DAM Gallery - Contemporary Istanbul

Dedicated to showcasing new media artworks, Plugin New Media Section is now in its 3rd year of running between November 12th to November
15th 2015 at the Istanbul Convention and Exhibition Centre (ICEC). This year galleries, architecture and design studios and new media related
initiatives, such as maker spaces, game labs, digital art collectives and project spaces will be gathered in a single space under a curatorial theme:
X-CHANGE. X-CHANGE is about emerging practices of production and interaction in contemporary media cultures. Various actors that work
within the x-change of science, technology and arts will be distributed on the same platform and their exclusive works will be accessed within
Plugin New Media Section. In this way, the viewers will have the chance of experiencing and interacting with their latest productions.
Transcending beyond the binary distinctions of low-tech and high-tech, organic and inorganic, physical and digital, Plugin New Media Section will
host one of the most remarkable artworks of contemporary new media artists, makers and designers. Galleries will also present the most
significant new media art works to visionary collectors and visitors of Plugin Istanbul 2015. The section will not only focus on video art
installations, but also on presenting a wide array of genres that make up the digital art and design scene: sound and light installations, kinetic
sculptures, interactive and generative design, hologram installations and robotic designs.
Plugin aims for variety of x-change not only in its choice of works but also in terms of its program. As a fresh addition to the fair scene, the
section will include a workshop series of maker movement for younger generations of new media art. The talk program will also have the x-change
of scientists, artists, designers, academic researchers and makers as well.
Dr. Ebru Yetiskin
Plugin Director and Curator
Yeni medya sanatlarına yer veren Plugin 12-15 Kasım 2015 tarihleri arasında Lütfü Kırdar Uluslararası Kongre ve Sergi Sarayı’nda 3. Yılını gerçekleştiriyor.
Bu yıl, galeriler, mimarlık & tasarım stüdyoları, yeni medya ile ilgili yaratım atölyeleri, oyun laboratuvarları, dijital sanat kolektifleri ve proje mekânları gibi
inisiyatifler, X-CHANGE başlıklı bir küratöryal tema altında ve tek bir alanda bir araya getiriliyor.
X-CHANGE, dijital kültür dayalı güncel değişim ilişkileri ve mutasyonla ilgileniyor. Yüksek teknolojinin basit teknolojilerle birlikte çalışması, organik ve
inorganik formların bir arada işlemesi, fiziksel ve dijital gibi ikiliklerin ötesine geçen dinamikler gibi alt başlıklara odaklanan X-CHANGE, günümüz yeni medya
aktörlerinin dikkat çeken eserlerini içeriyor. Plugin Yeni Medya Bölümü bu yıl video enstalasyonlarının yanı sıra ses ve ışık enstalasyonları, kinetik ve akışkan
heykeller, interaktif ve immersive tasarımlar, hologram çalışmalarının oluşturduğu geniş bir kesiti izleyicilerle paylaşıyor.
Türkiye’deki sanat fuarı alanına güncel bir ek yapmak amacıyla kurgulanan Plugin 2015, birsadece yer verdiği işlerle değil, aynı zamanda programı
bakımından da "x-change” çeşitliliğini hedefliyor. süreçselliği devreye sokarak yeni medya sanatının genç jenerasyonları için maker hareketi atölyeleri
düzenliyor. Konuşma programında ise bilimciler, sanatçılar, tasarımcılar, araştırmacılar ve makerların kendi aralarındaki "x-change” ilişkilerine ve söyleşilere
kolay bir erişim sağlanarak merak edilen sorular ve konular ele alınıyor.
Dr. Ebru Yetişkin
Plugin Direktörü ve Küratörü
Plugin Works
Australia China Art Foundation
Miao Xiaochun
‘RESTART’ (2008-10), 3D Animation video, 14 min 22 sec
‘RESTART’ (2008-10), 3D Animasyon video, (2008-10) 14 dk 22 sn
RESTART is a three-dimensional animation in which Miao
explores human existence through a comprehensive and
emotional journey. Set to the score of Beethoven's Missa
Solemnis, "RESTART" is a visual symphony in which the
characters travel through time and space referencing the
canon of art history.
Aspects of the clash of civilizations, the entanglement of
our technologies in the forms of our desire, the role of
cultural – and intercultural – memory in commerce with
our contemporary situation intersect in a medial
attentiveness that lays before us the ambivalence, the
seduction, and the disquiet in the experience of the
virtual 3-D space and the – transbiomorphic – animation
in a completely new manner. Let's be clear from the
start: “RESTART” is frightfully beautiful, unsettling, and
enticing all at once, and it thereby hits a nerve with our
contemporary desires and fears without having to
become involved in the subconscious innocence-deal of a
crisis that has apparently affected us as unexpectedly as
only a sudden extraterrestrial comet impact could.
Thematically, “RESTART” begins with Pieter Bruegel's "The Triumph of Death", that macabre painting from the Prado that teems with figures
and swarms conveying death as individual skeletons, groups of skeletons, or entire hordes being delivered from life unto death. The scenario
used in the animation of the 3-D reconstruction is rounded out by further pictures from Bruegel: the "Fall of Rebel Angels" and "Mad Meg",
heading off to hell, as well as the "Seven Deadly Sins", which have survived only as engravings. The use of Raphael's frescoes "Parnassus" and
"The School of Athens" are clearly recognizable, while those less so are the allusions to paintings from Botticelli, Signorelli, El Greco, as well as
key images from the 19th century such as Goya's "The Third of May 1808" and finally – with reproductive, plastic clarity – Courbet's "A Burial
at Ornans" and Géricault's "The Raft of the Medusa". Several landscapes from Caspar David Friedrich are also made reference to. The canon of
European classical art history is supplemented by the icons of progress of China's cutting-edge technological and urban modernization. In toto,
it is a mighty undertaking and it is amazing how effortlessly the most varied objects of artistic, architectural, and design reference are
combined in the almost 14-minute 3-D animation.
RESTART Miao’nun, insan varoluşunu kapsamlı ve duygusal bir yolculukla keşfettiği üç boyutlu bir animasyondur. Beethoven’ın “Missa
Solemnis”i üzerine kurulu olan “RESTART” karakterlerin sanat tarihi kanonuna göndermede bulunarak zaman ve mekân içerisinde seyahat
ettiği görsel bir senfonidir. Medeniyetlerin çarpışması, teknolojik üretimlerimizin arzularımızla iç içe geçmesi, içinde bulunduğumuz güncel
durum karşısında kültürel ve kültürlerarası hafızanın rolü gibi konuları incelikle bir araya getirirken, sanal 3-D uzamı ve – transbiyoformik –
animasyon deneyimindeki müphemlik, baştan çıkarıcılık ve tedirginliği benzersiz şekilde gözler önüne getirir.
Baştan almak gerekirse: RESTART aynı anda korkunç derecede güzel, rahatsız edici ve kışkırtıcıdır. Dünya dışından gelen bir gök taşı gibi
beklenmedik şekilde bizleri etkileyen bir krizin uğraştığı bilinçaltı masumiyet meselesine hiç girmeden, güncel arzularımız ve korkularımıza
temas eder.
RESTART, ele aldığı tema bakımından ölüm getiren figürler ve kalabalık güruhla dolup taşan, iskeletlerin ve tüm bir kafilenin yaşamdan ölüme
geçişini resmeden, Pieter Bruegel’in Prado Müzesi’ndeki dehşet verici eseri “Ölümün Zaferi” ile başlar. Üç boyutlu rekonstrüksiyonun
animasyonunda kullanılan senaryo, Bruegel’in diğer eserleri etrafında gelişir: “Asi Meleklerin Düşüşü” ve cehenneme yolculuk eden “Mad
Meg” eserlerinin yanı sıra sadece gravür olarak günümüze ulaşan “Yedi Ölümcül Günah”. Raphael’in “Parnassus” ve “Atina Okulu” gibi kolayca
tanınan freskolarının kullanımına karşılık Boticelli, Signorelli ve El Greco’nun resimleri ile Goya’nın “3 Mayıs 1808”i gibi 19. yüzyılın önemli
imajları ve son olarak –üretken ve estetik bir netlikte – Courbet’nin “Ornans’ta Cenaze” ve Géricault’nun “Medusa’nın Salı” eserlerine daha az
belirgin göndermelerde bulunur. Caspar David Friedrich’in pek çok peyzajına referans verir. Avrupa klasik sanat tarihi kanonu, Çin’in ileri
teknolojisinin gelişimi ve kentsel modernizasyonuna ilişkin simgelerle desteklenir. Tüm bunları göz önünde bulunduran büyük çaplı bir girişim
olarak RESTART; sanat, mimari ve tasarıma dair çok sayıda referansı zahmetsiz görünen bir biçimde yaklaşık 14 dakika süren bir 3-D
animasyonda bir araya getirir.
Borusan Contemporary
Ivan Navarro
‘Shortcuts’, 2005, installation of three doors: Neon light, aluminum doors, mirror, one way mirror and electric energy, 218,5 x 408 x 11.5 cm
‘Shortcuts’, 2005, 3 kapı enstalasyonu: Neon ışık, alüminyum kapılar, ayna, tek yönlü ayna ve elektrik enerjisi, 218,5 x 408 x 11.5 cm
Borusan Contemporary is a space for art and a multi-platform
program of exhibitions, events, educational initiatives, new
commissions and site specific installations rooted in the Borusan
Contemporary Art Collection. These activities are defined by their
specific focus on media arts broadly defined, ie artists who work
with time, light, technology, video, software and beyond. Borusan
Contemporary strives to open a window into the questioning
world of contemporary art for art lovers from all age groups with
its selective contemporary art collection and temporary
exhibitions.
Borusan Contemporary, Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu’ndan
beslenen, sergiler, etkinlikler, eğitici aktiviteler, yeni eserler ve
mekana özgü yerleştirmeler gibi çeşitli programlara yer veren bir
kurumdur. Bu aktivitelerin ortak özelliği, en geniş tanımıyla
“medya sanatları”na, yani zaman, ışık, teknoloji, video, yazılım ve
benzeri araçları kullanan sanatçılara odaklanmasıdır. Borusan
Contemporary, seçkin çağdaş sanat koleksiyonu ve yıl içinde
değişen geçici sergileri ile her yaştan sanatsevere, çağdaş sanatın
sorgulayan dünyasına bir pencere açmayı misyon edinmiştir.
DAM Gallery
Casey Reas
‘Today’s Ideology’, 2015, code, digital images, variable sizes
Today’s Ideology’, kod, dijital imajlar, 2015, değişik boyutlarda
The work is created from a single day’s newspaper. This material is treated with generative code
and creates an ongoing flow of information.
Çalışma, gündelik bir gazeteden üretilmiştir. Bu malzeme, jeneratif kod ile işlenmiş ve süregiden
bir bilgi akışı yaratmaktadır.
DAM Gallery
Eelco Brand
‘ VWV.movi’, 2015, Video, Animation
‘VWV.movi’, Video, Animasyon, 2015
Eelco Brand is developing hyperrealistic 3-D animations. The
recurring principle is that of a slightly moving scenario, mostly one
minute long, which then loops endlessly. The topic often deals with
our perception of nature, which is not natural anymore. We live in a
cultivated environment, where plants are grown and don't develop
in an original setting anymore. Eelco Brand's plants are unexpected
to surreal and let us reflect on the perception of our environment.
Eelco Brand 3 boyutlu hiperrealist animasyonlar geliştiriyor. Çalışmanın yaklaşık bir dakika süren ve yavaşça ilerleyen ve sonrasında da bitmek
bilmezcesine tekrarlanan bir senaryosu bulunuyor. Konular çoğunlukla artık doğal olmayan ve doğaya dair algımızla uğraşıyor. Bitkilerin doğal
ortamında büyüyemediği ve gelişemediği işlenmiş bir çevrede yaşıyoruz. Eelco Brand’ın bitkileri ise beklenmedik şekilde sürreal ve çevremizle
ilgili algımızı yansıtıyor.
Lajevardi Foundation
Mo H Zareei
‘machine brut(e)’, 2014, Video documentation of Mechatronic Sound Sculpture Series, 7 min, 33 sec
‘machine brut(e)’, 2014, Mekatronik Ses Heykeli Serisinin Video Dokümentasyonu, 7 dak 33 sn
machine brut(e) is an audiovisual project inspired by Brutalist architecture.
The work is comprised of a collection of ten installation pieces composed for
an ensemble of mechatronic sound-sculptures. Each piece incorporates a
different combination of the sound-sculptures and is composed as a one or
two-bar long pattern that goes through an endless loop. Strictly metric and
pulse-based rhythms are used as a sonic metaphor for the grid-based and
geometric structure of Brutalist architecture. By using nonstop repetitions of
one or two-bar long loops, the piece draws attention to the very essence of its
constituent sonic material and every detail and nuance of their noise, in
parallel to the validation of material in Brutalist architecture. The nondevelopmental linearity of the work creates a sense of temporal monolithism
that matches the block-like aesthetics of Brutalism. In addition, this constant
repetition helps convey an instant audible structure that links the work to the
memorable imagery of Brutalist buildings. The physical placement and
distribution of the sound-sculptures in each composition has also been taken
into account meticulously, abiding by the strict geometries and highly ordered
visual aesthetic of Brutalism. Therefore, each piece is thought through not only as a work of sound art, but also a sculptural composition. To
further highlight the visual Brutalist aesthetic, a block of raw concrete (béton brut) is emblematically featured in all ten compositions.
The ensemble is comprised of three instrument-types that use different material and sound-generating mechanisms. Nevertheless, all
three instruments employ non-musical objects whose sonic aspects are conventionally perceived as “non-beautiful”: the buzzes, whirs, and
clicks and clacks of electromechanical objects, the sounding of bits and pieces of metal. Using identical mechatronic components across all
three instrument-types (i.e. the same types of DC motors and linear actuators) creates further homogeneity when they are collected as an
ensemble, in keeping with the rigour of the Brutalist ethos. In doing so, the work simultaneously undertakes a sonic transcoding of these
principles that is expressed through the use of the intrinsic noise of its materials, and the clear and immediate comprehensibility of its sonic
structure.
İlhamını glitch müzik ve ses sanatı çalışmalarından alan bu iş, konvansiyonel anlamda müzikal olmayan sesini erişilebilir kılma amacı güdüyor.
Ses ritmik bir düzene sokularak ve fiziksel varlığı vurgulanarak değerlendiriliyor. Bir yandan enstrümanın tasarımı, ölçülü ve darbe esaslı ritim
üretme kabiliyeti mükemmel hale getiriliyor. Metal levhanın bedensel varlığı ve ses üretiminin fizikselliği, minimal ve indirgemeci bir heykel
formunda kutlanıyor. Dahası beraberindeki beyaz ışık dizileri vurgulanıyor. Işık paneli boyunca ışıldayan ve panele yansıyan senkronize ışık
patlamaları, dalgacık hareketlerinin ve titreşimlerinin altını çiziyor ve hatta görsel bir geribildirim yaratıyor. Titreşen, senkoplu veya kesişen
ritmik düzenlerin işitsel ve görsel sunumları arasındaki bu açık bağ, görsel işitsel bağsallığın gerginleşmesine yardımcı oluyor ve sanatsal
dışavurumu canlandırıyor.
Lajevardi Foundation
Morehshin Allahyari
‘Material Speculation: ISIS’ (Work in Progress), 3D printed Object, 2015
‘Materyal Spekülasyon: IŞİD’ (Yapım Aşamasında), 3-boyutlu yazılmış obje, 2015
“Material Speculation” is a digital fabrication and 3D printing project by
Morehshin Allahyari that inspects Petro Political and poetic relationships
between 3D Printing, Plastic, Oil, Technocapitalism and Jihad. The first
series “Material Speculation: ISIS” is a 3D modeling and 3D printing
project focused on the reconstruction of selected (original) artifacts
(statues from the Roman period city of Hatra and Assyrian artifacts from
Nineveh) that were destroyed by ISIS in 2015. “Material Speculation:
ISIS” creates a practical and political possibility for artifact archival, while
also proposing 3D printing technology as a tool both for resistance and
documentation. It gives rise to cyclical oiliness; engaging and
representing a process compressed through time, resin/plastic, digital
process, and crude oil. It intends to use 3D printing as a tool and process
for repairing history and memory. “Material Speculation: ISIS”, goes
beyond metaphoric gestures and digital and material forms of the
artifacts by including a flash drive and a memory card inside the “body”
of each 3D printed objects. Like Time Capsules, each object are sealed
and kept for future civilizations (with instructions on how to open the
artifacts to access the memory drives without destroying the objects themselves). The information in these flash drives includes images, maps,
pdf files, and videos gathered in the last months on the artifacts and sites that were destroyed. These materials were sourced by an intense
research process involving contacting different archeologists, historians, and museum staff (from British Museum to archeologists and
historians in Iraq and Iran). Documentation is provided in Persian, Arabic, and English.
Bir dijital üretim ve 3-D yazım projesi olan Morehshin Allahyari’nin 'Materyal Spekülasyon' adlı çalışması, 3-D yazım, plastik, petrol,
teknokapitalizm ve cihad arasındaki petro-politik ve şiirsel ilişkileri inceliyor. ‘Materyal Spekülasyon: IŞİD’ adlı çalışmanın ilk serisi, bir Roma
dönemi kenti olan Hatra’daki heykeller ve Nineveh kentindeki Asur yapılarından oluşuyor. Bu seri, 2015 yılında IŞİD tarafından zarar verilmiş
insan yapımı orjinal eserlerden seçilenlerin yeniden inşa edilmesine odaklanıyor. ‘Materyal Spekülasyon: IŞİD’ insanın yapımı eserlerin
arşivlenmesine pratik ve politik bir olanak yaratıyor. 3D baskı teknolojisini direnme ve belgeleme için bir araç olarak kullanmayı öneriyor.
Zamanla bastırılmış bir süreç olan petrol döngüsünü angaje ediyor, temsil ediyor ve ona sebebiyet veriyor; reçine/plastik, dijital işlem ve ham
petrol… 3-D baskıyı, tarihi ve hafızayı tamir etme sürecinde bir araç olarak kullanmayı amaçlayan ‘Materyal Spekülasyon: IŞİD’ herbir 3-boyutlu
yazılmış objenin içinde bir bellek aygıtı ve hafıza kartı bulunduruyor. Böylelikle metaforik jestlerin ötesine geçiyor. Zaman Kapsüllerinde olduğu
gibi her bir obje, gelecek medeniyetler için gizlenmiş ve saklanmış oluyor. Nitekim ojelerin içinde hafıza aygıtına ulaşabilmek için objelerin
kendisine zarar vermeden eserlerin nasıl açılacağını anlatan kullanım klavuzu da bulunuyor. Geçtiğimiz aylarda zarar verilmiş insan yapımı
eserlerin ve şehirlerin görselleri, haritaları, pdf dosyaları ve videoları da bu bellek aygıtları içerisinde bir araya getiriliyor. Bu malzemeler, yoğun
bir araştırma süresince İngiltere Müzesinden, İran ve Irak’taki arkeolog ve tarihçilere kadar birçok arkeolog, tarihçi ve müze çalışanıyla iletişime
geçilerek edinilmiştir. Dokümentasyon ise Farsça, Arapça ve İngilizce olarak hazırlanmıştır.
Licht Feld Gallery
MARCK
‘Danger | Artist at work’, 2015, LED screen, metal, water
‘Danger | Artist at work’, 2015, LED ekran, metal, su
Specially produced for Plugin, in this work the artist integrates for the first time (resp., with one
exception in the work "Joy of Motherhood") himself in an artwork. Who does not know him, sees a man
being showered with ice cold water. One sees him on the mastery that it needs in order not to fight
back against the cold. At the same time he is shocked, surprised and joyfully... Exactly as an artist,
certainly sometimes feels when he is not exactly successful or successful… The water flows over his
head and touched gradually his whole body. The act will be filmed in slow motion exacerbated. The
really short and intense moment becomes even more expressive. The visible water in the film, flows
after a short time from the bottom of the box and drips into a bucket. You understand correctly. Proper
water. As seen in the film - a little less, more dripping.
Plugin için özel olarak üretilmiş olan bu çalışmada sanatçı, (“Anneliğin Zevki” çalışması haricinde) ilk kez
kendini bir sanat eserine entegre etmiştir. Sanatçıyı tanımayanlar için görünen şey, buz gibi soğuk su
içinde duş alan bir adamdır. Onu gören biri, ustalığın soğuğa karşı savaşmamaktan geldiğini görür. Aynı
zamanda onun şok olmuşluğunu, şaşırmışlığını ve neşesini… Gerçekten bir sanatçı olarak bazı zamanlar
gerçekten başarılı olmadığını, diğer zamanlar ise başarılı olduğunu hisseder… Su başının üstünden akar
ve yavaş yavaş tüm bedenine dokunur. Davranış, ağır çekimde filme alınır. Olduça kısa ve yoğun an çok
daha dışavurumcu hale gelir. Filmde gözle görülen su, kısa bir süre sonra kutunun aşağısından akar ve bir
kovanın içine damlar. Doğru anladınız. Hakiki su. Filmde görüldüğü gibi – biraz daha az, ve daha çok
damlayan su.
Pearl Lam Galleries
Morgan Wong
‘Plus-Minus_Zero’, 2010, video, 3’00’’ HD, color, stereo
‘Plus-Minus_Zero’, 2010, video, 3’00’’ HD, renkli, stereo
Morgan Wong’s exploration is a time performance reminiscent of Back To The Future
scientific logics. As video is frequently categorized as time based media, this work connects
time, distance, technology and travel. Whilst this work is related to a fax work that was
commissioned for the exhibition FAX, and shown at Para/Site Art Space, it is also a perfectly
autonomous work through the discourse it holds. When we see the artist walking backwards
and anti-clockwise, in order to reverse time, and turn the “clock” back 56 minutes and 6
seconds, we can only reflect on the pointless attempt of traveling through time, and in the
process bring closer Hong Kong and Sapporo, by vanishing the time difference between the
two places. The selection of an outdoor location is not random, it places us in a landscape,
and this allows us to position the artist in the white countryside of Sapporo, in Japan, where
this video has been produced. As a complex physics theory, where you only grasp the skin of
it, this video is constructed with multiple mechanics. Is the artist really walking backwards? We can see the other skiers passing by following
the “right” direction. Why is snow going backwards as well? The simple poetics of a rambler in a white landscape is turned around, through the
process of reframing time by symbolically pressing the fast-forward or the return button. It is through all these contradictions and collisions
between technology, brain logics, time, optical illusions, distance and travel that the artist builds this reflection.
Morgan Wong’un araştırması, Geleceğe Dönüş’ün bilimsel mantığını andıran bir zaman performansıdır. Video çoğunlukla zamana dayalı bir
mecra olarak sınıflandırıldığından, bu çalışma zamanı, mesafeyi, teknolojiyi ve yolculuğu harmanlayarak sunmaktadır. Çalışma her ne kadar FAX
sergisinde yer almış ve Para/Site Sanat Alanında sunulması için hazırlanan faks ile bağlantılı olsa da sahip olduğu söylemden dolayı mükemmel
bir bağımsız çalışmadır. Sanatçıyı zamanı tersine çevirmek için geriye doğru ve saatin ters yönünde yürürken ve “saati” 56 dakika, 6 saniye terse
döndürdüğünü gördüğümüzde, iki yer arasındaki zaman farkını ortadan kaldırarak sadece zamanda yolculuğun amaçsız teşebbüsünü ve Hong
Kong ve Sapporo’yu yakınlaştıran süreci düşünebiliyoruz. Dış mekan seçimi rastgele yapılmamıştır ve bu bizi bir alanın içine yerleştirerek bize
sanatçıyı bu videonun çekildiği Japonya’daki Sapporo beyaz kırsal bölgede konumlandırma imkanı tanımaktadır. Sadece yüzeysel olarak
kavrayabildiğiniz karmaşık bir fizik teorisi gibi bu video birçok mekanikle oluşturulmuş. Sanatçı gerçekten geriye mi yürüyor? Diğer kayakçıların
“doğru” yönü takip ederek hareket ettiklerini görebiliyoruz. Neden kar, ters yöne doğru yağıyor? Beyaz bir manzarada gezen bir kişinin basit
şiirselliği; hızlı ileri sarma veya geri dönme düğmesine sembolik olarak basarak, zamanı düzeninin tersine döndürmüştür. Bu, sanatçının bu
yansımayı kurguladığı teknoloji, beyin mantığı, zaman, görsel yanılsamalar, mesafe ve yolculuk arasındaki tüm bu tezat ve çakışmalar
vasıtasıyla gerçekleşiyor.
Galeri Zilberman
Begüm Yamanlar
‘Island’, 2015, video installation
‘Ada’, 2015, video enstalasyon
The video made up of photographic images focusses on the
cyclical structure of nature, the fickle relationship man forms with
nature and the universe, how we perceive all of this and the
notion of time. The artist shapes the glance of the audience by
integrating it into an extraordinary time flow. She takes this
glance and repositions it in an evertransforming flow between
earth and sky. As earth and sky, night and day transform into
each other with this reconstructed notion of time, they start
complementing each other, becoming each other’s continuity
provider. The glance, now having ceased to be able to be
perceived as real or optical, calls for an intuitional comprehension
that is as inherent as it is subjective.
Fotografik görüntülerden oluşturulmuş bu video doğanın döngüsel yapısına, insanın doğayla ve evrenle kurduğu değişken ilişkiye, bütün
bunları nasıl algıladığımıza ve zaman kavramına odaklanıyor. Sanatçı, bu çalışmayla izleyiciyi alışık olmadığı bir zaman akışına dahil ederek,
bakışını yeniden şekillendiriyor. Bu bakışı yergök arasında sürekli dönüşen bir akışın içerisinde yeniden konumlandırıyor. Yeniden üretilmiş bu
zaman algısıyla, yer ve gök, gece ve gündüz yavaşça birbirine dönüşürken, birbirinin tamamlayıcısı, sürekliliğin sağlayıcısı oluyor. Gerçek ve
optik olarak algılanabilir olandan çıkan bakış, öznel olduğu ölçüde içsel olan yeni bir sezgisel kavrayışı çağırıyor.
Galeri Zilberman
Selçuk Artut
‘Forever Real, 2015, Kinetic Multimedia Installation, 150 x 150 x 150cm
‘Sonsuza Gerçek’, 2015, Kinetik Çokluortam Yerleştirmesi, 150 x 150 x 150cm
This piece is a continuation of a series of artworks entitled
Forever. Influenced by the allurement of the sorcery, this piece
invites visitors to behold a movement of a familiar object on a
neat plane. A software driven system is constructed for the
custom kinetic installation.
Sergilenecek eser sanatçının Sonsuza isimli ürettiği eserler
serisinin yeni bir halidir. Görsel algılar ile oynayan bu eser,
izleyiciyi tanıdık bir nesnenin düz bir zemindeki hareketine davet
etmektedir. Özel olarak üretilen kinetik yerleştirme için yazılımla
yürütülen bir sistem inşa edilmiştir.
Atölye İstanbul
Bilge Nur Saltık, Nesile Yalçın, Gerçek Karakuş, Neslihan Akman
‘Amplify’, 2015, Glass installation
Special thanks to Paşabahçe AŞ
‘Amplify’, Cam enstalasyonu, 2015
Paşabahçe AŞ'ye teşekkürler
Creativity, skills, knowledge gather in creative communities where they
meet with technology, collaborate and interact in transparent and
nonhierarchical way, link to wider global networks. This emerging ways of
living and producing amplify our impacts. The light merges with the glass
to be
amplified.
Yaratıcılık, beceri ve bilgi; teknoloji ile karşılaştığı, işbirliğine girdiği, şeffaf
ve hierarşisi olmayan bir ortamda etkileşimde bulunduğu, daha geniş
global ağa katıldığı yaratıcı komünitelerde toplanıyor. Gelişen bu yeni
yaşam ve üretme ortamları bireysel olarak yarattığımız etkileri
çeşitlendiriyor ve çoğaltıyor. Işık etkisini yükselten ve onu çoğaltan cam ile
kesişiyor.
BLOK art space
Michael Fischer
‘Flimmern’, 2014, motion-picture-sculpture
‘Flimmern’, 2014, hareket-görüntü-heykel/i
Flimmern is a German term which was used to describe how the motion of
the light on the screen in a cinema casted by a film projector acts.
Furthermore it means the irregular change between bright and dark. A
motion picture is projected on glass, and the glass embodies the image.
What has been flat and seems to have only two dimensions receives a third
dimension. It is given a physical body which takes an effect on the structure
of the image, and the material inscribes itself into the image while mediating
it. The light shining through is reflected at the same time. With this, three
images are created as final.
Flimmern, sinema perdesine yansıtılan ışığın hareketini anlatan Almanca bir terimdir. Terim aynı zamanda aydınlık ve karanlık arasında
düzensiz bir dönüşümü ifade eder. Bir film cam üstüne yansıtılır; cam imgeyi cisimleştirir. Düz ve iki boyutlu olan üçüncü boyutuna kavuşur.
İmgeye verilen fiziksel beden, imgenin bünyesini değiştirir. Malzeme imgeye vasıta olurken kendini imgeye katar; parlayan ışık ise aynı anda
yansımış olur ve böylece üç imge oluşur.
Bahçeşehir University Game Lab (BUG)
Tuna Pamir – Çağdaş Yıldırım – Allen Ohan Dülgar – Arda Çevik
‘The Other Portrait’, 2015, game design
‘Öteki Portre’, 2015, oyun tasarımı
We are all part of a system interconnected like rhizomes. And if you remove
a node, the system continues to exist. How we got to this point can maybe
be defined by our first initial contact with each other. To see the other
human and to interact with it. We can assume that we started to make
discoveries to extend ourselves with ourselves by those interactions. Wheel
was invented to be an extension for our feet to go further. Computer was
invented to extend our memories and to store what we can not as well as to
do operations way faster than our capabilities. Now we are in an age where
our first interaction 'Human-Human' transformed into 'Human-Machine'
and finally stepped further ahead into 'Machine-Machine' interaction with
the use of the computers and the internet. During the recent past we
became extensions of our computers and smart machines to create their
own memories by using ours. Project “The Other Portrait” aims to create a
digital image with the use of the machine-machine interaction to interfere
in the human-human interaction. How do we picture the other human?
How do we see and visualize their faces with our eyes?
Hepimiz birbirine iliştirilmiş rizomlar şeklinde bağlı olduğumuz bir sistemin parçasıyız. Bir nodül kaldırıldığında sistem varolmaya devam ediyor.
Bu noktaya nasıl geldiğimizi ilk karşılaşmamız ile tanımlayabiliriz belki. Öteki insanı görmek ve onunla etkileşime geçmek. Bütün bu ve benzeri
etkileşimler ile şu an kullanmakta olduğumuz buluşları kendimizi geliştirmek için üretmeye başladık. Aynı tekerleğin ayaklarımızın bir uzantısı
olması ve bizi gidilemeyen yerlere götürmesi gibi, bilgisayar da aynı şekilde aklımızda hesaplayamadıklarımızı, hafızamızda tutamadıklarımızı
bizim için yapan bir beyin uzantısı haline gelmiş durumda. Bulunduğumuz çağda insan olarak ilk etkileşimimiz olan 'İnsan-İnsan' artık 'İnsanMakine' etkileşimine dönmüş durumda. İnternetin ve akıllı bilgisayarların kullanımı ile artık “Makine-Makine” etkileşimleri dünyasında
yaşamaya adım atıyoruz. Ve yakın geçmişte bir anlamda insanoğlu olarak bilgisayarların, anılarımızı kullanarak sanki kendi anılarıymış gibi
başka bilgisayarlarla paylaştığı uzantıları haline geldik. “Öteki Portre”, makine-makine etkileşimi üzerinden insanı bir uzantı olarak kullanıp,
insan-insan etkileşimini dijital bir görsele çevirmeyi amaçlamaktadır. Öteki insanı nasıl portreleştiriyoruz? Gözlerimizle nasıl görüp yüzlerini
görselleştiriyoruz?
DECOL Coop.
Ahmet S. Kaplan, Mert Uzbaşlı, Hazal Döleneken
‘DE:Fusion’, 2015, Interactive Light Installation, 200 x 90cm
‘DE:Fusion’, 2015, İnteraktif Işık Enstelasyonu, 200 x 90cm
Decol Cooperation is turning the ancient patterns into the digital art forms
with Dekonstract series. The 3rd experience of the series, De:fusion has
turned the forms in the Istanbul architecture into light installation. The
pedestal, where the light photons act with wave geometry by taking an
organic form, creates a hypnotic illusion with sound waves. In the work of
art, the examples of which has been prepared in accordance with the door
and window designs in the Valide Sultan Room in the Topkapi Palace, the
glow of the motherof pearl inlaid gives its place to the digitally programmed
LED lights.
Dekonstract serisi ile kadim motifleri dijital sanat formlarına dönüştüren DECOL Koop. laboratuarından çıkan serinin 3. deneyimi De:fusion’da
İstanbul mimarisindeki formları ışık enstelasyonuna dönüştürdü. Işık fotonlarının organik form kazanarak, dalga geometrisi dinamiği ile hareket
ettiği bir Kaide, ses dalgalarıyla birleşip hipnotik bir ilüzyon yaratıyor. Örnekleri; Topkapı Sarayı Valide Sultan Dairesi’nde de görülen kapı ve
pencere tasarımlarından yola çıkılarak hazırlanan eserde, sedef kakmanın verdiği parıltı yerini dijital olarak programlanmış LED ışıklara
bırakıyor.
Epitome (collaborative network)
Cemal Koray Bingöl, Deniz Tümerdem, Metin Şahin, Osman Koç, Gamze Gündüz
‘Urban – organic’, 2013, Mixed medium kinetic interactive sculpture, Fine-art print
‘Urban – organik’, 2013, Karışık teknik kinetik etkileşimli heykel, Fine-art baskı
Human mind stows, regulates and organizes the nature instinctively by
observing it. Organization is one of the most primitive material
combination methods and gains currency with computer technologies
nowadays. Since the organized whole causes more different behaviours
than its parts, organization logic differs from stowing logic. The limits
among artificial- natural, mechanical-organic and virtual- physical
become loose and blurred at the present time when human being has
passed from nano to astro scale in terms of material and production.
We witness the arising of the new primitive by linking the term “script”
to “know/do” practice of 20th century. This means a transition from
mechanical
to
organic
environment
system
with
a
social/communicative sense. Urban-organic is a world of attitudes
which occurs by the generation of new (urban) organic vital forms with
the organization of material and technologies that are the products of
nature of the city and demilitarization and development of behaviour
types or new kinesis with digital interactions along with the physical
interactions of material within these forms.
İnsan aklı doğayı gözlemleyerek içgüdüsel olarak istifler, düzenler, örgütler. Örgü en ilkel malzeme birleştirme metotlarından biri ve
günümüzde bilgisayar teknolojileri ile yeniden güncellik kazanıyor. Örgü mantığını istifleme mantığından ayıran, örgün olan bütünün
parçalarından daha farklı davranışlar doğurması. İnsanoğunun nanodan astro ölçeğe malzemeve üretime el attığı günümüzde suni-doğal,
mekanik-organik, sanal-fiziksel arası sınırlar gevşeyip bulanıklaşır. 20.yüzyılın “yapmak/bilmek” pratiğine “script” yani kodun eklenmesi ile yeni
ilkelin doğduğuna tanık oluyoruz. Bu artık mekanikten organik ortamın sosyal yani iletişim içeren düzenine geçiş anlamına gelir.
Urban-organik, kentin doğası ve sivilleşme ürünleri olan malzeme ve teknolojilerin örgütlenmesiyle yeni (urban) organik yaşamsal formların
oluşması, bu formlarda malzemenin fiziki etkileşimlerinin yanı sıra dijital etkileşimleri ile yeni kinesis ya da davranış tipleri gelişmesiyle
meydana gelen bir haller dünyasıdır…
İskele47
Zeynep Nal
‘The Mime’, 2013, image processing, visual coding, 32inch screen
‘Pandomimci’, 2013, imaj processing, görsel kodlama, 32 inç ekran
“The Mime” is a dynamic interactive canvas, in which a stop-motion video of a female
mime artist follows the visitor. She orients her view towards the visitors face by face
tracking, and if the visitor tries to take a picture of the canvas, the mime takes a picture
of the visitor vice versa. The pictures of the visitors also will be displayed next to the
mime itself. While the visitor takes the picture of the mime as a souvenir, as an
expandable object, the mime literally captures the visitor’s image into its world by
putting it inside a canvas too and makes it a part of the artwork. The pantomime concept
is chosen in this artwork, because the word root “mime” comes from the Greek word
“mimos” which means imitating and impersonating. The work focuses on how the smart
technologies root from imitating the human being. First they follow and imitate the
human, then human follows them back. There is an alternating process in between.
During this process, it is lost who primarily the follower is, who watches and imitates. An action like "photo shooting" which is originally owned
by technology, surprises us when done by technology as an individual. In addition, despite their incredible computing abilities, the new
technologies fall behind in some very elementary capabilities of the human, especially in image processing. Thus, a “smart” technology can be
counted as “dumb” doing such tasks. So “mime” is chosen as the aesthetical style of this project, as for the embedded foolishness in its
slapstick comedy style and that it stands as a representation for the “imitation” concept just as artificial intelligence tackles.
"Pandomimci", içerisinde gelen ziyaretçiyi gözleriyle takip eden bir pandomim sanatçısının bulunduğu etkileşimli dinamik bir tablo. Eser,
izleyicisinin yüzünü yüz tanıma sistemiyle buluyor, bakışlarını ona yöneltiyor ve kelimenin tam anlamıyla izleyicisini izliyor. Bir de eğer izleyici
tablonun fotoğrafını çekmeye kalkışırsa, "Pandomimci" cevap veriyor ve karşıt hareket olarak o da izleyicinin fotoğrafını çekip, bu çektiği
fotoğrafı da kendiyle birlikte diğer izleyiciler için sergiliyor. İzleyici, "Pandomimci"nin imajını bir hediyelik eşya, tüketilebilir nesne olarak
yanında götürürken, "Pandomimci" de izleyicinin imajını kendi dünyasına çekip hapsediyor, ve eserin bir parçası haline dönüştürüyor. Fotoğraf
çekme eyleminin de kime ait olduğu belirsiz, teknoloji kişinin bir uzantısına dönüşmüşken, kendisi kişileşip kendine has bir eylemi yaptığındaysa
şaşırtıcı oluyor. Pandomimin kelime kökü "mim", aslında Yunancada "taklit ve temsil etme" anlamındaki "mimos" kelimesinden gelmekte. Bu iş,
akıllı teknolojilerin aslında ilk başta nasıl da insan tarafından insanın bir taklidi olarak ortaya çıktığını, önce izleyen ve şekillendirilenin
teknolojiyken daha sonra asıl kaynağını nasıl da kendisini izleyen ve tarafından şekillendirilene dönüştürdüğünü vurgulayan bir gönderme. Bu
"izleme" süreci öyle ilerliyor ki, temelde kimin izleyici, kimin izlenen, kimin orijinal, kimin taklitçi olduğu tümüyle yitiriliyor. Ayrıca, inanılmaz
hesaplama kabiliyetlerine rağmen, akıllı olarak görülen teknolojiler "görüntü işleme" gibi insanoğlunun hala bilgisayarlardan çok üstün olduğu
bir alanda gerçekte aptallar. Pandomim, hem slapstick stiliyle bu şaşkınlığı yansıtması hem de taklitçi kişiliği yüzünden bu eserin estetik tarzı
olarak seçilmiştir.
İstanbul Teknik Üniversitesi
Refik Safa Çolakoğlu
‘‘Pantone’ 2015, 3-channel video, 1280 x 720, 10 min 2 sec
‘Pantone’ 2015, 3-kanal video, 1280 x 720, 10 dak 2 sn
The choreography of this work blends the knowledge of art and engineering focusing
on colors and reality perception. Black & White against color scale. Pantone presents
variation but Black & White deals with constraints. Today’s technology gives us much
more color pixels with high definition has more reality. Is reality secreted in Pantone
or World going on from Black & White to Pantone ?
Sanat ve mühendislik bilgisini birleştiren bu çalışmada renkler ve gerçeklik algısı temel
alındı. Renk skalasına karşı beyaz ve siyahı birlikte düşünülerek iki gruba ayırıldı.
Pantone çeşitliliği açarken, Black & White ise sınırlılık ile uğraşıyor. Günümüz
dünyasının bizlere sunduğu yüksek çözünürlük teknolojisi daha fazla renk sunmayı
temel almakta, renkleri daha çok ortaya çıkarmayı esas almaktadır. Renkler ortaya
çıktıkça gerçekçilik artığına göre, gerçeklik Pantone de mi gizlidir? Bir bakıma Dünya
Black & White ‘dan Pantone ‘ye doğru açılmakta ve akmaktadır.
LOOP Barcelona
Shahar Marcus, Marco Godoy, YunTing Tsai, Adrian Melis, Carlos Motta, Itziar Barrio, Joan Bennassar, Karen Mirza & Brad Butler, Rob
Kennedy, Ryan Rivadeneyra, Virgile Fraisse
Shahar Marcus,‘Seeds’, HD, one channel video, 2012 Winning film of the first DISCOVERY Award 2015
Shahar Marcus,‘Seeds’, HD, tek kanallı video, 2012, ‘1. DISCOVERY 2015 Ödülleri kazananı
As part of a broader collaboration between LOOP and Plug-in, LOOP presents
the finalist and winning films of the first DISCOVERY Award. Launched in
February 2015 by LOOP as an open call for artists’ films and videos with the
aim to promote, encourage and introduce audiovisual creation in professional
exhibition circuits. The result of the jury’s selection is a programme of 11 films
of international contemporary video creation. This initiative was supported by
Estrella Damm.
LOOP is a Barcelona-based platform dedicated to fostering artist films, video
art and gallery-based moving image productions working mainly for
a yearly event, which includes a city festival, a market space and a
professional forum.
LOOP ile Plugin arasındaki işbirliğinin bir parçası olarak, LOOP 1. DISCOVERY Ödülü’nün finalist ve kazananlarını sunuyor. Görsel-işitsel eserleri
profesyonel sergi çevresine tanıtmak ve kazandırmak amacıyla, sanatçıların film ve videolarından oluşan sergi 2015 Ocak ayında LOOP
tarafından açıldı. Jüri seçimi sonucunda, uluslararası çağdaş video eseri niteliğindeki 11 filmden oluşan bir program lanse edildi. Bu girişim
Estrella Damm tarafından desteklendi. LOOP; sanatçı filmleri, video sanatı ve hareketli görsel prodüksiyonlarıı tanıtmak için her yıl bir kent
festivali, sanal pazar ve profesyonel forumdan oluşan bir etkinlik ve Barselona merkezli bir platformdur.
Prizma
Lara Kamhi, Eli Kasavi,
‘Moving Images’, 2015, video installation
‘Moving Images’, 2015, video enstalasyon
Physically decomposing cinema’s structural properties and
experimenting with an audience’s role in creating visual narrative,
Moving Images shares audio and visual fiction with a site-­specific and
immersive approach, while allowing a significant amount of self­reflectiveness during the work’s exploration process. Aiming to
question ordinary ways of internalising daily imagery and the way these
are rendered into happenings, memories and experiences, Lara Kamhi
and Eli Kasavi merge individual outlooks on ways in which moving
images disorient, affect, hypnotise and mesmerise their observers.
Sinemanın bileşenlerini yapısal olarak parçalara ayırıp, seyirciyi bir hikayenin yaratım sürecine dahil eden Moving Images, mekana özgü yapı,
işitsel ve görsel kurgu paylaşımıyla, hem çalışmanın deneyimlenme sürecinde hem de medyum ve içeriğinde belirli bir içgözlem olanağı
sağlamaktadır. Moving Images, güncel görselliğin olağan aşamalandırılma süreçleriyle oluş, hatıra ve deneyime dönüşmesini irdelerken,
hareketli imgelerin içerdiği şaşırtma niteliği ile cezbetme gayretini görünür kılmaktadır.
VesselRoomProject
Anita Ackermann
‘3/3 silver sphere + earth’, 2015, Light sculpture / stainless steel, polystyrene, stone / Işık heykeli/paslanmaz çelik, polistiren, taş
Euclidean and other spaces, 2015
“The mirror is, after all, a utopia, since it is a placeless
place. In the mirror, I see myself there where I am not, in
an unreal, virtual space that opens up behind the surface; I
am over there, there where I am not, a sort of shadow that
gives my own visibility to myself, that enables me to see
myself there where I am absent: such is the utopia of the
mirror.” –Michel Foucault (1967), Of Other Spaces
Anita Ackermann, epitomizes the unseen together with the
seen, the capacity of light of both embodiment and
intangibility. She pursues, relentless, a quest for an
experiential revelation. She beseeches an emancipated
audience, actors of their own right to whom unveil a
sensation that goes beyond the mere sensual experience.
Through her installations, she reveals a profound grasp of
the active dimension of perception, where our body is
implied in a provisional, indeterminate construction of
reality. Four moon-shaped sculptures invade the space.
Two oscillating in room, erratically swinging, balanced with rocks; while the other two rest on the floor. During the day, they track and reflect
the sunlight. At night the visitors, armed with a torch, are empowered to generate their own panorama. There is a certain unease, an intrinsic
tension that inevitably roots the kaleidoscopic moons to the ground. Bringing them to reality. Transforming the sculptures into catalysts
capable of uncovering the texture of experience. In this situation, the audience becomes participant of an interplay between reality and
subjectivity, aware of the bodily experience in the formation of reality. Her oeuvre reflects upon the consciousness of an open-ended version
of a world in flux - studying the mutual application of seeing upon being seen, and vice-versa. As Merleau-Ponty explains in Eye and Mind:
each object mirrors all others. The same way that, in Ultraviolet, light, materiality and presence come to be the players of a game that revolves
around the inner awareness of the self and the subjectivity of our own reality. Text by Barbara Cueto
‘3/3 silver sphere + earth’, 2015, Light sculpture / stainless steel, polystyrene, stone / Işık heykeli/paslanmaz çelik, polistiren, taş
Öklid ve Başka Mekânlar, 2015
“Ayna, sonuçta, bir ütopyadır; çünkü yeri olmayan bir yerdir. Aynada kendimi olmadığım bir yerde görürüm, gerçek olamayan, aynanın
arkasındaki sanal yerde; oradayımdır, olmadığım yerde, benim gibi görünen bir tür gölge olmadığım bir yerde kendimi görmemi sağlar; işte
ayna ütopyası. “–Michel Foucault (1967), Başka Mekânlara Dair
Bıkmadan usanmadan deneyimsel bir keşfin peşine düşüyor. Salt duyumsal deneyimin ötesinde, kendi algısını oluşturabilme hakkına sahip
özgür izleyiciler diliyor. Vücudumuzun gerçekliğin geçici ve belirsiz bir yapısı olarak işlendiği kurguları aracılığıyla algımızın derin boyutlarını
ortaya çıkarıyor. Anita Ackermann, görünmeyen ile görünenin, somut ile soyutun aydınlık kapasitesini özetliyor. Ay şeklindeki dört adet heykel
uzayda yer kaplıyor. İki tanesi bir odada asılı, düzensiz bir şekilde sallanıyor, kayalarla dengelenmiş; diğer ikisi ise yerde duruyor. Gün boyunca
gün ışığını takip ediyor ve yansıtıyorlar. Geceleri ellerinde fener olan ziyaretçilerin kendi panoramalarını oluşturmalarına izin veriliyor. Ortada
belli ki ciddi bir huzursuzluk var ve bu durum bu değişken ayların yere sımsıkı tutunmasını sağlıyor. Onları gerçeğe götürüyor. Heykelleri,
deneyim örgüsünü ortaya çıkarabilen katalizörlere dönüştürüyor. Bu durumda izleyiciler gerçekliği bilinçli olarak bizzat deneyimleyerek,
gerçeklik ve öznellik arasındaki karşılıklı etkileşimin bir parçası haline geliyor. Sanatçı, görmek ve görülmenin ortak yanları ve farklarını
işleyerek, sürekli değişen bir dünyada açık uçlu bir versiyonunun verdiği hissiyatı yansıtıyor. Merleau-Ponty Göz ve Tin adlı eserinde şöyle
açıklıyor: her bir obje diğerlerini yansıtır. Aynı şekilde Ultraviolet ‘de, ışık, maddesellik ve mevcudiyet; öz benliğin iç bilinci ve kendi
gerçekliğimizin öznelliği etrafında dönen bir oyunun oyuncuları haline gelir. Metin: Barbara Cueto
Ayşe Gül Süter, Joseph Alan DeGiorgis
‘Life Under Scope, 2015, Live Imaging, Videography
‘lşığın Altındaki Yaşamlar’, 2015, Canlı Görselleme, Videografi
The collaboration of an artist and a scientist bring their experience
of biological observation to the art scene. Using optical
instrumentation in the form of the light microscope these
artists/scientists utilise the physics of light to illuminate biological
form and function, and to render spiritual interpretations of
mystical and perhaps yet to be identified life forms.
Bir sanatçı ile bilimcinin işbirliği sonucunda, bilimsel düzenekleri kullanarak ve biyolojik yapıları gözlemleyerek, bunları izleyici ile paylasan ve
görülemeyenin görülmesine olanak yaratan bir iş. Biyolojik olumşumları aydınlatarak, ve optik düzeneklerin içine entegre ederek, farklı yaşam
sekillerini ve işlevlerini gözlemleyen, yorumlayan ve deneyime açan bir yerleştirme.
Bager Akbay
‘The Pitiful Story of Deniz Yılmaz’, 2015, Software, installation
‘Deniz Yılmaz’ın Hazin Hikayesi’, 2015, Yazılım, enstalasyon
Deniz Yilmaz is a robot which aims to publish a poem, on a
popular newspaper citizen poetry page. The reason behind that is
to use a social hacking technique to narrow the gap between
human and robot kind. It has a knowledge of 12000 thousands
examples of turkish poetry and uses markov chain analysis to
create similar outputs. It has a portrait photo, a unisex name and
a hand writing of its own.
Deniz Yılmaz, popüler bir gazetedeki okur şiirleri köşesinde şiirini yayınlatmayı hedefleyen bir robottur. Bunu yapmasının amacı, sosyal bir
teknik ile insan ve robot kavramlarını birbirlerine yakınlaştırmaktır. 12.000 şiirden oluşan bir veri tabanını kullanarak markov zinciri analizi ile
benzer şiirler üretmektedir. Vesikalık fotoğrafı, unisex bir adı ve kendine has bir el yazısı vardır.
Buşra Tunç
The Codes of Light, 2015, Installation, variable dimensions
Technical support: ON Electronic
Special thanks to: Semih Özdemir, Orhan Aydın
The Codes of Light, 2015, Enstalasyon, çeşitli boyutlarda
Teknik Destek: ON Elektronik
Teşekkürler Semih Özdemir, Orhan Aydın
Images are written on to our minds in the form of codes of light. Just as a
photograph is written in light, images are formed and hide in our brains like
light density maps. These maps are formed by the presence, the lack, and the
density of the light. Images are formed in our minds, as a capture of the
probabilities of light interactions. Images are, then, the coding scenarios of
light.
eye blinking / reflex / sensual and mathematical relationship/ movement/ time and space hopping/speed/ probability/codes/ point cloud.
These networks and relationships create a manipulation between the outside world and the world of our senses. Body rhythm and the images
our surroundings speedily passing by, intersect, intermingle and create a sensation of movement. This project creates a simulation of
movement by intersecting codes of light and external movements with sensual reflexes such as blinking and breathing. It aims to create an
exchange with the viewer by alternately following and breaking away from the viewer’s expectations.
Görüntüler zihnimize ışık kodu şeklinde yazılırlar. Tıpkı fotografın ışıkla yazılması gibi imajlar beynimizde ışık yoğunluk haritaları olarak oluşur ve
saklanırlar. Işığın varlığı, yokluğu ve yoğunluğu arasındaki ilişki ve ağlar bu kod haritalarını oluşturur. Bu ilişkilerin kurulma olasılıklarının bir anı
olarak da imajlar zihnimizde belirirler. İmaj ışığın kodlanma senaryolarıdır.
göz kırpmak /refleks /duyusal ve matematiksel ilişki /hareket /zaman-mekan sıçramaları /hız /olasılık /kodlar /nokta bulutu
Tüm bu ağlar ve ilişkiler dış dünya ve algımız arasında manipulasyon yaratır. Beden ritmi ve etrafımızda hızla akıp giden görüntülerin ritmi
birbiri içine geçerek ve birbirine dönüşerek hareket algısı yaratır. Proje kurgulanmış ışık kodlarıyla göz kırpma, nefes alıp verme gibi duyusal
refleksleri, maruz kalınan dış ortam hareketleriyle eşlemeye çalışarak bir hareket simulasyonu yaratır. İzleyicinin alışık ritmini bazen takip
ederek, bazen kırarak bir alışveriş(x-change) kurgulamaya çalışır.
Can Büyükberber
‘e:merge v.02’ 2015, Anaglyph 3d AudioVisual Piece, 8.5 min
Sound Design: Ah! Kosmos
‘e:merge v.02’ 2015, Anaglyph 3d Görselİşitsel Yapıt, 8.5 dak
Ses Tasarımı: Ah! Kosmos
e:merge v.02 is a 3d audiovisual piece, composed by visual
artist Can Büyükberber in collaboration with sound
designer Ah! Kosmos. Inspired by the phenomenon of
emergence in selforganized systems, e:merge v.02 consists
of continuous transformation of geometrical patterns and
uses them as building blocks of an immersive space and as
a visual notation for the sound.
e:merge v.02, görsel sanatçı Can Büyükberber’in ses tasarımcısı Ah! Kosmos ile ortak çalışması olan bir 3B görsel-işitsel yapıttır. Özörgütlü
sistemlerdeki belirme olgusundan ilham alarak tasarlanan çalışma, geometrik örüntülerin devam eden dönüşümlerinden oluşurken bu
örüntüleri hem sarmalayıcı bir ortam yaratımının yapıtaşı, hem de ses için görsel bir notasyon olarak kullanır.
Deniz Derbent, Ufuk Barış Mutlu
‘Phenakistoscope: Istanbul’, 2015, Designed and manufactured physical object, 35 x 35 x 7cm (Three identical copies)
‘Fenakistiskop: Istanbul’, 2015, Tasarlanmış ve üretilmiş fiziksel obje, 35 x 35 x 7cm (Üç kopya)
Franz will provide a suitable environment for mushrooms to
grow until the mutual interaction between the fungi and the
machine is inevitably terminated. Franz is programmed to be
sacrificial and not a very smart machine. As Stanislaw Lem
once said “true intelligence demands choice and internal
freedom.”
Sürekli görüntü algısı ile hareket ilüzyonu yaratan erken
animasyon tekniklerinden biri olan Fenakistiskop, yeniden
kullanıma açık bir medya oynatıcıya temel oluşturdu. Triptik
dizilim içerisindeki her ünite, kentsel dönüşüm sürecinin bir
aşamasını temsil ediyor. “Zaiyat”, “Hafriyat” ve “İnşaat”,
İstanbul’un şantiyeleşmesinin boğuculuğunu görselleştiriyor.
Erdal İnci
‘The Berlin Wall’, 2015, video, animation + 3d print, 50 cm3
‘Berlin Duvarı’, 2015, video animasyon, + 3 boyutlu baskı, 50 cm3
The artwok is a data visualization. The goal is to
visualize the data of Berlin wall which was
collapsed in 1989 in a single frame with animation
techniques.
Computer
generated
45.000
segments of Berlin wall placed to a sociopolitical
significance point of Berlin in true scale to make it
easly comparible in size. And this virtual
construction will be printed 3D and exhibited as
well.
Yapıt bir veri görselleştirmesi olacaktır. 1989’da yıkılan Berlin Duvarına ait niceliksel bilgilerin toplanıp tek bir karede animasyon teknikleriyle
görselleştirilmesi amaçlanmıştır. Kullanılan 45.000 duvar segmenti bir araya getirilip doğru ölçülerinde Berlin Tv kulesinin yanına yerleştirilir. Bu
sanal konstrüktif yapı 3d printerle basılarak 3 boyutlu bir versiyonu da sergilenecektir.
Nihat Karataşlı
‘Mneumonic’, 2015, EEG-Based Interactive Light and Video Installation
Supported and sponsored by Istanbul Bilgi University, Faculty of Communication, Department of Communication Design and Management, Visual Communication Design
Program & Borusan Contemporary
‘Mnömonik’, 2015, EEG-Bazlı İnteraktif Işık ve Video Yerleştirmesi
İstanbul Bİlgi Üniversitesi İletişim Fakültesi ile İletişim Tasarımı ve Yönetimi Bölümü, Görsel İletişim Tasarımı Programı & Borusan Contemporary tarafından desteklenmiştir.
MNEUMONIC is an EEG-Based Video and
Light Installation aiming to examine the
human relation with the organic and
mechanical cacophony surrounding us and
our neural reaction to it. MNEUMONIC
simulates and emphasizes the inevitable
human exposure to the echoing sounds,
which resonate from people, objects and
environments.
While
documenting,
visualizing and materializing the neural
activity, it also strives to unwrap the multilayered structure of our perception under
the influence of external stimuli. A collected
audio input and a multi-screen video
installation will function as the trigger to the
user’s brain activity, which will be displayed
through the lighting installation in the piece.
MNÖMONİK, günlük hayatta etrafımızı çevreleyen organik ve mekanik kakofoniyle olan ilişkimizi ve ona verdiğimiz nöral reaksiyonu irdeleyen
EEG bazlı bir video ve ışık yerleştirmesidir. MNÖMONİK, insanlardan, nesnelerden ve içinde bulunduğumuz ortamdan yansıyan seslerin ve bu
seslere maruz kalma deneyiminin altını çizerek, bu deneyimi yeniden inşa etmeyi amaçlar. Kullanıcının beyin aktivitesini belgeler, görselleştirir,
somutlaştırır ve dış uyaran etkisi altındaki insan algısının katmanlı yapısını gözler önüne sermeye çabalar. MNÖMONİK, derlenmiş bir ses
kurgusu ve çok ekranlı bir video yerleştirmesi ile kullanıcının beyin aktivitesini tetiklerken, kullanıcıdan alınan beyinsel veriyi ışık yerleştirmesi
aracılığıyla görünür kılacaktır.
NOHLab
‘Arium’, 2015, Audiovisual installation, 150 x 150 x 70cm
‘Arium’, 2015, Görsel-işitsel enstalasyon, 150 x 150 x 70cm
A special lazer projecting diagrammatic visuals on to prepared unique site specific spatial
installation consisting of clear wide boxes - the result of the projection is a huge semitransparent holographic lazer projection.
‘Arium’, 2015, Audiovisual installation / Görselişitsel enstalasyon, 150 x 150 x 70cm
Transparan bir hazne içerisinde vakumlanmış duman. Dumanın görünür kıldığı lazer ve sesin
kareografisi.
Onur Sönmez
‘Franz’, 2015, custom hardware and software, 80 x 60 x 60cm
‘Franz’, 2015, özel donanım ve yazılım, 80 x 60 x 60cm
Franz will provide a suitable environment for
mushrooms to grow until the mutual interaction
between the fungi and the machine is inevitably
terminated. Franz is programmed to be sacrificial
and not a very smart machine. As Stanislaw Lem
once said “true intelligence demands choice and
internal freedom.”
Mantar - Makine ilişkisi kaçınılmaz bir şekilde
sonlanana kadar Franz onların yetişmesi için
gerekli ortamı sağlamakla görevli. Franz fedakar
olmak üzere programlandı ve çok zeki değil. Zaten
Stanislaw Lem’in de dediği gibi “seçme hakkı ve
irade gerçek zeka için şarttır.”
Pi Slices
Philip Intile
‘Horizon’, 2015, GIF
Setting sun with a displaced reflection.
Yerinden edilmiş bir yansımasıyla batmakta olan güneş.
Pi Slices
Philip Intile
‘Twisting Cylinders’, 2015, GIF
Animated looping black and white texture on twisted cylinders.
Canlandırılmış siyah beyaz doku üzerinde döngü halinde bükülen silindirler.
Umut Gonca
‘Line’, 2013, Kinetic Sculpture, Project Mapping, Music Video, 20 x 25 x 47cm
‘Line’, 2013, Kinetik Heykel, Video Haritalama, Müzik Video, 20 x 25 x 47cm
Line is an endeavor in kinetic sculpture; To create
sculptures that recycles, uses and adds function
to the technological products which deemed as
useless and thrown away today to satisfy the urge to
see the outdated, forgotten, deemed unvaluable
simple dreams with one’s own eyes to create a basic
preview instead of the holo-fantasies of our dreams
of science fiction we are unable to realise without any
perturbations of purpose.
İçinde bulunduğumuz çağda, işe yaramaz çöp olarak nitelendirilen ve kenara atılmış birçok eski teknoloji ürününden faydalanılarak, geri
dönüştürülebilecek ve işlevsellik katılabilecek heykeller var etmek için zamanın gerisinde kalmış, unutulmuş ve gerçekleştirmeye değer
görülmemiş basit hayalleri gözümüzle görme arzusunu tatmin için hayal gücünden ve bilim kurgu filmlerinden fırlamış bir hologram fantazisini
gerçeğe dönüştüremese de sadece bir ön izlemesini oluşturmaya çalışmak için işlevsellik kaygısı taşımadan oluşturulmuş, bir kinetik heykel
denemesidir Line.