Ad Gentes

EPİSKOPOS PAVLUS
TANRI'NIN HİZMETKÂRLARININ HİZMETKÂRI
KUTSAL KONSİL'İN PEDERLERİ İLE BİRLİKTE
EBEDİ HATIRASINA
KARARNAME
AD GENTES
KİLİSE’NİN
MİSYON FAALİYETLERİ
HAKKINDA
ÖNSÖZ
1. Dünyanın uluslarına “evrensel kurtuluş gizemi”1 olarak Tanrı tarafından gönderilmiş olan
Kilise, kendi Katolikliğinin derin gereksinimlerine zamanında cevap verilerek yönetilir ve
Kurucusu’nun yönetimine itaat ederek (Mk 16,16), İncil’i tüm insanlara ilan etmek için
çalışır. Kilisenin kurucusu olan Havariler, Mesih’in izinden yürüyerek, “gerçeğin sözünü
ilan ettiler ve kiliseyi oluşturdular”2. “Tanrı Sözü hızla yayılsın ve yüceltilsin (2 Se. 3,1) ve
Tanrı’nın Krallığı ilan edilip kurulsun” diye bu amaç için çalışmak da onların ardıllarının
görevidir.
İnsan için yeni durumların ortaya çıktığı, olayların şimdiki durumunda, yeryüzünün tuzu ve
dünyanın ışığı olan Kilise (Mt. 5, 13–14) her şeyin Mesih İsa’da yenilenmesi ve tüm
insanların kendisinde tek bir aile ve Tanrı’nın tek halkını oluşturmak üzere tüm yaratılışı
yenilemek ve kurtarmak için daha ivedilikle çağrıda bulunur.
Bu nedenle, bu Kutsal Sinod, Kilisesi’nin yüce gönüllü gayretleri sayesinde ulaştığı kusursuz
sonuçlar için Tanrı’ya şükran sunarken, misyonerlik faaliyetlerinin ilkelerini belirlemeyi ve
Tanrı halkının dar Haç Yolu’nda ilerlerken, inananların gücünü toplayarak, Rab olan ve
çağlar ötesinden her şeyi gören (Sirak 36,17), Mesih İsa’nın krallığını her yere yaymasını ve
onun gelişi için yolu hazırlamasını arzu eder.
BÖLÜM I
DOKTRİN İLKELERİ
Tanrısal Kurtarış Planı
2. Dünyada göçmen olan Kilise’nin kendisi, Oğul’un misyonu ve Peder Tanrı’nın tasarısı ile
uyum içinde, kökenini ondan aldığı Kutsal Ruh’un misyonundan ortaya çıktığı için,
misyonerlik Kilise’nin doğasında bulunmaktadır3.
1
Dogmatic Constitution "Lumen Gentium," 48.
St. Augustine, "Exposition on Psalm 44," 23 (PL 36, 508; CChr 38, 510).
3
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium,"
2
Bu tasarı, Peder’in merhamet olan sevgisinin kaynağından çıkar. Ezelden beri var olan
Peder’in biricik Oğlu ve Kutsal Ruh aracılığıyla O’nun bitmeyen ve merhametli iyiliği ve
lütuf dolu çağrısı ile yaratılışı özgür kılar ve onun yaşamını ve şanını paylaşmaya çağırır, öyle
ki “Tanrı her şeyde her şey olsun” (1. Ko. 15,28), ve aynı zamanda onun yüceliğinde bizim
mutluluğumuz belirsin. Fakat Tanrı, Oğlu’nun yaşamına paydaş olanların tekil olarak, her tür
karşılıklı bağdan uzak bir şekilde değil, bir zamanlar dağılmış, ama şimdi onun evlatları
olarak bir arada, tek bir halk olarak birleşmesinden hoşnut olur. (Yu. 11, 52).
Oğul’un Misyonu
3. İnsan soyunun kurtuluşu için Tanrı’nın bu evrensel tasarısı insan ruhuna gizlice fısıldanan
bir sır ya da Onunla temas kurulabilecek ya da onun bulunabileceği şans eseri bir durummuş
gibi görünse de (din adamları bile Tanrı’yı aradıkları çeşitli yollardan geçerler); O hiç
birimizden uzak değildir (Ha. İşl. 17,27). Bu tür yaklaşımların aydınlatılması ve düzeltilmesi
gerekse de, İlahi Takdir’in incelikle yaptığı işler sayesinde, bunlar, kimi zaman Tanrı’ya
çeken halatlar ya da İncil’e hazırlayan unsurlar4 olarak hizmet edebilirler. Tanrı, ilk ve son
kez beden alan Oğlu’nu göndermesi sayesinde, insan soyu, gerek kendi arasında kardeşlik
birliği oluştursun, gerekse günahkâr insan soyuyla kendisi arasında barış ve birlik kurulsun;
Oğlu’nun aracılığıyla insan soyu karanlığın ve Şeytan’ın (Ko.1,13; Ha. İşl.10,38) gücünden
kurtulsun ve Oğlu’nda tüm dünya Kendisi ile barışsın (2 Ko. 5,19) diye insanlık tarihine
müdahale etti. Aracılığıyla dünyayı yaratmış olduğu5 kişiyi her şeyin mirasçısı olarak tayin
etti ve onda her şeyi yeniledi (Ef. 1, 10).
Mesih İsa Tanrı ile insan arasındaki gerçek aracı olarak dünyaya gönderildi. O Tanrı olduğu
için bütün ilahi doluluk onda bedensel olarak bulunur (Gal. 2,9). Diğer yandan insan doğasına
göre o yeni Âdem’dir ve yenilenmiş insanlığın başı olarak lütuf ve gerçekle doludur (Yu. 1,
14).O, Tanrı’nın Oğlu olarak gerçekten vücut bularak insan olduğu için, insanları da Tanrı’nın
doğasının paydaşları yapar: o zengin olduğu halde bizim uğrumuza fakir olmayı seçti, öyle ki
onun yoksulluğu bizi zenginleştirsin (2. Kor. 8,9). İnsan Oğlu hizmet edilmeye değil hizmet
etmeye ve hayatını pek çokları, herkes uğruna vermeye geldi (Mk. 10,45). Kilise Babaları
tereddüt etmeksizin ilan ederler: “Mesih tarafından kurtarılmamış olan kişi,
tamamlanmamıştır, eksiktir”6. Şimdi insan doğasını tam olarak aldı, bizdeki kötü ve zavallı
doğa onda günahsızdır (İbr. 4,15; 9,28). Mesih İsa’nın kendisi için dediği gibi, O, Peder’in
kutsadığı ve dünyaya gönderdiği kişidir (Yu.10,36): “Rab'bin Ruhu üzerimdedir. Çünkü O
beni yoksullara Müjde'yi iletmek için meshetti. Tutsaklara serbest bırakılacaklarını, körlere
gözlerinin açılacağını duyurmak için beni gönderdi" (Lk. 4,18). Ve yine: "Nitekim İnsanoğlu,
kaybolanı arayıp kurtarmak için geldi." (Lk 19,10).
4
St. Irenaeus, "Against Heretics," III, 18, 1: "The word existing in the presence of God, through whom all things
were made, and who always is present to the human race..." (PG 7 932)- id. IV, 6, 7: "From the beginning even
the Son, assisting at His own creation, reveals the Father to all to whom He wills, and when He wills, and insofar
as the Father wills it." (ib. 990); IV, 20, 6 and 7 (ib. 1037); Demonstration No. 34 (Eastern Fathers, XII, 773,
"Sources Chretiennes," 62, Paris, 1958, p. 87)Clement of Alexandria, "Protrept." 112, 1 (GCS Clement I, 79),
"Strom.' VI, 6, 44, 1 (GCS Clement II, 453); 13, 106, 3 and 4 (ib. 485). For the doctrine itself, Pius XII, radio
messages, Dec. 31, 1952; Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 16.
5
Hebrews 1:2; John 1:3 and 10, 1 Ko. 8:6; Col. 1:16.
6
St. Athanasius, "Letter to Epictetus," 7 (PG 26, 1060); St. Cyril of Jerusalem, "Catech." 4, 9 (PG 33, 465);
Marius Victorinus, "Against Arius," 3, 3 (PL 8, 1101); St. Basil, Letter 26], 2 (PG 32, 969); St. Gregory
Nazianzen, Letter 101 (PG 37, 181); St. Gregory of Nyssa, "Antirrheticus, Against Apollin.," 17 (PG 45, 1156);
St. Ambrose Letter 48, 5 (PL 16, 1153); St. Augustine, "On John's Gospel" tract XXIII, 6 (PL 35, 1585; CChr
36, 236); above all in this way it is evident that the Holy Spirit has not redeemed us, since He has not become
flesh: "On the Agony of Christ," 22, 24 (PL 40, 302); St. Cyril of Alexandria, "Against Nestorian," I, 1 (PG 76,
20); St. Fulgentius, Letter 17, 3, 5 (PL 65, 454); "Ad Trasimundum," III, 21 (PL 65, 284: on sorrow and fear).
Fakat Rab’bin bir kerede söylediği ve O’nda insan soyunun kurtulması için gerçekleşen işler,
Yeruşalim’den başlayıp (Lk. 24,27), dünyanın ucuna dek ilan edilmeli ve yayılmalıdır (Ha.
İşl.1,8). Öyle ki tek bir kerede herkesin kurtuluşu için yapmış oldukları, zaman geçse bile
herkes için etkili olsun.
Kutsal Ruh’un Misyonu
4. Bunu gerçekleştirmek için Mesih İsa, kurtuluş işlerini içeriden tamamlamak ve Kilise’nin
yayılmasını teşvik etmek için Peder’den Kutsal Ruhu’nu gönderdi. Şüphesiz Kutsal Ruh
Mesih İsa yüceliğine kavuşmadan önce de yeryüzünde çalışmaktaydı7. Pentekost günü
onlarda sonsuza dek kalmak üzere Havarilerin üzerine indi (Yu. 14,6). Kilise halka açılarak
çok sayıda kişiye kendini gösterirken İncil ilan edilerek uluslar arasında duyurulmaya
başlandı ve Yeni Antlaşma’nın Kilisesi demek olan, imanın evrenselliğinde tüm halkların
birliği hakkındaki ön bildiri gerçekleşmeye başladı. Öyle bir Kilise ki tüm dillerin
konuşulduğu ve kilisenin sevgisinde tüm dillerin anlaşıldığı ve kabul edildiği, Babil
kulesindeki bölünmenin ortadan kalktığı bir yer oldu8. Çünkü Pentekost’ta Kutsal Ruh
Havarilerin üzerine indi, Mesih İsa, Kutsal Ruh Meryem’in üzerine indiğinde annesinin
rahmine düştü. Ve yine dua ederken aynı Kutsal Ruh üzerine indikten sonra Mesih İsa
görevine başladı9.
Mesih İsa kendi isteğiyle yaşamını dünya için vermeden önce Havarilerin görevini düzenledi
ve onlara her yerde ve her zaman kurtarış işlerinde etkin birlik içinde olacakları Kutsal Ruh’u
göndermeye söz verdi10. Tüm çağlar boyunca Kutsal Ruh tüm Kilise’yi “Komünyon'da ve
görevde tek olarak; hiyerarşide ve karizmatik yapıda çeşitli armağanlarla donattı”, kilise
kurumlarına11 yaşam vererek Mesih İsa’nın kendisinin harekete geçirdiği aynı misyon ruhunu
7
. It is the Spirit who has spoken through the Prophets; Creed of Constantinople (Denzinger-Shoenmetzer, 150);
St. Leo the Great, Sermon 76 (PL 54, 405-406). "When on the day of Pentecost the Holy Spirit filled the
disciples of the Lord, it was not so much the beginning of a gift as it was the completion of one already
bountifully possessed: because the patriarchs, the prophets, the priests and all the holy men who preceded them
were already quickened by the life of the same Spirit. . . although they did not possess his gifts to the same
degree." Also Sermon 77, 1, (PL 54 412)- Leo XIII, encyclical, "Divinum Illud" (AAS 1897, 650-651). Also St.
John Chrysostom, where he insists on the newness of the Holy Spirit's mission on Pentecost; "On Ef." c. 4,
Homily 10, 1 (PG 62, 75).
8
The Holy Fathers often speak of Babel and Pentecost; Origen, "On Genesis," c. 1 (PG 12, 112); St. Gregory
Naz., Oration 41, 16 (PG 36, 449); St. John Chrysostom, Homily 2 on Pentecost, 2 (PG 50, 467); "On the Ha.
İşl.of the Apostles" (PG, 44); St. Augustine, "Narration on Psalm 54," 11 (PL 36, 636; CChr 39, 664 ff.); Sermon
271 (PL 38, 1245); St. Cyril of Alexandria, Glaphyra on Genesis II (PG 69, 79); St. Gregory the Great, "Homily
on the Gospels," Book 2, Homily 30, 4 (PL 76, 1222); St. Bede, "On Hexaeum," Book 3 (PL 91, 125). See above
all the images in St. Mk.'s basilica in Venice.
9
The Church speaks all languages, and thus gathers all in the catholicity of the faith: St. Augustine, Sermons
267, 268, 269 (PL 38, 1225,1237)- Sermon 175, 3 (PL 38 946); St. John Chrysostom, "On the First Epistle to the
Corinthians," Homily 35 (PG 61, 296); St. Cyril of Alexandria, fragment on the Ha. İşl.(PG 74, 758); St.
Fulgentius, Sermon 8, 2-3 (PL 65, 743-744).
Concerning Pentecost as the consecration of the Apostles to their mission, J.A. Cramer, "Catena on the Ha. İşl.of
the Apostles," Oxford, 1838, p. 24 ff.
10
. Lk.3:22; 4:1; Ha. İşl.10:38.
John c. 14-17; Paul VI, allocution during the council, Sept. 14, 1964 (AAS 1964, 807).
11
Dogmatic constitution "Lumen Gentium," 4.
inananların kalbine doldurdu. Farklı yollarla12 Havarileriyle birlikte olup onlara yol gösterdiği
için, kimi zaman Havarilerin işlerinde13 neredeyse görünür hale geldiğini söyleyebiliriz.
Kilise’nin Misyonu
5. Ta başlangıçta Rabbimiz Mesih İsa" istediği kişileri yanına çağırdı. Onlar da yanına gittiler.
İçlerinden on iki kişiyi kendisiyle kalmaları ve ilan etmeleri için seçti.” (Mk 3,13; Mt. 10,1–
42). Bu nedenle Havariler Yeni İsrail’in öncü filizleridir ve aynı zamanda kutsal hiyerarşinin
de başlangıcıdırlar. Sonra ölümü ve dirilişi ile tek bir kereye mahsus olarak kendisinde
Kurtuluşun ve her şeyin yenilenmesinin gizemini tamamladı ve şu anda gökteki ve yerdeki
tüm güçler ona verilmiştir (Mt. 28, 18); göğe alınmadan önce kurtuluşun gizemi olan
kilisesini kurdu ve Peder’in kendisini gönderdiği gibi (Yu. 20, 21), havarilerini tüm dünyaya
gönderdi (Ha. İşl. 1,11), ve onlara “Bu nedenle gidin, bütün ulusları öğrencilerim olarak
yetiştirin; onları Baba, Oğul ve Kutsal Ruh'un adıyla vaftiz edin” (Mt. 28,19) diye buyruk
verdi; "Dünyanın her yanına gidin, Müjde'yi bütün yaratılışa duyurun. İman edip vaftiz olan
kurtulacak, iman etmeyen ise hüküm giyecek " diye onlara buyurdu (Mk 16, 15). Kilise’ye
düşen ve imanla birlikte Mesih İsa’nın kurtarışından kaynaklanan bu yükümlülük, sadece
havarilerden devralınan buyrukları, episkoposların buyrukları ile birlikte ve rahiplerin yardımı
sayesinde Petrus’un ardılları ve Kilise’nin üstün çobanları ile beraber yaymak değil, fakat
aynı zamanda Mesih’ten üyelerine akan bu yaşamın erdemlerini de aktarmaktır; O'nun
önderliğinde bütün beden, her eklemin yardımıyla kenetlenip kaynaşmış olarak her üyesinin
düzenli işleyişiyle büyüyüp sevgide gelişiyor.” (Ef. 4,16). Kilise’nin misyonu, onu Mesih
İsa’nın buyruklarına itaatkâr kılan bu faaliyetle tamamlanır ve onu tüm insanların ve ulusların
önünde tamamen hazır kılar ve yaşamının örneğine, vaazına, kutsal sırlara ve lütfun diğer
araçlarına göre onları imana, özgürlüğe ve Mesih İsa’nın esenliğine götürür ve böylece
onların önünde Mesih’in gizemlerine tam olarak katılabilmeleri için sağlam ve özgür bir yol
açılır.
Misyon devam ettiği için ve tarih boyunca Mesih İsa, Kutsal Ruh tarafından desteklenerek
yoksullara İncili ilan etmek üzere gönderildiğinden, Kilise misyonunu sürdürürken, Mesih
İsa’nın yürüdüğü aynı yolda, yani: Yoksulluk ve itaatin, hizmetin ve Mesih İsa’nın, Dirilişinin
zaferiyle çıktığı ölüm olan ölüme, kendini sunmanın yolunda yürümelidir. Bu nedenle tüm
Havariler ümit içinde yürüdüler ve tüm denenmeler ve ıstıraplarla Kilise demek olan Mesih
İsa’nın Bedeni için Mesih’in Istıraplarını tüm bu şeylerde tamamladılar (bk. Kol. 1,24).
Çoğunlukla Hristiyanların kanı tohum oldu14.
Kilise’nin Misyonerlik Faaliyeti
6. Bu görev, Petrus’un halefi olan episkoposların düzeni içinde ve tüm Kilise’nin yardımı ve
dualarıyla, şartlara göre farklı şekillerde yerine getirilse bile her yerde ve her koşulda tek ve
12
Ha. İşl.4:8; 5:32; 8:26, 29, 39; 9:31; 10; 11:24-28; 13:2, 4, 9; 16:6-7; 20:22-23; 21:11; etc.
Tertullian, "Apologeticum," 50, 13 (PL 1, 534; CChr. 1, 171.
14
Already St. Thomas Aquinas speaks of the apostolic duty of "planting" the Church; "Sent." Book I, Dist. 16, q.
1, 2 ad 2 and ad 4 a. 3 sol., "Summa Theol." 1.q.43, a. 7 ad 6, I, II q. 106 A. 4 AD 4. Benedict XV, "Maximum
Illud" Nov. 30, 1919 (AAS 1919, 445 and 453); Pius XI, "Rerum Ecclesiae," Feb. 28, 1926 (AAS 1926, 74);
Pius XII, April 30, 1939, to the directors of the Pontifical Missionary Societies; id., June 24, 1944, to the
directors of the Pontifical Missionary Societies (AAS 1944, 210, again in AAS 1950, 727, and 1951 508), id.,
June 29, 1948, to the native clergy (AAS 1948, 374); id., "Evangelii Praecones," June 2, 1951 (AAS 1951, 507);
id., "Fidei Donum," Jan. 15, 1957 (AAS 1957, 236); John XXIII, "Princeps Pastorum," Nov. 28, 1959 (AAS,
1959, 835), Paul VI, homily Oct. 18, 1964 (AAS 1964, 911).
13
aynıdır. Buradan da, farklılıkların, Kilise’nin faaliyetlerindeki misyonun içsel yapısı
nedeniyle değil, misyonun gerçekleştiği koşullara göre ortaya çıktığı anlaşılır.
Bu koşullar kimi zaman Kilise’ye, kimi zaman misyonun yönelik olduğu insanlar ya da
gruplara bağlıdır. Kurtuluşun tüm unsurlarını kendisinde tam ve bütünlük içinde bulunduran
Kilise, her zaman ve anında bunları harekete geçirmez ve geçiremez. Bunun yerine daha çok,
Tanrı’nın planını gerçekleştirme mücadelesinin başlangıcını ve derecelerini bu çabalarda
tecrübe eder. Aslında kimi zaman mutlu bir başlangıçtan sonra tekrar bir ağlayışa döner, ya da
en azından tamamlanmamış ve yetersizlik durumunda kalması gerekir. İlgilendiği insanlar,
gruplar ve halklara derece derece dokunur ve yayılır ve böylece onları tam katolikliğin içine
alır. Araçların ve eylemlerin doğru sıralanması her durum ya da konuma uygun olmalıdır.
"Misyonlar (görevler)" İncil’i ilan etme görevini ve henüz Mesih İsa’ya inanmayan halklar ya
da gruplar arasında Kilise’yi kurmak amacını yerine getirmek üzere Kilise tarafından
gönderilen ve tüm dünyaya giden İncil’in habercileri tarafından üstlenilen özel görevleri
belirtmek için kullanılan terimdir. Bu görevler misyonerlik görevlerinin tamamlanması
içindir ve Vatikan tarafından tanınan belli bölgelerde gerçekleştirilirler. Bu misyonerlik
faaliyetlerinin uygun amacı İncili ilan etme ve Kilise’nin henüz kök salmadığı yerlerdeki
insanlar ve gruplar arasında ekilmesini sağlamaktır15. Böylece Tanrı Sözü’nün tohumundan
özel bölgesel kiliseler yeterince kurulmalı ve tüm dünyada gelişmeli ve kendi olgunlukları ve
yaşamsal güçlerine sahip olmalıdırlar. Kendi hiyerarşileri altındaki inanan halkla birlikte ve
tam bir Hristiyan yaşamı yaşamak için gerekenlere yeterince uygun olarak tüm kilisenin
iyiliği için kendi katkılarını sağlamalıdırlar. Burada ekilmek terimi ile kastedilen, Mesih
İsa’nın İncili’nin ilan edilmesidir. Rab, İncili ilan etsinler diye Tanrı Sözü ile tekrar doğmuş
olan öğrencilerini tüm dünyaya gönderdi (1 Pet. 1,23), böylece insanlar vaftiz yoluyla Vücut
Bulan Kelam’ın bedeni olan Kilise’ye bağlanıp Tanrı Kelamı ve efkaristiya ekmeği ile
beslenip yaşasınlar (bk. Ha. İşl. 2,43).
Kilise’nin misyonerlik faaliyetlerinde kimi zaman çeşitli aşamalar yan yana bulunur:
Birincisi, başlangıç ya da ekim, yenilik ya da gençlik. Bunlar geçildiğinde, Kilise’nin
misyonerlik faaliyeti azalmaz, fakat zaten kurulmuş olan Episkoposluk Bölgesi kiliselerinin
bu faaliyetleri yürütme ve İncil’i halen dışarıda olanlara ilan etme görevleri sürer.
Üstelik Kilise’de bulunan gruplar arasında genellikle şu ya da bu nedenle radikal değişiklikler
olur ve tamamen yeni koşullar ortaya çıkar. Kilise bu koşulların kendi misyonerlik faaliyeti
için bir çağrı olup olmadığını müzakere eder. Kimi zaman bu koşulların yanı sıra o an için
İncil’i doğrudan ve anında açıklama imkânı bulunmaz. Şüphesiz misyonerler en azından
yardımseverlik ve merhamet işleriyle ve sabır, sağduyu ve büyük bir güvenle tanıklık verebilir
ve vermelidir. Bu nedenle onlar Rab’bin yolunu hazırlayacak ve mevcut kılacaklardır.
Bu nedenle misyonerlik faaliyetlerinin Kilise’nin içsel doğasından kaynaklandığı ve onun
kurtaran İmanı’nın tüm sınırların ötesine yayıldığı açıktır. Bu genişleme sayesinde Katolik
15
Already St. Thomas Aquinas speaks of the apostolic duty of "planting" the Church; "Sent." Book I, Dist. 16, q.
1, 2 ad 2 and ad 4 a. 3 sol., "Summa Theol." 1.q.43, a. 7 ad 6, I, II q. 106 A. 4 AD 4. Benedict XV, "Maximum
Illud" Nov. 30, 1919 (AAS 1919, 445 and 453); Pius XI, "Rerum Ecclesiae," Feb. 28, 1926 (AAS 1926, 74);
Pius XII, April 30, 1939, to the directors of the Pontifical Missionary Societies; id., June 24, 1944, to the
directors of the Pontifical Missionary Societies (AAS 1944, 210, again in AAS 1950, 727, and 1951 508), id.,
June 29, 1948, to the native clergy (AAS 1948, 374); id., "Evangelii Praecones," June 2, 1951 (AAS 1951, 507);
id., "Fidei Donum," Jan. 15, 1957 (AAS 1957, 236); John XXIII, "Princeps Pastorum," Nov. 28, 1959 (AAS,
1959, 835), Paul VI, homily Oct. 18, 1964 (AAS 1964, 911).
birliğini kusursuzluğa taşır. Bu onun havariliği ile desteklenir. Hiyerarşinin birlikte
çalışanlarının ruhu ile yerine getirilir. Yayılırken ve onu desteklerken kutsallığına tanıklık
eder. Bu nedenle uluslar arasındaki misyonerlik faaliyeti inananlar arasında gerçekleştirilen ve
Hristiyanlar arasında birliği korumayı amaçlayan faaliyetlerden farklılık gösterir. Ve aslında
bu iki konu misyonerlik coşkusu ile birbirine sıkıca bağlıdır 16 çünkü Hristiyanlar arasındaki
bölünme İncil’in tüm yaratılışa en kutsal ilan edilme gerekçesine zarar verir17 ve pek çokları
için, imana götüren yolu engeller. Misyonun son derece gerekli olması nedeniyle tüm vaftiz
olanlar tek bir ağılda toplanmaya çağrılmışlardır ve böylece tüm uluslar önünde Rableri
Mesih İsa’ya tek bir yürekle tanıklık edebileceklerdir. Ve eğer henüz aynı imanla tanıklık
etme becerisine sahip değillerse, en azından karşılıklı sevgi ve saygıyı canlı tutabilirler.
Misyonerlik Faaliyetlerinin Gerekçesi
7. Bu misyonerlik faaliyetinin sebebi, Tanrı’nın isteğinden kaynaklanır: "O bütün insanların
kurtulup gerçeğin bilincine erişmesini ister. Çünkü tek Tanrı ve Tanrı'yla insanlar arasında tek
aracı vardır. O da insan olan ve kendisini herkes için fidye olarak sunmuş bulunan Mesih
İsa'dır." (1 Tim. 2, 4–5), "Başka hiç kimsede kurtuluş yoktur" (Ha. İşl. 4,12). Bu nedenle
herkes tövbe edip O’na yönelmeli, Kilise’nin vaazını tanımalı ve herkes vaftizle O’nunla ve
O’nun bedeni demek olan Kilise ile birleşmelidir. Mesih’in bizzat kendisi "Vaftizin ve
imanın gerekliliği” üzerinde özenle durarak (Bk. Mk. 16,16; Yu. 3,5), insanların Vaftiz
yoluyla bir kapı gibi girdikleri Kilise'nin gerekliliğini de vurgulamaktadır. Bu nedenle Tanrı
tarafından ve Mesih İsa aracılığıyla bir gereksinme olarak kurulmuş bulunan Katolik
Kilise'sini bilmelerine karşın, O'na girmek istemeyenler ya da girdikten sonra sebat
göstermeyenlere kurtuluş yoktur.”18 Bu nedenle Tanrı, kendisini çeşitli şekillerde tanıttığı
için, İncil’i kendi kusuru olmadığı halde tanımayanların da imanı bulmasını sağlar ki eğer bu
iman yoksa Tanrı’yı hoşnut etmek imkânsızdır (İbr. 11, 6), fakat yine de kutsal bir görev olan
İncil’i duyurma görevi, Kilise’nin yerine getirmesi gereken bir gerekliliktir (1. Kor. 9,16). Bu
nedenle misyonerlik faaliyetleri günümüzde de daima gücünü ve gerekliliğini korumaktadır.
Bu faaliyetler sayesinde, Mesih İsa’nın mistik bedeni duraksamadan toplanmaya devam eder
ve güçlerini kendi büyümesine yöneltir (bk. Ef. 4,11–16). Kilise’nin üyeleri, Tanrı’ya olan
sevgileri nedeniyle, ve hayatın ve göksel yaşamın ruhsal iyiliklerini tüm insanlarla paylaşmayı
arzuladıkları için, bu tür misyonerlik faaliyetlerini yerine getirmek üzere harekete geçerler.
Son olarak bu misyonerlik faaliyetleri yoluyla, insanlara Tanrı’nın Mesih İsa’da tamamladığı
kurtarış işlerini bilinçle ve tam olarak kabul etme imkânını sağlanır19, böylece tek bir bütün
halinde Tanrı’nın halkı olabilmeleri ve Kutsal Ruh’un tek bir tapınağı olarak yükselerek
kardeşçe uyumun ifadesi ve tüm insanların en derin arzularının karşılığı haline gelmeleri ile
Tanrı tamamen yüceltilir. Bu sayede, insanı kendi benzerliğinde ve suretinde yaratan, Kutsal
Ruh sayesinde, tüm insan doğasına ortak olan Mesih’te ona yeni bir yaratılış veren
16
In this notion of missionary activity, as is evident, according to the circumstances, even those parts of Latin
America are included in which there is neither a hierarchy proper to the region, nor maturity of Christian life, nor
sufficient preaching of the Gospel. Whether or not such territory de facto is recognized as missionary by the
Holy See does not depend on this council. Therefore, regarding the connection between the notion of missionary
activity and a certain territory, it is wise to say that this activity "in the majority of cases" is exercised in certain
territories recognized by the Holy See.
17
Decree "Unitates Redintegratio" 1.
18
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium" 14.
19
John 7:18; 8:30 and 44; 8:50; 17:1.
yaratıcımızın şanının farkına vararak tek bir sesle nihayet “Göklerdeki Pederimiz”
diyebileceğiz20.
Yaşamda ve Tarihte Misyonerlik Faaliyetleri
8. Misyonerlik faaliyetleri insan doğasının kendisi ve bu doğanın özlemleri ile yakından
ilişkilidir. Mesih İsa’nın kendini göstermesi ile Kilise insanlara içinde bulundukları koşulları
ve çağrılmış oldukları görevi açınlar, çünkü Mesih İsa kurtarılmış insanlığın modeli ve
kaynağı ve kardeşlik bağı; samimiyet ve esenlik ruhu ile bağlandığı tüm insanların
özlemlerinin karşılığıdır. İncil’i vaazederek O’na tanıklık eden Mesih İsa ve Kilise her ırkın
ve ulusun özelliklerinin ötesindedir ve bu nedenle hiçbir yere ya da hiç kimseye yabancı
olarak görülmez21. İncil’in vaazıyla Mesih’in "Tövbe edin, Müjde'ye inanın!" (Mk. 1,15)
sözlerini işiten herkese açıklanan yol ve gerçek Mesih İsa’nın kendisidir. Öyleyse, bu sözlere
inanmayanlar zaten yargılanmıştır (Yu. 3,18), Mesih’in sözleri aynı anda hem yargı ve lütuf,
hem de ölüm ve yaşam sözleridir. Bu nedenle eski olanı ölüme bırakarak yaşamın
yenilendiğini ilan edebiliriz. Bu, hem insanın günahının işaretlerini ve hem de Tanrı’nın
kutsamasının işaretini taşıyan bu dünyadaki tüm insanlar için de için de öncelikle doğru ve
geçerlidir: "Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı'nın yüceliğinden yoksun kaldı." (Rom. 3, 23).
Hiç kimse günahından kendi başına ve kendi gücüyle kurtulamaz, hiç kimse kendini
yüceltemez, hiç kimse hastalığından, yalnızlığından ya da köleliğinden kendi başına
kurtulamaz22. Tam tersine tüm bekleyenlerin model olarak, akıl hocası, özgür kılan, kurtaran,
yaşam kaynağı olarak Mesih İsa’ya ihtiyacı vardır. İncil özgürlük için gerçek bir maya ve
dünyasal açıdan da insanlık tarihinde gerçek bir ilerlemedir ve daima kendisini kardeşliğin,
birliğin ve barışın mayası olarak kanıtlamıştır. İsa inananlar tarafından nedensiz yere
“ulusların beklediği kurtarıcı” olarak yüceltilmiyor23.
20
On this synthetic idea, see the teaching of St. Irenaeus de Recaptiulatione. also Hippolytus, De Antichristo, 3:
"Wishing all, and desiring to save all, wishing all the excellence of God's children and calling all the saints in
one perfect man. . . " (PG 10, 732; GCS Hippolyt I 2 p. 6); Benedictiones Iacob, 7 (T.U., 38-1 p. 18, 1 in 4 ss.),
Origen, In Ioann. Tom. I, n. 16: "Then there will be one action of knowing God on the part of all those who have
attained to God, under the leadership of the Word who is with God, that thus all sons may be correctly instructed
in the knowledge of the Father, as now only the Son knows the Father." (PG 14, 49, GCS Orig. IV 20)- St.
Augustine, De Sermone Domini in monte, I 41; "Let us love what can lead us to that kingdom where no one
says, 'My Father,' but all say to the one God: 'Our Father'." (PL 34, 1250), St. Cyril Alex. In Joann. I: "For we are
all in Christ, and the common person of humanity comes back to life in him. That is why he is also called the
New Adam.... For he dwelt among us, who by nature is the Son of God; and therefore in his Spirit we cry out:
Abba, Father But the Word dwells in all, in one temple, namely that which he assumed for us and from us, that
having us, ail in himself, he namely that which he assumed for us and from us, that having us, ail in himself, he
might say, as Paul says, reconcile all in one body to the Father" (PG 73, 161-164).
21
. Benedict XV, Maximum Illud (AAS 1919, 445): "For as the Church of God is Catholic and is foreign to no
people or nation..." John XXIII, Mater et Magistra: "By divine right the Church belongs to all nations . . . since
she has as it were transfused her energy into the veins of a people, she neither is nor considers herself an
institution imposed on that people from without.... And hence whatever seems to her good and noble that they
confirm and perfect" (namely those reborn in Christ) (AAS 1961, 444).
22
Benedict XV, Maximum Illud (AAS 1919, 445): "For as the Church of God is Catholic and is foreign to no
people or nation..." John XXIII, Mater et Magistra: "By divine right the Church belongs to all nations . . . since
she has as it were transfused her energy into the veins of a people, she neither is nor considers herself an
institution imposed on that people from without.... And hence whatever seems to her good and noble that they
confirm and perfect" (namely those reborn in Christ) (AAS 1961, 444).
23
Mt.. 24:31, Didache, 10, 5 (Funk I, p. 32).
Misyonerlik Faaliyetlerinin Eskatalojik Özellikleri
9. Böylece, misyonerlik faaliyetleri Rab’bin birinci gelişiyle, Kilise’nin, Tanrı’nın krallığında
dört bir yönden toplanan hasat gibi toplanacağı ikinci gelişi arasındaki zaman aralığında
uzanır24. Bu nedenle İncil, Rab’bin gelişinden önce tüm uluslara duyurulmalıdır (Mk 13,10).
Misyonerlik faaliyetleri, Tanrı’nın misyon işleri yoluyla kurtarışının tarihini açıkça gösterdiği
işler bağlamında, epifanyadan başka bir şey olmadığı gibi, epifanyadan daha önemsiz bir şey
de değildir; misyonerlik faaliyetleri, Tanrı’nın kararlarının ortaya çıkması ve dünyada ve
dünya tarihinde gerçekleşmesidir. Kutsal Efkaristiya’nın merkezi ve zirvesi olan sözün ilanı
ve kutsal sırların kutlanması, kurtarışın sahibi Mesih İsa’nın varlığını beraberinde getirir.
Fakat kötülüğün tüm kusurlarından özgür kılan ve şeytanın egemenliğinden ve zaafların
çeşitli kötülüklerinden koruyan Mesih İsa’da yeniden insanı şekillendiren Tanrı’nın varlığının
bir tür gizemi olarak, uluslar arasında da lütuf ve gerçek bulunacaktır. Ve böylece insanların
yüreğine ve zihnine ya da dünyadaki çeşitli halkların ritleri ve kültürlerine ekilmiş olan tohum
sadece yok olmaz, fakat şifa bulur, yükseltilir ve Tanrı’nın yüceliği ve şeytanın utancı ve
insanın mutluluğu için mükemmelleştirilir25. Bu nedenle misyonerlik faaliyetleri eskatolojinin
tamamlanmasına yönelik eğilim gösterirler26. Onunla, Tanrı halkı Peder’in kendi yetkisiyle
belirlediği zaman ve ölçüye göre çoğalır (Ha. İşl. 1,7). Halkına peygamberlikle şöyle demiştir:
“Çadırının alanını genişlet, perdelerini uzat, çekinme. Gergi iplerini de uzat, kazıklarını
sağlamlaştır” (Yşa. 54, 2)27. Misyonerlik faaliyetleri yoluyla mistik beden Mesih İsa’nın
bedeninin olgunluğu ölçüsüne büyür( Ef. 4,13); ve aynı zamanda Mesih İsa’nın başköşe taşı
olduğu (Ef. 2, 20) havariler ve peygamberlerin üzerine inşa edilen, Tanrı’ya ruhta ve gerçekte
tapınılan ruhsal mabed büyür ( Yu. 4, 23).
BÖLÜM II
MİSYON ÇALIŞMALARI
Giriş
10. Tüm insanlara ve uluslara Tanrı sevgisini ilan etmek ve göstermek üzere gönderilen
Kilise, halen yerine getirmesi gereken çok büyük bir misyonerlik görevi bulunduğunun
farkındadır. Halen çok büyük kalıcı kültürel bağlar, kadim dini gelenekler ve toplumsal
ihtiyaçların sıkı bağları ile bağlı, büyük ve farklı gruplardan oluşan iki milyondan fazla kişi
(bu sayı her gün artmaktadır) henüz İncil’in mesajını duymamış durumdadır. Bu insanların
bazıları büyük dinlerden birine mensuptur, diğer yandan bazıları her türlü Tanrı bilgisine
yabancı iken bazıları Tanrı’nın varlığını inkâr etmekte, hatta bazıları ona saldırıda bile
bulunmaktadır. Mesih’in beden alışındaki erdemle kendini içinde bulunduğu topluma
bağladığı gibi, Kilise, hepsine kurtuluşun gizemini sunabilmek ve Tanrı tarafından verilen
yaşama götürebilmek üzere, içinde yer aldığı toplumların belirli sosyal ve kültürel koşullarına
kendini aşılamalıdır.
24
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 17. St. Augustine 7, "City of God," 1917 (PL 41, 646). Instr.
S.C.P.F. (Collectanea I, n. 35, p. 42).
25
According to Origen, the Gospel must be preached before the end of this world: Homily on Lk.XXI (GCS,
Origen IX, 136, 21 ff.); "Comm. Ser. On Mt.hew" 39 (XI 75, 25 ff; 76, 4 ff.); Homily on Jeremiah III, 2 (VIII
308, 29 ff.), St. Thomas "Summa Theol." Ia, IIae q. 106, a.4, ad 4.
26
Hilary Pict. "On the Psalms" 14 (PL 9, 301); Eusebius of Caesarea, "On Isaiah" 54, 2-3 (PG 24, 462-463),
Cyril of Alexandria, "On Isaiah V," chapter 54 1-3 (PG 70, 1193).
27
MADDE 1: Hristiyan Tanıklığı
Yaşam ve Diyalog ile Tanıklık
11. Kilise’nin aralarında yaşayan ya da aralarına gönderdiği evlatları sayesinde bu gruplar
arasında hazır bulunması gerekir. Tüm Hristiyanlar nerede yaşıyor olurlarsa olsunlar, vaftizde
giyindikleri yeni insan ve Kuvvetlendirme kutsal sırrında güçlendirildikleri Kutsal Ruh’un
gücü sayesinde yaşamlarının örneği ve sözün tanıklığı ile öne çıkmak yükümlülüğü taşırlar.
Böylece diğer insanlar onların yaptıkları iyi işleri görerek Peder’i yüceltebilirler( Mt. 5,16) ve
insan yaşamının gerçek anlamını daha derinden kavrayarak insan toplumunu bağlayan
evrensel bağı daha yakından tanıyabilirler.
Mesih İsa’ya daha verimli tanıklık edebilmek için bu insanların saygı ve sevgi ile onlara
katılmalarına olanak verilmelidir; kendilerini aralarında yaşadıkları insan topluluğunun üyesi
olarak görmeli, insan yaşamının çeşitli teşebbüs ve kurumlarında kültürel ve sosyal yaşama
ortak olmalı, dini ve ulusal gelenekleri tanımalı; yoldaşları arasında gizlice uyuyan sözün
tohumlarını memnuniyet ve saygıyla açığa çıkarmalıdırlar. Aynı zamanda yine milletler
arasında yer alan derin değişimlere bakmaları ve onları günümüz dünyasını ilahi olana
yabancılaştıran bilim ve teknolojiye açık bir şekilde ama daha çok Tanrı’nın açınladığı
merhamet ve gerçeğin özlemi ile modern insanı muhafaza etmeleri için teşvik edilmeleri
gerekir. Mesih İsa’nın kendisinin de, insanların yüreklerini araştırdığı ve onları ilahi ışığa
götürdüğü gibi, Mesih’in ruhunun kendilerine derinlemesine nüfuz ettiği öğrencileri de,
aralarında yaşadıkları halklara göstermelidirler, böylece onlarla birlikte tövbe ederek, cömert
Tanrı’nın yeryüzündeki uluslar arasına dağıttığı hazineleri sabırlı ve saygılı bir diyalogla
öğrenebilsinler. Fakat aynı zamanda bu hazineleri parlatmayı denemek üzere özgür olmalı ve
onları Kurtarıcıları Tanrı’nın egemenliği altına getirebilsinler.
Sevginin Mevcudiyeti
12. Bu insan gruplarındaki Hristiyan inananların varlığı, Tanrı’nın bize olan sevgisinden
doğan merhameti sayesinde ve bizim birbirimizi sevmemiz için olan isteği ile esinlenir ( 1 Yu.
4,11). Hristiyan merhameti ırk, inanç ya da sosyal durum ayrımı yapmaksızın gerçekten
herkese uzanır: ne kazanç ne de şükran arar. Tanrı’nın bize karşı bencil olmayan Sevgisine
benzer şekilde ve bu sevgi uğruna, inanan kişi de merhameti ile diğer insanlar için merhamet
duyar ve Tanrı’nın insanı aradığı aynı sevgi ile onu sever. Yine Mesih gibi, Tanrı’nın
Krallığı’nın geldiğinin işareti olarak, tüm köy ve kasabalara gider, her hastalığı ve sakatlığı
iyileştirir (Mt. 9,35; Ha. İşl. 10,38), yine Kilise de, evlatları vasıtasıyla her durumda fakat
özellikle yoksul ve üzgün insanlarla birliktedir. Onlar için, sevinçlerini ve üzüntülerini
paylaşarak, özlem ve problemlerini bilerek, ölüm endişelerinde onlarla acı çekerek
memnuniyetle zaman geçirir ve geçirmektedir (2 Ko. 12,15). Barışı arayanlara kardeşçe
diyalog içinde cevap vermeyi dileyerek onları İncil’in esenliğine ve ışığına taşır.
Hristiyan emeğinin ve başkalarıyla işbirliğinin, sosyal ve ekonomik yaşamın işlerini
doğrulukla düzenlemesine izin verilmelidir. Özel bir dikkatle, kendilerini sadece, Hristiyan
gençliğini en mükemmel şekilde biçimlendirip geliştirecek araçlar olarak görmeyip, insan
haysiyetini yükseltmeye ve daha iyi yaşam koşullarına doğru götürecek olan ulusları
geliştirmek üzere değerli bir halk hizmeti olmayı amaçlayan, farklı türde okullarla çocukların
ve gençlerin eğitimine adanmalıdırlar. Dahası açlık, cehalet, hastalık savaşıyla uğraşan daha
iyi bir yaşam sürmek ve dünyada barışın güvenliğini aramak için mücadele veren insanların
mücadelelerinde yer alsınlar. Bu faaliyetlerde inananlar, kamu ve özel organizasyonlarda,
hükümetler ya da çeşitli Hristiyan cemaatlerinin hatta Hristiyan dini dışındaki dinî grupların
desteklediği projelere sağduyulu yardım sunmakta istekli olmalıdırlar.
Bununla birlikte Kilise’nin, dünyasal kentlerin hükümetlerini rahatsız etmek gibi bir arzusu
bulunmamaktadır. O, Tanrı’nın yardımıyla, merhamet ruhunda ve imanlı bir hizmetle
insanlara vaaz etmekten başka bir otoriteyi talep etmez (Mt. 20,26; 23,11)28.(1)
Mesih İsa’nın öğrencileri, Mesih İsa’yı tam olarak ilan edemedikleri yerlerde bile,
yaşamlarında ve işlerinde insanlarla yakın birlik içinde, başkalarına karşı Mesih İsa’ya gerçek
tanıklık vermeyi ve onların kurtuluşları için çalışmayı ümit ederler. Sadece maddi gelişme ve
insanın refahını aramadıkları için, fakat onların haysiyetini ve kardeşlik birliğini
desteklediklerinden, Mesih İsa’nın kendi ışığı ile aydınlattığı bu dini ve ahlaki gerçekleri
öğretirler ve bu yolla yavaş yavaş Tanrı’ya daha dolu yaklaşmak için yolu açarlar. Böylece
Tanrı’ya ve komşusuna olan sevgi nedeniyle onlara Kurtuluşa ve Tanrı’ya uygun yaratılmış
olan yeni insanın göründüğü (Ef. 4,24) ve Tanrı’nın merhametinin açınlandığı Mesih İsa’nın
parıldamaya başlayan gizemine ulaşmaları için yardım ederler.
MADDE 2: İncil’in ilan edilmesi ve Tanrı’nın Halkı’nın bir araya toplanması
Müjdeleme ve Tövbe
13. Mesih’in gizemini duyurmak üzere Tanrı’nın konuşma kapısını açtığı yerde ( Ko.4,3), tüm
insanlara güven ve kararlılıkla ( Ha. İşl.4,13, 29, 31; 9,27, 28; 13,46; 14,3; 19,8; 26,26; 28,31;
1 Se.2,2; 2 Ko. 3,12; 7,4; Fi. 1,20; Ef. 3,12; 6,19, 20) diri olan Tanrı ve herkesin kurtuluşu
için göndermiş olduğu Mesih İsa ( 1 Se. 1,9–10; 1 Ko.1,18–21; Gal. 1,31; Ha. İşl.14,15–17,
17,22–31) duyurulur ( Mk. 16,15; 1 Ko. 9,15; Rom. 10,14), öyle ki Kutsal Ruh yüreklerini
açtığında ( Ha. İşl.16,14) Hristiyan olmayanlar inansınlar ve özgürce Rab’e dönsünler, tüm
ruhsal beklentilerini karşılayan ve hatta ebediyen onları aşan “yol, gerçek ve yaşam” (John
14,6), olan O’na samimiyetle tutunsunlar.
Tanrı’ya bu dönüş bir başlangıç olarak alınmalıdır, Henüz, Mesih’te Tanrı ile kişisel ilişkiye
çağrılan insan, günahtan kurtarılmanın ve Tanrı sevgisinin gizemine götürülmenin farkına
yeterince varamamıştır. İlahi lütfun çalışmasıyla, Tanrı’ya yeni dönmüş olan kişi, ruhsal bir
yolculuğa koyulur, Mesih’in ölümünün ve dirilişinin gizemini iman yoluyla paylaşmak
yoluyla, eski âdemden Mesih İsa’da kusursuzlaşan yeni âdeme geçer ( Ko.3,5–10; Ef. 4,20–
24). Bakış açısı ve ahlaktaki bu ilerici değişimle gelinen durum, sosyal sonuçları ile belirgin
olmalı ve katekümena zamanı boyunca derece derece ilerlemelidir. İnandığı Rab’bin kendisi
bir çelişki işareti olduğundan ( Lk.2,34; Mt. 10,34–39), Tanrı’ya dönen kişi, genellikle insani
bağlarının kabaca kırılmasını tecrübe eder, fakat aynı zamanda Tanrı’nın sonsuz ölçüde
verdiği sevinci tatmaktadır (1 Se. 1,6).
Bir kişinin iman etmeye zorlanmasını ya da çekici ve cazip insanlar tarafından endişe verici
oyunlar yoluyla cezbedilmesini kesinlikle yasaklar. Aynı şekilde İmandan uzak kişinin
başkalarının adına haksız sıkıntılarla korkutulmaması konusunda şiddetle ısrar eder29.
28
29
Allocution of Paul VI of Nov. 21, 1964 in council (AAS 1964, 1013).
Declaration on "Religious Liberty" 2, 4, 10; constitution, "The Church in the Modern World."
Kilise’nin kadim geleneklerine uygun olarak, Tanrı’ya dönen kişinin güdüleri incelenmeli ve
gerekiyorsa arındırılmalıdır.
14. Kilise vasıtasıyla Tanrı’dan, Mesih İsa’da30 inanca sahip olmayı kabul eden kişi, litürjik
ritlerle katekümenaya kabul edilir. Katekümena sadece doktrin ve normların açıklanması
değildir, fakat tüm Hristiyan yaşamı için bir eğitim süreci ve öğrencilerin, öğretmenleri Mesih
İsa’ya bağlandığı süreç içindeki çıraklık görevidir. Bu nedenle katekümenler kurtuluş
gizeminin yönergelerine uygun olarak, İncil ahlakını uygulayarak, ardışık aralıklarla
yapılacak kutsal ritlerle31 Tanrı halkı tarafından yürütülen imanın, litürjinin ve sevginin
yaşamı ile tanıştırılmalıdırlar.
Hristiyan inisiyasyonunun kutsal sırları, karanlığın gücünden özgür kıldığında (Ko.1,13),(5),
kişi, Mesih ile ölür, Mesih ile gömülür, Mesih ile birlikte dirilir (Rom. 6,4–11; Ko.2,12–13; 1
Pt. 3,21–22; Mk. 16,16), Kutsal Ruhu alarak (1 Se. 3,5–7; Ha. İşl.8,14–17) evlatlığa kabul
edilir ve Tanrı’nın tüm halkı ile birlikte Rab’bin ölümü ve dirilişinin anısını kutlar.
Katekümenlerin yüreğini, vaftiz yoluyla Mesih İsa’da tekrar doğdukları görkemli seremoniye
hazırlamaya uygun bir şekilde, Oruç ve Paskalya Devrelerindeki litürji, yeniden
yapılandırılmalıdır.
Fakat katekümenadaki Hristiyan başlangıcı sadece kateşistler ya da rahipler tarafından değil,
inananların tüm cemaati tarafından dikkate alınmalıdır, öyle ki başından itibaren
katekümenler kendilerini Tanrı halkına ait hissedebilsinler. Ve Kilise’nin yaşamı havarisel
bir yaşam olduğundan, katekümenler yaşamlarının tanıklığı ve imanlarının ikrarı, İncil’in
yayılması ve Kilise’nin inşası için tam bir istekle işbirliği yapmayı öğrenmelidirler.
Son olarak katekümenlerin hukuki durumu Kanon yasasının yeni kodlarında açıkça
tanımlanmalıdır. Kilise’ye katılmış olduklarından zaten Mesih’in32 ev halkıdırlar ve zaten
iman ümit ve sevgi yaşamına doğru ilerlemektedirler.
MADDE 3: Hristiyan Cemaati oluşturmak
Hristiyan Cemaati
15. Rab’bin tohumları ve İncil’in ilanı yoluyla tüm insanları Mesih İsa’ya çağıran Kutsal Ruh
onları sarsar: Vaftizin pınarının rahminden imana yürekleri teslim olur, Mesih’e inananlara
yeni bir yaşam bağışlar, onları Tanrı’nın halkı “seçilmiş soy, krallığın kâhinleri, kutsal ulus,
satın alınmış halk” (1 Pt. 2,9) olarak toplar33.
Bu nedenle misyonerler, Tanrı’nın iş arkadaşı olsunlar, ( 1 Ko. 3,9), Tanrı’nın kendilerine
emanet ettiği rahiplik, peygamberlik ve krallık görevlerine olan çağrılarına (Ef. 4,1), layık
yürüyüşlerini sürdürerek bu tür cemaatleri yükseltsinler. Bu yolla Hristiyan toplumu dünyada
Hristiyan toplumunun bir işareti olacak: çünkü efkaristiya kurbanı sayesinde bu toplum Mesih
30
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 17.
Constitution, "On Sacred Liturgy," 64-65.
32
Concerning this liberation from demons and the powers of darkness, in the Gospel, Mt.. 12:28; John 8:44;
12:31 (I John 3:8; Ef. 2:1-2). In Liturgy of Baptism Roman Ritual.
33
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 14.
31
ile birlikte sürekli Peder’e giden yolda olacak; 34 Mesih İsa’ya tanıklık eden sözde özenle
beslenecekler 35 ve son olarak sevgide yürüyecek ve havarilik ruhunda coşkun olacaklar36.
Hristiyan toplumu ta başından beri mümkün oluğunca ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde
şekillenmiş olmalıdır.
Kendi ulusal kültürlerinin zenginlikleriyle donanmış olan bu inananlar topluluğu, halkın
içinde derince kök salmış olmalıdır. İncil ruhu ile dolu aileler geliştirilmeli37 ve iyi okullar
tarafından desteklenmeli; laik havarilik işleri ile İncil ruhunda toplumun tamamına nüfuz
edebilecek birlik ve gruplar oluşturulmalıdır. Son olarak farklı Katolik ritler arasında yardım
ve sevginin geliştirilmesine önem verilemlidir38.
Mesih İsa’ya inanan ve pek çok iyi şeyde Tanrı halkı ile paydaş olan kardeşlerin, Mesih’in
öğrencileri olduğunu dikkate alması gereken, vaftizde yeniden doğan neofitlerde ekümenik
ruh beslenmelidir. Dini koşulların elverdiğince ekümenik faaliyetler her türlü farklılık ya da
karışıklık görünümünü dışlayarak sürdürülmelidir, diğer yandan başkalarıyla rekabet de
yapılmamalıdır, Katolikler Ekümenizm hakkındaki kararnamenin sınırları içinde
kendilerinden ayrılmış kardeşleriyle kardeşçe bir ruh içinde işbirliğine gitmeli uluslar önünde
Tanrı’ya ve Mesih İsa’ya ortak inançlarını sergilemeli ve kültürel ve dini konularda olduğu
kadar sosyal ve teknik projelerde de işbirliği yapmalıdırlar. Özellikle Mesih İsa uğruna
işbirliği içinde olmaları gereklidir: O’nun adı onları birleştiren bağ olsun! Bu işbirliği sadece
özel kişiler arasında yürütülmemeli fakat aynı zamanda yerel episkoposların onayı ile kiliseler
ya da kilise cemaatleri ve onların çalışmaları arasında gerçekleşmelidir.
Kilise’de bütün uluslardan bir araya gelerek toplanan Hristiyan inananlar “ne hükümetleri, ne
dilleri ne de politik kurumları tarafından diğer insanların geri kalanından ayırt
edilmektedirler”39, ve böylece kendi ulusal yaşamları içinde saygın bir yolla Tanrı ve Mesih
İsa için yaşamalıdırlar. İyi vatandaşlar olarak doğru ve etkin vatanseverler olmalı, hep birlikte
ırkçılığa ve aşırı milliyetçiliğe karşı olmalı ve insana karşı evrensel sevgiyi desteklemelidirler.
Tüm bunların yerine getirilmesi için en önemli ve bu nedenle özel dikkate layık olan şey ise
Hristiyan laikliğidir: Yani açık bir şekilde ifade edersek, Mesih’e bağlanmış olan ve dünyada
yaşayan kişilerdir. Mesih’in ruhu ile dolu olanlara dünyasal düzen içinde yaşarken maya
olarak çalışmak, her zaman Mesih ile uyum içinde yaşamak sorumluluğu düşmektedir40.
Fakat Hristiyan halk için içinde bulundukları ulusta kalmak ve örgütlenmek ya da örnek bir
yaşam sürerek havariliği yerine getirmek yeterli değildir. Onlar, sözleri ve örnekleri yoluyla
ve Mesih İsa’yı tam olarak kabul etmeye yönelik yardımlarla Hristiyan olmayan yurttaşlarına
Mesih İsa’yı ilan etmek için hazır ve bu amaçla organize olmuş durumdadırlar.
Artık kilise’yi geliştirmek (tesis etmek) ve Hristiyan cemaatini yetiştirmek için imanlılar
topluluğu arasından ilahi çağrıyla kalkmış olan ve herkes tarafından dikkatle desteklenip
34
St. Augustine, "Tract on John" 11, 4 (PL 35, 1476).
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 9.
36
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 10, 11, 34.
37
Dogmatic constitution, "On Divine Revelation," 21.
38
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 12, 35.
39
Ib., 23, 3ff.
40
Ib., 11, 35, 41.
35
izlenen çeşitli görevlilere ihtiyaç duyulur. Bunlar arasından rahipler, diyakonlar, kateşistler
ve Katolik Hareketi çalışanları çıkar. Rahipler ve rahibeler de bunun gibi duaları ve aktif
çalışmaları ile Mesih’in krallığını ruhlarda köklendirmek ve yayılmasına neden olmak üzere
vazgeçilmez bir rol oynarlar.
Yerel Din Adamları
16. Kilise yakın zamanda Mesih’e dönmüş bu uluslar arasında, gençlere paha biçilemez
rahiplik çağrısı armağanını veren Tanrı’ya sevinçle şükranlarını sunar. Kilise sahip olduğu
çeşitli iman cemaatlerinde, üyeleri arasında bulunan kurtarışın görevlileri olan episkoposlar,
rahipler, diyakonlar gibi kardeşlerine hizmet eden görevlilerle, insanî ailesinin daha derin
köklerine ilerlediği için, genç kiliseler yavaş yavaş kendi klerjileriyle diyosezlik yapısını
kazanırlar.
Bu konsilin rahiplik vokasyonu ve eğitimi için kararnamesinde belirtilenler, kilisenin ilk kez
oluşturulduğu yerlerde ve genç kiliselerde din adamları tarafından dikkate alınmalıdır
(gözetilmelidir). İncil’den sonra rahatını ya da ailesini aramadan şekillenen bir yaşam sürmek
ve Kilise gizemlerinin derin değerlerini yerleştirmek hakkında doktrinal ve pastoral olarak
ruhsal eğitime yakından bağlı şeyler üzerine söylenenler büyük önem taşır. Tüm bunlardan
kendilerini Mesih’in bedenine tam anlamıyla hizmet etmeye adamayı, İncil için çalışmayı,
kendi episkoposlarını imanlı iş ortakları olarak ayırmayı ve birlikte çalıştıkları kişilerle
işbirliği yapmayı iyi bir şekilde öğreneceklerdir41.
Bu genel sonuca ulaşmak için öğrencilerin tüm eğitimi Kutsal Yazılarda açıklandığı gibi,
kurtuluş gizeminin ışığı altında planlanmalıdır. Mesih İsa’nın bu gizemi ve insanın
kurtuluşunun gizemi litürjide keşfedilip yaşanabilir42.
Ruhbanlık eğitiminin bu genel gereklilikleri pastoral ve pratik uygulamalarla birlikte konsil
tarafından43 içinde bulundukları ulusun düşünme ve davranış biçimleriyle ilişkilendirilerek
birleştirilmelidir. Bu nedenle öğrencilerin kendi ulusal kültürlerini takdir etmeleri ve onunla
aşina kalmaları için zihinlerinin, açık ve uyumlu olmasına olanak verilmelidir. Felsefi ve
teolojik çalışmalarında bir tarafta kendi vatanlarının gelenek ve dini, diğer yanda Hristiyan
dini arasında aracı olacak temas noktalarını göz önüne almalarına dikkat edilmelidir44. Buna
benzer olarak, rahiplik eğitimi bölgenin pastoral ihtiyaçlarına bakan bir göz olmalı ve
öğrenciler Kilise’nin misyonerlik faaliyetlerinin tarihini, amacını ve yönteminin yanı sıra
kendi halklarının sosyal, ekonomik ve kültürel koşullarını öğrenmelidirler. Ekümenik ruh
içinde ve Hristiyan olmayanlarla45 kardeşlik diyalogu için hakkıyla hazırlanmalarına olanak
verilmelidir. Tüm bunlar, üstlenilen rahiplik eğitiminin, mümkün olduğunca kendi halklarıyla
birlik içinde ve birlikte yaşayarak gerçekleştirilmesini gerektirir46. Son olarak öğrencilerin
olağan kilise ve finans yönetimi konusunda eğitilmelerine dikkat edilmesi gerekir.
Dahası, küçük bir pastoral uygulamadan sonra uygun rahiplerin diğer eğitim kurumları kadar
yurt dışında, özellikle de Roma’da üniversitelerde daha üst eğitim almak üzere seçilmesi
41
Decree "On Priestly Training," 4, 8, 9.
Constitution, "On Sacred Liturgy," 17.
43
Decree, "On Priestly Training," 1.
44
. John XXIII, "Princeps Pastorum" (AAS 1959, 843-844).
45
Decree, "On Ecumenism," 4.
46
John XXIII, "Princeps Pastorum" (AAS 1959, 842).
42
gereklidir. Bu yolla genç kiliseler daha zor kilise görevlerini yerine getirmek için gereken
öğrenme ve becerilerle donatılmış olarak yerel ruhban sınıfının ellerine teslim edileceklerdir.
Episkoposlar konferansı uygun gördüğü durumda diyakonluk düzenini, “De Ecclessia”
Yasasındaki normlara uygun olarak kalıcı bir yaşam biçimi şeklinde oluşturmalıdır47. Çünkü
gerçekten diyakonluk görevleri içinde yer alan kateşist olarak, Tanrı Sözü’nü vaaz etmek,
rahip ve episkoposun adına dağınık Hristiyan topluluklarına başkanlık etmek, sosyal
yardımlaşma ve benzeri konularda çalışmak gibi işlevleri yerine getiren insanlar
bulunmaktadır. Havarilerden gelen geleneğe uygun olarak bunların üzerine el konmak
suretiyle güçlendirilmeleri ve onları altara daha yakın tutmak böylece diyakonluğun
sakramental lütfunun etkinliği sayesinde görevlerini yerine getirmelerini sağlamak doğru
olacaktır.
Kateşistler
17. Bunun gibi, uluslara misyonerlik faaliyetlerini taşıyan erkek ve kadın kateşistler de
övgüye layıktırlar. Havarisel ruhla dolu olarak imanın ve Kilise’nin yayılması için gereken
katkıyı hep birlikte ve olağanüstü şekilde sağlamak üzere çalışmaktadırlar.
Günümüzde çok sayıda ve çobansal görevleri yerine getirmek için az sayıda ruhban olduğu
zaman kateşistlerin durumu büyük önem kazanmaktadır. Bu nedenle onları eğitimi ruhbanlık
düzeninde uygun işbirlikçiler olarak öncelikle uyarlanmalı ve gerçekleştirilmelidir, böylece
yeni ve daha büyük yükümlülüklerle ağırlaşsa bile amaçlarını daha iyi yerine getirebilirler.
Bu nedenle mahalli kilise ve bölgeler seviyesinde, okul sayılarında artış olmalı, böylece
geleceğin kateşistleri kateşetik yöntemler ve pastoral uygulamaların yanı sıra özellikle Kutsal
Yazılar ve litürji alanında Katolik Doktrinini öğrenebilsinler; burada kendilerini Hristiyan
özellikleri açısından geliştirsinler ve kendilerini merhameti ve yaşamın kutsallığını
geliştirebilmek üzere adayabilsinler. Dahası belirli zamanlarda kateşistlerin düzenlemesi
gereken toplantı ve kursları görevleri için yararlı beceri ve öğretilerle tazelenmeli ve böylece
ruhsal yaşamları beslenip güçlendirilmelidir. Buna ek olarak kendisini tamamen bu işlere
adayan kişiler için daha iyi yaşam standartları temin edilmeli ve sosyal güvenlikleri adil bir
ücret ödenerek sağlanmalıdır48.
İmanı yaymak için Kutsal Kongregasyon, kateşistlerin eğitimi ve desteklenmesi için özel bir
fon ayrılmasını arzulamaktadır. Gerekli ve uygun görüldüğü takdirde “Opus pro Catechists
(Kateşistler için çalışma)” özel fonu ayrılabilir.
Üstelik kiliseler gönüllü kateşistlerin yaptığı soylu işleri minnetle görerek ihtiyaçlarına
yardım etmelidirler. Bunlar cemaatlerindeki dualara başkanlık eder ve kutsal doktrini
öğretirler. Onların doktrinal ve ruhsal eğitimleri için uygun bir şeyler yapılmalıdır. Bunu yanı
sıra halkla birlikte kutlanan litürjik ayinde, usulüne uygun eğitilmiş kateşist “missio canonica
(yasal görev)” almalıdır, böylece halkın gözünde imana daha büyük bir yetkinlikle hizmet
edebilir.
47
48
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 29.
John XXIII" Princeps Pastorum" (AAS 1959, 855).
Dinsel Yaşamın Desteklenmesi
18. Kilise’nin oluşu aşamasından itibaren hakkı olan dinsel yaşam özenle desteklenmelidir.
Bu sadece misyonerlik faaliyetlerine değerli ve kesinlikle gerekli yardımı sunmak değil, fakat
Kilise’de Tanrı’yı daha içsel bir adanma sayesinde, Hristiyan çağrılmışlığının içsel doğasını
da daha açıklıkla ve belirginlikle gösterir49.
Kilise’yi kurmak için çalışan ve Kilise’nin dini gelenekleri ile mistik hazinelere bağlanarak
süslenen dini kurumlar bunları vurgulamak, her ulusun doğasına ve anlayışına göre
uygulamak için çaba göstermelidir. Hristiyan dinsel yaşamını dikkatle yansıtmalı, İncil’in
ilanından çok daha önce kadim kültürlerde Tanrı tarafından ekilmiş olan çileci ve
kontemplatif geleneklerini özümseyebilmelidirler. Genç kiliselerde Mesih İsa’nın
misyonunun ve Kilise yaşamının çeşitli özelliklerini gösterebilecek şekilde ve kendilerini
çeşitli çobansal işlere adayacak ve üyeleri bunları doğrulukla yerine getirmeye hazırlayacak
şekilde dinsel yaşamın çeşitli formları geliştirmelidir. Diğer yandan kurullardaki episkoposlar
aynı havarisel amaçları yerine getiren kongregasyonların dinsel ve havarisel yaşama zarar
verecek şekilde dağılmadığını görmelidirler.
Kontemplatif yaşamın kök salmasına neden olacak çeşitli projeler özel bir şekilde anılmayı
hak ederler. Bu tür girişimler olduğunda monastik kurumların temel unsuru muhafaza edilir
ve tarikatın zengin geleneklerinin yerleştirilmesi gereklidir; Diğerleri de tekrar kadim
monastisizmin sade biçimlerine dönerler. Fakat hepsi yerel koşulların gerçek uyumunu
aramak için çalışmalıdırlar. Kontemplatif yaşam Kilise’nin mevcudiyetinin tam oluşuna ait
olduğundan her yerde etkisini göstermesine olanak verilmelidir.
BÖLÜM III
BELİRLİ KİLİSELER
GençKiliselerin Geliştirilmesi
19. Kilise’nin verildiği insan toplumunda geliştirilmesi çalışması imanlılar kongregasyonu
sosyal yaşamda zaten köklendilerse ve bir şekilde yerel kültürle iç içeyse, belirli bir sağlamlık
ve kararlılıkla memnun olduğunda belli bir amaca ulaşmış olur. Denebilir ki, episkoposlarının
rehberliği altında Tanrı halkının yaşamını genişletmek ve yol göstermek için gerekli olan
yerel rahipler, Din adamları (belki hala yetersiz) teçhizatlanmış ve laik insanlar ve bu
kurumlar ve görevlilerle kendi desteği ile donatılmıştır.
Bu tür yeni kiliselerde Tanrı halkının yaşamı bu konsilin normları ile yenilenmiş olan
Hristiyan yaşamının tüm alanlarında olgunlaşmalıdır. İmanlılar topluluğu, iman, litürji ve
sevgi cemaati olarak her geçen gün kendi konumlarının daha da farkında olurlar. Laikler
adalet ve sevgi üzerine kurulu toplumsal bir düzen kurmak için sivil ve havarisel faaliyetler
yoluyla mücadele verirler. Sosyal iletişim araçları uygun zamanda kullanmak üzere kurulur.
Gerçek bir Hristiyan yaşamı sayesinde aileler laik havariliğin ve rahiplik ve dinsel yaşamın
vokasyonu için bir ocak olur. Son olarak İman, yeterli kateşistler tarafından öğretilir;
49
The reference is to expressions of this kind: "catechistes a plein temps,n "full time catechists."
insanların samimiyeti ile uyum içinde bir litürjide ve uygun kanonik yasa ile kutlanır,
kurumlar ve yerel geleneklerin içlerine doğru uzanır.
Episkoposlar da her biri diğeriyle ve birlikte çalıştığı rahiplerle Mesih’in ve Kilise’nin
düşüncesinde giderek daha da fazla bağlanarak Evrensel Kilise’yi hisseder ve onunla yaşar.
Genç kiliselerin, Mistik Beden’in yaşamını kendi kültürlerine bağlayabilecek ve karşılıklı bir
büyüme ile güç alışverişi yaparak kendi kültürlerine bağdaştırabileceği tüm Kilise ile samimi
bir bütünlük içinde kalmasına imkân verilmelidir50. Bu nedenle Evrensel Kilise ile birlik
duygusunu teşvik etmeye katkı verebilecek teolojik, psikolojik ve insani unsurlara vurgu
yapılmalıdır.
Fakat bu kiliseler çok büyük bir sıklıkla dünyanın daha yoksul bölgelerinde yer alır ve rahip
eksikliği ve malzeme yetersizliği nedeniyle zorluk çekerler. Bu nedenle yerel kilisenin
büyümesine ve Hristiyan yaşamının olgunlaşması için yukarıda anlatılanlara hizmet edecek
sübvansiyonları onlara verecek tüm kilisenin sürekli misyonerlik faaliyetlerine son derece
ihtiyaç duyarlar. Bu misyon hareketi uzun zaman önce kurulup gerileme ya da zayıflama
içindeki kiliselere de yardım eder.
Bu kiliselerde Episkoposluk Bölgesinin klerjisi, dinsel kurumların artırılması ve hazırlıkların
kolaylaştırılması ve etkin bir şekilde eğitilmesi için yaygın bir pastoral çaba ve etkin
çalışmalar51 başlatmalıdır. Böylece bu kiliseler yavaş yavaş kendileri ve başkalarının
ihtiyaçları için yardım sunmaya başlayabilirler.
Yerel Kiliselerdeki misyonerlik faaliyetleri
20. Yerel kiliseler, mümkün olduğunca kusursuz bir şekilde evrensel kiliseyi temsil etmekle
yükümlü olduklarından, kendileriyle aynı bölgede yaşayan ve henüz Mesih’e inanmayanlar
için de gönderilmiş olduklarının bilincinde olmalıdırlar. İnanların tek tek ve tüm cemaatin
yaşam tanıklığı sayesinde yerel kilise, Mesih’i başkalarına gösteren bir işaret olabilir.
Dahası, İncil’in herkese ulaşabilmesi için sözün görevine ihtiyaç vardır. Episkopos, Mesih’e
yeni öğrenciler getiren, imanın birinci ve en önde giden habercisidir52. Bu soylu görevi
hakkıyla yerine getirebilmek için hem kendi sürüsünün koşulları hakkında hem de Tanrı’yı
düşünen ülke halkının özel görüşleri hakkında, kentleşme, göçmenlik, dinsel tarafsızlığın
başlangıcı gibi konularda çalışmalıdır.
Genç kiliselerin yerel rahipleri İncil’in ilanını coşkuyla kendilerine vazife bilmeli ve
episkoposun yetkisi altında birleşmiş olarak rahiplerle birlik oluşturan yabancı misyonerlerle
güç birliği yapmalıdır. Bunu sadece kendi inananlarının sürüsünü beslemek ve ilahi tapınmayı
kutlamak için değil, İncil’i dışarıda ilan etmek için yapmalıdır; kendilerini hazırlamalarına
fırsat bulunca tanıtmalarına olanak verilmeli, kendi diyosezlerinde ya da başka diyosezlerde
uzak ve terkedilmiş yerlerde misyonerlik çalışmaları için episkoposlarına istekli bir kalple
hizmet etmeleri sağlanmalıdır.
Rahip ve rahibeler ve laikler de kendi vatandaşlarına ve özellikle de yoksullara aynı coşkulu
tutkuyu göstermelidirler.
50
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 31, 44.
John XXIII, "Princeps Pastorum" (AAS 1959, 838).
52
Decree, "On Priestly Ministry and Life," 11; Decree, "On Priestly Training,"
51
Episkoposlar Kurulları tüm iniş çıkışlar ve değişiklikler arasında bu amaçla belirli aralıklarla
düzenlenen incilsel, ruhsal ve çobansal yenilenme kurslarını rahiplerin teolojik bilimler ve
pastoral yöntemlerin tam bilgisini elde edebilecekleri kurslar olarak görmelidirler.
Bundan başka, konsilin özellikle, Ruhbanların Yaşamı ve İşleri Hakkında Kararname’de
belirttiği konular dindarlıkla yerine getirilmelidir.
Yerel kiliselerin bu misyonerlik işlerini yürütebilmesi için her bir kiliseni koşullarına uygun
olarak hazırlanmış nitelikli görevlilere ihtiyaç vardır. İnsanlar derneklerde daha fazla
birbirlerine bağlandıkları için episkoposlar kurullarının bu tür derneklerle diyalog amaçlayan
ortak bir plan oluşturması gereği açıktır. Fakat şans eseri belli bölgelerde kilisenin orada
aldığı özgün forma kendilerini uyduramadıkları için Katolik inancını benimsemekten uzak
çeşitli insan grupları varsa, tüm Hristiyanların tek bir cemaatte bir araya toplanabileceği
zamana dek bu koşulların özel bir yolla53 sunuluyor olacağı ümit edilir. Tekil kilise
episkoposları Vatikan’ın bu amaçla gönderdiği misyonerleri çağırabilirler; ya da bu tür
misyonerleri memnuniyetle karşılayıp onların görevlerini etkili bir şekilde destekleyebilirler.
Bu misyonerlik coşkusunun kendi yurtlarında filizlenebilmesi için genç kiliselerin mümkün
olduğunca Kilise’nin evrensel misyonerlik çalışmalarında yer almaları ve kendileri
ruhbanlarının eksikliğinden muzdarip bile olsalar tüm dünyada İncil’in ilan edilmesi için
kendi misyonerlerini göndermeleri gereklidir. Evrensel Kilise ile birlik olmaları için diğer
uluslara yönelik misyonerlik coşkusunun aktif parçası olarak bir şekilde kusursuzluğa
erişeceklerdir.
Laiklerin Havariliği
21. Hiyerarşi ile birlikte ismine layık olarak çalışan bir laikler topluluğu olmadığı müddetçe
ne Kilise tam anlamıyla kurulmuş olur, ne tam anlamıyla yaşıyor olur ne de insanlar arasında
Mesih İsa’nın kusursuz bir işareti olur. Çünkü İncil laik insanların aktif mevcudiyeti
olmaksızın hiçbir toplumun özelliklerinde, yaşamında ve işinde kök salamaz. Bu nedenle
Kilise’nin en temelinde bile olgun Hristiyan laikliğinin kurulmasına özel bir dikkat gösterilir.
Laik inananlar aynı anda ve tek olarak Tanrı Halkı’na ve sivil topluma tamamen ait
olduklarından: doğmuş oldukları ulusa aittirler; onlar aldıkları eğitim yoluyla kültürel
hazinelerini paylaşmaya başladılar; çeşitli sosyal bağlarla bu ulusun yaşamına bağlıdırlar; her
biri kendi mesleğinde çabaları sayesinde onun gelişimine katkıda bulunurlar; onun sorunlarını
kendi sorunları olarak hissederler; ve onu çözmeye çalışırlar. Aynı zamanda Mesih İsa’ya
bağlıdırlar, çünkü, Mesih’te her şeyin Tanrı’ya teslim edilmesi(1 Ko. 15,23) ve sonunda
Tanrı’nın her şeyde her şey olması(Ko. 15,28) gereğince iman yoluyla ve vaftiz sayesinde
yaşamın ve eylemin yenilenmesinde Mesih’in olabilmek için Kilise’de tekrar doğmuşlardır.
Ana Görevleri kadın olsun erkek olsun, yaşamları yoluyla evdeki işlerinde, toplumsal
görevlerinde mesleki ortamlarında, yükümlü oldukları Mesih İsa’ya tanıklık görevidir.
Onlarda, Tanrı’nın adaleti ve gerçek kutsallığına göre yaratılmış yeni insan ortaya çıkmalıdır
(Ef. 4,24). Fakat yaşamlarındaki bu yenilenmeye kendi vatanlarının sosyal ve kültürel
çerçevesi içinde ve kendi ulusal geleneklerine göre vurgu yapmalıdırlar. Bu kültürü tanımalı,
onu iyileştirmeli ve korumalı, modern koşullara uygun olarak geliştirmeli ve son olarak Mesih
53
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 25.
İsa’da kusursuzlaştırmalıdırlar; öyle ki Mesih’in imanı ve Kilise’nin yaşamı yaşadıkları
topluma yabancı olmamalı fakat ona nüfuz edip değiştirmeye başlamalıdır. Samimi bir sevgi
içinde yurttaşlarıyla bir olsunlar öyle ki, Mesih’in gizeminden ortaya çıkan birliğin ve
evrensel dayanışmanın yeni bir bağı olan yaşam yolları belirsin. Birlikte yaşadıkları ya da
mesleki olarak bağlantıda oldukları kişilere de Mesih’in imanını iletsinler, bu çok acil bir
yükümlülüktür, çünkü Mesih İsa’yı ve İncil’i sadece komşuları olan laiklerden
duyabilmektedirler. Aslında mümkün olan her yerde laikler, doğmakta olan Kilise’ye yeni güç
katabilmek üzere İncil’i ilan etme özel görevi ve Hristiyan eğitimini iletmeyi yerine getirmek
üzere hiyerarşi ile en çabuk işbirliği için hazır olmalıdırlar.
Klerji, laiklerin havarilik coşkusuna saygı duysun. Klerji, Lumen Gentium Dogmatik Yasası
ve Apostolicam Actuositaem Kararnamesi’nin anlamına uygun olarak laikleri tüm insanlar
için Mesih’in üyeleri olma bilincine sahip olmak üzere eğitsin; Mesih’in gizemleri hakkında
onları öğretsin, uygulamaya dair yöntemleri tanıtsın, zorluklarda yanlarında olsun.
Çobanlar ve laikler kendi yaşam durumlarını ve sorumluluklarını muhafaza ederken tüm genç
kiliseler Mesih İsa’ya tek sağlam ve yaşamsal tanıklığı sunsunlar ve Mesih’te bize gelen
kurtuluşun parıldayan feneri olsunlar.
Kilise Birliği’nde özel gelenekler
22. Tanrı’nın kelamı olan bu tohum, ilahi şebnemle sulanır, iyi topraktan filizlenir, kendi
içinde özümseyip kendini dönüştüreceği nemini oradan alır, ve sonunda pek çok meyve taşır.
Vücut bulmanın ekonomisiyle uyum içinde, genç kiliseler Mesih İsa’da kök salar ve
Havarilerin temelinde yükselir ve Mesih İsa’ya miras olarak verilen ulusların (Mez. 2, 8).
tüm zenginliklerinden kendileri için harika değişimler yaparlar. Toplumlarının gelenek ve
göreneklerinden, bilgelik ve öğretilerinden, sanat ve biliminden, Yaratıcı’nın yüceliğini
gösterecek ya da Kurtarıcı’nın lütfunun ışığını aktaracak ya da Hristiyan yaşamını iyi bir
şekilde düzenleyecek şeyleri ödünç alırlar54.
Bu amaca ulaşmak için her bir ana sosyo kültürel alanda her tür teolojik spekülasyon evrensel
kilise geleneğinin ışığında teşvik edilmelidir, İlahi Vahiyin konusu olan eylemler ve sözlerin
yorumları, Kutsal Yazıların öğretisi, Kilise Babaları’nın açıklamaları ve kilise
magisteriumunun açıklamaları ve Evrensel Kilise geleneğinin ışığı altında bu oluşum
desteklenmelidir. Bu nedenle daha iyi anlamak için, bu halkların felsefe ve bilgelikleri dikkate
alınarak aranacak iman yollarının ne olduğu daha açıkça görülecek; onların gelenekleri,
hayata bakışları ve toplumsal düzenlerinin ilahi vahyin yaşayan öğretisi bakımından nasıl
bağdaştırılabileceği görülecektir. Bu noktadan, Hristiyan yaşamının tüm alanlarında daha
derin bir uyum yolu açılabilir. Bu davranış yoluyla kümeleşme ya da yanlış seçkinciliğin her
türü dışarıda bırakılarak Hristiyan yaşamı her kültürün eğilimlerini ve dehasını
barındırabilir55. Özel gelenekler, her ulus ailesinin kendine özgü mirası, İncil ışığında
aydınlatılıp Katolik Birliği içine alınabilir. Son olarak genç yerel kiliseler kendi özel
gelenekleriyle süslenmiş olarak kilisesel birlik içinde yer alarak merhamet birliğinin tümü
54
Decree, "On Priestly Ministry and Life," 10, where in order to render particular pastoral labors easier for
various social groups, provision is made for the establishment of personal prelacies, insofar as needs of the
apostolate demand it.
55
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 13.
üzerinde hükmeden Aziz Petrus’un Göğü’nün önceliğinde daima kurtarmaya devam
edeceklerdir56.
Ve böylece kendi ana sosyo kültürel bölgelerinin sınırları içinde episkoposlar kurullarının bu
uyum teklifini tek bir düşünce ve tek bir genel planla ele almak üzere çabalarını
düzenleyebilecekleri ümit edilir.
BÖLÜM IV
MİSYONERLER
Misyonerlik Çağrısı
23. Mesih İsa’nın her öğrencisi, onda kaldığı müddetçe, imanı ilan etme görevini taşır57, Rab
Mesih İsa daima öğrenciler arasından onu çağırır, onunla birliktedir ve uluslara ilan etmek
için onunla birlikte gönderilir (Mk 3, 13). Bu nedenle herkesin iyiliğini isteyen ve Karizmaları
dağıtan Kutsal Ruh aracılığıyla (1 Ko. 12,11), kişilerin kalbine misyonerlik çağrısını
yerleştiren O, aynı anda Kilise’de tüm Kilise’ye ait olan İncil’in ilan edilmesi görevini özel
görevi olarak kabul eden belli kurumları kurar58.
Özel bir çağrı alan bu kişiler, uygun doğal bir mizaç, ve yetenekler ve diğer nitelikler gibi
özelliklerle donatılmış olup, yerli ya da yabancı rahipler, Din Adamları ya da laik kişiler
misyon görevini üstlenmek üzere eğitilmişlerdir59. Onlar, yetkili makamlar tarafından yasal
olarak gönderilerek Mesih İsa’dan uzak olanların arasına iman ve itaatle giderler. İncil’in
görevlileri olarak “uluslar, Kutsal Ruh'la kutsal kılınarak Tanrı'yı hoşnut eden bir sunu olsun“
(Rom. 15,16) diye üstlendikleri işi yerine getirmek için bulundukları yerden ayrılırlar (Ha. İşl.
13, 2).
Misyoner Ruhsallığı
24. Ancak insan, kendisini çağıran Tanrı’ya yanıt vermeli ve bunun için insanlara
danışmamalıdır (Gal. 1,16), kendisini tamamen İncil’in işlerine adamalıdır. Bu yanıt yine de
yalnızca Kutsal Ruh esinleyip güçlendirdiğinde verilebilir. Gerçekte “kendini hiçleyip köle
tabiatı alan” (Fil. 2, 7) O’nun yaşamına ve misyonuna katılmakla misyoner olunur. Bu
nedenle tüm yaşamı boyunca bu çağrıda kalmaya hazır olmalıdır ve kendisinden ve
kendisinde gördüklerinden feragat ederek, “herkesle her şey” (1 Ko. 9,22) olmalıdır.
İncil’i tüm uluslara ilan ederek güvenle Mesih’in gizemini tanıtır, kendisi elçi olur, Haç’ın
skandalından utanmaksızın (Ef. 6,19; Ha. İşl.4,31) yapması gerektiği gibi konuşmak için
mücadele eder. Öğretmeninin ayak izlerini yumuşak ve mütevazı bir kalple izleyerek onun
boyunduruğunun kolay ve yükünün hafif olduğunu (Mt. 11,29ff.) tecrübe eder. Gerçek bir
evanjelik yaşam sayesinde 60 sabırla, acı çekerek şefkatle, koşulsuz severek (2 Ko. 6,4),
Rab’be tanıklık eder, gerekirse kendi kanını döker. Tanrı’dan güç ve dayanak ister ki sorunlar
ve derin yoksulluk içinde denemeler arasında akan sevinci bulabilsinler (2 Ko. 8,2). İtaatin,
56
Allocution of Paul VI at the canonization of the Uganda Martyrs (AAS 1964, 908).
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 13.
58
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 17.
59
"Institutes" refer to orders, congregations, institutions and associations which work in the missions.
60
Pius XI, "Rerum Ecclesiae" (AAS 1926, 69-7); Pius XII, "Saeculo Exeunte" (AAS 1940, 256); "Evangelii
Praecones" (AAS 1951, 506).
57
itaatiyle insan soyunu kurtaran Mesih İsa’nın hizmetkârının alâmetifarikası olduğuna ikna
olsunlar. Düşüncelerinde ve ruhlarında günden güne yenilenmelidir (1 Tim. 4,14; Ef. 4,23; 2
Ko. 4,16). Tarikat Başkanları ve Süperiyörler, çağrılmışlığın ümidinin güçlendirilmesi ve
havarisel görevde yenilenebilsinler diye bu amaçla kurdukları evlerde bile zaman zaman
misyonerleri bir araya toplamalıdırlar.
Ruhsal ve Ahlakî Eğitim
25. Böyle yüce bir görev için gelecekteki misyonerlik özel bir ruhsal ve ahlaki eğitimle
hazırlanmış olacaktır61. Başlamak için inisiyatif sahibi olmalı, başladığı işi sürekli olarak
taşımak için sebatkâr olmalı, zorluklarla mücadele edebilmeli, kalbinde yalnızlık, s sonuçsuz
çaba için sabır ve güç taşımalıdır. İnsanları açık bir zihin ve geniş bir yürekle karşılamalı,
kendisine emanet edilen görevleri memnuniyetle üstlenebilmelidir; Soylu bir ruhla, insanların
değişik şekillerde yaptığı işlere kendini uyarlayabilmeli ve koşullarını değiştirebilmelidir;
Uyum ruhu ve karşılıklı yardımseverlikle kardeşleriyle ve kendini aynı amaca adamış olan
diğerleriyle birlikte işbirliği yapacak, böylece tüm inananlarla birlikte havarisel cemaatin
benzerliğinde tek bir yürek ve tek bir ruh (Ha. İşl. 2, 42; 4,32)62 olacaklardır. Zihnini bu
alışkanlıkları eğitim zamanı sırasında zaten çalışılmış olmalıdır; ruhsal yaşam yoluyla
yetiştirilmeli, yükseltilmeli ve beslenmelidirler. Yaşayan bir iman ve asla tükenmeyen ümitle
aşılanan misyonerlik bir insanın duası haline gelir. Bitmeyen güç, sağduyu ve sevgi ruhu ateşi
taşımalıdır (2 Tim. 1,7). Şartlar ne olursa olsun kendi kendine yeter olmayı öğrenmeli (Fil.
4,11); her zaman İsa’nın ölümünü bedeninde taşımalı, öyle ki İsa’nın yaşamı kendisine
gönderdiklerinde çalışmalı (2 Kor. 4,10ff.), ruhların coşkusundan başka ruhlar için kendisini
ve her şeyini verebilmelidir (2 Ko. 12,15ff.). Böylece “görevini her gün yerine getirerek
Tanrı’yı sevmekte ve komşusunu sevmekte gelişsin” 63. Mesih İsa ile Peder’in bu isteğine
itaat sayesinde Kilise’nin hiyerarşik otoritesi altında Misyonunu sürdürecektir.
Doktrinal ve Havarisel eğitim
26. Mesih’in iyi elçileri olarak farklı uluslara gönderilen kişiler, Kutsal Yazılardan ilkelerini
aldıkları, müjdecisi ve tanığı olacakları Mesih’in gizemini çalışarak “iman sözü ve iyi öğreti
ile” beslenmelidirler (1 Tim. 4,6).
Bu nedenle tüm misyoner-ruhbanlar, Rahipler ve Rahibeler ve laik halk her biri kendi
durumuna göre hazırlanmalı ve eğitilmeli, kendi gelecekteki işlerinin gereklerine uygun
olmayan bir hale gelmemelidirler64. Doktrinal eğitimin en başından itibaren hem evrensel
kiliseye hem de dünya uluslarının çeşitliliğine uygun bir şekilde eğitim planlanmalıdır. Görevi
uygulamak için hazırlandıkları tüm çalışmalar için hazır olmalıdırlar. Görev yapacakları
yerdeki insanlar, kültürler, dinler hakkında sadece geçmişe dair değil günümüzü de kapsayan
bilgiler yararlı olacaktır. Başka bir halkla karşılaşacak olan bir kişi, onların vatanına,
dillerine ve geleneklerine büyük saygı göstermelidir. Gelecek misyonerler için kendilerini
missiolojik çalışmalara adamaları son derece gereklidir, Bu çalışmalar Kilise’nin misyonerlik
faaliyetlerini içeren öğreti ve normları bilmek için, yüzyıllar içinde İncil müjdecisinin hangi
yollarda hangi koşullarda koştuğunu bilmek üzere, ayrıca misyonların şu andaki durumlarını
61
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1919, 449-450).
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1919, 448-449); Pius XII, "Evangelii Praecones," (AAS 1951, 507). In
the formation of priests to be missionaries consideration is to be given to those things established by statute in
the decree "On Priestly Training" of the Second Vatican Council.
63
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 41.
64
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1919 440); Pius XII, "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 507).
62
ve hâlihazırda hangi yöntemlerin en etkili olduğunu bilmek demek olan misyolojik çalışmalar
olacaktır 65.
Fakat yine de bu eğitim programının tamamı pastoral özenle, aşılanmış, özel ve organize
havarisel eğitimin verildiği hem eğitsel hem de uygulamalı araçların kullanıldığı bir eğitim
olmalıdır66.
Çok sayıdaki Rahipler ve Rahibeler iyi bir şekilde eğitilmeli ve kateşetik sanata
hazırlanmalıdır. Böylece havarilik için daha iyi işbirliği sunabilirler. Misyonerlik faaliyetinde
sadece bir süre bile yer alan herkes kendi koşullarına uygun olarak yeterli eğitim almalıdır.
Tüm bu farklı biçimdeki eğitimler gönderildikleri topraklarda tamamlanmalıdır, öyle ki
misyonerler tarih, sosyal yapı ve halkın geleneklerini daha yakından tanıyabilsin; böylece
onların ahlaki düzeni hakkında bir görüşe, dünyasal kavrayışları hakkında bir fikir, kutsal
gelenekleri hakkında gizli görüşleri ve Tanrı’yı, dünyayı ve insanı algılama biçimleri
hakkında fikir edinebilirler67. Misyonerler akıcı ve berrak bir şekilde kullanacakları dilleri
öğrenerek insanların zihinlerine ve yüreklerine kolaylıkla erişebileceklerini göreceklerdir 68.
Dahası, özel pastoral sorunların içine gerektiği gibi girebilirler.
Bazılarının missiologik kurumlarda ya da fakültelerde veya üniversitelerde hazırlanması
gereklidir, böylece özel görevleri daha etkin bir şekilde yerine getirebilirler69, ve günümüzde
pek çok zorluk ve fırsatın bulunduğu misyon görevini yerine getirmeleri için diğer
misyonerlere öğrendikleri sayesinde yardımcı olabilirler. Bölgesel episkopal kurulların bu tür
uzmanlara bollukla sahip olmaları ve onların bilgi ve tecrübelerini kullanarak kendi
görevlerindeki ihtiyaçları verimlilikle çözebilmeleri son derece arzu edilir. Sosyal iletişim
araçları ve iletişim unsurlarını beceriyle kullanabilen insanların olması, herkes tarafından
önemi takdir edilen bir durumdur.
Misyonerlik Kurumları
27. Tüm bu şeyler, her ne kadar uluslara gönderilen herkes için gerekli olsa da bireysel
misyonerler tarafından gerçekte neredeyse çok az elde edilebilir. Misyon çalışmasının
kendisi, öğreti olarak yalnız bireyler tarafından başarılamayacağı için, genel bir çağrı bu
bireyleri kurumlarda bir araya toplar, burada birleşmiş çaba ile gerektiği şekilde eğitilir ve bu
görevi Kilise adına hiyerarşinin yönetimi altında yerine getirebilirler. Yüzyıllardan beri, bu
kurumlar günün gerekliliklerine ve olaylarına göre ortaya çıkmış, kendilerini tamamen ya da
kısmen misyonerlik işlerine hasretmişlerdir. Genellikle evanjelizasyon için Vatikan
tarafından onlara geniş bölgeler verilir, ve orada kendi çobanlarına bağlamak üzere bir yerel
kilisede Tanrı için yeni insanlar toplarlar. Coşkuları ve deneyimleri ile gerek ruhların bakımı
gerekse herkesin iyiliği için kanları ve terleri pahasına kurdukları bu kiliselerde özel hizmetler
sunarlar.
65
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1919, 448); Decree S.C.P.F., May 20, 1923 (AAS 1923, 369-370); Pius
XII "Saeculo Exeunte" (AAS 1940, 256), "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 507)- John XXIII, "Princeps
Pastorum" (AAS 1959, 843-844).
66
Decree "On Priestly Training," 19-21; Apostolic constitution "Sedes Sapientiae," with general statutes.
67
Pius XII, "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 523-524).
68
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1919, 448); Pius XII, "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 507).
69
Pius XII, "Fidei Donum" (AAS 1957, 234).
Kimi zaman tüm bölge boyunca, üzerlerine belli görevler alırlar; örneğin, özel nedenlerle
bugüne dek İncil’in mesajını almamış ya da ona direnç gösteren insanların bulunduğu insan
topluluklarına müjdelemek gibi70.
Bir dönem için kendilerini misyonerlik görevine adayanların deneyimleri dışında yardım ve
eğitime olan ihtiyaçları için onların yanında olunmalıdır. Bu nedenlerle ve hala Mesih İsa’ya
götürülecek pek çok ulus bulunduğundan, bu kurumların gerekliliği son derece önemlidir.
BÖLÜM V
MİSYONERLİK FAALİYETLERİNİN PLANLANMASI
Giriş
28. Hristiyan inananlara her birinin olanaklarına, yeteneklerine, karizmalarına ve görevlerine
göre (1 Ko. 3,10) hepsini İncil’de birleştirmesi gereken farklı armağanlar verilmiştir (Rom.
12,6). Bu nedenle hepsi benzer şekilde, ekenler ve biçenler (John 4,37), ekenler ve
sulayanlar bir olmalıdır, (1 Ko. 3,8), öyle ki “aynı şekilde özgürce düzenli bir sona doğru
işbirliği yapsınlar”71, böylece Kilise’nin inşası için güçlerini uyumla sarf edebilsinler.
İncil müjdecilerinin çalışmalarının ve Hristiyan inananların kalanı tarafından verilen yardım
öyle yönetilmeli ve iç içe geçmelidir ki Havari’nin dediği şekilde, “Ancak her şey uygun ve
düzenli biçimde yapılsın” (1 Ko. 14,40).
Genel Düzenlemeler
29. İncil’in ilan edilmesi için tüm dünyada birinci olarak episkoposlara72 görev düştüğü için,
episkoposlar sinodu73 ya da “tüm Kilise’deki sabit Episkoposlar Kurulu”74 genel işleri
arasında75, Kilise’nin en kutsal ve yüce amacı olan misyonerlik faaliyetlerine76 özel dikkat
göstermelidir.
Tüm misyonlar ve misyonerlik faaliyetleri için; tüm dünyada hem misyonerlik çalışmalarını
hem de misyonerlerin işbirliğini yöneten ve koordine eden kurum “İman’ın Yayılması”
("Propagation of the Faith,") adındaki tek yetkili kurum olmalıdır. Bununla birlikte Doğu
Kiliselerinin kanunları dokunulmadan bırakılacaktır77.
Bununla birlikte Kutsal Ruh’un, Tanrı’nın Kilisesi’nde çeşitli şekillerde misyon ruhunu
canlandırdığı ve Kilise yaşamını yönetme amacı olanların parçası olduğu bu kurum,
70
"On Priestly Ministry and Life," 10, refers to dioceses and personal prelatures and the like.
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 18.
72
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 23
73
Motu proprio, "Apostolica Sollicitudo," Sept. 15, 1965.
74
Paul VI, allocution Nov. 21, 1964, in council (AAS 1964).
75
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1019, 39-40).
76
If these missions for special reasons are made subject to other ecclesiastical jurisdictions for a time, it is fitting
that this ecclesiastic jurisdiction establish relations with the Sacred Congregation for the Propagation of the Faith
so that in ordering and directing all these missions, a regular and uniform pattern can be realized.
77
Decree, "Pastoral Duties of Bishops in the Church," 35, 4.
71
misyonerlik çağrısını, misyonerlik ruhunu, misyon için tutku ve duayı desteklemeli, bunlar
hakkında orijinal ve yeterli rapor hazırlamalıdır.
Misyonerler kalkmalı ve onlar, çeşitli bölgelerdeki acil ihtiyaçlar için dağıtılmalıdır. Düzgün
bir eylem planı için düzenlenerek, evanjelizasyona uygun yönerge ve prensipler yayınlanmalı,
ve misyonerler teşvik edilmelidir. Sorunlu bölgenin büyüklüğü, inanan ve inanmayanların
sayısı, görevler ve kurumlar, görevliler ve misyonerler gibi söz konusu bölgede yararlılık ve
gereksinim nedenlerine göre dağıtılacak fonların etkin biçimde toplanması teşvik ve koordine
edilirken dikkat gösterilmelidir.
Hristiyan Birliğini Teşvik Sekreterliği (Secretariat for Promoting Christian Unity) ile
koordinasyon içinde, bölünme skandalını mümkün olduğunca kaldırabilmek için diğer
Hristiyan cemaatlerinin üstlendiği misyonerlikle uyum içinde yaşamak kadar, kardeşçe
işbirliğini ortaya koymak ve yönetmek konusunda da yollar ve araçlar aranmalıdır.
Bu nedenle bu görev, bilimsel yöntemleri ve modern zamanların koşullarına uygun araçları
kullanan, daima günün teoloji, metodoloji ve misyonerlik pastoral prosedürünü dikkate alarak,
hem bir uygulama aracı hem de dinamik yönetme organı olmalıdır.
Bu görevin yönetiminde, ihtiyatlı oy ile aktif bir rol misyonerlik işinde işbirliği yapan
herkesin temsilcisi olarak seçilen bir kişi olmalıdır, Roma Papalığı tarafından belirli koşullar
ve yollar altında belirlenmiş papalık kurum ve çalışmalarının moderatörleri kadar, tüm
dünyanın episkoposları (episkoposlar kurulu) bu konuda dinlenilebilir. Tüm bunlar belirli
zamanlarda bir araya çağrılır, Papa’nın yetkisi altında tüm misyon çalışmalarının en üst
kontrolünü gerçekleştirir. Bu görev, kullanılan evanjelizasyon araçları hakkında olduğu kadar
çeşitli bölgelerin yerel koşulları, çeşitli gruplardaki insanların düşünceleri hakkında uygun
bilgiyi bir araya getirebilecek, bunu yapmakla görevli, kanıtlanmış bilgi ve deneyim sahibi,
uzman danışmanların kalıcı bir grup olarak bulunmasına imkân vermelidir. Böylece misyon
çalışmaları ve işbirlikleri için bilimsel bazlı görüşler sunabileceklerdir.
Rahibeler için olan kurumlar, misyon amacıyla alınan bölgesel görevler ve laik insanların
organizasyonları (özellikle uluslar arası olanlar) uygun şekilde temsil edilmelidir.
Bölgesel Misyonların düzenlenmesi
30. Uygun amaç ve hedeflerin elde edilebilmesi için tüm misyonerlik çalışanları “tek bir
kalple ve ruhla” (Ha. İşl.4,32) misyon görevinin kendisini, güncel olarak yerine
getirmelidirler.
Diyosezlerdeki havariliğin yöneticisi ve birlik merkezi olarak misyonerlik faaliyetlerini teşvik
etmek, yönetmek ve koordine etmek, işi paylaşanların desteklenmesi ve korunması için tutku
ve anında çalışmayı sağlamak episkoposların görevidir. Tüm misyonerler din adamları hariç
tutulsa bile, kutsal havariliğin yerine getirilmesinde temel alınan çeşitli işlerde onun yetkisinin
konusudur78. Koordinasyonu geliştirmek için episkoposlar mümkün olduğunca, klerjinin, din
adamlarının ve seçilen delegeler aracılığıyla laiklerin katıldığı pastoral konsiller
düzenlesinler. Dahası, havarisel faaliyetlerin sadece yeni ihtida etmiş olanlarla sınırlı
kalmamasına dikkat edilmelidir. Hristiyan olmayanların evanjelizasyonu için kişiler, fonlar
adil bir oranda belirlenmelidir.
78
Decree "Pastoral Duties of Bishops in the Church," 36-38.
Episkoposlar Kurulları’nın Sürekli İşbirliği
31. Episkoposlar Kurulları ağır sorular ve acil sorunlar için, yerel farklılıkları ihmal etmeden
ortak konsil düzenlemelidir79. İnsanların yetersiz desteği ve araçların gereksiz kullanımı ya da
ihtiyaç olmayan projelerin artması durumunda, sosyal iletişim araçları kadar herkesin yararına
olacak şekilde kaynakların seminerler, teknik okullar, yükseköğrenim için okullar pastoral,
kateşetik ya da litürjik merkezler, gibi tek bir havuzda toplanması önerilir.
Bu tür işbirlikleri gösterildiğinde, birkaç farklı episkoposlar kurulu tarafından başlatılabilir.
Yerel Kurumların Koordinasyonu
32. Eklesiastik kurumlar ve birlikler tarafından başlatılan faaliyetlerin koordine edilmesi iyi
olacaktır. Tüm bunlar ne türde olursa olsun, misyonerlik faaliyetinin dikkat ettiği yerel
Tarikatlara saygı göstermelidir. Bu nedenle yerel Tarikatlarla kurumların moderatörleri
arasında ilişkileri düzenlemek için kontrat imzalanması çok yardımcı olacaktır.
Bir bölgenin sorumluluğu belli bir kuruma verildiğinde hem eklesiyastik süperiyör hem
kurum her şeyi aynı sonuca götürme düşüncesi taşıyacaktır, yerel kiliselerde kendi ruhban
sınıfının çobanlarının yöneteceği yeni Hristiyan Cemaati doğması.
Belirli bir bölgenin komisyonları sona erdiğinde yeni ilişkilerin kurulması başlar. Sonra
episkoposlar kurulu ve kurumların başladığı müzakereler, yerel Tarikatlar ve kurumların
arasındaki ilişkileri yönetecek normlar ortaya konmalıdır80. İmzalanacak bölgesel ve özel
kontratların genel ilkelerinin hatlarını belirlemek Vatikan’ın görevi olacaktır.
Her ne kadar başladıkları işi sürdürmeye hazırlanacaklarsa da ruhların bakımı görevini
sürdüren tarikatla işbirliği yerel din adamlarının sayısı arttığında sunulacaktır; kurum amacı
ile onaylandığı diyoseze sadık kalmalı, cömertlikle özel işleri ya da bölge içinde bazı özel
yerlerdeki görevleri üstlenmelidir.
Kurumlar Arası Koordinasyon
33. Aynı bölgedeki misyonerlik faaliyetlerinde birleşen kurumlar kendi işlerini koordine
etmek için yollar ve araçlar bulmalıdır. Bu nedenle aynı ülke ya da bölgede yer alan
kurumların bulunduğu durumlarda Rahipler Konferansı ya da Rahibeler Birliği bulunması
yararlı olacaktır. Bu konferanslar, bu birleştirilmiş çaba ile neler yapılabileceğini sormalı ve
episkopal konferanslarla yakın temas içinde bulunmalıdırlar.
Tüm bu şeyler eşit gerekçeyle ana vatanda misyonerlik kurumlarının işbirliğine kadar
genişletilmelidir. Böylece sorunlar ve birleştirilmiş projeler, gelecek misyonerlerin eğitimi,
misyonerlerin kurslarına, toplum yetkilileri ile ilişkilere ve uluslararası ve uluslar üstü
organizasyonların temasları gibi konular daha az harcama ile düzenlenir.
79
Decree "Pastoral Duties of Bishops in the Church" 35, 5-6.
80
Decree, "On Ecumenism," 12.
Bilimsel Kurumlar Arasında Koordinasyon
34. Misyonerlik faaliyetlerinin doğru ve metodik yapılması İncil için çalışanların amaçları
için bilimsel hazırlanmış olmalarını, Hristiyanlık dışı dinlerle ve kültürlerle diyalog için
teçhizatlı olmalarını, ve bu amacı gerçekleştirme yolunda etkin biçimde desteklenmelerini
gerektirir. Misyonlar uğruna, misyon bilimi ve diğer sanat ve disiplinlerde misyonlar için
yararlı olacak şekilde etnoloji ve dilbilimi, tarih ve dinler tarihi ve bilimleri, sosyoloji,
pastoral beceriler ve benzeri konularda uzmanlaşmış kurumların kardeşçe ve cömertçe iş
birliği yapmaları arzulanır.
BÖLÜM VI
İŞBİRLİĞİ
Giriş
35. Tüm Kilise’de Misyonerlik ve Evanjelizasyon işleri Tanrı Halkının temel görevi olduğu
için bu kutsal sinod, herkesi içsel yenilenmeye davet eder; öyle ki İncil’İ yaymak için kendi
sorumluluğunu canlı bir şekilde bilincine vararak uluslar arasında misyonerlik çalışmaları için
kendi paylarına düşeni yapsınlar.
Tüm inananlar havarisel misyonerlikte işbirliği yapmalıdır
36. Yaşayan Mesih İsa’nın üyeleri olarak vaftiz, konfirmasyon ve efkaristiya sayesinde
onunla birleşmiş ve ona benzer olmak yoluyla, tüm imanlıların, onun Bedeninin büyümesi ve
yayılması ve sonunda tamlığına erişmesi için (Ef. 4,13), bu işbirliğine katılmaları bir bağlılık
görevidir.
Bu nedenle Kilise’nin tüm evlatları dünyaya karşı sorumluluklarının canlı farkındalığı ile
kendilerinde gerçek Katolik ruhunu geliştirmeli, evanjelizasyon işleri için güçlerini sarf
etmelidirler. Ve herkes imanı ilan ederken birinci ve en önemli yükümlülüğünün şu olduğunu
bilmelidir: Derin Hristiyan yaşamına götürmek. Tanrı’ya hizmet ateşi ve başkalarına olan
sevgileri, tüm Kilise için esen yeni bir ruhsal rüzgâra neden olacak, uluslararasında “dünyanın
ışığını” ve yeryüzünün tuzunu (Yşa. 11,12), (Mt. 5,14) (Mt. 5,13) yukarı kaldıran bir işaret
olarak görünecektir. İyi bir yaşamın verdiği bu tanıklık, diğer Hristiyan cemaatleri ile tek bir
sesle, Ekümenizm kararnamesi normlarına uygun bir şekilde yaşandığında daha da etkili
olacaktır81. Bu yenilenen ruh, dua ve tövbe işleri, Tanrı’ya misyonerlik işlerini lütfuyla
verimli kılması için kendiliğinden sunulur; ve sonrasında misyonerlik vokasyonları ve
misyonların ihtiyaç duyduğu maddi yardımlar ortaya çıkacaktır.
Fakat her bir Hristiyan imanlının dünyadaki Kilise’nin mevcut durumu ile tam olarak
birleşebilmesi ve “Bize yardım et” (Ha. İşl.16,9), diyen sesinin duyulabilmesi için inananlar
misyon çalışmalarını kendi işleri olarak görebilsinler ve kalplerini geniş ve derin insan
ihtiyaçlarına açarak onların yardımına gidebilsinler diye sosyal iletişimin modern araçlarını
bu tür misyon bilgilerini kurmakta kullanılmalıdır.
81
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 23-24.
Bilgiyi koordine etmek ve ulusal ve uluslar arası kurumlar arasında işbirliğini sağlamak
gereklidir.
Hristiyan Cemaatleri arasındaki işbirliği
37. Fakat Tanrı halkı diyosezlerde ve mahalli kiliselerde cemaatler halinde bulunduğundan,
bir şekilde görünürler ve bunlar da uluslar önünde Mesih İsa’ya tanıklık verirler.
Yenilenme lütfu cemaatlerin her birinde merhametlerinin boyutu dünyanın uçlarına kadar
yayılmadıkça ve kendi üyelerine olduğu kadar başkalarına da aynı sevgi ile davranmadıkça
cemaatlerde gelişemez.
Bu nedenle tüm cemaat dua eder, birlikte çalışır ve Tanrı’nın bu kusursuz tasarısı için seçtiği
evlatlarının uluslar arasında faaliyetlerini yerine getirmesine katkıda bulunur.
Misyon çalışmalarına evrensel bakış sunmak son derece yararlı olacağından ihmal
edilmemelidir. Birinin kendi cemaatinin, mahalli kilisesinin ya da diyosezinin misyonerleri ile
teması koruması sayesinde cemaatler arası birlik ve karşılıklı büyümeleri için verilen hizmet
görülebilir olacaktır.
Episkoposların Misyonerlik görevleri
38. Havariler Topluluğu’nu izleyen episkoposluk bedeninin üyeleri olan tüm episkoposlar,
sadece tek bir episkoposluk bölgesine atanmış değillerdir, fakat tüm dünyanın kurtulması için
görevlendirilmişlerdir. Petrus’la birlikte ve Petrus’u takiben, Mesih İsa’nın İncil’İ ilan etmek
üzere tüm yaratılışa gönderilmesi (Mk. 16,15) onların birincil ve ivedi endişesidir. Bu
nedenle günümüzde evanjelizasyon işlerini yerine getirmek için kiliselerin birliği ve
işbirliğinin gerekli olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu birliğin erdeminde bireysel kiliseler
birbirlerine bakma yükümlülüğünü taşırlar, ve her biri kendi ihtiyaçlarını diğerlerine bildirir,
kendi işleri konusunda karşılıklı iletişim ve fikir alış verişinde bulunurlar, çünkü Mesih’in
bedeninin gelişmesi tüm Episkoposlar Birliği’nin görevidir82.
Bir birimin inşa ettiği kendi episkoposluk bölgesinde, episkopos misyon işlerini destekler,
teşvik eder, yönetir, Tanrı halkının ruhu ve tutkusunu hazır kılar ve görünür hale getirir,
böylece tüm episkoposluk bölgesi misyonerlik haline gelir.
Kendi halkı arasından, özellikle zorluklar yüzünden hasta ve zulüm görenler arasından
dünyanın evanjelizasyonu için açık yüreklilikle dua sunan ve tövbe edenler arasından
kalkmak episkoposların görevidir. Episkopos, Eğer Tanrı bazılarını misyonerlik faaliyetleri
için görevlendirmek üzere çağırdıysa, bunu şükran dolu bir yürekle kabul ederek, misyon
kurumları için vokasyonu olan gençleri ve ruhbanları memnuniyetle cesaretlendireceklerdir.
Episkopos misyonlardaki kendi görevlerini yerine getirmeleri için episkoposluk
bölgelerindeki kongregasyonları teşvik edecek ve onlara yardım edecektir; Kendi inananları
arasındaki misyon kurumlarının işlerini destekleyecek, fakat özellikle papalığın misyon
çalışmalarını teşvik edecektir. Bu çalışmalara şerefli bir yer vermek doğru olduğu için, bunlar
Katolikleri daha başlangıçtan evrensel ve misyonerce bakışa birleştiren araçlar olduğundan,
aynı zamanda ihtiyaçlarına göre tüm misyonlara dağıtılacak fonların etkin biçimde toplanması
82
Benedict XV, "Maximum Illud" (AAS 1919, 453-454); Pius XI, "Rerum Ecclesiae" (AAS 1926, 71-73); Pius
XII, "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 525-526); Id. "Fidei Donum" (AAS 1957, 241.)
da demektir83. Fakat Rab’bin bağında çalışanlara olan ihtiyaç günden güne artmakta ve
episkoposluk bölgesi rahipleri dünyanın evanjelizasyonunda daha büyük yer alabilmek için
dualarını belirtmektedirler. Bu kutsal sinod pek çok bölgede episkoposları endişelendiren
evanjelizasyonu engelleyen bu rahip eksikliğini görerek kendilerini misyon çalışmalarına
sunabilecek ve uygun bir hazırlık alabilecek ruhban eksikliği olan episkoposluk bölgelerinde
hizmet ruhu ile misyonerlik görevini en azından bir süre için yerine getirecek daha iyi
rahipleri gönderebilmeyi arzu etmektedir84.
Fakat episkoposların misyonerlik faaliyetlerinin tüm Kilise’nin yararına olacak şekilde daha
etkin yerine getirilebilmesi için episkopos kurulları kendi bölgelerindeki işbirliğinin
düzenlenmesini ilgilendiren bu tür faaliyetler için sorumluluk almalıdır.
Kendi kurullarında episkoposlar episkoposluk bölgesindeki ruhbanlar arasından uluslara
evanjelizasyon için adanmak üzere ruhbanları görevlendirmelidirler; bunlar, kendi
bütçelerinin oranına göre misyon çalışması için yıllık bir yükümlülük ayırmalıdır85; doğrudan
yardım alacak misyonların yöntemleri ve araçları nasıl yönetip kontrol edeceğini dikkate
almalıdırlar; gerekiyorsa episkoposluk bölgesinde misyon klerjisi için misyonerlik kurumu ve
seminerleri kurarak ve bu tür kurumlarla diyosezler arasında yakın ilişkiler oluşturarak yardım
da edebilirler.
Ayrıca kardeşlerin kabulü, misyon topraklarından eğitim ya da iş bulmak için göç edenlerin
çobansal bakımı için görevlerin oluşumu ve teşviki de episkopal kurulların görevidir. Onlar
aracılığıyla uzaktaki insanlar yakına gelir; ve uzun süredir Hristiyan olan cemaatlere henüz
İncil’i duymamış uluslara yöntemle ve onlara sevgi ve yardım görevi Mesih’in müşfik yüzünü
göstermek için kusursuz bir fırsat doğar86.
Ruhbanların misyonerlik görevi
39. Rahipler kişisel olarak Mesih İsa’yı temsil ederler ve Kilise misyonunun doğasına ait üç
katmanlı kutsal görevin episkoposlar hiyerarşisinde işbirlikçileridirler87. Bu nedenle
hayatlarının aynı zamanda misyona da adanmış olduğunu tam anlamıyla kavramaları
gereklidir. Artık kendi görevlerinin araçları, esas olarak Kilise’yi kusursuzlaştıran Efkaristiya
vasıtasıyla, Baş olan Mesih İsa ile birlik içindedirler ve başkalarını bu birliğe götürürler, Bu
bedenin henüz tamamlanmadığını hisseder ve onun günden güne büyümesi gerektiği için daha
da çok çalışmaları gerektiğini bilirler. Bu nedenle pastoral görevlerini Hristiyan olmayanlara
da İncil’i ilan edecek şekilde planlayacaklardır.
Pastoral faaliyetlerinde rahipler inananlar arasında dünyayı evanjelize etmek için tutkuyu ve
coşkuyu harekete geçirmeli ve bunu korumalıdırlar, onlara Mesih’i tüm uluslara bildirme
hakkındaki Kilise görevini vaazlarda ve Hristiyan doktrininde öğretmeli, Hristiyan aileleri kız
ve oğulları arasında misyonerlik vokasyonunu teşvik etme gerekliliği ve şerefi konusunda
aydınlatmalı; İncil’in Müjdesinin gelecekte aralarında yükselebilmesi için okullarda ve
Katolik Birliklerinde genç insanların misyon şevkini teşvik etmelidir. Rahipler inananlara
83
Pius XII, "Fidei Donum" (AAS 1957, 245-246).
Decree "Pastoral Duties of Bishops,"
85
Pius XII, "Fidei Donum" (AAS 1957, 245)
86
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 28.
87
Pius XI, "Rerum Ecclesiae" (AAS 1926, 72).
84
misyonlar için dua etmeyi öğretsinler, ve bu amaçla sadaka toplamaktan utanmasınlar, Mesih’
İsa’nın dilencileri olsunlar ve bunu ruhların kurtuluşu için yapsınlar.
Seminerlerdeki ve üniversitelerdeki profesörler, genç insanlara dünyanın ve Kilise’nin gerçek
durumunu anlatmalı ve böylece Hristiyan olmayanlara daha yoğun evanjelizasyonun gerekliği
onlara daha açıkça görünmesini sağlayarak onların tutkusunu beslemelidir.. Dogmatik, Kutsal
Kitap, Ahlak ve tarih dallarındaki öğretilerde, dikkatlerini buradaki misyonerlik unsurlarına
yönelterek, geleceğin rahiplerinde bu sayede misyonerlik yolunda farkındalığın artmasını
sağlamalıdırlar.
Dini Kurumların Misyonerlik Görevleri
40. Hem kontemplatif hem de aktif yaşama yönelik kurumlar, dünyanın evanjelizasyonunda
bugüne dek önemli görevler almışlar ve almaya da devam etmektedirler. Bu kutsal sinod
memnuniyetle onların değerlerini bilmekte ve Tanrı’nın şanı için yaptıklarından dolayı ve
merhametin erdemini bildikleri için başladıkları ve yorulmadan sürdürdükleri işlerinde onları
destekleyerek ruhlara hizmet ettikleri; çağrıları nedeniyle büyük bir kusursuzlukla,
sorumlulukla bağlandıkları çalışmaları, gerçek Katolik ruhu ve çalışması ile onları zorunlu
kılarak bu şekilde davranmaya yöneltmektedir.88.
Kontemplatif yaşam kurumları, duaları, acıları ve tövbe işleri ile ruhların tövbesi için çok
büyük önem taşırlar, çünkü böyle yapmalarını istediğinde hasadı için onları gönderen
Tanrı’nın kendisidir (Mt. 9,38) İncil’i dinlemeleri için Hristiyan olmayanların zihinlerini açan
Tanrı’dır (1 Ko. 3,7). Aslında bu kurumlardan pek çoğunun yapmakta olduğu gibi, misyon
bölgelerinde evler kurmaları istenir, böylece orada, halkın gerçek dinsel gelenekleri içinde
yerleşmiş olarak Mesih’te bir olmamız için olduğu kadar Tanrı’nın hükümranlığı ve sevgisi
için de Hristiyan olmayanlar arasında kusursuz bir tanıklık verebilirler.
Aktif yaşam kurumları doğrudan misyon ideali taşısınlar ya da taşımasınlar, uluslar arasında
Tanrı’nın Krallığı’nı genişletmek için faaliyetlerini yayma yetenekleri olsun olmasın;
misyonlar için güçlerini harcamak üzere belli görevlerini başkalarına verebilsinler ya da
veremesinler; kurucularının ruhuna sadık kalarak gerektiğinde kendi yapılarını uyarlamak
yoluyla olası faaliyetleri üstlensinler ya da üstlenmesinler; üyeleri mümkün olduğunca misyon
işleri için çaba sarf etsin ya da etmesin; ve yaşamları, aralarında yerleştikleri halkın özellikleri
ve koşulları için bir tanık olsun ya da olmasın, bunlara Tanrı’nın huzurunda sorulur.
Bundan böyle Kutsal Ruh’un esini altında dünyasal kurumlar Kilise’de günden güne
artmakta, episkoposların denetimi altında faaliyetleri dünyanın evanjelizasyonuna tamamen
adanan tam bir işaret olarak misyonlarda çok çeşitli şekillerde verimli olabilir.
Laiklerin Misyonerlik Görevleri
41. Laikler, özellikle de Tanrı tarafından çağrıldılar ve bu iş için episkoposlar tarafından kabul
edildilerse, Kilise’nin kurtarıcı görevine katılarak tanıklıklarıyla ve yaşayan araçlar olmakla
Kilise’nin evanjelizasyon işlerinde işbirliği yaparlar89.
88
89
Dogmatic constitution "Lumen Gentium," 44.
Ibid. 33, 35.
Yaşayanların hristiyan olduğu ülkelerde, laikler kendilerini ve başkalarını misyon bilgisi ve
sevgisi ile besleyerek evanjelizasyon işlerinde işbirliği yaparlar; kendi ailelerinde, Katolik
Birliklerinde ve okullarda vokasyonları teşvik ederler; almış oldukları lütuf olan imanın
armağanı başkalarına sunabilecekleri her tür desteği sunarlar.
Fakat misyon ülkelerinde gerek yabancı gerekse o ülkenin vatandaşı olan misyonerler
okullarda öğretsin, mahalli kilisede ve episkoposluk bölgelerindeki faaliyetlerin işbirliklerinde
dünyasal yararları yönetsin; ve laik havariliğin çeşitli biçimlerini organize etsin ve
desteklesin; böylece genç kiliselerin inananları Kilise’nin yaşamında mümkün olduğunca
çabuk yer alabilsinler90.
Son olarak, laikler gelişme yolunda olan halklara memnuniyetle sosyo- ekonomik işbirliği
sunsunlar. Her şeyden çok övgüye layık olan bu işbirliği daha çok sosyal yaşamın temel
yapılarına temas eden ya da hükümet sorumluluğu taşıyanların eğitimine odaklanmış
kuruluşların yapılandırılması ile meşgul olmalıdır.
Üniversitelerde ya da bilimsel kuruluşlarda tarihi ya da bilimsel dini araştırmalarıyla halkın ve
dinlerin bilgisini artmasına destek olarak İncil’in iyi haberine ve Hristiyan olmayanlarla
diyalog için hazırlanmaya yardım eden laikler de özel övgüyü hak etmektedirler.
Hristiyanlarla, Hristiyan olmayanlarla, uluslar arası organizasyonların üyeleriyle kardeşçe bir
ruh içinde işbirliği yapılmalı ve daima “Dünyasal kenti inşa ederken temeli Rab’bin üzerine
kurmak ve O’na doğru yönelerek büyümek gerektiğini”91 göz önünde tutmalıdırlar.
Tüm bu amaçlara eşdeğer olarak, laikler, bu amaç için kurulan enstitülerde verilecek olan ve
onların yaşamlarını Hristiyan olmayanların arasında Mesih uğruna tanıklık vermek üzere
Havari’nin şu sözüne uygun yaşamaları için gereken teknik ve ruhsal gereksinimler içinde
olacaklardır; " Yahudiler'in, Grekler'in ya da Tanrı topluluğunun tökezleyip düşmesine neden
olmayın. Ben de kendi yararımı değil, kurtulsunlar diye birçoklarının yararını gözeterek
herkesi her yönden hoşnut etmeye çalışıyorum." (1 Ko. 10,32–33).
SONUÇ
42. Roma Papalığı ile birlikte Pederlerin konsili derin bir şekilde Tanrı Krallığını, İncil’in
sevgi dolu selamının haberini herkese ve özellikle Mesih İsa’nın adına, onun ıstıraplarının
ortağı olarak zulüm altında acı çekenlere her yerde yaymayı kendi görevi addetmektedir92.
Mesih İsa’nın insan için tutuştuğu aynı sevgiyle yanmaktadırlar. Fakat Krallığı’nı yeryüzüne
getirecek olanın, Tanrı’nın kendisi olduğunun bilinci içinde, tüm Hristiyan inananlarla birlikte
Havarilerin Kraliçesi Bakire Meryem Ana’nın şefaati ile ulusların gerçeğin bilgisine
erişmeleri (1 Tim. 2,4) ve Mesih İsa’nın yüzünde parıldayan Tanrı’nın şanının Kutsal Ruh
aracılığı ile tüm insanların üzerinde parıldaması için (2 Ko. 4, 6) dua etmektedirler.
90
Pius XII, "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 510, 514)John XXIII, "Princeps Pastorum" (AAS 1959, 851852).
91
Dogmatic constitution, "Lumen Gentium," 46.
92
Pius XII, "Evangelii Praecones" (AAS 1951, 527)John XXIII, "Princeps Pastorum" ( AAS 1959, 864 ) .