Cinsel taciz yaşadığınızda haklarınıza dair rehber Bir kişiye laf

Cinsel taciz yaşadığınızda haklarınıza dair rehber
Bir kişiye laf atmak, sürekli bakmak, cinsel içerikli şakalar yapmak cinsel taciz
midir ?
Sokakta veya herhangi bir yerde bir kişiye laf atmak, ıslık çalmak, sürekli bakmak
cinsel tacizdir. İstemediğiniz halde, size cinsel şakalar yapılması, cinsel içerikli
fotoğraf veya görsel malzeme gösterilmesi, sözel hareketlerde veya cinsel ilişki
teklifinde bulunulması da cinsel tacizdir. Bir kişiye cinsel içerikli SMS veya e-posta
göndermek, cinsel amaçlı olarak takip etmek, cinsel organ teşhir etmek de cinsel taciz
teşkil eder. Kısaca cinsel taciz, cinsel amaçlı olarak sizin farklı yollarla rahatsız
edilmenizdir.
Cinsel tacize uğrayınca ne yapabilirim ?
Tacize uğradığınızda hemen 155 Polis’i arayarak yardım isteyebilir veya en yakın
karakola gidip şikayet edebilirsiniz. Hemen şikayet edemez veya etmek istemezseniz
daha sonra tacize uğradığınız yerdeki Savcılık’a da şikayette bulunabilirsiniz. Dikkat
! Şikayet süresi 6 aydır, bu süreyi geçirmemeniz gerekir. Tacizciyi tanımıyorsanız,
tacize uğradığınız yerdeki MOBESSE ve diğer kamera kayıtlarının delil olarak
incelenmesini isteyebilirsiniz. Ancak görüntü kayıtlarının çok kısa sürelerle
saklandığını unutmayın.
Savcılıktan veya mahkemeden taciz edenin size yaklaşmaması veya bulunduğunuz
ortamdan uzaklaştırılmasını isteme hakkınız da var.
Ayrıca işyerinde veya okulda, müdürlerinize ve ilgili birimlere de durumu bildirerek
tacizci hakkında disiplin soruşturması yapılmasını ve gerekli önlemlerin alınmasını
isteyebilirsiniz.
Cinsel tacizi nasıl ispat ederim, edemezsem ne olur ?
Hukukta haklı olmak yetmez. Bunu ispat etmek gerekir. Tacize uğradığınızı her türlü
delille ispatlayabilirsiniz. Örneğin yaşadığınız olayı görmüş tanıklarla tacize
uğradığınızı ispat edebilirsiniz. Size gönderilmiş olan e-posta, SMS veya yazılar; resim,
fotoğraf, video gibi görsel malzemeler ispat için size fayda sağlayacak delillerdir.
Güvenlik kamerası ve MOBESSE kayıtları da cinsel tacize uğradığınızı ispat için
önemli delillerdir. Bazen bu delillerin hiçbiri olmayabilir. Buna rağmen psikolojinizin
etkilendiğini belirten raporlar veya başvurduğunuz çeşitli resmi veya gönüllü
kuruluşlarda görüştüğünüz kişilerin tanıklığı
da bazı hallerde delil olarak
değerlendirilebilir.
Tacizcinin size yaklaşmaması veya bulunduğunuz ortamdan uzaklaştırılması kararının
verilmesi için delile gerek yoktur.
Cinsel tacizci ne kadar ceza alır ?
Bu suçu işleyen kişiye üç aydan iki yıla kadar hapis veya para cezası verilir. Tacizcinin
cezalandırılması için fiziksel temas olması gerekmez. (bkz. Türk Ceza Kanunu’nun
105. Maddesi)
Eğer cinsel tacizi yapan öğretmenim, patronum, akrabamsa cezası ne olur ?
Cinsel taciz, eğitici, öğretici, bakıcı, koruyucu aile veya doktor tarafından yapılırsa;
sosyal kurum, hastane, cezaevi, bakım evi gibi kuruluşlardaki koruma, bakım veya
gözetim yükümlülüğü bulunan görevli kişi tarafından yapılırsa cezası daha fazla olur.
Keza patron, şef veya aynı iş yerinde çalışan iş arkadaşınız tarafından yapılırsa ceza
artar. Kişi tacizi posta veya elektronik haberleşme araçları ile yaparsa; teşhir ederek
yaparsa bu da bir cezanın artırılma sebebidir.
Eğer cinsel taciz nedeniyle mağdur; çalıştığı yerde huzursuz olur ve işi bırakmak
zorunda kalırsa ceza bir yıldan az olamaz. Aynı şekilde böyle bir taciz nedeniyle
öğrenim gördüğü okuldan ayrılması gerekirse veya kişi ailesinden uzaklaşmak,
ayrılmak zorunda kalmışsa ceza bir yıldan az olamaz.
Şikayetten vazgeçersem ne olur ?
Yazılı veya sözlü olarak şikâyetten vazgeçmek mümkündür.
Ancak şikayetten
vazgeçildikten sonra aynı fiil için artık yeniden şikâyet hakkının kullanılması mümkün
değildir.
Cinsel taciz ile cinsel saldırı arasındaki fark nedir ?
Cinsel taciz olması için cinsel içerikli davranışta bedensel temas olması gerekmez.
Bedensel temas olması halinde ise suç artık cinsel taciz değil cinsel saldırı olur ve cezası
daha ağırdır. (Bkz. Türk Ceza Kanunu’nun 102. Maddesi) Çocuklara cinsel tacize,
istismar denir ve bunun için ayrı düzenleme yapılmıştır (Bkz. Türk Ceza Kanunu’nun
103. Maddesi)