docDinamik gazete 69. sayısını görüntülemek ve kaydetmek için tıklayınız.
download 
Şikayet Transkript
Dinamik gazete 69. sayısını görüntülemek ve kaydetmek için tıklayınız.
Ocak 2013 Yıl: 24 Sayı: 69 Arabesk 14 sayfa [email protected] @DinamikGazete gazete ’te Boğaziçi Üniversitesi İşletme ve Ekonomi Kulübü süreli yayınıdır. Ücretsizdir. Bir Öğrenci Kooperatifi Doğuyor DEMİRCAN ÇELEBİ ve YAĞMUR VATANGÜL’ün haberi sayfa 6’da Boğaziçi Üniversitesi’nde öğrencilerin inisiyatifiyle işletilen, sürdürülebilir ve sosyal bir kooperatif kurulması için hazırlıklar başladı. Cinsel Taciz Kampüsün Gündeminde Boğaziçi Üniversitesi’nde Cinsel Taciz Komisyonu kuruluyor. Murat Yüce’nin haberi sayfa 7’de ÖTK: Öğrencilerin Sesi Yapılan önemli değişiklikler ve üniversite yönetiminin teşvikleri ile ÖTK daha etkin hale getirilmeye çalışılıyor. Oğuz Kağan Çağatay Kılınç’ın haberi sayfa 8’de GM TÜRKİYE CEO’SU İLE ELEKTRİKLİ ARABALAR ÜZERİNE Mavi Önlük Mazi Oluyor 05 2012’de Neler Oldu? 10 04 BOĞAZİÇİ ÜNİVERSİTESİ İŞLETME VE EKONOMİ KULÜBÜ 02 siyaset Genel Yayın Yönetmeni AKIN TOKSAN [email protected] Dinlerin ortaya çıkışı açıklanmaya çalışılıyorsa üzerinde durulan ilk olgu korkudur. Doğa olaylarını anlamlandıramayan ilkel insan, gök gürlediğinde bunu kendinden üstün bir varlığın kızgınlığına yorar ve o varlığın huyuna gitmek ister. Gece olunca karanlıkta kendini güvende hissetmeyince güneşin değerini anlar ve onu yüceltir. Yani, ilkel insan doğada karşılaştığı her olaya, kendi algısına göre bir açıklama getirmiştir zamanında. Bu açıklamalar, çağlar ilerleyip insanoğlu dünyanın farklı bölgelerine yayıldıkça, çağ insanının birikimi doğrultusunda farklı coğrafyalarda farklı şekillerde “evrilmiş”tir. Böylece, temelde birbirine benzeyen, ortak bir kültürden ve kaynaktan beslenen fakat ayrıntılarda farklılaşan dinlerin temeli atılmıştır. Peki bir din nasıl yayılır? Bir insanı zorla inanmak istemediği bir şeye inandırabilir miyiz? Sorumuzun cevabı kulaktan kulağa pazarlama ve sosyal kabul olgularında gizli. Biri bana “bir adam var, su üzerinde yürüyebiliyor hatta suyu bir de şaraba dönüştürüyor” dese testimi kapar, izlemek için en ön sıradan yer tutardım. Orta Çağ’da yaşasam ve biri elime bir meşale tutuşturup “gel hadi, cadı avlıyoruz” dese koşa koşa giderdim. Ya da biri “oğlum var ya böyle açtı kollarını, Kızıldeniz’i yardı biz de içinden geçtik” dese, ne yalan söyleyeyim, Hz.Musa’ya bir sempati duyardım, olayı da kendi gözlerimle görmüş gibi anlatırdım eşe dosta. Ortada bir ağız birliği varsa söylenene inanmanız kolaylaşıyor çünkü. Şimdi en yakın arkadaşlarınızdan oluşan bir grup içeriye girse ve “biz sana tanıştığımızdan beri ‘avokado’ diye sesleniyoruz.” dese durup bir düşünür, kendinizden şüphe edersiniz. Hatta bu oyunu birkaç gün devam ettirseler ismi sahiplenir, her avokado dendiğinde döner bakarsınız. Bir süre sonra herkes aynı şeyi yapıyorsa ya da söylüyorsa sorgulamak, karşı çıkmak abesle iştigal hale geliyor çünkü. İşte hepimiz bu mantıkla er ya da geç bir Facebook ya da Twitter hesabı açtık kendimize. “Bu insanlar neyden bahsediyor, aman ben de bileyim” dedik, merak ettik. Belki en başta kullanması zor geldi ama yılmadık. Böylece birkaç yıl içerisinde, Facebook tek bir noktadan tüm dünyaya yayıldı, İslamiyet gibi. 1.5 milyar mümine sahip 14 yüzyıllık İslamiyet’le, “sadece 8 yılda” 1 milyar kullanıcıya ulaşan Facebook’u karşılaştırmak bazılarınıza komik gelebilir. Facebook’un da her şeyden önce bir bağlılık amacı var. Başkalarının hayatına dahil olma. Takip ve hakim olma duygusunu tatma. Sıradan olmadığını diğer insanlara gösterme çabası. Şarkı sözü paylaşıp eski sevgiliye laf sokabilmenin hazzı. Farmville, Sims Social, Bubble Town ve daha nicesi. Facebook ayrıca bireylerin eylemleri sonucunda yargılandığı bir kurallar bütününe sahip, her din gibi. Profil fotoğrafınızı eleştirenler, paylaştığınız gönderilere yorum yapanlar, ilişki durumunuzu beğenenler, Müjdat Gezen/ Levent Kırca/ Uğur Dündar grubunun aboneleri her zaman etrafınızda. Yaptığımız her hareketi kaydeden bir Timeline mevcut, bir dansöze para yapıştırırken çekilmiş bir pozumuzun hesabı sorulabiliyor birkaç gün sonra. Hesabımızın şifresi kutsal, mahremimiz artık. Facebook Kullanım Şartları’nı okuyup kabul ediyoruz, İslam’ın şartları kadar kısa da değil üstelik. Her gün birileri bizi eventler aracılığıyla güzel ahlâka davet edebiliyor: “Kadına şiddete, tacize son”, “Etik sohbetlerine hepinizi bekliyoruz”, “Sokak hayvanlarını sahipsiz bırakmamak için yürüyoruz.” İlkokulda boy sırası yüzünden kavga edip küstüğümüz arkadaşımızı arama çubuğundan bulup ekliyoruz. Geçmişi arkada bırakarak... Facebook bağışlayıcılığa da teşvik ediyor. Fotoğrafımızın altına yapılan bir yoruma “O senin güzelliğin canımmm” yazarak alçakgönüllülüğü de öğretiyor bize. Tevekkül artık bizim için yeni bir fotoğraf yükleyip gelecek olan “like”ları beklemekten ibaret. Zor durumda kalanlara yardım etmekten anladığımız, Afrika’daki çocuklar için duvarımızda bir şeyler paylaşmaktan öteye gitmiyor. *** Büyük bir kesim tarafından 5 yıla kalmaz popülerliğini yitirir denen Facebook’un MSN Messenger ve MySpace ile aynı kaderi paylaşacağı konuşulsa da atladığımız bir nokta var. Facebook hayatımızın önemli bir parçası. MySpace zaten çok kısıtlı bir kitleye hitap ediyordu. Messenger ise asla annelerimizin, dedelerimizin, teyzelerimizin “tarla sürdüğü”, “elmas istiflediği” bir mecra haline gelmemişti. Trendlere ayak uydurabildiği sürece Facebook -nasıl bir din birden tüm inananlarını kaybetmiyorsa- kullanıcılarını elinde tutmaya devam edecekmiş gibi duruyor. Benim Annem Cumartesi Galatasaray Meydanı kayıp anneleri için her cumartesi anıt mezar olmaya devam ediyor. Cumartesi anneleri sayısı 400’ü aşan eylemlerini; faillerin yargılanması, evlatlarının akıbetinin açıklanması, en azından bir mezarlarının olması için sürdürüyor. NAZ VARDAR lerini bekleyen anneler, eşler, evlatlar da eli kanlı despotlardan kurtulamadılar. Çoğu işkenceye, şiddete maruz kalmasına rağmen ALPER TARIK GÜRSOY vazgeçmeyen bu insanlar; askeri [email protected] yönetim sona erdikten sonra da generallerin yargılanması için eylemlerini sürdürdüler. Özellikle 1976 yılında Arjantin’de yönetimi ABD müttefiki ülkelerde, devletin ele geçiren cunta; 1983’e kadar zulmüne uğrayan, gözaltında kay30.000 insanı Hristiyanlık değerbolan insanların sessiz gücü olan lerini korumak, komünizmi engelPlaza del Mayo insanları; 1995 yılı lemek gibi bahanelerle kaybetti. 27 Mayıs’ında Türkiye’de doğan Ülkede iki kişinin sokakta bir arabenzer bir harekete, Cumartesi ya gelmesi bile yasaklanmışken, Anneleri’ne destek vermek için de bir grup kadın 1977 yılında Plaza Galatasaray Lisesi önünde ufak del Mayo’da (Mayıs Meydanı) bir grupla bulundular. beyaz başörtüleriyle sessiz oturma Türkiye’de bu eylemin benzeri, eylemine başlayınca cuntanın 90’lı yılların başlarında Olağatepkisi de acımasız oldu. Sevdiknüstü Hal (OHAL) ilan edilen güneydoğu illerinde gözaltına alınan yakınlarına o günden beri ulaşamayan insanlar tarafından başlatıldı. 400. oturma eylemini geride bırakan grup, cumartesi günleri buluşmalarının Sahibi da etkisiyle ‘’Cumartesi Boğaziçi Üniversitesi İşletme ve Anneleri’’ olarak tanındı. Ekonomi Kulübü Adına Tolgacan Ceylan Aynı Arjantin’dekiler gibi onlar da beyaz başörtüleSorumlu Yazı İşleri Müdürü Tolgacan Ceylan riyle ellerinde çocuklarının resimleri, ülkenin en ünlü Genel Yayın Yönetmeni Akın Toksan caddesinde sessiz bir oturma eylemi ve akabinde bir Editör kaybın hikayesiyle sitemleriCemre Akdemir ni, taleplerini fark ettirmeye Yazı ve Reklam İşleri Sorumluları çalışıyorlar. 12 Eylül darAlper Sezer, Duygu Söyler, Kıvılcım Değirmencioğlu, Serap Çelik besinden bu yana, ağırlıkla 90’lı yıllarda en son bir polis Yazı Kurulu Ahmet Kemal Sürmeli, Alper Tarık Gürsoy, veya jandarma karakoluna Alperen Eken, Demircan Çelebi, Ece Gülşan, götürülüp bir daha haber Elif Turhan, Furkan Ali Can Çelenlioğlu, alınamayan ve/veya JİTEM Gamze Nur Büyükgüzel, (Jandarma İstihbarat ve TeHasan Aydın, Melike Duygu, Miray Palaz, rörle Mücadele) faaliyetleri Murat Yüce, Mustafa İrfan İçli, Naz Vardar, sonucunda öldürülenlerin Nazlı Azergün, Oğuz Kağan Çağatay Kılınç, sayısı kimilerine göre birkaç Özge Kaya, Rezan İbişhükçü, Tuğçe Şatır, Yağmur Vatangül, Zehra Soysal bin, kimilerine göre ise on binleri buluyor. Kayıp tutukGörsel Danışman Sertaç Bala luların yakınları; çocuklarının, eşlerinin, kardeşlerinin Matbaa Müka Matbaacılık Reklamcılık akıbetini bilmek, varsa meYayıncılık San. Ve Tic. Ltd. Şti. zarlarının yerini öğrenmek Tel : 0212 54968 24 www.muka.com.tr ve faillerin belirlenip yarYayın Kurulu gılanmasını istiyor. Adalet, Ekin Akın, Kadir Aydın, Bilge Eralp, Akın Toksan, vicdan ve ahlak taleplerini Berkant Aşar, İlkgül Özçamur, Mehmet Sarıgül her hafta yineleyen anneler, Bu gazete süreli yerel yayındır. [email protected] www . b u i k . b o u n . e d u . t r Bir Din Olarak Sosyal Medya siyaset insan haklarındaki ihlalleri de olabildiğince uluslararası platformlarda gündeme getirmeye çalışıyor. Cumartesi Anneleri’nin yaklaşık 30 kişiyle başlayan ve bir basın açıklamasından ibaret olan oturma eylemi, katılım sayısı arttıkça polisin sert direnişiyle karşılaştı. OHAL yıllarında bölgede aktif olan, 1993’e kadar emniyet genel müdürlüğü yapan ve kayıp yakınları tarafından en önde gelen faillerden biri olarak gösterilen Mehmet Ağar’ın 1995’te Elazığ milletvekili seçilmesi, Cumartesi Annelerinin eylem sürecini etkileyecek olayların başlangıcı oldu. Ağar’ın İçişleri Bakanlığına yükselmesiyle birlikte polisin karşı koyuşları ve engelleme çabaları daha organize ve onur kırıcı hale geldi. Derin devlet ilişkileri ve çeteleşme, o dönem Bucak aşireti lideri olan ve birçok gözaltına alınma olayında emniyet mensuplarının yanında adı geçen Sedat Bucak’ın da yine Ağar’la aynı seçimlerde DYP milletvekili seçilmesiyle iyice gün yüzüne çıktı. Hakkındaki iddialar yüzünden Bucak’ın dokunulmazlığı 1997’de kaldırılırken Ağar ise bir dahaki seçimlerde meclise giremedi. Ağar ve Bucak gibi isimlerin siyaset sahnesinden çekilmesiyle annelerin üstündeki baskı sona ermedi. Yoğun polis müdahalesine karşı koyamayarak 1999’da 200. eylemden sonra ara verme kararı aldılar. Geri dönüşleri ise 2009 yılında oldu. 2009’dan Sonra Cumartesi Anneleri’nin eylemsiz geçen 10 yılı boyunca bazı hukuki gelişmeler oldu. AİHM, davalarda Türkiye’nin suçlu bulunduğunu bildirdi. Devlet bağlantılı isimler ve eski JİTEM mensupları yaptıkları işkencelere, toplu mezarlara ve Ergenekon davası sanıklarından bazılarına itiraflarında yer verdi. Dönemin cumhurbaşkanı Süleyman Demirel’in “Devlet, devlet politikası olarak adam öldürür.”, dönemin başbakanı Tansu Çiller’in “Jitem’in ölüm timlerinin madden ve manen arkasındayım.” ve dönemin Emniyet Genel Müdürü Mehmet Ağar’ın “Devlet adına bin operasyon yaptım.” açıklamaları kamuoyunda tepkilere yol açtı. Bu gelişmeler üzerine tekrar umutlanan Cumartesi Anneleri, 31 Ocak 2009 itibariyle eylemlerine kaldıkları yerden devam etme karar verdiler. Eylemlerin, devletin ihmalkârlığına olan tepkiyi artırmasıyla karşıt gruplar ve bazı siyasetçiler Cumartesi Anneleri’nin hak arayışını karalamaya yönelik girişimlerde bulundu. Başbakan Erdoğan, 2010 Haziran ayında “Ne iş yaptıklarını bilmiyorum, Cumartesi Anneleri birilerince kullanılıyor.” açıklamasında anneleri bölücülükle suçladı. Açıklamasını takip eden süreçte ailelerden temsili bir grubu Dolmabahçe’ye görüşmeye çağırsa da aileler taleplerine karşılık somut cevaplar elde edemedi. Ayrıca, ailelerin, 27 Mayıs 2012’de Ağar’ın Aydın’da yattığı cezaevi önünde, sorumlusu olduğu bin operasyon karşılığında yatacağı iki yıl hapsi protesto amaçlı toplanmasıyla karşıt gruplar ailelere yönelik saldırılarda bulundu. Engellemeler ve karalamalara rağmen başta İnsan Hakları Derneği en büyük savunucuları olarak yanlarındaydı. 1999 öncesinde Sezen Aksu’nun Aktüel Dergisiyle ücretsiz 03 dağıttığı Cumartesi Türküsü albümü, Ahmet Kaya’nın Beni Bul Anne ve Bandista’nın Benim Annem Cumartesi şarkılarına yenileri eklenmeye devam etti. U2, 2010 İstanbul konserinde, Mothers of the Disappeared şarkısını Fehmi Tosun için söyleyerek, Türkiye’deki kayıplara dikkat çekti. Arjantin ve Fas’tan da benzer kuruluşlar Cumartesi Anneleri’nin eylemlerine katılarak onlara desteğini ortaya koydu. 24 Kasım 2012 tarihinde gerçekleştirdikleri 400. eylemlerini, ellerinde kırmızı karanfillerle gelen destekçiler, öğrenciler, gençler, aydınlar, gazeteciler ve milletvekilleriyle gerçekleştirdiler. Her cumartesi saat 12:00’da Galatasaray Lisesi önünde bir kaybın hikayesi, anneler ve 17 yıl öncesinden farklı olarak çocuklar ve torunlar tarafından anlatılmaya devam ediliyor. Evlatlarını kaybeden ve çocuklarının mezarlarına bile ulaşamayan anneler, kuşaklar geçmesine rağmen dünya çapında yankı uyandırmış bu devlet ihmalkârlık karşısındaki sessiz adalet arayışlarını tüm inançları ile sürdürüyor. 04 ekonomi Editör CEMRE AKDEMİR [email protected] Umutsuz Yaşanmıyor Aralık ayına girer girmez ortalığı yeni yıl heyecanı sarmaya başlıyor. Yılbaşı ağaçları kuruluyor, milli piyango bileti alınıyor, 31 Aralık gecesi için planlar yapılıyor. İnsanoğlu bu, tabii yeni olan her şeyle heyecana kapılıyor. Ama sadece hediyeler, kutlamalar, iyi dileklerden ibaret değil yeni bir yıla girmek. Heyecandan mıdır telaştan mıdır bilinmez, gözden kaçırdığımız şeyler yaşıyoruz bu zamanlarda. Tabii ki yeni bir yıla girmek herkes için farklı şeyler ifade ediyor. Bambaşka anlamlar yüklüyor herkes kendince. Kimisi sadece eğlenecek kutlanacak bir şey olarak görüyor, kimisi de sıradan bir gün diyip geçiyor. Aslında çok da üzerinde durmadığımız bir durumda oluyoruz yılın bu zamanları. Birçok psikolog ve psikiyatrın da bahsettiği bu durumun adı yeni yıl psikolojisi. Yani sandığımızdan daha fazla kafa yoruyoruz bu konuya ve psikolojik olarak etkileniyoruz yeni bir yılın gelişinden. Hem her şeyi geride bırakıp yeni başlangıçlar için bir fırsat, hem de bugüne kadar yaşadıklarımızı gözden geçirmek için uygun bir zaman. Bir anlamda kendimize “Dur, düşün ve yeniden başla.” mesajı veriyoruz. Büyük ihtimalle senede sadece bir defa bu kadar geniş kapsamlı bir geçmiş muhasebesi yapma imkanı buluyoruz. Bir önceki senenin artılarıyla ve eksileriyle yüzleşiyoruz. Her seferinde dersler çıkartıp yolumuza devam etmek mümkün olmasa da 1 ocakla birlikte yaşadıklarımızın geride kalacağına inanıyoruz. Eğer geçmişle hesabımızdan sağ çıkabildiysek sıra “yeniden başla” kısmına geliyor. Kendimizi yeniliyoruz ve önümüze bakmaya başlıyoruz. Yeni hedefler belirleyip bir yıllık planlar yapıyoruz. Sanırım en çok yenilenme kısmını seviyoruz. Nedense önündeki bilinmezlik insana korkudan çok umut aşılıyor. Belki de insan sadece yılın bu zamanı geleceğe bu kadar umutla bakabiliyor. Kötü bir sene geçirmişse “Bu sene daha güzel olacak.” diyerek kendini motive ediyor. Yeni yıla odaklanıp umut dolu bir dilek listesi hazırlıyor. Kim bilir aralıkta sıkça dile getirilen bu dileklerin kaçı ocak ayının sonunda yok olup gidiyor. Ama olsun. İnsan yine de vazgeçmiyor her sene istediği ama elde edemediği şeyleri bile umut etmekten. Çünkü Nazım Hikmet’in Büyük İnsanlık şiirinde de dediği gibi “…ama umudu var büyük insanlığın, umutsuz yaşanmıyor.” Hepinize umut dolu yepyeni bir yıl diliyorum. General Motors’un Türkiye CEO’su Özcan Keklik’le Elektrikli Arabalar Üzerine General Motors Türkiye’nin enerji dolu ve centilmen lideri Özcan Keklik ile kariyer tecrübeleri ve elektrikli arabalar üzerine keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. Boğaziçi Üniversitesi Makine Mühendisliği’89 mezunu olan Keklik, bizlere başarılı hayatını nasıl planladığından ve elektrikli arabaların geçmiş ve geleceğinden bahsetti. ZEHRA SOYSAL [email protected] Bir Boğaziçi mezunu olarak bugünlere gelmek nasıl bir süreçti, kariyerinizi nasıl planladınız ve hangi sektöre yöneleceğiniz nasıl gelişti? Mezun olunca Ford’da çalışmaya başladım. Lise çağlarımdan beri otomotiv sektöründe mühendis olarak çalışmak hedefimdi. Doğru zamanda doğru yerde olarak 1997’de Opel’e geçtim ve en alttan başlayarak bölge müdürlüğü, pazarlama müdürlüğü olarak ilerledim ve yurt dışı görevlerinde çalışma imkânım oldu. Hayatta ve kariyerde başarılı olmak için ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmek önemlidir ve en kötü durumlarda bile toparlanmayı bilip kendini motive etmek gerekir. Belli pozisyonları elde edebilmek için kendine güvenerek ve çalışma konusunda cimri davranmayarak ilerlemek altın koşuldur. General Motors’un İlk Elektrikli Arabası: EV1 1990’da Amerika’da Sıfır Emisyonlu Araç (Zero Emission Vehicle-“ZEV”) yasası yürürlüğe girdi ve bu gelişme General Motors’u (GM) EV1 üretme konusunda cesaretlendirdi. GM, EV1 isimli dünyadaki ilk elektrikli arabalarını 1996 yılında piyasaya sürdü ve EV1 GM’in kurumsal tarihinde “General Motors” açık amblemini taşıyan ilk otomobil oldu. GM, EV1’ı geliştirmek için geniş çaplı bir AR-GE masrafı yapmıştı. EV1’ı çalıştırmak için gerekli olan elektrik gücü buna karşılık petrolün sadece 1/3’ü ya da yarısı kadardı ve yükselişte olan petrol fiyatları elektrik masrafını çok daha avantajlı kılıyordu. Bunlara rağmen EV1 üretimi 2001’de sekteye uğradı ve 2003’te piyasadaki tüm EV1’lar toplatılarak araba mezarlıklarında imha edildi. Peki elektrikli arabaların ömrü neden bu kadar kısa sürdü ve siz GM paralelinde bu gelişmeleri nasıl değerlendiriyorsunuz? İlk elektrikli arabalar 1920 yıllarında Porsche tarafından yapılmış, bugüne kadar dönem dönem geliştirilmiş ve geliştirilmeye de devam ediliyor. Elektrikli araba, ucuz ve çevre dostu bir enerji gerektiriyor ancak elektriğin depolanıp taşınma sorunu var. Bu gelişme tamamen batarya teknolojisine bağlı ve şu an bu teknoloji çok pahalı, ayrıca çok çabuk tükeniyor ve bir araba parası kadar maliyeti var. Bu yüzden çok cazip değil müşteri açısından. Amerika’daki güçlü akaryakıt ekonomisinin, Bush hükümeti ve büyük petrol şirketlerinin, elektrikli arabaların gelişmesini sınırlayacak bir takım adımlarda bulunduğu iddia ediliyor, sizin yorumunuz nedir? Bana göre bunun aslı şehir efsanesi. Otomotiv sektöründe çok basit bir ürün var. Ürünün çevresinde de müşteri ve üretici firma var. Hangi durumda ürün karlı ise veya müşteriden hangi yönde talep gelirse firma o ürünü üretmek ister. Aynı şekilde müşteri de hangi ürün onun için hem maddi hem manevi anlamda karlı ise onu talep eder. Şu anda elektrikli arabaların maliyeti hem firmayı hem müşteriyi maalesef kardan uzaklaştırıyor. Elektrikli arabaların geleceğini küresel anlamda nasıl görüyorsunuz? Elektrikli arabalarda batarya kullanımı gideceğiniz menzili kısıtladığı için ve maliyeti yüksek olduğu için çok büyük bir dezavantaj. Ancak batarya teknolojisinin gelişimine bağlı olarak tüketicinin de alacağı risk azalır ve elektrikli araç kullanımı artar. Şuan Amerika’da bu teknolojiye çok önem veriliyor ve 3-5 yılda gelişebileceğini düşünüyorum. eğitim ALPEREN EKEN [email protected] ÖZGE KAYA [email protected] MEB’e bağlı okul öğrencilerinin kılık ve kıyafetlerine dair yönetmelik 27 Kasım 2012 tarihli Resmi Gazete’de yayımlandı. Buna göre 2013-2014 öğretim yılı itibariyle ilköğretim okulları ve liselerde tek tip okul forması giyme zorunluluğu ortadan kalkacak ve serbest kıyafet uygulaması başlayacak. Okul formasını sevmeyen öğrencileri sevindiren bu haber eğitimci, uzman, veli ve üretici cephelerinde farklı yankılar buluyor. Kimi, yeni uygulamayı “militarist mantıkla öğrencileri tek tipleştirme”nin sona ermesi olarak değerlendiriyor, kimi de öğrencilerin psikolojik olarak daha rahat olacağını söyleyerek destek veriyor. Düzenlemeye karşı çıkanlar ise öğrencilerde dikkatin okul ve derslerden dış görünüşe kaymasından, marka bağımlılığından ve öğrencilerin üniforması olmaması sebebiyle okullara girişçıkışın kontrol edilememesinden doğabilecek güvenlik problemlerinden endişe ediyor. Sendikalar sürecin hızından memnun olmadıklarını, haftada bir gün serbest kıyafet giyilmesi benzeri bir uygulamayla nabız yoklamanın uygun olacağını belirtiyorlar. Önlük Üreticileri Şikayetçi Değişikliğin ekonomik etkilerinin görüleceği birçok grup mevcut; başta kumaş üreticileri, konfeksiyoncular ve satıcılar, bunun yanı sıra aileler -özellikle orta ve düşük gelirli olanlar- bütçelerini bu değişikliğe göre ayarlamak durumunda kalacak. Ailelerin bir kısmı bütçelerinin sarsılmasından, çocuklarının taleplerini karşılayamamaktan endişeleniyor. Hükümet kanadında; Bilim, Teknoloji ve Sanayi Bakanı Nihat Ergün ailelerin zor duruma düşebileceği, bu sebeple kıyafet yardımı yapılabileceğini söyledi. Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer ise, ‘’Forma fakir aileler için ciddi bir maliyet oluşturmakta.’’ şeklinde bir açıklamada bulundu. Diğer taraftan okul forması için üretilmiş kumaşlar, dikilmiş önlük, gömlek ve pantolonlar bulunmakta. Serbest kıyafet uygulamasının 2013-2014 eğitim - öğretim yılında yürürlüğe girmesi, stoktaki büyük miktarda okul formasının çöpe atılması ve sektörün istihdam ettiği birçok çalışanın uygulama sonrası işten çıkarmalarla karşı karşıya kalması anlamına geliyor. Türkiye Esnaf ve Sanatkârlar KonfederasyonuBaşkanı Bendevi Palandöken bu değişikliği olumlu bulanlar arasın- Mavi Önlük Mazi Oluyor! Yeni düzenlenen kılık-kıyafet yönetmeliğine göre öğrenciler artık tek tip okul forması giymeye zorlanamayacak. Düzenleme önümüzdeki yıl uygulamaya koyulacak ancak şimdiden farklı çevrelerden çeşitli tepkiler almaya başladı. ANKET SONUÇLARI Eğitim kurumlarında serbest kıyafet uygulamasını destekliyor musunuz? % 20 Evet %64 % 78 Hayır %2 Fikrim Yok 05 da. Fakat stokların tüketilmesi ve konfeksiyonda arz - talep dengesinin oturması için değişikliğin en az 2 yıl sonra ya da kademeli olarak yürürlüğe girmesinin daha faydalı olacağı görüşünde. Düzenlemeye göre öğrenciler 2012-2013 ve daha önceki öğretim yılları için okul yönetimlerince belirlenen önlük veya okul üniformalarını 2013-2014 öğretim yılında da giyebilecekler, böylece öğrenciler ne serbest kıyafet ne de okul üniforması giymeye zorlanacak. Mecliste de Tartışıldı Yönetmelik sadece iş dünyası ve veliler arasında değil, Ankara cephesinde de tartışılıyor. Değişikliğin karşısında olan ana muhalefet partisi CHP’nin çıkış noktası, eşitlik ve sosyal adaletsizliğin öğrenci psikolojisine olumsuz etkisi ve başörtüsünün ilk ve orta öğrenime inmesi. Bu konuyu temel alan bir araştırma önergesi veren bir diğer muhalefet partisi BDP, okullarda “kıyafet serbestîsi”ni desteklediğini fakat iktidarın bu hamlesinin politik, dayatmacı ve yönetmeliğin içeriğinden ötürü cinsiyetçi olduğunu savunuyor. Diğer taraftan MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli, meclis grubunun toplantısında “Değişim, anlaşılabilir ve kabul edilebilir.” diyerek partisinin konuyla alakalı tutumunu ortaya koymuş durumda. İktidarın yönetmeliği savunurken en önemli dayanak noktaları arasında seçmeli Kuran dersinde başın örtülmesi ihtiyacı, militarist anlayıştan uzaklaşılmasının gerekliliği ve Avrupa devletlerinin bu konudaki uygulamaları yer alıyor. Ya Çocuklar? Öğrenciler de bu konuda ikiye ayrılıyor; bir kısmı serbest kıyafet uygulamasında istekliyken bir kısmı da böyle bir değişikliğin gerekli olduğunu düşünmüyor. 2010 yılı başında Milli Eğitim Bakanlığı tarafından öğrencilere yönelik uygulanan bir ankette, kıyafetin serbest olması öğrenciler tarafından desteklenmişti. Konuyla alakalı farklı görüşler sunan uzmanların ise bir bölümü marka takıntısının baş gösterebileceğini, ekonomik eşitsizliği idrak edemeyecek yaşta olan çocukların psikolojik yönden etkilenebileceğini, ‘okulların ergen podyumuna dönüşebileceğini’ düşünürken; karşı taraf, öğrencilerin kıyafetlerini seçebilmesinin onların özgüvenini artıracağını, idareci - öğrenci çatışmasını azaltacağını ve öğrencilerin okula daha istekli bir şekilde gitmelerini sağlayacağını düşünüyor. Bu görüşü destekleyen Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer de kılık kıyafet değişikliğinin öğrencileri psikolojik olarak rahatlatacağını ifade etti. 06 kampüsten Boğaziçi’nde Bir Öğrenci Kooperatifi Doğuyor Boğaziçi Üniversitesi’nde öğrencilerin inisiyatifiyle işletilen, sürdürülebilir ve sosyal bir kooperatif kurulması için hazırlıklar başladı. DEMİRCAN ÇELEBİ ANKET SONUÇLARI Okulda yemekhane dışındaki mekanların fiyat ortalamasını uygun buluyor musunuz? [email protected] % 30 Evet YAĞMUR VATANGÜL [email protected] Geçen sene Güney Kampüs’te Starbucks açılmasına öğrencilerin tepkisi sonucu mekân yaklaşık 80 gün boyunca fiilî olarak işgal edilmiş; bu süre boyunca burada işgalciler tarafından film gösterimleri, söyleşiler, dersler, atölyeler düzenlenmişti. Bazı öğretim görevlilerinden de destek gören bu işgal, kendine medyada da geniş yer bulmuş, pek çok ülkeden destek mesajı almıştı. Bu işgalden edinilen fikrî kazanımlardan biri de okulda bir öğrenci kooperatifi kurulmasıydı. O dönemde işgale kayıtsız kalamayan rektör, işgalcilerle 5 saat süren bir toplantı yapmış ve yasal prosedürlere uygun bir kooperatif fikrini destekleyeceğini söylemişti. Şimdilerde ise bu gelişmelerin doğrultusunda okulda yeni bir oluşumun tohumları atılmaya başlanıyor. “Okul içinde ucuz ve kaliteli yemek yiyebildiğimiz alanlarımız olmalı.” “Okulun yönetimiyle ilgili kararlarda öğrencilerin görüşlerine başvurulmalı.” “Öğrencilerin okul içinde sosyalleşebileceği ortak alanlara ihtiyacı var.” 6 Aralık’ta yaklaşık 40 kişinin katılımıyla Çarşı Kantin’de gerçekleştirilen Boğaziçi Öğrenci Kooperatifi Çalışma Grubu’nun ilk toplantısında konuşulan bu fikirler, Starbucks işgalini ortaya çıkartan sebeplerle aynı. Bu doğrultuda planlanan oluşum fikri bir tepki politikasından değil, insani ihtiyaçlardan doğuyor. Herkesin katılımına açık gerçekleştirilen toplantıda alternatif kantin-kooperatif oluşturma fikri, böyle bir oluşumun işlevinin ne olması gerektiği ve nerede var olabileceği tartışıldı. Sorunlardan bazılarının çözümü adına olumlu gelişmeler yaşanması (yemekhane fiyatlarındaki düşüş gibi) ile yeni oluşumun odağının ucuzluktan, sürdürülebilir ve sosyal olmaya kaydığından % 70 Hayır Okuldaki, öğrencilerin sosyalleşebileceği alanları yeterli buluyor musunuz? % 48 Hayır bahsedildi. Açılması planlanan mekân için belirlenecek fiyatların, kendine yatırım yapabilmesine imkân verecek şekilde en düşük seviyede tutulması konusunda görüş birliğine varıldı. Uyulması gereken tüzüğe göre, öğrencilerin işbirliği içerisinde kendi ürettiklerini satabilmeleri için en az bir sigortalı işçi çalıştırma gerekliliği gibi birtakım engeller bulunduğu dile getirildi. Mekânın işlevi hakkında henüz net bir karara varılamamış olsa da, tartışılan fikirler arasında “En basitinden çay, simit verilse yeter, muhabbet ve sosyal ortam oluşturmak esas” diyenler de var, “Beraber bir üretim sağlanmalı, organik ve sağlıklı ürünlerle nitelikli yemek yapabileceğimiz bir öğrenci mutfağı oluşturulmalı” diyenler de. Ayrıca “Her ikisi de olsun; hem forum kültürü canlansın, okulla ilgili fikirlerimizi paylaşalım hem de ortak bir ürün ortaya çıkaralım” diyenlerle de karşılaşmak mümkün. Mekânın ismi hakkında da çeşitli fikirler sunuldu toplantıda. Öğrenci Merkezi, Öğrenci Mutfağı, Öğrenci Kantini bunlardan birkaçı. Fakat “Öğrenci Mutfağı” fikrinin gerçekleşmesi için herkesin kullanabileceği bir mutfağa ve yemek yapabileceği ürünlere ihtiyaç var. Nitelikli ve organik ürün sağlama aşamasında BUKOOP (Boğaziçi Mensupları Tüketim Kooperatifi) ve sağlıklı üretim/tüketim için oluşturulmuş Tarlataban Projesi de Öğrenci Kooperatifi’ne destek vereceğini belirtti. Mekânın nereye açılabileceği konusunda Tarlataban’da yer alan bir barakadan, kampüsün uygun bir noktasına park etmiş bir karavana kadar birçok öneri sunuldu. Ekonomi bölümü hocalarından Yahya Madra, önümüzdeki 5 - 6 yıl içerisinde üniversitede çok sayıda binanın yıkılıp tekrar yapılacağı söylentisinden ve söylentiler doğru ise okul yönetiminin talepten haberdar edilerek bu binalar tasarlanırken bir alan yaratılabileceğinden bahsetti. Oluşumda kesin kararlara varılabilmesi için alt gruplar oluşturularak daha hızlı sonuç elde edilmesi planlanıyor. Alt grupların odaklanacakları arasında; yapılanma için yasal gerekliliklerin araştırılması, oluşumun okul yönetimine sunulacağı ismin belirlenmesi, uygun bir mekân araştırılması, mekânda neler üretilebileceğinin araştırılması, ürünlerin nasıl paylaşılacağının ve çalışma şekillerinin belirlenmesi, dünyanın çeşitli üniversitelerindeki öğrenci kooperatiflerinin incelenmesi ve mekânın yemek üretmek dışında hangi amaçlar için kullanılacağının belirlenmesi gibi konular bulunuyor. Oluşumun çalışmaları ve toplantıları önümüzdeki günlerde devam ediyor olacak. Kooperatifle iletişime geçmek için [email protected] adresine mail atabilirsiniz. G RÜŞLER 1 Planlanan öğrenci kooperatifi hakkında ne düşünüyorsunuz? Eda Sena Şenceylan, İşletme, 1. Sınıf Öğrencilerin temiz ve sağlıklı yiyecekler yiyip sakin kafayla oturup tartışabilecekleri, müziği ve fiyatları öğrenciye zarar vermeyen bir alan yaratma fikri harika. Bana kalırsa burada üzerine en çok düşülmesi gereken nokta, her bir öğrencinin bu alandan faydalanabilmesini sağlamaktır. Aksi takdirde fikrin fark yarattığı faktör ortadan kalkar. Soğukta üşüyen % 48 Evet %4 Fikrim Yok Okulda öğrencilerin işlettiği bir kantin - kooperatif olmasını ister miydiniz? % 10 Fikrim Yok % 25 Hayır % 65 Evet veya cebindeki 1 yemekhane öğünü değerindeki parayı 1 kahveye vermek istemeyen, arkadaş grubuyla ders arasında takılacak yer arayan “her bir” öğrenciye buraya gelme olanağı yaratılmalı. Böyle bir arz oluşturulabilecek plan yapılırsa bu fikir, bence, bu okulda öğrenci yaşantısında büyük rahatlama yaratabilir, çok da sevilir ve sürdürülebilir olur. Seçil Doğan, Yönetim Bilişim Sistemleri, 1. Sınıf Okulda boş zamanlarımızı değerlendirebileceğimiz ortak alanlarımız hakikaten yetersiz kalıyor. Güney Kampüs’teki Teras ve Orta Kantin’in ve Kuzey kampüsteki kantinin kapasitesi öğrenci sayısına göre oldukça düşük. Soğuk havalarda çimlere de oturamadığımız için kantine gitmek zorunda kalıyoruz fakat maalesef çoğu zaman bırakın boş masayı bir tane boş sandalye bile bulamıyoruz. Bu yüzden öğrencilerin kendilerinin kuracağı kooperatifi ve kâr amacı gütmeyen sadece bizlerin ihtiyacını karşılayacak ortak alanları geliştirme fikrini destekliyorum. Fiyatların makul olduğu, öğrenci bütçesini sarsmayacak, sağlıklı ve güvenilir gıdaların yer aldığı daha fazla ortak alana ihtiyacımız var. kampüsten 07 KIVILCIM DEĞİRMENCİOĞLU [email protected] Küstüm Oynamıyorum Boğaziçi’nde Cinsel Tacizi Tartışıyoruz Forumu Cinsel Taciz Kampüsün Gündeminde Cinsel taciz kavramı gündelik hayatın birçok alanında olduğu gibi kampüste de karşımıza çıkmakta. Boğaziçi’nde bu soruna karşı alınan önlemlerin başında işlerliği olan bir “Cinsel Taciz Komisyonu” kurulması geliyor. MURAT YÜCE [email protected] Geçtiğimiz kasım ayında BÜKAK, dikkatleri bu konuya çekmek için “Cinsel Taciz” konulu bir forum düzenledi. Katılımın beklenenden daha düşük olduğu forumda, vurgulanan en önemli fikirlerden birisi acilen bir “Cinsel Taciz Komisyonu” kurulmasının gerekliliğiydi. Bugüne kadarki süreçte, şikâyetleri dinleyip değerlendiren kurumlar olan Üniversite Yaşamı Etik Kurulu (ÜYEK) ve Öğrenci Etik Kurulu (ÖEK) bu konuda çok başarılı olamamıştı. Bu kurullardaki çalışanların olası bir cinsel taciz şikâyeti durumunda nasıl bir yol izleyecekleri hakkında çok fazla bilgi sahibi olmamaları ve bu kurulların belirli bir yaptırım gücünden yoksun olmaları , daha merkezi ve kurumsallaşmış bir yapılanmayı zorunlu kılıyordu. Kurulması için rektörlükten izin çıkmış olan ”Cinsel Taciz Komisyonu”nun temel görevleri arasında ise şikayetleri değerlendirip gerekli yaptırımların uygulanmasına önayak olmak, olası bir taciz durumunda BÜREM, MEDİKO ve avukatlar arasındaki koordinasyonu sağlamak, komisyona gelen vakaların kaydını tutup istatistikler oluşturmak sayılabilir. Komisyonun en önemli misyonlarından biri ise mağdurların bu süreçten olabildiğince az etkilenmesini sağlamak olacak. Oluşturulacak komisyonun yapısı hakkında henüz net bir bilgi olmamakla birlikte, komisyonda akademisyenlerin, öğrencilerin ve psikiyatrların yer alacağı biliniyor. BÜKAK’ın düzenlediği forumda konuşan Doç. Dr. Serra Müderrisoğlu’nun değindiği bir diğer nokta akademisyen ya da öğrencilerin bireysel çabalarıyla, kısıtlı zamanda ve yeterince merkezcil olmayan bir yapıyla başarıya ulaşmanın zorluğu. Öte yandan yeterince caydırıcı olunabilmesi adına, komisyona üniversite yönetiminden gelecek açık ve kesin bir desteğin kaçınılmaz olduğu söyleniyor. Başta rektörümüz Prof. Dr. Gülay Barbarosoğlu olmak üzere okul yönetiminin bu konuya verdiği ve vereceği desteğin süreci hızlandırması bekleniyor. Çok yakın zamanda kurulacak bu komisyondan beklentiler, öğrencilerde farkındalık yaratmak, cinsel tacizin üniversite de olabileceği algısını oluşturmak ve muhtemel taciz vakalarında mağdurların herhangi bir kaygı taşımadan komisyona başvurmalarını ve sonuç almalarını sağlamak olarak özetlenebilir. ANKET SONUÇLARI Okulda başınıza herhangi bir taciz olayı gelse ya da böyle bir olaya tanık olsanız yeni kurulan komisyona ya da okulun diğer resmi birimlerine başvurur muydunuz? % 11 Hayır % 18 Fikrim Yok % 71 Evet En büyük olayları bile iki üç gün sonra unuturken, aylar öncesinden konuşmaya başladığımız, ülkece etkisinden uzun süre kurtulamadığımız nadir şeylerden biriydi Eurovision Şarkı Yarışması. Yeri geldiğinde çok fazla önemsiyoruz deyip eleştirsek, müzik değil politika kazanıyor desek bile üzerinde konuşmayı da, televizyon ekranına kilitlenip heyecanla izlemeyi de içten içe severdik. Tartışmalar her yıl kimin katılacağı sorusuyla başlar, katılacak şarkıcının tanınmamış mı yoksa ünlü biri mi olması gerektiği uzun süre konuşulurdu. Ünlü birini göndermeyiyarışmayı çok fazla önemsediğimizi düşündürtebileceğinden-gururumuza yediremesek de, kim bu çocuk diye nice genç yetenekleri küçümsediğimiz de olmamış şey değildi. Kimin katılacağı belli olduktan bir süre sonra durulan tartışmalar, şarkının belirlenmesiyle tekrar hararetlenirdi. İlk günlerde şarkıyı beğenmemek olmazsa olmazlardandı, sonra ya kulağımız alışır ya aidiyet duygumuz ağır basar sever, sahiplenirdik. 2003’te Sertab Erener “Every Way That I Can” adlı İngilizce şarkısıyla birinci olunca, şarkının dili de yeni Eurovision gündemlerimizden biri haline geldi. Gün geldi, milli duygularımız ağır bastı “Rimi Rimi Ley” gibi Türk ezgileriyle süslü Türkçe bir şarkıda aradık başarıyı, olmadı. Bundan sonraki birkaç yıl ne Türkçeden vazgeçebildik, ne İngilizceye sırtımızı dönebildik. Kararsızlığı adından belli olan “Shake It Up Şekerim”in ardından “Düm Tek Tek” diye atan bir kalbin mümkün olabileceğini göstererek, bir nevi Türkçeye olan vefa borcumuzu ödedik. Dünya siyasetini Bülend Özveren’in yorumlarından öğrendik, dostumuzu düşmanımızı ayırt ettik. Yunanistan’ın Güney Kıbrıs’a 12 puan vereceğini, Ermenistan’dan puan alamayacağımızı tahmin edince çok mutlu olduk. Kuzey ülkelerinin birbirine verdiği oylar ne kadar politikse, bizim Azerbaycan’dan aldığımız oylar o kadar dostluk ve kardeşlik dolu oldu her yıl. Almanya’daki gurbetçilerimizi bir kez daha sevdik, sahiplendik. 2013’teki yarışma için de her şey aynı sırada ilerliyor gibiydi, hatta internette kimin katılacağına ilişkin anketler yapmaya başlamış, her yıl olduğu gibi Tarkan’ın katılma olasılığı üzerine konuşmuştuk. TRT’nin kararını merakla beklerken, geçtiğimiz günlerde gelen açıklama beklentilerimizi boşa çıkardı. TRT; Almanya, Fransa, İngiltere, İspanya, İtalya tarafından alınan bir kararla izleyici oylarının etkisinin %50’ye düşürülmesinin adaletsiz olduğunu gerekçe göstererek yarışmaya katılmama kararı aldı. Kimileri bu kararı ekonomik sebeplerle ilişkilendirdi, kimisi Avrupa kültüründen uzaklaşma çabalarına bağladı, kimi de sadece “komşuya gitme esprisi” yapamayacağımıza üzüldü. Türkiye’nin tanıtımı açısından kötü olacağını düşünenler de vardı, siyasi bir müzik yarışmasının anlamsız olduğunu savunup kararı isabetli bulanlar da. Aslında, sorun Eurovision’a bu kadar çok siyasi, ekonomik, kültürel anlam yüklemek, bu yarışmayı ülkelerin güç gösterisi olarak görmekti. Eurovision’u sadece şov olarak görseydik, yine katılmama kararı alır mıydık? Oyunda kazanmayı ve kaybetmeyi çok önemsemeyen biri, kurallara kızıp çıkar mı, yoksa kalıp keyif almaya mı bakar, yorum sizin. 08 kampüsten Boğaziçi Olası Bir Afete Ne MİRAY PALAZ [email protected] Radikal gazetesi, 8 Kasım 2012 tarihli haberinde “Boğaziçi Üniversitesi Kuzey Kampüs’ün yıkılacağı” iddiasına yer vererek, akıllarda soru işaretleri uyandırdı. İddialar Kuzey Kampüs’te bina incelemesi yapıldığı ve çoğu binanın depreme dayanıksız çıktığı, Aptullah Kuran Kütüphanesi de dâhil, çok sayıda yapının baştan inşa edileceği yönündeydi. Habere yanıt 12 Kasım’da toplu bir e-posta ile Öğrenci İşleri Dekanlığı’nca verildi. İddialar yalanlandı ve 2005 yılından beri güçlendirme çalışmalarının yapıldığı, tüm binaların depreme gerekli direnci gösterebileceği belirtildi. Çalışmalar kapsamında ETA/A, ETA/B ve Eğitim Fakültesi binaları yenilendi. Yapı İşleri Daire Başkanlığı’nca da, incelemelerde Kare Blok ve Kütüphane binasının mevcut haliyle depreme dayanıklı olarak belirlendiği ve bu yüzden öncelik verilmediği, fakat gerekli imar izinleri alınırsa uzun vadede yenilenebileceği vurgulandı. Kampüsteki tüm binaların deprem yönetmeliklerine uygun olduğu ve herhangi bir tehlike arz etmediği ise tekrar tekrar hatırlatıldı. Afete hazırlık sürecinde fiziki şartların yeterliliği kadar öğrencilerin ve üniversite çalışanlarının bilinçlendirilmesi de mühim. Üniversite içinde yer alan Afet Koordinasyon Merkezi (CENDIM) bu konuda çalışmalarını sürdürüyor. Bu kapsamda binaların yangın ihbar sistemi, tehlikeli madde denetimi gibi eksikleri tamamlandı. Her bina için bina amirlikleri kuruldu. Afet durumunda yapılacaklara yönelik seminer ve tatbikatlar devam ediyor. Gönüllü öğrencilerin bina amirlik- ÖTK: Öğrencilerin Sesi Boğaziçi Üniversitesi Öğrenci Temsilciliği Kurulu (ÖTK); yenilenen yönetmeliği, son dönemde ön ayak olduğu önemli değişiklikler, üniversite yönetiminin teşvikleri ve geleceğe dönük planları ile öğrencilerden beklediği ilgiyi fazlasıyla hak ediyor. OĞUZ KAĞAN ÇAĞATAY KILINÇ [email protected] ÖTK Nedir? Ne Değildir? Üyeleri demokratik yollarla seçilen ve doğrudan Rektörlük’e bağlı olan ÖTK, öğrencilerden gelen şikâyet ve önerileri değerlendirerek üniversite yönetiminin dikkatine sunuyor. Böylece öğrenciler, üniversiteyle ilgili konularda söz sahibi oluyorlar. Ayrıca bölüm ve fakülteler bazında da önemli işlevleri olan ÖTK, gerekli durumlarda öğrencilerin yararına özel şartlar oluşturabiliyor. ÖTK’ya Olan İlgisizlik Üniversite yönetimiyle doğrudan etkileşime geçebilen, kulüpler üstü bir güce sahip olan ve 13.000 öğrenciyi temsil eden ÖTK’ya bugüne kadar yeterince ilgi gösterilmemesinin sebeplerini halen Matematik Bölümü Asistanı olarak eğitimine devam eden ve geçtiğimiz yılın ÖTK Başkanı Adem Cihan Arslan’dan aldık. Arslan, “Her öğrencisinin yöneticilik pozisyonlarına aday olduğu Boğaziçi Üniversitesi’nde bu ilgisizliği anlamak güç.” diyor ve ÖTK’ya olan ilgi eksikliğini; öğrencilerin sosyal sorumluluk bilincinin yeterince gelişmemesine ve bu kurula ayıracakları yeterince zamanlarının olmamasına bağlıyor. Arslan’a göre; kulüpleri bir eğlence olarak gören öğrenciler, ÖTK gibi ciddi bir işin sorumluluğunu almaktan çekiniyorlar. Bazılarının aklında ise “Neden üniversitenin sorunlarıyla ben uğraşıyorum ki?” sorusu var. Yeni Yönetmelik Prof. Dr. Gülay Barbarosoğlu’nun görevi devralmasının ardından kabul edilen bir yönetmelikle birlikte ÖTK yeni yapısına kavuştu. Seçim barajı %50’den %30’a çekildi ve seçim süresi uzatıldı. Barajın düşürülmesi, daha fazla fakülte ve bölümün ÖTK’da temsilini mümkün kılması açısından oldukça önemli bir gelişme. Ayrıca değişikle lisansüstü öğrencileri de ÖTK’da temsil edilmeye başlandı ve ÖTK’ya özel bir bütçe tahsis edildi. ÖTK’ya Talepler Nasıl İletiliyor, Nasıl Değerlendiriliyor? Öğrenciler üniversiteden taleplerini; doğrudan ÖTK’nın odasına girerek ya da öğrenci temsilcileri aracılığıyla da iletebiliyor. Yeni dönemde bunlara ek olarak, Beyaz Masa tarzında bir birimin kurulması da planlanıyor. Öğrencilerden gelen şikayet ve öneriler, ÖTK üyelerinin süzgecinden geçiriliyor ve üyeler, üniversite yönetimine iletilecek istekler konusunda genellikle ortak bir noktada buluşuyorlar. Ancak bazı uyuşmazlık durumlarında temsilciler, oy haklarını kullanma yolunu da seçebiliyorlar. ÖTK Neler Yaptı? ÖTK’nın çalışmalarıyla son dönemde yapılan pek çok değişiklikten en önemlileri; Shuttle’ların ücretsiz hale getirilmesi, ÖTK yönetmeliğinin değiştirilmesi, kütüphane ve study’nin daha uzun süre açık kalmasının sağlanması, yemekhanede kahvaltı verilmeye başlanması ve yemek fiyatlarının düşürülmesi, Hisar Kampüs’e kantin açtırılması, final saatlerinin bir saat ileri alınması, Petekler ve Manzara’nın yenilenmesi oldu. ÖTK Neler Yapacak? ÖTK halihazırda, kütüphanenin 7/24 açık olması için çalışıyor. Bununla birlikte ÖTK’nın gündeminde; Güney Kampüs’te ucuz ve kaliteli yemek satılan yerlerin açılması, tüm kulüpleri bir araya getirerek bahar şenliklerinin aktif bir biçimde üniversite tarafından organize edilmesi, ÖTK seçimlerinin her yıl yerine iki yılda bir yapılması gibi geleceğe dönük planlar da mevcut. Hocaların Gözünden ÖTK Rektör Yardımcı Prof. Dr. Ayşe Mumcu Üniversitenin en büyük paydaş grubunu oluşturan öğrencilerin yönetim süreçlerine katılımı, çoğunlukla ÖTK aracılığı ile gerçekleşmektedir. Bu katılımın iki önemli faydası var diye düşünüyorum. Birincisi, öğrencileri ilgilendiren konularda sorunları ve çözümleri en iyi tespit edebilme potansiyeline sahip kişiler yine öğrencilerin kendileridir. İkincisi ise, öğrencilerimizin üniversite yaşamları sırasında demokratik süreçlerle seslerini duyurma, haklarını arama, sistemi iyileştirme yönünde katkıda bulunma fırsatı yakalamaları, üniversitemizin vatandaşlık sorumlulukları gelişmiş bireyler yetiştirme hedefini perçinlemektedir. G RÜŞLER Elif Saba MERÇ- Endüstri Mühendisliği-1.Sınıf ÖTK’nın öğrenci sorunlarını çözmede etkili olduğunu düşünmüyorum. Zaten sorunlarımızı doğrudan ilgili birimlere iletebildiğimizden, çoğu öğrencide böyle bir konseyin gereksiz olduğu algısı var. Bu algı da ÖTK’nın güçlü bir öğrenci örgütlenmesi olmasını engelliyor. Ben, bir sorunum veya önerim olduğunda bunu ÖTK aracılığıyla iletmek yerine doğrudan, aracısız iletişim kurmanın yollarını arardım. Sena GÜME- Psikolojik Danışmanlık ve Rehberlik-2.Sınıf Şimdiye kadar herhangi bir konuda ÖTK’ya başvurmadım, ama bir çatı altında toplanıldığında sorunların daha kolay ve hızlı çözülebileceğini düşünüyorum. Bunun için ÖTK’nın öğrenciler tarafından sahiplenilmesi ve aktif hale getirilmesi gerekiyor. Bu konuda okul yönetimine de büyük görevler düşüyor, ÖTK ile etkili bir iletişim kurmalı ve bu yolla iletilen sorun ve istekleri ciddiye almalılar. kampüsten Kadar Hazır? Kampüste Ambulans acil durum için çağırmak için 1100 lerine başvurarak afet ekiplerinde yer alması ve CENDIM’e başvurarak eğitimlere katılması mümkün. Ayrıca bir öğrenci oluşumu olan Afetler ve Acil 444 12 12 Durum Yönetimi Topluluğu (BUDEM) okulda farkındalık sağlamak amacıyla seminerler düzenliyor. Bu seneki ilk çalışmasını 22 Kasım’da Deprem Bilinçlendirme Semineri ile yapan topluluğun faaliyetlerinin yıl boyunca sürmesi planlanıyor. Tüm bu girişimlerin üniversite camiasında ne kadar ilgi çekebildiği ise ne yazık ki merak konusu. Ancak yoğun katılım ile anlamlanacak bu çalışmalar sayesinde Boğaziçi Üniversitesi bilinçlenmeyi ve her duruma hazır olmayı umut ediyor. Geleneksel Çaylaklar Turnuvası Münazara Kulübü (BUDS) 15-1617 Aralık tarihlerinde Geleneksel Çaylaklar Şampiyonası’nı düzenledi. Bu yıl 5.’si düzenlenen turnuva Türkiye’nin en büyük öğrenci etkinliklerinden biri olmanın yanı sıra ülkenin en büyük münazara turnuvası olma özelliğini de taşıyor. 30 farklı okuldan 300 kişinin katıldığı turnuva kapılarını liselere de açtı. Turnuvanın özelliği Türkiye’de münazaraya yeni başlamış öğrencilere bir fırsat vermesi ve aynı zamanda eğitici bir yönü olması. İlk iki gününde sıralama maçlarının yapıldığı turnuvada F tipi cezaevlerinden LGBTT haklarına, çalışma koşullarından nükleer silahlara kadar pek çok konu tartışıldı. Final günü ise Türkiye münazara tarihinin unutulmazları arasına girdi. Final maçından sonra Boğaziçi Üniversitesi Müzik Kulübü Caz korosu sahne alarak Türkiye’nin her yanından gelen münazaracılara bir konser verdi. Albert Long Hall’de yapılan final maçının konusu “Hükümet savunur ki Türkiye Cumhuriyeti federal yapıya geçmelidir” idi. Turnuvanın şampiyonu ve sıralama turlarının birincisi Fatma Selcen Palut ve Mert Can Pestilci’den oluşan bir Boğaziçi Üniversitesi takımı oldu. Fatma Selcen Palut ayrıca turnuvanın en iyi konuşmacısı seçildi. 09 “Çok Hayalperestsin Canım” 2012’de neler oldu bu topraklarda bir sayayım dedim. Listeyi tamamlamaya bile dayanamadım. Onlarca kez başladım, seçemedim. Sonunda hemen herkesin bir dönem boğuştuğunu bildiğim bir histe karar kıldım; umutsuzluğumuz üzerine söyleyeceklerim var. “Benim keyfim yerinde” diyorsan bir şey bekleme bu yazıdan. Eğlenceli sayfalar da var bu gazetede, başka birinden devam edebilirsin. Herkesin sıkıntısı “en büyük”. Yapılmamış işler, başarılamayanlar, başımıza kakılanlar, unutmak istediklerimiz, kaybolma istediğimiz, kaybettiklerimiz, güçsüzlüğümüz, yalnızlığımız, yalnız kalamayışımız, dostumuzun acısı, dostumuzun olmayışı, alınamayan kilolar, verilemeyen kilolar, “o çocuk bana bakmadı”lar, “hava niye bu kadar soğuk”lar, ay sonuna yetmeyen burslarımız, olmayan burslarımız, hırslarımız, kavgalarımız, küstürdüklerimiz, küstürülüşlerimiz, yapılmak istenenle yapılması gereken arasındaki o koca uçurum ve daha nice yalnız bize has sanıp da yörüngesinden çıkamadığımız dertler bir yana; kendimizden biraz uzaklaşıp da şöyle bir baktığımızda canımızı yakan çok daha büyük acılar var dünyada. Doğruları yüzünden hiçbir köye sığdırılamayanlar, özgürlüğü haksızca elinden alınanlar, hiç uğruna öldürülenler, yanı başımızda birbirini katledenler, yaşamdan bile değerli tutulagelmiş bir namus davasından canına kıyılanlar, sokak ortasında ‘sahipleri’ tarafından öldürülen ve kim bilir kaç bin yıldır erkeğin kölesi olmuş kadınlar, küçücük bir çocukken ırzına geçilenler, mağdurken suçlu ilan edilmişler, suçları bile söylenmeden hapsedilmişler, gözlerini hapishanede açanlar, hayatta DUYGU SÖYLER [email protected] kalabilmek için hayatını satmak zorunda bırakılanlar, emekleri çalınanlar, itiraz etme hakları dahi ellerinden alınanlar, köleliğe mahkum edilenler, köle doğanlar, var olduklarını kendileri bile unutacak kadar hayatın kenarına itilenler... “Bir şey yapacaksak bunlar için yapmalı” dediğinde üzerinde toplanan alaycı bakışlar var bir de. Hiçbir şeyi değiştiremeyeceğine seni ikna etmek için el birliği etmiş umarsızlığı var insanların.”İşine bak!”, “Kız kısmı beceremez öyle işleri.”, “Çok hayalperestsin canım.”, “İyi de dünyanın düzeni bu.”, “Ne yapalım yani?”, “Ay sen mi kurtaracaksın dünyayı?”,”Boş işler bunlar.”, “Ben de bir zamanlar böyle düşünüyordum, geçim kaygısına düşünce unutursun.” sesleri var. Sıra arkadaşının hakkını savunmak için bile soğukta yarım saat yürümeyi çok görenler var. Sen yürürken gözlerine yerleşen küçümseyiş var. Haykırmanı dahi engellemek için elinenden alınan meydanlar var. Gelecek tehtidleri, kötü kötü hikayeler var. Mümkün mü saymak? Yine de en iyi seçeneğimiz sanırım yapmayı denemek. Bir yıl daha geride kaldı. Bari gençliğimizi utançla anmayalım, değil mi? Snowbreak 2013 Boğaziçi Üniversitesi’nin Geleneksel Kış Festivali SNOWBREAK bu sene 18.siyle katılımcılarının karşısına çıkıyor. Spor Kurulu’nun düzenlediği, kalite, doyasıya spor ve sınırsız eğlenceyi bir araya getiren SNOWBREAK bu sene Türkiye’nin en önemli kayak merkezi olan Uludağ’da gerçekleşecek. 10-14 Şubat tarihleri arasında Alkoçlar Zone 2 Hotel’de gerçekleştirilecek olan Snowbreak, Boğaziçi’ne özel fiyatlar ve promosyonlarla sınırsız spora ve eğlenceye davet ediyor. Gün boyu katılımcı- ların otelde çeşitli oyunlar ve animasyonlarla eğlendiği, turnuvalarda doyasıya rekabet ettiği, kayak tutkunlarının spora doyduğu, gündüzleri kadar gecelerinin de partileri ve konserleriyle katılımcılarına sınırsız bir eğlence sunan Snowbreak her sene olduğu gibi bu sene de katılımcılarına unutamayacakları bir kış festivali yaşatmayı vaat ediyor. 10 dünya Arap Baharı Tahrir Meydanı Sinema ve Müzik �� 57. kez düzenlenen Eurovision’da bu yıl İsveç birinci olurken, Türkiye yedinci oldu. �� 2012’nin sağda solda en çok çalan şarkıları: Call Me Maybe, Somebody That I Used to Know, We Are Young, Payphone, Where Have You Been, Titanium. �� Universal Pictures 100. yılını kutladı. �� IMDB Puan sıralamasında 2012’nin en başarılı 3 filmi şu şekilde listeleniyor: 1- The Dark Knight Rises 2- The Intouchables 3- The Perks of Being a Wallflower �� En yüksek bütçeli film $1,511,757,910 Marvel yapımı The Avengers oldu. 2012’de Neler Oldu? MODA �� Militar ve maskülen hava tüm yıl modaya hakim oldu. �� Street fashion, moda blogger’larının katkısıyla daha da önem kazandı. �� Oscar Ödül Töreni’nde en çok Angelina Jolie ve bacak dekoltesi konuşuldu. �� 2012’nin öne çıkan trendi: Hipster olmak! �� Mısır’da Port Said Stadyumunda Al Masry’nin Al Ahly’yi 3-1 yendiği maçtan sonra çıkan olaylarda 74 kişi öldü. Yüzlerce kişi yaralandı. �� The Dark Knight Rises filminin ABD’nin Colorado eyaletindeki galasında, kendini Joker karakteri ile özdeşleştiren 24 yaşındaki saldırgan 12 kişiyi öldürdü, 58 kişiyi yaraladı. �� Müslümanların Masumiyeti isimli filmin yayınlanmasından sonra gösteriler sırasında ABD’nin Libya Büyükelçisi öldürüldü. İslam dünyasını ayağa kaldıran filmin YouTube’dan erişimi bazı ülkelerde yasaklandı. �� 2012 yılında toplam 119 gazeteci görev başındayken öldü. �� ABD’nin Connecticut eyaletinde, 20 yaşındaki Adam Lanza, Sandy Hook ilkokulundaki 20’si çocuk 28 kişiyi öldürdükten sonra intihar etti. BİLİM TEKNOLOJİ �� BM Güvenlik Konseyi (BMGK), Suriye’deki şiddetin derhal sona ermesi çağrısında bulunan ve Suriye rejimi tarafından yapılan insan hakları ihlallerini kınayan karar tasarısını, Rusya ve Çin’in vetosu nedeniyle kabul etmedi. Türkiye-Suriye arasında gerilimlerin artmasıyla Şam’daki Türk büyükelçiliği işlevini durdurdu.22 Haziranda Suriye, Türk jetini düşürdü . Ekim ayında sınırda çıkan çatışmalarda Şanlıurfa’ya düşen top mermisiyle 1 anne ve 4 çocuğu öldü. �� Türkiye-Suriye arasında gerilimlerin artmasıyla Şam’daki Türk büyükelçiliği işlevini durdurdu.22 Haziranda Suriye, Türk jetini düşürdü . Ekim ayında sınırda çıkan çatışmalarda Şanlıurfa’ya düşen top mermisiyle 1 anne ve 4 çocuğu öldü. �� Ocak ayında İran’da iki nükleer bilimci öldürüldü. İran, Amerika ve İsrail’i sorumlu tuttu. �� Temmuz ayında Avrupa Birliği ülkeleri İran petrolüne ambargo koydu. �� Nobel Barış Komitesi, 2012 yılında Nobel Barış Ödülü’nün Avrupa Birliği’ne verildiğini açıkladı. gerekçe olarak ise, İkinci Dünya Savaşı sonrası en başarılı “Barış Projesi” olması gösterildi. �� İsrail, Gazze’ye olan saldırılarını sürdürdü. �� 2012’nin en çok konuşulan seçimi ABD başkanlık seçimleri oldu. Barack Obama ikinci kez başkan olurken yılın en popüler tweetine de (“4 more years…”) imza attı. Mayıs ayında Putin seçimleri üçüncü kez kazandı, aynı gün Sarkozy koltuğunu François Hollande’a bıraktı. Temmuz ayında Libya, Kaddafi’den sonraki ilk seçimlerini gerçekleştirdi. Mısır’da yapılan seçimlerle Muhammed Mursi yeni cumhurbaşkanı oldu. ÖLÜM HABERLERİ �� 9 Avrupa ülkesinin kredi notu düşürüldü.(Fransa, Avustralya, İtalya, İspanya, Portekiz, Kıbrıs Rum Kesimi, Malta, Slovakya, Slovenya) �� Erdoğan’ın “Fitch yine Fitchliğini yaptı.” açıklamasından sonra Fitch kredi notumuzu arttırdı. �� TL simgesi tasarlandı. �� İşsizlik 2012 boyunca da birçok ülkenin ekonomi gündemindeki baş maddeydi. ABD’de son 4 yılın en düşük işsizlik oranıyla karşılaşılırken Fransa’da son 13 yılın en yüksek işsizlik oranına rastlandı. �� CNN Money tarafından yayınlanan listeye göre 2012’de dünyanın en büyük şirketi Royal Dutch Shell oldu. SİYASET EKONOMİ Hazırlayanlar: ECE GÜLŞ[email protected] / REZAN İBİŞHÜKÇÜ[email protected] / TUĞÇE Ş[email protected] �� Uğruna milyar dolarlar harcanan gezegenler arası gezginci robot Curiosity, 6 Ağustos’ta Mars’a indi. �� Apple’ın Samsung’a açtığı patent davası 26 Ağustos’ta Apple’ın lehine sonuçlandı. Sosyal medyada Samsung’un ödemesi gereken 1 milyar dolarlık tazminatı 30 kamyonla 5 sentlik madeni paralar halinde gönderdiği iddia edildi. �� Felix Baumgartner 14 Ekim’de 39 bin metre yükseklikten serbest dalış yaparak rekorlar kitabına girdi. �� 31 Ağustos’ta ABD’de ışık enerjisiyle çalışan biyonik göz geliştirildi. Batarya kullanımını ortadan kaldıracak olan bu teknoloji, daha iyi bir görüş imkanı da sağlayacak. �� 4 Ekim’de Facebook üye sayısı 1 milyarı geçti. �� Ocak ayında ABD’de gündeme gelen SOPA (Stop Online Piracy Act), telif hakkı yasalarının yeniden tartışılmasına zemin hazırladı. Obama’nın desteğini çekmesiyle yasa gündemden düştü. 11 �� Lionel Messi, bu yıl resmi maçlarda attığı toplam gol sayısıyla Gerd Müller’in 86 gollük rekorunu kırdı. VE DAHA FAZLASI �� NBA’de 2011-2012 sezonunun şampiyonu Miami Heat oldu. �� EURO 2012’yi İspanya final maçında İtalya’yı 4-0 yenerek kazandı. �� 2012 Londra Olimpiyatlarında erkekler 100 metre finalinde Usain Bolt , 400 metre serbest yüzmede 16 yaşındaki Ye Shiwen ve okçulukta sol gözü yüzde 10, sağ gözü ise yüzde 20 gören Güney Koreli okçu Im Dong-Hyu unutulmazlar arasına girdi. ABD 106 madalyayı evine götürürken Türkiye 5 madalyayla yetindi. AFETLER �� The Artist filmi, En İyi Film de dahil olmak üzere 4 dalda Oscar aldı. �� Venedik Film Festivali’nde Golden Lion ödülü Güney Kore yapımı Piéta filmine gitti. �� Paolo & Vittorio Taviani’nin yönetmenliğini yaptığı Ceasar Must Die, Golden Bear ödülüne layık görüldü. �� PSY’ın Gangnam Style klibi Youtube’da 900 milyondan çok tıklanarak Justin Bieber’ın Baby adlı klibini geride bıraktı. Aynı zamanda klip, MTV Avrupa Müzik Ödülleri’nde en iyi video ödülü aldı. �� MTV Video Müzik Ödülleri: Rihanna ve Drake 5 dalda aday olurken, One Direction geceden 3 ödülle ayrıldı. �� Grammy Müzik Ödülleri: Adele yılın şarkısı ve yılın albümü dahil 6 ödül birden aldı. SPOR ÖDÜLLER dünya �� 30 Ekim’de ABD’nin doğu yakasını ve kıyı kesimlerini vuran Sandy Kasırgası “Büyük Afet” ilan edildi. 67 kişinin ölümüne ve 23 büyük yangına yol açan felaket Obama’nın seçim kampanyalarına da ara vermesine sebep olmuştu. �� 4 Aralık’ta 8.6 şiddetindeki Hint Okyanusu Depremi patlak verdi ve 28 ülkeye Tsunami uyarısı yapıldı. �� 15 Şubat’ta Honduras’taki Comayagua Hapishanesi’nde valiyle konuşma isteği geri çevrilen mahkumun çıkardığı yangın 360’a yakın can aldı ve 100’den fazla kaçak olduğu kayıtlara geçti. Hapishane aynı zamanda dünyada en fazla cinayet suçlusu barındıran hapishane olma özelliği taşıyordu. �� Bu yıl One Direction ve Justin Bieber sosyal medyada adeta patlama yarattı. Kendilerini Directionerlar olarak tanıtan One Direction hayran kitlesinin Guinness Rekorlar Kitabi’na girmek icin grubu 2 gun 11 saat TT listesinde tutma çabaları hala devam ediyor. Türkiye’de 241 500 hayrana ulaşan grup üyeleri, kendi Facebook sayfalarından Türk Directionerlar’a özel Türkçe paylaşımlarda bulunuyor. Justin Bieber fanları olan Belieber tayfasının da bu gelişmelerden geri kalmaya hiç niyeti yok. Dünya çapındaki organizatörleri mail yağmuruna tutan Belieberlar, genç şarkıcıyı Kars’ta ya da Zonguldak’ta konser vermeye ikna etmekte son derece kararlı gibi görünüyor. �� Gangnam Style şarkısına yaptığı uyarlama nedeniyle Atilla Taş’ın sosyal medyada Yunanistan’a itelenmesi, Yunanistan’da da tepkiyle karşılandı. �� Türkiye’de “okul sütü projesi” kapsamında ilkokullara dağıtılan sütlerden çok sayıda çocuk zehirlendi. �� Fransa’da dünyada bir ilk olarak eşcinsel Müslümanlara yönelik bir cami kuruldu. 12 kitap kültür - sanat KİTAP MÜZİK SİNEMA ETKİNLİKLER Kitap İncelemesi Hikâyem Paramparça MELİKE DUYGU [email protected] “Hayat kerpiçten bir gökdelen sevgili kardeşim, yanlış bir parantezde yaşıyoruz. Bırak konuşalım, iki çift laf edelim yüz yüze bakıyoruz.” Diziye uyarlanan Behzat Ç. romanının yazarı Emrah Serbes’ten bu sefer farklı, yepyeni bir kitap: “Hikâyem Paramparça”. Polisiye türüyle tanınan yazar bu kitapta “parça parça anları, parça parça anıları, paramparça hikâyeleri” paylaşıyor okurla. Yazarın da girişte belirttiği gibi, bu metinlerin çoğu Afili Filintalar blogundaki “Afili Parçalar” bölümünden bir seçki. Bunların dışında kitapta, Birikim dergisinde önceden yayımlanmış birkaç yazı ve ilk defa görücüye çıkan ‘Galip İşhanı’ hikâyesi yer alıyor. Metinler yazarın kendi ağzından anlatılıyor. Bazıları kendi yüzleşmelerinden, anılarındanmış gibi gözükürken belki de yazar kendisini o kurgunun içine hayali bir kahraman olarak bırakıveriyor. Olayları kendi yaşamamış olsa bile, usta bir dille okuru buna inandırıyor ve bunları yaşayan gerçek insanların bir yerlerde var olduğunu hissettiriyor. Babasının ölümünden, eski sevgililerinden, yalnızlıklarından, saplantılarından bahsediyor. Kitabın geneline ise bir melankoli ve mutsuzluk hali hakim. Zaten yazar bir metninde mutluluğun sadece gasp edilebilir bir şey olduğundan, kimsenin kimseyi mutlu edemeyeceğinden bahsediyor. Yazara göre mutluluk bir vazgeçiş ve çok ender rastlanan bir ruh dinginliğidir. Ölüm ve zaman temaları da bu melankoliyi besliyor ve yazar tarafından detaylıca işleniyor. Bazen bir çöp toplayıcısından, bazen sokaktaki bir insandan, bazen de çocuklardan yararlanıyor bu duyguları aktarabilmek için. Yazılarda yalın, gündelik bir dil kullanması; farklı, kenarda kalmış insanlara yer verilmesi; anlatılan olayların hayatın içinden geldiğini gösteriyor ve okura içinde yaşadığı ama görmekten kaçındığı dünyayı betimliyor. Hikâyelerin yanı başında bulunan, birçok duyguyu birden anlatan ve insanı başka dünyalara götüren Ümit Bektaş imzalı siyah beyaz fotoğraflar da kitabın bir diğer güzel tarafı. Bazen bir taş, bir gölge, bir tabut; bazense bir çocuk, bir yaşlı fotoğrafı derin anlamlar yüklüyor metine. Kitabın son sayfasındaysa Emrah Serbes’in kendi fotoğrafı yer alıyor; elinde sigara, yüzünde bir yandan düşünceli, bir yandan da hikâyelerin temelinde var olan memnuniyetsizlik halini yansıtan dingin bir ifadeyle. Yazarın hikâyeleri kuvvetlendirmek adına uyguladığı bir başka yöntem de bazı eserleri, yazarları, kahramanları olayın içine katması. Yazar metinlerinde Madame Bovary, Raskolnikov, Robin Hood gibi bilinen karakterlerin dışında; az tanınan bazı yazarların sözlerine de yer veriyor ve o sözün yer aldığı kitapla ilgili görüşünü de araya sıkıştırıveriyor. Kitabın sonundaysa, kitapla ilgili fikirleri tamamen değiştiren “Galip İşhanı”, yazarın deyimiyle Galip’in kanlı bıçaklı aşk hikâyesi çıkıyor karşımıza. Burda da yazar Galip’in çocukluktan arkadaşı olarak yer alıyor hikâyede. Galip’in hemşireye duyduğu aşk ve hastaneye gidebilmek uğruna kendini tekrar tekrar kesmesi aşkının saflığını; babasına nefreti ise hayatta aslında çok da görmediğimiz, belki de sakladıgımız duyguları temsil ediyor. Hikâyenin sonunda yer alan yangın hatıra ilişkilendirmesiyse, kitaptaki Emrah Serbes üslubunu vurgulayan çarpıcı bölümlerden biri olarak akılda kalıyo. Hikâyem Paramparça hayatın sürüncemesine daldığınızda, belki de sıkıldığınızda hayattan bir adım uzaklaşabilmek, hayata dışarıdan bakabilmek, hatta hayatı sorgulayabilmek adına sizi yazarla konuşuyormuşçasına rahatlatabilecek, içten, farklı bir kitap. Yeni çıkanlar RAKIM SIFIR Enis Batur Kırmızı Kedi Yayınları GÖKYÜZÜ SİNEMASI Onur Caymaz İletişim Yayınları BULUTLARIN ARASINDA André Neves Nesin Yayınevi YAŞAM KOÇUM ARİSTO Jules Evans Kuraldışı Yayıncılık ALEVİ KÜRTLER Erdal Gezik İletişim Yayınları İSYAN PAZARLANIYOR Joseph Heath, Amdrew Potter Ayrıntı Yayınları sinema İzlemeniz Gereken 7 Kıyamet Filmi Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964) Terminator 3: Rise of the Machines (2003) 12 Monkeys (1995) Book of Eli (2010) Melancholia (2011) The Day After Tomorrow (2004) 2012 (2009) 13 Filmde Görülen 5 Ünlü Resim Malevich - Süprematizm Pieter Brueghel - Hunters in Snow Pieter Brueghel - The Land of Cockaigne Caravaggio - David With Head of Goliath John Everett Millais - Ophelia Yine Ucuz Atlattık FURKAN ALİ CAN ÇELENLİOĞLU [email protected] Mayaların rivayeti üzere 21 Aralık 2012’de kıyamet kopmadı ve hayatımıza normal seyrinde devam ettik. Bu, kıyametin ilk vurdumduymazlığı da değil üstelik. Kıyametin kopacağı tarih olarak MÖ. 2800’leri işaret eden Sümerleri, 1284 senesini gösteren Papa III. Innoent’i ya da 1999 senesini söyleyen ünlü kâhin Nostradamus’u da yalancı çıkarmıştı aynı şekilde. Fakat kulislerde kıyametin dünya ile buluşmasını Newton’un rivayet ettiği 2060 tarihine ertelediği konuşulmaya başlandı bile. Kıyamet bu tarihe ne denli riayet eder, o da meçhul. Aslında sorulması gereken soru, bu asılsız kehanetler neden oluşturulmaya devam ediliyor ve biz neden bu konuları bu kadar ilgiyle konuşuyoruz? Bunun sebebi ölüm korkusu mu yoksa ölümlü olduğumuzu hatırlamanın hazzı mı acaba? Bizi asıl telaşlandıran da zaten Dünya’nın sonunun gelmesi değil. Bizim o yok olacak Dünya’da yaşıyor olmamız. Kıyamet Filmleri Kıyamet filmleri de insanların ölümlülüklerini hatırlama ihtiyacını karşılamak üzere sinema dünyasında yerini alıyor. Bu filmler dünyanın sonunu bir virüs salgınına, şiddetli doğa olaylarına, uzaylı istilasına vs. bağlayıp insanları ölüm olgusuyla yüz yüze getiriyor ve çoğunlukla büyük şehirlerde geçen, dünyanın kurtuluşuyla son bulan kahramanlık öykülerine dönüşüyorlar. Fakat sıradanın dışına çıkan yapıtlar da var. Örneğin, Lars Von Trier’in eseri Melancholia bu klişelerin tam aksine şehirden uzak bir yerleşim yerinde kişinin “kendi kıyameti” ya da “ölüm” karşısında tepkilerini ortaya koymaya çalışıyor ve kıyamet filmlerinde çok ihmal edilmiş bir sorunun ardından gidiyor: Yarının dünyanın son günü olduğunu düşünseydiniz son anlarınızı nasıl geçirirdiniz? Meloncholia Trier, bu filmde insanların yoğun baskı altındaki tutumlarını anlatmak istediğini belirtiyor. Böyle bir film çekme isteğinin de depresyon tedavisi görürken terapistinin, “normal ve mutlu” insanlar şiddet içeren zor durumlarda paniklerken depresiflerin ve melankoliklerin sakin davrandıklarını söylemesinden sonra oluştuğunu açıklıyor. Wagner’in mutlak mutluluğun mümkün olmadığını vurgulayan “Tristan and Isolde” adlı hikayeyi konu alan bestesi eşliğinde sürreal sahnelerden oluşan Prelude bölümüyle başlayıp, Justine ve Claire bölümleriyle devam eden film, Dogma akımının etkilerini sembolik bir anlatımla birleştirerek izleyiciye sarsıcı bir deneyim yaşatıyor. Antichrist’te olduğu gibi Andrei Tarkovsky’den ilham alan yönetmen, doğayı klasik müzikle harmanlayıp sunduğu sahnelerde yavaş çekim tekniğinden faydalanıyor. Justine ve Claire adında iki kız kardeş merkezinde ilerliyor hikâye. “Melankolik” Justine ve “mutlu ve sakin” Claire’in dünyanın sonu karşısındaki farklı tutumlarını izliyoruz. Başarıyla oluşturulmuş bu iki ana karakterin çevresindeki yan karakterler ise hikâyeyi kuvvetlendirse de genellikle klişe tipler olmaktan öteye geçemiyorlar. Filmin Justine adlı bölümünde Claire’in küçük kız kardeşi Justine’in düğününü izliyoruz. Melankolik Justine, fazlasıyla klişe yan karakterler olan boşanmış anne ve babasının ve para düşkünü patronunun tavırları nedeniyle gittikçe umutsuzluğa sürükleniyor. Belki de Trier evliliğin kadın için kıyamet olduğunu düşünüyor. Tabii ki düğün fiyaskoyla sonuçlanıyor. Claire bölümünde Melancholia adlı bir gezegenin Dünya’ya yaklaşmakta olduğunu fakat Dünya’ya teğet geçeceğini öğreniyor, karakterlerin bu tehlike karşısında tutumlarını izliyoruz. Justine için olası bir çarpışma dünyadaki tüm kötülüklerin son bulmasını sağlayacak tarifsiz bir hazken, Claire için çocuğunun bir geleceğe sahip olamaması anlamına geliyor. Gezegenlerin çarpışacağı anlaşıldığında ise Claire’in kocası intihar ederken, Claire ise bu çarpışmanın Justine ve çocuğu ile birlikte birer kadeh şarap ve Bethoven’ın 9. Senfoni’si eşliğinde “güzel bir şekilde” olmasını arzuluyor. Fakat Justine acı gülümsemesiyle dünyanın sonunda dahi bir şeyleri “güzel ve anlamlı” kılmaya çabalayan Claire’in bu önerisini sertçe reddediyor. Justine, çocuğun korkmaması için ona ağaç dallarından yapılma ve onları çarpışmadan koruyacak “sihirli” bir çadır yapıyor. Çadırın içinde Justine metanetle, Claire endişeyle sonlarını bekliyorlar. Dokuz yaşından beri melankolik olduğunu söyleyen Trier, bu filmle bozulmuş dünyadan ve kötülüklerden intikamını alıyor ve kötülükleri görmeyi başaran melankolik insanları kutsuyor. Filmde dünyanın sonu yerine insanların kişisel sonlarına yönelen Trier, kıyamet tellallığı ile kendi sonuna da davetiye çıkarmış gözüküyor. Trier, Hitler’i anladığına dair verdiği demeç sonrasında Cannes Film Festivali’nde “Persona Non Grata” (istenmeyen adam) ilan edildi. Yönetmenin Nymphomaniac ismindeki yeni filminin çekimleri hızla devam ediyor, fakat bundan sonra ödül törenlerinde nasıl bir tutumla karşılaşacağı tam bir muamma. Dikkatli İzleyiciye Birkaç İpucu 19 numaralı golf deliği cehennemin kapısını simgeliyor. Film süresince arazide 18 golf deliği olduğu defalarca vurgulanıyor. John Everett Millais’in melankoli nedeniyle pek şiirsel bir şekilde hayatına son veren bir kadını anlattığı Ophelia adlı eserinden ilham alınarak çekilmiş bir sahne bulunuyor. Justine’in damadın armağanı olan arsanın fotoğrafını daima bir yerlerde bırakması/ unutması evlenmek istemediğini ima ediyor. Prelude bölümünde Justine’in parmak uçlarından elektrik çıkması, Marquis de Sade’ın Justine adlı romanında başına yıldırım düşmesi sonucu ölen Justine karakterine atıfta bulunuyor. Justine’in damat adayı Hz. Adem’i sembolize ediyor. Gelini Justine’e (Hz. Havva) bir “elma” bahçesi sunuyor. Justine’in her şeyi bilmesi de İncil’de bilginin ağacının elması olarak geçen bu elma sembolizmini güçlendiriyor. 14 müzik Eskilerden Bir Fotoğraf: Arabesk GAMZE NUR BÜYÜKGÜZEL [email protected] Arabesk müzik, kimilerinin “asla dinlemem” dediği, kimilerininse dinlemekten vazgeçemediği; bir zamanlar ülkeyi Müslümcüler – Ferdiciler - Orhancılar olarak bölmesiyle, son zamanlardaysa Fazıl Say’ı kışkırtmasıyla meşhur, Türkiye’de oluşmuş arabesk kültürün bir ürünü, Türkiye modernleşme sürecinin sancısıdır. Arabesk kültür, 1960’larda insanların yeni ümitlerle köyden kente göç etmesiyle ortaya çıktı. Gurbet özlemi, kente duyulan yabancılık, insanlara güven problemleri isyan etme duygusunu tetikledi. Yarının ne olacağının belirsizliği, bunun getirdiği sıkıntı, her şeyi kadere bağlama zorunluluğu insanları arabeske itti. Önce plaklar, sonra kasetler yok satıyor; üzerlerindeki tezgâhlarda kasetleriyle ve kocaman radyolarıyla el arabaları gecekondu mahallelerini dolaşıyordu. Bangır bangır çalan arabesk, insanların dertlerine, ayrılık acılarına ortak oluyordu. Şehirlerde Türk Sanat Müziği, köylerde Türk Halk Müziği dinlenen dönemde ortaya çıkan Arabesk, tam da bu ikilemin arasında, varoşlarda doğdu. Ferdi Tayfur, Orhan Gencebay ve Müslüm Gürses “arabeskin babaları” olarak biliniyor, arabesk onların sırtında yükseliyordu. Ferdi Tayfur’un felsefesi kabulleniş ve çaresizlikken; kaybeden, ezilmiş gençlerin babası olarak kabul edilir. Arabesk sinema için de önemli bir isim olan Tayfur, pek çok filmde rol almış ve sayısız filme müzik üretmiştir. “Müslüm Baba”da ise kabulleniş yoktur. Her zaman haykırış, karşı çıkış, “yakarım bu dünyayı” mesajı vardır. Müslüm Gürses hayranları, nam-ı diğer Müslümcüler, jiletle kendilerine zarar vermeyi bile göze almalarıyla meşhurdur. Diğer yandan Orhan Gencebay, enstrümanlara hâkimiyetiyle ve besteleriyle tanınır. “Batsın bu dünya” adlı parçası da Türk arabeskinin en güzel örnekleri arasında sayılır. Neşe Karaböcek, Bergen, İbrahim Tatlıses, Kibariye gibi pek çok isim arabesk müziğin gelişmesine, arabesk kültürün tanıtılmasına, ifadesine katkı sağladı. Bugün, “modernleşmenin” neredeyse tüm topluma yerleşmesiyle birlikte arabesk kültür de yok olmaya başladı. Fakat arabesk müzik; arabesk-pop, arabesk-rap gibi yeni türlere dönüşerek pek çok insan tarafından takip edilmeye devam ediyor. Orhan Gencebay AHMET KEMAL SÜRMELİ [email protected] Aranjör, aktör, söz yazarı, bestekâr ve daha nice sıfat… Arabesk müzik denilince akla ilk gelen isim oldu Orhan Gencebay. Onun şarkıları arabesk diye tabir edildi ama kendisi “ben Türk müziğinin devamıyım, Türk müziğinin devamı için varım” dedi ve “Gencebay Müziği” olarak niteledi müziğini, eserlerini de Türk müziğinde serbest çalışmalar olarak adlandırdı. Müzisyen kişiliği ile bilinen Gencebay, 6 yaşında mandolin ve keman dersleri almış, 7 yaşında ise bağlamayla tanışmıştı. Daha 8-9 yaşlarında Aşık Veysel’in etkisini ruhuna işlemişti. Türk Sanat Müziği ve Halk Müziği ile ilgilenen Gencebay, 14 yaşında tambur çalmaya başladıktan sonra ilk profesyonel bestesine imza attı. Jazz ve rock müziği repertuarına katmasıyla, büyük bir ustalıkla çaldığı telli çalgıların yanına henüz 16 yaşında saksafonu ekledi. Bir süre TRT radyolarında çalışan Gencebay, TRT’nin gelişimi için yetersiz olduğunu görerek çareyi ayrılmakta buldu. Radyodan sonra müzik çalışmalarına yönelerek kendi bestelerine ağırlık verdi. Çaldığı birçok enstrümanın yanına 1970’li yıllarda arkadaşı Erkin Koray ile beraber icat ettiği elektro bağlamayı dahil etti. Orhan Gencebay, bu sayede ortaya çıkan arabesk - rock türünün de öncülerinden biri oldu. Diğer “arabesk” sanatçıları ile kıyaslandığında Gencebay’ın her parçasında müzikalitesindeki farklılık, şarkılarının altyapısındaki zenginlik hissediliyordu. Eserlerinde hüzne yer verdiği gibi, bir parça umut esintisi de işlemişti sözlerine. Sevemedim Karagözlüm, Sabır Taşı gibi yüzlerce bestesi seslendirilen Gencebay, bestekâr kişiliği ve müzik direktörlüğünün yanına 1969’da yorumculuğu da ekleyerek şöhrete kavuştu. 15’e yakın enstrümanı ustalıkla çalan, hayatına 1000’e yakın beste sığdıran, bunlardan yaklaşık 300 tanesini seslendiren ve plak, kaset, cd bazında resmi olarak 70 milyon civarı yasal albüm satışı gerçekleştiren Gencebay’ın, korsan ile birlikte gerçek tirajının ise 200 milyona yakın olduğu tahmin edilmekte. 2012 yılı başlarında müzikteki 60. sanat yılını kutlamak için “Orhan Gencebay ile Bir Ömür” albümünü çıkartan Gencebay’ın hit olmuş 33 eseri 32 sanatçı tarafından seslendirildi. Albümde Sezen Aksu, Emel Sayın, Tarkan, Duman, Volkan Konak, Athena, Manga gibi birçok müzik türünden sanatçılar bulunuyor. Bir klasik haline gelen “Batsın bu dünya” parçası ise albümdeki tüm sanatçılar tarafından koro halinde seslendiriliyor. Albüm adeta, Orhan Gencebay’ın arabesk kültürü ile sınırlandırılamayacak kadar önemli bir değer ve Türk Müziği’nin en büyük çınarlarından biri olduğunun somut kanıtı. etkinlikler Sergi SERAP ÇELİK [email protected] Curve kaçmış? Merhaba. Yazıma, “sınav döneminin bittiği, finaller için beklediğimiz şu günlerde” diye başlayacaktım ki Boğaziçi’nde böyle bir olayın olmadığı aklıma geldi. Yani hiç bitmeyen sınav dönemi yapmış adamlar resmen. Düşününce çok garip geliyor. Koskoca Boğaziçi olmuşsun, çoğu insan Türkiye’nin en iyi okulu diyor hala -listeler öyle göstermese de- ama öğrenciyi memnun etme sıfır. Hangi okulda okuyorsun diye sorduklarında verdiğimiz Boğaziçi cevabıyla ister istemez estirdiğimiz hava sınav döneminde kendini ezikliğe bırakıyor ya hiç hüzünlenmiyor musunuz? Bence hüzünleniyorsunuz. Sınav dönemlerinin şüphesiz en ilginç yanı ise çevremizdeki insanların tavırlarındaki akıl almaz değişiklikler. Her lisenin standart bir tipi olan sınava çalışmayıp yüksek alan öğrenci bir bakıyorsunuz üniversitede de yakınınızda bir yerlerde. Hatta şöyle bir şey iddia ediyorum: Herkesin sınava çalışmayıp yüksek alan bir arkadaşı mutlaka vardır, eğer senin yoksa muhtemelen o sensin. Bu klasik tipe ek olarak Boğaziçi’nde, “her sınavın objection’ına gitmezse ölecek” hastalığına yakalanmış arkadaşlarımız da var. Hiç abartmıyorum, 83 olan notunu itirazla 87 yaptıran insan bile gördüm. A benim güzel evladım sana hiç azla yetinmeyi öğretmediler mi diyeceğim ama notun da az değil ki. Yine de seni seviyorum canım arkadaşım sırf o içindeki sonsuz umut için. Peki ya sınav notlarının açıklandığı gün yaşanan mesaj trafiği? Ben kimsenin notunu merak etmiyorum da siz neden benim hep curve altında kalan notlarımı merak ediyorsunuz sevgili arkadaşlarım? Lütfen bununla tatmin olmadığınızı söyleyin bana, lütfen. Mesaj konusunda çok utanç verici bir anımı paylaşmak istiyorum. Matematik sınavı yeni açıklanmış, sonucuma bakıp ölümüne hüzünlenmişim “bu da mı curve değil” diye. Tam o an uzun süredir konuşmadığım bir arkadaşım naber diye mesaj atıyor. Sonucumun getirdiği hüzün ve “notumun neyini merak ettin ha”nın gıcıklığıyla kalktım arkadaşıma “yaa resmen notumu sormak için yazıyorsun başka zaman olsa halimi hatrımı sormazsın” dedim. Hızımı alamayıp bununla ilgili tivit de attım. Hani geri dönüşü yok artık. Arkadaşımsa tamamen tesadüfen sabah kahvaltıya neden gelmedin diye soracakmış ve işin en acı yanı ise sınavın açıklandığından bile haberi yokmuş. Yaa işte Serap öyle gaza gelirsen böyle de utandırırlar seni. Bu vesileyle canım arkadaşçımdan da tekrar özür diliyorum. Son anımdan bağımsız olarak uzun lafın kısası, not falan geçici şeyler çocuklar. Bu kadar hırslı olup da kendinizi yiyip bitirmeyin. Bakın herkes rahat olsa kimse kasmasa o “curve”ler kol gibi gelmez. Sonra sen mutlu, ben mutlu, hayat huzurlu olur, de mi canlarım? Hadi öptüm. 15 Tiyatro Modernlik, Fransa ve Türkiye’den Manzaralar 16 Ocak-16 Mayıs, İstanbul Modern, Karaköy Magdelana Abakanowicz İnsanlık Serüveni son gün 30 Ocak, Akbank Sanat, Beyoğlu Zahit Büyükişleyen Retrospektif Sergisi son gün 2 Şubat, İş Sanat Kibele Galerisi, Levent Çin Hazineleri - Terracotta Ordusu Sergisi son gün 28 Şubat, Topkapı Sarayı Müzesi, Fatih Konser Zengin Mutfağı 26 Aralık 20.30, Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi Kendi Kendine Konuşmaktır Aşk 29 Aralık 15.00, Küçük Sahne, Beyoğlu Toplu Hikâyeler 4 Ocak 20.30, Kenter Tiyatrosu, Harbiye Şişli Antonius ile Kleopatra 12 Ocak 20.30, Oyun Atölyesi, Moda Kadıköy İstanbul’da Bir Sokak Kedisi 18 Ocak 20.30, Kenter Tiyatrosu, Harbiye Şişli Diğer Yeni Yıl Konseri: 9. Senfoni - Beethoven 28 Aralık 20.00, Kadıköy Süreyya Operası Levent Yüksel: Erken Yılbaşı 29 Aralık 22.00, Jolly Joker İstanbul, Beyoğlu Yeni Türkü 5 Ocak 22.00, Jolly Joker İstanbul, Beyoğlu Parlayan Yıldızlar Veriko Tchumburidze (Keman), Marina Cincaradze (Piyano) 10 Ocak 20.00, Milli Reasürans Maçka Caddesi, Şişli “Özel Proje’’: Bir Yazarla Piyanistin Buluşması Kürşat Başar(Saksafon) - Burçin Büke (Piyano), 15 Ocak 20.00, Akbank Sanat, Beyoğlu İstanbul Divan’ı: Ege’den Hazar ‘a Sevgiyle (Konferans ve konser), 14 Ocak 18.00, İtalyan Kültür Merkezi, Beyoğlu Çağdaş Sanat Söyleşileri - Aydın-Sanat-Siyaset, 18 Ocak 18.30, Akbank Sanat, Beyoğlu Genç Werther’in Acıları(Bale) 27 Aralık 20.00, Kadıköy Süreyya Operası Wolfgang ve Lorenzo(Müzikal) 5 Ocak 16.00, Fulya Sanat Ariadne Narkos’ta(Opera) 16 Ocak 20.00, Kadıköy Süreyya Operası Hazırlayan: TUĞRUL ACAR [email protected] Oyun Eleştirisi Metot: Alışılmadık, Hırs: Tanıdık “Biz o... çocuğuna benzeyen iyi bir insan aramıyoruz. İyi bir insana benzeyen bir o... çocuğu arıyoruz.” ELİF TURHAN [email protected] Gücü parada bulup kariyer için şekilden şekle giren insanlar günümüz iş dünyasından oldukça tanıdık ve normal. İspanyol yazar Jordi Galceran’ın çöpte bir şirketin işe alım tekniklerinin yazılı olduğu evrakları bulması üzerine 2003’te kaleme aldığı Metot (El Método) adlı oyunuyla bu psikolojik savaşı içselleştirmemize karşı duruyor. 120 dakikalık, tek perde, psikolojik gerilim türündeki oyunda Semaver Kumpanya’dan Sarp Aydınoğlu, Sezin Bozacı, Serkan Keskin ve Mustafa Kırantepe rol alıyor. Her şey dört üst düzey yönetici adayının bir şirketin toplantı odasında karşılaşıp dördünün de aynı anda iş görüşmesine alındığını fark etmesiyle başlıyor. İşe alınacak kişi ise insan kaynakları tarafından hazırlanmış yeni model bir mülakata tabi tutularak belirlenecek. Birbirine geçmiş çeşitli testlerle hazırlanan metot işverenler tarafından odadaki posta kutusuna gönderilen zarflar aracılığıyla uygulanıyor. Odadakiler kimin insan kaynakları görevlisi, kimin aday olduğunu bilmediklerinden birbirlerini zamanla artan bir acımasızlıkla sınıyorlar. Ne yazık ki metot, adayların istenen tüm özelliklere sahip olmasıyla yetinmiyor, adayların etrafındakileri ezip geçmesini istiyor. Serkan Keskin bir röportajında oyun üzerine şunları söylüyor: “Sistem sana kazanmanı söylerken aynı zamanda yok etmeni fısıldıyor. İşin kötüsü, insanlar lükslerini yitirmemek için ne yapıp ettiklerinin farkına bile varmıyorlar... İşi kapabilmek için zavallı durumlara düşüyorlar.” İnce zekânın bir ürünü olan ‘Metot’ta fevkalade bir oyunculuk sergileyen oyuncular, iki saat boyunca tempoyu düşürmeden seyirciyi birçok zaman güldürmeyi başarıyor. Sahneyi kırmızı bir çerçevenin arkasından izleyen gözetleyici konumundaki seyircinin kafasındaki “Kim yalan söylüyor, kim duygu sömürüsü yapıyor, söylenenlerin ne kadarı doğru?” gibi sorularsa oyunun sonunda cevap buluyor. Bir insan rekabetten kazanan olarak çıkmak için nelerden vazgeçer ve neleri göze alabilir? İşte bu sorunun cevabı bu dört kişinin kendilerini en mahrem yönleriyle sınayan psikolojik testlere verdikleri tepkilerde gizli. Şehrin Sakin Köşeleri 16 mekan NAZLI AZERGÜN [email protected] MUSTAFA İRFAN İÇLİ [email protected] Piraye Kafe Kadıköy’ün en güzel köşelerinden biri sayılan Sanatçılar Sokağı’nın sonlarında bahçesi yaşlı ağaçlarla dolu ufak bir bina gözümüze çarpar: Nazım Hikmet Kültür Merkezi. 2004 yılında eski bir Ermeni okulunun restore edilmesiyle hizmete açılan; çeşitli tartışma, film gösterimi ve panellere ev sahipliği yapan NHKM aynı zamanda zengin bir kütüphaneye ve sevimli bir kafeteryaya sahip. İsmini Nazım Hikmet’in çok sevdiği eşinden alan bu kafe sunduğu ücretsiz internetle ve geniş masalarıyla ders çalışmak ve kitap okumak isteyenler için oldukça uygun bir mekan. Ucuz ve kaliteli ürünleriyle öğrenci dostu olduğunu kanıtlayan kafede bazı eski “komünist” adetler sıkı sıkıya takip edilmekte. Örneğin, mekânda kola yerine özbeöz Niğde Gazozu satılır. Ali Suavi Sokak, No:7, Bahariye (0216) 414 22 39 Karabatak Karaköy’ün keşmekeşinin ortasında sizi bambaşka âlemlere götürecek bir mekan, Karabatak. Mekânın üzerinizde bıraktığı sıcak etki, dekorasyona emek harcandığını ve içindeki her detayın düşünülerek oluşturulduğunu ele veriyor. Bahçe kısmı ve alt katı görece daha kalabalık ve gürültülü olan Karabatak’ın üst katında “sessiz alan” uygulaması var. Duvarlara asılmış uyarılar eşliğinde parmak uçlarınızda yukarı kata ulaştığınızda buranın, geniş masası, oldukça fazla sayıdaki prizleri, rahat koltukları ve Stormtrooper heykeliyle kafa dinlemek için bir cennet olduğunu fark ediyorsunuz. Menüsünde tatlı, pasta, sandviç ve salata çeşitleri bulunan mekânın kahveleri ünlü Avusturyalı kahveci Julius Meinl’dan. Fiyatları el yakmayan mekânda ayrıca öğrencilere “yellow-box” (belli bir fiyat yerine gücü yettiği kadar para ödenmesi) imkânı sunuluyor. Sonuçta, Karabatak sadece ders çalışmak ve kafa dinlemek için değil, arkadaşlarınızla kahve içip sohbet etmek için de tercih edebileceğiniz bir mekân. Kara Ali Kaptan Sokak, No:7, Karaköy (0212) 243 69 93 İstanbul Modern Kütüphanesi İstanbul Modern’in içinde yer alan ve girişi ücretsiz olan kütüphaneye müzenin ziyarete açık olduğu her an girebilirsiniz. Kütüphanenin koleksiyonu 8500’ü aşkın kitap, yerli ve yabancı müze, galeri ve sergi katalogları ile çok sayıda dergiden oluşuyor. Kütüphanede maalesef ödünç alma sistemi bulunmuyor; fakat isteyen ziyaretçiler cüzi bir ücret karşılığında fotokopi makinelerini kullanabiliyor. İstanbul Modern Kütüphanesi, ziyaretçilerin kullanımına açık bilgisayarları ve çalışma masalarıyla, okulumuzun özellikle sınav dönemi dolup taşan kütüphanesi ve çalışma salonlarına iyi bir alternatif oluşturuyor. Değişik dekorasyonuyla da dikkat çeken bu mekân, yolu Karaköy’e düşenler tarafından mutlaka görülmeli. Meclis-i Mebusan Caddesi, Liman İşletmeleri Sahası, Antrepo 4, Karaköy (0212) 334 73 18 Akbank Sanat Kafe İstiklal Caddesi üzerinde, Fransız Konsolosluğunun hemen bitiminde yer alan sanatseverlerin buluşma noktası Akbank Sanat Kafe, şehrin kalabalığından uzakta rahat bir nefes almanızı sağlarken, sanat kütüphanesi ve müzik dinleme odası ile ziyaretçilerine hoşça vakit geçirme imkânı sunuyor. Mekan, sıcak sandviçlerden taze salatalara ve wraplere, çeşitli keklerden kahve ve çay türevleri ile taze sıkılmış meyve sularından oluşan sıcak ve soğuk içeceklere kadar geniş bir menü ile müşterilerine keyifli anlar vaat ediyor. Sıcak içeceklerin fiyatları 2.5-4.5 TL arasında. Akbank Sanat Cafe; dinginliği, sade ve fonksiyonel tasarımı, standart fiyat tarifesi ve yüksek hızlı internet bağlantısı ile civarda ders çalışılabilecek en uygun mekanların başında geliyor. Akbank Sanat Beyoğlu İstiklal Cad. No:8 Kat:4 Tel: (0212) 252 35 00 / 116 Orhan Veli Şiir Evi ‘Şiir Evi’ gibi sıra dışı bir konseptle misafirlerini ağırlayan mekan, öngörülebileceği üzere tematik bir çalışmanın ürünü. Öyle ki; duvardaki figürlerden elinizdeki menüye kadar mekanın her bir köşesinde Orhan Veli’ye ait izler bulmak mümkün. Masa ve sandalyeleri ile ilk bakışta standart bir kafe görünümünde olmasına rağmen, ‘Şiir Evi’ konseptini özümsemiş müşterileri sayesinde koruduğu sessizlik, burayı ders çalışmak için uygun bir hale getiriyor. Ayrıca büyükçe bir masa ve etrafında sandalyeleri ile arka taraftaki eski kitaplarla dolu oda, küçük toplantılar, buluşmalar ya da toplu dersler için ideal. Öğrenci dostu menülerinde içecek fiyatları 1.5-3.5 TL arasında değişiyor. Barış içerisinde yaşayan kedisi ve köpeği, ev yapımı kekleri, ücretsiz Wi-Fi hizmeti ve sıcacık ortamıyla Orhan Veli Şiir Evi, çalışmak için uygun bir alternatif. Süslü Saksı Sokak No: 12 Kat:1 Beyoğlu Tel: (0212) 249 49 36 gurbet* * 17 Exchange yazı dizisi Hint Okyanusu’ndan İstanbul Boğazı’na Binlerce kilometre uzaktaki küçük bir ada ülkesi olan Mauritius’tan İstanbul’a okumaya gelen Irfaan bize kendi ülkesinden ve İstanbul hakkındaki izlenimlerinden bahsetti. 1 – Kendini tanıtır mısın? Merhaba, adım Irfaan Mohammed Nahoor ve 21 yaşındayım. Çoğunuzun bilmediği bir yer olan Mauritius Adası’ndan geldim. Boğaziçi Üniversitesi Ekonomi Bölümü’nde ilk yılım. 2 – Ülken Mauritius hakkında bilgi verir misin? Cennet Adası olarak anılan, Hint Okyanusu’nun ortasındaki Mauritius, lakabından da anlaşılabileceği gibi Dünya’nın en güzel ve en egzotik yerlerinden biri. Hindistan’ın güneyinde, Afrika kıtasının ise doğusunda kalan Mauritius’un yüz ölçümü 2040 km2. Yaz ve kış olarak iki mevsim yaşanıyor ve sıcaklıklar uç noktalarda seyrediyor. Orta gelirli bir ülke olan Mauritius Afrika’daki en iyi yönetilen ve tek tam demokratik ülke olma özelliğini taşıyor. Yerel dilimiz Kreol fakat resmi dilimiz İngilizce ve Fransızca. Bunların yanında pek çok Asya dili de konuşuluyor. Mauritius’da pek çok ulus ve dolayısıyla Hinduizm, Budizm, İslamiyet ve Hristiyanlık gibi çeşitli dinler bir arada yaşıyor. Nüfus yaklaşık 1,2 milyon. Yemek kültürümüz genel anlamda tropikal meyveler ve dünya mutfağından oluşuyor, özellikle Hint, Çin ve Avrupa mutfağının hakimiyeti görülüyor. Bu anlamda meşhur Türk kebabını da unutmamak lazım! Mauritius, Dünya Sağlık Örgütü tarafından en temiz havaya sahip ikinci ülke olarak seçildi. Ayrıca bu yıl Dünya’daki en iyi kumsal seçildi. Bunlara ek olarak dalmak, sörf yapmak, paraşütle atlamak, dağa tırmanmak gibi aktiviteler turistleri ülkemize çekiyor. 3 – Türkiye’ye gelme sebebin neydi? Aslında Türkiye’ye gelme sebebim üniversite eğitimiydi ama aynı zamanda yeni bir kültür ve yeni insanlar tanımak ve kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyordum. Şu an burada olmam, liseden beri kurduğum yurt dışında okuma hayalimin gerçekleşmesi anlamına da geliyor. 4 – Türkiye İrfan ve Ail esi hakkında herhangi bir önbilgin veya önyargın var mıydı? Kesinlikle bilgim vardı. Türkiye hakkında okuduğum her yazı tarihinizden ve misafirperver insanlarınızdan bahsediyordu. Ayrıca iki kıtanın kültürlerinin bir arada yaşandığını ve yemeklerinin çok güzel olduğunu biliyordum. Gelince de 7 – Boğaziçi Üniversitesi’nin anlatılanlardan farklı bir şey görmeeğitim kalitesi ve olanakları dim. Ayrıca, kestane şekeri benim hakkında ne düşünüyorsun? için dünyanın 8. harikası! Okulun sağladığı imkanlar; spor, 5 – İstanbul’a ve Boğaziçi’ne kütüphane, genel altyapı ve diğer alışmak zor oldu mu? Türkiye olanaklar fazlasıyla yeterli ve güzel. ve ülken hakkında bir karşılaşBu mükemmel Boğaz manzaratırma yapar mısın? sıyla konumu da bundan daha iyi İstanbul’a alışmam çok zor olmaseçilemezdi herhalde. Ayrıca dersleri dı, fakat Bursa’da hazırlık çok iyi ve ilgi çekici buluyorum. eğitimi aldığım ilk yılımda Ama maalesef çok zor olduklarını yeni bir dil öğrenmek, aisöylemeliyim. lemden ve arkadaşlarım8– İstan-bul’da nereleri gördan uzak kalmanın sıme şansın oldu? En çok beğenkıntısını yaşadım. Bana diğin yer neresiydi? her zaman yardım eden Birçok yeri gezdim İstanbul’da: arkadaşlarım(özellikle Fatih Camii, Ayasofya, Topkapı Nur, Oya ve Hasan) Sarayı, Atatürk Olimpiyat Stadı, sayesinde Boğaziçi’ne MiniaTürk, birçok alışveriş merkealışmak da hiç zor zi ve tabii ki Taksim… Boğaziçi’ne değildi. Cana yakınlık gelmeden önce İTÜ ve Marmara ve yardımseverlik Üniversitesi’ni görme şansı da Boğaziçi öğrencileribulmuştum. Ama en sevdiğim yer nin ve genel olarak Güney Kampüs’ün Boğaz manzarası, Türk insanının gerçekten olağanüstü. en güzel özelliği. 9– Mezun olduktan sonra Ülkem ve Türkiye arasında bir İstanbul’da yaşamayı düşünükarşılaştırma yapmak çok zor, çünkü yor musun, planların neler? kültürlerimiz birbirinden tamamen Evet dersem annem beni öldürür! farklı. Ülkemdeki sevdiğim birçok insanı 6 – Peki arkadaş edinmen üzmüş olurum. Hayır, geri dönecekolay oldu mu? Arkadaşların ğim dersem de babam tekrar ona çoğunlukla Türklerden mi yokyük olacağım için şikâyet eder. sa yabancılardan mı oluşuyor? Şaka bir yana, dürüst olmak geBoğaziçili öğrencilerin sıcak ve rekirse bu konuyu henüz düşünmemisafirperver oluşu arkadaş edindim. İstanbul yaşamak için çok güzel memi kolaylaştırdı. Buna rağmen ve cazip bir şehir. Şimdilik sadece dil sorunu buradaki sosyal hayata ve Boğaziçi’nde geçirdiğim günlerin okula alışmamı kısmen engelliyor. keyfini sürmek istiyorum. Denildiği Arkadaşlarımın çoğu Türk olmasına gibi: Üniversite yaşamı insan hayatırağmen, üniversite dışında başka nın altın dönemidir. yabancı arkadaşlarım da var. 18 sosyal “AVM ve Gökdelenler, Bu Şehrin Mezar Taşlarıdır” ALPER SEZER [email protected] Birçok medeniyete ev sahipliği yapmış, dokusunda birçok milletin tarihinden izler taşıyan şehir, nam-ı diğer Şehr-i İstanbul, “modernleşen” dünyaya ayak uydurmak için gün geçtikçe siluetini garabet yapılara terk ediyor. Kentleşme dürtüsüyle bir şantiyeye dönüşen şehir, son yıllarda gelişen acımasız inşaat sektörüne kurban gidiyor. Her geçen gün yükselen gökdelenler ve yeni yapılar; dokuyu, tarihi hiçe sayarak sadece şehrin merkezine değil, kültürümüzün ve hayatlarımızın da merkezine yerleşti. Artık o mükemmel Boğaz manzaraları, etraftan yükselen gökdelenlerle bölünürken; Boğaz’dan baktığımızda tarihi yapılar, camiiler, saraylar, eski Rum evleri veya yalılar değil; hemen arkalarındaki iş kuleleri ve AVM’ler dikkatimizi çeker oldu. Yaşamlarımız sokaktan AVM hayatına kayarken; sanatımız, kültürümüz, mimarimiz de “modernleşti”. Parklar, bahçeler, yeşil alanlar bir bir betonlar arasında boğulmuş, yapay yeşilliklerle çevrili site-kentlere, AVM’lere veya iş kulelerine dönüşür; şehrin üstü betonla kaplanır oldu. Bu kıyıma hizmet edenler arasına bir de “kentsel dönüşüm” projesi eklendi. Sosyo-ekonomik statüsü yüksek olan kesimin, şehir dışındaki “modern” sitelerden sıkılıp şehrin merkezinde yaşama isteğini gerçekleştiren bu projede; özellikle Fatih’te daha fazla metrekare kazanmak adına birçok tarihi yapının aslına uygun olmadan, sadece ön cephelerinin korunarak zenginlerimiz için restore edildiği bilinen bir gerçek. *** Bir tüketim toplumu olarak eğlence anlayışımız da kentleşmenin bir ürünü olan AVM’lere hapsedilmiş durumda. Küstahça alışverişin yanına “yaşam merkezi” ibaresi de ekleyen AVM’ler, sosyal hayatımızı güdükleştiren yapay ortamlar yaratıyor. Avrupa’nın en büyüklerine sahip olmakla övündüğümüz AVM’ler açıldıkça, alternatif mekanların ve açık alanların sayısı da gün geçtikçe azalıyor. Hiçbir gelişmiş ülkede benzerine rastlanmayan bu AVM çılgınlığı, gelişmekte olan ve her geçen gün “daha çok tüketmesi gereken” toplumumuza dayatılan bir sosyal yaşam zorunluluğu olmaya başladı. Sinema ve tiyatro salonlarımız dahi bu AVM’lere hapsedildi; açık hava sinemaları ve tarihi sinemalarla gelişen koca bir kültür, AVM çılgınlığıyla yok edildi. Her fırsatta, 20 yıl öncesine kadar özgürlüğün yeterli olmadığından dem vurduğumuz doğu bloğu ülkeleri, o dönemki şehirleşmeleri sayesinde büyük şehirlerinin en merkezi yerlerinde bile devasa parklara sahip ve insanlar vakitlerini daha doğal-sağlıklı bir ortamda geçirebiliyorlar. Bizdeyse, gelişimini AVM betonlarında emekleyerek tamamlayan yeni nesiller “tüketim özgürlüklerinin” tadını çıkartıyor. *** Başlıkta gördüğünüz, senarist Burak Aksak’a ait olan “Avm ve gökdelenler, bu şehrin mezar taşlarıdır” ifadesi, yaşadığımız durumun ve şehrin en kısa haliyle özeti. Yükselen mezar taşları, bir bir şehri ve şehrin kültürünü, mimarisini yıkıma uğratırken, bizlerse bu değişimin ne kadar da çağdaş olduğu yanılgısıyla avunuyoruz. Ödüllü Twitter yarışmamızı Furkan Demirdöven’in (@frkndmrdvn) GETEM Telefon Kütüphanesi projesinin fotoğrafıyla attığı “Görenle görmeyenin aynı şeyi görebileceğini #bogazicindegordum” tweet’i kazandı! sosyal 19 ANKET SONUÇLARI Sizce Facebook popülaritesini yaklaşık kaç yıl içerisinde kaybedecek? % 18 1-3 yıl % 25 5-10 % 29 3-5 Yıl % 28 10+, uzunca bir süre kaybetmeyecek Sosyal Medyada Değişim Rüzgarları İçinde bulunduğumuz bilişim çağının iletişim ağını oluşturan sosyal medya dur durak bilmeksizin kendini yeniliyor. Sosyal medya araçlarının bu yenileme karşısında uzun süre ayakta kalması ise oldukça güç görünüyor. HASAN AYDIN [email protected] Son zamanlarda adını çokça andığımız ve hayatımızın büyük bir kısmında karşımıza çıkan büyülü tabir : Sosyal medya . Sosyal medyayı, kişilerin bilgi paylaşımını çevrimiçi olarak yaptığı sanal platform olarak tanımlayabiliriz. Bu platformun gelişip tüm dünyayı etkisi altına alması ise on yıl gibi kısa bir sürede yaşanan değişimlere dayanıyor. Bu değişimi anlayabilmek için, kimi popüler programların değerini yitirdiği kimisinin de tarih olduğu bu sürece göz atmakta fayda var. 1995 yılında tanımadığımız insanlarla takma isimler kullanarak iletişim kurmamızı sağlayan mIRC ortaya çıktı. Bu ortam sayesinde kimisi tanışma ihtimali bile olmayan insanlara sırlarını açıp dertleşti, kimisi ise popüler kız isimlerini takma ad olarak kullanıp eğlenceli vakit geçirdi. O dönemlerde revaçta olan başka bir program ise ICQ idi. İngilizce I seek you ( seni arıyorum) şeklinde okunan ICQ’da kullanıcılar kendilerine verilen numaraları kimlik edinerek iletişim kurdular. Yine aynı dönemlerde, belirlenen bir başlık altında geçen diyalogları barındıran ve insanları bilgilendirme amacı güden forum siteleri hayatımıza dahil oldu. 1999 yılı sosyal medya açısından bir hayli hareketliydi. Microsoft Messenger, insanların gerçek kimliklerini kullanarak tanıdığı kişilerle sanal ortamda iletişimini sağladı. Messenger’ın sahip olduğu bu özellik bir bakıma kendini yeterince yenileyemeyen mIRC ve ICQ için sonun başlangıcı anlamına geliyordu. Böylece sosyal medyada değişim rüzgârları hissedilir biçimde esmeye başladı. Aynı sene kurulan Blogger’da profesyonel olmayan yazarlar kendilerine ait köşelerinde büyük kitlelere seslenme imkanı buldu. Blogger’ın bir süre sonra ücretsiz olması ve sonraki dönemlerde Google tarafından satın alınmasıyla blog yazarlığı oldukça yaygınlaştı. 2004 yılında Harvard’da üniversite içi sosyal ağ olarak kurulan Facebook, ilk önce diğer üniversitelere daha sonra tüm dünyaya yayıldı. Facebook sayesinde insanlar çev- Foursquare Mayor’lar Boğaziçi Üniversitesi Güney Kampüsü – Bilgin A. Güney Çimler - Uğur D. Manzara - Uğur D. Boğaziçi Üniversitesi Kuzey Kampüsü - Pelin Ö. Boğaziçi Üniversitesi Hisar Kampüsü – Çağrı A. Güney Yadyok – Tules O. Kuzey Yadyok – Orkun T. resindeki herkesi tek bir ağ altında toplayabildi. Kullanıcılara sunulan yazılı ve görsel paylaşım imkanı ve arkadaşlarını anında takip edebilme olanağı Facebook’u sosyal medyada zirveye taşıdı. Bütün bu gelişmelere cevap veremeyen Messenger ise sosyal medya mezarlığındaki yerini almak zorunda kaldı. İki yıl sonra sosyal medyanın video kolunu oluşturan Youtube ve mikroblog özelliği taşıyan Twitter bireylerin hizmetine sunuldu. Son on beş yıldır güçlü bir şekilde hissedilen bu dönüşüm günümüzde hızlanarak devam ediyor. Yaşanan değişimlerin altında ise insanların beklentilerinin zamanla farklılaşması ve kullanıcılara yeni kolaylıklar sağlayan yeni oluşumların ortaya çıkması yatıyor. Şu anda Twitter’ın 500 milyon, Facebook’un ise bir milyar kullanıcıyı bünyesinde bulundurması bile bu sitelerin geleceği hakkında garanti vermiyor. Değişen dünyaya ve gelişen teknolojiye ayak uydurmaları bu sitelerin de popülerliklerini koruyabilmeleri için oldukça önemli. Aksi takdirde önümüzdeki dönemlerde bu sitelerin de kaderi kurbanlarınınki gibi olabilir. Boğaziçi Üniversitesi Steps – Berkay A. Boğaziçi Üniversitesi Kütüphanesi – Betül A. Orta Kantin – Berrak K. 1.Erkek Sesli Study – Elif B. Boğaziçi Üniversitesi Kuzey Yemekhane – Selahattin Ö. Boğaziçi Üniversitesi Güney Yemekhane – S.O.S. Garanti Kültür Merkezi – Burcu E. Boğaziçi Tweet @suhedacmc Tuvaletlerde klasik müzik çalınmasını #bogazicindegordum Çok modern bir ortam gerçekten,herkes bale yapıyor falan. @KorayPusat üniversiteli köpekleri ve selam verip geçen kedileri #bogazicindegordum köpek resmen ingilizce havlıyo!! @misstaneri Bölümdeki herkesin öğrenci numarasını ezberleyip, insanlara notlarını onlar bile daha bakamadan önce söyleyen tipleri#bogazicinde gordum @gamzege Study de oksijensiz solunum yapabilen insanları#bogazici ndegordum @nzmsnsr Sınavda çıkmayacak konuları, soruları derste anlatan hocaları ve bunları da not olarak deftere yazıp çalışan öğrencileri#bogazici ndegordum @gizemingg Acı gerçek: Kate Moss’da durduğu gibi durmuyor. Kandırdın bizi mango. @MistirKing -Aaa, dışarda yağmur mu yağıyor? + Yok canım ben kışın her haftasonu hobi olarak kıyafetlerle baraj gölüne atlıyorum. @ihsanaltay her boğaziçilinin hayatında olan ‘tkdaki gerizekalı’ karakteri. @NameKuscu study’lere eşyalarını bırakıp yerleşen insanlar gecekondu efekti yaratmaktalar @safaret lan ben mühendis mi olcam pimapenci mi kardeşim? projeye pencere çizmek ne demek ya? Bizi takip edin: @DinamikGazete C M Y CM MY CY CMY K
