T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

T.C.
ADALET BAKANLIĞI
EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI
YARGI MEVZUATI BÜLTENĠ
Bültenin Kapsadığı Tarihler
01-15 Temmuz 2013
Yayımlandığı Tarih
15 Temmuz2013
Sayı
2013-13
ĠÇĠNDEKĠLER
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ġthalat Rejimi Kararına Ek Karar
(R.G. 01 Temmuz 2013 – 28694)
Sebze ve Meyve Ticareti Ve Toptancı Halleri Hakkında Yönetmelikte
DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin Yönetmelik
(R.G. 01 Temmuz 2013 – 28694)
Ġstanbul Ġli, Üsküdar Ġlçesi, Çengelköy Mahallesi Sınırları Ġçerisinde
Yapılacak Boğaziçi Sahil ġeridi ve Öngörünüm Bölgesi Uygulama Ġmar
Planı ve Vahdettin KöĢkü ve Çevresi Yol Düzenlemesi Projesi Kapsamında
Bazı TaĢınmazların Ġstanbul BüyükĢehir Belediye BaĢkanlığı Tarafından
Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4964 Sayılı Karar
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
2013 Yılı Yatırım Programında 2012k050150 Proje Numarası ile Yer Alan
Ergene Havzası Arıtma Sistemi Projesi Kapsamında Marmara Denizi Derin
DeĢarj Hattı, Hes, Atıksu Arıtma Tesisleri ve Sanat Yapıları ĠnĢaatlarının
Yapılabilmesi Amacıyla Bazı TaĢınmazların Devlet Su ĠĢleri Genel
Müdürlüğü Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında 2013/4969 Sayılı
Karar
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
KiĢisel Koruyucu Donanımların ĠĢyerlerinde Kullanılması Hakkında
Yönetmelik
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun
Uygulama Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunun Görev, Yetki, ÇalıĢma Usul ve
Esasları Hakkında Yönetmelik
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Ġthalatta Gözetim Uygulanmasına ĠliĢkin Tebliğ (Tebliğ No: 2008/6)‘in
Yürürlükten Kaldırılmasına ĠliĢkin Tebliğ
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Portföy Yönetim ġirketleri ve Bu ġirketlerin Faaliyetlerine ĠliĢkin Esaslar
Tebliği (III-55.1)
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Portföy Saklama Hizmetine ve Bu Hizmette Bulunacak KuruluĢlara ĠliĢkin
Esaslar
Tebliği (III-56.1)
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünden Ġhalelere Katılmaktan
Yasaklama Kararı
(R.G. 02 Temmuz 2013 – 28695)
Demiryolu Hemzemin Geçitlerinde Alınacak Tedbirler ve Uygulama
Esasları Hakkında Yönetmelik
(R.G. 03 Temmuz 2013 – 28696)
KaydileĢtirilen Sermaye Piyasası Araçlarına ĠliĢkin Kayıtların Tutulmasının
-
-
-
-
-
-
-
Usul ve Esasları Hakkında Tebliğ (Seri: IV, No: 28)‘de DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Tebliğ (Seri: IV, No: 65)
(R.G. 04 Temmuz 2013 – 28697)
Hijyen Eğitimi Yönetmeliği
(R.G. 05 Temmuz 2013 – 28698)
Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği (Sıra No: 428)
(R.G. 05 Temmuz 2013 – 28698)
Gayrimenkul Sertifikaları Tebliği (VII-128.2)
(R.G. 05 Temmuz 2013 – 28698)
Adalet Bakanlığından Münhal Noterlik Ġlanları
(R.G. 05 Temmuz 2013 – 28698)
ĠĢkolu Tespit Kararı (No: 2013/32)
(R.G. 06 Temmuz 2013 – 28699)
4688 Sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu SözleĢme Kanunu
Gereğince Kamu Görevlileri Sendikaları ile Konfederasyonların Üye
Sayılarına ĠliĢkin 2013 Temmuz Ġstatistikleri Hakkında Tebliğ
(R.G. 06 Temmuz 2013 – 28699)
Onuncu Kalkınma Planının (2014-2018) Onaylandığına ĠliĢkin Karar
(R.G. 06 Temmuz 2013 – 28699 - Mükerrer)
Yargı Hizmetleri ile Ġlgili Olarak Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair 6494 Sayılı Kanun
(R.G. 07 Temmuz 2013 – 28700)
Elazığ Ġli, Merkez Ġlçe, Cumhuriyet Mahallesi Sınırları Ġçerisinde Bulunan
Gösterilen Alanın Riskli Alan Ġlan Edilmesi Hakkında 2013/4949 Sayılı
Karar
(R.G. 09 Temmuz 2013 – 28702)
Sendika Üyeliğinin Kazanılması ve Sona Ermesi ile Üyelik Aidatının Tahsili
Hakkında Yönetmelik
(R.G. 09 Temmuz 2013 – 28702)
Yatırım Fonlarına ĠliĢkin Esaslar Tebliği (III-52.1)
(R.G. 09 Temmuz 2013 – 28702)
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığının 8/7/2013 Tarihli ve 2013/ÖĠB-K-33,
2013/ÖĠB-K-34, 2013/ÖĠB-K-35, 2013/ÖĠB-K-36 Sayılı Kararlar
(R.G. 09 Temmuz 2013 – 28702)
Yapı Malzemeleri Yönetmeliği (305/2011/AB)
(R.G. 10 Temmuz 2013 – 28703)
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 4/7/2013 Tarihli ve 5409
Sayılı Kararı
(R.G. 10 Temmuz 2013 – 28703)
Adalet Bakanlığından Münhal Noterlik Ġlanı
(R.G. 10 Temmuz 2013 – 28703)
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Ait Atama Kararı
(R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Ayakta TeĢhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık KuruluĢları Hakkında
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Özel Hastaneler Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Bankaların Kredi ĠĢlemlerine ĠliĢkin Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Yönetmelik (R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Elektronik HaberleĢme Sektöründe KiĢisel Verilerin ĠĢlenmesi ve
Gizliliğinin Korunması Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
-
-
-
-
-
-
Yönetmelik
(R.G. 11 Temmuz 2013 –
28704)
Fikri ve Sınai Mülkiyet Hakları Koordinasyon Kurulu ilgili 2013/7 Sayılı
BaĢbakanlık Genelgesi (R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Aracı Kurumların Sermayelerine ve Sermaye Yeterliliğine ĠliĢkin Esaslar
Tebliği (Seri: V, No: 34)‘nde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (Seri: V,
No: 134)
(R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Yatırım Hizmetleri ve Faaliyetleri ile Yan Hizmetlere ĠliĢkin Esaslar
Hakkında Tebliğ III-37.1 (R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığının 10/7/2013 Tarihli ve 2013/ÖĠB-K-37
Sayılı Kararı
(R.G. 11 Temmuz 2013 – 28704)
Ordu Ġli, Gölköy ve Mesudiye Ġlçelerinde Tesis Edilecek Boztepe
Hidroelektrik Santrali ile Gölköy TM Arasında Enerji Nakil Hattının Yapımı
Amacıyla Bazı TaĢınmazların Hazine Adına Tescil Edilmek Üzere Enerji
Piyasası Düzenleme Kurumu Tarafından Acele KamulaĢtırılması Hakkında
2013/4948 Sayılı Karar
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
Türkiye ile Avrupa Topluluğu Arasında OluĢturulan Gümrük Birliğinin
Uygulanmasına ĠliĢkin Esaslar Hakkında Kararda DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair 2013/5047 Sayılı Karar
(R.G. 12 Temmuz
2013 – 28705)
OnaylanmıĢ KiĢi Statüsüne ĠliĢkin Gümrük Genel Tebliği (Sıra No: 1)’nde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (Sıra No: 2 )
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 11/7/2013 Tarihli 2013/105 Sayılı Karar
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
Anayasa Mahkemesi E: 2012/35, K: 2012/203 Sayılı Karar
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
Anayasa Mahkemesi E: 2013/21, K:2013/57 Sayılı Karar
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
Adalet Bakanlığından ÇeĢitli Ġlanlar
(R.G. 12 Temmuz 2013 – 28705)
631 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 14 üncü maddesi kapsamındaki
personelin mali ve sosyal haklarına iliĢkin Karar ile bazı Bakanlar Kurulu
kararlarında değiĢiklik yapılmasına dair ekli Karar
(R.G. 13 Temmuz 2013 – 28706)
Tehlikeli ve Çok Tehlikeli Sınıfta Yer Alan ĠĢlerde ÇalıĢtırılacakların
Mesleki Eğitimlerine Dair Yönetmelik
-
-
-
-
(R.G. 13 Temmuz 2013 – 28706)
Pazar Yerleri Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin
Yönetmelik
(R.G. 13 Temmuz 2013 – 28706)
Adalet Bakanlığından ÇeĢitli Ġlanlar
(R.G. 13 Temmuz 2013 – 28706)
5510 Sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 81 Ġnci
Maddesinin Ġkinci Fıkrası Uyarınca, Sigorta Primine Esas Kazanç Alt Sınırı
Üzerinden Uygulanacak Ġlave Puan, Ġlave Puan Uygulanacak Ġller ve
Uygulama Süresi Hakkındaki Karar
(R.G. 14 Temmuz
2013 – 28707)
Bazı YerleĢim Birimlerinin‖ Uygulama Alanı‖ Olarak Tespiti. Bazı
YerleĢim Birimlerinin Bakanlar Kurulu Kararı Kapsamında Çıkarılması
Hakkında Karar
(R.G. 14 Temmuz 2013 –
28707)
Elektronik HaberleĢme Sektöründe Acil Yardım Çağrı Hizmetlerine ĠliĢkin
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 14 Temmuz 2013 – 28707)
Ġflâs Ġdaresi Ücreti, Yazı ve Tebliğ Masrafı Tarifesi Hakkında Tebliğ
(R.G. 14 Temmuz 2013 – 28707)
Karar Sayısı : 2013/4972
20/12/1995 tarihli ve 95/7606 sayılı Kararnameye ektir.
Ekli ―Ġthalat Rejimi Kararına Ek Karar‖ın yürürlüğe konulması; Ekonomi Bakanlığının
24/6/2013 tarihli ve 44146 sayılı yazısı üzerine, 20/2/1930 tarihli ve 1567 sayılı Kanunun 1
inci, 14/5/1964 tarihli ve 474 sayılı Kanunun 2 nci, 6/5/1986 tarihli ve 3283 sayılı Kanunun 2
nci, 27/10/1999 tarihli ve 4458 sayılı Kanunun 16 ncı, 22 nci ve 55 inci maddeleri ile
2/2/1984 tarihli ve 2976 sayılı Kanun hükümlerine göre, Bakanlar Kurulu‘nca 24/6/2013
tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
Recep Tayyip ERDOĞAN
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim,
Teknoloji Bakanı
Sanayi
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı
Gençlik ve Spor BakanıGıda,
Tarım
Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
ve
M. ġĠMġEK
Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim BakanıMilli Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
ĠTHALAT REJĠMĠ KARARINA EK KARAR
MADDE 1 – (1) Bu Kararın ekinde yer alan EK:II sayılı listede Gümrük Tarife
istatistik Pozisyonları (G.T.Ġ.P) ve kayıt numaraları belirtilen ürünler, 20/12/1995 tarihli ve
95/7606 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Ġthalat Rejimi Kararının eki V
sayılı listeden çıkartılmıĢtır.
(2) Bu Kararın ekinde yer alan EK:I sayılı listede Gümrük Tarife istatistik Pozisyonları
(G.T.Ġ.P), kayıt numaraları, madde isimleri ve gümrük vergisi oranları belirtilen ürünler, söz
konusu Ġthalat Rejimi Kararının eki V sayılı listeye ilave edilmiĢtir.
MADDE 2 – (1) Bu Karar 1/7/2013 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
MADDE 3 – (1) Bu Karar hükümlerini Ekonomi Bakanı yürütür.
Ekleri için tıklayınız.
[R.G. 01 Temmuz 2012 – 28684 ]
—— • ——
Gümrük ve Ticaret Bakanlığından:
SEBZE VE MEYVE TĠCARETĠ VE TOPTANCI HALLERĠ HAKKINDA
YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
ĠLĠġKĠN YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 7/7/2012 tarihli ve 28346 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Sebze ve
Meyve Ticareti ve Toptancı Halleri Hakkında Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin ikinci
fıkrasındaki ―birinci fıkrada belirtilenlerin yanı sıra laboratuarlar da oluĢturulur. Bu toptancı
hallerinde,‖ ibaresi yürürlükten kaldırılmıĢ ve aynı fıkrada yer alan ―zorunlu olan‖
ibaresinden sonra gelmek üzere ―laboratuvarlar,‖ ibaresi eklenmiĢtir.
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 29 uncu maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde, aynı maddenin altıncı fıkrasındaki ―fıkranın (d) bendinde‖ ibaresi ―fıkrada‖ olarak
değiĢtirilmiĢ ve yine aynı maddesinin beĢinci fıkrası yürürlükten kaldırılmıĢtır.
―(4) ĠĢyeri kiralama veya satın alma talebinde bulunanlar, Ek-3‘te yer alan dilekçe,
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı bünyesinde tutulan ilgili sistemlere kayıtlı olduğunu
gösterir belge/üretici örgütü belgesi/ilgili meslek odasına kayıtlı olduğunu gösterir belge ve 31
inci maddeye göre belediye adına ve lehine düzenlenmiĢ teminatlar ile gayri kabili rücu yetki
belgesi ile birlikte ilgili toptancı haline baĢvurur.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 32 nci maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan
―bulunulması ve zaruri halin belgelendirilmesine‖ ibaresi ―bulunulmasına‖ olarak
değiĢtirilmiĢ, aynı maddenin altıncı ve sekizinci fıkralarında yer alan ―ilgili meslek örgütünün
de görüĢü alınarak‖ ibareleri ile aynı maddenin onuncu fıkrası yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 34 üncü maddesinin beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ ve aynı maddenin sekizinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢtir.
―(5) Aynı toptancı halinde faaliyet gösterenler, mal fiyatlarının yükselmesine sebebiyet
vermemek veya düĢmesine engel olmamak kaydıyla, kendi aralarında mal alabilir, satabilir
veya devredebilir. Ancak, bu alım, satım ve devirler, piyasa Ģartlarına göre malların bir kısmı
veya tamamı için toptancı hali bazında ya da genel olarak Bakanlıkça sınırlandırılabilir.‖
―Vadeli satıĢlarda bu süre otuz iĢ günü olarak uygulanır.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 41 inci maddesinin on dokuzuncu fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(19) Üreticilerin, ürettikleri malları perakende olarak doğrudan tüketicilere satması
durumunda, satılan bu mallar hakkında bildirimde bulunulmaz.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 44 üncü maddesinin altıncı fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ ve aynı maddenin onuncu fıkrasında yer alan ―malın üretildiği yerdeki toptancı
halinin bağlı olduğu belediye veya iĢleticisi adına‖ ibaresi yürürlükten kaldırılmıĢtır.
―(6) Ġkinci fıkrada belirtilen mallardan hal rüsumu alınması ve birinci fıkrada belirtilen
hal rüsum oranları, Bakanlar Kurulunca kararlaĢtırıldığı takdirde değiĢtirilebilir.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 45 inci maddesinin birinci, ikinci, üçüncü, dördüncü,
beĢinci, altıncı ve yedinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde, sekizinci fıkrasında yer alan ―adına
açılan hesaplarda tutulacak‖ ibaresi ―tarafından bildirilen banka hesaplarına aktarılacak‖
olarak değiĢtirilmiĢ, onuncu fıkrasında yer alan ―birinci fıkrada belirtilen hesaplar toptancı
hallerinin bağlı olduğu belediye ve iĢletmecileri adına açılır ve‖ ibaresi yürürlükten
kaldırılmıĢtır.
―(1) Hal rüsumu, bu maddeye göre Bakanlıkça belirlenen banka nezdinde açılan hesaba
yatırılır. Malın üretildiği ve tüketildiği yerde toptancı hali bulunması durumunda, hal
rüsumunun yüzde ellisi, malın üretildiği yerdeki toptancı halinin bağlı olduğu belediye veya
iĢletmecisi tarafından bildirilen banka hesabına, kalan yüzde ellisi ise malın tüketime
sunulduğu yerdeki toptancı halinin bağlı olduğu belediye veya iĢletmecisi tarafından bildirilen
banka hesabına aylık olarak izleyen ayın beĢinci iĢ günü sonuna kadar ilgili banka tarafından
aktarılır.
(2) Malın üretildiği yerde toptancı hali bulunmaması durumunda, hal rüsumunun
tamamı malın tüketime sunulduğu yerdeki toptancı halinin bağlı olduğu belediye veya
iĢletmecisi tarafından bildirilen banka hesabına aylık olarak izleyen ayın beĢinci iĢ günü
sonuna kadar ilgili banka tarafından aktarılır.
(3) Malın tüketime sunulduğu yerde toptancı hali bulunmaması durumunda, hal
rüsumunun tamamı malın üretildiği yerdeki toptancı halinin bağlı olduğu belediye veya
iĢletmecisi tarafından bildirilen banka hesabına aylık olarak izleyen ayın beĢinci iĢ günü
sonuna kadar ilgili banka tarafından aktarılır.
(4) Malın hem üretildiği hem de tüketime sunulduğu yerde toptancı halinin
bulunmaması durumunda, hal rüsumunun tamamı aylık olarak izleyen ayın beĢinci iĢ günü
sonuna kadar toptancı hallerinin bağlı olduğu belediyelerin ülke geneli o ayki toplam rüsum
gelirindeki payı dikkate alınarak bu belediyeler tarafından bildirilen banka hesabına ilgili
banka tarafından aktarılır.
(5) Bildirim tarihinden itibaren bir yıl içinde malın tüketime sunulduğu yerin belli
olmaması veya diğer nedenlerle bu maddeye göre dağıtılamayan hal rüsumları, malın
üretildiği yerde toptancı hali bulunması durumunda üçüncü fıkraya göre, malın üretildiği
yerde toptancı hali bulunmaması ya da bulunup bulunmadığının belirlenememesi durumunda
ise dördüncü fıkraya göre aktarılır.
(6) Bu maddeye göre hal rüsumunun özel toptancı halinin iĢletmecisi hesabına
aktarılması, bildirime konu malların özel toptancı halinin faaliyet alanında üretilmesi veya
tüketime sunulmasına bağlıdır.
(7) Bu maddeye göre özel toptancı halinin iĢletmecisi hesabına aktarılan tutarların yarısı
aylık olarak izleyen ayın beĢinci iĢ günü sonuna kadar ilgili belediyeye ödenir.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 47 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―a) Sisteme bildirilmeden toptan alınıp satılan ya da toptancı halinde satılmak üzere
bildirimde bulunup toptancı hali dıĢında toptan satılan,‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi
―c) 34 üncü maddenin beĢinci fıkrasına aykırı olarak aynı toptancı halinde kendi
aralarında mal alan, satan veya devredenlerin,‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin Geçici 1 inci maddesinin on ikinci fıkrasında yer
alan ―üç ay içinde‖ ibaresi yürürlükten kaldırılmıĢ ve aynı fıkranın sonuna aĢağıdaki cümle
eklenmiĢtir.
―Bu sözleĢmelerde, noter onayı aranmaz.‖
(2) Aynı maddenin otuz birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde, yirmi altıncı ve yirmi yedinci
fıkralarında yer alan ―1/7/2013‖ ibareleri ―31/12/2013‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
―(31) 1/1/2012 tarihinden önce büyükĢehir belediye sınırları ve mücavir alanları içinde
kurulmuĢ olup da, toptancı hali statüsü bulunup bulunmadığı hususunda ihtilaf bulunan
yerlerden, toptan sebze ve meyve satıĢı yapılan yer sayısı otuz veya üzeri olanlar, baĢkaca bir
iĢleme gerek kalmaksızın sisteme kaydedilir.‖
(3) Aynı maddenin yirmi sekizinci fıkrasının (a) bendinin sonuna aĢağıdaki cümle
eklenmiĢtir.
―Aktarımı yapılamayan hal rüsumları ise, aktarımı yapılamayanlar hariç ülke genelinde bu
bende göre tahsil edilen toplam rüsum gelirindeki toptancı hallerinin bağlı olduğu
belediyelerin payları dikkate alınarak ilgili hesaplara aktarılır.‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan ―EK-1‖, ―EK-2‖ ve ―EK-3‖ ekleri,
ekte yer alan ―EK-1‖, ―EK-2‖ ve ―EK-3‖ ekleri ile değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 12 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 13 – Bu Yönetmelik hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
7/7/2012
28346
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
31/12/2012
28514 (4. Mükerrer)
[R.G. 01 Temmuz 2012 – 28684 ]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARLARI
Ġstanbul Ġli, Üsküdar Ġlçesi, Çengelköy Mahallesi sınırları içerisinde yapılacak Boğaziçi
Sahil ġeridi ve Öngörünüm Bölgesi Uygulama Ġmar Planı ve Vahdettin KöĢkü ve Çevresi Yol
Düzenlemesi Projesi kapsamında ekli listede bulundukları yer ile ada ve parsel numaraları
belirtilen taĢınmazların Ġstanbul BüyükĢehir Belediye BaĢkanlığı tarafından acele
kamulaĢtırılması; ĠçiĢleri Bakanlığının 17/6/2013 tarihli ve 17366 sayılı yazısı üzerine, 2942
sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu‘nca 18/6/2013
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. Z. ÇAĞLAYAN
H. YAZICI
Tarım
Hayvancılık Bakanı V.Gümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı
Liste için tıklayınız.
ve
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
2013 Yılı Yatırım Programında 2012K050150 proje numarası ile yer alan Ergene
Havzası Arıtma Sistemi Projesi kapsamında Marmara Denizi Derin DeĢarj Hattı, HES, Atıksu
Arıtma Tesisleri ve Sanat Yapıları inĢaatlarının yapılabilmesi amacıyla ekli haritada
gösterilen güzergâh üzerinde bulunan taĢınmazların Devlet Su ĠĢleri Genel Müdürlüğü
tarafından acele kamulaĢtırılması; Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığının 24/6/2013 tarihli ve 1596
sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar
Kurulu‘nca 24/6/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı
Harita için tıklayınız.
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
ve
YÖNETMELĠKLER
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
KĠġĠSEL KORUYUCU DONANIMLARIN ĠġYERLERĠNDE
KULLANILMASI HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, iĢyerindeki risklerin önlenmesinin veya
yeterli derecede azaltılmasının, teknik tedbirlere dayalı toplu korunma ya da iĢ organizasyonu
veya çalıĢma yöntemleri ile sağlanamadığı durumlarda kullanılacak kiĢisel koruyucu
donanımların özellikleri, temini, kullanımı ve diğer hususlarla ilgili usul ve esasları
belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve
Güvenliği Kanunu kapsamında yer alan iĢyerlerini kapsar.
(2) Bu Yönetmelik, aĢağıda belirtilen kiĢisel koruyucu donanımları kapsamaz.
a) Özel olarak çalıĢanın sağlığını ve güvenliğini korumak üzere yapılmamıĢ sıradan iĢ
elbiseleri ve üniformalar,
b) Afet ve acil durum birimlerinin müdahale faaliyetlerinde kullandıkları ekipman,
c) Türk Silahlı Kuvvetleri, genel kolluk kuvvetleri ve Milli Ġstihbarat TeĢkilatı
MüsteĢarlığı gibi kamu düzeninin sağlanmasına yönelik kurumların faaliyetlerinde
kullandıkları kiĢisel koruyucular,
ç) Kara taĢımacılığında kullanılan kiĢisel koruyucular,
d) Spor ekipmanı,
e) Nefsi müdafaayı veya caydırmayı hedefleyen ekipman,
f) Riskleri ve istenmeyen durumları saptayan ve ikaz eden taĢınabilir cihazlar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik;
a) 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Kanununun 30 uncu
maddesine dayanılarak,
b) 30/11/1989 tarihli ve 89/656/EEC sayılı Avrupa Birliği Konsey Direktifi ve
21/12/1989 tarihli ve 89/686/EEC sayılı Avrupa Birliği Konsey Direktifine paralel olarak,
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Bakanlık: ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını,
b) KiĢisel koruyucu donanım: 29/11/2006 tarihli ve 26361 sayılı Resmî Gazete‘de
yayımlanan KiĢisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği esas alınmak üzere;
1) ÇalıĢanı, yürütülen iĢten kaynaklanan, sağlık ve güvenliği etkileyen bir veya birden
fazla riske karĢı koruyan, çalıĢan tarafından giyilen, takılan veya tutulan, bu amaca uygun
olarak tasarımı yapılmıĢ tüm alet, araç, gereç ve cihazları,
2) KiĢiyi bir veya birden fazla riske karĢı korumak amacıyla üretici tarafından bir bütün
haline getirilmiĢ cihaz, alet veya malzemeden oluĢmuĢ donanımı,
3) Belirli bir faaliyette bulunmak için korunma amacı olmaksızın taĢınan veya giyilen
donanımla birlikte kullanılan, ayrılabilir veya ayrılamaz nitelikteki koruyucu cihaz, alet veya
malzemeyi,
4) KiĢisel koruyucu donanımın rahat ve iĢlevsel bir Ģekilde çalıĢması için gerekli olan
ve sadece bu tür donanımlarla kullanılan değiĢtirilebilir parçalarını,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
ĠĢverenin Yükümlülükleri
Genel kural
MADDE 5 – (1) KiĢisel koruyucu donanım, risklerin, toplu korunmayı sağlayacak
teknik önlemlerle veya iĢ organizasyonu ve çalıĢma yöntemleriyle önlenemediği, tam olarak
sınırlandırılamadığı durumlarda kullanılır. KiĢisel koruyucu donanım, iĢ kazası ya da meslek
hastalığının önlenmesi, çalıĢanların sağlık ve güvenlik risklerinden korunması, sağlık ve
güvenlik koĢullarının iyileĢtirilmesi amacıyla kullanılır. ĠĢveren, toplu korunma tedbirlerine,
kiĢisel korunma tedbirlerine göre öncelik verir.
Genel hükümler
MADDE 6 – (1) KiĢisel koruyucu donanımların iĢyerlerinde kullanımı ile ilgili olarak
aĢağıdaki hususlara uyulur;
a) ĠĢyerinde kullanılan kiĢisel koruyucu donanım, KiĢisel Koruyucu Donanım
Yönetmeliği hükümlerine uygun olarak tasarlanır ve üretilir. Tüm kiĢisel koruyucu
donanımlar;
1) Kendisi ek risk oluĢturmadan ilgili riski önlemeye uygun olur.
2) ĠĢyerinde var olan koĢullara uygun olur.
3) Kullananın ergonomik gereksinimlerine ve sağlık durumuna uygun olur.
4) Gerekli ayarlamalar yapıldığında kullanana tam uyar.
5) KiĢisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği kapsamına giren ürünlerde uygun Ģekilde
CE iĢareti ve Türkçe kullanım kılavuzu bulundurur.
b) Birden fazla riskin bulunduğu ve çalıĢanın bu risklere karĢı aynı anda birden fazla
kiĢisel koruyucu donanımı kullanmasını gerektiren durumlarda, bir arada kullanılmaya uygun
olan ve bir arada kullanıldığında söz konusu risklere karĢı koruyuculuğu etkilenmeyen kiĢisel
koruyucu donanımlar seçilir.
c) KiĢisel koruyucu donanımların kullanım Ģartları ve özellikle kullanılma süreleri;
riskin derecesi, maruziyet sıklığı, her bir çalıĢanın iĢ yaptığı yerin özellikleri ve kiĢisel
koruyucu donanımın performansı dikkate alınarak belirlenir.
ç) Tek kiĢi tarafından kullanılması esas olan kiĢisel koruyucu donanımların, zorunlu
hallerde birden fazla kiĢi tarafından kullanılmasını gerektiren durumlarda, bu kullanımdan
dolayı sağlık ve hijyen problemi doğmaması için her türlü önlem alınır.
d) ĠĢyerinde, her bir kiĢisel koruyucu donanım için, bu maddenin (a) ve (b) bentlerinde
belirtilen hususlarla ilgili yeterli bilgi bulunur ve bu bilgilere kolayca ulaĢılabilir.
e) KiĢisel koruyucu donanımlar, iĢveren tarafından ücretsiz verilir, imalatçı tarafından
sağlanacak kullanım kılavuzuna uygun olarak bakım, onarım ve periyodik kontrolleri yapılır,
ihtiyaç duyulan parçaları değiĢtirilir, hijyenik Ģartlarda muhafaza edilir ve kullanıma hazır
bulundurulur.
f) ĠĢveren, kiĢisel koruyucu donanımları hangi risklere karĢı kullanacağı konusunda
çalıĢanı bilgilendirir.
g) ĠĢveren, kiĢisel koruyucu donanımların kullanımı konusunda uygulamalı olarak
eğitim verilmesini sağlar.
ğ) KiĢisel koruyucu donanımlar, istisnai ve özel koĢullar hariç, sadece amacına uygun
olarak kullanılır.
h) KiĢisel koruyucu donanımlar çalıĢanların kolayca eriĢebilecekleri yerlerde ve yeterli
miktarlarda bulundurulur.
(2) KiĢisel koruyucu donanımlar talimatlara uygun olarak kullanılır, bakımı ve temizliği
yapılır. Talimatlar çalıĢanlar tarafından anlaĢılır olmak zorundadır.
KiĢisel koruyucu donanımların değerlendirilmesi ve seçimi
MADDE 7 – (1) ĠĢveren, yapılacak risk değerlendirmesi sonucu alınacak iĢ sağlığı ve
güvenliği tedbirleri ile kullanılması gereken kiĢisel koruyucu donanımı belirler.
(2) ĠĢyerinde kullanılacak kiĢisel koruyucu donanımlar aĢağıda belirtilen hususlar göz
önünde bulundurularak değerlendirilir;
a) ĠĢveren, kiĢisel koruyucu donanımları seçmeden önce, koruyucuların bu
Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin (a) ve (b) bentlerindeki Ģartlara uygun olup olmadığını
değerlendirir. Bu değerlendirme aĢağıdaki hususları içerir;
1) Diğer yöntemlerle önlenemeyen risklerin analiz ve değerlendirmesi,
2) KiĢisel Koruyucu Donanımın kendisinden kaynaklanabilecek riskler göz önünde
bulundurularak, bu maddenin (a) bendinin (1) numaralı alt bendinde belirtilen risklere karĢı
etkili olabilecek özelliklerinin tanımlanması,
3) Seçilecek kiĢisel koruyucu donanımın özellikleri ile bu maddenin (a) bendinin (2)
numaralı alt bendine göre belirlenen özelliklerin karĢılaĢtırılması.
b) KiĢisel koruyucu donanımın herhangi bir parçasında değiĢiklik yapıldığı takdirde bu
maddenin (a) bendindeki değerlendirme yeniden yapılır.
Kullanım kuralları
MADDE 8 – (1) 5, 6 ve 7 nci maddelerde belirtilen koĢulları sağlayan kiĢisel koruyucu
donanımlar, Ek-3‘te belirtilen iĢlerde ve benzeri iĢlerde, toplu korunma yöntemleri ile
risklerin önlenemediği veya tam olarak sınırlandırılamadığı durumlarda kullanılır. Ek-1‘de
örneği verilen tabloya göre riskler değerlendirilir ve çalıĢanların sağlık ve güvenliği yönünden
kiĢisel koruyucu donanım kullanılması gereken durumlar belirlenir. ĠĢveren Ek-2‘de belirtilen
kiĢisel koruyucu donanımlardan gerekli olanları sağlar. ÇalıĢanların bu kiĢisel koruyucu
donanımları uygun Ģekilde kullanmaları için her türlü önlemi alır.
(2) ÇalıĢanlar, 6331 sayılı Kanunun 19 uncu maddesine uygun olarak, iĢ sağlığı ve
güvenliği ile ilgili aldıkları eğitim ve iĢverenin bu konudaki talimatları doğrultusunda
kendilerine sağlanan kiĢisel koruyucu donanımları doğru kullanmakla, korumakla, uygun
yerlerde ve uygun Ģekilde muhafaza etmekle yükümlüdür.
(3) ÇalıĢanlar kiĢisel koruyucu donanımda gördükleri herhangi bir arıza veya eksikliği
iĢverene bildirirler. Arızalı bulunan kiĢisel koruyucu donanımlar arızalar giderilmeden ve
gerekli kontrolleri yapılmadan kullanılmaz. ÇalıĢanlara verilen kiĢisel koruyucu donanımlar
her zaman etkili Ģekilde çalıĢır durumda olur, temizlik ve bakımı yapılır ve gerektiğinde
yenileri ile değiĢtirilir. KiĢisel koruyucu donanımlar her kullanımdan önce kontrol edilir.
ÇalıĢanların bilgilendirilmesi
MADDE 9 – (1) ĠĢveren, kiĢisel koruyucu donanımların kullanımı esnasında alınması
gereken sağlık ve güvenlik önlemleri hakkında çalıĢanlara ve temsilcilerine bilgi verir.
ÇalıĢanların görüĢlerinin alınması ve katılımının sağlanması
MADDE 10 – (1) ĠĢveren, bu Yönetmelik ve eklerinde belirtilen konularda 6331 sayılı
Kanunun 18 inci maddesi hükümleri gereğince çalıĢanların veya temsilcilerinin görüĢlerini
alır ve katılımlarını sağlar.
(2) ĠĢveren, destek elemanları ile çalıĢan temsilcilerinin, kullanılması gereken kiĢisel
koruyucu donanımların belirlenmesi konularında önceden görüĢlerinin alınmasını sağlar.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
ÇeĢitli ve Son Hükümler
Yürürlükten kaldırılan yönetmelik
MADDE 11 – (1) 11/2/2004 tarihli ve 25370 sayılı Resmî Gazete`de yayımlanan
KiĢisel Koruyucu Donanımların ĠĢyerlerinde Kullanılması Hakkında Yönetmelik yürürlükten
Yürürlük
MADDE 12 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
yürütür.
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
Çevre ve ġehircilik Bakanlığından:
AFET RĠSKĠ ALTINDAKĠ ALANLARIN DÖNÜġTÜRÜLMESĠ
HAKKINDA KANUNUN UYGULAMA YÖNETMELĠĞĠNDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 15/12/2012 tarihli ve 28498 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Afet
Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun Uygulama Yönetmeliğinin 2
nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 6306 sayılı Kanuna dayanılarak hazırlanmıĢtır.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(4) Rezerv yapı alanlarda, Kanunun amacı çerçevesinde fen ve sanat norm ve
standartlarına uygun, sağlıklı ve güvenli yaĢama çevrelerini teĢkil etmek ve Kanunda
öngörülen amaçlar çerçevesinde kullanılmak üzere;
a) Riskli alanlar ile bu alanlar dıĢındaki riskli yapılarda ikamet edenlerin nakledileceği
rezerv konut ve iĢyerleri,
b) Riskli alanlarda ve bu alanlar dıĢındaki riskli yapılarda ikamet etmeyen kiĢilere satıĢı
yapılabilecek her türlü yapı ile gelir ve hasılât getirecek her türlü uygulama,
yapılabilir ve bu alanlar yeni yerleĢim alanı olarak kullanılabilir.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci, ikinci, üçüncü ve beĢinci
fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(1) Riskli yapılar;
a) Bakanlıkça,
b) Ġdarece,
c) Bakanlıkça lisanslandırılan,
1) Kamu kurum ve kuruluĢları,
2) Üniversiteler,
3) Sermayesinin en az yüzde kırkı kamu kurum ve kuruluĢlarına ait olan Ģirketler,
4) Depremden korunma, deprem zararlarının azaltılması ve deprem mühendisliğinin
geliĢmesine katkıda bulunmak gibi konularda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluĢları,
5) 29/6/2001 tarihli ve 4708 sayılı Yapı Denetimi Hakkında Kanuna göre Bakanlıktan
izin belgesi almıĢ yapı denetimi kuruluĢları ile laboratuvar kuruluĢları,
6) 27/1/1954 tarihli ve 6235 sayılı Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği Kanunu
uyarınca, inĢaat, jeoloji ve jeofizik mühendisleri odalarına büro tescilini yaptırmıĢ kurum ve
kuruluĢlar,
tarafından tespit edilir. Lisanslı kurum ve kuruluĢlar herhangi bir alan ile sınırlı
olmaksızın Ülke genelinde riskli yapı tespiti yapabilir.
(2) Riskli yapı tespit raporunun hazırlanmasında görev alacak mühendislerin, ilgili
meslek odalarına üyeliklerinin devam ediyor olması, mesleklerinde fiilen en az beĢ yıl
çalıĢmıĢ olmaları, Bakanlıkça açılan eğitim programlarına katılarak en az bir katılım belgesi
almıĢ olmaları ve bu hususları belgelendirmeleri gerekir. Lisans baĢvurusunda bu belgelerden
baĢka herhangi bir belge istenmez.‖
(3) Lisans baĢvurusunda Bakanlığa sunulan belgelerin gerçeğe aykırı olduğunun tespit
edilmesi, riskli yapı tespitinin gerçeğe aykırı olarak yapıldığının anlaĢılması, beĢinci fıkra
hükmüne ve 7 nci maddenin dördüncü fıkrası hükmüne aykırı davranılması hallerinde; tespite
konu lisanslı kurum ve kuruluĢların lisansı Bakanlıkça iptal edilir.‖
―(5) Lisanslı kurum ve kuruluĢlarda riskli yapı tespitinde görev alacak mühendislerin,
Bakanlıkça açılacak eğitim programlarına katılmaları ve katılım belgesi almaları zorunludur.
Bakanlıkça açılan eğitim programlarına katılıp en az bir katılım belgesi almayan mühendisler
riskli yapı tespitinde görev alamaz.‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci, üçüncü, dördüncü ve beĢinci
―(1) Riskli yapılar, Ek-2‘de yer alan Riskli Yapıların Tespit Edilmesine ĠliĢkin Esaslara
göre tespit edilir.‖
―(3) Ġtiraz üzerine yeniden rapor tanzim edilmesi gereken haller ve raporun gerçeğe
aykırı düzenlendiğinin tespit edilmesi halleri hariç olmak üzere, her yapı için sadece bir adet
riskli yapı tespiti raporu düzenlenebilir. LisanslandırılmıĢ kurum ve kuruluĢlar riskli yapı
tespit talebi üzerine, o yapı hakkında daha önce riskli yapı tespit raporu düzenlenip
düzenlenmediğini elektronik yazılım sistemi üzerinden kontrol eder. Riskli yapı tespit
raporunda, tespite konu binanın Ulusal Adres Veri Tabanında belirtilen adresinin ve bina
kodunun yer alması zorunludur.
(4) Riskli yapı tespitine iliĢkin raporların bir örneği, tespit tarihinden itibaren en geç
yedi gün içinde, tespiti yapan Ġdarece veya lisanslandırılmıĢ kurum veya kuruluĢça, tespite
konu yapının bulunduğu ildeki Müdürlüğe gönderilir. Müdürlükçe, raporların birinci fıkrada
belirtilen esaslara uygun olarak düzenlenip düzenlenmediği incelenir ve herhangi bir eksiklik
veya yanlıĢlık tespit edilmesi halinde bu raporlar gerekli düzeltmeler yapılmak üzere raporu
düzenleyen kurum veya kuruluĢa iade edilir. Yapılan incelemede raporlarda herhangi bir
eksiklik ve yanlıĢlığın bulunmadığının tespit edilmesi halinde, riskli yapılar, Müdürlükçe en
geç on iĢ günü içinde, tapu kütüğünün beyanlar hanesinde belirtilmek üzere, ilgili tapu
müdürlüğüne bildirir. Müdürlükçe veya riskli yapı tespitine karĢı yapılan itirazı inceleyen
teknik heyetçe, riskli yapı tespit raporunda tespit edilen eksiklik veya yanlıĢlıkların, raporu
düzenleyen kurum veya kuruluĢa bildirildiği tarihten itibaren otuz gün içinde düzeltilmesi ve
raporun Müdürlüğe sunulması zorunludur.
(5) Ġlgili tapu müdürlüğünce, tapu kütüğüne iĢlenen belirtmeler, riskli yapı tespitine
karĢı tebligat tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde riskli yapının bulunduğu yerdeki
Müdürlüğe itiraz edilebileceği, aksi takdirde Ġdarece altmıĢ günden az olmamak üzere
verilecek süre içinde riskli yapının yıktırılması gerektiği de belirtilmek suretiyle, aynî ve Ģahsî
hak sahiplerinin Ulusal Adres Veri Tabanında belirtilen adreslerine, 11/2/1959 tarihli ve 7201
sayılı Tebligat Kanununa göre tebliğ edilir ve yapılan bu tebligat yazılı olarak veya elektronik
ortamda Müdürlüğe bildirilir.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 8 – (1) Riskli yapı tespitine karĢı yapılan itirazın reddedilmesi veya riskli
yapı tespitine itiraz edilmemesi suretiyle, riskli yapı tespitinin kesinleĢmesi halinde Müdürlük,
gerekli tebligatların yapılmasını ve riskli yapının yıktırılmasını Ġdareden ister.
(2) Ġdarece;
a) AltmıĢ günden az olmamak üzere süre verilerek riskli yapıların yıktırılması yapı
maliklerinden istenilir.
b) Yıkım ruhsatı; yapı maliklerinden biri veya birkaçının veya bunların vekillerinin
müracaatı üzerine, yıkılacak yapının tahliye edildiğine ve elektrik, su ve doğalgaz
hizmetlerinin kapatıldığına dair ilgili kurum ve kuruluĢlardan alınmıĢ belgelerin sunulmasına
ve yıkım sorumlusu olarak statik fenni mesulün belirlenmesine istinaden, maliklerin
muvafakati aranmaksızın altı iĢ günü içerisinde düzenlenir.
c) (a) bendinde verilen bu süre içerisinde riskli yapıların yıktırılıp yıktırılmadığı
mahallinde kontrol edilir ve riskli yapılar, malikleri tarafından yıktırılmamıĢ ise, yapının idarî
makamlarca yıktırılacağı belirtilerek otuz günden az olmak üzere ek süre verilerek tebligatta
bulunulur.
ç) (a) ve (c) bentlerinde belirtilen Ģekilde verilen süreler içinde riskli yapıların
maliklerince yıktırılmaması hâlinde, riskli yapılara elektrik, su ve doğal gaz verilmemesi ve
verilen hizmetlerin durdurulması ilgili kurum ve kuruluĢlardan istenilir ve maliklere verilen
süreler içinde riskli yapıların yıktırılmadığı mülki amire bildirilir.
(3) Ġkinci fıkra uyarınca maliklerce yıktırılmayan riskli yapıların tahliyesi ve yıktırma
iĢlemleri, yıktırma masrafı öncelikle dönüĢüm projeleri özel hesabından karĢılanmak üzere,
mahalli idarelerin de iĢtiraki ile mülkî amirler tarafından yapılır veya yaptırılır.
(4) Riskli yapıların tespiti, tahliyesi ve yıktırma iĢ ve iĢlemlerini engelleyenler hakkında
Ġdarece veya Müdürlükçe tutanak tutulur ve bunlar hakkında, 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı
Türk Ceza Kanununun ilgili hükümleri uyarınca Cumhuriyet BaĢsavcılığına suç duyurusunda
bulunulur. Riskli yapıların tespiti, bu yapıların tahliyesi ve yıktırılması iĢ ve iĢlemlerine dair
görevlerinin gereklerini yerine getirmeyen kamu görevlileri hakkında ise, tabi oldukları ceza
ve disiplin hükümleri uygulanır.
(5) Ġdare tarafından yapılan yıktırmanın masrafları, ilgili tapu müdürlüğüne bildirilir.
Tapu müdürlüğü, yıkılan binanın paydaĢlarının müteselsil sorumlu olmalarını sağlamak üzere,
tapu kaydındaki arsa payları üzerine masraf tutarında müĢterek ipotek belirtmesinde
bulunarak Bakanlığa ve yıkılan binanın aynî ve Ģahsî hak sahiplerine bilgi verir.
(6) Ġdare, tahliye edilerek yıktırılan riskli yapılara ve tahliye veya yıkım iĢlemleri
gerçekleĢtirilemeyen riskli yapılara iliĢkin bilgi ve belgeleri, ikiĢer aylık periyotlar hâlinde
Müdürlüğe bildirir. Yukarıdaki fıkralara göre yıktırılamayan yapılar Bakanlıkça veya
Müdürlükçe yıkılır veya yıktırılır.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢtir.
―(1) Ġlgili kurum, uygulama alanındaki taĢınmazların sınırını, yüzölçümünü ve cinsini
gösteren haritayı veya krokiyi yapar veya yaptırır ve bu taĢınmazların maliklerini ve bunların
adreslerini tespit eder veya ettirir.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin sekizinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(8) Kanunun 3 üncü maddesi kapsamında Bakanlığa tahsis edilerek tasarrufuna
bırakılan taĢınmazlar, bu taĢınmazlardan, Bakanlığın talebi üzerine TOKĠ‘ye veya Ġdareye
devredilenler ve Kanun kapsamında değerlendirilmek üzere Bakanlık ile bağlı veya ilgili
kuruluĢu arasında akdedilecek protokole konu edilenler üzerinde, Kanun kapsamındaki
uygulamalara bağlı olarak meydana gelen yeni taĢınmazların kendileri ile anlaĢma sağlanan
gerçek kiĢiler veya mirasçıları ile tüzel kiĢiler adına tapuya tescil edilmesi, ilgili kurumun
isteği üzerine tapu müdürlüğünce gerçekleĢtirilir. Bu taĢınmazlar ile ilgili olarak tapuda iĢlem
yapılmasını gerektiren diğer hallerde de, ilgili kurumun isteği üzerine, tapu müdürlüğünce
iĢlem tesis edilir.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) Uygulama alanındaki taĢınmazların maliklerine konut veya iĢyeri verilmesinden
sonra, arta kalan konut veya iĢyerlerinin bulunması halinde, belirtilen yapılarda kiracı veya
sınırlı ayni hak sahibi olarak, en az bir yıldır ikamet edenler veya iĢyeri iĢletenler ile Kanun
uyarınca taĢınmazları kamulaĢtırılanlara bu konut veya iĢyerlerinden verilmek üzere sözleĢme
yapılabilir.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
“Riskli yapıların bulunduğu parsellerde, riskli alanlarda ve rezerv yapı
alanlarında yapılacak uygulamalar
MADDE 15 – (1) Riskli alanlarda, rezerv yapı alanlarında ve riskli yapılarda Kanun
kapsamında öncelikle maliklerce uygulama yapılması esastır. Kanun kapsamında yapılacak
bu uygulamalara iliĢkin iĢ ve iĢlemlerde ilgili kurum maliklere yardımcı olmakla yükümlüdür.
(2) Riskli yapılarda, Kanunun 6 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca, parsellerin
tevhit edilmesine, münferit veya birleĢtirilerek veya imar adası bazında uygulama
yapılmasına, yeniden bina yaptırılmasına, payların satıĢına, kat karĢılığı veya hasılat
paylaĢımı ve diğer usuller ile yeniden değerlendirilmesine bütün maliklerce oybirliği ile karar
verilememiĢ ise, riskli yapının değeri, Sermaye Piyasası Kuruluna kayıtlı olarak faaliyet
gösteren lisanslı değerleme kuruluĢlarına tespit ettirilir ve maliklerden birinin istemi üzerine,
noter vasıtası ile yapılacak tebligat ile bütün malikler toplantıya çağrılır. Toplantıda
yürütülecek uygulamalar konusunda riskli yapının değeri de gözetilerek bütün maliklerce
oybirliği ile anlaĢmaya çalıĢılır. Oybirliği ile anlaĢma sağlanamaması halinde yapılacak
uygulamaya sahip oldukları hisseleri oranında paydaĢların en az üçte iki çoğunluğu ile karar
verilir. Bu karar tutanağa bağlanır ve karara katılan maliklerce imzalanır. Bu karar, karara
katılmayanlara ve toplantıya iĢtirak etmeyenlere noter vasıtasıyla tebliğ edilir ve bu tebliğde,
onbeĢ gün içinde bu kararın kabul edilmemesi halinde bağımsız bölümlerine iliĢkin arsa
paylarının, Bakanlıkça tespit edilecek veya ettirilecek rayiç değerden az olmamak üzere
anlaĢma sağlayan diğer paydaĢlara açık artırma usulü ile satılacağı, paydaĢlara satıĢ
gerçekleĢtirilemediği takdirde, bu payların, rayiç bedeli Bakanlıkça ödenmek kaydı ile tapuda
Hazine adına resen tescil edileceği bildirilir.
(3) AnlaĢmaya katılmayan maliklerin bağımsız bölümlerine iliĢkin arsa payları; 15/A
maddesinde belirtilen usule göre, arsa payı değeri üzerinden anlaĢma sağlayan diğer
paydaĢlara açık artırma usulü ile satılır. PaydaĢlara satıĢ gerçekleĢtirilemediği takdirde, bu
paylar, rayiç bedeli Bakanlıkça ödenmek kaydı ile tapuda Hazine adına resen tescil edilir ve
en az üçte iki çoğunluk ile alınan karar çerçevesinde değerlendirilmek üzere Bakanlığa tahsis
edilmiĢ sayılır veya Bakanlıkça uygun görülenler TOKĠ‘ye veya Ġdareye devredilir. Bu
durumda, paydaĢların kararı ile yapılan anlaĢmaya uyularak iĢlem yapılır.
(4) Malik ile yapılan anlaĢmanın Ģartlarının tapu kütüğünde belirtilmesi de dahil olmak
üzere, tapu tesciline iliĢkin iĢlemler Müdürlük vasıtasıyla gerçekleĢtirilir.
(5) Kanunun 6 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca, üzerindeki riskli binanın
yıkılmasından sonra arsa haline gelen taĢınmazın satıĢına karar verilmesi halinde, bu satıĢın
öncelikle Bakanlığa veya Bakanlığın uygun gördüğü bağlı veya ilgili kuruluĢuna veyahut da
Ġdareye veya TOKĠ‘ye teklif edilmesi gerekir.
(6) Bakanlıkça uygun görülmesi hâlinde, Kanunun 6 ncı maddesinin birinci fıkrası
uyarınca, arsa payları satın alınanlar ile 14 üncü madde hükümleri çerçevesinde konut veya
iĢyeri sözleĢmesi yapılabilir.
(7) Bir parselde birden fazla yapı bulunması ve bu yapıların tamamının riskli yapı
olarak tespit edilmiĢ olması halinde, bu yapılar birlikte değerlendirilerek, yürütülecek
uygulamaya sahip oldukları hisseleri oranında maliklerin en az üçte iki çoğunluğu ile karar
verilir.
(8) Bir parselde birden fazla yapı bulunması ve bu yapılardan bazılarının riskli yapı
olarak tespit edilmiĢ olması halinde;
a) Ġlgili tapu müdürlüğünce, parsel üzerinde bulunan bütün yapıların değil, sadece riskli
olarak tespit edilen yapıların tapu kütüğüne riskli yapıdır belirtmesi iĢlenir. Riskli olarak tespit
edilen bu yapıların yeniden inĢası için düzenlenecek yapı ruhsatı, diğer maliklerin haklarının
menfi olarak etkilenmemesi Ģartıyla, bütün maliklerin değil, sadece riskli yapıların
maliklerinin talep ve muvafakatine istinaden düzenlenir.
b) Riskli olarak tespit edilen bu yapıların birlikte değerlendirilebilmesi için, bu yapıların
bulunduğu alanın risksiz olan yapıların bulunduğu alandan ifrazı mümkün ise, ifraza, parsel
üzerindeki bütün maliklerin sahip oldukları hisseleri oranında en az üçte iki çoğunluğu ile
karar verilir.
(9) Üzerindeki yapıların tamamının riskli yapı olarak tespit edilmiĢ olması Ģartı ile
tevhidi mümkün olan birden fazla parselin tevhid edilmesine, üzerindeki riskli yapıların
yıktırılmasından sonra, her parselde ayrı ayrı sahip oldukları hisseleri oranında maliklerin en
az üçte iki çoğunluğu ile karar verilir. Bu parsel veya parsellerin arasında veya bitiĢiğinde
bulunan yapılaĢmamıĢ boĢ parsellerin, riskli yapıların bulunduğu parsellerle tevhid edilmek
suretiyle birlikte değerlendirilebilmesi için, boĢ parsellerdeki bütün maliklerin oybirliği ile
karar alması gerekir. Tevhidden sonra yapılacak uygulamaya tevhid ile oluĢan parselde sahip
oldukları hisseleri oranında maliklerin en az üçte iki çoğunluğu ile karar verilir.
(10) Riskli alanlarda;
a) Malikler tarafından yürütülecek uygulamalarda parsellerin tevhit edilmesine,
münferit veya birleĢtirilerek veya imar adası bazında uygulama yapılmasına, yeniden bina
yaptırılmasına, payların satıĢına, kat karĢılığı veya hâsılat paylaĢımı ve diğer usuller ile
yeniden değerlendirilmesine,
b) Üzerindeki bina yıkılarak arsa haline gelen taĢınmazlarda ilgili kurum tarafından
yürütülecek uygulamalarda uygulanacak projeye,
sahip oldukları hisseleri oranında maliklerin en az üçte iki çoğunluğu ile karar verilir.
(11) Riskli alanda veya riskli yapıların bulunduğu parselde risksiz yapı bulunması
halinde, bu yapı uygulama dıĢı tutulabilir. Bu durumda risksiz binanın bulunduğu alan ifraz
edilebilir. Ġfraz imkânı yok ise maliklerin anlaĢması halinde risksiz binanın hâlihazır durumu
korunabilir. Ancak, uygulama bütünlüğü bakımından bu risksiz yapılardan Bakanlıkça gerekli
görülenler Kanun hükümlerine tabi olur.
(12) Kanun kapsamında Bakanlıkça yürütülen uygulamalar neticesinden elde edilecek
gelir ve hasılat, Kanunun 7 nci maddesinin beĢinci fıkrasının (a) bendi uyarınca, dönüĢüm
projeleri özel hesabına gelir olarak kaydedilir. Kanun kapsamında Ġdare ve TOKĠ ile gerçek
veya özel hukuk tüzel kiĢilerince yürütülen uygulamalardan elde edilen gelir ve hasılat
dönüĢüm projeleri özel hesabına gelir olarak kaydedilmez. Ġdare ve TOKĠ tarafından Kanun
kapsamında yürütülen uygulamalarda elde edilen gelir ve hasılat, kentsel dönüĢüm
uygulamalarında kullanılmak üzere Ġdare ve TOKĠ‘nin hesaplarına gelir olarak kaydedilir ve
bu gelirler, kentsel dönüĢüm uygulamaları dıĢındaki iĢler için kullanılamaz. Ancak, Ġdare ve
TOKĠ tarafından yürütülen uygulamalara Bakanlıkça kaynak aktarımı yapılmıĢ ise, bu
uygulamalardan elde edilecek gelir ve hasılatın belirli bir oranının dönüĢüm projeleri özel
hesabına gelir olarak kaydedilmesi yönünde Bakanlık ile Ġdare veya TOKĠ arasında protokol
düzenlenebilir.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğe baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki madde eklenmiĢtir.
“Açık artırma usulü ile satıĢ
MADDE 15/A – (1) Riskli binaların yıkılmasından sonra arsa haline gelen
taĢınmazların yeniden değerlendirilmesi konusunda, sahip oldukları hisseleri oranında
paydaĢların en az üçte iki çoğunluğu ile alınan karar, anlaĢmanın Ģartları ve riskli yapının
Sermaye Piyasası Kuruluna kayıtlı olarak faaliyet gösteren lisanslı değerleme kuruluĢlarına
tespit ettirilen değeri Müdürlüğe bildirilir.
(2) En az üçte iki çoğunluk ile alınan karara katılmayan maliklerin bağımsız
bölümlerine iliĢkin arsa paylarının rayiç değerini tespit etmek ve satıĢ iĢlemini
gerçekleĢtirmek üzere, Müdürlük bünyesinde, biri baĢkan ikisi üye olmak üzere, en az üç
kiĢiden oluĢan Bedel Tespiti ve SatıĢ Komisyonu teĢkil olunur. Rayiç değer, maliklerce
Sermaye Piyasası Kuruluna kayıtlı olarak faaliyet gösteren lisanslı değerleme kuruluĢlarına
tespit ettirilen riskli yapının değeri de gözetilerek bu Komisyonca belirlenir.
(3) Müdürlük, satıĢın yapılacağı yeri ve zamanı, bütün maliklere elden veya maliklerin
adrese dayalı nüfus kayıt sistemindeki adreslerine taahhütlü posta yoluyla tebliğ eder.
Taahhütlü posta yoluyla yapılan tebliğde, tebliğ evrakının postaya verildiği tarihi izleyen
onuncu günün sonunda tebligat yapılmıĢ sayılır. Açık artırma ile satıĢ tarihi, tebliğ tarihinden
itibaren en az yedi gün sonra olacak Ģekilde belirlenir.
(4) Açık artırma ile satıĢa iliĢkin tebliğ ile birlikte, satıĢı yapılacak payın tapu
kütüğünün beyanlar hanesine, 6306 sayılı Kanuna göre satıĢ iĢlemine tabi olduğu ve satıĢa
veya taĢınmazın devrini gerektiren benzeri bir iĢleme tabi tutulamayacağı yönünde belirtme
yapılması ilgili tapu müdürlüğünden yazılı olarak istenilir.
(5) SatıĢı yapılacak payın üzerinde ipotek bulunması, satıĢ iĢlemine engel teĢkil etmez,
ancak, satıĢ iĢleminden önce ipotek alacaklısına haber verilmesi zorunludur.
(6) Açık artırmaya en az üçte iki çoğunluk ile anlaĢan paydaĢlar dıĢında herhangi biri
katılamaz. SatıĢı gözlemci olarak izlemek isteyenler ile payı satıĢa çıkarılan malikler satıĢın
yapıldığı salona alınabilir. Ancak, bunların açık artırmaya müdahale etmesine müsaade
edilmez. Açık artırma için belirlenen saatten sonra satıĢ salonuna kimse alınmaz.
(7) Açık artırmaya katılan paydaĢların kimliği kontrol edilerek bir tutanak ile kayıt
altına alınır. Katılımcı durumunu gösteren tutanağın tanziminden sonra, Komisyon
BaĢkanınca, satıĢa çıkarılan arsa paylarına iliĢkin bilgilerin satıĢa katılanlara bildirilir ve satıĢ
iĢlemi baĢlatılır. Komisyon BaĢkanı, rayiç bedelin altında olmamak üzere satıĢa katılan
paydaĢlardan, sözlü olarak pey sürmelerini ister. Sürülen peyler arttırma tutanağına yazılarak,
karĢılığı pey sahibi tarafından imzalanır. Arttırma iĢlemine devam etmeyecek taliplerin,
keyfiyeti arttırma tutanağına yazması ve imzalaması zorunludur.
(8) Komisyon, yedinci fıkrada belirtilen Ģekilde yapılan satıĢ iĢlemi sonunda, tespit
edilen rayiç bedelden az olmamak üzere, en yüksek bedeli teklif eden paydaĢa satıĢ
yapılmasını karara bağlar ve bu paydaĢtan satıĢ bedelinin yedi gün içerisinde banka nezdinde
açtırılacak vadeli hesaba yatırılması istenilir. Bu süre içerisinde satıĢ bedeli yatırılmaz ise,
ikinci en yüksek teklif sahibine satıĢ yapılır.
(9) Açık arttırma ile satıĢa iĢtirak eden tek bir paydaĢ olması halinde, belirlenen rayiç
değerinden az olmamak üzere bu paydaĢın vereceği teklif geçerli kabul edilir.
(10) SatıĢ bedelinin yatırılmasından sonra, satıĢ iĢlemi, tapuda yeni malik adına tescil
yapılmak üzere, Müdürlükçe ilgili tapu müdürlüğüne bildirilir. Ġlgili tapu müdürlüğünce tescil
iĢlemi tamamlandıktan sonra, payı satılan ilgiliye durum bildirilir.
(11) SatıĢ iĢlemi tamamlanıp Komisyonca karara bağlanmadan evvel, üçte iki çoğunluk
ile alınan karara katılmayan maliklerin, üçte iki çoğunluk ile alınan kararı kabul etmeleri
halinde, açık artırma ile satıĢ iĢlemi geçersiz sayılır.‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin birinci, üçüncü, dördüncü ve
beĢinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki sekizinci ve
dokuzuncu fıkralar eklenmiĢtir.
―(1) AnlaĢma ile tahliye edilen uygulama alanındaki yapıların maliklerine tahliye
tarihinden itibaren konut ve iĢyerlerinin teslim tarihine veya ilgili kurumca belirlenecek tarihe
kadar, mümkün olması hâlinde geçici konut veya iĢyeri tahsisi, mümkün olmaması hâlinde
ise, Bakanlıkça kararlaĢtırılacak aylık kira yardımı yapılabilir. Kira yardımı aylık 600 Türk
Lirasını, yardım süresi ise, 18 ay‘ı geçemez. Aylık kira bedeli, her yıl Türkiye Ġstatistik
Kurumu tarafından yayımlanan Tüketici Fiyatları Endeksi oranında güncellenir.‖
―(3) Birinci fıkrada belirtilen yapılarda kiracı veya sınırlı aynî hak sahibi olarak ikamet
edenlere veya iĢyeri iĢletenlere, birinci fıkraya göre belirlenen aylık kira bedelinin iki katı
kadar defaten kira yardımı yapılabilir.
(4) Kira yardımı baĢvuruları; Bakanlıkça belirlenecek bilgi ve belgelere istinaden riskli
alan veya rezerv yapı alanlarında ilgili kuruma, riskli alan dıĢındaki riskli yapılarda ise
Müdürlüğe yapılır.
(5) Kira yardımları;
a) Riskli alan veya rezerv yapı alanlarında talebin uygulamayı yapan Ġdare veya
TOKĠ‘ce uygun görülmesi ve onaylanmak üzere Bakanlığa gönderilmesi üzerine, ilgililerine
ödenmek üzere Ġdare veya TOKĠ‘nin hesabına,
b) Riskli alan dıĢındaki riskli yapılarda talebin Müdürlükçe uygun görülmesi ve
onaylanmak üzere Bakanlığa gönderilmesi üzerine, doğrudan riskli yapı maliklerinin hesap
numaralarına veya ilgililerine ödenmek üzere Ġdarenin hesabına,
yapılır.‖
―(8) Ġdare veya TOKĠ, Kanun kapsamında yaptıkları uygulamalarda kendi bütçelerinden
kira yardımı yapabilir.
(9) Kanun kapsamında;
a) Ġlgili kurum veya gerçek veya özel hukuk tüzel kiĢilerince yapılacak olan iĢlem,
sözleĢme, devir ve tesciller ile uygulamalar, noter harcı, tapu harcı, belediyelerce alman
harçlar, damga vergisi, veraset ve intikal vergisi, döner sermaye ücreti ve diğer ücretlerden;
kullandırılan krediler sebebiyle lehe alınacak paralar ise banka ve sigorta muameleleri
vergisinden muaftır.
b) Riskli alanlarda gerçek kiĢiler veya özel hukuk tüzel kiĢilerince, Ġlgili kurum adına
değil de kendi adlarına uygulamada bulunulması halinde, riskli alanlardaki yapıların mevcut
alanları için daha önce belediyelerce alman harç ve ücretlere ilave olarak, sadece kullanım
maksadı değiĢiklikleri ile yapı alanındaki artıĢlar için hesaplanan harç ve ücret farkları alınır.
c) Uygulama alanındaki mevcut yapıların Ġmar Mevzuatına uygun olup olmadığına
bakılmaksızın, (a) ve (b) bentlerinde belirtilen vergi, harç ve ücret muafiyetleri uygulanır.
ç) Alınmaması gereken harç, vergi ve ücretler Ģunlardır.
1) 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununun 38 inci maddesi uyarınca alınan
noter harçları.
2) Harçlar Kanununun 57 nci maddesi uyarınca alınan tapu ve kadastro harçları.
3) 26/5/1981 tarihli ve 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 79 uncu, 80 inci, 84
üncü ve Ek 1 inci maddesi uyarınca belediyelerce alınan harçlar.
4) 1/7/1964 tarihli ve 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu uyarınca damga vergisine tâbi
kâğıtlar sebebiyle alınan damga vergisi.
5) 8/6/1959 tarihli ve 7338 sayılı Veraset ve Ġntikal Vergisi Kanunu uyarınca alınan
veraset ve intikal vergisi.
6) Kurum ve kuruluĢlarca döner sermaye ücreti adı altında alınan bütün ücretler;
Belediye Gelirleri Kanununun 86 ncı, 87 nci, 88 inci ve 97 nci maddeleri ile 3/5/1985 tarihli
ve 3194 sayılı Ġmar Kanununun 21 inci ve 23 üncü maddeleri uyarınca alınan her türlü ücret
ve riskli olarak tespit edilen binaya iliĢkin olarak 1/7/1993 tarihli ve 21624 sayılı Resmî
Gazete‘de yayımlanan Otopark Yönetmeliği uyarınca alınanlar da dahil olmak üzere, belediye
meclisi kararı ile belirlenen ve alınan her türlü ücret.
7) Kullandırılacak kredilerden dolayı lehe alınacak paralar sebebiyle 13/7/1956 tarihli
ve 6802 sayılı Gider Vergileri Kanunu uyarınca alınması gereken banka ve sigorta
muameleleri vergisi.‖
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve beĢinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki ibare eklenmiĢtir.
―(4) Plan teklifleri; Ġdarece veya ilgililerince, riskli alanlarda ve rezerv yapı alanlarında
kentsel tasarım projesi ile birlikte, riskli yapı veya yapıların bulunduğu parsellerde ise,
Bakanlıkça talep edilmesi halinde kentsel tasarım projesi ile birlikte hazırlanır ve planlama
alanı ile yakın çevresinin meri planları, mevcut durumu gösteren bilgi ve belgeler ve ilgili
kurum ve kuruluĢ görüĢleri ile birlikte Bakanlığa iletilir. Bakanlıkça uygun görülen plan
teklifleri, aynen veya değiĢtirilerek onaylanır.‖
―Kültür ve Turizm Bakanlığı görüĢünü otuz gün içerisinde bildirir.‖
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
“Riskli yapıların tespitinde geçici uygulama
GEÇĠCĠ MADDE 2 – (1) Ek-2‘de yer alan Riskli Yapıların Tespit Edilmesine ĠliĢkin
Esasların yürürlüğe girdiği tarihten itibaren altı ay süre ile hem anılan Esaslarla ve hem de
6/3/2007 tarihli ve 26454 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Deprem Bölgelerinde Yapılacak
Binalar Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre riskli yapı tespiti yapılabilir. Altı ayın
sonunda riskli yapı tespitleri sadece Ek-2‘de yer alan Esaslara göre yapılabilir.
(2) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce Bakanlıkça lisanslandırılmıĢ kurum ve
kuruluĢlarda riskli yapı tespit raporu hazırlanmasında görev yapan mühendislerin, bu
maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren altı ay içinde Bakanlıkça açılacak eğitim
programlarına katılarak en az bir katılım belgesi almaları zorunludur. Aksi takdirde bu
mühendisler altı ayın sonunda riskli yapı tespitinde görev alamazlar.‖
MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğe ekte yer alan Ek-2 eklenmiĢtir.
MADDE 16 – Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve ġehircilik Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
15/12/2012
28498
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
Sosyal Güvenlik Kurumundan:
SOSYAL SĠGORTA YÜKSEK SAĞLIK KURULUNUN GÖREV, YETKĠ,
ÇALIġMA USUL VE ESASLARI HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunun,
görev, yetki, çalıĢma usul ve esasları ile kurul üyelerinin hak ve yükümlülüklerini
düzenlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık
Sigortası Kanununun 14 üncü maddesinin altıncı fıkrası ve 58 inci maddesi hükümlerine
dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
b) BaĢkan: Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu BaĢkanını,
c) Daire BaĢkanlığı: Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunun sekretarya görevini
yürütmek üzere Sosyal Güvenlik Kurumu Yönetim Kurulunca yetkilendirilen Daire
BaĢkanlığını,
ç) Kanun: 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası
Kanununu,
d) Kontrol muayenesi: Kanunun 94 üncü maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen hallerde
istenilen muayeneyi,
e) Kurul: Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunu,
f) Kurum: Sosyal Güvenlik Kurumunu,
g) Kurum BaĢkanı : Sosyal Güvenlik Kurumu BaĢkanını,
ğ) Kurum Sağlık Kurulu: Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık
kurullarınca düzenlenecek raporlardaki teĢhis ve bu teĢhise dayanak teĢkil eden belgeleri
incelemek suretiyle, çalıĢma gücü kaybı ve meslekte kazanma gücü kaybı oranlarını, erken
yaĢlanma halini, vazifelerini yapamayacak Ģekilde meslekte kazanma gücü kaybını ve
malullük derecelerini belirlemeye yetkili hekimlerden ve/veya diĢ hekimlerinden oluĢan
kurullarını,
h) Sağlık kurulu raporu: Kurumca yetkilendirilmiĢ sağlık hizmeti sunucularının sağlık
kurullarınca düzenlenen sağlık kurulu raporlarını,
ı) Sekretarya: Kurulun hizmetlerini yürütmek üzere Daire BaĢkanlığı bünyesinde
oluĢturulan birimi,
i) Üyeler: Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu Üyelerini,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Kurulun OluĢumu ve Görevleri
Kurulun oluĢumu
MADDE 4 – (1) Kurul; Milli Savunma Bakanlığı, Sağlık Bakanlığı, ÇalıĢma ve Sosyal
Güvenlik Bakanlığı, Yüksek Öğretim Kurulu, en fazla üyeye sahip iĢveren, iĢçi ve kamu
çalıĢanlarını temsil eden konfederasyonlar, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği, Türkiye Esnaf
ve Sanatkarları Konfederasyonu, Türk Tabipleri Birliği, Türkiye Ziraat Odaları Birliği ve
kurum tarafından görevlendirilecek birer uzman hekimden oluĢur.
(2) En fazla üyeye sahip iĢveren ve iĢçileri temsil eden konfederasyonların tespitinde,
kurulun oluĢturulduğu tarihten önceki yıl sonu itibariyle Bakanlık kayıtlarında yer alan üye
sayıları, kamu çalıĢanlarını temsil eden konfederasyonların tespitinde ise kurulun
oluĢturulduğu tarihten önceki ilgili mevzuatı gereği Resmî Gazete‘de yayımlanan en son
kayıtlı üye sayıları dikkate alınır.
(3) Birinci fıkrada sayılan kuruluĢların hangi branĢlarda uzman hekim görevlendireceği
Kurum tarafından belirlenir. Belirlenecek üyeler için Kurum görüĢü alınır.
(4) Aynı usulle birden fazla kurul oluĢturmaya Bakanlık yetkilidir.
BaĢkanın seçilmesi
MADDE 5 – (1) BaĢkan, üyeler arasından üç yıllık süre için birinci toplantıda üye tam
sayısının çoğunluğu ile seçilir. Birinci toplantıda üye tam sayısının sağlanamaması halinde ise
en az yedi üyenin katılımıyla yapılacak ikinci toplantıda; katılanların çoğunluk oyu ile seçilir.
Ġkinci toplantıda baĢkanın seçilememesi durumunda; öncelikle akademik kariyerde üstün
olan, kariyerlerin eĢit olması durumunda meslekte kıdemli olan aday baĢkan seçilir. Ġkinci
toplantı en geç yedi gün içerisinde gerçekleĢtirilir.
(2) BaĢkanın herhangi bir nedenle görevinin sona ermesi durumunda, kalan süreyi
tamamlamak üzere üyeler arasından aynı usul ile yeni BaĢkan seçilir.
(3) BaĢkanın seçildiği toplantıda, BaĢkan yokluğunda yerine bakacak üyeyi belirler.
Üyelerin hizmet süreleri
MADDE 6 – (1) Kurulda üye olarak göreve baĢlayan hekimlerin hizmet süreleri üç
yıldır. Süresi dolan üyeler yeniden görevlendirilebilir.
(2) Daire BaĢkanlığı, üyelerin hizmet süresinin bitiminden en az üç ay önce durumu
ilgili kurum ve kuruluĢlara yazılı olarak bildirir.
(3) Bir takvim yılı içerisinde mazereti olmaksızın birbirini izleyen beĢ veya toplam on
toplantıya katılmayan üyelerin, üyelikleri kendiliğinden sona erer. Üyelikleri herhangi bir
sebeple sona eren üyelerin yerine, üyeliği sona eren üyenin temsil ettiği kurum veya kuruluĢ
tarafından bir baĢka üye görevlendirilir. Görevlendirilen yeni üye, yerini aldığı üyenin görev
süresini tamamlar.
Kurulun görevleri
MADDE 7 – (1) Kurulun görevleri Ģunlardır:
a) Kanunun 58 inci maddesinin beĢinci fıkrası uyarınca, Kurum Sağlık Kurulunca
verilen kararlara karĢı ilgililerin itirazlarını inceleyip karara bağlamak.
b) Kanunun 14 üncü maddesi kapsamında, 11/10/2008 tarihli ve 27021 sayılı Resmî
Gazete‘de yayımlanan ÇalıĢma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit
ĠĢlemleri Yönetmeliğinde tespit edilmiĢ olan hastalıklar dıĢında herhangi bir hastalığın meslek
hastalığı sayılıp sayılmayacağına karar vermek.
c) Kanunun 14 üncü maddesi ve ÇalıĢma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı
Oranı Tespit ĠĢlemleri Yönetmeliğinin 17 nci maddesinde yazılı hallerde yükümlülük süresi
aĢılmıĢ olsa bile söz konusu hastalığın meslek hastalığı sayılıp sayılmayacağını, aynı
Yönetmeliğin 20 nci maddesinde yazılı hallerde üç yıllık çalıĢma (maruz kalma) süresinin
indirilip indirilemeyeceğini karara bağlamak.
ç) Kanunun 95 inci maddesine göre yurt dıĢında tedavi için yapılacak sevklere iliĢkin
usulüne uygun düzenlenmiĢ sağlık kurulu raporları ve diğer belgelere istinaden Kurumca
verilen kararlara karĢı ilgililerin itirazını karara bağlamak.
d) Kurulun çalıĢma ve görevleri ile ilgili konularda verilen hizmetin daha iyi düzeye
getirilmesi için Kuruma önerilerde bulunmak.
e) Daire BaĢkanlığının talebi halinde, görev alanına giren konularda yazılı tıbbi görüĢ
vermek.
Kurulun bilirkiĢilik görevi
MADDE 8 – (1) Kurul, 7 nci maddede belirtilen konularla sınırlı olmak kaydıyla
mahkemelerden intikal eden ve bilirkiĢi sıfatıyla rapor düzenlenmesi talep edilen dava
dosyaları hakkında gerekli incelemeleri yaparak görüĢ bildirir.
BaĢkanın görev ve yetkileri
MADDE 9 – (1) BaĢkanın görev ve yetkileri Ģunlardır:
a) Kurul toplantılarına baĢkanlık etmek.
b) Üyeler veya 13 üncü madde hükümlerine uygun olarak dıĢarıdan kurula iĢtirak eden
uzman kiĢiler tarafından incelenerek görüĢ belirtilen dosyalar hakkında kurul kararı
düzenlenmesini sağlamak.
c) Kurul üyesi olarak görevini yerine getirmek.
Üyelerin görev ve yetkileri
MADDE 10 – (1) Üyelerin görev ve yetkileri Ģunlardır:
a) Kendilerine verilen dosyaları inceleyerek kurula görüĢ bildirmek.
b) Kurul toplantılarına katılarak kararları ve toplantı katılım cetvelini imzalamak.
c) Kayıt altına alınan kararları gününde imzalamak.
ç) BaĢkan tarafından verilecek görevleri tıbbi ve mesleki yetkileri doğrultusunda yerine
getirmek.
d) Daire BaĢkanlığının talebi halinde, görev alanına giren konularda yazılı tıbbi görüĢ
vermek.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Kurulun ÇalıĢma Usul ve Esasları
Kurul toplantıları ve kararlar
MADDE 11 – (1) Kurul, haftada en az bir kez ve en az yedi üye ile toplanır.
(2) Mazereti nedeni ile toplantıya katılamayacak olan üye, durumunu toplantı gününden
en az bir gün önce Daire BaĢkanlığına bildirir.
(3) Kurul tarafından değerlendirilen raporlar ve dayanağı tıbbi belgelerde imzası
bulunan hekimler kurul kararında yer alamazlar. Bu durumda kurul aynı branĢtaki bir baĢka
uzman kiĢinin görüĢünü alır.
(4) Kararlar salt çoğunlukla alınır. Oyların eĢitliği halinde, BaĢkanın kullandığı oy
yönünde çoğunluk sağlanmıĢ sayılır. Üyeler çekimser kalamaz. Kararlara muhalif kalan
üyeler, muhalefet Ģerhi düĢer. Karar suretleri, sekretarya tarafından yazılır.
(5) Karar aslında herhangi bir düzeltme gerektiğinde kelimenin üstü okunacak Ģekilde
çizilir, doğrusu yazılır ve BaĢkan tarafından paraflanır. Gönderilen karar suretlerinde silme,
karalama veya kazıma suretiyle düzeltme yapılmaz.
Eksik bilgi ve belgenin istenmesi
MADDE 12 – (1) Kurul, gönderilen dosyalarda eksiklik tespit ettiği veya ek bilgi ve
belgeye ihtiyaç duyduğu takdirde, yazıyla veya kararla, eksikliğin giderilmesi veya ek bilgi ve
belgenin tamamlanması için dosyaları iade eder.
(2) Kurul, dosya içinde mevcut olan sağlık kurulu raporları ve dayanağı tıbbi belgelerde
eksiklik görürse, eksikliklerin tamamlanması için sigortalının veya hak sahibinin, Kurumca
yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularından yeniden muayenesini, gerektiğinde yatırılarak
müĢahede altına alınmasını, bunun sonunda usulüne uygun düzenlenen sağlık kurulu raporu
ve tıbbi dayanaklarının temin edilmesini isteyebilir.
Uzman kiĢilerin görüĢüne baĢvurulması
MADDE 13 – (1) Kurul gerekli gördüğü hallerde, değerlendirilen raporlar ve dayanağı
tıbbi belgelerde imzası olmamak Ģartıyla Kurum veya Kurum dıĢından uzman kiĢileri kurula
davet eder, görüĢlerini yazılı olarak alır.
Kurulda hekim dinlenilmesi
MADDE 14 – (1) Kurul, sigortalı veya hak sahiplerinin yazılı olarak talep etmeleri
halinde, her türlü masrafları sigortalıya/hak sahibine ait olmak üzere, sigortalı veya hak
sahiplerinin belirlediği bir uzman hekimi, haklarında verilecek kararın görüĢülmesinde dinler.
(2) Sigortalı veya hak sahiplerine; dosyalarının görüĢüleceği toplantı yeri ve tarihi
11/2/1959 tarihli ve 7201 sayılı Tebligat Kanunu hükümlerine göre bildirilir.
(3) Sigortalı veya hak sahibi tarafından dinlenilmesi istenilen hekimin, konuya iliĢkin
yazılı ve imzalı beyanı alınarak ilgilinin dosyasına ve kurul arĢiv belgelerine eklenir.
Kontrol muayeneleri
MADDE 15 – (1) Kurum dosyalarında kontrol muayenesi gerektiği kararı verilmesi
halinde, bu kontrol muayenesine iliĢkin değerlendirme Kurum Sağlık Kurulunca yapılır.
(2) Dava dosyalarında kontrol muayenesi gerektiği kararı verilmesi halinde, bu kontrol
muayenesine iliĢkin değerlendirme kurulca yapılır.
Kurul dosyalarının incelenme süresi
MADDE 16 – (1) Kurulda incelenmek üzere gönderilen dosya ve evraklar en geç 60
gün içerisinde sonuçlandırılır.
Daire BaĢkanlığının görevleri
MADDE 17 – (1) Daire BaĢkanlığının görevleri Ģunlardır;
a) Kurulun iĢlerinin ve yazıĢmalarının düzenli olarak yürütülmesini teminen, Daire
BaĢkanlığı bünyesinde yeteri kadar tabip ve idari personelden oluĢan kurul sekretaryası
oluĢturmak.
b) Haftada en az bir kez olmak üzere, kurulun iĢ yoğunluğunu da dikkate alarak toplantı
gün ve sayısını belirlemek.
(2) Sekretaryanın görevleri Ģunlardır;
a) Kurula intikal eden dosyaların ön incelemesini yaparak özetini çıkarmak.
b) Kurulda görüĢülecek dosyaları geliĢ sırasına göre düzenlemek ve düzenlenmiĢ
dosyaları kurula sunmak.
c) Kurulda alınan kararları tarih sırasına göre kaydetmek ve kurul kararlarına esas ve
karar numarası vermek. Kararları iĢlemler tamamlandıktan sonra ilgili yerlere göndermek.
ç) Üyelerin kurul kararlarını usulüne uygun olarak imzalamalarını sağlamak.
d) Kurula iĢtirak edenlerin toplantı katılım cetvellerini usulüne uygun olarak
imzalamalarını sağlamak.
e) Toplantı gününde kurula katılmayan BaĢkan veya üyenin toplantı katılım cetvelindeki
imza hanesini kapatmak.
f) Her ay sonunda toplantı katılım cetvellerini ve toplantı sayılarını huzur hakkı
ödenmesine esas olmak üzere ilgili birime bildirmek.
g) Kararların ve bir suretinin arĢivlenmesini sağlamak ve istatistiksel verileri
hazırlamak.
Kurulda muayene
MADDE 18 – (1) Yüksek Sağlık Kurulunca gerek görülmesi halinde sigortalı veya hak
sahibi kurula davet edilerek üyelerce değerlendirilmesi sağlanır veya tıbbi olarak
gelemeyecek durumda olanlar için sosyal güvenlik il müdürlüğünce görevlendirilmesi
sağlanan bir hekim tarafından yerinde muayene edilerek durum tespit tutanağı düzenlenir ve
imza altına alınır.
Kurul giderleri
MADDE 19 – (1) Kurul çalıĢmaları ile ilgili her türlü gider Kurumca karĢılanır.
Huzur hakkı
MADDE 20 – (1) Kurulun bir ay içerisinde, yaptığı toplantı günü sayısı ile bu
toplantıların her birine iĢtirak edenlerin isimleri ayrı ayrı belirtilerek tahakkuk iĢlemleri
yaptırılır. Bir ay içerisinde en fazla sekiz toplantı günü sayısı ile sınırlı olmak üzere, Kanunda
belirtilen huzur hakkı olarak tahakkuk ettirilecek meblağ, kurula iĢtirak eden üyelere ve 13
üncü madde dikkate alınmak suretiyle kurula iĢtirak eden kiĢilere ait hesaplara aktarılır.
(2) Kurula iĢtirak edenlerin belirlenmesinde, toplantı katılım cetveli esas alınır.
Maddi hata
MADDE 21 – (1) Kurul kararlarında maddi hata tespit edildiği takdirde kurulun
kararını gönderdiği ilgili merci, düzeltilmesi istenen hususu açıklayıp gerekçesini belirten bir
yazıyla sözü edilen iĢlem yönünden kararın düzeltilmesini Kuruldan isteyebilir.
Kurul kararlarının yerine getirilmesi
MADDE 22 – (1) Yüksek Sağlık Kurulu tarafından, itiraz üzerine verilen kararların
gereği, Kurumun ilgili birimince ve/veya Kurum Sağlık Kurulunca yerine getirilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
MADDE 23 – (1) 11/10/2008 tarihli ve 27021 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan
Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunun Görev, Yetki, ÇalıĢma Usul ve Esasları Hakkında
Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 25 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu BaĢkanı
yürütür.
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Ekonomi Bakanlığından:
ĠTHALATTA GÖZETĠM UYGULANMASINA ĠLĠġKĠN TEBLĠĞ
(TEBLĠĞ NO: 2008/6)’ĠN YÜRÜRLÜKTEN KALDIRILMASINA
ĠLĠġKĠN TEBLĠĞ
MADDE 1 – 6/2/2008 tarihli ve 26779 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ġthalatta
Gözetim Uygulanmasına ĠliĢkin Tebliğ (Tebliğ No: 2008/6) yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 2 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Tebliğ hükümlerini Ekonomi Bakanı yürütür.
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
Sermaye Piyasası Kurulundan:
PORTFÖY YÖNETĠM ġĠRKETLERĠ VE BU ġĠRKETLERĠN
FAALĠYETLERĠNE ĠLĠġKĠN ESASLAR TEBLĠĞĠ
(III-55.1)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Kısaltmalar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası
Kanununun 55 inci maddesi hükümleri çerçevesinde faaliyet gösteren portföy yönetim
Ģirketlerine ve bu Ģirketlerin faaliyetlerine iliĢkin esasları düzenlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun 35 inci
maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi, 39 uncu maddesi ile 55 inci maddesine dayanılarak
düzenlenmiĢtir.
Tanımlar
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğde geçen;
a) Birlik: Türkiye Sermaye Piyasaları Birliğini,
b) Borsa: 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının
(ç) bendinde tanımlanan sistemler ve pazar yerleri ile yurt dıĢı borsaları,
c) Fon: Yatırım fonunu,
ç) Ġhtisas Personeli: Kurulun lisanslamaya iliĢkin düzenlemelerinde tanımlanan
personeli,
d) Kanun: 6362 sayılı Kanunu,
e) KAP: Kamuyu Aydınlatma Platformunu,
f) Katılma Payı: Yatırımcının sahip olduğu hakları taĢıyan ve fona katılımını gösteren,
kayden izlenen sermaye piyasası aracını,
g) Kolektif Yatırım KuruluĢu: Kanun kapsamında kurulan yatırım fonları ve yatırım
ortaklıklarını,
ğ) Kurul: Sermaye Piyasası Kurulunu,
h) MKK: Merkezi Kayıt KuruluĢu A.ġ.‘yi,
ı) MüfettiĢ: Portföy yönetim Ģirketinin merkez ve merkez dıĢı örgütlerinin faaliyetlerinin
sermaye piyasası mevzuatı ve ilgili diğer mevzuat hükümleri yanında, esas sözleĢme ve iç
kontrol ile risk yönetim sistemine yönelik yazılı prosedürler çerçevesinde yürütülmesinin
gözetimi ve denetiminden sorumlu personeli,
i) MüĢteri: Ġmzalanacak portföy yönetim sözleĢmesi çerçevesinde portföy yönetim
Ģirketinden hizmet alan kolektif yatırım kuruluĢlarını,
j) Önemli Etkiye Sahip Ortak: ġirketin sermaye veya oy haklarının dolaylı olarak %5
veya daha fazlasını temsil eden paylara veya bu oranın altında olsa dahi genel kurulda
yönetim kurulu üye sayısının salt çoğunluğuna karĢılık gelen sayıda üyelikler için seçme veya
aday gösterme hakkı veren imtiyazlı paylara sahip olunmasını,
k) Portföy: Para ve sermaye piyasası araçları, kıymetli madenler ile Kurulca uygun
görülen varlıklar ve iĢlemlerin tümünü,
l) Portföy Saklayıcısı: Kanunun 56 ncı maddesi kapsamında portföy saklama hizmetini
yürüten kuruluĢu,
m) Portföy Yöneticiliği: Bireysel ve kolektif portföy yöneticiliği faaliyetini,
n) SPL: Sermaye Piyasası Lisanslama Sicil ve Eğitim KuruluĢu A.ġ.‘yi,
o) ġirket: Portföy yönetim Ģirketini,
ö) Takasbank: Ġstanbul Takas ve Saklama Bankası A.ġ.‘yi,
p) TeĢkilatlanmıĢ Diğer Pazar Yerleri: Borsalar dıĢında sermaye piyasası araçlarının
alıcı ve satıcılarını bir araya getiren, alım ve satımına aracılık eden, bunlar için sistemler ve
platformlar oluĢturan ve bunları iĢleten alternatif iĢlem sistemlerini, çok taraflı iĢlem
platformlarını ve teĢkilatlanmıĢ diğer piyasaları,
r) TTK: 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk Ticaret Kanununu,
s) TTSG: Türkiye Ticaret Sicili Gazetesini,
Ģ) Yatırım KuruluĢu: Aracı kurumlar ile yatırım hizmeti ve faaliyetinde bulunmak üzere
kuruluĢ ve faaliyet esasları Kurulca belirlenen diğer sermaye piyasası kurumlarını ve
bankaları,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Portföy Yönetim ġirketlerinin KuruluĢ Esasları
Portföy yönetim Ģirketi
MADDE 4 – (1) Portföy yönetim Ģirketi, ana faaliyet konusu fonların kurulması ve
yönetimi olan ve anonim ortaklık Ģeklinde kurulan sermaye piyasası kurumudur. Yatırım
ortaklıklarının, 28/3/2001 tarihli ve 4632 sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım
Sistemi Kanunu kapsamında kurulan emeklilik yatırım fonlarının ve bunların muadili yurt
dıĢında kurulmuĢ yabancı kolektif yatırım kuruluĢlarının portföylerinin yönetimi de ġirketin
ana faaliyet konusu kapsamında değerlendirilir.
(2) ġirketin, münhasıran payları yurt dıĢında yerleĢik kiĢilere pazarlanacak yabancı
kolektif yatırım kuruluĢu kurmak ve yönetmek, yurt dıĢında yerleĢik kiĢilere portföy yönetim
hizmeti vermek ve bu Tebliğ kapsamındaki yan hizmetleri sunmak üzere veya bu Tebliğin
kolektif portföy yöneticiliğine iliĢkin hükümleri kapsamında münhasıran giriĢim sermayesi
yatırım fonlarını veya gayrimenkul yatırım fonlarını kurmak ve yönetmek üzere kurulması da
mümkündür.
(3) ġirket, Kuruldan yetki belgesi almak koĢuluyla portföy yöneticiliği ve yatırım
danıĢmanlığı faaliyetinde bulunabilir. Bir yetki belgesi ile bir veya birden fazla yatırım
hizmeti ve faaliyeti izni verilebilir.
(4) Yetki belgesine tabi olmaksızın Kurula bildirimde bulunmak Ģartıyla;
a) ġirket Kanunun 38 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde yer alan yan
hizmeti,
b) Bu Tebliğin 28 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde belirtilen özsermayeye
sahip ġirket Kanunun 38 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan yan hizmeti
de,
c) Bu Tebliğin 28 inci maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde belirtilen özsermayeye
sahip ġirket Kanunun 38 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (e) bentlerinde yer alan yan
hizmeti de
Kurulca belirlenen esaslar çerçevesinde verebilir.
(5) Kurula yapılan bildirimi takip eden 30 gün içinde Kurulca aksi yönde görüĢ
bildirilmedikçe, bildirimde bulunulan yan hizmet Kurulun yatırım hizmetleri ve faaliyetlerine
iliĢkin düzenlemelerine uygun olarak yürütülür.
(6) ġirketin kurucusu olduğu fonları temsil ve ilzama yönetim kurulu yetkilidir.
Yönetim kurulu bu yetkisini bir veya daha fazla murahhas üyeye veya müdür olarak üçüncü
kiĢilere devredebilir. Ancak, ġirketin kurucusu olduğu fonların kuruluĢ, katılma payı ihracı,
dönüĢüm, tasfiye, yönetim ücreti artıĢı ile katılma payı sahiplerinin yatırım kararlarını
etkileyebilecek nitelikteki iĢlemlerinin yönetim kurulu kararı ile yapılması zorunludur.
Portföy yönetim Ģirketinin kuruluĢ Ģartları
MADDE 5 – (1) KuruluĢ izni baĢvurularının Kurulca değerlendirilebilmesi için
ġirketin;
a) TTK hükümleri uyarınca kayıtlı sermaye sistemine tabi anonim ortaklık Ģeklinde
kurulması,
b) Paylarının tamamının nama yazılı olması,
c) Paylarının nakit karĢılığı çıkarılması,
ç) BaĢlangıç sermayesinin en az 2.000.000 TL olması,
d) Esas sözleĢmesinin Kanun hükümlerine ve Kurul düzenlemelerine uygun olması,
e) Kurucu ortakları ile tüzel kiĢi kurucu ortaklarının önemli etkiye sahip ortaklarının;
1) Müflis olmaması, konkordato ilân etmiĢ olmaması ya da hakkında iflasın ertelenmesi
kararı verilmiĢ olmaması,
2) Faaliyet izinlerinden biri Kurulca iptal edilmiĢ kuruluĢlarda, bu müeyyideyi
gerektiren olayda sorumluluğu bulunan kiĢilerden olmaması,
3) Kanunda yazılı suçlardan kesinleĢmiĢ mahkûmiyetinin bulunmaması,
4) 14/1/1982 tarihli ve 35 sayılı Ödeme Güçlüğü Ġçinde Bulunan Bankerlerin ĠĢlemleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ve eklerine göre kendileri veya ortağı olduğu
kuruluĢlar hakkında tasfiye kararı verilmemiĢ olması,
5) 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen
süreler geçmiĢ olsa bile; kasten iĢlenen bir suçtan dolayı beĢ yıl veya daha fazla süreyle hapis
cezasına ya da devletin güvenliğine karĢı suçlar, anayasal düzene ve bu düzenin iĢleyiĢine
karĢı suçlar, zimmet, irtikâp, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye
kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma, biliĢim
sistemini engelleme, bozma, verileri yok etme veya değiĢtirme, banka veya kredi kartlarının
kötüye kullanılması, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama, kaçakçılık, vergi
kaçakçılığı veya haksız mal edinme suçlarından mahkûm olmaması,
6) 7/2/2013 tarihli ve 6415 sayılı Terörizmin Finansmanının Önlenmesi Hakkında
Kanunda düzenlenen suçlardan mahkum olmaması,
7) Gerekli mali güç ve iĢin gerektirdiği dürüstlük ve itibara sahip bulunması,
8) Muaccel vergi borcu bulunmaması,
f) Ortaklık yapısının Ģeffaf ve açık olması,
zorunludur.
(2) Bu maddenin birinci fıkrasının (e) bendinin (1) nolu alt bendinde belirtilen Ģartlar,
iflasın kaldırılmasına, kapatılmasına veya konkordato teklifinin tasdikine iliĢkin kararın, (2)
nolu alt bendinde yer alan Ģartlar ise buna iliĢkin kararın kesinleĢme tarihinden itibaren on yıl
geçmesi hâlinde, bu fıkranın uygulamasında dikkate alınmaz.
(3) ġirket kuruluĢu ve ortaklık yapısı değiĢikliği baĢvurularında ortakların iĢlem yasaklı
olmaması Ģartı da aranır.
(4) ġirket ortaklarının yabancı uyruklu olması veya yurtdıĢında yerleĢik olması halinde,
bu maddede belirtilen belgelerin muadili istenir ve Kurulca yabancı ortağın ülkesindeki yetkili
otoriteden söz konusu ortak hakkında görüĢ alınır.
(5) Kurucu ortağın banka olması halinde, bankanın bu maddenin birinci fıkrasının (e)
bendinin (8) nolu alt bendinde belirtilen niteliği taĢıdığını tevsik eden bilgi ve belgelerin
Kurula gönderilmesi yeterlidir. Bankada sahip olunan doğrudan ve dolaylı pay sahipliği
yoluyla ġirkette dolaylı pay sahibi olan kiĢiler için bu maddenin birinci fıkrasının (e) bendi
hükmü uygulanmaz. Bankanın Ģirkette doğrudan veya dolaylı olarak pay sahibi olması
halinde, Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumunun uygun görüĢü alınır.
Ticaret unvanı ve iĢletme adı kullanımı
MADDE 6 – (1) ġirketin ticaret unvanında ―portföy yönetimi‖ ibaresini kullanması
zorunludur. ġirketin, münhasıran giriĢim sermayesi yatırım fonlarını veya gayrimenkul
yatırım fonlarını kurmak ve yönetmek üzere kurulması halinde ticaret unvanında ―giriĢim
sermayesi portföy yönetim Ģirketi‖ veya ―gayrimenkul portföy yönetim Ģirketi‖ ibaresinin
kullanılması zorunludur. ġirketin iĢletme adı kullanmak istemesi halinde Kuruldan izin alması
ve bu adı da tescil ve ilan ettirmesi zorunludur.
(2) ġirketin yazılı ve görsel basın ve yayın organlarında yer alacak her türlü ilan ve
reklamları ile tüm yazıĢmalarında iĢletme adı ile birlikte ticaret unvanını kullanması
zorunludur.
KuruluĢ iĢlemleri
MADDE 7 – (1) Kurucular,
a) Kurulca belirlenen standartlara uygun olarak hazırlanan kuruluĢ baĢvuru formu ve
esas sözleĢme taslağı,
b) Bu Tebliğin (1) ve (2) numaralı eklerinde yer alan örneklere uygun Ģekilde
düzenlenen noter onaylı beyanname,
c) Kurucu tüzel kiĢilerin kurulacak Ģirkete ortak olunmasına iliĢkin yetkili kurullarından
alınmıĢ noter onaylı karar örnekleri,
ç) Kurucuların bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ve üçüncü
fıkrasında yer alan kuruluĢ Ģartlarını taĢıdıklarını tevsik eden belgeler,
d) Kurulca istenecek diğer bilgi ve belgeler
ile birlikte kuruluĢ izni almak üzere Kurula baĢvururlar.
(2) Tüzel kiĢi kurucu ortakların bağımsız denetimden geçmiĢ mali tablolarının Kurula
iletilmesi halinde bu ortaklar için bu maddenin birinci fıkrasının (b) bendinde yer alan
beyanname hazırlama zorunluluğu aranmaz.
(3) Yabancı uyruklu veya yurtdıĢında yerleĢik kiĢilerce temin edilecek bilgi ve belgeler
hakkında bu madde hükümleri kıyasen uygulanır. Kurul, temin edilecek belgelerin yeminli
tercüman tarafından tercüme edilmesini isteyebilir.
(4) Kurul, kuruluĢ baĢvurularında ġirketin tüzel kiĢi ortaklarında özel bağımsız denetim
yaptırmıĢ olma Ģartını arayabilir. Bu Ģart faaliyet izni ve ortaklık yapısı değiĢikliği
baĢvurularında da aranabilir.
(5) KuruluĢ baĢvuruları, gerekli belgelerin Kurula eksiksiz olarak sunulmasından
itibaren altı ay içinde Kurul tarafından karara bağlanır ve keyfiyet ilgililere bildirilir. Kurulca
yapılacak değerlendirme sonucunda baĢvurunun uygun görülmesi halinde, ġirket tarafından
kuruluĢ iĢlemlerinin tamamlanması için Gümrük ve Ticaret Bakanlığına baĢvurulur.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Portföy Yönetim ġirketlerinin Faaliyet ġartları
Faaliyet Ģartları ve faaliyet izni
MADDE 8 – (1) ġirket, portföy yöneticiliği faaliyetine baĢlayabilmek için, Kurulca
kuruluĢ izninin verildiği tarihten itibaren en geç üç ay içinde gerekli faaliyet izni ve yetki
belgesinin alınması talebiyle Kurula baĢvurmak zorundadır. Aksi halde verilen kuruluĢ izni
iptal edilir.
(2) Faaliyet izni baĢvurularının Kurulca değerlendirilebilmesi için ġirketin;
a) KuruluĢ Ģartlarını kaybetmemiĢ olması,
b) Bu Tebliğin 28 inci maddesinde yer alan sermaye yeterliliğine iliĢkin yükümlülükleri
yerine getirmiĢ olması,
c) Kurulca belirlenecek tutarda bir teminatı Takasbank nezdinde bloke etmiĢ olması,
ç) Portföy saklama hizmeti alınması konusunda portföy saklayıcısı ile sözleĢme
imzalamıĢ olması,
d) Yöneticilerinin ve personelinin, bu Tebliğin 20 nci maddesinde belirtilen Ģartları
taĢımaları,
e) Bünyesinde portföy yöneticiliği faaliyetinin yürütülebilmesi için portföyünü
yöneteceği kolektif yatırım kuruluĢuna göre Kurulun ilgili düzenlemelerinde öngörülen
nitelikleri sağlayan ikiden az olmamak üzere yeterli sayıda portföy yöneticisini istihdam etmiĢ
olması,
f) Bünyesinde araĢtırma faaliyetlerinin yürütülebilmesini teminen yeterli sayıda
araĢtırma uzmanından oluĢan bir araĢtırma birimini oluĢturmuĢ olması,
g) Muhasebe, kayıt, bilgi ve belge sistemi ile düzenli iĢ akıĢı ve haberleĢmeyi
sağlayacak yeterli bir organizasyonu kurmuĢ olması, münhasıran bu görevi yerine getirecek
bir personeli istihdam etmiĢ olması ve bilgi iĢlem altyapısını da içerecek Ģekilde teknik
donanımı oluĢturmuĢ olması,
ğ) Genel müdürü atamıĢ olması,
h) Bu Tebliğin 10, 11, 12, 13, 14 ve 19 uncu maddelerindeki esaslara uygun
organizasyon yapısını oluĢturmuĢ, iç kontrol ve risk yönetim sistemi ile teftiĢ birimi ve fon
hizmet birimini kurmuĢ, personelin buna uygun görev tanımları ile yetki ve sorumluluklarını
belirlemiĢ olması,
zorunludur.
(3) ġirkette görevli her seviyedeki ihtisas personelinin yetki, görev ve sorumluluklarını
içeren görev tanımları ile iĢ akıĢ prosedürleri yazılı hale getirilir ve yönetim kurulunca karara
bağlanarak ilgili personele imza karĢılığında teslim edilir. Söz konusu görev tanımları etkin
bir iç kontrolün sağlanmasını teminen tüm personelin kendi görevlerini yazılı prosedürlere
uygun olarak yerine getirme yükümlülükleri ile meslek ilkeleri ile bağdaĢmayan uygulamalar
ve kurum politikalarına aykırı veya yasal olmayan faaliyetler gibi hususları üst yönetime
aktarmalarını sağlayacak prosedürleri de içermelidir. Görev, yetki ve sorumluluklar ile iĢ akıĢ
prosedürlerindeki değiĢiklikler de personele imza karĢılığında tebliğ edilir.
(4) ġirketin kurucusu olduğu fonların portföyü, ġirket tarafından yönetilebileceği gibi,
ġirket bu hizmeti imzalanacak bir sözleĢme ile baĢka bir portföy yönetim Ģirketinden de
alabilir. Alınacak portföy yönetimi hizmetine iliĢkin esaslar bu Tebliğin (3) numaralı ekinde
yer alan asgari unsurları içeren bir sözleĢme çerçevesinde belirlenir. SözleĢmenin bir
örneğinin, yapıldığı tarihten itibaren altı iĢ günü içinde Kurula gönderilmesi zorunludur.
ġirket ile sözleĢme yapan tarafın yabancı bir ülkede faaliyette bulunması halinde, söz konusu
kuruluĢun o ülkedeki ilgili otorite tarafından portföy yöneticiliği faaliyeti yapabilmesi
konusunda yetkilendirildiğine iliĢkin bir belge ile sözleĢmenin bir örneğinin, sözleĢmenin
yürürlük tarihinden en geç 15 iĢ günü önce Kurula gönderilmesi zorunludur. ġirketin
kurucusu olduğu fonun portföyünün yönetimine iliĢkin hizmetin dıĢarıdan alınması halinde
dahi ġirketin fonun yönetimine iliĢkin sorumluluğu devam eder.
(5) Portföy saklayıcısı ve fon portföyüne varlık alım-satımına aracılık hizmeti veren
yatırım kuruluĢunun yöneticileri ile bu kuruluĢları temsil ve ilzama yetkili kiĢiler, ġirkette
ortak, yönetici ya da temsilci olamazlar. ġirketin ortakları, yöneticileri ile bu Ģirketleri temsil
ve ilzama yetkili kiĢiler de portföy saklayıcısında yönetici ya da temsilci olamazlar. Bu
hükmün uygulanmasında yönetici ile temsil ve ilzama yetkili kiĢiler; yönetim kurulu baĢkan
ve üyeleri, genel müdür, genel müdür yardımcıları ve sermaye piyasaları ile ilgili birimlerin
yönetiminden sorumlu kiĢiler ile bu kiĢilerin bağlı olduğu yöneticilerdir.
(6) Bu Tebliğde yer alan hükümlere ek olarak, gayrimenkul yatırım fonu ve giriĢim
sermayesi yatırım fonu kuracak ve yönetecek ġirket için Kurulun giriĢim sermayesi yatırım
fonu ile gayrimenkul yatırım fonuna iliĢkin düzenlemelerinde yer alan yönetici, personel ve
organizasyon yapısına iliĢkin hükümler saklıdır.
(7) Yetki belgesinin verilmesinden önce 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanunu
uyarınca gerekli harcın yatırılması ve ödemeye iliĢkin makbuzun Kurula ibrazı zorunludur.
Kurulca bildirim yapılmasını müteakip en geç bir ay içinde harcın ödendiğine iliĢkin
makbuzun Kurula iletilmemesi halinde faaliyet izni iptal edilir.
(8) ġirketin faaliyet izni aldıktan sonra faaliyeti süresince faaliyet Ģartlarını sağlaması
zorunludur. Bu Ģartların herhangi birinin kaybedilmesi halinde durumun üç iĢ günü içinde
Kurula bildirilmesi zorunludur.
Faaliyetleri sınırlı portföy yönetim Ģirketlerine iliĢkin esaslar
MADDE 9 – (1) Münhasıran payları yurt dıĢında yerleĢik kiĢilere pazarlanacak yabancı
kolektif yatırım kuruluĢu kurmak ve yönetmek, yurt dıĢında yerleĢik kiĢilere portföy yönetim
hizmeti vermek ve bu Tebliğ kapsamındaki yan hizmetleri sunmak üzere kurulan Ģirketler ve
münhasıran giriĢim sermayesi yatırım fonlarını veya gayrimenkul yatırım fonlarını kurmak ve
yönetmek üzere kurulan Ģirketlere iliĢkin olarak, bu madde hükümlerine aykırı olmayan
Tebliğ‘in diğer hükümleri saklı kalmak üzere, aĢağıdaki esaslar uygulanır.
a) ġirket hakkında bu Tebliğin 8 inci maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi, 20 nci
maddesinin üçüncü fıkrasının (a), (b) ve (c) bentleri ve 28 inci maddesinin beĢinci fıkrası
hükümleri uygulanmaz. ġirket hakkında bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (ç)
bendinde belirtilen baĢlangıç sermayesi tutarı ile 28 inci maddesinin birinci, ikinci ve
dördüncü fıkralarında belirtilen asgari özsermaye ve sermaye tutarları yarısı olarak uygulanır.
b) ġirket bünyesinde portföyün para ve sermaye piyasası araçlarına iliĢkin kısmının
yönetimi için en az bir portföy yöneticisi istihdam edilmesi zorunludur.
c) Sermaye yeterliliğine iliĢkin olarak hazırlanacak tablolar ayda bir olmak üzere ilgili
dönemi takip eden beĢ iĢ günü içerisinde Kurulca uygun görülen yöntemlerle Kurula
gönderilir. Kurul gerekli görmesi halinde bu tabloların hesaplama ve Kurula gönderilme
zamanını değiĢtirebilir.
ç) ġirket, bu Tebliğin 19 uncu maddesinde belirtilen esaslar çerçevesinde, teftiĢ
hizmetini, iç kontrol hizmetini ve araĢtırma hizmetini yatırım kuruluĢlarından, kontrolü ve
takibi yönetim kurulu tarafından gerçekleĢtirilmek Ģartıyla risk yönetim sistemine iliĢkin
hizmeti yatırım kuruluĢlarından ve Kurulca uygun görülecek uzmanlaĢmıĢ diğer kuruluĢlardan
alabilir. Ġç kontrol elemanının görev ve sorumlulukları, tecrübe Ģartını taĢımak kaydıyla
müfettiĢ tarafından da yerine getirilebilir.
d) Gayrimenkul portföy yönetim Ģirketleri ile giriĢim sermayesi portföy yönetim
Ģirketlerinde görev alacak fon müdürünün finansal piyasalar alanında en az üç yıllık tecrübeye
sahip olması gerekir.
e) Gayrimenkul portföy yönetim Ģirketleri ve giriĢim sermayesi portföy yönetim
Ģirketleri, bireysel portföy yöneticiliği faaliyeti ve yatırım danıĢmanlığı faaliyeti ile kurucusu
veya yöneticisi olmadığı yatırım fonlarının katılma paylarına iliĢkin olarak pazarlama ve
dağıtım faaliyetinde bulunamaz, bu Tebliğde yer alan yan hizmetleri veremez.
f) Gayrimenkul portföy yönetim Ģirketlerinin yönetim kurulu üyelerinden en az birinin
ve genel müdürün gayrimenkul alım satım iĢi haricinde gayrimenkul yatırımları konusunda en
az beĢ yıllık tecrübeye sahip olması zorunludur. ġirket bünyesinde Kurulun lisanslamaya
iliĢkin düzenlemeleri uyarınca gayrimenkul değerleme uzmanlığı lisansına sahip bir
değerleme uzmanı ile bu fıkrada belirtilen yönetim kurulu üyesi ile genel müdürden oluĢan bir
yatırım komitesinin oluĢturulması zorunludur.
g) GiriĢim sermayesi portföy yönetim Ģirketinin yönetim kurulu üyelerinden en az
birinin ve genel müdürün giriĢim sermayesi yatırımları konusunda en az beĢ yıllık tecrübeye
sahip olması zorunludur. Ayrıca, dört yıllık yükseköğrenim görmüĢ ve giriĢim sermayesi
yatırımları konusunda en az beĢ yıllık tecrübeye sahip bir personel ve bu fıkrada belirtilen
yönetim kurulu üyesi ile genel müdürden oluĢan bir yatırım komitesinin oluĢturulması
zorunludur.
ğ) Münhasıran payları yurt dıĢında yerleĢik kiĢilere pazarlanacak yabancı kolektif
yatırım kuruluĢu kurmak ve yönetmek, yurt dıĢında yerleĢik kiĢilere portföy yönetim hizmeti
vermek ve bu Tebliğ kapsamındaki yan hizmetleri sunmak üzere kurulan Ģirketin yönetim
kurulu üyelerinden en az birinin ve genel müdürün finansal piyasalar alanında en az beĢ yıllık
tecrübeye sahip olması zorunludur.
h) GiriĢim sermayesi portföy yönetim Ģirketi genel müdürünün, kurucusu ve/veya
yöneticisi olduğu giriĢim sermayesi yatırım fonlarının portföyünde bulunan Ģirketlerde,
Kurulun giriĢim sermayesine yönelik düzenlemelerinde belirtilen faaliyetlerin yerine
getirilmesi amacıyla sınırlı olmak üzere icrai nitelikte görev alması mümkündür.
Çıkar çatıĢmasının önlenmesi
MADDE 10 – (1) ġirketin, faaliyetlerini sürdürürken, hizmet verdiği kiĢilerin çıkarını
ve piyasanın bütünlüğünü gözeterek adil ve dürüst davranması gerekir.
(2) Çıkar çatıĢmalarının önlenebilmesini teminen ġirketin;
a) Çıkar çatıĢmalarını en aza indirecek örgütsel yapılanmayı ve karar alma süreçlerini
oluĢturması ve gerekli tedbirleri alması,
b) Kendi personeli arasında, personeli ile hizmet verdiği kiĢiler arasında ya da hizmet
verdiği kiĢilerin kendileri arasında çıkabilecek çıkar çatıĢmalarını tanımlaması, çıkar
çatıĢmalarının önlenmesi için alınabilecek tedbirleri ve çıkar çatıĢmalarının önlenememesi
durumunda izlenecek prosedürleri içeren yazılı çıkar çatıĢması politikası oluĢturması ve bu
politikayı yönetim kurulu kararına bağlaması,
c) Çıkar çatıĢmalarının kaçınılmaz olduğu durumlarda hizmet verdiği kiĢilere
piyasadaki fiyat, oran ve uygulamalardan önemli ölçüde farklı olmayacak Ģekilde adil
muamelede bulunması ve bu hususlarda hizmet verdiği kiĢileri bilgilendirmesi,
ç) Hizmet verdiği kiĢilerin Ģikayetlerinin kayıt altına alınması ve değerlendirilmesine
iliĢkin Ģeffaf ve etkin prosedürleri oluĢturması
zorunludur.
(3) ġirket, çıkar çatıĢması politikasını oluĢtururken ġirketin büyüklüğü, yönetilen
portföy büyüklüğü, organizasyon yapısı ve sunduğu faaliyetleri dikkate alır. ġirketin bir
Ģirketler topluluğuna dahil olması durumunda çıkar çatıĢması politikası, Ģirketler
topluluğunun organizasyon yapısı ve topluluğa dahil diğer kuruluĢların faaliyetleri dikkate
alınarak oluĢturulur.
(4) Çıkar çatıĢmasına iliĢkin bu Tebliğ ile getirilen esaslar, mevzuata aykırı iĢ ve
iĢlemlerin yapılması sonucunu doğuracak Ģekilde kullanılamaz.
Ġç kontrol sistemi
MADDE 11 – (1) Ġç kontrol sisteminin, Ģirketin merkez dıĢı örgütleri dahil tüm iĢ ve
iĢlemlerinin yönetim stratejisi ve politikalarına uygun olarak düzenli, verimli ve etkin bir
Ģekilde mevzuat ve kurallar çerçevesinde yürütülmesi, hesap ve kayıt düzeninin bütünlüğünün
ve güvenilirliğinin, veri sistemindeki bilgilerin zamanında ve doğru bir Ģekilde elde
edilebilirliğinin sağlanması, hata, hile ve usulsüzlüklerin önlenmesi ve tespiti amacıyla
ġirkette uygulanan organizasyon planı ile bunlara iliĢkin tüm esas ve usuller ile;
a) Yönetilen portföylere iliĢkin faaliyetlerin kanuni düzenlemelere, fon içtüzüğüne,
izahnameye, yatırımcı bilgi formuna ve portföy yönetim sözleĢmesine uygun olarak
yapılmasını,
b) Yönetilen portföy adına yapılan iĢlemlerin genel ve özel yetkilere dayalı olarak
gerçekleĢtirilmesini, sözleĢmelere uygun olarak yapılmasını, söz konusu iĢlemler için gerekli
belgelerin düzenlenmesini,
c) Yönetilen portföylere iliĢkin muhasebe, belge ve kayıt düzeninin etkin bir Ģekilde
iĢlemesini,
ç) Usulsüzlüklerden ve hatalardan kaynaklanan risklerin asgariye indirilebilmesi için
risklerin tanımlanmasını ve gerekli önlemlerin alınmasını,
d) ġirket personelinin kendi adına yaptıkları iĢlemlerin yönetilen portföyler ile çıkar
çatıĢmasına yol açacak nitelikte olup olmadığının tespitini,
e) Yönetilen portföylerden yapılan harcamaların belgeye dayalı ve piyasa rayicine
uygun olup olmadığının tespitini,
f) Yönetilen portföylere iliĢkin değerlemenin, yönetilen fonların birim pay değerinin
belirlenmesinin, yönetilen portföylere iliĢkin sınırlamaların oranlarının mevzuata, içtüzüğe,
izahnameye ve sözleĢmeye uygunluğunun kontrolünü,
g) ĠliĢkili taraflar ile yapılacak iĢ ve iĢlemler sırasında uyulacak esasların belirlenmesini
içerecek Ģekilde oluĢturulması zorunludur.
(2) ġirket bünyesinde oluĢturulması zorunlu olan iç kontrol sistemine iliĢkin tüm
politika ve prosedürlerin yazılı hale getirilerek yönetim kurulu kararı ile yürürlüğe konulması
Ģarttır. Bu politika ve prosedürlerde yapılacak değiĢikliklerde de aynı usul ve esaslara
uyulması gerekir.
(3) ġirketin iç kontrol faaliyetleri, tespit edilen risklerin de izlenmesine olanak verecek
Ģekilde günlük faaliyetlerin ayrılmaz bir parçası olarak düzenlenir ve sürdürülür. Etkin bir iç
kontrolün sağlanmasında, tüm personelin kendi görevlerini yazılı prosedürlere uygun olarak
yerine getirme yükümlülükleri ile meslek ilkeleriyle bağdaĢmayan uygulamalar ve kurum
politikalarına aykırı veya yasal olmayan faaliyetler gibi hususları üst düzey yönetime
aktarmaları için görev ve yetkileri yazılı olarak tanımlanır ve ilgili personele bildirilir.
Prosedürler her düzeyde personelin etkin bir Ģekilde iç kontrol sistemine katılımını sağlayacak
Ģekilde oluĢturulur. Ġç kontrol faaliyetleri ile ilgili hazırlanacak raporların aylık olarak
ġirket‘in yönetim kuruluna sunulması gerekmektedir.
(4) ġirket yönetim kurulu; kendisine bağlı icracı birimler bulunmayan üyelerinden birini
"Ġç Kontrolden Sorumlu Yönetim Kurulu Üyesi" olarak belirler. Ġç kontrolden sorumlu
yönetim kurulu üyesi;
a) Ġç kontrol sisteminin düzenlemelere, meslek kurallarına ve yazılı prosedürlere uygun
çalıĢmasına, doğabilecek risklerin tespitine ve yönetilmesine iliĢkin çalıĢmalar yapmaktan ve
bu konuda yönetim kurulunu bilgilendirmekten,
b) Kurul düzenlemeleri ve ġirket politikaları çerçevesinde kabul edilebilir risk
düzeylerini belirlemekten; iç kontrol politikaları ile prosedürlerinin hazırlanmasından ve
yönetim kurulunun onayına sunulmasından,
c) Ġç kontrol hedeflerinin uygunluğu, kontrol sonuçlarının izlenebilirliği, kontrol
faaliyetinin bağımsız ve nesnel olarak sürdürülmesi ve güvenilirliği konularından
sorumludur.
(5) Ġç kontrol sistemi kapsamındaki faaliyetlerin yerine getirilmesi için en az bir iç
kontrol elemanı istihdam edilir. Ġç kontrol elemanının sermaye piyasaları, muhasebe, vergi,
kambiyo, bilgi sistemleri denetimi, iĢletme analizi, organizasyonu ile denetimi veya hukuk
konularında en az üç yıllık mesleki tecrübe ile Kurulun lisanslamaya iliĢkin düzenlemeleri
uyarınca mesleki yeterliliklerini gösterir lisans belgesine sahip olması zorunludur. Ġç kontrol
elemanı iç kontrol dıĢında baĢka görev ve sorumluluk üstlenemez.
(6) Yönetilen portföy büyüklüğüne göre bu Tebliğin 28 inci maddesinin birinci
fıkrasının (a) veya (b) bendi kapsamına giren ġirkette, iç kontrol elemanının görev ve
sorumlulukları, tecrübe Ģartını taĢımak kaydıyla müfettiĢ tarafından da yerine getirilebilir.
Risk yönetim sistemi
MADDE 12 – (1) ġirketin yönetimindeki portföyler için bir risk yönetim sistemi
oluĢturması ve buna iliĢkin prosedürleri yazılı hale getirmesi zorunludur. Risk yönetim
sistemine iliĢkin yazılı prosedürlerin kabulü ve yürürlüğe konulması için Ģirket yönetim
kurulunun kararı Ģarttır. Bu prosedürlerde yapılacak değiĢikliklerde de aynı usul ve esaslara
uyulması gerekir.
(2) Risk yönetim sistemi, yönetilen portföyün maruz kalabileceği temel risklerin
tanımlanmasını, risk tanımlamalarının düzenli olarak gözden geçirilmesini ve önemli
geliĢmelere paralel olarak güncellenmesini ve maruz kalınan risklerin tutarlı bir Ģekilde
değerlendirilmesini, tespitini, ölçümünü ve kontrolünü içeren bir risk ölçüm mekanizmasının
oluĢturulmasını içermelidir. Risk yönetim sistemi, yönetilen portföyün yatırım stratejisi ile
yatırım yapılan varlıkların yapısına ve risk düzeyine uygun olarak oluĢturulmalı ve Ģirketin iç
kontrol sistemi ile bütünlük arz etmelidir.
(3) ġirket bünyesinde risk yönetim hizmetini sağlayan birim, portföyün yönetiminden
sorumlu birimden bağımsız olmalıdır. Risk yönetimini gerçekleĢtirecek birimin personelinin
risk kontrolüne iliĢkin iĢlemleri yerine getirebilecek bilgi ve tecrübe düzeyi ile Sermaye
Piyasası Faaliyetleri Ġleri Düzey Lisansı ile Türev Araçlar Lisansına sahip olması gerekmekte
olup, söz konusu personel, portföyün risk yönetim sisteminin oluĢturulması ve uygulanması
ile sorumludur.
(4) Risk yönetim birimi;
a) ġirketin ve yönettiği portföylerin maruz kaldığı veya kalabileceği riskleri tespit
etmekle,
b) Risklerin ölçüm yöntemlerini ve bu kapsamda kullanılacak risk ölçüm modelini bağlı
olduğu yönetici ile birlikte belirleyerek yönetim kuruluna sunmak, yönetim kurulunca
onaylanan risk ölçüm modelini uygulamaya koymak, değiĢen faaliyet ve piyasa koĢulları
çerçevesinde modeli düzenli olarak gözden geçirmek ve varsa modelde gerekli görülen
değiĢiklik taleplerini bağlı olduğu yöneticiye iletmekle,
c) Yönetim kurulunca belirlenen risk limitlerine uyulup uyulmadığını günlük olarak
izlemek ve limit aĢımlarını bağlı olduğu yöneticiye aynı gün içinde raporlamak, gerekli
hallerde limitlerde piyasa ve kurum koĢullarına uygun değiĢikliklerin yapılmasını istemekle,
ç) Günlük olarak tüm iĢlemlerden kaynaklanan riskleri takip etmekle, söz konusu
risklere, risklerin olası sonuçlarına ve alınması gereken önlemlere iliĢkin günlük olarak bağlı
olduğu yöneticiye; haftalık olarak da yönetim kuruluna yazılı rapor sunmakla,
d) ġirketin mali durumu açısından olağandıĢı sonuçlar doğuracak herhangi bir durumun
varlığının tespit edilmesi halinde hazırlayacağı raporu en kısa zamanda yönetim kuruluna
sunmakla,
görevlidir.
(5) GiriĢim sermayesi yatırım fonu ve gayrimenkul yatırım fonu kuracak veya
yönetecek Ģirketlerin risk yönetim sisteminin bu maddede belirtilen hükümlerin yanı sıra
asgari olarak söz konusu yatırımlara iliĢkin finansman riski ve likidite riskine iliĢkin esasları
içerecek Ģekilde oluĢturulması zorunludur.
(6) ġirketin yönetiminde bulunan garantili fonların, koruma amaçlı fonların ve serbest
fonların portföylerine dahil edebilecekleri türev araçlar nedeniyle maruz kaldıkları risklere
iliĢkin olarak Kurulca belirlenen esaslar uygulanır.
TeftiĢ birimi ve iç kontrol sisteminin gözetimi
MADDE 13 – (1) ġirket bünyesinde, ġirketin günlük faaliyetlerinden bağımsız,
yönetimin ihtiyaçları ve ġirketin yapısına göre mevzuat ve ġirket politikalarına uygunluk
denetimlerini içeren, baĢta iç kontrol sisteminin ve risk yönetim sisteminin iĢleyiĢi olmak
üzere ġirketin tüm faaliyetlerini ve birimlerini kapsayan gözetim ve teftiĢ fonksiyonunu
yerine getirmek üzere bir teftiĢ birimi oluĢturulması zorunludur.
(2) ġirketin, teftiĢ biriminde münhasıran bu birimde çalıĢmak üzere yeter sayıda
müfettiĢ istihdam etmesi zorunludur.
(3) TeftiĢ birimi doğrudan yönetim kuruluna bağlı ve yönetim kuruluna karĢı sorumlu
olarak çalıĢır. Yönetim kurulu teftiĢ birimine iliĢkin yetkilerini, iç kontrolden sorumlu
yönetim kurulu üyesine devredebilir. Ancak ġirkette denetim komitesinin mevcut olması
durumunda Yönetim Kurulu teftiĢ birimine iliĢkin yetkilerini denetim komitesine de
devredebilir.
(4) TeftiĢ sürecinin iĢleyiĢine iliĢkin usul ve esaslar ġirket tarafından belirlenerek
yönetim kurulunun onayına sunulur.
(5) MüfettiĢler tarafından her hesap dönemi için gerçekleĢtirilen teftiĢ çalıĢmaları
sonucunda hazırlanan raporlar en geç hesap dönemini izleyen üç ay içinde ġirket yönetim
kuruluna sunulur ve söz konusu raporlar yönetim kurulu tarafından karara bağlanır. Bu
raporların en az beĢ yıl süre ile veya bu süre içinde hukuki ihtilafa konu olanların, ihtilafın
sonuçlanmasına kadar ġirket nezdinde saklanması zorunludur.
(6) TeftiĢ birimi, ġirketin mali durumunu zayıflatacak veya olağandıĢı sonuçlar
doğuracak herhangi bir durumun varlığının tespiti ile ġirketin faaliyetlerinin durdurulmasına
veya sona erdirilmesine yol açabilecek mevzuata aykırılıkların tespiti halinde hazırlayacağı
raporu en kısa zamanda yönetim kuruluna sunar ve aynı gün bir örneğini Kurula gönderir.
(7) ġirket tarafından müfettiĢ veya müfettiĢlerin çalıĢmalarında ve her türlü bilgi ve
belgeye ulaĢımlarında kendilerine her türlü kolaylığın sağlanması zorunludur.
(8) MüfettiĢlerin ücret ve diğer özlük hakları yönetim kurulu tarafından belirlenir.
(9) MüfettiĢlerin çalıĢmaları sırasında tarafsız olmaları ve sır saklama yükümlülüklerine
uymaları gerekmektedir.
(10) Kurul ġirketin faaliyetlerini göz önünde bulundurarak teftiĢ birimine iliĢkin olarak
ilave yükümlülükler getirmeye ve yukarıda yer verilen yükümlülüklerden muafiyet sağlamaya
yetkilidir.
fıkrasının (a) veya (b) bendi kapsamına giren ġirkette müfettiĢ, tecrübe Ģartını sağlamak
kaydıyla iç kontrol elemanının görev ve sorumluluklarını da yerine getirebilir.
Fon hizmet birimi
MADDE 14 – (1) Fon hizmet birimi asgari olarak, fon muhasebe kayıtlarının tutulması,
nakit mutabakatlarının yapılması, katılma payı alım-satım emirlerinin kontrol edilmesi, gün
sonlarında fon raporlarının, fonun mizan, bilanço, gelir-gider tablosunun hazırlanması gibi
görevleri yerine getirir.
(2) Fon hizmet birimi bünyesinde fon müdürü ve fon iĢlemleri için gerekli mekan,
teknik donanım ve muhasebe sistemi ile yeterli sayıda ihtisas personelinin bulundurulması
zorunludur. Fon müdürü asgari olarak fon hizmet biriminin organizasyonunun sağlanması,
fon ile ilgili yasal ve diğer iĢlemlerin koordinasyonu, yürütülmesi ve takibinden sorumludur.
Fon müdürü, portföy yöneticiliği faaliyetinde bulunamaz. Fon müdürünün herhangi bir
sebepten dolayı görevden ayrılması halinde altı iĢ günü içinde yeni bir fon müdürü atanır ve
Kurula bildirilir.
Portföy yönetim Ģirketinin Ģubeleri ve acenteleri
MADDE 15 – (1) ġirket yurtiçinde veya yurtdıĢında Ģube açabilir, banka ve aracı
kurumlarla acentelik tesis edebilir.
(2) Acentelik hizmeti ġirket faaliyetlerinin tanıtımını yapmak, portföy yöneticiliği
ve/veya fon katılma paylarının pazarlama ve dağıtımı faaliyetiyle ilgili sadece tahsil ve tediye
iĢlemlerini yürütmek ve yatırım danıĢmanlığı faaliyeti kapsamında ġirketten gelen doküman
ve bilgileri acentelik hizmeti verilen kiĢilere açıklamakla sınırlıdır. ġirketin aracı kurum ve
bankalar ile acentelik tesis etmeleri durumunda aĢağıdaki esaslara uyulur.
a) ġirket acentelik faaliyetinde bulunulan aracı kurum ile banka Ģubelerini Birliğe
bildirir.
b) Acente aracılığıyla yapılan iĢlemler ve bu iĢlemlerle ilgili olarak hizmet verilen
kiĢilerle kurulan iliĢkilerden doğan hukuki sorumluluk, müteselsilen müvekkil ġirket ile
acente aracı kurum veya bankaya aittir. ġirket ve acente aracı kurum ile bankanın mevzuat ve
sözleĢme gereği birbirlerine rücu hakkı saklıdır. ġirket ve acente aracı kurum ile banka, kendi
aralarında veya hizmet verilen kiĢilerle yapılacak sözleĢmelerde, bu bentte düzenlenen
sorumluluğu kaldıran ya da hafifleten kayıtlar koyamaz.
c) Acentenin faaliyetleri esnasında;
1) Acente sıfatıyla yürüttüğü faaliyetlerin icrası sırasında, hizmet verilen kiĢiler ile her
bir faaliyet için ilgili tebliğlerde öngörülen asgari unsurları içeren ve müvekkil ġirketin ticaret
unvanı ile kendisinin müvekkil ġirketin acentesi olduğunu belirten bir ibareyi taĢıyan
sözleĢmeyi TTK‘nın 107 nci maddesinde belirtilen Ģartların yerine getirilmesi koĢuluyla
acente sıfatıyla imzalaması ve sözleĢmenin bir örneğini hizmet verilen kiĢilere vermesi,
2) Faaliyetlerine iliĢkin muhasebe ve belge-kayıt düzeni ile ilgili olarak Kurulca
yapılacak düzenlemelere uyması,
zorunludur.
ç) Acentelik hizmeti veren banka ve aracı kurumun, hizmet verilen kiĢilere yatırım
hizmeti ve faaliyetlerini de sunması halinde bu maddenin ikinci fıkrasının (c) bendinin (1)
nolu alt bendinde öngörülen esaslara uygun olmak Ģartıyla tek bir sözleĢme imzalanması
mümkündür.
(3) Acente, bu Tebliğde tanınan yetkiler dıĢında, ġirketin faaliyet konuları kapsamına
giren diğer konularda iĢlem yapamaz ve hizmet veremez. Ancak acente aracı kurum veya
bankanın, aracı kurum veya banka sıfatıyla sahip olduğu yetki belgelerine bağlı faaliyetleri bu
hükmün dıĢındadır.
(4) ġirketin Ģube açması için;
a) Hizmetin gerektirdiği yeterli mekan ve teknik donanımı,
b) Faaliyet konularına ve Ģubenin ihtiyacına uygun sağlıklı bir yönetimi, merkez ile
irtibatlı ve Kurulun düzenlemelerine uygun muhasebe sistemi ile kayıt ve belge düzenini,
c) Bu Tebliğin 20 nci maddesinde belirtilen Ģartları taĢıyan Ģube müdürü ve yeterli
sayıda ihtisas personelin istihdamını,
sağlamıĢ olması zorunludur.
(5) ġirket, Ģube açılmasına iliĢkin noter onaylı yönetim kurulu kararı ile Kurulca
istenecek diğer bilgi ve belgelerle birlikte izin almak üzere Kurula baĢvurur.
(6) ġirketin Ģubelerini nakletmesi halinde de Ģube açmaları için bu maddede yer alan
Ģartlar aranır ve eski Ģubeye iliĢkin tescil terkin edilerek yeni Ģube bu Tebliğdeki esaslar
çerçevesinde tescil ve ilan ettirilir.
(7) ġirketin herhangi bir Ģubesi faaliyete geçtikten sonra, Kurulca yapılacak incelemeler
sonucunda Ģubenin mevzuata aykırı iĢ ve iĢlemlerinin tespiti halinde, Ģube faaliyetleri
durdurulabilir ve/veya ġirketin Ģube açmasına kısıtlama getirilebilir.
(8) ġubenin yapacağı iĢ ve iĢlemlerden kaynaklanan her türlü hukuki ve cezai
sorumluluk ġirkete aittir.
ġirketin yapamayacağı iĢ ve iĢlemler
MADDE 16 – (1) ġirket;
a) Fon katılma paylarının pazarlama ve dağıtımı dıĢında aracılık faaliyetlerinde
bulunamaz.
b) Sermaye piyasası araçlarına iliĢkin veya bunlardan bağımsız olarak kendi mali
taahhütlerini içeren evrak çıkaramaz, ödünç para verme iĢlemleri yapamaz ve kısa süreli nakit
ihtiyacının karĢılanması dıĢında kredi alamaz. Kurulun sermaye piyasası araçlarının
saklanmasına iliĢkin düzenlemelerinde tanımlanan teslim karĢılığı ödeme ilkesi kapsamında
gerçekleĢtirilen iĢlemler için temin edilen krediler bu bent kapsamında değerlendirilmez.
c) Bu Tebliğ çerçevesinde yapabilecekleri faaliyetlere iliĢkin iĢ ve iĢlemler dıĢında;
hiçbir ticari, sınai ve zirai faaliyette bulunamaz, gerekli olanın üstünde taĢınmaz mal
edinemez.
ç) 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanununda tanımlandığı üzere mevduat
toplayamaz, mevduat toplama sonucunu verebilecek iĢlemler yapamaz.
Acil ve beklenmedik durum planı
MADDE 17 – (1) ġirketin, acil ve beklenmedik durumlarda müĢterilerine, aracı
kurumlara, piyasa katılımcılarına ve üçüncü taraflara karĢı olan yükümlülüklerini yerine
getirme koĢullarını, yöntemlerini, prosedürlerini ortaya koyacak Acil ve Beklenmedik Durum
Planı ile iĢ akıĢ prosedürlerini oluĢturması zorunludur. Söz konusu iĢ akıĢ prosedürünün
yeterliliğinin yıllık olarak Ģirketin faaliyetleri ile Ģube açılması veya kapanması Ģeklinde
örgütlenme yapılarındaki değiĢiklikler dikkate alınarak gözden geçirilmesi ve söz konusu
prosedürlerde gerekli değiĢikliklerin yapılması zorunludur.
(2) Acil ve beklenmedik durum planlarına iliĢkin iĢ akıĢ prosedürlerinin Ģirketin
büyüklüğüne ve ihtiyaçlarına göre tespit edilmesi zorunlu olmakla birlikte söz konusu iĢ akıĢ
prosedürlerinin asgari olarak Ģu hususları içermesi zorunludur:
a) Mali tablolar ve mevcut mevzuat uyarınca tutmakla yükümlü oldukları her türlü kayıt
ile kıymetli evrakın basılı olarak ve/veya elektronik ortamda TTK‘nın 82 nci maddesi
uyarınca saklanması,
b) ġirket faaliyetinin aralıksız sürdürülebilmesine yönelik bilgi iĢlem sistemlerinin
devamlılığının sağlanması, yedeklerinin alınması ve söz konusu elektronik kayıt yedeklerin
beĢ yıl süre ile saklanması,
c) Mali ve bilgi iletiĢim altyapısı dahil olmak üzere operasyonel risk değerlendirmesi,
ç) Hizmet verilen kiĢilerle alternatif iletiĢim kanallarının tedariki ve sürekliliğinin
sağlanması,
d) ġirket ve personeliyle alternatif iletiĢim kanallarının tedariki ve sürekliliğinin
sağlanması,
e) Alternatif Ģirket merkezi ve merkez dıĢı örgütlerinin tespit edilmesi,
f) Acil ve beklenmedik durumun, karĢı tarafa olası etkileri hakkında değerlendirme,
g) Kurulun alınan önlemler hakkında bilgilendirilmesi, rutin zorunlu bildirimlerin nasıl
yapılacağı,
ğ) ġirketçe faaliyete devam edilemeyeceği yönünde karar verilmesi durumunda
müĢterilerin hesaplarına eriĢimi ve söz konusu hesapların baĢka ġirkete devri.
(3) Yukarıda yer alan hususlardan herhangi birinin iĢ akıĢ prosedürleri kapsamında yer
almaması durumunda söz konusu duruma neden yer verilmediği hususunun iĢ akıĢ
prosedürleri kapsamında ayrıca açıklanması zorunludur. ġirket hizmet verdiği kiĢilere acil ve
beklenmedik durumlarda iĢ sürekliliğinin nasıl sağlanacağı ve buna iliĢkin iĢ akıĢ prosedürleri
hakkında bilgi vermekle yükümlüdürler. Söz konusu bildirimin portföy yönetim sözleĢmesi
imzalanması sırasında ve ayrıca ġirketin internet sayfası aracılığıyla yapılması zorunludur.
(4) Acil ve beklenmedik durum kapsamında bilgi iĢlem sistemleri; ġirketin faaliyetlerini
normal bir Ģekilde sürdürmelerini sağlayan, hizmet verdiği kiĢilerin emirlerinin iletimi ve
gerçekleĢtirilmesini, takas ve saklama iĢlemlerinin yürütülmesini, hizmet verdiği kiĢilerin
hesaplarının saklanması ve takibini sağlayan sistemleri ifade etmektedir.
(5) Acil ve beklenmedik durum planı ve buna iliĢkin iĢ akıĢ prosedürlerinin ġirket
yönetim kurulunca onaylanması ve en az genel müdür yardımcısı düzeyinde bir Ģirket
personelinin ve bu kiĢiye alternatif olarak belirlenecek bir baĢka Ģirket personelinin acil ve
beklenmedik durum planının uygulanmasından sorumlu kiĢiler olarak yönetim kurulunca
atanması ve bu kiĢilere ait unvan ile her türlü iletiĢim bilgilerinin Kurul, MKK, Takasbank ve
Kurulca belirlenecek diğer kuruluĢlara bildirilmesi zorunludur.
Faaliyet izinlerinin sınırlandırılması, iptali veya faaliyetlerin geçici olarak
durdurulması
MADDE 18 – (1) Kurul, aĢağıdaki hallerde, olayın mahiyet ve önemini göz önüne
alarak, ġirketin faaliyet iznini ve/veya yetki belgesini iptal edebilir, faaliyetini sınırlandırabilir
veya geçici olarak durdurabilir.
a) Kanunun 96 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca, mevzuat, Kurulca belirlenen
standartlar, esas sözleĢme, fon iç tüzüğü ve izahname hükümlerine aykırılıkların tespiti,
b) ġirketin Kanunun 97 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca mali yapısının
zayıfladığının ve yükümlülüklerini yerine getirmediğinin tespiti,
c) ġirketin kuruluĢ ve faaliyete iliĢkin bu Tebliğde sayılan Ģartları yerine getirmediğinin
veya nitelikleri kaybettiğinin anlaĢılması halinde Kurulca mevzuata uyumunun sağlanmasına
iliĢkin bildirimin ġirkete tebliğ tarihinden itibaren üç ay içinde bu Ģartların yeniden
sağlanamaması,
ç) Faaliyet izni alındıktan sonra ilgili düzenlemelerde öngörülen teminatların
yükseltilmesi veya tamamlanması gerektiği durumlarda, ilave veya eksik teminatın, bu
durumun ortaya çıktığı tarihten itibaren en geç üç ay içinde yatırılmamıĢ olduğunun tespiti,
d) Faaliyette bulunma yetkisinden açıkça feragat edilmesi veya faaliyet izninin verildiği
tarihten itibaren iki yıl süreyle ilgili izin kapsamında herhangi bir faaliyette bulunulmaması,
e) Faaliyet izninin yanlıĢ veya yanıltıcı beyanlarda bulunularak ya da hukuka aykırı
diğer yollarla alınmıĢ olması.
(2) Kurul, faaliyet izni alındıktan sonraki herhangi bir dönemde ġirketin faaliyetini bir
yıldan fazla süre için kendi isteğiyle durdurması halinde ġirketin faaliyet iznini ve/veya yetki
belgesini iptal edebilir.
(3) Ġki yıl içinde aynı faaliyeti iki kez geçici olarak durdurulan ġirkete üçüncü kez aynı
müeyyide uygulanmaz, ilgili faaliyet iznini içeren yetki belgesi iptal edilir.
(4) Faaliyetlerinin geçici olarak durdurulmasına karar verilen ġirkete Kurul karar
tarihinden itibaren baĢlamak üzere azami bir yıl süre verilir. Bu süre ġirketin talebi üzerine
veya Kurul tarafından resen azami bir yıl daha uzatılabilir. Kurulca verilen sürenin sonunda
ġirketin yeniden faaliyete geçmemesi halinde tüm faaliyet izinleri ve yetki belgeleri iptal
edilir.
(5) Kurul tarafından veya kendi talepleri doğrultusunda yetki belgesi iptal edilen ġirket
ile bu Tebliğin 8 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen sürede faaliyet izin
baĢvurusunda bulunmayan ve/veya baĢvurusu Kurulca uygun görülmeyen ġirket keyfiyetin
kendisine bildirildiği tarihten itibaren en geç üç ay içinde esas sözleĢmesindeki ticaret
unvanına, amaç ve faaliyet konularına iliĢkin hükümleri, kolektif portföy yöneticiliği
faaliyetini kapsamayacak Ģekilde değiĢtirmek ve söz konusu değiĢikliklerin yayımlandığı
TTSG‘yi ilanı izleyen altı iĢ günü içinde Kurula göndermek zorundadır.
(6) Yetki belgesinin veya faaliyet izninin iptal edilmesi halinde ġirketin kurucusu ve
yöneticisi olduğu fonlar ile yönettiği diğer kiĢilerin portföyleri, Kurulun uygun göreceği bir
baĢka ġirkete devredilir.
DıĢarıdan hizmet alımına iliĢkin esaslar
MADDE 19 – (1) ġirket, bu maddede belirlenen esaslar çerçevesinde, faaliyetleri
sırasında teftiĢ hizmeti, iç kontrol hizmeti, araĢtırma hizmeti ve fon hizmet birimi hizmeti ile
risk yönetimi sistemi ve bilgi sistemlerine iliĢkin hizmetleri Kuruldan izin alınması Ģartıyla
dıĢarıdan temin edebilir.
fıkrasının;
a) (a) bendi kapsamına giren ġirket, teftiĢ hizmetini, iç kontrol hizmetini ve araĢtırma
hizmetini yatırım kuruluĢlarından, kontrolü ve takibi yönetim kurulu tarafından
gerçekleĢtirilmek Ģartıyla risk yönetim sistemine iliĢkin hizmeti yatırım kuruluĢlarından ve
Kurulca uygun görülecek uzmanlaĢmıĢ diğer kuruluĢlardan,
b) (b) bendi kapsamına giren ġirket, araĢtırma hizmeti ile kontrolü ve takibi yönetim
kurulu tarafından gerçekleĢtirilmek Ģartıyla risk yönetim sistemine iliĢkin hizmeti yatırım
kuruluĢlarından ve Kurulca uygun görülecek uzmanlaĢmıĢ diğer kuruluĢlardan,
temin edebilir.
(3) ġirket, fonlarla ilgili iĢlemlerin düzgün yürütülebilmesini teminen oluĢturulacak fon
hizmet biriminin sunacağı hizmetler ile bilgi sistemlerine iliĢkin hizmetleri yatırım
kuruluĢlarından ve Kurulca uygun görülecek uzmanlaĢmıĢ diğer kuruluĢlardan temin edebilir.
(4) DıĢarıdan hizmet alınabilmesi için söz konusu hizmetlerde yönetim, içerik tasarımı,
eriĢim, kontrol, denetim, güncelleme, bilgi veya rapor alma gibi fonksiyonlarda karar alma
gücü ve sorumluluğunun ġirkette olması gerekir.
(5) DıĢarıdan hizmet alımı, ġirket ile hizmet sağlayıcı kuruluĢ arasında imzalanan, iĢin
niteliğine uygun bir sözleĢme kapsamında yürütülür.
(6) ġirketin, hizmet sağlayıcı kuruluĢun, sağlanacak hizmeti istenilen kalitede
gerçekleĢtirebilecek düzeyde teknik donanım, altyapı, mali güç, tecrübe, bilgi birikimi ve
insan kaynağına sahip olup olmadığını tespit etmesi zorunludur.
(7) DıĢarıdan hizmet alan ġirket, hizmet alımına iliĢkin iĢ akıĢ prosedürlerini oluĢturmak
ve gerekli iç kontrol mekanizmalarını kurmak zorundadır. DıĢarıdan hizmet alımından
doğabilecek riskler ile hizmetlerin herhangi bir surette kesintiye uğraması veya aksaması
durumunda uygulamaya konulacak bir eylem planıyla birlikte bu risklerin yönetilmesine ve
alınan destek hizmetinin ikame edilebilirliğine iliĢkin bilgilere bu Tebliğ uyarınca hazırlanan
acil ve beklenmedik durum planında yer verilir.
(8) DıĢarıdan hizmet alımı; ġirketin sermaye piyasası mevzuatından kaynaklanan
sorumluluklarını ortadan kaldırmaz ve ġirketin yasal yükümlülüklerini yerine getirmesini,
ilgili düzenlemelere uymasını ve etkin biçimde denetlenmesini engelleyici nitelikte olamaz.
(9) ġirket, bu Tebliğ kapsamında dıĢarıdan sağlanan hizmetler için de portföy yönetim
hizmeti verdiği kiĢilerin menfaatlerinin korunmasına ve sır saklamaya iliĢkin gerekli tüm
önlemlerin alınmasından sorumludur.
(10) Hizmet sağlayıcı kuruluĢun yurt dıĢında kurulu olması veya faaliyetlerini yurt dıĢı
Ģube veya ortaklıkları üzerinden gerçekleĢtirmesi durumunda, bu kuruluĢların faaliyet
gösterdikleri ülke düzenlemeleri ve uygulamalarında, Kurulun ihtiyaç duyduğu bilgi ve
belgeleri zamanında, eksiksiz ve doğru edinmesine ve bu kuruluĢlardan alınan hizmetle ilgili
denetim yapmasına iliĢkin herhangi bir engel bulunmaması zorunludur. ġirket, yurt dıĢında
faaliyet gösteren bir kuruluĢtan hizmet sağlanması durumunda, ülke riskini dikkate almak ve
hizmetin herhangi bir surette kesintiye uğraması veya aksaması durumunda iĢ devamlılığını
ve gerekirse bu hizmetin yurt içinden alınmasını sağlayacak eylem planlarını hazır
bulundurmak zorundadır.
(11) Kurul hizmet sağlayıcı kuruluĢlardan, Kanun ve bu Tebliğ hükümleri ile ilgili her
türlü bilgiyi istemeye, bunların tüm defter ve belgeleri ile elektronik, manyetik ve benzeri
ortamlarda tutulanlar dâhil tüm kayıtlar ve sair bilgi ihtiva eden vasıtalar ile bilgi iĢlem
sistemini incelemeye, bunlara eriĢimin sağlanmasını istemeye ve bunların örneklerini almaya,
iĢlem ve hesaplarını denetlemeye, ilgililerden yazılı ve sözlü bilgi almaya, gerekli tutanakları
düzenlemeye yetkili olup, ilgililer de istenilen bilgi, defter ve belge ile elektronik, manyetik
ve benzeri ortamlarda tutulanlar dâhil tüm kayıtlara ve sair bilgi ihtiva eden vasıtalar ile bilgi
iĢlem sistemine eriĢim sağlamak, kayıtların ve bilgi ihtiva eden vasıtaların örneklerini vermek,
yazılı ve sözlü bilgi vermek ve tutanakları imzalamakla yükümlüdürler.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Portföy Yönetim ġirketlerinin Yöneticileri ve Personeline ĠliĢkin Ġlkeler
ġirketin yöneticilerine ve personeline iliĢkin Ģartlar
MADDE 20 – (1) ġirket personeli; genel müdür, genel müdür yardımcıları, fon müdürü,
ihtisas personeli, müfettiĢler ve iç kontrol elemanları ile hizmet personeli dıĢındaki diğer
personelden oluĢur. Yönetici, yönetim kurulu baĢkan ve üyeleri, genel müdür, genel müdür
yardımcıları ile sermaye piyasaları ile ilgili birimlerin yönetiminden sorumlu kiĢilerdir.
(2) ġirketin yönetim kurulu baĢkan ve üyeleri ile personelinin iĢlem yasaklı olmaması
ve mali güç Ģartı hariç olmak üzere bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (e)
bendinde sayılan Ģartları taĢıması gerekmektedir. Ayrıca, Ģirket yöneticileri ve fon müdürünün
dört yıllık lisans eğitimi veren kurumlardan mezun olmaları gerekmektedir.
(3) ġirketin;
a) Genel müdürünün ve genel müdür yardımcılarının finansal piyasalar alanında en az
yedi yıllık mesleki tecrübeye ve Kurulun lisanslamaya iliĢkin düzenlemeleri uyarınca
Sermaye Piyasası Faaliyetleri Ġleri Düzey Lisans Belgesine sahip olması,
b) En az üç kiĢiden oluĢan yönetim kurulu üyelerinin çoğunluğunun, finansal piyasalar
alanında en az yedi yıllık mesleki tecrübeye sahip olması, ayrıca yönetim kurulu üyelerinden
en az birinin Kurulun lisanslamaya iliĢkin düzenlemeleri uyarınca Sermaye Piyasası
Faaliyetleri Ġleri Düzey Lisans Belgesine ve Türev Araçlar Lisans Belgesine sahip olması,
c) Fon müdürünün sermaye piyasası alanında en az yedi yıllık tecrübeye ve Kurulun
lisanslamaya iliĢkin düzenlemeleri uyarınca Sermaye Piyasası Faaliyetleri Temel Düzey
Lisans Belgesine sahip olması,
ç) Ġhtisas personelinin, müfettiĢlerin ve iç kontrol elemanlarının Kurulun lisanslamaya
iliĢkin düzenlemeleri uyarınca mesleki yeterliliklerini gösterir lisans belgesine sahip olması,
gerekir.
(4) Genel müdürün tam zamanlı ve münhasıran bu görev için istihdam edilmiĢ olması
zorunludur. Ancak genel müdür, ġirket bünyesinde portföy yöneticisi, ġirketin yönetim,
denetim veya sermaye iliĢkisinde bulunduğu kuruluĢlarda, bu kuruluĢların doğrudan ya da
dolaylı olarak yönetim, sermaye veya denetim kontrolüne sahip olduğu kuruluĢlar ile borsalar
ve teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerleri, takas ve portföy saklayıcıları ve Kurulca uygun
görülecek diğer finansal kuruluĢlarda, icrai nitelikte olmamak ve ġirketteki görevin ifasında
zaafiyete düĢülmemesi kaydıyla, yönetim kurulu üyesi olarak görev alabilir.
(5) Genel müdürün herhangi bir Ģekilde görevinden ayrılması durumunda görevden
ayrılma tarihini takip eden 15 iĢ günü içinde genel müdürlüğe atanacak kiĢinin, bu maddenin
ikinci fıkrasında ve üçüncü fıkrasının (a) bendinde belirtilen Ģartları taĢıdığını gösteren
belgelerle birlikte Kurula bildirilmesi Ģarttır. Bildirimi takip eden 15 iĢ günü içinde Kurulca
olumsuz görüĢ bildirilmemesi durumunda ilgili kiĢinin ataması yapılabilir ve atamaya iliĢkin
olarak ġirket tarafından 10 iĢ günü içinde Birliğe bildirim yapılır. Genel müdürlük görevine
bir yıllık süre içerisinde üç aydan fazla vekalet edilemez.
Mesleki özen ve titizlik ilkesi
MADDE 21 – (1) ġirketin yöneticileri ve personeli, çalıĢmalarında ve karar almada
gerekli mesleki özen ve titizliği göstermek zorundadır. Özen ve titizlik, dikkatli ve basiretli
bir kiĢinin aynı koĢullar altında ayrıntılara vereceği önemi, göstereceği dikkat ve gayreti ifade
eder.
Bağımsızlık ilkesi
MADDE 22 – (1) ġirket, portföy yöneticileri ve müfettiĢler faaliyetlerinde bağımsız
olmak zorundadırlar. Bağımsızlık, mesleki faaliyetin dürüst ve tarafsız yürütülmesini
sağlayacak bir anlayıĢ ve davranıĢlar bütünüdür. Portföy yöneticilerinin faaliyetleri sırasında,
dürüst ve tarafsız olmaları yanında, bağımsızlıklarını ortadan kaldırabilecek özel durumların
da bulunmaması Ģarttır.
(2) ġirketin yöneticileri ve personeli çalıĢmaları sırasında ortaya çıkabilecek çıkar
çatıĢmalarından uzak kalmak, dürüstlük ve tarafsızlıklarını etkileyebilecek müdahalelere
imkan vermemek, ayrıca dürüstlük ve tarafsızlıklarını etkileyebilecek iĢ ve iĢlemlerden
kaçınmak zorundadırlar.
Sır saklama
MADDE 23 – (1) ġirketin yöneticileri ve personeli iĢleri dolayısıyla hizmet verdiği
kiĢiler hakkında öğrendikleri sırları açıklayamazlar ve bu sırları kendilerinin veya üçüncü
kiĢilerin menfaatine kullanamazlar.
(2) Kamuyu aydınlatma amacıyla mevzuat gereği yapılan ilan ve duyurular, adli veya
mevzuatla yetkili kılınmıĢ olmak kaydıyla idari her türlü inceleme ve soruĢturma halleriyle
suç oluĢturan durumlara iliĢkin bilgilerin ilgililere verilmesi sır kapsamında değildir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Portföy Yönetim ġirketlerinin Tabi Olduğu Yükümlülükler
Esas sözleĢme değiĢiklikleri ve pay devirleri
MADDE 24 – (1) ġirketin esas sözleĢme değiĢiklikleri Kurul iznine tabidir.
(2) ġirketin ortaklık yapısındaki değiĢiklikler aĢağıdaki esaslara tabidir.
a) Bir kiĢinin ġirket sermayesinin %10‘u veya daha fazlasını temsil eden payları
edinmek suretiyle ġirket ortağı olması veya bir ortağa ait payların ġirket sermayesinin %10,
%20, %33 veya %50‘sini aĢması sonucunu veren pay edinimleri ile bir ortağa ait payların
yukarıdaki oranların altına düĢmesi sonucunu veren pay devirleri Kurulun iznine tabidir.
b) Yönetime katılma haklarında imtiyaz veren veya üzerinde intifa hakkı tanınan
payların devri herhangi bir orana bakılmaksızın Kurul iznine tabidir. Ancak yönetime katılma
haklarında imtiyaz veren veya üzerinde intifa hakkı tanınan payların çoğunluğuna sahip
mevcut ortaklar tarafından bu nitelikteki payların devralınması halinde Kurula bildirim
yeterlidir.
c) ġirkette pay sahibi bulunan tüzel kiĢilerin kendilerine ait pay devirleri, bu pay
devirlerinin ġirketteki pay sahipliğini doğrudan veya dolaylı olarak %10, %20, %33 veya
%50 oranlarında değiĢtirmesi halinde, ayrıca tüzel kiĢinin ġirketle ilgili olarak yönetime
katılma haklarında imtiyaza sahip bulunduğu hallerde tüzel kiĢinin tüm ortaklık yapısı
değiĢiklikleri ġirketin faaliyet Ģartları bakımından Kurulun onayına tabidir. ġirketin
%10‘undan fazlasına sahip tüzel kiĢilerin yönetimsel veya denetimsel imtiyaza sahip
paylarının devri de ġirketin faaliyet Ģartları bakımından Kurulun onayına tabidir.
ç) Yurt dıĢında yerleĢik ġirket ortaklarının bu maddedeki hükümler çerçevesinde
yaptıkları pay devirleri ilgili ülkenin mevzuatı da dikkate alınarak Kurulca değerlendirilir.
d) Bir kiĢinin, doğrudan veya dolaylı olarak, ġirketin sermayesinin yukarıdaki oranlara
ulaĢmayan veya bu oranlar arasında kalan pay devirlerinde ise devri izleyen 10 iĢ günü içinde
yeni ortağa iliĢkin bilgi ve belgelerle birlikte Kurula bildirimde bulunulur.
e) Bu madde kapsamındaki doğrudan ve dolaylı pay devirlerinde tek baĢına veya
birlikte hareket ederek payları devralan gerçek ve tüzel kiĢiler için de mali güç Ģartı hariç
olmak üzere bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ve üçüncü fıkrasında
belirtilen Ģartlar aranır.
f) Bankaların bu madde kapsamındaki pay edinimlerinde bu Tebliğin 5 inci maddesinin
beĢinci fıkrasında yer alan Ģartların sağlanması zorunludur.
(3) Bu maddenin uygulanmasında;
a) Bir gerçek kiĢi ile eĢ ve velayeti altındaki çocuklarına, bunların sınırsız sorumlulukla
katıldıkları veya yönetim kurulu baĢkanı, üyesi, genel müdür, genel müdür yardımcısı
oldukları ortaklıklara,
b) Kamu tüzel kiĢileri hariç olmak üzere bir tüzel kiĢinin veya yukarıda sayılanların,
sermayelerinin doğrudan veya dolaylı olarak %25 veya daha fazlasına iĢtirak ettikleri
ortaklıklara,
c) Kurul tarafından aralarında istihdam iliĢkisi, akdi iliĢki ya da sair nedenlerle birlikte
hareket ettiği belirlenenlere,
ait paylar bir kiĢiye ait addolunur. Bu kiĢiler arasında yapılacak pay devirlerinde de bu
maddenin ikinci fıkrasının (a) bendi hükmü uygulanır.
(4) Bu maddeye aykırı olarak gerçekleĢtirilen devirler pay defterine kaydolunmaz ve bu
hükme aykırı olarak pay defterine yapılan kayıtlar hükümsüzdür.
Defter ve kayıt tutma ile bağımsız denetim yükümlülüğü
MADDE 25 – (1) ġirket, TTK ve 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu
uyarınca tutmak zorunda olduğu defter ve kayıtları tutmak, söz konusu belgeleri TTK‘nın 82
nci maddesi uyarınca saklamak ve faaliyetlerine iliĢkin muhasebe kayıt ve iĢlemlerinde
Kurulca yapılacak düzenlemelere uymak zorundadır.
(2) ġirket, Kurulun finansal raporlamaya ve bağımsız denetime iliĢkin düzenlemelerine
uymak zorundadır.
Bildirim yükümlülüğü
MADDE 26 – (1) ġirket;
a) Yöneticileri ve personelinin bu Tebliğin 20 nci maddesinde belirtilen Ģartlarında
herhangi bir değiĢiklik olması halinde, değiĢikliğin meydana geldiği tarihi izleyen,
b) Yöneticileri ve personeli ile Ģubelerindeki personelin görevden ayrılması, bunların
yerine veya mevcutlara ilave yeni kiĢilerin istihdam edilmesi, görev ve görev yerlerinin
değiĢtirilmesi ve benzeri her türlü değiĢikliği; yeni istihdam edilenlerin ise bu Tebliğin 20 nci
maddesinde belirtilen Ģartları taĢıdıklarını gösterir belgeler ve kimlik bilgileri ile birlikte,
değiĢikliğin meydana geldiği tarihi izleyen
10 gün içinde SPL‘ye bildirmek zorundadır.
(2) ġirket;
a) Bu Tebliğin 4 üncü maddesinin altıncı fıkrası uyarınca ġirkette murahhas üye
tayinine ve bunların yetki ve sorumluluklarının belirlenmesine iliĢkin yönetim kurulu kararları
ile bunda yapılan değiĢiklikler, ilgili yönetim kurulu kararının alınmasını izleyen,
b) ĠletiĢim bilgileri, internet sitesi, vergi kimlik numarası ve ticaret sicil numarası
bilgileri ile bunlarda meydana gelen değiĢiklikleri, değiĢikliğin meydana geldiği tarihi
izleyen,
c) Kurulun bağımsız denetime iliĢkin düzenlemeleri kapsamında seçtiği bağımsız
denetim kuruluĢuna iliĢkin bilgiler ve buna iliĢkin değiĢiklikler keyfiyeti izleyen,
ç) Merkez ve Ģubelerin adresleri ile faaliyet Ģartlarını tevsik eden belgelerle birlikte
bunlarda meydana gelen değiĢiklikleri izleyen,
d) Mevcut imza sirkülerlerini ve değiĢiklik meydana gelmesi halinde güncel imza
sirkülerlerini konuya iliĢkin yönetim kurulu karar tarihini izleyen,
e) Ortakları, yöneticileri, personeli, müĢterileri ve diğer kurumlar aleyhine açtığı dava
ve takipler ile bunların ġirket aleyhine açtığı dava ve takipleri ve sonuçlarını öğrendikleri
tarihi izleyen,
f) Bu Tebliğin 27 nci maddesi uyarınca yapılan ilanlara iliĢkin gazeteler ilanı izleyen
10 iĢ günü içinde Birliğe bildirmek zorundadır.
(3) Birlik ve SPL bu madde uyarınca kendisine yapılan bildirimler kapsamında bir veri
tabanı oluĢturur ve söz konusu veri tabanını anlık olarak birbirlerinin ve Kurulun eriĢimine
açar. Birliğe ve SPL‘ye yapılacak tüm bildirimler elektronik imzalı olarak da alınabilir.
(4) Birlik, bu madde uyarınca kendisine yapılan bildirimler kapsamında ġirket, merkez
dıĢı örgütleri ile yönetim kurulu üyeleri ve personeli hakkında bu Tebliğ hükümlerine aykırı
bir durum tespit etmesi halinde üç iĢ günü içinde Kurula yazılı olarak bildirimde bulunur.
(5) ġirket genel müdürü ile müfettiĢinin görevden ayrılması halinde görevden ayrılma
nedenleri aynı esaslar dahilinde Kurula da bildirilir.
(6) ġirket, iĢtiraki edindiği tarihten itibaren; aktif varlıkları üzerinde, ipotek dahil olmak
üzere her türlü takyidat tesis edilmesi ve ġirket tarafından baĢkasının borcunu taahhüt edici
iĢlemlerde bulunulması halinde bu iĢlemleri tesis edildikleri tarihten itibaren 10 iĢ günü içinde
Kurula yazılı olarak bildirmek zorundadır.
(7) ġirket, müĢteriler ile bireysel portföy yöneticiliği hizmeti sunulan kiĢilerin sayısına
ve yönetilen portföylerinin büyüklüğüne iliĢkin bilgileri, standartları ve süreleri Kurulca
belirlenen biçimde Kurula göndermekle yükümlüdür.
Tescil ve ilan yükümlülüğü
MADDE 27 – (1) Her türlü yetki ve izin belgesi, Ģube veya acente izni ile iĢletme adı
kullanım izni, konuya iliĢkin Kurul izninin tebliği üzerine derhal ġirketin internet sitesinde ve
KAP'ta ilan olunur. Ayrıca ġirketin merkez dıĢı örgüt açma izinleri, konuya iliĢkin Kurul
izninin tebliğini izleyen 10 iĢ günü içinde ilgili ticaret siciline tescil ettirilir ve TTSG'de ilan
olunur.
(2) Faaliyetlerin geçici durdurulması ya da herhangi bir faaliyet izninin iptali halinde
keyfiyet, Kurulca tebliği üzerine derhal ġirketin internet sitesinde ve KAP'ta ilan olunur.
(3) Merkez dıĢı örgüt faaliyetlerinin Kurul tarafından veya ġirket talebi doğrultusunda
geçici olarak durdurulması halinde keyfiyet, Kurulca tebliği üzerine derhal ġirket internet
sitesinde ve KAP'ta ilan olunur. Merkez dıĢı örgütün kapatılması halinde ise ayrıca merkez
dıĢı örgütün tescili Kurulca tebliğini izleyen 10 iĢ günü içinde ticaret sicilinden terkin edilir ve
TTSG'de ilan olunur.
(4) Bu madde uyarınca yapılan ilanlara iliĢkin masraflar ġirkete aittir.
Sermaye yeterliliğine iliĢkin yükümlülükler
MADDE 28 – (1) Yönetilen portföy büyüklüğü;
a) 100.000.000 TL‘ye kadar olan ġirketin özsermayesinin asgari 2.000.000 TL,
b) 100.000.001 TL‘den 500.000.000 TL‘ye kadar olan ġirketin özsermayesinin asgari
3.000.000 TL,
c) 500.000.001 TL‘den 5.000.000.000 TL‘ye kadar olan ġirketin özsermayesinin asgari
5.000.000 TL,
ç) 5.000.000.000 TL‘yi aĢan ġirketin özsermayesinin asgari 10.000.000 TL
olması zorunludur.
(2) ġirketin bu maddenin birinci fıkrası kapsamında sahip olması gereken asgari
özsermaye tutarının hesaplamasına esas portföy büyüklüğü tutarının belirlenmesinde, son üç
ayın sermaye yeterliliğine iliĢkin tablolarında yer alan yönetilen portföy büyüklüğü
tutarlarının aritmetik ortalaması dikkate alınır. Öte yandan, yönetilen portföy büyüklüğünün
10.000.000.000 TL‘yi aĢması halinde, 10.000.000.000 TL‘yi aĢan tutarın %0,02‘si kadar ilave
özsermayeye sahip olunması gerekmektedir. ġirketin özsermaye tutarının 20.000.000 TL‘yi
aĢması halinde ilave özsermaye Ģartı aranmaz.
(3) Bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen ġirketin yönetmekte olduğu portföylere;
bireysel portföy yöneticiliği hizmeti sunulan kiĢilerin, yatırım ortaklıklarının, emeklilik
yatırım fonlarının ve kurucusu olduğu fonların portföyleri dahil edilirken; sadece yöneticisi
olduğu fonların portföyleri ve ġirketin kendi portföyü dahil edilmez.
(4) ġirket, bu maddede belirtilen yükümlülüklerin yanı sıra Kurulun aracı kurumlara
iliĢkin sermaye yeterliliği yükümlülüklerine de tabidir. Sermaye yeterliliği düzenlemeleri
kapsamında ġirketin asgari özsermaye yükümlülüğü tutarı belirlenirken, bu maddenin birinci
ve ikinci fıkrası çerçevesinde hesaplanacak yönetilen portföy büyüklüğü tutarına karĢılık
gelen özsermaye tutarı dikkate alınır. ġirketin asgari ödenmiĢ sermaye tutarı ise 2.000.000
TL‘den az olamaz.
(5) Sermaye yeterliliğine iliĢkin olarak hazırlanacak tablolar 15 günde bir olmak üzere
ilgili dönemi takip eden üç iĢ günü içerisinde Kurulca uygun görülen yöntemlerle Kurula
gönderilir. Kurul gerekli görmesi halinde bu tabloların hesaplama ve Kurula gönderilme
zamanını değiĢtirebilir.
(6) Bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen asgari özsermaye Ģartı, ġirketin
kuruluĢunun tescilini takip eden iki yıl süresince yarısı oranında uygulanır.
(7) Sermaye yeterliliğine iliĢkin yükümlülüklere aykırılığın giderilmesi amacıyla
yapılacak sermaye artırımının, Kurulca söz konusu aykırılığın tespitini takip eden bir ay
içinde tamamlanması zorunludur.
Belge düzeni ve müĢteriye bildirim yükümlülüğü
MADDE 29 – (1) ġirket, müĢterilerine ve bireysel portföy yöneticiliği hizmeti sunulan
kiĢilere portföylerinde yer alan varlıkların nominal ve rayiç değerleri ile nakdi ve alım satım
hareketleri hakkındaki bilgileri içeren bir ekstre ile müĢteri hesabından tahsil edilen ücretlerin
hesaplanma yöntemini, tutarını ve portföye oranını, Kurulun ilgili düzenlemelerinde
tanımlanan iliĢkili taraflar ayrımına yer vererek gösteren bir formu göndermek zorundadır.
MüĢterilerin ve bireysel portföy yöneticiliği hizmeti sunduğu kiĢilerin aksi yönde yazılı talebi
bulunması halinde ise söz konusu belgelerin gönderilmesine gerek bulunmamaktadır.
(2) Bildirimlerin yazılı olarak yapılması ve müĢteriler ile bireysel portföy yöneticiliği
hizmeti sunulan kiĢilerin adreslerine iadeli taahhütlü olarak gönderilmesi esastır. Ancak,
müĢteriler ile bireysel portföy yöneticiliği hizmeti sunulan kiĢilerin yazılı talebi üzerine anılan
belgeler; elektronik ortamda eriĢime açılabilir, bildirilen elektronik posta adresine
gönderilebilir ya da belirlenen uygun diğer bir yöntemle müĢteriye iletilebilir.
(3) ġirket tarafından bu Tebliğ kapsamında yaptığı faaliyetlere iliĢkin belgelerin
TTK‘nın 82 nci maddesi uyarınca saklanması zorunludur. Bu belgelerden ihtilaflı olanların
ihtilaf sonuçlanıncaya kadar saklanması zorunludur.
ĠĢtirak ve iĢtirak sınırlamaları
MADDE 30 – (1) Ortaklığın borsada iĢlem görmeyen paylarına sahip olunması ile
ortaklıkta %10 paya veya oy hakkına ya da yönetim kurulunda temsil edilme hakkına sahip
olunması veya iktisap edilen payların bir yıldan uzun sürede elden çıkarılmaması iĢtirak
amacıyla ortaklık kabul edilir.
(2) ġirketin iĢtirak edebileceği tutar toplamı özsermayesinin %25‘ini aĢamaz. Sermaye
artırımları dolayısıyla bedelsiz edinilen ortaklık payları ile ortaklık paylarının herhangi bir fon
çıkıĢı gerektirmeyen değer artıĢları yukarıda ifade edilen iĢtirak sınırının hesaplanmasında
dikkate alınmaz.
(3) ġirket; Kanunun 35 inci maddesinde yer alan sermaye piyasası kurumları, kıymetli
maden aracı kurumları, sigorta Ģirketleri, bireysel emeklilik Ģirketleri, finansal kiralama,
faktoring, finansman ve varlık yönetim Ģirketleri, varlık kiralama Ģirketleri ile Kurulca uygun
görülecek diğer finansal kuruluĢlara herhangi bir sınıra tabi olmaksızın iĢtirak edebilir.
(4) ġirket, sermayesinin %10‘undan fazlasına sahip olan ortaklıklara ve yöneticilerinin
ayrı ayrı veya birlikte sermayesinin %25‘inden fazlasına sahip oldukları ortaklıklara iĢtirak
edemez.
Portföy yöneticiliği hizmeti alan kiĢiyi tanıma kuralı
MADDE 31 – (1) 11/10/2006 tarihli ve 5549 sayılı Suç Gelirlerinin Aklanmasının
Önlenmesi Hakkında Kanun ve ilgili mevzuat hükümleri uyarınca hesap açılmadan önce
portföy yöneticiliği hizmeti alacak kiĢilerin kimlik bilgilerinin tespit edilmesi ve müĢterek
hesaplarda kimlik tespitinin her bir hak sahibi için ayrı ayrı yapılması zorunludur.
ALTINCI BÖLÜM
Kolektif Portföy Yöneticiliği Faaliyeti
Kolektif portföy yöneticiliği faaliyeti
MADDE 32 – (1) Kolektif portföy yöneticiliği, imzalanan portföy yönetim sözleĢmesi
çerçevesinde, müĢterilere ait portföylerin her bir müĢteri adına maddi bir menfaat sağlamak
üzere vekil sıfatıyla yönetilmesidir.
(2) Kolektif portföy yöneticiliği aĢağıda belirtilen faaliyet ve hizmetleri kapsar;
a) Portföy yönetimi,
b) Hukuki iĢlemlerin yürütülmesi ve muhasebe hizmetleri ile kayıtların tutulması,
c) MüĢteri iliĢkilerinin yürütülmesi,
ç) Değerleme ve pay fiyatının hesaplanması,
d) Portföylerin mevzuata, içtüzüğe, izahnameye ve esas sözleĢmeye uygunluğunun
izlenmesi ve kontrolü,
e) Fon gelir ve giderlerinin hesaplanması ve dağıtımı,
f) Katılma payı ihracı ve geri alımı,
g) Portföy yönetimine iliĢkin iĢlem ve sözleĢmelerden kaynaklanan yükümlülüklerin
yerine getirilmesi.
(3) Portföy yönetim hizmetini dıĢarıdan alan yatırım ortaklıklarının portföyleri ile fon
portföyleri münhasıran portföy yönetim Ģirketleri tarafından yönetilir.
Kolektif portföy yöneticiliği faaliyetine iliĢkin ilkeler
MADDE 33 – (1) ġirket, bu Tebliğ çerçevesinde faaliyetlerini yürütürken kolektif
yatırım kuruluĢlarının katılma payı sahipleri ve ortaklarının çıkarlarını gözetmekle
yükümlüdür. Bu kapsamda ġirket;
a) Portföy için yapılan bir alım satım iĢleminden dolayı herhangi bir ihraççıdan veya
yatırım kuruluĢundan lehine komisyon, iskonto ve benzeri menfaat sağlıyorsa, bu durumu
KAP‘ta açıklamak zorundadır.
b) MüĢteri portföyüne hiçbir Ģekilde rayiç değerinin üzerinde varlık satın alınamaz ve
portföyden bu değerin altında varlık satılamaz. Rayiç bedel borsada iĢlem gören varlıklar için
borsa fiyatı, borsada iĢlem görmeyenler için iĢlem gününde portföy lehine alımda en düĢük
satımda en yüksek fiyattır.
c) Portföyde yer alan varlıklar üzerinde, kendi veya üçüncü Ģahıslar lehine herhangi bir
hukuki tasarrufta bulunamaz. MüĢterinin yazılı bir talimatı olmadan portföyde yer alan
varlıkları, portföy yönetimi amacı dıĢında bir baĢka Ģahsa devir veya teslim edemez.
ç) Herhangi bir Ģekilde kendine çıkar sağlamak üzere varlıkların alım satımını yapamaz.
MüĢteri hesabına vereceği emirlerde gerekli özen ve basireti göstermek zorundadır.
d) Benzer alanda iĢ ve hizmetleri üstlenen basiretli bir vekil gibi davranmak ve yönettiği
portföyleriyle çıkar çatıĢmasına meydan vermemek koĢuluyla, kendine ait nakdi portföy
yönetimine konu olan araç ve iĢlemlerle değerlendirebilir.
e) Birden fazla portföy yönettiğinde objektif iyiniyet kurallarına aykırı olarak
portföylerden biri veya birden fazlası lehine, diğerleri aleyhine sonuç verebilecek iĢlemlerde
bulunamaz.
f) Yatırım kararlarını, güvenilir gerekçe, bilgi, belge ve analizlere dayandırmak; içtüzük,
izahname ve/veya esas sözleĢme ile belirlenen yatırım ilkelerine uymak zorundadır. Bu bilgi
ve belgelerin, alım-satım kararlarına mesnet teĢkil eden araĢtırma ve raporların en az beĢ yıl
süreyle ġirket nezdinde saklanması zorunludur.
g) Portföyün önceden saptanmıĢ belirli bir getiriyi sağlayacağına dair herhangi bir sözlü
veya yazılı garanti veremez ve ilan ve reklamlarında bu anlama gelebilecek ifadeleri
kullanamaz. Kurulun yatırım fonlarına iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde garantili yatırım
fonlarında garantiye veya koruma amaçlı yatırım fonlarında hedeflenen korumaya ve getiriye
iliĢkin olarak izahnamede belirlenenlerin ötesinde bir açıklamada bulunamaz.
ğ) MüĢteri portföyünün menfaatleriyle kendi menfaatleri arasında çatıĢma olan
durumlarda portföy lehine davranmak zorundadır.
h) Portföyleri, kolektif yatırım kuruluĢunun içtüzük, izahname ve esas sözleĢmesinde
belirtilen yatırım stratejisine uygun oluĢturmak ve yönetmek zorundadır.
ı) Kendi lehine kazanç sağlamak amacıyla, gereksiz alım-satım yapamaz ve bu fiilin
üçüncü Ģahıslar tarafından gerçekleĢtirilmesine herhangi bir Ģekilde yardımcı olamaz.
i) MüĢteri portföylerine iliĢkin olarak portföy yöneticiliği dıĢında kalan faaliyeti
çağrıĢtıracak isim ve ifadeler kullanamaz, tasarruf sahiplerini oluĢturulmuĢ bir portföye iĢtirak
ettiremez ve bu yönde ifadeler içeren ilan ve reklam yapamaz.
j) Herhangi bir Ģekilde yanında çalıĢan kiĢilerin, olağan müĢteri-Ģirket iliĢkisi dıĢında
kurumun imkanlarından yararlanmak suretiyle kendi nam ve hesaplarına iĢlem yapmalarına
olanak sağlayamaz.
k) Yatırıma yönelik araĢtırma sonuçlarını müĢterilerinden önce kendileri veya üçüncü
Ģahıslar lehine kullanamaz.
l) Portföy yönetimi sırasında elde ettiği bilgileri kendileri veya üçüncü bir tarafın
menfaati doğrultusunda kullanamaz.
m) MüĢteri portföyüne iliĢkin pay alım-satım iĢlemlerinde, iĢlemi gerçekleĢtiren aracı
kurumun, müĢteri numarasıyla borsada iĢlem yapmasını temin etmek zorundadır.
Portföy yönetim sözleĢmesi
MADDE 34 – (1) ġirketin, kurucusu olduğu fonlar hariç olmak üzere, müĢterileri ile
sunduğu faaliyete iliĢkin bu Tebliğin (3) numaralı ekinde yer alan asgari unsurları içeren
yazılı bir sözleĢme imzalaması zorunludur. Portföy yönetim sözleĢmesi, müĢterinin ġirkete
inançlı devir esasına göre yönetimini devrettiği portföyünün ġirket tarafından bu Tebliğde ve
sözleĢmede belirlenen esaslar çerçevesinde ve özen ve sadakat yükümlülüğü altında
yönetilmesini içerir.
(2) SözleĢmede belirtilen portföy yöneticisi veya yöneticilerinin ġirketten ayrılması
veya değiĢtirilmesi halinde, ġirket söz konusu durumu müĢterilerine en uygun haberleĢme
aracı vasıtasıyla derhal bildirmek zorundadır. MüĢteriler, yeni tayin olunan portföy
yöneticisini uygun görmedikleri takdirde sözleĢmeyi tek taraflı olarak feshedebilirler.
(3) SözleĢme, müteselsil sıra numaralı ve en az iki nüsha olarak düzenlenir ve bir örneği
müĢteriye verilir.
(4) ġirket, sözleĢmede belirtilen portföy yöneticilerinin görevlerini ifa ederken
sözleĢme, içtüzük, izahname, esas sözleĢme, sermaye piyasası mevzuatı ile genel hükümlere
aykırı yaptıkları tüm iĢlemlerden ve özen ve sadakat yükümlülüğüne aykırı fiilleri nedeniyle
müĢterilerine verebilecekleri zararlardan müĢteriye karĢı doğrudan sorumludur. Portföy
yönetim sözleĢmesine aksi yönde bir hüküm koyulamaz.
(5) SözleĢmede Kurul düzenlemelerine ve borsa mevzuatına aykırı hükümler ile
müĢterilerin haklarını zedeleyici ve ġirket lehine tek taraflı olağanüstü haklar sağlayan
hükümlere yer verilmez. SözleĢmede hüküm bulunmayan hallerde genel hükümler uygulanır.
MüĢteri varlıklarının saklanması
MADDE 35 – (1) MüĢteri portföyünde yer alan varlıkların, Kurulun portföy saklama
hizmeti ve bu hizmette bulunacak kuruluĢlara iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde saklanması
zorunludur.
(2) ġirket, Kanunda ve Kurulun portföy saklama hizmeti ve bu hizmette bulunacak
kuruluĢlara iliĢkin düzenlemelerinde yer alan hükümlerin ihlali nedeniyle doğan zararların
giderilmesini portföy saklayıcısından talep etmekle yükümlüdür.
Ġdari ve mali hakların kullanımına iliĢkin esaslar
MADDE 36 – (1) ġirket, portföy yönetim sözleĢmesinde müĢterinin verdiği yetkiye
bağlı olarak müĢterinin nam ve hesabına portföyde yer alan varlıkların anapara, faiz, temettü
ve benzeri gelirlerinin tahsili, ödenmesi ile yeni pay alma haklarının ve paydan doğan oy
haklarının kullanılması gibi hizmetleri verebilir.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Yatırım Fonu Katılma Payı Pazarlama ve Dağıtım Faaliyeti, Yatırım
DanıĢmanlığı Faaliyeti ve Bireysel Portföy Yöneticiliği Faaliyeti
Yatırım fonu katılma payı pazarlama ve dağıtım faaliyetine iliĢkin esaslar
MADDE 37 – (1) ġirketin, kurucusu olduğu fonların katılma payları dahil olmak üzere
fon katılma payları ile değiĢken sermayeli yatırım ortaklıklarının paylarının pazarlanması ve
dağıtılması faaliyetinde bulunabilmesi için bu faaliyete iliĢkin Kuruldan izin alması, esas
sözleĢmesinde buna iliĢkin hüküm bulunması ve bu faaliyet ile ilgili iĢ ve iĢlemlerin
yürütülmesini sağlayabilecek, bu faaliyetlere elveriĢli mekan, teknik donanım ile yeterli
sayıda personele sahip bulunması gereklidir.
(2) ġirketin diğer ġirketlerin kurucusu olduğu fon katılma paylarının pazarlaması ve
dağıtımını yapabilmesi için diğer ġirketler ile sözleĢme imzalaması zorunludur. Söz konusu
sözleĢmede asgari olarak aĢağıdaki hususların bulunması gerekir;
a) SözleĢmenin tarafları ile katılma payları sözleĢmeye konu olan fonun unvanı,
b) SözleĢmenin süresi,
c) Katılma paylarının pazarlamasını ve dağıtımını yapacak ġirkete ödenecek ücret ve
ödeme esasları,
ç) Katılma paylarının alım-satım esasları,
d) Günlük alım-satım sonuçlarının kurucu ġirkete bildirilme esasları,
e) Kurul tarafından gerekli görülecek diğer hususlar.
(3) Katılma paylarının pazarlanması ve dağıtımının borsalar ve/veya takas kurumları
nezdinde kurulmuĢ Kurulca uygun görülen merkezi bir fon dağıtım platformu aracılığıyla
gerçekleĢtirilen iĢlemlerle yapılması halinde Kurulca farklı esaslar belirlenebilir.
(4) ġirket, fon katılma payı alım satım talimatlarını ancak talimat veren kiĢiler ile
sözleĢme imzalamak koĢuluyla kabul edebilir. Portföy yönetim sözleĢmesi imzalamadığı
kiĢilere ait nakitlerin ve fon paylarının da Kurulca yetkilendirilmiĢ portföy saklayıcıları
nezdinde Kurulun yatırım hizmetleri ve faaliyetlerine iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde
saklanması zorunludur.
Yatırım danıĢmanlığı faaliyetine iliĢkin esaslar
MADDE 38 – (1) ġirket, Kurulun yatırım hizmetleri ve faaliyetlerine iliĢkin
düzenlemeleri çerçevesinde Kuruldan yetki belgesi almak Ģartıyla yatırım danıĢmanlığı
faaliyetinde bulunabilir.
Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetine iliĢkin esaslar
MADDE 39 – (1) ġirketin Kurulun yatırım hizmetleri ve faaliyetlerine iliĢkin
düzenlemeleri çerçevesinde bireysel portföy yöneticiliği faaliyetinde bulunması için bu
Tebliğde belirtilen faaliyet Ģartlarını sağlaması yeterlidir.
(2) Bireysel portföy yöneticiliği hizmeti sunulan kiĢilerin portföyünde yer alan varlıklar
Kurulca yetkilendirilmiĢ portföy saklayıcıları nezdinde Kurulun yatırım hizmetleri ve
faaliyetlerine iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde saklanır.
SEKĠZĠNCĠ BÖLÜM
Diğer Hükümler
Reklam ve ilanlara iliĢkin esaslar
MADDE 40 – (1) ġirketin faaliyetlerine iliĢkin her tür yazılı, sesli ve görüntülü basınyayın organı ile elektronik ortamda verilen ilanlarda aĢağıda belirlenen ilkelere uyması
zorunludur.
(2) Reklam ve ilanlarda kullanılan ifade ve sayısal verilerde;
a) Hizmet verilen kiĢileri yanıltıcı ve aldatıcı, bilgi ve tecrübe noksanlıklarını istismar
edici ifadelere yer verilmemesi,
b) Abartılı Ģekilde yazı, görüntü ve resimler ile ölçeklerde farklılık yaratmak suretiyle
görsel olarak müĢteriyi yanıltıcı grafik ve Ģekiller kullanılmaması,
c) Objektiflikten uzak bilgi verilmemesi,
ç) Kurulca belirlenen veya diğer Kurul düzenlemeleri uyarınca açıklanması zorunlu
tutulan bilgilerin gizlenmemesi
zorunludur.
(3) Reklam ve ilanlarda, ġirketin mali durumuna iliĢkin sayısal veriler ile ―yönetilen
portföy büyüklüğüne‖ ve ―müĢteri sayısına‖ iliĢkin veya buna benzer resmi verilerle
kanıtlanması mümkün olan ifadeler, ancak bu yargılara ulaĢmayı sağlayabilecek kaynaklar
referans gösterilmek suretiyle kullanılabilir. Bu tür bilgiler için sadece kamu kurum ve
kuruluĢlarının ilgili yayınları ile mali alanda meslek örgütü niteliğindeki kuruluĢların
kaynakları referans olarak gösterilir.
(4) ġirket, bu Tebliğ kapsamındaki faaliyetlerine iliĢkin olarak yazılı, sesli, görüntülü
veya basılı araçlarla yapılacak tüm ilan ve reklamlar ile ilgili dokümanların bir örneğini beĢ
yıl süreyle saklamak zorundadır.
Tutarların yeniden belirlenmesi
MADDE 41 – (1) Bu Tebliğin 5 inci ve 28 inci maddelerinde belirtilen tutarlar, her yıl
Kurulca yeniden belirlenebilir. ġirketin, bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (ç)
bendi ile 28 inci maddesinin dördüncü fıkrasında yer alan yeniden belirlenmiĢ sermaye
tutarlarını, en geç ilgili yılın altıncı ayının sonu itibarıyla sağlaması zorunludur.
Yürürlükten kaldırılan tebliğ
Portföy Yöneticiliği Faaliyetine ve Bu Faaliyette Bulunacak Kurumlara ĠliĢkin Esaslar Tebliği
(Seri: V, No: 59) yürürlükten kaldırılmıĢtır.
GeçiĢ hükümleri
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin yayımı tarihinden önce faaliyette olan Ģirketler,
bu Tebliğin yürürlüğe giriĢ tarihinden itibaren bir yıl içinde esas sözleĢmeleri ile yapı ve
organizasyonlarını bu Tebliğ ve ilgili diğer düzenlemelere uygun hale getirmek ve bu
Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi ile 28 inci maddesinin birinci, ikinci ve
dördüncü fıkrası hükümlerine uymak zorundadırlar. Aksi takdirde, Ģirketler ana faaliyet
konularını ve ticaret unvanlarında yer alan portföy yönetim Ģirketi ifadesini değiĢtirmek üzere
Kurula baĢvurmak zorundadırlar.
(2) Söz konusu Ģirketlerin yönetim kurulu üyelerinden en az birinin, genel müdürün,
genel müdür yardımcılarının ve fon müdürünün bu Tebliğin 20 nci maddesinin üçüncü
fıkrasında belirtilen lisans belgelerine sahip bulunmaması halinde, söz konusu kiĢiler tecrübe
Ģartını sağlamak koĢulu ile bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren açılacak ilk dört
sınava katılmak Ģartıyla, dördüncü sınavın sonuçlarının açıklandığı tarihe kadar, Sermaye
Piyasası Faaliyetleri Türev Araç Lisans Belgesine sahip olması gereken yönetim kurulu üyesi
ise ilk altı sınava katılmak Ģartıyla altıncı sınavın sonuçlarının açıklandığı tarihe kadar
görevine devam eder. Söz konusu sınavlarda gerekli lisansları almaya hak kazanamayanlar,
son sınavın sonuçlarının açıklanmasını takip eden ay sonu itibariyle görevlerinin gerektirdiği
vasfı kaybetmiĢ sayılırlar.
(3) Bu Tebliğin yayımlandığı tarih itibarıyla genel müdür olarak çalıĢanların son bir
yıldır bu görevde bulunmaları ve yurt içi ve yurt dıĢı sermaye piyasalarında 10 yıl ve üzeri
tecrübeye sahip olmaları halinde bu kiĢilerde bu Tebliğin 20 nci maddesinin üçüncü fıkrasının
(a) bendinde belirtilen lisans Ģartı aranmaz.
Mevcut baĢvuruların sonuçlandırılması
GEÇĠCĠ MADDE 2 – (1) Bu Tebliğin yayımı tarihinden önce Kurul tarafından karara
bağlanmamıĢ kuruluĢ baĢvurularında asgari baĢlangıç sermayesi olarak bu Tebliğin 5 inci
maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendindeki tutar uygulanır.
(2) Bu Tebliğin yürürlüğe giriĢ tarihinden önce Kurul tarafından karara bağlanmamıĢ
olan baĢvuruların sonuçlandırılmasında bu Tebliğ hükümleri uygulanır.
Yürürlük
MADDE 43 – (1) Bu Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi yayımı
tarihinde, diğer hükümler 1/7/2014 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 44 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Kurul yürütür.
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
PORTFÖY SAKLAMA HĠZMETĠNE VE BU HĠZMETTE BULUNACAK
KURULUġLARA ĠLĠġKĠN ESASLAR TEBLĠĞĠ
(III-56.1)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, portföy saklama hizmeti ile bu hizmeti yerine
getirecek olan kuruluĢların Kurulca yetkilendirilmelerine iliĢkin esasları düzenlemektir.
(2) Kurulun yatırım hizmetleri ve faaliyetlerine iliĢkin düzenlemeleri saklıdır.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası
Kanununun, 39 uncu, 54 üncü ve 56 ncı maddelerine dayanılarak düzenlenmiĢtir.
Tanımlar
a) Banka: 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanununda tanımlanan
bankaları,
b) Bireysel Yatırımcı: Kolektif yatırım kuruluĢları ve emeklilik yatırım fonları ile
bunların muadili olan yabancı kolektif yatırım kuruluĢları dıĢında kalan ve portföy yönetim
Ģirketlerinden portföy yönetim hizmeti alan gerçek ve tüzel kiĢileri,
c) Finansal varlıklar: Bu Tebliğ kapsamında olmak üzere, sermaye piyasası araçları,
para piyasası araç ve iĢlemleri, nakit, döviz, mevduat, katılma hesabı ile Kurulca uygun
görülen diğer varlık ve iĢlemleri,
ç) Ġç denetim sistemi: Ġç kontrol sistemi, risk yönetim sistemi ile teftiĢ sisteminden
oluĢan bütünleĢtirilmiĢ süreci,
d) Ġhraç: Sermaye piyasası araçlarının ihraççılar tarafından çıkarılıp, halka arz edilerek
veya halka arz edilmeksizin satıĢını,
e) Kanun: 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununu,
f) KAP: Kamuyu Aydınlatma Platformunu,
g) Kolektif yatırım kuruluĢu: Kanun kapsamında kurulan yatırım fon ve ortaklıklarını,
ğ) Kurul: Sermaye Piyasası Kurulunu,
h) MKK: Merkezi Kayıt KuruluĢu A.ġ.‘yi,
ı) Portföy saklayıcısı: Takasbank ve portföy saklama hizmeti verme konusunda Kurulca
yetkilendirilen banka ve aracı kurumları,
i) ġirket: Portföy yönetim Ģirketini,
j) Takasbank: Ġstanbul Takas ve Saklama Bankası A.ġ.‘yi,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Portföy Saklama Hizmetine ĠliĢkin Esaslar
Portföy saklama hizmeti
MADDE 4 – (1) Kolektif yatırım kuruluĢu portföylerinde yer alan ve saklamaya konu
olabilecek varlıkların bu Tebliğde belirtilen esaslar çerçevesinde portföy saklayıcıları
nezdinde saklanması zorunludur. Portföy saklama hizmeti, kolektif yatırım kuruluĢlarına ait
finansal varlıkların saklanması ve/veya kayıtların tutulması, diğer varlıkların aidiyetinin
doğrulanması ve takibi, kayıtlarının tutulması, varlık ve nakit hareketlerine iliĢkin iĢlemlerin
yerine getirilmesinin kontrolü ile bu Tebliğde belirtilen diğer görevlerin yerine getirilmesidir.
(2) Portföy saklayıcısı, kolektif yatırım kuruluĢu portföylerindeki;
a) Saklanabilir nitelikteki finansal varlıklar için; doğrudan ve dolaylı olarak kendi
kayıtları altında bulunan finansal varlık hesaplarına kaydedilebilen tüm finansal varlıklar ile
fiziksel olarak portföy saklayıcısına tevdi edilebilen tüm finansal varlıklara saklama hizmeti
verir. Söz konusu saklanabilir nitelikteki finansal varlıkların portföy saklayıcısının kendi
hesaplarından ayrı olarak ilgili kolektif yatırım kuruluĢu adına kolektif yatırım kuruluĢuna
aidiyeti açıkça belirli olacak Ģekilde açılacak hesaplarda saklanması gereklidir.
b) Diğer varlıklar için; varlıkların kolektif yatırım kuruluĢuna aidiyetini doğrulamak,
söz konusu varlıkların mevcudiyetine iliĢkin kayıtları kolektif yatırım kuruluĢu veya ġirket
tarafından veya dıĢarıdan sağlanan bilgi ve belgeler çerçevesinde tutmak ve bu kayıtların
takibini yaparak güncelliğini sağlamak ile yükümlüdür.
(3) Gayrimenkul yatırım ortaklıkları, altyapı gayrimenkul yatırım ortaklıkları ve giriĢim
sermayesi yatırım ortaklıkları ile emeklilik yatırım fonlarının portföylerinde yer alan
varlıkların bu Tebliğ hükümleri çerçevesinde saklama zorunluluğu bulunmamaktadır.
Portföy saklama hizmetine iliĢkin esaslar
MADDE 5 – (1) Kolektif yatırım kuruluĢlarının portföylerindeki;
a) Finansal varlıklar bu kuruluĢlar adına açılmıĢ ayrı bir saklama hesabında saklanmak
üzere,
b) Fiziken veya kayden saklanması mümkün olmayan varlıkların mevcudiyetini ve
kolektif yatırım kuruluĢuna aidiyetini gösteren belgeler ilgili hesaplara kaydedilmek üzere
portföy saklayıcısına teslim edilir.
(2) Her bir kolektif yatırım kuruluĢu portföyü için yalnızca bir portföy saklayıcısı
belirlenebilir.
(3) Portföy saklayıcısı;
a) Yatırım fonları hesabına katılma paylarının ihraç ve itfa edilmesi iĢlemlerinin
mevzuat ve fon içtüzüğü hükümlerine uygunluğunu,
b) DeğiĢken sermayeli yatırım ortaklıklarının paylarının ihraç ve itfa edilmesi
iĢlemlerinin mevzuat ve esas sözleĢme hükümlerine uygunluğunu,
c) Yatırım fonu veya değiĢken sermayeli yatırım ortaklığı birim katılma payı veya birim
pay değerinin mevzuat ile fon içtüzüğü, izahname veya esas sözleĢme hükümleri çerçevesinde
belirlenen değerleme esaslarına göre hesaplanmasını,
ç) Mevzuat ile fon içtüzüğü, izahname veya esas sözleĢme hükümlerine aykırı olmamak
Ģartıyla, ġirket, değiĢken sermayeli yatırım ortaklığı ve yatırım ortaklığı talimatlarının yerine
getirilmesini,
d) Kolektif yatırım kuruluĢlarının varlıklarıyla ilgili iĢlemlerinden doğan edimlerine
iliĢkin bedelin uygun sürede aktarılmasını,
e) Kolektif yatırım kuruluĢlarının gelirlerinin mevzuat ile fon içtüzüğü, izahname veya
esas sözleĢme hükümlerine uygun olarak kullanılmasını,
f) Kolektif yatırım kuruluĢlarının varlık alım satımlarının, portföy yapısının,
iĢlemlerinin mevzuat, fon içtüzüğü, izahname veya esas sözleĢme hükümlerine uygunluğunu
sağlamakla yükümlüdür.
(4) Portföy saklayıcısı, bu maddenin üçüncü fıkrasının;
a) (a) ve (b) bentlerinde yer alan yükümlülüklere iliĢkin asgari olarak;
1) Kolektif yatırım kuruluĢu, ġirket veya bunların dıĢarıdan hizmet aldığı kuruluĢlara
ulaĢan katılma payı ve pay alım satım emirleri çerçevesinde ihraç ve itfa edilen katılma payı
ve pay sayısının ve bu iĢlemlerin hesaplanan alım satım bedeli ile mutabakatının yapılmasına
iliĢkin uygun prosedürlerin belirlenmesini ve bu prosedürler çerçevesinde gerekli kontrollerin
yapılmasını sağlamalıdır.
2) Kolektif yatırım kuruluĢlarının MKK kayıtlarında bulunan pay sayısının, ilgili
kolektif yatırım kuruluĢunun kendi hesaplarında bulunan pay sayısı ile uyumunun gözetimini
sürekli olarak yapmalıdır.
3) GerçekleĢtirilen pay ihraç ve itfa iĢlemlerinin mevzuat ve fon içtüzüğü veya esas
sözleĢme ile izahnamede yer alan esaslara uygunluğunu sağlamalıdır.
b) (c) bendinde yer alan yükümlülüklere iliĢkin asgari olarak;
1) Kolektif yatırım kuruluĢu portföylerinde yer alan varlıkların değerlemesinin ilgili
mevzuat ile fon içtüzüğü, izahname veya esas sözleĢme hükümleri çerçevesinde yapılması
için portföy saklama hizmeti verdiği kolektif yatırım kuruluĢlarının yapısına uygun ve tutarlı
usul ve esasların belirlenmesini, etkin bir Ģekilde uygulanmasını ve periyodik aralıklarla
gözden geçirilmesini sağlamalıdır.
2) Kolektif yatırım kuruluĢu portföyüne iliĢkin değerleme, muhasebe, operasyon ve
benzeri hizmetlerin ġirket veya yatırım ortaklığı dıĢında bir kuruluĢtan alınıyor olması
halinde, söz konusu hizmet alımının Kurulun ilgili düzenlemeleri çerçevesinde yapıldığının
kontrolünden de sorumludur.
c) (ç) ve (f) bentlerinde yer alan yükümlülüklere iliĢkin asgari olarak;
1) ġirket ve yatırım ortaklığı talimatlarının mevzuat, fon içtüzüğü, izahname ve esas
sözleĢme hükümlerine uygunluğunun teyit edilmesini sağlayacak, kolektif yatırım
kuruluĢlarının yapısına uygun usul ve esasları belirlemeli ve uygulamalıdır.
2) Özellikle, kolektif yatırım kuruluĢlarının talimatlarının içtüzük veya esas sözleĢme ile
izahnamelerinde belirtilen yatırım strateji ve sınırlamaları ile kaldıraçlı iĢlem limitlerine
uygunluğunu kontrol etmelidir.
3) Kolektif yatırım kuruluĢlarının iĢlem limitleri ve portföy sınırlamalarına aykırı
talimatlarına iliĢkin alınacak tedbirlere dair usul ve esasları belirlemelidir. Portföy limit ve
sınırlamalarına aykırı iĢlemlerin, iĢlemin gerçekleĢtirilmesinden sonra tespit edilmesi halinde,
kolektif yatırım kuruluĢundan veya ġirketten söz konusu kurallara aykırı olarak
gerçekleĢtirilmiĢ olan iĢlemlerin düzeltilmesini talep etmelidir. Düzeltme iĢleminin ilgili
kolektif yatırım kuruluĢu veya ġirket tarafından yapılmaması halinde bu durum portföy
saklayıcısı tarafından en seri Ģekilde Kurula bildirilir. Portföy saklayıcısının bu alt bentte
belirtilen yükümlülüğünü yerine getirmemesi nedeniyle kolektif yatırım kuruluĢları aleyhine
bir zarar ortaya çıkması halinde bu zararın tazmininden de portföy saklayıcısı sorumludur.
Portföy saklayıcısı saklama sözleĢmesinde belirtilmek koĢuluyla bu tür talimatların yerine
getirilmesini önleyici tedbirleri de her zaman alabilir.
ç) (d) bendinde yer alan yükümlülüklere iliĢkin asgari olarak;
1) Kolektif yatırım kuruluĢlarının varlıklarıyla ilgili iĢlemlerinden doğan edimlerine
iliĢkin bedelin uygun sürede aktarılmasını sağlayacak gerekli altyapıyı oluĢturmalı ve
prosedürlerin belirlenmesini sağlamalıdır.
2) Söz konusu iĢlemlerin teĢkilatlanmıĢ bir piyasada gerçekleĢmemiĢ olması halinde, bu
bendin birinci alt bendi kapsamındaki uygun süre; her bir iĢlem bazında, söz konusu iĢlemin
niteliği ve varsa sözleĢmedeki hükümler dikkate alınarak ayrıca değerlendirilmelidir.
d) (e) bendinde yer alan yükümlülüklere iliĢkin asgari olarak;
1) Gelir hesaplamalarının kolektif yatırım kuruluĢunun içtüzüğünde, izahnamesinde,
esas sözleĢmesinde ve mevzuatta yer alan kurallar çerçevesinde yapılmasını sağlamalıdır.
2) Kolektif yatırım kuruluĢlarının bağımsız denetim raporlarında olumsuz ve/veya Ģartlı
görüĢ yer alması durumunda, bu görüĢlerde belirtilen hususlara yönelik gerekli tedbirlerin
alınmasını sağlamalıdır.
3) Kolektif yatırım kuruluĢlarının kar payı ödemelerinin içtüzüğe, izahnameye, esas
sözleĢmeye ve mevzuata uygun olarak ve yatırım ortaklıklarınca açıklanan kar dağıtım
politikası çerçevesinde yapılıp yapılmadığını kontrol etmelidir.
(5) Portföy saklayıcısı ayrıca, kolektif yatırım kuruluĢunun tüm nakit akımlarının
düzgün bir Ģekilde izlenmesini ve özellikle katılma payı ve pay sahiplerince pay alımı
sırasında yapılan ödemelerin kolektif yatırım kuruluĢu portföyüne aktarılmasını ve kolektif
yatırım kuruluĢuna ait olan tüm nakdin ilgili kolektif yatırım kuruluĢu adına açılan hesaplarda
izlenmesini sağlamakla yükümlüdür.
(6) Portföy saklayıcısının belirlenmesini takiben kolektif yatırım kuruluĢu adına açılmıĢ
tüm hesaplara ait bilgiler portföy saklayıcısına bildirilir. Kolektif yatırım kuruluĢları adına
portföy saklayıcısına bilgi verilmeden herhangi bir kurumda hesap açılamaz. Portföy
saklayıcısının üçüncü taraflar nezdinde açılan nakit hesaplarındaki tüm nakit akımlarına
iliĢkin bilgilere zamanında ve doğru bir Ģekilde eriĢiminin sağlanmasından ġirket ve yatırım
ortaklığı sorumludur. Üçüncü taraflar nezdinde açılan nakit hesaplarına nakit gönderimi
iĢlemleri ile bu hesaplardan yapılacak nakit çıkıĢı iĢlemlerinde kolektif yatırım kuruluĢunun
portföy saklayıcısı nezdinde açılan hesaplarının kullanılması zorunludur. Portföy saklayıcısı
asgari olarak;
a) Kolektif yatırım kuruluĢu portföyünde yer alan nakdin ilgili mevzuat uyarınca
mevduat toplama yetkisini haiz kuruluĢlar nezdinde açılan hesaplarda bulunmasının
sağlanması,
b) Tüm nakit akımlarının mutabakatının yapılması için gerekli prosedürlerin
belirlenmesi ve bu mutabakatların uygun aralıklarla yapılmasının sağlanması,
c) Önemlilik arz eden ve/veya kolektif yatırım kuruluĢlarının operasyonları ile
uyuĢmayan nakit akımlarının zamanında tespit edilmesini sağlayacak uygun prosedürlerin
uygulanmasının sağlanması,
ç) (b) ve (c) bentlerinde belirtilen prosedürlerin yeterliliğinin periyodik aralıklarla
gözden geçirilmesi ve en az yılda bir kez mutabakat prosedürlerinin tamamının kontrol
edilmesi,
d) Kolektif yatırım kuruluĢunun kayıtlarındaki nakit pozisyonlarının, kolektif yatırım
kuruluĢlarının portföy saklayıcısı nezdindeki kayıtlarla uyumunun kontrolü,
ile yükümlüdür.
(7) Takasbank dıĢındaki portföy saklayıcılarının, kolektif yatırım kuruluĢu
portföylerinde yer alan ve Takasbank‘ın saklama hizmeti verdiği para ve sermaye piyasası
araçları, kıymetli madenler ile diğer varlıkları Takasbank nezdinde ilgili kolektif yatırım
kuruluĢu adına açılan hesaplarda izlemesi gerekmektedir. Bunların dıĢında kalan varlıklar ve
bunların değerleri konusunda gerekli bilgiler Takasbank‘a aktarılır veya söz konusu bilgilere
Takasbank‘ın eriĢimine imkân sağlanır. Bu durumda dahi portföy saklayıcılarının yükümlülük
ve sorumlulukları devam eder.
(8) Portföy saklayıcısı, kolektif yatırım kuruluĢlarının tüm giderlerinin içtüzük veya
esas sözleĢme ile izahnamede belirtilen esaslara uygunluğunun gözetimini yapmalıdır.
(9) ġirket ve yatırım ortaklıkları, portföy saklayıcısının bu Tebliğ ile belirlenmiĢ
görevlerini yerine getirmesine esas teĢkil edecek tüm bilgi ve belgeleri portföy saklayıcısına
bildirmek zorundadır. Portföy saklayıcısı da ġirket ve yatırım ortaklıklarına, saklama hizmeti
verdiği portföyler ile ilgili bilgileri izleme imkânı vermekle ve gerekli raporları elektronik
ortamda sağlamakla yükümlüdür.
(10) Portföy saklayıcısı bu maddede belirtilen yükümlülüklerini yerine getirirken
herhangi bir aykırılık tespit etmesi halinde pay veya katılma payı sahiplerinin menfaatine
olacak Ģekilde gerekli tedbirlerin alınması konusunda ivedilikle yatırım ortaklığını veya
ġirketi bilgilendirmelidir. Portföy saklayıcısı bu madde kapsamında yükümlülüklerini yerine
getirirken tespit ettiği önemli nitelikteki aykırılıkları ivedilikle Kurula da bildirir. Önemli
nitelikteki aykırılıklar ile bu fıkra hükümleri çerçevesinde yapılacak bildirimlere iliĢkin
prosedürler ve aykırılıkların giderilmesi için öngörülen süreler portföy saklayıcısının yönetim
kurulu tarafından yazılı olarak belirlenir. Portföy saklayıcısı tarafından ayrıca, ġirket veya
yatırım ortaklığı tarafından söz konusu bildirimler kapsamında alınan tedbirlerin de sürekli
olarak izlenmesi ve uyumsuzlukların bu fıkra hükümleri çerçevesinde belirlenmiĢ olan süreler
içerisinde giderilmemiĢ olması halinde ilgili yatırım ortaklığı veya ġirketin uyarılarak bu
hususlarla ilgili olarak da Kurula bilgi verilmesi zorunludur.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Portföy Saklayıcılarına ĠliĢkin Esaslar
Portföy saklayıcısı olarak yetkilendirilmeye iliĢkin esaslar
MADDE 6 – (1) Takasbank ile Kurulca yetkilendirilen banka ve aracı kurumlar bu
Tebliğde belirtilen Ģartları sağlamak koĢuluyla portföy saklama hizmeti verebilirler.
(2) Portföy saklama hizmetinde bulunmak isteyen banka ve aracı kurumlar, standartları
Kurulca belirlenecek baĢvuru formu ve bu form ekinde belirtilen bilgi ve belgeler ile portföy
saklama faaliyetinde bulunmak üzere izin verilmesi talebiyle Kurula baĢvurur. Söz konusu
baĢvuruların Kurulca değerlendirilebilmesi için banka ve aracı kurumların;
a) Takasbank ve MKK nezdinde saklama üyesi olması,
b) Ġç kontrol prosedürleri ile risk yönetim sistemini oluĢturmuĢ olması,
c) Diğer faaliyetlerle çıkar çatıĢmalarını asgari düzeye indirebilecek ve gerekli
bağımsızlığı sağlayabilecek bir organizasyon yapısını oluĢturmuĢ olması,
ç) Faaliyetlerini etkin olarak yürütmesine imkân verecek gerekli teknik donanım,
yazılım ve yeterli sayıda personele sahip olması,
d) Saklama faaliyetini yerine getirebilmek için gerekli bilgi iĢlem sistemlerini ve
teknolojik altyapıyı kurması ve iĢlerliğini sağlaması, buna yönelik gerekli düzenlemeleri
yapması ve bilgi iĢlem altyapısını kötü niyetli yazılımdan korumak ve saklamaya yetkili
yatırım kuruluĢu nezdinde gerçekleĢebilecek suistimal ve dolandırıcılığın önlenmesi de dahil
tüm tedbirleri alması,
e) Nezdinde gerçekleĢebilecek personel veya sistemden kaynaklanan suistimal ve
dolandırıcılığın önlenmesi için gerekli tüm önlemleri alması,
f) Saklama hizmeti sunulması sırasında ilgili kolektif yatırım kuruluĢuna ait bilgilerin
kolektif yatırım kuruluĢu çıkarlarına aykırı olarak kurum dıĢında ve kurum içinde farklı
birimler arasında paylaĢılmasını engelleyecek iĢ akıĢ prosedürlerinin ve organizasyon
yapısının oluĢturulmuĢ olması,
g) Saklama yapacağı finansal varlıkların ve kıymetli madenlerin listesini belirlemiĢ
olması,
h) Bu fıkranın (g) bendinde sayılanlar dıĢında kalan varlıklarının mevcudiyetini ve
aidiyetini tevsik eden belgeleri belirlemiĢ olması
zorunludur.
(3) Portföy saklama hizmetinde bulunacak bankaların;
a) Kendi mevzuatlarına göre sahip olmaları gereken asgari ödenmiĢ sermayeye sahip
olmaları,
b) Kendi özel mevzuatları ve sermaye piyasası mevzuatı çerçevesinde faaliyetlerinin
tamamen veya belirli faaliyet alanları itibariyle sürekli veya son bir yıl içinde 1 ay veya daha
fazla süreyle geçici olarak durdurulması kararı verilmemiĢ olması,
gereklidir. Kurul, bu faaliyeti yürütecek bankalar hakkında Bankacılık Düzenleme ve
Denetleme Kurumunun uygun görüĢünü alır.
(4) Portföy saklayıcısı olarak hizmet verecek banka ve aracı kurumların bu Tebliğde
belirlenmiĢ Ģartların yanı sıra Kurulun yatırım hizmetleri ve faaliyetlerine iliĢkin
düzenlemeleri uyarınca genel saklama hizmeti vermek üzere yetkilendirilmiĢ olması
gerekmektedir. Portföy saklayıcısı olarak hizmet verecek aracı kurumlar tarafından bu
hizmetin verildiği kolektif yatırım kuruluĢuna pay senedi alım satımına aracılık hizmeti
sunulamaz.
(5) Takasbank tarafından portföy saklama hizmeti sunulabilmesi için, bu maddenin
ikinci fıkrasında belirtilen Ģartların sağlandığını tevsik edici bilgi ve belgelerin Kurula
iletilmesi gerekmektedir.
Portföy saklayıcısının görevleri
MADDE 7 – (1) Portföy saklayıcısı;
a) Kolektif yatırım kuruluĢlarına ait varlıkların ayrı ayrı, kolektif yatırım kuruluĢuna
aidiyeti açıkça belli olacak, kayıp ve hasara uğramayacak Ģekilde saklanmasını sağlar.
b) Belge ve kayıt düzeninde varlıkları, hakları ve bunların hareketlerini kolektif yatırım
kuruluĢu bazında düzenli olarak takip eder.
c) Kolektif yatırım kuruluĢlarına ait varlıkları uhdesinde ve diğer kurumlardaki kendi
hesaplarında tutamaz ve kendi aktifleriyle iliĢkilendiremez.
(2) Bir kolektif yatırım kuruluĢu portföyüne saklama hizmeti vermek üzere belirlenmiĢ
olan portföy saklayıcısı, saklama hizmetinin fonksiyonel ve hiyerarĢik olarak diğer
hizmetlerden ayrıĢtırılması, potansiyel çıkar çatıĢmalarının düzgün bir Ģekilde belirlenmesi,
önlenmesi, önlenemiyorsa yönetilmesi, gözetimi ve bu durumun kolektif yatırım kuruluĢu
yatırımcılarına açıklanması kaydıyla ilgili kolektif yatırım kuruluĢuna portföy değerleme,
operasyon ve muhasebe hizmetleri, katılma payı alım satımına aracılık hizmeti ve Kurulca
uygun görülecek diğer hizmetleri verebilir.
(3) Portföy saklayıcısı her gün itibari ile saklamaya konu varlıkların mutabakatını, bu
varlıklara merkezi saklama hizmeti veren kurumlar ve ġirket veya yatırım ortaklığı ile
yapmalıdır.
(4) Portföy saklayıcısı portföy saklama hizmetini yürütürken karĢılaĢabileceği çıkar
çatıĢmalarının tanımlanmasını, önlenmesini, yönetimini, gözetimini ve açıklanmasını
sağlayacak gerekli politikaları oluĢturmak ve bunları uygulamakla yükümlüdür.
Portföy saklayıcılarının organizasyon yapısı
MADDE 8 – (1) Saklama hizmet birimi, portföy saklayıcısının diğer tüm birimlerinden
ayrılmalıdır. Saklayıcı nezdinde kolektif yatırım kuruluĢu bilgilerinin güvenliği sağlanmalıdır.
(2) Portföy saklayıcısının saklama hizmet biriminde görevli her seviyedeki ihtisas
personelinin yetki, görev ve sorumluluklarını içeren görev tanımları ile iĢ akıĢ prosedürleri
yazılı hale getirilir ve yönetim kurulunca karara bağlanarak ilgili personele imza karĢılığında
teslim edilir. Söz konusu görev tanımları saklama hizmetine iliĢkin etkin bir iç kontrolün
sağlanmasını teminen tüm saklama birimi personelinin kendi görevlerini yazılı prosedürlere
uygun olarak yerine getirme yükümlülükleri ile meslek ilkeleri ile bağdaĢmayan uygulamalar
ve kurum politikalarına aykırı veya yasal olmayan faaliyetler gibi hususları üst yönetime
aktarmalarını sağlayacak prosedürleri de içermelidir. Görev, yetki ve sorumluluklar ile iĢ akıĢ
prosedürlerindeki değiĢiklikler de personele imza karĢılığında tebliğ edilir.
(3) Saklama hizmet biriminde iĢlem hacmine ve saklanılan portföy büyüklüğüne bağlı
olarak yeterli sayıda ihtisas personeli istihdam edilmelidir. Saklama hizmet birimi
yöneticisinin sermaye piyasası ve/veya bankacılık alanında en az beĢ yıl tecrübeye ve Kurulun
lisanslamaya iliĢkin düzenlemeleri uyarınca Sermaye Piyasası Faaliyetleri Ġleri Düzey Lisans
Belgesi ile Türev Araç Lisans Belgesine sahip olması, saklama hizmet biriminde çalıĢacak
ihtisas personelinin görev tanımına bağlı olarak Kurulun lisanslamaya iliĢkin düzenlemeleri
uyarınca Takas ve Operasyon Sorumlusu Lisans Belgesi ve/veya Türev Araçlar Muhasebe ve
Operasyon Sorumlusu Lisans Belgesi‘ne sahip olması gereklidir.
Portföy saklama sözleĢmesi
MADDE 9 – (1) Portföy saklayıcısı ile ġirket veya yatırım ortaklığı arasında tarafların
yetki ve sorumluluklarını içeren, portföy saklayıcısının görevlerini yerine getirmesi için
gerekli bilgi akıĢının nasıl sağlanacağını belirleyen ve asgari unsurları bu Tebliğ ekinde yer
alan bir sözleĢme imzalanması zorunludur. SözleĢmede Kanun ve bu Tebliğ hükümlerine
aykırı bir hükme yer verilemez.
Portföy saklayıcısının değiĢtirilmesi
MADDE 10 – (1) Portföy saklama sözleĢmesinin sona ermesi veya portföy
saklayıcısının bu Tebliğde aranan Ģartları kaybetmesi halinde ġirket veya yatırım ortaklığının
bu Tebliğde sayılan nitelikleri taĢıyan ve Kurulun uygun göreceği bir baĢka portföy
saklayıcısı ile sözleĢme imzalaması Ģarttır. Yeni sözleĢme yürürlüğe girene kadar eski
sözleĢmeye taraf olan portföy saklayıcısının sorumluluğu devam eder. ġirketin veya yatırım
ortaklığının, sözleĢme imzalamıĢ olduğu portföy saklayıcısını değiĢtirmek istemesi veya
portföy saklayıcısının sözleĢmeyi sona erdirmek istemesi halinde, bu durum 90 gün önceden
sözleĢmenin karĢı tarafına ve Kurula gerekçeleriyle birlikte bildirilir.
(2) Kurul gerekli gördüğü takdirde, ġirket veya yatırım ortaklığından portföy
saklayıcısının değiĢtirilmesini talep edebilir.
Portföy saklama hizmetinden doğan sorumluluk
MADDE 11 – (1) Bu Tebliğ kapsamında portföy saklama hizmetini yürüten kuruluĢ,
yükümlülüklerini yerine getirmemesi nedeniyle yatırım fonlarında ġirket ve katılma payı
sahiplerine, yatırım ortaklıklarında ortaklığa verdiği zararlardan sorumludur.
(2) ġirket veya yatırım ortaklığı, portföy saklayıcısından; portföy saklayıcısı da ġirket
veya yatırım ortaklığından, Kanun ve bu Tebliğ hükümlerinin ihlâli nedeniyle doğan
zararların giderilmesini talep etmekle yükümlüdür. Pay veya katılma payı sahiplerinin ġirket,
yatırım ortaklığı veya portföy saklayıcısına dava açma hakkı saklıdır.
(3) Portföy saklayıcısı, portföy saklama hizmeti verdiği portföylerin yönetiminden veya
piyasadaki fiyat hareketlerinden kaynaklanan zararlardan sorumlu değildir.
(4) Portföy saklama sözleĢmesinde portföy saklayıcısının Kanun ve bu Tebliğ
hükümleri ile belirlenmiĢ olan sorumluluklarının kapsamını daraltıcı hükümlere yer
verilemez.
Alt saklayıcı kullanılmasına iliĢkin hükümler
MADDE 12 – (1) Banka dıĢındaki portföy saklayıcısı, saklamasında bulunan varlıkları
objektif bir nedene dayanmak, ġirket veya yatırım ortaklığının onayını almak ve etkin
gözetime tabi tutmak suretiyle Kurulca yetkilendirilen diğer portföy saklayıcıları nezdinde
saklayabilir; ancak bu durumda dahi Tebliğin 5 inci maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan
görevlerini devredemez. Bu hâlde, alt saklayıcı saklama hizmeti verdiği varlıklar açısından
yatırım fonlarında ġirket ve katılma payı sahiplerine, yatırım ortaklıklarında ortaklığa verilen
zararlardan portföy saklayıcısı ile müteselsilen sorumlu olur.
(2) Portföy saklayıcısı tarafından alt saklayıcı kullanılması halinde, portföy saklayıcısı
asgari olarak;
a) Alt saklayıcının hesap ve kayıtlarının, portföy saklayıcısının kolektif yatırım
kuruluĢları adına sakladığı finansal varlıklar ile nakdin, alt saklayıcının kendine ve
müĢterilerine ait varlıklarından ayırt edilmesini ve alt saklayıcının iflası halinde bu varlıkların
korunmasını sağlayacak Ģekilde izlenmesini,
b) Kolektif yatırım kuruluĢları adına alt saklayıcıya tevdi ettiği varlıklar ile alt
saklayıcının söz konusu varlıklara iliĢkin kayıtlarının uyumunu,
c) Kendi hesap ve kayıtları ile alt saklayıcının hesap ve kayıtları arasında düzenli olarak
mutabakatın gerçekleĢtirilmesini,
ç) Suistimal, hile, kötü yönetim, eksik kayıt veya ihmal sonucunda finansal varlıkların
veya bu finansal varlıklara iliĢkin hakların maruz kalabileceği riskleri en aza indirmek için
yeterli organizasyonun oluĢturulmasını
sağlamakla yükümlüdür.
(3) Alt saklayıcı saklamasında bulunan varlıkları portföy saklama hizmeti yürüten diğer
kuruluĢlar nezdinde saklayamaz.
Bağımsızlık ilkesi
MADDE 13 – (1) Portföy saklayıcılarının yöneticileri ile portföy saklayıcısını temsil ve
ilzama yetkili kiĢiler, ilgili kolektif yatırım kuruluĢu portföyünü yöneten ġirkette ortak,
yönetici ya da temsilci olamazlar. ġirket ortakları, yöneticileri ile bu Ģirketleri temsil ve
ilzama yetkili kiĢiler de portföy saklayıcısında yönetici ya da temsilci olamazlar. Bu hükmün
uygulanmasında yönetici ile temsil ve ilzama yetkili kiĢiler; yönetim kurulu baĢkan ve üyeleri,
genel müdür, genel müdür yardımcıları ile sermaye piyasası faaliyetleri ile ilgili birimlerin
yöneticileri ve bu yöneticilerin bağlı olduğu yetkililerdir.
(2) Portföy saklayıcısı görevlerini yerine getirirken ġirket ve yatırım ortaklığından
bağımsız ve sadece katılma payı sahipleri ile pay sahiplerinin menfaatleri doğrultusunda
hareket etmekle yükümlüdür. Bağımsızlık, mesleki faaliyetin dürüst ve tarafsız yürütülmesini
sağlayacak bir anlayıĢ ve davranıĢlar bütünüdür.
(3) Saklama hizmet birimi çalıĢanları görevlerini yerine getirirken ortaya çıkabilecek
çıkar çatıĢmalarından uzak kalmak, dürüstlük ve tarafsızlıklarını etkileyebilecek hiç bir
müdahaleye imkân vermemek zorundadırlar.
Sır saklama
MADDE 14 – (1) Portföy saklayıcısının yetkilileri ve personeli görevleri dolayısıyla
portföy saklama hizmeti verdikleri kolektif yatırım kuruluĢları hakkında öğrendikleri sırları
açıklayamazlar ve bu sırları kendilerinin veya üçüncü kiĢilerin menfaatine kullanamazlar.
(2) Kamuyu aydınlatma amacıyla mevzuat gereği yapılan ilan ve duyurular, adli veya
mevzuatla yetkili kılınmıĢ olmak kaydıyla idari her türlü inceleme ve soruĢturma nedeniyle
bilgilerin ilgililere verilmesi sır kapsamında değildir.
Ġdari ve mali hakların kullanımına iliĢkin esaslar
MADDE 15 – (1) Portföy saklayıcısı, saklama sözleĢmesinde verilen yetkiye bağlı
olarak ġirketin ya da yatırım ortaklığının talimatları doğrultusunda kolektif yatırım kuruluĢu
nam ve hesabına finansal varlıkların anapara, faiz, temettü ve benzeri gelirlerinin tahsili,
ödenmesi ile yeni pay alma haklarının ve paylardan doğan oy haklarının kullanılması gibi
hizmetleri verebilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Portföy Saklayıcılarının Gözetim ve Denetim ile Ġç Denetim
Sistemine ĠliĢkin Esaslar
Bağımsız denetim
MADDE 16 – (1) Portföy saklayıcısının hizmet verdiği kolektif yatırım kuruluĢu
portföylerinde yer alan varlıkların portföy saklayıcısı nezdindeki mevcudiyetinin tespiti
amacıyla yılda en az bir defa bağımsız denetim yapılması, bu hususun imzalanacak bağımsız
denetim sözleĢmesinde belirtilmesi ve düzenlenecek denetleme raporunun bir örneğinin altı iĢ
günü içinde Kurula iletilmesi zorunludur.
Kurul denetimi
MADDE 17 – (1) Portföy saklayıcısının Kanun ve bu Tebliğ kapsamındaki faaliyetleri
Kurul tarafından denetlenir. Kurul, portföy saklayıcısından, görevlerini yerine getirirken
edindiği tüm bilgileri istemeye yetkilidir.
Ġç kontrol sistemi
MADDE 18 – (1) Ġç kontrol sistemi, portföy saklama hizmetine iliĢkin tüm iĢ ve
iĢlemlerin düzenli, verimli ve etkin bir Ģekilde mevzuat ve iĢ akıĢ prosedürleri çerçevesinde
yürütülmesini, hesap ve kayıt düzeninin bütünlüğü ve güvenilirliği ile veri sistemindeki
bilgilerin zamanında ve doğru bir Ģekilde elde edilebilirliğini, hata, hile ve usulsüzlüklerin
önlenmesini ve tespitini sağlayacak Ģekilde oluĢturulur. Portföy saklayıcılarının
usulsüzlüklerden ve hatalardan kaynaklanan riskleri asgariye indirilebilmeleri için riskler
tanımlanır ve gerekli önlemler alınır. Portföy saklayıcılarının saklama hizmetine iliĢkin iç
kontrol faaliyetleri tespit edilen risklerin de izlenmesine olanak verecek Ģekilde günlük
faaliyetlerin ayrılmaz bir parçası olarak düzenlenir ve yürütülür. Saklama iĢlemlerinin
operasyonu ile kontrolü aynı kiĢi tarafından yerine getirilemez.
(2) Portföy saklayıcılarının portföy saklama hizmetine iliĢkin oluĢturdukları iç kontrol
sistemine iliĢkin tüm politika ve prosedürler yazılı hale getirilir. Saklama hizmetine iliĢkin iç
kontrol prosedürlerinin kabulü, yürürlüğe konulması veya değiĢtirilmesi için portföy
saklayıcısının yönetim kurulunun kararı Ģarttır. Prosedürler her düzeydeki personelin etkin bir
Ģekilde iç kontrol sistemine iĢtirakini sağlayacak Ģekilde oluĢturulur.
(3) Saklama hizmetine iliĢkin iç kontrol sistemi kapsamındaki faaliyetleri yerine
getirecek iç kontrol elemanının sermaye piyasaları, muhasebe, vergi, kambiyo, bilgi sistemleri
denetimi, iĢletme analizi, organizasyonu, denetimi veya hukuk konularında en az 3 yıllık
mesleki tecrübe ile Sermaye Piyasası Faaliyetleri Ġleri Düzey ve Türev Araç Lisans belgesine
sahip olması zorunludur. Ġç kontrol elemanı iç kontrol dıĢında baĢka bir görev ve sorumluluk
üstlenemez.
Risk yönetim sistemi
MADDE 19 – (1) Risk yönetim sistemi, kolektif yatırım kuruluĢuna verilecek portföy
saklama hizmetinin kapsadığı temel risklerin tanımlanmasını, güncellenmesini ve maruz
kalınan risklerin tutarlı bir Ģekilde değerlendirilmesini, tespitini, ölçümünü ve kontrolünü
içeren bir risk ölçüm mekanizmasının geliĢtirilmesini içerir.
(2) Portföy saklayıcılarının kolektif yatırım kuruluĢları için verilecek portföy saklama
hizmetine iliĢkin risk yönetim sistemlerini oluĢturmaları ve buna iliĢkin prosedürleri yazılı
hale getirmeleri zorunludur. Risk yönetimine iliĢkin yazılı prosedürlerin kabulü, yürürlüğe
konulması veya değiĢtirilmesi için portföy saklayıcısının yönetim kurulunun kararı Ģarttır.
(3) Risk yönetim sistemi, portföy saklama hizmeti verilecek kolektif yatırım
kuruluĢunun büyüklüğü ve yapısı ile portföy saklama hizmetine konu olacak varlıkların
niteliğine ve risk düzeyine uygun olarak oluĢturulur ve portföy saklayıcısının iç kontrol
sistemi ile bütünlük arz eder.
(4) Portföy saklayıcılarının alt saklayıcı kullanması halinde alt saklayıcıların risklerinin
değerlendirilmesinde portföy saklayıcısının risk yönetim sisteminde belirlenen ölçütler esas
alınır.
(5) Risk yönetimini gerçekleĢtirecek birim portföy saklayıcısı bünyesinde
oluĢturulabileceği gibi risk yönetim hizmeti dıĢarıdan da sağlanabilir. Ancak her koĢulda, risk
yönetim hizmetini sağlayan birim, saklama hizmeti veren birimden bağımsız olmalıdır. Risk
yönetimini gerçekleĢtirecek birimde risk kontrolüne iliĢkin iĢlemleri yerine getirebilecek bilgi
ve tecrübe düzeyi ile Sermaye Piyasası Faaliyetleri Ġleri Düzey Lisans Belgesi ile Türev
Araçlar Lisans Belgesine sahip yeterli sayıda personel bulunur. Söz konusu personel, portföy
saklayıcısının risk yönetim sisteminin oluĢturulmasından ve uygulanmasından sorumludur.
TeftiĢ sistemi
MADDE 20 – (1) Portföy saklayıcısının saklama hizmeti kapsamındaki faaliyetleri,
teftiĢ birimi tarafından mevzuata uyum ve iç kontrol sisteminin iĢleyiĢi baĢta olmak üzere
saklama hizmetine iliĢkin iĢ akıĢ prosedürlerine uygunluk denetimleri Ģeklinde, yılda en az bir
defa denetlenir ve yapılan denetim çalıĢmaları rapora bağlanarak portföy saklayıcısının
yönetim kuruluna sunulur. Düzenlenen raporlar ve bu raporlara esas teĢkil eden belgeler
düzenlenmelerini izleyen yıldan itibaren en az beĢ yıl süreyle veya bu süre içinde hukuki
ihtilafa konu olanların, ihtilafın sonuçlanmasına kadar saklanması zorunludur.
(2) TeftiĢ birimi, portföy saklama hizmeti ile ilgili olağandıĢı sonuçlar doğuracak
herhangi bir durumun varlığının tespit edilmesi halinde hazırlayacağı raporu en kısa zamanda
portföy saklayıcısının yönetim kuruluna sunar ve bir örneğini Kurula gönderir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Diğer Hükümler
Bireysel yatırımcı portföylerinde yer alan varlıkların saklanmasına iliĢkin esaslar
MADDE 21 – (1) Bireysel yatırımcı portföylerindeki varlıkların saklaması Kurulun
yatırım hizmetleri ve faaliyetleri ile yan hizmetlere iliĢkin esaslar hakkında tebliğ
hükümlerine tabidir.
Takasbank’ın yükümlülükleri
MADDE 22 – (1) Takasbank, portföy saklama hizmeti vermediği kolektif yatırım
kuruluĢlarının birim katılma payı veya birim pay değerinin mevzuat ile fon içtüzüğü,
izahname veya esas sözleĢme hükümleri çerçevesinde belirlenen değerleme esaslarına göre
hesaplanıp hesaplanmadığını ve varlık alım-satımlarının, portföy yapısının, iĢlemlerinin
mevzuat hükümlerine uygun olup olmadığını kontrol eder ve herhangi bir aykırılık tespit
etmesi halinde gerekli tedbirleri alması için portföy saklayıcısını bilgilendirir ve bu hususa
iliĢkin olarak Kurula bilgi verir. Portföy saklayıcısı tarafından gerekli tedbirlerin alınmaması
halinde yapılan tespitler Takasbank tarafından tespitin yapıldığı tarihi izleyen iĢgünü içinde
Kurula bildirilir.
(2) Takasbank dıĢındaki portföy saklayıcıları, Takasbank‘ın yatırım fonu birim katılma
payı değeri ile yatırım ortaklığı birim net aktif değeri hesaplanmasına esas teĢkil edecek
bilgileri ve Takasbank dıĢında tutulan hesaplar ile bu hesaplardan yapılan ödemeleri
Takasbank‘a bildirmek zorundadır.
Portföy saklama kuruluĢu olarak faaliyet gösteren bankalara iliĢkin hükümler
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarih itibariyle Kurulca
saklama hizmetinde bulunması uygun görülmüĢ bulunan bankalar tarafından kolektif yatırım
kuruluĢu portföylerine saklama hizmeti verilebilmesi için bu Tebliğ hükümleri çerçevesinde
yetkilendirilmek üzere Kurula baĢvurulması zorunludur.
(2) Mevcut saklama hizmet birim yöneticilerinin sermaye piyasası ve/veya bankacılık
alanında en az beĢ yıl tecrübeye sahip olmaları koĢulu ile bu Tebliğin 8 inci maddesinin
üçüncü fıkrasında belirtilen lisans belgelerine sahip olmaması halinde, bu Tebliğin yürürlüğe
girdiği tarihten itibaren açılacak ilk altı sınava katılmak Ģartıyla görevlerine devam ederler. Bu
kiĢilerden dördüncü sınavın sonuçlarının açıklandığı tarihe kadar Sermaye Piyasası
Faaliyetleri Ġleri Düzey Lisans Belgesini, altıncı sınavın sonuçlarının açıklandığı tarihe kadar
Türev Araçlar Lisans Belgesini almaya hak kazanamayanlar, son sınavın sonuçlarının
açıklanmasını takip eden ay sonu itibariyle saklama hizmet birimi yöneticisi olarak
çalıĢamazlar.
Yürürlük
MADDE 23 – (1) Bu Tebliğ 1/1/2014 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 24 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Sermaye Piyasası Kurulu yürütür.
(Ek)
PORTFÖY SAKLAYICISI ĠLE PORTFÖY YÖNETĠM ġĠRKETĠ VEYA YATIRIM
ORTAKLIĞI ARASINDA ĠMZALANACAK SAKLAMA SÖZLEġMESĠNDE
BULUNMASI GEREKEN ASGARĠ UNSURLAR
1) SözleĢme Taraflarınca Ġzlenecek Prosedürlere ĠliĢkin Hükümler
a) Kolektif yatırım kuruluĢu (KYK) portföyünde yer alan ve portföy saklayıcısına teslim
edilen her bir varlık türü bazında portföy saklayıcısının yükümlülüklerini yerine getirmesi ile
ilgili prosedürlere iliĢkin bilgiler.
b) Ġlgili KYK‘nın yatırım stratejisinde, içtüzük veya esas sözleĢme hükümlerinde veya
izahnamede herhangi bir değiĢiklik öngörülmesi halinde uygulanacak, söz konusu
değiĢiklikler hakkında portföy saklayıcısının bilgilendirilme zamanı veya bu değiĢiklikler için
saklayıcıdan önceden onay alınmasının gerekip gerekmeyeceği hususlarını da içeren
prosedürlere iliĢkin bilgiler.
c) Portföy saklayıcısı tarafından, portföy yönetim Ģirketi (PYġ) veya yatırım ortaklığının
finansal varlıklar üzerindeki haklarını kullanması da dâhil olmak üzere görevlerini ifa
edebilmesi için gerekli bilgilerin PYġ‘ye veya yatırım ortaklığına aktarılmasına iliĢkin usul ve
esaslara iliĢkin bilgiler.
ç) PYġ ve yatırım ortaklığının portföy saklayıcısı nezdindeki KYK hesaplarına iliĢkin
bilgilere zamanında ve tam ve doğru olarak eriĢmesini sağlayacak prosedürlere iliĢkin bilgiler.
d) Portföy saklayıcısının görevini tam olarak yerine getirebilmesi için ihtiyaç duyacağı
bilgilere ulaĢmasını sağlayacak usul ve esaslara iliĢkin bilgiler.
e) Portföy saklayıcısının, PYġ‘nin veya yatırım ortaklığının iĢ ve iĢlemlerini
sorgulayabilmesine, kendisine iletilen bilgilerin güvenirliğini ölçebilmesine imkân sağlayan,
PYġ veya yatırım ortaklığı veya bunların hizmet aldığı üçüncü taraflar nezdinde yapılacak
yerinde incelemeleri de içeren prosedürlere iliĢkin bilgiler.
f) PYġ veya yatırım ortaklığının portföy saklayıcısının saklama sözleĢmesinden
kaynaklanan yükümlülüklerini yerine getirmesindeki performansını ölçmesine ve
değerlendirmesine imkan tanıyacak prosedürlere iliĢkin bilgiler.
2) Bilgi Transferi, Sır Saklama Yükümlülüğü ve Kara Para Aklanmasının Engellenmesine
ĠliĢkin Hükümler
a) KYK, PYġ ve portföy saklayıcısı arasında pay alım satımı, ihracı, iptali ve geri
alımına iliĢkin olarak karĢılıklı iletilecek bilgilerin bir listesi.
b) Tarafların uyması gereken sır saklama yükümlülükleri.
c) Saklama biriminin portföy saklayıcısının diğer birimlerinden ne Ģekilde ayrılacağına
dair bilgi, müĢteri bilgilerinin güvenliğinin sağlanacağına dair taahhüt ve aksi durumda
portföy saklayıcısının sorumlu olacağına dair hüküm.
ç) Kara para aklama ve terörün finansmanı suçlarının önlenmesine yönelik olarak
saklama sözleĢmesi taraflarının görev ve sorumluluklarının belirlenmesi.
d) Saklayıcının saklama hizmeti verdiği portföylerde yer alan varlıkların portföy
saklayıcısı nezdindeki mevcudiyetinin tespitine yönelik yapılan bağımsız denetime iliĢkin
raporun bir örneğinin PYġ‘ye veya yatırım ortaklığına gönderileceğine iliĢkin hüküm.
Bu bölümdeki hükümler hiçbir Ģekilde Kurul‘un ilgili dokümanlara ve bilgilere eriĢimini
engelleyecek nitelikte kaleme alınamaz.
3) Üçüncü Tarafların Atanmasına ĠliĢkin Hükümler
a) Portföy saklayıcısı veya PYġ veya yatırım ortaklığının bazı görevlerini üçüncü tarafa
devretmesi halinde devredilen tarafa iliĢkin detaylı bilginin sağlanacağına iliĢkin hüküm.
b) Portföy saklama sözleĢmesi taraflarından birinin talebi halinde, üçüncü tarafın seçim
kriterleri ve üçüncü tarafın yürüttüğü görevlerin gözetim esaslarına iliĢkin bilgilerin
sağlanacağının taahhüt edilmesine iliĢkin hüküm.
c) Portföy saklayıcısının saklamasında bulunan varlıklardan bir kısmını veya tamamını
alt saklayıcıya devretmesi halinde de Tebliğ‘de belirtilen yükümlülüklerinin devam edeceği
hakkında hüküm.
4) SözleĢme Hükümlerindeki Olası DeğiĢiklikler ve SözleĢmenin Sona Ermesine ĠliĢkin
Hükümler
a) SözleĢmenin geçerlilik süresi.
b) SözleĢmenin değiĢtirilmesi veya sona ermesi için gerekli koĢullar.
c) Gerekmesi halinde baĢka bir saklayıcıya transferin kolaylaĢtırılmasına yönelik
hükümler ve böyle bir transfer halinde mevcut portföy saklayıcısının diğer saklayıcıya ilgili
tüm bilgileri göndermesine iliĢkin prosedür hükümleri.
5) Uygulanacak Kanun Hükümleri
6) Elektronik Bilgi Transferi
Tarafların aralarındaki bilgi akıĢının bir kısmını veya tamamını elektronik olarak iletmek
istemeleri halinde söz konusu bilgilerin kaydının tutulacağına iliĢkin hükümler.
7) SözleĢmenin kapsamı
PYġ tarafından yönetilen birden fazla KYK için portföy saklayıcısı ile tek bir sözleĢme
yapılabilir. Bu durumda sözleĢmeye dahil edilen tüm KYK‘ların unvanlarının sözleĢmede
sayılması gerekmektedir.
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünden Ġhalelere
Katılmaktan Yasaklama Kararı
[R.G. 02 Temmuz 2012 – 28685 ]
—— • ——
YÖNETMELĠK
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığından:
DEMĠRYOLU HEMZEMĠN GEÇĠTLERĠNDE ALINACAK TEDBĠRLER
VE UYGULAMA ESASLARI HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; demiryolu hemzemin geçitlerinin ve bunlara
ait koruma sistemlerinin yapımına, bakımına, iĢletilmesine ve iĢaretlemesine iliĢkin
standartları, usul ve esasları, ilgililerin yetki ve sorumluluklarını belirleyerek demiryolu
hemzemin geçitlerinde demiryolu ve karayolu trafiğinin düzenini ve güvenliğini sağlamaktır.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, Ulusal Demiryolu Altyapısı Ağı üzerinde tesis edilen
tüm hemzemin geçitleri kapsar.
(2) Bu Yönetmelik hükümleri, kent içi hafif raylı sistem, tramvay ve metro hatları ve
benzeri hatlar üzerinde bulunan demiryolu hemzemin geçitleriyle ulusal demiryolu hatlarıyla
bağlantılı iltisak hatları üzerinde bulunan ve sadece iltisak hattının ilgili olduğu iĢyerinin
araçlarının geçiĢleri için kullanılan demiryolu hemzemin geçitleri için uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik; 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı Karayolları Trafik
Kanununun 13 üncü ve 76 ncı maddeleri, 26/9/2011 tarihli ve 655 sayılı UlaĢtırma, Denizcilik
ve HaberleĢme Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnamenin 8 inci maddesi ile 24/4/2013 tarihli ve 6461 sayılı Türkiye Demiryolu
UlaĢtırmasının SerbestleĢtirilmesi Hakkında Kanunun 9 uncu maddesine dayanılarak
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında;
a) Bakanlık: UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığını,
b) TCDD: Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları ĠĢletmesi Genel Müdürlüğünü,
c) Ağır taĢıt: Karayolları üzerinde seyreden ve toplam yüklü ağırlığı 10 tondan fazla
olan otobüs, kamyon ve treyler tipi taĢıtları,
ç) Aliyman: Yolun proje yatay hattındaki doğrusal kısmını,
d) Ayırıcı: TaĢıt yollarını veya yol bölümlerini birbirinden ayıran, bir taraftaki taĢıtların
diğer tarafa geçmesini engelleyen veya zorlaĢtıran karayolu yapısı, trafik tertibatı veya
gerecini,
e) Bariyer: Demiryolu hemzemin geçidini otomatik veya mekanik olarak kapatan,
karayolu trafiğinin geçiĢini engelleme düzeneğini,
f) Boden boĢluğu: Demiryolu hemzemin geçitlerde kontray veya zemin kaplama
malzemesi ile esas ray arasında demiryolu aracı tekerinin serbestçe geçiĢine olanak sağlamak
için bırakılan boĢluğu,
g) Bordür: Ayırıcı, ada, yaya yolu, bisiklet yolu gibi karayolu bölümlerini taĢıt yolundan
ayıran, taĢıt yoluna göre yükseltilmiĢ olarak tesis edilen, sayılan bu bölümlere araçların
doğrudan çıkıĢını güçleĢtiren ve taĢıt yolundaki trafiği yönlendiren sınırlayıcı tertibatları,
ğ) Demiryolu hemzemin geçidi: Karayolu ile demiryolunun aynı seviyede kesiĢtiği
bariyerli veya bariyersiz geçitleri,
h) Deray: Lokomotif ya da vagon tekerlerinin ray dıĢına çıkmasını,
ı) Dever: Demiryolu taĢıtlarını kurp içinde etkiyen merkezkaç kuvvetinin savurma ve
devirme etkilerine kısmen karĢı koymak için hız ve kurp yarıçapına göre dıĢ raya verilen
yükseltmeyi,
i) Drenaj: Fazla herhangi bir sıvının bulunduğu ortamdan boĢaltılması ve
uzaklaĢtırılmasını,
j) DüĢey kurp: Demiryolu güzergâhı üzerinde farklı eğimlerin birleĢtiği noktalarda
geçiĢi kolaylaĢtırmak için oluĢturulan yer merkezli veya gök merkezli daire yayı Ģeklindeki
demiryolunu,
k) GeçiĢ eğrisi: Kurplarda merkezkaç kuvvetinin demiryolu aracına olan etkisine karĢı
ani olmayan düzenli bir geçiĢ sağlamak amacıyla aliyman ile kurp arasına yerleĢtirilen eğri
parçasını,
l) IĢıklı ve sesli trafik iĢaretleri: Trafiği düzenlemede kullanılan ıĢıklı ve sesli, sabit veya
taĢınabilir, elle kumanda edilebilen veya otomatik çalıĢan, üzerinde çeĢitli renk, Ģekil, sembol,
yazı bulunan ve belirli yanma süresi olan, ıĢık veya sesle özel bir talimatın aktarılmasını
sağlayan trafik tertibatlarını,
m) Ġltisak hattı: Demiryolunu fabrika, depo, antrepo gibi yük alma ve verme tesislerine
bağlayan hatları,
n) ĠĢaretleme: TaĢıt yolu, bordür, ayırıcı, otokorkuluk ve kenar taĢı gibi karayolu
elemanları üzerine, çeĢitli renkte çizgi çizilmesi, Ģekil ve sembol yapılması, yazı yazılması,
yansıtıcı ve benzerleri ile özel bir talimatın aktarılmasına yarayan yer iĢaretlemeleri veya
benzerlerini,
o) Kenar taĢı: TaĢıt yolundan yararlanan araçların sürücülerine banket dıĢ kenarlarını
göstermek üzere aralıklarla tesis edilen ve üzerinde belli renkte ıĢık yansıtıcı elemanı bulunan
yükseltilmiĢ tertibatı,
ö) Kontray: Yolun normal profilinden farklılaĢtığı bölümlerinde; tekerlek bodenlerinin
rahat hareket etmesini sağlayarak taĢıtların deray etmesini önlemek veya deraylı gelen
araçların risk altındaki tesislere zarar vermesini önlemek için normal iĢletme rayının yanına
döĢenen belirli uzunluktaki ikinci rayları veya çelik profillerden oluĢturulmuĢ donatıları,
p) Ofset tarama: Geometrik burun ile fiziksel burun arasında kalan bölgede yapılan
taramayı,
r) Reflektör: BaĢlıca yansıma olayından yararlanarak, bir ıĢık kaynağının ıĢık akısının
uzaysal dağılıĢını değiĢtirmeye yarayan nesneyi,
s) Refüj: TaĢıt trafiğinde yayaların karĢıdan karĢıya geçmesi için yolun ortasında
düzenlenmiĢ kaldırım, orta kaldırımı,
Ģ) Seyir momenti: Demiryolu hemzemin geçidinden son bir yılda geçen tren sayısının
yıllık ortalama günlük değeri ile karayolu araç sayısının yıllık ortalama günlük trafik (YOGT)
değerinin çarpımıyla elde edilen sayıyı,
t) TaĢıt yolu (kaplama): Karayolunun genel olarak taĢıt trafiğince kullanılan kısmını,
u) Trafik iĢaretleri: Trafiği düzenleme amacı ile kullanılan iĢaret levhalarını, ıĢıklı ve
sesli iĢaretleri, yer iĢaretlemelerini,
ü) Trafik iĢaret levhası: Sabit veya taĢınabilir bir mesnet üzerine yerleĢtirilmiĢ ve
üzerindeki sembol, renk ve yazı ile özel bir talimatın aktarılmasını sağlayan trafik tertibatını,
v) Ulusal Demiryolu Altyapısı Ağı: Türkiye sınırları içerisinde bulunan il, ilçe
merkezleri ve diğer yerleĢim yerleri ile limanlar, hava meydanları, organize sanayi bölgeleri,
lojistik ve yük merkezlerini birbirine bağlayan devlete veya Ģirketlere ait bütünleĢik
demiryolu altyapısı ağını,
y) Yatay kurp: Ġki düz demiryolunu birbirine bağlayan daire yayı (viraj) Ģeklindeki
demiryolunu,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Genel Esaslar
Demiryolu hemzemin geçitleri ile yaklaĢım yollarının yapımı, bakımı ve iĢletilmesi
MADDE 5 – (1) Demiryolu hemzemin geçitleri ile yaklaĢım yollarının; bu
Yönetmelikte belirtilen standart, anlam, nicelik ve niteliklere ve Ģematik olarak gösterilen
örneklerine uygun Ģekilde yapımından karayolunun bağlı olduğu kurum ve kuruluĢlar
sorumludur.
(2) Demiryolu hemzemin geçit yaklaĢım yollarının bakım ve onarımından geçidin
yapımından sorumlu kurum veya kuruluĢ sorumludur.
(3) Demiryolu hemzemin geçitlerinin bakımı-onarımı ve iĢletilmeleri, geçitten sorumlu
kurum veya kuruluĢ nam ve hesabına TCDD tarafından yapılır ve bununla ilgili masraflar
karayolunun bağlı olduğu kurum veya kuruluĢlara tahakkuk ettirilerek tahsil edilir. Bu durum,
sorumlu kurum ve kuruluĢun üçüncü kiĢilere olan ve birinci ve ikinci fıkralardan kaynaklanan
sorumluluğunu ortadan kaldırmaz.
YaklaĢım yollarının trafik iĢaretleri
MADDE 6 – (1) Demiryolu hemzemin geçitlerine yaklaĢım yollarının trafik iĢaretlerini
koymaya ve kaldırmaya karayolunun bağlı olduğu kurum veya kuruluĢlar sorumlu ve
yetkilidir.
(2) Trafiği düzenleme yetkisi olan kuruluĢ ve kiĢiler de geçici olarak, aĢağıda sayılan
yer, hal ve durumlarda düzenleyici trafik iĢareti koymaya ve bunları kaldırmaya yetkilidir.
a) Trafik güvenliği nedeni ile,
b) Genel asayiĢ bakımından gerekli hallerde,
konulan trafik iĢaretleri, iĢ veya hizmetin bitiminde derhal kaldırılır.
(3) Birinci ve ikinci fıkrada belirtilenler dıĢında hiçbir kuruluĢ veya kiĢi, kendiliğinden
herhangi bir yere trafik iĢareti koyamaz, mevcut olanların anlam ve niteliğini değiĢtiremez.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Demiryolu Hemzemin Geçitlerinde Uygulanacak Standartlar
Demiryolu hemzemin geçitlerinin koruma sistemlerine göre sınıflandırılması
MADDE 7 – (1) Demiryolu hemzemin geçitler koruma sistemlerine göre aĢağıdaki
Ģekilde sınıflandırılır:
a) Bekçili-bariyerli hemzemin geçitler,
b) FlaĢörlü-çanlı ve otomatik bariyer sistemli hemzemin geçitler,
c) Çapraz, dur, lokomotif ve yaklaĢım iĢaret levhaları bulunan, mekanik veya otomatik
koruma sistemleri olmayan serbest hemzemin geçitler.
Demiryolu hemzemin geçit açılamayacak yerler
MADDE 8 – (1) Hemzemin geçit açılamayacak yerler aĢağıda belirtilmiĢtir:
a) Yeni yollarda kesinlikle hemzemin geçit yapılmaz.
b) Tren hızlarının 160 km/saat‘i aĢtığı yerlerde hemzemin geçit tesis edilmez.
c) Arazi ve demiryolu Ģartlarına göre;
1) Karayolu aracından demiryoluna beĢ metre mesafede, demiryolunun her iki yönünün
görüĢ uzaklığının 500 metrenin altında olduğu (ġekil 1),
ġekil 1:Karayolu Aracı GörüĢ Mesafesi
2) Demiryolu aracından her iki yönden hemzemin geçidin görüĢ uzaklığının 750
metrenin altında olduğu (ġekil 2),
ġekil 2: Demiryolu Aracı GörüĢ Mesafesi
3) Demiryolu kurp yarıçapı 500 metrenin altındaki,
4) Kurp geçiĢ eğrileri üzerindeki,
5) Geçide bağlı taĢıt yolu uzunluğunun güvenlik çizgisinden en az 30 metrelik
kısmında; taĢıt yolu ve demiryolu kesiĢme açısı 70 dereceden küçük, 110 dereceden büyük
olan (ġekil 3),
ġekil 3: KesiĢim Açıları
demiryolu hatları üzerinde hemzemin geçit açılmasına izin verilmez.
ç) Ġki demiryolu hemzemin geçidi arasındaki en az mesafe yerleĢim yeri dıĢında 5000
metre, yerleĢim yerlerinde 1000 metreden az olamaz. Bu mesafelerde ikinci bir demiryolu
hemzemin geçit açılamaz.
Tren hızı ve trafik yoğunluğuna göre tesis edilecek demiryolu hemzemin geçit
koruma sistemleri
MADDE 9 – (1) Tren hızı ve trafik yoğunluğuna göre tesis edilecek hemzemin geçit
koruma sistemleri aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Tren hızlarının en fazla 120 km/saat, seyir momentinin 3.000‘e kadar olduğu
konvansiyonel hatlarda trafik iĢaretlerine sahip demiryolu hemzemin geçitler serbest olarak
açılabilir.
b) Tren hızlarının en fazla 160 km/saat, seyir momentinin 30.000‘e kadar olduğu
konvansiyonel hatlardaki geçitlerde flâĢör, çan ve bariyerden oluĢan otomatik veya bekçili
bariyer sistemi kurulur.
(2) Seyir momenti 30.000 katsayısını geçen hatlarda hemzemin geçit açılamaz, alt veya
üst geçit yapılır.
Genel fiziki standartlar
MADDE 10 – (1) Demiryolu hemzemin geçitlerinde uygulanacak fiziki standartlar
aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Demiryolu hemzemin geçitlerinin her iki yanına, karayolundan görülecek Ģekilde
―Demiryolu Acil Durum Ġhbar Hattı‖ telefonlarının numaraları konulur.
b) Demiryolu hemzemin geçitlerde ray üst seviyesi ile demiryolu hattının sağ ve
solundaki 50‘Ģer metrelik taĢıt yolu aynı seviyededir (ġekil 4).
ġekil 4: Demiryolu hemzemin geçidin sağ ve sol tarafındaki 50‘Ģer metrelik taĢıt yolu aynı
seviyede olması
c) Tüm demiryolu hemzemin geçitlerde karayolu araçlarının demiryolu gabari sahasına
tehlikeli Ģekilde yaklaĢmasını önlemek için en yakın raydan itibaren 5 metre mesafede
karayoluna ―DUR‖ çizgisi çizilir ve ―DUR‖ levhası konulur.
ç) Ana taĢıt yoluna bağlı tali yol üzerindeki demiryolu hemzemin geçitlerde, araç
sonlarının taĢıt yolu veya demiryolu üzerinde tehlike yaratmaması için, geçide bağlı taĢıt yolu
uzunluğunun güvenlik çizgisinden itibaren mesafesi en az 30 metredir.
d) Demiryolu hemzemin geçitlerde, ray üst seviyesinden 50 mm derinliğinde ve ray
mantarı iç yanağından 55 mm geniĢliğinde boden boĢluğu bırakılır.
e) Seyir momentinin 15.000 katsayısını geçtiği demiryolu hemzemin geçitlerde;
demiryoluna 5 metre kala taĢıt yolu üzerine hemzemin geçit sinyali konur. Tablo 1‘de
belirtilen hız ve mesafelere göre taĢıt yoluna ayrıca kırmızı flaĢörlü uyarı sinyali konulur
(ġekil 5).
ġekil 5: L ġeklinde Profil Üzerinde Kırmızı FlaĢör Sistemi
f) Demiryolu hemzemin geçitlerin zemini, karayolu vasıtalarının rahatça geçeceği
Ģekilde kompozit veya kauçuk malzeme ile kaplanır.
g) Demiryolu hemzemin geçit kaplamaları ray üst koduyla aynı seviyededir.
ğ) Demiryolu hemzemin geçit bulunan kurplara maksimum 105 mm dever verilir.
h) TaĢıt yolundan veya demiryolundan hemzemin geçide gelecek suların
uzaklaĢtırılması için drenaj kanalları yapılır ve geçidin yapılmasından sorumlu olan
kurum/kuruluĢlar drenajların iĢlevini sağlamasından sorumludur.
ı) Seyir momentinin 3000‘i geçtiği tüm hemzemin geçitlerin yaklaĢım yollarının 50
metrelik kısımları asfalt veya parke taĢıdır.
i) ġehiriçi geçiĢler hariç, hemzemin geçitlerde, geçit mahallerinde karayolu Ģerit
geniĢliği araçların birbirini sollamayacağı Ģekilde daraltılarak tanzim edilir.
j) Demiryolu hemzemin geçitlere 750 metre mesafede demiryolunun kenarına
―DĠKKAT HEMZEMĠN GEÇĠT DÜDÜK ÇAL‖ levhası konulur.
k) Seyir momenti katsayısı 15.000‘i geçen demiryolu hemzemin geçitlerde bu
Yönetmelikteki Ģematik örneğine göre;
1) YaklaĢım yolunda, her iki yönden karayolu ortasında sarı renkli, 25 cm yükseklikte,
taĢ malzemesinden, 150 metre boyunda refüj veya Karayolları Genel Müdürlüğünce
kullanılan standartlarda beton oto korkuluk tesis edilir (ġekil 6).
ġekil 6: Beton Korkuluk Sistemi
2) Demiryolu hemzemin geçitlerde karayolu üzerindeki yaklaĢım levhaları kapsamında
yer alan lokomotif veya bariyer iĢaretinin altına dikdörtgen levha içerisine ―DĠKKAT
DEMĠRYOLU‖ ibaresi eklenir.
3) Kullanılan levhaları üzerinde aydınlatılmamıĢ alanlarda yüksek performanslı reflektif
malzeme, aydınlatılmıĢ alanlarda ise diamont tipi malzeme kullanılır.
4) Demiryolu hemzemin geçidi kesen karayolu üzerine, 150 metre uzunluğunda, sarı
renkli, 10 cm yüksekliğinde bordür taĢı döĢenir ve CTP kenar dikmesi ile belirli aralıklarla
sağda kırmızı, solda beyaz olacak Ģekilde reflektörler yerleĢtirilir (ġekil 7).
ġekil 7: CTP Kenar Dikmesi
5) Demiryolu hemzemin geçit yaklaĢımlarında karayolu üzerindeki refüjün fiziki
burnundan itibaren geriye doğru yaklaĢık 80 metre ofset tarama yapılır (ġekil 8).
ġekil 8: Ofset tarama
6) YaklaĢım yolları üzerinde karayolu araçlarını fiziki olarak uyarıcı, gerekli yatay
iĢaretlemeler yapılır.
Demiryolu hemzemin geçitlerde kurulacak koruma sistemlerinin özellikleri
MADDE 11 – (1) Demiryolu hemzemin geçitlerde kurulacak koruma sistemlerinin
özellikleri aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Demiryolu hemzemin geçit koruma sistemleri, demiryolu aracı hemzemin geçide
gelmeden en az 25 saniye önce hemzemin geçidi karayolu araç geçiĢine kapatır.
b) Her bir bariyer kolu üzerinde uygun aralıklarla yerleĢtirilmiĢ 3 adet kırmızı renk
lamba yer alır. Söz konusu lambalar hemzemin geçidin aktivasyonu sonrası bariyer
mekanizmasına en uzak lamba sabit, diğer ikisi yanar söner olacak Ģekilde iĢarete baĢlar ve
lambalar hemzemin geçit koruma sistemi çalıĢmasını tamamlayıncaya kadar yanıp sönmeye
devam eder.
c) Her bir bariyer kolu kırmızı beyaz renklerden oluĢan, ıĢığı yansıtıcı, reflektörlü
malzemeler ile bariyer kolu boyunca kaplanır.
ç) Bariyer sürücülerinin mekanizması en yakın raya en az 3 metre mesafeye tesis edilir.
d) Bariyerler yolu tam kapatacak Ģekildedir. Her bir bariyer kolu maksimum 6 metre
uzunluğundadır. Bariyer kollarının tesisinde sağdan gidiĢ trafik yönü dikkate alınarak
demiryolunun her iki tarafına tesis edilir. Yol geniĢliği 6 metrenin üzerinde olan hemzemin
geçitlerde karayolunu tamamen kapatacak Ģekilde, gidiĢ yönlerine ikiĢer adet bariyer kolu
konulur.
e) Mekanik bariyerli geçitlerde 24 saat süresince, personel belgelendirme konusunda
yetkili otoritelerce sertifikalandırılmıĢ görevli personel çalıĢtırılır.
f) Geçit koruma sisteminin demiryolu aracı tarafından aktive edilmesini müteakip ıĢıklı
ve sesli hemzemin geçit sinyalleri anında çalıĢmaya baĢlar. Kırmızı renk bildirili ve sıra ile
yanıp sönen iki ıĢıklı sinyal ve yavaĢ vuruĢlu yüksek tonlu çanlar ile hemzemin geçidin
karayolu araçlarının geçiĢine kapalı olduğu bildirisi verilmiĢ olur.
g) Geçit sinyallerine ait lambalar TS EN 12368 numaralı standarda uygun olacaktır.
ğ) Geçit sinyaline ait lambalar yanıp sönmekte iken, gün ıĢığında 25 derecelik açı ile
bakıldığında, lambaların yanıp söndüğü net olarak görülür.
h) Geçit sinyallerine ait lambalar enerjilendiğinde en az dakikada 60 kez yanıp söner ve
lambaların aydınlatıldıkları süreler yaklaĢık aynı olur.
ı) Elektromekanik çan enerjilendiğinde dakikada en az 100 vuruĢ yapılır.
i) Çan çalıĢırken, çanın ön yüzünden 3 metre mesafede 20 derecelik açıyla ölçülecek ses
minimum 85 dB(A)‘dir.
j) 7 nci maddenin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentlerinde belirtilen geçitlerde geçitten
sorumlu kurum ve kuruluĢlar tarafından kamerayla izlenme sistemleri kurulur. Bu sistem,
Emniyet Genel Müdürlüğünce kullanılan elektronik denetim sistemlerine uyumlu ve bağlıdır.
Ġzlenen ve denetlenen hemzemin geçitlerde hatalı kullanıcılara ceza yaptırımı uygulamasını
teminen kayıtlar ilgili birimlere gönderilir.
Hemzemin geçit yaya yolu
MADDE 12 – (1) YerleĢim merkezlerindeki hemzemin geçitlerde yayaların ve engelli
vatandaĢların rahatça geçiĢini sağlamak için geçidin her iki tarafında en az 100 cm
geniĢliğinde yaya yolu yapılır.
Seyir momentinin tespiti
MADDE 13 – (1) Seyir momentinin tespiti için geçidi kullanan karayolları, belediyeler
ve il özel idareleri her yıl nisan ayı sonuna kadar geçitten geçen yıllık taĢıt sayısının günlük
ortalamasını valiliklere bildirirler. Yukarıdaki kurum ve kuruluĢların sorumluluk alanı
dıĢındaki Ģahıs ve tarla geçitlerinden geçen taĢıt sayısı ortalaması ile geçitlerden geçen tren
sayısı ortalamalarını TCDD bölge müdürlükleri bildirir. Valilikler, seyir momentini tespit
ettikten sonra yolu kullanan ilgili kurum ve kuruluĢlara yazılı bildirimde bulunarak seyir
momentine göre önlem aldırır.
Proje
MADDE 14 – (1) Demiryolu hemzemin geçidini yapmakla sorumlu kurum/kuruluĢ
tarafından bu Yönetmelikte belirtilen standartlara uygun olarak hazırlanan projeler, Karayolu
Genel Müdürlüğünün trafik güvenliğine uygun olduğu değerlendirmesinden sonra TCDD‘nin
uygun görüĢü ve Demiryolu Düzenleme Genel Müdürlüğünün onayına müteakip uygulanmak
üzere ilgili kuruluĢa ve il valiliğine gönderilir.
Trafik iĢaretleri
MADDE 15 – (1) Bu Yönetmelik kapsamındaki demiryolu hemzemin geçit
çalıĢmalarında, Karayolları Genel Müdürlüğü tarafından yayımlanmıĢ el kitaplarında
belirtilen trafik iĢaretleri ve standartları kullanılır.
Hemzemin geçitlerin kapatılması
MADDE 16 – (1) Geçici 1 inci maddede belirtilen sürenin sonunda ve ayrıca zamanla
özellikleri ve standartları değiĢen demiryolu hemzemin geçitlerden bu Yönetmelikte belirtilen
Ģartlara 6 ay içinde uygun hale getirilmeyenler ilgili valilikler tarafından kapatılır.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Mevcut hemzemin geçitlerin Yönetmeliğe uygun hale getirilmesi
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Mevcut demiryolu hemzemin geçitleri, bu Yönetmeliğin
yürürlüğe girdiği tarihten itibaren üç yıl içerisinde, bir defaya mahsus olmak ve ödeneği
Bakanlık bütçesinden karĢılanmak üzere TCDD tarafından bu Yönetmeliğe uygun hale
getirilir.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 18 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme
Bakanı yürütür.
[R.G. 03 Temmuz 2012 – 28686 ]
—— • ——
TEBLĠĞ
KAYDĠLEġTĠRĠLEN SERMAYE PĠYASASI ARAÇLARINA ĠLĠġKĠN KAYITLARIN
TUTULMASININ USUL VE ESASLARI HAKKINDA TEBLĠĞ (SERĠ: IV, NO:
28)’DE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
(SERĠ: IV, NO: 65)
MADDE 1 – 22/12/2002 tarihli ve 24971 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan
KaydileĢtirilen Sermaye Piyasası Araçlarına ĠliĢkin Kayıtların Tutulmasının Usul ve Esasları
Hakkında Tebliğ (Seri: IV, No: 28)‘in 18 inci maddesi, baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―Yönetimsel hakların kullanılması
Madde 18 – Ġhraççılar genel kurul toplantısının tarihini en geç ilgili düzenlemelerdeki
sürede MKK'ya bildirir.
Türk Ticaret Kanununun 417 nci maddesi uyarınca genel kurula katılabilecek pay
sahiplerine iliĢkin liste, genel kurul gününden bir gün önce MKK tarafından hazırlanır. Bu
listede pay sahiplerinin ve varsa bunların temsilcilerinin kimlik bilgilerinin ve pay oranlarının
bulunması zorunludur.
Listede bulunan asgari bilgiler ile listenin alınma yöntemi ve zamanı ile usul ve esasları
MKK tarafından belirlenip ihraççılara duyurulur. MKK‘dan alınan bu bilgiler veriliĢ amaçları
dıĢında kullanılamaz, bu konuda ihraççılar sorumludur.
Sözkonusu listede yer alan hak sahipleri ilgili düzenlemeler çerçevesinde genel kurul
toplantısına katılabilir.‖
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 26 ncı maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Madde 26 – Türk Ticaret Kanununun 499 uncu maddesi çerçevesinde ihraççılar
tarafından hak sahiplerinin pay defterine kaydında, ilgililerin baĢvurusuna gerek olmaksızın
MKK nezdinde ihraççılar itibarıyla tutulan kayıtlar esas alınır.
Ġhraççı tarafından Kurula iletilmek üzere talep edilen halka arza ve sermaye artırımına
katılan pay sahiplerine iliĢkin bilgiler ve ihraççının kar payı dağıtımı nedeniyle vergi
mevzuatından kaynaklanan yükümlülüklerinin yerine getirilebilmesini teminen talep edilen
ilgili pay sahiplerine iliĢkin bilgiler MKK'nın belirleyeceği usul ve esaslar çerçevesinde
ihraççılara iletilir. MKK‘dan alınan bu bilgiler veriliĢ amaçları dıĢında kullanılamaz, bu
konuda ihraççılar sorumludur.‖
MADDE 4 – Bu Tebliğ hükümlerini Sermaye Piyasası Kurulu yürütür.
[R.G. 04 Temmuz 2012 – 28687]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Sağlık Bakanlığı, ĠçiĢleri Bakanlığı ve Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığından:
HĠJYEN EĞĠTĠMĠ YÖNETMELĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; gıda üretim ve perakende iĢ yerlerinde, insani
tüketim amaçlı sular ile doğal mineralli suları üreten iĢ yerlerinde ve insan bedenine temasın
söz konusu olduğu temizlik hizmetlerinin verildiği iĢ yerlerinde çalıĢanlara yönelik hijyen
eğitimi programlarının planlanmasına, eğitimlerin verilmesine, iĢ yeri sahibinin, iĢletenlerin
ve çalıĢanların bu konudaki sorumluluklarına, bu iĢ yerlerinde çalıĢmaya engel bulaĢıcı
hastalıkların ve cilt hastalıklarının belirlenmesine ve bu hastalıkların iyileĢme hâlinin tespitine
iliĢkin usul ve esasları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik aĢağıda belirtilen iĢ kollarını kapsar:
a) Gıda üretim ve perakende iĢ yerleri.
b) Ġnsani tüketim amaçlı sular ile doğal mineralli suların üretimini yapan iĢ yerleri.
c) Kaplıca, hamam, sauna, berber, kuaför, dövme ve pirsing yapılan yerler, masaj ve
güzellik salonları ve benzeri yerler.
ç) Otel, motel, pansiyon ve misafirhane gibi yerler.
d) Komisyon tarafından hijyen eğitimi verilmesi uygun görülen diğer iĢ kolları.
(2) Bu Yönetmelik, 11/6/2010 tarihli ve 5996 sayılı Veteriner Hizmetleri, Bitki Sağlığı,
Gıda ve Yem Kanunu kapsamındaki iĢ yerlerinde çalıĢan kiĢiler için mecburi olan gıda hijyeni
eğitim konularını kapsamaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha
Kanununun 127 nci maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Bakanlıklar: Gıda, Tarım ve Hayvancılık, ĠçiĢleri, Milli Eğitim ve Sağlık
Bakanlıklarını,
b) Belge: Hijyen eğitimlerini alan kiĢilere Genel Müdürlüğe bağlı öğretim kurumlarınca
verilen kurs bitirme belgesini,
c) Eğitim: Halk sağlığının korunması amacıyla, her iĢ koluna uygun olarak verilecek
hijyen eğitimini,
ç) Genel Müdürlük: Millî Eğitim Bakanlığı Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğünü,
d) Hijyen: Her iĢ kolunun özelliğine göre çalıĢanın kendisinin ve halkın sağlığını
tehlikeye sokmayacak biçimde hizmet vermesini sağlamak amacıyla yapılacak uygulamaların
ve alınan temizlik önlemlerinin bütününü,
e) Komisyon: Eğitimleri planlamak üzere Genel Müdürlük bünyesinde oluĢturulan
komisyonu,
f) Perakende iĢ yerleri: Ana dağıtım merkezleri, hazır yemek hizmeti, iĢ yeri ve kurum
yemekhaneleri, restoranlar ve diğer benzeri gıda hizmetlerinin sunulduğu yerler, dükkânlar,
toptan satıĢ yerleri, süpermarket dağıtım merkezleri dâhil olmak üzere son tüketiciye satıĢ ve
dağıtım noktasında gıdanın iĢlenmesi, muameleye tabi tutulması veya depolanması ve benzeri
hizmetlerin verildiği iĢ yerlerini
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Belge Verilmesi, Hijyen Eğitimi, Komisyon Kurulması ve Eğitimlerin Planlanması
Belge alan kiĢilerin çalıĢtırılması
MADDE 5 – (1) Bu Yönetmeliğin kapsadığı iĢ yerlerinde, Genel Müdürlük tarafından
verilen belgeye sahip olmayan kiĢiler çalıĢtırılamaz. ĠĢ yeri sahipleri ve iĢletenleri,
çalıĢanlarının hijyen eğitimi almasından ve belgeli olarak çalıĢtırılmasından birinci derecede
sorumludur. Bizzat çalıĢmaları durumunda iĢ yeri sahipleri ve iĢletenleri de bu eğitimi almaya
mecburdur.
Eğitimlerin veriliĢ Ģekli
MADDE 6 – (1) Eğitimler, Genel Müdürlüğe bağlı öğretim kurumları tarafından verilir.
ĠĢ yeri sahipleri ve iĢletenleri, komisyonca belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde bu
eğitimleri çalıĢanlarına kendi imkânlarıyla da verebilir.
(2) Genel Müdürlük, iĢ kollarının özelliğine göre komisyonca belirlenen eğitim
içeriklerinin eğitim formatına uygun olarak ülke genelinde verilmesini sağlar. Eğitimler sekiz
saatten az olamaz.
(3) Genel Müdürlüğe bağlı öğretim kurumlarınca, katılımcılara eğitim sonunda e-yaygın
sistemi üzerinde kurs bitirme belgesi verilir. Belgeler, kiĢi hizmet verdiği sürece geçerli kabul
edilir.
(4) Genel Müdürlük, eğitim ile ilgili yapacağı masrafları karĢılamak üzere eğitime
katılanlardan ücret talep edebilir. Kurslarda, uygulama yapılması gerekir ise uygulama
sırasında kullanılabilecek Ģahsi malzemeler katılımcılar tarafından tedarik edilir.
Komisyon kurulması, komisyonun çalıĢma usul ve esasları
MADDE 7 – (1) Genel Müdürlük bünyesinde, eğitimlerin planlanması için iĢ kollarının
gruplandırmasını yapmak, iĢ kollarının yapısına uygun olarak eğitimleri planlamak ve iĢ
kollarının durumuna göre eğitim içeriğini belirlemek üzere bir komisyon kurulur.
(2) Komisyon, Genel Müdürlük tarafından görevlendirilen bir üyenin baĢkanlığında
aĢağıdaki üyelerden oluĢur:
a) Bakanlıklarca görevlendirilecek birer üye.
b) Sağlık Bakanlığınca belirlenecek bir tıbbi mikrobiyoloji uzmanı, bir enfeksiyon
hastalıkları ve klinik mikrobiyoloji uzmanı, bir halk sağlığı uzmanı, bir deri ve zührevi
hastalıkları uzmanı.
c) Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığınca belirlenecek bir veteriner hekim ve bir gıda
mühendisi/ziraat mühendisi (gıda veya süt bölümü mezunu).
ç) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği ile Türkiye Esnaf ve Sanatkârları
Konfederasyonundan birer temsilci.
(3) Komisyon, iĢ kollarının gruplandırmasını yaparak iĢ koluna göre eğitim konularını
ve sürelerini; eğitimlerin, iĢ yeri sahiplerince veya iĢletenlerince verilmesi durumunda ise
eğitimlere ve belgelendirme iĢlemlerine ait usul ve esasları belirler.
(4) Komisyon yılda en az bir kez toplanır. Kararlar, salt çoğunlukla alınır.
(5) Komisyonun sekretarya hizmetleri Genel Müdürlükçe yürütülür.
Eğitim konuları
MADDE 8 – (1) Eğitimlerin içerikleri, hijyen ilkelerine uyulmaması sebebiyle halk
sağlığı açısından risk oluĢturduğu bilinen virüslerin, bakterilerin, parazitlerin, mantarların ve
diğer enfeksiyon etkenlerinin genel özelliklerini, bulaĢma yollarını, hangi iĢ kolunda nasıl
bulaĢmalar olabileceğini veya halk sağlığının nasıl tehdit göreceğini, hastalık belirtilerini ve
korunma yollarını ihtiva edecek Ģekilde komisyonca belirlenir.
(2) Eğitimlerin içeriğinde, iĢ kolunun özelliğine göre hijyen ve temizlik ilkeleri ile
komisyonca bilgi verilmesinde fayda görülen baĢka etkenler ve konular da yer alır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
ÇalıĢmaya engel teĢkil eden hastalıklar
MADDE 9 – (1) AĢağıda belirtilen hastalıkları bulunanlar iyileĢme
hâlini/bulaĢtırıcılığın olmadığını raporla belgeleyene kadar bu Yönetmelik kapsamındaki iĢ
yerlerinde çalıĢamaz ve çalıĢtırılamazlar:
a) Gıda ile taĢınabilen bir hastalığı olan veya bu hastalığın taĢıyıcısı durumundaki kiĢiler
ile ishali bulunanlar.
b) Vücudun görünür kısımlarında açık/enfekte yara, deri enfeksiyonu ve benzeri halkta
tiksintiye yol açabilecek deri lezyonları bulunanlar; cüzzam, frengi ve verem hastalığına
yakalananlar.
c) 30/5/2007 tarihli ve 26537 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan BulaĢıcı Hastalıklar
Sürveyans ve Kontrol Esasları Yönetmeliğinde yer alan, hijyen ilkelerine uyulmadığı
durumlarda halk sağlığı açısından problem oluĢturabilecek hastalığı bulunanlar.
(2) ÇalıĢanlar, hastalıkları konusunda iĢverene bilgi vermekle yükümlüdür.
ĠyileĢme hâlinin belirlenmesi
MADDE 10 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında bulunan iĢ yerlerinde çalıĢmaya engel
hastalığı bulunanlar, hastalıklarının iyileĢtiğini/bulaĢtırıcılığın olmadığını gösteren
tabip/uzman tabip raporunu ibraz etmeleri durumunda çalıĢabilir veya çalıĢtırılabilirler.
Denetim ve müeyyideler
MADDE 11 – (1) Her iĢ kolunun izin, onay, kayıt, ruhsatlandırma ve benzeri
hizmetlerini yürüten Bakanlık veya mahalli idare, bu Yönetmelikte belirtilen iĢ yerlerinin, 5
inci, 9 uncu ve 10 uncu maddelerde belirtilen yükümlülükleri yerine getirip getirmediğini
denetler. Bu maddelerde belirtilen yükümlülükleri yerine getirmeyenler hakkında, durumu bu
maddelere uygun bulunmayan çalıĢanların her biri ayrı ayrı aykırılıklar olarak değerlendirilir
ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanununun 282 nci maddesine göre iĢlem yapılır.
Eğitim hazırlık süreci
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında bulunan iĢ yerlerinin sahipleri ve
iĢletenleri, Yönetmelik yürürlüğe girdikten sonraki bir yıl içinde çalıĢanlarının Yönetmelikte
belirtilen eğitimleri almalarını sağlar.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 13 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Gıda, Tarım ve Hayvancılık, ĠçiĢleri ve
Sağlık Bakanları yürütür.
[R.G. 05 Temmuz 2012 – 28688]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Maliye Bakanlığından:
VERGĠ USUL KANUNU GENEL TEBLĠĞĠ
(SIRA NO: 428)
213 sayılı Vergi Usul Kanununun 5 inci maddesinin dördüncü fıkrasında,
―Mükelleflerin vergi tarhına esas olan beyanları, kesinleĢen vergi ve cezaları ile vadesi geçtiği
halde ödenmemiĢ bulunan vergi ve ceza miktarları Maliye Bakanlığınca açıklanabilir. Maliye
Bakanlığı bu yetkisini mahalline devredebilir. Ayrıca, kamu görevlilerince yapılan adli ve
idari soruĢturmalarla ilgili olarak talep edilen bilgi ve belgeler ile bankalara, yapacakları vergi
tahsiline yönelik bilgiler verilebilir. Sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge
düzenledikleri veya kullandıkları vergi inceleme raporuyla tespit olunanların, kanunla
kurulmuĢ mesleki kuruluĢlarına ve 3568 sayılı Kanunla kurulan birlik ve meslek odalarına
bildirilmesi vergi mahremiyetini ihlal sayılmaz. Bu takdirde kendilerine bilgi verilen kiĢi ve
kurumlar da bu maddede yazılı yasaklara uymak zorundadırlar. Maliye Bakanlığı bilgilerin
açıklanmasıyla ilgili usulleri belirlemeye yetkilidir.‖ hükmüne yer verilmiĢtir.
Bu hüküm uyarınca, ikmalen, re‘sen veya idarece yapılan tarhiyatlar dolayısıyla
kesinleĢen vergi ve cezalar ile vadesi geçtiği halde ödenmemiĢ vergi ve cezaların
açıklanmasına iliĢkin usuller 27/1/2001 tarihli ve 24300 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan
293 Sıra Numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile tespit edilmiĢtir.
Anılan maddenin Bakanlığımıza verdiği yetkiye istinaden;
- 2013 yılında yapılacak açıklamaların, Türkiye genelindeki vergi dairelerinde (vergi
dairesinin ilan koymaya mahsus yerlerinde asılmak suretiyle) 15 Temmuz 2013 ila 15
Ağustos 2013 tarihleri arasında, 2 Eylül 2013 tarihinden itibaren de Gelir Ġdaresi
BaĢkanlığı‘nın internet sitesinde yapılması,
- Açıklama kapsamına, her bir vergi dairesine 250.000 TL ve daha fazla borcu olan veya
bu tutar ve üzerinde kesinleĢen vergi ve cezası bulunan mükelleflerin alınması,
- Yapılacak açıklamada, 31/12/2012 tarihi itibarıyla vadesi geldiği halde 30/6/2013
tarihi itibarıyla ödenmemiĢ bulunan ve nev‘i itibarıyla 293 Sıra Numaralı Vergi Usul Kanunu
Genel Tebliği ile açıklama kapsamına alındığı belirtilen vergi ve cezalar ile 1/6/201231/5/2013 tarihleri arasında kesinleĢen tarhiyatların dikkate alınması,
- Açıklanacak bilgiler, açıklamanın yapılacağı yer ve diğer hususlarda 293 Sıra
Numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile belirlenen esaslara uyulması, ancak sözü
edilen tebliğin ―Ġnternet Ortamında Açıklama‖ baĢlıklı III/B bölümündeki açıklamalar
uyarınca Vergi Dairesi BaĢkanlıkları ve Defterdarlıklar tarafından 293 Sıra Numaralı Vergi
Usul Kanunu Genel Tebliğinin; (I-A) Bölümüne göre hazırlanan listelerin bir örneğinin (Gelir
Ġdaresi BaĢkanlığı, Uygulama ve Veri Yönetimi Daire BaĢkanlığı, Veri OluĢturma Yön.
Enformasyonu Müdürlüğü, Yeni Ziraat Mah. Etlik Cad. No:16 06110 DıĢkapı/ANKARA) ve
(I-B) Bölümüne göre hazırlanan listelerin bir örneğinin (Gelir Ġdaresi BaĢkanlığı, Tahsilât ve
Ġhtilaflı ĠĢler Daire BaĢkanlığı, Tahsilâtın Takibi ve Değerlendirilmesi Müdürlüğü, Yeni
Ziraat Mah. Etlik Cad. No: 16 06110 DıĢkapı/ANKARA) adresine gönderilmesi,
- Açıklama kapsamına;
a) 5216 sayılı BüyükĢehir Belediyesi Kanununun geçici 3 üncü maddesi ve 5393 sayılı
Belediye Kanununun geçici 5 inci maddesi uyarınca Hazine MüsteĢarlığı Belediye UzlaĢma
Komisyonu BaĢkanlığına yaptıkları takas ve mahsuba iliĢkin baĢvuruları kabul edilen,
büyükĢehir belediyeleri/belediyeler ve bunlara bağlı kuruluĢlar ile sermayesinin %50'sinden
fazlası büyükĢehir belediyelerine/belediyelere ait Ģirketlerin vadesi 31/12/2004 tarihi ve
öncesine rastlayan,
b) 5216 sayılı BüyükĢehir Belediyesi Kanununun geçici 3 üncü maddesi kapsamında
daha önce uzlaĢmaya girmemiĢ olan büyükĢehir belediyeleri ve bağlı idareleri ile üyeleri
belediyelerden oluĢan mahalli idare birliklerinden Hazine MüsteĢarlığına borçlu olan ve 6111
sayılı Bazı Alacakların Yeniden Yapılandırılması ile Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık
Sigortası Kanunu ve Diğer Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik
Yapılması Hakkında Kanunun 167 nci maddesine istinaden baĢvuruda bulunmuĢ olanlara ait
vadesi 31/12/2004 tarihi ve öncesine rastlayan,
c) 5228 sayılı Bazı Kanunlarda ve 178 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamede
DeğiĢiklik Yapılması Hakkında Kanunun geçici 6 ncı maddesi ile 5766 sayılı Amme
Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunda ve Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılması
Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesine göre taksitlendirilen,
ç) 5667 sayılı Bankacılık ĠĢlemleri Yapma ve Mevduat Kabul Etme Ġzni Kaldırılan
Türkiye Ġmar Bankası Türk Anonim ġirketince Devlet Ġç Borçlanma Senedi SatıĢı Adı
Altında Toplanan Tutarların Ödenmesi Hakkında Kanunun, 5766 sayılı Amme Alacaklarının
Tahsil Usulü Hakkında Kanunda ve Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılması Hakkında
Kanunla değiĢik geçici 1 inci maddesi kapsamında ertelenen,
d) 6111 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılandırılan
alacakların alınmaması
uygun görülmüĢtür.
Tebliğ olunur.
[R.G. 05 Temmuz 2012 – 28688]
—— • ——
GAYRĠMENKUL SERTĠFĠKALARI TEBLĠĞĠ
(VII-128.2)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, gayrimenkul sertifikalarının niteliklerini
belirlemek ve ihracında uyulması gereken esasları düzenlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası
Kanununun 128 inci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ile 130 uncu maddesinin üçüncü
fıkrasına dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar ve kısaltmalar
a) Arsa sahibi: Gayrimenkul projesine konu arsanın mülkiyetine sahip olan gerçek veya
tüzel kiĢileri,
b) Asli edim: Asli edim ifa süresi içerisinde izahname veya ihraç belgesinde belirlenen
esaslar çerçevesinde, ihraççı tarafından gayrimenkul sertifikası sahipleri adına mülkiyetin
tesis edilmesi ve bağımsız bölümün teslim edilmesini,
c) Asli edim ifa süresi: Ġzahname veya ihraç belgesinde asli edimin yerine getirilmesi
için öngörülen süreyi,
ç) Asli edim kullanım süresi: Ġzahname veya ihraç belgesinde gayrimenkul sertifikası
sahiplerinin asli edim talebini bildirmesi için öngörülen süreyi,
d) Bağımsız bölüm: 23/6/1965 tarihli ve 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununda
tanımlanan ana gayrimenkulün ayrı ayrı ve baĢlı baĢına kullanılmaya elveriĢli ve Kat
Mülkiyeti Kanunu hükümlerine göre bağımsız mülkiyete konu olan bölümlerini,
e) Banka: 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanununda tanımlanan
bankaları,
f) Borsa: Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde tanımlanan
borsayı,
g) Cezai Ģart: Edimlerin ilgili ifa süreleri içerisinde ve izahname veya ihraç belgesinde
belirtilen esaslar çerçevesinde yerine getirilememesi durumunda ihraççı için edimlere ek
olarak öngörülen yükümlülükleri,
ğ) Değerleme kuruluĢu: Kurulun ilgili düzenlemeleri uyarınca değerleme faaliyetini
gerçekleĢtirmek üzere örgütlenmiĢ ve Kurulca yetkilendirilmiĢ anonim ortaklıkları,
h) Edimler: Asli veya tali edimleri,
ı) Gayrimenkul projesi: Gayrimenkul sertifikası ihracı ile finansmanı planlanan konut
veya ticari alan projesini,
i) Gayrimenkul sertifikası: Ġhraççıların inĢa edilecek veya edilmekte olan gayrimenkul
projelerinin finansmanında kullanılmak üzere ihraç ettikleri, gayrimenkul projesinin belirli
bağımsız bölümlerini veya bağımsız bölümlerin belirli bir alan birimini temsil eden nominal
değeri eĢit menkul kıymeti,
j) Ġhraç: Gayrimenkul sertifikalarının ihraççılar tarafından çıkarılıp, halka arz edilerek
k) Ġhraççı: Gayrimenkul sertifikası ihraç eden veya ihraç etmek üzere Kurula baĢvuruda
bulunan anonim ortaklıklar ile kendi mevzuatları uyarınca menkul kıymet ihraç etmeye yetkili
kamu kurum ve kuruluĢlarını,
l) Ġtfa bedeli: Banka garantili ihraçlarda gayrimenkul sertifikalarının ihraç değerinden
aĢağı olmamak kaydıyla proje bitiĢ tarihinde hesaplanan alan birimi satıĢ fiyatına göre
belirlenen gayrimenkul sertifikası fiyatını,
m) Kanun: 6/12/2012 tarihli ve 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununu,
n) Kurul: Sermaye Piyasası Kurulunu,
o) MKK: Merkezi Kayıt KuruluĢu Anonim ġirketini,
ö) Proje bitiĢ tarihi: Gayrimenkul projesinin ihraca konu edilen bağımsız bölümlerinin
izahname veya ihraç belgesinde belirtilen vasıflara uygun bir biçimde tamamlanması için
öngörülen süreyi,
p) Tali edim: Tali edim ifa süresi içerisinde izahname veya ihraç belgesinde belirlenen
esaslar çerçevesinde tali edime konu gayrimenkul sertifikalarına karĢılık gelen bağımsız
bölümlerin satılması ve satıĢ tutarının gayrimenkul sertifikası sahiplerine payları ile orantılı
olarak dağıtılmasını,
r) Tali edim ifa süresi: Ġzahname veya ihraç belgesinde tali edimin yerine getirilmesi
için öngörülen süreyi,
s) TOKĠ: Toplu Konut Ġdaresi BaĢkanlığını,
Ģ) TTSG: Türkiye Ticaret Sicili Gazetesini,
t) Vade: Ġzahname veya ihraç belgesinde gayrimenkul sertifikasının ihraç tarihinden, bu
gayrimenkul sertifikalarına iliĢkin ifa sürelerinin bitimine kadar geçmesi öngörülen süreyi,
u) Yatırımcı: Gayrimenkul sertifikası sahibini,
ü) Yetkili KuruluĢ: Tebliğin 4 üncü maddesinin yedinci fıkrasında belirlenmiĢ olan
yatırım kuruluĢlarını,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Gayrimenkul Sertifikası ve Ġhracına ĠliĢkin Esaslar
Gayrimenkul sertifikalarına iliĢkin genel esaslar
MADDE 4 – (1) Gayrimenkul sertifikaları, bir gayrimenkul projesinin belirli bağımsız
bölümlerini veya bağımsız bölümlere iliĢkin belirli bir alan birimini temsilen aĢağıdaki esaslar
çerçevesinde ihraç edilebilir.
a) Gayrimenkul projesinin belirli bağımsız bölümlerini temsilen gerçekleĢtirilen
ihraçlarda, her bir bağımsız bölüme karĢılık gelen gayrimenkul sertifikası adedinin ihraç
öncesinde belirlenmesi zorunludur.
b) Gayrimenkul projesinin bağımsız bölümlerine iliĢkin belirli bir alan birimini temsilen
gerçekleĢtirilecek ihraçlarda ise, ihraççı tarafından asli edimin yerine getirilmesi sırasında
aynı alan birimine sahip bağımsız bölümler arasında blok, kat, cephe ve malzeme farklılıkları
gibi nedenlerle Ģerefiye talep edilebilir. ġerefiye talep edilmesi durumunda, asli edim
sırasında yatırımcılardan talep edilecek Ģerefiye tutarlarının veya ihraç anında belirlenmiĢ
Ģerefiyenin edim yerine getirilirken hangi esaslara göre düzeltilerek uygulanacağının,
bağımsız bölümlerle iliĢkilendirilerek izahname veya ihraç belgesinde açıklanması
zorunludur.
c) Gayrimenkul sertifikası ihracına konu edilen bağımsız bölümler üzerinde edimlerin
yerine getirilmesini engelleyecek nitelikte ayni veya Ģahsi bir hak, haciz kaydı ile
gayrimenkul projesinin esaslı unsurlarına yönelik herhangi bir ihtilafın bulunmaması
gerekmektedir.
(2) Gayrimenkul sertifikası ihraç tutarı, gayrimenkul projesindeki tüm bağımsız
bölümlerin Tebliğin 6 ncı maddesi çerçevesinde hazırlanmıĢ değerleme raporuna göre
belirlenmiĢ satıĢ değerlerinin yüzde ellisini aĢamaz. Ġhraç iĢlemine konut ve ticari alanların
aynı anda dahil edilmesi durumunda bu yüzde elli oranındaki sınır ihraç kapsamındaki konut
ve ticari alanlar için ayrı ayrı hesaplanır. Banka garantili ihraçlarda bu sınırlama uygulanmaz.
(3) Gayrimenkul sertifikası ihracına konu bağımsız bölümlerin izahname veya ihraç
belgesinde belirtilen proje bitiĢ tarihinden önce tamamlanması ve bu durumun proje bitiĢ
tarihinden en az 15 gün önce kamuya açıklanması halinde, kamuya açıklanan yeni tarih, proje
bitiĢ tarihi olarak esas alınır. Bu durumda yatırımcılara gerekli duyuruların yapılması Ģartıyla
izahname veya ihraç belgesi değiĢikliği gerekmez. Kanunun 8 inci maddesi hükümleri
saklıdır.
(4) Gayrimenkul sertifikaları yurt dıĢında veya yurt içinde halka arz edilerek veya halka
arz edilmeksizin nitelikli yatırımcıya satıĢ suretiyle ihraç edilebilir. Halka arz edilerek
gerçekleĢtirilecek ihraçlarda, Tebliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan hükümlere
ilave olarak;
a) Ġhraççının özkaynaklar toplamının ödenmiĢ veya çıkarılmıĢ sermayesinden yüksek
olması,
b) Tebliğin 5 inci maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları çerçevesinde yapılacak
ihraçlar hariç olmak üzere, ihraççı tarafından edimlerin izahnamede ve ihraç belgesinde
belirtilen esaslar çerçevesinde yerine getirilmemesi halinde itfa bedelinin ve oluĢabilecek
cezai Ģartın yatırımcılara ödenmesinin bir banka tarafından garanti altına alınması,
zorunludur.
(5) Ġhraç edilecek gayrimenkul sertifikalarının borsada iĢlem görmesi ve ihraççıların
Kurula yapılacak onay baĢvurusunun yanı sıra bu amaçla borsaya baĢvurmaları zorunludur.
(6) Gayrimenkul sertifikaları asli veya tali edimin yerine getirilmesi ve varsa cezai
Ģartın ödenmesi suretiyle itfa edilir. Banka garantili ihraçlarda gayrimenkul sertifikaları
aĢağıdaki durumlarda itfa bedelinin ve oluĢması halinde cezai Ģartın yatırımcıya ödenmesi
suretiyle de itfa edilebilir.
a) Asli edimin izahname veya ihraç belgesinde öngörülen esaslar çerçevesinde yerine
getirilememesi.
b) Tali edimin Tebliğin 8 inci maddesinin üçüncü fıkrasının (ç) bendinde belirtilen ihale
süreci sonunda yerine getirilememesi.
c) Ġzahname veya ihraç belgesinde tali edim için Tebliğin 8 inci maddesinin üçüncü
fıkrasının (ç) bendinde belirtilen ihale sürecinin yapılmamasının öngörülmesi.
(7) Gayrimenkul sertifikalarının ihracının ve itfasının Kanunun 37 nci maddesinin
birinci fıkrasının (e) bendinde belirtilen yatırım hizmet ve faaliyetinde bulunabilecek bankalar
ile portföy aracılığı, genel saklama hizmeti veya aracılık yüklenimi faaliyetinden herhangi
birini yürütecek olan aracı kurumlar vasıtasıyla yerine getirilmesi zorunludur.
(8) Ġhraççı tarafından öngörülmesi halinde gayrimenkul sertifikaları, proje bitiĢ
tarihinden önce ihraççının belirlediği tutar veya borsada oluĢan fiyat üzerinden geri alınmak
suretiyle de itfa edilebilir.
(9) Edimlerin ilgili ifa süreleri içerisinde ve izahname veya ihraç belgesinde belirtilen
esaslar çerçevesinde yerine getirilememesi durumunda yatırımcılara ihraç aĢamasında
belirlenen cezai Ģartın ödenmesi zorunludur.
(10) Kurul itfa bedelinin ve oluĢabilecek cezai Ģartın yatırımcılara ödenmesinin bir
banka tarafından garanti altına alınmasını, yurt içinde satıĢın yalnızca nitelikli yatırımcılara
yönelik olarak yapılmasını, ihraççının veya gayrimenkul sertifikalarının derecelendirilmesini
talep edebilir.
Arsa sahibi ve ihraççıya iliĢkin esaslar
MADDE 5 – (1) Gayrimenkul sertifikası ihraç etmek isteyen ihraççıların;
a) Gayrimenkul projesinin satıĢ değerinin en az yarısı büyüklüğünde satıĢ değerine
sahip bir projeyi, sözleĢmesi ve teknik Ģartnamelerine uygun olarak Kurula baĢvuru tarihinden
önceki 5 yıl içerisinde tamamlamıĢ veya ihraççının gayrimenkul yatırım ortaklığı olması
durumunda aynı Ģartlardaki bir projeyi tamamlatmıĢ olması,
b) Gayrimenkul projesinin gerçekleĢtirileceği arsanın mülkiyetine münferiden sahip
olması ve arsa tapusunun kat irtifakı tapusuna çevrilmesi veya arsa üzerinde ihraççı lehine kat
irtifakı tesis edilmiĢ olması,
zorunludur.
(2) Ġhraççının gayrimenkul sertifikası ihraç etmek amacıyla kurulmuĢ bir anonim
ortaklık olması durumunda birinci fıkranın (a) bendindeki Ģartın, ihraççının Kurulun ilgili
düzenlemelerine göre yönetim kontrolüne sahip olan ortağı veya müĢtereken sahip olan
ortaklarından en az birisi tarafından karĢılanması gerekmektedir.
(3) TOKĠ, Ġller Bankası Anonim ġirketi veya bunların bağlı ortaklıklarının ihraççı
olması durumunda;
a) Birinci fıkranın (a) bendinde belirtilen Ģart aranmaz.
b) Yatırımcıların, aynı projeden doğrudan konut edinen kiĢiler ile eĢit haklara sahip
olacağına iliĢkin gerekli sözleĢme veya düzenlemelerin yapılması veya Kurulca kabul
edilebilecek diğer tedbirlerin alınması zorunludur.
c) Talep edilmesi halinde Kurulca Tebliğde aranan diğer Ģartlardan muafiyet verilebilir.
(4) TOKĠ, Ġller Bankası Anonim ġirketi ve bunların bağlı ortaklıklarının ihraççı
olmadığı ancak tamamen veya kısmen sahip olduğu arsa ve arazilerin gayrimenkul projesine
konu edildiği ihraçlarda;
a) Birinci fıkranın (b) bendindeki Ģart aranmaz.
b) TOKĠ, Ġller Bankası Anonim ġirketi veya bunların bağlı ortaklıkları ile ihraççı
arasında yapılacak sözleĢmelerde, yatırımcıların, aynı projeden doğrudan konut edinen kiĢiler
ile eĢit haklara sahip olacağına iliĢkin hükümlere yer verilmesi veya Kurulca kabul
edilebilecek diğer tedbirlerin alınması zorunludur.
c) Ġhraççının gayrimenkul projesinin ihraca konu edilen bağımsız bölümlerini
tamamlayamaması durumunda bu bölümler TOKĠ, Ġller Bankası Anonim ġirketi veya
bunların bağlı ortaklıklarının projenin tamamlanması için imzaladıkları sözleĢmedeki esaslara
göre tamamlanır.
Değerleme, fizibilite ve inĢaat ilerleme raporları
MADDE 6 – (1) Kurula baĢvuru ve proje bitiĢ tarihleri ile Tebliğde belirtilen
durumlarda veya Kurulca uygun görülecek diğer aĢamalarda, değerleme kuruluĢlarınca
gayrimenkul projesine iliĢkin olarak bir değerleme raporu hazırlanır. Kurulun ilgili
düzenlemeleri uyarınca hazırlanacak bu raporda gayrimenkul sertifikalarına konu edilen
bağımsız bölümlerin tahmini satıĢ bedeli ile bu bedelin belirlenmesinde esas alınan emsal
değerlere bağımsız bölümlerle iliĢkilendirilmek suretiyle yer verilmesi zorunludur. Değerleme
raporunda gayrimenkul projesindeki emsal satıĢ bedellerine yer verilmesi zorunludur.
(2) Edimlerin ilgili ifa süreleri içerisinde yerine getirilemeyeceğinin anlaĢılması
durumunda veya Kurulca uygun görülecek diğer aĢamalarda, değerleme kuruluĢları tarafından
projeye iliĢkin olarak bir fizibilite raporu hazırlanır. Bu raporda asgari olarak, projenin
mevcut tamamlanma düzeyi ile bitirilmesi için gerekli olan süre ve tahmini maliyet hakkında
bilgi verilir.
(3) Ġhraçtan elde edilen fonların inĢaat ilerleme esasına göre ihraççıya aktarılabilmesini
teminen değerleme kuruluĢları tarafından inĢaat ilerleme raporları düzenlenir.
(4) Tebliğin 5 inci maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları kapsamında yapılan
ihraçlarda, bu maddenin ikinci ve üçüncü fıkralarında sayılan raporlar değerleme kuruluĢları
yerine baĢka kurumlarca hazırlanabilir.
Asli edimlerin kullanılması
MADDE 7 – (1) Yatırımcılar asli edim kullanım süresi içerisinde, asli edim taleplerini
ihraççıya veya yetkili kuruluĢa iletir. Asli edim kullanım süresi, ilk günü gayrimenkul
sertifikasının borsada iĢlem görme tarihinden önce olmamak üzere asgari olarak proje bitiĢ
tarihinden önceki 10 iĢ günü olarak ihraççı tarafından belirlenir. Ġhraççı ayrıca, proje bitiĢ
tarihinden önce belirleyeceği diğer tarihleri de izahname veya ihraç belgesinde açıklamak
suretiyle, asli edim kullanım süresine dahil edebilir. Tebliğin 8 inci maddesinin üçüncü
fıkrasının (b) bendi hükmü saklıdır.
(2) Asli edim talep eden yatırımcılar, asli edim ifa süresi içerisinde almak istedikleri
bağımsız bölümlerin gerektirdiği sayıda gayrimenkul sertifikasını ihraççının hesaplarına
aktarmak ve gerekli olması durumunda Ģerefiyeyi ödemek; ihraççı ise izahname veya ihraç
belgesinde belirlenen esaslar çerçevesinde yatırımcı adına bağımsız bölümlerin mülkiyetinin
devrine iliĢkin hukuki iĢlemleri tamamlamak zorundadır. Ġhraççı, birden fazla yatırımcının
aynı bağımsız bölümü talep etmesi durumunda hangi yatırımcıya öncelik verileceğini
izahname veya ihraç belgesinde belirler. Böyle bir belirlemenin yapılmamıĢ olması
durumunda zaman önceliği esas alınır.
(3) Birden fazla yatırımcı paylı mülkiyet esasları çerçevesinde asli edimin yerine
getirilmesini talep edebilir.
(4) Asli edimin yerine getirilebilmesi için ihraççı hesaplarına aktarılan gayrimenkul
sertifikaları üzerinde herhangi bir haciz, rehin hakkı veya benzeri kısıtlayıcı hakların
bulunmaması gerekir.
(5) Asli edim ifa süresi, asli edim kullanım süresinin bitimini izleyen 10 iĢ gününü
aĢmayacak Ģekilde belirlenir. Ġhraççının asli edim kullanım süresine dahil ettiği proje bitiĢ
tarihinden önceki kullanım süreleri için izahname veya ihraç belgesinde açıklanmak koĢuluyla
farklı ifa süreleri belirlenebilir.
(6) Asli edimin, izahname veya ihraç belgesinde belirlenen asli edim ifa süresi
çerçevesinde proje bitiĢ tarihinden önce talep edilmesi durumunda;
a) Bağımsız bölümün tapuda devir iĢlemi yapılır veya ihraççı ile yatırımcılar arasında
asli edimin yerine getirilmesi amacıyla gayrimenkul satıĢ vaadi sözleĢmesi imzalanır ve bu
sözleĢmeden doğan hak tapu kütüğüne Ģerh edilir. Tebliğin 5 inci maddesinin üçüncü ve
dördüncü fıkraları kapsamında yapılan ihraçlarda, bu fıkrada belirtilen tapu kütüğüne Ģerh
zorunluluğu aranmaz.
b) Gayrimenkul satıĢ vaadi sözleĢmesi düzenlenmesi halinde gayrimenkul sertifikaları
asli edim yerine getirilinceye veya itfa bedeli yatırımcıya ödeninceye kadar yetkili kuruluĢ
nezdinde bloke edilir.
(7) Asli edimin, izahname veya ihraç belgesinde belirtilen esaslar çerçevesinde yerine
getirilmemesi halinde Tebliğin 9 uncu maddesi hükümleri uygulanır.
(8) Banka garantili ihraçlarda asli edimin izahname veya ihraç belgesinde öngörülen
esaslar çerçevesinde yerine getirilemeyeceğinin anlaĢılması halinde;
a) Tebliğin 9 uncu maddesinin birinci fıkrası hükümleri uygulanır. Verilen ek süre veya
asli edim ifa süresi sonunda asli edimin yerine getirilememesi durumunda ek süre veya asli
edim ifa süresinin bitimini takip eden 10 iĢ günü içerisinde varsa cezai Ģart ile birlikte itfa
bedeli ödenir.
b) Önceden asli edim talebinde bulunmuĢ olan yatırımcılar izahname veya ihraç
belgesinde belirlenen süre içerisinde asli edim yerine itfa bedelinin ödenmesini talep
edebilirler. Bu durumda söz konusu yatırımcılara asli edim ifa süresinin bitimini takip eden 10
iĢ günü içerisinde varsa cezai Ģart ile birlikte itfa bedeli ödenir.
(9) Tebliğin 5 inci maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları çerçevesinde yapılan
ihraçlar haricinde gayrimenkul satıĢ vaadi sözleĢmelerinde, mülkiyet devrinin gecikmesi veya
gerçekleĢtirilememesi durumlarına iliĢkin olarak, gayrimenkul sertifikalarına iliĢkin
öngörülen cezai Ģartlara yer verilmesi zorunludur.
(10) Ġhraççı, elinde yeterli sayıda gayrimenkul sertifikası bulunmamasına rağmen asli
edimi kullanmak isteyen yatırımcılar için, izahname veya ihraç belgesinde açıklanmak
koĢuluyla kredi kullanım veya nakit ödeme imkanı sağlayabilir.
Tali edimlerin kullanılması
MADDE 8 – (1) Asli edim kullanım süresi içerisinde asli edim talebiyle baĢvurmayan
veya baĢvurmasına rağmen izahname veya ihraç belgesinde asli edimin yerine getirilmesi için
öngörülen Ģartları yerine getirmeyen yatırımcıların, proje bitiĢ tarihi itibarıyla tali edimi talep
ettikleri kabul edilir.
(2) Ġhraççının tali edime konu gayrimenkul sertifikalarına karĢılık gelen bağımsız
bölümleri satmak ve satıĢ tutarını yatırımcılara payları ile orantılı olarak dağıtmak suretiyle
tali edimi yerine getirmesi zorunludur.
(3) Tali edimin yerine getirilmesinde aĢağıdaki esaslar uygulanır.
a) Tali edim ifa süresinin, izahname veya ihraç belgesinde belirtilen proje bitiĢ tarihini
izleyen 120 günü aĢmayacak Ģekilde belirlenmesi zorunludur.
b) Ġhraççı tarafından izahname veya ihraç belgesinde öngörülmesi ve esaslarının açıkça
belirtilmesi Ģartıyla tali edimi talep ettiği kabul edilen yatırımcılar tali edim ifa süresi
içerisinde asli edimi talep edebilirler. Bu durumda yatırımcılar tarafından gayrimenkulün
bağımsız bölümleri için verilmesi gereken sertifika sayısı, ihraç öncesi yayınlanan izahname
veya ihraç belgesinde ilgili bağımsız bölüm için öngörülen sertifika sayısı ile aynı olacak
Ģekilde belirlenir.
c) Tali edime konu gayrimenkul sertifikalarına karĢılık gelen bağımsız bölümlerin
satıĢından elde edilen satıĢ tutarı, tali edim ifa süresi boyunca tali edime konu bağımsız
bölümlerin tamamı satılıncaya kadar vekilin özen borcu çerçevesinde yetkili kuruluĢ
tarafından devlet tahvili, hazine bonosu, Hazine MüsteĢarlığınca ihraç edilen kira sertifikaları,
mevduat veya katılım hesabı olarak veya Kurulca uygun görülecek diğer sermaye piyasası
araçlarına yatırılmak suretiyle yatırımcılar adına değerlendirilir ve bağımsız bölümlerin
tümünün satıĢının tamamlanmasını takip eden 2 iĢ günü içerisinde yatırımcıların hesaplarına
payları oranında aktarılır. Tebliğin 5 inci maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları
kapsamında yapılan ihraçlarda, satıĢ tutarı TOKĠ, Ġller Bankası Anonim ġirketi veya bunların
bağlı ortaklıkları tarafından yatırımcılar adına değerlendirilebilir.
ç) Tali edimin yerine getirilmesi amacıyla satılacak olan bağımsız bölümlerin, tali edim
ifa süresi içerisinde nakde çevrilmesinde satıĢlar en çok 3 kez açık artırma suretiyle yapılır ve
bu açık artırmalarda aĢağıdaki esaslar uygulanır:
1) En geç proje bitiĢ tarihini izleyen 30 gün içerisinde yapılacak olan birinci ihalede,
Tebliğin 6 ncı maddesi çerçevesinde hazırlanacak değerleme raporunda tespit edilen bağımsız
bölüm satıĢ bedelleri, ihalede verilecek teklifler için asgari tutar olarak belirlenir. Bu asgari
tutar, bağımsız bölümlere konu gayrimenkul sertifikalarının ihraç değerinden az olamaz.
2) Birinci ihalede satıĢa sunulan bağımsız bölümlere yeterli talep gelmemesi halinde,
Tebliğin 6 ncı maddesi çerçevesinde yeni değerleme raporu hazırlatılarak ikinci kez ihaleye
çıkılır. Ġkinci ihale, birinci ihalenin usul ve Ģartlarına göre yapılır.
3) Ġkinci ihalede bağımsız bölümlerin tamamının satılamaması halinde, kalan bağımsız
bölümlerin satıĢı için üçüncü ihale düzenlenir. Üçüncü ihalede satıĢa sunulacak bağımsız
bölümler için asgari bedel tespit edilmez. Ġhalede bağımsız bölümler en yüksek teklifi verene
satılır.
4) Üçüncü ihaleden elde edilen satıĢ geliri bu ihalede satıĢa sunulan bağımsız bölümlere
konu gayrimenkul sertifikalarının ihraç değerinden düĢük ise veya hiç satıĢ geliri elde
edilememiĢ ise, aradaki fark ihraççı tarafından 2 iĢ günü içerisinde ödenir. Bu süre her
durumda tali edim ifa süresini geçemez.
5) Halka arz yoluyla satılan gayrimenkul sertifikası ihraçlarında ihale ilanı, her bir ihale
tarihinden en az 15 gün önce, ihraççının internet sitesinde ve KAP‘ta yayınlanır. Ayrıca ihale
ilanı ve ilgili dokümanların nerede yayınlandığı bilgisi Türkiye çapında yayın yapan ve en
yüksek tirajlı beĢ gazeteden ikisinde ilan edilir. Halka arz edilmeksizin nitelikli yatırımcılara
satılan gayrimenkul sertifikası ihraçlarında ihale ilanı ve ilgili dokümanların nerede
yayınlandığı bilgisi Tebliğin 12 nci maddesinin ikinci fıkrası çerçevesinde yatırımcılara
duyurulur.
6) Bu madde kapsamında yapılan ihalelere ihraççı ve ihraççının iliĢkili tarafları
katılamaz.
(4) Banka garantili ihraçlarda tali edimin;
a) Ġhale süreci gerçekleĢtirilerek yerine getirilmek istenmesi durumunda üçüncü fıkranın
(ç) bendinde ihraç değerine yapılan atıflar yerine itfa bedeli esas alınır.
b) Ġhraççının izahname veya ihraç belgesinde öngörmesi halinde ihale süreci
gerçekleĢtirilmeksizin proje bitiĢ tarihini izleyen 10 iĢ günü içerisinde itfa bedelinin ödenmesi
suretiyle yerine getirilmek istenmesi durumunda bu maddenin ikinci ve üçüncü fıkraları
uygulanmaz.
(5) Ġzahname veya ihraç belgesinde belirtilmiĢ olması kaydıyla, ihraççılarca tali edim
yerine getirilirken;
a) Üçüncü fıkranın (ç) bendinde belirtilen ihraç değeri,
b) Dördüncü fıkrada itfa bedelinin hesaplanmasına esas alınan ihraç değeri,
yerine ihraç değerinin üzerinde olacak Ģekilde bir varlık veya getiriye endekslenmiĢ
ihraç değeri esas alınabilir.
Projenin gecikmesi ve gerçekleĢmemesi durumları
MADDE 9 – (1) Edimlerin, izahname veya ihraç belgesinde belirtilen ifa sürelerinde ve
esaslar çerçevesinde yerine getirilemeyeceğinin anlaĢılması projenin gecikmesi durumudur.
Projenin gecikmesi durumunda;
a) Bu durumun anlaĢıldığı tarihten itibaren 15 iĢ günü içerisinde Tebliğin 6 ncı maddesi
uyarınca bir fizibilite raporu hazırlanır ve bu raporda projenin tamamlanması için gerekli
olduğu belirtilen süre için Kurula ek süre talebiyle baĢvurulur. Kurulca verilecek bu ek süre
genel zorlayıcı sebepler haricinde hiçbir Ģekilde proje bitiĢ tarihini izleyen 180 günü aĢamaz.
b) Projenin geciktiği bilgisi, fizibilite raporunun sonuç bölümü, Kurulca verilen ek süre,
bu kapsamda yeniden belirlenen edim kullanım ve ifa süreleri ile yatırımcılara bu süre
boyunca ödenecek cezai Ģarta iliĢkin esaslar, izahname veya ihraç belgesi ile aynı usuller
çerçevesinde duyurulur.
c) Kurulca verilen ek süre çerçevesinde yeniden belirlenen ifa süreleri içerisinde asli ve
tali edimler yerine getirilir ve varsa cezai Ģart ödenir. Banka garantili ihraçlarda Tebliğin 7 nci
maddesinin sekizinci fıkrası ile 8 inci maddesinin dördüncü fıkrası hükümleri saklıdır.
(2) Verilen bu ek süre sonunda veya ek süre talebinde bulunulmaması halinde vade
sonunda edimlerin yerine getirilememesi veya getirilemeyeceğinin anlaĢılması projenin
gerçekleĢmemesi durumudur. Bu durumda en geç 5 iĢ günü içerisinde Kurula bilgi verilir ve
projenin gerçekleĢmediği, yatırımcıların hakları ve cezai Ģart dahil yatırımcılara yapılacak
ödemelere iliĢkin esaslar izahname veya ihraç belgesi ile aynı usuller çerçevesinde duyurulur.
Ġhraçtan elde edilen fonların kullanım Ģekli
MADDE 10 – (1) Gayrimenkul sertifikası ihracı karĢılığında elde edilen fon, yetkili
kuruluĢ veya banka garantili ihraçlarda banka tarafından bir banka nezdinde açılan özel bir
hesapta toplanır ve vekilin özen borcu çerçevesinde devlet tahvili, hazine bonosu, Hazine
MüsteĢarlığınca ihraç edilen kira sertifikaları, vadeli mevduat veya katılım hesabı olarak veya
Kurulca uygun görülecek diğer sermaye piyasası araçlarına yatırılmak suretiyle ihraççı adına
değerlendirilir.
(2) Gayrimenkul sertifikası ihracından elde edilen fonlar, yalnızca gayrimenkul
projesinin tamamlanmasında veya bu projenin tamamlanması için baĢvuru tarihi itibarıyla
kullanılmıĢ finansman kaynaklarının geri ödenmesinde kullanılır.
(3) Ġhraçtan elde edilen toplam fonun yalnızca Tebliğ çerçevesinde hazırlanacak
değerleme, fizibilite ve inĢaat ilerleme raporlarının yetkili kuruluĢ tarafından hazırlatılması
için asgari ücret tarifesi dikkate alınarak hesaplanan kısmı yetkili kuruluĢ veya banka garantili
ihraçlarda banka tarafından bloke edilir.
(4) Ġhraçtan elde edilen fonlar, inĢaat ilerleme raporlarında belirlenen oranlar ölçüsünde
yetkili kuruluĢ veya banka garantili ihraçlarda banka tarafından ihraççıya, projenin
tamamlanmasının baĢka kiĢi veya kurum tarafından bağımsız bölümlerin tamamlanması
durumunda söz konusu kiĢi veya kurumlara aktarılır.
(5) Projenin gerçekleĢmemesi veya gerçekleĢmeyeceğinin kesinleĢmesi durumunda
ihraçtan elde edilen fon hesabında kalan tutarlar ihraççıya aktarılmaz ve yalnızca yatırımcılara
yapılacak geri ödemelerde kullanılır.
(6) Gayrimenkul sertifikaları itfa edildikten sonra, ihraçtan elde edilen fon hesabında
kalan tutarlar ihraççıya aktarılır.
Kurula baĢvuru ve gerekli belgeler
MADDE 11 – (1) Gayrimenkul sertifikalarının ihracında Ek/1‘de belirtilen belgelerle
birlikte onay almak için Kurula baĢvurulur.
(2) Ġhraç edilecek gayrimenkul sertifikaları, Tebliğin 4 üncü maddesinin ikinci fıkrası
çerçevesinde konut ve ticari alanlar için ayrı ayrı belirlenen ihraç tutarını aĢmamak kaydıyla
Kurulca onay verilen ihraç tavanı içinde, tertipler halinde satılabilir. Ġzahnamenin geçerlilik
süresi boyunca yapılacak halka arzlarda, her tertibin satıĢından önce Ek/2‘de yer alan
belgelerle birlikte Kuruldan onay almak amacıyla Kurula baĢvurulur. Halka arz edilmeksizin
yapılacak satıĢlarda ise, ihraç limitine Kurulca onay verilen tarihten itibaren 1 yıllık süre
içerisinde her tertibin satıĢından önce tertip ihraç belgesinin onaylanması amacıyla Kurula
baĢvurulur.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yatırımcı raporu
MADDE 12 – (1) Halka arz yoluyla satılan gayrimenkul sertifikasına konu bağımsız
bölümlerin tamamlanma düzeyi ile ilgili dönem içerisinde talep edilen ve gerçekleĢtirilen asli
edimlere iliĢkin bilgileri içeren yatırımcı raporu, söz konusu gayrimenkul sertifikası itfa
edilene kadar her 3 aylık hesap dönemleri itibarıyla ihraççının internet sitesinde ve KAP‘ta
raporun imzalandığı gün ilan edilir. Ġhraççı, yatırımcılara daha kısa dönemler itibarıyla
raporlama yapabilir.
(2) Yurt içinde nitelikli yatırımcılara veya yurt dıĢında satılmak üzere ihraç edilen
gayrimenkul sertifikasına konu bağımsız bölümlerin tamamlanma düzeyi ile ilgili dönem
içerisinde talep edilen ve gerçekleĢtirilen asli edimlere iliĢkin bilgiler, söz konusu
gayrimenkul sertifikası itfa edilene kadar 6 aylık hesap dönemleri itibarıyla Kurula ve
yatırımcılara iletilir. Ġhraççı, yatırımcılara daha kısa dönemler itibarıyla raporlama yapabilir.
Kamuyu aydınlatma
MADDE 13 – (1) Halka arz yoluyla gerçekleĢtirilen gayrimenkul sertifikası
ihraçlarında Kurulun kamuyu aydınlatma düzenlemelerinde belirtilen hususlara ek olarak
ihraççı;
a) Ġzahnamede belirtilen asli edim kullanım ve ifa süreleri ile tali edimin kullanımı için
gayrimenkul sertifikalarının ihraççı hesabına aktarılacağı süre, söz konusu sürelerin baĢlangıç
tarihinden en az 10 gün önce,
b) Tebliğ hükümleri kapsamında yatırımcıların tali edimden asli edime geçiĢ için edim
değiĢikliği talebinde bulunabilecekleri süreyi, söz konusu sürenin baĢlangıç tarihinden en az
10 gün önce,
c) Gayrimenkul projesi kapsamında hazırlanan değerleme, inĢaat ilerleme ve fizibilite
raporlarının sonuçlarının, söz konusu raporların hazırlandığı gün,
ç) Gayrimenkul projesinde, gayrimenkul sertifikası ihracına konu olmayan benzer
nitelikte bağımsız bölümlerin ortalama satıĢ fiyatlarını, bu fiyatlara esas alınan iskonto ve
geçerli olan diğer Ģartlarla birlikte her haftanın ilk iĢ günü,
d) Tebliğin 4 üncü maddesinin sekizinci fıkrası uyarınca ihraççı tarafından yatırımcılara
geri alım imkanı sağlanması durumunda, vade boyunca yapılacak geri alımlara iliĢkin fiyat
bilgisini her haftanın ilk iĢ günü,
internet sitesinde ve KAP‘ta açıklamak zorundadır.
Diğer hususlar
MADDE 14 – (1) Ġzahnamenin, ihraç belgesinin ve ihraca iliĢkin diğer belgelerin
içeriğine, hazırlanmasına, onaylanmasına, yayınlanmasına, tescil ve ilanına, izahnamede yer
alacak finansal tablolara, izahnamedeki değiĢikliklere, ihraççılar tarafından yapılacak ilan ve
reklamlara iliĢkin hususlarda, gayrimenkul sertifikalarının ihraç ve satıĢ esasları ile
ihraççıların finansal raporlama, bağımsız denetim ve kamuyu aydınlatma yükümlülüklerinin
belirlenmesinde ve Tebliğde yer almayan diğer konularda Kurulun ilgili düzenlemelerine
uyulur.
Kurul ücreti
MADDE 15 – (1) Ġhraççılar tarafından, satıĢı yapılacak gayrimenkul sertifikalarının,
varsa nominal değerinden aĢağı olmamak üzere, Kanunun 130 uncu maddesinin üçüncü
fıkrası uyarınca, ihraç değerinin binde ikisi tutarında ücretin Kurul bütçesine gelir
kaydedilmek üzere yatırılması zorunludur.
Gayrimenkul sertifikalarının kayden ihracı
MADDE 16 – (1) Ġhraççı tarafından yurt içinde ihraç edilecek gayrimenkul
sertifikalarının MKK nezdinde elektronik ortamda kayden ihracı ve bunlara iliĢkin hakların
hak sahipleri bazında izlenmesi zorunludur.
(2) Ġhraççı tarafından yurt dıĢında ihraç edilecek gayrimenkul sertifikalarının MKK
nezdinde elektronik ortamda kayden ihracı ve bunlara iliĢkin hakların izlenmesi zorunludur.
Yurt dıĢında ihraç edilecek gayrimenkul sertifikaları, ihraççının veya MKK üyesinin
niteliğine göre MKK nezdinde hak sahibi ismine hesap açılmaksızın toplu olarak tutulabilir.
(3) Kurul, ihraççının talebi üzerine yurt dıĢında ihraç edilecek gayrimenkul
sertifikalarının MKK nezdinde kayden ihraç edilmesi zorunluluğuna muafiyet verebilir.
(4) Gayrimenkul sertifikalarının bu maddenin üçüncü fıkrası kapsamında MKK
nezdinde kayden ihraç edilmemiĢ olması durumunda; yurt dıĢında ihraç edilecek gayrimenkul
sertifikalarına iliĢkin olarak; ihraç tutarı, ihraç tarihi, ISIN kodu, vade baĢlangıç tarihi, vadesi,
saklamacı kuruluĢ, ihracın gerçekleĢtirildiği döviz cinsi ve ülkeye iliĢkin bilgiler, ihracın
gerçekleĢtirilmesini takip eden 3 iĢ günü içerisinde MKK‘ya iletilir. MKK‘ya iletilen bu
bilgilerde değiĢiklik olması halinde, değiĢikliğin yapıldığı tarihi takip eden 3 iĢ günü
içerisinde MKK‘ya bilgi verilir.
Diğer gayrimenkul sertifikalarına iliĢkin onay baĢvurularının Kurulca
sonuçlandırılması
MADDE 17 – (1) Tebliğde sayılmamakla birlikte, Kurulun diğer düzenlemelerinin
kapsamı içinde yer almayan ve niteliği itibarıyla gayrimenkul sertifikası olduğu Kurulca kabul
edilecek sermaye piyasası araçlarına ait izahname ve ihraç belgesinin onaylanmasına iliĢkin
baĢvurular, Tebliğ hükümlerinin kıyasen uygulanması suretiyle sonuçlandırılır.
MADDE 18 – (1) Kurulun 20/7/1995 tarihli ve 22349 sayılı Resmî Gazete‘de
yayımlanan Gayrimenkul Sertifikalarının Kurul Kaydına Alınmasına ĠliĢkin Esaslar Tebliği
(Seri: III, No: 19) yürürlükten kaldırılmıĢtır. Kurulun diğer düzenlemelerinde Gayrimenkul
Sertifikalarının Kurul Kaydına Alınmasına ĠliĢkin Esaslar Tebliği (Seri:III, No:19)‘ne yapılan
atıflar bu Tebliğe yapılmıĢ sayılır.
Yürürlük
MADDE 19 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
EK/1
GAYRĠMENKUL SERTĠFĠKALARINA ĠLĠġKĠN ĠZAHNAME VEYA ĠHRAÇ
BELGESĠNĠN ONAYLANMASI ĠÇĠN GEREKLĠ BELGELER (*)
1) Ġhraççıyı ve ihraççının ortaklarını tanıtıcı bilgiler,
2) Ġhraççının yürürlükte bulunan tüm değiĢiklikleri içeren ve tek bir metin haline
getirilmiĢ, ihraççıyı temsile yetkili kiĢilerce imzalı esas sözleĢmesi,
3) Ġhraççının ihraca iliĢkin yetkili organ kararının noter onaylı örneği,
4) Ġhraççının sermayesinin ödenmiĢ kısmının tespitine iliĢkin mali müĢavir raporu ile
mevcut sermayenin tesciline iliĢkin TTSG,
5) Yetkili kuruluĢ ile imzalanan aracılık sözleĢmesi,
6) Halka arz edilerek yapılacak ihraçlar için ihraççının yönetim kurulu üyeleri ile
yönetimde yetkili olan personelden alınan, ilgili kiĢiler hakkında sermaye piyasası mevzuatı,
19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanunu ve/veya 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı
Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile kasten iĢlenen
bir suçtan dolayı beĢ yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da zimmet, irtikâp, rüĢvet,
hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat
karıĢtırma, verileri yok etme veya değiĢtirme, banka veya kredi kartlarının kötüye
kullanılması, kaçakçılık, vergi kaçakçılığı veya haksız mal edinme suçlarından dolayı alınmıĢ
cezai kovuĢturma ve/veya hükümlülüğünün ve ortaklık iĢleri ile ilgili olarak taraf olunan dava
konusu hukuki uyuĢmazlık ve/veya kesinleĢmiĢ hüküm bulunup bulunmadığına dair güncel
tarihli beyanlar,
7) Halka arz edilerek yapılacak ihraçlar için, izahnamede yer alacak finansal tablolar ile
baĢvuru tarihine en yakın ara dönem finansal tablolar,
8) Halka arz edilmeksizin yapılacak ihraçlar için Kurulun ilgili düzenlemeleri uyarınca
hazırlanmıĢ ve bağımsız denetimden geçirilmiĢ son iki yıllık ve baĢvuru tarihine en yakın ara
dönem finansal tablolar,
9) Halka arz edilerek yapılacak ihraçlar için Kurul düzenlemeleri çerçevesinde
hazırlanmıĢ izahname,
10) Halka arz edilmeksizin yapılacak ihraçlar için Kurul düzenlemeleri çerçevesinde
ihraç belgesi,
11) Ġhraç edilecek gayrimenkul sertifikalarına iliĢkin vade, getiri ve risk faktörleri
hakkında bilgi,
12) Ġhraççının noter onaylı imza sirküleri,
13) Gayrimenkul projesine iliĢkin ruhsat ve izinlerin usulüne uygun alındığının, arsa
üzerinde ihraca engel olabilecek hukuki bir ihtilaf bulunmadığını gösteren hukukçu görüĢü,
14) Banka garantili ihraçlarda garantör banka tarafından Kurul ve ihraççıya hitaben
yazılacak yazı ile garantiyi veren bankanın konuya iliĢkin yetkili organ kararının noter onaylı
örneği,
15) Gayrimenkul sertifikasına konu olan gayrimenkul projesi hakkında bilgi ile inĢa
edileceği alanın tapu senedi örneği,
16) Tebliğin 5 inci maddesinde belirtilen hususlara iliĢkin olarak ihraççının yeterliliğini
tevsik edici belgeler,
17) Bağımsız bölümlerin listesi ve asli edimi talep edecek yatırımcılara dağıtım esasları,
18) Gayrimenkul sertifikasının fiyatının belirlenmesinde kullanılan yöntem ve
varsayımlara iliĢkin detaylı bilgi,
19) Arsa sahibi ile ihraççının farklı olması durumunda, TOKĠ, Ġller Bankası Anonim
ġirketi veya bunların bağlı ortaklıkları ile ihraççı arasında imzalanan ve Tebliğin 5 inci
maddesinde belirtilen Ģartları taĢıyan sözleĢme(ler),
20) Ġhraççının gayrimenkul sertifikası ihraç etmek amacıyla kurulmuĢ bir anonim
ortaklık olması durumunda ihraççının ortaklarının ihraçtan kaynaklanan yükümlülüklerden
müteselsil sorumlu olduklarına dair taahhütname,
21) Gayrimenkul projesine konu bağımsız bölümlerin, konut ve ticari alan olarak
hesaplanmıĢ toplam satıĢ değerleri,
22) Ġhraçtan elde edilen fonun yatırılacağı ve yetkili kuruluĢ banka garantili ihraçlarda
banka tarafından açılan hesaba iliĢkin bilgi,
23) Gayrimenkul sertifikası ihracı için yapılmıĢ olan sözleĢmelerin ve hazırlanan
değerleme raporu ile varsa diğer raporların birer örneği,
24) BaĢvuru tarihi itibarıyla mevcut olması durumunda ihraççıya veya ihraç edilecek
gayrimenkul sertifikalarına iliĢkin derecelendirme raporu ve derecelendirme kuruluĢunun
derecelendirme ölçeğine iliĢkin bilgi,
25) Kurulca gerekli görülen diğer bilgi ve belgeler.
EK/2
ĠZAHNAMENĠN GEÇERLĠLĠK SÜRESĠ ĠÇĠNDE HER ĠHRAÇTAN ÖNCE
KURULA GÖNDERĠLECEK BĠLGĠ VE BELGELER (*)
1) Kurul düzenlemeleri çerçevesinde hazırlanmıĢ arz programı sirküleri veya sermaye
piyasası aracı notu ile özet.
2) Ġhraççı bilgi dokümanı veya arz programı izahnamesinde açıklanan hususlarda
değiĢiklik gerekmesi durumunda buna iliĢkin değiĢiklik metinleri, değiĢiklik gerekmiyorsa bu
hususa iliĢkin olarak ihraççı tarafından verilecek beyan.
3) SatıĢı yürütecek yetkili kuruluĢlarla yapılan halka arza aracılık sözleĢmesinin bir
örneği (Daha önce Kurula gönderilen aracılık sözleĢmesi halen geçerli ve bu sözleĢmede
herhangi bir değiĢiklik yapılmadıysa tekrar gönderilmesine gerek bulunmamaktadır. Bu
durumda ihraççı beyanı yeterlidir)
4) Kurulca gerekli görülmesi halinde verilen bilgileri teyit eden belgeler ile Kurulca
istenebilecek diğer belgeler.
(*) Ek/1 ve Ek/2‘de yer alan bilgi ve belgelerin, KAP‘ta ilan edilmiĢ olması ve bunların
güncel olduğunun ihraççı tarafından beyan edilmesi durumunda Kurula ayrıca gönderilmesi
gerekmez.
[R.G. 05 Temmuz 2012 – 28688]
—— • ——
Adalet Bakanlığından:
MÜNHAL NOTERLĠKLER
AĢağıda 2012 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan BĠRĠNCĠ SINIF
NOTERLĠKLER münhaldir.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF
NOTERLERDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay
içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları
gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvuru süresi içinde
Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Ġlan olunur.
SIRA
NO
1
2
3
4
5
6
7
8
NOTERLĠĞĠN ADI:
BEġĠKTAġ ĠKĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
BEYOĞLU OTUZUNCU
NOTERLĠĞĠ
ERZURUM DÖRDÜNCÜ
NOTERLĠĞĠ
ESKĠġEHĠR SEKĠZĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
ĠSTANBUL ALTINCI
NOTERLĠĞĠ
ĠSTANBUL ONĠKĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
ĠZMĠR YĠRMĠÜÇÜNCÜ
NOTERLĠĞĠ
MERSĠN BĠRĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
2012 YILI GAYRĠSAFĠ
GELĠRĠ
1.247.344,50.-TL.
621.426,94.-TL.
567.524,11.-TL.
854.845,18.-TL.
796.734,39.-TL.
528.041,86.-TL.
759.073,69.-TL.
751.966,13.-TL.
5719/1-1
—————
MÜNHAL NOTERLĠK
2011 yılı tahmini gayrisafi geliri 100.000.-TL. olan, Cumhuriyet Caddesinin MuĢ-Bitlis
ġosesi (MuĢ-Bitlis Karayolu) ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak 134. Sokak ile kesiĢtiği yer,
buradan devamla 134. Sokağın Hürriyet Caddesi ile kesiĢtiği yer, buradan devamla Hürriyet
Caddesinin MuĢ-Bitlis ġosesi ile kesiĢtiği yer, buradan devamla MuĢ-Bitlis ġosesinin
Cumhuriyet Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisinde kalan cadde ve sokaklar ile
çerçeve cadde ve sokakların bu alana bakan bölümlerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
yaratmayacak uygun bir yerde ihdas bölgesi bulunan muhdes üçüncü sınıf MUġ
DÖRDÜNCÜ NOTERLĠĞĠ münhaldir.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF,
ĠKĠNCĠ SINIF, ÜÇÜNCÜ SINIF NOTERLERDEN VE NOTERLĠK BELGESĠ
SAHĠPLERĠNDEN bu noterliğe atanmaya istekli olanların ilân tarihinden itibaren bir ay
içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları
gerekmektedir.
BaĢvuruda bulunan ve belge numarası 9000'in altında olan belge sahiplerinin baĢvuru
dilekçelerine 1512 sayılı Noterlik Kanununun 23 üncü maddesi gereğince sabıka kaydı, sağlık
raporu, mal bildirimi, kayıtlı olunan barodan hakkında soruĢturma ya da disiplin cezası olup,
olmadığına iliĢkin belge, vukuatlı nüfus kayıt örneği ve Cumhuriyet BaĢsavcılıklarından
temin edilebilecek beyannameyi eklemeleri gerekmektedir. Eksik belgelerini ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde tamamlamayan kiĢilerin istemi dikkate alınmaz.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi
içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde dikkate alınmaz.
Ġlân olunur.
5720/1-1
—————
AĢağıda 2012 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan ÜÇÜNCÜ SINIF noterlikler
münhaldir.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF,
ĠKĠNCĠ SINIF, ÜÇÜNCÜ SINIF NOTERLERDEN VE NOTERLĠK BELGESĠ
SAHĠPLERĠNDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay
içinde ve istekli oldukları her noterlik için ayrı dilekçe vermek suretiyle Bakanlığımıza veya
bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları gerekmektedir.
BaĢvuruda bulunan ve belge numarası 9000'in altında olan belge sahiplerinin baĢvuru
dilekçelerine 1512 sayılı Noterlik Kanununun 23 üncü maddesi gereğince sabıka kaydı, sağlık
raporu, mal bildirimi, kayıtlı olunan barodan hakkında soruĢturma ya da disiplin cezası olup
olmadığına iliĢkin belge, vukuatlı nüfus kayıt örneği ve Cumhuriyet BaĢsavcılıklarından
temin edilebilecek beyannameyi eklemeleri gerekmektedir. Eksik belgelerini ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde tamamlamayan kiĢilerin istemi dikkate alınmaz.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler ve ekleri baĢvurma
süresi içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde dikkate alınmaz.
Aynı kanunun değiĢik 30 uncu maddesi uyarınca, atanma emrinin tebellüğünden sonra
vazgeçme halinde noterlik belgesi sahipleri de noterler gibi istifa etmiĢ sayılacaktır.
Ġlan olunur.
SIRA
NO
NOTERLĠĞĠN ADI
1
ASLANAPA
NOTERLĠĞĠ
2
AYANCIK NOTERLĠĞĠ
3
BĠNGÖL ĠKĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
4
BORÇKA NOTERLĠĞĠ
5
BOZDOĞAN
NOTERLĠĞĠ
6
BULANIK NOTERLĠĞĠ
7
ÇILDIR NOTERLĠĞĠ
8
DERĠNKUYU
NOTERLĠĞĠ
9
DĠVRĠĞĠ NOTERLĠĞĠ
10
GÜNEYSU NOTERLĠĞĠ
11
HAVRAN NOTERLĠĞĠ
12
HAZRO NOTERLĠĞĠ
13
HEKĠMHAN
NOTERLĠĞĠ
14
ĠNEBOLU NOTERLĠĞĠ
15
KEÇĠBORLU
NOTERLĠĞĠ
16
SĠVASLI NOTERLĠĞĠ
ĠLĠ
KÜTAHYA
2012 YILI
GAYRĠSAFĠ
GELĠRĠ
35.782,69.-TL.
SĠNOP
195.412,37.-TL.
233.579,51.-TL.
ARTVĠN
AYDIN
195.710,05.-TL.
120.821,00.-TL.
MUġ
ARDAHAN
NEVġEHĠR
202.038,62.-TL.
24.962,09.-TL.
93.618.34.-TL.
SĠVAS
RĠZE
BALIKESĠR
DĠYARBAKIR
MALATYA
119.034,43.-TL.
25.633,17.-TL.
161.428,13.-TL.
20.133,17.-TL.
57.028,30.-TL.
KASTAMONU
ISPARTA
136.132,73.-TL.
78.636,41.-TL.
UġAK
136.820,14.-TL.
ġARKĠKARAAĞAÇ
NOTERLĠĞĠ
UĞURLUDAĞ
NOTERLĠĞĠ
UZUNDERE
NOTERLĠĞĠ
YALVAÇ ĠKĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
17
18
19
20
ISPARTA
140.596.30.-TL.
ÇORUM
26.543,04.-TL.
ERZURUM
27.276,47.-TL.
ĠSPARTA
172.052,61.-TL.
5721/1-1
—————
AĢağıda 2012 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan ĠKĠNCĠ SINIF
NOTERLĠKLER münhaldir.
VE ĠKĠNCĠ SINIF noterlerden bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına
baĢvurmaları gerekmektedir.
Ġlan olunur.
SIRA
NO
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
NOTERLĠĞĠN ADI:
ADIYAMAN ÜÇÜNCÜ
NOTERLĠĞĠ
AKHĠSAR ĠKĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
ARDEġEN NOTERLĠĞĠ
AYVALIK ĠKĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
BODRUM BEġĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
ÇANAKKALE DÖRDÜNCÜ
NOTERLĠĞĠ
EDĠRNE BEġĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
FATSA BĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
FETHĠYE ALTINCI
NOTERLĠĞĠ
KÖRFEZ BĠRĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
MARMARĠS ÜÇÜNCÜ
NOTERLĠĞĠ
NEVġEHĠR BĠRĠNCĠ
NOTERLĠĞĠ
SĠĠRT BĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
2012 YILI GAYRĠSAFĠ
GELĠRĠ
229.333,63.-TL.
401.887,06.-TL.
257.893,20.-TL.
326.060,92.-TL.
475.178,57.-TL.
166.248,30.-TL.
207.173,04.-TL.
438.904,18.-TL.
612.736,17.-TL.
590.323,41.-TL.
299.354,35.-TL.
685.153,24.-TL.
703.814,24.-TL.
5722/1-1
—————
MÜNHAL NOTERLĠK
2012 yılı gayrisafi geliri 474.057,43.-TL olan, birinci sınıf Ankara Ġkinci Noterliğinin
ihdas alanı "Mustafa Kemal Mahallesinde, 2120. Caddenin, 2150. Sokak ile kesiĢtiği yerden
baĢlayarak, 2120. Cadde, devamında 2128. Sokak ve devamında 2082. Caddenin 2083. Cadde
ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmında ve bu kısmın her iki tarafının 200 metre derinliklerinde
diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde" Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
NOTERLERDEN bu noterliğe atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde
Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları
gerekmektedir.
Ġlan olunur.
5723/1-1
[R.G. 05 Temmuz 2012 – 28688]
—— • ——
TEBLĠGLER
ĠġKOLU TESPĠT KARARI
Karar No. : 2013/32
ĠĢyeri
: Yenibir TaĢımacılık Nak. Tur. Bil. ve Ġlet. Gıda ĠnĢ.
Tem. San. Tic. Ltd. ġti.
Vezirçiftliği Mah. Körfez Sk. No: 11
Kullar-BaĢiskele/KOCAELĠ
Tespiti Ġsteyen :
Tümtis Sendikası
Ġnceleme
: Yenibir TaĢımacılık Nak. Tur. Bil. ve Ġlet. Gıda Ġn. Tem. San. Tic. Ltd.
ġti.‘de Bakanlığımızca yapılan incelemede; söz konusu Ģirketin, Vezirçiftliği Mah. Körfez Sk.
No: 11 Kullar-BaĢiskele/KOCAELĠ adresinde bulunan iĢyerinde karayolu ile Ģehir içi yük
taĢımacılığı iĢinin yapıldığı ve bu nedenle yapılan iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliği‘nin 15 sıra
numaralı ―TaĢımacılık‖ iĢkolunda yer aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: Yenibir TaĢımacılık Nak. Tur. Bil. ve Ġlet. Gıda Ġn. Tem. San. Tic. Ltd. ġti.
iĢyerinde yapılan iĢlerin niteliği itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği‘nin 15 sıra numaralı
―TaĢımacılık‖ iĢkoluna girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete‘de yayımlanmasına
6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5‘inci maddesi gereğince karar
verilmiĢtir.
[R.G. 06 Temmuz 2012 – 28689]
—— • ——
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından :
4688 SAYILI KAMU GÖREVLĠLERĠ SENDĠKALARI VE TOPLU SÖZLEġME KANUNU GEREĞĠNCE
KAMU GÖREVLĠLERĠ SENDĠKALARI ĠLE KONFEDERASYONLARIN ÜYE SAYILARINA ĠLĠġKĠN
2013 TEMMUZ ĠSTATĠSTĠKLERĠ HAKKINDA TEBLĠĞ
Hizmet
Kolu
Sıra
No
1
2
Hizmet
Kolunun
Adı
Büro,
Bankacılık
ve
Sigortacılık
Hizmetleri
Eğitim,
Öğretim ve
Bilim
Hizmetleri
Toplam
Kamu
Görevlileri
Sayısı
Kamu Görevlileri
Sendikasının Unvanı
BES
(Büro Emekçileri
Sendikası)
TÜRK BÜRO - SEN
(Türkiye Büro ÇalıĢanları
Sendikası)
BÜRO MEMUR - SEN
(Büro Memurları
Sendikası)
BÜRO HAK-SEN
(Büro ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
BÜRO-Ġġ
(Büro Hizmet Kolu Kamu
ÇalıĢanları Sendikası)
BAĞIMSIZ BÜRO-SEN
(Bağımsız Büro Hizmet
Kolu Sendikası)
MES
210.858
(Müstakil Emekçiler
Sendikası)
DEMOKRATĠK OFĠSSEN
(Türkiye Demokratik Ofis
ADALET BÜRO-SEN
(Türkiye 1 Nolu
Hizmetleri Kolu
HÜRSEN
(Hür Kamu ÇalıĢanları
Sendikası)
TÜM BÜRO-SEN
(Tüm Büro ÇalıĢanları
Sendikası)
SÖZ BÜRO-SEN
(Büro ÇalıĢanları Sözcüsü
Sendikası)
TÜRK EĞĠTĠM-SEN
(Türkiye Eğitim ve
Öğretim Bilim
1.007.865
Hizmetleri Kolu Kamu
EĞĠTĠM - SEN
Bağlı Olduğu
Konfederasyon
Sendika
Dosya
No
Topla
m Üye
Sayısı
SendikalaĢ
ma Oranı
(%)
KESK
32
20.259
9,61
TÜRKĠYE
KAMU - SEN
36
44.649
21,17
MEMUR-SEN
63
48.112
22,82
HAK-SEN
89
1.300
0,62
BĠRLEġĠK
KAMU-Ġġ
124
1.226
0,58
BASK
127
516
0,24
BAĞIMSIZ
144
68
0,03
DESK
157
326
0,15
BAĞIMSIZ
158
2.113
1,00
BAĞIMSIZ
181
34
0,02
TÜM
MEMUR-SEN
185
111
0,05
BAĞIMSIZ
197
54
0,03
TÜRKĠYE
KAMU - SEN
12
225.25
0
22,35
KESK
14
124.38
12,34
(Eğitim ve Bilim
Emekçileri Sendikası)
EĞĠTĠM - BĠR - SEN
(Eğitimciler Birliği
MEMUR-SEN
Sendikası )
TEM - SEN
(Tüm Eğitimciler ve
BAĞIMSIZ
Eğitim MüfettiĢleri
Sendikası)
ÖZGÜR EĞĠTĠM-SEN
(Özgür Eğitim ve Bilim
BAĞIMSIZ
ANADOLU EĞĠTĠMSEN
(Anadolu Eğitim Öğretim BAĞIMSIZ
ve Bilim Hizmetleri
Sendikası)
ATA-SEN
(Ata Eğitim ve Bilim
BAĞIMSIZ
EĞĠTĠM-Ġġ
BĠRLEġĠK
(Eğitim ve Bilim
KAMU-Ġġ
ĠĢgörenleri Sendikası)
TEÇ-SEN
BAĞIMSIZ
(Tüm Eğitim ÇalıĢanları
Sendikası)
KUVAYI EĞĠTĠM-SEN
( Kuvayı Milliye Eğitim
BAĞIMSIZ
Sendikası)
EĞĠTĠM HAK-SEN
(Eğitim, Öğretim ve Bilim
HAK-SEN
ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
AND-SEN
( Anadolu Eğitim
BAĞIMSIZ
ÇalıĢanları Birliği
Sendikası)
TÜM EĞĠTĠM BĠRSEN
BAĞIMSIZ
(Tüm Eğitimciler Birliği
Sendikası)
BEÇ-SEN
(Bağımsız Eğitim,
Öğretim ve Bilim Hizmet BAĞIMSIZ
Kolu Kamu Görevlileri
Sendikası)
DES
(Demokrat Eğitimciler
BAĞIMSIZ
Sendikası)
0
28
251.11
0
24,92
43
1.554
0,15
106
953
0,09
112
725
0,07
116
85
0,01
120
34.912
3,46
125
7.572
0,75
126
26
0,00
132
831
0,08
138
451
0,04
154
64
0,01
156
133
0,01
161
409
0,04
BĠRLĠK EĞĠTĠM-SEN
TÜM
(Eğitim, Öğretim ve Bilim
MEMUR-SEN
Hizmetleri ÇalıĢanları
Sendikası)
BĠLGEÇ
(Bilinçli ve GeliĢimci
BAĞIMSIZ
Eğitim ÇalıĢanları
Sendikası)
EĞĠTĠM SÖZ-SEN
(Eğitim ve Bilim
BAĞIMSIZ
ÇalıĢanlarının Sözü
Sendikası)
MEÇ-SEN
(Milli Eğitim ve Bilim
BAĞIMSIZ
Hizmetleri ÇalıĢanları
Sendikası)
TEG-SEN
(Tüm Eğitim Gönüllüleri
BAĞIMSIZ
Sendikası)
DEMOKRATĠK
EĞĠTĠM SEN
DESK
(Demokratik Eğitim
METESEN
(Mesleki ve Teknik
Eğitim, Öğretim ve Bilim BAĞIMSIZ
Hizmet Kolu Kamu
BAĞIMSIZ EĞĠTĠMSEN
(Bağımsız Eğitim
BASK
Öğretim ve Bilim Hizmet
Sendikası)
EĞĠT BĠL-SEN
(Eğitim ve Bilim
BAĞIMSIZ
SÖZ EĞĠTĠM-SEN
(Eğitim ÇalıĢanları
BAĞIMSIZ
Sözcüsü Sendikası)
YENĠ-SEN
(Yeni Nesil Eğitim ve
BAĞIMSIZ
Bilim ÇalıĢanları
Sendikası)
EKSEN EĞĠTĠM-SEN
(Eğitimci Kamu
BAĞIMSIZ
ĠLKE-SEN
BAĞIMSIZ
(Ġlkeli Eğitim ve Bilim
163
527
0,05
168
130
0,01
170
128
0,01
172
34
0,00
173
203
0,02
180
15
0,00
182
524
0,05
186
124
0,01
187
154
0,02
190
28
0,00
193
100
0,01
196
562
0,06
198
74
0,01
3
Sağlık ve
Sosyal
Hizmetler
449.981
ÇalıĢanları DayanıĢma
Sendikası)
SAY-SEN
(Eğitim ve Saymanlık
BAĞIMSIZ
YURT AY-SEN
(YetiĢtirme Yurtlarından
BAĞIMSIZ
Ayrılanlar Eğitim
TÜRK SAĞLIK - SEN
TÜRKĠYE
(Türkiye Sağlık ve Sosyal
KAMU - SEN
Hizmetler Kolu Kamu
Görevlileri Sendikası)
SES
KESK
(Sağlık ve Sosyal Hizmet
SAĞLIK - SEN
(Sağlık ve Sosyal Hizmet MEMUR-SEN
BĠRLEġĠK SAĞLIK Ġġ
(BirleĢik Sağlık ve Sosyal BAĞIMSIZ
Hizmet Kolu Kamu
BAĞIMSIZ SAĞLIK SEN
BASK
(Bağımsız Sağlık ve
Sosyal Hizmetler Kamu
SAĞLIK HAK-SEN
HAK-SEN
ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
TÜM SAĞLIK-SEN
(Tüm Sağlık ve Sosyal
BAĞIMSIZ
Hizmet ÇalıĢanları
Sendikası)
SÖZ-SEN
BAĞIMSIZ
ÇalıĢanlarının Sözü
Sendikası)
HĠZMET SAĞLIK-SEN
BAĞIMSIZ
ÇalıĢanları Hizmet
Sendikası)
BĠRLĠK SAĞLIK-SEN
(Sağlık ve Sosyal
BAĞIMSIZ
Hizmetler ÇalıĢanları
Birliği Sendikası)
199
44
0,00
201
132
0,01
5
91.966
20,44
16
39.627
8,81
30
193.61
2
43,03
39
96
0,02
87
743
0,17
133
546
0,12
145
556
0,12
147
158
0,04
152
100
0,02
155
23
0,01
4
Yerel
Yönetim
Hizmetleri
118.546
SAĞLIK SÖZ-SEN
BAĞIMSIZ
Kolu ÇalıĢanlarının Sözü
Sendikası)
GENEL SAĞLIK-Ġġ
BĠRLEġĠK
(Genel Sağlık ve Sosyal
KAMU-Ġġ
Hizmet Kolu Kamu
DEMOKRATĠK
SAĞLIK-SEN
TÜM
(Demokratik Sağlık
MEMUR-SEN
Sosyal Hizmet ÇalıĢanları
Sendikası)
BEYAZ-SEN
BAĞIMSIZ
(Beyaz Önlük Sağlık ve
Sosyal Hizmet Sendikası)
ANADOLU SAĞLIKSEN
DESK
(Anadolu Sağlık ve
Sosyal Hizmet ÇalıĢanları
Sendikası)
TIP-SEN
BAĞIMSIZ
(Tıp ÇalıĢanları
Sendikası)
SÖZ SAĞLIK-SEN
BAĞIMSIZ
(Sağlık ÇalıĢanları
Sözcüsü Sendikası)
SAĞLIK TEK-SEN
BAĞIMSIZ
ÇalıĢanları Tek Sendikası)
AKTĠF SAĞLIK-SEN
(Sağlık Hizmetleri Sınıfı
BAĞIMSIZ
ve Sosyal Hizmet
TÜM BEL - SEN
(Tüm Belediye ve Yerel
KESK
Yönetim Hizmetleri
TÜRK YEREL
HĠZMET - SEN
TÜRKĠYE
(Türkiye Yerel Yönetim
KAMU - SEN
Hizmetleri Kolu Kamu
Görevlileri Sendikası )
BEM - BĠR - SEN
(Belediye ve Özel Ġdare
MEMUR-SEN
Sendikası)
YEREL - Ġġ
BĠRLEġĠK
159
360
0,08
169
966
0,21
174
580
0,13
175
17
0,00
179
389
0,09
189
8
0,00
191
25
0,01
194
55
0,01
195
231
0,05
20
31.099
26,23
25
16.001
13,50
51
57.100
48,17
131
1.595
1,35
5
6
Basın,
Yayın ve
ĠletiĢim
Hizmetleri
Kültür ve
36.362
16.340
(Yerel Yönetim Hizmeti
KAMU-Ġġ
Kolu Kamu ĠĢgörenleri
Sendikası)
YEREL HAK-SEN
(Yerel Yönetim
HAK-SEN
ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
BAĞIMSIZ YEREL
HĠZMET-SEN
(Bağımsız Yerel
BASK
Yönetimler ÇalıĢanları
Sendikası)
BELBĠR-SEN
(Demokratik Belediye ve
DESK
Özel Ġdare ÇalıĢanları
Birliği Sendikası)
TÜM YEREL MEMURSEN
TÜM
MEMUR-SEN
(Tüm Yerel Memurlar
Sendikası)
TÜRK HABER - SEN
(Türkiye HaberleĢme,
TÜRKĠYE
Kağıt ve Basın-Yayın
KAMU - SEN
Hizmet Kolu Kamu
ÇalıĢanları Sendikası )
HABER - SEN
(Basın, Yayın, ĠletiĢim ve
KESK
Posta Emekçileri
Sendikası)
BĠRLĠK HABER - SEN
( Birlik HaberleĢme ve
MEMUR-SEN
ĠletiĢim ÇalıĢanları
Sendikası )
BAĞIMSIZ HABER SEN
(Bağımsız HaberleĢme ve
BASK
Basın-Yayın Hizmet Kolu
Kamu Görevlileri
Sendikası)
HABER HAK- SEN
(Basın, Yayın ve ĠletiĢim
HAK-SEN
ÇalıĢanları Hak Sendikası
)
DEMOKRAT HABERSEN
DESK
(Türkiye Demokrat
HaberleĢme ÇalıĢanları
Sendikası )
TÜRK KÜLTÜR
TÜRKĠYE
136
372
0,31
140
153
0,13
184
105
0,09
192
61
0,05
6
11.258
30,96
19
3.799
10,45
53
13.003
35,76
102
620
1,71
134
16
0,04
162
23
0,06
2.618
16,02
8
Sanat
Hizmetleri
7
8
Bayındırlık,
ĠnĢaat ve
Köy
Hizmetleri
UlaĢtırma
35.613
28.545
SANAT - SEN
KAMU - SEN
(Türkiye Kültür ve Sanat
Hizmetleri Kamu
KÜLTÜR SANAT SEN
KESK
(Kültür ve Sanat
KÜLTÜR MEMUR SEN
MEMUR-SEN
(Kültür, Turizm ve Sanat
BAĞIMSIZ KÜLTÜR
SANAT-SEN
BASK
(Bağımsız Kültür ve
Sanat ÇalıĢanları
Sendikası)
KÜLTÜR SANAT-Ġġ
BĠRLEġĠK
(Kültür ve Sanat Hizmet
KAMU-Ġġ
Kolu Kamu ĠĢgörenleri
Sendikası)
KÜLTÜR HAK-SEN
(Kültür, Sanat ve Turizm
HAK-SEN
ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
TÜRK ĠMAR - SEN
TÜRKĠYE
(Türkiye Ġmar ve ĠnĢa
KAMU - SEN
Hizmetleri Kamu
YAPI YOL - SEN
(Yol, Yapı, Altyapı,
KESK
Bayındırlık ve Tapu
Kadastro Kamu
BAYINDIR MEMUR SEN
(Bayındır, ĠnĢaat, Yol,
MEMUR-SEN
Yapı, Tapu ve Kadastro
Sendikası)
BAĞIMSIZ YAPI
ĠMAR - SEN
BASK
(Bağımsız Yapı ve Ġmar
ĠMAR HAK - SEN
HAK-SEN
( Ġmar ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
TÜRK ULAġIM - SEN
TÜRKĠYE
10
4.307
26,36
84
4.044
24,75
117
57
0,35
135
270
1,65
178
18
0,11
22
5.680
15,95
29
3.639
10,22
55
11.052
31,03
86
289
0,81
139
578
1,62
11
7.504
26,29
Hizmetleri
9
Tarım ve
Ormancılık
Hizmetleri
72.822
(Türkiye UlaĢtırma
Hizmet Kolu Kamu
BTS
(BirleĢik TaĢımacılık
ULAġTIRMA MEMUR
- SEN
(UlaĢtırma ÇalıĢanları
Memur Sendikası)
BAĞIMSIZ ULAġIM SEN
(Bağımsız UlaĢtırma
Hizmetleri Kamu
ULAġTIRMA FAAL SEN
(UlaĢtırma Faal Memur
Sendikası)
ULAġIM HAK - SEN
(UlaĢtırma ÇalıĢanları
Hak Sendikası)
UDEM HAK - SEN
(UlaĢtırma ve Demiryolu
ÇalıĢanları Hak
Sendikası)
ULAġIM-Ġġ
(UlaĢtırma Hizmet Kolu
Kamu Emekçileri
Sendikası)
TARIM ORKAM - SEN
(Tarım, Orman ve
Hayvancılık Hizmet Kolu
Kamu Emekçileri
Sendikası)
TÜRK TARIM
ORMAN - SEN
(Türkiye Tarım - Orman
ve Gıda Hizmet Kolu
Kamu Görevlileri
Sendikası)
TOÇ BĠR - SEN
(Tarım - Orman
Sendikası)
BATOÇ-SEN
(Bağımsız Tarım - Orman
ve Çevre Sendikası)
TOÇ HAK - SEN
KAMU - SEN
KESK
21
2.727
9,55
MEMUR-SEN
85
9.534
33,40
BASK
104
27
0,09
DESK
122
31
0,11
BAĞIMSIZ
129
150
0,53
HAK-SEN
146
58
0,20
BĠRLEġĠK
KAMU-Ġġ
176
94
0,33
KESK
4
3.055
4,20
TÜRKĠYE
KAMU - SEN
24
11.657
16,01
MEMUR-SEN
34
36.836
50,58
BASK
90
156
0,21
HAK-SEN
128
304
0,42
10
11
Enerji,
Sanayi ve
Madencilik
Hizmetleri
Diyanet ve
Vakıf
Hizmetleri
38.905
118.801
(Tarım - Orman ve Çevre
Hak Sendikası)
BĠRLĠK TARIM
ORMAN - SEN
(Birlik, Gıda, Tarım,
Orman ve Çevre
TARIM ORMAN-Ġġ
(Tarım, Orman,
Hayvancılık ve Çevre
Hizmet Kolu Kamu
DEM -TOÇ-SEN
(Demokratik Tarım,
Orman ve Çevre
TÜRK ENERJĠ - SEN
(Türkiye Enerji, Sanayi ve
Madencilik Hizmet Kolu
Kamu ÇalıĢanları
Sendikası )
ESM
(Enerji, Sanayi ve Maden
Kamu Emekçileri
Sendikası)
ENERJĠ BĠR - SEN
( Enerji, Sanayi ve
Madencilik Hizmetleri
Sendikası)
BAĞIMSIZ ENERJĠ SEN
(Bağımsız, Enerji, Sanayi
ve Madencilik Hizmet
Sendikası)
ENERJĠ HAK - SEN
(Enerji, Sanayi ve
Madencilik ÇalıĢanları
Hak Sendikası)
TÜM ENERJĠ - SEN
(Tüm Enerji, Sanayi ve
Madencilik ÇalıĢanları
Sendikası)
TÜRK DĠYANET
VAKIF - SEN
(Türkiye Diyanet ve
Vakıf Hizmetleri Kolu
Kamu Görevlileri
TÜM
MEMUR-SEN
160
25
0,03
BĠRLEġĠK
KAMU-Ġġ
164
978
1,34
DESK
171
112
0,15
TÜRKĠYE
KAMU - SEN
7
6.818
17,52
KESK
27
3.659
9,40
MEMUR-SEN
35
16.683
42,88
BASK
91
92
0,24
HAK-SEN
130
49
0,13
BAĞIMSIZ
204
4
0,01
TÜRKĠYE
KAMU - SEN
9
21.534
18,13
Sendikası)
DĠYANET - SEN
Vakıf Görevlileri
Sendikası)
DĠVES
(Diyanet ve Vakıf
BAĞIMSIZ DĠYANET
HĠZMET-SEN
(Bağımsız Diyanet ve
Vakıf Hizmetleri
DĠVA-SEN
Vakıf Hizmetleri Kolu
Diyanet ve Vakıf
DĠN BĠR-SEN
(Özerk Diyanet Vafık
Sendikası)
TÜM DĠYANET-SEN
Tüm Diyanet ve Vakıf
Görevlileri Sendikası
Toplam Memur
Sayısı:
2.134.638
MEMUR-SEN
18
66.566
56,03
KESK
74
629
0,53
BASK
115
243
0,20
TÜM
MEMUR-SEN
118
6.743
5,68
DESK
149
3.698
3,11
BAĞIMSIZ
200
238
0,20
1.468.
021
68,77
Toplam Sendikalı Memur Sayısı:
[R.G. 06 Temmuz 2012 – 28689]
—— • ——
TBMM KARARI
ONUNCU KALKINMA PLANININ (2014-2018)
ONAYLANDIĞINA ĠLĠġKĠN KARAR
Karar No. 1041
Karar Tarihi: 02.07.2013
Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018), 30.10.1984 tarihli ve 3067 sayılı Kanun
gereğince, Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel Kurulunun 01.07.2013 tarihli 127‘nci
BirleĢiminde onaylanmıĢtır.
Onuncu Kalkınma Planını görmek için tıklayınız.
[R.G. 06 Temmuz 2012 – 28689 - Mükerrer]
—— • ——
KANUN
YARGI HĠZMETLERĠ ĠLE ĠLGĠLĠ OLARAK BAZI KANUNLARDA
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR KANUN
Kanun No. 6494
Kabul Tarihi: 27/6/2013
MADDE 1 – 4/7/1972 tarihli ve 1602 sayılı Askeri Yüksek Ġdare Mahkemesi
Kanununun 85 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―BarıĢta, Askeri Yüksek Ġdare Mahkemesi her yıl bir eylülde baĢlamak üzere, yirmi
temmuzdan otuz bir ağustosa kadar çalıĢmaya ara verir. Adli ara vermeden yararlanmayan
Askeri Yüksek Ġdare Mahkemesi üyeleri yılın diğer dönemlerinde yol süresi dâhil adli ara
verme süresi kadar izin kullanabilirler.‖
MADDE 2 – 12/6/1979 tarihli ve 2247 sayılı UyuĢmazlık Mahkemesinin KuruluĢ ve
ĠĢleyiĢi Hakkında Kanunun 5 inci maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden
düzenlenmiĢtir.
―UyuĢmazlık Mahkemesi Hukuk ve Ceza bölümleri ile Genel Kurulu her yıl bir eylülde
baĢlamak üzere, yirmi temmuzdan otuz bir ağustosa kadar çalıĢmaya ara verir.‖
MADDE 3 – 6/1/1982 tarihli ve 2575 sayılı DanıĢtay Kanununun 5 inci maddesinin
birinci fıkrasının (g) ve (h) bentleri aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―g) BaĢkanlar Kurulu,
h) BaĢkanlık Kurulu,‖
MADDE 4 – 2575 sayılı Kanunun 8 inci maddesinin ikinci fıkrasının sonuna aĢağıdaki
cümle eklenmiĢtir.
―DanıĢtay üyesi seçilebilmek için hâkimlik ve savcılık mesleğinde yirmi yıl çalıĢmıĢ olmak
Ģarttır.‖
MADDE 5 – 2575 sayılı Kanunun 9 uncu maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―3. DanıĢtayda boĢalan üye sayısı dördü bulunca, dördüncü üyeliğin boĢaldığı tarihten
itibaren en geç üç gün içinde durum DanıĢtay BaĢkanlığınca, boĢalan üyeliklerin idare veya
vergi dairesi üyeliği olduğu da belirtilmek suretiyle, BaĢbakanlığa ve Adalet Bakanlığına
duyurulur.‖
MADDE 6 – 2575 sayılı Kanunun 11 inci maddesinin ikinci fıkrasının birinci
cümlesinde geçen ―BaĢkanlık Kurulu‖ ibaresi ―BaĢkanlar Kurulu‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 7 – 2575 sayılı Kanunun 14 üncü maddesinin ikinci ve dördüncü fıkralarında
geçen ―BaĢkanlık Kurulu‖ ibareleri ―BaĢkanlar Kurulu‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 8 – 2575 sayılı Kanunun 19 uncu maddesinin baĢlığı ―BaĢkanlar Kurulu‖
Ģeklinde ve birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―1-BaĢkanlar Kurulu, DanıĢtay BaĢkanının baĢkanlığında BaĢsavcı, baĢkanvekilleri ve
daire baĢkanlarından oluĢur.‖
MADDE 9 – 2575 sayılı Kanunun 19/A maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
yeniden düzenlenmiĢtir.
―BaĢkanlık Kurulu
MADDE 19/A – 1. BaĢkanlık Kurulu; DanıĢtay BaĢkanının baĢkanlığında, üçü daire
baĢkanı üçü DanıĢtay üyesi olmak üzere altı asıl ve ikisi daire baĢkanı ikisi DanıĢtay üyesi
olmak üzere dört yedek üyeden oluĢur.‖
MADDE 10 – 2575 sayılı Kanunun 19/B maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―BaĢkanlık Kurulu üyelerinin seçimleri
MADDE 19/B – 1. BaĢkanlık Kuruluna seçilecek asıl ve yedek üyeler DanıĢtay Genel
Kurulunca seçilir. BaĢkanlık Kurulu üyeliğine aynı daireden birden fazla kimse seçilemez.
2. BaĢkanlık Kurulu, üye tamsayısı ile toplanır. Asıl üyelerden birinin Kurula
katılamaması hâlinde, noksanlık yedeği ile tamamlanır.
3. BaĢkanlık Kurulu üyeleri kendileri ile ilgili konularda Kurul toplantılarına
katılamazlar.
4. BaĢkanlık Kuruluna seçilecek olanların tamamının bir oy pusulasında gösterilmesi
suretiyle oy kullanılması da mümkündür. Aday çıkmadığı veya yeter sayıda baĢvuru olmadığı
takdirde BaĢkanlar Kurulu tarafından gizli oyla ve oy çokluğu ile adaylar dıĢından
seçilebileceklerin üç katı aday gösterilir. Seçimler 10 uncu madde hükümleri gereğince
yapılır.
5. BaĢkanlık Kuruluna seçilenlerin görev süresi iki yıl olup bir seçim dönemi geçmeden
yeniden seçilemezler.
6. BaĢkanlık Kurulu üyeliğine seçilen daire baĢkan ve üyelerinin seçim süresi dolmadan
bu sıfatları değiĢtiğinde Kurul üyeliğinden ayrılmıĢ sayılırlar.
7. BaĢkanlık Kurulu üyeliğinin herhangi bir nedenle boĢalması hâlinde on beĢ gün
içinde boĢalan üyelik için seçim yapılır ve seçilen üye, yerine seçildiği üyenin süresini
tamamlar.‖
MADDE 11 – 2575 sayılı Kanunun 26 ncı maddesinin ikinci ve üçüncü fıkraları
aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―BaĢkanlar Kurulu, iĢ yükü bakımından zorunluluk doğması durumunda, vergi dava
dairelerinin birini idari dava dairesi olarak, idari dava dairelerinin birini vergi dava dairesi
olarak görevlendirebilir.
Görevlendirilen dairedeki dosyaların vergi ve idari uyuĢmazlıklara iliĢkin görev ayrımı
gözetilerek hangi daireye ve nasıl devredileceği, görevlendirilen daireye görevlendirildiği alan
içinde hangi daire iĢlerinin verileceği hususları BaĢkanlar Kurulu kararıyla belirlenir. Bu
kararlar Resmî Gazete‘de yayımlanır ve yayımını izleyen ay baĢından itibaren uygulanır.‖
MADDE 12 – 2575 sayılı Kanunun 27 nci maddesinin ikinci fıkrasının ikinci cümlesi
aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―Özel kanunlarda baĢkaca hüküm bulunmadığı takdirde, dava daireleri arasındaki iĢ bölümü
karar tasarısı aĢağıdaki esaslar uyarınca, BaĢkanlar Kurulu tarafından hazırlanır.‖
MADDE 13 – 2575 sayılı Kanunun 52 nci maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―BaĢkanlar Kurulunun görevleri
MADDE 52 – 1. BaĢkanlar Kurulunun görevleri Ģunlardır:
a) Üyelerin görev yerlerini, dairelerin iĢ durumunu ve ihtiyaçlarını göz önünde tutarak
belirlemek
b) Zorunlu hâllerde, daire baĢkanı ve üyelerin dairelerini değiĢtirmek
c) DanıĢtay tetkik hâkimlerinin çalıĢacakları daireleri, kurulları ve görecekleri iĢleri
belli etmek ve gerektiğinde yerlerini değiĢtirmek
d) Daireler arasında iĢ bölümü karar tasarısını hazırlamak
e) DanıĢtay daireleri arasında çıkan görev uyuĢmazlıklarını karara bağlamak
f) Ayrı yargı çevrelerinde bulunan idare ve vergi mahkemeleri arasında görev ve yetkiye
iliĢkin uyuĢmazlıklarda ve bağlantılı davalarda merci tayinini yapmak
g) DanıĢtay BaĢkanının Kurulda görüĢülmesini uygun gördüğü iĢleri görüĢmek ve
karara bağlamak
2. BaĢkanlar Kurulu, DanıĢtay BaĢkanının davetiyle toplanır.
3. BaĢkanlar Kurulunun birinci fıkranın (a) ve (b) bentleri uyarınca verdiği kararlara
karĢı, yedi gün içinde ilgilisi veya üye tam sayısının onda biri Genel Kurula itiraz edebilir.
Genel Kurul, BaĢkanlar Kurulu kararlarını aynen onaylayabileceği gibi değiĢtirerek de
onaylayabilir.‖
MADDE 14 – 2575 sayılı Kanunun 52/A maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―BaĢkanlık Kurulunun görevleri
MADDE 52/A – 1. BaĢkanlık Kurulunun görevleri Ģunlardır:
a) Yetkili merciin neresi olduğu belirtilmemiĢ olan yönetim iĢlerini belli etmek veya bu
iĢleri yapmak
b) Kanunlarla verilen diğer görevleri yerine getirmek‖
MADDE 15 – 2575 sayılı Kanunun 55 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde yeniden
düzenlenmiĢtir.
―MADDE 55 – 1. DanıĢtay BaĢkanı, DanıĢtayın genel iĢleyiĢinden sorumludur.
KuruluĢun düzenli çalıĢmasını sağlar. Gerekirse, ilgili daire baĢkanları veya BaĢkanlar Kurulu
ile de istiĢare ederek lüzumlu idari tedbirleri alır.
2. DanıĢtay BaĢkanı, DanıĢtay Genel Kurulu ile Ġçtihatları BirleĢtirme Kuruluna, Ġdari
ĠĢler Kuruluna, idari ve vergi dava daireleri kurullarına, Yüksek Disiplin Kuruluna, BaĢkanlar
Kuruluna ve BaĢkanlık Kuruluna baĢkanlık eder.‖
MADDE 16 – 2575 sayılı Kanunun 84 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde yeniden
düzenlenmiĢtir.
―MADDE 84 – Görevini sağlık bakımından yerine getiremeyeceği tam teĢekküllü
resmî sağlık kurulu raporuyla kesin olarak anlaĢılan DanıĢtay meslek mensuplarının görevine
son verilmesine BaĢkanlar Kurulunca karar verilir.‖
MADDE 17 – 2575 sayılı Kanunun 86 ncı maddesinin birinci ve üçüncü fıkraları
aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢ ve altıncı fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―1. DanıĢtay daireleri her yıl bir eylülde baĢlamak üzere, yirmi temmuzdan otuz bir
ağustosa kadar çalıĢmaya ara verirler.‖
―3. Bu dairenin baĢkanı ile üyeleri, DanıĢtay dairelerinin baĢkan ve üyeleri arasından
karma olarak BaĢkanlar Kurulu tarafından seçilir. Ayrıca lüzumu kadar savcı ve tetkik hâkimi
görevlerine devam ederler.‖
―6. ÇalıĢmaya ara verme süresi içinde görevleri baĢında kalan DanıĢtay üyeleri yılın
diğer dönemlerinde yol süresi dâhil çalıĢmaya ara verme süresi kadar izin kullanabilirler.‖
MADDE 18 – 6/1/1982 tarihli ve 2577 sayılı Ġdari Yargılama Usulü Kanununun 61 inci
maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―Bölge idare, idare ve vergi mahkemeleri her yıl bir eylülde baĢlamak üzere, yirmi
temmuzdan otuz bir ağustosa kadar çalıĢmaya ara verirler.‖
MADDE 19 – 4/2/1983 tarihli ve 2797 sayılı Yargıtay Kanununun 29 uncu maddesinin
birinci ve dördüncü fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Yargıtay üyeleri, birinci sınıfa ayrıldıktan sonra en az üç yıl süre ile baĢarılı görev
yapmıĢ ve birinci sınıfa ayrılmayı gerektiren nitelikleri yitirmemiĢ adli yargı hâkim ve
Cumhuriyet savcıları ile bu meslekten sayılanlar arasından seçilir. Yargıtay üyesi seçilebilmek
için hâkimlik ve savcılık mesleğinde yirmi yıl çalıĢmıĢ olmak Ģarttır.‖
―Yargıtay Birinci BaĢkanlık Kurulu ihtiyaç durumunu, boĢalan üyeliklerin ceza ve
hukuk dairesi üyeliği olduğunu da belirtmek suretiyle, yetkili kurula duyurur.‖
MADDE 20 – 2797 sayılı Kanunun 56 ncı maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―Adli ara vermeden yararlanmayan Yargıtay üyeleri yılın diğer dönemlerinde yol süresi
dâhil adli ara verme süresi kadar izin kullanabilirler.‖
MADDE 21 – 24/2/1983 tarihli ve 2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar Kanununun 55 inci
maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―Hâkim ve savcıların adli ara vermeden yararlandırılması esastır.‖
MADDE 22 – 2802 sayılı Kanunun 119 uncu maddesi aĢağıdaki Ģekilde yeniden
düzenlenmiĢtir.
―MADDE 119 – Hâkim ve savcıların hak ve ödevi olan meslek içi eğitimleri Hâkimler
ve Savcılar Yüksek Kurulunca yaptırılır. Bu eğitimin usul ve esasları, Türkiye Adalet
Akademisinin görüĢü alınarak Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca hazırlanan
yönetmelikte belirlenir.‖
MADDE 23 – 14/6/1989 tarihli ve 3572 sayılı ĠĢyeri Açma ve ÇalıĢma Ruhsatlarına
Dair Kanun Hükmünde Kararnamenin DeğiĢtirilerek Kabulüne Dair Kanunun 2 nci
maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―h) 1512 sayılı Noterlik Kanununa göre kurulan noterlik dairelerine,‖
MADDE 24 – 29/7/2002 tarihli ve 4769 sayılı Ceza Ġnfaz Kurumları ve Tutukevleri
Personeli Eğitim Merkezleri Kanununun 11 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―Hizmet öncesi eğitimin süresi beĢ aydan az olamaz; bu süre Eğitim Kurulunca
belirlenir. Hizmet öncesi eğitimde, yirmi güne kadar hastalık sebebiyle izinli geçirilen süreler
eğitimden sayılır.‖
MADDE 25 – 4/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 331 inci
maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―(1) Ceza iĢlerini gören makam ve mahkemeler her yıl bir eylülde baĢlamak üzere,
yirmi temmuzdan otuz bir ağustosa kadar çalıĢmaya ara verirler.‖
MADDE 26 – 13/12/2004 tarihli ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin Ġnfazı
Hakkında Kanunun 85 inci maddesinin baĢlığı ―Adalet Bakanlığının ziyaret izni verme
yetkisi‖ Ģeklinde ve birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―(1) Kurum, kurul ve kuruluĢlar, heyet hâlinde veya bireysel olarak ceza infaz
kurumlarını ziyaret edebilmek ve hükümlülerle görüĢebilmek için Adalet Bakanlığından izin
almak zorundadırlar. Bilimsel araĢtırma yapanlarla görsel ve yazılı basın mensupları hakkında
da bu hüküm uygulanır. Adalet Bakanlığı talepte bulunan kiĢilerin hükümlüleri ziyaret
etmelerine de izin verebilir.‖
MADDE 27 – 5275 sayılı Kanunun 116 ncı maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―, 78
ilâ 88 inci maddelerinde‖ ibaresi ―ve 78 ila 88 inci maddelerinde‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve
ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―(2) Ġkinci derece dâhil kan veya kayın hısımlarından birinin ya da eĢinin ölümü
hâlinde, tutukluya, soruĢturma evresinde soruĢturmayı yapan Cumhuriyet savcısı, kovuĢturma
evresinde kovuĢturmayı yürüten hâkim veya mahkeme tarafından, soruĢturmanın veya
kovuĢturmanın selameti ve güvenlik bakımından sakınca oluĢturmaması koĢuluyla, dıĢ
güvenlik görevlisinin refakatinde yol süresi dıĢında iki güne kadar cenazeye katılması için
izin verilebilir.‖
MADDE 28 – 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık
Sigortası Kanununun 60 ıncı maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―29/7/2002 tarihli ve 4769 sayılı Ceza Ġnfaz Kurumları ve Tutukevleri Personeli Eğitim
Merkezleri Kanunu kapsamına göre hizmet öncesi eğitime alınanlar, eğitim gördükleri süre
içinde genel sağlık sigortalısı sayılırlar. Bu kiĢilerin genel sağlık sigortası primleri, 82 nci
maddeye göre belirlenen prime esas günlük kazanç alt sınırının otuz günlük tutarı üzerinden
Adalet Bakanlığı bütçesinden ödenir. Bu kiĢilerin, 3 üncü maddenin birinci fıkrasının (10)
numaralı bendine göre tespit edilecek eĢ ve çocukları ile ana ve babaları da bakmakla
yükümlü olunan kiĢi sıfatıyla genel sağlık sigortasından yararlandırılır.‖
MADDE 29 – 3/12/2010 tarihli ve 6085 sayılı SayıĢtay Kanununun 64 üncü maddesinin
üçüncü fıkrasının birinci cümlesi aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―SayıĢtay Genel Kurulu, Temyiz Kurulu, Daireler Kurulu ve daireleri her yıl bir eylülde
baĢlamak üzere, yirmi temmuzdan otuz bir ağustosa kadar çalıĢmaya ara verirler.‖
MADDE 30 – 12/1/2011 tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 102
nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
―MADDE 102 – (1) Adli tatil, her yıl yirmi temmuzda baĢlar, otuz bir ağustosta sona
erer. Yeni adli yıl bir eylülde baĢlar.‖
MADDE 31 – 30/3/2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve
Yargılama Usulleri Hakkında Kanunun 70 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) BaĢkan ve üyelerin, Yüce Divan sıfatıyla bakılan veya Anayasaya göre süreye tabi
olan iĢlerin engellenmemesi kaydıyla kırk günlük yıllık izin hakları vardır.‖
MADDE 32 – Bu Kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 33 – Bu Kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
6/7/2013
[R.G. 07 Temmuz 2012 – 28700]
—— • ——
BAKANLARA KURULU KARARI
Elazığ Ġli, Merkez Ġlçe, Cumhuriyet Mahallesi sınırları içerisinde yer alan ve ekli kroki
ile listede sınır ve koordinatları gösterilen alanın riskli alan ilan edilmesi; Çevre ve ġehircilik
Bakanlığının 28/5/2013 tarihli ve 2649 sayılı yazısı üzerine, 6306 sayılı Afet Riski Altındaki
Alanların DönüĢtürülmesi Hakkında Kanunun 2 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu‘nca
10/6/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi ve
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık
BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
Kararın eki kroki ve liste
[R.G. 09 Temmuz 2012 – 28702]
—— • ——
YÖNETMELĠK
SENDĠKA ÜYELĠĞĠNĠN KAZANILMASI VE SONA ERMESĠ ĠLE
ÜYELĠK AĠDATININ TAHSĠLĠ HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, sendika üyeliğinin kazanılması, sona ermesi
ve üyelik aidatının tahsiline iliĢkin usul ve esasları düzenlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik 18/10/2012 tarihli ve 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu
ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 18 inci ve 19 uncu maddelerine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
b) DayanıĢma aidatı: Toplu iĢ sözleĢmesinin imzası sırasında taraf iĢçi sendikasına üye
olmayanların, sonradan iĢyerine girip de üye olmayanların veya imza tarihinde taraf iĢçi
sendikasına üye olup da ayrılanların veya çıkarılanların toplu iĢ sözleĢmesinden doğan
haklardan yararlanabilmesi için ödedikleri aidatı,
c) Tescil bilgisi: Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarına esas alınan iĢyeri unvanı,
iĢyerinin faaliyet gösterdiği iĢkolu ve iĢyerinde çalıĢan iĢçilerin sayısını,
ç) Üyelik aidatı: Sendikaya ödenecek üyelik aidatını,
d) Yetkili organ: Sendika tüzüğünde belirlenen ve sendika üyeliğine kabul ve ret
iĢlemlerinde yetkili olan organı,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
ĠĢçi ve ĠĢveren Sendikalarına Üyelik
Sendika üyeliği
MADDE 4 – (1) Sendikaya üye olmak serbesttir. Hiç kimse sendikaya üye olmaya veya
olmamaya zorlanamaz.
(2) 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununa göre iĢveren sayılanlar,
iĢveren sendikalarına üye olabilir.
(3) ĠĢçi ve iĢverenler aynı iĢkolunda ve aynı zamanda birden çok sendikaya üye olamaz.
Bu hükme aykırı Ģekilde birden çok sendikaya üye olunması hâlinde sonraki üyelikler
geçersizdir. Ancak aynı iĢkolunda ve aynı zamanda farklı iĢverenlere ait iĢyerlerinde çalıĢan
iĢçiler, aynı iĢkolunda çalıĢtıkları iĢyeri sayısı kadar sendikaya üye olabilir.
ĠĢçi sendikası üyeliğinin kazanılması
MADDE 5 – (1) Sendika üyelik baĢvurusu, iĢçi tarafından e-Devlet kapısı üzerinden
yapılır. Üyelik bildirimi elektronik ortamda eĢ zamanlı olarak Bakanlığa ve sendikaya ulaĢır.
(2) Üyelik, yetkili organın e-Devlet kapısı üzerinden otuz gün içerisinde baĢvuruyu
kabulü ile kazanılır. Üyeliğin baĢlangıç tarihi, yetkili organ tarafından üyelik baĢvurusunun eDevlet kapısı üzerinden kabul edildiği tarihtir.
(3) Üyelik baĢvurusu, yetkili organ tarafından otuz günlük süre içerisinde
reddedilmediği takdirde otuzuncu günün sonunda üyelik talebi kabul edilmiĢ sayılır.
(4) BaĢvuru sahibi, yetkili organ tarafından üyelik baĢvurusuna iĢlem yapılıncaya kadar
e-Devlet kapısı üzerinden üyelik baĢvurusunu geri alma hakkına sahiptir.
(5) Yetkili organ, üyelik baĢvurusunu e-Devlet kapısı üzerinden reddedebilir. Ret kararı
yetkili organ tarafından gerekçesi ile birlikte e-Devlet kapısına kaydedilir ve iĢçiye yazılı
olarak tebliğ edilir.
(6) Üyelik baĢvurusunun haksız bir nedenle reddedildiğini iddia eden iĢçi, beĢinci
fıkrada belirtilen bildirimin tebliğinden itibaren otuz gün içinde mahkemede dava açabilir.
Mahkemenin kararı kesindir. Mahkemenin davacı lehine karar vermesi hâlinde, iĢçi mahkeme
kararını Bakanlığa bildirir; bu karar Bakanlık tarafından e-Devlet kapısına tanımlanır.
(7) Mahkeme kararı ile kazanılan üyeliğin baĢlangıç tarihi, üyelik baĢvurusunun yetkili
organ tarafından reddedildiği tarihtir.
(8) Yetkili organ tarafından Bakanlığa bildirilen kiĢilere sendika adına e-Devlet kapısı
üzerinden iĢlem yapma yetkisi verilir. Bu kiĢiler aynı usule göre değiĢtirilebilir veya yetkileri
kaldırılabilir. e-Devlet kapısı üzerinden yapılacak tüm iĢlemler, ilgili sendikanın Bakanlığa
bildirileceği yetkili kullanıcı tarafından gerçekleĢtirilir.
Üyelik ve tescil bilgilerinin paylaĢılması
MADDE 6 – (1) Bakanlık, sendika üyeliği bilgilerini düzenli olarak en geç her ayın son
gününe kadar günceller. ĠĢçi sendikalarının kurulu bulunduğu iĢkolundaki iĢyerlerinin tescil
ve Bakanlık kayıtlarında bulunan üyelik bilgilerine, Bakanlıkça e-Devlet kapısı üzerinden
verilecek yetkilendirmeyle ulaĢılır.
ĠĢveren sendikası üyeliğinin kazanılması
MADDE 7 – (1) Sendika üyelik baĢvurusu, iĢveren tarafından iĢyerinin veya iĢletmenin
kurulu bulunduğu iĢkolunda faaliyet gösteren iĢveren sendikasına yazılı olarak yapılır.
ĠĢverenin tüzel kiĢilik olması halinde yetkili organının almıĢ olduğu kararın örneği baĢvuruya
eklenir. ĠĢveren sendikasına yapılan üyelik baĢvurusu sendika tarafından e-Devlet kapısı
üzerinden Bakanlığa bildirilir.
(2) Üyelik, yetkili organının baĢvuruyu kabulünü e-Devlet kapısı üzerinden Bakanlığa
bildirmesi ile kazanılır. Üyeliğin baĢlangıç tarihi, yetkili organ tarafından üyelik
baĢvurusunun kabul edildiğinin e-Devlet kapısı üzerinden Bakanlığa bildirildiği tarihtir.
(3) Üyelik baĢvurusu, yetkili organ tarafından otuz günlük süre içerisinde
reddedilmediği takdirde otuzuncu günün sonunda üyelik talebi kabul edilmiĢ sayılır.
(4) ĠĢveren, üyelik baĢvurusu hakkında yetkili organ tarafından iĢlem yapılıncaya kadar
üyelik baĢvurusunu geri alma hakkına sahiptir.
(5) Üyelik baĢvurusu yetkili organ tarafından reddedilirse, ret kararı sendika tarafından
gerekçesi ile birlikte e-Devlet kapısı üzerinden Bakanlığa bildirilir ve yazılı olarak iĢverene
tebliğ edilir.
(6) Üyelik baĢvurusunun haksız bir nedenle reddedildiğini iddia eden iĢveren, beĢinci
fıkrada belirtilen bildirimin tebliğinden itibaren otuz gün içinde mahkemede dava açabilir.
Mahkemenin kararı kesindir. Mahkemenin davacı lehine karar vermesi hâlinde, iĢveren
mahkeme kararını Bakanlığa bildirir, karar Bakanlık tarafından e-Devlet kapısına tanımlanır.
(7) Mahkeme kararı ile kazanılan üyeliğin baĢlangıç tarihi, üyelik baĢvurusunun yetkili
organ tarafından reddedildiği tarihtir.
(8) KesinleĢen üyelikler, yetkili organ tarafından e-Devlet kapısı üzerinden Bakanlığa
bildirilir.
(9) Sendika yetkili organı tarafından Bakanlığa bildirilen kiĢilere sendika adına e-Devlet
kapısı üzerinden iĢlem yapma yetkisi verilir. Sendika yetkili kullanıcıları aynı usulle
değiĢtirilebilir veya yetkileri kaldırılabilir. e-Devlet kapısı üzerinden yapılacak tüm iĢlemler,
ilgili sendikanın Bakanlığa bildirileceği yetkili kullanıcı tarafından gerçekleĢtirilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Üyelik ve DayanıĢma Aidatları
Üyelik ve dayanıĢma aidatının belirlenmesi
MADDE 8 – (1) Üyelik aidatının miktarı, sendika ve konfederasyonların tüzüğünde
gösterilir.
(2) DayanıĢma aidatının miktarı, üyelik aidatından fazla olmamak kaydıyla sendika
tüzüğünde belirlenir.
(3) Toplu iĢ sözleĢmesinin imzası sırasında taraf iĢçi sendikasına üye olmayanlar,
sonradan iĢyerine girip de üye olmayanlar veya imza tarihinde taraf iĢçi sendikasına üye olup
da ayrılanlar veya çıkarılanların toplu iĢ sözleĢmesinden yararlanabilmeleri, toplu iĢ
sözleĢmesinin tarafı olan iĢçi sendikasına dayanıĢma aidatı ödemelerine bağlıdır. Bunun için
iĢçi sendikasının onayı aranmaz.
(4) DayanıĢma aidatı ödemek suretiyle toplu iĢ sözleĢmesinden yararlanma, talep
tarihinden itibaren geçerlidir. Toplu iĢ sözleĢmesinin imza tarihinden önceki talepler imza
tarihi itibarıyla hüküm doğurur.
Aidatların sendika hesabına yatırılması
MADDE 9 – (1) Üyelik ve dayanıĢma aidatları, yetkili iĢçi sendikasının iĢverene yazılı
baĢvurusu üzerine, iĢçinin ücretinden kesilerek ilgili sendikaya ödenir. Genel kurul kararı ile
aidatlarda değiĢiklik yapıldığı takdirde, en geç bir ay içinde sendika tarafından aidat miktarı
iĢverene bildirilir.
(2) ĠĢyerinde uygulanan toplu iĢ sözleĢmesinin tarafı olan iĢçi sendikası veya toplu iĢ
sözleĢmesi yapılmamıĢsa ya da sona ermiĢse yetki belgesi alan iĢçi sendikası, aidatların
iĢçilerin ücretlerinden kesilmesi için iĢverene yazılı talepte bulunur.
(3) ĠĢveren aidatları kesmeye, kestiği aidatın türünü belirterek tutarı ile kesinti listesini
sendikaya göndermekle yükümlüdür.
(4) Yukarıdaki hükümlere göre ödenmesi gereken aidatı kesmeyen veya kesmesine
rağmen bir ay içinde ilgili iĢçi sendikasına ödemeyen iĢveren, bildirim Ģartı aranmaksızın
aidat miktarını bankalarca iĢletme kredilerine uygulanan en yüksek faiziyle birlikte ödemekle
yükümlüdür.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Üyeliğin Sona Ermesi
Üyelikten çekilme
MADDE 10 – (1) ĠĢçi sendikası üyeliğinden çekilme, e-Devlet kapısı üzerinden çekilme
bildiriminde bulunmak suretiyle gerçekleĢir. Çekilme bildirimi elektronik ortamda eĢ zamanlı
olarak Bakanlığa ve sendikaya ulaĢır.
(2) ĠĢveren sendikası üyeliğinden çekilme baĢvurusu iĢveren tarafından sendikaya
yapılır. ĠĢverenin tüzel kiĢilik olması halinde yetkili organın çekilmeye iliĢkin almıĢ olduğu
kararın örneği baĢvuruya eklenir. Çekilme bildirimi sendika tarafından e-Devlet kapısı
üzerinden Bakanlığa bildirilir.
(3) Çekilme, sendikaya bildirim tarihinden itibaren bir ay sonra geçerlilik kazanır.
(4) Çekilenin bir aylık süre içinde baĢka bir sendikaya üye olması hâlinde, yeni üyelik
bu sürenin bitimi tarihinde kazanılmıĢ sayılır.
(5) Çekilmenin hüküm ve sonuç doğuracağı bir aylık süre içerisinde, iĢçinin üyelik
baĢvurusunda bulunduğu sonraki sendika üyeliğinden de çekilerek bir önceki sendikasına
yeniden üye olması halinde, sendika üyeliği kesintisiz bir Ģekilde devam eder.
Sendika üyeliğinden çıkarılma
MADDE 11 – (1) Sendika üyeliğinden çıkarılma kararı genel kurul tarafından verilir.
(2) Çıkarılma kararı, e-Devlet kapısı üzerinden Bakanlığa bildirilir ve üyelikten
çıkarılana yazı ile tebliğ edilir.
(3) Çıkarılma kararına karĢı üye, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde
mahkemeye itiraz edebilir.
(4) Mahkeme iki ay içinde kesin olarak karar verir. Üyelik, çıkarılma kararı
kesinleĢinceye kadar devam eder.
Sendika üyeliğinin çekilme ve çıkarılma dıĢındaki nedenlerle sona ermesi
MADDE 12 – (1) ĠĢkolunu değiĢtiren iĢçi veya iĢverenin sendika üyeliği kendiliğinden
sona erer.
(2) Bir yıldan fazla süreyle iĢsiz kalan iĢçinin sendika üyeliği kendiliğinden sona erer.
(3) ĠĢçi ve iĢverenlerin konfederasyon, sendika veya Ģubelerinin yönetim, denetleme ya
da disiplin kurullarında görev almaları sendika üyeliğini sona erdirmez.
(4) Sosyal Güvenlik Kurumundan yaĢlılık veya malullük aylığı ya da toptan ödeme
alarak iĢten ayrılan iĢçilerin sendika üyeliği sona erer. Ancak bir yıl içerisinde aynı iĢkolunda
çalıĢmaya devam edenler veya ara verdikten sonra bir yıl içerisinde tekrar çalıĢmaya
baĢlayanlar ile konfederasyon, sendika ve Ģubelerinin yönetim, denetleme ve disiplin
kurullarındaki görevleri sırasında yaĢlılık veya malullük aylığı ya da toptan ödeme alanların
üyeliği, görevleri süresince ve yeniden seçildikleri sürece devam eder.
(5) ĠĢveren veya iĢveren vekili sıfatını kaybedenlerin sendika ve konfederasyonlardaki
üyelikleri ve görevleri, bu sıfatı kaybettikleri tarihte kendiliğinden sona erer. Ancak, tüzel
kiĢiliği temsilen iĢveren vekili sıfatı ile iĢveren sendikalarına üye olanların bu sıfatı
kaybetmeleri hâlinde tüzel kiĢiliğin üyeliği sona ermez. Bu durumda iĢveren vekilinin sendika
organları ve konfederasyonlardaki görevleri sona erer.
Sendika üyeliğinin askıya alınması
MADDE 13 – (1) Herhangi bir askeri ödev nedeniyle silah altına alınan üyenin iĢçi
sendikası ile üyelik iliĢkisi bu süre içinde askıda kalır.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Üyeliklerin bildirilmesi
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bakanlık, bu Yönetmeliğin yayımı tarihinden itibaren altı ay
içinde kayıtlarında yer alan üye listelerini iĢçi sendikalarına gönderir. Sendikalar, varsa
itirazlarını bir ay içinde Bakanlığa bildirir. Bakanlık, itirazları en geç bir ay içinde karara
bağlar.
Yürürlük
MADDE 14 – (1) Bu Yönetmeliğin;
a) 5 inci ve 7 nci maddeleri, 10 uncu maddesinin birinci ve ikinci fıkraları ile 11 inci
maddesinin ikinci fıkrası 7/11/2013 tarihinde,
b) Diğer hükümleri yayımı tarihinde,
Yürütme
MADDE 15 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
yürütür.
[R.G. 09 Temmuz 2012 – 28702]
—— • ——
TEBLĠĞLER
YATIRIM FONLARINA ĠLĠġKĠN ESASLAR TEBLĠĞĠ
(III-52.1)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğ ile yatırım fonlarının kuruluĢlarına, faaliyet ilke ve
kurallarına, katılma payları ile bunların ihracına ve kamunun aydınlatılmasına iliĢkin esaslar
düzenlenmiĢtir.
(2) Borsa yatırım fonları, gayrimenkul yatırım fonları ve giriĢim sermayesi yatırım
fonları bu Tebliğ kapsamı dıĢındadır.
Dayanak
Kanununun 52 nci ve 54 üncü maddelerine dayanılarak düzenlenmiĢtir.
a) Banka: 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanununun 3 üncü maddesinde
tanımlanan bankaları,
b) BĠAġ: Borsa Ġstanbul A.ġ.’yi,
c) Bilgilendirme dokümanları: ġemsiye fon içtüzüğü, fon izahnamesi ve yatırımcı bilgi
formunu,
ç) Borsa: 6362 sayılı Kanunun 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinde
tanımlanan sistemler ve pazar yerleri ile yurt dıĢı borsaları,
d) Borsa yatırım fonu: Kurulun borsa yatırım fonlarına iliĢkin düzenlemelerinde
tanımlanan ve esasları belirlenen yatırım fonunu,
e) Fon: Katılma payları bir Ģemsiye fona bağlı olarak ihraç edilen yatırım fonunu,
f) Fon izahnamesi/izahname: Fonun özelliklerine ve buna bağlı hak ve risklere iliĢkin
olarak yatırımcıların bilinçli bir değerlendirme yapmasını sağlayacak nitelikteki tüm bilgileri
içeren kamuyu aydınlatma belgesini,
g) Fon toplam değeri: Fon portföyündeki varlıkların Kurulun ilgili düzenlemeleri
çerçevesinde değerlenmesi neticesinde bulunan fon portföy değerine varsa diğer varlıkların ve
alacakların eklenmesi ve borçların düĢülmesi suretiyle ulaĢılan değeri,
ğ) Garantör: Garantili yatırım fonları tarafından bilgilendirme dokümanlarında
belirlenen esaslar çerçevesinde yatırımcılara geri ödeneceği taahhüt edilen yatırım tutarının
Fon tarafından karĢılanamayan kısmının yatırımcılara geri ödenmesini Fona garanti eden ve
bu Tebliğde belirlenen nitelikleri haiz, banka ve tabi oldukları mevzuat hükümleri saklı
kalmak kaydıyla yurt dıĢında yerleĢik banka ve sigorta Ģirketlerini,
h) Hazine MüsteĢarlığı: T.C. BaĢbakanlık Hazine MüsteĢarlığını,
ı) Ġçtüzük: ġemsiye fon içtüzüğünü,
i) Ġhraççı: Anonim ortaklığı,
j) Kanun: 6362 sayılı Kanunu,
k) KAP: Kamuyu Aydınlatma Platformu’nu,
l) Katılma payı: Yatırımcının sahip olduğu hakları taĢıyan ve fona katılımını gösteren,
kayden izlenen sermaye piyasası aracını,
m) Kurucu: Kanunun 55 inci maddesi kapsamında ana faaliyet konusu yatırım
fonlarının kurulması ve yönetimi olan anonim ortaklık Ģeklinde kurulan portföy yönetim
Ģirketini,
n) Kurul: Sermaye Piyasası Kurulu’nu,
o) Nitelikli Yatırımcı: Kurulun ilgili düzenlemelerinde tanımlanan nitelikli yatırımcıyı,
ö) Portföy saklayıcısı: Kanunun 56 ncı maddesi kapsamında yetkilendirilmiĢ portföy
saklama hizmetini yürüten kuruluĢu,
p) Takasbank: Ġstanbul Takas ve Saklama Bankası A.ġ.’yi,
r) TCMB: Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası A.ġ.’yi,
s) TTSG: Türkiye Ticaret Sicili Gazetesi’ni,
Ģ) Türev Araçlar: Kurulca fon portföyüne alınması uygun görülen vadeli iĢlem ve
opsiyon sözleĢmelerini,
t) Yatırım Fonu: Kanun hükümleri uyarınca tasarruf sahiplerinden katılma payı
karĢılığında toplanan para ya da diğer varlıklarla, tasarruf sahipleri hesabına, inançlı mülkiyet
esaslarına göre, bu Tebliğde belirtilen varlıklar ve iĢlemlerden oluĢan portföy veya portföyleri
iĢletmek amacıyla portföy yönetim Ģirketleri tarafından içtüzük ile kurulan ve tüzel kiĢiliği
bulunmayan mal varlığını,
u) Yatırımcı Bilgi Formu: Fonun yapısını, yatırım stratejisini ve risklerini gösteren özet
formu,
ü) Yönetici: Kurulca uygun görülen portföy yönetim Ģirketini,
v) Yönetim hakimiyeti: Kurulun pay alım teklifine iliĢkin düzenlemelerinde tanımlanan
yönetim hakimiyetini
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Genel Esaslar
ġemsiye fon
MADDE 4 – (1) ġemsiye fon, katılma payları tek bir içtüzük kapsamında ihraç edilen
tüm fonları kapsayan yatırım fonudur.
(2) ġemsiye fon, aĢağıda belirtilen varlıklar ve iĢlemlerden oluĢan portföy veya
portföyleri iĢletmek amacıyla kurulur ve bunun dıĢında herhangi bir iĢle uğraĢamaz.
a) ÖzelleĢtirme kapsamına alınanlar dahil Türkiye'de kurulan ihraççılara ait paylar, özel
sektör ve kamu borçlanma araçları,
b) Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında 32 sayılı Karar hükümleri çerçevesinde
alım satımı yapılabilen yabancı özel sektör ve kamu borçlanma araçları ile ihraççı payları,
c) 12 aydan uzun vadeli olmamak üzere vadeli mevduat, katılma hesabı ve mevduat
sertifikaları,
ç) Borsada iĢlem görmeleri kaydıyla; altın ve diğer kıymetli madenler ile bu madenlere
dayalı olarak ihraç edilen sermaye piyasası araçları,
d) Fon katılma payları,
e) Repo ve ters repo iĢlemleri,
f) Kira sertifikaları,
g) Gayrimenkul sertifikaları,
ğ) Varantlar ve sertifikalar,
h) Takasbank para piyasası iĢlemleri,
ı) Türev araç iĢlemlerinin nakit teminatları ve primleri,
i) Kurulca uygun görülen özel tasarlanmıĢ yabancı yatırım araçları ve ikraz iĢtirak
senetleri,
j) Kurulca uygun görülen diğer yatırım araçları.
(3) ġemsiye fon içtüzüğünde yer alan ve aĢağıda belirtilen esaslara uygun olarak, her
katılma payı ihracı için ayrı bir izahname ve yatırımcı bilgi formu düzenlenmesi Ģartıyla,
Ģemsiye fona bağlı fonlar oluĢturulur.
a) Her bir fonun tüm varlık ve yükümlülükleri birbirinden ayrıdır.
b) ġemsiye fonun kuruluĢ giderleri ile fonların katılma payı ihraç giderleri hariç olmak
üzere, bir Ģemsiye fon için yapılması gereken tüm giderler fonların toplam değerleri dikkate
alınarak oransal olarak bu fonların portföylerinden karĢılanır.
c) Bir Ģemsiye fonun bu Tebliğin 28 inci ve 29 uncu maddeleri uyarınca tasfiye edilmesi
veya devredilmesi durumunda, bu Ģemsiye fona bağlı fonların da tasfiye edilmesi veya
devredilmesi gerekir.
ç) Bu Tebliğde yer alan hükümler aksi belirtilmedikçe her bir fon için ayrı ayrı
uygulanır.
Fonun malvarlığına iliĢkin esaslar
MADDE 5 – (1) Fonun malvarlığı, kurucunun ve portföy saklayıcısının malvarlığından
ayrıdır.
(2) Fon malvarlığının, fonun yönetim stratejisi doğrultusunda, fonun yatırım
yapabileceği varlıklar konusunda yeterli bilgi ve sermaye piyasası alanında en az beĢ yıllık
tecrübeye sahip portföy yöneticileri tarafından, yatırımcı lehine ve yatırımcının çıkarını
gözetecek Ģekilde Kurulun portföy yöneticiliği hizmetine iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde
yönetilmesi zorunludur.
(3) Fon portföyündeki varlıkların, Kurulun portföy saklama hizmetine iliĢkin
düzenlemeleri çerçevesinde saklanması zorunludur.
(4) Fon malvarlığı, fon hesabına olması ve içtüzükte ve izahnamede hüküm bulunması
Ģartıyla kredi almak, türev araç iĢlemleri, açığa satıĢ iĢlemleri veya fon adına taraf olunan
benzer nitelikteki iĢlemlerde bulunmak haricinde teminat gösterilemez ve rehnedilemez. Fon
malvarlığı kurucunun ve portföy saklayıcısının yönetiminin veya denetiminin kamu
kurumlarına devredilmesi halinde dahi baĢka bir amaçla tasarruf edilemez, kamu alacaklarının
tahsili amacı da dahil olmak üzere haczedilemez, üzerine ihtiyati tedbir konulamaz ve iflas
masasına dahil edilemez.
(5) Kurucunun üçüncü kiĢilere olan borçları ve yükümlülükleri ile fonların aynı üçüncü
kiĢilerden olan alacakları birbirlerine karĢı mahsup edilemez.
ġemsiye fon türleri
MADDE 6 – (1) ġemsiye fonlar aĢağıdaki türlerde kurulabilir.
a) Fon toplam değerinin en az %80’i devamlı olarak;
1) Yerli ve/veya yabancı kamu ve/veya özel sektör borçlanma araçlarına yatırılan
fonları kapsayan Ģemsiye fonlar "BORÇLANMA ARAÇLARI ġEMSĠYE FONU",
2) Yerli ve/veya yabancı ihraççıların paylarına yatırılan fonları kapsayan Ģemsiye fonlar
"HĠSSE SENEDĠ ġEMSĠYE FONU",
3) Borsada iĢlem gören altın ve diğer kıymetli madenler ile kıymetli madenlere dayalı
sermaye piyasası araçlarına yatırılan fonları kapsayan Ģemsiye fonlar "KIYMETLĠ
MADENLER ġEMSĠYE FONU",
4) Diğer fonların ve borsa yatırım fonlarının katılma paylarından oluĢan fonları
kapsayan Ģemsiye fonlar "FON SEPETĠ ġEMSĠYE FONU",
b) Portföyünün tamamı devamlı olarak, vadesine en fazla 184 gün kalmıĢ likiditesi
yüksek para ve sermaye piyasası araçlarından oluĢan ve portföyünün günlük olarak
hesaplanan ağırlıklı ortalama vadesi en fazla 45 gün olan fonları kapsayan Ģemsiye fonlar
“PARA PĠYASASI ġEMSĠYE FONU",
c) Portföyünün tamamı devamlı olarak, kira sertifikaları, katılma hesapları, ortaklık
payları, altın ve diğer kıymetli madenler ile Kurulca uygun görülen diğer faize dayalı olmayan
para ve sermaye piyasası araçlarından oluĢan fonları kapsayan Ģemsiye fonlar “KATILIM
ġEMSĠYE FONU",
ç) Portföy sınırlamaları itibarıyla yukarıdaki türlerden herhangi birine girmeyen fonları
kapsayan Ģemsiye fonlar "DEĞĠġKEN ġEMSĠYE FON",
d) Katılma payları sadece nitelikli yatırımcılara satılmak üzere kurulmuĢ olan fonları
kapsayan Ģemsiye fonlar "SERBEST ġEMSĠYE FON",
e) Yatırımcının baĢlangıç yatırımının belirli bir bölümünün, tamamının ya da baĢlangıç
yatırımının üzerinde belirli bir getirinin bilgilendirme dokümanlarında belirlenen esaslar
çerçevesinde belirli vade ya da vadelerde yatırımcıya geri ödenmesi;
1) Uygun bir yatırım stratejisine ve garantör tarafından verilen garantiye dayanılarak
taahhüt edilen fonları kapsayan Ģemsiye fonlar "GARANTĠLĠ ġEMSĠYE FON",
2) Uygun bir yatırım stratejisine dayanılarak en iyi gayret esası çerçevesinde amaçlanan
fonları kapsayan Ģemsiye fonlar "KORUMA AMAÇLI ġEMSĠYE FON"
olarak adlandırılır.
(2) Fon toplam değerinin en az %80’i devamlı olarak menkul kıymet yatırım ortaklıkları
payları hariç olmak üzere BĠAġ’ta iĢlem gören ihraççı paylarından oluĢan ve bu maddenin
birinci fıkrasının (a) bendinin (2) numaralı alt bendinde belirtilen Ģemsiye fona bağlı olarak
ihraç edilen fonlar “Hisse Senedi Yoğun Fon” olarak kabul edilir. Hisse senedi yoğun fonların
portföylerinde yer alan ihraççı paylarına ve ihraççı payı endekslerine dayalı olarak yapılan
vadeli iĢlem sözleĢmelerinin nakit teminatları, ihraççı paylarına ve ihraççı payına dayalı
opsiyon sözleĢmelerinin primleri ile borsada iĢlem gören ihraççı paylarına ve ihraççı payına
dayalı aracı kuruluĢ varantları %80’lik oranın hesaplanmasına dahil edilir. Bu Tebliğin 24
üncü maddesinin beĢinci fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla, bir fonun, hisse senedi
yoğun fon olarak sınıflandırılabilmesi için günlük olarak gerekli olan Ģartları sağlamaması
halinde, sağlanmayan günlere iliĢkin, fonun, yatırımcıların ve/veya yatırım fonu katılma payı
alım satımını yapan kuruluĢların tabi olacağı tüm yükümlülüklerin yerine getirilmesinden de
kurucu ve portföy saklayıcısı müteselsilen sorumludur.
(3) Fon portföyüne türev araçların dahil edilmesi halinde, bu maddenin birinci fıkrasının
(a) bendinde yer alan %80’lik oranın hesaplanmasına iliĢkin esaslar Kurulca belirlenir.
(4) Kurulca uygun görülmesi koĢuluyla, yukarıda sayılanlar dıĢında yeni Ģemsiye fon
türleri belirlenebilir.
Fonun unvanı
MADDE 7 – (1) Fonun unvanı;
a) Fonun yatırım stratejisine uygun olmak zorundadır.
b) BaĢka bir fonun unvanı ile aĢırı benzerlik gösterecek, fonla iliĢkili olmayan bir
kurumu/kiĢiyi çağrıĢtıracak, unvanda kurucunun veya yöneticinin tevsik edilemeyen
niteliklerine veya fonun diğer fonlardan üstün olduğunu ima eden benzeri subjektif ifadelere
yer verecek Ģekilde veya benzeri yollarla yatırımcıların yanıltılmasına yol açacak nitelikte
olamaz.
(2) Fon unvanında fonun vade yapısına yer verilmesi halinde bu Tebliğin 20 nci
maddesinin birinci fıkrasında yer alan esaslara uyulur.
(3) Kurul tarafından uygun görülen bir endeks kapsamındaki varlıkların tümünden ya da
örnekleme yoluyla seçilen bir kısmından oluĢan fonların unvanlarında “Endeks” ibaresine yer
verilmesi zorunludur.
(4) Koruma amaçlı ve garantili fonlara iliĢkin olarak aĢağıda yer alan esaslara uyulur.
a) Koruma amaçlı ve garantili Ģemsiye fonların unvanlarında koruma amaçlı veya
garantili fon ibarelerinin bulunması yeterli olup, garantinin veya korumanın baĢlangıç
yatırımına oranına ya da garantili fonlarda garantör tarafından sağlanan garanti kapsamındaki
getiri oranına Ģemsiye fona bağlı fonların unvanları ile fon izahnamesi ve yatırımcı bilgi
formlarında yer verilir.
b) Özel sektör tarafından ihraç edilen kira sertifikalarına ve borçlanma araçlarına
yatırım yapan garantili ve koruma amaçlı fonların unvanlarında söz konusu sermaye piyasası
araçlarına yapılan yatırımı belirtir bir ifadeye yer verilir.
(5) Yabancı para ve sermaye piyasası araçlarına toplam değerinin en az %80’i oranında
yatırım yapan fonların unvanlarında “Yabancı” ibaresine yer verilmesi zorunludur.
Unvanlarında bu ibareye yer vermeyen hisse senedi ve borçlanma araçları fonlarında, fon
toplam değerinin en fazla %20’si oranında yabancı para ve sermaye piyasası araçları fon
portföyüne dahil edilebilir.
(6) Kurulun finansal raporlama standartlarına iliĢkin düzenlemeleri kapsamındaki
iĢtiraklerin para ve sermaye piyasası araçlarından oluĢan fonların unvanlarında “ĠĢtirak”
ibaresine yer verilmesi zorunludur.
ġemsiye fon içtüzüğü
MADDE 8 – (1) ġemsiye fon içtüzüğü, katılma payı sahipleri ile kurucu, portföy
saklayıcısı ve varsa yönetici arasında fon portföyünün inançlı mülkiyet esaslarına göre
iĢletilmesini, Kanunun 56 ncı maddesi kapsamında saklanmasını, vekalet akdi hükümlerine
göre yönetimini ve garantili fonlarda garantiye iliĢkin esasları konu alan genel iĢlem Ģartlarını
içeren iltihaki bir sözleĢmedir.
(2) ġemsiye fonlara iliĢkin içtüzük standardı Kurulca belirlenir. ġemsiye fon
içtüzüğünde bulunması gereken asgari unsurlar Ek-1’de yer almaktadır.
(3) ġemsiye fona bağlı her bir fonun katılma payları, Ģemsiye fon içtüzüğüne dayalı
olarak ihraç edilir.
Kurucunun yetki ve sorumluluğu
MADDE 9 – (1) Kurucu, fonun katılma payı sahiplerinin haklarını koruyacak Ģekilde
temsili, yönetimi, yönetiminin denetlenmesi ile faaliyetlerinin içtüzük ve izahname
hükümlerine uygun olarak yürütülmesinden sorumludur. Kurucu fona ait varlıklar üzerinde
kendi adına ve fon hesabına mevzuat ve içtüzüğe uygun olarak tasarrufta bulunmaya ve
bundan doğan hakları kullanmaya yetkilidir.
(2) Fonun faaliyetlerinin yürütülmesi esnasında portföy yöneticiliği hizmeti dahil
dıĢarıdan sağlanan hizmetlerden yararlanılması, kurucunun sorumluluğunu ortadan kaldırmaz.
(3) Kurucu ile katılma payı sahipleri arasındaki iliĢkilere Kanunda, ilgili mevzuatta ve
içtüzükte hüküm bulunmayan hâllerde 11/1/2011 tarihli ve 6098 sayılı Türk Borçlar
Kanununun 502 ilâ 514 üncü maddeleri hükümleri kıyasen uygulanır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
ġemsiye Fonun KuruluĢu ve Fon Katılma Paylarının
Ġhracına ĠliĢkin Esaslar
ġemsiye fonun kuruluĢu
MADDE 10 – (1) Yatırım fonlarının Ģemsiye fon Ģeklinde kurulması zorunludur.
(2) Kurucu, taslak içtüzük ve Kurulca esasları belirlenen baĢvuru formu ile Kurulca
istenen diğer bilgi ve belgelerle Kurula baĢvurur. ġemsiye fonların kuruluĢ izni alabilmesi için
kurucu ile portföy saklayıcısı arasında yapılan saklama sözleĢmesinin kurulacak Ģemsiye fonu
da kapsaması ve içtüzüğün Kurulca onaylanması gereklidir.
(3) KuruluĢ baĢvurusu kapsamında, içtüzükte yer alan bilgilerin tutarlı, anlaĢılabilir ve
Kurulca belirlenen içtüzük standardına göre eksiksiz olması zorunludur.
(4) KuruluĢ baĢvuruları, gerekli belgelerin Kurula eksiksiz olarak sunulmasından
itibaren iki ay içinde Kurul tarafından karara bağlanır.
(5) Kurulca onaylanan içtüzük, Kurul kararının Ģirket tarafından tebellüğ edildiği tarihi
izleyen altı iĢ günü içinde kurucunun merkezinin bulunduğu yerin ticaret siciline tescil ettirilir
ve TTSG ile KAP’ta ilan olunur.
(6) Bu madde çerçevesinde yapılan inceleme neticesinde baĢvurunun onaylanmaması
halinde bu durum gerekçesi belirtilerek baĢvuru sahibine bildirilir.
(7) ġemsiye fon kuruluĢ baĢvurusu için gerekli bilgi ve belgeler Kurul tarafından
belirlenir ve ilan edilir.
Fon katılma paylarının ihracı
MADDE 11 – (1) Katılma paylarının halka arz edilmesi veya belirli kiĢi ve/veya
kuruluĢlara tahsisli ya da nitelikli yatırımcılara satılması zorunludur.
(2) Her bir fonun katılma payı ihracı için Kurulca belirlenen standartlara uygun olarak
izahname ve yatırımcı bilgi formu düzenlenir ve Kurulca istenen diğer bilgi ve belgelerle
birlikte kurucu tarafından Kurula baĢvurulur. ġu kadar ki, bir Ģemsiye fona bağlı olarak
oluĢturulacak ilk fonun katılma payı ihracı baĢvurusunun içtüzüğün tescilinden itibaren en geç
üç ay içinde yapılması zorunludur. Bu süre içinde Kurula baĢvuru yapılmaması durumunda,
içtüzük kurucu tarafından ticaret sicilinden terkin ettirilir. Buna iliĢkin belgeler altı iĢ günü
içinde Kurula gönderilir. Kurulca uygun görülecek makul gerekçelerin varlığı halinde, bu
fıkrada belirtilen üç aylık süre bir defaya mahsus olmak üzere üç ay daha uzatılabilir.
(3) Katılma paylarının ihraç edilebilmesi için fon izahnamesinin Kurul tarafından
onaylanması gereklidir. Ġzahnamede bulunması gereken asgari unsurlar Ek-2’de yer
almaktadır.
(4) Ġzahnamenin onaylanması aĢamasında aĢağıda yer alan esaslar uygulanır.
a) Ġzahname Kurula sunulan bilgi ve belgeler çerçevesinde 20 iĢ günü içinde incelenir;
izahnamede yer alan bilgilerin tutarlı, anlaĢılabilir ve Kurulca belirlenen izahname
standardına göre eksiksiz olduğunun tespiti halinde onaylanır ve keyfiyet ilgililere bildirilir.
b) Sunulan bilgi ve belgelerin eksik olması veya ek bilgi ve belgeye ihtiyaç duyulması
halinde, baĢvuru tarihinden itibaren 10 iĢ günü içinde baĢvuru sahibi bilgilendirilir. Eksik
bilgi ve belgelerin Kurulca belirlenecek süre içinde tamamlanması gereklidir. Bu takdirde, bu
fıkranın (a) bendinde öngörülen 20 iĢ günlük süre, eksik bilgi ve belgelerin Kurula sunulduğu
tarihten itibaren iĢlemeye baĢlar. Bu fıkranın (a) bendi kapsamında yapılan inceleme
neticesinde izahnamenin onaylanmaması halinde bu durum gerekçesi belirtilerek baĢvuru
sahibine bildirilir.
(5) Ġzahnamenin onaylanması, bu belgede yer alan bilgilerin doğru olduğunun Kurulca
tekeffülü anlamına gelmeyeceği gibi, ilgili fon katılma paylarına iliĢkin bir tavsiye olarak da
kabul edilemez.
(6) Ġzahname ve yatırımcı bilgi formu, izin yazısının Ģirket tarafından tebellüğ edildiği
tarihi izleyen 10 iĢ günü içinde KAP’ta ve kurucunun resmi internet sitesinde yayımlanır,
ayrıca ticaret siciline tescil ve TTSG’de ilan edilmez. Ancak, izahnamenin nerede
yayımlandığı hususu ticaret siciline tescil ettirilir ve TTSG’de ilan olunur. Yatırımcı bilgi
formunda söz konusu tescil tarihi belirtilir.
(7) Katılma payları, yatırımcı bilgi formunun KAP’ta yayımını takiben, bu formdaki
esaslar çerçevesinde ve formda belirtilen satıĢ baĢlangıç tarihinden itibaren, formda belirtilen
dağıtım kanalları aracılığıyla yatırımcılara sunulur.
(8) Katılma payları karĢılığı yatırımcılardan toplanan para ve diğer varlıkların, takip
eden iĢ günü izahnamede belirlenen varlıklara ve iĢlemlere yatırılması zorunludur. Garantili
ve koruma amaçlı fonlarda talep toplanması halinde, birinci cümlede belirtilen süre iki iĢ günü
olarak uygulanır ve söz konusu sürenin hesaplanmasında talep toplamanın sona erdiği gün
esas alınır.
Yatırımcı bilgi formu
MADDE 12 – (1) Yatırımcı bilgi formu, yatırımcıların fonun yapısını, yatırım
stratejisini ve risklerini makul ölçüde anlayabilmeleri ve bilgiye dayalı olarak yatırım kararları
alabilmeleri amacıyla hazırlanır. Bu form, asgari unsurları ve standardı Kurul tarafından
belirlenen ve yatırım kararının alınmasında etkili olabilecek nitelikteki temel bilgileri içerir.
Kurucu, bu formun içtüzük ve izahname ile tutarlılığından, içeriğinin doğruluğundan,
güncelliğinin sağlanmasından ve bu formda yer alan yanlıĢ, yanıltıcı veya eksik bilgilerden
kaynaklanan zararlardan sorumludur.
(2) Yatırımcı bilgi formunun, fonun temel nitelikleri ile ilgili asgari olarak aĢağıdaki
bilgileri içermesi zorunludur:
a) Fonu tanıtıcı bilgi,
b) Yatırım amaçlarının ve yatırım politikasının kısa tanımı ile portföy dağılımı,
c) Fonun varsa geçmiĢ performansı veya fon türüne bağlı olarak performans senaryo
analizleri,
ç) Fonun yönetim ücreti, komisyon ve diğer giderleri ile toplam gider oranı,
d) Fonun maruz kaldığı risklerle ilgili uygun açıklamaları ve uyarıları içeren risk ve
getiri profili,
e) Katılma paylarının alım satım esasları.
(3) Formda, yatırımcıların içtüzük, izahname, finansal raporlar ile diğer ek bilgileri
nereden ve ne Ģekilde elde edebilecekleri belirtilir.
(4) Form kısa, öz ve anlaĢılır bir Ģekilde azami iki sayfa ve 12 punto olarak hazırlanır.
Formda yer verilen bilgiler açık, yeterli, içtüzük ve izahname ile tutarlı olmalı ve yatırımcıyı
yanıltıcı nitelikte olmamalıdır.
Bilgilendirme dokümanlarında yapılacak değiĢiklikler
MADDE 13 – (1) Ġçtüzük değiĢiklikleri;
a) Bu Tebliğin 10 uncu maddesinin üçüncü fıkrası çerçevesinde incelenerek onaylanır.
Yapılan inceleme neticesinde baĢvuruların onaylanmaması halinde bu durum gerekçesi
belirtilerek baĢvuru sahibine bildirilir.
b) Bu Tebliğin 10 uncu maddesinin beĢinci fıkrası çerçevesinde tescil ve ilan edilir.
c) Yatırımcıların yatırım yapma kararını etkileyebilecek ve önceden bilgi sahibi
olunmasını gerektirecek nitelikte ise, bir duyuru metni ile izin yazısının Ģirket tarafından
tebellüğ edildiği tarihi izleyen iĢ günü ayrıca KAP’ta ve kurucunun resmi internet sitesinde
ilan edilir ve yeni hususların yürürlüğe giriĢ tarihi 10 iĢ gününden az olmamak üzere duyuru
metninde belirtilir.
ç) Ġzahnamede değiĢiklik yapılmasını gerektirir nitelikte ise bu maddenin ikinci fıkrası
da uygulanır.
(2) Ġzahname değiĢiklikleri;
a) Yatırımcıların yatırım yapma kararını etkileyebilecek ve önceden bilgi sahibi
olunmasını gerektirecek nitelikte olması halinde bu Tebliğin 11 inci maddesinin dördüncü
fıkrası çerçevesinde Kurul tarafından incelenerek onaylanır ve aynı maddenin altıncı fıkrası
çerçevesinde ilan edilir. Ġzahname değiĢikliklerine iliĢkin olarak düzenlenen duyuru metni izin
yazısının Ģirket tarafından tebellüğ edildiği tarihi izleyen iĢ günü KAP’ta ve kurucunun resmi
internet sitesinde ilan edilir. Yeni hususların yürürlüğe giriĢ tarihi 10 iĢ gününden az olmamak
üzere duyuru metninde belirtilir.
b) Bu fıkranın (a) bendi kapsamı dıĢında ise, Kurulun onayı aranmaksızın kurucu
tarafından yapılarak KAP’ta ve kurucunun resmi internet sitesinde ilan edilir ve yapılan
değiĢiklikler her takvim yılı sonunu izleyen altı iĢ günü içinde toplu olarak Kurula bildirilir.
(3) Yatırımcı bilgi formunda yapılacak değiĢiklikler için Kurul onayı aranmaz. Ancak,
değiĢikliklerin altı iĢ günü önce Kurula bildirilmesi, içtüzük ile izahnameye uygun olması ve
değiĢikliği takip eden iĢ günü KAP'ta ve kurucunun resmi internet sitesinde ilan edilmesi
zorunludur.
(4) Yatırımcı bilgi formunda yapılacak bir değiĢikliğin izahname değiĢikliğini de
gerektirmesi halinde bu maddenin ikinci, içtüzük değiĢikliğini de gerektirmesi halinde birinci
fıkrası ayrıca uygulanır.
(5) Bilgilendirme dokümanlarında yapılan açıklamalarda, Kurul onayının Kurul veya
kamunun tekeffülü olarak yorumlanmasına yol açacak açık veya dolaylı bir ifade
kullanılamaz.
Katılma paylarının değeri
MADDE 14 – (1) Katılma paylarının itibari değeri yoktur.
(2) Fon birim pay değeri, fon toplam değerinin katılma paylarının sayısına bölünmesiyle
elde edilir.
(3) Fon birim pay değeri, katılma paylarının alım satımına esas teĢkil eden fiyattır.
(4) Fonların birim pay değerinin günlük olarak hesaplanması ve ilan edilmesi esastır.
Bilgilendirme dokümanlarında hüküm bulunmak kaydı ile aynı gün içinde iki fiyat
açıklanabilir. Kurul katılma payı fiyatının günlük olarak hesaplanmasına ve açıklanmasına bu
Tebliğde belirtilen haller dıĢında da istisna getirebilir.
(5) Para piyasası fonları ile kısa vadeli borçlanma araçları fonları dıĢındaki fonlarda,
katılma payı alım satım emirleri, emrin verilmesini takip eden ilk hesaplamada bulunacak pay
fiyatı üzerinden yerine getirilir. Para piyasası fonları ve kısa vadeli borçlanma araçları
fonlarında ise, alım satım emirleri en son ilan edilen birim pay fiyatı üzerinden
gerçekleĢtirilir. Bununla birlikte, bilgilendirme dokümanlarında belirtilmek koĢuluyla, para
piyasası fonları ve kısa vadeli borçlanma araçları fonlarında katılma payı alım iĢlemi ve satım
iĢlemi farklı birim pay fiyatı üzerinden gerçekleĢtirilebilir.
(6) Bilgilendirme dokümanlarında belirlenen esaslara göre hesaplanan birim pay değeri,
katılma paylarının alım-satım yerlerinde duyurulur.
(7) Bu Tebliğin 31 inci maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen durumlarda, Kurulca
uygun görülmesi halinde, katılma paylarının birim pay değerleri hesaplanmayabilir ve katılma
paylarının alım satımı durdurulabilir.
(8) Fon katılma payı sahiplerine temettü dağıtılması mümkündür.
Katılma paylarının alımı-satımı
MADDE 15 – (1) Katılma payı alımı, birim pay değerinin tam olarak nakden teslim
edilerek ödenmesi; katılma payı satımı, yatırımcıların paylarının bilgilendirme
dokümanlarında belirlenen esaslara göre fona iade edilmek suretiyle paraya çevrilmesi
Ģartıyla gerçekleĢtirilebilir. Fon toplam değerinin en az %80’i oranında altına yatırım yapan
fonlarda, katılma payı alım satımında Kurulun onayı alınmak kaydıyla altın da kullanılabilir.
(2) Katılma paylarının günlük olarak alım satımı esastır. Fon türü ve niteliği dikkate
alınarak katılma paylarının günlük olarak alım satımına Kurulca istisna getirilebilir.
Ġzahnamede ve yatırımcı bilgi formunda Ģartları belirlenmiĢ olmak koĢuluyla katılma
paylarının yatırımcılar tarafından alım ve satımlarında giriĢ-çıkıĢ komisyonu uygulanabilir.
Ancak, kurucu, yönetici ve yönetim veya sermaye bakımından bunlarla doğrudan ya da
dolaylı olarak iliĢkili olanlar tarafından kurulan veya yönetilen fonların katılma paylarının fon
portföyüne dahil edilmesi halinde bu fonlara giriĢ ya da çıkıĢ komisyonu ödenemez. Elde
edilecek komisyon tutarı fon, kurucu, yönetici, katılma paylarının alım satımını yapan
kuruluĢlar veya portföy saklayıcısı arasında paylaĢtırılabilir. Bu kapsamda uygulanan
komisyonlar bilgilendirme dokümanlarının yanı sıra kurucunun resmi internet sitesinde ve
KAP’ta ilan edilir. Yapılan açıklamada, komisyonların hangi Ģartlar dahilinde yatırımcılardan
tahsil edileceği bilgisine ayrıntılı olarak yer verilmelidir.
(3) Ġzahnamede hüküm bulunması ve Borsanın uygun görmesi Ģartı ile katılma payları
Borsada iĢlem görebilir.
(4) Katılma paylarının alım satımı Kurulun aracılık ve portföy yöneticiliği hizmetine
iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde gerçekleĢtirilir.
(5) Borsada iĢlem görmeyen katılma paylarının, borsa dıĢında alım satımı bilgilendirme
dokümanlarında hüküm bulunması kaydıyla mümkündür. Bu durumda kurucu dıĢında alım
satımı gerçekleĢtirebilecek kuruluĢların KAP’ta ilan edilmesi zorunludur.
(6) Kurucu ve/veya yönetici tarafından katılma paylarının fon adına alım satımı esastır.
Kurucu ve/veya yönetici, fonun katılma payı sayısının %20’sini aĢmayacak Ģekilde katılma
paylarını kendi portföyüne dahil edebilir. Ancak katılma paylarının satıĢına baĢlanmadan önce
kurucu tarafından fona avans olarak tahsis edilen tutar karĢılığında alınan katılma payları
fonun kuruluĢundan itibaren bir yıl süre ile bu oranın hesaplanmasında dikkate alınmaz.
(7) Kurul, katılma paylarının alım satımının borsalar ve/veya takas kurumları nezdinde
kurulmuĢ Kurulca uygun görülen merkezi bir fon dağıtım platformu aracılığıyla da
gerçekleĢtirilebilmesini teminen, Kurulca uygun görülen tüm fonların bu platforma dahil
edilmesine ve yatırım kuruluĢları ve portföy yönetim Ģirketleri tarafından bu platformda iĢlem
gören katılma paylarının alım satımına aracılık yapılmasına iliĢkin düzenlemeler yapabilir.
(8) Katılma payı alım satımı, fon toplam değerinin en az %80’i oranında yabancı para
ve sermaye piyasası araçlarına yatırım yapan fonlarda, TCMB ve Hazine MüsteĢarlığının
görüĢü alınarak, Kurulun onayı alınmak kaydıyla, TCMB tarafından günlük alım satım kurları
ilan edilen yabancı para birimleri üzerinden gerçekleĢtirilebilir.
Pay gruplarının oluĢturulması
MADDE 16 – (1) Fondan alınan yönetim ücreti, portföy yönetim ücreti ve pazarlama
satıĢ dağıtım ücreti Ģeklinde bölünerek ve/veya fona giriĢ-çıkıĢ komisyonu uygulanmak
suretiyle aynı fon çatısı altında farklı pay grupları oluĢturulabilir. Bu ücretler ve komisyonlar
fon, kurucu, yönetici, katılma payı alım satımını yapan kuruluĢlar ve portföy saklayıcısı
arasında paylaĢtırılabilir.
(2) Pay grupları oluĢturan fonların kamuyu aydınlatmalarına iliĢkin esas ve standartlar
Kurulca belirlenir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Portföy Sınırlamalarına ĠliĢkin Esaslar
Fon portföyüne alınacak varlıklar ve ihraççılarına iliĢkin sınırlamalar
MADDE 17 – (1) a) Fonun toplam değerinin %10’undan fazlası bir ihraççının para ve
sermaye piyasası araçlarına ve bu araçlara dayalı türev araçlara yatırılamaz. Bu oranın
hesaplanmasında ipotek ve varlık teminatlı menkul kıymetler dikkate alınmaz ve bu varlıklara
yapılacak yatırımlar için birinci cümlede belirtilen oran %25 olarak uygulanır; bu fıkranın (b)
bendinde yer alan sınırlama ise uygulanmaz.
b) Fon toplam değerinin %5’inden fazla yatırım yapılan ihraççıların para ve sermaye
piyasası araçlarının toplam değeri fon toplam değerinin %40’ını aĢamaz.
c) Fon toplam değerinin %20’sinden fazlası Kurulun finansal raporlama standartlarına
iliĢkin düzenlemeleri kapsamında, aynı grubun para ve sermaye piyasası araçlarına
yatırılamaz.
ç) Fon portföyüne bir ihraççının borçlanma araçlarının tedavülde olan ihraç miktarının
%10’undan fazlası dahil edilemez. Bu oranın hesaplanmasında ihraççının tüm borçlanma
araçlarının, borçlanma aracının fon portföyüne dahil edildiği tarihteki tedavülde olan ihraç
tutarının piyasa değeri esas alınır.
d) TCMB, Hazine MüsteĢarlığı ve ipotek finansmanı kuruluĢları tarafından ihraç edilen
para ve sermaye piyasası araçları için bu fıkrada yer alan sınırlamalar uygulanmaz. Bu bent
kapsamında tek bir varlığa yapılan yatırım, fon toplam değerinin %35’ini aĢamaz.
e) Varlık kiralama Ģirketleri tarafından ihraç edilen sermaye piyasası araçları için bu
fıkranın; (a) bendinde yer alan %10’luk sınırlama %25 olarak uygulanır, (b) bendinde yer alan
sınırlama ise uygulanmaz. Diğer taraftan, 28/3/2002 tarihli ve 4749 sayılı Kamu Finansmanı
ve Borç Yönetiminin Düzenlenmesi Hakkında Kanun çerçevesinde kurulan varlık kiralama
Ģirketleri tarafından ihraç edilen sermaye piyasası araçları için bu fıkradaki sınırlamalar
uygulanmaz.
(2) Fon tek baĢına hiçbir ihraççının sermayesinin ya da tüm oy haklarının %10’undan
fazlasına, aynı yöneticinin yönetimindeki tek bir kurucuya ait fonlar ise toplu olarak, hiçbir
ihraççının sermayesinin ya da tüm oy haklarının %20’sinden fazlasına sahip olamaz.
(3) a) Yöneticinin yönetim hakimiyetine sahip olan,
b) (a) bendinde belirtilen tüzel kiĢiler ile yönetici yetkililerinin yönetim hakimiyetine
sahip olduğu,
c) Yöneticinin yönetim hakimiyetine sahip olan gerçek kiĢilerin yönetim hakimiyetine
sahip olduğu
ihraççıların ihraç ettiği para ve sermaye piyasası araçlarının toplam değeri fon toplam
değerinin %20’sini aĢamaz.
(4) Aracı kuruluĢ ve ortaklık varantları ile sertifikalara yapılan yatırımların toplamı fon
toplam değerinin %10’unu aĢamaz. Tek bir ihraççı tarafından çıkarılan varantlar ile
sertifikaların toplamı ise fon toplam değerinin %5’ini aĢamaz.
(5) Fon toplam değerinin en fazla %10’u, 12 aydan uzun vadeli olmamak Ģartıyla,
bankalar nezdinde açılan mevduat/katılma hesaplarında ve mevduat sertifikalarında
değerlendirilebilir. Ancak tek bir bankada değerlendirilebilecek tutar fon toplam değerinin
%3’ünü aĢamaz. Katılım fonlarında bu fıkranın birinci cümlesinde belirtilen oran %25, ikinci
cümlesinde belirtilen oran ise %10 olarak uygulanır.
(6) Kurucunun Kurulun finansal raporlama standartlarına iliĢkin düzenlemeleri
kapsamında yer alan grup Ģirketlerinin borsa dıĢında halka arzına aracılık ettiği ortaklık
paylarına, borsada iĢlem görmesi Ģartıyla, ihraç miktarının azami %10’u ve fon toplam
değerinin azami %5’i oranında yatırım yapılabilir.
Fon portföyüne alınacak kolektif yatırım kuruluĢu paylarına iliĢkin sınırlamalar
MADDE 18 – (1) Fon ile borsa yatırım fonu katılma payları ve menkul kıymet yatırım
ortaklıklarının paylarının toplam değeri fon toplam değerinin %20’sini aĢamaz.
(2) Fon portföyüne, katılma payı satıĢına iliĢkin izahnamesi Kurulca onaylanan fonların
katılma paylarının dahil edilmesi esastır. ġu kadar ki, yabancı borsalarda iĢlem gören borsa
yatırım fonlarının katılma payları için bu maddenin birinci fıkrasında yer alan sınırlama
dahilinde kalmak kaydıyla söz konusu Ģart aranmaz.
Fon portföyündeki varlıkların borsada iĢlem görme esasları ve borsa dıĢında taraf
olunan sözleĢmelere iliĢkin sınırlamalar
MADDE 19 – (1) a) Fon portföyüne borsada iĢlem gören varlıkların alınması ve bu
varlıkların alım satımlarının borsa kanalıyla yapılması zorunludur. Ġlk ihraçlarda ise borsada
iĢlem görmesi uygun görülen sermaye piyasası araçları fon portföyüne dahil edilebilir.
b) Fon portföyüne dahil edilen katılma payları için bu fıkranın (a) bendinde yer alan
Ģartlar aranmaz.
c) Fon adına katılma paylarının alım satımı nedeniyle, BĠAġ’ın ilgili piyasasından aynı
gün valörü ile aynı gün valörlü iĢlem saatleri dıĢında fon portföyüne alım veya fon
portföyünden satım zorunluluğu bulunuyorsa, BĠAġ tarafından belirlenen iĢlem kurallarına
uyulması Ģarttır.
(2) Borsada iĢlem gören kamu dıĢ borçlanma araçlarının, borsa dıĢında yapılacak
iĢlemler ile fon portföyüne dahil edilmesi veya fon portföyünden çıkarılması mümkündür.
(3) Kurucunun fon adına ve hesabına borsa dıĢında taraf olduğu sözleĢmelerin;
a) Fonların yatırım stratejisine uygun olması,
b) KarĢı taraflarının bu Tebliğin 32 nci maddesinde belirtilen derecelendirme notuna
sahip olması,
c) Herhangi bir iliĢkiden etkilenmeyecek Ģekilde objektif koĢullarda yapılması ve adil
bir fiyat içermesi,
ç) Fonun fiyat açıklama dönemlerinde gerçeğe uygun değeri üzerinden nakde
dönüĢtürülebilir olması
zorunludur.
(4) Borsa dıĢı sözleĢmelerin bu maddenin üçüncü fıkrasının (c) bendinde yer alan
ilkelere uygunluğunun temini için uygulanacak güvenilir yöntemler ve sözleĢmelerle ilgili
genel ilkeler içtüzük ile izahnamelerde belirlenir ve KAP’ta açıklanır.
Fon portföyüne dahil edilecek varlıkların vade yapısına iliĢkin sınırlamalar
MADDE 20 – (1) Borçlanma araçları fonlarının unvanlarında vade yapısına yer
verilmek istenmesi durumunda, fon portföyünün aylık ağırlıklı ortalama vadesinin;
a) 25-90 gün olması halinde “kısa vadeli”,
b) 91-730 gün olması halinde “orta vadeli”,
c) 730 günden fazla olması halinde “uzun vadeli”
ifadelerine fon unvanlarında yer verilir.
(2) Para piyasası fonları ile kısa vadeli borçlanma araçları fonlarında vadeye kalan gün
sayısı hesaplanamayan varlıklar fon portföyüne dahil edilemez.
(3) Orta vadeli ve uzun vadeli borçlanma araçları fonlarında fon portföyüne en fazla fon
toplam değerinin %20’si oranında vadeye kalan gün sayısı hesaplanamayan varlıklar dahil
edilebilir.
(4) Portföyün ağırlıklı ortalama vadesi, sermaye piyasası araçlarının vadeleri ayrı ayrı
dikkate alınarak hesaplanır. Orta vadeli ve uzun vadeli borçlanma araçları fonlarında vadeye
kalan gün sayısı hesaplanamayan varlıklar bu hesaplamada dikkate alınmaz.
Fonun kredi iĢlemleri ile repo ve ters repo iĢlemlerine iliĢkin sınırlamalar
MADDE 21 – (1) Fon portföylerinde yer alan repo iĢlemine konu olabilecek varlıkların
rayiç değerinin %10’una kadar borsada veya borsa dıĢında repo yapılabilir, fon toplam
değerinin %10’unu geçmemek üzere fon hesabına kredi alınabilir ve/veya borçlanma
amacıyla Takasbank Para Piyasası iĢlemleri yapılabilir. Kredi alınması halinde kredinin tutarı,
faizi, alındığı tarih ve kredi alınan kuruluĢ ile geri ödeneceği tarih KAP’ta açıklanır ve Kurula
bildirilir.
(2) Ters repo sözleĢmelerine iliĢkin olarak;
a) Fon portföyüne borsada veya borsa dıĢında ters repo sözleĢmelerinin dahil edilmesi
mümkündür.
b) Borsa dıĢında taraf olunan ters repo sözleĢmelerine, fon toplam değerinin en fazla
%10’una kadar yatırım yapılabilir.
(3) Borsa dıĢı repo-ters repo iĢlemlerinin vade ve faiz oranı Kurulun ilgili düzenlemeleri
çerçevesinde belirlenir. Faiz oranının belirlenmesi, borsada iĢlem gören benzer vade yapısına
sahip sözleĢmelerin faiz oranlarının dikkate alınması Ģartıyla, kurucu ve yöneticinin
sorumluluğundadır. Bu tür sözleĢmelere taraf olunması durumunda, en geç sözleĢme tarihini
takip eden iĢ günü içinde sözleĢmenin vadesi, faiz oranı, karĢı tarafı ve karĢı tarafın
derecelendirme notu KAP’ta açıklanır; ilgili bilgi ve belgeler kurucu veya yönetici
merkezinde sözleĢme tarihini müteakip beĢ yıl süreyle saklanır.
Fonun ödünç iĢlemlerine iliĢkin sınırlamalar
MADDE 22 – (1) Fonlar, Kurulun ilgili düzenlemeleri çerçevesinde yapılacak bir
sözleĢme ile herhangi bir anda portföylerindeki sermaye piyasası araçlarının piyasa değerinin
en fazla %50’si tutarındaki sermaye piyasası araçlarını ödünç verebilir.
(2) Fon portföyünden ödünç verme iĢlemi, ödünç verilen sermaye piyasası araçlarının
en az %100’ü karĢılığında Kurulun ilgili düzenlemelerinde özkaynak olarak kabul edilen
varlıkların fon adına Takasbank’ta bloke edilmesi Ģartıyla yapılabilir. Özkaynağın
değerlemesine ve tamamlanmamasına iliĢkin esaslarda Kurulun ilgili düzenlemelerine uyulur.
(3) Fon, Kurul düzenlemeleri uyarınca yapılacak bir sözleĢme çerçevesinde
portföyündeki kıymetli madenlerin piyasa değerlerinin en fazla %75’i tutarındaki kıymetli
madenleri Türkiye’de kurulu borsalarda ödünç verebilir. Ayrıca, piyasada gerçekleĢen ödünç
iĢlemleri karĢılığında ödünç alacaklarını temsil etmek üzere çıkarılan sertifikalar aynı oranda
portföye alınabilir. Kıymetli maden ödünç iĢlemleri ile kıymetli maden ödünç sertifikası alımsatım iĢlemleri ilgili piyasadaki iĢlem esasları ile teminat sistemi çerçevesinde yapılır.
(4) Fonun taraf olduğu sermaye piyasası aracı ödünç verme sözleĢmelerine, sözleĢmenin
fon lehine tek taraflı olarak fesh edilebileceğine iliĢkin bir hükmün konulması zorunludur.
Belirli yatırımcılara tahsis edilmiĢ fonlar ile bir varlık veya varlık grubuna yatırım
yapan fonlara iliĢkin sınırlamalar
MADDE 23 – (1) Katılma payları önceden belirlenmiĢ kiĢi veya kuruluĢlara tahsis
edilmiĢ fonlarda;
a) Katılma payı yatırımcısı olarak tanımlanmıĢ Ģirketlerin ihraç ettikleri para ve sermaye
piyasası araçlarının toplam değeri, tek bir Ģirket için azami %5 olmak üzere, fon toplam
değerinin %25’ini aĢamaz.
b) Ġçtüzük ve izahname değiĢikliklerine iliĢkin duyuruların KAP’ta ilan edilmesi hükmü
uygulanmaz.
(2) Unvanında “Endeks” ibaresi yer alan fonlarda, yönetici fonu, fonun getirisi baz
alınan endeksin getirisinden önemli ölçüde sapmayacak Ģekilde yönetmekle yükümlüdür. Bu
fonlarda, Ek-3’te yer alan formüle uygun olarak yapılan hesaplama çerçevesinde, baz alınan
endeksin değeri ile fonun birim pay değeri arasındaki korelasyon katsayısı en az %90
olmalıdır. Aksi bir durumun varlığının tespiti halinde Kurul tarafından, söz konusu fonun
tasfiyesi veya baĢka bir fona dönüĢümü istenebilir. Her ayın sonuncu gününde son üç aylık
dönemler itibariyle hesaplanan korelasyon katsayısının, belirtilen oranın altına düĢmesi
halinde, kurucu bu durumu, alınacak tedbirlere iliĢkin olarak alınacak yönetim kurulu kararı
ile birlikte, izleyen ayın ilk altı iĢ günü içinde Kurula bildirmekle yükümlüdür. Kurul, bu
hükmün uygulanmasında, bu Tebliğin 31 inci maddesinin üçüncü fıkrasında sayılan
olağanüstü olayların gerçekleĢtiği dönemleri dikkate almayabilir.
(3) Unvanında “Endeks” ibaresi yer alan fonlarda, bu Tebliğin 17 nci maddesinin birinci
ve üçüncü fıkralarında yer alan sınırlamalar ile aynı maddenin ikinci fıkrasında yer alan
%10’luk sınırlama, söz konusu varlıkların baz alınan endekse dahil olması halinde
uygulanmaz. Aynı maddenin ikinci fıkrasında yer alan %20’lik sınırlamanın hesaplanmasında
ise, fonların portföyünde yer alan paylar, baz alınan endekse dahil olması kaydıyla dikkate
alınmaz.
(4) Belirli bir sektörde yer alan ihraççıların para ve sermaye piyasası araçlarına yatırım
yapan fonlarda, bu Tebliğin 17 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan
%10’luk sınırlama ilgili sektörde faaliyet gösteren ihraççılar için %20 olarak uygulanır; aynı
fıkranın (b) ve (c) bentlerinde yer alan sınırlamalar ise uygulanmaz.
(5) Fon toplam değerinin en az %80’i oranında yabancı para ve sermaye piyasası
araçlarına yatırım yapan fonlar tarafından, nakit ihtiyacının karĢılanması amacıyla
sözleĢmelere konu olabilecek varlıkların ilgili ülkenin merkezi takas ve saklama kuruluĢunda
saklanması kaydıyla yurt dıĢında borsa dıĢı repo sözleĢmelerine taraf olunabilir.
(6) Unvanında “ĠĢtirak” ibaresi yer alan fonlarda, bu Tebliğin 17 nci maddesinin birinci
fıkrasının (c) bendi ile aynı maddenin üçüncü fıkrası uygulanmaz.
Diğer sınırlamalar
MADDE 24 – (1) a) Fon portföyüne riskten korunma ve/veya yatırım amacıyla fonun
türüne ve yatırım stratejisine uygun olacak Ģekilde ve Kurulca belirlenecek esaslar
çerçevesinde türev araçlar dâhil edilebilir. Bu durumda, fonun portföy yöneticilerinin
tümünün sermaye piyasası faaliyetleri ileri düzey lisans belgesi ile türev araçlar lisans
belgesine sahip olmaları zorunludur.
b) Türev araçlar nedeniyle maruz kalınan açık pozisyon tutarı fon toplam değerini
aĢamaz.
(2) Para piyasası fonları ve kısa vadeli borçlanma araçları fonları ile özel sektör
borçlanma araçlarına yatırım yapan koruma amaçlı ve garantili fonlarda, fon portföyüne dahil
edilen banka borçlanma araçları dıĢındaki özel sektör borçlanma araçları ihraççısının bu
Tebliğin 32 nci maddesinde belirtilen derecelendirme notuna sahip olması zorunludur.
(3) Fon portföyünün en fazla %20’si Takasbank Para Piyasası iĢlemlerinden oluĢur.
(4) Fon, açığa satıĢ ve kredili menkul kıymet iĢlemi yapamaz.
(5) Portföydeki varlıkların değerinin fiyat hareketleri ve temettü dağıtımı gibi yönetici
kontrolü dıĢında veya yeni pay alma hakları nedeniyle, fonun bilgilendirme dokümanları ile
bu Tebliğde belirtilen sınırların ihlal edilmesi halinde en geç 30 gün içinde söz konusu
sınırlara uyumun sağlanması zorunludur. Belirtilen süre içinde uyumun sağlanmasının
imkansız olması veya büyük zarar doğuracağının belirlenmesi halinde süre Kurul tarafından
uzatılabilir. Bu süre sonunda Kurula baĢvurmayan veya süre verilmesi Kurulca uygun
görülmeyen fonların dönüĢümü veya tasfiyesi Kurul tarafından istenebilir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Fon Türlerine Özel Esaslar
Serbest fonlar
MADDE 25 – (1) Serbest fonlar bu Tebliğin 17 ila 24 üncü maddelerinde yer alan
portföy ve iĢlem sınırlamalarına tabi olmaksızın fonun bilgilendirme dokümanlarında yer alan
yatırım stratejileri ve limitleri dahilinde yatırım yapabilirler.
(2) Payları serbest fonların portföylerine alınacak yabancı fonlar için ilgili otoriteden
izin alınmıĢ olma Ģartı aranır. Bu kapsamda, hangi ülkelerde kurulu fonların portföye
alınabileceğine izahname ve yatırımcı bilgi formunda yer verilir. Kurul serbest fonların
portföylerine alınacak yabancı fon paylarına iliĢkin kısıtlamalar getirebilir.
(3) Serbest fonlar için bu Tebliğin 15 inci maddesinin üçüncü fıkrası uygulanmaz.
(4) Serbest fonların katılma paylarının satıĢını yapacak kuruluĢlar, katılma payı
satıĢlarının bu konuda yeterli bilgi ve deneyime sahip satıĢ personeli tarafından
gerçekleĢtirilmesini temin ederler. Söz konusu kuruluĢlar, satıĢ yapılan yatırımcıların nitelikli
yatırımcı vasıflarını haiz olduklarına dair bilgi ve belgeleri temin etmek ve düzenli olarak
tutmakla yükümlüdürler.
(5) Serbest fonun portföy yöneticilerinin tümünün sermaye piyasası faaliyetleri ileri
düzey lisans belgesi ile türev araçlar lisans belgesine ve bu fonlar konusunda gerekli bilgi ve
tecrübeye sahip olmaları gereklidir.
(6) Bu Tebliğin 33 üncü maddesi serbest fonlar için uygulanmaz.
(7) Serbest fonların portföyüne bu Tebliğin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (Ģ)
bendinde tanımlanan türev araçların yanı sıra swap sözleĢmeleri de dahil edilebilir. Serbest
fonların portföylerinde yer alan vadeli iĢlem ve opsiyon sözleĢmeleri ile swap sözleĢmeleri
nedeniyle maruz kalınan risklere iliĢkin limitler izahname ve yatırımcı bilgi formlarında
belirtilir. Limitlerin aĢılması halinde kurucunun yönetim kurulu tarafından limitlere uyumun
sağlanması amacıyla gerekli tedbirler alınır ve katılma payı sahiplerine en uygun haberleĢme
vasıtasıyla bildirilir.
(8) Bu Tebliğin 13 üncü maddesinin ikinci fıkrası kapsamında yapılacak izahname
değiĢiklikleri yürürlüğe giriĢ tarihinden en az 30 gün önce katılma payı sahiplerine en uygun
haberleĢme vasıtasıyla bildirilir. Ġçtüzük ve izahname değiĢikliklerine iliĢkin duyuruların
KAP’ta ilan edilmesi hükmü serbest fonlar için uygulanmaz.
(9) Serbest fonların pay fiyatlarının en az ayda bir kere hesaplanması ve yatırımcılara
bildirilmesi zorunludur. Birim pay değerinin hesaplanması ve ilan edilmesine iliĢkin olarak bu
Tebliğin 14 üncü maddesinin dördüncü fıkrası uygulanmaz.
(10) Serbest fonlar için bu Tebliğin 15 inci maddesinin altıncı fıkrasında yer alan
%20’lik sınırlama uygulanmaz.
(11) Serbest fonların izahname ve yatırımcı bilgi formlarında, katılma paylarının fona
iadesi için pay fiyatlarının ilan süresinden daha farklı ve uzun süreler belirlenebilir.
(12) Serbest fonlar fon sepeti fonu Ģeklinde kurulabilir. Bu durumda bu Tebliğin 26 ncı
maddesinde yer alan hükümler uygulanmaz.
Fon sepeti fonları
MADDE 26 – (1) Fon sepeti fonlarında aĢağıdaki düzenlemelere uyulur.
a) Tek bir fona veya borsa yatırım fonuna ait katılma paylarının değeri fon sepeti
fonunun toplam değerinin %20’sini aĢamaz.
b) Diğer fon sepeti fonlarına yatırım yapılamaz.
c) Fon sepeti fonu portföyüne alınan fon katılma payları veya borsa yatırım fonu
katılma paylarının sayısı, yatırım yapılan fonun katılma payı sayısının %25’ini aĢamaz. Bu
oranın hesaplanmasında katılma paylarının fon portföyüne dahil edildiği tarihteki katılma payı
sayısı esas alınır.
ç) Fon sepeti fonu portföyüne, katılma payı satıĢına iliĢkin izahnamesi Kurulca
onaylanan fonların katılma paylarının dahil edilmesi esastır. Yabancı borsalarda iĢlem gören
borsa yatırım fonlarının katılma payları için söz konusu Ģart aranmaz.
(2) Fon sepeti fonunda yer alan serbest fonlara ait katılma paylarının değeri, fon toplam
değerinin %10’unu geçemez.
(3) Fon sepeti fonlarında, portföye alınacak katılma payları için ödenen yönetim, giriĢ
ve çıkıĢ ücretleri de bu Tebliğin 33 üncü maddesi kapsamında belirlenen toplam gider
oranının hesaplanmasında, fon sepeti fonunun bir gider kalemi olarak dikkate alınır.
(4) Fon sepeti fonları için bu Tebliğin 17 nci maddesinin üçüncü fıkrası ile 18 inci
maddesinin birinci ve ikinci fıkraları uygulanmaz.
Garantili ve koruma amaçlı fonlar
MADDE 27 – (1) Garantili ve koruma amaçlı Ģemsiye fona bağlı fonların vadelerinin
asgari altı ay olarak belirlenmesi zorunludur.
(2) Garantiye ve korumaya iliĢkin olarak;
a) Koruma amaçlı fonlar tarafından, yatırımcının baĢlangıç yatırımının belirli bir
bölümünün ya da tamamının korunmasına yönelik olarak oluĢturulacak yatırım stratejisinin,
kamu borçlanma araçlarına, ters repoya, kira sertifikalarına, banka borçlanma araçlarına,
ipotek teminatlı ve ipoteğe dayalı menkul kıymetlere ve ihraççısı bu Tebliğin 32 nci
maddesinde belirtilen derecelendirme notuna sahip olan diğer özel sektör borçlanma
araçlarına veya korumayı sağlayabilecek nitelikteki Kurulca uygun görülen diğer sermaye
piyasası araçlarına yatırım yapılmasını içermesi zorunludur.
b) Katılma payı sahiplerinin garantiden ya da korumadan yararlanabilme koĢulları ve
katılma paylarının vadeden önce fona iadesi halinde uygulanacak esaslar fonların
bilgilendirme dokümanlarında belirlenir.
c) Yatırımcılar tarafından, vergi hariç olmak üzere, doğrudan katlanılan maliyetler
garanti edilen ya da korunan yatırım tutarını azaltamaz.
ç) Garanti ya da koruma, tüm katılma payı sahipleri açısından aynı nitelikte olmalıdır.
Fonların portföy yönetim stratejisinde ve türünde fonun vadesi içerisinde değiĢiklik
yapılamaz.
d) Garantili fonların portföy yönetim stratejilerinin oluĢturulmasında bu fıkranın (a)
bendinin uygulanması zorunlu değildir. Portföy yönetim stratejilerine izahname ve yatırımcı
bilgi formlarında yer verilir.
e) Garantili ve koruma amaçlı fonlar tarafından, kamu ve özel sektör borçlanma
araçlarına, kira sertifikalarına, ipotek teminatlı ve ipoteğe dayalı menkul kıymetlere yapılan
yatırımlar için bu Tebliğin 17 nci maddesinin birinci fıkrasında yer alan sınırlamalar
uygulanmaz.
(3) Garantöre ve garanti sözleĢmesine iliĢkin olarak;
a) Garantörün, bu Tebliğin 32 nci maddesinde belirtilen derecelendirme notuna sahip
olması zorunludur.
b) Garantili fon kurucusu ile garantör arasında lehdarı katılma payı sahipleri olmak
üzere, garanti sözleĢmesinin muacceliyetinde kurucunun talebi, kurucunun talepte
bulunmaması halinde katılma payı sahiplerinden birinin talebi üzerine, ilk talepte fona ödeme
garantisi içeren bir garanti sözleĢmesi imzalanması zorunludur.
c) Garanti sözleĢmesinde ve fonun bilgilendirme dokümanlarında garantiye iliĢkin
olarak bulunması gereken asgari unsurlar Kurulca belirlenir ve bu unsurların garantili fonun
vadesi boyunca korunması zorunludur. Garanti sözleĢmesi ve sözleĢmede yapılacak
değiĢiklikler için Kurulun uygun görüĢünün alınması zorunludur.
ç) Garanti, fona aittir ve fonun ayrılmaz bir parçasıdır. Garanti edilen tutarın ödenmesi
hiçbir koĢula bağlanamaz ve garantiden cayılamaz.
(4) Özel sektör borçlanma araçlarına yatırım yapan garantili ve koruma amaçlı fonların;
a) Katılma payı satıĢını yapacak kuruluĢlar, katılma payı satıĢlarının bu konuda yeterli
bilgi ve deneyime sahip satıĢ personeli tarafından gerçekleĢtirilmesini temin ederler. Bu
hususa aykırılık nedeniyle doğabilecek yatırımcı zararlarından katılma payı satıĢını yapan
kuruluĢ ile kurucu müteselsilen sorumludur.
b) Katılma payı satıĢında, yatırımcılardan yatırımcı bilgi formunun okunup anlaĢıldığı
ve risklerin algılandığı bilgisini de içeren yazılı pay alım talimatları alınır.
(5) Garantili ve koruma amaçlı fonların portföy yöneticilerinin tümünün sermaye
piyasası faaliyetleri ileri düzey lisans belgesi ile türev araçlar lisans belgesine ve bu fonlar
konusunda gerekli bilgi ve tecrübeye sahip olmaları gereklidir.
(6) Garantili ve koruma amaçlı fonların pay fiyatlarının en az ayda iki kere
hesaplanması ve ilan edilmesi zorunludur. Birim pay değerinin hesaplanması ve ilan
edilmesine iliĢkin olarak bu Tebliğin 14 üncü maddesinin dördüncü fıkrası uygulanmaz.
(7) Garantili ve koruma amaçlı fonların portföy sınırlamalarına iliĢkin olarak;
a) Fonlar tarafından portföye alınan ters repo sözleĢmeleri, özel sektör tarafından ihraç
edilen borçlanma araçları ve kira sertifikaları, Kurulca uygun görülen vadeli iĢlem ve opsiyon
sözleĢmeleri ile diğer sermaye piyasası araçları için bu Tebliğin 19 uncu maddesinin birinci
fıkrasının (a) ve (b) bentleri uygulanmaz.
b) Fonlar tarafından, vade ve diğer sözleĢme koĢulları açısından borsada iĢlem gören
eĢdeğerlerinin bulunmaması halinde, borsa dıĢında ters repo sözleĢmelerine taraf olunabilir ve
Kurulca uygun görülen diğer sermaye piyasası araçlarına yatırım yapılabilir. Borsa dıĢında
taraf olunan ters repo sözleĢmelerine iliĢkin olarak bu Tebliğin 21 inci maddesinin ikinci
fıkrasının (b) bendinde yer alan %10’luk sınırlama garantili ve koruma amaçlı fonlar için
uygulanmaz.
c) Opsiyon sözleĢmesi satın alınması hariç olmak üzere türev araçlar koruma amaçlı
fonların portföyüne ancak riskten korunma amaçlı olarak alınabilir.
ç) Fonların portföyüne borsa dıĢından alınan sözleĢmelerin bu Tebliğin 19 uncu
maddesinin üçüncü fıkrasının (b) ve (ç) bentlerinde sayılan niteliklere uygunluğunu tevsik
edici bilgi ve belgeler, sözleĢmelerin portföye dahil edilmelerini takip eden 10 iĢ günü içinde
Kurula gönderilir. Gerekli nitelikleri taĢımadığı Kurulca tespit edilen sözleĢmeler fon
portföyünden çıkarılarak Kurul düzenlemelerine uygun olan sözleĢmeler portföye dahil edilir;
bu nedenle doğan masraf ve zararlar fon malvarlığına yansıtılamaz. Türev araç sözleĢmelerine
iliĢkin imzaların, sözleĢmelerin portföye alınmasını müteakip en geç bir ay içerisinde
tamamlanması ve sözleĢmenin imza tarihinden itibaren beĢ yıl süreyle kurucu ve yönetici
nezdinde saklanması zorunludur.
d) Fonların portföylerine borsa dıĢından alınan türev araçlar nedeniyle maruz kalınan
karĢı taraf riski fon toplam değerinin %20’sini aĢamaz. Bu sınırlamaya uyumun yalnızca söz
konusu varlıkların portföye dahil edilmeleri aĢamasında sağlanması yeterlidir.
ALTINCI BÖLÜM
ġemsiye Fonun ve Fonun Sona Ermesine, Devrine ve
Yapılandırılmasına ĠliĢkin Esaslar
ġemsiye fonun ve fonun sona ermesi
MADDE 28 – (1) Fon, aĢağıdaki nedenlerle sona erer:
a) Bilgilendirme dokümanlarında bir süre öngörülmüĢ ise bu sürenin sona ermesi,
b) Fon süresiz ise kurucunun Kurulun uygun görüĢünü aldıktan sonra altı ay sonrası için
feshi ihbar etmesi,
c) Kurucunun faaliyet Ģartlarını kaybetmesi,
ç) Kurucunun mali durumunun taahhütlerini karĢılayamayacak kadar zayıflaması, iflas
etmesi veya tasfiye edilmesi,
d) Fonun kendi mali yükümlülüklerini karĢılayamaz durumda olması ve benzer
nedenlerle fonun devamının yatırımcıların yararına olmayacağının Kurulca tespit edilmiĢ
olması.
(2) Fon mal varlığı, içtüzük ve izahnamede yer alan ilkelere göre tasfiye edilir ve tasfiye
bakiyesi katılma payı sahiplerine payları oranında dağıtılır. Tasfiye durumunda yalnızca
katılma payı sahiplerine ödeme yapılabilir. Fesih ihbarından sonra yeni katılma payı ihraç
edilemez. Tasfiye anından itibaren hiçbir katılma payı ihraç edilemez ve geri alınamaz.
(3) Tasfiye iĢlemlerine iliĢkin olarak, birinci fıkranın (b) bendinde yer alan altı aylık
süre sonunda hala fona iade edilmemiĢ katılma paylarının bulunması halinde, katılma payı
sahiplerinin satıĢ talimatı beklenmeden pay satıĢları yapılarak elde edilen tutarlar kurucu ve
katılma payı alım satımı yapan kuruluĢ nezdinde açılacak hesaplarda yatırımcılar adına ters
repoda veya Kurulca uygun görülen diğer sermaye piyasası araçlarında nemalandırılır.
(4) ġemsiye fonun tasfiyesine iliĢkin olarak da bu madde hükümleri uygulanır.
ġemsiye fonun ve fonun devri
MADDE 29 – (1) Kurucunun iflası veya tasfiyesi halinde Kurul, fonu uygun göreceği
baĢka bir portföy yönetim Ģirketine tasfiye amacıyla devreder. Portföy saklayıcısının mali
durumunun taahhütlerini karĢılayamayacak kadar zayıflaması, iflası veya tasfiyesi halinde,
kurucu fon varlığını Kurulca uygun görülecek baĢka bir portföy saklayıcısına devreder.
(2) Ġflas veya tasfiye durumları dıĢında fonun baĢka bir kurucuya devri ancak Kurulun
uygun görüĢünün alınması kaydı ile mümkündür.
(3) Kurucu değiĢiklikleri bu Tebliğin 30 uncu maddesi hükümlerine tabidir.
(4) Bu madde kapsamında yapılacak masraflar fona yansıtılamaz.
(5) Kurucu değiĢikliğinin gerçekleĢtiği tarihten önce mevzuattan kaynaklanan
yükümlülüklerden her iki kurucu da müteselsilen sorumludur.
(6) ġemsiye fonun devrine iliĢkin olarak da bu madde hükümleri uygulanır.
Fonların dönüĢtürülmesi, birleĢtirilmesi ve kurucusunun değiĢtirilmesi
MADDE 30 – (1) Kurucularının talebi üzerine Kurulun uygun görüĢü alınarak veya
Kurulca gerekli görülen durumlarda fonlar birleĢtirilebilir veya dönüĢtürülebilir; Ģemsiye
fonların ise kurucuları değiĢtirilebilir.
(2) Fonların dönüĢtürülmesi ve birleĢtirilmesi durumlarında yapılacak değiĢikliklere
iliĢkin izahname onayı için Kurula baĢvurulur.
(3) Katılma payı sahiplerinin bilgilendirilmesi amacıyla, söz konusu değiĢikliklerin ve
bu değiĢikliklerin gerekçelerinin yer aldığı Kurulca onaylı duyuru metni KAP’ta ve
kurucunun resmi internet sitesinde Kurul tarafından verilen izin yazısını takip eden altı iĢ
günü içerisinde ilan edilir. Duyuru metninde, değiĢikliklerin yürürlüğe giriĢ tarihinin yayım
tarihinden itibaren 30 günden az olmamak üzere belirtilmesi gerekmektedir.
(4) Duyuru metninin yayımlandığı tarih ile yeni hususların yürürlüğe giriĢ tarihi
arasında kalan süre zarfında değiĢikliğe konu olan fonun katılma paylarının satıĢına devam
edilebilmesi için baĢvuru sırasında yeni katılma payı alacak olan yatırımcıların dağıtım kanalı
bazında bilgilendirilme esasları ile yeni katılma payı satıĢından doğacak olan tüm ihtilaflardan
kurucunun sorumlu olacağına iliĢkin beyanı Kurula gönderilir. Bu talebin Kurulca uygun
görülmesi halinde satıĢa devam edilebilir, aksi takdirde bu süre zarfında yeni katılma payı
satıĢı durdurulur.
(5) DeğiĢikliklerin yürürlüğe giriĢ tarihinde, izahnamenin nerede yayımlandığı hususu
ticaret siciline tescil edilir. Ġzahname metni ile yatırımcı bilgi formunda yapılan değiĢiklikler
ve güncellenen izahname ve yatırımcı bilgi formu KAP’ta ilan edilir.
(6) Fonların dönüĢümü ve birleĢmesi nedeniyle yapılan tüm masraflar fon portföyünden
karĢılanmadan kurucular tarafından üstlenilir.
(7) BirleĢmeye iliĢkin ek olarak;
a) Fonların birleĢtirilmesinde, birleĢmeye konu olacak fonlardan bünyesinde birleĢilecek
fon dıĢında kalan fonların sona erme tarihlerine yönelik yapılacak değiĢikliğe iliĢkin olarak
izahname onayı için Kurula baĢvurulur. Ġzahname metni KAP’ta ilan edilir. Ġzahnamenin
nerede yayımlandığı hususu ayrıca ticaret siciline tescil edilir. Bünyesinde birleĢilecek fon
dıĢındaki fonlara iliĢkin değiĢikliklerin nerede yayımlandığı hususunun ticaret siciline tescili
tarihinden itibaren, söz konusu fonların katılma paylarının satıĢı durdurulur.
b) BirleĢme ile ilgili duyuru metninde ayrıca birleĢme tarihi ve değiĢtirme oranının
hesaplanma yöntemi, birleĢme iĢleminin, bünyesinde birleĢilecek fonun mali yapısı ve
performansı üzerindeki muhtemel etkileri belirtilir.
c) Kurucu birleĢme tarihinde, bünyesinde birleĢilecek fonun birim pay değerini, sona
erecek fonun birim pay değerine bölerek değiĢtirme oranını tespit eder. Sona eren fonun pay
sayısı bulunan değiĢtirme oranına bölünür ve elde edilen pay sayısı, bünyesinde birleĢilecek
fonun pay sayısına eklenir.
ç) Sona eren fonların bütün mal varlığı, birleĢme tarihinde bünyesinde birleĢilen fona
devredilir.
d) Ġlan edilen birleĢme tarihinde yatırımcıların sahip olduğu katılma payı sayısının
değiĢtirme oranına bölünmesi ile elde edilen sayı kadar bünyesinde birleĢilen fonun katılma
payı yatırımcının hesabına kaydi olarak aktarılır. Katılma paylarının iadesi halinde ise, buna
tekabül eden tutar yatırımcıya ödenir. Küsurat olması halinde, küsurat yatırımcının hesabına
ödenir. Küsuratın tutarı değiĢtirmenin yapıldığı günkü birim pay değeri üzerinden hesaplanır.
(8) ġemsiye fonların kurucusunun değiĢtirilmesi durumunda içtüzük onayı için Kurula
baĢvurulur. Kurulca onaylı içtüzük metni, duyuru metninde belirtilen yeni hususların
yürürlüğe giriĢ tarihinde kurucunun merkezinin bulunduğu yerin ticaret siciline tescil ve
TTSG ile KAP’ta ilan edilir. Kurucu değiĢikliğine iliĢkin diğer hususlarda ise bu maddenin
ikinci, üçüncü, dördüncü, beĢinci ve altıncı fıkraları uygulanır.
(9) Kurucu değiĢikliğinin gerçekleĢtiği tarihten önce mevzuattan kaynaklanan
yükümlülüklerden her iki kurucu da müteselsilen sorumludur.
(10) Bu madde kapsamında yapılacak dönüĢüm, birleĢme ve kurucu değiĢikliklerine
iliĢkin ilan ve tescil esaslarına fon türü ve niteliği dikkate alınarak Kurulca istisna getirilebilir.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Diğer Esaslar
Bilgi verme yükümlülüğü
MADDE 31 – (1) Kurucu ve yönetici bu Tebliğin 17 nci maddesinin üçüncü fıkrasında
sayılan kiĢi ve ihraççıların unvanları, adresleri ve iĢtirak oranları ile portföy saklayıcısının
Kanun kapsamındaki yükümlülüklerini yerine getirmesi için gerekli diğer bilgileri her yılın
Ocak ayında ve bunlardaki değiĢikliklerin meydana geldiği tarihten itibaren altı iĢ günü içinde
portföy saklayıcısına yazılı olarak bildirir.
(2) Kurul gerektiğinde, bu Tebliğde yer alan sürelere bağlı olmaksızın fonlar hakkında
bilgi verilmesini isteyebilir.
(3) SavaĢ, doğal afetler, ekonomik kriz, iletiĢim sistemlerinin çökmesi, portföydeki
varlıkların ilgili olduğu pazarın, piyasanın, platformun kapanması, bilgisayar sistemlerinde
meydana gelebilecek arızalar, Ģirketin mali durumunu etkileyebilecek önemli bir bilginin
ortaya çıkması gibi olağanüstü durumların meydana gelmesi halinde, değerleme esaslarının
tespiti hususunda kurucunun yönetim kurulu karar alabilir. Bu durumda değerleme esaslarının
gerekçeli olarak karar defterine yazılarak, Kurula ve portföy saklayıcısına bildirilmesi
zorunludur. Ayrıca söz konusu olaylarla ilgili olarak kamuya bilgi verilir.
(4) KAP’ta ilan edilmesi gereken bilgi ve belgelerin eksiksiz olarak yayımlanması,
doğruluğu ve güncel tutulması kurucunun sorumluluğundadır.
(5) Fonun reklam ve ilanları ile ilgili olarak Kurulun bu konudaki düzenlemelerine
uyulur.
Derecelendirme notuna iliĢkin değerlendirme
MADDE 32 – (1) Bu Tebliğde derecelendirme notunun arandığı durumlarda, ilgili
Kurul düzenlemeleri çerçevesinde derecelendirme yapmaya yetkili derecelendirme kuruluĢları
tarafından yatırım yapılabilir seviyeye denk gelen derecelendirme notuna sahip olunması
zorunludur.
(2) Yatırım yapılabilir seviyeye denk gelen derecelendirme notunun
değerlendirilmesinde,
a) Türkiye’de yerleĢik kuruluĢlar için ulusal derecelendirme notlarının esas alınması,
b) Yurt dıĢında yerleĢik kuruluĢlar için ihraççı notlarının (issuer rating), ülkemizde
kurulu derecelendirme kuruluĢlarının ise buna denk derecelendirme notlarının, fonun ya da
taraf olunan sözleĢmenin vadesine uygun olarak uzun ya da kısa vadeli olanın esas alınması,
derecelendirmeyi yapan kuruluĢun notlama sisteminde bu not bazında vade ayrımı
yapılmaksızın tek bir notun bulunması durumunda bu notun esas alınması,
c) Derecelendirme notu, ilgili derecelendirme kuruluĢunun derecelendirme sistemine
göre yatırım yapılabilir seviyenin en alt sınırında olan kuruluĢlar için notun görünümünün en
az durağan olması Ģartının aranması,
ç) Güncel derecelendirme notunun esas alınması,
d) Derecelendirme notunda bir değiĢiklik olması halinde yeni derecelendirme notunun
ilgili fon için değiĢikliği müteakip iki iĢ günü içinde KAP’ta ilan edilmesi
gerekir.
Fon toplam giderinin üst sınırının belirlenmesi ve kamuya açıklanması
MADDE 33 – (1) Fondan karĢılanan, yönetim ücreti dahil izahnamede belirtilen tüm
giderlerin toplamının üst sınırı, Ek-4’te fon türü bazında belirtilen azami oranları aĢmayacak
Ģekilde bilgilendirme dokümanlarında belirlenir. 3, 6, 9 ve 12 aylık dönemlerin son iĢ günü
itibarıyla, belirlenen yıllık fon toplam gideri oranının ilgili döneme denk gelen kısmının aĢılıp
aĢılmadığı, ilgili dönem için hesaplanan günlük ortalama fon toplam değeri esas alınarak,
kurucu tarafından kontrol edilir. Yapılan kontrolde belirlenen oranların aĢıldığının tespiti
halinde aĢan tutar ilgili dönemi takip eden beĢ iĢ günü içinde fona iade edilmesinden kurucu
ve portföy saklayıcısı sorumludur. Ġade edilen tutar, ilgili yıl içinde takip eden dönemlerin
toplam gider oranı hesaplamasında toplam giderlerden düĢülür.
(2) Fon toplam gider oranı limiti içinde kalınsa dahi fondan yapılabilecek harcamalar
dıĢında fona gider tahakkuk ettirilemez.
(3) Katılma paylarının ilgili hesaplama dönemi içerisinde ilk defa ihraç edilmesi veya
fonun tasfiye olması durumunda, birinci fıkrada belirtilen kontroller katılma paylarının satıĢa
sunulmuĢ olduğu günler dikkate alınarak yapılır.
(4) Bilgilendirme dokümanlarında belirlenen azami fon toplam gider oranı, 3, 6, 9 ve 12
aylık dönemlerin bitiminde hesaplanan fon toplam gider oranı ve varsa iade tutarı ile Kurulca
belirlenen formatta düzenlenen fon toplam giderinin dağılımı ilgili dönemin bitimini takip
eden altı iĢ günü içinde KAP’ta ilan edilir.
(5) Fonlara uygulanan yönetim ücretinin, yatırımcıların kolaylıkla ulaĢabileceği Ģekilde
kurucunun resmi internet sitesinde ve KAP’ta ilan edilmesi gerekmektedir. Yapılan
açıklamada, günlük ve yıllık yönetim ücreti oranlarının hangi Ģartlar dahilinde yatırımcılardan
tahsil edileceği bilgilerine ayrıntılı olarak yer verilmelidir.
Kurul ücreti
MADDE 34 – (1) Kanunun 130 uncu maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca takvim yılı
esas alınarak üçer aylık dönemlerin son iĢ gününde fon toplam değerinin yüzbinde beĢi
oranında kurucu tarafından hesaplanan ve portföy saklayıcısı tarafından onaylanan ücret,
izleyen 10 iĢ günü içerisinde kurucu tarafından Kurul Hesabına yatırılarak ilgili dekontların
ve hesaplama tablosunun bir örneği Kurula iletilir.
(2) Bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen oran aĢılmamak kaydıyla, fonun niteliği
veya vadesi dikkate alınmak suretiyle Kurul tarafından farklı oranlar belirlenebilir.
Fonların değerleme, finansal raporlama ve performans sunuĢuna iliĢkin esaslar
MADDE 35 – (1) Fonların değerleme ve finansal raporlama esaslarına iliĢkin olarak
Kurulun ilgili düzenlemelerine uyulur.
(2) Fonların Kurulun kurumsal portföylerin performans sunumuna, performansa dayalı
ücretlendirme ve derecelendirme faaliyetlerine iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde performans
sunuĢ raporu hazırlamaları gerekmektedir. Performans sunuĢ raporuna iliĢkin olarak, ilgili
düzenlemelerde belirtilen cari yıl dönemleri, fonlar için Ocak-Haziran ve Ocak-Aralık olarak
uygulanır. Performans sunuĢ raporlarının ilgili dönemin bitiĢini takip eden bir ay içerisinde
bağımsız denetimden geçirilmesi gereklidir.
Kurul denetimi
MADDE 36 – (1) Fonun kurucusu, yöneticisi ve portföy saklayıcısının fona iliĢkin
bütün hesap ve iĢlemleri Kurul denetimine tabidir.
Son Hükümler
MADDE 37 – (1) 19/12/1996 tarihli ve 22852 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Yatırım Fonlarına ĠliĢkin Esaslar Tebliği (Seri: VII, No: 10) yürürlükten kaldırılmıĢtır.
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin yayımı tarihinden önce kurulmuĢ veya payları
ihraç edilmiĢ olan yatırım fonlarına iliĢkin olarak, bu Tebliğin yürürlüğe giriĢ tarihinden
itibaren bir yıl içinde bu Tebliğ hükümlerine uyum sağlanması zorunludur. Aksi takdirde,
kurucu tarafından içtüzük veya izahnamenin ticaret sicilinden terkin ettirilmesi için Kurula
baĢvurulması zorunludur.
GEÇĠCĠ MADDE 2 – (1) Bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Kurulca
sonuçlandırılmamıĢ olan baĢvurular bu Tebliğ hükümlerine göre sonuçlandırılır.
Yürürlük
Yürütme
EK-1
ġemsiye fon içtüzüğünde yer alması gereken asgari unsurlar:
a) ġemsiye fonun unvanı, türü, süresi,
b) Kurucunun, yöneticinin ve portföy saklayıcısının unvanı ve adresleri,
c) ġemsiye fona bağlı fonlara iliĢkin genel esaslar (Fon türü çerçevesinde yatırım
yapılacak varlıklar ve portföy yönetim ilkeleri, katılma paylarının alım satımına iliĢkin usul ve
esaslar, portföyün yönetimine ve saklanmasına iliĢkin esaslar, portföyün değerlemesine iliĢkin
esaslar, fon malvarlığından yapılabilecek harcamalara iliĢkin esaslar, fon gelir gider farkının
katılma payı sahiplerine aktarılmasına iliĢkin esaslar, fona katılma ve fondan ayrılma Ģartları),
ç) Fonun tasfiye Ģekli,
d) Kurulca belirlenecek diğer unsurlar.
EK-2
Fon izahnamesinde yer alması gereken asgari unsurlar:
a) Fonun unvanı, türü, süresi,
b) Kurucunun, yöneticinin ve portföy saklayıcısının unvanı ve adresleri,
c) Fonun portföy yöneticileri ve kurucunun yönetim kurulu üyelerine iliĢkin bilgi,
ç) Fonun yatırım stratejisi, amacı, yatırım sınırlamaları ve risklerine iliĢkin esaslar,
d) DıĢarıdan alınan hizmetlere iliĢkin bilgi,
e) Katılma paylarının alım satımına iliĢkin usul ve esaslar,
f) Portföyün yönetimine ve saklanmasına iliĢkin esaslar,
g) Portföyün değerlemesine iliĢkin esaslar,
ğ) Fon malvarlığından yapılabilecek harcamalara iliĢkin esaslar,
h) Fon gelir gider farkının katılma payı sahiplerine aktarılmasına iliĢkin esaslar,
ı) Fona katılma ve fondan ayrılma Ģartları,
i) Fonun tasfiye Ģekli,
j) ġemsiye fon içtüzüğü ve finansal raporların nereden temin edilebileceği,
k) Fonun denetimini yapacak kuruluĢa iliĢkin açıklama,
l) Kurulca belirlenecek diğer unsurlar.
EK-3
Korelasyon Katsayısının Hesaplanması
Korelasyon katsayısı, belirli bir dönemde baz alınan endeksin değeri ile endeks fonun
birim pay değeri arasındaki iliĢkiyi ifade eden, (+1) ile (-1) arasında bir değer olup, aĢağıdaki
formüle göre hesaplanır.
r
(X  X
(X  X )
t
t
r
Xt
Yt
Xort
:
:
:
:
Yort
:
ort
ort
2
) X (Yt  Yort )
X
 (Y  Y
t
ort
)2
Korelasyon katsayısı
Fonun t günündeki birim pay değeri
Baz alınan endeksin t günündeki değeri
Hesaplama dönemindeki ortalama birim pay değeri
( xt/Hesaplama dönemindeki gün sayısı)
Hesaplama dönemindeki ortalama endeks değeri
( Yt/Hesaplama dönemindeki gün sayısı)
EK-4
Fon Türleri Bazında Uygulanacak Azami Fon Toplam Gider Oranları
Uygulanacak Azami Fon Toplam Gider Oranı
FON TÜRLERĠ
Günlük
Yıllık
Para Piyasası Fonları
Yüzbinde 3,5
%1,28
Kısa vadeli borçlanma araçları
fonları, koruma amaçlı ve
garantili
fonlar,
kıymetli
Yüzbinde 6
%2,19
madenler fonları ile unvanında
endeks ibaresi yer alan fonlar
Fon Sepeti Fonları
Yüzbinde 12
%4,38
Diğer fonlar
Yüzbinde 10
%3,65
[R.G. 09 Temmuz 2012 – 28702]
—— • ——
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığından:
KARARLARI
TARĠH
: 8/7/2013
KARAR NO : 2013/ÖĠB-K-33
KONU
: TürkĢeker A.ġ. TaĢınmazı.
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığı‘nca;
ÖzelleĢtirme kapsam ve programında bulunan Türkiye ġeker Fabrikaları (TürkĢeker)
A.ġ.nin 10/6/2013 tarih ve 427-99/7748 sayılı yazısı dikkate alınarak; verilen yetki
çerçevesinde TürkĢeker A.ġ. tarafından ―satıĢ‖ yöntemi ve ―Pazarlık Usulü‖ uygulanmak
suretiyle, ilgili mevzuat hükümleri, Ġhale Ġlan Metni ve Ġhale ġartnamesi hükümleri
çerçevesinde gerçekleĢtirilen ihalesi neticesinde ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulu‘nun 13/1/1998
tarih ve 98/03 sayılı Kararına istinaden,
TürkĢeker A.ġ. ye ait Kırklareli ili, Babaeski ilçesi, Alpullu köyü, Yolüstü mevkiinde
bulunan, tapuda F18-A-13-C pafta, 102 ada, 33 no.lu parselde kayıtlı 193,78 m2 yüzölçümlü
taĢınmazın özelleĢtirilmesine iliĢkin yapılan ihalede;
1) TaĢınmazın Ali DOĞRU‘ya Ġhale ġartnamesi çerçevesinde 5.000.-(BeĢbin) TL
bedelle satılmasına, Ali DOĞRU‘nun SözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülüklerini yerine getirmemesi halinde, geçici teminatının irat kaydedilerek ihalenin
iptal edilmesi Ģeklinde verilen Ġhale Komisyonunun 23/5/2013 tarih ve 1 sayılı Kararının
onaylanmasına,
2) Bu karar çerçevesinde teklif sahibi ile SözleĢme imzalanması ve karar gereklerinin
TürkĢeker A.ġ. tarafından yerine getirilmesine
karar verilmiĢtir.
—— • ——
KARAR
TARĠH : 8/7/2013
KONU
çerçevesinde gerçekleĢtirilen ihalesi neticesinde, ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulu‘nun 13/1/1998
TürkĢeker A.ġ. ye ait Kırklareli ili, Babaeski ilçesi, Sinanlı köyü, Köprüaltı mevkiinde
bulunan, tapuda F18A-13C pafta, 143 ada, 13 no.lu parselde kayıtlı 7.818,66 m2 yüzölçümlü
taĢınmazın özelleĢtirilmesine iliĢkin yapılan ihalede;
1) TaĢınmazın Ali DOĞRU‘ya Ġhale ġartnamesi çerçevesinde 14.000.- (Ondörtbin) TL
bedelle satılmasına, Ali DOĞRU‘nun SözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
onaylanmasına,
karar verilmiĢtir.
—— • ——
KARAR
TARĠH : 8/7/2013
KONU
TürkĢeker A.ġ.ye ait Kırklareli ili, Babaeski ilçesi, Pancarköy köyü Sığıryolu mevkiinde
bulunan tapuda 28 pafta 2757 no.lu parselde kayıtlı 5.220 m2 lik taĢınmazın 11/32 hissesine
isabet eden 1.794,37 m2 yüzölçümlü taĢınmazın özelleĢtirilmesine iliĢkin yapılan ihalede;
1) TaĢınmazın Ali DOĞRU‘ya Ġhale ġartnamesi çerçevesinde 5.600.- (BeĢbinaltıyüz)
TL bedelle satılmasına, Ali DOĞRU‘nun SözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
iptal edilmesine Ģeklinde verilen Ġhale Komisyonunun 23/5/2013 tarih ve 1 sayılı Kararının
onaylanmasına,
karar verilmiĢtir.
—— • ——
KARAR
TARĠH : 8/7/2013
KONU
TürkĢeker A.ġ. ye ait Kırklareli ili, Babaeski ilçesi, Katranca köyü, Tahtırevan
mevkiinde bulunan tapuda 7 pafta, 379 no.lu parselde kayıtlı 820 m2 yüzölçümlü taĢınmazın
özelleĢtirilmesine iliĢkin yapılan ihalede;
1) TaĢınmazın Ali DOĞRU‘ya Ġhale ġartnamesi çerçevesinde 7.500.- (YedibinbeĢyüz)
TL bedelle satılmasına, Ali DOĞRU‘nun SözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
onaylanmasına,
karar verilmiĢtir.
[R.G. 09 Temmuz 2012 – 28702]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Çevre ve ġehircilik Bakanlığından:
YAPI MALZEMELERĠ YÖNETMELĠĞĠ
(305/2011/AB)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, yapı malzemelerinin temel karakteristikleri
ile ilgili performans beyanlarının ve malzemelere CE iĢaretinin iliĢtirilmesinin kurallarını
oluĢturarak yapı malzemelerinin piyasaya arz edilmesi ve piyasada bulundurulması ile ilgili
usul ve esasları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik; yapı iĢlerine iliĢkin olarak Ek-1‘de belirtilen temel
gerekler açısından yapı malzemelerine uygulanacak kuralları, performans beyanını, CE
iĢaretlemesini, iktisadi iĢletmelerin yükümlülüklerini, uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamelere
iliĢkin kuralları, onaylanmıĢ kuruluĢların ve teknik değerlendirme kuruluĢlarının
görevlendirilmesini, denetlenmesi ve değerlendirilmesini, bildirim merciini, onaylanmıĢ
kuruluĢlar ile ilgili düzenlemeleri, piyasa gözetimi ve denetimine dair usul ve esasları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin
Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanuna ve 29/6/2011 tarihli ve 644
sayılı Çevre ve ġehircilik Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnamenin 2 nci maddesinin birinci fıkrasının (f) bendi, 12 nci maddesinin birinci
fıkrasının (m) ve (n) bentleri ile 33 üncü maddesine dayanılarak ve Avrupa Komisyonunun
305/2011/EU sayılı Yapı Malzemeleri Tüzüğüne paralel olarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Akreditasyon: Bir ulusal akreditasyon kurumu tarafından, bir uygunluk
değerlendirme kuruluĢunun belirli bir uygunluk değerlendirme faaliyetini yerine getirmek
üzere, ilgili ulusal veya uluslararası standartların belirlediği gerekleri ve ilgili sektörel
düzenlemelerde öngörülen ek gerekleri karĢıladığının resmî kabulünü,
b) Avrupa Değerlendirme Esası: Avrupa Teknik Değerlendirmelerinin düzenlenmesi
amacıyla Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları organizasyonu tarafından kabul edilip
onaylanan esası,
c) Avrupa Teknik Değerlendirmesi: Bir yapı malzemesinin temel karakteristiklerine
iliĢkin performansının Avrupa Değerlendirme Esasına göre belgeye dayalı olarak
değerlendirmesini,
ç) Bakanlık: Çevre ve ġehircilik Bakanlığını,
d) Çok küçük iĢletme: Yapı malzemesi üretimi için yıllık on kiĢiden az çalıĢan istihdam
eden ve net satıĢ hasılatı veya malî bilânçosu T.C. Merkez Bankası günlük döviz kuru esas
alınarak 2 milyon Euro karĢılığı Türk Lirasını aĢmayan bu Yönetmelik kapsamındaki
iĢletmeleri,
e) Dağıtıcı: Bir yapı malzemesini piyasada bulunduran, tedarik zincirinde yer alan,
imalatçı ve ithalatçı dıĢındaki gerçek veya tüzel kiĢiyi,
f) EĢik değer: Bir yapı malzemesinin herhangi bir temel karakteristiğinin asgari veya
azami performans değerini,
g) Fabrika üretim kontrolü: Fabrikadaki üretim sisteminin uyumlaĢtırılmıĢ teknik
Ģartnamelere uygun olarak yazılı hale getirilmiĢ, kalıcı ve iç kontrolünü,
ğ) Geri çekme: Tedarik zincirindeki bir yapı malzemesinin piyasada bulundurulmasını
engellemek amacıyla alınan her türlü tedbiri,
h) Ġktisadi iĢletme: Ġmalatçı, yetkili temsilci, ithalatçı ve dağıtıcıyı,
ı) Ġmalâtçı: Bir yapı malzemesini imal eden veya tasarımını veya imalatını yaptıran ve
kendi adı veya ticarî markası ile pazarlayan gerçek veya tüzel kiĢiyi,
i) Ġthalâtçı: Bir yapı malzemesini yurt dıĢından yurt içi piyasaya arz eden Türkiye'de
yerleĢik gerçek veya tüzel kiĢiyi,
j) Komisyon: Avrupa Komisyonunu,
k) Kullanım amacı: Yapı malzemesinin uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamesinde belirtilen
kullanım amacını,
l) Özel teknik belge: UyumlaĢtırılmıĢ standartlarda belirtilen test metotları dıĢındaki
diğer metotlarla elde edilen sonuçların, ilgili uyumlaĢtırılmıĢ standardın test metotları ile elde
edilen sonuçlara eĢ olması kaydı ile performansın değiĢmezliğini değerlendiren ve doğrulayan
sistemler içerisindeki metotların baĢka metotlar ile ikame edildiğini gösteren belgeyi,
m) Piyasaya arz: Bir yapı malzemesinin piyasada ilk defa bulundurulmasını,
n) Piyasada bulundurma: Bir yapı malzemesinin ticarî bir faaliyet yoluyla, bir bedel
karĢılığında veya bedelsiz olarak dağıtım, tüketim veya kullanım için yurt içi piyasaya
sağlanmasını,
o) Seviye: Bir yapı malzemesinin temel karakteristikleri ile ilgili performans
değerlendirme sonucunun sayısal olarak ifade edilmesini,
ö) Sınıf: Bir yapı malzemesine iliĢkin performansın azami ve asgari değerleri ile
sınırlandırılmıĢ seviyeler aralığını,
p) Takım malzeme (kit): Yapı iĢinde kalıcı olarak kullanılmak üzere bir araya
getirilmesi gereken en az iki ayrı bileĢenden meydana gelen bir takım olarak tek bir imalâtçı
tarafından piyasaya arz edilen yapı malzemesini,
r) Temel karakteristikler: Yapı iĢlerinin temel gereklerine iliĢkin yapı malzemesi
karakteristiklerini,
s) Toplatma: Tüketicinin veya diğer bir nihai kullanıcının hâlihazırda elinde bulunan bir
yapı malzemesinin geri alınmasını amaçlayan her türlü önlemi,
Ģ) UyumlaĢtırılmıĢ standart: 3/4/2002 tarihli ve 24715 sayılı Resmî Gazete‘de
yayımlanan Teknik Mevzuatın ve Standartların Türkiye ile Avrupa Birliği Arasında
Bildirimine Dair Yönetmeliğin Ek-1‘inde sıralanan Avrupa Standardizasyon kuruluĢlarından
biri tarafından Komisyonun talebi üzerine hazırlanarak kabul edilen standardı,
t) UyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartname: UyumlaĢtırılmıĢ standartları ve Avrupa
Değerlendirme Esaslarını,
u) Ürün tipi: Belirli bir imalât sürecinde belirli bir hammadde kombinasyonu veya diğer
girdiler ile üretilmiĢ bir yapı malzemesinin ilgili temel karakteristiklere göre kendisini temsil
eden performans seviyesini veya sınıflar grubunu,
ü) Yapı iĢi: Hem bina hem de diğer inĢaat mühendisliği iĢlerini içermek üzere tüm yapı
iĢlerini,
v) Yapı malzemesi: Her türlü yapı iĢlerinde veya bu iĢlerin herhangi bir kısmında kalıcı
olarak kullanılmak üzere üretilen ve piyasaya arz edilen ve performansı yapı iĢlerinin temel
gereklere iliĢkin performansını etkileyen bütün malzemeleri veya takım malzemelerini,
y) Yapı malzemesinin performansı: Malzemenin temel karakteristikleri ile ilgili
performansının seviye, sınıf veya tanım olarak ifade edilmesini,
z) YaĢam döngüsü: Bir yapı malzemesinin ham maddeden elde edilmesi veya doğal
kaynaklardan üretilmesinden, bertaraf edilmesine kadar birbirini takip eden bağlantılı
aĢamalarını,
aa) Yetkili temsilci: Adına belirli görevleri yerine getirmek üzere imalatçıdan yazılı
olarak yetki belgesi alan ve Türkiye'de yerleĢik olan gerçek veya tüzel kiĢiyi,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Performans Beyanı ve CE ĠĢaretlemesi
Yapı iĢleri için temel gerekler ve yapı malzemelerinin temel karakteristikleri
MADDE 5 – (1) Yapı iĢleri Ek-1‘de belirtilen temel gereklere uygun hazırlanır.
(2) Yapı malzemelerinin yapı iĢlerinin temel gerekleriyle bağlantılı olan temel
karakteristikleri, uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamelerde belirtilir.
(3) UyumlaĢtırılmıĢ standartlarda tanımlanan kullanım amaçları ile ilgili olarak, belirli
ürün aileleri için, ürün piyasaya arz edildiğinde imalâtçı tarafından performansı beyan
edilecek temel karakteristikler ve eĢik değerlerin Komisyonca belirlenmesi halinde, Bakanlık
bunları duyurur ve uygulanmasını sağlar.
Performans beyanı
MADDE 6 – (1) Yapı malzemesi uyumlaĢtırılmıĢ bir standart kapsamındaysa veya
hakkında hazırlanmıĢ bir Avrupa Teknik Değerlendirmesi varsa, imalâtçı bu malzemeyi
piyasaya arz ederken performans beyanı düzenler.
(2) Yapı malzemesi uyumlaĢtırılmıĢ bir standart kapsamındaysa veya hakkında
hazırlanmıĢ bir Avrupa Teknik Değerlendirmesi varsa, 7 nci maddede belirtilen istisnalar
dıĢında, uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamesinde tanımlanan temel karakteristiklerle ilgili
performansa iliĢkin bilgiler, sadece performans beyanında yer alıyorsa ve beyana dâhil
edilmiĢse verilir.
(3) Ġmalâtçı, imal ettiği yapı malzemesinin beyan edilen performansa uygun olduğuna
iliĢkin sorumluluğu, performans beyanı düzenleyerek üstlenir. Aksi yönde bilgi ve belgeler
bulunmadığı müddetçe, imalâtçı tarafından düzenlenen performans beyanının doğru ve
güvenilir olduğu kabul edilir.
Performans beyanının düzenlenmesine iliĢkin istisnalar
MADDE 7 – (1) Yapı malzemelerinin kullanım amacına göre temel karakteristiklerinin
beyan edilmesini gerekli kılan Avrupa Birliği veya ulusal hükümlerin mevcut olmaması
hâlinde ve 6 ncı maddenin birinci fıkrasına istisna olarak, imalâtçı, uyumlaĢtırılmıĢ bir
standart kapsamındaki bir yapı malzemesini piyasaya arz ederken;
a) Yapı malzemesi, belirli bir yapı iĢine has ve münferit olarak veya seri üretime tabi
olmadan sipariĢ üzerine üretilerek, ürünün yapı iĢlerinde güvenli olarak monte edilmesinden
sorumlu olan imalâtçı tarafından ve yürürlükteki mevzuat çerçevesinde belirlenmiĢ yapı
sorumlularının mesuliyeti altında belirli bir yapı iĢi için monte edildiğinde,
b) Yapı malzemesi, yürürlükteki mevzuata uygun olarak, yapı sorumlularının mesuliyeti
altında ilgili yapı iĢlerinde kullanılmak üzere Ģantiye mahallinde imal edildiğinde,
c) Yapı malzemesi, 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını
Koruma Kanunu kapsamında tespit ve tescil edilen ve söz konusu Kanuna uygun olarak
kültürel mirasın korunmasına uygun biçimde ve belirli bir çevrenin parçası olarak veya özel
mimarî ve tarihî değeri sebebiyle resmî olarak korunan yapı iĢlerinin yenilenmesi için
endüstriyel olmayan süreçte imal edildiğinde,
performans beyanı düzenlemeyebilir.
Performans beyanının içeriği
MADDE 8 – (1) Performans beyanı, yapı malzemelerinin uyumlaĢtırılmıĢ teknik
Ģartnameye uygun olarak, temel karakteristikleri ile ilgili performansını ifade eder.
(2) Performans beyanı;
a) Performans beyanının düzenlendiği ürün tipine iliĢkin referansı,
b) Yapı malzemesinin performans değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanmasına
iliĢkin Ek-5‘te belirtilen sistem veya sistemleri,
c) Her bir temel karakteristiğin değerlendirilmesi için kullanılmıĢ olan uyumlaĢtırılmıĢ
standardın veya Avrupa Teknik Değerlendirmesinin referans numarası ve yayım tarihini,
ç) Özel teknik belgenin kullanılması hâlinde, bu belgenin referans numarasını ve
imalatçının ürününün uyduğunu beyan ettiği gerekleri,
d) Yapı malzemesinin tâbi olduğu yürürlükteki uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnameye göre
belirtilen kullanım amacını veya amaçlarını,
e) Beyan edilen kullanım amacı veya amaçlarına karĢılık gelen uyumlaĢtırılmıĢ teknik
Ģartnamede yer alan temel karakteristiklerin listesini,
f) Yapı malzemesinin beyan edilen kullanım amacı veya amaçlarına iliĢkin en az bir
temel karakteristiğinin performansı,
g) Yapı malzemesinin 5 inci maddenin üçüncü fıkrasına göre belirlenmiĢ temel
karakteristiklerine iliĢkin olarak, gerekiyorsa hesaplamaya dayalı, seviye veya sınıf veyahut
bir tanım olarak performansını,
ğ) Ġmalatçı tarafından ürünün piyasada bulundurulması hedeflenen ülkenin o ürünün
kullanım amacı veya amaçları ile ilgili mevcut mevzuatı da dikkate alınarak, yapı
malzemesinin kullanım amacına veya amaçlarına iliĢkin temel karakteristiklerinin
performansını,
h) ListelenmiĢ temel karakteristikler arasından beyan edilmemiĢ performans için NPD
(No Performance Determined – Performans BelirlenmemiĢtir) harflerini,
ı) Bir yapı malzemesi ile ilgili Avrupa Teknik Değerlendirmesi düzenlenmiĢ ise, yapı
malzemesinin ilgili Avrupa Teknik Değerlendirmesinde yer alan temel karakteristiklerine
iliĢkin sınıflar veya seviyeler ya da bir tanımda ifade edilen performansını,
içerir.
(3) Performans beyanı, Ek-3‘teki formata göre düzenlenir.
(4) Performans beyanı ile birlikte, 26/12/2008 tarihli ve 27092 mükerrer sayılı Resmî
Gazete‘de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin ve Müstahzarların Sınıflandırılması,
Ambalajlanması ve Etiketlenmesi Hakkında Yönetmeliğe göre tehlikeli olarak sınıflandırılan
madde ve müstahzarlara iliĢkin olarak, 26/12/2008 tarihli ve 27092 mükerrer sayılı Resmî
Gazete‘de yayımlanan Tehlikeli Maddelere ve Müstahzarlara ĠliĢkin Güvenlik Bilgi
Formlarının Hazırlanması ve Dağıtılması Hakkında Yönetmeliğin 5 inci maddesinde belirtilen
bilgiler de sunulur.
(5) CE iĢareti taĢıyan ve beraberinde 30/12/2006 tarihli ve L396 sayılı Avrupa Birliği
Resmî Gazetesi‘nde yayımlanan Kimyasalların Kaydı, Değerlendirmesi, Ġzni ve Kısıtlaması
Hakkında Regülasyon (1907/2006/EC)‘un 31 inci ve 33 üncü maddeleri uyarınca talep edilen
bilgilerle birlikte Performans Beyanı olan yapı malzemelerinin, beyan edilmiĢ
performansların Türkiye‘deki kullanımı için gereklilikleri karĢılaması kaydıyla, Türkiye‘de
piyasaya arzına ve kullanımına izin verilir. Bu durumda dördüncü fıkra uygulanmaz.
Performans beyanının temini
MADDE 9 – (1) Piyasada bulunan her yapı malzemesinin performans beyanının
elektronik veya yazılı olarak bir kopyası bulunur. Ancak, tek parti halindeki aynı malzemenin
bir kullanıcıya tedarik edilmesi hâlinde, o parti malzeme ile birlikte tek bir nüshalık
performans beyanı elektronik veya yazılı olarak verilebilir.
(2) Talep etmesi hâlinde, performans beyanının yazılı bir kopyası son kullanıcıya da
verilir.
(3) Bakanlık, Komisyon tarafından belirlenen kurallar çerçevesinde web sitesi aracılığı
ile performans beyanının kopyasına eriĢilebilmesinin usul ve esaslarını duyurur ve
uygulanmasını sağlar. Performans beyanı, 13 üncü maddenin ikinci fıkrasında belirtilen süre
kadar bulundurulur.
(4) Performans beyanı Türkçe düzenlenir.
CE iĢaretinin kullanımı ve genel hükümler
MADDE 10 – (1) CE iĢaretlemesine iliĢkin olarak 23/2/2012 tarihli ve 28213 sayılı
Resmî Gazete‘de yayımlanan ―CE‖ ĠĢareti Yönetmeliği hükümleri yapı malzemeleri hakkında
da uygulanır.
(2) Yapı malzemesine CE iĢaretlemesi konulabilmesi için 6 ncı ve 8 inci maddelere göre
performans beyanı düzenlenmesi zorunludur; imalatçı tarafından performans beyanı
düzenlenmemiĢ ise yapı malzemesine CE iĢareti konulamaz. Ġmalâtçı, CE iĢaretini iliĢtirmekle
veya iliĢtirilmesini sağlamakla yapı malzemesinin beyan edilen performansına ve aynı
zamanda bu Yönetmelikte ve iĢaretlemeye iliĢkin Avrupa Birliği mevzuatını uyumlaĢtıran
ulusal mevzuata uygunluğunun sorumluluğunu üstlenmiĢ olur. CE iĢareti iliĢtirilmesine iliĢkin
usul ve esaslar ile ulusal mevzuata derç edilen ilgili diğer Avrupa Birliği mevzuatı, bu fıkrada
belirtilen Ģartlara aykırı olmamak kaydı ile uygulanır.
(3) CE iĢareti, hakkında bir uyumlaĢtırılmıĢ standart veya hazırlanmıĢ Avrupa Teknik
Değerlendirmesi bulunan tüm yapı malzemelerinin, ilgili uyumlaĢtırılmıĢ standart veya
Avrupa Teknik Değerlendirmesi kapsamındaki temel karakteristiklere iliĢkin olarak beyan
edilen performansına uygun olduğunu teyit eden tek iĢaretlemedir. Ulusal düzenlemelerde
uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamındaki bir yapı malzemesinin ilgili temel karakteristiklerine
iliĢkin performansının uygunluğunun teyidi ve iĢaretlemesi için CE iĢareti dıĢında bir referans
verilemez veya CE iĢaretinin aranmayacağına dair herhangi bir hüküm getirilemez.
(4) CE iĢareti taĢıyan bir yapı malzemesinin, kullanım amacı için beyan edilen
performans değerleri, bu kullanım amacı için istenen ulusal gerekleri karĢıladığı ve mevzuata
aykırılık teĢkil etmediği müddetçe piyasada bulunması veya kullanılması engellenemez veya
yasaklanamaz.
(5) CE iĢareti taĢıyan herhangi bir yapı malzemesi; beyan edilen performans değerleri
kullanım amacı için istenen gerekleri karĢıladığı ve mevzuata aykırılık teĢkil etmediği
müddetçe, kamu kurum ve kuruluĢlarının veya kamu iktisadî teĢekküllerinin veya kamusal
yetkilerle donatılmıĢ ya da tekel konumunda faaliyette bulunan özel ya da kamu
teĢebbüslerinin koyduğu kurallar ve Ģartlar gerekçe gösterilerek kullanımı engellenemez.
(6) Yapı iĢlerinin tâbi olduğu gereklere dair kullanılan ulusal metotlar ve yapı
malzemelerinin temel karakteristiklerine iliĢkin diğer ulusal kurallar, uyumlaĢtırılmıĢ
standartlar ile uyumlu olur.
CE iĢaretinin iliĢtirilmesi
MADDE 11 – (1) CE iĢareti, yapı malzemesinin doğrudan üzerine veya etiketine
görünür, okunaklı ve kalıcı bir Ģekilde iliĢtirilir. Malzemenin özelliğinden dolayı bu mümkün
değil ise, malzemenin ambalajına veya ekli belgelere iliĢtirilir.
(2) CE iĢareti; sırası ile ilk kez konulduğu yılın son iki rakamını, imalâtçının adını ve
kayıtlı adresini veya imalâtçının adını ve adresini kolayca tanımlayan iĢaretini, karıĢıklığa
mahal vermeden ürün tipine has tanımlama kodunu, performans beyanının referans
numarasını, beyan edilen performansın seviyesini veya sınıfını, uygulanan uyumlaĢtırılmıĢ
teknik Ģartname numarasını, mevcut ise onaylanmıĢ kuruluĢun kimlik numarasını ve
malzemenin tâbi olduğu uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamede yer alan kullanım amacına iliĢkin
bilgileri ihtiva eder.
(3) CE iĢareti, yapı malzemesi piyasaya arz edilmeden önce iliĢtirilir. Belli bir risk veya
kullanımı gösteren baĢka bir iĢaret veya piktogram da CE iĢareti ile birlikte kullanılabilir.
Ürün irtibat noktası
MADDE 12 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında Ürün Ġrtibat Noktası Bakanlıktır.
2/5/2012 tarihli ve 2012/3169 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan
DüzenlenmemiĢ Alanda KarĢılıklı Tanıma Yönetmeliğinin 13 üncü maddesi uyarınca,
düzenlenmemiĢ alanda Ürün Ġrtibat Noktası Ekonomi Bakanlığı‘dır. Ekonomi Bakanlığı, bu
Yönetmelik kapsamındaki yapı malzemelerine iliĢkin bilgi talebini müteakip Bakanlık ile
iĢbirliğinde bulunur.
(2) Bakanlık, 8 inci maddenin ikinci fıkrasının (ğ) bendinde belirtildiği Ģekilde her bir
yapı malzemesinin kullanım amacına uygun olarak yapı iĢlerinin temel gereklerini karĢılamak
üzere yaptığı düzenlemeler hakkında gerekli bilgilendirmeyi, kolayca anlaĢılabilir ve Ģeffaf
bir biçimde, gerekirse elektronik araçlar da kullanarak yapar.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ġktisadi ĠĢletmelerin Yükümlülükleri
Ġmalâtçının yükümlülükleri
MADDE 13 – (1) Ġmalâtçı 6 ncı ve 8 inci maddelere göre performans beyanı düzenler
ve 10 uncu ve 11 inci maddelere uygun olarak CE iĢaretini iliĢtirir. Ġmalâtçı, performans
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sisteminin gerektirdiği bütün unsurları
içeren teknik dosyayı performans beyanının dayanağı olarak düzenler.
(2) Ġmalatçı teknik dosyayı ve performans beyanını, yapı malzemesinin piyasaya arz
edildiği tarihten itibaren on yıl süreyle muhafaza eder. Bu sürenin Komisyonca değiĢtirilmesi
halinde Bakanlık bu hususu duyurur ve uygulanmasını sağlar.
(3) Ġmalâtçı, ürünün beyan edilen performansının seri üretiminde değiĢmemesi için
gerekli tedbirleri alır. Ġmalatçı, ürün tipindeki ve ilgili uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamelerdeki
değiĢiklikleri dikkate alır. Ġmalâtçı, yapı malzemesinin beyan edilen performansının
değiĢmezliğini, güvenilirliğini ve doğruluğunu sağlamak üzere, piyasada bulunan veya
piyasaya arz edilen yapı malzemelerinin numune testlerini yapar, toplatılan ve uygun olmayan
ürünlere iliĢkin Ģikâyetleri inceler ve gerekiyorsa kayıt altına alıp, dağıtıcıları bu tür
denetimler hakkında bilgilendirir.
(4) Ġmalâtçı, ürettiği yapı malzemesine ait tip, parti veya seri numarası veyahut ürünün
tanımlanmasını sağlayan diğer herhangi bir bilginin malzemenin üzerinde taĢımasını, ürünün
boyutunun veya yapısının buna uygun olmaması durumunda, gerekli bilgilerin yapı
malzemesinin ambalajında veya beraberindeki dokümanlarda bulunmasını sağlar.
(5) Ġmalâtçı, ürünün üzerindeki veya bunun mümkün olmaması durumunda
ambalajındaki veya beraberindeki dokümanda ismini, tescilli ticarî unvanını veya tescilli ticarî
markasını ve iletiĢim bilgilerini belirtir. Ġmalâtçı ile irtibat sağlamak üzere tek bir adres
belirtilir.
(6) Bir yapı malzemesini piyasada bulunduran imalatçı, ürünün Türkçe güvenlik ve
kullanım talimatını ürün ile birlikte bulundurur.
(7) Ġmalâtçı; piyasaya arz ettiği yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya
Yönetmeliğe uygun olmadığını değerlendirmesi veya buna iliĢkin bir gerekçenin olması
hâlinde, yapı malzemesinin uygunluğunu sağlamaya veya gerektiğinde ürünün piyasadan
toplatılmasının veya geri çekilmesinin teminine iliĢkin tüm düzeltici tedbirleri derhal alır.
Ġmalatçı buna ilâve olarak, ürünün herhangi bir risk taĢıması hâlinde, ürünün uygunsuzluğuna
ve Ģayet alınmıĢsa uygunsuzluk ile ilgili düzeltici tedbirlere iliĢkin detaylı bilgileri, Bakanlığa
ve ürünü piyasada bulundurduğu Avrupa Birliği üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢlara derhal
iletir.
(8) Ġmalâtçı, Bakanlığın veya Avrupa Birliği üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢların
gerekçeli talebi üzerine, yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya bu Yönetmeliğe
uygun olduğunu gösteren her türlü bilgi ve belgeyi Türkçe olarak Bakanlığa veya Avrupa
Birliği üyesi ülkelerin yetkili kuruluĢlarının anlayabileceği dilde talep eden yetkili kuruluĢlara
iletmek ve malzemenin taĢıdığı riskleri ortadan kaldırmak için gereken her türlü faaliyeti
Bakanlık ile iĢbirliği içerisinde yürütür.
Yetkili temsilci
MADDE 14 – (1) Ġmalâtçı, adına belirli görevleri yerine getirmek üzere yazılı olarak
görevlendirme yapmak ve görevleri yetki belgesinde belirtilmek suretiyle bir yetkili temsilci
atayabilir. Ancak, teknik dosyanın düzenlenmesi tamamen imalatçının görevi olup, bununla
ilgili hususlar yetki belgesinde yer alamaz.
(2) Yetkili temsilci yetki belgesinde belirtilen görevleri yerine getirir. Yetki belgesinde,
yetkili temsilcinin görevlerine iliĢkin olarak;
a) Performans beyanının ve teknik dosyanın, talep edildiğinde Bakanlığa sunmak üzere
13 üncü maddenin ikinci fıkrasında belirtilen süre boyunca muhafaza edilmesine,
b) Bakanlığın veya Avrupa Birliği üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢların gerekçeli talebi
üzerine, yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya bu Yönetmelik kapsamındaki
diğer gereklere uygun olduğunu gösteren gerekli her türlü bilgi ve belgenin Bakanlığa ve talep
eden Avrupa Birliği üyesi ülkelerin yetkili kuruluĢlarına iletilmesine,
c) Bakanlığın gerekçeli talebi üzerine, yetki belgesi kapsamındaki yapı malzemelerinin
oluĢturduğu riskleri ortadan kaldırmak için gereken her türlü faaliyetin Bakanlık ile iĢbirliği
içerisinde yürütülmesine,
iliĢkin hususları asgari olarak yer alır.
Ġthalâtçının yükümlülükleri
MADDE 15 – (1) Ġthalâtçı, sadece bu Yönetmelikteki hükümlere uygun olan yapı
malzemesini piyasaya arz edebilir.
(2) Ġthalâtçı, yapı malzemesini piyasaya arz etmeden önce, performans değiĢmezliğinin
değerlendirilmesinin ve doğrulanmasının imalâtçı tarafından yapılmıĢ olduğunu garanti etmek
zorundadır. Ġthalâtçı, 13 üncü maddenin birinci fıkrasında belirtilen teknik dosyanın ve 6 ncı
madde ile 8 inci maddeye uygun olan performans beyanının imalâtçı tarafından
düzenlenmesini sağlar. Ġthalâtçı, gerektiğinde, malzemenin CE iĢareti taĢımasını, malzeme ile
beraber istenen belgeleri ve imalâtçının 13 üncü maddenin dördüncü ve beĢinci fıkralarında
belirtilen gereklere uymasını da sağlamak zorundadır. Ġthalâtçının bir yapı malzemesinin
beyan edilen performansa veya bu Yönetmelik kapsamındaki diğer gereklere uygun
olmadığını değerlendirmesi veya bu yönde bir kanaate varmak için gerekçesi olması hâlinde,
ithalâtçı yapı malzemesini beraberindeki performans beyanına uyana kadar ve bu Yönetmelik
kapsamındaki diğer gereklerle uyumlu oluncaya veya performans beyanı düzeltilinceye kadar
piyasa arz edemez. Ayrıca ithalâtçı, yapı malzemesinin bir risk taĢıması hâlinde, imalâtçıyı ve
Bakanlığı konu hakkında bilgilendirir.
(3) Ġthalâtçı, ürünün üzerindeki veya bunun mümkün olmaması hâlinde ambalajındaki
veya beraberindeki dokümanda ismini, tescilli ticarî unvanını veya tescilli ticarî markasını ve
iletiĢim bilgilerini belirtir.
(4) ) Bir yapı malzemesini piyasada bulunduran ithalatçı, ürünün Türkçe güvenlik ve
kullanım talimatını ürün ile birlikte bulundurur.
(5) Ġthalâtçı, sorumluluğu altındaki yapı malzemesinin depolama veya nakliyat
Ģartlarının, yapı malzemesinin performans beyanına veya bu Yönetmelik kapsamındaki diğer
gerekler ile uyumunu tehlikeye atmaması için gerekli tedbirleri alır.
(6) Ġthalâtçı, yapı malzemesinin beyan edilen performansının değiĢmezliğini,
güvenilirliğini ve doğruluğunu sağlamak amacıyla, piyasada bulunan veya piyasaya arz edilen
yapı malzemelerinin numune testlerini gerçekleĢtirir; toplatılan ve uygun olmayan ürünlere
iliĢkin Ģikâyetleri değerlendirir ve gerekiyorsa kayıt altına alıp, dağıtıcıları söz konusu
düzeltici faaliyetler hakkında bilgilendirir.
(7) Ġthalâtçı; piyasaya arz ettiği yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya bu
Yönetmeliğe uygun olmadığını değerlendirmesi veya buna iliĢkin bir gerekçenin olması
hâlinde, yapı malzemesinin uygunluğunu sağlamaya veya gerektiğinde ürünün piyasadan
toplatılmasını veya geri çekilmesinin teminine iliĢkin tüm düzeltici tedbirleri derhal alır.
Ġthalâtçı buna ilâve olarak, ürünün herhangi bir risk taĢıması hâlinde, ürünün uygunsuzluğuna
ve Ģayet alınmıĢsa uygunsuzluk ile ilgili düzeltici tedbirlere iliĢkin detaylı bilgileri, Bakanlığa
ve ürünü piyasada bulundurduğu Avrupa Birliği üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢlara derhal
iletir.
(8) Ġthalâtçı, performans beyanının bir suretini ve teknik dosyayı, 13 üncü maddenin
ikinci fıkrasında belirtilen süre boyunca muhafaza eder ve talep edildiğinde Bakanlığa sunar.
(9) Ġthalâtçı Bakanlığın veya Avrupa Birliği üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢların
gerekçeli talebi üzerine, yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya bu Yönetmelik
kapsamındaki diğer gereklere uygun olduğunu gösteren her türlü bilgi ve belgeyi Türkçe
olarak Bakanlığa veya Avrupa Birliği üyesi ülkelerin yetkili kuruluĢlarının anlayabileceği
dilde talep eden yetkili kuruluĢlara iletir ve malzemenin taĢıdığı riskleri ortadan kaldırmak
için gereken her türlü faaliyeti Bakanlık ve Avrupa Birliği üyesi ülkelerin yetkili kuruluĢları
ile iĢbirliği içerisinde yürütür.
Dağıtıcının yükümlülükleri
MADDE 16 – (1) Dağıtıcı, yapı malzemesini piyasada bulundururken bu
Yönetmelikteki hükümlere uyar.
(2) Dağıtıcı, yapı malzemesini piyasada bulundurmadan önce, gerektiği hallerde, ürünün
CE iĢareti taĢımasını, bu Yönetmelik kapsamındaki gerekli belgelerin ürüne eĢlik etmesini,
güvenlik ve kullanım talimatlarının Türkçe olarak bulunmasını temin eder. Dağıtıcı ilâveten,
imalâtçı ve ithalâtçıların 13 üncü maddenin dördüncü ve beĢinci fıkralarında ve 15 inci
maddenin üçüncü fıkrasında belirtilen gereklerin tümüne uyduğunu garanti eder. Dağıtıcının,
yapı malzemesinin, beyan edilen performansa veya bu Yönetmeliğin diğer hükümlerine
uygun olmadığını değerlendirmesi veya buna iliĢkin bir gerekçenin olması hâlinde, yapı
malzemesini, performans beyanına uygun ve bu Yönetmelik kapsamındaki diğer gereklerle
uyumlu oluncaya veya performans beyanı düzeltilinceye kadar piyasada bulunduramaz.
Ayrıca, dağıtıcı, yapı malzemesinin risk teĢkil etmesi hâlinde, imalâtçıyı veya ithalatçıyı ve
Bakanlığı konu hakkında derhal bilgilendirir.
(3) Dağıtıcı, sorumluluğu altındaki yapı malzemesinin depolama veya nakliyat
Ģartlarının, yapı malzemesinin performans beyanına veya bu Yönetmelik kapsamındaki diğer
gerekler ile uyumunu tehlikeye atmaması için gerekli tedbirleri alır.
(4) Dağıtıcı; piyasaya arz ettiği yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya bu
Yönetmelik kapsamındaki diğer gereklere uygun olmadığını değerlendirmesi veya buna
iliĢkin bir gerekçenin olması hâlinde, yapı malzemesinin uygunluğunu sağlamaya veya
gerektiğinde ürünün piyasadan toplatılmasının veya geri çekilmesinin teminine iliĢkin tüm
düzeltici tedbirleri derhal alır. Dağıtıcı buna ilâve olarak, ürünün herhangi bir risk teĢkil
etmesi hâlinde, ürünün uygunsuzluğuna ve Ģayet alınmıĢsa uygunsuzluk ile ilgili düzeltici
tedbirlere iliĢkin detaylı bilgileri Bakanlığa ve ürünü piyasada bulundurduğu Avrupa Birliği
üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢlara derhal iletir.
(5) Dağıtıcı, Bakanlığın veya Avrupa Birliği üyesi ülkelerdeki yetkili kuruluĢların
gerekçeli talebi üzerine, yapı malzemesinin beyan edilen performansa veya bu Yönetmelik
kapsamındaki diğer gereklere uygun olduğunu gösteren her türlü bilgi ve belgeyi Türkçe
olarak Bakanlığa veya üye ülkelerin yetkili kuruluĢlarının anlayabileceği dilde talep eden
yetkili kuruluĢlara iletir ve piyasada bulundurduğu yapı malzemelerinin oluĢturduğu riskleri
ortadan kaldırmak için gereken her türlü faaliyeti Bakanlık ve Avrupa Birliği üyesi
ülkelerdeki yetkili kuruluĢları ile iĢbirliği içerisinde yürütür.
Ġthalâtçı ve dağıtıcıya, imalâtçının yükümlülüklerinin uygulandığı durumlar
MADDE 17 – (1) Ġthalâtçı veya dağıtıcı, herhangi bir yapı malzemesini piyasaya kendi
ismi veya ticarî markası ile arz ettiğinde veya piyasaya hâlihazırda arz edilmiĢ bir yapı
malzemesinin performans beyanına uygunluğunu etkileyecek olan bir değiĢiklik yaptığında,
bu Yönetmelik kapsamında imalâtçı olarak değerlendirilir ve 13 üncü maddede belirtilen
yükümlülüklere tabi olur.
Ġktisadi iĢletmelerin bilgileri
MADDE 18 – (1) Ġktisadi iĢletmeler, talep üzerine 13 üncü maddenin ikinci fıkrasında
belirtilen süre boyunca, kendilerine ürün tedarik eden veya kendisinin ürün tedarik ettiği her
iktisadi iĢletmenin bilgilerini Bakanlığa bildirir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
UyumlaĢtırılmıĢ Teknik ġartnameler
UyumlaĢtırılmıĢ standartlar
MADDE 19 – (1) UyumlaĢtırılmıĢ standartlar, yapı malzemelerinin temel
karakteristikler ile ilgili performansının değerlendirilmesinde kullanılan kriter ve metotları
ihtiva eder ve malzemelerin kullanım amacına atıfta bulunabilir.
(2) UyumlaĢtırılmıĢ standart, yapı malzemesinin üretim sürecindeki özel Ģartlarını göz
önüne alan uygun fabrika üretim kontrolünü, performans değiĢmezliğinin değerlendirilmesi
ve doğrulanmasına iliĢkin sistemlerin uygulanması için gereken teknik detayları ihtiva eder.
(3) Bakanlık, uyumlaĢtırılmıĢ standartların referans numaralarını, imalatçıların yapı
malzemelerini ulusal standartlara veya uyumlaĢtırılmıĢ standartlara göre piyasaya arz
edebilecekleri zaman aralığını gösteren CE iĢaretlemesine dair eĢvarlık döneminin baĢlangıç
ve bitiĢ tarihlerini Resmî Gazete‘de duyurur. Bakanlık, bu listeye iliĢkin Komisyonca yapılan
her güncellemeyi ayrıca yayımlar.
(4) Bir yapı malzemesinin performans beyanı için, eĢvarlık döneminin baĢladığı tarihten
itibaren ilgili uyumlaĢtırılmıĢ standardın kullanılması mümkündür; ancak, eĢvarlık döneminin
bittiği tarih itibariyle performans beyanı ve CE iĢaretlemesi için ilgili uyumlaĢtırılmıĢ
standardın kullanılması zorunludur. 34 üncü, 35 inci ve 36 ncı maddelerde verilen haklar saklı
kalmak kaydı ile eĢvarlık döneminin bitiĢ tarihinden itibaren, yapı malzemesinin performans
beyanının düzenlenmesinde sadece ilgili uyumlaĢtırılmıĢ standartlar kullanılabilir. EĢvarlık
süresinin bitimini müteakip, bu Yönetmeliğin uygulanması bakımından uyumlaĢtırılmıĢ
standartlar ile çeliĢen ulusal standartlar kullanılamaz ve çeliĢen ulusal mevzuat hükümleri
uygulanamaz.
UyumlaĢtırılmıĢ standartlara karĢı resmi itiraz
MADDE 20 – (1) Bakanlık, 19 uncu maddede anılan uyumlaĢtırılmıĢ standartların,
Komisyon tarafından yayımlanan ilgili Ģartlarda belirtilen hükümleri karĢılamadığını tespit
ederse, gerekli tedbirlerin alınması için durumu Komisyona iletilmek üzere ilgili Bakanlığa
bildirir.
Avrupa değerlendirme esası
MADDE 21 – (1) Ġmalâtçı tarafından yapılan bir Avrupa Teknik Değerlendirmesi
talebini müteakip kısmen veya tamamen bir uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında olmayan
yapı malzemesinin,
a) Mevcut herhangi bir uyumlaĢtırılmıĢ standardın kapsamında yer almaması,
b) Temel karakteristiklerinin en az biri için uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamındaki
değerlendirme metodunun uygun olmaması,
c) Temel karakteristiklerinin en az biri için uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında
herhangi bir değerlendirme metodunun bulunmaması durumunda, bu yapı malzemesinin
temel karakteristikler ile ilgili performansının mevcut uyumlaĢtırılmıĢ standartlara göre
tamamen değerlendirilememesi,
sebebiyle, 33 üncü maddede tanımlanan Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları
Birliği tarafından düzenlenen Avrupa Değerlendirme Esası kullanılır.
(2) Avrupa Değerlendirme Esasının kabul edilmesine iliĢkin yöntem, 22 nci ve 23 üncü
maddeye ve Ek-2‘ye uygun hazırlanır.
(3) Bakanlık, Avrupa Değerlendirme Esasının geliĢtirilmesi ve kabul edilmesi ile ilgili
olarak Komisyonca getirilen ek kuralları, Ek-2‘de yer alan hükümleri tadil ederek bu
Yönetmeliğe ilave eder.
Avrupa değerlendirme esasının geliĢtirilmesine ve kabul edilmesine iliĢkin esaslar
MADDE 22 – (1) Avrupa Değerlendirme Esasının geliĢtirilmesine ve kabul edilmesine
iliĢkin yöntemde aĢağıdaki hususlara uyulur:
a) Ġmalâtçı için yeterince Ģeffaf olması gerekir.
b) Haksız gecikmeyi engellemek için mecburi süre kısıtlamalarını içerir.
c) Ticarî gizlilik ve mahremiyeti dikkate alacak Ģekilde düzenlenir.
ç) Komisyonun geliĢtirme ve kabul safhalarına yeterince katılımına imkân verilir.
d) Ġmalâtçı açısından uygun maliyetli olması gerekir.
e) Ürüne iliĢkin teknik değerlendirme kuruluĢları arasında yeterli mesleki dayanıĢma ve
iĢ birliği sağlanır.
(2) Teknik değerlendirme kuruluĢları, Avrupa Değerlendirme Esasının geliĢtirilmesine
ve kabul edilmesine iliĢkin her türlü masrafı karĢılar.
Avrupa teknik değerlendirmesi talebi alan teknik değerlendirme kuruluĢunun
görevleri
MADDE 23 – (1) Bir Avrupa Teknik Değerlendirmesi talebi alan teknik değerlendirme
kuruluĢu, ürünün tamamen veya kısmen uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamına alınması halinde;
a) Ürün tamamen bir uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında ise, 21 inci maddenin birinci
fıkrasına uygun olarak bir Avrupa Teknik Değerlendirmesi verilemeyeceğine,
b) Ürün tamamen bir Avrupa Teknik Değerlendirme Esası kapsamında ise, bu esasın
verilecek olan Avrupa Teknik Değerlendirmesi için temel olarak kullanılacağına,
c) Ürün tamamen veya kısmen herhangi bir uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartname
kapsamında değilse Ek-2‘deki veya 21 inci maddenin üçüncü fıkrasına uygun olarak
belirlenen yöntemleri uygulayacağına,
dair imalâtçıyı bilgilendirir.
(2) Birinci fıkranın (b) ve (c) bentlerinde belirtilen hallerde, teknik değerlendirme
kuruluĢu, talebin içeriği ve performans değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması
için teknik değerlendirme kuruluĢunun o ürüne uygulamak istediği ilgili Komisyon Kararına
yapılan atıf veya böyle bir Komisyon Kararının bulunmadığı hususunda Avrupa Teknik
Değerlendirme KuruluĢları Birliğini ve Komisyonu bilgilendirir.
Yayımlama
MADDE 24 – (1) Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliğince kabul edilen ve
Komisyonca Avrupa Birliği Resmî Gazetesi‘nde yayımlanan Avrupa Değerlendirme Esasları
referans listesi ve bu listeye ait tüm güncellemeler Bakanlıkça duyurulur.
Teknik değerlendirme kuruluĢları arasında anlaĢmazlık halinde ihtilafların
çözülmesi
MADDE 25 – (1) Teknik Değerlendirme KuruluĢları, Avrupa Değerlendirme Esası
hakkında öngörülen sürede anlaĢma sağlayamazsa Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları
Birliği, bu hususu uygun bir çözüm için Komisyona iletir.
Avrupa değerlendirme esasının içeriği
MADDE 26 – (1) Avrupa Değerlendirme Esası asgari olarak; yapı malzemesinin genel
tarifini, imalâtçı ve Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliğinin anlaĢtığı ve ürünün
imalâtçı tarafından öngörülen kullanım amacı ile ilgili temel karakteristiklerinin listesini ve
ürünün bu temel karakteristiklere dair performansının değerlendirilmesine iliĢkin kriterleri ve
metotları içerir.
(2) Avrupa Değerlendirme Esasında uygulanacak fabrika üretim kontrolünün esasları,
yapı malzemesinin üretim sürecinin Ģartları göz önüne alınarak belirtilir.
(3) Ürünün bazı temel karakteristikleri ile ilgili performansının değerlendirilmesine
iliĢkin metot ve kriterler, hali hazırda diğer uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamelerde veya 60 ıncı
maddenin üçüncü fıkrasında bahsedilen Ortak Esaslarda belirlenmiĢse ya da Avrupa Teknik
Onayı verilmesi kapsamında 1 Temmuz 2013 tarihinden önce Yapı Malzemeleri Yönetmeliği
(89/106/EEC)‘nin 9 uncu maddesinin uygulanması dâhilinde kullanılan bu tür metot ve
kriterlerin bulunması durumunda, bu mevcut metot ve kriterler Avrupa Değerlendirme
Esasına dercedilir.
Avrupa değerlendirme esasına karĢı resmî itirazlar
MADDE 27 – (1) Bakanlık bir Avrupa Değerlendirme Esasının Ek-1‘de belirtilen yapı
iĢleri için temel gerekler çerçevesinde karĢılaması gerekenlerin tamamını yerine
getiremediğini düĢündüğü durumda resmî itirazını Komisyona iletir.
Avrupa teknik değerlendirmesi
MADDE 28 – (1) Avrupa Teknik Değerlendirmesi, imalâtçının talebi üzerine, 23 üncü
maddede ve Ek II‘de belirtilen yönteme uygun olarak hazırlanan Avrupa Değerlendirme
Esasına dayanılarak Teknik Değerlendirme KuruluĢu tarafından hazırlanır. Avrupa Teknik
Değerlendirmesi, halihazırda bir Avrupa Değerlendirme Esası var ise, uyumlaĢtırılmıĢ bir
standart için önceden bir talimat yayımlanmıĢ olsa bile hazırlanabilir. Ġlgili uyumlaĢtırılmıĢ
standardın eĢvarlık dönemi baĢladıktan sonra bu teknik değerlendirme ile ilgili olarak Teknik
Değerlendirme KuruluĢunca hazırlık ve iĢlem yapılamaz.
(2) Avrupa Teknik Değerlendirmesi, imalatçı tarafından beyan edilen kullanım amacına
uygun olarak temel karakteristiklerin seviye, sınıf veya bir tanım Ģeklinde beyan edilecek
performansı ile birlikte performans değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması
sisteminin uygulanmasında gerekli olan teknik detayları içerir. Avrupa Teknik
Değerlendirmesi talebini alan Teknik Değerlendirme KuruluĢu ile imalatçının temel gerekler
konusunda mutabakata varmaları gerekir. Komisyonca oluĢturulan Avrupa Teknik
Değerlendirmesi formatı Bakanlıkça duyurulur.
Performans seviyeleri veya sınıfları
MADDE 29 – (1) Komisyon tarafından yapı malzemelerinin temel karakteristikleri ile
ilgili performansına iliĢkin sınıflar oluĢturulduğunda, bu Yönetmelik kapsamında belirlenecek
performans seviye veya sınıfları bu sınıflandırma sistemine uygun olur.
Performans değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması
MADDE 30 – (1) Yapı malzemelerinin temel karakteristikleri ile ilgili performans
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması Ek-5‘te verilen sistemlere uygun olarak
yapılır.
(2) Bir yapı malzemesinin ya da malzeme ailelerinin tabi olacakları sistem veya
sistemler veyahut bir temel karakteristiğe iliĢkin sistem veya sistemler Komisyon tarafından
yeniden belirlendiğinde ya da değiĢtirildiğinde, Bakanlık bunları duyurur ve uygulanmasını
sağlar.
(3) Belirlenen sistem veya sistemler uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamelerde de belirtilir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Teknik Değerlendirme KuruluĢları
Teknik değerlendirme kuruluĢlarının görevlendirilmesi, denetlenmesi ve
değerlendirilmesi
MADDE 31 – (1) Bakanlık, Ek-4 Tablo 1‘deki yapı malzemeleri alanında Teknik
Değerlendirme KuruluĢlarını görevlendirir. Bakanlık, kuruluĢun isim ve adresini ve hangi
yapı malzemesi alanı veya alanları için görevlendirildiğini Komisyona ve Avrupa Birliği
üyesi ülkelere bildirir.
(2)
Bakanlık,
görevlendirdiği
Teknik
Değerlendirme
KuruluĢlarını
ve
görevlendirildikleri yapı malzemesi alanlarını duyurur.
(3) Bakanlık, görevlendirdiği Teknik Değerlendirme KuruluĢlarının, görevlendirildikleri
alanlardaki faaliyetlerini izler ve denetler, ayrıca Ek-4 Tablo 2‘de belirtilen her bir Ģart için bu
kuruluĢların yeterliliklerini değerlendirir. Bakanlık, Teknik Değerlendirme KuruluĢlarının
görevlendirilmesi ile ilgili hususları duyurur. Bakanlık, Teknik Değerlendirme KuruluĢlarının
görevlendirilmesi, faaliyetlerinin ve yeterliliklerinin denetlenmesi ile ilgili Ģartları ve bu
Ģartlarda meydana gelen değiĢiklikleri Komisyona bildirir.
(4) Bakanlık, Teknik Değerlendirme KuruluĢlarını değerlendirirken, Komisyonun bu
amaçla hazırlayıp yayımladığı kılavuz belgeleri kullanır.
Teknik değerlendirme kuruluĢları için Ģartlar
MADDE 32 – (1) Teknik Değerlendirme KuruluĢu, görevlendirildiği yapı malzemesi
alanı veya alanlarındaki Avrupa Teknik Değerlendirmesine iliĢkin değerlendirme iĢlemlerini
yürütür. Teknik Değerlendirme KuruluĢu, görevlendirme kapsamına uygun olarak Ek-4 Tablo
2‘de belirtilen gerekleri sağlar.
(2) Teknik Değerlendirme KuruluĢu, organizasyon Ģemasını ve karar alma
mekanizmasında görev alanların isimlerini kamuya web sitesi aracılığıyla duyurur.
(3) Teknik Değerlendirme KuruluĢunun birinci fıkrada belirtilen gerekleri
sağlayamadığının anlaĢılması hâlinde, Bakanlık ilgili yapı malzemesi alanı için bu kuruluĢun
görevlendirmesini iptal eder ve konu hakkında Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi ülkeleri
bilgilendirir.
Teknik değerlendirme kuruluĢlarının koordinasyonu
MADDE 33 – (1) Bakanlıkça görevlendirilen Teknik Değerlendirme KuruluĢları,
Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliğine üye olur, toplantılarına katılım sağlar,
üyelik aidatları ve toplantı katılım giderlerinin karĢılanması da dahil olmak üzere üyelik
yükümlülüklerini yerine getirir.
(2) Teknik Değerlendirme KuruluĢları Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları
Birliğine gerekli finansal ve insan kaynağı katkısını sağlar.
ALTINCI BÖLÜM
BasitleĢtirilmiĢ Usuller
Uygun teknik belgelerin kullanımı
MADDE 34 – (1) Ġmalâtçı ürün tipini tespit ederken tip testi veya tip hesaplaması
yerine;
a) Kendisi tarafından piyasaya arz edilen yapı malzemesinin Komisyon kararında veya
uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamede belirtilen Ģartlara göre, bir veya birkaç temel karakteristiği
için test veya hesap yapmaksızın ya da ilave test veya hesap yapmaksızın belirli bir
performans seviyesini veya sınıfını sağladığının kabul edildiğini gösteren,
b) Bir uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında piyasaya arz ettiği yapı malzemesi, ürün tipi
aynı olmak koĢuluyla, baĢka bir imalatçı tarafından aynı uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında
üretilmiĢ ve halihazırda test edilmiĢ ise, diğer imalatçının onayını aldıktan sonra, test
sonuçlarının doğruluğu, güvenilirliği ve değiĢmezliğini sağlama sorumluluğu diğer imalatçıda
olmak üzere diğer yapı malzemesinin test sonuçlarının tamamına veya bir kısmına karĢılık
gelen performansı gösteren,
c) (b) bendine alternatif olarak bir uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartname kapsamında
piyasaya arz ettiği yapı malzemesi, temel karakteristiklerinden biri veya birkaçı tedarikçisi
tarafından uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnameye göre test edilmiĢ bir sistem veya bu sistemin
bileĢeni ise, imalatçının sistemi veya bileĢenleri, tedarikçinin talimatlarında belirttiği Ģekilde
monte etmesi koĢuluyla, diğer imalâtçının veya tedarikçinin onayını aldıktan sonra test
sonuçlarının doğruluğu, güvenilirliği ve değiĢmezliğini sağlama sorumluluğu diğer imalatçı
veya tedarikçide olmak üzere kendine tedarik edilen sistem veya bileĢenlerin test sonuçlarının
tamamına veya bir kısmına karĢılık gelen performansı gösteren,
uygun teknik belgeleri kullanabilir.
(2) Birinci fıkrada bahsedilen bir yapı malzemesi, Ek-5‘te belirtilen performans
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sistemlerinden sistem 1+ veya 1‘e tabi bir
ürün ailesine dâhil ise birinci fıkrada bahsedilen uygun teknik belgelendirmenin Ek-5‘te
belirtilen Ģekilde ürün belgelendirme alanında onaylanmıĢ bir kuruluĢça doğrulanması
zorunludur.
Çok küçük iĢletmelerce basitleĢtirilmiĢ usullerin kullanımı
MADDE 35 – (1) Bir uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında yapı malzemesi imal eden
çok küçük ölçekli iĢletmeler, ilgili uyumlaĢtırılmıĢ standardın kapsamındaki metotlardan
farklı metotlar kullanarak Ek-5‘teki sistem 3 ve sistem 4 için tip testlerine dayanarak ürün
tipinin tespitini değiĢtirebilir. Bu imalâtçılar, sistem 3‘e dahil yapı malzemeleri için sistem
4‘te öngörülen Ģartlara uygun olarak da iĢlem yapabilir. Ġmalâtçı, bu tür basitleĢtirilmiĢ
usulleri kullandığında, uyumlaĢtırılmıĢ standartlarda belirtilen usuller ile uygulamıĢ olduğu
yöntemlerin birbirlerine denk olduğunu ve yapı malzemesinin ilgili gereklere uygunluğunu
özel teknik belgelendirme ile gösterir.
Diğer basitleĢtirilmiĢ usuller
MADDE 36 – (1) Bir uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında olan ve münferit olarak
üretilmiĢ veya sipariĢ üzerine seri olmayan metotla özel olarak üretilmiĢ ve tanımlanmıĢ tek
bir yapı iĢine monte edilecek yapı malzemeleri ile ilgili olarak, Ek-5‘te belirtilen ilgili
sistemin performans değerlendirme kısmı, uygulanan usulün uyumlaĢtırılmıĢ standartlarda
ortaya konan usullere denkliğini ve ürünün ilgili gerekleri sağladığını gösteren özel teknik
belgelendirme ile imalâtçı tarafından değiĢtirilebilir.
(2) Birinci fıkrada bahsedilen bir yapı malzemesi, Ek-5‘te belirtilen performans
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sistemlerinden sistem 1+ veya 1‘e tabi bir
ürün ailesine dâhil ise birinci fıkrada bahsedilen özel teknik belgelendirmenin Ek-5‘te
belirtilen Ģekilde ürün belgelendirme alanında onaylanmıĢ bir kuruluĢça doğrulanması
zorunludur.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Bildirim Mercii ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar
Bildirim
MADDE 37 – (1) Bakanlık, bu Yönetmeliğe göre görevlendirdiği onaylanmıĢ
kuruluĢları Komisyona ve Avrupa Birliği üyesi ülkelere bildirir.
Görevlendirmeden sorumlu mercii
MADDE 38 – (1) Bakanlık, bu Yönetmeliğin amacına uygun olarak; onaylanmıĢ
kuruluĢların değerlendirilmesi için gerekli usulün belirlenmesi ve yürütülmesinden, uygun
görülen kuruluĢların görevlendirilmesinden, görevlendirilen kuruluĢların Komisyon‘a
bildiriminden, onaylanmıĢ kuruluĢların 41 inci maddeye uygunlukları da dâhil olmak üzere
denetiminden ve konuyla ilgili düzenlemelerin yapılmasından sorumludur.
Bakanlığın onaylanmıĢ kuruluĢları görevlendirmede takip edeceği usul ve esaslar
MADDE 39 – (1) Bakanlığın onaylanmıĢ kuruluĢ görevlendirme, gözetim ve
denetimini gerçekleĢtirmekle sorumlu birimi bu faaliyetleri çerçevesinde aĢağıda belirtilen
hususlara uyar.
a) OnaylanmıĢ kuruluĢlar ile herhangi bir çıkar iliĢkisine girmez.
b) Bağımsızlık ve tarafsızlığını koruyacak Ģekilde yapılanır ve çalıĢır.
c) Performansın değiĢmezliğinin doğrulanması ve değerlendirmesi sürecinde
onaylanmıĢ kuruluĢların bildirimi ile ilgili her türlü karar değerlendirme iĢlemini sürdüren
personelin dıĢındaki yetkili kiĢilerce verilir.
ç) OnaylanmıĢ kuruluĢlarca yürütülen faaliyetleri veya ticarî veya rekabete dayalı
danıĢmanlık hizmetlerini teklif ve temin etmez.
d) Elde edilen bilginin gizliliğini sağlar.
e) Görevlerinin gereklerini yerine getirmek üzere bünyesinde yeterli sayıda personel
bulundurur.
Bilgilendirme yükümlülüğü
MADDE 40 – (1) Bakanlık, onaylanmıĢ kuruluĢların değerlendirilmesi, bildirimi ve
denetlenmesine iliĢkin ulusal yöntemleri ve bunlara iliĢkin yapılan her türlü değiĢikliği
Komisyona bildirir.
OnaylanmıĢ kuruluĢlara iliĢkin gerekler
MADDE 41 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ, bildirim için aĢağıdaki gereklilikleri sağlar.
a) OnaylanmıĢ kuruluĢ ulusal mevzuata uygun bir Ģekilde kurulmak ve tüzel kiĢiliği haiz
olmak zorundadır.
b) OnaylanmıĢ kuruluĢ, uygunluk değerlendirmesi hizmeti sunacağı iĢletme veya
değerlendireceği ürün ile herhangi bir bağı olmayan bağımsız ve üçüncü bir taraf niteliğinde
olur. Değerlendirmesini yaptığı yapı malzemelerinin tasarımı, imalatı, tedariki, montajı,
kullanımı veya bakımında yer alan iĢletmeleri temsil eden sanayi, ticaret ve meslek odası,
birliği veya derneği veya mesleki federasyona bağlı bir kuruluĢ, bağımsız olduğunu ve
herhangi bir çıkar çatıĢmasının bulunmadığını kanıtlamaları kaydıyla üçüncü taraf kuruluĢ
olarak değerlendirilebilir.
c) OnaylanmıĢ kuruluĢ ve bu kuruluĢun üst düzey yönetimi ve performans
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sürecinde üçüncü taraf görevlerini yerine
getirmekle sorumlu personeli;
1) Değerlendirilen yapı malzemelerini tasarlayan, imal eden, satın alan, tedarik eden,
monte eden, kullanan, bakım ve onarımını yapan veya sahibi olan kiĢilerden ve bunların
yetkili temsilcilerinden olamaz. Bu durum değerlendirmesi yapılmıĢ yapı malzemelerinin
Ģahsi amaçla veya onaylanmıĢ kuruluĢ faaliyetleri için kullanımını engellemez.
2) Değerlendirilen yapı malzemelerinin tasarımında, imalatında veya yapımında,
pazarlanmasında, monte edilmesinde, kullanımında veya bakımında doğrudan yer alamaz ve
bu faaliyetleri yürüten tarafların temsilcisi olamaz. OnaylanmıĢ kuruluĢ, bildiriminin yapıldığı
faaliyetler ile ilgili karar verme bağımsızlığını ve mesleğin gereklerini layığıyla yerine
getirmesini olumsuz yönde etkileyebilecek hiçbir faaliyette bulunamaz ve faaliyete iĢtirak
edemez. Bu durum özellikle müĢavirlik hizmetleri için geçerlidir. OnaylanmıĢ kuruluĢ, Ģube,
temsilcilik ve yüklenicilerinin yürüttüğü faaliyetlerin, kendi yapmıĢ olduğu değerlendirme ve
doğrulama faaliyetlerinin gizliliğini, objektifliğini ve tarafsızlığını etkilemediğini garanti eder.
ç) OnaylanmıĢ kuruluĢ ve personeli, performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve
doğrulanması sürecinde görevini, gerekli teknik ve mesleki yeterliliği ile yerine getirmeli ve
varmıĢ olduğu hükümler veya yürüttüğü değerlendirme veya doğrulama faaliyetlerini
etkileyebilecek olan ve özellikle bu faaliyetlerin sonuçlarına iliĢkin menfaatleri olan
kiĢilerden veya zümrelerden kaynaklı en baĢta malî olmak üzere her türlü baskı ve teĢvikten
bağımsızdır.
d) OnaylanmıĢ kuruluĢun, bildirim kapsamı ile ilgili olarak Ek-5‘e göre
görevlendirildiği performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sürecinde,
bu görevleri bizzat veya sorumluluk kendisinde olmak kaydı ile, kendi adına baĢka bir kuruluĢ
yürütse bile, onaylanmıĢ kuruluĢ olarak tüm görevleri yerine getirme kapasitesine sahiptir.
Her bir performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sistemi ve yapı
malzemelerinin her tipi veya kategorisi, temel karakteristikler ve bildiriminin yapıldığı
alanlardaki görevleri yürütmek için onaylanmıĢ kuruluĢun;
1) Performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sürecinde görevini
yerine getirmek üzere teknik bilgiye, yeterli düzeyde ve uygun kapsamda tecrübeye sahip
gerekli personele,
2) Yürütülen performans değerlendirmesine iliĢkin yöntemleri açıklayan ve bunların
Ģeffaflığını ve tekrar uygulanabilirliğini garanti eden gerekli tarifnameye ve onaylanmıĢ
kuruluĢ olarak yürüttüğü görevler ve diğer faaliyetleri arasındaki farkı ortaya koyan uygun
yöntemlere ve politikalara,
3) Taahhüt ettiği iĢin büyüklüğü, faaliyet gösterdiği sektör, organizasyon yapısı, söz
konusu ürünün karmaĢıklık derecesini ve üretim sürecinin hacmini ve vasfını dikkate alan
faaliyetlerin gerçekleĢmesi için gerekli yöntemlere,
4) Uygun biçimde bildirimi yapılmıĢ olan faaliyetleri ile bağlantılı teknik ve idarî
görevleri yerine getirme olanağına ve her türlü ekipman veya hizmete eriĢim hakkına,
sahip olması gerekir.
e) OnaylanmıĢ kuruluĢun bildiriminin yapıldığı faaliyetlerin gerçekleĢtirilmesinden
sorumlu personelinin;
1) OnaylanmıĢ kuruluĢun bildirim kapsamı dâhilinde, performansın değiĢmezliğinin
değerlendirilmesi ve doğrulanması sürecindeki onaylanmıĢ kuruluĢ görevlerinin tümünü
kapsayan teknik ve mesleki eğitimi almıĢ,
2) Yürüttüğü değerlendirme ve doğrulama faaliyetleri ile ilgili gerekleri karĢılayan
yeterli bilgiye ve bu faaliyetleri yürütmek üzere gerekli uzmanlık vasıflarına sahip,
3) Ġlgili uyumlaĢtırılmıĢ standartlar ile bu Yönetmeliğin ilgili hükümlerini
kavrayabilecek bilgiye sahip,
4) Yürüttüğü değerlendirme ve doğrulama faaliyetlerini gösteren sertifikaları, kayıtları
ve raporları düzenleyebilecek yeterlilikte,
olması gerekir.
f) OnaylanmıĢ kuruluĢ, kendisinin, üst kademe yönetiminin ve değerlendirme görevini
yürüten personelinin tarafsızlığını garanti eder. OnaylanmıĢ kuruluĢun üst kademe
yönetiminin ve değerlendirme görevini yürüten personelinin ücretleri, gerçekleĢtirilen
değerlendirme sayısına veya değerlendirme sonuçlarına bağlı tutulamaz.
g) OnaylanmıĢ kuruluĢ yürüttüğü değerlendirme ve doğrulama faaliyetleri kapsamında
mesleki sorumluluk sigortasını yaptırır.
ğ) OnaylanmıĢ kuruluĢ personeli, yetkili idari merciler ile iliĢkili olan iĢler haricinde,
Ek-5‘e göre görevlerini yürütürken elde ettiği tüm bilgiler hakkında mesleki gizliliği sağlar.
Bu bilgiler ile ilgili hakları saklıdır.
h) OnaylanmıĢ kuruluĢlar, ilgili standardizasyon faaliyetlerine ve onaylanmıĢ
kuruluĢların koordinasyonu için 51 inci madde kapsamında oluĢturulan grubun çalıĢmalarına
katılır veya değerlendirme faaliyetlerini yürüten personelinin bu faaliyetlerden haberdar
olmasını sağlar ve onaylanmıĢ kuruluĢların koordinasyonu için oluĢturulan grubun çalıĢmaları
sonucunda ortaya çıkan karar ve metinleri rehber belge olarak kabul eder.
Uygunluk karinesi
MADDE 42 – (1) Avrupa Birliği Resmi Gazetesinde referans numarası yayımlanmıĢ
ilgili uyumlaĢtırılmıĢ standartlarda veya bunların kısımlarında ortaya konan kriterler 41 inci
maddede ortaya konan gerekleri kapsıyorsa ve onaylanmıĢ kuruluĢ da bu kriterlere uygun
olduğunu kanıtlayabiliyorsa, bu durumda onaylanmıĢ kuruluĢun 41 inci maddedeki gerekleri
sağladığı kabul edilir.
OnaylanmıĢ kuruluĢların Ģube, temsilcilik ve yüklenicileri
MADDE 43 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ, performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi
ve doğrulanması sürecinde yürüttüğü belirli görevleri bir yükleniciye yaptırdığı veya bir Ģube
veya temsilciliğini bu iĢler için kullandığı hallerde bunların 41 inci maddede belirtilen
gerekleri karĢıladığını garanti eder ve bu durumu Bakanlığa bildirir.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢ, yüklenici, Ģube veya temsilcilikleri tarafından yürütülen
görevlerin her türlü sorumluluğunu üstlenmiĢ sayılır.
(3) Faaliyetler, ancak müĢteri ile mutabakata varılması halinde bir yüklenici, Ģube veya
temsilcilik tarafından yürütülebilir.
(4) OnaylanmıĢ kuruluĢ, her bir yüklenici, Ģube veya temsilciliğinin niteliklerinin
değerlendirilmesi ile ilgili belgeleri ve bahsi geçen tarafların Ek-5‘e göre yürüttüğü görevlere
iliĢkin belgeleri gerektiğinde Bakanlığa sunmak üzere muhafaza eder.
OnaylanmıĢ kuruluĢ bünyesindeki test laboratuvarları dıĢındaki tesislerin
kullanılması
MADDE 44 – (1) Ġmalâtçının talebi üzerine teknik, ekonomik ve lojistik açıdan geçerli
sebepler de var ise, onaylanmıĢ kuruluĢlar performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve
doğrulanması sistemlerinden sistem 1+, 1 ve 3 için Ek-5‘te bahsedilen testleri yapmaya veya
kendi denetimi altında, üretimin yapıldığı fabrikada imalâtçının laboratuvarındaki ekipmanı
kullanarak veya imalâtçının muvafakati ile baĢka bir test laboratuvarında o laboratuvarın
ekipmanını kullanarak yaptırmaya karar verebilir. Bu tür testleri yürütecek onaylanmıĢ
kuruluĢlar, kendi akredite test laboratuvarları dıĢında baĢka bir laboratuvarda çalıĢmak için
ayrıca yetkilendirilir.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢ, birinci fıkrada belirtilen testler yapılmadan önce, test
metotlarına iliĢkin gereklerin karĢılandığını teyit eder. Aynı zamanda test ekipmanının gerekli
kalibrasyon sistemine sahip olmasından, ölçümlerin izlenebilirliğinin temin edilmesinden ve
test sonuçlarının doğru ve güvenilir olmasından da sorumludur.
Bildirim baĢvurusu
MADDE 45 – (1) Performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması
sürecini yürütmek üzere onaylanmıĢ kuruluĢ olarak görevlendirilmek isteyen Türkiye‘deki
yerleĢik kuruluĢ, bildirim için Bakanlığa baĢvuruda bulunur.
(2) BaĢvuruyla birlikte kuruluĢun 41 inci maddede ortaya konulan gerekleri
karĢıladığını gösteren belgeler, yürütülen faaliyetlerin tanımı, kuruluĢun yetkili olmayı talep
ettiği değerlendirme ve doğrulama yöntemleri ve 16/12/2011 tarihli ve 2011/2621 sayılı
Bakanlar Kurulu Kararıyla yürürlüğe konulan Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve
OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinin yedinci fıkrası çerçevesinde
düzenlenen akreditasyon belgesi veya bunun yerine geçerli gerekçelerin varlığı hâlinde,
Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin ikinci fıkrasında belirtilen kanıt ve belgeler Bakanlığa teslim
edilir.
Bildirim usulü ve onaylanmıĢ kuruluĢ kimlik numarası
MADDE 46 – (1) Bakanlık, sadece 41 inci maddede sayılan vasıfları haiz kuruluĢların
bildirimini Komisyona yapar.
(2) Bildirim, yürütülecek faaliyetlerin her türlü detayını, ilgili uyumlaĢtırılmıĢ teknik
Ģartname referansını ve Ek-5‘te ortaya konan sistem ile ilgili olarak kuruluĢun yetkili olduğu
temel karakteristikleri ihtiva eder. Ancak, Ek-5‘in 3 üncü maddesinde belirtilen durumlarda,
uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartname referansına gerek yoktur.
(3) KuruluĢ, bildiriminin yapılması ve bildirim tarihi itibarıyla 2 hafta içinde Komisyon
veya Avrupa Birliğine üye ülkelerden itiraz gelmemesi durumunda Komisyon tarafından
kimlik numarasının verilmesini müteakip, Bakanlıkça görevlendirildiklerine dair bir tebliğin
yayımlanması üzerine faaliyetlerine baĢlayabilir. Sadece bu kuruluĢlar, bu Yönetmeliğin ve 3
üncü maddesinde belirtilen 305/2011/EU sayılı Yapı Malzemeleri Tüzüğünün amaçları
çerçevesinde faaliyet gösterebilen onaylanmıĢ kuruluĢlar olarak addedilir. OnaylanmıĢ
kuruluĢ birden fazla mevzuat kapsamında bildirilse dahi kuruluĢ tek bir kimlik numarası alır.
(4) Bildirim ile ilgili olarak sonradan meydana gelecek her türlü değiĢiklik Bakanlıkça
Komisyona ve Avrupa Birliği üyesi ülkelere bildirilir.
Bildirimde yapılan değiĢiklikler
MADDE 47 – (1) Bakanlık, onaylanmıĢ kuruluĢun 41 inci maddede belirtilen gerekleri
karĢılayamadığını veya yükümlülüklerini yerine getiremediğini belirlemiĢ veya bu konuda
bilgilendirilmiĢ ise, bahsi geçen gerekleri karĢılamak veya yükümlülüklerini yerine
getirmekteki yetersizliğin önemi ile orantılı olarak, Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve
OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliğine göre bildirimi sınırlandırır, askıya alır veya iptal eder.
Bakanlık, konu hakkında Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi ülkeleri bilgilendirir.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢun bildiriminin iptali, sınırlandırılması, askıya alınması veya
durdurulması hâlinde veya kuruluĢ kendi isteğiyle faaliyetlerine son verdiğinde Bakanlık, bu
kuruluĢa ait dosyalara iliĢkin iĢlemlerin, baĢka bir onaylanmıĢ kuruluĢ tarafından yürütülmesi
veya bu dosyaların gerektiğinde bildirim ve piyasa gözetimi ve denetimi faaliyetleri
çerçevesinde kullanılmak üzere muhafaza edilmesi için gerekli tedbirleri alır.
OnaylanmıĢ kuruluĢların yeterliliğinin incelenmesi
MADDE 48 – (1) Bakanlık, görevlendirdiği onaylanmıĢ kuruluĢların gerekli koĢulları
karĢılamaya devam edip etmediğini, sorumluluklarını yerine getirip getirmediğini ve
faaliyetlerini bu Yönetmeliğe uygun sürdürüp sürdürmediğini izler ve denetler.
(2) Bakanlık, talep edildiğinde, görevlendirdiği bir onaylanmıĢ kuruluĢun bildirimine
esas olan veya yeterliliğinin idamesine iliĢkin tüm bilgileri, Komisyona iletir.
(3) Bakanlık, inceleme sürecinde elde edilen önemli bilgilerin gizlilik içerisinde iĢleme
konulmasını temin eder.
(4) Komisyon veya Avrupa Birliği üye ülkelerinden birinin Bakanlığın görevlendirdiği
bir onaylanmıĢ kuruluĢun teknik yeterliliğinin ve ilgili mevzuata uygunluğunun incelenmesini
talep etmesi halinde, 1/2006 sayılı Türkiye – Avrupa Birliği Ortaklık Konseyi Kararının 4
üncü maddesinde belirtilen usul takip edilir. Bakanlık, gerekli bilgi ve belgeleri Ekonomi
Bakanlığı‘na iletir, ilgili taraflarla gerekli iĢbirliğini tesis eder ve gerekli tedbirleri alır.
OnaylanmıĢ kuruluĢların uygulamaya iliĢkin yükümlülükleri
MADDE 49 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢlar faaliyetlerini, Ek-5‘te belirtilen performansın
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sistemlerine uygun olarak yürütür.
(2) Performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması süreci, imalâtçı
tarafından Ģeffaflık içerisinde ve iktisadi iĢletmeler için gereksiz ek yük yaratmayacak Ģekilde
mevzuata uygun olarak yürütülür. OnaylanmıĢ kuruluĢ faaliyetlerini, taahhüt ettiği iĢin
büyüklüğünü, faaliyet gösterdiği sektörü, organizasyon yapısını, söz konusu ürün
teknolojisinin karmaĢıklık derecesini ve üretim sürecinin hacmi ve özelliği ile bu Yönetmeliğe
göre ürün için gerekli görülen zorluk derecesini ve inĢaat iĢlerinde istenen bütün temel
gereklerin yerine getirilmesinde ürünün oynadığı rolü dikkate alarak yürütür.
(3) OnaylanmıĢ kuruluĢ, üretim tesisinin ve fabrika üretim kontrolünün baĢlangıç
denetimi sürecinde, imalâtçının ürünün performansının değiĢmezliğini sağlamadığını tespit
ederse, imalâtçıdan gerekli düzeltici tedbiri almasını ister ve düzeltici tedbir alınıncaya kadar
imalâtçıya belge düzenlemez.
(4) OnaylanmıĢ kuruluĢ, bir yapı malzemesinin performansının değiĢmezliğinin
doğrulanması amaçlı denetimi sırasında malzemenin tip ürün ile aynı performansı
sağlamadığını tespit ederse, imalâtçıdan gerekli her türlü düzeltici tedbiri almasını ister ve
gereken hallerde ürüne iliĢkin belgeyi askıya alır veya iptal eder.
(5) Düzeltici tedbirler alınmadığı veya alınan tedbirler istenen etkiyi göstermediği
takdirde, onaylanmıĢ kuruluĢ, duruma göre her türlü belgeyi kısıtlar, askıya alır veya iptal
eder.
OnaylanmıĢ kuruluĢların bilgilendirmeye iliĢkin mükellefiyetleri
MADDE 50 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢlar;
a) Reddedilen, kısıtlanan, askıya alınan veya iptal edilen belgeler hakkında,
b) Bildirimin kapsamına veya Ģartlarına etki eden her türlü durum hakkında,
c) Yürütülmekte olan performansın değiĢmezliğini değerlendirme ve doğrulama
faaliyetlerine iliĢkin piyasa gözetimi ve denetimi çerçevesinde istenen bilgi talebi hakkında,
ç) Talep edildiğinde, sınır ötesi faaliyetlerini ve yüklenicilerin faaliyetlerini de içeren
her türlü faaliyetleri ve bildirimleri kapsamında yürütülen performansın değiĢmezliğinin
değerlendirilmesi ve doğrulanması sistemlerine göre sürdürülen onaylanmıĢ kuruluĢ görevleri
hakkında,
Bakanlığı bilgilendirir.
(2) OnaylanmıĢ KuruluĢlar, kendileriyle aynı uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartname
kapsamındaki ürünler için ve benzer performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve
doğrulanması sistemleri için görevlendirilmiĢ diğer kuruluĢlara, olumsuz sonuçlanan ve
istendiği takdirde olumlu sonuçlanan performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve
doğrulanması faaliyetlerine iliĢkin bilgi verirler.
OnaylanmıĢ kuruluĢların koordinasyonu
MADDE 51 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında Bakanlıkça görevlendirilmiĢ ve
onaylanmıĢ kuruluĢlar, kendi aralarında gerekli koordinasyon ve iĢbirliğini sağlamak üzere bir
yapılanma oluĢturabilirler. OnaylanmıĢ kuruluĢlar; Komisyonca oluĢturulmuĢ onaylanmıĢ
kuruluĢlar grubunun çalıĢmalarına doğrudan veya yetkili bir temsilcileri vasıtasıyla katılım
sağlar ve bu katılım ile ilgili tüm giderleri karĢılar. Bu kapsamda yapılan çalıĢma ve
faaliyetlere iliĢkin olarak Bakanlığı bilgilendirir.
Piyasa Gözetimi ve Denetimi
Yetkili kuruluĢ
MADDE 52 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında piyasa gözetimi ve denetimi
faaliyetlerinin yürütülmesinde yetkili kuruluĢ Bakanlıktır. Bakanlık bu denetim faaliyetini ve
idari yaptırımları taĢra teĢkilatı olan Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlükleri eliyle gerçekleĢtirir.
Bakanlık merkez teĢkilatının piyasa gözetimi, denetimi ve yaptırım yetkisi saklıdır.
Risk taĢıyan yapı malzemeleri ile ilgili iĢlemler
MADDE 53 – (1) Bakanlık 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın
Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 11 inci maddesi uyarınca harekete geçtiği
takdirde veya bir uyumlaĢtırılmıĢ standart kapsamında olan veya hakkında Avrupa Teknik
Değerlendirmesi oluĢturulmuĢ bir yapı malzemesinin beyan edilen performansı sağlayamadığı
ve bu Yönetmelik kapsamındaki yapı iĢleri için temel gerekleri karĢılamasında risk
oluĢturduğunda, Bakanlık, söz konusu ürüne iliĢkin olarak bu Yönetmelikte belirtilen
gerekleri kapsayan bir değerlendirmede bulunur. Ġlgili iktisadi iĢletmeler, Bakanlık ile
gerektiği Ģekilde iĢbirliği yapar. Bakanlık, yapılan inceleme sonucunda yapı malzemesinin bu
Yönetmelikte belirtilen gerekleri yerine getirmediğine karar verir ise, derhal ilgili iktisadi
iĢletmeden verilen süre içerisinde malzemenin, ilgili gerekler ve özellikle beyan edilen
performans ile uyumlu hale getirilmesini, gereken tüm düzeltici tedbirlerin alınmasını veya
riskin türüne göre ürünün geri çekilmesini veyahut piyasadan toplatılmasını ister. Bu
tedbirlerin alınması, mevzuata aykırılığın giderilmesi, Bakanlıkça süre verilmiĢ olması veya
belgelendirme için ilgili kuruluĢlara baĢvuruda bulunulmuĢ olması 4703 sayılı Kanunun 12
nci maddesinin uygulanmasına engel teĢkil etmez. Bakanlık, varsa ilgili onaylanmıĢ kuruluĢu
konuya iliĢkin olarak bilgilendirir.
(2) Bakanlık, uygunsuzluğun sadece ülke çapında olmadığını değerlendirdiğinde
Komisyonu ve Avrupa Birliğine üye ülkeleri değerlendirme sonuçları ve iktisadi
iĢletmelerden almasını istediği tedbirler hakkında bilgilendirir.
(3) Ġktisadi iĢletme, piyasada bulundurduğu bahse konu tüm yapı malzemelerine iliĢkin
her türlü düzeltici tedbirin alınmasını sağlar.
(4) Ġlgili iktisadi iĢletme, birinci fıkrada belirtilen süre içerisinde gereken düzeltici
tedbirleri almadığı takdirde Bakanlık, yapı malzemesinin ülke içerisinde piyasada
bulundurulmasının yasaklanması veya sınırlanması veya yapı malzemesinin piyasadan
toplatılması veya geri çekilmesi için her türlü tedbiri alır. Bu iĢlemler sebebiyle yapılan
masraf ilgili iktisadi iĢletmece tazmin edilir. Bakanlık Komisyonu ve Avrupa Birliği üyesi
ülkeleri söz konusu tedbirler hakkında derhal bilgilendirir.
(5) Dördüncü fıkrada belirtilen bilgilendirme, var olan bütün detayları, özellikle
uygunsuz yapı malzemesinin tanımlanması için gerekli olan verileri, yapı malzemesinin
menĢei, iddia edilen uygunsuzluğun mahiyetini ve ilgili riski, ülkede alınan tedbirin süresi ve
niteliği yanında ilgili iktisadi iĢletmece öne sürülen savunmaları da içerir. Bakanlık özellikle,
uygunsuzluğun;
a) Malzemenin beyan edilen performansı veya bu Yönetmelikte belirtilen yapı iĢleri için
temel gerekleri karĢılayamamasına,
b) UyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamelerde veya özel teknik belgelendirmedeki
eksikliklere,
bağlı olup olmadığını belirtir.
(6) Bakanlık, Avrupa Birliği pazarında baĢlatılan bir iĢleme iliĢkin Komisyon tarafından
iletilen bilgiye istinaden, ilgili yapı malzemesinin uygunsuzluğuna dair uygulanmasını kabul
ettiği bir tedbiri ve elinde bulunan herhangi bir ek bilgiyi; ayrıca, bildirilen tedbire itiraz
ediyorsa itirazlarını, Komisyona ve Avrupa Birliği üyesi ülkelere bildirir.
(7) Dördüncü fıkrada belirtilen bilgilerin ulaĢmasından itibaren on beĢ iĢ günü içerisinde
Komisyon veya bir Avrupa Birliği üyesi ülkeden, ilgili yapı malzemesi hakkında alınan
tedbire dair hiçbir itiraz ulaĢmazsa bu tedbir geçerli sayılır.
(8) Bakanlık, herhangi bir gecikme olmadan ilgili yapı malzemesine dair ürünün
piyasadan çekilmesi gibi uygun kısıtlayıcı tedbirlerin alınmasını sağlar.
Korunma usulü
MADDE 54 – (1) 53 üncü maddenin üçüncü ve dördüncü fıkralarında belirtilen iĢlemler
sonrasında Avrupa Birliği pazarında baĢlatılan bir tedbire karĢı herhangi bir itiraz olursa ve
Komisyon tarafından söz konusu tedbirin haklı bir gerekçeye dayandığına hükmedilirse,
Bakanlık uygunsuz ürünün piyasadan çekilmesi için gerekli tedbirleri alır ve Komisyonu
konuyla ilgili bilgilendirir. Komisyon tarafından söz konusu tedbirin haklı bir gerekçeye
dayanmadığına hükmedilirse, Bakanlık tedbiri yürürlükten kaldırır.
Yönetmeliğe uygun olduğu halde sağlık ve güvenlik açısından riskli yapı
malzemeleri
MADDE 55 – (1) 53 üncü maddenin birinci fıkrasına uygun olarak değerlendirme
yapıldığında, bu Yönetmeliğe uygun olmasına rağmen, yapı malzemesinin insan sağlığı ve
güvenliği veya kamu yararını koruma açısından yapı iĢleri için temel gerekleri yerine
getirmesinde bir risk arz ettiği tespit edilirse; Bakanlık, ürün piyasaya arz edilmiĢ ise, riskin
türüne göre, ürünün geri çekilmesi veya ürünün makul bir süre içerisinde piyasadan
toplatılması Ģeklinde olmak üzere, ürünün artık risk taĢımaması için uygun olan tüm
tedbirlerin ilgili iktisadi iĢletme tarafından alınmasını sağlar.
(2) Ġktisadi iĢletme, piyasada bulundurduğu bahse konu tüm yapı malzemelerine iliĢkin
her türlü düzeltici tedbirin alınmasını sağlar.
(3) Bakanlık, bu tedbirler konusunda Komisyonu ve diğer Avrupa Birliği üye ülkelerini
en kısa zamanda bilgilendirir. Söz konusu bilgilendirme, mevcut bütün detayları, özellikle
ilgili yapı malzemesinin tanımlanması için gerekli olan verileri, malzemenin menĢei ve
tedarik zincirini, taĢıdığı riski ve ayrıca ülkede alınan tedbirin süresini ve niteliğini içerir.
(4) Komisyon, ilgili iktisadi iĢletme ve Avrupa Birliği üye ülkeleri ile derhal istiĢarede
bulunarak alınan ulusal tedbire iliĢkin değerlendirmesini yapar ve değerlendirme sonucuna
istinaden alınan tedbirin haklı bir gerekçeye dayanıp dayanmadığına dair kararını verir veya
gerekirse uygun tedbirleri önerir.
Resmi olarak tespit edilen uygunsuzluk
MADDE 56 – (1) 53 üncü maddede belirtilen hususlar saklı kalmak Ģartı ile Bakanlık;
a) CE iĢaretlemesinin 10 uncu ve 11 inci maddelerin ihlal edilerek konulması,
b) 10 uncu maddenin ikinci fıkrası uyarınca, CE iĢaretlemesinin gerektiği halde
iliĢtirilmemesi,
c) 7 nci maddede belirtilen durumlar hariç, gerektiği halde, 6 ncı madde uyarınca,
performans beyanının hazırlanmaması,
ç) Performans beyanının 6 ncı, 8 inci ve 9 uncu maddelere uygun Ģekilde
hazırlanmaması,
d) Teknik dosyanın tamamlanmamıĢ olması veya hiç bulunmaması,
hallerinden birinin tespitinde, ilgili iktisadi iĢletmeden uygunsuzluğun giderilmesini
ister.
(2) Bakanlık, bu maddenin birinci fıkrasında belirtilen uygunsuzluğun devam etmesi
halinde, yapı malzemesinin ülke içerisinde piyasada bulunmasının kısıtlanması veya
yasaklanması için her türlü tedbiri alır veya piyasadan toplatılmasını veya geri çekilmesini
temin eder.
DOKUZUNCU BÖLÜM
Yapı Daimi Komitesi
MADDE 57 – (1) Bakanlık, Avrupa Komisyonunun 305/2011/EU sayılı Yapı
Malzemeleri Tüzüğü çerçevesinde oluĢturulan Yapı Daimi Komitesi toplantılarına katılır.
Bakanlık, Yapı Daimi Komitesine katılan temsilcilerinin görevlerini, özellikle CE iĢaretinin
edinilmesine iliĢkin hususlarla ilgili çıkar çatıĢmasını engelleyecek Ģekilde yürütmesini sağlar.
Komisyon ile irtibat
MADDE 58 – (1) Bu Yönetmelik çerçevesinde Bakanlık ile Komisyon ve Avrupa
Birliği üyesi ülkeler arasındaki her türlü bildirim ve irtibat Ekonomi Bakanlığı aracılığı ile
sağlanır.
MADDE 59 – (1) 8/9/2002 tarihli ve 24870 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Yapı
Malzemeleri Yönetmeliği (89/106/EEC) yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Geçici hükümler
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) 1/7/2013 tarihinden önce Yapı Malzemeleri Yönetmeliği
(89/106/EEC)‘ne veya Yapı Malzemeleri Direktifi (89/106/EEC)‘ne uygun olarak piyasaya
arz edilmiĢ yapı malzemeleri bu Yönetmeliğe uygun kabul edilir.
(2) Ġmalâtçılar, 1/7/2013 tarihinden önce Yapı Malzemeleri Yönetmeliği
(89/106/EEC)‘ne veya Yapı Malzemeleri Direktifi (89/106/EEC)‘ne uygun biçimde
düzenlenen uygunluk belgesi veya uygunluk beyanını esas alarak performans beyanı
düzenleyebilir.
(3) 1/7/2013 tarihinden önce Yapı Malzemeleri Yönetmeliği (89/106/EEC)‘ne veya
Yapı Malzemeleri Direktifi (89/106/EEC)‘ne uygun biçimde yayımlanmıĢ bulunan Avrupa
Teknik Onayı Ortak Esasları, Avrupa Değerlendirme Esası olarak kullanılabilir.
(4) Ġmalâtçılar ve ithalâtçılar 1/7/2013 tarihinden önce Yapı Malzemeleri Yönetmeliği
(89/106/EEC) veya Yapı Malzemeleri Direktifi (89/106/EEC) çerçevesinde hazırlanan
Avrupa Teknik Onaylarını, onayların geçerlilik süresi boyunca Avrupa Teknik
Değerlendirmesi olarak kullanabilirler.
Yürürlük
MADDE 60 – (1) Bu Yönetmelik 1/7/2013 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere,
yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 61 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve ġehircilik Bakanı yürütür.
Ek-1
Yapı ĠĢleri Ġçin Temel Gerekler
Yapı iĢleri, bir bütün olarak ve bu iĢlerin ayrı bölümleri içerisinde özellikle iĢin yaĢam
döngüsü boyunca insanların sağlığını ve güvenliğini göz önüne alarak kullanım amacına uygun
olmalıdır. Yapı iĢleri, ekonomik açıdan makul bir kullanım süresi için, düzenli bakım yapılma
koĢulu ile yapı iĢlerinin temel gereklerini karĢılamalıdır.
(1) Mekanik dayanım ve stabilite
Yapı iĢleri, yapım ve kullanım sırasında maruz kalacakları yüklerden dolayı aĢağıdaki
durumlara yol açmayacak Ģekilde tasarlanıp, yapılmalıdır.
a) Yapılan iĢin tamamı veya bir kısmı göçmemelidir.
b) Kabul edilemeyecek boyutta büyük deformasyonlar oluĢmamalıdır.
c) TaĢıyıcı sistemde önemli boyutta deformasyon oluĢması sonucunda yapı iĢinin diğer
kısımlarında veya teçhizat ya da tesis edilen ekipmanlarda hasar meydana gelmemelidir.
ç) Sebebini oluĢturan olayın boyutlarına oranla çok büyük hasarlar meydana
gelmemelidir.
(2) Yangın durumunda emniyet
Yapı iĢleri yangın çıkması durumunda aĢağıdakileri sağlayacak Ģekilde tasarlanmalı ve
inĢa edilmelidir:
a) ĠnĢa edilen yapının yük taĢıma kapasitesi, öngörülmüĢ olan belirli bir süre boyunca
azalmamalıdır.
b) Yapı iĢleri içinde yangın ve dumanın oluĢması ve yayılması sınırlı olmalıdır.
c) Yangının etraftaki yapı iĢlerine yayılması sınırlı olmalıdır.
ç) Yapı sakinlerinin binayı emniyetli bir Ģekilde terk edebilmesi veya baĢka yollarla
kurtarılabilmesi sağlanmalıdır.
d) Kurtarma ekiplerinin emniyeti göz önüne alınmalıdır.
(3) Hijyen, sağlık ve çevre
Yapı iĢleri, özellikle aĢağıda belirtilen nedenlerden dolayı, yaĢam döngüsü boyunca
yapımı sırasında çalıĢan iĢçilerin, ikamet eden sakinlerin veya çevresindekilerin hijyen veya
sağlığını ve güvenliğini tehdit etmeyecek ve tüm yaĢam döngüsü ve sonrasında yapımı,
kullanımı, yıkımı süresince iklime ve çevre kalitesine önemli derecede etkisi olmayacak
Ģekilde aĢağıdaki gibi tasarlanmalı ve yapılmalıdır:
a) Zehirli gaz salımı olmamalıdır.
b) Ġç ortama veya dıĢ havaya tehlikeli parçacık, uçucu organik bileĢikler (VOC), sera
gazları ve tehlikeli madde salınımı olmamalıdır.
c) Tehlikeli radyasyon yayılmamalıdır.
ç) Yer altı sularına, deniz sularına, yeryüzü sularına ve toprağa tehlikeli maddeler
sızmamalıdır.
d) Ġçme sularına tehlikeli maddeler veya içme suyu üzerinde baĢka olumsuz etkisi olan
maddeler sızmamalıdır.
e) Atık su boĢaltmada ve baca gazlarının salınımı ya da katı veya sıvı atıkların
bertarafında hata olmamalıdır.
f) Yapı iĢlerinin bazı kısımlarında veya iç mahallerin yüzeylerinde rutubet
oluĢmamalıdır.
(4) Kullanımda eriĢilebilirlik ve güvenlik
Yapı iĢleri, kullanma veya çalıĢma sırasında kayma, düĢme, çarpma, yanma, elektrik
çarpması ve patlama sonucu yaralanma ve hırsızlık gibi kabul edilebilir düzeyde olmayan kaza
ve hasar risklerine meydan vermeyecek Ģekilde tasarlanıp, yapılmalıdır. Özellikle yapı iĢleri
engelliler için eriĢilebilir olacak Ģekilde ve engelli bireylerin kullanımını göz önüne alınarak
tasarlanmalı ve yapılmalıdır.
(5) Gürültüye karĢı koruma
Yapı iĢleri, gürültünün binada bulunanların ve çevresindeki insanların sağlığını tehdit
etmeyecek, onların yeterli koĢullarda uyuma, dinlenme ve çalıĢmalarına izin verecek Ģekilde
tasarlanıp, yapılmalıdır.
(6) Enerjiden tasarruf ve ısı muhafazası
Yapı iĢleri ve bu iĢlerde kullanılan ısıtma, soğutma, aydınlatma ve havalandırma
tesisatları, yerel iklim koĢulları ve ikamet Ģartları dikkate alınarak daha az enerji kullanımı
gerektirecek Ģekilde tasarlanıp, yapılmalıdır. Ayrıca yapı iĢlerinin yapımı ve sökümü sırasında
mümkün olduğunca az enerji kullanılmak suretiyle enerji verimliliği sağlanmalıdır.
(7) Doğal kaynakların sürdürülebilir kullanımı
Yapı iĢleri, doğal kaynakların kullanımının sürdürülebilirliği ve aĢağıdaki hususlar göz
önünde bulundurularak tasarlanmalı, yapılmalı ve yıkılmalıdır:
a) Yapı iĢlerinin malzemeleri ve bölümleri yıkımdan sonra yeniden kullanılabilir veya
geri dönüĢtürülebilir olmalıdır.
b) Yapı iĢleri dayanıklı olmalıdır.
c) Yapı iĢlerinde çevreye uyumlu ham madde ve ikincil maddeler kullanılmalıdır.
Ek-2
Avrupa Değerlendirme Esasının Kabul Edilmesi
(1) Avrupa Teknik Değerlendirmesine ĠliĢkin Yapılan Talep
Ġmalatçı bir yapı malzemesi için teknik değerlendirme kuruluĢuna, Avrupa Teknik
Değerlendirmesine iliĢkin talepte bulunduğunda ve imalâtçı ile teknik değerlendirme
kuruluĢunun ticarî gizlilik ve güvenirlilik anlaĢması imzaladığı durumda, imalâtçı aksi Ģekilde
karar almadıkça, malzemeyi, malzemenin kendisi tarafından öngörülen kullanımını ve
uygulamak istediği fabrika üretim kontrolüne iliĢkin detayları içeren teknik dosyayı, sorumlu
teknik değerlendirme kuruluĢuna verir.
(2) SözleĢme
Bu Yönetmeliğin 23 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinde belirtilen yapı
malzemeleri için, teknik dosyanın kuruluĢa ulaĢmasından sonraki bir ay içerisinde, Avrupa
Teknik Değerlendirmesinin gerçekleĢtirilmesi için imalâtçı ve sorumlu teknik değerlendirme
kuruluĢu arasında, Avrupa Değerlendirme Esasının hazırlanması için gerekli çalıĢma
programını tanımlayan ve aĢağıdakileri de içeren sözleĢme akdedilir:
– Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği içerisinde yürütülecek iĢin
organizasyonu,
– Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği içerisinden söz konusu malzeme
alanı için kurulacak çalıĢma grubunun yapısı,
– Teknik değerlendirme kuruluĢlarının koordinasyonu.
(3) ÇalıĢma Programı
Ġmalâtçıyla sözleĢme akdinden sonra, Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği,
Avrupa Değerlendirme Esasının hazırlanması için çalıĢma programı, programın yürütülmesi ile
ilgili takvim ve değerlendirme planı hakkında Komisyonu bilgilendirir. Avrupa Teknik
Değerlendirmesine iliĢkin talebin kuruluĢa ulaĢmasını takip eden üç ay içerisinde bu iletiĢim
gerçekleĢtirilir.
(4) Avrupa Değerlendirme Esası Taslağı
Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği, sorumlu teknik değerlendirme
kuruluĢu tarafından koordine edilen çalıĢma grubu aracılığıyla Avrupa Değerlendirme Esası
taslağını tamamlar ve çalıĢma programının Komisyona iletildiği tarihten itibaren altı ay
içerisinde ilgili taraflara bu taslağı iletir.
(5) Komisyonun Katılımı
ÇalıĢma programının yürütülmesiyle ilgili tüm faaliyetlere Komisyondan bir temsilci
gözlemci olarak katılabilir.
(6) Uzatma ve gecikme
Bu Ek‘in 1 ilâ 4 üncü fıkralarında belirtilen zaman dilimleri ile bağlantılı olan herhangi
bir gecikme, çalıĢma grubu tarafından Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliğine ve
Komisyona rapor edilir.
Avrupa Değerlendirme Esasının geliĢtirilmesi için sürenin uzatılması uygun görülürse,
özellikle yapı malzemesinin performansının değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve
doğrulanması ile ilgili sisteme iliĢkin Komisyon kararının bulunmaması halinde veya yeni test
metodunun geliĢtirilmesi ihtiyacına bakılarak, bu süre Komisyon tarafından uzatılır.
(7) Avrupa Değerlendirme Esasının kabulü ve tadiller
Sorumlu teknik değerlendirme kuruluĢunun, Avrupa Değerlendirme Esasına iliĢkin
taslağını, on beĢ iĢ günü içerisinde incelenmek ve görüĢ bildirilmek üzere imalâtçıya
iletmesinden sonra, Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği;
a) Ġmalatçının bir görüĢü varsa bunun ne Ģekilde dikkate alındığına iliĢkin imalâtçıyı
bilgilendirir,
b) Avrupa Değerlendirme Esası taslağını kabul eder,
c) Taslağın bir kopyasını Komisyona gönderir.
Komisyon, Avrupa Değerlendirme Esası taslağının kendisine ulaĢmasından itibaren on
beĢ iĢ günü içerisinde taslakla ilgili görüĢlerini, Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları
Birliğine bildirirse, Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği kendisine tanınan yorum
yapma imkânını takiben, taslağı gereğince tadil eder ve kabul edilen Avrupa Değerlendirme
Esasının birer nüshasını imalâtçıya ve Komisyona iletir.
(8) Nihai Avrupa Değerlendirme Esasının Yayımlanması
Kabul edilen bir Avrupa Değerlendirme Esasına dayanılarak, sorumlu teknik
değerlendirme kuruluĢu tarafından ilk Avrupa Teknik Değerlendirmesinin verilmesinden sonra
elde edilen tecrübelere göre, gerekiyorsa söz konusu Avrupa Değerlendirme Esası düzeltilir.
Avrupa Teknik Değerlendirme KuruluĢları Birliği, nihai Avrupa Değerlendirme Esasını kabul
eder ve baĢlığının Birliğin bütün resmi dillerinde yapılmıĢ çevirisi ile birlikte bir kopyasını
referansının yayımlanması için Komisyona gönderir. Avrupa Teknik Değerlendirme
KuruluĢları Birliği, malzemenin CE iĢareti alması ile beraber, Avrupa Değerlendirme Esasını
elektronik ortam vasıtasıyla eriĢime hazır bulundurur.
Ek-3
Performans Beyanı
No:……………
(1) Ürün tipi kimlik kodu:
………………………………………………………………………………………….
(2) Yapı malzemesinin tip, parti veya seri numarası ya da tanımlanmasını sağlayacak
diğer unsurlar (Bu Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin dördüncü fıkrası gereğince)
……………………………………………………………………………………………
……………………………..
(3) Yapı malzemesinin ilgili uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamesine göre imalatçı
tarafından öngörülen kullanım amacı veya amaçları:
……………………………………………………………………………………………
…………
……………………………………………………………………………………………
……………
(4) Ġmalâtçının adı, tescilli ticarî unvanı veya tescilli markası ile adresi (Bu
Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin beĢinci fıkrası gereğince)
.……………………………………………………………………………………………
…………
……………………………………………………………………………………………
……………
5) Mevcut ise, yetkili temsilcinin adı ve adresi:( Bu Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin
ikinci fıkrasında belirtilen görevleri
haiz).………………………………………………………….
……………………………………………………………………………………………
……………
(6) Yapı malzemesinin performansının değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve
doğrulanması sistem veya sistemleri: (Bu Yönetmeliğin Ek-5‘inde belirtilen.):
……………………………………………………………………………………………
……………
……………………………………………………………………………………………
……………
(7) UyumlaĢtırılmıĢ bir standart kapsamında olan bir yapı malzemesine iliĢkin
performans beyanında:
……………………………………………..[mevcut ise onaylanmıĢ kuruluĢun adı ve kimlik
numarası] tarafınca, performansın değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması
sistemlerinden Sistem ………….[sistem] altında ……………………………………[Ek-5’te
belirtilen
onaylanmıĢ
kuruluĢların
görevlerinin
tanımı]
uygulanarak,
…………………………………….[performansın değiĢmezliği belgesi, fabrika üretim kontrolü
uygunluk belgesi, test/hesaplama raporlarından ilgili olan] düzenlenmiĢtir.
(8) Hakkında düzenlenmiĢ bir Avrupa Teknik Değerlendirmesi olan bir yapı
malzemesine iliĢkin performans beyanında:
……………………………………………..[Teknik Değerlendirme KuruluĢunun adı ve
kimlik numarası] tarafınca [Avrupa Değerlendirme Esası referans numarası] dayanılarak
hazırlanan …………. [Avrupa Teknik Değerlendirmesi referans numarası] performansın
değiĢmezliğinin değerlendirilmesi ve doğrulanması sistemlerinden Sistem ………….[sistem]
altında ..……………………………………[Ek-5’te belirtilen onaylanmıĢ kuruluĢların
görevlerinin tanımı] uygulanarak …………………………… [performansın değiĢmezliği belgesi,
fabrika üretim kontrolü uygunluk belgesi, test/hesaplama raporlarından ilgili olan]
düzenlenmiĢtir.
(9) Beyan edilen performans
Temel karakteristikler
Temel karakteristikler
(Bakınız Not 1)
Performans
(Bakınız Not 2)
UyumlaĢtırılmıĢ Teknik
ġartname
(Bakınız Not 3)
Tabloya ait notlar:
(Not 1) Sütun 1, bu Ek‘in üçüncü fıkrasında belirtilen kulanım amacı veya amaçları için
uyumlaĢtırılmıĢ teknik Ģartnamede belirtilen temel karakteristiklerin listesini içerir.
(Not 2) Sütun 1‘de listelenen ve bu yönetmeliğin 8 inci maddesinin gereklerine uygun olan her
bir temel karakteristik için, sütun 2; ilgili temel karakteristiklere iliĢkin seviye ve sınıf veya
açıklama Ģeklinde ifade edilmiĢ beyan edilen performansı içerir. Performans beyan
edilmeyecekse NPD harfleri kullanılır.
(Not 3) Sütun 1‘de listelenen her temel karakteristik için sütun 3;
a) Ġlgili uyumlaĢtırılmıĢ standarda ve tarihine atıf ve gerektiğinde kullanılan özel ya da uygun
teknik belgenin referans numarası veya
b) Mevcut ise, ilgili Avrupa Değerlendirme Esası ve tarihine atıf ve kullanılan Avrupa Teknik
Değerlendirmesinin referans numarasını
içerir.
Bu Yönetmeliğin 35 inci veya 36 ncı maddeleri uyarınca özel teknik belgelerin kullanıldığı
durumda, ürünün uyduğu gerekler:
…………………………………………………………………………………………................
.......
…………………………………………………………………………………………................
.......
(10) Bu Ek‘in birinci ve ikinci fıkralarında tanımlanan yapı malzemesi, bu Ek‘in 9 uncu
fıkrasında beyan edilen performansa sahiptir. Bu performans beyanına iliĢkin tüm sorumluluk
yalnızca bu Ek‘in dördüncü fıkrasında tanımlanan imalâtçıya aittir.
Ġmalatçı adına imzalayan:
…….…………[Ġsim ve görevi]
…………[Düzenlenen yer ve tarih]
…………………………[Ġmza]
Ek-4
Malzeme Alanları ve Teknik Değerlendirme KuruluĢlarında Bulunması Gereken
Vasıflar
Tablo1- Malzeme Alanları
Alan
Malzeme alanı
kodu
ÖNDÖKÜMLÜ NORMAL / HAFĠF / OTOKLAV GÖZENEKLĠ
1
BETON MALZEMELER
KAPILAR, PENCERELER, PANJURLAR, BÜYÜK KAPILAR VE
2
ĠLGĠLĠ BĠNA AKSAMI
MEMBRANLAR, SIVI UYGULAMALAR VE TAKIM
3
MALZEMELER DAHĠL (SU VE
/ VEYA SUBUHARI KONTROLÜ ĠÇĠN)
ISI YALITIM MALZEMELERĠ, KOMPOZĠT YALITIM TAKIM
4
MALZEMELERĠ / SĠSTEMLERĠ
5
YAPISAL TAġIYICILAR. YAPISAL BAĞLANTILAR ĠÇĠN PĠMLER
6
BACALAR, BACA KANALLARI VE ÖZEL MALZEMELER
7
ALÇITAġI MALZEMELER
8
JEOTEKSTĠL, JEOMEMBRAN VE ĠLGĠLĠ MALZEMELER
GĠYDĠRME CEPHE / KAPLAMA/ YAPISAL MACUNLU
9
CAMLAMALAR
SABĠT YANGIN SÖNDÜRME CĠHAZLARI (YANGIN ALARMI /
10
DEDEKTÖRÜ, SABĠT YANGIN SÖNDÜRME, YANGIN VE DUMAN
KONTROLÜ VE PATLAMA ÖNLEYĠCĠ ÜRÜNLER.)
11
SIHHĠ TESĠSAT GEREÇLERĠ
DOLAġIM ALANLARI ĠÇĠN YOL ĠġARETLEME MALZEMELERĠ:
12
YOL DONANIMLARI
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
YAPISAL AHġAP MALZEMELER / ELEMANLAR VE ĠLGĠLĠ
AKSAMLAR
AHġAP ESASLI LEVHALAR VE ELEMANLAR
ÇĠMENTO, YAPI KĠRECĠ VE DĠĞER SU BAZLI BAĞLAYICILAR
BETON ĠÇĠN DONATI VE ÖNGERME ÇELĠKLERĠ (VE ĠLGĠLĠ
AKSAM), ARDGERME TAKIM MALZEMELERĠ
KAGĠR BĠRĠM UYGULAMALARI VE ĠLGĠLĠ ÜRÜNLER. KAGĠR
BĠRĠMLER, HARÇLAR, ĠLGĠLĠ AKSAM
ATIK SU MÜHENDĠSLĠĞĠ MALZEMELERĠ
YER DÖġEMELERĠ
YAPISAL METAL MALZEMELER VE ĠLGĠLĠ AKSAMLAR
ĠÇ-DIġ DUVAR VE TAVAN KAPLAMALARI. ĠÇ MEKAN BÖLME
TAKIM MALZEMELERĠ.
ÇATI KAPLAMALARI, ÇATI IġIKLIKLARI, ÇATI PENCERELERĠ
VE ĠLGĠLĠ DĠĞER AKSAM, ÇATI TAKIM MALZEMELERĠ
YOL YAPIM MALZEMELERĠ
AGREGALAR
YAPISAL YAPIġTIRICILAR
BETONA ĠLĠġKĠN MALZEMELER, HARÇ VE SIVALAR
MEKÂN ISITICI ALETLER
ĠNSAN TÜKETĠMĠ ĠÇĠN KULLANILAN SU ĠLE TEMAS ETMEYEN
BORULAR-TANKLAR VE ĠLGĠLĠ AKSAM
ĠNSAN TÜKETĠMĠ ĠÇĠN KULLANILAN SU ĠLE TEMAS EDEN YAPI
MALZEMELERĠ
DÜZ CAM, PROFĠLLĠ CAM VE CAM BLOK MALZEMELER
GÜÇ, KONTROL VE ĠLETĠġĠM KABLOLARI
BAĞLANTILAR ĠÇĠN YAPISAL MACUN
MONTAJ AKSESUARLARI
YAPI
TAKIM
MALZEMELERĠ,
BĠRĠMLERĠ,
PREFABRĠK
ELEMANLAR
YANGINI DURDURUCU, YANGINI HAPSEDĠCĠ VE YANGIN
KORUYUCU
MALZEMELER,
YANGIN
GECĠKTĠRĠCĠ
MALZEMELER
Tablo 2- Teknik Değerlendirme KuruluĢlarında Bulunması Gereken Vasıflar
YETKĠNLĠK
YETKĠNLĠĞĠN
ġARTLAR
AÇIKLAMASI
Performansı hakkında
Teknik Değerlendirme KuruluĢu
hazırlanmıĢ teknik bilginin ulusal mevzuata göre kurulur ve
olmadığı yenilikçi yapı
tüzel kiĢiliği haizdir.
1. Risk analizi malzemelerinin yapı
Değerlendirmesini
yaptığı
yapı
yapma
iĢlerine monte edilmesi
malzemesi ile ilgili paydaĢlardan ve
sonrasında oluĢabilecek
her
türlü
çıkar
grubundan
risk ve olası faydaların
bağımsızdır.
tanımlanması,
Buna
ilaveten,
Teknik
Değerlendirme
KuruluĢu
personeli
Risk analiz sonuçlarının,
2. Teknik
aĢağıda belirtilen özelliklere sahip
ilgili ulusal gereklerin
kriterleri
olmalıdır:
karĢılanabilmesi için yapı
belirleme
malzemesinin performans (a) Objektif olma ve doğru teknik
ve davranıĢının
değerlendirilmesinde
kullanılacak Ģekilde teknik
kriterlere dönüĢtürülmesi,
Bu kriterlerin yapı
malzemesinin olası
kullanıcıları olarak yapım
sürecine katılanlara
(imalâtçılar, tasarımcılar,
müteahhitler,
uygulayıcılar) sunulması,
karar verebilme,
(b)
Görevlendirileceği
ürün
alanlarıyla ilgili yürürlükteki yapı
mevzuatı hükümleri ve diğer
gerekler hakkında detaylı bilgiye
sahip olma,
(c) ĠnĢaat uygulamalarıyla ilgili
genel bilgiye ve görevlendirileceği
ürün alanlarında detaylı teknik
bilgiye sahip olma,
(ç) Ġlgili inĢaat sürecinin teknik
yönleri ve riskleri hakkında detaylı
bilgiye sahip olma,
Yapı malzemelerinin temel
(d) Görevlendirileceği malzeme
karakteristikleri için
alanlarında, mevcut uyumlaĢtırılmıĢ
performans
standartlar ve test metotları hakkında
değerlendirmesinde,
detaylı bilgiye sahip olma,
3.Değerlendirme
güncel düzenlemeler
(e) Gerekli lisan bilgisine sahip
metotlarını
dikkate alınarak uygun
olma.
belirleme
metotların (testler ve
Teknik Değerlendirme KuruluĢunun
hesaplamalar)
personeline vereceği ücretler, yapılan
tasarlanması ve
değerlendirmelerin sayısına veya bu
doğrulanması,
tür değerlendirmelerin sonuçlarına
göre belirlenemez.
Üretim süreci boyunca
Teknik Değerlendirme KuruluĢu,
malzemenin
fabrika üretim kontrolü ile ilgili
4. Fabrika
değiĢmezliğini sağlayan
olarak ürün karakteristikleri ve
üretim
uygun tedbirleri
üretim süreçleri arasındaki iliĢkiye
kontrolünü
tanımlamak için söz
dair yeterli bilgiye sahip personel
belirleme
konusu malzemenin üretim istihdam etmelidir.
sürecinin anlaĢılması ve
değerlendirilmesi,
Teknik Değerlendirme KuruluĢu, bu
UyumlaĢtırılmıĢ kriterlere Tablonun birinci, ikinci ve üçüncü
karĢılık gelen
satırlarında listelenmiĢ Ģartlara ek
uyumlaĢtırılmıĢ metotlara
olarak, görevlendirileceği malzeme
5. Ürün
göre yapı malzemelerinin
alanlarındaki yapı malzemelerinin
değerlendirme
temel karakteristikleri için temel
karakteristikleri
için
performansın
performans
değerlendirmesini
değerlendirilmesi,
yapmaya yarayan gerekli araç ve
ekipmana eriĢmekle yükümlüdür.
Teknik Değerlendirme KuruluĢu:
(a) Yönetim sorumluluğunu yerine
Aynı yönetim metotları
getirdiğini gösteren bir kayda,
kullanmak suretiyle
(b) Kendi içerisinde ve ticari iliĢki
6. Genel
tutarlılık, güvenilirlik,
kurduğu iĢ ortakları arasındaki
yönetim
tarafsızlık ve
hassas
bilgilerin
gizliliğini
izlenebilirliğin sağlanması, sağlayacak yöntemlere ve politikaya,
(c) Ġlgili tüm dokümanların kaydı,
izlenebilirliği,
bakımı
ve
arĢivlenmesini sağlamak için bir
doküman kontrol sistemine,
(ç) Yönetim metotlarına
uyulduğunun düzenli olarak
gözetimini sağlayabilecek bir iç
denetim ve yönetim değerlendirme
mekanizmasına,
(d) Ġtiraz ve Ģikâyetleri objektif
olarak ele alan bir yönteme,
sahip olmalıdır.
[R.G. 10 Temmuz 2012 – 28703]
—— • ——
KURUL KARARI
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumundan:
BANKACILIK DÜZENLEME VE DENETLEME KURULU KARARI
Karar Sayısı: 5409
Karar Tarihi: 04/07/2013
Kurul BaĢkanlığının 3/7/2013 tarihli yazısı ekinde gönderilen 28/6/2013 tarih ve
32521522-134-192-16421 sayılı yazı ve eklerinin incelenmesi sonucunda;
Artı Finans Faktoring Hizmetleri A.ġ.‘nin faaliyet izninin, anılan ġirketin talebi
doğrultusunda 6361 sayılı Finansal Kiralama, Faktoring ve Finansman ġirketleri Kanununun
50 nci maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca iptal edilmesine karar verilmiĢtir.
[R.G. 10 Temmuz 2012 – 28703]
—— • ——
MÜNHAL NOTERLĠK
2012 yılı gayrisafı geliri 1.126.404,02.-TL. olan birinci sınıf BeĢiktaĢ Onuncu Noterliği
31 Ağustos 2013 tarihinde yaĢ tahdidi nedeniyle boĢalacaktır.
NOTERLERDEN bu noterliğe atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde
gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi
içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Keyfiyet Noterlik Kanununun 22 nci maddesinin 2 nci fıkrası uyarınca ilan olunur.
5907/1-1
[R.G. 10 Temmuz 2012 – 28703]
—— • ——
ATAMA KARARI
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu BaĢkanlığından:
Adlî yargı Cumhuriyet savcı adaylarının, Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu‘nca
25/06/2013 tarihinde yapılan ad çekme sonucuna göre, 2802 sayılı Hâkimler ve Savcılar
Kanunu‘nun 13. maddesi gereğince atanmasına iliĢkin kararname aĢağıda gösterilmiĢtir.
KARAR: 25.06.2013/1245
ADLĠ YARGI CUMHURĠYET SAVCI ADAYLARI:
8. derecenin 2. kademesi (675+1300) göstergesi ile;
1- 124547 Sincan Adli Yargı Cumhuriyet savcı adayı Ġsmail KARATAġ Erzurum
Cumhuriyet Savcılığı‘na,
8. derecenin 1. kademesi (660+1300) göstergesi ile;
2- 139662 Aydın Adli Yargı Cumhuriyet savcı adayı Habip Ekrem TEKER Adana
Cumhuriyet Savcılığı‘na, Ad çekme usulü ile naklen atanmıĢlardır.
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
Sağlık Bakanlığından:
AYAKTA TEġHĠS VE TEDAVĠ YAPILAN ÖZEL SAĞLIK KURULUġLARI
HAKKINDA YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 15/2/2008 tarihli ve 26788 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ayakta
TeĢhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık KuruluĢları Hakkında Yönetmeliğin 2 nci maddesinin
birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(1) Bu Yönetmelik, ayakta teĢhis ve tedavi hizmeti sunulan ve özel sağlık kuruluĢu
olarak tanımlanan A Tipi, B Tipi ve C Tipi tıp merkezlerini, A ve B tipi poliklinikleri,
laboratuvar, müessese ve muayenehaneler ile bu kuruluĢların iĢletenlerini kapsar.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğinin 3 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik; 11/4/1928 tarihli ve 1219 sayılı Tababet ve ġuabatı
San'atlarının Tarzı Ġcrasına Dair Kanun, 7/5/1987 tarihli ve 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri
Temel Kanunu, 19/4/1937 tarihli ve 3153 sayılı Radiyoloji, Radiyom ve Elektrikle Tedavi ve
Diğer Fizyoterapi Müesseseleri Hakkında Kanun, 19/3/1927 tarihli ve 992 sayılı Seriri
Taharriyat ve Tahlilat Yapılan ve Masli Teamüller Aranılan Umuma Mahsus Bakteriyoloji ve
Kimya Laboratuvarları Kanunu ile 11/10/2011 tarihli ve 663 sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı
KuruluĢlarının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 40 ıncı
maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (d) bendinde
geçen ―Ġl‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―veya ilçe‖ ibaresi eklenmiĢtir.
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesi baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―Tıp merkezi kadroları
MADDE 6 – (1) Tıp merkezi kadroları, Bakanlıkça belirlenen sağlık hizmet
bölgelendirmesine göre planlanan tabip/uzman sayısı ve hizmet ihtiyacı dikkate alınarak
Bakanlıkça belirlenir ve yatırım listesinde ilan edilir.
(2) A ve B tipi tıp merkezleri Bakanlıkça belirlenen kadrolarında en az dört klinisyen
uzmanla açılır ve faaliyete geçtikleri tarihten itibaren iki yıl içinde kadrolarını
tamamlayabilirler.
(3) Sağlık kuruluĢlarının kadroları, Bakanlıkça Sağlık KuruluĢları Yönetim Sistemine
kaydedilir. Ġlan edilecek dönemlerde verilecek yeni kadrolar bu sistemde tanımlanır ve tıp
merkezlerinin hekim ayrılıĢ ve baĢlayıĢları ile poliklinik ve muayenehanelerin açılıĢ iĢlemleri
sistem üzerinden yürütülür. Kadro ilaveleri, planlama çerçevesinde Bakanlıkça ilan edilecek
dönemlerde tıp merkezleri ve polikliniklerin tipleri dikkate alınarak yapılır.
(4) Bakanlıkça Planlama ve Ġstihdam Komisyonunun görüĢü alınarak ilan edilen
kadrolardan, bu kadrolar için belirlenen kriterlere uygun olmak ve A veya B tipi tıp
merkezinin bildireceği kadro iptal edilmek kaydıyla, kadro tahsisi yapılabilir.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) A tipi poliklinik, en az iki tabip tarafından müĢtereken açılabilen ve iĢletilebilen,
hizmet birimleri doğrudan birbiriyle bağlantılı olacak Ģekilde oluĢturulan ve bu Yönetmelik
ile belirlenen asgari Ģartları taĢıyan; B tipi poliklinik ise en az iki tabip tarafından müĢtereken
iĢletilebilen sağlık kuruluĢudur.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) A ve B tipi tıp merkezleri, mesleğini serbest icra etmek hak ve yetkisi olan tabip
veya birden fazla tabip ve diĢ tabibi ortaklığı veya en az % 51 hissesi tabip ve diĢ tabibi
ortaklığı bulunan tüzel kiĢiler tarafından açılabilir. C tipi tıp merkezleri ise mesleğini serbest
icra etmek hak ve yetkisi olan tabip veya birden fazla tabip ve diĢ tabibi ortaklığı tarafından
iĢletilir.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 9 – (1) Bakanlıkça aĢağıdaki amaçlar doğrultusunda, faaliyetine ihtiyaç
duyulan sağlık kurum ve kuruluĢları ile bunlara ait sağlık insan gücü, tıbbi hizmet birimleri ve
nitelikleri ile teknoloji yoğunluklu tıbbi cihaz dağılımı alanlarında kamu ve özel sektörü
kapsayacak Ģekilde planlama yapılır:
a) Sağlık hizmetlerinin, demografik yapı ve epidemiyolojik özellikler de göz önünde
bulundurulmak suretiyle kaliteli, hakkaniyete uygun ve verimli Ģekilde sunulması,
b) Sağlık kurum ve kuruluĢlarının hizmet kapasiteleri, sağlık insan gücü ile çağdaĢ tıbbi
bilgi ve teknolojinin ülke düzeyinde dengeli dağılımının sağlanması,
c) Koruyucu sağlık ve acil sağlık hizmetleri gibi iĢbirliği halinde hizmet sunumunun
gerekli olduğu alanlarda uygun kapasitenin oluĢturulması,
ç) Kaynak israfı ve atıl kapasiteye yol açılmaması.
(2) Bakanlıkça, planlama kapsamında lisanslandırılacak sağlık hizmetleri ve sağlık
tesisleri belirlenir ve iĢlemler 30/11/2012 tarihli ve 28483 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan
Sağlık Hizmetleri Lisans Yönetmeliği hükümleri çerçevesinde yürütülür.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının ilk cümlesinde
geçen ―Tıp merkezi‖ ibaresi ―A tipi tıp merkezi‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye
aĢağıdaki ikinci fıkra eklenmiĢtir.
―(2) A tipi tıp merkezlerinde otopark, binanın bulunduğu ve imar yolu duvar gibi
bütünlüğü bozacak uygulamalar bulunmamak kaydıyla bitiĢik parsel üzerinde de kurulabilir.
B tipi tıp merkezlerinde birinci fıkranın (c) ve (ç) bentleri hariç diğer bentlerinde öngörülen
belgeler aranır. B tipi tıp merkezlerinde, ilgili belediyece uygun görülen ve kuruluĢa kolay ve
güvenli ulaĢım mesafesindeki bir otoparkta yer ayrılmak suretiyle otopark ihtiyacının
karĢılanması ve bu durumun ilgili belediyece belgelendirilmesi gerekir. Ancak, B tipi tıp
merkezlerinin acil ünitesi veya poliklinik önünde acil ve poliklinik hastalarına yönelik, trafiği
engellemeyecek Ģekilde en az üç adet araç bekleme alanı oluĢturulur. Hasta ve hasta
yakınlarının araçlarının otoparka nakli hususunda gerekli tedbirler alınarak hizmet sunulur.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesi baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―A ve B Tipi Tıp merkezlerinde ön izin
MADDE 11 – (1) A ve B tipi tıp merkezi açılmadan önce Bakanlıktan ön izin alınması
Ģarttır. Ön izin için, aĢağıdaki belgeler ile tam takım mimari proje, incelenmek üzere
Müdürlük vasıtasıyla Bakanlığa gönderilir.
a) A ve B tipi tıp merkezi binasının bulunduğu alanın, 10 uncu maddenin birinci
fıkrasında belirtilen Ģartları haiz olduğuna dair yetkili mercilerden alınmıĢ belgeler,
b) A ve B tipi tıp merkezinin hizmet birimlerinin yerleĢimi ile 10 uncu maddeye göre
belirlenen otopark miktarının, otopark ile ilgili diğer hususların gösterildiği, projeyi
hazırlayan mimarın imzasının olduğu tam takım mimari proje,
1) 1/500 veya 1/200 ölçekli vaziyet planı,
2) 1/100 veya 1/50 ölçekli tüm kat planları,
3) Cerrahi uzmanlık dalı olanlarda, bir tanesi ameliyathaneden geçen en az iki kesit ve
tüm cepheleri.
(2) Birinci fıkranın (b) bendinde yer alan mimari projeler, inceleme sonucunda
Bakanlıkça uygun görülür ise, baĢvuru sahibi tarafından imar mevzuatına uygun Ģekilde üç
takım olarak hazırlanır. Üç takım olarak hazırlanan mimari projeler, A ve B tipi tıp merkezi
binası inĢa edilecek yer, belediye ve mücavir alan sınırları içinde ise ilgili belediye; mücavir
alan dıĢında ise valilik tarafından onaylanarak Müdürlük vasıtasıyla Bakanlığa gönderilir.
Müdürlük ve Bakanlıkça teslim alınan evraklar, dizi pusulasına göre kabul edilir.
(3) Ön izin baĢvurusu, bu maddede sayılan belgelerde eksiklik ve/veya bu Yönetmeliğe
uygunsuzluk bulunmaması kaydıyla, Bakanlığa intikal ettiği tarihten itibaren en geç otuz gün
içerisinde sonuçlandırılarak ön izin belgesi düzenlenir veya ön izin baĢvuru belgelerinde tespit
edilen eksiklik ve/veya uygunsuzluk baĢvuru sahibine yazılı olarak bildirilir.
(4) Ayrıca, aĢağıdaki durumlarda da ön izin alınması zorunludur.
a) BaĢka amaçla inĢa edilmiĢ binaların, A ve B tipi tıp merkezi binasına dönüĢtürülmesi
halinde tadilat iĢlerine baĢlanılmadan önce,
b) Bakanlık tarafından ön izin verilmiĢ mimari projenin uygulanması sırasında, bu
projede bir değiĢiklik yapılması durumunda,
c) RuhsatlandırılmıĢ A ve B tipi tıp merkezi binasına, 9 uncu maddedeki planlamaya
uygun olmak Ģartıyla ilave bina yapılmak istenmesi halinde.
(5) Ön izin belgesi kuruluĢ faaliyete geçinceye kadar devredilemez.
(6) Bakanlıkça ruhsatlandırılmıĢ tıp merkezlerinde, Bakanlığın veya Müdürlüğün izni
alınmak ve binanın imar mevzuatına uygun olarak kullanımına izin verilen toplam brüt alanını
değiĢtirmemek kaydıyla, taĢıyıcı unsuru etkilemeyen nitelikteki esaslı tadilat gerektirmeyen
tadilat ve tamiratların yapılması halinde, gerektiğinde yangın ve deprem yönünden
uygunluğunun da sağlanması kaydıyla Belediyeden proje onayı aranmaksızın ruhsata esas son
proje üzerinde değiĢiklik yapılmasına izin verilir.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesinin birinci fıkrası ve dördüncü
fıkrasının birinci cümlesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(1) A tipi tıp merkezi müstakil binalarda kurulur. Ancak B tipi tıp merkezleri binanın
giriĢinden itibaren tüm bölümleri asansör ve merdiven kullanımı dahil bütünlük ve
müstakiliyet arz eden kısmında da kurulabilir. Bu durumda, yangın kaçıĢ merdivenlerine
ulaĢıma dair uygunluk aranır. Cerrahi uygulama yapacak tıp merkezlerinin A ve B tipi olması
zorunludur.‖
―A tipi poliklinikler, aĢağıdaki Ģartları taĢıyan binalarda kurulur:‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 12/A maddesinin baĢlığı ―A ve B tipi tıp
merkezlerinin zorunlu tıbbi hizmet birimleri‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, aynı maddede geçen ―tıp
merkezlerinde‖ ibarelerinden önce gelmek üzere ―A ve B tipi‖ ibaresi ve birinci fıkrasının (c)
bendinin sonuna aĢağıdaki alt bent eklenmiĢ ve birinci fıkrasının (f) bendi yürürlükten
―10) Merkezî sterilizasyon ünitesi: Sterilizasyon ünitesinde kirli malzeme giriĢi-yıkama
bölümü, ön hazırlık-paketleme bölümü ve sterilizasyon iĢlemi-steril malzeme çıkıĢ bölümleri
olmak zorundadır. Kirli alanlar ile temiz alanlar arasında sadece malzeme geçiĢi olması ve bu
iki alanın çift yönlü otoklav ile bölünmesi gerekir. Tek yönlü otoklavın kullanıldığı
durumlarda cihaz temiz bölümde bulunmak zorundadır. Sterilizasyon ünitesi hem
ameliyathane steril koridoru hem de genel koridor ile bağlantılı olur. Kirli bölümüne genel
koridordan giriĢ-çıkıĢ; temiz bölümüne de steril koridordan giriĢ-çıkıĢ olması gerekir.‖
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 12/B maddesinin birinci fıkrasının ilk cümlesinin
baĢına ―A ve B tipi‖ ibaresi eklenmiĢ ve (a) ile (c) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―a) Katlar arası sedye ile hasta taĢınmasına olanak sağlayacak Ģekilde merdivenin
sahanlık ölçüsü en az 1,20 m. olması gerekir. Merdiven rıhtlarının özürlülerin çıkıĢını
zorlaĢtırmayacak Ģekilde düz bir satıhla bitirilmesi, merkez giriĢine özürlüler için uygun
eğimli rampa yapılması zorunludur.‖
―c) Otomatik olarak devreye giren ve elektrik projesinde hesaplanan kurulu gücün en az
% 70‘i oranında uygun güç ve nitelikte olan bir jeneratör ile ilgili mevzuatına uygun bir adet
sedye asansörü bulunur. Ancak cerrahi uygulama yapmayacak tıp merkezlerinde sedye
asansörü zorunlu olmayıp hastanın tekerlekli sandalye ile taĢınmasını sağlayacak Ģekilde ilgili
mevzuatına uygun asansör olması yeterlidir.‖
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 12/C maddesinin baĢlığının baĢına ―A ve B tipi tıp
merkezlerinde‖ ibaresi ve maddede geçen ―Tıp merkezlerinin‖ ve ―Tıp merkezlerinde‖
ibarelerinden önce gelmek üzere ―A ve B tipi‖ ibaresi eklenmiĢtir.
MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 12/Ç maddesinin baĢlığına ―A tipi‖ ibaresi ve
maddede geçen ―polikliniklerde‖ ibarelerinden önce gelmek üzere ―A tipi‖ ibaresi eklenmiĢ
ve birinci fıkrasının (d) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―d) Poliklinik giriĢ katta değilse, kuruluĢun bulunduğu binada hastanın tekerlekli
sandalye ile taĢınmasını sağlayacak Ģekilde ilgili mevzuatına uygun asansör olması gerekir.
Merdivenin sedye ile hasta taĢınmasına olanak sağlayacak Ģekilde, merdiven ve sahanlık
ölçüsü en az 1,20 m. olması gerekir. Merdiven rıhtlarının özürlülerin çıkıĢını zorlaĢtırmayacak
Ģekilde düz bir satıhla bitirilmesi, kuruluĢun giriĢine özürlüler için uygun eğimli rampa
yapılması zorunludur.‖
MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin yedinci, sekizinci ve dokuzuncu
―(7) Bakanlık, sağlık kuruluĢlarının ruhsatname ve faaliyet izin belgesi iĢlemlerini
valiliklere devredebilir.‖
―(8) A ve B tipi tıp merkezlerine ruhsat verilmesinden sonra, EK-5‘te gösterilen
personelin sayısı, ismi, unvanı, uzmanlık dalı veya meslekî diğer kariyerleri ile ilgili bilgileri
ihtiva eden personel listesi, kadro dıĢı çalıĢan tabipler de dahil olmak üzere tabiplerle yapılmıĢ
sözleĢmelerin aslı veya mesul müdür tarafından tasdikli örnekleri Müdürlüğe verilir.
Müdürlük tarafından personelini tamamladığı tespit edilen tıp merkezi, en geç beĢ iĢ günü
içerisinde Bakanlığa bildirilir. Bakanlıkça, EK-2/c‘de örneği gösterilen Faaliyet Ġzin Belgesi
yedi iĢ günü içinde düzenlenir ve bu belgenin verilmesi ile özel tıp merkezi hasta kabul ve
tedavisine baĢlar.‖
―(9) Bakanlıkça ruhsatlandırıldığı tarihten itibaren altı ay içerisinde faaliyet izin belgesi
alarak hasta kabul ve tedavisine baĢlamayan A ve B tipi tıp merkezinin ruhsatnamesinin
hükmü kalmaz ve verilen ruhsatname Bakanlıkça iptal edilir.‖
MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi
yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin dördüncü fıkrasının (c) bendi
MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin 19 uncu maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(7) Asgari personel sayısının altına düĢülmesi veya bina tadilatı durumlarında tıp
merkezi ve polikliniklerin en fazla bir yıl, laboratuvar ve müesseselerin ise en fazla altı ay
süreyle faaliyetleri askıya alınabilir.‖
MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 23 üncü maddesinin beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(5) Tıp merkezinde müdahale yapılan hastalarda müdahaleye bağlı olarak geliĢen
komplikasyonlar ve/veya yoğun bakım hizmetine ihtiyaç olan durumlarda tıp merkezi
tarafından, önceden belirlenmiĢ, koordineli olarak çalıĢılan ve bu hizmetlerin alındığı özel
veya kamu hastaneleriyle gereken koordinasyon sağlanarak hasta transfer edilir.‖
MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinin
baĢına ―A ve B tipi tıp merkezlerinde‖ ibaresi eklenmiĢtir.
MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin 24 üncü maddesinin beĢinci fıkrasının sonuna
aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, yedinci fıkrası yürürlükten kaldırılmıĢ, onuncu ve onbirinci
―Hizmet bedelinin tahsiliyle ilgili iĢlemler, acil müdahale ve bakım sağlandıktan sonra
yapılır.‖
―(10) BeĢinci fıkrasına aykırı davranıldığının tespiti hâlinde sağlık kuruluĢunun acil
vakalar haricinde hasta kabulü, üç gün süreyle valilikçe durdurulur ve mesul müdürü uyarılır.
Bu fıkralara aykırılığın bir yıl içinde tekrarında sağlık kuruluĢunun acil vakalar haricinde
hasta kabulü on gün süreyle valilikçe durdurulur ve mesul müdürünün yetki belgesi iptal
edilir. Bu fıkralara aykırılığın bir yıl içinde üçüncü kere tespit edilmesi halinde, sağlık
kuruluĢunun faaliyeti üç ay süreyle durdurulur ve mesul müdürünün yetki belgesi iptal edilir.
Bu fıkralara aykırılığın bir yıl içinde dördüncü tespitinde ise Bakanlıkça sağlık kuruluĢunun
ruhsatnamesi iptal edilir.‖
―(11) Acil ünitesine baĢvuran bir hastanın, tedavisi bu maddenin beĢinci fıkrasına uygun
olarak sağlanmıĢ olmakla birlikte, altıncı fıkrasına aykırı davranıldığının veya 31/5/2006
tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununa aykırı ilave ücrete
tabi kılındığının tespit edilmesi durumunda hastanenin mesul müdürü uyarılır. Bir yıl içinde
üçüncü tespitte hastanenin acil vakalar haricinde hasta kabulü bir gün süreyle valilikçe
durdurulur. Aynı yıl içinde aykırılığın dördüncü ve daha fazla tespitinde ise bu maddenin
onuncu fıkrasında yer alan müeyyideler birinci müeyyide sırasından baĢlamak üzere sırasıyla
uygulanır.‖
MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesinin altıncı fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(6) Elektronik ortamdaki kayıtları güvenli olmayan sağlık kuruluĢlarında, yazılı kayıt
tutulur. 15/1/2004 tarihli ve 5070 sayılı Elektronik Ġmza Kanunu hükümlerine uygun
elektronik imza ile imzalanmıĢ tıbbi kayıtlar, resmi kayıt olarak kabul edilir ve ilgili mevzuata
göre yedekleme ve arĢivlemesi yapılır.‖
MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin 34 üncü maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(8) A veya B tipi tıp merkezleri C tipi tıp merkezine dönüĢemez.‖
MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin ek 1 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(1) Sağlık kuruluĢlarından;
a) Tıp merkezi, poliklinik, laboratuvar ve müesseselerin taĢınmak istenmesi halinde
Bakanlığa baĢvurulur. Özel sağlık kuruluĢları, Bakanlıkça uygun görülmesi ve izin verilmesi
kaydıyla, taĢınma iĢlemlerini iki yıl içinde tamamlar. Tıp merkezi taĢınmalarında ise iki yıl
içerisinde ön izin belgesi almak ve ön izin tarihinden itibaren üç yıl içerisinde
ruhsatlandırılmak zorundadır. Bu süre içerisinde sağlık kuruluĢu, faaliyetine mevcut
kapasitesi ile devam edebilir veya faaliyetini askıya alabilir ve Müdürlüğe tebligat adresi
bildirerek kuruluĢ binasını boĢaltabilir. Tıp merkezleri ve poliklinikler, taĢınma talebinde
bulundukları takdirde A veya B tipi tıp merkezi ile A tipi poliklinik olarak ruhsatlandırılır.
Ancak, il dıĢındaki özel sağlık kuruluĢu ile birleĢme/taĢınma talebi halinde baĢvuru, Planlama
ve Ġstihdam Komisyonuna sunulur. Komisyon baĢvuruyu, Bakanlıkça belirlenen planlama
ilkeleri çerçevesinde sağlık kuruluĢu hizmeti sunulması için öngörülen asgari nüfus ve/veya
ilde verilmesi hedeflenen sağlık hizmetleri ile uzman/tabip dağılımı yönünden daha az
yoğunluklu bölgeleri öncelikle dikkate alarak değerlendirir. BaĢvuru uygun görülür ise
Bakanlıkça taĢınmaya izin verilir.
b) Özel hastanenin bünyesine katılmalarda hastanenin fizik Ģartları yeterli değil ise,
Özel Hastaneler Yönetmeliğine göre ek bina veya tadilat yapılmasına izin verilebilir.
c) Cerrahi müdahale birimi bulunan tıp merkezlerine, kuruluĢta kadrolu görev yapan
anestezi ve reanimasyon uzmanı bulunmaması halinde kuruluĢun ihtiyacı ve talebi dikkate
alınarak bu uzmanlık dalında bir kadro verilebilir.
ç) Bakanlıkça verilen kadrolar, kadro devri yoluyla devredilemez. Ancak kuruluĢ devri
ve birleĢmeleri istisnadır.‖
―(12) 1219 sayılı Tababet ve ġuabatı San'atlarının Tarzı Ġcrasına Dair Kanunun 12 nci
maddesine uygun olmak kaydıyla mesleğini serbest olarak icra eden hekimler,
muayenehanesine müracaat eden hastalarının teĢhis ve tedavisini A ve B tipi tıp merkezinde
yapabilirler. Bu durumda hastalar, tedavi masraflarının kendileri tarafından karĢılanacağı
hususunda bilgilendirilir. Bu durumda, tıp merkezinin mesul müdürü her ay sonu itibariyle
tedavi edilen hasta sayısı ve hekim ismini müdürlüğe bildirir. Ayrıca bu Ģekilde tedavi gören
hastalara ayrıntılı fatura düzenlenir.‖
MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğin ek 2 nci maddesi baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―Konaklama tesislerinde sunulacak sağlık hizmetleri
EK MADDE 2 – (1) BeĢ yüz yataktan fazla yatağa sahip Kültür ve Turizm
Bakanlığından belgeli konaklama tesislerinde, sağlık ünitesi kurulması zorunludur. Sağlık
ünitesi açılması zorunlu olmayan konaklama tesislerinde iĢleteninin talebi halinde sağlık
ünitesi kurulabilir.
a)
Sağlık ünitesi, konaklama tesislerinde konaklayan kiĢilerin ani geliĢen sağlık
problemlerinde ve acil durumlarda müdahale, muayene ve sevk iĢlemlerinin düzenlenmesi
amacıyla kurulan ünitedir. Bu üniteler, konaklama tesisinde acil hasta transferine uygun,
kolay eriĢilebilir bir bölümde kurulur. Ayrıca bu üniteler; ilaç, malzeme, tıbbi donanım ve
yapılacak tıbbi iĢlemler açısından muayenehaneler için belirlenen asgari özellikleri taĢır. Bu
Yönetmelikte muayenehaneler için öngörülen muayene odası Ģartları sağlanır.
b) Bulunduğu ilde sağlık kuruluĢlarına bağlı kurulacak ünite, bu kuruluĢun kadro ve
kapasitesi kullanılarak planlamadan istisna olarak açılabilir. Bir sağlık kuruluĢuna bağlı olarak
açılmak istenmeyen ünitelerin kadroları Bakanlıkça planlama çerçevesinde belirlenir.
Bağımsız olarak açılmak istenen birimler bir hekimin sorumluluğunda kurulup iĢletilir.
c) Konaklama tesisleri bünyesindeki sağlık ünitelerinde tam zamanlı çalıĢan asgari bir
sağlık personeli bulunur. Planlama kapsamında bağımsız olarak bir hekimin sorumluluğunda
açılan sağlık ünitelerindeki hekimler yalnızca bu ünitenin sorumluluğunu üstlenebilir. Bir
sağlık kuruluĢu, kadrolu hekim sayısı kadar konaklama tesisinde sağlık ünitesi açabilir. Bu
ünitelerde çalıĢacak personelin isimleri ve çalıĢma programları ilgili sağlık müdürlüğüne
bildirilir. Müdürlük tarafından bildirilen personeller için çalıĢacakları birimlere göre ayrıca
çalıĢma belgesi düzenlenir. ÇalıĢma belgeleri sağlık ünitesinde görülecek bir yere asılır. Bu
birimlerde çalıĢan hekim ilgili mevzuata uygun olmak kaydıyla aynı zamanda iĢ yeri
hekimliği de yapabilir.
ç) Bir sağlık kuruluĢuna bağlı olarak iĢletilen sağlık ünitelerinin tüm sorumluluğu bağlı
olduğu sağlık kuruluĢuna aittir.
(2) Kültür ve Turizm Bakanlığından belgeli konaklama tesislerinde sadece akut tedavisi
tamamlanmıĢ konaklama tesisinde konaklayan kiĢilere yönelik olmak kaydıyla fizik tedavi ve
rehabilitasyon müessesesi veya obeziteyle mücadele, diyabet ve ayaktan kanser tedavisi gören
hastalara yönelik koruyucu ve destekleyici nitelikte poliklinikler planlama kapsamında
kurulabilir. Konaklama tesisinin bulunduğu ildeki özel sağlık kuruluĢları kendi kadro ve
kapasitesi kullanmak kaydıyla planlamadan istisna olarak konaklama tesislerinde birim olarak
açılabilir. Bu birimlerin baĢvuruları ilde bağlı olacağı asıl sağlık kuruluĢunun mesul
müdürünce müdürlüğe yapılır ve faaliyetlerinden bağlı oldukları sağlık kuruluĢu sorumludur.
a) Bu fıkrada kapsamındaki kuruluĢ veya birimler aĢağıdaki Ģekilde açılır. Bu kuruluĢ
veya birimler bu Yönetmelikteki müessese veya poliklinik fiziki Ģartlarını ile tıbbi donanımı
taĢımak ve hekim gözetimi ve kontrolünde bulunmak zorundadır.
1) Konaklama tesislerinde hizmet sunulması düĢünülen sağlık hizmetleri ve kurulması
talep edilen sağlık kuruluĢu veya birim için, mesul müdür iĢletmecinin konaklama tesisi
yatırımı için Kültür ve Turizm Bakanlığına müracaat ettiğine dair bir belgeyle birlikte
Bakanlıktan izin talep eder.
2) Bakanlık planlanma kapsamında talep edilen sağlık kuruluĢunu yatak kapasitesi ve
personel sayısı açısından değerlendirir.
3) Bakanlıktan alınan izin belgesi üzerine mesul müdür sağlık kuruluĢunun fiziki
Ģartlarını hazırladıktan sonra ilgili mevzuata göre ruhsatlandırılması için Bakanlığa müracaat
eder. Bakanlıkça sağlık kuruluĢuna ruhsatname, birim için ise uygunluk belgesi
düzenlendikten sonra yatırımcı, Kültür ve Turizm Bakanlığına bu sağlık kuruluĢlarının turizm
iĢletme belgesi kapasitesine alınması için baĢvurur.
4) Bu kuruluĢ ve birimlerin çalıĢma saatleri, tesisin çalıĢma programı ve saatleriyle
uyumlu olarak düzenlenir. Acil durumlarda hasta nakline uygun düzenlemeler bulunması
zorunludur.
5) Bu tür sağlık kuruluĢları konaklama tesislerinin dıĢına taĢınamaz ve diğer sağlık
kuruluĢlarıyla birleĢemez.
(3) Konaklama tesislerinde sunulacak sağlık hizmetlerine yönelik diğer hususlarda ilgili
mevzuat hükümleri uygulanır.‖
MADDE 26 – Aynı Yönetmeliğin geçici 2 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde
―GEÇĠCĠ MADDE 2 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren, 9/3/2000
tarihli ve 23988 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ayakta TeĢhis ve Tedavi Yapılan Özel
Sağlık KuruluĢları Hakkında Yönetmeliğe göre açılarak faaliyet gösteren tıp/dal merkezleri, C
tipi tıp merkezi; poliklinikler B tipi poliklinik olarak kabul edilir. Bu madde yürürlüğe
girmeden önce tıp/dal merkezleri ile poliklinikler için Müdürlükçe düzenlenmiĢ uygunluk
belgeleri C tipi tıp merkezi ve B tipi poliklinik ruhsatnamesi ve faaliyet izin belgesi olarak
kabul edilir.
(2) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce taĢınma talebi bulunan sağlık
kuruluĢları için, 9/3/2000 tarihli ve 23988 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ayakta TeĢhis
ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık KuruluĢları Hakkında Yönetmelik hükümleri uygulanır ve
uygunluk belgesi tanzimi iĢlemleri Müdürlükçe sonuçlandırılır.
(3) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren kadrolu klinisyen uzman sayısı
dördün altında olan tıp/dal merkezlerinin mevcut klinisyen kadro sayısı asgari kadro sayısı
olarak kabul edilir ve bu Ģekilde faaliyetlerine devam etmelerine izin verilir.
(4) Tıp merkezleri 31/12/2013 tarihi bitimine kadar, uzman kadroları asgari kadronun
altına düĢmemek kaydı ile o il sınırları içinde baĢka bir tıp merkezine veya özel hastaneye
devredebilir veya tıp merkezleri kendi aralarında karĢılıklı olarak uzmanlık dalı değiĢimi
yapabilirler. BaĢka bir ildeki özel hastane veya tıp merkezine kadro devri ve karĢılıklı olarak
uzmanlık dalı değiĢimi Planlama ve Ġstihdam Komisyonunun görüĢü alınarak Bakanlıkça
uygun bulunması halinde yapılabilir. 31/12/2013 tarihinden sonra planlama kapsamındaki
merkezlerin devri ile kadro devri ve değiĢimi yapılamaz. Devir alınan kadrolar sebebiyle;
özel hastane ön izni, ünite, birim, planlama kapsamındaki cihaz ilavesi hakkı elde edilmiĢ ise,
bu kadroların 31/12/2013 tarihine kadar yeniden devri halinde kuruluĢ bu kadrolardan doğan
haklarından vazgeçmiĢ sayılır ve bu haklar düĢer.
(5) A veya B tipi tıp merkezi için bu Yönetmelikte öngörülen ön izin ve ruhsatlandırma
Ģartlarını taĢıyan ve buna iliĢkin belgeleri bulunan mevcut tıp/dal merkezlerinden,
Müdürlükçe gerekli belgeler ile Ģartları taĢıdıkları belirlenenlere ruhsat harcı alınmaksızın Ek2/a ve Ek-2/c‘ye uygun olarak A veya B tipi ruhsatnamesi ve faaliyet izin belgesi düzenlenir.
(6) A tipi poliklinik için bu Yönetmelikte öngörülen ruhsatlandırma Ģartlarını taĢıyan ve
buna iliĢkin belgeleri bulunan mevcut polikliniklerden, Müdürlükçe gerekli belgeler ile
Ģartları taĢıdıkları belirlenenlere ruhsat harcı alınmaksızın Ek-2/b‘ye uygun olarak A tipi
poliklinik ruhsatnamesi düzenlenir.
(7) 9/3/2000 tarihli ve 23988 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ayakta TeĢhis ve
Tedavi Yapılan Özel Sağlık KuruluĢları Hakkında Yönetmeliğe göre açılan sağlık
kuruluĢlarının denetimi, EK-6 ve EK-7/b sayılı denetim formlarına göre yürütülür.
(8) Mevcut tıp/dal merkezleri, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihte bünyesinde
bulunan birimler ve bu madde yürürlüğe girmeden önce baĢvuru yapılmıĢ olan birimler ile
faaliyetine devam edebilir.
(9) Tıp merkezi, poliklinik, laboratuvar ve müesseselerin birbirleriyle ve/veya özel
hastanelerle birleĢme/dönüĢüm talebiyle Bakanlığa baĢvuru süresi 31/12/2013 tarihi bitiminde
sona erer. 31/12/2013 tarihinden sonra özel sağlık kuruluĢları birleĢme/dönüĢüm talebinde
bulunamaz. BirleĢme iĢlemi tamamlanan özel sağlık kuruluĢları tekrar ayrılma talebinde
bulunamaz. BaĢvurusu Bakanlıkça uygun görülen özel sağlık kuruluĢları, Bakanlıkça verilen
izin kapsamında; birleĢme/dönüĢüm iĢlemlerini iki yıl içinde tamamlar. Asgari dört klinisyen
uzman kadrosu sağlanmak kaydı ile tıp merkezine birleĢme/dönüĢüm halinde ise iki yıl
içerisinde ön izin belgesi alınmak ve ön izin tarihinden itibaren üç yıl içerisinde
ruhsatlandırılmak zorundadır. Bu süre içerisinde sağlık kuruluĢu, faaliyetine mevcut
kapasitesi ile devam edebilir veya faaliyetini askıya alabilir ve Müdürlüğe tebligat adresi
bildirerek kuruluĢ binasını boĢaltabilir. BirleĢme/dönüĢüm suretiyle; tıp merkezi olarak
faaliyet gösterecek olanlar, A veya B tipi tıp merkezi olarak, poliklinik olarak faaliyet
gösterecek olanlar ise A tipi poliklinik olarak ruhsatlandırılmak zorundadır. Ancak, il
dıĢındaki özel sağlık kuruluĢu ile birleĢme talebi halinde baĢvuru, Planlama ve Ġstihdam
Komisyonuna sunulur. Komisyon baĢvuruyu, Bakanlıkça belirlenen planlama ilkeleri
çerçevesinde sağlık kuruluĢu hizmeti sunulması için öngörülen asgari nüfus ve/veya ilde
verilmesi hedeflenen sağlık hizmetleri ile uzman/tabip dağılımı yönünden daha az yoğunluklu
bölgeleri öncelikle dikkate alarak değerlendirir. BaĢvuru uygun görülür ise Bakanlıkça
birleĢme/dönüĢüme izin verilir.
(10) Tıp merkezi ve poliklinikler tek baĢına veya (a) bendi kapsamındaki kuruluĢlarla
birleĢerek özel hastaneye dönüĢebilir. Özel hastaneye dönüĢüm talebiyle Bakanlığa baĢvuru
süresi 31/12/2013 tarihi bitiminde sona erer. BaĢvuru, Planlama ve Ġstihdam Komisyonuna
sunulur. Komisyon baĢvuruyu, Bakanlıkça belirlenen planlama ilkeleri çerçevesinde sağlık
kuruluĢu hizmeti sunulması için öngörülen asgari nüfus ve/veya ilde verilmesi hedeflenen
sağlık hizmetleri ile uzman/tabip dağılımı yönünden daha az yoğunluklu bölgeleri öncelikle
dikkate alarak değerlendirir. BaĢvuru uygun görülür ise Bakanlıkça özel hastaneye dönüĢüme
izin verilir. Özel hastaneye dönüĢümde, baĢvuru tarihinden itibaren ön izin iĢlemleri ilgili
mevzuatına göre yürütülür. Bu süre içerisinde sağlık kuruluĢu, faaliyetine mevcut kapasitesi
ile devam edebilir veya ruhsatlandırılıncaya kadar faaliyetini askıya alabilir ve Müdürlüğe
tebligat adresi bildirerek kuruluĢ binasını boĢaltabilir.
(11) Onuncu fıkra kapsamındaki kuruluĢların özel hastaneye dönüĢebilmeleri için
kadrolu uzman sayısı, o il için Bakanlıkça izin verilecek hastane yatak sayısının asgarî 1/3‘ü
oranındaki sayıda olması gerekir. Bakanlıkça belirlenen planlama ilkeleri çerçevesinde
Planlama ve Ġstihdam Komisyonu görüĢü alınarak, o ilde kamu sağlık hizmetlerinin
gördürülmesi için yeterli uzman bulunması halinde, özel hastaneye dönüĢecek bu kuruluĢlara
kadrolarında bulunmayan; anestezi ve reanimasyon uzmanı, laboratuvar uzmanı ve radyoloji
uzmanı kadrosu verilebilir veya kuruluĢlar bu ihtiyacını 6 ncı maddeye göre kadro devralma
yoluyla temin edebilir.‖
MADDE 27 – Aynı Yönetmeliğin geçici 9 uncu maddesinin üçüncü fıkrası yürürlükten
MADDE 28 – Aynı Yönetmeliğin geçici 10 uncu maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde ve üçüncü fıkrasında yer alan ―on sekiz aylık süre‖ ibaresi ―belirtilen süre‖ Ģeklinde
―(1) 17/7/1964 tarihli ve 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun geçici 20 nci maddesi
kapsamındaki bankalar, sigorta ve reasürans Ģirketleri, ticaret odaları, sanayi odaları, borsalar
veya bunların teĢkil ettikleri birlikler personeli için kurulmuĢ bulunan sandıklara ait sağlık
birimleri, 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası
Kanununun geçici 20 nci maddesinde belirlenen sürenin sonuna kadar faaliyet gösterir.
Belirtilen süre sonunda kapatılmadığı tespit edilen birimler ilgili Sağlık Müdürlüğünce
kapatılır.‖
MADDE 29 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
―Konaklama tesislerinde halihazırda çalıĢan hekimler
GEÇĠCĠ MADDE 11 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce son bir yıl
içerisinde en az altı ay konaklama tesisinde çalıĢtığını belgeleyen fakat baĢka herhangi bir
özel sağlık kuruluĢu kadrosunda bulunmayan hekimler, bu madde kapsamında konaklama
tesisi bünyesinde kurulacak sağlık kuruluĢu veya sağlık ünitesinde bir defaya mahsus olmak
üzere çalıĢabilir. Bu hekimler ilgili sağlık kuruluĢuna ilave kadro hakkı vermeyip kadro dıĢı
geçici statüdedir.‖
MADDE 30 – Aynı Yönetmeliğin EK-1/a‘sında yer alan ―1- Tıp Merkezlerinde
Ruhsatname BaĢvurusu Ġçin Gerekli Belgeler‖ baĢlığı ―1- A ve B Tipi Tıp Merkezlerinde
Ruhsatname BaĢvurusu Ġçin Gerekli Belgeler‖ Ģeklinde ve aynı kısmın 3, 4, 6 ve 11 inci
maddeleri ile ―2- Polikliniklerde Ruhsatname BaĢvurusu Ġçin Gerekli Belgeler‖ kısmının 12
nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―3) Binanın yapı kullanma izni belgesinin onaylı örneği‖
―4) Yangına karĢı gereken tedbirlerin alındığına iliĢkin olarak ilgili mevzuata göre
yetkili mercilerden alınmıĢ olan belge,‖
―6) Tıp merkezi ticaret Ģirketi tarafından açılacak ise, Ģirket ortaklarını gösterir ticaret
sicili gazetesinin aslı veya Müdürlük onaylı örneği ile Ģirket ortaklarından tabip olanların
tabip olduklarını belgelemek üzere tabip ortakların diplomalarının, varsa uzmanlık
belgelerinin Müdürlükçe tasdikli suretleri, tıp merkezi gerçek kiĢi/kiĢiler tarafından açılacak
ise tıp fakültesi diploma/diplomaları ve varsa uzmanlık belgelerinin Müdürlükçe tasdikli
suretleri,‖
―11) EK-5‘e göre tıp merkezinde çalıĢacak asgari sayıdaki uzman/tabiplerin
diplomaları/uzmanlık belgeleri, tabip odası kayıt belgesi ile hizmet sözleĢmeleri; tabip harici
sağlık çalıĢanlarının hizmet sözleĢmeleri ve diplomaları veya Müdürlük tasdikli suretleri,‖
―12) Poliklinikte çalıĢan hekimlerin tabip odası kayıt belgeleri,‖
MADDE 31 – Aynı Yönetmeliğin EK-1/b‘sinde yer alan ―Sağlık KuruluĢunun
Devrinde Ruhsatname Ġçin Gerekli Belgeler‖ kısmının 2 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde
―2) Sağlık kuruluĢunun devrinin yapıldığını gösteren devir sözleĢmesi yanında devralan
ticaret Ģirketi ise, Ģirket ortaklarını gösterir ticaret sicili gazetesinin aslı veya aslı görülerek
Müdürlük onaylı örneği ile Ģirket ortaklarının tabip olduklarını belgelemek üzere tabip
ortakların diplomalarının, varsa uzmanlık belgelerinin Müdürlükçe tasdikli suretleri, tıp
merkezi hariç diğer sağlık kuruluĢları için Ģirket ortaklarının tamamının tabip olduklarını
belgelemek üzere ortakların diplomalarının, varsa uzmanlık belgelerinin Müdürlükçe tasdikli
suretleri,‖
MADDE 32 – Aynı Yönetmeliğin EK-1/c‘sinde yer alan ―Sağlık KuruluĢunun BaĢka
Yere Nakli Durumunda Ġstenecek Belgeler‖ kısmının 3 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde
―3) Tıp merkezi için, yapı kullanma izni belgesinin ilgili belediye veya Müdürlükçe
onaylı örneği; poliklinik için, müstakil binada ise sağlık kuruluĢu kaydı olan, müstakil binada
değil ise binanın yapı kullanma izni belgesinin onaylı örneği;‖
MADDE 33 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-2/a, EK-2/b ve EK-2/c ekteki
MADDE 34 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-5‘te yer alan Tıp Merkezi
bölümünün ―II- Uzman Tabip‖, ―III-Tabip‖ ile poliklinik bölümünün ―II-Uzman
Tabip/Tabip‖ satırları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı ekin Tıp Merkezi bölümünün
―VIII-Fizyoterapist‖ satırı ile poliklinik bölümünün ―VI-Fizyoterapist‖ satırı yürürlükten
―II-UZMAN TABĠP
Hasta kabul ve tedavi edeceği, asgarî sayıda her uzmanlık dalında en az bir uzman tabip
bulunur.‖
―III-TABĠP
Acil ünitesi bulunan sağlık kuruluĢunda bir pratisyen tabip veya klinik olmayan
uzmanlık dallarından bir uzman tabip çalıĢtırılır. Mevcut kadrolu uzman tabipler, mesul
müdürce düzenlenen nöbet listesine göre acil ünitesinde pratisyenlik yetkisini de kullanarak
nöbet tutabilir.‖
―II-UZMAN TABĠP/TABĠP
Hasta kabul ve tedavi edeceği, asgarî sayıda en az bir uzman tabip/tabip bulunur.‖
MADDE 35 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-6‘nın ―1. Bölüm: Faaliyete Esas
Bilgiler‖ tablosunun ―Faaliyetine Esas Bilgi ve Belgeler‖ kısmının ―5- ġirket ortaklarında
tabip/uzman/diĢ tabibi olmayan var mı?‖ satırı aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı kısmın
sonuna aĢağıdaki satır eklenmiĢtir.
―
5- A ve B tipi Tıp merkezi
hariç sağlık kuruluĢunun
iĢleteni Ģirket ortaklarında
Aykırılık
tabip/uzman/diĢ tabibi
5 gün
giderilinceye kadar
olmayan var mı? Tüzel
faaliyet durdurulur.
kiĢiler tarafından açılan A ve
B tipi tıp merkezlerinde
tabip ortaklığı %51‘ in
altında mı?
‖
―
22- Cerrahi müdahale
biriminde yapılan cerrahi
iĢlemler esnasında anestezi
uzmanı veya teknisyeni var
mı?
Cerrahi müdahale
biriminin faaliyeti
eksiklik giderilinceye
kadar durdurulur ve
mesul müdür uyarılır.
Ġkinci kez tekrarında
ilgili birimin faaliyeti
3 gün süreyle
durdurulur. Üçüncü
kez tekrarında ise
cerrahi müdahale
birimi kapatılır.
‖
MADDE 36 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan EK-6/a‘nın ―1. Bölüm: Faaliyete
Esas Bilgiler‖ tablosunun 10 uncu satırı aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―
10-Muayenehanedeki
matbu evraklar ve
tanıtıma yönelik
uygulamalar 1219
Muayenehanenin
Süre verilmez. 1 gün
sayılı Kanun‘a, Tıbbi
faaliyeti 5 gün
kapatılır.
Deontoloji
süreyle
Nizamnamesine ve
durdurulur.
Yönetmeliğin 29 uncu
maddesinde belirtilen
esaslara uygun mu?**
‖
MADDE 38 – Bu Yönetmelik hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.
EK-2/a
T.C.
SAĞLIK BAKANLIĞI
TIP MERKEZĠ RUHSATNAMESĠ
Ruhsat No
:
Tarih ve Sayı :
Adı :
Tipi :
Adresi :
Sahipliğin Adı :
Poliklinik Sayısı
:
Gözlem Yatak Sayısı :
Acil Gözlem Yatak Sayısı :
Mimari Proje Onay/Revizyon Tarihi :
Tıp Merkezleri ile ilgili mevzuat hükümleri dâhilinde yukarıda adı yazılı tıp
merkezinin Faaliyet Ġzin Belgesi ile birlikte hasta kabul ve tedavi etmek üzere faaliyet
göstermesi için iĢbu ruhsat verilmiĢtir.
ONAY
EK-2/b
T.C.
SAĞLIK BAKANLIĞI
POLĠKLĠNĠK RUHSATNAMESĠ
Ruhsat No:
Tarih:
Adı
:
Tipi
:
Adresi ve Telefonu
ĠĢleteni
:
ÇalıĢma Saatleri
:
:
Hasta Kabul ve Tedavi Edeceği Uzmanlık Dalları:
Hizmet Birimleri (Uzmanlık dallarının gerektirdiği poliklinik odası haricindeki):
1) Laboratuvarlar:
2) Radyoloji görüntüleme cihazları:
3) SözleĢme ile satın alınan tıbbi hizmetler:
Yukarıda adı ve adresi belirtilen polikliniğin hasta kabul ve tedavi etmek üzere faaliyet
göstermesi Sağlık Bakanlığınca uygun görülmüĢtür.
ONAY
EK-2/c
Ruhsat No :
Tarih ve Sayı :
TIP MERKEZĠ FAALĠYET ĠZĠN BELGESĠ
Adı :
Tipi:
Adresi :
Sahipliğin Adı :
ÇalıĢma Saatleri
:
HASTA KABUL VE TEDAVĠ EDECEĞĠ UZMANLIK DALLARI:
Kadrolu Uzmanlık Dalları
:
HĠZMET BĠRĠMLERĠ (Uzmanlık Dallarının Gerektirdiği Poliklinik Odası
Haricindeki):
1) Laboratuarlar
:
2) Radyoloji Görüntüleme Cihazları :
3) SözleĢme ile satın alınan tıbbi hizmetler :
4) Koordineli çalıĢacağı hastane/hastaneler :
5) Diğer hizmet birimleri
:
Revizyon Onay Tarih-Sayı
:
Özel Tıp Merkezleri ile ilgili Mevzuat hükümlerine göre hasta kabul ve tedavi etmek
üzere yukarıda yazılı özel tıp merkezinin faaliyet göstermesi için …/…/…. tarihinde iĢ bu
belge düzenlenmiĢtir.
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
Sağlık Bakanlığından:
ÖZEL HASTANELER YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 27/3/2002 tarihli ve 24708 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Özel
Hastaneler Yönetmeliğinin 3 üncü maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
“Dayanak
MADDE 3 – Bu Yönetmelik; 7/5/1987 tarihli ve 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel
Kanununun 3 üncü maddesi ile 9 uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi ve 11/10/2011
tarihli ve 663 sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı KuruluĢlarının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında
Kanun Hükmünde Kararnamenin 40 ıncı maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (e) bendinde
geçen ―Ġl‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―veya ilçe‖ ibaresi eklenmiĢ ve (g) bendinde geçen
―Teknik‖ ibaresi ―Ruhsatlandırma‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin baĢlığı ―Özel hastane kadroları‖
Ģeklinde değiĢtirilmiĢ, üçüncü fıkrası ile dördüncü fıkrasında geçen ―ile baĢka bir ildeki özel
hastaneye kadro devri ve karĢılıklı olarak uzmanlık dalı değiĢimi,‖ ibaresi yürürlükten
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―Bakanlıkça Planlama ve Ġstihdam Komisyonunun görüĢü alınarak ilan edilen
kadrolardan, bu kadrolar için belirlenen kriterlere uygun olmak ve özel hastanenin bildireceği
kadro iptal edilmek kaydıyla, kadro tahsisi yapılabilir.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin son fıkrasında geçen ―Bu
durumdaki‖ ibaresi ―Tıbbi hizmet birimlerinin bulunduğu‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin dördüncü fıkrasının (c) bendi
yürürlükten kaldırılmıĢ, beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Ön izin belgeleri devredilemez. Ancak Bakanlıkça mevcut ruhsatlı özel hastaneler
adına taĢınma amaçlı düzenlenmiĢ ön izin belgesi veya mevcut ruhsatlı tıp merkezleri adına
özel hastaneye dönüĢüm amaçlı düzenlenmiĢ ön izin belgesi almıĢ olan özel hastane ve tıp
merkezlerinde, ruhsat devri yapılması halinde yeni sahiplik adına ön iznin devam etmesine
izin verilir.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―Bakanlıkça ruhsatlandırılmıĢ özel hastanelerde, Bakanlığın veya müdürlüğün izni
alınmak ve binanın imar mevzuatına uygun olarak kullanımına izin verilen toplam brüt alanını
değiĢtirmemek kaydıyla, 3/5/1985 tarihli ve 3194 sayılı Ġmar Kanununun 21 inci maddesinin
üçüncü fıkrasında belirtilen tadilat ve tamiratların yapılması halinde, gerektiğinde yangın ve
deprem yönünden uygunluğunun da sağlanması kaydıyla belediyeden proje onayı
aranmaksızın ruhsata esas son proje üzerinde değiĢiklik yapılmasına izin verilir.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin ikinci bölümünün baĢlığında ve 11 inci maddesinde
yer alan ―Özel Hastaneler Teknik Komisyonu‖ ibaresi ―Özel Hastaneler Ruhsatlandırma
Komisyonu‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―Ruhsat baĢvuru dosyasına ek-10‘da yer alan belgeler eklenir.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendine
aĢağıdaki paragraf eklenmiĢtir.
―Kardiyoloji uzmanlık dalında kadro dıĢı geçici statüde hekim veya özel hastanede tek
kardiyovasküler cerrahi uzmanı çalıĢtırılması durumunda koroner yoğun bakım ünitesi ile
kardiyovasküler cerrahi yoğun bakım ünitesi kurulması zorunlu değildir. Ancak koroner ve
kardiyovasküler cerrahi yoğun bakım takibi ve tedavisi gerektiren durumlarda, ilgili Tebliğe
göre iĢlem yapılır.‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 28 inci maddesinin üçüncü fıkrasının ikinci
cümlesinde geçen ―19 uncu maddenin ikinci fıkrasının (a) veya (b) bendine göre çalıĢan‖
ibaresi yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 32 nci maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan
―hijyenik‖ ibaresi ―hepafiltreli‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 38 inci maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesi
―Bir poliklinik muayene odasında, çalıĢma süreleri belirlenmek kaydıyla birden fazla
klinisyen hekimin çalıĢmasına izin verilir.‖
MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 39 uncu maddesinin birinci fıkrasının birinci
cümlesinden sonra gelmek üzere aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, beĢinci fıkrası yürürlükten
kaldırılmıĢ ve onuncu fıkrasının birinci cümlesi ile onbirinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―Hizmet bedelinin tahsiliyle ilgili iĢlemler, acil müdahale ve bakım sağlandıktan sonra
yapılır.‖
―Birinci ve dördüncü fıkralara aykırı davranıldığının tespiti hâlinde hastanenin acil
vakalar haricinde hasta kabulü, üç gün süreyle valilikçe durdurulur ve mesul müdürü
uyarılır.‖
―Acil servise baĢvuran hastanın tedavisi birinci fıkraya uygun olarak sağlanmıĢ olmakla
birlikte, ikinci, üçüncü ve altıncı fıkralara aykırı davranıldığının veya 31/5/2006 tarihli ve
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununa aykırı ilave ücrete tabi
kılındığının tespit edilmesi durumunda hastanenin mesul müdürü uyarılır. Bir yıl içinde
üçüncü tespitte hastanenin acil vakalar haricinde hasta kabulü bir gün süreyle valilikçe
durdurulur. Aynı yıl içinde aykırılığın dördüncü ve daha fazla tespitinde ise bu maddenin
onuncu fıkrasında yer alan müeyyideler birinci müeyyide sırasından baĢlamak üzere sırasıyla
uygulanır.‖
MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 64 üncü maddesinin birinci fıkrasının (d) bendi
yürürlükten kaldırılmıĢ, (e) bendinde geçen ―bir aya‖ ibaresi ―on beĢ güne‖ Ģeklinde
değiĢtirilmiĢ, (f) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ, aynı fıkraya aĢağıdaki bent ve fıkranın
sonuna aĢağıdaki cümle eklenmiĢ, maddeye aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―f) Sağlık hizmeti alanların tedavilerini olumsuz etkileyecek durumların ortaya çıkması
halinde bu durum ortadan kaldırılana kadar,‖
―g) TaĢınacak özel hastanenin talebinin bulunması halinde, 65 inci maddede belirlenen
süreleri aĢmamak kaydıyla yeni binasında faaliyete baĢlayıncaya kadar, ‖
―(g) bendi kapsamında sahiplik, müdürlüğe tebligat adresi bildirerek hastane binasını
boĢaltabilir.‖
―Bina içinde bu Yönetmeliğe uygun olmayan bir değiĢikliğin tespiti durumunda ilgili
bölümün faaliyeti bu Yönetmeliğe uygunluğu sağlanıncaya kadar valilikçe geçici olarak
durdurulur.‖
MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 65 inci maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―TaĢınma amacıyla faaliyetini askıya alan özel hastaneler, baĢvuru tarihinden itibaren
en geç iki yıl içerisinde ön izin belgesi ve ön izin belgesinin alındığı tarihten itibaren ise beĢ
yıl içerisinde ruhsat almak zorundadır.‖
MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin ek 3 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“Yetki devri
Ek Madde 3 – Bakanlık, özel hastane ruhsatname ve faaliyet izin belgesi iĢlemlerini
valiliklere devredebilir.‖
MADDE 18 – Aynı Yönetmeliğin ek 4 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“Ek Madde 4 – Bakanlıkça aĢağıdaki amaçlar doğrultusunda, faaliyetine ihtiyaç
duyulan sağlık kurum ve kuruluĢları ile bunlara ait sağlık insan gücü, tıbbi hizmet birimleri ve
nitelikleri ile teknoloji yoğunluklu tıbbi cihaz dağılımı alanlarında kamu ve özel sektörü
kapsayacak Ģekilde planlama yapılır:
a) Sağlık hizmetlerinin, demografik yapı ve epidemiyolojik özellikler de göz önünde
bulundurulmak suretiyle kaliteli, hakkaniyete uygun ve verimli Ģekilde sunulması,
b) Sağlık kurum ve kuruluĢlarının hizmet kapasiteleri, sağlık insan gücü ile çağdaĢ tıbbi
bilgi ve teknolojinin ülke düzeyinde dengeli dağılımının sağlanması,
c) Koruyucu sağlık ve acil sağlık hizmetleri gibi iĢbirliği halinde hizmet sunumunun
gerekli olduğu alanlarda uygun kapasitenin oluĢturulması,
ç) Kaynak israfı ve atıl kapasiteye yol açılmaması.
Bakanlıkça, planlama kapsamında lisanslandırılacak sağlık hizmetleri ve sağlık tesisleri
belirlenir ve iĢlemler 30/11/2012 tarihli ve 28483 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Sağlık
Hizmetleri Lisans Yönetmeliği hükümleri çerçevesinde yürütülür.‖
MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin ek 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendinin
(2) numaralı alt bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve fıkraya aĢağıdaki bent eklenmiĢtir.
―2) Ücretli veya ücretsiz izinli sayılarak yurtdıĢına gönderilen kamu görevlisi tabipler
ile ilgili mevzuattan kaynaklanan yükümlülükleri bulunan tabipler hariç olmak üzere,
yurtdıĢında en az iki yıl süreyle mesleğini icra eden tabipler, yurtdıĢından döndükten sonra
Türkiye‘de çalıĢmak üzere tercih edecekleri özel hastanede bir kereye mahsus olmak üzere
planlama hükümlerinden istisna tutularak meslek icra edebilir ve uzmanlık dalları faaliyet izin
belgesine eklenerek çalıĢabilir.‖
―m) Uzman tabip kadro sayısı on beĢ ve üzerinde olan özel hastaneler, sağlık turizmi
kapsamında yabancı uyruklu hastalara yönelik hizmet sunmak amacıyla, aynı il sınırları
içerisinde olmak ve birden fazla olmamak kaydıyla, yalnızca kadrosunda bulunan uzman
tabiplerin görev yapabileceği muayene ve kontrol birimi kurabilir. Kadrolu uzman tabip sayısı
15 ila 50 arasında olan hastanelerin açacakları birimlerde en fazla iki; 51 ila 100 arasında
olanlarda en fazla üç ve kadrolu uzman tabip sayısı 100 üzerinde olan hastanelerin açacakları
birimlerde ise en fazla dört uzman tabip görev yapar. Bu birimde ilgili mevzuatında
düzenlenen muayenehane fiziki Ģartlarının bulunması ve yalnızca muayenehane kapsamında
yapılabilecek teĢhis ve kontrol iĢlemlerinin yapılması zorunludur. Muayene ve kontrol birimi
açma baĢvuruları hastanenin bulunduğu il müdürlüğüne yapılır. Müdürlükçe, açılması uygun
görülen birim ve adresi hastanenin faaliyet izin belgesine ve Sağlık KuruluĢları Yönetim
Sistemine (SKYS) iĢlenir.‖
MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin ek 8 inci maddesinin birinci fıkrasındaki ―öğretim
üyelerine olmak‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―ve sadece iĢbirliği yapılan hastanede
çalıĢmak‖ ibaresi eklenmiĢtir.
MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin ek 10 uncu maddesi baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki
“Konaklama tesislerinde sunulacak sağlık hizmetleri
EK MADDE 10 – BeĢ yüz yataktan fazla yatağa sahip Kültür ve Turizm Bakanlığından
belgeli konaklama tesislerinde, sağlık ünitesi kurulması zorunludur. Sağlık ünitesi açılması
zorunlu olmayan konaklama tesislerinde iĢleteninin talebi halinde sağlık ünitesi kurulabilir.
a) Bulunduğu ilde özel hastaneye bağlı kurulacak ünite, bu kuruluĢun kadro ve
kapasitesi kullanılarak planlamadan istisna olarak açılabilir.
b) Özel hastaneye bağlı kurulacak sağlık ünitesi, konaklama tesislerinde konaklayan
kiĢilerin ani geliĢen sağlık problemlerinde ve acil durumlarda müdahale, muayene ve sevk
iĢlemlerinin düzenlenmesi amacıyla kurulan ünitedir. Bu üniteler, konaklama tesisinde acil
hasta transferine uygun, kolay eriĢilebilir bir bölümde kurulur. Ayrıca bu üniteler; ilaç,
malzeme, tıbbi donanım ve yapılacak tıbbi iĢlemler açısından 15/2/2008 tarihli ve 26788
sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ayakta TeĢhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık KuruluĢları
Hakkında Yönetmelikte muayenehaneler için belirlenen asgari özellikleri ve muayenehaneler
için öngörülen muayene odası Ģartları sağlanır.
c) Konaklama tesisleri bünyesindeki sağlık ünitelerinde tam zamanlı çalıĢan asgari bir
sağlık personeli bulunur.
ç) Özel hastane birden fazla konaklama tesisinde sağlık ünitesi açabilir. Ancak ünite
kurulacak tesis sayısı özel hastanenin kadrolu hekim sayısını geçemez. Bu ünitelerde
çalıĢacak personelin isimleri ve çalıĢma programları ilgili sağlık müdürlüğüne bildirilir.
Müdürlük tarafından, bildirilen personeller için çalıĢacakları birimlere göre ayrıca çalıĢma
belgesi düzenlenir. ÇalıĢma belgeleri sağlık ünitesinde görülecek bir yere asılır. Bu birimlerde
çalıĢan hekim, ilgili mevzuata uygun olmak kaydıyla aynı zamanda iĢ yeri hekimliği de
yapabilir.
d) Bir özel hastaneye bağlı olarak iĢletilen sağlık ünitelerinin tüm faaliyetlerinden bağlı
oldukları özel hastane sorumludur.
Kültür ve Turizm Bakanlığından belgeli konaklama tesisinin bulunduğu ildeki özel
hastaneler kendi kadro ve kapasitesini kullanarak sadece akut tedavisi tamamlanmıĢ
konaklama tesisinde konaklayan kiĢilere yönelik olmak kaydıyla fizik tedavi ve rehabilitasyon
veya obeziteyle mücadele, onkoloji ve diyabet hastalarına yönelik koruyucu ve destekleyici
nitelikte birim açabilir. Bu birimleri açma baĢvuruları ilde bağlı olacağı özel hastanenin mesul
müdürünce müdürlüğe yapılır ve faaliyetlerinden bağlı oldukları özel hastane sorumludur.
Konaklama tesisleri bünyesinde kurulacak özel hastaneye bağlı birimde aĢağıdaki
hususlar dikkate alınır:
a) Bu birimler, ilgili mevzuatta yer alan müessese veya poliklinik fiziki ve tıbbi
donanım Ģartlarını sağlamak, ilgili hekim gözetimi ve kontrolünde bulunmak zorundadır.
b) Kurulması talep edilen birim ile ilgili olarak mesul müdür, iĢletmecinin konaklama
tesisi yatırımı için Kültür ve Turizm Bakanlığına müracaat ettiğine dair bir belgeyle birlikte
Bakanlıktan izin talep eder.
c) Bakanlıktan alınan izin belgesi üzerine mesul müdür, birimi hazırlar ve faaliyet izin
belgesi için müdürlüğe baĢvurur. Müdürlükçe faaliyet izin belgesi düzenlendikten sonra
iĢletmeci, Kültür ve Turizm Bakanlığına bu birimin turizm iĢletme belgesi kapasitesine
alınması için baĢvurur.
ç) Konaklama tesislerindeki birimlerin çalıĢma saatleri, tesisin çalıĢma programı ve
saatleriyle uyumlu olarak düzenlenir. Acil durumlar için hasta nakline uygun düzenlemeler
yapılır.
d) Bu birimler konaklama tesisi dıĢına veya baĢka bir konaklama tesisine taĢınamaz.
Konaklama tesislerinde sunulacak sağlık hizmetlerine yönelik diğer hususlarda ilgili
mevzuat hükümleri uygulanır.‖
MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin geçici 1 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde
“Geçici Madde 1 – 11/6/2009 tarihi itibariyle Bakanlığa baĢvuru yapmıĢ olmak
kaydıyla, 15/2/2008 tarihi öncesinde parsel imar planlarında sağlık alanına çevrilmiĢ veya
çevrilme iĢlemleri baĢlatılmıĢ ve ilgili belediyeden hastane yapı ruhsatı alarak hastane
inĢaatına baĢlamıĢ olanların baĢvuruları, Planlama Ġstihdam Komisyonuna sunulur.
Komisyonca, hizmet verilecek uzmanlık dalları ve kapasitelerinin belirlenmesinden sonra bu
hususlar ile geçici 7 nci maddedeki muafiyetler de dikkate alınarak yapılacak proje
incelemesine göre bu Yönetmeliğe uygun bulunanların ön izin iĢlemleri baĢlatılır.
Yürürlükten kaldırılmıĢ olan geçici 6 ncı madde kapsamında ön izin belgesi almıĢ
olanlar, ek 4 üncü maddeden muaf olup bu muafiyet ön izne esas projelerindeki kapasite ve
belgeleriyle sınırlıdır. Bu fıkra kapsamında ön izin alanlar, ön izne esas projelerindeki
kapasiteleriyle sınırlı olmak ve üçüncü fıkrada öngörülen sürelerde ruhsatname almak
kaydıyla aynı il içerisinde bu Yönetmeliğe uygun baĢka bir alana ön iznini taĢıyabilir.
Geçici 8 inci madde, yürürlükten kaldırılan geçici 6, geçici 9 ve geçici 12 nci maddeler
uyarınca Bakanlıkça uygun bulunmak suretiyle ön izin iĢlemleri devam edenler, bu maddenin
yürürlüğe girdiği tarihten itibaren en geç iki yıl içerisinde ön izin belgesini almak ve ön izin
tarihinden itibaren ise beĢ yıl içerisinde ruhsat almak zorundadır. Bakanlıktan ön izin alanlar
ile ön izin aldıktan sonra süresinde ruhsat alamayanlar ve süre nedeniyle ön izin iptali
yapılanlar ise bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren beĢ yıl içerisinde ruhsat almak
zorundadır.
Özel hastaneler, 31/12/2013 tarihi bitimine kadar, uzman kadroları ile planlama
kapsamındaki merkezleri baĢka özel hastaneye devredebilir veya özel hastaneler kendi
aralarında karĢılıklı olarak uzmanlık dalı değiĢimi yapabilirler. Ancak baĢka bir ildeki özel
hastaneye kadro devri ve karĢılıklı olarak uzmanlık dalı değiĢimi, Planlama ve Ġstihdam
Komisyonunun görüĢü alınarak Bakanlıkça uygun bulunması halinde yapılabilir. Kadro devri
iĢ ve iĢlemleri, müdürlükçe Sağlık KuruluĢları Yönetim Sistemi üzerinden sonuçlandırılır ve
Genel Müdürlüğe bildirilir. 31/12/2013 tarihinden sonra planlama kapsamındaki merkezlerin
devri ile kadro devri ve değiĢimi yapılamaz. Devir alınan kadrolar sebebiyle ünite, birim,
yatak artırımı ile planlama kapsamındaki cihaz ilavesi hakkı elde edilmiĢ ise bu kadroların
31/12/2013 tarihine kadar yeniden devri halinde, hastane bu kadrolardan doğan haklarından
vazgeçmiĢ sayılır ve bu haklar düĢer.
Sağlık Hizmetleri Lisans Yönetmeliği hükümleri uyarınca lisans verilenler hariç olmak
üzere ön izin verilenler, baĢvuru tarihinden itibaren en geç iki yıl içerisinde ön izin belgesi ve
ön izin belgesinin alındığı tarihten itibaren ise beĢ yıl içerisinde ruhsat almak zorundadır.
Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce son bir yıl içerisinde en az altı ay
konaklama tesisinde çalıĢtığını belgeleyen fakat baĢka herhangi bir sağlık kuruluĢu
kadrosunda bulunmayan hekimler, bu madde kapsamında konaklama tesisi bünyesinde
kurulacak sağlık kuruluĢu veya sağlık ünitesinde bir defaya mahsus olmak üzere çalıĢabilir.
Bu hekimler ilgili sağlık kuruluĢuna ilave kadro hakkı vermeyip kadro dıĢı geçici statüde
değerlendirilir.‖
MADDE 23 – Aynı Yönetmeliğin geçici 2 nci maddesine aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir.
―Bu madde kapsamındaki özel hastaneler, talep etmeleri halinde uyum süresince
hastanenin tamamında faaliyetlerini askıya alabilirler. Ancak bu hastaneler en fazla dört yıl
süreyle, yalnızca ek-13‘te belirtilen belgeleri sağlamak kaydıyla bu Yönetmelikte
ruhsatlandırılmıĢ hastaneler için öngörülen muafiyet Ģartları da dahil olmak üzere fiziki
Ģartları taĢıyan aynı il içerisindeki baĢka bir binada mevcut kadro ve kapasiteleriyle faaliyet
gösterebilir. Bu hastanelerin mimari projesi müdürlükçe onaylanarak en fazla dört yıl
süreliğine geçerli olmak üzere, ruhsat harcı alınmaksızın müdürlükçe geçici ruhsatname ve
geçici faaliyet izin belgesi düzenlenir.
Dördüncü fıkra kapsamında bulunmayan hastaneler talep edilmesi halinde en fazla dört
yıl süreyle mevcut kadroları ile Ayakta TeĢhis ve Tedavi Yapılan Özel Sağlık KuruluĢları
Hakkında Yönetmelikte yer alan poliklinik ve/veya laboratuvar fiziki Ģartları ile tıbbi
donanımı sağlamaları kaydı ile aynı il içerisinde ayakta teĢhis ve tedavi hizmeti sunabilir. Bu
hastanelere en fazla dört yıl süreyle geçerli olmak üzere, ruhsat harcı alınmaksızın
müdürlükçe geçici ruhsatname düzenlenir.
Bu madde kapsamında hastanenin tamamında faaliyeti askıda bulunan hastaneler
mevcut kadrolarını en fazla dört yıl süreyle baĢka özel hastanelere geçici olarak
kullandırabilirler.‖
MADDE 24 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan ek-9, ek-10 ile ek-11‘in ―b-)
Enfeksiyon Hastalıkları Hastanesi‖ bölümünün 2 nci maddesi ekteki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve
Yönetmeliğe ekteki ek-13 eklenmiĢtir.
MADDE 25 – Aynı Yönetmeliğin geçici 8 inci maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan
―ve taĢınmalar‖ ibaresi; geçici 14 üncü maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendi ile ikinci
fıkrası; geçici 3, geçici 4, geçici 6, geçici 9, geçici 10, geçici 11 ve geçici 12 nci maddesi
MADDE 27 – Bu Yönetmelik hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.
“Ek-9
MÜġTEREK TEKNĠK RAPOR
AçılıĢ Yapılacak Hastane veya Ek Binalarına Yönelik MüĢterek Teknik Rapor
Ruhsat talebi ile baĢvuran hastane binasına veya ek binalarına ait projelerin, binanın
mevcut durumunun ve birimlerin kat ve yerleĢimlerinin yerinde uygunluğu oluĢturulacak
MüĢterek Teknik Komisyon tarafından incelenir.
MüĢterek Teknik Komisyon, il sağlık müdürü veya görevlendireceği bir sağlık müdür
yardımcısı ile müdürlükten bir personel, birer mimar, makine mühendisi, elektrik mühendisi
ve inĢaat mühendisinin katılımı ile oluĢturulur. Komisyona il çevre ve Ģehircilik müdürlüğü
ve/veya belediyelerden teknik üye katılabilir.
MüĢterek Teknik Komisyon aĢağıdaki hususları inceler:
1) Yer seçimi uygun mu? (Ġl trafik komisyonu raporu eklenir.)
2) Ön izin belgesi var mı?
3) Bina özel hastane olarak mı inĢa edilmiĢ?
4) Hasta odaları, koridorlar, merdivenler, asansörler ile ilgili mevcut durum nedir?
5) Poliklinik muayene odaları, Yönetmeliğin 23 üncü maddesine uygun mu?
6) Ameliyathaneler, Yönetmeliğin 24 üncü maddesine uygun mu? Ameliyat salon
yüksekliği ve net kullanım alanları uygun mu?
7) Yoğun bakım üniteleri, Yönetmeliğin 25 inci maddesine uygun mu?
8) Gözlem odaları, Yönetmeliğin 25/A maddesine uygun mu?
9) Acil ünitesi, Yönetmeliğin 26 ncı ve 39 uncu maddelerine uygun mu?
10) Eczane, Yönetmeliğin 27 nci maddesine uygun mu?
11) Laboratuvarlar, Yönetmeliğin 28 inci maddesine uygun mu?
12) Isıtma, havalandırma ve aydınlatma Ģartları, Yönetmeliğin 32 nci maddesine uygun
mu?
13) Morg, Yönetmeliğin 35 inci maddesine uygun mu?
14) Mutfak ve çamaĢırhane, Yönetmeliğin 36 ncı maddesine uygun mu?
15) Ambulans, Yönetmeliğin 40 ıncı maddesine uygun mu?
16) Tıbbî kayıt ve arĢiv sistemi 48 inci, 49 uncu ve 50 nci maddelerine uygun mu?
17) Jeneratör, Yönetmeliğin 31 inci maddesine uygun mu?
18) Özürlülere iliĢkin düzenlemeler, Yönetmeliğin 31 inci ve 34 üncü maddelerine
uygun olarak yapılmıĢ mı?
19) Tıbbî atıklar için 33 üncü maddeye uygun düzenlemeler yapılmıĢ mı?
20) Telefon santralı var mı?
21) Yangın merdiveni var mı? Yangına karĢı gereken önlemler alınmıĢ mı?
Ġncelemeyi yapan yetkililerin
Adı-Soyadı-Unvanı-Görevi-Kurumu
Ġmza
Açıklama: MüĢterek teknik raporda incelemeye esas Bakanlık onaylı mimari projeye
atıf yapılarak hastanenin hizmet vermek istediği; binanın niteliği, kat sayısı, tüm katlardaki
hasta odalarının, teknik ve hizmet birimlerinin yerleĢimi ile oda, koridor, merdiven ölçüleri ile
asansör sayısı ve nitelikleri, yatak sayısı ve sınıfları, bütün birimlerdeki tefriĢ ve tıbbî
donanımın asgari standartlara inceleme yapılan mimari projesine uygunluğu gibi hususlar
detaylı olarak belirtilir.
RuhsatlandırılmıĢ Hastane veya Eklerinin
Tadilatlarına Yönelik Kısmı MüĢterek Teknik Rapor
Tadilat sonrası tadilat yapılan alanların mevcut durumunu ve tadilat yapılan birimlerin
kat ve yerleĢimlerinin yerinde uygunluğu, oluĢturulacak MüĢterek Teknik Komisyon
tarafından incelenir.
MüĢterek Teknik Komisyon, il sağlık müdürü veya görevlendireceği bir sağlık müdür
yardımcısı ile müdürlükten bir personel, birer mimar, makine mühendisi, elektrik mühendisi
ve inĢaat mühendisinin katılımı ile oluĢturulur. Komisyona il çevre ve Ģehircilik müdürlüğü
ve/veya belediyelerden teknik üye katılabilir.
Kısmı MüĢterek Teknik Komisyon aĢağıdaki hususları inceler:
1) Tadilat yapılan alanlar Yönetmeliğin ilgili maddelerine uygun mu? (Yönetmeliğin
ilgili maddelerine ayrı ayrı atıf yapılarak ayrıntılı belirtilir.)
2) Tadilat yapılan alanlarda yangına karĢı gereken önlemler alınmıĢ mı?
3) Bakanlıkça/Müdürlükçe onaylı tadilat projesine uyumlu mu?
4) Tadilat alanları dıĢındaki alanlarda değiĢiklik var mı?
Ġncelemeyi yapan yetkililerin
Adı-Soyadı-Unvanı-Görevi-Kurumu
Ġmza
Açıklama: Kısmi müĢterek teknik raporda incelemeye esas Bakanlıkça/müdürlükçe
onaylı mimari tadilat projeye atıf yapılarak tadilat yapılan alanların; hasta odaları, teknik ve
hizmet birimlerinin yerleĢimi ile oda, koridor, merdiven ölçüleri ile asansör sayısı, hasta yatak
sayısı ve sınıfları, yoğun bakım yatak sayıları, birimlerdeki tefriĢ ve tıbbî donanımın asgari
standartlar ile incelemeye esas mimari projesine uygunluğu gibi hususlar detaylı olarak
belirtilir.‖
“Ek-10
ÖZEL HASTANE AÇILIġINDA BULUNMASI GEREKEN BELGELER LĠSTESĠ
Özel hastane ruhsatlandırma baĢvurusunda bulunması gereken belgeler
Ruhsat baĢvuru dosyasında bulunması gereken bilgi ve belgeler Ģunlardır:
a) Hastanenin adını, hastanenin yerini, açık adresini, telefonunu, hastane sahibinin açık
ismini, hastane yapısı ve yapının niteliklerini, hastanede hangi uzmanlık dallarında hasta
kabul ve tedavi edileceğini, hastanenin hasta yatak sayısı, yoğun bakım yatak sayısı ile
gözlem yatak sayısı belirtilir baĢvuru dilekçesi,
b) Bakanlık tarafından verilmiĢ ön izin belgesi,
c) Binanın projesini hazırlayan mimar, imar ile ilgili mevzuata göre belediye veya
valilik tarafindan onaylanmıĢ tam takım mimari proje içinde; 1/500 veya 1/200 ölçekli vaziyet
planı, 1/100 veya 1/50 ölçekli tüm kat planları, bir tanesi ameliyathaneden geçen en az iki
kesit ve tüm cephelerin yer aldığı en son onaylı üç takım mimari proje,
ç) Ġmar ile ilgili mevzuata göre alınmıĢ olan yapı kullanma izni belgesinin her iki tarafı
belediyece ya da müdürlük onaylı örneği,
d) Yangına karĢı gereken tedbirlerin alındığına iliĢkin olarak ilgili mevzuata göre yetkili
mercilerden alınmıĢ olan belge,
e) Özel hastane bir Ģirket tarafından açılacak ise sermaye durumunu ve Ģirket ortaklarını
gösteren ticaret sicil gazetesinin aslı veya müdürlükçe onaylı örneği veya vakıf tarafından
açılacak ise vakıf senedinin müdürlükçe onaylı bir örneği,
f) Özel hastane açma ruhsat harcının tahsil edildiğine iliĢkin vergi dairesi alındısı,
g) Özel hastane açılıĢ ruhsat bedeli alındısı,
ğ) Ġlgili mevzuata göre yetkili merciden alınmıĢ olan depreme dayanıklılık raporu ve
raporun üniversite harici merciden alınması halinde raporu düzenleyen kurum/kuruluĢ ve
imzalayan kiĢi veya kiĢilerin onaylı yetki belgeleri örnekleri,
h) Mesul müdür ile ilgili olarak;
1) Özel hastanede mesul müdür olarak çalıĢacağına iliĢkin müdürlükçe tasdikli mesul
müdürlük sözleĢmesi,
2) Türkiye‘de en az beĢ yıl tabiplik yaptığını gösteren belgelerin aslı veya müdürlükçe
onaylı örneği,
3) Resmî veya özel baĢka herhangi bir iĢte çalıĢmadığını beyan eden dilekçesi,
4) T.C. kimlik numarası beyanı,
5) Diploması ile var ise uzmanlık belgesinin müdürlükçe tasdikli birer örneği,
6) Tanınmasına engel olmayacak Ģekilde çekilmiĢ iki adet vesikalık fotoğrafı,
7) Adli sicil kaydı beyanı,
8) Tabip odası kayıt belgesi,
9) Adres beyanı,
ı) Ġlgili mevzuata göre düzenlenmiĢ tıbbî atık raporu,
i) Hastanenin gündelik yatak ücretleri teklif belgesi.
Müdürlük tarafından eklenecek bilgi ve belgeler Ģunlardır:
a) Ġl sağlık müdürünce, özel hastanenin hasta kabul ve tedavi edeceği her uzmanlık
dalından en az bir uzman tabip görevlendirilmek suretiyle oluĢturulan bir ekip tarafından
hazırlanan, özel hastanenin bütün tıbbî ünitelerinin yerinde incelenmesi suretiyle bu
Yönetmelik ile öngörülen tıbbî donanıma sahip olup olmadıklarını gösteren ilgili dal
uzmanları raporu,
b) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuvar, ünite, birim ve branĢlarda ek-3‘e göre
bulunması zorunlu tıbbî araç ve gereçlerin eksiksiz ve tam olduğuna dair müdürlükçe
onaylanmıĢ belge,
c) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuvar, ünite, birim ve branĢlarda ek-4‘e göre
bulundurulması zorunlu ilaçların eksiksiz ve tam olduğuna dair Müdürlükçe onaylanmıĢ
belge,
ç) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuvar, ünite, birim ve branĢlarda ek-5‘e göre
acil ünitesinde bulunması zorunlu ilaçların eksiksiz ve tam olduğuna dair Müdürlükçe
onaylanmıĢ belge,
d) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuvar, ünite, birim ve branĢlarda ek-6‘ya göre
acil ünitesinde bulunması zorunlu araç ve gereçlerin eksiksiz ve tam olduğuna dair
Müdürlükçe onaylanmıĢ belge,
e) Ek-9‘a uygun olarak müĢtereken düzenlenen ve bina standartlarını gösteren müĢterek
teknik rapor.
Özel hastane faaliyet baĢvurusunda bulunması gereken bilgi ve belgeler
a) Hastanenin adını, açık adresini ve telefonunu, hastane sahibinin açık ismini,
hastanenin ne kadar kapasite ile faaliyete geçirileceğini belirtilir baĢvuru dilekçesi,
b) Ambulans uygunluk ruhsatının veya ambulans hizmetleri sözleĢmesinin onaylı
örneği,
c) Mesul müdür değiĢikliği yapılacak ise ruhsat baĢvuru dosyasında bulunması gereken
bilgi ve belgelerden mesul müdür için talep edilen belgeler,
ç) Mesul müdür yardımcısı ile ilgili olarak;
1) Özel hastanede mesul müdür yardımcısı olarak çalıĢacağına iliĢkin müdürlükçe
tasdikli mesul müdürlük sözleĢmesi,
2) Türkiye‘de en az beĢ yıl tabiplik yaptığını gösteren belgelerin aslı veya müdürlükçe
onaylı örneği,
3) T.C. kimlik numarası beyanı,
4) Diploması ile var ise, uzmanlık belgesinin müdürlükçe tasdikli birer örneği,
5) Tanınmasına engel olmayacak Ģekilde çekilmiĢ iki adet vesikalık fotoğrafı,
6) Adli sicil kaydı beyanı,
7) Tabip odası kayıt belgesi,
8) Adres beyanı,
d) ÇamaĢırhane ve mutfak hizmetleri hastane bünyesinde karĢılanacak ise hizmetlerin
eksiksiz, tam ve kesintisiz olarak sağlanacağına dair mesul müdürlük taahhütnamesi veya söz
konusu hizmetlerin dıĢarıdan satın alınması halinde, taraflar arasında yapılan sözleĢmenin
örneği ve hizmet veren Ģirkete ait ticaret odası faaliyet belgesi,
e) Hastanede diyetisyen bulunmuyor ise mutfak hizmetleri için Ģirket diyetisyeninin
sözleĢme örneği ve diplomasının örneği,
f) Hastanenin hizmet vereceği görüntüleme cihazlarının ilgili kurumlarca düzenlenmiĢ
onaylı izin belgeleri örnekleri,
g) Ek-1‘de gösterilen personelin sayısı, ismi, unvanı, uzmanlık dalı veya meslekî diğer
kariyerleri ile ilgili bilgileri ihtiva eden personel listesi, geçici zamanlı çalıĢan tabipler de
dahil tabiplerle yapılmıĢ sözleĢmelerin aslı veya mesul müdür tarafından tasdikli örnekleri ile
konsültan hizmet verilecek uzmanlık dallarının listesi.‖
―2) Hasta yatak sayısı 100 ve üzeri olan hastanelerde solunum yalıtımı gereken hastalar
için en az bir yalıtım odası ayrılır.‖
“Ek-13
GEÇĠCĠ RUHSATNAME VE GEÇĠCĠ FAALĠYET ĠZĠN
BELGESĠ ĠÇĠN GEREKEN BELGELER LĠSTESĠ
BaĢvuru dosyasında bulunması gereken bilgi ve belgeler
a) Hastanenin adını, yerini, açık adresini, telefonunu, sahibinin açık ismini, hastane
yapısı ve yapının niteliklerini, hastanede hangi uzmanlık dallarında hasta kabul ve tedavi
edileceğini, hasta yatak sayısı, yoğun bakım yatak sayısı ile gözlem yatak sayısı belirtilir
baĢvuru dilekçesi,
b) Ġmar ile ilgili mevzuata göre alınmıĢ olan yapı kullanma izni belgesinin her iki tarafı
belediyece ya da müdürlük onaylı örneği,
c) Yangına karĢı gereken tedbirlerin alındığına iliĢkin olarak ilgili mevzuata göre yetkili
mercilerden alınmıĢ olan belge,
ç) Ġlgili mevzuata göre yetkili merciden alınmıĢ olan depreme dayanıklılık raporu ve
raporun üniversite harici merciden alınması halinde raporu düzenleyen kurum/kuruluĢ ve
imzalayan kiĢi veya kiĢilerin onaylı yetki belgeleri örnekleri,
d) UlaĢım Ģartları, ulaĢım noktaları açısından uygun ve ulaĢılabilir olduğunun il trafik
komisyonu veya belediye ulaĢım koordinasyon merkezi raporu ile belgelenmesi,
e) Mesul müdür ve mesul müdür yardımcıları belgesi,
f) Ġlgili mevzuata göre düzenlenmiĢ tıbbî atık raporu,
g) Hastanenin gündelik yatak ücretleri teklif belgesi,
ğ) Ambulans uygunluk ruhsatının veya ambulans hizmetleri sözleĢmesinin onaylı
örneği,
h) ÇamaĢırhane ve mutfak hizmetleri hastane bünyesinde karĢılanacak ise hizmetlerin
eksiksiz, tam ve kesintisiz olarak sağlanacağına dair mesul müdürlük taahhütnamesi veya söz
konusu hizmetlerin dıĢarıdan satın alınması halinde, taraflar arasında yapılan sözleĢmenin
örneği ve hizmet veren Ģirkete ait ticaret odası faaliyet belgesi,
ı) Hastanede diyetisyen bulunmuyor ise mutfak hizmetleri için Ģirket diyetisyeninin
sözleĢme örneği ve diplomasının örneği,
i) Hastanenin hizmet vereceği görüntüleme cihazlarının ilgili kurumlarca düzenlenmiĢ
onaylı izin belgeleri örnekleri,
j) Ek-1‘de gösterilen personelin sayısı, ismi, unvanı, uzmanlık dalı veya meslekî diğer
kariyerleri ile ilgili bilgileri ihtiva eden personel listesi, geçici zamanlı çalıĢan tabipler de
dahil tabiplerle yapılmıĢ sözleĢmelerin aslı veya mesul müdür tarafından tasdikli örnekleri ile
konsültan hizmet verilecek uzmanlık dallarının listesi.
Müdürlük tarafından eklenecek bilgi ve belgeler
a) Ġl sağlık müdürünce, özel hastanenin hasta kabul ve tedavi edeceği her uzmanlık
dalından en az bir uzman tabip görevlendirilmek suretiyle oluĢturulan bir ekip tarafından
hazırlanan, özel hastanenin bütün tıbbî ünitelerinin yerinde incelenmesi suretiyle bu
Yönetmelik ile öngörülen tıbbî donanıma sahip olup olmadıklarını gösteren ilgili dal
uzmanları raporu,
b) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuar, ünite, birim ve branĢlarda ek-3‘e göre
bulunması zorunlu tıbbî araç ve gereçlerin eksiksiz ve tam olduğuna dair müdürlükçe
onaylanmıĢ belge,
c) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuar, ünite, birim ve branĢlarda ek-4‘e göre
bulundurulması zorunlu ilaçların eksiksiz ve tam olduğuna dair Müdürlükçe onaylanmıĢ
belge,
ç) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuar, ünite, birim ve branĢlarda ek-5‘e göre
acil ünitesinde bulunması zorunlu ilaçların eksiksiz ve tam olduğuna dair Müdürlükçe
onaylanmıĢ belge,
d) Hastanenin hizmet vereceği tüm laboratuar, ünite, birim ve branĢlarda ek-6‘ya göre
acil ünitesinde bulunması zorunlu araç ve gereçlerin eksiksiz ve tam olduğuna dair
müdürlükçe onaylanmıĢ belge,
e) Binanın mevcut durumunun ve birimlerin kat ve yerleĢimlerinin ayrıntılı olarak
gösterildiği, bu Yönetmelikte ruhsatlandırılmıĢ hastaneler için öngörülen muafiyet Ģartları
dahil olmak üzere fiziki Ģartlara uygunluğunu gösteren, il sağlık müdürü veya
görevlendireceği bir sağlık müdür yardımcısı ile birer mimar, makine mühendisi, elektrik
mühendisi ve inĢaat mühendisinin katılımı ile oluĢturulan hasta ve yoğun bakım yatak sayıları
ile mahallerin ayrıntılı olarak belirtildiği Teknik Komisyon tarafından düzenlenen rapor,
f) Bina ile birebir uyumlu olarak müellif mimarı tarafından onaylanmıĢ tam takım
mimari proje içinde; 1/500 veya 1/200 ölçekli vaziyet planı, 1/100 veya 1/50 ölçekli tüm kat
planları, bir tanesi ameliyathaneden geçen en az iki kesit ve tüm cephelerin yer aldığı onaylı
üç takım mimari proje.‖
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumundan:
BANKALARIN KREDĠ ĠġLEMLERĠNE ĠLĠġKĠN YÖNETMELĠKTE
MADDE 1 – 1/11/2006 tarihli ve 26333 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Bankaların
Kredi ĠĢlemlerine ĠliĢkin Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―Yeni
Türk Lirasını‖ ibaresi ―Türk Lirasını‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesinin beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(5) Türkiye‘de faaliyette bulunan bankalarca, bu bankaların yabancı ülkelerde
bankacılık faaliyetlerinde bulunan ortaklıklardan konsolide edilmeyenlerin yükümlülüklerine
karĢılık, yabancı ülkelerin yetkili mercilerine ilgili ülke mevzuatı gereğince verilen sınırsız
garanti niteliğini taĢıyan taahhütler yüzde otuz oranında dikkate alınır ve kredi sınırlarının
hesaplanmasında esas alınacak tutar, ortaklığın yükümlülüklerinden, ortaklık tarafından
bankaya verilen krediler ile ortaklığın ilgili ülke mevzuatına göre hesapladığı ana sermayenin
indirilmesiyle bulunur.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki (g) bendi
eklenmiĢtir.
―g) Türkiye‘de faaliyette bulunan bankalarca, bu bankaların yabancı ülkelerde
bankacılık faaliyetlerinde bulunan konsolide ettikleri ortaklıklarının yükümlülüklerine
karĢılık, yabancı ülkelerin yetkili mercilerine ilgili ülke mevzuatı gereğince verilen sınırsız
garanti niteliğini taĢıyan taahhütler.‖
MADDE 5 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bankacılık Düzenleme ve Denetleme
Kurumu BaĢkanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
1/11/2006
26333
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
12/2/2007
26422
212/11/2008
27052
312/11/2009
27404
430/7/2010
27657
530/4/2013
28633
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumundan:
ELEKTRONĠK HABERLEġME SEKTÖRÜNDE KĠġĠSEL VERĠLERĠN ĠġLENMESĠ
VE GĠZLĠLĠĞĠNĠN KORUNMASI HAKKINDA YÖNETMELĠKTE
MADDE 1 – 24/7/2012 tarihli ve 28363 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Elektronik
HaberleĢme Sektöründe KiĢisel Verilerin ĠĢlenmesi ve Gizliliğinin Korunması Hakkında
Yönetmeliğin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c), (ç), (g) ve (o) bentleri ile ikinci fıkrası
―c) Anonim hale getirme: KiĢisel verilerin, belirli veya kimliği belirlenebilir bir gerçek
ya da tüzel kiĢiyle iliĢkilendirilemeyecek veya kaynağı belirlenemeyecek hale getirilmesini,
ç) GerçekleĢmeyen arama: BaĢarılı bir Ģekilde bağlantı kurulmasına rağmen
haberleĢmenin gerçekleĢmemesini,‖
―g) ĠĢlem kaydı: KiĢisel verilere eriĢen kiĢiler tarafından yapılan iĢlemin ileriki bir
tarihte tanımlanabilmesini teminen asgari olarak iĢlem, iĢlemin detayı, iĢlemi yapan kiĢi,
iĢlemin yapıldığı tarih ve zaman ile iĢlemi yapan kiĢinin bağlandığı nokta bilgilerini içeren
elektronik kayıtları,‖
―o) NAT: ġebekede taĢınan IP paketlerindeki IP adres bilgisi yanında port bilgileri de
kullanılarak aynı IP‘lerin birden çok abone tarafından kullanılmasını sağlayan teknolojiyi,‖
―(2) Bu Yönetmelikte geçen ancak birinci fıkrada tanımlanmayan kavramlar ve
kısaltmalar için ilgili mevzuatta yer alan tanımlar geçerlidir.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 4 üncü maddesine aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir.
―(2) KiĢisel veriler yurt dıĢına çıkarılamaz.
(3) KiĢisel verilerin iĢlenmesi kapsamında abone tarafından iĢletmeciye verilen rıza,
sadece alınan hizmete özgü olmak koĢuluyla, kiĢisel verilerin iĢletmeci tarafından
yetkilendirilen taraflar marifetiyle iĢlenebilmesini de kapsar.
(4) ĠĢletmeci tarafından yetkilendirilen taraflarca bu Yönetmelik hükümlerinin ihlal
edilmesi de dâhil olmak üzere kiĢisel verilerin gizliliğinin, güvenliğinin ve amacı
doğrultusunda kullanılmasının temininden iĢletmeci sorumludur.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinin üçüncü, dördüncü ve beĢinci
―(3) ĠĢletmeciler, kiĢisel verilere sadece yetkili kiĢiler tarafından eriĢilebilmesini ve
kiĢisel verilerin saklandığı sistemlerin ve kiĢisel verilere eriĢim sağlamak için kullanılan
uygulamaların güvenliğini sağlamakla yükümlüdür.
(4) ĠĢletmeciler, kiĢisel verilere ve iliĢkili diğer sistemlere yapılan eriĢimlere iliĢkin
iĢlem kayıtlarını saklamakla yükümlüdür.
(5) Kurum, gerekli gördüğü hallerde iĢletmecilerden, kiĢisel verilerin saklandığı
sistemlere ve alınan güvenlik tedbirlerine iliĢkin tüm bilgi ve belgeleri isteme, ayrıca söz
konusu güvenlik tedbirlerinde değiĢiklik talep etme hakkını haizdir.‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) ĠĢletmeci, Ģebekenin ve kiĢisel verilerin güvenliğini ihlal eden belirli bir risk olması
durumunda bu risk hakkında Kurumu ve Kurum tarafından gerekli görülmesi halinde
abonelerini/kullanıcılarını etkin ve hızlı bir Ģekilde bilgilendirmekle yükümlüdür.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkraları
―(3) Elektronik haberleĢme hizmetlerini pazarlamak veya katma değerli elektronik
haberleĢme hizmetleri sunmak amacıyla ihtiyaç duyulan trafik verileri anonim hale getirilerek
veya ilgili abonelerin/kullanıcıların iĢlenecek trafik verileri ve iĢleme süresi hakkında
bilgilendirilmelerinden sonra rızalarının alınması kaydıyla, alınan rızaya uygun olarak sadece
katma değerli elektronik haberleĢme hizmetlerinin, pazarlama faaliyetlerinin ve benzer
hizmetlerin gerektirdiği ölçü ve sürede iĢlenebilir.
(4) Abonelere/kullanıcılara ait iĢlenen ve saklanan trafik verileri, bu verilerin
iĢlenmesini ve saklanmasını gerekli kılan faaliyetin tamamlanmasından sonra silinir veya
anonim hale getirilir.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 9 – (1) Trafik verisini iĢleme yetkisi; trafik yönetimi, arabağlantı, faturalama,
yolsuzluk tespitleri, tüketici Ģikâyetlerinin değerlendirilmesi, elektronik haberleĢme
hizmetlerinin pazarlanması veya katma değerli elektronik haberleĢme hizmetlerinin sunulması
hususlarında iĢletmeci ve iĢletmeci tarafından yetkilendirilen kiĢilerle sınırlıdır.‖
“MADDE 11 – (1) Katma değerli elektronik haberleĢme hizmetleri sunmak amacıyla
ihtiyaç duyulan ve trafik verisi niteliğinde olmayan konum verileri, anonim hale getirilerek
veya ilgili abonelerin/kullanıcıların iĢlenecek konum verileri, iĢleme amacı ve süresi hakkında
bilgilendirilmelerinden sonra rızalarının alınması kaydıyla, alınan rızaya uygun olarak sadece
katma değerli elektronik haberleĢme hizmetlerinin gerektirdiği ölçü ve sürede iĢlenebilir.
ĠĢletmeciler trafik verisi niteliğinde olmayan konum verilerinin iĢlenmesinde
abone/kullanıcılara geçici olarak bu verilerin iĢlenmesini reddetme imkânı sağlar.
(2) ĠĢletmeciler, abonelerin/kullanıcıların trafik verisi niteliğinde olmayan konum
verilerinin iĢlenmesi için, kısa mesaj, çağrı merkezi, internet ve benzeri yöntemlerle vermiĢ
oldukları rızayı aynı yöntem ya da basit bir yöntem ile her zaman ücretsiz olarak geri
almalarına imkân sağlar.
(3) Ġlgili mevzuatın ve yargı kararlarının öngördüğü durumlar haricinde, ancak afet ve
acil durum halleri ile acil yardım çağrıları kapsamında abonenin/kullanıcının rızası
aranmaksızın konum verisi ve ilgili kiĢilerin kimlik bilgileri iĢlenebilir.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“MADDE 12 – (1) Konum verisini iĢleme yetkisi, katma değerli elektronik haberleĢme
hizmetlerinin sunulması hususunda ya da afet ve acil durum halleri ile acil yardım çağrıları
kapsamında iĢletmeci ve iĢletmeci tarafından yetkilendirilen kiĢilerle sınırlı olup, bu yetki söz
konusu hizmetlerin gerektirdiği kapsamda kullanılır.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinin iki
numaralı alt bendi ile aynı fıkranın (d) bendinin iki numaralı alt bendi aĢağıdaki Ģekilde
―2) Ġnternet eriĢimi, elektronik posta ve internet telefonu ile ilgili olarak; internet eriĢimi
ile ilgili oturum açma, kapatma tarihi ve zamanı, tahsis edilen dinamik veya statik internet
protokol adresi, NAT kullanılan Ģebekelerde internet protokol adresi yanında port bilgisi,
abone/kullanıcı kimliği, elektronik posta veya internet telefonu ile ilgili oturum açma ile
kapatma tarihi ve zamanı.‖
―2) Mobil telefon hizmetiyle ilgili olarak; haberleĢmenin baĢlatıldığı ve sonlandırıldığı
telefon numaraları, haberleĢmenin baĢlatıldığı ve/veya sonlandırıldığı tarafa ait IMSI ve IMEI
numaraları; abone kaydı olmayan arama kartlı hizmetlerin olması durumunda hizmetin aktif
hale getirildiği tarih ve zaman ile hizmetin aktif hale getirildiği hücre kimliği.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 14 üncü maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
“ĠĢletmecilerin veri saklama süreleri
MADDE 14 – (1) 13 üncü madde kapsamında tanımlanan veri kategorileri,
haberleĢmenin yapıldığı tarihten itibaren bir yıl, gerçekleĢmeyen aramalara iliĢkin kayıtlar ise
üç ay süre ile saklanır.
(2) SoruĢturma, inceleme, denetleme veya uzlaĢmazlığa konu olan kiĢisel veriler, ilgili
süreç tamamlanıncaya kadar saklanır.
(3) KiĢisel verilere ve iliĢkili diğer sistemlere yapılan eriĢimlere iliĢkin iĢlem kayıtları
dört yıl süre ile saklanır.‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (d)
bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―b) Verilerin yurt içinde saklanmasını,‖
―d) ĠĢlenen ve saklanan verinin, saklama süresinin bitiminden itibaren en geç bir ay
içinde imha edilmesi veya anonim hale getirilmesi ve bu iĢlemlerin tutanakla veya sistemsel
olarak kayıt altına alınmasını‖
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve
ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―a) Arayan kullanıcıya basit bir yöntemle ve ücretsiz olarak numarasını gizleme imkânı
sağlamakla,‖
―(2) ĠĢletmeci, bağlanılan numaranın görünmesine imkân sağladığı durumlarda,
bağlanılan aboneye basit bir yöntemle ve ücretsiz olarak, bağlanılan numaranın arayan
kullanıcıya gösterilmesini engelleme imkânı sağlamakla yükümlüdür.‖
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin birinci fıkrası yürürlükten
“MADDE 25 – (1) Bu Yönetmeliğin;
a) 4 üncü maddesinin ikinci fıkrası 1/1/2014,
b) diğer hükümleri 24/7/2013,
tarihinde yürürlüğe girer.‖
MADDE 16 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurulu
BaĢkanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
24/7/2012
28363
Tarihi
Sayısı
15/2/2013
28560
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
GENELGE
BaĢbakanlıktan:
Konu : Fikri ve Sınai Mülkiyet Hakları Koordinasyon Kurulu.
GENELGE
2013/7
Fikri ve sınai mülkiyet hakları konusunda kısa, orta ve uzun vadeli stratejiler
oluĢturmak, ilgili kurumlar arasında koordinasyonu ve iĢbirliğini geliĢtirerek uygulamalarda
etkinliği sağlamak üzere, 2008/7 sayılı BaĢbakanlık Genelgesi ile kurulmuĢ bulunan Fikri ve
Sınai Mülkiyet Hakları Koordinasyon Kurulu‘na; Avrupa Birliği Bakanlığının en az müsteĢar
yardımcısı düzeyinde bir temsilci ile üye olarak katılması uygun görülmüĢtür.
Bilgilerini ve gereğini rica ederim.
BaĢbakan
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
TEBLĠĞLER
ARACI KURUMLARIN SERMAYELERĠNE VE SERMAYE YETERLĠLĠĞĠNE
ĠLĠġKĠN ESASLAR TEBLĠĞĠ (SERĠ: V, NO: 34)’NDE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
(SERĠ: V, NO: 134)
MADDE 1 – 26/6/1998 tarihli ve 23384 mükerrer sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan
Aracı Kurumların Sermayelerine ve Sermaye Yeterliliğine ĠliĢkin Esaslar Tebliği (Seri: V,
No: 34)‘nin 7 nci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Dar yetkili aracı kurumların 2.000.000 TL, kısmi yetkili aracı kurumların 10.000.000
TL ve geniĢ yetkili aracı kurumların 25.000.000 TL asgari özsermayeye sahip olması
gerekir.‖
MADDE 2 – Aynı Tebliğe 15 inci maddeden sonra gelmek üzere baĢlığıyla birlikte
aĢağıdaki madde eklenmiĢtir.
“Saklama hizmetinde pozisyon riski
MADDE 15/A – Aracı kurumların portföy saklama hizmeti dahil olmak üzere saklama
hizmeti sundukları sermaye piyasası araçlarının toplam değerinin 0,001‘i (binde biri) oranında
pozisyon risk karĢılığı hesaplanır. Bu hesaplamada, halka açık Ģirketlerin halka kapalı
kısımlarına iliĢkin müĢteriler adına saklanan ve müĢteriler tarafından bloke konulan paylar
dikkate alınmaz.‖
MADDE 3 – Bu Tebliğ 1/7/2014 tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 4 – Bu Tebliğ hükümlerini Sermaye Piyasası Kurulu yürütür.
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
YATIRIM HĠZMETLERĠ VE FAALĠYETLERĠ ĠLE YAN HĠZMETLERE
ĠLĠġKĠN ESASLAR HAKKINDA TEBLĠĞ
III-37.1
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanım ve Kısaltmalar
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, yatırım kuruluĢlarının faaliyet izni almasına iliĢkin
esasları, yatırım hizmet ve faaliyetleri ile yan hizmetleri ve bunların sunumu sırasında
uyulacak ilke ve esasları düzenlemektir.
Dayanak
Kanununun 37, 38, 39, 45 ve 128 inci maddelerine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
a) Aracı Kurum: Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasındaki yatırım hizmet ve
faaliyetlerinden (a), (b), (c), (e) ve (f) bentlerinde yer alanları münhasıran yapmak üzere
Kurul tarafından yetkilendirilen yatırım kuruluĢunu,
b) Banka: 19/10/2005 tarihli ve 5411 sayılı Bankacılık Kanununda tanımlanan mevduat
bankaları ve katılım bankaları ile kalkınma ve yatırım bankalarını,
c) Birlik: Türkiye Sermaye Piyasaları Birliğini,
ç) Borsa: Anonim Ģirket Ģeklinde kurulan, sermaye piyasası araçları, kambiyo ve
kıymetli madenler ile kıymetli taĢların ve Kurulca uygun görülen diğer sözleĢmelerin,
belgelerin ve kıymetlerin serbest rekabet Ģartları altında kolay ve güvenli bir Ģekilde alınıp
satılabilmesini sağlamak ve oluĢan fiyatları tespit ve ilân etmek üzere kendisi veya piyasa
iĢleticisi tarafından iĢletilen ve/veya yönetilen, alım-satım emirlerini sonuçlandıracak Ģekilde
bir araya getiren veya bu emirlerin bir araya gelmesini kolaylaĢtıran, 6362 sayılı Kanuna
uygun olarak yetkilendirilen ve düzenli faaliyet gösteren sistemleri ve pazar yerlerini,
d) Dağıtım Kanalları: Bilgiye geniĢ bir kitle tarafından ulaĢılmasına imkân sağlayan
veya sağlayabilecek nitelikte olan her türlü iletiĢim aracını,
e) Finansal Varlıklar: Sermaye piyasası araçları, para piyasası araç ve iĢlemleri, nakit,
döviz, mevduat, katılma hesabı ile Kurulca uygun görülen diğer varlık ve iĢlemleri,
f) Ġhraç: Sermaye piyasası araçlarının ihraççılar tarafından çıkarılıp, halka arz edilerek
g) Kaldıraçlı iĢlem: Yatırılan teminat tutarı karĢılığında, döviz ve kıymetli madenler ile
Kurulca belirlenecek diğer varlıkların kaldıraçlı olarak elektronik ortamda oluĢturulmuĢ bir
platformda alım satımı iĢlemlerini,
ğ) Kanun: 6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanununu,
h) KarĢılaĢtırma ölçütü ve eĢik değer: Kurulun bireysel portföylerin ve kolektif yatırım
kuruluĢlarının performans sunumuna, performansa dayalı ücretlendirme ve derecelendirme
faaliyetlerine iliĢkin düzenlemelerinde belirtilen ölçüt ve değeri,
ı) Kurul: Sermaye Piyasası Kurulunu,
i) MKK: Kanunun 81 inci maddesinde tanımlanan Merkezi Kayıt KuruluĢu Anonim
ġirketini,
j) Özsermaye: Kurulun aracı kurumların sermayeleri ve sermaye yeterliliği ile ilgili
düzenlemeleri uyarınca hesaplanan özsermayeyi,
k) Profesyonel ve genel müĢteri: Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet
esaslarına iliĢkin düzenlemelerinde tanımlanan profesyonel ve genel müĢterileri,
l) Sermaye Piyasası Araçları: Menkul kıymetler ve türev araçlar ile yatırım sözleĢmeleri
de dahil olmak üzere Kurulca bu kapsamda olduğu belirlenen diğer sermaye piyasası
araçlarını,
m) TeĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerleri: Borsalar dıĢında sermaye piyasası araçlarının alıcı
ve satıcılarını bir araya getiren, alım ve satımına aracılık eden, bunlar için sistemler ve
platformlar oluĢturan ve bunları iĢleten alternatif iĢlem sistemlerini, çok taraflı iĢlem
platformlarını ve teĢkilatlanmıĢ diğer piyasaları,
n) Tezgahüstü Piyasa: Borsalar ve teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerleri dıĢında kalan
piyasaları,
o) Tezgahüstü ĠĢlem: Borsalar ve teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerleri dıĢında kalan
piyasalarda gerçekleĢtirilen iĢlemleri,
ö) Türev Araç: AĢağıda sayılan veya Kurulca bu kapsamda olduğu belirlenen diğer
türev araçları,
1) Menkul kıymetleri satın alma veya satma veya birbirleri ile değiĢtirme hakkı veren
türev araçları,
2) Değeri, bir menkul kıymet fiyatına veya getirisine; bir döviz fiyatına veya fiyat
değiĢikliğine; faiz oranına veya orandaki değiĢikliğe; bir kıymetli maden veya kıymetli taĢ
fiyatına veya fiyat değiĢikliğine; bir mal fiyatına veya fiyat değiĢikliğine; Kurulca uygun
görülen kurumlarca yayınlanan istatistiklere veya bunlardaki değiĢikliğe; kredi riski transferi
sağlayan, enerji fiyatları ve iklim değiĢkenleri gibi ölçüm değerleri olan ve bu sayılanlardan
oluĢturulan bir endeks seviyesine veya seviyedeki değiĢikliğe bağlı olan türev araçları, bu
araçların türevlerini ve sayılan dayanak varlıkları birbirleri ile değiĢtirme hakkı veren
türevleri,
3) Döviz ve kıymetli madenler ile Kurulca belirlenecek diğer varlıklar üzerine yapılacak
kaldıraçlı iĢlemleri,
p) Yatırım KuruluĢu: Aracı kurumlar, bankalar ve yatırım hizmeti ve faaliyetinde
bulunmak üzere kuruluĢ ve faaliyet esasları Kurulca belirlenen diğer sermaye piyasası
kurumlarını,
r) Yönlendirici Nitelikte Yorum ve Tavsiye: Yatırımcılara yönelik olarak sunulan,
belirli sermaye piyasası araçlarının alım satımını teĢvik edici ifadeler içeren veya baĢka bir
surette yatırımcı kararlarını etkileyebilecek yorum ve tavsiyeleri,
s) YTM: Kanunun 83 üncü maddesinde tanımlanan Yatırımcı Tazmin Merkezini,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Yatırım Hizmetleri ve Faaliyetleri ile Yan Hizmetler
Yatırım hizmetleri ve faaliyetleri
MADDE 4 – (1) Kuruldan izin almak kaydıyla yapılabilecek ve bu Tebliğ ile
düzenlenen yatırım hizmetleri ve faaliyetleri Ģunlardır:
a) Sermaye piyasası araçlarıyla ilgili emirlerin alınması ve iletilmesi.
b) Sermaye piyasası araçlarıyla ilgili emirlerin müĢteri adına ve hesabına veya kendi
adına ve müĢteri hesabına gerçekleĢtirilmesi.
c) Sermaye piyasası araçlarının kendi hesabından alım ve satımı.
ç) Bireysel portföy yöneticiliği.
d) Yatırım danıĢmanlığı.
e) Sermaye piyasası araçlarının halka arzında yüklenimde bulunularak satıĢa aracılık
edilmesi.
f) Sermaye piyasası araçlarının halka arzında yüklenimde bulunmaksızın satıĢa aracılık
edilmesi.
g) Çok taraflı alım satım sistemlerinin ve borsa dıĢı diğer teĢkilatlanmıĢ pazar yerlerinin
iĢletilmesi.
ğ) Sermaye piyasası araçlarının müĢteri namına saklanması ve yönetimi.
h) Kurulca belirlenecek diğer hizmet ve faaliyetlerde bulunulması.
Yatırım hizmet ve faaliyetleri için izin alma zorunluluğu
MADDE 5 – (1) Bu Tebliğ ile düzenlenen yatırım hizmetleri ve faaliyetlerinin her
birinin düzenli uğraĢı, ticari veya mesleki faaliyet olarak icra edilebilmesi için Kuruldan izin
alınması zorunludur.
(2) Yatırım hizmetleri ve faaliyetleri ancak yatırım kuruluĢları tarafından yerine
getirilebilir. Yatırım ortaklıkları ile portföy yönetim Ģirketlerine iliĢkin hükümler saklıdır.
(3) Yatırım kuruluĢlarının müĢterileri dıĢındaki taraflarla herhangi bir yatırım hizmet ve
faaliyeti sunma amacı olmaksızın kendi portföyleri için sermaye piyasası araçlarına iliĢkin
iĢlem yapmaları Kurul iznine tabi değildir.
Yan hizmetler
MADDE 6 – (1) Yatırım kuruluĢlarının yetkili oldukları yatırım hizmet ve faaliyetlerine
bağlı olarak yapabilecekleri yan hizmetler Ģunlardır:
a) Sermaye piyasaları ile ilgili danıĢmanlık hizmetleri sunulması.
b) Yatırım hizmetleri ve faaliyetleri ile sınırlı olarak kredi ya da ödünç verilmesi ve
döviz hizmetleri sunulması.
c) Sermaye piyasası araçlarına iliĢkin iĢlemlerle ilgili yatırım araĢtırması ve finansal
analiz yapılması veya genel tavsiyede bulunulması.
ç) Aracılık yükleniminin yürütülmesi ile ilgili hizmetlerin sunulması.
d) Borçlanma veya baĢka yollardan finansman sağlanmasında aracılık hizmeti
sunulması.
e) Servet yönetimi ve finansal planlama yapılması.
f) Kurulca belirlenecek diğer hizmet ve faaliyetlerde bulunulması.
(2) Portföy yönetim Ģirketlerinin bulunabilecekleri yan hizmetlere iliĢkin mevzuat
hükümleri saklıdır.
Yan hizmetler için bildirim zorunluluğu
MADDE 7 – (1) Yan hizmetler, yatırım kuruluĢları tarafından ayrıca bir yetki belgesine
tâbi olmaksızın Kurulca belirlenen esaslar çerçevesinde yapılır.
(2) Yatırım kuruluĢları, faaliyet izni baĢvuruları sırasında sunmayı planladıkları yan
hizmetleri de Kurula bildirmekle yükümlüdürler. Faaliyet izninin alınmasından sonra, baĢka
yan hizmetlerin de sunulmak istenmesi halinde, bunlar için de ayrıca Kurula bildirimde
bulunulur.
(3) Kurula yapılan bildirimi takiben 20 iĢ günü içinde Kurulca aksi yönde görüĢ
bildirilmedikçe, bildirimde bulunulan yan hizmetler bu Tebliğde belirtilen esaslara uygun
olarak yürütülmeye baĢlanır. Kurulca istenecek eksik bilgi ve belgelerin tamamlanması için
geçen süreler bu sürenin hesabında dikkate alınmaz.
Aracı kurumların gruplandırılması
MADDE 8 – (1) Aracı kurumlardan;
a) Emir iletimine aracılık ve yatırım danıĢmanlığı faaliyetlerinden herhangi birini veya
tamamını yürütecek olanlar ―dar yetkili‖,
b) ĠĢlem aracılığı, en iyi gayret aracılığı faaliyeti, sınırlı saklama hizmeti ve portföy
yöneticiliği faaliyetinden herhangi birini veya tamamını yürütecek olanlar ―kısmi yetkili‖,
c) Portföy aracılığı faaliyeti, genel saklama hizmeti ve aracılık yüklenimi faaliyetinden
herhangi birini veya tamamını yürütecek olanlar ―geniĢ yetkili‖,
olarak adlandırılır.
YurtdıĢında yerleĢik kuruluĢların faaliyetleri
MADDE 9 – (1) Türkiye‘deki yerleĢik kiĢilere yönelik tanıtım, reklam ve pazarlama
gibi faaliyetlerde bulunulmaması Ģartıyla, yatırım kuruluĢları da dahil Türkiye‘de yerleĢik
kiĢilerin tamamen kendi inisiyatifleri doğrultusunda, yurt dıĢında yerleĢik finansal
kuruluĢlardan aldıkları her türlü yatırım hizmet ve faaliyeti ile bu kuruluĢlar nezdinde açtıkları
hesaplar, söz konusu hesaplara gönderilen nakit ve diğer kıymetler ile bu hesaplar üzerinden
gerçekleĢtirdikleri iĢlemler bu Tebliğin kapsamı dıĢındadır.
(2) Birinci fıkranın uygulanması kapsamında yurt dıĢında yerleĢik kuruluĢlar tarafından,
Türkiye‘de iĢ yeri açılması, Türkçe internet sitesi oluĢturulması, sunulan yatırım hizmet ve
faaliyetlerine iliĢkin olarak Türkiye‘de yerleĢik kiĢi ya da kurumlar aracılığıyla ve/veya
doğrudan tanıtım ve pazarlama faaliyetlerinde bulunulması durumlarından herhangi birinin
varlığı halinde faaliyetlerin Türkiye‘de yerleĢik kiĢilere yönelik olduğu kabul edilir ve ilgili
mevzuat hükümleri uygulanır. Faaliyetlerin Türkiye‘de yerleĢik kiĢilere yönelik olduğunun
tespitine iliĢkin ilave kıstaslar Kurul tarafından belirlenir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Alım Satım Aracılığı Faaliyeti
Alım satım aracılığı faaliyeti
MADDE 10 – (1) Alım satım aracılığı faaliyeti, bu Tebliğde tanımlanan ve Kanunun 37
nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde yer alan emir iletimine aracılık, (b) bendinde
yer alan iĢlem aracılığı ve (c) bendinde yer alan portföy aracılığı faaliyetlerinin tümünü
birlikte ifade eder.
Emir iletimine aracılık faaliyetinin tanımı
MADDE 11 – (1) Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamında
emir iletimine aracılık faaliyeti sermaye piyasası araçlarına iliĢkin müĢteri emirlerinin yatırım
kuruluĢları tarafından;
a) Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) veya (c) bendi kapsamında
yetkilendirilmiĢ bir yatırım kuruluĢuna veya,
b) Kaldıraçlı iĢlemler hariç olmak üzere ilgili ülkenin yetkili otoritesinden faaliyet izni
almıĢ yurt dıĢında yerleĢik bir kuruluĢa,
iletilmesini ve emirlerin sonuçlarına iliĢkin bilgilendirme yapılmasını ifade eder.
(2) AĢağıdaki faaliyetler de emir iletimine aracılık faaliyeti kapsamında sayılır:
a) Halka arz, tahsisli satıĢ veya nitelikli yatırımcılara satıĢ sırasında taleplerin
toplanmasıyla ilgili olarak taleplerin ilgili yatırım kuruluĢuna iletilmesi ve müĢteriler
tarafından ilgili sermaye piyasası aracının bedeli olarak tevdi edilen nakdin tahsili veya geri
ödenmesi gibi iĢlemleri kapsamak üzere giĢe hizmeti verilmesi.
b) Lehine faaliyet gösterilen iĢlem ve/veya portföy aracılığına yetkili kuruluĢun
sunabileceği yatırım hizmetleri ve faaliyetlerinin yatırımcılara tanıtılması, sözleĢme
akdedilmesine aracı olunması.
c) SözleĢme yapmak isteyen tarafların komisyon karĢılığında bir araya getirilmesi
faaliyetleri.
(3) Ġkinci fıkrada sayılan hizmetler müĢterilerle çerçeve sözleĢme imzalanmaksızın
sunulabilir.
Emir iletimine aracılık faaliyetinde bulunabilecek yatırım kuruluĢları
MADDE 12 – (1) Emir iletimine aracılık faaliyeti Kuruldan izin almak kaydıyla aracı
kurumlar ve kaldıraçlı iĢlemler hariç olmak üzere bankalar tarafından yapılabilir.
Emir iletimine aracılık faaliyetinde bulunmak için aranan özel Ģartlar
MADDE 13 – (1) Emir iletimine aracılık faaliyetinde bulunulmasına izin verilebilmesi
için Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemelerinde
faaliyete geçmek için aranan genel Ģartlara uyulmasına ek olarak yatırım kuruluĢlarının,
a) Kurulun aracı kurumların sermayeleri ve sermaye yeterliliği ile ilgili
düzenlemelerinde bu faaliyet için öngörülen asgari özsermaye yükümlülüğünü yerine getirmiĢ
olması,
b) Emir iletimine aracılık faaliyetlerinin yürütülmesinden sorumlu olacak birimi de
içeren organizasyon yapısını oluĢturmuĢ ve birim yöneticisini istihdam etmiĢ olması,
c) Emir iletimine aracılık faaliyetlerinin yürütüleceği merkez veya merkez dıĢı
örgütlerinde çalıĢacak yeterli sayıda ihtisas personelini istihdam etmiĢ olması,
ç) Emirlerin iletileceği iĢlem veya portföy aracılarının listesi ile bu sürecin nasıl
iĢleyeceğine iliĢkin Ģirket politikasını belirlemiĢ olması,
zorunludur.
(2) Bankaların emir iletimine aracılık faaliyeti baĢvurularında birinci fıkranın (a) bendi
hükmü aranmaz.
Emir iletimine aracılık faaliyetinin yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 14 – (1) Emir iletimine aracılık faaliyetinin yürütülmesi sırasında yatırım
kuruluĢlarının aĢağıdaki ilke ve esaslara uymaları zorunludur:
a) Emir iletimine aracılık yapacak yetkili kuruluĢ ile lehine faaliyet gösterilecek her bir
kuruluĢ arasında tarafların hak ve yükümlülüklerinin belirlendiği bir sözleĢme imzalanması
Ģarttır.
b) Hem emir iletimine aracılığa yetkili kuruluĢun hem lehine faaliyet gösterilen yetkili
kuruluĢun iĢlemlere baĢlamadan önce müĢteri ile ayrı ayrı çerçeve sözleĢme imzalaması
esastır. Ancak her iki yetkili kuruluĢun mutabakatı ve yetkilendirmesiyle emir iletimine
aracılık ve iĢlem aracılığı faaliyetlerine iliĢkin esaslara aynı sözleĢmede yer verilmesi halinde
tek çerçeve sözleĢme yapılması mümkündür.
c) MüĢterilere ait hesap ve iĢlemlerin lehine faaliyet gösterilen kuruluĢ nezdinde müĢteri
bazında izlenmesi gerekir.
ç) Çerçeve sözleĢmeler ile risk bildirimleri dahil lehine faaliyet gösterilen yetkili
kuruluĢa iletilen emirlere iliĢkin belgeler ile kayıtların birer örneğinin emir iletimine aracılık
faaliyetine yetkili kuruluĢ nezdinde saklanması gerekir.
d) Kurulun belge ve kayıt düzenlemeleri uyarınca müĢteriye yapılacak bildirimleri
lehine faaliyet gösterilen kuruluĢ yapmakla yükümlüdür. Ancak müĢterilerin talep etmesi
halinde, hesapların açılması ve emirlerin iletilmesiyle sınırlı olarak ilgili bilgi ve belgelerin
emir iletimine aracılık etmeye yetkili kuruluĢ tarafından da ibraz edilmesi zorunludur.
e) Hem emir iletimine aracılığa yetkili kuruluĢ hem de lehine faaliyet gösterilen yetkili
kuruluĢ, müĢterilerine ait emirlerin gizliliğini korumakla yükümlüdür. MüĢteriye ait emir
bilgileri herhangi bir üçüncü Ģahsa, müĢteri aleyhine ve üçüncü Ģahıs lehine müĢterinin bilgisi
olmaksızın aktarılamaz ve kullanılamaz.
(2) Emir iletimine aracılık faaliyeti kapsamında tesis edilecek her yeni sözleĢme ayrıca
Kurula bildirilir.
Emir iletimine aracılık faaliyetinin yurt dıĢında yerleĢik kuruluĢlarla
yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 15 – (1) Emir iletimine aracılık faaliyetinin yurt dıĢında yerleĢik kuruluĢlarla
yürütülmesi durumunda iĢlemlere baĢlamadan önce Kurula bildirimde bulunulması
zorunludur. Bu fıkra kapsamında tesis edilecek her yeni sözleĢme ayrıca bildirime tabidir.
(2) Emir iletimine aracılık faaliyetinin yurt dıĢında yerleĢik kuruluĢlarla yapılması
halinde;
a) ĠĢlemlerin yürütüleceği ülkenin yetkili otoritesinden faaliyet izni almıĢ kuruluĢlar ile
yazılı sözleĢme yapılması,
b) Hem emir iletimine aracılığa yetkili kuruluĢun hem lehine faaliyet gösterilen
yurtdıĢında yerleĢik yetkili kuruluĢun iĢlemlere baĢlamadan önce müĢteri ile ayrı ayrı çerçeve
sözleĢme imzalaması,
c) Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemeleri
uyarınca müĢteriye gerekli risk bildiriminin yapılmıĢ olması,
ç) Çerçeve sözleĢmeler ile risk bildirimleri dahil lehine faaliyet gösterilen yetkili
kuruluĢa iletilen emirlere iliĢkin tüm bilgi ve belgelerin birer örneğinin emir iletimine aracılık
faaliyetine yetkili kuruluĢ nezdinde saklanması ve bu bilgilerin talebi halinde müĢteriye
ibrazı,
zorunludur.
(3) Bu madde uyarınca Kurula yapılacak bildirimler ilgili ülkenin yetkili otoritesi ile
Kurul arasında yeterli bilgi akıĢı ve ülke mevzuatları arasında uyum olup olmadığı açısından
değerlendirilir. Kurula yapılan bildirimi takiben 20 iĢ günü içinde Kurulca aksi yönde görüĢ
bildirilmedikçe, bildirim konusu hizmet ve faaliyet bu Tebliğde belirtilen esaslara uygun
(4) Yatırım kuruluĢlarınca kaldıraçlı alım satım iĢlemlerine yönelik olarak yurt dıĢında
yerleĢik kuruluĢlarla emir iletimine aracılık faaliyeti yürütülemez.
(5) Kurulun yabancı sermaye piyasası araçlarının Kurul kaydına alınmasına ve satıĢına
iliĢkin düzenlemeleri saklıdır.
ĠĢlem aracılığı faaliyetinin tanımı
MADDE 16 – (1) Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi kapsamında
iĢlem aracılığı faaliyeti, emir iletimine aracılık faaliyetine ek olarak, müĢterilerin sermaye
piyasası araçlarıyla ilgili alım veya satım emirlerinin müĢteri adına ve hesabına veya kendi
adına ve müĢteri hesabına yatırım kuruluĢları tarafından,
a) Borsalar ya da teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerlerine,
b) Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında yetkilendirilmiĢ
bir kuruluĢa,
c) Kaldıraçlı iĢlemler hariç olmak üzere ilgili ülkenin yetkili otoritesinden faaliyet izni
almıĢ yurt dıĢında yerleĢik bir kuruluĢa,
iletilmek suretiyle gerçekleĢtirilmesini ifade eder.
ĠĢlem aracılığı faaliyetinde bulunabilecek yatırım kuruluĢları
MADDE 17 – (1) ĠĢlem aracılığı faaliyeti Kuruldan izin almak kaydıyla;
a) Aracı kurumlar tarafından sermaye piyasası araçları üzerinde,
b) Bankalar tarafından paylar, kaldıraçlı iĢlemler ile pay endekslerine ya da paylara
dayalı türev araçlar hariç olmak üzere sermaye piyasası araçları üzerinde,
yapılabilir.
(2) ĠĢlem aracılığı faaliyetinde bulunabilecek kuruluĢları sermaye piyasası araçları
bazında gösterir tablo EK/1‘de yer almaktadır.
ĠĢlem aracılığı faaliyetinde bulunmak için aranan özel Ģartlar
MADDE 18 – (1) ĠĢlem aracılığı faaliyetinde bulunulmasına izin verilebilmesi için
Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemelerinde faaliyete
geçmek için aranan genel Ģartlara ve 13 üncü maddede yer alan emir iletimine aracılık
faaliyetine iliĢkin özel Ģartlara uyulmasına ek olarak yatırım kuruluĢlarının,
a) 59 uncu maddenin üçüncü fıkrasının (a) bendi uyarınca sınırlı saklama hizmeti
vermek üzere faaliyet izni almıĢ veya bu izni almak üzere Kurula baĢvurmuĢ olması,
b) Kurulun aracı kurumların sermayeleri ve sermaye yeterliliği ile ilgili
olması,
c) ĠĢlemlerin gerçekleĢtirileceği piyasalar ile varsa birlikte çalıĢacağı emir iletimine
aracılığa ve portföy aracılığına yetkili kuruluĢların listesi ile bu sürecin nasıl iĢleyeceğine
iliĢkin emir gerçekleĢtirme politikasını belirlemiĢ olması,
ç) Türev araç iĢlemleri yapacak yatırım kuruluĢlarının ayrıca; yeterli sayıda türev
araçlar müĢteri temsilcisi ile muhasebe ve operasyon sorumlusunu görevlendirmiĢ olması,
gerekir.
(2) Bankaların iĢlem aracılığı faaliyeti baĢvurularında birinci fıkranın (b) bendi
aranmaz.
ĠĢlem aracılığı faaliyetinin yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 19 – (1) ĠĢlem aracılığı faaliyetinin yürütülmesi sırasında yatırım
kuruluĢlarının aĢağıdaki esaslara uymaları zorunludur:
a) Yatırım kuruluĢları müĢteri emirlerini, emir gerçekleĢtirme politikası, çerçeve
sözleĢmede belirtilen esaslar, müĢteri emrini en iyi Ģekilde gerçekleĢtirme yükümlülüğü, özen
ve sadakat borcu çerçevesinde kabul ederek yerine getirir.
b) Borsada iĢlem yapmayı gerektiren emirler ayrıca ilgili mevzuatta belirlenen esaslar
çerçevesinde alınır ve yerine getirilir.
c) ĠĢlem aracılığına yetkili kuruluĢların, emirleri portföy aracılığı faaliyetine yetkili bir
kuruluĢa iletmek suretiyle gerçekleĢtirmeleri halinde;
1) ĠĢlemlere baĢlamadan önce bu kuruluĢla tarafların karĢılıklı hak ve yükümlülüklerini
içeren yazılı bir sözleĢme imzalaması,
2) MüĢterilere ait hesap ve iĢlemleri kendi nezdinde müĢteri bazında izlemesi,
3) MüĢteri emirlerini kendi hesabına veya iliĢkili kiĢilerin hesabına verilen aynı fiyatlı
emirlerden öncelikli olarak yerine getirmesi,
gerekir.
ç) Tezgahüstü türev araç iĢlemleriyle ilgili olarak müĢterilerin kesinleĢmiĢ nakit
alacaklarının müĢteri talebi üzerine, en geç 3 iĢ günü içinde tam ve nakden ödenmesi gerekir.
d) Kaldıraçlı iĢlemlerle ilgili olarak yatırılan teminat tutarlarının üzerinde bir kayba
uğratacak Ģekilde müĢterilere iĢlem yaptırılamaz. Yatırımcının piyasa koĢullarından dolayı
teminatından daha fazla zarara uğraması halinde söz konusu zarar yatırımcıdan talep
edilemez.
e) Yatırım kuruluĢları müĢteri emirlerinin gizliliğini korumakla yükümlüdür. MüĢteriye
ait emir bilgileri herhangi bir üçüncü Ģahsa, müĢteri aleyhine ve üçüncü Ģahıs lehine
müĢterinin bilgisi olmaksızın aktarılamaz ve kullanılamaz.
ĠĢlem aracılığı faaliyetinin yurt dıĢı piyasalarda yürütülmesine iliĢkin ilke ve
esaslar
MADDE 20 – (1) Yurt dıĢı piyasalarda iĢlem aracılığı faaliyeti, yurt dıĢında herhangi
bir borsaya veya teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerlerine üye olmak suretiyle veya ilgili ülkenin
yetkili otoritesinden faaliyet izni almıĢ yurt dıĢında yerleĢik bir kuruluĢ vasıtasıyla
yürütülebilir. Bu durumda Kurula iĢlemlere baĢlamadan önce bildirimde bulunulması
zorunludur. Bu fıkra kapsamında tesis edilecek her yeni üyelik ve sözleĢme ayrıca bildirime
tabidir.
(2) Yurt dıĢı piyasalarda iĢlem aracılığı faaliyetinde bulunacak yatırım kuruluĢlarının;
a) ĠĢlemleri ilgili ülkenin yetkili otoritesinden faaliyet izni almıĢ yurt dıĢında yerleĢik bir
kuruluĢ vasıtasıyla yürütmesi durumunda, söz konusu kuruluĢlarla 19 uncu maddenin birinci
fıkrasının (c) bendinin (1) numaralı alt bendi uyarınca yazılı sözleĢme yapması,
b) MüĢteriyle yurt dıĢı iĢlemlerle ilgili olarak çerçeve sözleĢme imzalamıĢ ve Kurulun
yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemeleri uyarınca gerekli risk
bildirimini yapmıĢ olması,
c) Yurt dıĢı piyasalarda yapacakları iĢlemleri müĢteri bazında izlemesi, bunu teminen
gerekli ve yeterli belge, kayıt, iletiĢim, muhasebe ve iç kontrol sistemini oluĢturması,
ç) ĠĢlemleri yurt dıĢında herhangi bir borsaya veya teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerlerine
üye olmak suretiyle yürütmesi durumunda, ilgili otoriteye yapılan raporlamalarda yer alan
mali veya hukuki durumu etkileyebilecek hususlar ile ilgili otorite tarafından uygulanan
yaptırımları, durumun ortaya çıktığı tarihten itibaren 3 iĢ günü içerisinde Kurula bildirmesi,
gerekir.
(3) Bu madde uyarınca Kurula yapılacak bildirimler ilgili ülkenin yetkili otoritesi ile
Kurul arasında yeterli bilgi akıĢı ve ülke mevzuatları arasında uyum olup olmadığı açısından
değerlendirilir. Kurula yapılan bildirimi takiben 20 iĢ günü içinde Kurulca aksi yönde görüĢ
bildirilmedikçe, bildirim konusu hizmet ve faaliyet bu Tebliğde belirtilen esaslara uygun
(4) Yatırım kuruluĢlarınca kaldıraçlı alım satım iĢlemlerine yönelik olarak yurt dıĢı
piyasalarda iĢlem aracılığı faaliyeti yürütülemez.
Portföy aracılığı faaliyetinin tanımı
MADDE 21 – (1) Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında
portföy aracılığı faaliyeti, iĢlem aracılığı faaliyetine ek olarak, yatırım kuruluĢlarının
müĢterilerin sermaye piyasası araçlarıyla ilgili alım veya satım emirlerini karĢı taraf olarak
yerine getirmesi faaliyetini ifade eder.
Portföy aracılığı faaliyetinde bulunabilecek yatırım kuruluĢları
MADDE 22 – (1) Portföy aracılığı faaliyeti Kuruldan izin almak kaydıyla,
a) Aracı kurumlar tarafından sermaye piyasası araçları üzerinde,
b) Bankalar tarafından paylar, kaldıraçlı iĢlemler ile paylara dayalı türev araçlar hariç
olmak üzere sermaye piyasası araçları üzerinde,
borsa mevzuatı hükümleri saklı kalmak üzere yapılabilir. Ancak, pay endekslerine
dayalı türev araç iĢlemleri Kuruldan izin almak kaydıyla bankalar tarafından da yapılabilir.
(2) Portföy aracılığı faaliyetinde bulunabilecek kuruluĢları sermaye piyasası araçları
bazında gösterir tablo EK/2‘de yer almaktadır.
Portföy aracılığı faaliyetinde bulunmak için aranan özel Ģartlar
MADDE 23 – (1) Portföy aracılığı faaliyetinde bulunulmasına izin verilebilmesi için,
Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemelerinde faaliyete
geçmek için aranan genel Ģartlara ve iĢlem aracılığı faaliyetine iliĢkin aranan özel Ģartlara
uyulmasına ek olarak yatırım kuruluĢlarının,
b) Kurulun aracı kurumların sermayeleri ve sermaye yeterliliği ile ilgili
olması,
c) Portföy aracılığı faaliyetine konu iĢlemlerle ilgili olarak risk yönetim birimini
oluĢturmuĢ olması,
ç) Münhasıran istihdam edilmiĢ ve finans piyasalarında en az 5 yıllık deneyime sahip
bir birim yöneticisi ile ona bağlı olarak çalıĢacak yeterli sayıda ihtisas personelini
görevlendirmiĢ olması,
d) Birim yöneticisi ve ihtisas personelinin yapılacak iĢlemlerin niteliğine göre Sermaye
Piyasası Faaliyetleri Ġleri Düzey veya Türev Araçlar lisansına sahip olması,
e) ĠĢlemlerin gerçekleĢtirileceği piyasalar ile varsa birlikte çalıĢacağı emir iletimine
aracılığa, iĢlem aracılığına ve portföy aracılığına yetkili kuruluĢların listesi ile bu sürecin nasıl
iĢleyeceğine iliĢkin emir gerçekleĢtirme politikasını belirlemiĢ olması,
gerekir.
(2) Bankaların portföy aracılığı faaliyeti baĢvurularında birinci fıkranın (b) ve
bankaların sahip olduğu risk yönetiminden sorumlu biriminin portföy aracılığı faaliyetine
iliĢkin riskleri de izlemesi koĢuluyla birinci fıkranın (c) bendi hükmü aranmaz.
Portföy aracılığı faaliyetinin yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 24 – (1) Portföy aracılığı faaliyetinin yürütülmesi sırasında, iĢlem aracılığı
faaliyetine iliĢkin ilke ve esaslara ek olarak aĢağıdaki ilke ve esaslara uyulması zorunludur:
a) Yatırım kuruluĢları müĢteri emirlerini, emir gerçekleĢtirme politikası, çerçeve
sözleĢmede belirtilen esaslar, müĢteri emrini en iyi Ģekilde gerçekleĢtirme yükümlülüğü, özen
ve sadakat borcu çerçevesinde kabul ederek yerine getirir.
b) ĠĢlemlerin gerçekleĢtirileceği fiyatların genel piyasa koĢulları ve gerçeğe uygun
değerleri ile uyumlu olarak nesnel bir biçimde belirlenmesi gerekir.
c) Kaldıraçlı iĢlemlerle ilgili olarak yatırılan teminat tutarlarının üzerinde bir kayba
uğratacak Ģekilde müĢterilere iĢlem yaptırılamaz. Yatırımcının piyasa koĢullarından dolayı
teminatından daha fazla zarara uğraması halinde söz konusu zarar yatırımcıdan talep
edilemez.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Türev Araç ĠĢlemlerine ĠliĢkin Özel Hükümler
Türev araç iĢlemleri
MADDE 25 – (1) Kaldıraçlı iĢlemler dıĢında kalan türev araçlara iliĢkin emir iletimi,
iĢlem ya da portföy aracılığı faaliyetleri, iĢlemlerin niteliğine göre borsalar ve teĢkilatlanmıĢ
diğer pazar yerlerinde ya da tezgahüstü piyasalarda yapılabilir.
Türev araç iĢlemi kapsamına girmeyen haller
MADDE 26 – (1) AĢağıda belirtilenler türev araç iĢlemi kapsamında değildir:
a) Döviz, kıymetli maden, kıymetli taĢ, mal veya diğer varlıkların fiziki olarak alım
satımı.
b) Gerçek ve/veya tüzel kiĢilerin kendi aralarında bir yatırım kuruluĢu aracılığı
olmaksızın gerçekleĢtirdiği, ticari veya mesleki faaliyet sayılamayacak nitelikteki türev araç
alım satım iĢlemleri.
Kaldıraçlı iĢlemlerde kaldıraç oranı ve teminatlar
MADDE 27 – (1) Kaldıraçlı iĢlemlerde kaldıraç oranı, iĢlem yapmak için yatırılan
teminat tutarı karĢılığında alınabilecek pozisyon tutarını gösteren orandır. Kaldıraçlı
iĢlemlerde uygulanacak kaldıraç oranı 100:1‘i geçemez. Kurul gerekli gördüğü hallerde bu
oranı değiĢtirme ve varlık bazında kaldıraç oranı belirleme yetkisini haizdir.
(2) Bu iĢlemlerde müĢterilere uygulanacak kaldıraç oranı 100:1‘i aĢmamak kaydıyla
yatırım kuruluĢları ile müĢteriler arasında imzalanacak çerçeve sözleĢmede serbestçe
belirlenir. Söz konusu oranın daha sonra değiĢtirilebilmesi için tarafların yazılı onayı
gereklidir.
(3) Kaldıraçlı iĢlemlerde teminat olarak yalnızca nakit olarak Türk Lirası veya Türkiye
Cumhuriyet Merkez Bankası tarafından günlük alım satım kurları ilan edilen yabancı para
birimleri döviz kabul edilir. Kurul gerekli gördüğü hallerde müĢteri bazında farklı kıymetlerin
teminat olarak kabul edilmesini isteyebilir.
(4) Teminat oranının hesaplanması, teminat takibi ve teminat tamamlama yükümlülüğü
ile pozisyonların otomatik kapanmasına iliĢkin esaslar ve teminat olarak yatırılan nakdin
baĢka bir para birimine çevrilmesinde esas alınacak kurlar çerçeve sözleĢmede belirlenir.
(5) Kaldıraçlı iĢlemlerde teminatların saklanmasına iliĢkin esaslar Kurulca belirlenir.
Kaldıraçlı iĢlem kapsamına girmeyen haller
MADDE 28 – (1) AĢağıda belirtilen iĢ ve iĢlemler kaldıraçlı iĢlem kapsamında değildir:
a) Kaldıraçlı alım satım iĢlemlerine konu edilebilecek varlıkların fiziki alım satımı.
b) Bankalar arasında yapılan iĢlemler ile bankalar tarafından aracı kurumlara likidite
sağlanması amacıyla yapılan iĢlemler.
Kaldıraçlı iĢlemlerde emir iptali
MADDE 29 – (1) GerçekleĢmiĢ müĢteri emirleri aracı kurumlarca iptal edilemez veya
değiĢtirilemez. Ancak;
a) Ġtiraz üzerine müĢteri lehine bir iyileĢtirme yapılması amacıyla,
b) ĠĢlem platformunda meydana gelen teknik bir sorun nedeniyle ortaya çıkan müĢteri
mağduriyetinin giderilmesi amacıyla,
c) MüĢteri emrinin alınması sonrasında, aracı kurumun söz konusu emre iliĢkin olarak
baĢka bir kuruluĢ nezdinde korunma amaçlı olarak almıĢ olduğu pozisyonun karĢı tarafça iptal
edilmesi veya fiyatının değiĢtirilmesi durumunda,
emir iptali veya fiyat değiĢikliği yapılabilir.
(2) Aracı kurum, birinci fıkranın (b) bendi kapsamında bir iĢlem tesis etmek isterse,
teknik sorundan olumsuz olarak etkilenmiĢ olan tüm müĢteriler için söz konusu uygulama
gerçekleĢtirilir. Birinci fıkranın (c) bendi kapsamında bir emir iptali veya fiyat değiĢikliği
gerçekleĢtirilmesi halinde ise, ilgili müĢterilere gerekçesi ile birlikte en seri iletiĢim aracıyla
bildirim yapılır.
(3) Bekleyen emirlerin hangi koĢullar altında iptal edilebileceğine veya fiyatlarının
değiĢtirilebileceğine ve müĢteri hesaplarının hangi koĢullarda iĢleme kapatılabileceğine iliĢkin
hususlar çerçeve sözleĢmede belirlenir.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Alım Satım Aracılığı Faaliyetine ĠliĢkin Genel Hükümler
MüĢteri emrini en iyi Ģekilde gerçekleĢtirme yükümlülüğü
MADDE 30 – (1) Yatırım kuruluĢu, alım satım aracılığı faaliyetlerinin icrası sırasında
müĢterilerin fiyat, maliyet, hız, takas, saklama, karĢı taraf ve benzeri hususlardaki tercihlerini
göz önüne alarak emir gerçekleĢtirme politikası çerçevesinde müĢteri için mümkün olan en iyi
sonucu verecek Ģekilde emirleri yerine getirmekle yükümlüdür.
(2) MüĢteri tarafından emrin belirli bir kuruluĢ veya piyasaya iletilmesi yönünde açık
bir talimatının bulunduğu durumda yatırım kuruluĢu müĢteri emrini en iyi Ģekilde
gerçekleĢtirme yükümlülüğünü yerine getirmiĢ sayılır.
Alım satım aracılığı faaliyetleri sırasında sorumluluk
MADDE 31 – (1) Alım satım aracılığı faaliyetlerinin yürütülmesine birden fazla yatırım
kuruluĢunun dahil olması durumunda, emir iletimine aracılık, iĢlem aracılığı ve portföy
aracılığı faaliyetini gerçekleĢtiren yatırım kuruluĢlarının her biri yerine getirdikleri
iĢlemlerden dolayı genel hükümler çerçevesinde sorumludur.
(2) Her bir yatırım kuruluĢuna ait sorumluluğun sınırları, mevzuatla belirlenen faaliyet
ilke ve esaslarına aykırı olmamak kaydıyla bu kuruluĢların birbirleriyle akdettikleri
sözleĢmelerde belirlenir ve bu hususlara müĢteriler ile akdedilen çerçeve sözleĢmelerde yer
verilir.
Borsa dıĢı iĢlemlerde fiyatların kamuya duyurulması
MADDE 32 – (1) Borsada iĢlem gören sermaye piyasası araçlarına iliĢkin olarak
yatırım kuruluĢlarının borsa dıĢında verdikleri alım satım fiyat tekliflerinin MKK tarafından
belirlenecek bir veya birden fazla veri yayın kuruluĢu vasıtasıyla kamuya açıklanması
zorunludur.
(2) Yatırım kuruluĢlarının, herhangi bir müĢterinin ihtiyacı ve talebi doğrultusunda
müĢteri ile bire bir oluĢturdukları türev araçlar hariç olmak üzere borsada iĢlem görmeyen
sermaye piyasası araçları için verdikleri alım satım fiyat tekliflerini kendi internet sitelerinde
anlık olarak yayınlamaları ve MKK tarafından belirlenecek bir veya birden fazla veri yayın
kuruluĢu vasıtasıyla kamuya açıklamaları zorunludur.
(3) Birinci ve ikinci fıkrada yer alanlara ek olarak, sermaye piyasası araçlarına iliĢkin
olarak borsa dıĢında gerçekleĢtirilen iĢlemlerde fiyatların kamuya duyurulmasına iliĢkin
esaslar Kurulca belirlenebilir.
Yetkili yatırım kuruluĢlarının bildirim yükümlülükleri
MADDE 33 – (1) Alım satım aracılığı faaliyetlerinde bulunmak üzere Kurul tarafından
yetkilendirilmiĢ yatırım kuruluĢları, bu faaliyetlere iliĢkin Kurulca belirlenen esaslar
çerçevesinde periyodik olarak bildirim yapmakla yükümlüdür.
Teminatlar
MADDE 34 – (1) Yatırım kuruluĢları, yatırımcılardan yatırım hizmet ve faaliyetleri,
kredili sermaye piyasası aracı iĢlemleri, sermaye piyasası araçlarının ödünç iĢlemleri veya
açığa satıĢ iĢlemleri ile diğer yan hizmetler nedeniyle teminat verilmesini isteyebilirler.
Mevzuatta teminat istenmesinin zorunlu olduğu haller saklıdır.
(2) Yatırımcıların her ne surette olursa olsun yatırım kuruluĢları nezdinde bulunan nakit
ve sermaye piyasası araçları, yatırım kuruluĢlarının malvarlıklarından ayrı izlenir. Söz konusu
varlıklar, yatırımcıların yazılı açık izni olmaksızın, tevdi edilen kurumlar tarafından tevdi
amacı dıĢında kendilerine veya üçüncü kiĢilere menfaat sağlayacak Ģekilde kullanılamazlar.
(3) Teminatların saklanmasına iliĢkin esaslar Kurulca belirlenir.
Elektronik ortamda alım satım emirlerinin iletimi
MADDE 35 – (1) Yatırım kuruluĢları, alım satım aracılığı faaliyeti kapsamında
elektronik ortamda emir kabul edebilirler. Söz konusu iĢlemler müĢterilerle çerçeve sözleĢme
imzalanması, müĢterilere hesap açılması ve MKK‘dan sicil numarası alınması ile ilgili
yükümlülüklere tabidir.
(2) Borsa veya teĢkilatlanmıĢ diğer pazar yerlerine ya da tezgahüstü piyasaya iletilmek
veya kendi nezdlerinde gerçekleĢtirmek üzere elektronik ortamda emir kabul edecek olan
yatırım kuruluĢları,
a) Elektronik ortamda aldıkları emirler için yazılı veya sözlü olarak kabul ettikleri diğer
emirlerin iletilmesinde uyulması gereken öncelik kurallarına riayet ederek, elektronik ortamda
emir ileten müĢterileri ile diğer yollarla emir ileten müĢterileri arasında eĢitsizliklerin ortaya
çıkmasına engel olmakla,
b) Elektronik ortamda aldıkları emirler için Kurulun belge ve kayıt düzenlemelerinde
yer alan yükümlülükleri sağlamakla,
c) Yürütecekleri yatırım hizmet ve faaliyetlerine göre gerekli risk bildirim formlarının
birer örneğine elektronik ortamda yer vermekle,
ç) Elektronik ortamda kabul edilen emirlerin izlenmesi, iletilmesi, bu emirlere iliĢkin
kayıtların tutulması ve müĢterilerle iletiĢimin sağlanması için yeterli sayıda personel istihdam
etmekle,
d) Kullanacakları bilgi iĢlem altyapısının;
1) Tüm emirlerin alınıĢ zamanına göre sıralanmasına imkan verecek nitelikte olmasını
sağlamakla,
2) GerçekleĢmeyen, iptal edilen ve değiĢtirilen emirler de dahil olmak üzere
gerçekleĢtirilen tüm iĢlemlere iliĢkin tarih, zaman, miktar, fiyat, kullanılan kaldıraç oranı ve
diğer tüm unsurları ve hesap hareketlerini ve zaman bilgisini gösterecek Ģekilde müĢterilere
yansıtılan tüm fiyat bilgilerini anlık olarak kaydetmesini sağlamakla,
3) MüĢterilerin teminatlarını, alacak ve borçlarını, açık pozisyonlarını ve kar zarar
durumlarını anlık olarak takip etmesine ve gerekli risk kontrollerini yapmasına elveriĢli
olmasını sağlamakla,
e) Bilgi iĢlem altyapısının kapasite ve güvenliği konusunda periyodik kontrollerini
yapmakla, herhangi bir sistematik hatada verilerin güvenliğinin ve iĢlemlerin devamının
sağlanması için iĢlemlerin yapıldığı kurulu alandan farklı bir yerde verilerin depolandığı
sunucuların yer aldığı bir sistem kurmakla ve verileri burada yedeklemekle, platforma
gelebilecek tehditleri minimum düzeye indirecek tedbirleri almakla,
f) Elektronik iĢlem platformunun müĢteri rızası olmaksızın üçüncü kiĢilerce kullanımını
engellemeye yönelik gerekli güvenlik tedbirlerini almak ve elektronik iĢlem platformunun
üçüncü kiĢilerce kullanılıp kullanılmadığına yönelik düzenli incelemelerde bulunmakla,
g) Elektronik iĢlem platformu ile müĢteri arasındaki veri iletiĢiminin yetkisiz kiĢilerce
dinlenmesi veya kesilmesi ile verilerin değiĢtirilmesinin engellenmesi için gerekli bilgi
güvenliği tedbirlerini almakla,
yükümlüdürler.
(3) Alım satım aracılığı faaliyetini sadece elektronik ortamda yürütecek yatırım
kuruluĢlarının faaliyet Ģartları, baĢvuru esnasında Kurul tarafından ayrıca değerlendirilir.
(4) Kurul gerekli görmesi halinde yatırım kuruluĢlarının bilgi iĢlem altyapısının
bağımsız bir veya daha fazla kuruluĢ tarafından Kurulca belirlenecek esaslar çerçevesinde
denetlenmesini talep edebilir.
Tezgahüstü piyasalarda gerçekleĢtirilen iĢlemlerin takası
MADDE 36 – (1) Merkezi takasa konu edilecek sermaye piyasası araçları ile takasın
gerçekleĢtirilmesine iliĢkin usul ve esaslar, tesis edilecek limitler dahilinde ve sistemik riskin
azaltılması ilkesi çerçevesinde ilgili merkezi takas kuruluĢunun önerisi üzerine Kurulca
belirlenir.
(2) Kurul, yatırım kuruluĢlarının tezgahüstü piyasalarda gerçekleĢtirdikleri iĢlemlerin
takasının merkezi karĢı taraf olarak yetkilendirilmiĢ bir kuruluĢ nezdinde gerçekleĢtirilmesini
zorunlu tutabilir.
ALTINCI BÖLÜM
Bireysel Portföy Yöneticiliği Faaliyeti
Bireysel portföy yöneticiliği faaliyeti
MADDE 37 – (1) Bireysel portföy yöneticiliği; kolektif yatırım kuruluĢlarının
portföyleri hariç olmak üzere, finansal varlıklardan oluĢan portföylerin, her bir müĢteri adına,
doğrudan veya dolaylı bir menfaat sağlamak üzere vekil sıfatıyla yönetilmesidir.
(2) Bireysel portföy yöneticiliği, müĢterilerin mali durumuna, risk-getiri tercihlerine ve
yatırım süresine uygun portföyler oluĢturulması ve yönetilmesi, söz konusu portföylerin takip
edilmesi ve müĢterinin Kurulun ilgili düzenlemeleri uyarınca bilgilendirilmesi hizmetini
kapsar.
Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetinde bulunabilecek yetkili kuruluĢlar
MADDE 38 – (1) Bireysel portföy yöneticiliği faaliyeti, Kuruldan izin almak kaydıyla
aracı kurumlar, yatırım ve kalkınma bankaları ile portföy yönetim Ģirketleri tarafından
yapılabilir.
(2) Portföy yönetim Ģirketlerinin kuruluĢ ve faaliyete geçiĢine iliĢkin usul ve esaslar
Kurulun portföy yöneticiliği faaliyetine ve bu faaliyette bulunacak kurumlar ile ilgili
düzenlemelerinde belirlenir.
Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetinde bulunmak için aranan özel Ģartlar
MADDE 39 – (1) Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetinde bulunulmasına izin
verilebilmesi için Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili
düzenlemelerinde faaliyete geçmek için aranan genel Ģartlara ek olarak yetkili kuruluĢların,
olması,
b) 4 yıllık lisans eğitimi veren kurumlardan mezun ve finans piyasalarında en az 5 yıllık
tecrübesi olan yeterli sayıda portföy yöneticisini istihdam etmiĢ olması,
c) Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetinin yürütülmesini teminen araĢtırma birimini
oluĢturmuĢ, birim yöneticisini ve ona bağlı olarak çalıĢacak yeterli sayıda araĢtırma uzmanını
zorunludur.
(2) Kalkınma ve yatırım bankalarının bireysel portföy yöneticiliği faaliyeti
baĢvurularında birinci fıkranın (a) bendi hükmü aranmaz.
(3) Yatırım kuruluĢunun veya portföy yönetim Ģirketinin baĢka bir kuruluĢtan saklama
hizmeti almak istemesi ya da ilgili müĢterinin saklama hizmetini baĢka bir kuruluĢtan almak
istemesi durumunda, yönetilen portföylere iliĢkin varlıkların saklanacağı yatırım kuruluĢu ile
62 nci madde uyarınca sözleĢme imzalaması gerekir.
Yerindelik testi
MADDE 40 – (1) Yetkili kuruluĢun bir müĢteriye bireysel portföy yöneticiliği veya
yatırım danıĢmanlığı hizmeti sunmak üzere çerçeve sözleĢmesi imzalamasından önce
―yerindelik testi‖ uygulaması zorunludur. Yerindelik testi, bireysel portföy yöneticiliği veya
yatırım danıĢmanlığı kapsamında müĢteriye sunulacak hizmet ile müĢterinin yatırım amaçları,
mali durumu ile bilgi ve tecrübesinin uyumlu olup olmadığının yetkili kuruluĢlar tarafından
değerlendirilmesidir. Bireysel portföy yöneticiliği veya yatırım danıĢmanlığı hizmeti
yerindelik testinin sonucuna uygun olarak sunulur.
(2) Yerindelik testinin yapılabilmesi için yetkili kuruluĢ müĢteriden aĢağıda yer alan
hususlar hakkında yazılı bilgi alır ve buna uygun standart formları geliĢtirir:
a) MüĢterinin yatırım amaçlarına iliĢkin olarak; yatırım süresi ile risk ve getiri tercihleri.
b) MüĢterinin mali durumunun yatırımın risklerini karĢılayacak yeterlilikte olup
olmadığına iliĢkin olarak; gelir düzeyi ve yatırım amaçlı varlığı hakkında bilgi.
c) MüĢterinin portföyünde veya hesabında gerçekleĢtirilecek iĢlemlere iliĢkin riskleri
anlayacak bilgi ve tecrübeye sahip olup olmadığına iliĢkin olarak; müĢterinin yaĢı ve mesleği,
eğitim durumu, genel ya da profesyonel müĢteri olduğu, geçmiĢte gerçekleĢtirdiği iĢlemlere
konu olan sermaye piyasası araçları, söz konusu iĢlemlerin türü, niteliği, hacmi ve sıklığı.
(3) Yetkili kuruluĢun müĢterinin mali durumunun yatırım risklerini karĢılayacak
yeterlilikte olup olmadığına iliĢkin yapacağı değerlendirme, müĢterinin gelir düzeyi ve yatırım
amaçlı varlığı hakkında sunduğu bilgilerle sınırlıdır.
(4) Talebe dayalı olarak kabul edilenler hariç olmak üzere profesyonel müĢteriler ile
ilgili olarak ikinci fıkranın (b) ve (c) bendinde yer alan bilgilerin alınması zorunlu değildir.
(5) MüĢterinin yerindelik testi için verdiği bilgilerin incelenmesi sonucunda, müĢteriye
yerindelik testinin sonuçlarına uygun olmayan bireysel portföy yöneticiliği veya yatırım
danıĢmanlığı hizmeti sunulamaz.
(6) MüĢterinin yerindelik testi için istenen bilgileri vermemesi veya eksik ya da güncel
olmadığı açıkça anlaĢılabilen bilgi vermesi durumunda bu müĢteriye bireysel portföy
yöneticiliği veya yatırım danıĢmanlığı hizmeti sunulamaz. Bu durumda yetkili kuruluĢ
müĢteriye, söz konusu hizmetlerin kendisine verilemeyeceği konusunda yazılı bildirim
yapmak zorundadır.
(7) MüĢteri yerindelik testi için verdiği bilgilerin doğruluğundan sorumludur. Yetkili
kuruluĢ, belirli dönemler itibariyle söz konusu bilgilerin güncellenmesini müĢteriden talep
edebilir.
(8) Yetkili kuruluĢ hizmetin sunulması sırasında müĢterinin eksik, güncel olmayan ya da
gerçeğe aykırı bilgi verdiğini öğrenmesi veya tespit etmesi durumunda sunulan hizmeti
sonlandırır.
(9) Bu bilgilerin sunulacak hizmet ve faaliyetlerin yerinde olup olmadığının ölçülmesi
amacıyla istendiğinin müĢterilere bildirilmesi gerekir. Yetkili kuruluĢlar, müĢterilerine söz
konusu bilgileri vermemeleri hususunda telkinde bulunamaz.
(10) Yerindelik testinin yapılması için alınan tevsik edici bilgi ve belgeler ile altıncı
fıkra uyarınca yapılan uyarıların bir örneği Kurulun belge ve kayıt düzeni ile ilgili
düzenlemelerinde belirlenen süreler kapsamında saklanır.
Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetinin yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 41 – (1) Yetkili kuruluĢlar portföy yöneticiliği faaliyetinin yürütülmesi
sırasında müĢterilerinin çıkarlarını gözetmek ve bu kapsamda aĢağıdaki ilke ve esaslara
uymakla yükümlüdür:
a) Portföy için yapılan bir alım satım iĢleminden dolayı herhangi bir ihraççıdan veya
yatırım kuruluĢundan kendi lehine komisyon, iskonto ve benzeri menfaat sağlıyorsa, bu
durumu müĢterisine hizmeti sunmadan önce açıklamak zorundadır.
b) MüĢterinin yazılı bir talimatı olmadan borsalarda iĢlem görmeyen varlıklar ile rayiç
değerinin üstündeki varlıkları yönettikleri portföye alamaz ve portföyden bu değerin altında
varlık satamaz.
c) Portföyde yer alan varlıklar üzerinde kendi veya üçüncü Ģahıslar lehine herhangi bir
hukuki tasarrufta bulunamaz. MüĢterinin yazılı talimatı olmadan portföyde yer alan varlıkları,
portföy yönetimi amacı dıĢında bir baĢka Ģahsa devir veya teslim edemez.
ç) MüĢteri hesabına vereceği emirlerde gerekli özen ve dikkati göstermek zorundadır.
d) Herhangi bir Ģekilde kendine çıkar sağlamak üzere varlıkların alım satımını yapamaz.
e) Basiretli bir tacir gibi davranmak ve yönettiği portföyleriyle çıkar çatıĢmasına
meydan vermemek koĢuluyla kendine ait nakdi, portföy yönetimine konu olan araç ve
iĢlemlerle değerlendirebilir.
f) Birden fazla portföy yönettiğinde objektif iyiniyet kurallarına aykırı olarak
portföylerden biri veya birden fazlası lehine, diğerleri aleyhine sonuç verebilecek iĢlemlerde
bulunamaz.
g) Yatırım kararlarını, güvenilir gerekçe, bilgi, belge ve analizlere dayandırmak ve
çerçeve sözleĢme ile belirlenen yatırım ilkelerine uymak zorundadır. Bu bilgi ve belgeler ile
alım satım kararlarına mesnet teĢkil eden araĢtırma ve raporların Kurulun belge ve kayıt ile
ilgili düzenlemelerinde belirtilen süreyle yetkili kuruluĢ nezdinde saklanması zorunludur.
ğ) Portföyün önceden saptanmıĢ belirli bir getiriyi sağlayacağına dair herhangi bir sözlü
veya yazılı garanti veremez ve ilan ve reklamlarında bu anlama gelebilecek ifadeleri
kullanamaz.
h) Portföyün menfaatleriyle kendi menfaatleri arasında çatıĢma olan durumlarda portföy
lehine davranmak zorundadır.
ı) MüĢterinin risk-getiri tercihleri doğrultusunda müĢteri ile birlikte Kurulun bireysel ve
kurumsal portföylerin performans sunumuna, performansa dayalı ücretlendirme ve sıralama
faaliyetleri ile ilgili düzenlemeleri uyarınca karĢılaĢtırma ölçütü veya eĢik değer belirleyebilir.
i) MüĢterilerin portföyde yer alan varlıklar ve bu varlıkların iĢlem gördüğü piyasa
hakkındaki bilgisizlik ya da tecrübesizliklerinden yararlanıp müĢterilerin alım-satım
kararlarını etkileyerek kendi lehlerine kazanç sağlamak amacıyla, müĢterilerin gereksiz alımsatım yapmalarına ortam hazırlayamaz ve bu fiilin üçüncü Ģahıslar tarafından
gerçekleĢtirilmesine herhangi bir Ģekilde yardımcı olamaz.
j) Portföylere iliĢkin olarak portföy yöneticiliği dıĢında bir faaliyeti çağrıĢtıracak isim ve
ifadeler kullanamaz, belirli bir yönetim dönemi belirleyerek önceden toplanan paralarla ortak
bir portföy oluĢturamaz ve yönetemez veya tasarruf sahiplerini oluĢturulmuĢ bir portföye
iĢtirak ettiremez ve bu yönde ifadeler içeren ilan ve reklam yapamaz.
k) Yazılı, basılı veya sözlü biçimde müĢterilere duyurulacak ve yatırım kararlarını
etkileyebilecek nitelikte olan araĢtırma sonuçlarını, müĢterilerine duyurmadan önce kendileri
veya üçüncü Ģahıslar lehine kullanamaz.
l) Portföy yönetimi sırasında elde ettiği bilgileri kendileri veya üçüncü bir tarafın
menfaati doğrultusunda kullanamaz.
Bireysel portföy yöneticiliği çerçeve sözleĢmesi
MADDE 42 – (1) Yetkili kuruluĢun, müĢterileri ile sunduğu faaliyete iliĢkin Kurulca
belirlenecek asgari unsurları içeren yazılı bir çerçeve sözleĢme imzalaması zorunludur.
(2) Çerçeve sözleĢmede belirtilen portföy yöneticisinin, yetkili kuruluĢtan ayrılması
veya değiĢtirilmesi halinde, yetkili kuruluĢ tarafından söz konusu durumun müĢterilere en seri
haberleĢme aracı vasıtasıyla derhal bildirilmesi zorunludur. MüĢteri, değiĢen portföy
yöneticisini uygun görmediği takdirde sözleĢmeyi tek taraflı olarak feshedebilir.
(3) Çerçeve sözleĢmede portföyde yer alan finansal varlıklara iliĢkin olarak yönetimsel
ve mali hakların kullanımına yönelik hak ve yükümlülüklerin açık ve net olarak yer alması
zorunludur.
(4) Portföy yönetim sözleĢmesinde müĢteri portföylerinin saklanmasına iliĢkin usul ve
esasların yer alması zorunludur.
(5) Varsa karĢılaĢtırma ölçütü veya eĢik değerin oluĢturulmasına iliĢkin esaslara, ölçüte
veya değere ulaĢılıp ulaĢılmadığına iliĢkin olarak müĢteriye yapılacak bilgilendirme esaslarına
ve karĢılaĢtırma ölçütünün getiri taahhüdü anlamına gelmeyeceğine çerçeve sözleĢmede yer
verilir.
MüĢteri varlıklarının saklanması
MADDE 43 – (1) Bireysel portföy yöneticiliği faaliyetine iliĢkin yönetilen müĢteri
portföyleri dokuzuncu bölümde yer alan saklama hizmetine iliĢkin hükümler uyarınca yatırım
kuruluĢları tarafından saklanır.
(2) MüĢteri, finansal varlıklarının genel saklama hizmeti kapsamında yetkilendirilmiĢ
baĢka bir yatırım kuruluĢunda saklanmasını isteyebilir.
(3) Portföy hesabına yapılacak iĢlemlerde sözleĢme uyarınca müĢteriden önceden teyit
alınması zorunluluğu varsa saklamaya yetkili kuruluĢ tarafından bu müĢteriler için blokaj
koyma imkanı getirilebilir.
MüĢteriye bildirim
MADDE 44 – (1) MüĢteri portföylerinde açık pozisyonların teminatsız kalması veya
portföyün değerinin varsa karĢılaĢtırma ölçütü ya da eĢik değer dikkate alınarak hesaplanan
tutarın altında kalması durumunda yetkili kuruluĢun hesaplamanın yapıldığı gün itibariyle
müĢteriye bildirimde bulunması zorunludur.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Yatırım DanıĢmanlığı Faaliyeti
Yatırım danıĢmanlığı faaliyeti
MADDE 45 – (1) Yatırım danıĢmanlığı, yetkili yatırım kuruluĢunun, yatırımcı talebi
doğrultusunda veya yatırımcı talebi olmaksızın sermaye piyasası araçları ile bunları ihraç
eden ortaklık ve kuruluĢlar hakkında, belli bir kiĢiye veya mali durumları, risk ve getiri
tercihleri benzer nitelikteki bir gruba yönelik olarak yönlendirici nitelikte yorum ve
tavsiyelerde bulunması faaliyetidir.
(2) Genel yatırım tavsiyeleri ile finansal bilgi sunulması birinci fıkra kapsamında
değildir.
Yatırım danıĢmanlığı faaliyetinde bulunabilecek yetkili kuruluĢlar
MADDE 46 – (1) Yatırım danıĢmanlığı faaliyeti, Kuruldan izin almak kaydıyla aracı
kurumlar, yatırım ve kalkınma bankaları ile portföy yönetim Ģirketleri tarafından yapılabilir.
Yatırım danıĢmanlığı faaliyetinde bulunmak için aranan özel Ģartlar
MADDE 47 – (1) Yatırım danıĢmanlığı faaliyetinde bulunulmasına izin verilebilmesi
için Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemelerinde
faaliyete geçmek için aranan genel Ģartlara uyulmasına ek olarak yatırım kuruluĢlarının;
olması,
b) 4 yıllık lisans eğitimi veren kurumlardan mezun ve finans piyasalarında en az 3 yıllık
tecrübesi olan yeterli sayıda yatırım danıĢmanını istihdam etmiĢ olması,
c) Yatırım danıĢmanlığı faaliyetinin yürütülmesini teminen araĢtırma birimini
oluĢturmuĢ, birim yöneticisini ve ona bağlı olarak çalıĢacak yeterli sayıda araĢtırma uzmanını
zorunludur.
(2) Kalkınma ve yatırım bankalarının yatırım danıĢmanlığı faaliyeti baĢvurularında
birinci fıkranın (a) bendi hükmü aranmaz.
Yatırım danıĢmanlığı faaliyetinin yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 48 – (1) Yatırım kuruluĢu ile bir müĢteri arasında yatırım danıĢmanlığı
çerçeve sözleĢmesi imzalanmadan önce 40 ıncı maddede belirtilen yerindelik testinin
yapılması zorunlu olup, 40 ıncı maddedeki esaslar yatırım danıĢmanlığı faaliyeti için de
uygulanır.
(2) Yatırım danıĢmanlığı faaliyetinin yürütülmesi sırasında yatırım kuruluĢları
tarafından;
a) Yatırımcıların yerindelik testi kapsamında elde edinilen bilgiler dikkate alınarak en
uygun yatırım kararını almalarını sağlayacak yönde tavsiyede bulunulması,
b) Sunulan yorum ve tavsiyelerde yatırımcıları yanıltıcı, aldatıcı, bilgi ve tecrübe
eksikliklerini istismar edici, yanlıĢ, gerçek dıĢı veya ―en sağlam‖, ―en iyi‖, ―en güvenilir‖ gibi
subjektif ve abartılı ifadelere yer verilmemesi,
c) Yorum ve tavsiyelerin özenle hazırlanması ve objektif olması,
ç) Sunulan yorum ve tavsiyelerin güvenilir kaynak, belge, rapor ve analizlerle
desteklenmesi, söz konusu kaynakların kesinliği hakkında Ģüphelerin bulunması durumunda
bu hususa açıkça yer verilmesi,
d) Herhangi bir sermaye piyasası aracının halka arzına iliĢkin olarak yapılan yorum ve
analizlerde, yatırımcıların doğru ve eksiksiz bilgilendirilmesini teminen, yayımlanmıĢsa
izahname ve satıĢa iliĢkin belgelerde yer alan bilgilerin kullanılması, aksi takdirde söz konusu
halka arza iliĢkin ayrıntılı bilgilerin yer aldığı izahname ve satıĢa iliĢkin diğer belgelerin
yayımlanacağının belirtilmesi,
e) Belirli bir getirinin sağlanacağına dair herhangi bir vaat veya taahhütte kesinlikle
bulunulmaması,
f) Her türlü öngörü, tahmin ve fiyat hedeflerine, bunların öngörü, tahmin ve fiyat hedefi
olduğu açıkça belirtilmek suretiyle yer verilmesi ve bunların oluĢturulmasında kullanılan tüm
önemli varsayımların belirtilmesi,
g) Kurulun faaliyet alanına giren sonuçlanmıĢ ya da sonuçlanmamıĢ konular hakkında
yalan, yanlıĢ, yanıltıcı ve mesnetsiz bilgi, haber ve yorum sunulmaması,
ğ) Yatırımcıların yatırım kararlarını etkileyebilecek nitelikte olan araĢtırma
sonuçlarının, yatırımcılara duyurulmadan önce kendilerinin veya üçüncü Ģahısların lehine
kullanılmaması,
zorunludur.
(3) Yetkili kuruluĢlar tarafından yürütülen yatırım danıĢmanlığı faaliyeti kapsamında;
a) Sermaye piyasası aracı için hedef fiyat belirlenmesinde kullanılan değerleme esasları
ile yöntemine iliĢkin yeterli özet bilgilerin,
b) Tavsiyede yer alan yatırım süresi de dahil ―al‖, ―sat‖ veya ―tut‖ gibi ifadelerin
anlamları ile yatırıma iliĢkin uygun risk uyarıları ve değerlendirmede kullanılan varsayımlara
iliĢkin duyarlılık analizlerinin,
c) Yorum ve tavsiyeleri hazırlayanın kimlik bilgilerinin,
yorum ve tavsiye sunulan yatırımcılara, talep edilmesi durumunda açıklanması
zorunludur.
(4) Üçüncü fıkranın (a) ve (b) bentlerinde yer alan bilgilerin yorum ve tavsiyeye oranla
önemli ölçüde uzun olması durumunda, değerleme ve yöntemlerde herhangi bir değiĢiklik
olmaması kaydıyla, ilgili kuruluĢun internet sitesi gibi, müĢteriler tarafından bilgilere kolayca
ve doğrudan ulaĢılabilecek bir yere açıkça ve dikkat çekici Ģekilde atıfta bulunulması
yeterlidir.
Yatırım danıĢmanlığı çerçeve sözleĢmesi
MADDE 49 – (1) Yetkili kuruluĢlar, müĢteriyle yatırım danıĢmanlığı çerçeve
sözleĢmesi imzalamadan önce aĢağıdaki bilgileri içeren tanıtıcı bir formu müĢteriye sunmak
zorundadır:
a) Bu Tebliğde belirtilen yatırım danıĢmanlığına iliĢkin ilkeler.
b) Yatırım danıĢmanlığı kapsamında yatırımcıya sunulacak bilgi ve tavsiyelerin
oluĢturulmasında kullanılan bilgi kaynakları, yatırım stratejileri ve analiz yöntemleri.
c) Bilgi ve tavsiyelerin yatırımcıya sunuluĢ biçimiyle (yazılı, sözlü, günlük, haftalık,
aylık ve benzeri) ilgili esaslar.
ç) Olası çıkar çatıĢmaları.
(2) MüĢteriyle imzalanan çerçeve sözleĢmede belirtilen yatırım danıĢmanının, yetkili
kuruluĢtan ayrılması veya değiĢtirilmesi halinde yetkili kuruluĢ bu durumu müĢteriye en seri
haberleĢme aracı vasıtasıyla bildirmek zorundadır. MüĢteri, yeni görevlendirilen yatırım
danıĢmanını uygun görmediği takdirde sözleĢmeyi tek taraflı olarak feshedebilir.
Finansal iliĢki veya çıkar çatıĢmalarının açıklanmasına iliĢkin esaslar
MADDE 50 – (1) Yetkili kuruluĢlar yatırım danıĢmanlığı faaliyeti sırasında sunulan
yorum ve tavsiyelerin objektifliğini etkilemesi muhtemel nitelikteki tüm iliĢki ve koĢulları,
özellikle yorum ve tavsiyenin ilgili olduğu sermaye piyasası aracına iliĢkin önemli finansal
çıkarlarını veya ihraççı ile olan önemli çıkar çatıĢmalarını müĢteriye açıklamakla
yükümlüdürler.
(2) Birinci fıkrada yer alan yükümlülük, yetkili kurıuluĢlar ile istihdam iliĢkisi
doğuracak bir sözleĢme çerçevesinde veya herhangi bir sözleĢme olmaksızın çalıĢan ve
tavsiyenin hazırlanmasına katılan tüm gerçek veya tüzel kiĢiler için de geçerlidir.
(3) Sunulan yorum ve tavsiyelere konu ihraççı ile yetkili kuruluĢun karĢılıklı olarak
ödenmiĢ sermayelerinde veya oy haklarında %1 veya daha fazla oranda sahip oldukları
paylara, sahip oldukları yönetim imtiyazına, aralarındaki kredi sözleĢmesi, kira kontratları
gibi diğer önemli finansal iliĢkiler bulunması durumunda, bunlara iliĢkin bilgilerin müĢteriye
açıklanması zorunludur.
Halka Arza Aracılık Faaliyeti
Halka arza aracılık faaliyetinin tanımı
MADDE 51 – (1) Halka arza aracılık, Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (e)
ve (f) bentlerinde sayılan ve aĢağıda tanımlanan faaliyetleri ifade eder:
a) Aracılık yüklenimi: Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi
kapsamında, ihraç edilecek sermaye piyasası araçlarının;
1) Halka arz yoluyla satıĢa sunulmasının ve satılamayan kısmının tamamının bedeli
satıĢ süresi sonunda tam ve nakden ödenerek satın alınmasının (Bakiyeyi Yüklenim),
2) Bedeli, satıĢın baĢlamasından önce tam ve nakden ödenmek suretiyle tamamının satın
alınarak halka satılmasının (Tümünü Yüklenim),
3) Halka arz yoluyla satıĢa sunulmasının ve satılamayan kısmın bir bölümünün bedeli
satıĢ süresi sonunda tam ve nakden ödenerek satın alınmasının (Kısmen Bakiyeyi Yüklenim),
4) Bedeli, satıĢın baĢlamasından önce tam ve nakden ödenmek suretiyle bir kısmının
satın alınarak halka satılmasının (Kısmen Tümünü Yüklenim),
satıĢı yapana karĢı taahhüt edilmesidir.
b) En iyi gayret aracılığı: Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (f) bendi
kapsamında, ihraç edilecek sermaye piyasası araçlarının, izahnamede belirtilen satıĢ süresi
içinde satıĢa sunulmasının, satılamayan kısmın ise satıĢı yapana iade edilmesi veya bunları
daha önce satın almayı taahhüt etmiĢ üçüncü kiĢilere satılmasıdır.
(2) Aracılık yüklenimi faaliyet izni en iyi gayret aracılığı faaliyet iznini de kapsar.
Ancak yalnızca en iyi gayret aracılığı faaliyetinde bulunmak üzere yetkilendirme yapılabilir.
(3) Sermaye piyasası araçlarının halka arzedilmesi ile ilgili olarak ihraççı ve/veya halka
arz edenler ile birlikte ihraç fiyatı, miktarı ile halka arz sürecinin belirlenmesine yönelik
çalıĢmalar yapılması, izahnamenin onayı için sunulacak diğer bilgi ve belgelerin hazırlanarak
Kurula baĢvuruda bulunulması, konsorsiyum oluĢturulması, talep toplanması, halka
arzedilecek sermaye piyasası araçlarının satıĢına yönelik olarak yurt içi ve yurt dıĢı
organizasyonlar düzenlenmesi ve satıĢın organize edilmesi gibi kurumsal finansman
faaliyetlerinin yürütülmesi ve benzeri faaliyetler ile aracılık sözleĢmesinde belirlenen diğer
yükümlülüklerin yerine getirilmesi halka arza aracılık faaliyeti kapsamına dahildir. Sermaye
piyasası araçlarının halka arzedilmeksizin satıĢı sırasında bu ihraçların belli bir grup
yatırımcıya tahsisinde aracılık yapılması da halka arza aracılık faaliyeti kapsamında sayılır.
Halka arza aracılık faaliyetinde bulunabilecek yatırım kuruluĢları
MADDE 52 – (1) Aracılık yüklenimi ve en iyi gayret aracılığı faaliyetleri Kuruldan izin
almak kaydıyla, aracı kurumlar ile kalkınma ve yatırım bankaları tarafından yapılabilir.
Halka arza aracılık faaliyetine iliĢkin özel Ģartlar
MADDE 53 – (1) Aracılık yüklenimi veya en iyi gayret aracılığı faaliyetine izin
verilebilmesi için Kurulun yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili
düzenlemelerinde faaliyete geçmek için aranan genel Ģartlara uyulmasına ek olarak aracı
kurum ile kalkınma ve yatırım bankalarının,
b) Sunacakları faaliyetin niteliğine göre Kurulun aracı kurumların sermayeleri ve
sermaye yeterliliği ile ilgili düzenlemelerinde aracılık yüklenimi veya en iyi gayret aracılığı
faaliyeti için öngörülen asgari özsermaye yükümlülüğünü yerine getirmiĢ olması,
c) Halka arza aracılık faaliyetlerinin yürütülmesini teminen bir birim yöneticisini ve ona
bağlı olarak çalıĢacak yeterli sayıda kurumsal finansman uzmanını görevlendirmiĢ olması,
gerekir.
(2) Kalkınma ve yatırım bankaları için birinci fıkranın (b) bendi hükmü aranmaz.
Halka arza aracılık faaliyetinin yürütülmesine iliĢkin ilke ve esaslar
MADDE 54 – (1) Halka arza aracılık faaliyetinin yürütülmesi sırasında aĢağıdaki ilke
ve esaslara uyulması zorunludur:
a) Halka arza aracılık iĢlemleri, izahname ve satıĢa iliĢkin diğer belgelerde, ilan ve
reklamlarda ve halka arza aracılık sözleĢmesinde belirlenen esaslar çerçevesinde yürütülür.
b) Halka arz iĢlemleri sırasında piyasa bozucu eylem niteliğinde olabilecek faaliyetlerde
bulunulamaz.
c) Halka arza aracılık faaliyetine iliĢkin sunulan hizmetler karĢılığında alınan ücretler
dıĢında, kendilerine veya üçüncü Ģahıslara menfaat sağlanmasına imkan tanıyacak
tasarruflarda bulunulamaz.
ç) Sermaye piyasası araçlarının halka arzı ile ilgili olarak, ilgili mevzuat ile belirlenen
yükümlülüklere aykırı iĢlem ve faaliyetlerde bulunulamaz.
d) Sermaye piyasası aracının halka arzı ile ilgili olarak, ihraççı ve/veya halka arz
edenler hakkında detaylı ve dikkatli inceleme yapma konusunda en iyi gayret gösterilir.
e) Halka arz fiyatının sermaye piyasası aracının gerçek değerini en doğru Ģekilde
göstermesi yönünde azami özen gösterilir. Fiyat tespit raporunun hazırlanması sırasında
Kurulca belirlenen değerleme standartlarına uyulur. Fiyat tespit raporunda, halka arz fiyatının
belirlenmesinde kullanılan yöntemlerin neden seçildiği ve bu yöntemler içerisinden fiyatın
belirlenmesinde esas alınan yöntem veya yöntemlerin seçilme gerekçeleri açıklanır.
f) Halka arz sürecinde kamuya açıklanmamıĢ bilgilerin kurum dıĢında ve kurum içinde
halka arza aracılık faaliyetini yürüten birim dıĢındaki diğer birimlerle paylaĢılması engellenir.
g) Aracı kurumların halka arza aracılık faaliyetleri esnasında yüklenebilecekleri
taahhütlerin tutarı, Kurulun sermaye yeterliliği düzenlemeleri uyarınca belirlenen sınırı
aĢamaz.
(2) Kurulun payların ihracına iliĢkin düzenlemeleri çerçevesinde payların halka arzına
aracılık faaliyetinde bulunacak yatırım kuruluĢları tarafından halka arz fiyatına iliĢkin olarak
hazırlanması gereken analist raporlarının varlığı, halka arza aracılık faaliyet izni olan yatırım
kuruluĢlarının mevcut durumlarının Kurulca değerlendirilmesinde ayrıca dikkate alınır.
Halka arza aracılık sözleĢmesi
MADDE 55 – (1) Sermaye piyasası araçlarının halka arzının, sermaye piyasası aracını
ihraç eden ve/veya halka arz eden ile yetkili yatırım kuruluĢu arasında akdedilecek yazılı bir
halka arza aracılık sözleĢmesine bağlanması Ģarttır. Bu sözleĢmede yer verilmesi gereken
asgari hususlar Kurulca belirlenir.
Aracılık konsorsiyumu
MADDE 56 – (1) Halka arza aracılık sözleĢmesi yapıldıktan sonra konsorsiyum
oluĢturulması söz konusu olduğunda, bunun için ihraççı ve/veya halka arz edenin onayının
alınması Ģarttır.
(2) Konsorsiyum oluĢturulduğu takdirde, konsorsiyumun yönetimini yetkili yatırım
kuruluĢlarından biri konsorsiyum lideri olarak üstlenir. Konsorsiyumu Kurula, resmi
kurumlara, üçüncü kiĢilere, sermaye piyasası aracını ihraç edene ve/veya halka arz edene
karĢı, konsorsiyum lideri temsil eder.
(3) Konsorsiyumun oluĢturulması sırasında konsorsiyum sözleĢmesi çerçevesinde eĢ
liderler belirlenebilir.
Konsorsiyum sözleĢmesi
MADDE 57 – (1) Konsorsiyum oluĢturulması halinde, konsorsiyuma katılan yetkili
yatırım kuruluĢları arasında yazılı bir konsorsiyum sözleĢmesi düzenlenir. Bu sözleĢmede yer
verilmesi gereken asgari hususlar Kurulca belirlenir.
(2) Halka arza aracılık sözleĢmesi ile konsorsiyum sözleĢmesinin bir arada yapılmak
istenmesi halinde, her iki sözleĢmede yer alacak hükümler, tek sözleĢmede birleĢtirilebilir ve
sözleĢme, konsorsiyuma katılan diğer yatırım kuruluĢları ile en az 2 iĢ günü öncesinden
paylaĢılmak suretiyle sermaye piyasası aracını ihraç eden ve/veya halka arz eden ile
konsorsiyum lideri ve konsorsiyuma katılan diğer yatırım kuruluĢları tarafından birlikte
imzalanır.
SözleĢme Ģartlarının uygunluğu
MADDE 58 – (1) Kurul sermaye piyasası araçlarına iliĢkin izahnamenin onaylanması
aĢamasında halka arza aracılık sözleĢmelerini ve/veya konsorsiyum sözleĢmelerini
inceleyerek, gerektiğinde sözleĢmelerde sermaye piyasası mevzuatının gerektirdiği değiĢiklik
ve ilavelerin yapılmasını istemeye yetkilidir.
DOKUZUNCU BÖLÜM
Saklama Hizmeti
Saklama hizmetinin tanımı
MADDE 59 – (1) Kanunun 37 nci maddesinin birinci fıkrasının (ğ) bendi kapsamında
sermaye piyasası araçlarının müĢteri namına saklanması ve yönetimi;
a) Yatırım hizmet ve faaliyetleri sebebiyle veya emanetçi sıfatıyla veya idare etmek için
veya teminat olarak veya her ne nam altında olursa olsun müĢteriye ait kayden veya fiziken
tevdi veya teslim edilen sermaye piyasası aracının merkezi saklama kuruluĢlarında ve/veya
yatırım kuruluĢunun kendi nezdinde ve/veya iĢleme konu sermaye piyasası aracının niteliği
itibariyle gerekli olması halinde baĢka bir yatırım kuruluĢu nezdinde müĢteri hesabına hak
sahibi bazında tutulması ve izlenmesini, herhalükarda müĢteri hesaplarına eriĢim yetkisi
olmasını,
b) MüĢteri hesabına veya müĢterinin talimatı ile açılmıĢ alt hesaplarına sermaye piyasası
araçlarına iliĢkin anapara, faiz, temettü ve benzeri gelirlerin tahsili, ödenmesi, yeni pay ve
bedelsiz pay alma haklarının ve paylardan doğan oy haklarının kullanılması ve sermaye
piyasası araçlarına iliĢkin teminat takibi yapılması gibi hizmetlerin sunulması ile söz konusu
iĢlemlerin yatırım kuruluĢu nezdindeki müĢteri hesaplarına yansıtılmasını,
ifade eder.
(2) Bireysel portföy yöneticiliği faaliyeti kapsamında yönetilen varlıkların saklanması
da birinci fıkrada tanımlanan saklama hizmeti kapsamında değerlendirilir.
(3) Saklama hizmeti sınırlı ve genel saklama hizmeti olmak üzere yürütülür.
a) Sınırlı saklama hizmeti; iĢlem aracılığı ve portföy aracılığı ile ilgili olarak yetkili
olunan ve aracılık hizmetine konu olan sermaye piyasası araçlarının, bireysel portföy
yöneticiliğine iliĢkin yönetilen portföylerin, aracılık yüklenimi ve en iyi gayret aracılığına
iliĢkin olarak ise halka arzına aracılık edilen sermaye piyasası araçlarının saklanması ile
sınırlıdır.
b) Genel saklama hizmeti; yetkili olunan ve iĢlemi yapılan yatırım hizmet ve
faaliyetlerinden bağımsız olarak sunulan saklama hizmeti sunulmasıdır.
(4) MüĢterilerin sermaye piyasası faaliyetlerinden kaynaklanan nakitlerinin saklanması
da sermaye piyasası araçlarının saklanmasına iliĢkin esaslara tabidir.
Saklama hizmetinde bulunabilecek yatırım kuruluĢları
MADDE 60 – (1) Sınırlı saklama hizmeti, Kuruldan izin almak kaydıyla Kanunun 37
nci maddesinin birinci fıkrasının (b), (c), (ç), (e) veya (f) bentlerinde sayılan hizmet ve
faaliyetlerinden herhangi birini yapmaya yetkili yatırım kuruluĢları tarafından yapılabilir.
(2) Genel saklama hizmeti, Kuruldan izin almak kaydıyla bankalar ile Kanunun 37 nci
maddesinin birinci fıkrasının (b), (c), (ç), (e) veya (f) bentlerinde sayılan hizmet ve
faaliyetlerinden herhangi birini yapmaya yetkili aracı kurumlar tarafından yapılabilir.
(3) Bankalar, 11 inci maddenin ikinci fıkrasının (a) bendi kapsamında olanlar hariç
olmak üzere, emir iletimine aracılık ettikleri müĢterilerine ilgili sermaye piyasası araçları için
genel saklama hizmeti veremezler.
(4) Genel saklama hizmeti sunmak üzere faaliyet izni bulunan yatırım kuruluĢlarının
portföy saklama hizmetinde bulunabilmesi için Kurulun portföy saklama hizmetine ve bu
hizmette bulunabilecek kuruluĢlar ile ilgili düzenlemeleri uyarınca Kurula baĢvuruda
bulunmaları gerekir.
Saklama hizmetine iliĢkin özel Ģartlar
MADDE 61 – (1) Sınırlı veya genel saklama hizmetine izin verilebilmesi için Kurulun
yatırım kuruluĢlarının kuruluĢ ve faaliyet esasları ile ilgili düzenlemelerinde faaliyete geçmek
için aranan genel Ģartlara uyulmasına ek olarak yatırım kuruluĢlarının;
a) Sunulacak faaliyetin niteliğine göre Kurulun aracı kurumların sermayeleri ve sermaye
yeterliliği ile ilgili düzenlemelerinde sınırlı veya genel saklama hizmeti için öngörülen asgari
özsermaye yükümlülüğünü yerine getirmiĢ olması,
b) Genel saklama hizmeti sunacakların münhasıran olmak üzere saklama hizmetinden
sorumlu birimi veya birimleri kurmuĢ ve yeterli sayıda ihtisas personelini istihdam etmiĢ
olması,
c) Saklama hizmetini yerine getirebilmesi için gerekli bilgi iĢlem sistemlerini ve
teknolojik altyapıyı kurması ve iĢlerliğini sağlaması, buna yönelik gerekli düzenlemeleri
yapması ve bilgi iĢlem altyapısını kötü niyetli yazılımdan koruması ve saklamaya yetkili
yatırım kuruluĢu nezdinde gerçekleĢebilecek suistimal ve dolandırıcılığın önlenmesi de dahil
tüm tedbirleri alması,
ç) Nezdlerinde gerçekleĢebilecek personel veya sistemden kaynaklanan suistimal ve
dolandırıcılığın önlenmesi için gerekli tüm önlemleri alması,
d) Saklama hizmeti sunulması sırasında müĢteriye ait bilgilerin müĢteri çıkarlarına
aykırı olarak kurum dıĢında ve kurum içinde farklı birimler arasında paylaĢılmasını
engelleyecek iĢ akıĢ prosedürlerini ve organizasyon yapısını oluĢturmuĢ olması,
zorunludur.
(2) Bankaların saklama hizmeti baĢvurularında birinci fıkranın (a) bendi hükmü
aranmaz.
Saklama sözleĢmesi
MADDE 62 – (1) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢlarının saklama hizmeti sunmadan
önce müĢterileri ile asgari hususları Kurulca belirlenecek yazılı bir sözleĢme yapmaları
zorunludur.
(2) Yurt dıĢında yerleĢik müĢterilere saklama hizmeti sunulması sırasında bu müĢterilere
yurt dıĢında saklama hizmeti sunan kuruluĢla yurt içinde saklamaya yetkili yatırım kuruluĢu
arasında sunulacak hizmete iliĢkin esasları belirleyen bir sözleĢme imzalanmıĢ olması
durumunda birinci fıkradaki yükümlülük yerine getirilmiĢ sayılır.
(3) BaĢka bir yetkili kuruluĢ tarafından yönetilen bireysel portföylere iliĢkin saklama
hizmeti sunulması durumunda portföy yöneten kuruluĢla saklama hizmeti sunacak yatırım
kuruluĢu arasında sunulacak hizmete iliĢkin esasları belirleyen bir sözleĢme imzalanmıĢ ise
birinci fıkradaki yükümlülük yerine getirilmiĢ sayılır.
MüĢteri hesaplarının izlenmesine iliĢkin esaslar
MADDE 63 – (1) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢunun, saklama hizmeti kapsamında
müĢteri hesaplarında yer alan sermaye piyasası araçlarına ve nakde iliĢkin miktar, yer ve
mülkiyet durumunu içeren tam, doğru ve güncel kayıtları tutması ve söz konusu kayıtları
Kurulca talep edilmesi halinde iletmesi zorunludur.
(2) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢunun saklama hizmeti kapsamında müĢteri
hesaplarına iliĢkin tuttuğu tüm kayıtların; müĢteriye ait sermaye piyasası araçlarının ve nakdin
herhangi bir anda baĢka bir müĢterinin hesabından veya kendi varlıklarından ayırt edilebilecek
nitelikte tutulması, hak sahipleri ile bu kiĢilerin haklarını ve saklamaya yetkili yatırım
kuruluĢunun her bir müĢteriye olan yükümlülüklerini tam ve doğru olarak yansıtması gerekir.
(3) Yurt dıĢında yerleĢik müĢterilere saklama hizmeti sunulması sırasında saklamaya
yetkili kuruluĢ nezdinde tutulan kayıtların, nakit hariç hak sahibi bazında izlenmesi
zorunludur.
(4) Kurul, gerekli görmesi halinde yatırım kuruluĢları tarafından saklama hizmetine
konu olan müĢteri varlıklarının mevcudiyetine ve saklama hizmetinin Kurul düzenlemelerine
uygunluğuna dair bağımsız bir kuruluĢ tarafından denetim yapılmasını talep edebilir.
MüĢteri hesaplarına iliĢkin gizlilik
MADDE 64 – (1) Yatırım kuruluĢlarının saklama hizmeti verdikleri müĢteri hesaplarına
iliĢkin bilgilerin gizliliği esastır. Ancak müĢteriyi bilgilendirerek mevzuatta yetkili kılınanlara
bilgi verilmesi gizliliğin ihlali sayılmaz.
Saklanan müĢteri varlıklarına iliĢkin mutabakat
MADDE 65 – (1) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢu müĢteriye ait sermaye piyasası
araçlarına iliĢkin müĢteri bazında, nakitlere iliĢkin olarak ise toplu bazda veya müĢteri bazında
kendi nezdindeki hesap ve kayıtlar ile merkezi saklama kuruluĢları ve/veya baĢka bir
saklamaya yetkili kuruluĢ nezdindeki hesap ve kayıtlar arasında günlük mutabakat sağlamak
zorundadır. Yönetilen bireysel portföylerin baĢka bir yatırım kuruluĢunda saklanması
durumunda portföy yöneten kuruluĢ ile saklama hizmeti veren kuruluĢ arasında da bu hüküm
uygulanır.
(2) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢu mutabakatlaĢma sırasında herhangi bir
uyumsuzluk çıkması durumunda uyumsuzluğu gidermek için derhal gerekli önlemleri almakla
yükümlüdür.
(3) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢu uyumsuzluktan üçüncü bir tarafın sorumlu
olduğuna iliĢkin makul gerekçelerin varlığı halinde, söz konusu açığı telafi etmek zorunda
olmamakla birlikte üçüncü tarafla aralarındaki uyuĢmazlığı çözmek amacıyla gerekli adımları
atmakla mükelleftir.
(4) MutabakatlaĢma sırasında çıkan uyumsuzluğun bütün önlemlerin alınmasına rağmen
3 iĢ günü içinde giderilememesi durumunda saklamaya yetkili yatırım kuruluĢunca müfettiĢ
veya iç denetimden sorumlu olmak üzere istihdam edilen en üst düzey personel tarafından
derhal konuya iliĢkin olarak aracı kurumun yönetim kuruluna, bankanın iç denetim
komitesine ve Kurula yazılı olarak bilgi verilmesi zorunludur.
(5) Uyumsuzluğun yatırım kuruluĢunun mali durumu üzerinde önemli etkiye yol açacak
nitelikte olması halinde uyumsuzluğun tespit edilmesini müteakip bu maddenin dördüncü
fıkrasındaki 3 iĢ günlük süre beklenmeksizin derhal konuya iliĢkin olarak yatırım kuruluĢunun
yönetim kuruluna ve Kurula bilgilendirme yapılması zorunludur.
(6) Bu maddeyle ilgili olarak mutabakatların kapsamı ve mutabakatsızlıkların
bildirimine iliĢkin esasları belirleme konusunda Kurul yetkilidir.
MüĢteri hesaplarındaki nakit alacak bakiyelerinin kullanım esasları
MADDE 66 – (1) Yatırım kuruluĢları, çerçeve sözleĢmesinde müĢterinin verdiği
yetkiye bağlı olarak, gün içinde herhangi bir müĢteri emrine konu olmayan ve gün sonu
itibarıyla alacak bakiye veren müĢteri hesaplarındaki nakitleri, yetkili oldukları faaliyetler,
iĢletme politikaları ile müĢterinin tercihleri doğrultusunda, muhasebe sistemlerinde hesap
bazında izlemek kaydıyla, toplu olarak veya müĢteri bazında değerlendirebilirler.
(2) Söz konusu nakitlerin toplu olarak değerlendirilmesi halinde elde edilen gelirlerin
müĢteri hesaplarına oransal olarak dağıtılması esastır.
(3) Yatırım kuruluĢlarının, çerçeve sözleĢmesinde açıkça belirtmek kaydıyla müĢteri
hesaplarında kalan nakit alacak bakiyelerinin kullanımında alt limit belirlemeleri mümkündür.
Belirlenen bu alt limite iliĢkin değiĢikliklerin de ispat yükü yatırım kuruluĢunda olmak üzere
müĢterilere yazılı olarak veya en seri iletiĢim aracıyla bildirilmesi zorunludur. Belirlenen alt
limitin altında kalan nakitlerin kullanımına iliĢkin esaslara sözleĢmede ayrıca yer verilir.
(4) MüĢterilerin hesaplarındaki nakit alacak bakiyeleri, müĢteriler tarafından talep
edildiği takdirde en geç 1 iĢ günü içerisinde ödenmek ve anapara zarara uğratılmamak
Ģartıyla, belirlenen limitin altında kalan müĢteri nakitleri çerçeve sözleĢmedeki hüküm, getiri
talep etmeyen müĢterilerin nakitleri ise çerçeve sözleĢmeden ayrı olarak müĢterilerden
münferiden alınacak yazılı onay doğrultusunda, getirisi aracı kurumda kalacak Ģekilde
değerlendirilebilir.
(5) Bankalar nezdinde tutulmakta olan müĢteri nakitlerinin aracı kurum müĢterileri için
açılacak olan münferit bir hesapta, aracı kurumun kendi nakit varlığından ayrı olarak
izlenmesi esastır. MüĢteriler adına açılacak olan hesap açıkça ilgili aracı kurum müĢterilerine
ait olduğu belirtilecek Ģekilde tanımlanır ve amacı dıĢında kullanılamaz. MüĢteri nakit
varlıklarının saklandığı hesaplar kredi teminatı olarak gösterilemez, bu hesaplar üzerinde aracı
kurum lehine blokaj, rehin ve benzeri takyidat tesis edilemez.
(6) Aracı kurum tarafından müĢteri hesabı olarak tayin edilmiĢ bir banka hesabı
açtırılırken, bankaya söz konusu hesaptaki paranın aracı kurumun müĢterilerine ait olduğu ve
herhangi bir Ģekilde yatırım kuruluĢunun kendi hesabı ile birleĢtirilmemesi gerektiği hakkında
yazılı bilgi verilmesi ve bankadan konuya iliĢkin onay alınması zorunludur. Açılan hesabın
ismi yatırım kuruluĢunun banka nezdindeki diğer hesaplarından yeterince ayırt edilebilecek
Ģekilde olmalıdır. Banka tarafından 15 iĢ günü içerisinde konuya iliĢkin onay verilmemesi
durumunda yatırım kuruluĢu ilgili tutarı baĢka bir bankaya aktarmak zorundadır.
Yurt dıĢı piyasalarda yapılan iĢlemlerin saklanmasına iliĢkin özel hükümler
MADDE 67 – (1) Yurt dıĢı piyasalarda alım satımına aracılık edilen veya saklama
hizmeti sunulan sermaye piyasası araçlarının yurt dıĢında faaliyet gösteren bir kuruluĢ
nezdinde saklanması için, ilgili ülke otoritesinin saklama hizmetine iliĢkin düzenlenmelerinin
olması ve saklama hizmeti alınan kuruluĢun da bu düzenlemelere tabi olması Ģartı aranır.
Ancak, iĢleme konu sermaye piyasası aracının niteliği itibariyle ilgili ülke otoritesi tarafından
yetkilendirilen bir kuruluĢ nezdinde saklanamaması durumunda müĢterinin yazılı onayı
alınarak baĢka bir kuruluĢtan saklama hizmeti alınılabilir.
(2) Yurt dıĢı piyasalarda alım satımına aracılık edilen sermaye piyasası araçlarının yurt
dıĢında faaliyet gösteren bir kuruluĢ nezdinde saklanması durumunda iĢlemci yatırım kuruluĢu
ile müĢteri arasında yapılan sözleĢmede sermaye piyasası aracı bazında, saklamaya yetkili
kuruluĢu tanıtıcı bilgiler ile iĢlemci yatırım kuruluĢu ile saklamaya yetkili kuruluĢun hak ve
yükümlülüklerine ayrıntılı olarak yer verilir. Yurt dıĢında faaliyet gösteren saklamaya yetkili
kuruluĢun değiĢtirilmek istenmesi halinde, bu durumun müĢterilere en seri iletiĢim aracı
vasıtasıyla derhal bildirilmesi ve çerçeve sözleĢmenin güncellenmesi gerekmektedir.
MüĢteri ile saklamacı kuruluĢ arasında mutabakat
MADDE 68 – (1) Saklama hizmeti sunulan müĢteriler ile saklamaya yetkili yatırım
kuruluĢunun iç kontrolden sorumlu birimi veya personeli tarafından müĢteriye ait sermaye
piyasası araçları ve nakde iliĢkin her takvim yılında en az 1 defa yazılı veya elektronik
ortamda mutabakat sağlanması zorunludur. Söz konusu mutabakat iĢlemlerinin sonucu iç
kontrolden sorumlu olmak üzere istihdam edilen en üst düzey personel tarafından aracı
kurumun yönetim kuruluna, bankanın iç denetim komitesine ve ihtilaf olması halinde Kurula
3 iĢ günü içerisinde yazılı olarak bildirilir.
(2) Profesyonel müĢterilerden yazılı onay alınması durumunda birinci fıkrada yer alan
mutabakatın yapılması zorunlu değildir.
(3) Bu maddeyle ilgili olarak mutabakatların kapsamı ve mutabakatsızlıkların
bildirimine iliĢkin esasları belirleme konusunda Kurul yetkilidir.
MüĢteri varlıklarına iliĢkin bildirim
MADDE 69 – (1) Saklamaya yetkili yatırım kuruluĢu tarafından müĢterilere ait sermaye
piyasası araçlarına ve nakde iliĢkin olarak müĢterilere Kurulun belge ve kayıt
düzenlemelerinde yer alan esaslar çerçevesinde asgari olarak ayda bir bildirim yapılması
esastır. Bildirim yapılmaması hususunda profesyonel müĢterilerle sözleĢme imzalanması veya
bu hususa çerçeve sözleĢmede yer verilmesi mümkündür. Bildirim, müĢterilere ait sermaye
piyasası araçları ve nakde iliĢkin asgari olarak tarih ve sermaye piyasası aracı bazında
saklama bakiyelerini içermelidir.
(2) MüĢteriye sunulan diğer yatırım hizmet ve faaliyetleri dolayısıyla yapılan bildirimin
birinci fıkradaki hususları içermesi halinde, müĢteriye ayrıca bildirim yapılmayabilir.
(3) Bu madde uyarınca müĢteriye yapılan bildirimlere müĢteri tarafından itiraz
edilmemesi mutabakat alındığı anlamına gelmez.
Bireysel portföylerin saklanmasına iliĢkin özel hükümler
MADDE 70 – (1) Kurulun portföy yönetim Ģirketleri ve bu Ģirketlerin faaliyetleri ile
ilgili düzenlemeleri saklı kalmak kaydıyla, genel saklama hizmeti vermek üzere faaliyet izni
almıĢ yatırım kuruluĢlarının, portföy yönetim Ģirketleri veya baĢka yatırım kuruluĢları
tarafından yönetilen bireysel portföylere iliĢkin saklama hizmeti vermesi durumunda;
a) Finansal varlıkların her bir yatırımcı adına açılmıĢ ayrı bir saklama hesabında
saklanması,
b) Fiziken veya kayden saklanması mümkün olmayan varlıkların mevcudiyetini ve
yatırımcıya aidiyetini gösteren belgelerin ilgili hesaplara kaydedilmek üzere saklama
hizmetini verecek kuruluĢa teslim edilmesi,
gerekir.
(2) Birinci fıkra kapsamında aĢağıdaki ilke ve esaslara uyulur:
a) MüĢteriler adına hesap açılması esas olmakla beraber saklama hizmetini verecek
kuruluĢ takas talimatlarını yerine getirirken müĢterilerin nakit ve menkul kıymet transferleri
için havuz hesabı kullanarak toplu takas yapabilir. Toplu takas yapılması halinde, müĢterilerin
sahip olduğu varlıkların müĢteri hesaplarına dağıtılarak müĢteri bazında izlenmesi ve hakların
takibinin bireysel bazda yapılması, saklama hizmetini verecek kuruluĢun, toplu hesaptan
yapılacak serbest nakit veya varlık transferlerinin sadece müĢteriler adına bu müĢteriler ile
portföy yönetimine yetkili kuruluĢ arasında yapılan sözleĢme çerçevesinde açılmıĢ olan
hesaplara gerçekleĢtirilmesi gerekir.
b) Saklama hesabının vekaleten portföy yönetimine yetkili kuruluĢ tarafından açılması
halinde, saklama hizmetini verecek kuruluĢun hesabın açılmasını müteakip müĢteriye hesap
bilgilerini ve değiĢiklik olması halinde de değiĢiklikleri bildirmesi gerekir.
c) Portföy yönetimine yetkili kuruluĢ tarafından saklama hizmetini verecek kuruluĢa
bilgi verilmeden müĢteriler adına herhangi bir kurum nezdinde hesap açılamaz.
ç) Portföy hesabına yapılacak iĢlemlerde sözleĢme uyarınca müĢteriden önceden teyit
alınması zorunluluğu olması halinde, saklama hizmetini verecek kuruluĢ tarafından
müĢterilere blokaj koyma imkanı getirilebilir.
d) Saklama hizmetini verecek kuruluĢun, müĢterileri Kurulun belge ve kayıt ile ilgili
düzenlemelerine göre asgari ayda 1 defa bilgilendirmesi, ayrıca internet Ģubesi üzerinden
müĢterilerin hesap bilgilerine anlık eriĢimini sağlaması gerekir.
e) Saklama hizmetini verecek kuruluĢun müĢterilerin portföylerinde yer alan finansal
varlıklar üzerindeki haklarını etkileyebilecek durumları ve hesaplarında gerçekleĢtirilen
önemlilik arz eden varlık ve nakit hareketlerini müĢterilere en kısa zamanda bildirmesi
gerekir.
f) MüĢteriler için yapılan iĢlemlerde nakit ve varlık hareketleri teslim karĢılığı ödeme
ilkesine göre yapılır. Teslim karĢılığı ödeme ilkesi, iĢleme taraf olan kuruluĢun, varlıkların
kendisine ulaĢması ile eĢ anlı olarak nakit çıkıĢını ya da nakdin teslim alınması ile eĢ anlı
olarak varlık çıkıĢını yapmasını ifade eder. Portföy yöneticiliği faaliyeti kapsamındaki
iĢlemler hariç olmak üzere finansal varlıkların tesliminde veya saklama hesabından çıkıĢında
müĢterilerin yazılı talimatı gerekir.
(3) Yetkili yatırım kuruluĢlarının kendi yönettikleri bireysel portföyler için sundukları
sınırlı saklama hizmeti sırasında bu maddede yer alan ilke ve esaslar kıyasen uygulanır.
ONUNCU BÖLÜM
Yan Hizmetlerin Sunulması
Sermaye piyasaları ile ilgili danıĢmanlık hizmetleri sunulması
MADDE 71 – (1) Yatırım kuruluĢları, Kanunun 38 inci maddesinin birinci fıkrasının
(a) bendi kapsamında aĢağıdaki faaliyetlerde bulunabilirler:
a) ġirketlerin uzun ve kısa vadeli finansal hedefleri, risk tercihleri, nakit gereksinimleri
ve vergi mevzuatı karĢısındaki durumları dikkate alınarak yatırım planlarının oluĢturulması.
b) ġirketlerin, aktif-pasif yönetimi çerçevesinde finansal durum tablosu analiz edilmesi,
gelir kaynaklarının ayrıĢtırılması, finansman seçeneklerinin tespit edilmesi, risklerin
tanımlanması ve azaltılması veya gelirlerin artırılması yoluyla mali profillerinin geliĢtirilmesi
gibi konularda yazılı veya sözlü yorum ve tavsiyelerde bulunulması.
c) ġirketlerin, birleĢme, bölünme, ele geçirme ve iĢ ortaklıklarının kurulması ve benzeri
sermaye veya ortaklık yapılarındaki değiĢikliklerle ilgili yeniden yapılandırılma faaliyetleri ve
tasfiye sürecinde yazılı veya sözlü yorum ve tavsiyelerde bulunulması.
ç) Sermaye piyasaları ile ilgili (a), (b) ve (c) bentlerindekine benzer mahiyetteki diğer
danıĢmanlık hizmetlerinin sunulması.
(2) Bu madde kapsamındaki hizmeti sunacak aracı kurumların kısmi veya geniĢ yetkili
olması gerekir.
Kredi ya da ödünç verilmesi ve döviz hizmetleri sunulması
MADDE 72 – (1) Sermaye piyasası araçlarının kredili alım, açığa satıĢ ve ödünç alma
ve verme iĢlemlerine iliĢkin ilke ve esaslar Kurul tarafından ayrıca belirlenir.
(2) Yatırım kuruluĢları, Kanunun 38 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi
kapsamında, yatırım hizmet ve faaliyetleri ile sınırlı olarak döviz hizmetleri sunabilirler. Bu
konuda ilgili mevzuatta ayrıca bir izin alınması gerekiyorsa, öncelikle gerekli izinlerin
alınması zorunludur. Bu hizmeti sunacak aracı kurumların iĢlem veya portföy aracılığı
faaliyet izni almıĢ olması gereklidir.
Genel yatırım tavsiyesi sunulması
MADDE 73 – (1) Genel yatırım tavsiyesi sunulması, Kanunun 38 inci maddesinin
birinci fıkrasının (c) bendi kapsamında, belli bir kiĢiye veya mali durumları, risk ve getiri
tercihleri benzer nitelikteki bir gruba yönelik olmamak kaydıyla, bir veya daha fazla sermaye
piyasası aracı veya ihraççı hakkında, müĢterilere veya dağıtım kanallarına yönelik olarak
hazırlanan ve sermaye piyasası araçlarının mevcut veya gelecekteki fiyat veya değerlerine
iliĢkin yorum da dâhil, açıkça veya zımnen bir yatırım stratejisini öneren veya tavsiye eden
yönlendirici nitelikteki her türlü araĢtırma veya diğer bilgi sunulması faaliyetidir.
(2) Genel yatırım tavsiyesi faaliyeti kapsamında hazırlanan ve belli bir kiĢiye veya mali
durumları, risk ve getiri tercihleri benzer nitelikteki bir gruba yönelik olmamak kaydıyla
müĢterilere veya dağıtım kanallarına sunulan bilgilerin müĢteri ile bire bir paylaĢılması da bu
faaliyet kapsamındadır.
(3) Yatırım kuruluĢları ve portföy yönetim Ģirketleri, 15/2/2011 tarihli ve 6112 sayılı
Radyo ve Televizyonların KuruluĢ ve Yayın Hizmetleri Hakkında Kanun çerçevesinde
faaliyet gösteren medya hizmet sağlayıcıları, 9/6/2004 tarihli ve 5187 sayılı Basın Kanunu
çerçevesinde süreli yayın yapanlar tarafından sunulanlar ile medya ve elektronik ortamda yer
alanlar dahil her türlü genel yatırım tavsiyesinin 78 inci ve 79 uncu maddelerde yer alan
esaslara uygun olarak sunulması zorunludur.
(4) Basın yayına yetkili kuruluĢlarca sunulan genel yatırım tavsiyelerinin, ayrıca 6112
sayılı Kanunda belirtilen ilke ve esaslara uygun olması gerekir.
Aracılık yüklenimi yürütülmesi ile ilgili hizmetlerin sunulması
(ç) bendi kapsamında, sermaye piyasası araçlarının halka arzedilmesi planlanan ihraççı ile
ilgili olarak mali ve ekonomik analiz ile pazar araĢtırmaları yapılması, ilgili Ģirketin mali
tablolarının sermaye piyasası mevzuatına uygunluğunun sağlanması, ilgili mevzuat
çerçevesinde gerekli esas sözleĢme değiĢikliklerinin yapılması, kamuoyuna açıklanacak bilgi
ve belgelerin belirlenmesi yönünde çalıĢmalar yapılması gibi faaliyetlerde bulunabilirler.
olması gerekir.
Finansman sağlanmasında aracılık hizmeti sunulması
(d) bendi kapsamında, Ģirketlerin, yurt içi ve yurt dıĢı piyasalardan finansman ihtiyaçlarının
karĢılanmasına, alternatif finansman stratejilerinin belirlenmesine, mali risklerden
korunmaları konularında yazılı veya sözlü yorum ve tavsiyelerde bulunulmasına, finansman
ihtiyacı olan ve finansman sağlayacak tarafların bir araya getirilmesine yönelik faaliyetlerde
bulunabilirler.
olması gerekir.
Servet yönetimi ve finansal planlama yapılması
(e) bendi kapsamında, kiĢilere, ailelere ya da ortak yatırım hedeflerine sahip kiĢilerden oluĢan
gruplara yönelik mali, hukuki, vergisel ve benzeri hususlarda danıĢmanlık hizmeti sunulması,
bu kiĢilerin finansal ve finansal olmayan varlıklarından oluĢan servetlerine yönelik planlama
yapılması ve servetlerinin yatırım hedeflerine ve tercihlerine uygun olarak yönetilmesi
faaliyetlerinde bulunabilirler.
(2) Bu madde kapsamındaki hizmetin sunulması sırasında yatırım danıĢmanlığı ya da
portföy yöneticiliği faaliyetlerine ihtiyaç olması durumunda, bu faaliyetlerin Kuruldan izin
almıĢ yetkili kuruluĢlar tarafından bu Tebliğde yer alan esaslar çerçevesinde sunulmasının
sağlanması gerekir.
olması gerekir.
Diğer hizmet ve faaliyetler
MADDE 77 – (1) Kanunun 38 inci maddesinin birinci fıkrasının (f) bendi kapsamında
aracı kurumlar, Kurulun uygun görüĢü alınmak suretiyle diğer finansal ürün ve hizmetleri de
sunabilirler. Söz konusu finansal hizmet ve ürünün sunumunun kendi özel mevzuatında özel
bir izne veya yetkiye bağlanmıĢ olması durumunda, bu fıkra kapsamında hizmet veya ürünün
sunumuna baĢlanmadan önce aracı kurumlar tarafından gerekli izinlerin alınması zorunludur.
ONBĠRĠNCĠ BÖLÜM
Genel Yatırım Tavsiyelerine ĠliĢkin Esaslar
Genel yatırım tavsiyelerinde uyulması gereken esaslar
MADDE 78 – (1) Genel yatırım tavsiyelerinde bulunan kuruluĢların sundukları yorum
ve tavsiyeler, 48 inci maddenin ikinci fıkrasının (b), (c), (ç), (d), (e), (f), (g), (ğ) bentleri ile
üçüncü ve dördüncü fıkralarında yer alan esaslara tabidir.
(2) Sunulan genel yatırım tavsiyelerinde ayrıca;
a) Tavsiyenin yenilenme sıklığına ve varsa güncellenmesine iliĢkin politikaların
belirlenmiĢ olması halinde söz konusu politikalara iliĢkin özet bilgiler ile daha önce ilan
edilen politikalarda ortaya çıkan önemli değiĢikliklere,
b) Açık ve dikkat çekici bir Ģekilde, tavsiyenin dağıtım için ilk hazırlandığı tarih ile
tavsiyede yer alan tüm fiyatların tarih ve zamanına,
c) Tavsiyenin, aynı sermaye piyasası aracı veya ihraççı için aynı kurum tarafından
geçmiĢ 12 aylık sürede yayımlanmıĢ olan tavsiyeden farklı bir yatırım stratejisini içermesi
durumunda, açıkça ve dikkat çekici Ģekilde, bu değiĢikliğe, değiĢikliğin gerekçesine ve daha
önce yayımlanan tavsiyenin tarihine,
yer verilmesi zorunludur.
(3) Bu madde kapsamında kamuya açıklanan genel yatırım tavsiyelerine iliĢkin
bilgilerin, genel yatırım tavsiyelerine oranla önemli ölçüde uzun olması durumunda,
değerleme ve yöntemlerde herhangi bir değiĢiklik olmaması kaydıyla, ilgili yatırım kuruluĢu
veya basın yayına yetkili kuruluĢun internet sitesi gibi, kamu tarafından bilgilere kolayca ve
doğrudan ulaĢılabilecek bir yere açıkça ve dikkat çekici Ģekilde atıfta bulunulması yeterlidir.
(4) Genel yatırım tavsiyelerinin sunulması sırasında 50 nci maddedeki finansal iliĢki
veya çıkar çatıĢmalarının açıklanmasına iliĢkin esaslara uyulur.
Uyarı notunun yayımlanmasına iliĢkin esaslar
MADDE 79 – (1) Genel yatırım tavsiyelerinin sunumunda EK/3‘te yer alan uyarı
notuna aĢağıdaki esaslara uygun olacak Ģekilde yer verilir:
a) Dağıtım kanalları yoluyla yapılan yorum ve tavsiyelerde, uyarı notuna dikkat çekici
bir Ģekilde yorum ve tavsiyelerle aynı yazı karakterinde ve punto büyüklüğünde olmak
kaydıyla, tavsiyenin yer aldığı metnin sonunda yer verilmesi.
b) Dağıtım kanalları tanımı içinde yer alan bilgisayarla oluĢturulan iletiĢim ağları
vasıtasıyla sunulan yorum ve tavsiyelerde; yorum ve tavsiyelerle aynı yazı karakterinde ve
punto büyüklüğünde olmak kaydıyla, uyarı notunun yorum ve tavsiyelerin yer aldığı sayfanın
görüntülenmesi öncesinde ve dikkat çekici bir Ģekilde görüntülenmesi.
c) Dağıtım kanalları tanımı içinde yer alan televizyon ve radyo gibi her türlü görsel ve
iĢitsel kitle iletiĢim aracı vasıtasıyla sunulan yorum ve tavsiyelerde; uyarı notunun radyoda
programın baĢında ve sonunda bir defa okunması; televizyon ekranında ise uyarı metnine,
rahatlıkla okunabilmesini teminen ekranın bütününü kapsayacak Ģekilde olmak kaydıyla,
programın baĢında ve sonunda 15 saniye süreyle yer verilmesi, ayrıca program süresince
okumayı güçleĢtirmeyecek biçimde akan bir bant olarak iki defa sunulması.
(2) Genel yatırım tavsiyesinin müĢteriye bire bir sunulması sırasında ise EK/4‘te yer
alan uyarının müĢteriye yapılması zorunludur.
Finansal bilgi sunulması
MADDE 80 – (1) Bu Tebliğ kapsamında finansal bilgi, sermaye piyasası araçları,
bunları ihraç eden ortaklık ve kuruluĢlar ile piyasa eğilimleri hakkında yönlendirici nitelikte
olmayan yazılı veya sözlü bilgidir.
(2) Finansal bilginin sunulması yatırım danıĢmanlığı faaliyeti ya da genel yatırım
tavsiyesi sunulması kapsamında sayılmaz. Ancak sunulan bilgilerin tarafsız ve dürüst olması,
belli bir kiĢi, grup ya da portföyün ihtiyaçlarının karĢılanması amacını taĢımaması gerekir.
ONĠKĠNCĠ BÖLÜM
Geçici ve Son Hükümler
Yürürlükten kaldırılan tebliğler
Aracılık Faaliyetleri ve Aracı KuruluĢlara ĠliĢkin Esaslar Hakkında Tebliğ (Seri: V, No: 46)
22/4/2002 tarihli ve 24734 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Yatırım DanıĢmanlığı
Faaliyetine ve Bu Faaliyette Bulunacak Kurumlara ĠliĢkin Esaslar Hakkında Tebliğ (Seri: V,
No: 55), 27/8/2011 tarihli ve 28038 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Kaldıraçlı Alım Satım
ĠĢlemleri ve Bu ĠĢlemleri GerçekleĢtirebilecek Kurumlara ĠliĢkin Esaslar Hakkında Tebliğ
(Seri: V, No: 125) yürürlükten kaldırılmıĢtır. Yürürlükten kaldırılan tebliğlere yapılan atıflar,
bu Tebliğe yapılmıĢ sayılır.
BaĢvuruların sonuçlandırılması
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarihe kadar Kurula yapılacak
baĢvurular mevcut düzenlemeler çerçevesinde sonuçlandırılır.
(2) Yatırım kuruluĢları tarafından Kurula yapılmıĢ ve bu Tebliğin yürürlüğe girdiği tarih
itibarıyla sonuçlandırılmamıĢ olan baĢvurular bu Tebliğ hükümlerine göre sonuçlandırılır.
Mevcut faaliyet izinlerine iliĢkin geçiĢ hükümleri
GEÇĠCĠ MADDE 2 – (1) Yatırım kuruluĢları sunmak istedikleri yatırım hizmetleri ve
faaliyetleri ile yan hizmetler için bu Tebliğ ile öngörülen asgari özsermaye dahil olmak üzere
özel Ģartları yerine getirdiklerini tevsik edici belgeler ile bu Tebliğin yürürlük tarihinden
itibaren en geç 1 yıl içinde Kurula baĢvuruda bulunurlar. Bu süre içinde Kurula baĢvuruda
bulunmayan yatırım kuruluĢlarının mevcut yetki belgeleri ve faaliyet izinleri iptal edilir.
(2) Yatırım kuruluĢları, kendilerine bu Tebliğ uyarınca faaliyet izni verilene kadar
mevcut faaliyet esasları çerçevesinde faaliyetlerini yürütür.
Yürürlük
Yürütme
EK/1
ĠĢlem aracılığı faaliyetinde bulunabilecek kuruluĢları sermaye piyasası araçları bazında
gösterir tablo:
Menkul kıymet
Türev araç
KuruluĢ/Sermaye Pay
Diğer
Kaldıraçlı iĢlemler hariç Kaldıraçlı
Piyasası Aracı
türev araçlar
iĢlemler
(Borsaya
veya
portföy
aracısına iletilmek üzere)
Aracı Kurum
+
+
+
+
Mevduat
ve
Katılım Bankası
Kalkınma
ve
Yatırım Bankası
-
+
-
+
+ (pay endekslerine ya da
paya dayalı olanlar hariç)
+ (pay endekslerine ya da
paya dayalı olanlar hariç)
-
EK/2
Portföy aracılığı faaliyetinde bulunabilecek kuruluĢları sermaye piyasası araçları bazında
gösterir tablo:
Menkul kıymet
Türev araç
KuruluĢ/Sermaye
Pay
Diğer
Kaldıraçlı iĢlemler hariç
Kaldıraçlı
Piyasası Aracı
türev araçlar (tezgahüstü
iĢlemler
piyasada gerçekleĢtirilmek
üzere)
Aracı Kurum
Mevduat ve
Katılım Bankası
+
-
+
+
Kalkınma ve
Yatırım Bankası
-
+
+
+ (paya dayalı olanlar hariç,
pay endekslerine dayalı
dahil)
+ (paya dayalı olanlar hariç,
pay endekslerine dayalı
dahil)
+
-
-
EK/3
Sermaye Piyasası Kurulunun ―Yatırım Hizmetleri ve Faaliyetleri ile Yan Hizmetlere
ĠliĢkin Esaslar Hakkında Tebliğ‖i Uyarınca Yayımlanan Uyarı Notu
―Burada yer alan yatırım bilgi, yorum ve tavsiyeleri yatırım danıĢmanlığı kapsamında
değildir. Yatırım danıĢmanlığı hizmeti, yetkili kuruluĢlar tarafından kiĢilerin risk ve getiri
tercihleri dikkate alınarak kiĢiye özel sunulmaktadır. Burada yer alan yorum ve tavsiyeler ise
genel niteliktedir. Bu tavsiyeler mali durumunuz ile risk ve getiri tercihlerinize uygun
olmayabilir. Bu nedenle, sadece burada yer alan bilgilere dayanılarak yatırım kararı verilmesi
beklentilerinize uygun sonuçlar doğurmayabilir.‖
EK/4
Sermaye Piyasası Kurulunun ―Yatırım Hizmetleri ve Faaliyetleri ile Yan Hizmetlere
ĠliĢkin Esaslar Hakkında Tebliğ‖i Uyarınca Yapılacak Uyarı
―Size sunduğum yatırım bilgi, yorum ve tavsiyeleri yatırım danıĢmanlığı kapsamında değildir.
Bu tavsiyeler genel nitelikte olup, özel olarak sizin mali durumunuz ile risk ve getiri
tercihlerinize uygun olarak hazırlanmadı. Bu nedenle, sadece burada yer alan bilgilere
dayanılarak yatırım kararı verilmesi beklentilerinize uygun sonuçlar doğurmayabilir.‖
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
KARAR
TARĠH
: 10/7/2013
KONU
: Maliye Hazinesi adına kayıtlı Çankırı ilinde
bulunan 4 adet taĢınmazın özelleĢtirilmesi
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığınca (Ġdare);
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulu (ÖYK)’nun 1/6/2010 tarih ve 2010/31 sayılı kararı ile
özelleĢtirme kapsam ve programına alınan Maliye Hazinesi adına kayıtlı;
• Çankırı ili, ÇerkeĢ ilçesi, Karalar Mahallesi, 284 ada, 1 no’lu parselde kayıtlı
12.482,98 m2 yüzölçümlü taĢınmazın,
• Çankırı ili, Eldivan ilçesi, Cami Mahallesi, 210 ada, 2 no’lu parselde kayıtlı 10.752,36
m2 yüzölçümlü taĢınmazın,
satıĢ yöntemiyle özelleĢtirilmesini teminen, 4046 sayılı Kanun, Ġhale Ġlanı ve Ġhale
ġartnamesinde belirtilen hususlar çerçevesinde gerçekleĢtirilen ihaleleri sonucunda Ġhale
Komisyonunca:
1. Çankırı ili, ÇerkeĢ ilçesi, Karalar Mahallesi, 284 ada, 1 no’lu parselde kayıtlı
12.482,98 m2 yüzölçümlü taĢınmazın, 88.000 (Seksensekizbin) Türk Lirası bedelle en yüksek
teklifi veren Lösev Sağlık Tanıtım ve Reklamcılık Turizm Hizmetleri Tarım Hayvancılık
Ticaret A.ġ.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Lösev Sağlık Tanıtım ve
Reklamcılık Turizm Hizmetleri Tarım Hayvancılık Ticaret A.ġ.’nin sözleĢmeyi imzalamaktan
imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine
irat kaydedilmesine, 87.000 (Seksenyedibin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Nova
ĠnĢaat Turizm Mühendislik Ticaret ve Sanayi Ltd. ġti.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde
satılmasına, Nova ĠnĢaat Turizm Mühendislik Ticaret ve Sanayi Ltd. ġti.’nin sözleĢmeyi
imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde,
teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline,
16.757,49 m2 yüzölçümlü taĢınmazın, 140.000 (Yüzkırkbin) Türk Lirası bedelle en yüksek
irat kaydedilmesine, 139.000 (Yüzotuzdokuzbin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Nova
12.557,54 m2 yüzölçümlü taĢınmazın, 90.000 (Doksanbin) Türk Lirası bedelle en yüksek
irat kaydedilmesine, 89.000 (Seksendokuzbin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Nova
4. Çankırı ili, Eldivan ilçesi, Cami Mahallesi, 210 ada, 2 no’lu parselde kayıtlı
10.752,36 m2 yüzölçümlü taĢınmazın, 100.000 (Yüzbin) Türk Lirası bedelle en yüksek teklifi
veren AyĢe ERDOĞAN’a Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, AyĢe ERDOĞAN’ın
sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 99.000 (Doksandokuzbin) Türk Lirası
bedelle ikinci teklifi veren Eldivan Güvenel Gıda Tarım Ġhtiyaç Maddeleri ve ĠnĢaat
Malzemeleri Ticaret ve Sanayi A.ġ.’ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Eldivan
Güvenel Gıda Tarım Ġhtiyaç Maddeleri ve ĠnĢaat Malzemeleri Ticaret ve Sanayi A.ġ.’nin
sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi
halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline
dair verilen kararların onaylanmasına,
Bu Karar çerçevesinde satıĢ sözleĢmelerinin imzalanması ve Karar gereklerinin yerine
getirilmesi iĢlemlerinin Ġdare tarafından gerçekleĢtirilmesine
ÖYK’nın 13/1/1998 tarih, 98/03 sayılı Kararına istinaden karar verilmiĢtir.
[R.G. 11 Temmuz 2012 – 28704]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARI
Ordu Ġli, Gölköy ve Mesudiye Ġlçelerinde tesis edilecek Boztepe Hidroelektrik Santrali
ile Gölköy TM arasında enerji nakil hattının yapımı amacıyla ekli listede bulundukları yer ile
ada ve parsel numaraları belirtilen taĢınmazların Hazine adına tescil edilmek üzere Enerji
Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar
Bakanlığının 21/5/2013 tarihli ve 744 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma
Kanununun 27 nci maddesine göre, Bakanlar Kurulu'nca 10/6/2013 tarihinde
kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Kararın eki Liste
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
Ekli ―Türkiye ile Avrupa Topluluğu Arasında OluĢturulan Gümrük Birliğinin
Uygulanmasına ĠliĢkin Esaslar Hakkında Kararda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Karar‖ın
yürürlüğe konulması; Gümrük ve Ticaret Bakanlığının 28/6/2013 tarihli ve 5632 sayılı yazısı
üzerine, Bakanlar Kurulu‘nca 28/6/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Türkiye ile Avrupa Topluluğu Arasında OluĢturulan Gümrük Birliğinin
Uygulanmasına
ĠliĢkin Esaslar Hakkında Kararda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Karar
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
TEBLĠĞLER
ONAYLANMIġ KĠġĠ STATÜSÜNE ĠLĠġKĠN GÜMRÜK GENEL
TEBLĠĞĠ (SIRA NO: 1)’NDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR TEBLĠĞ (SIRA NO: 2)
MADDE 1 – 30/12/2011 tarihli ve 28158 3 üncü Mükerrer sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan OnaylanmıĢ KiĢi Statüsüne ĠliĢkin Gümrük Genel Tebliği (Sıra No: 1)’nin 12 nci
maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki (e) ve (f) bentleri eklenmiĢtir.
“e) Gümrük Yönetmeliğinin 24 üncü maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendinin üçüncü
alt bendi ile yedinci ve sekizinci fıkralarında belirtilen haller saklı kalmak kaydıyla, baĢvuru
sahibinin yetkilendirilmiĢ gümrük müĢaviriyle onaylanmıĢ kiĢi statüsü baĢvurusunun ön
incelemesi için sözleĢme yapıldığı tarih itibariyle 2 yıldan daha az süredir faaliyette
bulunduğunun anlaĢılması halinde,
f) 10/1/2013 tarihli ve 28524 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gümrük ĠĢlemlerinin
KolaylaĢtırılması Yönetmeliği uyarınca adlarına yetkilendirilmiĢ yükümlü sertifikası
düzenlenmiĢ olduğunun tespit edilmesi halinde,”
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 14 üncü maddesinin baĢlığı “Statü belgesinde kayıtlı
bilgilerde değiĢiklik olması veya statü belgesinin kayıp ya da zayi olması” Ģeklinde
değiĢtirilmiĢ ve bu maddeye aĢağıdaki altıncı fıkra eklenmiĢtir.
“(6) Statü belgesinin kayıp veya zayi olması nedeniyle yeni bir statü belgesi
düzenlenmesinin talep edilmesi halinde, statü belgesini düzenlemiĢ olan bölge müdürlüğünün
de uygun görmesi koĢuluyla kayıp ya da zayi olan statü belgesinin yerine ilgili bölge
müdürlüğünce en geç beĢ iĢ günü içerisinde aynı tarih, sayı ve referans numaralı yeni bir statü
belgesi düzenlenebilir.”
MADDE 3 – Aynı Tebliğin 34 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinde yer alan
“Dâhilde iĢleme rejimi dâhil” ibaresinden sonra gelmek üzere “Özel Tüketim Vergisi
Kanununun eki (I) sayılı listenin (A) cetvelinde yer alan eĢyanın ithalinde ödenecek özel
tüketim vergisi hariç,” ibaresi ile (b) bendinde yer alan “Dâhilde iĢleme rejimi” ibaresinden
sonra gelen “dıĢında” ibaresi kaldırılarak bu ibareden sonra gelmek üzere “ile Özel Tüketim
Vergisi Kanununun eki (I) sayılı listenin (A) cetvelinde yer alan eĢyanın ithalinde ödenecek
özel tüketim vergisi hariç,” ibaresi eklenmiĢ ve aynı fıkraya aĢağıdaki (c) bendi eklenmiĢtir.
“c) Teminatın Özel Tüketim Vergisi Kanununun eki (I) sayılı listenin (A) cetvelinde yer
alan eĢyayı da kapsaması halinde 5.000.000 Avro’dan,”
MADDE 4 – Aynı Tebliğin 43 üncü maddesine aĢağıdaki üçüncü fıkra eklenmiĢtir.
“(3) Ġkinci fıkranın uygulanmasına yönelik olarak takibat ile gerektiğinde statü belgesi
sahibinin mavi hat uygulamasından yararlanmasına izin verilmemesi iĢlemleri statü belgesini
düzenlemiĢ olan gümrük ve ticaret bölge müdürlüğü tarafından yerine getirilir.”
MADDE 5 – Aynı Tebliğin 52 nci maddesine aĢağıdaki altı ila dokuzuncu fıkralar
eklenmiĢtir.
“(6) Birinci fıkrada belirtilen ihlalin statü belgesi geçerlilik süresi içerisinde, birinci
fıkraya göre herhangi bir uyarı yapılmadan önce iki defa iĢlenildiğinin tespit edilmesi halinde,
kiĢi bir kez ihlalde bulunmuĢ sayılır ve her bir beyanname için Gümrük Kanununun 241/1 inci
maddesi tatbik edilerek beyannamelerin tescil edildiği gümrük idaresince uyarılır.
(7) Birinci fıkrada belirtilen ihlalin statü belgesi geçerlilik süresi içerisinde, birinci
fıkraya göre herhangi bir uyarı yapılmadan önce en az üç defa iĢlenildiğinin tespit edilmesi
halinde, her bir beyanname için Gümrük Kanununun 241/1 inci maddesi tatbik edilerek mavi
hat yetkisi bir ay süreyle askıya alınır.
(8) Altı ve yedinci fıkradaki iĢlemlerin tamamlanmasını müteakip birinci fıkrada
belirtilen ihlalin tekrar iĢlendiğinin tespit edilmesi halinde, her bir beyanname için Gümrük
Kanununun 241/1 inci maddesi tatbik edilerek mavi hat yetkisi altı ay süreyle askıya alınır.
(9) Ġkinci fıkrada belirtilen ihlalin statü belgesi geçerlilik süresi içerisinde, ikinci fıkraya
göre herhangi bir uyarı yapılmadan önce en az iki defa iĢlenildiğinin tespit edilmesi halinde,
her bir beyanname için Gümrük Kanununun 241/1 inci maddesi tatbik edilerek eksik beyanda
bulunma yetkisi bir ay süreyle askıya alınır. Bu iĢlemlerin tamamlanmasını müteakip ikinci
fıkrada belirtilen ihlalin tekrar iĢlendiğinin tespit edilmesi halinde, her bir beyanname için
Gümrük Kanununun 241/1 inci maddesi tatbik edilerek mavi hat yetkisi altı ay süreyle askıya
alınır.”
MADDE 6 – Aynı Tebliğin 62 nci maddesine aĢağıdaki üçüncü ve dördüncü fıkralar
eklenmiĢtir.
“(3) Gümrük Yönetmeliğinin 23 üncü maddesinin birinci fıkrasının (e) veya (f)
bentlerinin ihlali nedeniyle statü belgesi geri alınan kiĢinin, statü belgesinin geri alınmasına
neden olan durumun ortadan kalktığını belgelendirmesi ve statü belgesini düzenlemiĢ olan
bölge müdürlüğünce uygun görülmesi halinde, geri alma sonlandırılarak statü belgesi ve belge
kapsamı yetkilerin 24, 25, 30, 41, 42, 52, 53, 59 ve 60 ıncı madde hükümleri saklı kalmak
kaydıyla, belge geçerlilik süresi sonuna kadar yeniden kullanılmasına izin verilebilir.
(4) 10/1/2013 tarihli ve 28524 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gümrük ĠĢlemlerinin
KolaylaĢtırılması Yönetmeliği uyarınca adlarına yetkilendirilmiĢ yükümlü sertifikası
düzenlenmiĢ onaylanmıĢ kiĢi statüsü sahibi kiĢilerin statü belgeleri geri alınır.”
MADDE 7 – Aynı Tebliğin 11 no.lu Götürü Teminat Yetkisi BaĢvuru Formu ekteki
MADDE 9 – Bu Tebliğ hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
Ek-11
GÖTÜRÜ TEMĠNAT YETKĠSĠ BAġVURU FORMU
1-BaĢvuru Türü
Sadece Resmi Kullanım Ġçindir
 Yeni BaĢvuru
BaĢvuru No
:
 Güncelleme
BaĢvuru Tarihi
:
 Kapsamını DeğiĢtirme
Kaydeden
:
Memurun Adı
Soyadı
OKSB No
:
2-KiĢi Adına
1
DüzenlenmiĢ OKSB
BaĢlangıç Tarihi
:
Referans No
:
3-Teminat Konusu Toplam Tutar:
TL
4-Teminat Mektubu Bilgileri
4.1-Götürü Teminat Yetkisi Ġçin Daha Önce VerilmiĢ Teminat Mektupları
Tarihi
Sayısı
Tutarı
Banka veya Özel Finans
KuruluĢu
1
TL
AVRO
2
TL
AVRO
5- Götürü Teminat Yetkisinin Kapsamı (M.D. 31/2 )2
5.1- Mevcut Götürü
Teminat Yetkisinin
Kapsamı
5.2- Talep Edilen Götürü
Teminat Yetkisinin
Kapsamı

GTR1ÖTV.IA

GTR10ÖTV.IA
 GTR2ÖTV.IA
 GTR1
 GTR2
 GTR20ÖTV. IA

GTR10
 GTR20

GTR1ÖTV.IA

GTR10ÖTV.IA
 GTR2ÖTV. IA
 GTR1
 GTR2
 GTR20ÖTV.IA

GTR10
 GTR20
Bu belge ve eki ekli belgelerde yer alan bilgilerin doğru olduğunu beyan ve taahhüt
eder, firmamıza/kurumumuza götürü teminat uygulamasından yararlanma izni
verilmesi hususunu müsaadelerine arz/rica ederim.
Taahhüt Eden
Adı-Soyadı
Tarih
Firma KaĢesi/Kurum
Mührü
Unvanı
1- OKSB baĢvurusu ile birlikte yapılmıĢsa boĢ bırakılacaktır.
2- EK-11.A de yer alan tabloya göre belirlenecektir.
3-Kapsam değiĢikliği kapsamında ÖTV.1A isteniliyorsa vergi mevzuatı gereğince
kesinleĢmiĢ vergi borcu olmadığına dair yazı da eklenir.
4- Bu Tebliğ uyarınca düzenlenmiĢ götürü teminatın antrepo rejimi kapsamında
kullanılması istenilmiyorsa GTR10 ve GTR20‘li seçeneklerden biri iĢaretlenmelidir.
Ek11/A
TEMĠNAT GÖSTERĠLECEK
KAMU ALACAĞI
4760 sayılı
Özel
Tüketim
Vergisi
Kanununun
eki (I) sayılı
listenin (A)
cetvelinde
yer alan
eĢyanın
ithalinde
ödenecek
özel tüketim
vergisi dahil
4760 sayılı
Özel
Tüketim
Vergisi
Dahilde iĢleme
rejimi dahil, bu
Yönetmeliğin
götürü teminat
hükümlerinin
uygulanabileceği
eĢyaya iliĢkin
gümrük vergileri ve
sair vergiler
Dahilde iĢleme
rejimi dıĢında bu
Yönetmeliğin
götürü teminat
hükümlerinin
uygulanabileceği
eĢyaya iliĢkin
sair vergiler.
Dahilde iĢleme
rejimi dahil, bu
Yönetmeliğin
götürü teminat
GÖTÜRÜ TEMĠNAT TÜRÜ
GÜMRÜK
GÜMRÜK
ANTREPO
ANTREPO
REJĠMĠNDE
REJĠMĠNDE
KULLANILABĠLĠR KULLANILAMAZ
GTR1-ÖTV.IA
GTR10-ÖTV.IA
GTR2-ÖTV.IA
GTR20-ÖTV.IA
GTR1
GTR10
Kanununun
eki (I) sayılı
listenin (A)
cetvelinde
yer alan
eĢyanın
ithalinde
ödenecek
özel tüketim
vergisi hariç
hükümlerinin
uygulanabileceği
eĢyaya iliĢkin
sair vergiler
Dahilde iĢleme
rejimi dıĢında bu
Yönetmeliğin
götürü teminat
hükümlerinin
uygulanabileceği
eĢyaya iliĢkin
sair vergiler.
GTR2
GTR20
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ÖZELLEġTĠRME YÜKSEK KURULU KARARI
TARĠH
: 11/7/2013
KARAR NO : 2013/105
KONU
: Toroslar Elektrik Dağıtım A.ġ.nin ÖzelleĢtirilmesi
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunca;
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığı (Ġdare)‘nın 15/4/2013 tarih ve 3355 sayılı yazısı ile
Kurulumuza sunulan bilgi ve belgelerin değerlendirilmesinde;
Kurulumuzun 2/4/2004 tarih ve 2004/22 sayılı kararı ile özelleĢtirme programına alınan
ve 7/11/2005 tarih ve 2005/125 sayılı kararı ile özelleĢtirme stratejisi belirlenen Türkiye
Elektrik Dağıtım A.ġ. (TEDAġ)‘nin, Toroslar Elektrik Dağıtım A.ġ.deki %100 oranındaki
hissesinin özelleĢtirilmesi ile ilgili olarak,
15/3/2013 tarihinde yapılan ihale sonucu, Ġhale Komisyonunca;
TEDAġ‘ın bağlı Ģirketi olan Toroslar Elektrik Dağıtım A.ġ.deki TEDAġ‘a ait %100
oranındaki hissenin;
- 1.725.000.000 (BirmilyaryediyüzyirmibeĢmilyon) ABD Doları bedelle en yüksek
teklifi veren Enerjisa Elektrik Dağıtım A.ġ.ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına,
Enerjisa Elektrik Dağıtım A.ġ.nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine,
- Enerjisa Elektrik Dağıtım A.ġ.nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde 1.723.000.000 (Birmilyaryediyüzyirmiüçmilyon)
ABD Doları bedelle ikinci teklifi veren Fina Enerji-Fina Limancılık Ortak GiriĢim Grubuna
Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Fina Enerji-Fina Limancılık Ortak GiriĢim
Grubunun sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine,
- Fina Enerji-Fina Limancılık Ortak GiriĢim Grubunun sözleĢmeyi imzalamaktan imtina
etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde 1.657.000.000
(Birmilyaraltıyüzelliyedimilyon) ABD Doları bedelle üçüncü teklifi veren Çalık Enerji Sanayi
ve Ticaret A.ġ.ye Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Çalık Enerji Sanayi ve Ticaret
A.ġ.nin
sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve ihalenin iptaline,
Ģeklinde verilen kararın onaylanmasına,
- SatıĢ sözleĢmesi ve konu ile ilgili diğer hususların belirlenmesi ile satıĢ sözleĢmesinin
imzalanması, satıĢ ve devir ile ilgili iĢlemlerin yerine getirilmesi hususlarında Ġdarenin yetkili
kılınmasına,
Karar verilmiĢtir.
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI
Anayasa Mahkemesi BaĢkanlığından:
Esas Sayısı : 2012/35
Karar Günü : 27.12.2012
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : Yargıtay Ġkinci Hukuk Dairesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 22.11.2001 günlü, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu‘nun 319.
maddesinde yer alan “…ve her halde evlât edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl…” ibaresinin,
Anayasa‘nın 2., 11., 13. ve 36. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptaline karar verilmesi
istemidir.
I- OLAY
Aile mahkemesince, evlat edinme iĢleminin üzerinden 4721 sayılı Türk Medeni
Kanunu‘nun 319. maddesinde öngörülen beĢ yıllık hak düĢürücü sürenin geçmesi gerekçe
gösterilerek reddedilen davanın temyiz incelemesini yapan ve itiraz konusu kuralın
Anayasa‘ya aykırı olduğu kanısına varan Yargıtay Ġkinci Hukuk Dairesi sözkonusu ibarenin
iptali için baĢvurmuĢtur.
II- ĠTĠRAZIN GEREKÇESĠ
BaĢvuru kararının gerekçe bölümü Ģöyledir:
“Davacı, evlat edinmeyi ve bu iliĢkinin kaldırılması sebebini öğrendiği tarihten
baĢlayarak bir yıl içinde dava hakkını kullanmıĢtır. Ancak evlat edinme iĢleminin üzerinden
beĢ yıl geçtiği için davası reddedilmiĢtir. Evlatlık iliĢkinin kaldırılmasına iliĢkin dava
hakkının kullanılmasını, “evlat edinme iĢlemden itibaren beĢ yılla sınırlayan” Türk Medeni
Kanununun 319. maddesi hükmü, Anayasanın 2., 11., 13. ve 36. maddelerine aykırıdır. ġöyle
ki;
Anayasanın 2. maddesinde Cumhuriyetin nitelikleri sayılırken “...Türkiye
Cumhuriyeti’nin, bir hukuk devleti” olduğu belirtilmiĢ; 11. maddesi ise “Anayasa
hükümlerinin, yasama, yürütme ve yargı organlarını, idare makamlarını, diğer kuruluĢ ve
kiĢileri bağlayan temel hukuk kuralları olduğu, kanunların Anayasaya aykırı olamayacağını”,
36. maddesi, “herkesin meĢru vasıta ve yollardan faydalanmak suretiyle yargı mercileri
önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile adil yargılanma hakkına sahip
bulunduğunu” hükme bağlamıĢ, 13. maddesinde ise, “temel hak ve hürriyetlerin özlerine
dokunulmaksızın yalnızca Anayasanın ilgili maddelerinde belirtilen sebeplere bağlı olarak ve
ancak kanunla sınırlanabileceği, bu sınırlamaların Anayasanın sözüne ve ruhuna, demokratik
toplum düzeninin ve laik Cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamayacağı”
belirtilmiĢtir.
Evlat edinme ile, evlat edinenle evlatlık arasında doğal soybağına yakın bir soybağı
iliĢkisi kurulmaktadır.(TMK. m. 282/2) Bunun sonucu olarak evlat edinme ile, ana ve babaya
ait hak ve yükümlülükler evlat edinene geçmektedir. (TMK. m. 314) Türk Medeni Kanunu, evli
bir kimsenin tek baĢına evlat edinmesine, Kanunda sayılan belirli durumlarda izin vermiĢ,
bunun dıĢında evli bir kimsenin tek baĢına evlat edinmesinin mümkün olmadığını, eĢlerin
ancak birlikte evlat edinebileceklerini hükme bağlamıĢtır. Kanunun “eĢler ancak birlikte evlat
edinebilirler” (m.306/1) hükmü ile evli bir kimsenin, birlikte evlat edinmenin imkansız olduğu
bazı durumlarda tek baĢına evlat edinmesine imkan veren 307. maddesinin ikinci fıkrasının
iptali isteği, Anayasa Mahkemesine itiraz yoluyla götürülmüĢ, Yüksek Mahkeme, 9.7.2009
tarihli, 2004/38 esas, 2009/108 karar sayılı kararıyla, bu hükümlerin Anayasa’ya aykırı
olmadığı sonucuna vararak itiraz baĢvurusunu reddetmiĢtir. Kanun, kurulmuĢ olan evlatlık
iliĢkisinin kaldırılmasını gerektiren sebepleri 317. ve 318. maddesinde göstermiĢtir. 318.
madde “evlat edinme esasa iliĢkin diğer noksanlıklardan biriyle sakatsa, Cumhuriyet savcısı
veya her ilgilinin, evlatlık iliĢkisinin kaldırılmasını isteyebileceğini...” hükme bağlamıĢ,
“noksanlıklar bu arada ortadan kalkmıĢ veya sadece usule iliĢkin olup, iliĢkinin kaldırılması
evlatlığın menfaatini ağır biçimde zedeleyecek olursa bu yola gidilemeyeceğini”
öngörmüĢtür. Anayasa Mahkemesine baĢvurulmasına karar verilen somut olayda, evli bir
kimse, birlikte evlat edinmenin imkansız olduğu Kanunda gösterilen belli durumlar
bulunmadığı halde, tek baĢına evlat edinmiĢtir. BaĢka bir ifade ile, Kanunun izin vermediği
bir evlatlık iliĢkisi kurulmuĢtur. Kanun, 319. maddesinde dava hakkının “evlatlık iliĢkisinin
kaldırılması sebebinin öğrenilmesinden baĢlayarak bir yıl ve her halde evlat edinme iĢleminin
üzerinden beĢ yıl geçmekle düĢeceğini” hükme bağlamıĢtır. Bu maddede öngörülen “ve her
halde evlat edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl geçmekle dava hakkının düĢeceğine” iliĢkin
düzenlemenin altında yatan temel sebep, evlat edinme ile kurulan soybağı iliĢkisi üzerindeki
çekiĢmeyi bitirmek ve bu iliĢkinin her zaman dava ile ortadan kaldırılabilmesi imkanını
vermemek suretiyle iliĢkiye istikrar kazandırmaktır. KuĢkusuz kanun koyucunun bu amacı,
Kanunun izin verdiği bir evlatlık iliĢkisi kurulmuĢ ise anlaĢılabilir. Ortada Kanunun kesin
biçimde yasakladığı bir evlatlık iliĢkisi söz konusu ise, bu iliĢkinin kaldırılmasını dava etme
hakkının, iĢlem tarihinden itibaren beĢ yılla sınırlandırılması, kanuna aykırı bir iliĢkiyi
ilelebet sürdürmek anlamına gelir ki, yasa koyucunun bunu arzulamadığı açıktır. O nedenle,
madde metnindeki “ve her halde evlat edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl” ifadesi Anayasanın
2. maddesindeki “hukuk devleti” ilkesiyle bağdaĢmaz.
Öte yandan, Anayasanın 13. maddesi, temel hak ve hürriyetlerin, özlerine
ancak kanunla sınırlanabileceğini, ... bu sınırlamaların, … ölçülülük ilkesine aykırı
olamayacağını” hükme bağlamıĢtır. Hukuk devletinin bir gereği olan “ölçülülük” ilkesi yasa
koyucu için bağlayıcıdır. Bu ilke, Anayasa Mahkemesinin çeĢitli kararlarında vurgulandığı
gibi “elveriĢlilik”, “gereklilik” ve “orantılılık” ilkelerini içerir. “ElveriĢlilik”, getirilen
kuralın ulaĢılmak istenen amaç için elveriĢli olmasını, “gereklilik”, getirilen kuralın,
ulaĢılmak istenen amaç bakımından gerekli olmasını ve “orantılılık” ise, getirilen kural ile
ulaĢılmak istenen amaç arasında olması gereken ölçüyü ifade eder. (Anayasa Mahkemesinin
27.10.2011 tarihli 2010/71 esas, 2011/143 karar sayılı kararı.) Ölçülülük ilkesi nedeniyle
Devlet, sınırlamadan beklenen kamu yararı ile bireyin hak ve özgürlükleri arasında adil bir
dengeyi sağlamakla yükümlüdür. Ġtiraz konusu kural, “dava hakkını” ölçüsüz Ģekilde
sınırladığından Anayasanın 13. maddesine ve Anayasa hükümlerinin yasama, yürütme ve
yargı organlarını ve diğer kuruluĢ ve kiĢileri bağlayan temel hukuk kurallarıdır” Ģeklindeki
11. maddesine aykırı bir düzenlemedir. Anayasaya göre “herkes, meĢru vasıta ve yollardan
yararlanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı veya davalı olarak iddia ve savunma ile
adil yargılanma hakkına sahiptir.” Bu hak, Anayasa’da herhangi bir sınırlamaya tabi
tutulmamıĢtır. Ġtiraz konusu kural, kiĢinin dava açma hakkını ölçüsüz bir Ģekilde
sınırlandırmakta ve hakkın özüne dokunmaktadır. Somut olayda davacının, eĢi sağ iken böyle
bir dava açmakta korunmaya değer bir hukuki yararı bulunmadığından (Yargıtay Ġçtihadı
BirleĢtirme Büyük Genel Kurulunun 7.12.1955 tarihli ve 11/24 sayılı kararı.) o ancak eĢinin
ölümünden sonra bu hakkını kullanabilecektir. Böyle bir halde, evlat edinme iĢleminin
üzerinden beĢ yıl geçmiĢ ise, baĢka bir ifade ile, olayda olduğu gibi eĢi, evlat edinme
iĢleminin üzerinden beĢ yıl geçtikten sonra ölmüĢ ise, iĢlem üzerinden beĢ yıl geçmiĢ olduğu
için davacı hiçbir zaman dava açamayacak demektir. O nedenle sözü edilen kuralın, “hak
arama özgürlüğünün” özüne dokunduğundan Anayasanın 36. maddesine de aykırı olduğu
kanaatine varılmıĢtır.
Öte yandan; Anayasa Mahkemesi; kocanın soybağının reddi davası açma hakkını “her
halde doğumdan baĢlayarak beĢ yılla” sınırlayan Türk Medeni Kanununun 289. maddesinin
birinci fıkrasındaki “...her halde doğumdan baĢlayarak beĢ yıl. .” ibaresini, 25.6.2009 tarihli,
2008/30 esas, 2009/96 karar sayılı kararıyla Anayasaya aykırı bulmuĢ ve iptal etmiĢtir (R.G.
7.10.2009 gün ve 27369 sayı.) Babalık davasında da, çocuğun dava hakkını ergin olduğu
tarihten itibaren bir yıllık hak düĢürücü süreye bağlayan Türk Medeni Kanununun 303.
maddesinin ikinci fıkrasındaki “...hiç kayyım atanmamıĢsa çocuğun ergin olduğu tarihte
iĢlemeye baĢlar...” hükmünü, 27.11.2011 tarihli, 2010/71 esas, 2011/143 karar sayılı
kararıyla yine Anayasaya aykırı görerek iptal etmiĢ, bu hükmün iptali nedeniyle aynı
maddenin ikinci fıkrasının kalan bölümünün de uygulanma olanağı kalmadığından iptaline
karar vermiĢtir. (R.G. 7.2.2012 gün, 28197 sayı) Bu kararlarda ortaya konulan iptal
gerekçeleri, evlat edinenle evlatlık arasındaki soybağı tesis eden “evlat edinme iĢleminin
kaldırılması davası” için de geçerli olmak gerekir.
KARAR: Yukarıda açıklanan sebeplerle;
1- Davada uygulanacak kural niteliğinde olan Türk Medeni Kanununun 319.
maddesinde yer alan “...ve her halde evlat edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl...” Ģeklindeki
düzenlemenin; Anayasanın 2, 11, 13. ve 36. maddelerine aykırı olduğu kanaatine
varıldığından, sözü edilen hükmün iptali için, Anayasanın 152’nci ve 6216 sayılı Anayasa
Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanunun 40’ncı maddesi gereğince
Anayasa Mahkemesine itiraz baĢvurusunda bulunulmasına,
2- Temyiz incelemesi bakımından, Anayasa Mahkemesine itiraz baĢvurusunun bekletici
mesele sayılmasına, Anayasanın 152/3. ve 6216 sayılı Kanunun 40/5. maddesi gereğince,
davanın temyiz incelemesinin, iĢbu baĢvurunun Anayasa Mahkemesinin kaydına giriĢ
tarihinden itibaren beĢ ay süreyle bekletilmesine,
3- Gerekçeli baĢvuru kararının aslının, dava dosyası içindeki belgelerin aslına
uygunluğu onaylı örneklerinin dizi listesine bağlanarak Anayasa Mahkemesine
gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.”
III- YASA METĠNLERĠ
A- Ġtiraz Konusu Yasa Kuralı
22.11.2001 günlü, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu‘nun itiraz konusu kuralın da yer
aldığı 319. maddesi Ģöyledir:
“Hak düşürücü süre
Madde 319- Dava hakkı, evlâtlık iliĢkisinin kaldırılması sebebinin öğrenilmesinden
baĢlayarak bir yıl ve her hâlde evlât edinme işleminin üzerinden beş yıl geçmekle düĢer.”
B- Dayanılan Anayasa Kuralları
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 2., 11., 13. ve 36. maddelerine dayanılmıĢtır.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü‘nün 8. maddesi gereğince Serruh KALELĠ, Alparslan
ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Osman
Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN, Engin
YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI ve Erdal
TERCAN‘ın katılımlarıyla 18.4.2012 günü yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada
eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
V- ESASIN ĠNCELENMESĠ
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör Fatma BABAYĠĞĠT tarafından hazırlanan iĢin
esasına iliĢkin rapor, itiraz konusu yasa kuralı, dayanılan Anayasa kuralları ve bunların
gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp
düĢünüldü:
BaĢvuru kararında, itiraz konusu kural ile Kanun‘un kesin biçimde yasakladığı bir
evlatlık iliĢkisinin kaldırılmasını dava etme hakkının, iĢlem tarihinden itibaren beĢ yılla
sınırlandırılmasının Kanun‘a aykırı bir iliĢkiyi ilelebet sürdürmek anlamına geleceği; bu
durumun hukuk devleti ilkesiyle bağdaĢmayacağı gibi dava hakkını ölçüsüz Ģekilde sınırladığı
ve hak arama özgürlüğünün özüne dokunduğu belirtilerek kuralın, Anayasa‘nın 2., 11., 13.
ve 36. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun‘un itiraz konusu kuralın da yer aldığı 319. maddesi uyarınca, evlatlık iliĢkisinin
kaldırılmasına iliĢkin dava hakkı, iliĢkinin kaldırılmasını gerektiren sebebin öğrenilmesinden
itibaren bir yıl ve her hâlde evlat edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl geçmekle düĢmektedir.
BeĢ yıllık süre, evlat edinme kararının kesinleĢtiği tarihten itibaren baĢlamaktadır.
Evlatlık iliĢkisinin kaldırılması için öngörülen süreler, hak düĢürücü süre olduğundan,
hâkim tarafından yargılamanın her aĢamasında kendiliğinden nazara alınacaktır. Bu nedenle
Kanun‘da öngörülen süre geçmiĢ ise dava, hak düĢürücü sürenin geçirilmesi nedeniyle
reddedilecektir.
Anayasa‘nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devleti, insan haklarına dayanan, bu hak ve
özgürlükleri koruyup güçlendiren, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli
bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, Anayasa‘ya aykırı durum ve tutumlardan
kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa ve kanunlarla kendini bağlı
sayan, yargı denetimine açık olan devlettir.
Kanunların kamu yararının sağlanması amacına yönelik olması, genel, objektif, adil
kurallar içermesi ve hakkaniyet ölçütlerini gözetmesi hukuk devleti olmanın gereğidir. Bu
nedenle kanun koyucunun hukuki düzenlemelerde kendisine tanınan takdir yetkisini anayasal
sınırlar içinde adalet, hakkaniyet ve kamu yararı ölçütlerini göz önünde tutarak kullanması
gerekir.
Anayasa‘nın 36. maddesinde, hak arama özgürlüğü güvence altına alınmıĢtır. Hak
arama özgürlüğünün temel unsurlarından biri mahkemeye eriĢim hakkıdır. Bu hak, hukuki bir
uyuĢmazlığın bu konuda karar verme yetkisine sahip bir mahkeme önüne taĢınması hakkını da
kapsar. Anayasa‘nın 36. maddesinde, hak arama özgürlüğü için herhangi bir sınırlama nedeni
öngörülmemiĢ olmakla birlikte, bunun hiçbir Ģekilde sınırlandırılması mümkün olmayan
mutlak bir hak olduğu söylenemez. Özel sınırlama nedeni öngörülmemiĢ hakların da hakkın
doğasından kaynaklanan bazı sınırları bulunduğu kabul edilmektedir. Ayrıca, hakkı
düzenleyen maddede herhangi bir sınırlama nedenine yer verilmemiĢ olsa da, Anayasa‘nın
baĢka maddelerinde yer alan kurallara dayanarak bu hakların sınırlandırılması da mümkün
olabilir. Dava açma hakkının kapsamına ve kullanımına iliĢkin düzenlemelerin hak arama
özgürlüğünün doğasından kaynaklanan sınırları ortaya koyan ve hakkın norm alanını
belirleyen kurallar olduğu açıktır. Ancak, bu sınırlamalar Anayasa‘nın 13. maddesinde yer
alan güvencelere aykırı olamaz.
Anayasa‘nın 13. maddesine göre temel hak ve özgürlüklere yönelik sınırlamalar,
demokratik toplum düzeninin ve laik Cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı
olamayacağı gibi, hak ve özgürlüklerin özlerine de dokunamaz. Hak arama özgürlüğü
demokratik hukuk devletinin vazgeçilmez unsurlarından biri olup tüm bireyler açısından
mümkün olan en geniĢ Ģekilde güvence altına alınmalıdır. Diğer taraftan, hukuki iĢlem ve
kuralların sürekli dava tehdidi altında bulunması hukuk devletinin unsurları olan hukuki
istikrar ve hukuki güvenlik ilkeleriyle bağdaĢmaz.
Anayasa‘nın 41. maddesinde, Türk toplumunun temeli olarak tanımlanan aile ve
çocukların yüksek çıkarının korunması için tedbirler alınması devlete verilmiĢ bir ödevdir.
Çocuğun korunma ve bakımdan yararlanma, yüksek yararına açıkça aykırı olmadıkça
biyolojik anne ve babası ile kiĢisel ve doğrudan iliĢki kurma ve sürdürme hakkına sahip
olduğu düĢünüldüğünde, bu hakkı ve iĢlevselliğini koruyan hak arama özgürlüğünü
zedeleyecek nitelikteki kuralın, gözetilmesi gereken birey ve kamu yararı arasındaki adil
dengeyi koruduğu söylenemeyecektir.
Ġtiraz konusu kuralda, evlatlık iliĢkisinin kaldırılması davasının belli sürelerle
sınırlandırılmasındaki amacın, çocuğun ve ailenin devamlı olarak dava tehdidi altında
bulundurulmasını engelleyerek evlat edinme iliĢkisine istikrar kazandırmak, aileyi ve çocuğu
korumak, ailenin ve toplumun huzurunun bozulmasını önlemek olduğu anlaĢılmaktadır.
Ancak, Kanun‘da kiĢinin kusuru olmaksızın, onu, vaktinde dava açmaktan alıkoyan haklı
nedenlerin varlığından dolayı evlat edinme iĢleminin ortadan kaldırılması davasının süresinde
açılamaması durumu için herhangi bir düzenleme öngörülmemiĢtir. Kanun‘a göre evlat
edinme kararının kesinleĢtiği tarihten itibaren beĢ yıllık süre geçtikten sonra, gecikmeyi haklı
kılan bir neden olsa bile evlat edinme iĢleminin kaldırılmasına iliĢkin dava, süre yönünden
reddedilecektir. Haklı nedenlerle evlatlık iliĢkisinin kaldırılması ile ilgili sebebi, evlat edinme
kararının kesinleĢtiği tarihten itibaren beĢ yıllık süre dolduktan sonra öğrenen kiĢinin, durumu
geç öğrenmesine yol açan haklı nedenin varlığı değerlendirilmeden dava hakkını beĢ yıllık
hak düĢürücü süreye bağlayan itiraz konusu kural ile kiĢinin dava açma hakkı ölçüsüz bir
Ģekilde sınırlanmakta ve hak arama hürriyetinin özü zedelenmektedir.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa‘nın 2., 13. ve 36. maddelerine
aykırıdır. Ġptali gerekir.
Kuralın, Anayasa'nın 11. maddesi ile ilgisi görülmemiĢtir.
Mehmet ERTEN bu görüĢe farklı gerekçeyle katılmıĢtır.
VI- ĠPTAL KARARININ YÜRÜRLÜĞE GĠRECEĞĠ GÜN SORUNU
Anayasa‘nın 153. maddesinin üçüncü fıkrasında, “Kanun, kanun hükmünde kararname
ve Türkiye Büyük Millet Meclisi Ġçtüzüğü ya da bunların hükümleri, iptal kararlarının Resmî
Gazetede yayımlandığı tarihte yürürlükten kalkar. Gereken hallerde Anayasa Mahkemesi
iptal hükmünün yürürlüğe gireceği tarihi ayrıca kararlaĢtırabilir. Bu tarih, kararın Resmî
Gazetede yayımlandığı günden baĢlayarak bir yılı geçemez.” denilmekte, 6216 sayılı Anayasa
Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun‘un 66. maddesinin (3)
numaralı fıkrasında da bu kural tekrarlanmaktadır.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu‘nun 319. maddesinde yer alan “…ve her halde evlât
edinme iĢleminin üzerinden 5 yıl…” ibaresinin iptal edilmesi nedeniyle, doğacak hukuksal
boĢluk kamu yararını ihlal edecek nitelikte görüldüğünden, Anayasa‘nın 153. maddesinin
üçüncü fıkrasıyla 6216 sayılı Kanun‘un 66. maddesinin (3) numaralı fıkrası gereğince iptal
hükmünün, kararın Resmî Gazete‘de yayımlanmasından baĢlayarak altı ay sonra yürürlüğe
girmesi uygun görülmüĢtür.
VII- SONUÇ
1- 22.11.2001 günlü, 4721 sayılı Türk Medenî Kanunu‘nun 319. maddesinde yer alan
“…ve her hâlde evlât edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl…” ibaresinin Anayasa‘ya aykırı
olduğuna ve ĠPTALĠNE,
2- 4721 sayılı Kanun‘un 319. maddesinde yer alan “…ve her hâlde evlât edinme
iĢleminin üzerinden beĢ yıl…” ibaresinin iptal edilmesi nedeniyle, Anayasa‘nın 153.
maddesinin üçüncü fıkrasıyla 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama
Usulleri Hakkında Kanun‘un 66. maddesinin (3) numaralı fıkrası gereğince ĠPTAL
HÜKMÜNÜN,
KARARIN
RESMÎ
GAZETE‘DE
YAYIMLANMASINDAN
BAġLAYARAK ALTI AY SONRA YÜRÜRLÜĞE GĠRMESĠNE,
27.12.2012 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Fulya KANTARCIOĞLU
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Osman Alifeyyaz
PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Celal Mümtaz AKINCI
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
FARKLI GEREKÇE
Ġtiraz konusu kuralda, evlatlık iliĢkisinin kaldırılmasıyla ilgili dava hakkının evlat
edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl geçmekle düĢeceği öngörülmektedir.
Kuralda öngörülen hak düĢürücü nitelikteki dava açma süresi, yargılama Ģartına iliĢkin
olup, bu süreyi belirleme yetkisi, Anayasa‘da belirlenen temel hukuk kurallarına bağlı kalmak
ve adalet, hakkaniyet ve kamu yararı ölçütleri gözetilmek koĢuluyla yasa koyucuya aittir.
Yasa koyucu, evlatlık iliĢkisinin kaldırılmasıyla ilgili dava açma süresini düzenlerken
hukuk devleti olmanın gereği olan adaletli, hakkaniyete uygun ve ölçülü olma ilkelerini de
gözetmek durumundadır. Bu nedenle Devlet, sınırlamadan beklediği kamu yararı ile bireyin
hak ve özgürlüklerinin koruması için gereken adil ve hassas dengeyi sağlamak ve buna göre
düzenleme yapmak yükümlülüğündedir. Anayasa‘da düzenlenen kiĢinin maddi ve manevi
varlığını koruma ve geliĢtirme hakkı ile Devlet‘in herkesin maddi ve manevi varlığını
geliĢtirmesi için gerekli Ģartları hazırlama görevi dikkate alındığında, evlat edinenin,
evlatlığın, evlatlık iĢlemi ilgililerinin ve bu gibilerin evlat edinme iĢleminden doğan her
türdeki haklardan yararlanmak gibi kiĢiliklerine bağlı temel haklarının bulunduğu ve bu
haklarının korunması gerektiği açıktır.
Ġtiraz konusu kural ile evlatlık iliĢkisinin kaldırılmasıyla ilgili dava hakkının, evlat
edinme iĢleminin üzerinden beĢ yıl geçmekle düĢeceği yolunda getirilen sınırlandırmanın,
evlat edinmeyle ortaya çıkacak ihtilafların bir an önce ortadan kaldırılarak evlatlık ile evlat
edinen arasındaki soy bağını korumaya, kiĢilerin sürekli olarak dava tehdidi altında
kalmalarını önlemeye yönelik olduğu anlaĢılmaktadır. Yasa koyucu bir taraftan kiĢilerin soy
bağının korunmasına ve uzun süre dava tehdidi altında bulundurulmalarının önlenmesine
iliĢkin gerekliliği gözetirken, diğer taraftan da hak arama özgürlüklerinin zarar görmemesi
için gerekli önlemleri almak yükümlülüğündedir. Bunun için, takdir yetkisi kullanılarak
belirlenecek sürenin ilgililer açısından makul, adil ve kabul edilebilir bir süre olarak
belirlemesine ihtiyaç bulunmaktadır.
Kuralda öngörülen beĢ yıllık dava açma süresinin, küçük yaĢta evlat edinilenlerin dava
hakkını kullanmak için aranan yaĢa gelinceye kadar sona erecek ya da kullanılamaz Ģekilde
kısalacak olması, diğer ilgililer yönünden ise bu süre içinde evlatlık iliĢkisinin kaldırılması
sebebinin varlığının öğrenilebilmesinin güçlük arz etmesi, sürenin hak düĢürücü nitelikte
olması ve geçirilmesinden sonra evlatlık iliĢkisinin kaldırılmasıyla ilgili sebebin varlığına
rağmen dava açma imkânının ortadan kalkması birlikte dikkate alındığında bu sürenin
yetersiz, ölçüsüz ve kabul edilemez olduğu değerlendirilmektedir.
Açıklanan nedenlerle itiraz konusu kural, Anayasa‘nın adaletli ve ölçülü olma
ilkelerine, kiĢileri maddi ve manevi varlığını geliĢtirme ve hak arama hürriyetine iliĢkin
hükümlerine aykırıdır. Ġptali gerekir.
Üye
Mehmet ERTEN
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ANAYASA MAHKEMESĠ KARARI
Anayasa Mahkemesinin E: 2011/143, K: 2013/18 Sayılı Kararı 12 Temmuz 2013 Tarihli
ve 28705 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
Karar Günü : 28.2.2013
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : UĢak 1. Sulh Hukuk Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 8.6.1984 günlü, 233 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname‘nin 13. maddesinin (2) numaralı bendinde yer alan
―…temsil yetkisini gerektiğinde devretmek‖ ibaresinin, Anayasa‘nın 10. maddesine aykırılığı
ileri sürülerek iptaline karar verilmesi istemidir.
I- OLAY
Görülmekte olan davada davalı kurumu temsil yetkisinin avukatlık sıfatını haiz olmayan
kurum personeline devredilmesi nedeniyle itiraz konusu kuralın Anayasa‘ya aykırı olduğu
kanaatine varan Mahkeme, iptali için baĢvurmuĢtur.
BaĢvuru kararının gerekçe bölümü Ģöyledir :
―Davacı (ve davacının aĢamalardaki vefatından sonra davacı mirasçıları) vekili dava
dilekçesinde özetle davacıyla davalı arasında araç kiralama konusunda 3 yıllık kira sözleĢmesi
imzalandığını, ancak akaryakıt fiyat farkından doğan alacağın baĢlangıçta sözleĢmenin 6.1
maddesi uyarınca davalı tarafından hesaplanarak ödendiğini, bilahare davalının fiyat farkı
hesaplamasını tek taraflı değiĢtirdiğini ve Ģartnamenin 6.1.5 maddesine göre anılan alacağı
hesaplamaya baĢladığını, bu vaziyetin davacı aleyhine netice doğurduğunu belirterek; fazlaya
iliĢkin hakları saklı kalmak kaydıyla Ģimdilik 1.000.00TL akaryakıt fiyat farkının dava
tarihinden itibaren iĢleyecek kanuni faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep
etmiĢtir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle, husumet itirazlarının bulunduğunu, fiyat farkı
hesabında hukuka aykırılık bulunmadığını davanın zamanaĢımına uğradığını, sözleĢmenin
imzalanması esnasında davacının fiyat farkına iliĢkin ihtirazi kayıt, koymadığını belirterek;
davanın reddine karar verilmesini talep etmiĢtir.
AĢamalarda davalı tarafından 233 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnamenin (KHK) 13/2 maddesi uyarınca, UĢak PTT BaĢmüdürlüğü,
Muhasebe Müdürü …, Posta ĠĢleme Müdürü … ile Personel ve Ġdari ĠĢler Müdürü vekili
…‘nın haklarında 1. Hukuk MüĢaviri imzalı temsil selahiyetnameleri ibraz edilmiĢ ve iĢ bu
selahiyetnamelere istinaden duruĢmalara davalının personeli olduğu anlaĢılan anılan kiĢiler
girerek savunma yapmıĢlardır.
2- ANAYASAYA AYKIRILIK :
Somut davada avukat sıfatını taĢımayan Ģahsın davalıyı temsilen mahkeme nezdinde
iĢlem yapmasını ve duruĢmalara girmesini, beyanda bulunmasını, usuli iĢlemleri yapmasını
temin eden 233 sayılı anılan KHK‘nın 13/2 bendi Anayasanın eĢitlik ilkesine aykırıdır.
Ġptali istenen anılan KHK hükmü Ģöyledir. ―13- Genel müdürün görev ve yetikleri
aĢağıda gösterilmiĢtir: … 2. TeĢebbüsü, idare ve YARGI MERCĠLERĠNDE ve üçüncü
kiĢilere karĢı temsil etmek ve TEMSĠL YETKĠSĠNĠ GEREKTĠĞĠNDE DEVRETMEK,‖
Buna karĢılık Anayasanın kanun önünde eĢitliği düzenleyen hükmü Ģöyledir: ―Herkes,
dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düĢünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım
gözetilmeksizin kanun önünde eĢittir.. Hiçbir kiĢiye, aileye, zümreye veya sınıfa imtiyaz
tanınamaz.Devlet organları ve idare makamları bütün iĢlemlerinde kanun önünde eĢitlik
ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar.‖
a- Taraflar Açısından:
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 73/1 maddesi uyarınca ―Davaya vekâlet,
kanunda özel yetki verilmesini gerektiren hususlar saklı kalmak üzere, hüküm kesinleĢinceye
kadar, vekilin davanın takibi için gereken bütün iĢlemleri yapmasına, hükmün yerine
getirilmesine, yargılama giderlerinin tahsili ile buna iliĢkin makbuz vermesine ve bu
iĢlemlerin tamamının kendisine karĢı da yapılabilmesine iliĢkin yetkiyi kapsar.‖ Dolayısıyla
anılan KHK hükmü uyarınca PTT Genel Müdürünce (veya somut olayda olduğu gibi onun
yetkilendirdiği kiĢi veya kiĢilerce) görevlendirilen, iĢ bu müdürlüğün personeli 6100 sayılı
HMK 73/1 maddesindeki iĢlemlerin tamamını anılan KĠT için yapabilmektedir.
Buna karĢılık anılan KHK kapsamına girmeyen ve fakat davanın tarafı olan gerçek veya
tüzel kiĢilerin 1136 sayılı Avukatlık Kanununun 35/1 maddesinin ―Kanun iĢlerinde ve hukuki
meselelerde mütalaa vermek, mahkeme, hakem veya yargı yetkisini haiz bulunan diğer
organlar huzurunda gerçek ve tüzel kiĢilere ait hakları dava etmek ve savunmak, adli iĢlemleri
takip etmek, bu iĢlere ait bütün evrakı düzenlemek, yalnız baroda yazılı avukatlara aittir.‖
hükmü gereğince ancak Avukat sıfatlı vekil ile davada temsil edilmesi imkânı mevcuttur.
Yani 233 sayılı KHK kapsamına giren tüzel kiĢi kendisini genel müdürünün
görevlendirdiği ve temsil yetkisi verdiği ve fakat avukat sıfatı bulunmayan kiĢilerce
(genellikle kendi personellerince) temsil ettirebilmekte iken; bu KHK kapsamı haricindeki
gerçek ve tüzel kiĢiler bu imkandan yararlanamamaktadır. Bu durum davanın tarafları
açısından Anayasal eĢitlik ilkesine açıkça aykırıdır.
Anayasanın 2 nci maddesinde, Türkiye Cumhuriyeti‘nin bir hukuk devleti olduğu
belirtilmiĢ; 10 uncu maddesinde de, herkesin, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasal düĢünce, felsefi
inanç, din, mezhep ve benzeri nedenlerle ayırım gözetilmeksizin yasa önünde eĢit olduğu,
hiçbir kiĢiye, zümreye ya da sınıfa ayrıcalık tanınamayacağı vurgulanmıĢtır.
Anayasa Mahkemesinin pek çok kararında vurgulandığı gibi kanun önünde eĢitlik
ilkesi, herkesin her yönden aynı kurallara bağlı olacağı anlamına gelmemekle birlikte,
yasaların uygulanmasında birbirinin aynı durumda olanlar ayrı kuralların uygulanmasını ve
ayrıcalıklı kiĢi ve toplumların yaratılmasını engellemektedir. Anayasa ile eylemli değil
«hukuki eĢitlik» amaçlanmaktadır. Anayasanın öngördüğü eĢitlik ilkesinin çiğnenmemesi
için, aynı hukuksal durumlar aynı, ayrı hukuksal durumların ayrı kurallara bağlı tutulması
gerekmektedir. BaĢka bir anlatımla, kiĢisel durumları ve nitelikleri özdeĢ olanlar arasında
konulan kurallarla değiĢik uygulamaların yapılmaması gerekmektedir.
Somut olayda davanın mahiyeti itibarıyla veya baĢka bir yönden tarafların kendilerini
temsil ettirdikleri vekilleri açısından taraflar arasında fark güdülmesini mucip ve Anayasa
Mahkemesinin anılan içtihadına göre makul bir sebep mevcut değildir. Tam tersine 233 sayılı
KHK kapsamındaki KĠT‘lerin kendilerini avukatla temsil ettirebilecek ekonomik imkanları bu
KHK kapsamı haricindeki tüzel ve özellikle gerçek kiĢilere nazaran gayet geniĢtir. EĢ
söyleyiĢle anılan KHK kapsamındaki KĠT‘lerden çok daha dar ekonomik imkâna sahip gerçek
veya tüzel kiĢilerin kendilerini mahkeme önünde ancak avukatla temsil ettirmek imkanı
mevcut iken; bunlardan çok daha geniĢ ekonomik imkana sahip KĠT‘lerin avukat haricinde
kiĢilerce de temsil edilmesini makul gösteren hiçbir sebep yoktur. Bu yönden anılan KHK
hükmü Anayasal eĢitliğe aykırıdır.
b- Taraf Vekilleri Açısından:
Anılan KHK sadece davanın tarafları açısından değil ve fakat taraf vekilleri açısından
da Anayasal EĢitlik Ġlkesine açıkça aykırı neticeler doğurmaktadır.
Bilindiği gibi avukatlar 1136 sayılı Avukatlık Kanunu hükümleri uyarınca mesleklerini
icra ederler. Anılan Kanunun 1. maddesi uyarınca ―Avukatlık, kamu hizmeti ve serbest bir
meslektir. Avukat, yargının kurucu unsurlarından olan bağımsız savunmayı serbestçe temsil
eder.‖ Yine aynı Kanununun 2. maddesi uyarınca da ―Avukatlığın amacı; hukuki
münasebetlerin düzenlenmesini, her türlü hukuki mesele ve anlaĢmazlıkların adalet ve
hakkaniyete uygun olarak çözümlenmesini ve hukuk kurallarının tam olarak uygulanmasını
her derecede yargı organları, hakemler, resmi ve özel kiĢi, kurul ve kurumlar nezdinde
sağlamaktır. Avukat bu amaçla hukuki bilgi ve tecrübelerini adalet hizmetine ve kiĢilerin
yararlanmasına tahsis eder. Yargı organları, emniyet makamları, diğer kamu kurum ve
kuruluĢları ile kamu iktisadi teĢebbüsleri, özel ve kamuya ait bankalar, noterler, sigorta
Ģirketleri ve vakıflar avukatlara görevlerinin yerine getirilmesinde yardımcı olmak zorundadır.
Kanunlarındaki özel hükümler saklı kalmak kaydıyla, bu kurumlar avukatın gerek duyduğu
bilgi ve belgeleri incelemesine sunmakla yükümlüdür. Bu belgelerden örnek alınması
vekâletname ibrazına bağlıdır. Derdest davalarda müzekkereler duruĢma günü beklenmeksizin
mahkemeden alınabilir.‖
Yine anılan kanun ve ilgili yönetmeliklerle meslek kuralları uyarınca avukatların
mesleğe nasıl kabul edileceği, hangi iĢleri yapamayacakları, hangi süreyle staj
yapabilecekleri, baro üyelikleri, baronun yapısı, avukatların hakları ve ödevleri, haklarındaki
disiplin iĢlemleri v.s. meslekle ilgili konular ayrıntılı biçimde düzenlenmiĢ ve kurala
bağlanmıĢtır.
Buna karĢılık anılan KHK kapsamına giren KĠT Genel Müdürünün mahkeme nezdinde
temsil yetkisi vererek görevlendireceği kiĢinin avukat olması mecburiyeti bulunmadığından
anılan kurallarla bağlı olması da düĢünülemez.
Yani anılan KHK kapsamındaki KĠT‘leri mahkeme nezdinde temsil eden temsilcileri
Avukatlık Kanunu ve ilgili mevzuat ile getirilen kurallara tabi değil iken bu KHK kapsamı
haricindeki taraf vekiller, mecburen avukat sıfatını haiz olacaklarından, anılan kanun ve ilgili
mevzuat uyarınca sıkı kurallara tabi olarak çalıĢmak mecburiyetindedirler. Dolayısıyla, KHK
kapsamındaki KĠT‘lerin mahkeme nezdindeki temsilcileri ile KHK haricindeki gerçek ve
tüzel kiĢilerin mahkeme nezdindeki temsilcileri arasında, yukarıda gösterildiği Ģekilde ciddi
farklılık doğmasını mucip ve yine Anayasa Mahkemesinin Anayasal EĢitlik Ġlkesine iliĢkin
yerleĢik içtihadına göre makul bir farklılık mevcut değildir.
Tüm bu nedenlerle anılan KHK hükmünün itirazen iptali, maksadıyla Anayasa
Mahkemesine baĢvurulması gerekli görülmüĢtür.
NETĠCE: Belirtilen sebeplerle 233 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnamenin 13/2 maddesinin ―TEMSĠL YETKĠSĠNĠ GEREKTĠĞĠNDE
DEVRETMEK‖ Ģeklindeki hükmünün itirazen iptaline karar verilmesi rica olunur.‖
8.6.1984 günlü, 233 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname‘nin itiraz konusu kuralın da yer aldığı 13. maddesi Ģöyledir:
―TeĢebbüs Genel Müdürünün Görev ve Yetkileri:
Madde 13- Genel müdürün görev ve yetkileri aĢağıda gösterilmiĢtir:
1. TeĢebbüsü; kanun, tüzük ve yönetmelik hükümleri ile yönetim kurulu kararları
doğrultusunda yönetmek,
2. TeĢebbüsü, idare ve yargı mercilerinde ve üçüncü kiĢilere karĢı temsil etmek ve
temsil yetkisini gerektiğinde devretmek,
3. Genel müdür yardımcıları, daire baĢkanları, müessese müdürleri veya benzer
görevlere alınacak personelin atanmalarını yönetim kuruluna teklif etmek,
4. (Mülga: 15/3/1990 - KHK - 408/5 md.)
5. TeĢebbüs sermayesi ile diğer mali kaynakların, verimlilik ve karlılık ilkelerine uygun
bir düzen içinde kullanılmasını sağlamak,
6. Kanunların verdiği diğer görevleri yapmak,
7. Genel Müdür, sınırlarını açıkça belirlemek Ģartıyla yetkilerinden bir kısmını astlarına
devredebilir. Ancak; yetki devri Genel Müdürün sorumluluğunu kaldırmaz.
B- Dayanılan Anayasa Kuralı
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 10. maddesine dayanılmıĢtır.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü hükümleri uyarınca HaĢim KILIÇ, Serruh KALELĠ,
Alparslan ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR,
Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN,
Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI, Erdal
TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü ARSLAN‘ın katılımlarıyla 20.9.2012 günü yapılan
ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
Dava dilekçesi ve ekleri, Raportör Davut BÜLBÜL tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, dava konusu yasa kuralı, dayanılan Anayasa kuralı ve bunların gerekçeleri ile
diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp düĢünüldü:
BaĢvuru kararında, mahkemelerde tarafları asıl yerine ancak avukat sıfatını haiz
kimseler temsil edebildiği hâlde, 233 sayılı KHK‘ye tabi kamu tüzel kiĢilerine avukat
olmayan personeli aracılığı ile de temsil edilebilme yetkisi veren itiraz konusu kuralın,
Anayasa‘nın 10. maddesine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
233 sayılı KHK‘nin 13. maddesinde teĢebbüs genel müdürünün görev ve yetkileri
düzenlenmiĢtir. Ġtiraz konusu kuralda ise, teĢebbüs genel müdürünün teĢebbüsü idare ve yargı
mercilerinde ve üçüncü kiĢilere karĢı temsil edeceği, gerektiğinde temsil yetkisini devredeceği
belirtilmiĢtir. Buna uygun olarak kamu iktisadi teĢebbüsleri, mahkemelerde müdürleri veya
yetkilendirdikleri personeli veya tevkil edecekleri avukatları tarafından temsil olunurlar.
TeĢebbüsün temsili bakımından temsil yetkisi verilen personel ile vekilin durumu
farklıdır. Zira teĢebbüsün müdürü haiz olduğu yetkileri tüzel kiĢiliğe vücut veren statüden
aldığı ve hareketleri tüzel kiĢinin hareketi sayıldığı halde vekilin yetkisi vekâlet akdi
hükümleri ile sınırlıdır.
1136 sayılı Avukatlık Kanunu‘nun 35. maddesine göre, yargı mercilerinde asıl yerine
dava açmak, savunmak, iĢ takip etmek yetkisi kural olarak baro levhasına kayıtlı avukatlara
aittir. Ancak, aynı maddede hukuk ve ceza muhakemeleri kanunları ile sair kanunlarda
gösterilen hallerde avukat olmayan kimselerin de asıl yerine mahkemelerde iĢ ve iĢlemler
yapabileceği belirtilmiĢtir. Temsile iliĢkin genel kuralın istisnası niteliğinde olan itiraz konusu
kural, kamu iktisadi teĢebbüsü genel müdürüne avukat sıfatını haiz olmayan personeline de
kurumu yargı mercileri önünde temsil yetkisi verebileceğini düzenlemektedir.
Anayasa‘nın 10. maddesinde yer verilen eĢitlik ilkesi hukuksal durumları aynı olanlar
için söz konusudur. Bu ilke ile eylemli değil, hukuksal eĢitlik öngörülmüĢtür. EĢitlik ilkesinin
amacı, aynı durumda bulunan kiĢilerin yasalar karĢısında aynı iĢleme bağlı tutulmalarını
sağlamak, ayrım yapılmasını ve ayrıcalık tanınmasını önlemektir. Bu ilkeyle, aynı durumda
bulunan kimi kiĢi ve topluluklara ayrı kurallar uygulanarak yasa karĢısında eĢitliğin ihlali
yasaklanmıĢtır. Yasa önünde eĢitlik, herkesin her yönden aynı kurallara bağlı tutulacağı
anlamına gelmez. Durumlarındaki özellikler, kimi kiĢiler ya da topluluklar için değiĢik
kuralları ve uygulamaları gerektirebilir. Aynı hukuksal durumlar aynı, ayrı hukuksal durumlar
farklı kurallara bağlı tutulursa Anayasa‘da öngörülen eĢitlik ilkesi zedelenmez.
Kamu iktisadi teĢebbüsleri, kurulması, organları, personel rejimi, görev ve yetkileri,
iĢleyiĢ ve amaçları ve sona ermeleri yasal veya idari iĢlemlerle düzenlenen, sermayesinin
tamamı devlete ait iktisadi alanda kural olarak ticari esaslara göre faaliyet gösteren veya tekel
niteliğindeki mal ve hizmetleri kamu yararı gözeterek üretip pazarlayan kamu tüzel kiĢileridir.
Diğer değiĢle kamu iktisadi teĢebbüsleri, faaliyet gösterilen sektörde sermaye birikimi
sağlayarak kamu refahını artırma amacıyla var olan, özel hukuk kiĢileriyle özel hukuk
hükümlerine göre yaptığı iĢ ve iĢlemleriyle de endüstriyel ve ticari kamu hizmeti veren kamu
tüzel kiĢileridir. Ayrıca kamu iktisadi teĢebbüsleri, kamu tüzel kiĢisi olmaları nedeniyle kamu
gücünü kullanma ayrıcalığından yararlanırlar. Dolayısıyla kamu iktisadi teĢebbüslerini özel
hukuk kiĢilerinden ayrı tutmak, ayrı düzenlemeye bağlı kılmak ya da genel bir düzenlemenin
kapsamı dıĢında bırakmak, onlara ayrıcalık tanımak anlamında olmayıp hukuki statülerindeki
farklılığın gereğidir.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa‘nın 10. maddesine aykırı değildir.
Ġtirazın reddi gerekir.
Bu görüĢe Serruh KALELĠ, Serdar ÖZGÜLDÜR ile Celal Mümtaz AKINCI
katılmamıĢtır.
VI- SONUÇ
8.6.1984 günlü, 233 sayılı Kamu Ġktisadi TeĢebbüsleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname‘nin 13. maddesinin (2) numaralı bendinde yer alan “…temsil yetkisini
gerektiğinde devretmek” ibaresinin Anayasa‘ya aykırı olmadığına ve itirazın REDDĠNE,
Serruh KALELĠ, Serdar ÖZGÜLDÜR ile Celal Mümtaz AKINCI‘nın karĢıoyları ve
OYÇOKLUĞUYLA, 28.2.2013 gününde karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Üye
Üye
Mehmet ERTEN
Serdar ÖZGÜLDÜR
Osman Alifeyyaz PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
KARġIOY GEREKÇESĠ
Ġptal istemine konu 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararname‘nin 13. maddesinin (2)
numaralı bendindeki, TeĢebbüs Genel Müdürünün görev ve yetkileri arasında sayılan
―…temsil yetkisini gerektiğinde devretmek …‖ kuralı, anılan makam sahiplerine avukat
olmayan kiĢileri de yargı mercilerinde temsille görevlendirme yetkisi vermektedir. Bu kuralın
bir benzeri de, genel bütçe kapsamındaki kamu idareleri ve özel bütçeli idarelerde temsille
ilgili olarak 569 sayılı KHK‘de öngörülmüĢtür.
Yargı mercilerinde temsil konusu, dar yorumla yasakoyucunun takdir hakkı içerisinde
değerlendirilebilir. Ancak, Anayasa‘nın 2. maddesinde belirtilen ―hukuk devleti‖ ilkesi ile 36.
maddesinde yer alan ―adil yargılanma‖ ilkesi, avukat sıfatını taĢımayan kamu görevlilerinin
davada temsille yetkilendirmelerine engel teĢkil etmektedir. Çünkü, yargılama faaliyeti
Anayasa‘ca teminat altına alınan, hak ve özgürlüklerle doğrudan bağlantılı bir olgu olup; salt
mali, idari vb. gerekçeler öne sürülerek kimi kamu kurum ve kuruluĢlarına temsil bakımından
istisna tanınması, kanaatimizce belirtilen anayasal kuralların ihlâli anlamına gelmektedir.
Ülkemizde avukatlık mesleğinin geldiği konum ve bu mesleği icra eden avukatların sayıca
yeterliliği karĢısında da, yasakoyucuyu bu konuda zorlayan bir fiili ve hukuki durumun
varlığından da söz edilemez. ―Hukuk devleti‖ ilkesi, Anayasadaki yargıyla ilgili diğer
kurallarla birlikte değerlendirildiğinde; adil bir yargılanma için hukuki anlamda temsilin
avukatlar dıĢında söz konusu edilmemesi gerektiği gerçeğini ortaya koymaktadır.
Açıklanan nedenlerle, kuralın Anayasa‘nın 2. ve 36. maddelerine aykırı olduğu ve iptali
gerektiği kanaatine vardığımızdan; çoğunluğun aksi yöndeki kararına katılmıyoruz.
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : Ġstanbul 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk
Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 5.12.1951 günlü, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri
Kanunu‘nun;
1- 21.2.2001 günlü, 4630 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanununun Bazı Maddelerinin
DeğiĢtirilmesine ĠliĢkin Kanun‘un 25. maddesiyle değiĢtirilen 68. maddesinin birinci
fıkrasında yer alan ―…üç kat fazlasını isteyebilir.‖ ibaresinin,
2- 23.1.2008 günlü, 5728 sayılı Temel Ceza Kanunlarına Uyum Amacıyla ÇeĢitli
Kanunlarda ve Diğer Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun‘un 141.
maddesiyle değiĢtirilen 76. maddesinin ikinci fıkrasının ―Belirtilen belge veya listelerin
sunulamaması tüm eser, fonogram, icra, film ve yayınların haksız kullanılmakta olduğuna
karine teĢkil eder.‖ biçimindeki son cümlesinin,
Anayasa‘nın 2., 10., 13. ve 36. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine karar
verilmesi istemidir.
I- OLAY
Ġzinsiz icra edildiği tespit edilen eserlerin rayiç bedelinin üç katının tazmin edilmesine
ve izinsiz icra edilen diğer eserlerin listesinin davalı tarafça dosyasına ibraz edilmesine karar
verilmesi istemiyle açılan davada, itiraz konusu kuralların Anayasa‘ya aykırı olduğu
kanaatine varan Mahkeme, iptalleri için baĢvurmuĢtur.
BaĢvuru kararının gerekçe bölümü Ģöyledir :
―…Ġtiraza konu Fikir ve Sanat Eserleri Kanununun 68/1 maddesinin ‗izinsiz kullanım
halinde eser sahibi belirlenen rayiç bedelin üç kat fazlasını tazminat olarak isteyebilir‘
Ģeklindeki metninde yer alan ‗üç kat fazlasını isteyebilir‘ cümlesinin Anayasanın ‗Herkesin
dil, ırk, cins ve benzeri sebeplerle ayrım gözetilmeksizin kanun önünde eĢit olduğu, hiçbir
kiĢiye, aileye, zümreye veya sınıfa ayrıcalık tanınmayacağına‘ iliĢkin 10. maddesine aykırı
olduğu düĢünülmektedir.
Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesi ve Anayasa Mahkemesinin içtihatlarına göre eĢitlik:
eĢit durumlara eĢit biçimde, eĢit olmayan durumlara ise farklı muamele edilmesidir. Bunun
ihlali ise ayrımcılık olarak kabul edilmektedir. Ancak zayıf durumda olan bazı insan grup ve
kategorilerinin ve bazı fiili eĢitsizliklerin söz konusu olduğu durumlarda eĢitliği sağlamak için
bazı avantaj sağlayıcı tedbirlerin alınması kabul edilmektedir. Dolaysıyla da her farklı
muamele değil makul ve objektif haklılık taĢımayan farklı muamele ayrımcılık sayılır. Farklı
muamele ile meĢru bir amaç hedefleniyorsa ve amaç ile kullanılan vasıta arasında makul bir
orantılılık -ölçü- iliĢkisi varsa ayrımcılık yoktur. O halde bu tür düzenlemelerin makul ve
objektif bir haklılığa cevap verme gibi bir zorunluluğu vardır.
Anayasanın öngördüğü bu kriterler bağlamında bir kesime ‗ayrıcalık‘ tanıyan itiraza
konu yasanın makul ve objektif haklılığı bulunmamaktadır.
Hemen belirtmek gerekir ki gerek Fikir ve Sanat Eserleri Kanununun (FSEK) 80.
maddesinin sondan 3. fıkrası ve gerekse Yargıtay‘ın çok yerleĢmiĢ içtihatlarına göre itiraza
konu 68. maddenin 1. fıkrası yalnızca Yasanın 2., 3., 4., 5. maddelerinde sayılan eser
sahiplerine değil eser sahibinde hakları devir alan tüm mali hak sahiplerine ve komĢu hak
sahiplerine de uygulanmaktadır. Yine Yargıtay‘ın söz konusu Yasaya yorum getiren
içtihatlarına göre: hakim davacının artıĢ talebiyle bağlı olup istenilen tutarın makul olup
olmadığını kontrol edemez (Ek Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin Esas 2008/8996. Karar
2010/757 sayılı kararı ekli) Bu nedenle de uygulamada hemen tüm davalarda üst sınır olan üç
kat artıĢ talep edilmekte ve üç kat aynen hüküm altına alınmaktadır.
ĠĢte hakime takdir yetkisi tanımayan bu mutlak uygulanırlık nedeniyle gerek bu haktan
yararlanan herkesin eĢit durumda olmaması ve gerekse çok büyük bölümü için bu tür pozitif
ayrımcılığı haklı gösteren anayasal koĢulların söz konusu olmaması ve gerekse de ayrım
gözetmeksizin her türlü ihlale aynı yaptırımın ön görülmesi nedeniyle yasa ile getirilen
ayrıcalık (pozitif ayrımcılık) Anayasanın eĢitlik ilkesine aykırıdır.
HerĢeyden önce bu yasadan yararlanan değiĢik kesim ve kategoriler birbirlerine eĢit
durumda değildir. AB sürecine kadar telif hakları denince sadece bilimsel veya edebi eserler,
güzel sanatlar gibi sınırlı bir kategori söz konusu iken AB uyum süreciyle birlikte kapsam
hızla geniĢledi. Özellikle 1980‘1er de baĢlayan yeni bilgi teknolojileri ile geliĢen ve en çok
katma değer yarattığı için günümüz dünya ekonomisinin motorunu oluĢturan baĢta bilgisayar
programları olmak üzere veri tabanları, numerik kreasyonlar, web tasarımları, video oyunları,
mültimedya eserler, moda endüstrisi, müzik endüstrisi, sinema endüstrisi, sanayinin her
kolundaki Ar-Ge çalıĢmaları sonucu oluĢturulan teknolojik tasarımlar gibi çağımız teknolojik
inovasyonları bu yasa kapsamında korunduğundan iptali istenilen yasadan tüm bu aktörler
yararlandığı gibi bu endüstrilerin büyük bölümü de dünya inovasyon ağına sahip çok uluslu
Ģirketlerce gerçekleĢtirilmektedir. Bazılarının bir devlet bütçesinden daha büyük bütçeleri söz
konusudur. Dolaysıyla da bu tür fikri mülkiyet ağırlıklı olarak kültürel değil ekonomik
boyutludur. Nitekim Türkiye‘nin AB adaylığında fikri haklar için fasıl açılması da bu hakların
iliĢkin olduğu küresel ekonomik boyutu nedeniyledir. ĠĢte Ġtiraz konusu yasa hem eĢit
durumda olmayan farklı kategorilerdeki hak sahiplerinin tümü için aynı pozitif ayrımcılığı
getirdiği için hem de bu ayrımcılığa büyük bölümünün gereksinimi olmadığı için Anayasanın
öngördüğü anlamda ‗objektif ve makul‘ değildir.
Örneğin bilgisayar programları konusunda dünya lideri olan çok uluslu bir Ģirket ile
mütevazi bir yazarın ne ekonomik ne sosyal ne de baĢka yönlerden eĢit olmadığı tartıĢma
götürmediği gibi korsanı meslek edinen bir davalının durumu ile alıntıda ölçüyü kaçıran bir
baĢka davalının durumları da asla aynı veya benzer değildir. Bu örneklerin de gösterdiği üzere
eĢit durumda olmak bir yana Mars, Venüs kadar birbirine uzak farklı kesimlere yasal
genelleme ile eĢdeğer bir pozitif ayrımcılık sağlanırken aynı Ģekilde ihlal eylemleri benzer
olmayan tüm davalılar da bunun negatif etkisine eĢit Ģekilde maruz tutulmaktadır. Ġki yönlü
eĢitsizlik getiren bu ağır sonuçlar salt caydırıcılık kaygısıyla açıklanamaz. Zira sorumluluk
hukukunda aslolan herkesin neden olduğu miktar kadar zararı tazminle sorumlu olmasıdır.
Tazminatın miktarı ise fiilin iĢleniĢ Ģekli, ağırlığı, kusurun derecesi, tarafların ekonomik ve
sosyal durumu, karĢı tarafın ödeme gücü, iyi niyet, hâkimin vicdani kanaati gibi unsurlar
dikkate alınarak her somut durumun özelliklerine göre objektif olarak belirlenir. Ġtiraza konu
yasada bu prensipler göz ardı edilerek her davalı peĢinen üç kat tazminat ödemeye
zorlandığından ‗yasa önünde eĢitlik‘ hakkı davacı lehine keyfi olarak ihlal edilmiĢtir.
Telif hakları da sonuçta menkul ve gayrimenkul veya marka, patent gibi diğer fikri
mülkiyet gibi bir mülkiyettir. Bu haklara adeta kutsiyet atfeden keyfi ayrıcalık tanınması taraf
ülkelerin çıkarlarını dengelemeye çalıĢan fikri mülkiyetin uluslararası korumasını sağlayan
küresel antlaĢmalara da aykırıdır. Nitekim TRIPS‘in hak ihlallerinde tazminatı düzenleyen
ilgili 45. maddesi: ‗fikri mülkiyet hakkının ihlal edilmesi nedeniyle hak sahibinin uğradığı
zararın telafi edilmesine yetecek tazminatın ihlal eden kiĢi tarafından hak sahibine ödenmesi‘
Ģeklindedir. Bu madde ile tazminatın miktarı uğranılan zararla sınırlı tutulmuĢtur. Bizzat
uluslararası bu düzenleme ‗uğranılan zararın üç katı tazminat ödemesi‘ni öngören itiraz
konusu 68. maddenin meĢru ve makul bir dayanağının bulunmadığının açık kanıtıdır.
Aynı Ģekilde Türkiye‘nin taraf olduğu icracı sanatçılar fonogram yapımcıları ve yayın
kuruluĢlarının korunmasına dair Roma AnlaĢmasının 12. maddesine göre ‗ticari amaçla
yayınlanmıĢ fonogramlar, radyo ve televizyon yayınlarında veya umuma arz için
kullanılmıĢsa kullanan tarafından icracı sanatçılara veya fonogram yapımcılarına yahut da her
ikisine bir defaya mahsus olmak üzere makul bir ücret ödenir.
SözleĢmenin Fransızca orijinal metninde ‗une remuneration equitable et unique‘
Ġngilizce orijinal metninde ise ‗a single equitable remuneration‘ ibareleri kullanılmıĢ olup her
iki dildeki bu kullanımların Türkçe karĢılığı ‗hakkaniyete uygun, makul ücret‘ ifadesidir. Bu
sözleĢme ile bu fonogramların televizyonlarda veya umuma arz için kullanımları izne tabi
olmaksızın kullanan tarafın karĢı tarafa bir defaya mahsus olmak üzere hakkaniyete uygun
makul bir ücret ödemesi öngörülmüĢtür. Buna yasal lisans denmektedir. AnlaĢmanın
gerekçesinde bu hak sahiplerinin asıl gelirlerini fonogramların satıĢı yoluyla zaten sağladıkları
ve televizyondaki bu kullanımın ikincil kullanım olduğu için hem hak sahiplerinin hem de
yayıncıların menfaatlerini dengelemek amacıyla makul ücrete dayalı bir çözüm bulunmuĢtur
(traite de la propriete litteraire et artistique, Andre Lucas,Henri- jacques Lucas. P.843, 844)
Bu sistem 19 Kasım 1992 tarihli, 92/100 nolu AB konsey direktifinin 8.2 maddesinde
aynı içerikte düzenlenmiĢtir ‗DIRECTIVE 92/100/CEE DU CONSEIL du 19 november 1992
relative au droitde locationet de pret et â certains droits voisins du droit d‘auteur dans le
domaine de la propriete intellectuelle. ArticleS/ 2. Les Etats membres prcvoicnt un droit pour
assurer qu‘une remuneration eguitable et unigue est verse‘e par l‘utilisateur lorsqu‘un
phonogramme publie â des fıns de commerce, ou une reproduction de ce phonogramme, est
utilise pour une radiodiffusion par le moyen des ondes radioelectriques ou pour une
communication quelconque au publie,)
Fransız Fikri Mülkiyet Kanunun 214-1,4. bendinde de aynı Ģekilde düzenlenmiĢtir.
SACEM meslek birliği hak sahipleri adına hakkaniyetli ve tek bir ücret üzerinde yayıncı
kuruluĢlarla sözleĢmeler yapmaktadır.
Ayrıca Avrupa birliğinde direktiflere uyum zorunluluğu nedeniyle aynı hüküm tüm
birlik ülkelerinde benzerdir. Roma anlaĢması ise uluslararası bir anlaĢma olduğu için bu
anlaĢmaya taraf tüm ülkelerde de durum aynıdır.
Bütün bu uluslararası mevzuat ile AB mevzuat ve uygulamasında televizyonda
fonogramların yayınlanmasında hakkaniyetli ücret ve yine TRIPS anlaĢmasıyla da diğer
ihlallerde sadece uğranılan gerçek zararın hüküm altına alınmasıyla yetinilmesi hiç bir
argümana gerek olmaksızın bu hükmün hem gereksiz hem de Anayasanın ölçülülük ilkesine
aykırı olduğunu kabule yeterlidir.
Zira Türkiye TRIPS ve ROMA anlaĢmalarına taraf olup Anayasanın 90. maddesi
gereğince bu anlaĢmaların yasalara önceliği bulunmaktadır.
Kaldı ki fikri mülkiyet konusu tekel hakların zaten rekabet ve ticaret serbestisini bozan
pazar paylaĢımına yol açıcı üstün gücü vardır. Buna ilave imtiyazlar eklenmesine ihtiyacı
yoktur. Yasanın 67, 68, 69, 71, 72, 73, 74, 76, 77, 80, 81, 82. maddeleri TRIPS‘in fikri
mülkiyetin etkin koruma koĢullarını düzenleyen 41 ve devamındaki hükümlerinden çok çok
daha ağırdır. Türkiye teknoloji transferi alan, yani fikri mülkiyet konusu objeleri üreten değil
satın alan, kiralayan ülke konumundadır. Dolaysıyla da bu alandaki konumu zayıftır. Bu
teknolojileri üretip transfer eden ABD de, Avrupa birliğine üye ülkelerde ve TRIPS
sözleĢmesine taraf diğer ülkelerde bu düzenlemenin söz konusu olmaması bile tek baĢına bu
ayrıcalığa gerek olmadığının en güçlü kanıtıdır. Ġnovasyon ülkesi Almanya, Fransa,
Ġngiltere‘nin telif yasalarında buna benzer ağırlaĢtırıcı düzenleme yoktur. Burada oldukça
garip bir çeliĢki söz konusudur. Bu durum TRIPS anlaĢması ile fikri mülkiyet ile rekabet ve
ticaret serbestisi arasında kurulmak istenilen dengenin Türkiye‘de doğru anlaĢılmıyor
olmasından kaynaklanmaktadır. 1883 tarihli endüstriyel mülkiyetin uluslararası korunmasına
iliĢkin PARĠS sözleĢmesi ile fikir ve sanat eserlerinin uluslararası korumasına iliĢkin BERN
konvansiyonuna taraf ülkelerin fikri mülkiyet korumasındaki menfaatleri eĢdeğer olmadığı
için nerdeyse son 40 yıldan beri revize edilemediğinden bloke olmuĢ ve fikri mülkiyeti ticaret
ve rekabet serbestisi ile bir denge içinde tutma ihtiyacı ile modern ‗Ticaretle Bağlantılı Fikri
Mülkiyet Hakları AnlaĢması‘ TRIPS kabul edilmiĢtir. TRIPS‘in gerekçesinde bu denge
‗uluslararası ticaretteki engelleri ve bozuklukları azaltmak isteğiyle fikri mülkiyet haklarının
korunmasında yeterliliği ve etkinliği artırma ihtiyacını göz önüne alarak fikri mülkiyet
haklarının uygulanmasına iliĢkin usul ve önlemlerin bizzat yasal ticaret için bir engel
oluĢturmamasını sağlamak amacıyla‘ ifadeleriyle açıklanmıĢtır. SözleĢmenin 7, 8, 40, 65, 68
v.s maddeleri ile fikri mülkiyet ile ticaret ve rekabet serbestisi arasında denge sağlayıcı
hükümler getirilmiĢtir. Aynı Ģekilde Avrupa Birliği kurucu Roma anlaĢmasının ticaret ve
rekabet serbestisini, serbest dolaĢım, ayrımcılık olmamasına iliĢkin eski 81, 82 yeni 85, 86,
30-34, 7 ve 36. maddeleri ile, AB nin ‗teknoloji transferine iliĢkin direktifi‘ ve fikri mülkiyete
iliĢkin onlarca farklı AB direktiflerinin tümünde fikri mülkiyetin ticaret ve rekabet
serbestisine zarar vermesini ve hakim durumun kötüye kullanımını önleyici emredici
hükümler öngörülmüĢtür.
Türk Rekabet Kanunun pazar paylaĢımını ve hakim durumun kötüye kullanımını
yasaklayan 4 ve 6. maddeleri de belirtilen uluslararası düzenleme dikkate alınarak
hazırlanmıĢtır. Bu hükümler telif haklarını da kapsamaktadır.
Özetle bu yasa ile getirilen ‗pozitif ayrımcılıktan‘ yararlanan hak sahiplerinin çok büyük
bölümü bu ayrımcılığı hak edecek bir ekonomik veya sosyal zayıflık içinde olma bir yana
dünya pazarlarını domine etme gücüne sahip küresel Ģirketlerdir. Öyle ki bu gün eksen
kayması olarak açıklanan üretimin batıdan doğuya kayması, fikri mülkiyet konusu
inovasyonların sınır ötesi akıĢkanlığı nedeniyle mümkün olabilmiĢtir (Ek 08/02/2011 tarihli
Radikal Gazetesinde ―Fikri Mülkiyetin Küresel Ekonomik dönüĢüme Etkisi baĢlıklı makale).
Fikri hak sahipleri arasında Anayasanın kastettiği pozitif ayrımcılığı hak edenlerin sayısı
oldukça küçük bir oran oluĢturmaktadır. Dolaysıyla da zaten inovasyon ve tekel haklar
nedeniyle güç konsantrasyona sahipken dünyadaki baĢka hiçbir telif yasasında yer almayan ve
ortak uluslararası korumayı aĢırı ölçüde aĢan bu yasa güç konsantrasyonuna daha da destek
olmanın yanında ihlali bizzat özendirici kılmaktadır.
Yine bu ağır hükümleri ‗caydırıcılıkla‘ açıklamak da mümkün değildi. Anlatılmaya
çalıĢıldığı üzere telif hakları ekonomik boyutu baskın olan ve diğer mülkiyetlere göre
ayrıcalıklı korumayı gerektiren bir niteliğe sahip değildir. Örneğin patent konusu herhangi bir
ilacın veya çağ atlatan bir buluĢun asli iĢlevi rant sağlamaktan ibaret bir müzik klibinden daha
az korumayı hak ettiği düĢünülemez. En hayati ilaçları konu alan fikri mülkiyet konusu
patentler için dahi böyle özel bir artırım düĢünülmemesi bile bu ayrıcalığın hukuki ve sosyal
temelden yoksunluğunu gösterir.
B- Yasa ile Anayasanın 13. maddesinin emrettiği ‗ölçülülük‘ prensibi ihlal edilmiĢtir.
Ġtiraz konusu 68. madde ile Anayasanın ‗temel hak ve hürriyetlerin özüne
ancak kanunla sınırlanacağı ve bu sınırlamaların Anayasanın sözüne ve ruhuna, demokratik
toplum düzenine ve laik cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamayacağına
iliĢkin 13. maddesinin emredici‘ ‗ölçülülük‘ prensibi de ihlal edilmektedir.
Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesi, insan hakları uluslararası komisyonu ile Anayasa
Mahkemesi içtihatlarına göre ölçülülük testi uygulanırken kısıtlamanın orantılı olup olmadığı
yani müdahalenin pozitif ve negatif yönleri arasında bir denge bulunup bulunmadığı
müdahalede kullanılan vasıta yerine, meĢru amaca ulaĢmaya imkan veren ama aynı zamanda
hakkı daha az kısıtlayan bir ikame vasıta bulunup bulunmadığı ile belirlenir . MeĢru amaç ile
kullanılan vasıta arasında makul bir orantılılık varsa müdahale haklı kabul edilebilir.
Ġtiraza konu yasanın eĢitliği bozan meĢru amacı ‗fikri hakların ihlalinde caydırıcılığı‘
sağlamaktır. Mevcut yasa bu caydırıcılığı rayiç zararın üç katı tazminatla sağlamaya
çalıĢmaktadır. Üç kat tazminatın uluslararası anlaĢma ile öngörülen tazminata göre çok
abartılı ve aĢırı olduğu ve davacıyı keyfi olarak zenginleĢtirirken tazminatın büyüklüğüyle
orantılı olarak davalıyı yıkıma sürüklediği ve bu sonucunda adalet duygusunu incittiği açıktır.
Daha önce de değinildiği gibi TRIPS‘in hak ihlallerinde tazminatı düzenleyen ilgili 45.
maddesi ile tazminatın miktarı uğranılan zararla sınırlı tutulmuĢtur. Bizzat uluslararası bu
düzenleme ‗uğranılan zararın üç katı tazminat‘ ödemesini öngören itiraz konusu 68. maddenin
ölçüsüzlüğünü gözler önüne sermektedir.
TRIPS ve Roma anlaĢması ile 1992 tarihli AB konsey direktifinin yukarıda içeriği
verilen bağlayıcı hükümleri ile öngörülen tazminat sistemlerine göre de yasanın ölçüsüz
olduğu tartıĢmayı gerektirmeyecek biçimde açıktır.
Peki hem caydırıcılığı sağlayan hem de en az ihlale neden olan ikame bir çözümle
caydırıcılığı sağlamak mümkün değil midir? Her somut durumun özelliğine göre tekerrür
olasılığı olan vakalarda veya özel durumlarda tazminatı belli bir oran dahilinde artırmada
hakime takdir yetkisi tanıyan bir düzenleme ile bir yandan caydırıcılık sağlanırken diğer
yandan da davalının haklarının ihlali minimum düzeye indirgenmiĢ olacaktır. ĠĢte bu minimal
ihlal imkanın varlığı temel hakka (yasa önünde eĢitlik) müdahalenin ölçüsüz olduğunun
kanıtıdır.
C- Adil dava hakkı da ihlal edilmektedir.
68. maddenin iptali istenilen hükmü Anayasanın ‗herkesin meĢru vasıta ve yollardan
faydalanmak suretiyle yargı mercileri önünde davacı ve davalı olarak iddia ve savunma ile
adil yargılanma hakkına sahip olduğuna‘ iliĢkin 36. maddesini de ihlal edicidir.
Özellikle Ġnsan Hakları Mahkemesi içtihatlarına (18 Ģubat 1997 Niderost - Huber 25
mayıs 1993, Kokinakise, phom Hoange 1992) göre adil dava hakkı; bir davada ki taraflardan
birini diğer tarafa karĢı net bir Ģekilde dezavantajlı duruma sokmayacak koĢullarda makul
Ģekilde davasını mahkemeye açıklayabilme imkanı tanınması olarak tarif edilir. Buna
silahların eĢitliği prensibi de denir. Ġtiraz konusu yasa nedeniyle davalı taraf normal bir
davada lehine değerlendirilebilecek savunma vasıtalarından yoksun bırakılmakta ve davanın
daha en baĢında fiilin iĢleniĢ Ģekli ne olursa olsun peĢinen üç kat gibi oldukça fahiĢ ilave bir
tazminata mahkum edilmekte ve adil dava hakkının bir parçası olan lehine olan hafifletici
nedenleri ileri sürebilme hakkından mahrum bırakılmaktadır. Bu koĢullarda sahip olduğu bu
hafifletici delilerin varlığı tazminatın artırılmasına etkisi olmayacaktır. Yine birbirinden farklı
koĢullarda geliĢmiĢ her olaya aynı ağırlıktaki yaptırımı uygulamaya zorlanan yargıcın delil ve
vicdani kanaatine göre karar verme hakkı da elinden alınmaktadır.
Bunu bir örnek üzerinde test etmek mümkündür. FSEK‘in 54. maddesine göre hak
sahibi olmayan üçüncü Ģahıstan iyi niyetle bir hakkı iktisap edenin iyi niyeti korunmaz,
örneğin kendisini hak sahibi olarak tanıtan birinden alınan senaryonun filme uyarlanmasından
sonra senaryonun gerçek sahibinin ortaya çıkıp tv kanalına dava açması durumunda iyi niyetle
senaryoyu alan kanal iyi niyetine rağmen üç kat tazminat ödemekle yükümlü olacaktır. Bu
örnekteki iyi niyetli davalı ile kitap korsanlığını itiyat edinmiĢ korsancı yasanın hak sahibi
lehine getirdiği yaptırıma eĢit Ģekilde maruz kalmaktadır.
D- Anayasa‘nın cumhuriyetin nitelikleri arasında saydığı ‗yasada yapılan değiĢikliklerin
toplumsal gerçeklerle uyumlu olması ve adalet kuralları içermesine‘ iliĢkin 2. maddesine de
aykırılık vardır.
Eser sahiplerinin haklarının ihlali halinde uğradıkları zararın en çok üç kat fazlasını
isteyebileceğine iliĢkin FSEK 68/1 maddesiyle davanın taraflarından birine gerçekten hak
etmediği fahiĢ bir kazanç sağlanmaktadır. Bunun da adalet ve hakkaniyet hislerini rahatsız
edeceği tartıĢma götürmez. Örneğin gerçek tazminat bir milyon dolar olduğu halde bunun sırf
yasada öyle yazıyor diye üçle çarpıp sonrada toplama en yüksek faiz yürüterek 4-5 milyon
dolara ulaĢan bir meblağ üzerinde ödetilmesinin adalet duygularını inciteceği izah
gerektirmez. Sonuçları itibariyle ihlali özendirici içerik barındıran böyle bir yasanın adil
olduğu savunulamaz.
FSEK 76. maddeye iliĢkin Anayasaya aykırılık iddiası:
FSEK 76. maddesi son paragrafında yer alan ‗belirtilen belge ve /veya listelerin
sunulmaması tüm eser, fonogram, icra, film, ve yayınların kullanılmakta olduğuna karine
teĢkil eder‘ Ģeklindeki düzenlemenin Anayasanın 10, 12/1, 13 ve 36. maddelerine aykırı
olduğu düĢünülmektedir.
A- ‗herkesin iddiasını kanıtlamakla yükümlü olduğuna‘ iliĢkin genel isbat kuralı hak
sahipleri lehine ters çevrilirken ölçülülük prensibini açıkça ihlal edici ağır yaptırım getirdiği
için Anayasanın daha önce tartıĢılan eĢitlik ve ayrımcılığa iliĢkin maddelerine aykırı olduğu
düĢünülmektedir.
Yargıtay‘ın bu maddeyle ilgili içtihadına göre herhangi bir televizyon kanalında bir tek
Ģarkının izinsiz kullanıldığının tesbiti halinde kanal sahibinin tv programını sunamaması
durumunda yalnız meslek birliğinin repertuarındaki yerli tüm müzikleri değil yerli meslek
birliğinin BERN ve BARCELONA sözleĢmeleri gereğince temsil ettiği dünyadaki diğer tüm
meslek birliği repertuarlarını da bir süreyle kullanmıĢ sayılır. (Ek Yargıtay 11. Hukuk
Dairesi‘nin Esas 2008/9820, Esas 2004/11439, Esas 2004/13432 nolu kararları) Bu da aĢağı
yukarı dünya müziğinin en büyük bölümüne tekabül etmektedir. Oysa fiiliyatta bırakın
tematik kanalları bir müzik kanalının bile bu kadar kapsamlı müziği kullanması maddeten
mümkün değildir. Üstelik bir yıllık tüm repertuar kullanım bedeli esas alınarak tazminat
miktarı tesbit edildikten sonra iptali talep edilen diğer 68. madde gereğince bu miktar üç kat
artırılıp toplama birkaç yıllık en yüksek ticari faiz yürütülerek hüküm altına alınmaktadır. Bir
Ģarkının bir haber kanalında, bir tematik kanalda veya bir müzik kanalında yayınlanması
durumunda da aynı kural uygulanmaktadır. Yani izinsiz bir tek Ģarkının CNN, HABER
TÜRK, KANAL TÜRK, SHOW TV, SAMANYOLU, KANAL D, STAR gibi tematik veya
KRAL TV gibi bir müzik kanalında bir kez yayınlanması durumunda yasa aynı koĢullarla
uygulanmaktadır. Oysa Tematik kanalların 24 saat müzik yayını yapmaması nedeniyle müzik
kanalıyla aynı ağırlıkta yaptırıma tabi tutulması ölçülülük prensibine aykırıdır.
B- Yasa adil dava hakkını özellikle de silahların eĢitliği prensibini de ihlal etmektedir.
Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesinin içtihatlarına göre adil dava hakkı ‗bir davanın
taraflarından birini diğeri karĢısında net bir Ģekilde dezavantajlı duruma düĢürülmeyecek
koĢullarda makul Ģekilde davasını savunacak imkanların tanınması olarak tarif edilir (18 Ģubat
1997 NĠDEROST - HUBER,Ġsviçre- PHOM hoangc.france 25 eylül 1992).
Radyo Televizyon Üst Kurulu RTÜK kanalların bir yıllık yayınlarını arĢivlerinde
muhafaza etmektedir. Dolaysıyla da izinsiz yayını tesbit eden meslek birliğinin gerek
mahkeme vasıtasıyla gerekse bizzat RTÜK‘e baĢvurarak ilgili kanalın bir yıllık programına
ulaĢma imkanı vardır. Bu imkan yerine TV kanallarını arĢivlerini yıllarca saklamaya mecbur
tutulması kanalları meslek birliği karĢısında net Ģekilde dezavantajlı duruma sokmaktadır. Bu
durum adil yargılamanın bir parçası olan ‗delillerin dürüstlüğü‘ prensibine aykırıdır. Zira bu
düzenleme ile müzik kanalı olmayan normal bir kanalın bile neredeyse dünyadaki tüm
müzikleri bir yıl boyunca kullandığı yasal karineyle kabul edilmektedir ki bunun dürüstçe
olmadığı tartıĢma götürmez. Kaldı ki Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesinin 25 Mayıs 1993
tarihli KOKĠNAKĠSE kararında vurgulandığı üzere yasal karinelerin dar yorumlanma prensibi
de ihlal edilmektedir.
C- Ölçülülük ilkesi ihlal edilmektedir:
Anayasa Mahkemesi içtihatlarına göre ölçülülük testi uygulanırken kısıtlamanın orantılı
olup olmadığı yani müdahalenin pozitif ve negatif yönleri arasında bir denge bulunup
bulunmadığı müdahalede kullanılan vasıta yerine, meĢru amaca ulaĢmaya imkan veren ama
aynı zamanda hakkı daha az kısıtlayan bir ikame vasıta bulunup bulunmadığı ile belirlenir.
MeĢru amaç ile kullanılan vasıta arasında makul bir orantılılık varsa müdahale haklı kabul
edilebilir.
A, B baĢlıkları altında örnekler üzerinde ortaya konulduğu üzere yasayla genel ispat
külfeti ters çevrilmekle yetinilmeyip karĢı tarafın yasanın emrettiği vasıtaları sunmamasının
sonuçlarına da ağır ve ölçüsüz yaptırım bağlanmıĢtır.
Bir tek müzik yayını halinde yerli yabancı tüm meslek birliklerinin repertuarı üzerinde
bir yıllık sürekli kullanım yerine kanalın niteliği, günlük programlarının genel içeriğini
dikkate alan bu konuda hakime de takdir hakkı da tanıyan dolaysıyla karĢı tarafın anayasal
dava hakkını daha az kısıtlayan ikame bir çözüm mümkündür. O halde hedeflenen meĢru
amaçla kullanılan vasıta arasında makul bir ölçü bulunmadığından Anayasanın emrettiği
ölçülülük prensibine de açıkça aykırılık söz konusudur.
Anayasa‘nın cumhuriyetin nitelikleri arasında saydığı ‗yasada yapılan değiĢikliklerin
toplumsal gerçeklerle uyumlu olması ve adalet kuralları içermesine‘ iliĢkin 2. maddesine de
aykırılık vardır.
Yasanın a, b, c bentlerinde belirtilen adalet duygusunu incitici ağır yaptırım içermesi
nedeniyle Anayasanın 2. maddesine de aykırı olduğu düĢünülmektedir.
KARAR
Yukarıda açıklanan nedenlerle 5846 sayılı Yasanın 68. maddesinin 1. fıkrasının
devamında yer alan ‗rayiç zarar itibariyle uğradığı zararın en çok üç kat fazlasını isteyebilir‘
Ģeklindeki metnin ‗üç kat fazlasını isteyebilir‘ bölümünün Anayasanın 2, 10, 13 ve 36
maddelerine,1- Aynı Yasanın 76. maddesi son paragrafında yer alan ‗belirtilen belge ve/veya
listelerin sunulmaması tüm eser, fonogram, icra, film ve yayınların kullanılmakta olduğuna
karine teĢkil eder‘ Ģeklindeki düzenlemenin Anayasanın 10, 2, 13 ve 36 maddelerine aykırı
olduğu düĢünüldüğünden iptal edilebilmesi için konunun itiraz yoluyla Anayasa
Mahkemesine götürülmesine,2- Kararın aslı ile dosyanın ilgili bölümlerinin onaylı suretinin
karara eklenmesine,3- Anayasa Mahkemesinin konu ile ilgili kararı vermesi için yasal sürenin
beklenmesine,‖
A- Ġtiraz Konusu Yasa Kuralları
5.12.1951 günlü, 5846 sayılı Kanun‘un itiraz konusu kuralların da yer aldığı 68. ve 76.
maddeleri Ģöyledir:
―Madde 68- Eseri, icrayı, fonogramı veya yapımları hak sahiplerinden bu Kanuna
uygun yazılı izni almadan, iĢleyen, çoğaltan, çoğaltılmıĢ nüshaları yayan, temsil eden veya
hertürlü iĢaret, ses veya görüntü nakline yarayan araçlarla umuma iletenlerden, izni alınmamıĢ
hak sahipleri sözleĢme yapılmıĢ olması halinde isteyebileceği bedelin veya bu Kanun
hükümleri uyarınca tespit edilecek rayiç bedelin en çok üç kat fazlasını isteyebilir.
Ġzinsiz çoğaltılan kopyalar satıĢa çıkarılmamıĢsa hak sahibi çoğaltılmıĢ kopyaların,
çoğaltmaya yarayan film, kalıp ve benzeri araçların imhasını veya üretim maliyet fiyatını
geçmeyecek uygun bir bedel karĢılığında kendisine verilmesini ya da sözleĢme olması
durumunda isteyebileceği miktarın üç kat fazlasını talep edebilir. Bu husus, izinsiz çoğaltanın
hukuki sorumluluğunu ortadan kaldırmaz.
Ġzinsiz çoğaltılan kopyalar satıĢa çıkarılmıĢsa hak sahibi, tecavüz edenin elinde bulunan
nüshalar hakkında ikinci fıkradaki Ģıklardan birini kullanabilir.
Ġkinci ve üçüncü fıkraların eser sahibinden baĢka hak sahiplerince uygulanabilmesi için
eser sahibinin bu Kanunun 52 nci maddesine uygun yazılı çoğaltma izni aranır.
Hak sahiplerinden biri, ikinci ve üçüncü fıkralar uyarınca talepte bulunduklarında Ceza
Muhakemesi Kanununun el koymaya iliĢkin hükümleri delil elde etmek amacı dıĢında
uygulanmaz.
Bedel talebinde bulunan kiĢi, tecavüz edene karĢı onunla bir sözleĢme yapmıĢ olması
halinde haiz olabileceği bütün hak ve yetkileri ileri sürebilir.‖
Madde 76- (DeğiĢik madde: 23/01/2008-5728 S.K./141.mad)Bu Kanunun düzenlediği
hukukî iliĢkilerden doğan davalarda, dava konusunun miktarına ve Kanunda gösterilen cezaya
bakılmaksızın, görevli mahkeme Adalet Bakanlığı tarafından kurulacak ihtisas
mahkemeleridir. Ġhtisas mahkemeleri kurulup yargılama faaliyetlerine baĢlayıncaya kadar,
asliye hukuk ve asliye ceza mahkemelerinden hangilerinin ihtisas mahkemesi olarak
görevlendireceği ve bu mahkemelerin yargı çevreleri Adalet Bakanlığının teklifi üzerine
Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunca belirlenir.
Bu Kanun kapsamında açılacak hukuk davalarında mahkeme, davacının iddianın
doğruluğu hakkında kuvvetli kanaat oluĢturmaya yeter miktar delil sunması hâlinde,
korunmakta olan eserler, fonogramlar, icralar, filmler ve yayınları kullananların, bu Kanunda
öngörülen izin ve yetkileri aldıklarına dair belgeleri veya tüm yararlanılan eser, fonogram,
icra, film ve yayınların listelerini sunmasını isteyebilir. Belirtilen belge veya listelerin
sunulamaması tüm eser, fonogram, icra, film ve yayınların haksız kullanılmakta
olduğuna karine teĢkil eder.”
B- Dayanılan ve Ġlgili Görülen Anayasa Kuralları
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 2., 10., 13. ve 36. maddelerine dayanılmıĢ, 138.
maddesi ise ilgili görülmüĢtür.
IV- ĠLK ĠNCELEME
TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü ARSLAN‘ın katılımlarıyla 22.11.2012 günü yapılan
ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine
Dava dilekçesi ve ekleri, Raportör Davut BÜLBÜL tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, dava konusu yasa kuralları, dayanılan ve ilgili görülen Anayasa kuralları ve
bunların gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp
düĢünüldü:
A- Kanun’un 68. Maddesinin Birinci Fıkrasında Yer Alan “…üç kat fazlasını
isteyebilir.” Ġbaresinin Ġncelenmesi
BaĢvuru kararında, zararın belirlenmesinde hâkime takdir hakkı vermeyen ―…üç kat
fazlasını isteyebilir.‖ biçimindeki itiraz konusu kuralın ölçülü olmadığı, fikri mülkiyet hakkı
sahibi yararına pozitif ayrımcılık niteliğinde olduğu ve toplumsal gerçeklerle örtüĢmediği
belirtilerek, kuralın Anayasa‘nın 2., 10., 13. ve 36. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında
Kanun‘un 43. maddesine göre, ilgisi nedeniyle itiraz konusu kural Anayasa‘nın 138. maddesi
yönünden de incelenmiĢtir.
5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu‘nun itiraz konusu kuralın da yer aldığı 68.
maddesinin birinci fıkrası eseri, icrayı, fonogramı veya yapımları hak sahiplerinden izin
almadan kullanmanın hukuki sonuçlarına iliĢkin düzenlemeler içermektedir. Maddenin itiraz
konusu ibareyi de içeren birinci fıkrasında mali hakları tecavüze uğrayan fikri mülkiyet hakkı
sahiplerinin ihlal edilen hakları nedeniyle dava edebilecekleri miktara üst sınır getirilmektedir.
Ġtiraz konusu kuralın gerekçesinden, korsan mal ticaretinin engellenmesi ve fikri
mülkiyetin oluĢturduğu ticari piyasada güven ortamının sağlanabilmesi amacıyla kuralın
yasalaĢtığı anlaĢılmaktadır.
Anayasa‘nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devleti, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun,
insan haklarına dayanan, bu hak ve özgürlükleri koruyup güçlendiren, her alanda adaletli bir
hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, hukuk güvenliğini sağlayan, bütün
etkinliklerinde hukuka ve Anayasa‘ya uyan, iĢlem ve eylemleri bağımsız yargı denetimine
bağlı olan devlettir. Kanunların kamu yararının sağlanması amacına yönelik olması, genel,
objektif, adil kurallar içermesi ve hakkaniyet ölçütlerini gözetmesi hukuk devleti olmanın
gereğidir. Bu nedenle kanun koyucunun hukuki düzenlemelerde kendisine tanınan takdir
yetkisini anayasal sınırlar içinde adalet, hakkaniyet ve kamu yararı ölçütlerini göz önünde
tutarak kullanması gerekir.
Anayasa‘nın 138. maddesinin birinci fıkrasında, ―Hâkimler görevlerinde bağımsızdırlar;
Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre hüküm verirler‖
denilmiĢtir. Böylece hâkimlerin görevlerini her türlü baskı ve etkiden uzak, Anayasa‘ya,
yasaya ve hukuka uygun olarak vicdani kanaatlerine göre yerine getirebilmeleri sağlanarak
yargı yetkisini kullanmaları güvence altına alınmıĢtır.
Hâkim, anayasa, yasa, tüzük, yönetmelik gibi her türlü yazılı pozitif hukuk kurallarıyla
bağlıdır. Bu bağlılık takdir hakkını kullanamayacağı anlamına gelmez. Bu nedenle hâkim
delillerin değerlendirilmesinde, yasaların yorumunda ve soyut kuralların somut olaya
uygulanmasında takdir yetkisini kullanır.
Ġtiraz konusu kural, eser, icra, fonogram veya yapımın izinsiz kullanılması halinde hak
sahiplerinin dava yoluyla isteyebileceği bedele üst sınır getirmiĢtir. Kural, hâkimin taleple
bağlı olduğuna dair veya takdir yetkisine iliĢkin olumsuz bir düzenleme içermemektedir. Bu
sınır içerisinde kalmak Ģartıyla hâkimin dosya içeriği ve talebi de gözeterek takdir yetkisi
kullanacağı açıktır. Öte yandan dava edilen eser, icra, fonogram veya yapımın bedelini
belirleme görevi de hâkime bırakıldığından hüküm altına alınacak bedelin belirlenmesinde
hâkimin takdir yetkisinin olmadığından söz edilemez.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa‘nın 2. ve 138. maddelerine aykırı
değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Kuralın, Anayasa‘nın 10., 13. ve 36. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
B- Kanun’un 76. Maddesinin Ġkinci Fıkrasının “Belirtilen belge veya listelerin
sunulamaması tüm eser, fonogram, icra, film ve yayınların haksız kullanılmakta
olduğuna karine teĢkil eder.” Biçimindeki Son Cümlesinin Ġncelenmesi
BaĢvuru kararında, itiraz konusu kuralın ispat külfetini eser sahipleri lehine ters
çevirmekle ölçülülük prensibini ihlal ettiği, davanın taraflarından birini diğeri karĢısında
dezavantajlı duruma düĢürmesi nedeniyle adil yargılanma hakkı, adalet ve eĢitlik ilkelerine
uygun olmadığı belirtilerek, kuralın Anayasa‘nın 2., 10., 13. ve 36. maddelerine aykırı olduğu
ileri sürülmüĢtür.
5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu‘nun itiraz konusu kuralın da yer aldığı 76.
maddesi bu Kanun‘da belirtilen hukuki iliĢkilerden kaynaklanan davalarda görevli
mahkemeye ve bu mahkemelerde görülecek davalarda uygulanacak ispat usulüne iliĢkin
düzenlemeler içermektedir. Ġtiraz konusu kural, korunmakta olan eserler, fonogramlar, icralar,
filmler ve yayınların haksız olarak kullanıldığı hakkında kuvvetli kanaat oluĢturmaya yeter
delil sunulması halinde, mahkemenin davalı taraftan gerekli izin ve yetkileri aldıklarına dair
belgeleri veya tüm yararlanılan eser, fonogram, icra, film ve yayınların listelerini dosyasına
ibraz etmesini isteyebileceğini, istenilen belge veya listelerin sunulamamasının eser,
fonogram, icra, film ve yayınların haksız kullanıldığına karine teĢkil edeceğini
düzenlemektedir.
Anayasa‘nın ―Hak arama hürriyeti‖ baĢlıklı 36. maddesinde, herkesin, gerekli araç ve
yollardan yararlanarak yargı organları önünde davacı ya da davalı olarak iddia ve savunma
hakkı bulunduğu belirtilmektedir.
Karine, bilinen bir olaydan belli olmayan bir diğer olay için hâkim ya da kanun
tarafından çıkarılan sonuçtur. BaĢka bir ifadeyle karine, bir olayın hukuki durumunun varlığı
veya yokluğu sonucunun çıkarılmasını sağlayan, adalet düĢüncesinin etkin bir Ģekilde
iĢlemesine yarayan bir ispat usulüdür.
Fikri mülkiyet haklarının ihlal edilmesindeki kolaylığı ve ihlal teĢkil eden eylemlerin
denetimindeki zorluğu gözeten kanun koyucu, korsan mal ticaretiyle etkin mücadele siyaseti
kapsamında yasalaĢtırdığı itiraz konusu kural ile fikri mülkiyet hakkı sahiplerine, bu hakkı
ihlal edenler karĢısında iddialarını ispat kolaylığı sağlamıĢtır.
Hukuk devletinde kanun koyucu, Anayasa‘nın temel ilkelerine ve Anayasa‘da
öngörülen güvencelere bağlı kalmak kaydıyla, ispat usullerinin belirlenmesi konusunda takdir
yetkisine sahiptir. Ancak belirlenen usul kurallarının, Anayasa‘nın 36. maddesinde
düzenlenen ‗adil yargılanma hakkı‘nın öngördüğü güvencelere aykırılık taĢımaması
gerekmektedir. Adil yargılanma hakkının bir unsuru olan silahların eĢitliği ilkesi ise, kiĢinin
maruz kaldığı haksızlık karĢısında haklılığını ileri sürüp ispatlayabilmesini, yargı mercileri
önünde hakkını arayabilmesini ve davada ileri sürülen iddia ve delillere karĢı eĢit imkânlarla
cevap verebilmesini gerektirir.
Kanun koyucu korsan mal ticareti ile etkin mücadele edebilmek amacıyla 5846 sayılı
Kanun‘da bazı değiĢiklikler yapmıĢtır. Bu kapsamda yapılan değiĢikliklerden olan itiraz
konusu kural, davacının gerçekten hak sahipliğini ispatladığı eserlere iliĢkin olarak tecavüzün
varlığı açısından sübjektif ispat yükünü tersine çevirmektedir. Buna göre mahkemece,
korunmakta olan eserler, fonogramlar, icralar, filmler ve yayınları kullanmak için gereken izin
ve yetkilerin alındığına dair belgeleri veya tüm yararlanılan eser, fonogram, icra, film ve
yayınların listelerinin dosyasına ibraz edilmesi istendiği halde ibraz etmeyen davalının artık
eser, fonogram, icra, film ve yayınları haksız olarak kullanmadığını kendisinin ispat etmesi
gerekmektedir. Fakat itiraz konusu kural, karinenin oluĢması için belirtilen bu Ģartlara
rağmen, davalı tarafın sözü geçen karinenin aksini ispat hakkını sınırlandırmıĢ değildir.
Öte yandan, Anayasa‘nın 142. maddesinde, mahkemelerin kuruluĢu, görev ve yetkileri,
iĢleyiĢi ve yargılama usulleri kanunla düzenlenir denilmektedir. Hukuk devletinde kanun
koyucu, haksız fiil ve sonuçları hakkında yasama yetkisini kullanırken, Anayasa‘nın ve
hukukun temel ilkelerine bağlı kalmak kaydıyla usul kurallarının belirlenmesi konusunda
takdir yetkisine sahiptir. Ġtiraz konusu kuralla da kanun koyucu fikri mülkiyet haklarının
ihlalini caydırmaya ve söz konusu hakları koruma altına almaya yönelik bir düzenleme
yapmıĢtır.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa‘nın 2. ve 36. maddelerine aykırı
değildir. Ġptal isteminin reddi gerekir.
Kuralın, Anayasa‘nın 10. ve 13. maddeleriyle ilgisi görülmemiĢtir.
VI- SONUÇ
5.12.1951 günlü, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu‘nun;
A- 21.2.2001 günlü, 4630 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanununun Bazı Maddelerinin
DeğiĢtirilmesine ĠliĢkin Kanun‘un 25. maddesiyle değiĢtirilen 68. maddesinin birinci
fıkrasında yer alan ―…üç kat fazlasını isteyebilir.‖ ibaresinin,
B- 23.1.2008 günlü, 5728 sayılı Temel Ceza Kanunlarına Uyum Amacıyla ÇeĢitli
Kanunlarda ve Diğer Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun‘un 141.
maddesiyle değiĢtirilen 76. maddesinin ikinci fıkrasının ―Belirtilen belge veya listelerin
sunulamaması tüm eser, fonogram, icra, film ve yayınların haksız kullanılmakta olduğuna
karine teĢkil eder.‖ biçimindeki son cümlesinin,
Anayasa‘ya aykırı olmadığına ve itirazın REDDĠNE, 28.2.2013 gününde
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : Ankara 8. ĠĢ Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 25.6.2001 günlü, 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve
Toplu SözleĢme Kanunu‘nun 15. maddesinin birinci fıkrasının (g) bendinin Anayasa‘nın 10.
ve 51. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptaline karar verilmesi istemidir.
I- OLAY
Kurucu üyelerinin tamamı Millî Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetleri
kadrolarında görev yapan sivil memur ve kamu görevlilerinden oluĢan Sendikanın
faaliyetlerinin durdurulması istemiyle açılan davada, itiraz konusu kuralın Anayasa‘ya aykırı
olduğu iddiasını ciddi bulan Mahkeme, iptali için baĢvurmuĢtur.
―…
Taraflar arasındaki uyuĢmazlık; Milli Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetlerinde
657 sayılı Devlet Memurları Kanunu hükümlerine göre memur olarak çalıĢan ve sivil memur
olarak adlandırılan devlet memurlarının, 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikalar Kanunu
hükümlerine göre sendika kurup kuramayacakları, yasal engel hal var ise bu durumun
Anayasa ve Anayasa‘nın 90. maddesi gereğince uluslararası hukuk kaynakları açısından
geçerli kabul edilip edilmeyeceği, davalı sendika hukuki durumu noktalarında toplanmaktadır.
Konuya iliĢkin mevzuat ve … kurucularının durumu; Konuya iliĢkin Anayasa
hükümleri incelendiğinde de ―Sendika Kurma Hakkı‖ baĢlıklı 51. maddesi ―ÇalıĢanlar ve
iĢverenler, üyelerinin çalıĢma iliĢkilerinde, ekonomik ve sosyal hak ve menfaatlerini korumak
ve geliĢtirmek için önceden izin almaksızın sendikalar ve üst kuruluĢlar kurma, bunlara
serbestçe üye olma ve üyelikten serbestçe çekilme haklarına sahiptir. Hiç kimse bir sendikaya
üye olmaya ya da üyelikten ayrılmaya zorlanamaz. Sendika kurma hakkı ancak, millî
güvenlik, kamu düzeni, suç iĢlenmesinin önlenmesi, genel sağlık ve genel ahlâk ile
baĢkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması sebepleriyle ve kanunla sınırlanabilir. Sendika
kurma hakkının kullanılmasında uygulanacak Ģekil, Ģart ve usuller kanunda gösterilir. (Mülga
dördüncü fıkra: 7/5/2010-5982/5 md.) ĠĢçi niteliği taĢımayan kamu görevlilerinin bu alandaki
haklarının kapsam, istisna ve sınırları gördükleri hizmetin niteliğine uygun olarak kanunla
düzenlenir. Sendika ve üst kuruluĢlarının tüzükleri, yönetim ve iĢleyiĢleri, Cumhuriyetin
temel niteliklerine ve demokrasi esaslarına aykırı olamaz‖
4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları Kanunu‘nun ―Amaç‖ baĢlıklı 1. maddesi
―Kamu görevlilerinin ortak ekonomik, sosyal ve meslekî hak ve menfaatlerinin korunması ve
geliĢtirilmesi için oluĢturdukları sendika ve konfederasyonların kuruluĢu, organları, yetkileri
ve faaliyetleri ile sendika ve konfederasyonlarda görev alacak kamu görevlilerinin hak ve
sorumluluklarını belirlemek ve toplu sözleĢme yapılmasına iliĢkin usul ve esasları
düzenlemektir.‖ denilmektedir. Kapsamı düzenleyen 2. maddesi ise ―Bu Kanun, Devletin
veya diğer kamu tüzel kiĢilerinin yürütmekle görevli oldukları kamu hizmetlerinin görüldüğü
genel, katma ve özel bütçeli idareler, il özel idareleri ve belediyeler ile bunlara bağlı
kuruluĢlarda kamu iktisadî teĢebbüslerinde, özel kanunlarla veya özel kanunların verdiği
yetkiye dayanarak kurulan banka ve teĢekküller ile bunlara bağlı kuruluĢlarda ve diğer kamu
kurum veya kuruluĢlarında iĢçi statüsü dıĢında çalıĢan kamu görevlileri hakkında uygulanır.‖
kuruluĢ esaslarını belirleyen 4. maddesi ―Sendikalar hizmet kolu esasına göre, Türkiye
çapında faaliyette bulunmak amacıyla bir hizmet kolundaki kamu iĢyerlerinde çalıĢan kamu
görevlileri tarafından kurulur. Bir hizmet kolunda birden fazla sendika kurulabilir. Meslek
veya iĢyeri esasına göre sendika kurulamaz.‖ Sendikaların kurulabileceği hizmet kollarını
belirleyen 5. maddesi ―Sendikaların kurulabilecekleri hizmet kolları aĢağıda belirtilmiĢtir :
1- Büro, bankacılık ve sigortacılık hizmetleri.
2- Eğitim, öğretim ve bilim hizmetleri.
3- Sağlık ve sosyal hizmetler.
4- Yerel yönetim hizmetleri.
5- Basın, yayın ve iletiĢim hizmetleri.
6- Kültür ve sanat hizmetleri.
7- Bayındırlık, inĢaat ve köy hizmetleri.
8- UlaĢtırma hizmetleri.
9- Tarım ve ormancılık hizmetleri.
10- Enerji, sanayi ve madencilik hizmetleri.
11- Diyanet ve vakıf hizmetleri.‖ olarak saymaktadır.
aynı Kanun‘un kuruluĢ Ģekliyle ilgili 6. maddesi ―Sendika ve konfederasyonlar önceden
izin almaksızın serbestçe kurulurlar. Sendika kurucusu olabilmek için (...) (1) kamu görevlisi
olarak çalıĢmak yeterlidir.
(DeğiĢik üçüncü fıkra: 4/4/2012-6289/4 md.) Sendikanın kurucuları; sendika tüzüğü ve
kamu görevlisi olduklarını gösterir belge ile sendikayı ilk genel kurula kadar sevk ve idare
edeceklerin isimlerini kuruluĢ dilekçelerinin ekinde sendika merkezinin bulunacağı ilin
valiliğine vermek zorundadırlar. (DeğiĢik dördüncü fıkra: 4/4/2012-6289/4 md.)
Konfederasyon kurucuları, konfederasyon tüzüğü ile sendikaların konfederasyon kurulmasına
iliĢkin kurucular kurulu kararını ve konfederasyonu ilk genel kurula kadar sevk ve idare
edeceklerin isimlerini konfederasyon merkezinin bulunacağı ilin valiliğine vermek
zorundadırlar. Konfederasyonu ilk genel kurula sevk ve idare edecekler, üyesi oldukları
sendikaların zorunlu organlarına seçilmemiĢlerse, kamu görevlisi olduklarını gösterir belgeyi
eklemekle yükümlüdürler.
Yukarıda anılan belge ve tüzüklerin ilgili valiliğe verilmesi ile sendika veya
konfederasyon tüzel kiĢilik kazanır. (DeğiĢik altıncı fıkra: 4/4/2012-6289/4 md.) Valilik,
tüzük ve belgelerin birer örneğini, onbeĢ iĢgünü içinde ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik
Bakanlığına gönderir. Tüzüğün veya bu Maddede sayılan belgelerin içerdikleri bilgilerin
kanuna aykırılığının tespit edilmesi ya da bu Kanunda öngörülen kuruluĢ koĢullarının
gerçekleĢmediğinin anlaĢılması halinde, ilgili valilik eksikliklerin bir ay içinde
tamamlanmasını ister. Tamamlanmadığı takdirde sendika veya konfederasyonun faaliyetinin
durdurulması için ilgili valilik bir ay içinde iĢ mahkemesine baĢvurur. (1) Mahkeme, kanuna
aykırılığın veya eksikliğin giderilmesi için altmıĢ günü aĢmayan bir süre verir. Verilen süre
sonunda tüzük ve belgeler kanuna uygun hale getirilmemiĢse, mahkeme sendika veya
konfederasyonun kapatılmasına karar verir. ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, sendika
ve konfederasyonlar için birer bilgi kaydı tutar.‖ Hükmünü
Sendika kurma ve üye olma yasaklarını düzenleyen 15. maddesi ise ―Bu Kanuna göre
kurulan sendikalara;
a) Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığı Ġdari TeĢkilatı, CumhurbaĢkanlığı Genel
Sekreterliği ile Milli Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliğinde çalıĢan kamu görevlileri,
b) Yüksek yargı organlarının baĢkan ve üyeleri, hakimler, savcılar ve bu meslekten
sayılanlar,
c) Bu Kanun kapsamında bulunan kurum ve kuruluĢların müsteĢarları, baĢkanları, genel
müdürleri, daire baĢkanları ve bunların yardımcıları, yönetim kurulu üyeleri, merkez
teĢkilatlarının denetim birimleri yöneticileri ve kurul baĢkanları, hukuk müĢavirleri, bölge, il
ve ilçe teĢkilatlarının en üst amirleri ile bunlara eĢit veya daha üst düzeyde olan kamu
görevlileri, belediye baĢkanları ve yardımcıları,
d) Yükseköğretim Kurulu BaĢkan ve üyeleri ile Yükseköğretim Denetleme Kurulu
BaĢkan ve üyeleri, üniversite ve yüksek teknoloji enstitüsü rektörleri, fakülte dekanları,
enstitü ve yüksek okulların müdürleri ile bunların yardımcıları,
e) Mülki idare amirleri,
f) Silahlı Kuvvetler mensupları,
g) Milli Savunma Bakanlığı ile Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında (Jandarma Genel
Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığı dahil) çalıĢan sivil memurlar ve kamu
görevlileri,
h) Milli Ġstihbarat TeĢkilatı mensupları,
ı) Bu Kanun kapsamında bulunan kurum ve kuruluĢların merkezi denetim elemanları,
j) Emniyet hizmetleri sınıfı ve emniyet teĢkilatında çalıĢan diğer hizmet sınıflarına dahil
personel,
k) Ceza infaz kurumlarında çalıĢan kamu görevlileri,
Üye olamazlar ve sendika kuramazlar.‖ ġeklinde düzenlemelere yer verildiği
görülmektedir.
Mevzuattaki hükümler incelendiğinde, Ankara Valiliğine sunulan belgelerden …‘in
kurucularının tamamının Milli Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında
memur olarak çalıĢan ve sivil memur olarak adlandırılan devlet memurları olduğu, kuruluĢ
bildirimi yapılan …‘in 4688 sayılı Kanun hükümlerine tabi Kamu Görevlileri Sendikası
olduğu hususlarında uyuĢmazlık bulunmamaktadır.
Kanun‘da, hangi kurum ve kuruluĢun hangi hizmet koluna gireceğine iliĢkin bir hüküm
bulunmamaktadır. Yönetmelikle düzenlenebileceğine iliĢkin Kanun‘un 5. maddesinin ikinci
fıkrası 6289 sayılı Kanun‘un 31. maddesi ile 11.04.2012 tarihinde yürürlükten kaldırılmıĢ, 41.
madde esaslarına göre tanınan yetki kalmıĢtır. Kanun‘un 41. maddesine göre hazırlanan
Yönetmelik düzenlemesinin ―Kamu Görevlileri Sendikaları Ve Toplu SözleĢme Kanunu
Kapsamına Giren Kurum Ve KuruluĢların Girdikleri Hizmet Kollarının Belirlenmesine ĠliĢkin
Yönetmelik‖ olduğu anlaĢılmaktadır. Yönetmeliğin kapsamını düzenleyen 1. maddesinde ise
―25/6/2001 tarihli ve 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu SözleĢme
Kanununun 5 inci maddesinde sayılan hizmet kollarına giren kamu kurum ve kuruluĢlarının
belirlenmesi ile ilgili hususlar bu Yönetmelikte düzenlenmiĢtir.‖ hükmü, dayanağı düzenleyen
2. maddesinde ise, ―Bu Yönetmelik 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu
SözleĢme Kanununun 5, 41 ve geçici 5 inci maddelerine göre hazırlanmıĢtır.‖ hükmü
bulunmaktadır. Yönetmelik ile Kanun dayanak maddeler açısından tam olarak
örtüĢmemektedir. Ancak Kanun‘un 41. maddesindeki yetki göz önüne alındığında
Yönetmeliğin hukuken geçerli olduğu kabul edilmelidir. Söz konusu Yönetmelikte de Milli
Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetlerindeki kadroları sayılmamıĢtır. Bu
sayılmamanın, eksiklik veya unutulmaktan değil, Kanun‘un 15. maddesindeki sendika kurma
ve üyelik yasağından kaynaklandığı anlaĢılmaktadır. Kanun‘un (f) fıkrasındaki ―Silahlı
Kuvvetler mensupları,‖ hükmü ile üniformalı olarak adlandırılan subay, astsubay gibi asker
olarak tanımlanan özel kanunlarla düzenlenen personelin yasak kapsamına alındığı (g)
fıkrasındaki ―Milli Savunma Bakanlığı ile Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında (Jandarma
Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığı dahil) çalıĢan sivil memurlar ve kamu
görevlileri,‖ hükmü …‘in kurucularının da yer aldığı ve asker olarak tanımlanmayan
üniformasız personelin yasak kapsamına alındığı anlaĢılmaktadır. Kanun ve Yönetmeliğin
mevcut düzenlemelerine göre … kurucularının da tabi olduğu ―Milli Savunma Bakanlığı ile
Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında (Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik
Komutanlığı dahil) çalıĢan sivil memurlar ve kamu görevlileri‖ kapsamındakilere iliĢkin
yasağın, gerek 51. ve 90. maddesindeki düzenlemeler karĢısındaki hukuki durumunun
değerlendirilmesi gerekecektir.
…‘nin kurulduğu hizmet kolu; Söz konusu iĢlerin ayrı bir hizmet kolu olarak
düzenlenmemiĢ olması, 15. maddedeki yasaklar kapsamında olmasından kaynaklanmakla
birlikte, yasak kapsamına alınmaması durumunda Milli Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı
Kuvvetleri kadrolarında çalıĢan memurların 1 nolu ―Büro, bankacılık ve sigortacılık
hizmetleri‖ hizmet koluna gireceği aĢikardır.
Sivil Memurların statüsü ve tabi olduğu hukuk açısından; TSK‘da görevli Sivil
Memurların ―askeri personel‖ olup olmadığını incelemek gerekmektedir. Öncelikle 4688
sayılı Kanun düzenlemesinin 15. maddesinin (f) ve (g) fıkralarında ayrı sayılması nedeniyle,
söz konusu Kanun açısından da üniformalı ve üniformasız olarak tanımlanan personelin ayrı
değerlendirilmesi gerektiği anlaĢılmaktadır. TSK‘da görevli askeri personel olan Subay,
Askeri Memur, Astsubay, Uzman ErbaĢlar ve SözleĢmeli Erler, 926 Sayılı TSK Personel
Kanunu, Uzman ErbaĢ Kanunu gibi özel kanunlara tabidir. 926 Sayılı TSK Personel
Kanunu‘nda tabi asker statüsünde görev yapan ―Askeri Memurlar‖ ifadesi bulunmakla
birlikte, bu personelin sivil memurlar olmayıp, üniformalı personel olarak görev yapan ve geri
hizmet (genellikle büro) görevlerinde çalıĢan personel olduğu anlaĢılmaktadır. Askeri Ģahıslar,
353 sayılı Askeri Mahkemelerin KuruluĢu ve Yargılama Esası Kanunu gereğince 1632 Sayılı
Askeri Ceza Kanununa tabidir ve yargılamaları da özel nitelikteki Askeri Mahkemelerde
yapılmaktadır.
Asker kiĢilerin kim olduğu da, 353 sayılı Kanun‘un 10. maddesindeki ―ASKER
KĠġĠLER: Bu Kanunun uygulanmasında aĢağıda yazılı olanlar asker kiĢi sayılırlar: A)
(DeğiĢik bent: 29/06/2006-5530 S.K./2.mad) Muvazzaf askerler; subaylar, astsubaylar, askerî
öğrenciler, uzman jandarmalar, uzman erbaĢlar, erbaĢ ve erler, B) Yedek askerler (Askeri
hizmette bulundukları sürece), C) Milli Savunma Bakanlığı veya Türk Silahlı Kuvvetleri
kadro ve kuruluĢlarında çalıĢan sivil personel, D) Askeri iĢyerlerinde çalıĢan ve ĠĢ Kanununa
tabi bulunan iĢçiler, E) Rızası ile Türk Silahlı Kuvvetlerine katılanlar,‖ hükmü ile
belirlenmektedir. Ancak, Davalı tarafından Mahkemeye sunulan 21.09.2012 tarihinde
Anayasa Mahkemesi tarafından verilen karar ile Kanun‘un (c) fıkrasındaki sivil personele
iliĢkin hükümler iptal edilerek bu kiĢilerin asker kiĢi tanımından çıkarılmasının gerektiği
belirtilmiĢtir. 211 sayılı TSK Ġç Hizmet Kanunu‘nun Türk Silahlı Kuvvetlerini tanımlayan 1.
maddesi de ―Madde 1- Türk Silahlı Kuvvetleri: Kara (Jandarma dahil), Deniz ve Hava
Kuvvetleri subay, askeri memur, astsubay, erbaĢ ve erleri ile askeri öğrencilerden teĢekkül
eden ve seferde ihtiyatlarla ikmal edilen, kadro ve kuruluĢlarla teĢkilatı gösterilen silahlı
Devlet kuvvetidir.‖ hükmü ile de TSK‘nın oluĢumunda sivil personel sayılmamıĢtır. Sivil
personelin askeri hizmet ile iliĢkisini düzenleyen tek hüküm aynı Kanunun 115. maddesindeki
―Silahlı Kuvvetlerde çalıĢan sivil memur, müstahdem, müteferrik müstahdem ve gündelikçi
sivil personel bu kanunun askerlere tahmil ettiği sorumluluk ve hizmetlerin ifası bakımından:
a) Amir vazifesi alanlar; maiyetindeki bütün askeri ve sivil personele hizmetin icabettirdiği
emirleri verebilir. Ceza vermek salahiyetleri yoktur. Maiyetin cezalandırılması icabeden
hallerde en yakın askeri amire müracaat edilir, b) Bütün sivil personel emrinde çalıĢtıkları
askeri amirlere karĢı ast durumunda olup bu Kanunun 14 üncü maddesinin asta tahmil ettiği
vazifeleri aynen yapmaya mecburdurlar. Hilafına hareket edenler askerlerin tabi olduğu cezai
müeyyidelere tabi olurlar‖ hükmüdür.
TSK‘da söz konusu askeri personel dıĢında iki farklı statüye tabi olarak sivil personel
çalıĢtırılmakta olduğu anlaĢılmaktadır. Bunlardan biri 4857 sayılı ĠĢ Kanunu‘na tabi çalıĢan ve
TSK‘da ―sivil iĢçi‖ olarak adlandırılan iĢçiler, diğeri ise iĢçilerle birlikte hemen hemen aynı iĢ
ve yerlerde görev yapan (Elektrikçi, berber, aĢçı, tekniker, teknisyen, mühendis, bilgisayar
iĢletmeni vb.) personelin ve subaylar ve astsubaylarla yan yana ve hatta bazen benzer
görevlerde çalıĢan 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu‘na tabi ve TSK‘da ―Sivil Memur‖
ifadesi ile adlandırılan devlet memurları olduğu anlaĢılmaktadır. Bu görevlilerden, iĢçi ile
benzer görevlerde çalıĢan personelin maliyet açısından memur olarak çalıĢtırılan esasen
iĢçinin yaptığı iĢ ile farkı bulunmayan çalıĢanlar, bazen yetki dahi kullanabilen ancak hiçbir
zaman istihbarat, asayiĢ, askeri yetki ve görevi bulunmayan kamu görevlileri olduğu
anlaĢılmaktadır. Bu personelin, hizmetin yürütümü sırasında tabi olduğu 657 sayılı Devlet
Memurları Kanunu ve TSK Ġç Hizmet Kanunu hükümlerine aykırılık halinde esasen
uygulanacak hukuk 657 sayılı Devlet Memurları‘nın tabi olduğu hukuktur.
Davalı sendika ve kurucularının 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları Kanunu‘nun
―Sendika üyesi olamayacaklar‖ baĢlıklı 15. maddesi (g) fıkrası (...Millî Savunma Bakanlığı
ile Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında (Jandarma Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik
Komutanlığı dahil) çalıĢan sivil memurlar ve kamu görevlileri kapsamında yer aldığı ve
davada uygulanması gereken madde olduğu, Anayasa Mahkemesi‘nin 01.12.2012 tarihli
Resmi Gazete‘de yayınlanan 20.09.2012 karar tarihli 2012/45 E., 2012/125 K. sayılı ilamı ile
25.10.1963 günlü, 353 sayılı Asken Mahkemeler KuruluĢu ve Yargılama Usulü Kanunu‘nun
10. maddesinin 1. fıkrasının (C) bendinin Anayasa‘ya aykırı olduğuna ve iptaline karar
verilerek MSB veya TSK kadro ve kuruluĢlarında çalıĢan sivil personelin asker kiĢilerden
sayılması da iptal edildiği gözönüne alınarak davalı tarafın Anayasa‘ya aykırılık iddiası ciddi
görülerek aĢağıdaki Ģekilde karar vermek gerekmiĢtir.
GEREĞĠ DÜġÜNÜLDÜ:
4688 Sayılı Yasanın 15. maddesinin (g) fıkrasının Anayasa‘nın 10. ve 51. maddesine
aykırılık iddiası nedeni ile iptali için Anayasa Mahkemesine baĢvurulmasına, 6216 sayılı
Yasanın 40. ve Anayasa‘nın 152/3. maddesi gereği Anayasa Mahkemesi‘nin bu konuda
vereceği karara kadar (5 ay) davanın geri bırakılmasına, dosyanın onaylı bir örneğinin
Anayasa Mahkemesi‘ne gönderilmesine, gerekli masrafların davalı tarafça karĢılanmasına, bu
nedenle duruĢmanın 27.09.2013 günü saat 12:00‘ye bırakılmasına karar verildi.‖
25.6.2001 günlü, 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu SözleĢme
Kanunu‘nun itiraz konusu kuralı da içeren 15. maddesi Ģöyledir:
“Madde 15- Bu Kanuna göre kurulan sendikalara;
a) Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığı Ġdari TeĢkilatı, CumhurbaĢkanlığı Genel
Sekreterliği ile Millî Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliğinde çalıĢan kamu görevlileri,
b) Yüksek yargı organlarının baĢkan ve üyeleri, hâkimler, savcılar ve bu meslekten
sayılanlar,
c) Bu Kanun kapsamında bulunan kurum ve kuruluĢların müsteĢarları, baĢkanları, genel
müdürleri, daire baĢkanları ve bunların yardımcıları, yönetim kurulu üyeleri, merkez
teĢkilâtlarının denetim birimleri yöneticileri ve kurul baĢkanları, hukuk müĢavirleri, bölge, il
ve ilçe teĢkilâtlarının en üst amirleri ile bunlara eĢit veya daha üst düzeyde olan kamu
görevlileri, (…) belediye baĢkanları ve yardımcıları,
d) Yükseköğretim Kurulu BaĢkan ve üyeleri ile Yükseköğretim Denetleme Kurulu
BaĢkan ve üyeleri, üniversite ve yüksek teknoloji enstitüsü rektörleri, fakülte dekanları,
enstitü ve yüksek okulların müdürleri ile bunların yardımcıları,
e) Mülkî idare amirleri,
f) Silahlı Kuvvetler mensupları,
g) Millî Savunma Bakanlığı ile Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında (Jandarma
Genel Komutanlığı ve Sahil Güvenlik Komutanlığı dahil) çalıĢan sivil memurlar ve
kamu görevlileri,
h) Millî Ġstihbarat TeĢkilâtı mensupları,
ı) Bu Kanun kapsamında bulunan kurum ve kuruluĢların merkezi denetim elemanları,
j) Emniyet hizmetleri sınıfı ve emniyet teĢkilâtında çalıĢan diğer hizmet sınıflarına dahil
personel (…) ,
k) Ceza infaz kurumlarında çalıĢan kamu görevlileri,
Üye olamazlar ve sendika kuramazlar.‖
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 10. ve 51. maddelerine dayanılmıĢ, Anayasa‘nın 13.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü gereğince HaĢim KILIÇ, Serruh KALELĠ, Alparslan
ALTAN, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla
PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU,
Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI, Erdal TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü
ARSLAN‘ın katılımlarıyla 28.2.2013 gününde yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada
eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör Ayhan KILIÇ tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, itiraz konusu yasa kuralı, dayanılan ve ilgili görülen Anayasa kuralları ve
bunların gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp
düĢünüldü:
BaĢvuru kararında, Millî Savunma Bakanlığı veya Türk Silahlı Kuvvetleri kadro ve
kuruluĢlarında çalıĢan sivil personelin asker kiĢi sayılamayacağı, bu nedenle bunların asker
kiĢi gibi değerlendirilerek sendika kurma ve sendikaya üye olmalarının yasaklanmasının,
Anayasa‘nın 10. ve 51. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun‘un 43. maddesine göre, ilgisi nedeniyle itiraz konusu kural, Anayasa‘nın 13. maddesi
Dava konusu kuralla, Millî Savunma Bakanlığı ile Jandarma Genel Komutanlığı ve
Sahil Güvenlik Komutanlığı dâhil olmak üzere Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında çalıĢan
sivil memurlar ve kamu görevlilerinin sendika kurması ve sendikalara üye olması
yasaklanmıĢtır.
Anayasa‘nın 51. maddesinin birinci fıkrasında, ―ÇalıĢanlar ve iĢverenler, üyelerinin
çalıĢma iliĢkilerinde, ekonomik ve sosyal hak ve menfaatlerini korumak ve geliĢtirmek için
önceden izin almaksızın sendikalar ve üst kuruluĢlar kurma, bunlara serbestçe üye olma ve
üyelikten serbestçe çekilme haklarına sahiptir. Hiç kimse bir sendikaya üye olmaya ya da
üyelikten ayrılmaya zorlanamaz.‖ denilmek suretiyle iĢçi ve memur ayrımı yapılmaksızın tüm
çalıĢanların sendika kurma ve sendikaya üye olma hakkı anayasal güvenceye bağlanmıĢtır.
Sendika kurma hakkı mutlak bir hak olmayıp Anayasa‘nın 51. maddesinin ikinci fıkrası
uyarınca millî güvenlik, kamu düzeni, suç iĢlenmesinin önlenmesi, genel sağlık ve genel ahlâk
ile baĢkalarının hak ve özgürlüklerinin korunması sebeplerine dayanılarak kanunla
sınırlanabilir. Öte yandan anılan maddenin beĢinci fıkrasında, ―ĠĢçi niteliği taĢımayan kamu
görevlilerinin bu alandaki haklarının kapsam, istisna ve sınırları gördükleri hizmetin niteliğine
uygun olarak kanunla düzenlenir.‖ hükmüne yer verilerek, ikinci fıkradaki genel sınırlama
sebepleri dıĢında da bazı kamu görevlileri yönünden bu hakkın kapsamının daraltılması veya
sınırlandırılması ya da hakkın kullanımının yasaklanması mümkün kılınmıĢtır. Bununla
birlikte anılan fıkraya göre, kamu görevlilerinin sendikal haklarına iliĢkin olarak getirilen
kısıtlamaların, gördükleri hizmetin nitelikleriyle uyumlu olması gerekmektedir.
Silahlı kuvvetlerin ülke savunmasındaki önemi dikkate alındığında, silah kullanımını
gerektiren yurt savunma hizmetlerini fiilen yürüten üniformalı askeri personel yönünden
gerekli disiplinin sağlanması için anayasal sınırlar içinde özel düzenlemeler yapılması kanun
koyucunun takdirindedir. Nitekim, 25.11.1992 günlü, 3847 sayılı Kanunla onaylanarak uygun
bulunan ve ilke olarak tüm çalıĢanların sendika kurma ve sendikaya üye olma özgürlüklerini
güvenceye bağlayan Sendika Özgürlüğüne ve Örgütlenme Hakkının Korunmasına ĠliĢkin 87
sayılı SözleĢme‘nin 9. maddesiyle, SözleĢme‘de öngörülen güvencelerin silahlı kuvvetler ve
polis mensuplarına ne ölçüde uygulanacağının ulusal mevzuatla belirleneceği ifade edilerek
silahlı kuvvetler ve kolluk mensuplarının sendika kurma haklarıyla ilgili olarak taraf
devletlere takdir yetkisi tanınmıĢtır.
Buna karĢılık, Anayasa Mahkemesinin 2.9.2012 günlü, E.2012/45, K.2012/125 sayılı
kararında da açıklandığı üzere, asker kiĢi sayılmayan ve silah kullanımını gerektirmeyen kimi
teknik ve lojistik hizmetleri yürüten sivil personel yönünden bu Ģekilde bir disiplin anlayıĢını
zorunlu kılan haklı bir neden bulunmamaktadır. Sivil personelin sendika kurma hakkına sahip
olması, askerliğin temelini teĢkil eden disiplini zaafa uğratan bir unsur olarak görülemez.
Esasen sivil personelin kuracağı sendikalarda sadece sivil personele yer verileceğinden
bunların, askeri kurumlardaki hiyerarĢik yapıya etki etmesi söz konusu değildir. Dolayısıyla
sivil personelin amire ve emre mutlak itaate dayanan disiplin anlayıĢı gerekçesiyle sendika
kurma ve sendikalara üye olma hakkından yoksun bırakılmasının, bir zorunluluktan
kaynaklandığı ve hizmetin niteliğine uygun düĢtüğü söylenemez. Nitekim, diğer demokratik
ülkelerin uygulamalarına bakıldığında, sivil personele yönelik mutlak bir sendikalaĢma
yasağının bulunmadığı görülmektedir.
Öte yandan, Anayasa‘nın 51. maddesinin beĢinci fıkrasında belirtilen sebeplerle sendika
kurma ve sendikalara üye olma hakkına yönelik müdahaleler, Anayasa‘nın 13. maddesi
uyarınca, demokratik toplum düzeninin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamaz.
Sendika hakkı, demokratik toplumun temeli olan örgütlenme özgürlüğünün bir
parçasıdır. Örgütlenme özgürlüğü, bireylerin kendi menfaatlerini korumak için kolektif
oluĢumlar meydana getirerek bir araya gelebilme özgürlüğüdür. Bu özgürlük, bireylere bir
araya gelerek topluluk halinde siyasal, kültürel, sosyal ve ekonomik amaçlarını
gerçekleĢtirmelerine imkân sağlar. Sendika hakkı da, çalıĢanların bireysel ve ortak çıkarlarını
korumak amacıyla bir araya gelerek örgütlenebilme serbestîsini gerektirmekte olup, bu
niteliğiyle örgütlenme özgürlüğünün bir parçası olarak görülmektedir.
Anayasa‘nın 51. maddesinin birinci fıkrasında, sendika kurma ve sendikalara üye olma
hakkı tüm çalıĢanlar yönünden güvence altına alındığından Millî Savunma Bakanlığı ve Türk
Silahlı Kuvvetleri kadrolarında çalıĢan sivil memurlar ve kamu görevlilerinin sendika kurması
ve sendikalara üye olmasını yasaklayan dava konusu kuralın, sendika kurma hakkına
müdahale niteliği taĢıdığı açıktır. Ancak bu müdahalenin Anayasa‘ya uygun olabilmesi için
Anayasa‘nın 13. maddesi uyarınca ölçülü olması gerekmektedir. Anayasa Mahkemesinin
18.6.2009 günlü, E.2006/121, K.2009/90 sayılı kararında da vurguladığı gibi, Anayasa‘nın 13.
maddesinde yer alan ölçülülük ilkesi, amaç ve araç arasında hakkaniyete uygun bir dengenin
bulunması gereğini ifade eder. Ölçülülük, aynı zamanda yasal önlemin sınırlama amacına
ulaĢmaya elveriĢli olmasını, amaç ve aracın ölçülü bir oranı kapsamasını ve sınırlayıcı
önlemin demokratik toplum düzeni bakımından zorunluluk taĢımasını da içeren bir ilkedir.
Ġtiraz konusu kuralda, Millî Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında
görev yapan sivil personelin sendika kurmasının yasaklanmasının, askerliğin temeli sayılan
disiplinin ve askeri hiyerarĢik düzenin korunması amacına dayandığı anlaĢılmaktadır. Ancak,
asker kiĢi sayılmayan sivil personele yönelik sendika kurma yasağı getirilmesinin, askeri
disiplinin sağlanması ve korunması amacına ulaĢılabilmesi için zorunlu bir tedbir olduğu
söylenemez. Diğer bir ifadeyle, askeri disiplinin sağlanması amacı, sivil personelin,
demokratik toplumun temeli olarak görülen örgütlenme ve sendika kurma özgürlüklerinin
kısıtlanmasını zorunlu kılmamaktadır. Öte yandan, yurt savunmasında doğrudan görev alan
üniformalı askeri personel için geçerli olan askeri disiplin gerekçesiyle sivil personelin
sendika kurma hakkından yoksun bırakılması, demokratik toplum gerekleriyle de
bağdaĢmamaktadır. Demokratik toplum düzeni, sivil personelin çalıĢma Ģartlarının
iyileĢtirilmesi ve özlük haklarının geliĢtirilmesi gibi bireysel ve ortak menfaatlerinin
korunmasına yönelik sendikal faaliyetlerde bulunmasını gerektirmektedir. Bu nedenle, Millî
Savunma Bakanlığı ve Türk Silahlı Kuvvetleri kadrolarında görev yapan sivil personelin
sendika kurmalarının yasaklanması, demokratik toplum düzeni açısından meĢru ve ölçülü bir
müdahale niteliği taĢımamaktadır.
Nitekim, Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesi de, Avrupa Ġnsan Hakları SözleĢmesinin
―Örgütlenme Hakkı‖nı düzenleyen 11. maddesinin ikinci fıkrasının son cümlesi uyarınca,
kamu görevlilerinin sendika kurma hakkına meĢru kısıtlamaların getirilebileceğini ancak,
bunun için ikna edici ve zorlayıcı gerekçelerin bulunması gerektiğini belirtmektedir (Demir ve
Baykara/Türkiye kararı, BaĢvuru No:34503/97, par.119-120).
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa‘nın 13. ve 51. maddelerine aykırıdır.
Ġptali gerekir.
Kuralın, Anayasa‘nın 10. maddesiyle ilgisi görülmemiĢtir.
VI- SONUÇ
25.6.2001 günlü, 4688 sayılı Kamu Görevlileri Sendikaları ve Toplu SözleĢme
Kanunu‘nun 15. maddesinin birinci fıkrasının (g) bendinin Anayasa‘ya aykırı olduğuna ve
ĠPTALĠNE, 10.4.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : ġirvan Asliye Hukuk Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 31.8.1956 günlü, 6831 sayılı Orman Kanunu‘nun, 5.11.2003
günlü, 4999 sayılı Orman Kanununda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun‘un 6. maddesiyle
değiĢtirilen 11. maddesinin birinci fıkrasının ―Bu müddet içinde itiraz olmaz ise komisyon
kararları kesinleĢir. Bu süre hak düĢürücü süredir.‖ biçimindeki üçüncü ve dördüncü
cümlelerinin Anayasa‘nın 13. ve 35. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine karar
verilmesi istemidir.
I- OLAY
Maliye Hazinesine karĢı açılan tapu iptali ve tescil davasında, itiraz konusu kuralın
Anayasa‘ya aykırı olduğu iddiasını ciddi bulan Mahkeme, iptali için baĢvurmuĢtur.
―Dava kadastro tespitinin kesinleĢmesinden sonra açılan tapu iptali ve tecili davasıdır.
Davacı zilyetlikle kadastro tespiti sırasında orman parseli içerisinde bırakılan taĢınmaz
üzerinde hak iddia etmektedir. 102 ada 1 parsel numaralı orman parselinin kadastrosu askı
ilanına çıkarılarak 04/07/2008 tarihinde kesinleĢmiĢtir. Orman kadastrosu iĢlemi genel
kadastro sırasında yapıldığından kadastro kanunu gereğince yapılan çalıĢmalar 1 ay boyunca
askı ilanında tutulmuĢ ve tutanaklar kesinleĢmiĢtir.
6831 sayılı Orman Kanununun 11. maddesi gereğince hak sahibi olduğunun iddia eden
kiĢiler askı ilan süresi içerisinde sınırlamaya itiraz edebilecek, itiraz olmaması halinde
komisyon kararları kesinleĢecektir. Bu sürenin hak düĢürücü süre mahiyetinde olduğu, tapu
sahibi kiĢilerin on yıllık süre içerisinde dava açma haklarının olduğu da aynı maddede ifade
edilmiĢtir.
Dava sürecinde alman bilirkiĢi raporlarıyla da bağlantılı olarak taĢınmazın orman
olmayan yerlerden olduğu kanaatine varılmıĢ, davacı vekilinin itirazları da değerlendirilerek
konu incelenmiĢ ve Orman Kanunun 11. maddesindeki ― Bu müddet içinde itiraz olmaz ise
komisyon kararları kesinleĢir. Bu süre hak düĢürücü süredir.‖ hükmünün Anayasaya aykırı
olduğu vicdanı kanaatine varılmıĢtır. ġöyle ki;
Anayasanın 13. maddesi ― Temel hak ve hürriyetler, özlerine dokunulmaksızın yalnızca
Anayasa‘nın ilgili maddelerinde belirtilen sebeplere bağlı olarak ancak kanunla sınırlanabilir.
Bu sınırlamalar, Anayasa‘nın sözüne ve ruhuna, demokratik toplumun düzeninin ve laik
cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı olamaz‖
Anayasa‘nın 35. maddesi ―Herkes, mülkiyet ve miras haklarına sahiptir. Bu haklar,
ancak kamu yararı amacıyla, kanunla sınırlanabilir. Mülkiyet hakkının kullanılması toplum
yararına aykırı olamaz‖ Ģeklindedir.
KeĢif sonrası alınan orman bilirkiĢi raporundaki taĢınmazın özellikle memleket
haritasında ve hava fotoğrafında açıklık alanda kaldığına dair yorumlar çerçevesinde konuya
yaklaĢmak önemlidir. Çünkü kadimden beri orman sayılan yerlerden tapuyla bile toprak
kazanmak mümkün değildir. Bu bağlamda herhangi bir davada (ve özellikle bu davada)
kadastro iĢleminin kesinleĢmesinden sonra tapuyla hak iddia edebilmek mümkünken
davacının kadimden beri zilyetliğinde olan ve devletin bölgede kadastro iĢlemi yapmaması
sebebiyle tapusu bulunmayan zilyedin hak düĢürücü sürenin geçmesi sebebiyle hak iddia
edebilmesi mümkün olmamaktadır. Bölgede kadastro iĢlemlerinin ihale yoluyla yapılması,
kadastro teknisyenlerinin iĢleri hızlı bir Ģekilde bitirebilmek için çoğu zaman özensiz
davranması, hatta eski tapuları tam olarak uygulamaması sebebiyle mülkiyet hakkının özü
zarar görebilmektedir. Ayrıca askı ilanlarının köyde yapılması günümüz Ģartlarında kadastro
sonuçlarının tam olarak öğrenilebilmesini engellemektedir. Çünkü hak sahibi kiĢilerin çoğu
artık köylerde oturmamaktadır. Bu nedenle 1 aylık askı süresi içinde çoğu zaman hak sahibi
kiĢiler kadastro
iĢlemlerinden haberdar olamamakta, bunun sonucunda tutanaklar
kesinleĢtiğinde kadimden beri zilyetlikle arazilerini kullanan Ģahıslar ellerinde herhangi bir
tapu olmadığı için orman kadastrosuna karĢı herhangi bir hak iddia edememekte ve açtığı
davalar hak düĢürücü süre sebebi ile reddedilmektedir. Askı ilanı süresinde köyde oturan
Ģahıslar ise durumdan haberdar olarak kadastro mahkemesinde dava açarak hak iddia
edebilmektedir. Bu nedenlerle kadimden beri zilyetlikle bir taĢınmazı sahiplenen kiĢilerin
mülkiyet hakkı askı ilanının köyde yapılması ve 1 aylık süreyle sınırlandırılması gibi teknik
teferruatlarla sınırlandırılmakta, ayrıca bu 1 aylık sürenin hak düĢürücü süre olduğu
belirtilerek mülkiyet hakkının özüne dokunulmakta, mülkiyet haklarının özü vatandaĢların
bilemeyeceği ve günümüz Ģartlarında ulaĢamayacağı sınırlamalarla zedelenmektedir.
Anayasanın 11. maddesinde temel hak ve hürriyetlerin özlerine dokunulmaksızın
sınırlandırılabileceği belirtilmektedir. Orman kanununun ilgili maddesi mülkiyet hakkının
özüne dokunmaktadır. ġöyle ki; keĢif esnasında orman bilirkiĢi marifetiyle ziraat alanında
kaldığı belirlenen arazilerin sırf askı ilan süresi geçirildiği ve bu sürenin hak düĢürücü süre
mahiyetinde olması nedeniyle zilyetlerin hak iddiası dinlenmemekte, taĢınmaz memleket
haritası ve hava fotoğrafında ziraat alanında kalsa bile hak düĢürücü sürenin geçirildiği için
taĢınmaz orman alanında kalmaktadır. Hak düĢürücü sürenin ormanlar açısından herhangi bir
faydasının olmadığı, diğer hazine arazileri yönünden zilyetlikle kazanma açısından böyle bir
sınırlama yokken orman sınırlarında dikkatsizlik sonucu bırakılmıĢ ziraat alanlarının
zilyetlikle iktisap edilememesi, hak düĢürücü sürenin bu durumu engellemesi açıkça eĢitlik
ilkesine aykırı olduğu gibi mülkiyetin özüne müdahale mahiyetindedir. Kanun koyucu özel
durumları göz önüne alarak yanlıĢlıkla orman sınırlarında bırakılan ziraat alanlarıyla alakalı
herhangi bir istisna getirmemiĢ ve toptancı bir yaklaĢımda bulunmuĢtur.
Anayasanın 35. maddesinde herkesin mülkiyet hakkın sahip olduğu, bu hakkın kamu
yararı amacıyla sınırlandırılabileceği belirtilmiĢtir. Ormanlık alanların korunması tabii ki
kamu yararı kavramının sınırları dahilindedir. Ancak birçok dava dosyasında (ve bu dosyada
olduğu gibi) ziraat alanı olarak görünen taĢınmazların orman sınırları dahilinde bırakıldığı
görülmektedir. Ziraat alanlarının - orman içi açıklık mahiyetinde olması durumu hariç - orman
sınırları dahilinde tutulmasının kamu yararı açısından herhangi bir öneminin olmadığı, bu
kısımların zilyetlikle kazanılabilmesinin mümkün olması gerektiği izahtan varestedir. Bu
bağlamda zilyetlikle kazanma koĢulları oluĢtuğu yani mülkiyet karinesi olduğu halde hak
düĢürücü süre marifetiyle, ormanlık alanda bırakılmıĢ ziraat alanlarının mülkiyetinin
kazanılamaması mülkiyet hakkının açık ihlali niteliğinde olduğu gibi bu sınırlamada herhangi
bir toplum yararı da yoktur.
Bu açıklamalar doğrultusunda Anayasaya aykırı olduğu düĢünülen hükmün iptali için
Anayasa‘nın 152. maddesi gereğince baĢvuru yoluna gidilmiĢtir.
NETĠCEĠ TALEP :
6831 sayılı Orman Kanunu 11. maddesindeki ―bu müddet içinde itiraz olmaz ise
komisyon kararları kesinleĢir, bu süre hak düĢürücü süredir‖ hükmünün Anayasanın 13. ve
35. maddelerine aykırı olduğu düĢünüldüğünden iptal edilmesine karar verilmesini talep
ederim.‖
31.8.1956 günlü, 6831 sayılı Orman Kanunu‘nun, 5.11.2003 günlü, 4999 sayılı
Kanun‘un 6. maddesiyle değiĢtirilen ve itiraz konusu kuralı da içeren 11. maddesinin birinci
fıkrası Ģöyledir:
―Madde 11- (DeğiĢik: 5/11/2003-4999/6 md.) Orman kadastro komisyonlarınca
düzenlenen tutanakların askı suretiyle ilânı, ilgililere Ģahsen yapılan tebliğ hükmündedir.
Tutanak, harita ve kararlara karĢı askı tarihinden itibaren bir ay içinde kadastro
mahkemelerine, kadastro mahkemesi olmayan yerlerde kadastro davalarına bakmakla görevli
mahkemeye müracaatla sınırlamaya ve 2 nci maddeye göre orman sınırları dıĢına çıkarma
iĢlemlerine Çevre ve Orman Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü ve hak sahibi gerçek ve
tüzel kiĢiler itiraz edebilir. Bu müddet içinde itiraz olmaz ise komisyon kararları
kesinleĢir. Bu süre hak düĢürücü süredir. Ancak, tapulu gayrimenkullerde tapu
sahiplerinin, on yıllık süre içerisinde dava açma hakları mahfuzdur.‖
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 13. ve 35. maddelerine dayanılmıĢ, 36. maddesi ise
ilgili görülmüĢtür.
IV- ĠLK ĠNCELEME
TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü ARSLAN‘ın katılımlarıyla 11.10.2012 gününde
yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının
incelenmesine OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör Hakan ATASOY tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, itiraz konusu yasa kuralı, dayanılan ve ilgili görülen Anayasa kuralları ile
bunların gerekçeleri ve diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp
düĢünüldü:
A- Ġtiraz Konusu Kuralın Anlam ve Kapsamı
Kanun‘un 11. maddesinin birinci fıkrasının itiraz konusu üçüncü cümlesinde, orman
kadastro komisyonlarınca düzenlenen tutanaklara karĢı maddede belirtilen bir aylık süre
içinde itiraz olmaz ise komisyon kararlarının kesinleĢeceği, aynı maddenin dördüncü
cümlesinde ise bu sürenin hak düĢürücü süre olduğu hükme bağlanmıĢtır.
Hak arama yolunu kısıtlayan hak düĢürücü süre, hakkı ortadan kaldırıcı, yok edici iĢleve
sahip olduğundan, süre geçtikten sonra hakkın varlığından söz edilemez. Hak düĢürücü süre
ile kanunun belirlediği sürede dava açılmaması hâlinde hakkın sona ereceği ve bu nedenle de
hâkimin süreyi kendiliğinden göz önünde bulunduracağı açıktır.
Kanun‘un 11. maddesinin birinci fıkrasının itiraz konusu üçüncü cümlesinde ―bu
müddet‖ denilerek, sürenin miktarı ve baĢlangıcı konusunda 11. maddenin birinci fıkrasının
itiraza konu olmayan diğer kısımlarına atıfta bulunulması; fıkranın son cümlesinde ise hak
düĢürücü olduğu belirtilen sürenin geçirilmesi hâlinde, tapulu gayrimenkullerde tapu
sahiplerinin, on yıllık süre içinde dava açma haklarının mahfuz olduğunun, aksi ifadeyle,
tapusuz gayrimenkul sahiplerinin dava açma haklarının bulunmadığının belirtilmesi
nedeniyle, itiraz konusu kuralın düzenlendiği cümleler yanında, ayrıca ilgili oldukları diğer
yasa kuralları ile birlikte değerlendirilmesi gerekmektedir.
Kanun‘un 9. maddesinin ikinci fıkrasına göre, orman kadastro tutanakları,
sınırlandırılan ormanların iĢletme Ģeklini, ihtiva ettikleri ağaç türlerini, mülkiyet ve diğer ayni
hakları, sınırda bulunan taĢınmaz malların cinsini, maliklerinin ve iĢgal edenlerin ad ve
soyadını, gösterilen veya verilen belgelerin tarih, numara ve nitelikleri ile ilgililer tarafından
yapılan itirazları kapsayacak Ģekilde düzenlenen belgelerdir.
Kanun‘un 10. maddesinin birinci fıkrasında, kadastro tutanak suretlerinin haritaları ile
birlikte orman kadastro komisyonlarınca ilgili köy, belde veya mahallelerde uygun yerlere
asılmak suretiyle ilan edileceği; 11. maddesinin birinci fıkrasının birinci cümlesinde, bu
tutanakların askı suretiyle ilanının, ilgililere Ģahsen yapılan tebliğ hükmünde olduğu; ikinci
cümlesinde ise tutanak, harita ve kararlara karĢı itiraz süresinin askı tarihinden itibaren
baĢlaması öngörülmüĢtür. Dolayısıyla, itiraz konusu üçüncü cümlede yer alan müddet, orman
kadastro tutanaklarının askı suretiyle ilanı ile baĢlamakta ve bu ilan, ilgililere Ģahsen yapılan
tebliğ hükmünde olmaktadır.
7201 sayılı Tebligat Kanunu‘nun 1. maddesinde, ―Kazaî merciler, 10/12/2003 tarihli ve
5018 sayılı Kamu Malî Yönetimi ve Kontrol Kanununa ekli (I) sayılı cetvelde yer alan genel
bütçe kapsamındaki kamu idareleri, (II) sayılı cetvelde yer alan özel bütçeli idareler, (III)
sayılı cetvelde yer alan düzenleyici ve denetleyici kurumlar, (IV) sayılı cetvelde yer alan
sosyal güvenlik kurumları ile il özel idareleri, belediyeler, köy hükmî Ģahsiyetleri, barolar ve
noterler tarafından yapılacak elektronik ortam da dâhil tüm tebligat, bu Kanun hükümlerine
göre Posta ve Telgraf TeĢkilatı Genel Müdürlüğü veya memur vasıtasıyla yapılır.‖ denilerek,
kamu kurum ve kuruluĢlarının tebligatlarını 7201 sayılı Kanun hükümlerine göre yapmaları
gerektiği belirtilmiĢ, Kanun‘un devam eden maddelerinde tebligatların hangi usullerle
yapılacağı düzenlenmiĢtir. Buna göre, 6831 sayılı Kanun‘un 11. maddesinde öngörülen askı
suretiyle ilanın, 7201 sayılı Kanun‘da belirtilen tebligat usulleri arasında yer almadığı
görülmektedir.
Öte yandan, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu‘nun 713. maddesinin birinci fıkrasında,
―Tapu kütüğünde kayıtlı olmayan bir taĢınmazı davasız ve aralıksız olarak yirmi yıl süreyle ve
malik sıfatıyla zilyetliğinde bulunduran kiĢi, o taĢınmazın tamamı, bir parçası veya bir payı
üzerindeki mülkiyet hakkının tapu kütüğüne tesciline karar verilmesini isteyebilir‖ denilerek,
kiĢilerin olağanüstü kazandırıcı zamanaĢımıyla tapu kütüğüne kayıtlı olmayan bir
gayrimenkul üzerinde mülkiyet hakkına sahip olabilecekleri ve bu haklarını tapu kütüğüne
kaydettirebilecekleri hükme bağlanmıĢtır. 6831 sayılı Kanun‘un 11. maddesinin birinci
fıkrasının son cümlesinde, ―Ancak, tapulu gayrimenkullerde tapu sahiplerinin, on yıllık süre
içerisinde dava açma hakları mahfuzdur.‖ denildiğinden, cümlenin aksi ifadesinden, maddede
belirtilen bir aylık süre içinde dava açmayan tapusuz gayrimenkul sahiplerinin, tapulu
gayrimenkul sahiplerinden farklı olarak, on yıllık süre içerisinde dava açma haklarının
bulunmadığı sonucuna ulaĢılmaktadır. Bu durumda, itiraz konusu kuralda yer alan bir aylık
hak düĢürücü süre, tapulu gayrimenkullerde orman kadastro tutanaklarına itiraz süresi olup,
sürenin geçirilmesi sadece bu tutanakların kesinleĢmesine yol açarken; tapusuz
gayrimenkullerde mülkiyet hakkından doğan dava hakkının ortadan kalkmasına sebep
olmakta ve mülkiyet hakkına dayalı dava açma süresi hâline gelmektedir.
Daha önce altı ay olan süreyi bir aya indiren 19.4.2012 günlü, 6292 sayılı Orman
Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi ve Hazine Adına Orman Sınırları DıĢına
Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi ile Hazineye Ait Tarım Arazilerinin SatıĢı Hakkında
Kanun‘un 13. maddesinin gerekçesinde, bu sürenin Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğünce
yapılan kadastro çalıĢmalarında olduğu gibi bir aya indirilerek, hem Tapu ve Kadastro Genel
Müdürlüğü ile ortak hareket imkânının artırılmasının hem de çalıĢmaların hızlandırılmasının
amaçlandığı belirtilmiĢtir. Ancak, 3402 sayılı Kadastro Kanunu‘nun 12. maddesinde, 30
günlük ilan süresi geçtikten sonra, dava açılmayan kadastro tutanaklarına ait sınırlandırma ve
tespitlerin kesinleĢeceği belirtilmekle birlikte, ―Bu tutanaklarda belirtilen haklara,
sınırlandırma ve tespitlere ait tutanakların kesinleĢtiği tarihten itibaren on yıl geçtikten sonra,
kadastrodan önceki hukuki sebeplere dayanarak itiraz olunamaz ve dava açılamaz‖ denilerek,
hem tapulu hem de tapusuz gayrimenkul sahiplerine dava açma hakkı tanındığından, buradaki
otuz günlük süre, 6831 sayılı Kanun‘un 11. maddesinde yer alan süreden farklı olarak, sadece
kadastro tutanaklarının kesinleĢmesine yol açmaktadır.
B- Anayasa’ya Aykırılık Sorunu
BaĢvuru kararında, kiĢilerin kadimden beri zilyetliklerinde bulunan taĢınmazları iktisap
koĢulları oluĢmasına rağmen Devletin bölgede kadastro çalıĢması yapmaması nedeniyle tapu
siciline kaydettiremedikleri, kadastro iĢlemlerinin hızlı ve özensiz yapılmasının yanı sıra, askı
ilanlarının sadece köyde yapılması nedeniyle köyde ikamet etmeyen hak sahiplerinin kadastro
iĢlemlerinden haberdar olmadıkları ve Kanun‘da belirtilen bir aylık süre içinde kadastro
iĢlemlerine itiraz etme imkânı bulamadıkları, bunun sonucunda da mülkiyet haklarının tapuya
dayanmaması nedeniyle 10 yıllık süre içinde dava açamadıkları, bu nedenle itiraz konusu
kuralın mülkiyet hakkının özüne dokunduğu belirtilerek kuralın, Anayasa‘nın 13. ve 35.
maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun‘un 43. maddesine göre, itiraz konusu kural ilgisi nedeniyle, Anayasa‘nın 36. maddesi
KiĢiye baĢkasının hakkına zarar vermemek ve kanunların koyduğu sınırlamalara uymak
koĢuluyla, sahibi olduğu Ģeyi dilediği gibi kullanma, ürünlerinden yararlanma ve tasarruf
olanağı veren mülkiyet hakkı, Anayasa‘nın 35. maddesinde bir temel hak olarak güvence
altına alınmıĢ ve bu hakka ancak kamu yararı nedeniyle ve kanunla sınırlama getirilebileceği
belirtilmiĢtir.
Anayasa‘nın 36. maddesinde, hak arama özgürlüğü güvence altına alınmıĢtır. Hak
arama özgürlüğünün temel unsurlarından biri mahkemeye eriĢim hakkıdır. Mahkemeye eriĢim
hakkı, hukuki bir uyuĢmazlığın bu konuda karar verme yetkisine sahip bir mahkeme önüne
götürülmesi hakkını da kapsar. Anayasa‘nın 36. maddesinde, hak arama özgürlüğü için
herhangi bir sınırlama nedeni öngörülmemiĢ olmakla birlikte, bunun hiçbir Ģekilde
sınırlandırılması mümkün olmayan mutlak bir hak olduğu söylenemez. Özel sınırlama nedeni
öngörülmemiĢ hakların da hakkın doğasından kaynaklanan bazı sınırları bulunduğu kabul
edilmektedir. Ayrıca hakkı düzenleyen maddede herhangi bir sınırlama nedenine yer
verilmemiĢ olsa da, Anayasa‘nın baĢka maddelerinde yer alan kurallara dayanarak bu hakların
sınırlandırılması da mümkün olabilir. Dava açma hakkının kapsamına ve kullanım koĢullarına
iliĢkin bir kısım düzenlemelerin hak arama özgürlüğünün doğasından kaynaklanan sınırları
ortaya koyan ve hakkın norm alanını belirleyen kurallar olduğu açıktır. Ancak, bu sınırlamalar
Anayasa‘nın 13. maddesinde yer alan güvencelere aykırı olamaz.
Anayasa‘nın 13. maddesine göre temel hak ve özgürlüklere yönelik sınırlamalar,
demokratik toplum düzeninin ve laik cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine aykırı
olamayacağı gibi hak ve özgürlüklerin özlerine de dokunamaz.
ÇağdaĢ demokrasiler, temel hak ve özgürlüklerin en geniĢ ölçüde sağlanıp güvence
altına alındığı rejimlerdir. Temel hak ve özgürlükleri büyük ölçüde kısıtlayan ve kullanılamaz
hale getiren sınırlamalar hakkın özüne dokunur. Temel hak ve özgürlüklere getirilen
sınırlamaların yalnız ölçüsü değil, koĢulları, nedeni, yöntemi, kısıtlamaya karĢı öngörülen
kanun yolları gibi güvenceler hep demokratik toplum düzeni kavramı içinde
değerlendirilmelidir. Bu nedenle, temel hak ve özgürlükler, istisnai olarak ve ancak özüne
dokunmamak koĢuluyla demokratik toplum düzeninin gerekleri için zorunlu olduğu ölçüde ve
ancak kanunla sınırlandırılabilirler. Demokratik bir toplumda temel hak ve özgürlüklere
getirilen sınırlamanın, bu sınırlamayla güdülen amacın gerektirdiğinden fazla olması
düĢünülemez. Demokratik hukuk devletinde güdülen amaç ne olursa olsun, kısıtlamaların, bu
rejimlere özgü olmayan yöntemlerle yapılmaması ve belli bir özgürlüğün kullanılmasını
önemli ölçüde zorlaĢtıracak ya da ortadan kaldıracak düzeye vardırılmaması gerekir.
Hak arama özgürlüğü demokratik hukuk devletinin vazgeçilmez unsurlarından biri olup
tüm bireyler açısından mümkün olan en geniĢ Ģekilde güvence altına alınmalıdır. Diğer
taraftan, hukuki iĢlem ve kuralların sürekli dava tehdidi altında bulunması hukuk devletinin
unsurları olan hukuki istikrar ve hukuki güvenlik ilkeleriyle bağdaĢmaz. Bu nedenle hak
arama özgürlüğü ile hukuki istikrar ve hukuki güvenlik gerekleri arasında makul bir denge
gözetilmelidir. Dava konusu kuralla getirilen süre sınırlamasının, kamu düzeniyle ilgili olan
kadastro iĢlemlerinin hızlandırılmasını ve düzenli bir tapu sicilinin oluĢmasını amaçladığı
anlaĢılmaktadır. Orman kadastro tutanaklarının her an dava tehdidi altında bulunması,
tutanakların kesinleĢmesine engel olarak kamu hizmetinin aksamasına neden olacağından,
açılacak davalar için bir süre sınırlaması getirilmesinde kamu yararı bulunmaktadır.
Tutanakların askı suretiyle ilan edilerek baĢlayan ve ilgililere Ģahsen yapılan tebliğ
hükmünde olduğu kabul edilen bir aylık hak düĢürücü süre, tapusuz gayrimenkul sahiplerinin
kadastrodan önceki hukuki sebeplere dayanarak dava açma hakkını ortadan kaldırdığından,
kiĢilerin mülkiyet haklarının sona ermesine sebep olmaktadır. Bu niteliği ile itiraz konusu
kural, kiĢisel yarar ile kamu yararı arasındaki dengeyi bozarak, hak arama özgürlüğünün ve
mülkiyet hakkının ölçüsüz biçimde sınırlandırılmasına, hakkın özüne dokunarak kullanılamaz
hale gelmesine yol açacak niteliktedir.
Nitekim, Avrupa Ġnsan Hakları Mahkemesi de 10.3.2009 günlü, ―Rimer ve
diğerleri/Türkiye‖ kararında, Kanun‘da orman kadastro komisyonlarınca düzenlenen
tutanaklara karĢı dava açmak için öngörülen sürenin ancak ilgili Ģahsın etkin ve yeterli bir
Ģekilde bilgi sahibi olmasından sonra baĢlayabileceği, bu tutanakların köy kahvesinde ilan
edilmesinin doğru ve gerektiği Ģekilde tebliğ için yeterli olmadığı, tabiat ve ormanların, daha
genel anlamda çevrenin korunması amacıyla mülkiyet hakkı gibi bazı temel haklara
müdahalede bulunulabileceği ancak mülkün gerçek değerine göre makul kabul edilebilecek
bir tazminat ödemeden mülkiyetten mahrum bırakmanın 1 No‘lu Ek Protokol‘ün 1. maddesi
bakımından aĢırı zarar oluĢturduğu, dolayısıyla, mülk sahiplerine hiçbir tazminat
ödenmemesinin, kamu yararı ile temel insan haklarının korunması arasında oluĢturulması
gereken doğru dengeyi baĢvuranlar aleyhine bozduğu sonucuna varmıĢtır.
VI- ĠPTAL KARARININ YÜRÜRLÜĞE GĠRECEĞĠ GÜN SORUNU
Anayasa‘nın 153. maddesinin üçüncü fıkrasında, ―Kanun, kanun hükmünde kararname
ve Türkiye Büyük Millet Meclisi Ġçtüzüğü ya da bunların hükümleri, iptal kararlarının Resmî
Gazetede yayımlandığı tarihte yürürlükten kalkar. Gereken hallerde Anayasa Mahkemesi iptal
hükmünün yürürlüğe gireceği tarihi ayrıca kararlaĢtırabilir. Bu tarih, kararın Resmî Gazetede
yayımlandığı günden baĢlayarak bir yılı geçemez‖ denilmekte, 6216 sayılı Kanun‘un 66.
maddesinin (3) numaralı fıkrasında da bu kural tekrarlanmaktadır.
31.8.1956 günlü, 6831 sayılı Orman Kanunu‘nun, 5.11.2003 günlü, 4999 sayılı
Kanun‘un 6. maddesiyle değiĢtirilen 11. maddesinin birinci fıkrasının ―Bu müddet içinde
itiraz olmaz ise komisyon kararları kesinleĢir. Bu süre hak düĢürücü süredir‖ biçimindeki
üçüncü ve dördüncü cümlelerinin iptal edilmesi nedeniyle doğacak hukuksal boĢluk, kamu
yararını ihlal edecek nitelikte görüldüğünden, Anayasa‘nın 153. maddesinin üçüncü fıkrası ile
6216 sayılı Kanun‘un 66. maddesinin (3) numaralı fıkrası gereğince bu bende iliĢkin iptal
hükmünün, kararın Resmî Gazete‘de yayımlanmasından baĢlayarak altı ay sonra yürürlüğe
girmesi uygun görülmüĢtür.
VII- SONUÇ
31.8.1956 günlü, 6831 sayılı Orman Kanunu‘nun, 5.11.2003 günlü, 4999 sayılı Orman
Kanununda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun‘un 6. maddesiyle değiĢtirilen 11. maddesinin
birinci fıkrasının ―Bu müddet içinde itiraz olmaz ise komisyon kararları kesinleĢir. Bu süre
hak düĢürücü süredir.‖ biçimindeki üçüncü ve dördüncü cümlelerinin Anayasa‘ya aykırı
olduklarına ve ĠPTALLERĠNE, iptal hükümlerinin, Anayasa‘nın 153. maddesinin üçüncü
fıkrası ile 30.3.2011 günlü, 6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama
Usulleri Hakkında Kanun‘un 66. maddesinin (3) numaralı fıkrası gereğince, KARARIN
RESMÎ GAZETE‘DE YAYIMLANMASINDAN BAġLAYARAK ALTI AY SONRA
YÜRÜRLÜĞE GĠRMESĠNE, 22.5.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz
PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
Üye
M. Emin KUZ
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : Ankara 11. Ġdare Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 8.2.2007 günlü, 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları
Kanunu‘nun 10. maddesinin ikinci fıkrasının Anayasa‘nın 5., 13. ve 48. maddelerine
aykırılığı ileri sürülerek iptaline karar verilmesi istemidir.
I- OLAY
Özel bir eğitim ve rehabilitasyon merkezinde öğretmen olarak görev yapan davacının,
derse girmeyen bazı öğrencilerin velileri yerine devam çizelgelerini imzalamak suretiyle derse
girmiĢ gibi gerçeğe aykırı belge düzenlediği gerekçesiyle görevine son verilmesine iliĢkin
iĢlemin iptali istemiyle açtığı davada, itiraz konusu kuralın Anayasa‘ya aykırı olduğu kanısına
varan Mahkeme, iptali için baĢvurmuĢtur.
―…
Anayasa‘nın 5. maddesinde, ―Devletin temel amaç ve görevleri, Türk milletinin
bağımsızlığını ve bütünlüğünü, ülkenin bölünmezliğini, Cumhuriyeti ve demokrasiyi
korumak, kiĢilerin ve toplumun refah, huzur ve mutluluğunu sağlamak; kiĢinin temel hak ve
hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaĢmayacak surette sınırlayan
siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmaya, insanın maddi ve manevi varlığının
geliĢmesi için gerekli Ģartları hazırlamaya çalıĢmaktır.‖ hükmü, 10. maddesinin birinci
fıkrasında, ―Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düĢünce, felsefi inanç, din, mezhep ve
benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eĢittir.‖ hükmü aynı maddenin son
fıkrasında, ―Devlet organları ve idare makamları bütün iĢlemlerinde kanun önünde eĢitlik
ilkesine uygun olarak hareket etmek zorundadırlar.‖ hükmü, 13. maddesinde, ―Temel hak ve
hürriyetler, özlerine dokunulmaksızın yalnızca Anayasanın ilgili maddelerinde belirtilen
sebeplere bağlı olarak ve ancak kanunla sınırlanabilir. Bu sınırlamalar, Anayasanın sözüne ve
ruhuna, demokratik toplum düzeninin ve laik Cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük ilkesine
aykırı olamaz‖ hükmü, 48. maddesinin 1. fıkrasında, ―Herkes, dilediği alanda çalıĢma ve
sözleĢme hürriyetlerine sahiptir...‖ hükmü, 70. maddesinde, ―Her Türk, kamu hizmetlerine
girme hakkına sahiptir.‖ hükmü yer almaktadır.
5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun ―…Özlük hakları ve Sorumluluklar‖
baĢlıklı 9. maddesinde, ―Kurumlarda görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta
öğreticiler, bu Kanun hükümleri saklı kalmak üzere;
a) Sosyal güvenlik ve özlük hakları yönünden; 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu ile
4857 sayılı ĠĢ Kanunu,
b) Yetki, sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından; 657 sayılı
Devlet Memurları Kanunu, 1702 sayılı Ġlk ve Orta Tedrisat Muallimlerinin Terfi ve
Tecziyeleri Hakkında Kanun, 4357 sayılı Hususi Ġdarelerden MaaĢ Alan Ġlkokul
Öğretmenlerinin Kadrolarına Terfi, Taltif ve Cezalandırılmalarına ve Bu Öğretmenler Ġçin
TeĢkil Edilecek Sağlık ve Ġçtimaî Yardım Sandığı ile Yapı Sandığına ve Öğretmenlerin
Alacaklarına Dair Kanun ile 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin
Yargılanması Hakkında Kanun, hükümlerine tâbidir.
Ancak, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa göre kademe ilerlemesinin durdurulması
cezasını gerektiren fiillerin iĢlenmesi halinde bu kiĢilere kademe ilerlemesinin durdurulması
cezası yerine brüt aylığından 1/4‘ü ile 1/2‘si arasında maaĢ kesim cezası, çalıĢma izni veren
makam tarafından verilir. Tekrarı hâlinde ise göreve son verilir.
1702 sayılı Kanuna göre meslekten çıkarılma veya 657 sayılı Devlet Memurları
Kanununa göre Devlet memurluğundan çıkarma cezasını gerektiren fiil ve hâllerin iĢlenmesi
hâlinde, Bakanlığın görüĢü alınmak suretiyle personelin görevine, izni veren makam
tarafından son verilir…‖ kuralı, ―ÇalıĢma Ġzninin Ġptali ve Geçici Görevlendirme‖ baĢlıklı 10.
maddesinin birinci ve ikinci fıkrasında ise, ―Ġki defa teftiĢ raporuyla baĢarısızlığı tespit edilen
yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticilerin çalıĢma izni, izni veren makam
tarafından iptal edilir.
Hizmete devamında 9 uncu madde hükümlerine göre sakınca görülen yönetici,
öğretmen, uzman öğretici, usta öğretici ve diğer personelin görevine, izni veren makam
tarafından son verilir...‖ kuralı getirilmiĢtir.
Dosyanın incelenmesinden, Ankara ili ġereflikoçhisar ilçesinde faaliyet gösteren …
Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi‘nde zihinsel engelliler sınıf öğretmeni olarak çalıĢan
davacının, özürlü bireylerden bir kısmının bireysel derslerine girmediği halde devam
çizelgelerini ve ders defterini imzaladığı hususunun … soruĢturma raporu ile sabit olduğu
gerekçesi ile 5580 sayılı Kanunun 10. maddesi uyarınca görevine son verilerek bir daha özel
öğretim kurumlarında görev verilmemesine iliĢkin … iĢlemin iptali istemiyle bakılan davanın
açıldığı, davacı hakkında ayrıca soruĢturma raporunda getirilen teklif doğrultusunda … tarihli
iĢlemle bir yıl kademe ilerlemesinin durdurulması cezası verildiği, ancak 5580 sayılı Kanunun
9/b maddesi uyarınca cezanın brüt aylığından 1/4 oranında maaĢ kesimi cezası olarak
uygulanmasına karar verildiği anlaĢılmıĢtır.
Anayasanın 13. maddesine göre temel hak ve özgürlükler ancak, Anayasanın özüne ve
ruhuna uygun olarak, Yasa ile sınırlanabilir. Anayasanın temel insan hak ve hürriyetlerinden
olan çalıĢma hürriyetinin, Yasa ile sınırlanması sırasında da, kamusal gereklilikler ile temel
insan hak ve özgürlükleri yönünden ―ölçülülük‖ ve ―belirlilik‖ ilkesi gözetilerek düzenleme
yapılması esastır.
Yukarıda anılan 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun 9. maddesi ile, özel
öğretim kurumlarında yapılan görevin önem ve özelliği de kanun koyucu tarafından dikkate
alınarak, bahse konu kurumlarda görev yapan öğretmenlerin tıpkı 657 sayılı Devlet
Memurları Kanunu uyarınca örgün ve yaygın eğitim kurumlarında belli bir hizmet sınıfında
görev yapan öğretmenler gibi yetki, sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması
bakımından 657, 1702, 4357 ve 4483 sayılı Kanunlara tabi kılınmıĢtır. Bunun anlamının, özel
öğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin sınırları ve kuralları önceden belli olan
sorumluluk içerisinde görevlerini yapmalarını ve aynı zamanda anılan görevlilerin belli bir
çalıĢma güvenliğine kavuĢmalarını sağlamak olduğu noktasında kuĢku bulunmamaktadır.
Kanunun 9. maddesinde yapılan atıf nedeniyle 1702 ve 657 sayılı Kanunlara göre göreve son
verme hallerinin belirli olduğu, bunun yanında görevin önem ve özelliği de dikkate alınarak
Kanun koyucu tarafından 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu uyarınca alınan kademe
ilerlemesi durdurulması cezasının tekraren alınması halinde göreve son verileceğinin ayrıca
düzenlendiği, Kanunun 10. maddesinin birinci fıkrasında ise, belli bir kurumda çalıĢmak
üzere çalıĢma belgesi düzenlene özel öğretim kurumları öğretmenlerinin bu kurumda
baĢarısızlıklarının iki defa teftiĢ rapor ile ortaya konulması halinde belli bir okulla sınırlı
olarak verilen çalıĢma belgesinin iptal edileceğinin belirtildiği, aynı maddenin ikinci
fıkrasında ise, hizmete devamında 9. madde hükümlerine göre sakınca görülen yönetici,
tarafından son verileceği kural altına alınmıĢtır.
Bu durumda, 5580 sayılı Kanunun 9. maddesi ile cezalar açısından 657, 1702 ve 4357
sayılı Kanuna tabi kılınarak kamu görevlileri gibi belli bir koruma ve bunun karĢılığında da
belli bir sorumluluk altına alınan özel öğretim kurumları personelinin, tabi olduğu 657 ve
1702 sayılı Kanunda meslekten çıkarma ve devlet memurluğundan çıkarma Ģeklinde
öngörülen ve 5580 sayılı Kanun uyarınca göreve son verme olarak uygulanan yaptırımın hali
hazırda bulunmasına karĢın, ayrıca 5580 sayılı Kanunun 10. maddesinin ikinci fıkrası ile, 9.
maddeye göre hizmete devamında sakınca görülen hallerde söz konusu personelin görevine
son verilebileceği Ģeklinde getirilen hükmün hukuki belirlilik ilkesiyle bağdaĢmadığı, zira söz
konusu hükmün hizmete devamında sakınca görülen hallerin hangi fiilleri kapsayıp
hangilerini kapsamadığı noktasında bir açıklık getirmediği, böylelikle Anayasada yer bulan
çalıĢma hürriyetinin 5580 sayılı Kanunun 10. maddesinin ikinci fıkrası ile belirlilik ölçütüne
aykırı bir biçimde sınırlandırıldığı, ayrıca temel hak ve hürriyetlerden olan çalıĢma
hürriyetinin adalet ilkesine bağdaĢmayacak bir biçimde sınırlandırıldığı dolayısıyla 5580
sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun 10. maddesinin ikinci fıkrasında yer alan hükmün
Anayasa‘nın 5., 13. ve 48. maddelerine aykırı olduğu sonucuna varılmıĢtır.
…‖
8.2.2007 günlü, 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun itiraz konusu kuralı
da içeren 10. maddesi Ģöyledir:
―MADDE 10- Ġki defa teftiĢ raporuyla baĢarısızlığı tespit edilen yönetici, öğretmen,
uzman öğretici ve usta öğreticilerin çalıĢma izni, izni veren makam tarafından iptal edilir.
Hizmete devamında 9 uncu madde hükümlerine göre sakınca görülen yönetici,
tarafından son verilir.
Bu durum, ilgiliye tebliğ edilmek üzere kuruma bildirilir. Tebliğ, sözleĢmenin feshine
ve ilgilinin kurumla iliĢiğinin kesilmesine yeter sebep teĢkil eder.
Kurumların teftiĢ ve denetlenmesi sırasında valilik, lüzum görülen durumlarda kurumun
yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticilerini görevden uzaklaĢtırabilir. Bu
takdirde valilikçe, geçici görevlendirme yapılarak gerekli tedbirler alınır.‖
B- Ġlgili Yasa Kuralı
8.2.2007 günlü, 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun ilgili görülen 9.
maddesi Ģöyledir:
―MADDE 9- Kurumlarda çalıĢan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler
ile kurucu veya kurucu temsilcisi arasında yapılacak iĢ sözleĢmesi, en az bir takvim yılı süreli
olmak üzere yönetmelikle belirtilen esaslara göre yazılı olarak yapılır. Mazeretleri nedeniyle
kurumdan ayrılan öğretmen ve öğreticilerin yerine alınacak olanlar ile devredilen kurumların
yönetici, öğretmen ve öğreticileri ile bir yıldan daha az bir süre için de iĢ sözleĢmesi
yapılabilir.
Okullarda yöneticilik ve eğitim-öğretim hizmeti yapanlara, kıdemlerine göre (emekliler
hariç) dengi resmî okullarda ödenen aylık ile sosyal yardım kapsamındaki ek ödeme
tutarlarından az ücret verilemez.
Sosyal yardım kapsamındaki ek ödemeler, bütçe kanunlarıyla resmî okul öğretmen ve
personeline sağlanan haklara denk olarak okul öğretmenlerine ve personeline de ödenir.
Sosyal yardım kapsamındaki ek ödemelerden gelir vergisi kesilmez.
Kurumlardaki ek ders ücreti miktarı, resmî okullar için tespit edilen miktardan az
olamaz. Ancak, 8 inci madde uyarınca resmî okul ve kurumlardan ücretli olarak
görevlendirilenlere verilecek ek ders ücreti miktarı, resmî okullar için tespit edilen ek ders
ücretinin iki katını geçemez.
Kurumlarda görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler, bu
Kanun hükümleri saklı kalmak üzere;
a) Sosyal güvenlik ve özlük hakları yönünden; 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunu ile
4857 sayılı ĠĢ Kanunu,
b) Yetki, sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından; 657 sayılı
Devlet Memurları Kanunu, 1702 sayılı Ġlk ve Orta Tedrisat Muallimlerinin Terfi ve
Tecziyeleri Hakkında Kanun, 4357 sayılı Hususi Ġdarelerden MaaĢ Alan Ġlkokul
Öğretmenlerinin Kadrolarına Terfi, Taltif ve Cezalandırılmalarına ve Bu Öğretmenler Ġçin
TeĢkil Edilecek Sağlık ve Ġçtimaî Yardım Sandığı ile Yapı Sandığına ve Öğretmenlerin
Alacaklarına Dair Kanun ile 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin
Yargılanması Hakkında Kanun,
hükümlerine tâbidir.
Ancak, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa göre kademe ilerlemesinin durdurulması
cezasını gerektiren fiillerin iĢlenmesi halinde bu kiĢilere kademe ilerlemesinin durdurulması
cezası yerine brüt aylığından 1/4‘ü ile 1/2‘si arasında maaĢ kesim cezası, çalıĢma izni veren
makam tarafından verilir. Tekrarı hâlinde ise göreve son verilir.
1702 sayılı Kanuna göre meslekten çıkarılma veya 657 sayılı Devlet Memurları
Kanununa göre Devlet memurluğundan çıkarma cezasını gerektiren fiil ve hâllerin iĢlenmesi
hâlinde, Bakanlığın görüĢü alınmak suretiyle personelin görevine, izni veren makam
tarafından son verilir.
Yetki, sorumluluk, ödül, sicil, disiplin ve cezaların uygulanmasına iliĢkin diğer esas ve
usûller çıkarılacak yönetmelikle belirlenir.
Kurumlarda görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler,
görevleri sırasında suç iĢlemeleri veya görevleri nedeniyle kendilerine karĢı iĢlenen suçlardan
dolayı 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun uygulanması ve ceza kovuĢturması bakımından
kamu görevlisi sayılır.‖
C- Dayanılan ve Ġlgili Görülen Anayasa Kuralları
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 5., 13. ve 48. maddelerine dayanılmıĢ, Anayasa‘nın 2.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü hükümleri uyarınca Serruh KALELĠ, Alparslan ALTAN,
Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan
ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI,
Erdal TERCAN, Muammer TOPAL, Zühtü ARSLAN ve M. Emin KUZ‘un katılımlarıyla
2.5.2013 gününde yapılan ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin
esasının incelenmesine OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör Ayhan KILIÇ tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, itiraz konusu ve ilgili görülen yasa kuralları, dayanılan ve ilgili görülen Anayasa
kuralları ve bunların gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği
görüĢülüp düĢünüldü:
A- Anlam ve Kapsam
5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun, itiraz konusu kuralı da içeren 10.
maddesinde, özel öğretim kurumlarında çalıĢan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta
öğreticilerin çalıĢma izinlerinin iptali ve geçici görevlendirilmeleri düzenlenmektedir. Ġtiraz
konusu kuralda, hizmete devamında 5580 sayılı Kanun‘un 9. maddesi hükümlerine göre
sakınca görülen yönetici, öğretmen, uzman öğretici, usta öğretici ve diğer personelin
görevine, izni veren makam tarafından son verileceği belirtilmektedir.
Atıf yapılan 9. maddenin ilk dört fıkrasında, kurum ile yönetici, öğretmen, uzman
öğretici ve usta öğreticiler arasında akdedilecek iĢ sözleĢmesinin süresi ile bu kiĢilerin özlük
haklarına iliĢkin hükümlere yer verilmektedir. Anılan fıkralarda, ilgilinin hizmete devamında
sakınca oluĢturacak herhangi bir husus düzenlenmediğinden, 9. maddeye yapılan atfın bu
fıkralarla bir ilgisinin bulunmadığı anlaĢılmaktadır.
Maddenin devam eden fıkralarında ise ilgililerin, sosyal güvenlik ve özlük hakları
yönünden tabi oldukları kanunlar açıklığa kavuĢturulduktan sonra, bunların, yetki,
sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından tabi oldukları kanunlar ve
görevlerine son verilmesini gerektiren durumlar düzenlenmiĢtir. Buna göre, bu Kanun‘daki
hükümler saklı olmak üzere, özel öğretim kurumlarında çalıĢan yönetici, öğretmen, uzman
öğretici ve usta öğreticiler, yetki, sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması
bakımından 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu, 1702 sayılı Ġlk ve Orta Tedrisat
Muallimlerinin Terfi ve Tecziyeleri Hakkında Kanun, 4357 sayılı Hususi Ġdarelerden MaaĢ
Alan Ġlkokul Öğretmenlerinin Kadrolarına Terfi, Taltif ve Cezalandırılmalarına ve Bu
Öğretmenler Ġçin TeĢkil Edilecek Sağlık ve Ġçtimaî Yardım Sandığı ile Yapı Sandığına ve
Öğretmenlerin Alacaklarına Dair Kanun ile 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu
Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun hükümlerine tabidir. Bu bağlamda, 657 sayılı
Kanun ile 1702 sayılı Kanun‘un disiplin suç ve cezalarına iliĢkin hükümleri, niteliğine uygun
düĢtüğü ölçüde özel öğretim kurumlarında görev yapan yönetici ve öğretmenler hakkında da
uygulanacaktır. Dolayısıyla, özel öğretim kurumlarında çalıĢan yönetici ve öğretmenler
hakkında, anılan kanunlarda öngörülen fiilleri iĢlediklerinde, soruĢturmalar kamu
makamlarınca yapılacak ve eylemlerinin sabit görülmesi halinde söz konusu kanunlarda
belirtilen cezalar uygulanacaktır.
Ancak, kademe ilerlemesinin durdurulması ve memuriyetten çıkarma cezaları, mahiyeti
itibarıyla özel öğretim kurumlarında çalıĢan yönetici ve öğretmenlere uygulanabilecek
nitelikte olmadığından, 5580 sayılı Kanun‘un 9. maddesinin altıncı ve yedinci fıkralarında, bu
iki ceza türüne iliĢkin özel hükümlere yer verilmiĢtir. 657 sayılı Kanun‘a göre kademe
ilerlemesinin durdurulması cezasını gerektiren fiillerin iĢlenmesi hâlinde bu kiĢilere kademe
ilerlemesinin durdurulması cezası yerine brüt aylığından 1/4‘ü ile 1/2‘si arasında maaĢ kesim
cezası uygulanmakta, aynı eylemin tekrarı hâlinde ise ilgili kiĢinin görevine son
verilmektedir. 1702 sayılı Kanun gereğince meslekten çıkarılma veya 657 sayılı Kanun‘a göre
devlet memurluğundan çıkarma cezasını gerektiren fiil ve hâllerin bulunması durumunda ise
Bakanlığın görüĢü alınmak suretiyle personelin görevine, izni veren makam tarafından son
verilmektedir.
Dava konusu kural ile 9. maddenin ilk dört fıkrası dıĢında kalan bölümünde yer alan
düzenlemeler bir bütün olarak değerlendirildiğinde, 9. maddeye yapılan atfın, özel öğretim
kurumlarında görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticilerin yetki,
sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından tabi oldukları hükümlere
yönelik olduğu sonucuna ulaĢılmaktadır. Bu durumda, söz konusu personelin, yetki,
sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından tabi oldukları 657, 1702,
4357 ve 4483 sayılı kanunları ihlal eden eylemlerinin bulunması ve bu eylemlerin aynı
zamanda sakıncalı görülmesi durumunda, bu kiĢilerin görevine, izni veren makam tarafından
son verilebileceği anlaĢılmaktadır.
B- Anayasa’ya Aykırılık Sorunu
BaĢvuru kararında, yetki, sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması
bakımından resmi okullarda görev yapan öğretmenlerle aynı kurallara tabi kılınan özel
öğretim kurumlarında çalıĢan öğretmenlerin, 657 ve 1702 sayılı kanunlarda yer alan
nedenlerle görevlerine son verilmesi mümkün olduğu halde, itiraz konusu kuralla, bunların
hizmete devamında 5580 sayılı Kanun‘un 9. maddesine göre sakınca görülmesi hâlinde de
görevlerine son verilebilmesinin olanaklı kılındığı, sakınca oluĢturan eylemlerin kanunda
açıkça gösterilmemesinin belirlilik ilkesini ihlal ettiği ve buna dayanılarak ilgilinin görevine
son verilmesinin çalıĢma hakkının ölçüsüz bir Ģekilde sınırlandırılması sonucunu doğurduğu
belirtilerek kuralın, Anayasa‘nın 5., 13. ve 48. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun‘un 43. maddesine göre, ilgisi nedeniyle itiraz konusu kural, Anayasa‘nın 2. maddesi
Anayasa‘nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devleti, insan haklarına dayanan, bu hak ve
özgürlükleri koruyup güçlendiren, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli
bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, hukuk güvenliğini sağlayan, Anayasa‘ya
aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa
ve yasalarla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık olan devlettir.
Hukuki güvenlik ile belirlilik ilkeleri, hukuk devletinin önkoĢullarındandır. KiĢilerin
hukuki güvenliğini sağlamayı amaçlayan hukuki güvenlik ilkesi, hukuk normlarının
öngörülebilir olmasını, bireylerin tüm eylem ve iĢlemlerinde devlete güven duyabilmesini,
devletin de yasal düzenlemelerinde bu güven duygusunu zedeleyici yöntemlerden kaçınmasını
gerekli kılar. Belirlilik ilkesi ise yasal düzenlemelerin hem kiĢiler hem de idare yönünden
herhangi bir duraksamaya ve kuĢkuya yer vermeyecek Ģekilde açık, net, anlaĢılır ve
uygulanabilir olmasını, ayrıca kamu otoritelerinin keyfi uygulamalarına karĢı koruyucu önlem
içermesini ifade etmektedir. Bu bakımdan, kanunun metni, bireylerin, gerektiğinde hukuki
yardım almak suretiyle, hangi somut eylem ve olguya hangi hukuksal yaptırımın veya
sonucun bağlandığını belli bir açıklık ve kesinlikte öngörebilmelerine imkân verecek düzeyde
kaleme alınmıĢ olmalıdır. Dolayısıyla, uygulanması öncesinde kanunun, muhtemel etki ve
sonuçlarının yeterli derecede öngörülebilir olması gereklidir.
Ġtiraz konusu kural, hizmete devamında 9. maddeye göre sakınca görülmesi durumunda
özel öğretim kurumlarında görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta
öğreticilerin görevine, çalıĢma iznini veren makam tarafından son verilmesini öngörmektedir.
Atıf yapılan 9. maddenin itiraz konusu kuralı ilgilendiren bölümü, söz konusu kiĢilerin, yetki,
sorumluluk, ödül ve cezalar ile bunların uygulanması bakımından tabi oldukları kanunları
göstermekte olup hizmete devamında sakınca oluĢturan eylemleri düzenlememektedir. Bu
durumda idarenin, göreve devamında sakınca oluĢturan eylemlerin neler olduğunun
belirlenmesi hususunda geniĢ bir takdir yetkisine sahip olacağı açıktır. Bu hâliyle ne tür
eylemlerin 9. maddeye göre sakınca oluĢturduğunun ilgili kiĢilerce önceden bilinebilir
olduğu söylenemez. Özel öğretim kurumunda çalıĢan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve
usta öğreticilerin görevine son verilmesini gerektiren fiillerin tespiti hususunda idareye geniĢ
takdir yetkisi tanıyan itiraz konusu kural, öngörülebilir olmadığı gibi ilgiliye, idarenin
keyfi yorum ve uygulamalarına karĢı yeterince koruma sağlayacak nitelikte olmadığından
hukuki güvenlik ilkesini zedelemektedir.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural Anayasa‘nın 2. maddesine aykırıdır. Ġptali
gerekir.
Kural, Anayasa‘nın 2. maddesine aykırı görülerek iptal edildiğinden Anayasa‘nın
5., 13. ve 48. maddeleri yönünden incelenmemiĢtir.
VI- SONUÇ
8.2.2007 günlü, 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanunu‘nun 10. maddesinin ikinci
fıkrasının Anayasa‘ya aykırı olduğuna ve ĠPTALĠNE, 22.5.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE
karar verildi.
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz
PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
Üye
M. Emin KUZ
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN : DanıĢtay BeĢinci Daire
ĠTĠRAZIN KONUSU : 7.12.1994 günlü, 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında
Kanun‘un 34. maddesinin ikinci fıkrasının ―Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro
statülerinin düzenlenmesinde serbesttir. Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.‖
biçimindeki ikinci ve üçüncü cümlelerinin, Anayasa‘nın 7., 123. ve 128. maddelerine
aykırılığı ileri sürülerek iptallerine ve yürürlüklerinin durdurulmasına karar verilmesi
istemidir.
I- OLAY
Rekabet Kurumunda idari hizmet uzmanı unvanıyla çalıĢan davacının kadro unvanının
idari hizmet yetkilisi olarak değiĢtirilmesi ve ihdas edilen idari hizmet yetkilisi kadrosuna
atanmasına iliĢkin Rekabet Kurulu kararının iptali istemiyle açtığı davada, Kurul kararının
dayanağını oluĢturan itiraz konusu kuralın Anayasa‘ya aykırı olduğu kanısına varan
Mahkeme, iptali ve yürürlüğünün durdurulması için baĢvurmuĢtur.
―….tarafından, idari hizmet uzmanı olarak görev yapmakta iken, Rekabet Kurumu Ġdari
Personel Görevde Yükselme ve Unvan DeğiĢikliği Usul ve Esaslarının 5. maddesinde idari
hizmet grubu adı altında sayılan ―idari hizmet uzmanı‖ kadro unvanının bütün özlük hakları
ile birlikte ―idari hizmet yetkilisi‖ olarak değiĢtirilmesi ile bu kararla ihdas olunan idari
hizmet yetkilisi kadrosuna atanmasına iliĢkin 2.11.2009 günlü, 09-50/1243 sayılı Rekabet
Kurulu Kararının kendisine yönelik kısmının iptali istemiyle Rekabet Kurumu BaĢkanlığı‘na
karĢı açılan davaya ait temyiz dosyası incelendi:
4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun‘un ―Kurum Personelinin Statüsü‖
baĢlıklı 34. maddesinin 2. fıkrasında ―Kurum personeli ücret ve mali haklar dıĢında 657 sayılı
Devlet Memurları Kanunu‘na tabidir. Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin
düzenlenmesinde serbesttir. Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.‖ hükmü yer almıĢtır.
Anılan Yasayla oluĢturulan Rekabet Kurumu‘nun çalıĢma usul ve esasları da aynı
Yasayla belirlenmiĢtir. Yasayla kurulmuĢ bir kamu tüzel kiĢisi olan Kurumun hizmet
birimlerinin ve bu birimlerin kadro unvan ve sayılarının da yasayla belirlenmesi gerekirken
Kurul kararı ile düzenleneceği yolunda hüküm getiren 4054 sayılı Yasanın 34. maddesinin 2.
fıkrasında yer alan ―Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin düzenlenmesinde
serbesttir. Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.‖ ibarelerinin Anayasa‘nın 7., 123.
maddesinin birinci fıkrası ve 128. maddesinin ikinci fıkrasına aykırı olduğu sonucuna
ulaĢılmıĢtır.
Nitekim Anayasa Mahkemesinin benzer nitelikteki baĢvurular üzerine verdiği
20.11.2003 günlü, E:2002/32, K:2003/100 sayılı; 10.3.2011 günlü, E:2009/90, K:2011/47
sayılı kararları da aynı yöndedir.
Bir davaya bakmakta olan Mahkemenin, uyuĢmazlığın çözümüne dayanak teĢkil edecek
yasa hükmünün Anayasa‘ya aykırı olduğu kanısına varması durumunda, kendisini bu kanıya
götüren görüĢünü açıklayan kararı ile Anayasa Mahkemesi‘ne baĢvurması gerektiğini
düzenleyen 6216 sayılı Yasa‘nın 40. maddesinin 1. fıkrası gereğince, 4054 sayılı Yasa‘nın 34.
maddesinin 2. fıkrasında yer alan ―Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin
düzenlenmesinde serbesttir. Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.‖ ibarelerinin iptali ve
yürürlüğünün durdurulması için Anayasa Mahkemesi‘ne baĢvurulmasına, dosyada bulunan
ilgili belgelerin onaylı birer örneğinin bu kararla birlikte Anayasa Mahkemesi BaĢkanlığı‘na
gönderilmesine, Anayasa Mahkemesi‘nin bu konuda vereceği karara kadar davanın geri
bırakılmasına, 27.11.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.‖
7.12.1994 günlü, 4054 sayılı Kanun‘un itiraz konusu kuralı da içeren ―Kurum
Personelinin Statüsü‖ baĢlıklı 34. maddesi Ģöyledir:
―Kurum hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevler, idari hizmet sözleĢmesi ile
sözleĢmeli olarak istihdam edilen personel eliyle yürütülür. Kurum emrinde yeteri kadar
uzman meslek personeli ile kariyer dıĢı ihtisas personeli çalıĢtırılabilir.
Kurum personeli ücret ve mali haklar dıĢında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa
tabidir. Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin düzenlenmesinde serbesttir.
Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.
Geçicilik veya belli bir ihtisas gerektiren nitelikteki hizmetler BaĢkanlıkça tespit olunur.
Bu iĢlerde çalıĢacak personel hakkında vekalet veya istisna akdi hükümleri uygulanır. Bu
fıkraya göre istihdam edileceklerden sosyal güvenlik kuruluĢlarından almakta oldukları
aylıkları kesilmez.
Yabancı uzmanlar da BaĢkanlığın hazırlayıp Kurulun onayı ile yürürlüğe konacak
yönetmelik esaslarına göre istihdam edilebilir.‖
B- Dayanılan Anayasa Kuralları
BaĢvuru kararında, Anayasa‘nın 7., 123. ve 128. maddelerine dayanılmıĢtır.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü hükümleri uyarınca Serruh KALELĠ, Alparslan ALTAN,
Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ,
Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz
AKINCI, Erdal TERCAN, Muammer TOPAL, Zühtü ARSLAN ve M. Emin KUZ‘un
katılımlarıyla 14.5.2013 günü yapılan ilk inceleme toplantısında,
1- Dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine,
2- Yürürlüğü durdurma isteminin esas inceleme aĢamasında karara bağlanmasına,
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör Hamit YELKEN tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, itiraz konusu kural, dayanılan Anayasa kuralları ve bunların gerekçeleri ile diğer
yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp düĢünüldü:
BaĢvuru kararında, kanunla kurulmuĢ bir kamu tüzel kiĢisi olan Rekabet Kurumunun
hizmet birimlerinin ve bu birimlerin kadro unvan ve sayılarının da kanunla belirlenmesi
gerektiği, itiraz konusu kuralda ise bu hususların düzenlenmesinin Rekabet Kurulu kararına
bırakıldığı belirtilerek kuralın, Anayasa‘nın 7., 123. ve 128. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
4054 sayılı Kanun‘un 34. maddesinin ikinci fıkrasının itiraz konusu ikinci ve üçüncü
cümlelerinde, Rekabet Kurumunun karar organı olan Rekabet Kurulunun, Kurumun ihtiyacına
uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin düzenlenmesinde serbest olduğu ve kadroların iptali ve
ihdasının Kurulca yapılacağı kuralına yer verilmiĢtir.
Anayasa‘nın 7. maddesinde, ―Yasama yetkisi Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet
Meclisinindir. Bu yetki devredilemez.‖ denilmektedir. Anayasa Mahkemesinin pek çok
kararında yasama yetkisinin devredilmezliği ilkesinden ne anlaĢılması gerektiği hususu
açıklanmıĢtır. Buna göre, kanunla düzenleme ilkesi, düzenlenen konudan yalnız kavram, ad
ve kurum olarak söz edilmesi değil, bunların kanun metninde kurallaĢtırılmasıdır.
KurallaĢtırma ise düzenlenen alanda temel ilkelerin konulmasını ve çerçevenin çizilmiĢ
olmasını ifade eder. Ancak bu koĢulla uzmanlık ve teknik konulara iliĢkin hususların
belirlenmesi yürütme organının takdirine bırakılabilir.
Anayasa‘da kanunla düzenlenmesi öngörülen konularda, yürütme organına genel ve
sınırları belirsiz bir düzenleme yetkisinin verilmesi olanaklı değildir. Yürütmenin düzenleme
yetkisi, sınırlı, tamamlayıcı ve bağımlı bir yetkidir. Bu nedenle, Anayasa‘da öngörülen ayrık
durumlar dıĢında, kanunlarla düzenlenmemiĢ bir alanda, kanun ile yürütmeye genel nitelikte
kural koyma yetkisi verilemez.
Yürütme organına düzenleme yetkisi veren bir yasa kuralının Anayasa‘nın 7. maddesine
uygun olabilmesi için temel ilkeleri koyması, çerçeveyi çizmesi, sınırsız, belirsiz, geniĢ bir
alanı yürütmenin düzenlemesine bırakmaması gerekir.
Anayasa‘nın 123. maddesinin birinci fıkrasında, ―Ġdare, kuruluĢ ve görevleriyle bir
bütündür ve kanunla düzenlenir.‖ hükmü yer almaktadır. Bu maddede yer alan düzenleme,
idarenin kanuniliği ilkesine vücut vermektedir. Ġdarenin kanuniliği ilkesi, idarenin ve
organlarının görev ve yetkilerinin kanunla düzenlenmesini gerekli kılar.
Anayasa‘nın 128. maddesinin ikinci fıkrasında ise ―Memurların ve diğer kamu
görevlilerinin nitelikleri, atanmaları, görev ve yetkileri, hakları ve yükümlülükleri, aylık ve
ödenekleri ve diğer özlük iĢleri kanunla düzenlenir. Ancak, mali ve sosyal haklara iliĢkin
toplu sözleĢme hükümleri saklıdır.‖ hükmü yer almaktadır. Anayasa Mahkemesinin birçok
kararında, Anayasa‘nın 128. maddesinin ikinci fıkrası kapsamına giren kiĢilerin statülerine ve
özlük haklarına iliĢkin düzenlemelerin kanunla yapılması gerektiği, bu konuların
düzenlenmesinin idarenin düzenleyici iĢlemlerine bırakılmasının Anayasa‘ya aykırı olacağı
hususu vurgulanmıĢtır.
4054 sayılı Kanun‘un 32. maddesinde, Rekabet Kurumunun hizmet birimlerinin daire
baĢkanlıkları Ģeklinde teĢkilatlandırılacağı ve bunların ana hizmet, danıĢma ve yardımcı
hizmet birimlerinden oluĢacağı belirtilmiĢ, Rekabet Kurumunun önemli organlarından olan
hizmet birimlerinin neler olduğu, bunların görev ve sorumlulukları, kuruluĢ ve kadro
unvanları ile sayılarına iliĢkin olarak ise yasal bir düzenleme yapılmayarak bu hususların
düzenlenmesi ve söz konusu kadroları ihdas ve iptal etme yetkisi itiraz konusu kuralla
Rekabet Kuruluna bırakılmıĢtır.
Ġdarenin kanuniliği ilkesi, idarenin hizmet birimleri ile bu birimlerin kadro ve görev
unvanlarının ve görevlerinin kanunla düzenlenmesini de içerir. Kadrolar, bir kamu hizmetinin
teĢkilatlanmasının ön koĢuludur. Kadro unvanı, personelin yerine getireceği görevlerini,
yetkilerini, haklarını ve yükümlülüklerini, aylık ve ödenekleri ile diğer özlük haklarını ifade
etmektedir. Kadro unvanı ile personelin özellikle aylık ve ödenekleri ve diğer özlük hakları
arasında sıkı bir bağ bulunmaktadır. Kadro ile birlikte, idarede istihdam edilecek ve genel
idare esaslarına göre yürütülmekte olan kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli
görevleri ifa edecek personelin niteliklerinin kanun ile belirlenmesi Anayasa'nın 128.
maddesinin gereğidir.
Düzenleyici ve denetleyici kurumlar arasında yer alan Rekabet Kurumu kanunla
kurulmuĢ bir kamu tüzel kiĢisi olup Anayasa‘nın 123. maddesi uyarınca idarenin bütünlüğü
içinde yer alır ve idarenin kanuniliği ilkesine tabidir. Bu ilke uyarınca Rekabet Kurumunun
hizmet birimlerine, bunların görev ve yetkilerine iliĢkin temel kurallar kanunla
belirlenmelidir.
Öte yandan, kamu tüzel kiĢiliğini haiz Rekabet Kurumunda genel idare esaslarına göre
yürütülmekte olan kamu hizmetlerinin gerektirdiği asli ve sürekli görevleri ifa eden
sözleĢmeli personel, Anayasa‘nın 128. maddesi kapsamında olduğundan, bunların kadrolarına
ve bu kadroların ihdas ve iptaline iliĢkin temel kuralların da Anayasa‘nın 128. maddesi
uyarınca kanunla düzenlenmesi gerekir.
Kanun‘da anılan konulara iliĢkin olarak temel kurallar belirlenmeksizin, bunları
düzenleme yetkisinin idarenin bir unsuru olan Rekabet Kuruluna bırakılması, yasama
yetkisinin devri sonucunu doğurmakta ve idarenin yasallığı ile kamu görevlilerinin
statülerinin kanunla düzenlenmesi yolundaki anayasal kurallara aykırılık oluĢturmaktadır.
VI- YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMLERĠNĠN ĠNCELENMESĠ
7.12.1994 günlü, 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun‘un 34. maddesinin
ikinci fıkrasının ―Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin düzenlenmesinde
serbesttir. Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.‖ biçimindeki ikinci ve üçüncü
cümlelerine yönelik yürürlüğün durdurulması istemlerinin, koĢulları oluĢmadığından
REDDĠNE, 6.6.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
VII- SONUÇ
7.12.1994 günlü, 4054 sayılı Rekabetin Korunması Hakkında Kanun‘un 34. maddesinin
ikinci fıkrasının ―Kurul, ihtiyaca uygun kuruluĢ ve kadro statülerinin düzenlenmesinde
serbesttir. Kadroların iptali ve ihdası Kurulca yapılır.‖ biçimindeki ikinci ve üçüncü
cümlelerinin Anayasa‘ya aykırı olduklarına ve ĠPTALLERĠNE, 6.6.2013 gününde
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz
PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
Üye
M. Emin K
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
Ġstanbul 3. Ġcra Müdürlüğünün 2010/21434 Esas sayılı dosyasının zayi olduğu
anlaĢıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylâp veya Heyelân Sebebiyle Mahkeme
ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair
Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri
gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur.
5984/1-1
—————
Ġstanbul 2. Ġcra Müdürlüğünün 2002/4955 Esas sayılı dosyasının zayi olduğu
5985/1-1
—————
Çorlu Sulh Hukuk Mahkemesinin 2002/24 D.ĠĢ sayılı dosyasının zayi olduğu
gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur. 5986/1-1
—————
Ġstanbul 19. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2011/53 Esas sayılı dosyasının zayi olduğu
5987/1-1
—————
(Kapatılan Ümraniye Kadastro Mahkemesinin) Ġstanbul Anadolu 1. Kadastro
Mahkemesinin 2010/4003 Esas ve 2011/2120 Karar sayılı dosyasının zayi olduğu
5988/1-1
—————
Kayseri 2. ĠĢ Mahkemesinin 2011/311 Esas ve 2011/442 Karar dosyasının zayi olduğu
5989/1-1
[R.G. 12 Temmuz 2012 – 28705]
—— • ——
631 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 14 üncü maddesi kapsamındaki personelin
mali ve sosyal haklarına iliĢkin Karar ile bazı Bakanlar Kurulu kararlarında değiĢiklik
yapılmasına dair ekli Karar‘ın yürürlüğe konulması; Maliye Bakanlığının 4/7/2013 tarihli ve
6139 sayılı yazısı üzerine, 631 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 14 üncü maddesi, 213
sayılı Vergi Usul Kanununun 92 nci maddesi ve 2914 sayılı Yükseköğretim Personel
Kanununun 14 üncü maddesine göre, Bakanlar Kurulu‘nca 8/7/2013 tarihinde
kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı V.BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Gençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık
BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Millî Eğitim Bakanı Millî Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
8/7/2013 TARĠHLĠ VE 2013/5050 SAYILI
KARARNAMENĠN EKĠ
KARAR
MADDE 1 – 8/2/2002 tarihli ve 2002/3729 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe
konulan Kararın 2 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Madde 2- Kapsama dahil tüm personel için 2013 yılının ikinci altı aylık dönemindeki
"ortalama ücret toplamı üst sınırı" 7.525 TL olarak tespit edilmiĢtir.‖
MADDE 2 – Aynı Kararın 3 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Madde 3- Mevcut karar, onay veya diğer mevzuat uyarınca kapsama dahil personele
yapılmakta olan aynî ve/veya nakdî ödeme unsurlarına yeni bir unsur ilave edilmemesi ve 2
nci maddede yer alan ortalama ücret toplamı üst sınırının aĢılmaması kaydıyla 2013 yılının
ikinci altı aylık döneminde kapsama dahil personelin mali ve sosyal hakları, kurum içi
hiyerarĢik yapıların gerektirdiği ölçüde ve mevzuatı dahilinde %4 oranına kadar yetkili
organlar tarafından belirlenecek oranlarda artırılabilir.‖
MADDE 3 – 10/8/1990 tarihli ve 90/766 sayılı Bakanlar Kurulu Kararında yer alan
―baĢkan ve üyelerine, her toplantı için (250)‖ ibaresi, "baĢkanına her toplantı için (1.500) ve
üyelerine ise (1.000)‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 4 – 13/8/2012 tarihli ve 2012/3572 sayılı Bakanlar Kurulu Kararında yer alan
―14/7/2013‖ ibaresi, ―14/1/2014‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 5 – Bu Kararın;
a) 4 üncü maddesi 15/7/2013 tarihinde,
b) Diğer maddeleri 1/7/2013 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde,
MADDE 6 – Bu Karar hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
[R.G. 13 Temmuz 2012 – 28706]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
TEHLĠKELĠ VE ÇOK TEHLĠKELĠ SINIFTA YER ALAN ĠġLERDE
ÇALIġTIRILACAKLARIN MESLEKĠ EĞĠTĠMLERĠNE
DAĠR YÖNETMELĠK
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve
Güvenliği Kanununa göre belirlenen tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan iĢlerde
çalıĢanların mesleki eğitimlerinin usul ve esaslarını düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Kanununa göre
belirlenen tehlikeli ve çok tehlikeli sınıfta yer alan ve ek-1‘de belirtilen iĢleri ve bu iĢlerde
çalıĢanları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Kanununun 17 nci
ve 30 uncu maddelerine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulanmasında;
b) Mesleki eğitim: Örgün veya yaygın eğitim yoluyla bireyleri mesleğe hazırlamak,
meslek sahibi olanların mesleklerindeki geliĢimlerini ve yeni mesleklere uyumlarını sağlamak
amacıyla gerekli bilgi, beceri, tavır ve değer duygularını geliĢtiren ve bireylerin fiziki, sosyal,
kültürel ve ekonomik yeteneklerinin geliĢim sürecinin bir plan içerisinde yürütülmesini
sağlayan eğitimi,
ifade eder.
Mesleki eğitim zorunluluğu
MADDE 5 – (1) Ek-1‘deki çizelgede yer alan iĢlerde çalıĢacakların, iĢe alınmadan
önce, mesleki eğitime tabi tutulmaları zorunludur.
(2) ĠĢyerinde yapılan iĢler, asıl iĢ itibariyle tehlikeli ve çok tehlikeli iĢler kapsamında yer
almakla birlikte, çalıĢanın yaptığı iĢ ek-1 çizelgede belirtilen iĢler dıĢında ise, 5/6/1986 tarihli
ve 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanunu hükümleri saklı kalmak kaydıyla 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı
ve Güvenliği Kanununun 17 nci maddesi kapsamında mesleki eğitim alma zorunluluğu
aranmaz.
Mesleki eğitimin belgelendirilmesi
MADDE 6 – (1) Ek-1 çizelgede yer alan iĢlerde fiilen çalıĢtırılacakların, yaptığı iĢe
uygun aĢağıda belirtilen belgelerden birisine sahip olmaları zorunludur:
a) 3308 sayılı Mesleki Eğitim Kanununa göre verilen diploma, bitirme belgesi, yetki
belgesi, sertifika, bağımsız iĢyeri açma belgesi, kalfalık, ustalık ve usta öğreticilik
belgelerinden birisi,
b) 12/3/2013 tarihli ve 28585 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Aktif ĠĢgücü
Hizmetleri Yönetmeliğine göre mesleki eğitim kursları veya mesleki eğitim modülü/kursları
ile eĢit süreli olmak koĢuluyla iĢbaĢı eğitim programları sonucu alınan belgeler,
c) Millî Eğitim Bakanlığı veya Millî Eğitim Bakanlığı tarafından yetkilendirilen
kurumlarca verilen operatör belgesi ve sürücü belgesi,
ç) 11/7/2002 tarihli ve 24812 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Patlayıcı Madde
AteĢleyici Yeterlilik Belgesinin Verilmesi Esas ve Usullerinin Belirlenmesi Hakkında
Yönetmelik kapsamında alınan ateĢleyici yeterlilik belgesi,
d) KuruluĢ kanunlarında veya ilgili kanunlarca yetkilendirilmiĢ kamu kurum ve
kuruluĢları tarafından düzenlenen eğitim faaliyetleri sonucunda verilen belgeler,
e) Millî Eğitim Bakanlığının ilgili biriminin onayının alınması Ģartıyla; kamu kurumu
niteliğindeki meslek kuruluĢları, eğitim amaçlı faaliyet gösteren vakıf ve dernekler, iĢçi ve
iĢveren kuruluĢları ile bünyelerinde kurulu iktisadi iĢletmeler, iĢçi ve iĢveren kuruluĢları
tarafından Türk Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurulmuĢ eğitim amaçlı Ģirketler ve iĢveren
tarafından düzenlenen eğitim faaliyetleri sonucunda verilen belgeler,
f) Uluslararası kurum ve kuruluĢlardan alınan ve Millî Eğitim Bakanlığı tarafından
denkliği sağlanan belgeler,
g) 30/12/2008 tarihli ve 27096 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanan Meslekî Yeterlilik,
Sınav ve Belgelendirme Yönetmeliği kapsamında verilen meslekî yeterlilik belgeleri,
(2) Bu Yönetmelik kapsamına giren iĢlerde 1/1/2013 tarihinden önce iĢe alındığına dair
Sosyal Güvenlik Kurumuna ait kayıtlar esas alınarak 1/1/2013 tarihinden önce çalıĢmaya
baĢlayanlara Millî Eğitim Bakanlığı ile birinci fıkranın (d) bendinde sayılan kurum ve
kuruluĢlar arasında yapılacak protokoller çerçevesinde verilecek en az 32 saatlik eğitim
modüllerinden geçirilerek alınan eğitimler sonucu düzenlenecek belgelere sahip olanlar bu
Yönetmelik kapsamında mesleki eğitim almıĢ olarak kabul edilir.
(3) 22/5/2003 tarihli ve 4857 sayılı ĠĢ Kanununa göre istihdam edilecekler hariç olmak
üzere, kamu kurum ve kuruluĢlarında çalıĢacaklar için gerekli olan mesleki eğitim belgeleri
kurum ve kuruluĢlarca önceden belirlenir ve iĢe alımlar bu esaslar da göz önünde
bulundurularak yapılır.
Mesleki eğitim zorunluluğunun denetlenmesi
MADDE 7 – (1) Ek-1 çizelgede yer alan iĢlerde çalıĢtırılacakların yapılan iĢe uygun
mesleki eğitim belgesi olarak diploma, sertifika veya belgelerinin bulunup bulunmadığı
hususu, Bakanlık iĢ müfettiĢleri tarafından denetlenir.
(2) ĠĢverenler, bu Yönetmelik kapsamında yer alan iĢlerde çalıĢtırılacakların mesleki
eğitim belgelerinin bir örneğini özlük dosyalarında saklamak ve istendiğinde yetkili
memurlara göstermek zorundadır.
Geçerli sayılan belgeler
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) 4857 sayılı ĠĢ Kanununun mülga 85 inci maddesi
kapsamında 31/5/2009 tarihli ve 27244 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Ağır ve Tehlikeli
ĠĢlerde ÇalıĢtırılacak ĠĢçilerin Mesleki Eğitimlerine Dair Tebliğe göre alınan mesleki eğitim
belgeleri bu Yönetmelik kapsamında da geçerli sayılır.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 9 – (1) Bu Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (a), (c), (e), (f)
bentleri ve ikinci fıkrasını ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı ile Millî Eğitim Bakanı
birlikte, diğer hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.
EK-1
MESLEKĠ EĞĠTĠM ALINACAK ĠġLERE AĠT ÇĠZELGE
ARAMA VE SONDAJ ĠġLERĠ
Petrol, tabii gaz, su, her çeĢit maden, maden filizleri ve mineralleri arama ve
1
her çeĢit sondaj iĢleri.
Petrol, tabii gaz, su ve her çeĢit maden ve maden filizleri ve mineralleri ile taĢ,
2
toprak, kum ve benzeri maddelerin çıkarılması ve üretimi iĢleri.
Petrol, tabii gaz, su, her çeĢit maden ve maden filizleri mineralleri ile taĢ,
toprak, kum ve benzeri maddelerin çıkartılması ile üretimi iĢlerinin
3
yapılmasında tamamlayıcı nitelikte olan kırma, yıkama, zenginleĢtirme,
taĢıma, depolama ve benzeri iĢler
METALURJĠ SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
Metallerin ve metalsilerin filiz ve minerallerden itibaren pirometalurjisel,
4
kimyasal, elektrolitik usullerle üretimi iĢleri ve bunlarla ilgili iĢler.
Metallerin ve metalsilerin eritilmesi, saflaĢtırılması, alaĢımlarının üretimi ve
5
bu maksatlarla yapılan her çeĢit iĢler.
Metal ve alaĢımlarının, metalsi ve alaĢımlarının her çeĢit döküm ve haddeleme,
6
presleme suretiyle sıcak ve soğuk olarak Ģekillendirilme iĢleri.
Font, çelik ve diğer madenlerin ve alaĢımlarının eritilip potalara dökülmek
7
sureti ile çeĢitli eĢyaların imali iĢleri.
Metal ve alaĢımlarına, metalsi ve alaĢımlarına uygulanan ısıl iĢlemleri (Tav, su
8
verme ve benzeri iĢlemler).
Kükürdün eritme yoluyla üretimi, öğütülmesi ambalajı ve depolanması ve
9
bunlarla ilgili iĢler.
TAġ VE TOPRAK SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
TaĢ ocaklarında her çeĢit taĢın çıkartılması ve iĢlenmesi iĢleri (Kırma, kesme,
10
taĢıma, öğütme, yontma, cilalama ve benzeri iĢler).
Çimento fabrikalarında ve taĢ ocaklarında; dinamitleme, konkasör ve yağcılığı,
konkasöre vagon devirme ve monitör havai hat yağcılığı ekskavatör iĢleri ile
çimento üretiminde kalker stoklanması, kalsinatör, klinker elevatörü, ambalaj,
11
gezer vinç, kaynak, santralde ocakçılık ve külcülük, ocak ve fırın duvarcılığı
ve tamirciliği, yükleme ve boĢaltma, su kulesi, baca ve boya tamiri, gezer vinç
yolları, kanalizasyon ve bakım iĢleri.
12
Kireç ve alçı taĢının yakılması ve bunları öğütme ve eleme iĢleri.
Toprağın piĢirilmesi suretiyle imal olunan kiremit, tuğla, ateĢ tuğlası, boru,
13
pota, künk ve benzeri inĢaat ve mimari malzeme iĢleri.
14
Fayans, porselen ve seramik imaline ait iĢler.
Cam, ĢiĢe, optik ve benzeri malzeme fabrika ve imalathanelerinde üretime
15
iliĢkin iĢler ve bunların iĢlenmesine ait iĢler.
13, 14 ve 15 numaralı bentlerde belirtilen iĢlerden fırın iĢleri ile silis tozları
16
saçan iĢler.
METAL VE METALDEN MAMUL EġYA SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
17
Ağır saç levhaları bağlama, perçinleme ve presleme iĢleri ile kalafat iĢleri.
Gemi inĢaat ve tamiratında iskele, dikme ve kızak iĢleri ile vinçler, iĢ
18
iskeleleri, bumbalar, direkler, demir ve zincirler ve benzeri teçhizatlara ait
iĢler.
Ġskeleler, çarpantlar, köprüler, motorlar, makinalar, kazanların imali ve
19
bunların montajı ile iĢletilmesi iĢleri.
20
Demir tel ve çubuktan malzeme imalatı iĢleri (Çivi, zincir, vida vb. gibi).
Demiri ısıtıp döverek Ģekillendirme veya presleme suretiyle çeĢitli eĢya imali
21
iĢleri.
Soğuk demircilik ve her çeĢit kaynak iĢleri (Oksijen, elektrik, punta ve dikiĢ
22
kaynağı iĢleri gibi).
Altın, gümüĢ, bakır, pirinç, alüminyum ve benzeri malzemeden eĢya imalatı
23
iĢleri.
24
KurĢun kaynak iĢleri, seri ve devamlı lehim iĢleri.
25
10 kg‘yi aĢan tornacılık, tesviyecilik gibi talaĢlı imalat ve taĢlama iĢleri.
Her türlü madeni ve fiber optik kablo imali, çelik ve benzeri malzemelerden
26
tel, Ģerit gibi soğuk haddeleme, imali iĢleri.
Muharrik kuvvetle iĢleyen tam otomatik soğuk Ģekillendirme tezgahlarında
27
yapılan iĢler.
Metal yüzeylerde yapılan, mekanik ve kimyasal temizlik iĢleri ile elektroliz
yolu ile yapılan koruyucu kaplama (Nikelaj, kromaj ve kadmiyum kaplama
28
vb.) sıcak daldırma yolu ile yapılan koruyucu kaplama (KurĢun, kalay, çinko
vb.) çeĢitli kimyasal maddelerle yapılan diğer koruyucu kaplama (fosfatlama,
eloksal vb.) teflon ve emaye iĢleri.
AĞAÇ VE BUNLARDAN MAMUL EġYA SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
Muharrik kuvvetle çalıĢan her türlü bıçaklar ve testereler ile kesici, yontucu,
29
soyucu, delici makinalar ve hızarlarla yapılan iĢler.
Kurutma iĢleri, yapıĢtırma iĢler, kontraplak, kontrtabla, yonga ağaçtan mamul
30
suni tahta ve pvc yüzey kaplamalı suni tahta imali iĢleri ile emprenye iĢleri.
YAPI ĠġLERĠ
Bina, duvar, set, baraj, yol, demiryolu, köprü, tünel, metro, her türlü raylı
sistem, iskele, liman, marina, dalgakıran, balıkçı barınağı, hava alanı, havai
31
hat, çelik konstrüksiyon yapı kanalizasyon, yağmur suyu drenajı ve her türlü
drenaj sistemleri, kanal, kanalet, foseptik, kuyu, havuz, spor tesisleri, her türlü
sondaj iĢleri, her nevi yer üstü ve yer altı inĢaat, su üstü ve su altı inĢaatları, her
türlü temel inĢaatı iĢleri (Ankrajlı istinat duvarı, fore kazık yapımı, palplanĢlı
çalıĢmalar vb. ), yıkım iĢleri, arazi ölçüm, etüt, araĢtırma, her çeĢit onarım ve
güçlendirme ve benzeri iĢler ve bu iĢler için gerekli araç, malzeme, sabit tesis
ve ekipmanın kullanılması iĢleri.
Her türlü prefabrik yapı elemanı (pabuç, kolon, kiriĢ, aĢık, mertek gibi) üretimi
32
ve yerinde montajı iĢleri.
Çimento ve betondan eĢya ve inĢaat malzemesi (Bina, karayolu, demiryolu,
33
köprü, baraj ve benzeri üst yapılarla, her türlü alt yapılar ve tünellerde
kullanılan elemanlar) imali ve tatbikatı.
Beton, asfalt, çimento, alçı ve kireç gibi yapı malzeme ve maddelerinin
34
üretimi, iĢlenmesi, bunlardan elde edilen yarı mamul ve mamul ürünlerin
hazırlanması ve yerinde uygulanmasına ait iĢler.
35
Her türlü zeminin hafriyatı, yarma ve doldurulma iĢleri.
KĠMYA SANAYĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
Klorür asidi, sülfat asidi, nitrat asidi vb. her çeĢit tahriĢ edici ve yakıcı asitler
36
ile sodyum ve potasyum hidroksit, amonyak gibi her türlü alkalilerin üretimi
ve bunlarla yapılan iĢler.
Aldehitler, ketonlar, eterler, karbon sülfür, analin, alkoller, solventler, tinerler,
37
triklor-etilen ve benzerleri gibi ve parlayıcı maddelerin imali ve bunlarla
yapılan iĢler.
Ham petrol ve katranların distilasyonu, bitum, madeni yağlar ve her türlü
38
akaryakıt ve rafinasyon iĢleri.
Odun ve kömürlerin gazlaĢtırılmaları, koklaĢtırılmaları ve bunlardan elde
39
edilen bitum, katran gibi ara ve art ürünlerin distilasyonu iĢleri.
Doğal gaz, Likit petrol gazı, hava gazı, bio gaz, ve asetilen gazı gibi her türlü
40
gaz üretimi, stoklanması ve arz iĢleri.
Asfalt ile dam tecrit maddeleri ve yağlamaya özgü, olup petrol rafinerilerinde
41
elde edilemeyen sıvı ve katı yağların imali iĢleri.
42
Her türlü patlayıcı madde ve mühimmatın imali, depolanması ve nakli iĢleri.
Her türlü zehirli gazların ve savaĢ gazlarının üretimi, kullanılması,
43
depolanması ve nakli iĢleri.
Aktif kömürlerin, diğer aktif maddelerin ve çeĢitli kimyasal maddelerin
44
emprenyasyon iĢleri.
Her türlü patlayıcı maddenin kullanıldığı iĢler ile toz ve gaz maskeleri,
45
koruyucu baĢlık, elbiseler ile diğer koruyucuların kullanılması zorunluluğu
bulunan iĢler.
Piroteknik malzemesi hazırlama ve imali iĢleri (Aydınlatma ve iĢaret fiĢekleri,
46
havai fiĢekler Ģenlik maytapları, tabanca mantarı benzerleri).
Her türlü organik ve anorganik zehirli veya tahriĢ edici maddelerle boya ve
47
vernik imali ve bunlardan meydana gelen zehirli ve tahriĢ edici boyaların
kullanılması iĢleri.
48
Kimyasal gübrelerin üretimi ve depolanması iĢleri.
49
Selülozik, sentetik ve her çeĢit boya imali iĢleri.
Sellüloit imali ve lak nitrosellülozu ile yapılan çeĢitli kimyasal maddelerin
50
imali iĢleri.
Ensektisit, rodentisit ve tarımsal mücadele ilaçları hazırlanması, üretimi ve
51
depolanması iĢleri.
52
Flor, klor, brom, iyot üretimi ve bunların zarar verici türevlerinin imali iĢleri.
Organik ve anorganik pigmentlerin imali iĢleri.
Ġnsan sağlığına zarar verici kimyasal maddelerin üretimi, yükleme, boĢaltma
54
ve nakli iĢleri.
55
Akümülatör imali ve seri olarak akümülatörlerin bakım ve Ģarj iĢleri.
56
UyuĢturucu maddelerin imali iĢleri.
Bitkisel ve hayvansal yağların üretimi ve bunlardan yapılan maddelerin
57
imaline iliĢkin iĢler.
Tabakhaneler ile her çeĢit deri fabrika ve imalathanelerinde tabaklama, nakil
58
ve depolama iĢleri.
59
Tüylü olarak kullanılacak derileri hazırlama iĢleri.
60
Ham kürkleri iĢleme ve boyama iĢleri.
Kauçuk ve lastik sanayiinde, lastik hamurunun hazırlanmasından her çeĢit
61
ĢekillendirilmiĢ mamul yapımına kadar bütün iĢler.
62
Plastik maddelerin Ģekillendirilmesi ve plastik eĢya imali iĢleri.
ĠPLĠK, DOKUMA VE GĠYĠM SANAYĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
63
Çırçır fabrikalarındaki iĢler.
Pamuk,keten,yün ipek ve benzerleriyle bunların döküntülerinin hallaç haĢıl,
64
tarak, presleme ve kolalama iĢleri.
Her türlü ilkel ve mamul maddelerin temizlenmesi, boyanması, gazlanması,
65
ağartılması, basılması ve hazır hale getirilmesi iĢleri.
66
Suni ipek imalinde hazırlama ve üretme iĢleri.
Linolyum ve diğer sert satıhta zemin döĢemeleri, suni deri (Plastik hariç
muĢamba ve kaplanmıĢ kumaĢlar, hasır, lif ve sair keçeler, paspaslar ve her
67
türlü elyaftan vatka ve koltukçuluk malzemesi imali iĢleri), bu ürünlerin
döküntü ve paçavralarının elyaf haline getirilmesi iĢleri.
KAĞIT VE SELÜLOZ SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
68
Kağıt hamuru ve odun hamuru üretimi iĢleri.
69
Selüloz üretimi iĢleri.
Kağıt ve selüloz üretiminde klor, hipoklorit, kükürt dioksit, hiposulfit gibi
70
tahriĢ edici ve zararlı maddelerin üretimi ile çözeltilerinin hazırlanması,
kullanılması ve geri kazanılması iĢleri.
GIDA SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
Her türlü canlı hayvanın kesilmesi, iĢlenmesi, ambalajlanması, sakatat
71
tesislerindeki iĢler.
Deniz ve göl tuzlalarıyla kaya tuzu iĢletmelerinde yapılan üretim, rafine,
72
ambalajlama, doldurma ve taĢıma iĢleri.
TÜTÜN SANAYĠĠ ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
73
Ġmalathane ve depolardaki aktarma iĢleri.
ENERJĠ ÜRETĠMĠ, NAKLĠ VE DAĞITIMI ĠLE ĠLGĠLĠ ĠġLER
74
Buhar, gaz ve sair muharrik kuvvet üretimiyle ilgili iĢler.
75
Elektriğin üretimi, nakli ve dağıtımı iĢleri, elektrik bakım ve onarım iĢleri.
Hareket halinde bulunan makine, motor ve aksamı ile transmisyon tertibatının
76
yağlanması, tamiri ve temizlenmesi gibi iĢler.
NAKLĠYE BENZERĠ ĠġLER
Araçsız olarak yirmi beĢ kilodan yukarı ağırlık taĢıma, boĢaltma ve yükleme
77
iĢleri.
El arabası gibi araçlarla elli kilodan yukarı ağırlık taĢıma, boĢaltma ve
78
yükleme iĢleri.
79
Üç ve dört tekerlekli ve pedallı arabalarla altmıĢ kilodan yukarı ağırlık taĢıma,
53
boĢaltma ve yükleme iĢleri.
En çok %10 rampalı yerlerde vagonetlerle üç yüz kilodan yukarı ağırlık
80
taĢıma, boĢaltma ve yükleme iĢleri.
Gaz, petrol, su ve benzeri maddelerin her çeĢit boru vasıtasıyla taĢınması ve bu
81
nakil hatlarında yapılan bakım, onarım, tamirat ve benzeri iĢler.
TARIM VE HAYVANCILIK ĠġLERĠ
Denizlerde göllerde ve nehirlerde balık ve diğer hayvanların ve bitkilerin
82
avlanması, toplanması, üretilmesi, (bunlardan elde edilecek ürün ve yan
ürünler) ve dalyan iĢleri.
83
Tarım ilaçları kullanımı iĢleri
ARDĠYE VE ANTREPOCULUK
Ardiyeler, antrepolar, umumi mağazalar ve iskelelerde yapılan her türlü
84
ambarlama, depolama, yükleme ve boĢaltma iĢleri.
HABERLEġME
Posta, telefon, telgraf, telsiz, radyo, televizyon gibi iletiĢim araçları için
85
yapılan her türlü yapım, bakım, onarım ve alt yapı iĢleri.
ÇEġĠTLĠ ĠġLER
Asbest tozları ile yapılan her çeĢit imalat ile (Dam tecrit malzemesi, çimento
ve asbest esaslı borular, kauçuklu ve plastikli yer döĢemeleri imali, çeĢitli
86
sanayi ürünleri, kiĢisel koruyucular gibi) asbest hamuru hazırlama ve
Ģekillendirme iĢleri.
87
Sünger avcılığı iĢleri.
88
Süngerleri temizleme, yıkama, beyazlatma ve boyama iĢleri.
89
Ġtfaiye iĢleri.
90
Ocakçılık, ateĢçilik iĢleri ile ocak ve baca temizleme iĢleri.
91
Kanalizasyon ve foseptik iĢleri.
Her türlü çöp ve atık maddeler (toplanması, taĢınması, depolanması,
92
iĢlenmesi, yok edilmesi vb.) ile ilgili iĢler.
Bataklık kurutma, su altı ve toprak altı iĢleri ile suya girilerek yapılan her türlü
93
iĢler.
Radyoloji iĢleri ile radyum ve radyo aktif maddelerle ve radyasyon yayan her
94
türlü cihazla (ÇeĢitli röntgen, manyetik rezonans ve benzeri elektronik
cihazlar) çalıĢılan iĢler.
VahĢi veya zehirli hayvan bulunduran bahçelerdeki ve hayvan terbiyesi
95
yapılan yerlerdeki her türlü iĢler.
96
Her türlü mürekkep imali iĢleri.
97
Hayvan tahniti iĢleri.
98
Kemik, boynuz, tırnak ve hayvan kanı ile ilgili üretim iĢleri.
99
Metalden matbaa harfi imali ve kliĢe imali iĢleri.
Deri sanayiinde mamul derilere yüz ve fantezi fason yapma ve derileri
100
perdahlama iĢleri.
Makinesiz deniz nakil araçlarında (Mavna, Ģat ve benzerleri) yapılan bütün
101
iĢler.
102
Yüzer vinç ve taraklarda yapılan iĢler.
103
Hava alanlarındaki uçuĢa hazırlık iĢleri ile yer hizmetleri ve bakım iĢleri.
Uçaklarda yapılan bütün iĢler ve uçaklarla yapılan ilaçlama ve yangın
104
söndürme iĢleri.
Kara, demiryolu, deniz ve göl taĢıt araçları için bakım, ikmal, onarım ve park
105
yerlerinde yapılan iĢler.
106
107
108
109
Her türlü siloculuk iĢleri.
Matbaacılık iĢleri (Her türlü basım iĢleri)
Her türlü katı ve sıvı ara ürün ve nihai ürünlerin ambalajlanması, paketlenmesi
ve dolumu iĢleri.
Deri, suni deri, plastik, ağaç ve diğer malzemelerden mamul her türlü
ayakkabı,
terlik ve benzerleri imalat iĢleri.
[R.G. 13 Temmuz 2012 – 28706]
—— • ——
PAZAR YERLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA ĠLĠġKĠN YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 12/7/2012 tarihli ve 28351 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Pazar
Yerleri Hakkında Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci, altıncı ve sekizinci fıkraları
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(1) Pazar yerleri, imar planında belirlenmiĢ veya asıl tahsis amacını engellememek
kaydıyla ayrılmıĢ diğer alanlarda bu Yönetmelikte belirtilen asgari koĢulları taĢıyacak Ģekilde
belediyeler veya yüzde ellisinden fazlasına sahip oldukları iĢtirakleri tarafından kurulur.
Gerçek veya diğer tüzel kiĢiler tarafından pazar yeri kurulamaz.‖
―(6) Münhasıran organik malların veya diğer gıda ve ihtiyaç maddelerinin satıĢı
amacıyla da semt pazarı kurulabilir.‖
―(8) Pazar yerleri, belediyeler veya yüzde ellisinden fazlasına sahip oldukları
iĢtiraklerince iĢletilir ve bu yetki devredilemez. Ancak, pazar yerlerinin iĢletilmesine iliĢkin
bazı hizmetler, bu Yönetmelik ve ilgili mevzuat hükümlerine aykırı hüküm içermeyecek
Ģekilde yapılacak belirli süreli protokoller ile meslek kuruluĢları eliyle yürütülebilir. Meslek
kuruluĢları, bu fıkrada belirtilen belediye iĢtiraklerine ortak olabilir.‖
―(9) Pazar yeri kuracak ve/veya iĢletecek belediye iĢtiraklerinin;
a) Anonim Ģirket Ģeklinde kurulması,
b) ÖdenmiĢ sermayesinin en az iki yüz elli bin Türk Lirası olması,
c) Esas sözleĢmesinin Kanun ve bu Yönetmelik hükümlerine uygun olması,
ç) Yönetim kurulu üyelerinin 26/9/2004 tarihli ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53
üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile; kasten iĢlenen bir suçtan dolayı beĢ yıl
veya daha fazla süreyle ya da devletin güvenliğine karĢı suçlar, anayasal düzene ve bu
düzenin iĢleyiĢine karĢı suçlar, zimmet, irtikâp, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik,
güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma,
suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm
olmaması ve bu kiĢiler ile Ģirketin mali ve ticari itibar bakımından engel bir durumunun
bulunmaması,
d) Vergi mükellefi olması,
e) Pay senetlerinin nama yazılı olması,
f) Ġlgili mevzuatla aranılan diğer Ģartlara sahip olması
gerekir.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin dokuzuncu fıkrasında yer alan
―Tahsis sahiplerinin‖ ibaresi ―SatıĢ yerlerini kullananların‖ olarak değiĢtirilmiĢ ve aynı
maddeye aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(11) Kapalı pazar yerlerinde, bu maddede öngörülen zorunlu tesislere ilave olarak,
pazar yerinin iĢ hacmi ile burada faaliyet gösterenlerin ihtiyaçlarını karĢılayacak düzeyde
otopark alanı ile yeterli kapasitede havalandırma sistemi bulunur. Kapalı alanlara iliĢkin ilgili
mevzuat hükümleri saklıdır.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasındaki ―alanın‖ ibaresi
―alanlar ile asıl tahsis amacını engellememek kaydıyla ayrılmıĢ veya ayrılacak diğer
alanların‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 8 inci maddesinin üçüncü fıkrasındaki ―tahsis
sahiplerinin‖ ibaresi ―kiĢilerin‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin üçüncü bölümünün baĢlığı “SatıĢ Yerlerinin
ĠĢletilmesi” olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesi baĢlığı ile birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―SatıĢ yerlerinin iĢletilmesi
MADDE 11 – (1) Semt ve üretici pazarlarındaki satıĢ yerleri tahsis yoluyla iĢletilir.
Kapalı pazar yerlerindeki satıĢ yerleri ile diğer yerler, belirli süreli sınırlı ayni hak tesisi
yöntemi kullanılarak kiralama yoluyla da iĢletilebilir. Tesis edilen sınırlı ayni hak tapu
kütüğüne tescil edilir ve süresi on yılı geçemez. SatıĢ yerlerinin iĢletilmesine yönelik iĢlemler,
belediye encümeni kararı ile yapılır.
(2) Tahsis iĢleminde ilgili belediye sınırları ve mücavir alanlar içinde bulunan diğer
pazar yerlerinde satıĢ yeri bulunmayanlara, sınırlı ayni hak tesisi iĢleminde ise ilgili belediye
sınırları ve mücavir alanları içinde ikamet edenlere öncelik verilir.
(3) Aynı pazar yerinde, bir kiĢiye doğrudan ya da dolaylı olarak en fazla iki satıĢ yeri
verilebilir.
(4) Semt pazarlarındaki satıĢ yerleri pazarcılar ve üreticilerce, üretici pazarlarındaki
satıĢ yerleri ise münhasıran üreticilerce, organik malların satıĢa sunulduğu semt pazarlarındaki
satıĢ yerleri ise, yalnızca organik mal üreten üreticiler veya bu tür malları satan pazarcılarca
kullanılır.
(5) Semt pazarlarında, toplam satıĢ yeri sayısının en az yüzde yirmisi üretici satıĢ yeri
olarak ayrılır. Bu yerler, üreticilerden yeteri kadar talep olmaması veya boĢalan satıĢ
yerlerinin doldurulamaması hâlinde diğer talep sahiplerine de verilebilir.
(6) Lehine sınırlı ayni hak tesis edilen kiĢiler, satıĢ yerlerini yapılacak sözleĢmeler
çerçevesinde 12 nci maddedeki Ģartları taĢıyan üçüncü kiĢilere kiralayabileceği gibi, kendisi
de kullanabilir. Kira sözleĢmeleri, mevzuata aykırı hükümler içeremez ve bunların süresi
sınırlı ayni hak tesisine esas olan süreyi geçemez. Bu sözleĢmelerde, 27 nci madde
hükümlerine aykırı hareket edilmesi durumunda kira sözleĢmesinin belediyenin talebi üzerine
feshedileceğine yönelik hükme yer verilir. Kira sözleĢmeleri, ilgili belediye veya iĢtirakinin
onayından sonra geçerli olur.
(7) Belediyeler, satıĢ yerleri üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilmesine ve bu yerlerin
kiralanmasına yönelik sözleĢmeleri matbu olarak düzenleyebilir.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesi baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―SatıĢ yerlerini kullanacaklarda aranılacak Ģartlar
MADDE 12 – (1) SatıĢ yeri tahsis edilecek pazarcılarda aĢağıda belirtilen Ģartlar aranır.
a) Sebze veya meyve ya da belediyece izin verilen diğer gıda veya ihtiyaç maddelerinin
satıĢı ile iĢtigal etmek.
b) Esnaf ve sanatkarlar odasına kayıtlı olmak.
c) Vergi mükellefi olmak.
ç) BaĢvuru tarihinden önceki bir yıl içinde belediyece hakkında tahsis iptali/kira
sözleĢmesinin feshi kararı verilmemiĢ olmak.
d) Ġlgili mevzuatla aranılan diğer Ģartlara sahip olmak.
(2) SatıĢ yeri tahsis edilecek üreticilerde aĢağıda belirtilen Ģartlar aranır.
a) Sebze veya meyve üreticisi olmak.
b) Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı bünyesinde tutulan ilgili sistemlere kayıtlı
olmak.
c) BaĢvuru tarihinden önceki bir yıl içinde belediyece hakkında tahsis iptali/kira
sözleĢmesinin feshi kararı verilmemiĢ olmak.
ç) Ġlgili mevzuatla aranılan diğer Ģartlara sahip olmak.
(3) SatıĢ yeri tahsis talebinde bulunanlar; Ek-1‘de yer alan dilekçe, esnaf ve sanatkarlar
odasına/Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı bünyesinde tutulan ilgili sistemlere kayıtlı
olduğunu gösterir belge ve son altı ay içinde çekilmiĢ üç adet vesikalık fotoğraf ile birlikte
ilgili belediyeye baĢvurur.
(4) Üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilen satıĢ yerlerini kullananlar hakkında bu
maddede belirtilen hükümler uygulanır.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin baĢlığı “Pazar yerlerinde tahsis
ve sınırlı ayni hak tesisi iĢlemi” olarak değiĢtirilmiĢ ve birinci fıkrasında yer alan ―Tahsis‖
ibaresinden sonra gelmek üzere ―ve sınırlı ayni hak tesisi‖ ibaresi eklenmiĢ, onuncu fıkrası
yürürlükten kaldırılmıĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki fıkralar eklenmiĢtir.
―(11) Sınırlı ayni hak tesisi iĢlemleri, bu maddede belirtilen duyuru ve ilana iliĢkin
hükümlere aykırı olmamak üzere belediye encümenince belirlenecek usul ve esaslara göre
yapılır.
(12) Belediyece, satıĢ yeri ile bu yerleri kullananlara iliĢkin bilgilerin yer aldığı EK2‘deki Ģekle uygun plastik veya metal gibi dayanıklı malzemeden yapılmıĢ tanıtım levhası
satıĢ yerini kullananlara verilir.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 15 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―günlük
olarak‖ ibaresi yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 16 – (1) Tahsis edilen satıĢ yerleri, vefat etme veya iĢ göremeyecek derecede
kaza geçirme, hastalık ya da yaĢlılık gibi zaruri hallerde belediye encümeni kararı ile kanuni
mirasçılara devredilebilir.
(2) Tahsis sahibinin vefatı halinde devir, vefat tarihinden itibaren üç ay içinde yazılı
talepte bulunulması ve kanuni mirasçıların anlaĢmasına bağlıdır. Mirasçıların anlaĢtığını
gösterir noter onaylı belge ile veraset ilamı talep dilekçesine eklenir.
(3) Vefat dıĢında birinci fıkrada belirtilen diğer durumlarda devir, yazılı talepte
bulunulmasına bağlıdır.
(4) Birinci fıkrada belirtilen nedenlerden dolayı yapılan devir iĢlemlerinden herhangi bir
ücret tahsil edilmez.
(5) Birbirini takip eden üç takvim yılı içinde 26 ncı maddeye göre üç kez faaliyetten
men cezası uygulanmamıĢ olan tahsis sahipleri, birinci fıkra hükmü dıĢında satıĢ yerlerini 12
nci maddede belirtilen Ģartları taĢıyan kiĢilere devredebilir.
(6) SatıĢ yerlerinin baĢkalarına devri için ilgililerin haklarında uygulanmamıĢ olması
gereken beĢinci fıkradaki cezai iĢlemler, Kanunun 11 inci maddesinde belirtilen diğer cezaları
da kapsayacak Ģekilde Bakanlıkça yeniden belirlenebilir.
(7) Üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilen satıĢ yerlerinin devrinde, genel hükümlere göre
hareket edilir.‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(3) Üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilen satıĢ yerlerini kullananlar hakkında bu
maddede belirtilen hükümler uygulanır.‖
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesi
ve ikinci fıkrasının ikinci cümlesi yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 13 – Aynı Yönetmeliğin 19 uncu maddesinin dördüncü fıkrasında yer alan
―tahsis sahibine‖ ibaresi ―satıĢ yerini kullananlara‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 14 – Aynı Yönetmeliğin 21 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan
―Tahsis sahiplerince‖ ibaresi ―SatıĢ yerini kullananlarca‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 15 – Aynı Yönetmeliğin 22 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendindeki
―iĢletmek‖ ibaresinden sonra gelmek üzere ―veya yüzde ellisinden fazlasına sahip oldukları
iĢtiraklerince iĢletilmesini sağlamak‖ ibaresi ve (b) bendindeki ―Tahsis‖ ibaresinden sonra
gelmek üzere ―ve sınırlı ayni hak tesisi‖ ibaresi eklenmiĢ, (c) bendindeki ―tahsis sahiplerine‖
ibaresi ―satıĢ yerlerini kullananlara‖ olarak ve (ç) bendindeki ―Tahsis sahipleri‖ ibaresi ―SatıĢ
yerlerini kullananlar‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 16 – Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendindeki
―tahsis sahipleri‖ ibareleri ―satıĢ yerini kullananlar‖ olarak ve ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(2) Faaliyetten men cezasının uygulandığı durumlarda satıĢ yerine, bu cezaya iliĢkin
bilgi amaçlı bir levha belediye veya iĢtirakince konulur.‖
MADDE 17 – Aynı Yönetmeliğin 27 nci maddesi baĢlığıyla birlikte aĢağıdaki Ģekilde
―Tahsisin iptali ve kira sözleĢmesinin feshi
MADDE 27 – (1) Pazar yerindeki satıĢ yerlerini kullananlardan;
a) Tahsis ücretini belediyenin yazılı uyarısına rağmen ödemeyenlerin,
b) Sisteme bildirilmemiĢ malları satıĢ yerinde bir takvim yılı içinde beĢ defa satanların,
c) Hukuken geçerli bir mazereti bulunmaksızın, satıĢ yerini üst üste üç kez veya bir
takvim yılında sekiz kez kullanmayanların,
ç) Serbest rekabeti engellemek amacıyla kendi aralarında veya üreticilerle ticari
anlaĢmalar yapanların, uyumlu eylemde bulunanların veya hâkim durumlarını kötüye
kullananların,
d) Piyasada darlık oluĢturmak, fiyatların yükselmesine sebebiyet vermek veya fiyatların
düĢmesine engel olmak için malları belirli ellerde toplayanların, satıĢtan kaçınanların,
stoklayanların, yok edenlerin, bu amaçla propaganda yapanların veya benzeri davranıĢlarda
bulunanların,
e) Malları, gıda güvenilirliğine, kalite ve standardına, teknik ve hijyenik Ģartlara aykırı
olarak satıĢa sunma, aynı kap veya ambalaj içine değiĢik kalitede ve/veya üzerinde yazılı olan
miktardan az mal koyma, ölçü ve tartı aletlerini hileli bir Ģekilde kullanma ya da hileli olarak
karıĢık veya standartlara aykırı mal satma eylemlerini bir takvim yılında üç kez
gerçekleĢtirenlerin,
f) Bir takvim yılı içinde üretici alacağını, süresi içinde üç kez ödemeyenlerin,
g) Kendi ürettiği malların dıĢında veya belirlenen miktarın üzerinde bir takvim yılında
üç kez satıĢ yapan üreticilerin,
ğ) SatıĢ yerlerini 16 ncı madde hükümleri dıĢında devredenlerin veya herhangi bir
Ģekilde kullandıranların,
h) Doğrudan veya dolaylı olarak aynı pazar yerinde ikiden fazla satıĢ yeri kullandığı
anlaĢılanların,
ı) 12 nci maddede aranılan Ģartları haiz olmadığı veya sonradan kaybettiği
anlaĢılanların,
tahsislerinin iptaline, üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilen satıĢ yerlerini bizzat kullanma
haklarının sonlandırılmasına veya bu yerlerin kullanımına iliĢkin kira sözleĢmelerinin fesih
talebine belediye encümenince karar verilir.
(2) SatıĢ yerlerini kullananlar, birinci fıkrada belirtilen kararın tebliğinden itibaren satıĢ
yerlerini yedi gün içinde tahliye etmeye mecburdur. Bu süre sonunda tahliye edilmeyen
yerler, belediye zabıtası tarafından tahliye ettirilir.
(3) Birinci fıkraya göre satıĢ yeri kullanım hakkı sona erenlere, belediye encümeni
kararını takip eden bir yıl içinde ilgili belediye sınırı ve mücavir alanları içindeki pazar
yerlerinde doğrudan veya dolaylı olarak yeniden tahsis veya kiralama yapılamaz ya da
üzerinde sınırlı ayni hak tesis edilen satıĢ yerlerini bizzat kullanım hakkı verilemez.
(4) SatıĢ yeri kullanım hakkı sona erenlerin tanıtım levhaları imha edilmek üzere ilgili
belediyeye veya iĢtirakine teslim edilir.
(5) Üreticilerin satıĢ yerlerini üretim sezonu veya mevsimsel Ģartlar nedeniyle
kullanamaması durumunda, bu kiĢiler hakkında birinci fıkranın (c) bendi hükmü
uygulanmaz.‖
―MADDE 28 – (1) Belediye veya iĢtirakince, satıĢ yerini kullananlar ile bunların
çalıĢtırdıkları kiĢilere, EK-5‘te belirtilen Ģekle uygun kimlik kartı verilir. Bu kiĢiler, verilen
kimlik kartlarını yakalarına takmak zorundadır.
(2) SatıĢ yeri kullanım hakkı sona erenler ile bunların çalıĢtırdıkları kiĢilere ait kimlik
kartları imha edilmek üzere ilgili belediyeye veya iĢtirakine teslim edilir.‖
MADDE 19 – Aynı Yönetmeliğin 29 uncu maddesinin birinci fıkrasında yer alan
―Tahsis sahipleri‖ ibaresi ―SatıĢ yerini kullananlar‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 20 – Aynı Yönetmeliğin 30 uncu maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan
―Tahsis sahipleri‖ ibaresi ―SatıĢ yerini kullananlar‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 21 – Aynı Yönetmeliğin Geçici 1 inci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan
―üçüncü‖ ibaresi ―beĢinci‖ olarak, sekizinci fıkrasında yer alan ―tahsis sahiplerine‖ ibaresi
―satıĢ yerini kullananlara‖ olarak, ―1/1/2014‖ ibaresi ―31/12/2014‖ olarak, dokuzuncu
fıkrasında yer alan ―tahsisler‖ ibaresi ―satıĢ yerlerinin iĢletilme usulleri‖ olarak değiĢtirilmiĢ
ve on üçüncü fıkrası yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 22 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan ―EK-1‖ ekteki Ģekilde
MADDE 24 – Bu Yönetmelik hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
12/7/2012
28351
Tarihi
Sayısı
31/12/2012
28514 (4. Mükerrer)
Yönetmeliğin eki (EK-1)
[R.G. 13 Temmuz 2012 – 28706]
—— • ——
2011 yılı tahmini gayrisafi gelirleri 250.000.-TL. olan, aĢağıda isimleri yazılı bulunan
MUHDES ĠKĠNCĠ SINIF noterlikler münhaldir.
VE ĠKĠNCĠ SINIF noterlerden bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına
baĢvurmaları gerekmektedir.
Ġlan olunur.
1 - Adıyaman BeĢinci Noterliğinin; Atatürk Bulvarının 604.sokak ile kesiĢtiği yerden
baĢlayarak, 1 Aralık caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümü üzerinde ve Bulvarın bu
bölümüne açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet
ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
2 - Akhisar Dördüncü Noterliğinin; 15. Sokağın Mürüvet Hızlıkol Caddesi ile kesiĢtiği
yerde bulunan Yeni Belediye Binası önünden baĢlayarak bu sokağın 2. Nakliye Caddesi ile
kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve her iki tarafında; 2. Nakliye Caddesinin 15. Sokak ile
kesiĢtiği yerden 144. Sokakla kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve caddenin her iki
tarafında, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
3 - Aksaray Yedinci Noterliğinin; NevĢehir Caddesinin (22. Cadde), Atatürk Bulvarı (7.
Bulvar) ile kesiĢtiği yerden baĢlamak üzere Ihlara Caddesi (3. Bulvar) ile kesiĢtiği yere kadar,
buradan devamla Ihlara Caddesinin Hassa Mahallesi Caddesi (46. Cadde) ile kesiĢtiği yere
kadar, buradan devamla Hassa Mahallesi Caddesi ve devamındaki ġifahane Caddesinin
(3101.sokak) Atatürk Bulvarı ile kesiĢtiği yere kadar ve Atatürk Bulvarının NevĢehir Caddesi
ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içinde ve bu çerçeve caddde ve sokakların her iki tarafında,
diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
4 - Batman Altıncı Noterliğinin; Ahmet Arif Bulvarının Atatürk ve Turgut Özal
Bulvarları ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, BarıĢ Bulvarı ile kesiĢtiği yere kadar olan
bölümünde ve bu bölüme açılan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde, diğer
noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
5 - Bucak Ġkinci Noterliğinin; Oğuzhan Mahallesinde Hoca Ahmet Yesevi Caddesinin
3909. Sokak ile kesiĢtiği yerden baĢlamak üzere bu cadde üzerinde ve devamındaki Ramazan
Selen Bulvarının Yeni Adliye Binasına kadar olan bölümü üzerinde ve bu cadde ve bulvara
açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterlikle rekabet ortamı
yaratmayacak uygun bir yerde,
6 - Çanakkale Altıncı Noterliğinin; Atatürk Caddesinin Stadyum Caddesi ile kesiĢtiği
yerden baĢlayarak, Piri Reis Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve bu caddeye
açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerine kadar; Piri Reis Caddesinin Tuğsavul
Caddesi ve Bayrak Sokak ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak sahile kadar olan bölümünde ve bu
caddeye açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde; Ġnönü Caddesinin Stadyum
Caddesi ile kesiĢtiği yerden Bahriye Üçok Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve
bu caddeye açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde, Mehmet Akif Ersoy
Caddesinin Atatürk Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayan sahile kadar olan bölümünde ve bu
caddeye açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
7 - Çorlu Dokuzuncu Noterliğinin; ġinasi KurĢun Caddesinin Atatürk Bulvarı ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak Bağlariçi 4.Sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve bu
bölüme açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
8 - Dörtyol Üçüncü Noterliğinin; Özel Caddesinin Özel Sokak ve karĢısındaki Garajüstü
1. Sokaktan baĢlamak üzere Migrosun bulunduğu yere (Öğretmen Musa Kazım Arıkan
Caddesine) kadar olan bölümünde, bu bölümün Çaylı Caddesi (güney) tarafına açılan cadde
ve sokakların 40 metre derinliklerinde, diğer tarafına açılan cadde ve sokakların 100 metre
derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
9 - Elbistan Üçüncü Noterliğinin; Dulkadiroğlu Caddesinin Muratoğlu Sokak ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak PınarbaĢı Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümü üzerinde ve
bu bölüme açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet
10 - Erdemli Üçüncü Noterliğinin; Yavuz Sultan Selim Bulvarının Kazım Karabekir
Caddesiyle kesiĢtiği yerden baĢlayarak Kalleler Caddesiyle kesiĢtiği yere, buradan devamla
Kalleler Caddesinin Güzeloluk Caddesi ile kesiĢtiği yere, Güzeloluk Caddesinden devamla bu
caddenin Serinler Caddesi ile kesiĢtiği yere, buradan devamla Serinler Caddesinin Kazım
Karabekir Caddesi ile kesiĢtiği yere ve Kazım Karabekir Caddesinin de baĢlangıç noktası
Yavuz Sultan Selim Bulvarı ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisinde ve çerçeve caddelerin
her iki tarafında, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
11 - Erzincan Dördüncü Noterliğinin; Dedekorkut Caddesinin FevzipaĢa Caddesi ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak FevzipaĢa Caddesinden devamla bu caddenin 867. Sokak ile
kesiĢtiği yere, buradan 867. Sokak ve devamında 865. Sokak, devamında 864. Sokak ve
devamında 970. Sokağın baĢlangıçtaki yer olan Dedekorkut caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili
alan içinde ve bu alanı çerçeveleyen cadde ve sokaklardan; FevzipaĢa Caddesinin Kırklar
Caddesi ile kesiĢtiği yerden Hacı BektaĢi Veli Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmının
bu alana bakan tarafında diğer cadde ve sokakların her iki tarafında, diğer noterliklerle
rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
12 - Iğdır Üçüncü Noterliğinin; ġamil Caddesinin 509. Sokakla kesiĢtiği yerden
baĢlayarak bu cadde ve devamındaki Nihat Polat Caddesinin Ġlham Aliyev Caddesi ile
kesiĢtiği yere, buradan devamla Ġlham Aliyev Caddesinin Sanayi Sokak ile kesiĢtiği yere,
Sanayi Sokaktan devamla bu sokağın Çevre Yolu ile kesiĢtiği yere, Çevre Yolundan devamla
bu yolun Ġskender Iğdır Caddesi ile kesiĢtiği yere, buradan devamla Ġskender Iğdır Caddesinin
Yüksel Caddesi ile kesiĢtiği yere buradan devamla bu Caddenin IĢın Caddesi ile kesiĢtiği
yere, IĢın Caddesinden devamla bu Caddenin Hal Sokak ile kesiĢtiği yere, bu Sokaktan
devamla 509. Sokak ile kesiĢtiği yere ve 509. Sokağın ġamil Caddesi ile kesiĢtiği yer ile
çevrili alan içerisinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
13 - Isparta Sekizinci Noterliğinin; Hasan Fehmi Caddesinin (121.cadde) 1314. sokak
ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, Dursun Aksoy Caddesi (150.cadde) ile kesiĢtiği yere kadar (bu
caddenin her iki cephesinde), Dursun Aksoy Caddesinin (150.cadde) Hasan Fehmi Caddesi
(121.cadde) ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak ġehit Fethi Bey Caddesi (119.cadde) ile kesiĢtiği
yere kadar, ġehit Fethi Bey caddesinin Dursun Aksoy Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak
1413.sokak ile kesiĢtiği yere kadar (bu caddelerin her iki cephesinde), 1413. sokağın ġehit
Fethi Bey Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, devamla 1314. sokağın Hasan Fehmi
Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
14 - Ġnegöl Altıncı Noterliğinin; Adnan Menderes Bulvarının Okullar Caddesi ve YeĢil
Çayır Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, Kemalettin Sami PaĢa Caddesi ile kesiĢtiği yere
kadar olan bölümü üzerinde ve bu bölümün her iki cephesine açılan cadde ve sokakların 250
metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
15 - KemalpaĢa Dördüncü Noterliğinin; Ġzmir Caddesinin 85.sokak ile kesiĢtiği yerden
baĢlayarak 8 Eylül Caddesi ile kesiĢtiği yere, buradan devamla 8 Eylül Caddesinin 85. Sokak
ile kesiĢtiği yere ve 85.Sokaktan devamla bu sokağın Ġzmir Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili
alan içerisinde ve çerçeve caddelerden Ġzmir Caddesinin güney (8 Eylül Caddesine bakan
tarafı) tarafında, 8 Eylül Caddesi ile 85.Sokağın her iki tarafında, diğer noterliklerle rekabet
16 - KeĢan Üçüncü Noterliğinin; KurtuluĢ Caddesinin Mustafa Bey Sokak ile kesiĢtiği
yerden baĢlayarak Beğendik Caddesi ve PaĢa Yiğit Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan
bölümü üzerinde ve KurtuluĢ Caddesine açılan cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde
17 - Kırıkhan Ġkinci Noterliğinin; Nuriye Civelek Caddesinin (eski adı Sanayi Caddesi)
Tayyip Erdoğan Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlamak üzere, Nuriye Civelek Caddesi
boyunca ve devamındaki Tayfun Sökmen Caddesinin 1 nolu Sağlık Ocağına kadar olan
bölümünde, Nuriye Civelek Caddesi ve Tayfun Sökmen Caddesinin Kırıkhan-Reyhanlı Yolu
tarafında bulunan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde, yine Tayfun Sökmen
Caddesinin diğer tarafında Karanfil Sokağa kadar derinliklerinde, diğer noterlikle rekabet
18 - KırĢehir Dördüncü Noterliğinin; Zübeyde Hanım Caddesinin ġehit Ahmet
Doğangün Caddesi ( ve Ahi Evran Bulvarı) ile kesiĢtiği yerden, Atatürk Caddesi (KırıkkaleKırĢehir yolu) ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve bu bölüme açılan cadde ve
sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir
yerde,
19 - KuĢadası BeĢinci Noterliğinin; KuĢadası 3. ve 4. Noterliklerin ihdas alanlarından
çıkartılmak suretiyle, Adnan Menderes Bulvarının Beyazgül Sokak ile kesiĢtiği yerden
baĢlayarak Turgut Özal Bulvarı ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünün güney tarafı (Adliye
Binası tarafı) üzerinde ve bu tarafa açılan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde, diğer
20 - Mardin Üçüncü Noterliğinin; 1. Caddenin Üçyol ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak,
1.Caddenin Hava Radar Komutanlığı yol ayrımı ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde ve
her iki cephesinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
21 - Niğde BeĢinci Noterliğinin; Vali Ünal Özgödek Caddesinin Arapdede Sokak ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak Vali Konağı Caddesi ile birleĢtiği yere kadar olan bölümünde,
buradan Vali Konağı Caddesinden devamla bu caddenin Depboy Sokak ile birleĢtiği yere
kadar olan kısmında, Depboy Sokaktan devamla bu sokağın Ġkizler Sokak ile kesiĢtiği yere
kadar olan kısmında, Ġkizler Sokaktan devamla bu sokağın Süleyman Fethi Caddesi ile
kesiĢtiği yere kadar olan kısmında, buradan devamla Süleyman Fethi Caddesinin Arapdede
Sokak ile birleĢtiği yere kadar olan kısmı ile çevrili alanda ve çerçeve cadde ve sokakların her
iki tarafında, Ayrıca Arapdede sokak ve devamında Tepeayran Caddesinin Kemal Ummiye
Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmında, diğer noterliklerle rekabet ortamı
22 - Nizip Üçüncü Noterliğinin; Gaziantep-ġanlıurfa yolunun Ġstasyon Caddesi ile
kesiĢtiği kavĢaktan baĢlayarak Prof. Cahit Tanyol Caddesi ile kesiĢtiği kavĢağa kadar olan
kısmında ve yolun bu kısmına açılan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde, Ayrıca;
Gaziantep-ġanlıurfa yolu ile Fatih Sultan Mehmet Bulvarının kesiĢtiği kavĢaktan baĢlayarak
Fatih Sultan Mehmet Bulvarının, Atatürk Bulvarı ve Mustafa Köymen Bulvarı ile kesiĢtiği
kavĢağa kadar Fatih Sultan Mehmet Bulvarı üzerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
23 - Rize BeĢinci Noterliğinin; ġehirlerarası Otobüs Terminalinin (Otogarın)
doğusundaki Ġtfaiye Sokağının batı kısmından itibaren, Bu sokağın kuzeyde Cumhuriyet
Caddesi ve Menderes Bulvarını keserek sahile kadar inen sokak, güneyde Ġtfaiye Sokağın
Atatürk Caddesi ile kesiĢtiği kavĢaktan Saraç Sokak ve Tatoğlu Sokak ile çevrili, batıda
Mermerdelen Mahallesi 1 nolu Soğuksu Sokağı ve devamındaki Murat Sokağının Atatürk
Caddesi, Cumhuriyet Caddesi ve Menderes Bulvarını keserek sahile kadar uzanan yol ile
çevrili alanda ve bu alanı çerçeveleyen bulvar, cadde ve sokakların bu alana bakan
kısımlarında diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
24 - Siirt Ġkinci Noterliğinin; Hükümet Caddesinin Bankalar Caddesi ile kesiĢtiği yerden
baĢlayarak, Bankalar Caddesinden devamla bu caddenin Cengiz Topel Caddesi ile kesiĢtiği
yere kadar, Cengiz Topel Caddesinden devamla bu caddenin ġeyh Aziz Caddesi ile kesiĢtiği
yere kadar, ġeyh Aziz Caddesinden devamla bu caddenin Hükümet Caddesi ile kesiĢtiği yere
kadar ve Hükümet Caddesinden devamla bu caddenin baĢlangıçtaki yer olan Bankalar
Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisindeki cadde ve sokaklarda ve çerçeve
caddelerden Bankalar Caddesi, Hükümet Caddesi ve Cengiz Topel caddelerinin bu alana
bakan kısımlarında, ġeyh Aziz Caddesinin ise her iki tarafa bakan bölümü üzerinde, diğer
noterlikle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
25 - Siverek Ġkinci Noterliğinin; ġair Ġbrahim Rafet Caddesinin Kale 7. (1607.) Sokak
ve Hayriye 5. (1505.) Sokak ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, Hasan Çelebi 1. (1401.) Sokak ve
Gülabibey 5. (905.) Sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmında ve yine, Cumhuriyet
Caddesinin, ġair Ġbrahim Rafet Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak bu caddenin Ġnönü
Bulvarı olarak devam eden bölümünün Seyfi Oğlu Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan
kısmında ve ġair Ġbrahim Rafet Caddesi ile Cumhuriyet Caddelerinin belirtilen kısımlarına
açılan cadde ve sokakların 50 metre. derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
26 - Tarsus Yedinci Noterliğinin; Atatürk Bulvarının Mavi Bulvar ve Devlet Bahçeli
Bulvarı ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, Rasim Dokur ve Kardes Langen Bulvarları ile
kesiĢtiği yere kadar olan bölümü üzerinde, Kale Burcu Caddesinin Atatürk Bulvarı ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak 324. sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümü üzerinde ve
Atatürk Bulvarı ve Kale Burcu Caddesinin yukarıda belirtilen bölümlerine açılan cadde ve
sokakların 50 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir
yerde,
27 - Tekirdağ Altıncı Noterliğinin; Atatürk Bulvarının PeĢtemalcı Caddesi ile kesiĢtiği
yerden baĢlayarak PeĢtemalcı Caddesinden devamla bu caddenin Tintinpınar Caddesi ve
Fethiye Sokakla kesiĢtiği yere kadar, Fethiye Sokaktan devamla bu sokağın Vali Konağı
Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar, Vali Konağı Caddesinden devamla Vali Konağı Caddesinin
Atatürk Bulvarı ile kesiĢtiği yere kadar, Atatürk Bulvarından devamla bu Bulvarın baĢlangıç
noktası olan PeĢtemalci Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisinde ve çerçeve cadde ve
sokaklar üzerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
28 - Turgutlu Dördüncü Noterliğinin; Halis Kavak Meydanından baĢlamak üzere
Piyaleoğlu Caddesinin Muallim Ġsmail Hakkı Sokakla kesiĢtiği yere kadar Piyaleoğlu Caddesi
üzerinde ve caddenin her iki tarafında, Halis Kavak Meydanından baĢlamak üzere Atatürk
Bulvarının Muallim Ġsmail Hakkı Sokakla kesiĢtiği yere kadar olan kısmı üzerinde ve
Muallim Ġsmail Hakkı Sokağın Atatürk Bulvarı ve Piyaleoğlu caddesi ile kesiĢtiği kısım
üzerinde, Atatürk Bulvarı ve Piyaleoğlu Caddesinin belirtilen kısımlarına açılan cadde ve
sokakların 100 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun
bir yerde,
29 - UĢak Yedinci Noterliğinin; UĢak Organize Sanayi Bölgesinde bulunan 111. Cadde
üzerinde ve bu caddeye açılan diğer caddelerin 200 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle
30 - Yalova Altıncı Noterliğinin; ġehit Ömer Faydalı Caddesinin Ġsmet Acar Caddesi ile
kesiĢtiği yerden Rahmi Üstel Caddesi ile kesiĢtiği yer, buradan devamla Rahmi Üstel
Caddesinin Saray Sokak ile kesiĢtiği yer, Saray Sokak ve karĢısına denk gelen Ġsmail Toker
Caddesinden devamla bu Caddenin Vatan Caddesi ile kesiĢtiği yer, Vatan Caddesinden
devamla bu Caddenin Ġsmet Acar Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisinde; ayrıca,
çerçeve caddelerin (belirtilen bölümlerinin) Vatan Caddesinin yalnızca bu alana bakan
tarafında, ġehit Ömer Faydalı Caddesinin her iki tarafında ve bu Caddenin Stadyum Caddesi
ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünün kuzey tarafına açılan cadde ve sokakların 100 metre
derinliklerinde, Rahmi Üstel Caddesinin her iki tarafında ve batı tarafına açılan cadde ve
sokakların 100 metre derinliklerinde, Saray Sokak ve devamında Ġsmail Toker Caddesinin her
iki tarafında ve güney taraflarına açılan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde; ayrıca,
Ġsmet Acar Caddesinin ġehit Ömer Faydalı Caddesiyle kesiĢtiği yerden baĢlayarak Yesari
Asım Sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünün yalnızca sol (batı) tarafında diğer
6024/1-1
—————
2011 yılı tahmini gayrisafi gelirleri 500.000.-TL. olan, aĢağıda isimleri yazılı bulunan
muhdes BĠRĠNCĠ SINIF noterlikler münhaldir.
noterlerden bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde
gerekmektedir.
Ġlan olunur.
1 - Bakırköy Kırkdokuzuncu Noterliğinin; Küçükçekmece ilçesi, AltınĢehir
Mahallesinde, Çetin Sokağın O3 Kuzey Yanyolu ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak Çetin Sokak
üzerinde ve devamındaki Osmanlı Caddesinin Tuna Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan
bölümünde, Dereboyu Caddesinin Osmanlı Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak O3 Kuzey
Yanyolu ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde, O3 Kuzey Yanyolunun Çetin Sokak ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak Halkalı AltınĢehir Ġstanbul Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan
bölümünde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
2 - Bakırköy Ellinci Noterliğinin; Küçükçekmece ilçesinde, Ġstanbul Caddesinin 19
Mayıs Gençlik Parkı giriĢi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak Hatboyu Caddesi (A. Üst Hatboyu
Cad.) ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümünde; 27 Mayıs Caddesinin Ġstanbul Caddesi ile
kesiĢtiği yerden baĢlayarak ÇeĢme Sokak ve Ayazma Sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan
bölümünde, buradan devamla Ayazma Sokak ve devamındaki Kızılay Sokağın Ġstanbul
Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alanda ve bu cadde ve sokakların 50 metre derinliklerinde,
3 - Balıkesir Dördüncü Noterliğinin; Yeni Ġzmir Yolunun 3 Evler sokak ile kesiĢtiği
yerden baĢlayarak, Çayır sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümü üzerinde ve yolun her iki
tarafından bu bölüme açılan cadde ve sokakların 80 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle
4 - Beyoğlu Ellisekizinci Noterliğinin; ġiĢli Ġlçesinde, Osmanoğlu Sokağın Halıcıoğlu
Yanyolu Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak Fatih Sultan Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar
ve Fatih Sultan Caddesinin Halıcıoğlu Yanyolu Caddesi ile kesiĢtiği yerden Müverrih Ali
Caddesi ve Üst Baruthane Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan bölümü üzerinde, diğer
5 - Beyoğlu AltmıĢikinci Noterliğinin; ġiĢli Ġlçesinde, Fatih Caddesinin Uluğbağ
Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, Barbaros Caddesi ile kesiĢtiğ yere kadar, buradan
devamla Barbaros Caddesinin Uluğbağ Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar, buradan devamla
Uluğbağ Caddesinin Fatih Caddesi (Eski Büyükdere Caddesi) ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan
içerisinde kalan tüm cadde ve sokaklarda ve çerçeve caddeler üzerinde, diğer noterliklerle
6 - Bursa Yirmidördüncü Noterliğinin; Nilüfer ilçesinde, LefkoĢe Caddesinin
Kavakdere Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak, Merkez Sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan
kısmı, Kavakdere Caddesine bakan tarafının 250 metre derinliği ile birlikte, yine karĢı tarafta
ise; LefkoĢe Caddesinin Kazım Karabekir Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak Kale
Caddesi ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmı, bu caddeye paralel olan Ġbrahim ĠĢsevenler
Caddesine kadar olan derinliği ile birlikte kapsayacak alanda, diğer noterliklerle rekabet
7 - Elazığ Dördüncü Noterliğinin; Saraybosna Caddesinin (karĢısına Org.EĢref Bitlis
Bulvarı denk gelen) ġelale Sokak ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak ġelale Sokaktan devamla bu
sokağın Ġmam Efendi Bulvarı ile kesiĢtiği yere, buradan Beyzade Efendi Bulvarından
devamla bu Bulvarın Fatih Ahmet Baba Bulvarı ile kesiĢtiği yerden, Fatih Ahmet Baba
Bulvarından devamla bu bulvarın Saraybosna Caddesi ile kesiĢtiği yere, Saraybosna
Caddesinden devamla bu caddenin baĢlangıçtaki yer olan ġelale Sokak ile kesiĢtiği yer ile
çevrili alan ile çerçeve cadde ve sokaklara açılan cadde ve sokakların 100 metre
derinliklerinde diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
8 - GaziosmanpaĢa Onbirinci Noterliğinin; GaziosmanpaĢa ilçesinde, Abdi Ġpekçi
Caddesinin Fatih Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak 839. Sokak ile birleĢtiği yere kadar
ve 839. Sokaktan devamla bu sokağın ġükran Sokak ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmı
üzerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
9 - Hatay Altıncı Noterliğinin; Antakya Ġskenderun Yolunun (Atatürk Caddesi olarak
devam eden yolun) Hatay Ġl Jandarma Komutanlığının ve karĢı tarafında Akbank, T.ĠĢ
Bankası, T.Halk Bankası ve Yapı ve Kredi Bankasının olduğu bina önündeki kavĢaktan
baĢlayarak Ġskenderun tarafına doğru devam ederken Samandağı - Reyhanlı yol kavĢağı
(Honda Otomobil Bayii önündeki alt geçit - Çevre Yolu) ile kesiĢtiği yere kadar olan kısmı
üzerinde ve bu kısma açılan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde, diğer noterliklerle
10 - Kayseri Onbirinci Noterliğinin; Kocasinan Bulvarının 326. Sokak ile kesiĢtiği
yerden baĢlayarak 326. Sokaktan devamla bu sokağın 317. Sokak ile kesiĢtiği yer, 317.
Sokaktan devamla bu sokağın Kocasinan Bulvarı ile kesiĢtiği yer ve Kocasinan Bulvarından
devamla bu bulvarın baĢlangıçtaki yer olan 326. Sokak ile kesiĢtiği yer ile çevrili (içinde Oto
Galericiler sitesininde bulunduğu) alan içerisinde ve çerçeve Bulvar ve Sokakların bu alana
bakan kısımlarında, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
11 - Kütahya Üçüncü Noterliğinin; Atatürk Bulvarının MithatpaĢa Caddesi ve Sebil
Erenler Caddesi ile kesiĢtiği yerden Çevre Yolunun baĢlangıcına kadar olan kısmının, her iki
tarafında ve bu kısma açılan cadde ve sokaklar üzerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı
12 - Malatya BeĢinci Noterliğinin; Ankara Caddesinin Ġstasyon Caddesi ve 2. Cadde 4.
Sokak ile kesiĢtiği yerden, Alpaslan TürkeĢ Bulvarı ve Turgut Özal 1. Cadde ile kesiĢtiği yere
kadar olan kısmı ve bu kısma açılan cadde ve sokakların 100 metre derinliklerinde, ayrıcaĠstasyon Caddesinin kuzey yönüne doğru 200 metrelik kısmının her iki tarafında ve 2. Cadde
4. Sokağın güney yönüne doğru 200 metrelik kısmının her iki tarafında, ayrıca-Alpaslan
TürkeĢ Bulvarının kuzey yönüne doğru 100 metrelik kısmının her iki tarafında ve Turgut Özal
1.Caddenin güney yönüne doğru 100 metrelik kısmının her iki tarafında, diğer noterliklerle
13 - Sakarya Altıncı Noterliğinin; Arifiye Ġlçesinde, Atatürk Caddesinin Açelya Sokak
ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak Zübeyde Hanım Caddesi ile kesiĢtiği yer, Zübeyde Hanım
Caddesinden devamla bu caddenin Yenigün Caddesi ile kesiĢtiği yer, Yenigün Caddesinden
devamla bu caddenin Kudüs Caddesi ile kesiĢtiği yer, Kudüs Caddesi ve devamında 1.
Caddenin Açelya Sokak ile kesiĢtiği yer ve Açelya Sokağın baĢlangıçtaki yer olan Atatürk
Caddesi ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içinde ve çerçeve cadde ve sokaklar üzerinde, ayrıca
Fatih Caddesinin Atatürk Caddesi ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak Keklik Sokak ile kesiĢtiği
yere kadar olan kısmı ve bu kısma her iki taraftan açılan cadde ve sokakların 250 metre
derinliklerinde, diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak uygun bir yerde,
14 - Samsun Altıncı Noterliğinin; Ali Rıza Bey Bulvarının Atatürk Bulvarı (SamsunOrdu Karayolu) ile kesiĢtiği yerden baĢlayarak 100.Yıl Bulvarı ile kesiĢtiği yer, buradan
devamla 100.Yıl Bulvarının Lise Caddesi ile kesiĢtiği yer, Lise Caddesinden devamla bu
caddenin Ġstiklal Caddesi ile kesiĢtiği yer, bu caddeden devamla Ġstiklal Caddesinin Muhittin
Özkefeli Bulvarı ile kesiĢtiği yer, Muhittin Özkefeli Bulvarından devamla baĢlangıç noktası
Ali Rıza Bey Bulvarı ile kesiĢtiği yer ile çevrili alan içerisinde ve çerçeve cadde ve
bulvarların bu alana bakan kısımlarında diğer noterliklerle rekabet ortamı yaratmayacak
uygun bir yerde,
15 - Sultanbeyli Üçüncü Noterliğinin; Bosna Bulvarının TEM Ġstanbul-Ankara Otoyolu
ile kesiĢtiği yerden (TEM köprüsünü geçtikten sonraki kısmından) baĢlayarak Bosna
Bulvarından devamla bu Bulvarın Kubbe Caddesi ile birleĢtiği yer ve devamında ġark
Caddesinden devamla Aytop Gıda Sanayi Sitesinin tamamını kapsayacak Ģekilde ve Bosna
Bulvarı, Kubbe Caddesi ve ġark Caddesinin belirtilen kısımlarına açılan cadde ve sokakların
50 Ģer metre derinliklerinde.
6025/1-1
[R.G. 13 Temmuz 2012 – 28706]
—— • ——
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 81 inci maddesinin
ikinci fıkrası uyarınca, sigorta primine esas kazanç alt sınırı üzerinden uygulanacak ilave
puan, ilave puan uygulanacak iller ve uygulama süresi hakkındaki ekli Kararın yürürlüğe
konulması; ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığının 29/5/2013 tarihli ve 9140493 sayılı
yazısı üzerine, anılan Kanunun 81 inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu‘nca 30/5/2013
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. ATALAY
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan YardımcısıBaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı V.
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
F. ġAHĠN
Teknoloji Bakanı V.
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
C. YILMAZ
M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
Ekonomi Bakanı
E. BAĞIġ
N. AVCI
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı V. Gençlik ve Spor Bakanı V.Gıda,
Tarım
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
ve
V.
ve
30/5/2013 TARĠHLĠ VE 2013/4966 SAYILI
KARARNAMENĠN EKĠ
KARAR
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Kararın amacı; sosyo-ekonomik geliĢmiĢlik endeksi dikkate
alınarak belirlenen ekli listelerdeki yerlerde sigorta primi iĢveren hissesi teĢviki uygulanmak
suretiyle üretim ve istihdam imkânlarını artırmaktır.
(2) Bu Karar; ekli (I), (II) ve (III) sayılı listelerde belirtilen yerlerde faaliyet gösteren ve
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 81 inci maddesinin birinci
fıkrasının (ı) bendi hükümlerinden yararlanıp, 10 ve üzerinde sigortalı çalıĢtıran özel sektöre
ait iĢyerlerini kapsar.
Ġlave sigorta primi teĢvik oranı ve uygulama süresi
MADDE 2 – (1) 1 inci madde kapsamındaki yerlerde faaliyet gösteren özel sektör
iĢyerlerine, 5510 sayılı Kanunun 81 inci maddesinin birinci fıkrasının (ı) bendi kapsamında
uygulanan malûllük, yaĢlılık ve ölüm sigorta primi iĢveren hissesinde beĢ puanlık prim
teĢvikine ilave olarak, sigorta primine esas kazanç alt sınırı üzerinden hesaplanmak üzere altı
puan ilave edilmek suretiyle sigorta primi teĢviki uygulanır.
(2) Bu Karar kapsamındaki teĢvik;
a) Ekli (I) sayılı listede belirtilen yerlerde faaliyet gösteren iĢyerleri için 31/12/2016
tarihine kadar,
b) Ekli (II) sayılı listede belirtilen yerlerde faaliyet gösteren iĢyerleri için 31/12/2017
tarihine kadar,
c) Ekli (III) sayılı listede belirtilen yerlerde faaliyet gösteren iĢyerleri için ise
31/12/2018 tarihine kadar,
uygulanır.
Sigorta primi teĢviki kapsamına girmeyen iĢyerleri
MADDE 3 – (1) 5510 sayılı Kanunun 81 inci maddesinin birinci fıkrasının (ı) bendi
kapsamında sigorta primi teĢvikinden yararlanamayan iĢyerleri ile aynı Kanunun ek 2 nci
maddesinde öngörülen sigorta primi teĢvikinden yararlanmakta olan iĢyerleri hakkında bu
Karar hükümleri uygulanmaz.
Uygulama ile ilgili iĢlemler ve denetim
MADDE 4 – (1) Sigorta primi iĢveren hissesi desteğinin uygulanması ile ilgili iĢlemler
Sosyal Güvenlik Kurumunca ilgili mevzuatı çerçevesinde yürütülür.
(2) Yapılan kontrol ve denetimlerde, çalıĢtırdığı kiĢileri sigortalı olarak bildirmediği
veya bildirilen sigortalının fiilen çalıĢmadığının tespit edilmesi halinde, bu iĢverenler, bir yıl
süreyle destek unsurlarından yararlanamaz.
(3) Sigorta primi teĢvikinden yersiz olarak faydalanıldığının tespiti halinde, yararlanılan
teĢvik tutarı, 5510 sayılı Kanunun 89 uncu maddesi çerçevesinde gecikme cezası ve gecikme
zammı ile birlikte iĢverenden tahsil edilir.
Düzenleme yetkisi
MADDE 5 – (1) Bu Kararın uygulanmasında ortaya çıkabilecek tereddütleri gidermeye
ve gerektiğinde uygulama esaslarını belirlemeye Sosyal Güvenlik Kurumu yetkilidir.
Yürürlük
MADDE 6 – (1) Bu Karar 1/1/2013 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde
Yürütme
MADDE 7 – (1) Bu Karar hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.
I-II-III SAYILI LĠSTELER
[R.G. 14 Temmuz 2012 – 28707]
—— • ——
1- Ekli (I) sayılı listede belirtilen yerleĢim birimlerinin ―Uygulama Alanı‖ olarak tespiti,
2- Ekli (II) sayılı listede belirtilen yerleĢim birimlerinin aynı listede gösterilen Bakanlar
Kurulu kararlarının kapsamından çıkarılması,
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının 30/5/2013 tarihli ve 9169 sayılı yazısı
üzerine, 22/11/1984 tarihli ve 3083 sayılı Kanunun 3 üncü maddesine göre, Bakanlar
Kurulu‘nca 24/6/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Tarım
ve
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Kararın eki Listeler
[R.G. 14 Temmuz 2012 – 28707]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumundan:
ELEKTRONĠK HABERLEġME SEKTÖRÜNDE ACĠL YARDIM ÇAĞRI
HĠZMETLERĠNE ĠLĠġKĠN YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 5/6/2012 tarihli ve 28314 sayılı Resmî Gazete‘de yayımlanan Elektronik
HaberleĢme Sektöründe Acil Yardım Çağrı Hizmetlerine ĠliĢkin Yönetmeliğin 3 üncü
maddesinin birinci fıkrasının (ğ) bendinden sonra gelmek üzere (h) bendi aĢağıdaki Ģekilde
eklenmiĢtir.
―h) Ölçüt: Hizmetin kapsamı ve sınırları belirlenmiĢ ölçülebilir özelliğini,‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin, ikinci bölümden sonra gelmek üzere üçüncü bölüm
aĢağıdaki Ģekilde eklenerek, aynı Yönetmeliğin üçüncü bölümü, dördüncü bölüm olarak
“ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Arıza Giderme Süresi Ölçütleri ve Uyulacak Kurallar
Arıza giderme süresi
MADDE 7/A – (1) AYÇH‘ye iliĢkin elektronik haberleĢme hizmetinde arıza giderme
süresi; bu Yönetmeliğin 4 üncü maddesi kapsamına giren iĢletmecilerden kaynaklanan
AYÇH numaralarına iliĢkin arıza veya AYÇH‘ye eriĢimi kesintiye uğratan arızaların
iĢletmeciler tarafından tespit edildiği veya kullanıcılar tarafından bildirildiği andan hizmetin
tam olarak sunulmaya baĢladığı zamana kadar geçen ve saat cinsinden ölçülen süredir.
(2) Söz konusu arıza giderme süresi ölçütüne;
a) AÇM‘lerin sorumluluğunda bulunan cihaz, tesisat, bağlantı ve sistem kaynaklı
arızalar,
b) AÇM‘ler tarafından arıza giderimi için ileri tarih talebinde bulunulduğu veya arıza
giderme ekibinin AÇM‘yi adresinde bulamadığı durumlar,
c) AYÇH‘lerde kullanılan sistemlerdeki arızalar haricinde AÇM‘nin kullanımındaki
diğer bağlantı ve sistemlerde yaĢanan arızalar,
dahil değildir.
(3) ĠĢletmeci arıza giderme ölçütüne dahil etmediği arızanın ikinci fıkranın (a), (b) ve
(c) bentlerine uygunluğunu ispatlamakla yükümlüdür.
(4) Çağrıyı sonlandıran iĢletmecinin veya çağrıyı sonlandırılmak üzere ilgili iĢletmeciye
teslim etmekle yükümlü iĢletmecinin altyapı ve sistemlerinden kaynaklanıp AYÇH‘yi
kesintiye uğratan tüm arızalar, bu Yönetmelik kapsamındadır. Her bir iĢletmeci için arıza
giderme süreleri ayrı ayrı hesaplanır.
(5) ĠĢletmeciler tarafından haftanın yedi günü ve günün her saatinde arıza bildirimi
sağlanır ve resmi tatil günleri de arıza giderme ölçüm süresine dahil edilir.
Arıza giderme süresi yükümlülüğü
MADDE 7/B – (1) ĠĢletmeciler, bu Yönetmeliğin 7/A maddesi kapsamındaki arıza
giderme süresi ölçümlerine iliĢkin bilgilerin doğruluğunu sağlar ve ilgili kayıtları on iki ay
süreyle muhafaza ederek istendiğinde Kuruma verir.
(2) ĠĢletmeciler, söz konusu arızaları teknik imkânlar çerçevesinde ivedilikle giderir.
ĠĢletmeciler, il ve ilçe merkezlerindeki AYÇH‘ye iliĢkin elektronik haberleĢme hizmeti
arızalarının tamamına azami 4 saatte müdahale eder ve 12 saat içerisinde giderir. Diğer
yerlerdeki arızaların tamamını ise azami 24 saat içerisinde giderir. Belirtilen süre içerisinde
giderilmeyen arızalara iliĢkin olarak, arızaların giderilememe sebebini de içerecek bir rapor
ile altı ayda bir, yılın ilk altı ayı için Temmuz ayının, ikinci altı ayı için Ocak ayının sonuna
kadar, iĢletmeciler tarafından yazılı olarak Kuruma bildirilir.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin, geçici 1 inci maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(3) Bu Yönetmeliğin 7/B maddesinde yer alan arıza giderme süresine iliĢkin
yükümlülükler iĢletmeciler tarafından 1/11/2013 tarihinden itibaren yerine getirilir.‖
MADDE 5 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bilgi Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurulu
BaĢkanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
5/6/2012
28314
[R.G. 14 Temmuz 2012 – 28707]
—— • ——
TEBLĠĞ
ĠFLÂS ĠDARESĠ ÜCRETĠ, YAZI VE TEBLĠĞ MASRAFI TARĠFESĠ
HAKKINDA TEBLĠĞ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Ġflâs Ġdaresi Ücreti
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı; Ġcra ve Ġflâs Kanununun 223 üncü maddesinin
üçüncü ve dördüncü fıkraları uyarınca, iflâs idarelerine ödenecek ücret tarifesini ve ücretin
ödeme Ģeklini belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Tarifede yazılı iflâs idaresi ücreti, iflâs tasfiyesi sonuçlanıncaya kadar
yapılan bütün hizmetlerin karĢılığıdır. Ücretin belirlenmesinde iflâs idaresi memurlarının
emeği, çabası, iĢin önemi ve niteliği göz önünde tutulur.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, Ġcra ve Ġflâs Kanununun 223 üncü maddesinin üçüncü ve
dördüncü fıkraları uyarınca hazırlanmıĢtır.
Ücretin ödenmesi
MADDE 4 – (1) Ödeme, iflâs idaresinin seçildiği tarihte yürürlükte bulunan Tarife
hükümlerine göre yapılır. Tarife gereğince takdir olunacak ücret, iflâs idare memurlarının her
birine ayrı ayrı ve eĢit oranda ödenir.
Ücret ödeme zamanı ve avans ödenmesi
MADDE 5 – (1) Ġflâs idaresinin ücreti, tasfiyenin sonunda ödenir. Ancak iflâs
idaresinin talebi üzerine icra hâkimi, gerektiğinde iflâs dairesinin görüĢünü de alarak, ücrete
mahsuben makul ölçüde bir miktar avans ödenmesine karar verebilir.
Ücret miktarı
MADDE 6 – (1) Ġfa edecekleri hizmetler karĢılığı olarak iflâs idaresine; nihai hesapta
adi alacaklılara ödenmesi öngörülen toplam alacak miktarı üzerinden aĢağıda yazılı olan
nispetler nazara alınarak ücret ödenir.
1- Ġlk (2400) TL için
%10
2- Sonra gelen (3.600) TL için
%8
%6
%4
%2
%1
7- (90.000) TL’den, (140.000) TL’ye kadar
binde 6
8- (140.000) TL’den, (600.000) TL’ye kadar
binde 2
9- (600.000) TL’den yukarısı için
binde 1
(2) Rehinli alacağın paraya çevrilmesine iliĢkin hizmetler için de, (sarf edilen mesai ve
gayret göz önünde tutularak) tasfiye idaresine ek ücret ödenebilir. Ancak bu surette ödenecek
ek ücret, rehinli alacak miktarı üzerinden yukarıdaki nispetlere göre bulunacak miktarın %25
ini geçemez.
Ġcra Mahkemesince ücret takdiri
MADDE 7 – (1) Ġcra mahkemesi, iflâs idaresinin emek ve mesaisini, iĢin önem ve
niteliğini göz önünde bulundurarak Tarifede belirtilen miktarın üç katına kadar ücret takdir
edebilir.
(2) Ġcra mahkemesi, iflâs idaresinin emek ve mesaisini, iĢin önem ve niteliğini göz
önünde bulundurarak Tarifede belirtilen miktarların altında ücret takdir edebileceği gibi, haklı
sebeplerin mevcut olması halinde ücret ödenmemesine de karar verebilir.
Ġstifa, azil ve ölüm gibi hâllerde ücret
MADDE 8 – (1) Ġflâs idare memurunun istifası, azli, ölümü gibi hâllerde ücret, o
zamana kadar sarf ettiği emek ve mesaisi, iĢin önemi ve niteliği nazara alınarak icra
hâkimince takdir olunur.
(2) Yukarıdaki fıkrada anılan boĢalma hâllerinde iflâs idaresinde görev alanlara, idareye
katılma zamanından sonraki emek ve mesaileri nazara alınarak, yerlerine kaim oldukları
Ģahsın bakiye ücretinden ödeme yapılır.
Konkordato hâlinde ücret
MADDE 9 – (1) Konkordato nedeniyle masa müflise intikal ettiğinde, iflâs idare
memurlarının o zamana kadar yukarıdaki esaslar dairesinde icra mahkemesince belirlenecek
ücretleri, müflis tarafından peĢinen iflâs dairesine yatırılır.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Masraf ve Tebligat Ücreti
Masraf ve tebligat ücreti
MADDE 10 – (1) Ġflâs idaresi, Ġcra ve Ġflâs Kanununun 223 üncü maddesinin üçüncü
fıkrası gereğince kendilerine tebligat yapılmasını isteyen alacaklılardan, tasfiye sonunda
mahsup ve iade edilmek üzere tahmini tebligat sayısı nazara alınarak hesaplanacak yazı ve
normal tebligat masrafı toplamının üç misli kadar avansı, iflâs dairesine yatırmasını ister.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 12 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Adalet Bakanı yürütür.

T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

Benzer belgeler

Akbank B Tipi Franklin Templeton Şemsiye Fona Bağlı

Şirket ve Sektör Haberleri Makro Ekonomi Haberleri

Psikolojik Danışmanlar İçin Etik ve Yasal Konular

Performans Sunum Raporu için Tıklayınız

Asya Spot FX 2607016

ASYA SPOT FX

EK1

döviz cinsi portföy

ASYA SPOT FX