo personal y la integración social.
Hablando sobre los puntos fuertes y débiles, los mayores puntos débiles de la educación no formal destacados por
los participantes eran la necesidad de reconocimiento, generalización, inestabilidad (de personas u recursos), dependencia de administración pública, dificultades con las evaluaciones de las actividades y el hecho que alguna gente lo
vende como un producto. Las fortalezas más destacadas por los participantes fueron el gran número de posibilidades,
temas, lugares y recursos, el hecho de que sea muy económico y por lo tanto accesible a todos, el trabajo en grupo,
habilidad de adaptación, posibilidad de tomar decisiones y responsabilidades, metodología dinámica y flexibilidad.
Un participante subrayó que la mayor fortaleza puede ser la mayor debilidad, como por ejemplo con el tema de voluntariado, no solo de participantes, si no también de formadores, porque puede causar poca profesionalidad. En el
caso de la educación informal la mayor ventaja es que podemos aprender de cualquier cosa, mientras las mayores
debilidades son la ausencia de estructura y la posibilidad de perderse en la información.
La educación no formal puede desarrollarse en cualquier lugar gracias a su flexibilidad y habilidad de adaptación,
siempre teniendo en cuenta la actividad que queremos hacer. En esta investigación participaron asociaciones que
desarrollan sus actividades de educación no formal en centros escolares, en espacios abiertos o naturaleza, en sus
propias oficinas o espacios…. o combinación de todos esos. La metodología debería ser participativa, democrática y
la que creara un ambiente confortable.
La mayoría de los participantes cree que cada día hay una relación más cercana entre la educación formal, no formal
e informal, lo que es bueno, aunque algunos entrevistados subrayaron que esto puede causar mayor estructuralización de la educación no formal. La relación no esta equilibrada, porque la educación no formal todavía no tiene
la importancia que debería en opinión de los entrevistados. En general los valores de la educación formal están bastante limitados a conocimiento, mientras educación no formal tiene una gran posibilidad de valores que promover,
dependiendo de actividad y objetivos de cada asociación. Los valores son por ejemplo entendimiento, tolerancia y
aceptación de los demás o la capacidad de tomar responsabilidad y decisiones. Educación no formal permite mejor
desarrollo personal.
“Todo el mundo debería estar involucrado en la educación no formal” destacó un entrevistado, todos somos participantes- hoy igual somos los profesores, pero mañana podemos ser estudiantes. En general todos los participantes en
la investigación creen que no hay una edad o grupo destinatario más apropiado para la educación no formal, porque
consideran a la educación como un proceso de toda la vida, aunque algunos subrayaron que también depende de
la propia actividad y objetivos de la asociación. Lo más importante para entender las necesidades de los grupos de-
27
stinatarios es hacer análisis y evaluación de cada actividad, para que la podamos adaptar mejor a las necesidades.
Para mejorar la calidad y cuantidad de las actividades la mayoría de los preguntados respondió que necesitarían
más recursos humanos. Como las asociaciones trabajan principalmente en bases de voluntariado, los miembros no
siempre tienen tiempo para todo, y también tienen que dedicar mucho tiempo a la administración en lugar a las actividades. Otros factores que influyen la calidad de actividades fueron la implicación insuficiente de los centros escolares e instituciones públicas, necesidad de análisis y evaluaciones profundas de las actividades, recursos económicos
y técnicos, importancia de buena preparación de voluntarios, mejor comunicación externa e interna y cooperación.
En general los participantes afirman que sí que hay algún impacto de la educación no formal en las políticas juveniles,
algunos creen que es mayor otros que no tanto, pero la mayoría de los preguntados opina que la situación en Gijón
es bastante buena. Las asociaciones necesitan más apoyo y colaboración del gobierno local y de otras instituciones
públicas. Algunas personas afirmaron que la distribución de apoyo económico no es muy eficaz. Las políticas juveniles
deberían reconocer más la educación no formal y deberían involucrarse más en los proyectos, invertir en la formación
y preparación e interesarse en las actividades de las asociaciones. Deberían adaptarse más a la realidad de las asociaciones, porque se pierde demasiado tiempo en la burocracia y administración.
En caso de las organizaciones no gubernamentales, deberían ser más autocríticas y no solo quejarse. No deberían
temer de cambiar, deberían estar más abiertas y flexibles. Esa flexibilidad implica también adaptación a las demandas de instituciones públicas y administración. Al mismo tiempo es muy importante tener los objetivos claros y saber
como conseguirlos. Las asociaciones deberían ser más realistas con sus actividades y no escribir enormes proyectos
con objetivos inalcanzables. Muchos de los entrevistados destacaron la importancia de colaboración y comunicación
entre las asociaciones.
28
Questionnaire
1_What’s your organization name and what’s its activities field?
2_What is your specific role in this organization?
3_What do you mean about non formal, formal and informal education?
5_Necessity of non formal and informal education (why do you need them?)
6_Strength and weakness points about non formal and informal education about your activities
7_What are the conditions, place, methodologies? Where is it better apply non formal and informal education?
9_Who should be involved in non formal and informal education (just youngsters or also teachers, adults)?
10_Do you think there are right ages or categories for a target group for non formal education activities? If yes, which
age or category?
11_Which are the differences seen in the target group?
12_How we can you understand which are the target group or context needs?
13_How can you improve the quality and quantity results of your non formal activities?
14_What is the impact of non formal, informal education in the local and national youth policies?
In general the participants consider the formal education (FE) as structured, planned, obligatory, scheduled and developed in education centres and institutions. It’s supervised by the
government and in the end a person is given a certificate. On the other hand, the non formal
education (NFE) has also structure and objectives, but it’s not institutionalized. It’s developed
in associations and in a free time. Many participants pointed out that it’s an education of values a proper experience of the group. It’s not obligatory, which is another thing that differences it from FE, meanwhile the structure and planning is what makes the difference between
non formal and informal education (IFE). IFE is what we gain through our relationships with
other people, with our family and friends, in our social life. Some of the participants pointed
out, that mostly we’re not aware that we’re learning.
About the aims, that NFE is trying to reach, the most of the participants thinks that the main
target is to promote values in general; meanwhile in case of FE it is to raise the knowledge.
According to some interviewers, it’s difficult to point out clearly objectives, because they depend on the experience of each one, the important thing is that it teaches the people to
analyse the information and create own opinion. In opinion of one participant, the main tar29
get of NFE is to obtain social abilities and to raise the capacity of each person to get employment. The aims of IFE are not very clear, important thing is, that we can learn from anything,
even if we’re not conscious of it.
All of the participants think that those three types of education are necessary and the important thing is that they complement each other. There were some opinions that in those days
the institutions can’t satisfy the needs of each person. Some people think that they have to
complement each other, because education is an integral process and because in the end
they have the same target- personal development and social integration.
Talking about strong and week points, the main week points of NFE that pointed out the participants, were the need of recognition, generalization, instability (of people and of resources),
dependency of public administration, difficulties with evaluation of activities and the fact,
that many people sell it as a product. The main strong points of NFE is the wide amount of
possibilities of subject, places and resources, the fact, that is very economic and therefore
accessible to everybody, team work, the ability of adaptation, possibility to take responsibility and decisions, dynamic methodology and flexibility. One participant pointed out, that
the strongest points can be the weakest at the same time, as it is in case of the fact, that it’s
based in volunteering, not only of participants, but also of formators, because it can cause
unprofessionality. In the case of IFE, the main advantage is that we can learn from anything,
meanwhile the main disadvantages are the absence of structure and the possibility to get lost
in information.
The flexibility and adaptability of NFE permits to develop it in any place. All of the participants
confirm that there is no place which is most appropriate for NFE, although they think it also
depends on the activity. There were associations that develop their activities in school centres,
open spaces, nature,… or combination of all. The main points in methodology that should be
implied, would be participation, democracy and creation of good ambient.
Many participants think that there is closer relationship among FE, NFE and IFE each day,
which is good, although some of them pointed out that this fact might cause stronger structuralization of NFE. This relation is not equal, because NFE is still not given the importance that
it should have. In general the values of FE are limited to knowledge, meanwhile NFE has wide
possibilities of values it can promote, depending on activity and targets of each association.
The participants pointed out were for example understanding, tolerance and acceptation of
30
others or capacity of taking responsibility and making decisions. NFE permits more personal
development.
Everybody should be involved in NFE, as pointed out one responder, we’re all participants- today we might be teachers, but tomorrow students. And in general all respondents think, that
there is no appropriate age or target group for NFE either and the consider education as a life
long process, although some of them pointed out, that it also depends on proper activity and
objectives that the association wants to obtain. To understand the needs of the target group
the most important thing is to make analysis and to make evaluation of each activity, so that
we can better adapt it to the needs.
To improve the quality and quantity of the activities of associations, the most of respondents
express they would need more human resources. As the associations work mostly on voluntary basis, the members don’t have always enough time for everything, and they have to spent
a lot of time managing administration instead of dedicate their time to activities. Other factors were insufficient implication of education centres and public institutions, need of deeper
analysis and evaluation of activities, material and financial resources, importance of preparation of volunteers, better intern and extern communication and cooperation.
31
Interviews: Turkey_Gençtur
1_ Okul dışı eğitim, örgün eğitim ve yaygın eğitimle ne demek istiyorsunuz?
Yaygın/örgün eğitim genele hizmet ettiği için çoğunlukla tek tip bir öğrenme anlayışını benimsemiş ve kendini devam
ettirme/sürdürme kaygısı taşıyan devlet ideolojisinin eğitim yöntemidir. Eğitim sırasında pratiği azdır, daha çok bireye
yaşamını sürdürmede elde edeceği tecrübeler için metot verir.
Okul dışı eğitim ise daha dar etki alanında daha küçük grupları, farklılıkları kucaklayabilen, eğitim alan ile verenin
yapısına göre değişiklikler gösterebilen bir eğitimdir. En önemli özelliği yaşamın içindedir.
Kısaca okul bir yöntem verir ama yaşam boyu öğrenme yaşamın bizzat kendisidir. İkisi birbirini tamamlar.
Sivil toplumun temel işlevi okul dışı eğitimdir. Var olma nedeni; bir boşluğu örneğin kamunun bu konudaki yetersizliğini
görmesi veya kamu imkanlarından yararlanamayan bir kesimi görmesidir. Toplumdaki dezavantajlı gruplara eğitim
olanaklarını ulaştırmayı, eşitsizliği ve uçurumu ortadan kaldırmayı amaçlar.
2_ Yaşayarak öğrenme, okul dışı eğitim ve yaygın eğitimle ulaşmak istediğiniz hedefler neler?
Çeşitli metotlarla, herhangi bir sebepten toplum dışına itilmiş bireylerin toplumla bütünleşmesini sağlamak.
Ekonomik yoksulluğu, engelli oluşu, merkeze-bilgiye uzak oluşu veya belki kadın oluşu sebebiyle dezavantajlı olan
yani akademik eğitimden faydalanamayan insanlar için bir köprü olmak, olanaklar sağlamak ve onları geliştirmek
3_ Okul dışı eğitim ve yaşayarak öğrenmeye neden ihtiyaç duyarsınız?
Yaygın/örgün eğitim bireye yaşayabilmesi için bir metot verir. Günlük yaşamımızda biz bireyler bu metodu, çevremizden görerek ve okul dışı eğitimle edindiğimiz tecrübelerle birleştirerek uygularız. Yani her iki öğrenme biçimi birbirini tamamlayan iki önemli unsurdur.
Toplumun büyük bir kesimi bütün dünyada kamu hizmetlerinden yararlanma imkanına sahip değildir. Kamu hizmetlerinden; eğitim imkanlarından yararlanamayan bu kesimdir, STK’ya ve okul dışı eğitime ihtiyaca neden olan.
4_ Sizin etkinliğinizde yer alan okul dışı eğitim ve yaygın eğitimin güçlü ve zayıf olduğu noktalar nelerdir?
Sivil toplum bilincinin yeterince algılanamadığı ülkelerde ciddi bir sıkıntı vardır. Kamunun size bakışında bir yanlışlık
var. Kendisinin yapması gereken işleri bir başkasının ele almasını bir alternatif hareket olarak görür. Kamu zihniyetini
değiştirmeye çalışmak en büyük sorun ve Türkiye için bir zayıf nokta. Çünkü biz uzun süreli ve sürdürülebilir olması
adına tüm eğitimleri kamuyla birlikte yapmak zorundayız. Okul dışı eğitimi bir müfredat haline getirmek bunu bir
kamu politikası haline getirmek. İkinci büyük eksiklik müfredat geliştirme ve herkese ulaşma konusunda yaşanabiliyor.
Gençlere yönelik okul dışı eğitim konusunda bir deneyim veya birikim yok. Biz kendi müfredatımızı geliştirirken kendi
yanlışlarımızdan bir şeyler öğrenerek devam ediyoruz. İlk olmamızın avantajı ise bu konuda önyargısız olan topluma
bir çok mesajı ilk ulaştıran olmayı olumlu da buluyoruz.
32
5_ Şartlar, mekân ve metodolojiler nasıl olabilir. Yaygın ve resmi olmayan eğitimi en iyi nerede uygulayabiliriz?
Saha çalışması çok önemli bizim için. Topluma rağmen toplum için çalışan bir kuruluş olmayı uygun görmüyoruz,
her aşamada onlarla beraber karar veriyoruz. Toplumla birlikte toplumu dönüştürebilirsiniz bunu da ancak sahada
çalışarak yapabilirsiniz. Uluslararası deneyimleri, kararları ve uygulamaları ülke şartlarına göre uyarlıyoruz. Küresel
düşünüp yerel uygulamaya çalışıyoruz. En çok kullandığımız metodoloji akran eğitimi; sahadaki gençlerin kapasitesini geliştirip eğitmen konumuna getirerek. Ama tabi ki gençlik çalışanlarının, gençlik konusundaki akademik
çalışmaları ve deneyimleri faydalanıyoruz. Yerel düzeyde de yerel yönetimlerle ortaklıklar kuruyoruz. Çünkü kamu
politikaları değiştirmeye çalışıyoruz. Okul dışı eğitimin yaygınlaşması için asıl hedefimiz insanlarda bilgi ve birikimini,
imkanları olmayanlarla paylaşacak zamanı ayıracak bilinç oluşturmak. İstediğiniz kadar müfredatınız olsun bu mekanizma kurulmazsa uygulayamazsınız.
6_ Okul dışı eğitim, yaygın eğitim ve örgün eğitimin ilişkileri ve değerleri nelerdir?
Birbirlerini tamamlarlar. Biri metot verirken diğeri pratik sağlar. Eğer öğrenme, süre ve çeşitlilik anlamında kişinin ve
toplumsal, ekonomik ve aynı zamanda eğitsel kaynakları ile bir toplumun tüm yaşam süresini kapsıyorsa anlamlıdır.
Bütün bunlar birbirine çok bağlı ve ayrılamaz. Örneğin artık üniversitelerde sosyal sorumluluk projelerine çok önem
veriliyor. Okul eğitimleri bazen ezbere dayalı, amaç; var olan mekanizma içinde onun mezun olmasını sağlamak. Ama
biz okul eğitimlerine farklı bir bakış açısı geliştirmeye çalışıyoruz; düşünen, sorgulayan, özgür bireyler oluşturmak için
okul ve okul dışı eğitimler arasında bağlantı kurmaya çalışıyoruz.
7_ Okul dışı eğitim ve yaygın eğitime kimler katılmalıdır? (sadece gençler mi yoksa öğretmenler ve yetişkinler
mi?)
Yaşam boyu devam edeceğinden herkes katılmalıdır. Çünkü hayat sürekli gelişiyor ve değişiyor buna kapılarınız
kapatırsanız yaşam kalitenizi bozar ve süresini kısaltırsınız.
8_Okul dış eğitim için hedef kitlesinde belirli bir yaş grubu ve ya kategori var mıdır? Cevabınız evetse hangi yaş
ve kategori?
Hedef kitlemiz için belirli kategoriler vardır. Bu kategoriler bulunduğu yaşa ve duruma göre değişiklik gösterir. Cinsiyet
ayrımı yapılmıyor. Farklı yaş grupları ile çalışma yapıldığında bu gruplara yönelik STK ile işbirlikleri yapılıyor.
9_ Hedef kitlesinde görülen farklılıklar nelerdir?
Aynı olan tek şey yaş grupları. Onun dışında her şey farklı. Eğitim düzeyleri, ekonomik düzeyleri, kültürleri, etnik kökenleri farklı. Bazen bu farklılıklar ciddi sorunları beraberinde getirse de biz deneyimimizle olması gerekenin bu olduğunu
düşünüyoruz. Gelecekte nasıl yaşamak istediklerine şimdiden beraber karar vermeliler. Siyasi bir taraf olmadan kimseyi kategorize etmeyiz.Bizi ilgilendiren sadece onun genç olması ve sorundan etkileniyor olması.
33
10_ Hedef kitleyi ve istenen şartları nasıl anlarız?
Resmi Kurumlar ile yapılan işbirlikleri veya STK nın yönlendirmesi olmadan gencin kendi sorunun kendi çözebilecek
şekilde gelişimine katkı verilmesi şeklinde 2 farklı yaklaşım tarzı tespit edilmiştir.
11_ Okul dışı eğitimde nitelik ve nicelik nasıl arttırılabilir?
Nicelik olarak arttırmak kısmen daha kolay. Nitelikten anlaşılan, ciddi bir müfredat geliştirilmesi ve sürdürülebilirliğinin
sağlanması için kamu ortaklıklarının ve kurumsal düzenlemelerin yapılması gerektiğidir. Bu konuda ciddi, kapasitesi geliştirilmiş bir eğitim uzman topluluğunun oluşturulması lazımdır. Bu niteliği arttırırsanız sağlam bir sistem oturtursanız yararlanıcıların ve eğitim sağlayıcılarının niceliğinin arttırılması da kolaylaşır. Türkiye’de STK’lar
çoğunlukla spontane çalışıyor ve kendini savunduğu grubun temsilcisi zannederek toplum mühendisliğine savunuyor. Sürdürülebilir olması için STK’ların temel hizmeti farkındalık yaratmak, müfredatlar geliştirmek ve kendi hakkını
savunacak bireyler yaratmak olmalı, onun adına kararlar vermek değil.
12_ Okul dışı eğitim ve yaşam boyu öğrenimin yerel ve ulusal gençlik politikalarına etkisi nedir?
Resmi ideolojiye karşın okul dışı eğitim, gelişime ve değişime daha açıktır. informal eğitim ile daha özgür düşünme ile
daha geniş bakış açısı getirilebilir. Bu geniş bakış açısı da politikaların değişiminde etkili olabilir.
13_ Yerel ve ulusal gençlik politikalarında okul dışı eğitimin geliştirilmesi için neler yapılmalı?
Yaygın/örgün eğitime yön verenler ile informal eğitim yapanlar birlikte çalışmalılar. Çünkü yapıları gereği informal
eğitim içinde olanlar yeniliklere daha açıktırlar ve kolay uygulayabilirler. Bu özellikleri yaygın eğitim politikalarına
yön verenlere gelecek için ışık tutacaktır. Bilgi toplumları, yaşam boyu öğrenme becerilerine sahip bireylere ihtiyaç
duymaktadırlar. Yaşam boyu eğitimi gerçekleştirmek sadece okullarda edinilen bilgi ve beceriyle sınırlı kalmamalıdır.
Gençlerin beklentileri, düşünceleri, hayalleri sürece dahil edilmiyor. Sadece karar alma sürecine dahil etmek o kişilerin
bakış açısının yansıtıldığı anlamına gelmiyor. Çünkü farkındalık sahibi olmayan, bilgili olmayan gencin istemesi gerekenleri savunması beklenemez. Okul dışı eğitimle yapılmaya çalışılan gençlerin kendileriyle ilgili konular ve kararlar
hakkında eğiterek onları kapasiteli duruma getirmek. O konuda yeterli kapasiteniz yoksa karar alma süreçlerine fiziki
olarak dahil olmanız yetmez.
Kamudaki okul dışı eğitime karşı olan tabular kırılmalı. Demokratikleşme için bu kaygıların giderilmesi şart. Kaygıların
azalması için Siyasal olmayan hakikaten sorun bazlı olan STK’ların bu olumlu modelleri geliştirilmesi gerekiyor. Kamu,
sivil toplum ve özel sektör ilişkilerinin gelişmesi gerekiyor. Bunun için güven ortamı en önemlisi. Güven ortamının
oluşmasıyla yasal mevzuatların değişmesi çok daha kolay. Tüm bu Ortaklıklarla birlikte kurulan sistemler herkese
daha fazla şey kazandırıyor, en önemlisi hedef gruba çok şey kazandırıyor. Kamuda bazı köklü değişiklikler için muhatap bir birim oluşturulması gerekiyor. Türkiye’de bir gençlik politikası yok. Bu politika çerçevesinde gençlik konusunda
34
uzman bir kadronun bu havuzda toplanması gerekir.
14_Hükumet dışındaki kuruluşların, okul dışı eğitimi geliştirmesi için neler yapmaları gerekir?
Yaşam süreklidir ve gelişim gösterir bu sebepten her zaman yeni ihtiyaçlar ve bu ihtiyaçları karşılayacak yeni
eğitimler gerekir. STK lar her zaman öncü olarak toplumunun önünde yer almalıdır,
Uluslar arası süreci ve gündemi çok iyi takip etmeliler. Karar alma süreçlerine uluslar arası düzeyde de dahil
olmalılar. Ülke politikaları içinde de çok daha aktif rol almalılar. Ama en önemlisi kendi kapasiteleri geliştirmeleri ve
uzun süreli müfredatlar geliştirecek bir hazırlık süreci geçirmeliler. Sorunun giderilmesine yönelik sürdürülebilir kurumsal düzenlemeler yapmalılar. Çıkar grubu, siyasal grup ya da lobi grubu olarak çalışmaktan kaçınmalıdırlar. Bu
şekilde çalışan topluluklar gerçek anlamda çalışan STK’lara da çok ciddi zararlar verebiliyor. STK sorun eksenlidir,
herkese eşit uzaklıktadır, siyasal veya dinsel tercih yapma lüksü olmayan, temsil yetkisi olmayan, hedef kitlesiyle
beraber kararlar almaya çalışan bir kuruluştur.
35
1_What do you mean about non-formal, formal and informal education?
Formal education is generally serves for government ideology which wants to sustain its existence with development of one type invidiuals. Practice is less during education and it gives
methods for individuals life. Non formal education can capture more little groups, differences
and it changes with structure of receivers and teachers. It is most important aspect is it is in
the life. Briefly, school gives a method but life long learning is life. Either complete themselves.
The basic function of civil society is non-formal education. Reason for existence is being aware
of the gap, for example, the public's insufficiency on this issue or a segment who can not take
advantage of public opportunities. Aims to bring educational opportunities to disadvantaged
groups in society and to fill the gaps and eliminate the inequality.
With different methods to integrate individuals, who are outside of society whatever its reason, with society. To be a bridge to disadvantaged people who can not benefit from the
academic training because of economic poverty, disability, being away from the centre or
information, and maybe being a woman, also to provide opportunities and develop them.
3_ Necessity of non formal and informal education (why do you need them?)
Formal education gives method to individuals. In our daily life,as a individual we use this method with seeing from our neighbourhood and experiences comes from non formal education. So, both teaching methods are important to complete each other. A large segment of
society all over the world does not have the possibility to benefit from public services. This
segment who needs NGOs and non-formal education, can not take advantage of opportunities of public services, and formal education.
4_ Strength and weakness points about non formal and informal education about your
activities
In the countries in which awareness of civil society is not well perceived there will be a serious
problem. There is a mistake in the state's view. When an NGO is doing the jobs ,which should
be done by the state, it is seen sometimes an alternative action by the government. A major
problem is to try to change the governments’ mindset and it is a weak point for Turkey, because we have to do all educations with public for being long-term and sustainable. It should
be made the non-formal education turn into a curriculum and to make it a public policy. The
second major deficiency is developing a strong curriculum and access to everyone. There is
no deep knowledge and experience on non-formal education for young people. We develop
36
our own curriculum and learn something from our own mistakes. The advantage of being the
first is we are the first who transmit many messages to our unprejudiced society on this issue.
5_ What are the conditions, place, and methodologies? Where is it better applying non
formal and informal education?
Field work is very important to us. Despite being an organization that works for the society in
the name of the society without their participation, we decide with them at every stage. You
can convert the community with the community and that can be done by working on the
field. International experiences, decisions and practices are tailored to country circumstances.
We're trying to think global and act local. Mostly, we are using peer education methodology,
by developing the capacity of the young people we place them as instructors. But of course
we benefit from youth workers academic studies about youth and their experience. Establishing partnerships with local governments at the local level is going well, because we're
working to change the public policy. For spreading the non-formal education, our main goal
is to create awareness and sharing of knowledge and experience, sparing time for the ones
who has no opportunities. Even if you’ve your curriculum ready, you can not apply it, unless
the whole mechanism is not well established.
Learning is meaningful if it covers all the life time of a society with its social, economic and
educational resources and all life time of a single person with the variety and period of time.
All of these are very attached to each other and inseparable. For example, nowadays the social responsibility projects in universities are very popular and important. Formal education is
sometimes based on only memorization and teachers’ aim is simply to ensure the students’
graduation in the existing mechanisms. We are trying to develop a different perspective on
education, which helps make the individuals be thinking, questioning and free; by establishing connections between formal and non-formal education
7_ Who should be involved in non formal and informal education (just youngsters or
also teachers, adults)?
It continue through all life,so everyone should participate. Because, life is always developing
ve if you close your doors to this,you harm your life quality and make it shorter.
8_Who should be involved in non formal and informal education (just youngsters or
37
In every organisation therei s target group. We believe NGOs should be experts in certain
fields. Our curriculum is corresponding to that issue and not only our beneficiaries but also
our professional workers are mostly young. To resolve some issues related to youth, actors can
be different sometimes. While developing a curriculum for schools, some teachers must also
be trained for developing a new perspective. When there is an issue which especially about
girls and if there is problem with the family, family should also benefit from the education.
9_ Do you think there are right ages or categories for a target group for non formal
education activities? If yes, which age or category?
Young groups is our target group. In case of a different project development we get support
from other organizations. Or NGO's should coop with other organisation to having network
and/or solidarity to have more powerfull influence.
10_ Which are the differences seen in the target group?
The only thing which is the same is age group. Apart from that everything is different. Education levels, economic levels, cultures, ethnic origins may differ. Sometimes these differences
lead to serious problems. They should decide how to live in future, now and together. We are
not a political side; we can’t categorize anybody or sort them in groups. The only thing that we
are interested in is whether they are young and affected by this problem.
11_ How can we understand which are the target group and context needs?
We find general problems and needs of our region which we work. After that,when we start to
work with youth, we observe their needs and wants one on one. I think that in every subject
work should be this way. Collecting foreknowledge from necessary authorities and after that,
we make suitable observations about their special situations and commented with experts
support about youngs ,who we are communicated. The main thing that we are working on
is making our target group be able to make their own decisions and defend their rights by
involving them in all the processes on field to make them understand what they need
12._How can you improve the quality and quantity results of your non formal activities?
Increasing the quantity is partially easier than the quality. What quality means to me is to
establish public partnerships and institutional regulations for developing a serious curriculum
and ensuring its sustainability. In order to achieve it, it should be collected a community of
education specialists with enhanced capacity. Increased quality and a good system will also
38
increase the quantity of education providers and the beneficiaries. NGOs in Turkey often work
spontaneously and they try to behave like social engineers assuming that they are the representative of the group they defend. To be sustainable, basic services of the NGOs are to create
awareness, develop curriculum, and to create individuals able to defend their rights, instead
of making decisions on behalf of them.
13_ What is the impact of non formal, informal education in the local and national
youth policies?
Against formal ideology, non formal education is more open to development and changing.
With informal education it can bring more free thinking and more broad perspective. This
broad perspective can be effective in changing politics. In Turkey the reason for beginning
this journey is to create a policy at a global level. Young people's expectations, thoughts and
dreams are not included in the process. Just to be participated in decision-making processes
does not mean that perspectives of these people are really involved. Because of unawareness
and lack of knowledge of a young person it can not be expected from him/her to defense
what should be asked of. What we have tried to make by non-formal education is to increase
their capacity for issues and decisions related to them. If you do not have enough capacity, it
is not enough to be included in physical processes for decision making.
14_What should the local and national youth policies do to develop non formal education?
Developers of formal education should work with informal educators. Because of their structure, people ,who are in informal education, more open for innovation and can use it easily.
This feature shows light to developers of formal educators for future. Knowledge societies
need individuals who have life long learning abilities. Life long learning should not stay only
in knowledge and abilities learnt in school.
The taboos of the state against the non-formal education must be broken. For democratization, these concerns must be resolved. To reduce anxiety, non-political based and problem
based NGOs need to develop these positive models. Government, civil society and private
sector need to develop better relationships. The most important thing to achieve it is environment of trust. Creating an environment of trust would make the change of legislations
much easier. These systems established with all these partnerships makes everyone gain and
the most importantly target group gains a lot. For some fundamental changes, it is required
to establish a contact unit in the assembly. Turkey needs to have a youth policy. Under this
39
policy, a team of experts in youth issues that must be assembled.
15_ What should the non governmental organizations do to develop non-formal education?
Life is permanent and developed because of this reason, everytime new needs and educations to satisfy these needs required. Civil Society Institutions always to be in the vanguard of
society.
International process and the agenda should be followed very well. Involvement to decisionmaking processes must be in at the international level. Much more active role in politics of the
country should be taken. But most importantly, their capacity must be improved to develop
curriculum and long-term process of preparation should be spent. Sustainable institutional
regulations for questions to be resolved, should be made. It should be avoided from working as an interest group, a political group or a lobby group. Organizations working in this
way have given serious damages to the NGOs working with the real meaning. NGO must be
problem-centered. Everyone is equal for NGOs and they are organizations which try to make
decisions with the target group, don’t have the power of attorney and do not have a chance
to make political or religious preferences.
40
Interviews: Mexico_Vive México
Ing. Obeth Hernandez (Instituto Tecnológico de Morelia)
The interviewed person expressed that the formal, non-formal and informal education are
very important, because, even when the formal education is the basis, the two others help
and support the person’s formation as whole, since given the nature of the formal education
it can not fulfil all the aspects of the person, which can be fulfilled by the non-formal and
informal education. He said also that is necessary a better approach between institutions and
organizations working with both ways of education in order to develop the affinity between
them. He thinks that nowadays the youth policies don’t focus on these ways of education and
he considers a necessity that they will be taken in consideration. He has pointed that for the
non-formal and informal education there is no a specific age and social background, but the
young people are the most receptive.
Lic. Ricardo Barrasa (Instituto Tecnológico de Morelia)
The interviewed expressed that all kinds of education are important, but in the specific case of
the formal, non-formal and informal education they are focused on a full education of the individuals, since formal education, for its rigid nature, doesn’t focus on necessary matters in the
development of the individuals as they don’t fit in the academic programs, but still necessaries to the people’s learning and for a better development into the society. He emphasized that
the formal education institutions should have more links between non-formal and informal
education institutions to generate projects and activities for the benefit of the young population education. He considered that there is no age for being toucehd by the non-formal and
informal education and it is accessible for all social backgrounds.
Biologa Norma Carrazco (Colegio de Estudios Científicos y Tecnológicos del Estado de
Michoacán)
The interviewed said that is very important for the formal education to interact with the nonformal and informal education as it is necessary to strength the knowledge that provides the
formal education. Reason by what the institution she represents looks forward to implement
non formal and informal education activities to support the youngsters’ formation, giving
them the opportunity to achieve a better development for their future. She said that the
problem to implement these activities is often the lack of knowledge about what the nonformal and informal education means. She has pointed that all the time she has participated
in non-formal education projects, the participants, youngsters, teachers and communities has
been enriched with the outcomes, not foreseen by the formal education. She considered that
the non-formal and informal education should be open to all social backgrounds and all age
41
ranges, and all the society should take part in this kind of activities
Licenciado (Colegio de Estudios Científicos y Tecnológicos del Estado de Michoacán)
The interviewed has pointed that all three kinds of education are important and is necessary
the support of each one to the others to achieve a better education, that the formal education
institutions should be in contact more often with the non-formal and informal education to
create a more efficient education regarding the present challenges, because a youngster that
is involved by these forms of education is a better person, prepared with a wider vision of the
world.
He pointed that the young people are the most sensitive segment of the population to the
non-formal and informal education, since they are more open to this kind of projects, as they
are more open to participate in a wide range of activities. In his opinion the youth policies
includes in fact non-formal and informal education programs.
Lic. Nelly Sastre Gasca (Instituto de la Juventud Moreliana)
The person requested expressed that according with the programs of the institution she represents, a Youth Institute, the formal, non-formal and informal education works very tightly
and they are very necessary, as is involving them that it can be achieved a full and satisfactory
formation of the youngsters, the main focus group of her organization. She pointed that the
governmental institutions have more financial possibilities to create projects, so that the nongovernmental organizations working in this field should to look forward to work tightly with
the governments, since it can contribute to create more activities.
Lic. Jorge Vázquez Magallan (Instituto de la Juventud Moreliana)
The interviewed person has pointed that is necessary to have formal, non-formal and informal
education as a base for the youth development and the youth policies should consider these
aspects in the future to achieve a better understanding between the organizations working in
the non-formal and informal education and the institutions working in the formal education
field. She expressed that youth policies should be more influenced by the non-formal and
informal education to achieve a support coming from the organizations working in this field,
since very often there are no resources to carry out projects. She said that the non-formal and
informal education is for everybody, not just for the young people, but the young people can
get more benefits for their future.
42
Lic. Fernanda Calderón (Instituto de la Juventud Moreliana)
The interviewed said that the formal, non-formal and informal education have an equal important as they are very necessary for a full education of the youth and for a true growing,
and for the young people the non-formal and informal education is an attractive option to
learn some knowledge that the formal education doesn’t even regard but very necessaries for
being prepared for the challenges that they can be confronted by their societies. She expressed that the local and national youth policies look forward to accomplish this purpose proposing strategic plans and within the institution she represents the non-formal and informal
education have a major place as they work tightly with many organizations specialized in this
field. According to her, the young people segment is the one more sensitive to the non-formal
and informal education, but everybody, adults and teachers should participate in.
Feedback
In general, all the interviewed have agreed about how important are all the three kinds of
education, especially about the interaction between them and the support that provides
each other and about the necessity of working tightly to achieve a full education of the young
population. They have agreed about how important is working all together to stress the importance and the benefits we can get from the formal, non-formal and informal education
and about the importance of working tightly between formal, non-formal and informal education institutions to create projects and share new ideas and experiences. Youth policies, as
they have concluded, should regard for all kinds of education to achieve more sustainable and
efficient educative policies. Finally, for the non-formal education is necessary that all, youngsters, adults and teachers, everybody, be involved in.
43
Interviews: Vietnam_Solidaritès Jeunesses Vietnam
1_What are the aims that you want to reach with non-formal and informal education?
Active in times and places for studying. Especially, non-formal education could help students
get knowledge naturally and effectively. In addition, it is cost saving
Non-formal and informal education follows the requirement of today’s job market. Students
would get knowledge necessary for themselves and focus on skills possibly useful for their
careers
Approach to many effective kinds of training and education, up to date knowledge, for example, in the IT field, textbooks of Vietnam lag behind in comparison with that of IT corporation
in the world
2_ Necessity of non-formal and informal education (why do you need them?)
Informal and non-formal education fulfil the deficiency of the formal education
In respect of content: informal and non-formal education provides knowledge that formal
education hardly do because of time limitation and equipment lacking ,such as improving the
business English level of the technology students
In addition, provide students with soft-skills, experiences, active and professional environment in order to help them to aware of their potential abilities
In respect of demand: informal and non-formal education satisfies the educational requirement of society, contributes to the socialization of education. Therefore, non-formal and informal education enhance the intellectual standard of the people, especially in the regions
where the formal education couldn’t do successfully and effectively
Satisfying the demand of updating information of society, implementing knowledge that the
formal education couldn’t provide
In respect of target group: informal and non-formal education is suitable to many ages and
classes in the society in order to take full advantages of human resources. For example, students who couldn’t attend the formal universities, would enrol in the informal education
3_Strength and weakness points about non formal and informal education about your
activities
44
The main difference between the informal and formal education is that formal education
satisfies the governmental needs while informal education meets the socioeconomic needs.
Therefore, the law of supply and demand governs the informal education
The strength of the informal education is that this kind of education satisfies social requirements. People educated in this kind of education have a higher reality in works
The weakness point of the informal education is that its qualifications are not recognized broadly. Especially, in Viet Nam, government and many companies just appreciate highly people
having formal qualifications.
4_ Relations and values of non formal, informal and formal education
The informal and formal education complements each other. The informal education implements, broadens, improves the contents of formal education
5_ Who should be involved in non-formal and informal education (just youngsters or
Everyone in the society should be involved in the informal education much or less provided
that the contents of this education are suitable to the variety of target group
6_ Do you think there are right ages or categories for a target group for non-formal
education activities? If yes, which age or category?
There aren’t right ages or categories for a target group for non formal education activities
instead we should give good consultancies for people involved in the informal education in
order to improve their awareness of this kind of education. In addition, strict regulation for
qualification after graduating is a good way to evaluate people’s ability
7_ Which are the differences seen in the target groups?
Every target group possesses its own pressure of time, purposes, matter of taste; therefore,
each educating program should focus on satisfying the requirements of its target group like
the client group of each product in the market
8_ What should the local and national youth policies do to develop non-formal education?
Consolidate and expand community education and training centres
45
Invest equipments and materials to develop distance education
Educating and training teachers regularly
Innovating educating and training methods
Facilitating education people especially the ones in remote regions
Constructing legal provision and document on expanding the distance education
9_ What are the strength and weakness points of formal institutions?
The formal education has great influences in the society however; it does not follow the today’s requirements
46
Annex 2: Focus Groups
In the next pages we present the reports of the focus groups carried out in the countries of
the partner organisations.
The focus groups involved:
1) young users afferent to services and not to survey, about young participation and European active citizenship problems
2) experts in youth field about new needs pointed out interviews and about possible intervention to realize
3) youth organizations’ co-ordinators and educators about local youth policies strength
and weakness points, network’s skill, non- formal education methodologies sharing
For better disseminating the results of the project, some of them are transcripted in the original language and then in English.
47
Focus Groups: Italy_Cantiere Giovani
Focus Group Giovani
“Partecipazione e cittadinanza attiva dei giovani”
18 giugno 2009, Centro di aggregazione giovanile “Il Cantiere” - Fratamaggiore (Napoli)
Il Focus Group si svolge interamente in un clima fortemente informale, e alla prima domanda, quella relativa al significato di “cittadino attivo” non sembrano esserci reazioni. Qualcuno giustifica la non conoscenza del termine con
il fatto che non vada a scuola, qualcun altro si sforza di immaginare una persona che si impegna, che si dà da fare,
ma non va oltre.
La reazione più comune, tra i ragazzi, è quella di scuotere il capo senza aggiungere altro.
Qualche stimolo alla discussione fa comprendere per linee generali il significato di “cittadinanza attiva”, e la domanda
successiva, relativa a quello che può essere un modello di cittadino attivo, si ha la stessa reazione della domanda
precedente. Nessuno si esprime, tranne un ragazzo che immagina che il sindaco della città possa incarnare in qualche
modo la simbologia del cittadino attivo. Subito gli altri si dicono d'accordo, ribadendo lo stesso concetto con motivazioni scarne, evidentemente poco convinti.
Si cerca di introdurre il discorso relativo al sentirsi parte o meno della società. Tutti i ragazzi rispondono di si, senza
saper argomentare tale risposta. Anche in seguito a un tentativo di stimolare la loro riflessione in questo senso, le
risposte rimangono le stesse, non viene aggiunto o specificato nient'altro.
La domanda successiva riguarda il potere dei giovani di cambiare la società, e ancora cala il silenzio. Solo dopo
poco qualcuno azzarda che per cambiare le cose non sarebbe sufficiente la forza di uno solo. Nessuno controbatte a
quest'affermazione, e la discussione langue.
Più direttamente, i ragazzi vengono interpellati sugli spazi in cui si sentono maggiormente a proprio agio e sui mezzi
che utilizzano per esprimersi al meglio. D'istinto, subito uno risponde che è il Centro di aggregazione il posto in cui si
trova meglio, in cui si diverte. Un altro annuisce ma non aggiunge altro, tutti gli altri tacciono.
L'ultima domanda attiene a cosa si potrebbe migliorare nella vita dei ragazzi, e questa è l'unica parte della discussione
che determina più di una risposta. All'inizio spinti da qualche sollecitazione, concordano sul fatto che sarebbe bello
avere più spazi per giocare a calcio; qualcun altro aggiunge più discoteche e, provocatoriamente, più “pasticche”, suscitando l'ilarità degli altri, che lo approvano. Un altro ragazzo afferma di volere che al posto del Comune venisse costruita una discoteca, perchè le leggi imposte dalle istituzioni, come “non rubare, non ammazzare”, non gli piacciono.
Quest'intervento suscita di nuovo l'ilarità di tutti gli altri. Qualcuno azzarda che, se potesse cambiare le cose, vorrebbe
48
più lavoro, ma il tema non viene approfondito, e il dibattito si conclude.
Report Focus Group Società
“Politiche giovanili locali: i punti di forza e di debolezza delle istituzioni formali”
16 giugno 2009, Scuola Elementare “Gianni Rodari” - Cesa (Napoli)
Il primo argomento toccato nel focus è il ruolo delle istituzioni formali, qual’è e quale dovrebbe essere. Il primo intervento premette come senza un sostegno adeguato da parte delle istituzioni, il ruolo della scuola può essere solo assai
limitato. Nello specifico, ruolo fondamentale è quello di riconoscere le esigenze del giovane e stargli vicino nel delicato
momento della crescita; un ruolo di “prevenzione primaria”, specifica uno psichiatra tra i partecipanti all’incontro. La
scuola avrebbe dunque anche un altro fondamentale ruolo, quello di “insegnare ad imparare”, le nozioni scolastiche
quanto le esperienze di vita.
Uno dei due rappresentanti istituzionali sottoscrive in pieno il primo intervento, aggiungendo che la cornice istituzionale all’interno della quale agisce la scuola dovrebbe essere costituita da politici relativamente giovani, ma soprattutto “reattivi”, per comprendere meglio le esigenze e garantire alla scuola le migliori condizioni funzionamento.
A determinare una spaccatura nella discussione è l’intervento di un attore che organizza laboratori teatrali nelle
scuole, e che afferma che la scuola non può perseguire alcun ruolo tra quelli che si prefigge, non foss’altro per l’anacronismo dei suoi programmi e per la chiusura mentale dei suoi insegnanti. In parte ad avallare quest’affermazione,
la riflessione di un altro rappresentante istituzionale, che lamenta obiettivi poco chiari della scuola italiana, anche
dovuti ai frequenti cambi di governo, negli ultimi anni, evidentemente forieri di priorità ministeriali a volte anche
diametralmente opposte. Questo avrebbe determinato una confusione di ruoli e di obiettivi, concorrendo a rendere la
scuola poco competitiva e in certo senso poco credibile, laddove sarebbe invece importante rinnovarne contenuti ed
obiettivi, più adeguati ai tempi.
La reazione sdegnata di un’altra partecipante, psicologa, denuncia un parlare per luoghi comuni che non rende giustizia all’efficienza della scuola italiana, che al contrario ha obiettivi e ruoli ben chiari, come l’essere punto di riferimento con le sue regole ben determinate, per i ragazzi, che al suo interno si sentono tutelati e invogliati a mettersi in
gioco e ad apprendere.
Rispetto all’analisi dei punti di forza delle istituzioni formali, si mette subito in evidenza come la scuola sia una delle
sedi privilegiate per individuare nei ragazzi disturbi di tipo bio-psicosociale con un tempismo maggiore rispetto quanto non possa avvenire in altri contesti. Qualcun altro sostiene che un punto di forza può essere identificato nell’utilizzo
49
del “modulo”, cioè nella divisione delle materie per competenze degli insegnanti, il chè determinerebbe una pluralità
di punti di vista e un arricchimento della capacità critica dello studente. Un’insegnante sottolinea l’importanza della
condivisione con gli studenti del loro vissuto familiare, inevitabile e derivante dal rapporto quotidiano tra alunno e
docente, condivisione che però dovrebbe essere maggiormente considerata, approfondita, proprio per far si che la
scuola possa conseguire l’obiettivo già citato di arrivare a fare prevenzione di tipo primario.
Qualcuno sottolinea come la scuola italiana non sia classista, razzista, ma viene subito rimbeccato da diverse osservazioni che ne correggono il tiro: la scuola italiana non è razzista, ma le politiche sociali si stanno orientando verso un
cambiamento proprio in senso opposto.
Un’altra provocazione viene lanciata nella discussione: punto di forza della scuola è quando riconosce i suoi limiti,
quando ammette di non avere gli strumenti adatti per gestire i bisogni dei ragazzi. Di qui la discussione si sposta sui
limiti effettivi delle istituzioni di educazione formale, a partire dall’incapacità, molto spesso, di lavorare in rete, sia
con altre scuole che con realtà associative del territorio; questa osservazione mette d’accordo tutti, che aggiungono
commenti relativi ad esperienze personali piuttosto scoraggianti in questo senso.
Un altro punto su cui c’è ampio consenso è il fatto che si debba lavorare molto di più sulla persona, sullo studente, oltre
che sulla formazione e l’aggiornamento dei docenti.
Un aspetto collaterale rispetto a quest’osservazione è la necessità di valorizzare maggiormente la partecipazione dei
ragazzi anche in sede di valutazione, per uscire dall’impasse in cui un giudizio negativo possa apparire allo studente
o alla sua famiglia come un giudizio sulla persona invece sulla preparazione e determinare conflitti interiori e frustrazioni nello studente e nella sua famiglia, determinando tra essi e l’istituzione scolastica uno scollamento e una visione
antagonistica.
Andando a riflettere su come, invece, dovrebbero rispondere le istituzioni formali ai bisogni dei giovani, c’è accordo
unanime su un intervento in particolare, secondo cui bisognerebbe che le istituzioni iniziassero semplicemente ad
accorgersi dell’esistenza dei giovani, per poi immaginare una progettazione condivisa e basata sulle loro esigenze
reali, e non supposte tali. Ancora, nessuno ha da obiettare quando si parla di uno sforzo orientato al lavoro in rete, che
persegua obiettivi più ampi e sostenibili proprio per il bene del ragazzo.
La discussione si sposta sulle differenze di metodi utilizzati dall’educazione non formale e da quella formale, laddove
qualcuno ammette di non vedere differenze strutturali di metodo, e che dipende solamente dal singolo educatore e
dai metodi che personalmente decide di utilizzare. Uno degli assessori presenti ammette che l’educazione non formale
sia avvale di attività più pratiche creative, volte a una maggiore interazione con i ragazzi. A completare quest’osservazione, un’altra, da parte dello psichiatra, sulle tecniche di inclusione sociale che sarebbero proprie dell’educazione
50
non formale, insieme ad approcci transculturali, che aiuterebbero a sbarazzarsi di quei condizionamenti sociali e quei
pregiudizi in cui sono immersi i ragazzi e che sono propri della società contemporanea.
Parlando poi delle politiche giovanili, e di chi dovrebbe essere coinvolto nella loro elaborazione, i membri del focus
rappresentanti delle istituzioni sembrano avere idee molto chiare: sarebbe necessario includere tutti i soggetti sociali nella progettazione, i giovani, le associazioni e le istituzioni. Sarebbe interessante anche un coinvolgimento delle
scuole, dei dirigenti scolastici, se non fosse che molto spesso questi sono troppo legati a concezioni tradizionali della
scuola e non sono abbastanza aperti a concepire diversi i bisogni dei ragazzi.
Appare ovvia conseguenza riflettere su cosa, in definitiva, dovrebbero fare le istituzioni per andare incontro al meglio
a queste esigenze mutate e per sviluppare l’educazione non formale. Sono ancora gli assessori che prendono la parola, e che lodano l’iniziativa di progetti come Scuole Aperte e auspicano un maggiore contatto con i giovani, che sia il
già costituito Consiglio Comunale dei Ragazzi o una rete apposita, dedicata al confronto e al dibattito, tutti mezzi per
responsabilizzare e rendere i giovani cittadini attivi nel vero senso della parola. Un’ultimo spunto proviene dall’attore,
che propone di considerare seriamente la possibilità di deleghe a ragazzi dai 18 anni in su, e che si auspica che sempre
più giovani possano sedere alle poltrone degli assessorati alla Cultura e alle Politiche Giovanili.
Report Focus Group Operatori Sociali
“Come i metodi di lavoro nell’educazione non formale e informale rispondono ai bisogni dei giovani”
20 giugno 2009, Centro Astalli Sud - Grumo Nevano (Napoli)
La discussione si apre con una riflessione sul ruolo delle istituzioni formali. Sembra si concordi sull’affermazione per
cui le istituzioni non formali andrebbero a colmare i vuoti del welfare, e che anzi, proprio il cattivo funzionamento dei
servizi avrebbero determinato l’esigenza di avvalersi di strutture alternative, come appunto organizzazioni, cooperative e associazioni.
Qualcuno trova opportuno specificare che il ruolo delle associazioni non è quello di “sostituire”, ma di “affiancare” le
istituzioni di educazione formale, perchè queste ultime detengono in ogni caso e una professionalità un’esperienza
che nell’ambito del terzo settore non sono ancora così diffuse.
Si entra maggiormente nel vivo della discussione, e appaiono maggiormente coinvolti i partecipanti al focus quando
si introduce il tema dei punti di forza delle istituzioni non formali.
Una volontaria pone l’accento sull’egoismo del fare del bene, meccanismo che innesca un circolo virtuoso di benefici
sia per se stessi che per gli utenti.
51
Sembra essere opinione piuttosto condivisa il fatto che la “volontarietà”, rispetto alla motivazione economica del lavoro in qualsiasi altro contesto, sia di per sé valore aggiunto nelle attività delle associazioni.
Inoltre, una delle peculiarità dell’educazione non formale, quella di operare attraverso apprendimento collettivo e cooperativo e dinamiche di gruppo, permetterebbe di tirar fuori, tanto dal volontario quanto dall’utente, risorse attinenti alla sfera degli interessi e delle inclinazioni personali, della creatività e delle capacità espressive, non contemplate
dall’educazione formale.
Quando si tocca il tema dei punti deboli dell’educazione non formale, sebbene non sia uno svantaggio strutturale
dell’educazione non formale in sé, un volontario cita il problema dello scarso lavoro in rete tra le associazioni, e della
“gelosia”, della scarsa condivisione di esperienze maturate sul territorio da parte di realtà presenti da più tempo, ad
esempio, col risultato che le attività restano fine a se stesse, non si determina un reale arricchimento o un perseguimento soddisfacente degli obiettivi, e soprattutto, in alcuni casi, questo tipo di atteggiamento può comportare addirittura un intralcio al lavoro di altre associazioni.
Un’altra partecipante specifica che questo tipo di atteggiamento, sebbene da condannare, può essere determinato
dalla difficoltà di ottenere fondi, il chè determina un continuo tentativo, da parte delle associazioni, di portare avanti
le attività nel proprio piccolo con il solo scopo di perseguire l’obiettivo minimo che un finanziamento limitato impone.
La discussione procede cercando di individuare i metodi per intercettare le esigenze del territorio, del target group su
cui l’educazione non formale va ad agire.
Subito si fa riferimento al fatto che centri che si occupano di problemi specifici (dipendenze, immigrazione, minori), e
che si sono costituiti evidentemente rispondendo a esigenze specifiche del territorio, vengono fatti oggetto di richieste
dirette da parte di coloro che li frequentano. Non sono molti gli spunti di riflessione su questo tema, e pare che ognuno
concordi su quest’affermazione di tipo generale.
Pare esserci maggiore condivisione, e la discussione si rianima, quando si cita il problema dell’interesse delle istituzioni a contemplare nelle proprie politiche giovanili, tanto a livello locale quanto nazionale, temi di educazione non
formale.
Uno scoramento generalizzato determina interventi assolutamente pessimistici, come chi afferma che lo Stato non è
percepito se non in senso antagonistico dai ragazzi, specie nel territorio in questione (area nord di Napoli), che offre
molto poco.
Qualcuno ricorda come in passato siano stati fatti tentativi, seppur formali, di considerare politiche giovanili che fos-
52
sero più aperte al rinnovamento e a un’educativa di tipo innovativo, ma non c’erano i mezzi né le competenze per
assecondare questo timido tentativo.
Un vivo scambio di idee è poi determinato dalla riflessione sulle relazioni tra educazione formale, non formale e informale e sui valori che le animano. Una dei partecipanti sostiene che, sebbene gli obiettivi siano comuni, e si identifichino in un arricchimento culturale della persona, le diverse metodologie dei diversi tipi di educazione segnano
inevitabilmente percorsi differenti, e le differenze di forma diventano differenze di contenuto: i ragazzi che prendono
parte ad attività di tipo non formale riusciranno più efficacemente a conseguire la realizzazione personale data dalla
conoscenza approfondita non solo dei concetti, ma anche di se stessi, delle proprie inclinazioni.
A questo intervento ne segue un altro, in parte oppositivo, in cui si sostiene che non solo gli obiettivi che animano i
tre tipi di educazione sono gli stessi, ma che anche i contenuti culturali sono “pur sempre contenuti culturali”, e che è
solo il modo di perseguirli che determina una distinzione tra i diversi tipi di educazione e, al massimo, una maggiore
curiosità nel ragazzo che ha seguito percorsi di educazione non formale.
Un’altra volontaria sottolinea invece che è radicalmente differente tanto la metodologia quanto l’obiettivo che si
raggiunge utilizzando l’uno o l’altro tipo di educazione: un laboratorio interculturale, ad esempio, non solo utilizza
modalità che sono proprie del “non formale”, ma allarga la visione socio-culturale di coloro che vi prendono parte,
giungendo quindi a un risultato maggiore dal punto di vista dell’arricchimento personale.
L’ultimo tema toccato è cosa le associazioni dovrebbero fare per permettere uno sviluppo maggiore e sostenibile
dell’educazione non formale.
Nonostante qualcuno noti come negli ultimi anni le associazioni si stiano aprendo verso le scuole - perseguendo
l’obiettivo di fare rete, non solo tra loro, ma anche con le istituzioni formali – si condivide la necessità di rendere maggiormente visibili le attività, in modo da incuriosire e avvicinare senza pregiudizi tutti coloro che continuano ad avere
remore sulla serietà o la professionalità di questo tipo di interventi, istituzioni e non. Sarebbe utile lavorare di più sul
campo, inoltre, più a stretto contatto con i target di riferimento, e investire incessantemente sulla formazione, proprio
per conferire sempre maggiore professionalità agli operatori che operano nel settore.
53
Focus Group Youngsters
Topic: “Participation and active citizenship”
18 June 2009, Youth Centre “Il Cantiere” - Fratamaggiore (Napoli)
Il Focus Group si svolge interamente in un clima fortemente informale, e alla prima domanda,
quella relativa al significato di “cittadino attivo” non sembrano esserci reazioni. Qualcuno giustifica la non conoscenza del termine con il fatto che non vada a scuola, qualcun altro si sforza
di immaginare una persona che si impegna, che si dà da fare, ma non va oltre.
La reazione più comune, tra i ragazzi, è quella di scuotere il capo senza aggiungere altro.
Qualche stimolo alla discussione fa comprendere per linee generali il significato di “cittadinanza attiva”, e la domanda successiva, relativa a quello che può essere un modello di cittadino
attivo, si ha la stessa reazione della domanda precedente. Nessuno si esprime, tranne un ragazzo che immagina che il sindaco della città possa incarnare in qualche modo la simbologia
del cittadino attivo. Subito gli altri si dicono d’accordo, ribadendo lo stesso concetto con motivazioni scarne, evidentemente poco convinti.
Si cerca di introdurre il discorso relativo al sentirsi parte o meno della società. Tutti i ragazzi
rispondono di si, senza saper argomentare tale risposta. Anche in seguito a un tentativo di stimolare la loro riflessione in questo senso, le risposte rimangono le stesse, non viene aggiunto
o specificato nient’altro.
La domanda successiva riguarda il potere dei giovani di cambiare la società, e ancora cala il
silenzio. Solo dopo poco qualcuno azzarda che per cambiare le cose non sarebbe sufficiente
la forza di uno solo. Nessuno controbatte a quest’affermazione, e la discussione langue.
Più direttamente, i ragazzi vengono interpellati sugli spazi in cui si sentono maggiormente a
proprio agio e sui mezzi che utilizzano per esprimersi al meglio. D’istinto, subito uno risponde
che è il Centro di aggregazione il posto in cui si trova meglio, in cui si diverte. Un altro annuisce
ma non aggiunge altro, tutti gli altri tacciono.
L’ultima domanda attiene a cosa si potrebbe migliorare nella vita dei ragazzi, e questa è l’unica
parte della discussione che determina più di una risposta. All’inizio spinti da qualche sollecitazione, concordano sul fatto che sarebbe bello avere più spazi per giocare a calcio; qualcun
54
altro aggiunge più discoteche e, provocatoriamente, più “pasticche”, suscitando l’ilarità degli
altri, che lo approvano. Un altro ragazzo afferma di volere che al posto del Comune venisse
costruita una discoteca, perchè le leggi imposte dalle istituzioni, come “non rubare, non ammazzare”, non gli piacciono. Quest’intervento suscita di nuovo l’ilarità di tutti gli altri. Qualcuno
azzarda che, se potesse cambiare le cose, vorrebbe più lavoro, ma il tema non viene approfondito, e il dibattito si conclude.
Focus Group Society
Topic: “Politiche giovanili locali: i punti di forza e di debolezza delle istituzioni formali”
16 giugno 2009, Scuola Elementare “Gianni Rodari” - Cesa (Napoli)
Il primo argomento toccato nel focus è il ruolo delle istituzioni formali, qual’è e quale dovrebbe essere. Il primo intervento premette come senza un sostegno adeguato da parte delle istituzioni, il ruolo della scuola può essere solo assai limitato. Nello specifico, ruolo fondamentale
è quello di riconoscere le esigenze del giovane e stargli vicino nel delicato momento della
crescita; un ruolo di “prevenzione primaria”, specifica uno psichiatra tra i partecipanti all’incontro. La scuola avrebbe dunque anche un altro fondamentale ruolo, quello di “insegnare ad
imparare”, le nozioni scolastiche quanto le esperienze di vita.
Uno dei due rappresentanti istituzionali sottoscrive in pieno il primo intervento, aggiungendo
che la cornice istituzionale all’interno della quale agisce la scuola dovrebbe essere costituita
da politici relativamente giovani, ma soprattutto “reattivi”, per comprendere meglio le esigenze e garantire alla scuola le migliori condizioni funzionamento.
A determinare una spaccatura nella discussione è l’intervento di un attore che organizza laboratori teatrali nelle scuole, e che afferma che la scuola non può perseguire alcun ruolo tra
quelli che si prefigge, non foss’altro per l’anacronismo dei suoi programmi e per la chiusura
mentale dei suoi insegnanti. In parte ad avallare quest’affermazione, la riflessione di un altro
rappresentante istituzionale, che lamenta obiettivi poco chiari della scuola italiana, anche dovuti ai frequenti cambi di governo, negli ultimi anni, evidentemente forieri di priorità ministeriali a volte anche diametralmente opposte. Questo avrebbe determinato una confusione di
ruoli e di obiettivi, concorrendo a rendere la scuola poco competitiva e in certo senso poco
credibile, laddove sarebbe invece importante rinnovarne contenuti ed obiettivi, più adeguati
ai tempi.
55
La reazione sdegnata di un’altra partecipante, psicologa, denuncia un parlare per luoghi comuni che non rende giustizia all’efficienza della scuola italiana, che al contrario ha obiettivi e
ruoli ben chiari, come l’essere punto di riferimento con le sue regole ben determinate, per i
ragazzi, che al suo interno si sentono tutelati e invogliati a mettersi in gioco e ad apprendere.
Rispetto all’analisi dei punti di forza delle istituzioni formali, si mette subito in evidenza come
la scuola sia una delle sedi privilegiate per individuare nei ragazzi disturbi di tipo bio-psicosociale con un tempismo maggiore rispetto quanto non possa avvenire in altri contesti. Qualcun
altro sostiene che un punto di forza può essere identificato nell’utilizzo del “modulo”, cioè nella
divisione delle materie per competenze degli insegnanti, il chè determinerebbe una pluralità
di punti di vista e un arricchimento della capacità critica dello studente. Un’insegnante sottolinea l’importanza della condivisione con gli studenti del loro vissuto familiare, inevitabile
e derivante dal rapporto quotidiano tra alunno e docente, condivisione che però dovrebbe
essere maggiormente considerata, approfondita, proprio per far si che la scuola possa conseguire l’obiettivo già citato di arrivare a fare prevenzione di tipo primario.
Qualcuno sottolinea come la scuola italiana non sia classista, razzista, ma viene subito rimbeccato da diverse osservazioni che ne correggono il tiro: la scuola italiana non è razzista, ma le
politiche sociali si stanno orientando verso un cambiamento proprio in senso opposto.
Un’altra provocazione viene lanciata nella discussione: punto di forza della scuola è quando
riconosce i suoi limiti, quando ammette di non avere gli strumenti adatti per gestire i bisogni
dei ragazzi. Di qui la discussione si sposta sui limiti effettivi delle istituzioni di educazione
formale, a partire dall’incapacità, molto spesso, di lavorare in rete, sia con altre scuole che con
realtà associative del territorio; questa osservazione mette d’accordo tutti, che aggiungono
commenti relativi ad esperienze personali piuttosto scoraggianti in questo senso.
Un altro punto su cui c’è ampio consenso è il fatto che si debba lavorare molto di più sulla
persona, sullo studente, oltre che sulla formazione e l’aggiornamento dei docenti.
Un aspetto collaterale rispetto a quest’osservazione è la necessità di valorizzare maggiormente la partecipazione dei ragazzi anche in sede di valutazione, per uscire dall’impasse in cui
un giudizio negativo possa apparire allo studente o alla sua famiglia come un giudizio sulla
persona invece sulla preparazione e determinare conflitti interiori e frustrazioni nello studente
e nella sua famiglia, determinando tra essi e l’istituzione scolastica uno scollamento e una vi56
sione antagonistica. Andando a riflettere su come, invece, dovrebbero rispondere le istituzioni
formali ai bisogni dei giovani, c’è accordo unanime su un intervento in particolare, secondo
cui bisognerebbe che le istituzioni iniziassero semplicemente ad accorgersi dell’esistenza dei
giovani, per poi immaginare una progettazione condivisa e basata sulle loro esigenze reali, e
non supposte tali. Ancora, nessuno ha da obiettare quando si parla di uno sforzo orientato
al lavoro in rete, che persegua obiettivi più ampi e sostenibili proprio per il bene del ragazzo.
La discussione si sposta sulle differenze di metodi utilizzati dall’educazione non formale e da
quella formale, laddove qualcuno ammette di non vedere differenze strutturali di metodo,
e che dipende solamente dal singolo educatore e dai metodi che personalmente decide di
utilizzare. Uno degli assessori presenti ammette che l’educazione non formale sia avvale di
attività più pratiche creative, volte a una maggiore interazione con i ragazzi. A completare
quest’osservazione, un’altra, da parte dello psichiatra, sulle tecniche di inclusione sociale che
sarebbero proprie dell’educazione non formale, insieme ad approcci transculturali, che aiuterebbero a sbarazzarsi di quei condizionamenti sociali e quei pregiudizi in cui sono immersi i
ragazzi e che sono propri della società contemporanea.
Parlando poi delle politiche giovanili, e di chi dovrebbe essere coinvolto nella loro elaborazione, i membri del focus rappresentanti delle istituzioni sembrano avere idee molto chiare:
sarebbe necessario includere tutti i soggetti sociali nella progettazione, i giovani, le associazioni e le istituzioni. Sarebbe interessante anche un coinvolgimento delle scuole, dei dirigenti
scolastici, se non fosse che molto spesso questi sono troppo legati a concezioni tradizionali
della scuola e non sono abbastanza aperti a concepire diversi i bisogni dei ragazzi.
Appare ovvia conseguenza riflettere su cosa, in definitiva, dovrebbero fare le istituzioni per andare incontro al meglio a queste esigenze mutate e per sviluppare l’educazione non formale.
Sono ancora gli assessori che prendono la parola, e che lodano l’iniziativa di progetti come
Scuole Aperte e auspicano un maggiore contatto con i giovani, che sia il già costituito Consiglio Comunale dei Ragazzi o una rete apposita, dedicata al confronto e al dibattito, tutti mezzi
per responsabilizzare e rendere i giovani cittadini attivi nel vero senso della parola. Un’ultimo
spunto proviene dall’attore, che propone di considerare seriamente la possibilità di deleghe a
ragazzi dai 18 anni in su, e che si auspica che sempre più giovani possano sedere alle poltrone
degli assessorati alla Cultura e alle Politiche Giovanili.
57
Focus Group Youth Workers
Topic: “Come i metodi di lavoro nell’educazione non formale e informale rispondono ai
bisogni dei giovani”
20 giugno 2009, Centro Astalli Sud - Grumo Nevano (Napoli)
La discussione si apre con una riflessione sul ruolo delle istituzioni formali. Sembra si concordi
sull’affermazione per cui le istituzioni non formali andrebbero a colmare i vuoti del welfare,
e che anzi, proprio il cattivo funzionamento dei servizi avrebbero determinato l’esigenza di
avvalersi di strutture alternative, come appunto organizzazioni, cooperative e associazioni.
Qualcuno trova opportuno specificare che il ruolo delle associazioni non è quello di “sostituire”, ma di “affiancare” le istituzioni di educazione formale, perchè queste ultime detengono
in ogni caso e una professionalità un’esperienza che nell’ambito del terzo settore non sono
ancora così diffuse.
Si entra maggiormente nel vivo della discussione, e appaiono maggiormente coinvolti i partecipanti al focus quando si introduce il tema dei punti di forza delle istituzioni non formali.
Una volontaria pone l’accento sull’egoismo del fare del bene, meccanismo che innesca un
circolo virtuoso di benefici sia per se stessi che per gli utenti.
Sembra essere opinione piuttosto condivisa il fatto che la “volontarietà”, rispetto alla motivazione economica del lavoro in qualsiasi altro contesto, sia di per sé valore aggiunto nelle
attività delle associazioni.
Inoltre, una delle peculiarità dell’educazione non formale, quella di operare attraverso apprendimento collettivo e cooperativo e dinamiche di gruppo, permetterebbe di tirar fuori, tanto
dal volontario quanto dall’utente, risorse attinenti alla sfera degli interessi e delle inclinazioni
personali, della creatività e delle capacità espressive, non contemplate dall’educazione formale.
Quando si tocca il tema dei punti deboli dell’educazione non formale, sebbene non sia uno
svantaggio strutturale dell’educazione non formale in sé, un volontario cita il problema dello
scarso lavoro in rete tra le associazioni, e della “gelosia”, della scarsa condivisione di esperienze
maturate sul territorio da parte di realtà presenti da più tempo, ad esempio, col risultato che le
attività restano fine a se stesse, non si determina un reale arricchimento o un perseguimento
soddisfacente degli obiettivi, e soprattutto, in alcuni casi, questo tipo di atteggiamento può
58
comportare addirittura un intralcio al lavoro di altre associazioni.
Un’altra partecipante specifica che questo tipo di atteggiamento, sebbene da condannare,
può essere determinato dalla difficoltà di ottenere fondi, il chè determina un continuo tentativo, da parte delle associazioni, di portare avanti le attività nel proprio piccolo con il solo scopo
di perseguire l’obiettivo minimo che un finanziamento limitato impone.
La discussione procede cercando di individuare i metodi per intercettare le esigenze del territorio, del target group su cui l’educazione non formale va ad agire.
Subito si fa riferimento al fatto che centri che si occupano di problemi specifici (dipendenze,
immigrazione, minori), e che si sono costituiti evidentemente rispondendo a esigenze specifiche del territorio, vengono fatti oggetto di richieste dirette da parte di coloro che li frequentano. Non sono molti gli spunti di riflessione su questo tema, e pare che ognuno concordi su
quest’affermazione di tipo generale.
Pare esserci maggiore condivisione, e la discussione si rianima, quando si cita il problema
dell’interesse delle istituzioni a contemplare nelle proprie politiche giovanili, tanto a livello
locale quanto nazionale, temi di educazione non formale.
Uno scoramento generalizzato determina interventi assolutamente pessimistici, come chi
afferma che lo Stato non è percepito se non in senso antagonistico dai ragazzi, specie nel
territorio in questione (area nord di Napoli), che offre molto poco.
Qualcuno ricorda come in passato siano stati fatti tentativi, seppur formali, di considerare politiche giovanili che fossero più aperte al rinnovamento e a un’educativa di tipo innovativo, ma
non c’erano i mezzi né le competenze per assecondare questo timido tentativo.
Un vivo scambio di idee è poi determinato dalla riflessione sulle relazioni tra educazione formale, non formale e informale e sui valori che le animano. Una dei partecipanti sostiene che,
sebbene gli obiettivi siano comuni, e si identifichino in un arricchimento culturale della persona, le diverse metodologie dei diversi tipi di educazione segnano inevitabilmente percorsi
differenti, e le differenze di forma diventano differenze di contenuto: i ragazzi che prendono
parte ad attività di tipo non formale riusciranno più efficacemente a conseguire la realizzazione personale data dalla conoscenza approfondita non solo dei concetti, ma anche di se
59
stessi, delle proprie inclinazioni. A questo intervento ne segue un altro, in parte oppositivo, in
cui si sostiene che non solo gli obiettivi che animano i tre tipi di educazione sono gli stessi,
ma che anche i contenuti culturali sono “pur sempre contenuti culturali”, e che è solo il modo
di perseguirli che determina una distinzione tra i diversi tipi di educazione e, al massimo, una
maggiore curiosità nel ragazzo che ha seguito percorsi di educazione non formale.
Un’altra volontaria sottolinea invece che è radicalmente differente tanto la metodologia quanto l’obiettivo che si raggiunge utilizzando l’uno o l’altro tipo di educazione: un laboratorio
interculturale, ad esempio, non solo utilizza modalità che sono proprie del “non formale”, ma
allarga la visione socio-culturale di coloro che vi prendono parte, giungendo quindi a un risultato maggiore dal punto di vista dell’arricchimento personale.
L’ultimo tema toccato è cosa le associazioni dovrebbero fare per permettere uno sviluppo
maggiore e sostenibile dell’educazione non formale.
Nonostante qualcuno noti come negli ultimi anni le associazioni si stiano aprendo verso le
scuole - perseguendo l’obiettivo di fare rete, non solo tra loro, ma anche con le istituzioni
formali – si condivide la necessità di rendere maggiormente visibili le attività, in modo da incuriosire e avvicinare senza pregiudizi tutti coloro che continuano ad avere remore sulla serietà o
la professionalità di questo tipo di interventi, istituzioni e non. Sarebbe utile lavorare di più sul
campo, inoltre, più a stretto contatto con i target di riferimento, e investire incessantemente
sulla formazione, proprio per conferire sempre maggiore professionalità agli operatori che
operano nel settore.
60
Focus Groups:
Spain_Federación de Asociaciones Juveniles de Gijón
Focus Group Jóvenes
Soto de Ribera (Asturias)
Los y las jóvenes que participaron en esta entrevista son tod@s de un pueblo llamado Soto de Ribera. Desde hace ya
un tiempo organizan muchas actividades y recientemente formaron una asociación juvenil llamada Xorrecer Ribera,
para promover actividades juveniles en su entorno.
Aquí están algunas de sus opiniones:
Hablando sobre ciudadanía activa…
Es la participación de la población en actividades o eventos.
Es toda esa gente que trabaja o coopera con la sociedad, como voluntarios, médicos, educadores…
Todas las personas que están en la disposición de trabajar por la comunidad.
Todos aquellos implicados en actividades sociales, disponibles a ayudar o apoyar a la gente en cualquier cosa.
Y el modelo de ciudadano activo es…
Es una persona que tiene la fuerza y ganas de participar en la sociedad. Debería tener alguna formación y debería
conocer y preocuparse por los problemas sociales.
Sería alguien que sabe convencer y tiene algunas ideas competitivas.
Debería estar iniciativo y participativo.
¿Qué significa “ser parte de la sociedad”?
Todos somos parte de la sociedad y tenemos nuestro papel en ella. Todos podemos participar en ella para hacerla
mejor, y siempre deberíamos tener la ambición de mejorarla.
Dentro de la sociedad existes microsociedades, que son muy distintas, algunas son mejores y algunas mucho peores.
Deberíamos estar conscientes de los problemas sociales que hay en la sociedad.
En mi sociedad me siento bien, pero luego en la tele, en las noticias se pueden ver cosas malas, como la guerra en Irak
o los niños que no tienen nada para comer o no pueden obtener la educación.
Lugares donde puedo expresarme…
Hay muchas posibilidades como podemos expresarnos, pero nos falta un sitio donde poder quedar y hablar. Podemos
quedar solamente en el parque o en casa de alguno de nosotros. Al final la única posibilidad que tendremos será
movernos a Oviedo (la capital de Asturias)-.
Si tuviera el poder…
61
Eso depende de cada caso, todos necesitamos diferentes cosas.
Podríamos organizar todas las actividades que nos gustaran.
Haría un centro social y campo de fútbol, o centro de deportes.
Focus Group Sociedad
Gijón (Asturias)
En esta entrevista participaron las personas que tienen una voz importante en ámbito juvenil y educacional:
_Jordán Suárez Garea, presidente de Federación de Asociaciones Juveniles de Gijón (Conseyu de la Mocedá de Xixón)
_María González, profesora técnica del departamento de la orientación del instituto de secundaria Mata Jove en
Gijón
_Pablo García, presidente de la asociación Mar de Niebla, responsable del Centro de Iniciativas Juveniles
_Marcos Juez Tarano, en representación del departamento de Juventud de Ayuntamiento
_Javier Cortina, coordinador de Juventud de Izquierda Unida
_Arantxa Margolles Beran- secretaria general de Juventudes Socialistas de Gijón
¿Cuál es el papel de las instituciones formales y centros educativos?
María, la representante del instituto, expresó la opinión que la educación formal tiene un concepto claro, que es transmitir conceptos o enseñanzas regladas, y por otra parte tiene o debería tener el componente de transmisión de valores y derechos humanos. En los tiempos que corren la educación formal no cubre todas las demandas y necesidades
de la gente. Pero por otro lado, en la educación formal también hay contenidos transversales que se supone que
tienen una metodología y didáctica concreta. El problema con el profesorado es que bastante tienen ya con pedagogía, con saber educar, como para saber además repartir los conocimientos de la educación sexual, educación cívica,
resolución de conflictos; se esta exigiendo también a los profesores que sean unos “superhéroes” de conocimientos. De
todos modos cree, que la educación formal y no formal deberían convivir también en entorno escolar, y que además
cada vez se hace más.
Marcos destacó las positivas de la enseñanza reglada, que son los de transmitir los conocimientos, que es accesible,
gratuita e igual para todos, pero por otra parte no que educa en valores, no prepara el individuo para la vida en la
sociedad- allí es donde falla un poco el sistema.
Varios participantes estaban de acuerdo que la educación formal es muy limitada, y lo que no entra dentro, se considera que no es válido y se excluye. Mientras en la educación no formal todos somos válidos, no se requiere nada
previamente. Además en el sistema escolar el alumno se pierde y no sabe para que los sirven los conocimientos que
62
adquiere, mientras en la education no formal conoce la importancia práctica de los conicimientos, y sobre todo lo
elige según sus motivaciones e intereses.
Otro hecho importante, que destacó Pablo, es que si el alumno no cumple los requisitos, se considera como fracaso,
y no es así. Educación no formal sí que busca otros límites, otros valores, y además puedes orientar a la persona de
una forma mucho más personalizada. El sistema de la educación formal no permite realmente a conocer el alumno.
Para los profesores no es importante la transición vital de los alumnos, sino solamente que aprendan ciertos contenidos, pero por otro lado hay profesores muy implicados. La representante de instituto opinaba, que el sistema educativo va demasiado rápido, y el contacto personal con el alumno se perdió, también el contacto entre alumno y tutor.
Aunque en general todos los entrevistados estaban de acuerdo de que la educación formal y no formal deberían convivir mejor, Jordán también destacó otro punto de vista, que la educación no formal, a la diferencia de la formal, es
continua a lo largo del día, no solamente en determinadas horas, y que no podemos exigir que sean completamente
entremezcladas, pues las asociaciones que se dedican a la educación no formal tampoco trabajan todos los temas,
sino tienen ciertos objetivos, cierta orientación. También Marí cree que hay que tener cuidado que la educación no
formal no este absorbida por la formal, porque así perdería sus sentido y su función.
Había una discusión sobre si quitar la materia educativa sería beneficiario o no para el alumno. Por un lado, Javier
Cortina opina que habría que reducir la materia, porque muchos de los conocimientos no nos sirven para el futuro
y los olvidamos en el momento que aprobamos el examen, y habría que hacer la materia más “humanista”. Por otro
lado, Arantxa cree que quitando o reduciendo la materia no beneficia a los alumnos, porque ahora el contenido de
enseñanza es menor que hace años, cuando la educación era menos accesible pero mucho más intensiva, y se ve que
los alumnos de hoy salen menos formados.
¿Cuál es la metodología de la educación formal y no formal?
La educación formal tiene metodología muy reglada y objetiva, mientras la no formal tiene que ser más subjetiva y
amplia, no te exige conseguir cierta marca, simplemente la usas y la disfrutas. El ámbito cambia también.
Otro punto importante es que la educación no formal no es obligatoria, es mucho más interactiva y dinámica, tiene
una metodología reflexiva o autoreflexiva. Son los participantes que marcan el programa.
Otro tema importante era la entrada de empresas privadas en la educación no formal, mediante talleres o charlas
pueden a la vez promocionar sus productos. Allí se ve el poder de la educación no formal.
63
¿Creéis que las instituciones formales responden a las necesidades de los y las jóvenes?
Por un lado intentan flexibilizar el sistema, no es solamente cuestión de éxito o fracaso, sino intentan dar respuesta a
todo el mundo y dar alternativa a cada persona.
Las instituciones deberían dejar de hacer reformas y más reformas, y empezar a generar recursos. Es importante que
haya mucho más actividades complementarias, hasta que este sistema educativo también esté atractivo para el joven.
A la vez María cree que hay que dar más autonomía a los centros, porque no todos son iguales ni tienen la misma
manera de trabajar. Desde las instituciones se intenta interrelacionar diferentes sistemas, tanto con asociaciones y
entidades juveniles como con instituciones sociales, y empieza funcionar bastante bien. Pero lo fundamental es escuchar a los jóvenes.
¿Qué deberían hacer los representantes de políticas juveniles para desarrollar la educación formal?
Deberian tomar la educación como inversión en el futuro de la gente, y los políticos no se dan cuenta de eso. Es importante la implicación de todos los sectores educativos.
Habría que ver como se controlan todos los procesos y como va el dinero a los centros, y como se distribuye dentro del
centro. Los recursos tienen que estar usados de una manera mejory optimizados.
También es importante fomentar la participación en los centros y convencer a los y las jóvenes que se impliquen en la
vida de sus centros. Hay que organizarse para buscar las vías para cambiar lo que no nos guste. Es importante decirlos, como hay que participar y conseguir cosas, que hay formas de implicarse, porque muchas veces no tienen ni idea
de las posibilidades que tienen. Pero sí que hay cambios muy positivos, por ejemplo se hacen cursos de mediadores y
hay bastante interés.
¿Cuáles son los puntos fuertes y débiles de la educación formal?
La educación formal tiene un punto fuerte que es igual y accesible para todos, todo el mundo tiene su plaza. Su “corsé”
también puede ser una ventaja, porqué así tiene unos objetivos claros y marcados. Otros positivas son la planificación
y organización. Es una educación fundamental.
Focus Group Trabajadores Sociales
¿Cuál es la función de las instituciones no formales?
64
Una de las funciones es trabajar y transmitir diferentes valores, inquietudes, formas de hacer las cosas que quizás desde las instituciones formales no se hacen. Educación no formal debería así complementar la formal, porque trabaja
con diferentes contenidos y usa recursos distintos y por lo tanto facilita el acceso a personas a las que no llegaría a
través de la educación formal.
Otra función destacada es la importancia de la educación en el tiempo libre, la pedagogía del ocio y animación sociocultural. La educación no formal debería basarse en las necesidades y experiencias propias de las personas.
¿Cuáles son los puntos fuertes de las instituciones no formales e informales?
Uno de los puntos fuertes principales es la forma de ser y trabajar. Las entidades ponen mucha importancia a los
objetivos que intentan conseguir y además las personas que trabajan desde las instituciones no siempre dependen
exclusivamente de trabajo remunerado.
Otro punto fuerte es que se cree mucho en la participación activa de los participantes. La educación no formal usa
una metodología muy participativa y dinámica, lo que permite realmente involucrar a los participantes en la actividad. Está abierta a las opiniones, ideas o cualquier expresión de las personas.
La educación no formal se dedica también a varios temas desde un punto de vista no evaluativo, a diferencia de la
educación formal, pero con un gran impacto social y personal.
Además usa recursos alternativos. A veces no se necesitan tantos medios, por lo que este tipo de educación es accesible para todo el mundo. Otros de sus puntos fuertes son la flexibilidad, la capacidad de adaptación a las circunstancias de los usuarios y la gran variedad de temas que puede abordar.
¿Y los puntos débiles?
Todos los participantes señalaron la problmática de la estabilidad en el tiempo de los proyectos, que suelen ser causados por razón de la rigidez de la administración y del propio sistema. Las instituciones no formales muchas veces
dependen del voluntariado, porque normalmente no se dan subvenciones para personal, solamente para las actividades. El voluntariado es bueno, por un lado, porque la gente trabaja por motivación, pero por otro lado eso también
puede causar inestabilidad o improfesionalidad. El problema es que muchas veces las personas, que gestionaron el
proyecto se marchan, lo que puede causar que el proyecto ya no funcione de la misma manera. Otras veces las personas se desaniman precisamente por los procesos administrativos o porque el proyecto era rechazado. Por lo cual
hay que trabajar el relevo en las entidades de manera que las cosas no dependan de una única persona, hay que
transmitir los buenos aprendizajes y así enriquecer los proyectos.
65
¿Cómo podemos entender las necesidades del grupo destinatario?
Lo fundamental es escuchar al grupo. La metodología de la educación no formal es muy participativa, lo que permite
que los usuarios puedan expresar mejor sus sentimientos y opiniones.
Otro punto importante es hacer las evaluaciones contínuas durante y después del proyecto y analizar los resultados.
También es importante hacer análisis de grupo antes del comienzo del proyecto, tenemos que tener claro a que grupo
nos vamos a dirigir, para poder adaptar las actividades a sus necesidades.
En general podemos entender las necesidades del día al día en los proyectos, programas o actividades, y tenemos que
intentar cubrirlas.
¿Cuál es el impacto de la educación no formal e informal en las políticas locales y nacionales de los jóvenes?
En general todos los entrevistados expresaron su satisfacción con la situación actual del asociacionismo y la actitud
hacia las actividades no formales en Gijón, aunque siempre se puede mejorar y no hay que cesar en continuar avanzando.
Una participante expresó la opinión que a nivel nacional cada vez se trabaja más el tema de la educación no formal,
pero que es un punto que debe ser más trabajado de manera participativa, es decir si se hacen políticas para jóvenes
debemos ser los propios jóvenes quienes las hagamos. Hay que intentar que nos impliquemos pero no de manera
significativa en un determinado momento, sino de manera contínua, para conseguir vernos reflejados en las políticas
juveniles.
Otra opinión era que el impacto es más bien contrario y que son las políticas las que marcan qué tipo de programaciones se priman en cada caso, dando en muchas ocasiones continuidad a programas que pierden su sentido social
pero que son efectivos políticamente.
Es importante la implicación de las administraciones, porque son ellas las que deciden que proyectos se van a apoyar
y a cuales no, por eso deberían conocer mejor la realidad de las asociaciones, su trabajo y objetivos, como también
su manera de trabajar.
¿Cuáles son las relaciones y valores de la educación formal, no formal e informal?
Lo que las tres tienen en común es el interés y el fin de educar, lo que difiere a unas de otras es el método, el cómo. Pero
finalmente todas son complementarias y en el fin de educar lo ideal sería que tanto la educación formal como la no
formal e informal, estén unidas y bordasen la educación de manera conjunta para lograr a educar.
66
Se pueden abordar los mismos temas desde todos los ámbitos, trabajando sobre la educación en valores y para la
salud en todo su amplio espectro. El valor de abordar la misma materia desde diferentes frentes está en que se puede
hacer de una forma más implícita o explícita en función de cada referente y momento de trabajo.
Lo que diferencia a la educación no formal de la formal es que aborda muchísimos más valores que puede transmitir
a los participantes.
¿Qué deberían hacer las organizaciones no gubernamentales para desarrollar la educación no formal?
Todos los participantes expresaron la necesidad de fomentar la colaboración entre las entidades que trabajan en el
campo de educación no formal, porque así se pueden hacer mejores proyectos y pueden aprender unos de los otros,
de las experiencias de los demás.
Otra idea fue mejorar los canales de financiación para que se asegure la diversidad y la continuidad en las programaciones.
No hay que olvidarse de las evaluaciones de los proyectos, es un punto muy importante y muchas entidades no le
dedican suficiente espacio.
Tendrían que trabajar desde una perspectiva más inclusiva, menos directiva a la hora de evaluar e implementar las
programaciones.
Las organizaciones deberían ponderarse a si mismas y al importante trabajo que realizan, para que sea más visible
el trabajo que hacen. Además de basarse en hacer unos proyectos y actividades de calidad para lograr lo anterior, no
conformarse con lo mínimo y jamás hacer cosas por hacer.
67
Focus Group Youngsters
Soto de Ribera (Asturias)
The young people that participate in this interview session are all from a small village called
Soto de Ribera. They make lots of activities and they recently formed a young association
called Xorrecer Ribera, to promote youth activities in their surroundings.
Here are some of their opinions:
Talking about the active citizenship:
It is a participation of people in events or activities.
People that work or cooperate in society, like volunteers, doctors, educators…
All those persons, which are in the disposition to work.
Everybody implicated in social activities, to help or support people in anything.
The model of active citizen:
It’s a person that has strength and willing to participate in society, he should have some formation and should know and take care of social problems.
It would be a person who knows to convince and has some competitive ideas.
He or she should have been initiative and participative.
Being part of society:
We are all part of society and we have our role in it. We can all participate in it to make it better,
and we should always have the ambition improve it.
There are like little societies inside of the society, and they are very different, some of them are
much worst. We should be aware of the social problems that are in the society.
In my society I feel good, but in news on TV you can see some bad things, like war in Iraq or
children that have nothing to eat or don’t get education.
Places for expression:
There are many possibilities how we can express, but here we have no place, where we could
meet young people and speak. We could meet in park or in house of one of us. In the end the
only possibility we will have, would be to move to Oviedo.
If I had a power…
68
It depends of case, everybody needs different things.
We could organize all the activities that we like.
Social centre and football camp or sport centre.
Focus Group Society
Gijón (Asturias)
In this interview participated people that has an important view in youth and educationa
fields:
_Jordán Suárez Garea, president of Federation of Youth Associations of Gijón (Conseyu de la
Mocedá de Xixón)
_María González, tecnique professor of orientation department in secundary institute Mata
Jove
_Pablo García, president of the Association Mar de Niebla, responsible of Youth Initiative Centre
_Marcos Juez Tarano, in representation of Youth Department in the Town Hall
_Javier Cortina, coordinator of Youth of United Left Party
_Arantxa Margolles Beran- representat of Youth Socialist of Gijón
What is the role of formal institutions and educational centres?
María, representing the institute, expressed the opinion that formal education has a clear concept, which is to transmit concepts or teaching, which are regulated, and on the other hand
it has, or should have the component of transition of values and human rights. In those times
formal education doesn’t reach the needs and demands of people. But on the other hand there also are transversal concepts that are supposed to have a methodology and didactic more
concrete. The problem is that teachers have quite enough of pedagogy, yet they should know
also to give the knowledge of sexual or civic education, or conflict resolution; there is also a
demand on professors to e some “superheroes” of knowledge. After all she thinks that formal
and non formal education should coexist and that each time there’s more done in this field.
Marcos pointed out advantages of regulated education that are to transmit the knowledge
and that t is accessible, charge free and equal for everybody, but on the other and it doesn’t
educate in values and it doesn’t prepare the individual for life in society- this is where he system fails a little bit.
69
Various participants agreed that formal education is very limited and that what’s not inside
of it, is considered as not valid and is excluded. Meanwhile in on formal education we all are
valid; there are no previous requirements. And also in school environment the student gets
a bit lost and he or she doesn’t know what is all this knowledge for, while in non formal education he or she understands the practical meaning, and above all chooses it according to
motivations and interests.
Another important fact, that pointed out Pablo, is that if the student doesn’t fulfil the requisites, it is considered as total fail, but it’s not like that. Non formal education is looking for other
limits, other values and it permits to orientate the person with much more personalize way.
The system of formal education doesn’t permit to really know the student.
For teachers the vital transition of the student is not important, they only care about they learn certain contents, but there are very implicated teachers as well. The representative of the
institute thinks that educational system is very quick and the relation between student and
teacher is lost, as well as the relation among student ad tutor.
Although in general all the interviewed that formal and non formal education should coexist
together, Jordán also pointed out other point of view, that non formal education, different to
non formal education, is continuous through all the day, not just in determinated hours, and
we can’t demand they would be completely mixed; the association that work in non formal
education don’t work with all the themes either, but they have certain objectives, certain
orientation.
There was a discussion if taking off a part of some learning matters would be beneficiary or
not for the student. On one hand Javier Cortina thinks that reducing the learning subject
would be necessary, because a big part of what we learn doesn’t serve us for the future and
we forget it straight away, and it’s necessary to make learning more “humanistic”. On the other
hand Arantxa thinks that reducing subjects doesn’t benefit the student, because know the
learning contents are quite smaller than years ago, when education was less accessible and
more intensive, and that it’s obvious that the students now are less formed.
Which is the methodology of formal and non formal education?
Formal education has a very regulated and objective methodology, while the non formal one
has to be more subjective and wide, it doesn’t need you to reach certain point, you just use it
70
and enjoy it. The environment is different also.
Another important fact is that non formal education is not obligatory, it’s much more interactive and dynamic and it has reflexional and auto-reflectional methodology. They’re the
participants that mark the programme.
Another important subject was the entrance of private enterprises into the non formal education, which through workshops and discussions can promote their products. Here you can
see the importance of non formal education.
Do you think that formal institutions respond to needs of young people?
On one hand they try to make the system more flexible, it’s not the question of success or fail,
but they try to give answers to everybody and to give alternatives to every person.
Institutions should stop making reforms all the time and start to generate resources. It’s important to have much more complementary activities, until this educational system would
also be attractive for a young person.
On the same time María thinks that it’s important to give autonomy to educational centres,
because they’re not all the same and they don’t have the same way of work. Institutions are
trying to make relation among more systems, just like youth associations or social institutions,
and it starts function quite well. But the basic thing is to listen to young people.
What should do the representatives of youth politics to develop formal education?
They should see the education as an inversion into the future of people, but the politics are
not aware of this. The implication of all educational sectors is important.
We should see how all the processes are controlled and how the money is distributed to the
centres and inside of the centres. Resources should be used better in better way and optimized.
Also it’s important to foment the participation in the centres and convince young people to
get more implicated in the life of their centres. They should get organized so that they can
change what they don’t like. It’s important to tell them how to participate and reach things,
that there are forms of implication, because many times they don’t even have the idea of the
possibilities they have. But there are some positive changes, for example there are mediators
71
curses and there s quite a big interest.
What are the strong points and weak points of the formal education?
Formal education has a strong point that it’s equal and accessible to everybody, and everybody has a place. It’s limits can also be an advantage in some point, because thanks to this it has
very clear and marked objectives. Another positives are the planning and organization. It’s a
fundamental education.
Focus Groups Social Workers
What is the function of non formal institutions?
One of the functions is to develop and transmit values, preoccupations and forms of doing
things the way that formal education doesn’t do them. Non formal education should complement the formal one, because it works with different contents and uses different resources,
and it is accessible to person that wouldn’t have the access through the formal education.
Another pointed function was the importance of the education in free time, the pedagogy of
free time and sociocultural animation. Non formal education should be based on needs and
proper experiences of the persons.
What are the strong points of non formal and informal institutions?
One of the main strong points is the way of how it works. Organizations put great importance
to the objective they want to reach and on other hand people that works in the organizations
normally don’t depend exclusively on remunerated job.
Another strong point is that it puts the importance on the active participation of the participants. Non formal education uses a very participative and dinamic methodology that really
permits to include the participants into the activity. It’s open to opinions, ideas o any expression of people.
Non formal education develops subjects that, from one point of view, are not evaluable,
which difference it from formal education, but they have a great social and personal impact.
Also it uses alternative resources. Sometimes you don’t need so many resources, which makes it accessible to everybody. Other strong points are the flexibility, good adaptation and a
72
variety of subjects.
And weakness points?
All the participants expressed the problem of instability and maintenance of the projects that
are often caused because of the rigidity of the administration and proper system.
Non formal organizations often depend on volunteering, because normally the subventions
are not to maintain personal, but the activities.. Volunteering is good, on one hand, because
people work with motivation, but on the other hand it can cause instability and improfesionality. The problem is that people that were carrying out the project, leave, and then the project
doesn’t develop the same way. Other times people loose their motivation because of long
administrative process or because the project is not admitted.
How can we understand the needs of target groups?
Fundamental thing is to listen to the group. The methodology of non formal education is very
participative, which allows to the participants to express their feelings and opinions.
Other important point is to make continuous evaluations during and after the project, and
to analyse the results. Also it’s important to make an analysis of group before the start of the
project, we have to have clear which group we’re working with, so that we can adapt the
activities to their needs.
In general it’s possible to understand the needs also during the project, activities and programme, and we have to try to cover them.
Which is the impact of non formal and informal education on local and national youth
policies?
In general all the interviewers expressed their satisfaction with actual situation of associationism and the attitude towards non formal activities en Gijón, although it always can be
improved and we always should try it.
One participant expressed an opinion that on national level the theme of non formal education is getting more developed, but it’s a point that should be developed more and in
participative manner, which means, if there are policies for young people, it should be young
people that make these policies.
73
We should be implicated more continuously, not just in punctual actions.
Another opinion was that the impact is the other way round, that youth politics marc what
kind of projects are preferred, and many times they give continuity to programmes that are
politically effective, but they loose their social sense.
The implication of politics is very important, because it’s them who decide which project is
going to be supported and which not, that’s why they should know better the reality of the
associations, their activities and objectives and the way of work.
Which are the relations and values of formal, no formal and informal education?
They all have in common an interest and purpose to educate, what differs them is the way
how they reach them. But in the end they are complementary and for the purpose to educate
the ideal would be that they would be joined together.
It’s possible to develop different subjects from different environments, working about the
education in values or in health in the entire wide spectre.
What differs the non formal education from the formal one is that it joins much more values
and transmits them among the participants.
What should the non governmental organizations do to develop non formal education?
All the participants expressed the need to create better collaboration among the organizations that work in the field of non formal education, because this way we can make better
projects and we can learn from each other, from our experiences. Other idea was to improve
the way of financiering so that there would be more diversity and continuity of the programmes.
We shouldn’t forget about the evaluations of the projects, it’s a very important point and
many entities don’t dedicate it much space.
Organizations should be more proud of themselves and their work, so that their job would
have more visibility. They should make quality projects, not be conformed with minimum and
never make things just to make something.
74
Focus Groups: Turkey_Gençtur
Fokus Grup Toplantısı 14-18 Yaş Grubu
Katılımcılar: Ezgi Sever (15), Ege Tekkökoğlu (16), Hatice Gültekin (15), Öykü Kürdemir (15), Ömer Emre Taşçı (14), Emir
Buğra Çelik (16), Taha Kerim Solmaz (16), Ege Tekkökoğlu (15), Can Kuru (15), Bilge Erdemli (16),
Sorulardan önce yaptığımız genel tanışma kısmında arkadaşlarımız okul hallerinden, memnuniyetlerinden, okul
haricinde yaptıklarından bahsettiler. Çoğunlukla imkanları el verdiğince spor yapıyorlar; basketbol, voleybol, rugby
takımları var veya kurmaya çalışıyorlar. Hepsi kitap okumayı seviyordu, okudukları belliydi konuşmalarından.
Okul dışında kendilerine rol biçmekte ne kadar zorlandıkları aşikârdı. Derslerin ağır yükü, devlet okullarındaki sosyal
imkân eksikliği en büyük şikayetleriydi. Sosyal yönlerini besleyecek, onları her alanda aktif olarak içine katan, yaşarak
öğrenebilecekleri bir sistemdi istedikleri. Geleceklerini net bir şekilde göremiyor ve kendilerini yeterince güvende
hissetmiyorlardı.
SORULAR
Aktif vatandaşlıktan ne anlıyorsunuz?
Ege: Aktif olarak ülke için bir şeyler yapmaya çalışmak.
Emir: Ülke kalkınması için vergi seçimlerde oy kullanmak
Bilge: Devletin verdiği imkanlardan yararlanmak, eksikleri devlete bildirmek ve devletin sağladığı imkanları kullanmak, kullanabilmek
Ezgi: Olmayan haklarımız ve ihtiyacımız olduğunu düşündüğümüz haklar için mücadele etmek.
Ömer: Devletin yapmadıklarını zorla yaptırmak mesela bilinçlendirmek için insanlara yararlı olacak bir eylemi
yaptırmakta aktif vatandaşlıktır.
Öykü: Kendi çıkarlarımız için değil de doğru olduğuna inandığımız ölçüde hakkımızı kullanmak olabilir.
Topluma ait/bağlı olmak sizin için ne ifade ediyor?
Ezgi: toplum için bir şeyler yapmak ona aitsen toplumun yararı için bir şeyler yapmak mesela erkekler için askere gitmek zorunlu olması şart değil isteyerek yapmak çok basit bir hakkı bile
Kerim: Toplumun bir ferdi olmak, milletimize ve devletimize yardım etmek, çarkın içinde yer almak.
Ezgi: Bizim haklarımız özgürlüklerimiz ve özgürlüklerimiz için bir şeyler yapmak burjuva sınıfı için değil halk için.
75
Size göre örnek alınacak aktif vatandaşlık nedir?
Ege: Kendi görüşüne uygun sivil toplum kuruluşlarının öngördüğünü yapmalı
Bilge: Kendi içinde tutarlığı olmalı, toplum içinde yaşayan her bireyin kendine göre doğruları olmalı. Devletin verdiği
bir karar ona uymuyorsa bırakmalı, aktif vatandaş devletin ona sağladığı imkanları kullanıp özeleştiri yapabilmeli.
Ezgi: Ben buna katılmıyorum. Tabii kurallar var ama Türkiye’de menfaatler üstüne kurulu bir düzen var ve hiç de halkın
düşünüldüğünü düşünmüyorum.
Emir: İnsanın tabuları olmalı. Doğrularından asla vazgeçmemeli. Vatandaştan bağımsız bir siyaset, siyasetten
bağımsız bir vatandaş olamaz bu sebeple devlet hep en iyisini düşünür zihniyetini taşıyan “devlet baba” zihniyeti silinmeli. Devlete karşı ayaklanmak bir suçtur ama bir haktır da.
Gençler hangi oranda toplumu değiştirebilecek güce sahip?
Ezgi: Eğer gerçekten ortak düşünülen bir şey varsa, benimsenmiş ortak bir karar büyük bir topluluk kurulursa büyük bir
eylem yapılabilir, başarılabileceğine inanıyorum ama ortak bir karar olmalı.
Hatice: Görüşler, hedefler aslında kulaktan kulağa bir iletişim ve mobilize olma şekliyle yayılabilir veya doğru gelmezse
de alternatif çözüm yolları bulunur, örgütlenilir.
Öykü: Eğer ortada herkesin benimseyebileceği bir düşünce varsa insanlar örgütlenebilir.
Bilge: Bence bir arkadaş çevresiyle bir şey olabilir, ben öyle düşünmüyorum. Çünkü arkadaş çevremden birisi benim
değerlerimden uzak bir şey söylüyorsa ben onu paylaşmam etkilenmem de bu sebeple arkadaş çevresinden gençlerin
bir şey yapabileceğine inanmıyorum.
Ege: Sesi çok çıkanı haklı görüyorlar.
Ezgi: Söylesek bile bastırılacaktır. Olanaklarımız olduğunu düşünmüyorum
Emir: Gürültünün bulunduğu ortamda ses duyulmaz. Herkesin birbirini dinleyip düşüncelerini paylaşabileceği bir platform yaratmak gerekiyor.
Ege: Böyle bir ortam yaratmak için de çaba harcamıyoruz. O ortam mı yaratılacak yoksa ÖSS mi kazanılacak özellikle
lisede? Ancak üniversitede belki.
Hatice: Biraz da suskunluk bu yüzden oluyor öyle bir sistem var ki bunlar mı uğraşacağım bana mı kaldı bu? Gelecek
kaygısı var onlarla mı uğraşacağım diyorum ikisini birlikte yapamazmışız gibi geliyor bu sebeple örgütlenme içine
gidilmiyor.
Ezgi: İstediğimiz zamanımız yok bir şeyleri değiştirmek için bir şeyler yapmak istesen düzenli yapmak zorundasın ve
zamanımız yok. Cumartesi günleri almanca dersi, hafta içi okul, 10 saat almanca diğer derslerimiz de var sonra sınav
haftası, istediğimiz zamanı bulamıyoruz.
Hatice: Haftada bir saat bile bir araya gelip bir şeyler konuşmanın o toplum için faydası var. Sana doğru gelir ya da
yanlış gelir karşındakinin fikrini öğrenirsin: niye bu bana yanlış geliyor şu ortamda mesela birine yanlış geliyorsa başka
76
birine anlatır o başka bir şey der böylece bu okulun içinde görüşler yayılabilir ve kendi düşüncelerimizi sorgulayabiliriz.
Bilge: Gençler bir arada toplanmaz sebebi de siyasi düşünceler bizim ülkemizde demokrasi yok birisi A partisini tutuyor öteki ise kesinlikle senin fikirlerine dinlemez. Konu hep siyasete geliyor hep kendi aramızda çok net olmasa da
önyargılar sebebi ile çok fazla örgütlenme söz konusu olmuyor. Gruplaşma her yerde var. Şu şöyle şunla düşüncemizi
paylaşmayalım, hepsi siyasi düşünce sebebi ile böyle düşündükleri için hiç bir araya gelemiyorlar.
Ezgi: Katılıyorum bir yerden sonra en yakın arkadaşım bile ortama sokmak için düşüncelerini empoze etmeye başlıyor
yani bu ortamlarda birbirinin düşüncesini değiştirme çabasına yol açıyor.
Hatice: Mesela sınıf başkanına ben oy vermediysem onla konuşmam o da beni çevresine sokmaz ben de onun çevresinde bulunmam.
Ömer: Şu anda toplumun büyük bir bölümü genç olduğuna göre birçok şey tabii ki yapabiliriz.
Kendinizi ifade edebileceğiniz alanlar ve araçlar neler?
Bilge: Okul içindeki münazara çalışmalarında kendimi çok iyi ifade edebildiğimi ve benim çok yararıma olduğunu
düşünüyorum. Okulum bana bunları sağlıyor deyip çok memnun olabiliyorum. Merakla alakalı o konuyu en iyi savunmak istiyorum en ince ayrıntıya kadar bilmek benim için çok önemli kendimi en iyi ifade ettiğim alan o.
Öykü: Benim için tiyatro. Hepimiz kendi isteğimizle giriyoruz. Sahneyi seviyorum, oynamayı seviyorum, kendimizi
geliştirmek için yaptığı en önemli katkı bence okulun tiyatro. Düşüncelerimiz ne kadar farklı olursa olsun orda beraber
bir şeyler çıkarmaya çalışıyoruz.
Okul dışında mesela voleyboldu, bıraktım kolumu kırdım zorunlu olarak bıraktım.
Ömer: Dans ederek kendimi ifade ettiğime inanıyorum.
Can: Tırmanmada, işte bende okul dışında yarışmalarda antrenmanlarla kendimi ifade ettiğime inanıyorum. Resim
yapıyorum okul dışında bir de.
Hatice: Ben yazarak ifade ediyorum. Okulda dergi çıkarmak istedik her sene yapılmak isteniyor ama olmuyor. Bu tür
etkinlikleri yapabilecek bir kulüp açabilseydik.
Ege: Gitar çalıyorum. Bir grubumuz var Emirle beraber, onlarla çalarken mutluyum.
Ezgi: Okulda kulüp yok. Tiyatro var bir tek. Edebiyat kulübü de yok.
Daha iyi bir gençlik hayatınız olsaydı nasıl olurdu, neler yapardınız?
Hatice: Derslerin daha az olduğu daha çok sosyal olabileceğimiz
Ezgi: Daha deneyim kazanabileceğimiz bir eğitim sistemi. Yaşayarak öğrenmek, mesela sosyal etkinliklerle.
Ömer: Benim imkanlarım olsa okumazdım mesela bütün dünyayı gezmek istiyorum ve param olsaydı okumazdım
şimdi kariyer yapsam zaten 30 yaşıma geleceğim sonrasını da bilmiyorum.
Can: Daha iyi bir gençlik benim için yaptığım bazı şeyleri yapmamak olabilirdi mesela ilgi alanım olamayan derslerde
77
zaman kaybetmemek. Daha önceden ilgi alanlarının belirlenmesi olabilir.
Ezgi: Daha az ders olsaydı ama daha verimli öğrenebilsek daha iyi olurdu.
Bilge: Bir insanın istedikleri bir de yapabilecekleri vardır. Bence öğrenciler için derssiz hayat daha iyi bir hayat olurdu. Ne kadar işimize yarayacak bir şey olsa da kullanmayacağım bir şeyse boş yere hayatıma sokmak istemiyorum.
Mesela fizik yapamıyorum şimdi veteriner olmak için bu dersi 3 sene çekmek zorundayım. Ama yapacağım meslek
konusunda da çok fikrim yok. Bir üniversitenin bir bölüme gireyim bakayım nasıl dersler işleniyor. Bu şekilde iyi hayat
olamaz meslek ile dersler arasında uçurumlar var.
Ezgi: Bence bizi yönlendirecek, danışmanlık yapacak birileri de olmalı çünkü gençlik okuldan ibaret, hepimiz okuldayız.
Bütün zamanımız okulda geçiyor keşke böyle olmasaydı.
17 Şubat Fokus Grup Toplantısı Deşifresi;
Katılımcılar; Tuna ÖZTÜRK (T.U), Sena DURSUN (S.D), Barış TAŞKIN (B.T.), Beyza SÜRMEN (B.S), Özgür Mersin
DİKER(Ö.M.D), Efe DANIŞMAN (E.D), Selçuk BEDÜK (S.B), Emre ERDOĞAN (E:E), Gülşen ERENGÜL (G.E), Ayşe DİNÇER
(A.D), Asude SÜLEYMANOĞLU(A.S), Aslı GÜRKONAK (A.G), Özgecan SAYGAN (Ö.S), Melih İREM (M.İ)
Tanışma Faslında herkes daha önce neler yaptığından bahsetti ve şimdiye kadar yaptığımız (kişisel gelişimimiz ve
bağlı olduğumuz kurum için yaptığımız her şey) tüm işlerde en etkili olanın okul dışındaki çalışmalarımız,stajlarımız,dil
kursları,katıldığımız eğitimler ve bu eğitimler sayesinde kendimizi geliştirme fırsatı bulduğumuz zamanlar olduğunu
tespit ettik.
-Hepimizin ortak noktası yaşarken öğrenmek,öğrendiklerimizi pratiğe dökmek vb. şeylerdi,
-Aralarında en uygulamalı ve amatör olmayan çalışma,bizim için en verimlisi;ama profesyonellik aradığımız kadar
samimiyet de önemli
SORULAR;
Resmi kurumların toplumdaki rolleri nasıldır?
S.B ;Türkiye’de resmi kurum deyince hantal bir kurum geliyor aklımıza,bu kurumların hantallığı insanların isteklerini
yerine getirmelerini aksattığı gibi şevklerini de kaybettirebiliyor ,işin efektifliği kaybolabiliyor.
Ö.M.D;benim bölümüm mühendislikte motivasyonun para olmaması temel koşuldu anlatılanlara göre,insan
yetiştirmek de bir mühendisliktir bence ve motivasyonunun para olması yeterince üzücü
S.D ;hantallık üzerine yeterince örneğim var elimde, erasmus gibi.. rolü maalesef ki bizim isteklerimizi köreltmenin
ötense geçemiyor.
78
A.S ; Bu söylediklerimizin rolle değil mevcut resmi kurumların zayıflığı ile alakası var aslında, bu her üniversitede olan
bir şey. İsteklerimiz basit aslında ama bir noktadan sonra biz bile soğuyabiliyoruz istediğimiz işten.Bir noktadan sonra
özel kurumlar ile devlet kurumları arasında rekabet olmadığı için bu öğrencilere verimsizlik olarak geri dönüyor.Ortada bir rol karışması var aslında
Ö.S ; İdeal resmi kurum devlet-sivil kurum ilişkisini kurar.Toplumdaki rolü; bürokrasiden öteye gidemediği için (çoğu
kez) hantallıkla hemfikirim.
S.B ;Resmi deyince hep devlet kuruluşlarını ele aldık ama tüm resmi kurumlar böyle değil,özel kurumlarda performans
yükseldikçe para kazanıldığından daha hızlı işliyor
Ö .M D ; devletin de özel sektörün de yönettiği resmi kurumlarda çok farklılıklar var,özelde yeniliğe daha açık olan
kurumları görebiliyoruz.Ben bile iyi ki özel okula gitmişim diyorum.
B. T ; Resmi kurumlar ve kar amacı gütmeyen kurumlarda motiveyi sağlama yolları çeşit çeşit. Maalesef ki halka hizmet vermek isteyen devlet kurumları,özel sektörde bu amaçla çalışan diğer kurumların önüne geçemiyor.
E. E; Bu roller sivil toplum kuruluşlarına göre daha destekleyici olmalı. Mesela İstanbul-modern’deki toplantıda
arkadaşlarımızın sinema kulüpleriyle ilgili fikirlerini öğrendik bu sayede.Yani bilgiye Daha kolay ulaşabiliyoruz ve bu
avantajı kullanmayı aktif hale getirmemiz gerekiyor.
E. D; iki tarafın(özel sektör ve devlet) paralel çalışması gerekiyor.
Ö.M.D ; hayır herkes kendi işini düzgün yapsa böyle bir gereklikten söz etmeye gerek kalmaz.
S.B ; Resmi kurum olayları resmileştirdiği için olayları legal kıldığı için eğitimde standart olmasına rağmen daha kolay
iş yapabiliyoruz. Bürokraside aksama olmadığında mevcut sistem bize yetmiyor değil.
A.G ; Resmi kurumlar işi kolaylaştırıyor,bir şey yapmak istediğimizde izin kısmıyla çok uğraşmak zorunda kalmıyoruz
vakit kazanıyoruz ama bunlar daha hızlı neden ilerlemesin..
Resmi kurumların güçlü olduğu noktalar nelerdir?
S B ; gücünü kötüye kullandığı noktalar var. Gücü yetki merci olmasından kaynaklanıyor.
E. D ; bilgiye ulaşma gücü sağlıyor resmi kurumlar.
B. S ; ekonomik gücünün yanı sıra kültür alışverişi de sağlayabiliyor.
A.G ; kişiler bireyken,bağlı oldukları kurumlarla tüzel kişilik olup söz söyleme hakkına sahip oluyorlar.(kulüpçülükte
olduğu gibi.)
Resmi kurumların zayıf olduğu noktalar nelerdir?
Ö.M.D ; Babam eğitimci benim ve her tartışmamız mevcut sistemin tek tip birey yetiştirdiği konusunda anlaşamamamız.
Mesela o meslek liselerinin verdiği eğitimle ilgili ekonomisi kötü olan ülkelerin kendi ihtiyaçlarını karşılamaya ve ken-
79
dini garanti altına almaya çalıştığını savunuyor ve buna hak veriyor oysa ben gençlerin gelecekle ilgili hayallerine
kota koyduğunu düşünüyorum.
S. D ; katılıyorum,kardeşim ablam ve ben aynı cümleleri kuruyoruz ve aramızda yaş farkı olmasına rağmen.
S. B ; bir ülke tek tip insan yetiştiremez ki,hepimiz aynı eğitim alırız ama farklılıklarımızı kendimiz yaratırı.
E. E ; insanlar hobisiz kalıyor aslında en önemli sorun bu. Sosyal yönümüzü devlet desteklemiyor.
Ö S ; resmi kurumlar aslında her şeyi kolayca halledebilip hizmet ettikleri insanlara bunları anlatabilir. Bilgiyi dağıtma
konusunda çok zayıf.
T.Ö ; ideolojilere göre resmi kurumların çalışmaları zayıf kalıyor. Her ideolojideğişikliğinde halk ile resmi kurumlar ortada bulşamıyor.
G. E ; bir adım sonrası yok,bugün var sadece. Yani çıkarlarını aşamıyorlar.Halk değişen sistemlere ayak uyduramıyor.
Sürdürülebilirliği zayıf.
A .G ; resmi kurumların organizasyonlarının şansa bırakılmaması yeniliğe açık olmaları gerektiğini unutmadan planlıprogramlı çalışmaları gerekmekte
Resmi kurumlar gençlerin isteklerine nasıl yardımcı oluyorlar?
S.B ;Kadıköy’de çok çeşitli kurslar var mesela. Eğitimde bu farklı alanlara yönelmek zor ama bu çeşit kurslarla imkan
bulabiliyoruz.
M. İ ; bu imkanlara devlet olmasa sahip olamazdık bu doğru. Onların koruması altında Gençlik Meclisleri var artık,söz
söyleme hakkına sahip gençler.
E. E ; devletin bursları bazı durumlarda yeterli bazı durumlarda yeterli değil,bu dengenin sağlanası lazım(erasmus da
yeterli olduğu gibi)
A.S ;Erasmus örneğinde gençlerin gelişimine yardımcı olan bir programdan bahsediyoruz sürekli.Bu gibi programlara
ulaşmayı resmi kurumlar kolaylaştırıyor,
S. B ;bu kadar geç kalınış olması çok üzücü.Politikaya kurban giden bir gençlik varsa orada tepki de doğuyor haliyle.
Resmi kurumlarda gençlerin isteklerine yardımcı olabilmek için değiştirilmesi ve geliştirilmesi gerekenler nelerdir?
Ö.M.D ; Türkiye gencecik ama gençlik bakanı yok …
S.D ; resmi kurumlar (özelikle de devlet) gençlerden okruyor ama korkmak yerine dinlemeyi seçseler ülke daha hızlı
kalkınır.
Ö.S ; hiyerarşi var,cinsiyet ve yaş ayırım gibi ayrımlar da var ..
B.T ; erkek kolu neden yok mesela Türkiye’de. Bizi tanımıyorlar.
80
Gençlik politikalarından kim sorumlu?
M.İ ; üretimde gençler uygulamada devlet
B.T ; Bu devletin alanına girer,gençler değişse de politika aynı kalmalı.
Ö.S ;toplumun kendisi sorumlu,aile sorumlu
Hülya Abla; özel sektör –sivil insiyatifte vs etileşim var. Bu etkileşimle mi ortaya çıkıyor uygulanması gereken politikalar?
S. B ;olmalı kısmıyla ilgileniyor ve maalesef Türkiye’de sorumlu yok.
Hülya Abla; neden kendinizi sorumlu hissetmiyorsunuz?
M.İ ;kendi başımıza karar veremiyoruz ama,,hesap vermemiz gereken ailemiz,okulumuz vs var. Bunu devlete
yansıtmak,ülkedeki genlerin farklı fikirlerini zenginlik olarak görüp en makul olan seviyede değerlendirmek gerekli.
Okul dışı eğitim ve yaygın eğitim metodları arasındaki farklar hakkında neler düşünüyorsunuz?
E.D ; okulun temel oluşturduğu sonrasının bize ait olduğunu düşünüyorum.
E.E ; okul dışı eğitimin daha verimli olduğunu düşünüyorum.Bir zorunluluk olmadığı için gerçekten yapmak istediğimiz
şeyler konusunda gelişebiliyoruz.
B.T ;okulda ezber metodu var mesela,bu sakıncalı.Unutmaya yüz tutabiliyor bilgilerimiz.Yaşayarak öğrenmede
düşünce yapımızı dğiştiren her deneyimi unutmamız pek de mümkün olmuyor.
S.B ; birini severek yapıyorum diğerini çoğu kez zorunluluktan..
G. E ; öğrendiğimi test edebiliyorum yaşayarak öğrenmede,bu önemli.
A.S ; yaşayarak öğrenmede hayata tahammül daha az çünkü sonuçları büyük sorunlara yol açabiliyor,o yüzden daha
etkili olabiliyor.
Ö.S ;zaman farkları var aslında,mesela dil kurslarında. Bu gibi kurslardaki süre ile zorunluluktaki süre çok farklı,bu da
dikkatin toplanması-dağılması konusunda önemlilik teşkil ediyor.
Yaygın eğitim geliştirmek için yerel ve ulusal gençlik yönergesinin ne yapması gerekiyor?
S.B ; Üniversiteden hareketle;kulüp yönergesi oluşturup dahil olmaya çalıştık sisteme.Yönergelerde önem vermek ve
kendimizi olabildiğince ifade etmek önemli.
A.G ;gençler haklarının farkında olup STK lar ile bu bilincin kazanılmasında aktif görev almalılar.
A.S ; mesela burada öğrendim gençlik konseyini bundan haberim yoktu,bunun gibi çekirdek olan kurumları
genişletmeliyiz.
Ö.M.D ;biz üniversite öğrencileri çok güçlüyüz,gücümüzün farkında değiliz.Toplumu bir adım ileri çekebilmek için toplumla bir olmamız lazım,gençlik konseyi gibi söz hakkı bulduğumuz kurumları genişletip bunu herkesle paylaşmamız
81
lazım,işin özü;bir olmak lazım.
Youth Workers Focus Meeting
12 May 2009
Katılımcılar: Sosyal Sorumlular (Hükümet dışı kurumlarda çalışanlar ve gönüllü olanlar). Belma Kilic- TEMA genc
takim sorumlusu; Nazli Ozcelik- Gelecegin Yildizlari- Eng. Teacher; Hatice Caner - Mor Film Kooperatifi; Ismail Hakki
Acar- Edirne Doga Sporlari Dernegi; Semra Erengul- Sinif Ogretmeni; Nuray Caliskan- Zirve Doga Sporlari Kulubu;
Hulya Denizalp- GENCTUR.
SORULAR;
Resmi olmayan kurumların işlevleri nasıldır?
Hatice: Ben öyle bir ögütte çalıştığım için diyebileceğim gençlerin gönüllü olarak…
Okul eğitiminde öğrenci belli bir kalıp içinde düşünüyor oysa informalde yaşayarak öğrenme yöntemiyle kendi kendine öğreniyor. Türkiyede böyle bir yöntemin uygulanmasına izin veren bir temel olmadığı için zorlanılıyor.
Semra : Öğrenciyi ön plana alan, farklılıkları göz önünde bulunduran bir sisteme geçildi.Okul dışı eğitimin öğrenciye
çok şey kattığını düşünüyorum: çok yönlü düşünme, kendini zenginleştirme gibi.
Nazlı: İki alanda da birebir tecrübe yaşayan biri olarak söyleyebileceğim öğrenciler için formal eğitim demek not
kaygısı demek bu yüzden teori ile pratik arasında uçurum olabiliyor. Formal eğitimin, eğitim sisteminde yapacağı reformlara inanmıyorum çünkü 20 yıllık hocalar hala 10 yıl önce kullandıkları materyalleri kullanıyorlar hem de gurur
verici birşeymiş gibi. Oysa kamptaki deneyimlerine göre: 6 yaşımdan beri kamplardayım ve yurtdışında insanlarla
iletişimimden, özgüvenime kadar birçok şeyi buna borçluyum. Şu an çalıştığım kampta ise katılımcı profilini daha
çok maddi imkanları yüksek çocuklar oluşturuyorlar.Hiç yataklarını toplamamış, şımarık bir kampçı profilimiz var. İlk
defa bu kampta birey olarak var olabiliyorlar. Odada koçları ile birlikte kalıyorlar. Koçlarının yaş ortalamasının genç
olmasını tercih ediyoruz. Okul dışında ne kadar kendilerini özgür ifade edebildiklerini görüyorum. Mesela Kadıköy
Anadolu Lisesi’nde yaptığımla kampta yaptığım arasındaki verim çok farklı oluyor. Romeo ve Julliet’i yaparken
Kadıköy Anadolu Lisesi’nde hangi kelimeleri sınavda sorabilceğimi soruyorlarsa, kampta Romeo’nun Julliet’i ne kadar
sevdiği konuşuluyor, düşünülüyor.
Belma: Kendi tecrübelerimden gördüğüm kadarıyla; müfredatın yetmediği yerden tamamlamaya çalıyoruz. Ama bu
değişim çok yavaş ve çok geç. Okullarda çevre kolu var, Milli Eğitim Bakanlığı çok güzel bir başlangıç noktası vermiş
ama bütün öğretmenler vakfı arıyorlar. Birçoğu ne yapacağını ve ne istediğini bilmiyor. Ne milli eğitim donanımlı ne
de yeterli sivil toplum var. Biz yetişemiyoruz. İnsanlar arkası boş bir şekilde yönlendirilmişler. Mesela doğa ve eroz-
82
yon kampımız var. Kampta karıncaların yuvalarının neden kuzeye baktığını anlatırlarken, kendi öğrenme süreçlerimi
düşünürken ne üniversitede ne okulda daha çok sosyal ortamlarda ve sivil toplum kuruluşlarında kendime dair bir
şeyler keşfettiğimi farkettim ve bu bilgi konusunda da böyle.
Nazlı: Kalıbı alıyorlar Avrupadan her öğrencinin portfolyosu olacak içinde kendi çalışmalarının bulunduğu ancak
öğretmen yine aynı şeyi yaptırıyor ama adı portfolyo oluyor.
Okul dışı eğitimin ve yaygın eğitimin zayıf ve güçlü olduğu noktalar nelerdir?
Nuray :Çeşitlilik getiriyor
Semra :Birlikte çalışma imkanı sağlıyor.
Nazlı: Zayıf noktası var :Herkese ulaşmama gibi. Belirli bir gelir seviyesinin üstüne hitap ediyor ve gönüllü sayısı problemi çekebiliyor.Formel eğitim gibi geniş bir kitleye ulaşabilmesi çok zor
Gülşen: Ben sürdürebilirlik konusunda bir sıkıntı yaşanabileceğini düşünüyorum.
Hakkı : Heryerde yeterince kuruluşta olmayabiliyor mesela Edirnedeki kuruluş sayısı ve yaygınlığı ile İstanbuldaiklerinki
aynı değil.
Semra: Çok küçük yaşlardan başlanılması gerekiyor.Çünkü bu konuda eğitimli çocuk daha rahat kendini geliştiriyor.
Anaokulundan itibaren olabilir. AÇEV’in 7 çok geç kampanyası gibi. Aslında gelir düzeyi düşük ailelerin çocuklarıyla
yüksek olanların çocukları arasında da çok fark yok. İki kesimde çocuğunun gelişimi ve ihtiyaçlarına dair çok da
duyarlı değil.
Nuray: Bunu uygulayan kurumların zayıf noktaları mı bu eğitim sistemlerinin zayıf noktaları mı? Uygulamada milyonlarca zayıflık olabilir. İdeolojik olabilir, konu seçiminde, denetlenemesinin zor olması ve bazen yanlış yönlendirme
de sözkonusu olabiliyor.
Hedef kitlenin isteklerini nasıl anlayabiliriz?
Hatice: Sorumluluk vererek hatta işin tamamını vererek, o parçanın onlara ait olduğunu hissetirebilirsek, ikinci evre
geldiğinde kendisi eklemeler yapıyor ve daha iyi oluyor. Süreci başından sonuna hakim oldukları zaman revizyon yapmak daha kolay oluyor. Bu senin görevin dediğimiz zaman sorumluluk almaları kolaylaşıyor. Yani ihtiyaçlarını sorarak
ve görev vererek isteklerini anlayabiliriz.
Hakkı: Onların fikilerine göre hareket ederekk ama aynı ya da benzer fikre sahip olanları gruplara ayırarak.
Belma: Gençlerin zayıflıklarının en belirgin sebebi kendilerini çok dahil, çok ait hissediyorlar ama öte yandan da uzun
süreli sorumluluk gerektiren bir durumdan da çabuk sıkılabiliyorlar. Yani çok sıkı bir rehberlikle onları motive etmek
gerek.
Semra: Konrolü önderin bırakmaması gerekiyor. Gözünün önünde iyi bir rehber varsa güzel bir projede kendini ortaya
koyabiliyorlar.
83
Nazlı: Informal eğitimi verenlerin bütün araştırmalardan haberdar olması gerekiyor çünkü gençlerin ilgi alanları
devamlı değişiyor. Ordan alınan modelleri burada şekillendirirken deneyimlerimiz çok önemli mesela öğleden
sonra İngilizce ya da futbola gidiyorlar. Koçlar ne yaparsa yapsın kızlar futbola katılmıyordu. Ama biz kızlarla
oğlanları ayırdığımızda aslında bu aktiviteye katılmaya başladıklarını fark ettik çünkü kız çocugu futbol oynamak istemediğinden değil erkeklerle oynamak istemediğinden katılmıyordu. Gözlemle, deneyerek tecrübe ederek
yanlışlarımızı düzeltiyoruz. Mesela 15-17 için, “Too cool for everything” grubu için, genç liderleri tercih ediyoruz
hayranlık uyanınca aktiviteyede katılıyor.
Okul dışı eğitim ve yaygın eğitimin, yerel ve uluslar arası gençlik yönergelerinde etkisi nelerdir?
Belma: Geçtiğimiz yıl gençler enerji üzerine bir kongre düzenlediler ve ben enerji bakanının etkilendiğini hissettim.
O dakika enerji bakanının bizim farkında olmadığımız birşeyler oluyor durumunu hissetiğini tahmin ediyorum. O
politikaları oluşturanların gençlerle daha fazla paylaşımda bulunmaları ve etkileşim içinde olmaları gerekiyor.Gençlerin gayretleri çok ama aynı ilgiyi göremedikleri kanaatindeyim. Farkında olma aşamasındalar ama dikkate alma
aşamasında değiller.
Semra: Bazen de bu politikaları oluşturanlara bunlarla ilgilenmek yorucu geliyor.
Hatice: Bu politikaların çok somutlaşması taraftarı değilim. Çünkü politikalar ancak böyle değişebiliyor. Kapalı
öğrenme sistemlerinden çıkan gençler yeni şeyler öğrendikçe ailelerini, aileleri de çevreyi etkiliyor böyle gidiyor.
Nuray: Bu söylenene kesinlikle katılıyorum gençlerin ailelerini birebir etkilemeleri dışında üniversite olan şehirler bile
bu etkileşimin bir örneği mesela
Belma : Mesela TEMA’nın amacı o politikaları yönlendirecek bir iktidarı bile etkileyecek kamuoyunu oluşturmak.
Okul dışı eğitim ve yaygın eğitim ve örgün eğitimin ilişkileri ve değerleri nelerdir?
Belma: Başarılı eğitimciler üstüne bir konferans yaparken orda bu konudan faydalanabilecek yetkililerden kimse yok
yani o yetkililerden yeterli ilgiyi görmüyoruz. Oysa bu onlar içinde çok büyük bir fırsat. Milli eğitimle işbirliği ile bir vakıf
kuruluyor ama içerikte çok yalnız kalıyor diğer taraf. Yani destekliyormuş gibi duruyor ama yaptığı eğitimin aktivitenin
çıktısını almıyor ya da kullanmıyor.
Nazlı: Görütüde aynı değerleri destekliyorlar. Milli Eğitim de aydın insan yetiştirmek istiyormuş gibi duruyor ama
güdülecek insan istiyor aslında, aydın insan eğitimine yönelik çalışmayı içten bir şekilde desteklemiyor. Bu sebeple
formal eğitim onların hedefini destekliyor.
Hakkı: Hükümetin görüşlerine yakınsan destek alıyorsun eğer değilsen destek alamıyorsun.
Nuray: Bu formal ve informal eğitim ilişkileri kötü ama bu çelişki doğal ve süreç içinde dengeleniyor. Neticede bir
şekilde denge bulunuyor
Hatice: Mecbur kalınan bir noktaya gelindiğini görüyorum. Kendi alanlarında ve değerlerinde çatışmalarının önemli
84
olduğunu düşünüyorum. Bu çelişki gerekiyor toplumlara. Toplumlar bu şekilde kendini adım atmak zorunda hissediyor. Bu çelişkilerin eğitici olduğunu düşünüyorum.
Hükümet dışı kurumların okul dışı eğitimin gelişmesi için neler yapması gerekiyor?
Belma: Çoğu zaman eleştirildiği bir taraftır TEMA’nın fazla uysal oluşu ama TEMA’nın amacı da zaten hükümetlerle birlikte çözüm oluşturmak. Bence kazandığı saygınlığın sebebi de bu. Bizim hep vurguladığımız şey şudur : Biz
tarafsızız yanlış varsa uyarırız doğru varsa takdir ederiz. Ama her zaman başarıya ulaşmıyor mesela bir kanun için
bir milyon imza topladık hükümet yine de yasayı çıkardı biz de muhalefete mahkeme açma hakkını götürdük ama
hükümet bize karşıt bir duruma geçmedi.
Nuray: Karşılıklı önyargıların çözülmesi gerekiyor. Bir eksikliği tamamlamak adına orda olduğumuzun belirtilmesi
gerekiyor.
Hatice: Uluslarası platformlar ile baskı uyguluyoruz bazen özellikle ulusal düzeyde yetersiz kalacağı hissedildiği sürece,
bu baskılar işe yarayabiliyor çünkü bu değişimleri biz götürmesek zaten uluslarası platformlar tarafından dayatılacak.
85
Focus Group Youngsters 14-18
Participants: Ezgi Sever (15), Ege Tekkökoğlu (16), Hatice Gültekin (15), Öykü Kürdemir (15),
Ömer Emre Taşçı (14), Emir Buğra Çelik (16), Taha Kerim Solmaz (16), Ege Tekkökoğlu (15), Can
Kuru (15), Bilge Erdemli (16).
Before general introduction they mentioned about their school life, their hobbies and what
they do instead of their school life. Most of them do sports if they have the opputunity, they
have basketball, voleyball and rugby team. But it was obvious that they have some difficulties
about identifying their idenitities outside of the school. They would prefered a system which
will provide them living experinces and improve their social abilities.They can not see their
future cleary and they dont feel confident enough about their future life.
Questions:
What do you understand about active citizenship?
Ege: Try to do something actively for our country
Emir: To pay taxes for development and vote in elections
Bilge: To benefit from the opportunities that state offers and also to use these opportunities,
and to inform the state in case of insufficiency.
Ezgi: To struggle for our existing rights and also for the rights which are not existing, but necessary.
Ömer: To get the things done when the state make them to do so. For example, to encourage
and make people a useful action done for creating awareness is an active citizenship.
Öykü: To use our rights not because for our interests but because we think that it’s right.
How do you feel to belong to the society?
Ezgi: To do something useful for the society that we belong. For example doing the military
service does not have to be obligatory, to do even a simple duty voluntary.
Kerim: Being a member of a society, to help our country and our state, being a part of the
game.
Ezgi:To do something about our freedom and rights, not for the bourgeoisie but for the community.
86
According to you what is the role model of active citizenship?
Ege: People should participate in a non-governmental organization which is appropriate for
his/her point of view, act in accordance with this organization’s perspective and predictions.
Bilge: To be coherent, every individual have some rights and wrongs. If one of the decisions
of the state is not okay for citizen, s/he can use the opportunities of the state and criticize it.
Ezgi: I don’t agree with that. Of course there should be some rules but in Turkey there is a
system in that everybody seeks his/her own interest, and I don’t think there is anybody who
support a common interest of the whole society.
Emir: People should have taboos. They shouldn’t give up the things that they think as right.
It’s impossible to think politics without considering its relation with the citizenship, that’s why
we should revise the idea that state thinks always the best. To revolt against state is a crime
but it’s also a right.
In which percentage the youngsters have the power to change the society?
Ezgi: If you have something in common if you really think, a decision has been adopted in
a large established community, a great action can be done, I believe it can be achieved, but
should be a joint decision.
Hatice: Opinions, targets, actually a word can be spread by contact form and be mobilized, if
its not seem as a correct solution we can find alternatives, we can organize.
Öykü: If there is a common idea which can be adopt by everyone, people can be organized
Bilge: I think it might be something with friend’s mobilization. Because one of my circle of
friends for me to share I would say from a distant effect of young people from around.
Ege: They think that the one who have the laud voice is also the right one.
Ezgi: I know we will be suppressed. We don’t have enough opportunities.
Emir: You will not hear the voice when it’s really noisy. A platform should be created where
everyone listen to each other and share ideas.
Ege: We don’t do any efforts to create such an environment. Especially in high school, are we
going to study for university or try to create this environment? However, maybe at the university it can be possible
Ezgi: We do not have the time to change anything we want to do something we have to do
regularly and have no time. German lessons on Saturdays, weekday school, 10 hours of German courses there other week after the exam, you can not find the time
Hatice: We can talk about something together that has benefits for the society
87
event one hour in a week. We can share our ideas and we can discuss for example why its not right for me or why its wrong for you by this way we can spread our ideas and at the same time we would have chance to critize ourselves.
Bilge: Young people do not gather together because of the political ideas. Democracy does not exist in our country. If one is supporting a political party, he/she won’t listen others’ ideas. It always comes to politics, and event. The
prejudices are not clear, we can not mobilized because of these prejudices.
Ezgi: I agree, even my best friend is beginning to impose her thoughts and try to change
others’ thoughts.
Hatice: For example, our class president; I don’t speak with him if I don’t
vote for him and he does not want me around if I don’t vote for him.
Ömer: Of course we can do many things if we consider the fact that a large section of population is composed of youngsters.
What are the space and tools to express yourself?
Bilge: I could express myself very well in school discussion group and I think it’s very useful.
That is one of the opportunity that school offers me and I can say that I am glad. I want to
defense my ideas in best way and that’s way I wanted to learn all details about the subject.
That’s the best area where I express myself.
Öykü: For me its theater club. We do it voluntary. I love scene, I like acting. I guess it’s the
most important contribution of the school for improve ourselves. How different our ideas,
we try to do something together. Out off school, I was playing volleyball but I broke my left
arm and I gave up.
Omer: I believe that I can express myself with dance
Can: I believe that I express myself in my climbing trainings and competitions outside of the
school. Also I like drawing.
Hatice: I am writing to express myself. We wanted to publish a magazine, but we couldn’t, its
something that people try every year. It would be nice if we could have opened a club for
this kind of activities.
Ege: I play guitar. We have a band, I am happy with them when I am playing.
Ezgi: There is no club in school only there is one for theater.
What would you do if you had the power for better youngsters’ life?
88
Hatice: It would be better if we had less lectures so we could be more social.
Ezgi:. It would be better with a different educational system that we experienced more for
example with life learning or social activities.
Omer: If I had the opportunity I wouldn’t study at the school because I want to travel all
around the world so if I had money, I wouldn’t have to study for example now I have to study
or work until 30 for doing what I would like to do.
Can: Not to spend time for the thing that I am not interested, such as lectures, would be a
better young life. For example center of interests could be determined
Ezgi: It would be nice if we would have less lecture but we learned efficiently.
Bilge: There are something’s that men can want and men can do. In my opinion life without
lectures would be better for youngsters. Even it’s beneficial I don’t want to learn something
that I am not going to use in my future. For example I cant do physic but I have to take this
lecture for 3 years because I want to be vet. On the other hand I didn’t make my mind about
my future. I want to see what I am going to learn before entering the university. We couldn’t
have better life like this when there is a huge difference between school education and professional life.
Ezgi: I think we need a guide or someone who will give advice or consultancy because being
young means being at school. We spend all our time at school. I wish it wouldn’t be like that.
Focus Group Society
Participants: Tuna ÖZTÜRK (T.U), Sena DURSUN (S.D), Barış TAŞKIN (B.T.), Beyza SÜRMEN (B.S),
Özgür Mersin DİKER(Ö.M.D), Efe DANIŞMAN (E.D), Selçuk BEDÜK (S.B), Emre ERDOĞAN (E:E),
Gülşen ERENGÜL (G.E), Ayşe DİNÇER (A.D), Asude SÜLEYMANOĞLU(A.S), Aslı GÜRKONAK (A.G),
Özgecan SAYGAN (Ö.S), Melih İREM (M.İ)
Questions:
How is legal institutions roles in society?
S.B :When we say public authorities in Turkey what comes to mind is a laziness, these institutions inefficiency not only postponed realization off peoples demands but its demotivates
people, sometimes the efficiency of the work can be lost.
Ö.M.D;In my department, engineering, the fist requirement for the motivation had not to be/
89
shouldn’t have been the money. Human raising is also engineering, it’s really sad that the only
motivation is the money.
S.D :I have several examples about laziness like erasmus…its role isn’t anything other than
dulling our aspirations.
A.S : What you said has nothing to do with the roles of the official authorities, its about the weakness of existing authorities, it happens in every university. Our demands are simple but after
one point even we are estranged from our initial purposes. Because there is no competition
between public instructions and private institutions it comes back to students as inefficiency.
In fact there is role confusion.
Ö.S : Ideal official institution builds state and civil institutions’ relation. His role in the society
can not pass beyond the burocracy that’s why I have the same opinion about clumsiness.
S.B: We always talked about state institutions when we are thinking official institutions but all
the official institutions are not like that. Private institutions have opportunity to make more
profit when their performance is advanced that’s why they are working more fast.
Ö .M D : There are huge differences between the institutions which are administrated by private sector and state. Private sector is more open to the innovation. I event consider my going
to private school as an opportunity.
B. T : Official institutions and non profit organizations have diversified ways for providing motivation. Unfortunately state institutions which are willing to serve public can not keep up with
institutions which are working for the same objective.
E. E: These roles should be more corroborative than the civil society. For example through
Istanbul Modern meeting we learned our friends ideas about cinema club. That’s means we
access easily to information, we have to use this advantage more actively.
E. D: Two sides (private sector and state) have to work together.
Ö.M.D : No if everyone do his work properly we don’t have to talk about this necessity.
S.B : Official institutions have the ability to legalize the facts that’s why even though there is
a standard in education its not that hard to doing our work. When there is no breakdown in
burocracy existing system is enough for us.
A.G : Official institutions make our work easier sometimes we don’t have to deal with permission we gain time but it can be faster than that.
What are the powerful points of official institutions?
S B ; Sometimes they abuse their power. Their power coming from being institutions in charge
E. D ;They give us the power of access to information
90
B. S ;Along with their economical power they sometimes support cultural exchange.
A.G ;Individuals becomes legal personalities which give them opportunity to express themselves..
What are the weak points of official institutions?
Ö.M.D ; My father is a teacher and our every discussion is about our education system which
raise same type individuals. For example he thinks that these Business High Schools help the
countries in question to provide for their needs and guarantee themselves and finds this right
but i think these high schools limits the dreams of the young people about future.
S. D ;I totally agree, me, my sister, my little sister all off us make the same sentences even though there is age difference between us.
S. B ; A country can not raise same type of individuals, all off us receive the same education
but we create our differences.
E. E ;.People are left without hobbies. Our social side is not supported by state.
Ö S ; Official institutions can fix this problem and explain everything easily to the people to
whom they give service. Circulation of information is a weak side of theirs.
T.Ö Because of ideology differences the official institutions are inefficient. Every change of
ideology obstructs people and official institutions from interacting.
G. E ; There is no one step forward, only today. They can not go beyond their interests. Public
cant keeps up with the changing system. Its sustainability is weak
A .G ; The organization of official institutions should not be neglected and they should work in
a carefully planned fashion .They should be open to innovation.
How formal institutions respond to young needs?
S.B ; There are several courses in Kadıköy. For example its hard to be involved in diversified
areas in our education but we find the opportunities in these courses.
M. İ ; Its true that we couldn’t have these opportunities if we would have the state. Under their
guard we have Youth Assembly, young people have right to express themselves.
E. E ; State scholarships are sometimes enough sometimes not. They should balance this.
A.S ;In case of Erasmus we speak of it as an efficient program for young peoples development
so state make it easy for us to reach some kind of programs like that.
S. B Its so sad that its so late. The youngster is a victim of politics so there is a reaction because
of that.
91
What could be changed / improved in the formal institutions in order to respond to
young needs?
Ö.M.D ; In Turkey the rate of young population is high but we don’t have ministry of youth
S.D ; Official institutions are afraid of young people but instead of being afraid I think they
shoul listen so the country can fastly develop.
Ö.S ; There is hierarchy and discrimination
Who is responsible of youth policies?
M.İ ; In production young people are responsible and in practice its state
B.T ; Its states area of responsibility even though young generation changes politics should
stay the same.
Ö.S ;Society is responsible also family
S. B ;.There is no responsible in Turkey
Hülya Denizalp: Why don’t you feel yourself responsible?
M.İ ;We don’t have the ability to decide for ourselves. We have to explain it to our parents to
school. We have to share it with state and we should see the different ideas in young generation as richness and should consider them reasonably.
What do you think about difference between non formal and informal education methods?
E.D ; School education is basic and after that its up to us.
E.E ; I think the education outside the school is more efficient. Like there is no obligation we
can improve our interest about the subjects that we interested in.
B.T ;There is a memorization system in our education I think its disadvantageous. We can forget these information’s. In living learning its not possible to forget an experience that we learn
by changing our thinking structure.
S.B ;I do one of them voluntary and the other because of the obligation.
G. E ;I can test what i learn in living education, its important.
A.S ;There is no tolerance for the mistakes that’s why its more efficient.
Ö.S There is difference of time for example in language courses.
92
What should the local and national youth policies do to develop the non formal education?
SB; We try to enter the system by making our instructions in university. We should pay attention to the instructions and try to express ourselves.
AG; Young people should aware of their rights and should take active role with NGO’s for
gained this awareness.
AS; For example, I have learned here that we have the youth council, the core institutions
such as this must expand.
Ö. MD; we’re very strong students, but we are not aware of our power. To be able to take a
step forward the society all we need a community, such as youth councils. We should share
these institutions with everyone.
Youth Workers Focus Meeting
12 May 2009
Participants: Social Workers (workers and volunteers in NGO’s)
Belma Kilic- TEMA genc takim sorumlusu; Nazli Ozcelik- Gelecegin Yildizlari- Eng. Teacher; Hatice Caner - Mor Film Kooperatifi; Ismail Hakki Acar- Edirne Doga Sporlari Dernegi; Semra Erengul- Sinif Ogretmeni; Nuray Caliskan- Zirve Doga Sporlari Kulubu; Hulya Denizalp- GENCTUR
How is the role of non formal institutions?
Hatice: In school education students don’t think outside the box, but in informal education
they learn by themselves while living. It’s difficult in Turkey because there is no groundwork
that would allow application of such a method.
Semra: The new system favors the students and considers the differences. I believe extracurricular education helps the student a lot, e.g. about self-improvement and thinking in different
ways.
Nazli: Having experience in both areas I can say that formal education is more about grades
for students so there can be a gap between the theory and the practice. I don’t believe that
formal education will achieve a big change in the education system as long as 20 year long
teachers use the materials they were using 10 years ago and are proud of this. However, according to my experiences in camps, I’ve been to camps since I was 6 years old, and I owe
93
my self confidence and my communication abroad to these camps. The camp I work in right
now though consists more of children with better life standards. Our camper profile is more
children that never made their own beds and spoiled.
Belma: From my own experience I can say that we’re trying to fill in where the formal education lacks. But this change is very slow and difficult. The schools have an environment club, the
ministry of education made a great start but the teachers are still calling our foundation. Most
of them don’t know what to do or what they want. The education ministry is not experienced
enough and there are not enough NGOs. We can’t answer to every request. For example we
have a nature and erosion camp. When we were explaining why the ant holes face north I realized I learned more about myself and gained more knowledge in social environments rather
than in formal education.
Nazli: They copy the portfolios from Europe instead of reshaping it to every students needs.
What are the strength points of non formal and informal education?
What are the weakness points of non formal and informal education?
Nuray: It brings variety.
Semra: It provides an opportunity to work together.
Nazli: There is a weakness: Inability to reach everyone. It is geared towards people with higher
income and it can have a volunteer quantity problem. It’s really hard to reach a wide population like formal education.
Gulsen: I think there might be a difficulty in sustainability.
Hakki: There might not be enough institutions everywhere. For example the number of institutions in Edirne is very low compared to Istanbul.
Semra: It has to be started from the early ages. Because if the children are educated in this
subject they’re better at self improvement. It can be from kindergarten. Like the “7 is too late”
project of ACEV. Actually there is not much difference between the low-income and highincome families, neither of them are very sensitive about the child’s development and needs.
Nuray: The weakness of the institutions that apply this or the weakness of the education systems? There can be a million weaknesses in application. It can be ideological, choosing a
subject, it’s hard to audit or sometimes wrong orientation.
How we can understand target group needs?
Hatice: By giving responsibilities. It will be easier to understand what they want when we ask
their needs and give them responsibilities.
Hakki: By moving according tp heir ideas but to separate the ones who have the same of
94
different ideas into groups.
Belma: The most obvious reason for the youth’s weakness is that they get bored of responsibilities very quickly. So they need to be motivated with great leadership.
Semra: The leader should not lose the control. If there’s good guidance the good projects
become better.
Nazli: The ones who give informal education have to be aware of all the researches because
the interest areas of the youth are constantly changing. For example they go to English or football in the afternoon. The girls were not participating in football no matter what the coaches
did. But when we separated the girls from the boys, they started participating because they
actually didn’t want to play with the boys. We correct our mistakes with our observations and
experiences. For example, 15-17 ages, the “Too cool for everything” group we prefer young
leaders because if they admire the leader they participate in the activities more.
What is the impact of non formal and informal education in local and national youth
policies?
Belma: Last year the youth prepared an energy conference and I felt that the minister of energy was impressed. I think he felt that there’s something happening around us. The youngsters
are really putting an effort on it but I don’t believe they get the attention they deserve.
Semra: Sometimes the people who develop these policies find it really tiring to deal with
these.
Hatice: I think the policies can only change like this. The youth who leave the closed learning
system will affect their families and they change the environment and so on…
Nuray: I definitely agree with this. In addition to youth affecting their families, cities with universities is even an example if this interaction.
Belma: For example TEMA’s goal is to develop a public who will be able to affect the power
that would direct those policies.
Relations and values of non formal, informal and formal education.
Belma: When there’s a conference about successful educators there is nobody that would be
helpful in this subject, we don’t get enough attention. Although this is a big opportunity for
them too. They create a foundation in cooperation with the Education ministry but it’s not
effective.
Nazli: They support the same values in appearance. It looks like Education Ministry wants to
95
build enlightened individual but in reality they just want people they can lead. They don’t support the education for an intellectual. Therefore, the formal education serves their purpose.
Hakki: If you agree with the governments ideas then you’re supported otherwise you’re not.
Nuray: The balance between the formal and the informal education is bad but it’s natural and
it’ll work out in time.
Hatice: I see that it’s at a point of being a necessity. I think it’s important to have clashes in their
own areas and values. This conflict is necessary for societies. They are forced take a step this
way. I believe these conflicts are educational.
What should the non institutional organizations do to develop non formal education?
Belma: Usually TEMA is criticized about being too easy-going but TEMA’s goal is to find solutions with the government. I think this is the reason why it’s so respected too. We always stress
that we are impartial, if there’s a mistake we warn, if there’s a success we appreciate.
Nuray: The prejudice has to go away. It needs be made clear that we’re there to fill a gap.
Hatice: We pressure using international platforms especially when it’s felt like it will be inadequate on a national level. These pressures may be useful because if we don’t bring these
changes, the international platforms will enforce them.
96
Focus Groups: Mexico_Vive México
Focus Group: Youngsters
What do you understand about active citizenship?
Most of the interviewed people said that being an active citizen means to act within the life
community, being involved in all maters related to civil rights and obligations as a citizen and
doing all you can do to contribute to improve your own community.
Some others have expressed that being an active citizen means being involved in what is
going on in your community; being actives within the community and not neglecting all
what happens around you.
How do you feel to belong to the society?
Some of the interviewed have expressed that they often don’t feel as being an important
part of their communities, but some others expressed that they feel good knowing that they
belong to a society.
According with you what is the role model of an active citizen?
Most of the interviewed people agreed that the role model to follow is to participate in all the
activities leading to a better development into the community that imply a real benefit to the
community like environmental campaigns, cultural activities and all that can contribute to the
public benefit.
In which percentage the youngsters have the power to change the society?
Almost all of them had expressed that in a 50%, some others that in a 20%, depending on the
youngsters’ interest to make things change and depending on the spaces and opportunities
available to do that.
What are your spaces and tools to express yourself?
Almost all the interviewed people agreed that there are no many spaces but the new technologies and programs like this contribute to create opportunities to express all the youngsters
97
have to say. They expressed that the most they use are the internet chats as well as the artistic
expression and they give as a simple the realization of this interview as a mean to express
them.
What would you do if you had the power to improve the youngsters’ life?
The interviewed people said that they would give more opportunities for the young people
as well as all the facilities so they can be well prepared and avoid that they migrate to the
United States; they would create more youth programs so the young people could participate
in sports, cultural and social activities, avoiding alcohol and drugs abuse and addictions; but
most important, a true social development and welfare focused in their full development.
Focus Group: Society
How is the role of formal institutions?
The interviewed answered that the formal education institutions are charged of providing the
knowledge which is necessary for a true education, through which skills and competences
can be developed for the professional and working life.
Formal institutions must update and improve its processes and methods, in the other hand,
the formal institutions have the main role in providing education, but they are not truly linked
to the real life.
What are the strength points of formal institutions?
The main strengths of the formal education are the contents and programs, which in general
terms are well designed, but also the autonomy and independence of several of these institutions. In the other hand, one of the interviewed has pointed that a major strength is the fact
of having a universal access to education since it is for everybody.
What are the weakness points of formal institutions?
The major weakness is that even if the programs and contents are really good, they provide
98
just theoretician knowledge, but in the practice they are not very useful as they can’t be used
because there is a lack of possibilities in the real life to develop it.
Another weakness is that very often there is a lack of commitment between the actors working within the formal education institutions with its own work, with the national education
projects and plans; but also the fact that the budget and programs are not well administrated.
How formal institutions respond to young needs?
According with all the interviewed the formal education institutions are not responding or
they respond partially, to the young people needs, since there is a gap between the way the
young people understand their own needs and the way formal education institutions understand them.
What could be changed/improved in the formal institutions in order to respond to
young needs?
The interviewed have pointed that the institutions should be more inclusive and the people
managing these institutions should be more prepared to manage and rule these institutions.
Institutions should have the infrastructure needed and practices and internship programs
should be conceived regarding the professional experience and the youth’s working life. Education should be conceived regarding the real life and not only the theory.
Who is responsible of youth policies?
According to the participants, all the actors working within the youth development should
be responsible of these policies, from the government, the legislators, the parents and the
community, but most important the young people. They should be more involved in matters
that concern them directly.
What do you think about difference between non formal and informal education methods?
According to the participants the difference is that non formal education complements and
supports the formal education, but formal education has its own methods and is well organised. Non formal education, in the other hand, is composed mostly of experiences and it
99
doesn’t look for a goal in itself and it doesn’t have a well defined method or organization.
What should the local and national youth policies do to develop the non formal education?
All the interviewed pointed that it should be taken in consideration all kinds of education,
as all of them complement each other, so they should work closer. Every actor working in
making youth policies should participate actively; the programs and budget should be well
managed and regarding the long term.
100
101
102
Project Responsible: Mario Lupoli (Cantiere Giovani)
Publication coordination: Cantiere Giovani
Coordination in the partner countries: Dominika Susolova (Federación de Asociaciones Juveniles de Gijón), Hulya
Denizalp (Gençtur), Lic. H. Alberto García García (Vive México), Do Thi Phuc (Solidarités Jeunesses Vietnam).
Graphic design and development of the publication and the cdrom: cantieregiovani.org
Printed in Italy
103
104

What is Non-Formal Education (NFE)

Transkript

Benzer belgeler

Un gioco da ragazze Kız Oyunları A Game for Girls (18+) 2008, 95 min.

1 turkmenistan national forum on “youth employment and