Teknik Bülten No 37 (Düzlerçamı Orm. İşl. Şefl. Ekosistem Tabanlı

Çevre ve Orman Bakanlığı Yayın No : 420 ISSN :1302-3624
Müdürlük Yayın No
: 050
DÜZLERÇAMI ORMAN ĠġLETME ġEFLĠĞĠ’NDE
EKOSĠSTEM TABANLI FONKSĠYONEL
PLANLAMAYA YÖNELĠK ENVANTER BĠLGĠLERĠ
VE SINIFLANDIRILMASI
(ODC: 182.58, 587.7)
Inventory and Classification of Informations Intended for
Functional Planning Based Forest Ecosystem in
Düzlerçamı Forest Ranger District
Proje No: 19.3302/2005-2007-2009)
Dr. Mehmet Ali BAġARAN
Dr. Ufuk COġGUN
Dr. Zerrrin AY
Dr. Saime BAġARAN
Armağan YALÇIN
Emin GÜZENGE
Prof. Dr. Nevzat ÇEVĠK
M. Necat BAġ
TEKNİK BÜLTEN NO: 37
2010
T.C.
ÇEVRE ve ORMAN BAKANLIĞI
BATI AKDENĠZ ORMANCILIK ARAġTIRMA
MÜDÜRLÜĞÜ
SOUTH-WEST ANATOLIA FOREST RESEARCH
INSTITUTE (SAFRI)
ANTALYA/TURKĠYE)
YAYIN KURULU
Editorial Board
BaĢkan
Head
Dr. Mehmet Ali BAŞARAN
Üyeler
Members
Melahat ŞAHİN
Dr. Ufuk COŞGUN
Şenay ÇETİNAY
Kader Hale GÜLER
YAYINLAYAN
Batı Akdeniz
Ormancılık Araştırma Enstitüsü
P.K.: 264
07002 ANTALYA
PUBLISHED BY
South-West Anatolia
Forest Research Institute
P.O. Box: 264
07002 ANTALYA
TURKEY
Tel.: +90 (242) 345 04 38
Fax: +90 (242) 345 04 50
E-posta: [email protected]
Web: http//www. baoram.gov.tr
ACAR OFSET
Tel : +90 (242) 242 65 01
Faks: +90 (242) 243 88 82
İÇİNDEKİLER
İÇİNDEKİLER………………………………………………………………………i
ÖNSÖZ ............................................................................................................ ii
ÖZ .................................................................................................................. iii
ABSTRACT .................................................................................................... iv
1. GİRİŞ ........................................................................................................... 1
2. LİTERATÜR ÖZETİ ..................................................................................... 4
3. MATERYAL VE YÖNTEM .......................................................................... 8
3.1. Materyal ................................................................................................. 8
3.1.1. Araştırma Alanının Tanıtımı ............................................................... 8
3.1.2. Araştırma Alanının Tarihçesi............................................................ 10
3.1.3. Araştırma Alanında Bulunan Önemli Kaynak Değerler ....................... 12
3.2. Yöntem ................................................................................................. 13
3.2.1. Flora Çalışmaları ............................................................................. 13
3.2.2. Fauna Çalışmaları ........................................................................... 13
3.2.3. Sosyo-Ekonomik Çalışmalar ............................................................ 14
3.2.3.1. Veri Sağlama Yöntemi .............................................................. 14
3.2.3.2. Veri Değerlendirme Yöntemi ..................................................... 15
3.2.4. Bölgesel İklim Tiplerinin Belirlenmesi Çalışmaları ............................ 15
3.2.5. Coğrafi Bilgi Sistemi Çalışmaları ..................................................... 16
4. BULGULAR ............................................................................................... 18
4.1. Floraya İlişkin Bulgular .......................................................................... 18
4.2. Faunaya İlişkin Bulgular ........................................................................ 20
4.3. Sosyo-Ekonomik Çalışmalara İlişkin Bulgular ......................................... 27
4.3.1. Köyler ............................................................................................ 27
4.3.1.1. Bıyıklı Köyü ............................................................................. 28
4.3.1.2. Akkoç Köyü ............................................................................. 29
4.3.1.3. Yağca Köyü ............................................................................. 32
4.3.2. Belediyeler ..................................................................................... 35
4.3.2.1. Dağbeli Belediyesi .................................................................... 35
4.3.2.2. Bademağacı Belediyesi.............................................................. 39
4.3.2.3. Çığlık Belediyesi ...................................................................... 41
4.3.2.4. Düzlerçamı Belediyesi............................................................... 42
4.4. Bölgesel İklim Tiplerinin Belirlenmesine İlişkin Bulgular ......................... 44
4.5. Coğrafi Bilgi Sistemi Çalışmaları İle Elde Edilen Bulgular ....................... 46
5. TARTIŞMA SONUÇ VE ÖNERİLER .......................................................... 62
ÖZET ............................................................................................................. 69
SUMMARY.................................................................................................... 71
KAYNAKÇA.................................................................................................. 73
EKLER ........................................................................................................... 80
Bitki Listesi .................................................................................................... 80
Thornthwaite’e göre yapılan su bilançosu analizleri (Antalya, Dağ,
Korkuteli, Bozova, Bük, Bucak ve Kızılkaya).......................................... 87
i
ÖNSÖZ
Orman Fonksiyonlarının Belirlenmesi (Düzlerçamı Örneği) isimli
araştırma projesi çalışmaları 5 yıl sürmüş olup.(Proje No: 19.3302/20052007-2009). bu kapsamda sahaya ilişkin flora, fauna, orman durumu,
topoğrafik yapı, meteorolojik durum, korunan alanlar, jeolojik yapı ve çevre
köylerde yaşayan halkın sosyo-ekonomik yapısı gibi birçok özellik
araştırılmış ve ortaya çıkartılmıştır. Bu bilgilerin coğrafi bilgi sistemi
ortamına aktarılmasıyla sahada tespit edilen tüm kaynak değerler
sorgulanabilir duruma getirilmiştir. Bu çalışmanın, bilim insanlarına,
ormancılık çalışanları ve birçok meslek dalına yararlı olacağı
düşünülmektedir.
Bu çalışmanın; çok sayıda korunan alanı barındıran, milli parkla
sınırı bulunan, gen koruma ormanı, tohum meşceresi, tohum bahçesi,
araştırma deneme alanı, klon parkı gibi ormancılığın önemli birimlerinin
çalışma alanını oluşturan ve Antalya’nın en çok gelişme gösteren bölgesinde
yapılması bunun dışında özellikle ormancılık çalışmalarına yarar
sağlayacağının düşünülmesi ayrı bir sevinç kaynağı olmuştur.
Sahaya ait yaban hayatı fotoğrafları konusunda yardımlarını
aldığımız Bern Üniversitesi’nde master yapan Biyolog Batur Avgan’a en
içten teşekkürlerimizi sunarız.
Proje çalışmalarına İ.Ü. Orman Fakültesi’nden danışman olarak
katılan Prof. Dr. Ünal ASAN’a, yaban hayatıyla ilgili haritaların çıkartılması
ve arazi çalışmalarında yardımlarını esirgemeyen Orman Yüksek Mühendisi
Halil SARIBAŞAK ile destek ve yardımlarını gördüğüm isimlerini
sayamadığım Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü teknik ve idari
personeline teşekkürlerimi sunarım.
Kasım, 2009
Dr. Mehmet Ali BAŞARAN
Proje Lideri
ii
ÖZ
Bu çalışmada, Antalya-Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği alanının
fonksiyonlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışma sahasının 1997 yılında
yapılan orman amenajman planına göre genel alanı 29.184.8 ha, orman alanı
1.8891.3 ha (%64.7), prodüktif yapıdaki ormanlık alanının ise 6810.4 ha
(%36.1) olduğu belirlenmiştir. Çalışma alanında 5 ilçeye ait 22 yerleşim
merkezi bulunmaktadır. Sahada Düzlerçamı Yaban Hayatı Geliştirme
Sahası, Güver Kanyonu Tabiat Parkı ile dünyadaki tek doğal populasyonu
Düzlerçamı’nda bulunan alageyiklerin olduğu belirlenmiştir. Dünya mirası
olan bu önemli yaban hayatı türünün, hem alan içi ve çevresinde (ormanlık
ve açıklık alanlarda), hem de çalışma alanının Eşenadası mevkiinde bulunan
430 ha. büyüklüğündeki alageyik üretme istasyonunda yaşadığı tespit
edilmiştir. Bu tür alanlar çalışma bölgesinin özellikle ormancılık alanında
fonksiyonel kullanımını gerekli kılmıştır. Ayrıca çalışma alanında kaynak
değerlerden flora, fauna ve orman durumu ile tehlike altında olan bitki ve
yaban hayatı türleri belirlenmiştir. Sahaya ait sayısal yükseklik
haritalarından eğim ve yükseklik haritaları oluşturulmuştur. Çalışma alanının
jeolojik yapısının Pliosen serisine ait traverten ile Mezozoik ve Tersiyer
devirlerine ait kalkerden oluştuğu tespit edilmiştir. Kalker anataşı üzerinde
Terra rossa, Terra fusca ve Rendzina toprak tiplerinin olduğu, sahada tespit
edilen bir diğer toprak tipinin de Kırmızımsı kahverengi Akdeniz Orman
Toprağı olmuştur.(olduğu görülmüştür) Sahanın yakın çevresinde bulunan 7
adet meteorolojik istasyonun verilerinden sahanın iklim tipleri belirlenmiştir.
Bunların dışında sahada ormancılık açısından önemli olan tohum meşceresi,
tohum bahçesi, klon parkı ve gen koruma alanları ile Batı Akdeniz
Ormancılık Araştırma Müdürlüğü tarafından araştırma yapılan alanların
yerleri belirlenerek bu alanlara fonksiyon kazandırılmıştır. Bunların dışında
sahada bulunan köylerin alan olarak % 81.7 gibi önemli bir kısmını
oluşturan ve 15745 kişinin yaşadığı Bıyıklı, Akkoç, Yağca, Kömürcüler,
Dağbeli, Bademağacı, Çığlık ve Yukarıkaraman köylerinde yöre insanıyla
fiili alan kullanım haritaları üzerinde genel baskı unsurlarının tespiti, alan
kullanımındaki avantajlı olunan noktalar, ormancılık açısından alan
kullanımından doğan tehditler ve bunların boyutları ile yine ormancılık
açısından alandaki üstünlükler konusunda SWOT analizi yapılmıştır. Sahada
elde edilen verilerin coğrafi bilgi sistemi ortamına girilmesi sonucunda
çalışma alanına ait bazı ekolojik ve sosyal fonksiyonlar belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Düzlerçamı, Flora, Fauna, Coğrafi Bilgi
Sistemi, Korunan Alan, SWOT Analizi, Alageyik, Orman Fonksiyonları
iii
ABSTRACT
In this study, it is aimed to identify the functions of DüzlerçamıAntalya Forest Administration. According to the Forest Management plan
prepared in 1997, total area of the district is 29184.8 ha. 6810.4 ha (36.1%)
of the total forest area (18891.3 ha -64.7%) is productive forest area. 22
settlements of 5 districts were identified in the plan unit. It is also identified
the sole natural population of Red Deer in Wildlife Development Course and
Güver Canyon Natural Park in Düzlerçamı. Red deer is known as one of the
most important world’s heritage and wild life species, spreads on 430
hectares of generation station in Eşenadası region and also on the
surrounding forested and open lands. Existing of this type of unique lands in
the planning unit, forces the forest lands to be used more functional. Also
flora, fauna and the species which are under endangered status for both plant
and wildlife animals have been identified of the planning unit. Digital maps
of elevation, slope and height were generated of the area. The geological
structure of the study area is travertine limestone which belongs to the
Mesozoic and Tertiary periods. Terra rossa, terra fusca, some soil types of
Rendzina and reddish-brown Mediterranean Forest soil were determined
over limestone Anatase in the study area. The climate types have been
identified by the data obtained from 7 surrounding meteorological station for
the area. Also some important forest lands brought into functions like seed
stands, seed gardens, clone parks and gene conservation areas and some
forest research areas which are used by Southwest Anatolia Forest Research
Institute. In addition to these areas in the village area of 81.7% as an
important part of forming the 15745th person and lived, Bıyıklı, Akkoç,
Yağca, Kömürcüler, Dağbeli, Bademağacı, Çığlık and Yukarıkaraman local
people in the villages with the actual land use maps on the global printing
elements detection, land use will be advantageous in points, in terms of
forestry, land use and threats arising from the size of their superiority in the
field again in terms of forestry issues have been made in the SWOT analysis.
Obtained in the field of data into geographic information system
environment as a result of the study area belongs to the some ecological and
social functions were determined.
Key words: Conducting Business Düzlerçamı Forest, Flora, Fauna,
Geographical Information System, Protected Areas, SWOT Analysis, Fallow
Deer, Forest Functions
iv
1. GĠRĠġ
Ormancılığımızda ilk defa 1917‟de çıkartılan kanunla ormanların
planlı olarak işletilmesine başlanmıştır. 1948 yılında Türkiye‟deki bütün
ormanların birinci devre amenajman planları düzenlenmiştir. 1973 yılından
sonra Türkiye‟deki orman amenajman planlarının revizyon dönemi başlamış
ve günümüze kadar bu çalışmalar devam etmiştir. Araştırma alanını
oluşturan Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği‟nin halen klasik amenajman
planı kapsamında odun üretim amaçlı bir anlayışla işletildiği anlaşılmıştır.
Ancak günümüzde özellikle gelişmiş ülkelerde değişen şartlara (nüfus artışı,
rekreasyon ihtiyacı, korunan alanlar, vs) bağlı olarak ormancılık anlayışına
modern yaklaşımlar getirilerek ormanların fonksiyonlarının belirlenmesine
yönelik çalışmalar ağırlık kazanmıştır.
Modern ormancılık tekniklerinin uygulanması çalışmalarına ait
örnekler ülkemizde sadece proje kapsamında ve bazı bölgelerde ve küçük
alanlarda gerçekleştirilebilmiştir. Aslında Düzlerçamı sahası da bu kapsamda
değerlendirilebilecek ve içerisinde birçok kaynağı (yaban hayatı, rekreasyon,
tarihsel ve kültürel, sosyal, vs) barındıran zengin bir yapıya sahip bölgedir.
Buna rağmen araştırma alanı odun üretiminin planlandığı, diğer
fonksiyonlarının gözetilmediği ve aynı zamanda yöre halkı ile çevre
insanlarının yoğun bir şekilde yapılaşmaya gittiği baskı altındaki bir alandır.
Yörede çok sayıda köy yerleşimi bulunmaktadır. Bunlardan bir kaçı köy
statüsünden daha ileri düzeyde bir yapıya kavuşmuştur. Yakın geçmişe kadar
Yukarı Karaman ve Nebiler köyü birlikteliği Düzlerçamı Belediyesini
oluşturmaktaydı (günümüzde bu yapı değişmiştir). Alanda kırsal ve kentsel
kökenli sosyal kullanımlar bulunmaktadır. Bu kullanımlar oluşturulacak
orman fonksiyonları üzerinde de etkili olacaktır. Çalışma alandaki biyolojik
kaynaklı fonksiyonlar için alan kullanımı ve sosyal amaçlı alan
kullanımlarının çakıştığı bölümler bulunmaktadır. Bu alanların ortaya
konularak çalışma alanındaki tüm kullanımların saptanması gerekmektedir.
Oluşturulacak fonksiyonların sürekliliği bu saptamaların sağlıklı yapılmasına
bağlıdır. Fonksiyonel planlamanın bazı ekolojik ve sosyal boyutlarının bir
bütünlük içerisinde ortaya konulması günümüz modern yaklaşım
yöntemlerindedir.
Bütün gelişmiş ülkelerin ormancılık çalışmalarında benimsediği
yöntemlerin Düzlerçamı gibi zengin bir potansiyele sahip ve Antalya
şehrinin hemen yakınında yer alan bir sahada uygulanması doğal kaynakların
korunması açısından büyük önem taşımaktadır.
1
Düzlerçamı bölgesi Antalya‟da kentleşmenin en hızlı yaşandığı
alanlardan birisidir. İçerisinde değişik statüye sahip alanları
barındırmaktadır. Bir yandan orman alanları ve ormancılık uygulamaları, bir
yandan nüfus artışı ve kentleşme olgusu, gelecek süreçte ormancılık
çalışmaları açısından ciddi sorunların yaşanma olasılığını yükseltmektedir.
Döşemealtı ilçesi ve belediyesinin kurularak bölgedeki yerleşimlerin
gruplandırılması bölgenin daha sistemli gelişmesine olanak sağlanması
beklentisini artıran önemli bir unsur olmuştur. Fakat bu durumun
beraberinde kimi olumsuzlukları da taşıyacağı düşünülmektedir. Alan
kullanımının planlanmasında yerleşim bölgelerinin giderek daralması ve
yerleşimlerin bu bölgede hızla artması, doğal olarak yöredeki orman
alanlarının amaç dışı kullanımlarını beraberinde getirecektir. Özellikle orta
ve uzun dönemde imar planları yoluyla alan kullanımlarındaki planlama
yaklaşımlarının orman alanları aleyhine olacağı beklenmektedir. Bu
durumda alanın planlanması daha da önem kazanmaktadır.
Düzlerçamı planlama ünitesindeki sahada yaşayan nüfusun fiili alan
kullanımları ile ilgili bilgiler köy yerleşimleri ve belediyeler bazında ortaya
çıkarılmıştır. Halkın geçimini sağlarken doğal kaynaklardan yararlanma
boyutları, bu kaynakların planlayıcıları tarafından dikkate alınması
gerekmektedir. Yürürlükteki kimi yasalar fiili alan kullanımında
yaşananlarla çatışmalar içerseler bile gerekli önlemler alınamamaktadır.
Diğer yandan, yaşanan fiili durumlara uygun olabilecek bazı yaklaşımlar için
de yasal süreçlerin çözüm üretme olanağından yoksun olduğu görülecektir.
Bir alan üzerindeki fiili kullanımlara karşın, yasaların gerektirdiği
yaklaşımlar ortaya konulamamaktadır. Örneğin otlatma planlarının olmaması
ve orman alanlarında otlatmanın yasalara göre kısıtlayıcı olması bir olgudur.
Fakat yöre halkının bu alanlarda otlatma yapmaları da bir gerçekliktir. Yani
bu durumda yasal çerçevede kısıtlayıcılık olmasına karşın herhangi bir
kısıtlayıcı yaklaşım oluşturulamamaktadır. Zaman-süreç geçtiğimiz bir kaç
yıl öncesinde ormandan keçinin kaldırılmasını ön gören savların ne kadar
büyük bir yanlış içerisinde olduklarını göstermekte gecikmemiştir.
Geleneksel kullanım alışkanlığı sürdürülmektedir. Ancak bir başka olguyu
da kimi korunan alanlar içerisinde tapulu yani sahipli arazilerin bulunması
oluşturmaktadır. Benzer yasal kısıtlılıklardan dolayı, bu alanların terk
edilmesi karşılığında kullanıcıya bir başka yerde yine orman alanı olan bir
yer terk edilememektedir.
Düzlerçamı bölgesi orman alanlarının plantasyon ormancılığına da
olanak tanıyacak bir yapıda olmasına karşın, süreç içerisinde yerleşim alanı
niteliği daha ağır basan bir yapıya dönüşmektedir. Görülen odur ki, bu süreç
2
yakın bir gelecekte hız kazanacaktır. Bölgenin ilçe ve bir kaç belediyenin bir
araya getirilerek tek bir belediyelik niteliği kazanması bunun
göstergelerinden sadece bir tanesidir. Bölgedeki orman alanlarının günün
değişen koşullarına göre farklı statülerde kullanımlara konu olması bu doğal
kaynak üzerinde ciddi planlama yaklaşımlarını gerektirmektedir. Ancak, bu
planlama yaklaşımları salt yasal statülere dayanmaktan öteye gidemeyecekse
gerçektende güzel bir planlamadan başka bir nitelik kazanamayacaktır.
Unutulmamalıdır ki, en güzel planlamalar bile uygulayıcıların
yaklaşımlarıyla karmaşaya dönüşebilmekte, en başarısız planlamalar dahi
uygulayıcıların
yaklaşımlarıyla
çözümler
üreten
bir
nitelik
kazanabilmektedir. Yukarıda vurgulananlar planlama sürecinde yöre
halkının fiili alan kullanımlarının ne denli önemli olduğunu, sosyo-ekonomik
yaklaşımların planlamalar için kimi zaman ne denli gereksiz ve kimi zaman
da ne denli can alıcı olacağına işaret etmektedir.
Bölgenin planlanmasında ormanların göreceği ve/veya görmesi
gerektiği düşünülen yeni üç işlev ön görülmektedir. Bunlar “yemlik yaprak
üretim işlevi” ile “eko-turizm geliştirme koridor işlevi” ve “Sosyal Baskı
Zonu” işlevidir. Bölgedeki halkın geleneksel etkinlikleri dikkate alınırken
ormanların otlatma gereksinimini karşılayacak bir işlevi yerine getirmesi
gerektiği düşünülmektedir. Bu yaklaşım, özellikle maki alanlarına yönelik
oluşturulması önerilen yemlik yaprak gereksinimini karşılayacak bir
yaklaşımdır. Bir diğer yaklaşım ise bölgedeki tarihi, kültürel ve doğal
güzelliklerin görülmesini sağlayacak yaklaşımlara temel oluşturulacak ekoturizm potansiyeli için orman alanlarından geçiş koridorları ön gören bir
eko-turizm koridor işlevidir. Bu bölgedeki yaban hayatının hassas olması
yörede böyle bir koridor oluşturmayı da gerekli kılmaktadır. Son olarak
tartışmaya açılan ise“Sosyal Baskı Zonu” yaklaşımıdır. Ormanlara “sosyal
etkileşim” işlevi yüklemeyi ön görmektedir. Özellikle hızla büyüyen ve
gelişen yerleşim alanları ile orman alanları arasında olası negatif yönlü
etkileşimlerden doğacak olumsuzlukları ortadan kaldırmak amacıyla
öngörülmektedir.
3
2. LĠTERATÜR ÖZETĠ
Ormanlar odun hammaddesi sağlamanın yanında çok önemli birçok
fonksiyona sahiptir. ERASLAN‟a göre genel kabul görmüş bu fonksiyonlar
ya da diğer bir deyişle işlevler;
Orman Ürünleri ve üretim fonksiyonu
Hidrolojik fonksiyon
Antierozyonel fonksiyon
Klimatik fonksiyon
Toplum sağlığı fonksiyonu
Estetik fonksiyon
Tabiatı koruma fonksiyonu
Rekreasyon fonksiyonu
Ulusal Savunma fonksiyonu
Bilimsel fonksiyon olarak belirtilmektedir (ERASLAN, 1982).
Ancak insan ihtiyaçlarının çeşitlenmesi ve teknolojinin ilerlemesi ile
birlikte ormanın başkaca fonksiyonlarının da olduğu ortaya çıkmıştır. ASAN
bir makalesinde orman fonksiyonlarının haritalandırılmasını aşağıdaki
nedenlerden dolayı;
a-Ulusal düzeyde strateji geliştirme ve planlama için (Orman
alanlarının tahsisi).
b-Orman Bakanlığının değişik hizmet birimleri arasında
koordinasyonu sağlamak ve ortaya çıkan değişik problemleri objektif
biçimde çözüme kavuşturmak için.
c-Amenajman planlarında fonksiyonel işletme sınıflarını belirlemek
ve böylece plan ünitelerinde olası işletme amaçlarını saptamak için.
d-Orman alanlarında çok amaçlı kullanımı gerçekleştirmek için
gerekli görmektedir (ASAN, 2003).
Yine ASAN‟A göre değişen orman fonksiyonları yönünden ülkemiz
için yapılan bir durum değerlendirmesi oldukça ilginç sonuçlar ortaya
koymaktadır. Şöyle ki günümüzde yuvarlak odun üretimi ve erozyon
kontrolü gibi fayda ve fonksiyonların hayati önemleri halen sürmesine
karşın; Belirli yörelerde bazı fonksiyonların önem sırası değişmiştir. Örneğin
4
İstanbul civarındaki ormanlarda yuvarlak odun üretim fonksiyonu yakın
zamana kadar birinci fonksiyon iken, günümüzde rekreasyon ve hidrolojik
fonksiyonlar ön plana çıkmıştır.
-Endüstrinin değişik alanlarında gereksinim duyulan odun ve odun
dışı orman ürünlerini üretmek,
-Çığ oluşumlarını, kaya ve taş yuvarlanmalarını önlemek,
-Su rejimini düzenlemek, sel ve taşkınları frenlemek,
-Toprak kayması ve erozyona mani olmak,
-Gürültüyü kesmek,
-Bol oksijen üretmek, havada asılı diğer materyali süzerek hava
kalitesini yükseltmek,
-Rüzgâr hızını azaltmak, bağıl hava nemini yükseltmek ve aşırı
sıcaklıkların olumsuz etkilerini yumuşatmak suretiyle, iklim koşullarını
iyileştirmek,
-İlginç jeolojik oluşumları, tarihsel ören yerlerini ve diğer cansız
kültür mirasını doğanın yıkıcı etkilerine karşı korumak,
-Havadaki karbondioksiti absorbe ederek sera etkisini azaltmak,
-Sürekli değişen renkli ve canlı güzelliği ile doğal peyzajın estetik
etkisini arttırmak,
-Yarattığı fevkalade yaşama ortamı koşulları ile av ve yabanıl
hayatın doğup gelişmesine yardımcı olmak,
-Özellikle kent halkına gezme, eğlenme, rekreasyon yapma ve
dinlenme olanakları sağlamak,
-Değişik doğa bilimlerinin eğitim, öğretim ve geliştirilmesine katkı
için, yapılacak araştırmalarda laboratuvar işlevi görmek,
-Ülke sınırlarında ve askeri tesislerin yer aldığı orman bölgelerinde
ulusal güvenliğe katkı sağlamak.
Yukarıda özetlenen fayda ve fonksiyonlar toplumsal talep açısından
ele alındığında, tarihsel süreç içinde bazı orman fonksiyonlarının
başlangıçtaki önemlerini bugün de korumalarına karşın bazılarının ağırlığını
yitirdiği görülmektedir (ASAN, 2002).
5
Helsinki Konferansının “1. Avrupa Ormanlarının Sürdürülebilir
Yönetimi için Genel Esaslar” kararı çerçevesinde “Sürdürülebilir Orman
Yönetimi” tanımı yapılmış, bu tanımda da ormanların;
A- Ekonomik
B- Ekolojik
C- Sosyal fonksiyonlarının olduğu kabul edilmiştir (ASAN, 2007).
Görüldüğü üzere fonksiyon çeşitlerinde ve gruplandırmalarda
farklılıklar söz konusudur. Bazı fonksiyonlarda birliktelik varken,
bazılarında farklılıklar bulunmaktadır. Eraslan‟a göre daha genel bir
sınıflandırma varken, diğerlerinde yol koruma fonksiyonu gibi daha özel
fonksiyonlar bulunmaktadır.
Sürdürülebilir Orman Yönetimi tanımı içindeki fonksiyonları ana
grup baslıkları olarak kabul eder ve İsmail Eraslan‟a göre bildirilen
fonksiyonlar bu ana gurup baslıkları altında toplanırsa, fonksiyonel
planlamalarda kullanılacak gruplandırma ve fonksiyon çeşitleri ortaya
çıkmaktadır.
A-EKONOMİK FONKSİYONLAR:
1-Odun Hammaddesi Üretimi Fonksiyonu.
1-1 Tomruk
1-2 Direk ( tel direk, maden direk)
1-3 Sanayi Odunu
1-4 Kağıtlık Odun
1-5 Lif Yonga Odunu
1-6 Yakacak Odun v.s
2-Odun Dışı Ürün Üretimi Fonksiyonu.
2-1 Bitkisel Ürünler (Reçine, defne yaprağı , çam fıstığı, kestane,
çam balı, kekik, tohum, mazı, sığla yağı, katran,ot, mantar vb.)
2-2-Hayvansal Ürünler (Memeliler, kuşlar, balıklar)
2-3- Su ve Mineral Ürünler (Su, kum, çakıl, tas, maden)
B-EKOLOJİK FONKSİYONLAR:
6
1-Erozyonu Önleme (Toprak Koruma) Fonksiyonu (su ve rüzgar
erozyonunu, çıg, heyelan, kaya ve tas yuvarlanmalarını önleme)
2-Klimatik (İklim Koruma) Fonksiyonu.
3-Dogayı Koruma Fonksiyonu.
C-SOSYAL FONKSİYONLAR:
1-Hidrolojik Fonksiyon.
2-Toplum Sağlığı Fonksiyonu
3-Estetik (Görüntüyü Koruma) Fonksiyonu.
4-Rekreasyon Fonksiyonu.
5-Ulusal Savunma Fonksiyonu.
6-Bilimsel Fonksiyon.
Fonksiyonel planlamada günümüzde en çok yararlanılan araç
kuşkusuz CBS‟dir. Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS) özellikle 1980‟li yıllardan
sonra hızla gelişmeye başlamıştır (ERDİN, 2002). Günümüzde gelişen
bilgisayar teknolojisi kullanılarak artık elle çizilen haritaların yerlerini dijital
haritalar almıştır. Meşcere, bonitet, yaş sınıfları ve fonksiyon haritaları artık
CBS yazılımları sayesinde son derece kolay ve en doğru hesaplamalarla
ortaya konabilmektedir (BATUR, 2005). Ayrıca Orman envanteri sırasında
toplanan bilgilerin Coğrafi Bilgi Sistemi “ Geographical Information System
(GIS) “ temel mantığına uygun bir yaklaşım ile toplanıp depolanması, yani;
veri tabanının konumsal biçimde oluşturulması halinde, hem planlamanın
değişik aşamalarında gerekli muhtelif sorgulamalar sırasında, hem de
düzenlenen planın kontrol ve revizyonu sırasında büyük kolaylıklar
sağlanabilmektedir (BAŞKENT ve ark, 2002).
7
3. MATERYAL VE YÖNTEM
3.1. Materyal
Çalışmanın materyalini Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği‟nde
bulunan kaynak değerler (flora, fauna, korunan alanlar, orman durumu, vs),
topoğrafik yapıya ait veriler, araştırma yapılan alanlar, tohum meşceresi,
tohum bahçesi, klon parkı ve gen koruma alanları, meteorolojik veriler ile
yerleşim birimlerine ait sosyo-ekonomik veriler oluşturmaktadır. Sosyoekonomik veriler kayıtsal veriler ve alandan derlenen özgün veriler olarak
iki bölümde elde edilmiştir.
3.1.1. AraĢtırma Alanının Tanıtımı
Çalışma alanı olan Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği, Türkiye‟nin
güneybatı bölgesinde, mülki olarak Antalya ili sınırları içerisinde yer
almaktadır (Şekil 1). Çalışma alanı, 13 adet orman işletme müdürlüğü, 74
adet orman işletme şefliğinin bağlı olduğu ve yaklaşık 1 milyon hektarlık
ormanlık alana sahip olan Antalya Orman Bölge Müdürlüğü ile 8 adet orman
işletme şefliğinin bulunduğu Antalya Orman İşletme Müdürlüğü‟ne bağlıdır
(Şekil 2).
ġekil 1. Çalışma alanının Türkiye haritası üzerindeki konumu
Figure 1. Position of the study area on the map of Turkey
Çalışma alanı European 1950 datumuna göre 30º 25' 05''-30º 37' 56''
doğu meridyenleri ile 36º 55' 00''-37º 15' 28'' kuzey paralelleri arasında ve
N24b3, N24c2, N25d1, N24c3, N25d4, N25d3, O24b2, O25a1 ve O25a2
nolu 1/25000 ölçekli memleket haritaları içerisinde (Şekil 3) kalmaktadır
(ANONİM, 1997).
8
Şefliğin en yüksek noktası 1550 m (Göktünek Tepe), en düşük
yükselti 70 m ile Karaman Çayının sahanın güney sınırını kestiği bölge,
ortalama yükseltisi 805 m, ortalama eğimi ise %24.8‟dir. Şefliğin kuzey ve
güney ucu arasındaki mesafe 38 km‟dir. Antalya Orman Bölge Müdürlüğü
içerisinde bulunan 74 şeflik içerisinde, alan bakımından 23. sırada bulunan
Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği‟nin 29184.9 ha genel alanı, 19346.8 ha
ormanlık alanı (%66.3) bulunmaktadır (Şekil 4).
ġekil 2. Çalışma alanının Antalya haritası üzerindeki konumu
Figure 2. Position of the study area on the map of Antalya
ġekil 3. Çalışma alanı ve pafta indeksi
Figure 3 The study area and sheet index
9
ġekil 4. Çalışma alanı
Figure 4 Study Area
Çalışma alanında en yüksek nokta 1550 m (Göktünek Tepe), en
düşük yükselti 70 m (Karaman Çayının sahanın güney sınırını kestiği bölge),
ortalama yükselti 805 m, ortalama eğim ise % 24.8‟dir.
Şefliğin kuzey ve güney ucu arasındaki mesafe 38 km‟dir. Antalya
Orman Bölge Müdürlüğü içerisinde bulunan 74 şeflik içerisinde, alan
bakımından 23. sırada bulunan Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği‟nin
29184.9 ha genel alanı, 19346.8 ha ormanlık alanı (% 66.3) bulunmaktadır
Çalışma alanında 5 ilçeye ait 22 adet yerleşim merkezinin (köy veya
ilçe merkezi) sınırı geçmektedir (Çizelge 1) (ANONİM, 2007). Bu yerleşim
yerleri içerisinde en büyük paya sahip olan yerler ise Yukarıkaraman,
Akkoç, Bademağacı, Çığlık, Yeşilbayır, Yeniköy ve Yağca köyleridir (Şekil
5) (ANONİM, 2009).
Çizelge 1. Çalışma alanı içerisinde sınırı bulunan yerleşke nüfusları
Table 1 Study area located within the boundary of the premises population
İlçe
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Döşemealtı
Konyaaltı
Döşemealtı
Döşemealtı
Korkuteli
Döşemealtı
Kepez
Muratpaşa
Konyaaltı
Korkuteli
Korkuteli
Korkuteli
Korkuteli
Köy
Yukarıkaraman
Akkoç
Bademağacı
Yağca
Çığlık
Yeniköy
Yeşilbayır
Dağbeli
Bıyıklı
Kömürcüler
Aşağıkaraman
Kovanlık
Çıplaklı
Bayatbademleri
Aşağıoba
Göçerler
Muratpaşa
Doyran
Köseler
Karataş
Çaykenarı
Karakuyu
Nüfus
3117
364
3850
652
2558
4256
4173
3912
206
1086
1029
1221
1050
291
300
458
303678
2574
193
170
489
284
Alan (ha)
7360.9
5325. 2
2530
2465.9
2363.3
1667.8
1639.7
1467.9
1418
936
713.1
528
540.2
133
76.7
0.2
11.3
7.8
1.4
0.6
13.8
0.7
Alandaki %
25.2
18.2
8.7
8.4
8.1
5.7
5.6
5.0
4.9
3.2
2.4
1.8
1.8
0.5
0.3
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
3.1.2. AraĢtırma Alanının Tarihçesi
Düzlerçamı ormanlarının planlamasına yönelik ilk çalışmalar 1929
yılında yapılmıştır. Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği 1961 yılında
10
Düzlerçamı kızılçam ormanında, Antalya Orman İşletme Müdürlüğü‟ne
bağlı, müstakil ve örnek bir bölge şefliği olarak 5.000 ha büyüklüğündeki
alana kurulmuştur. Şefliğin alanı 07.03.1963 tarihinde 20.000 Ha‟a
çıkartılmış ve ismi Düzlerçamı Örnek İşletme Müdürlüğü olmuştur. Daha
sonra 14.2.1973 tarihinde Düzlerçamı Örnek İşletmesi‟nin kapatılmasıyla
tekrar eski yapısına (şeflik) dönüştürülmüştür. Günümüzde bu alan daha da
artarak yaklaşık otuz bin hektar büyüklüğe ulaşmıştır (Anonim, 1997).
Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği, gerek yerleşim yerlerinin
çokluğu gerekse yangına hassas tür olan kızılçam ile kaplı olması gerekse
Akdeniz bölgesinde yer alması gibi yangını üst düzeyde etkileyen faktörlerin
bir araya gelmesinden dolayı geçmişte büyük yangınlar geçirmiştir.
Bunlardan en büyüğü 21.07.1997 tarihinde çıkan ve yaklaşık 1715 ha orman
alanının yandığı büyük yangındır. Bu yangında yanan alanın 745 ha‟ının
çalışma alanında gerçekleştiği tespit edilmiştir (Şekil 6).
ġekil 5. Çalışma alanı içerisinde
bulunan köyler
ġekil 6. Çalışma alanı içerisinde
1997 büyük yangınında yanan alan
Figure 5. Villages within the study area
Figure 6. The study area within the
area burned in big fire in 1997
11
3.1.3. AraĢtırma Alanında Bulunan Önemli Kaynak Değerler
Sahanın önemli bir kısmını kapsayan ve büyüklüğü 28972 ha olan
Düzlerçamı Yaban Hayatı Geliştirme Sahası (YHGS) 1966 yılında ilan
edilmiştir. Düzlerçamı yaban hayatı geliştirme sahası 28972 ha olup
içerisinde alageyik ve yaban keçisi türleri korunmaktadır (Şekil 7). Sahadaki
önemli alanlardan bir tanesi de 2003 yılında kurulan Eşenadası Alageyik
Üretme İstasyonu‟dur (Şekil 8). Eşenadası Alageyik Üretme İstasyonu‟nda
bugün itibariyle yaklaşık 100 adet alageyik yaşamaktadır. Çalışma alanında
bulunan önemli bir alan da 28.03.2007 tarihinde kurulan Güver Kanyonu
Tabiat Parkı (TP)‟dır. TP 4044 ha. büyüklüğünde olup içerisindeki en
önemli tür dünyadaki tek doğal popülasyonu Antalya-Düzlerçamı‟nda
bulunan alageyiklerdir (Şekil 9). Sahada alageyik dışında, karaca, yaban
domuzu, yaban keçisi, porsuk, tavşan ve bazı yırtıcı kuş türleri
bulunmaktadır. Tabiat parkı alanı travertenlerden oluşmaktadır. Toroslardan
itibaren alçalan ve basamak şeklinde iki adet düzlük bulunan alanda bu
düzlüklerden ilki 280-300 rakımdaki Döşemealtı platosudur. Travertenler,
Toroslar‟dan gelen sular nedeniyle aşınmaya uğramış ve kanyon niteliğinde
vadiler oluşmuştur. Maki ve kızılçam yörede hakim bitki örtüsüdür.
ġekil 7. Çalışma alanındaki ġekil 8. Çalışma
ġekil 9. Çalışma
YHGS
alanındaki Alageyik İst. Alanındaki TP
Figure 7. YGHS in the
study area
Figure 8. Fallow deer Figure 9. Nature Park
station in the study area in the study area
12
3.2.Yöntem
3.2.1. Flora ÇalıĢmaları
Bitki örneklerinin toplanması amacıyla proje başlangıcından itibaren
2 yıl boyunca yılın değişik aylarında arazi çalışmaları yapılmış, bazı bitkiler
arazide, bazıları da Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü
Herbaryumu‟nda teşhis edilmiştir. Bitki teşhisi çalışmalarını yaparken ana
kaynak Flora of Turkey and The East Aegean Islands (Davis 1965-1985),
Davis vd 1988, Güner vd 2001 olmak üzere aşağıdaki kaynaklardan
yararlanılmıştır. Flora of Europe (Heywood ve Tutin 1964-1981), Davis
1971, Boissier (1867-1888), Kayacık 1980, Kayacık 1966, Kayacık 1977,
Kayacık 1982, Kılınç ve Kutbay 2004, Tutel 1993, Kılınç 2005, Kılınç ve
ark. 2006, Baytop 1994, Baytop 1995, Bhattacharyya ve Johri 1998,
Bouchner 1997, Eler 1991, Ekim 1989, Baytop 1998, Bonnier 1986,
Uluocak 1979a, Uluocak 1979b, Uluocak 1994, Yaltırık 1971, Yaltırık 1984,
Yaltırık 1988a, Yaltırık 1988b, Yaltırık ve Efe 1989, Tekin 2004, Seçmen ve
Leblebici 1997, Eliçin 1980, Yılmaz 1996, Yücel 2004, Yücel ve ark. 1995,
Zohary 1973, Anonim 2000, Lawrence 2000, Macura 1993, Usher 1996,
Woodland 1997, Yakar 1964, Yakar 1965, Nordhuis 1994, Gibbons ve
Brough 1998, Godet 1991, Godet 1993, Godfrey 1997, Jager ve ark. 1991,
Bozkurt 1990, Burnie 1995, Coombes 1999, Çırpıcı 1983, Alderman 1997,
Anşin 1994, Peşmen 1980, Tazegül 1988, Tekin 2005, Huxley ve Taylor
1997, Rothmaler ve ark. 1991, Poulinin 1969, Poulinin 1997a, Poulinin
1997b, Waucher 1986, Poulinin ve Smythies 1997, Çetik 1997, Ayaşlıgil
1987, Göktürk ve Sümbül 1996, Atalay 2004, Kutlukve Aytuğ 2004, Çolak
ve Sorger 2005, Işık 2004, Sümbül vd 2005, Öztürk ve ark. 1990, Seçmen ve
ark. 1995, Özhatay ve ark., 2003, Ekim vd 2000, Deniz, 2002, Başaran ve
ark., 2008.
3.2.2. Fauna ÇalıĢmaları
Araştırma alanının yaban hayatını oluşturan memeli, sürüngen ve
kuş faunasının aktüel durumlarının tespit çalışması, yılın değişik tarihlerinde
yapılan arazi çalışmalarında ortaya konulmaya çalışılmıştır. Arazi
çalışmaları, ormanda tesadüfi olarak görülen türlerin var-yok çalışması ve
teşhisi şeklinde yapılmıştır. Çalışmalar günboyu sürmüş, ormanın üst
sınırlarından, genellikle sırtlardan başlayarak 100‟er m aralıklarla
yapılmıştır. Taramalar esnasında memeli türlerin barındıkları yatak yerleri,
tünek yerleri, beslendikleri, otlandıkları ve su içtikleri yerler, kullandıkları
yolaklar ve geçit yerleri tespit edilmiş ve 1/25000 ölçekli haritalara
işlenmiştir. Sahadaki mevcut türlerin varlığı; tesadüfi olarak direkt canlının
13
görülerek veya birtakım izlerden (ayak izi, dışkı tespiti, sürtünme ve
kemirme izi, toprakta besin arama şekli) tespit edilmiştir
3.2.3. Sosyo-Ekonomik ÇalıĢmalar
3.2.3.1. Veri Sağlama Yöntemi
Çalışma alanına ilişkin kayıtsal veriler; bölgedeki kamu kurum ve
kuruluşları ile TÜİK, vb diğer kuruluşlardan kaynak tarama yoluyla elde
edilmiştir (ANONİM, 2009b). Alandan elde edilen özgün veriler ise;
bölgedeki köylerde ve belediyelerde ilgililerle yapılan odak grup toplantıları
ve fiili alan kullanım haritalamalarının oluşturulmasıyla sağlanmıştır. Odak
grup toplantılarında temel ilgi grubu pozisyonundaki katılımcılar
belirlenmiştir. Bu grupla yöredeki fiili alan kullanımlarının boyutları,
nüfusun genel geçim olanakları, işlendirilme şekilleri, alandaki tehditler,
olanaklar, avantajlar vb. gibi unsurlar belirlenmiştir. Ayrıca alan
kullanımında tarihsel ve kültürel doku, geleneksel alışkanlıklar, yemekler,
toplantılar vb. gibi değerlerin de saptanmasına çalışılmıştır. Diğer yandan,
yöredeki temel geçim kaynakları, yıllık geçinme etkinliğinde bu kaynakların
rolü gibi temel unsurlar konusunda da bilgi edinilmeye çalışılmıştır.
Alanda temel yerleşim birimleri olarak köy ve belediyelik
yerleşimler bulunmaktadır. Köy yerleşimleri içerisinde; Akkoç köyü, Bıyıklı
Köyü, Yağca Köyü ve Kömürcüler Köyü yer almaktadır. Köy
yerleşimlerinde köy muhtar ve ihtiyar heyeti ve köy kadınları ile iki ayrı alan
kullanım haritalaması gerçekleştirilmiştir. Haritalama sürecinde gruplara
önceden hazırlanan temel sorular yöneltilmiştir. Alandaki belediyeler ise,
Döşemealtı, Çığlık, Yeşilbayır, Yeniköy, Dağbeli ve Bademağacı
belediyelerinden oluşmaktadır. Belediyelerle yapılacak görüşmelerin birinci
aşaması, belediye başkanı ile konu hakkında karşılıklı görüş alış verişi
şeklinde gerçekleştirilmiştir. İkinci aşamada ise; belediyeyi oluşturan
mahalle muhtarları, koruma başkanı, saha koruma bekçisi ve belediye harita
mühendisi yer almıştır. Bu gruplara da köylerde uygulanan çalışma yöntemi
uygulanmıştır. Planlama bölgesi 2008 yılında yapılan yasal değişiklikle
Antalya ilindeki yerel örgütlenme ile ilçe halini almıştır 5747 sayılı yasayla
yapılan bu değişiklikle köylerin ve diğer belediyelerin bağlı oldukları yapıda
değişikliler meydana gelmiştir. Bölge; Düzlerçamı, Yeşilbayır ve Çığlık ilk
kademe belediyelerin tüzel kişilikleri kaldırılarak mahalleleri ile birlikte
Döşemealtı İlçesi ve Döşemealtı İlk Kademe Belediyesine katılmıştır.
Döşemealtı merkez olmak ve ekli (4) sayılı listede adları yazılı köyler
bağlanmak üzere Antalya İlinde Döşemealtı Belediyesi, Varsak İlk Kademe
Belediyesinin tüzel kişiliği kaldırılarak mahalleleri ile birlikte Kepez İlk
14
Kademe Belediyesine katılmıştır. Kepez merkez olmak ve ekli (5) sayılı
listede adları yazılı köyler bağlanmak üzere Antalya İlinde Kepez İlçesi ve
Kepez Belediyesi kuruluşları gerçekleştirilmiştir (ANONİM, 2007).
3.2.3.2.Veri Değerlendirme Yöntemi
Elde edilen veriler her köy ve belediye özelinde ortaya konmaya ve
tartışılmaya çalışmıştır. Yapılan fiili alan kullanım haritaları üzerinde büroda
tartışmalar yapılarak alan üzerindeki genel baskı unsurlarının tespiti, alan
kullanımındaki avantajlı olunan noktalar, ormancılık açısından alan
kullanımından doğan tehditler ve bunların boyutları ile yine ormancılık
açısından alandaki üstünlükler (SWOT) analizleri yapılmıştır.(YILMAZ,
2004). Diğer yandan kimi veriler için de basit istatistik yöntemleri
kullanılmıştır.
3.2.4. Bölgesel Ġklim Tiplerinin Belirlenmesi ÇalıĢmaları
Araştırma sahasının 29184.8 ha gibi büyük bir alan kaplaması
yanında kuzey-güney yönünde 38 km boyunca uzaması, alanın birçok mikro
klimayı barındırmasını sağlamaktadır.
Böylesi büyük bir alanda, ormanların hidrolojik fonksiyonun
tespitinde bölgesel iklim tiplerinin belirlenmesinin gereği ortaya
çıkmaktadır.
Bunun için sahanın yakın çevresinde bulunan 7 adet meteoroloji
istasyonundan (Antalya, Dağbeli, Korkuteli, Bozova, Bük Lütfi
Büyükyıldırım Araştırma Ormanı, Bucak ve Kızılkaya) meteorolojik veriler
sağlanmıştır (Şekil 10) (ANONİM, 2008).
Elde edilen meteorolojik veriler Thornthwaite yöntemine (ÇEPEL,
1988).göre analiz edilerek bölgenin ana iklim tipleri ve yağış etkenliği tipleri
belirlenmiştir. Yapılan çizelge ve şekiller ekler bölümünde verilmiştir
(Çizelge 12-18, Şekil 45-51)
Ayrıca meteorolojik verilerin (yıllık ortalama sıcaklık, yıllık toplam
yağış, yıllık su noksanı ve yıllık yüzeysel akış) ArcGIS 9.2 yazılımı
içerisinde yer alan Universal Kriging Jeoistatistik metodu kullanılarak
çalışma alanının; sıcaklık, yağış, su fazlası ve su noksanı parametrelerinden
yararlanarak bölgesel sınıflaması (haritalar) yapılmıştır (GÜLER ve KARA,
2007).
15
ġekil 10. Verileri Kullanılan Meteoroloji İstasyonları
Figure 10- Used data of the meterology station
3.2.5. Coğrafi Bilgi Sistemi ÇalıĢmaları
Çalışmalarda araştırma alanına ait 1997 yılında yapılmış olan orman
amenajman planı meşcere haritası, coğrafi bilgi sistemi ortamında
sayısallaştırılmış ve altlık olarak kullanılmıştır. Bu haritanın
sayısallaştırılması sonucu ormanın niteliklerine ilişkin tematik haritalar elde
edilmiştir (meşcere, bonitet, yaş sınıfları, vs). 1/25000 ölçekli sayısal
yükseklik haritaları kullanılarak alanın 3 boyutlu arazi modeli ile eğim ve
yükseklik haritaları oluşturulmuştur. Yine 1/25000 ölçekli raster haritalar
kullanılarak sahaya ait yol, dere, tepe gibi ayrıntılar da sayısallaştırılmıştır.
Köy ve yerleşim yerlerine ait sınır bilgileri Antalya Orman Bölge
Müdürlüğü‟ne bağlı Kadasto Koordinatörlüğü‟nden alınmıştır. Düzlerçamı
Yaban Hayatı Geliştirme Sahası ve Güver Kanyonu Tabiat Parkı‟na ait sınır
bilgileri Doğa Koruma ve Milli Parklar Genel Müdürlüğü‟nden alınmıştır.
Eşenadası‟ndaki alageyik üretme istasyonuna ait sınır değerler GPS ile
16
ölçülerek elde edilmiştir. Sahaya ait Jeolojik yapıya ilişkin haritalar
MTA‟dan alınarak sayısallaştırılmıştır. Sahada ormancılık açısından önemli
olan tohum meşceresi, tohum bahçesi, klon parkı ve gen koruma alanları
sahaya ait orman amenajman planından, araştırma yapılan alanların yerleri
ise Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü‟nden sağlanmıştır.
Arkeolojik sit alanlarına ilişkin bilgiler Antalya Koruma Kurulu‟ndan
alınarak sayısallaştırılmıştır. Çalışma alanında bulunan taş ve kum ocakları
gibi tahsisli araziler Antalya Orman Bölge Müdürlüğü Mülkiyet ve Kadastro
Şube Müdürlüğü‟nden alınarak sayısallaştırılmıştır.
Çalışma alanında bulunan köylerde yapılan sosyo-ekonomik
analizler sonucu “Sosyal Baskı Zonu” (köylülerin orman alanlarında yoğun
olarak otlatma yaptıkları alanlar) ve “Ekoturizm Alanı” (ekoturistlerin
sahada yoğun olarak kullandıkları alanlar) adı verilen alanlar ortaya ortaya
çıkartılmış ve haritası oluşturulmuştur.
Çalışmalarda elde edilen verilerin coğrafi bilgi sistemi ortamında
analizi sonucunda Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği ormanlarının bazı
ekolojik ve sosyal fonksiyonları ortaya çıkartılmıştır.
Orman fonksiyonlarının belirlenmesinde Orman Genel Müdürlüğü
tarafından 2009 yılında çıkartılan “Fonksiyonel Amenajman Planlaması
Arazi ve Büro Çalışmalarına Ait Teknik İzahname”de yer alan kriterlerden
yararlanılmıştır (ANONİM, 2009a).
17
4. BULGULAR
4.1. Floraya ĠliĢkin Bulgular
Flora açısından sahada 76 familyaya ait 288 cins ve 430 takson
saptanmış olup taksonların 33‟ünün endemik olduğu bu bilgilerden bölgenin
endemizm oranının %7.7 olduğu hesaplanmıştır. Ayrıca bitkilerden 24‟ünün
IUCN‟e, Cyclamen coum ve Alkanna pinardii isimli bitkilerin ise Bern
Sözleşmesine göre tehlike altında olduğu belirlenmiştir.
Sahada tespit edilen bitki taksonlarına familyalar açısından
bakıldığında en fazla taksonu 50 takson ile Fabaceae, en fazla endemik
takson ile IUCN‟e göre en fazla tehlike altındaki taksonu Lamiaceae
familyasının barındırdığı belirlenmiştir (Şekil 11). En fazla takson içeren
cinslere bakıldığında 7 takson ile Euphorbia cinsi olduğu belirlenmiştir
(Şekil 12).
60
Takson
50
Endemik Takson
40
30
20
10
0
ġekil 11. En fazla takson içeren familyalar
Figure 11 Family contains of the most taxon
18
8
7
6
5
4
3
2
1
0
ġekil 12. En fazla takson içeren cinsler
Figure 12 Genus contains of the most taxon
Sahada 33 adet endemik (listede isminin sonuna * eklenerek belirtilmiştir),
25 adet de IUCN‟e göre tehlike altında olan, ayrıca 2 adet Bern
Sözleşmesine göre tehlike altında olan bitki olduğu (listede isminin sonuna ∆
eklenerek belirtilmiştir) belirlenmiştir (Çizelge 2).
Çizelge 2. Sahada tespit edilen endemik ve tehlike altına olan bitkiler
Table 2 In the area determined as endemic and endangered plants
Bitki Adı
Dorystoechas hastata Boiss.Heldr. ex Bentham (Dağ çayı) *
Thymus revolutus Celak*
Muscari muscarimi Medikus (Müşkülüm) *
Alkanna pinardii Boiss (Havacivaotu) *∆
Onosma strigosissimum Boiss.*
Cyclamen coum Miller (Domuzağırşağı) ∆
Centaurea solstitialis L. subsp. pyracantha (Boiss.) Wagenitz*
Iberis carica Bornm. *
Origanum minutiflorum O.Schwartz &P.H.Davis (Yaylakekiği) *
Sideritis pisidica Boiss.&Heldr.*
Colchicum baytopiorum C.D. Brickel*
Carduus rechingeranus Kazmi*
Gladiolus anatolicus (Boiss.) Stapf.*
Phlomis lycia D.Don (Deliçalba) *
Eryngium thorifolium Boiss.*
Centaurea luschaniana Heimerl.*
19
Tehlike
Kategorisi
VU
VU
VU
EN
EN
n/l
LR (nt)
LR (nt)
LR (nt)
LR (nt)
LR (nt)
LR (Ic)
LR (Ic)
LR (Ic)
LR (cd)
LR (cd)
Centaurea lycia Boiss.*
Trigonella lycica Hub.-Mor.*
Ballota glandulosissima Hub.-Mor & Patzat*
Sideritis condensata Boiss.&Heldr.*
Sideritis stricta Boiss.& Heldr.*
S. aleurites Boiss.& Heldr.*
Stachys pinardii Boiss.*
Allium sandrasicum Kollmann, N. Özhatay & Bothmer*
Allium junceumSm.subsp.tridentatum Kollmann,
Özhatay&Koyuncu*
Ferulago pauciradata Boiss.&Heldr. ( Çakşır otu) *
Helichrysum pamphylicum Davis & Kupicha (Ölmez otu) *
Onosma tauricum Pallas ex Willd. var. brevifolium *
Ricotia carnosula Boiss & Heldr.*
Ricotia sinuata Boiss & Heldr.*
Campanula lyrata Lam. subsp. lyrata*
Carex divulsa Stokes subsp. corigyne (Nelmes) Ö.Nilson*
Pphlomis bourgei Boiss.*
Hyacinthella heldreichii (Boiss.) Chouard*
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
LR (cd)
EN (ENDANGERED): Bu takson oldukça yüksek bir risk altında ve yakın gelecekte yok
olma tehlikesi altında olan taksonları,
VU (VULNERABLE): Doğada orta vadeli gelecekte yüksek tehdit altında ve zarar görebilir
nitelikte olan taksonları,
LR (Ic) (LOW RISK): Az tehdit altında ve en az endişe verici olan taksonları,
LR (nt) (LOW RISK): Az tehdit altında ancak tehdit altına girebilecek olan taksonları,
LR (cd) (LOW RISK): Az tehdit altında ancak koruma önlemleri gereken taksonları,
n/l: Türkiye‟nin önemli Bitki Alanlarında bulunan ancak Kırmızı Listesi‟nde yer almayan
taksonları,
4.2. Faunaya ĠliĢkin Bulgular
Sahada faunistik açıdan memelilerde 6 takım, 14 familya ve 15 tür
tespit edilmiştir (Çizelge 3).
Çizelge 3. Sahada tespit edilen memeliler
Table 3. In the area deternined mamals
I.SINIF: MAMMALİA (MEMELİLER)
1.TAKIM:İNSECTİVORA (BÖCEKÇİLLER)
1. FAMİLYA:Erinaceidae (Kirpiler)
1.Erinaceus europaeus Linnaeus 1758 (kirpi)
2. FAMİLYA: Talpidae (köstebekler)
2.Talpa europaea Linnaeus 1758 (adi köstebek)
2.TAKIM:CHİROPTERA (YARASALAR)
3. FAMİLYA:Rhinolophidae (nalburunlu yarasalar)
3.Rhinolophus euryale Blasius 1853 (Akdeniz nalburunlu yarası) V
4. FAMİLYA:Vespertilionidae (düzburunlu yarasalar)
20
4.Pipistrellus pipistrellus Schreber 1774 (cüce yarasa) V
3.TAKIM:LAGOMORPHA (TAVŞANLAR)
5. FAMİLYA:Leporidae (tavşanlar)
5.Lepus europaeus Linnaeus 1758 (yabani tavşan)
4.TAKIM:RODENTİA (KEMİRİCİLER)
6. FAMİLYA:Sciuridae (sincaplar)
6.Sciurus anomalus Schreber 1758 (Anadolu Sincabı)
7. FAMİLYA:Muridae (Fareler)
7.Rattus rattus Linnaeus 1758 (ev sıçanı)
8. FAMİLYA:Gliridae (Yediuyurlar)
8.Dryomys nitedula Pallas 1779 (ağaç yediuyuru) R
5. TAKIM:CARNİVORA (YIRTICILAR)
9. FAMİLYA:Canidae (köpekler)
9.Vulpes vulpes Linnaeus 1758 (kızıl tilki)
10. FAMİLYA:Mustelidae (sansarlar)
10.Mustela nivalis Linnaeus 1758 (gelincik)
11.Meles meles Linnaeus 1758 (porsuk) R
11. FAMİLYA:Felidae (kediler)
12. Lynx lynx Linnaeus 1758 (Vaşak) E
6. TAKIM:ARTİODACTYLA (ÇİFT TOYNAKLILAR)
12. FAMİLYA: Cervidae (Geyikler)
13. Dama dama L. 1758 (Alageyik) E
13. FAMİLYA: Suidae (eski dünya domuzları)
14.Sus scrofa Linnaeus 1758 (yaban domuzu)
14. FAMİLYA:Bovidae (koyunlar)
15.Capra aegagrus Erxleben 1777 (yaban keçisi) nt/E
E: Tehlikede V: Tehdit altında R: Nadir
Yaban hayatı açısından sahanın en önemli kaynak değerinin
dünyadaki tek doğal populasyonunun Düzlerçamı‟nda bulunması nedeniyle
alageyik türü olduğu belirlenmiştir (Şekil 13). Dünya mirası olan bu önemli
yaban hayatı türü, hem alan içi ve çevresinde (ormanlık ve açıklık alanlarda),
hem de çalışma alanının Eşenadası mevkiinde bulunan ve etrafı kafes telle
çevrili olan 430 ha büyüklüğündeki alageyik üretme istasyonunda yaşadığı
tespit edilmiştir.
21
ġekil 13. Düzlerçamı‟nda bulunan alageyiklerden görünüm
Figure 13. View of the Fallow deer in the Düzlerçam
Avrupa‟da yaygın olarak bulunduğu fosil kayıtlarından bilinen
alageyiğin, son buzul çağında neslinin tükendiği birçok bilim adamı
tarafından öne sürülmektedir (HUŞ 1964, TURAN 1984, CHAPMAN and
CHAPMAN 1997, HEIDEMANN 1976). Varlığını sürdürdüğü Anadolu‟dan
alınarak Romalılar tarafından İngiltere, Almanya, Hollanda ve diğer Avrupa
ülkelerine yeniden yerleştirme işlemleri (CHAPMAN 1997, MASSETI
2002), 15. yüzyılda Rodos şövalyeleri tarafından da sürdürülmüştür (HUŞ
1974, TURAN 1984). Avrupa‟da önceleri park ve çiftliklerde beslenen bu
hayvanlar, daha sonra kıtaya yayılmış buradan da dünyanın her tarafına
götürülerek av hayvanı olarak yaygınlaştırılmıştır. Bu ülkelerde çiftlik
hayvanı olarak kültüre edilen alageyikler hızla çoğalmışlardır. Avrupa‟daki
toplam sayının 250.000 dünyadaki varlığının 450.000 civarında olduğu
bilinmektedir (HEIDEMANN 1976).
Alageyik yaşam alanı, Doyran ve Aşağı Karaman köyleriyle
içerisinden boydan boya geçen Karaman Çayının oluşturduğu kanyonun
içinde 100 m, Düzlerçamı‟nda ortalama 250 m ve yer yer 800 m‟nin üzerine
çıkan yüksekliklere sahiptir. Ancak alageyiklerin yaygın olarak bulundukları
alan ortalama 250-350 m yükseltilerde yer almaktadır. Alan: Antalya il
merkezinden Aşağı Karaman köyü istikametinde 10 km, Düzlerçamı
istikametinde ise 20 km uzaklıkta olup Korkuteli karayoluyla gidilmektedir.
Doğal yaşama alanı, batıda Çığlık ve Düzlerçamı beldeleri, güneyde Aşağı
Karaman ve Doyran köyü yerleşim alanları ile Antalya ili sanayi merkezine
sınır oluşturmaktadır. Alan içerisinde, Yukarı Karaman köyünün eski
yerleşim alanı ile köylülere ait tarla, zeytinlik, portakal ve nar bahçeleri ile
seralar ve çoban ağılları bulunmaktadır. Düzlerçamı, Antalya ve Doyran
Orman İşletme şefliklerinin amenajman planlarına göre alan içinde toplam
22
508.5 hektar, hayvanların yoğun olduğu alanda ise toplam 150.0 ha.
civarında sahipli arazi olup bu arazilerin bir kısmı tel örgüyle çevrilidir.
Doğal yaşama ortamının içinde bir adet alabalık yetiştirme çiftliği ve
lokantası bulunmaktadır. Bu tesis gerekli suyu, Karaman Çayının
kaynağından alarak kısmen kapalı kanallarla getirmektedir.
Alan içinde tapulu arazilerin yanı sıra ormanlık araziye piknik, spor,
vb. nedenlerle giren insanlar, yaban hayatı üzerinde olumsuz etki
yaratmaktadır. Bu etki, araçlarla yaban hayvanlarının rahatsız edilmesi,
orman yangın tehlikesi, kaçak avlanma, evcil hayvan otlatması, arıcılık gibi
değişik şekillerde kendini göstermektedir
Koruma alanında üç ana giriş bulunmaktadır. Bunlardan en fazla
kullanılanı Düzlerçamı olup, diğerleri Doyran köyü ve Kozdağ girişidir.
Geniş alanlarda yapılan dikim çalışmaları nedeniyle oluşturulan
ormanlar, yangın emniyet şerit ve yollarıyla bölünmüş olup alanda yoğun bir
yol şebekesi bulunmaktadır. Bu durum insanların yaban hayatı üzerindeki
baskısını artırmaktadır.
Antalya Orman İşletme Müdürlüğü, Düzlerçamı İşletme Şefliği
sınırlarındaki Alageyik Koruma Alanı ve Üretme istasyonu ile alageyiklerin
doğal olarak bulunduğu Antalya Merkez, Düzlerçamı ve Doyran İşletme
şeflikleri ile Termessos Milli Park Şefliği projenin uygulama yerleri olup,
buralarda alageyiklerin yoğunlukları, sayıları, beslenme alışkanlıkları,
davranışları ve hastalıkları belirlenerek yaşama ortamlarının iyileştirilmesine
çalışılmıştır.
Günümüzde Düzlerçamı‟nda süregelen usulsüz avlanma, insan
nüfusunun artışına paralel olarak tarım arazileri ile yerleşim alanlarının
ormanlar aleyhine genişlemesine neden olmaktadır. Ayrıca tarımsal ilaç
kullanımı, su kaynaklarının sulama ve diğer amaçlarla kullanımı, keçi ve
koyun gibi evcil hayvan sürülerinin otlatılması gibi yaşama ortamının
bozulmasına neden olan etkilerden dolayı, alageyiklerin hızla yok olma
sürecine girdiği belirlenmiştir.
Sahada alageyik dışında iki önemli memeli türü daha bulunmaktadır.
Bunlardan birisi yaban keçisi (Şekil 14), diğeri de vaşaktır (Şekil 15).
Yaban keçisi sahada genel olarak taşlık, yüksek eğimli ve yerleşim yerlerine
uzak alanları tercih ederken, vaşak ise alageyik ve yaban keçisinin yırtıcısı
olarak bu iki yaban hayatı türünün yayılış gösterdiği yerlerde bulunmaktadır.
23
ġekil 14. Sahadaki yaban keçilerinden görünüm
Figure 14. View of the Wild goat in the area
ġekil 15. Sahadan bir vaşak görüntüsü
Figure 15 View of a lynx from the area
24
Sahada sürüngen faunası olarak 2 takım, 9 familya ve 19 tür tespit edilmiştir
(Çizelge 4).
Çizelge 4. Sahada tespit edilen sürüngenler
Table 4. Determined reptiles in the area
II.SINIF: REPTILIA (SÜRÜNGENLER)
1. TAKIM:TESTUDİNES
1. FAMİLYA:Testudinidae
1.Testudo graeca Linnaeus 1758 (tosbağa)
2. TAKIM:SQUAMATA
2. FAMİLYA:Gekkonidae
2.Cyrtopodion kotschyi Steindachner 1870 (ince parmaklı keler)
3.Hemidactylus turcicus Linnaeus 1758 (geniş parmaklı keler)
3. FAMİLYA:Agamidae
4.Agama stellio Linnaeus 1758 (dikenli keler)
4. FAMİLYA:Chamaeleonidae
5.Chamaeleo chamaeleon Linnaeus 1758 (bukalemun)
5. FAMİLYA:Lacertidae
6.Lacerta danforti Günther 1876 (Toros kertenkelesi)
7.Ophisops elegans Menetries 1832 (Tarla kertenkelesi)
6. FAMİLYA:Scincidae
8. Mabuya vittata Oliver 1804 (şeritli kertenkele)
9.Ablepharus kitaibeli Bibron-Broy 1833 (ince kertenkele)
7. FAMİLYA:Amphisbaenidae
10.Blanus strauchi Bedriaga 1884 (kör kertenkele)
8. FAMİLYA:Tyhlopidae
11.Typlops vermicularis Merrem 1820 (kör yılan)
9. FAMİLYA:Colubridae
12.Coluber caspius Gmelin 1789 (hazer yılanı)
13.Coluber jugularis Linnaeus 1758 (kara yılan)
14.Coluber najadum Eichwald 1831(ince yılan)
15.Eirenis modestus Martin 1838 (uysal yılan)
16.Elaphe quatuorlineata Lacepede 1789 (sarı yılan)
17.Telescopus fallax Fleischmann 1831(kedigözlü yılan)
18.Vipera xanthina Gray 1849 (şeritli engerek)
19.Elaphe quatuorlineata Lacede 1789 (sarı yılan)
Sahada kuşlar konusunda yapılan araştırmalar sonucunda 24
familyaya ait 53 tür (Çizelge 5) tespit edilmiştir. Tespit edilen kuşların
29‟unun yerli (Y), 27‟sinin yaz göçmeni (YG), 7‟sinin de kış göçmeni (KG)
olduğu belirlenmiştir (Çizelge 5).
25
Çizelge 5. Sahada tespit edilen kuşlar
Table 5. Determined birds in the area
IV. SINIF: (KUŞLAR
I. ACCIPITRIDAE (YIRTICI KUġLAR)
1. Accipiter nisus (Doğu atmacası)
2. Buteo buteo
(Şahin)
3. Pernis apivorus (arıcıl)
II. FALCONĠDAE (DOĞANGĠLLER)
4. Falco peregrinus (gökdoğan)
5. Falco tinnunculus (kerkenez)
III. PHASIANIDAE (TAVUKSULAR)
6. Alectoris chukar (keklik)
IV. COLUMBIDAE (GÜVERCĠNGĠLLER)
7. Columba palumbus (tahtalı güvercin)
8. Streptopelia decaocto ( kumru)
V. CUCULIDAE (GUGUKKUġUGĠLLER)
9. Cuculus canorus (guguk kuşu)
VI. STRIGIDAE (BAYKUġGĠLLER)
10. Otus scops (ishak kuşu)
11. Athene noctua (kukumav kuşu)
12. Strix aluca (alaca baykuş)
VII.CAPRIMULGIDAE (ÇOBANALDATANGĠLLER)
13. Caprimulgus europaeus (çoban aldatan)
VIII. MEROPIDAE (ARIKUġUGĠLLER)
14. Merops apiaster (arı kuşu)
IX. UPUPIDAE (ÇAVUġKUġUGĠLLER)
15. Upupo epops (ibibik)
X. PICIDAE (AĞAÇKAKANGĠLLER)
16. Denrocopus major (büyük alaca ağaçkakan)
X1. ALAUDIDAE (TARLAKUġUGĠLLER)
17. Galerida cristata (tepeli toygar)
18. Lullula arborea (orman toygarı)
XII. HIRUNDINIDAE (KIRLANGIÇGĠLLER)
19. Hirundo rustica (is kırlangıçı)
XIII. MOTACĠLLADAE
(KUYRUKSALLAYANGĠLLER)
20. Motacilla alba (akkuyruk sallayan)
21. Motacilla cinerea (dağ kuyruksallayanı)
XIV.TURDIDAE (ARDIÇKUġUGĠLLER) STATÜ
22. Erithacus rubecula (kızılgerdan)
23. Phonicurus p. samamiscus (bahçe kızıl kuyruğu)
24. Saxicola rubetra (çayır taşkuşu)
25. Oenanthe hispanica (karakulak kuyruksallayan)
26. Oenanthe oenanthe (kuyruk kakan)
27. Turdus merula (karatavuk)
28. Turdus philomelos (güzel sesli ardıç kuşu)
29. Turdus viscivorus (ökse ardıç kuşu)
XV. SILVIDAE (ÖTLEĞENGĠLLER)
26
Y
Y
YG
Y
KG
Y
Y
Y
YG
YG
YG
YG
YG
YG
YG
Y
Y
Y
YG
Y
Y
KG
YG
YG
YG
YG
Y
KG
Y
30. Sylvia atricapilla (karabaş ötleğen)
31. Sylvia borin (bahçe ötleğeni)
32. Sylvia melanocephala (karabaş küçük ötleğen)
33. Phylloscopus collybita (çifcaf)
34. Phylloscopus sibilatrix (orman söğüt bülbülü)
XVI. MUSCICAPIDAE (SĠNEKAPANGĠLLER)
35. Muscicapa striata (gri sinekkapan)
XVII. AEGITHALIDAE (UZUNKUYRUKLAR)
36. Aegithalis caudatus (uzun kuyruk baştankara)
XVII. PARIDAE (BAġTANKARAGĠLLER)
37. Parus ater (çam baştan karası)
38. Parus caerelus persicus (mavi baştankara)
39. Parus lugubris anatoliae (mahzun baştankara)
40. Parus major (büyük baştankara)
XIX. SITTIDAE (SIVACIKUġUGĠLLER)
41. Sitta krueperi (Anadolu sıvacısı)
XX. CERTHIIDAE (AĞAÇTIRMAġIKLARI)
42. Certhia brachydactyla (bahçe tırmaşığı)
XXI.LANĠĠDAE
43. Lanius collurio (çekirge kuşu)
44. Lanius senator (Kızılbaşlı çekirge kuşu)
XXII. CORVIDAE (KARGAGĠLLER)
45. Garrulus glandarius atricapillus (kestane kargası)
46. Corvus corone cornix (leş kargası)
XXIII. FRINGILLIDAE (ĠSPĠNOZGĠLLER)
47. Fringilla coelebs (ispinoz)
48. Serinus serinus (kanarya)
49. Carduelis chloris (Florya)
50. Carduelis carduelis (saka)
51. Carduelis cannabina (keten kuşu)
XXIV. EMBERIZIDAE (KĠRAZKIUġUGĠLLER)
52. Emberiza calandra (tarla kiraz kuşu)
53. Emberiza hortulana (kiraz kuşu)
Y
KG
KG
KG
YG
YG
Y
Y
Y
Y
Y
Y
Y
YG
YG
Y
Y
Y
Y
Y
Y
KG
Y
Y
4.3. Sosyo-Ekonomik ÇalıĢmalara ĠliĢkin Bulgular
Planlama alanında bulunan dört köy ve altı belediye kapsamındaki
alana yönelik fiili alan kullanım durumları ile bu bölgedeki nüfusun genel
yapısı ortaya konulmaktadır.
4.3.1.Köyler
Bu kapsamda Bıyıklı, Akkoç, Yağca köyleri ve köylüleri ile
yukarıda belirtilen yöntemler doğrultusunda gerekli değerlendirmeler
yapılmaktadır. Çalışma alanı kapsamında bulunan Kömürcüler köyü ise;
diğer köyler ve belediyelerle sınır olması ve planlama alanı kapsamındaki
orman alanlarının kullanımında bir etkisi olmadığı için değerlendirme
kapsamı dışında tutulmuştur.
27
4.3.1.1.Bıyıklı Köyü
Bıyıklı köyünde yapılan çalışmalarda (Şekil 16) elde edilen bulgular
aşağıda verilmiştir.
Köyün temel geçimi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır. En fazla
ekilen ürün buğday, ikinci ürün ise mısırdır. Bunların dışında narenciye
ürünleri ve zeytin bulunmaktadır. Son yıllarda ise nar dikimlerine
başlanmıştır. Sebze ekimi de yapılmaktadır. Ancak, bu genellikle hane halkı
ihtiyacını karşılayacak miktarlarda geçimliktir. Pamuk artık ekilmemektedir.
Soya ekimine uygun araziler bulunmakta ancak soya alışkanlığının
olmaması ve farklı tarım aletleri gerektirmesi nedeniyle tercih
edilmemektedir. Sera yapılabilecek alanlar bulunmasına rağmen soğuk ve
rüzgarlı bir bölge olması nedeniyle ısıtmanın sorun olacağı düşüncesiyle
seracılık düşünülmektedir. Köyde sulu tarım olanağı bulunmamaktadır.
Köylü kendi olanaklarıyla sulama yapmakta 6 m‟ den 70 metre derinliğe
kadar sondaj uygulamaları bulunmaktadır. 1 dönüme 30 kg kadar buğday
atılmakta ve 350 kg buğday alınmaktadır. Dolayısıyla dekara verim düşük
bulunmaktadır. Arpa ekimine yeni başlanmış 23 kg arpa tohumundan 250 kg
ürün alınabilmiştir. Siyah zeytinde 10 kg‟da 1 kg, yeşil zeytinde 4,5 kg da 1
kg yağ elde edilebilmektedir. Arazi kiralayarak geçinmek durumunda ise
arazinin dekarı 30 milyon YTL den kiralanmaktadır.
Köyün 100 dönüm kadar merası bulunmaktadır. 250-300 civarında
büyük baş hayvanı bulunmaktadır. Büyük baş hayvanlarda ortalama 20 kg.
süt elde edilmektedir. Bölgede yaban hayatı açısından yaban domuzunun
çoğaldığı belirtilmektedir. Hayvanların beslenmesinde mısır ve kaba yem
kullanılmaktadır. Bir torba yem 24 TL‟den satın alınmaktadır. Köyün dağlık
kesiminde 1 adet ağıl bulunmaktadır. Bu ağılda 800 civarında küçükbaş
hayvan (keçi) beslenmektedir. Koyun sayısı köyde 750 kadardır. Koyunlar
Kırkgöz Gölü civarında otlatılmaktadır.
Son adrese dayalı nüfus sayımından önceki nüfus 200 ve35 haneden
oluşan bir köy görünümündeyse de ilgi grubu köyün 50 handen oluştuğunu
belirtmektedir. Adrese dayalı nüfus sayımına göre nüfus ise 141‟dir.
Nüfustaki düşüş dikkat çekici görülmektedir. Köydeki okul taşımalı sistem
nedeniyle kapalı bulunmaktadır. Köyün sağlık ocağı bulunmamaktadır.
Sağlık hizmetleri Antalya il merkezinden sağlanmaktadır. Köye ekonomik
katkı yapabilecek nitelikte bir halı yıkama fabrikası bulunmaktadır. Yöredeki
diğer tüm köylerde olduğu gibi halı dokumacılığı bu köyde de bitmiş
durumdadır. Evlerde odundan ısınmada yakıt olarak ve banyo, çamaşır vs.
yararlanılmaktadır. Pişirmede tüp kullanılmaktadır. Hane başına yıllık
28
yaklaşık 15 ster odun yakıldığı belirtilmektedir. Yıllık gereksinim duyulan
odun ormandan ve kendi budadıkları meyve ağaçlarından sağlanmaktadır.
Köyün Antalya iline yakınlığı nedeniyle arazinin değeri de bu bölge için
önemlidir. Çevresel değerler olarak Dirmil Kireç fabrikasının yakınlarında
mağaralar bulunduğu belirtilmiştir. Ayrıca Aşağıoba, Bıyıklı, Kömürcüler
sınırında “Dökülen Değirmeni” olarak adlandırılan ekoturizm ev
rekreasyonel etkinlikler için planlanabilecek bir alan bulunmaktadır
ÜSTÜNLÜKLER: Köyün Antalya iline yakınlığı, değişik tarımsal
etkinlikler amacıyla kullanılabilecek potansiyel alanının olması,
rekreasyonel ve ekoturizm amaçlı kullanılabilecek potansiyele sahip olması,
Kırkgöz sulak alanına sahip olunması,
OLANAKLAR: Tarımsal ürünleri değerlendirebilecek pazarlara
yakınlık, alt yapı sorunun olmaması, doğal ve kültürel amaçlı
kullanılabilecek veya planlanabilecek bir potansiyel alanın varlığı, Kırkgöz
sulak alanı ve tarihi Kırkgöz hanı potansiyel doğal kaynaklar içerisinde
dikkat çekmektedir.
TEHDĠTLER: Hayvancılıkta verim düşüklüğü ve geleneksel üretim
şekli olarak ormanlık alanda hayvan otlatılması ormanlar üzerinde baskı
oluşturmaktadır. Kullanılan alanlar yapılan harita üzerinde görülmektedir.
ZAYIFLIKLAR: Tarımsal ve hayvancılık ilgili etkinliklerin
geleneksel nitelikten kurtulamamış olması, üretilen ürünlerde verim
düşüklükleri, üretimin değerlendirilememesi, yaygın ve çeşitli ürünler
üretecek yeterli nüfusun yoksunluğu, rekreasyonel amaçlı kullanılabilecek
alanların değerlendirilememesi, kırkgöz sulak alanı ve kırkgöz han gibi
potansiyellerin kullanılamaması.
4.3.1.2. Akkoç Köyü
Akkoç köyünde yapılan çalışmalarda (Şekil 17) elde edilen bulgular
aşağıda verilmiştir.
Köyün temel geçiminde tarım ve özellikle hayvancılık önemli yer
tutmaktadır. Tarımsal üretimde buğday ve mısır üretimde yer alan ürünlerdir.
Zeytin üretimi dışında meyvecilik açısından da üzüm, nar, badem, erik,
üretilen ürünler arasındadır. Ayrıca karpuz, kavun yetiştirilmektedir. Zeytin
ağaç başına 60–70 kg. verim vermektedir. Zeytin üretiminde 6 kilodan 1 kilo
yağ elde edilebilmektedir. Dağlarda doğal olarak kekik yetişmektedir. Pazar
amaçlı olmamakla birlikte genel gereksinimler için kekik üretimi de
gerçekleştirilmektedir.
Kargın
ovasında
buğday
arpa
ekimi
gerçekleştirilmektedir. Bu yöredeki arazilerin değeri Antalya‟ya daha yakın
29
olan Bıyıklı köyü ile eşit düzeydedir. Bu durum çelişkili olarak görülse de
alanın farklı niteliklerinden kaynaklanmaktadır. Köy bir yönden
Bağdemağacı, Dağbeli ve diğer yönden de Bayat Bademler yerleşkesi ile de
komşu durumdadır. Sayılan bu alanların Antalya ilinin yazlık dinlence
alanları kapsamında olması bu köyün arazilerini de değerli kılmaktadır.
Tarımsal üretimde; bir dönüme bir kile (yaklaşık olarak 32 kg) buğday 2 kile
arpa tohumluk olarak kullanılmaktadır. Buna karşın, yaklaşık olarak, 10-12
kile verim alınmaktadır. Diğer yandan, dönüme 15-20 kg. kadar gübre
kullanılmaktadır. Bölgede yöre halkının; ilkbaharda “ayıböcüsü” adını
verdikleri bir böcek ortaya çıktığı belirtilmekte ve Pistacia dahil bir çok
ağacı kavurduğu vurgulanmıştır.
ġekil 16. Bıyıklı köyünde yapılan
çalışmalardan görünüm
ġekil 17. Akkoç köyünda kadınlarla
yapılan çalışmalardan görünüm
Figure 16. View of the studying
from the Bıyıklı Village
Figure 17. View of the studying with
women from Akkoç Village
Aynı hastalık Meşede de olmakta, 7 yıl zarar verdikten sonra
etkisinin azaldığı belirtilmektedir. Köye yönelik ORKÖY uygulamaları
kapsamında daha önce 5 aileye 25 er adet koyun verilmiştir. Şu an bu kredi
uygulaması sonunda 1 ailede bu işletmeciliği sürdürmektedir. Köyde ise
toplam 6 ailede 250 kadar koyun bulunmaktadır. Akkoç‟un doğusundaki
dağlarda onaltıdan fazla ağıl bulunduğu ifade edilmiştir. Belova‟nın üstünde
2000 keçi otlatılmaktadır.
Köyün doğusundaki dağlarda da çok sayıda ağıl bulunmaktadır.
Belirtilen bu yörede 3000 den fazla keçinin otlatıldığı ifade edilmiştir.
Köyde toplam keçi miktarı 14–15 bin kadar olduğu belirtilmektedir. Kale ve
Darım dağı olarak belirtilen alanda yaban hayatının zenginliğinden
bahsedilmiştir. Belirtilen bu yörede yaban keçisi olduğu vurgulanmaktadır.
Ayrıca, köylüler tarafından yaban hayatına konu hayvanlardan yaban
30
domuzu, tilki, şahin, keklik olduğu verilen bilgiler içerisinde dikkat çeki
olanlar olarak ifade edilmiştir. Fakat saksağan türünün de kaybolan türler
arasında belirtilmesi önemli görülmektedir.
Hayvan yetiştiriciliğinin ekonomik getirisi açısından bakıldığında
2007 yılı kurban bayramında keçilerin tanesinin 250-300 liradan alıcı
bulduğu vurgulanmıştır. Küçükbaş hayvanların bu dönem dışında kasaplara
satışında bir keçi için 150 lira değer bulduğu bildirilmektedir. Dolayısıyla
keçi yetiştiriciliğinin bayramda satmak üzere değerlendirilmesinin önem
kazandığı görülmektedir. Köyde 300 adet Holstein cinsi büyükbaş hayvan
bulunmaktadır. Büyükbaş hayvanlarda süt üretimi günlük 15–25 kg arasında
değişmektedir. Elde edilen Yörükoğlu şirketine doğrudan pazarlanmaktadır.
Keçi sütü pazara sunulmamakta, ancak peynir üretilerek genelde öz tüketim
amaçlı değerlendirilmektedir.
Hayvanların beslenmesi için dışarıdan yem alınmaktadır. Kaba ve
kesif yem kullanılmaktadır. Keçiboynuzu yem olarak büyükbaş hayvanlar
için kullanılmakta ve kilosu 300 krş‟dan sağlanmaktadır. Günümüzde köyde
toplam 15 bin küçükbaş (keçi) yetiştirilmektedir. Yaklaşık 20-25 yıl kadar
önce 1980‟li yıllarda bu köyde 30 bin civarında küçükbaş hayvan
yetiştirildiği
ORKÖY
ilçe
plan
kayıtlarından
görülmektedir
(ANONİM,1982). İlgi grubunun saptamalarında söz konusu geçmiş yıllarda
otlatmacılıkta alan kullanım planlamasının olduğu görülmektedir. Her yıl
köyün değişik bölgesinde otlatma yapıldığı dolayısıyla, bir önceki yıl
otlatma yapılan alanın dinlendirildiği vurgulanmaktadır. Bu yolla yapılan
otlatmada da hayvanların daha verimli oldukları belirtilmektedir.
Günümüzde tüm bölgede ve yoğun otlatma yapılması durumunda
hayvanların yaklaşık olarak 20-22 kg geldiklerini, oysa eskiden alanların
dinlendirilmesi yoluyla yapılan otlatmada hayvanların 30-32 kg geldiği
köylülerce özellikle belirtilmektedir. Bu durum bize köylünün otlatmayı
planlı yapmaya yatkın olduğunu, bu yöntemin kullanılarak alanlar üzerindeki
baskının azaltılabileceğini göstermesi bakımından anlamlı bulunmaktadır.
Akkoç köylülerine “Sarıkeçili Yörüğü” denilmektedir. Köyün adrese
dayalı nüfus sayımından önceki nüfusu 364 ve 130 haneden oluşmaktadır.
Adrese dayalı nüfus sayımına göre köyün nüfusunun 324 olduğu
görülmektedir. Temel gereksiminler için yıllık ortalama 5 ster odunu
yakacak olarak kullanmaktadırlar. Köyün içme suyu Çomaklı‟dan gelmekte
ve sondaj yoluyla 140 metreden su çıkmaktadır. Doğal değerler içerisinde;
“İnönü” adı verilen bir mağara bulunmaktadır. Kültürel değerler içerisinde
çeşitli yemekler ve oyunlar yer almaktadır. Bu yapısıyla ekoturizm için
oldukça önemli bir potansiyele sahip bulunmaktadır.
31
ÜSTÜNLÜKLER: Köyün ulaşım olanağı ve yol alt yapısının
uygunluğu, köyde planlama çalışmalarına katılım sağlayacak bilinçli bir
nüfusun olması, ekoturizm potansiyeli olarak doğal kaynak, tarihi değerler
ve kültürel değerlerin varlığı, iyi bir tarımsal üretim pazarlama deneyimine
sahip olunması, geçmiş yıllarda planlı ve/veya değişimli (münavebeli)
otlama yapılmış olması, planlı otlatmacılığa yabancı olunmaması,
OLANAKLAR: Tarımsal üretime konu olacak alanların varlığı,
meyve ve sebze yetiştiriciliği ve örtü altı yetiştiriciliği için potansiyel
bulunması, tarımsal üretimde özellikle mevsim sonu yetiştiricilik için uygun
ekosisteme sahip olunması, ekoturizm amaçlı kullanılabilecek doğal, tarihi
ve kültürel değerlerin bilincinde bir ilgi grubunun ve yem yetiştirilebilecek
uygun potansiyel alanların varlığı,
TEHDĠTLER: Arazi koruma kullanım dengesinin sağlanamamış
olması, maki alanlarının planlı bir otlatma olmaksızın yoğun kullanımı,
ZAYIFLIKLAR: İçme suyu olanağının kısıtlı olması, sulama suyu
olanağının bulunmaması, keçi yetiştiriciliğinin etkin bir geçim kaynağı
halinde olması, iletişim sağlamada kullanılabilecek ağıldan yoksun olunması
hayvan yetiştiriciliğinde temel büyük girdi olan yem üretim politikasından
ve bilincinden yoksun olunması, keçi yetiştiriciliğinin temel ekonomik
yaşamsal etkinlik olarak görülmesi
4.3.1.3. Yağca Köyü
Yağca köyünde yapılan çalışmalarla (Şekil 18) elde edilen bulgular
aşağıda verilmiştir.
Köy ile il arasında sürekli ulaşım sağlanmaktadır. Kent yaşamıyla iç
içe bir yaşam gelişmiştir. Oluşturulan belediyeliklere bağlanmamak
konusunda irade göstermiştir. Fakat 55747 sayılı yasayla kurulan ilçe ve
belediye oluşumu içerisinde yer almıştır. 2005 yılı verilerine göre köyün
nüfusu 584‟tür. Adrese dayalı nüfus sayımının yapıldığı 2008 yılında ise
köyün nüfusu 1128 olarak tespit edilmiştir. Görüldüğü gibi bölgede hızlı bir
kentleşme ve nüfus artışı yaşanmaktadır. Köyün temel geçimini tarımsal
etkinlikler oluşturmaktadır. Kuru tarım yapılan alan miktarı yaklaşık 3.000
dekar olarak belirtilmiştir. . temel ürünleri buğday, arpa, nar oluşturmaktadır.
Bir dönüme yaklaşık 35kg. buğday ekilmekte ve, ortalama 160 kg. ürün
alınmaktadır. Arpa ise 40 kg. kadar kullanılmakta ve 170 kg ürün
alınmaktadır. Sulama olanağı bulunması durumunda ürün veriminin daha
yüksek olacağı ifade edilmektedir.
32
Köyün yaklaşık 5.000 dekar kadar olan sulu alanlarında ise pamuk
ekimi gerçekleştirilirken bu alanlar zamanla nar yetiştiriciliğine
dönüştürülmeye başlanmıştır. Köyde sulu alanların değeri akkoç köyünden
yüksek, bıyıklı köyündeki arazi değerine yakın değerlerdedir. Zeytinin
verimi genel olarak iyi olduğu belirtilmekte ve ortalama 6 kilodan 1 litre yağ
elde edildiği ifade adilmektedir. Ancak, sulama sorunu yaşandığı
vurgulanmaktadır. Sulamanın 2007 yılı fiyatlarıyla 1 saat için fiyatı 18,6 lira
olan fiyatın yüksekliğinden bahsedilmektedir. Bir dönüm zeytinlik yaklaşık
1 saatte sulanabilmektedir. Kooperatif olmasına rağmen sulamanın pahalı
olduğu belirtilmektedir. Köyün 200 baş kültür ırkı büyük baş hayvanı
bulunmaktadır. Büyük baş hayvanlar ortalama 25-30 litre süt verebilmekte
Yörükoğlu firmasına pazarlanmaktadır.
ġekil 18. Yağca köyünde çalışmalardan görünüm
Figure 18. View of the studying from the Yağça village
Büyükbaş hayvan yetiştiriciliğinde hazır yem kullanılmakta ve 2007
yılı fiyatlarıyla 50 kg. yem 23 lira‟dan temin edilmektedir. Köydeki hayvan
varlığı olarak 500 civarında koyun, 1.000 kadar da (10 sürü halinde) keçinin
olduğu belirtilmiştir. En küçük sürü 80-100, en büyüğü ise 300 keçiden
oluşmaktadır. Küçükbaş hayvanlar Katran Dağı‟nda otlatılmaktadır. 2006
yılında koyun 250-300 lira keçinin de biraz daha düşük fiyatlardan alıcı
bulduğu belirtilmiştir.
Köyde yaz-kış kalan nüfus 950-1000 civarında olduğu, çocuk
sayısının az olması nedeniyle okul yaptırılamadığı belirtilmiştir. Köyde 3
derslikli ve 2 öğretmenli bir okul bulunmakta, ancak çocukların bir kısmı
taşımalı sistemle dışarıya gitmektedir. Evlerde yakıt olarak odun
kullanılmakta ve ortalama kullanım miktarı 5-6 ster kadar olduğu ifade
edilmektedir. Hanelerin genelinde çamaşır makinesi bulunmaktadır.
Halıcılık artık yapılmamaktadır. Köy sınırlarında yaşanan taş ocağı
işletmesinin çevresel olumsuz etkileri de ayrıca üzerinde durulması gereken
33
sorunlardan birisi olarak önemle vurgulanmaktadır. Bir diğer çevresel sorun
olarak da Kireç ocağı işletmesinden kaynaklanan sorunlardır. Bu işletmecilik
etkinliklerinde; gübre gömüp patlatıldığı bu nedenle Kırkgözün kuruduğu
belirtilmektedir. Aynı tesisin filtre takmaması nedeniyle çevre kirliliğinden
söz edilmektedir. Köy tarihsel bir doku zenginliğine sahiptir. Öküz ini ve
Sulu in‟inde, Belçikalı bilim adamları tarafından kazı çalışmaları yapıldığı
belirtilmektedir. Kırkgöz ve Asmalı kızılin‟de kazı çalışmaların başlayacağı,
Çanakçı Tepe (Boğaz Kuyusu) mevkiinde de bir in olduğu söylenmektedir.
Kömürcüler köyü ile Karain mahallesi arası mera olarak belirlenmiştir.
Karain mağarası Türkiye‟de içerisinde insan yaşamış ve en büyük
doğal mağaralarından birisidir. Bu mağarada 1946 yılından günümüze kadar
kazılar gerçekleştirilmiş ve mağaranın 50 bin yıl öncesinde de yerleşim yeri
olarak kullanıldığı saptanmış önemli bir kültürel zenginliktir. Bu yönüyle
“Dünya Miras listesi” ne önerilmektedir. Ayrıca, Dirmil Kireç ocağına kadar
olan alan da mera ilan edilmiş ve tel ile çevrilmiştir. Karain mahallesinde
insuyu mağarası bulunmaktadır. Yağca belinde sakız ağaçları olduğu
belirtilmektedir. Bu ağaçlardan geçmişte sakız üretimi yapıldığı da
vurgulanmaktadır.
ÜSTÜNLÜKLER: Köyün kente olan yakınlığı, ulaşım olanakları
ve yol alt yapısı, sulu tarım, kültürel alanlar, doğal kaynaklardan sakız
alanları, tescilli mera alanlarının varlığı, temel geçim kaynaklarını
çeşitlendirmeye yönelik yaklaşımlara duyarlı kentsel yaşamla iç içe yaşayan
bir nüfus, yaban hayatı açısından katran dağı alanının potansiyel varlığı,
endemik bitkilerinin olması önemli üstünlüklerindendir.
OLANAKLAR: Tarihi alanların bir bütünlük çerçevesinde ele
alınarak bu alanların doğal ve tarihi SİT olarak tescili yoluyla ekoturizm
olanağının geliştirilmesi, tescilli mera alanları hayvancılık için önemli
olanaklarındandır. Tarımsal olanaklardan örtü altı üreticilik potansiyelinin
yüksek olması, katran dağı alanın yaban hayatı amaçlı planlamalarda
korumaya alınması,
TEHDĠTLER: Hızlı nüfus artışı, bölgedeki kireç ocağı
işletmesinden kaynaklanan çevresel kirlilikler, kireç ocağı işletmecilik
çalışmalarının taban suyuna olan negatif etkileri, taş ocağı işletmeciliği,
katran dağı mevkiinin otlatma amaçlı kullanımı,
ZAYIFLIKLAR: Sulama suyu olanağının yaygınlık kazanamaması,
köyün kente yakınlığı nedeniyle hızla kentleşme ve yapılaşma, hızlı nüfus
artışı, mera alanlarında verimliliği artıracak önlem ve uygulamalardan
34
yoksunluk, Katran dağı alanının ekoturizm amaçlı kullanımı yerine otlatma
amaçlı kullanımı,
4.3.2. Belediyeler
Çalışma kapsamında yer alan Döşemealtı, Çığlık, Yeşilbayır,
Yeniköy, Dağbeli ve Bademağacı belediyelerinde de köylerde yapılan
çalışma metodu uygulanmıştır. Çalışmalarda; belediye yetkililerinden
koruma başkanı, mahalle muhtarları ve harita mühendisi yer almıştır.
Yeşilbayır ve Yeniköy belediye alanlarının orman alanları ile ilgili herhangi
bir bağlantılarının ve fiili arazi kullanımlarının bulunmadığı tespit edilmiştir.
Bu nedenle söz konusu bu iki belediye değerlendirmelere alınmamıştır.
4.3.2.1. Dağbeli Belediyesi
Dağbeli Belediyesi‟nde yöre insanlarıyla yapılan çalışmalarda (Şekil
19) elde edilen bulgular aşağıda verilmiştir.
Yöre halkı önceleri Çeşmeyakası, Atöldü mevkii, Üstünağız ve
Çakırağız mevkiindeki eski yerleşim yerleri ve daha sonra Dağbeli
merkezine yerleşmişlerdir. Dağbeli belediyesi üç mahalleden oluşmaktadır.
Bunlar, Cami mahallesi, Cumhuriyet mahallesi, Emniyet mahallesi‟dir.
Adrese bağlı nüfus sayımına göre bölge nüfusu 2291‟dir.Yörenin 15 yıl
öncesine kadar temel geçim kaynağını halıcılık oluştururken bu yapı
tamamen değişmiştir. Halıcılık uygulaması tamamen bitme noktasına
gelmiştir. Yörenin tarım ve hayvancılık geçim kaynağı yanında doğa ve
kültürel potansiyelinin de ekonomiye yansımaları görülmektedir. Diğer
yandan, Antalya ilinin sayfiyesi konumunda olmasından kaynaklanan bir
değeri de bulunmaktadır. Ulaşım sorunu bulunmamakta yaklaşık 20
dakikada bir Antalya‟ya dolmuş bulunabilmektedir. Altyapı ile ilgili büyük
bir sorunu bulunmayan Dağbeli‟nin içme suyu Çomaklı‟dan sağlanmaktadır.
Benzer şekilde Kızılkaya, Bademağacı ve Akkoç‟un suyu da Çomaklı‟dan
gelmektedir.
Kooperatif evleri mevkii bu mahalleye yakın kısımlarda 8-10
metreden sondaj yapıldığında su çıkabilmektedir. Ayrıca, yazlıkların alt
kısmı ile piknik alanı arasında da sondaj yapıldığında su çıktığı
belirtilmektedir. Yörenin temel alt yapısında kanalizasyon bulunmamaktadır.
Karaot köyü 10, Boğazköy 6, Karaveliler köyü 22, Ilıca 20, Kovanlık köyü
18, Akkoç 10, Bademağacı 3 km. uzaklıkta bulunmaktadır. Yörenin Antalya
iline yakınlığı nedeniyle de arazilerin değerlendiği görülmektedir. Bu
kapsamda arazilerin değeri Yağca köyü arazilerininkine yakın bir değerde
olduğu belirtilmektedir. Yörede tarım ve hayvancılık ana geçim kaynağını
35
oluşturmaktadır. Yöredeki 400 hanenin 400 ünde büyükbaş hayvan
bulunmaktadır. Tarımsal üretimde; Arpa, buğday, fiğ, badem, nohut ekimi
gerçekleştirilmektedir. Son yıllarda 3 tane yeni badem bahçesi kurulmuştur.
5-10 kadar ailenin 300-500 metrekare bağı bulunmaktadır. Birkaç elma
bahçesi bulunmaktadır. Tarımsal üretimde en çok Pazar bulan ürünler elma
ve üzümdür. Antik yolun başında aşılı ve yabani zeytin alanları yer
almaktadır.
Yörede aktif bir tarım kredi kooperatifi bulunmaktadır. Bölge
halkının çoğunluğı üyedir. Hayvan yetiştiriciliğinde elde edilen sütün litresi
400 krş‟dan 3 değişik mandıraya pazarlanmaktadır. Tarım ve hayvansal
ürünlerden pekmez keçi peyniri üretimi yaygın olarak yapılımaktadır. 2006
yılı kurban bayramında keçi fiyatları 250 ile 400 TL arasında değişiklik
göstermiştir. Keçi peynirinin pazarda fiyatının 5 TL/kg değer bulduğu
belirtilmektedir. Yörenin istihdam açısından durumu diğer bölgedeki
yerleşimlere göre avantajlı olmasına karşın; yöredeki nüfusun ancak %
5‟inin taş ocağında çalışma olanağı buduğu belirtilmektedir. Taş ocağının
çevresel olumsuz etkilerinden bahsedilirken, toz ve gürültüye dikkat
çekilmektedir.
ġekil 19. Yöre halkıyla yapılan çalışmalardan görünüm
Figure 19. View of the studying with local people
Diğer istihdam dağılımı ise, 25 kişi üniversitede temizlik işinde 20
kişi organize sanayide, 10 kişi kamu kuruluşlarında olmak üzere ortalama 60
kişinin farklı şekillerde istihdam edildiği görülmektedir. Ayrıca, yaklaşık
36
130 kadar aile de nakliyecilikle geçimini sağlamaktadır. Yazlıkçılar daha
çok köy dışından yerleşenlerden oluşmaktadır. Hayvancılıkta otlatma
geleneksel yapı göstermektedir. Akkoç köyü tarafındaki Kadın Dağı
mevkiinde iki aileye ait yaklaşık 1000 küçük baş hayvan otlatılmaktadır. Bu
37ndemis yer alan maki alanları otlatılma yoluyla kullanılmaktadır. Cami
mahallesi ile yazlıkçıların yerleşim alanı arasındaki bölgenin arka kısmında
yer alan Mercimek Dağı mevkiinde ise 4-5 bin kadar küçükbaş hayvan
otlatılmaktadır. “sıa” antik kent harabelerinin bulunduğu mevkide yer alan
Çam Dağı‟nda ise 9-10 bin küçükbaş hayvan otlatılmaktadır. Bu bölgede
Üstünağız, Çakırağız ve Çevrik mevkilerinde küçük baş hayvanlar
otlatmaktadır. Özellikle Mercimek ve Çam dağının otlatma amaçlı
kullanımının mutlaka planlı bir sisteme dönüştürülmesi gerekli
görülmektedir. Bu amaçla bu mevkiilerde yer alan çok bozuk ve maki
niteliğindeki alanların yemlik yaprak üretim amaçlı olarak orman işlevine
yönlendirilmesi uygun görülmektedir. Bu işlevi görecek alanlarda yarı açık
sistemli ve dönüşümlü ot temini sağlayacak bir yapının ön görülmesi
gereklidir. Bölgedeki halkın hemen tümünde büyük baş hayvan bulunması,
küçük baş hayvan sayısının da belirtilen alanda oldukça yaygın olması bu
otlatmadan kaynaklanan olumsuz etkilerin bu alanlarla sınırlandırılmasını
sağlayacak planlamalara konu edilmesini gerekli kılmaktadır.
Ayrıca Boğaz köy tarafından Soğanlı tepe ve Topçu mevkiileri
yönüne olmak üzere otlatma baskısı bulunmaktadır. Bölgeye dışarıdan da
otlatma baskısı yönelmektedir. Bölgede odun dışı orman ürünlerinden
kurutulmuş olarak yaklaşık 200 kg kadar Kuzu göbeği mantarı
toplanmaktadır. Yöre halkı tarafındasn 3 kapı olarak adlandırılan kalıntılar
ve Ariassos tarihi kültürel alanlardandır. Bölgenin üst kısmında Çubuk
beline geçen Ilıca köyü yönünde Mercimek Dağı arkasına doğru antik
“Döşemealtı Yolu” yer almaktadır. Geçmiş yıllarda turistlerin bu antik yolu
gezmeye geldikleri, köylülerin gözleme, el işleri vb. Yaparak gelir elde
ettikleri belirtilmektedir. Ancak, son yıllarda bu yöreye eskisi kadar turist
gelmediği de vurgulanmıştır. Yöre halkının turistleri evlerinde
ağırlayabilecekleri köy pansiyonculuğu yapabilecekleri belirlenmiştir.
Günümüzde az da olsa turistler buradan Kovanlık köyüne kadar yürüyüş
yaparak antik yol turizmi şeklinde bir çeşit ekoturizm etkinliği
gerçekleştirilmektedir.
Diğer yandan, antik yol yakınlarında Uçak benzini deposu olarak
kullanılan Nato‟ya ait bir pompa istasyonu da yer almaktadır. Bu bölgeye
yakın bir alanda; orman gözetleme kulesi alt yamaçlarındaki İt Alanı
mevkiinde bir mağara yer almaktadır. Bu mağaranın içine halatla inildiğinde
37
mağarada bir takım resimlerin görüldüğü ifade edilmektedir. Katrancı Tepe,
Üstünağız, mevkii de SİT alanı olarak ilan edilmiş bir bölgedir. Geçmiş
dönemlerde Korkuteli‟nden aşırı gelen suyu azaltabilmek için 1956 yılında
yapılmış bir sarnıç bulunmaktadır. Günümüzde su sıkıntılarının görülmesi
geçmişten günümüze su varlığındaki düşüşlerin hangi düzeylere geldiğini
göstermektedir. Ayrıca, yöreden doğalgaz boru hattı da geçmektedir.
Yazlıkçı yerleşim alanı ile Beldibi mevkii arasında yanında devamlı akan bir
çeşmesi olan tek bir piknik alanı bulunmaktadır. “SIA” antik kenti ayrı bir
arkeolojik değerdir. Karaot ve Akkoç köylerinin okul çağındaki çocukları
Dağbeli‟ne taşımalı sistemle öğrencilerini getirmektedir. Bu açıdan da ayrıca
bir çekim merkezi niteliği taşımaktadır.
ÜSTÜNLÜKLER: Antalya iline yakınlığı ve ulaşım sorunun
bulunmaması, bulunduğu mevkii itibariyle ilin sayfiyesi konumunda olması
sebebiyle söz konusu alanda yazlıkçı olarak yerleşim yaygınlaşmıştır.
Oldukça önemli bir kültürel kaynağa sahip olması (sıa, döşemealtı antik yolu
vb.), tarımsal ve hayvansal ürünleri pazarlama potansiyelinin bulunması,
tarımsal ürünlerini özellikle yaz aylarında bölgeyi kullanan yazlıkçılara
sunabilmeleri gibi üstünlükleri bulunmaktadır.,
OLANAKLAR: Tarımsal üretimde geliri artıracak ürün deseni
(bodur badem, bodur kiraz vb) değişikliği ile örtü altı sebze üreticiliğinin
potansiyelinin olması, “döşemealtı antik yolu” nun ekoturizm amaçlı olarak
kullanılabilme olanağı, tarımsal ve hayvansal ürünlerin pazarlayabilme
yeteneği, yaz aylarında bölgeyi kullanan kitleye tarımsal ve hayvansal
üretimleri değerlendirebilme olanağı,
TEHDĠTLER: Bölgedeki hemen her hanede hayvancılığın yer
alması, Mercimek dağı ile Çamdağı arasındaki orman alanlarını da içeren
bölgede özellikle küçükbaş hayvan yetiştiriciliği için otlatma amaçlı plansız
ve yaygın alan kullanımı, bölgedeki taş ocakları, Boğazköy tarafından
Soğanlı tepe mevkiilerine yönelik bu köylülerce yapılan otlatma baskısı
olması,
ZAYIFLIKLAR: Küçükbaş hayvan yetiştiriciliği amacıyla
otlatmacılığın dağınık ve plansız olması, tarımsal üretime konu ürünlerde
ürün çeşitliliğinin oluşturulamamış olması, yörenin en büyük değeri olan
doğal ve kültürel değerlerinin özellikle ekoturizm amaçlı olarak
kullanılamaması, belediye olarak tanıtımın yeterince yapılamaması
bölgedeki taş ocaklarının ekoturizme ve yöre yaşamına olumsuz etkilerinin
yeterince algılanamaması, halıcılığın yok olması, seçenek tarımsal üretimler
için sulama suyu sisteminin oluşturulamamış olması,
38
4.3.2.2. Bademağacı Belediyesi
Bademağacı Belediyesi‟nde yöre insanıyla yapılan çalışmalarda elde
edilen bulgular aşağıda verilmiştir.
Bademağacı bölgesinin 7 asırlık bir köy olduğu söylenmektedir.
Eskiden Konya‟nın kazası bir kadılıkmış, aynı zamanda o dönemden kalma
içinde oturma yerleri bulunan Kocain mevkiinde 3 tane odacık şeklinde antik
bir ev bulunduğu ifade edilmektedir. Bademağacı 2 mahalleye sahiptir.
Yörenin hane sayısı yaklaşık 800 olarak belirtilmiştir. Bölgeye gelen
yazlıkçıların ise 300 hane kadar olduğu belirtilmektedir. Adrese dayalı nüfus
sayımına göre bölgenin nüfus varlığı 2423‟tür. Bölgenin büyük bir alt yapı
sorunu bulunmamakla birlikte, sulama suyu bulunmamakta, içme suyu da
civardaki köyler gibi Çomaklı‟dan sağlanmaktadır. Bademağacı‟nda 10
öğretmen (138 öğrenci, 8 sınıf, 1 ana sınıfı), 2 doktor, 3 hemşire, 1 sağlık
memuru görev yapmaktadır.
Bademağacı yerleşkesinin sınırı Ariassos‟tan başlamaktadır.
Yerleşke‟de Kocain mağarası bulunmaktadır ancak turistik ziyaretler için
henüz değerlendirilememiş ve yolu bulunmamaktadır. Mağaranın 150-200
metrekarelik bir oda şeklinde olduğu belirtilmektedir. Yörede hastalık ve
soğuk nedeniyle arıcılık yapılamadığı belirtilmiştir. İstanbul Üniversitesi
arkeololoji bölümünden Prof. Dr. Refik DURU bu alanda ekibi ile kazı
çalışmalarını sürdürmektedir. Kazı alanı yaklaşık olarak 15-20 da‟dır. Yaz
döneminde 45 gün süren bir kazı çalışması sürecinde öğrencilere bu alanda
ders verildiği belirtilmektedir. Kazı çalışmaları 15 yıldır sürmekte ve
bulunan eserler Antalya müzesinde sergilenmektedir.
Yörede geçmişte önemli yeri olan halıcılık günümüzde kalmamıştır.
Yerel kültürel değerlerden olmak üzere Keşkek ve kulaklı çorbasının ünlü
olduğu belirtilmiştir. Taşımacılık yani kamyonculuk temel geçim
kaynaklarından birisini oluşturmaktadır. Bölgedeki yaklaşık olarak 200 hane
geçimini kamyonculuktan sağlamaktadır. Üniversitede okuyan öğrenci sayısı
150‟yi geçmiş bulunmaktadır.
Tarım da geçim kaynaklarından birisini oluşturmaktadır. Üzüm
bağları son yıllarda artış göstermiştir. Yörede badem ağaçları de yer
almaktadır. Kuru tarım yapılmaktadır. Buğday, arpa, nohut (son yıllarda
daha az ekiliyor), Macar fiği, normal fiğ ekimi gerçekleştirilmektedir.
Dekara ortalama 30 kg buğday tohumu atılırken alınan ürün 450 kg‟ı
bulmaktadır. Pazar için meyve üretilmemekte, çoğunlukla sofralık üzüm öz
tüketim amaçlı olarak üretilmektedir.
39
Yörede hayvancılık diğer bölgelere göre yoğun bulunmamaktadır.
Büyükbaş hayvan varlığı yaklaşık olarak 100-150 arasında değişmektedir.
Bölgedeki 3 ailede koyun sürüsü, 5 ailede de keçi sürüsü bulunmaktadır.
Sürülerin ortalama büyüklüğü de 100-150 hayvandan oluşmaktadır.
Dolyısıyla, 450-500 civarında koyun ve 750-800 civarında da keçi
bulunmaktadır. Küçükbaş hayvanlar dağda otlatılarak yetiştirilmektedir.
Küçükbaş hayvanların genellikle otlatıldıkları alanlar; Ariasos antik kentinin
bulunduğu Bağdemağacı sınırındaki Asar ve Ayvası mevkiileridir. Diğer bir
bölgeyi ise, Karanlık boğaz ile Üzeyir Dağı arasındaki makilik alan
oluşturmaktadır. Otlatmanın yapıldığı diğer bir temel bölgeyi de Aktepe ile
Süt Dağı arasındaki makilik alan arasında kalan Kızlar çukuru, Yarık yatak
ve Asarardı mevkii oluşturmaktadır. Yörenin hayvan varlığının süreç
içerisinde düşmesi otlatma baskını azaltmıştır. Küçükbaş hayvancılıktan
büyükbaş hayvancılığa dönüşüm konusunda isteklilik olduğu da
belirtilmektedir. Büyükbaş hayvandan günlük yaklaşık 20 litre süt
alınabilmektedir. Bu süt üretiminde sütün fiyatı 420 krş‟dan
pazarlanmaktadır. Bölgede günlük 2 ton civarında süt üretilebildiği ve bu
üretimin de sütçüler tarafından toplanmak yoluyla değerlendirildiği
belirtilmektedir. Bölgede aileler yılda yaklaşık 3 ton kömür
kullanmaktadırlar. Son yıllarda torba kömür kullanımı yaygınlaşmış ve 8590 torba kimi zamanlar 100 torba kömürün tüketildiği, ortalama iki ster
kadar da odun yakıldığı ifade edilmiştir.
ÜSTÜNLÜKLER: Antalya‟ya yakınlığı nedeniyle sayfiye niteliği
taşıması, seçenekli tarımsal üretim olanaklarının varlığı, otlatma baskısı
oluşturacak kadar hayvan varlığının bulunmaması, temel geçim
kaynaklarının büyük ölçüde doğal kaynak kullanımına bağlı olmaması,
OLANAKLAR: Tarihi ve kültürel alanlarının varlığı, tarımsal
üretimde meyvecilikteki potansiyel kapasite varlığı, meyvecilik için olumlu
girişimlerin yapılması (badem ve üzüm üretimi için bağ kurulması),
TEHDĠTLER: Dışarıdan gelen küçükbaş hayvan otlatmacılığı
amaçlı alan kullanımı, sulama suyu olanağının eksikliği,
ZAYIFLIKLAR: Tarım potansiyelini geliştirecek sulama suyu
yoksunluğu, tarım ve hayvancılıkta gelişen yaklaşımların tanıtılarak alanda
yaygınlaştırılamamış olması (örtü altı sebze yetiştiriciliği, arıcılığın
yaygınlaştırılmaması gibi).
40
4.3.2.3. Çığlık Belediyesi
Çığlık Belediyesi‟nde yöre insanıyla yapılan çalışmalarda elde
edilen bulgular aşağıda verilmiştir.
Yöre; Ayanlar, Orta, Karakese(Aydınlar) Çığlık mahallelerinden
oluşmaktadır. 2006 yılı nüfus verilerine göre nüfus toplam 2558 kişi ve 688
haneden oluşmaktadır. Adrese bağlılı nüfus kayıtlarına göre (dört
mahalleden oluşan birimin son nüfus değerleri üç mahalle üzerinden elde
edilebilmiştir) nüfus ise, 1942‟dir. Bölgede iki tane faal okul, toplam 402
öğrenci, bir sağlık ocağı bir doktor bir hemşire bir sağlık memuru
bulunmaktadır. Yörede birisi bayan diğeri erkek olmak üzere iki Kur‟an
kursu yer almaktadır. 1999 yılında Belediyelik olmuştur. Genel olarak alt
yapı ile ilgili büyük sorunlar yaşanmamaktadır. İçme suyu problemi
bulunmamaktadır. Sulu tarım için sulama kooperatifi ve sondaj
kullanılmaktadır. Sondajların yoğunluğu ve aşırı su kullanımı nedeniyle
sulama suyunda problemler yaşanmaya başlandığı belirtilmemektedir.
Bölgenin İl‟e yakınlığı nedeniyle arazi değeri artmıştır. Yörede tarihi
bir kilise, bir Osmanlı sarnıcı yer almakta, ayrıca bir de tarihi yer olarak
Kapuz Kapısı bulunmaktadır. Kanlı hayrat, Delik sarnıç ve Hacı Nebi
Sarnıcı olarak 3 sarnıç bulunmakta ancak, sarnıçların hiç biri
kullanılmamaktadır. Dikili taşlar adı verilen eskiden yaşanmış bir yerleşim
birimi de yer almaktadır. Tarımsal üretimde nar, hububat, arpa, buğday,
yulaf, mısır, yer fıstığı yer almaktadır. Dönüme 30 kg buğday tohumu
atılmasıyla, 500 kg. kadar buğday elde edildiği belirtilmektedir. Benzer
şekilde dönüme 20-25 kg Arpa atıldığında da 300-350 kg kadar ürün elde
edildiği vurgulanmaktadır. Bölgede eskiden burçak yetiştiriciliği de
yapılırken artık üretilmemektedir. Benzer şekilde pamuk yetiştiriciliği de
sona ermiş bulunmaktadır. Geyik dağı altındaki Yağca Beli mevkiindeki
maki içerisinde yer alan zeytin ağaçları aşılanmış ve görüşülen kişiler orman
teşkilatının bu alanları köylülere bırakması gerektiğini ifade etmişlerdir..
Zeytin üretiminde verim ise; 45-50 kilo zeytinden yaklaşık 10 kilo yağ elde
şeklindedir.
Yörede 100 tane büyük baş hayvan (kültür ırkı) bulunmakta,15002000‟i keçi 2000‟i de koyun olmak üzere toplam 4000 kadar küçükbaş
hayvan bulunmaktadır. Bölgede her birisinde 400-450 arasında hayvan
bulunan iki büyük sürü bulunmaktadır. Küçükbaş hayvanların otlatılması
milli park sınırına kadar alanın tümünün rastgele kullanılması şeklinde ve
geleneksel otlatma niteliğindedir. 2000 yılında ilan edilmiş ve 319 yaşında
olduğu belirlenmiş “Sakızlak Ağacı” adı verilen bir de anıt ağaç
41
bulunmaktadır. Yaban keçisinin azaldığı vurgulanmaktadır. Yaban
keçilerinin çoğunlukla av bekçileri tarafından yapılan kaçak avlanma yoluyla
avlanıldığını ve bu nedenle azaldığı belirtilmektedir.
ÜSTÜNLÜKLER: Kent merkezine yakınlığı, alt yapı sorunu
bulunmaması, korunan alana yakın olması, önemli bir yaban hayatı unsuruna
sahip olması, tarihi ve kültürel dokuya sahip olunması, oluşturulacak
ekoturizm etkinlikleri için deneyimli ve gelişme potansiyeline sahip
konaklama olanağının var olması, ekoturizm uygulamaları için başlangıç
veya bitiş noktası olması,
OLANAKLAR: Doğal kaynaklara olan yakınlık, daha yüksek gelir
getirecek seçenek tarım ve hayvancılık uygulamalarına olanak sağlayacak
potansiyele sahip olma,
TEHDĠTLER: Kent merkezine yakılığı nedeniyle yerleşimlerin
yoğunlaşmasıyla alan kullanım dengesinin bozulması, yaban hayatının hızla
yok olması,
ZAYIFLIKLAR: Gelir getirecek çeşitli doğal kaynak kullanım
uygulamaları konusunda bilgi ve bilinç yetersizliği, korunan alanlarla ilgili
potansiyelin yeterince kullanılamaması.
4.3.2.4. Düzlerçamı Belediyesi
Düzlerçamı Belediyesi‟nde yöre insanıyla yapılan çalışmalarda elde
edilen bulgular aşağıda verilmiştir.
Düzlerçamı 14 belde içerisinde en büyük ikinci sınıra sahip olan
yerleşim alanıdır. İlk sırada Kepez gelmektedir. Bölge dört mahalleden
oluşmaktadır. Bunlar; Yanlı Mahallesi, Nebiler mahallesi, Karaman
mahallesi ve Ören mahallesidir. 2000 yılı nüfus sayımında nüfus varlığı
3117 adrese dayalı nüfus sayımın göre nüfus ise 4123‟tür. Beldede iki okul
bulunmakta, Nebiler‟de 287 öğrenci, 11 öğretmen, Karaman‟da 193 öğrenci
16 öğretmen görev yapmaktadır. Sağlık ocağında bir doktor, üç ebe ve bir
sağlık memuru görev yapmaktadır. Bölgenin ciddi bir alt yapı sorunu
bulunmamakta ve içme suyu ASAT‟a bağlıdır. Nebiler‟deki yuvam sitesi
1980‟lerde kurulduğu ve bu alanlar rantla daha önce tanıştığı için arazi
fiyatlarının bu bölge yüksek olduğu belirtilmektedir.
Bölgenin nazım imar planında 2020 yılları için bölge 24.000 kişi
öngörülerek planlamalar yapılmıştır. Bu duruma göre bölgenin sahip olduğu
tüm alanın % 4‟ü yerleşime açık geri kalan kısım orman alanı niteliğindedir.
Nazım imar planı yapılırken orman kotu geçilmemeye dikkat edilmiştir.
Yerleşime açık olarak planlanan bu % 4‟lük alanın da %1,5‟luk kısmı da
doğal sit olarak tescillenmiştir. Dolayısıyla gelecek süreçte ciddi bir alan
42
kullanım sorunu yaşanacağı görülmektedir. Termessos ile Güver uçurumu
arasındaki tüm alan doğal sit olarak çevrilmiş durumdadır. Güver
uçurumunun üstünde 3000 dönüm tarla bulunmaktadır. Bölgede özelliği olan
alanların dağılım da bir bütünlük oluşturmaktadır. Koruma statüsünde olan
alanlar ile orman alanları ve yerleşim alanları yani sahipli alanlar iç içe
girmiş bulunmaktadır. İçeriköy diye adlandırılan 475 yıllık çok eski bir
yerleşim birimi bölgede yer almaktadır. Burhan boğazının devamı tamamen
tarla olarak kullanılmaktadır.
Evdirhan‟ın etrafı I-III. Sınıf arkeolojik sit alanı durumundadır ve
Selçuklulardan kalma bir kervansaray bulunmaktadır. İki derenin arasında da
“Alageyik Üretme Çiftliği” yer almaktadır. Diğer yandan, ormandan 49 yıl
için kiralanmış bir alanın spor alanı olarak kullanıldığı belirtilmektedir.
Geçmiş süreçte Düzlerçamı örnek işletme olarak işletilmiş, milli park ve av
koruma şefliklerinin de olması nedeniyle ormanın baskısının çok fazla
hissedildiği ifade edilmektedir.
Genelde kuru tarım yapılmakta, Yeşilbayır ve Döşemealtı sınırında
çok az bir alanda sulu tarım yapılmaktadır. Nar, buğday, arpa, portakal,
zeytin, narenciye, limon üretimleri gerçekleştirilmektedir. Kozdağı‟nın
tepesinde Karatepe mahallesinde tarım arazileri bahçeye dönüştürülmektedir.
Keldağ‟daki (Kapıkaya arkeolojik sit) tarlaların dışında kalan yerler
Termessos Milli parkı statüsündedir. Ağırlıklı olarak geçim kaynağı
hayvancılık olarak belirtilmesine karşın toplam 500 kadar küçükbaş hayvan
ve 200 kadar büyükbaş hayvan yetiştirildiği belirtilmekte ve yörede günlük 6
ton kadar süt üretimi olduğu ifade edilmektedir.
Bölgede halıcılık eskiden Karaman‟da yapılırken artık bırakılmıştır.
Yörede arazi değeri giderek artmaktadır. Ancak tarla olan yerler SİT
statüsünde olduğu için sadece ekilip dikilebilmektedir. Bu alanların arazi
değerinin çok küçük değerlere bile alıcı bulamayacağı ifade edilmektedir. Bu
durum aynı alandaki benzer niteliklerdeki alanların statü farklılıkların halkın
ekonomisinde ne kadar etkin roller üstlendiğini göstermektedir. Dolayısıyla,
bu durum alan sahiplerinin arazi değeri ile ilgili konularda oldukça tepkili
olmalarına neden olmaktadır.
ÜSTÜNLÜKLER: Kent merkezine yakınlığı, alt yapı sorunu
bulunmaması, korunan alanlarla iç içe olması, önemli bir yaban hayatı
unsuruna sahip olması, tarihi ve kültürel dokuya sahip olunması,
OLANAKLAR: Doğal kaynaklara olan yakınlık, daha yüksek gelir
getirecek seçenek tarım ve hayvancılık uygulamalarına olanak sağlayacak
potansiyele sahip olma, hayvancılık geçinmede önemli yer tutmasına karşın
özellikle küçükbaş hayvan varlığının diğer alanlara göre daha düşük olması,
TEHDĠTLER: Aynı alanda benzer nitelikteki arazilerin statü
farklılıkları nedeniyle oldukça farklı ekonomik boyuta sahip olması, yakın
43
ve orta dönemli süreçte alanın planlanmasında ön görülen nüfus varlığının
var olan yerleşim alanı kapasitesinin üzerinde olması, kent merkezine
yakılığı nedeniyle yerleşimlerin yoğunlaşmasıyla alan kullanım dengesinin
bozulması, yaban hayatının hızla yok olması,
ZAYIFLIKLAR: Gelir getirecek çeşitli doğal kaynak kullanım
uygulamaları konusunda bilgi ve bilinç yetersizliği, korunan alanlarla ilgili
potansiyelin yeterince kullanılamaması, farklı statülerdeki alanların
varlığının alan kullanım dengesini olumsuz etkilemesi.
4.4. Bölgesel Ġklim Tiplerinin Belirlenmesine ĠliĢkin Bulgular
Kuzey-Güney yönünde 38 km‟ye varan uzunluk ve 120 m‟den 1500
m‟ye çıkan yükseltisiyle birçok farklı coğrafi yapıyı barındıran araştırma
alanında, meteorolojik yapının da karmaşık bir durum oluşturacağı
düşünülerek araştırma alanına yakın bölgelerde bulunan meteoroloji
istasyonlarına ait veriler alınmıştır. Bu istasyonlar; Antalya-Merkez,
Antalya-Dağ, Korkuteli-Merkez, Korkuteli-Bozova, Korkuteli-Bük Lütfi
Büyükyıldırım Araştırma Ormanı, Burdur-Kızılkaya ve Burdur-Bucak (Bkz.
Şekil 10)‟tır.
Yukarıda belirtilen istasyonlara ait meteorolojik verilerden
yararlanılarak saha ve çevresinin Thornthwaite‟e göre su bilançosu bilgileri
ortaya çıkartılmıştır (Su bilançosuna ilişkin bulgular ekler bölümünde
verilmiştir (Çizelge12-18 ve Şekil 44-50).
7 adet meteoroloji istasyonundan (Antalya, Dağbeli, Korkuteli,
Bozova, Bük Lütfi Büyükyıldırım Araştırma Ormanı, Bucak ve Kızılkaya)
sağlanan verilerin Thornthwaite yöntemine göre yapılan analizi ile Bölgenin
ana iklim tipinin “kurak” ve “nemli” olmak üzere ikiye, yağış etkenliği
bakımından da “nemli”, “yarı nemli” ve “yarı kurak” olmak üzere üçe
ayrıldığı belirlenmiştir.
Ayrıca meteorolojik verilerin (yıllık ortalama sıcaklık, yıllık toplam
yağış, yıllık su noksanı ve yıllık yüzeysel akış) ArcGIS 9.2 yazılımı
içerisinde yer alan Universal Kriging Jeoistatistik metodu kullanılarak
çalışma alanının; sıcaklık, yağış, su fazlası ve su noksanı parametrelerinden
yararlanarak bölgesel sınıflaması (haritası) yapılmıştır.
Buna göre bölgede yağış, sıcaklık ve toprak üstü yüzeysel akış
değerlerinin (Şekil 20-22) güneye ve doğuya, su noksanı değerinin (Şekil 23)
de güneye doğru gidildikçe arttığı tespit edilmiştir.
44
ġekil 20. Yağış haritası
Figure 20. Map of the rain
ġekil 21. Sıcaklık haritası
Figure 21. Map of the heat
ġekil 22. Yüzeysel akış haritası
Figure 22. Runoff map
ġekil 23. Su noksanı haritası
Figure 23. Map of water deficiency
45
Bu haritalardan sahanın kuzey kesimlerinde yer alan yerleşim
yerlerinde özellikle yaz aylarında toprakta büyük oranda su noksanı
yaşanması, geçimlerinin neredeyse tamamının hayvancılıkla sağlandığı
bölgede, bu durum yöre halkını olumsuz etkilemektedir. Bunun yanı sıra
yasal engellerin (ormanlık alanda otlatma izni verilmemesi) de eklenmesi
yöre halkıyla ormancılık örgütünün yaşadığı çatışmayı daha da
büyütmektedir.
4.5. Coğrafi Bilgi Sistemi ÇalıĢmaları Ġle Elde Edilen Bulgular
Ormanlık alanların fonksiyonlarının tespitinde kullanılmak üzere
sahanın sayısal yükseklik haritalarından, eğim ve yükseklik haritaları
oluşturulmuştur. Eğim haritasının analizi sonucunda sahanın yüzde olarak
14.2‟si 0-2, 30.8‟i 3-8, 5.7‟si 9-16, 11.7‟si 17-35, 27.9‟u 36-57 ve 9.7‟sinin
de yüzde 58 ve üzerinde eğime sahip olduğu belirlenmiştir (Şekil 24).
Yükseklik açısından sahanın ortalama yüksekliğinin 805 m, en düşük
yükseltisinin 70 m ile Karaman çayının çalışma alanının güney sınırını
kestiği bölge, en yüksek noktasının ise 1550 m ile Göktünek Tepe olduğu
belirlenmiştir (Şekil 25).
ġekil 24. Eğim haritası
ġekil 25. Yükseklik haritası
Figure 24. Downslope map of the Figure 25. Height map of the
studying area
studying area
Ormanlık alanların eğim gruplarına dağılımına bakıldığında genel
olarak bozuk yapıdaki ormanların, eğimin yüksek, prodüktif ormanların ise
eğimin göreceli olarak daha az olduğu yerlerde bulunduğu söylenebilir
(Çizelge 6).
46
Çizelge 6. Ormanlık alanların eğim gruplarına dağılımı
Table 6. Distribution of the slope groups in the forestedland
MeĢcere
BarDy-T
BarS
Bçz
BçzDy
BçzDy-T
Bçz-T
Bçz-TY
BçzY
BDy
BDy-T
BDy-TY
Bk
BKBt
Çfab2
Çfb2
ÇfÇza
Çhb3
Çka
Çz0
Çza
Çza0
Çza3
Çzab1
Çzab2
Çzab2Y
Çzab3
Çzab3Y
ÇzaY
Çzb2
Çzb3
Çzb3Y
Çzbc3
Çzc2
Çzc3
Çzc3Y
Çzcd1
Çzcd2
Çzcd2-M
Çzcd2Y
Çzcd3
Çzcd3Y
Çzd
Çzd1
Çzd1-T
Çzd1-TY
Çzd1Y
Çzd2
Çzd2-T
Çzd2-TY
Çzd2Y
Çzd3
Çzd3Y
ÇzSa0
Ġs
Ku
OT
S0
Sab2
Sard1
Sçzcd2-T
Su
T
T-Bçz
T-BDy
Z
Z-Ġs
Z-OT
Toplam
0-2
0.0
0.0
22.8
26.8
0.0
0.0
0.0
0.0
626.4
0.0
0.0
37.7
0.0
2.4
0.0
0.0
2.6
0.0
0.0
89.8
0.0
6.6
0.0
0.0
0.0
0.0
28.5
0.0
0.0
20.4
0.0
106.0
0.0
32.5
12.9
0.0
43.0
14.0
0.0
30.8
0.0
0.0
11.3
0.0
0.0
0.0
24.1
0.0
0.0
0.0
8.7
0.0
0.0
271.1
22.9
12.9
5.0
2.1
0.0
0.0
29.8
0.0
0.0
0.0
2637.2
0.0
12.5
4140.9
3-8
0.0
0.0
124.2
80.4
0.0
0.0
0.0
1.9
350.1
4.9
0.0
62.8
0.0
2.0
8.6
22.3
0.0
1.3
0.0
185.2
0.0
56.0
0.0
14.4
21.6
261.4
27.6
31.1
12.9
292.4
61.9
265.5
7.6
335.1
13.6
4.4
226.8
44.4
46.6
258.4
55.0
0.0
92.7
0.0
0.0
1.7
247.7
0.0
0.0
9.5
33.5
2.2
0.0
563.8
114.0
78.8
7.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
4945.1
11.7
9.6
8997.9
9-16
0.0
0.0
45.6
44.2
0.0
0.0
0.0
0.0
10.3
143.3
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
7.8
0.0
0.0
0.0
85.5
0.0
12.5
0.0
12.8
46.2
66.1
0.0
0.0
0.0
61.9
0.0
37.2
0.0
1.6
1.5
0.0
211.8
0.0
38.5
48.4
13.0
0.0
23.6
0.7
0.0
0.0
26.7
0.0
0.0
0.0
0.0
12.2
0.0
81.4
11.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
618.6
0.0
0.0
1663.1
17-35
37.8
0.0
142.7
0.0
0.0
17.1
1.6
0.0
61.7
1760.1
0.0
6.7
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
94.8
88.8
57.0
12.2
63.0
0.0
179.3
0.0
0.0
0.0
29.8
0.0
26.8
0.0
4.4
0.0
43.0
90.2
0.0
64.4
25.3
12.2
0.0
107.1
8.8
1.3
0.0
113.9
61.9
0.0
7.8
27.5
0.0
0.0
49.7
0.0
30.2
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
1.3
3.5
0.0
164.6
0.0
27.8
3424.5
47
36-57
1415.4
119.3
268.7
0.0
97.1
169.8
34.6
15.3
0.0
4270.9
7.2
0.0
347.7
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
2.0
71.2
0.0
0.0
11.7
0.0
0.0
26.6
0.0
0.7
0.0
3.1
0.0
3.3
0.0
12.7
0.0
20.3
72.0
0.0
0.0
187.0
6.7
11.2
240.1
6.8
28.7
1.3
262.3
104.1
52.9
7.2
0.0
0.0
6.9
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
15.5
30.4
0.0
17.8
129.6
45.9
9.7
0.0
4.2
8137.8
58<
249.9
6.2
84.9
0.0
24.4
272.2
0.0
0.0
0.0
811.0
0.8
0.0
261.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
1.2
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
8.6
0.0
0.0
11.3
0.0
0.0
106.5
117.9
9.0
0.0
21.1
325.9
67.7
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
29.3
8.4
0.0
111.6
155.5
135.6
0.0
0.0
0.0
2820.6
Toplam
1703.2
125.5
688.9
151.4
121.4
459.2
36.2
17.2
1048.4
6990.2
8.0
107.2
609.4
4.4
8.6
30.1
2.6
1.3
2.0
526.4
88.8
132.1
23.9
90.2
67.9
533.5
56.2
31.9
12.9
408.8
61.9
438.8
7.6
386.2
28.1
67.7
652.4
58.4
149.5
561.3
86.8
11.2
581.2
134.2
39.0
3.0
695.7
491.8
120.6
24.6
69.8
14.4
6.9
966.1
148.7
121.9
12.0
2.1
44.8
38.8
29.8
130.7
288.6
181.6
8375.1
11.7
54.1
29184.9
Çalışma alanına ait 1997 yılında yapılan orman amenajman planı
meşcere haritasının CBS ortamında sayısallaştırılması sonucunda meşcere
tiplerinin sahadaki dağılımı belirlenerek her türlü coğrafi sorgulamada
kullanılabilecek yapıya kavuşturulmuştur (Şekil 26).
ġekil 26. Meşcere tipleri haritası
Figure 26. Stand typs map of the studying area
48
Sahada alan bakımından en büyük paya sahip olan meşcere tipinin %
28.7 ile ziraat alanlarını temsil eden “Z”, bu meşcere tipini %24.0 ile BDyT‟nin takip ettiği görülmektedir (Çizelge 7).
Çizelge 7. Sahadaki meşcere tipleri ve kapladığı alanlar
Table 7. Stand types in the studying area and their area of covering
MESCERE
Z
BDy-T
BarDy-T
BDy
İs
Çzd2
Bçz
Çzcd2
BKBt
Çzd1
Çzcd3
Çzab3
Çza
Çzd2-T
Bçz-T
Çzbc3
Çzb3
Çzc3
T-Bçz
T-BDy
BçzDy
Çzcd2Y
Ku
Çzd1-T
Çza3
T
BarS
OT
BçzDy-T
Çzd2-TY
Bk
Çzab2
Çza0
Çzcd3Y
Çzd3
Top. Ha
8375.1
6990.2
1703.2
1048.4
966.1
695.7
688.9
652.4
609.4
581.2
561.3
533.5
526.4
491.8
459.2
438.8
408.8
386.2
288.6
181.6
151.4
149.5
148.7
134.2
132.1
130.7
125.5
121.9
121.4
120.6
107.2
90.2
88.8
86.8
69.8
Çzab2Y
Çzcd1
Çzb3Y
Çzcd2-M
Çzab3Y
Z-OT
Sard1
Çzd1-TY
Sçzcd2-T
Bçz-TY
ÇzaY
ÇfÇza
Su
Çzc3Y
Çzd2Y
Çzab1
BçzY
Çzd3Y
Çzb2
S0
Z-İs
Çzd
Çfb2
BDy-TY
Çzc2
ÇzSa0
Çfab2
Çzd1Y
Çhb3
Sab2
Çz0
Çka
Toplam
Oran %
28.7
24.0
5.8
3.6
3.3
2.4
2.4
2.2
2.1
2.0
1.9
1.8
1.8
1.7
1.6
1.5
1.4
1.3
1.0
0.6
0.5
0.5
0.5
0.5
0.5
0.4
0.4
0.4
0.4
0.4
0.4
0.3
0.3
0.3
0.2
67.9
67.7
61.9
58.4
56.2
54.1
44.8
39.0
38.8
36.2
31.9
30.1
29.8
28.1
24.6
23.9
17.2
14.4
12.9
12.0
11.7
11.2
8.6
8.0
7.6
6.9
4.4
3.0
2.6
2.1
2.0
1.3
29184.9
0.2
0.2
0.2
0.2
0.2
0.2
0.2
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
0.1
100.0
Çalışma alanına ait prodüktif ve bozuk yapıdaki ormanların haritası
incelendiğinde prodüktif yapıdaki ormanların sahanın nispeten düşük
yükselti ve eğim grubundaki alanlarda, bozuk vasıftaki ormanların ise
genelde sahanın kuzeyinde yoğunlaştığı görülmektedir (Şekil 27).
Çalışma alanına ait bonitet haritasının oluşturulması sonucunda iyi
bonitetteki alanların genelde sahanın güneyinde ve yerleşim yeri olarak
Düzlerçamı bölgesinde olduğu anlaşılmaktadır (Şekil 28). Sahanın nispeten
yüksek ve eğimli olan kuzey bölgelerinin ise genelde düşük bonitetli, orman
vasfı olarak da bozuk yapıdaki ormanlardan oluştuğu görülmektedir. Verimli
49
ormanlar içerisindeki en büyük paya 695.7 ha ile Çzd2 meşcere tipinin sahip
olduğu tespit edilmiştir (Çizelge 8).
ġekil 27. Prodüktif ve bozuk ormanlar
ġekil 28. Bonitet sınıfları haritası
Figure 27. Productive and degraded forest Figure 28. Map of bonitet classes
Çizelge 8. Meşcere tiplerinin bonitet sınıflarına dağılımı
Table 8. Distribution of the stand types to the bonitet classes
MESCERE
Çzd2
Çzcd2
Çzd1
Çzcd3
Çzab3
Çza
Çzd2-T
Çzbc3
Çzb3
Çzc3
Çzcd2Y
Çzd1-T
Çza3
Çzd2-TY
Çzab2
Çza0
Çzcd3Y
Çzd3
Çzab2Y
Çzcd1
Çzb3Y
Çzcd2-M
Çzab3Y
Sard1
Çzd1-TY
1
131.4
53.4
24.0
103.9
157.0
148.5
0.0
132.1
9.5
115.2
0.0
0.0
0.0
0.0
4.3
0.0
34.8
48.4
0.0
7.1
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
Bonitet Sınıfları
2
3
501.1
63.1
529.4
69.5
206.8
350.4
443.4
14.1
333.0
43.5
331.3
46.5
0.0
491.8
287.4
19.3
358.3
41.0
236.0
35.1
92.7
56.9
0.0
134.2
132.1
0.0
0.0
120.6
7.4
78.6
0.0
88.8
22.3
29.7
21.4
0.0
0.0
67.9
15.6
45.1
4.5
57.4
58.4
0.0
1.9
54.3
0.0
44.8
0.0
39.0
Toplam
695.7
652.4
581.2
561.3
533.5
526.4
491.8
438.8
408.8
386.2
149.5
134.2
132.1
120.6
90.2
88.8
86.8
69.8
67.9
67.7
61.9
58.4
56.2
44.8
39.0
50
Sçzcd2-T
ÇzaY
ÇfÇza
Çzc3Y
Çzd2Y
Çzab1
Çzd3Y
Çzb2
S0
Çzd
Çfb2
Çzc2
ÇzSa0
Çfab2
Çzd1Y
Çhb3
Sab2
Çz0
Çka
Toplam
0.0
25.8
0.0
1.5
0.0
0.0
10.8
0.0
0.0
0.0
0.0
7.6
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
1015.3
0.0
6.0
30.1
24.2
17.4
0.0
3.5
12.9
12.0
11.2
8.6
0.0
0.0
4.4
0.0
2.6
2.1
2.0
1.3
3721.5
38.8
0.0
0.0
2.3
7.2
23.9
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
6.9
0.0
3.0
0.0
0.0
0.0
0.0
2073.6
38.8
31.9
30.1
28.1
24.6
23.9
14.4
12.9
12.0
11.2
8.6
7.6
6.9
4.4
3.0
2.6
2.1
2.0
1.3
6810.4
Çalışma alanına ait bonitet yaş sınıfları haritasının oluşturulması
sonucunda 1, 2 ve 3. Yaş sınıflarının genelde sahanın güneyinde, yaşlı
meşcerelerin ise sahanın güney ve orta bölümlerinde bir dağılıma sahip
oldukları görülmektedir (Şekil 29). Nispeten yaşlı olan Çzd2 ve Çzcd2
meşcereleri sahadaki verimli ormanların yaklaşık %20‟sini oluşturduğu
görülmektedir (Çizelge 9).
Çizelge 9. Meşcere tiplerinin yaş sınıflarına dağilımı
Table 9. The distribution of stand types on ages classes
MeĢcere Tipleri
Çzd2
Çzcd2
Çzd1
Çzcd3
Çzab3
Çza
Çzd2-T
Çzbc3
Çzb3
Çzc3
Çzcd2Y
Çzd1-T
Çza3
Çzd2-TY
Çzab2
Çza0
Çzcd3Y
Çzd3
Çzab2Y
Çzcd1
Çzb3Y
Çzcd2-M
Çzab3Y
1
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
526.4
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
88.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
2
0.0
0.0
0.0
0.0
406.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
132.1
0.0
57.9
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
YaĢ Sınıfları
3
4
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
127.5
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
80.7
257.7
405.6
3.1
18.2
40.9
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
32.3
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
67.9
0.0
0.0
0.0
61.9
0.0
0.0
0.0
56.2
0.0
51
5
2.0
127.4
10.6
73.1
0.0
0.0
0.0
100.4
0.0
134.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
38.7
0.0
6
693.6
525.0
570.6
488.2
0.0
0.0
491.8
0.0
0.0
192.4
149.5
134.2
0.0
120.6
0.0
0.0
86.8
69.8
0.0
67.7
0.0
19.7
0.0
Toplam
695.7
652.4
581.2
561.3
533.5
526.4
491.8
438.8
408.8
386.2
149.5
134.2
132.1
120.6
90.2
88.8
86.8
69.8
67.9
67.7
61.9
58.4
56.2
0.0
0.0
0.0
31.9
30.1
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
12.0
0.0
0.0
0.0
6.9
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
1.3
698.4
Sard1
Çzd1-TY
Sçzcd2-T
ÇzaY
ÇfÇza
Çzc3Y
Çzd2Y
Çzab1
Çzd3Y
Çzb2
S0
Çzd
Çfb2
Çzc2
ÇzSa0
Çfab2
Çzd1Y
Çhb3
Sab2
Çz0
Çka
Toplam
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
23.9
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
4.4
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
626.3
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
12.9
0.0
0.0
8.6
7.6
0.0
0.0
0.0
2.6
2.1
0.0
0.0
887.1
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
305.7
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
13.6
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
505.6
44.8
39.0
38.8
0.0
0.0
14.5
24.6
0.0
14.4
0.0
0.0
11.2
0.0
0.0
0.0
0.0
3.0
0.0
0.0
2.0
0.0
3808.2
44.8
39.0
38.8
31.9
30.1
28.1
24.6
23.9
14.4
12.9
12.0
11.2
8.6
7.6
6.9
4.4
3.0
2.6
2.1
2.0
1.3
6810.4
Çalışma alanına ait kapalılık sınıfları haritasının oluşturulması
sonucunda 2 ve 3 kapalılıktaki ormanların genelde sahanın güneyinde, 1
kapalı ormanların ise genel bir dağılım yaptıkları görülmektedir (Şekil 30).
Sahadaki 3 kapalı ormanların verimli ormanların yaklaşık %41‟ini
oluşturduğu görülmektedir (Çizelge 10).
Çizelge 10. Meşcere tiplerinin kapalılık sınıflarına dağilımı
Table 10. The distribution of stand types on closure classes
Meşcere
Çzd2
Çzcd2
Çzd1
Çzcd3
Çzab3
Çza
Çzd2-T
Çzbc3
Çzb3
Çzc3
Çzcd2Y
Çzd1-T
Çza3
Çzd2-TY
Çzab2
Çza0
Çzcd3Y
Çzd3
Çzab2Y
Çzcd1
Çzb3Y
Çzcd2-M
Çzab3Y
1
0.0
0.0
581.2
0.0
0.0
526.4
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
134.2
0.0
0.0
0.0
88.8
0.0
0.0
0.0
67.7
0.0
0.0
0.0
2
695.7
652.4
0.0
0.0
0.0
0.0
491.8
0.0
0.0
0.0
149.5
0.0
0.0
120.6
90.2
0.0
0.0
0.0
67.9
0.0
0.0
58.4
0.0
3
0.0
0.0
0.0
561.3
533.5
0.0
0.0
438.8
408.8
386.2
0.0
0.0
132.1
0.0
0.0
0.0
86.8
69.8
0.0
0.0
61.9
0.0
56.2
Topl.
695.7
652.4
581.2
561.3
533.5
526.4
491.8
438.8
408.8
386.2
149.5
134.2
132.1
120.6
90.2
88.8
86.8
69.8
67.9
67.7
61.9
58.4
56.2
Sard1
Çzd1-TY
Sçzcd2-T
ÇzaY
ÇfÇza
Çzc3Y
Çzd2Y
Çzab1
Çzd3Y
Çzb2
S0
Çzd
Çfb2
Çzc2
ÇzSa0
Çfab2
Çzd1Y
Çhb3
Sab2
Çz0
Çka
Toplam
44.8
39.0
0.0
31.9
30.1
0.0
0.0
23.9
0.0
0.0
12.0
11.2
0.0
0.0
6.9
0.0
3.0
0.0
0.0
2.0
1.3
1604.4
0.0
0.0
38.8
0.0
0.0
0.0
24.6
0.0
0.0
12.9
0.0
0.0
8.6
7.6
0.0
4.4
0.0
0.0
2.1
0.0
0.0
2425.5
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
28.1
0.0
0.0
14.4
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
2.6
0.0
0.0
0.0
2780.5
44.8
39.0
38.8
31.9
30.1
28.1
24.6
23.9
14.4
12.9
12.0
11.2
8.6
7.6
6.9
4.4
3.0
2.6
2.1
2.0
1.3
6810.4
Çalışma alanına ait çağ sınıfları haritasının oluşturulması sonucunda
b ve c çağındaki meşcerelerin sahanın güneyinde, d çağındaki meşcerelerin
ise sahanın geneline dağılmaktadırlar(Şekil 31). Sahadaki c ve d çağındaki
52
meşcerelerin verimli ormanların
görülmektedir (Çizelge 11).
yaklaşık
%63‟ünü
oluşturduğu
ġekil 29. Yaş sınıfları ġekil 30. Kapalılık sınıfları ġekil 31. Çağ sınıfları
haritası
haritası
haritası
Figure. 29 map of age Figure 30. Closure classes Figure. map of period
classes
classes
Çizelge 11. Meşcere tiplerinin çağ sınıflarına dağilımı
Table 11. The distiribution of stand types on period classes
MeĢcere
Çzd2
Çzcd2
Çzd1
Çzcd3
Çzab3
Çza
Çzd2-T
Çzbc3
Çzb3
Çzc3
Çzcd2Y
Çzd1-T
Çza3
Çzd2-TY
Çzab2
Çza0
Çzcd3Y
Çzd3
Çzab2Y
Çzcd1
Çzb3Y
Çzcd2-M
Çzab3Y
Sard1
Çzd1-TY
A
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
526.4
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
132.1
0.0
0.0
88.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
B
0.0
0.0
0.0
0.0
533.5
0.0
0.0
438.8
408.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
90.2
0.0
0.0
0.0
67.9
0.0
61.9
0.0
56.2
0.0
0.0
C
0.0
652.4
0.0
561.3
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
386.2
149.5
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
86.8
0.0
0.0
67.7
0.0
58.4
0.0
0.0
0.0
53
D
695.7
0.0
581.2
0.0
0.0
0.0
491.8
0.0
0.0
0.0
0.0
134.2
0.0
120.6
0.0
0.0
0.0
69.8
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
44.8
39.0
Toplam
695.7
652.4
581.2
561.3
533.5
526.4
491.8
438.8
408.8
386.2
149.5
134.2
132.1
120.6
90.2
88.8
86.8
69.8
67.9
67.7
61.9
58.4
56.2
44.8
39.0
Sçzcd2-T
ÇzaY
ÇfÇza
Çzc3Y
Çzd2Y
Çzab1
Çzd3Y
Çzb2
S0
Çzd
Çfb2
Çzc2
ÇzSa0
Çfab2
Çzd1Y
Çhb3
Sab2
Çz0
Çka
Toplam
0.0
31.9
30.1
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
12.0
0.0
0.0
0.0
6.9
0.0
0.0
0.0
0.0
2.0
1.3
831.6
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
23.9
0.0
12.9
0.0
0.0
8.6
0.0
0.0
4.4
0.0
2.6
2.1
0.0
0.0
1711.7
38.8
0.0
0.0
28.1
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
7.6
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
0.0
2036.9
0.0
0.0
0.0
0.0
24.6
0.0
14.4
0.0
0.0
11.2
0.0
0.0
0.0
0.0
3.0
0.0
0.0
0.0
0.0
2230.2
38.8
31.9
30.1
28.1
24.6
23.9
14.4
12.9
12.0
11.2
8.6
7.6
6.9
4.4
3.0
2.6
2.1
2.0
1.3
6810.4
Çalışma alanına ait çağ prodüktif ve bozuk orman alanlarına ilişkin
harita Şekil 32‟de verilmiştir. Buna göre prodüktif ormanların ağırlıklı
olarak sahanın güneyinde, bozuk ormanların ise sahanın kuzeyinde
yoğunlaştığı belirlenmiştir.
ġekil 32. Çalışma alanında bulunan prodüktif ve bozuk orman alanları
Figure 32. Productive and degrade forrest in the studying areas
54
Çalışma alanının 1/500.000 ölçekli jeolojik haritasının incelenmesi
sonucunda jeolojik yapısının Pliosen serisine ait traverten ile Mezozoik ve
Tersiyer devirlerine ait kalkerden oluştuğu tespit edilmiştir (Şekil 33).
ġekil 33. Çalışma alanına ait 1/500.000 ölçekli jeoloji haritası
Figure 33. The geological map of 1/500.000 scales belongs to studying area
Ayrıca sahada Mezozoik devire ait ophiolitli seriler, Miosen,
Holosen ve Serpantin olduğu belirlenmiştir. Toprak yapısı olarak kalker
anataşı üzerinde Terra rossa, Terra fusca ve Rendzina toprak tiplerinin
olduğu, sahada tespit edilen bir diğer toprak tipinin de Kırmızımsı
kahverengi Akdeniz Orman Toprağı olduğu bu toprak tipinin ise kireçtaşı
ana kayası üzerinde olduğu tespit edilmiştir.
MTA‟dan alınan 1/100.000 ölçekli jeoloji haritalarının
sayısallaştırılması sonucunda sahanın jeolojik yapısına ilişkin “Jeolojik
Formasyonlar” ve “Jeolojik Birimler”e ilişkin detaylı bilgiler ortaya
çıkartılmıştır (Şekil 34).
55
ġekil 34. Çalışma alanına ait Jeolojik Formasyonlar ve Jeolojik Birimleri
gösteren 1/100.000 ölçekli jeoloji haritası
Figure 34. The geological map of 1/1000.000 scales showing geological
formation and geological unit belongs to studying area
Antalya Köy Hizmetleri İl Müdürlüğü‟nden alınan 1/100.000 ölçekli
toprak ve arazi sınıfları haritalarının sayısallaştırılması sonucunda “Büyük
toprak Grupları” ve “Arazi Sınıfları”na ilişkin detaylı bilgiler ortaya
konulmuştur (Şekil 35).
Bu haritaya göre toprak yapısı kalker anataşı üzerinde Terra rossa,
Terra fusca ve Rendzina toprak tiplerinin olduğu, diğer toprak tipinin de
Kırmızımsı kahverengi Akdeniz Orman Toprağı olduğu bu toprak tipinin ise
kireçtaşı ana kayası üzerinde olduğu tespit edilmiştir. Sahada kırmızımsı
kahverengi toprakların en büyük alanı oluşturduğu, arazi sınıfları açısından
da VII. Sınıf arazinin en fazla miktarda bulunduğu belirlenmiştir.
56
ġekil 35. Çalışma alanına ait Büyük Toprak Grubu ve Arazi Sınıflarını
gösteren 1/100.000 ölçekli haritası
Figure 35. The map of 1/100.000 scales showing big soil groups and land
belongs to studying area
Çalışma alanında bulunan yerleşim yerlerinin nüfus yapısına
bakıldığında en fazla nüfusun; Yukarı Karaman, Yeşilbayır, Bademağacı ve
Dağbeli yerleşkelerinde olduğu, nüfusun görece az olduğu bölgelerin ise
sahanın orta ve kuzey kesimlerinde olduğu dikkat çekmektedir. Nüfusun az
olduğu bölgelerde orman vasfının da genelde bozuk vasıfta olması özellikle
Akkoç köyünde, genel geçim kaynağının hayvancılığa dayalı olması ile
açıklanabilmektedir (Şekil 36).
Sahanın önemli bir kısmını oluşturan ve büyüklüğü 28972 ha olan
Düzlerçamı Yaban Hayatı Geliştirme Sahası‟nın 13389 ha‟ı, 430 ha
büyüklüğündeki Eşenadası Alageyik Üretme İstasyonu‟nun tamamı ve 4044
ha büyüklüğünde olan Güver Kanyonu Tabiat Parkı‟nın 2384 ha‟ının
çalışma alanında kaldığı belirlenmiştir. Ayrıca Eşenadası Alageyik Üretme
İstasyonu‟nun tamamı ile Güver Kanyonu Tabiat Parkı‟nın büyük
57
bölümünün de Düzlerçamı Yaban Hayatı Geliştirme Sahası‟nın içerisinde
kaldığı belirlenmiştir (Şekil 37).
ġekil 36. Çalışma alanıda bulunan
yerleşim yerlerinin nüfus haritası
ġekil 37. Çalışma alanıda bulunan
koruma statüsündeki alanlar
Figure 36. The population map in the Figure 37. Conversation area in the
studying area
studying area
58
Çalışma alanında yaban hayatı açısından hedef türler olan alageyik,
yaban keçisi ve vaşak için yapılan gözlem ve sayımlar sonucunda bu üç tür
için yaşama alanı haritaları ortaya çıkartılmıştır (Şekil 38, Şekil 39 ve Şekil
40).
ġekil 38. Alageyik
yaşam alanı
ġekil 39. Yaban keçisi
yaşam alanı
ġekil 40. Vaşak
yaşam alanı
Figure 38. Fallow deer
Figure 39. Wild goat
Figure 40. Lynx
life area
life area
life area
Çalışma alanında flora açısından hedef türler olan Bern
Sözleşmesine göre tehlike altında olan Cyclamen coum ve Alkanna pinardii
isimli bitkilerin yaşam alanları belirlenmiştir (Şekil 41). Türkiye, kısaca
Bern Sözleşmesi olarak bilinen Avrupa‟ nın Yaban Hayatı ve Yaşam
Ortamlarını Koruma Sözleşmesi‟ne 20.02.1984 tarihinde üye olmuştur.
Sözleşmenin amacı; doğal bitki ve hayvan türlerini ve bunların doğal yaşam
ortamlarını korumak ve bu amaçla üye ülkeler arasında işbirliği yapmaktır.
Sözleşmeye imza atan ülkeler, tehlike altında bulunan bitki ve hayvan
türlerini ve doğal yaşam ortamlarını korumak amacıyla gerekli yasal ve idari
önlemleri almakla yükümlüdür.
59
ġekil 41. Çalışma sahasında Bern Sözleşmesine göre tehlike altındaki
bitkilerin yaşam alanları
Figure 41. Endangered plants in according to Bern agreement in teh sudying
area
Çalışma alanı içerisinde 6831 sayılı Orman Kanunu‟nun kısıtlayıcı
unsurlarına rağmen ormanlık alanlarda yoğun bir otlatma yapıldığı sosyoekonomik çalışmalar sırasında tespit edilmiştir. Otlatmanın yoğun olarak
yapıldığı köylerde yapılan görüşmeler sonucunda hangi bölgelerde ne
düzeyde küçükbaş hayvan (keçi) bulunduğu belirlenerek bu bilgiler
haritalara işlenmiştir. Daha çok bozuk vasıftaki orman alanlarıyla örtüşen
otlatmanın yapıldığı bu alanlar, çalışmada “Sosyal Baskı Zonu (SEZ)”
olarak isimlendirilmiştir. Sahada yöre halkının sahip olduğu yaklaşık 25.000
adet küçükbaş hayvanı (kıl keçisi) olattıkları alanlar (SEZ) ile sahaya gelen
eko-turistlerin kullandıkları ve gezi yapıkları alanlar sosyo-ekonomik
çalışmalar sonucunda belirlenmiştir (Şekil 42). Çalışma sonucunda en fazla
kıl keçisinin Akkoç köyünde bulunduğu belirlenmiştir.
Çalışma alanı içerisinde ormanın fonksiyonlarının belirlenmesinde
olduğu gibi ormancılık açısından da önemli alanlar olduğu belirlenmiştir
(Şekil 43). Çalışma alanı içerisinde ayrıca arkeolojik sit ve ulusal savunma
alnları olduğu belirlenmiş ve bu alanlar veritabanına işlemiştir (Şekil 44).
60
ġekil 42. Çalışma sahasında Sosyal Baskı Zonu (bulunduğu bölgeye göre kıl
keçisi sayıları) ve eko-turizm alanı
Figure 42 Social pressure zone ( number of hair goats depending on the
where are) and ecoturism afield in the studying area
ġekil 43. Çalışma alanıdaki
ġekil 44. Çalışma alanıdaki arkeolojik
ormancılık açısından önemli alanlar sit ve ulusal savunma alanları
Figure 43. Important areas for
forestry in the studying area
Figure 44. The archaeological sites and
national defense field in the studying area
61
5. TARTIġMA, SONUÇ VE ÖNERĠLER
Son yıllarda OGM (Orman Genel Müdürlüğü) fonksiyonel planlama
konusunda oldukça hassas davranmaktadır. Hatta son çıkan “Fonksiyonel
Amenajman Planlaması Arazi ve Büro ÇalıĢmalarına Ait Teknik
Ġzahname–2009” bunu göstermektedir (ANONİM, 2009). Fonksiyonel
Amenajman Planlamasına ait arazi ve büro çalışmalarının bu izahnameye
göre yapılması, yenilenecek ve düzenlenecek bütün amenajman planlarının,
Fonksiyonel Planlama Süreci emrine göre Coğrafi Bilgi Sistemi (GIS) veri
tabanına uygun olacak şekilde haritalarıyla birlikte bilgisayar ortamında
düzenlenmesi OGM tarafından emredilmektedir. Fonksiyonel planlamayla
ilgili yapılacak çalışmalara ilişkin bütün detaylar, izahnamede ayrıntılı
olarak yer almaktadır. Bu ülke ormancılığı için oldukça önemli bir
gelişmedir.
Ancak amenajman heyetlerinin yapısı ve çalışma süreleri dikkate
alındığında, biyolojik çeşitlilik, sosyo-ekonomik analizler, yetişme ortamı
haritacılığı gibi fonksiyonların ve etmen olan faktörlerin belirlenmesinde
gerek çalışma süresi, gerekse konuyla ilgili uzmanların heyetlerde
bulunmaması nedeniyle gerçek anlamda fonksiyonel planlamanın
gerçekleştirilmesinin çok zor olduğu görülmektedir. Bunun için orman bölge
müdürlükleri içerisinde fonksiyonların belirlenmesinde gerekli olan
uzmanların oluşturduğu birimlerin kurulması ya da bu çalışmaların hizmet
alımı yöntemiyle amenajman planının yapılacağı bölgede plan yapımından
en az 2 yıl önce bu çalışmaların başlaması ve tamamlanması gerekmektedir.
Zira bu tür çalışmalar konusunda örneğin flora tespiti için en az bir
vejetasyon dönemine ihtiyaç duyulduğu unutulmamalıdır.
Görüldüğü üzere çalışma alanı ekolojik ve sosyal fonksiyonlar
anlamında oldukça farklı fonksiyonları barındırmaktadır. Bunlar;
Koruma statüsündeki alanlar,
Alageyik populasyonunun yaşadığı doğal alan ve üretme istasyonu
alanı
Yaban keçisi ve vaşak yayılış alanı
Cyclamen coum ve Alkanna pinardii gibi Bern Sözleşmesi gereği
korunması gereken türlerin yayılış alanı
Arkeolojik sit alanları,
Ulusal savunma,
Rekreasyon Alanları
62
Bilimsel çalışmaların yapıldığı alanlar
Sosyal Baskı Zonu
Eko-Turizm alanı
Toprak koruma gerektiren dik ve sarp alanlar
Sıcaklık, yağış, su fazlası ve su noksanı parametrelerinden
yararlanarak oluşturulan bölgesel iklim haritaları vs.
Yaban hayatı konusunda Alageyik yayılış alanı dikkate alınarak bu
alanlarda çiftleşme dönemi olan 15 Eylül-15 Ekim tarihleri ile doğum
dönemi olan Haziran ayında,
Yaban keçisi yayılış alanında çiftleşme dönemi olan Kasım-Aralık
ayları ile doğum dönemi olan Mayıs ayında
Vaşak için çiftleşme dönemi olan Ocak sonu-Mart başı arasında ve
doğum dönemi olan Nisan Mayıs aylarında ormancılık çalışmalarının daha
dikkatli yapılması gerekmektedir.
Bunun dışında bu alanlarda kaçak avın mutlak surette önlenmesi
gerekmektedir.
Sosyal Baskı Zonu adıyla anılan sahalarda yöre halkı fiili olarak
ormanlık alanda otlatma yapmaktadır. Bu alanların ne olacağına ilişkin
üniversiteler, araştırmalar, uygulamacılar, STK‟lar ve yerel halkın katılacağı
toplantılar yapılarak mutabakat sağlanması gerekmektedir. Bu toplantılardan
elde edilecek sonuçların, yasal düzenlemelerin gerçekleşebileceği olasılığı
dikkate alınarak politikacılara iletilmesi gerekmektedir.
Eko-Turizm alanı olarak belirlenen alan özellikle eko-turistlerin
yoğun olarak kullandığı yürüme güzergahlarından olması nedeniyle bu
alanda yerel halk için geçim kaynağı olabilecek iş olanaklarının yaratılması
faydalı olacaktır.
Çalışmada bölgede yaşayan köy ve/veya belediyelik alanlarda genel
yaşam koşulları hakkında bilgiler sunulmaktadır. Her bir yörenin içerisinde
bulunduğu koşullar sergilenmiştir. Buradan yola çıkarak yine her bir köy
ve/veya belediyelik için genel değerlendirmelerle planlama için öngörülen
yaklaşımlar bu bölümde sunulmaktadır.
Bıyıklı köyünün genel geçiminin tarım ve hayvancılık olması ve
kente yakın olmasına rağmen verimli bir tarımsal üretim olanağına sahip
olduğu söylenemez. Köyün kuzey ve kuzeybatı yönünde yer alan Katran
kuşağı, Sam dağı, Akkoç köyü ile arasında kalan alanda ağıllar bulunmakta
63
ve otlatma amaçlı olarak kullanılmaktadır. Ayrıca Dirmil Kireç fabrikası,
eski karakol, eğri bük arasından Akkoç köyü yönünde kalan “Yörük beldesi”
olarak adlandırılan alanda zeytinlik olarak tanımlanan arazinin kurumsal
kimliğinin dikkate alınması gerekli görülmektedir (orman ve şahıs arazileri
gibi). Bu alandaki orman alanlarının dönüşümlü otlatmaya konu olabilecek
nitelikte rehabilitasyon amaçlı planlamalara konu yapılarak alanın koruma
ve kullanma dengeleri gözetilmelidir. Köy yerleşim alanlarının kente yakın
bir nitelikte olması geleceğe yönelik yatırım amaçlı yaklaşımları
hızlandıracaktır. Bölgede orta (10 yıl) ve uzun dönemde (20-25) nüfusun
gelişimi dikkate alındığında rekreasyon amaçlı alanların planlanmasına
gereksinim duyulmaktadır. Kırkgöz sulak alanı ile Kırkgöz Han‟ın da
rekreaktif ve ekoturizm amaçlı kullanma olanaklarının planlamalarda
değerlendirilmesi gerekmektedir. Ayrıca, Dirmil Kireç fabrikası devamında
yer alan yaklaşık 100 dekarlık mera alanında mera iyileştirilmesi
çalışmalarının geliştirilmesi gereklidir. Uygun olabilecek özellikle Sam Dağı
ile zeytinlik olarak belirtilen alan arasındaki maki alanlarında yararlanmanın
düzenlenmesinde yemlik yaprak üretim amaçlı ormana yeni işlevler
atfedilmesi gerekli görülmektedir.
Akkoç köyünün geçimi tarım ve ağırlıkla hayvancılığa
dayanmaktadır. Küçükbaş hayvan yetiştiriciliği yaygındır. Büyükbaş hayvan
yetiştiriciliği de giderek ağırlık kazanmaktadır. Küçükbaş hayvan
yetiştiriciliğinde otlatma orman alanlarına baskı halinde kendisini
göstermektedir. Köyün kuzeybatı yönündeki Üzeyir Dağı mevkii ile
kuzeydoğu yönündeki Kadın Dağı mevkilerindeki maki alanlarında yoğun
olarak otlatma yapıldığı görülmektedir. Bu iki bölgede otlatma amaçlı
yararlanma geçmişte dönüşümlü olarak yapıldığı halde günümüzde tüm alan
sürekli kullanılmaktadır. Bu yörede küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinde
büyükbaş hayvan yetiştiriciliğine yönelik bir dönüşüm sağlama olanağı
oldukça yüksek görülmektedir. Her iki yörenin de silvo-pastoral bir sistemle
kullanılması planlanabilecektir. Bu planlama içerisinde dönüşümlü otlatma
sisteminin getirilmesi yanında bu bölgedeki makinin otlatma amaçlı
planlaması da gerekmektedir. Yöreye sulama suyu olanağı sağlamak otlatma
baskısını ortadan büyük ölçüde kaldıracak diğer bir seçenek olarak ortaya
çıkmaktadır.
Köylü gelir sağlayabilecek seçenekleri de değerlendirebilecek
bilince sahip bulunmaktadır. Ancak bu yaklaşımlar doğrudan keçi
yetiştiriciliğine karşıt olarak ortaya konulmamalıdır. Çünkü bu yetiştiricilik
için ortaya konacak yatırım oldukça düşüktür. İşgücü olarak da 65 yaş üstü
yaş grubu içinde diğer üretim konularına göre daha az emek yoğun bir gelir
kaynağı niteliği taşımaktadır. Köyün her iki yakasındaki orman alanlarında
64
geleneksel bir otlatma yapılması bu alanlarda dönüşümlü bir otlatmacılığı
gerekli kılmaktadır. Planlamada bu köy için köy merkezinden 4-5 km
genişliğinde bir alanın otlatma amaçlı kullanıma olanak tanıyacak bir işlev
için koridor-zon oluşturulması yaşam barışı ve daha az doğa tahribi için
gerekli görülmektedir. Bu alana ormanın “yemlik yaprak üretim işlevi”
atfedilmesi gerekli görülmektedir. Planlamada “yemlik yaprak üretim işlevi”
adı altında bir işlev ön görerek diğer orman alanları üzerindeki baskıların
azaltılmasını ve mutlak koruma yoluyla doğal yapısına kavuşturulmasını
sağlayacak bir yaklaşım politika benimsenmelidir.
Yöre tarihi, doğal ve kültürel kaynak değerlerinin çeşitliliği
nedeniyle ekoturizm amaçlı planlamalara da olanak tanıması bakımından
önemli görülmektedir. Bölgeye Antalya-Burdur karayolu üzerinden ulaşım
olanağı yanı sıra Antalya-Korkuteli-Bayatbademler yoluyla da ulaşılabilmesi
doğa, tarih ve kültürel amaçlı planlamalar içim avantaj sağlamaktadır. Darım
Dağı ve Kale Dağı mevkilerinde yaban hayatı açısından önemli bir değer
olan yaban keçilerinin bulunduğu belirtilmektedir. Bu alanların yaban hayatı
koruma ve geliştirme amaçlı planlamaya konu edilmesi de gerekmektedir.
Yağca köyü kentle olan alt yapı bağı ve ulaşım olanakları
bakımından avantajlı konumdadır. Yörede bulunan tarihi doku bu alanların
özellikle ekoturizm amaçlı kullanım olanağını ve gerekliliğini artırmaktadır.
Köyün tarımsal etkinlikleri giderek gelişmektedir. Daha küçük alanlarda
verim artışı ve ekonomik getiri sağlayacak üretim desenine ve örtüaltı
yetiştiriciliğine yönlendirecek bir yaklaşımın diğer kurumlarca sağlanmasına
ve/veya bu kuruluşlardan talep edilmesini sağlayacak bilinçlendirme
çalışmalarına gereksinim bulunmaktadır. Köydeki mevcut küçükbaş hayvan
yetiştiriciliği zaman içerisinde daha da azalacaktır. Bu değerin tümüyle yok
olmaması için tarihsel doku alanları arasında birkaç noktanın yarı açık
otlatma amaçlı kullanılması amacıyla planlamalarda dikkate alınması
gerekmektedir. Söz konusu tarihsel doku alanları arasında vejetasyonun da
maki ağırlıklı olduğu iki ve/veya üç noktada 10-15 hektarlık alanların
“yemlik yaprak üretim işlevi” olarak planlamalara katılması gerekli
görülmektedir. Diğer yandan, sakız ağaçları bulunan alanlar ile Katran dağı
mevkiinin planlamalarda doğal kaynakların korunması ve yaban hayatı
koruma ve geliştirme amaçlı olarak kullanılacak şekilde planlanması
gerekmektedir. Bu alanlarda yapılan otlatma giderek etkisini azaltacaktır.
Köy etrafında tescillenen mera alanları özellikle küçükbaş hayvan
yetiştiriciliğinin yönlendirilmesi gereken alanlar içerisindedir. Ekoturizm
planlanması çerçevesinde tarihi doku güzergahında oluşturulacak keçi
ağılları da kültürel boyut katılarak planlamalara olası negatif etkileri
azaltacak enstrümanlar olarak kullanılması gerekmektedir. Bu köy özelinde
65
kimi tarihsel doku alanlarının hızla tescillenerek SİT statüsü gibi koruma
altına alınması da gerekli görülmektedir. Kentsel gelişim sürecinde bu
alanların korunması işlevinin mutlaka dikkate alınması gerekmektedir.
Köyün Çığlık ve Bayat Bademler yerleşimleri arasındaki ormanlık alanında
ekoturizm amaçlı alan şeritinin planlamada yer alması gerekli görülmektedir.
Ekoturizm işlevi görecek alanlarla yaban hayatı alanlarının örtüşmemesine
ayrıca dikkat edilmesi gerekmektedir.
Dağbeli bölgesinin önemli bir alt yapı sorunu bulunmamaktadır.
Kente ulaşım sorunu yoktur. Tarımsal üretim ve değerlendirmeye yönelik de
ciddi bir Pazar alışkanlığı bulunmaktadır. Ancak tarımsal üretimde ürün
deseni değişikliği yoluyla gelir artırmak yönünde bir potansiyel olmasına
karşın, bir gelişme bulunmamaktadır. Oysa bu konunun öncelikle küçükbaş
hayvan yetiştiricilerine yönelik olarak geliştirilmesi gerekmektedir. Çevrik,
Üstünağız ve Çakırağız mevkileri ile SIA antik kentini de kapsayan Çamdağı
mevkiinin küçükbaş hayvan otlatmacılığı için sınırlandırılması gerekli
görülmektedir. Bu alanda yer alan şahıs arazilerinde de arazilerle sınırlı
olmak üzere otlatmanın yapılabileceği saptanmalıdır. Bir paket olarak bu
alanlardaki tarım arazilerinin de seçenek tarım ürünlerine konu edilmesi
yoluyla tarımsal üretime konu edilecek şekilde desteklenmesi gerekmektedir.
Dolayısıyla bu tarım ve ormancılık ortak yaklaşımını gerektirmektedir. Diğer
yandan, söz konusu sınırlamaya karşı seçenek olmak üzere; daha bozuk bir
orman yapısı oluşturan ve ağırlıkla maki niteliğindeki Çukurboğaz ile
Mercimek dağı arasında kalan ve antik “Döşemealtı Yolu” nu da içeren
bölgenin bu amaçla küçükbaş hayvan otlatma amacıyla “yemlik yaprak
üretim alanı işlevine yönelik olarak kullanılması için planlanması uygun
görülmektedir. Bu bölgenin ekoturizm amaçlı kullanımlara da uygunluğu
özellikle küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinin bu alanda ekoturizm için bir öğe
olarak kullanılmasını sağlayacak yaklaşımları da yörede bilinçlendirme
yoluyla kabullenilmesini sağlamak gerekmektedir.
Bademağacı bölgesi Dağbeli bölgesiyle komşu olmasına rağmen bu
bölgede doğal kaynaklar üzerinde baskılar yoğun görülmemektedir.
Büyükbaş ve küçükbaş hayvan yetiştiriciliği geleneksel niteliğini
korumasına karşın, yoğun bir otlatma baskı bulunmamaktadır. Bu yörenin
orman alanlarının özellikle rehabilite edilmesi yönünde sosyal baskı gibi bir
baskının olmayacağı anlaşılmaktadır. Geçmiş yıllardaki kullanımlardan
kaynaklanan bozulmaların yapılacak çalışmalarla ortadan kaldırılabileceği
görülmektedir. Bu uygulamalar bölge için örnek olay olacak nitelikte
taşıması bakımından önemli görülmektedir. Diğer alanlardaki baskılara karşı
bu yörede yapılacak çalışmalar örnek teşkil edecek ve bölgede olumlu bir
gelişme sağlamada anahtar rol oynayacak bir alan olarak görülmektedir.
66
Bölgedeki tarım potansiyelinin örtüaltı yetiştiriciliğine yönlendirilmesinin
önemi büyüktür. Önemli bir kesimin geçimini sağladığı taşımacılık, bu
alanda tarımsal ürünlerin pazara sunumunda da avantaj sağlayacaktır. Pazar
için meyve üretimi de üzerinde durulacak önemli bir potansiyel üretim
konusudur. Büyükbaş hayvancılığa dönüşümde de istekli olan yöre halkının
otlatma baskısı hissedilir bir şekilde azalacaktır. Konunun bu boyutunun da
Tarım sektörünce ayrıca desteklenmesi gereklidir.
Çığlık bölgesi kent merkezine yakınlığı nedeniyle yerleşimlerin ve
tarımsal amaçlı alan kullanımlarının giderek yoğunlaştığı bir alan
konumundadır. Bu süreç içerisinde özellikle küçükbaş hayvan yetiştiriciliği
giderek azalmaktadır. Bu durum otlama amaçlı alan kullanımı yoluyla ortaya
çıkan baskıların giderek azalmasını sağlamaktadır. Bir çelişki gibi
görülmesine karşın yörede belli oranda küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinin de
kalmasına özen göstermek gerekmektedir. Yerleşimin yoğunlaşmasıyla dar
gelirli kesimin içerisinde küçükbaş hayvan yetiştiriciliği konumunu
koruyacaktır. Bölgede özellikle büyükbaş hayvan yetiştiricili de yer
almaktadır. Bölgedeki yerleşimlerin hayvansal ürünlere olan talebin bu
alandan doğal koşullarda üretilen üretimlerden sağlanması yönündeki talep
de kendisini koruyacaktır. Yerleşimlerin yoğunlaşması bu talebi de
artıracaktır. Bölgenin küçük çapta da kalmış olsa bir yaban hayatı varlığı
bulunmaktadır. Bu varlığın korunması ve geliştirilmesinde otlatma
alanlarından boşalacak alanların etkisi büyük olacaktır. Dolayısıyla yörede
kimi makilik alanlar için “yemlik yaprak üretim” amaçlı bir işlevinin ön
görülmesi gerekmektedir. Bu amaçla, Aydınlar mahallesi, Orta mahalle,
Merkez mahalle ve Seyit tepe hattının arkasında yer alan zeytinlik alanın
yemlik yaprak üretim işlevi için (bu hattaki sahipli arazilerin de durumu
dikkate alınarak) planlanması yeterli olacaktır. Diğer yandan, aynı hattın
daha gerisindeki Geyik dağı ile Yağca beli arasındaki maki alanlarının yaban
hayatı koruma ve geliştirilmesi amacına yönelik planlanması uygun
olacaktır. Bu alan içerisinden geçecek ekoturizm amaçlı yapılacak
etkinliklere yönelik geçiş koridorlarının da planlamalarda yer alması zorunlu
görülmektedir.
Düzlerçamı bölgesi kent merkezine yakınlığı nedeniyle oldukça
hızla gelişen bir yerleşim alanı niteliği taşımaktadır. Yakın süreç için
bölgedeki nüfusun yaklaşık 25 bin civarında ön görülmesi bunun tipik bir
göstergesidir. Aynı alanda benzer nitelikteki arazilerin statü farklılıkları
nedeniyle oldukça farklı ekonomik boyuta sahip olması çıkar çatışmalarına
ve alandaki ormanlara yönelik negatif tepkilere neden olma potansiyeli
yüksek görülmektedir. Bu nedenle alan üzerinde sahipli ve parçalar halinde
bulunan alanların seçenek diğer alanlarla değişimini sağlayacak bir planlama
67
yaklaşımına da gereksinim vardır. Örneğin koruma statüsünde bulunan
yaban hayatı alanı içerisindeki sahipli arazilerin karşılığında daha dışarıda
diğer yerleşim alanlarına sınır olabilecek nitelikteki alanlarla hiç olmazsa
sadece kullanım hakkı bazında da olsa değişiminin ön görülmesi
gerekmektedir. Bu yaklaşımı dikkate alan kimi seçenek planlama stratejileri
de oluşturularak tartışmaya açılmalıdır. Belediye‟den yaban hayatı
korumansında etkin katılım sağlanması yolu mutlaka planlamalarda yer
almalıdır. Bölgedeki yerleşim alanları birlikleri dikkate alınarak bu alanlarla
sınır olan orman alanlarını da kapsayan köy yerleşim imar planı yaklaşımına
benzer bir yaklaşımlar grup halindeki yerleşim alanları etrafında çapı 5001000 m‟lik “Sosyal Baskı Zonu” öngörülmesi uygun bir yaklaşım olacaktır.
Ayrılan bu alan içerisinde yer alan orman alanlarına sosyal etkileşim işlevi
yüklenmelidir.
Görüldüğü üzere çalışma alanı ekolojik ve sosyal fonksiyonlar
anlamında oldukça farklı fonksiyonları (Koruma statüsündeki alanların
varlığı, alageyik populasyonunun yaşadığı doğal ve üretme istasyonunun
bulunması, arkeolojik sit alanları, ulusal savunma, bilimsel çalışmaların
yapıldığı alanlar, vs) barındırdığı belirlenmiştir. Saha içerisinde ayrıca dik ve
sarp alanlar, jeolojik yapı ile bölgesel iklim tipleri belirlenmiştir. Yapılan
sosyo-ekonomik analizler sonucu köylerdeki fiili alan kullanım değerlerine
göre “sosyal etkileşim zonları” belirlenmiştir. Bunların dışında sahanın
florası ve faunası ile birlikte endemik ve tehlike altında olan bitki ve
hayvanlar da belirlenmiştir. Bölgede önümüzdeki yıllarda yapılacak olan
fonksiyonel planlamaya altlık oluşturmak için elde edilen bu verilerin
fonksiyonel planlamada dikkate alınması çalışmanın amacına ulaşmasında
çok önemli olacaktır.
68
ÖZET
Bu çalışmada, Antalya Orman Bölge Müdürlüğü‟ne bağlı
Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği ormanlarının fonksiyonları, coğrafi bilgi
sistemi yazılımı (ArcGIS 9.2) kullanılarak belirlenmesi amaçlanmıştır.
Çalışma sahasının 1997 yılında yapılan orman amenajman planına göre
genel alanı 29184.8 ha, orman alanı 18891.3 ha (%64.7), prodüktif yapıdaki
ormanlık alanının ise 6810.4 ha (%36.1) olduğu belirlenmiştir.
Çalışma alanı içerisinde Antalya iline bağlı 5 ilçeye (Döşemealtı
%97, Konyaaltı %2.4, Korkuteli %0.4, Muratpaşa %0.1 ve Kepez %0.1) ait
22 yerleşim merkezi bulunmaktadır.. Sahada bulunan köylerin alan olarak
%81.7 gibi önemli bir kısmını oluşturan ve toplam 15745 kişinin yaşadığı
Bıyıklı, Akkoç, Yağca, Kömürcüler, Dağbeli, Bademağacı, Çığlık ve
Yukarıkaraman köylerinde yöre insanıyla fiili alan kullanım haritaları
üzerinde genel baskı unsurlarının tespiti, alan kullanımındaki avantajlı
olunan noktalar, ormancılık açısından alan kullanımından doğan tehditler ve
bunların boyutları ile yine ormancılık açısından alandaki üstünlükler
konusunda SWOT analizi yapılmıştır.
Çalışma alanında Düzlerçamı Yaban Hayatı Geliştirme Sahası
(DYHGS) ve Güver Kanyonu Tabiat Parkı (GKTP) gibi korunan alan
statüsündeki yerlerin olması, çalışma bölgesinin özellikle ormancılık
alanında fonksiyonel kullanımını gerekli kılmıştır. Alan içi ve çevresinde
bulunan ve büyüklüğü 28973 ha olan DYHGS‟nın 13389 ha‟ı, büyüklüğü
4044 ha olan GKTP‟nın 2384 ha‟ının çalışma alanı içerisine girdiği tespit
edilmiştir.
Çalışma alanında bulunan kaynak değerlerden flora ve fauna ile
tehlike altında olan bitki ve yaban hayatı türleri belirlenmiştir. Buna göre
flora açısından sahada 76 familyaya ait 288 cins ve 430 takson saptanmış,
taksonların 33‟ünün endemik olduğu bu bilgilerden bölgenin endemizm
oranının %7.7 olduğu hesaplanmıştır. Ayrıca bitkilerden 24‟ünün IUCN‟e,
Cyclamen coum ve Alkanna pinardii isimli bitkilerin ise Bern Sözleşmesine
göre tehlike altında olduğu belirlenmiştir. Sahada faunistik açıdan
memelilerde 6 takım, 14 familya ve 15 tür, sürüngenlerde 2 takım, 9 familya
ve 19 tür, kuşlarda ise 24 familyaya ait 53 tür tespit edilmiştir. Yaban hayatı
açısından sahanın en önemli kaynak değerinin dünyadaki tek doğal
populasyonunun Düzlerçamı‟nda bulunması nedeniyle alageyik türü olduğu
belirlenmiştir. Dünya mirası olan bu önemli yaban hayatı türü, hem alan içi
ve çevresinde (ormanlık ve açıklık alanlarda), hem de çalışma alanının
Eşenadası mevkiinde bulunan ve etrafı kafes telle çevrili olan 430 ha
büyüklüğündeki alageyik üretme istasyonunda yaşadığı tespit edilmiştir.
Sahada yaban hayatı açısından önemli diğer türlerin ise yaban keçisi ve
vaşak olduğu belirlenmiştir. Çalışma kapsamında bu türlere ait yayılış
haritaları elde edilmiştir.
69
Sahaya ait sayısal yükseklik haritalarından, ormanlık alanların
fonksiyonlarının tespitinde kullanılmak üzere eğim ve yükseklik haritaları
oluşturulmuştur. Üretilen eğim (%) haritasının analizi sonucunda sahanın
yüzde olarak 14.2‟si 0-2, 30.8‟i 3-8, 5.7‟si 9-16, 11.7‟si 17-35, 27.9‟u 36-57
ve 9.7‟sinin de yüzde 58 ve üzerinde eğime sahip olduğu, yükseklik
açısından sahanın ortalama yüksekliğinin 805 m, en düşük yükseltisinin 70
m ile Karaman çayının çalışma alanının güney sınırını kestiği bölge, en
yüksek noktasının ise 1550 m ile Göktünek Tepe olduğu belirlenmiştir.
Çalışma alanının jeolojik yapısının Pliosen serisine ait traverten ile
Mezozoik ve Tersiyer devirlerine ait kalkerden oluştuğu tespit edilmiştir.
Ayrıca Mezozoik devire ait ophiolitli seriler, Miosen, Holosen ve Serpantin
olduğu belirlenmiştir. Kalker anataşı üzerinde Terra rossa, Terra fusca ve
Rendzina toprak tiplerinin olduğu, saha tespit edilen bir diğer toprak tipinin
de Kırmızımsı kahverengi Akdeniz Orman Toprağı olduğu bu toprak tipinin
ise kireçtaşı ana kayası üzerinde olduğu tespit edilmiştir.
Araştırma sahasının 29184.8 ha gibi büyük bir alan kaplaması
yanında kuzey-güney yönünde 38 km boyunca uzaması, alanın birçok mikro
klimayı barındırmasını sağlamaktadır. Bunun için sahanın yakın çevresinde
bulunan 7 adet meteoroloji istasyonundan (Antalya, Dağbeli, Korkuteli,
Bozova, Bük Lütfi Büyükyıldırım Araştırma Ormanı, Bucak ve Kızılkaya)
meteorolojik veriler sağlanmıştır. Elde edilen meteorolojik verilerin
Thornthwaite yöntemine göre yapılan analizleri sonucunda bölgenin ana
iklim tipinin kurak ve nemli olmak üzere ikiye, yağış etkenliği bakımından
da nemli, yarı nemli ve yarı kurak olmak üzere üçe ayrıldığı belirlenmiştir.
Ayrıca meteorolojik verilerin (yıllık ortalama sıcaklık, yıllık toplam yağış,
yıllık su noksanı ve yıllık yüzeysel akış) ArcGIS 9.2 yazılımı içerisinde yer
alan Universal Kriging Jeoistatistik metodu kullanılarak çalışma alanının;
sıcaklık, yağış, su fazlası ve su noksanı parametrelerinden yararlanarak
bölgesel sınıflamalar (haritalar) elde edilmiştir. Buna göre bölgede yağış,
sıcaklık ve toprak üstü yüzeysel akış değerlerinin güneye ve doğuya, su
noksanı değerinin de güneye doğru gidildikçe arttığı tespit edilmiştir.
Sahada ormancılık açısından önemli olan tohum meşceresi, tohum
bahçesi, klon parkı ve gen koruma alanları ile Batı Akdeniz Ormancılık
Araştırma Müdürlüğü tarafından araştırma yapılan alanların yerleri
belirlenerek bu alanlara fonksiyon kazandırılmıştır.
Sahada bulunan yerleşim yerlerinde yöre halkı ile yapılan SWOT
analizi çalışmaları sonucunda yöre halkının fiili olarak otlatma yaptığı bu
alanlara “Sosyal Baskı Zonu”, ayrıca eko-turistlerin yoğun olarak kullandığı
yürüme güzergahlarına da “eko-turizm alanı” ismiyle fonksiyon atanmıştır.
Çalışmalarda elde edilen verilerin coğrafi bilgi sistemi ortamında
analizi sonucunda Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği ormanlarının bazı
ekolojik ve sosyal fonksiyonları ortaya çıkartılmıştır. Bu çalışmanın
önümüzdeki yıllarda yapılacak fonksiyonel planlama çalışmalarında altlık
olarak kullanılması beklenmektedir.
70
SUMMARY
In this study, due to the Antalya Regional Directorate of Forestry
Forest Management Conducting Düzlerçamı functions of forests, geographic
information system software (ArcGIS 9.2) was used identification purposes.
In 1997, the plan of the work site according to the general area of 29184.8 ha
Forest Management, forest area of 18891.3 ha (64.7%), productive structure
of the forest area is 6810.4 ha (36.1%) were determined to be.
Within the study area into 5 districts of Antalya Province (97%
Döşemealtı, Konyaaltı 2.4%, Korkuteli 0.4%, Kepez 0.1% and Muratpaşa
0.1%) owned 22 settlement have been identified. In the field of the village
area of 81.7% as an important part of forming the 15745th person and lived,
Bıyıklı, Akkoç, Yağca, Kömürcüler, Dağbeli, Bademağacı, Çığlık and
Yukarıkaraman local people in the villages with the actual land use maps on
the global printing elements detection, land use will be advantageous in
points, in terms of forestry, land use and threats arising from the size of their
superiority in the field again in terms of forestry issues have been made in
the SWOT analysis.
Wildlife in the study area Düzlerçamı Development Course
(DYHGS) and Güver Canyon Nature Park (GKTP) the status of protected
areas as places to be in the study area has necessitated the use of functional,
especially in the field of forestry. Inside and around the area and the size
28973rd ha by DYHGS 13389th ha, size 4044 ha within the study area into
the by GKTP 2384 ha that have been identified.
In the study area for the source of the flora and fauna and
endangered plant and wildlife species that have been identified. Accordingly,
in the field in terms of flora, 288 species and 430 taxa belonging to 76
family pegged, 33‟ünün endemic taxa of the region where this information
was calculated to be 7.7% of the rate 71 endemism. Also 24 taxa IUCN from
plants, Cyclamen coum and the Bern Convention, according to Alkanna
pinardii named endangered plants that have been determined. 6 sets in terms
faunistik mammals in the field, 14 families and 15 species, reptiles in the 2
sets, 9 families and 19 species, 53 types of birds belonging to the family of
24 have been identified. The most important resource in terms of wildlife
areas for natural populations of the world‟s only because of the red deer
species to be found from Düzlerçamı been determined. The world heritage of
this important wildlife species, both within and around areas (forest and
clear areas), as well as Eşenadası region of the work area and around the
wire cage was surrounded by 430 hectares in size of red deer living in the
generation stations that have been identified.
Belong to the field of digital elevation maps, to be used in the
detection of forest area function of slope and height maps are formed.
71
Produced slope (%) map as a result of the analysis area as a percentage of
the 14.2 „si 0-2, 30.8 I 3-8, 5.7 si 9-16, 11.7 si 17-35, 27.9‟ s 36-57 and 9.7 si
de of over 58 percent and have the inclination, the height field in terms of
the average height of 805 m, the lowest elevation of 70 m with a working
area of Karaman tea cut off the southern limit of the region, the highest point
is 1550 m and was determined to be Göktünek Hill.
The geological structure of the study area belongs to the Pliocene
series with travertine limestone belonging to the Mesozoic and Tertiary
periods have been found to occur. Also belong to the Mesozoic era ophiolit
series, ultrabazik and serpentines that have been identified. Terra rosa over
limestone anatase, Terra fusca and soil types that Rendzina, field soil type
were found in another Mediterranean forest soil is a reddish-brown soil of
the type that is on the limestone host rock have been identified.
Research areas such as a large area of 29184.8 ha by coating 38 km
north-south direction along the prolongation, to provide the recipient of
many micro-air host. Such a large area, the hydrological function of forests
in determining the need for determination of regional climate type is
emerging. For this area in the immediate vicinity of the meteorological
station 7 (Antalya, Dağbeli, Korkuteli, Bozova, Bending Lutfi
Büyükyıldırım Research Forest, District and Kızılkaya) meteorological data
was provided. Meteorological data obtained according to the method of
Thornthwaite as a result of the analysis of the region‟s main climate is arid
and humid into two, in terms of rainfall Efficiency humid, semi-humid and
semi-arid to be divided into three that have been identified. In addition,
meteorological data (average annual temperature, annual precipitation,
annual water deficiency and the annual surface flow) ArcGIS 9.2 software in
place Geostatistical Universal Kriging method using the workspace;
temperature, precipitation, water and more water-deficient parameters by
taking advantage of regional classifications (maps) were obtained.
Accordingly, in the region rainfall, temperature and soil surface above the
south and east of the flow value, the value of water-deficient south toward
increased have been identified.
Which are important in the field of forestry stand seed, seed gardens,
parks and clone the gene conservation areas and Southwest Anatolia Forest
Research Institute by the research into these areas by determining the area
function of the locations are brought.
The data obtained in studies of the geographic information system
environment as a result of the analysis of forest Düzlerçamı Forestry
Management Conducting some ecological and social functions were
uncovered.
72
KAYNAKÇA
ALDERMAN, J.A.,1997. Wildflowers of The Blue Ridge Parkway, The
University of North Carolina Pres, USA.
ANONĠM, 1982. ORKÖY Genel Müdürlüğü İlçe Kalkınma Planı, Ankara.
ANONĠM, 1997. Antalya Orman Bölge Müdürlüğü, Antalya Orman
İşletme Müdürlüğü Düzlerçamı Orman İşletme Şefliği Orman
Amenajman Planı
ANONĠM, 2000. Map of Natural Vegetation of Europe. Compiled and
revised by Udo Bohn, Gisela Gollub, Christoph Hettwer. Bundesamt
für Naturschuts, Bonn.
ANONĠM, 2007. Antalya Valiliği Planlama Şubesi, Mahalli İdareler gelişim
tablosu, Antalya.
ANONĠM, 2008. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü Meteorolojik
Veriler, Ankara
ANONĠM, 2009a. Fonksiyonel Amenajman Planlaması Arazi ve Büro
Çalışmalarına Ait Teknik İzahname, Ankara
ANONĠM,2009b. http://tuikapp.tuik.gov.tr/adnksdagitapp/adnks.zul
ANġĠN, R., 1994. Tohumlu Bitkiler Gymnospermae, Karadeniz Teknik
Üniversitesi, Orman Fakültesi, Genel Yayın No:122, Fakülte Yayın
No:15,Trabzon.
ASAN U., 2003. Orman Fonksiyonlarının Belirlenmesi ve Haritalanması. İ.
Ün. Or. Fak. Or. Amn. Anabilim Dalı. İstanbul, (yayınlanmamış ders
notları).
ASAN Ü. 2002. Orman Amenajmanı-I Temel Kavram ve Prensipler
(basılmamış ders notları), İ.Ü.Or. Fak. Or. Amn. Anabilim Dalı,
İstanbul.
ASAN, Ü. 2007. Orman Fonksiyonlarının Çeşitli Açılardan Sınıflandırılması
ve
Amaç-Fonksiyon
İlişkisinin
ETFP
Çerçevesinde
Değerlendirilmesi, Ekosistem Tabanlı Fonksionel Planlama
Semineri, 5-7 Şubat, Alanya
ATALAY, Ġ. 2004. Doğa Bilimleri Sözlüğü, Meta Basım Matbaacılık
Hizmetleri, Bornova, İzmir.
AYAġLIGĠL, Y., 1987 Der Köprülü Kanyon National Park Seine
73
Vegetation und ihre Beeinflussung durch den Menschen. 3007 pp.
Weihenstephan.
BAġARAN, M. A., BAġARAN, S., BAġ, M. N., KAÇAR, M. S.,
TOLUNAY, D., MAKĠNECĠ, E., KAVGACI, A., DENĠZ, Ġ. G.
2008. Elmalı Sedir Araştırma Ormanında Güncel Durumun Coğrafi
Bilgi Sistemi Tabanlı Sayısal Haritalarla Ortaya Konulması, Batı
Akdeniz Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Teknik Bültenler Serisi
No:30, Antalya.
BAġKENT E. Z., KÖSE S., YOLASIĞMAZ A. H., ÇAKIR G., KELEġ
S., 2002. Orman Amenajmanında Yeni Açılımlar Çerçevesinde
Planlama Sürecininin Değerlendirilmesi ve Yeniden Tasarımı.
Orman Amenajmanında Kavramsal Açılımlar ve Yeni Hedefler.
Sempozyum Bildirileri. 18-19 Nisan İ..Ü Or. Fak., İstanbul, S. 30-31
BATUR, M., 2005. Fonksiyonel İdare Süresi Tespitinin Teorik ve Pratik
Esasları, EGE Ormancılık Araştırma Müdürlüğü Teknik Bültenler
Serisi, Teknik Bülten No: 30, İZMİR.
BAYTOP, A. 1995. Bitkilerin bilimsel Adlarındaki Niteleyiciler ve
Anlamları, İ.Ü. Yay. No:3889, Eczacılık Fakültesi Yay. No:69,
İstanbul.
BAYTOP, A. 1998 Botanik Klavuzu
Yay.No:70, İstanbul.
İ.Ü.Yay.No:4058, Eczacılık Fak.
BAYTOP, T, 1994. Türkçe Bitki Adları Sözlüğü, Türk Dil Kurumu
Yayınları No 578, 508 s., Ankara
BHATTACHARYYA, B., JOHRĠ, B.M., 1998. Flowering Plants, Narosa
Publishing House, New Delhi, İndia.
BOISSIER, E. 1867-1888. Flora orientalis, Vol. 1-5, Supplement by Buser,
R. Geneve.
BONNIER, G. 1986. Flore Complete Illustree En Counters de France Suisse
et Belgique, Tome 1-7, Paris
BOUCHNER, M., 1997.Der Grosse Spurenführer 271 pp Prag.
BOZKURT, A.Y., 1990. Ormancılık Terimleri Sözlüğü, İ.Ü. Yayın
No:3618, O.Fak. Yayın No:414, İstanbul.
BURNIE, D., 1995. Wild Flowers of The Mediterranean , Dorling
Kindersley Limited, 9 Henrietta Street, London.
74
CHAPMAN N. G., CHAPMAN D. I., 1997. Fallow Deer‟s. Their history,
distribution and biology. Coch-Y-Bonddu Books, Machynlleth,
Powys, SY20 8DJ.271 pp.
COOMBES, A.J. 1999. Dictionary of Plants Names, Octopus Publishing
Group Limited, Finland.
ÇEPEL, N., 1988. Orman Ekolojisi, İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları İ.Ü.
Yayın No:3518, O.F. Yayın No:399 İstanbul
ÇETĠK, R., 1977. Elmalı, Çığlıkara, Bucak Sedir Ormanları Florası,
Ormancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi, Cilt 23 Sayı 2, Ankara
ÇIRPICI, A.1983. Renkli Türkiye Bitkileri Atlası, Fasikül 3-4, İ.Ü.Yay.
Sayı:3064, Fen Fak. No:178, İstanbul.
ÇOLAK, A.H., F. SORGER, 2005. Türkiye Ç,çekleri, Lazer Ofset Matbaa
Tesisleri San. Ve Tic. Ltd. Şti., Ankara.
DAVIS, P.H. vd. 1971. Plant Life of South-West Asia The Botanical
Society of Edinburgh
DENĠZ, Ġ. G., 2002. Elmalı Sedir Araştırma Ormanı (Antalya) Florası
Üzerine Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Antalya
EKĠM, T. vd. 1989. Türkiye‟nin tehlike altındaki nadir ve endemik bitkileri,
Türkiye Tabiatını Koruma Derneği, Yayın No:18, Ankara
EKĠM, T., M. KOYUNCU, S. ERĠK, R. ĠLARSLAN, 2000. Türkiye‟nin
Tehlike Altındaki Nadir ve Endemik Bitkileri, Türkiye Tabiatını
Koruma Derneği Yayınları Ankara.
ELER, Ü. 1991. İngilizce-Türkçe Ormancılık Sözcük ve Deyimleri, T.C.
Orman Bakanlığı, Orman Genel Müdürlüğü Basım Tesisleri,
Ankara.+
ELĠÇĠN, G., 1980. Sözlük Bitki Adları. İ.Ü. Orman Fakültesi Yayınları,
İ.Ü. Yayın No:2633, O.F.Yayın No:273, İstanbul.
ERASLAN Ġ., 1982. Orman Amenajmanı Ders Kitabı. İstanbul, İ.Ü. Orman
Fakültesi Yayın No: 318., s.3, 57, 317-321
ERDĠN K., 2002. Ormancılıkta Uzaktan Algılama. Orman Amenajmanında
Kavramsal Açılımlar ve Yeni Hedefler. Sempozyum Bildirileri.
İstanbul, 18-19 Nisan İ..Ü Or. Fak. S. 144-147.
GĠBBONS, B., BROUGH, P., 1998. Der Grobe Kosmos-Naturführer
75
Blütenpflanzen Printed in Spain Inprime en Espagne Franch Kosmos
Verlags-Gmbh&Co. Stutgard, Germany.
GODET, J.D., 1991. Plants and Flowers Of Great Brıtain and Northern
Europe, Arboris Pres, CH-3032 Hinterkappelen/Bern, İsviçre.
GODET, J.D., 1993. Trees and Shrubs Of Great Brıtain and Northern
Europe, Mosaik Boks İnternational U.K. Ltd. Bern, İsviçre.
GODFREY, M.A., 1997. Field Guide to the Piedmont , The University of
Norh Carolina Pres, USA.
GÖKTÜRK R.S., H. SÜMBÜL, 1997 Flora of Antalya City. Turkish
Journal of Botany, 21:341-378. Ankara.
GÜLER, M., KARA, T., 2007. “Alansal dağılım özelliği gösteren iklim
parametrelerinin coğrafi bilgi sistemleri ile belirlenmesi ve kullanım
alanları; genel bir bakış” Ondokuz Mayıs Üniv., Ziraat Fak. Derg.,
22(3), 322-328, Samsun.
HEIDEMANN, G., 1976. Damwild, Cervus dama Linne, 1758, im
Kleinasien. Bestand Schutz. Saugetierk. Mitt. 24: 124-132.
HEYWOOD, V.H., G.T. TUTIN,1964-1981. Flora Europea. Vol:1-5,
Cambridge Univ. Press., London.
HUġ, S., 1964. Antalya Dolaylarında Alageyik ve Bezoar Keçisi. İ.Ü.Orman
Fak. Dergisi. B/1.
HUġ, S., 1974. Av Hayvanları ve Avcılık ,İ.Ü.Orman Fak.Yayın no:202
İstanbul 406.s.
HUXLEY, A. AND TAYLOR, W. 1997. Flowers of Greece and the
Aegean, Chatto&Windus, London.
JAGER, E., SCHUBERT, R., WERNER, K., 1991. Exkursionsflora Atlas
der Gefabpflanzen , Volk und Wissen Verlag GmbH, Berlin.
KAYACIK, H. 1980. Orman ve Park Ağaçlarının Özel Sistematiği, I. Cilt,
İ.Ü.Or.Fak.Yay. İ.Ü.Yay No:2642, Or.Fak. Yay. No:281, İstanbul.
KAYACIK, H., 1966. Orman ve Park Ağaçlarının Özel Sistematiği, III.Cilt
İ.Ü.Or.Fak.Yay. İ.Ü.Yay No:1189, Or.Fak. Yay. No:106, İstanbul.
KAYACIK, H., 1977. Orman ve Park Ağaçlarının Özel Sistematiği Cilt II,
Angiospermae, İ.Ü.Yayın No:2400, O.F.Yayın No:247, İstanbul.
KAYACIK, H., 1982. Orman ve Park Ağaçlarının Özel Sistematiği Cilt III,
76
Angiospermae, İ.Ü.Yayın No:3013, O.F.Yayın No:321, İstanbul.
KILINÇ, M., KUTBAY,G.H., YALÇIN, E., BĠLGĠN, A., 2006. Bitki
Ekolojisi ve Bitki Sosyolojisi Uygulamaları, Palme Yayınları:394,
Palme Yayıncılık Ltd. Şti., Ankara.
KILINÇ, M.2005. Bitki Sosyolojisi, Palme Yayınları:324, Palme Yayıncılık
Ltd. Şti., Ankara.
KUTLUK, H., B. AYTUĞ, 2004. Plants of Turkey Grid by Grid C2-C3 ,
Eskişehir.
LAWRENCE, E. 2000. Henderson‟s Dictionary of Biological Terms,
Pearson Education Limited, England.
MACURA, P. 1993. Elsevier‟s Dictionary of Botany I. Plant Names,
Elsevier Science Publisher B.V. ,Amsterdam, The Netherlands
MASSETI, M., 2002. Island of deer‟s. City of Rhodes-Environment
Organization.
NOORDHUIS, K.T., 1994. Tuinplanten Encyclopedie, Rebo Production,
Groningen.
ÖZHATAY, N., A. BYFIELD, S. ATAY, 2003. Türkiye'nin Önemli Bitki
Alanları, WWF Türkiye (Doğal Hayatı Koruma Vakfı), İstanbul,
Türkiye.
ÖZTÜRK, M., SEÇMEN, Ö., GEMĠCĠ, Y., GÖRK, G., 1990. Aegean
Region Turkey Plants and Landscape (Ege Bölgesi Bitki Örtüsü),
İzmir.
PEġMEN, H., 1980. Olimpos Beydağları Milli Parkı'nın Florası, TBAG-335
Nolu Proje, Ankara.
POLUNIN, O., 1969. Flowers of Europe, London – Oxford University
Press, New York, Toronto.
POULININ, O., 1997a. Flowers of Europe
University Press, New York.
a field Guide, Oxford
POULININ, O., 1997b. Flowers of Greece and The Balkans a field Guide,
Oxford University Press, New York.
POULININ, O., SMYTHIES, B.E., 1997. Flowers of South-West Europe
a field Guide, Oxford University Press, New York.
ROTHMALER, W., JAGER, E., SCHUBERT, R., WERNER, K. 1991.
77
Exkursionflora – Atlas de GefäBpflanzen, Band 3, Volk und Wissen
Verlag GMGH, Berlin.
SEÇMEN, Ö. VE LEBLEBĠCĠ, E. 1997. Türkiye sulak alan bitkileri ve
bitki örtüsü. Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Yayınları, No 158,
İzmir.
SEÇMEN, Ö., GEMĠCĠ, Y., GÖRK, G., BEKAT, L., LEBLEBĠCĠ, E.,
1995. Tohumlu Bitkiler Sistematiği, Ege Üniversitesi Fen Fakültesi
Kitaplar Serisi No:116, İzmir.
SÜMBÜL, H., ÖZ, M., ERDOĞAN, A., GÖKOĞLU, M., GÖKTÜRK,
R.S., DÜġEN, S., DÜġEN, O., ASLAN, A., ALBAYRAK, T.,
SERT, H., DENĠZ, Ġ.G., TUFAN, Ö., KAYA, Y., TUNÇ, M.R.,
KARAARDIÇ, H., UĞURLUAY, H., 2005. Doğa Rehberi, Mart
Matbaası, İstanbul.
TAZEGÜL, E. 1988. Dictionary of Agricultural Sciences(Botany-ForestryMeteorology) Volume I, Reform Pres, İzmir.
TEKĠN, E. 2004. Türkiye‟nin En Güzel Yaban Çiçekleri, Türkiye İş
Bankası Kültür Yayınları, 652 s.
TEKĠN, E. 2005.Türkiye‟nin En Güzel Yaban Çiçekleri, Türkiye İş Bankası
Kültür Yayınları, Meşelik Sokağı 2/3 Beyoğlu, İstanbul.
TURAN, N., 1984. Türkiye‟nin Av ve Yaban Hayvanları. Ongun Kardeşler
Matbaacılık San. 178.s.
TUTEL, B. 1993. Türkiye Florası Atlası. Fasikül 5-7, İ.Ü.Yay. Sayı:3689,
Fen Fak. No:225, İstanbul.
ULUOCAK, N., 1979a. I. Buğdaygiller, İ.Ü. Orman Fakültesi, İ.Ü. Yay.
No:2638, O.F. Yay. No:278, İstanbul
ULUOCAK, N., 1979b. II.Baklagiller, İ.Ü. Orman Fakültesi,İ.Ü.Yayın
No:3198, O.F.Yayın No:358, İstanbul.
ULUOCAK, N., 1994. Yer Örtücü Bitkiler, İ.Ü. Orman Fakültesi, İ.Ü. Yay.
No:3874, O.F. Yay. No:428, İstanbul.
USHER, G. 1996. Dictionary of Botany, Wordworth Edition Limited,
Cumberland House Crib Street Ware, England.
VAUCHER, H.,1986. Elsevier‟s Dictionary of Trees and Shrubs, Elsevier‟s
Science Publishers B.V. Amsterdam, The Netherlands
78
WOODLAND, D.W., 1997. Plants Systematics, Andrews University Pres,
Michigan.
YAKAR, N. 1964. Renkli Türkiye Bitkileri Atlası, 1. Fasikül, İ.Ü.Yay.
Sayı:1090, Fen Fak. No:61, İstanbul.
YAKAR, N. 1965. Renkli Türkiye Bitkileri Atlası, 2. Fasikül, İ.Ü.Yay.
Sayı:1127, Fen Fak. No:63, İstanbul.
YALTIRIK, F. 1971. Yerli Akçaağaç (Acer L.) Türleri Üzerinde Morfolojik
ve Anatomik Araştırmalar, İ.Ü. Yayın No:1661, O.F. Yayın No:179,
İstanbul.
YALTIRIK, F. 1984. Türkiye Meşeleri,Tarım Orman ve Köy İşleri
Bakanlığı Orman Genel Müdürlüğü Yayınları Yenilik Basımevi,
İstanbul.
YALTIRIK, F. 1988a. Dendroloji I, Gymnospermae, İ.Ü. Yayın No:3443,
O.F. Yayın No:386, İstanbul.
YALTIRIK, F. 1988b. Dendroloji II, Angiospermae, İ.Ü. Yayın No:3509,
O.F. Yayın No:390, İstanbul.
YALTIRIK, F., EFE, A., 1989. Otsu Bitkiler Sistematiği, İ.Ü. Yayın No:
3568, Fen Bilimleri Enstitüsü Yayın No:3 , İstanbul.
YILMAZ, E. 2004. Analitik Hiyerarşi Süreci Kullanarak Katılımcı Doğal
Kaynak Planlaması, Doğu Akdeniz Ormancılık Araştırma
Müdürlüğü Teknik Bültenler Serisi, Teknik Bülten No:22, Tarsus.
YILMAZ, K.T. 1996. Akdeniz Doğal Bitki Örtüsü , Ç.Ü.Ziraat Fak. Genel
Yay.No:141, Yardımcı Ders Kitapları Yay.No:13 , Adana.
YÜCEL, E. 2004. Çiçekler ve Yer Örtücüler, ETAM Matbaa Tesisleri,
Eskişehir
YÜCEL, E., YALTIRIK, F., ÖZTÜRK, M., 1995. Süs Bitkileri(Ağaçlar
ve Çalılar), Anadolu Üniversitesi Yayınları, No:833, Fen Fakültesi
Yayınları, No:1, Eskişehir.
ZOHARY, M. 1973. Geobotanical Foundations of the Middle East, Gustav
Fischer Verlag, Stutgart
79
EKLER
Ceterach officinarum DC.
ASTERACEAE
Anthemis coleopoda Boiss.var.
bourgaei Boiss.
Anthemis tinctoria L. var. tinctoria
(Boyacı papatyası)
Anthemis chia L. (Beyaz papatya)
Asteriscus aquaticus (L.) Less.
Carduus rechingeranus Kazmi*
Carlina corymbosa L.
Carthamus dentatus Vahl
Centaurea lycia Boiss.*
C. luschaniana Heimerl.*
C. solstitialis L. subsp. pyracantha
(Boiss.) Wagenitz*
Cephalorrhynchus tuberosus (Stev.)
Schchin
Chrysanthemum segetum L. (Horoz
ibiği)
Cichorium intybus L.
Conyza canadensis (L.) Cronquist
C. foetida L. subsp. rhoeadifolia
(Bieb.) Celak
C. sancta (L.) Babcook
Crepis reuterana Boiss. subsp.
reuterana
Crupina crupinastrum (Moris) Vis.
Filago eriocarpa Guss.
Hedypnois cretica (L.) Dum.& Cours.
Helichrysum pamphylicum Davis &
Kupicha * (Ölmez otu)
Inula heterolepis Boiss ( Kaya andız
otu)
I. graveolens (L.) Defs.
I. viscosa (L.) Aiton (Zimerit)
Jurinea consanquinea DC.& Prodr.
Lactuca serriola L. (Eşek marulu)
Onopordum boissieri Willk.
Pallenis spinosa (L.) Cass.
Pulicaria arabica (L.) Cass.
Rhagadıolus stellatus (L.) Gaertner
var. edulis Gaertner)DC.
Senecio vulgaris L. (Kanarya otu)
S. vernalis Wajdst & Kit. (Ekin otu)
Bitki Listesi
ACERACEAE
Acer negundo
ADIANTHACEAE
Adianthum capillus-veneris (L.) Medik
AIOZOACEAE
Carpobrotus edulis N.E.Br.
AMARANTHACEAE
Amaranthus hybridus L.var.
erytrostachys
ANACARDIACEAE
Pistacia lentiscus
Pistacia terebinthus subsp. palaestina (
Boiss.)Engler
Rhus coriaria L. (Sumak)
APIACEAE
Amni majus L.
Bupleurum gracile d‟Urv.
Bupleurum heldreichii Boiss.&Bal.
Caucalis platycarpos L.
E. creticum Lam. (Göz dikeni)
E. glomeratum Lam.
Eryngium thorifolium Boiss.*
Ferulago pauciradata Boiss.&Heldr.*
(Çakşır otu)
Lagoecia cuminoides L.
Orlaya daucoides (L.) Greuter
Smyrnium connatum Boiss.& Kotschy
( Baldıran otu)
T. syriacum L.
Tordylum aegaeum Runem
Torilis arvensis (Hunds.) Link subsp.
purpurea (Ten.) Hayek
APOCYNACEAE
Nerium oleander L.
Vinca fuscatum (Hornem) Reihb.subsp.
fuscatum
ARACEAE
Arisarum vulgare TargTazz.subsp.vulgare
Arum dioscoridis Sm.var. dioscoridis
Dracunculus vulgaris Schott. (Yılan
yastığı)
ASPLENIACEAE
80
Sonchus asper (L.) Hill. subsp.
glaucescens (Jordan) Ball.
Taraxacum hellenicum Dahlst.
Tragopogon longirostris Bisch. ex
Schultz longirostris
Urospermum picroides
Xeranthemum annuum L.
Xsanthium strumarium L. subsp.
strumarium ( Pıtrak)
BORAGINACEAE
Alkanna pinardii Boiss *
(Havacivaotu)
Anchusa azurea Miller var. azurea
(Güriz)
Anchusa undulata L.subsp. hybrida
(Ten) Coutinho
Buglossoides arvensis (L.) Johnston
Cynoglossum montanum L.
Cynoglosum creticum Miller
Echium italicum L.
E. plantagineum L.
Echium angustifolium L.
Lithodora hispidula (Sm.) Griseb.
Myosotis sicula Guss.
Myosotis ramoissima Rochel ex
Schultes subsp. ramoissima
Onosma strigosissimum Boiss.*
O. tauricum Pallas ex Willd. var.
brevifolium *
Onosma mite Boiss.Heldr. (Emzikotu)
BRASSICACEAE
Alyssum corsicum Duby.
A. hirsitum Bieb.
A. mouradicum Boiss & Bal.
A. strigosum Banks & Sol.subsp.
cedrorum
Alyssum desertorum Strapf var.
desertorum
Arabis deflexa Boiss.
Biscutella didyma L.
Capsella rubella Reuter
Capsella bursa-pastoris (L.) Medik
Cardamine hirsuta
Cardaria draba (L.) Desv.subsp.draba
Fibigia clypeata (L.) Medik
Hirschfeldia incana (L.) Lag-Foss.
Iberis carica Bornm. *
Erophila verna (L.) Chevall subsp.
spathulata (Lang.)Walters
Malcolmia flexuosa Siloth &Sm.
Nasturtium officinale R.Br. (Su teresi)
Raphanus raphanistrum L.
R. carnosula Boiss & Heldr.*
Ricotia sinuata Boiss & Heldr.*
Sinapis arvensis L.
CACTACEAE
Opuntia ficus indica ( L.) Miller (
Kaynana dili)
CAMPANULACEAE
Campanula pregrina L.
Campanula lyrata Lam. subsp. lyrata*
Legousia speculum veneris (L.) Chaix
Legousia falcata (Ten.) Fritsch
CAPPARACEAE
Capparis spinosa L.var.inermis Turra
Cleome ornithopodiodes L.
CAPRIFOLIACEAE
Lonicera etruca Santi var. etrusca
CARYOPHYLLACEAE
Cerastium glomeratum Thvill.
Holosteum umbellatum L.var.
umbellatum
Minuartia mesogitana (Boiss.)Hand.Mazz. subsp. mesogitana
Petrorhagia velutina (Guss) Ball.&
Heywood
Silene behen L.
S. colorata
S. heldreichii Boiss.
S. subconica
Silene aegyptiaca (L.) fil.subsp.
aegyptiaca
Stellaria cilicica Boiss.& Ball.
Velezia rigida L.
CHENOPODIACEAE
Chenopodium album L.subsp. album
CISTACEAE
Cistus salviifolius L.
Cistus creticus L.
Fumana thymifolia (L.) Verlot var.
thymifolia
81
Fumana arabica (L.) Spach.var.
arabica
Helianthemum racemosum (L.) Pau.
CONVOLVULACEAE
Calystegia sepium (L.) R.Br. subsp.
sepium (Çit sarmaşığı)
Convolvulus compactus Boss.
CUCURBITACEAE
Citrillus lanatus ( Thunb.) Matsum &
Nakai ( Karpuz)
Cucumis sativus L. ( Salatalık)
Cucurbita pepo L. ( Sakız kabağı)
Ecbalium elaterium (L.) A. Rich
(Eşek hıyarı)
CUPRESSACEAE
Cupressus sempervirens L. var.
horizontalis
Cupressus sempervirens L. var.
pyramidalis
Juniperus excelsa Bieb.
Juniperus oxycedrus L.subsp.
oxycedrus
CYPERACEAE
Carex divulsa Stokes subsp. corigyne
(Nelmes) Ö.Nilson*
Cyperus rotundus L.
Scirpoides holoschoenus (L.) Sojak
DIPSACEAE
Cephalaria dipsacoides Boiss &Bal.
Cephalaria transsylvanica (L.)
Schrader
EPHEDRACEAE
Ephedra campylocarpa C.A. Meyer
ERICACEAE
Arbutus andrachne L. (Sandal)
Erica manipuliflora Salisb. (Funda)
EUPHORBIACEAE
Euphorbia apios L.
E. characias L. subsp. wulfenii
E. helioscopia L. (Seherotu)
E. kotschyana Fenzl.
E. peplus L. var. peplus
E. platyphyllos L.
Euphorbia hierosolymitana Boiss.
Mercurialis annula L. (Yer fesleğeni)
FABACEAE
Acacia cyanophylla Lindley
Anagyris foetida L. ( Domuz dikeni)
Astragalus lusitanicus Lam. subsp.
orientalis (Geven)
Calycatome villosa ( Poiret) Link
Ceratonia siliqua L.
Cercis siliquastrum L. subsp.
siliquastrum
Colutea melanocalyx Boiss.&Heldr. (
Patlangaç)
C. parviflora Willd.
Coronilla cretica L.
Dorycnium
pentaphyllumScop.subsp.hausnechtii
(Boiss.) gams.
Genista acanthoclada DC.
Gonocytisus angulatus (L.) Spach.
Hymenocarpus circinnatus (L.) Savi
Lathyrus aphaca L. var. affinis (Guss.)
Arc.
L. sphaericus Boiss.
L. setifolius boiss. (Mürdümük)
Lotus corniculatus L. var. tenuifolius
(Sepik)
Medicago disciformis DC.
M. minima (L.) Bart. var. minima
M. polymorpha L. var. polymorpha
Medicago orbicularis (L.) Bart.
(Yonca)
Onobrychis aequidentata (Sibth.&
Sm.) d‟Urv.
Onobrychis caput-galli (L.) Lam.
Ononis pubescens L.
O. spinosa L. subsp. leiosperma (Boiss)
Sirj.
Ononis natrix L. subsp. natrix
Ornithopus compressus L.
Pisum sativum L. subsp. sativum var.
pumilio Meikle
Robinia pseudoacacia L.
(Yalancı akasya)
Scorpiurus muricatus L. var.
subvillosus (L.) Fiori
Spartium junceum L. ( Katır tırnağı)
Trifolium arvense L. var. arvense
T. cherleri L.
82
T. resupinatum L. var. resupinatum
T. stellatum L. var. stellatum
T. tomentosum L.
Trifolium physodes Stev. Ex Bieb. var.
physodes
Trigonella aurantica Boiss.
T. cariensis Boiss.
T. monspeliaca L.
T. spruneriana Boiss. Var.
spruneriana
Trigonella lycica Hub.-Mor.*
Vicia ervilia ( L.) Willd. (Küşne=
Burçak)
V. galilaea Plitm.&Zoh.
V. pubescens (DC.) Link
V. sativa L. subsp. nigra (L.) Ehrh.
V. sativa L. subsp. sativa ( Ekin fiği)
Vicia cassia Boiss.
Vicia villosa Roth. subsp. eriocarpa
P.W.Ball (Fin Baklası)
Wistaria sinensis Sweet. (Mor salkım)
FAGACEAE
Quercus coccifera L.
Q. ithaburensis subsp. macrocarpa
Quercus infectoria Olivier subsp.
boissieri (reuter)
GERANIACEAE
Erodium cicutarium (L.)L‟Herit subsp.
bipinnatum (Cav.)Tourlet
Erodium moschatum (L.)L‟Herit
Geranium molle (L.) L.Herit
subsp.bipinnatum
G. purpureum Vill.
G. rotundufolium L.
Geranium lucidum L.
HYPERICACEAE
Hypericum triquetrifolium Turra.
Hypericum perforatum L.
IRIDACEAE
Gladiolus anatolicus (Boiss.) Stapf.*
Gladiolus italicus Miller (Glayöl)
Iris albicans Lange (Ak süsen)
Romulea tempkyana Freyn
JUNCACEAE
Juncus inflexus L.
Juncus heldreichianus Marsson ex
Parl. Subsp. heldreichianus
LAMIACEAE
Acinos rotundifolius Pers.
Ajuga chamaepitys (L.) Schreber
subsp. palaestina
Ajuga chamaepitys (L.) Schreber
subsp. chia
Ballota glandulosissima Hub.-Mor &
Patzat*
Calamintha sylvatica Bromf. subsp.
ascendens
Coridotymus capitatus (L.) Reichb
Dorystoechas hastata Boiss.Heldr. ex
Bentham* (Dağ çayı)
Lamium macrodon Boiss.& Huet.
Lamium amplexicaule L
Marrubium vulgare L. (İt sineği)
Melissa officinalis L.subsp. altissima
Mentha longifolia (L.) Hudson subsp.
typhoides
Micromeria mrytifolia Boiss.&Hohen
(Taşnanesi)
Nepeta italica L. (Eşekçayı)
Origanum onites L. (Taş kekiği)
O. vulgare L. subsp. hirtum
Origanum minutiflorum O.Schwartz
&P.H.Davis* (Yaylakekiği)
Phlomis bourgei Boiss.*
P. lycia D.Don* (Deliçalba)
Phlomis grandiflora H.S.Tompson var.
grandiflora (Ayıkulağı)
Salvia verbenaca L.
S. viridis L.
Salvia tomentosa Miller
Sideritis condensata Boiss.&Heldr.*
S. pisidica Boiss.&Heldr.*
Sideritis stricta Boiss.& Heldr.*
Stachys aleurites Boiss.& Heldr.*
S. sericantha P. H. Davis
Stachys pinardii Boiss.*
Teucrium polium L. (Acıyavşan)
Thymus revolutus Celak*
Tymbra spicata L.var. spicata
(Karabaşkekik)
Ziziphora capitata L. (Dağ reyhanı)
83
Ficus carica L.subsp. carica
Morus alba L.
MRYTACEAE
Eucalyptus camaldulensis Dehnh. (
Ökaliptus)
Mrytus communis L. subsp. communis
( Mersin)
OLEACEAE
Fontanesia philliraeoides Labill.subsp.
philliraeoides (Çılbırtı)
Olea europaea L.var. sylvestris (Miller)
Lehr (Delice)
Olea europae L.var. europae
Phillyrea latifolia L. (Akçakesme)
ONOGRACEAE
Epilobium parviflorum Schreber
Epilobium hirsutum L.
ORCHIDACEAE
Barlia robertiana (Loisel) Greuter
Limodorum abortivum L.
Ophrys reinholdii Spruner ex
Fleischum subsp. reinholdii
Ophrys mammosa Desf.
Orchis anatolica Boiss. (Yayla salebi)
O. collina Banks.&Sol.
Orchis tridentata Scop.
OROBANCHACEAE
Orobanche cernua Loefl.
OXALIDACEAE
Oxalis pes-caprae L.
PAPAVERACEAE
Fumaria parviflora Lam. (Şahtereotu)
Glacium flavum Crantz.
Papaver dubium L.
P. stylatum Boiss.& Bal
Papaver rhoeas L.
PHYTOLACCACEAE
Phytollacca americana L.
PİNACEAE
Cedrus libani L. Rich
Pinus halepensis
P. nigra
P. pinaster
P. pinea
Pinus brutia Ten.
PLANTAGINACEAE
LAURACEAE
Laurus nobilis L.
LILIACEAE
Allium pallens L.subsp. pallens
A. sandrasicum Kollmann, N. Özhatay
& Bothmer*
A.junceumSm.subsp.tridentatumKollm
ann, Özhatay&Koyuncu*
Allium cepa L.
Asparagus acutifolius L.
Asphodelus aestivus Brot. (Çirişotu)
Colchicum baytopiorum C.D. Brickel*
Gagea peduncularis (J.C.Presl) Pascher
Hyacinthella heldreichii
(Boiss.)Chouard*
Muscari armeniacum Leichtlin ex
Baker
M. comosum (L.) Miller (Dağ
sümbülü)
M. neglectum Guss.
Muscari muscarimi Medikus *
(Müşkülüm)
Ornithogalum orthophyllum Ten.
O. umbellatum L.
Ornithogalum narbonense L.
(Akbaldır)
Ruscus aculeatus L.var. angustifolius
Boiss.
Scilla autumnalis L.
Smilax aspera L.
Urginea maritima (L.) Baker
(Adasoğanı)
Linum strictum L.subsp. spicatum
Pers.
MALVACEAE
Alcea pallida Waldst & Kit.
Alcea striata (DC.) Alef.subsp.
rufescens
Althea hirsuta L.
Althea cannabina L. (Eşekgömeci)
Hibiscus esculentus L. (Bamya)
Lavatera punctata L.
Malva neglecta Wallr. (K.
Ebegümeci)
Malva sylvestris L. (B. Ebegümeci)
MORACEAE
84
Plantago cretica L.
P. lagopus L.
P. lanceolata L. (Yılandili)
Plantago major L. subsp. major
(Beşdamarotu)
PLATANACEAE
Platanus orientalis L. (Çınar)
PLUMBAGINACEAE
Acantholimon acerosum (Willd.)
Boiss. var. acerosum
Platanus orientalis L.
POACEAE
Aegilops markgrafii (Greuter)Hammer
Aegilops umbellulata Zhukwsky subsp.
umbellulata
Aeluropus littoralis (Gouan) Parl.
Andropogon distachyos L.
Aristida caerulescens Desf.
Arundo donax L. (Kargı)
Avena sterilis L. subsp. sterilis,
Avena wiestii Steudel (Yulaf)
Briza humilis Bieb.
Bromus rubens L.
Bromus intermedius Guss.
Catapodium rigidum (L.) C.E. Hubbard
ex Dony subsp. rigidum var majus
Cynodon dactylon
Cynosurus echinatus L.
Echinochloa crus-galli (L.) P.Beauv.
Festuca sipylea (Hackel) Markgr.Dannenb.
Gaudinia fragilis (L.) P.Beauv.
Holcus annuus salzm.ex C.a.Meyer
Hordeum bulbosum L. (Arpa)
Imperata cylindrica (L.) Raeuschel
Lagurus ovatus L.
Lolium rigidum Gaudin var.
rottbollides Heldr. ex Boiss.
Melica minuta L.
Pennisetum orientale L.C.M.Richard
Phalaris paradoxa L.
Phleum subulatum (Savi) Ascher
&Graebn.subsp.subulatum
Poa bulbosa L.
P. trivalis L.
Poa annua L.
Rostraria crista (L.) Tzvelev var.
glabriflora M.Doğan
Secale cereale L. var. cereale (Çavdar)
Triticum aestivum L.
Triticum monococcum L. (Buğday)
POLYGONACEAE
Polygonum aviculare L. (Kuşekmeği)
Polygonum persicaria L.
Rumex bucephalophorus L.
Rumex pulcher L. (Labada)
PORTULACACEAE
Portulaca oleracea L. (Semizotu)
PRIMULACEAE
Anagallis arvensis L. var. caerulea
Anagallis arvensis L. var. arvensis
(Farekulağı)
Cyclamen coum Miller
(Domuzağırşağı)
Lysimachia linium-stellatum L.
(Kargaotu)
PUNICACEAE
Punica granatum L. ( Nargiller)
RAFFLESIACEAE
Cytinus hypocistis L.subsp. kermesinus
RANUNCULACEAE
Anemone coronaria L. (Manisa
dağlalesi)
Clematis cirrhosa L.
Clematis flammula L. (Akasma)
Delphinum pregrinum L.
Delphinum staphisagria L.
Ranunculus chius DC.
R. facaria L.subsp. ficariifarmis
(Basurotu)
Ranunculus isthmicus Boiss.subsp.
isthmicus
RHAMNACEAE
Paliurus spina-christi Miller
ROSACEAE
Amygdalus communis L. (Badem)
Armeniaca vulgaris Miller. ( Şeftali)
Crataegus monogyna Jack. subsp.
monogyna ( Geyik dikeni)
Prunus domestica L. ( Erik)
Pyrus elaeagnifolia Pallas subsp.
elaeagnifolia ( Ahlat)
85
Rosa phoenica Boiss.
Rosa canina L. ( it gülü)
Rubus sancta Lindley ( Böğürtlen)
Sanguisorba minor Scop. subsp.
Magnolii (Spach)Brig.(Kelek otu)
Sarcopoterium spinosum (L.) Spach.
( Abdest bozan)
RUBIACEAE
Asperula arvensis L.
Crucianella latifolia L.
Cruciata taurica (Pallas ex Willd.)
Ehrend.
G. incanum Sm. subsp.elatius (Boiss.)
Ehrend.
Galium tricornutum Dandy.
Galium rivale (Sm.) Griseb
Putoria calabrica (L.fill.)DC.
Rubia tenuifolia d‟Urv. subsp. doniettii
(Griseb)
Shcrardia arvensis L.
Valantia hispida L.
RUTACEAE
Citrus limon (L) Burnm. ( Limon)
C. paradisi Mc. Fad. ( Greyfurt)
C. sinensis (L) Osbeck
Citrus aurantium L. (Turunç)
SANTALACEAE
Osyris alba L. (Süpürge çalısı)
SCROPHULARIACEAE
Antirrhinum majus L.subsp. majus
Cymbalaria longipes (Boiss. Heldr.)
Cheval
Parantucellia latifolia (L.) Caruel
subsp.latifolia
Scrophularia canina L.subsp. bicolor
(Sm.) Greuter
Scrophularia lucida L.
Verbascum sinuatum L. subsp.
adenosepalum Murb.
Verbascum glomerulosum Hub & Mor
Veronica anagallis-aquatica L.
V. arvensis L.
V. cymbalaria Bodard.
Veronica persica Poiret
SELAGINALLACEAE
Selaginella denticulata (L.) Link
SINOPTERIDACEAE
Chclianthes fragans (L.) fil.
SOLANACEAE
Hyoscyamus niger L.
Lycopersicon esculentum Miller
(Domates)
Mandragora autumnalis Bertol
(Adamotu)
Solanum nigrum L.subsp. nigrum
(İtüzümü)
STYRACACEAE
Styrax officinalis L. (Ayı fındığı)
TAMARICACEAE
Tamarix parviflora DC.
THYMELAEACEAE
Daphne gnidioides Jaub. &Spach
Daphne sericea Vahl.
Thymelaea hirsuta (L.) Endl. (Kıllı
serçedili)
TYPHACEAE
Typha domingensis Pers.
Parietaria cretica L. (Yapışkanotu)
URTICACEAE
Urtica diocia L.
VALERIANACEAE
Valeriana dioscoridis Sm.
Valerianella vesicaria (L.) Moench.
VERBENACEAE
Verbena officinalis L. (Tıbbi
mineçiçeği)
Vitex agnus-castus L. (Hayıt)
VITACEAE
Vitis sylvestris
Vitis vinifera L.
ZYGOPHYLLACEAE
Tribulus terresstris L.
86
Thornthwaite’e göre yapılan su bilançosu analizleri (Antalya,
Dağ, Korkuteli, Bozova, Bük, Bucak, Kızılkaya)
Çizelge 12. Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Antalya-Merkez)
Table 12. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Antalya
İlçesi: Antalya
Yükseklik (m) : 51
Ölçme yılları : 1970-2006
A
Bilanço elemanları
o
Sıcaklık
C
Sıcaklık indisi
İ
Düzeltilmemiş PE
mm
Düzeltilmiş PE
PET
Yağış (mm)
Y
Depo Değişikliği
Dd
Depolama
D
Gerçek Evapo-transpirasyon
GET
Su Noksanı
Sn
Su Fazlası
Sf
Yüzeysel Akış
Yü1
Nemlilik Oranı
Ne
o
En yüksek sıcaklık
C
o
En düşük sıcaklık
C
o
Ortalama Yüksek Sıcaklık
C
o
Ortalama Düşük Sıcaklık
C
o
Vejetasyon başlama sıcaklığı
C
o
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
C
Vejetasyon dönemi yağış
mm
Vejetasyon dönemi PET
mm
Vejetasyon dönemi GET
mm
Vejetasyon dönemi su noksanı mm
Vejetasyon dönemi su fazlası
mm
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış mm
İklim Tipi
Y
L
Enlemi..........: 36.53
Boylamı........: 30.42
A
R
Yıllık
I
II
III
IV V VI VII VIII IX X XI
XII
9.7 10.1 12.5 15.9 20.4 25.3 28.3 27.9 24.5 19.7 14.4 10.9 18.3
2.73 2.9
4 5.76 8.41 11.64 13.8 13.5 11.09 7.97 4.96 3.25 90.01
18
20
29
48 79 120 150 146 112 72 38
27
15.7 17.0 29.9 52.8 95.6 146.4 186.0 169.4 115.4 69.8 32.7 22.7 953.2
220.4 160.7 103.1 59.4 31.2 8
3.7 1.8 9.3 82.1 173.3 249.7 1102.7
0.0 0.0 0.0 0.0 64.4 35.6 0.0 0.0 0.0 12.3 87.7 0.0
100.0 100.0 100.0 100.0 35.6 0.0 0.0 0.0 0.0 12.3 100.0 100.0
15.7 17.0 29.9 52.8 95.6 43.6 3.7 1.8 9.3 69.8 32.7 22.7 394.6
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 102.8 182.3 167.6 106.1 0.0 0.0 0.0 558.7
204.7 143.7 73.2 6.6 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 52.9 227.0 708.2
215.9 174.2 108.5 39.9 3.3 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 26.5 140.0 708.2
13.1 8.5 2.5 0.1 -0.7 -0.9 -1.0 -1.0 -0.9 0.2 4.3 10.0
23.9 23.4 28.2 33.2 37.6 41
45 43.3 41.2 37.7 33 25.4
45
-2
-4 -1.6 1.4 6.7 11.1 14.8 15.3 10.6 4.9 0.8 -1.9
-4
15 15.3 17.9 21.3 25.8 31.2 34.2 34.1 31.2 26.7 20.8 16.3 24.2
5.7 5.9 7.7 10.9 14.7 19.3 22.4 22.2 18.9 14.8 10.1 7
13.3
10
10
10
10 10 10
10
10
10 10 10
10
10
10.1 12.5 15.9 20.4 25.3 28.3 27.9 24.5 19.7 14.4 10.9 19.1
160.7 103.1 59.4 31.2 8
3.7 1.8 9.3 82.1 173.3 249.7 882.3
17.0 29.9 52.8 95.6 146.4 186.0 169.4 115.4 69.8 32.7 22.7 937.5
17.0 29.9 52.8 95.6 43.6 3.7 1.8 9.3 69.8 32.7 22.7 378.9
0.0 0.0 0.0 0.0 102.8 182.3 167.6 106.1 0.0 0.0 0.0 558.7
143.7 73.2 6.6 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 52.9 227.0 503.5
174.2 108.5 39.9 3.3 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 26.5 140.0 492.3
B B′ S2: Nemli, Mezotermal, Yazın Çok Kuvvetli Su Eksikliği Olan İklim
Im= 39.1 (yağış etkenliği) Ia=58.6 (kuraklık indisi)
250
250
200
Y
a 150
m
ğ
m
ı 100
ş 50
200
Yağış mm
PE mm
P
150 E
100 m
50 m
0
0
1
2
3
4
5
6 A 7 Y L8 A R9
10
11
12
ġekil 45. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Antalya-Merkez)
Figure 45. Graph of water balance according to Thornthwaite
87
Çizelge 13. Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Antalya-Dağ)
Table 13. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Antalya
Yükseklik (m) : 775
Enlemi..........: 37.12
İlçesi: Antalya/Dağ
Ölçme yılları : 1971-1986
Boylamı........: 30.31
A
Bilanço elemanları
o
Sıcaklık
C
Sıcaklık indisi
İ
Düzeltilmemiş PE
mm
Düzeltilmiş PE
PET
Yağış (mm)
Y
Depo Değişikliği
Dd
Depolama
D
Gerçek Evapo-transpirasyon
GET
Su Noksanı
Sn
Su Fazlası
Sf
Yüzeysel Akış
Yü1
Nemlilik Oranı
Ne
o
En yüksek sıcaklık
C
o
En düşük sıcaklık
C
o
Ortalama Yüksek Sıcaklık
C
o
Ortalama Düşük Sıcaklık
C
o
Vejetasyon başlama sıcaklığı
C
o
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
C
Vejetasyon dönemi yağış
mm
Vejetasyon dönemi PET
mm
Vejetasyon dönemi GET
mm
Vejetasyon dönemi su noksanı mm
Vejetasyon dönemi su fazlası
mm
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış mm
I
3.2
0.51
9
7.8
120.7
0.0
100.0
7.8
0.0
112.9
86.0
14.4
18.2
-16.0
8.9
-1.5
10.0
II
4.1
0.74
11
9.4
121.9
0.0
100.0
9.4
-0.1
112.5
112.7
12.0
21.6
-13.0
9.7
-0.7
10.0
İklim Tipi
Y
L
A
R
Yıllık
V VI VII VIII IX X XI
XII
15 19.5 23.3 23.1 19.4 13.8 8.3 4.3 12.6
5.28 7.85 10.28 10.15 7.79 4.65 2.15 0.8 54.95
60 90 113 110 88 55 29 12
72.6 109.8 140.1 127.6 90.6 53.4 24.9 10.1 711.9
39.4 22.9 14.3 15.1 11.1 41.8 71.3 122.8 724.9
33.2 66.8 0.0 0.0 0.0 0.0 46.4 53.6
66.8 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 46.4 100.0
72.6 89.7 14.3 15.1 11.1 41.8 24.9 10.1 362.4
0.0 20.1 125.8 112.5 79.5 11.6 0.0 0.0 349.5
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 59.1 362.5
11.4 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 29.6 362.5
-0.5 -0.8 -0.9 -0.9 -0.9 -0.2 1.9 11.2
32.6 37.5 39.5 38.7 35.2 32.9 24.7 19.7 39.5
-3.2 1.0 3.9 3.5 0.6 -4.0 -8.0 -9.8 -16.0
22.7 27.7 31.3 31.2 28.0 22.4 15.8 10.6 19.9
7.0 10.7 14.0 13.7 10.6 6.6 2.3 -0.6
5.6
10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0
15.0 19.5 23.3 23.1 19.4 13.8
17.8
39.4 22.9 14.3 15.1 11.1 41.8
210.2
72.6 109.8 140.1 127.6 90.6 53.4
637.0
72.6 89.7 14.3 15.1 11.1 41.8
287.5
0.0 20.1 125.8 112.5 79.5 11.6
349.5
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
22.7
11.4 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
50.4
Nemli, Mezotermal, Yazın Çok Kuvvetli Su Eksikliği
Olan İklim
Im= 21.5 (yağış etkenliği) Ia=49.1 (kuraklık indisi)
III
6.8
1.59
22
22.7
78.0
0.0
100.0
22.7
0.0
55.3
83.9
2.4
27.5
-15.0
13.5
1.1
10.0
IV
10.7
3.16
39
42.9
65.6
0.0
100.0
42.9
0.0
22.7
39.0
0.5
28.2
-4.0
17.3
3.9
10.0
10.7
65.6
42.9
42.9
0.0
22.7
39.0
B B′ S2:
250
250
200
Y
a 150
m
ğ
m
ı 100
ş 50
200
P
150 E
Yağış mm
100 m
50 m
0
0
1
2
3
4
5
6
A7 Y L8 A R9
10
11
12
ġekil 46. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Antalya-Dağ)
Figure 46. Graph of water balance according to Thornthwaite
88
Çizelge 14. Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Korkuteli-Merkez)
Table 14. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Antalya
Yükseklik (m) : 1014
Enlemi..........: 36.45
İlçesi: Korkuteli
Ölçme yılları : 1970-2006
Boylamı........: 30.12
A
Bilanço elemanları
o
Sıcaklık
C
Sıcaklık indisi
İ
Düzeltilmemiş PE
mm
Düzeltilmiş PE
PET
Yağış (mm)
Y
Depo Değişikliği
Dd
Depolama
D
Gerçek Evapo-transpirasyon
GET
Su Noksanı
Sn
Su Fazlası
Sf
Yüzeysel Akış
Yü1
Nemlilik Oranı
Ne
o
En yüksek sıcaklık
C
o
En düşük sıcaklık
C
o
Ortalama Yüksek Sıcaklık
C
o
Ortalama Düşük Sıcaklık
C
o
Vejetasyon başlama sıcaklığı
C
o
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
C
Vejetasyon dönemi yağış
mm
Vejetasyon dönemi PET
mm
Vejetasyon dönemi GET
mm
Vejetasyon dönemi su noksanı mm
Vejetasyon dönemi su fazlası
mm
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış mm
I
2.5
0.35
5.5
4.8
51.1
38.9
100.0
4.8
0.0
7.4
3.7
9.7
18.0
-16.2
8.4
-2.0
10.0
İklim Tipi
Y
L
A
R
Yıllık
IV V
VI VII VIII IX X XI
XII
10.7 15.6 20.5 23.6 23.1 18.9 13.5 7.6 3.8 12.5
3.16 5.6 8.47 10.48 10.15 7.49 4.5 1.89 0.66 54.73
39 63 91 112 110 82 52 25 10
42.9 76.2 111.0 138.9 127.6 84.5 50.4 21.5 8.4 693.6
42.0 36.4 24.2 8.6 7.7 7.8 27.6 38.8 52.2 374.1
0.9 39.8 59.3 0.0 0.0 0.0 0.0 17.3 43.8
99.1 59.3 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 17.3 61.1
42.9 76.2 83.5 8.6 7.7 7.8 27.6 21.5 8.4 316.4
0.0 0.0 27.5 130.3 119.9 76.7 22.8 0.0 0.0 377.2
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 57.7
8.4 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 57.7
0.0 -0.5 -0.8 -0.9 -0.9 -0.9 -0.5 0.8 5.2
27.8 32.9 36.3 38.4 39.2 36.2 32.0 24.6 20.2 39.2
-7.2 0.6 5.1 9.4 9.8 1.9 -2.7 -9.8 -11.4 -16.2
17.3 22.5 27.5 30.9 30.9 27.4 21.6 14.8 9.8 19.4
4.8 8.7 13.0 15.9 15.4 11.5 7.1 2.3 -0.6
6.3
10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0
10.7 15.6 20.5 23.6 23.1 18.9 13.5
18.0
42.0 36.4 24.2 8.6 7.7 7.8 27.6
154.3
42.9 76.2 111.0 138.9 127.6 84.5 50.4
631.5
42.9 76.2 83.5 8.6 7.7 7.8 27.6
254.3
0.0 0.0 27.5 130.3 119.9 76.7 22.8
377.2
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
0.0
8.4 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
8.4
D B′ d: Yarı Kurak, Mezotermal, Su Fazlası Yok veya Pek Az Olan
Kurak İklim
Im= -24.3 (yağış etkenliği) In=8.3 (nemlilik indisi)
II
3.3
0.53
8
6.8
40.3
0.0
100.0
6.8
0.0
33.5
20.5
4.9
20.8
-13.4
9.2
-1.5
10.0
III
6.4
1.45
20
20.6
37.4
0.0
100.0
20.6
0.0
16.8
25.2
0.8
27.0
-14.4
12.9
0.9
10.0
250
250
200
Y
a 150
m
ğ
m
ı 100
ş 50
200
P
150 E
Yağış mm
100 m
50 m
0
0
1
2
3
4
5
6
A7 Y L8 A R9
10
11
12
ġekil 47. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Korkuteli-Merkez)
Figure 47. Graph of water balance according to Thornthwaite
89
Çizelge 15. Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Korkuteli-Bozova)
Table 15. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Antalya
Yükseklik (m) : 890
Enlemi..........: 37.13
İlçesi: Korkuteli/Bozova
Ölçme yılları : 1983-1998
Boylamı........: 30.17
A
Bilanço elemanları
o
Sıcaklık
C
Sıcaklık indisi
İ
Düzeltilmemiş PE
mm
Düzeltilmiş PE
PET
Yağış (mm)
Y
Depo Değişikliği
Dd
Depolama
D
Gerçek Evapo-transpirasyon
GET
Su Noksanı
Sn
Su Fazlası
Sf
Yüzeysel Akış
Yü1
Nemlilik Oranı
Ne
o
En yüksek sıcaklık
C
o
En düşük sıcaklık
C
o
Ortalama Yüksek Sıcaklık
C
o
Ortalama Düşük Sıcaklık
C
o
Vejetasyon başlama sıcaklığı
C
o
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
C
Vejetasyon dönemi yağış
mm
Vejetasyon dönemi PET
mm
Vejetasyon dönemi GET
mm
Vejetasyon dönemi su noksanı mm
Vejetasyon dönemi su fazlası
mm
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış mm
I
2.7
0.39
5.8
5.0
43.4
38.4
97.7
5.0
0.0
0.0
0.0
7.6
17.1
-14.1
8.8
-1.7
10.0
II
3.2
0.51
7.8
6.6
37.1
2.3
100.0
6.6
0.0
28.2
14.1
4.6
19.6
-13.4
9.3
-1.5
10.0
İklim Tipi
250
Y
a 200
ğ
150
ı
ş 100
m
m
Y
L
A
R
Yıllık
V
VI
VII VIII IX X XI
XII
15.7 21 24.4 23.8 19.5 13.5 7.3 3.8 12.6
5.65 8.78 11.02 10.62 7.85 4.5 1.77 0.66 56.22
63 98 110 105 82 52 24.5 10
76.2 119.6 136.4 121.8 84.5 50.4 21.1 8.4 691.4
52.6 16.0 9.9 10.7 8.0 19.5 40.0 48.8 359.1
23.6 65.1 0.0 0.0 0.0 0.0 18.9 40.4
65.1 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 18.9 59.3
76.2 81.1 9.9 10.7 8.0 19.5 21.1 8.4 307.9
0.0 38.5 126.5 111.1 76.5 30.9 0.0 0.0 383.5
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 51.2
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 51.2
-0.3 -0.9 -0.9 -0.9 -0.9 -0.6 0.9 4.8
33.7 38.6 38.4 38.1 35.1 31.7 24.8 19.2 38.6
-0.6 4.8 8.6 7.9 2.5 -1.8 -9.8 -11.5 -15.4
23.0 28.4 32.0 32.1 28.5 21.6 14.2 9.2 19.8
7.9 12.0 15.3 14.8 11.2 6.8 2.3 -0.6
6.0
10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0
15.7 21.0 24.4 23.8 19.5 13.5
18.4
52.6 16.0 9.9 10.7 8.0 19.5
147.2
76.2 119.6 136.4 121.8 84.5 50.4
630.7
76.2 81.1 9.9 10.7 8.0 19.5
247.2
0.0 38.5 126.5 111.1 76.5 30.9
383.5
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
0.0
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
11.5
Yarı Kurak, Mezotermal, Su Fazlası Yok veya Pek Az
Olan Kurak İklim
Im= -25.9 (yağış etkenliği) In=7.4 (nemlilik indisi)
III
6.1
1.35
19
19.6
42.6
0.0
100.0
19.6
0.0
23.0
25.6
1.2
25.0
-15.4
12.7
0.7
10.0
IV
10.6
3.12
38
41.8
30.5
11.3
88.7
41.8
0.0
0.0
11.5
-0.3
29.0
-7.3
17.6
4.2
10.0
10.6
30.5
41.8
41.8
0.0
0.0
11.5
D B′ d:
250
200
P
150 E
Yağış mm
100 m
50 m
50
0
0
1
2
3
4
5
6
A7 Y L8 A 9R
10
11
12
ġekil 48. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Korkuteli-Bozova)
Figure 48. Graph of water balance according to Thornthwaite
90
Çizelge 16 Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Korkuteli-Bük)
Table 16. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Antalya
Yükseklik (m) : 475
Enlemi..........: 36.56
İlçesi: Korkuteli/Bük Lütfi Büyükyıldırım Araştırma Ormanı Ölçme yılları : 1970-2008
A
Bilanço elemanları
Sıcaklık
Sıcaklık indisi
Düzeltilmemiş PE
Düzeltilmiş PE
Yağış (mm)
Depo Değişikliği
Depolama
Gerçek Evapo-transpirasyon
Su Noksanı
Su Fazlası
Yüzeysel Akış
Nemlilik Oranı
En yüksek sıcaklık
En düşük sıcaklık
Ortalama Yüksek Sıcaklık
Ortalama Düşük Sıcaklık
Vejetasyon başlama sıcaklığı
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
Vejetasyon dönemi yağış
Vejetasyon dönemi PET
Vejetasyon dönemi GET
Vejetasyon dönemi su noksanı
Vejetasyon dönemi su fazlası
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış
o
C
İ
mm
PET
Y
Dd
D
GET
Sn
Sf
Yü1
Ne
o
C
o
C
o
C
o
C
o
C
o
C
mm
mm
mm
mm
mm
mm
I
II
III
4.6
0.88
9.8
8.5
48.8
16.1
100.0
8.5
0.0
24.2
12.1
4.7
21.8
-14.8
12.4
-1.6
10.0
5.8
1.25
13.5
11.5
41.8
0.0
100.0
11.5
0.0
30.3
27.3
2.6
24.4
-12.8
13.0
-0.4
10.0
Y
IV
V
L
VI
Boylamı........: 30.27
A
R
VII VIII IX
8.2 11.9 16.8 21.8 25.1 24.4 20.2
2.12 3.72 6.26 9.29 11.5 11.02 8.28
24 39 68 110 129 120 91
24.7 42.9 82.3 134.2 160.0 139.2 93.7
46.1 52.1 34.9 16.9 6.7 4.0 5.6
0.0 0.0 47.4 52.6 0.0 0.0 0.0
100.0 100.0 52.6 0.0 0.0 0.0 0.0
24.7 42.9 82.3 69.5 6.7 4.0 5.6
0.0 0.0 0.0 64.7 153.3 135.2 88.1
21.4 9.2 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
25.9 15.3 4.6 0.0 0.0 0.0 0.0
0.9 0.2 -0.6 -0.9 -1.0 -1.0 -0.9
27.9 31.8 39.0 42.4 44.8 43.6 39.5
-8.6 -2.7 0.0 1.8 8.2 5.5 2.2
16.3 20.1 25.7 31.1 34.6 34.2 30.7
1.4 4.5 7.9 11.6 14.4 14.1 10.6
10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0
11.9 16.8 21.8 25.1 24.4 20.2
52.1 34.9 16.9 6.7 4.0 5.6
42.9 82.3 134.2 160.0 139.2 93.7
42.9 82.3 69.5 6.7 4.0 5.6
0.0 0.0 64.7 153.3 135.2 88.1
9.2 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
15.3 4.6 0.0 0.0 0.0 0.0
Yıllık
X XI
14.8
5.17
59
57.2
20.8
0.0
0.0
20.8
36.4
0.0
0.0
-0.6
38.6
-3.9
24.9
6.3
10.0
14.8
20.8
57.2
20.8
36.4
0.0
0.0
9.3
2.56
29
24.9
48.7
23.8
23.8
24.9
0.0
0.0
0.0
1.0
30.1
-8.8
18.2
2.1
10.0
XII
5.8
1.25
14
11.8
71.9
60.1
83.9
11.8
0.0
0.0
0.0
5.1
24.2
-10.1
13.7
-0.2
10.0
14.1
63.3
790.9
398.3
313.2
477.7
85.1
85.1
44.8
-14.8
22.9
5.9
10.0
19.3
141.0
709.5
231.8
477.7
9.2
19.9
D B′ d:
Yarı Kurak, Mezotermal, Su Fazlası Yok veya
Pek Az Olan Kurak İklim
Im= -25.9 (yağış etkenliği) In=7.4 (nemlilik indisi)
İklim Tipi
250
250
Y 200
a 150
m
ğ
m
100
ı
ş 50
200 P
150 E
Yağış mm
100
50
0
0
1
2
3
4
5
6
A7 Y 8L A 9R
10
11
12
ġekil 49. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Korkuteli-Bük)
Figure 49. Graph of water balance according to Thornthwaite
91
m
m
Çizelge 17. Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Burdur-Kızılkaya)
Table 17. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Burdur
Yükseklik (m) : 800
İlçesi: Bucak/Kızılkaya
Ölçme yılları : 1987-1990
A
Bilanço elemanları
Sıcaklık
C
Sıcaklık indisi
İ
Düzeltilmemiş PE
mm
Düzeltilmiş PE
PET
Yağış (mm)
Y
Depo Değişikliği
Dd
Depolama
D
Gerçek Evapo-transpirasyon
GET
Su Noksanı
Sn
Su Fazlası
Sf
Yüzeysel Akış
Yü1
Nemlilik Oranı
Ne
o
En yüksek sıcaklık
C
o
En düşük sıcaklık
C
o
Ortalama Yüksek Sıcaklık
C
o
Ortalama Düşük Sıcaklık
C
o
Vejetasyon başlama sıcaklığı
C
o
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
C
Vejetasyon dönemi yağış
mm
Vejetasyon dönemi PET
mm
Vejetasyon dönemi GET
mm
Vejetasyon dönemi su noksanı mm
Vejetasyon dönemi su fazlası
mm
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış mm
o
I
3.3
0.53
6.5
5.7
17.5
11.8
78.4
5.7
0.0
0.0
0.0
2.1
16.8
-9.8
10.2
-2.2
10.0
İklim Tipi
Y
Enlemi..........: 37.18
L
Boylamı........: 30.27
A
R
Yıllık
IV V
VI
VII VIII IX
X XI
XII
12 16 21 25.7 24.4 20.4 13.4 7.5 5.1 13.4
3.76 5.82 8.78 11.92 11.02 8.41 4.45 1.85 1.03 60.1
40 62 92 129 110 91 48 22 12
44.0 75.0 112.2 160.0 127.6 93.7 46.6 18.9 10.1 722.1
41.5 43.2 27.3 9.9 11.1 9.2 35.5 46.5 49.1 417.1
2.5 31.8 65.7 0.0
0.0 0.0 0.0 27.6 39.0
97.5 65.7 0.0 0.0
0.0 0.0 0.0 27.6 66.6
44.0 75.0 93.0 9.9 11.1 9.2 35.5 18.9 10.1 340.7
0.0 0.0 19.2 150.1 116.5 84.5 11.1 0.0 0.0 381.4
0.0 0.0 0.0 0.0
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 76.4
20.1 0.0 0.0 0.0
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 76.4
-0.1 -0.4 -0.8 -0.9 -0.9 -0.9 -0.2 1.5 3.9
29.4 34.6 34.6 39.4 38.0 35.8 30.2 23.6 17.2 39.4
-0.6 1.5 7.3 10.4 10.0 5.2 -0.4 -6.8 -6.4 -9.8
19.3 23.7 28.2 33.3 32.7 30.0 21.2 13.9 10.6 20.7
5.2 8.2 12.6 16.9 15.6 11.1 6.2 2.4 0.9
6.4
10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0
12.0 16.0 21.0 25.7 24.4 20.4 13.4
19.0
41.5 43.2 27.3 9.9 11.1 9.2 35.5
177.7
44.0 75.0 112.2 160.0 127.6 93.7 46.6
659.1
44.0 75.0 93.0 9.9 11.1 9.2 35.5
277.7
0.0 0.0 19.2 150.1 116.5 84.5 11.1
381.4
0.0 0.0 0.0 0.0
0.0 0.0 0.0
0.0
20.1 0.0 0.0 0.0
0.0 0.0 0.0
20.1
D B′ s: Yarı Kurak, Mezotermal, Kışın Orta Derecede Su Fazlası Olan
Kurak İklim
Im= -21.1 (yağış etkenliği) In=10.6 (nemlilik indisi)
II
4.8
0.94
11.5
9.8
67.7
21.6
100.0
9.8
0.0
36.3
18.2
5.9
18.1
-9.1
11.4
-0.6
10.0
III
6.8
1.59
18
18.5
58.6
0.0
100.0
18.5
0.0
40.1
38.2
2.2
22.2
-9.8
13.5
0.8
10.0
250
250
Y 200
a 150
m
ğ
m
100
ı
ş 50
200 P
150 E
Yağış mm
100
m
50 m
0
0
1
2
3
4
5
6
A 7 Y L8 A R9
10
11
12
ġekil 50. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Burdur-Kızılkaya)
Figure 50. Graph of water balance according to Thornthwaite
92
Çizelge 18. Thornthwaite‟e göre yapılan su bilançosu analizi (Burdur-Bucak)
Table 18. Analysis of water balance according to Thornthwaite
İli: Burdur
Yükseklik (m) : 850
İlçesi: Bucak
Ölçme yılları : 1970-1999
A
Bilanço elemanları
Sıcaklık
C
Sıcaklık indisi
İ
Düzeltilmemiş PE
mm
Düzeltilmiş PE
PET
Yağış (mm)
Y
Depo Değişikliği
Dd
Depolama
D
Gerçek Evapo-transpirasyon
GET
Su Noksanı
Sn
Su Fazlası
Sf
Yüzeysel Akış
Yü1
Nemlilik Oranı
Ne
o
En yüksek sıcaklık
C
o
En düşük sıcaklık
C
o
Ortalama Yüksek Sıcaklık
C
o
Ortalama Düşük Sıcaklık
C
o
Vejetasyon başlama sıcaklığı
C
o
Vejetasyon dönemi sıcaklığı
C
Vejetasyon dönemi yağış
mm
Vejetasyon dönemi PET
mm
Vejetasyon dönemi GET
mm
Vejetasyon dönemi su noksanı mm
Vejetasyon dönemi su fazlası
mm
Vejetasyon dönemi yüzeysel akış mm
o
I
3.8
0.66
7.3
6.4
87.9
0.0
100.0
6.4
0.0
81.5
59.7
12.7
19.9
-15.8
9.7
-0.6
10.0
II
4.7
0.91
10
8.5
85.5
0.0
100.0
8.5
0.0
77.0
79.3
9.1
22.7
-10.6
10.6
0.1
10.0
Y
Enlemi..........: 37.28
L
Boylamı........: 30.35
A
R
Yıllık
V VI VII VIII IX X XI
XII
16.5 21.5 25.2 24.9 20.9 15 8.8 5.1 13.8
6.1 9.1 11.57 11.37 8.72 5.28 2.35 1.03 62.66
62 95 128 125 90 59 26 12
75.0 115.9 158.7 145.0 92.7 57.2 22.4 10.1 756.4
61.1 38.5 14.6 8.8 19.5 51.3 60.8 109.6 673.8
13.9 77.4 8.7 0.0 0.0 0.0 38.4 61.6
86.1 8.7 0.0 0.0 0.0 0.0 38.4 100.0
75.0 115.9 23.6 8.8 19.5 51.3 22.4 10.1 406.0
0.0 0.0 135.1 136.2 73.2 5.9 0.0 0.0 350.4
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 37.9 268.1
6.9 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 19.0 268.1
-0.2 -0.7 -0.9 -0.9 -0.8 -0.1 1.7 9.9
34.0 37.2 39.5 39.0 36.5 33.5 27.0 24.1 39.5
1.0 6.2 10.3 11.0 3.8 -1.2 -7.2 -9.0 -15.8
23.7 28.7 32.4 32.7 29.3 23.2 16.0 10.8 20.8
10.0 14.4 18.1 17.8 13.4 8.3 3.3 0.8
7.8
10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0 10.0
16.5 21.5 25.2 24.9 20.9 15.0
19.4
61.1 38.5 14.6 8.8 19.5 51.3
250.4
75.0 115.9 158.7 145.0 92.7 57.2
687.4
75.0 115.9 23.6 8.8 19.5 51.3
337.0
0.0 0.0 135.1 136.2 73.2 5.9
350.4
0.0 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
13.7
6.9 0.0 0.0 0.0 0.0 0.0
42.8
Yarı Nemli, Mezotermal,Yazın Çok Kuvvetli Su Eksiği
Olan Nemli İklim
Im= 7.6 (yağış etkenliği) Ia=46.3 (kuraklık indisi)
III
7.5
1.85
21
21.6
79.6
0.0
100.0
21.6
0.0
58.0
67.5
2.7
26.6
-15.0
14.0
2.1
10.0
İklim Tipi
IV
11.9
3.72
39
42.9
56.6
0.0
100.0
42.9
0.0
13.7
35.9
0.3
29.8
-5.5
18.6
5.9
10.0
11.9
56.6
42.9
42.9
0.0
13.7
35.9
C2 B′ d:
250
250
Y 200
a 150
m
ğ
m
100
ı
ş 50
200 P
150 E
Yağış mm
100
50
0
0
1
2
3
4
5
6
A7 Y L8 A 9R
10
11
12
ġekil 51. Thornthwaite‟e göre su bilançosu grafiği (Burdur-Bucak)
Figure 51. Graph of water balance according to Thornthwaite
93
m
m