T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

T.C.
ADALET BAKANLIĞI
EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI
YARGI MEVZUATI BÜLTENĠ
Bültenin Kapsadığı Tarihler
01-15 Ağustos 2013
Yayımlandığı Tarih
15 Ağustos 2013
Sayı
2013-15
ĠÇĠNDEKĠLER
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Erzincan Ġli, Tercan Ġlçesinde Tesis Edilecek Haydar Regülatörü ve
Hidroelektrik Santralinin Yapımı Amacıyla Bazı TaĢınmazların Hazine
Adına Tescil Edilmek Üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu Tarafından
Acele KamulaĢtırılması Hakkında Karar
(R.G.01 Ağustos 2013– 28725)
Sosyal Hizmet Merkezleri Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G.01 Ağustos 2013– 28725)
Milli Kütüphane Hizmetlerinden Yararlanılmasında Uygulanacak Usul ve
Esaslar Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 01 Ağustos 2013– 28725)
Sosyal Güvenlik Kurumu Sağlık Uygulama Tebliğinde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Tebliğ
(R.G. 01 Ağustos 2013– 28725)
Sağlık Hizmetleri Fiyatlandırma Komisyonu Kararı
(R.G. 01 Ağustos 2013– 28725)
Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına
Dair Kanun
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Devlet Cenaze Törenleri Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Millî Eğitim Bakanlığı Özel Öğretim Kurumları Yönetmeliğinde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Denizcilik Koordinasyon Komisyonu Yönetmeliği
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Yurtiçinde ĠĢe YerleĢtirme Hizmetleri Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Genel Aydınlatma Tebliği
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Aktif Madde Ġçermeyen Biyosidal Ürünler Tebliği
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Anayasa Mahkemesinin E: 2012/100, K: 2013/84 Sayılı Kararı
(R.G. 02 Ağustos 2013– 28726)
Manisa Ġli Kula Ġlçesi Merkez Bucağı Çarıktekke Köyünün, Aynı Ġlin
AlaĢehir Ġlçesine Bağlanması Hakkında Karar
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Tabiat Varlıkları, Doğal Sit Alanları ve Özel Çevre Koruma Bölgelerinde
Kalan Yapı Yasaklı TaĢınmazların Hazine TaĢınmazları ile DeğiĢtirilmesi
Hakkında Yönetmelik
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Yüksek Çevre Kurulu ve Mahalli Çevre Kurullarının ÇalıĢma Usul ve
Esaslarına ĠliĢkin Yönetmelik
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Gümrük Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Maluliyet Tespiti ĠĢlemleri Yönetmeliği
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığınca OnaylanmıĢ KuruluĢların
Görevlendirilmesi, Ġzlenmesi ve Denetlenmesinde Esas Alınacak Temel
Kriterlere Dair Tebliğ (SGM: 2013/12)
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
ĠĢkolu Tespit Kararı (No: 2013/38)
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Gümrük Genel Tebliği (Gümrük Kontrolü Altında ĠĢleme) (Seri No: 3)’nde
DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (Gümrük Kontrolü Altında ĠĢleme) (Seri
No: 5)
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Kredi Kartı ĠĢlemlerinde Uygulanacak Azami Faiz Oranları Hakkında Tebliğ
(Sayı: 2006/1)’de DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Tebliğ (Sayı: 2013/10)
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulunun 1/8/2013 Tarihli ve 5461
Sayılı Kararı
(R.G. 03 Ağustos 2013– 28727)
8/1/2002 Tarihli ve 4736 Sayılı Kanunun 1 inci Maddesinin Birinci Fıkrası
Hükmünden Muaf Tutulacakların Tespitine Dair 28/1/2002 Tarihli ve
2002/3654 Sayılı Kararnamenin Eki Kararda DeğiĢiklik Yapılması Hakkında
Karar
(R.G. 04 Ağustos 2013– 28728)
Adalet Bakanlığından ÇeĢitli Ġlanlar
(R.G. 04 Ağustos 2013– 28728)
193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu Hükümlerine Göre Basit Usulde
Vergilendirilen Mükelleflerle Ġlgili 12/1/1995 Tarihli ve 95/6430 Sayılı
Bakanlar Kurulu Kararının Eki Kararda DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin Karar
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28730)
Cumhuriyet BaĢsavcılıkları ile Adlî Yargı Ġlk Derece Ceza Mahkemeleri
Yazı ĠĢleri Hizmetlerinin Yürütülmesine Dair Yönetmelik
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28730)
Kanserojen veya Mutajen Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik
Önlemleri Hakkında Yönetmelik
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28729)
Sağlık Hizmeti Kalitesinin GeliĢtirilmesi ve Değerlendirilmesine Dair
Yönetmelik
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28730)
Limanlar Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28729)
Okul Servis Araçları Hizmet Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28730)
Türkiye Bankalar Birliği Risk Merkezi Yönetmeliğinde DeğiĢiklik
(R.G. 6 Ağustos 2013– 28730)
Türkiye Bankalar Birliği Risk Merkezi Üyelerinin MüĢterilerinin Risk
Merkezi Nezdindeki Bilgilerinin Kendilerine Ya Da Onay Vermeleri
KoĢuluyla Belirledikleri Tüzel KiĢilere Verilmesine ĠliĢkin Esas ve Usuller
Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28730)
Adalet Bakanlığından Ġhalelere katılmaktan Yasaklama Kararı
(R.G. 06 Ağustos 2013– 28730)
2013 Yılı Kurban Hizmetlerinin Uygulanmasına Dair Tebliğde DeğiĢiklik
Yapılmasına Dair Tebliğ
(R.G. 07 Ağustos 2013– 28731)
Milli Emlak Genel Tebliği (Sıra No: 350)’nde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Tebliğ (Sıra No: 357)
(R.G. 07 Ağustos 2013– 28731)
657 Sayılı Kanunun Geçici 41 Ġnci Maddesinin Uygulanmasına ĠliĢkin
Tebliğ
(R.G. 07 Ağustos 2013– 28731)
Geçici ve Yabancı Plakalı TaĢıtlardan Alınacak GeçiĢ Ücretlerine ĠliĢkin
Tebliğ (Tebliğ No: 68)
(R.G. 07 Ağustos 2013– 28731)
Adalet Bakanlığından Münhal Noterlik Ġlanı
(R.G. 07 Ağustos 2013– 28731)
Sınır Tespitine Dair 2013/545 Sayılı Karar
(R.G. 11 Ağustos 2013– 28732)
Sinop Ġli Dikmen Ġlçesi Merkez Bucağı Karaağaç Köyü Çobanoğlu ve
Kösedağ Bağlılarının, Samsun Ġli Yakakent Ġlçesi Merkez Bucağı Gündüzlü
Köyüne Bağlanması Hakkında 2013/546 Sayılı Karar
(R.G. 11 Ağustos 2013– 28732)
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunun 6/8//2013 Tarih ve 2013/128 Sayılı Kararı
(R.G. 11 Ağustos 2013– 28732)
Kimyasal Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında
Yönetmelik
(R.G. 12 Ağustos 2013– 28733)
DanıĢtay Ġkinci, Onikinci ve Ondördüncü Dairelerine Ait Kararlar
(R.G. 12 Ağustos 2013– 28733)
(R.G. 13 Ağustos 2013– 28734)
-
-
-
-
(R.G. 13 Ağustos 2013– 28734)
Millî Eğitim Bakanlığı Ġlköğretim Kurumları Yönetmeliğinde DeğiĢiklik
(R.G. 14 Ağustos 2013– 28735)
(R.G. 14 Ağustos 2013– 28735)
Kamu Görevlilerinin Geneline ve Hizmet Kollarına Yönelik Mali ve Sosyal
Haklara ĠliĢkin 2014 ve 2015 Yıllarını Kapsayan 2. Dönem Toplu SözleĢme
(R.G. 14 Ağustos 2013– 28735)
Adalet Bakanlığından Münhal Noterlikler Ġlanları
(R.G. 14 Ağustos 2013– 28735)
Korunması Gerekli TaĢınır Kültür ve Tabiat Varlıklarının Tasnifi, Tescili ve
Müzelere Alınmaları Hakkında Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik
(R.G. 15 Ağustos 2013– 28736)
KiĢisel Koruyucu Donanımlar Teknik Komitesinin OluĢumu ve Görevlerine
Dair Tebliğ
(R.G. 15 Ağustos 2013– 28736)
BAKANLAR KURULU KARARI
Karar Sayısı : 2013/5128
Erzincan Ġli, Tercan Ġlçesinde tesis edilecek Haydar Regülatörü ve Hidroelektrik
Santralinin yapımı amacıyla ekli listede bulunduğu yer ile ada ve parsel numaraları belirtilen
taĢınmazların Hazine adına tescil edilmek üzere Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu
tarafından acele kamulaĢtırılması; Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığının 26/6/2013 tarihli ve
940 sayılı yazısı üzerine, 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 27 nci maddesine göre,
Bakanlar Kurulu’nca 8/7/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
Recep Tayyip ERDOĞAN
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı V.BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet BakanıAile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
Çevre ve ġehircilik BakanıDıĢiĢleri
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı
Gençlik ve Spor BakanıGıda,
Tarım
Hayvancılık BakanıGümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
ve
M. ġĠMġEK
Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Millî Eğitim BakanıMillî Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
Liste için tıklayınız.
[R.G. 01 Ağustos 2013 – 28725 ]
—— • ——
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığından:
SOSYAL HĠZMET MERKEZLERĠ YÖNETMELĠĞĠNDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 9/2/2013 tarihli ve 28554 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Sosyal
Hizmet Merkezleri Yönetmeliğinin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (i) bendi aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve birinci fıkraya aĢağıdaki bent eklenmiĢtir.
―i) Sosyal inceleme: Birey, aile, grup ve toplulukların sosyal hizmet ve sosyal yardıma
iliĢkin ihtiyaç ve sorunlarının tespiti ile hangi sosyal hizmet uygulamalarından
yararlandırılması gerektiği önerilerini içeren inceleme ve değerlendirme faaliyetini,‖
―j) Meslek elemanı: Sosyal hizmet, psikolojik danıĢmanlık ve rehberlik, psikoloji,
sosyoloji, çocuk geliĢimi, öğretmenlik ile aile ve tüketici bilimleri lisans programlarından
mezun olup merkezde çalıĢanları,‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (f) bendi aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―f) Hizmetin planlanması ve sunumunda hizmet bölgesinde bulunan 29/5/1986 tarihli ve
3294 sayılı Sosyal YardımlaĢma ve DayanıĢmayı TeĢvik Kanunu hükümlerine göre kurulan
sosyal yardımlaĢma ve dayanıĢma vakıfları ile diğer paydaĢ kurum ve kuruluĢlarla iĢbirliği
yapılır.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi
yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 9 uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―c) Evlat edinme, koruyucu aile ve sosyal ekonomik destek hizmetlerine iliĢkin karar
vermek.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 18 inci maddesinin baĢlığı ―Meslek elemanı‖ olarak
değiĢtirilmiĢ ve aynı Yönetmeliğe 18 inci maddeden sonra gelmek üzere aĢağıdaki madde
eklenmiĢtir.
―Sosyal çalıĢmacı
MADDE 18/A – (1) Sosyal çalıĢmacının 18 inci maddede belirtilenlerin yanında diğer
görevleri Ģunlardır:
a) Sosyal hizmet sunulacak birey, aile, topluluk ve topluma yönelik sorunları tespit
etmek, değerlendirmek ve ihtiyaç duyulan hizmetleri belirlemek.
b) Planlanan hizmetlere yönelik bilimsel yöntemlerde öngörülen müdahale tekniklerine
uygun mesleki çalıĢmalarda bulunmak.
c) Birey ve ailelerin desteklenmesi ve güçlendirilmesini sağlayacak mesleki
müdahaleler yapmak.
ç) Birey ve ailelere yönelik mesleki uygulamaları değerlendirmek, izleme çalıĢmalarını
yürütmek ve yeni hizmet modelleri önermek.
d) Birey ve aileler hakkında düzenlenen form ve raporlarla ilgili iĢ ve iĢlemleri
yapmak.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin geçici 1 inci maddesinin birinci fıkrasındaki ―baĢka
bir iĢleme gerek kalmaksızın‖ ibaresi ―kuruluĢ onayını müteakiben‖ olarak değiĢtirilmiĢ ve
aynı maddenin ikinci fıkrasında yer alan ―merkez tarafından‖ ibaresinden sonra gelmek üzere
―ek hizmet binası olarak‖ ibaresi eklenmiĢtir.
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin geçici 3 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢtir.
―GEÇĠCĠ MADDE 3 – (1) Ġl ve ilçelerde;
a) Kapatılan veya merkeze dönüĢtürülen kuruluĢların müdür ve müdür yardımcıları
hariç tüm personelinin atamaları,
b) Bakanlık il ve ilçe müdürlükleri ile gündüzlü ve yatılı kuruluĢlarda görev yapan
meslek elemanlarının ihtiyaca göre atama ve görevlendirilmeleri,
kuruluĢ onayını müteakiben merkezlere valilikçe yapılır.
(2) Meslek elemanları ihtiyaca göre diğer sosyal hizmet kuruluĢlarında
görevlendirilebilir.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
―Faaliyete geçmemiĢ merkezlerin bölgelerine hizmet sunumu
GEÇĠCĠ MADDE 4 – (1) Birden fazla merkez kurulacak illerde faaliyete geçmiĢ olan
merkezler, valilikçe yapılacak planlama doğrultusunda henüz faaliyete geçmemiĢ merkezlerin
bölgelerine de hizmet sunarlar.‖
MADDE 9 – Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 10 – Bu Yönetmelik hükümlerini Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı yürütür.
[R.G. 01 Ağustos 2013 – 28725 ]
—— • ——
Kültür ve Turizm Bakanlığından:
MĠLLĠ KÜTÜPHANE HĠZMETLERĠNDEN YARARLANILMASINDA
UYGULANACAK USUL VE ESASLAR HAKKINDA
YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 6/10/2010 tarihli ve 27721 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Milli Kütüphane
Hizmetlerinden Yararlanılmasında Uygulanacak Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmeliğin 11
inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―Kütüphanecilik hizmetinde kullanılan mekânlardan yararlanma
MADDE 11 – (1) Kütüphane ulusal ve dini bayramlar ile genel tatil günleri dıĢında hizmete
açıktır. Kütüphanenin hizmete açık olduğu günlere iliĢkin çalıĢma saatleri ile fotokopi ve
kafeterya hizmetlerine iliĢkin süreler Bakanlık tarafından belirlenir ve kullanıcılara duyurulur.
(2) Bir defada en çok üç materyal olmak üzere bir günde en çok altı materyal talebinde
bulunulabilen, akademik araĢtırma yapanlar ve akademisyenler için talep miktarının iki katına
kadar artırılabileceği mekanlar salon, bölüm ve hizmet alanları Ģunlardır;
a) Adnan Ötüken okuma salonu: Basma kitaplardan yararlanılır.
b) Dr. Müjgan Cunbur okuma salonu: Basma kitaplardan yararlanılır.
c) Süreli yayınlar okuma salonu: Gazete ve dergi gibi süreli yayınlardan yararlanılır. Süreli
yayınlar okuma salonunda ciltli gazetelerden fotokopi çekilemez, ancak mikrofilm bölümünde
ücreti karĢılığında kopyası alınır. Ayrıca, BaĢkanlığın izni ile uygun görülen alanda kullanıcı
tarafından fotoğraf makinesi veya kamera ile görüntü alınabilir. CiltlenmemiĢ durumda olan
gazete ve dergilerden ancak hafta içi mesai saatleri içerisinde yararlanılabilir. Elektronik
ortama veya mikrofilme aktarılmıĢ süreli yayınlar okuyucuya verilemez.
(3) Bir defada en çok kaç materyal talebinde bulunabileceği ve bir günde en çok kaç defa
talepte bulunabileceği, materyalin türüne ve niteliğine göre değiĢen salon ve bölümler aĢağıda
belirtilmektedir.
a) Ġbn-i Sina el yazması ve nadir eserler okuma salonu: Koleksiyonda bulunan el yazması,
nadir eserler ve Arap harfli Türkçe kitaplardan yararlanılır. Bu salondaki materyallerin
korunması hususunda görevlilerin uyarılarına uyulması zorunludur. Yazma eserlerden
çoğaltma yapılamaz, ancak mikrofilminden veya elektronik ortama aktarılmıĢ görüntülerinden
yararlanılabilir. Dijital ortama aktarılan, teknik iĢlemleri tamamlanmamıĢ veya yıpranmıĢ
kitap ve belgeler kullanıcıya verilemez.
b) DanıĢma kaynakları salonu: Koleksiyonda bulunan ansiklopedi, sözlük ve bibliyografya
gibi danıĢma kaynaklarından yararlanılır. Bu salondaki danıĢma kaynakları yalnızca salon
görevlisine kimlik bırakılmak suretiyle kütüphane içinde fotokopi çektirmek amacıyla salon
dıĢına çıkarılabilir.
c) Kitap dıĢı materyaller bölümü: Koleksiyonda bulunan disk, disket, CD, DVD, plak, atlas,
harita, pul, para, resim, fotoğraf, kupür, röprodüksiyon, el ilanı, figür, afiĢ ve kartpostal gibi
kitap dıĢı materyallerden yararlanılır. Tablo, figür, heykel ve tezhip türündeki materyallerden
yararlanmak veya koleksiyondaki kitap dıĢı materyalleri herhangi bir teknikle çoğaltmak,
kopyasını veya görüntü kaydını almak için BaĢkanlıktan yazılı izin almak gerekir.
ç) Müzik dinleme salonu: Bu salondan, ses ve görüntü kayıtlarını izleme ve dinleme amacıyla
yararlanılır.
d) KonuĢan kitaplık ve görme engelliler hizmet merkezi: Görme engelli kullanıcılar için
kütüphanedeki dijital kayıt stüdyosunda üretilen veya çeĢitli yollarla sağlanan sesli eserler
hizmete sunulur. Bu hizmetten yararlanmak için, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığınca
verilen görme engelli kimlik kartı veya tam teĢekküllü hastanelerden alınan görme engelli
olduğunu belgeleyen sağlık raporu ibraz edilmesi gerekir.
e) Atatürk belgeliği: Mustafa Kemal Atatürk ve Cumhuriyet tarihine dair materyal ve belgeler
hizmete sunulur.
f) Ġnteraktif salon: Abone olunan bilgi bankalarından, veri tabanlarından ve internetten
yararlanılan salondur.
g) Mikrofilm okuma salonu: Koleksiyonda bulunan mikrofilmlerden ve elektronik ortama
aktarılan yazma ve nadir eserler ile süreli yayınlara ait DVD'lerden yararlanılan bölümdür.
Ayrıca, ciltli gazetelerin elektronik ortamda görüntüleri alınabilir.
ğ) Çok amaçlı çalıĢma salonları: Akademisyenler ile BaĢkanlıktan izin alan kiĢi veya
grupların özel çalıĢma veya toplantı amacıyla yararlanabildikleri salonlardır.‖
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Kültür ve Turizm Bakanı yürütür.
[R.G. 01 Ağustos 2013 – 28725 ]
—— • ——
Sosyal Güvenlik Kurumundan:
SOSYAL GÜVENLĠK KURUMU SAĞLIK UYGULAMA TEBLĠĞĠNDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
MADDE 1 – 24/3/2013 tarihli ve 28597 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Sosyal
Güvenlik Kurumu Sağlık Uygulama Tebliğinin 1.9.1 numaralı maddesinin birinci fıkrası
aĢağıdaki Ģekilde düzenlenmiĢtir.
―(1) Ġlave ücret alınması uygulamasında;
a) Kurumla sözleĢmeli; vakıf üniversiteleri ile özel sağlık kurum ve kuruluĢları; SUT ve
eklerinde yer alan sağlık hizmetleri iĢlem bedellerinin tamamı üzerinden Kurumca belirlenen
oranı geçmemek kaydıyla Kuruma fatura edilebilen tutarlar esas alınarak kiĢilerden ilave ücret
alabilir.
b) Yükseköğretim kurumlarına ait sağlık hizmeti sunucularında (vakıf üniversiteleri
hariç) öğretim üyeleri tarafından mesai saatleri dıĢında bizzat verilen sağlık hizmetleri için
poliklinik muayenelerinde bir katını, diğer hizmetlerde yüzde ellisini geçmemek üzere,
Kuruma fatura edilebilen tutarlar esas alınarak kiĢilerden ilave ücret alınabilir. Ancak alınacak
ilave ücret bir defada asgari ücretin iki katını geçemez.
c) SUT eki EK-2/B, EK-2/C, EK-2/Ç listelerinde yer alan iĢlemlerin bedellerine ilave
olarak Kuruma ayrıca faturalandırılabilen tıbbi malzeme ve ilaçlar ile SUT eki EK-2/A
Listesindeki tutarlara dahil olan iĢlemler için ayrıca ilave ücret alınamaz.‖
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 1.9.3 numaralı maddesinin birinci fıkrasının ilk cümlesi
aĢağıdaki Ģekilde düzenlenmiĢtir.
―AĢağıda belirtilen sağlık hizmetleri için (Yükseköğretim kurumlarına ait sağlık hizmeti
sunucularında (vakıf üniversiteleri hariç) öğretim üyesi tarafından SUT’un 2.1.1 numaralı
maddesi kapsamında verilen sağlık hizmetleri hariç) hiçbir ilave ücret alınamaz.‖
MADDE 3 – Aynı Tebliğin 2.2.1.B-1 numaralı maddesinin on ikinci fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde düzenlenmiĢtir.
―(12) Ayaktan baĢvurularda özel sağlık hizmeti sunucuları için günlük muayene sınırı
acil servis/polikliniğe baĢvurular hariç olmak üzere, sağlık hizmeti sunucusundaki sözleĢme
kapsamında çalıĢan hekimlerin çalıĢma saatlerinin 6 ile çarpılması ile bulunur. Her bir hekim
için günlük muayene sayısı her halükarda 60’ı geçemez. Ancak göz hastalıkları branĢında
günlük muayene sınırı çalıĢma saatlerinin 4 ile çarpılması ile bulunur. Her bir göz hastalıkları
uzman hekimi için günlük muayene sayısı her halükarda 40’ı geçemez. SUT eki EK-2/B
Listesindeki 617340, 617341, 617342 kodlu iĢlemler ile EK-2/C Listesindeki P617340,
P617341, P617342 kodlu iĢlemlerin yapılması halinde her bir iĢlem için hekim çalıĢma
saatinden 30 dakika düĢülerek yeni günlük muayene sayısı hesaplanır. Özel sağlık hizmeti
sunucuları her bir hekim için ayrı ayrı olmak üzere bu sınırlarda muayene fatura edebilir. Bu
sınırlar aĢıldıktan sonra kabul edilen hastalar için yapılan iĢlemler Kuruma
faturalandırılamaz.‖
MADDE 4 – Aynı Tebliğin 2.2.1.B-2 numaralı maddesinin ikinci fıkrasına aĢağıdaki
bent eklenmiĢtir.
―ğ) Alkol, madde bağımlılığı tedavisi,‖
MADDE 5 – Aynı Tebliğin 2.4.1 numaralı maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki
Ģekilde düzenlenmiĢtir.
―(4) 18 yaĢını doldurmuĢ kiĢilerin ortodontik diĢ tedavilerine iliĢkin giderler Kurumca
ödenmez. Ancak 18 yaĢını doldurmuĢ kiĢinin ortodontik diĢ tedavisi 5510 sayılı Kanunun
genel sağlık sigortasına iliĢkin hükümlerinin yürürlük tarihi öncesinde baĢlamıĢ ve devam
ediyor ise söz konusu tedavi bedelleri karĢılanır. Sınıf I, II, III ve ortognatik cerrahide
uygulanan ortodontik tedaviler; SUT eki EK-2/Ç Listesindeki ―7.1 Tanıya dayalı ortodontik
tedavi iĢlemleri‖ bölümünde yer alan iĢlem kodları üzerinden Kurumca karĢılanır. Kurumca
ortodontik tedavi bedellerinin ödemesi; ―BaĢlangıç aĢaması (hastanın ortodontik tedavi
planlamasının yapılarak, tedaviye ve tedavi mekaniklerinin uygulanmaya baĢlanması) ―Tedavi
aĢaması (uygulanan mekanikler sonrasında planlanan sonuçların alınmaya baĢlandığı veya
belirli bir aĢamaya gelmesi)‖ ve ―PekiĢtirme aĢaması (tedavinin tamamlanması) ‖ olmak üzere
üç aĢamada yapılır. Adı geçen aĢamaların tamamlandığının gösterilmesi ve belgelenmesi
halinde her bir aĢama için iĢlem bedelinin 1/3’ü ödenir. ―BaĢlangıç aĢaması‖ ile ―Tedavi
aĢaması‖ arasında en az 6 ay, ―Tedavi aĢaması‖ ile ―PekiĢtirme aĢaması‖ arasında en az 4 ay
süre bulunması gerekir.‖
MADDE 6 – Aynı Tebliğin 2.4.4.G-2 numaralı maddesinin birinci fıkrasının ilk
cümlesi aĢağıdaki Ģekilde düzenlenmiĢtir.
―SUT eki EK-2/B Listesinde ―9.C Moleküler tetkikler‖ baĢlığı altında yer alan moleküler
tetkik bedelleri; sadece sözleĢmeli/protokollü üçüncü basamak sağlık hizmeti sunucuları ile
bünyesinde Genetik Tanı Merkezi ruhsatı/geçici çalıĢma izin belgesine sahip laboratuvarı
bulunan ikinci basamak sağlık hizmeti sunucuları tarafından faturalandırılır.‖
MADDE 7 – Aynı Tebliğin 2.4.4.I numaralı maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ ve aĢağıdaki üçüncü fıkra eklenmiĢtir.
―(2) SUT eki EK-2/C Listesindeki ―P617340‖ kodlu iĢlem, üçüncü basamak sağlık
hizmeti sunucularınca iĢlem puanına %25 ilave edilerek faturalandırılır.
(3) SUT eki EK-2/B Listesindeki ―617340‖, ―617341‖, ―617342‖ kodlu, EK-2/C
Listesindeki ―P617340‖, ―P617341‖, ―P617342‖ kodlu iĢlemlerin yapılması halinde, iĢlem
tarihinden itibaren 6 (altı) ay içinde aynı sağlık hizmeti sunucusunda ―P617410‖ kodlu Lazer
kapsülotomi-sineĢiotomi iĢleminin de yapılması durumunda; ―P617410‖ kodlu iĢlemin bedeli
Kurumca karĢılanmaz. SUT eki EK-2/B Listesindeki ―617340‖, ―617341‖, ―617342‖ kodlu,
EK-2/C Listesindeki ―P617340‖, ―P617341‖, ―P617342‖ iĢlemlerin yapılması halinde iĢlem
tarihinden itibaren 6 (altı) ay içinde baĢka bir sağlık hizmeti sunucusunda P617410 Lazer
kapsülotomi-sineĢiotomi iĢlemi yapılması durumunda ise ―P617410‖ kodlu iĢlem bedeli
Kurumca karĢılanır ve SUT eki EK-2/B Listesindeki ―617340‖, ―617341‖, ―617342‖ kodlu,
EK-2/C Listesindeki ―P617340‖, ―P617341‖, ―P617342‖ kodlu iĢlemleri yapan sağlık hizmeti
sunucusundan ―P617410‖ kodlu iĢlem bedeli mahsup edilir.‖
MADDE 8 – Aynı Tebliğin ―Yatarak tedavilerde kullanılan tıbbi malzemeler‖ baĢlıklı
3.1.3. numaralı maddesinin birinci fıkrasına aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir.
―j) Hematoloji Onkoloji BranĢına Ait Tıbbi Malzemeler (EK-3/O),
k) Nefroloji BranĢına Ait Tıbbi Malzemeler (EK-3/P),‖
MADDE 9 – Aynı Tebliğin, ―Yatarak tedavilerde kullanılan tıbbi malzemeler‖ baĢlıklı
3.1.3. numaralı maddesinin ikinci fıkrasına aĢağıdaki bentler eklenmiĢtir.
―i) Hematoloji Onkoloji BranĢına Ait Tıbbi Malzemeler (EK-3/O),
j) Nefroloji BranĢına Ait Tıbbi Malzemeler (EK-3/P),‖
MADDE 10 – Aynı Tebliğin 4.3 numaralı maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) Kurum sağlık yardımlarından yararlandırılan kiĢiler için gerekli görülen ve yurt
içinden sağlanması mümkün olmayan ilaçların, yurt içinde bulunmadığı ve kullanılmasının
zorunlu olduğu Sağlık Bakanlığı tarafından onaylanarak ilaç teminine izin verildiği takdirde
yurt dıĢından temini mümkündür. Bu amaçla, Türk Eczacıları Birliği (TEB) ile Kurum
arasında protokol yürürlüktedir. Mevzuat değiĢikliği yapılarak Sağlık Bakanlığınca
yetkilendirilmiĢ diğer taraflarla da protokol yapılabilir.‖
MADDE 11 – Aynı Tebliğin 5.2.1 numaralı maddesinin ikinci fıkrasının ilk cümlesi
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve dördüncü fıkrası çıkarılmıĢtır.
―(2) Ancak, Kurumca örneklemeye dâhil edilmeksizin (Trafik kazası hariç) tamamı
inceleneceğinden;‖
MADDE 12 – Aynı Tebliğin 6.3.1 numaralı maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
düzenlenmiĢtir.
―(2) 9/11/2012 tarihinden önce alınan sevke istinaden uygulanan ortodontik ve diğer
tedaviler 2010/41 nolu Genelgeye göre sonuçlandırılır.‖
MADDE 13 – Aynı Tebliğ eki ―Ġstisnai sağlık hizmetleri listesi‖ne (EK-1/C) ―P617342
kodlu Femtosaniye lazer ile katarakt cerrahisi‖ iĢlemi eklenmiĢtir.
MADDE 14 – Aynı Tebliğ eki ―Hizmet BaĢı ĠĢlem Puan Listesi‖nden (EK-2/B)
607.680 ve 605.950 kodlu iĢlemler yürürlükten kaldırılımıĢtır.
MADDE 15 – Aynı Tebliğ eki ―Hizmet BaĢı ĠĢlem Puan Listesi‖nde (EK-2/B) yapılan
değiĢiklikler ekteki (1) numaralı listede belirtilmiĢtir.
MADDE 16 – Aynı Tebliğ eki ―Tanıya Dayalı ĠĢlem Puan Listesi‖nden (EK-2/C)
P607680 ve P605950 kodlu iĢlemler yürürlükten kaldırılımıĢtır.
MADDE 17 – Aynı Tebliğ eki ―Tanıya Dayalı ĠĢlem Puan Listesi‖nde (EK-2/C)
yapılan değiĢiklikler ekteki (2) numaralı listede belirtilmiĢtir.
MADDE 18 – Aynı Tebliğ eki ―Tanıya Dayalı Ortodontik Tedavi Kontrol Formu‖nun
(EK-2/Ç-3) ―Tanıya Dayalı Ortodontik Tedavi‖ baĢlıklı bölümünde yer alan BaĢlangıç
aĢaması aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―BaĢlangıç aĢaması: Hastanın ortodontik tedavi planlamasının yapılarak, tedaviye ve
tedavi mekaniklerinin uygulanmaya baĢlandığının gösterilmesi ve belgelenmesidir.‖
MADDE 19 – Aynı Tebliğin ―BĠRDEN FAZLA BRANġTA KULLANILAN TIBBĠ
MALZEMELER (EK-3/A)‖ listesinde aĢağıdaki değiĢiklikler yapılmıĢtır.
a) ―BĠOPSĠ ĠĞNESĠ, HER TÜRLÜ‖ baĢlığından sonra gelmek üzere aĢağıdaki satırlar
eklenmiĢtir.
301.410 ĠĞNE, KEMĠK ĠLĠĞĠ ASPĠRASYON VE BĠYOPSĠ
301.480 SET, KEMĠK ĠLĠĞĠ TOPLAMA
17,95
138,00
b) ―301.760‖ SUT Kodlu ―MANOMETRE CVP‖ adlı tıbbi malzemeden sonra gelmek
üzere aĢağıdaki satırlar eklenmiĢtir.
ĠNTRAVENÖZ KANÜLLER
302.210 KANÜL I.V. NO:14-22
302.220 KANÜL I.V. NO:24-26
302.230 KAPALI DEVRE KORUMALI ĠNTRAVENÖZ KANÜL
0,27
0,50
1,68
MADDE 20 – Aynı Tebliğin ―DĠĞER PROTEZ ORTEZLER (EK-3/C-3)‖ listesinde
aĢağıdaki değiĢiklikler yapılmıĢtır.
a) ―DO1010‖ SUT kodlu ―OKSĠJEN TÜPÜ VE MANOMETRESĠ‖ adlı tıbbi
malzemeden sonra gelmek üzere aĢağıdaki satır eklenmiĢtir.
TAġINABĠLĠR (PORTABLE)
OKSĠJEN KONSANTRATÖRÜ
DO1071 (5 KG ALTINDA, ġARJLI VE
YEDEK BATARYA ĠLE
BĠRLĠKTE)
10 yıl
6.000,00
b) ―DO1016‖ SUT kodlu ―ADAPTĠF BASINÇ DESTEKLĠ SERVO VENTĠLASYON
(ASV) CĠHAZI‖ adlı tıbbi malzemenin fiyatı 7.500 (YedibinbeĢyüz) TL olarak
MADDE 21 – Aynı Tebliğin ―BEYĠN CERRAHĠSĠ BRANġI KRANĠAL CERRAHĠSĠ
ALAN GRUBUNA AĠT TIBBĠ MALZEMELER (EK-3/E2)‖ ekteki ―Liste 3‖ de yer aldığı
Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
MADDE 22 – Aynı Tebliğin ―GÖZ SAĞLIĞI VE HASTALIKLARI BRANġINA AĠT
TIBBĠ MALZEMELER (EK-3/G)‖ ekteki ―Liste 4‖ de yer aldığı Ģekilde yeniden
düzenlenmiĢtir.
MADDE 23 – Aynı Tebliğin ―KARDĠYOLOJĠ BRANġINA AĠT TIBBĠ
MALZEMELER (EK-3/H)‖ ekteki ―Liste 5‖ de yer aldığı Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
MADDE 24 – Aynı Tebliğin ―KALP DAMAR CERRAHĠSĠ BRANġINA AĠT TIBBĠ
MALZEMELER (EK-3/I)‖ ekteki ―Liste 6‖ da yer aldığı Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
MADDE 25 – Aynı Tebliğin ―KULAK BURUN BOĞAZ BRANġINA AĠT TIBBĠ
MALZEMELER (EK-3/J)‖ ekteki ―Liste 7‖ de yer aldığı Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
MADDE 26 – Aynı Tebliğin ―KADIN HASTALIKLARI VE DOĞUM BRANġINA
AĠT TIBBĠ MALZEMELER (EK-3/K)‖ ekteki ―Liste 8‖ da yer aldığı Ģekilde yeniden
düzenlenmiĢtir.
MADDE 27 – Aynı Tebliğin ―ÜROLOJĠ BRANġINA AĠT TIBBĠ MALZEMELER
(EK-3/L)‖ ekteki ―Liste 9‖ da yer aldığı Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
MADDE
28
–
Aynı
Tebliğin
―RADYOLOJĠ
BRANġI
VE
ENDOVASKÜLER/NONVASKÜLER
GĠRĠġĠMSEL
ĠġLEMLERE
AĠT
TIBBĠ
MALZEMELER (EK-3/M)‖ ekteki ―Liste 10‖da yer aldığı Ģekilde yeniden düzenlenmiĢtir.
MADDE 29 – Aynı Tebliğe ―HEMATOLOJĠ ONKOLOJĠ BRANġINA AĠT TIBBĠ
MALZEMELER (EK-3/O)‖ ekteki ―Liste 11‖ de yer aldığı Ģekilde eklenmiĢtir.
MADDE 30 – Aynı Tebliğe ―NEFROLOJĠ BRANġINA AĠT TIBBĠ MALZEMELER
(EK-3/P)‖ ekteki ―Liste 12‖ de yer aldığı Ģekilde eklenmiĢtir.
MADDE 31 – Bu Tebliğin;
a) 6 ncı maddesi 1/5/2013 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde,
b) 9 uncu maddesi 1/1/2014 tarihinde,
c) diğer hükümleri yayımı tarihinde,
yürürlüğe girer.
MADDE 32 – Bu Tebliğ hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu BaĢkanı yürütür.
Ekleri için tıklayınız.
[R.G. 01 Ağustos 2013 – 28725 ]
—— • ——
Sosyal Güvenlik Kurumundan:
SAĞLIK HĠZMETLERĠ FĠYATLANDIRMA KOMĠSYONU KARARI
AĢağıda yer alan 2 (iki) kalem ilacın yürürlükte bulunan Sağlık Uygulama Tebliğinin
―6.4.1 Uygulanacak Ġndirim Oranları‖ baĢlıklı maddesine göre uygulanan %7.5 veya %8.5
ilave iskontodan muaf tutulmasına ve kararın yayımlandığı Resmî Gazete tarihinden itibaren
uygulanmasına karar verilmiĢtir.
Kamu
Numarası
A02695
ĠLAÇ ADI
ENDOXAN 50 MG 50
8699556120014
DRAJE
BARKOD
%7,5-%8,5
Ġlave
Ġskontodan
Muaf
Tutulması
Halinde
ORĠJĠNAL/
Uygulanacak
JENERĠK/
Kamu
YĠRMĠ
Kurum
YILLIK
ĠSKONTO
Ġskontosu
YĠRMĠ YIL
28,00%
20,50%
A13711
BLEMISIN 15 MG
8699828790280 LIYOFILIZE
TOZ ICEREN FLAKON
YĠRMĠ YIL
28,00%
20,50%
[R.G. 01 Ağustos 2013 – 28725 ]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
Ekli ―Devlet Cenaze Törenleri Yönetmeliğinde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Yönetmelik‖in yürürlüğe konulması; DıĢiĢleri Bakanlığının 26/6/2013 tarihli ve 580777 sayılı
yazısı üzerine, Bakanlar Kurulu’nca 8/7/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Gençlik ve Spor BakanıGıda,
Tarım
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı
M. ġĠMġEK
Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
Sağlık Bakanı
B. YILDIRIM
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
DEVLET CENAZE TÖRENLERĠ YÖNETMELĠĞĠNDE
ve
MADDE 1 – 26/6/2006 tarihli ve 2006/11187 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile
yürürlüğe konulan Devlet Cenaze Törenleri Yönetmeliğinin 4 üncü maddesi aĢağıdaki Ģekilde
―MADDE 4 – (1) Görevde iken veya görevden ayrıldıktan sonra vefat eden
CumhurbaĢkanı için Ulusal Cenaze Töreni düzenlenir.
(2) Ulusal Cenaze Törenine, muhafız alayı tören taburu ve askeri bando katılır. Cenaze,
araçla çekilen bir top arabası üzerinde taĢınır.
(3) Ulusal Cenaze Töreninin programı, DıĢiĢleri Bakanlığı Protokol Genel Müdürü
baĢkanlığında, CumhurbaĢkanlığı Genel Sekreterliği, Türkiye Büyük Millet Meclisi Genel
Sekreterliği, BaĢbakanlık, Genelkurmay BaĢkanlığı, Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığı, ĠçiĢleri
Bakanlığı, Ankara Valiliği, Ankara Garnizon Komutanlığı ve Ankara BüyükĢehir Belediye
BaĢkanlığı temsilcilerinden oluĢan bir heyet tarafından kararlaĢtırılır.
(4) Ulusal Cenaze Töreni Ankara'da gerçekleĢtirilir. Cenaze Ankara dıĢında bir yerde
defnedilecek ise, burada alınacak düzene iliĢkin program, DıĢiĢleri Bakanlığı Protokol Genel
Müdürü baĢkanlığında, o ilin valiliği ve garnizon komutanlığı ile büyükĢehir belediye
baĢkanlığı/belediye baĢkanlığı yetkililerinden oluĢan bir heyet tarafından belirlenir.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 5 – (1) Görevde iken veya görevden ayrıldıktan sonra vefat eden Türkiye
Büyük Millet Meclisi BaĢkanı ve BaĢbakan ile vefatları üzerine Bakanlar Kurulunca cenaze
töreni düzenlenmesi kararlaĢtırılan kiĢiler için Resmi Cenaze Töreni düzenlenir.
(2) Görevde iken vefat eden Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanı ve BaĢbakan için
düzenlenen Törene bir tabur ve askeri bando katılır. Cenaze, araçla çekilen bir top arabası
üzerinde taĢınır.
(3) Görevden ayrıldıktan sonra vefat eden Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanı ve
BaĢbakan ile vefatları üzerine Bakanlar Kurulunca cenaze töreni düzenlenmesi kararlaĢtırılan
kiĢiler için düzenlenen Törene bir bölük ve askeri bando katılır. Cenaze, araçla çekilen bir top
arabası üzerinde taĢınır.
(4) Resmi Cenaze Töreni Ankara'da gerçekleĢtirilir. Resmi Cenaze Töreninin programı,
DıĢiĢleri Bakanlığı Protokol Genel Müdürü baĢkanlığında, Türkiye Büyük Millet Meclisi
Genel Sekreterliği, BaĢbakanlık, Genelkurmay BaĢkanlığı, Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığı, ĠçiĢleri
Bakanlığı, Ankara Valiliği, Ankara Garnizon Komutanlığı ve Ankara BüyükĢehir Belediye
BaĢkanlığı temsilcilerinden oluĢan bir heyet tarafından kararlaĢtırılır.
(5) 2 nci maddenin ikinci fıkrasında belirtilenlerin talebi üzerine Resmi Cenaze Töreni
Ankara dıĢında da yapılabilir. Bu durumda Resmi Cenaze Töreninin programı, DıĢiĢleri
Bakanlığı Protokol Genel Müdürü baĢkanlığında, o ilin valiliği ve garnizon komutanlığı ile
büyükĢehir belediye baĢkanlığı/belediye baĢkanlığı temsilcilerinden oluĢan bir heyet
tarafından belirlenir.‖
MADDE 4 – Bu Yönetmelik hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
2/12/2006
26364
[R.G. 02 Ağustos 2013 – 28726 ]
—— • ——
Millî Eğitim Bakanlığından:
MĠLLÎ EĞĠTĠM BAKANLIĞI ÖZEL ÖĞRETĠM KURUMLARI
YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 20/3/2012 tarihli ve 28239 sayılı Resmî Gazete’ de yayımlanan Millî
Eğitim Bakanlığı Özel Öğretim Kurumları Yönetmeliğinin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının
(ğ) ve (i) bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki dördüncü fıkra
eklenmiĢtir.
―ğ) Yönetici çalıĢma izin teklifi ve kurum öğretime baĢlamadan önce nitelikleri de
belirtilen gerekli tüm personele iliĢkin çalıĢma izin tekliflerinin yapılacağına dair kurucunun
yazılı beyanı. Ayrıca Anadolu sağlık meslek lisesi açacakların ise her bölüm için bir asıl
görevli aylık ücretli alan/dal dersleri öğretmeninin çalıĢma izin teklifleri.‖
―i) Anadolu sağlık meslek lisesi açacakların, öğrencilerinin beceri eğitimi/staj
çalıĢması/yaz uygulamalarını yapabilecekleri; okulla aynı il sınırları içerisinde, okula uzaklığı
30 km’yi geçmeyen, en az 50 yatak kapasiteli ve okulun alan ve dallarına esas teĢkil eden
meslek gruplarına göre görevli sağlık personeli sayılarının da belirtildiği hastane/hastanelerle
yapacakları, en az 10 yıl süreli ve il sağlık müdürlüğünce onaylı protokol.‖
―(4) Gerçek ve tüzel kiĢiler tarafından Kanun kapsamında belirtilen faaliyetlerin Kanuna
göre yetkili makamlardan kurum açma izni alınmadan yapıldığının Bakanlıkça/valilikçe
tespiti hâlinde söz konusu yerler valilikçe kapatılır.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (ç)
bentlerinde geçen ―özürlü‖ ibareleri ―engelli‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 25 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (4)
ve (6) numaralı alt bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―4) Özel eğitim okullarında kontenjana bakılmaksızın, ilkokul ve ortaokullarda öğrenci
sayısı 250 ve daha fazla, ortaöğretim okullarında öğrenci sayısı 150 ve daha fazla olanlara
rehber öğretmen,‖
―6) Ders saati ücretli olarak uzman öğretici ve ayrıca ölçme ve değerlendirme servisi
elemanı, yatılı okullarda belletmen, usta öğretici ve diğer personel ise isteğe bağlı olarak‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 26 ncı maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(4) Okullarda görevli yönetici ve öğretmenler ile ders saati ücretli olarak
görevlendirilen uzman öğreticiler dengi resmî okul öğretmenlerinin okutmakla yükümlü
bulundukları ders saati sayısı kadar ders okutabilirler. Okul öncesi eğitim kurumlarından
derslik sayısı üçten az olan okullarda okul öncesi öğretmenliğine kaynak teĢkil eden
fakültelerden mezun olan okul müdürü tam gün ders okutabilir.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 29 uncu maddesinin birinci fıkrasının (ç) bendinin (1)
numaralı alt bendi ile ikinci ve üçüncü fıkraları aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―1) Lisans mezunu olduğuna iliĢkin belge ile Bakanlıkça kabul edilen alanında
düzenlenmiĢ belge/sertifikasının Türkçe tercümesiyle aslının noter onaylı örnekleri,‖
―(2) Ön izin belgesi için istenen belgeler, kurum yetkilisince millî eğitim müdürlüğüne
gönderilir. Valiliklerce Ģartları taĢıdığı anlaĢılanların beĢ iĢ günü içerisinde ön izin talepleri
Bakanlığa gönderilir. Bakanlıkça Ģartları taĢıyanlara beĢ iĢ günü içinde ön izin belgesi
düzenlenerek ilgili valiliklere gönderilir. Ancak, yabancı uyruklu eğitim personeline ait
diploma veya diploma yerine geçen belgeler, Genel Müdürlükçe Yükseköğretim Kuruluna
gönderilerek ilgilinin mezun olduğu yükseköğretim kurumunun tanınıp tanınmadığı
konusunda bilgi istenir. Genel Müdürlükçe gerek görülmesi hâlinde diploma veya diploma
yerine geçen belgelerin denkliğine iliĢkin Yükseköğretim Kurulundan alınmıĢ belge istenir.‖
―(3) Yabancı uyruklu eğitim personelinin diplomasına sahip olduğu yükseköğretim
kurumunun, Yükseköğretim Kurulu tarafından tanınmadığının bildirilmesi durumunda,
Bakanlık, çalıĢma izninin iptali için durumu ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına bildirir.
Ayrıca gereği ilgili valilikten istenir.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 30 uncu maddesinin birinci fıkrasının (b) bendi
yürürlükten kaldırılmıĢ ve (c) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―c) Özel okullarda; öğretmenlik yapma koĢullarını taĢıyıp resmî veya özel öğretim
kurumlarında en az iki yıl asıl görevli olarak öğretmenlik yapmıĢ olmak.‖
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin 38 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 38 – (1) Kurumlarca ihtiyaç duyulan alanlarda, dersin özelliğine göre uzman
öğretici ve usta öğretici görevlendirilebilir.
(2) Okul öncesi eğitim kurumlarında görevlendirilen usta öğreticiler ile tüm okullarda
ders saati ücretli olarak görevlendirilen uzman öğreticiler hariç okullarda görevlendirilen usta
öğreticiler dersin öğretmeniyle birlikte haftada 30 saate kadar derse girebilirler.
(3) Ulusal ve uluslararası sanat ve spor alanında baĢarılarıyla tanınmıĢ olanlardan
valilikçe uygun görülmesi hâlinde özel öğretim kurumlarında, usta öğretici olarak
görevlendirileceklerde öğrenim Ģartı aranmaz.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin 43 üncü maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(3) Okullarda yöneticilik, eğitim ve öğretim hizmeti yapanlara, kıdemlerine göre
(emekliler hariç) dengi resmî okullarda ödenen aylık ile sosyal yardım kapsamındaki ek
ödeme tutarlarından az ücret verilemez.‖
MADDE 9 – Aynı Yönetmeliğin 48 inci maddesinin birinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(1) Okullarda sınıf mevcutları; okul öncesi eğitimde 20, Anadolu sağlık meslek
liselerinde 24, fen ve sosyal bilimler liselerinde 26, diğer okullarda ise 30 dan fazla olamaz.‖
MADDE 10 – Aynı Yönetmeliğin 51 inci maddesinin ikinci fıkrasına aĢağıdaki (c)
bendi eklenmiĢtir.
―c) Özel Anadolu sağlık meslek liselerinin her sınıf düzeyindeki öğrenci sayısı, bu
Yönetmeliğin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının (i) bendinde belirtilen protokolde yer alan
hastanede görevli meslek gruplarına göre sağlık personeli sayılarının yarısını geçemez.
Ayrıca, her asıl görevli aylık ücretli alan/dal dersleri öğretmeni için en fazla iki Ģubeye
öğrenci kaydı yapılabilir.‖
MADDE 11 – Aynı Yönetmeliğe aĢağıdaki geçici madde eklenmiĢtir.
―Mevcut özel Anadolu sağlık meslek liseleri
GEÇĠCĠ MADDE 4 – (1) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce kurum açma
izni ile iĢ yeri açma ve çalıĢma ruhsatı alan özel Anadolu sağlık meslek liseleri:
a) Hastane/hastanelerle bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının (i) bendinde
belirtilen Ģartlara uygun yeni protokol yaparak Genel Müdürlüğe gönderilmek üzere valiliğe
teslim ederler.
b) Bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinin ikinci fıkrasının (ğ) bendinde belirtilen sayıda
asıl görevli aylık ücretli alan/dal dersleri öğretmeninin teklifini yaparak valilikten çalıĢma
izinlerinin düzenlenmesini sağlar.
(2) Birinci fıkranın (a) ve (b) bentlerinde belirtilen Ģartların yerine getirildiğine
Bakanlıkça karar verilene kadar özel Anadolu sağlık meslek liselerine yeni öğrenci kaydı ve
nakli yapılmaz.‖
MADDE 12 – Aynı Yönetmeliğin Eki Özel Öğretim Kurumlarında Ücretsiz Okuyacak
Öğrenci ve Kursiyer Formu (EK-7) ve Özel Öğretim Kurumlarında Ücretsiz Okuyacak
Öğrenci ve Kursiyer BaĢvuruları Değerlendirme Formunda (EK-8) geçen ―ÖZÜR‖ ibaresi
―ENGEL‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 14 – Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Eğitim Bakanı yürütür.
[R.G. 02 Ağustos 2013 – 28726 ]
—— • ——
UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığından:
DENĠZCĠLĠK KOORDĠNASYON KOMĠSYONU YÖNETMELĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak ve Tanımlar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, denizcilik iĢ ve hizmetlerine yönelik faaliyet
gösteren kurum ve kuruluĢlar arasındaki müĢterek konularda, eĢ güdüm tesis etmek ve ulusal
denizcilik politikasına uygun olarak deniz kirliliği, seyir emniyeti, denizde güvenlik, can ve
mal emniyeti ve deniz turizmi faaliyetleri ile denizcilik iĢ ve hizmetlerinin teknik, ekonomik
ve hukuki boyutlarına iliĢkin uluslararası kuruluĢlar tarafından yapılan çalıĢmaların etkili ve
verimli bir Ģekilde izlenmesi, uluslararası geliĢmelerin ve programların denizcilik sektörüne
yansıtılması, bu çalıĢmaların takip edilmesi ve bu kapsamda koordinasyon sağlanması için
Denizcilik Koordinasyon Komisyonunun oluĢturulmasıdır.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, Denizcilik Koordinasyon Komisyonunun kuruluĢuna,
iĢleyiĢine ve koordinasyonuna iliĢkin esasları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 26/9/2011 tarihli ve 655 sayılı UlaĢtırma, Denizcilik
ve HaberleĢme Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnamenin 2 nci maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
MADDE 4 – (1) Bu Yönetmelikte geçen;
a) Bakanlık: UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığını,
b) Komisyon: Denizcilik Koordinasyon Komisyonunu,
c) Komite: Komisyon kararı ile kurulan ihtisas komitelerini,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Komisyon ve Komiteler
Komisyonun oluĢumu, görev ve yetkileri
MADDE 5 – (1) Komisyon, Bakanlık MüsteĢarı veya Bakanlık MüsteĢarının
bulunmaması halinde en az MüsteĢar Yardımcısı düzeyindeki bir yetkilinin baĢkanlığında;
Avrupa Birliği Bakanlığı, Çevre ve ġehircilik Bakanlığı, DıĢiĢleri Bakanlığı, Enerji ve Tabii
Kaynaklar Bakanlığı, Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Gümrük ve Ticaret Bakanlığı,
ĠçiĢleri Bakanlığı, Kalkınma Bakanlığı, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Deniz Kuvvetleri
Komutanlığı, Sahil Güvenlik Komutanlığı, Seyir Hidrografi ve OĢinografi Dairesi BaĢkanlığı,
denizcilik fakültelerini temsilen Yükseköğretim Kurulu, Hazine MüsteĢarlığı, Bilgi
Teknolojileri ve ĠletiĢim Kurumu, Ġstanbul ve Marmara, Ege, Akdeniz, Karadeniz Bölgeleri
Deniz Ticaret Odası, Mersin Deniz Ticaret Odası ve Bakanlık ana hizmet birimleri olan Deniz
ve Ġçsular Düzenleme Genel Müdürlüğü, Deniz Ticareti Genel Müdürlüğü, Tehlikeli Mal ve
Kombine TaĢımacılık Düzenleme Genel Müdürlüğü, Tersaneler ve Kıyı Yapıları Genel
Müdürlüğü, DıĢ ĠliĢkiler ve Avrupa Birliği Genel Müdürlüğü tarafından görevlendirilecek
karar alma yetkisini haiz en az genel müdür yardımcısı veya muadili birer yetkiliden oluĢur.
(2) Gemi ĠnĢa Sanayicileri Birliği, Türk Uzakyol Gemi Kaptanları Derneği, Türk
Kılavuz Kaptanlar Derneği, Gemi Mühendisleri Odası, Gemi Makineleri ĠĢletme
Mühendisleri Odası ve Türkiye Liman ĠĢletmecileri Derneği gözlemci statüsünde
Komisyonda temsil edilebilir. Ancak söz konusu temsilciler, oy hakkı olmaksızın kendi görev
ve faaliyet alanlarına giren konuların görüĢüldüğü komisyon toplantılarına katılabilir ve görüĢ
bildirebilir.
(3) Komisyon, 1 inci maddede sayılan amaçlar kapsamında, ulusal denizcilik
politikasının uygulanmasına yönelik kurumlar arası eĢ güdümün sağlanması ve gerektiğinde
ihtiyaç duyulan konularda müĢterek çalıĢmaların yapılmasından, uluslararası kuruluĢlar
tarafından sürdürülen çalıĢmaların etkili ve verimli bir Ģekilde izlenmesinden ve bu
çalıĢmaların DıĢiĢleri Bakanlığı ve gerektiğinde diğer ilgili kurum ve kuruluĢlarla eĢgüdüm
halinde sevk ve idaresinden sorumludur.
(4) Komisyonun sekretarya hizmetleri Bakanlık tarafından yürütülür.
(5) Komisyon, bu maddede belirtilen kamu ve özel hukuk tüzel kiĢilerinden bilgi
istemek ve ilgili temsilcileri çağırıp bilgi almak yetkisine sahiptir. Bu istekler gecikmeksizin
yerine getirilir.
Komisyon toplantıları ve karar
MADDE 6 – (1) Komisyon olağan toplantısı, dört ayda bir defa yapılır. Komisyon,
Sekretaryanın çağrısı üzerine üye tam sayısının salt çoğunluğu ile toplanır ve mutabakat ile
karar verir. Belirtilen karar yeter sayısının oluĢmaması halinde toplantıya katılanların salt
çoğunluğu ile karar alınır.
(2) Komisyon gündemi, kurul üyelerinin teklifleri de dikkate alınarak Bakanlıkça
belirlenir ve toplantı tarihinden on beĢ gün önce Sekretarya tarafından 5 inci maddede
belirtilen kamu ve özel hukuk tüzel kiĢilerine bildirilir.
(3) Bakanlıkça gerek görülmesi halinde, Sekretaryanın toplantı tarihinden on beĢ gün
önce gündem maddelerini ve toplantı zamanını bildirmesi koĢulu ile Komisyon olağanüstü
toplanabilir. Bu toplantılarda, gündemde yer almayan konular görüĢülmez. Olağanüstü
toplantı ve karar nisabı, birinci fıkra hükümlerine tabidir.
(4) Toplantı sonucunda oluĢturulan rapor, 5 inci maddede belirtilen kamu ve özel hukuk
tüzel kiĢilerine Sekretarya tarafından gönderilir. Komisyon raporu, söz konusu birimler için
tavsiye niteliğindedir.
Komite ve komitenin görevleri
MADDE 7 – (1) Komisyonun ihtiyaç duyduğu alanlarda çalıĢmalar yapmak amacıyla
geçici nitelikte komiteler oluĢturulabilir. Komite toplantıları, Komisyonda görüĢülecek ve
uluslararası platformda takip edilmesi Komisyon tarafından uygun görülen konular
kapsamında yapılır. Bu komitelerin sayısına ve üzerinde çalıĢılacak konulara, her yılın ilk
Komisyon toplantısında veya yıl içerisinde gerekli görülen durumlarda Komisyon tarafından
karar verilir.
(2) Komiteler, Komisyon tarafından görüĢülecek konuya göre Komisyonu oluĢturan
üyeler ya da uzman kiĢiler arasından oluĢturulur. Komisyon tarafından gerekli görülmesi
halinde, Komite toplantılarına katılmak üzere, dıĢarıdan uzman davet edilebilir.
Komite toplantıları ve karar
MADDE 8 – (1) Komiteler, olağan zamanda, birer haftalık dönemler içerisinde
Sekretaryanın çağrısı üzerine toplanır ve toplantıya katılanların salt çoğunluğu ile karar verir.
(2) Komite üyelerinin salt çoğunluğunun kararı ile olağan toplantı süresi kısaltılabilir.
Komite üyelerinin oybirliği ile karar vermesi halinde komiteler ara vermeksizin toplanabilir.
(3) Her toplantı sonrasında toplantı konusu, müzakere edilen baĢlıklar ve yapılan
değerlendirmeler tutanağa kaydedilir ve hazır bulunanlar tarafından imzalanır.
(4) Komite toplantıları en fazla bir ay sürer. Komitelere havale edilen iĢlerle ilgili
raporlar bu sürenin sonunda ya da en geç iki ay içerisinde, üyelerinin imzasını içeren rapor
düzenlenerek Sekretaryaya teslim edilir. Sekretarya, Komisyon toplantısından on beĢ gün
önce düzenlenen raporu üyelere dağıtır. Bu rapor, Komisyon tarafından toplantıya katılanların
salt çoğunluğuyla kabul edildiği takdirde, 5 inci maddede belirtilen kamu ve özel hukuk tüzel
kiĢileri açısından tavsiye niteliği taĢır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
ÇeĢitli ve Son Hükümler
Yürürlükten kaldırılan yönetmelik
MADDE 9 – (1) 21/6/1996 tarihli ve 22673 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Uluslararası Denizcilik Forumları Koordinasyon Komisyonu Yönetmeliği yürürlükten
kaldırılmıĢtır.
Yürürlük
MADDE 10 – (1) Bu Yönetmelik yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 11 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme
Bakanı yürütür.
[R.G. 02 Ağustos 2013 – 28726 ]
—— • ——
Türkiye ĠĢ Kurumundan:
YURTĠÇĠNDE ĠġE YERLEġTĠRME HĠZMETLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠKTE
MADDE 1 – 25/4/2009 tarihli ve 27210 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Yurtiçinde
ĠĢe YerleĢtirme Hizmetleri Hakkında Yönetmeliğin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (e)
bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―e) Engelli: DoğuĢtan ya da sonradan herhangi bir nedenle bedensel, zihinsel, ruhsal,
duyusal ve sosyal yeteneklerini çeĢitli derecelerde kaybetmesi nedeniyle toplumsal yaĢama
uyum sağlama ve günlük gereksinimlerini karĢılamada güçlükleri olan ve korunma, bakım,
rehabilitasyon, danıĢmanlık ve destek hizmetlerine ihtiyaç duyan kiĢilerden tüm vücut
fonksiyon kaybının en az yüzde kırk olduğu sağlık kurulu raporu ile belgelenenleri,‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin dördüncü bölümünün baĢlığı ―Engelli ve Eski
Hükümlü veya Terörle Mücadelede Malul Sayılmayacak ġekilde Yaralananların ĠĢe
YerleĢtirilmesi‖ olarak değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 10 uncu maddesine aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(2) Bu maddenin uygulanması bakımından aĢağıda sayılan kuruluĢlar özel sektör
iĢvereni olarak değerlendirilir.
a) Mahalli idarelerin ve bağlı kuruluĢlarının 13/1/2011 tarihli ve 6102 sayılı Türk
Ticaret Kanunu hükümlerine göre kurdukları Ģirketler ile kooperatifler,
b) 15/11/2000 tarihli ve 4603 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Ziraat Bankası, Türkiye Halk
Bankası Anonim ġirketi ve Türkiye Emlak Bankası Anonim ġirketi Hakkında Kanun
kapsamındaki bankalar, borsalar ve bunların müessese, teĢebbüs, iĢletme ve iĢtirakleri ile
sermayesinin tamamı Hazineye ait olup 4/2/1924 tarihli ve 406 sayılı Telgraf ve Telefon
Kanunu ile kurulmuĢ kuruluĢlar,
c) Kamu kurum ve kuruluĢlarının vizeye tabi olmadan iĢçi çalıĢtırılan eğitim ve
dinlenme tesisi, misafirhane, kreĢ, anaokulu, spor tesisi, yemekhane ve benzeri sosyal
tesisleri,‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 12 nci maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(2) Birinci fıkrada belirtilen hizmetlerin sunulması, engellilerin yapabilecekleri iĢler ile
iĢyerinde genel esaslar dıĢında tabi olacağı hükümlerin tespiti, engelli ve eski hükümlülere
iliĢkin ilgili kurumlar tarafından eriĢilebilir bir veri paylaĢım sistemi oluĢturulması amacıyla;
Kurum, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Engelli ve YaĢlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü,
Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürlüğü, Sağlık Bakanlığı Sağlık Hizmetleri
Genel Müdürlüğü, Milli Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel
Müdürlüğü, Özel Öğretim Kurumları Genel Müdürlüğü ve ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik
Bakanlığı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğü ile iĢbirliği yapar. Yapılacak iĢbirliğine
iliĢkin usul ve esaslar, protokolle belirlenir.‖
MADDE 5 – 22 nci madde hariç olmak üzere, aynı Yönetmelikte geçen ―özür‖,
―özürlü‖, ―özürlülük‖, ―özürlüler‖, ―özürlüleri‖, ―özürlülerin‖, ―özürlülere‖, ―özürlünün‖
ibareleri ―engel‖, ―engelli‖, ―engellilik‖, ―engelliler‖, ―engellileri‖, ―engellilerin‖,
―engellilere‖, ―engellinin‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 7 – Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
25/4/2009
27210
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliklerin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
110/4/2010
27548
26/12/2012
28489
[R.G. 02 Ağustos 2013 – 28726 ]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığından:
GENEL AYDINLATMA TEBLĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı; 14/3/2013 tarihli ve 6446 sayılı Elektrik Piyasası
Kanunu uyarınca Bakanlık ve ilgili belediyeler ile il özel idareleri tarafından karĢılanacak
genel aydınlatma bedellerinin lisans sahibi elektrik dağıtım Ģirketlerine ödenmesine ve
denetlenmesine iliĢkin usul ve esasları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, elektrik dağıtım Ģirketlerinin genel aydınlatma
kapsamındaki yerlerin aydınlatmasına ait tüketim giderlerinin ödenmesi ve denetlenmesi
iĢlemlerini kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, 14/3/2013 tarihli ve 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu
ile Genel Aydınlatma Yönetmeliğine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar ve kısaltmalar
MADDE 4 – (1) Bu Tebliğde geçen;
a) Bakanlık: Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığını,
b) EPDK: Elektrik Piyasası Düzenleme Kurumunu,
c) TEDAġ: Türkiye Elektrik Dağıtım Anonim ġirketini,
ç) Dağıtım Ģirketi (ġirket): Belirlenen bir bölgede elektrik dağıtımı ile iĢtigal eden tüzel
kiĢiyi,
d) Aydınlatma komisyonu: Ġlgili ilin valisi veya valisi tarafından görevlendirilecek vali
yardımcısının baĢkanlığında TEDAġ, dağıtım Ģirketi, ilgili belediye ve/veya il özel idaresi
temsilcilerinden oluĢan heyeti,
e) EYT: Genel aydınlatma abonelerine ait SEYT değerleri üzerinden her fatura için ayrı
ayrı hesaplanan, fatura döneminde mümkün olabilecek en yüksek tüketim değerini,
f) Fatura: Dağıtım Ģirketi tarafından 213 sayılı Vergi Usul Kanununa ve diğer ilgili
mevzuata uygun olarak ilgili belediye veya il özel idareleri adına düzenlenerek onaylı bir
sureti ilgili belediyeye veya il özel idaresine verilen, Bakanlık bütçesine konulacak ödenekten
ve ilgili belediyeler ile il özel idarelerinin genel bütçe vergi gelirleri payından karĢılanacak
genel aydınlatma elektrik tüketim bedelini gösteren belgeyi,
g) Fatura icmali: Dağıtım Ģirketi tarafından ilgili belediye veya il özel idareleri adına
düzenlenen faturaların ilgili belediye ve il özel idareleri ile il bazında toplulaĢtırılmıĢ halini,
ğ) Genel aydınlatma: Otoyollar ve özelleĢtirilmiĢ eriĢme kontrollü karayolları hariç,
kamunun genel kullanımına yönelik bulvar, cadde, sokak, alt-üst geçit, köprü, meydan ve
yaya geçidi gibi yerler ile halkın ücretsiz kullanımına açık ve kamuya ait park, bahçe, tarihî ve
ören yerlerinin aydınlatılması ile trafik sinyalizasyonunu,
h) Genel aydınlatma bedeli: 6446 sayılı Elektrik Piyasası Kanununun geçici 6 ncı
maddesi kapsamında Bakanlık bütçesine konulacak ödenekten ve ilgili belediyeler ile il özel
idarelerinin genel bütçe vergi gelirleri payından karĢılanacak genel aydınlatma bedelini,
ı) Ġlbank: Ġller Bankası Anonim ġirketini,
i) SEYT: Genel aydınlatma abonelerinin her birisi için ayrı ayrı hesaplanan 1 saatte
mümkün olabilecek en yüksek elektrik tüketim değerini,
j) TDS: Fatura dönemindeki genel aydınlatmanın toplam devrede bulunma saatini,
k) Yönetmelik: Bakanlık tarafından yürürlüğe konulan Genel Aydınlatma
Yönetmeliğini,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Ödemenin Yapılmasına ĠliĢkin Hükümler
Faturaların ve icmallerinin düzenlenmesi
MADDE 5 – (1) Dağıtım Ģirketleri, bir aydan az olmamak kaydı ile okuma dönemlerine
göre, büyükĢehir belediyeleri, büyükĢehir ilçe belediyeleri ve diğer belediyeler ile il özel
idaresine muhatap genel aydınlatmaya iliĢkin faturaları;
a) MüĢteri ve abone bilgileri: MüĢterinin adı, soyadı veya unvanı, adresi, müĢteri veya
abone numarası, abone grubu,
b) Sayaç bilgileri: Sayaç veya sayaçlara ait marka, tip ve seri numarası, çarpan değeri,
c) Tüketim bilgileri: Tüketime esas ilk ve son endeksler ile okuma tarihleri, tüketilen
elektrik enerjisi miktarı, tüketimin fiyatlandırılmasına esas enerji ve kapasite bilgileri, elektrik
enerjisi birim fiyatları ve tüketim bedeli, değiĢtirilen sayaç var ise aynı döneme ait tüketim
değerleri, günlük enerji tüketim ortalaması,
ç) Kanuni yükümlülük bilgileri: Vergi, yasal kesinti ve borç,
d) ġirket bilgileri: ġirketin telefon ve faks numaraları ile internet adresi,
bilgilerini içerecek Ģekilde ilgili mevzuat hükümlerine uygun olarak düzenler.
(2) Dağıtım Ģirketi tarafından düzenlenen faturalar ilgisine göre belediyeler ve il özel
idarelerinin onayına sunulur. Faturaların tebliği tarihinden itibaren bir hafta içinde itiraz
edilmeyen faturalar onaylanmıĢ sayılarak onaylı fatura bilgileri dağıtım Ģirketi tarafından
TEDAġ’a iletilir.
(3) Dağıtım Ģirketi, genel aydınlatma kapsamında düzenlediği faturalara iliĢkin olarak;
a) Ġller bazında abone sayısı, aktif tüketim miktarı ve bedeli, yasal kesintiler toplamı,
fatura tutarı ile geçmiĢ okuma dönemlerinden düzeltilerek eklenecek ya da iptal edilerek
düĢülecek tutarları gösteren genel aydınlatma faturaları tüketim icmalini (EK-1),
b) BüyükĢehir belediyeleri, büyükĢehir ilçe belediyeleri ve diğer belediyeler ile il özel
idaresine muhatap faturalara ait aktif tüketim miktarı, tüketim bedeli, yasal kesintiler toplamı,
toplam tutar ile kesinti oranlarını gösteren fatura icmallerini (EK-2-1),
c) GeçmiĢ okuma dönemlerinden hata kontrol sonucu düzeltilerek/belgelendirilerek
eklenecek genel aydınlatma tutarları icmalini (EK-2-2),
ç) GeçmiĢ okuma dönemlerinden hatalı olup iptal edilerek düĢülecek tutarları gösteren
genel aydınlatma tutarları icmalini (EK-2-3)
hazırlar.
(4) ġekil Ģartları EK-1 ve EK-2-1, EK-2-2 ve EK-2-3’te belirtilen fatura tutarları
icmallerinin altında, ―ĠĢbu icmale iliĢkin olarak;
a) Yukarıda beyan edilen bilgiler ile ödeme talebinin tam ve doğru olduğunu,
b) Fatura icmaline konu aydınlatma hizmetinin ilgili mevzuatta belirtilen usul ve
esaslara uygun ve tam olarak yerine getirildiğini,
c) Fatura edilen aydınlatma giderlerine ait enerji miktarının ve bedelinin 6446 sayılı
Kanun ve bu Kanunun ikincil mevzuatına uygun ölçüm sistemleri marifetiyle ve ilgili tarifeler
üzerinden hesaplandığını ve yalnızca genel aydınlatma bedellerini kapsadığını,
ç) Yukarıda beyan edilen hususlardan herhangi birinin yerine getirilmemesi sebebiyle
ortaya çıkabilecek her türlü kamu zararının sorumluluğunun Ģirketimize ait olduğunu,
taahhüt ederiz.‖ ifadesi yer alır ve tüm sayfaları; icmali düzenleyen, kontrol eden ve
onaylayan kiĢilerin ve Ģirketi temsile yetkili oldukları hususu yönetim kurulunca tescil
edilmek üzere ticaret sicil memurluğuna bildirilen, Ģirkette en üst seviyede yetkiye haiz iki
kiĢinin adını, soyadını, unvanını, imzasını ve firma kaĢesini içerir.
Fatura icmallerinin iletilmesi
MADDE 6 – (1) Dağıtım Ģirketi; EK-1 ve EK-2-1, EK-2-2 ve EK-2-3’te belirtilen Ģekil
Ģartlarına uygun olarak hazırlanmıĢ fatura icmalleri ile tüm faturalara ve abonelere ait verileri
elektronik ortamda içeren kompakt diski, ödeme dönemine ait toplam talebi gösteren ve Ģekil
Ģartları EK-3’te belirtilen yazı ekinde, faturaların düzenlendiği ayı takip eden ayın en geç
20’sine kadar ıslak imzalı iki nüsha halinde gereği için TEDAġ’a iletir. Söz konusu tarihin
resmi tatil gününe (hafta sonu dahil) rastlaması durumunda bu belgeler resmi tatilin
baĢlangıcından önceki son iĢ günü iletilir. Bu tarihten sonra dağıtım Ģirketlerince TEDAġ’a
iletilen fatura bilgileri, bir sonraki ödeme döneminde iĢleme alınır.
(2) Ödeme dönemine ait toplam talebi gösteren yazıda; ödenmesi gereken toplam tutar,
ödeme yapılacak Ģirkete ait IBAN numarası, Ģirketin vergi numarası ve bağlı olduğu vergi
dairesi bilgileri ve Ģirketi temsile yetkili oldukları hususu yönetim kurulunca tescil edilmek
üzere ticaret sicil memurluğuna bildirilen, Ģirkette en üst seviyede yetkiye haiz iki kiĢinin
imzaları ile firma kaĢesi yer alır.
(3) TEDAġ’a iletilecek bilgi ve belgelerin 5 inci madde kapsamında belirtilen bilgileri
içermemesi ve Ģekil Ģartlarını karĢılamaması durumunda talep sahibi dağıtım Ģirketine ödeme,
ancak eksik bilgi giderildikten ve Ģekil Ģartları yerine getirildikten sonra, takip eden dönemde
yapılır.
(4) Dağıtım Ģirketi, ödeme dönemine ait talep edeceği tutara iliĢkin tahminlerini, talebin
TEDAġ’a iletilmesinden 10 gün önce yazı ile TEDAġ’a bildirir. Tahmini tutarı bildirmeyen
Ģirketin ödeme talebi bir sonraki ödeme döneminde dikkate alınır.
(5) TEDAġ, dağıtım Ģirketleri tarafından kendisine gönderilecek ödeme talebine konu
tüm faturalara ve abonelere ait verilerin elektronik ortamda gönderilmesine yönelik Ģekil
Ģartlarını belirlemeye yetkilidir.
Faturaların kontrolü
MADDE 7 – (1) TEDAġ; Bakanlığa bildirilmek üzere dağıtım Ģirketleri tarafından
kendisine iletilen fatura bilgilerine ve fatura icmallerine iliĢkin olarak gerekli fiyat ve miktar
kontrolünü, dağıtım Ģirketinin önceki dönem faturalarını, dağıtım Ģirketlerince gönderilen EK5 tablo bilgilerini, yapılan inceleme ve denetim sonucu oluĢturulan dağıtım Ģirketine ait sayaç
ve SEYT bilgilerini içeren abone bilgilerini göz önünde bulundurmak suretiyle gerçekleĢtirir.
(2) Birinci fıkra kapsamında yapılan kontrol sonucunda eksik, hatalı veya usulsüz
bildirim tespit edilmesi halinde TEDAġ; eksik, hatalı veya usulsüz bildirime esas bilgi ve
belgedeki tutarı ödemeye esas tutardan düĢer ve durumun açıklığa kavuĢturulması için eksik,
hatalı ve usulsüz bildirim tespit edilen belgeleri ilgili dağıtım Ģirketine gerekçesi ile birlikte
bildirir.
(3) Yapılan inceleme ve denetimler sonucunda dağıtım Ģirketi tarafından gönderilen
faturanın hatalı olduğunun ödeme yapıldıktan sonra ortaya çıkması halinde;
a) TEDAġ; hatalı fatura, düzeltilmiĢ fatura ve hata gerekçesini içerecek bir yazı ile
Bakanlığı bilgilendirir.
b) Dağıtım Ģirketine fazla ödeme yapıldığının tespit edilmesi halinde, fazla yapılan
ödeme tutarı, ödemenin yapıldığı tarih ile geri alındığı tarih arasında geçen süreye 21/7/1953
tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 51 inci
maddesine göre belirlenen gecikme zammı oranı dikkate alınarak hesaplanan faiz ile birlikte,
ilgili dağıtım Ģirketinin cari dönem alacaklarından mahsup edilir.
Ġtiraza konu faturalar
MADDE 8 – (1) Dağıtım Ģirketi tarafından düzenlenerek ilgisine göre belediyeler ve il
özel idarelerinin onayına sunulan faturalardan itiraz konusu olanlar yazı ile dağıtım Ģirketine
bildirilir. Dağıtım Ģirketi; itiraz kapsamında gerekli incelemeyi yaparak, itiraza konu olan
faturalardan doğru olanları belgeler ile ispat ederek, hatalı olan faturaları ise iptal ederek
doğru tutarları yansıtacak Ģekilde yeniden düzenleyip sonucu 15 gün içerisinde ilgili belediye
veya il özel idaresine yazı ile bildirir. OnaylanmıĢ faturaya ait bilgileri de ödeme talebi için
TEDAġ’a gönderir.
(2) TEDAġ tarafından yapılan kontroller sonucunda eksik, hatalı veya usulsüz olduğu
tespit edilerek dağıtım Ģirketine bildirilen faturalara iliĢkin itiraz kapsamında dağıtım Ģirketi
gerekli incelemeyi yaparak sonucu 15 gün içerisinde TEDAġ’a yazı ile bildirir. Ġtiraza konu
olan faturaların doğruluğu belgeleri ile birlikte ilgili dağıtım Ģirketi tarafından ispat edilir.
Hatalı olan faturalar ise iptal edilerek doğru tutarları yansıtacak Ģekilde yeniden düzenlenir ve
bir sonraki ödeme döneminde oluĢturulacak fatura icmaline eklenir.
(3) TEDAġ, bu iĢlemler sonucunda cari dönem hata icmal yazısı ile konuya iliĢkin
mutabakatını ilgili dağıtım Ģirketine bildirir. Ġtiraza konu faturalar, itiraz konusu hususların
düzeltilmesini takip eden ödeme döneminde dikkate alınır.
ToplulaĢtırılan faturaların bildirimi
MADDE 9 – (1) TEDAġ, dağıtım Ģirketleri tarafından kendisine iletilen bilgileri; tüm
dağıtım Ģirketlerine ait cari dönem tüketim miktarı, cari dönem fatura tutarı, cari dönem hata
tutarı, geçmiĢ dönem hataları nedeniyle düĢülecek veya ilave edilecek tutarlar ile ödenecek
tutarları göstermek üzere tüm dağıtım Ģirketlerini içerecek Ģekilde toplulaĢtırarak Ģekil Ģartları
EK 4-1’de belirtilen tabloyu, belediyeler ile il özel idareleri için ödeme dağılım icmalini
gösteren ve Ģekil Ģartları EK 4-2’de belirtilen tabloyu oluĢturur ve dağıtım Ģirketlerince
kendisine ıslak imzalı iki nüsha olarak iletilen belgelerin bir nüshasını o döneme ait talep
yazısının ekinde en geç ilgili ayın son gününe kadar Bakanlığa gönderir. Söz konusu tarihin
tatil gününe (hafta sonu dahil) gelmesi durumunda, bildirim, resmi tatilin baĢlangıcından
önceki son iĢ günü yapılır.
(2) TEDAġ tarafından hazırlanacak toplulaĢtırma tablosunda; tabloyu düzenleyen,
kontrol eden ve onaylayan kiĢilerin adı, soyadı, unvanı ile imzası ve TEDAġ Genel
Müdürlüğü mührü yer alır.
Ödemenin yapılması
MADDE 10 – (1) Bakanlık; TEDAġ tarafından kendisine iletilen bedelleri esas alarak,
yaptığı inceleme ve kontroller sonrası genel aydınlatma kapsamında dağıtım Ģirketlerine;
a) Bakanlık bütçesinden ödenecek tutarları 3 iĢ günü içinde TEDAġ aracı hesabına
aktarır.
b) BüyükĢehir belediyeleri tarafından ödenmesi gereken tutarları her bir büyükĢehir
belediyesi için ayrı ayrı her ayın 15’ine kadar Maliye Bakanlığına bildirir. Maliye Bakanlığı;
büyükĢehir belediyelerine iliĢkin tutarları ilgili belediyelerin genel bütçe vergi gelirleri
payından kesinti yaparak, bildirildiği ayın sonuna kadar Bakanlığa hizmet veren Merkez
Saymanlığına yatırır. Saymanlık, genel aydınlatma giderleri kapsamında büyükĢehir
belediyelerinden yapılan kesintiler toplamını 3 iĢ günü içinde TEDAġ aracı hesabına aktarır.
c) BüyükĢehir ilçe belediyeleri, diğer belediyeler ve il özel idareleri tarafından ödenmesi
gereken tutarları yasal paylarından kesilmek üzere Bankanın kullandığı kod sıralı listeler
halinde elektronik ortamda ödenmek üzere Ġlbank’a bildirir.
ç) Ġlbank, ilgili belediyeler ve il özel idarelerine ait kesintilerin toplam tutarını,
Bakanlığa hizmet veren Merkez Saymanlığına kesintinin yapıldığı ay içerisinde yatırır.
Saymanlık ise, bu tutarı 3 iĢ günü içinde TEDAġ aracı hesabına aktarır.
(2) TEDAġ kendisine iletilen tutarları 3 iĢ günü içinde dağıtım Ģirketlerinin hesaplarına
aktarır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Ġnceleme ve Denetim
Ġnceleme ve denetimin kapsamı
MADDE 11 – (1) Ġnceleme ve denetim heyeti, Bakanlıkça onaylanan inceleme ve
denetim programı çerçevesinde, dağıtım Ģirketleri tarafından gönderilen faturalardaki tüketim
miktarı ve bedellerinin gerçek durumu gösterip göstermediğine, aydınlatma tesisatının
Yönetmelik hükümlerine uygun olup olmadığına ve aydınlatılan bölgenin 6446 sayılı
Kanunda belirtilen genel aydınlatma bölgelerine dahil olup olmadığına iliĢkin inceleme ve
denetimler yapar.
(2) Ġnceleme ve denetim heyeti, birinci fıkra kapsamında inceleme ve denetimi yapılan
Ģirketlere iliĢkin her bir dağıtım bölgesindeki OSOS kapsamında olmayan sayaçların en az %
20’sini kapsayacak Ģekilde örnekleme usulüyle seçtiği sayaçların kaydettiği tüketim
miktarlarını ölçerek kayıt altına alır. Ġnceleme ve denetim heyeti, sayaçları seçerken aylık
tüketimi, o dağıtım bölgesindeki diğer genel aydınlatma tüketimlerine göre yüksek olan ya da
Ģüpheli durum arz ettiği değerlendirilen sayaçlar ile kalibrasyon süresi dolmak üzere olan
sayaçlara öncelik verir.
Ġnceleme ve denetime hazırlık
MADDE 12 – (1) Bakanlık, inceleme ve denetime baĢlama tarihini 15 gün önceden yazı
ile denetlenecek Ģirkete bildirir; inceleme ve denetim heyetine görevlendirme belgesi
düzenler.
(2) TEDAġ, denetlenecek dağıtım Ģirketinden, 6446 sayılı Kanunun geçici 6 ncı
maddesi kapsamındaki genel aydınlatma sayaçlarının listesini talep eder.
(3) Denetlenecek dağıtım Ģirketi, inceleme ve denetim heyetine; denetim yapılacak
bölge hakkında bilgi sahibi yeterli sayıda personeli, gerekli araç, gereç ve elveriĢli çalıĢma
ortamını temin etmekle ve denetim bölgesinde yer alan tüm genel aydınlatma tesislerindeki
varsa arızalı tesisatı çalıĢır hale getirmekle yükümlüdür.
Ġnceleme ve denetimin yürütülmesi
MADDE 13 – (1) Ġnceleme ve denetim heyetince, dağıtım Ģirketinin yetkili personeli ile
birlikte, belirlenen sayaçlara denetim amacıyla gidilir. Sayacın sahada bulunamaması
durumunda bir tutanak düzenlenerek inceleme ve denetim heyeti ile dağıtım Ģirketi yetkilileri
tarafından imzalanır.
(2) Denetim amacıyla gidilen sayaçların abone numarası, sayaç numaraları, sayaç
markaları, demant, endeks ve çarpan değerleri inceleme ve denetim heyeti ve dağıtım Ģirketi
yetkililerinin imzaları ile tutanak altına alınır.
(3) Sayacın bağlı olduğu tesise elektrik verilir ve inceleme ve denetim heyetince genel
aydınlatma dıĢında baĢka bir amaçla tüketim yapılıp yapılmadığı kontrol edilerek sonuç,
inceleme ve denetim heyeti ile dağıtım Ģirketi yetkililerinin imzaları ile tutanak altına alınır.
(4) Tutanağa, sayacın bulunduğu yerin Küresel Konumlama Sistemi (GPS) koordinatları
da iĢlenir.
(5) Düzenlenen tutanakların ekleriyle birlikte bir sureti dağıtım Ģirketine teslim edilir.
Ölçüme iliĢkin teknik esaslar
MADDE 14 – (1) Bağlantısı doğru yapılmıĢ ve çalıĢır durumdaki sayacın bağlı olduğu
tesis faal haldeyken (devreye alındıktan 15 dakika sonra) sayacın 10 dakikadan az olmamak
üzere kaydettiği tüketim miktarı inceleme ve denetim heyetince tespit edilerek, inceleme ve
denetim heyeti ve dağıtım Ģirketi yetkililerinin imzaları ile tutanak altına alınır. X5 tipi
mekanik sayaçlar için 10 dakikalık süre en az 3 saat olarak uygulanır. Mevcut sayacın arızalı
olduğundan Ģüphe duyulması halinde dağıtım Ģirketi söz konusu sayacı yenisi ile değiĢtirir ve
sayaç değiĢim tutanağı inceleme ve denetim heyetine teslim edilir.
(2) Belirli süre ölçülüp tutanak altına alınan tüketim miktarları baz alınarak ilgili sayaç
için 1 saatlik en yüksek tüketim değeri (SEYT) bulunur. Fatura dönemindeki genel
aydınlatmanın toplam devrede bulunma saati (TDS), 14/4/2009 tarihli ve 27200 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Dengeleme ve UzlaĢtırma Yönetmeliği uyarınca EPDK tarafından
onaylanan ―Aydınlatma Profilleri‖nde belirtilen günlük çalıĢma saatleri kullanılarak
hesaplanır. Yaya ve araçların geçiĢi için 24 saat kullanılan alt geçitlerde TDS günlük 24 saat
olarak alınır. Bulunan TDS ile %4 tolerans ilave edilen SEYT değerleri kullanılarak ilgili
abonelere iliĢkin fatura dönemlerindeki ―toplam mümkün olabilecek en yüksek tüketim
miktarları (EYT)‖ hesaplanır.
(3) Ġlgili abonelere ait hesaplanan EYT, inceleme ve denetime konu yıla ait talep edilen
toplam tüketim miktarı ile karĢılaĢtırılır. Talep edilen toplam tüketim miktarlarının EYT’den
yüksek olması durumunda, EYT’yi aĢan kısmı ―Bakanlıkça geri tahsil edilecek bedeller‖
listesine eklenir. EYT’den düĢük olması durumunda ise fatura değeri esas alınır.
Taslak rapor
MADDE 15 – (1) Denetlenen dağıtım Ģirketinden alınan genel aydınlatmaya iliĢkin
abone listesi ile denetime konu dönem boyunca dağıtım Ģirketinin TEDAġ’a gönderdiği fatura
icmalleri ve kompakt disklerde yer alan fatura bilgileri karĢılaĢtırılır. Abone listesi ile
eĢleĢmeyen faturalara iliĢkin sayaçlar ―Tarifesi değiĢmiĢ-Abone sistemde yok‖ olarak
inceleme ve denetim heyeti tarafından hazırlanan taslak raporda belirtilir.
(2) 13 üncü ve 14 üncü madde kapsamında hazırlanan tutanaklar, ―Bakanlıkça geri
tahsil edilecek bedeller‖ listesi ve ―Tarifesi değiĢmiĢ-Abone sistemde yok‖ olarak yapılan
tespitler baz alınarak inceleme ve denetim heyeti tarafından bir ―Taslak Rapor‖ hazırlanır,
Bakanlığa ve denetlenen dağıtım Ģirketine iletilir.
(3) Denetlenen dağıtım Ģirketi, taslak raporda yer alan tespitleri dikkate alarak gerekli
düzeltmeleri yapmakla yükümlüdür. Denetlenen dağıtım Ģirketince bu yükümlülüklerin yerine
getirilmemesi durumunda, yükümlülüğün yerine getirilmediği sayaçlara iliĢkin TEDAġ ve
Bakanlığa iletilmiĢ fatura bedelleri ―Bakanlıkça geri tahsil edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
(4) Denetlenen dağıtım Ģirketi, taslak raporda yer alan tespitlere iliĢkin itirazlarını ve
birinci, ikinci ve üçüncü fıkra kapsamında gerekli düzeltmeleri yaptığına dair beyanlarını
taslak raporun kendisine ulaĢtığı tarihten itibaren 30 gün içerisinde TEDAġ’a bildirir. Ġtiraz ve
düzeltmelerin 30 gün içerisinde TEDAġ’a iletilmemesi durumunda inceleme ve denetim
raporunun hazırlanmasında taslak rapordaki tespitler esas alınır. Denetlenen dağıtım
Ģirketince 30 günlük itiraz süresinden sonra yapılacak itiraz ve düzeltmeler dikkate alınmaz.
Ġnceleme ve denetim raporu
MADDE 16 – (1) Ġnceleme ve denetim heyeti, denetlenen dağıtım Ģirketi personeli ile
birlikte, Ģirketin taslak raporda yer alan tespitlere iliĢkin itiraz ve düzeltmelerini kontrol etmek
için itiraza ve düzeltmeye konu olan sayaçlara giderek itiraz veya düzeltmenin türüne göre
öngörülen kısmi denetimleri tekrar yapar ve sonuçlar, inceleme ve denetim heyeti ve dağıtım
Ģirketi yetkililerinin imzaları ile tutanak altına alınır. Tutanak ve eklerinin bir sureti dağıtım
Ģirketine verilir.
(2) Ġnceleme ve denetim heyeti, taslak raporda yer alan ve itiraz ve düzeltmeye konu
olmamıĢ tespitler ile birinci fıkra kapsamında hazırlanan tutanakları esas alarak inceleme ve
denetim raporunu hazırlar ve Bakanlığa iletir.
(3) Ġnceleme ve denetim raporu hazırlanırken;
a) Ġlk incelemede sahada bulunamayan, ancak dağıtım Ģirketinin itirazı üzerine yapılan
ikinci incelemede sahada bulunduğu anlaĢılan sayaçlara iliĢkin tespitlere inceleme ve denetim
raporunda yer verilmez.
b) Ġlk inceleme ve itiraz üzerine yapılan ikinci inceleme kapsamında yapılan
denetimlerde sahada bulunamayan sayaçlara iliĢkin denetim dönemi boyunca TEDAġ’a
iletilmiĢ fatura bedelleri ―Bakanlıkça geri tahsil edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
c) Genel aydınlatma bölgelerine kısmen aykırı olan tesislerin taslak raporda yer alan
EYT’leri ile 14 üncü maddenin üçüncü fıkrası kapsamında dağıtım Ģirketince yapılan
ayrımlaĢtırma sonrası hesaplanan EYT’leri karĢılaĢtırılarak aradaki fark denetim dönemi
boyunca TEDAġ’a iletilmiĢ fatura bedellerine uygulanır ve bulunan tutar ―Bakanlıkça geri
tahsil edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
ç) Genel aydınlatma bölgelerine kısmen aykırı olduğu tespit edilen abonelere iliĢkin
olarak, Ģirketlerin gerekli düzeltmeleri yapmalarını müteakip yapılacak ikinci denetim sonucu
hesaplanan EYT ve SEYT değerlerinin birinci denetimde bulunan değerlerden yüksek
çıkması durumunda, ilk denetimde bulunan değerler esas alınır. Ancak, birinci ve ikinci
denetim arasında tesise, hat bazında bir ilave veya eksilme varsa ödemelerde ikinci denetim
değeri, denetlemeden önceki dönemlerde ise birinci denetim değeri esas alınır. Diğer yandan,
bakım veya benzeri bir durum nedeniyle denetimlerin herhangi birinde aboneye iliĢkin
ölçülen değerlerin (0) olması halinde, ölçülen diğer değer esas alınır.
d) 14 üncü madde kapsamında hesaplanan EYT’ler, birinci fıkra kapsamında hazırlanan
tutanaklar esas alınarak revize edilir ve yeniden hesaplanan tutar, ―Bakanlıkça geri tahsil
edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
e) Tamamı yönetmeliğe aykırı olan abonelere ait tutarlar ―Bakanlıkça geri tahsil
edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
f) Denetlenen dağıtım Ģirketinin, gönderdiği genel aydınlatmaya iliĢkin abone listesi ile
denetime konu dönem boyunca TEDAġ’a gönderdiği fatura icmalleri ve kompakt disklerde
yer alan fatura bilgileri karĢılaĢtırılması sonucu eĢleĢmeyen aboneliklerle ilgili ―Aboneliği
Ġptal Ettim‖ beyanına karĢılık, iptal ettiğini belgelendiremediği aboneliklere karĢılık gelen
tutarlar ―Bakanlıkça geri tahsil edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
g) Denetlenen dağıtım Ģirketinin, eĢleĢmeyen aboneliklerle ilgili ―Aboneliği Ġptal Ettim‖
beyanına karĢılık belgelediği iptal tutanağında yer alan dönemden (tarihten) sonra gönderdiği
tahakkuk tutarları ―Bakanlıkça geri tahsil edilecek bedeller‖ listesine eklenir.
Ġnceleme ve denetim raporunun teslim edilmesi
MADDE 17 – (1) Ġnceleme ve denetim heyeti, inceleme ve denetimin tamamlanma
tarihinden itibaren en geç 15 iĢ günü içerisinde inceleme ve denetim raporunu Bakanlığa
sunar.
(2) Bakanlık, gerek gördüğü hususlara iliĢkin ilave inceleme ve denetim talep edebilir
veya denetim raporuna iliĢkin ilave çalıĢma isteyebilir.
(3) KesinleĢmiĢ inceleme ve denetim raporu 4 nüsha olarak hazırlanır; bir nüshası
Bakanlıkta muhafaza edilir, yazı ekinde Bakanlık tarafından bir nüshası dağıtım Ģirketine ve
iki nüshası da en geç 5 iĢ günü içerisinde EPDK’ya gönderilir.
(4) Bakanlık tarafından EPDK’ya gönderilen inceleme ve denetim raporu makul bir süre
içerisinde EPDK tarafından ilgili mevzuat kapsamında değerlendirilerek sonuçlandırılır.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Dağıtım Ģirketlerinin sorumluluğu
MADDE 18 – (1) Dağıtım Ģirketleri tüm genel aydınlatma abonelerinin iĢletme kodu,
abone numarası, abone adı, abone adresi, sayaç numarası, hesaplanmıĢ SEYT değerlerini ve
sayaca iliĢkin ölçü devresinin çarpan bilgisini ve aboneye iliĢkin ilgili belediye veya il özel
idaresi ile bağlantı anlaĢması yapılıp yapılmadığını Ģekil Ģartları EK-5’te belirtilen tabloya
iĢleyerek ıslak imzalı olarak ve Ģirket kaĢesini içerecek Ģekilde iki nüsha halinde, bu bilgileri
içeren bir kompakt disk ile TEDAġ’a iletirler.
(2) Genel aydınlatma kapsamındaki halkın ücretsiz kullanımına açık ve kamuya ait
park, bahçe, tarihî ve ören yerleri ile yürüyüĢ yolu gibi yerlerdeki mevcut aydınlatma tesisleri
ve yeni yapılacak tesislerde, aydınlatma düzeyleri en geç saat 02:00’den sonra yüzde elli
oranında düĢürülür.
(3) Dağıtım Ģirketleri her yıl ġubat ayı sonuna kadar, genel aydınlatma ödemelerine
konu olacak sayaçların ve teçhizatın ilgili mevzuat ve usullere uygun olarak tesis edildiğini
taahhüt ettikleri bir belgeyi TEDAġ’a iletirler.
(4) Dağıtım Ģirketleri, genel aydınlatma tüketim miktarlarının düĢürülmesine, tasarruf
önlemlerinin alınmasına ve genel aydınlatma sayaçlarına iliĢkin uzaktan okuma sistemine
geçilmesine yönelik çalıĢma yaparlar ve bu çalıĢmaları her yılın Aralık ayı sonuna kadar bir
rapor halinde Bakanlığa ve EPDK’ya iletirler.
(5) Dağıtım Ģirketlerince sayaç değiĢimi yapılan genel aydınlatma abonelerine ait eski
sayaçlara iliĢkin sayaç değiĢim belgesi, sayaç arıza raporu, varsa optik okuma bilgileri;
Bakanlık, EPDK veya TEDAġ tarafından talep edildiği takdirde ibraz edilmek amacıyla ilgili
dağıtım Ģirketince değiĢim tarihinden itibaren en az 5 yıl boyunca muhafaza edilir. Eski
sayacın kendisi ise, TEDAġ temsilcisi tarafından görülerek sayaç değiĢim belgesi imzalanana
kadar muhafaza edilir.
(6) Dağıtım Ģirketleri, 6446 sayılı Kanunun geçici 6 ncı maddesi uyarınca tüketim
bedelleri Bakanlıkça ödenen genel aydınlatma abonelerine iliĢkin, sorumluluğu kapsamındaki
genel aydınlatma tesislerine ait onaylı projeleri talep edilmesi halinde TEDAġ’a ve Bakanlığa
iletmekle yükümlüdür.
(7) Dağıtım Ģirketleri; kamuya ait park, bahçe, tarihî ve ören yerlerinin aydınlatılması ile
trafik sinyalizasyonu hariç, genel aydınlatmaya yönelik yeni tesis ve teçhizata iliĢkin projeleri
onaylatıp kabulünü yaptırmadığı takdirde, bu durumdaki tesis ve teçhizata iliĢkin ödeme
talebinde bulunamazlar. Söz konusu iĢlemler tamamlanmadıkça Bakanlığın bu tesis ve
teçhizata ait tüketimlere iliĢkin herhangi bir ödeme yapma yükümlülüğü yoktur.
(8) Genel aydınlatma kapsamına yeni ilave olacak tesisler, kabulden sonra 15 gün içinde
kayıtlara alınarak envanter güncellemesi yapılır.
(9) Ġnceleme ve denetimi yapılan dağıtım Ģirketleri, genel aydınlatma tesis ve
teçhizatına iliĢkin iĢletme kodu, ölçüm cihazlarında bir değiĢim olması halinde değiĢen ölçüm
cihazına iliĢkin abone numarası, mühür tutanakları, seri numarası, endeks baĢlangıç değerleri
ve akım ve/veya gerilim trafolarının markası bilgilerini TEDAġ’a bildirirler. Ölçüm cihazı
değiĢimi bildiriminin yapılmadığının tespit edilmesi durumunda, ilgili olduğu tesis ve
teçhizatın tüketimlerine iliĢkin ölçüm cihazının değiĢim tarihinden itibaren Bakanlığın bu
tesis ve teçhizata ait tüketimlere iliĢkin herhangi bir ödeme yapma yükümlülüğü yoktur.
(10) Dağıtım Ģirketleri, belediyeler ve il özel idareleri bazında yapılan genel aydınlatma
tüketim miktarlarını ve ödenen tutarları ödeme dönemlerine göre internet sitelerinde yayımlar.
(11) TEDAġ, dağıtım Ģirketlerinden bu madde kapsamında gerekli bilgi ve belgeleri
talep etmeye yetkilidir.
TEDAġ’ın sorumluluğu
MADDE 19 – (1) TEDAġ, dağıtım Ģirketleri tarafından kendisine ulaĢtırılan fatura
bilgilerini toplulaĢtırarak oluĢturduğu EK-4-1 ve EK-4-2 tablolarını ödeme dönemlerine göre
cari yıl sonuna kadar internet sitesinde yayımlar.
(2) Bu Tebliğ kapsamında belirlenen iĢlemlerin sorunsuz, eksiksiz ve belirlenen
sürelerde yürütülmesi ile ilgili olarak TEDAġ, Bakanlığa karĢı sorumludur.
(3) Ġnceleme ve denetimlerde, 13/4/2013 tarihli ve 28617 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Elektrik Dağıtım ġirketlerinin Faaliyetlerinin Ġncelenmesi ve Denetlenmesine
Dair Yönetmelik ile tebliğde belirtilen usul ve esaslara da uyulur.
AnlaĢmazlıkların giderilmesi
MADDE 20 – (1) Bu Tebliğ kapsamında uygulamaya iliĢkin olarak ortaya çıkacak
anlaĢmazlıklarda Bakanlığın görüĢü esas alınır.
Fatura kontrol ve toplulaĢtırma
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) TEDAġ, genel aydınlatma tüketim giderlerine iliĢkin olarak
dağıtım Ģirketleri tarafından gönderilen fatura bilgilerinin kontrolü, toplulaĢtırılarak tablolar
oluĢturulması ve Bakanlığa bildirilmesi için gerekli altyapıyı en geç 15/9/2013 tarihine kadar
tamamlar.
Yürürlük
MADDE 21 – (1) Bu Tebliğ 1/7/2013 tarihinden geçerli olmak üzere yayımı tarihinde
yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 22 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı yürütür.
[R.G. 02 Ağustos 2013 – 28726 ]
—— • ——
Sağlık Bakanlığı (Türkiye Halk Sağlığı Kurumu)’ndan:
AKTĠF MADDE ĠÇERMEYEN BĠYOSĠDAL ÜRÜNLER TEBLĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, halk sağlığı alanında biyosidal amaçlı kullanılan
ancak 31/12/2009 tarihli ve 27449 4 üncü mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Biyosidal Ürünler Yönetmeliği kapsamına girmeyen ürünlerin halk sağlığına ve çevreye zarar
vermesinin engellenmesini, topluma güvenli ve kaliteli Ģekilde ulaĢmasını teminen piyasaya
arz edilmeden önce Türkiye Halk Sağlığı Kurumuna yapılacak bildirimin usul ve esaslarını,
ürüne ait teknik dosyada bulunacak bilgi ve belgeleri ve bu ürünlerin piyasa gözetim ve
denetim esaslarını belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ; halk sağlığı alanında biyosidal amaçlı kullanılan ancak
Biyosidal Ürünler Yönetmeliği kapsamına girmeyen bütün madde, müstahzar, eĢyayı;
bunların imalatçı ve ithalatçılarını kapsar.
(2) Bu Tebliğ; aĢağıdaki mevzuat hükümleri saklı kalmak kaydıyla uygulanır.
a) 26/12/2008 tarihli ve 27092 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Bazı
Tehlikeli Maddelerin, Müstahzarların ve EĢyaların Üretimine, Piyasaya Arzına ve
Kullanımına ĠliĢkin Kısıtlamalar Hakkında Yönetmelik,
b) 26/12/2008 tarihli ve 27092 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli
Maddelerin ve Müstahzarların Sınıflandırılması, Ambalajlanması ve Etiketlenmesi Hakkında
Yönetmelik,
c) 26/12/2008 tarihli ve 27092 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli
Maddeler ve Müstahzarlara ĠliĢkin Güvenlik Bilgi Formlarının Hazırlanması ve Dağıtılması
Hakkında Yönetmelik,
ç) 26/12/2008 tarihli ve 27092 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Kimyasalların Envanteri ve Kontrolü Hakkında Yönetmelik,
d) 16/6/2004 tarihli ve 25494 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kontrole Tabi
Kimyasal Maddeler Hakkında Yönetmelik,
e) 31/3/2007 tarihli ve 26479 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin
Karayoluyla TaĢınması Hakkında Yönetmelik,
f) 26/12/2003 tarihli ve 25328 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kimyasal Maddelerle
ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik,
g) 26/12/2003 tarihli ve 25328 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kanserojen ve
Mutajen Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ; 24/4/1930 tarihli ve 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha
Kanunu, 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanun ile 2/11/2011 tarihli ve 663 sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı
KuruluĢlarının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye dayanılarak
hazırlanmıĢtır.
a) Aktif madde: Zararlı organizmalar üzerinde ya da onlara karĢı etki gösteren virüsler
ve funguslar da dahil olmak üzere bir madde veya mikroorganizmayı,
b) Bakanlık: Sağlık Bakanlığını,
c) Biyosidal ürün: Bir veya birden fazla aktif madde içeren, kullanıma hazır hâlde satıĢa
sunulmuĢ, kimyasal veya biyolojik açıdan herhangi bir zararlı organizma üzerinde kontrol
edici etki gösteren veya hareketini kısıtlayan, uzaklaĢtıran, zararsız kılan, yok eden aktif
maddeleri ve müstahzarları,
ç) Çözücü: BaĢka maddeleri çözelti oluĢturarak çözen sıvıları,
d) Kimyasal kuramlar servisi (CAS) numarası: kimyasal kuramlar servisi tarafından
verilen numarayı,
e) Formül: Ürünü oluĢturan kimyasal maddelerin ağırlıkça veya hacimce yüzde
miktarının belirtilmesini,
f) Kurum: Türkiye Halk Sağlığı Kurumunu,
g) Müdürlük: Halk Sağlığı Müdürlüğünü,
ğ) Teknik dosya: Üretici bilgileri ile ürüne ait bilgi ve belgeleri,
h) Üretici: Halk sağlığı alanında biyosidal amaçlı kullanılan ancak Biyosidal Ürünler
Yönetmeliği kapsamına girmeyen ürünleri imal eden, ıslah eden veya ürüne adını, ticari
markasını veya ayırt edici iĢaretini koymak sureti ile kendini üretici olarak tanıtan gerçek
veya tüzel kiĢiyi, üreticinin Türkiye dıĢında olması halinde üretici tarafından yetkilendirilen
temsilciyi ve/veya ithalatçıyı, ayrıca ürünün tedarik zincirinde yer alan ve faaliyetleri ürünün
güvenliğine iliĢkin özelliklerini etkileyen gerçek veya tüzel kiĢiyi,
ı) Ürün: Halk sağlığı alanında biyosidal amaçlı kullanılan ve içerisinde aktif madde
bulunmayan fiziksel, mekanik, elektronik, elektrikli ve ultrasonik gibi ürünleri,
i) Yetkili laboratuvarlar: Ürün analizlerinin yapılacağı, Kurumca yetkilendirilmiĢ
laboratuarları,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Genel Hükümler
Ürünlerin içeriği
MADDE 5 – (1) Ürünlerin içeriğinde; Bazı Tehlikeli Maddelerin, Müstahzarların ve
EĢyaların Üretimine, Piyasaya Arzına ve Kullanımına ĠliĢkin Kısıtlamalar Hakkında
Yönetmelik ile yasaklanmıĢ olan madde ve madde grupları bulunamaz.
Bildirim
MADDE 6 – (1) Ürünleri üreten, ithalatını yapan veya ilk kez üretimini/ithalatını
gerçekleĢtiren gerçek ve tüzel kiĢiler Kuruma bildirimde bulunmak zorundadır.
Bildirim usulü
MADDE 7 – (1) Üreticiler veya ithalatçılar Ek-1’de yer alan bildirim formu ile her ürün
çeĢidine ait etiket örneklerini, ürün piyasaya arz edilmeden önce elektronik ortamda
hazırlayarak Kuruma bildirmek zorundadır.
(2) Kurum tarafından kayıt belgesinin düzenlenmesi ile bildirim yapılmıĢ olur. Bildirim
formunun bir örneği üretici tarafından muhafaza edilir. Bildirimde bulunan üreticilere, Kurum
tarafından kayıt numarası verilir.
DeğiĢiklik
MADDE 8 – (1) Üreticiler veya ithalatçılar, bildirimde veya etiket bilgilerinde yer alan
hususlardan bir veya birkaçının değiĢmesi halinde, bu değiĢiklikleri içeren ürünleri piyasaya
sürmeden önce Ek-2’de yer alan formu doldurarak Kuruma bildirmek zorundadır.
Etiketleme
MADDE 9 – (1) Etiketlerde;
a) Üretici adı ve adresi,
b) Üretim yeri adı ve adresi,
c) Ürünün ticari adı,
ç) Amaçlanan kullanım alanları,
d) Ürünün formülünü oluĢturan maddeler, (kimyasal isimleri ve CAS numarası ile) ve
Tehlikeli Maddelerin ve Müstahzarların Sınıflandırılması, Ambalajlanması ve Etiketlenmesi
Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre belirlenecek tehlike sembolleri, tehlike ibareleri ve
güvenlik uyarıları,
e) Kullanım talimatı,
f) Net miktarı,
g) Ġmal tarihi, son kullanma tarihi, seri ve parti numarası,
bulunması zorunludur.
(2) Etiketlerde, ürünlerin satıĢ için sergilenmesinde ve reklamlarında kullanılan metin,
isimler, resim, figüratif desenler veya diğer Ģekillerin, ürünlerin sahip olmadıkları nitelikleri
simgelememesi veya bu yönde imada bulunmaması gerekir. Uyarı olarak;
a) ―Kullanma talimatını mutlaka okuyunuz‖,
b) ―Çocuklardan uzak tutunuz‖,
c) ―Gıda maddelerinden uzak tutunuz‖,
ç) ―Doğrudan solumayınız, vücuda temas ettirmeyiniz‖,
d) ―Alerjiye sebebiyet verebilir‖,
ifadelerinin yer alması zorunludur. Bununla birlikte, ürünün niteliğine göre bu ifadelerin
etiket üzerinde yer alıp almamasına Kurum karar verir.
Mesul müdür
MADDE 10 – (1) Üretim yerlerinde mesul müdür olarak kimyager, biyolog, eczacı ve
veteriner ile kimya, ziraat, çevre veya makine mühendisi unvanına sahip kiĢiler
görevlendirilir. Mesul müdürün görevden ayrılması durumunda yedi gün içinde yeni bir mesul
müdür görevlendirilir.
(2) Mesul müdür görevlendirilmesi, üreticinin sorumluluğunu ortadan kaldırmaz.
Ambalajlama
MADDE 11 – (1) Ambalajlar, 1/7/2006 tarihli ve 26215 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Hazır Ambalajlı Belirli Ürünler Ġçin Müsaade Edilen Nominal Kapasite ve Dolum
Miktarı Serilerine Dair Yönetmelik, 24/6/2007 tarihli ve 26562 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği ile Bazı Tehlikeli Maddelerin,
Müstahzarların ve EĢyaların Üretimine, Piyasaya Arzına ve Kullanımına ĠliĢkin Kısıtlamalar
Hakkında Yönetmelik hükümleri ile ilgili diğer mevzuat hükümlerine uygun olmak
zorundadır.
Teknik dosya nitelikleri
MADDE 12 – (1) Üreticiler müdürlük ve Kurum tarafından incelenebilmesini teminen
üretim yerinde, ithalatçılar ise merkez bürolarında Ek-3’te yer alan bilgileri içeren teknik
dosyayı bulundurmak zorundadır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Denetim
MADDE 13 – (1) Ürünlerin denetimi 25/6/2007 tarihli ve 26563 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan Sağlık Bakanlığınca Yapılacak Piyasa Gözetimi ve Denetiminin Usul
ve Esasları Hakkında Yönetmelik kapsamında yapılır. Piyasa gözetimi ve denetimi
kapsamında veya Ģikâyet üzerine alınan numunelerin analizleri yetkili laboratuvarda yaptırılır.
Yasaklar
MADDE 14 – (1) Kuruma bildirimde bulunulmadan üretim ve ithalat yapılamaz. Bu
ürünler piyasaya arz edilemez.
(2) Bu Tebliğde belirtilen hükümlere aykırı olarak yapılan üretim ve satıĢ ile basın,
yayın, broĢür dağıtma gibi yollarla tüketicileri yanıltıcı reklamların veya herhangi bir Ģekilde
aslına uygun olmayan tanıtımların yapılması yasaktır.
Ġdari yaptırımlar
MADDE 15 – (1) Bu Tebliğde belirtilen hükümlere aykırı davranan veya faaliyet
gösterenler hakkında, 1593 sayılı Umumi Hıfzıssıhha Kanunu, 4077 sayılı Tüketicinin
Korunması Hakkında Kanun, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanun ile ilgili diğer kanun hükümleri uygulanır.
Yürürlük
MADDE 16 – (1) Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 17 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.
[R.G. 02 Ağustos 2013 – 28726 ]
—— • ——
ĠDARĠ BAĞLILIĞIN DEĞĠġTĠRĠLMESĠ KARARI
ĠçiĢleri Bakanlığından:
1 – Manisa Ġli Kula Ġlçesi Merkez Bucağı Çarıktekke Köyünün, aynı ilin AlaĢehir
Ġlçesine bağlanması, 5442 sayılı Ġl Ġdaresi Kanununun 2’nci maddesinin (B) ve (D) bentlerine
göre uygun görülmüĢtür.
2 – Bu Kararı ĠçiĢleri Bakanı yürütür.
2/8/2013
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
Muammer GÜLER
BaĢbakan
ĠçiĢleri Bakanı
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
YÖNETMELĠKLER
Çevre ve ġehircilik Bakanlığından:
TABĠAT VARLIKLARI, DOĞAL SĠT ALANLARI VE ÖZEL ÇEVRE KORUMA
BÖLGELERĠNDE KALAN YAPI YASAKLI TAġINMAZLARIN HAZĠNE
TAġINMAZLARI ĠLE DEĞĠġTĠRĠLMESĠ HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; tabiat varlıkları ve doğal sit alanları ile özel
çevre koruma bölgelerinde; bölgenin sahip olduğu çevre değerlerini korumak için bu alanların
koruma-kullanma esaslarını belirleyen onaylı uygulama imar planlarında yapılaĢma yasağı
getirilen yerlerde kalan gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerinin mülkiyetindeki taĢınmazların
Hazine taĢınmazlarıyla trampa edilmesine iliĢkin usul ve esasları belirlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik 29/6/2011 tarihli ve 644 sayılı Çevre ve ġehircilik
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 13/A
maddesinin ikinci fıkrası ile 33 üncü maddesine ve 21/7/1983 tarihli ve 2863 sayılı Kültür ve
Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun 15 inci maddesinin birinci fıkrasının (f) bendine
dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Bakanlık: Çevre ve ġehircilik Bakanlığını,
b) Bölge komisyonu: Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Komisyonlarını,
c) Doğal sit alanı: Jeolojik devirlere ait olup, ender bulunmaları nedeniyle olağanüstü
özelliklere sahip yer üstünde, yer altında veya su altında bulunan korunması gerekli alanları,
ç) Genel Müdürlük: Tabiat Varlıklarını Koruma Genel Müdürlüğünü,
d) Hazine taĢınmazı: Hazine mülkiyetindeki taĢınmazlar ile Devletin hüküm ve
tasarrufu altında olup tapuda Hazine adına tescil edilmeleri mümkün olan taĢınmazları,
e) Ġstekli: Müstakil mülkiyete tâbi taĢınmazlarda maliki, birlikte mülkiyet halinde
paydaĢların tamamını, kullanıma kapalı/kısıtlı mülkiyetini kamuya devretmek isteyen gerçek
ve özel hukuk tüzel kiĢilerini,
f) Müdürlük: Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlüklerini,
g) Orman rejimine tabi olmayan koruma alanları: Orman rejimi dıĢında yer alan tabiat
parklarını, tabiat anıtlarını, tabiatı koruma alanlarını, sulak alanları, doğal sit alanlarını ve
benzeri koruma alanlarını,
ğ) Özel çevre koruma bölgesi: Ülke ve dünya ölçeğinde ekolojik önemi olan, çevre
kirlenmeleri ve bozulmalarına duyarlı toprak ve su alanlarını, biyolojik çeĢitliliğin, doğal
kaynakların ve bunlarla ilgili kültürel kaynakların gelecek kuĢaklara ulaĢmasını emniyet altına
almak üzere gerekli düzenlemelerin yapılabilmesi ve bu alanlarda uygulanacak koruma ve
kullanma esasları ile plan ve projelerin tek elden hazırlanması amacıyla, Bakanlar Kurulu
kararı ile ilan edilen bölgeleri,
h) Tabiat varlığı: Jeolojik devirlerle, tarih öncesi ve tarihi devirlere ait olup ender
bulunmaları veya özellikleri ve güzellikleri bakımından korunması gerekli, yer üstünde, yer
altında veya su altında bulunan değerleri,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Trampaya Konu TaĢınmazlara ve BaĢvuruya ĠliĢkin Usul ve Esaslar
Trampa edilebilecek taĢınmazlar
MADDE 4 – (1) Bakanlar Kurulu kararı ile tescil ve ilan edilen, 1/1000 ölçekli onanlı
koruma amaçlı imar planında kesin inĢaat yasağı getirilen tabiat varlıkları, doğal sit alanları,
orman rejimine tabi olmayan koruma alanları ve özel çevre koruma bölgelerinde kalan, Genel
Müdürlük tarafından her yıl belirlenecek trampa programlarına alınan gerçek ve özel hukuk
tüzel kiĢilerine ait taĢınmazlar Hazine taĢınmazları ile trampa edilebilir.
(2) Ancak;
a) Mülkiyet uyuĢmazlığı olan,
b) 26/1/1939 tarihli ve 3573 sayılı Zeytinciliğin Islahı ve Yabanilerinin AĢılattırılması
Hakkında Kanun hükümleri gereğince Devletçe dağıtımı yapılan taĢınmazlardan sit alanı
olarak belirlenen taĢınmazlar ile tapu kütüklerinde halen 3573 sayılı Kanun kapsamında
kaldığına dair Ģerh bulunan,
c) Tapu kütüklerinde doğal sit alanında kaldığına dair Ģerh dıĢında baĢka takyidatlar
bulunan,
ç) Doğal sit alanı olduğuna dair tapu kütüğüne Ģerh konulduktan sonra, miras ve ölüme
bağlı tasarruflar dıĢında sonradan edinilen,
d) 4/4/1990 tarihli ve 3621 sayılı Kıyı Kanunu kapsamında bulunan taĢınmazlardan kıyı
kenar çizgisinin deniz tarafında bulunan ve taĢınmazın bir kısmının kıyı kenar çizgisinin deniz
tarafında kalması durumunda ise deniz tarafında kalan,
e) 22/11/1984 tarihli ve 3083 sayılı Sulama Alanlarında Arazi Düzenlenmesine Dair
Tarım Reformu Kanununa göre uygulama alanı ilan edilen bölgelerde kalan,
f) 18/12/1981 tarihli ve 2565 sayılı Askeri Yasak Bölgeler ve Güvenlik Bölgeleri
Kanunu kapsamında kalıp Milli Savunma Bakanlığınca kamulaĢtırılması gereken,
g) 31/8/1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu kapsamında kalan,
ğ) 9/8/1983 tarihli ve 2873 sayılı Milli Parklar Kanunu kapsamında kalan,
h) 12/3/1982 tarihli ve 2634 sayılı Turizmi TeĢvik Kanunu kapsamında kalan ve ilgili
Bakanlıkça kamulaĢtırılması gereken,
ı) 15/5/1959 tarihli ve 7269 sayılı Umumi Hayata Müessir Âfetler Dolayısiyle Alınacak
Tedbirlerle Yapılacak Yardımlara Dair Kanun kapsamında kalması nedeniyle Bakanlıkça
kamulaĢtırılması gereken,
i) 25/2/1998 tarihli ve 4342 sayılı Mera Kanunu kapsamında kalan,
j) 19/9/2006 tarihli ve 5543 sayılı Ġskân Kanunu kapsamında kalan,
k) Ġmar planında yola, oto parka, yeĢil sahaya rastlayan veya diğer kamu kurum ve
kuruluĢlarının görevleri kapsamında sorumlu bulundukları veya bakım ve onarım ile görevli
oldukları,
taĢınmazlar, Hazine taĢınmazlarıyla trampaya konu edilemez. 1 inci derece doğal sit
alanı (kesin korunacak hassas alan) ile 1 inci ve 2 nci derece arkeolojik sit alanının çakıĢması
halinde takas iĢlemleri Kültür ve Turizm Bakanlığınca yürütülür.
Trampaya konu taĢınmazların belirlenmesi
MADDE 5 – (1) Bakanlar Kurulu kararı ile tescil ve ilan edilen ve uygulama imar planı
kararı ile yapı yasağı getirilen, tabiat varlıkları, doğal sit alanları, orman rejimine tabi
olmayan koruma alanları ve özel çevre koruma bölgelerinde kalan alanların, hangilerinin
trampa programa alınacağı, gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢileri tarafından yapılan baĢvurular
göz önünde bulundurularak Bakanlık tarafından belirlenir.
(2) Programa alınan alanlar; büyükĢehir belediyeleri sınırları içindeki ilçelerde veya
diğer illerin merkez ilçelerinde kalıyorsa Valilikçe, diğer ilçelerin sınırları içinde kalıyorsa
Kaymakamlıkça otuz gün süre ile ilan tahtasına asılarak ve gerekiyorsa belediye hoparlörüyle
en az iki gün aralıklarla üç kez duyurularak, ayrıca Valilik, Kaymakamlık ve Belediyelerin
Ġnternet sitelerinde duyurularak ilan edilir.
(3) Programa alınan alanlar; köy sınırları içerisinde ise yukarıdaki ilanlardan ayrı olarak,
durum köy muhtarlığına köy sakinlerine duyurulmak üzere bildirilir. Programa alınan alanlar
Muhtarlıkça otuz gün süre ile ilan tahtasına asılır.
(4) Ġlk ilan tarihinden itibaren altmıĢ gün içinde, o yılki trampa programından
yararlanmak isteyen malikler tarafından, Müdürlüğe ya da doğrudan Bakanlığa baĢvuruda
bulunulur.
(5) BaĢvuruların Bakanlık tarafından değerlendirilmesi sonucunda; 4 üncü maddede
belirtilen koĢulları taĢıyan parsel maliklerinin baĢvuruları liste halinde yılda iki defa Maliye
Bakanlığına bildirilir.
(6) Listede; taĢınmazların ili, ilçesi, mahalle veya köyü, pafta, ada ve parsel numaraları
ile tabiat varlıkları, doğal sit alanları, orman rejimine tabi olmayan koruma alanları ve özel
çevre koruma bölgelerinde kalan ve uygulama imar planı kararı ile yapı yasağı getirilen
kısmının yüzölçümü bilgileri yer alır. Listeye ek olarak taĢınmaz bilgi formu (Ek-1), inceleme
raporları ve baĢvuru dilekçelerinin birer örneği eklenir.
(7) TaĢınmazın trampaya konu edilmeyecek kısmı bağımsız olarak yararlanılmaya
elveriĢli değilse, bu kısım isteklinin baĢvurusu üzerine, Maliye Bakanlığınca yerinde
yapılacak tespitle belgelendirilerek trampaya konu edilebilir.
BaĢvurunun Ģekli ve inceleme
MADDE 6 – (1) Bu Yönetmelik kapsamında kalan taĢınmazın maliki, taĢınmaz
üzerinde paylı veya elbirliği mülkiyet varsa paydaĢların veya ortakların hepsi birlikte veya
bunlar adına hareket eden vekilleri noterden tasdikli vekâletname ile birlikte, taĢınmazın
Hazine taĢınmazları ile değiĢtirilmesi için aĢağıdaki belgelerle birlikte bir dilekçe ile
Müdürlüğe ya da doğrudan Bakanlığa baĢvuruda bulunurlar.
(2) Dilekçeye eklenecek belgeler:
a) TaĢınmazın ölçekli krokisi ile birlikte tapu senedi örneği.
b) TaĢınmazı gösteren ve tanıtıcı nitelikte ve net çekilmiĢ fotoğrafları.
c) TaĢınmazın konumunu gösteren temin edilebilecek ölçekli haritası.
ç) Üzerinde paylı veya elbirliği mülkiyeti olan taĢınmazların tapu senedinden veya çaplı
tasarruf vesikasından paydaĢlık veya pay oranı ya da ortaklık durumu anlaĢılmıyorsa
mirasçılık belgesi.
d) Malikin ve varsa vekilinin yazıĢma adresleri.
(3) Yanıltıcı belgelerle baĢvuranların veya trampa önerisinden vazgeçenlerin trampa
hakkı sona erer.
(4) Trampa programlarına alınmıĢ yerlerdeki gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerine ait
taĢınmazlarla ilgili incelemeler; Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlüğü Tabiat Varlıklarını Koruma
ġube Müdürlüğü personelince, eğer o ilde Tabiat Varlıklarını Koruma ġube Müdürlüğü yoksa
Müdürlüğün uygun göreceği konuya iliĢkin uzmanlıkları bulunan personel ile bir fen memuru
ile Maliye Bakanlığınca görevlendirilecek bir memurdan ayrıca konu ile ilgili Tapu ve
Kadastro Genel Müdürlüğü gibi diğer idarelerden oluĢacak il komisyonunca yapılır.
(5) TaĢınmaza iliĢkin inceleme raporu ve taĢınmaz bilgi formu, açık, tereddüt
doğurmayacak ve bu Yönetmeliğin ekinde yer alan formda belirtilen asgari bilgileri
kapsayacak Ģekilde il komisyonunca düzenlenerek, Tabiat Varlıkları Koruma Bölge
Komisyonundan karar almaksızın Bakanlığa iletilir.
(6) Sit alanı ilan edilen ve 1/1000 ölçekli onanlı koruma amaçlı imar planında kesin
inĢaat yasağı getirilen korunması gerekli taĢınmaz kültür ve tabiat varlıklarının bulunduğu
parseller, aynı ada içerisindeki bütün parsel maliklerinin baĢvurusu ve karĢılığında önerilen
parsellerin tamamının kabulü koĢuluyla, baĢka Hazine arsa veya arazileri ile müstakil veya
hisseli olarak değiĢtirilebilir.
Değer takdiri
MADDE 7 – (1) Trampaya konu taĢınmazların bedelleri 8/9/1983 tarihli ve 2886 sayılı
Devlet Ġhale Kanunu ile 19/6/2007 tarihli ve 26557 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre belirlenir.
(2) Gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerine ait trampaya konu taĢınmazların bedellerinin
tespitinde, tabiat varlıkları, doğal sit alanları, orman rejimine tabi olmayan koruma alanları ve
özel çevre koruma bölgesi ilan edilmeden önceki fiili ve hukuki durumları dikkate alınır.
(3) Gerçek ve özel hukuk tüzel kiĢilerine ait trampaya konu taĢınmazların üzerinde bina,
tesis ve ağaç bulunması halinde, malikinin baĢvurusu üzerine rayiç bedeli, 4/11/1983 tarihli
ve 2942 sayılı KamulaĢtırma Kanununun 11 inci maddesi hükümlerine göre belirlenerek
Bakanlık tarafından ödenir.
(4) Trampaya konu taĢınmazların sökülüp götürülebilecek sabit olmayan tesis ve
yapılara değer takdir edilmez. Trampa yapılsa dahi, Maliye Bakanlığınca verilen süre içinde
malik tarafından sabit olmayan tesis ve yapıların kaldırılmasına, mevsiminde meyvelerin
toplanmasına, ürünün hasadına bir defaya mahsus olmak üzere izin verilir.
Trampaya konu edilemeyecek Hazine taĢınmazları
MADDE 8 – (1) Hazine taĢınmazlarından;
a) Kamu hizmetlerine tahsisli bulunan,
b) Devletin hüküm ve tasarrufu altında olup tapuda Hazine adına tescil edilmeleri
mümkün olmayan,
c) Kıyı Kanunu kapsamında bulunan,
ç) Milli Parklar Kanunu uyarınca milli park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma
alanları içinde kalması nedeniyle Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığına tahsisi gereken,
d) Sulama Alanlarında Arazi Düzenlenmesine Dair Tarım Reformu Kanununa göre
uygulama alanı ilan edilen bölgelerde kalan ve Tarım Reformu Genel Müdürlüğünce trampası
uygun görülmeyen,
e) Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu kapsamında olup, Bakanlıkça bu
amaçla trampası uygun görülmeyen,
f) Askeri Yasak Bölgeler ve Güvenlik Bölgeleri Kanunu kapsamında kalıp
Genelkurmay BaĢkanlığınca trampası uygun görülmeyen,
g) Orman Kanunu kapsamında kalan taĢınmazlar ile 17/10/1983 tarihli ve mülga 2924
sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi Hakkında Kanun hükümleri
gereğince Orman ve Su ĠĢleri Bakanlığı emrine geçen,
ğ) 19/4/2012 tarihli ve 6292 sayılı Orman Köylülerinin Kalkınmalarının Desteklenmesi
ve Hazine Adına Orman Sınırları DıĢına Çıkarılan Yerlerin Değerlendirilmesi ile Hazineye
Ait Tarım Arazilerinin SatıĢı Hakkında Kanun kapsamında kalan ve hak sahipliği
kesinleĢenler,
h) Turizmi TeĢvik Kanunu kapsamında kalması nedeniyle Kültür ve Turizm
Bakanlığına tahsisi gereken,
ı) 24/2/1984 tarihli ve 2981 sayılı Ġmar ve Gecekondu Mevzuatına Aykırı Yapılara
Uygulanacak Bazı ĠĢlemler ve 6785 sayılı Ġmar Kanununun Bir Maddesinin DeğiĢtirilmesi
Hakkında Kanun hükümlerine göre tapu tahsis belgesi verilen,
i) Umumi Hayata Müessir Âfetler Dolayısiyle Alınacak Tedbirlerle Yapılacak
Yardımlara Dair Kanun kapsamında kalması nedeniyle Bakanlıkça tahsisi gereken,
j) Mera Kanunu kapsamında kalan,
k) Teferruğ yoluyla edinilen ve edinme tarihinden itibaren bir yıl geçmeyen,
l) KamulaĢtırma yoluyla edinilip KamulaĢtırma Kanununun 23 üncü maddesinde yazılı
süresi dolmayan,
m) Özel kanun hükümleri gereği kamu kurum ve kuruluĢlarına tahsisi, devri, terki ve
kullanım hakkı verilmesi gereken,
n) Elbirliği halindeki mülkiyet durumu paylı mülkiyete dönüĢtürülmeyen,
o) Ġlgili idare tarafından bu hizmette kullanılmayacağı belirtilen taĢınmazlar hariç, imar
planlarında bir kamu hizmeti için ayrılmıĢ olan,
ö) Kısmi trampa talebi olan ancak ifrazı Hazine lehine olmayan,
taĢınmazlar trampaya konu edilemez.
Ġlan ve baĢvuru
MADDE 9 – (1) Maliye Bakanlığınca trampa kapsamında önerilmesi uygun görülen
Hazine taĢınmazlarının, bedeli de belirtilmek suretiyle yeri ve nitelikleri altı ay süreyle
defterdarlıkların Ġnternet sitelerinde ve ilan panolarında duyurulur.
(2) Maliye Bakanlığınca, trampaya konu alanlarda kalan taĢınmazların tespit edilen
değeri istekli/isteklilerine yazıyla tebliğ edilir ve bu yazıda ayrıca; bu bedellerin kabul
edildiğine iliĢkin noter tasdikli taahhütnamenin Maliye Bakanlığına verilerek, taĢınmazlarının
değeri karĢılığında defterdarlıkların Ġnternet sitelerinde ve ilan panolarında önerilen Hazine
taĢınmazlarından uygun olanlarının seçilerek ilgili defterdarlığa baĢvurabilecekleri ancak,
trampa taleplerinin değerlendirilebilmesi için, karĢılığında önerilen parsellerin tamamının
kabulünün gerektiği ya da tespit edilen bedele 10 uncu madde uyarınca taĢınmazın bulunduğu
yer defterdarlığına itiraz edebilecekleri bildirilir.
(3) BaĢvurunun değerlendirilebilmesi için trampaya konu taĢınmazların tahmin edilen
bedelleri arasında yüzde yirmiden fazla fark olamaz.
(4) Defterdarlıkların Ġnternet sitelerinden ve ilan panolarından önerilen taĢınmazlara
belirtilen süre içerisinde talep olmaması halinde, bu taĢınmazlar yerine baĢka taĢınmazlar
önerilebilir.
Ġtirazlar
MADDE 10 – (1) Ġstekliler, tebliğ edilen bedele karĢı, tebliğ tarihinden itibaren otuz
gün içinde gerekçeleri açıkça belirtilmek ve buna iliĢkin bilgi ve belgeler de eklenmek
suretiyle taĢınmazın bulunduğu yer defterdarlığına dilekçeyle müracaat ederek itirazda
bulunabilirler.
(2) Ġtirazlar, itiraz tarihinden itibaren en geç otuz gün içinde taĢınmaza kıymet takdirini
yapan komisyon tarafından incelenerek karara bağlanır. Komisyon üye tam sayısı ile toplanır
ve çoğunlukla karar alır. Kararlarda çekimser kalınamaz. Komisyon kararları gerekçeli yazılır.
Muhalif kalan üye karĢı oy gerekçesini belirtmek zorundadır.
(3) Maliye Bakanlığı veya defterdarlıklar tarafından gerektiğinde mahallinde inceleme
yaptırılmak suretiyle itirazlar incelettirilebilir. Bu durumda komisyon, kararlarını otuz günlük
süreye tabi olmaksızın ve yapılan inceleme sonucuna göre verir.
(4) Kararların sonucu, karar tarihinden itibaren en geç on beĢ gün içinde idare tarafından
istekliye tebliğ edilir. Tebliğ edilen yazının varsa ekleri ile bir örneği Maliye Bakanlığına
gönderilir.
(5) Komisyon kararlarına karĢı istekliler tarafından idareye baĢka bir itirazda
bulunulamaz. Ancak, komisyon kararlarına karĢı istekliler tarafından dava açılabilir.
Trampa ve tapuya tescil
MADDE 11 – (1) Bu Yönetmelik kapsamındaki taĢınmazların trampası Maliye
Bakanlığınca Devlet Ġhale Kanununun 51 inci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi ile
Hazine TaĢınmazlarının Ġdaresi Hakkında Yönetmelik hükümlerine göre pazarlık usulü ile
yapılır. Hazine taĢınmazının değerinin daha yüksek olması halinde aradaki fark
istekli/isteklileri tarafından peĢin ve nakden ödenir.
(2) Maliye Bakanlığınca ihale usulü ile trampa talimatı verilen taĢınmazlara iliĢkin
olarak, trampadan istekli/isteklilerin vazgeçmesi halinde, bu isteklilerce baĢka trampa
talebinde bulunulamaz. Aynı Hazine taĢınmazı/taĢınmazları için birden fazla istekli
olduğunda, aynı yeri isteyenler yazılı olarak çağrılırlar. Çağrıya uymayanların trampa isteme
hakkı düĢer. Trampa yapmaya yetkili mahalli komisyon huzurunda çağrı üzerine gelenlerin
arasında yapılacak açık artırmada en fazla fark bedeli vermeyi önerenin önerisi kabul edilir.
Giderler
MADDE 12 – (1) Trampa iĢlemi nedeniyle istekli/isteklilere ait taĢınmazlara iliĢkin
ödenmesi gereken vergi, resim ve harç gibi her türlü giderler bunlar tarafından ödenir. Ġlgili
Tapu Sicil Müdürlüklerince iĢlemler sonuçlandırılır.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Son Hükümler
Yürürlük
Yürütme
MADDE 14 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Maliye Bakanı ile Çevre ve ġehircilik
Bakanı birlikte yürütür.
Eki için tıklayınız.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Çevre ve ġehircilik Bakanlığından:
YÜKSEK ÇEVRE KURULU VE MAHALLĠ ÇEVRE KURULLARININ
ÇALIġMA USUL VE ESASLARINA ĠLĠġKĠN YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı ve kapsamı, Yüksek Çevre Kurulu, Çevre
Teknik Komitesi ve Mahalli Çevre Kurullarının kuruluĢu, görevleri ile çalıĢma usul ve
esaslarını belirlemektir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik 9/8/1983 tarihli ve 2872 sayılı Çevre Kanununun 4
üncü maddesine ve 29/6/2011 tarihli ve 644 sayılı Çevre ve ġehircilik Bakanlığı TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 27 ve 33 üncü maddelerine dayanılarak
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Bakanlık: Çevre ve ġehircilik Bakanlığını,
b) Genel Müdürlük: Bakanlık Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğünü,
c) Komite: Çevre Teknik Komitesini,
ç) Komite BaĢkanı: Çevre Teknik Komitesi BaĢkanını,
d) Kurul: Yüksek Çevre Kurulunu,
e) Müdürlük: Çevre ve ġehircilik Ġl Müdürlüğünü,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Yüksek Çevre Kurulunun KuruluĢ ve Görevleri
KuruluĢ
MADDE 4 – (1) Yüksek Çevre Kurulu, BaĢbakanın baĢkanlığında, BaĢbakanın
bulunmadığı zamanlarda Çevre ve ġehircilik Bakanının BaĢkanlığında; BaĢbakanın
belirleyeceği sayıda bakan ile Bakanlık MüsteĢarından oluĢur.
Görevler
MADDE 5 – (1) Yüksek Çevre Kurulunun görevleri Ģunlardır:
a) Etkin bir çevre yönetiminin sağlanması için hedef, politika ve strateji belirlemek.
b) Sürdürülebilir kalkınma ilkesi çerçevesinde ekonomik kararlara çevre boyutunun
dahil edilmesine imkân veren hukukî ve idarî tedbirleri belirlemek.
c) Birden fazla bakanlık ve kuruluĢu ilgilendiren çevre konularına iliĢkin
uyuĢmazlıklarda nihai kararı vermek.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yüksek Çevre Kurulunun ÇalıĢma Esasları, Toplantı Usulü,
Gündemi ve Kararları
Toplantı usulü
MADDE 6 – (1) Yüksek Çevre Kurulunun, her yılın Haziran ayı içerisinde Yüksek
Çevre Kurulu BaĢkanının belirleyeceği yer ve tarihte yılda en az bir kez toplanır. Ancak,
Bakanlıkça gerekli görüldüğü hallerde olağanüstü toplantılar yapılabilir.
Toplantı gündemi
MADDE 7 – (1) Yüksek Çevre Kurulunun gündemi, Komitenin teklifi üzerine ya da
doğrudan Bakanlık tarafından hazırlanır ve Yüksek Çevre Kurulu BaĢkanının onayı ile
kesinleĢir. Bakanlık, gündemi hazırlarken ilgili bakanlık, kurum, kuruluĢ ve sivil toplum
örgütlerinin önerilerini dikkate alır.
(2) Toplantı gündemi, Bakanlıkça toplantı tarihinden en az on gün önce, varsa ekleri ile
birlikte Yüksek Çevre Kurulu üyelerine gönderilir. Gündem gönderildikten sonra da Yüksek
Çevre Kurulu BaĢkanı tarafından gerekli görüldüğü hallerde gündeme ekleme yapılabilir.
Yüksek çevre kurulu kararları
MADDE 8 – (1) Yüksek Çevre Kurulu, üye tam sayısının salt çoğunluğuyla toplanır ve
oy çokluğu ile karar alır. Oyların eĢitliği halinde Yüksek Çevre Kurulu BaĢkanının kullandığı
oy yönünde çoğunluk sağlanmıĢ sayılır.
(2) Yüksek Çevre Kurulu kararlarının; her karara bir numara verilecek Ģekilde toplantı
salonunda yazılarak, BaĢkan ve üyelerce imzalanması esastır. Kararların toplantıdan sonra
yazılıp imzalanacağı durumlarda buna iliĢkin bir karar tutanağı düzenlenerek üyelerce
imzalanır. Kararların tek sayfadan fazla olması halinde diğer sayfalar da baĢlıklı karar
kâğıtlarına yazılarak kararların bittiği sayfanın sonu BaĢkan ve üyelerce imzalanır, diğer
sayfalar ise paraflanır. Yüksek Çevre Kurulu kararlarına ek oluĢturacak plan, proje, harita ve
benzeri belgelerin olması halinde, bu belgelerin bir takımı Sekretarya tarafından paraflanarak
karar dosyasında saklanır.
(3) Yüksek Çevre Kurulu üyelerince, karĢı oy kullanılan kararlar ―karĢı oy‖ yazılarak
imzalanır. KarĢı oy gerekçeleri ayrıca sahiplerince yazı ile belirtilerek dosyasında saklanmak
üzere sekretaryaya teslim edilir.
Kararların duyurulması
MADDE 9 – (1) Yüksek Çevre Kurulunda alınan kararlar, Bakanlıkça, toplantıyı takip
eden otuz gün içerisinde Yüksek Çevre Kurulu üyeleri ile ilgili kurum ve kuruluĢlara yazılı
olarak bildirilir ve Bakanlık internet sitesinden duyurulur.
Kararların izlenmesi ve değerlendirilmesi
MADDE 10 – (1) Yüksek Çevre Kurulu kararlarının uygulanması ile ilgili sorumlu
kurum ve kuruluĢlar, yaptıkları çalıĢmaları, toplantı tarihinden itibaren üçer aylık dönemler
halinde izleme raporu düzenleyerek Komiteye gönderir. Komite bu raporları değerlendirerek
sonuçlarını bir ay içerisinde Bakanlığa sunar.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
Çevre Teknik Komitesinin OluĢumu, Görevleri, Toplantı Usul ve Gündemi,
Toplantı Kararları ve Sekretarya
Çevre teknik komitesinin oluĢumu
MADDE 11 – (1) Çevre Teknik Komitesi; Yüksek Çevre Kuruluna yardımcı olmak
üzere, Bakanlık MüsteĢarının BaĢkanlığında, DıĢiĢleri, Maliye, Kalkınma, Orman ve Su ĠĢleri,
Millî Eğitim, UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme, Gıda, Tarım ve Hayvancılık, Bilim,
Sanayi ve Teknoloji, Enerji ve Tabii Kaynaklar, Sağlık ile Kültür ve Turizm bakanlıklarının
müsteĢarları, Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığı BaĢkan Yardımcısı, Türkiye Bilimsel ve Teknolojik
AraĢtırma Kurumu BaĢkanı, Afet ve Acil Durum Yönetimi BaĢkanı, Türkiye Odalar ve
Borsalar Birliği BaĢkanı, Deniz Ticaret Odası Yönetim Kurulu BaĢkanı ve Bakanlıkça
belirlenecek çevre ve Ģehircilik dalında çalıĢma yapan toplam iki öğretim üyesinden oluĢur.
(2) Komiteye, çalıĢma konularının gerektirdiği hallerde, Komite BaĢkanının davetiyle
diğer kurum ve kuruluĢlar ile sivil toplum kuruluĢlarının temsilcileri de çağırılabilir.
Görevler
MADDE 12 – (1) Komitenin görevleri Ģunlardır:
a) Yüksek Çevre Kurulunun görev alanına giren konularda ön hazırlık yaparak Yüksek
Çevre Kurulu toplantısı gündemine teklifte bulunmak.
b) Yüksek Çevre Kurulu kararlarına temel oluĢturacak plan ve projeleri hazırlamak,
çalıĢmalar yapmak, yapılmıĢ olan plan, proje ve çalıĢmaları değerlendirerek, Yüksek Çevre
Kuruluna çalıĢmalar ile ilgili önerilerde bulunmak.
c) Yüksek Çevre Kurulu kararlarının uygulanmasını izlemek, değerlendirmek ve
sonuçlarını Yüksek Çevre Kurulu BaĢkanına sunmak.
Toplantı usulü
MADDE 13 – (1) Komite, yılın ilk toplantısını Komite BaĢkanının belirleyeceği yer ve
tarihte gerçekleĢtirir. Komitenin ilk toplantısında yıllık çalıĢma programı belirlenir ve bu
program doğrultusunda sekretarya tarafından belirlenen toplantı gündemine göre yalnızca
konu ile ilgili olan Komite üyelerinin katılımıyla herhangi bir çağrıya gerek kalmaksızın üçer
aylık dönemler halinde kendiliğinden toplanır. Ancak, gerekli gördüğü hallerde Komite
BaĢkanı Komiteyi toplantıya çağırabilir.
Toplantı gündemi
MADDE 14 – (1) Toplantılara iliĢkin gündem sekretarya tarafından belirlenir ve
Komite BaĢkanınca onaylanır. Onaylanan gündem, toplantı tarihinden en az bir hafta önce
Komite üyelerine gönderilir.
Toplantı kararları
MADDE 15 – (1) Komite, üye tam sayısının salt çoğunluğu ile toplanır ve kararlarını
oy çokluğu ile alır. Oyların eĢitliği halinde Komite BaĢkanının kullandığı oy yönünde
çoğunluk sağlanmıĢ sayılır. Komite kararları, baĢlıklı karar kâğıtlarına yazılır ve her yıl itibari
ile birden baĢlayarak numaralanarak Komite BaĢkanı ile üyelerce imzalanır. Alınan kararlara
katılmayan üyelerin katılmama gerekçelerini belirten karĢı oy yazıları bu üyelerce imzalanır
ve karar kâğıtlarına iliĢtirilir. Komitece hazırlanan plan ve projeler, Komite BaĢkanı ve
üyelerce imzalanarak karar kâğıtlarının eki olarak Yüksek Çevre Kuruluna sunulur.
Alt komiteler
MADDE 16 – (1) Komite sekretaryası tarafından, Komite çalıĢmalarına katkı sağlamak
üzere gerekli görülen konularda ilgili bakanlık, kurum ve kuruluĢ uzmanlarından oluĢacak alt
komitelerin kurulmasını Komite BaĢkanına önerebilir. Önerinin Komite BaĢkanınca uygun
görülmesi halinde alt komiteler kurulur.
Sekretarya
MADDE 17 – (1) Yüksek Çevre Kurulu ve Çevre Teknik Komitesinin sekretarya
hizmetleri Genel Müdürlük tarafından yürütülür.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
Mahalli Çevre Kurullarının KuruluĢ ve Görevleri
KuruluĢ
MADDE 18 – (1) Mahalli Çevre Kurulu, her ilde Valinin veya Valinin görevlendireceği
Vali Yardımcısının baĢkanlığında, ĠçiĢleri, Maliye, Millî Eğitim, Sağlık, UlaĢtırma, Denizcilik
ve HaberleĢme, Gıda, Tarım ve Hayvancılık, Enerji ve Tabii Kaynaklar, Kültür ve Turizm,
Orman ve Su ĠĢleri, Bilim Sanayi ve Teknoloji bakanlıkları, Afet ve Acil Durum Yönetimi
BaĢkanlığı ile Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığının imza yetkisini haiz il temsilcileri, Ġl Jandarma
Komutanlığının, Ġl Emniyet Müdürü ve denize kıyısı olan illerde Sahil Güvenlik
Komutanlığının imza yetkisini haiz temsilcileri ile Ticaret ve Sanayi Odaları Temsilcisi,
büyük Ģehirlerde büyükĢehir belediye baĢkanlığının, diğer illerde ise belediye baĢkanlığının
imza yetkisini haiz temsilcilerinden oluĢur. Mahalli Çevre Kurulu üyesi bakanlıkların illerde
teĢkilatının bulunmaması halinde, bu bakanlıklar, kendileri ya da bağlı veya ilgili kuruluĢları
aracılığı ile; birden fazla bağlı ve ilgili kuruluĢun bulunması durumunda toplantı gündemine
göre konu ile ilgisi olan kuruluĢ aracılığı ile temsil edilir.
(2) BaĢkanca gerekli görülmesi halinde, görüĢ ve önerilerini almak üzere, ilgili kamu
kurum ve kuruluĢu, bilimsel kuruluĢ, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluĢları, özel
sektör ve gönüllü kuruluĢ temsilcileri ile uzman kiĢiler de oy hakkı olmaksızın Mahalli Çevre
Kurulu toplantılarına davet edilir.
(3) Mahalli Çevre Kurulunun sekretarya hizmetleri Müdürlük tarafından yürütülür.
Görevler
MADDE 19 – (1) Mahalli Çevre Kurulunun görevleri Ģunlardır:
a) Çevrenin korunması ve iyileĢtirilmesi, kirliliğin önlenmesi amacıyla, Bakanlıkların
mevzuatlarında belirlenen esaslar çerçevesinde gerekli kararları almak.
b) Alınan karar ve tedbirlerin il düzeyinde uygulanması için programlar hazırlamak.
c) Hazırlanan programların ön görülen sürelerde uygulanmasını sağlamak.
ç) Ġlde çevre kirliliğine neden olan veya olabilecek tesis ve iĢletmeleri belirlemek,
yapılan iĢ ve iĢlemleri incelemek, değerlendirmek ve gerekli önlemleri almak.
d) Ġl düzeyindeki çevresel faaliyetleri izlemek ve yönlendirmek amacıyla çeĢitli
Bakanlık ve kuruluĢlarla eĢgüdümü sağlamak.
e) Toplumsal çevre bilincinin arttırılmasına yönelik eğitsel faaliyetlerin düzenlenmesine
yönelik kararlar almak.
ALTINCI BÖLÜM
Mahalli Çevre Kurulunun ÇalıĢma Esasları
Toplantı usulü
MADDE 20 – (1) Mahalli Çevre Kurulu üç ayda bir BaĢkanın davetiyle, davetiye
gönderilen Mahalli Çevre Kurulu üyelerinin salt çoğunluğunun katılımı ile toplanır. Mahalli
Çevre Kurulu kararı alınmasını gerektirecek durumlarda BaĢkanın daveti ile olağanüstü
toplantılar yapılabilir.
Toplantı gündemi
MADDE 21 – (1) Mahalli Çevre Kurulunun toplantı gündemi Mahalli Çevre Kurulu
sekretaryası tarafından hazırlanır ve BaĢkan tarafından onaylanır. Mahalli Çevre Kurulu
üyeleri toplantıda veya sair zamanlarda gelecek toplantının gündemiyle ilgili önerilerde
bulunabilirler. Mahalli Çevre Kurulu BaĢkanı tarafından gerekli görülmesi halinde gündemde
yer alan konular hakkında ilde bulunan üniversitelerin çevre ile ilgili bölümlerinin öğretim
üyeleri ile ilgili diğer kurum ve gönüllü kuruluĢların temsilcileri toplantıya çağrılarak veya
yazılı olarak görüĢleri alınabilir.
(2) Gündem konuları Mahalli Çevre Kurulu üyelerine toplantı gününden en az beĢ gün
önce bildirilir.
Mahalli çevre kurulu kararları
MADDE 22 – (1) Mahalli Çevre Kurulu kararları, sekretaryanın baĢlıklı karar
kağıtlarına yazılır. Karar numaraları sürekli ve her karara bir numara verilmek suretiyle
düzenlenir. Yıl değiĢse de mükerrer karar numarası verilemez. Kararların toplantı salonunda
yazılıp, BaĢkan ve üyelerce imzalanması esastır. Kararların toplantı sırasında yazılıp
imzalanmadığı durumlarda gerekçesi belirtilen bir karar tutanağı düzenlenerek BaĢkan ve
üyelerce imzalanır.
(2) Kararlar oy çokluğuyla alınır. Oyların eĢitliği halinde BaĢkanın kullandığı oy
yönünde çoğunluk sağlanmıĢ sayılır. Üyeler çekimser oy kullanamazlar. Mahalli Çevre
Kurulu üyelerince, karĢı oy kullanılan kararlar ―karĢı oy‖ yazılarak imzalanır. KarĢı oy
gerekçeleri ayrıca sahiplerince yazı ile belirtilerek dosyasında saklanmak üzere sekretaryaya
teslim edilir.
(3) Mahalli Çevre Kurulu kararları ile bu kararlara iliĢkin olarak kabul edilen proje,
program, harita, plan, rapor ve benzeri belgelerin bir takımı BaĢkan ve üyelerce imzalanarak
dosyasında saklanır.
(4) Mahalli Çevre Kurulu kararları, 15 (on beĢ) gün içerisinde ilgili kiĢi ve kuruluĢlar ile
Bakanlığa gönderilir.
(5) Mahalli Çevre Kurulu kararları, Yüksek Çevre Kurulu kararları göz önünde
bulundurularak alınır.
Ġlan
MADDE 23 – (1) Alınan Mahalli Çevre Kurulu kararları toplantı tarihinden itibaren bir
hafta içerisinde, Valilik ilan panosunda en az beĢ iĢgünü süreyle ilan edilir ve Valilik internet
sitesinden duyurulur. Kurul kararları ilan sonunu beklemeden, imza tarihinde yürürlüğe girer.
Ġtiraz
MADDE 24 – (1) Mahalli Çevre Kurulu kararlarına itiraz, Mahalli Çevre Kurulu
Sekretaryasına, ilan tarihini izleyen bir ay içerisinde, yazılı olarak ve gerekçesiyle birlikte
yapılır. Ġtirazlar, Mahalli Çevre Kurulunun ilk toplantısında görüĢülerek karara bağlanır.
YEDĠNCĠ BÖLÜM
Yürürlükten kaldırılan hükümler
Çevre ve Orman Bakanlığı Yüksek Çevre Kurulunun ÇalıĢma Usul ve Esaslarına ĠliĢkin
Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
(2) 15/4/2004 tarihli ve 25434 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Çevre ve Orman
Bakanlığı Mahalli Çevre Kurulları ÇalıĢma Usul ve Esaslarına ĠliĢkin Yönetmelik yürürlükten
Yürürlük
Yürütme
MADDE 27 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Çevre ve ġehircilik Bakanı yürütür.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Gümrük ve Ticaret Bakanlığından:
GÜMRÜK YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 7/10/2009 tarihli ve 27369 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Gümrük Yönetmeliğinin 207 nci maddesinin dördüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(4) Ġzin hak sahibinin, izin belgesinde öngörülen sürenin sona ermesinden itibaren otuz
gün içerisinde izni veren gümrük idaresine müracaatı üzerine yerinde yapılan denetimlere
iliĢkin bilgilerin yer aldığı, Ek-27’de yer alan Nihai Kullanım Denetim Formu esas alınarak,
izin belgesi kapsamına giren iĢlemler itibariyle ilgili izin hak sahibinin mali kayıtları
üzerinden nihai kullanıma konu eĢyanın nihai kullanım amacına uygun kullanımda olup
olmadığının tespiti ve teminat iadesine iliĢkin diğer iĢ ve iĢlemler yetkilendirilmiĢ gümrük
müĢavirince düzenlenecek rapora istinaden yerine getirilir.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 208 inci maddesinin yedinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(7) 126 ncı madde uyarınca geriye dönük izin verilebilmesi için eĢya üzerinde gümrük
gözetiminin sona ermemiĢ olması Ģartı aranır.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 263 üncü maddesinin birinci fıkrasının ikinci ve
üçüncü cümleleri yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 5 – Bu Yönetmelik hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Sosyal Güvenlik Kurumu ile Sağlık Bakanlığından:
MALULĠYET TESPĠTĠ ĠġLEMLERĠ YÖNETMELĠĞĠ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal
Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununa göre sigortalı sayılanlar ve bunların bakmakla
yükümlü oldukları veya hak sahibi çocuklarının maluliyetinin tespitine iliĢkin usul ve esasları
düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik; 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık
Sigortası Kanununa göre sigortalı sayılanlar ile bunların bakmakla yükümlü oldukları veya
hak sahibi çocuklarını kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık
Sigortası Kanununun 25 inci, 28 inci, 47 nci, 94 üncü, 95 inci ve 16/5/2006 tarihli ve 5502
sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanununun 41 inci maddesi hükümlerine dayanılarak
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Hastalık listesi: ÇalıĢma gücünün en az %60’ının hangi hallerde kaybedildiğinin
tespitine esas listeyi,
b) Bakanlık: ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını,
c) Balthazard formülü: Birden fazla iĢ kazası veya meslek hastalığı sonucu sürekli iĢ
göremezlik dereceleri veya birden fazla engellilik derecelerinin birleĢtirilmesinde kullanılan
hesaplama Ģeklini,
ç) BaĢka birinin sürekli bakımına muhtaç derecede malul çocuk: Beslenme, giyinme,
yıkanma ve tuvalet ihtiyaçlarını giderme gibi öz bakım becerilerini yerine getirmede, kendi
baĢına hareket etmede veya iletiĢim kurmada zorluk veya yoksunluk yaĢadığına ve bu
becerileri baĢkalarının yardımı olmaksızın gerçekleĢtiremeyeceğine karar verilen çocukları,
d) BaĢkan: Kurum Sağlık Kurulu BaĢkanını,
e) Daire BaĢkanlığı: Maluliyet ve Sağlık Kurulları Daire BaĢkanlığını,
f) Genel Müdürlük: Genel Sağlık Sigortası Genel Müdürlüğünü,
g) Genel sağlık sigortalısı: Kanunun 60 ıncı maddesinde sayılan kiĢileri,
ğ) Hak sahibi: Sigortalının veya sürekli iĢ göremezlik geliri ile malullük, vazife
malullüğü veya yaĢlılık aylığı almakta olanların ölümü halinde, gelir veya aylık bağlanmasına
veya toptan ödeme yapılmasına hak kazanan eĢ, çocuk, ana ve babasını,
h) Kanun: 31/5/2006 tarihli ve 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası
Kanununu,
ı) Kontrol muayenesi: Kanunun 94 üncü maddesinde belirtilen hallerde istenilen
muayeneyi,
i) Kurum: Sosyal Güvenlik Kurumunu,
j) Kurum sağlık kurulu: Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık
kurullarınca düzenlenecek raporlardaki teĢhis ve bu teĢhise dayanak teĢkil eden belgeleri
incelemek suretiyle, çalıĢma gücü kaybı ve meslekte kazanma gücü kaybı oranlarını, erken
yaĢlanma halini, vazifelerini yapamayacak Ģekilde meslekte kazanma gücü kaybını ve
malullük derecelerini belirlemeye yetkili hekimlerden ve/veya diĢ hekimlerinden oluĢan
kurulları,
k) Maluliyet: Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentleri
kapsamındaki sigortalılar için çalıĢma gücünün veya iĢ kazası veya meslek hastalığı sonucu
meslekte kazanma gücünün en az %60’ını, (c) bendi kapsamındaki sigortalılar için çalıĢma
gücünün en az %60’ını veya vazifelerini yapamayacak Ģekilde meslekte kazanma gücünü
kaybetme hali,
l) Sağlık kurulu raporu: Kurumca yetkilendirilmiĢ sağlık hizmeti sunucularının sağlık
kurullarınca düzenlenen sağlık kurulu raporlarını,
m) Sigortalı: Kısa ve/veya uzun vadeli sigorta kolları bakımından adına prim ödenmesi
gereken veya kendi adına prim ödemesi gereken kiĢiyi,
n) Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu: Kanunun 58 inci maddesinde belirtilen
görevleri yerine getirmek üzere branĢları Kurum tarafından belirlenen uzman hekimlerden
oluĢan kurulu,
o) Üye: Kurum sağlık kurulu üyelerini,
ö) Vazife ve harp malullüğü: Kanunun 47 nci maddesinde tanımlanan vazife ve/veya
harp malullüğü hallerini,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Sağlık Kurulu Raporlarının Düzenlenmesine ĠliĢkin Usul ve Esaslar
Yetkili sağlık hizmeti sunucuları
MADDE 5 – (1) Maluliyet tespitinde esas alınacak sağlık kurulu raporlarını
düzenlemeye;
a) Sağlık Bakanlığı eğitim ve araĢtırma hastaneleri,
b) Devlet üniversite hastaneleri,
c) Türk Silahlı Kuvvetlerine bağlı eğitim ve araĢtırma hastaneleri,
ç) Sigortalıların ikamet ettikleri illerde (a), (b) ve (c) bentlerinde belirtilen hastanelerin
bulunmaması durumunda sağlık kurulu raporu düzenlemeye yetkili Sağlık Bakanlığı Devlet
hastaneleri,
d) Belgelenmesi kaydıyla, herhangi bir üniversite hastanesi veya devlet hastanesinde;
yoğun bakımda tedavisi devam eden ve yatmakta olduğu hastaneden baĢka bir hastaneye nakli
hayati risk taĢıyorsa yatmakta olduğu hastane,
e) Belgelenmesi kaydıyla (a), (b), (c) ve (ç) bentleri dıĢında kalan yataklı sağlık hizmet
sunucularında yoğun bakımda tedavisi devam ederken yatmakta olduğu hastaneden baĢka bir
hastaneye nakli hayati risk taĢıyanlara yatmakta olduğu hastaneler yetkilidir.
(2) Türkiye ile sosyal güvenlik sözleĢmesi bulunan ülkelerde çalıĢan müĢterek
sigortalıların maluliyet değerlendirmelerinde, sosyal güvenlik sözleĢmesi yapılan akit ülkenin
sigorta kurumunun belirlediği sağlık hizmeti sunucusu tarafından düzenlenen raporlar esas
alınır.
Sağlık kurulu raporları
MADDE 6 – (1) Sağlık hizmeti sunucusu sağlık kurulu; iç hastalıkları, göz hastalıkları,
kulak-burun-boğaz, genel cerrahi veya ortopedi, nöroloji veya ruh sağlığı ve hastalıkları
uzmanlarından oluĢur.
(2) Değerlendirilecek hastalık, bu uzmanlık dallarının dıĢında ise ilgili dal uzmanının da
kurulda bulunması Ģarttır. Kurulda bulunan hekimler birbirlerinin yerine karar veremezler.
(3) Sadece bir organ ya da sistemi ilgilendiren hastalığı bulunanlar için sağlık kurulu, o
hastalığı ilgilendiren branĢtan üç uzman ile oluĢturulabilir.
(4) Sağlık hizmeti sunucusu tarafından düzenlenecek sağlık kurulu raporlarında aĢağıda
belirtilen hususlara yer verilir.
a) Hastane adı,
b) Sigortalı veya hak sahibinin adı, soyadı, sigorta sicil numarası, Türkiye Cumhuriyeti
kimlik numarası, baba adı ve doğum tarihi,
c) Raporun tarih ve sayısı,
ç) Hastaneye giriĢ ve çıkıĢ tarihleri,
d) Sigortalı ya da 15 yaĢından büyük hak sahibinin son altı aylık mühürlü fotoğrafı,
e) Sağlık kurulu raporunun düzenlenme nedeni.
(5) Sağlık kurulu raporunun tıbbi değerlendirme bölümlerinde;
a) Kimlik tespiti ile gerekli muayene yapılarak, maluliyet talebine esas teĢkil eden
hastalıkların, ilgili branĢlarca mevcut klinik durumunu açıklayan ayrıntılı muayenesi sonucu;
muayene bulguları, dayanağı, tetkikler ve sonuçlar sağlık kurulu raporuna yazılır, tetkik
raporlarının aslı ya da onaylı fotokopileri eklenir.
b) Muayeneye iliĢkin test ve tetkik belgelerinde sigortalının adı, soyadı ve tetkik tarihi
yazılır.
c) Tıbbi terimler kısaltılmaksızın yazılır.
ç) Mevcut hastalıklara iliĢkin tetkikler, epikrizler, ameliyat notları, patoloji raporları ve
benzeri belgelerin aslı veya resmi onaylı fotokopileri eklenir.
d) Sağlık kurulu raporları bilgisayar ortamında düzenlenerek sağlık kuruluna katılan
hekimler tarafından imzalanır.
e) Sağlık kurulu raporları sadece durum bildirir nitelikte olup, raporların karar
hanesinde ―Sosyal Güvenlik Kurumunca belirlenecektir‖ ibaresi yazılır.
(6) Bu maddede belirtilen hususların eksikliği veya yetersizliği durumunda sağlık
kurulu raporunun verilecek karara esas teĢkil edip etmeyeceği konusunda Kurum sağlık
kurulu yetkilidir.
(7) Kurum, sağlık kurulu raporlarını elektronik ortamda istemeye yetkilidir.
(8) Sağlık hizmeti sunucusu tarafından düzenlenen sağlık kurulu raporunda çalıĢma
gücü kaybı veya engel oranı belirtilmiĢ ise bu oran Kurum sağlık kurulu kararlarında esas
alınmaz.
Usulüne uygun düzenlenmeyen raporlar
MADDE 7 – (1) Sağlık kurulu raporlarının usulüne uygun düzenlenmediği tespit
edilirse, 6 ncı maddeye göre yeniden düzenlenmek üzere ilgili sağlık hizmeti sunucusuna iade
edilir.
Ek rapor düzenlenmesi
MADDE 8 – (1) Sağlık kurulu raporunun değerlendirilmesi sonucunda, gerekli
görülmesi halinde aynı ya da farklı sağlık hizmeti sunucusu tarafından yeniden muayenesiyle
düzenlenecek sağlık kurulu raporu istenir.
(2) Ġstenilen raporlarda tıbbi bilgilerin eksik veya yetersiz olması durumunda, raporlar
Kurum tarafından raporu düzenleyen sağlık hizmeti sunucusuna iade edilir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Malul Sayılmaya ĠliĢkin Usul ve Esaslar
Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentleri kapsamındaki
sigortalıların çalıĢma gücü kaybı tespiti
MADDE 9 – (1) Sigortalıların çalıĢma gücünün en az %60’ını kaybedip
kaybetmediklerinin tespitinde Ek-1 Hastalık Listesi esas alınır.
(2) Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentleri kapsamındaki
sigortalıların, sigortalılık süresi içinde;
a) Ek-1 Hastalık Listesi’nde belirtilen hastalıkların meydana geldiği,
b) Eski ve çalıĢmaya engel olmayan bir hastalığın, Ek-1 Hastalık Listesi’nde belirtilen
seviyelere yükseldiği,
c) ÇalıĢma gücünün en az %60’ını kaybetmiĢ haliyle ilk defa çalıĢmaya baĢlayan, ancak
daha sonra ortaya çıkan farklı bir hastalık nedeniyle bu Yönetmelik hükümlerine göre çalıĢma
gücünün en az %60’ını kaybettiği,
ç) ĠĢ kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünün en az %60’ını
kaybettiği,
Kurum sağlık kurulunca tespit edilen sigortalı malul sayılır.
(3) Sigortalı olarak ilk defa çalıĢmaya baĢladığı tarihten önce sigortalının çalıĢma
gücünün en az %60’ını kaybettiği önceden veya sonradan tespit edilirse sigortalı bu hastalık
veya engeli sebebiyle malullük aylığından yararlanamaz.
(4) Sağlık kurulu raporlarında birden fazla hastalık mevcut ise çalıĢma gücünün en az
%60’ını kaybedip kaybetmediğine dair değerlendirmede en ağır sekel bulgu dikkate alınır ve
Balthazard Formülü uygulanmaz. Ancak, birden fazla hastalığın bir arada olduğu ve tedaviye
rağmen çalıĢma olanağı vermediğine Kurum sağlık kurulunca karar verilenler malul sayılır.
Kanunun 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendindeki sigortalıların
çalıĢma gücü kaybı tespiti
MADDE 10 – (1) Ġlk defa çalıĢmaya baĢladığı tarihten sonra vücutlarında oluĢan ve
tedavi edilemeyen hastalıkları nedeniyle, çalıĢma gücünün en az %60’ını veya vazifelerini
yapamayacak Ģekilde meslekte kazanma gücünü kaybettiği Kurum sağlık kurulunca tespit
edilen sigortalı malul sayılır.
(2) Sigortalı olarak ilk defa çalıĢmaya baĢladığı tarihten önce çalıĢma gücünün en az
%60’ını veya vazifesini yapamayacak derecede meslekte kazanma gücünü kaybettiği önceden
veya sonradan tespit edilirse sigortalı bu hastalık veya engeli sebebiyle malullük aylığından
yararlanamaz.
(3) Yedek subay veya er olarak ya da talim, manevra, seferberlik veya harp dolayısıyla
görevleri ile ilgileri kesilmeksizin silah altına alındıkları dönemde malul olup, bu malullükleri
asıl görevlerini veya iĢlerini yapmaya mani olmayanlar hakkında, bu hastalık veya engelleri
sebebiyle malullük sigortasına iliĢkin hükümler uygulanmaz.
(4) Maluliyet kararlarında;
a) Sigortalıların çalıĢma gücünün en az %60’ını kaybedip kaybetmediklerinin tespitinde
Ek-1 Hastalık Listesi,
b) Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde çalıĢan askeri ve sivil personel ile askerlik görevi
ile yükümlüleri için, 8/10/1986 tarihli ve 86/11092 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla
yürürlüğe konulan Türk Silahlı Kuvvetleri Sağlık Yeteneği Yönetmeliği,
c) ĠçiĢleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü bünyesinde çalıĢan personel için,
4/8/2003 tarihli ve 25189 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Emniyet TeĢkilatı Sağlık
ġartları Yönetmeliği,
ç) 10/6/2004 tarihli ve 5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun kapsamında
çalıĢan ve 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa tabi Koruma Güvenlik Görevlileri için
belirlenen ve 7/10/2004 tarihli ve 25606 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Özel Güvenlik
Hizmetlerine Dair Kanunun Uygulanmasına ĠliĢkin Yönetmelikte belirtilen sağlık Ģartları,
(5) Vazife malullüğü halinde ise, 13/7/1953 tarihli ve 4/1053 sayılı Bakanlar Kurulu
Kararıyla yürürlüğe konulan Vazife Malullüklerinin Nevileri ile Dereceleri Hakkında
Nizamname,
esas alınır.
Çocukların çalıĢma gücü kaybı tespiti
MADDE 11 – (1) Ek-1 Hastalık Listesi’nde belirtilen hastalıkların meydana geldiği
tespit edilen sigortalının hak sahibi veya bakmakla yükümlü olduğu çocuğu malul sayılır.
BaĢka birinin sürekli bakımına muhtaç olma halleri
MADDE 12 – (1) Sigortalıların ve kadın sigortalıların malul çocuklarının baĢka birinin
sürekli bakımına muhtaç olduğu durumlar aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) Kuadripleji, parapleji, dipleji ve sigortalının yaĢamını kendi baĢına yürütmesine engel
hemipleji veya merkezi sinir sisteminin sfinkter bozuklukları ile birlikte olan diğer hastalıklar.
b) Süreli veya sürekli ruh sağlığı ve hastalıkları kliniğinde kalmayı gerektiren ve tedavi
edilemeyen psikotik hastalıklar.
c) Ġki gözde de yüzde yüz (tam) görme kaybı.
ç) Ġki elin kaybı.
d) Bir kolun omuzdan ve bir bacağın kalçadan kaybı.
e) Her iki bacağın alttan en az 1/3’ünün kaybı.
f) Tedavisi olanaksız bir hastalıktan ileri gelen ağır beslenme bozuklukları ve kaĢeksiler.
g) Solunum yetmezliği nedeniyle yardımcı solunum cihazlarının sürekli kullanılması.
ğ) Giyinme, beslenme, fonksiyonel mobilite, bağırsak ve mesane bakımı, kiĢisel hijyen
ve tuvalet ihtiyaçları gibi günlük yaĢam aktivitelerinin sağlanamaması.
h) Yukarıda tespit edilen hastalıklar dıĢında kaldığı halde tedavi edilemeyen, baĢka
birinin sürekli bakımına muhtaç olan ağır hastalıklar.
YaĢlılık sigortası kapsamında çalıĢma gücü kaybı oranlarının tespiti
MADDE 13 – (1) Kanunun 28 inci maddesinin beĢinci fıkrasında belirtilen çalıĢma
gücü kaybı tespitinde, 30/3/2013 tarihli ve 28603 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan
Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında
Yönetmelik esas alınır.
Erken yaĢlanma tespiti
MADDE 14 – (1) Kanunda yaĢlılık aylığı bağlanması için öngörülen yaĢ Ģartı dıĢındaki
diğer Ģartları taĢıyan ve 55 yaĢını dolduran sigortalıların; dikkat, algı, bellek, kavrama ve
soyutlama gibi iĢlevlerin kaybı olan biliĢsel yaĢlanma ile fizyolojik ve psikolojik yaĢlanma
hali tayin ve tespit edilenler, erken yaĢlanmıĢ sayılırlar.
(2) Bu tespitlerde; nöroloji, psikiyatri, fiziksel tıp ve rehabilitasyon, iç hastalıkları,
göğüs hastalıkları ve kardiyoloji baĢta olmak üzere ilgili branĢlarca düzenlenen sağlık kurulu
raporları esas alınır.
Kontrol muayenesi ve değerlendirme
MADDE 15 – (1) ÇalıĢma gücünün en az %60’ını kaybetmesi nedeniyle malul
sayılanlar ile Kanunun 28 inci maddesinin 5 inci fıkrası kapsamında yaĢlılık aylığı bağlanan
sigortalılar;
a) Kurumca yürütülen soruĢturma nedeniyle,
b) Maluliyete iliĢkin Kurumca verilen karar gereği,
c) Malullük, vazife malullüğü aylığı bağlanmıĢ sigortalıların, malullük durumlarında
artma veya baĢka birinin sürekli bakımına muhtaç olduklarına iliĢkin talepleri halinde,
ç) Ġhbar ve Ģikayet halinde,
kontrol muayenesine tabi tutulabilir.
(2) Kontrol muayenesine istinaden yapılan değerlendirme sonucu gerekli görülen
hallerde yeniden kontrol muayenesi istenebilir.
(3) Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca kontrol muayenesi kararı verilmesi halinde
bu kontrol muayenesine iliĢkin değerlendirme Kurum sağlık kurullarınca yapılır. Bu karara
itiraz olması halinde konu, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca değerlendirilerek karara
bağlanır.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
GörüĢ alma
MADDE 16 – (1) Daire BaĢkanlığı gerekli gördüğü hallerde ilgili kurum veya
kuruluĢlar ile uzman kiĢilerin görüĢlerine baĢvurabilir.
Karar sonrası yeni talep
MADDE 17 – (1) Sigortalıların ve bunların bakmakla yükümlü oldukları veya hak
sahibi çocuklarının hastalıklarında artma veya yeni bir hastalığın ilave olduğunun belgelemesi
halinde, sağlık hizmeti sunucularına sevk edilir.
Kurum sağlık kurulu kararlarına itiraz
MADDE 18 – (1) Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunda değerlendirilmek üzere
yapılan itirazlar, Kurum sağlık kurulu kararlarının sosyal güvenlik il müdürlükleri veya sosyal
güvenlik merkezlerince kararın ilgililere tebliğ edildiği tarihten itibaren 6 ay içerisinde yapılır.
Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu kararları
MADDE 19 – (1) Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu tarafından verilen kararlar
Kurum sağlık kurullarını bağlar.
Farklı sigortalılıklardan maluliyet talebi
MADDE 20 – (1) Maluliyet değerlendirmesi sonucunda, ilk iĢe girdiği tarihte de malul
olduğuna karar verilen sigortalılar, anne ve/veya babalarının sigortalılıklarından dolayı hak
sahibi olarak maluliyet tespiti talep ettiklerinde, buna göre oluĢturulacak dosya ile birlikte
kendi sigortalılıklarından dolayı alınan kararlar, buna esas sağlık kurulu raporları ve diğer
belgeleri içerir dosya Kurum sağlık kuruluna gönderilir.
Hastalık listesinin yenilenmesi
MADDE 21 – (1) Ek-1 Hastalık Listesi’nde bulunan tıbbi kriterler Kurumca en geç 3
yılda bir değerlendirilir.
Atıflar
ÇalıĢma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit ĠĢlemleri Yönetmeliğinin
çalıĢma gücü kaybı, vazife malullüğü, harp malullüğü ile erken yaĢlanma durumlarının tespiti
hükümlerine yapılan atıflar bu Yönetmelik hükümlerine yapılmıĢ sayılır.
Yürürlükten kaldırılan hükümler
MADDE 23 – (1) ÇalıĢma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit
ĠĢlemleri Yönetmeliğinde yer alan; çalıĢma gücü kaybı, vazife malullüğü, harp malullüğü ile
erken yaĢlanma durumlarının tespiti ile ilgili tüm hükümler yürürlükten kaldırılmıĢtır.
GeçiĢ hükmü
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin yürürlüğe girdiği tarihten önce çalıĢma
gücü kaybı, vazife malullüğü, harp malullüğü ile erken yaĢlanma durumlarının tespiti
talebinde bulunan sigortalılar ile bunların hak sahibi veya bakmakla yükümlü olduğu
çocukları için, yürürlükten kaldırılan ilgili sosyal güvenlik mevzuatının Kanuna aykırı
olmayan hükümleri uygulanır.
Yürürlük
MADDE 24 – (1) Bu Yönetmelik 1/9/2013 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 25 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Sosyal Güvenlik Kurumu BaĢkanı
yürütür.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığından:
BĠLĠM, SANAYĠ VE TEKNOLOJĠ BAKANLIĞINCA ONAYLANMIġ
KURULUġLARIN GÖREVLENDĠRĠLMESĠ, ĠZLENMESĠ VE
DENETLENMESĠNDE ESAS ALINACAK TEMEL
KRĠTERLERE DAĠR TEBLĠĞ (SGM: 2013/12)
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam, Dayanak, Tanımlar ve Kısaltmalar
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, Bakanlığın yetki ve sorumluluğunda bulunan
teknik düzenlemeler kapsamında faaliyet gösterecek onaylanmıĢ kuruluĢların,
görevlendirilmesinde, izlenmesinde ve denetlenmesinde esas alınacak temel kriterleri
belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, Bakanlığın sorumluluk alanına giren teknik düzenlemeler
kapsamında faaliyette bulunacak onaylanmıĢ kuruluĢların taĢıması gereken nitelikleri,
görevlendirilmelerinde esas alınacak temel kriterler ile görevlendirme usullerini, onaylanmıĢ
kuruluĢların yükümlülükleri ile faaliyetlerinin izlenmesi, denetlenmesi ve idari yaptırım
kararlarının uygulanmasına dair usul ve esasları kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ,
a) 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanunun 7 nci maddesine,
b) 3/6/2011 tarihli ve 635 sayılı Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 7 nci ve 10 uncu maddelerine,
c) 16/12/2011 tarihli ve 2011/2621 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan
Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliğine,
dayanılarak hazırlanmıĢtır.
a) AB: Avrupa Birliğini,
b) Bakanlık: Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığını,
c) OnaylanmıĢ kuruluĢ: Bir teknik düzenleme kapsamında uygunluk değerlendirme
faaliyetinde bulunmak üzere yetkili kuruluĢ tarafından Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları
ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliği ve ilgili teknik mevzuatta belirlenen esaslar
doğrultusunda görevlendirilen ve isimleri Komisyona bildirilen Türkiye’de yerleĢik uygunluk
değerlendirme kuruluĢunu,
ç) Teknik düzenleme: Bir ürünün vasıflarını, iĢleme veya üretim yöntemlerini veya
bunlarla ilgili terminoloji, sembol, ambalajlama, iĢaretleme, etiketleme veya uygunluk
değerlendirme iĢlemlerini tek tek veya birkaçını ele alarak düzenleyen, uyulması zorunlu her
türlü mevzuatı,
d) TÜRKAK: Türk Akreditasyon Kurumunu,
e) Uygunluk değerlendirme kuruluĢu: Kalibrasyon, test, belgelendirme ve muayene
dâhil olmak üzere uygunluk değerlendirme faaliyeti gerçekleĢtiren Türkiye’de yerleĢik
kuruluĢu,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Genel Esaslar ve OnaylanmıĢ KuruluĢlarda Aranacak Nitelikler
Genel esaslar
MADDE 5 – (1) Bakanlığın yetki ve sorumluluğunda bulunan teknik düzenlemelerin
kapsamına giren ürünlerin uygunluk değerlendirme faaliyetlerini gerçekleĢtirmek üzere
Bakanlığa baĢvuruda bulunan uygunluk değerlendirme kuruluĢu, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin
Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanun, Uygunluk Değerlendirme
KuruluĢları ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliği, ilgili teknik düzenlemesi ve bu Tebliğde
belirtilen esaslar çerçevesinde değerlendirilir ve baĢvuruları uygun bulunması halinde
Bakanlık tarafından onaylanmıĢ kuruluĢ olarak görevlendirilir.
OnaylanmıĢ kuruluĢlarda aranacak nitelikler
MADDE 6 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ olmak için Bakanlığa baĢvuran uygunluk
değerlendirme kuruluĢu, Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar
Yönetmeliğinin 7 nci maddesinde düzenlenen nitelikleri, Bakanlığın sorumluluk alanına giren
teknik düzenlemelerde belirtilen onaylanmıĢ kuruluĢların atanmasında dikkate alınacak
kriterleri taĢır ve bu Tebliğ hükümlerini yerine getirir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Personel ile Ġlgili ġartlar, Yüklenici Laboratuvar Kullanımı ile Ġlgili ġartlar
ve Akreditasyon ile Ġlgili ġartlar
Personel ile ilgili Ģartlar
MADDE 7 – (1) BaĢvuru sahibi kuruluĢ, baĢvuru konusu teknik düzenleme gereğince
yürüteceği uygunluk değerlendirme faaliyetleri kapsamında gerçekleĢtireceği muayene ve
denetimleri, tam ve eksiksiz sürdürebilmesi amacıyla gerekli yetkinliğe sahip yeterli sayıda
teknik personeli bünyesinde bulundurur.
(2) BaĢvuru sahibi kuruluĢ, her bir teknik düzenleme kapsamında en az bir teknik
düzenleme sorumlusunu tam zamanlı olarak bünyesinde bulundurur.
(3) BaĢvuru sahibi kuruluĢ, her bir teknik düzenleme kapsamında en az iki teknik
uzmanı tam zamanlı olarak bünyesinde bulundurur. Tam zamanlı olarak istihdam edilecek
olan teknik uzman, konusu itibarıyla içeriği birbirine yakın olan en fazla iki teknik düzenleme
kapsamında görevlendirebilir.
(4) Teknik düzenleme sorumlusunun konu ile ilgili olarak makine, elektrik, elektrikelektronik, endüstri, kimya, metalürji ve malzeme alanlarındaki mühendislik fakültelerinin
birinde yükseköğrenimini tamamlamıĢ olması ve bu alanda en az üç yıllık muayene ve
denetim tecrübesinin bulunması gerekir.
(5) Teknik uzmanın konu ile ilgili olarak makine, elektrik, elektrik-elektronik, endüstri,
kimya, metalürji ve malzeme alanlarındaki mühendislik fakültelerinden birinde ve/veya
benzer alanlarda teknik eğitim fakültelerinden birinde yükseköğrenimini tamamlamıĢ olması
ve bu alanda en az iki yıllık muayene ve denetim tecrübesinin bulunması gerekir.
(6) OnaylanmıĢ kuruluĢ olarak görevlendirileceği teknik düzenleme kapsamında
yürüteceği uygunluk değerlendirme faaliyetlerinde, söz konusu teknik düzenleme
gerekliliklerine aykırılık oluĢturmayacak Ģekilde sözleĢmeli olarak kullanabileceği dıĢ
kaynaklı teknik uzmanı, bu Tebliğde belirtilen Ģartlara uygun olacak Ģekilde belirler ve sahip
olduğu kalite yönetim sistemine uygun olarak çalıĢtırır.
(7) DıĢ kaynaklı personel kullanılması durumunda, nihai sorumluluk onaylanmıĢ
kuruluĢa aittir.
Yüklenici laboratuvar kullanımı ile ilgili Ģartlar
MADDE 8 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ tarafından kullanılacak olan yüklenici
laboratuvarın, TS EN ISO IEC 17025 standardına göre akredite olması Ģartı aranır.
(2) Yüklenici laboratuvarın kullanılması durumunda, nihai sorumluluk onaylanmıĢ
kuruluĢa aittir.
Akreditasyon ile ilgili Ģartlar
MADDE 9 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ olabilmek üzere Bakanlığa baĢvuru yapan
uygunluk değerlendirme kuruluĢunun, baĢvuru konusu ilgili teknik düzenleme kapsamında TS
EN ISO IEC 17000 serisi standarda/standardlara göre onaylanma amaçlı akredite olması Ģartı
aranır.
(2) Bakanlığa kapsam geniĢletme baĢvurusu yapan onaylanmıĢ kuruluĢun, baĢvuru
konusu ilgili teknik düzenleme kapsamında TS EN ISO IEC 17000 serisi
standarda/standardlara göre onaylanma amaçlı akredite olması Ģartı aranır.
(3) BaĢvuru, hangi teknik düzenleme, hangi ürün grupları ve/veya modülleri
kapsamında yapıldı ise, uygunluk değerlendirme kuruluĢunun veya onaylanmıĢ kuruluĢun
sahip olduğu onaylanma amaçlı akreditasyonun geçerliliği, TS EN ISO IEC 17000 serisi
standard/standardlar için sadece o ürün grupları ve/veya modüllerle ilgili olarak
değerlendirilir.
(4) BaĢvuru sahibi kuruluĢun sahip olduğu onaylanma amaçlı akreditasyonun, baĢvuru
konusu teknik düzenlemenin gerektirdiği Ģartları karĢılaması gerekir.
(5) Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliğinin 4
üncü maddesinin yedinci fıkrası uyarınca, Türkiye’de yerleĢik uygunluk değerlendirme
kuruluĢlarının akreditasyonu TÜRKAK tarafından yapılır. OnaylanmıĢ kuruluĢ adayı
uygunluk değerlendirme kuruluĢu, TÜRKAK’ın akreditasyon hizmeti vermediği alanlarda
veya TÜRKAK’ın tabi olduğu eĢdeğerlik incelemesinin, akreditasyon talep edilen uygunluk
değerlendirme iĢlemi için olumlu sonuçlanmadığı durumlarda, AB üyesi ülkelerin eĢdeğerlik
incelemesini olumlu bir Ģekilde tamamlamıĢ ulusal akreditasyon kuruluĢlarına baĢvurabilir.
DÖRDÜNCÜ BÖLÜM
BaĢvuru, Değerlendirme, Bildirim, Görevlendirme ve
Ġzleme ve Denetim
BaĢvuru
MADDE 10 – (1) BaĢvuru sahibi kuruluĢ, ilk görevlendirme veya kapsam geniĢletme
amacıyla baĢvuru ön yazısı ile birlikte Bakanlığa baĢvuru yapar.
(2) BaĢvuru dosyası aĢağıdaki bilgi ve belgeleri içerecek Ģekilde hazırlanır.
a) BaĢvuru sahibi kuruluĢun adı ve adresi,
b) BaĢvuru sahibi kuruluĢa ait Ticaret Sicil Gazetesinin noter tasdikli bir örneği veya
baĢvuru sahibinin kamu kuruluĢu niteliği taĢıması durumunda ise kuruluĢ kanunu veya
kuruluĢuna dair resmi karar,
c) BaĢvuru sahibi kuruluĢun, baĢvuru kapsamına iliĢkin amacını ve sorumluluklarını
içeren beyanı,
ç) BaĢvuru sahibi kuruluĢun, kendi bünyesinde yer alan yetki ve sorumlulukları
belirlenmiĢ olan birim ve birim yetkililerini gösteren detaylı organizasyon Ģeması,
d) BaĢvuru sahibi kuruluĢu, temsil ve ilzama yetkili Ģahıs veya Ģahısların orijinal veya
noter tasdikli imza sirküleri,
e) BaĢvurunun kapsamı;
1) Teknik düzenlemenin adı ve referans numarası,
2) Uygunluk değerlendirme yöntemi olarak tercih edilecek modül veya modüllerin,
teknik düzenlemede belirtilen ekle birlikte tanımlanması.
f) BaĢvuru kapsamına giren ürünler, malzemeler ve parçalar,
g) BaĢvuru kapsamına uygun olacak Ģekilde hazırlanan gizlilik, tarafsızlık, bağımsızlık
ve sorumluluk taahhütnamesi,
ğ) Personel durumu;
1) Tam zamanlı ve dıĢ kaynaklı teknik personelin adı, soyadı, görev alanı ve yetkisini
açıklayan detaylı personel listesi,
2) Personelin özgeçmiĢi,
3) Tam zamanlı ve dıĢ kaynaklı teknik personelin eğitim durumunu, sektörel
deneyimini, muayene ve denetim tecrübesini gösteren belgeler,
4) Tam zamanlı olarak istihdam edilen teknik personele iliĢkin Sosyal Güvenlik
Kurumu onaylı sigorta kayıtları,
5) Tam zamanlı olarak istihdam edilen veya dıĢ kaynaklı olarak kullanılacak personelin
güncel olacak Ģekilde baĢvuru sahibi kuruluĢ ile yaptığı sözleĢmenin imzalı birer sureti,
6) Tam zamanlı olarak istihdam edilen veya dıĢ kaynaklı olarak kullanılacak personelin
baĢvuru kapsamında sahip olduğu uluslararası tanınırlığı olan sertifikaların birer sureti.
h) BaĢvuru kapsamında yapılacak deneylerin listesi ve bu deneylerden hangilerinin
yüklenici laboratuvar tarafından yapılacağının belirtilmesi, baĢvuru sahibi kuruluĢ tarafından
yüklenici laboratuvarın kullanılması durumunda laboratuvarın adı, teçhizat durumu,
akreditasyon sertifikası, kalite belgeleri ve imzalanan sözleĢmenin asılları veya noter tasdikli
bir sureti,
ı) BaĢvuru sahibi kuruluĢun bünyesinde bulundurulan teçhizat ile teçhizatın kalibrasyon
durumunu içeren liste ve bu listede yer alacak olan teçhizatın güncel kalibrasyon belgeleri,
i) BaĢvuru kapsamına uygun olacak Ģekilde hazırlanan muayene ve/veya denetim
talimatları ile prosedürleri,
j) BaĢvuru kapsamına uygun olacak Ģekilde hazırlanan muayene ve/veya denetim formu
ile taslak sertifika örneği,
k) Bu Tebliğin 20 nci maddesinde belirtilen Ģartlara uygun olarak yaptırılan mesleki
sorumluluk sigortası poliçesinin orijinali veya noter tasdikli bir sureti,
l) BaĢvuru sahibi kuruluĢun mali durumuna iliĢkin bilgiler,
1) Bağlı bulunduğu vergi dairesinin adı ve adresi,
2) Vergi numarası,
3) Bilânço, kâr ve zarar cetveli.
m) BaĢvuru sahibi kuruluĢ tarafından sürekliliği sağlanan muayene ve/veya yönetim
sistem dokümanı,
n) Onaylanma amaçlı akreditasyon sertifikası/sertifikaları ile kapsam ve/veya
kapsamları,
1) TÜRKAK tarafından yayımlanan onaylanma amaçlı akreditasyon sertifikası veya
sertifikalarının Türkçe ve yeminli tercüme bürolarına onaylı bir Ģekilde tercüme ettirilmiĢ
Ġngilizce suretleri,
2) Akreditasyon süreci içerisinde TÜRKAK tarafından onaylanan denetim raporlarının
birer sureti.
o) BaĢvuru sahibi kuruluĢun yetkinliğinin değerlendirilebilmesine iliĢkin olarak
Bakanlığa yapmıĢ olduğu baĢvurudan önce ilgili teknik düzenleme kapsamında yürütmüĢ
olduğu faaliyetlere iliĢkin detaylı bilgi ve belge,
(3) BaĢvuru dosyası, bu Tebliğde belirtilen içerik sıralamasına uygun olacak bir Ģekilde
ayraçla sınıflandırılmıĢ olarak hazırlanır ve Bakanlığa sunulur. Bu Ģarta uygun bir Ģekilde
hazırlanmayan baĢvuru dosyası, Bakanlık tarafından iade edilir.
(4) BaĢvuru dosyasında yer alacak belgelerin tümüne, baĢvuru sahibi kuruluĢu temsil ve
ilzama yetkili Ģahıs tarafından ıslak imza atılır.
(5) BaĢvuru konusu teknik düzenleme kapsamında yürütülecek olan uygunluk
değerlendirmesinde kullanılan modüllerden herhangi birinin sadece bir kısmını
gerçekleĢtirmek üzere baĢvuruda bulunulması durumunda, söz konusu baĢvuru Bakanlık
tarafından değerlendirilmez ve iade edilir.
Değerlendirme
MADDE 11 – (1) BaĢvuru dosyası, ilgili teknik düzenlemesinde ve bu Tebliğde
belirtilen kriterlere göre Bakanlık tarafından incelenir.
(2) Bakanlık baĢvuru sahibi kuruluĢun yeterliliğine iliĢkin tespit ve değerlendirmelerde
bulunabilmek amacıyla, baĢvuru sahibi uygunluk değerlendirme kuruluĢunun veya
onaylanmıĢ kuruluĢun merkez ofisinde ve sahada gerekli denetimleri gerçekleĢtirir.
(3) Ġlgili teknik düzenleme kapsamında yürütülecek uygunluk değerlendirme faaliyetleri
için ülke sanayisinin ve üreticinin onaylanmıĢ kuruluĢ ihtiyacı, teknik ve hukuki uygunluk,
sürdürülebilirlik ve rekabet koĢulları ile onaylanmıĢ kuruluĢ adayının potansiyeli, tecrübesi ve
birikimi gibi Ģartlar göz önünde bulundurularak, baĢvuru sahibi uygunluk değerlendirme
kuruluĢunun ilk kez onaylanmıĢ kuruluĢ olarak görevlendirilmesine veya onaylanmıĢ
kuruluĢun kapsam geniĢletme talebine iliĢkin olarak nihai kararı Bakanlık verir.
(4) Herhangi bir Ģüphe veya Ģikayet nedeniyle, hakkında inceleme baĢlatılan uygunluk
değerlendirme kuruluĢunun veya onaylanmıĢ kuruluĢun baĢvurusu, gerekli inceleme
tamamlanıncaya kadar Bakanlık tarafından değerlendirmeye alınmaz.
Bildirim
MADDE 12 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢun görev süresi, baĢvuru sahibi kuruluĢun sahip
olduğu onaylanma amaçlı akreditasyonun en son geçerlilik tarihi esas alınarak Bakanlık
tarafından belirlenir. BaĢvuru kapsamına iliĢkin olarak birden fazla akreditasyonun bulunması
durumunda, geçerlilik süresi en yakın tarihte son bulacak olan akreditasyona göre onaylanmıĢ
kuruluĢun görev süresi belirlenir.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢ olarak görevlendirilmesi veya kapsam geniĢletmesi Bakanlık
tarafından uygun görülen baĢvuru sahibi kuruluĢlar, AB Yeni YaklaĢım OnaylanmıĢ
KuruluĢlar Bilgi Sisteminde yayımlanmaları için Ekonomi Bakanlığına bildirilir.
Görevlendirme
MADDE 13 – (1) BaĢvuru sahibi kuruluĢa ilk olarak Avrupa Komisyonu tarafından
onaylanmıĢ kuruluĢ kimlik kayıt numarasının tahsis edilmesi veya kapsam geniĢletme
durumunun anılan bilgi sisteminde yer almasından sonra, baĢvuru sahibi kuruluĢ ile Bakanlık
arasında görevlendirme sözleĢmesi imzalanır.
(2) BaĢvuru sahibi kuruluĢ, ilk görevlendirmeye veya kapsam geniĢletmeye dair tebliğin
Bakanlık tarafından Resmî Gazete’de yayımlanmasıyla birlikte onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü
kazanır.
(3) Bakanlık, görev süresinin dolması nedeniyle ilgili teknik düzenleme kapsamındaki
onaylanmıĢ kuruluĢ statüsünün devamlılığını sağlamak üzere belirlediği yeni görev süresini
içeren bildirimi, AB Yeni YaklaĢım OnaylanmıĢ KuruluĢlar Bilgi Sisteminde yayımlanması
için Ekonomi Bakanlığına iletir.
(4) Yeni görev süresinin bildirimine iliĢkin olarak mevcut görev süresinin sona ereceği
tarihten en az 30 gün önce, söz konusu görev süresinin belirlenmesinde esas alınan onaylanma
amaçlı akreditasyon sertifikasının yenilenerek Türkçe ve yeminli tercüme bürolarına onaylı
bir Ģekilde tercüme ettirilmiĢ Ġngilizce suretlerinin Bakanlığa iletilmiĢ olması gerekir.
(5) OnaylanmıĢ kuruluĢun ilgili teknik düzenleme kapsamındaki yeni görev süresinin
bildirimine iliĢkin gerekli aĢamaların, bu Tebliğde belirtilen Ģartlara göre Bakanlık tarafından
baĢlatılamamasına dair sorumluluk onaylanmıĢ kuruluĢa aittir.
(6) OnaylanmıĢ kuruluĢ, ilgili teknik düzenleme kapsamındaki onaylanmıĢ kuruluĢ
statüsü ile ilgili yapılan bildirime iliĢkin faaliyet ve yapısal özelliklerinde meydana gelen her
türlü değiĢikliği Bakanlığa bildirir. Bakanlık, söz konusu değiĢikliği Ekonomi Bakanlığı
aracılığıyla Avrupa Komisyonuna iletir.
(7) Bu Tebliğin 11 inci maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen gereklilikler
çerçevesinde, onaylanmıĢ kuruluĢun yeni görev süresinin bildirimine iliĢkin nihai kararı
Bakanlık verir.
Ġzleme ve denetim
MADDE 14 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢun görevlendirildiği teknik düzenleme veya
düzenlemeler kapsamında yürütmüĢ olduğu faaliyetlerin yeterliliğinin izlenmesine iliĢkin
denetimler, re’sen veya Ģikayet üzerine Bakanlık tarafından yapılır.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢun yeterliliğinin izlenmesinde sahip olduğu veya
akreditasyonların üzerinden, TÜRKAK tarafından yürütülen gözetim, kapsam geniĢletme ve
akreditasyon yenileme denetimleri de Bakanlıkça ayrıca değerlendirilir. OnaylanmıĢ kuruluĢ,
TÜRKAK gözetim, kapsam geniĢletme ve akreditasyon yenileme denetim raporlarının birer
suretini Bakanlığa iletmek zorundadır.
(3) Bakanlık, yürüttüğü incelemeler ve denetimler neticesinde hakkında uygunsuzluk
veya eksiklik tespit ettiği onaylanmıĢ kuruluĢa iliĢkin elde ettiği bilgileri diğer yetkili
kuruluĢlarla paylaĢılmak üzere Ekonomi Bakanlığına iletir.
(4) OnaylanmıĢ kuruluĢun sahip olduğu onaylanma amaçlı akreditasyona iliĢkin
oluĢabilecek Ģikâyetler Bakanlık tarafından TÜRKAK’a iletilir. TÜRKAK tarafından
yürütülecek iĢlemlerin sonucu Bakanlığa bildirilir. TÜRKAK’ın yürütmüĢ olduğu iĢlemler
neticesinde, onaylanmıĢ kuruluĢun görevini sürdürüp sürdürmemesine dair nihai kararı
Bakanlık verir.
(5) TÜRKAK, gözetim veya akreditasyon yenileme denetimleri neticesinde onaylanma
amaçlı akreditasyon kapsamı daraltılan, askıya alınan ve iptal edilen onaylanmıĢ kuruluĢa
iliĢkin bilgileri yazı ile Bakanlığa iletir. TÜRKAK, onaylanma amaçlı akreditasyona yönelik
askıya alma iĢlemini baĢlatması durumunda, söz konusu askı süresine iliĢkin baĢlama ve bitiĢ
tarihlerini Bakanlığa bildirir.
(6) Bakanlık, piyasa gözetimi ve denetimi sonucunda tespit edilen güvensiz ya da
uygunsuz ürünlerin uygunluk değerlendirmesini yapan kuruluĢları da inceler.
BEġĠNCĠ BÖLÜM
OnaylanmıĢ KuruluĢun Yükümlülükleri, OnaylanmıĢ KuruluĢların
EĢgüdümü ile ĠĢbirliği ve ġube, Temsilcilik ve Yükleniciler ile
ĠĢletme Ġçi Akredite Birimler
OnaylanmıĢ kuruluĢun yükümlülükleri
MADDE 15 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ, Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve
OnaylanmıĢ KuruluĢlar Yönetmeliğinin 4 üncü, 7 nci ve 10 uncu maddelerinde hükme
bağlanan yükümlülükleri yerine getirmek zorundadır.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢa iliĢkin diğer yükümlülükler aĢağıda belirtilmektedir.
a) Yetkilendirildiği teknik düzenleme kapsamında yürüteceği uygunluk değerlendirme
faaliyetlerinin doğru, eksiksiz ve süreklilik arz edecek bir Ģekilde yerine getirilmesi,
b) Yetkilendirildiği teknik düzenleme kapsamında yürüteceği uygunluk değerlendirme
faaliyetlerini en uygun Ģekilde icra edebilmek amacıyla, bu Tebliğde belirtilen Ģartlara uygun
yeterli sayıda tam zamanlı personeli bünyesinde istihdam etmesi,
c) Yaptığı tüm iĢlemlere ve verdiği belgelere iliĢkin gerekli tüm kayıtları tutması ve
bunları gerekli hallerde Bakanlığın incelemesine sunması,
ç) Görevlendirme ile birlikte gerçekleĢtireceği yeni belgelendirme kararlarının söz
konusu görevlendirmeyi takip eden süreçte üçer aylık dönemlerde ek-1’de yer alan forma
uygun olacak Ģekilde, askıya alma ve iptallere iliĢkin kararların ise söz konusu kararların
alındığı tarihten itibaren en geç 15 gün içerisinde ek-2 ve ek-3’te yer alan formlara uygun
olacak Ģekilde yazılı ve elektronik olarak Bakanlığa iletmesi,
d) Belirlenen prosedürler ve yetkilerinin kapsamı içinde faaliyetlerini sürdürmelerini
etkileyecek her türlü yapısal değiĢikliği en geç 30 gün içinde Bakanlığa bildirmesi,
e) ĠletiĢim bilgilerine iliĢkin her türlü değiĢikliğin en geç 15 gün içerisinde Bakanlığa
bildirilmesi,
f) Tüm üreticilerin uygunluk değerlendirme hizmetinden eĢit koĢullarda faydalanmasını
sağlayacak Ģekilde gerekli bütün tedbirleri alması,
g) Uygunluk değerlendirme hizmetini sunarken, piyasa koĢullarını zorlayacak, üretim
maliyetlerini ciddi oranda artıracak ve üreticileri zor duruma düĢürecek Ģartların öne
sürülmemesi,
ğ) Gerek Türkiye, gerekse AB nezdinde her türlü koordinasyon ve iĢbirliğini artıracak
faaliyetlere katılım sağlanması,
h) AB nezdinde düzenlenen, OnaylanmıĢ KuruluĢ Koordinasyon Grubu çalıĢmalarına
iĢtirak edilmesi ve söz konusu çalıĢmalardan çıkacak olan rehber dokümanlara itibar edilmesi,
ı) Kendi görev alanı kapsamında bulunan mevzuat ve standardlara iliĢkin geliĢmeleri
takip edecek mekanizmanın oluĢturulması,
i) Yaptığı belgelendirme faaliyetlerine iliĢkin elde ettiği bilgilerin gizliliğini sağlaması,
j) Uygunluk değerlendirme faaliyetlerinde kullanacağı personelinin tarafsızlığını
sağlamalı ve personeline vereceği ücreti yapılan değerlendirmelerin sayısına veya bu
değerlendirmelerin sonuçlarına göre belirlememeli.
(3) GerçekleĢtireceği uygunluk değerlendirme faaliyetleri sonucunda, herhangi bir
ürüne iliĢkin belgelendirme talebinin reddedilmesi veya ürüne iliĢkin bir onayın verilmemesi
ya da önceden belgelendirilmiĢ bir ürünün belgesinin iptal edilmesi durumlarında, ortaya
çıkabilecek itiraz ve Ģikâyetleri incelemek üzere:
a) Onayın reddi ya da geri çekilmesi kararının gerekçelerinin detaylı bir Ģekilde üretici
ya da yetkili temsilcisine bildirimi,
b) Mevcut yasal haklar ile bu hakların kullanılmasına iliĢkin sürelerin üretici ya da
yetkili temsilcisine bildirimi,
c) Üreticinin ya da yetkili temsilcisinin karara itiraz edebilmesine izin vererek, bu
itirazın bahse konu kararla önceden hiçbir iliĢkisi bulunmayan ancak konu hakkında yeterli
bilgi ve tecrübeye sahip, bağımsız hareket edebilen kiĢi veya kiĢilerce incelenmesinin temini,
ç) Reddedilen veya geri çekilen onaylara iliĢkin bilginin Bakanlığa ve diğer onaylanmıĢ
kuruluĢlara bildirimini yapmakla yükümlüdür.
(4) Bakanlıkça onaylanmıĢ kuruluĢ olarak görevlendirilen kuruluĢun yerine getirmesi
gereken kriterlere ve Ģartlara uymadığının tespit edilmesi halinde, Bakanlık yapmıĢ olduğu
görevlendirmeyi askıya alır veya iptal eder.
(5) OnaylanmıĢ kuruluĢun ilgili teknik düzenleme kapsamındaki görevinin iptali, söz
konusu kuruluĢun görevli olduğu süre boyunca yürüttüğü faaliyetlerden doğan
sorumluluklarını ortadan kaldırmaz.
OnaylanmıĢ kuruluĢların eĢgüdümü ile iĢbirliği
MADDE 16 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢlar tarafından yürütülecek olan uygunluk
değerlendirme faaliyetlerinde uygulama birliğinin sağlanması, ortaya çıkan sorunların
değerlendirilmesi ve onaylanmıĢ kuruluĢlar arasında gerekli iĢbirliğinin sağlanması amacıyla,
Bakanlık öncülüğünde yılda en az bir defa eĢgüdüm toplantısı düzenlenir.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢlar arasında gerekli koordinasyonun, bilgi ve tecrübe paylaĢımı
ile uygunluk değerlendirme iĢlemlerine yönelik uygulamada karĢılaĢılan sorunlara iliĢkin
çözüm üretmede paralelliğin ve birlikteliğin sağlanması amacıyla, Bakanlık
koordinasyonunda her bir teknik düzenleme kapsamında çalıĢma grubu oluĢturulur ve
Bakanlığın belirleyeceği usul ve esaslar doğrultusunda bu çalıĢmalar yürütülür.
ġube, temsilcilik ve yükleniciler ile iĢletme içi akredite birimler
MADDE 17 – (1) Yurtiçinde veya yurtdıĢında yerleĢik herhangi bir onaylanmıĢ
kuruluĢun Ģubesi, temsilciliği veya yüklenicisi ve iĢletme içi akredite birimler ile ilgili
iĢlemler hakkında Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ve OnaylanmıĢ KuruluĢlar
Yönetmeliğinin 13, 14 ve 15 inci maddelerinde hükme bağlanan kurallar uygulanır.
(2) Bakanlığın sorumluluk alanına giren teknik düzenleme kapsamında Türkiye’de
faaliyet gösterecek yabancı menĢeili onaylanmıĢ kuruluĢların Ģubeleri veya temsilcileri,
faaliyet kapsamını ve hangi onaylanmıĢ kuruluĢ adına faaliyet yapılacağına dair bilgiyi
Bakanlığa iletir.
ALTINCI BÖLÜM
Ġdari yaptırımlar
MADDE 18 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢun, Uygunluk Değerlendirme KuruluĢları ile
OnaylanmıĢ KuruluĢlara Dair Yönetmelik ve bu Tebliğde belirtilen Ģartlara ve
yükümlülüklere uymadığının tespit edilmesi durumunda Bakanlık, 4703 sayılı Ürünlere
ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanun kapsamında gerekli
idari yaptırımları uygular.
(2) OnaylanmıĢ kuruluĢun faaliyetleri çerçevesinde tespit edilen uygunsuzluklara ve
yerine getirilmeyen yükümlülüklere iliĢkin Bakanlık tarafından aĢağıda yer alan idari
yaptırımlar uygulanır.
a) Her türlü yapısal değiĢikliğin veya değiĢtirilen iletiĢim bilgilerinin, bu Tebliğde
belirtilen süre zarfında Bakanlığa bildirilmemesi durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin
Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 12 nci maddesinin birinci
fıkrasının (h) bendinde öngörülen idari para cezası uygulanır.
b) Belgelendirme faaliyetlerinin, bu Tebliğde belirtilen süre zarfında Bakanlığa
bildirilmemesi durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanunun 12 nci maddesinin birinci fıkrasının (h) bendinde öngörülen
idari para cezası uygulanır. Aynı uygunsuzluğun ikinci defa tekrarında, onaylanmıĢ kuruluĢ
statüsü en az 60 iĢ günü geçici olarak durdurulur.
c) Bu Tebliğde belirtilen personel ile ilgili Ģartların sağlanmaması durumunda, 4703
sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 9
uncu maddesinin ikinci fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ faaliyetleri geçici olarak durdurulur
ve düzeltici faaliyet için en fazla 45 iĢ günü süre verilir. Süre sonunda, personel ile ilgili
Ģartların yerine getirilmemesi durumunda, anılan Kanunun 9 uncu maddesinin üçüncü fıkrası
gereği onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü iptal edilir.
ç) Bu Tebliğde belirtilen mesleki sorumluluk sigortası ile ilgili Ģartların sağlanmaması
durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına
Dair Kanunun 9 uncu maddesinin ikinci fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ faaliyetleri geçici
olarak durdurulur ve düzeltici faaliyet için en fazla 30 iĢ günü süre verilir. Süre sonunda,
mesleki sorumluluk sigortası ile ilgili Ģartların sağlanmaması durumunda, anılan Kanunun 9
uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü iptal edilir.
d) OnaylanmıĢ kuruluĢ bildiriminde Bakanlık tarafından esas alınan akreditasyonun
TÜRKAK tarafından askıya alınması durumunda, onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü askıya alınır.
Askı süresi sonunda, onaylanma amaçlı akreditasyonun onaylanmıĢ kuruluĢ tarafından
sürdürülememesi durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanunun 9 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ
statüsü iptal edilir.
e) OnaylanmıĢ kuruluĢ bildiriminde Bakanlık tarafından esas alınan akreditasyonun
iptal edilmesi durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanunun 9 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ
statüsü iptal edilir.
f) Bağımsızlığın ve/veya tarafsızlığın sağlanamaması durumunda, 4703 sayılı Ürünlere
ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 12 nci maddesinin
birinci fıkrasının (g) bendinde öngörülen idari para cezası uygulanır ve anılan Kanunun 9
uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü iptal edilir.
g) Teknik düzenlemesine uygun olmayan belgelendirmelerin tespit edilmesi
durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına
Dair Kanunun 12 nci maddesinin birinci fıkrasının (g) bendinde öngörülen idari para cezası
uygulanır. Aynı uygunsuzluğun ikinci defa tekrarında ise onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü iptal
edilir.
ğ) Uygunluk değerlendirmesine iliĢkin onaylanmıĢ kuruluĢun bazı görevleri bir
yükleniciye yaptırdığı veya bir Ģube veya temsilciliğini bu iĢler için kullandığına dair bilgiyi
Bakanlığa bildirmemesi durumunda, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın
Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanunun 9 uncu maddesinin ikinci fıkrası gereği
onaylanmıĢ kuruluĢ faaliyetleri geçici olarak durdurulur ve düzeltici faaliyet için en fazla 30 iĢ
günü süre verilir. Aynı uygunsuzluğun ikinci defa tekrarında, anılan Kanunun 9 uncu
maddesinin üçüncü fıkrası gereği onaylanmıĢ kuruluĢ statüsü iptal edilir.
(3) Bu Tebliğin 17 nci maddesinin ikinci fıkrasına aykırı hareket eden uygunluk
değerlendirme kuruluĢuna, 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve
Uygulanmasına Dair Kanunun 12 nci maddesinin birinci fıkrasının (h) bendinde öngörülen
idari para cezası uygulanır.
Belgelerin ve kimlik numaralarının kötüye kullanımı
MADDE 19 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ, kendisine ait kimlik kayıt numarası ve belgeler
ile iĢaretlerin yanlıĢ ve/veya usulsüz kullanılması durumunda gerekli tedbirleri alır.
Mesleki sorumluluk sigortası
MADDE 20 – (1) OnaylanmıĢ kuruluĢ baĢvurusu yapacak olan uygunluk değerlendirme
kuruluĢunun sahip olacağı mesleki sorumluluk sigortasının kapsamı baĢvuru konusu ilgili
teknik düzenlemenin gerekliliklerini sağlamalı ve genel finansal değeri en az 1.000.000 TL
seviyesinde olmalıdır. Ancak uygunluk değerlendirme kuruluĢu tarafından birden fazla teknik
düzenleme kapsamında onaylanmıĢ kuruluĢ baĢvurusunun yapılması durumunda veya farklı
teknik düzenlemeler kapsamında onaylanmıĢ kuruluĢun yapacağı kapsam geniĢletme
baĢvurusunda, ayrı ayrı her bir teknik düzenleme için söz konusu sigorta poliçesinin değeri en
az 500.000 TL arttırılır.
(2) Mesleki sorumluluk sigortasının kapsamı asgari Ģartlarda bütün Türkiye coğrafyasını
ve AB üye ülkelerini içermelidir.
(3) OnaylanmıĢ kuruluĢ statüsü devam ettiği sürece mesleki sorumluluk sigortasının
sürekliliği sağlanır.
Hüküm bulunmayan haller
MADDE 21 – (1) Bu Tebliğde belirtilmeyen hususlarda; 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin
Teknik Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanun, Uygunluk Değerlendirme
KuruluĢları ile OnaylanmıĢ KuruluĢlara Dair Yönetmelik ve ilgili teknik düzenlemelerin
hükümleri uygulanır.
Yürürlükten kaldırılan mevzuat
MADDE 22 – (1) 1/8/2010 tarihli ve 27659 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Sanayi
ve Ticaret Bakanlığınca OnaylanmıĢ KuruluĢların Görevlendirilmelerinde Esas Alınacak
Temel Kriterlere Dair Tebliğ (SGM:2010/7) yürürlükten kaldırılmıĢtır. Anılan Tebliğe
yapılan atıflar, bu Tebliğe yapılmıĢ sayılır.
Personel
GEÇĠCĠ MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin zorunlu uygulamaya girdiği tarihten önce
Bakanlık tarafından görevlendirilen onaylanmıĢ kuruluĢlar, yürürlük tarihinden itibaren bir yıl
içerisinde personel ile ilgili Ģartları sağlar.
(2) Bu Tebliğin zorunlu uygulamaya girdiği tarihten önce Bakanlığa yapılmıĢ olan ve
değerlendirmesi halen devam eden onaylanmıĢ kuruluĢ baĢvurusunda, baĢvuru sahibi
uygunluk değerlendirme kuruluĢu tarafından personel ile ilgili Ģartlar sağlanır.
Mesleki sorumluluk sigortası
Bakanlık tarafından görevlendirilen onaylanmıĢ kuruluĢlar, yürürlük tarihinden itibaren bir yıl
içerisinde mesleki sorumluluk sigortası ile ilgili Ģartları sağlar.
(2) Bu Tebliğin zorunlu uygulamaya girdiği tarihten önce Bakanlığa yapılmıĢ olan ve
değerlendirmesi halen devam eden onaylanmıĢ kuruluĢ baĢvurusunda, baĢvuru sahibi
uygunluk değerlendirme kuruluĢu tarafından mesleki sorumluluk sigortası ile ilgili Ģartlar
sağlanır.
Yüklenici laboratuvar
Bakanlık tarafından görevlendirilen onaylanmıĢ kuruluĢlar, yürürlük tarihinden itibaren iki yıl
içerisinde yüklenici laboratuvar kullanımı ile ilgili Ģartları sağlar.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 24 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini Bilim, Sanayi ve Teknoloji Bakanı yürütür.
Eki için tıklayınız.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığından:
ĠġKOLU TESPĠT KARARI
Karar No. : 2013/38
ĠĢyeri
: Ġzmir BüyükĢehir Belediyesi Grand Plaza Gıda
Otelcilik ve Turizm ĠĢlt. A.ġ. ve bağlı iĢyerleri
TalatpaĢa Bulv. Alsancak ĠĢ Merkezi No: 59 Kat: 3
D: 303 Konak/ĠZMĠR
Tespiti Ġsteyen :
Gıda-ĠĢ Sendikası
Ġnceleme
: Ġzmir BüyükĢehir Belediyesi Grand Plaza Gıda Otelcilik ve Turizm ĠĢlt.
A.ġ.’de Bakanlığımızca yapılan incelemede; adı geçen Ģirketin Anadolu Cad. No: 680
Çiğli/ĠZMĠR adresinde kurulu bulunan Kent Ekmek Fabrikası iĢyerinde yürütülen iĢin
hammadde olarak temin edilen unun çeĢitli üretim aĢamalarından geçirilmesi suretiyle ekmek
üretim iĢi olduğu, bu nedenle yapılan iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliğinin 02 sıra numaralı ―Gıda
Sanayi‖ iĢkolunda,
TalatpaĢa Bulv. Alsancak ĠĢ Merkezi No: 59 Kat: 3 D: 303 Konak Ġzmir adresinde
kurulu bulunan Genel Müdürlük iĢyerinde Ġzmir ilinde kurulu bulunan diğer tüm iĢyerlerine
iliĢkin hizmet ve üretim planlamasının yapılması, hizmet ve üretimin sürdürülebilmesine
yönelik direktifler verilmesi ve koordinasyonun sağlanması, tüm iĢyerlerindeki finans,
muhasebe, satıĢ, pazarlama, insan kaynakları gibi hizmetlerin yürütüldüğü, bu nedenle yapılan
iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliğinin 10 sıra numaralı ―Ticaret, büro, eğitim ve güzel sanatlar‖
iĢkolunda,
ÇeĢmealtı Limanı KarĢısı Urla/ĠZMĠR adresinde kurulu bulunan Yassıada Kafe ġubesi,
Turgut Reis Mah. ġehit Nihat Bey Cad. No: 76/A KarataĢ-Konak/ĠZMĠR adresinde kurulu
bulunan Asansör Restaurant Kafe Bar ġubesi, Kızılay Mah. YüzbaĢı Ġbrahim Hakkı Cad. No:
2-7-8 Bornova/ĠZMĠR adresinde kurulu bulunan AĢık Veysel Rekreasyon Alanı Kafe ġubesi,
Bostanlı Mah. Hasan Ali Yücel Bulvarı BeĢikçioğlu Camii KarĢısı KarĢıyaka/ĠZMĠR
adresinde kurulu bulunan Yasemin Kafe ġubesi, Haydar Aliyev Bulvarı Balçova/ĠZMĠR
adresinde kurulu bulunan Ġnciraltı Engelliler Merkezi Kafe ġubesi, Umurbey Mah. Liman
Cad. 1492 Sok. No: 20 Konak/ĠZMĠR adresinde kurulu bulunan Havagazı Fabrikası Sanat
Kafe ġubesi, Ġsmet Kaptan Mah. ġair EĢref Bulvarı No: 1 Konak/ĠZMĠR adresinde kurulu
bulunan Ahmet PiriĢtina Kent ArĢivi Kafe ġubesi, Sasalı Doğal YaĢam Parkı Çiğli/ĠZMĠR
adresinde kurulu bulunan Sasalı Doğal YaĢam Parkı Kafe ġubesi iĢyerlerinde bedeli
mukabilinde yiyecek ve içecek sunumuna yönelik lokanta ve kafetarya iĢletmeciliği,
YeniĢehir Mah. Gaziler Cad. No: 315 Konak/ĠZMĠR adresinde kurulu bulunan EĢrefpaĢa
Hastanesi Kantin ĠĢletmesi iĢyerinde bedeli mukabilinde yiyecek ve içecek sunumuna yönelik
hastane kantini iĢletmeciliği, Ġzmir BüyükĢehir Belediyesi Binası Konak/ĠZMĠR adresinde
kurulu bulunan Ġzmir BüyükĢehir Belediyesi Çay Ocakları ġubesi iĢyerlerinde bedeli
mukabilinde çay ve meĢrubat türünde içecek sunumuna yönelik çay ocağı iĢletmeciliği
iĢlerinin yapıldığı, bu nedenle yapılan iĢlerinin ĠĢkolları Yönetmeliğinin 18 sıra numaralı
―Konaklama ve eğlence iĢleri‖ iĢkolunda,
yer aldıkları tespit edilmiĢtir.
Karar: Yapılan bu tespitlerin Resmî Gazete’ de yayımlanmasına 6356 sayılı Sendikalar
ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5’inci maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Karar No. : 2013/39
ĠĢyeri
: Koza Grup ĠletiĢim DanıĢmanlık Taahhüt San. ve Tic. Ltd. ġti.
Atatürk Mah. Atatürk Bulvarı Cd. No: 5/2
AtaĢehir/ĠSTANBUL (merkez)
Tespiti Ġsteyen :
Tümtis Sendikası
Ġnceleme
: Koza Grup ĠletiĢim DanıĢmanlık Taahhüt San. ve Tic. Ltd. ġti.’de
Bakanlığımızca yapılan incelemede; adı geçen Ģirket tarafından Türkiye genelinde 21
iĢyerinde alt iĢverenlik sıfatıyla tahmil, tahliye, barkotlama, etiketleme ve benzeri iĢçilik
gerektiren iĢlerin yapıldığı, Ģirketin organizasyon ve idaresinin ise merkez iĢyerinden
yürütüldüğü, bu nedenle yapılan iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliği’nin 15 sıra numaralı
―TaĢımacılık‖ iĢkolunda yer aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: Koza Grup ĠletiĢim DanıĢmanlık Taahhüt San. ve Tic. Ltd. ġti. ve bağlı
iĢyerlerinde yapılan iĢlerin niteliği itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği’nin 15 sıra numaralı
―TaĢımacılık‖ iĢkoluna girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete’de yayımlanmasına
6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5’inci maddesi gereğince karar
verilmiĢtir.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Karar No. : 2013/40
ĠĢyeri
: Cihan Medya Dağıtım A.ġ.
Fevzi Çakmak Mah. Ahmet Taner KıĢlalı Cad. No: 6
Bahçelievler/ĠSTANBUL
Tespiti Ġsteyen :
Tümtis Sendikası
Ġnceleme
: Cihan Medya Dağıtım A.ġ.’de Bakanlığımızca yapılan incelemede; adı
geçen Ģirketin Türkiye genelinde bulunan 97 dağıtım merkezinde gazete ve dergiler ile yine
bu gazete ve dergilerin içinde yer alan reklam ürünleri, tanıtım ürünleri ve broĢürlerin
otomobil ve motosikletler ile müĢterilere dağıtımının yapıldığı, Fevzi Çakmak Mah. Ahmet
Taner KıĢlalı Cad. No: 6 Bahçelievler/ĠSTANBUL adresinde bulunan Genel Merkez iĢyerinde
genel faaliyet konusu kapsamında süreçlerin planlanması ve destek hizmetlerinin
yürütüldüğü, bu nedenle yapılan iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliği’nin 15 sıra numaralı
―TaĢımacılık‖ iĢkolunda yer aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: Cihan Medya Dağıtım A.ġ. ve bağlı iĢyerlerinde yapılan iĢlerin niteliği
itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği’nin 15 sıra numaralı ―TaĢımacılık‖ iĢkoluna girdiğine ve
yapılan bu tespitin Resmî Gazete’ de yayımlanmasına 6356 sayılı Sendikalar ve Toplu ĠĢ
SözleĢmesi Kanunu’nun 5 inci maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Gümrük ve Ticaret Bakanlığından:
GÜMRÜK GENEL TEBLĠĞĠ (GÜMRÜK KONTROLÜ ALTINDA ĠġLEME)
(SERĠ NO: 3)’NDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
(GÜMRÜK KONTROLÜ ALTINDA ĠġLEME) (SERĠ NO: 5)
MADDE 1 – 5/12/2009 tarihli ve 27423 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Gümrük
Genel Tebliği (Gümrük Kontrolü Altında ĠĢleme) (Seri No: 3)’nin Eki Gümrük Kontrolü
Altında ĠĢleme Ġzinleri Vermeye Yetkili Gümrük Müdürlükleri Listesine Gaziantep Gümrük
Müdürlüğünden sonra gelmek üzere aĢağıdaki gümrük müdürlüğü eklenmiĢ ve sıra
numaraları buna göre teselsül ettirilmiĢtir.
―15- Karadeniz Ereğli Gümrük Müdürlüğü‖
MADDE 2 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Tebliğ hükümlerini Gümrük ve Ticaret Bakanı yürütür.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasından:
KREDĠ KARTI ĠġLEMLERĠNDE UYGULANACAK AZAMĠ FAĠZ ORANLARI
HAKKINDA TEBLĠĞ (SAYI: 2006/1)’DE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR TEBLĠĞ (SAYI: 2013/10)
MADDE 1 – 2/4/2006 tarihli ve 26127 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kredi Kartı
ĠĢlemlerinde Uygulanacak Azami Faiz Oranları Hakkında Tebliğ (Sayı: 2006/1)’e 3 üncü
maddeden sonra gelmek üzere aĢağıdaki madde eklenmiĢtir.
―Kurumsal kredi kartı iĢlemlerinde uygulanacak azami faiz oranları
MADDE 3/A – (1) Kurumsal kredi kartı iĢlemlerinde uygulanacak azami faiz oranları
hakkında, bu Tebliğin 3 üncü maddesi hükümleri uygulanır.‖
MADDE 2 – Bu Tebliğ 5/8/2013 tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Tebliğ hükümlerini Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası BaĢkanı
yürütür.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
KURUL KARARI
Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurumundan:
BANKACILIK DÜZENLEME VE DENETLEME KURULU KARARI
Karar Sayısı: 5461
Karar Tarihi: 1/8/2013
Kurul BaĢkanlığının 31/7/2013 tarihli yazısı ekinde gönderilen 30/7/2013 tarih ve
20008792.100-19499 sayılı yazı ve ekleri incelenmiĢtir.
Bankaların Ġzne Tabi ĠĢlemleri ile Dolaylı Pay Sahipliğine ĠliĢkin Yönetmeliğin 4 üncü
maddesi kapsamında alınan bilgi ve belgeler ve söz konusu bilgi ve belgelere yönelik aynı
maddenin ikinci fıkrasında verilen yetki çerçevesinde, 5411 sayılı Bankacılık Kanununun
(Kanun) 7 nci ve 8 inci maddeleri kapsamında yapılan inceleme ve değerlendirme neticesinde,
Kanunun 6 ncı maddesi uyarınca kurucu hakim ortak Rabobank International Holding B.V.
(%96 pay oranı ile) ve diğer tüzel kiĢi ortaklar tarafından Türkiye’de 300 milyon ABD doları
karĢılığı Türk Lirası sermayeli mevduat bankası kurulmasına izin verilmesine
karar verilmiĢtir.
[R.G. 03 Ağustos 2013 – 28727 ]
—— • ——
BAKANLAR KURULU KARARI
8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesinin birinci fıkrası hükmünden
muaf tutulacakların tespitine dair 28/1/2002 tarihli ve 2002/3654 sayılı Kararnamenin eki
Kararda değiĢiklik yapılmasına iliĢkin ekli Kararın yürürlüğe konulması; UlaĢtırma,
Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığının 22/7/2013 tarihli ve 4794 sayılı yazısı üzerine, anılan
Kanunun 1 inci maddesine göre, Bakanlar Kurulu’nca 22/7/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
A. BABACAN
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
BaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan YardımcısıBaĢbakan Yardımcısı BaĢbakan Yardımcısı
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Adalet Bakanı Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı Avrupa Birliği BakanıBilim, Sanayi
Teknoloji Bakanı
ve
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR A. DAVUTOĞLU M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
S. KILIÇ
M. M. EKER
H. YAZICI
Enerji ve Tabii Kaynaklar BakanıGençlik ve Spor BakanıGıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanı
Gümrük ve Ticaret Bakanı
M. GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
Kalkınma BakanıKültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
M. MÜEZZĠNOĞLU
B. YILDIRIM
Sağlık Bakanı UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
22/7/2013 TARĠHLĠ VE 2013/5198 SAYILI
KARARNAMENĠN EKĠ
KARAR
MADDE 1 – 28/1/2002 tarihli ve 2002/3654 sayılı Kararnamenin eki Karara aĢağıdaki
geçici madde eklenmiĢtir.
―GEÇĠCĠ MADDE 39 – Ramazan Bayramı tatili nedeniyle;
a) 7 Ağustos 2013 ÇarĢamba günü saat 00.00’dan baĢlayarak 12 Ağustos 2013 Pazartesi
günü saat 07.00’a kadar otoyollar ve boğaz köprülerinden yararlananlar,
b) 8 Ağustos 2013 PerĢembe günü saat 00.00’dan baĢlayarak 10 Ağustos 2013
Cumartesi günü saat 24.00’a kadar belediyelerle bunların kurdukları birlik, müessese ve
iĢletmelerce yürütülen toplu taĢıma hizmetlerinden yararlananlar,
8/1/2002 tarihli ve 4736 sayılı Kanunun 1 inci maddesinin birinci fıkrası hükmünden
muaftır.‖
MADDE 2 – Bu Karar yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Karar hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
[R.G. 04 Ağustos 2013 – 28728 ]
—— • ——
Adalet Bakanlığından;
MÜNHAL NOTERLĠK ĠLANI
2012 yılı gayri safi geliri 1.377.039,75.- TL. olan birinci sınıf Gebze Dokuzuncu Noterliği 27 Eylül 2013 tarihinde
yaĢ tahdidi nedeniyle boĢalacaktır.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF NOTERLERDEN bu noterliğe
atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet
BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi içinde Bakanlığa gelmediği
takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Keyfiyet Noterlik Kanununun 22 nci maddesinin 2 nci fıkrası uyarınca ilan olunur.
67751-1
—————
ÇarĢamba Kadastro Mahkemesinin Esas:1986/708 ve Karar:1994/449 sayılı dava dosyasının kaybolduğu
anlaĢıldığından, 4473 sayılı Yangın, Yersarsıntısı, Seylap veya Heyelan Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa
Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve
anılan Kanun hükümleri gereğince iĢlem yapılmasına karar verildiği ilan olunur.
6773/1-1
—————
Ġstanbul 9. Ġcra Müdürlüğünün 2009/33460 Esas sayılı dosyasının kaybolduğu anlaĢıldığından, 4473 sayılı Yangın,
Yersarsıntısı, Seylap veya Heyelan Sebebiyle Mahkeme ve Adliye Dairelerinde Ziyaa Uğrayan Dosyalar Hakkında Yapılacak
Muamelelere Dair Kanun hükümlerinin söz konusu dosya için uygulanmasına ve anılan Kanun hükümleri gereğince iĢlem
yapılmasına karar verildiği ilan olunur.
6778/1-1
[R.G. 04 Ağustos 2013 – 28728 ]
—— • ——
BAKANLAR KURURLU KARARI
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu hükümlerine göre basit usulde vergilendirilen
mükelleflerle ilgili 12/1/1995 tarihli ve 95/6430 sayılı Bakanlar Kurulu Kararının eki Kararda
değiĢiklik yapılmasına iliĢkin ekli Kararın yürürlüğe konulması; Maliye Bakanlığının
14/6/2013 tarihli ve 55988 sayılı yazısı üzerine, adı geçen Kanunun 51 inci maddesine göre,
Bakanlar Kurulu'nca 2/7/2013 tarihinde kararlaĢtırılmıĢtır.
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
B. ARINÇ
C. YILMAZ
B. ATALAY
B. BOZDAĞ
S. ERGĠN
F. ġAHĠN
E. BAĞIġ
N. ERGÜN
Teknoloji Bakanı
F. ÇELĠK
E. BAYRAKTAR
T. YILDIZ
M. Z. ÇAĞLAYAN
Bakanı
Ekonomi Bakanı
T. YILDIZ
E. BAYRAKTAR
M. M. EKER
H. YAZICI
Gençlik ve Spor Bakanı V.Gıda,
Tarım
M. GÜLER
C. YILMAZ
Ö. ÇELĠK
M. ġĠMġEK
ĠçiĢleri Bakanı
Kalkınma Bakanı Kültür ve Turizm Bakanı Maliye Bakanı
N. AVCI
Ġ. YILMAZ
V. EROĞLU
Milli Eğitim Bakanı Milli Savunma BakanıOrman ve Su ĠĢleri Bakanı
M. MÜEZZĠNOĞLU
V. EROĞLU
Sağlık BakanıUlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı V.
2/7/2013 TARĠHLĠ VE 2013/5080 SAYILI
KARARNAMENĠN EKĠ
KARAR
ve
V.
ve
MADDE 1 – 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu hükümlerine göre basit usulde
vergilendirilen mükelleflerle ilgili 12/1/1995 tarihli ve 95/6430 sayılı Bakanlar Kurulu
Kararının eki Kararın 1 inci maddesinin birinci fıkrasında yer alan ―nüfusu 30.000’den az
olan yerler‖ ibaresinden sonra gelmek üzere, ―ile 12/11/2012 tarihli ve 6360 sayılı On Dört
Ġlde BüyükĢehir Belediyesi ve Yirmi Yedi Ġlçe Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun
Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun kapsamında büyükĢehir
belediyesi kurulan ve büyükĢehir belediyesi sınırları içerisine alınan yerler‖ ibaresi
eklenmiĢtir.
MADDE 2 – Bu Karar, yayımını izleyen ilk mahalli idareler genel seçiminin yapıldığı
tarihte yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Karar hükümlerini Maliye Bakanı yürütür.
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
KANSEROJEN VEYA MUTAJEN MADDELERLE ÇALIġMALARDA SAĞLIK VE
GÜVENLĠK ÖNLEMLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı; çalıĢanların kanserojen veya mutajen
maddelere maruziyetinden kaynaklanabilecek sağlık ve güvenlik risklerinden korunması için
bu maddelere maruziyetin önlenmesi ve sınır değerler de dâhil olmak üzere asgari
gerekliliklerin belirlenmesidir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve
Güvenliği Kanunu kapsamına giren ve çalıĢanların kanserojen ve mutajen maddelere maruz
kalma riski bulunan iĢlerin yapıldığı iĢyerlerinde uygulanır.
(2) Asbest ile çalıĢmalarda, 25/1/2013 tarihli ve 28539 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Asbestle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelikte
belirtilen hükümlerle birlikte bu Yönetmelik hükümleri de uygulanır.
(3) Radyasyonla birlikte farklı kanserojen veya mutajen maddelere maruziyetin olduğu
iĢlerde, radyasyonla ilgili özel mevzuatla birlikte bu Yönetmelik hükümleri de uygulanır.
Yalnızca radyasyona maruziyetin söz konusu olduğu iĢlerde bu Yönetmelik hükümleri
uygulanmaz.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik;
a) 6331 sayılı Kanunun 30 uncu maddesine dayanılarak,
b) Avrupa Birliğinin 29/4/2004 tarihli ve 2004/37/EC sayılı Konsey Direktifine paralel
olarak,
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Bakanlık: ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını,
b) Kanserojen madde;
1) Solunduğunda, ağız yoluyla alındığında, deriye nüfuz ettiğinde kanser oluĢumuna
neden olabilecek veya kanser oluĢumunu hızlandırabilecek madde veya müstahzarları,
2) Ek-1’de belirtilen maddeler, iĢlemler ve bu iĢlemler sırasında ortaya çıkan madde
veya müstahzarı,
c) Mutajen madde: Solunduğunda, ağız yoluyla alındığında, deriye nüfuz ettiğinde
kalıtımsal genetik hasarlara yol açabilecek veya bu etkinin oluĢumunu hızlandırabilecek
madde veya müstahzarları,
ç) Sınır değer: Aksi belirtilmedikçe kanserojen veya mutajen maddenin, çalıĢanın
solunum bölgesinde bulunan havadaki, Ek-2’de belirlenen referans zaman aralığındaki, zaman
ağırlıklı ortalama konsantrasyonunu,
d) Solunum bölgesi: Merkezi, kiĢinin kulaklarını birleĢtiren çizginin orta noktası olan 30
cm yarıçaplı kürenin, baĢın ön kısmında kalan yarısını,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
ĠĢverenlerin Yükümlülükleri
Risklerin değerlendirilmesi
MADDE 5 – (1) ĠĢveren, 29/12/2012 tarihli ve 28512 sayılı Resmî Gazete`de
yayımlanan ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Risk Değerlendirmesi Yönetmeliği uyarınca iĢyerinde
gerçekleĢtirilen risk değerlendirmesinde; kanserojen veya mutajen maddelere maruziyet riski
bulunan iĢlerde çalıĢanların; bu maddelere maruziyet türü, maruziyet düzeyi ve maruziyet
süresini belirleyerek riskleri değerlendirir ve alınması gerekli sağlık ve güvenlik önlemlerini
belirler.
(2) Risk değerlendirmesinde kanserojen veya mutajen maddelerin, deri yolu da dâhil
olmak üzere vücuda giriĢ yollarının tümü dikkate alınır.
(3) Risk değerlendirmesi gerçekleĢtirilirken, belirli risklerden etkilenecek çalıĢanların
sağlık ve güvenlikleri ile kanserojen veya mutajen maddelerle çalıĢmak istemeyenlerin bu
istekleri özel olarak dikkate alınır.
Kullanımın azaltılması
MADDE 6 – (1) ĠĢverenler;
a) ÇalıĢanların sağlık ve güvenliğini korumak amacıyla teknik olarak mümkün olduğu
hâllerde, tehlikesiz veya daha az tehlikeli madde, müstahzar veya iĢlem kullanarak
iĢyerindeki kanserojen veya mutajen maddelerin kullanımını azaltır.
b) Kanserojen veya mutajen maddelerin değiĢtirilmesi konusunda yapılan araĢtırma
sonuçlarını, istenmesi hâlinde Bakanlığa verir.
Maruziyetin önlenmesi ve azaltılması
MADDE 7 – (1) Kanserojen veya mutajen maddelerle yapılan çalıĢmalarda maruziyetin
önlenmesi ve azaltılması için;
a) ĠĢyerinde gerçekleĢtirilen risk değerlendirmesi sonucunda çalıĢanların sağlık ve
güvenliği yönünden risk bulunduğunun ortaya çıkması hâlinde çalıĢanların tehlikeli
maddelere maruziyeti önlenir.
b) Kanserojen veya mutajen maddelerin tehlikesiz veya daha az tehlikeli olanlarıyla
değiĢtirilmesinin teknik olarak mümkün olmadığı hâllerde, bu maddelerin üretiminde ve
kullanılmasında teknik imkânlara göre kapalı sistemler kullanılır.
c) Kapalı sistemle çalıĢmanın teknik olarak mümkün olmadığı hâllerde, çalıĢanların
maruziyeti mümkün olan en az düzeye indirilir.
ç) ÇalıĢanların kanserojen veya mutajen maddelere maruziyeti, Ek-2’de verilen sınır
değerleri aĢamaz.
d) ĠĢveren kanserojen veya mutajen maddelerin kullanıldığı iĢlerde;
1) ĠĢyerinde kullanılacak kanserojen veya mutajen madde miktarını belirler ve yapılan iĢ
için gereken miktardan fazla madde bulunmasını önler.
2) Kanserojen veya mutajen maddelere maruz kalan veya kalabilecek çalıĢan sayısının
mümkün olan en az sayıda olmasını sağlar.
3) Kanserojen veya mutajen maddelerin çalıĢma ortamına yayılmasını önlemek veya en
aza indirmek için iĢlem tasarımını uygun Ģekilde yapar ve gerekli mühendislik kontrol
önlemlerinin alınmasını sağlar.
4) Kanserojen veya mutajen maddelerin kaynağından lokal veya genel havalandırma
sistemi veya diğer yöntemlerle, halk sağlığı ve çevreye zarar vermeyecek Ģekilde çalıĢılan
ortamdan dıĢarı atılmasını sağlar.
5) Herhangi bir kaza sonucunda veya beklenmeyen bir Ģekilde kanserojen veya mutajen
maddelerin ortama yayılması hâlinde, bu durumun erken tespiti için uygun ölçüm sistemleri
bulunmasını sağlar.
6) Uygun çalıĢma yöntemleri ve iĢlemlerin kullanılmasını sağlar.
7) Alınan diğer önlemlerle toplu korumanın sağlanamadığı veya maruziyetin
önlenemediği durumlarda uygun kiĢisel korunma yöntemleri ve kiĢisel koruyucu
donanımların kullanılmasını sağlar.
8) Özellikle çalıĢma ortam zemini, duvarlar ve diğer yüzeylerin düzenli olarak
temizlenmesini ve hijyen Ģartlarını sağlar.
9) ÇalıĢanları bilgilendirir.
10) Kanserojen veya mutajen maddelere maruz kalınan veya maruz kalma riski bulunan
yerleri uygun ikaz levhaları ve güvenlik iĢaretleri ile belirler. Bu yerlerde sigara
kullanılmasının ve yeme, içmenin yasak olduğunu belirten ikaz levhalarını bulundurur.
11) Ġlgili mevzuat gereği hazırlanacak acil durum planında, yüksek düzeyde maruziyete
neden olabilecek durumlara yönelik eylemler de planlanır.
12) Kanserojen veya mutajen maddelerin güvenli Ģekilde depolanması, taĢınması veya
iĢlem görmesi için bu maddelerin açıkça ve görünür Ģekilde etiketlenmiĢ, sızdırmaz kapalı
kaplarda bulundurulmasını sağlar. Bu maddelerin kullanıldığı ve depolandığı alanlara görevli
olmayanların giriĢ ve çıkıĢlarını kontrol altında tutar.
13) Atıkların çalıĢanlar tarafından güvenli bir Ģekilde toplanması, depolanması ve
uzaklaĢtırılıp zararsız hale getirilmesinde açıkça ve görünür Ģekilde etiketlenmiĢ, sızdırmaz
kapalı kaplar kullanılmasını sağlar.
(2) Kanserojen veya mutajen maddeler, 31/3/2007 tarihli ve 26479 sayılı Resmî
Gazete`de yayımlanan Tehlikeli Maddelerin Karayoluyla TaĢınması Hakkında Yönetmelik ve
8/9/2009 tarihli ve 2009/15454 sayılı Bakanlar Kurulu Kararıyla yürürlüğe konulan Tehlikeli
Malların Karayolu ile Uluslararası TaĢımacılığına ĠliĢkin Avrupa AnlaĢması (ADR)
hükümlerine uygun olarak taĢınır.
Yetkili makama bilgi verilmesi
MADDE 8 – (1) ĠĢyerinde gerçekleĢtirilen risk değerlendirmesi sonucunda çalıĢanların
sağlığı ve güvenliği yönünden risk bulunduğu saptanan iĢlerde, Bakanlıkça istendiğinde,
iĢveren aĢağıdaki konularda yeterli bilgileri verir.
a) ĠĢyerinde kanserojen veya mutajen maddelerin kullanıldığı iĢlemler ile bu maddelerin
kullanılma nedeni.
b) Kanserojen veya mutajen maddelerin iĢyerinde üretilen ve kullanılan miktarı.
c) Maruz kalan çalıĢan sayısı.
ç) Alınan koruyucu önlemler.
d) Kullanılan koruyucu araç ve gerecin türü.
e) Maruziyetin türü ve düzeyi.
f) Ġkame yapılıp yapılamadığı.
Öngörülemeyen maruziyet
MADDE 9 – (1) ÇalıĢanların yüksek düzeyde maruziyetine neden olabilecek
beklenmedik bir olay veya kaza hâlinde;
a) ĠĢveren, çalıĢanlara durum hakkında derhal bilgi verir.
b) Yüksek düzeydeki maruziyet nedeni ortadan kaldırılıp, durum normale dönünceye
kadar;
1) EtkilenmiĢ alana, sadece onarım ve diğer zorunlu iĢleri yapacak çalıĢanların
girmesine izin verilir.
2) EtkilenmiĢ alana girecek çalıĢanların koruyucu giysi ve solunum koruyucu ekipman
kullanmaları sağlanarak, her bir çalıĢan etkilenmiĢ alanda mümkün olduğunca kısa süreli
çalıĢtırılır ve bu durumun süreklilik arz etmesi engellenir.
3) Koruma sağlanmayanların etkilenmiĢ alanda çalıĢmasına izin verilmez.
Öngörülebilir maruziyet
MADDE 10 – (1) ĠĢveren; çalıĢanların maruziyetinin önemli ölçüde artma ihtimali olan
ve çalıĢanların maruziyetini azaltıcı tüm teknik koruyucu önlemlerin hâlihazırda alınmıĢ
olduğu bakım, onarım gibi iĢlerde;
a) Genel sorumlulukları devam etmek Ģartıyla, çalıĢanlar ve/veya temsilcilerine
danıĢtıktan sonra, bu iĢlerde çalıĢanların korunmasını sağlamak ve maruziyetlerini asgari
süreye indirmek için gerekli önlemleri belirler ve alır.
b) Yüksek düzeyde maruziyete neden olabilecek koĢulların devamı süresince,
çalıĢanların koruyucu giysi ve solunum koruyucu ekipman kullanmalarını sağlar. Bu
koĢullardaki çalıĢmaların mümkün olduğunca kısa süreli olmasını sağlayarak bu koĢulların
süreklilik arz etmesini engeller.
c) Bu iĢlerin yapıldığı alanları belirleyerek açık bir Ģekilde iĢaretler ve yetkili olmayan
kiĢilerin bu alanlara girmesini önler.
Riskli alanlara giriĢ
MADDE 11 – (1) ĠĢveren; iĢyerinde gerçekleĢtirilen risk değerlendirmesine göre sağlık
ve güvenlik yönünden risk bulunan alanlara, sadece iĢi veya görevi gereği bu alana girmesi
gereken çalıĢanlara izin verir, bunların dıĢındakilerin girmemesi için gerekli önlemleri alır.
Hijyen ve kiĢisel korunma
MADDE 12 – (1) ĠĢveren kanserojen veya mutajen maddelerle kirlenme ihtimali olan
iĢlerde aĢağıdaki önlemleri alır.
a) Bu iĢlerin yapıldığı yerlerde çalıĢanların yemeleri, içmeleri ve sigara kullanmaları
önlenir.
b) ÇalıĢanlara, koruyucu giysi veya uygun özel giysi verilir ve bunların günlük
kıyafetlerinden ayrı yerlerde saklanabilmesi için birbirinden ayrı elbise dolapları
bulundurulur.
c) ÇalıĢanlara uygun ve yeterli yıkanma yeri, tuvalet ve temizlik malzemesi sağlanır.
ç) KiĢisel koruyucu donanımların özel yerlerde ve uygun Ģartlarda saklanması sağlanır
ve her kullanımdan sonra ve mümkünse kullanmadan önce kontrol edilerek temizlenir, tamir
edilir veya değiĢtirilir.
(2) ĠĢveren bu maddede belirtilen tedbirlerin maliyetini çalıĢanlara yansıtamaz.
ÇalıĢanların bilgilendirilmesi ve eğitimi
MADDE 13 – (1) ĠĢveren; çalıĢanların ve/veya temsilcilerinin, çalıĢanların iĢ sağlığı ve
güvenliği eğitimlerine iliĢkin mevzuat hükümlerini de dikkate alarak yeterli ve uygun eğitim
almalarını sağlar ve özellikle aĢağıdaki konularda çalıĢanlara gerekli bilgi ve talimatı verir.
a) ĠĢyerinde kullanılan kanserojen veya mutajen maddelerin riskleri ve etkileri.
b) Tütün kullanımının getirebileceği ek riskler de dâhil sağlığı etkileyebilecek riskler.
c) Maruziyeti önlemek için alınan ve alınacak önlemler.
ç) Hijyen kuralları.
d) KiĢisel koruyucu donanımların kullanılması.
e) Kazaların önlenmesi ve kaza halinde kurtarma çalıĢmaları da dâhil yapılması gereken
iĢler.
f) Kanserojen veya mutajen madde içeren tesis ve kapların üzerinde bulunması gereken
anlaĢılır ve okunaklı etiketler ile açıkça görülebilir uyarı ve tehlike iĢaretleri.
(2) Yeni bir risk ortaya çıktığında veya mevcut risklerde değiĢiklik olduğunda eğitim
yenilenir ve gerektiği durumlarda belirli aralıklarla tekrarlanır.
ÇalıĢanların bilgi alma hakkı
MADDE 14 – (1) ÇalıĢanlar ve/veya temsilcileri, bu Yönetmelik hükümlerinin
iĢyerinde uygulanmasını izleme ve özellikle aĢağıdaki konularda uygulamalara katılma
hakkına sahiptir.
a) ĠĢverenin kiĢisel koruyucu donanımı belirleme sorumluluğu saklı kalmak kaydıyla,
koruyucu donanımın seçimi ve kullanılmasının çalıĢanların sağlık ve güvenliğine etkilerinin
belirlenmesinde.
b) ĠĢverenin sorumluluğu saklı kalmak kaydıyla, 10 uncu maddenin birinci fıkrasının (a)
bendinde belirtilen iĢlerde alınacak önlemlerin belirlenmesinde.
(2) 10 uncu maddede belirtilen iĢler de dâhil olmak üzere maruziyetin yüksek
olabileceği durumlar hakkında, çalıĢanlar ve/veya temsilcileri en kısa sürede bilgilendirilir.
Olayın nedenleri, alınması gerekli koruyucu ve önleyici tedbirler ve durumun düzeltilmesi
için yapılması gereken iĢler hakkında bilgi verilir.
(3) ĠĢyerinde kullanılan kanserojen veya mutajen maddelerin malzeme güvenlik bilgi
formları temin edilip, ilgili çalıĢan ve/veya temsilcilerinin bunlara kolayca ulaĢabilmeleri
sağlanır.
(4) ĠĢveren, risk değerlendirmesine göre, çalıĢanların sağlık ve güvenliği yönünden
riskli olan iĢlerde çalıĢanların güncellenmiĢ listesini ve bunların maruziyet durumlarını
belirten kayıtları tutar.
(5) Yukarıda belirtilen liste ve kayıtları; iĢyeri hekimi, iĢyerinde sağlık ve güvenlikten
sorumlu kiĢiler ve/veya yetkili merciler inceleme hakkına sahiptirler.
(6) Her çalıĢan kendisi ile ilgili listedeki kiĢisel bilgileri alma hakkına sahiptir.
(7) ÇalıĢanlar ve/veya temsilcileri bilgilerin tümünü isimsiz olarak alma hakkına
sahiptir.
ÇalıĢanların görüĢlerinin alınması ve katılımlarının sağlanması
MADDE 15 – (1) ĠĢveren, bu Yönetmelikte belirtilen konularda çalıĢanların ve/veya
temsilcilerinin 6331 sayılı Kanunun 18 inci maddesine uygun olarak; görüĢlerini alır, teklif
getirme hakkını tanır ve bu konulardaki görüĢmelerde yer almalarını ve katılımlarını sağlar.
(2) ÇalıĢanların ve/veya temsilcilerinin, iĢyerinde iĢ sağlığı ve güvenliğinin sağlanması
için alınan önlemlerin yetersiz olduğu durumlarda veya teftiĢ sırasında, yetkili makama
baĢvurmalarından dolayı hakları kısıtlanamaz.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Sağlık gözetimi
MADDE 16 – (1) ĠĢveren; kanserojen veya mutajen maddelere maruziyet sonucu
oluĢabilecek sağlık sorunlarına erken tanı konulması ve çalıĢanların bu maddelere
maruziyetinden kaynaklanabilecek sağlık ve güvenlik risklerinden korunmaları amacıyla
maruziyet öncesinde ve daha sonra da düzenli aralıklarla;
a) ÇalıĢanların aĢağıdaki durumlarda sağlık gözetimine tabi tutulmalarını sağlar.
1) 6331 sayılı Kanunun 15 inci maddesi kapsamında.
2) ĠĢyerinde gerçekleĢtirilen risk değerlendirmesi sonuçlarına göre gerektirmesi hâlinde.
b) ĠĢyerinde kiĢisel ve mesleki hijyen önlemlerinin derhal alınabilmesi mümkün olacak
Ģekilde gerekli düzenlemeleri yapar.
(2) Yapılan sağlık gözetimi sonucunda, çalıĢanda saptanan sağlık sorununun kanserojen
veya mutajen maddelere maruziyet nedeniyle oluĢtuğunun tespiti halinde;
a) ÇalıĢanların sağlık gözetimine yönelik kiĢisel sağlık kayıtları tutulur ve iĢyeri hekimi
tarafından çalıĢanlara yönelik alınması gereken koruyucu veya önleyici tedbirler önerilir.
b) ÇalıĢana, maruziyet sonrasında takip edilmesi gereken sağlık gözetimi ile ilgili bilgi
ve tavsiyeler verilir.
c) ĠĢveren;
1) ĠĢyerinde yapılan risk değerlendirmesini gözden geçirir.
2) Riskleri önlemek veya azaltmak için alınan önlemleri gözden geçirir.
3) Riskleri önlemek veya azaltmak için gerekli görülen ve çalıĢanın kanserojen veya
mutajen maddelere maruz kalmayacağı baĢka bir iĢte görevlendirilmesi de dâhil benzeri
önlemleri uygular.
4) ĠĢyeri hekiminin gerekli gördüğü durumlarda; benzer biçimde maruz kalan
çalıĢanların da düzenli bir Ģekilde sağlık gözetimine tabi tutulmalarını sağlar.
(3) ÇalıĢanın kendisi veya iĢveren, sağlık gözetimi sonuçlarının yeniden
değerlendirilmesini isteyebilir. ÇalıĢanlar, kendilerine ait sağlık gözetimi sonuçlarına ait
bilgileri alma hakkına sahiptir.
(4) ÇalıĢanların sağlık gözetiminde dikkat edilmesi gereken hususlar Ek-3’te verilmiĢtir.
(5) ĠĢyerinde, sağlık hizmeti sunucuları veya iĢyeri hekimi tarafından kanserojen veya
mutajen maddelere maruziyet nedeniyle oluĢtuğu ön tanısı konulan tüm kanser vakaları 6331
sayılı Kanunun 14 üncü maddesi uyarınca ilgili kurum ve kuruluĢlara bildirilir.
Kayıtların saklanması
MADDE 17 – (1) 14 üncü ve 16 ncı maddelerde belirtilen kayıtlar maruziyetin sona
ermesinden sonra en az 40 yıl süre ile saklanır.
(2) ĠĢyerinde faaliyetin sona ermesi halinde iĢveren bu kayıtları Sosyal Güvenlik
Kurumu Ġl Müdürlüğüne teslim eder.
Kanserojen veya mutajen maddeler ve sınır değerleri
MADDE 18 – (1) Bu Yönetmeliğin uygulamasında; kanserojen veya mutajen madde
olarak, 26/12/2008 tarihli ve 27092 Mükerrer sayılı Resmî Gazete`de yayımlanan Tehlikeli
Maddelerin ve Müstahzarların Sınıflandırılması, Ambalajlanması ve Etiketlenmesi Hakkında
Yönetmeliğin ekinde yer alan Ek-2`deki sınıflandırma dikkate alınır. Ayrıca Dünya Sağlık
Örgütü tarafından yayımlanmıĢ olan listeler de dikkate alınabilir.
(2) Kanserojen veya mutajen maddelerin sınır değerleri Ek-2`de verilmiĢtir.
Kanserojen ve Mutajen Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında
Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 21 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
yürütür.
EK-1
Bu Yönetmeliğin 4 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinin (2) numaralı alt
bendinde atıf yapılan maddeler ve iĢlemler:
1. Üreamin üretimi.
2. Kömür kurumu, kömür katranı ve ziftinde bulunan polisiklik aromatik hidrokarbonlara
maruziyete neden olan iĢler.
3. Bakır-nikel cevherinin kavrulması ve elektro rafinasyonu iĢleminde açığa çıkan toz,
serpinti ve dumana maruziyete neden olan iĢler.
4. Kuvvetli asit iĢlemi ile isopropil alkol üretimi.
5. Sert odun tozuna maruziyete neden olan iĢler.
EK-2
MESLEKĠ MARUZĠYET SINIR DEĞERLERĠ
Maddenin adı
EINECS(1)
CAS(2)
Benzen
Vinilklorür
monomeri
Sert ağaç tozları
200-753-7
200-831
71-43-2
75-01-4
—
—
Sınır Değerler
mg/ m3(3)
ppm(4)
(5)
3.25
1(5)
7.77(5)
3(5)
5.0(5)(7)
—
Açıklama
Deri(6)
—
—
(1)
EINECS: Mevcut kimyasal maddelerin Avrupa envanteri.
CAS: Kimyasal abstrakt servis numarası.
(3)
mg/m3: Bir metre küp havadaki maddenin miligram olarak değeri (20°C sıcaklıkta ve 760
mm Cıva basıncında).
(4)
ppm: Bir metre küp havadaki maddenin mililitre olarak değeri (mililitre/metreküp).
(5)
Sekiz saatlik referans zamanına göre hesaplanan veya ölçülen değer.
(6)
Deri yoluyla da maruziyetin olabildiği durumlar.
(7)
Sert ağaç tozu diğer ağaç tozları ile karıĢık ise karıĢımın tümü için bu değer uygulanır.
(2)
EK-3
ÇalıĢanların sağlık gözetiminde dikkat edilmesi gereken hususlar:
1. Kanserojen veya mutajen maddelere maruz kalan çalıĢanların sağlık gözetiminden
sorumlu iĢyeri hekimi ve diğer sağlık personeli, çalıĢanların sağlık durumlarını ve maruziyet
koĢullarını bilmelidir.
2. ÇalıĢanların sağlık gözetimi, 6331 sayılı Kanunun 15 inci maddesi hükümlerine uygun
olarak yürütülmeli ve aĢağıdaki hususları içermelidir:
a) ÇalıĢanların mesleki ve tıbbi öz geçmiĢleri ile ilgili kayıtların tutulması.
b) ÇalıĢanların sağlık muayenelerinin yapılması.
c) ÇalıĢanlarda, ilk ve geri döndürülebilir etkilerinin tespitinin yanı sıra mümkün olduğu
hallerde biyolojik izlemenin yapılması.
d) Sağlık gözetimi kapsamında, çalıĢanlara iĢ sağlığı alanında en son geliĢtirilen testlerin
uygulanması.
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730]
—— • ——
Sağlık Bakanlığından:
SAĞLIK HĠZMETĠ KALĠTESĠNĠN GELĠġTĠRĠLMESĠ VE
DEĞERLENDĠRĠLMESĠNE DAĠR YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, sağlık kurum ve kuruluĢlarında kaliteli
hizmet sunumunun sağlanması amacıyla, hasta güvenliği, çalıĢan güvenliği, hasta
memnuniyeti ve çalıĢan memnuniyetini esas alan sağlık hizmet kalite standartları ile bu
standartların uygulanmasına iliĢkin usul ve esasları düzenlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik; teĢhis, tedavi ve rehabilitasyon hizmeti ile koruyucu
sağlık hizmeti sunan kamu ve özel sağlık kurum ve kuruluĢlarını kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) 7/5/1987 tarihli ve 3359 sayılı Sağlık Hizmetleri Temel Kanununun 9
uncu maddesinin (c) bendi ile 11/10/2011 tarihli ve 663 sayılı Sağlık Bakanlığı ve Bağlı
KuruluĢlarının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 8 inci
maddesinin birinci fıkrasının (ı) bendine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
a) Bakanlık: Sağlık Bakanlığını,
b) Bölüm puanı: Sağlık kurum ve kuruluĢlarında yerinde yapılan değerlendirme
neticesinde Sağlık Hizmet Kalite Standartlarının bölüm bazında uygulanma düzeyini
gösteren, sıfır ile yüz arasında tespit edilen değeri,
c) Değerlendirme: Sağlık kurum ve kuruluĢlarında Sağlık Hizmet Kalite Standartlarının
uygulanma düzeylerini belirlemek için yerinde yapılan ve standartların uygulanıp
uygulanmadığını gösteren incelemeyi,
ç) Değerlendirici: Bakanlıkça yetkilendirilen ve değerlendirme faaliyetlerini
gerçekleĢtiren kiĢiyi,
d) Dönem: Sağlık kurum ve kuruluĢlarının 1 Ocak - 31 Aralık tarihleri arasında
değerlendirileceği zaman aralığını,
e) Genel Müdürlük: Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğünü,
f) Hasta ve çalıĢan güvenliği puanı: Değerlendirme sonucunda hasta ve çalıĢan
güvenliğine iliĢkin standartların uygulanma düzeyini gösteren, sıfır ile yüz arasında tespit
edilen değeri,
g) Kalite puanı: Sağlık kurum ve kuruluĢlarında yerinde yapılan değerlendirme
neticesinde Sağlık Hizmet Kalite Standartlarının uygulanma düzeyini gösteren, sıfır ile yüz
arasında tespit edilen değeri,
ğ) Sağlık Hizmet Kalite Standartları (SHKS): Bakanlıkça sağlık kurum ve kuruluĢları
için geliĢtirilen kalite standartlarını,
h) Sağlık kurumu: Kamu ve özel sektöre ait hastaneler ile tıp/dal merkezleri, ağız ve diĢ
sağlığı merkezleri/hastanelerini,
ı) Sağlık kuruluĢu: Birinci basamak sağlık hizmeti veren kuruluĢları (aile sağlığı
merkezleri/birimleri, halk sağlığı laboratuvarları, Kanser Erken TeĢhis Tarama ve Eğitim
Merkezi gibi), poliklinikleri, tıbbi laboratuvarlar ile görüntüleme, kan ve diyaliz gibi
merkezleri ile il ambulans servislerini,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
Standartların Uygulanması ve Değerlendirme
Sağlık Hizmet Kalite Standartlarının uygulanması
MADDE 5 – (1) Bu Yönetmelik kapsamındaki sağlık kurum ve kuruluĢları; ruhsat için
belirlenen asgari Ģartları karĢılamak kaydı ile bu Yönetmelik hükümleri doğrultusunda
uygulama yapmak, gerekli faaliyetleri gerçekleĢtirmek, kendi iç düzenlemelerini yapmak ve
tedbirleri almakla yükümlüdür. Sağlık kurum ve kuruluĢları, Sağlık Hizmet Kalite
Standartlarını esas alarak uygulamalarını gerçekleĢtirmek zorundadır.
(2) Sağlık kurum ve kuruluĢlarının uygulaması gereken Sağlık Hizmet Kalite
Standartları ve bunlara iliĢkin rehberler Bakanlığın internet sitesinde yayımlanır.
Değerlendirme
MADDE 6 – (1) Bakanlık, Sağlık Hizmet Kalite Standartları doğrultusunda sağlık
hizmeti sunan kurum ve kuruluĢları değerlendirir.
(2) Sağlık Hizmet Kalite Standartlarının hazırlanması, değerlendirme süreci ve
değerlendiricilerin belirlenmesine iliĢkin tüm iĢ ve iĢlemler Genel Müdürlükçe yürütülür.
(3) Değerlendirmeler her dönem, Bakanlığın belirlediği tarihlerde ve bu Yönetmelik
hükümleri çerçevesinde yapılır.
(4) Sağlık Hizmet Kalite Standartlarının tümü veya Genel Müdürlükçe belirlenecek
standart ve/veya bölümler üzerinden değerlendirme yapılabilir.
(5) Ġl ambulans servisi hizmetlerinin değerlendirmesinde Bakanlığın internet sitesinde
yayımlanan il ambulans servisine iliĢkin kalite standartları uygulanır. Değerlendirmede;
istasyon sayısı 10 ve altında olan illerdeki bütün istasyonlar değerlendirilir. Ġstasyon sayısı 11
ve üzerinde olan illerde ise en az 10 istasyon değerlendirilir.
(6) Bakanlık gerekli hallerde, değerlendirme dönemini üç aya kadar uzatabilir.
(7) Bakanlık, gerekli gördüğü hallerde belirlediği değerlendirme tarihleri dıĢında da
değerlendirme yapabilir veya yaptırabilir.
(8) Sağlık kurum ve kuruluĢları değerlendirme sonucunun tebliğinden itibaren somut
delillerle birlikte en geç yedi gün içinde yazılı olarak Bakanlığa itiraz edebilir. Ġtiraz
baĢvuruları, Bakanlıkça en geç otuz gün içerisinde sonuçlandırılır.
(9) Ġtiraz veya gerekli görülen hallerde Genel Müdürlükçe değerlendirme yapılması
halinde değerlendirme puanı olarak, son yapılan değerlendirme puanı esas alınır.
(10) Sağlık kurum ve kuruluĢlarında kalite puanı, hasta ve çalıĢan güvenliği puanı ile
bölüm puanı aĢağıdaki Ģekilde hesaplanır.
a) Kalite Puanı: [SHKS’de değerlendirilen bölümlerden elde edilen puan
toplamı/(SHKS’de değerlendirilen bölümlerdeki standartların puan toplamı – SHKS’de
değerlendirilen bölümlerdeki standartlardan değerlendirme dıĢı bırakılan puan toplamı)] x
100.
b) Hasta ve ÇalıĢan Güvenliği Puanı: [SHKS’de değerlendirilen bölümlerden elde
edilen hasta ve çalıĢan güvenliği puan toplamı / (SHKS’de değerlendirilen bölümlerdeki hasta
ve çalıĢan güvenliği standartları puan toplamı – SHKS’de değerlendirilen bölümlerdeki hasta
ve çalıĢan güvenliği standartlarından değerlendirme dıĢı bırakılan puan toplamı)] x 100.
c) Bölüm Puanı: [SHKS’de değerlendirilen bölümden elde edilen puan
toplamı/(SHKS’de değerlendirilen bölümdeki standartların puan toplamı – SHKS’de
değerlendirilen bölümdeki standartlardan değerlendirme dıĢı bırakılan puan toplamı)] x 100.
(11) Ġl Ambulans Servisi kalite puanı aĢağıdaki Ģekilde hesaplanır;
a) Kalite puanı = (Ġstasyon Ortalama Puanı + Yönetim Hizmetleri Puanı + Kalite
Ġndikatör Puanı) / 3.
b) Ġstasyon Puanı = Ġstasyon Hizmetleri Bölümünden Elde Edilen Toplam Puan /
(Ġstasyon Hizmetleri Bölümünün Toplam Puanı – Değerlendirme DıĢı Puan Toplamı) x 100.
c) Ġstasyon Ortalama Puanı = Her Bir Ġstasyon Ġçin Elde Edilen Ġstasyon Puanlarının
Toplamı / Ġstasyon Sayısı.
ç) Yönetim Hizmetleri Puanı = Yönetim Hizmetleri Bölümünden Elde Edilen Toplam
Puan/(Yönetim Hizmetleri Bölümünün Toplam Puanı – Değerlendirme DıĢı Puan Toplamı) x
100.
d) Kalite Ġndikatör Puanı = Kalite Ġndikatörleri Bölümünden Elde Edilen Toplam Puan /
(Kalite Ġndikatörleri Bölümünün Toplam Puanı – Değerlendirme DıĢı Puan Toplamı) x 100.
Değerlendirmeye iliĢkin istisnai durumlar
MADDE 7 – (1) Sağlık hizmeti sunumuna yeni baĢlayan sağlık kurum ve
kuruluĢlarında ilk değerlendirme en erken, faaliyete baĢladıkları tarihten itibaren altı ay sonra
yapılır.
(2) Sağlık kurum veya kuruluĢu tarafından sunulan sağlık hizmetlerinin bir baĢka
hizmet binasında veya yerleĢkede verilmeye baĢlanması veya mevcut sağlık kurum veya
kuruluĢunun kapasitesinde en az yüzde elli oranında geniĢleme olması durumunda ilgili sağlık
kurum veya kuruluĢları altı ay süresince değerlendirilmez.
(3) Yangın, sel, deprem gibi doğal afetlere maruz kalan ve hizmetlerini aksatacak
düzeyde hasar gören sağlık kurum ve kuruluĢları, maruz kalma tarihinden itibaren altı ay
süresince değerlendirilmez.
(4) Bakanlık bu madde kapsamında belirlenen süreleri bir defaya mahsus altı ay süre ile
uzatmaya yetkilidir.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
MADDE 8 – (1) 6/4/2011 tarihli ve 27897 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Hasta ve
ÇalıĢan Güvenliğinin Sağlanmasına Dair Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıĢtır.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 10 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini Sağlık Bakanı yürütür.
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
LĠMANLAR YÖNETMELĠĞĠNDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 31/10/2012 tarihli ve 28453 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Limanlar
Yönetmeliğinin 14 üncü maddesinin yedinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(7) Çanakkale Liman BaĢkanlığı liman idari sahasındaki (1) nolu demirleme sahasına
ve Kocaeli Liman BaĢkanlığı idari sahasındaki tüm demirleme sahalarına demirleyecek veya
ayrılacak 1000 GT ve üzerindeki Türk Bayraklı gemi ve deniz araçları ile 500 GT ve
üzerindeki yabancı bayraklı gemi ve deniz araçları kılavuz kaptan almak zorundadır. Anılan
liman idari sahalarındaki diğer demirleme sahalarına demirleyecek ya da ayrılacak gemi ve
deniz araçları bu hükümden muaftır.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin üçüncü fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ ve maddeye aĢağıdaki fıkra eklenmiĢtir.
―(3) Uygun kıyı tesisi olmaması ya da kıyı tesisinin yanaĢmaya müsait olmaması
nedeniyle demirde bekleyen gemi ve deniz araçlarının yolcu ve personeli, sınır giriĢ ve çıkıĢ
iĢlemleri yaptırılması, ilgili diğer mevzuat hükümlerinin yerine getirilmesi, seyir, can, mal,
çevre güvenliği ve emniyetine iliĢkin tedbirlerin alınması ve tüm sorumluluğun gemi
kaptanına ait olması kaydıyla; Türk Bayraklı yolcu motoru veya gezinti (tenezzüh) gemisi ile
Ġdarenin izni ve liman baĢkanlığının bilgisi dâhilinde kıyı tesislerine çıkabilir ve aynı Ģartlar
gözetilerek gemiye geri dönüĢleri sağlanabilir. Ancak ilgili liman baĢkanlığı idari sahası
içerisinde yolcu tahmil/tahliyesinde kullanılabilecek, seyir, can, mal, çevre güvenliği ve
emniyeti yönünden yeterli nitelik ve sayıda deniz aracının bulunmaması halinde;
tahmil/tahliye esnasında yolcuların güvenliğine iliĢkin her türlü sorumluluğun gemi kaptanına
ait olduğuna iliĢkin Ġdareye yazılı taahhütte bulunulması, geminin sigortasının bu tahmil ve
tahliyeyi kapsadığına iliĢkin belgenin Ġdareye sunulması ve gemi ilgililerince tüm önlemlerin
alınması kaydıyla, ilgili liman baĢkanlığının denetiminde, yolcuların ve gemi personelinin
tahmil/tahliyesinin, geminin botları ile yapılmasına Ġdarece izin verilebilir.‖
―(4) Yolcu gemileri hariç deniz turizmi araçları üçüncü fıkra hükmünden muaftır.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 42 nci maddesinin baĢlığı aĢağıdaki Ģekilde
―Kocaeli Liman BaĢkanlığına özel hükümler‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin ek-1’inde yer alan;
a) Ġstanbul Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 1 inci maddesinin (B) bölümüne aĢağıdaki (f)
bendi eklenmiĢ,
b) Ġzmit (Kocaeli) Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 2 nci maddesinin baĢlığı ile (A) bölümünde
yer alan ―Ġzmit (Kocaeli) Liman BaĢkanlığı‖ ifadeleri ―Kocaeli Liman BaĢkanlığı‖ olarak
değiĢtirilmiĢ,
c) Tekirdağ Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 7 nci maddesinin (A) bölümü aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ, (B) bölümüne aĢağıdaki (e) bendi eklenmiĢ,
ç) Mersin Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 15 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ,
d) Ceyhan Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 16 ncı maddesinin baĢlığı ile (A) bölümünde yer
alan ―Ceyhan Liman BaĢkanlığı‖ ifadeleri ―BotaĢ Liman BaĢkanlığı‖ olarak değiĢtirilmiĢ,
e) Çanakkale Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 20 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ,
f) Bandırma Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 22 nci maddesinin (A) bölümü aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ,
g) Gelibolu Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 26 ncı maddesi yürürlükten kaldırılmıĢ,
ğ) Marmara Adası Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 30 uncu maddesinin (A) bölümü aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢ,
h) Ġzmir Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 32 nci maddesinin (B) bölümü aĢağıdaki Ģekilde
değiĢtirilmiĢ,
ı) Antalya Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 45 inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ,
i) Rize Liman BaĢkanlığı baĢlıklı 65 inci maddesinin (B) bölümünün (a) bendi ile (C)
bölümü aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
1) ĠSTANBUL LĠMAN BAġKANLIĞI
B) Demirleme sahaları
―f) Yakıt ve su parçları için 7 nolu bekleme/demirleme sahası: A ve B bölgeleri
demirleme sahaları içerisinde ve aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu 7 nolu deniz alanı,
yakıt ve su barçları için tahsis edilmiĢ bekleme ve demir alanıdır.
1) 40º 59' 13" K – 028º 55' 27" D
2) 40º 59' 02" K – 028º 55' 27" D
3) 40º 59' 33" K – 028º 57' 12" D
4) 40º 59' 25" K – 028º 57' 29" D
5) 40º 59' 43" K – 028º 57' 29" D‖
7) TEKĠRDAĞ LĠMAN BAġKANLIĞI
―A) Liman idari saha sınırı
Tekirdağ Liman BaĢkanlığının liman idari sahası aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu
hattın içinde kalan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 41º 01´ 57" K – 028º 00´ 33" D (Tekirdağ-Ġstanbul Ġl Sınırı)
b) 40º 43´ 30" K – 028º 00´ 33" D
c) 40º 42´ 00" K – 027º 37´ 24" D
d) 40º 38´ 40" K – 027º 27´ 00" D
e) 40º 38´ 06" K – 027º 27´ 00" D
f) 40º 28´ 48" K – 026º 58´ 12" D
g) 40º 33´ 00" K – 026º 58´ 12" D‖
―e) 6 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler, nükleer güçle çalıĢan
askeri gemiler ve karantina altına alınacak gemiler ile gazdan arındırma iĢlemi yapacak
gemilerin demirleme sahası aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 40º 37´ 33" K – 027º 10´ 00" D
2) 40º 36´ 27" K – 027º 10´ 00" D
3) 40º 32´ 39" K – 027º 00´ 00" D
4) 40º 33´ 24" K – 026º 59´ 48" D‖
―15) MERSĠN LĠMAN BAġKANLIĞI
A) Liman idari saha sınırı
Mersin Liman BaĢkanlığının liman idari sahası, aĢağıdaki (a) koordinatından hakiki
Güney (180°) istikametine çizilen hat ile (b) koordinatından hakiki Güney (180°) istikametine
çizilen hat arasında kalan ve bitiĢik Türk Karasuları ile sınırlanan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 36º 26' 18" K – 034º 07' 06" D (Akyar Burnu)
b) 36º 41' 30" K – 035º 03' 00" D
a) 1 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
demirleme sahası, aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 36º 46' 42" K – 034º 38' 00" D
2) 36º 46' 18" K – 034º 37' 15" D
3) 36º 41' 00" K – 034º 35' 10" D
4) 36º 41' 00" K – 034º 40' 00" D
5) 36º 45' 20" K – 034º 40' 00" D
b) 2 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler, nükleer güçle çalıĢan
gemilerin demirleme sahası, aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 36º 45' 00" K – 034º 41' 00" D
2) 36º 41' 00" K – 034º 41' 00" D
3) 36º 41' 00" K – 034º 45' 00" D
4) 36º 45' 00" K – 034º 45' 00" D
c) 3 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler, askeri gemiler ve
karantina demirleme sahası, aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 36º 43' 00" K – 034º 47' 00" D
2) 36º 40' 00" K – 034º 47' 00" D
3) 36º 40' 00" K – 034º 50' 00" D
4) 36º 43' 00" K – 034º 50' 00" D
C) Kılavuz kaptan alma ve bırakma yerleri
1) 36º 46' 30" K – 034º 39' 27" D
2) 36º 45'18" K – 034º 41' 00" D‖
―20) ÇANAKKALE LĠMAN BAġKANLIĞI
Çanakkale Liman BaĢkanlığının liman idari sahası, (a), (b), (c) ve (d) koordinatlarını
birleĢtiren hat ile (e), (f), (g), (h), (ı), (j) ve (k) koordinatlarını birleĢtiren hattın arasında kalan
deniz ve kıyı alanıdır.
a) 40º 33´ 00" K – 026º 58´ 12" D
b) 40º 28´ 48" K – 026º 58´ 12" D
c) 40º 27´ 42" K – 026º 55´ 00" D
d) 40º 24´ 24" K – 026º 55´ 00" D
e) 39º 50´ 27" K – 026º 08´ 15" D (Kum Burnu)
f) 39º 56´ 21" K – 026º 04´ 48" D (TavĢan Adası Palamut Burnu)
g) 39º 56´ 27" K – 026º 03´ 39" D (TavĢan Adası Kuzeybatısı)
h) 40º 13´ 00" K – 026º 10´ 30" D
ı) 40º 23´ 00" K – 026º 00´ 00" D
j) 40º 34´ 42" K – 026º 40´ 00" D
k) 40º 38´ 36" K – 026º 43´ 33" D
1) 40º 00',90 K – 026º 15',10 D
2) 40º 01',70 K – 026º 17',40 D
3) 40º 03',07 K – 026º 18',95 D
4) 40º 02',55 K – 026º 19',80 D
5) 40º 01',40 K – 026º 18',75 D
6) 40º 00',30 K – 026º 15',20 D
b) 2 nolu demirleme sahası: Kısa süre demirde kalacak gemiler, yakıt ikmali yapacak
gemiler ve atık verecek gemilerin demirleme sahası aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu
deniz alanıdır.
1) 39º 51' 30" K – 026º 08' 00" D
2) 39º 52' 24" K – 026º 08' 00" D
3) 39º 52' 24" K – 026º 07' 00" D
c) 3 nolu demirleme sahası: Çanakkale’de bulunan kıyı tesislerine gelen gemilerin
demirleme sahası aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 39º 54' 18" K – 026º 08' 54" D
2) 39º 53' 12" K – 026º 09' 18" D
3) 39º 53' 12" K – 026º 08' 06" D
4) 39º 54' 18" K – 026º 08' 15" D
ç) 4 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 40º 23´ 48" K – 026º 39´ 15" D
2) 40º 24´ 12" K – 026º 39´ 51" D
3) 40º 23´ 30" K – 026º 39´ 15" D
4) 40º 23´ 57" K – 026º 39´ 51" D
d) 5 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler, nükleer güçle çalıĢan
1) 40º 23´ 48" K – 026º 38´ 39" D
2) 40º 23´ 48" K – 026º 39´ 15" D
3) 40º 23´ 30" K – 026º 38´ 39" D
4) 40º 23´ 30" K – 026º 39´ 15" D
e) 6 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 40º 32´ 48" K – 026º 56´ 00" D
2) 40º 31´ 24" K – 026º 56´ 30" D
3) 40º 30´ 00" K – 026º 53´ 00" D
4) 40º 31´ 18" K – 026º 52´ 24" D
f) 7 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 40º 28´ 30" K – 026º 44´ 15" D
2) 40º 27´ 21" K – 026º 46´ 00" D
3) 40º 29´ 03" K – 026º 50´ 30" D
4) 40º 30´ 15" K – 026º 49´ 51" D
g) 8 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler ile yakıt ikmali yapacak
1) 40º 26´ 42" K – 026º 52´ 42" D
2) 40º 24´ 48" K – 026º 52´ 42" D
3) 40º 24´ 42" K – 026º 51´ 18" D
4) 40º 26´ 18" K – 026º 51´ 18" D
ğ) 9 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 40º 25´ 48" K – 026º 49´ 36" D
2) 40º 24´ 36" K – 026º 49´ 36" D
3) 40º 24´ 42" K – 026º 51´ 18" D
4) 40º 26´ 18" K – 026º 51´ 18" D
C) Kılavuz kaptan alma ve bırakma yeri
8/10/1998 tarihli ve 98/11860 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile yürürlüğe konulan Türk
Boğazları Deniz Trafik Düzeni Tüzüğü’nün 45 inci maddesinde belirtilen kılavuz kaptan alma
ve bırakma yerleri kullanılır. Bu koordinatlara ilave olarak; 40º 24' 00" K - 026º 40' 00" D
noktası kullanılır.‖
22) BANDIRMA LĠMAN BAġKANLIĞI
―A) Liman idari saha sınırı
Bandırma Liman BaĢkanlığının liman idari sahası, aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu
hattın içinde kalan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 40º 23' 48" K – 028º 30' 48" D
b) 40º 28' 00" K – 028º 27' 00" D
c) 40º 43' 30" K – 028º 27' 00" D
d) 40º 43' 30" K – 028 º 00 33" D
e) 40º 31' 36" K – 027º 46' 36" D (Turanköy Burnu)‖
30) MARMARA ADASI LĠMAN BAġKANLIĞI
―A) Liman Ġdari Saha Sınırı
Marmara Adası Liman BaĢkanlığı liman idari sahası, aĢağıdaki koordinatların
oluĢturduğu hattın içinde kalan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 40º 31' 36" N – 027 º 46' 36" E (Turanköy Burnu)
b) 40º 43' 30" N – 028 º 00 33" E
c) 40º 38' 40" N – 027 º 27' 00" E
d) 40º 26' 45" N – 027 º 27' 00" E
e) 40º 24' 00" N – 027 º 39' 30" E
f) 40º 28' 12" N – 027 º 42' 00" E (Narlıköy dahil)‖
32-ĠZMĠR LĠMAN BAġKANLIĞI
―B) Demirleme sahaları
a) 1 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler için demirleme sahası,
aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 38º 25′ 49" K – 027º 05′ 43" D
2) 38º 25′ 55" K – 027º 06′ 10" D
3) 38º 25′ 08" K – 027º 05′ 32" D
4) 38º 25′ 15" K – 027º 05′ 54" D
b) 2 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 38º 25′ 55" K – 027º 06′ 10" D
2) 38º 26' 07" K – 027º 06' 45" D
3) 38º 25' 12" K – 027º 07' 24" D
4) 38º 24' 19" K – 027º 05' 18" D
5) 38º 25' 08" K – 027º 05' 32" D
6) 38º 25' 15" K – 027º 05' 54" D
c) 3 nolu demirleme sahası: Nükleer güçle çalıĢan askeri gemiler ve karantina altına
alınacak gemiler ile gazdan arındırma iĢlemi yapacak gemilerin demirleme sahası aĢağıdaki
koordinatların oluĢturduğu deniz alanlarıdır.
1) 38º 24' 24" K – 026º 50' 09" D
2) 38º 23' 03" K – 026º 51' 27" D
3) 38º 23' 33" K – 026º 52' 48" D
4) 38º 24' 48" K – 026º 51' 24" D
ç) 4 nolu demirleme sahası: Nükleer güçle çalıĢan askeri gemiler ve karantina altına
alınacak gemiler ile gazdan arındırma iĢlemi yapacak gemilerin demirleme sahası aĢağıdaki
koordinatların oluĢturduğu deniz alanlarıdır.
1) 38º 24' 18" K – 026º 48' 18" D
2) 38º 23´ 12" K – 026º 49´ 30" D
3) 38º 23´ 21" K – 026º 50´ 39" D
4) 38º 24´ 30" K – 026º 49´ 27" D‖
―45) ANTALYA LĠMAN BAġKANLIĞI
Antalya Liman BaĢkanlığının liman idari sahası, aĢağıdaki (a) ve (b) koordinatlarını
birleĢtiren hat ve devamında (b) koordinatından hakiki güney (180°) istikametine çizilen hat
ile (c) koordinatından hakiki güney (180°) istikametine çizilen hat arasında kalan ve bitiĢik
Türk Karasuları ile sınırlanan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 36º 42' 36" K – 030º 34' 24" D (Azmak Burnu)
b) 36º 42' 15" K – 030º 40' 00" D
c) 36° 49' 48"K – 031° 10' 24" D (Köprüçayı)
1) 36º 50' 00" K – 030º 38' 00" D
2) 36º 49' 30" K – 030º 37' 02" D
3) 36º 48' 42" K – 030º 36' 30" D
4) 36º 48' 21" K – 030º 36' 53" D
5) 36º 48' 42" K – 030º 38' 00" D
b) 2 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan ve uzun süre demirde kalacak
1) 36º 52' 42" K – 030º 41' 06" D
2) 36º 52' 42" K – 030º 42' 00" D
3) 36º 51' 48" K – 030º 42' 36" D
4) 36º 51' 48" K – 030º 41' 06" D
c) 3 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler, nükleer güçle çalıĢan
1) 36º 47' 00" K – 030º 35' 00" D
2) 36º 47' 36" K – 030º 35' 18" D
3) 36º 47' 36" K – 030º 36' 42" D
4) 36º 47' 00" K – 030º 36' 42" D
1) 36º 50' 28" K – 030º 37' 20" D
2) 36º48' 02,5" K – 030º 36' 44" D‖
65) RĠZE LĠMAN BAġKANLIĞI
―a) 1 nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan 5000 GT’dan küçük gemiler ile
askeri gemilerin demirleme sahası, aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 41º 02' 15" K – 040º 32' 12" D
2) 41º 02' 30" K – 040º 32' 00" D
3) 41º 02' 30" K – 040º 33' 00" D
4) 41º 02' 15" K – 040º 33' 00" D‖
―C) Kılavuz kaptan alma ve bırakma yeri
41º 02' 42" K – 040º 31' 48" D
41º 05' 12" K – 040 º 41'12" D‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin ekinde yer alan ek-1’e aĢağıdaki 69 uncu madde
olarak KarataĢ Liman BaĢkanlığı ve 70 inci madde olarak Manavgat Liman BaĢkanlığı
eklenmiĢtir.
―69) KARATAġ LĠMAN BAġKANLIĞI
KarataĢ Liman BaĢkanlığının liman idari sahası, aĢağıdaki (a) koordinatından hakiki
güney (180º) istikametine çizilen hat ile (b) ve (c) koordinatlarını birleĢtiren ve devamında (c)
koordinatından hakiki güney (180º) istikametine çizilen hat arasında kalan ve bitiĢik Türk
Karasuları ile sınırlanan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 36º 41´ 30" K – 035º 03´ 00" D
b) 36º 34´ 03" K – 035º 33´ 24" D
c) 36º 25´ 15" K – 035º 35´ 57" D
a) (1) nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 36° 32' 30" K – 035° 26' 00" D
2) 36° 30' 51" K – 035° 26' 00" D
3) 36° 30' 51" K – 035° 27' 30" D
4) 36° 32' 00" K – 035° 27' 30" D
b) (2) nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler, nükleer güçle çalıĢan
gemilerin demirleme sahası aĢağıdaki koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 36° 30' 51" K – 035° 27' 30" D
2) 36° 32' 00" K – 035° 27' 30" D
3) 36° 32' 00" K – 035° 29' 00" D
4) 36° 30' 51" K – 035° 29' 00" D
1) 36º 32' 30" K – 035º 26' 00" D‖
―70) MANAVGAT LĠMAN BAġKANLIĞI
Manavgat Liman BaĢkanlığının liman idari sahası, aĢağıdaki (a) koordinatından hakiki
güney (180º) istikametine çizilen hat ile (b) koordinatından hakiki güney (180º) istikametine
çizilen hat arasında kalan ve bitiĢik Türk Karasuları ile sınırlanan deniz ve kıyı alanıdır.
a) 36º 49' 48" K – 031º 10' 24" D (Köprüçayı)
b) 36º 40' 00" K – 031º 38' 42" D (Alara Çayı)
a) (1) nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢımayan gemiler ile askeri gemilerin
1) 36º 44' 51" K – 031º 24' 50" D
2) 36º 44' 06" K – 031º 27' 50" D
3) 36º 43' 06" K – 031º 27' 30" D
4) 36º 43' 45" K – 031º 24' 30" D
b) (2) nolu demirleme sahası: Tehlikeli madde taĢıyan gemiler, nükleer güçle çalıĢan
askeri gemiler ve karantina altına alınacak gemilerin demirleme sahası aĢağıdaki
koordinatların oluĢturduğu deniz alanıdır.
1) 36º 48' 13" K – 031º 16' 00" D
2) 36º 47' 14" K – 031º 20' 00" D
3) 36º 45' 00" K – 031º 19' 00" D
4) 36º 45' 30" K – 031º 15' 15" D
1) 36º 41' 30" K – 031º 29' 30" D‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin ek-2’sinde yer alan Antalya Liman BaĢkanlığı haritası,
Bandırma Liman BaĢkanlığı haritası, Çanakkale Liman BaĢkanlığı haritası, Ġstanbul Liman
BaĢkanlığı haritası, Ġzmir Liman BaĢkanlığı haritası, Marmara Adası Liman BaĢkanlığı
haritası, Mersin Liman BaĢkanlığı haritası, Rize Liman BaĢkanlığı haritası, Tekirdağ Liman
BaĢkanlığı haritası ekteki Ģekilde değiĢtirilmiĢ; Ceyhan Liman BaĢkanlığı ile Ġzmit (Kocaeli)
Liman BaĢkanlığı haritaları, BotaĢ Liman BaĢkanlığı haritası ve Kocaeli Liman BaĢkanlığı
haritası olarak ekteki Ģekilde değiĢtirilmiĢ; aynı ek’e ekteki KarataĢ Liman BaĢkanlığı haritası
ile Manavgat Liman BaĢkanlığı haritası eklenmiĢ; Gelibolu Liman BaĢkanlığı haritası
MADDE 7 – Aynı Yönetmeliğin ek-3’ünde yer alan ―Ġzmir Körfezi Trafik Ayırım
Düzeni‖ baĢlıklı 3 üncü maddesinin (ç) bendi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve maddeye
aĢağıdaki (d) bendi eklenmiĢtir.
―ç) Kılavuz alma/bırakma noktaları;
Ġzmir körfezi mecburi kılavuz alma mevkii aĢağıda belirtilen noktadır.
(44) 38° 26´ 16" K – 027° 06´ 51" D
Ġzmir körfezi ihtiyari kılavuz alma sahası, aĢağıda belirtilen nokta merkez olmak üzere
yarım deniz mili çapında deniz alanıdır.
(45) 38° 24´ 30" K – 026° 57´ 06" D (WGS 84)‖
―d) Trafik Ģeridi ayırım hattı olmayan (27) ve (38) noktaları arasında kalan alanda çift
yönlü rotasyona (Uluslararası Denizde ÇatıĢmayı Önleme Tüzüğü Kural - 9) uyulur.‖
MADDE 8 – Aynı Yönetmeliğin ek-4’ünde yer alan ―Ġzmir Körfezi Trafik Ayırım
Düzeni ve Pilot Mevkileri‖ haritası ekteki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
MADDE 10 – Bu Yönetmelik hükümlerini UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme
Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
31/10/2012
28453
Tarihi
Sayısı
127/2/2013
28572
228/4/2013
28631
Yönetmeliğin Ekleri Limanlar
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
OKUL SERVĠS ARAÇLARI HĠZMET YÖNETMELĠĞĠNDE
MADDE 1 – 28/8/2007 tarihli ve 26627 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Okul
Servis Araçları Hizmet Yönetmeliğinin 2 nci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik, 26/9/2011 tarihli ve 655 sayılı UlaĢtırma, Denizcilik
ve HaberleĢme Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname,
10/7/2003 tarihli ve 4925 sayılı Karayolu TaĢıma Kanunu ve 13/10/1983 tarihli ve 2918 sayılı
Karayolları Trafik Kanununun 75 inci maddesine dayanılarak çıkarılmıĢ olup; kamu kurum ve
kuruluĢları ile gerçek ve tüzel kiĢilerce öğrenci taĢımak için kullanılacak okul servis
araçlarını, taĢımacıları ve bu taĢıma iĢlerinde çalıĢanları kapsar.‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a), (ç), (e) ve (ğ)
bentleri aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―a) Bakanlık: UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığını,‖
―ç) Okul Servis Aracı: Genel olarak okul öncesi eğitim, ilköğretim ve ortaöğretim
öğrencileri ile rehber personelin taĢınmalarında kullanılan ve bu Yönetmelikle belirlenen
Ģartları haiz ticari tescilli yolcu taĢımaya mahsus taĢıtı,‖
―e) Özel Ġzin Belgesi: 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu, 10/7/2004 tarihli ve 5216
sayılı BüyükĢehir Belediyesi Kanunu, 3/7/2005 tarihli ve 5393 sayılı Belediye Kanunu,
18/7/1997 tarihli ve 23053 mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Karayolları Trafik
Yönetmeliği ve bu Yönetmelik ile Ġl-ilçe trafik komisyonu kararlarına uygunluğu anlaĢılan
okul servis araçlarına büyükĢehirlerde ilgili büyükĢehir belediyeleri, diğer yerlerde ise ilgili
belediyeler tarafından verilen ve okul servis aracının ilgili büyükĢehir belediyesi/belediye
sınırları içinde izleyeceği güzergah ile iĢletenini, Ģoförünü, rehber personelini, taĢıtın
plakasını, cinsini, taĢıma sınırını belirten belgeyi,‖
―ğ) TaĢıma: Bir ücret karĢılığında okul öncesi eğitim, ilköğretim ve ortaöğretim
öğrencilerinin kamuya açık karayolunda otobüs cinsi taĢıtlarla evden okula, okuldan eve
getirilip götürülmesini,‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 5 inci maddesinin birinci fıkrasının (c) ve (d) bentleri
aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢ ve aynı maddeye aĢağıdaki ikinci ve üçüncü fıkralar
eklenmiĢtir.
―c) TaĢımanın tamamının veya bir kısmının bir büyükĢehir belediyesi/belediye sınırları
içerisinde gerçekleĢmesi halinde; Ģehir içinde izlenecek güzergah için ilgili büyükĢehir
belediyesinden/belediyeden Ek-4 Özel Ġzin Belgesi almakla,‖
―d) 7/6/2005 tarihli ve 5362 sayılı Esnaf ve Sanatkarlar Meslek KuruluĢları Kanununun
62 nci maddesi çerçevesinde belirlenen fiyat tarifesine uymakla,‖
―(2) Belediye sınırları dıĢına/dıĢından yapılan okul servis hizmetleri için; taĢımacının
ayrıca Bakanlıkça düzenlenen ve yapılacak taĢımanın Ģehirler arası veya il içi olmasına bağlı
olarak B2, D2 veya D4 yetki belgelerinden birine sahip olması zorunludur.‖
―(3) Birinci fıkranın (d) ve (e) bentleri, öğrencilerin ücretsiz taĢındığı özel eğitim veya
taĢımalı eğitim kapsamında verilen okul servis hizmetleri için uygulanmaz.‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 7 nci maddesinin ikinci fıkrasında yer alan ―beĢte
birinden‖ ibaresi ―üçte birinden‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢ ve üçüncü fıkrasına aĢağıdaki cümle
eklenmiĢtir.
―Bu hakkın kullanılması halinde; ilgililerine/yararlananlara kamu hizmetinin sunulmasında ve
okul alanının kullandırılmasında farklı muamelede bulunulamaz.‖
MADDE 6 – Bu Yönetmelik hükümlerini UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
yürütür.
Tarihi
Sayısı
28/8/2007
26627
Tarihi
Sayısı
111/10/2008
27021
217/9/2009
27352
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
Türkiye Bankalar Birliğinden:
TÜRKĠYE BANKALAR BĠRLĠĞĠ RĠSK MERKEZĠ YÖNETMELĠĞĠNDE
MADDE 1 – 10/4/2012 tarihli ve 28260 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türkiye
Bankalar Birliği Risk Merkezi Yönetmeliğinin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (h) bendi
―h) Risk Merkezi: Kanunun ek 1 inci maddesinde öngörülen; kredi kuruluĢları ile
Kurulca uygun görülecek finansal kuruluĢların müĢterilerinin risk bilgilerini toplamak ve söz
konusu bilgileri bu kuruluĢlar ile gerçek veya tüzel kiĢilerin kendileriyle ya da onay vermeleri
koĢuluyla gerçek veya tüzel kiĢiler ile de paylaĢılmasını sağlamak üzere Türkiye Bankalar
Birliği nezdinde kurulan, ayrı bir tüzel kiĢiliği bulunmayan Türkiye Bankalar Birliği Risk
Merkezini,‖
MADDE 2 – Aynı Yönetmeliğin 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (b) ve (n) bentleri
―b) Gerçek ya da tüzel kiĢilerin gerekçesini belirterek risk bilgilerinin kendilerine
verilmesi için yazılı talepte bulunmaları ya da kredi kuruluĢları ile Kurulca uygun görülecek
finansal kuruluĢlar dıĢındaki bir gerçek veya tüzel kiĢiye bu nitelikteki bilgilerin verilmesi
için onay verdiklerinin ispat edilmesi halinde bahse konu bilgileri talepte bulunan tarafça
karĢılanacak belli bir ücret karĢılığında vermek,‖
―n) Risk merkezi raporunun, 10/4/2012 tarihli ve 28260 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan Türkiye Bankalar Birliği Risk Merkezi Üyelerinin MüĢterilerinin Risk Merkezi
Nezdindeki Bilgilerinin Kendilerine ya da Onay Vermeleri KoĢuluyla Belirledikleri Gerçek
veya Tüzel KiĢilere Verilmesine ĠliĢkin Esas ve Usuller Hakkında Yönetmelikte belirtilen
teslim yöntemlerine ilave olarak üyeler aracılığıyla teslimi dahil, diğer teslim yöntemlerine
iliĢkin esas ve usulleri belirlemek,‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 13 üncü maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(2) Gerçek veya tüzel kiĢilerin kendilerine ait bilgilerin kendilerine ya da onay
vermeleri koĢuluyla belirledikleri gerçek veya tüzel kiĢilere verilmesini teminen baĢvuru ve
onay verme sürecine iliĢkin esas ve usuller ayrı bir yönetmelik ile düzenlenir.‖
MADDE 5 – Bu Yönetmelik hükümlerini Türkiye Bankalar Birliği yürütür.
Tarihi
Sayısı
10/4/2012
28260
Yönetmelikte DeğiĢiklik Yapan Yönetmeliğin Yayımlandığı Resmî Gazete'nin
Tarihi
Sayısı
19/12/2012
28502
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
Türkiye Bankalar Birliğinden:
TÜRKĠYE BANKALAR BĠRLĠĞĠ RĠSK MERKEZĠ ÜYELERĠNĠN
MÜġTERĠLERĠNĠN RĠSK MERKEZĠ NEZDĠNDEKĠ BĠLGĠLERĠNĠN
KENDĠLERĠNE YA DA ONAY VERMELERĠ KOġULUYLA
BELĠRLEDĠKLERĠ TÜZEL KĠġĠLERE VERĠLMESĠNE
ĠLĠġKĠN ESAS VE USULLER HAKKINDA
YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK
YAPILMASINA DAĠR
YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 10/4/2012 tarihli ve 28260 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Türkiye
Bankalar Birliği Risk Merkezi Üyelerinin MüĢterilerinin Risk Merkezi Nezdindeki
Bilgilerinin Kendilerine ya da Onay Vermeleri KoĢuluyla Belirledikleri Tüzel KiĢilere
Verilmesine ĠliĢkin Esas ve Usuller Hakkında Yönetmelik’in adı ―Türkiye Bankalar Birliği
Risk Merkezi Üyelerinin MüĢterilerinin Risk Merkezi Nezdindeki Bilgilerinin Kendilerine ya
da Onay Vermeleri KoĢuluyla Belirledikleri Gerçek veya Tüzel KiĢilere verilmesine ĠliĢkin
Esas ve Usuller Hakkında Yönetmelik‖ Ģeklinde değiĢtirilmiĢtir.
―(1) Bu Yönetmeliğin amacı, Türkiye Bankalar Birliği Risk Merkezi üyelerinin
müĢterilerinin Türkiye Bankalar Birliği Risk Merkezi nezdindeki bilgilerinin, kendilerine ya
da onay vermeleri koĢuluyla belirledikleri gerçek veya tüzel kiĢilere verilmesini teminen
baĢvuru ve onay verme sürecine iliĢkin esas ve usulleri düzenlemektir.‖
MADDE 3 – Aynı Yönetmeliğin 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (f) bendi
―f) Risk Merkezi: Kanunun ek 1 inci maddesinde öngörülen; kredi kuruluĢları ile
Kurulca uygun görülecek finansal kuruluĢların müĢterilerinin risk bilgilerini toplamak ve söz
konusu bilgileri bu kuruluĢlar ile gerçek veya tüzel kiĢilerin kendileriyle ya da onay vermeleri
koĢuluyla gerçek veya tüzel kiĢiler ile de paylaĢılmasını sağlamak üzere Türkiye Bankalar
Birliği nezdinde kurulan, ayrı bir tüzel kiĢiliği bulunmayan Türkiye Bankalar Birliği Risk
Merkezini,‖
MADDE 4 – Aynı Yönetmeliğin 11 inci maddesinin baĢlığı ―MüĢterilerin onay vermesi
koĢuluyla Risk Merkezi nezdindeki bilgilerinin belirledikleri gerçek kiĢilere veya özel hukuk
tüzel kiĢilerine verilmesi‖ Ģeklinde ve birinci ve ikinci fıkraları aĢağıdaki Ģekilde
―(1) Gerçek veya tüzel kiĢi müĢterinin, Risk Merkezi raporunu gerçek kiĢi veya özel
hukuk tüzel kiĢisine verilmesini talep etmesi durumunda Risk Merkezinin internet sitesinde
örneği verilen Risk Merkezi raporunun üçüncü kiĢilere verilmesine iliĢkin baĢvurusu ve onay
belgesinin düzenlenmesi gerekmektedir.
(2) Gerçek veya tüzel kiĢi müĢterinin Risk Merkezi raporunun gerçek kiĢi veya özel
hukuk tüzel kiĢisine verilmesine iliĢkin baĢvuru, bu Yönetmeliğin baĢvuruya iliĢkin maddeleri
hükümlerine tabidir.‖
MADDE 5 – Aynı Yönetmeliğin 16 ncı maddesinin ikinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde
―(2) Raporun baĢvuru sahibine veya muvafakat verdiği gerçek veya tüzel kiĢiye teslimi,
bu Yönetmelikte belirtilen teslim yöntemleri ve Risk Merkezi Yönetimi tarafından belirlenen,
üyeler aracılığıyla teslim yöntemi dahil diğer teslim yöntemleri kullanılmak suretiyle
gerçekleĢtirilir. BaĢvuru sahibi baĢvurusunda Yönetmelikte belirtilen veya Risk Merkezi
Yönetimi tarafından belirlenen yöntemlerden birini seçmek zorundadır. BaĢvuru sahibi bu
yöntemler dıĢında bir yöntemle Risk Merkezi raporunun teslim edilmesini isteyemez.‖
MADDE 6 – Aynı Yönetmeliğin 17 nci maddesinin birinci ve ikinci fıkraları aĢağıdaki
Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
―(1) BaĢvuru sahibi, Risk Merkezi raporunun yazılı metin halinde kendisine veya
muvafakat verdiği gerçek veya tüzel kiĢiye elden teslim edilmesini talep etmiĢ ise; Risk
Merkezi raporu, mücbir sebepler hariç, baĢvurunun Risk Merkezine ulaĢtığı tarihi takip eden
en geç otuz gün içinde hazırlanır ve teslim edilir.
(2) Teslim sırasında baĢvuru sahibi gerçek kiĢi ise kendisinin, tüzel kiĢi ise
yetkililerinin, rapor muvafakata istinaden gerçek kiĢiye teslim edilecek ise gerçek kiĢinin,
tüzel kiĢiye teslim edilecek ise bu tüzel kiĢinin yetkililerinin, kimlik tespiti yapılır. Beyan
edilen kimlik bilgilerinin doğruluğu; aslını ibraz ettiği/ettikleri; Türk uyruklular için T.C.
nüfus cüzdanı, T.C. sürücü belgesi veya pasaporttan herhangi biri ile, Türk uyruklu
olmayanlar için pasaport ile teyit edilir.‖
―(1) BaĢvuru sahibi, Risk Merkezi raporunun yazılı metin halinde ve baĢvuru formunda
belirtmiĢ olduğu kendisinin veya muvafakat verdiği gerçek veya tüzel kiĢinin açık adresine
posta yoluyla gönderilmesini talep etmiĢ ise; Risk Merkezi raporu, mücbir sebepler hariç,
baĢvurunun Risk Merkezine ulaĢtığı tarihi takip eden en geç otuz gün içinde hazırlanır ve
Risk Merkezince postaya verilir.‖
MADDE 9 – Bu Yönetmelik hükümlerini Türkiye Bankalar Birliği yürütür.
Tarihi
Sayısı
10/4/2012
28260
Tarihi
Sayısı
19/12/2012
28502
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
Adalet Bakanlığından Ġhalelere katılmaktan Yasaklama Kararı
[R.G. 06 Ağustos 2013 – 28730 ]
—— • ——
TEBLĠĞLER
BaĢbakanlık (Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığı)’tan:
2013 YILI KURBAN HĠZMETLERĠNĠN UYGULANMASINA
DAĠR TEBLĠĞDE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR TEBLĠĞ
MADDE 1 – 20/7/2013 tarihli ve 28713 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan 2013 Yılı
Kurban Hizmetlerinin Uygulanmasına Dair Tebliğin 6 ncı maddesinin yedinci ve dokuzuncu
fıkraları yürürlükten kaldırılmıĢtır.
MADDE 2 – Aynı Tebliğin 7 nci maddesinin sekizinci fıkrası yürürlükten
MADDE 3 – Bu Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 4 – Bu Tebliğ hükümlerini Diyanet ĠĢleri BaĢkanlığının bağlı olduğu Bakan
yürütür.
[R.G. 07 Ağustos 2013 – 28731 ]
—— • ——
Maliye Bakanlığından:
MĠLLĠ EMLAK GENEL TEBLĠĞĠ (SIRA NO: 350)’NDE
DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA DAĠR TEBLĠĞ
(SIRA NO: 357)
MADDE 1 – 4/1/2013 tarihli ve 28518 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Milli Emlak
Genel Tebliği (Sıra No: 350)’nin 3 üncü bölümü aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“Yakıt maliyetlerindeki artıĢlar dikkate alınarak, 2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu
kapsamındaki kurum ve kuruluĢların yurt içindeki kaloriferli konutlarından, yakıtı kurum
tarafından tedarik edilenlerde oturanlardan, ısı pay ölçer veya kalorimetre cihazı montajı
yapılmamıĢ konutlarda her bir metrekare için 15/1/2013 tarihinden itibaren 1,09 TL/m² yakıt
bedeli tahsil edilir.
Diğer taraftan, ısı pay ölçer veya kalorimetre cihazı montajı uygulamasının ülke
genelinde henüz tamamlanmadığı ve kontenjan ve metrekare yakıt bedeli uygulamasının da
devam ettiği dikkate alınarak; ısı pay ölçer veya kalorimetre cihazı montajı yapılmıĢ
konutlarda; birinci fıkradaki yakıt bedelinin üç katını geçmemek kaydıyla, bağımsız bölümün
tüketimi oranında hesaplanan yakıt bedeli konutta oturanlardan tahsil edilir.
Ancak, kurum ve kuruluĢlar, yakıt maliyetlerini dikkate alarak gerekli gördükleri
takdirde, bu bedelin üzerinde yakıt bedeli tahsil edebilirler.
Ayrıca, yakıtı kurumlarca tedarik edilen kamu konutlarında, ortak kullanım
alanlarındaki aydınlatma, elektrik, su, gaz, otomat ve benzeri giderlerin zorunlu nedenlerle
kurumlarca karĢılanıyor olması halinde, bu giderler karĢılığında kira ve yakıt bedellerine ek
olarak her bir metrekare baĢına 15/1/2013 tarihinden itibaren 0,11 TL/m² tahsil edilir.”
MADDE 2 – Bu Genel Tebliğ yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 3 – Bu Genel Tebliğ hükümlerini Maliye Bakanı yürütür.
[R.G. 07 Ağustos 2013 – 28731 ]
—— • ——
Maliye Bakanlığı ve ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı (Devlet Personel
BaĢkanlığı)’ndan:
657 SAYILI KANUNUN GEÇĠCĠ 41 ĠNCĠ MADDESĠNĠN
UYGULANMASINA ĠLĠġKĠN TEBLĠĞ
12/7/2013 tarihli ve 6495 sayılı Kanun 2/8/2013 tarihli ve 28726 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanarak yürürlüğe girmiĢtir.
Anılan Kanunun 9 uncu maddesiyle 14/7/1965 tarihli ve 657 sayılı Devlet Memurları
Kanununa eklenen geçici 41 inci maddesinde; kamu kurum ve kuruluĢlarının merkez ve taĢra
teĢkilatı ile bunlara bağlı döner sermayeli kuruluĢlarda, ayın veya haftanın bazı günleri ya da
günün belirli saatleri gibi kısmi zamanlı çalıĢanlar ile yükseköğretim kurumlarının araĢtırmageliĢtirme projelerinde proje süreleriyle sınırlı olarak çalıĢanlar hariç olmak üzere;
a) 25/6/2013 tarihi itibarıyla;
1) 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin (B) fıkrası,
2) 11/8/1983 tarihli ve 2876 sayılı Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu
Kanununun 97 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi,
3) 9/11/1983 tarihli ve 2945 sayılı Milli Güvenlik Kurulu ve Milli Güvenlik Kurulu
Genel Sekreterliği Kanununun 17 nci maddesi,
4) 2/3/1984 tarihli ve 2985 sayılı Toplu Konut Kanununun ek 3 üncü maddesi,
5) 10/10/1984 tarihli ve 3056 sayılı BaĢbakanlık TeĢkilatı Hakkında Kanun Hükmünde
Kararnamenin DeğiĢtirilerek Kabulü Hakkında Kanunun 35 inci maddesi,
6) 7/11/1985 tarihli ve 3238 sayılı Kanunun 8 inci maddesi,
7) 21/5/1986 tarihli ve 3289 sayılı Spor Genel Müdürlüğünün TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanunun 30 uncu maddesi,
8) 9/12/1994 tarihli ve 4059 sayılı Hazine MüsteĢarlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanunun 7 nci maddesinin (e) fıkrası,
9) 10/7/2003 tarihli ve 4924 sayılı Eleman Temininde Güçlük Çekilen Yerlerde
SözleĢmeli Sağlık Personeli ÇalıĢtırılması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde
Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılması Hakkında Kanun,
10) 23/7/2003 tarihli ve 4954 sayılı Türkiye Adalet Akademisi Kanununun 24 üncü
maddesi,
11) 6/11/2003 tarihli ve 5000 sayılı Türk Patent Enstitüsü KuruluĢ ve Görevleri
Hakkında Kanunun 26 ncı maddesi,
12) 5/5/2005 tarihli ve 5345 sayılı Gelir Ġdaresi BaĢkanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanunun 29 uncu maddesinin sekizinci fıkrası,
13) 10/11/2005 tarihli ve 5431 sayılı Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanunun 25 inci maddesi,
14) 16/5/2006 tarihli ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanununun 28 inci
maddesinin üçüncü fıkrası,
15) 17/2/2010 tarihli ve 5952 sayılı Kamu Düzeni ve Güvenliği MüsteĢarlığının TeĢkilat
ve Görevleri Hakkında Kanunun 10 uncu maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi ile 13 üncü
maddesi,
16) 24/3/2010 tarihli ve 5978 sayılı YurtdıĢı Türkler ve Akraba Topluluklar BaĢkanlığı
TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 21 inci maddesinin üçüncü fıkrası,
17) 28/12/2010 tarihli ve 6093 sayılı Türkiye Yazma Eserler Kurumu BaĢkanlığı
KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Kanunun 7 nci maddesi,
18) 17/2/2011 tarihli ve 6114 sayılı Ölçme, Seçme ve YerleĢtirme Merkezi
BaĢkanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 6 ncı maddesinin dokuzuncu fıkrası,
19) 16/5/2012 tarihli ve 6306 sayılı Afet Riski Altındaki Alanların DönüĢtürülmesi
Hakkında Kanunun 8 inci maddesinin dördüncü fıkrası,
20) 27/6/1989 tarihli ve 375 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin ek 6 ncı maddesi,
21) 27/10/1989 tarihli ve 388 sayılı Güneydoğu Anadolu Projesi Bölge Kalkınma
Ġdaresi TeĢkilatının KuruluĢ ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 6 ncı
maddesi,
22) 3/6/2011 tarihli ve 642 sayılı Doğu Anadolu Projesi, Doğu Karadeniz Projesi ve
Konya Ovası Projesi Bölge Kalkınma Ġdaresi BaĢkanlıklarının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 5 inci maddesinin üçüncü fıkrası,
23) 29/6/2011 tarihli ve 644 sayılı Çevre ve ġehircilik Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 36/A maddesi,
24) 24/10/2011 tarihli ve 656 sayılı Türk ĠĢbirliği ve Koordinasyon Ajansı
BaĢkanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 16 ncı
maddesinin yedinci fıkrası,
uyarınca vizelenmiĢ veya ihdas edilmiĢ sözleĢmeli personel pozisyonlarında çalıĢmakta
olan ve 657 sayılı Kanunun 48 inci maddesinde belirtilen genel Ģartları taĢıyanlardan 2/8/2013
tarihinden itibaren, 657 sayılı Kanunun 4 üncü maddesinin (B) fıkrası ve 4924 sayılı Kanun
kapsamında istihdam edilenler otuz gün, yukarıda yer alan diğer mevzuat kapsamında
istihdam edilenler ise altmıĢ gün içinde yazılı olarak baĢvurmaları halinde, pozisyonlarının
vizeli olduğu teĢkilat ve birimde, 13/12/1983 tarihli ve 190 sayılı Genel Kadro ve Usulü
Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye tabi kurumlar bakımından bu Kanun Hükmünde
Kararnameye ekli cetvellerde yer alan bulunduğu pozisyon unvanıyla aynı unvanlı memur
kadrolarına, diğer kurumlar bakımından bu kurumların kadro cetvellerinde yer alan aynı
unvanlı memur kadrolarına, pozisyon unvanlarıyla aynı unvanlı memur kadrosu olmaması
halinde ise ilgisine göre 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetveller veya
kurumların kadro cetvellerinde yer alan kadro unvanlarıyla sınırlı olmak üzere Maliye
Bakanlığı ve Devlet Personel BaĢkanlığınca müĢtereken belirlenen memur kadrolarına,
b) Ġl özel idaresi, belediye ve bağlı kuruluĢları ile mahalli idare birliklerinde 3/7/2005
tarihli ve 5393 sayılı Belediye Kanununun 49 uncu maddesinin üçüncü fıkrası çerçevesinde
25/6/2013 tarihi itibarıyla çalıĢmakta olan ve 657 sayılı Kanunun 48 inci maddesinde
belirtilen genel Ģartları taĢıyanlardan, 2/8/2013 tarihinden itibaren otuz gün içinde yazılı
olarak baĢvuranlar, sözleĢmeli personel olarak çalıĢtırılmalarına esas alınan memur
kadrolarına,
c) Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumunda 11/11/1983 tarihli ve 2954 sayılı Türkiye
Radyo ve Televizyon Kanununun 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (ı) bendi ile geçici 12
nci maddesi çerçevesinde 25/6/2013 tarihi itibarıyla sözleĢmeli personel pozisyonlarında
çalıĢmakta olan ve Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumunda Memur Statüsünde Ġstihdam
Edilen Personel Yönetmeliğinin 37 nci maddesinde belirtilen genel Ģartları taĢıyanlardan,
2/8/2013 tarihinden itibaren otuz gün içinde yazılı olarak baĢvuranlar, bulunduğu pozisyon
unvanıyla aynı unvanlı memur kadrolarına, bulunduğu pozisyon unvanıyla aynı unvanlı
memur kadrosu olmaması halinde Kurumda halen var olan kadro unvanlarıyla sınırlı olmak
kaydıyla Genel Müdürlükçe belirlenecek memur kadrolarına,
2/8/2013 tarihinden itibaren doksan gün içinde kurumlarınca atanacakları hüküm altına
alınmıĢtır.
657 sayılı Kanunun geçici 41 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi kapsamına
giren sözleĢmeli personelden;
1) 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde sözleĢmeli personel
pozisyon unvanıyla aynı unvanlı memur kadrosuna atanacaklar için bilgi amaçlı olarak ekte
yer alan (I) sayılı Liste düzenlenmiĢtir.
2) 190 sayılı Kanun Hükmünde Kararnameye ekli cetvellerde sözleĢmeli personel
pozisyon unvanıyla aynı unvanlı memur kadrosu bulunmayanların atanacağı memur kadroları
anılan maddenin vermiĢ olduğu yetkiye istinaden Maliye Bakanlığı ve Devlet Personel
BaĢkanlığınca müĢtereken belirlenerek ekte yer alan (II) sayılı Listede gösterilmiĢtir.
Tebliğ olunur.
(I)
- (II) SAYILI LĠSTE
[R.G. 07 Ağustos 2013 – 28731 ]
—— • ——
GEÇĠCĠ VE YABANCI PLAKALI TAġITLARDAN ALINACAK
GEÇĠġ ÜCRETLERĠNE ĠLĠġKĠN TEBLĠĞ
(TEBLĠĞ NO: 68)
Amaç ve kapsam
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, karayolunun bakımı, korunması ile karayolu ve
taĢımanın yönetimine iliĢkin giderlere katkıda bulunmak üzere; sınır kapılarımızdan giriĢ ve
çıkıĢ yapan yabancı veya geçici plakalı taĢıtlardan alınacak geçiĢ ücretlerinin
düzenlenmesidir.
Dayanak
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 10/7/2003 tarihli ve 4925 sayılı Karayolu TaĢıma
Kanununun 16 ncı maddesine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Bakanlık: UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanlığını,
b) Birim taĢıt: Yarı römorkuyla veya römorkuyla birlikte çekiciyi veya araç tescil
belgesinde “römork takabilir” ifadesi varsa römorkuyla birlikte veya tek baĢına kamyonu veya
tek baĢına kamyoneti,
c) Geçici plakalı taĢıt: Bir ülkeden baĢka bir ülkeye satılan ve ülkemiz üzerinden transit
geçen taĢıtı,
ç) GeçiĢ belgesi: Uluslararası anlaĢmalar çerçevesinde, akit taraflardan biri tarafından
kendi topraklarına girmek ve çıkmak veya bu topraklardan transit geçmek üzere diğer ülkede
kayıtlı bir karayolu aracına verilen belgeyi,
d) Kamyonet: Azami yüklü ağırlığı 3.500 kilogramı geçmeyen ve yük taĢımak için imal
edilmiĢ motorlu taĢıtı veya sürücü ve yanındaki oturma yerleri dıĢında baĢka oturma yeri de
bulunabilen, sürücü bölümü gövde ile birleĢik panelvanı,
e) Karayolu: Trafik için kamunun yararlanmasına açık olan arazi Ģeridi, yol, otoyol,
köprüler ve benzeri yapı ve alanları,
f) Minibüs: Sürücüsü dahil oturma yeri on yediyi aĢmayan otobüsü,
g) Motorlu taĢıt: Karayolunda insan, hayvan veya eĢya taĢımaya yarayan ve makine
gücüyle yürütülen aracı veya taĢıtı,
ğ) Otobüs: Yolcu taĢımacılığında kullanılan, sürücüsü dahil dokuzdan fazla oturma yeri
olan motorlu taĢıtı,
h) Otomobil: Yapısı itibarıyla, sürücüsü dahil en fazla dokuz oturma yeri olan ve insan
taĢımak için imal edilmiĢ bulunan motorlu taĢıtı,
ı) TaĢıt: Karayolunda kullanılabilen motorlu, motorsuz ve özel amaçlı taĢıtlar ile iĢ
makineleri ve lastik tekerlekli traktörlerin genel adını,
i) TaĢıt katarı: Karayolunda bir birim olarak seyretmek üzere birbirine bağlanmıĢ en az
bir çeken ve en çok iki çekilen römork veya bir yarı römork ile bir römorktan oluĢan aracı,
j) Transit geçiĢ: Herhangi bir ülkede baĢlayan ve en az bir ülke toprakları üzerinden
geçtikten sonra bir baĢka ülkede sona eren, baĢlama ve sona erme ülkeleri dıĢında kalan
ülkeler üzerinden yapılan yolcu veya eĢya taĢımalarını,
k) Üçüncü ülke taĢıması: Yolcu ve eĢyanın bindirme, indirme, yükleme, boĢaltma
noktalarının taĢıtın kayıtlı olduğu ülkenin dıĢındaki ülkeler arasında yapılan taĢımaları,
ifade eder.
EĢya/yük taĢımaya mahsus yabancı plakalı taĢıtların geçiĢ ücretine iliĢkin esaslar
MADDE 4 – (1) EĢya/yük taĢımaya mahsus yabancı plakalı dolu veya boĢ taĢıtlardan;
a) AnlaĢmalı ülke taĢıtlarından bir birim taĢıt veya taĢıt katarı için;
TaĢıt + Yük toplamının Ton x Km'si için 0,01 Euro veya karĢılığı Türk Lirası,
b) AnlaĢmasız ülke taĢıtlarından bir birim taĢıt veya taĢıt katarı için;
TaĢıt + Yük toplamının Ton x Km'si için 0,015 Euro veya karĢılığı Türk Lirası,
geçiĢ ücreti alınır ve bu taĢıtların giriĢ ve çıkıĢlarına izin verilir.
(2) Bir birim taĢıtta veya bir taĢıt katarında yer alan taĢıtların farklı yabancı ülkelerde
kayıtlı olması halinde; bu birim taĢıt veya taĢıt katarı için alınacak geçiĢ ücretinin
hesaplanmasında; geçiĢ ücreti tarifesi yüksek olan taĢıtın ülkesi esas alınır.
(3) Bir birim taĢıtta veya bir taĢıt katarında yer alan taĢıtlardan herhangi birinin
Türkiye’de kayıtlı olması ve/veya geçiĢ ücretinden muaf bir ülkeye ait olması halinde; bu
birim taĢıt veya taĢıt katarı için alınacak geçiĢ ücretinin hesaplanmasında, yabancı veya geçiĢ
ücretine tabi olan taĢıtın ülkesi esas alınır.
Geçici plakalı taĢıtlara iliĢkin esaslar
MADDE 5 – (1) Otomobiller hariç, geçici plakalı taĢıtların ülkemizden transit
geçiĢlerinde sınırdan giriĢte olmak üzere;
a) BoĢ motorlu ve motorsuz taĢıtlardan taĢıt baĢına 600 Euro veya karĢılığı Türk Lirası
ücret alınır.
b) Yüklü motorlu ve motorsuz taĢıtlardan taĢıt baĢına 1200 Euro veya karĢılığı Türk
Lirası ücret alınır.
c) Kamyonet ve minibüs cinsi taĢıtlardan bu fıkranın (a) ve (b) bentlerinde belirtilen
ücretin ¼’ü (bir bölü dördü) alınır.
ç) Bir birim taĢıtta veya bir taĢıt katarında yer alan taĢıtların herhangi birinin geçici
plakalı taĢıt olması durumunda geçici plakalı taĢıtın boĢ veya dolu olmasına bağlı olarak bu
fıkranın (a), (b) ve (c) bentlerinde belirtilen ücret alınır.
d) Bir birim taĢıtta veya bir taĢıt katarında yer alan taĢıtların her birinin geçici plakalı
taĢıt olması durumunda her bir taĢıt için taĢıtın boĢ veya dolu olmasına bağlı olarak bu
fıkranın (a), (b) ve (c) bentlerinde belirtilen ücret alınır.
(2) Türkiye’ye ithal edilerek getirilen eĢya/yük taĢımaya mahsus geçici plakalı yüklü
taĢıtlardan sınırdan giriĢte taĢıt baĢına 600 Euro veya karĢılığı Türk Lirası ücret alınır.
Ġstisnai haller
MADDE 6 – (1) GeçiĢ belgesi veya Bakanlığımız özel iznini gerektirdiği halde; geçiĢ
belgesiz veya özel izin alınmaksızın yapılan eĢya/yük taĢımalarında her taĢıma türü için birim
taĢıt veya taĢıt katarı için 3.000 (üçbin) Euro veya karĢılığı Türk Lirası geçiĢ ücreti alınır ve
bu taĢıtların ülkemize/ülkemizden giriĢ ve çıkıĢlarına izin verilir.
(2) Uygun olmayan geçiĢ belgesiyle yapılan üçüncü ülke eĢya/yük taĢımalarında, birim
taĢıt veya taĢıt katarı için 3.000 (üçbin) Euro veya karĢılığı Türk Lirası geçiĢ ücreti alınır ve
bu taĢıtların ülkemize/ülkemizden giriĢ ve çıkıĢlarına izin verilir.
GeçiĢ ücretlerinin tahsili
MADDE 7 – (1) Bu Tebliğ’de yazılı ücretlerin tahsili Maliye Bakanlığınca yapılır. Bu
Tebliğin 4 üncü ve 5 inci maddelerinde belirtilen ücretlerin usulüne uygun olarak giriĢ sınır
kapısında ilgili maliye veznesine ödenmediğinin veya eksik ödendiğinin tespiti halinde;
ödenmeyen veya eksik ödenen miktarlar çıkıĢ sınır kapısında üç katı olarak tahsil edilir.
Diğer hususlar
MADDE 8 – (1) Tamir, bakım, onarım, tadilat amacıyla veya geçici ithal kapsamında
boĢ olarak ülkemize giriĢ yapan ve ihraç yükü alarak dolu çıkıĢ yapan yabancı ülke taĢıtları
için 600 Euro veya karĢılığı Türk Lirası ücret alınır.
(2) Ġnsani yardım malzemesi/yükü taĢıyan yabancı plakalı taĢıtlardan bu Tebliğin 4 üncü
ve 5 inci maddelerinde belirtilen ücretler alınmaz.
(3) Bu Tebliğin uygulanmasına iliĢkin olarak Ülkemizin taraf olduğu çok taraflı ve ikili
anlaĢmalar ve bu anlaĢmalar çerçevesinde yapılan protokol hükümleri saklıdır.
Yürürlükten kaldırılan tebliğ
MADDE 9 – (1) 4/6/2004 tarihli ve 25482 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Geçici
ve Yabancı Plakalı Araçlardan Alınacak GeçiĢ Ücretlerine ĠliĢkin Tebliğ (Tebliğ No: 44)
Yürürlük
MADDE 10 – (1) Bu Tebliğ, 1/9/2013 tarihinde yürürlüğe girer.
Yürütme
MADDE 11 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini UlaĢtırma, Denizcilik ve HaberleĢme Bakanı
yürütür.
[R.G. 07 Ağustos 2013 – 28731 ]
—— • ——
Adalet Bakanlığından :
MÜNHAL NOTERLĠK
2012 yılı gayri safı geliri 680.177,49.-TL. olan birinci sınıf Ankara Kırkikinci Noterliği
2 Ekim 2013 tarihinde yaĢ tahdidi nedeniyle boĢalacaktır.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF
NOTERLERDEN bu noterliğe atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay içinde
Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları
gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvurma süresi
içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Keyfiyet Noterlik Kanununun 22 nci maddesinin 2 nci fıkrası uyarınca ilan olunur.
6828/1-1
[R.G. 07 Ağustos 2013 – 28731 ]
—— • ——
SINIR TESPĠT KARARI
1 – Osmaniye Ġli Toprakkale Ġlçesine bağlı Tüysüz Belde Belediyesi ile Sazlık Köyünün
tüzel kiĢiliğinin kaldırılarak Toprakkale Belediyesi sınırları içine katılması 5393 sayılı
Belediye Kanununun 11 inci maddesi uyarınca uygun görülmüĢtür.
7/8/2013
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
BaĢbakan
Muammer GÜLER
ĠçiĢleri Bakanı
[R.G. 11 Ağustos 2013 – 28732 ]
—— • ——
ĠDARĠ BAĞLILIĞIN DEĞĠġTĠRĠLMESĠ KARARI
1 – Sinop Ġli Dikmen Ġlçesi Merkez Bucağı Karaağaç Köyü Çobanoğlu ve Kösedağ
bağlılarının, Samsun Ġli Yakakent Ġlçesi Merkez Bucağı Gündüzlü Köyüne bağlanması, 5442
sayılı Ġl Ġdaresi Kanununun 2’nci maddesinin (B) ve (D) bentlerine göre uygun görülmüĢtür.
7/8/2013
Abdullah GÜL
CUMHURBAġKANI
Muammer GÜLER
BaĢbakan
ĠçiĢleri Bakanı
[R.G. 11 Ağustos 2013 – 28732 ]
—— • ——
TEBLĠĞ
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığından:
ÖZELLEġTĠRME YÜKSEK KURULU KARARI
TARĠH
:
6/8/2013
KARAR NO
:
2013/128
KONU
: Yeditepe Beynelmilel Otelcilik Turizm ve Ticaret A.ġ. özelleĢtirilmesi.
ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulunca;
ÖzelleĢtirme Ġdaresi BaĢkanlığının (Ġdare) 23/7/2013 tarih, 6655 sayılı yazısına
istinaden,
Kurulumuzun 30/11/2010 tarih, 2010/101 ve 7/1/2011 tarih, 2011/02 sayılı Kararlarıyla
özelleĢtirme kapsam ve programına alınan Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK)’nun Yeditepe
Beynelmilel Otelcilik Turizm ve Ticaret A.ġ. sermayesinde bulunan toplam %26 oranındaki
iĢtirak hissesinin ―satıĢ‖ suretiyle özelleĢtirilmesini teminen Ġhale Ġlanı ve Ġhale
ġartnamesinde belirtilen hususlar kapsamında yapılan ihale sonucunda,
1. Ġhale Komisyonunca; ―SGK adına kayıtlı, hisselerin 78.875.000.(YetmiĢsekizmilyonsekizyüzyetmiĢbeĢbin) Türk Lirası bedelle en yüksek teklifi veren Aksoy
Holding Anonim ġirketi’ne Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Aksoy Holding
Anonim ġirketi’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer yükümlülükleri yerine
getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine, 78.810.000.-
(YetmiĢsekizmilyonsekizyüzonbin) Türk Lirası bedelle ikinci teklifi veren Cengiz ĠnĢaat
Sanayi ve Ticaret Anonim ġirketi’ne Ġhale ġartnamesi çerçevesinde satılmasına, Cengiz ĠnĢaat
Sanayi ve Ticaret Anonim ġirketi’nin sözleĢmeyi imzalamaktan imtina etmesi veya diğer
yükümlülükleri yerine getirmemesi halinde, teminatının Ġdare lehine irat kaydedilmesine ve
ihalenin iptaline, bu hususların ÖzelleĢtirme Yüksek Kurulu’nun onayına sunulmasına‖
dair verilen Kararın onaylanmasına,
2. SatıĢ sözleĢmesi imzalanması ve karar gereklerinin yerine getirilmesi hususlarında
Ġdarenin yetkili kılınmasına
karar verilmiĢtir.
[R.G. 11 Ağustos 2013 – 28732 ]
—— • ——
YÖNETMELĠK
KĠMYASAL MADDELERLE ÇALIġMALARDA SAĞLIK VE
GÜVENLĠK ÖNLEMLERĠ HAKKINDA YÖNETMELĠK
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Yönetmeliğin amacı, iĢyerinde bulunan, kullanılan veya herhangi
bir Ģekilde iĢlem gören kimyasal maddelerin etkilerinden kaynaklanan mevcut veya ortaya
çıkması muhtemel risklerden çalıĢanların sağlığını korumak ve güvenli bir çalıĢma ortamı
sağlamak için asgari Ģartları belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Yönetmelik 20/6/2012 tarihli ve 6331 sayılı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği
Kanunu kapsamına giren ve kimyasal maddelerin bulunduğu, kullanıldığı veya herhangi bir
Ģekilde iĢlem gördüğü tüm iĢyerlerini kapsar.
(2) Sağlık ve güvenlik önlemleri özel mevzuatla düzenlenen; kimyasal maddelerle
çalıĢmalarda, radyoaktif maddelerle çalıĢmalarda, zararlı kimyasal maddelerin iĢyeri dıĢında
taĢınmasında, sözü edilen özel mevzuatta belirtilen önlemler ile birlikte bu Yönetmeliğin
uygulama kabiliyeti olan hükümleri de uygulanır.
(3) 6/8/2013 tarihli ve 28730 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Kanserojen veya
Mutajen Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik
hükümleri saklı kalmak kaydı ile iĢyerinde bulunan kanserojen ve mutajen maddeler ile ilgili
olarak bu Yönetmelik hükümleri de uygulanır.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Yönetmelik;
a) 6331 sayılı Kanunun 30 uncu maddesine dayanılarak,
b) 7/4/1998 tarihli ve 1998/24/EC sayılı, 29/5/1991 tarihli ve 1991/322/EEC sayılı,
8/6/2000 tarihli ve 2000/39/EC sayılı, 7/2/2006 tarihli ve 2006/15/EC sayılı, 17/12/2009
tarihli ve 2009/161/EU sayılı Avrupa Parlamentosu ve Konseyi Direktiflerine paralel olarak,
hazırlanmıĢtır.
Tanımlar
a) Alerjik madde: Solunduğunda, cilde nüfuz ettiğinde aĢırı derecede hassasiyet
meydana getirme özelliği olan ve daha sonra maruz kalınması durumunda karakteristik
olumsuz etkilerin ortaya çıkmasına neden olan maddeleri,
b) Alevlenir madde: Parlama noktası 21°C - 55°C arasında olan sıvı haldeki maddeleri,
c) AĢındırıcı madde: Canlı doku ile temasında, dokunun tahribatına neden olabilen
maddeleri,
ç) Bakanlık: ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığını,
d) Biyolojik sınır değeri: Kimyasal maddenin ve metabolitinin uygun biyolojik
ortamdaki konsantrasyonunun ve etki göstergesinin üst sınırını,
e) Çevre için tehlikeli madde: Çevre ortamına girdiğinde çevrenin bir veya birkaç
unsuru için hemen veya sonradan kısa veya uzun süreli tehlikeler gösteren maddeleri,
f) Çok kolay alevlenir madde: 0°C’den düĢük parlama noktası ve 35°C’den düĢük
kaynama noktasına sahip sıvı haldeki maddeler ile oda sıcaklığında ve basıncı altında hava ile
temasında yanabilen, gaz haldeki maddeleri,
g) Çok toksik madde: Çok az miktarlarda solunduğunda, ağız yoluyla alındığında, deri
yoluyla emildiğinde insan sağlığı üzerinde akut veya kronik hasarlara veya ölüme neden olan
maddeleri,
ğ) Kanserojen madde: Kanserojen veya Mutajen Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve
Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelikte tanımlanan kanserojen maddeyi,
h) Kimyasal madde: Doğal halde bulunan, üretilen, herhangi bir iĢlem sırasında
kullanılan veya atıklar da dâhil olmak üzere ortaya çıkan, bizzat üretilmiĢ olup olmadığına ve
piyasaya arz olunup olunmadığına bakılmaksızın her türlü element, bileĢik veya karıĢımları,
ı) Kimyasal maddelerin kullanıldığı iĢlemler: Bu maddelerin üretilmesi, iĢlenmesi,
kullanılması, depolanması, taĢınması, atık ve artıkların arıtılması veya uzaklaĢtırılması
iĢlemlerini,
i) Kolay alevlenir madde: Enerji uygulaması olmadan, ortam sıcaklığında hava ile
temasında ısınabilen ve sonuç olarak alevlenen maddeyi veya ateĢ kaynağı ile kısa süreli
temasta kendiliğinden yanabilen ve ateĢ kaynağının uzaklaĢtırılmasından sonra da yanmaya
devam eden katı haldeki maddeyi veya parlama noktası 21°C’nin altında olan sıvı haldeki
maddeyi veya su veya nemli hava ile temasında, tehlikeli miktarda, çok kolay alevlenir gaz
yayan maddeleri,
j) Mesleki maruziyet sınır değeri: BaĢka Ģekilde belirtilmedikçe, 8 saatlik sürede,
çalıĢanların solunum bölgesindeki havada bulunan kimyasal madde konsantrasyonunun
zaman ağırlıklı ortalamasının üst sınırını,
k) Mutajen madde: Kanserojen veya Mutajen Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve
Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelikte tanımlanan mutajen maddeyi,
l) Oksitleyici madde: Özellikle yanıcı maddelerle olmak üzere diğer maddeler ile de
temasında önemli ölçüde ekzotermik reaksiyona neden olan maddeleri,
m) Patlayıcı madde: Atmosferik oksijen olmadan da ani gaz yayılımı ile ekzotermik
reaksiyon verebilen ve/veya kısmen kapatıldığında ısınma ile kendiliğinden patlayan veya
belirlenmiĢ test koĢullarında patlayan, çabucak parlayan katı, sıvı, macunumsu, jelatinimsi
haldeki maddeleri,
n) Sağlık gözetimi: ÇalıĢanların belirli bir kimyasal maddeye maruziyetleri ile ilgili
olarak sağlık durumlarının belirlenmesi amacıyla yapılan değerlendirmeleri,
o) Solunum bölgesi: Merkezi, kiĢinin kulaklarını birleĢtiren çizginin orta noktası olan 30
cm yarıçaplı kürenin, baĢın ön kısmında kalan yarısını,
ö) TahriĢ edici madde: Mukoza veya cilt ile direkt olarak ani, uzun süreli veya
tekrarlanan temasında lokal eritem, eskar veya ödem oluĢumuna neden olabilen, aĢındırıcı
olarak sınıflandırılmayan maddeleri,
p) Tehlikeli kimyasal madde: Patlayıcı, oksitleyici, çok kolay alevlenir, kolay alevlenir,
alevlenir, toksik, çok toksik, zararlı, aĢındırıcı, tahriĢ edici, alerjik, kanserojen, mutajen,
üreme için toksik ve çevre için tehlikeli özelliklerden bir veya birkaçına sahip maddeleri ve
müstahzarları veya yukarıda sözü edilen sınıflamalara girmemekle beraber kimyasal, fiziko-
kimyasal veya toksikolojik özellikleri ve kullanılma veya iĢyerinde bulundurulma Ģekli nedeni
ile çalıĢanların sağlık ve güvenliği yönünden risk oluĢturabilecek maddeleri veya mesleki
maruziyet sınır değeri belirlenmiĢ maddeleri,
r) Toksik madde: Az miktarlarda solunduğunda, ağız yoluyla alındığında, deri yoluyla
emildiğinde insan sağlığı üzerinde akut veya kronik hasarlara veya ölüme neden olan
maddeleri,
s) Üreme için toksik madde: Solunduğunda, ağız yoluyla alındığında, deriye nüfuz
ettiğinde erkek ve diĢilerin üreme fonksiyon ve kapasitelerini azaltan ve/veya doğacak çocuğu
etkileyecek kalıtımsal olmayan olumsuz etkileri meydana getiren veya olumsuz etkilerin
oluĢumunu hızlandıran maddeleri,
Ģ) Zararlı madde: Solunduğunda, ağız yoluyla alındığında, deri yoluyla emildiğinde
insan sağlığı üzerinde akut veya kronik hasarlara veya ölüme neden olan maddeleri,
ifade eder.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
ĠĢverenin Yükümlülükleri
Genel yükümlülük
MADDE 5 – (1) ĠĢveren, kimyasal maddelerle çalıĢmalarda, çalıĢanların bu maddelere
maruziyetini önlemek, bunun mümkün olmadığı hallerde en aza indirmek ve çalıĢanların bu
maddelerin tehlikelerinden korunması için gerekli tüm önlemleri almakla yükümlüdür.
Risk değerlendirmesi
MADDE 6 – (1) ĠĢveren, iĢyerinde tehlikeli kimyasal madde bulunup bulunmadığını
tespit etmek ve tehlikeli kimyasal madde bulunması halinde, çalıĢanların sağlık ve güvenliği
yönünden olumsuz etkilerini belirlemek üzere, 29/12/2012 tarihli ve 28512 sayılı Resmî
Gazete’de yayımlanan ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Risk Değerlendirmesi Yönetmeliği
hükümlerine uygun Ģekilde risk değerlendirmesi yapmakla yükümlüdür.
(2) Kimyasal maddelerle çalıĢmalarda yapılacak risk değerlendirmesinde aĢağıda
belirtilen hususlar özellikle dikkate alınır:
a) Kimyasal maddenin sağlık ve güvenlik yönünden tehlike ve zararları.
b) Ġmalatçı, ithalatçı veya satıcılardan sağlanacak Türkçe malzeme güvenlik bilgi formu.
c) Maruziyetin türü, düzeyi ve süresi.
ç) Kimyasal maddenin miktarı, kullanma Ģartları ve kullanım sıklığı.
d) Bu Yönetmelik eklerinde verilen mesleki maruziyet sınır değerleri ve biyolojik sınır
değerleri.
e) Alınan ya da alınması gereken önleyici tedbirlerin etkisi.
f) Varsa, daha önce yapılmıĢ olan sağlık gözetimlerinin sonuçları.
g) Birden fazla kimyasal madde ile çalıĢılan iĢlerde, bu maddelerin her biri ve birbirleri
ile etkileĢimleri.
(3) ĠĢveren, tedarikçiden veya diğer kaynaklardan risk değerlendirmesi için gerekli olan
ek bilgileri edinir. Bu bilgiler, kullanıcılara yönelik olarak, varsa kimyasal maddelerin
yürürlükteki mevzuatta yer alan özel risk değerlendirmelerini de içerir.
(4) Tehlikeli kimyasal maddeler içeren yeni bir faaliyete ancak risk değerlendirilmesi
yapılarak belirlenen her türlü önlem alındıktan sonra baĢlanır.
Tehlikeli kimyasal maddelerle çalıĢmalarda alınması gereken önlemler
MADDE 7 – (1) Tehlikeli kimyasal maddelerle çalıĢmalarda çalıĢanların sağlık ve
güvenliği yönünden riskler aĢağıdaki önlemlerle ortadan kaldırılır veya en az düzeye indirilir:
a) ĠĢyerinde uygun düzenleme ve iĢ organizasyonu yapılır.
b) Tehlikeli kimyasal maddelerle çalıĢmalar, en az sayıda çalıĢan ile yapılır.
c) ÇalıĢanların maruz kalacakları madde miktarlarının ve maruziyet sürelerinin mümkün
olan en az düzeyde olması sağlanır.
ç) ĠĢyerinde kullanılması gereken kimyasal madde miktarı en az düzeyde tutulur.
d) ĠĢyeri bina ve eklentileri her zaman düzenli ve temiz tutulur.
e) ÇalıĢanların kiĢisel temizlikleri için uygun ve yeterli Ģartlar sağlanır.
f) Tehlikeli kimyasal maddelerin, atık ve artıkların iĢyerinde en uygun Ģekilde
iĢlenmesi, kullanılması, taĢınması ve depolanması için gerekli düzenlemeler yapılır.
g) Ġkame yöntemi uygulanarak, tehlikeli kimyasal madde yerine çalıĢanların sağlık ve
güvenliği yönünden tehlikesiz veya daha az tehlikeli olan kimyasal madde kullanılır. Yapılan
iĢin özelliği nedeniyle ikame yöntemi kullanılamıyorsa, risk değerlendirmesi sonucuna göre
ve öncelik sırasıyla aĢağıdaki tedbirler alınarak risk azaltılır:
1) ÇalıĢanların sağlık ve güvenliği yönünden risk oluĢturabilecek bakım onarım iĢleri de
dahil tehlikeli kimyasal maddelerle çalıĢmalarda ve teknolojik geliĢmeler de dikkate alınarak
uygun proses ve mühendislik kontrol sistemleri seçilir ve uygun makine, malzeme ve ekipman
kullanılır.
2) Riski kaynağında önlemek üzere; uygun iĢ organizasyonu ve yeterli havalandırma
sistemi kurulması gibi toplu koruma önlemleri uygulanır.
3) Tehlikeli kimyasal maddelerin olumsuz etkilerinden çalıĢanların toplu olarak
korunması için alınan önlemlerin yeterli olmadığı hallerde bu önlemlerle birlikte kiĢisel
korunma yöntemleri uygulanır.
ğ) Alınan önlemlerin etkinliğini ve sürekliliğini sağlamak üzere yeterli kontrol, denetim
ve gözetim sağlanır.
h) ĠĢveren, çalıĢanların sağlığı için risk oluĢturabilecek kimyasal maddelerin düzenli
olarak ölçümünün ve analizinin yapılmasını sağlar. ĠĢyerinde çalıĢanların kimyasal maddelere
maruziyetini etkileyebilecek koĢullarda herhangi bir değiĢiklik olduğunda bu ölçümler
tekrarlanır. Ölçüm sonuçları, bu Yönetmelik eklerinde belirtilen mesleki maruziyet sınır
değerleri dikkate alınarak değerlendirilir.
ı) ĠĢveren, 6 ncı maddede belirtilen yükümlülükleri yerine getirirken, bu maddenin
birinci fıkrasının (h) bendinde belirtilen ölçüm sonuçlarını da göz önünde bulundurur.
Mesleki maruziyet sınır değerlerinin aĢıldığı her durumda, iĢveren bu durumun en kısa sürede
giderilmesi için koruyucu ve önleyici tedbirleri alır.
i) 30/4/2013 tarihli ve 28633 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan ÇalıĢanların Patlayıcı
Ortamların Tehlikelerinden Korunması Hakkında Yönetmelik hükümleri saklı kalmak
kaydıyla iĢveren, risk değerlendirmesi sonuçlarını ve risk önleme prensiplerini temel alarak,
çalıĢanları kimyasal maddelerin fiziksel ve kimyasal özelliklerinden kaynaklanan
tehlikelerden korumak için, bu maddelerin iĢlenmesi, depolanması, taĢınması ve birbirini
etkileyebilecek kimyasal maddelerin birbirleriyle temasının önlenmesi de dâhil olmak üzere,
yapılan iĢin özelliğine uygun olarak aĢağıda belirtilen öncelik sırasına göre teknik önlemleri
alır ve idari düzenlemeleri yapar:
1) ĠĢyerinde parlayıcı ve patlayıcı maddelerin tehlikeli konsantrasyonlara ulaĢması ve
kimyasal olarak kararsız maddelerin tehlikeli miktarlarda bulunması önlenir. Bu mümkün
değilse,
2) ĠĢyerinde yangın veya patlamaya sebep olabilecek tutuĢturucu kaynakların bulunması
önlenir. Kimyasal olarak kararsız madde ve karıĢımların zararlı etki göstermesine sebep
olabilecek Ģartlar ortadan kaldırılır. Bu da mümkün değilse,
3) Parlayıcı ve/veya patlayıcı maddelerden kaynaklanan yangın veya patlama halinde
veya kimyasal olarak kararsız madde ve karıĢımlarının zararlı fiziksel etkilerinden çalıĢanların
zarar görmesini önlemek veya en aza indirmek için gerekli önlemler alınır.
j) ĠĢ ekipmanı ve çalıĢanların korunması için sağlanan koruyucu sistemlerin tasarımı,
imali ve temini, sağlık ve güvenlik yönünden yürürlükteki mevzuata uygun Ģekilde yapılır.
ĠĢveren, patlayıcı ortamlarda kullanılacak bütün donanım ve koruyucu sistemlerin 30/12/2006
tarihli ve 26392 4 üncü Mükerrer sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Muhtemel Patlayıcı
Ortamda Kullanılan Teçhizat ve Koruyucu Sistemlerle Ġlgili Yönetmelik (94/9/AT)
hükümlerine uygun olmasını sağlar.
k) Patlama basıncının etkisini azaltacak düzenlemeler yapılır.
l) Tesis, makine ve ekipmanın sürekli kontrol altında tutulması sağlanır.
m) ĠĢyerlerinde, sıvı oksijen, sıvı argon ve sıvı azot bulunan depolama tanklarının
yerleĢtirilmesinde Ek-4’te belirtilen asgari güvenlik mesafelerine uyulur.
Acil durumlar
MADDE 8 – (1) ĠĢveren, 18/6/2013 tarihli ve 28681 sayılı Resmî Gazete’de
yayımlanan ĠĢyerlerinde Acil Durumlar Hakkında Yönetmelikte belirtilen hususlar saklı
kalmak kaydıyla iĢyerindeki tehlikeli kimyasal maddelerden kaynaklanacak acil durumlarda
özellikle aĢağıdaki hususlar dikkate alınır:
a) Acil durumların olumsuz etkilerini azaltacak önleyici tedbirler derhal alınır ve
çalıĢanlar durumdan haberdar edilir. Acil durumun en kısa sürede normale dönmesi için
gerekli çalıĢmalar yapılır ve etkilenmiĢ alana sadece bakım, onarım ve zorunlu iĢlerin
yapılması için acil durumlarda görevlendirilen çalıĢanlar ile iĢyeri dıĢından olay yerine intikal
eden ekiplerin girmesine izin verilir.
b) EtkilenmiĢ alana girmesine izin verilen kiĢilere uygun kiĢisel koruyucu donanım ve
özel güvenlik ekipmanı verilir ve acil durum devam ettiği sürece kullanmaları sağlanır. Uygun
kiĢisel koruyucu donanımı ve özel güvenlik ekipmanı bulunmayan kiĢilerin etkilenmiĢ alana
girmesine izin verilmez.
c) Tehlikeli kimyasallarla ilgili bilgiler ve acil durum müdahale ve tahliye prosedürleri
kullanıma hazır bulundurulur. ĠĢyerindeki acil durumlarda görevlendirilen çalıĢanların ve
iĢyeri dıĢındaki ilk yardım, acil tıbbi müdahale, kurtarma ve yangınla mücadele gibi
konularda faaliyet gösteren kuruluĢların bu bilgilere ve prosedürlere kolayca ulaĢabilmeleri
sağlanır. Bu bilgiler;
1) ĠĢyerindeki acil durumlarda görevlendirilen çalıĢanların ve iĢyeri dıĢındaki ilk
yardım, acil tıbbi müdahale, kurtarma ve yangınla mücadele gibi konularda faaliyet gösteren
kuruluĢların önceden hazır olabilmeleri ve uygun müdahaleyi yapabilmeleri için, yapılan
iĢteki tehlikeleri, alınacak önlemleri ve yapılacak iĢleri,
2) Acil durumda ortaya çıkması muhtemel özel tehlike ve yapılacak iĢler hakkındaki
bilgileri,
içerir.
ÇalıĢanların eğitimi ve bilgilendirilmesi
MADDE 9 – (1) ĠĢveren, 15/5/2013 tarihli ve 28648 sayılı ÇalıĢanların ĠĢ Sağlığı ve
Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelikte belirtilen hususlar saklı
kalmak kaydıyla çalıĢanların ve temsilcilerin eğitimini ve bilgilendirilmelerini sağlar. Bu
eğitim ve bilgilendirilmeler özellikle aĢağıdaki hususları içerir:
a) Risk değerlendirmesi sonucunda elde edilen bilgileri.
b) ĠĢyerinde bulunan veya ortaya çıkabilecek tehlikeli kimyasal maddelerle ilgili bu
maddelerin tanınması, sağlık ve güvenlik riskleri, meslek hastalıkları, mesleki maruziyet sınır
değerleri ve diğer yasal düzenlemeler hakkında bilgileri.
c) ÇalıĢanların kendilerini ve diğer çalıĢanları tehlikeye atmamaları için gerekli
önlemleri ve yapılması gerekenleri.
ç) Tehlikeli kimyasal maddeler için tedarikçiden sağlanan Türkçe malzeme güvenlik
bilgi formları hakkındaki bilgileri.
d) Tehlikeli kimyasal madde bulunan bölümler, kaplar, boru tesisatı ve benzeri tesisatla
ilgili mevzuata uygun olarak etiketleme/kilitleme ile ilgili bilgileri.
(2) Tehlikeli kimyasallarla yapılan çalıĢmalarda çalıĢanlara veya temsilcilerine verilecek
eğitim ve bilgiler, yapılan risk değerlendirmesi sonucu ortaya çıkan riskin derecesi ve
özelliğine bağlı olarak, sözlü talimat ve yazılı bilgilerle desteklenmiĢ eğitim Ģeklinde olur. Bu
bilgiler değiĢen Ģartlara göre güncellenir.
(3) Kimyasal madde üreticileri veya tedarikçileri, iĢverenin talep etmesi halinde, risk
değerlendirmesi için gerekli olan, 6 ncı maddenin ikinci fıkrasında yer alan hususlar ile ilgili
tüm bilgileri vermek zorundadır.
ÇalıĢanların görüĢlerinin alınması ve katılımının sağlanması
MADDE 10 – (1) ĠĢveren, bu Yönetmelik ve eklerinde belirtilen konularda 6331 sayılı
Kanunun 18 inci maddesine uygun olarak çalıĢanların ve/veya temsilcilerinin görüĢlerini alır
ve katılımlarını sağlar.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
Yasaklar
MADDE 11 – (1) Ek-3’te liste halinde belirtilen kimyasal maddelerle yapılacak
çalıĢmalarda aĢağıda belirtilen hususlara uyulur:
a) ÇalıĢanların, Ek-3’te belirtilen kimyasal maddelerden veya bu maddelerin
kullanıldığı iĢlemlerden kaynaklanan sağlık ve güvenlik risklerinden korunması için bu
maddelerin belirtilen oranlardan fazla bulunması halinde bu maddelerin üretilmesi,
kullanılması ve iĢlemlerin yapılması yasaktır.
b) Ancak, tam kapalı sistemlerde, mümkün olan en az miktarlarda ve çalıĢanların bu
maddelere maruziyetlerinin önlenmesi Ģartı ile Bakanlıktan izin alınarak Ek-3’te belirtilen
maddelerle sadece aĢağıdaki hallerde çalıĢma yapılır;
1) Bilimsel araĢtırma ve deneylerde,
2) Yan ürünlerde veya atık maddelerde bulunan bu maddelerin ayrılması iĢlerinde,
3) Teknoloji gereği ara madde olarak kullanılması zorunlu olan üretimlerde.
c) (b) bendinde belirtilen çalıĢmalar için izin isteyenler;
1) Ġzin isteme nedeni,
2) Kimyasal madde veya maddelerin yıllık kullanım miktarları,
3) Bu maddelerde çalıĢacakların sayısı,
4) Maddelerin kullanılacağı iĢler, reaksiyonlar ve prosesler,
5) ÇalıĢanların bu maddelere maruziyetini önlemek için alınan önlemler,
hakkındaki bilgileri Bakanlığa vermekle yükümlüdür.
Sağlık gözetimi
MADDE 12 – (1) 6331 sayılı Kanunun 15 inci maddesi uyarınca;
a) Yapılan risk değerlendirmesi sonucunda sağlık yönünden risk altında olduğu
saptanan çalıĢanlar uygun sağlık gözetimine tabi tutulur.
b) ĠĢyerinde koruyucu önlemlerin alınmasında sağlık gözetimi sonuçları dikkate alınır
ve bu gözetimler özellikle;
1) Belirli bir hastalık veya sağlık yönünden olumsuz bir etkilenmeye neden olduğu
bilinen tehlikeli kimyasal maddeye maruziyetin söz konusu olduğu,
2) ÇalıĢanların özel çalıĢma Ģartlarında hastalık veya etkilenmenin ortaya çıkma
olasılığının bulunduğu,
3) ÇalıĢanlar üzerinde yapılacak tetkiklerin oluĢturduğu riskin kabul edilebilir düzeyde
olduğu,
durumlarda yapılır.
c) Bu gözetimler, hastalık ve etkilenmeyi tespit edecek geçerli tekniklerin bulunduğu
durumlarda yapılır.
ç) Ek-2’de belirtilen biyolojik sınır değeri bulunan tehlikeli kimyasal maddelerle
çalıĢmalarda, aynı ek’teki prosedüre uygun sağlık gözetimi yapılır. ÇalıĢanlar bu iĢe
baĢlamadan önce bu durumdan haberdar edilir.
d) Sağlık gözetimine tabi tutulan her çalıĢan için kiĢisel sağlık ve maruziyet kayıtları
tutulur ve güncellenir.
e) KiĢisel sağlık ve maruziyet ile ilgili kayıtlar, yapılan sağlık gözetimi ve kiĢinin
maruziyet düzeyi izleme sonuçlarının bir özetini içerir. Sağlık gözetiminde biyolojik izleme
ve gerekli incelemeler yer alır.
f) Ġleriki bir tarihte değerlendirilmesi açısından, sağlık ve maruziyet ile ilgili kayıtlar,
gizliliği de dikkate alarak, uygun bir Ģekilde tutulur ve muhafaza edilir.
g) Kayıtların bir örneği, istenmesi halinde Bakanlığa verilir.
ğ) ÇalıĢanlar, kendilerine ait sağlık muayene sonuçları ve etkilenme düzeylerine ait
bilgileri görme hakkına sahiptir.
h) ĠĢyerinde faaliyetin sona ermesi halinde, iĢveren sağlık ve maruziyet kayıtlarını
Sosyal Güvenlik Kurumu il müdürlüğüne teslim eder.
ı) Sağlık gözetimi sonucunda; iĢyerinde tehlikeli kimyasal maddeye maruz kalan
çalıĢanda, bu maddeden kaynaklanan tanımlanabilir bir hastalık veya olumsuz sağlık etkisi
görülmesi veya biyolojik sınır değerin aĢıldığının tespit edilmesi halinde, çalıĢan durumdan
haberdar edilir ve kendisine yapılması gerekli sağlık gözetimi ile ilgili gerekli bilgi ve
tavsiyeler verilir. Bu durumda;
1) Yapılan risk değerlendirmesi gözden geçirilir ve gerek görülmesi halinde yenilenir.
2) 7 nci maddeye göre riskin önlenmesi veya azaltılmasına yönelik mevcut önlemler
gözden geçirilir ve gereken önlemler alınır.
3) ÇalıĢanın yaptığı iĢten alınarak tehlikeli kimyasal maddeye maruziyet riskinin
olmadığı baĢka bir iĢte çalıĢtırılması da dahil riskin önlenmesi veya azaltılmasına yönelik
gerekli önlemlerin alınmasında, iĢyeri hekiminin, iĢ güvenliği uzmanının, diğer uzman
kiĢilerin veya Bakanlık yetkililerinin önerileri dikkate alınır.
4) Tehlikeli kimyasal maddelere maruz kalan baĢka çalıĢanlar da varsa sağlık durumları
kontrol edilir ve bu çalıĢanlar sürekli sağlık gözetimi altında tutulur.
Kimyasal Maddelerle ÇalıĢmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri Hakkında Yönetmelik
Yürürlük
Yürütme
MADDE 15 – (1) Bu Yönetmelik hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı
yürütür.
EK – 1(*) (**)
MESLEKĠ MARUZĠYET SINIR DEĞERLERĠ
EINECS
(1)
CAS (2)
Maddenin Adı
Baryum (Ba olarak çözünür
bileĢikleri)
Civa oksit ve civa klorid
dahil olmak üzere civa ve
iki değerlikli inorganik civa
bileĢikleri (civa olarak
Sınır Değer
TWA (4)
STEL (5)
(8 Saat)
(15 Dak.)
mg/m3 ppm
mg/m3 ppm
(6)
(7)
Özel
ĠĢaret
(3)
0,5
-
-
-
-
0,02
-
-
-
-
231-131-3
200-193-3 54-11-5
200-467-2 60-29-7
200-579-1 64-18-6
2 005 807 64-19-7
200-659-6 67-56-1
200-662-2 67-64-1
200-663-8 67-66-3
200-679-5 68-12-2
200-756-3 71-55-6
200-830-5 75-00-3
200-834-7 75-04-7
200-835-2 75-05-8
200-843-6 75-15-0
200-863-5 75-34-3
200-870-3 75-44-5
200-871-9 75-45-6
201-142-8 78-78-4
201-159-0 78-93-3
201-176-3 79-09-4
201-245-8 80-05-7
201-297-1 80-62-6
2 018 659 88-89-1
2 020 495 91-20-3
202-422-2 95-47-6
202-425-9 95-50-1
202-436-9 95-63-6
202-500-6 96-33-3
202-704-5 98-82-8
202-705-0 98-83-9
202-716-0 98-95-3
202-849-4 100-41-4
203-313-2 105-60-2
203-388-1 106-35-4
203-396-5 106-42-3
203-400-5 106-46-7
ölçülen) (8)
Florürler (inorganik)
GümüĢ (Ag olarak çözünür
bileĢikleri)
Ġnorganik kurĢun ve
bileĢikleri
Kalay (Kalay olarak
inorganik bileĢikleri) (9)
Metalik Krom, Ġnorganik
Krom (II)
BileĢikleri ve Ġnorganik
Krom (III) BileĢikleri
(çözünmez)
Nikotin
Dietileter
Formik asit
Asetik asit
Metanol
Aseton
Kloroform
N,N Dimetilformamid
1,1,1-Trikloroetan
Kloroetan
Etilamin
Asetonitril
Karbon disülfit
1,1-Dikloroetan
Fosgen
Klorodiflorometan
Ġzopentan
Butanon
Propionikasit
Bisfenol A (solunabilir toz)
Metil metakrilat
Pikrik asit (9)
Naftalin
o-Ksilen
1,2-Diklorobenzen
1,2,4-Trimetilbenzen
Metilakrilat
Kümen
2-Fenilpropen
Nitrobenzen
Etilbenzen
e-Kaprolaktam (toz veya
buharı)
Heptan-3-on
p-Ksilen
1,4-Diklorobenzen
2,5
0,01
-
-
-
-
0,15
-
-
-
-
2
-
-
-
-
2
-
-
-
-
0,5
308
9
25
260
1210
10
15
555
268
9,4
70
15
412
0,08
3600
3000
600
31
10
0,1
50
221
122
100
18
100
246
1
442
100
5
10
200
500
2
5
100
100
5
40
5
100
0,02
1000
1000
200
10
50
10
50
20
20
5
20
50
0,2
100
616
30
1110
0,4
900
62
442
306
36
250
492
884
200
10
200
0,1
300
20
100
100
50
10
50
100
200
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
10
-
40
-
-
95
221
122
20
50
20
442
306
100
50
Deri
-
203-470-7
203-473-3
203-539-1
203-545-4
203-550-1
203-576-3
203-585-2
203-603-9
107-18-6
107-21-1
107-98-2
108-05-4
108-10-1
108-38-3
108-46-3
108-65-6
203-604-4 108-67-8
203-625-9
203-628-5
203-631-1
203-632-7
203-692-4
203-713-7
203-716-3
203-726-8
203-737-8
203-767-1
203-772-9
203-777-6
203-804-1
203-806-2
203-808-3
2 038 099
203-815-1
203-839-2
203-905-0
203-906-6
203-933-3
203-961-6
204-065-8
204-428-0
204-469-4
204-661-8
204-662-3
204-696-9
204-697-4
204-826-4
205-438-8
205-480-7
205-483-3
205-563-8
205-634-3
206-992-3
207-343-7
208-394-8
108-88-3
108-90-7
108-94-1
108-95-2
109-66-0
109-86-4
109-89-7
109-99-9
110-12-3
110-43-0
110-49-6
110-54-3
110-80-5
110-82-7
110-85-0
110-86-1
110-91-8
111-15-9
111-76-2
111-77-3
112-07-2
112-34-5
115-10-6
120-82-1
121-44-8
123-91-1
123-92-2
124-38-9
124-40-3
127-19-5
140-88-5
141-32-2
141-43-5
142-82-5
144-62-7
420-04-2
463-82-1
526-73-8
Allil alkol
Etilen glikol
1-Metoksipropanol-2
Vinil asetat
4-Metilpentan-2-on
m-Ksilen
Resorsinol
2-Metoksi-1-metiletilasetat
Mesitilen
(Trimetilbenzen’ler)
Toluen
Monoklorobenzen
Siklohegzanon
Fenol
Pentan
2-Metoksietanol
Dietilamin
Tetrahidrofuran
5-Metilhegzan-2-on
Heptan-2-on
2-Metioksietil asetat
n-Hekzan
2-Etoksi etanol
Siklohekzan
Piperazin
Piridin (9)
Morfolin
2-Etoksietil asetat
2-Butoksietanol
2-(2-Metoksietoksi)etanol
2-Butoksietil asetat
2-(2-Bütoksietoksi)etanol
Dimetileter
1,2,4-Triklorobenzen
Trietilamin
1,4 Dioksan
Ġzopentilasetat
Karbondioksit
Dimetilamin
N,N-Dimetilasetamid
Etilakrilat
n-Butilakrilat
2-Aminoetanol
n-Heptan
Oksalik asit
Siyanamid
Neopentan
1,2,3-Trimetilbenzen
4,8
52
375
17,6
83
221
45
275
2
20
100
5
20
50
10
50
12,1
104
568
35,2
208
442
550
5
40
150
10
50
100
100
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
100
20
-
-
-
192
23
40,8
8
3000
15
150
95
238
72
8
700
0,1
15
36
11
98
50,1
133
67,5
1920
15,1
8,4
73
270
9000
3,8
36
21
11
2,5
2085
1
1
3000
100
50
5
10
2
1000
1
5
50
20
50
1
20
2
200
5
10
2
20
10
20
10
1000
2
2
20
50
5000
2
10
5
2
1
500
0,58
1000
20
384
70
81,6
16
30
300
475
0,3
72
246
333
101,2
37,8
12,6
540
9,4
72
42
53
7,6
-
100
15
20
4
10
100
100
20
50
50
15
5
3
100
5
20
10
10
3
-
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
Deri
-
208-793-7 541-85-5
620-11-1
210-866-3 624-83-9
625-16-1
210-946-8 626-38-0
211-047-3 628-63-7
212-828-1 872-50-4
1305-622 151 373
0
215-236-1 1314-563
215-242-4 1314-803
1319-772 152 932
3
1330-20215-535-7
7
216-653-1 1634-044
3689-24222-995-2
5
7440-062 311 161
4
7440-22231-131-3
4
7580-672 314 843
8
7664-39231-634-8
3
231-639-5 7664-939
7647-01231-595-7
0
7664-38231-633-2
2
7664-41231-635-3
7
231-714-2 7697-372
231-778-1 7726-956
7782-41231-954-8
4
231-959-5 7782-505
231-977-3 7783-064
7783-07231-978-9
5
5-Metilheptan-3-on
3-Pentilasetat
Metilizosiyanat
Amilasetat (tert)
1-Metilbutilasetat
Pentilasetat
n-Metil-2-pirolidon
53
270
270
270
270
40
10
50
50
50
50
10
107
540
540
540
540
80
20
100
0,02
100
100
100
20
Deri
Kalsiyumdihidroksit (9)
5
-
-
-
-
Difosfor pentaoksit
1
-
-
-
-
Difosfor pentasülfür
1
-
-
-
-
22
5
-
-
-
221
50
442
100
Deri
183,5
50
367
100
-
0,1
-
-
-
Deri
1
-
-
-
-
GümüĢ (metalik)
0,1
-
-
-
-
Lityumhidrür (9)
0,025
-
-
-
-
Hidrojen florür
1,5
1,8
2,5
3
-
Sülfürik asit (buharı) (10)
(11)
0,05
-
-
-
-
Hidrojen klorür
8
5
15
10
-
Ortofosforik asit
1
-
2
-
-
Amonyak (anhidroz)
14
20
36
50
-
-
-
2,6
1
-
Brom
0,7
0,1
-
-
-
Flor
1,58
1
3,16
2
-
Klor
-
-
1,5
0,5
-
Hidrojen sülfit
7
5
14
10
-
0,07
0,02
0,17
0,05
-
Krezoller (Tüm izomerleri)
(9)
Ksilen (karıĢım izomerleri,
saf)
Tersiyer-bütil-metil-eter
Sulfotep
Platin (Metalik) (9)
Nitrik asit
Dihidrojen selenür
232-260-8 7803-51- Fosfin
2
8003-34- Piretrum (hassasiyete neden
7
olan laktonlardan
arındırlmıĢ)
233-060-3 10026- Fosfor pentaklorür
13-8
10035233-113-0
Hidrojen bromür
10-6
101022 332 710
Azotmonoksit
43-9
26628247-852-1
Sodyum azid
22-8
34590- (2-Metoksimetiletoksi)252-104-2
94-8
propanol
0,14
0,1
0,28
0,2
-
1
-
-
-
-
1
-
-
-
-
-
-
6,7
2
-
30
25
-
-
-
0,1
-
0,3
-
Deri
308
50
-
-
Deri
( * ) 1998 / 24 / EC, 2000 / 39 / EC, 1991 / 322 / EC, 2006 / 15 / EC ve 2009 / 161 / EU
sayılı Direktiflerin ekleridir.
(**) 6331 sayılı Kanun uyarınca çıkarılan mevzuatın uygulanmasında uluslararası
kuruluĢlarca yayımlanmıĢ sınır değerler de dikkate alınabilir.
( 1 ) EINECS
: Avrupa Mevcut Ticari Kimyasal Maddeler Envanteri.
( 2 ) CAS
: Kimyasal maddelerin servis kayıt numarası.
3
( ) Özel iĢaret : ―Deri‖ iĢareti, vücuda önemli miktarda deri yoluyla geçebileceğini
gösterir.
( 4 ) TWA
: 8 saatlik belirlenen referans süre için ölçülen veya hesaplanan zaman
ağırlıklı ortalama.
( 5 ) STEL
: BaĢka bir süre belirtilmedikçe, 15 dakikalık bir süre için aĢılmaması
gereken maruziyet üst
sınır değeri.
6
3
( ) mg/m
: 20 oC sıcaklıkta ve 101,3 KPa. (760 mm cıva basıncı) basınçtaki 1 m3
havada bulunan
maddenin miligram cinsinden miktarı.
( 7 ) ppm
: 1 m3 havada bulunan maddenin mililitre cinsinden miktarı (ml/m3).
(8 )
: Civa ve iki değerlikli inorganik bileĢiklerine maruziyetin izlenmesinde
(belirlenmesinde), mesleki maruziyet sınır değerlerini tamamlayıcı ilgili biyolojik izleme
teknikleri de dikkate alınacaktır.
(9 )
: Sağlığa etkileri konusunda, sınırlı bilimsel veri bulunan maddeler.
( 10 )
: Uygun maruziyet izleme yöntemi seçilirken, ortamda bulunabilecek diğer
sülfür bileĢiklerinin olası sınırlamaları ve etkileĢimleri de dikkate alınacaktır.
( 11 ) Buhar
: Gırtlağı geçen ve havanın iletildiği kanallara (soluk borusu,
bifürkasyonlar) ve ciğerin solunum ile ilgili bölgelerine (toraks) nüfuz eden ortalama 10 µm
çapındaki solunabilir partiküller olarak tanımlanır.
EK – 2
BĠYOLOJĠK SINIR DEĞERLER VE SAĞLIK GÖZETĠMĠ ÖNLEMLERĠ
1.
KurĢun ve iyonik kurĢun bileĢikleri
1.1. Biyolojik izleme, absorbsiyon spektrometri veya eĢdeğer sonucu veren bir baĢka metod
kullanılarak, kanda kurĢun seviyesinin (PbB) ölçümünü de kapsar.
Bağlayıcı biyolojik sınır değer: 70 μg Pb/100 ml kan.
1.2. AĢağıdaki durumlarda tıbbi gözetim yapılır:
1.2.1. Havadaki kurĢunun, haftada 40 saat çalıĢma süresine göre hesaplanmıĢ, zaman ağırlıklı
ortalama konsantrasyonu 0.075 mg/m3 ten fazla ise,
1.2.2. ÇalıĢanlardan herhangi birinin kanındaki kurĢun seviyesi 40 μg Pb/100 ml kandan fazla
ise.
EK – 3
KULLANIMI YASAK OLAN KĠMYASAL MADDELER ĠLE YAPILMASI
YASAKLANAN ĠġLER
AĢağıda belirtilen kimyasal maddelerin ithali, üretimi ve bu maddelerin iĢyerinde kullanımı
ile kimyasal maddeler ihtiva eden aĢağıda belirtilen iĢlerin yapılması yasaktır. Ancak bu
maddelerin baĢka bir kimyasal madde içindeki veya atık maddedeki konsantrasyonu, aĢağıda
verilen limit değerlerin altında bulunuyorsa bu yasak uygulanmaz.
a)
Kimyasal Maddeler:
EINECS No (
1
)
202-080-4
202-177-1
CAS No ( 2 )
202-199-1
202-204-7
92-87-5
92-93-3
Madde Adı
2-naftilamin ve tuzları
4-aminodifenil ve
tuzları
Benzidin ve tuzları
4-nitrodifenil
91-59-8
92-67-1
Yasak Uygulanmayacak
Limit Değer
% 0,1 (ağırlıkça)
( 1 ) EINECS : Avrupa Mevcut Ticari Kimyasal Maddeler Envanteri.
( 2 ) CAS
: Kimyasal maddelerin servis kayıt numarası.
Yapılan iĢler : -
b)
EK – 4
SIVI OKSĠJEN, SIVI ARGON VE SIVI AZOT DEPOLAMA TANKLARI ĠLE ĠLGĠLĠ
GÜVENLĠK MESAFELERĠ
a) Sıvı Oksijen tankları için:
Tablo 1: Vana, flanĢ gibi ek yeri olmayan yanıcı gaz veya sıvı boru hatları ile oksijen
depolama tankı arasındaki uzaklıklar.
Tank kapasitesi (m3)
0-10
11-50
51-100
101-200
201-10000
Uzaklık (m)
1
2
3
4
5
Tablo 2: Araç park yerleri, iĢyerinin sınırları, açık alev ve sigara içmeye izin verilen yerler,
yüksek basınçlı yanmayan gaz depoları, yüksek ve orta gerilimdeki elektrik transformatörleri,
yanıcı malzeme depoları (ahĢap bina ve yapılar), her türlü makine ve ekipman, maden
ocakları, kanal ve logarlar, kuyu ve benzeri yapılar, yanıcı gaz ve sıvı boru hatlarındaki
vanalar, flanĢlar ve ek yerleri ile oksijen depolama tankı arasındaki uzaklıklar.
Uzaklık (m)
0-100
3
101-200
4
201-400
5
401-1000
6
1001-2000
10
2001-3000
13
3001-10000
15
Tablo 3: Ofis, kantin, çalıĢanların ve ziyaretçilerin toplandığı bina ve benzeri yerler,
kompresör, vantilatör, hava çekiĢ yerleri, yüksek miktarda parlayıcı gaz ve LPG’nin ulusal
kanunlara uygun olarak depolandığı yerler ile oksijen tankı arasındaki uzaklıklar.
0-400
401-1000
1001-2000
2001-3000
3001-4000
4001-10000
Uzaklık (m)
5
6
10
13
14
15
b) Sıvı Argon ve Sıvı Azot tankları için:
Tablo 1: Vana, flanĢ gibi ek yeri olmayan yanıcı gaz veya sıvı boru hatları ile sıvı argon ve
sıvı azot depolama tankı arasındaki uzaklıklar.
0-100
101-600
601-1000
1001-3000
3001-10000
Uzaklık (m)
1
2
3
4
5
Tablo 2: Araç park yerleri, açık alev ve sigara içilmesine izin verilen yerler, yüksek basınçlı
yanmayan gaz depoları, kantin, çalıĢanların ve ziyaretçilerin toplandığı bina ve benzeri yerler,
sabit parlayıcı gaz depoları, parlayıcı sıvı ve LPG depoları, yanıcı, parlayıcı, gaz ve sıvı boru
hatlarındaki vana ve flanĢ gibi ek yerleri ile sıvı argon ve sıvı azot depolama tankı arasındaki
uzaklıklar.
0-100
101-200
201-400
Uzaklık (m)
3
4
5
401-600
601-900
901-1000
1001-2000
2001-3000
3001-4000
4001-10000
6
7
8
10
12
14
15
[R.G. 12 Ağustos 2013 – 28733]
—— • ——
DANIġTAY KARARLARI
DanıĢtay Ġkinci, Onikinci ve Ondördüncü Dairelerine Ait Kararlar 12
Ağustos 2013 Tarih ve 28733 Sayılı Resmi Gazetede YayınlanmıĢtır.
[R.G. 12 Ağustos 2013 – 28733]
—— • ——
ANAYASA MAHKEMESĠ KARARLARI
Anayasa Mahkemesi BaĢkanlığından:
Esas Sayısı: 2011/131
Karar Sayısı: 2013/22
Karar Günü: 31.1.2013
ĠPTAL DAVASINI AÇANLAR : Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeleri Emine Ülker
TARHAN ve Muharrem ĠNCE ile birlikte 117 milletvekili
ĠPTAL DAVASININ KONUSU : A- Ġptal davası ile ilgili, 30.3.2011 günlü, 6216
sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun’un 59. ve 60.
maddeleri uyarınca Anayasa Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ’ın reddine;
B- 26.9.2011 günlü, 654 sayılı Gümrük ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanunlarda DeğiĢiklik Yapılmasına Dair
Kanun Hükmünde Kararname’nin, tümünün ve ayrı ayrı tüm maddelerinin, Anayasa’nın
BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 7., 87. ve 91. maddelerine aykırılığı ileri sürülerek iptallerine ve
yürürlüklerinin durdurulmasına,
karar verilmesi istemidir.
I- HÂKĠMĠN REDDĠ, ĠPTAL VE YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI
ĠSTEMĠNĠN GEREKÇESĠ
Dava dilekçesinin gerekçe bölümü Ģöyledir:
“HAKĠMĠN REDDĠ TALEBĠ
Anayasanın “Hak arama hürriyeti” baĢlıklı 36 ncı maddesinde, “adil yargılanma
hakkı” düzenlenmiĢ; 138 inci maddesinde ise, “Hâkimler görevlerinde bağımsızdırlar;
Anayasaya, kanuna ve hukuka uygun olarak vicdanî kanaatlerine göre hüküm verirler.”
denilmiĢtir.
Yargıçların bağımsızlığına gerekçe oluĢturan, Anayasa, yasa ve hukuka uygun olarak
vicdanî kanaatlerine göre hüküm vermesine iliĢkin bu kuraldan yargıçların tarafsızlığı
anlaĢılmalıdır. Yargıçlara yönelik “meslek ahlakı standartlarını” oluĢturmak amacıyla
belirlenen ve Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun 27.06.2006 gün ve 315 sayılı kararıyla
benimsenen, BirleĢmiĢ Milletler Ġnsan Hakları Komisyonu‟nun 23 Nisan 2003 tarihli
oturumunda kabul ettiği 2003/43 sayılı “BirleĢmiĢ Milletler Bangolar Yargı Etiği Ġlkeleri” de
yargıcın bağımsızlığı ile tarafsızlığına iliĢkin bağlayıcı hükümler içermektedir.
BirleĢmiĢ Milletler Bangolar Yargı Etiği Ġlkelerinin “Bağımsızlık” ve “Tarafsızlık”
değerleri Ģöyledir:
“Değer 1: BAĞIMSIZLIK
Ġlke: Yargı bağımsızlığı, hukuk devletinin ön koĢulu ve âdil yargılanmanın temel
garantisidir. Bundan dolayı hâkim, hem bireysel hem de kurumsal yönleriyle yargı
bağımsızlığını temsil ve muhâfaza etmelidir.
Uygulama:
1.1 Hâkim, doğrudan ya da dolayısıyla her hangi bir sebeple ya da her hangi bir yerden
gelen müdâhale, tehdit, baskı, teĢvik ve tüm hâricî etkilerden uzak, hâkimin olayları
değerlendirmesi temelinde, vicdânî hukuk anlayıĢı ile uyum içerisinde bağımsız olarak
yargısal iĢlevini yerine getirmelidir.
1.2 Hâkim, genelde toplumdan, özelde ise karar vermek zorunda olduğu ihtilâfın
taraflarından bağımsızdır.
1.3 Hâkim, yasama ve yürütme organlarının etkisi ve bu organlarla uygun olmayan
iliĢkilerden fiîlen uzak olmakla kalmayıp, aynı zamanda öyle görünmelidir de.
1.4 Hâkim, yargısal görevlerini yerine getirirken, tek baĢına karar vermek zorunda
olduğu hususlarda diğer yargıçlardan da bağımsızdır.
1.5 Hâkim, yargının kurumsal ve eylemsel bağımsızlığını sürdürmek ve arttırmak için,
yargısal görevlerinin ifasına yönelik koruma tedbirlerini almalı ve bunları artırmalıdır.
1.6 Hâkim, yargı bağımsızlığını sürdürmede esas olan yargıya yönelik kamusal güveni
güçlendirmek amacıyla, yargı etiği ile ilgili yüksek standartlar sergilemeli ve bunları
ilerletmelidir.
Değer 2: TARAFSIZLIK
Ġlke: Tarafsızlık, yargı görevinin tam ve doğru bir Ģekilde yerine getirilmesinin esasıdır.
Bu prensip, sadece bizâtihî karar için değil aynı zamanda kararın oluĢturulduğu süreç
açısından da geçerlidir.
Uygulama:
1. Hâkim, yargısal görevlerini tarafsız, önyargısız ve iltimassız olarak yerine
getirmelidir.
2. Hâkim, mahkemede ve mahkeme dıĢında, yargı ve yargıç tarafsızlığı açısından
kamuoyu, hukuk mesleği ve dava taraflarının güvenini sağlayacak ve artıracak davranıĢlar
içerisinde olmalıdır.
3. Hâkim, duruĢma ve karar aĢamalarında, kendisini yargılamadan zorunlu olarak el
çektirecek olasılıkları makul ölçüler içerisinde asgariye indirecek Ģekilde hareket etmelidir.
4. Hâkim, önündeki bir dava veya önüne gelme ihtimâli olan bir konu hakkında, bilerek
ve isteyerek; yargılama aĢamasının sonuçlarını veya sürecin açıkça âdilânelik vasfını makul
ölçüler çerçevesinde etkileyecek veya zayıflatacak hiçbir yorumda bulunmamalıdır. Ayrıca
hâkim, her hangi bir Ģahsın ya da meselenin âdil yargılanmasını etkileyebilecek alenî olsun
veya olmasın her hangi bir yorum da yapmamalıdır.
5. Hâkim, tarafsız olarak karar veremeyeceği durumda veya makul olarak düĢünme
yeteneği olan bir kiĢide tarafsız olarak karar veremeyeceği izlenimi yaratması halinde,
yargılamanın her hangi bir aĢamasına katılmaktan çekinmelidir. Sınırlı sayıda sayılmamakla
birlikte bu durum aĢağıdaki ihtimâllerde söz konusu olur:
6. Hâkimin, yargılama aĢamasında delil kâbilinden tartıĢılan olaylarla ilgili kiĢisel bir
bilgiye sahip olması veya davanın bir tarafıyla ilgili gerçek bir önyargı veya tarafgirlik
içerisinde olması veya,
7. Hâkimin ihtilâf konusu davada, olaya iliĢkin bir tanıklığının olması ya da daha
önceden bu konuda avukat olarak hizmet vermiĢ olması veya,
8. Hâkim ya da hâkimin ailesinden birisinin ihtilâf konusu dava sonuçlarıyla ilgili
ekonomik bir çıkarının olması. Davaya bakmaya devam edecek yeni bir mahkemenin
kurulamaması halinde veya hiçbir Ģeyin yapılmamasının durumun aciliyeti nedeniyle ciddi
Ģekilde adaletsizliğe yol açacağı halde hâkime, görevden el çektirmek gerekmez.”
BirleĢmiĢ Milletler Bangolar Yargı Etiği Ġlkelerinin yukarıda aynen yer verilen
“Bağımsızlık” ve “Tarafsızlık” değerleri hiçbir yoruma ve ek açıklamaya ihtiyaç
göstermeyecek derecede açıktır.
Kamuoyunda Wikileaks belgeleri olarak bilinen ve bir internet sitesinde
(http://www.wikileaks.ch/origin/186_18.html) yer alan 03 ANKARA 4862 kodlu yazıda, “ 4.
(C) Kapsamlı reformların önde gelen savunucularından, Anayasa Mahkemesi Hakimi HaĢim
Kılıç, 1 Ağustos tarihinde bize özel olarak CHP‟nin mevcut problemleri için kendini
suçlaması gerektiğini aktarmıĢtır. CHP, muhalefet etmek görüntüsünü vererek ya da çok
çekiĢme yarattıktan sonra isteksizce “her Ģeyi” – demokrasi yanlısı ortaya atılan tüm
reformları -- kabul ederek, kendisi için prensipsiz ve eriĢilemez bir imaj yaratmakta. CHP,
Hükümet doğru Ģeyi yapsa bile, sanki tek iĢinin AK Parti Hükümetinin yaptığı her Ģeye
muhalefet etmek gibi davranmak olduğunu söylemiĢtir. Bu da seçmenleri kaçırıyor demiĢtir.”
ifadeleri yer almaktadır.
Kamuoyuna yansıyan ve Anayasa Mahkemesi BaĢkanı Sayın HaĢim Kılıç tarafından da
yalanlanmayan belgeye dayalı bilgilere göre, Sayın BaĢkanın Cumhuriyet Halk Partisi
hakkında Amerika BirleĢik Devletlerinin Ankara Büyükelçiliği yetkililerine olumsuz değer
yargılarında bulunduğu anlaĢılmıĢ, bu konudaki gizli görüĢmenin kamuoyuna yansıması ile
de Sayın BaĢkanın Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu bir davada tarafsız karar
veremeyeceği izlenimi doğmuĢtur.
Yasama ve yürütme organlarının siyasi söylemlerinden ve bu organlarla uygun
olmayan iliĢkilerden fiilen uzak olmakla kalmayıp, aynı zamanda öyle görünmesi de gereken
bir yüksek yargıcın, hem de yabancı bir ülkenin Büyükelçiliğine iç siyasete iliĢkin
değerlendirmelerde bulunmasındaki tuhaf ötesi gariplik bir yana, yasaları, yasa gücünde
kararnameleri, TBMM Ġçtüzüğünü, Anayasaya Ģekil ve esas bakımından; Anayasa
değiĢikliklerini ise Ģekil bakımından denetlemek ve bireysel baĢvuruları karara bağlamakla
Anayasal olarak görevli Anayasa Mahkemesinin bir üyesinin, TBMM‟nin çıkardığı yasaları,
yasa gücünde kararnameleri, TBMM Ġçtüzüğünü ve Anayasa değiĢikliklerini gerek gördüğü
durumlarda Anayasa Mahkemesine taĢımakla Anayasal olarak yetkilendirilmiĢ Anamuhalefet
Partisi hakkında Ģikayetvari olumsuz görüĢ beyan etmenin de ötesinde, hiç kimseyi
yüceltmeyecek sözler söylemesi; yargıcın bireysel bağımsızlığını koruyamadığını, kara
vermek zorunda olduğu ihtilafın taraflarından bağımsız kalamadığını, sadece bizatihi karar
için değil, aynı zamanda kararın oluĢturulduğu süreç açısından da geçerli olan tarafsızlık
ilkesiyle bağdaĢmayan eylemler içinde bulunduğunu, mahkemede ve mahkeme dıĢında, yargı
ve yargıç tarafsızlığı açısından kamuoyu, hukuk mesleği ve dava taraflarının güvenini
sağlayacak ve artıracak davranıĢlar içerisinde bulunmadığını; önüne gelme ihtimâli olan
davalar hakkında, yargılama aĢamasının sonuçlarını veya sürecin açıkça adilanelik vasfını
makul ölçüler çerçevesinde etkileyecek veya zayıflatacak yorumlarda bulunduğunu, hiçbir
yoruma ihtiyaç göstermeyecek açıklıkta ortaya koymaktadır.
Somut olayda, ekte yer alan belgeler ve bu belgeler çerçevesinde kamuoyu önünde
yapılan aleni tartıĢma ve değerlendirmeler karĢısında, Sayın BaĢkan HaĢim Kılıç‟ın derin bir
sessizliğe bürünerek, usulen yalanlama yoluna dahi gitmemiĢ olması, kamuoyunda ABD
Ankara Büyükelçiliğine Cumhuriyet Halk Partisini Ģikayet eder mahiyetteki sözleri söylediği
ve olumsuz değerlendirmelerde bulunduğu ve dolayısıyla davanın bir tarafıyla ilgili gerçek
bir önyargı veya tarafgirlik içerisinde olduğu Ģeklinde anlaĢılmıĢ ve Sayın HaĢim Kılıç‟ın
Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu iĢbu davada bir yargıç tarafsızlığı ile karar
veremeyeceğine iliĢkin ciddi kuĢkuların yerleĢmesine yol açmıĢtır.
25 Nisan 2011 tarihinde Anayasa Mahkemesinin 49 uncu KuruluĢ Günü Töreninde
yapılan açılıĢ konuĢmasındaki Ģu sözler de Sayın HaĢim Kılıç‟a aittir:
“Anayasanın 175 inci maddesinde Anayasa değiĢikliği için öngörülen nitelikli çoğunluk
anlayıĢının içinde, uzlaĢmaya dönük örtülü bir yaklaĢım olduğu düĢünülebilirse de, bu,
çoğunluğu elde edenlerin azınlıkta kalan diğer görüĢleri ve farklılıkları yok sayma, dıĢlama
ya da dayatma yolunu haklı kılamaz. Ancak, nitelikli çoğunluk dıĢındaki görüĢ sahiplerinin de
bu gücü bloke etme, etkisizleĢtirme gibi davranıĢ sergilemelerine de izin verilemez. Doğal
hukukla örtüĢen evrensel değerler üzerinde geniĢ katılımlı bir iradeyi oluĢturmak zor değildir.
Yeter ki demokrasinin müzakere imkânlarından faydalanarak çözüm bulma iradesi
samimiyetle ortaya konulabilsin. Toplumun tanıklığında ortaya konulan bu samimi duruĢlar,
çoğunlukçu, dayatmacı ve “ben yaptım oldu” noktasındaki düĢünce sahiplerinin haksızlığını
açıkça ortaya koyacaktır. Siyaset kurumları, geçmiĢte yaĢanan fahiĢ hatalarla hesaplaĢarak,
sorunlara çözüm önerilerini cesaretle sunabilmelidirler. Ümit ediyorum ki bu gayret,
Anayasa Mahkemesi‟ne dava açmak suretiyle sorun çözme kolaycılığını da ortadan
kaldıracaktır.”
Anayasa Mahkemesinin Sayın BaĢkanı HaĢim Kılıç‟a göre, Anayasanın 175 nci
maddesinde aranan nitelikli çoğunluk, uzlaĢmaya dönük açık bir kural değil, sadece örtülü
bir yaklaĢım olarak düĢünülebilir ve Anayasal olarak yetkilendirilmiĢ Anamuhalefet
partisinin, siyasal iktidarın çoğunlukçu, dayatmacı ve “ben yaptım oldu” anlayıĢıyla
çıkardığı yasal düzenlemeleri, iptali istemiyle Anayasa Mahkemesine götürmesi, “Anayasa
Mahkemesine dava açmak suretiyle sorun çözme kolaycılığı”dır.
CHP‟nin Anayasa Mahkemesine dava açmasına iliĢkin olarak kamuoyunda kahve
sohbeti düzeyinde sürdürülen güncel siyasi tartıĢmalar esnasında, sadece Anayasa
Mahkemesine iptal davası açma yetkisi bulunan Anamuhalefet Partisini aĢağılamayı ve
toplum nezdinde itibarsızlaĢtırmayı değil, aynı zamanda BaĢkanı olduğu Yüksek Mahkemenin
demokratik sistem içindeki iĢlevi ile Anayasal varlık nedenini de sorgulayan bu sözleri,
herhangi bir siyaset insanı değil, Anayasa Mahkemesinin Sayın BaĢkanı söyleyebilmiĢtir.
Dahası bu sözler, günümüz Türkiye‟sinin kâbusu olduğu üzere, dostlar arasında yapılan özel
bir sohbetin ortam veya telefon dinlemesi suretiyle elde edilmesi ve medyaya servisi yoluyla
kamuoyuna yansımamıĢ; yazılı ve görsel tüm medyanın takip ettiği Yüksek Mahkemenin 49
ncu KuruluĢ Günü Töreninde -6223 sayılı Yetki Yasasının siyasal iktidarın sayısal
çoğunluğuna dayalı olarak kabul edildiği 06.04.2011 tarihinden 20 gün sonra 25.04.2011
tarihinde- yapılmıĢtır.
Demokratik siyasal sistemlerde bir siyasi partinin muhatabı, diğer siyasi partilerdir.
Dolayısıyla, herhangi bir siyasi parti hakkında siyasi değerlendirme, eleĢtiri ve suçlamaları
yapacak olanlar da halkın oylarına talip olan diğer siyasi partilerdir. Anayasasında
demokratik hukuk devleti ile kuvvetler ayrılığı ilkelerini benimsemiĢ ve yargıç bağımsızlığı ile
tarafsızlığına yer vermiĢ bir ülkede, Anayasa Mahkemesi BaĢkanının herhangi bir siyasi
partiyi bırakınız suçlamayı, eleĢtirmesi dahi hiçbir Ģekilde mümkün olamaz. Hele bu
suçlamanın, BaĢkanı olduğu Mahkemenin demokrasilerdeki iĢlevi ile varlık nedenini de yok
sayarak Anayasa Mahkemesine dava açmak gibi Anayasal bir hakkın kullanımı, muhalefet
görevinin bir parçası ve temel hak ve özgürlükler ile halkın çıkarlarını korumanın gereği ile
ilgili olması, açıklanabilir olmanın uzağındadır.
Anayasa Mahkemesinin Sayın BaĢkanının amacı ve hedefi, “kör kör parmağım gözüne”
kadar açık ve herhangi bir yoruma ihtiyaç duymayacak kadar belirgin bir Ģekilde
Anamuhalefet Partisini, “Anayasa Mahkemesine dava açmak suretiyle sorun çözme
kolaycılığı” ile suçlaması; hukuksal konumu ve statüsü ile mesleki deneyimi göz önüne
alındığında, ancak, Anamuhalefet Partisine karĢı alt benliğe yerleĢmiĢ katı önyargının, üst
benliğin kontrol iĢlevini parçalayarak açığa çıkacak derecede güçlü olmasıyla mümkün
olabilir ve bu durum tarafsızlığın yitirildiğinin en belirgin göstergesidir.
Öte yandan, Sayın HaĢim Kılıç Anayasa Mahkemesi üyeliğine seçildiği 1990 yılından
bu yana, Bakanlar Kuruluna KHK çıkarma yetkisi veren 8 adet yetki yasasının iptali
baĢvurularına üye ve baĢkan sıfatıyla katılmıĢtır.
Bu Yetki Yasaları ve Anayasa Mahkemesi kararları ile Sayın HaĢim Kılıç‟ın kullandığı
oylar Ģöyledir:
1- 06.06.1991 günlü ve 3755 sayılı Yetki Kanununun iptali için Sosyaldemokrat Halkçı
Parti‟nin açtığı davada, AYM 12.12.1991 günlü ve E.1991/27, K.1991/50 sayılı Kararı ile
3755 sayılı Yetki Yasasını, Anayasanın 91 inci ve 153 üncü maddelerine aykırı bulunarak
OYÇOKLUĞU ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ, karĢıoy kullanmıĢtır.
2- 24.06.1993 günlü 3911 sayılı Yetki Kanununun iptali için Anavatan Partisinin açtığı
davada, AYM 16.09.1993 tarihli ve E.1993/6, K.1993/28 sayılı Kararı ile 3911 sayılı Yetki
Yasası, “verilen yetkinin belirsiz olduğu”, “yetki yasasında bulunması gereken öğeleri
içermediği”, “verilen yetkinin önemli, ivedi ve zorunlu olup olmadığının tespitinin olanaksız
olduğu”, “yasama yetkisinin devri niteliğinde olduğu” gerekçeleriyle Anayasanın BaĢlangıcı
ile 2 nci ve 91 inci maddelerine aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ
iptal gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
3- 18.05.1994 günlü ve 3990 sayılı Yetki Kanununun iptali için Anavatan Partisinin
açtığı davada, AYM 05.07.1994 tarihli ve K.1994/44-2 sayılı Kararı ile 3990 sayılı Yetki
Yasası, “verilen KHK çıkarma yetkisinin ivedi, zorunlu ve önemli durumlara iliĢkin
olmadığı”, “yasama yetkisinin devri niteliğinde olduğu”, “öngörülen amaç, konu ve
kapsamın somut ve belirgin nitelikte olmadığı” gerekçeleriyle Anayasanın 7 nci, 87 nci ve 91
inci maddelerine aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile Ġptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ, iptali
yönünde oy kullanmakla beraber, KHK çıkarma yetkisinin ivedi, zorunlu ve önemli durumlara
iliĢkin olması gerektiği görüĢüne katılmamıĢtır.
4- 31.05.1995 günlü ve 4109 sayılı Yetki Kanununun iptali için TBMM Üyeleri Hasan
KORKMAZCAN, Bülent ECEVĠT ve 113 Milletvekilinin açtığı davada, AYM 04.07.1995 günlü
ve E.1995/35, K.1995/26 sayılı Kararı ile 4109 sayılı Yetki Yasasını, “erkler ayrılığı”,
“demokratik hukuk devleti” “yasama yetkisinin devredilemeyeceği” ilkelerine aykırı olduğu,
“nerelerin il, nerelerin ilçe olacağı konusunda belirsizlik yarattığı”, “kapsam ve ilkelerinin
belirsiz olduğu” gerekçeleriyle Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci
maddelerine aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptal
gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
5- 08.06.1995 günlü ve 4113 sayılı Yetki Kanununun iptali için Anavatan Partisinin
açtığı davada, AYM 19.09.1995 tarihli ve E.1995/39, K.1995/45 sayılı Kararı ile 4113 sayılı
Yetki Yasasını, “yetki yasasında, çıkarılacak KHK‟lerin konu, amaç, kapsam ve ilkelerinin
belirgin ve somut biçimde gösterilmemesi”, “yasama yetkisinin devrini doğurması”
gerekçeleriyle Anayasanın 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine aykırı bulunarak
OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptal gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
6- 31.08.1996 günlü ve 4183 sayılı Yetki Kanununun iptali için Sayın CumhurbaĢkanı
Süleyman DEMĠREL‟in açtığı davada, AYM 02.10.1996 günlü ve E.1996/61, K.1996/35 sayılı
Kararı ile 4183 sayılı Yetki Yasasını, “amaç, kapsam ve ilkelerin belirsiz olduğu”, “Bakanlar
Kurulu‟na geniĢ kapsamlı KHK çıkarma yetkisi verildiği”, “yürütme organına, TBMM‟ne ait
bulunan yasama yetkisini sınırsız biçimde kullanma olanağı ve yürütmeye yasama karĢısında
üstünlük tanındığı” gerekçeleriyle, Anayasanın 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine
aykırı bularak OYBĠRLĠĞĠ ile iptal etmiĢ; Sayın HaĢim KILIÇ iptal gerekçelerinin tamamına
katılmıĢtır.
7- 29.06.2000 günlü ve 4588 sayılı Yetki Kanununun iptali için Fazilet Partisinin açtığı
davada, AYM 05.10.2000 tarihli ve E.2000/45, K.2000/27 sayılı Kararı ile 4588 sayılı Yetki
Yasasını, “sınırlarının geniĢ ve belirsiz olması”, “yasama yetkisinin yürütme organına devri
anlamına gelmesi”, “verilen yetkinin önemli, ivedi ve zorunlu durumları içerip içermediğinin
tespitine imkan vermemesi” gerekçeleriyle Anayasanın BaĢlangıç‟ının dördüncü paragrafı ile
2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine aykırı bulunarak OYÇOKLUĞU ile iptal etmiĢ;
Sayın HaĢim KILIÇ iptali yönünde oy kullanmıĢ ve iptal gerekçelerinin tamamına katılmıĢtır.
8- 06.04.2011 tarihli ve 6223 sayılı Yetki Kanununun iptali için Cumhuriyet Halk
Partisinin açtığı davada, AYM‟nin 27 Ekim 2011 PerĢembe günü yapılan oturumunda, 14
üyenin oyunun 7‟ye 7 çıkması nedeniyle iptal isteminin reddi yönünde oy kullanan Mahkeme
BaĢkanı Sayın HaĢim KILIÇ‟ın kullandığı oyun üstün sayılmasından dolayı iptal istemi
reddedilmiĢtir.
Her dosyanın kendi içinde değerlendirilmesi gerekeceği kural olmakla birlikte, Sayın
HaĢim Kılıç‟ın Yetki Yasaları konusunda 1993 yılından bu yana istikrar kazanmıĢ görüĢünden
dönerek iptal isteminin reddi yönünde oy kullanması, kamuoyunda AKP‟yi Anayasa
Mahkemesi BaĢkanının kurtarması Ģeklinde değerlendirilmiĢ ve bu değerlendirme Sayın
HaĢim Kılıç‟ın Cumhuriyet Halk Partisinin tarafı olduğu davalarda yargıç tarafsızlığı ile
karar veremeyeceğine iliĢkin yerleĢen ciddi kuĢkuları pekiĢtirmiĢtir.
Yukarıda açıklanan nedenlerle, 30.03.2011 tarihli ve 6216 sayılı Anayasa
Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanunun 59 uncu maddesinin (1)
numaralı fıkrasının (d) bendinde yer alan, BaĢkan ve üyelerin istiĢari görüĢ ve düĢüncesini
ifade etmiĢ olduğu dava ve iĢlere bakamayacaklarına iliĢkin kural ile 60 ıncı maddesinin (1)
numaralı fıkrasındaki, “BaĢkan ve üyeler tarafsız hareket edemeyecekleri kanısını haklı kılan
hâllerin olduğu iddiası ile reddolunabilirler.” hükmüne dayanarak Anayasa Mahkemesi
BaĢkanı Sayın HaĢim Kılıç hakkında reddi hakim talebinde bulunuyoruz.
…
III. GEREKÇELER
26.09.2011 Tarihli ve 654 Sayılı “Gümrük ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde
Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname”nin Tümünün ve
Ayrı Ayrı Tüm Maddelerinin Anayasaya Aykırılığı
Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü fıkrasında, “Kuvvetler ayırımının, Devlet
organları arasında üstünlük sıralaması anlamına gelmeyip, belli Devlet yetkilerinin
kullanılmasından ibaret ve bununla sınırlı medeni bir iĢbölümü ve iĢbirliği olduğu ve
üstünlüğün ancak Anayasa ve kanunlarda bulunduğu;” belirtildikten sonra 2 nci maddesinde
Cumhuriyetin nitelikleri arasında “hukuk devleti” ilkesine yer verilmiĢ; 6 ncı maddesinde, hiç
kimse ve hiçbir organın kaynağını Anayasadan almayan bir Devlet yetkisi kullanamayacağı;
7 nci maddesinde, Yasama yetkisinin Türk Milleti adına Türkiye Büyük Millet meclisine ait
olduğu ve bu yetkinin devredilemeyeceği; 8 inci maddesinde, yürütme yetkisi ve görevinin
CumhurbaĢkanı ve Bakanlar Kurulu tarafından Anayasa ve yasalara uygun olarak yerine
getirileceği kuralları getirilmiĢ; 87 nci maddesinde, Bakanlar Kuruluna “belli konularda”
KHK çıkarma yetkisi verilmesi TBMM‟nin görevleri arasında sayılmıĢ; 91 inci maddesinin
ikinci fıkrasında ise, yetki kanununun, çıkarılacak kanun hükmünde kararnamenin, amacını,
kapsamını, ilkelerini, kullanma süresini ve süresi içinde birden fazla kararname çıkarılıp
çıkarılmayacağını göstereceği hükme bağlanmıĢtır.
Anayasa Mahkemesinin 05.10.2000 tarih ve E.2000/45, K.2000/27 sayılı Kararında da
vurgulandığı üzere, Anayasanın 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerinin birlikte
değerlendirilmesi sonucunda, yasama yetkisinin genel ve asli bir yetki olması, TBMM‟ye ait
bulunması ve devredilememesi karĢısında KHK çıkarma yetkisinin kendine özgü ve ayrık bir
yetki olduğu anlaĢılabilmektedir. Dolayısıyla yetki yasalarının, yasama yetkisinin devri
anlamına gelecek ya da bu izlenimi doğuracak biçimde yaygınlaĢtırılıp genelleĢtirilmemesi
gerekir. KHK‟ler ancak ivedilik gerektiren belli konularda, kısa süreli yetki yasaları temel
alınarak etkin önlemler ve zorunlu düzenlemeler için yürürlüğe konulmak durumundadır.
Anayasanın 91 inci maddesinin DanıĢma Meclisi‟nde görüĢülmesi sırasında KHK
çıkarabilmesi için hükümete yetki verilmesinin nedeni, “... çok acele hallerde hükümetin
elinde uygulanacak bir seri kural olmadığı için, acele olarak çıkarılıp ve hemen olayın üstüne
gidilmesi gereken hallerde çıkarılması için bu düzenleme getirilmiĢtir ...” biçiminde
açıklanırken; Anayasa Komisyonu BaĢkanınca da, “Kanun hükmünde kararname, yasama
meclisinin acil bir durumda, kanun yapmak için geçecek sürede çıkaracağı kanun ihtiyacı,
halledilmesi gereken meseleyi çözemeyeceğine; o zaman çok geç kalınacağı endiĢesinden
kaynaklanan bir müessesedir ve bu müessese bunun için kurulmuĢtur.” denilerek aynı
doğrultuda görüĢ bildirilmiĢtir.
Yetki yasasında Bakanlar Kuruluna verilen yetkinin “amaç”, “kapsam” ve
“ilkeleri”nin belirlenmesinden amaç, bu yetki ile Bakanlar Kurulunun neleri
gerçekleĢtirebileceğinin açıklığa kavuĢturulmasıdır. KHK‟nin, amacı, kapsamı ve ilkeleri de
konusu gibi geniĢ içerikli, her yöne çekilebilecek, yuvarlak ve genel anlatımlarla
gösterilmemeli, değiĢik biçimlerde yorumlamaya elveriĢli olmamalıdır. Verilen yetkinin konu,
amaç, kapsam ve ilkeler yönünden belirgin duruma getirilmesi, baĢka bir anlatımla
somutlaĢtırılması, yürürlüğe konulacak KHK‟lerin yetki yasası kapsamı içinde kalıp
kalmadıklarının, 91 inci maddede belirlenen yasak alana girip girmediklerinin, önemli, ivedi
ve zorunlu bir durum için düzenlenip düzenlenmediklerinin saptanabilmesi yönünden
gereklidir.
Anayasa Mahkemesinin 1990‟lardan bu yana verdiği kararlarda, TBMM‟nin Bakanlar
Kuruluna KHK çıkarma yetkisi vermesi için, “ivedilik, “zorunluluk” ve “önemlilik” gibi üç
koĢulun birlikte bulunması gerekeceğine yönelik içtihat oluĢturduğu gözlenmektedir
(06.02.1990 günlü ve E.1988/62, K.1990/3). Yüksek Mahkeme, 16.10.1993 günlü ve
E.1993/26, K.1993/28 sayılı kararında ise, “KHK‟lar, ancak ivedilik isteyen belli konularda,
kısa süreli yetki yasaları temel alınarak etkin önlemler ve zorunlu düzenlemeler için
yürürlüğe konur.” demiĢtir. Ġvedilik koĢulu ile etkin önlemler ve zorunlu düzenlemeleri
taĢımayan hususlarda KHK çıkarma yetkisi verilmesinin yasama yetkisinin devri anlamına
geleceği açıktır.
Nitekim; 1990 yılından bu yana, Bakanlar Kuruluna KHK çıkarma yetkisi veren 8 adet
yetki yasasının iptali için Anayasa Mahkemesine yapılan baĢvurulardan, sonuncusu olan
6223 sayılı Yetki Yasası hariç, 06.06.1991 günlü ve 3755 sayılı, 24.06.1993 günlü ve 3911
sayılı, 18.05.1994 günlü ve 3990 sayılı, 31.05.1995 günlü ve 4109 sayılı, 08.06.1995 günlü ve
4113 sayılı 31.08.1996 günlü ve 4183 sayılı, 29.06.2000 günlü ve 4588 sayılı Yetki Yasaları;
Anayasa Mahkemesinin sırasıyla 12.12.1991 günlü ve E.1991/27, K.1991/50 sayılı;
16.09.1993 tarihli ve E.1993/6, K.1993/28 sayılı; 05.07.1994 tarihli ve K.1994/44-2 sayılı;
04.07.1995 günlü ve E.1995/35, K.1995/26 sayılı; 19.09.1995 tarihli ve E.1995/39, K.1995/45
sayılı; 02.10.1996 günlü ve E.1996/61, K.1996/35 sayılı; 05.10.2000 tarihli ve E.2000/45,
K.2000/27 sayılı kararları ile iptal edilmiĢtir.
Yüksek Mahkemenin anılan 05.10.2000 tarih ve E.2000/45, K.2000/27 sayılı Kararında;
“Anayasanın 87 nci maddesine göre, ancak, belli konularda KHK çıkarma yetkisi
verilmesi gerekirken dava konusu Yasa‟yla her konuyu kapsayacak biçimde genel bir yetki
verilmiĢtir. Bakanlar Kurulu, ayrık tutulan iki kurum dıĢında tüm kamu kurum ve
kuruluĢlarını yeniden örgütleyebilecek, bunların görev ve yetkilerini yeniden
düzenleyebilecek, memurlar ve diğer kamu görevlilerinin ücret, aylık, disiplin ve cezaları ile
emeklileri hakkında kanun ve KHK‟lerde değiĢiklik yapabilecek, Devletin gelirleri ve
harcamalarına iliĢkin tüm mevzuatı „kamu malî yönetimi‟ kavramı içinde değerlendirerek yeni
kurallar getirebilecektir. Sınırları geniĢ ve belirsiz konularda düzenleme yapmak üzere
Bakanlar Kurulu‟na KHK çıkarma yetkisi verilmesi, Anayasanın 87 nci maddesinde belirtilen
„belli konu‟larda verilen yetki olarak değerlendirilemez.
Öte yandan, yasa, Anayasanın 91 inci maddesinde belirtilen öğeleri de içermemektedir.
Yasa‟nın 1 inci maddesinde çıkarılacak KHK‟lerin “kapsam” ve konusu içiçe girmiĢ,
kapsamının çok geniĢ ve sınırsız olması nedeniyle de verilen yetkinin 91 inci maddede
öngörülen yasak alana girip girmediğinin denetimi olanaksız hale gelmiĢtir. Konu ve
kapsamdaki bu sınırsızlık ve belirsizlik, TBMM‟ne ait olan yasama yetkisinin yürütme
organına devri anlamına gelir. Amaç, konu, ilke ve kapsamla ilgili sınırların belirli olması
gerekirken bunlara uyulmadan KHK çıkarma yetkisi verilmesi Anayasanın 7 nci maddesine
aykırılık oluĢturur.
Yasa‟nın 2 nci maddesinde, Bakanlar Kuruluna verilen yetkinin ivedi ve zorunlu
hallerde kullanılması gerektiği belirtilmiĢtir. Yetkinin “önemli, ivedi ve zorunlu” durumlarla
sınırlandırılması, dava konusu Yetki Yasası‟nda olduğu gibi bunun takdirinin Bakanlar
Kuruluna bırakılmasıyla değil, amacın, kapsamın ve konunun içeriği yönünden ivedi ve
zorunlu olduğunun yasakoyucu tarafından saptanmasıyla olanaklıdır. Niteliği itibariyle uzun
süreli ve çok yönlü çalıĢmayı gerektiren düzenlemeler ivedi ve zorunlu olarak
nitelendirilemez. Dava konusu Yasa‟nın amaç ve kapsamındaki geniĢlik ve sınırsızlık, verilen
yetkinin önemli, ivedi ve zorunlu durumları içerip içermediğinin tespitine imkan
vermemektedir.
Açıklanan nedenlerle Yetki Yasası‟nın 1 inci maddesiyle 2 nci maddesinin birinci fıkrası
Anayasanın BaĢlangıç‟ının dördüncü paragrafı ile 2 nci, 7 nci, 87 nci ve 91 inci maddelerine
aykırıdır. Ġptali gerekir.”
denilmiĢtir.
Dava konusu hukuki olayda ise, Türkiye Büyük Millet Meclisinin 03.03.2011 tarihli 73
ncü BirleĢiminde, Genel Seçim tarihinin öne alınarak, Genel Seçimin 12 Haziran 2011
tarihinde yapılmasına karar verilmiĢtir. Bundan 25 gün sonra, Yetki Yasasına iliĢkin “Yasa
Tasarısı” BaĢbakanlıkça 28.03.2011 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi BaĢkanlığına
sunulmuĢtur. BaĢka bir anlatımla Yetki Yasa Tasarısı, Genel Seçime 2,5 ay kala TBMM‟ye
sevk edilmiĢ; siyasal iktidarın TBMM‟deki sayısal çoğunluğuna dayalı olarak da 06.04.2011
tarihinde kabul edilmiĢtir. TBMM‟de 06.04.2011 tarihinde kabul edilen Yetki Yasası, 14 gün
TBMM‟de bekletildikten sonra CumhurbaĢkanlığına 19.04.2011 tarihinde sunulabilmiĢtir.
6223 sayılı Yetki Yasasının çıkarılmasındaki öncelikli anayasal sorun, “ivedilik” ile
ilgilidir. Ġvedilik, “önemli ve zorunlu” konunun KHK yoluyla düzenlenmesinin olmazsa olmaz
koĢuludur ve yasama dahil bütün süreçleri kapsamaktadır. Yasama organı çıkardığı yasanın
ivediliğine inanıyorsa, söz konusu yasanın ivedi olarak yürürlüğe girmesi için gereğini yerine
getirmek durumundadır.
TBMM Genel Kurulunda 06.04.2011 tarihinde kabul edilen
6223 sayılı Yasa, 14 gün TBMM‟de bekletilmiĢ ya da unutulmuĢ, ancak 19.04.2011 tarihinde
CumhurbaĢkanlığına gönderilebilmiĢtir. Bu nasıl ivediliktir ki, hiçbir yasanın baĢına
gelmeyen durum, ivediliği anayasal ilke olan yetki yasasının baĢına gelebilmiĢtir. Burada,
yetki yasasının çıkarılmasındaki ilkelerle birlikte, kamu yararı ilkesinin de ihlal edildiği
yadsınamaz bir gerçektir.
Öte yandan, genel seçim, Ģekli bakımından anayasal iki yetkili organın, yasama ve
yürütme organlarının birbirlerine bağlı olarak yenilenmesi; özü bakımından da, Anayasayı
değiĢtirme yetkisi de bulunan kural koyucu organın ve buna bağlı olarak ülkenin hukuksal
yapısının ve yönetim programının belirlendiği en önemli ve etkin demokratik müessesedir.
Seçim kararı almak, demokratik toplum düzeninin gereklerini yerine getirme yönünden,
egemenliğin sahibi iradeye baĢvurmaktır. Anayasanın 2 nci maddesinde yer alan “demokratik
hukuk devleti” ilkesi, demokratik toplum düzeninin ve “bir yaĢam biçimi” olan demokrasinin
tüm kurum ve kurallarıyla iĢletilmesinin adaletli bir hukuk düzeni ve hukuk güvenliği içinde
gerçekleĢmesini, aynı zamanda da devlete duyulan güveni içerir.
Ortada, KHK‟lerle düzenlemelere gidilmesi yönünde, “önemli, zorunlu ve ivedi durum”
yok ve yasama organının ve dolayısıyla yürütme organının yenilenmesine karar verilmiĢ iken,
hem mevcut Bakanlar Kurulunu hem de seçimden sonra kurulacak Bakanlar Kurulunu
kapsayacak ve aynı zamanda da gelecek yasama organını ipotek altına alacak Ģekilde,
Bakanlar Kuruluna 6 ay süreyle, KHK çıkarma yetkisi verilmesi, Anayasanın demokratik
hukuk devleti ilkesiyle bağdaĢmadığı gibi yasama yetkisinin devri anlamına da gelmektedir. 6
aylık sürenin uzunca bir bölümü, henüz kurulu olmayan ve ne zaman kurularak göreve
baĢlayacağı belli olmayan bir Bakanlar Kurulunu kapsamaktadır ki burada da, hukuk
devletinin “belirlilik” ve “öngörülebilirlik” ilkeleriyle birlikte, KHK‟lere iliĢkin “önemli,
zorunlu ve ivedi durum” ilkesinin ihlali söz konusudur.
6223 sayılı Yetki Yasasının “Amaç ve kapsam” baĢlıklı 1 inci maddesinin (1) numaralı
fıkrasının,
(a) bendinde, “Kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının yeniden
belirlenerek;” denildikten sonra; (1) numaralı alt bendinde, mevcut bakanlıkların
birleĢtirilmesine veya kaldırılmasına, yeni bakanlıklar kurulmasına, anılan bakanlıkların
bağlı, ilgili ve iliĢkili kuruluĢlarıyla hiyerarĢik iliĢkilerine; (2) numaralı alt bendinde, mevcut
bağlı, ilgili ve iliĢkili kuruluĢların bağlılık ve ilgilerinin yeniden belirlenmesine veya bunların
mevcut, birleĢtirilen veya yeni kurulan bakanlıklar bünyesinde hizmet birimi olarak yeniden
düzenlenmesine; (3) numaralı alt bendinde, mevcut bakanlıklar ile birleĢtirilen veya yeni
kurulan bakanlıkların görev, yetki, teĢkilat ve kadrolarının düzenlenmesine, taĢrada ve yurt
dıĢında teĢkilatlanma esaslarına;
(b) bendinde ise, kamu kurum ve kuruluĢlarında istihdam edilen memurlar, iĢçiler,
sözleĢmeli personel ile diğer kamu görevlilerinin çalıĢmalarında etkinliği artırmak üzere,
bunların atanma, nakil, görevlendirilme, seçilme, terfi, yükselme, görevden alınma ve
emekliye sevk edilme usul ve esaslarına; “iliĢkin konularda düzenlemelerde bulunmak üzere
Bakanlar Kuruluna kanun hükmünde kararname çıkarma yetkisi vermektir.” gibi belirsiz ve
sınırsız ifadelere yer verilerek Yetki Yasasının amacı ortaya konmak istenmiĢtir.
Aynı maddenin (2) numaralı fıkrasında ise, Yetki Yasasının kapsamına iliĢkin olarak,
“Bu Kanuna göre çıkarılacak kanun hükmünde kararnameler;” denilip,
(a) bendinde, “Kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının yeniden
belirlenmesine iliĢkin olarak;” ifadesinden sonra, 19 alt bent halinde 19 yasa ve KHK
sayılmıĢ ve (20) numaralı alt bendinde, “Diğer kanun ve kanun hükmünde kararnamelerin
görev, yetki, merkez, taĢra ve yurt dıĢında teĢkilatlanma esasları, kadrolar, bağlı, ilgili ve
iliĢkili kuruluĢların bağlılık ve ilgilerine iliĢkin hükümlerinde, (…) yapılacak değiĢiklik ve
yeni düzenlemeleri kapsar.” denilerek adeta tüm kamu kurum ve kuruluĢları kapsama
alınmak istenmiĢ;
(b) bendinde ise, “Kamu kurum ve kuruluĢlarında istihdam edilen memurlar, iĢçiler,
sözleĢmeli personel ile diğer kamu görevlilerinin atanma, nakil, görevlendirilme, seçilme,
terfi, yükselme, görevden alınma ve emekliye sevk edilme usul ve esaslarına iliĢkin olarak;”
denildikten sonra 6 alt bent halinde 5 yasa ve 1 KHK sayılmıĢ ve (7) numaralı alt bendinde
ise, “Diğer kanun ve kanun hükmünde kararnamelerin memurlar, iĢçiler, sözleĢmeli personel
ile diğer kamu görevlilerinin atanma, nakil, görevlendirme, seçilme, terfi, yükselme, görevden
alınma ve emekliye sevk edilme usul ve esaslarına iliĢkin hükümlerinde” ifadesiyle de
neredeyse tüm kamu personeli hakkında Bakanlar Kuruluna her türlü düzenlemede bulunma
yetkisi verilmesi hedeflenmiĢtir.
Oysa yetki yasalarının, Anayasanın belirlediği ögeleri belli bir içeriğe kavuĢturarak
somutlaĢtırması ve verilen yetkiyi hiçbir tartıĢmaya yol açmayacak açıklıkta belirleyerek
Bakanlar Kurulu‟na çerçeveyi çizmesi ve niteliği itibariyle uzun süreli ve çok yönlü çalıĢmayı
gerektiren düzenlemeleri kapsamaması gerekmektedir.
Çünkü, Yetki Yasası‟nda Bakanlar Kurulu‟na verilen yetkinin “amaç”, “kapsam” ve
“ilkeleri”nin belirlenmesinden amaç, bu yetki ile Bakanlar Kurulu‟nun neleri
gerçekleĢtirebileceğinin açıklığa kavuĢturulmasıdır. Ancak, 6223 sayılı Yetki Yasasının,
amacı, kapsamı ve ilkeleri de konusu gibi geniĢ içerikli, her yöne çekilebilecek, yuvarlak ve
genel anlatımlarla geçiĢtirilerek, her okuyanın değiĢik Ģekillerde yorumlamasına açık hale
getirilmiĢtir. Verilen yetkinin konu, amaç, kapsam ve ilkeler yönünden belirgin duruma
getirilmesi, baĢka bir anlatımla somutlaĢtırılması, yürürlüğe konulacak KHK‟lerin yetki
yasası kapsamı içinde kalıp kalmadıklarının, 91 inci maddede belirlenen yasak alana girip
girmediklerinin, önemli, ivedi ve zorunlu bir durum için düzenlenip düzenlenmediklerinin
saptanabilmesi yönünden gereklidir.
Herhangi bir yetki yasasının Anayasaya aykırı olmaması için Anayasadaki öge ve
ölçütlere, Anayasa Mahkemesi kararları ile getirilen yorumlara uygun olması gerekir.
Anayasa Mahkemesi kararlarının bağlayıcılığı ilkesi kararlarda açıklanan gerekçelerin göz
önünde bulundurulmasını zorunlu kılar.
Tüm bunlara ve Anayasa Mahkemesinin içtihat haline gelmiĢ yerleĢik kararlarına
rağmen; 06.04.2011 tarihli ve 6223 sayılı “Kamu Hizmetlerinin Düzenli, Etkin ve Verimli Bir
ġekilde Yürütülmesini Sağlamak Üzere Kamu Kurum ve KuruluĢlarının TeĢkilat, Görev ve
Yetkileri ile Kamu Görevlilerine ĠliĢkin Konularda Yetki Kanunu”nun iptali için Cumhuriyet
Halk Partisinin açtığı iptal davası sonucunda 6223 sayılı Yetki Yasası, AYM‟nin 27 Ekim 2011
PerĢembe günü yapılan oturumunda, 14 üyenin oyunun 7‟ye 7 çıkması nedeniyle, bu güne
kadar istikrar kazanmıĢ görüĢünün aksine iptal isteminin reddi yönünde oy kullanan
Mahkeme BaĢkanı Sayın HaĢim KILIÇ‟ın kullandığı oydan dolayı iptal istemi OY ÇOKLUĞU
ile reddedilmiĢtir.
Gerekçeli karar yayınlanmadığı için, Yüksek Mahkemenin içtihat haline gelmiĢ yerleĢik
kararlarından dönme gerekçelerini bilemiyoruz. Ancak, söz konusu dönmenin, Anayasanın
146 ncı ve 147 nci maddelerinde 12.09.2010 tarihli ve 5982 sayılı Yasanın 16 ncı ve 17 nci
maddeleri ile yapılan değiĢiklikler ve Anayasaya 5982 sayılı Kanunun 25 inci maddesiyle
eklenen geçici 18 inci maddesiyle Yüksek Mahkemenin üye yapısının siyasal iktidar
tarafından değiĢtirilmiĢ olmasıyla uzaktan veya yakından herhangi bir ilgisinin olmamasını
da demokrasimizin geleceği ve Anayasamızdaki kuvvetler ayrılığı ile yargı bağımsızlığı ve
tarafsızlığı ilkeleri bağlamında temenni ediyor ve önemsediğimizi belirtiyoruz.
Bakanlar Kurulu tarafından 6223 sayılı Yetki Yasasına dayanılarak 654 sayılı KHK‟ye
kadar 22 adet KHK çıkarılmıĢtır. Yazılı ve görsel medyada yer alan haberlerden Bakanlar
Kurulunun hızını alamadığı ve dolayısıyla bunlara yenilerini ekleyeceği anlaĢılmaktadır.
Nitekim, 6223 sayılı Yetki Yasasının Anayasa Mahkemesinin 27 Ekim 2011 PerĢembe günü
yapılan oturumunda iptal edilmemesi üzerine yeni bir KHK furyası daha baĢlamıĢ ve iki gün
içinde 11 KHK daha yayımlanarak KHK sayısı 34‟e çıkmıĢtır.
Öyle ki, söz konusu KHK‟lerin içeriğine girmeden isimlerinden de anlaĢılacağı üzere,
KHK‟lerden bazıları daha bir ay yürürlükte kalmadan değiĢikliğe uğramıĢtır. Bu durum göz
önüne alındığında, TBMM‟nin Bakanlar Kuruluna KHK çıkarma yetkisi verebilmesi için,
Anayasa Mahkemesinin içtihat haline gelmiĢ kararlarına göre, “ivedilik”, “zorunluluk” ve
“önemlilik” gibi üç Anayasal koĢulun birlikte bulunması Ģartının gerçekleĢmesi Ģöyle dursun,
Bakanlar Kurulunun yönetmelikle kurallaĢtırmanın dahi asgari gerekleri olan araĢtırma,
inceleme, ihtiyaçları tespit etme ve giderme yollarını belirleme gibi ciddi hiçbir hazırlığının
olmadığını ortaya koymaktadır. Bu durum, niteliği itibariyle uzun süreli ve çok yönlü
çalıĢmayı gerektiren yasal düzenlemelerin KHK‟lere konu oluĢturamayacağının en açık,
belirgin ve tartıĢmasız göstergesidir.
Bakanlar Kurulunun ülkemize yaĢattığı kelimenin tam anlamıyla bir tür “yap-boz
oyunu”dur. Yap-boz oyunu olmadığını hiç kimse ileri süremez. Ancak, yap-boz oyunları, okul
öncesi çocukların eğlenerek öğrenmelerini sağlamak için geliĢtirilen oyunlardır. Yap-boz
oyunları ile okul öncesi çocukların, anlamsız parçaları zihinsel çaba göstererek anlamlı
bütünlere dönüĢtürmeleri ve dolayısıyla zihinlerinde kurguladıkları bütüne ulaĢabilmeleri için
de her defasında yeniden deneyerek düĢünme ve çözüm yolları üretme yetilerini geliĢtirmeleri
amaçlanmaktadır.
Bakanlar Kurulu ise, 6223 sayılı Yasayla aldığı yetkiye dayanarak, yap-boz oyununu
Türkiye‟nin hukuk sistemi üzerinde oynamaktadır. Kamu hizmeti yürütmekle görevli kamu
kurum ve kuruluĢlarının teĢkilat yapıları, kamu hizmeti üretme usul ve esasları, personel
sistemi ve hizmet üretme süreçleri paramparça edilmiĢtir. Yapılan düzenlemelerde 3046 sayılı
Kanuna dahi uyulmamaktadır. Bakanlar Kurulu uzun süreli ve çok yönlü çalıĢmayı gerektiren
alanlarda hiçbir hazırlığa dayalı olmadan kural koymakta, daha koyduğu kuralı uygulama ve
sonuçlarını izleme ve değerlendirme aĢamalarına geçmeden değiĢtirmekte; durmamakta,
değiĢtirdiğini de değiĢtirmektedir. Hiçbir hukuksal öngörülebilirlik olmadığı için de
değiĢtirdiği değiĢikliği değiĢtirdiğinin üzerinde yarın baĢka bir değiĢikliğe gitmeyeceği de
belirsizliğini korumaktadır.
Bakanlar Kurulunun hukuksal öngörülebilirliği ortadan kaldırması ve hukuksal
belirsizlik yaratarak hukuk devleti ilkesine aykırı uygulamalar içine girmesini sağlayan ise,
Anayasanın 7 nci maddesiyle Türk Milleti adına TBMM‟ye verilen devredilemez nitelikteki
yasama yetkisini kullanıyor olmaktan kaynaklanmaktadır.
Parlamento, Fransızca “parler”, Ġtalyanca “parlare” yani “konuĢmak”
mastarlarından türetilmiĢ bir sözcüktür ve “konuĢulan yer” anlamına gelmektedir.
Demokrasilerde yasalar, uzun süreli ve çok yönlü araĢtırma, inceleme ve değerlendirmelere
dayalı olarak ihtiyaçları ve çözüm yollarını tespitten sonra parlamentoların komisyon ve alt
komisyonları ile genel kurulunda konuĢularak, tartıĢılarak ve ilgili kurum ve kuruluĢlar ile
etkilenen toplumsal kesimlerin ve bunların temsilcisi örgütlerin görüĢleri alınıp üzerinde
asgari mutabakat sağlanmaya çalıĢılarak yasalaĢmaktadır. Demokratik devletin ve çağdaĢ
demokrasinin özü budur.
Kaldı ki, Anayasa yasama yetkisini Türk Milleti adına TBMM‟ye vermiĢ ve bu yetkiye Anayasanın 91 inci maddesindeki ayrık ve spesifik durum hariç- devredilmezlik atfetmiĢtir.
Anayasanın öngördüğü “ivedilik”, “zorunluluk” ve “önemlilik” gibi üç koĢulun birlikte
bulunması Ģartının gerçekleĢmediği alanlarda 6223 sayılı Yasayla Bakanlar Kuruluna konu
ve kapsamı sınırsız ve belirsiz bir düzenleme yetkisi verilmesi ve Bakanlar Kurulunun da bu
yetkiyi “yap-boz oyunu” oynar gibi kullanması, kuvvetler ayrılığı ilkesine dayanan
parlamenter demokratik sisteme karĢı giriĢilmiĢ örtülü bir yürütme organı darbesidir. Bu
örtülü darbenin siyasal iktidarın yasama organındaki sayısal üstünlüğüne dayalı olarak
yasama organının bilgisi ve ilgisi dahilinde yapılıyor olması, yapılanın Anayasanın özü ve
sözüyle bağdaĢmayan siyasal bir darbe olduğu gerçeğini ortadan kaldırmaz.
Bunun en açık, bariz ve doğrudan örneklerine Yüce Mahkemeye açılan iptal
davalarında yer verilmiĢti. 654 sayılı KHK de bunlardan birini oluĢturmaktadır.
26.09.2011 tarihli ve 654 sayılı “Gümrük ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde
Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname” ile 29.06.1956
tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanununun 401 inci maddesinde değiĢiklik yapılmakta ve
28.07.1981 tarihli ve 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun 22 nci maddesinin birinci
fıkrasına (z) bendi ile 03.06.2011 tarihli ve 640 sayılı Gümrük ve Ticaret Bakanlığının
TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye geçici 6 ncı madde
eklenmektedir.
6223 sayılı Yetki Kanununun kapsama iliĢkin 1 inci maddesinin (2) numaralı fıkrasının
(a) bendindeki “Kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının yeniden
belirlenmesine iliĢkin olarak” ifadesinden sonra, (5) numaralı alt bendinde, 3143 sayılı
Sanayi ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun, (7) numaralı alt
bendinde 4059 sayılı Hazine MüsteĢarlığı ile DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı TeĢkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun ve (17) numaralı alt bendinde ise 485 sayılı Gümrük MüsteĢarlığının
TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname sayılmakla birlikte; “Ġlkeler ve
yetki süresi” baĢlıklı 2 nci maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a) bendin yer alan ““Kamu
hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının yeniden belirlenmesine iliĢkin olarak”
ifadesinden sonra (4) numaralı alt bendinde aynen, “Ġç ve dıĢ ticarete yönelik hizmetlerin
daha etkin ve verimli bir Ģekilde sunulabilmesini sağlamak üzere yeni bir bakanlık
kurulmasını (…) göz önünde bulundurur” denilmiĢtir.
Yetki Yasasının bağlayıcı bu hükmüne göre Bakanlar Kurulunun, Sanayi ve Ticaret
Bakanlığının iç ticarete iliĢkin Ġç Ticaret Genel Müdürlüğü ile Türkiye‟nin dıĢ ticarete iliĢkin
DıĢ Ticaret MüsteĢarlığını birleĢtirerek yeni bir bakanlık kurması gerekir iken, 637 sayılı
KHK ile DıĢ Ticaret MüsteĢarlığı Ekonomi Bakanlığına dönüĢtürülmüĢ; 640 sayılı KHK ile de
Sanayi ve Ticaret Bakanlığının Ġç Ticaret Genel Müdürlüğü ile Gümrük MüsteĢarlığı
birleĢtirilerek Gümrük ve Ticaret Bakanlığı kurulmuĢtur. CHP ise 640 sayılı KHK‟nin 6223
sayılı Yetki Yasasına aykırılığından dolayı Anayasa Mahkemesine iptal davası açmıĢtır.
654 sayılı KHK ile ise, 6223 sayılı Yetki Yasasının 2 nci maddesinin (1) numaralı
fıkrasının (a) bendinin (4) numaralı alt bendine aykırı olan 640 sayılı KHK‟de değiĢiklik
yapılmaktadır.
640 sayılı KHK, 6223 sayılı Yetki Yasasında (md. 2/1-a-4) belirtilen ilkelerle
uyuĢmadığı için Anayasanın 91 inci maddesine aykırı olduğuna göre, 654 sayılı KHK de aynı
gerekçeyle Anayasanın 91 inci maddesine aykırıdır.
Öte yandan, 640 sayılı KHK, 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsama iliĢkin 1 inci
maddesinin (2) numaralı fıkrasının (a) bendinde (19) alt bent halinde sıralanan yasa ve yasa
gücünde kararnameler arasında sayılmamıĢtır. Maddenin (20) numaralı alt bendinin kapsamı
içinde olduğu da ileri sürülemez. Çünkü, (20) numaralı alt bent, her neyi kapsadığı ileri
sürülüyorsa, mutlak anlamda 6223 sayılı Yetki Yasasının yürürlüğünden önceki yasa ve yasa
gücündeki kararnameleri kapsamak durumundadır. 6223 sayılı Yetki Yasasının kendinden
sonra yürürlüğe giren ve girecek olan yasa ve yasa gücünde kararnameleri kapsaması
hukuken mümkün değildir. Bu bağlamda, 654 sayılı KHK‟nin 1 inci maddesiyle, 6223 sayılı
Yetki Yasasından sonra yürürlüğe girmiĢ olan 640 sayılı KHK‟ye eklenen geçici 6 ncı
maddesi, hukuken yoklukla malul olduğundan, Anayasanın 2 nci maddesindeki hukuk devleti
ilkesi ile 91 inci maddesine aykırıdır.
654 sayılı KHK‟nin 1 inci maddesiyle 401 inci maddesinin üçüncü fıkrasında değiĢiklik
yapılan 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile 2 nci maddesiyle 22 nci maddesine (z) bendi
eklenen 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu da 640 sayılı KHK gibi 6223 sayılı Yetki
Yasasının kapsamında değildir. 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsama iliĢkin 1 inci maddesinin
(2) numaralı fıkrasının (a) bendinde (19) alt bent halinde sıralanan yasa ve yasa gücünde
kararnameler arasında 6762 sayılı Kanun ile 2499 sayılı Kanun sayılmadığı gibi (20)
numaralı alt bendin kapsamı içinde oldukları da ileri sürülemez. Çünkü, 6223 sayılı Kanunun
kapsama iliĢkin 1 inci maddesinin (2) numaralı fıkrasının (a) bendinde aynen, “Kamu
hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının yeniden belirlenmesine iliĢkin olarak”
denildiğine, 6762 ve 2499 sayılı Kanunlar da bakanlıkların veya kamu kurum ve
kuruluĢlarının teĢkilat ve görevlerinin belirlendikleri kanunlar olmak yerine, ticareti ve
sermaye piyasasını düzenleyen kanunlar olduklarına göre, (20) numaralı alt bendin
kapsamına her neyin girdiği ileri sürülüyorsa, girdiği ileri sürülen alanlarda yapılabilecek
düzenleme, (a) bendinde belirtilen, “Kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının
yeniden belirlenmesine iliĢkin” olmak zorundadır.
Oysa, 654 sayılı KHK‟nin 1 inci maddesiyle 6762 sayılı kanunun 401 inci maddesinin
üçüncü fıkrasında yapılan değiĢiklikle, pay sahipleri arasında Devlet, il özel idaresi, belediye
ve diğer kamu tüzel kiĢileri, sendikalar, dernekler, vakıflar, kooperatifler ve bunların üst
kuruluĢları bulunan anonim Ģirketlerde ve iĢtiraklerinde esas mukavelelerde bazı nevi hisse
senetlerine tanınan imtiyaz haklarının, 29.03.2011 tarihli ve 6215 sayılı Kanunun 15 inci
maddesinin yürürlüğe girdiği tarihten itibaren “altı ay” içinde esas mukavele değiĢikliği
yoluyla ortadan kaldırılacağına, aksi durumda ilgili esas mukavele hükümlerinin bu sürenin
dolduğu tarihte kendiliğinden geçersiz hale geleceğine ve esas mukavelede öngörülen
imtiyazların tümünün kanunen sona ereceğine iliĢkin düzenlemedeki, “altı ay” ibaresi “bir
yıl” Ģeklinde değiĢtirilmekte ve ayrıca “bir yıl”a çıkarılan süreyi, aynı maddeyle 640 sayılı
KHK‟ye eklenen geçici 6 ncı madde ile de Gümrük ve Ticaret Bakanına üç aya kadar uzatma
yetkisi verilmektedir.
Bu bağlamda, 6762 sayılı Kanun, teĢkilat kanunu olmadığı gibi, yapılan değiĢiklik de
“Kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasındaki dağılımının yeniden belirlenmesine iliĢkin”
değildir ve yapılan değiĢikliğin kamusal bir hizmetle ilgisi bulunmadığı gibi imtiyazlı hisse
senetlerindeki imtiyazın ortadan kaldırılmasına, yani ticari usule iliĢkindir.
654 sayılı KHK‟nin 2 nci maddesiyle ise 2499 sayılı Sermaye Piyasası kanununda
Sermaye Piyasası Kurulunun sermaye piyasasına iliĢkin görev ve yetkilerinin düzenlendiği 22
nci maddesine (z) bendi eklenmektedir. Sermaye Piyasası Kurulu bakanlık olmadığı gibi,
yapılan değiĢiklikle kamu hizmetlerinin bakanlıklar arasında dağılımı yeniden düzenlenmek
yerine, Sermaye Piyasası Kuruluna yeni görev ve yetkiler verilmektedir.
Bu bağlamda, Bakanlar Kurulunun 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsamında olmayan
640 sayılı KHK ile 6762 sayılı Yasa ve 2499 sayılı Yasada düzenlenmiĢ alanlarda hukuksal
tasarruflara giriĢerek yasal düzenlemelerde bulunması, Anayasanın BaĢlangıcının dördüncü
fıkrası ile 2 nci, 7 nci ve 91 inci maddelerindeki kurallarla bağdaĢmamaktadır.
Yukarıda açıklandığı üzere Bakanlar Kurulu, 6223 sayılı Yetki Yasasının kapsamında
olmayan 640 sayılı KHK ile 6762 sayılı Yasa ve 2499 sayılı Yasada düzenlenmiĢ alanlarda
“ivedilik”, “zorunluluk” ve “önemlilik” koĢulları da gerçekleĢmediği halde hukuksal
tasarruflara giriĢerek yasal düzenlemelerde bulunması, Türkiye Büyük Millet Meclisine ait
yasama yetkisinin demokratik hukuk devleti ilkeleriyle bağdaĢmayan bir Ģekilde gasp edilmesi
olduğundan, 26.09.2011 tarihli ve 654 sayılı “Gümrük ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde
Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname”nin tümü ile
ayrı ayrı tüm maddeleri, Anayasanın BaĢlangıcı ile 2 nci, 6 ncı, 7 nci, 87 nci ve 91 inci
maddelerine aykırıdır ve iptali gerekir.
IV. YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMĠNĠN GEREKÇESĠ
29.06.1956 tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu ile 28.07.1981 tarihli ve 2499
sayılı Sermaye Piyasası Kanununun ve 640 sayılı Gümrük ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve
Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 6223 sayılı Yetki Yasasının
kapsamında olmaması; 26.09.2011 tarihli ve 654 sayılı “Gümrük ve Ticaret Bakanlığının
TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ile Bazı Kanun ve Kanun
Hükmünde Kararnamelerde DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun Hükmünde Kararname” ile
yapılan düzenlemelerin Anayasanın öngördüğü “ivedilik”, “zorunluluk” ve “önemlilik”
Ģartlarını taĢımaması nedenleriyle, 654 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin tümünün ve
ayrı ayrı tüm maddelerinin yürürlüğünün durdurularak hukuk sistemimizin telafisi olanaksız
zarar ve ziyanlardan korunması gerekeceği düĢünülmektedir.
Öte yandan, Anayasal düzenin hukuka aykırı kural ve düzenlemelerden en kısa sürede
arındırılması, hukuk devleti olmanın en önemli gerekleri arasında sayılmaktadır. Anayasaya
aykırılıkların sürdürülmesi, özenle korunması gereken hukukun üstünlüğü ilkesini de
zedeleyecektir. Hukukun üstünlüğünün sağlanamadığı bir düzende, kiĢi hak ve özgürlükleri
güvence altında sayılamayacağından, bu ilkenin zedelenmesi hukuk devleti yönünden
giderilmesi olanaksız durum ve zararlara yol açacaktır.
Bu zarar ve durumların doğmasını önlemek amacıyla, Anayasaya açıkça aykırı olan ve
iptali istenen hükümlerin iptal davası sonuçlanıncaya kadar yürürlüklerinin de durdurulması
istenerek Anayasa Mahkemesine dava açılmıĢtır.”
II- YASA METĠNLERĠ
A- Ġptali Ġstenen Kanun Hükmünde Kararname Kuralları
26.9.2011 günlü, 654 sayılı Gümrük ve Ticaret Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri
Kanun Hükmünde Kararname’nin dava konusu maddeleri Ģöyledir:
“MADDE 1- 29/6/1956 tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanununun 401 inci
maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan “altı ay” ibaresi “bir yıl” şeklinde değiştirilmiş ve
3/6/2011 tarihli ve 640 sayılı Gümrük ve Ticaret Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri
Hakkında Kanun Hükmünde Kararnameye aşağıdaki geçici madde eklenmiştir.
“Süre uzatımı yetkisi
GEÇİCİ MADDE 6- (1) 29/6/1956 tarihli ve 6762 sayılı Türk Ticaret Kanununun 401
inci maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen süreyi üç aya kadar uzatmaya Gümrük ve
Ticaret Bakanı yetkilidir.”
MADDE 2- 28/7/1981 tarihli ve 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanununun 22 nci
maddesinin birinci fıkrasına aşağıdaki bent eklenmiştir.
“z) Sermaye piyasasında kurumsal yönetim ilkelerini tespit ve ilan etmek, yatırım
ortamının iyileştirilmesine katkıda bulunmak üzere, borsada işlem gören halka açık
anonim ortaklıklardan halka açıklık oranları, yatırımcı sayısı ve niteliği, dâhil oldukları
endeks ve belirli bir zaman dilimindeki işlem yoğunluğunu dikkate alarak belirlemiş
olduğu gruplarda yer alanların kurumsal yönetim ilkelerine kısmen veya tamamen
uymalarını zorunlu tutmak, buna ilişkin usul ve esasları belirlemek, getirilen uyum
zorunluluğuna aykırı işlemlerin hukuka aykırılığının tespiti veya iptali için her türlü
teminattan muaf olarak ihtiyati tedbir istemek, dava açmak, açılan davada uyum
zorunluluğunun yerine getirilmesi sonucunu doğuracak şekilde karar alınmasını istemek.”
MADDE 3- Bu Kanun Hükmünde Kararname yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 4- Bu Kanun Hükmünde Kararname hükümlerini Bakanlar Kurulu
yürütür.”
B- Dayanılan Anayasa Kuralları
Dava dilekçesinde, Anayasa’nın BaĢlangıç’ı ile 2., 6., 7., 87. ve 91. maddelerine
dayanılmıĢtır.
III- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü’nün 8. maddesi gereğince Serruh KALELĠ, Alparslan
ALTAN, Ahmet AKYALÇIN, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR, Osman Alifeyyaz
PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN, Engin YILDIRIM,
Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI ve Erdal TERCAN’ın
katılımlarıyla 29.12.2011 gününde yapılan ilk inceleme toplantısında öncelikle Anayasa
Mahkemesi BaĢkanı HaĢim KILIÇ hakkındaki reddi hâkim talebi görüĢülmüĢtür.
6216 sayılı Kanun’un 35. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendi uyarınca,
Türkiye Büyük Millet Meclisi üye tamsayısının en az beĢte biri oranındaki üyeleri iptal davası
açmaya yetkilidirler. Anılan Kanun’un 38. maddesinin (2) numaralı fıkrası uyarınca, dava
dilekçesinde kendilerine tebligat yapılmak üzere iki üyenin adının gösterilmesi ve dilekçeyi
onların imzalaması yeterli olup davayı açan diğer milletvekillerinin imzalarının bulunması
aranmaz. Ancak, dava dilekçesinde imzaları bulunan milletvekillerinin, diğer milletvekilleri
adına hâkimin reddi talebinde bulunabilmeleri için, dava açan imza altına alınmıĢ belgede
dava konusu edilmek istenen talepler kapsamı içinde hâkimin reddi isteminin de yer aldığına
iliĢkin bir talep konusunun bulunması gerekir.
Dava açan imza altına alınmıĢ belgede dava konusu edilmek istenen talepler kapsamı
içinde hâkimin reddi isteminin de yer aldığına iliĢkin bir talep konusu bulunmadığından,
hâkimin reddi talebinin reddine, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının
incelenmesine, yürürlüğü durdurma isteminin esas inceleme aĢamasında karar bağlanmasına
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
IV- ESASIN ĠNCELENMESĠ
Dava dilekçesi ve ekleri, Raportör Berrak YILMAZ tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, iptali istenen Kanun Hükmünde Kararname kuralları, dayanılan Anayasa
kuralları ve bunların gerekçeleri ile diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği
görüĢülüp düĢünüldü:
A- Kanun Hükmünde Kararnamelerin Yargısal Denetimi Hakkında Genel
Açıklama
Anayasa’nın 91. maddesinde düzenlenen kanun hükmünde kararnameler, iĢlevsel
yönden yasama iĢlemi niteliğinde olduğundan yargısal denetimlerinin yapılması görev ve
yetkisi Anayasa’nın 148. maddesi ile Anayasa Mahkemesine verilmiĢtir. Yargısal denetimde
kanun hükmünde kararnamenin, öncelikle yetki kanununa sonra da Anayasa’ya uygunluğu
sorunlarının çözümlenmesi gerekir. Her ne kadar, Anayasa’nın 148. maddesinde kanun
hükmünde kararnamelerin yetki kanunlarına uygunluğunun denetlenmesinden değil, yalnızca
Anayasa’ya biçim ve esas bakımlarından uygunluğunun denetlenmesinden söz edilmekte ise
de Anayasa’ya uygunluk denetiminin kapsamına öncelikle kanun hükmünde kararnamenin
yetki kanununa uygunluğunun denetimi de girer. Çünkü Anayasa’da, Bakanlar Kuruluna
ancak yetki kanununda belirtilen sınırlar içerisinde kanun hükmünde kararname çıkarma
yetkisi verilmesi öngörülmüĢtür. Yetkinin dıĢına çıkılması, kanun hükmünde kararnameyi
Anayasa’ya aykırı duruma getirir.
Dayanaklarını doğrudan doğruya Anayasa’dan alan olağanüstü hal kanun hükmünde
kararnamelerinden farklı olarak, olağan dönemlerdeki kanun hükmünde kararnamelerin bir
yetki kanununa dayanması zorunludur. Bu nedenle, kanun hükmünde kararnameler ile
dayandıkları yetki kanunu arasında çok sıkı bir bağ vardır. Kanun hükmünde kararnamenin
yetki kanunu ile olan bağı, kanun hükmünde kararnameyi aynen ya da değiĢtirerek kabul eden
kanun ile kesilir. Kanun hükmünde kararnamenin Anayasa’ya uygun bir yetki kanununa
dayanması, geçerliliğinin ön koĢuludur. Bir yetki kanununa dayanmadan çıkartılan veya
dayandığı yetki kanunu iptal edilen kanun hükmünde kararnamelerin içeriği Anayasa’ya
aykırılık oluĢturmasa bile bunların Anayasa’ya uygunluğundan söz edilemez.
Kanun hükmünde kararnamelerin Anayasa’ya uygunluk denetimi, kanunların
denetiminden farklıdır. Anayasa’nın 11. maddesinde, ―Kanunlar Anayasaya aykırı olamaz.‖
denilmektedir. Bu nedenle kanunların denetiminde, onların yalnızca Anayasa kurallarına
uygun olup olmadıkları saptanır. Kanun hükmünde kararnameler ise konu, amaç, kapsam ve
ilkeleri yönünden hem dayandıkları yetki kanununa hem de Anayasa’ya uygun olmak
zorundadırlar.
Anayasa’da kimi konuların kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenmesi
yasaklanmaktadır. Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasında ―Sıkıyönetim ve olağanüstü
haller saklı kalmak üzere, Anayasanın ikinci kısmının birinci ve ikinci bölümlerinde yer alan
temel haklar, kiĢi hakları ve ödevleri ile dördüncü bölümde yer alan siyasî haklar ve
ödevler...‖in kanun hükmünde kararnamelerle düzenlenemeyeceği belirtilmiĢtir. Bu kural
gereğince, Türkiye Büyük Millet Meclisi, ―Bakanlar Kurulu‖na ancak kanun hükmünde
kararnameyle düzenlenmesi yasaklanmıĢ alana girmeyen konularda kanun hükmünde
kararname çıkarma yetkisi verebilir.
Anayasa’nın herhangi bir maddesinde kanunla düzenleneceği öngörülen bir konunun,
Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrasının açıkça yasakladığı hükümler ile ilgili
olmadıkça ya da Anayasa’nın 163. maddesinde olduğu gibi kanun hükmünde kararname
çıkarılamayacağı açıkça belirtilmedikçe kanun hükmünde kararname ile düzenlenmesi
Anayasa’ya aykırılık oluĢturmaz.
B- Kanun Hükmünde Kararname’nin Ayrı Ayrı Tüm Maddelerinin 6223 Sayılı
Yetki Kanunu Kapsamında Olup Olmadığının Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kanun Hükmünde Kararname’nin ayrı ayrı tüm maddelerinin 6223
sayılı Yetki Kanunu kapsamında olmadığı, amacına ve ilkelerine aykırılık taĢıdığı belirtilerek
Anayasa’nın 2., 6., 7., 87. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
1- Kanun Hükmünde Kararname’nin 1. Maddesi
Kanun Hükmünde Kararname’nin 1. maddesiyle;
a- 29.6.1956 günlü, 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 401. maddesinin değiĢiklik
yapılan üçüncü fıkrası, 26.4.2012 günlü, 6300 sayılı Bazı Kanunlar ile Kamu Gözetimi,
Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumunun TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnamede DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 9. maddesiyle
değiĢtirildiğinden,
b- 640 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’ye eklenen Geçici Madde 6’nın (1)
numaralı fıkrası ile düzenlenen 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 401. maddesi, 13.1.2011
günlü, 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 1533. maddesinin (1) numaralı fıkrası ile
yürürlükten kaldırıldığından,
konusu kalmayan bu fıkralara iliĢkin iptal istemi hakkında karar verilmesine yer
olmadığına karar vermek gerekir.
2- Kanun Hükmünde Kararname’nin 2. Maddesi
Kanun Hükmünde Kararname’nin 2. maddesiyle, 28.7.1981 günlü, 2499 sayılı Sermaye
Piyasası Kanunu’nun 22. maddesinin birinci fıkrasına eklenen (z) bendi, 6.12.2012 günlü,
6362 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu’nun 139. maddesiyle yürürlükten kaldırıldığından,
konusu kalmayan bu bende iliĢkin iptal istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına
karar vermek gerekir.
3- Kanun Hükmünde Kararname’nin 3. ve 4. Maddeleri
Kanun Hükmünde Kararname’nin 3. maddesi yürürlük, 4. maddesi yürütme maddesidir.
Yürürlük maddesi, yasal düzenlemelerin ne zaman yürürlüğe gireceğini, yürütme maddesi de
yasal düzenlemeleri yürüten makamı göstermekte ve yapım tekniği açısından her tür yasal
düzenlemede bulunmakta, yazılmamıĢ olması yasal düzenlemelerin geçerliliğini de
etkilememektedir. Yürütme maddesi, yasal düzenlemelerin hangi makam tarafından
yürütüleceğini belirtmektedir.
Açıklanan nedenlerle, Kanun Hükmünde Kararname’nin 3. ve 4. maddeleri 6223 sayılı
Yetki Kanunu kapsamında olduğu anlaĢıldığından bu kurallara iliĢkin iptal isteminin reddi
gerekir.
C- Kanun Hükmünde Kararname’nin Ayrı Ayrı Tüm Maddelerinin Anayasa’nın
91. Maddesi Yönünden Ġncelenmesi
Dava dilekçesinde, Kanun Hükmünde Kararname’nin ayrı ayrı tüm maddelerinin,
Anayasa’nın 91. maddesinde belirtilen sınırların dıĢında düzenlendiği ve bu nedenle
Anayasa’nın 2., 6., 7., 87. ve 91. maddelerine aykırı olduğu ileri sürülmüĢtür.
Kanun Hükmünde Kararname’nin, hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar
verilen dıĢında kalan diğer kurallarında, Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrası uyarınca
kanun hükmünde kararname ile düzenlenmesi yasaklanmıĢ alanlara iliĢkin herhangi bir
düzenlemeye yer verilmediğinden bu kurallara yönelik iptal isteminin reddi gerekir.
V- YÜRÜRLÜĞÜN DURDURULMASI ĠSTEMĠ
Kanun Hükmünde Kararname’nin;
A) 1- 1. maddesiyle;
yapılan üçüncü fıkrası,
b- 640 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’ye eklenen Geçici Madde 6’nın (1) numaralı
fıkrası,
2- 2. maddesiyle, 28.7.1981 günlü, 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu’nun 22.
maddesinin birinci fıkrasına eklenen (z) bendi,
hakkında, 31.1.2013 günlü, E.2011/131, K.2013/22 sayılı kararla karar verilmesine yer
olmadığına karar verildiğinden, bu fıkralara ve bende iliĢkin yürürlüğün durdurulması istemi
hakkında KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA,
B) 3. ve 4. maddelerine yönelik iptal istemleri, 31.1.2013 günlü E. 2011/131, K.
2013/22 sayılı kararla kapsam yönünden reddedildiğinden, bu maddelere iliĢkin
yürürlüğün durdurulması isteminin REDDĠNE,
C) 3. ve 4. maddelerine yönelik iptal istemleri, 31.1.2013 günlü, E. 2011/131,
K.
2013/22 sayılı kararla Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrası yönünden reddedildiğinden,
bu maddelere iliĢkin yürürlüğün durdurulması isteminin REDDĠNE,
31.1.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
VI- SONUÇ
Kanun Hükmünde Kararname’nin;
A) 1- 1. maddesiyle;
yapılan üçüncü fıkrası, 26.4.2012 günlü, 6300 sayılı Bazı Kanunlar ile Kamu Gözetimi,
Muhasebe ve Denetim Standartları Kurumunun TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanun
Hükmünde Kararnamede DeğiĢiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 9. maddesiyle
değiĢtirildiğinden,
b- 640 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’ye eklenen Geçici Madde 6’nın (1) numaralı
fıkrası ile düzenlenen 6762 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 401. maddesi, 13.1.2011 günlü,
6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 1533. maddesinin (1) numaralı fıkrası ile yürürlükten
kaldırıldığından,
konusu kalmayan bu fıkralara iliĢkin iptal istemi hakkında KARAR VERĠLMESĠNE
YER OLMADIĞINA,
2- 2. maddesiyle, 28.7.1981 günlü, 2499 sayılı Sermaye Piyasası Kanunu’nun 22.
maddesinin birinci fıkrasına eklenen (z) bendi, 6.12.2012 günlü, 6362 sayılı Sermaye Piyasası
Kanunu’nun 139. maddesiyle yürürlükten kaldırıldığından, konusu kalmayan bu bende iliĢkin
iptal istemi hakkında KARAR VERĠLMESĠNE YER OLMADIĞINA,
B) 3. ve 4. maddeleri, 6.4.2011 günlü, 6223 sayılı Kamu Hizmetlerinin Düzenli, Etkin
ve Verimli Bir ġekilde Yürütülmesini Sağlamak Üzere Kamu Kurum ve KuruluĢlarının
TeĢkilat, Görev ve Yetkileri ile Kamu Görevlilerine ĠliĢkin Konularda Yetki Kanunu
kapsamında olduğundan Anayasa’ya aykırı olmadığına ve bu maddelere iliĢkin iptal isteminin
REDDĠNE,
C) 3. ve 4. maddelerinin, Anayasa’nın 91. maddesinin birinci fıkrası uyarınca
Anayasa’ya aykırı olmadığına ve bu maddelere iliĢkin iptal isteminin REDDĠNE,
31.1.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE karar verildi.
BaĢkan
BaĢkanvekili
BaĢkanvekili
HaĢim KILIÇ
Serruh KALELĠ
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz
PAKSÜT
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Celal Mümtaz
AKINCI
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
[R.G. 13 Ağustos 2013 – 28734]
—— • ——
Anayasa Mahkemesi BaĢkanlığından:
Esas Sayısı: 2012/116
Karar Sayısı: 2013/32
Karar Günü: 28.2.2013
ĠTĠRAZ YOLUNA BAġVURAN: Ankara 11. Ġdare Mahkemesi
ĠTĠRAZIN KONUSU : 19.3.1969 günlü, 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 5.
maddesinin birinci fıkrasının (c) bendinin Anayasa’nın 5., 13. ve 48. maddelerine aykırılığı
ileri sürülerek iptaline karar verilmesi istemidir.
I- OLAY
Baro tarafından verilen avukatlık mesleğine kabul kararı hakkında, Türkiye Barolar
Birliği’nce verilen uygun bulma kararının, ilgilinin yasa dıĢı silahlı terör örgütüne üye olmak
suçundan aldığı cezanın çevresince bilindiği gerekçesiyle, Adalet Bakanlığınca iptali
istemiyle açılan davada, itiraz konusu kuralın Anayasa’ya aykırı olduğu kanaatine varan
Mahkeme, iptali için baĢvurmuĢtur.
II- ĠTĠRAZIN GEREKÇESĠ
BaĢvuru kararının gerekçe bölümü Ģöyledir:
“Davacı ADALET BAKANLIĞI tarafından, M.O‟un Baro Levhasına yazılmasına dair
Baro Yönetim Kurulu kararının onaylanmasına iliĢkin Türkiye Barolar Birliği Yönetim
Kurulu kararında ısrar edilmesine iliĢkin 3.2.2012 tarih ve 31785-2 sayılı iĢlemin; ilgilinin
“YasadıĢı silahlı terör örgütü üyesi olmak” suçundan dolayı mahkum olması sebebiyle
durumunun 1136 sayılı Kanunun 5/1-c maddesi kapsamında (avukatlık mesleğine
yaraĢmayacak tutum ve davranıĢları çevresince bilinmiĢ olmak) değerlendirilmesi gerektiği,
eylemin niteliği dikkate alındığında hukukun üstünlüğü ve insan haklarını korumakla görevli
avukatlık mesleğinin ilke ve amaçlarıyla bağdaĢmadığı, daha önceden ilgili hakkında baroya
yazılmama yönünde alınmıĢ bir karar bulunduğu, hukuki durumda bir değiĢiklik olmadığı,
iĢlemin hukuka aykırı olduğu ileri sürülerek iptali istemiyle BARO BAġKANLIĞI ve
TÜRKĠYE BAROLAR BĠRLĠĞĠ‟ne karĢı açılan davada iĢin gereği görüĢüldü.
Anayasa‟nın 152. maddesinde, “Bir davaya bakmakta olan mahkeme, uygulanacak bir
kanun veya kanun hükmünde kararnamenin hükümlerini Anayasaya aykırı görürse veya
taraflardan birinin ileri sürdüğü aykırılık iddiasının ciddi olduğu kanısına varırsa, Anayasa
Mahkemesinin bu konuda vereceği karara kadar davayı geri bırakır.
Mahkeme, Anayasaya aykırılık iddiasını ciddi görmezse bu iddia temyiz merciince esas
hükümle birlikte karara bağlanır.
Anayasa Mahkemesi, iĢin kendisine geliĢinden baĢlamak üzere beĢ ay içinde kararını
verir ve açıklar. Bu süre içinde karar verilmezse mahkeme davayı yürürlükteki kanun
hükümlerine göre sonuçlandırır. Ancak, Anayasa Mahkemesinin kararı, esas hakkındaki
karar kesinleĢinceye kadar gelirse, mahkeme buna uymak zorundadır...” kuralı yer
almaktadır.
Öte yandan, Anayasa‟nın 5. maddesinde, “Devletin temel amaç ve görevleri, Türk
milletinin bağımsızlığını ve bütünlüğünü, ülkenin bölünmezliğini, Cumhuriyeti ve demokrasiyi
korumak, kiĢilerin ve toplumun refah, huzur ve mutluluğunu sağlamak; kiĢinin temel hak ve
hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaĢmayacak surette sınırlayan
siyasal, ekonomik ve sosyal engelleri kaldırmaya, insanın maddi ve manevi varlığının
geliĢmesi için gerekli Ģartları hazırlamaya çalıĢmaktır.” 13. maddesinde, “Temel hak ve
hürriyetler, özlerine dokunulmaksızın yalnızca Anayasanın ilgili maddelerinde belirtilen
sebeplere bağlı olarak ve ancak kanunla sınırlanabilir. Bu sınırlamalar, Anayasanın sözüne
ve ruhuna, demokratik toplum düzeninin ve laik Cumhuriyetin gereklerine ve ölçülülük
ilkesine aykırı olamaz”. 48. maddesinde, “Herkes, dilediği alanda çalıĢma ve sözleĢme
hürriyetlerine sahiptir...” düzenlemesi bulunmaktadır.
1136 sayılı Avukatlık Kanunu‟nun 5. maddesinde, “AĢağıda yazılı durumlardan birinin
varlığı halinde, avukatlık mesleğine kabul istemi reddolunur:
a) (DeğiĢik bend: 02/05/2001 - 4667/5. md.; DeğiĢik bent: 23/01/2008-5728
S.K./326.mad) Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiĢ olsa bile;
kasten iĢlenen bir suçtan dolayı iki yıldan fazla süreyle hapis cezasına ya da Devletin
güvenliğine karĢı suçlar, Anayasal düzene ve bu düzenin iĢleyiĢine karĢı suçlar, (Ġptal ibare:
Anayasa Mah.nin 25/02/2010 tarihli ve E. 2008/17, K. 2010/44 sayılı Kararı ile.) zimmet,
irtikâp, rüĢvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye
fesat karıĢtırma, edimin ifasına fesat karıĢtırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini
aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm olmak,
b) (DeğiĢik bent: 22/01/1986 - 3256/2 md.) KesinleĢmiĢ bir disiplin kararı sonucunda
hakim, memur veya avukat olma niteliğini kaybetmiĢ olmak,
c) Avukatlık mesleğine yaraĢmayacak tutum ve davranıĢları çevresince bilinmiĢ
olmak,...” hükmü yer almıĢ, 8. maddesinde ise, “Baro Yönetim Kurulu, avukatlığa kabul
istemini reddettiği veya kovuĢturma sonuna kadar beklenmesine karar verdiği takdirde bunun
gerekçesini kararında gösterir. Gerekçeli karar adaya tebliğ olunur.
Aday, bu karara karĢı, tebliğ tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde, kararı veren baro
vasıtasiyle Türkiye Barolar Birliğine itiraz edebilir. Baro tarafından adaya, itiraz tarihini
tesbit eden bir belge verilir. Bu belge hiçbir vergi, harç ve resme tabi değildir.
Türkiye Barolar Birliği, itiraz üzerine dosya üzerinde gerekli incelemeleri yaptıktan
sonra, itirazı kabul veya reddeder. Türkiye Barolar Birliği itiraz tarihinden itibaren bir ay
içinde bir karar vermezse, itiraz reddedilmiĢ sayılır.
(DeğiĢik fıkra: 02/05/2001 - 4667/7.md.) Baro yönetim kurullarının adayın levhaya
yazılması hakkındaki kararları, karar tarihinden itibaren onbeĢ gün içinde Türkiye Barolar
Birliğine gönderilir. Türkiye Barolar Birliği kararın kendisine ulaĢtığı tarihten itibaren bir ay
içinde uygun bulma veya bulmama kararını ve itirazın kabul veya reddi hakkındaki
kararlarını onaylamak üzere karar tarihinden itibaren bir ay içinde Adalet Bakanlığına
gönderir. Bu kararlar Adalet Bakanlığına ulaĢtığı tarihten itibaren iki ay içinde Bakanlıkça
karar verilmediği veya karar onaylandığı takdirde kesinleĢir. Ancak Adalet Bakanlığı uygun
bulmadığı kararları bir daha görüĢülmek üzere, gösterdiği gerekçesiyle birlikte Türkiye
Barolar Birliğine geri gönderir. Geri gönderilen bu kararlar, Türkiye Barolar Birliği Yönetim
Kurulunca üçte iki çoğunlukla aynen kabul edildiği takdirde onaylanmıĢ, aksi halde
onaylanmamıĢ sayılır; sonuç Türkiye Barolar Birliği tarafından Adalet Bakanlığına bildirilir.
Baro yönetim kurulunun, avukatlığı kabul isteminin reddi veya kovuĢturma sonuna
kadar beklenmesi hakkındaki kararları, süresi içinde itiraz edilmediği takdirde kesinleĢir.
(DeğiĢik fıkra: 02/05/2001 - 4667/7. md.) Adalet Bakanlığının dördüncü fıkra uyarınca
verdiği kararlara karĢı, Türkiye Barolar Birliği, aday ve ilgili baro; Adalet Bakanlığının
uygun bulmayıp bir daha görüĢülmek üzere geri göndermesi üzerine Türkiye Barolar
Birliğince verilen kararlara karĢı ise, Adalet Bakanlığı, aday ve ilgili baro idari yargı
merciine baĢvurabilir.
Barolar, kesinleĢen kararları derhal yerine getirmeye mecburdurlar.” düzenlemesine
yer verilmiĢtir.
Dava dosyasının incelenmesinden, davacının Ġstanbul 3 Nolu Devlet Güvenlik
Mahkemesi‟nin 24.07.2000 tarih ve 2000/154 sayılı kararıyla yasadıĢı silahlı çetenin sair
efradı olmak suçundan dolayı 12 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırıldığı, Ġstanbul 11. Ağır
Ceza Mahkemesi‟nin 22.09.2006 tarih ve 2000/154 sayılı kararıyla cezanın uyarlama
yapılmak suretiyle 6 yıl 3 ay hapis cezasına indirilmesine karar verildiği, bu arada davacının
2002 yılında cezasının infaz edildiği, ardından Hukuk Fakültesini tamamladıktan sonra 1
yıllık avukatlık stajını 2005-2006 yıllarında yapan davacının baro levhasına yazılma
isteminin Baro Yönetim Kurulu‟nun 22.03.2007 tarih ve 12/117 sayılı kararı ile reddedildiği,
yapılan itirazın 1136 sayılı Avukatlık Kanunu‟nun 5/1-c maddesi uyarınca Türkiye Barolar
Birliği Yönetim Kurulu‟nun 25.05.2007 tarihli kararıyla reddedildiği ve Adalet Bakanlığı‟nın
11.07.2011 tarih ve 14777 sayılı kararıyla iĢlemin onayına karar verildiği, söz konusu
iĢlemlerin iptali istemiyle açılan davanın Ankara 9. Ġdare Mahkemesi‟nin 24.04.2009 tarih ve
2009/9214 sayılı kararıyla reddedildiği, davanın DanıĢtay‟da temyiz aĢamasında bulunduğu,
davacının memnu haklarının iadesi istemiyle yaptığı baĢvuru üzerine Ġstanbul 11. Ağır Ceza
Mahkemesi‟nin 27.05.2011 tarih ve 2011/616 değiĢik iĢ sayılı kararı ile memnu haklarının
iadesi konusunda karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği ve bunun üzerine
davacının yaptığı baĢvuru üzerine baĢka bir il Barosu‟na 28.12.2011 tarih ve 2011/63 sayılı
Yönetim Kurulu kararı ile kaydedildiği, kararın Türkiye Barolar Birliği Yönetim Kurulu‟nun
09.01.2012 tarih ve 31481-191 sayılı kararı ile uygun bulunduğu, ancak Adalet Bakanlığı
Hukuk ĠĢleri Genel Müdürlüğü‟nün 24.01.2012 tarih ve 1115/2003 sayılı kararı ile davacının
mahkumiyetine konu fiilinin 1136 sayılı Avukatlık Kanunu‟nun 5/1-c maddesinde yer bulan
avukatlık mesleğine yaraĢmayacak tutum ve davranıĢları çevresince bilinmiĢ olmak
kapsamında olduğu gerekçesiyle Türkiye Barolar Birliği Yönetim Kurulu kararının uygun
bulunmadığı ve bir daha görüĢülmek üzere Türkiye Barolar Birliği‟ne geri gönderildiği, bu
kez Türkiye Barolar Birliği Yönetim Kurulu‟nun 03.02.2012 tarih ve 31785-2 sayılı kararı ile
davacının baro levhasına yazılması talebinin kabulüne iliĢkin önceki kararda ısrar edildiği,
bakılan davanın da söz konusu iĢlemin iptali istemiyle açıldığı anlaĢılmaktadır.
Anayasanın 13. maddesine göre temel hak ve özgürlükler ancak, Anayasanın özüne ve
ruhuna uygun olarak, Yasa ile sınırlanabilir. Anayasanın temel insan hak ve hürriyetlerinden
olan çalıĢma hürriyetinin, Yasa ile sınırlanması sırasında da, kamusal gereklilikler ile temel
insan hak ve özgürlükleri yönünden “ölçülülük” ve “belirlilik” ilkesi gözetilerek düzenleme
yapılması esastır.
Yukarıda anılan 1136 sayılı Avukatlık Kanunu‟nun 5/1-c maddesinde avukatlık
mesleğine yaraĢmayacak tutum ve davranıĢlarının çevresince bilinmiĢ olması avukatlık
mesleğine kabule engel haller arasında sayılmıĢtır.
Bu durumda, Anayasada yer bulan çalıĢma hürriyetinin yukarıda anılan Kanun hükmü
ile sınırlandığı ve söz konusu hükmün avukatlık mesleğine yaraĢmayacak tutum ve
davranıĢların hangi fiilleri kapsayıp hangilerini kapsamadığı noktasında belirlilik ölçütüne
aykırı nitelikte olduğu, bunun yanında bir temel hak ve özgürlüğü kısıtlayan bu belirsiz
düzenlemenin ayrıca çevresince biliniyor olma gibi bir baĢka muallak ve yoruma oldukça açık
bir Ģekilde düzenlenmesiyle diğer bir sınırlama yoluna gidildiği anlaĢılmakta olup 1136 sayılı
Avukatlık Kanunu‟nun 5/1-c maddesinde yer alan hükmün Anayasa‟nın 5., 13. ve 48.
maddelerine aykırı olduğu sonucuna varılmıĢtır.
Açıklanan nedenlerle, 1136 sayılı Avukatlık Kanunu‟nun 5/1-c maddesinde yer alan,
avukatlık mesleğine yaraĢmayacak tutum ve davranıĢları çevresince bilinmiĢ olmak
hükmünün Anayasa‟nın 5., 13. ve 48. maddelerine aykırı olduğundan bahisle iptali istemiyle
Anayasa Mahkemesi‟ne baĢvurulmasına, dava dosyasının esastan görüĢülmesinin Anayasa
Mahkemesi‟nce bu konuda bir karar verilinceye kadar bekletilmesine 07.09.2012 tarihinde
oyçokluğuyla karar verildi.”
III- YASA METİNLERİ
A- İtiraz Konusu Yasa Kuralı
19.3.1969 günlü, 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun itiraz konusu kuralın da yer aldığı
5. maddesi Ģöyledir:
“Madde 5- AĢağıda yazılı durumlardan birinin varlığı halinde, avukatlık mesleğine
kabul istemi reddolunur:
a) (Değişik: 23/1/2008-5728/326 md.) Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde
belirtilen süreler geçmiş olsa bile; kasten işlenen bir suçtan dolayı iki yıldan fazla
süreyle hapis cezasına ya da Devletin güvenliğine karşı suçlar, Anayasal düzene ve
bu düzenin işleyişine karşı suçlar, (…) zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık,
sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına
fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık
suçlarından mahkûm olmak,
b) (DeğiĢik: 22/1/1986 - 3256/2 md.) KesinleĢmiĢ bir disiplin kararı sonucunda hakim,
memur veya avukat olma niteliğini kaybetmiĢ olmak,
c) Avukatlık mesleğine yaraşmayacak tutum ve davranışları çevresince bilinmiş
olmak,
d) Avukatlık mesleği ile birleĢemiyen bir iĢle uğraĢmak,
e) Mahkeme kararı ile kısıtlanmıĢ olmak,
f) Ġflas etmiĢ olup da itibarı iade edilmemiĢ bulunmak (Taksiratlı ve hileli müflisler
itibarları iade edilmiĢ olsa dahi kabul olunmazlar),
g) Hakkında aciz vesikası verilmiĢ olup da bunu kaldırmamıĢ bulunmak,
h) Avukatlığı sürekli olarak gereği gibi yapmaya engel vücut veya akılca malul olmak.
(DeğiĢik: 2/5/2001 - 4667/5 md.) Birinci fıkranın (a) bendinde sayılan yüz kızartıcı
suçlardan biri ile hüküm giymiĢ olanların cezası ertelenmiĢ, paraya çevrilmiĢ veya affa
uğramıĢ olsa da avukatlığa kabul edilmezler.
(Değişik : 22/1/1986 - 3256/2 md.) Adayın birinci fıkranın (a) bendinde yazılı
cezalardan birini gerektiren bir suçtan kovuĢturma altında bulunması halinde, avukatlığa
alınması isteği hakkındaki kararın bu kovuĢturmanın sonuna kadar bekletilmesine karar
verilebilir.
ġu kadar ki, ceza kovuĢturmasının sonucu ne olursa olsun avukatlığa kabul isteğinin
geri çevrilmesi gereken hallerde, sonuç beklenmeden istek karara bağlanır.”
B- Dayanılan Anayasa Kuralı
BaĢvuru kararında, Anayasa’nın 5., 13. ve 48. maddelerine dayanılmıĢtır.
IV- ĠLK ĠNCELEME
Anayasa Mahkemesi Ġçtüzüğü hükümleri uyarınca HaĢim KILIÇ, Serruh KALELĠ,
Alparslan ALTAN, Fulya KANTARCIOĞLU, Mehmet ERTEN, Serdar ÖZGÜLDÜR,
Osman Alifeyyaz PAKSÜT, Zehra Ayla PERKTAġ, Recep KÖMÜRCÜ, Burhan ÜSTÜN,
Engin YILDIRIM, Nuri NECĠPOĞLU, Hicabi DURSUN, Celal Mümtaz AKINCI, Erdal
TERCAN, Muammer TOPAL ve Zühtü ARSLAN’ın katılımlarıyla 1.11.2012 günü yapılan
ilk inceleme toplantısında, dosyada eksiklik bulunmadığından iĢin esasının incelenmesine
OYBĠRLĠĞĠYLE karar verilmiĢtir.
V- ESASIN ĠNCELENMESĠ
BaĢvuru kararı ve ekleri, Raportör Davut BÜLBÜL tarafından hazırlanan iĢin esasına
iliĢkin rapor, itiraz konusu yasa kuralı, dayanılan Anayasa kuralları ve bunların gerekçeleri ile
diğer yasama belgeleri okunup incelendikten sonra gereği görüĢülüp düĢünüldü:
BaĢvuru kararında, avukatlık mesleğine kabule engel haller arasında sayılan itiraz
konusu kuralın, belirsiz olduğu, yoruma açık ve çalıĢma hürriyetini keyfi olarak
sınırlandırdığı belirtilerek, kuralın Anayasa’nın 5., 13. ve 48. maddelerine aykırı olduğu ileri
sürülmüĢtür.
6216 sayılı Anayasa Mahkemesinin KuruluĢu ve Yargılama Usulleri Hakkında
Kanun’un 43. maddesi uyarınca itiraz konusu kural, Anayasa’nın 2. maddesi yönünden
incelenmiĢtir.
1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 5. maddesinde, avukatlık mesleğine kabul isteminin
reddolunacağı hâller düzenlenmiĢtir. Ġtiraz konusu kuralda ise avukatlık mesleğine
yaraĢmayacak tutum ve davranıĢların ilgilinin çevresince bilinmiĢ olunması durumunda,
avukatlık mesleğine kabul isteminin reddolunacağı belirtilmiĢtir.
Anayasa’nın 2. maddesinde belirtilen hukuk devleti, insan haklarına dayanan, bu hak ve
özgürlükleri koruyup güçlendiren, eylem ve iĢlemleri hukuka uygun olan, her alanda adaletli
bir hukuk düzeni kurup bunu geliĢtirerek sürdüren, hukuk güvenliğini sağlayan, Anayasa’ya
aykırı durum ve tutumlardan kaçınan, hukuku tüm devlet organlarına egemen kılan, Anayasa
ve yasalarla kendini bağlı sayan, yargı denetimine açık olan devlettir.
Hukuki güvenlik ile belirlilik ilkeleri, hukuk devletinin önkoĢullarındandır. KiĢilerin
hukuki güvenliğini sağlamayı amaçlayan hukuki güvenlik ilkesi, hukuk normlarının
öngörülebilir olmasını, bireylerin tüm eylem ve iĢlemlerinde devlete güven duyabilmesini,
devletin de yasal düzenlemelerinde bu güven duygusunu zedeleyici yöntemlerden kaçınmasını
gerekli kılar. Belirlilik ilkesi ise yasal düzenlemelerin hem kiĢiler hem de idare yönünden
herhangi bir duraksamaya ve kuĢkuya yer vermeyecek Ģekilde açık, net, anlaĢılır ve
uygulanabilir olmasını, ayrıca kamu otoritelerinin keyfi uygulamalarına karĢı koruyucu önlem
içermesini ifade etmektedir. Bu bakımdan, kanunun metni, bireylerin, gerektiğinde hukuki
yardım almak suretiyle, hangi somut eylem ve olguya hangi hukuksal yaptırımın veya
sonucun bağlandığını belli bir açıklık ve kesinlikte öngörebilmelerine imkân verecek düzeyde
olmalıdır. Dolayısıyla, uygulanması öncesinde kanunun, muhtemel etki ve sonuçlarının yeterli
derecede öngörülebilir olması gereklidir.
Ġtiraz konusu kuralda, adayın avukatlık mesleğine yaraĢmayacak tutum ve
davranıĢlarının çevresince bilinmesi durumunun avukatlık mesleğine giriĢ engeli olacağını
hükme bağlamaktadır. Kuralda yer alan ―avukatlık mesleğine yaraĢmayacak tutum ve
davranıĢlar‖ ile söz konusu tutum ve davranıĢların ― çevresince bilinmesi‖ kavramlarının
muğlak ve objektiflikten uzak olduğu açıktır. Kuralda, adayların hangi tutum ve
davranıĢlarının avukatlık ile bağdaĢmayacağına ve bunların çevrece bilinmesinin ne demek
olduğu belirtilmemiĢtir. Bu nedenle avukat adaylarının mesleğe kabulünde barolara sınırları
belli olmayan geniĢ bir takdir yetkisi verilmektedir. Dolayısıyla, mesleğe kabul edilmeme
sonucunu doğuran nedenlerin tespiti noktasında barolara geniĢ bir takdir yetkisi tanıyan itiraz
konusu kural, avukat adayları için öngörülebilir olmadığı gibi baroların keyfi yorum ve
uygulamalarına karĢı da yeterince koruma sağlayacak nitelikte olmadığından hukuki güvenlik
ve belirlilik ilkelerine aykırıdır.
Açıklanan nedenlerle, itiraz konusu kural, Anayasa’nın 2. maddesine aykırıdır. Ġptali
gerekir.
Kuralın, Anayasa’nın 2. maddesine aykırı görülerek iptal edilmesi nedeniyle ayrıca
Anayasa’nın 5., 13. ve 48. maddeleri yönünden incelenmesine gerek görülmemiĢtir.
VI- SONUÇ
19.3.1969 günlü, 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 5. maddesinin birinci fıkrasının (c)
bendinin Anayasa’ya aykırı olduğuna ve ĠPTALĠNE, 28.2.2013 gününde OYBĠRLĠĞĠYLE
karar verildi.
BaĢkan
HaĢim KILIÇ
BaĢkanvekili
Serruh KALELĠ
BaĢkanvekili
Alparslan ALTAN
Üye
Mehmet ERTEN
Üye
Serdar ÖZGÜLDÜR
Üye
Osman Alifeyyaz
PAKSÜT
Üye
Zehra Ayla PERKTAġ
Üye
Recep KÖMÜRCÜ
Üye
Burhan ÜSTÜN
Üye
Engin YILDIRIM
Üye
Nuri NECĠPOĞLU
Üye
Hicabi DURSUN
Üye
Celal Mümtaz AKINCI
Üye
Erdal TERCAN
Üye
Muammer TOPAL
Üye
Zühtü ARSLAN
[R.G. 13 Ağustos 2013 – 28734]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Millî Eğitim Bakanlığından:
MĠLLÎ EĞĠTĠM BAKANLIĞI ĠLKÖĞRETĠM KURUMLARI YÖNETMELĠĞĠNDE
MADDE 1 – 27/8/2003 tarihli ve 25212 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Millî
Eğitim Bakanlığı Ġlköğretim Kurumları Yönetmeliğinin 15 inci maddesinin ikinci fıkrası
“Okul müdürlükleri, yaĢça kayıt hakkını elde eden çocuklardan 66, 67 ve 68 aylık
olanları, velisinin vereceği dilekçe ile; 69, 70 ve 71 aylık olanları ise, ilkokula baĢlamaya
hazır olmadıklarını belgeleyen sağlık raporu ile okul öncesi eğitime yönlendirebilir veya
kayıtlarını bir yıl erteleyebilir.”
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Millî Eğitim Bakanı yürütür.
[R.G. 14 Ağustos 2013 – 28735]
—— • ——
TEBLĠĞLER
Karar No. : 2013/41
ĠĢyeri
: Hakan Plastik Boru ve Profil Sanayi Ticaret A.ġ.
Organize Sanayi Bölgesi GaziosmanpaĢa Mah. Ġstiklal Cd. No: 11
Çerkezköy/TEKĠRDAĞ (Merkez)
Tespiti Ġsteyen :
Lastik-ĠĢ Sendikası
Ġnceleme
: Hakan Plastik Boru ve Profil Sanayi Ticaret A.ġ.’de Bakanlığımızca
yapılan incelemede; söz konusu Ģirketin merkez iĢyerinde plastik inĢaat malzemeleri
imalatının yapıldığı, ġanlıurfa Gaziantep Karayolu 16. Km. 2. Organize San. Böl. 1. Cad. No:
3 ġANLIURFA, Samsun Yolu Demirciler Sitesi 1. Cad. No: 156 Siteler/ANKARA, Yenigün
Mah. 1055 Sokak Yusuf Gökkaya Apartmanı 49/3 ANTALYA, Samsun Ordu Karayolu 12.
Km. Cumhuriyet Mah. Tekkeköy/SAMSUN, Mevlana Halit Mah. Hat Boyu Cad. No: 127
DĠYARBAKIR, Alemdağ YeniĢile Cad. No: 39 Ümraniye/ĠSTANBUL ve Çakmaklı Mah.
Hadımköy Yolu 2. Km. No: 34 Büyükçekmece/ĠSTANBUL adreslerinde bulunan bölge
müdürlüklerinde ise büro, ticaret ve pazarlama iĢlerinin yürütüldüğü, bu nedenle yapılan
iĢlerin ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 04 sıra numaralı “Petrol, kimya, plastik ve ilaç” iĢkolunda yer
aldığı tespit edilmiĢtir.
Karar: Hakan Plastik Boru ve Profil Sanayi Ticaret A.ġ. ve bağlı iĢyerlerinde yapılan
iĢlerin niteliği itibariyle ĠĢkolları Yönetmeliği'nin 04 sıra numaralı “Petrol, kimya, plastik ve
ilaç” iĢkoluna girdiğine ve yapılan bu tespitin Resmî Gazete’de yayımlanmasına 6356 sayılı
Sendikalar ve Toplu ĠĢ SözleĢmesi Kanununun 5 inci maddesi gereğince karar verilmiĢtir.
[R.G. 14 Ağustos 2013 – 28735]
—— • ——
Kamu Görevlilerinin Geneline ve Hizmet Kollarına Yönelik Mali ve
Sosyal Haklara ĠliĢkin 2014 ve 2015 Yıllarını Kapsayan 2. Dönem Toplu
SözleĢme 14 Ağustos 2013 Tarihli ve 28735 Sayılı Resmi Gazetede
YayınlanmıĢtır.
[R.G. 14 Ağustos 2013 – 28735]
—— • ——
Adalet Bakanlığından :
MÜNHAL NOTERLĠKLER
AĢağıda 2012 yılı gayrisafı gelirleri ve isimleri yazılı olan BĠRĠNCĠ SINIF
NOTERLĠKLER münhaldir.
NOTERLERDEN BU NOTERLĠKLERE atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren
bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları
gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvuru süresi içinde
Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Ġlan olunur.
SIRA NO NOTERLĠĞĠN ADI2012 YILI GAYRĠSAFĠ GELĠRĠ
1 - ANKARA BEġĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
713.210,99.-TL.
2 - ANKARA YEDĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
578.635,10.-TL.
3 - BEġĠKTAġ YĠRMĠNCĠ NOTERLĠĞĠ 804.991,48.-TL.
4 - BEYOĞLU ONÜÇÜNCÜ NOTERLĠĞĠ 782.959,67.-TL.
5 - HATAY BĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
660.638,05.-TL.
6 - ĠSTANBUL BEġĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
846.753,19.-TL.
7 - ĠSTANBUL ONBĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ 639.165,53.-TL.
8 - KADIKÖY YĠRMĠÜÇÜNCÜ NOTERLĠĞĠ1.143.259,39.-TL.
6968/1-1
—————
AĢağıda 2012 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan ÜÇÜNCÜ SINIF noterlikler
münhaldir.
1512 sayılı Noterlik Kanununun 22 ve müteakip maddeleri gereğince BĠRĠNCĠ SINIF,
ĠKĠNCĠ SINIF, ÜÇÜNCÜ SINIF NOTERLERDEN VE NOTERLĠK BELGESĠ
SAHĠPLERĠNDEN bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden itibaren bir ay
içinde ve istekli oldukları her noterlik için ayrı dilekçe vermek suretiyle Bakanlığımıza veya
bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına baĢvurmaları gerekmektedir.
BaĢvuruda bulunan ve belge numarası 9000'in altında olan belge sahiplerinin baĢvuru
dilekçelerine 1512 sayılı Noterlik Kanununun 23 üncü maddesi gereğince sabıka kaydı, sağlık
raporu, mal bildirimi, kayıtlı olunan barodan hakkında soruĢturma ya da disiplin cezası olup
olmadığına iliĢkin belge, vukuatlı nüfus kayıt örneği ve Cumhuriyet BaĢsavcılıklarından
temin edilebilecek beyannameyi eklemeleri gerekmektedir. Eksik belgelerini ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde tamamlamayan kiĢilerin istemi dikkate alınmaz.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler ve ekleri baĢvurma
süresi içinde Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde dikkate alınmaz.
Aynı kanunun değiĢik 30 uncu maddesi uyarınca, atanma emrinin tebellüğünden sonra
vazgeçme halinde noterlik belgesi sahipleri de noterler gibi istifa etmiĢ sayılacaktır.
Ġlan olunur.
SIRA NO NOTERLĠĞĠN ADI
ĠLĠ
2012 YILI GAYRĠSAFĠ GELĠRĠ
1 - AĞAÇÖREN NOTERLĠĞĠ
AKSARAY
47.985,29.-TL.
2 - ALTINYAYLA NOTERLĠĞĠ
SĠVAS
24.614,92.-TL.
3 - ARDANUÇ NOTERLĠĞĠ
ARTVĠN
48.325,92.-TL.
4 - ARGUVAN NOTERLĠĞĠ
MALATYA
33.075,95.-TL.
5 - BAKLAN NOTERLĠĞĠ
DENĠZLĠ
24.330,50.-TL.
6 - BANAZ NOTERLĠĞĠ
UġAK
182.937,69.-TL.
7 - BULDAN NOTERLĠĞĠ
DENĠZLĠ
174.864,32.-TL.
8 - ÇAT NOTERLĠĞĠ
ERZURUM
32.578,91.-TL.
9 - ÇAYBAġI NOTERLĠĞĠ
ORDU
20.537,76.-TL.
10 - EMET NOTERLĠĞĠ
KÜTAHYA
96.564,34.-TL.
11 - EMĠRDAĞ ĠKĠNCĠ NOTERLĠĞĠ AFYONKARAHĠSAR
157.740,18.-TL.
12 - FINDIKLI NOTERLĠĞĠ
RĠZE
111.331,97.-TL.
13 - GÖKÇEBEY NOTERLĠĞĠ
ZONGULDAK
101.570,45.-TL.
14 - HASKÖY NOTERLĠĞĠ
MUġ
38.778,10.-TL.
15 - HAVSA NOTERLĠĞĠ
EDĠRNE
121.488,33.-TL.
16 - HAVZA NOTERLĠĞĠ
17 - KARAĠSALI NOTERLĠĞĠ
18 - KARATAġ NOTERLĠĞĠ
19 - KOZAKLI NOTERLĠĞĠ
20 - KÜRTÜN NOTERLĠĞĠ
21 - MALAZGĠRT NOTERLĠĞĠ
22 - MUDURNU NOTERLĠĞĠ
23 - TONYA NOTERLĠĞĠ
24 - TORUL NOTERLĠĞĠ
25 - TUFANBEYLĠ NOTERLĠĞĠ
26 - TUNCELĠ ĠKĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
27 - ULA NOTERLĠĞĠ
28 - ULUBEY NOTERLĠĞĠ
29 – VĠZE NOTERLĠĞĠ
SAMSUN
ADANA
ADANA
NEVġEHĠR
GÜMÜġHANE
MUġ
BOLU
TRABZON
GÜMÜġHANE
ADANA
MUĞLA
UġAK
KIRKLARELĠ
240.384,13.-TL.
123.159,13.-TL.
93.489,16.TL.
130.105,38.TL.
40.627,23.-TL.
175.010,51.-TL.
74.070,24.-TL.
31.580,75.-TL.
50.057,78.-TL.
92.566,97.-TL.
192.128,39.-TL.
124.138,95.-TL.
75.364,29.-TL.
203.373,46.-TL.
6969/41-1
—————
AĢağıda 2012 yılı gayrisafi gelirleri ve isimleri yazılı olan ĠKĠNCĠ SINIF noterlikler
münhaldir.
VE ĠKĠNCĠ SINIF noterlerden bu noterliklere atanmaya istekli olanların ilan tarihinden
itibaren bir ay içinde Bakanlığımıza veya bulundukları yer Cumhuriyet BaĢsavcılıklarına
baĢvurmaları gerekmektedir.
Posta ile doğrudan doğruya Bakanlığa gönderilmiĢ olan dilekçeler baĢvuru süresi içinde
Bakanlığa gelmediği takdirde atama iĢleminde nazara alınmaz.
Ġlan olunur.
SIRA NO NOTERLĠĞĠN ADI2012 YILI GAYRĠSAFĠ GELĠRĠ
1 - ACIPAYAM NOTERLĠĞĠ
320.390,35.-TL.
2 - ADIYAMAN BĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ 467.521,73.-TL.
3 - BAFRA ĠKĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
360.211,42.-TL.
4 - ERBAA NOTERLĠĞĠ
438.760,56.-TL.
5 - ERGANĠ NOTERLĠĞĠ
325.024,34.-TL.
6 - GÖNEN ĠKĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
305.260,98.-TL.
7 - GÜRSU NOTERLĠĞĠ
494.286,35.-TL.
8 - ISPARTA BĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
339.883,77.-TL.
9 - ISPARTA ÜÇÜNCÜ NOTERLĠĞĠ
391.032,82.-TL.
10 - MANAVGAT BĠRĠNCĠ NOTERLĠĞĠ 418.316,52.-TL.
11 - SALĠHLĠ ĠKĠNCĠ NOTERLĠĞĠ
289.076,97.-TL.
12 - SUSURLUK NOTERLĠĞĠ
262.695,04.-TL.
13 - UġAK ÜÇÜNCÜ NOTERLĠĞĠ
608.941,42.-TL.
14 - YERKÖY NOTERLĠĞĠ
300.090,82.-TL.
6970/1-1
[R.G. 14 Ağustos 2013 – 28735]
—— • ——
YÖNETMELĠK
Kültür ve Turizm Bakanlığından:
KORUNMASI GEREKLĠ TAġINIR KÜLTÜR VE TABĠAT VARLIKLARININ
TASNĠFĠ, TESCĠLĠ VE MÜZELERE ALINMALARI HAKKINDA
YÖNETMELĠKTE DEĞĠġĠKLĠK YAPILMASINA
DAĠR YÖNETMELĠK
MADDE 1 – 20/4/2009 tarihli ve 27206 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan Korunması
Gerekli TaĢınır Kültür ve Tabiat Varlıklarının Tasnifi, Tescili ve Müzelere Alınmaları
Hakkında Yönetmeliğin 10 uncu maddesinin beĢinci fıkrası aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.
“(5) Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun 4 üncü maddesine göre
Bakanlığa bildirilen korunması gerekli taĢınır kültür ve tabiat varlıkları ile aynı Kanunun 26
ncı maddesi kapsamında faaliyette bulunan taĢınır kültür ve tabiat varlığı koleksiyoncuları
veya özel müzeler tarafından ilgili müzelere getirilen taĢınır kültür ve tabiat varlıklarından
değerlendirme komisyonu tarafından müzeye alınmasına gerek duyulmayanlar, envanter
bilgileri çıkartılarak müze emanetinde alıkonulur. Talepte bulunulması halinde bu Ģekilde
belgelendirilen taĢınır kültür ve tabiat varlıklarının Bakanlık denetimindeki özel müze veya
koleksiyoncuların envanterlerine kaydedilmelerine izin verilir. Bir yıl içerisinde özel
müzelere veya koleksiyonculara devri gerçekleĢmeyen bu tür taĢınır kültür ve tabiat varlıkları
durumlarına uygun olarak müzelerde kayıt altına alınır.”
MADDE 3 – Bu Yönetmelik hükümlerini Kültür ve Turizm Bakanı yürütür.
Tarihi
Sayısı
20/4/2009
27206
Tarihi
Sayısı
19/1/2011
28178
[R.G. 15 Ağustos 2013 – 28736]
—— • ——
TEBLĠĞ
KĠġĠSEL KORUYUCU DONANIMLAR TEKNĠK KOMĠTESĠNĠN OLUġUMU
VE GÖREVLERĠNE DAĠR TEBLĠĞ
BĠRĠNCĠ BÖLÜM
Amaç, Kapsam ve Dayanak
Amaç
MADDE 1 – (1) Bu Tebliğin amacı, KiĢisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği
hükümlerinin uygulanması konusunda teknik komite oluĢturulması ve bu komitenin çalıĢma
usul ve esaslarını belirlemektir.
Kapsam
MADDE 2 – (1) Bu Tebliğ, 29/6/2001 tarihli ve 4703 sayılı Ürünlere ĠliĢkin Teknik
Mevzuatın Hazırlanması ve Uygulanmasına Dair Kanuna dayanılarak 29/11/2006 tarihli ve
26361 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanan KiĢisel Koruyucu Donanım Yönetmeliği
kapsamında yer alan kiĢisel koruyucu donanımlar ile ilgili teknik mevzuat ve uygulamalarda
karĢılaĢılabilecek sorunların çözümlenmesi için ilgili kamu kurum ve kuruluĢlarından ve
kiĢisel koruyucu donanımların sanayi temsilcilerinden oluĢan KiĢisel Koruyucu Donanımlar
Teknik Komitesinin (KKDTEK) görevlendirilmesi ile çalıĢma usul ve esaslarını kapsar.
Dayanak
MADDE 3 – (1) Bu Tebliğ, 9/1/1985 tarihli ve 3146 sayılı ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik
Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri Hakkında Kanunun 12 nci ve 34 üncü maddelerine, 4703
sayılı Kanuna ve KiĢisel Koruyucu Donanım Yönetmeliğine dayanılarak hazırlanmıĢtır.
ĠKĠNCĠ BÖLÜM
KKDTEK OluĢumu, Görevleri, ÇalıĢma Usul ve Esasları
KKDTEK oluĢumu
MADDE 4 – (1) KKDTEK aĢağıdaki üyelerden oluĢur:
a) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Genel Müdürlüğünü
temsilen en az dört üye,
b) ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, ĠĢ TeftiĢ Kurulunu temsilen bir üye,
c) Ekonomi Bakanlığını temsilen bir üye,
ç) Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, Gümrükler Genel Müdürlüğünü temsilen bir üye,
d) ĠĢ sağlığı ve güvenliği ve/veya kiĢisel koruyucu donanım ile ilgili faaliyet gösteren
sivil toplum kuruluĢlarını temsil etmek üzere Bakanlıkça seçilecek en az iki üye,
e) OnaylanmıĢ kuruluĢları temsilen bu kuruluĢlar arasından Bakanlıkça seçilecek bir
üye,
f) KiĢisel koruyucu donanım ithal eden ve üreten firmalar arasından Bakanlıkça
seçilecek en az iki üye,
g) Türkiye ĠĢveren Sendikaları Konfederasyonunu temsilen bir üye,
ğ) Türk Standardları Enstitüsünü temsilen bir üye,
h) Türkiye Esnaf ve Sanatkârları Konfederasyonunu temsilen bir üye,
ı) Türkiye Odalar ve Borsalar Birliğini temsilen bir üye.
(2) Komite üyeleri, Bakanlığın isteği üzerine 2 yıl için ilgili kuruluĢlar tarafından
belirlenir. Bir kuruluĢu temsil eden üyenin ilgili kuruluĢça değiĢtirilmesi halinde Bakanlığa
bilgi verilir. Yeni üye kalan süreyi tamamlayana kadar görev yapar. Komite toplantılarına
üyelerin sürekli olarak katılmaları esastır.
KKDTEK’in çalıĢma usul ve esasları
MADDE 5 – (1) KKDTEK çalıĢma esasları aĢağıda belirtilmiĢtir:
a) Komite, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ĠĢ Sağlığı ve Güvenliği Genel
Müdürü BaĢkanlığı’nda toplanır.
b) Komite, komite baĢkanının toplantı gündemini içeren yazılı daveti ile en az üye tam
sayısının üçte ikisi ile toplanır ve oy çokluğu ile karar alır.
c) BaĢkan vekili, BaĢkanın olmadığı durumlarda komiteye BaĢkanlık etmek üzere,
ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı üyeleri arasından BaĢkan tarafından seçilir.
ç) Komitenin sekretarya hizmetleri, ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı ĠĢ Sağlığı ve
Güvenliği Genel Müdürlüğü tarafından yürütülür.
d) Toplantılar, komite tarafından belirlenen periyodik bir takvim uyarınca yılda en az iki
kez gerçekleĢtirilir.
e) Her toplantı sonrasında alınan kararların yer aldığı karar defteri sayfası üyelerce
imzalanarak onaylanır.
f) Komitece gerek görüldüğü hallerde, konu ile ilgisi bulunan diğer kurum ve
kuruluĢlardan temsilciler gözlemci olarak davet edilebilir.
g) Komite, sektör ve ilgili yönetmelikler temelinde alt çalıĢma grupları oluĢturabilir.
KKDTEK’in görevleri
MADDE 6 – (1) Komitenin görevleri aĢağıda belirtilmiĢtir.
a) KiĢisel Koruyucu Donanımlar Yönetmeliği kapsamında yer alan kiĢisel koruyucu
donanımları imal, ithal veya ihraç eden sektör ile ilgili mevcut durumu tespit etmek,
b) Yönetmeliğin temel gerekleri kapsamındaki mevzuata iliĢkin olarak yetkili ve
uygulayıcı kuruluĢlardan bilgi akıĢını sağlamak,
c) Sektörde faaliyet gösteren iĢletmelerin teknik mevzuata uyum düzeyini belirlemek ve
geliĢtirmek,
ç) Teknik düzenlemeler hakkında geribildirim alınmasını sağlamak,
d) Uygunluk değerlendirme kuruluĢu, onaylanmıĢ kuruluĢlar veya sektörden gelen görüĢ
ve teklifleri değerlendirmek,
e) AB Komisyonu ve diğer uluslararası kuruluĢlar tarafından düzenlenecek toplantılara
katılım sağlamak için toplantılarla ilgili bilgi alıĢveriĢini sağlamak,
f) Yönetmeliğin temel gerekleri alanındaki ve Yönetmeliği bağlayıcı nitelikteki
mevzuatta yapılacak değiĢiklikleri takip ederek kiĢisel koruyucu donanımlar ile ilgili
hazırlanacak yeni mevzuat taslakları hakkında görüĢ ve önerilerini yetkili
kuruluĢa/kuruluĢlara bildirmek,
g) KiĢisel Koruyucu Donanımlar sektöründe karĢılaĢılan sorunları tespit etmek, çözüm
konusunda önerilerde bulunmak,
ğ) Sektörün ihtiyacına yönelik olarak öncelikli çalıĢma alanlarını belirleyerek iĢbirliği
yapmak, proje geliĢtirmek ve ortak faaliyetler yürütmek.
ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
KKDTEK kararlarının değerlendirilmesi
MADDE 7 – (1) Komite kararları tavsiye niteliğinde olup, alınan kararlar yetkili
kuruluĢ/kuruluĢlar tarafından değerlendirilerek sonuçlandırılır.
Yürürlük
Yürütme
MADDE 9 – (1) Bu Tebliğ hükümlerini ÇalıĢma ve Sosyal Güvenlik Bakanı yürütür.
[R.G. 15 Ağustos 2013 – 28736]
—— • ——

T.C. A D A L E T B A K A N L I Ğ I EĞĠTĠM DAĠRESĠ BAġKANLIĞI

Transkript

Benzer belgeler

İndir - Yenilenebilir Enerji Genel Müdürlüğü

Resmî Gazete

Temmuz 2011 - Bilişim Uzmanları Derneği

5 Yıldızlı Liberty of the Seas ile BATI AKDENİZ * DÜNYANIN EN

Gökçeada Öğrenci Uygulaması

İndir / Görüntüle

bġlgġsayarlı radyolojġ (cr) - İzmir Halk Sağlığı Müdürlüğü