Anı, Efsane, Düşünce

Anı, Efsane, Düşünce
Kategori: Anı, Efsane, Düşünce
Çarşamba, 16 Nisan 2008 04:34 tarihinde yayınlandı.
Gösterim: 7463
MUALLİM NACİ (1850-1893). Fevziye Mektebinde okudu. Varna’da medreseye devam etti.
Sait Paşa ile memurluk etti. Kuralcı, klasik şiire bağlıdır.
ANI: Ömer’in Çocukluğu.
Abdullah Uçman, Muallim Naci, Toker Yayınları, İstanbul 198..
İÇİNDEKİLER: İyilik Unutulmaz; Babam Büyük İnsandı; Dost Kötü Günde; Suç Cezasız Kalmaz; Ne Güzeldi;
Görünmez Kaza; Güzel Bir Kızdı; İlk İşittiğim Mısra; Bana Yazık Değil mi?; Bir Türlü Konuşamadım; Kayış; Mehmet,
Şimdi Ha!; Vav Üstüne Ve; Odun Çeken Babacığım; Oku Ömer’im; Varna’da; Eden Bulur; Ömer Kaybolmuş; Merkez Efendi;
Işık İstiyorum Işık; Bir Kurban Bayramı idi; Acı Biber
METİN: BABAM BÜYÜK İNSANDI
Geri dönelim:
Çeşmenin hemen karşısında dediğim sokağa girilerek, sol baştaki evin bahçe duvarı izlenince, iki katlı
bir ev görülür. Kapısının önü, basamak taşlarıyla oldukça yükseltilmiştir.
Bu gün üzerinde 70 numarası okunur. Eskiden, alt ve üst katlarında dört oda ile iki sofa vardı. Arka
tarafında yedi-sekiz basamak merdiven ile çıkılan genişçe bahçesi, görülmeye değerdi.
Bundan bir süre önce o evde oturanlar, şunlardı:
Baba: Ali
Anne: Fatma Zehra
Büyük oğul: Mehmed
Küçük oğul: Ömer.
İşte bu Ömer, benim
Babam kırk altı yaşında öldü. O sıralarda ben aşağı yukarı sekiz yaşında idim. Kıyafeti hâlâ gözümün
önündedir. Orta boylu, geniş omuzlu, sağlam yapılı, büyücek başlı, değirmi çehreli, kalınca kara kaşlı, ela
gözlü, irice kara bıyıklı, beyaz tenli, heybetli görünüşlü..
1 / 3
Phoca PDF
Anı, Efsane, Düşünce
Kategori: Anı, Efsane, Düşünce
Çarşamba, 16 Nisan 2008 04:34 tarihinde yayınlandı.
Gösterim: 7463
Başına giydiği büyük Tunus fesinin üzerine büyücek bir yemeni sarar. Geniş göğsünü zor kapayabilen,
kaytan ve sırma işlemeli çuha yelekteki düğmelerin büyük kısmı, yaz kış çözük bulunur.
Yeleğin üzerindeki sade çuha saltanın kolları biraz kısadır. İri, dolgun bilekleri her zaman göze çarpar.
Belinde, en iyisinden zemini beyaz, çiçekli bir Acem şalı görülür. Bunun sarı zeminli bir eşi de omzunda ya da
kolunda bulunur. Bunu daha çok mendil olarak kullanır. Beldeki şalın içinde saklı olan, muhafazalı, iri Corci
Piryol saatin, sırma örme işlemeli, ortası düğmeli kösteğini, yeleğin üst kısmındaki düğmelerin birine
iliştiriverir.
Dizlerinden az aşağı inen çuha şalvarın alt taraflarını Ahıska tozlukları örtmüştür. Ayakları; Galata
işi, üstü az, zarif, kırmızı yemenilere alışıktır.
Üzerinde değil eski, rengi solmuş bir şey bulunmaz. Pek yakışıklı, dolgun vücutlu bir Osmanlıdır. Bununla
birlikte şişman değildir. İstanbul'da doğmuş büyümüştür. Gelgelelim kendisini bilmeyenler onu İstanbullu
sanmazlar. Saraçhane halkından Ali Bey'i tanıyanlar, şu anda bile az değildir.
Ahlâkına ilişkin de birkaç söz söyleyeyim:
Terbiyeli bir İslâm ailesi içinde yetişmiş, güzel yaratılışlı bir adamın kalbi, duyguları nasıl olur?
Babamın kalbi, duyguları da işte öyledir. Kimseye kötülük etmemiştir. Fakat pek çok kimseye iyiliği dokunmuştur.
Doğruluk, mertlik kendisine, babası Ahmet Ağa'dan miras kalmıştır. Biraz öfkeli görünür. Ama sebepsiz öfkelenmez.
Kızmasını gerektiren olaylar, kesinlikle İslâm terbiyesine ve insanlığa yakışmayan şeylerdir. Yüreği aile
sevgisiyle doludur. Hiçbir zaman şımartıcı davranışlarda bulunmadığından ev halkı, kendisinden biraz çekinir. Bu
çekinme, dövüp sövmek gibi bazı sebeplerle ortaya çıkmamıştır. Kişiliğinin doğal bir sonucu olarak meydana
gelmiştir.
Dünyada kimseye muhtaç olmamak kadar büyük mutluluk olamayacağına inandığından; çalışmayı, işleriyle
uğraşmayı pek sever.
O evden başka bir de Saraçhanebaşı'nda küçük dükkânı vardır. Kendi dükkânında saraçlık eder. Sabahleyin
erkenden dükkânına gider. Akşam olunca da doğruca evine gelir. Ömründe içki içmemiştir. Günde bir iki lüle tütün
içer. Alışkanlığı yoktur. Bazen tütün kesesini dükkânda unutur. Evde zaten tütün bulunmadığından o gece
içmeyiverir.
Kazancı bir iki ev daha idare edebilecek ölçüdedir. Buna rağmen, büyük bir ev edinmek, hizmetçi tutmak,
halayık almak gibi şeyleri düşünmez. Bu evi kendim yaptırdım. Severim. Kalabalığımız yok. Bize yetip gidiyor.
Dükkân da kendi malımız. Çalışıp kazanıyoruz. Güzel güzel geçiniyoruz. Allah'a şükredelim. Bize verdiklerinin
değerini bilelim.. İçimizde yabancı bulunmasın. Hizmetçi, halayık derdi çekilmez. Kendi işinizi kendiniz görün.
Allah yardım eder. Merak etmeyin. Hizmetçili, köle ve cariyeli evlerde bu mutluluk bulunmaz, der...
Evine o kadar güzel bakar ki, bilen aileler hayran kalırlar, “keşke bizim de öyle babamız olsa” derler.
Her şeyin iyisinden satın almaya meraklıdır. Evde, ihtiyacımız olan her şeyin en iyisi bulunur. Biz çocukların
isteyebileceği yemiş gibi şeylerin her türlüsü dolaplarda durur.
Pirinç, yağ gibi şeyleri her zaman toptan alır. Öyle ki, komşuların dikkatini çekmemek için bunları,
akşamdan sonra eve getirir. O küçük ev, büyük bir mutluluk yuvası halindedir. Orada insan, gerçekten mutlu olur.
Fakat, sahibinin isteğine aykırı bir harekette bulunmamak şartıyla. Meselâ kendisinin izni olmaksızın komşuya
gitmek mümkün değildir.
Bu adam, kendisi gibi adamlara oranla, eşsiz bir derecede, dünyada olup bitenleri bilir. Boş şeylerle
uğraşmadığı gibi, uğraşanları da sevmez. Zamanını ciddi ve faydalı şeylere harcamak ister. Geceleri gereği
olmadıkça bir yere gitmek, adeti değildir. Bununla beraber, bir yerde yangın olsa, o tarafa bildiği varsa, ne
kadar uzakta olursa olsun, hemen giyinir, çıkar, yardıma koşar. Bu davranış, yiğitler arasında öteden beri bir
gelenek imiş..
MUALLİM NACİ (1850-1893). Fevziye Mektebinde okudu. Varna’da medreseye devam etti. Sait Paşa ile memurluk
etti. Kuralcı, klasik şiire bağlıdır.
ANI: Ömer’in Çocukluğu.
2 / 3
Phoca PDF
Anı, Efsane, Düşünce
Kategori: Anı, Efsane, Düşünce
Çarşamba, 16 Nisan 2008 04:34 tarihinde yayınlandı.
Gösterim: 7463
Abdullah Uçman, Muallim Naci, Toker Yayınları, İstanbul 198..
3 / 3
Phoca PDF
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)