Üniversite öğrencisi Alia Hussain`den

Üniversite öğrencisi Alia Hussain'den
Kendimle gurur duyuyorum
Adım Alia ve 23 yaşındayım. Ailem Pakistan'dan gelmiş ama ben Danimarka'da doğdum ve büyüdüm. Doğuştan
işitme kaybına sahibim ve ailemde işitme kaybına sahip tek kişi benim. Orta düzeyde işitme kaybı sorunum var
ve her gün işitme yardımcı cihazı ve gerektiğinde FM sistemi kullanıyorum.
Küçük bir kızken işitme engelliler için bir okula gittim, ancak daha sonra normal bir ilkokulda özel bir sınıfa
geçtim ve buradan ortaokula devam ettim. İlkokulda öğretmenler çok ilgiliydi ve çok iyi yardım ve destek aldım.
Ortaokulda da işitme bozukluğumla ilgili bana çok anlayışlı davrandılar. Şu anda tıp okuyorum ama çalışmaları
takip etmek çok zor. Üniversitede farklı profesörler var ve her zaman onlara iyi duyamadığımı hatırlatmam
gerekiyor. Genellikle profesörler yalnızca durumumu belirttiğim günlerde bu sorunuma göre ders anlatıyorlar;
çünkü beni çok iyi tanımıyorlar ve işitme sorunumu unutuyorlar ya da önemli bir sorun olmadığını düşünüyorlar.
Bu nedenle artık sınıfta FM sistemini kullanıyorum ve her zaman en ön sırada oturuyorum. Fakat dersler biraz
daha zor. Çünkü profesörler ileri geri yürüyor ve tahtayı görmek için arkalarını dönüyor. Ben hiçbir şey
duymamış olmama karşın diğer öğrenciler notlar aldığından sürekli önemli bilgileri kaçırdığımı düşünüyorum.
Öğretmenlerin ya da sınıf arkadaşlarımın bana yardımcı oldukları zamanlar da oldu. Bunun benim için ne kadar
önemli ve yararlı olduğunu belirtip onlara teşekkür ediyorum.
Üniversitede grup projelerine katılmak her zaman zor oldu. Asla işitme bozukluğumu gizlemeye çalışmamış
olmama karşın, bazen arkadaşlarımın yüzlerinden dikkat etmediğimi ya da ilgilenmediğimi düşündüklerini
görebiliyorum. Birkaç kişi bir araya geldiğinde hepsi aynı anda ve hızlı konuşma eğiliminde oluyorlar. Bu,
yalnızca üniversitede değil, her yerde karşılaştığımız bir durum. Arkadaşlarımla olduğumda neyin söylendiğini
sormak için bazen sözlerini kesiyorum. Ancak bazen başkalarının benim aptal olduğumu düşünmesinden
korktuğum için sormaya cesaret edemiyorum.
Başkalarının önünde konuşmaya alışkın olmadığımdan ilk sözlü sınavımdan önce çok heyecanlandım. Sonuçta
sınavı geçemedim ve üniversiteyi tamamen bırakmayı düşündüm. Ama daha sonra, işitme terapistim sayesinde
bir özel danışmanla görüşme fırsatını yakaladım. Aslında bu konuda kuşkularım vardı ama sonunda onunla
görüştüm. Şu anda onunla iletişim halindeyim. İşlerin nasıl gittiğini takip ediyor ve bana destek sağlıyor. Sınıfta
bana yardım edecek bir yardımcı kullanma hakkına sahip olduğumu da bana özel danışmanım söyledi. Şimdi
yardımcım benim sağ kolum gibi. Dersler sırasında ne söylendiğini sorabiliyorum ve emin olmadığım konuları
onunla tartışabiliyorum. İkimiz için de bu yeni bir durum ama durumu idare edebiliyoruz. Üniversite
çalışmalarına başladığımda, tüm derslerimde bir yardımcının bana eşlik etmesini isterdim. Tabi eğer daha önce
bilseydim! Biri bana ne tür desteğin alınabileceğini daha önceden söylemiş olsaydı! Bu konuda yeterince yardım
ya da öneri almadığımı düşünüyorum. İnsanların haklarını ve ne tür yardımların mevcut olduğunu bilmesi çok
önemli. Bana bakın: İhtiyacım olan desteği zamanında almasaydım üniversiteyi bırakmış olacaktım.
Ailem sorunlarımı tam olarak anlamıyor ve okulu bırakmamı ya da başarısız olmamam için daha kısa, daha kolay
bir bölüm seçmemi söylüyor. Ama bu benim için kolaya kaçmak olur. Ailem işitme sorunum açısından bana her
zaman çok açık oldu ve beni destekledi. İşitme engelli bir çocuğa sahip olmanın ne demek olduğunu anlamak
için en baştan gereken yardımı ve danışmanlık hizmetini aldılar. Başka bir ülkeden gelmek pek kolay değil.
Danimarkalılar yardım almak için nereye gidip gitmeyeceklerini biliyorlar. Nasıl bilmiyorum ama bu konuları iyi
biliyorlar. Ancak benim açımdan bilgi tesadüfi olarak bana ulaşıyor; belki de doğru bilgilerin ulaştırılması için
işitme engelli kişilerin kaydının oluşturulması iyi bir fikir olabilir.
Çalışmaya başlama zamanı geldiğinde iletişim kurma konusunda endişelerim var. Ama doğru yardımcı
teknolojilerin kullanılmasıyla belki de bir sorun olmayacak.
İşteki görevimin ne olduğunu öğrendikten sonra, durumuma uygun doğru yardımcı teknolojileri bulmak için
yardım alacağım.
Artık başka kişilere işitme zorluğumu, yardımcı teknolojiler kullandığımı ve belirli alanlarda yardıma ihtiyacım
olabileceğini anlatmak için yeterince çaba göstermediğimi anlıyorum. Bunlar, mesleki hayatımda yardımcı
olacak önemli konular.
Dinim, olumlu bir bakış açısı sürdürmeme yardımcı oluyor. Kendimle gurur duyuyorum. Çocukken işitme
bozukluğum konusunda üzülürdüm ama artık kendimle gurur duyuyorum: Engelimi, üstesinden gelinmesi gereken
bir zorluk olarak görüyorum. Hayatta çok aşamalar kaydettim. Her şeyin altında bir anlam vardır ve sahip
olduğumuz iyi şeylere odaklanmalı ve zorluklarımızla savaşmalıyız. Bazen işitme bozukluğumu tamamen
unutabiliyorum. Aynı zamanda her şeyin kendinizi iyi hissetmekte bittiğinin de farkındayım. Mükemmel bir
işitmeye sahip olsaydım yapabileceğim her şeyi yapmak ve öğrenebileceğim her şeyi öğrenmek için mücadele
etmeye devam edeceğim.