T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

T.C.
ADALET BAKANLIĞI
EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI
YARGI MEVZUATI BÜLTENĠ
Bültenin Kapsadığı Tarihler
01-15 Eylül 2014
Yayımlandığı Tarih
01-15 Eylül 2014
Sayı
2014-17
ĠÇĠNDEKĠLER
-
-
-
-
-
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu Birinci Dairesinin 26/8/2014 ve 1876
Sayılı Kararı
(R.G. 2 Eylül 2014 – 29107)
BaĢbakanlığa Bağlı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığı’nın ĠçiĢleri
Bakanlığına Bağlanmasına Dair Tezkere
(R.G. 3 Eylül 2014 – 29108)
UyuĢmazlık Mahkemesinin E: 2012/328, K: 2013/1752 Sayılı Kararı
(R.G. 4 Eylül 2014 – 29109)
Telsiz ve Telekomünikasyon Terminal Ekipmanlarının Piyasa Gözetimi ve
Denetimine Dair Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 6 Eylül 2014 – 29111)
Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2012/1052 BaĢvuru Numaralı
Kararı
(R.G. 6 Eylül 2014 – 29111)
Kararı
(R.G. 6 Eylül 2014 – 29111)
Kararı
(R.G. 6 Eylül 2014 – 29111)
Kararı
(R.G. 6 Eylül 2014 – 29111)
Kararı
(R.G. 6 Eylül 2014 – 29111)
Terörle Mücadelede Görev Alan Personelin, Bu Görevlerinin Ġfasından
Doğduğu Ġddia Edilen Suçlardan Dolayı Yapılan SoruĢturma ve
KovuĢturmalarda Müdafi Olarak Belirlediği Avukat veya Avukatların
Ücretlerinin Ödenme Usul ve Esaslarına Dair Yönetmelikte DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 7 Eylül 2014 – 29112)
Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğü Mühendislik Sınav ve Atama Yönetmeliği
(R.G. 7 Eylül 2014 – 29112)
Orman Genel Müdürlüğü Personeli Görevde Yükselme ve Unvan DeğiĢikliği
Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 7 Eylül 2014 – 29112)
Adalet Bakanlığından Ġlân
(R.G. 7 Eylül 2014 – 29112)
-
-
-
-
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Karar
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 4/9/2014 Tarihli ve 5989
Sayılı Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Anayasa Mahkemesinin 9/4/2014 Tarihli ve E: 2014/34, K: 2014/79 Sayılı
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Kararı
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Adalet Bakanlığından Ġlân
(R.G. 9 Eylül 2014 – 29114)
Çevre Ġzin ve Lisans Yönetmeliği
(R.G. 10 Eylül 2014 – 29115)
Motorlu Araçların ve Bunlar Ġçin Tasarlanan Römorklar, Sistemler,
Aksamlar ve Ayrı Teknik Ünitelerin Genel Güvenliği ile Ġlgili Tip Onayı
Yönetmeliği(661/2009/At)’nin Uygulama Usul ve Esasları Hakkında
Tebliğ(Tebliğ No: SGM-2014/33)
(R.G. 10 Eylül
2014 – 29115)
Elazığ Ġlinde Tesis Edilecek Pembelik Barajı ve Hidroelektrik Santralinin
Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Maliye Bakanı Tarafından Acele
KamulaĢtırılması Hakkında Karar
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 27/8/2014 Tarihli ve 5194 Sayılı
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
-
-
-
-
-
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Kararı
(R.G. 11 Eylül 2014 – 29116)
Elazığ Ġli, Palu Ġlçesinde Tesis Edilecek Beyhan-2 Barajı ve Hidroelektrik
Santralinin Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Enerji Piyasası Düzenleme
Kurulu Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 6741 Sayılı Karar
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
8/1/2002 Tarihli ve 4736 Sayılı Kanunun 1 inci Maddesinin Birinci Fıkrası
Hükmünden Muaf Tutulacakların Tespitine Dair 28/1/2002 Tarihli ve
2002/3654 Sayılı Kararnamenin Eki Kararda DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin
6742 Sayılı Karar
(R.G. 12 Eylül
2014 – 29117)
Adalet Bakanlığı Bakan Yardımcılığına Veysi KAYNAK’ın Atanmasına
ĠliĢkin 1037 Sayılı Karar
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Grev Gözcülerinin Zorunlu Ġhtiyaçlarının KarĢılanması Hakkında
Yönetmeliğin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Gümrük Genel Tebliği (Gümrük ĠĢlemleri) (Seri No: 115)
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 14/8/2014 Tarihli ve 2014/95 Sayılı Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
Kararı
(R.G. 12 Eylül 2014 – 29117)
-
HÂKĠMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU KARARI
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu BaĢkanlığından:
HÂKĠMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU BĠRĠNCĠ DAĠRESĠ KARARI
Karar Tarihi : 26/8/2014
Karar No
: 1876
1- ĠĢ, kadro ve ihtiyaç durumu gözetilerek bir baĢkan ile yeteri kadar üye
görevlendirilmek üzere Adana’da 1-2, Ankara’da 1-12, Ankara Batı’da 1, Antalya’da 1-3,
Bakırköy’de 1-7, Bursa’da 1-2, Denizli’de 1, EskiĢehir’de 1, Gaziantep’te 1, Ġstanbul’da 1-18,
Ġstanbul Anadolu’da 1-7, Ġzmir’de 1-5, KarĢıyaka’da 1, Kayseri’de 1, Kocaeli’de 1, Konya’da
1-2, Mersin’de 1-2, Samsun’da 1 ve Trabzon’da 1 inci asliye ticaret mahkemesinin
faaliyetlerine devam etmesine, bu mahallerde bulunan diğer asliye ticaret mahkemelerinin
faaliyetlerinin durdurulmasına,
2- Birinci bentte belirtilen asliye ticaret mahkemelerinin 15/9/2014 tarihinde faaliyete
geçirilmelerine, bu mahallerde faaliyette bulunan diğer asliye ticaret mahkemelerinin
15/9/2014 tarihinde faaliyetlerinin durdurulmasına,
3- Bir baĢkan ile yeteri kadar üye görevlendirilmek üzere faaliyetlerine devam etmesine
karar verilen asliye ticaret mahkemelerinin 15/9/2014 tarihinde faaliyete geçirilmesine
26/8/2014 tarihinde karar verilmiĢtir.
[R.G. 2 Eylül 2014 – 29107]
—— • ——
KURULUġUN BAĞLI OLDUĞU BAKANLIĞIN DEĞĠġTĠRĠLMESĠ ĠLE
ĠLGĠLĠ ĠġLEM
T.C.
BAġBAKANLIK
69471265-300-02/7313
1 Eylül 2014
CUMHURBAġKANLIĞI YÜCE KATINA
BaĢbakanlığa bağlı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığı’nın ĠçiĢleri Bakanlığına
bağlanmasını, 27/9/1984 tarihli ve 3046 sayılı Kanunun 19/A maddesi uyarınca takdir ve
tensiplerinize arz ederim.
Ahmet DAVUTOĞLU
BaĢbakan
—————
T.C.
CUMHURBAġKANLIĞI
68244839-150.06-1-434
2 Eylül 2014
BAġBAKANLIĞA
ĠLGĠ : 1/9/2014 tarihli ve 69471265-300-02/7313 sayılı yazınız.
BaĢbakanlığa bağlı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığı’nın ĠçiĢleri Bakanlığına
bağlanması, 27/9/1984 tarihli ve 3046 sayılı Kanunun 19/A maddesi uyarınca uygun
görülmüĢtür.
Bilgilerini rica ederim.
Recep Tayyip ERDOĞAN
CUMHURBAġKANI
[R.G. 3 Eylül 2014 – 29108]
—— • ——
UYUġMAZLIK MAHKEMESĠ KARARI
VI-2247 SAYILI KANUN’UN 24. MADDESĠ GEREĞĠNCE VERĠLEN HÜKÜM
UYUġMAZLIĞININ GĠDERĠLMESĠNE ĠLĠġKĠN KARAR
UyuĢmazlık Mahkemesi BaĢkanlığından:
ESAS NO : 2012/328
KARAR NO : 2013/1752
KARAR TR : 30.12.2013
(Hukuk Bölümü)
ÖZET : Mülkiyeti Ġl Özel Ġdaresine ait olup Ġdarece, 2886 sayılı Yasa hükümleri
uygulanmak suretiyle kiraya verilen dükkan ve pansiyonun, 2008 yılı itibariyle kiracılık
süresinin sona ermesine iliĢkin olarak; taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira
süresinin sona ermesinden sonra, 2886 sayılı Yasa’ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak
suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından ve taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi
içinde olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, tahliye iĢleminin 5302 sayılı
Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirilebileceği, dolayısıyla bu
konuda adli ve idari yargı yerleri arasında doğan hüküm uyuĢmazlığının, kesinleĢen adli yargı
kararının kaldırılması ve idari yargı kararının benimsenmesi suretiyle giderilmesi gerektiği hk.
KARAR
Hüküm UyuĢmazlığının
Giderilmesi Ġsteminde
Bulunan (Davalı) : Aydın Ġl Özel Ġdaresi
Vekili
: Av. A.ġ.L.
KarĢı Taraf (Davacı) : K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. adına H.K.
Vekilleri
: Av. E.Y., Av. A.Ç.Y.
OLAY
: I- K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. adına H.K.'nun vekilleri,dava
dilekçelerinde; müvekkili Ģirketin halen mülkiyeti davalı tarafa ait Didim Ġlçesi, Altınkum
Plaj Sitesi, Yalı Caddesi, tapunun 11265 parseli üzerinde bulunan dükkan ve pansiyonun
kiracısı olduğunu; Ģirketin söz konusu taĢınmazı ilk olarak 29.6.1994 baĢlangıç tarihli ve 3 yıl
süreli olarak belirlenen akit ile, sözkonusu yeri daha sonra 05.06.2005-04.06.2006 tarihleri
arasında 1 yıl süre ile kiraladığını; Ġl Encümeni’nin 4.4.1997 tarih ve 202 sayılı kararı
gereğince kira süresinin 04.06.2007 tarihine kadar, daha sonra da 04.06.2008 tarihine kadar
yeniden uzatıldığını; ancak Ģirkete gönderilen 28.4.2008 tarihli ve 3182 sayılı yazıda; Ġl
Encümeni’nin 5.3.2008 tarih ve 104 sayılı kararı ile 04.06.2008 tarihinde sona erecek kira
süresinin uzatılmayacağının, bu tarihte kira süresi biteceğinden, bu tarih itibariyle kiralananın
boĢaltılarak teslim edilmesi gerektiğinin bildirildiğini; anılan Encümen Kararının iptali
amacıyla Ġdare Mahkemesinde iptal davası açıIdığını; davalı idarenin isteminin yasal
koĢullarının oluĢmadığını; çünkü, mülkiyeti davalı Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait olan yerin
kiralanması aĢamasında, önce 2886 Sayılı Devlet Ġhale Kanunu uyarınca ihalesinin
yapıldığını, akabinde ihale üzerinde kalan kiracı müvekkili Ģirket ile davalı arasında tamamen
özel hukuk hükümlerine tabi bir kira sözleĢmesi düzenlendiğini; 2886 Sayılı Devlet Ġhale
Kanunu’nun 1.maddesi uyarınca davalı idarenin kira iĢlerinin, anılan Kanuna göre
yapılmasının zorunlu olduğunu, ancak özellikle hazine ve belediye dıĢındaki diğer kamu
kuruluĢlarının 2886 sayılı Kanun hükümlerine göre yaptıkları kira akitlerine, yine bu kanun
hükümlerine göre son vereceklerine iliĢkin adı geçen kanunda bir düzenleme bulunmadığını;
2886 sayılı Kanunun 75.maddesi hükmünden, sadece hazine, belediyeler ve vakıfların
yararlanabileceğini; bunlar dıĢındaki diğer kamu kuruluĢlarının, taĢınmazlarını 2886 sayılı
yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar bile, kanunun 75.maddesine dayanarak kiralananın
tahliyesini sağlayamayacaklarını; zira kiralananın 2886 sayılı kanun hükümlerine göre ihale
sonucu kiralanmasının, 6570 sayılı Yasanın uygulanmasına engel teĢkil etmediğini;
gayrimenkul kiraları hakkındaki 6570 sayılı Yasanın, belediye hudutları dahilindeki musakkaf
nitelikteki taĢınmazlar hakkındaki kira sözleĢmelerine uygulanmakta olduğunu, 2886 sayılı
yasa yönünden ayrık bir hüküm taĢımadığını; esasen 6570 sayılı Yasanın 14.maddesinin,
“2490 sayılı Ġhale Kanunu’na tabi olarak kiraya verilen gayrimenkuller hakkında da bu kanun
hükümleri tatbik olunur” hükmünü taĢıdığını; 2490 sayılı yasanın 1.1.1984 tarihinde
yürürlükten kaldırıldığını, yerine 2886 sayılı yasanın konulduğunu; 2886 sayılı yasanın
75.maddesi hükmünden ancak hazine ve belediyelerin yararlandığını, zira hazine ve
belediyelerin; bu yasa uyarınca kiraya verdikleri taĢınmazların süre bitimi sebebiyle 2886
sayılı kanunun 75.maddesine göre mülki amirden tahliyesini isteyebilecekleri gibi, 6570 sayılı
kanunun 12.maddesine dayanarak süre bitimi sebebiyle fuzuli Ģagil durumuna düĢen kiracının
sulh hukuk mahkemesine baĢvurarak tahliyesini isteyebileceklerini; hazine ve belediyeler
dıĢında diğer kamu kuruluĢlarının, taĢınmazlarını 2886 sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ
olsalar
bile,
bu
kanunun
75.maddesine
dayanarak
kiralananın
tahliyesini
sağlayamayacaklarını; hazine ve belediyeler dıĢındaki diğer kamu kurum ve kuruluĢlarına ait
taĢınmazların, 6570 sayılı yasa kapsamında ise yazılı tahliye taahhüdü dıĢında süre bitimi
sebebiyle tahliye edilemeyeceğini; bu durumda müvekkili Ģirketin, söz konusu kiralanandan
tahliyesinin 6570 sayılı kanun hükümlerine göre yapılmasının gerektiğini; Ģirketin
tahliyesinin, ancak 6570 sayılı kanunda belirtilen tahliye sebeplerinin gerçekleĢmiĢ olmasına
ve bu nedenlere dayanılarak adli yargıda açılmıĢ bir tahliye davası sonucunda mahkeme
tarafından verilmiĢ tahliye kararı doğrultusunda mümkün olacağını, ancak davalı tarafından,
müvekkili Ģirket aleyhine, adli yargıda açılmıĢ bir tahliye davası bulunmadığını; bununla
birlikte 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Kanun’un 11.maddesine göre ''kiracı,
kira müddetinin bitiminden en az 15 gün evvel mecuru tahliye edeceğini yazı ile bildirmediği
takdirde sözleĢme aynı Ģartlarla 1 yıl uzamıĢ sayılır” denildiğini; Yargıtay kararları ile 2886
sayılı kanunun 75. ve 6570 sayılı kanunun 11.maddesi ile; müvekkilinin 4.6..2008 tarihinde
bitecek kira süresinin 1 yıl daha uzamıĢ olduğu, kiracılık sıfatının, kiracılık süresinin devam
ettiği, 2886 Sayılı Devlet Ġhale kanunu hükümlerine göre tahliyesinin yapılamayacağı
sonucunun ortaya çıktığını ifade ederek; taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 4.6.2008 tarihinde
sona ermediği, kiracılık durumunun devam ettiği, müvekkili, Ģirketin kiralanandan 2886 sayılı
yasa uyarınca tahliye edilmesinin mümkün olmadığı, 6570 sayılı yasanın 11.maddesi uyarınca
4.6.2008 tarihînde sona eren kira sözleĢmesinin 1 yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile
taraflar arasında bu konuda oluĢan muarazanın giderilmesi; Aydın Ġl Özel Ġdaresi’nin
28.4.2008 tarihli ve 3182 sayılı yazılarında taĢınmazın tahliyesi istendiğinden, dava sonuna
kadar tahliyenin durdurulması konusunda ihtiyati tedbir kararı verilmesi istemiyle Aydın Ġl
Özel Ġdaresine karĢı 13.5.2008 tarihinde adli yargı yerinde dava açmıĢtır.
Davalı Ġdare vekili savunma dilekçesinde; söz konusu encümen kararının idarelerini
teftiĢ eden Mülkiye BaĢmüfettiĢinin düzenlemiĢ olduğu TeftiĢ Raporu, mevcut Kira
Kontratının 7, 27 ve 28. maddeleri kapsamında alındığını; anılan teftiĢ raporunda, SayıĢtay
Genel Kurulunun 21.1.1993 gün ve 4761/1 nolu kararına göre, 2886 sayılı kanuna istinaden
ihale yolu ile kiraya verilen yerler için 6570 sayılı kanunun uygulanamayacağını, ihale ile
kiraya verilmiĢ olar gayrimenkulün kiralama süresinin bitiminde yeniden ihale yapılmaksızın
kira süresinin uzatılmasının mümkün olmadığının hükme bağlandığı, DanıĢtay 10.Dairesinin
1991 yılına ait aynı yönde kararının bulunduğunu, bu nedenle kiralama süreleri dolan
gayrimenkullerin kiralama sürelerinin uzatılmayarak yeniden 2886 sayılı kanuna göre ihaleye
verilmesine dikkat edilmesi gerektiğinin belirtilmesi üzerine, Rapor doğrultusunda iĢlem tesis
edildiğini; 2490 sayılı Kanunun 1.1.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı kanunla
yürürlükten kalktığını, 2886 sayılı kanunun 94.maddesi ile 6570 sayılı kanunun 14.maddesi
hükmünün uygulanması imkanının kalmadığını; kamu taĢınmazlarının kiralanması konusunda
2886 sayılı yasa ile özel düzenleme getirildiğini, bu nedenle kira süresinin bitiminde
sözleĢmelerin bir yıl daha uzatılmıĢ sayılacağına iliĢkin 6570 sayılı yasanın 11.maddesinin
uygulanabilirliğinin ortadan kalktığını; 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanununun 7/g
maddesinde, 2886 sayılı kanunun 75.maddesi hükümlerinin, il özel idaresinin taĢınmazları
hakkında da uygulanacağını hükme bağladığını; kira kontratının 7, 27 ve 28.maddelerinde de
idarelerinin yetkilerine ve 2886 sayılı kanuna iliĢkin hüküm bulunduğunu; buna göre, kira
süresinin bitiminde idarenin akdi uzatmaması halinde, kiracının o andan itibaren fuzuli Ģagil
sayılacağını ve mülkiye amirince, zabıta marifetiyle tahliye edilebileceğini; yine 2886 sayılı
yasanın 64.maddesiyle kiralamaya genel olarak süre sınırı konulduğunu, idarelerin bu konuda
yükümlülük altında bırakıldığını, kiracının, 6570 sayılı kanunun 11.maddesine göre
sözleĢmesinin yenilenmediğini, sözleĢme yenilenmediği için fuzuli Ģagil durumuna
düĢtüğünü, idarenin mevzuatı ve kira kontratı hükümlerini uyguladığını; ayrıca 5018 sayılı
Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu kapsamında, idarelerinin hizmetin amacına uygun
olarak verimlilik ve tutumluluk ilkeleri çerçevesinde iĢlem yapmak zorunda olduklarını ifade
ederek, davanın reddinin gerektiğini savunmuĢtur.
AYDIN 2.ASLĠYE HUKUK MAHKEMESĠ: 27.3.2009 gün ve E:2008/273,
K:2009/227 sayı ile, “...Taraf dilekçeleri, delil listeleri, çekiĢme konusu kira sözleĢmesi ve
ekleri, Ġl Daimi Encümen kararı, Noterlik onaylı kira kontratı ve ekleri, Ġl Özel Ġdare yazısı,
emsal kararlar, Mahkememizin 2008/221 Esas sayılı dava dosyası incelenip değerlendirilmiĢ,
Mevzuat ve tarafların iliĢkileri ile ilgili sözleĢme, kayıt ve belgelerin niteliği ve geçerliliği
hususunda bilirkiĢi incelemesi yapılıp 15.12.2008 günlü bilirkiĢi raporu alınmıĢ, taraf iddia ve
savunmaları kapsamında yanlar arasındaki iliĢki ve çekiĢmenin hukuksal niteliği ve
değerlendirilmesi ile yorumu hâkimliğimizce yapılmıĢtır.
Buna göre; mülkiyeti davalıya ait taĢınmazın 29.06.1994 baĢlangıç tarihli ve aynı gün Ġl
Daimi Encümen 443 sayılı kararına dayalı kira sözleĢmesinin kapsamında Noterlik onayı ile
yanlar arasında kira sözleĢmesi düzenlendiği ve uygulana geldiği görülmektedir. Kira
sözleĢmesinin uzatılmasına rağmen, 2008 yılı içindeki Ġl Encümen kararı ile sürenin
uzatılmayacağının bildirilmesi üzerine davacı tarafça sözleĢmenin 6570 sayılı kanun
hükümlerine göre son bulması gerektiğinden tek tarafı kararla son bulmanın mümkün
olmadığı öne sürülmüĢ, davalı idari ise 2886 sayılı kanuna göre kiraya verildiğinden yeniden
ihaleye çıkarılarak kiralanabileceğinden kira süresinin sona erdiği savunulmuĢ, taraflar
arasındaki çekiĢmenin giderilmesi istenmiĢtir.
Yanlar arasındaki kiralama iĢlemi, baĢlangıçta 2886 sayılı kanun hükümlerine göre ihale
sonucu yapılmıĢ ise de sözleĢme hükümlerinde olsun, Ġl Özel Ġdare Kanunu’nda olsun kira
süresinin bitiminde yeniden bir ihale sureti ile kiralamanın kararlaĢtırılmadığı, özel Ģartlar ve
hükümler gereğince taĢınmazın tahliyesi unsurlarının 6570 sayılı kanun hükümlerine
dayanması gerektiği, davalı tarafın savunmasına konu tahliye nedenlerinin oluĢmaması
sonucu tahliye isteminin yerinde bulunmadığı, davacının kiracılığının sürmekte olduğu görüĢ
ve sonucuna varılmakla davalı itiraz ve savunmaları somut olaya uygun görülmemiĢ, davacı
iddiaları yerinde bulunmakla davanın kabulüne karar vermek gerekmiĢtir.
Davalı tarafça Aydın idare Mahkemesi karar sureti ibraz edilip sonucu itibarıyla
savunmalarına dayanak olarak uygulanması istenmiĢ ise de, yargılama aĢamasında görev ve
derdesttik itirazlarının reddedildiği de gözetildiğinde her iki davanın taraf ve aralarındaki
iliĢki aynı olsa bile iddia ve talep sonuçları birbirinden farklı bulunduğundan değerlendirmeler
buna göre yapılmıĢ, gerekçe oluĢumunda göz önüne alınmıĢtır.
HÜKÜM:
Davanın Kabulüne,
Taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 04.06.2008 tarihinde sona ermediğinin,
Davacının kiracılık sıfatının devam ettiğinin,
Davacının kiralanandan 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliye edilmesinin mümkün
olmadığının, 6570 sayılı yasanın 11. maddesine göre 04.06.2008 tarihinde sona eren kira
yılının sözleĢmesinin bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasındaki bu konuda
oluĢan muraazanın bu Ģekilde giderilmesine,
Ġhtiyati tedbir kararının karar kesinleĢinceye kadar devamına (14.05.2008 günlü ek
karardaki)...” karar vermiĢ; bu karar Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 28.6.2010 gün ve
E:2010/2636, K:2010/9564 sayılı kararı ile onanmıĢ, karar düzeltme istemi aynı Dairenin
7.12.2010 gün ve E:2010/12896, K:2010/16407 sayılı kararı ile reddedilmiĢ ve anılan karar
kesinleĢmiĢtir.
II-Davacı K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. adına H.K.'nun vekilleri; Aydın Ġl Özel
Ġdaresine karĢı; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli
üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun kira sözleĢmesinin sona
ereceği 04.06.2008 tarihinden itibaren sözleĢmenin yenilenmemesine iliĢkin 05.03.2008 tarih
ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen
idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminin; 5302
sayılı Yasada Ġl Encümeninin görev ve yetkileri arasında üç yılı geçmemek üzere
taĢınmazların kiralanmasına karar vermek yetkisi bulunmasına rağmen, taĢınmazları kiraya
vermeme ve/veya tahliye iĢlemlerinin baĢlatılıp baĢlatılmamasına yönelik karar alma
konusunda bir görev ve yetki verilmediğini, Ġl Encümeni Kararında yeniden ihaleye çıkılacak
olması nedeniyle tahliye iĢlemlerinin baĢlatılması gerektiği belirtilmiĢ ise de, bu yasal bir
gerekçe olmayıp 6570 sayılı Yasa’da tahliye iĢ ve iĢlemlerinin baĢlatılabilmesi Ģartları
arasında yeniden ihaleye çıkarılması Ģartının yer almadığını, 2886 sayılı Yasadan hazine,
belediyeler ve vakıfların yararlanabileceğini, bunun dıĢındaki kamu kuruluĢlarının
taĢınmazlarını 2886 sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar dahi bu kanunun 75. maddesine
dayanarak kiralananın tahliyesini sağlayamayacaklarından, dava konusu taĢınmazların
tahliyesinin baĢlatılmasına ve/veya tahliyesine yönelik olarak 6570 sayılı yasada sayılan
Ģartlar mevcut olmamasına rağmen hiç bir yasal gerekçe gösterilmeksizin kamu gücü
kullanılmak suretiyle tek taraflı olarak alınmıĢ bulunan kira sözleĢmesinin yenilenmemesine,
kira süresinin uzatılmamasına ve dolayısıyla sözleĢmenin feshedilmesine iliĢkin Ġl Encümeni
Kararının yasal dayanaktan yoksun bulunduğunu ifade ederek; Aydın Ġli Ġl Encümeninin
5.3.2008 tarihli ve 104 sayılı kararı ile idari yaptırım içeren 28.4.2008 tarihli ve 228-3182
sayılı davalı idare iĢleminin iptali istemiyle aynı tarihte (13.5.2008) Ġdari yargı yerinde dava
açmıĢtır.
Davalı Ġdare vekili, cevap dilekçesinde, adli yargı yerindekine benzer doneleri ileri
sürerek, davanın reddinin gerektiğini savunmuĢtur.
AYDIN 1.ĠDARE MAHKEMESĠ: 22.1.2010 gün ve E:2008/659, K: 2010/101 sayı ile,
“...Dava; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi, tapunun 11265T parseli
üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun kira sözleĢmesinin sona
ereceği 4.6.2008 tarihinden itibaren sözleĢmenin yenilenmemesine iliĢkin 05.03.2008 tarih ve
104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen
idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminin iptali
istemiyle açılmıĢtır.
01.01.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu'nun 1. maddesi
birinci fıkrasında; genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve
belediyelerin alım, satım, hizmet yapım kira, trampa, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ve
taĢıma iĢlerinin bu Kanunda yazılı hükümlere göre yürütüleceği, 51. maddesinin (g) bendinde;
(…)Devletin özel mülkiyetindeki taĢınır ve taĢınmaz malların kiralanması, trampası ve
mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ile Devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerin kiralanması
ve mülkiyetin gayri ayni hak tesisinin, pazarlık usulünde ihale edilebileceği belirtilmiĢ, 64.
maddesinde ise, Kiraya verilecek taĢınır ve taĢınmaz malların kira süresinin on yıldan çok
olamayacağı, (...) Üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, önceden Maliye
Bakanlığından izin alınmasının Ģart olduğu, üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde,
kira bedelinin her yıl Ģartname ve sözleĢmesindeki esaslara göre yeniden tespit edileceğine
iliĢkin hükümlere yer verilmiĢtir.
Anılan Kanunun 75. maddesiyle; "Devletin özel mülkiyetinde veya hüküm ve tasarrufu
altında bulunan taĢınmaz malların, gerçek ve tüzel kiĢilerce iĢgali üzerine, fuzuli Ģagilden, bu
Kanunun 9. maddesindeki yerlerden sorulmak suretiyle, 13 üncü maddesinde gösterilen
komisyonca takdir ve tespit edilecek ecrimisil istenir. Ecrimisil talep edilebilmesi için,
Hâzinenin iĢgalden dolayı bir zarara uğramıĢ olması gerekmez ve fuzuli Ģagilin kusuru
aranmaz. Ecrimisil fuzuli Ģagil tarafından rızaen ödenmez ise, 6183 sayılı Amme
Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun hükümlerine göre tahsil olunur.
Kira sözleĢmesinin bitim tarihinden itibaren, iĢgalin devam etmesi halinde, sözleĢmede
hüküm varsa ona göre hareket edilir. Aksi halde ecrimisil alınır, iĢgal edilen taĢınmaz mal,
idarenin talebi üzerine, bulunduğu yer mülkiye amirince en geç 15 gün içinde tahliye
ettirilerek idareye teslim edilir." düzenlemesi yer almaktadır.
Hazine TaĢınmazlarının idaresi Hakkında Yönetmeliğin 68. maddesinde, Kiraya
verilecek taĢınmazların kira süresi on yıldan çok olamayacağı, (...) Üç yıldan fazla süreyle
kiraya verme iĢlerinde önceden Bakanlıktan izin alınacağı, 74. maddesinde, Kira sözleĢmesi,
sürenin bitimiyle sona ereceği, 89. maddesinde ise, kiraya verilen, irtifak hakkı kurulan veya
kullanma izni verilen taĢınmazlardan süresi dolduğu hâlde tahliye edilmeyen, sözleĢmesi
feshedilen veya herhangi bir sözleĢmeye dayanmaksızın fuzuli olarak iĢgal edilen Hazine
taĢınmazlarının tahliyesinin(...) defterdarlık veya malmüdürlüğünün talebi üzerine, bulunduğu
yer mülki amirince en geç onbeĢ gün içinde sağlanarak, taĢınmaz Ġdarece görevlendirilecek
memurlara boĢ olarak teslim edileceği hükmüne yer verilmiĢtir.
5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanunu’nun 7. maddesinin 3. fıkrasında, (...) 2886 sayılı
Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da
uygulanacağı belirtildikten sonra, aynı kanunun 26. maddesinde, TaĢınmaz mal satımına,
trampa edilmesine ve tahsisine iliĢkin kararları uygulamak, süresi üç yılı geçmemek üzere
kiralanmasına karar vermek il özel idaresi encümenin görev ve yetkileri arasında sayılmıĢtır.
Aktarılan Kanun ve Yönetmelik hükümleri ile Devlet Ġhale Kanunu’nun hangi idarelerin
hangi iĢleri için hangi yöntemin uygulanacağına iliĢkin koĢullar belirlendiği, bu kapsamda
idarelerin taĢınır ve taĢınmaz mallarını kiraya verme süreleri belirlenmiĢ, kira süresinin bitimi
üzerine, sözleĢmede hüküm varsa ona göre hareket edileceği, sözleĢmede herhangi bir hüküm
yoksa taĢınmazın kiracı tarafından kendiliğinden tahliye edileceği, aksi halde ecrimisil
alınacağı, süresi dolduğu halde tahliye edilmeyen taĢınmazların tahliyesinin defterdarlık veya
malmüdürlüğünün talebi üzerine bulunduğu yer mülki amirince en geç onbeĢ gün içinde
sağlanacağı, 2886 sayılı Yasa ve bu Yasa’ya dayanılarak çıkarılan Yönetmeliğin kiralamaya
genel olarak süre sınırı koyduğu, taĢınmazlardan yararlanmak isteyenler arasında haksız
rekabeti önleme amacıyla kira süresi sonunda taĢınmaz malın yeniden kiraya verilebilmesinin
ancak yeniden ihale yapılması halinde mümkün bulunduğu, kira sözleĢmesinin süresi sona
erdiğinde taĢınmazı kullananların kiracı konumunda olmayıp fuzuli Ģagil durumunda
bulunduğu, çünkü ortada halihazırda ihale ile kiracı durumunda olduklarını ortaya koyan bir
sözleĢmenin kalmayacağı, bu yüzden de tahliyelerinin 5302 sayılı Yasa’nın yaptığı atıf gereği
2886 sayılı Yasa uyarınca mülki amirlikçe sağlanacağı sonucuna varılmaktadır.
Dava dosyasının incelenmesinden; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı
Caddesi tapunun 11265 parseli üzerinde kayıtlı mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve
pansiyonun, yapılan ihale sonucu davacı Ģirkete ihale edilmesine iliĢkin 08/07/1994 tarihli Ġl
Özel Ġdare Müdürlüğü kararına istinaden aynı tarihli sözleĢme ile 29/06/1994 tarihinden
geçerli olmak üzere 3 yıl süreyle davacıya kiralandığı, 22/12/2004 tarih ve 606 sayılı Aydın
Valiliği Ġl Daimi Encümeni kararı ile sözleĢmenin yeniden düzenlenerek 06/04/2005 tarih ve
243 sayılı Encümen kararı uyarınca, 15/06/2005 tarihli taahhüt alınarak 05/06/2005 tarihinden
geçerli olmak üzere 22/07/2005 tarihli sözleĢmeyle davacıya kiralandığı, Ġl Encümeninin
04/04/2007 tarih ve 202 sayılı kararlarıyla kira bedelinin pazarlık suretiyle yeniden
belirlenerek kira süresinin bir (1) yıl süre ile uzatıldığı, Ġl Özel idaresini 2007 yılında teftiĢ
eden müfettiĢ raporunda, kira süresi dolan taĢınmazların yeniden ihale edilmesi yerine kira
sürelerinin Ġl Daimi Encümeni kararı ile uzatıldığı, uygulamanın genel olduğunun belirtildiği,
bunun üzerine 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı II Encümen kararı ile aralarında davacı
tarafından kullanılan taĢınmazın da bulunduğu 2008 yılı 4-5 ve 6. aylarında kira süreleri sona
erecek olan kiracıların kira sürelerinin uzatılmamasına, sözleĢmelerin yenilenmemesine, Ġl
Özel idaresi tarafından tahliye iĢlemlerinin baĢlatılmasına, yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale
Kanunu hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesi Ģeklindeki kararın alındığı ve bu
kararın 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı yazı ile davacıya bildirilerek, kira sözleĢmesinin son
günü olan 04/06/2008 tarihi itibariyle uyuĢmazlık konusu gayrimenkulleri boĢaltılmasının
istendiği, bunun üzerine görülmekte olan davanın açıldığı anlaĢılmaktadır.
Davacı vekilinin, müvekkilinin 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek
kiraya verilmiĢ olan taĢınmazların, sözleĢmenin imzalanmasından sonra ancak 6570 sayılı
Yasa hükümleri uyarınca tahliyesinin sağlanabileceğini ileri sürmekte ise de; 6570 Sayılı
Kanunun 14. Maddesinde, 2490 Sayılı Artırma-Eksiltme ve Ġhale Kanununa tabi olarak kiraya
verilen taĢınmazlar hakkında da 6570 sayılı kanun hükümlerinin uygulanacağı hükme
bağlanmak suretiyle 2490 Sayılı Kanuna göre kiraya verilen taĢınmazlarla ilgili uyuĢmazlıklar
için de 6570 Sayılı Kanun hükümleri uygulanacağının belirtildiği, ancak 1984 tarihinde
yürürlüğe giren 2886 Sayılı Devlet Ġhale Kanunu ile devlet ve kamu kurumlarının ihale
esaslarının yeniden düzenlenerek 2490 Sayılı Kanun ile bu kanunda ek ve değiĢiklikler yapan
kanunlar ve diğer kanunların 2886 sayılı kanuna uymayan hükümlerinin kaldırılmıĢ olması
nedeniyle, 2886 Sayılı Devlet ihale Kanunu’na göre kiraya verilen taĢınmazlar hakkında 6570
sayılı kanuna gönderme yapılmasına imkan kalmamasıyla birlikte, 2886 sayılı Yasanın
yürürlüğe girmesinden sonra ihale yapma sorumluluğu yönünden taĢınmaz malın musakkaf
olup olmaması da bir önem arz etmemektedir. Musakkaf yapıların kiralanması konusunu
düzenleyen 6570 sayılı Yasanın, davalı idarenin 2886 sayılı Yasadan kaynaklanan ihale
yapma zorunluluğunu ortadan kaldırmadığı da açıktır.
Olayda, Aydın Ġli Ġl Encümeni kararının, davacının Ġl Özel Ġdare Müdürlüğünden kira
sözleĢmesiyle kiraladığı ve kira süresi 1(bir) yıl süre ile uzatılarak faaliyette bulunduğu
Aydın-Didim Ġlçesi, Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun 11265 parseli üzerinde kayıtlı
mülkiyeti davalı idareye ait dükkan ve pansiyonun kira süresinin uzatılmamasına,
sözleĢmenin yenilenmemesine, Ġl Özel Ġdaresi tarafından tahliye iĢlemlerinin baĢlatılmasına
ve yeniden 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine yönelik
iĢlemin davanın konusunu oluĢturduğu, uyuĢmazlığın, sorunun 6570 sayılı Kanun uyarınca mı
yoksa 2886 sayılı Kanun uyarınca mı çözüleceği noktasından kaynaklandığı görülmüĢtür.
6570 sayılı Kanunun özel Ģahıslara ait taĢınmaz malların kiralanmasında uygulanacak
kanun olduğu, anılan Kanun’un 14. maddesi ile de devlete ait taĢınmaz malların 2490 sayılı
Kanun’a göre kiraya verilmesi halinde de bu Kanun’un uygulanacağının belirtildiği, ancak
2490 sayılı Kanun’un 01/01/1984 tarihinden itibaren 2886 sayılı Yasa ile yürürlükten
kaldırılmıĢ olması nedeniyle 6570 sayılı Kanun’un 11. maddesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale
Kanunu kapsamına giren yerler hakkında uygulanmayacaktır.
Zira 2886 sayılı Yasa, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare
ve belediyelerin özel mülkiyetine tabi olan taĢınmazların kiralanmasında uygulanacak kanun
olup anılan idarelerin özel mülkiyetine tabi taĢınmazların kiralanması yasa koyucu tarafından
2886 sayılı kanun kapsamına sokularak 6570 sayılı Kanun kapsamından çıkarılmıĢtır.
UyuĢmazlığın hallinde uygulanacak mevzuattaki önceliğin, özel kanun niteliğindeki
2886 sayılı Kanunda olması gerektiği düĢünüldüğünde, anılan Kanunla il özel idarelerine ait
taĢınmazların kiralanmasına iliĢkin sözleĢmelerin sona ermesi konusunda özel bir düzenleme
getirilmiĢ olduğu, bu özel düzenlemeyle, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli
idarelerin, özel idare ve belediyelerin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmazların kira
sözleĢmelerinin süre bitiminde aynı koĢullarla bir yıl daha uzatılmıĢ sayılacağına iliĢkin 6570
sayılı Kanunun 11. maddesinin uygulanabilirliğinin ortadan kalktığı, çünkü 2886 sayılı
Yasanın kiralamaya genel olarak süre sınırı koyarak bu noktada idareleri yükümlülük altında
bıraktığı, bu durumda ilk yapılan ihale sonrasında kira süresinin uzatılmıĢ olmasının bu kira
sözleĢmesinin 6570 sayılı Yasa’nın uygulanmasını gerektirmeyeceği gibi kira sözleĢmesinin
bitiĢ tarihi itibariyle ortada kiracılık iliĢkisinin varlığını ortaya koyan bir sözleĢmenin
bulunduğundan söz edilmesi de mümkün bulunmamaktadır.
Bu durumda, taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona
ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa’ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni
bir kira iliĢkisi kurulmadığından ve taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde
olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, davacının tahliyesinin 5302 sayılı
Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirileceği tabii olup,
geçerliliğini yitirmiĢ fiili sözleĢmenin sözde yenilenme süresi dolmadan artık kira süresinin
uzatılmayacağının, sözleĢmenin yenilenmeyeceğinin, tahliye iĢlemlerine baĢlanacağının ve
taĢınmazların 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verileceğine iliĢkin
olarak alınan 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümen kararı ve bu kararın
uygulanmasına yönelik 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminde mevzuata
aykırılık görülmemiĢtir.
Nitekim benzer bir konuda mahkememizce verilen "dava ret" kararı DanıĢtay 8.
Dairesinin 17/11/2009 gün ve 2009/6790 sayılı kararıyla onanmıĢtır.
Açıklanan nedenlerle, davanın reddine…” karar vermiĢ, bu karar DanıĢtay 8. Dairesinin
6.5.2011 gün ve E:2010/2150, K:2011/2555 sayılı kararı ile onanarak kesinleĢmiĢtir.
III-UYUġMAZLIK MAHKEMESĠNDEN ĠSTEK: Aydın Ġl Özel Ġdaresi vekili, davacı
K. Turizm ĠnĢaat Sanayi ve Ticaret Limited ġirketi tarafından, müvekkili idare aleyhine,
mülkiyeti idarelerine ait Altınkum Plaj Sitesi 11265 parsel üzerindeki dükkan ve pansiyonda,
Aydın 3.Noterliğinin 22/07/2005 tarih ve 09514 sayılı kira kontratı ile 05/06/2005 baĢlangıç
tarihli kira kontratı ile kiracı olarak bulunan kiracının, 04/06/2008 tarihinde dolacak olan kira
süresinin ise Aydın Ġl Daimi Encümeni’nin 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı kararı ile kira
sürelerinin uzatılmamasına, sözleĢmelerinin yenilenmemesine, yeniden 2886 sayılı Devlet
Ġhale Kanunu’nun hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine karar verilmesi ve söz
konusu kararın, idarelerinin 28/04/2008 tarih 3182 sayılı yazıları ile davacıya bildirilmesi
üzerine, anılan Encümen kararının ve bildirime dair idari iĢlemin iptali istemiyle idari yargı
yerinde açılan davada; Aydın 1. Ġdare Mahkemesi’nin kesinleĢen 22/01/2010 gün ve
E:2008/659, K:2010/101 K. sayılı kararıyla; taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde
öngörülen kira süresinin sona ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa'ya uygun olarak ve yeniden
ihale yapılmak suretiyle yeni bir kira iliĢkisi kurulmadığından ortada halihazırda ihale ile
kiracı durumunda olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, davacının
tahliyesinin 5302 sayılı Yasa'nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca
gerçekleĢtirileceğinden, geçerliliğini yitirmiĢ fiili sözleĢmenin sözde yenilenme süresi
dolmadan artık kira süresinin uzatılmayacağının, sözleĢmenin yenilenmeyeceğinin, tahliye
iĢlemlerine baĢlanacağının ve taĢınmazların 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale
edilerek kiraya verileceğine iliĢkin olarak alınan dava konusu Encümen kararında mevzuata
aykırılık görülmediği ve davanın reddine karar vermiĢ olduğu; yine aynı yerde; kiracının
04/06/2008 tarihinde kira süresinin sona ermesi nedeniyle boĢaltılmasına kiralananın
teslimine aksi takdirde Devlet Ġhale Kanunu’nun 75.maddesi gereğince iĢlem yapılacağına
dair 05/03/2008 gün ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümeni kararı gereğince, Taraflar Arasında Kira
SözleĢmesinden kaynaklanan muarazanın giderilmesi ve kiralanandan tahliyesine iliĢkin
ihtiyati tedbir talebi ile durdurulması talebiyle açılan davada, Aydın 2.Asliye Hukuk
Mahkemesi’nin kesinleĢen 27/03/2009 tarihli, E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararıyla;
davanın kabulüne, taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 04.06.2008 tarihinde sona ermediğinin,
davacının kiracılık sıfatının devam ettiğinin, davacının kiralanandan 2886 sayılı yasa
hükümlerine göre tahliye edilmesinin mümkün olmadığının, 6570 sayılı yasanın 11.
maddesine göre 04.06.2008 tarihinde sona eren kira yılının sözleĢmesinin bir yıl daha uzamıĢ
olduğunun tespiti ile taraflar arasındaki bu konuda oluĢan muarazanın bu Ģekilde
giderilmesine, ihtiyati tedbir kararının karar kesinleĢinceye kadar devamına karar verildiği
nedeniyle; anılan taĢınmazlara uygulanacak Yasa hükümlerinde çeliĢki doğduğu öne
sürülerek, hüküm uyuĢmazlığının 2247 sayılı Yasanın 24.maddesi uyarınca çözümlenmesi
istemiyle UyuĢmazlık Mahkemesine baĢvuruda bulunmuĢtur.
BaĢkanlıkça, 2247 sayılı Yasanın 24. ve 16. maddelerine göre ilgili BaĢsavcıların yazılı
düĢünceleri istenilmiĢtir.
DANIġTAY BAġSAVCISI; “…1-Aydın Ġli, Didim Ġlçesi Altınkum, Plaj Sitesi, Yalı
Caddesi tapunun 11265 parseli üzerine kayıtlı bulunan ve mülkiyeti Aydın Ġl Özel Ġdaresine
ait olan dükkan ile pansiyonun kira sözleĢmesinin sona ereceği 4.6.2008 gününden itibaren
sözleĢmenin yenilenmemesine ve yeniden 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek
kiraya verilmesine iliĢkin 5.3.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni kararı ile bunun
uygulanmasına yönelik 28.4.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminin iptali istemiyle
açılan davada; taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona
ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa'ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni
bir kira iliĢkisi kurulmadığından, taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde
olduklarını gösteren bir sözleĢme bulunmadığı, davacının tahliyesinin 5302 sayılı Yasa'nın
yaptığı atıf gereği 2886 sayılı Yasa uyarınca gerçekleĢtirileceğinden, dava konusu iĢlemlerde
hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davayı reddeden Aydın 1. Ġdare Mahkemesinin
22.01.2010 gün ve E:2008/659, K:2010/101 sayılı kararın temyiz incelemesi sonucu; DanıĢtay
Sekizinci Dairesinin 6.5.2011 günlü E:2010/2150, K:2011/2555 sayılı kararıyla onanmıĢ olup
karar kesinleĢmiĢtir.
2-Anılan taĢınmaz hakkında K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġirketi tarafından,
5.3.2008 gün ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümeni kararı eklenerek, taĢınmazın boĢaltılması, Ġl
özel idaresine teslim edilmesi yolunda tebligatta bulunulması üzerine, ġirket, "kira
sözleĢmesinden kaynaklanan murazaanın giderilmesi ve tahliyenin önlenmesi için ihtiyati
tedbir kararı verilmesi" istemiyle Aydın Ġkinci Asliye Hukuk Mahkemesinde dava açmıĢ ve
Mahkemenin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararı ile olayda 2886 sayılı
Yasanın uygulanamayacağı, 6570 sayılı Yasanın 11 inci maddesine göre kira süresinin bir yıl
daha uzamıĢ olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiĢ; bu karar Yargıtay 13'üncü
Hukuk Dairesinin 28.6.2010 gün ve E:2010/2636 K:2010/9564 sayılı kararı ile onanmıĢ ve
karar kesinleĢmiĢtir.
3-Yukarıda anılan farklı yargı yerlerinde açılan davaların tarafı olan Aydın il özel
Ġdaresi, kararlar arasında çeliĢki bulunduğunu ve hakkın yerine getirilmesinin olanaksız hale
geldiğini belirterek hüküm uyuĢmazlığının giderilmesi talebinde bulunmuĢtur.
USULE ĠLĠġKĠN ĠNCELEME :
Ġdari ve adli yargı kararları arasında oluĢtuğu ileri sürülen hüküm uyuĢmazlığının
çözümü için; öncelikle hüküm uyuĢmazlığının oluĢup oluĢmadığının belirlenmesi
gerekmektedir.
2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun’un 2592
sayılı Kanun ile değiĢik 24'üncü maddesinin birinci fıkrasında, “1 nci maddede gösterilen
yargı mercilerinden en az ikisi tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiĢ veya
kesinleĢmiĢ aynı konuya ve sebebe iliĢkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar
arasındaki çeliĢki yüzünden hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm
uyuĢmazlığının varlığı kabul edilir.” hükmü yer almaktadır.
Anılan hükme göre, hüküm uyuĢmazlığının varlığı için:
a-UyuĢmazlık yaratan hükümlerin, adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi
tarafından verilmesi,
b-Konu, dava sebebi ve taraflardan en az birinin aynı olması,
c-Her iki kararın da kesinleĢmiĢ olması,
d-Kararlarda davanın esasının hükme bağlanması,
e-Kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle hakkın yerine getirilmesinin olanaksız
bulunması,
KoĢullarının birlikte gerçekleĢmesi aranmaktadır.
Hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu ileri sürülen kararların incelenmesinden ortada, adli ve
idari yargı yerlerince verilmiĢ ve yasa yollarına baĢvurularak kesinleĢmiĢ kararlar oldukları;
her iki kararda da davanın esasının hükme bağlandığı anlaĢılmıĢtır.
Anılan taĢınmaz üzerinde kiracılık süresinin sona erdiği ve yeniden ihale yoluyla
taĢınmazın kiracısının belirleneceğine iliĢkin iĢlemin hukuka uygun olduğunu belirten idari
yargıda verilen karara karĢılık; adli yargı da taĢınmaz üzerinde kiracılık iliĢkisinin devam
ettiği yönünde karar verildiği anlaĢılmakla; anılan kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle
taĢınmazın üzerindeki hakkının yerine getirilmesinin olanaksız hale geldiği; bu duruma göre,
söz konusu adli ve idari yargı kararları arasında hüküm uyuĢmazlığı bulunduğunun kabulü
gerekmektedir.
HÜKÜM UYUġMAZLIĞININ ESASININ ĠNCELENMESĠ
5302 Sayılı Ġl Özel idaresi Kanununun il özel idaresinin yetkileri ve imtiyazları baĢlıklı
7. maddesinde "Ġl özel idaresinin mallarına karĢı suç iĢleyenler Devlet Malına karĢı suç
iĢlemiĢ sayılır.(Ek cümle: 1/7/2006-5538/26. md.) 2886 sayılı Devlet ihale Kanununun 75 inci
maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanır." kuralı yer almıĢtır.
Bir anlaĢmazlığın çözümünde genel ve özel yasalarda anlaĢmazlığı doğuran olay aynı
anda uygulanması gereken farklı düzenleyici hükümlerin bulunması halinde özel yasa
hükmünün uygulanması, ya da bir yasada doğrudan doğruya konuya yönelik özel bir hüküm
bulunması halinde bu özel hükmün uygulanması veya olaya yönelik düzenleyici hükümler
taĢıyan iki genel ya da özel yasadan, daha sonraki tarihte yürürlüğe girenin uygulanması
hukukun genel ilkelerindendir.
1955 tarihinde kabul edilen dava konusu iĢlem tarihinde yürürlükte bulunan 6570 sayılı
Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun özel hukuk alanında kiracı kiralayan iliĢkilerini
düzenleyen genel Kanun niteliğindedir. 1.1.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı ihale
Yasası ise, hem 6570 sayılı Yasa’dan sonra yürürlüğe girmiĢ bir yasa olup 75. maddesiyle de
Hazineye ait taĢınmazların fuzulen iĢgaliyle ve kira sözleĢmeleriyle ilgili hükümler içermesi
yönünden özel yasa niteliğindedir. Söz konusu düzenleme ile yasakoyucunun Devlete ait
taĢınmazların kiralanmasıyla ilgili 2886 sayılı Kanunda yer verdiği hükümlerle özel hukuk
alanından çıkartmayı amaçladığı anlaĢılmaktadır. Yukarıda belirtilen 5302 sayılı Yasa'nın
anılan kuralı ile de il Özel Ġdarelerinin taĢınmazlarında 2886 sayılı Yasa'nın uygulanacağı
anlaĢılmaktadır.
Dava konusu taĢınmazla ilgili olarak davalı idare tarafından kira kontratı bitiminde 2886
sayılı Yasa uyarınca taĢınmazın yeniden ihaleye çıkmasına yönelik tesis edilen iĢlemde bu
nedenle mevzuata aykırılık bulunmamaktadır.
SONUÇ:
1-Aydın Ġkinci Asliye Hukuk Mahkemesinin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227
sayılı kararı ile Aydın Birinci Ġdare Mahkemesinin 22.1.2010 gün ve E:2008/659 K:2010/101
sayılı kararları arasında hüküm uyuĢmazlığı bulunduğuna;
2-Aydın ikinci Asliye Hukuk Mahkemesinin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227
sayılı kararının kaldırılmasına;
3-Aydın Birinci Ġdare Mahkemesinin 22.1.2010 gün ve E:2008/659 K:2010/101 sayılı
kararının kabulüne;
Bu suretle hüküm uyuĢmazlığının giderilmesine karar verilmesi gerekeceği …” yolunda
düĢünce vermiĢtir.
YARGITAY CUMHURĠYET BAġSAVCISI; “…Aydın 1. Ġdare Mahkemesinin
22/01/2010 gün ve 2008/659 E, 2010/101 K sayılı dava dosyasının incelenmesinde; Davacı K.
Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. Aydın Ġli Ġl Encümeninin 22/1/2004 gün ve 606 sayılı kararı
mülkiyeti Ġl Özel Ġdaresine ait olan Didim ilçesi Altınkum Plaj sitesi Yalı caddesinde tapunun
11265 parseli üzerinde bulunan dükkan ve pansiyonu Devlet Ġhale Kanunu kapsamında
kiralamıĢ, kira süresinin sonunda sözleĢmeyi yenilemek istemeyen Aydın Ġli Ġl Encümeninin,
05/03/2008 gün ve 104 sayılı karar ile kira süresinin yeniden uzatılmamasına ve iĢyerinin
2886 sayılı yasa uyarınca yeniden ihaleye çıkarılarak kiraya verilmesine karar verilmiĢtir.
Davacı Ģirket vekili tarafından Aydın 1. Ġdare Mahkemesinde Ġl Encümeninin, 05/03/2008 gün
ve 104 sayılı kararının iptali istemi ile açılan davada, Ġdare Mahkemesi, taraflar arasındaki
kira sözleĢmesinin sona ermesi nedeniyle yeni kira iliĢkisinin 2886 sayılı sayılı Devlet ihale
Kanunu hükümlerine uygun olarak yapılacak ihale sonrası yeniden kurulabileceğini, özel
idare mülkiyetine tabi taĢınmazın kiralanmasında da 2886 sayılı Yasanın uygulanması
gerektiğini, 6570 sayılı Gayrimenkul kiraları Hakkında Kanunun uygulama yeri olmadığı,
iĢlemin hukuka uygun olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar vermiĢ, bu karar DanıĢtay 8.
Dairesinin 06/05/2011 gün ve 2010/2150 E, 2011/2555 K sayılı ilamı ile onanarak
kesinleĢmiĢtir.
Aydın 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 27/03/2009 gün ve 2008/273 E., 2009/227 K.
sayılı dosyasının incelenmesinde; Davacı K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. Aydın Ġli Ġl
Encümeninin 22/1/2004 gün ve 606 sayılı kararı mülkiyeti Ġl Özel Ġdaresine ait olan Didim
ilçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı caddesinde tapunun 11265 parseli üzerinde bulunan dükkan
ve pansiyonu Devlet Ġhale Kanunu kapsamında kiralamıĢ, kira süresinin sonunda sözleĢmeyi
yenilemek istemeyen Aydın Ġli Ġl Encümeninin, 05/03/2008 gün ve 104 sayılı kararı ile kira
süresinin yeniden uzatılmamasına ve iĢyerinin 2886 sayılı yasa uyarınca yeniden ihaleye
çıkarılarak kiraya verilmesine karar verilmiĢtir. Bu karar karĢısında K. Ģirketi vekili tarafından
Ġdari yargıda açılan davanın yanısıra, Aydın 2. Asliye Hukuk Mahkemesinde davalı Aydın Ġl
Özel Ġdaresi aleyhine, taraflar arasında akdedilen kira sözleĢmesinden kaynaklanan
muarazanın giderilmesi ve kiralananın tahliyesinin önlenmesi için ihtiyati tedbir kararı
verilmesi talebi ile açılan davanın yargılaması sonucunda, mahkeme tarafından, kiralanın
tahliyesi hakkında 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları hakkında kanun hükümlerinin
uygulanması gerektiği, bu Yasa gereği idarenin tahliye isteminin yerinde bulunmadığı
gerekçesi ile davanın kabulüne ve davacı Ģirketin kiracılık sıfatının devam ettiğine, davacının
2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliyesinin mümkün olmadığına, kira sözleĢmesinin 6570
sayılı yasa gereği bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespitine, ihtiyati tedbir kararının devamına
karar vermiĢ, bu karar Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 28/06/2010 gün ve 2010/2636 E.,
2010/9564 K. sayılı ilamı ile onanarak kesinleĢmiĢtir.
Usule Ait Ġnceleme;
2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun’un 24.
maddesinde(DeğiĢik birinci fıkra: 21.1.1982-2592/7 md.), “1 inci maddede gösterilen yargı
mercilerinden en az ikisi tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiĢ veya
kesinleĢmiĢ, aynı konuya ve sebebe iliĢkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar
arasındaki çeliĢki yüzünden hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm
uyuĢmazlığının varlığı kabul edilir.
Buna göre, hüküm uyuĢmazlığının varlığı için:
a-UyuĢmazlık yaratan hükümlerin, adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi
b-Konu, dava sebebi ve taraflardan en az birinin aynı olması,
c-Her iki kararın da kesinleĢmiĢ olması,
d-Kararlarda davanın esasının hükme bağlanması,
e-Kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle hakkın yerine getirilmesinin olanaksız bulunması
koĢullarının birlikte gerçekleĢmesi aranmaktadır.
Hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu ileri sürülen adli ve idari yargı kararlarının
incelenmesinden: ortada adli ve idari yargı yerlerince verilmiĢ ve kesinleĢmiĢ kararlar
bulunduğu; her iki kararda iĢin esasının hükme bağlandığı; taraflardan en az birinin (Aydın II
Özel idare Müdürlüğü ve davacı taraf yönünden) aynı olduğu anlaĢılmaktadır.
Konu ve dava sebebinin aynı olup olmadığına gelince:
Ġdare Mahkemesinde ve Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen davalar, Aydın ili Ġl
Encümeninin önceki bir kararına dayanarak ve 2886 sayılı ihale yasası hükümlerini
uygulayarak kiraya verdiği Didim ilçesinde bulunan taĢınmazlar hakkında 2008 yılı için
taĢınmazları kiralayanlar bakımından kira sözleĢmelerini yenilememe ve 2886 sayılı yasa
hükümleri uyarınca yeniden kiralama için ihale yapma iradesine yönelik 05/03/2008 gün ve
104 sayılı kararından kaynaklanmaktadır, davaların konu ve sebeplerininde aynı olduğu
anlaĢılmaktadır.
Olayda, davacıları farklı olan kimseler hakkında verilen kararlar arasındaki çeliĢki
nedeniyle ’’hakkın yerine getirilmesinin olanaksız bulunması” koĢulunun gerçekleĢip
gerçekleĢmediğine gelince: Tarafların aynı olduğu Ġdari yargı ve adli yargı yerinde görülen
davalar sonucu kesinleĢen hükümlerde, idari yargı yerinde verilen karar bakımından,
taĢınmazın 2886 sayılı Yasa hükümleri uygulanarak, kira süresi sonunda yeniden ihaleye
çıkarılarak kiralanması gerektiği, 2886 sayılı Yasa hükümlerine göre kira iliĢkisinin sona
erdiği ve taĢınmazın tahliyesi gerektiği halde; adli yargı yerinde verilen kararda ise, 6570
sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Yasa hükümlerine atfen, davacı Ģirketin kiracılık
sıfatının devam ettiğine, davacının 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliyesinin mümkün
olmadığına, kira sözleĢmesinin 6570 sayılı yasa gereği bir yıl daha uzamıĢ olduğunun
tespitine, ihtiyati tedbir kararının devamına karar verilmiĢ olup, kararlar arasında çeliĢki
doğduğu gibi, bu çeliĢki nedeniyle bir hakkın yerine getirilmesininde baĢvuran bakımından
olanaksızlaĢtığı anlaĢılmakla, hüküm uyuĢmazlığının varlığının kabulü gerekmektedir.
Hüküm UyuĢmazlığının Esasının incelenmesi;
Adli ve idari yargıda davanın taraflarından olan Ġl özel Ġdaresinin mülkiyetinde bulunan
taĢınmazların hukuki niteliği ve bu taĢınmazların kiralama usulü ile ilgili mevzuat, konunun
çözümü bakımından incelenmelidir.
Öncelikle her iki yargı yerindeki davalara konu olan kira sözleĢmesinin süresinin
dolduğu, ancak süresi sona eren sözleĢme sonrası kiralananın yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale
Kanunu gereği ihale prosedürü sonucu kiraya verilip verilmeyeceği ile kira sözleĢmenin 6570
sayılı Gayrimenkul Kiraları hakkındaki Yasa gereği kendiliğinden uzamıĢ sayılıp
sayılmayacağı hususu önemlidir.
5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanunun 3. maddesine göre, Ġl Özel Ġdareleri, Ġl halkının
mahallî müĢterek nitelikteki ihtiyaçlarını karĢılamak üzere kurulan ve karar organı seçmenler
tarafından seçilerek oluĢturulan, Ġdarî ve malî özerkliğe sahip kamu tüzel kiĢisidir. Aynı
Yasanın 7. maddesinde ise, Ġl Özel Ġdarelerinin malları devlet malı sayılmıĢ ve 01/07/2006
günlü 5538 sayılı Yasanın 26/b maddesi ile eklenen "2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75
inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazlar hakkında da uygulanır." hükmü ile de,
devlet malı sayılan bu malların kiralanması ve kira süresinin sona ermesi halinde tahliyesi
konusunda 2886 sayılı ihale mevzuatı hükümleri uygulanacağı belirlenmiĢtir.
Davacı Ģirketin 29/06/1994 tarihinden bu yana davalı idare ile aralarındaki kira
sözleĢmesi birden fazla yenilenerek, kiralanan taĢınmazla ilgili son olarak Ġl Encümeni ile
pazarlık usulü ile 02/05/2007 tarihinde kiralama iĢlemi yapılmıĢ, ve sözleĢme imzalanmıĢ ise
de, davalara konu Aydın Ġl Özel Ġdaresinin 28/04/2008 gün ve 3182 sayılı iĢlemi ile kira
sözleĢmesinin yenilenmeyeceği belirtilerek tahliye kararı alınmıĢtır.
10/09/1983 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı DĠK'nun 1. maddesine göre Genel
bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin alım, satım,
hizmet, yapım, kira, trampa, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ve taĢıma iĢleri bu Kanunda
yazılı hükümlere göre yürütülür. 5302 sayılı Yasanın 7. maddesine 01/07/2006 günü 5538
sayılı Yasa ile eklenen "2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il
özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanır." hükmü ile de tereddütsüz olarak davalı
idarenin taĢınmazlarının kiralanması konusunda 2886 sayılı yasanın uygulanacağı
belirlenmiĢtir. 2886 sayılı Yasanın 75. maddesi de, kira sözleĢmesinin sona ermesinden sonra
kiralananın fuzuli iĢgal edilmiĢ sayılacağını belirterek zorla tahliyesini düzenlemektedir.
Yukarıda açıklanan mevzuat hükümlerinden anlaĢılmaktadır ki, davalı idarenin
taĢınmazları, devlet malı hükmünde olup, kiralanması 2886 sayılı DĠK hükümlerine göre
yapılır ve sözleĢme süresinin sona ermesi ve yenilenmemesi halinde de 2886 sayılı Yasanın
75. maddesi hükümleri uygulanır. 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları hakkındaki kanunun
uyuĢmazlıkta uygulama yeri bulunmamaktadır.
UyuĢmazlık Mahkemesinin, 04/04/1994 gün ve 1993/51 E, 1994/5 K sayılı kararında da
2886 sayılı Yasanın 6570 sayılı yasaya göre özel yasa hükmünde olduğu ve 2886 sayılı
Devlet Ġhale Kanununun 75 inci maddesi hükümleri il özel idaresi taĢınmazları hakkında da
uygulanacağı belirlenmiĢtir.
Açıklanan nedenlerle;
1-Hüküm uyuĢmazlığının varlığına,
2-Aydın 2.Asliye Hukuk Mahkemesinin 27/03/2009 gün ve 2008/273 E., 2009/227 K.
sayılı kararının kaldırılması ile Aydın 1. Ġdare Mahkemesinin 22/01/2010 gün ve 2008/659 E,
2010/101 K.nın kabulü suretiyle hüküm uyuĢmazlığının giderilmesine karar verilmesi
gerekeceği …” yolunda düĢünce vermiĢtir.
ĠNCELEME VE GEREKÇE:
l-ĠLK ĠNCELEME: UyuĢmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, 30.9.2013 günlü
toplantısında, dosyanın usul yönünden incelenmesi sonunda;
2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve ĠĢleyiĢi Hakkında Kanun’un
“Mahkemenin görevi” baĢlığını taĢıyan 1. maddesinde, “UyuĢmazlık Mahkemesi; Türkiye
Cumhuriyeti Anayasası ile görevlendirilmiĢ, adli, idari ve askeri yargı mercileri arasındaki
görev ve hüküm uyuĢmazlıklarını kesin olarak çözmeye yetkili ve bu kanunla kurulup görev
yapan bağımsız bir yüksek mahkemedir” denilmiĢ; 24. maddesinde (DeğiĢik birinci fıkra:
21/1/1982 - 2592/7 md.) ise, 1 nci maddede gösterilen yargı mercilerinden en az ikisi
tarafından, görevle ilgili olmaksızın kesin olarak verilmiĢ veya kesinleĢmiĢ, aynı konuya ve
sebebe iliĢkin, taraflarından en az biri aynı olan ve kararlar arasındaki çeliĢki yüzünden
hakkın yerine getirilmesi olanaksız bulunan hallerde hüküm uyuĢmazlığının varlığının kabul
edileceği belirtilmiĢtir.
Anılan hükme göre, hüküm uyuĢmazlığının varlığı için:
a) UyuĢmazlık yaratan hükümlerin, adli, idari veya askeri yargı mercilerinden en az ikisi
b) Konu, dava sebebi ve taraflardan en az birinin aynı olması,
c) Her iki kararın da kesinleĢmiĢ olması,
d) Kararlarda davanın esasının hükme bağlanması,
e) Kararlar arasındaki çeliĢki nedeniyle hakkın yerine getirilmesinin olanaksız
bulunması koĢullarının birlikte gerçekleĢmesi aranmaktadır.
Hüküm uyuĢmazlığı bulunduğu ileri sürülen adli ve idari yargı kararlarının
incelenmesinden ortada adli ve idari yargı yerlerince verilmiĢ ve kesinleĢmiĢ kararlar
bulunduğu, kararlarda da iĢin esasının hükme bağlandığı ve davaların taraflarının aynı olduğu
anlaĢılmaktadır.
Konu ve dava sebebinin aynı olup olmamasının incelenmesi:
Ġdare Mahkemesi ve Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen davaların, Ġdarece, 2886
sayılı Yasa hükümleri uygulanmak suretiyle kiraya verilen taĢınmazın, 2008 yılı itibariyle;
kiralayan davacı bakımından, kiracılık süresinin sona ermesi, kira sözleĢmesinin
yenilenmemesi, kiralama için 2886 sayılı yasa hükümleri uyarınca yeniden ihale yapılmasına
iliĢkin 05.03.2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına
yönelik olarak gönderilen idari ve adli yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı
davalı idare iĢleminden kaynaklandığı, dolayısıyla davaların konu ve sebeplerinin aynı olduğu
görülmektedir.
Diğer taraftan, Ġdare Mahkemesince, dava konusu taĢınmaz üzerinde kiracılık süresinin
sona erdiği ve yeniden ihale yoluyla taĢınmazın kiracısının belirleneceğinden bahisle iĢlemin
hukuka uygun olduğu yolunda karar verilmesine karĢılık; Asliye Hukuk Mahkemesince,
davacının taĢınmaz üzerindeki kiracılık iliĢkisinin devam ettiği yönünde karar verildiği
görüldüğünden; söz konusu kararlar arasında çeliĢki doğduğu, bu çeliĢki nedeniyle bir hakkın
yerine getirilmesinin ise, baĢvuran bakımından olanaksız hale geldiği açıktır.
Belirtilen nedenlerle,
1- Aydın 2. Asliye Hukuk Mahkemesi ile Aydın 1. Ġdare Mahkemesi kararları arasında,
2247 sayılı Yasanın 24. maddesinde öngörülen koĢulların gerçekleĢtiği anlaĢıldığından hüküm
uyuĢmazlığı bulunduğu,
2- 2247 sayılı Yasanın 25. maddesi hükümleri uyarınca
a) Ġdari Yargılama Usulü Yasası gözetilerek UyuĢmazlık Mahkemesine yapılan
baĢvuruya ait dilekçe ve eklerinin 30 gün içinde yanıt verilmek üzere K. Turizm ĠnĢ. San. ve
Tic. Ltd. ġti.’ne bildirilmesi, anılan ġirketçe verilen yanıtın karĢı tarafa tebliği suretiyle
dosyanın tekemmülünün sağlanması,
b) Usulü iĢlemler tamamlandıktan ve esas hakkındaki rapor yazıldıktan sonra
BaĢkanlıkça belirlenecek günde iĢin esasının görüĢülmesine OY BĠRLĠĞĠ ĠLE KARAR
VERĠLMĠġTĠR.
Bunun üzerine UyuĢmazlık Mahkemesine yapılan baĢvuruya ait dilekçe karĢı tarafa (K.
Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.ne) tebliğ edilmiĢ; anılan ġirket vekili tarafından yasal süresi
içerisinde verilen cevap dilekçesinde, baĢvurunun reddine karar verilmesi talep edilmiĢtir.
II-ESASIN ĠNCELENMESĠ
UyuĢmazlık Mahkemesi Hukuk Bölümü’nün, Serdar ÖZGÜLDÜR’ün BaĢkanlığında,
Üyeler: Eyüp Sabri BAYDAR, Ali ÇOLAK, Sıddık YILDIZ, Nurdane TOPUZ, Ayhan
AKARSU ve Mehmet AKBULUT’un katılımlarıyla yapılan ve 2247 sayılı Yasa’nın 25.
maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sözlü açıklama için önceden belirlenen 30.12.2013
günlü toplantısında;
Ġstemde bulunan Aydın Ġl Özel Ġdaresi vekilinin mazeret bildirerek; karĢı taraf olan K.
Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti. vekili/vekillerinin ise mazeret bildirmeden toplantıya
katılmadıkları görüldüğünden tarafların dinlenilmediği ve taraflara sözlü açıklama için yeni
bir gün de verilmediğinden; baĢvuru dilekçesi ve ekleri, uyuĢmazlığa konu edilen kararlara
iliĢkin dava dosyaları, ilgili BaĢsavcıların düĢünce yazıları, dayanılan Yasa ve Yönetmelik
kuralları, taraflarca verilen dilekçe ve ekleri ve Raportör-Hakim TaĢkın ÇELĠK’in hazırladığı
rapor okunup incelendikten; BaĢsavcılarca görevlendirilen Yargıtay Cumhuriyet Savcısı
Mehmet BAYHAN ile DanıĢtay Savcısı Mehmet Ali GÜMÜġ’ün yazılı düĢünceleri
doğrultusundaki açıklamaları da alındıktan sonra GEREĞĠ GÖRÜġÜLÜP DÜġÜNÜLDÜ:
UyuĢmazlık, mülkiyeti Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait olan ve Ġdarece, 2886 sayılı Yasa
hükümleri uygulanmak suretiyle K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.ne kiraya verilen ve
üzerinde dükkan ve pansiyon bulunan taĢınmazın, 2008 yılı itibariyle; kiralayan bakımından,
kiracılık süresinin sona ermesi, kira sözleĢmesinin yenilenmemesi, kiralama için 2886 sayılı
yasa hükümleri uyarınca yeniden ihale yapılmasına iliĢkin 05.03.2008 tarih ve 104 sayılı
Aydın Ġli Ġl Encümeni Kararı ile bunun uygulanmasına yönelik olarak gönderilen idari ve adli
yaptırımlar içeren 28.04.2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminden kaynaklanmıĢtır.
01.01.1984 tarihinde yürürlüğe giren 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu'nun 1.
maddesinde; “ Genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve
belediyelerin alım, satım, hizmet, yapım, kira, trampa, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ve
taĢıma iĢleri bu Kanunda yazılı hükümlere göre yürütülür.
Birinci fıkrada sayılan daire ve idarelere bağlı döner sermayeli kuruluĢlar ile özel
kanunlarla veya özel kanunların vermiĢ olduğu yetkiyle kurulmuĢ bulunan fonların yukarıda
belirtilen iĢlerinin nasıl yapılacağı Maliye Bakanlığınca hazırlanarak Bakanlar Kurulunca
çıkarılacak yönetmelikte belirtilir.” Hükmüne;
“Kiralarda sözleĢme süresi” baĢlıklı 64.maddesinde; “ Kiraya verilecek taĢınır ve
taĢınmaz malların kira süresi, on yıldan çok olamaz. Turistik tesis kurulacak yerlerin ve
turistik tesislerin (Ek ibare: 20/2/2001 - 4628/17 md.) ve enerji üretimi tesisleri ile iletim ve
dağıtım tesis ve Ģebekelerinin ihtiyacı olan arazilerin (Ek ibare: 18/4/2001 - 4646/13 md.) ve
doğal gaz iletim, dağıtım ve depolama tesis ve Ģebekelerinin ihtiyacı olan arazilerin on yıldan
fazla süre ile kiraya verilmesi mümkündür.
Üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, önceden Maliye Bakanlığından izin
alınması Ģarttır. Katma bütçeli idarelerde bu izin, idarelerin bağlı bulundukları bakanlıktan
alınır. Özel Ġdare ve belediyeler için kendi özel kanunları uygulanır.
Üç yıldan fazla süre ile kiraya verme iĢlerinde, kira bedeli her yıl Ģartname ve
sözleĢmesindeki esaslara göre yeniden tespit edilir.” Hükmüne;
“Tarihi ve bedii değeri olmayan taĢınmaz mallarla ilgili iĢlemler” baĢlıklı
74.maddesinde; “ Tarihi ve bedii değeri olanlar hariç Hazinenin özel mülkiyetindeki yerlerin
satıĢı, kiraya verilmesi, trampası ve mülkiyetin gayri ayni hak tesisi ile Devletin hüküm ve
tasarrufu altındaki yerlerin kiraya verilmesi, mülkiyetin gayri ayni hak tesisi esasları Maliye
Bakanlığınca çıkarılacak yönetmelikte belirlenir.” Hükmüne;
“Ecrimisil ve tahliye” baĢlıklı 75.maddesinde; “Devletin özel mülkiyetinde veya hüküm
ve tasarrufu altında bulunan taĢınmaz malları ve Vakıflar Genel Müdürlüğü ile idare ve temsil
ettiği mazbut vakıflara ait taĢınmaz(1) malların, gerçek ve tüzelkiĢilerce iĢgali üzerine, fuzuli
Ģagilden, bu Kanunun 9 uncu maddesindeki yerlerden sorulmak suretiyle, idareden taĢınmaz
ve değerleme konusunda iĢin ehli veya uzmanı üç kiĢiden oluĢan komisyonca tespit tarihinden
geriye doğru beĢ yılı geçmemek üzere tespit ve takdir edilecek ecrimisil istenir. Ecrimisil
talep edilebilmesi için, Hazinenin iĢgalden dolayı bir zarara uğramıĢ olması gerekmez ve
fuzuli Ģagilin kusuru aranmaz.
(Ek cümle: 23/7/2010-6009/24 md.) Ecrimisile itiraz edilmemesi halinde yüzde yirmi,
peĢin ödenmesi halinde ise ayrıca yüzde onbeĢ indirim uygulanır. Ecrimisil fuzuli Ģagil
tarafından rızaen ödenmez ise, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında
Kanun hükümlerine göre tahsil olunur.
Kira sözleĢmesinin bitim tarihinden itibaren, iĢgalin devam etmesi halinde, sözleĢmede
hüküm varsa ona göre hareket edilir. Aksi halde ecrimisil alınır.
ĠĢgal edilen taĢınmaz mal, idarenin talebi üzerine, bulunduğu yer mülkiye amirince en
geç 15 gün içinde tahliye ettirilerek, idareye teslim edilir.
(Ek fıkra: 23/7/2010-6009/24 md.)Köy sınırları içerisinde yer alan Hazinenin özel
mülkiyetinde veya Devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunan taĢınmazların iĢgalcilerinden
tahsil edilen ecrimisil gelirlerinin yüzde beĢi, 442 sayılı Köy Kanununda belirlenen
görevlerde kullanılmak kaydıyla, tahsilatı izleyen ay içinde bu gelirlerin elde edildiği köy
tüzel kiĢiliği hesabına aktarılmak üzere emanet nitelikli hesaplara kaydedilir. Maliye
Bakanlığı bu oranı iki katına kadar artırmaya yetkilidir.” Hükmüne yer verilmiĢtir.
Anılan Yasanın 74.maddesi de dayanak alınarak çıkarılan “Hazine TaĢınmazlarının
Ġdaresi Hakkında Yönetmeliğin” 68. maddesinde, kiraya verilecek taĢınmazların kira süresinin
on yıldan çok olamayacağı, üç yıldan fazla süreyle kiraya verme iĢlerinde önceden
Bakanlıktan izin alınacağı; 74. maddesinde, kira sözleĢmesinin, sürenin bitimiyle sona
ereceği: 89. maddesinde ise, kiraya verilen, irtifak hakkı kurulan veya kullanma izni verilen
taĢınmazlardan süresi dolduğu hâlde tahliye edilmeyen, sözleĢmesi feshedilen veya herhangi
bir sözleĢmeye dayanmaksızın fuzuli olarak iĢgal edilen Hazine taĢınmazlarının tahliyesinin…
defterdarlık veya malmüdürlüğünün talebi üzerine, bulunduğu yer mülki amirince en geç
onbeĢ gün içinde sağlanarak, taĢınmazın Ġdarece görevlendirilecek memurlara boĢ olarak
teslim edileceği hükümlerine yer verilmiĢtir.
Öte yandan; 5302 sayılı Ġl Özel Ġdaresi Kanununun 3. maddesinde, Ġl Özel Ġdareleri, Ġl
halkının mahallî müĢterek nitelikteki ihtiyaçlarını karĢılamak üzere kurulan ve karar organı
seçmenler tarafından seçilerek oluĢturulan, Ġdarî ve malî özerkliğe sahip kamu tüzel kiĢisi
olarak tanımlanmıĢ; Kanunun 7. maddesinde, Ġl özel idaresinin mallarına karĢı suç
iĢleyenlerin Devlet malına karĢı suç iĢlemiĢ sayılacağı, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun
75 inci maddesi hükümlerinin, il özel idaresi taĢınmazları hakkında da uygulanacağı
belirtilmiĢ; Kanunun 26.maddesinde ise, taĢınmaz mal satımına, trampa edilmesine ve
tahsisine iliĢkin kararları uygulamak, süresi üç yılı geçmemek üzere kiralanmasına karar
vermek, il özel idaresi encümenin görev ve yetkileri arasında sayılmıĢtır.
Diğer taraftan; 18.05.1955 tarihinde kabul edilen 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları
Hakkında Kanunun 11.maddesinde; “Kiracı kira müddetinin bitmesinden en az on beĢ gün
evvel mecuru tahliye edeceğini yazı ile bildirmediği takdirde sözleĢme aynı Ģartlarla bir yıl
uzatılmıĢ sayılır.”; hükmüne, 14. maddesinde “2490 sayılı Artırma, Eksiltme ve Ġhale
Kanununa tabi olarak kiraya verilen gayrimenkuller hakkında da bu kanun hükümleri tatbik
olunur.” hükmüne yer verilmiĢ; bu hükümde atıf yapılan 02.06.1934 tarih ve 2490 sayılı
Artırma, Eksiltme ve Ġhale Kanunu, sonradan 08.09.1983 tarih ve 2886 sayılı Devlet Ġhale
Kanunu’nun 94. maddesiyle yürürlükten kaldırılmıĢ, ancak, 6570 sayılı Kanunun 14.
maddesinde bu yönden bir değiĢiklik yapılmaması nedeniyle, anılan 14. madde, yürürlükte
olmayan bir kanuna atıf yapan içeriğiyle varlığını sürdürmüĢ; nihayet, 04/02/2011 tarih ve
27836 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 6101 sayılı Türk Borçlar Kanununun Yürürlüğü ve
Uygulama ġekli Hakkında Kanun'un 10. maddesi ile yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Dava konusu olayda; Aydın-Didim Ġlçesi Altınkum Plaj Sitesi Yalı Caddesi tapunun
11265 parseli üzerinde kayıtlı, mülkiyeti Aydın Ġl Özel Ġdaresine ait dükkan ve pansiyonun,
yapılan ihale sonucu K. Turizm ĠnĢ. San. ve Tic. Ltd. ġti.ne ihale edilmesine iliĢkin
08/07/1994 tarihli Ġl Özel Ġdare Müdürlüğü kararına istinaden, aynı tarihli sözleĢme ile
29/06/1994 tarihinden geçerli olmak üzere 3 yıl süreyle anılan ġirkete kiralandığı;
22/12/2004 tarih ve 606 sayılı Aydın Valiliği Ġl Daimi Encümeni kararı ile sözleĢmenin
yeniden düzenlendiği, 06/04/2005 tarih ve 243 sayılı Encümen kararı uyarınca, 15/06/2005
tarihli taahhütname alınarak 05/06/2005 tarihinden geçerli olmak üzere 22/07/2005 tarihli
sözleĢmeyle Ģirkete kiralandığı; Ġl Encümeninin 04/04/2007 tarih ve 202 sayılı kararıyla, kira
bedelinin pazarlık suretiyle yeniden belirlendiği, kira süresinin bir (1) yıl süre ile uzatıldığı; Ġl
Özel Ġdaresini 2007 yılında teftiĢ eden müfettiĢ raporunda, kira süresi dolan taĢınmazların
yeniden ihale edilmesi yerine, kira sürelerinin Ġl Daimi Encümeni kararı ile uzatıldığı,
uygulamanın genel olduğunun belirtilmesi üzerine, 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı ĠI Encümen
kararı ile, aralarında anılan ġirket tarafından kullanılan taĢınmazın da bulunduğu, 2008 yılı
4-5 ve 6. aylarında kira süreleri sona erecek olan kiracıların kira sürelerinin uzatılmaması,
sözleĢmelerin yenilenmemesi, Ġl Özel idaresi tarafından tahliye iĢlemlerinin baĢlatılması ve
yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verilmesine
yönelik kararın alındığı ve bu kararın 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı yazı ile davacıya
bildirilerek, kira sözleĢmesinin son günü olan 04/06/2008 tarihi itibariyle uyuĢmazlık konusu
gayrimenkulleri boĢaltılmasının istendiği, bunun üzerine anılan ġirket vekili tarafından;
taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 4.6.2008 tarihinde sona ermediği, kiracılık durumunun
devam ettiği, müvekkili, Ģirketin kiralanandan 2886 sayılı yasa uyarınca tahliye edilmesinin
mümkün olmadığı, 6570 sayılı yasanın 11.maddesi uyarınca 4.6.2008 tarihinde sona eren kira
sözleĢmesinin 1 yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasında bu konuda oluĢan
muarazanın giderilmesi istemiyle adli yargı yerinde; 2886 sayılı Yasadan hazine, belediyeler
ve vakıfların yararlanabileceğini, bunun dıĢındaki kamu kuruluĢlarının taĢınmazlarını 2886
sayılı yasa uyarınca kiraya vermiĢ olsalar dahi bu kanunun 75. maddesine dayanarak
kiralananın tahliyesini sağlayamayacaklarından, dava konusu taĢınmazların tahliyesinin
baĢlatılmasına ve/veya tahliyesine yönelik olarak 6570 sayılı yasada sayılan Ģartlar mevcut
olmamasına rağmen hiç bir yasal gerekçe gösterilmeksizin kamu gücü kullanılmak suretiyle
tek taraflı olarak alınmıĢ bulunan kira sözleĢmesinin yenilenmemesine, kira süresinin
uzatılmamasına ve dolayısıyla sözleĢmenin feshedilmesine iliĢkin Ġl Encümeni Kararının
yasal dayanaktan yoksun bulunduğu iddiasıyla; Aydın Ġli Ġl Encümeninin 5.3.2008 tarihli ve
104 sayılı kararı ile idari yaptırım içeren 28.4.2008 tarihli ve 228-3182 sayılı davalı idare
iĢleminin iptali istemiyle idari yargı yerinde dava açıldığı anlaĢılmıĢtır.
Öncelikle, aralarında hüküm uyuĢmazlığı bulunan yargı yerlerindeki davalara konu olan
kira sözleĢmesinin süresinin sona erdiği, ancak süresi sona eren sözleĢme sonrası, kiralananın
yeniden 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanunu gereği ihale prosedürü sonucu mu kiraya verileceği,
yoksa kira sözleĢmenin 6570 sayılı Gayrimenkul Kiralan hakkındaki Yasa gereği
kendiliğinden mi uzamıĢ sayılacağı hususunun çözüme kavuĢturulması gerekmektedir.
Buna göre, 6570 sayılı Kanunun özel Ģahıslara ait taĢınmaz malların kiralanmasında
uygulanacak kanun olduğu, anılan Kanun’un 14. maddesi ile de devlete ait taĢınmaz malların
2490 sayılı Kanun’a göre kiraya verilmesi halinde de bu Kanun’un uygulanacağının
belirtildiği, ancak 2490 sayılı Kanun’un 01/01/1984 tarihinden itibaren 2886 sayılı Yasa ile
yürürlükten kaldırılmıĢ olması nedeniyle, 6570 sayılı Kanun’un 11. maddesinin, 2886 sayılı
Devlet Ġhale Kanunu kapsamına giren yerler hakkında uygulanmayacağı; çünkü, 2886 sayılı
Yasanın, genel bütçeye dahil dairelerle katma bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin
özel mülkiyetine tabi olan taĢınmazların kiralanmasında uygulanacak kanun olduğu, sayılan
idarelerin mülkiyetindeki taĢınmazların kiralanmasının, yasa koyucu tarafından 2886 sayılı
kanun kapsamına dahil edildiği ve 6570 sayılı Kanun kapsamından çıkarıldığı açıktır.
Bu bağlamda, uyuĢmazlığın çözümünde uygulanacak mevzuattaki önceliğin, özel kanun
niteliğindeki 2886 sayılı Kanunda olması gerektiği düĢünüldüğünde, anılan Kanunla il özel
idarelerine ait taĢınmazların kiralanmasına iliĢkin sözleĢmelerin sona ermesi konusunda özel
bir düzenleme getirilmiĢ olduğu; bu özel düzenlemeyle, genel bütçeye dahil dairelerle katma
bütçeli idarelerin, özel idare ve belediyelerin hüküm ve tasarrufu altında bulunan
taĢınmazların kira sözleĢmelerinin süre bitiminde aynı koĢullarla bir yıl daha uzatılmıĢ
sayılacağına iliĢkin 6570 sayılı Kanunun 11. maddesinin uygulanabilirliğinin ortadan kalktığı,
çünkü 2886 sayılı Yasanın kiralamaya genel olarak süre sınırı koyarak bu noktada idareleri
yükümlülük altında bıraktığı, bu durumda ilk yapılan ihale sonrasında kira süresinin uzatılmıĢ
olmasının bu kira sözleĢmesinin 6570 sayılı Yasa’nın uygulanmasını gerektirmeyeceği gibi
kira sözleĢmesinin bitiĢ tarihi itibariyle ortada kiracılık iliĢkisinin varlığını ortaya koyan bir
sözleĢmenin bulunduğundan söz edilmesi de mümkün bulunmamaktadır.
Bu durumda, taraflar arasında ilk kira sözleĢmesinde öngörülen kira süresinin sona
ermesinden sonra 2886 sayılı Yasa’ya uygun olarak ve yeniden ihale yapılmak suretiyle yeni
bir kira iliĢkisi kurulmadığından ve taraflar arasında halihazırda kiracılık iliĢkisi içinde
olduklarını gösteren bir sözleĢme de bulunmadığından, davacının tahliyesinin 5302 sayılı
Yasa’nın yaptığı atıf gereği 2886 sayılı yasa uyarınca gerçekleĢtirileceği tabii olup,
geçerliliğini yitirmiĢ fiili sözleĢmenin sözde yenilenme süresi dolmadan artık kira süresinin
uzatılmayacağının, sözleĢmenin yenilenmeyeceğinin, tahliye iĢlemlerine baĢlanacağının ve
taĢınmazların 2886 sayılı Yasa hükümleri uyarınca ihale edilerek kiraya verileceğine iliĢkin
olarak alınan 05/03/2008 tarih ve 104 sayılı Aydın Ġl Encümen kararı ve bu kararın
uygulanmasına yönelik 28/04/2008 tarih ve 3182 sayılı davalı idare iĢleminde mevzuata
aykırılık görülmediğinden; “davanın kabulüne, taraflar arasındaki kira iliĢkisinin 04.06.2008
tarihinde sona ermediğinin, davacının kiracılık sıfatının devam ettiğinin, davacının
kiralanandan 2886 sayılı yasa hükümlerine göre tahliye edilmesinin mümkün olmadığının,
6570 sayılı yasanın 11. maddesine göre 04.06.2008 tarihinde sona eren kira yılının
sözleĢmesinin bir yıl daha uzamıĢ olduğunun tespiti ile taraflar arasındaki bu konuda oluĢan
muraazanın bu Ģekilde giderilmesine” yönelik Aydın 2.Asliye Hukuk Mahkemesinin;
27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı kararının kaldırılması; hukuk ve usule uygun
bulunan ve davalı idare iĢleminde mevzuata aykırılık görülmediğinden davayı reddeden
Aydın 1.Ġdare Mahkemesinin, 22.1.2010 gün ve E:2008/659, K:2010/101 sayılı kararının
kabulü ve bu suretle hüküm uyuĢmazlığının giderilmesi gerekmiĢtir.
SONUÇ :
1-Aydın 2.Asliye Mahkemesi’nin 27.3.2009 gün ve E:2008/273, K:2009/227 sayılı
KARARININ KALDIRILMASINA,
2-Hukuk ve usule uygun bulunan Aydın 1.Ġdare Mahkemesi’nin 22.1.2010 gün ve
E:2008/659, K:2010/101 sayılı KARARIN KABULÜ ve bu surette HÜKÜM
UYUġMAZLIĞININ GĠDERĠLMESĠNE, 30.12.2013 gününde OY BĠRLĠĞĠ ĠLE KESĠN
OLARAK karar verildi.
[R.G. 4 Eylül 2014 – 29109]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumundan:
TELSĠZ VE TELEKOMÜNĠKASYON TERMĠNAL EKĠPMANLARININ PĠYASA
GÖZETĠMĠ VE DENETĠMĠNE DAĠR YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 6/2/2013 tarihli ve 28551 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Telsiz ve
Telekomünikasyon Terminal Ekipmanlarının Piyasa Gözetimi ve Denetimine Dair
Yönetmeliğin 28 inci maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“(2) Ġdari para cezası uygulanmasına, cihazların güvenli olmadığının tespiti sonucu bu
kapsamda üreticiden talep edilecek test masraflarına, cihazların piyasaya arzının
yasaklanmasına, toplatılmasına ve güvensizliğin giderilememesi halinde cihazların kısmen
veya tamamen bertarafına, Kurul tarafından karar verilir.”
MADDE 2 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumu
BaĢkanı yürütür.
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
6/2/2013
28551
[R.G. 6 Eylül 2014 – 29111]
—— • ——
ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI
Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2012/1052 BaĢvuru Numaralı Kararı 6
Eylül2014 Tarihli ve 29111 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 6 Eylül 2014 – 29111]
—— • ——
Eylül2014 Tarihli ve 29111 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 6 Eylül 2014 – 29111]
—— • ——
Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/3895 BaĢvuru Numaralı Kararı.
[R.G. 6 Eylül 2014 – 29111]
—— • ——
Anayasa Mahkemesinin 23/7/2014 Tarihli ve 2014/11268 BaĢvuru Numaralı Kararı
[R.G. 6 Eylül 2014 – 29111]
—— • ——
[R.G. 6 Eylül 2014 – 29111]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Millî Savunma Bakanlığı ve ĠçiĢleri Bakanlığından:
TERÖRLE MÜCADELEDE GÖREV ALAN PERSONELĠN, BU GÖREVLERĠNĠN
ĠFASINDAN DOĞDUĞU ĠDDĠA EDĠLEN SUÇLARDAN DOLAYI YAPILAN
SORUġTURMA VE KOVUġTURMALARDA MÜDAFĠ OLARAK
BELĠRLEDĠĞĠ AVUKAT VEYA AVUKATLARIN ÜCRETLERĠNĠN
ÖDENME USUL VE ESASLARINA DAĠR YÖNETMELĠKTE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 26/1/2008 tarihli ve 26768 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Terörle
Mücadelede Görev Alan Personelin Bu Görevlerinin Ġfasından Doğduğu Ġddia Edilen
Suçlardan Dolayı Yapılan SoruĢturma ve KovuĢturmalarda Müdafi Olarak Belirlediği Avukat
veya Avukatların Ücretlerinin Ödenme Usul ve Esaslarına Dair Yönetmeliğin 11 inci
maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve (b) bendi ile aynı maddenin ikinci fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“a) Millî Savunma Bakanlığında; Personel BaĢkanlığının bağlı bulunduğu MüsteĢar
Yardımcısının baĢkanlığında, Maliye BaĢkanı, Personel BaĢkanı, Hukuk MüĢavirliği ve
Davalar Dairesi BaĢkanı ile avukatlık ücreti ödenmesi talebinde bulunan asker kiĢilerin bağlı
bulunduğu Kuvvet Komutanlıklarının Harekât BaĢkanı ve Personel BaĢkanından,”
“b) Jandarma Genel Komutanlığında; Kurmay BaĢkanı baĢkanlığında, Harekât BaĢkanı,
Personel BaĢkanı, Ġstihbarat BaĢkanı, Maliye BaĢkanı ve Hukuk Hizmetleri BaĢkanı ve Adli
MüĢavirden,”
“(2) Komisyonun sekreterya hizmetleri Millî Savunma Bakanlığında Personel
BaĢkanlığınca, Emniyet Genel Müdürlüğünde Hukuk MüĢavirliğince, diğerlerinde Personel
BaĢkanlıklarınca yürütülür.”
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Savunma Bakanı ve ĠçiĢleri Bakanı
birlikte yürütür.
Tarihi
Sayısı
26/1/2008
26768
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
21/3/2014
28948
[R.G. 7 Eylül 2014 – 29112]
—— • ——
Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğünden:
DEVLET SU ĠġLERĠ GENEL MÜDÜRLÜĞÜ MÜHENDĠSLĠK
SINAV VE ATAMA YÖNETMELĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; Genel Müdürlüğün merkez ve taĢra
teĢkilatındaki mühendis kadrolarına ilk defa atanacaklarda aranacak Ģartlar ile yapılacak giriĢ
sınavlarının Ģekli ve uygulanması ile Sınav Komisyonuna iliĢkin usul ve esasları
belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, Genel Müdürlüğün merkez ve taĢra teĢkilatındaki
mühendis kadrolarına ilk defa atanacakları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 18/3/2002 tarihli ve 2002/3975 sayılı Bakanlar Kurulu
Kararı ile yürürlüğe konulan Kamu Görevlerine Ġlk Defa Atanacaklar Ġçin Yapılacak Sınavlar
Hakkında Genel Yönetmeliğin Ek 8 inci maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Genel Müdür: Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürünü,
b) Genel Müdürlük: Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğünü,
c) GiriĢ Sınavı: Mühendis kadrolarına atanacakları belirlemek üzere, KPSS (B)
sonuçlarına göre Genel Müdürlükçe belirlenen yeterli puanı alan adaylar arasında yapılan
yazılı ve/veya sözlü bölümlerden oluĢan sınavı,
ç) KPSS (B): (B) grubu kadrolara atanacaklar için Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme
Merkezi BaĢkanlığı (ÖSYM) tarafından yapılan Kamu Personel Seçme Sınavını,
d) KPSSP3: Kamu Personel Seçme Sınavı puan 3’ü,
e) Sınav Komisyonu: Mühendislik Sınav Komisyonunu,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
GiriĢ Sınavına ĠliĢkin Esaslar
Sınav komisyonunun oluĢumu
MADDE 5 – (1) Sınav Komisyonu, Genel Müdür veya Genel Müdürün
görevlendireceği Genel Müdür Yardımcısının baĢkanlığında; aralarında Personel ve Eğitim
Daire BaĢkanı yer almak kaydıyla ana hizmet birimlerinin daire baĢkanları ile bölge müdürleri
arasından Genel Müdür tarafından belirlenecek dört üye olmak üzere toplam beĢ asıl üyeden
oluĢur. Ayrıca, Genel Müdür tarafından bu fıkrada belirtilenler arasından dört yedek üye
tespit edilir ve asıl üyelerin herhangi bir nedenle Sınav Komisyonuna katılamamaları halinde
yedek üyeler tespit sırasına göre Sınav Komisyonuna katılır.
(2) Sınav Komisyonunun baĢkan ve üyeleri; kendilerinin, boĢanmıĢ olsalar dahi
eĢlerinin, üçüncü dereceye kadar (bu derece dahil) kan ve ikinci dereceye kadar (bu derece
dahil) kayın hısımlarının veya evlatlarının katıldıkları sınavda görev alamazlar. Bu durumda
olan üyelerin yerine yedek üye görevlendirilir.
Sınav komisyonunun görevleri
MADDE 6 – (1) Sınav Komisyonu, GiriĢ Sınavı ilanında yer alacak hususların tespit
edilmesi, sınavın yapılması, itirazların incelenerek sonuçlandırılması ve sınavla ilgili diğer
iĢlemlerin yürütülmesiyle görevli ve yetkilidir.
(2) Sınav Komisyonu, üye tam sayısıyla toplanır ve oy çokluğu ile karar alır. Oylama
sırasında çekimser oy kullanılamaz. Karara katılmayanlar karĢı oylarını gerekçeleriyle birlikte
belirtmek zorundadır.
GiriĢ sınavı
MADDE 7 – (1) Genel Müdürlüğe ait mühendis kadrolarına GiriĢ Sınavı ile atama
yapılır. GiriĢ Sınavı, kadro ve ihtiyaç durumuna göre Genel Müdürlükçe uygun görülen
zamanlarda Sınav Komisyonu tarafından yapılır. GiriĢ Sınavının, yazılı ve sözlü olarak iki
aĢamalı veya yalnızca sözlü olarak yapılmasına Sınav Komisyonunca karar verilir.
(2) Sınav Komisyonu, uygun gördüğü takdirde yazılı sınavı Ölçme, Seçme ve
YerleĢtirme Merkezi, Milli Eğitim Bakanlığı veya bu konuda uzmanlaĢmıĢ diğer kamu kurum
ve kuruluĢlarına da yaptırabilir. Bu durumda sınava iliĢkin hususlar, Genel Müdürlük ile
sınavın yaptırılacağı kuruluĢ arasında yapılan protokolle belirlenir.
GiriĢ sınavı duyurusu
MADDE 8 – (1) GiriĢ Sınavına katılma Ģartları, sınavın Ģekli, sınav tarihi ve yeri,
KPSSP3 asgari puanı, baĢvuru yeri ve tarihi, baĢvuru Ģekli, baĢvuruda istenecek belgeler,
baĢvuru evrakının temin edileceği yerler, sınav konuları, atama yapılması planlanan kadro
sayısı, sınıfı ve dereceleri ve gerekli görülen diğer hususlar sınav tarihinden en az otuz gün
önce Resmî Gazete ile Türkiye genelinde tirajı yüksek günlük gazetelerden en az birinde
yayımlanmak ve Genel Müdürlük ile Devlet Personel BaĢkanlığının internet sayfasında ilan
edilmek suretiyle duyurulur.
GiriĢ sınavı baĢvuru Ģartları
MADDE 9 – (1) GiriĢ Sınavına katılmak isteyenlerin aĢağıdaki Ģartları taĢımaları
gerekir;
a) 657 sayılı Devlet Memurları Kanununun 48 inci maddesinde belirtilen genel Ģartları
taĢımak,
b) Fakültelerin veya denkliği Yükseköğretim Kurulunca onaylanmıĢ yurt içi veya yurt
dıĢındaki yüksek öğretim kurumlarının Genel Müdürlüğün ihtiyacına göre GiriĢ Sınavı
duyurusunda belirtilen mühendislik bölümlerinden mezun olmak,
c) Son baĢvuru tarihi itibariyle geçerlilik süresi dolmamıĢ KPSSP3 puan türünden, GiriĢ
Sınavı ilanında belirtilmiĢ olan asgari puanı almıĢ olmak.
GiriĢ sınavı baĢvuru iĢlemleri
MADDE 10 – (1) GiriĢ Sınavı baĢvurusu, Ģahsen veya posta yoluyla ilanda belirtilen
adrese ya da ilanda belirtildiği takdirde internet üzerinden yapılabilir.
(2) GiriĢ Sınavına katılmak isteyen adaylar, Genel Müdürlükten veya Genel Müdürlük
internet adresinden temin edecekleri baĢvuru formuna aĢağıdaki belgeleri eklerler;
a) Diploma veya mezuniyet belgesinin aslı veya onaylı örneği (eğitimini yurtdıĢında
tamamlamıĢ olanlar için diploma denklik belgesinin aslı veya onaylı örneği),
b) KPSS sonuç belgesinin bilgisayar çıktısı,
c) ÖzgeçmiĢ,
ç) Üç adet vesikalık fotoğraf.
(3) Ġkinci fıkrada sayılan belgelerin son baĢvuru tarihi mesai bitimine kadar Genel
Müdürlüğe teslim edilmesi Ģarttır. Bu belgeler, aslı ibraz edilmek kaydıyla Genel Müdürlüğün
merkez ve taĢra teĢkilatınca onaylanabilir.
(4) Posta ile yapılan baĢvurularda, ikinci fıkradaki belgelerin GiriĢ Sınavı duyurusunda
belirtilen son baĢvuru tarihine kadar Genel Müdürlüğe ulaĢmıĢ olması gerekir. Postadaki
gecikmeler ve son baĢvuru tarihi mesai bitiminden sonra Genel Müdürlük kayıtlarına geçen
baĢvurular dikkate alınmaz.
(5) Bu Yönetmelikte yer verilen GiriĢ Sınavına iliĢkin iĢ ve iĢlemler Personel ve Eğitim
Dairesi BaĢkanlığınca yerine getirilir.
BaĢvuruların değerlendirilmesi
MADDE 11 – (1) Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca, sınav için öngörülen süre
içerisinde yapılan baĢvurular incelenerek adayların aranan Ģartları taĢıyıp taĢımadıkları tespit
edilir. Ġstenilen Ģartlardan herhangi birini taĢımadığı tespit edilen baĢvurular değerlendirmeye
alınmaz.
(2) Aranılan Ģartları taĢıyan adaylar, ilanda belirtilen KPSSP3 puan türünden en yüksek
puanı alan adaydan baĢlamak ve atama yapılması planlanan kadro sayısının üç katını
geçmemek üzere bir sıralamaya tabi tutulur. KPSSP3 puan türü itibariyle en son adayın aldığı
puanla aynı puana sahip adaylar da GiriĢ Sınavına çağrılır. Sıralamaya giren adayların ad ve
soyadları ile sınav yerleri GiriĢ Sınavından en az on gün önce Genel Müdürlük internet
sitesinde ilan edilmek suretiyle duyurulur. Ayrıca adaylara yazılı bildirimde bulunulmaz.
(3) BaĢvuru Ģartlarını haiz olmayanların kendilerine iliĢkin baĢvuru ile ilgili belgeleri,
GiriĢ Sınavına katılabileceklerin isim listesinin ilanından itibaren otuz gün içerisinde
istemeleri halinde kendilerine teslim edilir.
Yazılı sınav ve konuları
MADDE 12 – (1) GiriĢ Sınavının yazılı olarak yapılması halinde soruların tamamı GiriĢ
Sınavı duyurusunda belirtilen mesleki alan bilgisinden hazırlanır.
(2) Sınav sorularının hangi konulardan oluĢacağı hususu sınav ilanında duyurulur.
(3)Yazılı sınavın değerlendirmesi yüz tam puan üzerinden yapılır. Sınavda baĢarılı
sayılabilmek için en az yetmiĢ puan almak gerekir.
Sözlü sınava çağrı
MADDE 13 – (1) Yazılı sınavdan yüz tam puan üzerinden en az yetmiĢ puan alan
adayların; yalnızca sözlü sınav yapılması halinde ise ilanda belirtilen KPSSP3 puan türünden
en yüksek puandan baĢlamak üzere atama yapılması planlanan kadro sayısının üç katı kadar
adayın isimleri (son sıradaki adaya eĢit puan alanlar dâhil), sözlü sınav tarihi ve yeri de
belirtilerek Genel Müdürlüğün internet sitesinde ilan edilir.
Sözlü sınav
MADDE 14 – (1) Sözlü sınavda adaylar;
a) GiriĢ Sınavı ilanında belirtilen konular ve mesleki alan bilgisi ile birlikte Genel
Müdürlüğün faaliyet alanıyla ilgili konular,
b) Bir konuyu kavrayıp özetleme, ifade yeteneği ve muhakeme gücü,
c) Liyakati, temsil kabiliyeti, davranıĢ ve tepkilerinin mesleğe uygunluğu,
ç) Genel yetenek ve genel kültür düzeyi,
d) Bilimsel ve teknolojik geliĢmelere açıklığı,
esas alınarak (a) bendi için elli, (b) ila (d) bentlerinin tamamı için elli olmak üzere
toplam yüz puan üzerinden değerlendirilir. Sınav Komisyonun her bir üyesi tarafından verilen
puanlar ayrı ayrı tutanağa geçirilir ve üyelerin yüz tam puan üzerinden verdikleri notların
aritmetik ortalaması alınarak personelin sözlü sınav puanı tespit edilir. Sözlü sınavda yüz
üzerinden en az yetmiĢ puan alanlar baĢarılı sayılır.
GiriĢ sınavı sonuçlarının ilanı ve itiraz
MADDE 15 – (1) Sınav Komisyonu; GiriĢ Sınavının yazılı ve sözlü sınav olarak iki
aĢamalı yapılmasına karar verilmesi halinde, yazılı sınav notunun yüzde kırkı, KPSSP3
puanının yüzde otuzu ile sözlü sınav notunun yüzde otuzunu; GiriĢ Sınavının sadece sözlü
sınav olarak yapılması halinde ise, sözlü sınav notu ile KPSSP3 puanının aritmetik
ortalamasını esas alarak nihai baĢarı listesini hazırlar. Asıl ve yedek listelerinde sıralama
yapılırken, adayların GiriĢ Sınavı puanının eĢit olması halinde, GiriĢ Sınavı yazılı ve sözlü
olarak iki aĢamalı yapılmıĢ ise, yazılı puanı yüksek olan adaya, yazılı puanının eĢit olması
durumunda KPSSP3 puanı yüksek olan adaya; GiriĢ Sınavı sadece sözlü olarak yapılmıĢ ise,
sözlü sınavı notu yüksek olan adaya, sözlü sınav notunun eĢit olması durumunda ise KPSSP3
puanı yüksek olan adaya öncelik tanınır. Sınav Komisyonunun belirlediği baĢarı listesi
Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığına gönderilir.
(2) BaĢarı listesi Genel Müdürlüğün ilan panosunda ve internet sayfasında ilan edilir.
Ayrıca, baĢarılı olan adaylara sonuç yazılı olarak tebliğ edilir.
(3) Sınav sonuçlarının ilan edilmesinden itibaren beĢ gün içinde yazılı olarak Sınav
Komisyonuna itiraz edilebilir. Ġtirazlar, Sınav Komisyonunca itiraz süresinin bitiminden
itibaren yedi iĢ günü içinde ve yapılacak sözlü sınav var ise sınav tarihinden önce incelenerek
karara bağlanır. Ġtiraz sonucu, adaya yazılı olarak bildirilir.
(4) GiriĢ Sınavında yetmiĢ ve üzerinde puan almıĢ olmak, sıralamaya giremeyen adaylar
için müktesep hak teĢkil etmez. Sınavda baĢarılı olanların sayısı ilan edilen kadro sayısından
daha az ise sadece baĢarılı olanlar sınavı kazanmıĢ kabul edilir. Yedek listede yer almak,
adaylar için daha sonraki sınavlar için kazanılmıĢ hak veya herhangi bir öncelik hakkı teĢkil
etmez.
Gerçeğe aykırı beyan
MADDE 16 – (1) Sınavı kazananlardan sınav baĢvuru formunda gerçeğe aykırı
beyanda bulunduğu veya belge verdiği tespit edilenlerin sınav sonuçları geçersiz sayılır ve
atamaları yapılmaz. Atamaları yapılmıĢ olsa dahi iptal edilir. Bunlar hiçbir hak talep edemez.
(2) Gerçeğe aykırı beyanda bulunduğu veya belge verdiği tespit edilenler hakkında
Cumhuriyet BaĢsavcılığına suç duyurusunda bulunulur.
Sınav belgelerinin saklanması
MADDE 17 – (1) Ataması yapılanların sınavla ilgili belgeleri, ilgililerin özlük
dosyalarında; baĢarısız olanlar ile baĢarılı olduğu halde herhangi bir nedenle atanamayanların
sınav belgeleri ise dava açma süresinden az olmamak kaydıyla bir sonraki sınava kadar
Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca saklanır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Mühendis Kadrosuna Atanma ve Bildirim
Atamadan önce istenecek belgeler
MADDE 18 – (1) Mühendis kadrosuna atanmak üzere yapılan GiriĢ Sınavında baĢarılı
olan adaylardan aĢağıdaki belgeler istenir;
a) Erkek adayların askerlikle iliĢiği olmadığına dair yazılı beyanı,
b) Dört adet vesikalık fotoğraf,
c) Adli sicil kaydına iliĢkin yazılı beyan,
ç) Sağlık açısından görevini devamlı olarak yapmaya engel bir durumu bulunmadığına
dair yazılı beyan,
d) Mal bildirimi.
Mühendis kadrosuna atanma
MADDE 19 – (1) GiriĢ Sınavını kazananlar, talep edilen belgeleri ibraz etmeleri
halinde mühendis kadrolarına atanma iĢlemleri Personel ve Eğitim Dairesi BaĢkanlığınca
baĢlatılır.
(2) Gerekli belgeleri süresinde ibraz etmeyenlerin atamaları yapılmaz.
(3) Atamaları yapılan mühendislerin görevlerine baĢlamalarında 657 sayılı Devlet
Memurları Kanununun 62 ve 63 üncü madde hükümleri uygulanır.
(4) GiriĢ Sınavında baĢarılı olup göreve baĢlamayanlar ile göreve baĢlayanlardan çeĢitli
sebeplerle ayrılanların yerine sınav sonuçlarının ilan edildiği tarihten itibaren altı ay süreyle
GiriĢ Sınavı yedek listesindeki baĢarı sırası dikkate alınarak atama yapılabilir.
Bildirim
MADDE 20 – (1) GiriĢ Sınavında baĢarılı olup atananlara iliĢkin bilgiler, Devlet
Personel BaĢkanlığına e-uygulama sistemi üzerinden otuz gün içerisinde bildirilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
ÇeĢitli ve Son Hükümler
Hüküm bulunmayan haller
MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelikte hüküm bulunmayan hallerde, 657 sayılı Devlet
Memurları Kanunu ile Kamu Görevlerine Ġlk Defa Atanacaklar Ġçin Yapılacak Sınavlar
Hakkında Genel Yönetmelik ve ilgili diğer mevzuat hükümleri uygulanır.
Yürürlük
MADDE 22– (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 23 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürü yürütür.
[R.G. 7 Eylül 2014 – 29112]
—— • ——
Orman Genel Müdürlüğünden:
ORMAN GENEL MÜDÜRLÜĞÜ PERSONELĠ GÖREVDE YÜKSELME
VE UNVAN DEĞĠġĠKLĠĞĠ YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 10/12/2013 tarihli ve 28847 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Orman
Genel Müdürlüğü Personeli Görevde Yükselme ve Unvan DeğiĢikliği Yönetmeliğinin 5 inci
maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin (1) ve (2) numaralı alt bentleri aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ, aynı bendin (2) numaralı alt bendinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki (3)
numaralı alt bent eklenmiĢ, aynı bentteki diğer alt bent buna göre teselsül ettirilmiĢ ve ikinci
fıkranın (ç) bendinin (1) numaralı alt bendi yürürlükten kaldırılmıĢtır.
“1) ġube müdürü, iĢletme müdürü, eğitim merkezi müdürü, yedek parça depo müdürü,
fidanlık müdürü, baĢmühendis,”
“2) Yedek parça depo müdür yardımcısı, fidanlık müdür yardımcısı, iĢletme müdür
yardımcısı,”
“3) ĠĢletmeler saymanı, sayman, ayniyat saymanı”
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki (c) bendi
eklenmiĢtir.
“c) Görevde yükselme sınavına tabi olarak atanacaklarda, ilan edilen kadro için bu Ģartı
sağlayan personel bulunmaması durumu hariç, daha alt düzeydeki kadroların birinde olmak
üzere Genel Müdürlükte en az altı ay çalıĢmıĢ olmak.”
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğinin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinden
sonra gelmek üzere aĢağıdaki (c) bendi, mevcut (f) bendinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki
(g) bendi eklenmiĢ ve diğer bentler bunlara göre teselsül ettirilmiĢ ve aynı maddenin birinci
fıkrasının mevcut (c) bendinin (2) numaralı alt bendi ile mevcut (f) bendinin (2) numaralı alt
bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“c) ĠĢletme müdürü kadrosuna atanabilmek için;
1) Fakültelerin orman mühendisliği bölümü mezunu olmak,
2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel müdürlük hizmet birimlerinde iĢletme
müdür yardımcısı veya fidanlık müdür yardımcısı görevlerinde en az 1 yıl çalıĢmıĢ olmak,”
“g) ĠĢletme müdür yardımcısı kadrosuna atanabilmek için;
1) Fakültelerin orman mühendisliği bölümü mezunu olmak,
2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel müdürlük hizmet birimlerinde Ģef,
baĢmühendisliklerde mühendis veya kadastro komisyonu ormancı üyesi görevlerinde toplam
en az 5 yıl çalıĢmıĢ olmak,”
“2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel Müdürlük hizmet birimlerinde iĢletme
müdür yardımcısı veya fidanlık müdür yardımcısı görevlerinde en az 1 yıl çalıĢmıĢ olmak,”
“2) En az 10 yıl hizmeti bulunmak ve Genel Müdürlük hizmet birimlerinde Ģef,
baĢmühendisliklerde mühendis veya kadastro komisyonu ormancı üyesi görevlerinde toplam
en az 5 yıl çalıĢmıĢ olmak,”
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki
cümle ve ikinci fıkradan sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
“Sözlü sınava alınacak personel için yazılı sınav baĢarı puanı en az altmıĢ olarak uygulanır.”
“(3) Bu Yönetmelik kapsamındaki personelin, en az ortaöğretim düzeyindeki mesleki
veya teknik eğitim sonucu ihraz edilen unvanlara iliĢkin görevlere atanmaları, sözlü sınava
iliĢkin hükümleri hariç olmak üzere bu Yönetmelikte belirtilen usul ve esaslar çerçevesinde
yapılacak unvan değiĢikliği sınavı sonundaki baĢarısına göre gerçekleĢtirilir.”
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan “sözlü
sınav” ibaresi “yazılı ve sözlü sınav puanlarının aritmetik ortalaması” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “on iĢ
günü” ibaresi “5 iĢ günü” Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten
kaldırılmıĢtır.
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan “baĢarı
puanlarına” ibaresi “en yüksek puandan baĢlamak üzere belirlenen baĢarı sırasına” Ģeklinde ve
ikinci fıkrasında yer alan “ilan edildiği” ibaresi “kesinleĢtiği” Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
“GeçiĢ hükümleri
GEÇĠCĠ MADDE 3 – (1) Sınav ilanı yapılıp müracaatları alınan ancak henüz yazılı
sınavı yapılmayan görevde yükselme sınavlarında da bu Yönetmeliğin 14 üncü, 15 inci ve 17
nci maddeleri uyarınca sınav süreci devam ettirilir.”
MADDE 10 – Bu Yönetmelik hükümlerini Orman Genel Müdürü yürütür.
Tarihi
Sayısı
10/12/2013
28847
[R.G. 7 Eylül 2014 – 29112]
—— • ——
ĠLÂN
Adalet Bakanlığından:
MÜNHAL NOTERLĠKLER
AĢağıda 2013 yılı gayri safi gelirleri ve isimleri yazılı olan birinci sınıf BeĢiktaĢ
Onbirinci Noterliği 02.11.2014, Ġzmir Otuzuncu Noterliği 05.11.2014 ve Konya Yedinci
Noterliği 01.11.2014 tarihlerinde yaĢ tahdidi nedeniyle boĢalacaktır.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF
NOTERLERDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay
içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları
gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi
içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Keyfiyet Noterlik Kanununun 22’nci maddesinin 2’nci fıkrası uyarınca ilan olunur.
SIRA
NO
123-
NOTERLĠĞĠN ADI
BEġĠKTAġ
NOTERLĠĞĠ
ĠZMĠR
NOTERLĠĞĠ
KONYA
NOTERLĠĞĠ
ONBĠRĠNCĠ
2013 YILI GAYRISAFI
GELĠRLERĠ
2.540.963,98.-TL.
OTUZUNCU
1.242.704,28.-TL.
YEDĠNCĠ
1.392.869,75.-TL.
8099/1-1
—————
MÜNHAL NOTERLĠKLER
2013 yılı gayri safi gelirleri ve isimleri yazılı olan ikinci sınıf Kestel Birinci Noterliği
09.11.2014 ve Kırklareli Ġkinci Noterliği 01.11.2014 tarihlerinde yaĢ tahdidi nedeniyle
boĢalacaktır.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF
VE ĠKĠNCĠ SINIF NOTERLERDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına
baĢvurmaları gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi
içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Keyfiyet Noterlik Kanununun 22’nci maddesinin 2’nci fıkrası uyarınca ilan olunur.
SIRA
NO
12-
NOTERLĠĞĠN ADI
KESTEL
NOTERLĠĞĠ
KIRKLARELĠ
NOTERLĠĞĠ
BĠRĠNCĠ
2013 YILI GAYRISAFI
GELĠRLERĠ
497.123,39.-TL.
ĠKĠNCĠ
488.010,18.-TL.
8100/1-1
[R.G. 7 Eylül 2014 – 29112]
—— • ——
HÂKĠMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU KARARI
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Karar 9 Eylül 2014 Tarihli ve 29114 Sayılı
Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
KURUL KARARI
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumundan:
BANKACILIK DÜZENLEME VE DENETLEME KURULU KARARI
Karar Sayısı: 5989
Karar Tarihi: 4/9/2014
Kurul BaĢkanlığının 3/9/2014 tarihli gündem yazısı ekinde gönderilen 1/9/2014 tarih ve
20008792-101.01.01-25190 sayılı yazı ve ekleri incelenmiĢtir.
5411 sayılı Bankacılık Kanununun 10 uncu maddesi ile Bankaların Ġzne Tabi ĠĢlemleri
Ġle Dolaylı Pay Sahipliğine ĠliĢkin Yönetmeliğin 7 nci maddesi kapsamında yapılan
değerlendirme neticesinde, Kurulun 1/8/2013 tarihli ve 5461 sayılı Kararı ile kuruluĢ izni
verilen Rabobank A.ġ.’ye faaliyet izni verilmesine
karar verilmiĢtir.
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
Anayasa Mahkemesinin 9/4/2014 Tarihli ve E: 2014/34, K: 2014/79 Sayılı Kararı 9 Eylül
2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
Eylül 2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
Adalet Bakanlığından Ġhalelere Katılmaktan Yasaklama Kararına ĠliĢkin Ġlân 9 Eylül
2014 Tarihli ve 29114 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 9 Eylül 2014 – 29114]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Çevre ve ġehircilik Bakanlığından:
ÇEVRE ĠZĠN VE LĠSANS YÖNETMELĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, 2872 sayılı Çevre Kanunu uyarınca alınması
gereken çevre izin ve lisansı sürecinde uyulacak usul ve esasları düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2 listesinde yer alan faaliyet ve tesisler
ile ilgili olarak, 2872 sayılı Çevre Kanununca alınması gereken izin ve lisanslara iliĢkin tüm iĢ
ve iĢlemleri kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 2872 sayılı Çevre Kanununun 11 inci maddesine
dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Alıcı Ortam: Hava, su, toprak ortamları ile bu ortamlara iliĢkin ekosistemleri,
b) Bakanlık: Çevre ve ġehircilik Bakanlığını,
c) Çevre danıĢmanlık firması: Çevre yönetimi hizmeti vermesi için Bakanlık tarafından
belgelendirilen tüzel kiĢiyi,
ç) Çevre görevlisi: Faaliyetleri sonucu çevre kirliliğine neden olan ve/veya neden
olabilecek ve Çevre Kanunu ve bu Kanuna dayanılarak yürürlüğe konulan düzenlemeler
uyarınca denetime tâbi tesislerin faaliyetlerinin mevzuata uygunluğunu, alınan tedbirlerin
etkili olarak uygulanıp uygulanmadığını değerlendiren, tesis içi yıllık denetim programları
düzenleyen ve Bakanlık tarafından belge verilen görevliyi,
d) Çevre Ġzni: Çevre Kanunu uyarınca alınması gereken; hava emisyonu, çevresel
gürültü, atıksu deĢarjı ve derin deniz deĢarjı konularından en az birini içeren izni,
e) Çevre Ġzin Belgesi: Alıcı ortamları korumak amacıyla ilgili mevzuat uyarınca
iĢletmelere verilecek belgeyi,
f) Çevre Ġzin ve Lisans Belgesi: Bu Yönetmelik kapsamında verilecek çevre izin ve
çevre lisanslarını kapsayan belgeyi,
g) Çevre Lisansı: Ek-3C’de yer alan lisans konuları ile ilgili iĢ ve iĢlemlere iliĢkin
teknik yeterliliği,
ğ) Çevre Yönetim Birimi: Çevre Kanunu ve bu Kanuna dayanılarak yürürlüğe konulan
düzenlemeler uyarınca denetime tâbi tesislerin faaliyetlerinin mevzuata uygunluğunu, alınan
tedbirlerin etkili olarak uygulanıp uygulanmadığını değerlendiren, tesis içi yıllık denetim
programları düzenleyen ve Bakanlık tarafından yeterlilik belgesi verilen birimi,
h) Emisyon: ĠĢletmelerden, alan ve noktasal kaynaklı katı, sıvı veya gaz haldeki atık
maddelerin, titreĢimin, ısının veya gürültünün havaya, suya veya toprağa doğrudan veya
dolaylı olarak salımını,
ı) Geçici Faaliyet Belgesi (GFB): ĠĢletmelerin faaliyette bulunabilmeleri için çevre izni
ve lisansı öncesi verilen belgeyi,
i) Ġl Müdürlüğü Uygunluk Yazısı: ĠĢletmelerin, tabi olduğu mevzuata göre fiziksel
Ģartları sağladığına iliĢkin belgeyi,
j) ĠĢletme: Tesis ve faaliyetlerin bütününü,
k) ĠĢletmeci: Çevre izin ve lisans sürecine tabi olan iĢletmeyi, iĢleten ve/veya mülkiyet
hakkına sahip, hukuki olarak sorumlu, gerçek veya tüzel kiĢiyi,
l) Tesis: Alıcı ortama emisyonu olan ve/veya atıkların toplanmasından taĢıma hariç
bertarafına kadar gerçekleĢtirilen iĢlemlere ait ünitelerin bütününü,
m) Yetkili merci: Bakanlığın merkez ve taĢra teĢkilatını,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Genel Hükümler
Çevre izni veya çevre izin ve lisansına tabi iĢletmeler
MADDE 5 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında çevre iznine veya çevre izin ve lisansına
tabi iĢletmeler, çevresel etkilerine göre Ek-1 ve Ek-2 listelerinde sınıflandırılmıĢtır.
(2) Ek-1 ve Ek-2 listelerinde yer alan iĢletmeler, faaliyette bulunabilmeleri için,
öncelikle geçici faaliyet belgesi almak zorundadır.
(3) Geçici faaliyet belgesi alan iĢletmeler belge tarihinden itibaren 1 yıl içerisinde çevre
izin veya çevre izin ve lisans belgesi almak zorundadır.
Geçici faaliyet belgesi, çevre izni veya çevre izin ve lisansı belgesi vermeye yetkili
merciler
MADDE 6 – (1) Bu Yönetmelik uyarınca verilecek geçici faaliyet belgesi veya çevre
izin veya çevre izin ve lisansı;
a) Ek-1 listesinde yer alan iĢletmeler için Bakanlık,
b) Ek-2 listesinde yer alan iĢletmeler için Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlükleri,
tarafından verilir.
(2) Birden fazla tesisi olan iĢletmelerin çevre izni veya çevre izin ve lisansı iĢlemleri,
iĢletme adına ve iĢletmede aynı adreste yer alan tüm tesisler değerlendirilerek yürütülür ve
sonuçlandırılır. Bir iĢletme içinde Ek-1 ve Ek-2 listesine tabi faaliyet veya tesislerin birlikte
bulunması halinde söz konusu müracaat Ek-1 kapsamında değerlendirilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Geçici Faaliyet Belgesi, Çevre Ġzni veya Çevre Ġzin ve
Lisansı BaĢvurusu ve Değerlendirilmesi
Çevre izni veya çevre izin ve lisansına baĢvuru
MADDE 7 – (1) Çevre izni veya çevre izin ve lisans baĢvurusu, Ek-1 listesinde yer alan
iĢletmeler için çevre danıĢmanlık firmaları ya da çevre yönetim birimi tarafından, Ek-2
listesinde yer alan iĢletmeler için çevre danıĢmanlık firmaları, çevre yönetim birimi veya
tesiste istihdam edilen çevre görevlisi tarafından yapılır.
(2) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2 listelerinde yer alan iĢletmeler için geçici faaliyet
belgesi, çevre izni veya çevre izin ve lisansı baĢvurusu elektronik veya mobil imza ile
elektronik ortamda yetkili merciye yapılır.
(3) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2’sinde yer alan iĢletmelerin baĢvurularında, Ek-3A,
Ek-3B ve Ek-3C’de belirtilen bilgi, belge ve raporların sunulması zorunludur.
(4) BaĢvurunun yetkili mercilere yapılmasından sonuçlanmasına kadar olan süreç
içerisinde sunulan bilgi, belge ve raporların doğruluğu, mevzuata uygunluğu ve doğacak
hukuki sonuçlar konusunda iĢletmeci ve iĢlemlerin hizmet satın alımı yoluyla
gerçekleĢtirilmesi durumunda yetkilendirilmiĢ çevre danıĢmanlık firması sorumludur.
(5) Yetkili merci tarafından elektronik ortamda yapılan bildirimler iĢletmeye tebliğ
edilmiĢ kabul edilir.
(6) Aynı adreste bulunan ancak iĢletmecisi veya tüzel kiĢiliği farklı olan iĢletmeler ayrı
ayrı çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesi almakla yükümlüdürler.
Geçici faaliyet belgesine ait baĢvurunun değerlendirilmesi ve belgenin
düzenlenmesi
MADDE 8 – (1) Geçici faaliyet belgesi baĢvurusu, EK-3A ve EK-3B’de belirtilen bilgi,
belge ve raporlar ile birlikte yapılır. BaĢvuru yetkili merci tarafından otuz takvim günü
içerisinde değerlendirilir.
(2) Söz konusu baĢvuruda herhangi bir bilgi, belge ve raporun eksik olması halinde,
yetkili merci eksiklikleri baĢvuru sahibine bildirir. Bildirim tarihinden itibaren eksikliklerin
altmıĢ takvim günü içinde tamamlanarak yetkili merciye sunulması zorunludur. Eksiklikleri
tamamlanan baĢvuru yetkili merci tarafından yirmi takvim günü içinde değerlendirilir.
BaĢvurunun uygun bulunmaması veya belirtilen süre içerisinde eksikliklerin tamamlanarak
yetkili merciye sunulmaması durumunda geçici faaliyet belgesi baĢvurusu reddedilir.
(3) Birinci fıkraya göre yapılan baĢvurunun, yetkili merci tarafından yapılan
değerlendirme sonucunda, herhangi bir eksikliğin bulunmadığının belirlenmesi halinde,
iĢletmeye bir yıl süreli geçici faaliyet belgesi verilir.
Çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesine ait baĢvurunun değerlendirilmesi ve
belgenin düzenlenmesi
MADDE 9 – (1) ĠĢletmelerin, geçici faaliyet belgesi alınmasından itibaren yüz seksen
takvim günü içerisinde EK-3C’de belirtilen bilgi, belge ve raporlar ile birlikte çevre izni veya
çevre izin ve lisansına baĢvuru yapması zorunludur.
(2) BaĢvuru, yetkili merci tarafından altmıĢ takvim günü içerisinde değerlendirilir.
(3) Yapılan değerlendirme sonucunda, baĢvuruda herhangi bir bilgi, belge, ölçüm,
analiz sonuçları veya raporlarda eksiklik bulunması halinde, bu eksiklikler baĢvuru sahibine
bildirilir. Bildirim tarihinden itibaren eksikliklerin doksan takvim günü içinde tamamlanarak
yetkili merciye sunulması zorunludur.
(4) BaĢvuru yetkili merci tarafından yapılan değerlendirme sonucunda bilgi ve
belgelerle birlikte ölçüm, analiz sonuçları ve raporların uygun bulunması durumunda çevre
izni veya çevre izin ve lisans belgesi düzenlenir.
Geçici faaliyet belgesi, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi ve ekleri
MADDE 10 – (1) Geçici faaliyet belgesi, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgeleri
ve ekleri elektronik ortamda düzenlenir.
(2) Belge eklerinde, iĢletmenin ilgili mevzuatta öngörülen çalıĢma Ģartları ve diğer
hususlar yer alır.
Çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesinin geçerliliği ve yenilenmesi
MADDE 11 – (1) ĠĢletmelere verilen çevre izni veya çevre izin ve lisans belgeleri beĢ
yıl süre ile geçerlidir. ĠĢletmeler belge geçerlilik süresinin sona ereceği tarihten en az 180
takvim günü önce baĢvuru yapmak ve beĢ yıllık süre dolmadan yeniden çevre izni veya çevre
izin ve lisans belgesi almak zorundadır. Bu süreç çevre izni belgesi için her durumda, çevre
izin ve lisansı belgesi için ise mevcut lisans konuları ile ilgili prosesinde ve çalıĢma
koĢullarında herhangi bir değiĢiklik olmaması durumunda, GFB baĢvuru süreci
uygulanmaksızın bu Yönetmeliğin 9 uncu maddesi kapsamında yürütülür.
(2) Çevre izni veya çevre izin ve lisans alma süreci aĢağıdaki belirtilen değiĢikliklerin
gerçekleĢtirilmesini müteakip 30 takvim günü içerisinde yeniden baĢlatılır.
a) ĠĢletmenin faaliyet yerinin değiĢmesi,
b) ĠĢletmenin faaliyet konusunun değiĢmesi,
c) ĠĢletmenin yakıtının ve/veya yakma sisteminin değiĢmesi,
ç) ĠĢletmenin toplam üretim kapasitesinin veya toplam yakma/anma ısıl gücünün en az
1/3 oranında artması veya artıĢ miktarının bu Yönetmeliğin Ek-1 Listesi kapsamında yer
alması.
(3) ĠĢletmede insan sağlığı ve çevresel etkiler açısından iyileĢtirme yönünde değiĢiklik
yapılması durumunda veya ikinci fıkra kapsamı dıĢında kalan durumlarda yapılan değiĢikliğe
iliĢkin bilgi, belge ve raporlarla birlikte baĢvurulur. Çevre izni veya çevre izin ve lisans alma
sürecinin yeniden baĢlatılıp baĢlatılmayacağı, izni veren yetkili merci tarafından
değerlendirilerek karara bağlanır.
(4) Çevre izin ve lisansı belgesi bulunan ve Ek-3C’de yer alan lisans konuları
kapsamında faaliyet gösteren iĢletmelerin, çevre lisansına tabi tesisler veya üniteler eklemek
istemesi halinde eklenecek tesisler veya üniteler için geçici faaliyet belgesi ile çevre izni ve
lisans belgesi baĢvurusu münferit olarak yapılır. Çevre izni konusu iĢletmede bulunan tüm
tesisler dikkate alınarak değerlendirilir ve uygun bulunması durumunda mevcut çevre izin ve
lisansı belgesi geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir.
(5) Çevre izin ve lisansı belgesi bulunan bir iĢletme, belgesi ekinde belirtilen ve tesisine
kabul etmesi uygun bulunan atıklara ilave olarak çevre izin ve lisansı belgesi geçerlilik süresi
içerisinde yılda bir defaya mahsus olmak üzere mevcut prosesinde bir değiĢiklik yapmasını
gerektirmeyecek nitelikte olan atıkların eklenmesi talebinde bulunabilir. Sunulan iĢ akım
Ģeması ve proses özetinde yapılacak değerlendirme sonucunda talebin uygun bulunması
durumunda mevcut çevre izin ve lisansı belgesi geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge
yeniden düzenlenir.
(6) ĠĢletmede ikinci fıkranın (a) bendi dıĢında belirtilen değiĢikliklerin geçici faaliyet
belgesi alınmasına müteakip çevre izin ve lisans baĢvurusu öncesinde gerçekleĢmesi
durumunda bir defaya mahsus olmak üzere geçici faaliyet belgesi yenileme iĢlemi yapılır.
(7) Ġkinci fıkranın (a) bendinde belirtilen değiĢikliğin olması durumunda çevre izin ve
lisans belgesi yenileme iĢlemi GFB alma sürecinden itibaren baĢlatılır. Ġkinci fıkranın diğer
bentlerinde belirtilen değiĢikliklerde çevre izni belgesi için her durumda, çevre izni ve lisansı
belgesi için ise mevcut lisans konuları ile ilgili prosesinde ve çalıĢma koĢullarında herhangi
bir değiĢiklik olmaması durumunda GFB baĢvuru süreci uygulanmaksızın bu Yönetmeliğin 9
uncu maddesi kapsamında çevre izin ve lisans süreci yeniden baĢlatılır.
(8) ĠĢletmenin çevre izin ve lisans belgesinde belirtilen lisans konularından herhangi biri
ile ilgili olarak faaliyet göstermemek üzere konu ile ilgili prosesini iĢletmeden tamamen
kaldırılması, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesinde belirtilen izin konularından
herhangi birisinin muaf olunan izin durumuna dönüĢmesi halinde ilgili bilgi ve belgelerle
baĢvuru yapılır. Yapılacak değerlendirme sonucunda mevcut çevre izin veya çevre izin ve
lisansı belgesi geçerlilik süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir.
Çevre izni veya çevre izin ve lisans belgesi bulunan iĢletmenin sahibi veya
unvanının değiĢmesi
MADDE 12 – (1) ĠĢletmenin sahibi veya unvanının değiĢmesi durumunda üç ay
içerisinde değiĢikliğe iliĢkin sicil gazetesi, kapasite raporu ve mevcut çevre izni veya çevre
izin ve lisans koĢullarına uyacağına dair taahhütname ile baĢvuru yapılır.
(2) Yetkili merci tarafından yapılan değerlendirme sonucunda çevre izin veya çevre izin
ve lisans sürecinin yeniden baĢlatılmasının gerekli görülmediği durumda, önceki geçerlilik
süresi değiĢmemek kaydıyla belge yeniden düzenlenir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Geçici Faaliyet Belgesi, Çevre Ġzni veya Çevre Ġzin ve Lisans Belgesi Ġptalleri
Geçici faaliyet belgesinin iptali
MADDE 13 – (1) 9 uncu maddenin birinci ve üçüncü fıkralarında belirlenen süreler
içinde baĢvuru yapılmaması, eksikliklerin tamamlanarak gönderilmemesi veya baĢvurunun
uygun bulunmaması durumlarında geçici faaliyet belgesi iptal edilir.
(2) Geçici faaliyet belgesi ile faaliyet gösteren iĢletmelerin geçici faaliyet belgesi
baĢvuru aĢamasında sunmuĢ olduğu bilgi ve belgelere aykırı çalıĢtığının tespit edilmesi
durumunda yetkili merci tarafından Çevre Kanunu’nun ilgili maddeleri uyarınca idari
yaptırım uygulanarak geçici faaliyet belgesi iptal edilir.
(3) Geçici faaliyet belgesi baĢvurusu reddedilen veya geçici faaliyet belgesi iptal edilen
iĢletmeler; bir defaya mahsus olmak üzere, reddedilen veya iptal edilen baĢvuruya ait her bir
çevre izni veya çevre izin ve lisans konusu için 19 uncu madde uyarınca belirlenen belge
bedeli kadar ödeme yaparak tekrar müracaatta bulunur. Bu iĢletmeler için izin süreci yeniden
baĢlatılır. BaĢlatılan süreç sonunda geçici faaliyet belgesi veya çevre izni/çevre izin ve lisans
belgesini alamayan iĢletmeler altmıĢ takvim günü süresince faaliyette bulunamaz ve geçici
faaliyet belgesi baĢvurusu yapamaz. Bahsedilen altmıĢ takvim günü sonunda
gerçekleĢtirilecek geçici faaliyet belgesi veya çevre izin/çevre izin ve lisans belgesi
baĢvurularında belge bedeli olarak 19 uncu madde uyarınca belirlenen bedellerin iki katı
uygulanır. Bu baĢvuru süreci sonunda da geçici faaliyet belgesi veya çevre izni/çevre izin ve
lisans belgesini alamayan iĢletmeler doksan takvim günü süresince faaliyette bulunamaz ve
geçici faaliyet belgesi baĢvurusu yapamaz. Geçici faaliyet belgesi veya çevre izin veya çevre
izin ve lisansı belgesi olmaksızın faaliyette bulunan iĢletmeler hakkında 2872 sayılı Çevre
Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır.
(4) Yükümlülükleri doğrultusunda yapılacak belgelendirmelerde ve beyanlarında
usulsüz ve gerçeğe aykırı bilgi ve belge tespit edilen tesislere 2872 sayılı Çevre Kanununun
ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırım uygulanır ve geçici faaliyet belgeleri iptal edilir. Bu
iĢletmelerin doksan takvim günü süresince faaliyeti durdurulur. Ġptal edilen baĢvuruya ait her
bir çevre izni veya çevre izin ve lisans konusu için 19 uncu madde uyarınca belirlenen belge
bedellerinin iki katı, tekrarında dört katı uygulanır, müteakip tekrarında ise faaliyet 1 yıl
süresince durdurulur.
Çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesinin iptali
MADDE 14 – (1) ĠĢletmenin çevre izni veya çevre izin ve lisans koĢullarına aykırı iĢ ve
iĢlemlerinin tespit edilmesi durumunda yetkili merci tarafından Çevre Kanununun ilgili
maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır.
(2) Uygunsuzluğun düzeltilmesi için, iĢletmeye yetkili merci tarafından en fazla bir yıla
kadar süre verilebilir.
(3) ĠĢletmeye süre verilmemesi veya iĢletmeye verilen sürenin bitiminde uygunsuzluğun
giderilmemesi halinde, yetkili merci tarafından çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi
iptal edilir. Çevre ve insan sağlığı yönünden tehlike yaratan faaliyetler nedeniyle iĢletmeye
süre verilmeksizin çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi iptal edilir. Bu iĢletmeler için
izin süreci yeniden baĢlatılır ve iĢletme kendi adına yeni geçici faaliyet belgesi düzenlenene
kadar faaliyette bulunamaz. Geçici faaliyet belgesi olmaksızın faaliyette bulunan iĢletmeler
hakkında 2872 sayılı Çevre Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır.
(4) Yükümlülükleri doğrultusunda yapılacak belgelendirmelerde ve beyanlarında
usulsüz ve gerçeğe aykırı bilgi ve belge düzenlendiği tespit edilen tesislere 2872 sayılı Çevre
Kanununun ilgili maddeleri uyarınca idari yaptırımlar uygulanır ve geçici faaliyet belgeleri
iptal edilir. Bu iĢletmelerin doksan takvim günü süresince faaliyeti durdurulur. Ġptal edilen
baĢvuruya ait her bir çevre izni veya çevre izin ve lisans konusu için 19 uncu madde uyarınca
belirlenen belge bedellerinin iki katı, tekrarında dört katı uygulanır, müteakip tekrarında ise
faaliyet 1 yıl süresince durdurulur.
Geçici faaliyet belgesi olmayan iĢletmeler
MADDE 15 – (1) Bu Yönetmeliğin Ek-1 ve Ek-2 kapsamında yer alıp, geçici faaliyet
belgesi olmadan faaliyete baĢladığı tespit edilen iĢletmelere, 2872 sayılı Çevre Kanununun
ilgili hükümlerine göre idari yaptırımlar uygulanır. Sözkonusu iĢletmeler geçici faaliyet
belgesi düzenlenene kadar faaliyette bulunamaz.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
ÇeĢitli ve Son Hükümler
Askeri tesisler
MADDE 16 – (1) Askeri tesisler ile ilgili çevre izin veya çevre izin ve lisans
uygulamaları, ilgili kurumların görüĢü alınarak Bakanlık tarafından belirlenir.
Çevre iznine tabi olmayan iĢletmeler
MADDE 17 – (1) Yönetmeliğin EK-1 ve EK-2 listelerinde yer aldığı halde alıcı ortama
herhangi bir hava emisyonu ve atıksu deĢarjı olmayan iĢletmeler yetkili mercie müracaat
etmek zorundadır. Çevre izin muafiyetine iliĢkin değerlendirme yetkili merci tarafından
yapılır.
(2) Kuruldukları yerde bir yıldan az faaliyet gösterecek geçici iĢletmeler, bulundukları
Ġlin Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlüğüne çalıĢma süreleri ile ilgili bildirimde bulunmaları
halinde, çevre izni kapsamı dıĢında değerlendirilir.
(3) EK-1 ve EK-2 listelerinde yer almayan iĢletmeler ile kuruldukları yerde bir yıldan az
faaliyet gösterecek iĢletmeler ilgili mevzuatta belirlenen esas, hüküm ve sınır değerlere
uymak zorundadır.
Faaliyetin sona ermesinin bildirilmesi
MADDE 18 – (1) Geçici faaliyet belgesi, çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi
almıĢ iĢletmeler herhangi bir nedenle faaliyetini sonlandırması durumunda 3 ay içerisinde
yetkili merciye bildirmekle yükümlüdür.
Belge bedeli
MADDE 19 – (1) Geçici faaliyet belgesi ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi
verilmesi, yenilenmesi ve güncellenmesi için ödenecek bedel ve tarifeler her yıl Bakanlık
tarafından belirlenir.
(2) Geçici faaliyet belgesi ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgesi için belirlenen
bedeller, Bakanlık Döner Sermaye ĠĢletmesine ödenir.
Yürürlükten kaldırılan yönetmelik
MADDE 20 – (1) 29/4/2009 tarihli ve 27214 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre
Kanununca Alınması Gereken Ġzin ve Lisanslar Hakkında Yönetmelik yürürlükten
kaldırılmıĢtır. Diğer mevzuatta söz konusu Yönetmeliğe yapılan atıflar bu Yönetmeliğe
yapılmıĢ sayılır.
GeçiĢ hükümleri
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) 3/7/2009 tarihli ve 27277 sayılı Sanayi Kaynaklı Hava
Kirliliğinin Kontrolü Yönetmeliği hükümleri kapsamında emisyon izni/hava emisyonu konulu
çevre izni almamıĢ iĢletmelere tanınan süreler; bu Yönetmelik kapsamında yapılacak çevre
izin veya çevre izin ve lisans baĢvurularında bu duruma iliĢkin belgelerin sunulması kaydıyla
geçerlidir.
(2) Bu Yönetmeliğin 11 inci maddesinin belirtilen yenileme durumları haricinde, bu
Yönetmeliğin 20 nci maddesi ile yürürlükten kaldırılan Yönetmelik hükümleri çerçevesinde
düzenlenen geçici faaliyet belgeleri ile çevre izin veya çevre izin ve lisans belgeleri süreleri
sonuna kadar geçerlidir.
(3) Bu Yönetmeliğin yürürlük tarihinden önce geçici faaliyet belgesi ile çevre izin veya
çevre izin ve lisans belgesi baĢvuruları değerlendirme süreçleri devam eden ancak
sonuçlanmamıĢ olan iĢletmelerin iĢlemleri, baĢvuruda bulundukları tarihte yürürlükte olan
mevzuat çerçevesinde yürütülür.
Yürürlük
MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik 1/11/2014 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 22 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve ġehircilik Bakanı yürütür.
Yönetmeliğin Ekleri
[R.G. 10 Eylül 2014 – 29115]
—— • ——
TEBLĠĞ
Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığından:
MOTORLU ARAÇLARIN VE BUNLAR ĠÇĠN TASARLANAN RÖMORKLAR,
SĠSTEMLER, AKSAMLAR VE AYRI TEKNĠK ÜNĠTELERĠN GENEL
GÜVENLĠĞĠ ĠLE ĠLGĠLĠ TĠP ONAYI YÖNETMELĠĞĠ
(661/2009/AT)’NĠN UYGULAMA USUL VE ESASLARI
HAKKINDA TEBLĠĞ
(TEBLĠĞ NO: SGM-2014/33)
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, 25/1/2012 tarihli ve 28184 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Motorlu Araçların ve Bunlar Ġçin Tasarlanan Römorklar, Sistemler, Aksamlar ve
Ayrı Teknik Ünitelerin Genel Güvenliği ile Ġlgili Tip Onayı Yönetmeliğinin
(661/2009/AT)’nin uygulanması ile ilgili usul ve esasları belirlemektir.
(2) Bu Tebliğ, 661/2009/AT Yönetmeliği kapsamındaki araçları ve bunlar için
tasarlanan aksam, sistem ve ayrı teknik üniteleri kapsar.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ; 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik
Kanununun 29 uncu, 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın
Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 4 üncü, 3/6/2011 tarihli ve 635 sayılı Bilim,
Sanayi ve Teknoloji Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnamenin 7 nci maddelerine ve 661/2009/AT Yönetmeliğine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 3 – (1) 28/6/2009 tarihli ve 27272 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Motorlu Araçlar ve Römorkları Tip Onayı Yönetmeliği (2007/46/AT)’nin ve 661/2009/AT
Yönetmeliğinin 3 üncü maddelerinde belirtilen tanımlara ek olarak bu Tebliğde geçen;
a) BM/AEK Regülasyonu: 30/9/1996 tarihli ve 96/8657 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı
ile taraf olunan BirleĢmiĢ Milletler Avrupa Ekonomik Komisyonu (BM/AEK) Ġç UlaĢım
Komitesince hazırlanan 1958 tarihli Tekerlekli Araçların, Araçlara Takılan ve/veya Araçlarda
Kullanılan Aksam ve Parçaların MüĢterek Teknik Talimatlarının Kabulü ve Bu Talimatlar
Temelinde Verilen Onayların KarĢılıklı Tanınması KoĢullarına Dair AnlaĢma (1958 Cenevre
AnlaĢması) ekinde yer alan her bir teknik düzenlemeyi,
b) SGM-2009/1 Tebliği: 13/2/2009 tarihli ve 27140 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Tekerlekli Araçlar ve Bu Araçlara Takılan ve/veya Araçlarda Kullanılan Aksam ve Parçalar
ile Ġlgili BirleĢmiĢ Milletler Avrupa Ekonomik Komisyonu Teknik Düzenlemelerinin
Uygulamaya Konulmasına ve Bazı Tebliğlerin Yürürlükten Kaldırılmasına Dair Tebliği
(SGM-2009/1),
ifade eder.
Uygulama
MADDE 4 – (1) 2007/46/AT Yönetmeliği kapsamında zorunlu olarak geçerli olan
BM/AEK Regülasyonları ve seviyeleri, 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu
Olarak Uygulanan BM/AEK Regülasyonları Listesinde sıralanmıĢtır. Ġleri seviyeden tip onayı
belgesi alınması ihtiyari olup, bu kapsamdaki onaylar alternatif olarak kabul edilir.
(2) 661/2009/AT Yönetmeliği kapsamında yürürlüğe konulan AB yönetmeliklerine ve
BM/AEK Regülasyonlarına göre ayrı ayrı tip onayı alınmasına izin verilir.
(3) Ġkinci fıkrada bahsedilen uygulamaya alternatif olarak, imalatçının talebi halinde
661/2009/AT Yönetmeliği kapsamında tip onayı alınması için, ilgili AB yönetmelikleri ve
661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK
Regülasyonları Listesinde yer alan BM/AEK Regülasyonlarına göre alınacak tip onayı
belgeleri toplanarak Onay KuruluĢuna sunulur. Onay KuruluĢu buna dayanarak, AB’deki
uygulaması çerçevesinde 661/2009/AT tip onayı verir.
(4) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki bir BM/AEK Regülasyonunun
seviyesinde yer alan geçiĢ hükümlerinde eğer ilgili BM/AEK Regülasyonu için tip onayı
mevcut olan araçlara zorunlu uygulama tarihi belirlenmemiĢse, mevcut BM/AEK Regülasyon
onayı geçerliliğini korur; ancak bu durum, anılan Yönetmeliğin geçici 1 inci maddesinin (e)
fıkrasının uygulanmasını engellemez.
(5) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ünde verilen BM/AEK Regülasyonu seviyeleri
sağlanması gereken seviyeleri gösterir; bununla birlikte, anılan Yönetmeliğin Ek-3’ündeki
ilgili BM/AEK Regülasyonunun seviyesi için uygulama tarihleri anılan Yönetmelikte ayrıca
belirtilmemiĢse, anılan Yönetmeliğin Ek-3’ünde belirtilen seviyedeki BM/AEK
Regülasyonları içerisindeki geçiĢ hükümleri yeni ve/veya mevcut tip onaylı araçlar için
önceki seviyedeki tip onayı kullanımına müsaade ediyorsa araç tip onaylarında asgari
müsaade edilen bu seviyenin onayının kullanılmasına izin verilir. 661/2009/AT
Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki ilgili BM/AEK Regülasyonunun seviyesi için uygulama tarihleri
anılan Yönetmelikte ayrıca belirtilmiĢ ise, bu uygulama tarihleri geçerlidir.
(6) BM/AEK Regülasyonlarında değiĢiklik yapılması halinde, bu değiĢiklikler
661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK
Regülasyonları Listesinde yer alana kadar, eğer söz konusu listede belirtilen seviye için 1958
Cenevre AnlaĢmasına göre onay düzenlenemiyorsa, ilgili BM/AEK Regülasyonu için
imalatçının teknik servislerden alacağı 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki seviyede
deney raporu 661/2009/AT Yönetmeliğine uygunluk bakımından geçerli kabul edilir.
Alternatif olarak, zorunlu olmamak kaydıyla, imalatçı tercih ederse SGM-2009/1 Tebliğinde
belirtildiği Ģekliyle BM/AEK Regülasyonu yürürlükte olan en son metni esas alınarak
uygulanır. Türkiye’nin taraf olduğu ve BM/AEK tarafından yayımlanan ancak ileri tarihlerde
uygulanması öngörülen ilgili BM/AEK Regülasyonunun seviyelerinden onay alınmasına da
izin verilir.
(7) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki Zorunlu Olarak Uygulanan BM/AEK
Regülasyonları Listesi ile zorunlu olarak uygulanan herhangi bir BM/AEK Regülasyonu
içerisinde yer alan konularda, elektronik kararlılık kontrol sistemi gibi, 661/2009/AT
Yönetmeliği ile ulusal olarak erteleme olması durumunda ilgili BM/AEK Regülasyonu için
imalatçının teknik servislerden alacağı 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ündeki seviyede ve
bu erteleme hakkında açıklayıcı bilgi içeren deney raporu 661/2009/AT Yönetmeliğine
uygunluk bakımından geçerli kabul edilir.
(8) 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek XVI’sında yer alan yönetmeliklere karĢılık gelen
BM/AEK Regülasyonları için de sanal test yöntemleri uygulanabilir.
(9) 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek XV’inde yer alan yönetmeliklere karĢılık gelen
BM/AEK Regülasyonları için de, imalatçının Teknik Servis olmak için gerekli Ģartları
sağlaması ve Onay KuruluĢu tarafından uygun görülmesi halinde imalatçı “kendi ürünü” için
deney raporu düzenleyebilir.
(10) 2007/46/AT Yönetmeliğinin 20 nci maddesinde bahsedilen yeni teknoloji nedeni
ile BM/AEK Regülasyonlarına uygun olmamasına rağmen, bu kapsamda Onay KuruluĢu
tarafından kabul edilen bir sistem, aksam ve teknik ünite için ulusal tip onayı verilebilir.
(11) Çok aĢamalı araç tip onayında 661/2009/AT Yönetmeliği, önceki aĢamalardaki tip
onayında yer alan aksam, sistem ve ayrı teknik ünite onay seviyeleri dikkate alınarak
uygulanır. Önceki aĢama tip onayındaki sistem, aksam ve ayrı teknik ünitelerinde sonraki
aĢamada onayları etkileyen değiĢiklikler yapıldığı takdirde, söz konusu aracın birinci aĢama
(temel araç) tip onayı tarihinde geçerli olan sistem, aksam ve ayrı teknik ünite onayı seviyeleri
aranır. Sonraki aĢamalarda, önceki aĢamadan gelen bir sistem onayının içeriğini etkileyecek
değiĢiklik yapılıyorsa; temel aracın sistem onayı tipini değiĢtirmeyen durumlarda, önceki
aĢama tip onayında kullanılan yönetmelik/regülasyon seviyesine uygunluk aranır. Bu
seviyeler sağlanacak onay seviyeleri anlamına gelmemekte olup, sağlanacak onay seviyesi
için yönetmeliklerin/regülasyonların geçiĢ hükümleri ve tamamlanmamıĢ aracın tip onay
tarihi dikkate alınır. Ancak bu durum, temel araç uygunluk belgesi 1/11/2014 tarihinden sonra
olan tamamlanmamıĢ araç için 661/2009/AT Yönetmeliğinin ve bu Tebliğin uygulanmasını
engellemez.
Kapsam geniĢletme, tip onaylarının geçerliliği ve tescil uygulaması
MADDE 5 – (1) 1/11/2012 tarihinden önce alınmıĢ araç, sistem, aksam ve ayrı teknik
ünite tip onaylarının geçerliliği ve bu onaylara kapsam geniĢletme yapılması, 661/2009/AT
Yönetmeliği çerçevesinde 1/11/2014 tarihinden sonra da devam eder. Ancak, 661/2009/AT
Yönetmeliğinin 17 nci maddesi ile yürürlükten kaldırılan yönetmeliklerin yerine geçen AB
yönetmelikleri ve/veya BM/AEK Regülasyonları ile getirilen ve mevcut onayları etkileyen
ilave Ģartlar varsa, tip onayları geçerliliğini kaybeder.
a) 1/11/2012 tarihi öncesinde tip onayı alınan ve 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü
maddesinin on dördüncü fıkrası çerçevesinde 1/11/2014 tarihi itibarı ile de geçerliliği devam
edecek ve kapsam geniĢletmesi yapılabilecek olan sistem, aksam ve ayrı teknik ünite tip
onaylarının bulunduğu yönetmelik listesi, uygulama alanları ile birlikte bu Tebliğin Ek-1’inde
yer almaktadır. Bu kapsamdaki onaylar, 1/11/2012 sonrasında alınacak araç tip onaylarında ve
kapsam geniĢletmelerinde de kullanılabilir.
b) 1/11/2012 tarihi öncesinde tip onayı alınan ve 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü
maddesinin on dördüncü fıkrası çerçevesinde 1/11/2014 tarihi itibarı ile geçerliliğini
kaybeden ve kapsam geniĢletmesi devam etmeyecek olan yönetmelikler ise bu Tebliğin Ek2’sinde yer almaktadır. 1/11/2012 öncesinde tip onayı almıĢ araçların 1/11/2014 tarihine
kadar yapılacak kapsam geniĢletmelerinde bu Tebliğin Ek-2’sinde belirtilen söz konusu
yönetmeliklerin onayları kullanılabilir ancak, 1/11/2012 tarihinden sonra ilk defa tip onayı
alacak araçlarda kullanılamaz.
(2) 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin beĢinci fıkrası kapsamında tip
onayları 1/11/2014 tarihinden itibaren geçerliliğini kaybeden ve uygunluk belgesi tarihi
1/11/2014 öncesi olan; tam araçlar anılan tarihten itibaren 12 ay içerisinde satılmalı ve tescil
edilmeli, tamamlanmamıĢ araçlar ise anılan tarihten itibaren 18 ay içerisinde satılmalı ve
temel aracın tip onay tarihinde geçerli olan hükümler çerçevesinde tamamlanarak bu süre
zarfında tescil edilmelidir. 661/2009/AT Yönetmeliğinin 13 üncü maddesinin dördüncü,
altıncı, dokuzuncu, onuncu ve onüçüncü fıkralarında belirtilen tarihlerden itibaren tip onayları
geçerliliğini kaybeden ve uygunluk belgesi tarihi anılan tarihlerden önce olan; tam araçlar
anılan tarihlerden itibaren 12 ay içerisinde satılmalı ve tescil edilmeli, tamamlanmamıĢ araçlar
ise anılan tarihlerden itibaren 18 ay içerisinde satılmalı ve temel aracın tip onay tarihinde
geçerli olan hükümler çerçevesinde tamamlanarak bu süre zarfında tescil edilmelidir.
Güncelleme
MADDE 6 – (1) 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ünde bu Tebliğin Ek-1’ini
etkileyecek değiĢiklik yapıldığı takdirde bu Tebliğin Ek-1’i güncellenmemiĢse, anılan
Yönetmeliğin Ek-3’ü esas alınır.
Yürürlük
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 8 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı yürütür.
Ek-1
1/11/2014 Tarihinden Sonra Kapsam GeniĢletmesi Devam Edebilecek Yönetmelikler ve
Uygulama Alanları
2007/46/AT
Ek-IV
Bölüm
I’deki
Madde
Numarası
3
4
5
Konusu
Yakıt
depoları/arka
koruma
tertibatları
Arka tescil
plakası yeri
Direksiyon
döndürme
kuvveti
6
Kapı kilitleri ve
menteĢeleri
7
Sesli ikaz
8
10
Dolaylı görüĢ
cihazları
Yedek Fren
Balataları ve
Kampanaları
Ġlgili
Yönetmelik
EĢdeğer Mevzuat
Uygulama
Alanı
70/221/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-34 ve
BM/AEK R-58
M, N, O, Ayrı
Teknik Ünite
(ç) (d)
70/222/AT
Yönetmeliği
AB/1003/2010
M, N, O
70/311/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-79*
M, N, O
BM/AEK R-11 ve
M1, N1
70/387/AT
AB/130/2012
Yönetmeliği (basamaklar, marĢpiye M1, N1, N2, N3
ve el tutamakları)
70/388/AT
BM/AEK R-28
M, N, Aksam
Yönetmeliği
2003/97/AT
BM/AEK R-46
M, N, Aksam
Yönetmeliği
BM/AEK R-90
Ayrı Teknik
Ünite (f)
Radyo parazitleri
72/245/AT
(elektromanyetik
Yönetmeliği
uyumluluk)
BM/AEK R-10
M, N, O,
Aksam, Ayrı
Teknik Ünite
(a)
74/60/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-21
M1
12
Ġç donanım
13
Hırsızlığa karĢı
önlem ve
immobilizer
71/320/AT
Yönetmeliği
74/61/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-18
BM/AEK R-116
M2, M3, N2,
N3, Aksam,
Ayrı Teknik
Ünite
M1, N1,
14
16
Koruyucu
74/297/AT
direksiyon
Yönetmeliği
DıĢ çıkıntılar
[Köpekbalığı
74/483/AT
yüzgeci (shark Yönetmeliği
fin) anten hariç]
17
Hız göstergesi ve 75/443/AT
geri vites
Yönetmeliği
18
Zorunlu etiketler
19
20
27
32
34
35
36
37
42
43
44
45
46B
76/114/AT
Yönetmeliği
Emniyet kemeri
bağlantıları,
Isofix bağlantı
76/115/AT
sistemleri ve
Yönetmeliği
Isofiks üstten
çocuk koltuğu
bağlantı aparatı
Aydınlatma ve
ıĢıklı sinyal
76/756/AT
cihazlarının
Yönetmeliği
yerleĢtirilmesi
77/389/AT
Çeki kancaları
Yönetmeliği
77/649/AT
Ön görüĢ alanı
Yönetmeliği
Buz çözme/buğu 78/317/AT
giderme
Yönetmeliği
Cam
78/318/AT
yıkama/silme
Yönetmeliği
2001/56/AT
Isıtma sistemleri
Yönetmeliği
78/549/AT
Çamurluklar
Yönetmeliği
89/297/AT
Yan koruma
Yönetmeliği
91/226/AT
Paçalık sistemleri
Yönetmeliği
Kütleler ve
92/21/AT
boyutlar
Yönetmeliği
(otomobiller)
92/22/AT
Emniyet camı
Yönetmeliği
Motorlu araçların
ve römorklarının 92/23/AT
havalı lastikleri Yönetmeliği
(Sınıf C1)
ve/veya BM/AEK R97
Aksam, Ayrı
Teknik Ünite
(g)
BM/AEK R-12
M1, N1 (a)
BM/AEK R-26
M1, Ayrı
Teknik Ünite
(b)
BM/AEK R-39 ve
AB/130/2012 (geri
vites)
M, N (e)
AB/19/2011
M, N, O
BM/AEK R-14
M2, M3
BM/AEK R-48
M, N, O
AB/1005/2010
M, N
BM/AEK R-125
M1
AB/672/2010
M1
AB/1008/2010
M1
BM/AEK R-122
M, N, O,
Aksam
AB/1009/2010
M1
BM/AEK R-73
N2, N3, O3, O4
AB/109/2011
N, O
AB/1230/2012
M1
BM/AEK R-43
M, N, O,
Aksam
BM/AEK R-30
Aksam (c)
47
48
49
50
Hız sınırlayıcı
cihazlar
92/24/AT
Yönetmeliği
Kütleler ve
boyutlar (44
numaralı satırda
belirtilenin
dıĢındaki araçlar)
(Otomatik
olmayan dingil
kaldırma
tertibatına haiz
araçlar için
verilmiĢ
97/27/AT
97/27/AT ulusal
Yönetmeliği
tip onayları,
AB/1230/2012
Yönetmeliğinin
geçici 1 inci
maddesinin
üçüncü fıkrası
çerçevesinde
1/1/2016
tarihinden
itibaren geçersiz
hale gelir.)
Kabinlerin dıĢ
92/114/AT
çıkıntıları
Yönetmeliği
Bağlantı
tertibatları
94/20/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-89
M2, M3, N2,
N3, Ayrı
Teknik Ünite
AB/1230/2012
M2, M3, N, O
BM/AEK R-61
N
BM/AEK R-55
BM/AEK R-102
M, N, O,
Aksam
N2, N3, O3, O4,
Aksam
Alev
95/28/AT
BM/AEK R-118
M3, Aksam
dayanıklılığı
Yönetmeliği
Ön koruma
2000/40/AT
N2, N3, Ayrı
57
BM/AEK R-93
tertibatları
Yönetmeliği
Teknik Ünite
Ek-1 için açıklamalar:
* ―BM/AEK Regülasyon 79‖ kısaltması olarak ―BM/AEK R-79‖ kullanılmıĢtır.
(a) Elektrik tahrikli araçlar için uygulanmaz.
(b) Sinyal alıcı veya verici, ayrı teknik ünite kapsamındaki antenlere uygulanmaz.
(c) Sadece, lastik boyutu "Z" olarak tanımlanan C1 sınıfı lastikler için uygulanır ve bu
lastiklerin 1/11/2014 tarihinden sonrasında da üretimine devam edilebilir, satılabilir ve
piyasaya arz edilebilir.
(ç) LPG veya CNG ile donatılmıĢ M ve N kategorisi araçlar için BM/AEK R-67 veya
BM/AEK R-110 uyarınca bir araç tip onayı gereklidir.
(d) BM/AEK R-34'ün Bölüm II'sini kapsamamaktadır.
(e) AB/130/2012 Yönetmeliğinin Geçici 1 inci maddesinin ikinci fıkrasına bakınız.
(f) Frenleri 71/320/AT tip onaylı olan; M1  3,5 ton, M2  3,5 ton, N1, O1 ve O2 sınıfı
araçların ve römorkların donatıldığı fren balatası komplelerinin, yedek parçalar gibi
ayrı teknik üniteler olarak alacakları tip onayları için uygulanır. Fren diskleri ve
51
kampanaları için uygulanmaz.
(g) BM/AEK R-116 onayı varsa, BM/AEK R-18 onayı aranmaz; BM/AEK R-116’da
yer alan dipnot (3) geçerlidir.
Ek-2
1/11/2014 Tarihinden Sonra Geçerliliği ve Kapsam GeniĢletmesi Sona Erecek
Yönetmelikler
2007/46/AT
Ek-IV
Bölüm
I’deki
Madde
Numarası
Konusu
9
Fren sistemi (b)
15
Koltuk mukavemeti
19
21
22
Emniyet kemeri
bağlantıları (c)
Geri yansıtıcılar
(reflektörler)
Uç hat iĢaret, ön konum
(yan) arka konum (yan),
stop, yan iĢaret, gündüz
sürüĢ lambaları
23
Sinyal lambaları
24
Arka tescil plaka
lambaları
Ġlgili Yönetmelik
71/320/AT
Yönetmeliği
74/408/AT
Yönetmeliği
76/115/AT
Yönetmeliği
76/757/AT
Yönetmeliği
76/758/AT
Yönetmeliği
76/759/AT
Yönetmeliği
76/760/AT
Yönetmeliği
25
Ön farlar (ampulleri dahil)
76/761/AT
Yönetmeliği
26
Ön sis lambaları
28
Arka sis lambaları
29
Geri vites lambaları
30
Park lambaları
76/762/AT
Yönetmeliği
77/538/AT
Yönetmeliği
77/539/AT
Yönetmeliği
77/540/AT
Yönetmeliği
77/541/AT
Yönetmeliği
78/316/AT
Yönetmeliği
31
33
Emniyet kemerleri ve
bağlama sistemleri
Kumandaların, ikaz
düzeninin ve göstergelerin
Yerine Geçen
Mevzuat (a)
BM/AEK R-13,
BM/AEK R-13H
BM/AEK R-17,
BM/AEK R-80
BM/AEK R-14
BM/AEK R-3
BM/AEK R-7,
BM/AEK R-87,
BM/AEK R-91
BM/AEK R-6
BM/AEK R-4
BM/AEK R-1,
BM/AEK R-8,
BM/AEK R-20,
BM/AEK R-31,
BM/AEK R-37,
BM/AEK R-98,
BM/AEK R-99,
BM/AEK R-112,
BM/AEK R-123
BM/AEK R-19
BM/AEK R-38
BM/AEK R-23
BM/AEK R-77
BM/AEK R-16
BM/AEK R-121
tanıtımı
38
Koltuk baĢlıkları
46
Lastikler (1/11/2014
tarihinde montajı ile ilgili
geçerlilik bitmekte,
diğerleri için de
661/2009/AT
Yönetmeliğinde belirtilen
tarihler geçerlidir. Ayrıca,
bu Tebliğin 5 inci
maddesinin birinci
fıkrasının lastiklerle ilgili
uygulanmasında
(1/11/2012 tarihi yerine),
661/2009/AT
Yönetmeliğinin 13 üncü
maddesinin üçüncü
fıkrasında belirtilen
tarihler dikkate alınır.)
52
Otobüsler
53
Önden çarpma
54
Yandan çarpma
78/932/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-25,
BM/AEK R-17
92/23/AT
Yönetmeliği
AB/458/2011
(montajı) BM/AEK
R-30,
BM/AEK R-54,
BM/AEK R-64,
BM/AEK R-117
2001/85/AT
Yönetmeliği
96/79/AT
Yönetmeliği
96/27/AT
Yönetmeliği
98/91/AT
Yönetmeliği
BM/AEK R-107 ve
BM/AEK R-66
BM/AEK R-94
BM/AEK R-95
Tehlikeli madde taĢıyan
BM/AEK R-105
araçlar
Ek-2 için açıklamalar:
(a) Bu sütunda belirtilen BM/AEK Regülasyonlarının hangi araç kategorilerinde
uygulandığı; açıklayıcı dipnotları ile birlikte 2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek-IV’ünde
veya Ek XI’inde (özel amaçlı araçlar), 661/2009/AT Yönetmeliğinin Ek-3’ünde veya
ilgili BM/AEK Regülasyonunun kapsam maddesinde belirtilmektedir. Aynı satırda
yerine geçen mevzuat olarak gösterilen birden fazla BM/AEK Regülasyonunun, araç
kategorilerine göre hangilerinin birlikte ve/veya ayrı ayrı uygulanacağı hususu da
2007/46/AT Yönetmeliğinin Ek-IV’ünde veya Ek XI’inde (özel amaçlı araçlar) yer
almaktadır.
56
(b) Fren sistemi için 71/320/AT veya BM/AEK R-13H onayı olup elektronik
kararlılık kontrol sistemi (ESC) bulunmayan M1 ve (AT)715/2007 Yönetmeliğine
göre referans kütlesi 1305 kg’ı geçmeyen N1 kategorisi araç tipleri için BM/AEK R13H’ın Ek-9 Bölüm A veya BM/AEK R-13’ün Ek-21 Ģartlarına uygun olduğunu
belirten teknik rapor gereklidir, bu kapsamda AB veya BM/AEK onay kuruluĢlarına
bağlı teknik servisler tarafından BM/AEK R-13H’ın Ek-9 Bölüm A veya BM/AEK
R-13’ün Ek-21 Ģartlarına uygun olduğunu belirten teknik rapor bulunması halinde tip
onayları geçerli kabul edilir. 71/320/AT veya BM/AEK R-13.10 seviyesi onayı olan
diğer araçlar (birinci cümlede bahsedilenler dıĢındaki) için tip onaylarının ve AB veya
BM/AEK onay kuruluĢlarına bağlı teknik servisler tarafından verilmiĢ uygun teknik
servis raporu bulunması halinde raporların geçerliliği, 661/2009/AT Yönetmeliğinin
Ek-4’ünün Çizelge 2’sinde yer alan tarihlere kadar devam eder.
(c) Ek-1’deki 19 numaralı satırda belirtilen uygulama alanı ile ilgili hususlar dıĢındaki
uygulamalar.
[R.G. 10 Eylül 2014 – 29115]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARI
Karar Sayısı : 2014/6736
Elazığ Ġlinde tesis edilecek Pembelik Barajı ve Hidroelektrik Santralinin yapımı
amacıyla ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların
tapuda Hazine adına tescil edilmek üzere Maliye Bakanlığı tarafından acele kamulaĢtırılması;
anılan Bakanlığın 23/7/2014 tarihli ve 22044 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma
Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 1/9/2014 tarihinde
kararlaĢtırılmıĢtır.
CUMHURBAġKANI
Ahmet DAVUTOĞLU
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
Y. AKDOĞAN N. KURTULMUġ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
B. BOZDAĞ
A. ĠSLAM
V. BOZKIR
F. IġIK
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ġ. GÜLLÜCE
C. YILMAZ
N. ZEYBEKCĠ
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
A. Ç. KILIÇ
M. M. EKER
N. CANĠKLĠ
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı
Gençlik ve Spor BakanıGıda,
Tarım
Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
E. ALA
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
L. ELVAN
Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
Kararın Eki Liste
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
YÖNETMELĠK
ve
V.
ve
Maliye Bakanlığından:
HAZĠNE TAġINMAZLARININ ĠDARESĠ HAKKINDA YÖNETMELĠKTE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 19/6/2007 tarihli ve 26557 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hazine
TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Y-önetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (Ģ)
bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Ģ) SözleĢme: Ġdare ile müĢteri arasında yapılan ve ita amirince imzalanan yazılı
anlaĢmayı, irtifak hakkı tesisinde ise Ġdare ile müĢteri arasında irtifak hakkına iliĢkin
hükümleri içerecek Ģekilde doğrudan tapu müdürlüğünde düzenlenen resmi senedi,‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinde yer alan ―malmüdürleri‖ ibaresi
―varsa milli emlak müdürü, yoksa malmüdürü‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 12 – (1) Tahmin edilen bedel, bedel tespit komisyonunca tespit edilir ve
karara bağlanır. Bedel tespit ve takdirinde, taĢınmazın konumu ve özellikleri göz önünde
bulundurulmak suretiyle rayiç bedel esas alınır.
(2) Ancak bu bedel;
a) SatıĢ, trampa, arsa karĢılığı veya kat karĢılığı inĢaatta; üzerinde bulunan ve mevcut
durumu itibariyle kullanılması ekonomik olmayan binaların yıkım masrafını aĢan asgari
levazım bedeli ve varsa bu nitelikte olmayan diğer binaların Çevre ve ġehircilik Bakanlığınca
belirlenen yapı yaklaĢık birim maliyetlerinden az olmamak üzere aĢınma payı da dikkate
alınarak belirlenecek rayiç bedel ile taĢınmazın zemininin rayiç değerinin toplamıdır.
b) 4706 sayılı Kanunun ek 3 üncü maddesine göre irtifak hakkı tesis edilecek
taĢınmazlarda ön izin verilmesinden itibaren beĢ yıl içerisinde taahhüt edilen yatırımı
tamamlayarak aynı süre içerisinde taĢınmazı doğrudan satın almak için baĢvuruda bulunan
hak sahiplerine yapılacak satıĢlarda satıĢ bedeli; ilana çıkılmadan önce irtifak hakkı tesisi
amacı da dikkate alınarak taĢınmaz için belirlenen rayiç bedelin her yıl Türkiye Ġstatistik
Kurumunca yayımlanan Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına
göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat
Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında artırılması
suretiyle bulunan değerdir.
c) Kullanma izni verilmesi veya irtifak hakkı tesis edilmesinde ilk yıl için taĢınmazın
rayiç bedelinin yüzde ikisi, kiralamalarda ise yüzde dördüdür.
ç) Kamu yararına çalıĢan dernekler ile vergi muafiyeti tanınan vakıflar lehine; yönetim
binası ile üyelerinin sosyal ve diğer ihtiyaçlarını karĢılamaya yönelik lokal, sosyal tesis gibi
tesisler ile tamamen gelir elde etmek amaçlı tesisler hariç olmak üzere tüzüklerinde veya
senetlerinde yer alan asli kuruluĢ amaçlarında kullanılmak üzere ihtiyaç duydukları
taĢınmazlar üzerinde tesis edilecek irtifak hakları ile verilecek kullanma izinlerinde, ilk yıl
irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biri, eğitim tesisleri
yapılması amacıyla tesis edilecek irtifak hakları ile verilecek kullanma izinlerinde, irtifak
hakkı veya kullanma izni süresince, taĢınmazın üzerinde yürütülen eğitim faaliyetlerinin
toplam faaliyetlerin en az yüzde seksenini oluĢturması, bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği
taĢıması ve bu tesislerin her biriminde verilen her türlü hizmetin yüzde onunun bedelsiz
olarak ihtiyaç sahiplerine sunulması kaydıyla ilk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli
taĢınmazın rayiç bedelinin binde beĢidir.
d) Vakıflarca kurulan yükseköğretim kurumlarının kendi kuruluĢ kanunlarında yer alan
asli kuruluĢ gayelerine uygun olarak kullanılmak üzere bina ve tesis yapılmak amacıyla tesis
edilecek irtifak hakları ile verilecek kullanma izinlerinde ilk yıl için; irtifak hakkı veya
kullanma izni süresince, bu tesislerin her biriminde verilen her türlü hizmetin yüzde onunun
bedelsiz olarak ihtiyaç sahiplerine sunulması kaydıyla taĢınmazın rayiç bedelinin binde
beĢidir.
e) Kamu yararına çalıĢan dernekler ile vergi muafiyeti tanınan vakıflara, yönetim binası
ile üyelerinin sosyal ve diğer ihtiyaçlarını karĢılamaya yönelik lokal, sosyal tesis gibi tesisler
ile tamamen gelir elde etmek amaçlı tesisler hariç olmak üzere tüzüklerinde veya senetlerinde
yer alan asli kuruluĢ amaçlarında kullanılmak üzere yapılacak kiralamalarda, ilk yıl kira
bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde ikisi, eğitim amaçlı yapılacak kiralamalarda kira
süresince, taĢınmazın üzerinde yürütülen eğitim faaliyetlerinin toplam faaliyetlerin en az
yüzde seksenini oluĢturması ve bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği taĢıması kaydıyla ilk yıl
kira bedeli taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biridir.
f) Vakıflarca kurulan yükseköğretim kurumlarının kendi kuruluĢ kanunlarında yer alan
asli kuruluĢ gayelerine uygun olarak kullanılmak üzere yapılacak kiralamalarda ilk yıl için
taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biridir.
g) Tarım ve hayvancılık ile sanayi amaçlı tesis edilecek irtifak hakları ve verilen
kullanma izinlerinde ilk yıl için; irtifak hakkı veya kullanma izni süresince, taĢınmazın
üzerinde yürütülen tarım ve hayvancılık ile sanayi faaliyetlerinin toplam faaliyetlerin en az
yüzde seksenini oluĢturması ve bu faaliyetlerin asli faaliyet niteliği taĢıması kaydıyla,
taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biri, aynı amaçla yapılan kiralamalarda ise yüzde
birbuçuğudur.
ğ) Geleneksel el sanatları faaliyetleri ile münhasıran yöresel ürünlerin üretilmesi ve
pazarlanması için yapılacak kiralamalarda ilk yıl için; kira süresince, taĢınmazın üzerinde
yürütülen geleneksel el sanatları ile münhasıran yöresel ürünlerin üretilmesi ve pazarlanması
faaliyetlerinin toplam faaliyetler içinde en az yüzde seksenini oluĢturması ve bu faaliyetlerin
asli faaliyet niteliği taĢıması kaydıyla taĢınmazın rayiç bedelinin yüzde biridir.
h) Deniz turizmi araçlarına güvenli bağlama, karaya çekme, bakım, onarım ve sosyal
hizmetlerden birkaçını veya tamamını sunan deniz turizmi tesisleri yapılmak amacıyla,
kullanma izni veya irtifak hakkı verilmesi talep edilen alanda projelendirilmiĢ veya
mendireklerle çevrilmiĢ deniz yüzeyinin de bulunması hâlinde, ilk yıl için deniz yüzeyinin
kullanma izni metrekare birim bedeli; proje sahasındaki kara parçası için Yönetmelik
hükümlerine göre tespit edilen kullanma izni veya irtifak hakkı beher metrekare bedelinin
yüzde onudur.
(3) Ġrtifak hakkı ve kullanma izinlerinde ilk yıl bedeli ihale bedeline, ikinci ve üçüncü
yıl bedelleri ise sözleĢmeleri gereğince tespit edilecek bedellere yüzde yetmiĢ indirim
uygulanarak tahsil edilir.
(4) Ön izin bedeli, ihale bedelinin; birinci ve ikinci yıllar için yüzde yirmisi, üçüncü yıl
için yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Bu Ģekilde belirlenen ön izin
bedeli ikinci, üçüncü ve dördüncü yıllar için; ihale bedelinin Yönetmeliğin 14 üncü maddesi
uyarınca arttırılması sonucunda oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması
halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, irtifak hakkı veya kullanma izni ihale bedelidir.
(5) Ön izin verilen hâllerde, ilk yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedeli; ihale ile
belirlenen bedelin ön izinde geçen süre dikkate alınarak Türkiye Ġstatistik Kurumunca
yayımlanan Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde
değiĢim) oranında artırılması suretiyle tespit edilecek bedeldir. Ancak, tarımsal amaçla ön izin
verilen hallerde bu bedel; Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın
aynı ayına göre yüzde değiĢim) kullanılarak belirlenir.
(6) Ġdarece bedel tespit ve takdir edilirken gerektiğinde bedel veya bedelin hesabında
kullanılacak fiyatlar, ilgili kuruluĢ veya bilirkiĢilerden de araĢtırılabilir.
(7) Tahmin edilen bedel; 4/1/2002 tarihli ve 4734 sayılı Kamu Ġhale Kanununa tabi
olmaksızın, 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu hükümlerine göre
sermaye piyasasında değerleme faaliyetinde bulunmak üzere yetkilendirilen değerleme
kuruluĢları ile Bakanlık merkez denetim elemanları ve/veya Maliye Uzmanlarına tespit
ettirilebilir. Bu Ģekilde tespit ettirilen bedel, tahmin edilen bedel olarak dikkate alınır.
(8) Tahsisli taĢınmazlar ile kamu hizmeti görülmek üzere genel bütçe kapsamındaki
kamu idarelerince kiralanan taĢınmazlarda büfe, kantin, çay ocağı ve benzeri amaçlarda
kullanılmak üzere kiraya verilecek yerlerin tahminî kira bedeli; yukarıdaki hükümlere tabi
olmaksızın ilgili Ġdare yetkililerinden alınacak personel sayısı, elde edilen gelir, kiralanacak
alan gibi bilgiler de göz önünde tutularak Ġdarece tespit edilir.
(9) Bakanlık; dolgu, iskele, rıhtım, mendirek, dalgakıran, boru hatları, Ģamandıra,
platform, dolfen, liman, yat limanı, kruvaziyer liman, yat çekek yeri yatırımı yapılmak
amacıyla tesis edilen irtifak hakları veya verilen kullanma izinlerinde ve ahĢap iskelelerin
kiralamalarında, kullanım amaçları da göz önünde bulundurarak illere, ilçelere ve yatırımın
bulunduğu yere göre yıllık maktu metrekare birim bedellerini belirlemeye yetkilidir.
(10) Tespit ve hesaplamalar bunun dayanaklarının da eklendiği ―Ön Ġzin / Kira /
Kullanma Ġzni / Ġrtifak Hakkı / Trampa / SatıĢ Bedeli Tespitine Ait Hesap Tutanağı‖nda (Ek6) ve ―Büfe, Kantin, Çayocağı Gibi Yerlere Ait Tespit ve Tahmin Edilen Kira Bedeli Hesap
Tutanağı‖nda (Ek-7) gösterilir, tutanak asıl evrak arasında saklanır.
(11) Bakanlık; uluslararası değerleme standartlarına uygun olarak, Hazine
taĢınmazlarının satıĢı, trampası, arsa veya kat karĢılığı inĢaat yaptırılması, kiraya verilmesi, ön
izin verilmesi ve üzerlerinde irtifak hakkı tesis edilmesi, kullanma izni verilmesi ve ecrimisil
iĢlemlerine esas olacak bedellerin tespitine iliĢkin değerleme kriterleri ile Bakanlık tarafından
belirlenen diğer taĢınmazların değerleme iĢlemleri konusundaki kriterleri oluĢturmaya,
değerlemeye iliĢkin standardizasyonu sağlamaya, yapılacak bedel tespiti ve takdirlerine iliĢkin
standart, ilke, yöntem ve teknikleri geliĢtirmeye ve taĢınmaz değerlemelerinde izlenecek usul
ve esasları belirlemeye yetkilidir.‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki
cümle eklenmiĢtir.
―Ancak, tarım arazilerinin kiraya verilmesinde peĢinatın dıĢında kalan kira bedelleri, aynı yıl
kira dönemi içinde olmak kaydıyla, dönemin son ayında ve tek seferde ödenebilir.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 14 – (1) Bir yıldan uzun süreli kira, irtifak hakkı ve kullanma izni
sözleĢmelerinde ikinci ve izleyen yıllar bedelleri, Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan
Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim)
oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise ikinci ve izleyen yıllar bedelleri, Tarım Ürünleri
Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında
arttırılır.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan
―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢtir.
―(3) Gerekli görülen hâllerde; il ve ilçelerde birden fazla bedel tespit komisyonu
kurulabilir, illerde kurulacak komisyonlarda farklı ilçelerden baĢkan veya üyeler
görevlendirilebilir.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 44 üncü maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi
yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 46 ncı maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Ġrtifak hakkı tesisinde, Ġdare ile müĢteri arasında sözleĢme imzalanmaksızın irtifak hakkına
iliĢkin hükümler doğrudan tapu müdürlüğünde düzenlenen resmi senede iĢlenir.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 47 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―tarıma
elveriĢli arazilerin muhtaç çiftçilere kiraya verilmesi‖ ibaresi ―tarım arazilerinin kiraya
verilmesi‖ Ģeklinde, ikinci fıkrasında yer alan ―Tarıma elveriĢli arazilerin muhtaç çiftçilere
kiraya verilmesinde‖ ibaresi ise ―Tarım arazilerinin kiraya verilmesinde‖ Ģeklinde
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 53 üncü maddesinin birinci fıkrasından sonra gelmek
üzere aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ ve mevcut ikinci fıkrası beĢinci fıkra olarak aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(2) Ġrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibi tarafından, irtifak hakkı ve kullanma
izninin üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi halinde; varsa, Ġdareye olan borçların gecikme
faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların Ġdarece verilen süre içerisinde
giderilmesi, irtifak hakkından veya kullanma izninden dolayı Ġdare aleyhine açılmıĢ
davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, Ġdarece
belirlenecek yeni bedel ve sözleĢme koĢullarının kabul edilmesi kaydıyla, irtifak hakkı ve
kullanma izninin devrine Bakanlıkça izin verilebilir.
(3) Ancak, irtifak hakkı bağımsız ve sürekli nitelikli ise, bu hak Bakanlıktan izin
alınmadan devredilebilir. Bu durumda, irtifak hakkını herhangi bir Ģekilde devralan kiĢiler, bir
ay içinde Ġdareye müracaat ederek günün rayicine göre Ġdarece belirlenecek yeni bedel ve
koĢullarla ilgili tapu müdürlüğünde yeniden resmi senet düzenlemek zorundadırlar.
(4) 6362 sayılı Kanuna tabi olan ve payları borsada iĢlem gören Ģirketler ile bağımsız ve
sürekli nitelikli irtifak hakları hariç olmak üzere, irtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni
sahibinin Ģirket olması halinde; Ģirketin, irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen
tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden
fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, irtifak hakkı veya kullanma izninin devri olarak
kabul edilir ve ikinci fıkraya göre iĢlem yapılır.
(5) Topraksız ve az topraklı çiftçilere kiraya verilen arazilere iliĢkin sözleĢmeler ile ön
izin sözleĢmeleri devredilemez ve bu sözleĢmelere ortak alınamaz. Ön izin sahibinin Ģirket
olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak alınamaz.‖
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 63 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 63 – (1) SatıĢ bedellerinin tedavüldeki Türk Parası ile ödenmesi esastır.
Ancak, Hazine MüsteĢarlığınca ihraç edilen Devlet Ġç Borçlanma Senetleri veya bu senetler
yerine düzenlenen belgeler nominal değeri üzerinden (Bu senet ve belgelerin nominal bedele
faiz dâhil edilerek ihraç edilmiĢ olması hâlinde, bu iĢlemlerde anaparaya tekabül eden satıĢ
değerleri esas alınır.) ödeme aracı olarak kabul edilir.‖
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 67 nci maddesinin dördüncü fıkrasının (a), (b), (d),
(e), (f) ve (ı) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddeye (ı) bendinden sonra gelmek
üzere aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir.
―a) Tarım arazilerinin kiraya verilmesi,
b) Tahsisli taĢınmazlar ile kamu hizmeti görülmek üzere genel bütçe kapsamındaki
kamu idarelerince kiralanan taĢınmazların ticari amaçla kullanılması mümkün olan
bölümlerinden Bakanlıkça belirlenenlerin dıĢında kalanların kiraya verilmesi,
d) Baz istasyonları, radyo ve televizyon vericileri ile radyolink vericileri gibi tesisler
için ihtiyaç duyulan yerlerin kiraya verilmesi,
e) TaĢınmazların genel bütçe kapsamı dıĢındaki kamu idarelerine kiraya verilmesi,
f) TaĢınmazların ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı yapılmak amacıyla kiraya
verilmesi,
ı) Balıkçı barınaklarının o yörede en az on iki aydan beri faaliyette bulunan su ürünü
kooperatiflerine veya su ürünü kooperatif birliklerine kiraya verilmesi,‖
―i) Çevre ve ġehircilik Bakanlığınca belirlenen esaslar çerçevesinde ahĢap iskelelerin
kiraya verilmesi,
j) TaĢınmazların; mevzuatında yer alan özel hükümler doğrultusunda doğrudan kiraya
verilmesi öngörülen kiĢilere kiraya verilmesi,
k) TaĢınmazların; kamu yararına çalıĢan dernekler ile vergi muafiyeti tanınan vakıflara;
yönetim binası ile üyelerinin sosyal ve diğer ihtiyaçlarını karĢılamaya yönelik lokal, sosyal
tesis gibi tesisler hariç olmak üzere sağlık ve eğitim amaçlı kiraya verilmesi,
l) TaĢınmazların; vakıflarca kurulan yükseköğretim kurumları ile kanunla kurulmuĢ
kurum ve kuruluĢlar ile kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢlarına, kendi kuruluĢ
kanunlarında yer alan asli kuruluĢ gayelerine uygun olarak kullanılmak üzere kiraya
verilmesi,
m) TaĢınmazların geleneksel el sanatları faaliyetleri yapılması ile münhasıran yöresel
ürünlerin üretilmesi ve pazarlanması amacıyla kiraya verilmesi.‖
MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 70 inci maddesinin altıncı fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(6) Tahsisli taĢınmazlar ile kamu hizmeti görülmek üzere genel bütçe kapsamındaki
kamu idarelerince kiralanmıĢ olan taĢınmazların ticari amaçla kullanılması mümkün olan
yerlerinin kiralanmasına iliĢkin özel mevzuatlarda yer alan hükümler saklıdır.‖
MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 72 inci maddesi, baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―Ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı amaçlı kiralama iĢlemleri
MADDE 72 – (1) 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu ile 23/8/2012 tarihli
ve 28390 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Ağaçlandırma Yönetmeliği hükümleri uyarınca
Hazine taĢınmazları, üzerinde ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı yapmak isteyen gerçek
veya tüzel kiĢilere kiraya verilebilir.
(2) Ağaçlandırma amacıyla yapılan kiralamalarda yıllık kira bedeli, Orman ve Su ĠĢleri
Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğünce fidan türleri ve arazi verim sınıfları dikkate alınarak
her yıl belirlenen bedeldir. Bu bedel, ilk beĢ yıl yüzde elli indirimli olarak tahsil edilir.
(3) Ağaçlandırma veya özel orman fidanlığı amaçlı kiralama iĢlemlerine iliĢkin usul ve
esaslar Bakanlıkça çıkarılacak tebliğde gösterilir.‖
MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 73 üncü maddesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki
73/A maddesi eklenmiĢtir.
―Alt kiracılık
MADDE 73/A – (1) Hazine taĢınmazları, talepleri halinde kamu idarelerine, kanunla
kendilerine verilen yetki ve görevleri yerine getirmek amacıyla; cari yıl kira bedeline ilave
olarak kamu idaresi ile üçüncü kiĢi arasında düzenlenen kira sözleĢmesinden elde edilen
gelirin, cari yıl kira bedelinden fazla olan kısmının yüzde yirmibeĢinin Hazineye ayrıca
ödenmesi kaydıyla alt kiracılık hakkı da tanınmak suretiyle kiralama yapılabilir.
(2) Gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerince kiralanan taĢınmazın kiralama amacının asli
unsuru dıĢında kalan ve yüzölçümün yüzde yirmibeĢini geçmeyen kısmının, kiracı tarafından
üçüncü kiĢilere kiraya verilmesine, elde edilen kira gelirinin yüzde yirmibeĢinin Hazineye
ödenmesi Ģartıyla Bakanlık tarafından izin verilebilir.
(3) Bu madde uyarınca kendilerine alt kiracılık hakkı tanınan gerçek ve tüzel kiĢiler bu
haklarını kısmen veya tamamen devredemez ve sözleĢmelerine ortak alamaz.‖
MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 74 üncü maddesinin ikinci fıkrasında yer alan
―SözleĢme hükümlerine aykırı davranılması,‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―üst üste iki
taksidin vadesinde ödenmemesi,‖ ibaresi eklenmiĢ ve üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(3) Tarım arazilerinin kiraya verilmesine iliĢkin sözleĢmeler hariç kira sözleĢmesinin
feshedilmesi halinde, kiracıdan cari yıl kira bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında ayrıca
tazminat alınır.‖
MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin 74 üncü maddesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki
74/A maddesi eklenmiĢtir.
―Hafriyat toprağı ile inĢaat ve yıkıntı atıkları depolama alanlarının kiraya
verilmesi
MADDE 74/A – (1) 18/3/2004 tarihli ve 25406 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Hafriyat Toprağı, ĠnĢaat ve Yıkıntı Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği hükümleri uyarınca
depolama sahası olarak belirlenen alanlarda kalan Hazine taĢınmazları;
a) Varsa öncelikle büyükĢehir belediyelerine, yoksa ilgili belediyelere düzenlenecek
protokol uyarınca,
b) Belediyelerin talebinin olmaması halinde ise gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerine,
sahaya dökülebilecek toplam malzeme miktarı ile birim bedelinin çarpımı sonucu bulunan
tahmini kira bedeli üzerinden malzemenin dökülebileceği süre de dikkate alınarak,
kiraya verilebilir.‖
MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 75 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkraları
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkra eklenmiĢ
ve diğer fıkralar buna göre teselsül ettirilmiĢtir.
―(1) Ġrtifak hakkı veya kullanma izni ihalesi sonucunda, yapılacak yatırım için ön izne
ihtiyaç duyulması halinde, lehine irtifak hakkı tesis edilecek veya kullanma izni verilecek
yatırımcıya; fiili kullanım olmaksızın tescil, ifraz, tevhit, terk ve benzeri iĢlemlerin yapılması
veya imar planının yaptırılması, değiĢtirilmesi ya da uygulama projelerinin hazırlanması ve
onaylatılması gibi iĢlemlerin yerine getirilebilmesi için bir yıl süreyle ön izin verilir. Bu süre
içerisinde belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte
ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin
Ġdare tarafından uygun görülmesi halinde bu süre bedeli karĢılığında bir yıl uzatılabilir.
Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında
kamudan kaynaklanan ve/veya Ġdarece kabul edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere;
talep etmeleri ve bu talebin Ġdare tarafından uygun görülmesi halinde birer yıllık olmak üzere
iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez.
Ön izin bedeli, Yönetmeliğin 12 nci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca belirlenir. Ön izin
döneminde süre dondurulmaz.
(2) Ön izin süresi içerisinde yükümlülüklerin yerine getirilmesi hâlinde, Yönetmeliğin
12 nci maddesinin beĢinci fıkrası uyarınca tespit edilecek bedel üzerinden Yönetmeliğin eki
Ġrtifak Hakkına ĠliĢkin Resmi Senede Yazılacak Hükümleri (Ek-14) içerecek Ģekilde resmi
senet düzenlenmesi suretiyle irtifak hakkı tesis edilir veya Yönetmeliğin eki Kullanma Ġzni
SözleĢmesinin (Ek-16) düzenlenmesi suretiyle kullanma izni verilir. Ancak, ön izin süresi
bitmeden önce irtifak hakkı kurulması veya kullanma izni verilmesinin talep edilmesi hâlinde,
ön izin sözleĢmesinde öngörülen yükümlülüklerin yerine getirilmiĢ olması kaydıyla, ön izin
süresinin kalan kısmına iliĢkin bedel, kurulacak irtifak hakkı veya kullanma izni bedelinden
mahsup edilir.‖
―(3) Ġdarece; taĢınmaza ihtiyaç duyulan veya taĢınmazın ekonomik açıdan farklı Ģekilde
değerlendirilmesi uygun görülen hallerde, ön izin süresi uzatılmaz, devam eden ön izinler ise
varsa kalan süreye iliĢkin bedelin geri ödenmesi kaydıyla iptal edilir. Bu durumda ön izin
sahibi tarafından Ġdareden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunulamaz.‖
MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 76 ncı maddesinin baĢlığı ―Ġrtifak hakkı kurulması,
kullanma izni verilmesi ve inĢaat süresi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasından sonra
gelmek üzere aĢağıdaki fıkra eklenmiĢ ve diğer fıkralar buna göre teselsül ettirilmiĢtir.
―(3) Ġrtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni verilen taĢınmazın hak lehtarına veya
temsilcisine tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat
iki yıl içinde bitirilir. Hak lehtarınca talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun
görülmesi halinde inĢaat süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere
uzatılabilir. Ancak, zorunlu hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan
hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait irtifak hakkı veya kullanma izni bedelinin yüzde
yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖
MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin 79 uncu maddesinin birinci fıkrasının sonuna
aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, dördüncü fıkrasının son cümlesi ile beĢinci, altıncı ve yedinci
fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddenin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir.
―Ġrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibinin bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin
niteliği gereği toplam yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; hak lehtarından, cari
yıl irtifak hakkı veya kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖
―Ancak, tesisin bizzat hak lehtarınca iĢletilmesine veya üçüncü kiĢilere kiraya verildiğine
bakılmaksızın bu maddede ve ilgili mevzuatında belirtilen indirim ve muafiyetler ayrıca
dikkate alınır.‖
―(5) Hak lehtarı ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile
bunlardan alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair
taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde Ġdareye verilir.
(6) Hak lehtarı ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık
beyanname ekinde verilen gelir tablosu, 1/6/1989 tarihli ve 3568 sayılı Serbest
Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Malî MüĢavirlik ve Yeminli Malî MüĢavirlik Kanununa
göre yetkili kılınanlara tasdik ettirilerek, her yılın yıllık beyanname verme dönemini takip
eden ay içinde ilgili defterdarlığa/malmüdürlüğüne verilir ve kira/hasılat payları aynı süre
içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları hak
lehtarından alınır.
(7) Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, irtifak hakkı kurulan veya kullanma izni verilen
Hazine taĢınmazı üzerindeki faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında
alınan ya da tahakkuk ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri
ile diğer gelirlerden oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net
satıĢlar, diğer faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı
üzerinden tespit edilir.‖
―(8) ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, irtifak hakkı tesis edilen veya kullanma izni
verilen taĢınmazların haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde,
hasılat payının tespitine esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse irtifak hakkı tesis edilen veya
kullanma izni verilen taĢınmazlar için ayrı hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm
hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim
hasılat miktarının irtifak hakkı ve kullanma iznine konu alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu
belirlenir.
(9) Ġrtifak hakkı lehtarı veya kullanma izni sahibi tarafından, irtifak hakkına veya
kullanma iznine konu taĢınmazların ya da üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin baz
istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya
verilmesi ve sözleĢmelerinde tesislerin kiracılarından ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına
iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri
faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya kârlarının tespit edilememesi
durumunda; kiracıların hak lehtarına ödediği bir yıllık kira bedelinin yüzde yirmisi oranında
kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit edilememesi durumunda ise;
taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl irtifak hakkı veya kullanma izni
bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar
dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon tarafından
belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖
MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin 80 inci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―bedeli
tutarında‖ ibaresi ―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin 81 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 81 – (1) Kıyı ve sahil Ģeritlerinde 4/4/1990 tarihli ve 3621 sayılı Kıyı
Kanunu ve 3/8/1990 tarihli ve 20594 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kıyı Kanununun
Uygulanmasına Dair Yönetmelik ile onaylı imar planı hükümlerine uygun olarak düzenleme
yapılması kaydıyla, sırasıyla bu alanların sınırı içinde bulunduğu büyükĢehir belediyelerine,
belediyelere veya mahalli idare birliklerine izin verilebilir.
(2) Bakanlıkça uygun görülecek kıyı ve sahil Ģeritlerinde, Yönetmeliğin 12 nci
maddesinde belirtilen bedellere tabi olmaksızın hasılat ve/veya gelirden pay alınması suretiyle
bu alanların sınırı içinde bulunduğu mahalli idarelere veya mahalli idare birliklerine izin
verilebilir.
(3) Birinci ve ikinci fıkra kapsamında kalan alanlarda yapılacak düzenlemelerin
kapsamı, elde edilmesi hâlinde gelirlerin paylaĢımı, sona ermeye ve diğer konulara iliĢkin
hükümler Ġdare ile ilgili kuruluĢlar arasında düzenlenecek Protokol (Ek-18) ile belirlenir.‖
MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin 86 ncı maddesinin birinci fıkrasının ilk cümlesi
―Takdir edilen ecrimisiller, takdir tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde ecrimisil ihbarnamesi
düzenlenerek fuzuli Ģagile, 11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine
göre öncelikle elden veya iadeli taahhütlü mektupla, bu Ģekilde tebliğ edilemeyenler diğer
usullere göre tebliğ edilir.‖
MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğin 87 nci maddesinin birinci ve üçüncü fıkralarında yer
alan ―otuz gün‖ ibareleri ―altmıĢ gün‖ Ģeklinde, dördüncü fıkrasında yer alan ―otuzuncu
günün‖ ibaresi ―altmıĢıncı günün‖ Ģeklinde ve aynı fıkrada yer alan ―ikinci‖ ibaresi ―üçüncü‖
Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 26 – Aynı Yönetmeliğin 95 inci maddesinin birinci fıkrasının (k) bendi
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddeye aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir.
―k) Ġrtifak Hakkına ĠliĢkin Resmi Senede Yazılacak Hükümler (Ek-14),‖
―n) Tahmin Edilen Bedel Tespit Raporu (Ek-17),
o) Protokol (Ek-18).‖
MADDE 27 – Aynı Yönetmeliğin 97 nci maddesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki ek
madde eklenmiĢtir.
―Kamu kurum ve kuruluĢlarına devredilen taĢınmazlar hakkında yapılacak
iĢlemler
EK MADDE 1 – (1) Bu maddenin yürürlük tarihi itibarıyla özel mevzuatı uyarınca
belirli bir amacı gerçekleĢtirmek üzere kamu kurum ve kuruluĢlarına doğrudan devredilen,
ancak devralan kamu kurum ve kuruluĢlarınca üçüncü kiĢilere satılan taĢınmazlardan açılan
davalar sonucunda mahkemelerce devir amacına uygun olarak değerlendirilmediği
gerekçesiyle tapuda Hazine adına tesciline karar verilenler üzerinde satın alan kiĢilerce
yapılan yapı ve tesis bulunması, bu kiĢiler tarafından talep edilmesi ve Ġdarece de uygun
görülmesi halinde bunlar lehine rayiç bedel üzerinden irtifak hakkı tesis edilebilir.‖
MADDE 28 – Aynı Yönetmeliğin geçici 2 nci maddesinin sonuna aĢağıdaki fıkralar
eklenmiĢtir.
―(4) Ġlgilileri tarafından varsa konuyla ilgili açılan davadan tüm yargılama giderleri
üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi ve Ġdareye baĢvuruda bulunulması kaydıyla;
a) Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği 1/7/2007 tarihinden 10/4/2011 tarihine kadar
düzenlenen irtifak hakkı ve kullanma izni sözleĢmelerinin bu fıkranın yürürlüğe girdiği
tarihten sonra feshi halinde, Yönetmeliğin 80 inci maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen
miktarda tazminat alınır.
b) (a) bendinde belirtilen dönemler ile 10/4/2011 tarihinden bu fıkranın yürürlüğe
girdiği tarihe kadar düzenlenen irtifak hakkı ve kullanma izni sözleĢmelerin tazminata iliĢkin
düzenlemeler içeren maddeleri de Yönetmeliğin 80 inci maddesinin ikinci fıkrasına uyarlanır.
(5) Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce yapılmıĢ irtifak hakkı ve kullanma izni
sözleĢmelerinin hasılattan pay alınmasına iliĢkin maddeleri; ilgilileri tarafından varsa bu
konuda açılan davadan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi
ve Ġdareye baĢvuruda bulunulması durumunda, Yönetmeliğin 79 uncu maddesi hükümlerine
uyarlanır.‖
MADDE 29 – Aynı Yönetmeliğin geçici 3 üncü maddesinin sonuna aĢağıdaki fıkralar
eklenmiĢtir.
―(3) Bu fıkranın yürürlüğe girdiği tarihten önce Yönetmelikte öngörülen azami uzatma
süresi dolan ön izin sahiplerinden; Ġdarece verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde
yükümlülüklerini kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya Ġdarece kabul
edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; ön izin bedellerinin ödenmiĢ olması kaydıyla ve
Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde, bu fıkra uyarınca süre uzatımına iliĢkin iĢlemin
yapıldığı tarihten itibaren ve son yıl ön izin bedeli Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan
Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim)
oranında, tarımsal amaçlı ön izinlerde ise Türkiye Ġstatistik Kurumunca yayımlanan Tarım
Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim)
oranında artırılarak iki yıla kadar ilave süre verilebilir.
(4) Üçüncü fıkraya göre uzatılacak ön izinlerde; ön izin süresinin dolduğu tarihten bu
sürenin uzatılması konusunda Ġdarece iĢlem yapılacağı tarihe kadar geçen süre için, adına ön
izin verilen kiĢi tarafından ön izne konu taĢınmazın; fiilen kullanılmaması halinde ön izin süre
uzatım bedeli dikkate alınmak suretiyle Ġdarece tespit edilecek olan bedel, fiilen
kullanıldığının tespit edilmesi halinde ise bu alana isabet eden ve Ġdarece irtifak hakkı veya
kullanma izni bedeli kadar tahakkuk ettirilecek ecrimisil, Yönetmeliğin 86 ve 87 nci
maddelerinde belirtilen indirimler uygulanmaksızın Ġdarece ayrıca tahsil edilir.‖
MADDE 30 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici maddeler eklenmiĢtir.
―Tarım arazilerinin kullanıcılarına kiraya verilmesi
GEÇĠCĠ MADDE 7 – (1) Gerçek veya tüzel kiĢiler tarafından izinsiz olarak tarımsal
amaçla kullanılan Hazineye ait tarım arazileri, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren
üç yıl içerisinde talep edilmesi halinde, Kanunun 51 inci maddesinin (g) bendi uyarınca
pazarlık usulü ile fiili kullanıcılarına on yıla kadar kiraya verilebilir.‖
―Önceki kira sözleĢmelerinin sona ermesi ve feshine iliĢkin iĢlemler
GEÇĠCĠ MADDE 8 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce düzenlenen kira
sözleĢmelerinin, sözleĢmenin sona ermesi ve feshine iliĢkin düzenlemeler içeren maddeleri
Yönetmeliğin 74 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına uyarlanır.‖
―Önceki inĢaat sürelerine iliĢkin iĢlemler
GEÇĠCĠ MADDE 9 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce, lehlerine irtifak
hakkı tesis edilen veya adlarına kullanma izni verilen yatırımcıların inĢaat süresinin uzatılması
ile ilgili olarak; bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce yapılan ancak Ġdarece henüz
sonuçlandırılamayan talepleri ile bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten sonra yapılacak
talepleri hakkında Yönetmeliğin 76 ncı maddesinin üçüncü fıkrası hükmü uygulanır.‖
MADDE 31 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-1’in 7 nci maddesinin ikinci
fıkrasının son cümlesi, Ek-13’ün 8 inci maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi ve Ek-15’in
8 inci maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 32 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-1’in 4 üncü maddesinde, Ek2’nin 2 nci maddesinde, Ek-3’ün 5 inci maddesinde, Ek-6’nın Tablo II ve Tablo III’ ünde, Ek7’nin Tablo II’si ve bu tablonun altında yer alan paragrafta, Ek-13’ün 4 üncü maddesinde ve
Ek-15’in 4 üncü maddesinde yer alan ―YTL‖ ibareleri ―TL‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 33 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-13’ün 12 nci maddesinde ve Ek15’in 12 nci maddesinde yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı
ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibareleri; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir
önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise
Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde
değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 34 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-3’ün 7 nci maddesinin birinci
fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde
değiĢim) oranında‖ ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı
ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici
Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖
Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü fıkrasında
yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 10 uncu maddesinin
ikinci fıkrasının son cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢ ve üçüncü fıkrasının son cümlesi ile 13,
15 ve 17 nci maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Bu zorunluluklara uyulmadığı takdirde protesto çekmeye ve hüküm almaya gerek
kalmaksızın ihale bozulur, geçici teminat Hazineye gelir kaydedilir ve ayrıca, müĢteri
hakkında 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 84 üncü maddesi uyarınca iĢlem yapılır.‖
―MADDE 13 – Kiracı, idarenin izni olmadan sözleĢmenin bir kısmını veya tamamını
devredemez, sözleĢmeye ortak alamaz (kiracının Ģirket olması halinde hisse devirleri hariç),
kiraya verilen yeri geniĢletemez, değiĢtiremez ve amacı dıĢında kullanamaz. Kiraya verilecek
taĢınmazlar üzerinde sabit tesis yapılamaz. Ancak, kiralama süresi sonunda kaldırılmak ve
kiralama amacına uygun olmak kaydıyla takılıp sökülebilir malzemelerle kapalı alan
oluĢturulabilir.
Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmeliğin 73/A maddesi uyarınca
kendilerine alt kiracılık hakkı tanınan gerçek ve tüzel kiĢiler bu haklarını kısmen veya
tamamen devredemez ve sözleĢmelerine ortak alamaz.‖
―MADDE 15 – Kiracının; fesih talebinde bulunması, kira dönemi sona ermeden
faaliyetini durdurması, kiralananı amacı dıĢında kullanması, taahhüdünü sözleĢme ve
Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmemesi, iĢletme ruhsatı alamaması, her ne
sebeple olursa olsun iĢletme ruhsatının iptal edilmesi veya üst üste iki taksitin vadesinde
ödenmemesi hâllerinde kira sözleĢmesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 62 nci
maddesine göre tebligat yapmaya gerek kalmaksızın idarece feshedilerek, kesin teminatı gelir
kaydedilir ve tarım arazilerinin kiraya verilmesine iliĢkin sözleĢmeler hariç cari yıl kira
bedelinin yüzde yirmibeĢi tazminat olarak tahsil edilir. SözleĢmenin feshedildiği tarihten
sonraki döneme iliĢkin varsa kira bedeli öncelikle kiracıdan alınacak tazminata mahsup
edilir.‖
―MADDE 17 – Kira süresinin sona ermesi veya sözleĢmenin feshi hâlinde taĢınmaz
idareye teslim edilmezse, geçen her gün için cari yıl kira bedelinin binde beĢi oranında ceza
itirazsız olarak ödenir ve bunlardan ayrıca ecrimisil alınmaz.
Ancak, kiracı tarafından kira süresinin sona ermesinden en az üç ay önce taĢınmazın
yeniden kiralanmasının talep edilmesine rağmen, bu talebin idarece uygun görülmemesi
halinde; kira süresinin sona erdiği tarih ile taĢınmazın kiraya verilmesinin uygun
görülmediğinin bildirildiği tarih arasında kalan sürede cezai Ģart alınmaz, bu süre için
kullanım bedeli tahsil edilir.
Ceza ödenmesi taĢınmazın kullanılmasına ve tahliyenin geciktirilmesine neden olamaz.
Sonradan sözleĢme ve Ģartnamede yazılı hususlara yapılan itirazlar kabul edilmez.‖
MADDE 35 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-4’ün 3 üncü maddesinin birinci
fıkrasında yer alan ―YTL‖ ibaresi ―TL‖ Ģeklinde, ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki
yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı
sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı
ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci fıkrasında yer alan
―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve aynı fıkranın birinci
cümlesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, 9, 11 ve 14 üncü maddeleri
kiraya verilen yeri geniĢletemez, değiĢtiremez ve amacı dıĢında kullanamaz.
―MADDE 11 – TaĢınmaza Bakanlığımızca ya da kamu idarelerince ihtiyaç duyulması
veya taĢınmazın herhangi bir sebeple Hazine mülkiyetinden çıkması hâllerinde sözleĢme tek
taraflı olarak feshedilir, kiracı Hazineden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunamaz.
Kiracının; fesih talebinde bulunması, kira dönemi sona ermeden faaliyetini durdurması,
kiralananı amacı dıĢında kullanması, taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun
olarak yerine getirmemesi, iĢletme ruhsatı alamaması, her ne sebeple olursa olsun iĢletme
ruhsatının iptal edilmesi veya üst üste iki taksidin vadesinde ödenmemesi hâllerinde kira
sözleĢmesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 62 nci maddesine göre tebligat yapmaya
gerek kalmaksızın idarece feshedilerek, kesin teminatı gelir kaydedilir ve tarım arazilerinin
kiraya verilmesine iliĢkin sözleĢmeler hariç cari yıl kira bedelinin yüzde yirmibeĢi tazminat
olarak tahsil edilir. SözleĢmenin feshedildiği tarihten sonraki döneme iliĢkin varsa kira bedeli
öncelikle kiracıdan alınacak tazminata mahsup edilir.
Ayrıca, sözleĢme yapıldıktan sonra taahhüdünden vazgeçen ve mücbir sebepler dıĢında
taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmeyen kiracı
halinde; kira süresinin sona erdiği tarih ile taĢınmazın kiraya verilmesinin uygun
MADDE 36 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-5’in 3 üncü maddesinin birinci
fıkrasında yer alan ―YTL‖ ibaresi ―TL‖ Ģeklinde, ―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki
yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ ibaresi ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci
fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve 12, 14
ve 17 inci maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
kiraya verilen yeri geniĢletemez, değiĢtiremez ve amacı dıĢında kullanamaz. Kiralanan yerde
iĢçi çalıĢtırabilmesi taĢınmazın tahsisli olduğu idare amirinin yazılı muvafakatına bağlıdır. Bu
durumda çalıĢtırılacak iĢçilerin isim ve adresleri anılan idareye yazılı olarak bildirilir.
―MADDE 14 – TaĢınmaza Bakanlığımızca ya da kamu idarelerince ihtiyaç duyulması
veya taĢınmazın herhangi bir sebeple Hazine mülkiyetinden çıkması hâllerinde sözleĢme tek
taraflı olarak feshedilir, kiracı Hazineden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunamaz.
Kiracının; fesih talebinde bulunması, kira dönemi sona ermeden faaliyetini durdurması,
kiralananı amacı dıĢında kullanması, taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun
olarak yerine getirmemesi, iĢletme ruhsatı alamaması, her ne sebeple olursa olsun iĢletme
ruhsatının iptal edilmesi veya üst üste iki taksidin vadesinde ödenmemesi hâllerinde kira
sözleĢmesi, 2886 sayılı Devlet Ġhale Kanununun 62 nci maddesine göre tebligat yapmaya
gerek kalmaksızın idarece feshedilerek, kesin teminatı gelir kaydedilir ve cari yıl kira
bedelinin yüzde yirmibeĢi tazminat olarak tahsil edilir. SözleĢmenin feshedildiği tarihten
sonraki döneme iliĢkin varsa kira bedeli öncelikle kiracıdan alınacak tazminata mahsup edilir.
Ayrıca, sözleĢme yapıldıktan sonra taahhüdünden vazgeçen ve mücbir sebepler dıĢında
taahhüdünü sözleĢme ve Ģartname hükümlerine uygun olarak yerine getirmeyen kiracı
halinde kira süresinin sona erdiği tarih ile taĢınmazın kiraya verilmesinin uygun
MADDE 37 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-9’un ―Açıklamalar‖ kısmının
birinci, beĢinci ve dokuzuncu bentlerinde yer alan ―otuz gün‖ ibareleri ―altmıĢ gün‖ Ģeklinde
ve altıncı bendinde yer alan ―Aynı süre‖ ibaresi ―Otuz gün‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 38 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-10’un ―Açıklamalar‖ kısmının
birinci ve beĢinci bentlerinde yer alan ―otuz gün‖ ibareleri ―altmıĢ gün‖ Ģeklinde
MADDE 39 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-12’nin 2 nci maddesinde yer alan
―tesisleri yapılmak üzere ve‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―fiili kullanım olmaksızın;‖
ibaresi eklenmiĢ, 3 ve 4 üncü maddeleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 6 ncı maddesinin
sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ ve 8 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 3 – Ön izin süresi bir yıldır. Bu süre içerisinde 2 nci maddede belirtilen
iĢlemlerin tamamlanamaması durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin
tamamlanamama nedenleri de belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin idare tarafından
uygun görülmesi halinde bu süre 4 üncü maddede belirtilen bedel karĢılığında bir yıl
uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de belirtilen iĢlemleri kendi kusurları
dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya idarece kabul edilebilir sebeplerle yerine
getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde 4 üncü
maddede belirtilen bedeller karĢılığında birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir.
Verilen ve uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin döneminde süre
dondurulmaz.‖
―MADDE 4 – Ön izin bedeli, birinci yıl için ihale bedelinin; yüzde yirmisi oranındaki
bedel olan ………………..…….. TL’dir. Ön izin bedeli peĢin olarak ödenir.‖
Ön izin süresinin 3 üncü maddede belirtilen Ģekilde idarece uzatılması halinde ön izin
bedeli; ikinci yıl için ihale bedelinin yüzde yirmisi, üçüncü yıl için yüzde otuzu, dördüncü yıl
için yüzde kırkı olarak belirlenir. Uzatılan sürelerde bu Ģekilde belirlenen ön izin bedelleri;
ikinci, üçüncü ve dördüncü yıllar için ihale bedelinin Yönetmeliğin 14 üncü maddesi uyarınca
arttırılması sonucu oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması halinde bu
alana isabet eden ön izin bedeli, irtifak hakkı veya kullanma izni ihale bedelidir.‖
―Ġdarece; taĢınmaza ihtiyaç duyulan veya taĢınmazın ekonomik açıdan farklı Ģekilde
değerlendirilmesi uygun görülen hallerde, ön izin süresi uzatılmaz, devam eden ön izinler ise
varsa kalan süreye iliĢkin bedelin geri ödenmesi kaydıyla iptal edilir. Bu durumda ön izin
sahibi tarafından idareden hiçbir hak ve tazminat talebinde bulunulamaz.‖
―MADDE 8 – Ön izin sözleĢmesi ve hakkı devredilemez ve bu sözleĢmeye ortak
alınamaz. Ön izin sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri
devredilemez ve ortak alınamaz.‖
MADDE 40 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-13’ün 8/A maddesinin birinci,
ikinci ve dördüncü fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, beĢinci fıkrasında yer alan
―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖
ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde
değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi
(Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde, ―Ġrtifak
Hakkı SözleĢmesi‖ ibaresi ―Resmi Senet‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 11 inci maddesi aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 14 üncü maddesinde yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖
Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 15 inci maddesinin birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ,
üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, maddenin sonuna
aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, 16 ncı maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve 17 nci
maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―bedeli tutarında‖ ibaresi ―bedelinin yüzde yirmibeĢi
tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
―Ġrtifak hakkı ihalesi sonucunda, yapılacak yatırım için ön izne ihtiyaç duyulması
halinde, lehine irtifak hakkı tesis edilecek yatırımcıya; fiili kullanım olmaksızın tescil, ifraz,
tevhit, terk ve benzeri iĢlemlerin yapılması veya imar planının yaptırılması, değiĢtirilmesi ya
da uygulama projelerinin hazırlanması ve onaylatılması gibi iĢlemlerin yerine getirilebilmesi
için bir yıl süreyle ön izin verilir. Bu süre içerisinde belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması
durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de
belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde bu
süre bedeli karĢılığında bir yıl uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de
belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya idarece kabul
edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin idare tarafından
uygun görülmesi halinde birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve
uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin döneminde süre dondurulmaz.
Ön izin bedeli, ihale bedelinin; birinci ve ikinci yıllar için yüzde yirmisi, üçüncü yıl için
yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Bu Ģekilde belirlenen ön izin
uyarınca arttırılması sonucu oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması
halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, irtifak hakkı ihale bedelidir. Ön izin bedeli peĢin
olarak ödenir.‖
―Ön izin sözleĢmesi ve hakkı devredilemez ve bu sözleĢmeye ortak alınamaz. Ön izin
sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak
alınamaz.‖
―MADDE 11 – Ġrtifak hakkı tesis edilen taĢınmazın hak lehtarına veya temsilcisine
tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl
içinde bitirilir. Hak lehtarınca talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun
hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel
alınması kaydıyla uzatılabilir.‖
―Ġrtifak hakkı lehtarının bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık
hasılatının tespit edilememesi durumunda; hak lehtarından cari yıl irtifak hakkı bedelinin
yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖
―Hak lehtarı ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile
taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir.
Hak lehtarı ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık
Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, irtifak hakkı tesis edilen Hazine taĢınmazı üzerindeki
faaliyetleri çerçevesinde satılan mal veya hizmetler karĢılığında alınan ya da tahakkuk
ettirilen her türlü bedellerle, vade ve kur farkları, faiz ve kira gelirleri ile diğer gelirlerden
oluĢur ve tek düzen muhasebe sistemindeki gelir tablosunda yer alan net satıĢlar, diğer
faaliyetlerden olağan gelir ve karlar ile olağandıĢı gelir ve karların toplamı üzerinden tespit
edilir.‖
―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazların haricinde
özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık
iĢletme hasılatı; mümkünse irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazlar için ayrı hesaplanır, değilse
iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle
hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının irtifak hakkına konu alanın yüzölçümü
ile çarpımı sonucu belirlenir.
Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkına konu taĢınmazların ya da üzerindeki
tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak
üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve resmi senetlerinde tesislerin kiracılarından ayrıca
hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları
yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya
kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların hak lehtarına ödediği bir yıllık kira
bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır. Yıllık kira bedelinin tespit
edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl irtifak
hakkı bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar
―MADDE 16 – Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkının üçüncü kiĢilere devrinin
talep edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi,
sözleĢme hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, irtifak
hakkından dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek
kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢulların kabul
edilmesi kaydıyla ve yeni resmi senet düzenlenmesi Ģartıyla, irtifak hakkının devrine
Bakanlıkça izin verilebilir.
Ancak, irtifak hakkı bağımsız ve sürekli nitelikli ise, bu hak Bakanlıktan izin alınmadan
devredilebilir. Bu durumda, irtifak hakkını herhangi bir Ģekilde devralan kiĢiler, bir ay içinde
idareye müracaat ederek günün rayicine göre idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢullarla
ilgili tapu müdürlüğünde yeniden resmi senet düzenlemek zorundadırlar.
6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununa tabi olan ve payları
borsada iĢlem gören Ģirketler ile bağımsız ve sürekli nitelikli irtifak hakları hariç olmak üzere,
irtifak hakkı lehtarının Ģirket olması halinde; Ģirketin, irtifak hakkı tesis edilen tarihteki
ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının
devri sonucunu doğuracak iĢlemler, irtifak hakkının devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya
göre iĢlem yapılır.‖
MADDE 41 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-14’ün baĢlığı ―ĠRTĠFAK
HAKKINA ĠLĠġKĠN RESMĠ SENEDE YAZILACAK HÜKÜMLER‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ,
5 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 6 ncı maddesinin ―A. Zeminin Ġrtifak Hakkı
Bedeli‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksinde (ÜFE)
meydana gelen artıĢ oranının (bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim oranı)‖ ibaresi
―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim)
oranının, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE
– bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ikinci
fıkrasının ikinci cümlesinde yer alan ―sözleĢmede‖ ibaresi ―resmi senette‖ Ģeklinde
değiĢtirilmiĢ, ―B – Hasılat payı‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle
eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, beĢinci
fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, ―C-Bedellerin Süresinde
Ödenmemesi‖ baĢlıklı bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi
―gecikme faizi‖ Ģeklinde, ikinci fıkrasında yer alan ―sözleĢmesi feshedilir.‖ ibaresi ―iptal ve
tapudan terkin edilir.‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 13 ve 14 üncü maddeleri aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ, 15 inci maddesinde yer alan ―sözleĢmede‖ ibareleri ―resmi senette‖ Ģeklinde
değiĢtirilmiĢ, 17 nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―sözleĢmesinde‖ ibareleri ―resmi
senette‖ Ģeklinde, ―sözleĢme‖ ibaresi ―irtifak hakkı‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 18 inci
maddesinde yer alan ―sözleĢmede‖ ibaresi ―resmi senette‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve 21 inci
maddesinden sonra gelen ―TARAFLAR‖, ―HAZĠNE TEMSĠLCĠSĠ‖ ve ―ĠRTĠFAK HAKKI
LEHTARI‖ ibareleri yürürlükten kaldırılmıĢtır.
―MADDE 5 – ĠNġAATA BAġLAMA VE BĠTĠM TARĠHLERĠ
Ġrtifak hakkı tesis edilen taĢınmazın hak lehtarına veya temsilcisine tesliminden itibaren
altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir. Hak
lehtarınca talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat
süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu
hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak
o yıla ait irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖
―Ġrtifak hakkı lehtarının bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam
yıllık hasılatının tespit edilememesi durumunda; hak lehtarından cari yıl irtifak hakkı
bedelinin yüzde yirmisi hasılat payı olarak alınır.‖
―Hak lehtarı ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile
taahhütnameler kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir.
Hak lehtarı ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık
Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, irtifak hakkı tesis edilen Hazine taĢınmazı üzerindeki
edilir.‖
―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazların haricinde
özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine esas yıllık
iĢletme hasılatı; mümkünse irtifak hakkı tesis edilen taĢınmazlar için ayrı hesaplanır, değilse
iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi suretiyle
hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının irtifak hakkına konu alanın yüzölçümü
ile çarpımı sonucu belirlenir.
Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkına konu taĢınmazların ya da üzerindeki
tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda kullanılmak
üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve resmi senetlerinde tesislerin kiracılarından ayrıca
hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların kiraladıkları
yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının veya
kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların hak lehtarına ödediği bir yıllık kira
edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl irtifak
hakkı bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi hususlar
―MADDE 13 – DEVĠR
Ġrtifak hakkı lehtarı tarafından, irtifak hakkının üçüncü kiĢilere devrinin talep edilmesi
halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme
hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, irtifak hakkından dolayı
idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız
feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢulların kabul edilmesi kaydıyla ve yeni
resmi senet düzenlenmesi Ģartıyla, irtifak hakkının devrine Bakanlıkça izin verilebilir.
Ancak, irtifak hakkı bağımsız ve sürekli nitelikli ise, bu hak Bakanlıktan izin alınmadan
devredilebilir. Bu durumda, irtifak hakkını herhangi bir Ģekilde devralan kiĢiler, bir ay içinde
idareye müracaat ederek günün rayicine göre idarece belirlenecek yeni bedel ve koĢullarla
ilgili tapu müdürlüğünde yeniden resmi senet düzenlemek zorundadırlar.
borsada iĢlem gören Ģirketler ile bağımsız ve sürekli nitelikli irtifak hakları hariç olmak üzere,
irtifak hakkı lehtarının Ģirket olması halinde; Ģirketin, irtifak hakkı tesis edilen tarihteki
ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının
devri sonucunu doğuracak iĢlemler, irtifak hakkının devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya
göre iĢlem yapılır.‖
―MADDE 14 – ĠRTĠFAK HAKKININ SONA ERMESĠ VE ĠPTALĠ
Ġrtifak hakkı, sürenin bitimi ile sona erer. Ayrıca, resmi senet hükümlerine aykırı
davranılması, taĢınmazın irtifak hakkı amacı dıĢında kullanılması veya hak lehtarı tarafından
talep edilmesi hâlinde irtifak hakkı iptal ve tapudan terkin edilir. Bu durumda, hak lehtarından
cari yıl irtifak hakkı bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında tazminat alınır ve ayrıca, alınan
teminatlar Hazineye gelir kaydedilir.
Ġrtifak hakkının sona ermesi veya iptali hâlinde, diğer kanunlardaki özel hükümler saklı
kalmak kaydıyla, Hazine taĢınmazı üzerindeki tüm yapı ve tesisler sağlam ve iĢler durumda
tazminat veya bedel ödenmeksizin Hazineye intikal eder ve bundan dolayı hak lehtarı veya
üçüncü kiĢilerce herhangi bir hak ve talepte bulunulamaz.
Ġrtifak hakkı süresi sona ermeden hak lehtarının faaliyetini durdurması veya irtifak
hakkının iptaline neden olması hâlinde, faaliyetin durdurulduğu veya iptal tarihine kadar olan
irtifak hakkı bedeli ile hâsılat payı tahsil edilir.
Ancak, bu hakka konu taĢınmazın kullanılmasını kısmen veya tamamen ortadan
kaldıran mücbir sebebin, hak lehtarının kusur veya Ģahsından kaynaklanmaması hâlinde,
irtifak hakkı tazminat alınmaksızın karĢılıklı olarak iptal ve tapudan terkin edilir ve iptal
tarihinden sonraki döneme ait bedeller iade edilir.‖
MADDE 42 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-15’in 8/A maddesinin birinci,
ikinci ve dördüncü fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, beĢinci fıkrasında yer alan
―Üretici Fiyatları Endeksi (ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖
ibaresi; ―Yurt Ġçi Üretici Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde
değiĢim) oranında, tarımsal amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi
(Tarım ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranında‖ Ģeklinde
değiĢtirilmiĢ, 11 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 14 üncü maddesinde yer alan
―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 15 inci maddesinin birinci
fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci fıkraları aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ, maddenin sonuna aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢ, 16 ncı maddesi aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve 17 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―bedeli tutarında‖ ibaresi
―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
―Kullanma izni ihalesi sonucunda, yapılacak yatırım için ön izne ihtiyaç duyulması
halinde, adına kullanma izni verilecek yatırımcıya; fiili kullanım olmaksızın tescil, ifraz,
tevhit, terk ve benzeri iĢlemlerin yapılması veya imar planının yaptırılması, değiĢtirilmesi ya
da uygulama projelerinin hazırlanması ve onaylatılması gibi iĢlemlerin yerine getirilebilmesi
için bir yıl süreyle ön izin verilir. Bu süre içerisinde belirtilen iĢlemlerin tamamlanamaması
durumunda, buna iliĢkin belgelerle birlikte ve bu iĢlemlerin tamamlanamama nedenleri de
belirtilmek suretiyle talep edilmesi ve talebin idare tarafından uygun görülmesi halinde bu
süre bedeli karĢılığında bir yıl uzatılabilir. Verilen ve uzatılan ön izin süreleri içinde de
belirtilen iĢlemleri kendi kusurları dıĢında kamudan kaynaklanan ve/veya idarece kabul
edilebilir sebeplerle yerine getiremeyenlere; talep etmeleri ve bu talebin idare tarafından
uygun görülmesi halinde birer yıllık olmak üzere iki yıl daha süre verilebilir. Verilen ve
uzatılan ön izin sürelerinin toplamı dört yılı geçemez. Ön izin döneminde süre dondurulmaz.
Ön izin bedeli, ihale bedelinin; birinci ve ikinci yıllar için yüzde yirmisi, üçüncü yıl için
yüzde otuzu, dördüncü yıl için yüzde kırkı olarak belirlenir. Bu Ģekilde belirlenen ön izin
uyarınca arttırılması sonucu oluĢacak bedel üzerinden hesaplanır. Fiili kullanım olması
halinde bu alana isabet eden ön izin bedeli, kullanma izni ihale bedelidir. Ön izin bedeli peĢin
olarak ödenir.‖
―Ön izin sözleĢmesi ve hakkı devredilemez ve bu sözleĢmeye ortak alınamaz. Ön izin
sahibinin Ģirket olması halinde ön izin süresi içerisinde Ģirket hisseleri devredilemez ve ortak
alınamaz.‖
―MADDE 11 – Kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın izin sahibine veya temsilcisine
tesliminden itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl
içinde bitirilir. Ġzin sahibince talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun
hasılat bedelinin karĢılığı olarak o yıla ait kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi tutarında
bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖
―Kullanma izni sahibinin bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık
hasılatının tespit edilememesi durumunda; izin sahibinden cari yıl kullanma izni bedelinin
―Ġzin sahibi ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan
alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler
kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir.
Ġzin sahibi ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık
içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları izin
sahibinden alınır.
Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın üzerindeki
edilir.‖
―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, kullanma izni verilen taĢınmazların/alanların
haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine
esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse kullanma izni verilen taĢınmazlar/alanlar için ayrı
hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi
suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının kullanma iznine konu
taĢınmazın/alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir.
Kullanma izni sahibi tarafından, kullanmaz iznine konu taĢınmazların/alanların ya da
üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda
kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve sözleĢmelerinde tesislerin kiracılarından
ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların
kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının
veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların izin sahibine ödediği bir yıllık kira
edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl
kullanma izni bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi
hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon
tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖
―MADDE 16 – Kullanma izni sahibi tarafından, kullanma izninin üçüncü kiĢilere
devrinin talep edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte
ödenmesi, sözleĢme hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi,
kullanma izninden dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri
üstlenilerek kayıtsız ve Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve sözleĢme
koĢullarının kabul edilmesi kaydıyla ve yeni kullanma izni sözleĢmesi düzenlenmesi Ģartıyla
kullanma izninin devrine Bakanlıkça izin verilebilir.
borsada iĢlem gören Ģirketler hariç olmak üzere, kullanma izni sahibinin Ģirket olması halinde;
Ģirketin, kullanma izni verilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket
hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, kullanma izninin
devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya göre iĢlem yapılır.‖
MADDE 43 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-16’nın 4 üncü maddesi aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ, 5 inci maddesinin ―A - Zeminin Kullanma Ġzni Bedeli‖ baĢlıklı
bölümünün birinci fıkrasında yer alan ―Üretici Fiyatları Endeksinde (ÜFE) meydana gelen
artıĢ oranının (bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim oranı)‖ ibaresi ―Yurt Ġçi Üretici
Fiyat Endeksi (YĠ-ÜFE – bir önceki yılın aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının, tarımsal
amaçlı sözleĢmelerde ise Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi (Tarım ÜFE – bir önceki yılın
aynı ayına göre yüzde değiĢim) oranının‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, ―B - Hasılat payı‖ baĢlıklı
bölümünün birinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, üçüncü, dördüncü ve beĢinci
fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, altıncı fıkrasından sonra gelmek üzere aĢağıdaki
fıkralar eklenmiĢ, ―C-Bedellerin Süresinde Ödenmemesi‖ baĢlıklı bölümünün birinci
fıkrasında yer alan ―gecikme zammı‖ ibaresi ―gecikme faizi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, 12 nci
maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve 13 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan
―bedeli tutarında‖ ibaresi ise ―bedelinin yüzde yirmibeĢi tutarında‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 4 – ĠNġAAT BAġLAMA VE BĠTĠM SÜRELERĠ
Kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın izin sahibine veya temsilcisine tesliminden
itibaren altı ay içinde inĢaat ruhsatı alınarak inĢaata baĢlanır ve inĢaat iki yıl içinde bitirilir.
Ġzin sahibince talep edilmesi ve bu talebin Bakanlık tarafından uygun görülmesi halinde inĢaat
süresi, ruhsat alma süresi dahil toplamı beĢ yılı geçmemek üzere uzatılabilir. Ancak, zorunlu
hallerde beĢ yıllık süre; uzatılan her yıl için mahrum kalınan hasılat bedelinin karĢılığı olarak
o yıla ait kullanma izni bedelinin yüzde yirmisi tutarında bedel alınması kaydıyla uzatılabilir.‖
―Kullanma izni sahibinin bu yerler üzerinde yürüttüğü faaliyetin niteliği gereği toplam yıllık
hasılatının tespit edilememesi durumunda; izin sahibinden cari yıl kullanma izni bedelinin
―Ġzin sahibi ile kiracılar arasında düzenlenen kira sözleĢmesinin bir örneği ile bunlardan
alınacak kira/hasılat paylarının ödeneceğinin kabul ve taahhüt edildiğine dair taahhütnameler
kiralama iĢleminin yapıldığı tarihten itibaren bir ay içerisinde idareye verilir.
Ġzin sahibi ve kiracılara ait olan yıllık hasılatı gösteren ve ilgili vergi dairesine yıllık
içerisinde ilgili muhasebe birimine yatırılır. Kiracılardan alınamayan hasılat payları izin
sahibinden alınır.
Toplam yıllık hasılat; iĢletmenin, kullanma izni verilen taĢınmazın/alanın üzerindeki
edilir.‖
―ĠĢletmenin faaliyet gösterdiği alanda, kullanma izni verilen taĢınmazların/alanların
haricinde özel mülkiyete konu taĢınmazların da bulunması halinde, hasılat payının tespitine
esas yıllık iĢletme hasılatı; mümkünse kullanma izni verilen taĢınmazlar/alanlar için ayrı
hesaplanır, değilse iĢletmenin elde ettiği tüm hasılatın toplam alanın yüzölçümüne bölünmesi
suretiyle hesaplanacak olan metrekare birim hasılat miktarının kullanma iznine konu
taĢınmazın/alanın yüzölçümü ile çarpımı sonucu belirlenir.
Kullanma izni sahibi tarafından, kullanmaz iznine konu taĢınmazların/alanların ya da
üzerindeki tesislerin bazı bölümlerinin, baz istasyonu, bankamatik ve benzeri amaçlarda
kullanılmak üzere üçüncü kiĢilere kiraya verilmesi ve sözleĢmelerinde tesislerin kiracılarından
ayrıca hasılat veya kâr payı alınacağına iliĢkin hüküm bulunmasına karĢılık, kiracıların
kiraladıkları yerler üzerinde gösterdikleri faaliyetin niteliği gereği yıllık iĢletme hasılatlarının
veya kârlarının tespit edilememesi durumunda; kiracıların izin sahibine ödediği bir yıllık kira
edilememesi durumunda ise; taĢınmazın rayiç değeri, üzerindeki tesisin niteliği, cari yıl
kullanma izni bedeli, varsa aynı bölgede yapılan emsal kiralamalara iliĢkin kira bedelleri gibi
hususlar dikkate alınmak suretiyle valiliklerce (defterdarlık) oluĢturulacak komisyon
tarafından belirlenecek kira bedelinin yüzde yirmisi oranında kiracılardan ayrıca pay alınır.‖
―MADDE 12 – DEVĠR
Kullanma izni sahibi tarafından, kullanma izninin üçüncü kiĢilere devrinin talep
edilmesi halinde; varsa, idareye olan borçların gecikme faizi ile birlikte ödenmesi, sözleĢme
hükümlerine aykırılıkların idarece verilen süre içerisinde giderilmesi, kullanma izninden
dolayı idare aleyhine açılmıĢ davalardan tüm yargılama giderleri üstlenilerek kayıtsız ve
Ģartsız feragat edilmesi, idarece belirlenecek yeni bedel ve sözleĢme koĢullarının kabul
edilmesi kaydıyla ve yeni kullanma izni sözleĢmesi düzenlenmesi Ģartıyla kullanma izninin
devrine Bakanlıkça izin verilebilir.
borsada iĢlem gören Ģirketler hariç olmak üzere, kullanma izni sahibinin Ģirket olması halinde;
Ģirketin, kullanma izni verilen tarihteki ortaklık yapısına göre daha sonra yapılacak ve Ģirket
hisselerinin yüzde ellisinden fazlasının devri sonucunu doğuracak iĢlemler, kullanma izninin
devri olarak kabul edilir ve birinci fıkraya göre iĢlem yapılır.‖
MADDE 44 – Aynı Yönetmeliğe bu Yönetmeliğin ekinde yer alan ―Protokol‖ Ek-18
olarak eklenmiĢtir.
MADDE 46 – Bu Yönetmelik hükümlerini Maliye Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
19/6/2007
26557
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
126/7/2007
26594
26/12/2007
26722
316/4/2008
26849
414/3/2009
27169
524/4/2010
27561
610/4/2011
27901
Yönetmelik Ekleri
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
KURUL KARARI
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumundan:
KURUL KARARI
Karar No : 5194
Karar Tarihi : 27/8/2014
Enerji Piyasası Düzenleme Kurulunun 27/8/2014 tarihli toplantısında; ekteki ―Elektrik
Piyasası Dengeleme ve UzlaĢtırma Yönetmeliği Uyarınca UzlaĢtırma Hesaplamalarında
Kullanılacak Profil Uygulamasına ĠliĢkin Usul ve Esaslarda DeğiĢiklik Yapılması Hakkında
Karar‖ın onaylanmasına,
karar verilmiĢtir.
ELEKTRĠK PĠYASASI DENGELEME VE UZLAġTIRMA YÖNETMELĠĞĠ
UYARINCA UZLAġTIRMA HESAPLAMALARINDA KULLANILACAK
PROFĠL UYGULAMASINA ĠLĠġKĠN USUL VE ESASLARDA
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASI HAKKINDA KARAR
MADDE 1 – 11/6/2009 tarihli ve 27255 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Elektrik
Piyasası Dengeleme ve UzlaĢtırma Yönetmeliği Uyarınca UzlaĢtırma Hesaplamalarında
Kullanılacak Profil Uygulamasına ĠliĢkin Usul ve Esasların 4 üncü maddesinin birinci
fıkrasının (a) ve (f) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―a) Kanun: 14/3/2013 tarihli ve 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununu,‖
―f) Gün Tipi: Pazartesi, Salı, ÇarĢamba, PerĢembe, Cuma, Cumartesi ve Pazar ile
Kılavuz uyarınca belirlenen bayram ve diğer gün tipleri olmak üzere profil değerlerinin ait
olduğu güne iliĢkin karakter etiketini‖
MADDE 2 – Aynı Usul ve Esasların 5 inci maddesinin dördüncü fıkrasının (a) bendi
―a) Dağıtım bölgesi içerisindeki tedarikçisini seçmiĢ ve dağıtım sistemine bağlı olan
serbest tüketicilere ait sayaçlardan okunan uzlaĢtırma dönemleri bazındaki tüm tüketim
verilerinin kullanılması esastır. Ancak ilgili abone grubu veya alt grubu profilini yansıtmayan
verilerin varlığı halinde, bu durum açıklama dosyasında detaylı olarak gösterilmek kaydı ile,
söz konusu veriler dağıtım Ģirketince profil hesaplamalarında kullanılmaz.‖
MADDE 3 – Aynı Usul ve Esasların 5 inci maddesinin beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(5) Kılavuzda yer alan kurallar çerçevesinde; sunulan profillere ilave olarak,
hesaplamaya esas tüketim verileri, veri kaynakları ve veri yeterliliğine iliĢkin tablolar ile
hesaplama detaylarının ve gerekli beyanların yazılı olarak yapıldığı açıklama dosyası ve
Kılavuzda istenen diğer hususlar Kuruma sunulur.‖
MADDE 4 – Aynı Usul ve Esasların 8 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) Her yıl 15 Ekim tarihine kadar dağıtım Ģirketleri bir sonraki yıl için geçerli olacak
profilleri bu usul ve esaslarda yer alan düzenlemeler çerçevesinde Kuruma sunar. Kurum
sunulan profilleri inceleyerek, gerekli görmesi halinde düzeltme yapılmasını isteyebilir.
Dağıtım Ģirketlerince 5 inci madde kapsamında belirlenerek Kuruma sunulan profiller Kurul
tarafından uygun bulunması halinde 24 Aralık tarihine kadar onaylanarak yürürlüğe girer.‖
MADDE 5 – Aynı Usul ve Esasların 8 inci maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(3) Bu madde doğrultusunda Kuruma süresi içerisinde profil sunmayan dağıtım
Ģirketleri hakkında Kanunun 16 ncı maddesi uyarınca yaptırım uygulanır.‖
MADDE 6 – Aynı Usul ve Esasların 9 uncu maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) Dağıtım Ģirketlerince Kuruma sunulan ve Kurul tarafından onaylanan profiller,
üzerlerinde belirtilen yıl ve ay için geçerlidir. Dağıtım Ģirketlerince sunulan profillerin Kurul
tarafından onaylanmaması halinde uygun bulmama kararı gerekçeleri ile birlikte dağıtım
Ģirketlerine bildirilir. Dağıtım Ģirketleri bu bildirimin kendilerine tebliğ tarihinden itibaren 15
gün içerisinde istenen düzeltmeleri yaparak profilleri Kuruma sunmakla yükümlüdürler. Söz
konusu yükümlülüğünü yerine getirmeyen dağıtım Ģirketleri hakkında Kanunun 16 ncı
maddesi uyarınca yaptırım uygulanır.‖
MADDE 7 – Bu Karar alındığı tarihten itibaren geçerli olmak üzere yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
MADDE 8 – Bu Karar hükümlerini BaĢkan yürütür
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
[R.G. 11 Eylül 2014 – 29116]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARLARI
Elazığ Ġli, Palu Ġlçesinde tesis edilecek Beyhan-2 Barajı ve Hidroelektrik Santralinin
yapımı amacıyla ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen
taĢınmazların tapuda Hazine adına tescil edilmek üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu
tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 15/8/2014 tarihli ve
1340 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre,
Bakanlar Kurulu’nca 1/9/2014 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
CUMHURBAġKANI
Ahmet DAVUTOĞLU
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. BOZDAĞ
A. ĠSLAM
V. BOZKIR
F. IġIK
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ġ. GÜLLÜCE
C. YILMAZ
N. ZEYBEKCĠ
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
A. Ç. KILIÇ
M. M. EKER
N. CANĠKLĠ
Tarım
E. ALA
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
L. ELVAN
Kararın Eki Liste
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
ve
V.
ve
8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesinin birinci fıkrası hükmünden
muaf tutulacakların tespitine dair 28/1/2002 tarihli ve 2002/3654 sayılı Kararnamenin eki
Kararda değiĢiklik yapılmasına iliĢkin ekli Kararın yürürlüğe konulması; UlaĢtırma,
Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığının 20/8/2014 tarihli ve 40778 sayılı yazısı üzerine,
anılan Kanunun 1 inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 1/9/2014 tarihinde
kararlaĢtırılmıĢtır.
CUMHURBAġKANI
Ahmet DAVUTOĞLU
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. BOZDAĞ
A. ĠSLAM
V. BOZKIR
F. IġIK
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
Ġ. GÜLLÜCE
C. YILMAZ
N. ZEYBEKCĠ
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
A. Ç. KILIÇ
M. M. EKER
N. CANĠKLĠ
Tarım
E. ALA
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
L. ELVAN
ve
V.
ve
1/9/2014 TARĠHLĠ VE 2014/6742 SAYILI
KARARNAMENĠN EKĠ
KARAR
MADDE 1 – 28/1/2002 tarihli ve 2002/3654 sayılı Kararnamenin eki Karara aĢağıdaki
geçici madde eklenmiĢtir.
―GEÇĠCĠ MADDE 47 – 27 Temmuz 2014 Pazar günü saat 00.00’dan baĢlayarak 3
Ağustos 2014 Pazar günü saat 24.00’a kadar Ankara-Ġstanbul (Pendik)-Ankara Yüksek Hızlı
Tren seferlerinden yararlananlar, 8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesinin
birinci fıkrası hükmünden muaftır.‖
MADDE 2 – Bu Karar 27/7/2014 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Karar hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
ATAMA KARARI
Adalet Bakanlığından:
1 – Açık bulunan 1 inci derece kadrolu ve +8000 ek göstergeli Bakan Yardımcılığına
Veysi KAYNAK’ın atanması, 657 sayılı Kanunun 59 ve 76 ncı maddeleri ile 2451 sayılı
Kanunun 2 nci maddesi gereğince uygun görülmüĢtür.
2 – Bu Kararı Adalet Bakanı yürütür.
11/9/2014
CUMHURBAġKANI
Ahmet DAVUTOĞLU
Bekir BOZDAĞ
BaĢbakan
Adalet Bakanı
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
YÖNETMELĠK
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
GREV GÖZCÜLERĠNĠN ZORUNLU ĠHTĠYAÇLARININ KARġILANMASI
HAKKINDA YÖNETMELĠĞĠN YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 11/9/1988 tarihli ve 19926 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan “Grev
Gözcülerinin Zorunlu Ġhtiyaçlarının KarĢılanması Hakkında Yönetmelik” yürürlükten
kaldırılmıĢtır.
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Gümrük ve Ticaret Bakanlığından:
GÜMRÜK GENEL TEBLĠĞĠ
(GÜMRÜK ĠġLEMLERĠ)
(SERĠ NO: 115)
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğ, 3 üncü madde kapsamı eĢyanın Türkiye Gümrük Bölgesine
kara ve demir yolu ile gelmesi halinde serbest dolaĢıma giriĢ iĢlemlerini gerçekleĢtirmeye
yetkili gümrük müdürlüklerinin belirlenmesi amacıyla hazırlanmıĢtır.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Gümrük Kanununun 10
uncu maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Ġhtisas gümrüğü uygulaması
MADDE 3 – (1)
0801.31 ve 0801.32 tarife alt pozisyonlarındaki kaju cevizi,
0802.31 tarife alt pozisyonundaki kabuklu ceviz,
0802.32 tarife alt pozisyonundaki ceviz içi,
0802.12 tarife alt pozisyonundaki kabuksuz badem,
09.04 tarife pozisyonundaki biber,
09.06 tarife pozisyonundaki tarçın,
1207.40 tarife alt pozisyonundaki susam,
40.15 tarife pozisyonundaki eldiven,
41.01 tarife pozisyonundaki sığır derisi,
44.20 tarife pozisyonundaki ahĢap süs eĢyası,
6802.23 ve 6802.93 tarife alt pozisyonlarındaki granit taĢı,
69.13 tarife pozisyonundaki seramikten heykelcik ve diğer süs eĢyası,
70.10 tarife pozisyonundaki cam damacana kavanoz ĢiĢe,
70.13 tarife pozisyonundaki cam sofra/mutfak eĢyası,
70.18 tarife pozisyonundaki cam boncuklar ve taklit inciler,
82.11 ve 82.15 tarife pozisyonundaki bıçak,
82.02 tarife pozisyonundaki el testereleri,
82.03 tarife pozisyonundaki eğeler ve törpüler,
82.07 tarife pozisyonundaki el aletlerinin (mekanik olsun olmasın) veya makinalı
aletlerin değiĢebilen aletleri ve
9503.00 tarife alt pozisyonundaki oyuncak
cinsi eĢyanın, Türkiye Gümrük Bölgesine kara ve demir yolu hudut kapılarından giriĢi
halinde aĢağıda belirtilen gümrük müdürlüklerine sevk edilerek serbest dolaĢıma giriĢ
iĢlemleri yapılır.
Sıra No
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
Yetkili Gümrük Müdürlüğü
Adana Gümrük Müdürlüğü
Ankara Gümrük Müdürlüğü
Bursa Gümrük Müdürlüğü
Çerkezköy Gümrük Müdürlüğü
Erenköy Gümrük Müdürlüğü
Gaziantep Gümrük Müdürlüğü
Halkalı Gümrük Müdürlüğü
Ġskenderun Gümrük Müdürlüğü
Ġzmir Gümrük Müdürlüğü
Ġzmit Gümrük Müdürlüğü
Kayseri Gümrük Müdürlüğü
Malatya Gümrük Müdürlüğü
Samsun Gümrük Müdürlüğü
Tekirdağ Gümrük Müdürlüğü
Trabzon Gümrük Müdürlüğü
Özel ve zorunlu durumlar
MADDE 4 – (1) Gümrük ve Ticaret Bakanlığı (Gümrükler Genel Müdürlüğü) bu
Tebliğin uygulanması sırasında ortaya çıkan özel ve zorunlu durumları inceleyip
sonuçlandırmaya yetkilidir.
Yürürlük
MADDE 5 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 6 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığından:
ÖZELLEġTĠRME YÜKSEK KURULU KARARI
TARĠH
: 14/8/2014
KARAR NO
: 2014/95
KONU
: Antalya ili, Aksu ilçesi, Kemerağzı Mahallesi,
13393 ada, 5 no.lu parseldeki 39.071,60 m2
yüzölçümlü Turizm Tesis Alanı imarlı gayrimenkul
Kurulumuzca;
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığının 11/8/2014 tarihli ve 5521 sayılı yazısına istinaden
Maliye Hazinesine ait iken tta Gayrimenkul A.ġ.’ye devrine karar verilen; Antalya ili, Aksu
ilçesi, Kemerağzı Mahallesi,13393 ada, 5 no.lu parseldeki 39.071,60 m2 yüzölçümlü Turizm
Tesis Alanı imarlı gayrimenkulün ―satıĢ‖ yöntemiyle özelleĢtirilmesi amacıyla yapılan ihale
sonucunda Ġhale Komisyonunca;
1. ―SatıĢa konu varlığın özelleĢtirme ihalesinde 250.000.000 (Ġkiyüzellimilyon) Türk
Lirası bedelle en yüksek teklifi veren SertaĢ Turizm Yatırım ve ĠĢletmecilik A.ġ.’ye ihale
Ģartnamesi çerçevesinde satılmasına, SertaĢ Turizm Yatırım ve ĠĢletmecilik A.ġ.’nin
sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi
halinde teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 248.000.000 (Ġkiyüzkırksekizmilyon)
Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Yörükoğlu Ticaret Turizm Kuyum Petrol ĠnĢaat Ltd.
ġti.’ye ihale Ģartnamesi çerçevesinde satılmasına, Yörükoğlu Ticaret Turizm Kuyum Petrol
ĠnĢaat Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
getirmemesi halinde teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline‖
Ģeklinde verilen kararın onaylanmasına,
2. Bu karar çerçevesinde, satıĢ sözleĢmesinin imzalanması ve karar gereklerinin yerine
getirilmesi hususlarında Ġdare’nin yetkili kılınmasına
karar verilmiĢtir.
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
Anayasa Mahkemesinin 29/1/2014 Tarihli ve E: 2013/30, K: 2014/13 Sayılı Kararı 12
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
Anayasa Mahkemesinin 22/5/2014 Tarihli ve E: 2013/137, K: 2014/94 Sayılı Kararı.
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——
[R.G. 12 Eylül 2014 – 29117]
—— • ——

T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

Benzer belgeler

İhale ilanı - kocaeli defterdarlığı

C2.2 - Atatürk Üniversitesi

Temmuz 2011 - Bilişim Uzmanları Derneği

Resmî Gazete

Deepo Outlet Center / Antalya

BAŞVURU DİLEKÇESİ ÖRNEĞİ - TC Vakıflar İhale İlanları

şüpheli alacak karşılığı uygulaması

Örnek Proje - Prof.Dr Akgün Alsaran

KİRALIK AİLE KONUTLARINDA KİRA SÖZLEŞMESİNE TARAF

Spring/Summer 2013 İlkbahar/Yaz 2013 Newsletter

dosyayı indir - Güvenlik Eğitimi, Güvenlik Kursu, Güvenlik Sertifikası